CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Lilly_Fw ที่ 27-10-2013 13:05:03

หัวข้อ: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 27-10-2013 13:05:03

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


                  ************************************************************************


ในขณะที่โลกกำลังหมุน มีบางสิ่งบางอย่างผันแปรเปลี่ยนไปพร้อมๆ  กัน...แม้กระทั่งความเชื่อ...ก็เปลี่ยนไปตามรุ่นตามสมัย มีการนำแบบแผนใหม่ ๆ มาประยุกต์ใช้…สิ่งที่สืบต่อมาก็ค่อยๆ  เลือนหายไปในที่สุด...และท้ายที่สุดก็จะหายไปเหลือเพียงคำบอกเล่าว่าเคยสืบต่อกันมาเช่นไร

“...คุณน้องคะ...ทานอีกนิดนะคะ ถ้าพวกคุณพี่รู้จะถูกดุอีก..”

“....................”

“..งั้นทานนมให้หมดแก้วนะคะ บัวไม่บังคับแล้ว..”

“.................”  ไม่มีเสียงพูดคุยโต้ตอบกลับมา มีเพียงท่าทางที่แสดงให้รู้ว่าจะไม่แตะอาหารบนโต๊ะต่อแล้ว...ใยบัวคนดูแลที่อยู่และเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ  ได้แต่ทอดถอนใจ...

 “เอาล่ะค่ะ บัวให้วันนี้อีกวันเดียว พรุ่งนี้ถ้าไม่ทานอะไรอีก บัวจะฟ้องพวกคุณพี่แล้ว”

“...................”

“คุณน้องคะ ทุกคนเป็นห่วงนะคะ อีกไม่นานคุณใหญ่ก็กลับแล้วค่ะ” 

“...................”  ใยบัวมองตามคนที่ทำหน้าง้ำอย่างไม่พอใจ...ปกติก็ไม่ใช่คนดื้อรั้น แต่คราวนี้ทำไมโกรธยาวนานอย่างนี้ คุณใหญ่ไปได้เกือบอาทิตย์แล้ว รายนั้นพอรู้ว่าน้องคนเล็กโกรธก็เฟรสไทม์มาหาทุกวัน แต่อีกฝ่ายไม่ยอมที่จะให้เห็นหน้าเลย...ก็แค่เดินทางโดยไม่บอกเพราะเป็นธุระด่วนช้าไม่ได้...พอทางนี้รู้เข้าก็เป็นฟืนเป็นไฟ ใครก็เข้าหน้าไม่ติด...

 “งั้นอีกครึ่งชั่วโมงพี่บัวรอที่ห้องหนังสือนะคะ”

“................”  ลูกชายคนเล็กของตระกูลดังที่สิบทอดเชื้อสายมาจากราชวงศ์เก่าแก่ได้แต่พยักหน้าอย่างเสียไม่ได้...ก่อนจะทำหน้ามุ่ยต่อ...ใยบัวได้แต่ยิ้มให้แล้วผละจากมา

...การพูดคุยโดยไร้การโต้ตอบเป็นมานานมาก......ไม่ได้เป็นใบ้ เลยไม่ยอมที่จะเรียนภาษามืออาศัยท่าทางง่าย ๆ ที่เข้าใจกันเอง....ความเชื่อที่สืบต่อกันมาและคำทำนายจากนักทำนายชื่อดังทำให้เป็นอย่างนี้...ทายาทของตระกูล  ราชสีห์เกริกไกร  ต้องมีแค่สี่คน และคนสุดท้ายต้องเป็นบุตรสาวเท่านั้น....

...ความเชื่อที่ทำให้ใครคนนึงใช้ชีวิตอย่างเดียวดายและเจ็บปวด...ที่ตัวเองไม่มีตัวตน....ถ้าท่านหญิงยังอยู่คุณน้องก็คงไม่เหงาอย่างนี้...อาจจะมีชีวิตที่เหมือนกับคนอื่นๆ  เป็นคนที่ร่าเริง มีรอยยิ้มที่สดใส เป็นคนงดงามที่ใคร ๆ ก็จะต้องอิจฉาเมื่อได้เห็น....แม้ความรักที่พวกคุณพี่อีกสามคนจะทุ่มเทให้อย่างสุดความสามารถเพื่อทดแทนความจริงอันโหดร้าย แต่มันก็ไม่สามารถเยียวยาบาดแผลและความจริงที่ว่าเจ้าสัวหรือคนเป็นพ่อแท้ ๆไม่สนใจ...อาจจะไม่เคยนึกถึงเลยว่ามีลูกคนนี้อยู่....ถ้าท่านหญิงไม่โกหกว่าคุณน้องลูกสุดท้องที่ยังอยู่ในครรภ์เป็นผู้หญิง ป่านนี้คงจะไม่มีสิ่งที่สวยงามกำเนิดขึ้นบนโลกใบนี้แน่….การที่ไม่ยอมพูดกับใคร ไม่ออกไปไหน...ไม่รับไมตรีใด ๆ จากใครนอกจากคนในครอบครัว...เจ้าตัวคงคิดว่าเป็นการปกป้องความรู้สึกตัวเองด้วยการสร้างกำแพงพวกนี้ขึ้นมาและทำให้เจ้าสัวศรันย์สมใจ...กับการที่จะได้รู้สึกว่าไม่มีลูกคนนี้อยู่...

         ****************************************************************

Part 1

ก๊อกๆๆ

“ น้องซอให้น้าเข้าไปนะคะ”

“.....................” เสียงเคาะประตูพร้อมกับคนที่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามา ทำให้ผมต้องชะงักมือที่กำลังเปิดบทเรียนที่จะต้องเรียนอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ชินแล้วกับการที่เคาะประตูแล้วเปิดเข้ามา...การที่ผมไม่พูดก็ไม่ได้แสดงว่าผมบ้าใบ้เดินไปเปิดประตูไม่ได้...แต่ก็ช่างเถอะไม่อยากใส่ใจอะไรมากไปกว่านี้แล้ว...เงยหน้ามองน้าสาวตัวเองที่ตอนนี้พ่วงตำแหน่งท่านหญิงคนใหม่แทนคุณแม่...และมีลูกสาวที่น่ารักเป็นลูกคนสุดท้องสมใจคุณพ่อ..เป็นทายาทคนที่สี่ของ ราชสีห์เกริกไกร  ส่วนตัวผม..เป็นส่วนเกินที่ไม่มีใครนับ...

“น้าจะเข้ามาบอกว่าอาจารย์รอที่ห้องหนังสือแล้วนะคะ ให้น้าช่วยถืออะไรไหม”

“..................”  ได้แต่ส่ายหัวไปมา ก่อนจะลุกขึ้นหยิบหนังสือมาถือไว้  ก้มหัวให้คนสูงวัยที่อุตส่าห์เข้ามาดู  ก้มหัวให้คนที่พยายามยังไงก็ไม่มีทางที่จะแทนที่คุณแม่ได้....

“คุณซันกับคุณไซน์จะกลับดึกนะคะ มีเลี้ยงรับรองลูกค้า อาจจะไม่ได้เจอน้องซอ”

“.................”  พยักหน้าให้อีกครั้งแทนคำตอบ...ในโลกนี้คงมีเพียงพี่ชายทั้งสามคนที่เห็นว่า...ผมยังมีตัวตนและมีชีวิตอยู่...ในเมื่อไม่มีตัวตนก็ไม่อยากเรียกร้องอะไร ถึงแม้ว่าบางครั้งจะเผลออ้อนพี่ ๆ ไปบ้างเพราะนั่นเป็นสิ่งเดียวที่แสดงให้เห็นว่าผมก็ยังสำคัญ...ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตประจำวันพี่ชายเป็นคนจัดหาให้ทั้งหมด ไม่มีสิ่งใด ๆ หยิบยื่นมาจากมือของคนเป็นพ่อ..แม้แต่สายตาและความรัก...

“งั้นวันนี้ก็เอาไว้แค่นี้ก่อน...ผมส่งการบ้านให้คุณทางอีเมลล์แล้ว ถ้าทำเสร็จก็ส่งกลับเลยแล้วกันแล้ววันจันทร์เราจะมาดูพร้อม ๆ กัน”

“.................”

“เดี๋ยวครับคุณซอ...พรุ่งนี้ผมจะไปอังกฤษ อยากได้อะไรไหม..”

“.................”  หันมองอาจารย์ที่กำลังนิ่งเหมือนรอฟังคำตอบจากผม...ส่ายหัวเบา ๆ พร้อมกับก้มหัวเป็นการบอกลา...ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ผมอยากได้...ไม่มีสิ่งไหนที่จะทำให้ผมอยากสรรหา...อยู่ในเส้นที่ขีดไว้ อยู่ในมุมเล็ก ๆ ที่ไม่ต้องมีคนมาสนใจอย่างทุกวันนี้ดีที่สุดแล้ว...

“....ซอ...”

“..!!....”

“..เอ่อ  ผมขอโทษ...แค่จะบอกว่างั้นผมจะซื้อมาฝากเอง..แล้วเจอกัน..”

“................”  ขมวดคิ้วก่อนจะรีบเดินออกมา ตกใจกับมือที่เอื้อมมาฉุดมือผมไว้จนถลากลับ หลังจากที่ตั้งใจจะเดินออกมาแล้ว...คนที่ทำก็ดูตกใจที่ตัวเองทำอย่างนั้น จนต้องรีบปล่อยมือแล้วรีบขอโทษ...อาจารย์ทัศนันท์ เป็นเพื่อนพี่โซพี่ชายคนโต...ตอนนี้อาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังและชื่อผมก็มีบรรจุอยู่ในมหาลัยนั้นด้วย แต่ก็มีแค่หน้าที่รออยู่บ้านอาจารย์จะมาสอนเอง...อาจารย์รายวิชาแวะเวียนมาตามตารางเรียน....เหมือนคนประหลาดในสายตาคนอื่น...

...อาจจะแค่รอเวลา...รอให้ถึงเวลา...บ้านหลังนี้อาจจะไม่มีผมอีกต่อไป...


“เก่งจริงนะเรา ไหนบอกพ่อซิว่ามีหนุ่มหน้าไหนมาจีบรึเปล่า”

“ไม่กล้าหรอกค่ะคุณพ่อ ก็ดุซะขนาดนี้ ถ้าซูกัสขึ้นคานใครรับผิดชอบเนี่ย”

“.................”

“...พี่ซอ ..พึ่งเรียนเสร็จเหรอคะ...ซูกัสกับคุณพ่อจะไปดื่มชากัน ไปด้วยกันนะคะ..”

“................”  ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มให้คุณหนูคนเล็กของตระกูล...หัวใจปวดหนึบขึ้นมาเมื่อมองคนที่ผมยกมือไหว้ไปก่อนหน้านี้...ใบหน้าคมเข้ม ร่างสูงใหญ่...ถึงแม้อายุจะเข้าเลข 6 แต่ก็ยังดูองอาจและสง่างาม สมกับเป็นผู้นำตระกูลดัง...สายตาที่มองกลับมาที่ผมกลับเฉยเมย ดูตำหนิในทีเหมือนกับการที่ผมมายืนอยู่ตรงนี้ มันไม่ถูกไม่ควร...ผิดที่ผิดทาง...

“..งั้นเดี๋ยวซูกัสไปหาที่ห้องนะคะ..”

“...................”  แค่ยิ้มอย่างที่เคยทำ ยิ้มที่สร้างขึ้นจากร่างกายไม่ใช่หัวใจ...ก่อนจะเดินจากมา...เพื่อไปอยู่ในที่ของตัวเอง...มุมเล็ก ๆ ที่มีเพียงผมคนเดียว...

ปึง!

“..ฮึก......” ...สิ่งที่กักเก็บไหลออกมาทันทีที่ประตูห้องปิดลง...ใช้ร่างเอนดันประตูไว้เหมือนเป็นพี่พักพิงยามนี้...ผมจะทนได้อีกแค่ไหน ทนเป็นคนที่ไร้ค่าในสายตาคุณพ่อได้อีกนานแค่ไหน...ถึงแม้ใครจะต่อใครจะดีด้วย...แต่สิ่งที่ปรารถนาจริงๆ  กลับไม่มีวันที่จะได้มา...ผมไม่มีได้ในสิ่งที่ซูกัสหรือพี่คนอื่น ๆ ได้....

...คุณแม่ครับ...ซออ่อนแอเกินไป...อ่อนแอเกินกว่าที่จะทำให้ตัวเองมีค่าขึ้นมาได้...ไม่มีแรงแม้แต่จะยืนขึ้นเพียงแค่เห็นแววตา
เย็นชาจากผู้ชายคนนั้นที่ส่งมา...หรือมันถึงเวลาแล้ว...ที่ซอจะต้องเป็นคนเดินออกไปเอง...ถึงจะไม่เคยออกปากไล่ แต่ท่าทางนั้นก็แสดงออกมาชัดเจนว่า...ไม่ต้อนรับ..


“ไม่ได้นะซอ!...ใครบอกให้คิดอย่างนี้!..”

“................”

“พี่ไม่มีทางให้เราทำอย่างนี้เด็ดขาด...การที่ต้องออกไปอยู่คนเดียวท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย เราก็รู้ว่าทุกคนเป็น
ห่วง...ซอไม่ได้ออกจากบ้านนานแค่ไหนแล้ว.."

“..............”  ได้แต่นิ่งเมื่อพี่ซันพี่คนรองยืนทำหน้าเครียดใส่ผม...หลังจากที่ตัดสินใจทำในสิ่งที่ผมลังเลมานาน...ส่งแผ่นกระดาษที่เขียนด้วยลายมือตัวเอง

....ซออยากออกไปอยู่คนเดียว....

“อย่าคิดอย่างนี้อีก...ขอร้องล่ะซอ...อย่าคิดอย่างนี้...ถ้าซอเป็นอะไรไป พวกพี่ต้องถูกคุณแม่ตำหนิที่ไม่ดูแลน้องให้ดี...เชื่อพี่นะ...อะไรที่ทำให้ไม่สบายใจก็ไม่ต้องไปใส่ใจ...ซออยากได้อะไรบอกพวกพี่สิ...ทุกคนพร้อมที่จะทำให้ทุกอย่าง...ขออย่างเดียว...อย่าจากไปไหน...แค่กำแพงที่ซอสร้างขึ้นตอนนี้...พวกพี่ก็ไม่มีปัญญาจะทลายมันลงได้เลย...ขอร้อง..อย่าคิดอย่างนี้...ซอมีค่ากับพวกพี่มากแค่ไหนรู้ใช่ไหม..”

“...............”  ได้แต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง..นั่งนิ่งเป็นหุ่น... ร่างสูงโอบกอดผมที่นั่งอยู่บนเตียงไว้อย่างเบามือ...ความรักที่ได้รับจากพวกพี่ ๆ ผมรู้ดีว่ามันมาจากใจ...มันคือของขวัญสุดวิเศษที่ผมมี...แต่สิ่งที่ผมอยากได้...ไม่มีใครหาให้ได้ทั้งนั้น...ความจริงที่เกิดขึ้นมันโหดร้ายเกินที่จะทำให้ผมเห็นว่าเป็นเรื่องปกติของคนทั่วไป...

...จะรั้งซอไว้ให้เป็นภาระของพี่ ๆ ทำไม...ซอไม่มีค่าหรือมีประโยชน์กับใครเลย...ได้แต่รับความใจดีของทุกคน...แต่ไม่ได้ตอบแทนอะไรกลับไปซักอย่าง...


ก๊อกๆๆ

“..ไซน์...”

“มีอะไรเหรอครับ เป็นอะไรไปทำไมทำหน้าอย่างนั้น ยังโกรธพี่โซอยู่เหรอ”

“..อ่ะ..อ่านดู..”

“...............”   ได้แต่นั่งก้มหน้าบนเตียงนอนตัวเอง เมื่อพี่ไซน์หยิบแผ่นกระดาษที่พี่ซันยื่นให้ไปอ่าน ก่อนสีหน้าอ่อนโยนเมื่อครู่จะเปลี่ยนเป็นเคร่งเขม็งเหมือนไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองรับรู้....

“..ซอ...ทำไมถึง...”

“ คงจะไปเจออะไรมาจากคุณพ่อน่ะสิ...เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับคุณพ่อเอง..”

“...อือ...”  รีบส่ายหัวพร้อมกับคว้าแขนพี่ชายไว้...ไม่เกี่ยวกับอะไรทั้งนั้น...คุณพ่อไม่ได้ทำอะไร...ไม่ได้ทำอะไรเลย...แค่ผมเอง...ที่รู้สึกและสัมผัสถึงความรู้สึกของคุณพ่อมากจนเกินไป...เพราะผมมันอ่อนแอ...

“ก็เป็นซะอย่างนี้...แสดงออกมาสิซอ ว่ารู้สึกยังไง...คิดอะไรอยู่...อย่านิ่งได้ไหม..พูดได้ ..ก็พูดออกมาสิว่าต้องการอะไร!”

“พี่ซัน!”

“...............”  ปล่อยแขนแข็งแรงให้เป็นอิสระ ก่อนจะกลับมานั่งเหมือนเดิม...พี่ซันหยุดพูดเมื่อพี่ไซน์หันไปตวาด...ให้ผมพูดเหรอ...ผมจะพูดทำไม...ก็เป็นคนที่ไม่มีตัวตน...คนที่เป็นธาตุเป็นอากาศ...ต้องไม่มีสิทธิมีเสียงที่จะแสดงออกให้รู้ว่า..ต้องการอะไร..

“พี่ขอโทษ...ขอร้องล่ะอย่าคิดอะไรอย่างนี้อีก อีกสองวันพี่โซก็จะกลับมาแล้ว...”

“................”

“................”   ทุกอย่างในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง...เมื่อผมตัดสินใจล้มตัวลงนอนพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงไว้ รู้ว่าทำกริยาอย่างนี้ทำให้พวกพี่ ๆ ไม่พอใจ...กั้นและแบ่งตัวเองออกจากสิ่งที่คิดว่า...ไม่อยากเผชิญหน้า...ถ้าไม่มีคนอื่นช่วย...ผมก็ทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้...ก็เป็นอย่างนี้มาเนิ่นนานแล้ว...และมันจะเป็นตลอดไปถ้าผมยังอยู่ใน..กรง...กรงที่สุขกาย...กรงที่ผมตัดสินใจเข้ามาอยู่เองตั้งแต่ตอนแรก...แต่ตอนนี้กลับอยากจะโบยบินหนีไปจากที่เป็นอยู่...

“ให้คนมาเฝ้าหน้าห้องไว้...ตามบัวมาอยู่ในห้องด้วย..”

“พี่ซันครับ..”

“พอแล้วไซน์...ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ..” 

ก๊อกๆๆ

“มีอะไร?”

“เจ้าสัวให้มาตามคุณชายทั้งสองไปที่ห้องหนังสือครับ”

“มีเรื่องอะไร” เสียงทุ้มมีอำนาจของพี่ซันเป็นสิ่งที่นานๆ  ผมจะได้ยิน...รู้ดีว่าสิ่งที่ผมเห็นจากพี่ชายแตกต่างจากที่บุคคลภายนอกเห็น...เพราะหน้าที่ ความรับผิดชอบ รวมถึงการปกป้องและทำให้ ราชสีห์เกริกไกร ยังดำรงอยู่ด้วยความยิ่งใหญ่...

“ตัวแทนจาก พยัคฆราช มาส่งบัตรเชิญเพื่อให้ไปร่วมงานเลี้ยงอำลาตำแหน่งของเจ้าหัวพยัคฆราชครับ...ตอนนี้คุณชายใหญ่กำลังเดินทางกลับมา”

“..อืม..แล้วจะตามไป..”

“..ไม่น่าเชื่อว่าทางนั้นจะยกตำแหน่งให้เด็กอมมือเร็วขนาดนี้..”

“...ซอ..แล้วพี่..”

“.................”  ผมยกมือขึ้นปิดหูทันที เพราะสิ่งที่ยังค้างในใจทำให้ไม่อยากจะพูดคุยอะไรแล้ว...พี่ไซน์คงเห็นเลยหยุดพูด เพราะผ้าห่มที่คลุมอยู่ร่นลงจนถึงติ่งหู...

“..เฮ่อ ไปเถอะไซน์.. รอให้ใจเย็นกว่านี้แล้วค่อยมาคุย..”

“................”  เสียงปิดประตูและความเงียบที่สัมผัสทำให้รู้ว่าพวกพี่ออกไปกันแล้ว...ใช้มือกำผ้าห่มแน่นจนเจ็บไปหมด...ความคิดและการกระทำเด็ก ๆ ในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมเป็นการตัดสินที่ยิ่งใหญ่เกินตัว...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าออกไปจะเป็นยังไง...เพราะการออกจากบ้านแต่ละครั้งพี่จะเป็นคนพาไป เวลามีเรื่องเอกสารสำคัญที่ผมต้องทำ ไปตรวจสุขภาพ...เพราะลำพังตัวเอง... ผมไม่คิดแม้แต่จะก้าวออกจากห้อง...แต่ตอนนี้กลับมีความคิดที่จะออกไป...ไม่ใช่เพื่อที่จะอยากเรียนรู้และเผชิญสิ่งใด ๆ ....แต่เพื่อหนี...หนีจากสิ่งแวดล้อมที่ทำให้ผมทรมานหัวใจมาตลอดตั้งแต่จำความได้จนกระทั่ง 20 ปีบริบูรณ์...


** ฝากด้วยนะคะ...มีอะไรที่ผิดพลาดก็ขออภัยด้วย...ตอนต่อไปจะตามมาติด ๆ ในอีกไม่นาน...คอมเมนท์ติติงได้เท่าที่ต้องการค่ะ....รออีกนิดจะรีบเข็นตอนต่อไปมาให้อ่าน...เป็นกำลังให้หนูซอด้วยจ้า... :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 27-10-2013 13:45:48

น้องซอน่าสงสารจัง  :hao5: แอบเคืองคุณพ่อ และหมันไส้ซูกัส (แหะ แหะ แค่ตอนแรกก็อินไปเยอะ)

ขอถามนิดนุง คนเขียนอัพถี่มั้ยจ๊ะ หรือสัปดาห์ละตอน
คนเขียนเปิดเรื่องได้น่าติดตามมากๆ อยากอ่านตอนต่อไปจัง
อ่านตอนแรกก็นึกระแวงซูกัสลูกรัก ว่าต่อไปจะสร้างปัญหาอะไรให้น้องซอฉันมั้ยเนี่ย
ถึงเธอจะดูเป็นคนดีก็เถอะ เห็นมาหลายเรื่องแระ คนที่คิดว่าดีนี่แหละ ร้ายนักเชียว (อุ๊ย เหมือนจะอินล่วงหน้า)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: moon ที่ 27-10-2013 14:08:37

เปิดเรื่องสนุกน่าติดตามรอดูว่าน้องซอเราจะเจออะไรต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 27-10-2013 14:15:04

เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามครับ  รอตอนต่อไปอยู่นะครับผม

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 27-10-2013 14:48:40

ท่าทางน้องซอจะได้หลุดพ้นจากบ้านเดิมเร็วๆนี้ อิอิ  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 27-10-2013 15:03:55

อุ้ยยยยยยยยย ชอบบบบบบบบบบบบบบบ จังเลยค่ะ  :hao7: :hao7:
เอาอีกนะคะ มาเป็นกำลังใจให้หนูซอ จะรอดูว่าหนูซอจะทำยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 27-10-2013 15:04:05

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 27-10-2013 15:20:43

น่าติดตามมากจ๊ะ น้องซอน่าสงสารนะ แต่......เอาให้น่าสงสารกว่านี้เลย คนอ่านซาดิสต์ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-10-2013 15:25:19

หวังว่าน้องซอ จะเจอความสุข

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 27-10-2013 15:42:43

 :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: BlackArrow ที่ 27-10-2013 16:04:05

ว้าววว เค้าอยากอ่านแนวนี้มานานแล้ว ในที่สุดก็มีคนเขียนสักที :hao5:     รักคนเขียนที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคร้าา :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 27-10-2013 16:12:41

โอยยยยย สนุกมากค่ะ ติดตามเลยค่ะ


สงสารน้องซอมาก เข้าใจน้องซอ สักวันคุณพ่อจะต้องเสียใจที่ทำกับหนูแบบนี้นะลูก


รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 27-10-2013 16:20:34

น้องซอเอ๋ย....น่าจะเปิดใจให้พี่ชายทั้งสามนะ

ใครไม่รักเราก็ช่าง :hao4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 27-10-2013 16:43:14

 :hao5: น้องซอน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: luvsin ที่ 27-10-2013 17:23:34

กรี๊ดดดดด ชอบแนวนี้  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 27-10-2013 17:39:22

ติดตามครับ น่าอ่านมาก o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 27-10-2013 18:00:16

โถ่ที่รัก ทำไมคุณพ่อทำแบบนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 27-10-2013 19:08:46

ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออ
อยากอ่านต่ออ่าาาาาาาาาาาา น้องซอน่าสงสารอ่ะ ทำไมคุณพ่อต้องเชื่อคำทำนายบ้าๆมากกว่าลูกของตัวเองนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 1 ไร้ตัวตน_27/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 27-10-2013 19:20:07

หนูซอน่าสงสาร  แต่ถ้าหนีออกจากบ้านก็ไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง 

ว่าแต่เรื่องนี้ใครจะเป็นพระเอกน้า  พี่ชายคนโตหรือว่าว่าที่พยัคราชคนใหม่  รอลุ้นนะคะ 

ขอให้น้องซอหนีออกจากบ้านได้อย่างปลอดภัย  แต่อย่าดราม่านะคะ  สงสารน้องซอ :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 king Tiger_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 28-10-2013 09:49:20

Part 2    :L2:


ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย..ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ยังอยู่ในชุดเดิมเมื่อตอนกลางวัน...มีเพียงถาดอาหารที่วางไว้ ยังมีควันลอยกรุ่นอยู่อบอวล...เสียงก๊อกแก๊กที่ระเบียงทำให้ลืมตาตื่นขึ้นมอง...ก็เห็นบัวกำลังปัดกวาดอยู่...เมื่อเจ้าตัวเห็นผมตื่นแล้วก็รีบเดินยิ้มแฉ่งเข้ามาหาคงจะมาคะยั้นคะยอให้ทานข้าวเหมือนเดิม....

“คุณชายใหญ่กลับมาถึงแล้วค่ะ คงเพราะงานสำคัญทางนี้...มีของมาฝากคุณน้องด้วย คุณชายบอกว่าจะเอาเข้ามาให้เอง”

“................”  พยักหน้ารับคำพูดรัวเร็ว แต่อาการอึน ๆ รวมทั้งปวดหนึบที่ศีรษะทำให้ต้องล้มตัวลงนอนอีกรอบ...ดีใจที่พี่โซกลับมา...หลังจากที่โกรธเป็นเด็ก ๆ เมื่อพี่ชายไปโดยไม่บอกผมซักคำ...รู้ตัวว่าทำไม่ถูก แต่ชั่ววูบที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าพอที่ใครจะมาแคร์ความรู้สึกอะไรมากมาย เพราะพวกพี่เป็นคนที่ผมรักเลยรู้สึกไม่ดี...แต่ตอนนี้อารมณ์ก็กลับมาเหมือนเดิมแล้ว...

“คุณน้องทานข้าวเถอะค่ะ ไม่งอแงแล้วนะ เดี๋ยวพวกพี่ ๆ ก็คงจะพากันแห่เข้ามาหาแน่ ๆ”

“.............”  ส่ายหัวไปมาบนหมอนเบาๆ  เพียงแค่นี้หัวก็หมุนติ้วจนต้องหลับตาลง....

“คุณน้องไม่สบายรึเปล่าคะ ทำไมหน้าซีดอย่างนั้น”

“............”

“อุ๊ยตาย! ตัวร้อนจี๋เลย เพราะแอร์แรงไปแน่ๆ  ปกติไม่เคยนอนกลางวัน บัวน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้ว เดี๋ยวบัวไปบอกพวกคุณพี่นะคะ”

“............” ยกมือขึ้นห้ามคนที่เอามือมาทาบหน้าผากผม แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง....ไม่อยากทำให้เรื่องมันวุ่นวาย...นาน ๆ ที ถึงจะป่วย แต่เวลาป่วยผมมักจะป่วยนานและฟื้นตัวยาก...ตอนนี้ดูเหตุการณ์ในบ้านก็จะตึง ๆ ไม่งั้นพี่โซไม่บินกลับมาด่วนขนาดนี้แน่ ๆ

“งั้นถ้าไม่อยากให้บัวบอก ก็ลุกมาทานข้าวนะคะ แล้วบัวจะเอายามาให้ทาน”

“.................”   พยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะค่อย ๆลุกขึ้นตามแรงพยุง  เรี่ยวแรงหายหมด กลืนน้ำลายฝืด ๆ ทั้งที่ตอนกลางวันยังไม่มีอาการอะไรแท้ๆ มองดูคนที่กุลีกุจอ ยกข้าวมาวางไว้บนโต๊ะที่เคลื่อนมาวางไว้ข้างเตียงแล้วก็ได้แต่ยิ้ม...บัวเป็นอีกคนที่รักผมมากและผมก็รักเธอ.. เธอร้องไห้และหัวเราะไปพร้อมกับผมเสมอ...เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่สาว...ไม่เคยถือตัวว่าเป็นหญิงจะมาทำอะไรต่างๆ นา ๆ ให้ผม...เหมือนคุณแม่เลย...

“ทานสิคะ หรือจะให้บัวป้อน”

“...........”   ส่งยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปหยิบช้อน...ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ...หยดน้ำตาล่วงลงใส่แขนตัวเองที่กำลังเอื้อมตักต้มจืดตรงหน้า...อ่อนไหวเหลือเกินในเวลาอย่างนี้...ป่วยกายและป่วยใจในเวลาเดียวกัน...

“..คุณน้องขา...ทานข้าวนะคะ...บัวจะไปหยิบยามาให้...แล้วเช็ดตัวนิดนึงก่อนนอน...นะคะคนดี..”

“...............”  พยักหน้ารับทั้งที่น้ำตายังล่วงลงใส่แขน...บัวรู้ว่าผมเป็นยังไง...วิธีการปลอบของเธอคือ...ทำตัวให้ปกติที่สุด เพราะถ้ายิ่งปลอบผมก็จะยิ่งร้อง...ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนค่อย ๆ ตักข้าวเข้าปากเคี้ยวและกลืนอย่างยากลำบาก...

...คุณแม่...ซอคิดถึงคุณแม่ที่สุด....

หลังจากที่บัวเช็ดตัวให้ จัดการใส่เสื้อผ้าก็ล้มตัวลงนอน...คิดอะไรต่างๆ นา ๆ ที่ฟุ้งซ่านเพราะพิษไข้...แต่ไม่นานเพราะฤทธิยาทำให้หลับไปแต่ก็ยังได้ยินเสียงแว่ว ๆ เหมือนคนคุยโต้ตอบกัน...และสัมผัสที่แตะลงบนหน้าผากและลำคอ...เพราะสัมผัสที่แผ่วเบา ..อบอุ่น...ทำให้หลับลึกลงไปในที่สุด


จิ๊บๆๆ

“.........เดี๋ยวปลุก..........”

เสียงธรรมชาติที่ผมหลงใหล และเสียงพูดคุย ปลุกให้ตื่นจากการนอนหลับ....ยังหนักอึ้งที่หัว...และปวดตา....ค่อย ๆ กระพริบตาถี่เมื่อปรับความชัดเจน และขยับตัวอย่างช้า ๆ เพราะเจ็บไปหมดทั้งร่างกาย...เป็นไข้แบบสมบูรณ์แล้วสินะ....

“ตื่นแล้วค่ะคุณโซ..”

“...เป็นยังไงบ้างเรา...ตัวยังร้อนอยู่เลย...”

“...................”  ส่งยิ้มให้คนที่ขึ้นมานั่งบนเตียง พร้อมกับยื่นมือมาสัมผัสที่พวงแก้มผม...ใช้มือตัวเองจับมือพี่โซไว้พร้อมกับแนบแก้มลงไปกับฝ่ามือหนาทำให้รู้สึกเย็นสบาย...จนต้องหลับตาพริ้มอย่างไม่ได้ตั้งใจ...

“..เกิดมาก็ตัวเล็กกว่าใครเขา...ถึงจะป่วยยาก แต่ก็หายยากเหมือนกัน...แล้วอย่างนี้จะออกไปอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน...หืม...”

“............”  ลืมตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา หลังจากฟังน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่พร่ำบ่นกลาย ๆ  ...คงจะได้ยินมาจากพี่ซันพี่ไซน์แล้วล่ะสิ ถึงพูดอย่างนี้...ได้แต่มองหน้าพี่ชายแต่ก็ไม่พูดอะไร...ใช่...เป็นอย่างนี้จะออกไปอยู่คนเดียวได้ยังไง...แต่ผมก็ไม่อยากเป็นภาระใครเหมือนกัน...

“ไม่ต้องมามองหน้าตาแป๋ว เดี๋ยวให้บัวเตรียมตัวให้ พี่จะพาไปหาหมอ พี่โทรนัดเพื่อนไว้แล้ว “

“................”

“ ไม่ต้องมาทำท่าอย่างนี้ ถ้าดื้อจะอุ้มไปแล้วฉีดยาซัก 2 เข็มเอาไหม”

“...............”  ได้แต่ทำหน้ามุ่ยหลังจากส่ายหัวเป็นเชิงปฏิเสธ...แต่ก็ถูกดักอย่างนี้ตลอด...ไปโรงพยาบาลที่มีผู้คนพรุกพร่านอย่างไม่ชิน...กลิ่นยาและความวุ่นวาย เป็นสิ่งที่ผมไม่ปรารถนาซักนิด...

“ จัดการด้วยบัว เสร็จแล้วพาลงไปที่ห้องนั่งเล่นเลย ผมจะรอที่นั่น”

“ค่ะคุณโซ...ไปค่ะคุณน้อง...เดี๋ยวถูกดุบัวไม่รู้ด้วยนะ”  มองพี่โซที่เดินออกจากห้องก่อนจะหันมาทำหน้าอ้อน ๆ บัว แต่ก็ไม่ได้ผล...นั่นน่ะสิใครจะกล้าขัดพี่โซล่ะ...ใครจะกล้าขัดคนที่จะขึ้นเป็นผู้นำ ราชสีห์เกริกไกร ในอีกไม่ช้านี้...

ไม่นานรถยนต์ราคาแพงของของสารถีคนสำคัญของผมก็แล่นเข้าเขตโรงพยาบาล...ความวุ่นวายบนท้องถนน...ทำให้รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะป่วยมากขึ้นกว่าเดิม...ต้นไม้ที่มีอยู่จำกัดตั้งเรียงรายมันคงทรมนกับการที่ต้องมายืนตะหง่านอยู่กับสิ่งแวดล้อมที่ไม่เข้ากับตัวของมัน...พี่โซให้บัวตามมาด้วย ส่วนพี่ซันกับพี่ไซน์ออกไปธุระให้คุณพ่อตั้งแต่เช้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังโทรมาถามอาการผม....

“..เป็นยังไงบ้างครับคนป่วย..”

“..............”

“นอนป่วยตั้งแต่เมื่อคืน...ช่วยฉีดยาให้หน่อยสิ”

“ อือ...”  ผมรีบเกาะแขนพี่ชายที่นั่งข้างกัน พร้อมกับส่ายหัวพรืด...มันไม่ได้ถึงขนาดนั้นซักหน่อย...ถึงจะรู้ว่าโดนแกล้งแต่ก็ยังกลัวจริงๆ ...

“...น่ารักจัง...เอาอย่างนี้ให้พี่ตรวจนะครับ...แล้วถ้าไม่ต้องฉีดยา เดี๋ยวพี่จะเอายาไปฉีดให้คนพามาแทน...”

“.................”  ยอมที่นั่งนิ่งๆ  ให้พี่หมอเพื่อนพี่โซใช้สายตรวจ มาทับ ๆ ทาบ ๆ หน้าอก...อุตส่าห์แซงคิวให้เพราะมาถึงก็ได้เข้าตรวจเลย...รูปร่างหน้าตาเหมาะกับการเป็นหมอที่สุด...สูงโปร่ง ผิวขาว ใส่แว่น ยิ้มสวย ท่าทางใจดี...พอพูดเสียงนุ่มๆ  ทำให้ผมยอมนั่งนิ่งปล่อยแขนพี่โซได้...

“เจอคนหน้าหวานๆ หน่อยล่ะก็นิ่งเชียว ทีก่อนหน้านี้ต้องบังคับกันถึงจะมา”

“..............”  หันไปค้อนให้พี่ชาย ก่อนจะต้องอ้าปากให้พี่หมอตรวจ....

“ออกมาข้างนอกแล้วมีชีวิตชีวา ทำไมถึงไม่ชอบออกนะเรา”

“..............”  ไม่แสดงท่าทีอะไร...ผมมองคนที่ก้มจดอะไรยุกยิก มุมปากยังมีรอยยิ้มอยู่...ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมอย่างใจดี...

“ พรุ่งนี้ว่างรึ...”

“ไม่ว่าง...มีหมอลา..ต้องเข้าเวร...น้องซอใช่ไหม...เป็นไข้หวัดน่ะครับ เวลานอนอย่าเปิดแอร์แรงเกินไป...แล้วก็ทำร่างกายให้อบอุ่น อย่าอาบน้ำเย็น ดื่มน้ำอุ่นเยอะๆ”

“..............”  บัวที่นั่งอยู่ด้านหลังพยักหน้ารับแทน...เหมือนกับเป็นหน้าที่ของตัวเอง อย่างนี้นี่เองพี่โซถึงเอามาด้วย...ส่วนอีกคนที่ถามคำถามแล้วทำหน้าเซ็ง ๆ เหมือนกับไม่พอใจคำตอบที่ได้รับ...

“เดี๋ยวรอยาแป๊บนึง ให้พยาบาลเอาเข้ามาให้”

“ว่าน...แล้วมะรืน...”

“จะให้คำตอบอีกทีนะ”  คนตอบยังมีท่าทีนิ่งๆ    รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำก็เลยหันไปหาบัว พร้อมกับยกมือขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองพร้อมกับไล้ลงที่หน้าขา แค่นั้นบัวก็รีบลุกขึ้นมาหา...ความจริงแล้วผมก็น่าจะไปเองได้...แต่ความวุ่นวายด้านนอกทำให้รู้สึกแปลก ๆ

“เดี๋ยวบัวพาคุณน้องไปห้องน้ำนะคะ...”

“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวผมพาไป..”

“.................”  ผมจับแขนพี่โซไว้แล้วดึงให้นั่งลงเหมือนเดิม...เพราะดูเหมือนว่าพี่ชายผมจะหงุดหงิดอะไรขึ้นมา ถ้าให้เดาก็คงจากพี่หมอที่ตอบคำถามไม่ได้ดั่งใจเจ้าตัวแน่ๆ ปล่อยให้คุยกันให้ลงตัวกว่านี้ดีกว่า..

“ดูแลด้วยนะบัว มีอะไรให้โทรมา”

“ค่ะ คุณโซ”   ไปเข้าห้องน้ำ...ไม่ได้ไปรบ...ความจริงแล้วเวลาผมออกมาข้างนอก ถึงบรรยากาศรอบ ๆ จะดูวุ่นวายไปบ้างแต่ก็รู้ตัวว่ารู้สึกสดชื่นยิ่งถ้าได้อยู่ในสวนที่มีต้นไม้ดอกไม้เยอะ ๆ ยิ่งรู้สึกว่าอยากจะตั้งรกรากอยู่ตรงนั้น...

“บัวรออยู่ตรงนี้นะคะ”

“....................”  ผมรีบชี้มือให้บัวไปรอที่ด้านนอกอีกนิดที่มีคนนั่งกันอยู่ ไม่ใช่มายืนรอหน้าห้องน้ำชายอย่างนี้.....รู้ว่าบัวไม่แคร์ที่ใครจะมองว่าตัวเองมายืนเกร่ออยู่หน้าห้องน้ำชาย แต่มันก็คงไม่เหมาะอย่างน้อย ๆ ก็ไม่อยากให้คนมองแล้วทำหน้าเหวอ เหมือนกับว่ามายืนทำอะไรตรงนี้

“แฮะๆ  รอตรงนั้นก็ได้ค่ะ”

“...............”   เดินเข้ามาในห้องน้ำ ....จัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมายืนล้างมืออยู่หน้ากระจกเงา ที่ตอนนี้สะท้อนภาพผู้ชายหน้าซีด ๆ คนนึงก่อนจะถอนหายใจ...หัวยังปวดหนึบๆ  ไม่หาย...

....ทิชชู่หมด...ยกมือตัวเองที่ตอนนี้เปียกชื้นเพราะพึ่งล้างมือเสร็จแล้วมองกล่องทิชชู่ที่เหลือแต่แกนสีน้ำตาลอ่อน....เช็ดกางเกงแล้วกัน...

“ ใช้นี่สิ..”

“.............”  กำลังจะเอื้อมมือลงเช็ดกางเกง แต่ผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาลเข้มก็ถูกวางพาดที่บ่าจากด้านหลัง...หันมองคนที่อยู่ด้านหลังทันที อีกคนแค่ยกยิ้มมุมปากให้ก่อนจะยื่นมือไปรองน้ำที่ไหลออกจากก๊อก....

“..............”

“..ไม่ต้องหรอก เก็บไว้ใช้เถอะ..เดี๋ยวค่อยคืน...”  อีกคนปฏิเสธหลังจากยกมือขึ้นสลัดน้ำออกจากมืออย่างไม่เดือดร้อนอะไรว่ามือจะแห้งรึเปล่า เมื่อเห็นอย่างนั้นผมก็รีบยื่นผ้าเช็ดหน้าที่ยังไม่ได้เช็ดคืนให้...

“............”   เมื่อไม่รับผมก็รีบเอาไปยัดใส่มือหนานั่นอีกรอบ จะได้คืนตอนไหน...เป็นใครมาจากไหนไม่รู้จัก...ไม่อยากจะเก็บอะไรของใครไว้ ไม่อยากรับอะไรจากใครทั้งนั้น..เพราะผมคงไม่มีปัญญาจะตอบแทน และไม่มีปัญญาที่จะตามหาตัวเพื่อเอาผ้าเช็ดหน้าไปคืนหรอก...

“ผมไม่เอาคืนก็ได้ เก็บไว้เถอะ ใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งก็ได้..แล้วแต่คุณ”

“................”  ผ้าเช็ดหน้าผืนสีน้ำตาลถูกเอามายัดใส่มือผมอีกรอบ...ก่อนที่อีกคนจะยิ้มให้ผม...รอยยิ้มที่เหมือนกับแฝงอะไรบางอย่าง...แต่คงจะคิดมากไปเองก็แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียว...ร่างสูงหันหลังกลับ ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกไป...

รูปร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับพี่โซ...หน้าตาถ้าจากความคิดผมก็ถือว่าหล่อหาตัวจับยากคนนึง...อาจจะเป็นเพราะผมอยู่กับพวกพี่ที่หน้าตาชนิดที่เรียกสาว ๆ แล้ววิ่งเหยีบบกันตายได้...ความหล่อแบบนี้เลยเหมือนจะชินตา...แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังหล่อกว่าพวกพี่ผมอีก ที่พยามนึกและจดจำไม่ใช่ว่าพิศวาสอะไร เผื่อบังเอิญเจอจะได้จำได้และคืนผ้าเช็ดหน้าให้...เพราะท่าทางถ้าผมไม่เอาเจ้าตัวก็คงจะเขวี้ยงทิ้งตรงนี้แน่ๆ

“.............”  เช็ดมือกับผ้าเช็ดหน้า...ถึงจะยังรู้สึกแปลก ๆ และติดใจกับรอยยิ้มนั่น แต่ก็ยอมที่จะเช็ดมือจนแห้งก่อนจะสะบัดผ้าเพื่อจะพับเก็บทั้งที่ยังชื้นอยู่..

King  Tiger / OP

ผมยกชายผ้าเช็ดหน้าขึ้นดูเพราะเป็นรอยปักไม่ใช่รอยสกรีน ตัวหนังสือถูกหวัดเป็นภาษาอังกฤษอย่างสวยงามและตัวเท่ากันหมด...เป็นสัญลักษณ์หรือยี่ห้อผ้าเช็ดหน้ารึเปล่า...ถ้าสำคัญเจ้าของคนไม่ทิ้งขว้างอย่างนี้แน่ ๆ เลิกสนใจก่อนจะพับลงกระเป๋ากางเกง...ออกมาก็เห็นบัวยืนยิ้มเผล่อยู่ ก่อนจะพากันรีบเดินกลับไปหาพี่โซ ที่ตอนนี้ออกมายืนคุยกับพี่หมอว่านที่หน้าห้องตรวจ...สีหน้าก็ยังดูตึงๆ  เหมือนเดิม ผิดกับพี่หมอที่ยังหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิม ก่อนจะหันมายิ้มให้ผมเมื่อเห็นว่าเดินเข้าไปใกล้แล้ว...

“ไปทานข้าวเถอะ แล้วจะได้กินยา...ไม่ไปด้วยกันจริง ๆ เหรอคุณหมอ..”

“ไม่ล่ะครับ คนไข้ผมยังมีอยู่ ขอตัวนะครับ หายเร็ว ๆ  นะครับน้องซอ”

“.............”  พยักหน้าก่อนจะยกมือไหว้คนที่เข้ามาขยี้หัวผมเบา ๆ พี่หมอว่านเดินเข้าไปในห้องตรวจเรียบร้อยแล้ว แต่พี่ชายผมยังมองตามไปไม่หันมาซักที...

“..งั้นเราไปหาที่ทานข้าวกันเถอะ..”  พี่โซจูงมือผมให้เดินออกมาด้านนอก ตรงไปที่ลานจอด...ก่อนจะขึ้นรถถ้าผมไม่ตาฝาดหรือตามัวเพราะเป็นไข้...รู้สึกว่าเห็นคนที่จำได้ว่าพึ่งเจอกันในห้องน้ำ...ร่างสูงนั่นยืนมองผมกับพี่โซอยู่ ก่อนจะก้าวขึ้นรถแล้วขับออกไปก่อน.

..หรืออยากจะทวงผ้าเช็ดหน้า...


“ไปไหนกันมา”

“ซอไม่สบายครับคุณพ่อ ผมพาไปหาหมอมา”

“เลิกทำเรื่องไร้สาระแล้วตามฉันไปที่ห้องหนังสือ”

“แต่มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระ!”

“แต่สำหรับฉันมันไร้สาระ! อย่าให้ต้องพูดซ้ำโซ ตามฉันมา” 

“...............”  ปวดหนึบไปหมดตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้า...ตั้งแต่ออกจากบ้านจนกระทั่งก่อนจะก้าวเข้าบ้าน...มันยังมีความรู้สึกว่าผมเป็นคนมีชีวิตจิตใจเหมือนคนอื่น...จนกระทั่งตอนนี้

“ คุณน้องคะ ขึ้นห้องเถอะค่ะ”

“ขึ้นไปพักผ่อนนะซอ...เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วพี่จะรีบตามขึ้นไป..”  พยักหน้ารับคนที่ยื่นมือมาขยี้หัวผมอย่างเบามือ...ตอนนี้รู้สึกพิษไข้กำลังรุมผมจนแทบจะไม่มีแรงเดิน...ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังไม่เป็นอะไรมากมาย...

สุดท้ายผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง ล้มลงตรงที่ๆ  เดิม และความรู้สึกเดิม ๆ บอกบัวว่าอยากอยู่คนเดียว และแน่นอนว่าบัวไม่ขัดผม เพียงแค่กำชับว่าไม่ให้คิดอะไรมาก...ชิน...ผมใช้คำนี้ได้ไม่เต็มปาก เพราะเจอจังๆ  อย่างนี้ ก็แทบจะหยุดหายใจเหมือนกัน...

“ฮึก..คุณ แม่ ซอ..เหงา...”

...ผมเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคุณพ่อ แม่เป็นเศษฝุ่นเล็ก ๆ ที่ปลิวไปมาในบ้านหลังนี้...เป็นแค่ตัวน่ารำคาญถ่วงเวลาพวกพี่ เป็นแค่คนไร้ค่า ไร้ประโยชน์ ที่ไม่มีวันจะเทียบใครได้เลย....

...คงมีซักวัน..ที่ผมจะตอบแทนบุญคุณคุณพ่อ...ที่อุตส่าห์ยอมให้ผมอยู่ที่นี่ ยอมให้ผมเกิดมาดูโลก....ผมจะทำตัวให้มีประโยชน์....โดยการทำให้คุณพ่อสบายใจ และไม่ต้องตะขิดตะขวงใจ....ที่มีผมอยู่....



ยืนมองดาวที่เรียงรายอยู่บนท้องฟ้า...มองเส้นขอบฟ้าที่เหมือนกับจะโค้งบรรจบอยู่ตรงหน้า...เหงื่อซึมอยู่ตามไรผมเพราะพึ่งสร่างไข้...พวกพี่พึ่งจะออกจากห้องไปเมื่อไม่นาน...ลมเย็นพัดมาทำให้รู้สึกชื่นใจ รับรู้เรื่องราวต่างๆ จากสิ่งที่พวกพี่เล่าให้ฟัง....บอกไม่ถูกว่าผมรู้สึกยังไง...แต่ก็ต้องยินดีกับพี่โซสินะ...

/ เดือนหน้าจะมีงานจัดเลี้ยงใหญ่ที่บ้านเรา...คุณพ่อจะอำลาตำแหน่งผู้นำ ราชสีห์เกริกไกร ให้พี่โซรับช่วงต่อ/

ผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรแบบนี้หรอก รู้แค่สิ่งที่พี่เล่าให้ฟัง... มีอยู่ไม่กี่ตระกูลที่ตอนนี้กำลังฟาดฟันเพื่อขึ้นเป็นหนึ่ง  พี่ซันบอกว่าคุณพ่อต้องรีบสละ พี่โซจะได้เตรียมตัวและเรียนรู้ทุกสิ่งให้เร็วที่สุด...เพราะวันก่อน...ตระกูล พยัคฆราช ก็พึ่งจะมีผู้นำใหม่ที่ไฟแรงพอตัว...ไม่ควรที่จะยื้อเวลาให้ผู้นำของ ราชสีห์เกรียงไกร กลายเป็นเด็กอ่อนหัด...แน่นอนว่าต่อจากนี้พวกพี่ก็ไม่มีเวลาพอที่จะมาอยู่กับผม หรือมาดูแลเหมือนแต่ก่อน...เพราะต้องช่วยกันดูแลทุกอย่างต่อจากคุณพ่อ โดยมีพี่โซเป็นผู้นำ...แค่คิดก็รู้สึกโหวงเหวงในใจ...

“ยังไม่นอนเหรอคะ ดึกแล้วนะ เดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีก”

“.................”  ส่งยิ้มให้คนที่เดินออกมาส่องหาผมที่ระเบียง ยอมที่จะเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะนั่งลงบนเตียง....มองบัวที่หยิบบางอย่างออกมาจากตระกร้าเสื้อผ้าที่กำลังจะเอามาจัดเรียงใส่ตู้....

“อันนี้ของคุณน้องรึเปล่าคะ บัวซักแล้วก็รีดให้เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“.....................”  พยักหน้ารับก่อนจะยื่นมือไปรับผ้าเช็ดหน้าผืนสีน้ำตาลเข้มมาไว้ในมือ....ขยับตัวให้ขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะดึงผ้าห่มให้คลุมถึงหน้าขา....เงยหน้ามองบัวที่กำลังเอาเสื้อผ้าเข้าตู้ ก่อนจะก้มมองดูผ้าเช็ดหน้าในมือ...และไม่พ้นมองลายปักที่เห็นอยู่อย่างชัดเจน...

...แล้วจะเอาไปคืนยังไงกัน....

“...พรุ่งนี้เรียนไหวไหมคะ บัวจะได้บอกคุณโซให้ยกเลิกการสอน..”

“.................”  ยกมือขึ้นจรดนิ้วชี้กับนิ้วโป้งแล้วกางนิ้วที่เหลือขึ้นเป็นสัญลักษณ์ว่า  โอเค เรียนไหว....อยากน้อย ๆ นี่ก็ปี 2 แล้ว ถึงจะใช้เส้นของพวกพี่ แต่ผมก็ตั้งใจเรียนและอยากจบให้ไวที่สุด....

“งั้นพักผ่อนนะคะ พรุ่งนี้บัวจะเข้ามาปลุกค่ะ”

“...............”  พยักหน้ารับ ก่อนจะเลื่อนตัวลงนอน บัวเดินมาปิดไฟให้แล้วออกจากห้องไป...มือยังถือผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นอยู่อย่างลืมตัว นอนลืมตาในความสลัวภายในห้อง ก่อนจะคิดเรื่องต่างๆ มากมาย รวมถึงเรื่องคุณพ่อด้วย..

....จะมีซักวันไหมนะ ที่คุณพ่อจะยอมรับผม...และสามารถที่จะอ้าปากเรียก..ผู้ให้กำเนิดได้อย่างคนอื่นๆ ....

                   
                                                    :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 28-10-2013 09:58:44

น้องซอออ  :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 28-10-2013 10:02:06

Part 3

เสียงเพลงบรรเลงเบา ๆ จากวงออเครสต้าขนาดเล็กที่ริมสระในสวนหลังบ้าน เสียงดังเซ็งแซ่จากบริเวณนั้น  วันนี้เป็นวันที่พี่โซจะขึ้นรับตำแหน่งต่อจากคุณพ่ออย่างเต็มตัว....พวกพี่ดูหล่อและสง่างามในคืนนี้ รวมทั้งซูกัสและคุณน้าที่สวยราวกับนางฟ้า มีเพียงผมที่ต้องอยู่ในห้อง....มองครอบครัวที่กำลังมีความสุข....ผมก็ควรจะมีความสุขด้วย....จนถึงวันนี้ก่อนพวกพี่จะลงไปที่งานก็ยังพร่ำบอกผมเสมอ...ว่าอย่าจากไปไหน..อยู่ด้วยกันจนกว่า...ผมจะเจอคนที่จะดูแลผมได้...ยังไงสุดท้ายสำหรับพวกพี่ ผมก็ยังต้องมีคนดูแล...ในสายตาคนอื่นผมคงไม่สามารถที่จะดูแลใครได้...แต่มันก็จริงเพราะแค่ตัวเอง หัวใจตัวเอง...ผมก็ยังดูแลให้แข็งแรงไม่ได้...

“คุณน้องอยากลงไปที่งานไหมคะ”

“...................”  ส่ายหัวทันที่ที่บัวถาม ถ้ามองจากระเบียงตรงห้องผมจะเห็นภายในงานชัดเป็นบริเวณกว้าง เพราะคุณพ่อไม่นิยมปลูกต้นไม้ใหญ่ไว้ภายในบ้าน มีเพียงไม้ประดับเล็กน้อยและสนามหญ้าสีเขียว.... แม้กระทั่งธรรมชาติที่ผมโปรดปรานก็ยังขัดใจคุณพ่อ....

....ผมไม่มีสิทธิแม้จะก้าวออกจากห้อง...เพราะสำหรับคนสำคัญของตระกูลอย่างคุณพ่อ...ไม่เคยมีลูกอย่างผม...แล้วจะลงไปที่งานในฐานะอะไร คงต้องรอให้งานเลิก ถ้าพี่โซมีเวลาแวะมาหา ก็ค่อยแสดงความยินดีในตอนนั้นแล้วกัน....

“คุณหนูสวยมากเลยนะคะ”

“................”  ไม่แสดงท่าทีอะไรนอกจากทอดมองร่างน้องสาวต่างมารดาที่กำลังเฉิดฉายอยู่ในงาน ...มองจากตรงนี้ยังเห็นว่าหนุ่ม ๆ ในงานจับจ้องอย่างไม่วางตา...

แสงแฟรชภายในงานสาดรัวเมื่อมีใครบางคนเดินเข้าไปบริเวณที่จัดงาน พวกคุณพ่อและพวกพี่เดินออกมาต้อนรับกันหมด ไม่เว้นแม้แต่ซูกัสที่เดินมายืนเคียงข้างคุณพ่อ....มองภาพพวกนี้แล้วก็เหมือนกับมีบางอย่างมาบีบหัวใจให้ห่อเหี่ยว...ภาพครอบครัวที่แสนจะเพอเฟค ทั้งรูปทรัพย์และทรัพย์สมบัติที่มี...ครอบครัวที่ล้วนแต่มีสายเลือดเดียวกับผม...แต่ตรงนั้นกลับไม่มีที่ว่างที่ผมจะไปยืนอยู่...

“คงเป็นผู้นำของพยัคฆราชค่ะ เห็นพวกเด็กในครัวมันพูดกันว่าเคยเห็นตอนมาส่งเทียบเชิญด้วยตัวเองตอนขึ้นรับตำแหน่ง...หล่อมาก เหมือนเทพบุตรเลย...บัวจำคุณปิงได้ เคยเป็นผู้ช่วยคุณซันแล้วดูเหมือนจะถูกซื้อตัวไปอยู่กับ พยัคฆราช ผู้ชายคนสูงๆ  หล่อ ๆ นั่นน่าจะใช่ผู้นำคนใหม่ที่พึ่งรับตำแหน่ง”

“.......................”  ผมมองตามที่บัวเล่า ผมรู้ว่าที่ทุกคนไม่ว่าจะพี่หรือบัวพยายามเล่าเรื่องนั่นนี่ให้ผมฟัง เพราะอยากให้ผมรู้สึกว่ามีส่วนร่วมในนามสกุลที่ใช้...รู้ความเคลื่อนไหวในแวดวงที่ตระกูลกำลังเป็นอยู่...ถึงจะคิดว่า...มันไม่เกี่ยวกับผม...แต่ก็รับฟังไว้อย่างไม่ขัดอะไร...

“หันมาแล้วค่ะ หล่อจริง ๆ ด้วย เด่นมากเลย”

“......................”  ในขณะที่บัวกำลังทำท่าเหมือนหลงใหลได้ปลื้มทันทีที่ผู้นำพยัคฆราชหันหน้ามาด้านนี้พอดี แต่สิ่งที่เห็นกลับทำให้ผมต้องหรี่ตามองอย่างต้องการให้จุดโฟกัสจับหน้าผู้ชายคนนั้นให้ชัดขึ้น....คุ้นมาก...แต่จะใช่รึเปล่า....เจ้าของผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น...ชุดสูทราคาแพงกับทรงผมที่เซ็ทเปิดหน้าถึงจะเห็นถึงความหล่อเหลา.. แต่มันไกลเกินกว่าที่ผมจะระบุได้ว่าใช่....เพราะภาพของอีกคนที่เจอเมื่อครั้งก่อนก็เหมือนจะเลือนรางไป....เพียงแค่ยังคุ้น ๆ เท่านั้น...พยายามจ้องจนบัวหันมองถึงได้ทำสีหน้าปกติ...

“เหมือนเขามองมาที่เราเลยค่ะ”

“...........................”  ทำหน้ายุ่งใส่บัว คงจะเพ้อในความหล่อจนตาฝาดล่ะสิ เพราะหลังจากที่ละสายตาเพราะบัวมองผมที่จ้องเอาจ้องเอา หันไปมองตามที่บัวบอกอีกทีก็เห็นกำลังยืนคุยอยู่กับซูกัสและพวกพี่ ส่วนคนมีอายุของสองตระกูลแยกออกไปต่างหาก....ไม่เห็นจะมีท่าทีมองมาอย่างที่บัวว่าซักนิด...

“..บัวคงตาฝาด...”

“........................”  เลิกคิ้วใส่ก่อนจะหันหลังกลับเข้าห้อง บัวเดินตามเข้ามาก่อนจะปิดระเบียงและม่าน เสียงจากงานเบาลงจนได้ยินเป็นเสียงแว่วหลังจากที่ปิดประตู...

“คุณน้องนอนเถอะค่ะ กว่างานจะเลิกก็คงดึก พวกคุณพี่คงไม่เข้ามาแล้ว”

“....................”  พยักหน้ารับ ที่บัวบอกเพราะพวกพี่บอกว่าถ้างานเลิกจะขึ้นมาหาอีกรอบ จะมาเล่าว่าในงานเป็นยังไงบ้าง...บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าการไม่รับรู้อะไรเลย...มันจะดีกว่าไหม...

ก๊อกๆๆๆ

“ซอ นอนรึ...”

"..............."  พี่โซ...หนีงานมาตอนนี้เลยเหรอ..คงจะรู้ว่าผมคงจะรอไม่ไหว...

“แกมาทำอะไรที่นี่โซ!!”

“คุณพ่อ!”  ผมรีบเด้งตัวลุกจากเตียง....ทันทีที่ได้ยินเสียงพี่โซเรียกคนที่ตะเบ็งเสียงอยู่ด้านหลัง และหัวใจเต้นแรงเพราะได้ยินเสียงของอีกคน ประตูห้องผมถูกเปิดออกกว้าง พร้อมกับคนที่ผลุนผลันเข้ามาตามพี่โซที่เดินเข้ามาในห้องทันที....

“แกควรจะไปอยู่ในงาน! ฉันบอกแกหลายทีแล้วว่าเลิกวุ่นวายกับมันซักที!!”

“คุณพ่อครับ! ผมแค่จะขึ้นมาดูว่าซอทานอะไรรึยัง แค่ผมเป็นห่วงน้อง”

“มันไม่ใช่น้องแก! มันไมใช่น้องพวกแก! น้องพวกแกมีเพียงแค่ซูกัส ส่วนมันเป็นตัวซวย!!”

“หยุดนะ!!”  พี่โซตวาดใส่คุณพ่อเสียงดัง จนอีกฝ่ายหยุดพูดไป...ได้แต่กำผ้าห่มแน่น...หัวใจเต้นรัวและเร็วจนจับจังหวะไม่ได้...ความคับแน่นใจหัวใจขยายเป็นวงกว้าง....ก้อนบางอย่างจ่อจุกอยู่ที่ลำคอ แต่ก็ไม่กล้าที่จะกลืนลงไป

....ทรมาน...เจ็บปวด...รับรู้ทุกความรู้สึก....ผมยังจะหวังอะไรอีก...ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคุณพ่อรังเกียจผม....

“แกอย่าคิดว่าการที่แกขึ้นเป็นผู้นำ แกจะมาขึ้นเสียงกับฉันได้ ฉันสั่งให้แกลงไปที่งาน! ถ้ายังกล้าขัดคำสั่งฉัน ฉันจะทำให้ไอ้เด็กคนนี้ไร้ที่ซุกหัวนอน!!”

“คุณพ่อ!!”

“...ฮึก .....” จ้องมองแผ่นหลังของคนที่เดินออกจากห้อง....จ้องมองคนที่เป็นคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิดผม....ร้าวไปหมดทั้งหัวใจ....ผู้ชายคนนี้...คือคุณพ่อผมจริงๆ ใช่ไหม....

“...ซอ.....”

“ อึก...อือ....”  พยายามกลั้นแล้ว...ไม่อยากทำให้พี่ไม่สบายใจ....แต่มันทนไม่ไหว....ความรู้สึกของคุณพ่อมันชัดเจนจนบีบหัวใจผมซะแหลกละเอียด....พี่โซนั่งลงบนเตียงก่อนจะดึงล่างผมเข้าไปกอด....ผมเหนื่อยเหลือเกินกับความรู้สึกพวกนี้....ผมทนไม่ไหวแล้ว....

“..ฮึก...คุณโซ ออกไปเถอะค่ะ เดี๋ยวเจ้าสัวจะเข้ามาอีก...บัว ฮึก ไม่อยากเห็นคุณน้องบอบช้ำไปมากกว่านี้แล้ว...”

“พี่ขอโทษ...พี่สัญญาจะไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นอีก...พักผ่อนนะ....แล้วพี่จะมาหาใหม่...”  พี่โซค่อย ๆ ประคองให้ผมนอนลง ก่อนจะเอาผ้ามาห่มให้...ผมมองเห็นแววตาอาดูรนั่นอย่างชัดเจน.....ผมกลั้นก้อนสะอื้นและน้ำตาไว้เพื่อผลักให้พี่ชายออกจากห้องไปแบบไม่ต้องเป็นห่วงผมมาก....พี่โซมองดูผมจนเสี้ยวสุดท้ายที่ประตูปิดลง...

“ ฮึก คุณน้อง คะ ฮึก..อย่าคิด มากนะคะ...”

“ ฮึก ฮืออ...”  อ้อมกอดของคนที่เป็นได้ทั้งเพื่อนและพี่สาว ทั้งที่ปากพร่ำบอกไม่ให้ผมคิดมาก แต่ตัวเองกลับร้องไห้อยู่....อ้อมกอดที่เหมือนคุณแม่ทำให้ผมสะอื้นออกมาได้ไม่ยาก....

....หมดแล้วความอดทนที่มี...แหลกสลายไปแล้วหัวใจที่มีความหวังว่าคุณพ่อจะเห็นความสำคัญผมในซักวัน....มันถึงเวลาแล้วใช่ไหม ถึงผมจะรั้งรออะไรมากไปกว่านี้..มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะจะกลายเป็นตัวถ่วงใครต่อใคร....

“นอนนะคะ พักผ่อน”

“..บัว....”

“..ฮะ....คุ...คุณน้อง...”

“..บัว...พา ซอ ไปจาก ที่ ฮึก นี่...”

“คุณน้อง!! คุณน้องพูดกับบัว! คุณน้องพูดกับบัวแล้ว!!”  บัวทำท่าดีใจจนลืมไปรึเปล่าว่าผมพูดว่าอะไร....มีเพียงคนนี้เท่านั้นที่จะพาผมออกไปจากที่นี่โดยที่ผมไม่ต้องการให้ใครรู้....ความรักที่บริสุทธิ์จากพี่สาวคนนี้ทำให้ผมอยากจะพูดกับเธอหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัว...กลัวการถูกหักหลังและถูกหัวเราะเยาะ....แต่ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่าเวลาที่ทุกข์ใจใครอยู่ข้างๆ ผม....เธอเป็นได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเพื่อน พี่สาว หรือ้อมกอดอุ่นๆ  ที่คล้ายคลึงกับคุณแม่....

“บัว..”

“ขา ฮึก ว่าไง คะ”  บัวจ้องหน้าผมเหมือนรอฟังสิ่งที่ผมจะพูด....น้ำตาของเธอยังหยดลงเรื่อย ๆ....เพราะความดีใจรึเปล่านะ....

“พา ซอ ออกจาก ที่นี่ ได้ไหม ฮึก พา ซอ ออกจาก ที่นี่..”

“คุณน้อง!...ทำไม...”

“ ฮึก...ซอ ทนไม่ไ หว ฮือ แล้ว..ถ้า บัว ไม่พาไป ซอจะหนี ไปเอง...”

“ไม่ค่ะ ไม่นะคะ! บัวไม่ยอมให้คุณน้องทำอย่างนั้นเด็ดขาด” 

“เราะ จะไป กัน คืนนี้เลย....ได้ไหม..ซอ อยาก ไปเดี๋ยว นี้....”

“แต่ว่า...”  บัวทำท่าลังเล  ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่งานและคนเข้าออกบ้านเยอะแยะไปหมด...คงไม่มีใครมาคอยสังเกตว่าพวกผมเป็นใคร....

“ ไม่งั้น ซอ จะไปคนเดียว...”

“แล้วเราจะไปที่ไหนคะ...ถึงยังไงที่นี่ก็ยังมีคุณพี่อยู่นะคะ คุณน้องคิดดี ๆ” บัวหยุดร้องไห้คงพยายามตั้งสติที่จะคุยกับผมอยู่ เพราะคำพูดผมที่ออกไปเนิบช้าผลจากที่ผมไม่ยอมพูดเลย....เลยยังไม่ถนัดเท่าไหร่...

“..ไม่..ไปไหน ก็ ได้...ซอ จะ ทำ งาน...เอง..”

“ไม่ค่ะ บัวจะไม่มีทางทำให้คุณน้องลำบาก บัวพอจะคิดออกแล้วค่ะ...แต่คุณน้องสัญญานะคะ ว่าเราออกไป แต่ถ้ามีเหตุอะไรจำเป็นหรือสุดวิสัย...เราจะติดต่อหาพวกคุณพี่ทันที...”

“......................” พยักหน้ารับรัว ๆ หัวใจเต้นโครมครามกับการตัดสินใจในครั้งนี้...ผมรีบลุกจากที่นอนพร้อมกับช่วยบัวเก็บของ...

“บัว ไปเก็บ ของ”

“ค่ะ งั้นล็อคห้องนะคะ บัวเรียกค่อยเปิด”

“...................”  พยักหน้ารับอีกรอบก่อนจะรีบเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นใส่กระเป๋าเดินทางทีมีอยู่ในห้อง เอาแค่เสื้อผ้า เอกสารสำคัญเกี่ยวกับตัวเองรวมถึงบัตรกดเงินสดที่พวกพี่โอนเข้าบัญชีให้ทุกเดือน...หยิบติดตัวไว้ ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายอดเงินมีเท่าไหร่แต่มันก็คงจะไม่น้อยเพราะผมไม่เคยกดออกมาใช้เลย......แต่ผมสัญญาว่าจะกดยืมใช้เท่านั้น...แล้วจะทำงานมาใส่ไว้เหมือนเดิม....เพราะจากนี้ผมจะต้องยืนได้ด้วยขาของตัวเองเท่านั้น....ไม่งั้นก็จะกลายเป็นไอ้คนไร้ค่าไม่ว่าอยู่ที่ไหน...

...คุณแม่ครับ ซอขอโทษที่เป็นคนสำคัญในสายตาคุณพ่อไม่ได้....และซอก็อ่อนแอเกินกว่าจะยืนอยู่ในบ้านหลังนี้ได้....มันไม่ใช่ที่ของซอแล้ว ไม่มีที่ให้ซอยืนอีกต่อไป....

“ค่อย ๆ นะคะ มาค่ะ”

“อึ๊บ!”  ในที่สุดตอนนี้ผมกับบัวก็ออกมายืนนอกรั้วบ้าน ทางที่ออกคือประตูเล็กตรงสวน มีคนเฝ้าแต่เป็นคนที่สนิทกับบัว เลยถูกหลอกให้ไปเอาของให้...พวกผมอาศัยจังหวะนี้รีบออกมาพร้อมสัมภาระ  แท็กซี่จอดเทียบอยู่เยื้องหน้าบ้านไปไม่ไกล....เสียงในงานยังดังอยู่ไม่ขาด

...ทันทีที่เท้าก้าวขึ้นรถก็ดูเหมือนว่าน้ำตาผมจะไหลออกมาอย่างท่วมท้น...เหมือนน้ำตาสั่งลาบ้านหลังนี้....ความเสียใจและความรู้สึกทุกอย่างถาโถมมาไม่มีสิ้นสุด...

“คุณน้องขา... อย่าร้องนะคะ... อย่าร้อง..บัวไม่อยากทำอย่างนี้..แต่บัวก็ทนเห็นคุณน้องถูกเจ้าสัวทำร้ายจิตใจไม่ได้...”

“ฮึก ฮืออ ขอบคุณ...ขอบคุณ...”  พร่ำบอกคนที่กอดผมอยู่ แท็กซี่วิ่งไปตามที่บัวแจ้งไว้ตอนแรก....ห่างไกลจากบ้านหลังนั้นเรื่อย ๆ จนไม่เห็นแม้กระทั่งตัวบ้าน...ผมหยุดร้องไห้เพราะคนขับเริ่มมอง...เป็นครั้งแรกที่ผมออกจากบ้านหลังนั้นโดยไม่มีพวกพี่...หัวใจเบาหวิว...เหมือนกับไม่ได้เอามาด้วย...

“เข้มแข็งนะคะ...คุณน้องต้องเข้มแข็ง...ในเมื่อตัดสินใจแล้ว ยังมีบัวอยู่ข้างๆ  และท่านหญิงก็อยู่กับคุณน้องเสมอนะคะ....อย่าให้สิ่งที่เราทำสูญเปล่า...”

“ อืม...ซอเข้า ใจ แล้ว..”

….ถ้าผมไม่เข้มแข็งนับจากนี้...ผมก็คงจะอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้...ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าสังคมตอนนี้อยู่ยากและมีบางมุมที่โหดร้ายแค่ไหน....

/ น้องซอ...แม่ไม่รู้ว่าหนูจะเข้าใจรึเปล่า...จงยืนอยู่ให้ได้ด้วยขาตัวเอง และหัวใจที่เข้มแข็ง....อย่าปล่อยให้ความรู้สึกดึงตัวเองให้จมดิ่งกับความเศร้า...ทางข้างหน้ายังมีแสงสว่างและธรรมชาติที่สดใสอย่างที่น้องซอชอบรออยู่../

....ที่ผ่านมาผมเข้าใจว่าคุณแม่ต้องการให้ผมยืนอยู่ในบ้านหลังนั้นให้ได้...แต่ตอนนี้เหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง ว่า..ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็จงยืนด้วยขาของตัวเอง และมีหัวใจที่เข้มแข็ง  อย่าจมไปกับความรู้สึกที่มันเจ็บปวดอย่างที่ผ่านมา...ผมจะต้องทำให้ได้...ถึงแม้จะเจอกับอะไรบ้าง...และสิ่งเหล่านั้นจะโหดร้ายกับผมมากแค่ไหนก็ตาม...


***  :pig4: :pig4: ขอบคุณที่หลายคนชอบค่ะ มาสองตอนรวดเลย ตอนที่ 3 แต่งไปก็สงสารน้องซอไป ตอนหน้ามาดูกันว่าน้องซอจะเจอกับพระเอกได้ยังไง...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 28-10-2013 10:11:26

สงสารคุณน้องงงงงงงงงงงงงงงง บัวเป็นคนดีมากกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-10-2013 10:21:34

เข้ามาเพราะชื่อ...แล้ว โอ้ววววว
บวกและเป็ดทันควัน
ติดเรื่องนี้ซะแล้น
เอาใจช่วยน้องซอ
ชื่อน่ารัก ชอบ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-10-2013 11:00:21

 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:


คนเขียนแน่มากเราน้ำตาไหลเลยอ่ะ เจ้าสัวคนอย่างคุณไม่สามารถเป็นพ่อใครได้ แม้กระทั่งลูกอีกสี่คนที่คุณพร่ำบอกว่าเป็นลูกของคุณก็ไม่ใช่เพราะ เด็กเหล่านี่ก็เหมือนแค่เครื่องประดับที่ทำให้คุณรู้สึกว่าคุณมีอำนาจเท่านั้น คุณจำไว้ไอ้คนที่ว่าไม่ใช่ลูก ไอ้คนที่คุณว่าตัวซวย จะเป็นคนที่มีค่า มากที่สุด


ขอบคุณบัวจริงๆ ที่รักน้องซอจากใจ แล้วก็หวังว่านายเอกของเราจะไม่มาหลอกน้องแล้วใช้น้องเป็นเครื่องมือในอนาคตนะ


ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากค่ะ +1 ให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 28-10-2013 11:11:28

 :monkeysad: :katai1: สงสารซอมากอ่ะ แง้ๆ  เดี๋ยวก็เจอพระเอกล่ะ  อดทน !!!  :laugh: มาต่อเร็วๆนะ ติดตาม :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 28-10-2013 11:22:12

ฮืออออน้ำตาจะไหลเลย สงสารน้องซอทุกครั้งที่อ่าน
จะรอติดตามเป็นกำลังใจให้น้องซอและคนเขียนนะคะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: superoum ที่ 28-10-2013 11:38:33

น้ำตาไหลพรากๆ สงสารน้องซอ ฮรืออออออออออออออออออออออ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 28-10-2013 11:53:01

มารอๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 28-10-2013 12:22:30

เศร้ามาก  คอยลุ้นไปกับคุณน้อง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 28-10-2013 12:31:19

น้องซอหนีไปแล้ว พวกพี่ๆ จะทำยังไงทีนี้
มันจะมีจริงๆ เหรอพ่อที่ไม่รักลูกตัวเองเพียงแค่คำทำนายคำเดียว
คนแบบนี้สมควรจะเป็นพ่อคนแล้วเหรอ
เฮ่อ! เศร้า แต่ยังไงก็เอาใจช่วยซอให้ผ่านพ้นอุปสรรรค์เหล่านี้ไปให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 28-10-2013 12:43:24

ขอร้องคนแต่งอย่าทิ้งนะคะ อยากให้ต่อให้จบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 28-10-2013 14:12:30

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 28-10-2013 14:18:10

คับที่อยู่ได้---คับใจอยู่ยาก

ออกมาก็ดีแล้วจะได้หัดพึ่งพาตัวเองด้วย

+ 1 + เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 28-10-2013 14:45:02

ถ้าคุณพ่อจะแสนดีขนาดนี้......คุณบัว!!!!

พาน้องซอหนีให้สุดหล้าฟ้าเขียวไปเลยค่าาา :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: titeaw ที่ 28-10-2013 14:47:35

มาต่อทีค่าาา อยากอ่านมากเลยย สู้ๆค่ะ ><

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 28-10-2013 15:23:11

 :fire: :fire: :fire: เกลียด อีเจ้าสัว  ที่สุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 28-10-2013 15:37:22

เดาว่าคุณคิงไทเกอร์ต้องมาเก็บน้องซอไปแน่เบยยยย ? สนุกมากค่า ชอบเนื้อเรื่องน่าสนใจ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 28-10-2013 16:29:15

ตอนแรกว่าจะรอให้แต่งจบก่อน แล้วค่อยย่องมาอ่านทีเดียว
เพราะชอบแนวๆนี้ดราม่าไรเงี๊ย :mew1:แต่กลัวอารมณ์ค้าง
เลยรอก่อน55 แต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ
เข้ามาอ่านแล้วก็ไม่ผิดหวังอ่ะ คนแต่งเก่งมาก
อ่านไม่สะดุดเลย เนียนมาก
อยากรู้ช่วงเวลาการลงค่ะ 
จะรอติดตามผลงานดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 28-10-2013 16:47:22

น้องซอ น้องจะหนีไปที่ไหนคะ
หนีมานี่ดีกว่า
อ้อมอกคุณพี่ พี่จะดูแลหนูเองค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 28-10-2013 17:17:24

King  Tiger  คงมาดูลาดเลาที่รพ. คงหวังจะจับตัวน้องซอแน่ ไม่งั้นคงไม่บอกให้น้องคืนผ้าเช็ดหน้าวันหลัง
แต่น้องถูกเก็บตัวขนาดนี้ ยังคำทำนายอีก น่าสงสัยว่าสนใจน้องเพราะอะไร เพราะน้องแทบไม่มีค่ากับเจ้าสัวผู้เป็นพ่อเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 28-10-2013 17:30:36

เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง เพราะแล้วก็งามมากเลยค่ะ

เนื้อเรื่องก็สนุกด้วยค่ะ  ยังไงเข้ามาต่อไวไวนะคะ

อ่านแค่นิดเดียวยังต้องร้องไห้ขนาดนี้แล้ว

สงสารน้องซอ ขอให้พระเอกใจดีและดีกับน้องซอด้วยนะคะ

น้องซอเจ็บปวดมาเยอะมากแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 28-10-2013 18:02:17

ตอนแรกอ่านแล้วหน่วงๆ  อึดอัดแทนน้องซอ
พออ่านถึงตอนที่ 3  น้ำตามาเต็ม  น้องซอคงสุดทนแล้วจริงๆ
น่าสงสาร  พ่อใจร้ายมาก  ทำไมทำกันขนาดนี้
นี่ขนาดลูกแท้ๆ นะ  แค่เป็นผู้ชายมันจะอะไรกันนักหนา
คนเขียนมาต่อเร็วๆ นะ  รออ่านค่ะ 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: skyberry ที่ 28-10-2013 18:18:46

รอตอนต่ออยู่นะค่ะ:call:   :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-10-2013 04:08:48

ต้องติดตามมม!! ชอบนักแลแนวนี้><

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 29-10-2013 05:36:06

 :hao5: สงสารน้องง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 29-10-2013 07:09:35

 :jul1:

ฮือ  น่าสงสาร มารอจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 29-10-2013 07:39:10

น้ำตาไหลพรากจริงๆ จากนี้กว่าพวกพี่ชายจะรู้ว่าน้องหายไป บ้านนั้นจะลุกเป็นไฟขนาดไหนนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 29-10-2013 09:27:37

เอาใจช่วยน้องซอ แต่สงสารพวกพี่ๆอ่ะ รู้ว่าซอหายไปคงห่วงน่าดู

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 29-10-2013 09:30:08

สงสารน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: saylmya ที่ 29-10-2013 10:28:00

อ่านแล้วอยากจะเข้าไปปกป้องน้องซอ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 2 King Tiger+ตอนที่ 3 หนี_28/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 29-10-2013 10:38:31

มาติดตามดด้วยนคนครับ
อ่านแล้วน้ำตาไหล..
สงสารน้องซอ ที่จริงคนอย่างเจ้าสัวนี่ไม่สมควรเป็นพ่อคนได้นะเราว่า
ยังไงเขาก็เป็นลูกคุณไม่ใช่หรอ?
รอตอนต่อไปครับ  :pig4:  :L2:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 29-10-2013 10:42:42

Part 4   :L2:

รถแล่นออกจากตัวเมืองใช้เวลาพอสมควร ผมมองมิเตอร์แท็กซี่ที่พุ่งเกินพัน...ในที่สุดรถก็จอดสนิทบัวมองมิเตอร์ก่อนจะควักเงินในกระเป๋าตัวเอง แต่ผมกลับเป็นฝ่ายดันมือเรียวนั่นไว้ แล้วจ่ายเอง เพราะเตรียมไว้แล้ว...บัวทำท่าจะแย่งจ่ายแต่ผมก็รีบเปิดประตูรถออกมาก่อน...ยืนบนถนนลูกลังสีแดงที่ตัดลงมาจากถนนใหญ่ซัก 500 เมตร มีบ้านหลายหลังเรียงรายกัน แต่ไม่แออัด เพราะด้านข้างและด้านหลังบ้าน ล้วนเป็นต้นไม้ ใหญ่เล็กครึ้มไปหมด เพราะความมืดทำให้ผมมองไม่เห็นว่าเป็นต้นอะไร อาจจะเป็นต้นไม้ให้ร่มเงาหรือผลไม้ชนิดไหนก็ได้...

“บัว ที่ นี่ ที่ไหน..”

“บ้านเก่าแม่บัวเองค่ะ เป็นบ้านสวน นาน ๆ แม่ถึงจะมาพักที่นี่...ไม่มีใครรู้หรอก บัวโทรบอกแม่แล้ว แม่ไม่ว่าอะไร แล้วบัวก็ให้เด็กข้างบ้านมาปัดกวาดไว้ให้แล้ว เตรียมที่นอนง่าย ๆ เอาไว้”

“เหรอ..เป็นบ้านสวนเหรอ..”  จ้องมองฝ่าความมืด แสงไฟรายทางสลัว ภายในบ้านมีไฟเปิดไว้แล้ว...มีรั้วรอบขอบชิด ตัวบ้านเป็นปูนชั้นเดียวไม่ใหญ่โตอะไร แต่ก็สัมผัสได้ถึงธรรมชาติที่รายรอบตัวบ้าน...

“ค่ะ...แล้วพรุ่งนี้แม่บัวจะเอาที่นอนมาให้ คุณน้องจำแม่บัวได้ไหมคะ แกลาออกหลังจากที่ท่านหญิงเสียค่ะ แต่แกก็ยังห่วงคุณน้องเลยให้บัวอยู่ที่นั่น”

“..................”  มันนานมากแล้ว แต่ผมก็จำได้ว่าแม่ของบัวเคยทำงานเป็นคนใกล้ชิดคุณแม่ แล้วจู่ ๆ ก็หายไปเพราะเป็นเด็กเลยไม่ได้สงสัยอะไร ความจงรักภักดีถ่ายทอดกันมาจากสายเลือดเลยสินะ...

“แม่บัวชื่อบานชื่นค่ะ ... คุณน้องพอจะอยู่ที่นี่ได้ไหมคะ”

“ อยู่ ได้ ซออยู่ได้..”  ลมเย็น ๆ พร้อมกับอากาศบริสุทธิ์ ผมกับบัวลากกระเป๋าเข้าไปยืนอยู่หน้าบ้าน...อย่างนี้ผมอยู่ได้...บ้านสวน ที่มีต้นไม้ ดอกไม้ ธรรมชาติที่สวยงาม...ขนาดความมืดที่กางปีกปกคลุม ยังปิดความงามธรรมชาติไม่มิด...ผมสูดอากาศเข้าปอดอย่างสุดแรง จนบัวหัวเราะคิก บัวรู้ใจผมจริงๆ ด้วยว่าผมชอบแบบไหน...

“พี่บัวมาแล้วเหรอ”

“กระแต มาพอดีขอบใจมากที่เตรียมของไว้ให้ เอาเงินค่าขนม”  ผมมองเด็กผู้หญิงประมาณ 7 ถึง 8 ขวบวิ่งเข้ามาหาบัว...ข้างๆ  บ้านบัวเป็นบ้านอีกหลัง ที่รั้วติดกัน ..ผมสังเกตว่าสวนบัวจะอยู่หลังบ้านและด้านขวามือถ้าหันหน้าออกถนน ด้านซ้ายติดกับบ้านที่ทรงบ้านคล้าย ๆ กัน และด้านซ้ายมือและด้านหลังของบ้านหลังนั้นก็จะเป็นสวน...อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ  จัง...

“เพื่อนพี่บัวเหรอ...ทำไมสวยจัง..ไม่เห็นดำเหมือนพี่บัวเลย..”

“เด็กแก่แดด ไม่ใช่..”

“ใช่ พี่ เป็น เพื่อน พี่บัว..อัน นี้พี่ แถม..”  ผมยื่นเงินแบงค์สีแดงให้เด็กน้อยที่มองผมตาไม่กระพริบ...

“ไม่เอา..พี่บัวให้แล้ว...”

“ ไม่ต้องให้หรอกค่ะคุณน้อง..มันมากไปแล้วสำหรับเด็กตัวแค่นี้”  ผมมองหน้าเด็กหญิงที่สั่นหัวพรืดเมื่อยื่นเงินให้...นี่สินะ ความเพียงพอ และพอเพียง...อีกนัยคือเด็กตรงหน้ายังไม่รู้ว่ามันสำคัญกับชีวิตแค่ไหน...แต่ถ้าทุกคนที่นี่เหมือนบัว...ผมก็วางใจได้ว่าไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน เด็กคนนี้ก็ไม่ยอมที่จะรับเงินที่ได้มาโดยที่ตัวเองไม่ได้ออกแรงทำอะไรแน่ ๆ

“ แตไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้แม่จะทำกับข้าวมาให้พี่บัวกับเพื่อน”

“ฝากขอบคุณพี่ต่ายด้วยนะ แล้วพี่จะไปหา”  กระแตส่งยิ้มให้ผมก่อนจะวิ่งตัวปลิวออกไป เด็กคนนี้คงเป็นคนที่บัวบอกให้เตรียมข้าวของไว้ให้...

“เข้าบ้านเถอะค่ะ”

“................”  ผมพยักหน้าก่อนจะแย่งกระเป๋าจากมือบัวมาถือเอง...บัวส่งยิ้มบางๆ  ก่อนจะนำเข้าบ้าน ประตูบ้านที่ทำจากไม้สลักลวดลายเหมือนบ้านทั่วไปถูกเปิดออก ภายในบ้านปูกระเบื้องสีฟ้าอ่อน มีข้าวของไม่มาก แต่ก็น่าจะครบครันสำหรับการอยู่แบบไม่ต้องหรูหราอะไร...ผมเดินสำรวจอย่างตื่นเต้น มีห้องนอนเล็ก ๆ อยู่ในบ้าน ขนาดไม่ใหญ่มาก...ประตูทุกบาน หน้าต่างมีมุ้งลวดติดอยู่หมด...มีห้องน้ำมีห้องครัวเล็ก ๆ ทุกอย่างถูกทำความสะอาดไว้แล้ว พร้อมกับฟูกขนาดใหญ่ที่ปูลงกับพื้นกระเบื้องเพราะไม่มีเตียง  ผ้าปูสีครีมมีกลิ่นผงซักฟอกอ่อน ๆ ลอยมาทำให้รู้ว่าทุกอย่างถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว....ทุกอย่างในบ้านตอนนี้ ไม่เห็นว่าจะขาดเหลืออะไร  ถึงจะไม่หรูหรา แต่ความสบายใจและสดชื่นที่อบอวลอยู่ในหัวใจทำให้ผมลืมความทุกข์โศกไปได้ แม้กระทั่งเรื่องที่...ที่บ้านจะรู้ แล้วพวกพี่คงจะเป็นห่วงผมมาก...

“ดึกแล้ว คุณน้องนอนก่อนเถอะค่ะ นอนได้ไหมคะ”

“นอนได้”

“แล้วพรุ่งนี้ค่อยคิดว่าเราจะทำยังไงกันต่อ...บัวดีใจค่ะ ที่คุณน้องยอมที่จะพูดกับบัว..บัวรอฟังเสียงใส  ๆ แบบนี้มานานมาก”

“..สบายมากนอนได้...ขอโทษ...ขอบคุณ...”  ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้  ผมนอนลงบนที่นอน ไม่นุ่มเหมือนที่ห้อง แต่เหมือนว่าผมจะหลับง่ายกว่าที่นั่น บัวน้ำตาคลอเมื่อพูดเรื่องที่ผมตัดสินใจพูดกับเธอ...

“บัวจะออกไปนอนข้างนอกนะคะ มีอะไรให้เรียก”

“ไม่ต้อง นอนด้วยกันสิ..”

“แต่ว่า มัน..”

“ถ้าจะแยกกัน บัวนอนนี่ ซอ จะออก ไป นอน ข้างนอก..เราเป็น พี่น้องกัน”  เริ่มพูดเยอะก็รู้สึกว่าจับจังหวะการพูดได้มากขึ้น...ผมรีบลุกขึ้นห้ามคนที่จะหอบที่นอนออกไป...ตอนนี้ไม่มีเจ้านายและคนดูแล...มีเพียงพี่สาวกับน้องชาย ที่จะต้องดูแลกันและกัน...

“ไม่ค่ะ นอนนี่ก็ได้...นอนเถอะค่ะ ตอนเช้าอากาศสดชื่นมาก ๆ เลย บัวอยากให้คุณน้องได้เห็นหมอกอ่อน ๆ ด้วย..”

“ซอ อยากเห็น..”  ส่งยิ้มให้คนที่กำลังปูที่นอนพับขนาดเล็กนอนข้างๆ  ฟูกผม...ก่อนหลับตาลงเข้าสู่นิทราในคืนที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างนี้...


เอ๊ก อี่ เอ่ก เอ่ก! เอ๊ก อี่ เอ่ก เอ่ก!

เสียงบางอย่างทำให้ผมตื่นขึ้น...ค่อย ๆ ลืมตา ท่ามกลางแสงอ่อน ๆ ที่สาดผ่านม่านเข้าในห้อง...หันมองซ้ายขวา ....ก็ได้แต่ทอดถอนหายใจ หลากหลายความรู้สึก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอดน้ำตาคลอไม่ได้... ทั้งใจหาย และโล่งใจในที....ที่นี่เป็นบ้านสวนของบัว...ที่ ๆ ผมจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ๆ ด้วยตัวของตัวเอง...

“ตื่นแล้วเหรอคะ ออกมาข้างนอกไหมคะ อากาศสดชื่นมากเลย”

“.................” ไม่ต้องรอให้บัวบอกซ้ำ ผมลุกจากที่นอนเพราะจำได้ก่อนจะรับแก้วนมอุ่น ๆ ที่บัวเดินถือมาให้....เดินออกมาหน้า

บ้าน...บรรยากาศยังเป็นแค่แสงสว่างตอนเช้า แดดยังไม่ฉายแสงด้วยซ้ำ...มีหมอกลอยแตะต้นไม้ใบหญ้าอยู่อย่างสวยงาม...ว่ากลางคืนสวยแล้ว กลางวันกลับทำให้ผมยิ้มออกมาได้...หน้าบ้านที่โรยลูกลังแดงมีต้นโป๊ยเซียนปลูกในกระถังไล่มาจากรั้วไม้หน้าบ้านจรดหน้าบ้าน ข้างๆ  กลายเป็นดอกดาวเรือง และพุทธรักษาที่อยู่ริมสระเล็ก ๆ ที่ถูกปกลุมด้วยเครือไม้น้ำจนไม่เห็นผิวน้ำ....ธรรมชาติ...ความสวยงามที่ไร้เสียงและความวุ่นวาย...รีบเดินลงมาก่อนจะส่องไปหลังบ้าน แสงที่มีพอจะทำให้เห็นว่าเป็นสวนผลไม้จริงๆ ด้วย...แต่ผมกลับไม่รู้ว่าเป็นต้นอะไรบ้าง...

“เป็นต้นลำไย มะม่วง ชมพู่ ฝรั่งค่ะ ถ้าบัวจำไม่ผิด แต่ก็มีอีกไม่แน่ใจว่ามันโตหรือยัง แม่เป็นคนมาปลูกไว้ตั้งแต่บัวเด็กๆ “

“ดีจังเลย ซอชอบ”

“...คุณน้องคะ...บัวพูดอะไรได้ไหม...”

“.............”  ผมพยักหน้าก่อนจะหันกลับมามองบัวที่เดินเข้ามาหา....

“คุณน้องตัดสินใจว่าจะออกมา ตอนนี้ลังเลไหมคะ”

“ไม่”

“งั้น...คุณน้องต้องเข้มแข็งนะคะ...คุณน้องเวลาอยู่ข้างนอกกับอยู่ในบ้านเหมือนคนละคนเลย....จนบัวคิดว่าอาจจะอยู่ได้ แต่ถ้าไม่ไหวก็บอกบัว บัวจะพากลับบ้าน...อย่าฝืนทำอะไรโดยที่ตัวเองจะต้องเจ็บปวดและเสียใจ..ยังไงพี่คุณพี่ก็ยังรักคุณน้องเสมอ..บัวคิดว่าถ้าผ่านไปซักพัก คุณน้องควรจะติดต่อกลับไปบ้าง..”

“ซอ เข้าใจ..ถ้าซอ อยู่ ได้ ซอจะ โทรหาพี่.ไม่ว่าจากนี้ หรือ ตลอด ไป ก็ไม่ มีวันเปลี่ยนใจ...ซอจะลืม ทุกอย่าง เหลือไว้เพียง ความทรงจำดี ๆ จากบ้าน หลังนั้น เหลือไว้เพียง ความรัก จาก พวกพี่ ๆ ซอจะไม่เศร้าอีกต่อ ไปแล้ว เพราะบ้าน หลังนั้น ถึงไม่มี ซอ ทุกคนก็ยังอยู่ได้ และอยู่ อย่างมีความสุข.” เป็นประโยคที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยพูดมา....ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะละทิ้งทุกอย่างไว้ที่นั่น เริ่มต้นใหม่ด้วยตัวของตัวเอง...ถึงผมจะไม่ค่อยรู้อะไรมาก ..แต่ผมก็เอาวุฒิ ม.6 มาด้วย...ต้องปรับตัวอีกซักหน่อย แต่ถ้าใจผมสู้ ทุกอย่างก็ต้องเป็นไปตามแบบแผนที่ผมพอจะทำได้...

“คุณน้องอยากเรียนต่อไหมคะ”

“ยังไม่คิดตอนนี้ เอา ไว้ ก่อน”

“งั้นเราไปอาบน้ำแต่งตัว ไปกินข้าวที่บ้านพี่ต่ายกัน..”

“ฝั่ง นั้น สวน พี่ต่าย”  ผมถามขณะที่กำลังเข้าบ้านกัน...

“ไม่ใช่หรอกค่ะ จากรั้วตรงนั้นไปจนสุดลูกหูลูกตาเป็นของนายทุนมีกะตังค์  พี่ต่ายแกก็ไม่ค่อยรู้ เพราะคนที่มาทำและสร้างสวนนี้ก็เป็นหุ้นส่วนในสวนนั้น..พี่ต่ายแกรับจ้างดูแลบ้านสวนหลังใหญ่ ที่มองจากตรงนี้จะมีต้นไม้บังอยู่ค่ะ...ถ้าไปบ้านพี่ต่ายถึงจะเห็น...”

“อ๋อ..”

วันทั้งวันผมใช้เวลาไปกับธรรมชาติอย่างเต็มที่ แถวนี้เงียบสงบแต่ไม่เปลี่ยว  บ้านไม้สองชั้นขนาดใหญ่ที่อยู่ถัดจากบ้านพี่ต่ายไปอีกไม่เยอะ เป็นบ้านของเจ้านายพี่ต่ายที่พี่แกต้องไปทำความสะอาดและทำกับข้าวไว้ให้เป็นเวลา...คนที่อยู่ที่นั่นที่พี่ต่ายเรียกว่า..คุณโต้  เป็นเพื่อนสนิทและหุ้นส่วนของสวนแห่งนี้ เป็นคนที่ชอบธรรมชาติเลยมาอยู่และดูแลเอง...ผมก็แค่ฟัง ๆ รับรู้ไว้

...ยอมที่จะพูดคุยกับทุกคนที่คุยด้วย ไม่ใช่ว่าเปิดใจเต็มที่ แต่ผมต้องทำเพื่อที่จะอยู่ตรงนี้ได้....

พึ่งรู้ว่าบ้านสวนบัวห่างจากกรุงเทพฯ พอสมควร...ถือว่าเป็นชนบทอย่างเต็มตัว.... ธรรมชาติที่โอบล้อมทำให้ผมลืมบางสิ่งบางอย่างได้ในบางเวลา แต่ถึงแม้จะคิดถึงและใจหายขึ้นมา แต่ผมคิดว่าผมจะทำใจให้เข้มแข็งและก้าวเดินต่อ โดยไม่หันกลับมองข้างหลัง...พวกพี่อาจจะเศร้าที่ผมหายไป..และตามหา...แต่สุดท้ายก็จะต้องเดินตามเส้นทางที่คุณพ่อขีดให้ ไม่มีเวลามานึกถึงผม....

“ทำงานเซเว่นไหม เข้าไปในตลาดห่างจากที่นี่ประมาณ 5 โล”

“ได้บัวทำได้..”  คนที่แนะนำเป็นน้าบานชื่นแม่ของบัวที่ตอนนี้มานั่งรวมตัวกันที่บ้านพี่ต่ายปรึกษากันเรื่องงาน...เหมือนทุกคนจะรู้แล้วเลยไม่ไถ่ถามอะไรในการมาครั้งนี้ต่อหน้าผม...

“ซอ ก็จะทำ”

“ยังค่ะ เราไม่ได้มีค่าใช้จ่ายเยอะขนาดนั้น...ไม่จำเป็นต้องทำงานกันสองคน คุณน้องอยู่บ้านนี่แหละ..”

“ ไม่ ซอจะทำด้วย น้าบานชื่น หางานให้ซอด้วย”

“..คุณน้องขา ให้บัวมันทำคนเดียวก็ได้...เอาไว้ให้คุณน้องสบายใจกว่านี้ น้าจะหาให้นะคะ..”

“..ไม่ครับ..ซอ จะทำ..ซอไม่มีทางมา นอน เฉย ๆ แน่..ถ้าไม่หา ให้ ซอจะ ไปหา เอง”

“.............”  ผมรู้ว่าทำให้ทุกคนลำบากใจ แต่ถ้าผมไม่ทำอย่างนี้ ผมรู้ว่าทุกคนต้องให้ผมนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านเฉย ๆ แน่..เพราะน้าบานชื่นน่ะรักคุณแม่มากเลยพาลมาถึงผม ตอนที่เจอกันทั้งกอดทั้งร้องไห้...จนผมอดที่จะน้ำตาไหลตามไปด้วยไม่ได้...พร่ำพูดตลอดว่าจะไม่มีวันทำให้ผมลำบาก

“งั้นให้พี่ต่ายลองฝากงานกับคุณโต้ดีไหมคะ..”

“...............”  ดูเหมือนว่าทุกคนจะเห็นด้วยจนพยักหน้ากันยกใหญ่...เหตุผลนึงคงเพราะ...ใกล้บ้าน...น้าบานชื่นแกจะย้ายมาอยู่ด้วยเพราะบ้านนั้นก็มีน้องสาวอยู่แล้ว...ส่วนสามีแกเสียตั้งแต่ก่อนจะไปทำงานกับคุณแม่... กลัวว่าเวลาบัวไปทำงานจะไม่มีคนดูแลผม...ซึ่งก็บอกกันแล้วว่าผมจะดูแลตัวเอง...

ตอนสาย ๆ ผมก็ถูกเรียกให้ไปพบพร้อมกับเอกสารในการทำงาน ที่บัวขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปถ่ายเอกสารมาให้...ดีที่ไม่ขออะไรมากแค่บัตรประชาชน ผมไม่คิดว่านามสกุลผมจะเป็นอุปสรรค เพราะคงไม่โด่งดังมาถึงที่นี่แน่ๆ  รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ทำงานเป็นเรื่องเป็นราว...เดินมาหยุดอยู่ประตูบ้านหลังใหญ่  ก่อนที่พี่ต่ายจะเป็นคนเปิดประตูให้...ด้านในบ้านประดับอย่างสวยงาม ด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่เข้ากับสีไม้ขัดมัน...

“มาแล้วเหรอ...นั่งก่อนสิ..”

“.................” ผมมองคนที่เดินลงมาจากบันไดที่เชื่อมขึ้นไปชั้นสอง...ในบ้านมีแค่พี่ต่ายและคนสวนที่ดูแลบ้านโดยเฉพาะอีกสองคน ส่วนคนงานที่ลงสวนจริงๆ  ก็จ้างเอาชาวบ้านแถวนี้แหละ...

“คุณนะ...เอ่อ  ซอ นี่คุณโต้เจ้านายพี่ คุณโต้คะ นี่ซอเป็นน้องชายของเพื่อนต่ายค่ะ เป็นเจ้าของบ้านที่ถัดจากบัวไปหลังนึงไงคะ”

“อ้อ อย่างนั้นเอง...ยินดีที่ได้เจอ..”  ผมยกมือไหว้ร่างสูงตรงหน้า...คุณโต้ท่าทางใจดี..หน้าตาผิดแผกที่จะอยู่ในบ้านสวนอย่างนี้เพราะจมูกที่โด่งเป็นสัน หน้าคม ผิวขาว..เหมือนลูกครึ่งซะมากกว่า...อีกคนมองแล้วส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร..พาลให้นึกไปถึงพี่ชายทั้งสามคน..แต่ก็ต้องกลืนความคิดถึงที่จ่อจุกลงไปให้หมด...

“คือน้องอยากทำงานค่ะ ต่ายเลยมาฝากฝังกับคุณโต้ เพราะป้าบานชื่นแกไม่อยากให้ เอ่อ..ลูกชายไปทำไกล..”  ทุกอย่างถูกเตรียมมาหมดว่าผมเป็นใคร ไม่ใช่ลูกคุณหนูมาจากไหน...

“อืม..ก็พอมีนะ..พอดีตอนนี้ไม่มีคนทำบัญชีของสวนนี้ก่อนส่งไปที่กรุงเทพ...คือเป็นแบบสรุปง่าย ๆ ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนทำ แต่อยากจะลงสวนให้เต็มที่ งานเอกสารเราพอได้ใช่ไหม คอมพิวเตอร์เคยเรียนรึเปล่า..”

“ ครับ ทำได้...”  ที่ผ่านมาผมกับคอมพิวเตอร์เป็นเพื่อนรักกัน เพราะเป็นสิ่งเดียวที่พาผมท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ  และรับรู้ว่าสังคมภายนอกเป็นยังไงบ้างในระหว่างผมเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องแคบ ๆ นั่น...

“เอาล่ะ ผมให้คุณเริ่มงานวันนี้เลย ได้ไหม”

“ได้ครับ ซอทำได้”  เผลอยิ้มออกไปอย่างดีใจ เมื่อรู้ว่าตัวเองได้ทำงานแล้ว...ก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้พี่ต่ายที่ยืนอยู่ข้างๆ  ทีผมนั่งอยู่...

“ขอบคุณคุณโต้สิซอ”

“ขอบคุณ ครับ ซอ เอ่อ ผมจะตั้งใจทำงาน..”

“ไม่เป็นไรแทนตัวเองอย่างที่ถนัดนั่นแหละ รุ้สึกว่ามันคุ้นเคยกันดี..งั้นก็ทิ้งไว้นี่เลยนะต่าย เวลาเตรียมอาหารก็เตรียมเผื่อซอด้วยทุกมื้อ”

“ไม่ ซอจะกลับ ไปกินกับ พี่บัว”

“เวลางานก็ต้องทานกับผมสิครับ จะออกไปไหนเวลางานก็ต้องบอกผมด้วย”

“ครับ”  ถึงคนพูดจะพูดกลั้วหัวเราะ แต่ก็ทำให้ผมเกรงใจได้เหมือนกัน...ก็ดีเหมือนกันน้าบานชื่นจะได้ไม่เหนื่อยเตรียมกับข้าวให้ผม...เพราะบัวก็ได้เริ่มงานที่เซเว่นในตลาดพรุ่งนี้ไปกลับด้วยรถมอเตอร์ไซค์..ส่วนผมก็เดินมาใกล้ๆ ....


            *********************************************************

ทำงานกับคุณโต้มาได้เกือบเดือนแล้ว ทุกอย่างดูง่ายสำหรับผมจนคุณโต้ออกปากชม...อาจจะเป็นเพราะผมทำรายงานหรือเรียนรู้ด้วยตัวเองมาโดยตลอด เวลามีคนสอนอย่างละเอียดมันก็เลยง่ายไปด้วย...คุณโต้เป็นคนใจเย็นสอนงานผมอย่างเป็นขั้นเป็นตอน...ทุกอย่างดูเหมือนกำลังไปได้ดี  ผมรู้จากบัวว่าพวกพี่ออกตามหาในอาทิตย์แรก ๆ แต่สุดท้ายทั้งสามคนก็ถูกคุณพ่อให้ไปเรียนรู้และดูงานที่ต่างประเทศ...ทะเลาะกันจนชักปืนใส่พ่อตัวตัวเองนั่นเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยิน เพราะทุกอย่างมันเกิดจากผม...แต่สุดท้ายก็ขัดคุณพ่อไม่ได้จนต้องไป การตามหาผมก็เลยหยุดไปด้วย ที่บัวรู้เพราะติดต่อคนสนิทในบ้านซึ่งไว้ใจได้...ถึงอย่างนั้นบัวก็ไม่ได้บอกว่าตัวเองอยู่ไหน อีกฝ่ายก็เป็นห่วงและให้สัญญาว่าจะไม่บอกใคร...ผมไม่รู้ว่าใครจะไว้ใจได้หรือไม่ แต่ถ้าเราเงียบไป ทุกอย่างมันก็คงเงียบไปด้วย....ถึงจะคิดถึงพวกพี่ใจจะขาด..แอบร้องไห้บ้างเวลาเหงาๆ  แต่ก็ต้องทำอย่างที่ตัวเองตั้งใจให้ได้...

...อย่างนึงที่มั่นใจว่าทุกคนจะตามหาผมไม่เจอ...คือ..คุณพ่อ...คนที่รังเกียจผมเหมือนสัตว์ประหลาดตัวนึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผมหลุดออกมาจากวงโคจรตรงนั้น...แต่นั่นมันก็ดีสำหรับผมไม่ใช่รึไง..

“ของฝาก”

“..น้ำเย็นครับ...” ผมถือแก้วน้ำมาวางคนที่มานั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงานของผมพร้อมกับฝรั่งลูกใหญ่สองลูก...เรื่องการพูดจาผมคล่องปร๋อแล้วตอนนี้...คุณโต้เป็นกันเองกับผมมากแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมสนิทใจอะไรด้วย เพราะความรู้สึกที่ผ่านมาตลอดสิบกว่าปีที่เก็บตัว มีกำแพงที่มองไม่เห็นกั้นอยู่เสมอ

“ขอบคุณมาก..อ่ะนี่เงินเดือนของคุณ..”

“................”  ยกมือไหว้ก่อนจะรับซองสีชมพูดอ่อนมาไว้ในมือ...รู้สึกตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่...ก็มันเป็นเงินก้อนแรกที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของผม จริงสิ ตั้งแต่ตอนแรกผมไม่ได้ตกลงเรื่องเงินเดือนอะไร เพียงแค่ได้ทำงานก็พอแล้ว...

“พอใจรึเปล่า”

“ซอว่า..มัน..มากเกินไป..”

“ไม่มากหรอก..เท่ากับความสามารถของซอนั่นแหละ วันนี้ผมจะชวนคุณออกไปทานข้าวข้างนอก...ไปรึเปล่า” 

“คือ..”  ยังไม่มีคำตอบออกจากปาก เพราะมัวแต่มองแบงค์พันเกือบยี่สิบใบที่อยู่ในซอง...เพราะก่อนหน้านี้บัวบอกผมเองว่างานแบบนี้ก็เต็มที่แค่หมื่นเท่านั้น แต่นี่มันเยอะกว่าที่คิดไว้ซะอีก...

“..ไม่ต้องห่วงผมมีงานให้คุณทำคุ้มเงินเดือนแน่...วันนี้เพื่อนผมจะมาเลยนัดกันไปกินข้าวในตลาด... หุ้นส่วนสวนที่นี่แหละ..ผมอยากจะแนะนำคุณให้รู้จักด้วย...เพราะเขาก็คือเจ้านายคุณอีกคน..รู้สึกว่าจะเคยเห็นคุณในรูปถ่ายตอนที่เล่นไลน์กันแล้วล่ะ เพราะผมถ่ายรูปให้มันรู้ว่ามีพนักงานใหม่ที่สวน...”

“อ๋อ งั้นก็ได้ครับแต่ซอต้องกลับไปบอกพี่สาวกับแม่ก่อน”

“ได้ ผมจะรอซออยู่นี่ ประมาณ 6 โมงคุณก็มาที่นี่แล้วกัน...”

“ครับคุณโต้...”  ผมส่งยิ้มให้เจ้านายใจดี...ก่อนจะเก็บซองเงินใส่กระเป๋า จับซ้ำอีกรอบให้แน่ใจว่ายังอยู่...

“ผมดีใจนะที่รับคุณมาทำงาน..ได้อยู่ใกล้ๆ กันแบบนี้..”

“...เห..ครับ..ซอก็ดีใจ...” คำพูดกับสายตาที่มองมาทำให้ผมแปลกใจ...แต่อารามดีใจที่ผมมีเงินไปให้น้าบานชื่นค่าไฟค่าอาหารทำให้ไม่ใส่ใจอะไรมากนอกจากตอบออกไปว่าผมก็ดีใจเหมือนกัน....

กลับถึงบ้านทั้งบัวทั้งน้าบานชื่นก็ดีใจกับเงินที่ผมได้ ...แต่ไม่มีใครรับเงินผมซักคน...กลับบอกให้ผมเก็บไว้...ในเมื่อไม่รับดี ๆ ผมก็เลยบังคับ โดยการแบ่งให้ครึ่งนึงอีกครึ่งนึงผมเก็บไว้ใช้เอง... เพราะตั้งแต่มาอยู่นี่ผมก็เป็นภาระให้บัวกับน้าบานชื่นมากโขอยู่....การขู่แกมบังคับของผมทำให้คนสูงวัยต้องรับเงินไว้ แต่ก็ร้องไห้อีกจนได้เพราะคิดถึงคุณแม่  น้าบานชื่นบอกว่าผมเหมือนคุณแม่มาก...ทั้งรูปร่างหน้าตา รวมทั้งนิสัยด้วย...เราอยู่กันสามคนอย่างเพียงพอ ผมต้องกำหนดว่ากับข้าวสำหรับผม  ต้องแค่มื้อละอย่างไม่ต้องมากไม่งั้นก็คงจะสรรหาอะไรมาให้กินแน่ๆ ...ส่วนที่เหลือก็ทำตามที่บัวและน้าบานชื่นอยากกิน...ข้าวของในบ้านก็เยอะขึ้นเพราะน้าบานชื่นขนทีวี ตู้เย็น รวมทั้งเตียงมาให้ผมด้วย...ทั้งที่ของพวกนี้มันไม่จำเป็นสำหรับผมในตอนนี้เลย...แต่เมื่อคนทำทำให้ด้วยความจริงใจผมก็ยินดีรับไว้ และตอบแทนด้วยสิ่งที่ผมพอจะทำได้....

...การได้อยู่อย่างนี้ ทำให้ผมสบายใจมากที่สุด ย้อนกลับไปกับตระกูลใหญ่โตที่แก่งแย่งชิงดีกัน นอกจากความรักจากพวกพี่แล้ว ผมก็รู้สึกสะอิดสะเอียนกับแวดวงนั่นเต็มที...คิดไว้เสมอ ถึงพี่จะหาผมเจอ แต่ก็จะไม่กลับไป...

“เพื่อนผมคงมาถึงแล้วล่ะ...ร้านนี้อาหารอร่อยเอาไว้วันหลังเรามาทานกันอีก”

“ครับ...”  ผมได้แต่รับปากออกไป  กว่าจะออกมาได้บัวก็สั่งนั่นนี่ให้ระวังตัวสุด ๆ ...ร้านอาหารที่เป็นซุ้มไม้ไผ่มุงหญ้า หลาย ๆ ซุ้มตั้งเรียงราย แต่ละซุ้ม..ถูกจับจองเกือบเต็ม กลิ่นหม้อไฟ ต้มยำฟุ้งไปหมด ไม่น่าเชื่อว่าระดับเศรษฐีจะมาทานร้านอย่างนี้ด้วย...แต่มันดีตรงที่ตั้งอยู่ริมสระน้ำที่เปิดไฟแสงสีมีน้ำพุอยู่กลางสระด้วย...ความพลุกพล่านของคนสำหรับผมก็ถือว่าเยอะแล้ว...เด็กเสริฟทั้งเดินทั้งวิ่งเพื่อให้ทันใจลูกค้า...

“ว่าไงเพื่อน มาเร็วกว่าที่คิดซะอีก”

“....................”

“..คะ...คุณ....”  คนที่นั่งหันหลังให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะหันหน้ามาหาผมกับคุณโต้ที่ทักจากด้านหลัง...แต่สิ่งที่ทำให้ผมอุทานคือ ผู้ชายคนนี้คือคนที่ผมเจอที่โรงพยาบาล...ผมจำได้

...แล้วผู้ชายที่งานพี่โซล่ะ....ถึงรูปร่างและท่าทางจะเหมือน.... แต่มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้น เพราะผู้นำพยัคฆราชคงจะไม่รักสงบมาทำไร่ทำสวนแถวนี้แน่...

“รู้จักกันเหรอซอ”

“ คือ...” 

“เราเคยเจอกันโดยบังเอิญน่ะ ”  เป็นอีกคนที่ตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากมาย...

“อ้าวเหรอ แล้วรู้ชื่อกันรึยัง ต้องแนะนำอีกไหม ซอนั่งนี่สิ”

“..............”  เดินไปนั่งลงข้าง ๆ คุณโต้...ก่อนจะมองคนที่นั่งตรงข้ามกัน...ผ้าเช็ดหน้า...จริงสิ...อยู่ไหน ได้เอามาด้วยรึเปล่า...ยังจำได้และจะเอาคืนอยู่ไหมนะ....ความหล่อที่ประทะกันระหว่างสองเพื่อนมันก็เด่นพอสมควร..

“ว่าไงงานยุ่งล่ะสิคุณโอ...แนะนำ ๆ... ซอนั่น..โอฬาริศ  พยะ.....เอ่อ....เรียกโอก็ได้เป็นเจ้าของสวนที่ทำอยู่ร่วมกับผม...ส่วนนี่ซอ พนักงานบัญชีทั่วไปที่สวนของเรา..เป็นคนของฉัน....” ผมยกมือไหว้ตามมารยาท ก่อนจะสบสายตาคมที่ทอดมองมา  ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคิดอะไรหรือเป็นมิตรรึเปล่า...แอบสงสัยสิ่งที่คุณโต้จะพูดต่อจากชื่อ มันจะเป็นนามสกุลรึเปล่า แต่คุณโอกลับยกมือห้ามไว้ คุณโต้เลยแนะนำชื่อเล่นต่อ...แต่การเน้นประโยคหลังนั่นทำให้อีกคนย่นคิ้วมองก่อนจะยิ้มมุมปาก..แล้วก็ทำสีหน้าปกติเหมือนเดิม...สำหรับผมคงหมายถึง “เป็นคนที่ผมรับเข้าทำงาน” อะไรประมาณนั้น

“…ยินดีที่ได้รู้จักครับ...คุณซอ...”

“ครับ”  ตอบก่อนจะเสมองไปบนผิวน้ำด้านข้าง...ทำไมถึงรู้สึกอึดอัดขนาดนี้ด้วย ทั้งที่ผู้ชายตรงหน้าก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร แต่สายตานิ่งๆ  นั่นกลับทำให้ตัวเองตัวลีบลงไปอีก...

 “แล้วจะอยู่กี่วัน”

“ก็มะรืนจะกลับ มาดูที่แถว ๆ นี้ด้วยว่าตรงไหนพอจะขยายสวนได้อีก..ฉันอยากจะลงเพิ่ม มาคราวก่อนฉันเห็นสวนข้างๆ เราทางด้านขวาน่ะแกลองไปคุยกับเขาได้ไหมให้ราคาเขาดีๆ  หน่อย”

“ไม่ได้ครับ...นั่นสวน..เอ่อ แม่ผม..”

“หืม สวนแม่คุณ” 

“คะ ครับ”  เรื่องอะไรจะมาซื้อที่ซื้อทางคนอื่นเขา ผมเชื่อว่าบัวกับน้าบานชื่นไม่มีทางขายแน่ๆ  ผมรีบทัดทานทันทีเพราะรู้สึกรักที่นั่นเข้าเต็มเปา ไม่เบื่อกับธรรมชาติรอบ ๆ ตัว...ตอนนี้ผมซื้อไม้ดอก ไปลงใส่กระถังไว้จนจะรอบบ้านอยู่แล้ว...

“อ้อ นั่นน่ะสวนของครอบครัวซอเขา แม่กับพี่สาวเขาดูแลอยู่”

“คุณแม่กับพี่สาว?”

“ใช่ พอดีพี่สาวเขารู้จักกับต่ายแม่บ้านเรา ก็เลยให้ต่ายมาซอพาฝากงานนี่แหละ ส่วนเรื่องขยายที่ฉันจะลองดู ๆ ที่ที่เขาอยากขายจะดีกว่า”

 “งั้นเหรอ..ก็ได้..”

“................”  ....ผมเงียบไปเมื่ออีกคนแค่มองแล้วนิ่งไป...เจอกันคราวก่อนยังแสดงท่าทางอะไรมากกว่าตอนนี้ซะอีก..แต่ก็นั่นแหละ...เจอแค่นั้นก็คงไม่ได้หมายความว่าผมจะมองออกว่าคุณโอฬาริศเป็นคนยังไง...

 “....สั่งอาหารเถอะ...”

“ ซอทานอะไรดี ไม่ต้องเกรงใจมื้อนี้ผมเลี้ยง “ 

“อะไรก็ได้ครับ”  ผมตอบก่อนจะลอบมองอีกคนที่ยังจ้องเมนูอยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่ได้เงยหน้ามาสนใจผมอีก...ตลอดเวลาที่คุยกันทั้งสองคนก็คุยแต่เรื่องงาน มีหันมาถามผมบ้างเป็นบางช่วง...ก็ดีเหมือนกันทำเหมือนผมไม่นั่งอยู่ตรงนั้น จะได้ไม่เกร็งอะไร...


“เดี๋ยวครับคุณโอ.”

“................”  คนที่เดินลงจากรถอีกคนชะงักแล้วหันมามองผมที่เดินเข้าไปหา....ส่วนคุณโต้เลี่ยงออกไปคุยโทรศัพท์ทันทีที่รถจอด..อีกคนเลิกคิ้วมองแทนคำถามแต่สีหน้าก็ยังนิ่งอยู่...จะนิ่งไปไหนกัน...แค่นี้ผมก็อดกลัวนิด ๆ ไม่ได้แล้ว...

“เอ่อ ผมจะบอกว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นผมจะเอามาคืนพรุ่งนี้นะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก เก็บไว้เถอะ ผมบอกแล้วไงว่าไม่เอาคืน ถ้าคุณไม่เอาก็ทิ้งไป”

“..ครับ..งั้นขอตัวครับ...”  อีกคนแค่พยักหน้าให้ก่อนจะหันหลังกลับไป....ผมได้แต่ถอนหายใจ...อึดอัดชะมัด บรรยากาศผิดกับตอนที่อยู่กับคุณโต้หลายขุม แต่ดูแล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับงานของผม...รีบเอาขนมหม้อแกงที่ซื้อมาไปฝากบ้านพี่ต่าย ก่อน แล้วป่านนี้บัวกับน้าบานชื่นต้องรอแล้วแน่ๆ

“ยินดีที่ได้เจอกันนะครับ คุณซอ”

“...................”  หยุดเท้าที่ก้าวก่อนจะหันไปมองแผ่นหลังกว้างของคนที่พูดแล้วเดินเข้าบ้านโดยที่ไม่ได้หันมามองผม...รู้สึกว่าใจเต้นแรงเมื่ออีกคนเอ่ยชื่อ...ทั้งที่ก็แค่ชื่อเล่น..เพราะคุณโอคงไม่รู้ชื่อและนามสกุลผมแน่ๆ  แต่แค่นั้นกลับรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะถูกจับได้....จ้องมองแผ่นหลังนั่นจนลับตาเพราะบานประตูที่ทาบทับ ก่อนจะหันมองความสลัวเบื้องหน้า มองจากตรงนี้เห็นบัวมายืนอยู่หน้าบ้านพี่ต่ายส่องดูผม ..ทำให้ต้องรีบเดินไปหา...คงจะมารับแน่ๆ... ถึงในใจจะยังสงสัยแต่อาจจะแค่ผมคิดมากไปเอง....


“..ยินดีต้อนรับสู่ พยัคฆราช ครับ คุณศนัญชา ราชสีห์เกริกไกร ยินดีอย่างยิ่งที่หงส์อย่างคุณจะบินเข้ากรงของผม..”


** มาอีกตอนแล้ว ตอนต่อไปก็เร็ว ๆ นี้แน่นอนค่ะ เรื่องราวจะเป็นไปเรื่อย ๆ นะคะ นุ้งซอก็เข้าสู่จุดเปลี่ยนของชีวิตแล้ว ดูกันต่อไปเนอะว่า คุณพยัคฆ์ของเราจะทำยังไงกับหงส์น้อย..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 29-10-2013 11:18:03

โหย....จะมาดีหรือมาร้าย

น้องซอกำลังมีความสุขเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 29-10-2013 11:18:46

เจอกันแล้วๆๆๆๆ ต่อไปจะเป็นยังไง ลุ้นๆๆๆ  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 29-10-2013 11:21:05

 :mew2:

มาเร็วๆ นะ รออยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 29-10-2013 11:26:38

เจอกันแล้ว~  จะเป็นไงต่อไป ลุ้นๆ
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 29-10-2013 11:27:19

อัยยะ บินเข้ากรงเค้าเฉย ติดกับพระเอกซะแล้ว
พราะเอกรู้แล้ววว  แล้วจะเป็นเช่นไรต่อไป ลุ้นๆๆๆ
มาต่อไวๆนะ อิอิ  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: White ที่ 29-10-2013 11:28:01

มาต่อเร็วมากเลยค่ะ  รอตอนต่อไปนะคะ

สนุกมากๆ ชอบมากเลยค่ะ น้องซอน่ารัก

คุณโออย่าใจร้ายกะน้องซอน้าาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 29-10-2013 11:31:59

หงส์น้อย อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 29-10-2013 11:37:18

 :katai5:ต้อนน้องเข้ากรง  คึ คึ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 29-10-2013 11:45:37

ซอสู้สู้น่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-10-2013 12:12:39

น้องซอน่าสงสารง่ะ
คุณโอไมีมาดีแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 29-10-2013 12:31:37

อย่าทำร้ายน้องซอเค้านะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 29-10-2013 12:32:29

 :katai1: :katai1: :katai1: อย่าทำน้องซอเค้าร้องไห้นะ  :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 29-10-2013 13:02:45

เอ่อ คุณโอฬาริศครับ
มาดีหรือมาร้ายกันเนี่ยครับ
แต่ดูเหมือนจะอย่างหลังมากกว่านะ  :z2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 29-10-2013 13:11:59

จะมีเรื่องอะไรมาหาน้องซอ อีกนะ

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 29-10-2013 13:16:12

หวังว่าโอจะดีกับน้องซอนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-10-2013 13:29:07

อร้ากกกกกกกกกกกก>< อย่าทำร้ายนะ ได้โปรดมอบความรักเถอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: สมทรง ที่ 29-10-2013 13:55:05

ชอบมากกกกกกก มาต่อเร็วๆนะค๊าาาา :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 29-10-2013 14:14:43

จะดราม่าไหม :hao5:  อย่าดราม่านะ  สงสารน้องซอ  สงสารหงส์น้อย  อยากให้เป็นหงส์เหนือมังกรมากกว่าจะมีดราม่านะ

อย่าให้หงส์น้อยถูกทำร้ายหรือโดนขังนะคะ  สงสาร :o12:

มาอัพบ่อยๆเร็วๆแบบนี้เรื่อยๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-10-2013 14:33:15

ยิ่งอ่านยิิ่งชอบเรื่ิองนี้
มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 29-10-2013 15:00:52

รักน้อซอ
พี่โอคะ ถ้าพี่จะมาทำให้น้องซอลำบาก
มาทางไหน เรียนเชิญกลับไปทางนั้นนะค

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 29-10-2013 15:02:52

หงส์เดินเข้ากรงแล้วววว  :hao6:   คุณพยัคฆ์จับให้มั่นนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 29-10-2013 16:10:54

อยากให้มาดี ไม่ทำให้หนูซอเสียใจนะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 29-10-2013 17:03:07

อย่าทำอะไรหงส์น้อยเค้านะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ๐๐Timeless รักข้ามภพ๐๐ Update หน้า 27 ต่อ 28/10/13 อัพยาวจากแดนไกล
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 29-10-2013 18:01:01

คุณโออย่าทำอะไรน้องซอนะ
ใจไม่ดีเลยอ่ะ T-T

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 29-10-2013 18:52:39

คุณโอถ้าทำน้องเจ็บ โดนแม่ยกรุมตื้บแน่บอกไว้ก่อนนะคะ

น้องซอน่ารักมาก ลูกน่ารักและดีขนาดนี้กลับไม่แล หึ แล้วอย่าคิดว่าคุณพี่เค้าไม่ตามหนูนะยังไงก็ต้องตามหาหนูแน่ๆ ถึงหนูจะไม่กลับไป แต่เพราะรักหนูมากยังไงก็ต้องตาม


สนุกมากเลยค่ะ รอตอนต่อไปค่ะ +1 ให้เป็นกำลังใจนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 29-10-2013 19:18:31

อูยยย พ่อเสือเริ่มจับเหยื่อแล้วสิ
อยากอ่านต่อเรื่อยๆเลย แต่งได้ลื่นไหลมากค่ะ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 29-10-2013 20:35:58

อย่าร้ายเลย สงสารน้องซอจะแย่  เดาๆว่าคุณโต้น่าจะเป็นแฟนของพวกพี่ๆน้องซอนะเนี่ย ใครสักคนฮิฮิ
แอบเพ้ออยู่เงียบๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 29-10-2013 20:54:02

มาต่อไวๆนะจ๊ะ...ขอบคุณมากคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 29-10-2013 21:29:55

เปิดกรงให้หงส์น้อยเข้าไปก็ดูแลเค้าดีๆล่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 29-10-2013 22:53:32

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 29-10-2013 23:08:23

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 29-10-2013 23:09:34

ซอหนูต้องสู้นะลูก  หนูต้องเข้มแข็งนะค่ะเจ๊เชื่อว่าหนูจะผ่านไปได้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: korinasai ที่ 29-10-2013 23:45:08

 :hao7: :hao7: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 29-10-2013 23:52:37

หงส์ฟ้า เมื่อยล้าบอกเรา
หงส์ด้วยกันสำคัญเกลียดเจ้า
มาที่นี่พอดีที่เรา~

//สวอนรอบกระทู้… ไม่ใช่ละ

 :hao7:


ตามมาทันแล้ววว สารภาพว่าแอบตารื้นๆ ตอนอ่านตอนที่ 3 สงสารหนูซอ T^T

อีกเดี๋ยวคงต้องเข้าไปอยู่ในกรงใหม่สินะ ขอให้เจ้าของกรงใจดีกับหนูซอจะได้ไหมนี่ โถๆๆๆๆๆๆๆ



 :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: →Yakuza★ ที่ 30-10-2013 00:16:14

ชอบแนวนี้มาก แต่ชอบน้องซอมากกว่า จุ๊บ!!

ได้โปรดมาต่อเรื่อยๆนะจ๊ะ จะรีเฟรชหน้ารอทุกวันเลย เลิฟฟฟฟฟ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 30-10-2013 00:40:14

น้องซอขี้แยจนน่าสงสารเลยอะ แต่ก็ค่อย ๆ เข้มแข็งขึ้นทีละนิดแล้วนะ  ใช้ได้เลย  เสียแต่ยังไม่รู้ทันเจ้านาย เฮ้ย หวังผลนี่หว่า  :a5:  แล้วจะไปตามเล่ห์เหลี่ยมพ่อพยัคฆ์นั่นทันหรือ  :ling2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 30-10-2013 00:54:36

รักเรื่องนี้ อ้ากกกก คนเขียนแต่งเก่งมากคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 30-10-2013 01:32:33

กรี้ดดดดดดดดดดดดดชอบมากเลยคะขอติดตามด้วยคนจ้า :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 30-10-2013 02:08:31

 :katai4: รอติดตามนุ้งซอเข้ากรงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 4 เข้ากรง_29/10/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 30-10-2013 02:55:04

คุณโอ คุณน้อง~  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ_30/10/56 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 30-10-2013 09:40:06

Part 5   :L2:


ตอนเช้าบัวขี่มอเตอร์ไซค์มาส่งผมที่หน้าบ้านสวน ก่อนจะไปทำงานของตัวเอง ช่วงนี้บัวเข้ากะกลางวันเลยได้มารับมาส่งตลอด...เดินเข้าไปในบ้านที่แยกส่วนเป็นห้องกระจกสีดำไว้ต่างหาก ภายในห้องกระจกดำทึบที่คนภายนอกมองไม่เห็นข้างใน แต่ถ้ามองออกจากจากข้างในจะเห็นข้างนอกได้ชัดเจน  มีโต๊ะทำงานแค่สองตัว คือของผมกับของคุณโต้...นาน ๆ ทีคุณโต้จะเข้ามานั่งเป็นเรื่องเป็นราว เพราะส่วนมากก็จะเข้าสวนตลอด

แกร็ก!

“คุณโต้สวัสดีครับ..”  ผมหันมองก่อนจะยกมือไหว้คนที่เปิดประตูเข้ามา...

“อืม...”

“แม่ฝากซอให้เอาขนมบัวลอยไข่หวานมาฝากด้วยครับ”  อีกคนยังมีท่าทางงัวเงีย กลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้ผมต้องย่นจมูก...เมื่อคืนคงฉลองกับคุณโอแน่ๆ  แต่ท่าทางอย่างนี้ไม่น่าลุกมาทำงานได้..

“ขอบคุณ”

หมับ!

“คุณโต้!”

“..ผมง่วงจัง..พาผมไปนอนหน่อย...”

“คุณโต้ คือซอ..”  ยืนตัวแข็งทื่อเหมือนถูกสาบ เมื่อจู่ๆ ร่างสูงนั่นก็โถมโอบกอดมาจากด้านหลัง แรงกอดทำให้ขยับไม่ได้ ก่อนใบหน้าหล่อจะวางบนไหล่ของผม...กลิ่นเหล้ายิ่งชัดเจนขึ้น...

“ผมยัง..ไม่ได้นอนเลย.. ดวลเหล้า กับเพื่อนโอ อยู่..พาผม ไปนอนหน่อยสิ..”

“................”  กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อคนพูดไม่พูดเปล่ากลับกดจมูกลงที่บ่าผมพร้อมกับสูดหายใจแรง ๆ เข้าจมูกไป...คุณโต้ต้องเมามากแน่ๆ  แล้วผมควรจะพาขั้นไปนอนดีไหม...ลมหายใจที่เป่ารดต้นคอทำให้ขนลุกและทำอะไรไม่ถูก

...เกิดมาก็พึ่งเคยถูกใครสัมผัสขนาดนี้ยกเว้นแค่พี่ชายเท่านั้น...

แกร็ก!

“.................”

“คุณโอ!”

“ว่าไงเพื่อน..ฉันกำลัง ให้คนของฉัน พา ไปนอน..”  คุณโต้หันไปพูดกับคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างไม่รู้สึกอะไรที่ตัวเองทำท่าอย่างนี้อยู่ แต่ผมรีบแกะมือหนานั่นออกทันทีก่อนจะเข้าไปยืนที่โต๊ะตัวเอง...เงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาทำหน้านิ่งๆ  ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะทำงานคุณโต้...

“แกไปนอนเถอะโต้ เดี๋ยวฉันตามขึ้นไป ขอทำความรู้จักกับบัญชีคนใหม่ซักนิด”

“อะไร ของ แก ฉันจะให้ซอพา..”

“ซอไม่ขึ้นไป...คุณโต้ให้คนอื่นพาขึ้นไปเถอะครับ..ขอโทษด้วย”  รีบพูดรัวเร็ว เพราะหัวใจยังเต้นแรงไม่หาย...รู้สึกอยากจะปัดและลูบไล้สัมผัสนั่นออกจากตัวเอง... แต่ทำอย่างนั้นจริงๆ  มันก็คงจะเป็นมารยาทที่ไม่ดีแน่ ๆ เพราะคุณโต้เองก็คงไม่รู้ว่าผมไม่เคยถูกใครสัมผัสเลย นอกจากพี่ชายและบัวเท่านั้น ล่าสุดก็เป็นน้าบานชื่น...

“ อืม..ได้ ๆ งั้นฝากงาน ด้วยละกัน มีอะไรก็ปรึกษา โอได้”

“ครับ” ตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะนั่งลงแล้วเปิดเครื่องคอม มือสั่นน้อย ๆ อย่างห้ามไม่อยู่....คุณโต้เหมือนจะพยายามรวบรวมสติคุยกับผม หันหน้ามองเพื่อนตัวเองก่อนจะเดินเซออกไปจากห้องกระจก...ความเงียบเริ่มปกคลุมอีกครั้ง...มือยิ่งสั่นเมื่อหยิบเอกสารแล้วรับรู้ว่ามีอีกคนที่นั่งจ้องผมอยู่ แล้วรายนี้ทำไมไม่ขึ้นไปนอน ไม่เมาหรือไง...คุณโอต้องสังเกตเห็นแน่ ๆ ถึงความผิดปกติของผม...ตกใจตัวเองเหมือนกันเพราะไม่เคยเป็นมาก่อนก็ที่ผ่านมาไม่มีใครคนอื่นกล้ามาทำแบบนี้..

“มีอะไรให้ผมช่วยไหม”

“..มะ ไม่มีครับ..”  ยกแฟ้มรายการของที่จะต้องซื้อเข้าสวนในวันพรุ่งนี้มาดู ทั้งที่แฟ้มนี้เมื่อวานก็ทั้งดูทั้งทวนไปแล้ว กลายเป็นว่านึกอะไรไม่ออกเลยว่าจะเริ่มงานจากตรงไหน...

“..ผมหิวข้าว คุณทำกับข้าวเป็นไหม..”

“ ก็..พี่ต่ายทำ..มาให้แล้ว..”  ผมชะงักมือที่กำลังพลิกเอกสาร ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่นั่งและเอนตัวจนแผ่นหลังเต็มพนักเอ้าอี้บุนวมอย่างดี...

“ผมแฮ้งค์น่ะ...อยากได้แค่ไข่เจียวซักจานคุณทำได้ไหม พอดีเขากลับบ้านไปแล้วผมไม่อยากรบกวนอะไรอีก”

“ไข่เจียว..”  ไข่เจียว...ผมทำท่านึกก่อนจะนึกถึงหน้าตามันได้...ไม่แปลกหรอกที่ต้องนึกเพราะผมไม่ค่อยได้ทานอาหารพวกนี้เท่าไหร่...แต่..มันทำยังไง...

“อย่าบอกนะว่าคุณทำไม่เป็น ลูกชาวไร่ ชาวสวนน่ะ มันเป็นอาหารพื้น ๆ ที่ทุกคนถนัดเลยนะ”

“ อาหารพื้นๆ ที่ทุกคนถนัด..คะ ครับ..ผม ทำเป็น..ขอผม เคลียร์งานตรงนี้ก่อน..”  ...ทำได้...ซะที่ไหน...ได้แต่มองอีกคนที่มองมาด้วยท่าทางสงสัยว่าผมทำเป็นรึเปล่า..ส่งยิ้มแหยๆ  ไปให้ก่อนจะรีบเปิดอินเตอร์เน็ตอย่างรวดเร็ว ดีตรงที่ที่นี่ก็มีอินเตอร์เน็ตใช้นี่แหละ

...วิธีทำไข่เจียว...รีบอ่านแล้วเก็บข้อมูลอย่างเร็วที่สุด อย่างแรกที่ผมต้องหาคือไข่และน้ำมันพืช....แอบปริ้นหน้าเพจนั้นออกมาพร้อมเอกสารงานอย่างเนียน ๆ ก่อนจะลุกขึ้น..ส่งสีหน้ามั่นใจไปให้คนรอกินที่มองผมอยู่...ได้กินแน่ๆ ....แต่แบบไหนแค่นั้นเอง...อารามตกใจและตื่นเต้นเรื่องที่ได้จะได้ทำไข่เจียวทำให้ลืมความกลัวเรื่องที่คุณโต้ทำกับผมก่อนหน้านั้นไปเกือบหมด...

“ผมจะรอที่โต๊ะอาหารแล้วกัน”

“คะ ครับ”  เป็นไงเป็นกัน...หยิบแผ่นกระดาษที่ปริ้นติดมือไปด้วย..

ตอนนี้ผมยืนอยู่ในครัว สูดหายใจเข้าปอดแบบสึกสุด...ไข่...ผมมองหาไข่ก่อนอันดับแรกสุดท้ายก็มาเจอในตู้เย็น...กินคนเดียวจะต้องใช้กี่ฟองนะ..เอาวะ..เหลือดีกว่าขาดดูตัวคุณโอแล้วน่าจะประมาณนี้...ผมหยิบไข่ออกมา 10 ฟอง ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะกลางครัว วางไข่ลง ก้มมองแผ่นกระดาษที่แอบปริ้นติดมือมาด้วย...

“..ตอกไข่ใส่ถ้วย...” หันซ้ายขวา ก่อนจะตัดสินใจกำไข่ไว้ในมือแล้วออกแรงบีบใส่ถ้วยให้ครบทุกฟอง...เพราะลองตอกใส่ขอบถ้วยเหมือนในภาพแล้วปรากฏว่าไข่แดงและขาวไหลออกมานอกถ้วย ... ใช้ช้อนส้อมตีไข่ให้เข้ากันและใส่...

“...น้ำปลา...หรือซอส...”   แล้วจะเอาน้ำปลาหรือซอสดี...เอาน้ำปลาแล้วกัน...จัดการเทน้ำปลาลงไปในไข่แล้วตีให้เข้ากันอีกรอบ...ก่อนจะเดินไปด้อม ๆ มอง ๆ หัวแก็ส ก้มอ่านวิธีใช้ว่าบิดหมุนไปทางไหน พยายามอยู่นานประกายไฟก็แดงขึ้นมาที่หัวเตา...ส่งยิ้มแบบภูมิใจสุด ๆ ให้เตาแก็สก่อนจะหยิบกระทะที่วางอยู่แถวนั้นขึ้นตั้ง...จัดการเทน้ำมันลงไปให้พอดีเหมือนในภาพ...แต่มือหนักเลยลงไปซะครึ่งขวด...คงไม่เป็นไรเพราะเวลาตักขึ้นก็ไม่ได้เอาน้ำมันขึ้นมาด้วย...

ซ่า!!

“..เหวอ...”  น้ำมันที่เริ่มร้อนเริ่มกระเด็นออกมาเบาๆ  จนต้องรีบหลบออกมา...ตอนนี้ในมือผมถือถ้วยที่ใส่ไข่เตรียมไว้แล้ว...พอน้ำมันร้อนจนนิ่งอย่างที่ในสูตรบอกผมก็จัดเทไข่ลงไปทั้งหมดสิบฟองที่ตีให้เข้ากันในถ้วยแล้ว...รอประมาณ 2 นาทีก็ให้พลิกกลับด้าน...

..เริ่มจับเวลาละกัน...

“...แย่แล้ว มันไม่ถึงสองนาทีเลย ทำไมถึง..” บ่นกับตัวเอง นี่พึ่งได้นาทีเดียวแต่กลิ่นไหม้ลอยมาจากกระทะ ผมรีบวิ่งเข้าไปกลับไข่ทันทีหลังจากที่ออกมานั่งรอที่โต๊ะในครัว

...สรุปว่าจะยังไง...คนตัดสิน..รออยู่แล้ว...



“..................”

“ทำไมมันเยอะขนาดนี้”

“ เยอะ..เยอะไปเหรอครับ..”  มันก็แค่เต็มจานพอดี นี่แค่ปริมาณผมก็พลาดแล้ว ยืนมองอยู่ห่าง ๆ ลุ้นคนที่กำลังจะตักไข่ใส่จานตัวเอง สีมันอาจจะมืดมัวไปนิด..แต่ก็น่าจะ..อร่อยนะ...

“ใครสอนคุณเหรอ..”

“..เอ่อ...พี่สาวครับ...อร่อย..มะ...”

“มาชิมสิ”  มีความปลาบปลื้มอยู่หน่อย ๆ เมื่ออีกคนตักเข้าปากไปพร้อมข้าวสวยร้อน ๆ ทำหน้านิ่งๆ  ก่อนจะเอ่ยปากถาม แต่อาการกลืนลงคออย่างฝืด  ๆ พร้อมกับดื่มน้ำตามนั่นทำให้แอบหวั่น ๆ

“..............”

“มาผมป้อน”

“ไม่เป็นไร ครับ ผมทานเอง”

“อ้าปากแล้วก็กลืนด้วยนะ”

“.............”  อุตส่าห์วิ่งหายไปในครัวแล้วหยิบช้อนออกมาใหม่ สิ่งนึงที่ผมลืมทำคือ...ชิมก่อน...แต่พอมาถึงอีกคนก็ตักไข่คำโตพร้อมกับข้าวสวยรอผมอยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับพยักเพยิดให้ผมอ้าปาก...

“..อร่อยไหม..”

“.................”  จะตอบยังไงให้มันดี...ผมเคี้ยวคำข้าวที่เจ้านายพึ่งป้อนใส่ปาก ก่อนจะทำหน้าพะอืดพะอม...จะคายทิ้งก็เกรงใจเพราะเป็นคนทำเอง คุณโอยังกลืนเข้าไป ผมก็ควรจะกลืนเข้าไปเหมือนกัน...ทั้งเค็มทั้งเหม็นคาวไหนจะเสียงกรอบแกรบในปากนี่อีกทำเอาผมแทบจะอาเจียน แต่็คงจะทำอย่างคิดไม่ได้...

“..พี่สาวคุณได้สอนรึเปล่าว่ากินคนเดียวต้องใช้กี่ฟอง ไข่เจียวเขาไม่เจียวกันทั้งเปลือกแบบนี้...แล้วไหนจะเค็มจนปากชา...น้ำมันก็เยิ้ม..ไหม้ด้วย..”

“ขอโทษครับ...ผมจะไปทอดให้ใหม่..”

“ยังคิดจะทอด?”

“ครับ”  ผมเป็นคนที่ทำอะไรผิดก็ยอมรับผิด แล้วจะแก้ไขให้ใหม่ แต่ก็ต้องส่งยิ้มแหยๆ  ให้คนถามกลับ เพราะท่าทางคงจะไม่อยากกินไข่เจียวฝีมือผมแล้ว...

“ไม่เป็นไร ผมทานอาหารพวกนี้ก็ได้ คุณไปทำงานต่อเถอะ”

“..ครับ...คุณโอ คือ..ผม..จะไปหัดมาใหม่..”

“...............”  อีกคนแค่เลิกคิ้วมองผมแต่ก็ไม่พูดอะไร ก่อนจะลงมือกินข้าวกับกับข้าวพี่ต่าย...ยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองก่อนจะเดินกลับมาทำงาน..อะไรกัน ผมก็ทำตามาสูตรทุกอย่าง ทำไมมันออกมาเป็นอย่างนี้ได้นะ...ผมจะต้องทำไข่เจียวที่อร่อยที่สุดให้ได้...

หลังจากนั่งทำงานที่ค้างไว้ก็นึกได้ว่าน้าบานชื่นฝากบัวลอยมาให้คุณโต้ มองนาฬิกาพี่ต่ายคงอยู่ในครัว เอาไปให้อุ่นไว้ดีกว่า...เที่ยงแล้วเดี๋ยวคุณโต้ก็คงลงมา...แต่คิด ๆ ไปก็พาลนึกไปถึงเรื่องเมื่อเช้า...คุณโต้คงจะเมามากจนทำอย่างนั้น ผมก็ไม่ควรไปคิดอะไรมากสินะ...

“พี่ต่ายครับ ทำอะไรอยู่”

“คุณน้อง เข้ามาทำไมคะเดี๋ยวเนื้อตัวก็เหมือนกลิ่นอาหาร”  ผมมองพี่ต่ายกำลังผัดอะไรอยู่ในกระทะ มองอีกทีก็เป็นวุ้นเส้น...หอมน่ากินจัง...คงไม่ได้สงสัยอะไรมั้งว่าทำไมครัวมันเลอะๆ 

“ซอเอาบัวลอยมาฝากอุ่นให้คุณโต้หน่อย”

“ค่ะมา เดี๋ยวพี่ต่ายอุ่นให้ หิวรึยังคะ เกือบเสร็จแล้ว”

“ครับ หอมจัง”

“ไปรอข้างนอกเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่ต่ายโทรขึ้นไปปลุกคุณโต้กับคุณโอก่อนแล้วทานพร้อมกัน”

“ครับ” ตอบรับก่อนจะกลับมานั่งเล่นที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะหยิบฝรั่งที่ผมได้จากคุณโต้เมื่อวานมาปอกใส่จานไว้...จริงสิวันนี้ต้องทานข้าวกับคุณโอด้วย...เห็นน้ำสตรอเบอรี่คั้นสด ๆ วางบนโต๊ะ...บัวเคยทำให้พี่โซตอนเมาค้าง

...จะว่าไป....ผมควรจะโทรหาพวกพี่ดีไหมนะ...ถ้าโทรไปแล้วพี่จะว่ายังไง คงจะโกรธผมมาก ตามมาพาตัวกลับไป...หรืออาจจะ..ไม่มีใครสนใจผมเลยก็ได้....

“คุณ ๆ อาการหนักค่ะ บอกว่าให้คุณน้องทานก่อนเลย”

“ครับ”  ผมยิ้มก่อนจะยื่นจานฝรั่งแบ่งพี่ต่ายทานด้วย...ก็น่าอยู่หรอกก็นั่งกันทั้งคืน คุณโอเมื่อเช้ายังปกติ แต่ได้นอนแล้วคงยาว ส่วนคุณโต้นี่หนักหน่อย...

“คุณน้องคะ..ช่วยพี่ต่ายได้ไหม พอดีพี่ต่ายทำกับข้าวค้างไว้ แต่คุณโต้บอกให้ยกน้ำสตรอเบอรี่ขึ้นไปให้หน่อย..”

“ให้ซอไปทำกับข้าวต่อใช่ไหมครับ”

“คุณน้องจะเอาอย่างนั้นเหรอคะ”

“เอ่อ..งั้นซอยกน้ำขึ้นไปก็ได้..”  ไม่เหมาะกับในครัวสินะ...อุตส่าห์เสนอแต่พี่ต่ายก็ทำหน้าเหมือนมันคงเป็นไปไม่ได้...ส่งยิ้มให้คนที่ยกถาดสตรอเบอรี่แก้แฮงค์มาใส่มือให้ผม...

“ห้องคุณโต้อยู่ซ้ายมือของบันไดค่ะ ส่วนคุณโออยู่ขวามือ ถ้ายังไม่ตื่นก็วางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงนะคะ”

“ครับ”  ถือถาดใส่น้ำสีแดงสดสองแก้วขึ้นบันไดที่ทำจากไม้ขัดมันทั้งหมด เดินขึ้นไปจนเท้าวางบนพื้นบ้านชั้นบน หันมองซ้ายขวาก็เห็นมีห้องอยู่ 3 ห้อง ล้อมรอบบันได มองซ้ายขวาก็เป็นอย่างที่พี่ต่ายบอกส่วนอีกห้องอยู่ด้านหลัง มีมุมที่เป็นเหมือนห้องนั่งเล่น มีโซฟาอยู่ชุดนึง...และมีเคาท์เตอร์เล็ก ๆ เป็นเคาท์เตอร์ที่มีเหล้าและไวน์วางเรียงกันอยู่...การตกแต่งเรียบ ๆ แต่ดูหรูหราตามแบบของเนื้อบ้านที่เป็นบ้านไม้...คนตกแต่งแมทช์ทุกอย่างได้อย่างลงตัว...

ก๊อกๆๆ

“..เข้ามา...”  เสียงแหบพร่าดังออกมาทำให้รู้ว่าอีกคนกำลังงัวเงีย...ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นคุณโต้นอนมองผมอยู่แล้ว...

“พี่ต่ายให้ซอเอาน้ำผลไม้มาให้ครับ”

“ขอบคุณมาก...วางไว้ก่อนเถอะ..ผมลุกไม่ขึ้นจริงๆ แล้วทานข้าวรึยัง..”

“เดี๋ยวลงไปทาน ซอวางไว้นี่นะครับ”  ผมส่งยิ้มให้คนที่นอนอยู่ คงคิดว่าเป็นพี่ต่ายขึ้นมาเลยคลุมผ้าห่มซะมิดคอ ถ้าให้ทายใต้ผ้าห่มนั่นก็คงเป็นบ็อกเซอร์แค่ตัวเดียวละมั้ง...

“ถือมาให้ผมที่เตียงหน่อยสิ”

“ค..ครับ...”

“เมื่อเช้าผมขอโทษนะ”  ผิดคาดเมื่ออีกคนลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เป็นเสื้อกล้ามและกางเกงนอน ใบหน้าอ่อนเยาว์ผิดกับตอนทำหน้าเคร่งขรึมเวลาทำงาน ผมวางถาดน้ำสตรอเบอรี่ส่วนของคุณโอไว้บนโต๊ะที่วางอยู่ในห้อง ก่อนจะถือแก้วที่บรรจุน้ำสีแดงเดินไปใกล้เตียงคุณโต้...กลืนน้ำลายลงคอเพราะจู่ ๆ มือผมก็เริ่มสั่นขึ้นมา...เพียงเพราะคิดถึงสัมผัสเมื่อเช้า...

“ของ..คุณโต้ครับ”

“ขอบคุณ”  ผมสะดุ้งทันทีที่อีกคนยื่นมือมาดึงมือผมที่ถือแก้วน้ำผลไม้ไว้ ก่อนจะก้มลงมากินทั้งที่มือคุณโต้ก็ยังกุมมือผมอยู่...มันเหมือนการป้อน แต่สำหรับผมมันไม่ใช่...มือเกร็งแน่น และหัวใจก็กระตุก...เป็นอีกครั้งที่ผมอยากจะกระชากมือออกมา แล้ววิ่งออกไปจากห้อง...แต่ผมก็ทำไม่ได้เลยได้แต่สูดหายใจลึก ๆ สงบสติอารมณ์แล้วค่อย ๆ ดึงมือตัวเองกลับ...

“เอ่อ..งั้นซอขอตัวครับ..”

“..ซอ...เหมือนคุณรังเกียจผมใช่ไหม...”

“ เปล่าครับ...คุณโต้ยังเมาค้างอยู่ใช่ไหม...ซอเข้าใจ...”  หาเหตุผลจากการที่คุณโต้ทำอย่างนี้ ถึงผมจะไม่รู้อะไรกับเรื่องพวกนี้ แต่ปฏิกิริยาที่คุณโต้แสดงออกมันก็ไม่ปกติสำหรับคนสองคนที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน...

“...ใช่..ผมเมา..ยังมึน ๆ ขอโทษนะ...”

“คุณโต้นอนพักเถอะครับ ซอขอตัว”  เสียงขอโทษที่ได้ยินดังแผ่วเบาเหมือนอีกคนละเมอพูด...รีบถือถาดที่มีน้ำอีกแก้วออกจากห้องแล้วปิดประตูทันที ไม่ได้หันไปมองด้วยซ้ำว่าคุณโต้ทำหน้าตายังไง...ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองจะกลัวสัมผัสจากคนไม่คุ้นเคยขนาดนี้..

ก๊อกๆๆๆ

แกร็ก!

ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกห้อง ผมเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ตั้งใจว่าเอาไปวางไว้ในห้องแล้วออกมา เพราะตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองใจหวิว ๆ มือสั่น ไปหมด...ได้แต่ท่องไว้ในใจว่า..คุณโต้เมา...

“...ขออนุญาตครับ...”  กล่าวกับคนที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง.. ตาคมที่เคยนิ่งสงบปิดสนิท คุณโอยังอยู่ในชุดเมื่อเช้า เป็นเสื้อยืดสีขาวและกางเกงแพรขายาว ร่างสูงนอนหงายใช้หัวหนุนแขนตัวเอง อีกข้างวางขนาบลำตัว เหมือนกับล้มตัวนอนลงโดยไม่แตะต้องผ้าห่มหรือขยับอะไรบนเตียงเพราะสภาพผ้าห่มที่พับวางปลายเตียงก็ยังเหมือนเดิมโดยมีขายาวนั่นทับอยู่.....ขนาดนอนยังรู้สึกว่าสง่ามาก...ใบหน้าตอนนอนดูผ่อนคลายเป็นธรรมชาติไม่เก๊กขรึมให้ผมหวาดเหมือนตอนตื่น...ตัดสินใจวางน้ำผลไม้แก้เมาค้างไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหมุนตัวกลับ...

“ขอบใจนะ”

“คะ ครับ ผมนึกว่าคุณโอหลับเลยไม่ได้เรียก แต่ผมก็เคาะประตูแล้ว”

“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร..แค่บอกว่าขอบใจ..เอามาให้ผมหน่อย..”

“ เอ่อ...”  อีกแล้ว คนพวกนี้ลุกจากเตียงเองไม่ได้หรือไง ความรู้สึกกลัว  ๆ กล้าๆ เพราะนึกไปถึงคุณโต้เมื่อครู่ แต่ก็ต้องทำใจแข็งเดินไปหยิบแก้วน้ำผลไม้วางบนถาดเหมือนเดิมแล้วเอาเดินไปให้ อย่างน้อย ๆ ก็ให้คุณโอหยิบจากถาดเอง...

“ไม่สบายหรือเปล่า”

“เปล่าครับ สบายดี”

“แล้วทำไมต้องสั่นขนาดนั้น”

“ครับ ไม่เป็นไร ขอตัวนะครับ”  มือเจ้ากรรมช่างทรยศ ยิ่งเอาเข้าไปใกล้คนบนเตียงก็ยิ่งสั่นจนสังเกตได้...คุณโอหยิบแก้วน้ำผลไม้ไปดื่มก่อนจะมองหน้าผม.

..กลัว..กลัวว่าคุณโอจะทำอะไรเหมือนคุณโต้...กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก...กำมือตัวเองแน่น...มันไม่มีอะไรซักหน่อยทำไมต้องกลัวขนาดนี้ คุณโต้ทำเพราะเมา...ส่วนคุณโอก็แค่เป็นคนเงียบ ๆ นิ่งๆ ...

“เดี๋ยวก่อน”

“..............”

“ผมจะลงไปกินข้าว รอผมด้วยละกัน”

“ครับ”  รับคำก่อนจะหันตัวกลับแล้วออกมาจากห้องนั้น...ลงมาจนถึงบันไดชั้นล่างสุดก่อนจะเงยหน้ามองแล้วถอนหายใจออกมา...เริ่มจะฟุ้งซ่านขึ้นทุกวันแล้ว...เป็นเพราะผมไม่ค่อยได้เจอใครเท่าไหร่ พอมาอยู่ใกล้ชิดคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่คุ้นเคยเลยกลายเป็นแบบนี้ ผมผิดเองสินะที่ยังปรับตัวไม่ได้...

...แต่อย่างน้อย ๆ  ผมก็ได้รู้แล้วว่าคุณโอก็ไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับที่ผมคิดซักหน่อย....



**  :pig4:  อ่าห์สนุกกันบ้างไหมเน้อ ตอนนี้สนุกกับการแต่งพอสมควรเพราะได้อ่านคอมเมนท์ ตอนต่อไปก็เร็วๆ  นี้อีกเช่นกัน ลงบ่อยอย่าพึ่งเบื่อนะคะ ตอนนี้หงส์น้อยกำลังน่ารัก พยายามจะห้ามใจไม่ได้พยัคฆ์ใหญ่ตะครุบหงส์จนปีกหักซะก่อน...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 30-10-2013 09:51:59

 :serius2: :serius2: :serius2:  อย่าทำรุนแรงกับหงษ์น้อยนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-10-2013 09:57:53

มันจะเศร้ามั้ยอ่ะ

สงสารคุณน้อง อยากให้มีความสุข  :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-10-2013 10:22:14

คุณโต้ไม่ปลื้มนะคะ มาฉวยโอกาสน้องแบบนี้

สงสารยังดีที่มีพวกบัวอยู่นึกแล้วขอบคุณจริงๆที่บัวรักและจงรักภักดีต่อน้องซอจริง ไม่อยากจะคิดว่าถ้าน้องออกมาคนเดียวจะเป็นยังไง

ลงเร็วๆชอบค่ะ อิอิ ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 30-10-2013 10:44:52

ตามติดชีวิตน้องซอ
คุณโต้คงอยากกันท่าคุณโอ แต่ยิ่งทำแบบนี้น้องซอก็ยิ่งตกใจ

แต่สงสัยจังคุณโอก็รู้ว่าน้องซอเป็นผู้ชายแน่ๆก็เจอกันในห้องน้ำ
แต่ทำไมเรียกน้องว่าหงส์ ซึ่งเป็นคำเปรียบกับผู้หญิง
หรือจะเกี่ยวกับคำทำนายที่คุณพ่อใจร้ายตีความผิด ...มโนไปเรื่อย^^

รออ่านตอนต่อไปค่ะ  กำลังสนุกเลยลุ้นคุณโอจะจับหงส์น้อยได้อย่างไร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 30-10-2013 10:46:34

ซอ น่ารักกกกกก  :-[ :-[ :-[

แอบไม่ชอบคุณโต้ ฉวยโอกาศกับซอ ตลอด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 30-10-2013 10:48:16

คุณโต้เหมือนรุกเกินนะ คุณโอยังไว้เชิง
มาไวๆไม่เบื่อค่ะ มาช้าเบื่อรอเน้อ
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 30-10-2013 10:56:38

 :hao6: :hao6: :hao6:

เหอๆ  มาเป็นกำลังใจให้  สู้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-10-2013 11:00:23

จะโดนคุณโต้เด็ดปีกซะก่อนมั่ยเนี่ย
รุกหนักเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 30-10-2013 11:05:02

พี่โต้จะเป็นสมภารกินไ่ก่วัดสินะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 30-10-2013 11:12:01

โอหลอกซอให้ตายใจแล้วค่อยขย้ำช่ายม่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: superoum ที่ 30-10-2013 12:49:36

น้องซอสู้ๆ คุณโต้นี่รุกเร็วไปไหม  :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 30-10-2013 13:00:23

หนูซออาจจะคิดผิดนะ...อิโอเนี้ยละ..น่าจะร้ายที่สุดแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 30-10-2013 13:10:00

 :ling1: :katai4: :katai5: :katai2-1: จะมารอทุกวันน๊า   :n1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 30-10-2013 13:28:21

คุณโต้ฉวยโอกาส นิสัยไม่ดี
น้องซอน่ารัก อ่านแล้วอยากจับมากอดเลยจริงๆ
คุณโอก็ใจเย็นแถมสงบนิ่งแท้
น้องซอระวังตัวน้า นิ่งๆ แบบนี้น่ากลัว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 30-10-2013 14:26:04

เกลียดคุณโต้  ฉวยโอกาสได้ยังไง :beat:

หงส์น้อยก็น่าสงาร  คงไม่ชินคนสินะ  น่าสงสารจังกลัวถูกคนหลอก :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 30-10-2013 17:04:42

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7:
สนุกมากเลยคนเขียน สู้ๆนะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 30-10-2013 17:28:39

โอรู้แล้วแน่ๆ ว่าโต้ชอบน้อง
คาดว่าอีกไม่นาน โอคงพาน้องเข้ากรงแหงๆ

ปล. ว่าจะบอกนานแล้วค่ะ
เราก็ชอบอูบินเหมือนกัน 55555555555
โดยเฉพาะที่แสดงเป็นยองโดใน the heirs โหย อยากจะกระโดดเข้าไปกอด อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-10-2013 17:30:42

โหยสงสารน้องซอเลย :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: kururu ที่ 30-10-2013 17:40:35

น้องซอน่าสงสาร แต่แลดูน่ารังแกพิลึก อย่าจบเศร้านะ ขอล่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 30-10-2013 17:43:13

เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกกก ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องซอน่าสงสารรมาก หลงรักกเลย อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ งื้ออออ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ เราชอบเรื่องนี้ๆ จะคอยติดตามจนจบเลยค่าา

ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ จะรอตอนต่อไปค่า

ปล...ลงบ่้อยๆไม่เบื่อค่ะ ยิ่งบ่อยยิ่งชอบบ 55555

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 30-10-2013 17:53:47

 :katai4: ลงเลยค่ะเยอะๆ..เอิ๊กๆวันนี้หยุดงานอ่านได้ตลอดค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-10-2013 18:04:37

หึหึ ร้ายกว่านั้นสิไม่ว่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 30-10-2013 19:37:20

โต้รุกอย่างไว


แค่แตะเนื้อต้องตัวถึงกับสั่น



จะรอดเหงื้อมือของโอได้หรือ



ดูโอนิ่งๆแต่คงน่ากลัวไม่น้อย




รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 30-10-2013 19:40:36

คุณโต้นิสัยไม่ดี เค้าเก็บน้องซอไว้ให้คุณโอต่างหาก
แต่ถ้าคุณโอทำน้องซอเจ็บ เค้าจะเอาน้องซอคือ
((หล่อนเป็นใคร?))

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 30-10-2013 19:47:15

หงส์น้อยกำลังถูกเหล่านายพรานล่อลวงเสียแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 30-10-2013 19:59:52

 :-[ ซอน่ารัก

เข้มแข็งไว้นะซอ

อิตาพี่โต้ ชักจะไม่น่าไว้ใจ.....

แต่พ่อเสือโอ ไม่น่าไว้ใจยิ่งกว่า... อย่ามาทำให้หงษ์น้อยเราเจ็บนะเฟ้ย


สนุกมากค่ะ

ชอบ!! รอตอนต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 30-10-2013 20:44:37

เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง
พอได้อ่านแล้วติดใจ
สนุกอะ
เป็นกำลังใจให้จ้า
 :3123:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 30-10-2013 20:56:51

น้องซออออออออออออออออ><
ชอบน้องซออออ  แอบเชียร์คุณโอเป็นพระเอก  และแอบหมันไส้คุณโต้
ชอบมาถุกตัวน้อง  ออกไปปปป
ชอบพี่ๆคุณน้องด้วย  อ๊ากกกกกกน้องซออออ><

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 30-10-2013 20:57:56

โอ๊ยๆ น้องซอของพี่ ฮิฮิ
โดนแกล้งซะแล้ว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 30-10-2013 21:05:43

พี่โอคงไม่ใจร้ายกับน้องซอนะ
น้องน่าสงสารมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วขอให้พบเจอความสุขเถอะนะ
 :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 30-10-2013 21:22:39

สนุกมากกกกกกกกก o13
คนเงียบๆๆเนี่ยน่ากลัวนะเราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร
ชอบตอนทำไข่เจียว  :pigha2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: KanomPhing ที่ 30-10-2013 21:45:59

น้องซออออ  โถถถถถ น่าสงสารจังเลยลูก

ถ้าคุณพ่อจะทำขนาดนี้ ใจร้ายยยยย ใจร้ายยมาก

ส่วนพี่ๆทั้งหลาย ถ้ายังไม่เจอตัวน้องซอเร็วๆนี้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว

เอ๊ะ หรือว่าต้องรู้สิ ใช่มะเพราะบัวหายมาด้วย
 
ยังไงก็ตามหวังว่าคุณโอจะรักและสงสารน้องนะ

อย่าปล่อยให้ธุรกิจ หรืออะไรก็ตามเอาตัวน้องมาล่อ ไม่ดีนะ

ยไงเราก็รอตัวเองคนแต่งมาต่อไวไวน้าาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 30-10-2013 22:02:25

คุณโต้..รุกเร็วไปนะ เดี่ยวปั๊ด  :z13:
ต้องค่อยๆจับแบบคุณโอสิครับ
รุกอย่างนั้นหงส์ตื่นพอดี  :hao7:
ปล.พอคุณโอรุก เบาๆนะสงสารน้องซอ  :man1:
ปล2.มาบ่อยไม่เบื่อหรอกครับ จับฟัด  :กอด1: 55

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 30-10-2013 22:06:42

ซอน่ารัก

ชอบซอจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 30-10-2013 22:10:22

สนุกมากๆ ขอมาติดตามหงษ์น้อยด้วยคนค่ะ
คุณโอ ถ้าจะตะครุบหงษ์ก็เบามือหน่อยนะ
หงษ์น่าสงสารพอแล้ว :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 30-10-2013 22:10:53

หวังว่าคุณโอ คงไม่ร้ายกับซอ นะแค่นี้ชีวิตซอก็แย่พอดูแล้ว  :ling2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 30-10-2013 23:26:02

 :hao3: :hao3: :hao3:น้องซอจ๋าคุณโอน่ากล้วกว่าคุณโต้แยอะเลยนะ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-10-2013 23:27:11

สนุกค่ะ คุณซอน้อยน่าสงสารมากเลยค่ะเรื่องครอบครัว คุณพ่อทำไมใจร้ายแบบนั้น
ต้องมีเหตุผลบ้างสิคนเราลูกทั้งคนนะ
ออกมาจากบ้านก็ดีค่ะ จะได้มาพบคู่ ฮี่ๆๆ แต่ซอดูร่าเริงขึ้นมากเลยนะ ดีแล้วล่ะ
แต่คุณโต้และคุณโอดูไม่ไว้ใจทั้งคู่ ห้ามทำร้ายซอน้อยนะ คนอ่านหวงมากคนนี้

รอติดตามนะคะ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 31-10-2013 01:01:49

เห่ออออออออออออออ คุณโอไม่ร้ายเหรอ













ร้ายลึกสุดคะนึงอ่าสิ๊ !

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 31-10-2013 08:33:44

มารอดูพระเอก
เชียร์คูณโอสุดใจค่าาา  :ped149:
มาอีกไวๆนะคะ สนุกทุกตอนเลย
อ่านวนไปสามสี่รอบแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 31-10-2013 09:47:19

อัพบ่อยๆ ไม่เบื่อ เพิ่งเข้ามาอ่าน ติดงอมแงม  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 31-10-2013 11:57:26

ชอบมากๆ เลย ติดตามอ่านจนจบแน่ๆ

คนแต่งสู้ๆ นะครับ ให้กำลังใจ...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: nomo9 ที่ 31-10-2013 17:34:35

พ่อซอใจร้ายอ่ะ  ส่วนคุณโต้นี่น่าจะจัดการเอาไปเก็บ ถึงขั้นย้ำว่าเป็นคนของตัวเอง ขี้ตู่ชะมัด แถมลวนลามน้องซออีก เพลีย >_<
ปล. ชื่อจริงน้องซอเพราะมากค่ะ แปลว่าอะไรค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 31-10-2013 17:43:17

 :ling1:

คุณพ่อใจร้ายยยยยยยยย ถ้าไม่รักจะทำให้เกิดมาทำไม  อยากได้ใช่ไหมลูกผู้หญิง เหอะ! :katai1:

 ซอสู้ๆน่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 31-10-2013 20:01:05

Part 6   :L2:


ตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าบ้านมองดูสองเพื่อนรักกำลังล่ำลากัน  ผมยกมือไหว้คนที่หันมามอง..ก่อนจะถอนหายใจอย่างแรง คุณโอจากไปพร้อมความหนักอกหนักใจบางอย่างเกี่ยวกับงานที่ผมทำ...เพราะอีกสองวันจะส่งรถมารับผมกับคุณโต้ไปดูงานสวนเกษตร ที่อีกจังหวัดนึง...กังวลที่จะต้องไปแสดงตัวที่นั่นที่นี่ เพราะไม่รู้ว่าจะเจอคนของที่บ้านหรือเปล่า...

“เป็นอะไรรึเปล่าซอ สีหน้าไม่ค่อยสบายใจเลย หรือยังโกรธผมเรื่องเมื่อวานอยู่”

“เปล่าครับ ซอ ไม่ได้โกรธ ก็คุณโต้เมา...”

“อืม..”  สีหน้าคุณโต้จากยิ้มอบอุ่น...ครู่นึงที่เห็นความผิดหวังวิ่งริ้วผ่านแววตาคู่นั้น...ก่อนจะส่งยิ้มให้ผมเหมือนเดิม...

“คุณโต้ครับ ที่ไปดูงานอะไรนั่นจะมีพวกไหนไปบ้างครับ”

“อ๋อ ก็แค่พวกชาวสวนทั่วไปนั่นแหละ เหมือนว่าคนที่จัดงานจะรู้จักโอเป็นการส่วนตัว..”

“ครับ ไม่มีหน่วยงานไหนไปอีกใช่ไหม”

“ไม่หนิ มีอะไรรึเปล่า เหมือนซอกังวลอะไรอยู่”

“เปล่าครับ...งั้นซอไปทำงานต่อนะครับ”  รีบปฏิเสธคำถามและสีหน้าแปลกใจของคุณโต้...ผมคงกังวลเกินไป...คิดกลับไปบางที..อาจจะไม่มีใครสนใจผมเลยก็ได้...พวกพี่ก็คงจะตั้งใจทำงานกันอยู่...คุณพ่อก็คงมีความสุขกับลูกสาวคนเล็กที่กำลังเรียนมหาลัย...แล้วผมก็เป็นส่วนเกินที่คิดว่าตัวเองสำคัญ จนกลัวว่าจะมีใครมาตามกลับบ้าน...

“..ซอ...”

“..ครับ...”

“..เปล่า...แค่บางทีผมก็คิดว่า..ซอชอบทำหน้าเศร้า...มันทำให้ผมใจไม่ดีไปด้วย...”

“เปล่าครับ ซอไม่เป็นอะไร”   ส่งยิ้มให้คนที่เดินเข้าบ้านพร้อมกัน ก่อนจะถอนหายใจอย่างแผ่วเบา..กลืนก้อนที่จ่อจุก เงยหน้าน้อย ๆ เพื่อให้น้ำตาที่รื้นขึ้นมาไหลย้อนกลับไป...ตัวเบาหวิว...เหมือนคนไร้ค่าเมื่อคิดถึงเรื่องนี้....


“ให้บัวไปด้วยนะคะคุณน้อง!”

“แต่ว่า...”

“บัวไม่สนใจค่ะ บัวจะไปกับคุณน้อง จะปล่อยให้คุณน้องไปอย่างนั้นคนเดียวได้ยังไง” 

“ คุณโต้ก็ไป”

“ไม่รู้ค่ะ บัวจะไป..ใครไปบัวก็ไม่อุ่นใจทั้งนั้น ถ้าคุณน้องไม่ให้บัวไป บัวก็จะไม่ยอมให้คุณน้องไปทำงานที่นั่นอีก” 

“..................”  ผมทำหน้าแหย ๆ ใส่บัวที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าอารมณ์เธอกำลังขึ้นเพราะผมมาเล่าว่าต้องไปต่างจังหวัด...กะแล้วล่ะว่าต้องเป็นอย่างนี้ คิดไว้สองอย่างคือ ไม่ให้ไป กับจะขอไปด้วย..และผมก็เดาถูกอย่างนึง..

“ซอต้องไปขอคุณโต้ก่อน แล้วงานบัวล่ะ”

“บัวจะเปลี่ยนวันหยุด..พรุ่งนี้บัวจะไปขอด้วย นอนได้แล้วค่ะดึกแล้ว” บัวส่งยิ้มหลังจากกล่าวคำตัดบทว่ายังไงเธอก็จะไปด้วย...แต่ผมก็ไม่อยากจะไปกับคุณโต้สองคนเหมือนกัน ส่งยิ้มประจบตอบกลับไปก่อนจะหลับตาลง...ต่อจากนี้คือสิ่งที่ผมเลือกแล้ว...ไม่ว่าจะเป็นยังไง...ผมก็จะยอมรับมัน...


            ***************************************************************


ในที่สุดบัวก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังติดสอยห้อยตามมาอย่างที่คุณโต้เต็มใจ...เราออกเดินทางตอนสามโมงเช้าเมื่อให้ถึงสถานที่จัดงานตอนบ่าย และมีงานจัดเลี้ยงตอนกลางคืน..ซึ่งคุณโอจะไปเจอเราที่นั่นตอนงานเลี้ยง...นึกถึงคุณโอ วันนี้ผมเอาผ้าเช็ดหน้ามาด้วย เจอในกระเป๋าเสื้อผ้าคงจะเผลอหยิบมาด้วยตอนเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า...ถึงไม่เอาก็กะว่าจะคืน...เพราะเก็บไว้ผมก็ไม่ได้ใช้ ถ้าเจ้าตัวไม่เอาก็ให้ทิ้งเอง ถ้าให้ผมทิ้งก็คงทิ้งไม่ลงหรอก

“เอากระเป๋าเข้าไปเก็บเถอะ เดี๋ยวเจอกันที่เคาท์เตอร์ด้านล่าง”

“ครับคุณโต้”

ผมกับบัวนอนห้องเดียวกันตามความต้องการของเธอ ส่วนคุณโต้กับคุณโอก็นอนด้วยกัน เพราะโรงแรมที่พักแน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มาเข้าร่วมงานไม่มีห้องว่างเหลือพอที่จะอยู่คนละห้องได้..มองจากหน้าต่างโรงแรมออกไป เห็นรถวิ่งขวักไขว่ด้านล่างแล้วก็ต้องทอดถอนใจบรรยากาศและสิ่งของเครื่องใช้ในโรงแรมทำให้คิดถึงบ้าน คิดถึงแม้กระทั่งคนที่ใจร้ายกับผมที่สุด...พวกพี่ทำอะไรอยู่นะ...จะคิดถึงผมบ้างรึเปล่า...อย่างที่ผมคิดถึงทุกคนอยู่ตอนนี้

“คุณน้องคะ หิวไหม..”

“ชุดใครเหรอบัว”  ผมมองคนที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับชุดสูทสีดำ...ก่อนจะนำไปแขวนไว้ในตู้...

“ชุดคุณน้องค่ะ คุณโต้ให้เอามาให้บอกว่าคืนนี้คุณน้องไปไปงานเลี้ยงด้วย...แต่บัวคงจะเข้าไปด้วยไม่ได้แน่ ๆ”

“เหรอ..ไม่เห็นบอกซอเลย..บัวนอนรอที่นี่ก็ได้มีอะไรเดี๋ยวซอจะโทรหา..ซอแค่เดินตามคุณโต้กับคุณโอเท่านั้นคงไม่มีอะไร...”  มือถือและเบอร์โทรใหม่ที่เปลี่ยนหลังจากทำงานได้เงินเดือนแล้ว...แต่งานเลี้ยงคืนนี้ผมไม่คิดว่าจะได้ไปด้วย เข้าใจว่าแค่คุณโต้กับคุณโอสองคนเท่านั้น...

“ใครบอกคะ งานเลี้ยงมีสองที่ค่ะ คุณโต้ไปอีกที่ส่วนคุณน้องกับคุณโอจะต้องไปอีกที่นึง...ท่าทางคุณโต้หงิดหงิดนิดนึง คงจะหงุดหงิดที่จะได้ไปคนเดียว..”

“ทำไมล่ะ”  ผมย่นคิ้วฟังคนที่เอาเสื้อผ้าของใช้ผมออกจากกระเป๋ามาวางไว้ให้จะได้หยิบใช้ง่ายๆ   ก่อนหน้านี้คุณโต้ไม่เห็นบอกอะไรผมถึงเรื่องพวกนี้เลยว่าจะต้องไปไหนมาไหน..ที่สำคัญทำไมงานต้องจัดสองที่ด้วย...

“ก็เห็นบ่นอุบอิบน่ะค่ะ ว่ามีใครพึ่งโทรมาบอก ว่าจะเป็นคุณโอรึเปล่า”

“เหรอ..”  จ้องมองท้องฟ้าสีสดนั่นอีกครั้ง เพราะเป็นหน้าหนาวถึงจะไม่หนาวมาก แต่ท้องฟ้าในฤดูนี้มันแจ่มใสเอามาก ๆ

“คิดถึงบ้านไหมคะ”

“คิดถึง”

“อยากกลับไปไหม”

“ยัง ซอจะกลับไปก็ต่อเมื่อซอไม่จำเป็นต้องพึ่งพิงบ้านหลังนั้นอีก กลับไปตอนนี้ก็ไปเป็นภาระของพวกพี่เหมือนเดิม”

“งั้นมีอะไรทุกข์ใจก็บอกบัวนะคะ ถึงบัวจะช่วยไม่ได้ทั้งหมด แต่บัวรับฟังและจะทำทุกอย่างให้คุณน้องสบายใจ”

“ขอบคุณ..ซอไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณพวกนี้ยังไงดี..”  หันไปมองคนที่เดินมายืนข้างๆ  เหมือนสิ่งที่ผมคิดจะส่งต่อไปหาอีกคนได้ไม่ยาก สวมกอดพี่สาวที่เข้มแข็งเสมอยามที่ผมมีปัญหา...

“ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะนี่มันเป็นหน้าที่ของบัว...บัวอาจจะเกิดมาเพื่อทำอย่างนี้...แค่ได้เห็นคุณน้องมีความสุขในฐานะพี่สาวคนนึงอย่างที่คุณน้องบอก...บัวก็มีความสุขที่สุดแล้ว..”

“..อืม มีอะไรซอจะบอกบัวคนแรกเลย..”

“ดีมากค่ะ เตรียมตัวเถอะค่ะ ป่านนี้คุณโต้คงเสร็จแล้ว”

“................” ส่งยิ้มก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้า ก็ชุดที่ใส่มานั่นแหละ แค่เตรียมสมุดโน้ตแล้วก็เตรียมสมองไปใส่ความรู้ใหม่ ๆ เกี่ยวกับสวนเกษตรจำลองที่จัดขึ้นภายในห้องโถงโรงแรมแห่งนี้...

บัวเดินลงมาส่งผมที่เคาท์เตอร์พอคุณโต้ลงมาบัวก็ออกไปหาอะไรกินด้านนอก ส่วนผมกับคุณโต้จะมีอาหารจัดเลี้ยงไว้ข้างใน...ตอนนี้ผมกำลังตื่นตาตื่นใจกับดอกไม้แปลกตาที่นำมาวางไว้ในงาน บอกชื่อพร้อมวิธีการเพาะพันธ์ุบำรุงรักษาไว้ตามป้ายที่ติดไว้ข้างดอกไม้...คุณโต้เดินไปทักทายคนในงานที่คงจะรู้จักกันแต่ผมเลือกที่เลี่ยงออกมา...ดอกกล้วยไม้หลากสีที่ผมพึ่งจะเคยเห็นเรียกความสนใจได้ไม่น้อย..

“ชอบเหรอครับ”

“เอ่อ ครับ ชอบ”

“จากสวนผมเอง..สวยไหมครับ”

“เห..สวยครับ สวยมาก”  อารามดีใจที่ได้เจอคนเพาะทำให้ผมยิ้มให้จนตาหยี...สวยจริงๆ  สีสดมากจนแอบคิดไม่ได้ว่าย้อมสีมารึเปล่า...ที่ทุกอย่างดูแปลกตาสำหรับผมก็คงเป็นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเก็บตัวอยู่แต่ในมุมเล็ก ๆ จนไม่ได้สัมผัสหรือรู้เห็นอะไรมากมายนอกเหนือจากที่อยากรู้จึงเซริจในเน็ทก็เท่านั้น...

“งั้นไว้เลิกงานแล้ว ผมยกให้ดีไหมสนใจสีไหนคุณเลือกได้เลย”

“ให้ผม?”  ชี้มือเข้าหาตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองผู้ชายที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงยีนส์สีเข้ม...หน้าคมเข้ม ผิวคล้ำแดด แต่ก็ยังหลงเหลือความหล่อเหลาแบบไทย ๆ ได้อย่างชัดเจน...

“ครับ..เพราะที่สวนมีอีกเยอะเลย”

“จริงเหรอครับ...แต่กลัวว่าเอาไปแล้วมันจะตาย..”

“เดี๋ยวผมให้คู่มือไปเลี้ยงเลยดีไหม...หรือไม่ก็โทรมาหาผมก็ได้ถ้ามีปัญหาอะไร อยากให้เอาไปเผยแพร่บ้างครับ ผมไม่หวง มีสิ่งดี ๆ ก็อยากจะแบ่งปัน มีคนสนใจเยอะนะครับ ถ้าไม่รีบตกลงผมก็ไม่รับรองว่าจะเหลือหรือเปล่า”

“เอาครับ เอา..ซอเอาสีฟ้า..”

“ครับคุณซอ”  ผมชะงักก่อนจะส่งยิ้มให้อีกครั้ง เพราะเผลอแทนตัวเองออกไปเหมือนกับที่พูดกับคุณโต้ อีกฝ่ายเลยยิ้มมาให้พร้อมกับพูดกลั้วหัวเราะที่ผมรีบตอบตกลงเพราะกลัวจะไม่ได้...

“ซอทำอะไรอยู่ ไม่หิวข้าวเหรอ”

“ครับคุณโต้..ขอบคุณนะครับคุณ..” ผมหันไปตอบคุณโต้ก่อนจะหันมาขอบคุณคนที่ยืนยิ้มอยู่...ผมจะเอากล้วยไม้ไปขยายพันธุ์ให้เต็มบ้านเลย

“ผมอาทิตย์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณซอและคุณ”

“ผมวีรวัฒน์ครับเรียกโต้ก็ได้...คุณใช่คนที่จัดงานนี้รึเปล่า พอดีผมเป็นหุ้นส่วนกับโอครับ เขาเป็นคนบอกให้พวกผมเข้าร่วมงานนี้”  คุณโต้ย่นคิ้วลงเมื่อได้ยินเชื่อคนตรงหน้าก่อนจะแนะนำตัวเองแล้วเอ่ยปากถาม

“งั้นคุณก็คุณโต้เพื่อนโอฬาริศ ครับผมเป็นคนจัดงานนี้เองแล้วคุณกับคุณซอ..”

“ซอเป็นคนของผมครับ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ จัดงานได้ดีมากคนเยอะเลย.... ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะครับ”

“................” ผมสะดุ้งเมื่อแขนแข็งแรงนั่นจู่ๆ  ก็มาเกี่ยวเอวผมแล้วรั้งเข้าหาตัวเอง...ส่งยิ้มแหย ๆ ให้คุณอาทิตย์แล้วก็ต้องเดินตามแรงโอบที่เอวออกมา...ทำไมคุณโต้ต้องทำขนาดนี้ด้วยนะ...ผมไม่ชอบเลย...

“เอาอย่างนี้นะซอ คุณเดินตามและจดสิ่งที่ผมบอกก็พอ ไม่ต้องไปไหนไกลผม”

“ครับคุณโต้”  ได้แต่เดินตามคนที่สั่งผมด้วยเสียงเข้ม หลังจากยอมที่จะปล่อยเอวผม...แล้วอย่างนี้ผมจะได้กล้วยไม้ได้ยังไงกัน...
เดินดูในงานอีกนิดหน่อยก่อนจะมีการประชุมประมาณสองชั่วโมง ซึ่งก็ได้แต่ส่งยิ้มให้คนที่สัญญาจะให้กล้วยไม้ที่เป็นประธานในการประชุมครั้งนี้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อคุณโต้หันมามองทำหน้าดุๆ  ใส่... คงจะคิดว่าผมทำเกินหน้าที่อีกล่ะสิ ก็แค่ยิ้มเพราะกลัวอีกคนลืมกล้วยไม้ผมก็เท่านั้น...ส่วนรายละเอียดการประชุมผมจดแทบจะทุกรายละเอียดอยู่แล้ว...

“เหนื่อยจัง”

“น้ำเย็นค่ะ พักได้อีกไม่นานนะคะ เพราะนี่ก็เกือบทุ่มแล้ว คุณโต้โทรมาบอกว่าคุณโอมาถึงแล้วงานเลี้ยงที่จะไปด้วยเริ่มสามทุ่มค่ะ”

“อืมม..” เอาหน้าถูหมอนเล่น...ในที่สุดกล้วยไม้สีฟ้าสด...ผมก็ไม่ได้จริงๆ ด้วย เพราะต้องเดินตามคุณโต้ที่เอาแต่เดินเลี่ยงออกจากคุณอาทิตย์ตลอด เสียดายจัง อยากได้มากแท้ ๆ

นอนเล่นคุยกับบัวได้อีกไม่นานก็ต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว...ชุดสูทสีดำเข้ารูปถูกสวมหลังจากอาบน้ำและจัดการกับร่างกายเสร็จ..มันพอดีจนเหมือนกับว่าตัดมาเพื่อผมโดยเฉพาะ แต่ไม่น่าใช่เพราะคุณโอไม่เคยมารู้ไซส์ผมด้วยซ้ำ...คงจะแค่บังเอิญซื้อมาแล้วมันพอดี....เสื้อเชิ๊ตตัวในสีฟ้าอ่อนซึ่งเป็นสีที่ชอบพอดี เนคไทค์สีเดียวกับเสื้อถูกผูกและรูดขึ้นจนชิดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบนสุด...

“ว้าวว  ไม่ยักกะรู้ว่าคุณน้องใส่สูทแล้วดูดีมาก ๆ เลย”

“หล่ออ่ะดิ”

“สวยต่างหาก”

“..................”  ทำหน้าทำตาไม่เชื่อให้บัว ก่อนจะหมุนตัวหน้ากระจกมันก็ดูแปลกตาไปเหมือนกัน แต่แน่นอนว่า...


ก๊อกๆๆ


“ เสร็จรึยัง “

“คุณโอ”  สู้อีกคนที่จะไปด้วยไม่ได้แน่ ๆ แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิด เมื่อร่างสูงที่ปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่บัวไปเปิดประตูทำให้ผมเผลอมองนานไปนิด ก็มันน่าดูน้อยที่ไหน ร่างสูง ในชุดสูท ทั้งหล่อและเท่ห์มาก ผิดกับผมที่ดูกระหร่องกระแหร่งยังไงชอบกล...สองมือหนาที่ล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมกับยืนอย่างสง่าอยู่หน้าประตูทำให้ผมรนรานหารองเท้ามาใส่....ดูดีจนคนมองแทบจะลืมหายใจ...ขนาดบัวยังจ้องแล้วจ้องอีก...แต่ทำไมต้องจ้องไปคิดไปขนาดนั้น หรือเคยเจอคุณโอที่ไหน...แต่ตอนที่คุณโอไปที่สวนบัวยังไม่ได้เจอคุณโอเลย...

“เสร็จแล้วครับ บัว เอ่อ พี่บัวซอไปก่อนนะ”

“คะ ค่ะคุณ นะ...อ๋อ ไปเถอะ ฝากด้วยนะคะคุณโอ น้องชายบัวไม่ค่อยประสาอะไร อย่าถือสานะคะถ้าทำอะไรไม่ถูกใจ”

“ได้ ผมจะดูแลให้ ไปกันเถอะ”  ผมยิ้มให้บัวก่อนจะเดินออกมายืนข้างๆ  คุณโอ..กลิ่นหอมอ่อน ๆในแบบของผู้ชายเตะจมูก จนเผลอเงยหน้ามองคนสูงกว่าที่กำลังออกเดินไปพร้อม ๆ กัน

“มีอะไร”

“เปล่าครับ” เผลอมองนานไปหน่อยอีกคนคงรู้สึกตัว   คุณโอหันมามองผมในขณะที่กำลังลงลิฟท์แล้วเอ่ยปากถาม...จะกล้าตอบได้ยังไงว่าเพราะคุณน่ะหล่อจนผมเผลอมองนานไปหน่อย...ถูกโดนว่าบ้า หรือไม่ก็คิดว่าผมเป็น..แน่ ๆ

ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ถูกประดับประดาอย่างหรูหรา  ผู้คนคลาคล่ำเต็มไปหมด ผมมองซ้ายขวามองคนในงาน มันใช่งานเลี้ยงสวนเกษตรแน่รึเปล่า เดินตามหลังคุณโอเข้าไปในงาน มองด้านหลังที่ตอนนี้มีผู้ชายร่างสูงใหญ่สองคนเดินตามผมกับคุณโอมาด้วย..จนต้องรีบสาวเท้าให้ทันคนที่เดินข้างหน้า...มาเดินตามตั้งแต่เมื่อไหร่ ท่าทางน่ากลัว...

“คนของผมเอง”

“คะ ครับ”  คนของคุณโอ...

“ยินดีต้อนรับคุณโอฬาริศ เป็นเกรียติมากที่คุณมางานนี้”

“ยินดีครับ พอดีคุณพ่อติดธุระเลยมาไม่ได้ต้องขอโทษด้วย”  มองคนที่เดินเข้ามาต้อนรับ ดูเหมือนว่าคนในงานจะให้ความสนใจคนที่อยู่กับผมไม่น้อย รวมทั้งกล้องที่รัวชัตเตอร์ไม่หยุดตั้งแต่เข้างาน...ผมชักเริ่มทำตัวไม่ถูก เพราะมันเกินบรรยากาศที่ผมคิดไว้เกินไป มันทั้งหรูหราและ...ไม่เหมาะกับผม...หันมองผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยท่าทางนิ่ง ๆ แล้วคนอื่น ๆ ที่อยู่ในงานก็ดูดีเกินที่จะอยู่ในงานเลี้ยงสวนเกษตรอย่างที่ผมคิดไว้ในตอนแรก...

“ไม่เป็นไรครับ ในเมื่อผู้นำของพยัคฆราชมาเองแบบนี้ถือว่าเป็นเกรียติอย่างมากแล้ว...แล้วนี่..”

...พยัคฆราช!!....

“คุณซอเป็นเลขาของผมครับ”

“..คุณโอ...”  พูดเสียงกระซิบออกไปอย่างแผ่วเบา...ก่อนจะจ้องหน้าคนที่หันมาแนะนำผมให้เจ้าของงานรู้จัก

...ผู้นำพยัคฆราช... ความรู้สึกชาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า...นี่ผมกำลังเจอกับเรื่องอะไรอยู่...

King Tiger / OP

...ราชาแห่งเสือ  โอฬาริศ พยัคฆราช...ผู้นำพยัคฆราชคนใหม่...

“ผมขอตัวกลับก่อน”

“อย่าพึ่งไปสิ งานยังไม่เริ่มเลย ....ผมขอตัวนะครับขอคุยกับเลขาผมซักครู่...”

"เชิญครับ เชิญ"

“คุณเป็นใครกันแน่!”  แขนผมถูกฉุดไว้ ก่อนจะถูกลากเข้าไปในมุมของห้องจัดเลี้ยง โดยมีคนร่างสูงสองคนเดินตามและประกบผมไว้...หัวใจเต้นแรงและเร็วขึ้น...พร้อมกับตวัดสายตาคนที่ยังกำแขนผมแน่นจนเหมือนกระดูกจะหัก...

“ผมเป็นใครแล้วยังไง ผมก็เป็นเจ้านายคุณ...แล้วคุณเป็นใคร ทำไมต้องตกใจขนาดนี้..”

“คือ..ผม..มะ...” 

“ว่ายังไงครับ คุณศนัญชา ราชสีห์เกริกไกร”

“คุณโอ!”  ..ไม่จริง...คนตรงหน้าผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผมเป็นใคร...แต่ทำไมถึง....ดวงตาแข็งกร้าวแววตาส่อประกายเย้ยหยันออกมาชัดเจน...ใช่คุณโอที่ผมรู้จักก่อนหน้านี้รึเปล่า

...ไม่ใช่...คน ๆ นี้ไม่ใช่คนที่ผมเคยรู้จัก...

“ตกใจล่ะสิ...เสียใจไหมที่หนีจากกรงทอง มาอยู่ในกรงของผม..”

“ปล่อยผมเถอะ!..ผมจะกลับ..”  ร่างกายผมเย็นวาบไปหมด...แล้วตอนนี้คนที่กักขังผมอยู่ต้องการอะไร...ก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้นเพราะความหวาดกลัวที่วิ่งเข้ามาในหัวใจ...ขาสั่นไปจนแทบยืนไม่ไหว...รู้ตัวว่าหน้าผมคงจะซีดมาก...

“คุณมาในงานในฐานะเลขาผม และผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลย คุณกลัวอะไร”

“ไม่ผมจะออกไปจากที่นี่!! คุณต้องการอะไรกันแน่!”  เหมือนถูกต้อนให้จนมุม เมื่ออีกคนยังพูดพร้อมรอยยิ้มเยาะ...คนในงานเริ่มหันมามองแต่ก็ไม่มีใครกล้าจ้องนานเพียงแค่การ์ดสองคนที่ยืนอยู่หันไปมอง...สติผมเริ่มหลุดแล้วตอนนี้...ผมพยายามหนีจากแวดวงสังคมของการแก่งแย่งชิงดีพวกนี้ ไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่โอบกอดไปด้วยธรรมชาติ...คิดว่าจะดีแล้ว...แล้วทำไม!.ทำไมต้องเจอเรื่องเดิมๆ พวกนี้ด้วย!...

“ซอ!”

“...............”

“ซอ! มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง พี่ตามหา..”

“พี่โซ!!”  หันมองตามเสียงเรียกจากภายในงาน ก่อนจะมองเห็นชัดว่าคนที่เดินเข้ามาหาคือใคร

...พี่โซ...แล้วยังมีพี่ซันกับพี่ไซน์ที่วิ่งตามเข้ามา...ทุกคนทำสีหน้าดีใจจนเหมือนว่าจะวิ่งมากอดผม...แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าคนที่จับแขนผมอยู่คือใคร....น้ำตาผมรื้นขึ้นมาเมื่อมองเห็นคนที่ผมคิดถึงที่สุดทั้งสามคนอยู่ตรงหน้า คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆ  อ้อมแขนที่พยุงผมเสมอ...แต่ผมเป็นคนจากพวกเขามา...ยิ่งอยู่ในเหตุการณ์สับสันอย่างนี้ผมอยากจะกอดพวกพี่มากที่สุด...

“สวัสดีครับ ราชสีห์เกริกไกรทุกคน”

“คุณโอ! แล้วซอ..”

“รู้จักกันเหรอครับ บังเอิญว่าตอนนี้ซอเป็นเลขาผมอยู่”

“เลขา...นี่มันเรื่องอะไร ซอ..”

“ พี่โซ..ฮึก...”

“เชิญในห้องพักดีกว่าครับ”  น้ำตาผมไหลออกมาแล้วในที่สุด ไม่ใช่ว่าเจ็บเพราะแรงบีบที่ต้นแขน...แต่เจ็บเพราะสายตาที่พวกพี่มองมาที่ผมทอประกายเจ็บปวดและหวาดระแวง...

“ปล่อยน้องชายผมได้แล้วครับเจ้าสัวน้อย”

“พี่ โซ ฮึก”

“..ซอ...”  ทันทีที่มือหนานั่นปล่อยแขนผม เหมือนแรงดึงดูดที่ทำให้โผเข้าหาอ้อมกอดพี่ชายที่รออยู่ สะอื้นฮักอย่างขวัญเสีย และตกใจกับสิ่งที่เจอ พี่โซกอดผมไว้ทั้งตัว กอดแน่นจนอึดอัด พร้อมกับลมหายใจที่สูดลงบนกลุ่มผม....ผละจากพี่โซ กอดพี่ซัน จนสุดท้ายก็มาอยู่ในอ้อมกอดพี่ไซน์พี่ชายที่อ่อนโยนกับผมมาตลอด...และตามใจผมที่สุด..

“ผมจะพาน้องผมกลับบ้านคุณคงไม่ว่านะครับ”

“คุณถามน้องชายคุณก่อนก็ได้ครับ”  คนที่ยืนอย่างองอาจและหยิ่งผยองพูดขึ้น พร้อมกับตวัดสายตามามองผมพร้อมกับยิ้มมุมปาก...เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมอึดอัด...

“ซอ..มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปอยู่กับเขา..”

“ คือ ซอ..”

“ น้องพวกคุณเป็นคนเดินเข้ามาหาพวกผมเอง...ตอนนี้ก็เท่ากับเป็นคนของผม..ถึงน้องคุณจะตัดสินใจที่กลับไป แต่การตัดสินใจเด็ดขาดก็อยู่ที่ผม”

“คุณโอฬาริศ!!”

“...............”  ในห้องพักที่ทั้งสองตระกูลเข้ามายืนอยู่ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ผมขย้ำเสื้อตรงหน้าอกพี่ไซน์แน่น...ก่อนจะก้มหน้าแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก...

“ซอ ว่ายังไง! กลับบ้านกับพี่!..”

“..ซอ..ไม่...”

“...ซอพูดตั้งแต่เมื่อไหร่...”  ดูเหมือนเหตุการณ์ที่ชุลมุน จนพวกพี่ลืมไปว่าผมพูดออกมาตั้งแต่ตอนแรกที่เจอกัน...พี่ไซน์หรี่ตาก้มลงมองผมที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเอง...

“ก็คงตั้งแต่มาอยู่กับผม...เห็นไหมล่ะว่าผมทำให้น้องพวกคุณดีขึ้น..”

“ไม่ จริง! ฮึก ซอ...ฮึก..”

“ ทำไมล่ะซอ! บอกเหตุผลพี่มา ว่าซอทำอย่างนี้ทำไม!! หนีออกจากบ้าน!แล้วไปอยู่กับคนอื่น มิหนำซ้ำยังยอมที่จะพูดกับคนอื่นมากกว่าที่จะพูดกับพวกพี่!! ทำไมล่ะซอ!!”

“ ฮึก ฮือ พี่โซ! ซอ เจ็บ!!” ทั้งที่พี่พูดเป็นความจริงทุกอย่างแต่ทำไมผมถึงรู้จักเจ็บเหมืิอนถูกตบหน้า...คำพูดของพี่โซทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนทรยศ...มือหนาของพี่ชายบีบที่บ่าและจับตัวผมเขย่าจนแทบจะยืนไม่อยู่...เป็นครั้งแรกที่พี่โซทำให้ผมเจ็บ แต่ก็สมควรแล้ว...

“พี่โซ ปล่อยซอก่อน!”

“โธ่เว้ยย!!”

“ฮึก ฮืออ พี่.. ซอ ขอโทษ ฮืออ”  พี่ไซน์กอดผมไว้อีกครั้งเพราะกลัวว่าพี่โซจะเข้ามาทำผมเหมือนเมื่อครู่อีก...ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้โกรธ...ได้แต่โทษตัวเอง..โทษที่ผมมันไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย...พี่โซสบถอย่างหัวเสียก่อนจะเหวี่ยงเท้าเตะที่เก้าอี้จนสุดแรง...

“..กลับบ้านซอ..ไม่ต้องอยู่แล้วกลับให้หมด!..”

“คุณอยากจะยืนอยู่ด้วยตัวของตัวเองไม่ใช่หรือไง จะเลิกล้มกลางคันงั้นเหรอ”

“..ฮึก.ฮือ..อึก.....”  หันมองคนที่พูดทั้งน้ำตาและแรงสะอื้น...ใช่ผมคิดไว้อย่างนั้น...และยังคิดว่าอยากจะทำอย่างที่คิด...หันมองหน้าพวกพี่ก็ยิ่งสะอื้นออกมาหนักกว่าเดิม...แล้วคุณโอรู้ได้ยังไงว่าผมตั้งใจจะทำอย่างนั้น..ทำไมถึงรู้เรื่องพวกนี้ได้ทั้งที่เจอกันแค่ครั้งเดียว...

“ซอ..ซอเป็นคนของราชสีห์เกริกไกร ซอจะไปยุ่งกับคนของพยัคฆราชได้ยังไง!!”

“พี่โซใจเย็น ๆ ครับ”  พี่ซันเข้าไปห้ามพี่โซที่จะตรงดิ่งมาหาผม...เป็นผมที่ยืนนิ่ง...จะทำอะไรก็ได้ จะตบ จะตี..ผมยอมทุกอย่าง ให้สมกับสิ่งที่ผมทำให้พวกพี่เสียใจ...ผมจะบอกได้ยังไงว่ามันบังเอิญ...จะอธิบายยังไง...

“ซอ กลับบ้านกับพวกพี่นะ..พี่รู้ว่าซอโกรธคุณพ่อ..แต่ต่อจากนี้พี่จะพยายามเปลี่ยนใจคุณพ่อให้ล้มเลิกความเชื่อบ้า ๆนั่น...”

“..ฮึก คือ...คุณ พ่อ ไม่มี ทาง รักซอ..”  พูดออกไปพร้อมกับส่ายหัวน้อย ๆ ให้พี่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้...

“ต้องได้สิ แล้วเราก็จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข”

“ ...ฮึก....”  รู้สึกว่าหัวใจจะอุ่นวาบขึ้นมาเพียงเพราะคำว่า...เราจะมีความสุขด้วยกัน....เลยนิ่งไปและเริ่มคิด...ก่อนจะเงยหน้ามองพี่ชายที่นิ่งเหมือนกันเพราะรอคำตอบผมอยู่...

“...บริษัทส่งออกที่จะถูกถอนหุ้นเป็นกำลังทรัพย์สำคัญของราชสีห์เกริกไกร...ซึ่งกำลังจะถูกผมเทคโอเวอร์ในอีกไม่นาน...ถ้ายอมให้เรื่องนี้ผ่านไปเหมือนคุณไม่ได้เจอน้องชาย..ผมจะยอมพิจารณาคุยกับผู้ถือหุ้นเพื่อความเชื่อมั่น และไม่เข้าไปยุ่ง...”

“คุณอย่ามาอ้าง..คุณรู้ถ้ามีซอจะต่อรองหรือร้องขออะไรจากราชสีห์เกริกไกรก็ได้!!..”

“งั้นเหรอ ผมไม่เคยรู้เลยว่าน้องชายคุณจะเป็นจุดอ่อนของพวกคุณขนาดนี้” หันมองทั้งสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากัน..พี่โซหน้าเข้มเหมือนว่าตัวเองกำลังพลาดอะไรซักอย่าง...

“คุณมัน!!.....ซอกลับกับพี่!!”

“แล้วแต่พวกคุณนะ..ผมเตือนคุณแล้ว คุณก็รู้ว่าตอนนี้...ผมสามารถที่จะทำอย่างที่พูดได้...”  เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากที่พวกพี่พยามโอบผมให้เดินออกมาด้วย

...ทำไมเรื่องแบบนี้พวกพี่ไม่เคยพูดให้ผมฟังเลย....เรื่องที่บ้านเรากำลังจะลำบาก....

“ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายพอ คุณกล้าพูดไหมว่าจะไม่เก็บซอไว้ต่อรองกับพวกเรา..ไม่่งั้นคุณคงไม่พาซอมาที่นี่เพื่อให้เจอกับพวกเรา”

“..................”   ไม่มีเสียงพูดจากอีกฝ่ายที่ยืนอยู่หลังจากพี่ซันพูดออกไปอย่างใจเย็น.. มีเพียงสายตาคมที่ทอดมาสบกับผมยามที่ผมหันไปมอง...สายตาที่บ่งบอกว่าเหนือกว่า และจะทำอะไรก็ได้ในตอนนี้..ร่างกายสูงใหญ่ดูมั่นคงและมั่นใจในสิ่งที่ตัดสินใจ แม้แต่น้ำเสียงเวลาพูดก็เหมือนคมมีดที่กรีดใครต่อใคร....


 “...คุณเลือกสิซอ...”


***  :pig4: มาอีกตอนแล้วจ้า พอดียุ่ง ๆ ช่วงเช้า ขอบคุณหลายคนที่ชอบนะคะ ตอนต่อไปก็เร็วๆ นี้ค่ะ ขอบคุณทุกบวก และบวกเป็ดจ้า ลงบ่อยห้ามเบื่อน้า..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 5 ตายใจ __ 30/10/56 P.4 __/\__
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 31-10-2013 20:25:17

อ้างจาก: nomo9 ที่ 31-10-2013 17:34:35  

พ่อซอใจร้ายอ่ะ  ส่วนคุณโต้นี่น่าจะจัดการเอาไปเก็บ ถึงขั้นย้ำว่าเป็นคนของตัวเอง ขี้ตู่ชะมัด แถมลวนลามน้องซออีก เพลีย >_<
ปล. ชื่อจริงน้องซอเพราะมากค่ะ แปลว่าอะไรค่ะ

บอกกันตรง ๆ ว่า ไม่รู้ความหมายค่ะ คิดออกก็ใส่เลย 555  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 31-10-2013 20:29:11

คนที่เจ้บปวดที่สุดคือ ซอ นะ!! เห้นแก่ตัวกันหมดเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 31-10-2013 20:30:53

 :katai5: :katai5:


ว้ายยยย! น้องซอ 

ฉากนี้น้องเสียน้ำตาอีกแล้ววววววว  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: milky way ที่ 31-10-2013 20:31:42

+1 ให้ เรื่องสนุกมากเลยค่ะ
น้องซอเข้มแข็งขึ้นมาก
แถมยังน่ารัก แอบโปรยเสน่ห์โดยไม่รู้ตัวอีกต่างหาก
หวังว่าเจ้าของกล้วยไม้สีฟ้าคงไม่มาหลงเสน่ห์อีกคน
ตอนหน้าวอต้องเลือกแล้ว
แอบอยากให้อยู่ต่อกับพระเอก?
ลงบ่อยๆก็ดีมากเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: DreamingLoyely ที่ 31-10-2013 20:33:20

มาเป็นกำลังใจ ให้นักเขียนนนนนนค่า

สงสารซอ อ่ะ :ling1: :ling1: แค่อยากจะยืนได้ด้วยตัวเอง แต่ทำไมต้องเจออะไรแบบด้วยยยยยยย :serius2: :serius2:

ส่วน คุณโต้ คือว่า เลิกยุ่งกับซอเถอะ รู้มั้ยว่าซอเค้า ไม่ชอบบบบ ！！

ว่าแล้ว ว่าแล้วววววว  ว่าคุณโอ แค่หลอกให้น้องซอ ตายใจ แล้วก็พลิกล็อค ฮ่าๆๆๆ แต่ชอบค่ะ ขอพระเอกโหดๆ อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

คนแต่ง สู้ๆนะค่า ไม่เบื่อค่า อยากอ่านนนนนนน  มาเรื่อยๆยิ่งดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ รักคนแต่ง จุ๊ฟๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 31-10-2013 20:39:08

ลงบ่อยๆเลยค่ะ ชอบติดมาก
คุณโอ แผนคุณช่างล้ำลึก คุณโอใจร้าย
ทำซอเสียใจ ให้ซอต้องเลือกทั้งที่ถึงครอบครัวจะร้ายกับซอ
แต่ซอก็รัก ต้องทำเพื่อตระกูลแน่ๆ
พี่ๆเข้าใจน้องซอด้วยนะ :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-10-2013 20:41:24

สงสารน้องซอ เห้ออออออออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 31-10-2013 20:43:20

อิคุณโต้ก็อะไรนักหนาทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของไปไกลๆ ไม่ปลื้ม


สงสารน้องคุณโอ เห้อออออ น่าจะรู้ประวัติทั้งหมดของน้องก็ไม่พ้นใช้น้องมาเป็นเครื่องมืออีก บังคับน้องให้เลือกในตัวเลือกที่มีคำตอบเดียว

ขอบคุณมากค่ะ ดีใจมาต่อทุกวันไม่มีเบื่อเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 31-10-2013 20:47:03

ลงทุกวันได้ยิ่งคีจ้า
อย่าใช้ซอเป็นเครื่องต่อรองเลย แค่นี้ชีวิตน้องก็เศร้าอยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 31-10-2013 20:49:32

โอ๊ยชอบๆๆๆ ซอน่ารักอ่ะ แต่รับคุณพ่อซอไม่ได้อ่ะ มาต่อเร็วๆๆๆๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 31-10-2013 20:53:27

ค้างอย่างแรง ต่อๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 31-10-2013 21:29:01

ซอจะเลือกไงล่ะที่นี่ คุณโอร้ายลึกอ่ะ
ปล.มาบ่อยดีค่ะชอบๆๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 31-10-2013 21:37:15

วงการมาเฟียเนี่ยน้าาาา ทำไมโหดร้ายแบบนี้ สงสารน้องซอจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 31-10-2013 21:51:37

 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:แล้วน้อง๙อจะเป็นงัยต่อไปปปปปปปปป :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 31-10-2013 21:53:46

โถ่ซอ...หนีเสือปะจระเข้จริงๆ ไม่สิ

หนีหงส์ปะพยัคฆ์ตะหาก :hao4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: →Yakuza★ ที่ 31-10-2013 22:00:56

ยังคงรีเฟรชหน้ารออยู่ทุกวัน ชอบสุดๆ สงสารน้องซอ แต่ก็อยากเห็ฯน้องซอโดนรังแกบ้าง หมั่นเขี้ยวน่าขย้ำจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 31-10-2013 22:09:50

คุณโออ่ะ ทำงี้ได้ไง

สงสารซอหน่อยเหอะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 31-10-2013 22:18:15

สงสารซอ พระเอกร้ายที่สุดจริงๆ
ไม่อยากให้ซออยู่กับพ่อเสือเลยเดี๋ยวโดนจับกิน :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-10-2013 22:26:22

คุณโอร้ายมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 31-10-2013 22:48:30

+1 สำหรับน้องซอที่น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 31-10-2013 22:49:19

เริ่มไม่ชอบคุณโต้อย่างจริงจัง  คนอะไรวุ่นวายจริง  -_-^

คุณโอก็นะ  อย่าเอาน้องเป็นเครื่องมือเลย สงสารน้องเถอะ

สงสารพวกพี่ๆ ด้วย  ขอให้พวกพพี่ๆ มีคู่ด้วยได้มั้ยคะ  555555555  (ถ้าจะกรุณา)

มาลงทุกวันเลยน้า  บอกตรงๆ ว่า 'ติด' ค่ะ 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 31-10-2013 22:52:47

 ลงบ่อยๆเลยจ้าไม่เบื่อแน่นอน. สงสารน้องซอเป็นที่สุดเลย  :o12: 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: august23 ที่ 31-10-2013 23:03:10

สนุกมากๆเลยค่ะ ภาษาสวย เสียน้ำตาให้น้องซอหลายหยด

พี่โซดูเป็นคนใจร้อนเหมือนกันนะ พี่หมอคือว่าที่พี่สะใภ้หนูซอชิมิๆ

คุณโอ ร้ายอ่ะ แต่รักอ่ะ กรี๊ดด :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 31-10-2013 23:24:44

คุณโอใจร้าย

ซอสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-10-2013 23:33:46

สงสารน้องซอ กลายเป็นข้อต่อรองทางธุรกิจไปซะแล้ว
ไม่รู้ล่ะยังไงคุณโอต้องรีบรักน้องซอเร็ว ๆ ดูแลให้ดีด้วยไม่งั้นคนอ่านจะโกรธ
คุณโต้ก็ดูจะชอบน้องซอแน่ ๆ อีกหน่อยคงมีตีกันระหว่างเพื่อน
ไหนจะคุณอาทิตย์อะไรนั่นอีก ซอเสน่ห์แรงจริง ๆ
ได้เจอบรรดาพี่แล้ว ซอต้องกลับมาเศร้าอีกแล้ว สงสารพวกพี่ ๆ เหมือนกัน
ห่วงน้องใจจะขาดแล้ว

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 01-11-2013 00:44:53

ความร้านฉายแพร่บๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 01-11-2013 01:18:20

สงสารซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 01-11-2013 02:36:15

 :o12: ทำไมทุกคนต้องทำร้ายน้องว่ะนี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 01-11-2013 06:13:07

นั่นไงร้ายมากอะ



เข้มข้นจริงๆ



รอตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-11-2013 06:58:39

บีบคั้นอารมณ์ที่สุด
คุณโออย่าโหดร้ายกับน้องซอสิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 01-11-2013 09:30:49

โอ้วววววววววววววววว ค้างงมากเลยค่าาา
สนุกอีกแ้ล้ววอ่า ~~~~

ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ ลงบ่อยๆๆเลย ไม่เบื่อแน่นอนค่ะ 555555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 01-11-2013 11:23:15

สงสารคุณน้อง  ไม่รู้ว่าตกลงที่พี่ๆน้องซอเป็นแบบนี้จะดีหรือเปล่า  แล้วตกลงคุณโต้เป็นคนดีหรือเปล่าเนี่ย  หรือคิดหาประโยชน์อย่างเดียว 

แต่ไม่ว่ายังไงคุณน้องซอก็น่าสงสารตลอด  ร้องไห้ตลอดเลย ฮือๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 01-11-2013 12:26:21

ลงบ่อยๆดีแล้วค่ะ ชอบบบ

เพิ่งมาอ่าน พอดีเพื่อนแนะนำมา และผลก็สนุกจริงๆ
สงสารน้องซอจังเลย เข้าใจอารมณ์เลยว่าต่อให้ได้รับความรักมากแค่ไหน ก็อาจเทียบความรักจากคนๆเดียวไม่ได้ น้ำตาจะไหล

พี่โอวางแผนจะทำอะไรล่ะเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 01-11-2013 12:45:07

ซอน่าสงสาร
พวกคุณพี่ก็อยากให้น้องกลับไป
แต่กลับไปแล้วคุณพ่อก็คงจะพูดไม่ดีกับน้องอีก
คุณโอก็ร้าย เอาน้องมาเป็นข้อต่อรอง
ฮื้มมม  :m31:
ให้น้องซอไปอยู่กับคุณกล้วยไม้ดีกว่า(ชื่อไรหว่า ?)

ลงบ่อยๆเหรอครับ (จับฟัดสองที  :man1: 55)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 01-11-2013 15:19:54

ซอเอ้ย น่าสงสารรจริงๆ อยู่ท่วมกลางพวกเสือสิงทั้งหลาย :ling2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: normiechan ที่ 01-11-2013 17:17:42

 :mew1: ชอบเนื้อกับการถ่ายทอดเนื้อเรื่องมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกรื่นไหล ไม่ติดขัด
แต่สงสารน้องซอไม่รู้มีปัญหาอะไร คุณพ่อถึงรังเกียจเดียดฉันท์ขนาดนั้น
แล้วคุณโอมาดีมาร้ายคะเนี่ย กลัวจะหลอกอะไรซอรึเปล่า ไม่ใช่กะกักขังหน่วงเหนี่ยวนะ
ไม่เอาดราม่านะคะ สงสารซอน้อย คุณโต้เหมือนแอบชอบซอเลย
อ้อแล้วอีกประเด็นคุณพ่อรู้มั๊ยคะว่าซอเป็นผุ้ชาย หรือไม่ทราบคะ
ชอบผลงานจะติดตามไปเรื่อยๆค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: normiechan ที่ 01-11-2013 18:06:18

 :hao5:โธ่ซอเป็นคนซื่อแท้ๆ มาเจอเลห์กลแบบนี้ คุณโอโหดร้ายมาก
แล้วแบบนี้จะได้อธิบายให้พี่ๆฟังรึเปล่าว่าไม่ได้ตั้งใจหรือจะหักหลัง
แล้วแบบนี้จะมีแนวโน้มคุณโอทำดีกับน้องซอแบบจริงใจมั๊ยเนี่ย
แลดูมีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องตลอดเลย สงสารซอ อย่าร้องไห้น๊า
ไม่เบื่อแน่นอนค่ะ กำลังอ่านเพลินเลย มาต่อเรื่อยๆทุกวันยิ่งดีค่ะ ชอบ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 01-11-2013 18:35:48

ว่าแล้วไงอิโอเนี้ยร้ายกาจที่สุด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 01-11-2013 22:11:13

ชีวิตน้องซอรันทดจริง สบายใจได้แป๊บเดียวเอง
พวกพี่ๆดูเด็กกว่าคุณโอเลย พอเป็นเรื่องของน้องตามเกมเสือร้ายไม่ทัน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 01-11-2013 23:15:09

ตูกะแล้ววววว ว่าอิคุณโอแม่งต้องมาแนวนี้ ร้ายกว่าอิคุณโต้เยอะเลย
อิคุณโต้นางอาจจะแค่ รุมราม เกาะแกะ เพราะอาจจะชอบน้องซอ แต่คุณโอนี่แบบ.......
น้องซออุตสาสบายใจเวลาอยู่กับคุณโอมากกว่าอิคุณโต้แท้ๆ
อย่าใจร้ายกับน้องนักเลยนะพ่อพยัคฆ์ หงส์น้อยๆตัวนี้ บอบช้ำมากแล้ว
น้องซอเรื่องคุณโอแน่ๆ น้องไม่มีทางให้ครอบครัวลำบากแน่ๆ
โถ่ๆๆ หงส์น้อยของบ่าววว แค่อยากมีชีวิตที่อยู่ได้ด้วยตัวเองแท้ๆ ดันบินหนีมาจากกรงทอง เพื่อมาเป็นของพยัคฆ์โอฬาริศแท้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 02-11-2013 01:22:57

อ้ากกกกก นิยายบ้าอะไรสนุกได้ขนาดนี้ ! ฮือออออออ เพิ่งมาตามอ่านจนครบ สนุกง่าาา ชอบมากๆ ฮาทอดไข่เจียว โธ่ซอเอ้ย แล้วตามมาติดๆกับดราม่า TT ดราม่าขนาดไหนก็ขออย่างเดียวขอให้น้องซอกับบัวได้มีความสุขบ้าง นี่อะไรอะ อยู่บ้านก็ทุกข์ ออกมาก็โดนใช้เป็นเครื่องมือ โอ้ยอินนน ซอชีวิตนี้หนูเคยได้หัวเราะบ้างม้ายยลูกกก ขอให้มีเหตุการณ์อะไรให้หนูได้ยิ้มบ้างเถิ้ดดสาธุๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 02-11-2013 02:10:04

 :call: รอๆ   อ่านกี่รอบ น้ำตาตกในทุกรอบเลย :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: parkjaewon ที่ 02-11-2013 04:03:13

สงสารน้องซอจัง อย่าร้ายกับน้องมากนะคะคุณโอฬาริศ
เดี๋ยวจะมาเสียใจทีหลัง เพราะยังไงน้องซอก็ภรรยาคุณในอนาคตนะค้า....มโนไปนู้นเลย อิอิ

สนุกมากๆๆๆๆๆๆ   รอติดตามนะคะ สู้ๆค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 02-11-2013 13:09:00

Part 7   :L2:


“...คุณเลือกสิซอ...”

ภายในห้องเหมือนถูกสะกด...ทุกอย่างชะงักนิ่งเพราะคำพูดเพียงประโยคเดียวจากคนที่ยังยืนอยู่ที่เดิม...คำพูดของอีกคนก็ยัววนเวียนอยู่ในความรู้สึกของผมเนิ่นนาน….น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เรียกชื่อทำให้ใจสั่น...แววตาท้าทายที่ส่งมาเหมือนเตือนสติให้รู้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองตั้งใจว่ายังไง...และสถานการณ์ต่อจากนี้เกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวขึ้นอยู่กับผมแล้ว...

“ไม่ต้องเลือกอะไรทั้งนั้น ราชสีห์เกริกไกรก็ต้องอยู่กับพวกเดียวกัน ไม่มีทางไปอยู่กับพยัคฆราชเด็ดขาด ถ้าคุณคิดว่าจะเอาเรื่องนั้นมาบีบบังคับ เชิญคุณทำสิ่งที่อยากจะทำ เพราะพวกเราไม่มีทางจนปัญญาแค่นั้นแน่...”

“ผมบอกแล้วไงว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับซอ...ผมรู้ว่าพวกคุณมีความสามารถพอที่จะสร้างอะไรขึ้นมาได้ใหม่ และทำได้ดีด้วย...แต่ชื่อเสียงและหน้าตาที่เจ้าสัวศรันย์อุตส่าห์สร้างขึ้นมาล่ะ...จะให้พังเพราะผู้นำคนใหม่อย่างคุณเหรอครับคุณโซ”

“หุบปากไปได้แล้ว!! กลับ!!”  ในที่สุดพี่โซก็ตวาดขึ้นเสียงดังหลังจากยอมที่จะหยุดเดิน ทั้งที่ไม่ได้หันมองคนพูดซักนิด..

..หัวใจเต้นรัวและเร็วเหมือนกับว่า กำลังแรนดอมหาคำตอบที่ถูกต้องที่สุดว่าตัวเองจะต้องทำยังไง...ผมมีประโยชน์ขนาดนั้นเลยรึไง  มือพี่ซันที่กระชับมือผมแน่นขึ้นเหมือนกับรู้ความคิดที่โลเลอยู่...ถ้ากลับไป...ทุกอย่างก็ต้องพัง และผมก็คือตัวต้นเหตุในสายตาคุณพ่อ..เป็นตัวต้นเหตุที่ไม่น่าจะเกิดมาตั้งแต่ตอนแรก....กำลังจะออกจากห้องพักที่เป็นห้องของโรงแรมที่แยกส่วนจากห้องจัดเลี้ยงก็ยังหันมามองแววตาแข็งกร้าวที่ส่งมาท้าทายอยู่ตลอด...

..คุณแม่ครับ...ซอกำลังจะทำสิ่งที่ควรทำ...คุณแม่อยู่บนสวรรค์ให้อภัยลูกชายคนนี้ถ้าเรื่องที่ซอทำมันผิดต่อทุกเหตุผลที่ควรจะเป็น...

“.............”

“ซอ!”  ทุกคนหยุดเดินแม้กระทั่งคนที่เดินนำออกไปอย่างพี่โซเมื่อผมขืนตัวไว้...หยดน้ำตาหยดลงเม็ดเป้ง...ก่อนจะมองหน้าพี่ชายที่หยุดเดินไปด้วย..ขืนมือตัวเองออกมาน้อย ๆ อย่างแผ่วเบา...น้ำตาก็พรั่งพรูออกมาเพราะทำนบของความเข้มแข็งที่มีน้อยนิดถูกทำลายจนหมดสิ้น....

“..ฮึก ซอ ไม่..ฮืออ ไป..ฮึก ซอ ขอโทษ..”

“ซอ ไม่นะ! กลับบ้านนะซอ”

“ไม่ ซอ กลับ อึก ฮืออ ไป ไม่ได้ อึก..”  พี่ไซน์เดินเข้ามาจับแขนผมไว้  แต่สุดท้ายก็บิดแขนตัวเองออกมาจากมือพี่ชายพร้อมกับสีหน้าและแววตาเจ็บปวดที่พวกพี่แสดงออก

...พี่เสียใจใช่ไหม...ผิดหวังใช่ไหม ที่ซอทำอย่างนี้...ซอก็เสียใจ...เสียใจจนหัวใจจะสลาย...

“มานี่สิ ผมรอคุณอยู่”

“ไม่นะ!! ซอ!!”

“ฮึก ฮืออ ปล่อย! ฮึก ฮืออ ขอ โทษ ฮือ ขอโทษ! ราช สีห์ ฮึก เกริกไกร จะต้อง ยิ่งใหญ่ ฮือ อย่าง ที่คุณ พ่อ ต้อง ฮือ การ”  สะอื้นจนยืนไม่อยู่...ไม่มีแรงแม้จะพยุงตัวเอง...หลังจากกลั้นใจปัดมือพี่โซที่เข้ามาหาออกแล้ววิ่งมายืนข้างผู้นำพยัคฆราช

“ไม่! ซอ พี่ขอ ร้อง! คนดี กลับบ้านกลับพี่นะ...นะดวงใจของพี่..ไม่มีซอ พวกเราก็ไม่ใช่ราชสีห์เกริกไกรที่สมบูรณ์ อึก...กลับบ้านกันนะ..”

“ฮือออ ฮืออ ซอ ขอโทษ! ขอโทษ!!! ฮืออ ขอโทษ!!!!”...มองพี่ซันที่เดินมาหา พร้อมกับเอื้อมมือมาอย่างเว้าวอน คำพูดที่แสดงให้เห็นว่าพี่ชายผมเสียใจแค่ไหน...น้ำเสียงที่พยายามข่มความสั่นและน้ำตาที่เอ่อคลอจากผู้ชายที่เข้มแข็งที่สุดในสายตาผม...เหมือนสติแตกและควบคุมตัวเองไม่ได้ ยอมที่จะให้ตระกูลคู่แข่งโอบกอดไว้เพื่อพยุงให้ยืนให้อยู่...เหมือนหัวใจถูกบีบ เหมือนลมหายใจกำลังจะสิ้น....เมื่อมองเห็นแววตาเจ็บปวดของพี่ทั้งสามคนที่ตอนนี้ทอดมองผมอย่างผิดหวัง...

...ซอขอโทษ...ซอเลือกไม่ได้....ไม่อยากจะเป็นตัวถ่วงใคร...ทั้งที่ดวงใจของพวกพี่ดวงนี้กำลังบอบช้ำปางตายเพราะการตัดสินใจของตัวเอง...ไม่มีซอ พวกพี่ก็จะยิ่งใหญ่และสมใจปรารถนาของคุณพ่อต่อไป....

แกร็ก!

แกร็ก!

“อย่านะ! ฮึก หยุด!!”

“อย่าพยายามเลยครับ พวกคุณควรจะให้เกรียติการตัดสินใจของน้องชายคุณบ้าง ผมรู้ว่าคุณสามคนเก่งพอที่จะชิงน้องชายคุณกลับ แต่ผมก็เก่งพอที่จะทำลายพวกคุณได้เหมือนกัน”

“คุณต้องการอะไรกันแน่”  ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงกลางระหว่างปืนเกือบสิบกระบอกที่หันใส่ฝ่ายตรงข้าม ทั้งที่อีกฝั่งมีแค่สามคน ผมไม่รู้ว่าจะห้ามใคร ไม่อยากให้พี่ทำอย่างนี้  พี่ซันเอ่ยปากถามคนที่ยกปืนขึ้นเล็งไปที่พี่โซอย่างใจเย็น...

“ผมแค่อยากเลี้ยงหงส์...”

“น้องผมไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณ!!”

 แกร็ก!!

“อย่านะพี่ซัน!!!”

“ซอ! ทำไม...ทำไมล่ะซอ ซอไม่รักพวกพี่แล้วเหรอ...ซอไม่ต้องทำอย่างนี้เพื่อพวกเราก็ได้!...ซอคิดเหรอว่าคนอย่างนี้มันจะรักษาสัญญา!”

“..ฮึก ฮือ..อย่า...”  ผมทำผิดสินะ....ทำอะไรก็ผิดไปหมด...เลือกที่จะวิ่งเข้ามาขวางลำปืนพี่ชายที่พาดตรงมายังร่างสูงที่ยืนอยู่ และพร้อมที่จะลั่นไกในทันที...

“ผมเป็นลูกผู้ชายพอ...ในทุกเรื่อง...ผมพูดแล้วไม่มีทางคืนคำ เว้นแต่พวกคุณตุกติก”

“กลับ ฮึก ไป เถอะ ครับ แล้วซอ จะ  โทรหา”  ยืนตัวตรงด้านหน้าของผู้นำตระกูลคู่แข่ง  ทั้งที่ขาแทบจะไม่มีแรงเพราะหัวใจมันอ่อนล้าไปหมด แต่ก็ต้องฝืนยืนอยู่ให้ได้  และข่มเสียงสะอื้นให้ออกมาเป็นคำพูดที่ฟังรู้เรื่องและทำเหมือนว่าตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว...ทั้งที่แค่เห็นแววตาพวกพี่ก็เหมือนเข็มนับพันวิ่งเข้าสู่กระแสเลือดให้เจ็บปวด....

“ซอ!”

“พอ ผม ออกไป เถอะ ครับ คุณโอ”


         *********************************************


รถยนต์คันหรูราคาหลายตังค์กำลังวิ่งบนท้องถนนที่เต็มไปด้วยรถที่วิ่งสวนไปมา...ผมเหม่อมองออกนอกตัวรถอย่างคนไม่มีชีวิต...แต่แค่นี้ก็เหมือนตายไปแล้วครึ่งนึง...เพียงเพราะต้องจากถิ่นที่อยู่และพี่น้องที่รักออกมาอยู่ท่ามกลางฝ่ายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรูและคู่แข่งกันตลอดกาลอย่างพยัคฆราช ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว จบในเวลาอันรวดเร็วเหมือนกัน..โดยที่ผมเป็นคนตัดสินใจเอง...

“คุณน้องหิวไหมคะ ไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า”

“...............”  ส่ายหัวให้คนที่นั่งข้างกัน...เธอถามผมอย่างแผ่วเบา...ผมรู้ว่าบัวเป็นห่วงผมมาก...แต่เรื่องนี้ก็ยังไม่มีใครรู้แม้กระทั่งคุณโต้ที่รู้เพียงว่าผมรู้แล้วว่าคุณโอเป็นใคร ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่คนที่อยู่ในสวนอย่างเดียวก็คงจะไม่รู้ว่านามสกุลผมนั้นก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน...ตอนนี้บนรถมีเพียงคนขับรถ คุณโอ คุณโต้ ผมและบัว...ส่วนรถตู้ถูกสั่งให้กลับก่อน และนี่ก็เป็นรถของคุณโอที่ใช้เดินทางออกต่างจังหวัดตามที่คุณโต้บอก

“จอดปั๊มก่อน”

“ครับเจ้าสัวน้อย”

“.................” รับคำสั่งอย่างแข็งขันจากเจ้านายตัวเอง ก่อนคนขับรถ จะชะลอความเร็วแล้วเลี้ยวเข้าจุดพักรถที่เป็นปั๊มน้ำมันขนาดใหญ่ ก่อนจะจอดเทียบศาลาขนาดเล็กที่อยู่ติดกับร้านอาหาร...

“พาน้องชายไปหาอะไรทานข้างในก่อนเถอะ”

“..ค่ะ....”  ผมรู้ว่าบัวก็จะไม่ค่อยจะลงรอยกับเจ้าของรถเท่าไหร่หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่ผมเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง... สายตาที่เธอมองไปก็แสดงออกได้ชัดเจนว่าไม่พอใจ แต่ก็แค่นั้น เพราะตราบใดที่ไม่อยากให้ใครเดือดร้อน เธอก็ควรจะทำเฉยกับสิ่งที่ได้รับรู้ เพียงแค่ต้องปกป้องผมให้ดีที่สุด นี่คือสิ่งที่พี่สาวคนนี้คิด...

“ซอไม่หิว”

“แต่ซอต้องกิน เอ่อ ซอไม่ค่อยสบายค่ะคุณโต้”  ดูเหมือนว่าท่าทางพวกผมจะทำให้คุณโต้สงสัยไม่น้อยเลยเลิกคิ้วแทนคำถามว่าทำไมบัวจะต้องบังคับผมด้วย...

“งั้นเหรอ ลงไปทานข้าวเถอะซอ เดี๋ยวคุณจะไม่ไหว”

“รีบลงไปเถอะเรามีเวลาไม่มาก”

“...............”  พยักให้ให้บัวหลังจากพี่เสียงทุ้มของเจ้าของรถดังขึ้น...ถ้าไม่มีเวลาก็ไม่ควรที่จะจอดเลยตั้งแต่ตอนแรก...ผมไม่ได้หิวอะไรเลยตอนนี้ มันอื้ออึงในร่างกาย  เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น...

“คุณน้องคิดดีแล้วเหรอคะ”

“ซอคิดดีแล้ว”  ผมเงยหน้ามองคนที่นั่งทานข้าวอยู่ตรงข้ามกัน หลังจากที่เขี่ยข้าวในจานตัวเองไปมา..บัวทำสีหน้าครุ่นคิดไม่น้อย...แต่ยังไงผมก็รู้ว่าเธอเข้าใจว่าผมคิดและตัดสินใจอย่างนี้เพราะอะไร...

“งั้นก็...”

“เข้มแข็ง”

“ใช่ค่ะ เข้มแข็งอย่างที่เราคุยกันไว้..เพราะฉะนั้นตอนนี้ทานข้าวเข้าไปได้แล้วค่ะ เขี่ยซะจนเละไปหมดแล้ว..”

“อืม..งั้นซอกินอันนี้”  ผมส่งยิ้มให้บัวแล้วแกล้งไปตักชิ้นหมูที่เจ้าตัวชอบมากินหน้าตาเฉย...บัวทำหน้างอน ๆ แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา..ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมก็จะมีบัวเสมอ..ทำไมคน ๆ นี้ไม่เกิดมาเป็นคนในครอบครัวผมนะ...


            ***********************************************************


แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า ทำให้ต้องสูดลมหายใจเข้าจนสุดหลังจากก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์ของบัวที่แวะมาส่งผมก่อนไปทำงาน...เสียงลมพัด เสียงนกร้อง และธรรมชาติรอบ ๆ ตัวทำให้ใจเย็นลงมาก....ในห้องรับแขกในตอน นี้มีการ์ดหน้าดุสองคนนั่งอยู่...ได้แต่ถอนหายใจกับความรู้สึกที่ยังอวลอยู่ในหัวใจ..เวลาจะช่วยผมได้ในทุก ๆ เรื่อง..เพราะมันอาจจะดีขึ้นถ้าผู้ชายคนนี้ยอมที่จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับราชสีห์เกริกไกร

“รับกาแฟไหมครับ”

“ขอบคุณครับ แม่บ้านเข้าไปจัดการให้แล้ว”

“...................”  ส่งยิ้มให้ผู้ชายตัวสูงสองคนที่เมื่อวานยังชักปืนจะดวลกับพี่ชายผมอยู่เลย...ตัดสินใจไถ่ถามทั้งที่ยังกล้าๆ  กลัว ๆ แต่รอยยิ้มและคำตอบทำให้รู้สึกเบาใจว่านิสัยก็ไม่ได้ดุเหมือนหน้าตาซักนิด...

“คุณไม่เข้าไปอยู่ที่กรุงเทพฯ กับเจ้าสัวน้อยเหรอครับ”

“...ผมอยากอยู่ที่นี่...” ชะงักกับคำถามหลังกำลังจะเปิดประตูห้องทำงาน....ผมไม่อยากจะไปอยู่ที่ไหนทั้งนั้น....ไม่ใช่ว่าไม่กลัวว่าอีกคนคิดและจำทำอะไรกับผมบ้าง...แต่ถ้าจะกรุณาให้ผมใช้ชีวิตอยู่อย่างนี้ได้ไหม...

“..พวกเราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเจ้าสัวศรันย์มีลูกชายอีกคน..นึกว่านอกจากพวกเจ้าสัวน้อยสามคนนั่นก็มีเพียงลูกสาว..”

“..ครับ....”

“ขอโทษครับคุณซอ ถ้าพวกเราพูดอะไรล่วงเกิน”

“ไม่เป็นไรครับ”  ไม่ผิดหรอก...คุณพ่อมีลูกแค่นั้นแหละ...พูดเบา ๆ ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงาน....อย่างน้อย ๆ คนพวกนี้ก็มีมารยาทกับผม และความคิดนั้นก็ไม่ผิดอะไรเมื่อที่ผ่านมาครอบครัวของราชสีห์เกริกไกร ก็ไม่มีผมตั้งแต่แรกแล้ว...

“คุณน้อง..นมอุ่น ๆ ค่ะ..เห็นบัวบอกว่าเมื่อเช้าตื่นสายไม่ได้ทานอะไร..”

“ขอบคุณครับ ซอไม่หิวเท่าไหร่”

“..งั้นพี่ต่ายไปเตรียมกับข้าวก่อนนะคะ พวกคุณ ๆ คงใกล้ลงมาแล้ว”

“ครับ”  ผมรับนมอุ่น ๆ มาถือไว้ ก่อนจะยกขึ้นจิบเพราะรู้สึกว่าเริ่มจะแสบท้องเหมือนกัน...หยิบแฟ้มที่ใส่เอกสารจิปาถะขึ้นมาก่อนจะเสียบรายละเอียดที่ได้มาจากสวนเกษตรเข้าไป...

แกร็ก!

“...คุณโอ...”

“ มีคนฝากของมาให้ “

“................”  ย่นคิ้วมองคนที่จู่ ๆ ก็เปิดประตูเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานคุณโต้ด้วยท่าทางนิ่ง ๆ เหมือนเดิม...ก่อนจะเอ่ยปากพูดกับผม...ท่าทางนิ่ง ๆ นั่นก็เหมือนก่อนหน้านี้ แต่ผิดกันที่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าน่ากลัวกว่าตอนแรกที่เจอกันซะอีก...แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อความอยู่รอดและเพื่อครอบครัวผมก็ไม่ควรที่จะแข็งกระด้างอะไรสินะ...มันเป็นสิ่งที่ตัวประกันอย่างผมจะต้องทำอยู่แล้ว...

“...ท่าทางเพื่อนผมเขาจะถูกชะตากับคุณนะ...”

“...............”  พออีกคนพูดจบกล้วยไม้สีฟ้าสดในกระถังกระเบื้องเคลือบสีขาวก็ถูกยกเข้ามาพร้อมกับมีการ์ดแนบมาด้วยโดยกร์าดทีผมนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น...จ้องมองตาไม่กระพริบ..ก็กล้วยไม้สีสวยที่ผมคิดว่าจะไม่ได้ซะแล้ว แต่ตอนนี้กลับมาวางอยู่บนโต๊ะ หนำซ้ำสียังสดและสวยเหมือนอย่างวันนั้นด้วย...


...ให้คุณซอครับ...ผิดสัญญาที่บอกว่าจะให้คู่มือไปด้วย..แต่ผมยินดีรับสายและตอบทุกคำถามที่คุณต้องการอยากรู้..081 XXX XXXX….อาทิตย์..


“กล้วยไม้พวกนี้ถูกประมูลในราคาสูงลิ่วทุกต้น แต่คุณกลับได้มาฟรี ๆ”

“ขอบคุณครับที่อุตส่าห์เอามาให้”  ผมหยิบการ์ดออกมาจากกล้วยไม้สีดฟ้าสดนั่น ก่อนจะยกมันมาตั้งบนโต๊ะวางเอกสารที่อยู่ทางด้านขวามือ ไม่ใช่อะไรแค่อยากจะหันหน้าหนีคนที่มองอยุ่ แล้วพิจารณาความสวยของมันชัด ๆ....สวยจัง...เหมือนจะบอบบางแต่ก็แข็งแรงอยู่อย่างสง่าและสวยงาม...ผมจ้องกลีบดอกไม้ไม่มีรอยช้ำเลยซักนิด..อยากจะเอาไปอวดบัวจังเลย...ดีใจจนอดยิ้มออกมาไม่ได้...คิดว่าจะไม่ได้ซะแล้ว...ยังคิดเสียดายจนถึงเมื่อคืน..ก่อนนอนเลยตัดใจ...ก็มันถูกชะตาและเด่นที่สุดใสนงานสวนเกษตรเลย...

“ชอบมากเหรอ”

“...เอ่อ..ครับ ชอบ..”

“ อืม...”

“................”  หันมองคนที่เปิดประตูออกไปหลังจากที่รับคำผม...อย่างน้อย ๆ ก็อุตส่าห์หอบหิ้วมาให้...คิดก่อนจะหันมาสนใจกล้วยไม้ต่อ...คงต้องโทรไปขอบคุณคุณอาทิตย์ด้วยสินะ...มองนาฬิกาก็ได้แต่คิดว่าบ่ายๆ  ละกัน เผื่อยังไม่ตื่น...แต่ตอนนี้..มีสิ่งที่ผมคิดว่าจะต้องทำตั้งแต่เมื่อคืน...

ตื้ดดด ตื้ดดดด ตื้ดดดด

/ ฮัลโหล /

“..พี่..โซ..ซอเอง...”

/ .ซอ!!  เป็นยังไงบ้าง แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน มันทำอะไรซอไหม!/ 

“ ซอสบายดี เขาไม่ได้ทำอะไรซอ..ซอแค่คิดถึงพวกพี่..เลยโทรหา..” ได้ยินเสียงพี่โซพร้อมน้ำเสียงที่เป็นห่วงก็ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับน้ำตาที่คลอหน่วยตา...ถึงจะอยู่ที่นี่ในฐานะที่ผมก็ยังไม่รู้ว่าอะไร...แต่ดูเหมือนว่าอีกคนก็ไม่ได้สั่งให้ผมทำอะไรนอกเหนือไปจากที่เคยเป็นอยู่..แม้กระทั่งการติดต่อกับพวกพี่...ที่ตั้งแต่ออกจากบ้านผมก็พึ่งจะทำ..

/..โธ่..แล้วซอจะอยู่ยังไง ซอ..จะกินยังไง...ใครจะดูแลซอ..กลับบ้านเราเถอะนะ..พี่จะไปรับ../

“ ซออยู่ได้ บัวคอยดูแลซออยู่...ให้ซอช่วยเหลือตัวเองบ้างนะครับ...เพียงแค่รู้ว่าทุกคนเป็นห่วงซอ ซอก็ดีใจแล้ว..”  ถึงแม้ว่าจะยกเว้นแค่บางคนก็ตาม...

/ เรื่องที่นายนั่นมันพูด ซอไม่ต้องใส่ใจก็ได้...เรามีธุรกิจอย่างอื่นอีกหลายอย่างไม่จำเป็นต้องไปฟังมัน../

“ไม่หรอก ซอแค่อยากทำอย่างที่ตัวเองตั้งใจไว้...พี่โซแค่นี้ก่อนนะครับ..ไม่ต้องตามซอมา..ไม่งั้นซอจะหนีพวกพี่ไปอีก...ฝากบอกพี่ซันกับพี่ไซน์ด้วย ว่าซอคิดถึง..”

/ ซอ..จะไม่เปลี่ยนใจเหรอ...พี่รอซอบอกว่าอยากกลับบ้าน พี่จะรีบไปทันที../  น้ำเสียงพี่โซฟังดูหม่นและอ่อนลงจนผมใจหาย...

“ไม่ครับ..ซอรักพี่โซนะครับ รักพี่ ๆ ทุกคน รัก คุณ พ่อ ด้วย..แค่นี้นะครับ..”

ติ๊ด!

“.............”  กดวางสายโดยไม่รอให้พี่โซพูดอะไรอีก..หลังจากคำพูดสุดท้ายทำให้น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลลงมาจนได้...รีบเช็ดน้ำตาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้..เปิดงานทำเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน..พวกพี่จะเข้าใจผมไหมนะ

...คนที่ซอรักจะเข้าใจซอรึเปล่า...

ก้าวเดินเหยียบใบไม้ที่ล่วงหล่นภายในสวนกว้าง...บรรยากาศที่อยู่รอบ ๆ ตัวตอนนี้ทำให้ผมสดชื่นขึ้นมาได้ แม้จะต้องเดินตามหลังคนที่ทำให้หนักอกหนักใจก่อนหน้านี้...มือถือเอกสารการสั่งซื้ออุปกรณ์เกษตรและยาสำหรับบำรุงพืชผลต่อเดือนมาด้วย...เป็นครั้งแรกที่ได้เดินในสวนอย่างนี้ ตอนนี้กำลังเดินอยู่ในสวนลำไย ที่มีพวงลำไยห้องลงมาจนต้องไม้ค้ำกิ่งไว้ด้วย...ด้านหน้าเห็นอยู่รำไรคือสวนส้ม...คุณโต้บอกว่าพึ่งจะลงใหม่เลยยังไม่เห็นลูกมันว่าจะดกแค่ไหน...เสียงนกโผไปมา ส่งเสียงร้องน่าฟังที่สุด ดีกว่าฟังเสียงรถวิ่งตามท้องถนนคอนกรีต...

ปึก!

“ขอโทษครับ!”

“เป็นอะไรรึเปล่า”

“เปล่าครับ แค่มอง ลำไย เพลิน ไปหน่อย”  รีบยกมือขึ้นจับจมูกตัวเองเมื่อมัวแต่มองพวงลำไย ต้นลำไยของจริงทั่งที่เคยเห็นแต่ลูกมัน เผลอ ๆ เปลือกก็ไม่เห็นเพราะบัวแกะออกหมด...เลยตื่นตาตื่นใจ เดินชนแผ่นหลังกว้างของผู้นำพยัคฆราชที่หยุดเดินตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...มองหาคุณโต้ก็เห็นเดินไปคุยกับคนงานที่กำลังใส่ปุ๋ยอยู่

“ตรงพื้นที่ว่าง...ข้างบ้าน ผมจะลงกล้วยไม้ คุณว่ายังไง”

“................”

“ผมขอความคิดเห็น”

“...ดีครับ...”  ความจริงแล้วอยากจะบอกว่า ดีมาก!! เพียงเพราะคิดว่าจะได้เห็นกล้วยไม้หลากสีเหมือนของคุณอาทิตย์ก็รุ้สึกว่าโลกสดใสขึ้นมาทันที...แต่จะแสดงออกมากเกินไปคงจะถูกมองว่าเวอร์...แต่สิ่งนึงที่ผมไม่เคยคิดถึงก็คือ คนที่อยู่ในแวดวงของการแข่งขันและเป็นถึงผู้นำตระกูลดังจะชอบที่จะเข้าป่าเข้าสวนอย่างนี้ได้...

“แล้วผมก็จะให้อาทิตย์มาดูเรื่องพันธ์กล้วยไม้แล้วก็สอนวิธีดูแลรักษาให้กับคนงานด้วย”

“...ครับ...”

“ไม่ดีใจเหรอ...ผมทำเพื่อคุณเชียวนะ”

“ทำเพื่อผม”  แอบใจเต้นที่ได้ยินอย่างนั้น...แต่คำพูดที่พูดต่อทำเอาต้องจ้องใบหน้าคนพูด...ว่าต้องการอะไรกันแน่...และความรู้สึกเหมือนกำลังถูกเข้าใจผิดและเริ่มจะหมิ่นเกรียติกันมีขึ้นในหัวใจ...

“..ก็ดูเหมือนว่าคุณจะชอบเจ้าของกล้วยไม้... มากกว่ากล้วยไม้ที่ได้รึเปล่า...ถึงได้ทำหน้าเกินความพอดีที่ได้เห็นแค่กล้วยไม้..”


** :pig4: มาอีกตอนแล้วค่ะ หวังว่าจะชอบกันเนอะ ตอนต่อไปก็เร็วๆ  นี้อย่างเคยค่า ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 02-11-2013 13:13:28

ทำไมตอนนี้มันงงๆอ่ะ คุณโต้รู้เรื่องแล้วใช่ไหมว่าซอเป็นใคร
หรือเค้ารู้กันหมด??
เอ๊ะรึ เค้างงเอง 55
ดีใจจังมาต่อแล้ว จะรอติดตาม

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 02-11-2013 13:29:37

ต่อเลยๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-11-2013 13:31:07

คุณโอพูดจาน่าตบปากมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 02-11-2013 13:41:57

ตายละอิตาคุณโอ นิ่งๆ แต่ ขี้ประชดจังนะ
ในที่สุดหงส์น้ยก็บินมาสู่สอ้อมอกพยัคฆ์

ป.ล.เค้าชอบที่ตีวเองมาต่อบ่อยๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆของมากที่สู้ดดดด
นิยายที่สนุกๆ หน้าติดตาม ภาษาดีๆ ที่มาต่อบ่อยๆแบบนร้หายากกกก
บางเรื่องนี้รอจนเหี่ยว 555555555555


อีดิทนิดหนึ่งงงง
จะบอกว่าคุณโอเอาหงส์น้อยไปอยู่ด้วยเถอะ
ไม่ไหวใจอิตาคุณโต้เบ้ยยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-11-2013 13:55:09

เพราะพ่อซอแท้ๆ ทำให้ลูกๆ ต้องมาเสียใจแบบนี้
เข้าใจเลยว่าซอรักและอยากให้พ่อรักตัวเองขนาดไหน
สงสารซอ สงสารพี่ๆ อีก3คนด้วย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 02-11-2013 13:57:10

หล่อ รวย มีอำนาจ แล้วต้องปากดีตามมาเป็นสเต็ปแบบนี้ใช่มั้ยคะคุณโอ  :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 02-11-2013 14:00:06

แหม๋ทำพผูดไปประเดี๋ยวเถอะน่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 02-11-2013 14:08:11

 :beat: :beat:


หมั่นไส้อิคุณโอ ดีน้องซอไปชอบคุณอาทิตย์ ให้อีกคนมันมาเสียดายทีหลังเชอะๆๆๆ



ส่วนน้องซอ ถึงจะไม่มีสายเลือดเดียวกันก็เป็นครอบครัวเดียวกันได้นะลูก ถ้าคนๆนั้นรักเราเหมือนสายเลือดเดียวกัน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 02-11-2013 14:18:06

 :z3:

รอออออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 02-11-2013 14:19:18

 :ling1: :ling1:
ชอบซออ่ะ ชอบๆๆๆ
 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 02-11-2013 14:59:32

 o13




 โถ่ ซอ เธอรักพ่อเธอมาก   :hao7:

แต่ พ่อกลับไม่รักเธอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: normiechan ที่ 02-11-2013 15:09:40

แหมคุณโอ ถ้าไม่ติดว่าเพิ่งเริ่มเรื่องนะ จะคิดว่าคุณโอคิดไม่ซื่อกับซอจริงๆ พูดเหมือนหึงเลยที่เห็นซอยิ้มดีใจ
หรืออาจจะหลงเสน่ห์ซอโดยไม่รู้ตัว ซอออกจะน่ารักน่าหลง สงสารซอหนทางจะเป็นยังไงต่อน๊า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 02-11-2013 15:34:40

อิคุณโอน่าหมั่นไส้ที่สุด ขี้เก๊ก ปากเสีย คนอาไร๊!!!

น้องซอสู้ๆ อย่าไปยอมอีตาขี้เก๊กนะลูก โดดถีบขาคู่ใส่เลย


:z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 02-11-2013 15:57:02

โอใจร้ายจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-11-2013 16:15:44

บัวรักซอมากกว่าพ่ออีกมั้งนะ
บางทีก็งง เดี๋ยวคุณน้อง เดี๋ยวโซ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 02-11-2013 16:18:28

อ้างจาก: iamnan ที่ 02-11-2013 16:15:44  

บัวรักซอมากกว่าพ่ออีกมั้งนะ
บางทีก็งง เดี๋ยวคุณน้อง เดี๋ยวโซ

555 เราก็งง ขอบคุณที่งง เดี๋ยวแก้ให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 02-11-2013 16:32:52

คุณโอทำไมพูดแบบนี้ 

 :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 02-11-2013 16:50:32

แหม๋ๆ อีตาโอ ประชดประชันจังเลยนะ น่าตีปากจริงๆ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-11-2013 16:55:06

แหมๆ ตอนท้ายคุณโอแอบมีประชดน้องซอด้วยอะ  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-11-2013 17:02:07

คุณโอ คำพูดของคุณมันน่า :z6:
ซอ เข้มแข็งมาก ชอบจัง
อยากเห็นคนอยากเลี้ยงหงษ์
หลงหงษ์ที่ตัวเองเลี้ยงจนไปไหนไม่รอด เจง เจง 55555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 02-11-2013 17:04:00

คุณโอแอบประชดเบาๆ หวงน้องล่ะสิ
มีแววว่าพอรักกันนี่ผู้นำพยัคราชจะขี้หึงนะคะ 555555
มาต่อเลยไม่ได้เหรอ ขออีกสักตอนนะ  มันกำลังค้าง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 6 ตัดสินใจ __ 31/10/56 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: tiktok ที่ 02-11-2013 17:05:31

 :z2:รอติดตามด้วยคน  สนุกมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-11-2013 17:07:06

เอิ่ม!! ขี้อิจฉานะคะคุณโอ 555++

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 02-11-2013 18:27:24

แหมคุณโอ ยังไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเสียหน่อยมาทำเป็นประชดกันนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 02-11-2013 18:46:31

ยิ่งชอบซอขึ้นไปอีก คุณโอมีแววขี้หึงจริงๆด้วย555
อยากอ่านต่อจุงง สนุกมากค่าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 02-11-2013 18:49:29

สงสารน้องซอ  :hao5: หวังว่าคุณโอจะช่วยเยียวยาจิตใจให้น้องซอน้า หรือจะทำให้แย่กว่าเดิม ? :ling3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-11-2013 19:13:22

สนุกมาก .. คุณโออิจฉาหรอ~  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-11-2013 19:33:49

ดีจังขยันมาอัพเบสได้อ่านบ่อยๆ ขอบคุณครับ
ป.ล. ชอบเนื้อเรื่องมากแล้วชอบที่มีดอกกล้วยไม้อ่ะ(ชอบเหมือนกัน)
    ♥•♥ ♥•♥ ♥•♥

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 02-11-2013 20:04:57

หึงล่ะสิ คุณโอ คริ คริ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 02-11-2013 21:17:43

ซอ สู้ๆ  :z10:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 02-11-2013 21:40:06

คุณโอแซะน้องงั้นเหรอ  :angry2:
เดี่ยวปั๊ด  :z6:
สงสารน้องซอครับบบบบบบบบบ
เรื่องทั้งหมดเกิดจาก คุณพ่อ  :fire:
รอตอนต่อไปครับ  :serius2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-11-2013 21:43:27

อยากให้คุณโอรักน้องซอให้มากๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 02-11-2013 23:11:41

คุณโต้ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจไงไม่รู้
สงสารซออ่ะ คุณโอเอ็นดูน้องหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 02-11-2013 23:43:38

คุณโอ หึงซอละชิ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: tanuki ที่ 03-11-2013 00:50:26

 o13 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 03-11-2013 00:57:33

...เป็นไก่เร๊อะ เดี๋ยวจิก เดี๋ยวจิก   o12

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 03-11-2013 10:41:25

อิคุณโอ แกหึงใช่มะ ตอบ!!!
 :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 03-11-2013 15:23:14

สนุกอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 03-11-2013 18:14:26

น้องซอน่ารักจังเลยยยย
คุณโอขี้ประชดนะ แอบหึงล่ะสิ  :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 03-11-2013 18:58:31

...สมกับเป็นนิยายที่อยู่ในกระทู้แนะนำ เขียนได้ดี สนุกน่าติดตาม นายเอกน่ารักน่าสงสาร เรียกน้ำตาพี่ได้เลย 555
...นายเอกเสน่ห์แรง ถูกตาต้องใจผู้พบเห็นไปหมด แล้วอย่างนี้คนที่เค้าต้องการ....เลี้ยงหงส์ จะได้กลับไปทำงานที่กทม.ไหมเนี่ย
...คงต้องอยู่เฝ้าหงส์ ตลอดเวลาละมั้ง ไม่งั้นจะโดนอีกา มาโฉบไปกิน ชอบเรื่องนี้มากๆจ้าขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่าน :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 03-11-2013 20:34:46

เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากกกกก สงสารซอ :sad11:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 03-11-2013 21:48:59

 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:คุณโอมีพุดจาประชดคุณน้องด้วย :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 03-11-2013 23:38:57

สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 7 ปรับตัว __ 02/11/56 P.7
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-11-2013 06:03:58

สนุกมากๆเลยค่ะ น้องซอจะเป็นหงษ์ของคุณโอคนเดียวใช่ไหม แต่คุณโอกัดเจ็บสมเป็นเสือจังเลยนะ :m16:
ทำไมต้องว่าน้องซอด้วย คนน่ารักใครๆก็อยากเข้าหาเป็นธรรมดา ขนาดตัวเองยังอยากได้เลยไม่ใช่รึ ถึงจะมีเรื่องธุรกิจแอบแฝงก็เถอะ :hao3:
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 04-11-2013 09:55:21

Part 8   :L2:


“..ก็ดูเหมือนว่าคุณจะชอบเจ้าของกล้วยไม้... มากกว่ากล้วยไม้ที่ได้รึเปล่า...ถึงได้ทำหน้าเกินความพอดีที่ได้เห็นแค่กล้วยไม้..”

“……………..”  จ้องหน้าหน้าคนที่เอ่ยคำพูดแปลกหูออกมา...ทั้งที่ไม่เข้าใจว่าคิดอะไรอยู่...แต่ผมก็ไม่อยากให้คุณโอคิดอย่างนั้น...ถ้าเหตุผลมันไม่ร้ายแรงอะไรผมก็ควรจะอธิบายสินะ...เพราะการที่ต้องทำงานอยู่ตรงนี้ ผมก็อยากจะสบายใจและไม่ต้องการให้เจ้านายอย่างผู้นำพยัคฆราชมาเข้าใจผมผิด ๆ

“มีอะไร...”

“ผมชอบกล้วยไม้จริงๆ  ไม่ได้ชอบคุณอาทิตย์มากกว่ากล้วยไม้”

“งั้นเหรอ..ก็ไม่ได้ว่าแค่สันนิษฐาน”  อีกคนดูเหมือนจะเหวอไปเล็กน้อยและรีบพูดเหมือนแก้ตัวเมื่อผมตอบด้วยสีหน้าจริงจัง...ทำไม..ผมแสดงออกไปยังไง ถึงทำให้คิดว่าจะชอบเจ้าของกล้วยไม้มากกว่ากล้วยไม้...ไม่ค่อยพิสมัยเท่าไหร่กับคนที่ชอบตัดสินคนอื่นจากมุมมองตัวเอง...

“ผมไม่ต้องการให้ใครมองผมอย่างนั้น...คุณโอเป็นเจ้านายผม..ผมก็ไม่อยากให้เข้าใจผิด..ผมชอบกล้วยไม้จริง ๆ เข้าใจไหมครับ..”

“..............”

“................”  อธิบายให้ฟังยาวเหยียดก่อนจะก้าวฉับๆ เข้าไปหาคุณโต้ที่ยืนคุยกับคนงาน ไม่ได้สนใจคนที่ย่นคิ้วมองผม...คงไม่คิดว่าจะกล้าอธิบายโดยใช้ซีนอารมณ์นิดนึงด้วย...

“มีอะไรรึเปล่าซอ”

“เปล่าครับ” หันมองคนที่ยังยืนนิ่งๆ  มองผมอยู่...ถอนหายใจแผ่วเบา เพราะคงเป็นครั้งแรกที่พูดความในใจออกไปให้คนอื่นได้รับรู้...ก็ผมชอบกล้วยไม้สีฟ้านั่นจริงๆ ส่วนคุณอาทิตย์ก็เป็นคนดีที่ยังอุตส่าห์เก็บกล้วยไม้ไว้ให้...จะว่าไปก็กลัวนิด ๆ เหมือนกันที่กล้าแสดงท่าทางอวดดีแบบนั้นออกไป...แต่ก็ช่างเถอะทำไปแล้ว...ถ้าโกรธที่ผมกล้าเถียงก็ฆ่าทิ้งซะ...ก็แค่นั้น...

ในที่สุด...ก็หมดไปอีกวัน โดยที่เหมือนลืมว่าตั้งใจจะทำอะไร...มองนาฬิกาก็เกือบหกโมงแล้ว เห็นพี่ต่ายเริ่มมาทำอาหารเย็นให้เจ้านายตัวเองตั้งแต่ห้าโมงครึ่ง...ผมจะทานอาหารที่นี่เฉพาะตอนกลางวัน ที่เหลือก็ทานที่บ้าน น้าบานชื่นทำกับข้าวไว้รอทุกวัน...และที่สำคัญอร่อยมากด้วย...มองกล้วยไม้แล้วก็ส่งยิ้มให้มันเหมือนกับจะล่ำลา...พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะ..เอาไว้ซอหยุดจะเอาไปหาเพื่อนที่บ้าน...

“.................”

“กลับแล้วเหรอ”

“..ครับ...”  ตอบคำถามหลังจากยกมือไหว้คนที่เดินลงมาจากบนบ้านพอดี...วันนี้ทั้งวันทั้งคุณโอคุณโต้ยุ่งกับเรื่องขยายสวนใหม่เพราะเห็นว่าไปติดต่อซื้อที่ข้าง ๆ กันอีกฝั่งนึงได้สำเร็จ...ร่างสูงในชุดเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์พอดีตัวทำให้เห็นสัดส่วนแข็งแรงได้ชัดเจน ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงจะวิ่งออกไปกรี๊ดหน้าบ้านแน่ๆ  แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้าสบตากับเจ้านายตัวเองเพราะนึกถึงเมื่อตอนกลางวันที่ไปอวดดีใส่...ถึงผมจะไม่ผิด...แต่จากฐานะและความเป็นอยู่ในเวลานี้ ผมก็คงจะไม่ควรทำใช่ไหม...

“..เหมือนคุณจะกลัวผม..”

“..เปล่าครับ...”

“...กลัวว่าผมจะทำร้ายครอบครัวคุณ...”

“................”  เงยหน้ามองคนที่ยืนบนบันไดขึ้นสุดท้ายก่อนจะถึงพื้นด้านล่าง...ใช่ผมกลัว..กลัวมากด้วย...ที่ผมยอมที่จะอยู่ที่นี่ก็น่าจะรู้ว่าผมกลัวว่าผมครอบครัวผมจะลำบาก...

“ ...ผมไม่กลัว เพราะคุณโอบอกเองว่าเป็นลูกผู้ชายพอ คำไหนคำนั้น...”

“..หึ..ผมคิดไว้แล้วว่าคุณก็ไม่ใช่คนหัวอ่อน ที่ใครจะจูงอะไรง่าย ๆ..เสียดายนะที่เจ้าสัวศรันย์ไม่เห็นอะไรดี ๆ ในตัวคุณเลย..”

“..................” ทั้งที่คำพูดพวกนี้มันแทงใจดำ  จนรู้สึกว่ากลืนน้ำลายลำบาก...แต่ก็ไม่มีอะไรที่ต้องโต้กลับไป...เพราะทุกอย่างคือความจริง ความจริงที่ผมต้องทนเจ็บปวดตั้งแต่จำความได้..และรู้สึกได้ว่าตัวเองขาดสิ่งที่เรียกว่า ความรัก จากคนเป็นพ่อ...กำมือแน่น..ก่อนจะเงยหน้ามองคนพูดอีกครั้ง...ผมแสดงสีหน้าและแววตาออกไปยังไงผมไม่รู้...แต่ความรู้สึกที่เริ่มจะรังเกียจคำพูดส่อเสียดนั่นมีอยู่เต็มหัวใจ...

“.................”

“อยากพูดอะไรก็พูดเถอะครับ คุณมีสิทธิ...ถึงผมจะสามารถพูดหรือทำอะไรได้ดีแค่ไหน สุดท้ายแล้วมันก็มีขีดจำกัด..ว่าผมไม่ควรที่จะทำ...เพราะสำหรับคุณ ตอนนี้ผมก็เหมือนมดตัวเล็ก ๆ ที่จะใช้เท้าขยี้ให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้....แต่ก็ดีใจ ที่อย่างน้อย การที่ผมมีชีวิตอยู่ที่นี่ทำให้ครอบครัวผมไม่ต้องถูกคนที่ดูเหมือนจะเหนือกว่าอย่างคุณไปทำเรื่องร้ายๆ  อย่างที่คุณขู่ไว้..ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวครับ..”

“เดี๋ยว!!”

“โอ๊ย! เจ็บ..คุณโอ ปล่อย!..”  นิ่วหน้าลงเพราะความเจ็บที่วิ่งซ่านที่ต้นแขน...ผมเซถลาถอยหลังเพราะแรงกระชาก..ร่างประทะกับหน้าอกกว้างจนต้องใช้มืออีกข้างยันหน้าอกหนานั่นไว้

..ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก...ใบหน้าเคร่งเขม็งนั่นทำให้พูดอะไรไม่ออก...

“ผมดูเลวร้ายมากสินะ...ผมคงจะเหมือนคนที่จ้องจะทำร้ายราชสีห์เกริกไกรของคุณมากใช่ไหม!!”

“..................”  ..รู้สึกว่าตัวเองหน้าซีดลง....หัวใจเต้นแรงเพราะสีหน้าท่าทางน้ำเสียงที่ทรงอำนาจนั่น...แขนผมอีกข้างที่เป็นอิสระก็ถูกมือหนาอีกข้างของอีกคนยื่นมาบีบไว้แน่น...พร้อมกับฉุดให้ผมหันไปเผชิญหน้ากับตัวเอง...เหมือนอยากให้รับรู้และฟังสิ่งที่ตนเองจะพูดให้ชัดที่สุด...แรงบีบที่ต้นแขนทั้งสองข้างจากเจ็บกลายเป็นปวดหนึบเหมือนกำลังจะหัก....

“รับรู้แค่สิ่งไม่ดีของคนอื่น...ไม่เคยที่รับรู้สิ่งไม่ดีของพวกเดียวสินะ..เพียงเพราะคำทำนายบ้าๆ  นั่น.!!.”

“..ปล่อย...ปล่อย!!...”  ความกลัววิ่งสุมในหัวใจ...แววตาแข็งกร้าวที่จ้องมา เหมือนกับอยากจะฉีกผมออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย...เพราะแรงบีบที่ต้นแขนที่ทำให้เจ็บและความกลัวที่ไม่เคยได้สัมผัสจากใครที่ไหน….ร่างกายผมเริ่มสั่น...จากความกลัว เริ่มเปลี่ยนเป็นรังเกียจสัมผัสที่แตะต้องเนื้อตัวผมอยู่...รังเกียจ...ไม่อยากให้จับ...ขนลุกและสั่นไปหมด...

“..หึ..อย่าสำคัญว่าอยากจับ...ไม่ต้องสั่นขนาดนั้น...ถ้าอยากอยู่อย่างมีความสุข ก็อยู่อย่างเจียมตัว...ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องพูด!!..”

“ ฮึก..ไม่พูด!! ผมจะไม่พูดอีกแล้ว...ฮึก ปล่อย!..ปล่อย!..” เหมือนร่างกายจะสลายและหลอมละลายไปกับมือร้อน ๆ ที่จงใจออกแรงบีบต้นแขนผมให้แน่นขึ้น...ตะโกนออกไปเพราะความกลัว...ทั้งที่เหมือนใจจะสู้ แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ตลอด...

“....................”

“....ฮึก...อึก...”  ร่างผมเซออกมาเล็กน้อยเพราะอีกคนยอมปล่อยและผลักผมออกจากตัวเอง...ยืนมองหน้าคนที่ยังทำหน้าเคร่ง...มือหนายกขึ้นเสยผมตัวเองอย่างหัวเสีย...

“..จะยืนอยู่ให้ผมระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้หรือไง...คุณทำผมโมโหแค่ไหนรู้ไหมซอ...เพียงเพราะคำพูดของคุณ..”

“..ฮึก ...ขอโทษ! ฮึก...”  ขอโทษทั้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองผิดรึเปล่า... พยุงตัวเองไว้.. พยายามกลืนก้อนสะอื้น และกลั้นน้ำตาไว้ ถึงมันจะทำได้ไม่ดีก็ตามที...ปล่อยให้ส่วนที่เกินกลั้นไหลเคลียแก้มตัวเอง...ร่างกายยังสั่นสะท้าน หัวใจยังเต้นแรงไม่หาย...หันหลังก่อนจะก้าวออกมาอย่างที่คิดว่ามั่นคงที่สุด...ทั้งที่ยังต้องใช้มือจับขอบประตูเพื่อพยุงตัวเองใส่รองเท้าหน้าบ้าน...

...ตอนนี้สิ่งที่ผมตกใจมากกว่าสีหน้าและแววตาเครียดแค้นนั่นก็คือ ...อาการกลัวสัมผัสของผู้ชายคนนั้นจนเกือบช็อค...อาการหน้ามืดวิ่งเข้ามาในหัว ...จนต้องหยุดยืนอยู่ข้างต้นไม้แล้วพิงตัวเองกับต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน...เมื่อคราวกับคุณโต้ที่ไม่ได้รุกรานหนักก็คิดว่าตัวเองแค่กลัวเพราะไม่ได้ถูกใครสัมผัสเลยนอกจากพวกพี่ ๆ และบัว...แต่อาการตอนนี้ทำให้รู้สึกกังวล

...ความอ่อนแรงของร่างกายมีมากขึ้นเรื่อย ๆ หัวสมองและหน้าชาไปหมด..หัวใจเต้นแรง...จนเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้...

“ อึก....”   ...ปวดหัว...ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกโหวงเหวงจนต้องเหยียดแผ่นหลังพิงต้นไม้ให้มากขึ้นเพราะเหมือนว่าตัวเองกำลังจะล้มลง...ตาที่จ้องทางข้างหน้าที่กำลังสลัวเพราะหมดแสงอาทิตย์ไปแล้วกำลังพร่ามัว...หนังตาหนักอึ้ง...และ...กำลังจะ...

“..ซอ!...”

ร่างกายเบาหวิวในที่สุด...ความพร่ามัวของดวงตา ความหนักอึ้งในหัว...ความมึนงงในสมองถูกทาบทับด้วยความมืดจากเปลือกตา
ที่ปิดสนิท...เหมือนสับสวิทย์ตัวเอง...ก่อนทุกอย่างจะมืดดับพร้อมกับรับรู้ว่าร่างกายกำลังโอนเอียงล่วงลงกับพื้นหญ้าด้านหน้า...แต่เสียงเรียกและสัมผัสแผ่วเบานั่นก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่ได้รับรู้....


ความชื้นที่ลำคอและใบหน้าทำให้ค่อย ๆ รู้สึกตัว...ผมค่อย ๆ ขยับตัว..กระพริบตาถี่...และลืมขึ้นในที่สุด..เพราะยังมึน ๆ จึงได้แค่กวาดตามองสิ่งของรอบตัวตัวเองที่ไม่คุ้นเคย...ไม่ใช่ที่บ้านบัว...

“คุณน้องฟื้นแล้วเหรอคะ..ฮึก..บัวเป็นห่วงแทบแย่...”

“บัว...ซอ..ทำไม...”  ไม่รู้จะถามคำถามไหนก่อน...ซอเป็นอะไร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ และที่นี่ที่ไหน....

“คุณน้องหมดสติค่ะ  ที่คุณโต้ให้คนไปตามแม่มาดู...บัวพึ่งมาเปลี่ยนกับแม่เมื่อครู่นี่เอง..เพราะคุณน้องไม่ยอมทานข้าวเช้า ข้าวเที่ยงใช่ไหมคะ พี่ต่ายบอกบัว”

“ซอ ไม่หิว..” ส่งยิ้มให้คนที่เข้มแข็งตลอด แต่ตอนนี้กลับมีน้ำตาคลออยู่เพราะเป็นห่วงผม...ห้องที่ผมนอนอยู่คงเป็นอีกห้องของบ้านหลังนี้ที่ว่างอยู่สินะ เพราะดูแล้วคล้ายๆ  ห้องของทั้งสองคนที่เห็นตอนเอาน้ำแก้เมาเข้าไปให้...

“ไม่เอาค่ะ ต้องหิว...ทั้งที่บัวกับแม่ห่วงคุณน้องขนาดนี้...แต่คุณน้องไม่ห่วงตัวเองเลยเหรอคะ..รู้ไหมว่าบัวใจหายแค่ไหน..ฮึก..อย่าทำอีกนะคะ..”

“ ไม่ทำแล้ว...ซอขอโทษ..”  บัวพยักรับรู้พร้อมกับรีบเช็ดน้ำตาตัวเอง...สุดท้ายผมก็ทำให้ใครต่อใครลำบากอีกแล้ว...แต่ว่าใครที่ไปเจอผมตอนนั้น...เพราะสำรวจร่างกายแล้วไม่มีแผลเจ็บ หรือปวดตรงไหนของร่างกายจากการล้มลงที่พื้น...

“งั้นทานข้าวต้มอุ่น ๆ นะคะ บัวจะลงไปเอามาให้...คุณโต้สั่งให้คุณน้องพักอยู่นี่ก่อนจนกว่าจะดีขึ้น บัวเลยเอาเสื้อผ้ากับของใช้เล็กน้อยมาให้แล้ว”

“ซอหายแล้ว..กลับบ้านเราเถอะ..อึก!..”

“นอนลงค่ะ อย่าพึ่งลุก..อย่างนี้เหรอคะที่เรียกว่าหาย..พักอีกซักหน่อยนะคะ ถ้าดีขึ้นพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านเรา บัวลาป่วยล่วงหน้าให้คุณน้องแล้ว”

“ซอไม่อยากนอนนี่..แล้วบัวจะกลับตอนไหน..”  ผมถามเพราะไม่อยากนอนที่นี่...อยากกลับไปนอนที่บ้านหลังเล็กแต่อบอุ่นนั่นเหมือนเดิม...การที่อยู่ที่นี่ก็ยังรับรู้ความรู้สึกบางอย่างจากเจ้าของบ้านอยู่...ความรู้สึกโกรธและคับแค้นจากเหตุผลบางอย่างที่ผมไม่เคยรู้...

“บัวอยู่ด้วย พี่ต่ายไปนอนเป็นเพื่อนแม่แล้ว รอแป๊บนึงนะคะบัวจะลงไปเอาข้าวต้มมาให้..”

“บัวเป็นผู้หญิงนอนบ้านที่มีแต่ผู้ชาย ไม่กลัวเหรอ”  ถามคนที่กำลังขยับตัวลุกขึ้นเพื่อเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าที่ข้างในคงเป็นเสื้อผ้า และของใช้ของผมเข้ามาใกล้ ก่อนจะหยิบห่อยาออกมาจากในกระเป๋า...

“บัวไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหล่ะค่ะ กลัวอย่างเดียว กลัวคุณน้องจะป่วยและเป็นอะไรไป..บัวจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย...รออยู่นี่นะคะเดี๋ยวบัวมา”

“................”  ส่งยิ้มแล้วพยักหน้าให้พี่สาวคนเก่ง...ถ้าเรื่องของผมบัวไม่กลัวอะไรจริงๆ นั่นแหละ แม้กระทั่งบุกมาขออนุญาตคุณโต้เพื่อไปงานที่ต่างจังหวัดกับผมเมื่อวันก่อน...กล้าคิด กล้าทำ จนบางครั้งผมก็รู้สึกละอายที่ต้องคอยพึ่งบัวอยู่ตลอด...แต่ถ้ามีสิ่งไหนที่ผมช่วยเธอได้ ผมก็ยอมแม้จะต้องแลกกับอะไรก็ยอม...บัวลุกออกไปจากห้องเหลือเพียงความเงียบทำให้ต้องกรอกตามองฝ้าสีเดียวกับเนื้อไม้...ถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้ ก็แค่อยากระบายความอัดอั้นบางอย่างออกมา...

ก๊อกๆๆ

“คุณโต้”

“เป็นยังไงบ้าง เห็นบัวบอกว่าคุณฟื้นแล้ว...นอนลงเถอะ ไม่ต้องลุก..” 

“อย่า!..เอ่อ ขอโทษครับ...” พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นพิงหัวเตียง แต่คุณโต้ก็เดินมาพร้อมกับดันผมให้ล้มตัวลงเหมือนเดิม แต่ทันทีที่สัมผัสจากคุณโต้แตะที่หัวไหล่ ก็สะดุ้งและเผลอเสียงดังออกไปจนคุณโต้รีบปล่อย...เป็นอีกแล้ว...กลัวและรู้สึกรังเกียจจนขนลุกไปหมด...ทั้งที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้มีท่าทีจะทำร้ายอะไรซักนิด....กำมือแน่นจนเจ็บ...ผมเป็นอะไรกันแน่...

“คุณคงเหนื่อย ผมให้คุณพักผ่อนจนกว่าจะดีขึ้น ถึงค่อยมาทำงาน”

“ครับ...”  ค่อย ๆ เลื้อยตัวลงนอนพร้อมกับหลบตาคนที่ผมพึ่งเสียมารยาทไป...มือหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมไว้ถึงคอ เหมือนกับกลัวว่าจะถูกสัมผัสอีก.คุณโต้มองผมอยู่พร้อมกับสีหน้าที่นิ่งผิดปกติ....คงจะทั้งสงสัยและรู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่ผมทำ....

“...ซอ ไม่ว่าคุณจะมีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้..บอกผมนะ ผมพร้อมเสมอ...”

“..................”

“เพราะผมอยากให้คุณอยู่กับผมที่นี่ ตลอดไปถ้ามันจะเป็นไปได้”

“...............”  ไม่พูดอะไรเพียงแค่เงยหน้าสบตากับคนที่เปล่งเสียงนุ่มทุ้มออกมาอย่างน่าฟัง....รู้สึกผิดที่ทำอย่างนั้นออกไป แต่ผมก็เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้....แววตาที่แน่วแน่ถูกส่งมาจากดวงตาคมของคนเป็นเจ้านาย...

“ขอโทษครับ ซอตกใจ ขอบคุณคุณโต้ ซอไม่เป็นอะไร”

“งั้นคุณพักเถอะ”

“ครับ”  มองแผ่นหลังกว้างของคนที่กำลังเดินออกจากห้องที่ผมนอนอยู่...ประตูเปิดกว้างออก....ทำให้ผมย่นคิ้วมองคนที่ยืนอยู่หน้าประตู...ที่เห็นหลังจากที่คุณโต้เปิดประตู...

“ฟื้นแล้วล่ะ...จะเข้าไปไหม”

“..................”  คุณโอมองเข้ามา ครู่นึงที่สบตากัน แต่ก็แค่ครู่เดียวเพราะอีกคนส่ายหัวด้วยสีหน้านิ่งๆ  แทนคำตอบ ก่อนจะเดินออกไป ไม่นานประตูห้องก็ปิดลง....ถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้งอย่างคนมีปัญหาหนัก...ปัญหาใหม่ที่ทำให้ผมต้องคิด....กับสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูด....ครอบครัวผมไปทำอะไรเลวร้าย...ผู้นำพยัคฆราชถึงบอกว่าผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรของคนของพวกเดียวกัน...เพราะคำทำนายบ้า ๆ...แล้วมันคืออะไร...ใครจะบอกผมได้

....จริงสิ...น้าบานชื่น...น้าบานชื่นอยู่กับคุณแม่มานาน ต้องรู้อะไรบ้าง....


         *********************************************************


“น้าไม่รู้หรอกค่ะ น้าไม่รู้จริง ๆ”

“ทำไมล่ะครับ ก็น้าบานชื่นอยู่กับคุณแม่มาตั้งนานไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลยเหรอครับ” ผมเข้าไปเกาะแขนคนมีอายุที่ตอนนี้นั่งอยู่บน
พื้นกระเบื้องกำลังเด็ดยอดผักเพื่อจะทำกับข้าวตอนเย็น...อาการผมดีขึ้นมากแล้ว...จากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์ผมถึงได้ตัดสินใจถามออกไป....อยากจะถามคุณโอให้รู้เรื่อง แต่เช้าอีกวันหลังจากที่ผมนอนป่วยอยู่ที่บ้านหลังนั้น พี่ต่ายก็บอกว่าคุณโอกลับไปแล้ว....เลยเก็บอาการสงสัยไว้ได้โอกาศวันหยุดผมเลยนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระ และวกเข้าเรื่องนี้ในที่สุด....แต่คำตอบที่ได้มันกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด...

“คุณน้องอย่าบังคับน้าเลยนะคะ...น้าไม่รู้จริง ๆ..”

“น้าบานชื่นรู้แต่ไม่บอกซอใช่ไหม...หรือน้าบานชื่นก็คิดเหมือนคุณพ่อว่าซอไม่ใช่คนในครอบครัว ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชสีห์เกริกไกรถึงไม่ยอมเล่าให้ซอฟัง”  ผมมองแววตาของคนสูงวัย ก็พอจะเดาออกว่าน้าบานชื่นรู้แต่ไม่ยอมเล่าไม่ผมฟัง...มันเป็นเรื่องหนักหนาแค่ไหนผมถึงรู้ไม่ได้..

“โธ่ คุณน้องขา...ไม่ใช่หรอกค่ะ...น้ารับปากท่านหญิงไว้แล้ว...ว่าจะดูแลคุณน้อง...เรื่องบางเรื่องรู้แล้วทุกข์ใจ น้าก็ไม่อยากให้
คุณน้องรู้หรอกค่ะ อย่าบังคับน้าเลยนะคะ...มีใครพูดอะไรรึเปล่าคะ ถึงถามเรื่องนี้...”

“ เปล่าครับ ไม่มี ซอแค่เห็นว่าตระกูลนี้เขาเป็นคู่แข่งกับราชสีห์เกริกไกร เลยถามดูว่ามีความแค้นอะไรกันมาก่อนรึเปล่า...แต่ดูแล้วต้องมีแน่ ๆ” ต้องโกหกออกไป เพราะไม่อยากให้น้าบานชื่นไม่สบายใจ  แกยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณโอเจ้านายผมคือผู้นำพยัคฆราชคนใหม่ ผมกับบัวไม่ได้บอกกลัวว่าน้าบานชื่นจะห่วงและกังวลมากเกินไป....แม้กระทั่งเจอพวกพี่ที่งานต่างจังหวัดก็ไม่ได้เล่าให้ฟัง...

“ถ้าไม่มีใครก่อ ก็ยังไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ เอาไว้คุณน้องมีวุฒิภาวะพอที่จะรับรู้เรื่องราวและรับได้ทุกอย่างแล้วน้าจะเล่าให้ฟัง อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปนะคะ ไปนั่งดูทีวีรอก่อนนะคะ น้าจะไปทำกับข้าวแล้ว ประเดี๋ยวบัวก็คงจะกลับจากทำงานแล้ว”

“ให้ซอช่วยอะไรไหม ซอช่วยเจียวไข่”

“คุณน้องอยากทานเหรอคะ เดี๋ยวน้าเจียวให้” 

“เปล่าครับ งั้นซอนั่งอ่านหนังสือรอก็ได้”  น้าบานชื่นส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว เสียงกระทะเสียงตะหลิวแล้วก็กลิ่นหอมลอยมาเป็นลำดับ ซักพักบัวก็กลับมาจากทำงานพร้อมขนมครกที่ผมบอกว่าอร่อย...ค่ำคืนที่มีความสุขกับครอบครัวใหม่ ก็ผ่านไปอีกคืน...บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าผมจะอยู่อย่างนี้ไปได้ตลอดชีวิตไหมนะ....แต่เขามักจะบอกว่า...

...ความสุขจะอยู่กับเราได้ไม่นาน....เพราะความแน่นอน...คือความไม่แน่นอน...สรุปแล้วผมก็ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดี...แต่ซักวันผมก็ต้องขอให้น้าบานชื่นเล่าให้ได้ว่าตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น....




“พี่ต่ายครับ ทำอะไรอยู่”

“ตกใจหมดเลยค่ะ พี่ต่ายกำลังดูคนงานเขาวัดพื้นที่ค่ะ”

“วัดพื้นที่ทำไมครับ”  ผมเดินไปชะเง้อมองตามที่พี่ต่ายดูก็เห็นคนงานกำลังถือสายวัดเดินวัดอยู่ข้างรั้วบ้านฝั่งอ๊อฟฟิตที่ผมนั่งทำงาน อยู่ห่างจากตัวบ้านประมาณเกือบ 100 เมตร...

“เห็นว่าจะลงแปลงกล้วยไม้ค่ะ”

“กล้วยไม้ จริงเหรอครับ!” 

“ค่ะ เห็นว่าคุณโอจะดูงานเองทั้งหมดเลย ช่วงนี้คงเตรียมงานอยู่... คุณโต้ก็สั่งให้พี่เตรียมห้องไว้ให้พร้อมเพราะถ้าคุณโอมาก็คงพาเพื่อนที่จะดูแลแปลงกล้วยไม้มาด้วย..”

“ อ๋อ...พี่ต่ายงั้นซอไปทำงานนะครับ..”

“ค่ะคุณน้อง เดี๋ยวพี่ต่ายเอาขนมไปให้” ผมยิ้มให้พี่ต่ายก่อนจะเดินเข้าบ้าน แล้วเข้าไปในอ๊อฟฟิศ....อดส่งยิ้มให้เจ้ากล้วยไม้สีสวยที่ป่านนี้ผมก็ยังไม่ได้เอาไปไหน แต่พี่ต่ายก็เอามันออกไปตากแดดให้น้ำ...ที่โคนต้นมีปุ๋ยเม็ดเล็ก ๆ อยู่ด้วย...ผมดูแลเองเพราะไม่อยากจะโทรไปกวนคุณอาทิตย์และไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด...เรื่องการขอบคุณผมก็ส่งเป็นข้อความ...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายได้อ่านรึเปล่าเพราะไม่มีข้อความตอบกลับมา...ถ้าให้เดาเพื่อนคนที่จะมาด้วยก็คงเป็นคุณอาทิตย์นี่แหละ ถ้ามีโอกาสได้คุยกันค่อยขอบคุณด้วยวาจาอีกทีละกัน...

....ดีจังเลยน้า...เจ้าฟ้าใส...แกจะมีเพื่อนแล้วนะ...ถ้าแกไม่อ่อนแอตายไปซะก่อน...

“......อยู่ตรงนี้ก่อนนะแล้วจะมารับ........”  ยกกล้วยไม้ขึ้นมาส่องๆ  ก่อนจะเดินพามันออกไปตากแดดยามเช้า...ตั้งชื่อให้เสร็จสรรพ...

“คุณน้องคะ โทรศัพท์ค่ะ”

“ ครับ “  เดินเข้าไปหาพี่ต่ายที่รับโทรศัพท์บ้าน ก่อนจะเรียกผมที่กำลังจะเข้าอ๊อฟฟิศให้รับโทรศัพท์หลังจากที่พาเจ้าฟ้าใสไปรับแดด...

/ ผมเองคุณศนัญชา /

“ ครับผมศนัญชารับสาย..เรียนสายกับใครอยู่ครับ...”  ลูกค้าและซับพายเออร์ที่ติดต่อเรื่องสวนแห่งนี้ก็หลายคน ถึงเสียงทุ้ม ๆ และจังหวะการพูดจะคุ้น ๆ  แต่ผมก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี เลยตัดสินใจถามออกไป...

/ ผมโอฬาริศ  พยัคฆราช จำได้หรือยัง /

“ คุณโอ!...เอ่อ มีอะไรครับ..”  เพราะเสียงปลายสายดูแหบลงเล็กน้อยเพราะผ่านโทรศัพท์แต่พอบอกว่าใคร แนะนำเต็มยศ...ผมก็คิดออกโดยไม่ต้องทวน แต่มีเรื่องอะไรถึงต้องโทรเข้าเบอร์บ้าน ปกติมีอะไรก็จะผ่านคุณโต้ทั้งหมด....

/ พรุ่งนี้เตรียมตัวขึ้นกรุงเทพฯ  ผมจะให้รถไปรับ จะเอาพี่สาวหรือแม่คุณมาก็ตามสบาย...ผมบอกโต้ไปแล้วว่าผมจะให้คุณขึ้นมาเรียนงานที่สำนักงานใหญ่ซัก 2 วัน /

“ ไปเรียนงาน..คือผมไม่มีความรู้พอที่จะ..”

/ แล้วใครบอกว่าผมจะให้คุณมาเรียนงานจริงๆ  /

“แล้วทำไมผมต้องไปด้วยขอเหตุผลด้วยครับ...คุณตั้งใจจะทำอะไร”  ผมกลั้นใจถามออกไปเสียงเรียบ...มันไม่ผิดปกติรึไง จู่ๆ  ก็
จะให้ผมไปโดยไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ ถึงผมจะเป็นตัวประกันแต่ผมก็ควรจะมีสิทธิที่จะรู้...

/ หึ ไม่ต้องกลัวหรอก...คุณพ่อผมอยากพบคุณ /

“อยากพบผม.!.”  หัวใจที่ข่มไว้กับอาการเต้นแรงที่ได้คุยกับอีกคนที่ใช้น้ำเสียงเย้ยในที...แต่ในที่สุดสิ่งที่เป็นต้นเหตุทำให้ต้องเข้ากรุงเทพฯจริง ๆ กลับทำให้มือไม้ผมอ่อนไปด้วย...

/ เจ้าสัวแห่งพยัคฆราชมีเหตุผลพอ ที่จะไม่ทำร้ายฝ่ายศัตรูโดยไม่มีเหตุผล...หวังว่าจะไม่เรื่องเยอะหรือตุกติกอะไร...คงจะจำได้ว่าผมพูดอะไรออกไปบ้าง /

“ ผมเข้าใจดี!...แค่นี้ใช่ไหมครับ..หวังว่าการที่ผมไป...พ่อของคุณคงไม่หาเหตุผลอะไรมาเพื่อทำร้ายผมใช่ไหม...แต่ถึงจะใช่..มันก็ไม่มีทางทำให้ราชสีห์เกริกไกรพ่ายแพ้คุณแน่!!”  ในที่สุดอารมณ์ผมก็ระเบิดออกมาอีกครั้งหลังจากที่พยายามพร่ำบอกตัวเองว่าต้องไม่ทำอย่างนี้ต้องพยายามเก็บความรู้สึกเพื่อที่ผู้นำพยัคฆราชจะได้ไม่โหและรักษาสัญญาที่ให้ไว้......แต่คำพูดที่คอยข่มขู่ ให้ดูเหมือนตัวเองเหนือกว่าอยู่ตลอดทำให้ผมสุดจะทน...เจ้าสัวของพยัคฆราชมีเหตุผลพอ...มันส่อให้เห็นว่ากำลังเหน็บว่าเจ้าสัวของตระกูลอื่นเป็นคนไร้เหตุผลอย่างนั้นสินะ...


/ อย่าโมโหไปครับคุณศนัญชา...เพราะถ้าคนที่จะถูกทำร้าย..ด้วยเหตุผลที่เกินพอ...คือคุณ...คนที่จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย..คือผมเอง../


***  :pig4:  มาอีกแว้วว...ขอให้สนุกกับทุก ๆ ตอนนะคะ พยายามแต่งให้เต็มที่ทุกตอนเลยขอบคุณทุกบวก ทุกวิว ทุกเป็ด ขอบคุณหลาย ๆ คนที่ชอบเรื่องนี้ ตอนต่อไปก็เร็ว ๆ นี้แน่นอนค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 04-11-2013 10:19:35

 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 04-11-2013 10:31:44

คุณโอนี่อารมณ์แปรปรวนจิง
น้องซอกลัวกมดแล้ววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 04-11-2013 10:54:17

 ....นายเอกผู้อ่อนโยน อ่อนไหว เจ้าน้ำตา กำลังฟาดฟันอยู่กับพระเอก
.....คนที่จะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของซอ ก็คงจะมีแต่..โอ ละมั้ง นี่มันออกแนวขิงก็ราข่าก็แรงนี่หว่า :laugh:
.....สนุกจ้าอยากอ่านทุกวัน อย่าหายไปนานนะจ๊ะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 04-11-2013 11:20:23

สาเหตุที่ชีวิตน้องซอรันทดนักก็เพราะคำทำนาย และคำทำนายคงต้องมีในฝั่งของพยัคฆราชคุณโอถึงหงุดหงิด
น้าบานชื่นไม่เฉลย รอลุ้นตอนหน้าที่จะเจอกับคุณพ่อคุณโอ มาต่อเร็วๆนะคะ 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 04-11-2013 11:20:42

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 04-11-2013 11:20:56

เหอะ ๆ อยากรู้เรื่องในอดีต

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 04-11-2013 11:31:19

มาเป็นกำลังใจให้หนูซอ  :กอด1: :mew1:
แง่งๆ หมั่นไส้คุณโออ่ะ  :m31:
เรื่องนี้ดูมีปริศนาเยอะจัง รีบเฉลยเถอะหนูใจจะขาดดดดดดดด  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 04-11-2013 11:52:57

ซับซ้อนซ่อนเงื่อน
แม่น้องซอ คงไม่ใช่คนรักเก่าพ่อพี่โอนะเออ :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 04-11-2013 12:03:25

กำลังสนุกเลยค่ะ ลุ้นๆ เข้ากรงของจริงแล้วจะเป็นยังงัย
คำทำนายมันต้องเกี่ยวกับทั้งสองตระกูลแน่ๆเลย (เดาเอาเอง)
มันต้องเกี่ยวกับการที่ซอเหมือนไม่มีตัวตน?!! อยากรู้
คุณโอ  :angry2: ตอนนี้โมโหนะ ทำซอเจ็บ
 :L1: คนเขียน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 04-11-2013 12:24:45

อยากรู้เรื่องคำทำนายจัง  มาต่อเร็วๆ น้า~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 04-11-2013 13:10:03

ลุ้นๆๆๆ อยากรู้จังเลยว่าคำทำนายนั่นเป็นยังไง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 04-11-2013 13:43:55

 :z2:

เหอๆ  มานอนรอจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 04-11-2013 14:09:49

น้องซอพี่เป็นกำลังใจให้นะลูก


ฉันเบื่ออิคุณโอ รู้ทั้งรู้ว่าน้องซอไม่เป็นที่ต้องการของพ่อ รู้ทั้งรู้ว่าน้องซอต้องเป็นเพราะคำทำนาย น้องไม่รู้อะไรเลย ไม่ว่าทางครอบครัวน้องซอจะทำไรไว้ แต่คุณก็น่าจะรู้ว่าน้องไม่รู้อะไร แต่สุดท้ายคุณก็เอาเรื่องทั้งหมดมาลงที่น้องอยู่ดี


เอาเถอะ แล้วอย่ารักศัตรูแล้วกัน


กำลังเข้มข้น รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 04-11-2013 14:10:44

คุณโออารมณ์ร้ายจัง  :sad4:  แต่ก็ดูเป็นห่วงน้องซอน้าาาาา เมื่อไหร่คุณโอจะหิ้วน้องซอไปอยู่ด้วยยย อิอิ  :ling3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 04-11-2013 14:14:17

ร้ายกว่านี้อีกเซ่ๆๆๆ   :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 04-11-2013 14:39:51

มีปมคับ เรื่องนี้ ค่อยๆคลายออกมาสินะ ลุ้นๆ ติดตามค้าบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 04-11-2013 14:40:22

 :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-11-2013 14:41:37

อะไรกัน ตกลงคำทำนายคืออะไร
แล้วโอจะพาซอไปทำอะไร อยากรู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 04-11-2013 14:42:46

รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว...อยากอ่านต่ออีกเยอะะๆเลย...ขอบคุณมากสำรับนิยายดีๆนะคะ..มาต่อไวๆอย่าได้หายไปละ...

ป.ล.   จะติดตามอยู่เสมอนะ อิอิ
ป.ล.2  ชอบพระเอกใจร้ายคร้าาาาาาา  :o8:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 04-11-2013 17:44:37

 :ling1: :katai1:  อยากอ่านต่อแล้ววว..อิคุณโอ..ตรบ!!..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: normiechan ที่ 04-11-2013 18:32:03

 :hao3: แหมคุณโอนี่ก็น๊า ข่มขู่น้องซออยู่นั่นแหละ อยากรู้จริงๆเลยปมที่ทำให้คุณพ่อไม่รับซอเป็นลูกคืออะไร
คงไม่ใช่แบบซอไม่ใช่ลูกแท้ๆของท่านน๊า แบบนั้นน่าสงสารแย่ แต่น่าจะเกี่ยวกับคำทำนายที่เคยบอกไว้
คุณพ่อออกจะงมงายไปนะคะ สงสารลูกน๊า ติดตามๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 04-11-2013 18:50:36

อ่าา  เจ้าสัวใหญ่ต้องการอะไรจากซอรึป่าวน่ะะ  :z3:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 04-11-2013 19:15:46

คุณโอแอบโหดแหะ
ว่าแต่เคื่องราวความแค้นนั้นคืออะไร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 04-11-2013 19:30:03

พระเอกใจร้ายจัง ฮึ่ย!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: คุณชายลูกหมู ที่ 04-11-2013 19:51:57

อย่าบอกนะว่าจะไปไหนฐานะลูกสะใภ้
เพราะกะจะหักหน้าครอบครัวซอโดยเอา
น้องซอเป็นเมียส่งสารคุณโตจังแอบรักซอ
แต่ไม่มีหวัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 04-11-2013 19:56:09

สงสารซอจัง ร้องไห้ตั้งแต่บทแรกยันบทล่าสุด  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 04-11-2013 20:15:30

สงสารอ่ะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 04-11-2013 20:33:04

โถ่ๆ จะกี่ตอน หนูก็ร้องไห้ทุกตอนนนนน :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 04-11-2013 21:12:28

อีตาคุณโอ เนี่ย เื่มื่อไหร่ที่หลงรักซอ นะ หงอแน่ๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 04-11-2013 21:22:22

เข้ามาตามอ่านด้วยคนครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 04-11-2013 21:25:13

 :L2: :L2: :L2: :L2:หนูซอสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 04-11-2013 21:37:28

สงสารซอจัง คุณโออย่าบังคับกลั่นแกล้งน้องซอมากนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 04-11-2013 21:56:38

คุณโอ !!!! คนอ่านย้ำเลยว่าห้ามทำคุณซอเสียใจเด็ดขาดค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่
คนอ่านว่าคุณซอไม่ผิดด้วยประการทั้งปวง แต่ถ้าจะทำร้ายจิตใจเพราะรักเพราะหวงบ้างอันนั้นพอรับได้ค่ะ
ที่ลงแปลงกล้วยไม้นี่อยากเอาใจคุณซอป่าวคะ เอามาทั้งแปลงเลย ดูสิจะสนมากกว่ากล้วยไม้ต้นเดียวรึป่าว 555
ขอให้น้องซอโชคดี ว่าที่พ่อสามีรักและเอ็นดูค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 04-11-2013 22:01:32

สงสารน้องซอ อยากรู้ความลับเร็วๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 04-11-2013 22:03:36

เราเป็นคนอ่านขาโหด คุณโอจัดให้หนัก จัดให้เต็ม ว่ะฮ่ะฮ่า เอาให้ร้องไห้ทุกวันเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 04-11-2013 22:29:51

สนุกครับสนุกหวังว่าจะไม่โดนดองน่ะ 555+

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 04-11-2013 23:45:05

ค้างงงงงงงงงงงงงง  :a5: อยากรู้  :z3:

คำทำนายทางนั้นว่าอะไร ยังไง ไปฉกตัวเค้ามาเพราะมันมีเบื้องลึก เบื้องหลัง เบื้องซ่อน เรื่องซ้อน อะไรที่มากกว่านี้รึเปล่าาาา  o9

รออ่านต่อปายยยยยยยยยยยยย  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 04-11-2013 23:54:35

โอยยยยลุ้นเว่อออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 8 ความกลัว __ 04/11/56 P.8
เริ่มหัวข้อโดย: evasaki ที่ 05-11-2013 00:01:35

ลุ้นๆ  :a5:  มาอัพเร็วๆนะ  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 05-11-2013 14:41:40

Special   โอ+ซอ  ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ  :t3:


                                                                      (http://image.free.in.th/v/2013/ib/131105030156.jpg) (http://pic.free.in.th/id/79ee32c3ea68d3654898fedef4ca1a3e)


ดอกกล้วยไม้หลากสีที่ตอนนี้แข่งกันบานอวดความงามกันจนเต็มสวนไปหมด...สีสันหลากสีชวนแมลงน้อยใหญ่มาบินวนเวียนอยู่ทั้งชั่ววัน...ผมจ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังฉีดน้ำเบาๆ  ใส่เจ้าฟ้าใสที่ตอนนี้แตกกิ่งออกมาจากเดิมที่เจ้าตัวอุตส่าห์ขอเอามาแขวนไว้หน้าสุดเพราะให้เหตุผลว่า อยากให้มันมีเพื่อน ก็ได้สมใจ เพราะผมจัดการให้คนงานขยายพันธุ์ซะเต็มคานแขวน...

“พี่โอ..ซอว่าเจ้าฟ้าใส...มันเหนื่อยแล้วล่ะ เพราะคนงานมาดึงแขนดึงขามันออกไปหมดแล้ว...ไม่ต้องมาดึงมันแล้วนะ..”

“ทำไมล่ะ มันจะได้มีเพื่อนสีเดียวกันเยอะ ๆ ไง” มาทฤษฎีไหนดึงแขนดึงขา...ก็แค่เอาต้นเกากิ่งมันออกไปเพาะชำใหม่แค่นั้นเอง...แต่เห็นสีหน้าหงอย ๆ ของเจ้าตัวเล็ก ก็ได้แต่ยืนมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มนั่นเบาๆ  จินตนาการบรรเจิดกว่าใครๆ  เสมอเลยเชียว...

“พอแล้ว..ซอสงสารมัน เดี๋ยวตรงนั้น ตรงนี่แหว่ง..”

“พอก็พอครับ เข้าบ้านเถอะแดดร้อนแล้ว...”

“..............”  คนที่ผมชักชวนส่งยิ้มหวานจ๋อย ดวงตากลมโตเป็นประกายชอบใจเมื่อคำขอตัวเองสำเร็จ...หน้าเล็กซบลงที่ต้นแขนผมเป็นการประจบก่อนจะเดินเข้าบ้านด้วยกัน...

ผมยอมที่จะเปิดใจยอมรับความรู้สึกตัวเอง ว่ารู้สึกยังไงกันแน่ก็ทำให้เกือบสูญเสียคนที่เป็นที่รักไป...ถ้าย้อนกลับไปได้ ผมก็ไม่มั่นใจหรอกว่าความรู้สึกตอนนั้นจะทำให้ผมหยุดทำร้ายคน ๆ นี้ได้ไหม....แต่ตอนนี้ในเมื่อผมได้มานับจากนี้ทั้งชีวิต..ผมก็ไม่ต้องคิดมาก ว่าจะให้ใคร...

“..พี่โอ..อันนี้ไข่เจียว ซอทำเอง..”

“..อืม...”  นานแล้วนะที่ซอคะยั้นคะยอขอทำไข่เจียวให้ผมทาน แต่ที่ผ่านมาก็อ้างเหตุผลนั่นได้หลีกเลี่ยงมาตลอด เพราะจากวันที่ผมขอให้คุณหนูซอแห่งราชสีห์เกริกไกรเจียวไข่ให้เพื่ออยากจะแกล้งเฉย ๆ ในวันที่พบกันแรก ๆ ผมก็เจอทั้งไข่เค็ม และเปลือกไข่ น้ำมันเยิ้ม ไข่ดำ....มันก็ทำให้นึกแล้วพะอืดพะอม...เลยรู้สึกเข็ดทั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...แต่สุดท้ายผมก็....ไม่รอด...

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ.....ซออุตส่าห์ดัดแปลงนะ...ไข่เจียวใส่มะม่วงสุกกับน้ำส้มคั้น...ถ้าดีจะไปจดลิขสิทธิ์ อันนี้ซอให้พี่โอชิมคนแลกเลย..รับรองไม่เค็มและไม่มีเปลือกไข่ด้วย..”

“.............”  ...จ๊ะที่รัก...ไม่เค็มและไม่มีเปลือกไข่...แต่ทำไมต้องมีมะม่วงกับน้ำส้มคั้นด้วย..ไปเอาสูตรมาจากไหน...ผมหันไปทำตาเขียวใส่พี่ชัชที่ปิดปากหัวเราะแล้วหันไปที่อื่น....ทำไมไอ้โต้ไม่อยู่นะ ผมจะจับมันให้ชิมฝีมือน้องรักมันด้วยซะเลย...

“...นี่ครับ ลองทานดู...ซออุตส่าห์ตั้งใจทำเลยน้า...หรือจะไม่กิน...ก็ได้..ซอจะเอาไปทิ้ง..”

“..กินครับกิน...”  โอย! ทำหน้าตาอ้อนสุดฤทธิ์แล้วไหนจะส่งสายตาน่าสงสารมาให้อีก...เหมือนจะรู้ว่าผมแพ้ท่าทางพวกนี้แค่ไหน...แล้วใครจะกล้าขัด...เอาวะอย่างมากก็ไปหายากินกันไว้...ไปมั่นใจฝึกปรือมาจากไหนนะหนูซอ!!...

“..ครับ...พี่ชัชทานด้วยกันนะครับ..ซอตักข้าวให้...”

“อึก!”   อยากจะปล่อยก๊ากออกมาหากไม่เกรงใจเจ้าของไข่...ก็พอถูกชวน..พี่ชัชก็ทำหน้าเหวอพร้อมกับทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก กรรมติดจรวดจริงๆ ด้วย เพราะก่อนหน้านี้ก็หัวเราะเยาะผม...

“คือคุณซอครับ..ผมไม่ค่อยทานข้าวเช้าครับ..แค่กาแฟแก้วเดียวก็อิ่มแล้ว..”

“จะอิ่มได้ยังไงพี่ชัช นั่งลงเถอะครับ ซอเขาอุตส่าห์ชวน วันนี้ผมกะจะให้พี่เข้าสวนด้วย จะเหนื่อยนะครับ”

“..............”  คนตัวเล็กนั่นก็พยักหน้ารับคำพูดผมสุดฤทธิ์เพราะกลัวว่าพี่ชัชจะไม่ได้ชิมไข่เจียวฝีมือตัวเอง...

“..คะ...คือ ก็ได้ครับ...”

“นี่ครับ ซอตักให้ทั้งสองคนเลย..”  ปกติผมจะไม่ปลื้มที่ซอจะไปทำอะไรให้ใคร เพราะความหึงมันมีมากพอกับความรัก...แต่งานนี้รู้สึกยินดีที่ซอตักไข่เจียวใส่จานพี่ชัชชิ้นโต...ส่วนผมก็ไม่น้อยหน้าได้เท่า ๆ กัน...ก่อนจะตักใส่จานตัวเองด้วย...

“ขอบคุณครับ”

“ทานครับทาน”  ตัดใจกลั้นใจแสดงสีหน้ายินดีกับไข่ในจานเอาใจคนที่นั่งยิ้มหวานมองพวกผมอยู่... ก่อนจะลอบกลืนน้ำลาย

..สาธุ...ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ของให้ลูกเสืออย่างผมรอดพ้นจากพิษจากมหกรรมไข่เจียวรวมมิตรทั้งนี้ด้วย...


            *********************************************************


ในที่สุดสิ่งศักดิ์สิทธิก็ไม่มีจริงสำหรับผม...ตอนนี้ความปวดหน่วงๆ  ที่ท้องกำลังจะมาเยือน...ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด...เหลือบมองพี่ชัชที่ยังทำหน้านิ่งแล้วก็ได้แต่แปลกใจ...ส่วนเจ้าตัวดีนั่น..มีโทรศัพท์จากพี่ชายตระกูลเดียวกันมาพอดี ก็ยกไข่เจียวให้ผมพร้อมกับนั่งคุยโทรศัพท์ข้าวปลาไม่กิน ถ้าไปคุยไกลๆ  หน่อยก็พอจะแอบเนียนกันได้ แต่นี่นั่งคุยอยู่แถว ๆ นั้นแล้วมีการส่องดูมากินของพวกผมเป็นระยะ...พี่ชัชยกนิ้วโป้งเอาใจคนเจียวไข่ ก่อนจะหันมาทำหน้าแหย ๆ ใส่ผมตอนซอเผลอ...

...ใครบอกไม่เค็ม...ผมก็นึกว่าโรงงานผลิตน้ำปลามาเอง...เปรี้ยวซะจนนึกว่ารถน้ำส้มสายชูหกใส่ทั้งคันรถ...ไหนจะเนื้อมะม่วงแหยะ ๆ นั่นอีกเพราะเป็นมะม่วงสุก...งานนี้ไม่มีเปลือกไข่ครับ...แต่มันเป็น เปลือกส้ม!!...แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจที่คนน่ารัก ผมกับพี่ชัชก็กลั้นใจกิน...เหนื่อยกว่าการเป็นผู้นำพยัคฆราชหลายร้อยเท่ากว่าจะกินหมด...

“พี่ชัช..พี่ไม่เป็นอะไรเหรอ..ทำไมผมปวดท้อง..”   กระซิบถามการ์ดคู่ใจแผ่วเบา เพราะกลัวพนักงานบัญชีกิตติมศักดิ์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่อย่างเงียบๆ  จะได้ยิน....

 “ผมจ้องประตูห้องน้ำมานแล้วครับ แค่รอเวลา”

“..เพราะพี่นั่นแหละไปยกนิ้วให้...มีหวังเย็นนี้ได้กินกันอีกแน่...”  ดูท่าแล้วหนูซอของผมจะภูมิใจในไข่เจียวตัวเองไม่น้อย ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้กินเลยซักคำ...เป็นเพราะนิ้วโป้งพี่ชัชนั่นแหละ...

“ ผมไม่คิดนี่ครับ...ว่าโลกนี้จะมีคนทำไข่เจียว..ไม่อร่อย..”

“อย่าพูดดังเชียว ถ้าน้ำตาแตกขึ้นมา พี่โอ๋นะครับ เพราะวันนี้ไม่อยู่ทั้งไอ้โต้ ทั้งบัว”  ก็น่าจะรู้กัน ว่าถ้างอนหรือได้ร้องไห้...ใครจะเข้าหน้าได้...แม้แต่ผมยังเคยโดนหมอนปาเฉียดหน้าผากมาแล้ว...ผิดที่ตระกูลนั้นตามใจจนเหลิง หรือผิดที่ตระกูลผมที่เอาใจซะจนไม่ยอมใครแบบนี้...

“ผมไม่ไหวแล้ว เข้าก่อนนะครับ..”

“...ผมก็ไม่ไหวแล้ว ไม่ต้องบอกเจ้าตัวนะ...” 

“จะไปไหนกันครับ...ซอมีงานให้เซ็นต์นะ”

“ครับเดี๋ยวพี่ลงมา..แป๊บเดียวนะ..”  ท้องไส้ร้องโครกคราก ลมตีขึ้นจนจุก ...อย่าว่าแต่มานั่งเซ็นต์งานเลย แค่ลำพังเดินให้ถึงข้างบนห้อง ผมก็ควรจะรีบให้เร็วที่สุด...

“................”

“..แป๊บครับ แป๊บ...”  หันไปทำหน้าแหยใส่หนูซอที่ทำหน้าตาสงสัยแปลก ๆ  ก่อนจะรีบจ้ำขึ้นห้องปิดประตูห้องน้ำเสียงดังแล้วจัดการปลดปล่อยสิ่งที่โจมตีด่านหน้าผมแทบพัง...หวังว่าครั้งเดียวคงเอาอยู่นะ...แต่...


ก๊อกๆๆ

“พี่โอครับ เป็นยังไงบ้าง...ออกมากินยาก่อนเถอะครับ..”

“ ซอ...พี่ไม่เป็นอะไร...”  พยุงตัวเองออกจากห้องน้ำ ด้วยสภาพสะบักสะบอม...ซอขึ้นมาดูผมและคาดคั้นเอาความจริง ถึงได้กล้าบอก ก่อนที่จะทำสีหน้าสงสาร ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาซะยกใหญ่...

....สมน้ำหน้า อยากโกหกดีนัก ทั้งนายทั้งบ่าว...

...สรุปว่า ผมผิดสินะ..มันน่าจับมานั่งกินด้วยกันซะให้เข็ด...ว่าแต่ตอนนี้การ์ดผมไปอยู่ไหนแล้ว...

“ตะกี้ซอก็เห็นพี่ชัชวิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำเหมือนกัน เลยโทรให้พี่ต่ายให้เอายามาให้แล้ว..” ถึงจะเข้ามาพยุงผมแต่ก็ยิ้มกว้างไม่หุบ...ภูมิใจกับไข่ระเบิดหน้าด่านตัวเองล่ะสิ...

“พี่โอ ซอต้องลงไปทำงานต่อ!”

“อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนสิ ฟอด!”  ถึงจะหมดแรงแต่ผมไม่หมดไฟ หลังจากกินยาห้ามถ่ายแล้วก็เกลือแร่แล้ว ก็นอนลงบนที่นอนก่อนจะรั้งเอวบางนั่นเองมาด้วย ซอดิ้นขลุกขลักไปมา...เลยจัดการขโมยหอมแก้มนุ่มนั่นฟอดใหญ่...

“งั้นซอจะอยู่ถึงพี่โอหลับ..ตอนบ่ายเขาก็เอาเจ้าเมนคูนมาส่งแล้วนะ ซอต้องลงไปให้นมมันก่อน..”

“...เห็นเจ้าแมวยักษ์นั่นดีกว่าพี่เหรอ..”  ถึงจะบอกว่าเป็นแมวยักษ์แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่...ชื่อเมนคูน..ซึ่งผมก็พึ่งรู้จากคนตั้งว่าเป็นชื่อสายพันธ์ของแมวยักษ์...แต่ตัวเจ้าของชื่อกลับเป็น...ลูกเสืออายุ 3 เดือน...ที่เจ้าสัวใหญ่ตระกูลพยัคฆราช..คุณพ่อของผม..ส่งมาให้เจ้าตัวเลี้ยง...ถึงจะทำให้เข้ากับชื่อตระกูลก็จริง แต่เจ้าลูกเสือวัยกำลังซนนั่นก็ทำให้ผมปวดหัวได้เหมือนกัน..ที่มันไม่อยู่เพราะให้คนพาไปเข้า้ร้านตัดเล็บเล็มขน...เลี้ยงเป็นหมาขนาดนี้คงจะเสียชาติเสือน่าดู...

“เรียกต่ายมาให้สิ...”

“ไม่ได้ คนอื่นให้มันจะไม่ยอมกิน”  นี่แหละคือประเด็น มันเอาแต่มาคลอเคลียเสียจริตเสือจนบางครั้งเหมือนกับมันแย่งช่วงเวลาของผมกับซอไป หนำซ้ำเวลาอยู่ด้วยกันก็มักจะมาคลอเคลียขัดจังหวะ จนพ่อเสืออย่างผม (อย่างที่ซอเรียก) เริ่มจะหงุดหงิด..

“ไม่”

“พี่โอ จุ๊บ! นอนพักนะครับ มีอะไรก็โทรลงไป...นั่นลูกของเรานะ..”  ไม่ใช่!! อยากจะตะโกนออกไปอย่างนี้ แต่กลัวแม่เสือจะตะปบผมตาหลุดได้..แต่จุ๊บเล็ก ๆ จากปากบางนั่นก็น่ารักซะผมไม่กล้าทำอะไรหักหาญน้ำใจในตอนนี้...

“..งั้นเดี๋ยวพี่ตื่นแล้วจะลงไปหา..”

“ครับ”

มองร่างบางที่เดินออกจากห้อง ก่อนจะถอนหายใจพร้อมกับหลับตาลง...ปวดท้องไม่หาย...แต่ก็ง่วงนอนเพราะฤทธิ์ยาแก้ปวดและความเพลียจากการวิ่งเข้าห้องน้ำหลาย...รีบพักแล้วรีบลงไปขัดจังหวะเจ้าลูกเสือนั่นดีกว่า..


            ******************************************************


“เมนคูน อย่ากัดตรงนั้นสิ เดี๋ยวเสือโอลงมาเจอโดนตีแน่!”  ได้ยินเสียงซอแว่ว ๆ แล้วเชื่อเสือโอเนี่ยคือสรรพนามที่เรียกผมหลังจากได้เจ้าลูกเสือเมนคูนมา...อาจจะดูเสียภาพพจน์ผู้นำพยัคฆราช แต่ใครจะกล้า....

“ทำอะไรกันอยู่”

“เปล่าครับ เมนคูนมานี่เร็ว..มาเล่นอันนี้...พี่โอดีขึ้นหรือยังครับ”

“ดีขึ้นแล้ว ฟอด!” 

“ฮ่าๆๆ หยุดนะเมนคูน ดื้อจริงเชียว”  กำลังหวานกับคนที่ถามอาการผม แต่แรงดึงที่ขากางเกงทำให้ต้องก้มมอง เจ้าลูกเสือกำลังขย้ำขากางเกงผมพร้อมกับออกแรงดึง...เสียงครางครืดคราดเหมือนขู่ว่าไม่ให้ผมเข้าใกล้แม่มัน...ในขณะที่ซอกำลังก้มลงเจ้าลูกเสือสีขาวหม่น ๆ มีลาดพาดสีดำขึ้นมาวางบนตักตัวเอง...ผมกลับอยากจะจับมันไปขังกรงหรือจับโยนให้จระเข้ที่คุณพ่อเลี้ยงไว้ที่บ้านให้รู้แล้วรู้รอดไป...

“ซอ พี่ว่ามันดื้อมากเลย ซอจะเลี้ยงไหมรึเปล่า”

“ไหวสิครับ มันก็ไม่ได้ซนอะไรมากมายซะหน่อย”  ไม่ดื้อกะผีน่ะสิ...เวลาอยู่กับซอก็เอาแต่เอาหัวถูแขนบาง ๆ นั่นอย่างออดอ้อน  แต่พออยู่กับผมมันแทบอยากจะฉี่รดหัวถ้าทำได้...

“ซอมานี่สิ”

“.............”  เจ้าตัวเล็กทำสีหน้าลังเลเมื่อผมตบลงที่หน้าขาตัวเอง พร้อมกับส่งสัญญาณให้มานั่งตรงที่ตบ...

“..พี่บอกให้มานี่ไงครับ..”

“................”  แค่เห็นหน้าขึ้นสีระเรื่อนั่นก็ชื่นใจที่สุด ซอวางเจ้าลูกเสือนั่นลงก่อนจะยอมเดินมาหา ผมรีบจับแขนขาวนั่นแล้วดึงให้เข้ามานั่งตามที่ตัวเองต้องการ...

“..ไม่เจอกันตั้งสองชั่วโมงคิดถึงจังเลยครับ..”

“..บ้าน่ะสิ..ไม่ได้ไปไหนไกลซักหน่อยอย่ามาปากหวาน..”

“ ไม่หวานนะ..รึหวาน ชิมดูสิ”  ยกมือเรียวเล็กนั่นขึ้นมางับไล่ตั้งแต่นิ้วโป้งจนนิ้วก้อย...ก่อนจะไล่พรมจูบไปที่หลังมือ...ตั้งแต่มีเจ้าเสือนั่นมา ผมไม่ค่อยได้มีโอกาศได้จู๋จี๋เลย เพราะซอเอามันเข้าไปนอนด้วย...พลิกตัวนิดนึงก็ครางฮึ่มใส่ผมซะแล้ว...ไม่ได้กลัวนะ...แต่รำคาญมากกว่า ซึ่งมันผิดวิสัยผมที่จะต้องอดทนกับเรื่องพวกนี้...ก็แค่เห็นแขนขาวๆ  ผิวเนื้อใส ๆ ของซอ ผมก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วที่ทำร้าย?

“พี่ชัชอยู่ในห้องนะครับ”

“ช่างพี่ชัชสิ ป่านนี้คงยังไม่ฟื้น”  ยังไม่ฟื้นจากพิษไข่เจียวของซอนั่นแหละ  พี่ชัชนอนห้องด้านล่างที่สร้างต่อเติมห้องเพิ่มหลังจากที่ผมตัดสินใจมาสิงสถิตอยู่นี่..

“..พี่โอ..ซอต้องทำงานนะครับ...สั่งซื้อปุ๋ยไม่ทันเวลา อย่ามาโทษซอนะ..”

“ไม่ต้องเอางานมาอ้างเลย..”  ตอนนี้ปากและจมูกผมกำลังซุกไซร้อยู่กับหน้าอกซอผ่านเนื้อผ้าเสื้อเชิ้ตตัวบาง...มือก็เลื้อยเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตสีชมพูดอ่อนนั่น ก่อนจะลูบผิวเนื้อนุ่มลื่นมือ...

“...............”

“...............”  ในที่สุดผมก็โน้มใบหน้าน่ารักเข้ามา ก่อนจะมอบจุมพิตแสนหวานให้เจ้าตัวครางอืออาในลำคอเล่น...ดูเหมือนว่าเจ้าเมนคูนนั่นก็จะน่ารักขึ้นไม่มากวนใจ...

“ อึก! พอ แล้ว เดี๋ยวใคร มาเห็น..”

“ขึ้นห้องนะครับ”  ผมเริ่มจะทนแรงอารมณ์ตัวเองไม่ไหวเหมือนกัน กระชับกอดคนที่ซบหน้าลงบนบ่าผม...ซอพยักหน้าอย่างขวยเขิน ทำเอาผมแทบจะสำเร็จโทษซอตรงนี้ให้ได้ แต่ก็ต้องอดทน ลุกขึ้นพร้อมกับจูงมือเล็กนั่นไปด้วย...หางตามองเจ้าลูกเสือที่กำลังแทะของเล่นอยู่อย่างเมามัน อยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวจะเอาแม่แกลงมาคืน...ขอพ่อเพิ่มพลังแป๊บ...

จูงมือเล็กขึ้นบันไดอย่างระมัดระวัง อีกคนก็เอาแต่ก้มหน้า...กระหยิ่มยิ้มย่องลำพองหัวใจ ในที่สุดผมก็จะได้ในสิ่งที่ห่างหายไปซักที...โดยที่ไม่มีตัวอะไรมาขัดให้ยุ่งยาก

“..เดินดี ๆ นะ เฮ้ย! เฮ้ยยย!!!”

ครืดๆๆๆ ตุบๆๆๆ

“พี่โอ!! เมนคูนทำไมทำอย่างนี้!!! พี่โอครับเป็นยังไงบ้าง!!”

“โอยเจ็บ! ไอ้เสือบ้า!!” รู้สึกเจ็บแปลบที่ก้นกบ ก่อนจะรู้สึกปวดจี๊ดที่ข้อเท้า....ตะโกนใส่เจ้าตัวที่ตอนนี้นั่งมองสภาพผมอยู่บนบันได...เพราะโมโหเลยอย่าจะเข้าไปเตะมันซักที แต่สังขารที่ต้องไถตัวลงจากบันไดนี่สิ....ไอ้เสือเนรคุณ!!  ไม่ทันตั้งตัวเพราะมัวแต่คิดว่าถึงห้องแล้วผมจะทำยังไงให้ซอประทับใจ แต่แรงชนไม่เบาที่ขาทำให้เหยีบบบันไดพลาด หงายหลังลงมานอน
แอ้งแม้งอย่างนี้!..ถึงได้เห็นว่าตัวต้นเหตุที่ำทำให้ผมไถตัวลงมาคือเจ้าเสือร้ายนั่น...

“มันไม่ได้ตั้งใจครับ เจ็บมากไหมครับ!”  ไม่ได้ตั้งใจ...ไม่ได้ตั้งใจ...ผมจ้องดวงตาลูกแก้วของมันก็เหมือนว่ามันกำลังเยาะเย้ยผมอยู่ ซอต้องรอให้ผมหัวกระแทกพื้นตายไปก่อนใช่ไหม เจ้าเสือบ้านั่นถึงจะผิด....

“ไม่ได้ตั้งใจเหรอ...พี่ชัช!! เอาไอ้เสือนี่ไปย่างเดี๋ยวนี้!!” 

“พี่โอ!!ไม่ได้นะ!! มันเป็นลูกเรานะ!!~”

...ไม่!!! ผมไม่มีลูกเนรคุณพ่อมันอย่างนี้!!!..


** เป็นสเปน้อย ๆ ที่ลงให้อ่านคั่นเวลา เพราะไม่ได้เอาเมมตัวที่แต่งฟิคตอนที่ 9 มาจากบ้าน เลยยังไม่ได้ลงตอนนี้ ใช้เวลาช่วงเที่ยงถึงตอนนี้แต่งตอนเล็ก ๆ ให้อ่านกันเล่นๆ  และตอนที่หลัก ตอนที่ 9 ไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้เช้าจ้า เพราะแต่งเสร็จแล้ว ขอบคุณทุกคนที่ชอบค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 05-11-2013 15:02:07

 :laugh: :laugh: :laugh:


กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกสม ลูกมันรู้ไงว่าพ่อทำกับแม่ไว้เยอะ


เห้ออ กว่าจะมาถึงตอนรักกันไม่รู้ น้องซอต้องเสียน้ำตาไปเท่าไหร่ แล้วคุณโอใจร้ายกับน้องขนาดไหน


ขอบคุณค่ัะ รออออออออออออนะคะ อ้ออออนนน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 05-11-2013 15:19:59

..บทสรุปของความรักของชายหนุ่มทั้งสองตระกูล...หวานซะ
..ตอนท้ายพี่โอ คงอยาก..ฆ่าเสือ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 05-11-2013 15:31:03

    อย่างฮาเลย ในโลกนี้มีคนทำไข่เจียวไม่อร่อยด้วยเหรอ  :m20:
     
    ขอบคุณคนเขียนค่ะ  :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 05-11-2013 15:53:19

เมนคูนน่าร๊ากกก  :katai2-1: ลูกดื้อน่าดูนะเนี่ย อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 05-11-2013 16:12:16

พ่อแม่เสือ น่ารักอ่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-11-2013 16:45:22

พี่โอหงอมากอ้ะ บอกเลย 555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 05-11-2013 16:47:09

ว่าแล้วต่อไปต้องหงอซอแน่ๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 05-11-2013 16:59:11

 :t3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-11-2013 17:18:31

พ่อเสือแพ้ลูกเสือนะงานนี้ :m20:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: maxiyorka ที่ 05-11-2013 17:19:49

สงสารซออ่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 05-11-2013 17:37:41

อ่านจบแล้วพูดได้แค่ โถ่ว์ 555555555555555555555  เห็นดาวกี่ดวงคะคุณโอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 05-11-2013 18:03:19

พ่อเสือเวลาใจดีน่ารักจัง
หวานกันน้ำตาลขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 05-11-2013 18:18:58

 :z3:

ชอบบบบอ่ะ ฟิน  ฝุตๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 05-11-2013 18:43:54

 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 05-11-2013 18:52:12

น่ารักมากกกกกก  :impress2:
อ่านไปเขินไป อิอิ
พ่อเสือคงอยากขย้ำลูกเสือเต็มที่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 05-11-2013 19:30:01

ตอนนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าว่างใจเสือ :m20:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 05-11-2013 19:44:15

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: โอ๊ย ยิ้ม เหงือก บาน เลย เรา เจอ ตอนพิเศษเข้าไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 05-11-2013 20:44:15

 :เฮ้อ: อยากจะเข้าไปสอนน้องซอทำไข่เจียวจริง ๆ นะ :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-11-2013 21:06:12

 :pig4: :pig4 คนแต่งค่ะ ที่นำมาลงให้อ่าน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-11-2013 21:08:43

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:คู่แข่งตัวจริงของพี่โอ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 05-11-2013 21:26:46

กว่าจะถึงตอนนั้นหนูซอช้ำไปแค่ไหนหนอ รู้แต่เธอเป็นคนโปรดของคุณพ่อพี่โอ
และเป็นสุดที่รักของพี่โอคนอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ พี่โออิจฉาเสือ 555 ฮาดี
ขำตอนท้าย ต้องให้พี่โอเจ็บขนาดไหนเสือถึงจะผิดฮะหนูซอ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 05-11-2013 21:32:46

 :laugh:  :laugh:
สะใจ ขำเสือโอที่สุด หึงเสือน้อย เลยโดนแกล้งเลย
ต้องเปลี่ยนแผนใหม่เป็นผูกมิตรแทน ถึงจะได้กินแม่เสือนะ 5555
ซอน่ารัก กับสูตรไข่เจียวสุดสยอง สงสารคนกิน สุดๆ   อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 05-11-2013 22:21:25

ทะเลาะกะเสือ... กรำ  :try2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 05-11-2013 23:02:40

ไข่เจียวพิฆาต ปราบพยัคฆ์ร้ายอย่างคุณโอได้  ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 05-11-2013 23:33:53

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 05-11-2013 23:37:11

ให้ตายเหอะไม่น่าอ่านเรื่องนี้เลย. เป็นไงล่ะ สุดท้ายต้องคอยเปิดเข้ามาดูทุกชั่วโมง กิ้วๆๆๆรอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 05-11-2013 23:37:31

น้ำตาตกกับตอนหลักอย่างต่อเนื่องมาเจอสเปน่ารักแบบนี้ค่อยชุ่มชื่นหัวใจหน่อย  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 06-11-2013 03:31:46

 :mew5: ดื้อเน๊าะลูกของเรานี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-11-2013 05:41:47

ฮ่า. เป็นลูกที่ขัดลาภพ่อจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << Special โอ+ซอ ตอน ไข่เจียว + พ่อเสือ 05/11/56 P.9
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-11-2013 07:36:53

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 06-11-2013 11:22:26

Part 9   :L2:


มองท้องถนนสี่เลนส์ที่กำลังมุ่งเข้าสู่กรุงเทพฯ..ในหัวใจผมกำลังว้าวุ่น กำลังเข้าสู่ถิ่นที่เกิด ความคิดถึงก่อตัวขึ้นอีกครั้ง...รถไปรับผมตั้งแต่เช้า โดยมีบัวติดตามมาด้วยเหมือนเคย...ถึงจะนิ่งแค่ไหน แต่ในใจกับหวั่นไหวกับสิ่งที่จะได้พบเจอ...ในที่สุดรถครอบครัวที่ไปรับก็วิ่งเข้าสู่รั้วบ้านหลังใหญ่ กำแพงบ้านสูงท่วมหัวและมิดชิด  รถเคลื่อนไปจอดหน้าบ้านหลังสีขาวทั้งหลัง...ตลอดสองข้างทางตั้งแต่ขอบรั้วเข้ามาก็ถูกประดับด้วยสวนหย่อมสไตล์ยุโรปทั้งสองฝั่ง.. พืชพันธ์แปลกตัวถูกตั้งประดับไว้เต็มไปหมดแต่ไม่รกกลับดูมีมิติจนอยากจะก้าวลงไปชื่นชม...ไม่แปลกใจที่ผู้นำพยัคฆราชจะชอบต้นไม้ดอกไม้ขนาดนั้น...ผมมองบ้านที่ขนาดความใหญ่ไม่ต่างจากบ้านที่ผมเคยอยู่...แต่แตกต่างตรงที่บ้านของราชสีห์เกริกไกรไม่มีพืชหรือพันธุ์ไม้เยอะขนาดนี้...

“เจ้าสัวกับเจ้าสัวน้อย คอยอยู่ในบ้านแล้วครับ”

“................”  ผมกับบัวก้าวลงจากรถ...พยายามสลัดความเกรงกลัวที่มี ก่อนจะพยักหน้ารับคำแล้วเดินตามการ์ดตัวสูงที่เคยไปอยู่ที่บ้านสวนพร้อมคุณโอ...เพียงแค่ก้าวเข้าไปความเย็นของแอร์และเท้าเปล่าที่ที่เหยียบพื้นกระเบื้องสีสวยในบ้านรวมถึงบรรยากาศในบ้านทำให้ขนลุกอย่างไม่รู้ตัว...

“เชิญครับ..รบกวนคุณผู้หญิงคอยด้านนอกครับ”

“ไม่ฉันจะเข้าไปกับน้องชาย!”

“ไม่เป็นอะไรหรอกบัว รออยู่ตรงนี้ก็ได้ ซอดูแลตัวเองได้”

“แต่คุณน้องคะ...”

“.................”  มองหน้าบัวก่อนจะส่ายหัวให้น้อย ๆ เป็นการห้ามปรามในที่สุดเธอก็หยุดพูดแล้วก็ถอนหายใจ ขยับออกจากประตูที่ผมกำลังจะเปิดเข้าไปข้างใน...ในห้องที่มีคนรออยู่...ซึ่งเป็นคนแบบไหนผมก็ไม่มีโอกาสได้รู้เลย...

ประตูถูกเปิดกว้างจากคนที่เดินนำมา ก่อนที่ผมจะรวบรวมความกล้าสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอดแล้วก้าวเข้าไปในห้องนั้น...ทันทีที่ก้าวเข้าไปสิ่งที่เห็นเป็นอันดับแรกก็คงเป็นบรรดาการ์ดที่ใส่ชุดสีดำยืนเรียงรายอยู่ ทั้งหมดหันมามองผมก่อนจะค่อย ๆ โค้งให้อย่างมีมารยาท...มือเย็นไปหมด ตื่นเต้นขึ้นมาทันที....ห้องกระจกสีดำที่แยกสัดส่วนจากภายในห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือคือเป้าหมาย...เพราะการ์ดคนที่เดินนำมาเปิดประตูรออยู่แล้ว

“ยินดีต้อนรับอาคันตุกะจากราชสีห์เกริกไกร”

“...............” หันตามเสียงทักทายทางด้านซ้ายมือของตัวเองทันทีที่เดินเข้าไปในห้องกระจก...ภายในห้องหรูหรา แม้กระทั่งโซฟาหลุยส์ราคาแพงที่เจ้าของบ้านนั่งอยู่...ยกมือไหว้ตามมารยาทก่อนจะเงยหน้ามองคนที่นั่งอยู่เพื่อรอคำอนุญาตให้เข้าไปในวงสนทนานั่นได้...

ชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาด้านซ้ายมือของผมคือคนที่คุ้นตาในฐานะเจ้าของสวนที่ผมทำงานอยู่และผู้นำของตระกูลพยัคฆราช ส่วนคนที่นั่งตรงข้ามกันคือผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับคุณพ่อ...แต่ก็สง่างามไม่แพ้ลูกชาย...รอยยิ้มอ่อนๆ  ฉาบบนหน้าเมื่อมองมาที่ผม หน้าตาและท่าทางของผู้นำคนใหม่ถอดแบบออกมาจากผู้นำรุ่นก่อนอย่างไม่ผิดเพี้ยน...

“เชิญนั่งสิคุณซอ”

“...............”  ผมเข้าไปร่วมวงสนทนาของสองพ่อลูกพยัคฆราช นั่งโซฟาเดี่ยวราคาแพงที่แยกจากทั้งสองคน ส่งยิ้มน้อย ๆ ให้เจ้าสัวของบ้านหลังจากที่เงยหน้ามองอีกคนก็มองแล้วยิ้มอ่อน ๆ  ให้ผมเหมือนเดิม..

“คุณพ่อครับ..นี่ลูกชายคนเล็กของราชสีห์เกริกไกร..”

“ยินดีที่ได้รู้จัก พอดีโอมาเล่าให้ฟังฉันว่าดักสัตว์ปีกได้ก็เลยอยากจะเห็น...ไม่คิดว่าจะเป็นหงส์หนุ่มที่ดูงดงามขนาดนี้”

“............”  ทำหน้าไม่ถูกกับคำพูดของคนมีอายุ...จับสัตว์ปีกได้อย่างนั้นเหรอ...ถึงจะบอกว่าเป็นหงส์...สัตว์ที่แสดงให้เห็นถึงบรรดาศักดิ์ แต่ผมเป็นคนไม่ใช่สัตว์ปีก และไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของใคร...เลยได้แต่ยิ้มรับและทำหน้านิ่งๆ...

“อย่าพึ่งไม่พอใจฉันเลยก็แค่พูดตามคำพูดของเจ้าโอ..ที่ให้เธอมาก็แค่อยากจะเห็นหน้า..เธอเหมือนแม่มาก...ยิ่งดวงตาที่ทอประกายความเย่อหยิ่งแต่ไม่มีท่าทีก้าวร้าวนั่นยิ่งเหมือน..สบายดีใช่ไหม”

“..ครับ..สบายดี..”

“ลูกชายฉันทำอะไรไม่ดีกับเธอรึเปล่า...ถ้ามีอะไรบอกฉันได้..ต้องการหรือขาดเหลืออะไร”  ใบหน้าที่ยังดูดีกว่าอายุมีรอยแห่งกาลเวลาอยู่...ถ้าไม่คิดไปเอง...รอยยิ้มที่ส่งมาเหมือนกำลังปลอบผมกลายๆ...เจ้าสัวพยัคฆราชรู้สึกกับแม่ของผมอย่างนั้นใช่
ไหม...หรืออาจจะแค่เคยเห็นตอนออกงานกับคุณพ่อ....แต่กับอีกคนที่เอาแต่จ้องมาด้วยความเฉยชา...

“ไม่มีอะไรขาดเหลือ...ผมอยู่อย่างทุกวันนี้ก็มีความสุขดี...สิ่งที่ต้องการก็คือคำสัตย์จากผู้นำพยัคฆราชเท่านั้น..”

“ฮ่าๆๆ อย่างนั้นเหรอ ว่าไงไอ้เสือ..แกไปให้คำมั่นสัญญาอะไรกับน้องเขาไว้ล่ะ” ทั้งที่ผมทำสีหน้าจริงจังแต่เจ้าสัวกลับหัวเราะชอบใจแล้วหันไปถามลูกชายตัวเองที่นั่งเป็นท่อนไม้อยู่ตรงข้ามกัน...

“ก็ไม่มีอะไรมากครับคุณพ่อ...คุณวางใจได้...ผมบอกแล้วว่าผมรักษาสัญญาเสมอ..ผมอยากให้คุณอยู่ที่นี่ซักสองวันร่วมงานวันเกิดผมในวันพรุ่งนี้..แล้วเราจะกลับสวนพร้อมกัน”

“...............”  จ้องหน้าคนที่ชักชวนผมเข้าสังคม...ทั้งที่ผมย้ำไปแล้วว่าต้องการอยู่อย่างสงบ...

“ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่งานใหญ่ แค่เพื่อนที่สนิทเท่านั้น...ส่วนงานใหญ่เดือนหน้า..ซึ่งคุณก็..จะได้ร่วมงานเช่นกัน”

“..ครับ..”  มันไม่มีอะไรดีขึ้นจากคำพูดพวกนั้น...ได้แต่รับคำแล้วนั่งนิ่ง...เสมองกรอบรูปด้านหน้าที่เป็นรูปของคนสามคน...ผู้หญิงคนเดียวในภาพดูทั้งสวยและสง่างาม...คงจะเป็นนายหญิงของบ้าน..

“....ตามผมมาสิ ผมจะพาไปที่ห้อง...”

“...ให้คนพาไปก็ได้ครับ ไม่ต้องลำบากคุณโอ...”

“..ผมยังไม่ได้บอกว่าผมลำบาก..”  สุดท้ายก็ต้องยกมือไหว้คนมีอายุที่ตอนนี้จิบน้ำชาและมองผมอยู่...แววตาที่ทอดมองมาดูอ่อนโยน...จนทำให้นึกถึงอีกคน...ที่ไม่เคยมีให้ผมเลย ทั้งที่อายุและวุฒิภาวะก็ใกล้วเคียงกับเจ้าสัวพยัคฆราช...คนที่เป็นพ่อของผม...


            *****************************************************************


เสียงดังจากเครื่องเสียงราคาแพงที่ดังแว่วจากห้องโถงภายในบ้านด้านล่าง...ทำให้รู้ว่างานเริ่มขึ้นแล้ว ตอนนี้บัวลงไปช่วยแม่บ้านของบ้านหลังนี้ข้างล่างเพราะเธอคุยถูกคอกับแม่บ้านที่ได้เจอกันแค่วันเดียว แต่ก็มีดีแล้วบัวจะได้ไม่เหงา และไม่ต้องมาคอยตามดูแลผมมาก...มองตัวเองในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนพอดีตัวและกางเกงเดฟสีดำ..มันจะผิดที่ผิดทางหรือเปล่าหากว่าผมลงไป...แล้วเจ้าของงานจะแนะนำผมที่ไปร่วมงานในฐานะอะไร...

ก๊อกๆๆ

“คุณซอครับ เจ้าสัวน้อยให้มาเชิญไปที่งานครับ”

“ครับ”  เปิดประตูพร้อมกับยิ้มให้การ์ดหน้าเดิมที่คุณโอให้คอยดูแลผม แต่จริงๆ  แล้วก็ต้องบอกว่าให้คนคอยจับตาดูผมไว้ ไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางมากกว่า...

“ถูกใจของขวัญไหมครับ”

“ครับ สวยมากเลย ขอบคุณพี่ชัชนะครับที่ออกไปซื้อให้”

“ไม่เป็นไรครับ ลงไปเถอะงานกำลังสนุกเลย..”  ก้มหัวน้อย ๆ ให้คนที่เปิดประตูและปิดให้อย่างเบามือ พี่ชัชเป็นคนไปซื้อของขวัญที่จะต้องนำไปให้เจ้าของงานวันเกิดในคืนนี้...นาฬิกาข้อมือราคาไม่ย่อมเลย..ต้องยอมเพราะถือว่าเป็นการให้เกรียติคนใส่ด้วย...ผมต้องหาเงินไปใส่คืนเงินที่กดออกมาอีกหลายเดือนเผื่อจะได้ครบ...

“เชิญครับ”

“...............”  ประตูห้องโถงเปิดออก เสียงเพลงสากลจังหวะเร็ว ๆ  ที่ได้ยินแผ่ว ๆ ด้านนอกดังขึ้นอื้ออึง...ไฟภายในห้องมืดสลัว แสงหลากสีส่องพาดผ่านไปมาน่าเวียนหัว...กลิ่นแอลกอฮอลล์ กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งไปหมด...เสียงจอแจผสมเสียงเพลง... คนที่กำลังมึนเมากำลังโยกไปกับเสียงเพลง...ทำไมถึงรู้สึกอึดอัดขนาดนี้...ผมจ้องมองฝ่าความสลัวไปหาคนที่ยืนพิงเคาท์เตอร์บาร์คุยกับสาวสวยหุ่นดีอยู่...ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้มและกางเกงแสล็คพอดีตัว..เพียงแค่นี้ก็ดูดีกว่าหลายคนที่พยายามประทินทุกสิ่งในร่างกายแล้ว...ร่างสูงหันมามองผม...ก่อนจะเดินออกมาหา...รอยยิ้มมุมปากจากเจ้าของงานทำให้ผมอยากจะยื่นของขวัญแล้วออกจากห้องนี้ซะเดี๋ยวนี้...

“ขอบคุณนะครับที่ให้เกรียติลงมาจากห้องซักที”

“..ของขวัญวันเกิดครับ..”  ต้องถอยหลังก้าวนึงทันทีที่หน้าหล่อนั่นยื่นลงมาใกล้หูผม ทั้งที่รู้ว่าที่ทำอย่างนี้เพราะกลัวว่าจะคุยกันไม่รู้เรื่อง...แต่อารามตกใจก็มีขึ้นพร้อมกับรีบยื่นกล่องของขวัญให้เจ้าของวันเกิด...ตอนนี้คนในงานเริ่มจะหันมาสนใจผมกับคุณโอ...คนเยอะแค่ไหนผมก็ไม่รู้เพราะไม่กล้ามอง

...เหมือนมาผิดที่ผิดทางจริงๆ ด้วย...

“ขอบคุณครับ..มานี่สิ”

“อย่า!..ผมอยากจะกลับ..”  กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นแอลกอฮอล์รุนแรงจากตัวคุณโอทำให้ผมขืนแขนไว้ หลังจากอีกคนชักชวนและจับข้อมือผมให้เดินตาม...นอกเหนือจนที่สุดคือ อาการสั่นเพราะกลัวและเริ่มรังเกียจสัมผัสนั่นมีขึ้นอีกครั้ง...

“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก แค่ยืนเป็นเพื่อนผมก็พอ..”

“..............”  หลับตาลงก่อนจะกัดฟันสลัดความรู้สึกที่ก่อเกิดออก...ทั้งที่ยังรู้สึกชาที่แขนตรงที่ถูกสัมผัส...ในที่สุดผมก็เข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนคุณโอที่เดินเข้ามาหาหลังจากที่เจ้าของงานพาเดินไปยืนข้างเคาท์เตอร์บาร์เหมือนกับที่เจ้าตัวยืนตอนแรก...

“ใครครับคุณโอ ไม่แนะนำหน่อยเหรอ”

“ไม่...ไม่อยากแนะนำ...มองได้อย่างเดียว ดูแต่ตามืออย่าต้อง.” 

“โห หวง!!”

“ฮ่าๆๆ ไป ๆ สนุกกันต่อเต็มที่!”  เสียงตะโกนคุยกันเพราะเสียงเพลงที่ดังและเสียงหัวเราะของเหล่าเพื่อนที่มองหน้าผมแล้วแสดงสีหน้าผิดหวังที่คุณโอไม่แนะนำ...ดีเหมือนกัน...ผมไม่อยากคุยหรือรู้จักกับใครทั้งนั้น..

“ซักหน่อยสิ”

“ปล่อยเถอะครับ!”

“อยากให้ผมปล่อยก็ดื่มสิ ถือว่าให้เกรียติผม”  อุตส่าห์หันหน้าเข้าหาคนที่กำลังผสมเหล้าในบาร์ แต่สัมผัสที่โอบช่วงเอวทำให้สะดุ้ง ก่อนกลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ในแบบของผู้ชายจะเตะจมูกเพราะอีกคนก้มลงมากระซิบที่ข้างหู...พร้อมกับโอบเอวผมกระชับเข้าหาตัวเอง...กำมือตัวเองแน่นเพราะต้องอดทนต่อสัมผัสที่ได้รับ...ก่อนจะมองแก้วเหล้าที่เลื่อนมาตรงหน้า....

“ผม..ดื่มไม่..เป็น”

“นิดเดียวน่า ไม่เป็นอะไรหรอก ก็แค่กระดกลงไปเหมือนน้ำเปล่า..”  สีอำพันที่ถูกผสมแล้วทำให้ผมลอบกลืนน้ำลาย ไม่ใช่เพราะอยากดื่ม แต่คิดว่าผมจะดื่มลงไปได้ยังไง ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยแตะต้องของพวกนี้เลยซักครั้ง...

“คุณโอ ปล่อย ก่อนสิครับ..”

“ ไม่..คุณต้องดื่มก่อน...”  เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู ชัดเจนมากกว่าเสียงเพลงที่ดังกึกก้องในงาน...เสียงตะโกนแซวเจ้าของงานมีมาเป็นระยะ ๆ แข่งกับเสียงอึกทึก...ตอนนี้ร่างผมกับคุณโอใกล้ชิดกันเพราะแรงโอบกอดที่เอว ร่างที่สูงกว่าแนบเบียด
ร่างกายจนผมแทบจะหายใจไม่ออก อาการกลัวไม่เท่าตอนที่คุณโอตวาดและทำให้ผมเจ็บตอนอยู่ที่บ้านสวน ...ถึงแม้ว่าอาการสั่นและเกร็งตัวมีอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่ผมออกจากอ้อมแขนนี่ไม่ได้..กลิ่นกายและกลิ่นน้ำเมา..เสียงนุ่ม ๆ ที่ดังข้างหูทำให้ผมเริ่มจะเมาไปกับบรรยากาศในห้องนี้...

“....................”

“ดีมาก..อีกแก้วนะครับ..”  ทันทีที่เครื่องดื่มสีเหลืองอ่อนทีมีลูกผลไม้สีสดอยู่ก้นแก้วผ่านลงคอ ความขมปร่าก็แตะลิ้น ร้อนวูบตั้งแต่ลำคอลงไป ผมกระดกลงไปทีเดียวเพราะอยากให้คนที่กอดตระคองอยู่ปล่อยซักที...

“ พะ..พอแล้ว..ผมจะ กลับ..”

“ไม่ได้..อีกแก้วนะ..แล้วผมจะให้กลับ..”

“...............”  ลอบกลืนความขมและกลิ่นที่ยังติดปากลงไป ความร้อนที่พุ่งขึ้นมาจากในกระเพาะกำลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายในเวลาอันรวดเร็ว

“..คุณควร จะรัก ษาสัญญา..”

“ทวงจริงนะเรื่องสัญญา ก็อีกแก้วสิแล้วผมจะปล่อย...”  ร่างกายร้อนไปหมด...รู้สึกว่ากล้าที่จะหันไปจ้องหน้าคนที่พูดสับปลับไปมา...แต่ก็ยอมที่คว้าแก้วเหล้ามาอีกแก้ว... ก่อนจะกระดกลงคอไปอีก..คราวนี้ทั้งขมทั้งร้อนกว่าแก้วที่แล้ว...วางแก้วลงที่เคาท์เตอร์อย่างแรง...

“เก่งจัง เพียว ๆ เต็มแก้วยังหมดในเวลาอันรวดเร็ว”

“ ผม จะ กลับ..”  ....ทั้งที่หัวเริ่มจะมึนแต่ก็พยายามแกะวงแขนที่โอบเอวตัวเองออก...ผมกำลังจะเมาใช่ไหม...เพราะแค่ได้กลิ่นตอนเดินเข้ามาตอนแรกก็ทำให้รู้สึกมึนหัวแล้ว แต่ตอนนี้ทั้งมึนและเริ่มจะ...พยุงตัวเองไม่อยู่..จนต้องยอมที่ละจากการแกะวงแขน
ของคนที่หัวเราะเบา ๆ ข้างหูผม เอาแขนไปเกาะเคาท์เตอร์ไว้....ก่อนจะยกมือขึ้นจับที่ขมับตัวเอง...

“คงจะไม่เคยแตะของพวกนี้เลยสินะ...ผมจะสร้างภูมิต้านทานให้คุณเอง..ในทุกเรื่อง..”

“ กลับ...จะ กลับ...”

“จะรีบไปไหนครับ...คอยให้ขึ้นพร้อมกับก็ได้..”

“ ผิด...คุณโอ ผิด สัญ ญา..”  ไหนบอกว่าดื่มสองแก้วแล้วจะให้ขึ้นห้องไง...ผมก็ดื่มไปแล้ว แล้วทำไมยังจะรั้งไว้อีก

...ขี้โกงนี่นา...

“ ยอมครับ..ยอมเป็นคนผิดสัญญา..”

“ ผิดสัญ ญา คน ขี้โกง..ขี้โกง ซอ ทำไม..”  ทำไมลิ้นมันพัน ๆ พูดอะไรออกไปไม่ได้ดั่งใจ...ร่างกายก็ปวกเปียกไปหมด...

“ ก็ซอ น่า.......นี่นา...อยู่นี่นะครับเด็กดี..เดี๋ยวผมจะพาขึ้นนอนเอง..”

“อืม..ซอ ง่วง..”

“ เมาต่างหากไม่ได้ง่วง...เด็กอะไรขี้เมา...”  เสียงหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มที่พูดข้างหูผมตลอดเวลาทำให้ต้องเงยหน้ามอง...ซอไม่ได้ขี้เมาซักหน่อย...คุณโอนั่นแหละ ที่แกล้งซอ..คนไม่ดี..แกล้งซออย่างนี้ต้องฟ้องบัวให้จัดการเลย...แล้วบัวไปไหนทำไมไม่มาหาซอนะ...

“ฮึ อย่ายั่วกันสิครับ”

“..ไม่..ยั่ว...”  ยั่วอะไร...ซอไม่ได้ยั่วโมโหคุณโอซักหน่อย...ก็แค่มองแล้วยู่ปากเพราะไม่พอใจที่โดนแกล้ง...

“..คงไม่มีใครเคยเห็นสินะ ว่าหงส์แปลงร่างเป็นแมวน่ะ น่ารักแค่ไหน”

“ แมว น่า รัก ซอชอบ แมว อึก น่ารัก”  ก็เคยเห็นแมวที่บ้านพี่ต่าย น่ารักมากเลยตัวนุ่มขนนุ่ม..ซอจะไปหาเก็บแมวมาเลี้ยง...

“น่ารักมาก..”

“ ช่าย แมว อึก อืออ”

“..............”  ทำไม...คุณโอทำอะไร...จู่ ๆ ก็เอาปากมาประกบปากซอ...พยายามจะผลักออกเพราะเริ่มจะหายใจไม่ออก แต่มือหนานั่นกลับกดที่ท้ายทอยให้แหงนรับเรียวปากที่กดทับลงมา...เสียงโห่แซวดังกึกก้องจนฟังไม่ได้สรรพ...ลิ้นที่แทรกเข้ามาในโพรงปากไล่ต้อนลิ้นในโพรงปากจนตอนนี้ยืนไม่อยู่แล้ว...มีเพียงแขนแกร่งที่เกี่ยวเอวไว้...

...หายใจไม่ออก ซอหายใจไม่ออก คุณโอเลิกแกล้งซอซักที...

“ฮึก อือ...แฮ่ก”

“..หึ..หวานไปหมดขนาดนี้..มิน่าพี่ชายคุณถึงได้หวงกันนัก..ผมเริ่มจะแน่ใจว่า...ไอ้โซมันจะหวงไว้กินเองรึไง..”

“..ฮึก กลับ..ซอจะ กลับ..”  คุณโอทำให้ซอกลัว...มึนหัวไปหมดหลังจากที่ถอนปากออกไป คุณโอก็โอบกอดผมไว้พร้อมกับใช้แผ่นหลังกว้างพิงเคาท์เตอร์บาร์ไว้...ข้างนึงกอดผมให้ซบที่อกแกร่ง มืออีกข้างก็ยกแก้วเหล้าตัวเองชนกับเพื่อนที่เข้ามาชนแก้วด้วย...

“ครับ..เดี๋ยวพาไป..”

“อือ..”

“ฮิ้ววว! โห่แล้วก็บอกน้องชาย.. อย่ามาโกหกให้เสียเวลานะไอ้เสือ!!” 

“..ยินดีรับคำติชมครับ..”  เสียงทุ้มพูดสวนกับคำแซวเพื่อน ๆ เหมือนว่าร่างกายตัวเองเบาหวิว...รู้แค่ว่ายื่นมือไปกอดคอคนที่อุ้มผมขึ้นไว้เพราะกลัวตก แล้วหลังจากนั้นคุณโอก็พูดอะไรอีกจำไมได้...และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากถึงห้องแล้วเป็นยังไงบ้าง...เพราะแค่หลังสัมผัสกับเตียงนุ่มก็พลิกตัวคว้าหมอนข้างมากอด...และหลับไปในเวลาไม่นานหลังจากนั้น...


            ******************************************************************


เพราะความหนักอึ้งที่หัว ความอาการพะอืดพะอมทำให้ผมต้องพยุงตัวเองลุกจากเตียงก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำ โก่งคอเอาของเสียเมื่อวานออกจนหมด...เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น...ทำไมผมจำไม่ได้...คิดแค่เป็นเงา ๆ ว่าดื่มเหล้าแก้วที่สอง...อาการร้อนที่ท้องและรสชาติขม ๆ เฝื่อน ๆ ยังติดอยู่ที่ลำคอไม่หาย...ดึงผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่ในห้องน้ำมาเช็ดหน้าหลังจากที่ล้างหน้าอย่างลวก ๆ

/ คุณน้องตื่นแล้วโทรเข้าเบอร์บัวนะคะ แล้วบัวจะเอาน้ำแก้แฮงค์แล้วขึ้นมาเช็ดตัวให้ /

แปะข้อความของบัวไว้ที่โคมไฟเหมือนเดิม คงจะลงไปหาเพื่อน ๆ ข้างล่าง...ยังไม่อยากจะกวนตอนนี้...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนบัวนอนที่ไหน..แย่จังที่ทำอะไรเกินตัว...กลิ่นแอลกอฮลล์ที่อบอวลอยู่กับตัวเองทำให้อยากจะขย่อนของเก่าออกมาอีกรอบ...มึน ๆ หัวจนต้องล้มนอนลงบนเตียงอีกรอบ...

“...................”  ผมมองประตูห้องที่ปิดสนิท และกำลังคิดเรียบเรียงว่าเมื่อคืนผมกลับมายังไง ตอนไหน...มองนาฬิกาในโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวเตียงก็เกือบสิบเอ็ดโมงเช้าแล้ว...กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง..ก็สะดุดกับอีกประตูที่ก่อนหน้านี้ผมจำได้ว่าตรงนั้นเป็นม่านเล็ก ๆ  แต่ตอนนี้กลับเป็นประตูอีกบาน จะว่าห้องน้ำก็ไม่ใช่เพราะห้องน้ำอยู่อีกทางแล้ว...ก้าวลงจากเตียงด้วยชุดนอนของตัวเองที่บัวคงจะเป็นคนเปลี่ยนให้...ก่อนจะเดินไปที่ประตูบานนั้น..

“แฮ่กๆ อื้ออ!!”

“..............”  เสียงครางอย่างทรมานดังขึ้นทันทีที่ผมเดินไปใกล้ประตู...ใครเป็นอะไร...ได้ยินอย่างนั้นก็รีบกดปลดล็อคแล้วกระชากประตูออกทันที...

“ว๊ายยยย!!”

“......!!...........”   เสียงกรีดร้องทำให้ผมตกใจ ก่อนจะหันไปมองตามต้นเสียง ถึงกับต้องยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง

...สิ่งที่เห็นทำให้ผมถึงกับยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก...ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวกำลังคร่อมอยู่บนตัวอยู่ของชายหนุ่มที่นอนอยู่ด้านล่าง...หน้าเห่อร้อนขึ้นมา...และก้าวถอยหลัง..หญิงสาวรีบหยุดกิจกรรมก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้...ผิดกับผู้ชายที่มีท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...สายตาคมจับจ้องมาที่ผม...ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมส่วนล่างของตัวเองไว้...ดีที่ไม่ทันได้มองอะไรต่อมิอะไร แค่ได้เห็นท่าทางแบบผ่านๆ  ผมก็แทบจะช็อคไปแล้ว...

“คะ..คุณโอ...”

“ใช่ผมเอง..จะยืนมองอีกนานไหม...ออกไปก่อนทิฟฟานี่..”

“แต่โอคะ! เด็กนั่นเข้ามากวนเองนะคะ!”  หญิงสาวดูจะไม่พอใจที่ถูกสั่งให้ออกไปก่อน ทำไมขาผมถึงก้าวต่อไม่ได้ ตัวแข็งทื่อไปหมด สายตาดันไปสะดุดกับร่างกายขาวเนียนของคนเป็นเจ้านาย ดูเหมือนว่าถ้าผมยังก้าวไม่ออก คงจะได้เห็นอะไรไม่ดีไม่งามมากไปกว่านี้แน่ เพราะฝ่ายหญิงทำท่าจะเข้าไปหาคนที่นอนข้างกันอีกครั้ง...

“ผมบอกให้คุณออกไป”

“โอคะ คือ..”

“ ออกไป”

“ค่ะ” หญิงสาวลุกพรวดขึ้นพร้อมผ้าห่ม ก่อนจะ...ไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้ามาใส่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ

“…ขอโทษ ครับ……” 

“..................”

“..................” ค่อย ๆ ชักเท้าออกจากห้องนั้นอย่างเชื่องช้าหลังจากพยายามรวบรวมสติที่เบลอ ๆ ....ปิดประตูลงอย่างแผ่วเบาก่อนจะยืนพิงประตูอยู่อย่างนั้น... หัวใจเต้นถี่จนแทบจะกระเด็นออกมา...ผมผิดที่เปิดเข้าไปอย่างไม่คิด หรืออีกคน..หน้าไม่อาย...อาการคลื่นเหียนมีขึ้นมาอีกแล้ว..

“เปิดประตูให้ผม”

“..มะ..ไม่..”

“จะเปิดดี ๆ หรือจะให้พังประตู แค่เอาตัวมาดันประตูไว้ มันไม่ได้ต้านแรงผมได้หรอกนะ”

“..ผม ขอโทษ คุ คุณโอมีอะไรครับ..”  เพราะดูแล้วตอนนี้ไม่มีอะไรที่ต้องคุย นอกจากเรื่องผมเข้าไปขัดจังหวะ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจ...

“.................”

“.................”  เสียงเงียบไปแล้ว...แต่ผมก็ยังใช้ตัวดันประตูไว้ เงี่ยหูฟังจนชิดประตู...คงจะแค่แกล้งผมแน่ ๆ

....ผมจะกลัวอะไร...เพราะเรื่องแบบนี้มันเรื่องธรรมดาของผู้ชายสินะ...ทั้งที่ตัวผมเองที่ไม่ไม่เคยกับเรื่องพวกนี้...ถอนหายใจอย่างโล่งอก...หวังว่าคุณโอจะไม่เอาเรื่องนี้มาหาเรื่องผมหรอกนะ...ก็คนมันไม่ได้ตั้งใจ...

“..ทำอะไรอยู่ทั้งที่ผมบอกให้เปิดประตู...” ... เสียงจากไหน...หรือว่า..

...ประตูใหญ่...

“คุณโอ!”   


***  :pig4: หวังว่าจะชอบกันนะคะ  คนเขียนเป็นคนที่ทอร์คไม่เก่งเอาซะเลย...แค่ขอบคุณทุกวิวทุกเมนท์จากใจค่ะ ถึงจะไม่สนุกหรือเร้าใจ  แต่มีคนอ่านและคนชอบก็ดีใจมาก ๆ แล้วน้า..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 06-11-2013 11:31:43

คุณโอ :z6: ซักที แทนซอ

ทำไมทำอย่างน้ี ทั้งที่ ซอ นอนอยู่ห้องข้างๆ :m16:

แล้วยังเข้ามาหาซออีก อย่าบอกว่าค้างง แล้วมาลงกับซอนะ   :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 06-11-2013 11:57:33

มารอทุกวัน ถ้า มาต่อทุกวัน ก็เจอกัน  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 06-11-2013 12:28:25

น้องซอไร้เดียงสามากก
จะโดนเสือกินอยู่แล้ววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 06-11-2013 12:40:17

เกลียดคุณโอที่แกล้งน้อง! :fire: :beat: :beat: :beat:

แต่ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ  มาอัพก็เร็ว เป็นปลื้มมม :heaven

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 06-11-2013 12:53:30

 :ling1:  ถ้าไม่มีสเปฯมาคั่น  อาจเกลียดคุณโอ  จนให้พี่โซเป็นพระเอก 
ตะว่า :m28:คุณหมอน่าจะคู่กับพี่โซรึเปล่า?

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 06-11-2013 12:59:30

โอจะทำอะไรซออย่านะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 06-11-2013 13:06:03

 :lin :ling1:

บอกตง  ค้างงงงงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 06-11-2013 13:12:01

น้องซอต้องรู้โลกให้เยอะกว่านี้นะ

คำผิดนิดนึงค่ะ "เกียรติ" นะคะ ไม่ใช่เกรียติ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 06-11-2013 13:24:15

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:คุณโอจะทำรัยน้องซอไหมนะ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 06-11-2013 13:39:19

ไม่ชอบอิคุณโอ  :z6:

มาลวนลามน้องต่อหน้าคนเยอะแยะ ทำเหมือนน้องเป็นของเล่น เสร็จแล้วก็มาเอากะสาวทิ้งน้องนอนไม่สบายอยู่ห้องข้างๆ แล้วตามมานี่ เดี๋ยวก็มารังแกน้องอีกชัวร์  :serius2:

จะรอดูตอนที่ต้องคอยตามง้อน้องแต่น้องไม่สน หึ  o3

รออ่านต่อออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 06-11-2013 13:46:47

เหอๆ ทำอะไรน้อ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-11-2013 13:56:15

ว้ายยย อีตาคุณโอจะมาต่ออารมณ์กับน้องซอมั้ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 06-11-2013 14:18:45

อีคุณโอนี่ น่าหงุดหงิดชิบบบ
มอมเหล้าละฉวยโอกาสส เลวมากกกก

:pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-11-2013 14:38:27

อย่ามาลงที่น้องซอนะ
สั้นจังอยากให้มายาวๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 06-11-2013 14:40:09

..หนุ่มน้อยเปิดไปเจอฉากเข้าพระเจ้านางพอดี แต่ก็ชอบนะที่ซอไม่คิดมาก และคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย
..แต่ดูเหมือนคนที่แคร์และคิดมากน่าจะเป็น.........คุณโอ สะใจชอบนายเอกแนวหยิ่งๆไม่สนใจอะไรพระเอกมากๆแบบนี้แหละ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-11-2013 14:49:10

อิคุณโอก็ยังดีนะ ที่ไม่ฉวยโอกาสทำอะไรน้องซอตอนเมาอ่ะ :katai2-1:
แต่จะอารมณ์ค้างมาทำร้ายน้องหรือเปล่าล่ะคราวนี้ อย่านะ ไม่งั้นโดน :beat: แน่ๆ
น้องซอเมาแล้วน่ารักอ่ะ :o8:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 06-11-2013 14:58:17

ไรท์ลงบ่อยมาก แต่ละตอนก็ยาวโคตร อ่านจุใจเลย ชอบๆ ลงแบบนี้บ่อยๆนะครับ ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 06-11-2013 15:26:01

สงสารน้องซอจริงจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 06-11-2013 15:30:56

     นายโอ :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-11-2013 15:54:52

 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 06-11-2013 16:01:39

มาต่อไวนะ..ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีจร้าาา...จะติดตามต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 06-11-2013 16:16:15

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-11-2013 16:39:38

กรี๊ดดดด คุณโอไม่แมนเลย มอมเหล้าน้องแถมฉวยโอกาสอีก แล้วยังมามีอะไรกับผู้หญิงให้น้องเห็นอีก ติดลบบบบยาวค่ะ :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 06-11-2013 17:02:31

คุณโอนี่น่าจับโขกกำแพงซะจริง  :z3:
แกล้งน้องเดี๋ยวเหอะ  เดี๋ยวให้โซมาเอากลับไปซะเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: tulakom5644 ที่ 06-11-2013 17:14:48

อ่านแล้วติดเลยเรื่องนี้......ซอน่ารัก....คุณโอก็น่าหมั่นไส้(แต่ชอบมากกกก)

เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่าาาาาาา  :L2: เขียนสนุกมากค่ะ  ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-11-2013 17:22:48

คุณโอนิสัยไม่ดี
แกล้งมอมเหล้าน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-11-2013 17:40:43

จะเป็นยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 06-11-2013 17:55:10

อยากอ่านNC ครับบบบบบบบบบบบบบบบบ  เมื่อไหร่จะมา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 06-11-2013 18:05:56

ค้างเบยยย คุณโอจะทำอะไรน้องซอ  :hao5:   คุณโอดูโหดร้ายยย  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 06-11-2013 18:14:22

เก๋ๆ เลยยยยยยยยยย กรี้ดๆ คุณโอ อย่าแกล้ง หนู๋ซอ มากดิ 555+

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 06-11-2013 18:33:06

สนุกมากคร่า  น่าติดตามเรื่อยๆ ^^

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 06-11-2013 19:53:25

 :ling1: :ling1: อยากอ่านต่อแว้ววค่า :ling2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 06-11-2013 20:00:00

เสร็จแน่  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 06-11-2013 20:39:03

น้องซอน่ารักอ่ะ คุณโอนิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 06-11-2013 20:42:43

ค้างงงงงงงงงงงง :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: august23 ที่ 06-11-2013 22:46:40

ตอนนี้รู้สึก...............ค้าง พอๆกับพี่โอ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 06-11-2013 23:14:54

สนุกมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 07-11-2013 00:39:18

 :mew1: nc จัดหนักเลย ตอนหน้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 07-11-2013 02:27:31

ค้างอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: normiechan ที่ 07-11-2013 09:11:08

คำเดียวสั้นๆค่ะ หมั่นไส้คุณโอค่ะ แบบสงสารน้องซอเจอคนหื่นแบบนี้ไม่น่าไว้ใจเลย
แถมลวนลามน้องขนาดนี้ มามีสัมพันธ์กับแม่สาวทิฟอีก แอบขยะแขยง.555 สงวนไว้
ให้น้องซอค่ะ เหมือนคุณโอสนุกที่ได้ปั่นหัวซอ ขอให้ซอเล่นตัวเอาให้กระอักค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-11-2013 10:55:59

เห้อ ซอน้อซอ ไม่น่าเลยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 07-11-2013 13:02:28

คุณโอ ..... อย่านะ ! อย่าช้า ! 55555 หลอกกกก อย่าทำอะไนน้องซอตัวเล็กน่ารักของเค้านะะะ แม่ยกน้องซอเยอะนะจะบอกให้
คุณแม่ซอกับเจ้าสัวต้องมีซัมติงงงงงงง อาจชอบพอกันแต่ถูกพ่อซอแย่งมา หรือไร ยังไง ว้ากกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 07-11-2013 15:09:39

มารออออออออออ
อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณโอ อย่ารุนแรงกับหนูซอนะ!!!!  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 07-11-2013 16:26:02

เลว!!! ระยำสิ้นดี กระโดดถีบขาคู่ พร้อมจิกหัวตบแล้วกดน้ำ
เฉดหัวนายโอทิ้ง แล้วเดินสวยๆเริ่ดๆจากมา แม่ตอนพิเศษจะแลดูหวาน
แต่ก็ไม่ช่วยให้ดูดีแต่อย่างไร ไม่ใช่แค่เกลียดแต่ขยะแขยงคนสันดารแบบนี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 07-11-2013 18:03:14

 :เฮ้อ:
เฮิ้ออออออออออออ!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 07-11-2013 18:15:57

คุณโอจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย :katai1:

มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: nomo9 ที่ 07-11-2013 18:49:54

อร๊าาาาาก พ่นไฟใส่อีตาโอ มารังแกน้องซอของเค้าาาาา >____<

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-11-2013 20:45:31

 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 07-11-2013 22:17:09

 :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 07-11-2013 22:20:09

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: aeed ที่ 08-11-2013 06:47:31

 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 08-11-2013 08:28:25

หนูซอออออออ เมื่อไหร่จะมา  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 9 ล่วงเกิน_06/11/56 P.10
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-11-2013 09:11:44

กรี๊ดหนูซออ เพิ่งได้มาอ่าน

สนุกมากค่ะ รอนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 08-11-2013 20:29:06

Part 10    :L2:


ยืนพิงประตูแทบจะเบียดเป็นเนื้อเดียวกัน...คนที่ถือวิสาสะเปิดประตูบานใหญ่เข้ามาในห้องผมยังอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวเผืนเดียวอยู่เลย...ร่างกายขาวกำยำทำให้เผลอมอง

...ทำไมผมต้องกลัวด้วย...แต่...กลัวสิ...เพราะไม่รู้ว่าคุณโอจะทำอะไร หรือจะลงโทษที่ผมเข้าไปขัดจังหวะ...

“ ..ผม..ไม่ได้ ตั้งใจ...ขอโทษ ครับ..”

“งั้นเหรอ...สำนึกผิดด้วยเหรอ..”

“ คะ ครับ ผมผิดไปแล้ว”   ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ เมื่อคนที่เข้าขั้นคำว่าโป๊เดินอาด ๆ เข้ามาผมที่ยืนเบียดประตูอยู่...รีบกระถดตัวเลื่อนตามผนังสุดท้ายก็วิ่งพรวดออกจากตรงนั้น..

“เดี๋ยวสิ!”

“อย่าครับคุณโอ ปล่อยเถอะ!”  แต่ก็ช้ากว่าคนที่พุ่งเข้ามาเหมือนตั้งใจจะตะครุบผมไว้...แขนทั้งสองข้างถูกยึดไว้ก่อนจะถูกดึงไปใกล้คนที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ผ้าเช็ดตัว...

“รู้รึเปล่าว่าเรื่องอย่างนี้ ถ้าถูกขัดจังหวะ หรือถูกทำให้ค้างจะทรมานแค่ไหน..”

“.............”  ส่ายหัวรัว ๆ ออกไปพร้อมกับอาการชาที่แขน  สีหน้าที่บ่งบอกว่าเหมือนจะโกรธผมมากทำให้ตัวเริ่มสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่...ไม่ใช่ว่าไม่เคยแต่ก็แค่การฝันเปียกธรรมดา...เรื่องแบบนี้ไม่เคยอยู่ในหัวสมองเลยทั้งที่รู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชาย...

“งั้นผมสอนดีไหม”

“ สะ สอน อะไร ปล่อยเถอะ!”

“บอกแล้วไงว่าผมจะสร้างภูมิต้านทานให้คุณ ทุกเรื่อง”

“อย่า! อึก!”  พูดได้แค่นั้นก่อนจะกลืนน้ำลายเพราะรู้สึกว่าของเสียเมื่อคืนกำลังจะขย้อนออกมาอีกรอบ...

“ทำไมเหรอ..มานี่สิ”

“ไม่!! คุณโอปล่อยเถอะ ผมขอโทษไปแล้ว!!”  พยายามข่มความกลัวที่วิ่งเข้าสู่หัวใจ ร่างกายเริ่มสั่นระริกเมื่อมองสีหน้าและแววตา รวมถึงคำพูดแปลก ๆ ที่คาดเดาไม่ได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร...ผมเซตามแรงฉุดที่แขนทั้งสองข้าง..ร้องประท้วงเสียงดังเมื่อจุดหมายปลายทางที่เห็นอยู่ก็คือที่เตียง...ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย...

“ผมไม่ได้โกรธคุณ...ผมแค่จะทำให้คุณรู้ว่าความรู้สึกของผมมันเป็นยังไง!”

“ โอ๊ย! ผม ไม่ ได้ ตั้งใจ!”  ตวาดเสียงดังใส่คนที่เหวี่ยงผมลงที่เตียงอย่างง่าย ๆ แต่ก็แรงจนรู้สึกจุก..ก่อนที่ร่างสูงนั่นจะขึ้นคล่อมทันทีที่ผมล้มตัวนอนลง  แขนทั้งสองข้างถูกตรึงไว้ข้างลำตัว

...ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นได้อย่างมากมาย แต่เป็นเพราะผมเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้หลายครั้ง ทำให้รู้ว่าต้องตั้งสติ สะกดความกลัวที่เกิดขึ้นให้ได้มากที่สุด...

“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”

“คุณโอ ปล่อยผม! ไอ้บ้า!!”

“..หือ..กล้าด่าผมเหรอ..”

“กล้า ไอ้โรคจิต!! ออกไป!!”  เป็นไงเป็นกัน ตอนแรกคิดว่าจะแกล้งกัน แต่อีกคนกลับปลดผ้าเช็ดตัวที่ใส่อยู่เผยให้เห็นชั้นในสีขาว...ถึงจะคิดว่าจะเห็นอะไรมากกว่านี้ก็เถอะ แต่แบบนี้มันก็เกินไปคิดจะทำอะไรกันแน่!!

“..งั้นลองเล่นอะไรสนุก ๆ แบบโรคจิตดีไหม..”

“..บัวช่วยซอด้วย!! ออกไป!!”  อยากจะร้องไห้ แต่ความโมโหที่อีกคนจงใจจะแกล้งกันมีมากกว่า ตะโกนออกไปเสียงดังก่อนจะบิดตัวไปมาเมื่อมือหนานั่นรวบข้อมือผมไว้ด้วยมือเดียว อีกมือกำลังดึงขอบกางเกงนอนผมลง...

“..ห้องแต่ละห้องในบ้านเก็บเสียง ยกเว้นห้องคอนเนคของผมกับคุณ..แล้วก็..ขาสวยนะครับ..”

“ ไอ้!! อุบ!”

“..อืมม...”  กำลังจะอ้าปากด่าและดิ้นสุดแรงเมื่อกางเกงนอนร่นลงไปถึงหัวเข่า มือหนานั่นลูบบริเวณโคนขาผมเบา ๆ แต่ริมฝีปากหนานั่นโฉบลงมาประกบปากผมไว้ก่อน...มือที่จับข้อมือขยับให้แน่นขึ้น ก่อนจะกดขาตัวเองกดทับขาผม...

ลิ้นร้อนลุกเข้าภายในโพรงปากอย่างง่ายดาย เพราะถึงจะพยายามปิดปากและหันหนี แต่มืออีกข้างที่ลูบต้นขาผมอยู่กลับยื่นมาบีบปากให้เผยอออก..ความเจ็บแปลบที่ปลายคางทำให้ต้องอ้าปากประท้วง ลิ้นชื้นแฉะรุกเข้าสำรวจจนน้ำลายไหลซึมออกมุมปาก...กำมือแน่นขึ้น เกร็งตัวไปหมด มันจะเกิดอะไรขึ้น...จะทำอะไร...

“ฮึก อ่า...”

“ฮึๆๆ ยั่วอารมณ์ชะมัด...”

“ฮึก อย่า! คุณควรจะ ให้ เกียรติผมบ้าง!!”  หลังจากอีกคนถอนปากออกยกตัวขึ้นมองหน้าผมอย่างอ้อยอิ่ง ก็รีบโกยอากาศเข้าปอด..แล้วหันมองคนที่ยิ้มเยาะ... ก้มมองตัวเองที่กางเกงนอนล่นไปถึงขา เห็นแต่ชั้นในสีเดียวกัน...อารมณ์โกรธาพุ่งขึ้นเพราะมันจะทำเกินไปแล้ว... ผมไม่ใช่ของเล่น.. หรือคนที่จะทำอะไรก็ได้ ....พอที่จะมาทำเรื่องแบบนี้อย่างไร้ยางอายกับผม...ทั้งที่เนื้อตัวยังสั่นแต่ก็ตะโกนออกมาอย่างเหลืออด...

“งั้นเหรอ ผมควรจะทำอย่างนั้นเหรอ.”

“คนอย่างคุณ...มันก็แค่เสือร้ายตัวนึงที่ต้องการความอยากเด่น อยากเอาชนะ!!...คุณคิดว่าผมเป็นตัวอะไร!! เห็นว่าผมไม่รู้อะไรเลยรึไงถึงทำเรื่องบ้า ๆ พวกนี้แล้วอ้างว่าเป็นการสอน!...ผมไม่ใช่คนโง่พอที่จะไม่รู้ว่าคนอย่างคุณ..มันไม่เหมาะที่จะเป็นผู้นำใคร!!”

ปึก!!

"โอ๊ยย! ฮึก"

“พูดพอรึยังครับ...ผมไม่ใช่เสือร้ายธรรมดานะครับ...ผมเป็นเสือหิวด้วย...ต้องการความเด่นความดัง...กระหายอยากเอาชนะ...โดยเฉพาะการปราบหงส์ที่พยศอย่างคุณ..อยากให้คุณรู้จังว่าเวลาเสือต้องการผสมพันธุ์มันทำยังไงบ้าง...”

“อยะ อย่า! ปล่อย!ผม เป็นผู้ชายนะ!!”  แรงชกที่หน้าท้องทำให้ผมตัวงอ...น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่...สมเพชตัวเองที่เป็นอย่างนี้ อ่อนแออย่างนี้...ความจุกนั่นวิ่งพล่านไปทั่วหน้าท้อง...ทรมาน...แต่ก็พยายามจะเตือนสติคนที่กำลังจะทำอะไรโดยที่ผมไม่มีทางสู้.

“....หึ ๆ...ผมจะบอกคุณไว้นะ ว่าผมไม่ได้เป็นเกย์...แต่...เสืออย่างผมกลับอยากเอาชนะหงส์ตัวผู้อย่างคุณไง...”
แคว่กก!

“ ฮึก ปล่อย!!”  สติแทบจะหลุด กับคำพูดล่อแหลมของคนที่คล่อมผมอยู่ สีหน้าและแววตาก็ไม่ต่างกับเสือที่กำลังจะฉีกเนื้อเหยื่อที่จับได้...กางเกงผมถูกกระชากออกจากขา พร้อมกับเสื้อนอนที่ตอนนี้ขาดติดมือนั่นออกไป...ไม่มีแรงขัดขืน...เพราะอ่อนแรงไปหมด..แค่ขยับตัวก็เจ็บที่หน้าท้องที่ต่อย...ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว...ไม่ใช่คนจริงๆ สินะ...

..ผมจะทำยังไงดี...จะทำยังไง ผมถึงจะรอดพ้นเหตุการณ์แสนอัปยศพวกนี้ได้...เหตุการณ์ที่หยามทุกอย่างในชีวิตผม...

“ ฮึๆๆ  ฟอด!”

“ฮึก ฮืออ ปละ ปล่อย...”  เหมือนตัวเองกำลังจะแตกสลาย...กลัว...เมื่อถูกเอาจริงความกล้าที่สู้เรียกขึ้นมาเพื่อกดทับความกลัวกลับหายไปในทันทีที่ปากหนานั่นประทับจูบที่ต้นคอ และกำลังซุกไซร้กับซอกคอผม...น้ำตาที่กลั้นไว้เพื่อแสดงให้เห็นว่าเข้มแข็งกำลังไหลออกมาประจานความอ่อนแอของตัวเอง...

ก๊อกๆๆๆ

“...บัว!!..ช่วยซอด้วย!!..”

“หึ้ย!!!”

“ฮึก จะทำอะไร!! ปล่อยนะ!!” ทันทีได้ยินเสียงเคาะประตู และผมก็ตะโกนขึ้น อีกคนก็รีบลุกแล้วฉุดแขนผมให้ลุกขึ้นตาม ก่อนจะอุ้มทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในสภาพไม่น่าดูเดินเข้าห้องน้ำไป...

“คุณน้องคะ อยู่ไหนคะ”

“ฮึก! บะ”

“อยากให้ผมล้มตระกูลคุณพรุ่งนี้เลยก็ลองดู...บอกไปว่าอาบน้ำอยู่แล้วให้ออกไปซะ..ถ้าคุณไม่อายก็ให้เปิดประตูเข้ามา..ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ว่าไงครับ..”  เสียงกระซิบแผ่วเบาหลังจากที่เปิดฝักบัวให้ไหลรดทั้งคู่หลังจากวางผมลง...ร่างกายเปียกปอนไปหมด...ร่างสูงยังกอดรัดและผลักให้ผมชิดผนังห้องน้ำเพื่อไม่ให้หนีไปไหน...ด้วยความที่ยังเจ็บหน้าท้องทำให้อีกคนต้องใช้แขนรั้งเอวผมไว้ด้วย....หันมองคนทีพูดตาขวาง....โกรธ....กลัว...ผมมีทางเลือกไหมว่าจะทำยังไง...

“ฮึก ซออาบน้ำอยู่! บัวออกไปก่อนเลย เดี๋ยวซอจัดการเอง!”

“ได้ค่ะ งั้นมีอะไรโทรหาบัวนะคะ จะได้ทานข้าว!”

“ได้..เดี๋ยวซอ..โทรหา!”  ตะโกนออกไปฝ่าเสียงน้ำฝักบัวที่ไหลอยู่...กลั้นเสียงและยืนตัวแข็งเมื่อปากหนานั่นเริ่มที่จะก้มลงมาเลียและกัดที่บ่าผมเบาๆ ทั้งที่อยากจะร้องให้บัวช่วย...แต่ผมก็ทำไม่ได้....ทั้งผมและผู้นำพยัคฆราชอยู่ในสภาพชั้นในตัวเดียวทั้งคู่...สภาพมันเกินทำใจให้คิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมดา...หยดน้ำเกาะกล้ามเนื้อขาวสะอาดทั่วทั้งตัว...ทั้งที่เป็นภาพที่สวยงามแต่ผมกลับขยะแขยงร่างกายของคนที่กำลังสร้างความบัดสีให้ผม....

“..ดีมากเลย...เรามาต่อกันนะ...”

“..ฮึก ขอร้องล่ะ...ปล่อยผม...ให้ผม ทำอะไรก็ได้ ฮึก แต่อย่า ทำอย่างนี้เลย..ฮึก”  ขอร้องออกไปทั้งที่น้ำตากำลังไหลแข่งกับน้ำฝักบัวที่ไหลรดตัว..ปากหนายังพรมจูบไปทั่วบริเวณลาดไหล่....ร่างสูงเบียดตัวเข้ามาหาผมจนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เสียดสีกับเนื้อตัว....สิ่งที่ผมต้องหลับตาแล้วร้องขออย่างคนอับจนหนทาง...

“หึ..ทุกอย่างเลยเหรอ...”

“ฮึก ได้...ขอแค่ อย่าทำเรื่องที่ทำให้ผม ไม่อยากมีชีวิตอ..ยู่ และฮึก คุณ ก็ ต้อง รักษา สัญญา เรื่องครอบครัวผม..”

“ขอมากไปรึเปล่า...เท่ากับว่าไม่ให้ผมใช้สิทธิเจ้าของเหยื่อเลยละสิ”

“..ฮึก...”   พูดอะไรไม่ออก...เหยื่องั้นเหรอ...กัดปากตัวเองแน่นเพราะเนื้อตัวที่ร้อนผ่าวก่อนหน้านี้กำลังหนาวสั่นเพราะกระแสน้ำที่ไหลรดอยู่ตลอดเวลา...

“ คุณ ก็ ทำใน ฐานะ เสือ ที่ตะครุบหงส์อย่าง ผมได้..ฮึก แต่ขอร้อง อย่าทำเรื่องน่าอายอย่างนั้น เลย ฮึก...”

“งั้นเหรอ...ในเมื่อเสือจับเหยื่อไว้..ก็ต้องมีหยอกล้อบ้างสินะ...ว่าง่าย ๆ ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้...แล้วคุณจะได้สิ่งที่ต้องการ..ว่าไงครับ..”

“ ฮึก อึก”

“อืมม”  ยอมที่จะเงยหน้าและเผยอปากออกรับจูบของอีกคนที่มอบให้ทั้งน้ำตา...หลับตารับเส้นทางชีวิตที่แสนจะอัปยศ...การหยอกของเสือที่จับเหยื่อได้...คงเป็นการหยอกล้อที่หงส์อย่างผมไม่มีทางขัดขืนอะไรได้...ไม่เช่นนั้นกรงเล็บแข็งแรงและเขี้ยวที่เงาวับอาจจะฉีกผมเป็นชิ้น ๆได้ในพริบตา...

“ผมสัญญาว่าจะไม่ล่วงเกิน.....เข้าไปในร่างกายของคุณ...”

“ อึก ฮือ...ออกไป...”

“แล้วเจอกันครับ อาบน้ำแต่งตัว ผมจะพาไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อนผม..”

“ฮึก ฮือออ อึก ฮือออ ไอ้ชั่ว!! ฮืออ”  แผ่นหลังเปลือยเปล่าค่อย ๆ ไถหลงกับผนังห้องน้ำหลังจากที่อีกคนยอมที่จะออกไป ทิ้งให้ผมระบายความอัดอั้นทั้งหมดออกมากับน้ำตาที่รินไหล...เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้รู้ว่านอกจากเรื่องนั้นที่ผมขอ...อีกคนมีสิทธิที่จะทำอะไรนอกเหนือจากนั้นได้ทุกอย่าง...

...คุณแม่ครับ...ชีวิตที่คุณแม่ให้ซอมา...มันดูเลวร้ายจังเลย...ซออ่อนแอเหลือเกิน...ไม่มีแรงแม้แต่จะยืนเพื่อต่อสู้กับอำนาจเสือร้ายอย่างผู้นำพยัคฆราช...ซอหาเรื่องเอง...ซอมันไม่มีปัญญาที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น....ซอมันก็ดีแต่คิดว่าตัวเองจะเข้มแข็ง....แต่ก็ทำได้ยากเหลือเกิน...เพราะสิ่งที่ไม่คิดจะได้เจอ...มันก็ยังทำให้ซอแทบบ้าได้...คุณแม่ครับ....สงสารซอใช่ไหม...ไม่ต้องสงสารหรอก...ก็แค่ปางตาย...แต่มันก็ไม่ทำให้ซอตายใช่ไหม

“หน้าคุณน้องแย่มากเลย ตกลงว่าจะไปทานข้างนอกใช่ไหมคะ เห็นคุณโอมาบอกบัวว่าไม่ต้องเตรียมกับข้าวไว้ให้คุณน้อง”

“อืม...บัวทานข้าวหรือยัง...ซอไม่เป็นไรหรอก เมื่อคืนเผลอดื่มเยอะไปหน่อย..”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ บัวทานตั้งแต่เช้าแล้วกับพวกแม่ครัว พวกนั้นดีกับบัวมาก คงคิดจริงๆ ว่าบัวเป็นพี่สาวคุณน้อง”  บัวพูดแล้วยิ้มให้ผม ก่อนจะพาผมเดินออกจากห้องหลังจากที่จัดการกับร่างกายผมเสร็จแล้ว...

ไม่นานผมก็นั่งคู่คนขับในรถคันหรู  มีรถของเพื่อนคุณโอขับตามหลังมาประมาณ 3 คัน สารถีที่บังคับผมมาด้วยบอกว่าเป็นเพื่อนที่อยู่เมืองนอกจะอยู่อีกวันนึงถึงจะกลับ พร้อมกับพวกผมที่จะกลับสวนพรุ่งนี้  ก่อนหน้านั้นก็ต้องแวะรับคุณอาทิตย์ก่อน

...คนขับที่เป็นถึงผู้นำพยัคฆราชพารถวิ่งเข้าจอดใต้ตึกสูงเสียดฟ้า ก่อนจะลงจากรถ ทำให้ผมต้องลงตามและไปยืนอยู่ข้าง ๆ เพราะอีกคนพยักหน้าเรียก....รถอีกสามคันก็จอดเทียบ...ผู้หญิงสามคนรวมทั้งผู้หญิงที่เห็นบนเตียงคนนั้นด้วย และผู้ชายอีกสี่คนเดินลงมาสมทบก่อนจะขึ้นลิฟท์ไปชั้นที่สูงที่สุด...

“ใจคอแกจะไม่แนะนำน้องเขาให้พวกฉันรู้จักเหรอวะโอ…แมร่งกอดอยู่นั่น..”

“อยากรู้จักไปทำไม คนของฉันก็ควรจะมีแค่ฉันที่รู้จัก”  ได้แต่ยืนนิ่งข่มความสั่นเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้น....เพราะอ้อมแขนนั่นโอบเอวผมไว้ตลอดเวลาที่อยู่ในลิฟท์...จนผู้หญิงที่เห็นบนเตียงมองผมตาเขียวอย่างน่ากลัว...

“โธ่...ไม่ได้เหรอ...ฉันรู้ว่าน้องเขาชื่อซอ แล้วยังไงวะ ชั่วคราวหรือตลอดไป...”

“ก็คงจะค้างคืนล่ะสิ...ฟานี่ว่าเราควรจะต่อจากเมื่อเช้านะคะโอ...ยังไงผู้หญิงก็ดีกว่าถึงอยากจะลองผู้ชายก็เถอะ..”  กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากกับคำสนทนาที่เหมือนถากถางและดูถูกผมกลายๆ  เหมือนกับว่าเป็นแค่ของเล่นของผู้นำพยัคฆราช...ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นตลอดเวลาที่ทุกคนสนทนา  แม่สาวฟานี่พูดออกมาอย่างไม่อาย ก่อนจะเข้ามากอดแขนคุณโออีกข้าง...

“ไม่หรอก...เพราะฟานี่ที่รัก...ชั่วคราว...ก็คือ...ชั่วคราว...ไม่มีหลายรอบ...”

“โออ่ะ!”  คำพูดตัดสัมพันธ์ที่ไม่ได้ให้เกียรติฝ่ายหญิงดังขึ้นข้างๆ  ผม ทำเอาสาวเจ้ากระฟัดกระเฟียด ถ้ากรี๊ดได้ก็กรี๊ดไปแล้ว เสียงเพื่อนคนอื่นของคุณโอหัวเราะออกมาอย่างสะใจ เหมือนแอบหมั่นไส้เพื่อนผู้หญิงตัวเองอยู่...

“ซอ..เป็นคนของฉัน...ไม่ใช่ชั่วคราว...และไม่ใช่ตลอดไป..แต่ว่า...ฉันกำลังเห่อว่ะ...อย่ายุ่งเชียว...”

“..............”  กำมือตัวเองแน่น  ก้อนความเคืองแค้นจ่อจุก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้....เกียรติและศักดิ์ศรีที่ผมมีอยู่น้อยนิด เพียงเพราะเกิดมาแล้วพ่อไม่ยอมรับ มีเพียงเกียรติที่ยอมให้ใช้นามสกุล ราชสีห์เกริกไกร...ตอนนี้กลับถูกผู้ชายคนนี้กำลังย่ำยี...ให้ผมเป็นแค่คนของเขา...ของเล่น และสัตว์เลี้ยงที่กำลังเห่อ...

ไม่นานทุกคนก็มาถึงชั้นสูงสุดของโรงแรมที่เป็นห้องอาหารที่ถูกประดับอย่างหรูหรา....ผมเดินตามแรงกอบกุมที่มือของคนที่ยังไม่ยอมให้ผมห่างจากตัวเองตั้งแต่ลงรถมา...คงอยากจะแกล้งผมให้อายสินะ...เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องทำขนาดนี้...

“สั่งเลย เต็มที่...แล้วคุณล่ะจะทานอะไร..”

“..อะไร ก็ได้ครับ...”  ตอบออกไป หลังจากจับจองที่นั่ง ทุกโต๊ะในห้องอาหารหรูตอนนี้ถูกจับจองจนหมดเพราะเป็นเวลาเที่ยง  สาว ๆ โต๊ะข้างๆ หันมองกันเป็นระยะ  ก็เด่นกันขนาดนี้...ผมชักคิดว่าตัวเองเหมือนหลุมดำ...รู้สึกพะอืดพะอมจนไม่อยากจะกินอะไรเข้าไป...

“หน้าคุณซอซีดนะ ผมว่า...ไม่สบายรึเปล่าครับ..”

“ เฮ้…ไม่ต้อง.....แฮงค์รึเปล่า..”คนที่นั่งข้างกันปัดมือเพื่อนออกเพราะไม่พูดเปล่า ยังยื่นมือมาตรงหน้าเหมือนจะสัมผัสผม..เพราะกลัวว่าจะถูกสัมผัสเลยผงะถอย...

“ ไม่ครับ ไม่เป็นไร”

“น้องครับ”  คุณโอยกมือขึ้นเรียกบริกรอีกครั้ง หลังจากที่ถือวิสาสะทาบมือที่หน้าผากผมซะเอง..ยอมให้สัมผัสทั้งที่กลัว...ถึงจะไม่เท่าเมื่อครู่นี้ก็ตาม

“รับอะไรเพิ่มไหมครับ”

“ผมขอน้ำสตรอเบอรี่คั้นสดแก้วนึง”

“ครับ”  เสียงบริกรขานรับ....ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ  หันหน้ามองวิวด้านล่างเพราะนั่งติดกระจก...เหมือนว่าอีกคนจงใจไม่ให้ผมนั่งติดกับใคร...เหมือนเป็นส่วนเกินเพราะเรื่องที่ทุกคนคุยกันผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย...

“ตรงนั้นบริษัทของผม...ตึกสีขาวที่สูงที่สุด”

“..............”  พยักหน้ารับอย่างไม่ตั้งตัว เมื่อจู่ๆ  คุณโอก็ก้มลงมา...หน้าหล่อนั่นแทบจะแนบแก้มผม ก่อนจะชี้มือให้มองตึกสูงสีขาวที่ตั้งตระหง่านสูงพอ ๆ กับตึกที่พวกเรานั่งอยู่....ไม่บ่อยนักที่ผมจะมีโอกาสมานั่งมองวิวเมืองหลวงของประเทศอย่างนี้ ถึงจะถูกเบียดชิด จนรู้สึกอึดอัด แต่ก็ไม่พูดอะไร  ได้แต่ทำสีหน้าปกติไม่ยินดียินร้าย...กวาดสายตามองวิวที่เห็น...ความกลัวสัมผัสจากผู้ชายคนนี้...เหมือนจะค่อย ๆ หายไป...ชินหรือเริ่มจะเฉยชากับทุกสิ่ง...

“ไว้ว่าง ๆ ผมจะพาคุณไปที่บริษัทฯ ดีไหม”

“..ครับ...”

“ ทำตัวเหมือนตุ๊กตาไม่มีชีวิตอย่างนี้ก็น่ารักดี...แต่ว่าถ้าทำบ่อย ๆ ผมอาจจะเปลี่ยนใจอยากได้ยินเสียงร้องหรือสีหน้าอย่างอื่นนะครับ..”

“..................”  เหล่ตามองพร้อมกับสีหน้าไม่พอใจ...พูดออกมาแต่ละคำมันก็เหมือนกับเอาน้ำเย็นมาราดผมทั้งนั้น...รู้สึกโมโหแต่ก็ได้แต่เก็บเอาไว้ หันหน้ามองวิวตรงหน้าต่อและพยายามข่มใจ...

“นี่ไง  สีหน้าคุณเปลี่ยนได้ร้อยรอบต่อวัน จะให้ผมเบื่อได้ยังไง”

“................”  อยากจะกระโดดกัดคอเสือข้างๆ  นี่ให้รู้แล้วรู้รอด....เรื่องความกวนอารมณ์ผมก็เริ่มประจักษ์ขึ้นเรื่อย ๆ พอกับความร้ายกาจจากผู้ชายคนนี้...

“...ซื้อของไปฝากบัวด้วยสิ...”

“..ได้เหรอ..”  อ้อมแอ้มถามกลับหลังจากที่เผลอหันมาสบตา แสดงอาการดีใจจนปิดไม่มิด...คงเห็นผมจ้องไปที่ตู้เค้กที่ตั้งอยู่ข้างเคาท์เตอร์..ข้างๆ 

“ไปสิ ผมพาไปเลือก”

“..................”  คนที่จะพาไปลุกก่อน เพื่อนคนอื่นก็ยังคุยกันอยู่และเหล่สาวเป็นระยะ ๆ รออาหาร....ผมลุกเดินตามคนที่นำไป เป้าหมายคือตู้เค้ก บัวน่ะชอบกินเค้กมาก...โดยเฉพาะเค้กส้ม...ซื้อไปให้เธอไปแบ่งเพื่อนในครัวด้วย...

ปึก!

“ขอโทษครับ”

“..................”  รีบกล่าวขอโทษคนที่เดินสวนกัน และผมที่มองแต่ตู้เค้กก็เลยชนไหล่คนที่สวนกันเข้าให้....หลังจากอีกฝ่ายเงียบไม่พูดอะไร... แต่ก็ดูเหมือนว่ายืนนิ่งอยู่ที่เดิม...เลยหันหน้ามอง หวังว่าจะไม่โกรธมาก...

“..สวัสดีครับเจ้าสัวศรันย์...”

“...................”  เสียงทักทายจากคนที่เดินนำกล่าวขึ้นพร้อม ๆ กับที่ผมเงยหน้ามองคนที่ถูกชน.....

“ คุณพ่อ...”


*** :pig4:  หายไปเพราะงานยุ่งจ้า ต้นเดือนเคลียร์ให้ลงตัวก็เลยปลีกตัวมายากนิดนึง ลงแล้วเน้อ หวังว่าตอนนี้จะทำให้หลายคนรัก โอมากขึ้น ? 5555  คอมเมนท์ติติงได้ค่ะ ใครถามหาเอ็นซีก็รอก่อนเน้อ...มีแน่ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าลิมิตที่นี่แค่ไหน...ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะคะ 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 08-11-2013 20:48:32

 :ling1: :ling1: :ling1:
มันค้างงงงงงงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 08-11-2013 20:49:50

รักโอสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆทีน

สงสารน้อง  ผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้น้องน่าจะเข้มแข็งมากกว่านี้

สู้ต่อไป อย่ายอมแพ้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-11-2013 20:51:07

ยังไม่รักอีคุณโอ ยังเคืองอยู่ จนกว่าจะหงอน้องซอ  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-11-2013 20:54:30

 :z6: :z6: :z6: :z6:



แมร่งโครตเกลียดคุณโอเลยยกให้ไปอยู่ระดับเดียวกับคุณพ่อน้องซอเลย แกกล้าต่อยน้องได้ไง ทำร้ายน้องลงได้ไง

ชีวิตน้องทำไมมันถึงต้องมาพบเจอกับความโชคร้ายอะไรแบบนี้ ต้องมารับผิดบาปจากสิ่งที่ตนไม่ได้ทำ มีใครเคยมองน้องเป็นคนไหม นึกอยากจะเอาความผิดความโหดร้ายความเห็นแก่ตัวก็เอามาป้ายมาทามาลงที่น้อง



แล้วคุณโอจำไว้นะ วันนึงคุณโอกับคุณพ่อน้องซอ จะเสียใจจนแทบขาดใจจากเด็กคนนี้


ปล.เอ็นซีจัดเต็มได้เลยค่ะ 555 รอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 08-11-2013 21:01:22

เอาแล้ววววว คุณพ่อจะทำไงละที่นี้ แต่คนใจดำแบบนี้คงมองเมินไม่สนใจลูกตัวเองแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 08-11-2013 21:02:24

 :ling1: ทิ้งกันไว้อย่างงี้ได้ยังงายยยย โหดร้ายที่สุด!!  :o12:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 08-11-2013 21:03:36

สมใจที่มา :katai2-1:
แต่มันค้าง :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 08-11-2013 21:09:59

 :a5:

 หวังคุณพ่อจะไม่ทำให้ คุณหนูซอ ของเค้กร้องไห้นะค่ะ
 :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 08-11-2013 21:17:01

รักคุณโอมากขึ้น ??? แอร๊ยยเขียนผิดแล้ว  ชิ หมั่นไส้จริงๆแกล้งน้องอยู่ได้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 08-11-2013 21:18:49

 :z6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:


รักไม่ลงแถมรังเกียจนายโอมากกว่าเดิมอีกกกกกกก :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-11-2013 21:21:40

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 08-11-2013 21:33:00

ค้างอ่ะ อยากให้มาต่อไวๆค่ะ
ส่วน nc ลิมิตทะลุเพดานค่ะ (เดาเอาเองนะ)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Kusano ~~ Kawaii ที่ 08-11-2013 21:35:27

หมั่นไส้ อิคุณโอ แกล้งน้องอยู่ได้ 

หึ้ยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-11-2013 21:45:58

ตายๆๆๆ ซอเจอพ่อตอนนี้แล้วจะช้ำใจมั้ยเนี่ย อยากรู้ท่าทีคุณพ่อเหมือนกัน
แต่ถ้าน้องเสียใจคุณโอก็ต้องช่วยปลอบบ้างนะ เฮ้อ จะหวังพึ่งได้มั้ยเนี่ย
โกรธมากเรื่องต่อยท้องน้อง คนอะไรป่าเถื่อน โกรธๆๆ ใช้อำนาจในทางไม่ชอบ
สงสารน้องซอไม่มีทางสู้ ทนค่ะลูก อีกไม่นานหนูจะได้เป็นเคะนางพญาแล้ว
หลอกให้หลงรักเร็ว ๆ เลยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 08-11-2013 21:48:57

ตอนแรกยังไม่เท่าไหร่...

แต่นี่มีต่อย!!!  :o

 :z6: :z6: :z6:

ต้องการอีโมกระทืบๆๆๆให้เลือดสาดอย่างด่วน  :angry2:

เคืองมาก บอกเลย!!!

รออ่านต่อด้วยใจจดจ่อ... ให้ถึงตอนอิคุณโอต้องตกต่ำเตี้ยเรี่ยดินมั่งเหอะ หึ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 08-11-2013 22:05:53

คุณโอ :z6:  :z6:  :z6: สำหรับการตุ้ยท้องซอ

ต่อยซอทำไม :m16: ยังงัยซอก็สู้ไม่ได้อยู่แล้ว

แล้วยังคำพูดเหยียดอีก ของเล่นใหม่ แต่ไม่ตลอดไป แก :m31: ไอ่คุณโอ รักซอเมื่อไหร่ ขอซอจัดหนักหน่อยนะ คนเขียนที่น่ารัก

แล้วความซวยของซอก็ยังไม่จบ เจอใครไม่เจอ ดันเจอคุณพ่อที่ร้ายกาจเข้าให้อีก  :เฮ้อ:

สงสัยต้องพาซอไปแก้ปีชงแทนซะแหล่ะ 5555555555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 08-11-2013 22:06:25

เกือบไปแล้วน้องซอ ตอนนี้ดูพี่โอเป็นคนดีจิงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 08-11-2013 22:12:26

 :a5:

 :oo1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 08-11-2013 22:20:21

ค้าง!!!!!
เจอคุณพ่อแล้วฮึ่ย!เกลียดคุณพ่อกับพี่โอค่่ะ!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-11-2013 22:28:57

งานเข้าแล้วไหมล่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 08-11-2013 22:29:28

อ้างจาก: Poes ที่ 08-11-2013 20:51:07  

ยังไม่รักอีคุณโอ ยังเคืองอยู่ จนกว่าจะหงอน้องซอ  :laugh:

เห็นด้วยอย่างยิ่งคร้าบบบ พฤติกรรมการกระเหล่านี้ของคุณโอฬาริศ สมควรใป้หนูศรัณย์ชา เอาคืนให้สาสม 5555
 :z2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 08-11-2013 22:37:49

โอ  กับพ่อ  ของน้องซอ  ต้องได้รับบทเรียนนะค่ะ
ทำอะไรไว้ผลกรรมต้องคืนสนอง

NC  ที่เล้านี้จัดเติมได้เลยค่ะ  เอาแบบเลือดสาดเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 08-11-2013 22:40:11

ค้างงงงงงงงงงงง  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:  ค้างมั๊กมว๊ากก  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 08-11-2013 22:52:06

พี่โอจัดการเลย  o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-11-2013 22:57:34

ค้างอ่ะ   ต่อเร็วๆนะ

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:


 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: honeyhoon ที่ 08-11-2013 23:08:07

 :hao5: :hao5:
 o13 o13
ชอบคุนโอตั้งนานแล้วหล่ะ 5555 ชอบพระเอกแบบนี้แระ รอตอนต่อไปน่ะค่ะ
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 08-11-2013 23:09:21

สนุกมากๆ ชอบพระเอกแบบนี้หล่ะ เอาดุๆโหดๆๆไปเลยจ๊ะ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-11-2013 23:47:23

เจอคุณพ่อ !!
เห้ออออ น้องซอจะเป็นไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 09-11-2013 04:50:27

 :m16: โอร้ายกาจกะน้องซอเกินไปแล้วนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 09-11-2013 06:51:30

เจอพ่อเหรอ  :hao4: :hao4: :hao4: แล้วไงต่อ :ling1: :ling1: :ling1:
 :z6: :z6: :z6: จัดไปเลยซอร้ายดีนัก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 09-11-2013 07:45:21

อ้างจาก: stormphoenix ที่ 08-11-2013 22:29:28  

เห็นด้วยอย่างยิ่งคร้าบบบ พฤติกรรมการกระเหล่านี้ของคุณโอฬาริศ สมควรใป้หนูศรัณย์ชา เอาคืนให้สาสม 5555
 :z2:

เห็นด้วยอย่างแรงงงงงงงง
 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 09-11-2013 08:53:02

มันค้างค่าคุนนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 09-11-2013 11:31:29

เจอเจ้าสัวซะงั้น จะเป็นยังไงกันล่ะนี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 09-11-2013 13:55:00

พระเอกเลวว่ะ มีต่อยด้วย ทำร้ายคนไม่มีทางสู้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 09-11-2013 14:25:13

จะว่าไรมั้ยอ่ะ ถ้าจะบอกว่าขอ NC เลยได้ป่ะ  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 09-11-2013 14:25:54

กระอักเลือดตายซะเลยนะคุณพ่อ

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 09-11-2013 15:12:40

ไอหยา...เจอคุณพ่อใจร้ายอีกแล้ว  :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 09-11-2013 15:51:45

ขอบคุณมาครับ....มาต่อไวนะครับ..รอนิยายอยู่เสมอออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 09-11-2013 20:48:24

 :katai1: อยากอ่านต่อแว้ววววว  อิโอ!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 09-11-2013 21:59:56

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:เจอใครไม่เจอน้องซอของพี่ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 09-11-2013 22:09:49

ซออย่าทนลูกซออย่าทน!!!! อ้ากกกกกก ทำไมอีคุณโอมันไม่เจ็บมั่งวะ! อยากให้เจ็บปางตายเหมือนที่ทำกับซอเลย!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: 13smblue ที่ 10-11-2013 03:25:22

คุณโอมันร้ายยยยยย อย่าให้ได้ทำอะไรน้องนะคะ ให้มันขาดใจไปเลย โหะๆๆๆๆๆ  :katai1: :katai1:

แต่ว่า....ถ้าไอ้เสือมันไม่ได้ทำอะไรน้องเราว่าคนอ่านก็จะขาดใจเหมือนกันสิยะ 555 5555

และรีบมาต่อนะ ไม่งั้นคนอ่านจะยิ่งขาดใจยิ่งกว่าเดิมอีกละคะคุณณณณณณ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 10-11-2013 03:58:42

รอเอ็นซีเบาๆ
พี่โอก็อย่าร้ายกับน้องนักสิ รู้ทั้งรู้ว่าน้องน่าสงสารขนาดไหน
ปล เจอคุณพ่อ เฮ้อ จะโดนทำร้ายจิตใจอะไรอีกนะน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-11-2013 05:53:53

 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: KanomPhing ที่ 10-11-2013 15:27:24

คุณพ่อคงจะใจร้ายใช่ไหม หวังว่าคุณโอจะปกป้องซอนะ

ซออย่างร้องนะลูก อยู่กับคุณโอ (อาจจะ)ปลอดภัย เอ๊ะ ยังไง

หน่วงอีกแล้ววว ไหนๆก็มาม่าแล้ว เอาให้สุดๆเลยได้มั้ยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 10-11-2013 15:48:04

 :z10: :z3: :hao5: :katai4: รอต่อไป มาอัพเร็วววววววว  อ๊าก  มันค้างมาก :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 10-11-2013 16:42:56

 :เฮ้อ: ว่าจะไม่อ่านแล้วเพราะมันปวดตับ แต่ก็ตัดใจไม่ลง
สงสารน้องซอสุดใจ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 10-11-2013 18:23:32

คุณโอปกป้องซอด้วยนะ
ซอ้จอ้รื่องแย่ๆมามากแล้ว ฮรึกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 10-11-2013 18:38:07

หวังว่าคุณโอจะปกป้องซอนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 10-11-2013 21:14:38

เจอพ่อจะทำไงล่ะน้องซอ สงสาร กลัวโดนทำร้ายจิตใจอีก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 11-11-2013 02:23:02

อยากอ่านต่อแล้ว น้องซอเจอพ่อแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 10 คนของผม_08/11/56 P.12
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 11-11-2013 11:05:48

 :sad4: มารอทุกวันเลย   แต่ทำไมเราคิดว่า คุณโอ เหมือนจงใจให้น้องซอมาเจอเจ้าสัววว (ทำไมเราคิดร้าย อ๊ากกกก )

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 11-11-2013 19:54:59

Part 11  :impress3:


เหมือนว่าเวลาจะหยุดเดินไปชั่วอึดใจ เมื่อผมเอ่ยปากเรียกชื่อคนที่ยืนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา...คุณพ่อมากับผู้หญิงที่ผมไม่รู้จัก  มือเรียวนั่นเกาะแขนคุณพ่อพร้อมกับแนบชิดอย่างสนิทสนม…สายตาคมกริบทอดมองผมอย่างผ่าน ๆ

“ยินดีที่ได้พบ..เป็นยังไงบ้างครับผู้นำพยัคฆราชคนใหม่บังเอิญจริงๆ”

“ครับบังเอิญจริง ๆ”   คุณโอจงใจดันหลังผมให้ขึ้นมายืนเสมอตัวเองที่กำลังยื่นมือไปจับมือกับคุณพ่อ...ทำหน้าไม่ถูก เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่ทอดมองมาว่าผม...เหมือนส่วนเกิน...ทั้งที่คนที่ยืนตรงหน้าคือคนที่ผมต้องการอ้อมกอดอยู่ทุกค่ำคืน...หญิงสาวคนนั้นยังกอดแขนไม่ปล่อย..แต่สายตาเชื่อมหวานกลับจับจ้องที่ผู้นำของอีกฝ่ายอย่างไม่ปิด...

“ผมไม่ยักจะทราบนะ ว่ารุ่นลูกของพยัคฆราชจะชอบเก็บของไร้ประโยชน์ไว้ด้วย”

“..ครับ..ของไร้ประโยชน์...ที่จะมีประโยชน์มหาศาล..”

“..ฮ่าๆๆ ความคิดของคนแนวใหม่สินะ คุณก็คงเหมือนลูกชายของผมทั้งสามคน..ที่มองของเหลือเป็นของมีประโยชน์..”

 กำมือแน่น...จนเจ็บ..แต่สิ่งที่เจ็บกว่ามือคือหัวใจที่ยังเต้นอยู่...เป็นสิ่งเดียวที่แสดงให้ผมรู้ว่า...ยังมีชีวิตอยู่...แต่คำพูดแต่ละคำที่ได้ยิน...มันทำให้ผมตายทั้งเป็น...จ้องมองได้แค่ปลายเท้าของคนเป็นพ่อ..ไม่มีสิทธิแม้แต่จะกล่าวทักทาย...ไม่มีสิทธิแม้แต่จะมองหน้าหรือคิดว่าอีกฝ่ายจะพูดคุยด้วย...ทั้งที่ครั้งแรกที่เห็น…เหมือนกับเจอคนที่แสนคิดถึงมายืนอยู่ตรงหน้า...

“ครับ แน่นอน ความคิดแนวใหม่...ที่สอนเสมอว่าความงมงายนำมาซึ่งหายนะ..และความสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นของสำคัญและบุคคลสำคัญ..ขอบคุณนะครับที่ให้เกีรยติทักทายผม”

“หามิได้..ผมต่างหากที่รู้สึกเป็นเกีรยติที่ได้คุยกับคุณโออีกครั้ง...และครั้งนี้...คุณทำให้ผมรู้สึกรังเกียจสิ่งที่ผมทิ้งมากกว่าเดิมหลายเท่า..ไว้พบกันนะครับ”

“.................”  คนที่ยืนข้างกันก้มหัวให้คนที่เดินจากไป...เงยหน้ามองแผ่นหลังกว้าง และอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบกอดหญิงสาวคนนั้นเดินไป...รังเกียจ...คำพูดที่ไม่ต้องคิดให้มาก ก็รู้ว่าหมายถึงใคร...มันเจ็บจนเกือบลืมหายใจ...เสี้ยวนึงที่แอบคิดว่าคุณพ่อจะคิดถึงผมบ้าง..แต่มันก็ชัดเจนแล้ว..ว่าผมคิดมากไปเอง...หนำซ้ำยิ่งเจอผมก็ยิ่งเป็นตัวน่าขยะแขยง...

...ไม่มีน้ำตา...หัวใจร้าวและกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ...ความรู้สึกชาและช็อคทำให้ผมคิดอะไรไม่ออก...แค่คำพูดพวกนั้น...ทำให้รู้ว่าผมจะพยายามแค่ไหน..ก็ไม่มีทางได้รับการยอมรับ..ในฐานะคนของราชสีห์เกริกไกร....

..คนรักเป็นล้าน...แต่คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเกลียดแค่คนเดียว...มันก็เหมือนกับคนรังเกียจผมทั้งโลก...

“...เดี๋ยวค่อยมาซื้อเค้ก...”

“.........................”  ผมออกเดินตามแรงฉุดที่ข้อมือ...ไม่ขัดขืนและไม่พูดอะไร...ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา...มีเพียงขาที่ก้าวตามคนที่ฉุดให้เดินตาม..อยากทำอะไรก็ทำ...ผมไม่มีแรงแม้แต่จะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ...

“..อยากร้องไห้ใช่ไหม..”

“......................”   ส่ายหัวออกไปอย่างช้า ๆ เมื่อได้ยินคำถาม...เดินตามอย่างไร้จุดหมาย...ลงลิฟท์มาอีกไม่กี่ชั้น..รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้อง ๆ หนึ่ง...ทุกอย่างในห้องครบครัน...เหมือนห้องในโรงแรม...

“แล้วน้ำตาที่ไหลนี่ล่ะ...ที่นี่เป็นห้องผมเอง..ตึกนี่ก็ของผม...คุณร้องได้...ไม่ต้องกลั้น..”

“...............”  เงยหน้ามองคนที่พิงตัวเองกับประตูห้องที่อยู่ ก่อนจะรั้งเอวผมให้หันเข้าหาตัวเอง...มือหนายกขึ้นมาเช็ดบางอย่างออกจากใบหน้าผม

..น้ำตา...น้ำตาผมไหลตั้งแต่เมื่อไหร่...ไหลอย่างไม่รู้ตัว...ผมร้องตอนไหน..

“..ผม ไม่ ฮึก อยาก ร้อง..”

“..ผมบอกให้ร้อง..นี่คือคำสั่ง..”

“ ฮึก ฮืออ ผม ไม่ ร้อง ฮึก ฮือออ!”

“...ไม่ร้องก็ไม่ร้อง...”

“ฮึก ฮือออ เจ็บ ฮืออ ..ฮืออ”  โผเข้าหาอ้อมกอดของคนที่เคยทำร้ายผม พร่ำพูดถ้อยคำที่ไม่คิดว่าจะพูดออกไป...อ้อมกอดที่โอบกอดทำให้รู้สึกอุ่นใจในชั่วครู่ ยิ่งทำให้ความตีบตันและความเศร้าถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุด

...น้ำตาท่วมท้นและคำพูดพร่ำเพ้อเหมือนคนเสียสติ...มือขยำเสื้อเชิ๊ตของอีกคนอย่างไม่ปราณีปราศรัย...ร่ำไห้ปานจะขาดใจ...

“..ผมแค่อยากทำให้คุณรู้..ว่าคุณกำลังเสียสละตัวเองให้กับคนแบบไหน..”  เสียงกระซิบแผ่วเบาที่เบามากในความรู้สึกตอนนี้...เหนื่อยเหลือเกิน..เกินกว่าที่จะยืนและลืมตาขึ้นรับรู้อะไรต่อมิอะไร ที่บีบคั้นหัวใจผมอยู่...ขอพักซักนิดก็ยังดี...ในอ้อมกอดของใครไม่รู้...แต่มันก็อุ่นจนทำให้หัวใจที่บอบช้ำเบาบางลง...จนสามารถที่จะเข้าสู่ห้วงนิทราได้ในที่สุดเพราะความเหนื่อยล้า...



“...อยู่โกลไทเกอร์ครับ...ครับ คุณพ่อ..ก็ร้องไห้...ครับ..จะรีบพากลับ..”

“...................”  เสียงพูดคุยแว่วเข้ามาโสตประสาท ทำให้ต้องพยายามที่จะลืมตาตื่นให้ได้...สัมผัสอ่อนนุ่มทำให้ไม่อยากจะตื่น...เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่...

ลืมตาได้ในที่สุด ก่อนจะจ้องมองแผ่นหลังของคนที่ยืนอยู่ระเบียง...เพราะม่านสีขาวสะบัดไปมาเรียกสายตา...ร่างสูงยืนทอดสายตาไปเบื้องล่างพร้อมกับพ่นควันสีขาวออกจากปากเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่...จ้องมองอยู่อย่างนั้น...คน ๆ นี้คือคนเดียวกับคนที่กอดปลอบผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมารึเปล่า...และคือคนที่ทำเรื่องร้ายกาจกับผมเมื่อเช้านี้รึเปล่า...

“ตี่นแล้วก็ลุกเถอะ ผมหิวแล้ว”

“...................” ค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นอย่างเบลอ ๆ รู้สึกปวดตาขึ้นมา คงเพราะร้องไห้หนักก่อนหน้านี้...ดีที่ไม่ปวดหัว...นั่งอยู่บนเตียงตามคำสั่งของคนที่พูดทั้งที่ยังไม่หันมามองผมด้วยซ้ำ...แต่ก็ยังอุตส่าห์รู้ว่าผมตื่นแล้ว..

“..อยากนอนต่อเหรอ...ผมจะได้นอนเป็นเพื่อน..”

“.....................”  ส่ายหัวออกไปเบา ๆ ไม่มีอารมณ์จะโกรธเคืองอะไรทั้งนั้น อยากจะพูดอะไรก็เชิญเถอะ...ก้าวเท้าลงจากเตียงก่อนจะเก็บโทรศัพท์ของตัวเองที่วางไว้ที่หัวเตียงใส่กระเป๋า...แล้วขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่ให้อีกคนรู้ว่าผมพร้อมแล้ว...

“เพื่อนผมกลับไปหมดแล้วล่ะ เราคงต้องไปทานกันสองคน”

“ครับ”

“เลิกทำหน้าแบบนี้ซักที..ที่คือคำสั่ง..ผมไม่ชอบ”

ปัง!

“................” จ้องมองประตูที่ปิดลงหลังจากที่อีกคนเปิดประตูแล้วออกจากห้องไป...ใครจะอยากเป็นอย่างนี้...เปิดประตูออกจากห้องตามอีกคน ถึงได้รู้ว่าห้องที่ร้องไห้กับห้องที่นอนมันคนละห้อง ทุกอย่างในห้องหรูหราสมกับเจ้าของตึกอย่างที่เจ้าตัวบอก...ก็เพราะคำบอกและเสียงทุ้มนุ่มนั่นแหละที่ทำให้ผมร้องไห้ออกมาเหมือนคนบ้า...

“คุณโอ ครับ..”

“..ว่าไง..”  ผมเรียกคนที่เปิดประตูออกจากห้องก่อน ทิ้งให้ผมเดินตามพอออกจากห้องภายในตัวตึกถึงได้เห็นการ์ดชุดสูทดำยืนอยู่หน้าห้องสองคน..ทั้งสองคนโค้งตัวให้ผม แค่โค้งตัวรับน้อย ๆ ก่อนจะเดินตามคนที่หยุดยืนรอที่หน้าลิฟท์..

“คือ...ผมอยาก ซื้อเค้กไปฝากบัว..”

“...อืม...”  แค่นั้นก่อนจะเข้าไปยืนในลิฟท์ที่การ์ดกดเปิดให้ ทำให้ผมต้องรีบตามเข้าไป...หรือผมขอเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากไป...แต่ก็อยากซื้อไปฝากบัวจริงๆ... คนที่สำคัญที่สุดอีกคน...คนที่คอยอยู่เคียงข้างผมเสมอ แบบจริงใจ และไม่เคยหวังอะไรตอบแทน...

ตอนนี้ผมกำลังส่อง ๆ มองเค้กหลากหลาย... หลายชนิดอยู่หน้าตู้เค้กหลายชั้นที่อยู่ตรงหน้า...เค้กส้มมีหลายอย่าง..จนเลือกไม่ถูก อยากจะเอาไปให้หมด...

“จะเอาเค้กอะไร..หรือจะเอาหมดตู้”

“คือ เปล่าครับ...เอาชิ้นนี้ครับ..”  ผมคงทำหน้าคิดนานไปหน่อย คนที่ยืนซ้อนหลังผมอยู่เลยรำคาญ...ตัดสินใจชี้เค้กส้มรูปหัวใจที่แต่งง่ายๆ  แต่ดูสวยมาก.. ป้ายเขียนไว้ว่า 5 ปอนด์ ราคาก็ไม่หยอกเหมือนกัน....แต่ผมกะจะให้บัวเอาไปแบ่งพวกแม่ครัวทานด้วย...

“...ไปเถอะ ไม่ต้องจ่ายหรอก....”

 “ไม่เป็นไรครับผมจ่ายเอง”  รีบค้านสิ่งที่อีกคนพูด ก่อนจะรีบควักกระเป๋าตังค์ตัวเองออกมา...พนักงานส่งยิ้มก่อนจะยื่นเค้กไปให้การ์ดที่เข้ามารับ

“มีเยอะ ก็ให้ผมยืมใช้ก็ได้ ไปเถอะคุณพ่อรออยู่”

“........คุณโอ!........”  คว้าตามกระเป๋าตังค์ตัวเอง ก่อนจะหันยิ้มให้พยักงานแบบแหย ๆ  รีบเดินเร็วๆ  ตามคนที่จู่ ๆ ก็คว้ากระเป๋าตังค์ผมไปหน้าตาเฉย..แต่คงจะพูดเล่นใช่ไหมที่ว่าจะยืมเงินผมใช้...เพราะเท่าที่มีอยู่อีกคนใช้แค่ไม่กี่นาทีคงจะหมดแน่ๆ 
รถวิ่งเข้าสู่บ้านหลังใหญ่ในเวลาไม่นาน...เพื่อน ๆ คุณโอไปเที่ยวกันต่อยังไม่กลับ...ผมหอบเค้กก้อนใหญ่ลงจากรถอย่างระมัดระวัง มองเห็นบัวมาชะเง้ออยู่หน้าบ้าน ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ

“อีกสิบนาที ผมกับคุณพ่อรออยู่ห้องหนังสือนะ”

“คะ ครับ”  ผมรับคำคนที่พูด ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปก่อน...

“ให้บัวช่วยนะคะ”

“อันนี้ของบัว ซอซื้อมาฝาก ให้เอาไปแบ่งพวกแม่บ้านด้วย...”

“จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะ...แต่คุณน้องไม่น่าเปลืองเงินเลย..”  บัวรับเค้กส้มไปถือไว้ ส่อง ๆ ดู สีหน้ามองก็รู้ว่าดีใจ เพราะเป็นของชอบของเธอ..

“ไม่หรอก..ได้มาฟรี..ตอนแรกก็ตั้งใจจะซื้อ แต่มันเป็นของกิจการบ้านนี้”

“งั้นเหรอคะ คุณน้องไม่โดนทำอะไรแปลก ๆ นะคะ”

“ปะ เปล่าไม่โดน..เอาไปเถอะ ซอจะต้องไปพบเจ้าสัว..อ้อ! บัว ช่วยตัดเค้กให้ซอ 2 จานนะ..”

“อ๋อ ได้ค่ะ รอเดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวบัวเอามาให้”
หลังจากที่ยืนรอไม่นานผมก็ถือถาดที่มีจานเค้กส้มวางอยู่สองจาน..พร้อมกับน้ำเก๊กฮวยเย็นๆ  สองแก้ว...ไม่ได้อยากประจบหรอกนะ แต่เห็นว่าเค้กชิ้นนี้ผมไม่ได้ซื้อมา ก็เท่ากับว่าของชิ้นนี้คนบ้านนี้ก็ควรจะได้ทานบ้าง...ถือเข้าไปทั้งที่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างในเป็นยังไง..

“มาแล้วเหรอ..มานี่สิ”

“...................”  เดินเข้าไปในห้องกระจกหลังจากที่การ์ดเปิดประตูให้....เห็นเจ้าสัวของบ้านนั่งอยู่บนโซฟา..แต่อีกคนยืนพิงชั้นหนังสืออ่านหนังสืออยู่..ดูเหตุการณ์ก็ผ่อนคลายดี...บนโต๊ะมีหนังสือพันธุ์กล้วยไม้อยู่สองเล่ม...วางถาดเค้กไว้ตรงหน้าเจ้าสัวก่อนจะยกมือไหว้..อีกคนรับไหว้แล้วส่งยิ้มให้ผมอย่างใจดี..

“มานั่งข้างฉันสิ”

“คะ ครับ”  เหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้ผมสนิทใจจนกล้าที่จะลุกไปนั่งใกล้ๆ  คนมีอายุที่ยกมือขึ้นลูบหัวทันทีที่นั่งลง
...เหมือนมีไออุ่นบางอย่างแผ่ซ่านอยู่กับฝ่ามือที่มีรอยเหี่ยวย่น..

“เอามาให้ฉันใช่ไหม...น่ากินจัง..”

“ครับ ซอ..เอ่อ ผมชิมไปแล้ว อร่อยมากเลยก็เลยตัดมาให้ท่าน กับคุณโอด้วย..”

“งั้นเหรอ เรียกแทนตัวเองว่าซอ ดูสนิทกว่าไหม.”

“ครับ..นี่ครับ..”  ผมเลื่อนจานเค้กส้มมาวางไว้หน้าเจ้าสัว  อีกฝ่ายยิ้มก่อนจะตักเข้าปาก...แล้วหันมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน...ผมชอบจัง...รอยยิ้มของคนที่พึ่งรู้จักกัน แต่ทำไมเหมือนกับว่ารู้จักกันมาแสนนาน ทำให้ผมพลอยยิ้มไปด้วย...และพาลอุ่นในหัวใจ...เพราะไม่เคยได้รับความรู้สึกพวกนี้ทำให้จู่ ๆ น้ำตาก็คลอขึ้นมา...

“งั้นลองชิมอีกสิ อร่อยจริงๆ  ด้วย”

“................”  อ้าปากรับเค้กคำพอดีเข้าปาก จากคนที่ทานก่อนตักขึ้นมาจ่อตรงหน้าผม....มืออีกข้างที่ว่างก็ลูบหัวผมไปมา....คำเค้กเข้าปากละเลียดรสชาติอย่างเชื่องช้าพร้อมกับก้อนบางอย่างที่จ่อจุกเป็นสัญญาณว่าจะมีบางอย่างตามมา...

“..ร้องจนตาบวมแล้ว...เลิกร้องเถอะ...อยู่กับฉันไม่ต้องร้อง...”

“..อึก..ขอโทษ..ครับ.”  กลั้นน้ำตาอย่างยากลำบาก...ความรู้สึกอบอุ่นจะดีแค่ไหน ถ้าคนที่ปฏิบัติกับผม....เป็นคุณพ่อ...ยิ่งเจอ ยิ่งรู้ว่าตัวเองโหยหาความรักพวกนี้มากมายแค่ไหน...และนั่นก็คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องอ่อนแอขนาดนี้...

“เอ้า ๆ ร้องใหญ่เลย ดูสิโอ..นี่ถ้าแม่แกยังอยู่ก็ได้ปลอบกันยาวแน่ ๆ...”

“..................”  รู้สึกอายเลยรีบกลั้นสะอื้นแล้วเช็ดน้ำตา เงยหน้ามองคนที่เดินมานั่งลงตรงหน้า ตักเค้กเข้าปากแล้วก็แค่ยกยิ้มกับคำพูดพ่อตัวเอง...

“เอ้า ไหน ๆ ลองกอดกันดีไหม...”

“ คือ ซอไม่..”

“เอาเถอะน่า ฉันไม่ได้ล่วงเกินอะไรหรอก...ถือซะว่ากอดคนแก่คนนึงก็ได้..มาสิ”

“..ฮึก..ขอบ คุณครับ..”  บ่อน้ำตาตื้นเกินไปเวลาได้รับไออุ่นจากใครแบบนี้...ยิ่งคน ๆ นี้อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณพ่อ...ไม่ยากเลยที่จะร้องออกมาอีกเมื่อยอมที่จะเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคนที่อ้ารับ...ถึงจะน่าอายที่อีกคนมองอยู่...แต่ก็ต้านทานความโหยหาในหัวใจตัวเองไม่ได้...

...ไม่เคยได้รับ...และไม่คิดว่าชาตินี้ คงจะไม่ได้รับความอบอุ่นเหล่านี้จากคนที่ขึ้นชื่อว่า..พ่อ...


            ***************************************************************


สาย ๆ ของอีกวัน ก็ต้องร่ำลาเจ้าสัวอดุลย์กลับไปที่สวน...หนังสือกล้วยไม้สองเล่มที่วางอยู่บนโต๊ะ ตอนนี้ก็อยู่ในกระเป๋าผมเรียบร้อยแล้ว...ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าสัวจะดีกับผมขนาดนี้...ขากลับผมก็เอาแต่นอนหลับเพราะเรื่องที่เจอคุณพ่อทำให้นอนไม่หลับในคืนนั้น...ตื่นอีกทีก็ตอนถูกปลุกให้ลงไปทานข้าว พี่ชัชที่ตามคุณโอมาด้วยบอกว่านัดคุณอาทิตย์ไว้ที่ร้านอาหาร เพื่อจะได้ไปที่สวนด้วยกัน...เห็นบัวกำลังเก็บเสื้อแขนยาวลงกระเป๋าเพราะแอร์ในรถเย็น..ต้องเอาออกมาห่ม..

“ลงเถอะค่ะคุณน้อง..ท้องบัวร้องจ๊อกๆ เลย..”

“อืม..”  ตอบรับในลำคอ ก่อนจะก้าวลงจากรถก่อนพี่ชัชจะปิดประตู มองคนที่เดินออกก่อน..พึ่งสังเกตว่า...คุณโอใส่นาฬิกาที่ผม
ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดด้วย...แต่ว่าอาจจะมีอยู่แล้วรึเปล่า...

“ของคุณซอนั่นแหละครับ”

“..ครับ..”  เหมือนพี่ชัชจะรู้เมื่อผมมองและแอบเอนหัวมองข้อมือคนที่เดินเข้าร้านไปก่อนตามสไตล์พวกไม่เคยรอใคร...เงยหน้ายิ้มให้พี่ชัชก่อนจะรีบเดินตามเข้าไปในร้าน...นึกว่าจะไม่สนใจซะอีก...

“สวัสดีครับคุณอาทิตย์”

“อ้าว มาพอดี กำลังสั่งอาหารเลยครับ สวัสดีครับคุณโอ แล้ว คุณซอ...ไม่คิดว่าจะเจอ..” ผมยิ้มทักทายคุณอาทิตย์ อีกฝ่ายดูแปลกใจที่ได้พบผม กำลังจะหันไปหาบัวก็เห็นไปจับจองที่นั่งกับพี่ชัชเรียบร้อยแล้ว...พร้อมกับส่งสัญญาณว่าเธอจะนั่งตรงนั้น ผมเลยจำเป็นต้องนั่งลงข้างๆ คุณโอที่นั่งตรงข้ามกับคุณอาทิตย์...

“ไปธุระกันมาเหรอครับ”

“ครับพอดีมีธุระที่ผมกับซอต้องทำด้วยกัน...แต่ว่าขอบคุณคุณอาทิตย์มากที่อุตส่าห์สละเวลาให้สวนของเรา..ทั้งที่คิวเต็มขนาดนี้..”

“ครับยินดี...แล้วคุณซอสบายดีใช่ไหมครับ..”

“ครับ.. สบายดี....”  ตอบไปอ้อมแอ้ม..หลังจากที่มือผมที่วางหน้าขาตัวเอง ถูกมือปริศนา แต่ผมก็พอจะเดาถูกว่าใคร...ถ้าไม่ใช่คนที่นั่งใกล้กัน เพราะผ้าคลุมโต๊ะสีหวานที่คลุมอยู่ ทำให้ผมรู้และสัมผัสได้เพียงแค่คนเดียว...มือหนาวางบนมือผมพร้อมกับบีบเบา ๆ หลังจากที่คุณอาทิตย์จงใจส่งยิ้มและถามผม...

“แล้วกล้วยไม้ที่ผมให้ไปเป็นยังไงบ้างครับ”

“ก็สวยครับ ผมชอบ..”  หันมองเสี้ยวหน้าคนที่ยังมองไปด้านหน้าเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  มือหนานั่นจงใจบีบมือผมแรงขึ้นตรงคำพูดผมที่บอกว่าชอบกล้วยไม้ ตกลงจะไม่ให้ผมคุยกับคุณอาทิตย์ใช่ไหม...

“...อาหารมาพอดี..มดเยอะนะครับแถวนี้...”

“...ครับ..มดคันไฟด้วย...”  ผมจงใจพูดยอกย้อนคำพูดของอีกคนหลังจากที่หยิกหลังมือหนานั่นกลับไปเพราะความหมั่นไส้...แม้กระทั่งพูดก็จะมาจำกัดสิทธิกันด้วยรึไง...

“เหรอครับ ให้ทางร้านมาดูไหมครับ!”

“ไม่ต้องหรอกครับมีอยู่ตัวเดียว”

“...............”  คุณโอหันมามองหน้าผมทันทีที่ผมบอกคุณอาทิตย์.. พยายามดึงมือตัวเองออก แต่สุดท้ายมือหนานั่นก็คว้าไปบีบไว้เหมือนเดิม..เอาสิจะจับไว้อย่างนี้ตลอดการกินก็ตามใจ...คุณอาทิตย์ดูจะงงๆ  แต่ก็ไม่พูดอะไร  กรอปกับอาหารกำลังถูกทยอยมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับของอีกสองคนที่นั่งโต๊ะข้างๆ  เลยต้องจัดจานจัดช้อน...

“..ผมขอตัวไปห้องน้ำครับ..”

“ผมขอตัวด้วยครับ..”  อยากจะนั่งลงเหมือนเดิมหลังจากที่ลุกขึ้นแล้วอีกคนก็ลุกตาม...คงจะมีอะไรไปเคลียร์กับผมอีกแน่ ๆ ...

“ดูคุณสดชื่นขึ้นะ”

“.................”  ชักจะกวนโมโหขึ้นมาอีกแล้วหลังจากเมื่อวานอุตส่าห์มองว่าก็เป็นคนดีเหมือนกัน...หรือว่าการปลอบหรือท่าทางอบอุ่นนั่นจะเป็นการแสดง...เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากที่มายืนล้างมือข้างผม..รีบล้างรีบเช็ดอย่างเร็วที่สุดเพราะไม่อยากอยู่ในเหตุการณ์อยางนี้นาน ๆ

"เดี๋ยวก่อน!”

“คุณโอ!”  ร่างผมถลากลับทันทีที่อีกฝ่ายรั้งข้อมือไว้... ใจคอจะอะไรนักหนา...

“ชอบเหรอ ดีใจสินะที่จะได้เจอกันบ่อยๆ”

“คุณโอครับ!..หยุดคิดอกุศลซักที..ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณอาทิตย์ทั้งนั้น!”  ดีที่ตอนนี้ไม่มีคนในห้องน้ำไม่งั้นก็คงได้ซุบซิบกัน
แน่ ๆ เพราะท่าทางขึงขังและใบหน้าที่ยื่นเข้ามาจนใกล้ผม...ใบหน้าหล่อเคร่งเขม็งขึ้นมาทันที...

“เหรอ ไมได้คิดอะไรทั้งที่ก่อนหน้านี้ซึมกะทือเวลาอยู่กับผม แต่พอเจอคุณอาทิตย์สีหน้าก็สดชื่น..เป็นกระดี่ได้น้ำขึ้นมาทันที..”

“.............”  หมดทุกคำพูดที่จะพูดจริงๆ  ผมย่นคิ้วทำสีหน้าหงุดหงิดเล็ก ๆ ใส่คนตรงหน้าที่คิดอะไรออกมาได้แบบที่ผมยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าแสดงท่าทางแบบนั้นไปตอนไหน..แล้วเรื่องอะไรมาจ้องจับผิดกันขนาดนี้...

“จะให้ผมลงโทษคุณยังไง!”

“ลงโทษ?”  ลงโทษอะไร ผมทำอะไรผิด...ผมงงกับคนที่อารมณ์ขึ้นๆ  ลง ๆ บางครั้งก็ดูเป็นผู้ใหญ่ บางครั้งก็ทำตัวไม่มีเหตุผล อย่างตอนนี้...หันมองหน้าคนที่ยอมปล่อยมือแต่ก็ใช้แขนทั้งสองข้างยันกำแพงกักขังผมไว้...

“โทษฐานที่ทำให้ผมไม่พอใจ..”

“..มันจะเยอะเกินไปแล้วนะครับ..ผมไมได้ทำอะไรผิดเลย..”  พยายามใจเย็นและพูดกันด้วยเหตุผล..เพราะรู้ตัวว่าขืนพูดอะไรแรง ๆ ก็มีแต่ผมนี่แหละที่จะเจ็บเปล่า ๆ

“ ผมคิดเองว่าจะทำยังไง “

“ คุณ โอ คือ อุ!”

“..อืม...”  เรียวปากหนากดจูบลงมาที่ปากผมอย่างเร็วจนไม่ได้ตั้งตัว...จะดิ้นหนีแต่ก็ไม่ทันมือหนาทั้งสองข้างที่รั้งเอวผมเข้าหาตัวเองพร้อมกับอีกข้างที่กดท้ายทอยผมให้แหงนรับจูบได้มากขึ้น....ลิ้นร้อนรุกเข้าอย่างเร็วจนไม่ได้ตั้งตัว...ในหัวตอนนี้วูบวาบมึนเบลอจนคิดอะไรไม่ออก...ไม่คิดแม้กระทั่งว่าใครจะเข้ามาเจอ...

“ฮึก ฮาส์~!”

“ ผมบอกแล้วไงว่าอย่าทำให้ผมไม่พอใจ อย่าทำในสิ่งที่ผมไม่ชอบ...จุ๊บ!..”

“คุ คุณ โอ อยะ”  ขาอ่อนแรงจนอีกคนตั้งรั้งเอวไว้เหมือนครั้งที่อยู่ในห้องน้ำ...หายใจไม่ทัน...ทั้งที่รู้สึกแปลก ๆ กับจูบที่ได้รับ แต่การหายใจติดขัดก็ฉุดอารมณ์ผมให้เข้าสู่ความจริงได้ในไม่ช้า...รีบโกยอากาศเข้าปอดทันทีที่ถอนจูบ...คุณโอก้มกัดที่คอผมเบา ๆ แต่ก็ทำให้สะดุ้งเพราะมันทำให้เจ็บแปลบได้จนต้องร้องออกมา...

...ทำไมต้องถูกทำอย่างนี้ด้วย...ผมไม่เข้าใจอะไรซักอย่างว่าทำทำไม หรือสะใจที่เห็นผมถูกปั่นหัว...ไม่ว่าจะแสดงท่าทีสับไปมาแค่ไหน...สุดท้ายแล้วความร้ายกาจคือสิ่งที่เป็น....

“ออกไปเถอะ...”

“................”  สูดลมหายใจเข้าจนลึก ก่อนจะเดินตามตามคนที่เปิดประตูออกไปก่อน....มือยังสั่นอยู่เลยกับจูบเมื่อครู่...ใกล้จนเกินไป จนลืมว่าก่อนหน้านี้เคยกลัวสัมผัสจากผู้ชายคนนี้แค่ไหน...

ตลอดเวลาที่นั่งทานข้าวดูเหมือนว่าคุณอาทิตย์จะเงียบไป หลังจากนั้นก็เอาแต่คุยเรื่องงานกับคุณโอและส่งยิ้มให้ผมเป็นบางที แต่ทำไมถึงได้ทำสีหน้าแปลก ๆ เหมือน...กำลังเศร้า...ถึงจะมองมาที่ผมเป็นระยะ ๆ ตามมารยาทก็ตาม...

“อิ่มไหมบัว”

“อิ่มค่ะ อร่อยมาก”  ผมคุยกับบัวหลังจากที่เข้ามาเดินในมินิมาร์ทที่อยู่ข้างๆ  ร้านอาหาร...ทั้งสามคนอัดบุหรี่กันอยู่ด้านนอก...ยังหงุดหงิดที่ผมยังไม่ได้กระเป๋าตังค์คืน แต่ก็ยังไม่กล้าทวงดีที่มีสำรองไว้ในกระเป๋ากางเกงอยู่แล้ว...

“อืม ก็อร่อยดี..”

“คุณน้องคะ”

“หืม อะไรเหรอ”  ผมชะงักหลังจากแหงนหน้ามองน้ำส้มที่วางอยู่ชั้นบนสุดของตู้แช่..ก่อนจะหันมามองบัวที่เรียกผมไว้เหมือนมี
อะไรจะพูด..

“รอยแดง ๆ ที่คอนั่นโดนอะไรกัดมาคะ?”


*** :pig4:  ขอบคุณที่ร้องขอเอ็นซีกันเน้อ แต่มันก็ต้องมีเหตุก่อนสิ มาถึงจะโจ๊ะพรึ่มพรึมกันเลยก็ใช่ที่ ใครหื่น? ไม่นานเกินรอจ้า 555  มองพี่โอเราดีขึ้นบ้างรึยังนะ นิดนึงก็ยังดี พ่อคนหลายบุคลิกก็งี้...ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่ชอบเรื่องนี้ค่ะ..ขอโทษด้วยที่มาช้าน้า มีงานต้องเคลียร์จร้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-11-2013 20:03:11

 ตอนนี้มองคุณโอดีขึ้นเยอะเลย ยิ่งถ้าเทียบกับพ่อซออ่ะนะ

คุณพ่อร้ายมากไม่รักยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่ทำเหมือนเกลียดมาก ซอจะไม่ทุกข์ได้งัย

เจ้าสัวยังรักและเอ็นดูมากกว่าพ่อซะอีก ส่วนดูเอ็นเด๋วให้เป็นหน้าที่ของคุณโอเค้า :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 11-11-2013 20:10:51

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

มันค้าง!!!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-11-2013 20:24:23

น้ำตาเกือบไหล  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 11-11-2013 20:37:43

ถึงขนาดตีตราแสดงเจ้าของเลยนะคุณโอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 11-11-2013 20:40:31

คุณโอนี่จะเล็มน้องเยอะไปละ  หวงล่ะสิ
แต่สงสารน้องซอ  พ่อแบบแย่อ่ะ  แย่จริงๆ
พ่อคุณโอยังน่ารักกว่าอีก   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: mintra1982 ที่ 11-11-2013 20:47:52

น้องซอซื่อเกินไปต้องรุกให้หนักๆค่ะคุณโอ รออ่านตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 11-11-2013 20:53:27

ชอบอ่ะ คุณโอเริ่มทำตัวน่ารักถูกใจเราแล้ว
ว่าแต่คุณพ่อนี่ ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ๆ
จะใช่พ่อแท้ๆ หรือเปล่านะ อยากรู้จริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 11-11-2013 20:54:07

ชิ! คนหล่อชอบเอาแต่ใจ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 11-11-2013 20:59:18

ชอบคุณพ่อของคุณโอจัง :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 11-11-2013 21:02:50

ชอบพ่อของโอจัง ท่าทางจะใจดีน่าดู
โอชอบแกล้งซอ สงสารรร  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-11-2013 21:07:12

 :impress2:  รอจ้าาา 555 ปล่าวหื่นน้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 11-11-2013 21:12:29

 :hao6: เราชอบคุณโออ่ะ  :hao7: :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-11-2013 21:13:52

หวงก้างจริงๆนะคุณโอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 11-11-2013 21:27:34

สงสารซออ่ะ  :o12: ตกลงนี่พ่อจริงๆขอซอใช่มั๊ยเนี่ย ทำไมเป็นคนแบบนี้ แย่ที่สุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-11-2013 21:30:55

เอาให้แน่ค่ะคุณโอ รักชอบก็ว่ากันไป ทำแบบนี้น้องซอสับสนนะคะ
แต่ขี้หึงชะมัดเลยนะ บีบมือจี๊ด ๆ แล้วจับจูบ ทำรอยมันซะเลย
คุณอาทิตย์เศร้าเลยจ้า แต่ก็นะ เค้ามีเจ้าของแล้วนะน้องซอน่ะ ทำใจค่ะ
น้ำตาซึมเลยตอนเจ้าสัวกอดน้องซอ ใจดีจังเลยค่ะ ดีใจที่ซอเจอคนดี ๆ
ส่วนเรื่องคุณพ่อ โนคอมเม้นท์ คนอะไรใจร้ายที่สุด

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_
เริ่มหัวข้อโดย: Prince-Faluke ที่ 11-11-2013 21:50:08

คุณโอร้ายกาจมาก  มีการทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของไว้ที่คอน้องอีก  กลัวคุณอาทิตย์ไม่รู้รึไงครับ

รอตอนต่อไปครับ  จะมีวันที่คุณพ่อรักน้องซอขึ้นมาบ้างมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: PINKXIAHH ที่ 11-11-2013 21:51:03

เพิ่งได้มาอ่าน11ตอนรวด ขอรีพลายอันเดียวเลยแล้วกันนะคะ T_T
เพิ่งจะได้ยูสของเล้ามาด้วย หิกๆ

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องน่าสนใจจิ้มๆมั่วๆเข้ามาอ่าน
กะแล้ววววว ว่าต้องมาแนวแบบเมะเถื่อนๆงี้(?)ซึ่งเป็นของชอบเราเบยยย #อัลไลย์  :-[
ชอบมากเลยค่ะ ตอนแรกแอบอินจัด น้ำตาไหลกับน้องซอ ความรู้สึกตัวเองเหมือนพี่บัว หวงน้องมากกกก
แล้วคุณโอนี่อะไร เห่อหวงน้องตลอด แหมๆๆๆๆๆๆ จริงๆแล้วก็อ้างใช่มั้ยล่ะ อยากลวนลามน้องใช่มั้ยค่ะหื้มๆๆๆๆ  :hao3:ง
แล้วตอนที่พี่โซมาตามน้องซอกลับบ้าน น้ำตาไหลอีกเลยค่ะ
คือแบบพี่ชายแสนดีมาก ดนดี ดวงใจของพี่ เท่านั้นแหละ เราพรากเลย T_T
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆที่คอยแต่งนิยายแนวนี้มาให้เราคลั่ง จะบ้าแล้วค่ะ
เพ้อจนเพื่อนบ่น(?) 55555555555555555555555
อย่าดองน้าพี่นักเขียน ฮึกๆ  :mew6:
จากใจนักอ่านดวงน้อยๆคนนึง♥

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 11-11-2013 21:55:43

อย่ามาเยอะอิคุณโอ  o12

แอบเชียร์คุณอาทิตย์เบาๆ...  :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-11-2013 22:11:45

ขอบคุณเจ้าสัวจริงๆค่ะ


น้องซอถ้าเค้าไม่รักเราก็ไม่เป็นไร เรารักเค้าก็พอ เพราะสุดท้ายเค้าก็คือพ่อเรา ถึงเค้าจะไม่มองเราเป็นลูก คนอย่างนี้สักวันก็จะได้รับบทเรียนเอง


ส่วนคุณโอว่างๆไปสแกนสมองมั่งนะคะ เดี่ยวดีเดี๋ยวร้าย โตแล้วค่ะ ทำอะไรนึกถึงใจน้องมากกว่านี้อีกนิด ก็ดีค่ะ ไม่ต้องดีมากแต่นึกถึงคุณค่าความเป็นมนุษย์ของน้องเยอะๆหน่อยก็ดี


ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 11-11-2013 22:18:22

ขอบคุณเจ้าสัว ที่ีทำซอได้รับอ้อมกอดที่อบอุ่น



 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-11-2013 22:28:13

ร้องไห้ตามนน้องซอเลย
น่าสงสารมากๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 11-11-2013 22:34:51

อย่าให้มีบทอัศจรรย์แบบที่ทำให้น้องเสียใจเลยอ่ะ อยากได้แบบหลอกน้องให้เคลิ้มๆไรเงี่ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 11-11-2013 22:35:37

 :hao3: :hao3: :hao3:น้องซอตอบไปเลยว่้ายุงโอกัด :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 11-11-2013 22:48:09

พี่บัวคะ สิ่งมีชีวิตเดียวที่กล้ากัดคอน้องซอคือ"คุณโอ" ค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-11-2013 23:07:48

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 11-11-2013 23:18:26

"เกียรติ" เขียนแบบนี้นะคะ เห็นเขียนผิดตลอดเลย
นิยายดีๆไม่จำเป็นต้องมีnc เยอะนะคะ ไม่งั้นก็จะกลายเป็นหนังโป๊ ..ลดเกรดนิยายตัวเองไปเปล่าๆ :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 11-11-2013 23:26:30

น้องซอเจอพ่อทีนี่มัน :hao5: ฮึ๊ยยยย :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 11-11-2013 23:38:49

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 11-11-2013 23:39:25

รออยู่น้าาาาาาาาาาาาา ♥

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-11-2013 00:00:29

มดคันไฟตัวใหญ่เบิ้มกัดคอน้องซอค่ะพี่บัว :z1:
ใกล้จะได้เช็ดเลือดกำเดาแล้วใช่ไหมคะ เดี๋ยวเตรียมทิชชู่รอค่ะ :haun4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 12-11-2013 00:17:55

เหอ ๆ แกล้งน้องจริง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 12-11-2013 00:32:49

คุณโอแสดงความเป็นเจ้าของได้  :haun4: :haun4: มาก 5555555555555555



ปล. รอ NC  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-11-2013 00:34:57

เจอมดตัวผู้ตัวโต กัดมา  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 12-11-2013 01:06:12

อิคุณโอมันร้ายเว้ยยยยยยยย
น้องซอหนูต้องเข้มแข็งในแบบที่หนูเป็นนะ ต้องมีอะไรซักอย่างที้หนูเก่งและโดดเด่น เอาให้อิคุณพ่อนั่นเงิบบไปเลยนะ สู้ๆ เหล่าแม่ยกจะอยู่เคียงข้างหนูเอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: 13smblue ที่ 12-11-2013 01:18:31

แอบสงสารคุณอาทิตย์เบาเบา  :hao5: :hao5:

แต่คุณโอก็ จะเอาแต่ใจมากไปแล้วนะ!!
คุณน้องอย่าไปยอมเขาง่ายๆนะคะ เราต้องคัดค้านให้ถึงที่สุด #ผิดๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 12-11-2013 01:29:43

โอยยยย มดตัวใหญ่มากกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 12-11-2013 02:16:24

น้องซอน่าสงสารมากกกก :sad4:
อ่านรวดเดียวเลย...สนุกอ่ะชอบๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-11-2013 02:46:38

อูยยยยย><

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 12-11-2013 06:24:37

มดคันไฟกัด
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 12-11-2013 08:26:12

“รอยแดง ๆ ที่คอนั่นโดนอะไรกัดมาคะ?” :hao4: :hao4:  บัวต้องไปถามคุณโอ  o18 o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-11-2013 08:52:40

มีหวงด้วยนะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 12-11-2013 09:01:57

เค้าเรียกว่าแสดงความเป็นเจ้าของคร้าพพพพ พี่บัว
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 12-11-2013 10:23:36

คุณพ่อน้องซอใจร้ายมากเลยฮือออออออ  :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 12-11-2013 10:37:07

ครึๆๆๆ มดยักษ์!!!เอายาไปฉีดให้ตาย 555 :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 12-11-2013 11:51:44

แสดงความเป็นเจ้าของแบบ เบาๆ จิงด้วย ฮ่าๆๆ
รอตอนต่อไปค้าบบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 12-11-2013 12:29:34

คุณโอเหมือนดีหลบใน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 12-11-2013 13:15:17

ขอสารภาพว่า....เห็นชื่อเรื่องตั้งนานแล้ว  แต่เพิ่งเข้ามาอ่าน เพราะกลัวค้างในตอนเริ่ม
แต่กลับกลายเป็นว่า มันทั้งหน่วงทั้งค้างที่ไอ้เสือลายพาดกลอนมันหื่นไปทั่ว  มั่วกระทั่งในบ้าน มันเสียความรู้สึก ชอบอาทิตย์ที่เป็นสุภาพบุรุษ อ้อแล้วก็พี่ชัชด้วย อยากได้ประวัติรูปร่างหน้าตาว่าเป็นคนแบบไหน แบบว่าเราชอบบอดี้การ์ดอะ :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: appattap ที่ 12-11-2013 14:07:38

น้องซอน่ารักกกก ไอ้พี่โอเจ้าเล่ห์ แหม่ะๆๆๆๆ
 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 12-11-2013 15:07:25

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ...จะติดตามต่อไป..มาต่อไวๆนะคะ..

ป.ล.....อยากอ่านตอนที่เค้า :oo1:กันอะคะ...ฮิๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 12-11-2013 22:02:42

หึหึ คุณโอขี้หึง  :ruready

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 13-11-2013 02:51:32

 :beat: ตบคุณโอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 13-11-2013 21:22:42

มีทำรอยไว้ด้วย


อาทิตย์จ๋อยไปเลยอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 11 แสดงความเป็นเจ้าของแบบเบาๆ_11/11/56 P.14
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 13-11-2013 23:56:24

คิดถึงหนูซอ  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 14-11-2013 17:00:46

Part  12   :L1:




จากคำถามของบัวผมก็รีบใช้มือตะปบคอตัวเองทันที เหมือนจะรู้โดยอัตโนมัติว่าตรงไหน...หันหน้ามองคนที่ย่นคิ้วมองผมอยู่...รอยอะไร...ถ้าไม่ใช่รอยกัดตอนนั้นเพราะเอามือไปสัมผัสก็รู้สึกเจ็บนิด ๆ  ก็ไม่ได้อินโนเซนท์ถึงขนาดไม่รู้ว่ามันคืออะไร...

...ไอ้โรคจิต!....

“หนาวเหรอคุณ”

“................” ได้แต่เหลือบมองอย่างแค้นเคืองกับคนที่ถาม เพราะตอนนี้ที่คอผมมีผ้าพันคอสีเทาพันอยู่ ถึงแม้จะดูเหมือนร้อนตัว แต่มันก็รู้สึกไม่สบายใจที่จะโชว์รอยที่เกิดจากความ...รอยกัดนั่น...

แต่มันก็พอดีกับอากาศบนรถที่แอร์เย็นจนบัวต้องเอาเสื้อแขนยาวออกมาห่มให้อีกรอบ...ได้ยินเสียงคุณโอกับคุณอาทิตย์คุยกันอยู่ด้านหลังผม แต่รู้สึกว่าหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนอีกรอบ...จนต้องเอนหัวซบกับเบาะ...และเข้าสู่นิทราแบบเย็นๆ  อีกรอบ..

..นิทราที่พอลืมตาขึ้นมาก็จะเปลี่ยนทุกอย่าง...ภายในเวลาไม่นาน...

....................

....................

“อืม!”

“คุณหนูระวังตัวค่ะ”  กำลังงัวเงียเพราะแรงบีบที่มือเบา ๆ ....น้ำเสียงและคำพูดบัวทำให้ผมต้องรีบผงกหัวขึ้น...แต่ก็นิ่งชะงักไป เมื่อตอนนี้รถที่พวกผมนั่งอยู่มีชายชุดสูทสีดำยืนล้อมอยู่...ขยับตัวนั่งดี ๆ ก่อนจะหันมองคุณโอกับพี่ชัชที่ยังนิ่ง แต่มือของทั้งสองคนแตะที่ช่วงเอวตัวเองไว้ตลอด...

“ฝ่าออกไปเลยไหมครับเจ้าสัวน้อย”

“โดนยิงล้อตกเขาเปล่าๆ  อย่าเสี่ยง...”  เสียงพูดคุยอย่างแผ่วเบาระหว่างนายกับการ์ดทำให้ต้องมองไปรอบ ๆ ....จริงๆ  ด้วย...ตอนนี้พวกผมอยู่ระหว่างทางขึ้นเขา...สองข้างทางเป็นทางชันลง...มีต้นไม้น้อยใหญ่เต็มไปหมด...รถจอดอยู่ตรงทางขึ้นเขาที่ชันน้อยที่สุด...เหมือนกับอีกฝ่ายวางแผนไว้แล้วว่าจะให้จอดตรงนี้...

“พวกมันเป็นใครครับคุณโอ”

“ไม่แน่ใจ แต่มันคงมาไม่ดีแน่ ๆ”  คุณโอตอบคำถามคุณอาทิตย์ที่สีหน้ายังปกติ ไม่ได้แสดงว่าตกใจ...ทุกคนดูมีสติกันหมด...

เพล้ง!!

“ว้าย!!”  เสียงบัวร้องเสียงหลง เมื่อคนด้านนอกพยายามทุบกระจกให้เปิดประตู แต่พี่ชัชไม่เปิด ก้อนหินขนาดถนัดมือถูกซัดเข้ามาอย่างจังจนกระจกแตกระเอียดลงอย่างง่าย ๆ

“ลงมา!! ไม่สิ...เชิญเจ้าสัวโอฬาริศกับคนที่นั่งด้านนั้น! เร็ว!!”

“ ไม่นะคะ!! คุณน้อง!!”  บัวรีบกอดผมไว้..เมื่อคนที่พยามเปิดประตูเปิดประตูได้ในที่สุด...ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ฝ่าออกไป แต่ดูด้านหน้าและหลังรถแล้ว ก็ไม่น่าจะรอดจริงๆ  เพราะถ้ามองดี ๆ ..ปืนเกือบสิบด้านหน้าและสิบด้านหลัง..ดูก็รู้ว่าถ้ายิงทะลุเข้ามาคงพรุนแบบไม่ต้องคิด

“...พี่ชัช ผมดูแลซอเอง..ถ้าคับขันส่งสัญญาณ แล้วออกรถไปเลย...”

“ไม่ครับ!”

“ทำตามที่ผมบอก ดูก็รู้ว่ามันต้องการจับเป็น ไม่ฆ่าผมหรอก...เอาชีวิตรอดกันไปก่อน ก่อนจะตายกันหมด..”  หัวใจเต้นแรงเพราะ
คำพูดที่เหมือนกระซิบ พี่ชัชทำท่าฮึดฮัด แต่ก็เงียบเมื่อคุณโอหันหน้าไปมองหน้าการ์ดคนสนิทตัวเอง...

“ไม่นะคะ คุณน้อง ฮึก! ไม่บัวไม่ให้ลงไป!!”

“ ปล่อยบัว!”

“ไม่ค่ะ! ฮึก คุณ น้อง!”  เพราะปืนที่จ่อเข้ามาทำให้ขาผมขยับออกจากรถโดยอัตโนมัติ ...พี่ชัชบอกบัวให้ปล่อยมือผม...แต่บัวไม่ยอม สุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายขยับมือตัวเองออก...อย่างน้อย ๆ ก็มีหวังว่าคนที่อยู่บนรถจะรอดอย่างที่คุณโอบอก...ไม่แน่ใจว่าทำไมถึงเชื่อใจผู้ชายคนนี้ในเวลาคับขันแบบนี้ได้...

“คุมตัวไว้!!”


เปี้ยง!!เปี้ยง!!เปี้ยง!!


“ออกรถ!!!”

“คุณน้อง ฮึก ไม่!!!” 

“เอี๊ยดด!!” 

ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อคนชุดดำกว่าสิบชีวิตเดินเข้ามาหาผมกับคุณโอ...ทำให้ได้โอกาสเพราะพวกที่เดินมาคือพวกที่อยู่หน้ารถ…หูดับไปเมื่อเสียงปืนดังอยู่ใกล้ๆ  จากคนที่ยืนข้างกัน..พวกคนที่กำลังเผลอเพราะคิดประมาทว่าเอาอยู่เลยมีบางส่วนที่เก็บปืน
....เมื่อเสียงปืนดังขึ้นสามนัดติดทำให้หลายคนก้มตัวลง...เสียงล้อลดบดกับถนน ก่อนจะทะยานขึ้นเขาไป...เสียงบัวกรีดร้องทำให้ผมใจหาย...แต่ก็ดีแล้ว...บัวต้องปลอดภัย..อย่ามาเสี่ยงชีวิตเพราะผมเลย...

“จับมันไว้!!”

“แล้วพวกที่เหลือละครับ!”

“ช่างมัน! ไม่ใช่เป้าหมายเรา!” 

“ไม่ต้องจับ!! ผมไม่หนีแน่!!”  มือผมถูกคุณโอฉุดให้ไปยืนข้างตัวเอง ก่อนเสียงทุ้มจะดังขึ้นจนพวกคนร้ายกว่ายี่สิบชีวิตชะงักไป...แต่ยังไงก็ยังทำท่าจะเดินเข้ามา...จนคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ายกมือขึ้นให้หยุดถึงได้เดินออกไปยืนอยู่ข้าง ๆ

“สั่งให้เปิดทางขึ้นเขา!”

“.................”  เพราะสิ่งที่ได้เผชิญมันไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตทำให้ต้องเบียดตัวเข้าหาคนที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด...กลัวจนลืมคิดว่า
ทำไมไม่มีรถวิ่งขึ้นเขามาเลย ที่แท้พวกมันก็คงจะปิดทางขึ้นเขา...คงวางแผนกันมาก่อนแน่ ๆ

“เกลือเป็นหนอนสินะ”

“ฮ่าๆๆ ที่ไหนก็มีทั้งนั้นครับเจ้าสัว!”  ผมไม่เข้าใจว่าพูดเรื่องอะไรกัน แต่ส่ายตาหลายคู่ที่มองมาทำให้ขยับตัวเข้าชิดคุณโออีก...

“ไม่ต้องกลัว...ตั้งสติไว้ คอยทำตามที่ผมบอก..ถ้ายังอยากจะกลับไปปลูกกล้วยไม้..”

“...............”  มือหนาฉวยมือผมไปกุมไว้...สูดลมหายใจเข้าจนลึกก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนออก...ทั้งที่กลัวและสั่นขนาดนี้แต่แค่ได้ยินเสียงกระซิบเบา ๆและสัมผัสอุ่น ๆ ที่มือทำให้สงบลงได้..

...บีบมือหนานั่นเป็นคำตอบว่าจะทำตามที่บอก...

“พาตัวไปขึ้นรถ”  บนรถคันใหญ่มีเพียงคนขับคนเดียวที่นั่งอยู่ คนคุมตัวพวกผมแค่ 3 คนที่เหลือก็แยกย้ายไปขึ้นรถที่จอดเรียงแถวซึ่งมีคนขับมาจอดรถหลังจากที่ควบคุมตัวพวกเราได้..

“ขึ้นก่อนแล้วจับแน่นๆ “

“..............”  หันมองคนที่พูดเบา ๆ ออกมาทั้งที่ดูไปแล้วเหมือนจะไม่ได้ขยับปาก  โหนตัวขึ้นรถ ก่อนจะหาที่ยึดอย่างที่อีกคนบอก...ไม่รู้ว่าจะทำอะไร แต่ท่าทางนิ่ง ๆ นั่นทำให้ทั้งตื่นเต้นและต้องทำตาม..

อั๊ก!!

“เฮ๊ยย!!!”

“จับแน่นๆ!!”

เอี๊ยดด!!!

“ยิงดักไว้ เอารถขวาง!!!!”

เปี้ยง!! เปี้ยง!!

เอี๊ยดด!!!  บรื้นน!!  แซกกก!!!!!!!!!!!!!!!

“ไม่!!! คุณโอ!!!”

....ตอนนี้...รถวิ่งลงเขา......

ทุกอย่างเกิดขึ้นจนผมมองและตั้งตัวไม่ทัน แต่ก็ยึดเบาะไว้แน่นตามคำบอก...หลังจากที่ผมเข้ามานั่งในรถเสร็จ...ก็ได้ยินเสียงร้องอย่างเจ็บปวด คนขับถูกร่างสูงที่ทำท่าจะเดินตามผมขึ้นรถเกี่ยวคอลงรถเพียงเพราะประตูยังเปิดอยู่...คุณโอดันประตูฝั่งผมปิดอย่างรวดเร็ว..มองไม่ทันจริงๆ  ว่าทำอะไรคนที่คุมตัวพวกผมมา 3 คนถึงได้ล้มลงไปนอนกองกันข้างรถอย่างนั้น...คุณโอเหวี่ยงตัวขึ้นรถแทนที่คนที่ตัวเองเกี่ยวคอลง...ก่อนจะขับรถพุ่งขึ้นเขา ...แต่รถพวกที่เหลือพากันหันรถขวางถนนไว้จนเต็มไปหมด พร้อมกับระดมยิงปืนเข้ามา....

สิ่งที่ทำให้ผมร้องออกมาอย่างตกใจ เพราะทั้งกลัวทั้งช็อค  คือ...คนขับ...ไม่ได้ตั้งใจหรือคิดอะไรอยู่กันแน่ ถึงหักพวงมาลัยลง...ข้างทาง..ซึ่งมันก็เท่ากับตอนนี้รถกำลังวิ่งลงเขา...ลงเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้ที่เห็นอยู่นั่น...

“จับแน่นๆ! ไม่ต้องกลัว!!หลับตาลงซะ!”

“ฮึก! “   ..กลัวสิ...ผมกลัว....ยังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่อยากทำ...หลับตาลงแล้ว..ก็กลัวว่าจะไม่ได้ลืมขึ้นมาอีก...แต่สุดท้ายก็ยึดตัวกับเบาะหน้าพร้อมกับหลับตาลง...เสียงรถคันใหญ่ขูดกับต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้เล็กตลอดเวลา  ตัวผมเหวี่ยงตัวตามแรงเหวี่ยงของรถที่ลดเลี้ยวไปมาอย่างกะทันหันอยู่ตลอดเวลา...นี่กำลังขับรถลงเขา..ในเส้นทางที่คนเขาไม่ผ่านกันใช่ไหม...รู้สึกว่าช่วงเวลาหวาดเสียวพวกนี้มันนานมาก...

“ลงเร็ว!!รถไปต่อไม่ได้แล้ว!!” 

“..............” ลืมตาขึ้นแต่ก็ยังยึดเบาะแน่นไม่ขยับ หันมองรอบข้างก็มีแต่ป่า ตอนนี้รถจอดชิดเกือบชนต้นไม้ต้นใหญ่...เหมือนกับว่าถ้านั่งนานกว่านี้รถจะไหลลงไปแน่ ๆ เบื้องหน้าเป็นสายน้ำที่ตัดผ่านทางรถและโขดหินน้อยใหญ่สลับไปมา ทำให้รถไม่มีทางวิ่งไปต่อ...และถอยลำบากเกินไป..

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“ไม่เป็นไร...”  เดินเซลงจากรถ เพราะพื้นสูงต่ำไม่เท่ากัน มือหนารั้งแขนผมไว้ก่อนจะไถตัวลงไปเพราะแรงโน้มถ่วง

“ป่านนี้พวกมันคงพาคนมาล้อมเขาแน่ๆ”

“...................”

“..ไม่ต้องกลัว..”  เมื่อเห็นว่าผมเงียบไป หน้าหล่อก็ดูเคร่งขรึมขึ้นอีก ก่อนจะเอ่ยปากกับผม...ที่ยืนคู่กัน...มองแก้มด้านซ้ายของคนขับรถผาดโผนถึงได้เห็นว่ามีเลือดซึมออกมาเป็นทางยาว ไหลเคลียแก้มสะอาดเล็กน้อยเหมือนถูกอะไรบางอย่างเกี่ยว หรือเฉี่ยวเอา...

“คุณเลือดออก”

“ถูกปืนถากไม่เป็นไร ไปเถอะ ด้านล่างน่าจะเป็นหมู่บ้าน.. ถ้าเดินตามแหล่งน้ำลงไป...เราย้อนกลับไม่ได้ พวกมันกำลังตามอยู่...เขาลูกนี้ใหญ่ที่สุดในละแวกนี้...ถ้าขึ้นเสี่ยงจะเจอภัยกระสุน ถ้าเสี่ยงลงด้านล่างจะเจอภัยธรรมชาติ แต่ยังมีทางรอดถ้าเรา
เจอหมู่บ้าน”

“แล้วถ้ามันไปรอเราที่หมู่บ้านล่ะ”  ...นี่คือสิ่งที่คิด...เริ่มออกเดินตามแรงจับกระชับที่มือ...ช้าไม่ได้สินะ...

“มันไม่ทำแน่...เพราะด้านล่างนั่นถิ่นคนรู้จักของผม...คนที่จะรอเราอยู่ที่นั่นต้องเป็นคนของผมไม่ใช่ของพวกมัน...อีกไม่นานคนเราผมก็ต้องออกตามหาเราแน่ .....” 

“ขอบคุณครับ..ที่ช่วย...”

“เปล่า ผมช่วยตัวผมเอง..ก็แค่มีคุณติดมา”

“....................”  ไม่พูดอะไรต่อ...คำพูดทำให้รู้ว่าผมอาจจะสำคัญตัวเองผิด...และที่สุดคือ ผมกำลังเป็นภาระ

....เดินลงโขดหินตามแรงพยุง แรงฉุด จนใกล้จะถึงสายน้ำที่ไหลลงเขา...เดินแค่นี้ก็รู้สึกว่าขาเริ่มสั่น...เพราะผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายแน่ ๆ...เหงื่อซึมออกตามไรผมจนรู้สึกชื้นไปหมด...

“ทางนี้โว้ยย!!”

“พวกมันตามมา เร็ว!!”  เสียงก้องที่ได้ยินจากที่ไกล ๆ ทำให้ผมสะดุ้ง และตื่นตัวไปกับเสียงคุณโอที่ร้องบอก..

“..................”  จากเดินกลายเป็นออกวิ่ง รวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อที่จะช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด วิ่งตามคนที่ก้าวยาว ๆ นำหน้า รู้สึกว่ากิ่งไม้ก้อนหินขีดข่วนตามร่างกาย แต่ความกลัวก็ผลักดันให้วิ่งฝ่าทุกอย่างไป...

 “โอ๊ย!”

“เป็นยังไงบ้าง”

“ผมเจ็บเท้า คุณไปเถอะ!!”  รู้สึกเหนื่อยมาก จนลมหายใจร้อนไปหมด....บิดข้อมือตัวเองออก เมื่อก้าวพลาดด้วยความรีบร้อนเพราะได้ยินเสียงแว่วด้านหลังไกล ๆ แต่อีกไม่ช้าต้องมาถึงที่พวกผมอยู่แน่ถ้าไม่รีบ  เท้าพลิกเพราะตกโขดหินจนต้องร้องออกมา
กำลังจะลุกแต่ก็ต้องล้มลงเหมือนเดิมเพราะอาการปวดแปลบที่ข้อเท้า...

“ขี่หลังผม”

“ไม่..โอ๊ย!..”

“ทางนี้!! รอยรถอยู่ทางนี้”

“ไม่ทันแล้ว!..ไปเถอะ ผมมันไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกมันหรอก! ฮึก!”  เพราะความเจ็บและความกลัวจึงขืนตัวออกมาจากแผ่นหลังกว้าง เพราะอีกฝั่งก็ใกล้เข้ามาทุกทีถึงจะเป็นแค่เสียงแผ่วเบาจากที่ไกล ..แต่ก็ชัดเจนในป่าเงียบสงัด... ถ้าเอาผมไปด้วยก็จะเป็นภาระเปล่า ๆ เจ็บมากจนต้องกัดปากตัวเองระงับ...พร้อมกับใช้มือยันอีกฝ่ายให้ออกจากตัวเอง...

..สุดท้ายผมก็เป็นได้แต่ตัวถ่วงกับภาระ...ไม่มีประโยชน์อะไรกับใคร...อย่างมากพวกมันก็คงจะฆ่าผมทิ้งไว้ที่นี่..จะมีประโยชน์อะไรถ้าจะหนี....

“ไร้สาระ! จะกลับไปให้คนของพ่อคุณฆ่ารึไง!!”

“...ฮะ...คน..ของพ่อ....”  ตวัดสายตามองคนที่ย่อตัวนั่งลงข้างผม มือหนาบีบแขนผมแน่น...ดวงตาคมฉายแววเคืองแค้นออกมาอย่างหนัก...คนของพ่อ....

“คุณไม่เห็นสติกเกอร์ที่ติดอยู่บนรถฮัมเมอร์คันนั้นสินะ ว่าเป็นสัญลักษณ์ของอะไร...หยุดทำตัวโง่ซักที!! คุณมีชีวิตเป็นของตัวเองได้! หยุดยึดติดกับสิ่งที่ทำให้คุณตกต่ำ!”

“ไม่จริง! ไม่ใช่! ฮึก!”...ไม่จริง!...ไม่ใช่..คุณพ่อ...ไม่ใช่!!!.

...ส่ายหัวไปมาช้าๆ  พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา...ไหลออกมา...อย่างมากมาย เสียงด้านหลังใกล้เข้ามาทุกที..แล้วผมจะหนีทำไม....ถ้าสิ่งที่คนตรงหน้าพูดคือความจริง....

“ไปกับผม...”

“..ฮึก! ฮืออ ไม่จริง!! คุณ พ่อไม่ใช่!! ฮืออ!”   ร้องออกไปอย่างไม่กลัวว่าใครจะได้ยิน...มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง...

..คุณพ่อ..จะฆ่าผม...คุณพ่อจะฆ่าผม!!...

“ลุกได้แล้วซอ...คุณต้องเดินต่อ!”

“ไม่!! ไม่ไป!! ฮึก ฮือออ!! ปล่อย ให้ผม ฮืออ ตาย!!”

 สติหลุดไปแล้ว....คุณพ่อจะฆ่าผม...คุณพ่อไม่รัก...ไม่เคยรัก...ไม่เคยต้องการ...ตั้งแต่เกิดมาก็ได้สัมผัสอ้อมกอดอบอุ่นของคุณแม่แค่ไม่กี่ปี..แต่แล้วร่างกายคุณแม่ก็เย็นเฉียบและไร้ไออุ่น ในคืนนั้นที่ผมจำได้ทุกเสี้ยวนาที....มือที่จับผมไว้ตลอด เสียงลมหายใจขาดช่วง...ปากก็พร่ำบอกให้ผมเข้มแข็ง ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่รู้อะไรเลย....คุณแม่พร่ำบอกตลอดว่าคุณพ่อยุ่งเลยไม่มีเวลาให้...แต่ทุกอย่างก็ทำให้รู้ในเวลาไม่นาน...

...ผมไม่มีคุณแม่...ผมก็ไม่มีใคร...นอกเหนือจากพี่ชาย 3 คน...แต่ถึงทุกคนจะพยายามแค่ไหนมันก็ไม่สามารถลบล้างความเจ็บปวดเมื่อผมรู้ความจริงจากปากพ่อของตัวเองไม่ได้...ว่าผมไม่สมควรที่จะเกิดมาตั้งแต่ตอนแรก...ลูกของคุณพ่อไม่มีชื่อของ  ศนัญญา ราชสีห์เกริกไกร อยู่ในหัวใจผู้เป็นเจ้าบ้านเลย...ไม่มีในเสี้ยวคำคิดคำนึงด้วยซ้ำ...

“มานี่เลย!!”

“ฮึก ฮืออ!! อึก ฮืออ!!”

“ได้โปรดเงียบเถอะ ไม่งั้นเราจะตายกันทั้งคู่...คุณไม่กลัวตายแต่ผมกลัว!”

“ฮึก อือ”  กลั้นความเสียใจเอาไว้ ปล่อยให้คนที่อุ้มผมขึ้นพาเดินดิ่งไปที่แม่น้ำ...กระแสน้ำที่มองไม่ถึงกับเชี่ยว แต่ก็ไหลเรื่อย ๆ และระดับน้ำก็พอสมควร...ยอมที่จะเงียบ...หลับตาลงช้า  ๆ  ปล่อยให้อีกคนพาไป...ในเมื่อไม่ทิ้งผม ถ้าเป็นอะไรไป...ก็อย่ามาโทษกัน...เพราะตอนนี้ผมไม่มีหัวจิตหัวใจที่จะคิดอะไรกับใครแล้ว ในหัวคิดแต่เรื่องที่ได้ยิน....

“ไปทางไหนต่อวะ เราลงมากันลึกแล้วนะเนี่ย”

“ป่าตั้งกว้าง จะไปหาที่ไหน...แล้วไอ้เจ้าสัวพยัคฆราช ฝีมือมันก็ไม่ธรรมดา ถ้าไม่ติดอีกคน มันอาจจะฆ่าพวกเราได้หมดด้วยซ้ำไป”  เสียงพูดคุยดังอยู่บนหัว พวกมันคงหยุดเพราะลำน้ำที่ตัดผ่าน....ตอนนี้ผมยืนแช่น้ำอยู่ในลำน้ำที่ไหลเอื่อยพอประมาณ... ระดับน้ำลึกระดับหน้าอก ข้างๆ  ตลิ่งมีหญ้ายาวๆ  ยื่นลงมาปกคลุมไว้ ร่างกายผมที่สั่นเพราะความเย็นของน้ำถูกร่างหนากอดไว้แนบแน่นเมื่อให้ชิดกับตลิ่งและแฝงใต้หญ้ากอใหญ่ที่ใช้คลุมหัวไว้ และเพื่อป้องกันไม่ให้ไหลไปกับน้ำ...พวกนั้นก็เหมือนจะไม่สงสัยคงเพราะเสื้อผ้าที่เราทั้งคู่ใส่วันนี้เป็นสีเข้ม...ใช้มือปิดปากตัวเองไว้เพราะอีกคนบอกอย่างนั้น..มองผ่านร่องหญ้าเห็นพวกที่เหลือส่องตามซอกหินและพงพุ่มไม้ด้านบนกันจ้าละหวั่น..

“สงสารคุณซอเหมือนกันนะ...ข้าก็เคยเห็นผ่านๆ  ตอนพวกเจ้าสัวน้อยพาออกจากห้อง...หน้าตาถอดแบบท่านหญิงออกมา
เลย...ไม่คิดว่าเจ้าสัวจะเกลียดลูกตัวเองจนต้องสั่งให้เก็บขนาดนี้...”

“เฮ่อ! แล้วจะทำไงได้วะ...เรามันก็ลูกน้องเขา...เรื่องนี้พวกคุณ ๆ  ทั้ง 3 คนไม่มีใครรู้เรื่องเลยไม่งั้นพวกเราอาจจะไม่ต้องมาทนฆ่าเจ้านายน้อยตัวเองหรอกว่ะ...ถึงจะเป็นมือปืน เป็นบอดี้การ์ด ก็ไม่ใจแข็งพอที่จะฆ่าคนที่เห็นกันมาแต่เด็กหรอกนะ”

“อย่าคิดมาก ยังไงเราก็ต้องทำ..แต่ตอนนี้เราจะตายเพราะหาตัวทั้งสองคนไม่เจอนี่แหละ! เฮ้ยแยกย้าย!!”

“ฮึก!..”

... ร่างกายที่สั่นเพราะความเหน็บหนาว... หัวใจที่ตอนนี้กำลังเจ็บเหมือนกำลังจะฉีกออกเป็นชิ้น ๆ กระแสน้ำที่พัดเอื่อย กำลังพัดเอาน้ำตาผมที่ไหลรินรดมือตัวเองลงสู่แม่น้ำแห่งนี้ไปด้วย...

.....อยากจะทอดร่างกายให้ไหลไปกับสายน้ำ...อยากจะหลับตาปล่อยให้ร่างกายจมดิ่งลงก้นแม่น้ำ.....อยากจะกรีดร้องให้สาสมกับความเสียใจ...อยากจะร้องไห้ให้น้ำตาเป็นสายเลือดกับความไร้ค่าของตัวเอง....เรื่องจริง...เรื่องจริงที่กำลังฆ่าผมทั้งเป็น....

...ความเจ็บปวดตอกย้ำอยู่ทุกวี่วัน ทุกครั้งที่เจอกัน...อยากจะเข้าไปกอด...พูดอ้อนคำหวานเหมือนกับที่ซูกัสทำ...อยากได้รับอ้อมกอดอุ่น ๆ รอยจูบปลอบบนหน้าผากเวลาฝันร้าย....อยากถูกจูงมือเดินไปรอบ ๆ บ้านเวลาเหงาๆ  ....แต่ผมก็ทำไม่ได้...จนกระทั่งวันนี้....ที่ผมรู้ว่า..ค่าของผม..มันก็แค่สัตว์เดรัจฉานตัวนึง...ที่คุณพ่อจะลงมือฆ่าให้ตาย...


นานแค่ไหนจำไม่ได้...แต่ก็มันก็เนิ่นนานเหลือเกินในความรู้สึก...ตอนนี้อีกคนพยุงผมขึ้นจากน้ำในสภาพที่ไม่ต่างกับศพ...ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะก้าวเดิน ขึ้นมาจากน้ำได้ก็เอาแต่ยืนนิ่ง....คุณโอก้มควานหาปืนที่โยนซ่อนไว้ในโพรงหญ้าแถว ๆ ริมน้ำที่ซ่อน....กลุ่มคนพวกนั้นล่าถอยในที่สุดเพราะบรรยากาศที่เริ่มจะโพล้เพล้...เสียงนกร่ำร้องกันระงมป่า...มันคงร้องหาครอบครัว พ่อแม่นกมันคงส่งเสียงหาลูกน้อยของมันที่รออยู่ในรัง...ทำไมเวลานี้ผมอิจฉามันนัก...

“เดินไปอีกนิดเถอะ...ตรงนี้ไม่ปลอดภัย รอยเท้าสัตว์เต็มไปหมด”

“.................”  ไม่ขัดขืนอะไร...เดินไปตามแรงฉุด...ร่างกายแข็งทื่อ...และสุดท้ายก็ต้องยอมขึ้นไปเกาะอยู่บนหลังของคนที่เหมือนกับจะพึ่งนึกได้ว่าผมเจ็บข้อเท้า....ซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างอย่างอ่อนแรง...มีเพียงลมหายใจที่บ่งบอกว่าผมยังมีชีวิตอยู่....คนที่ยอมแบกหันมองซ้ายขวาตลอดเวลาที่เดิน  และเดินเรียบแม่น้ำลงมาอีกไกลพอสมควร จนได้ยินเสียงลมหายใจเหนื่อยหอบ

...บรรยากาศจากโพล้เพล้ถูกความมืดกางปีกปกคลุมในเวลาต่อมา...เสียงอะไรต่อมิอะไรร้องระงมจนฟังไม่ได้สรรพ...อากาศเย็นกรอปกับตัวเปียกทำให้รู้สึกว่าความหนาวกำลังซึมเข้าไปถึงกระดูก...จากที่คิดว่าจะพักแถวลำน้ำที่ทอดยาวลงไป..อีกคนกลับฉีกตัวไปห่างแม่น้ำอีกกว่า 500 เมตร...ก่อนจะหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่...ที่บริเวณตรงนี้เป็นดินทรายและพื้นที่ค่อนข้างยกสูงกว่าตรงอื่น...

“..เราพักข้างแม่น้ำไม่ได้ เพราะพวกมันต้องเดาว่าเราต้องเดินเรียบริมน้ำ ตราบที่เรายังไม่ปลอดภัยจะไม่ทิ้งรอยอะไรไว้เด็ดขาด..”

“..................”  มองคนที่วางผมลงให้พิงต้นไม้ใหญ่ที่พูดออกมาเหมือนจะเดาความคิดผมถูก....สายตาตอนนี้มันคงว่างเปล่าจนอีกคนจ้องมาอยู่นาน...แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไร...ไม่มีแล้วความรู้สึกอะไร...แม้กระทั่งข้อเท้าที่รับรู้ได้ว่าบวมเป่งคับรองเท้าผ้าใบที่ใส่ก็ยังลืมไปว่ามันเจ็บแค่ไหน ทั้งที่มันก็ยังเจ็บแปลบทุกครั้งที่ขยับ...

“ก่อไฟก่อน แล้วผมจะดูข้อเท้าให้”

“.....................”  ตายังจ้องตามร่างสูงที่เดินออกไปหยิบจับอะไรติดมือกลับมา กิ่งไม้แห้งถูกวางสุม ๆ เข้าหากันก่อนจะอีกคนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วทำท่าโล่งอกที่มันยังอยู่...ไฟแช็ครูปร่างแปลกตาที่ถูกห่อหุ้มด้วยกล่องพลาสติกเล็ก ๆ เป็นซิบ..กับซองบุหรี่เปียก ๆ 

“ขอให้ใช้ได้เถอะ”

แชะ  แชะ แชะ แชะ

“.................”  เสียงจุดไฟแช็คดังอยู่นาน...  ก่อนที่คนตรงหน้าจะทำสีหน้าพอใจเมื่อแสงไฟสว่างขึ้น จึงรีบจุดกับกิ่งไม้แห้งแล้วปล่อยให้กลายเป็นเปลวไฟที่พุ่งท่วมกิ่งไม้แห้งทั้งกอง...คุณโอรีบหาท่อนไม้ที่ใหญ่ขึ้นมาวางใส่...

“ถอดเสื้อมาเถอะ ผมจะทำให้แห้ง”

“...................”  ส่ายหัวออกไปอย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก...ทั้งที่แสงสว่างจากเปลวไฟทำให้รู้สึกว่าปลอดภัยขึ้น...แต่มันกลับไม่ได้ทำให้หัวใจผมรู้สึกดีขึ้นเลยซักนิด...ยิ่งความมืดมิดโรยตัวมากเท่าไหร่ก็รู้สึกทรมานกับสิ่งที่เจอมากเท่านั้น...

“ผมบอกให้ถอดเสื้อออกมา....ซอ...” 

“..ฮึก..ไม่ ต้อง ดี กับผม..ปล่อย ผม ตาย...”  คนที่กำลังจะก้มลงถอดรองเท้าข้างที่ข้อเท้าพลิกเงยหน้ามอง...เมื่อผมชักข้อเท้าออก นั่งนิ่งพร้อมกับพยายามพูดในสิ่งที่คิดอยู่ในหัวตอนนี้...

“คุณเป็นบ้ารึไง! ถ้าผมจะปล่อยให้คุณตายผมจะสู้แบกคุณมาถึงนี่รึไง!”

“..ฮึก...ปล่อย...ให้ผมตาย...ให้สมใจ..คุณพ่อ...”

“..ไม่มีทาง!...คุณลืมแล้วรึไง ว่าตอนนี้คุณอยู่ในฐานะอะไร...จะอยู่หรือตาย..ผมเท่านั้นที่กำหนด...ถอดเสื้อแล้วก็อยู่นิ่งๆ  ผมจะถอดรองเท้า” ดูเหมือนว่าคุณโอก็จะกำลังโมโห...แต่คำพูดพวกนี้มันสะเทือนใจผมแทบทุกคำ....

เพี๊ยะ!!

“ไม่!! ฮึก บอกให้ ปล่อย ให้ ผม ตาย!! ฮืออ!! ปล่อยให้ผมตาย!!!! ฮืออ !!”  แม้กระทั่งความเป็นหรือความตาย...ผมก็ยังเลือกเองไม่ได้...ทำไมทุกคนถึงได้ใจร้ายกับผมอย่างนี้...เพราะโทสะจึงฟาดมือลงบนใบหน้าขาวของผู้นำพยัคฆราช...ก่อนจะตะโกนออกไปเหมือนคนบ้า...ยกมือขึ้นปิดหู หดขาขดเข้าหาลำตัว.

...ไม่เป็นผม...ไม่มีใครรู้...ว่าตอนนี้มันเจ็บแค่ไหน...มันเสียใจแค่ไหน...เสียใจจนอยากจะหยุดหายใจไปซะเดี๋ยวนี้....

“อยากตายนักใช่ไหม!! ชีวิตคุณมันไม่มีค่าใช่ไหม!!”

“ฮึก ฮืออ!!”

“ตอบมาเซ่!! ร่างกาย หัวใจ..มันไม่มีความหมาย!! สำหรับคุณใช่ไหม ตอบผมมา!!”  เสียงตวาดก้องพร้อมกับแรงบีบที่หัวไหล่ทั้งสองข้าง...แสงจากเปลวไฟทำให้เห็นหน้าอีกคนผ่านม่านน้ำตาว่าน่ากลัวแค่ไหน...ได้แต่ร้องไห้แล้วส่ายหัวไปมาอย่างคนที่อับจนหนทางและคิดอะไรไม่ได้ซักอย่าง...

“ ฮึก ฮืออ!! ใช่! มัน ฮึก ฮืออ ไม่มีความหมาย อะไร ทั้ง นั้น. ฮึก และ...มันก็สมใจ คุณไง!!แล้วคุณ..ก็จะได้...ทำ..ลายครอบ...ครัวของราชสีห์..ฮึก...เกริกไกร...ให้ย่อยยับได้สมใจ!! ฮึก อืออ!!” ... อีกคนดูชะงักไปก่อนแรงบีบที่หัวไหล่ผมจะมากขึ้น....

“...ได้!!...อยากตายก็ได้....ในเมื่อคุณบอกว่าทุกส่วนในร่างกายคุณไม่มีความหมาย...แต่ในเมื่อตอนนี้มันเป็นสิทธิของผม!!...ผมจะทำให้คุณตายสมใจ...แต่ผมจะให้คุณตายทั้งเป็น...”

“..ฮึก..โอ๊ย!!...อยะ อย่า!!...”



                                             (http://image.free.in.th/v/2013/il/131114051307.jpg) (http://pic.free.in.th/id/bdf5b56b2eba3c4a84965ae14fedd9d5)


*** :pig4: โฮ้วว!! ได้อีกตอน ตอนนี้คงค้างกันล่ะสิ...อิอิ ตอนต่อไปเร็วๆ  นี้...เหมือนเดิม...ขอบคุณทุกคนที่ชอบเริ่มเคลียร์งานลงตัวแล้ว... ตอนหน้าก็เป็นกำลังใจให้หนูซอด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 14-11-2013 17:06:18

 :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: tiktok ที่ 14-11-2013 17:15:17

คุณโอร้ายนะนี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 14-11-2013 17:15:50

สงสารหนูซออ่ะ ตกลงนี่ลูกจริงๆรึเปล่าเนี่ย ทำไมใจร้ายขนาดนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 14-11-2013 17:16:54

ค้างสุดอะไรสุด ตอนหน้าแอบหวังนะ ว่าอาจจะมี... 555555555
มาเร็วๆ นะคะ. พ่อซอคือคนที่สมควรโดนเกลียดมากที่สุดในเรื่องนี่บอกเลย.  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 14-11-2013 17:22:00

สงสารซออ่ะ คุณพ่อใจร้ายไปแล้วสั่งฆ่าลูกตัวเองลงได้ไง คุณโอก็อย่าทำร้ายซอให้เสียใจบ่อยเลยนะ เค้าสงสารซออ้ะ เอาใจช่วยซอค่ะ
ทำไมเรารู้สึกไม่ดีกับซูกัสโดยไม่มีเหตุผลหว่า???

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 14-11-2013 17:28:25

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 14-11-2013 17:28:59

สั่งฆ่าแม้กระทั่งลูกตัวเอง
แบบนี้ก็มีเน้อคนเรา เอ๊ะใช่คนเปล่า :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 14-11-2013 17:32:25

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-11-2013 17:39:51

โถ่ น้องซอ ไม่รู้จะปลอบยังไง สงสารมากๆเลย คงเสียใจมากแน่ๆ  :hao5:
คุณพ่อใจร้ายที่สุด เกลียดๆแทนซอ :angry2:
คุณโอจะทำอะไรน้องอีก แค่นี้น้องก็เจ็บจะแย่แล้ว :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-11-2013 17:51:55

โอ้โห!!พ่อซอ ท่านเจ้าสัวโครตเชี่ย เลย สั่งฆ่าลูกตัวเองได้

ขนาดลูกน้องยังมีความคิดดีกว่าเจ้านาย ยังรู้จักสงสาร

ซอกำลังหมดกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ คุณโอก็อย่าโหดนักสิ สงสารซอบ้าง :mew2:

ค้างงง คุณจะทำไรซอ.....

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 14-11-2013 17:56:28

คุณพ่อน้องซอใจร้ายยยย  :hao5:  ตายทั้งเป็นของคุณโอนี่ .............. ? ในป่านะคะคุณโอ ในป่า  :pighaun:  (หรือเราคิดไปเองคนเดียว ? 5555555555)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 14-11-2013 18:00:16

หมามันยังรักลูก นี่คนแท้  ๆ ยิ่งกว่าเดียรัจฉานอีก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-11-2013 18:05:30

เจ้าสัว ขอให้คุณตายทรมานเพราะคุณมันยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน



ส่วนคุณโอทั้งชีวิตของซอยังไม่ตายทั้งเป็นอีกหรอ แค่นี้ก็มีแต่ร่างกายแล้ว จิตใจน้องมันสูญสลายไปแล้ว ถ้ายังเอาความรุนแรงมาทุ่มใส่น้องอีก อาจไม่มีน้องซอีกตลอดชีวิต

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 14-11-2013 18:06:17

สนุกๆจริงรอๆ
ป.ล.พ่อแม่งเลว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 14-11-2013 18:07:21

อ้าวอิชุนพ่อน้องซอฮะ ถ่อยไปไหมสั่งฆ่าลูกเนี่ย  :angry2:
แอบอยากรู้คำทำนาย ว่าการที่ซอมาอยู่กะเสือแล้วจะทำให้เกิดไรขึ้นรึเปล่า ถึงต้องสั่งฆ่ากันเลย แล้วชุนพ่อฝั่งเสือก้อแลจะเอ็นดูน้องมากมาย มันอะไรยังไงละป่าว  :confuse:

ว่าแต่อิคุลพี่โอนี่สมเป็นพระเอกจริง จะรมณ์ดีรมณ์เสีย โกรธ  หงุดหงิด ผลลัพธ์เดียวกันหมด คือ ปล้ำฮะ...  :a2: ตลอดๆ

รออ่านต่อออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 14-11-2013 18:10:34

 :a5: ค้างเติ่งง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 14-11-2013 18:25:25

ไม่มีคำพูดใดจะสามารถเปรียบได้  เราขอให้ผู้เขียน เขียนบทลงโทษให้คนที่ทำร้ายซอ ทุกคนต้องได้รับผลกรรมตอบสนองคืน 
ในเมื่อวันนี้พ่อคิดจะฆ่าลูก  ดังนั้นเขาก็ต้องได้รับผลจากการกระทำของเขาเช่นกัน   เราอยากรู้ว่าผู้เขียนจะเขียนบทลงโทษให้พ่อของซองหรือไม่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 14-11-2013 18:30:22

 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ค้างอย่างแรงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 14-11-2013 18:41:14

 :z3: :z3: :ling2: :ling1:

ม่ายยยยยยยย   มันค้างงงงงงงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 14-11-2013 19:13:10

 :sad4: เกลียดพ่อของซอจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 14-11-2013 19:29:29

สงสารน้องซอจัง

 :m15: :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 14-11-2013 19:44:16

ตามอ่านจนทัน แค่ไม่กี่ตอนแต่มันสนุกมากๆ
เสียน้ำตาเกือบทุกตอน (เรามันพวกอ่อนไหว) :sad11:
นอกจากอยู่กับกล้วยไม้แล้ว ไม่มีตอนไหนเลยที่น้องซอจะยิ้มจริงๆ
แม้จะเศร้าอย่างนั้นน้องซอก็ยังเข้มแข็ง อยู่อย่างมีความหวัง
หวังว่าจะช่วยเหลือครอบครัวและตัวเองได้ และหวังว่าพ่อจะรัก
แต่คนเป็นพ่อกลับมาดับความหวังนั้นจนไม่เหลือแม้เศษเสี้ยว
ไม่รักไม่ว่า แต่นี่ถึงกับจะฆ่ากัน มันจะไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเป็นพ่อลูกกันหรอก ถึงเป็นคนอื่นก็โหดร้ายพอแล้ว
ถ้าจะโยนความผิดให้กัน เราว่ามันผิดตั้งแต่คุณทำให้เขาเกิดแล้วล่ะ
ขออย่างเดียวว่าคุณโออย่าทำอะไรที่เป็นการซ้ำเติมน้องซออีกก็แล้วกัน
ไม่อยากเกลียดพระเอกน่ะ เพราะทีี่เป็นอยู่ก็ไม่ปลื้มเท่าไรหรอก :a14:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ด ให้กับน้องซอที่น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 14-11-2013 19:49:04

คนเขียนจะฆ่าน้องซอให้เป็นบ้าไปเลยหรอคะ ดูท่าพี่โอจะไม่มีศิลปะในการพูด เพลีย  :try2:

ส่วนคนเป็นพ่อนี่ก็ระยำไปป่าว แบบว่าไม่เห็นแก่เมียเลยหรอ หรือว่าเกลียดแม่น้องซออยู่แล้ว (เอ๊ะ แต่พี่อีกสามคนก็แม่เดียวกันใช่มั้ยคะ) คือรักน้อยยังพอเข้าใจนะ นี่ถึงขั้นทำลายล้างเลย มีเหตุผลอะไรอีกป่าวคะนอกจากงมงาย

(ปกติคนงมงายก็ไม่น่าจะอยู่ในตำแหน่งนี้ได้เลยนะคะ เป็นผู้นำ มีธุรกิจเยอะแยะ ต้องปกครองคน มันก็มีนะ แต่หายาก
เพลียพอๆกับพี่โอเช่นกัน :undecided: นั่นก็พูดดีๆไม่เป็น ปลุกปลอบคนไม่เป็น นี่มันคุณสมบัติสำคัญของผู้นำที่เกริกไกรเลยนะ) 

แต่น้องซอจะเป็นไงก็จะรออ่านค่ะ รอปมเรื่องคลี่คลาย ติดตามต่อไป  :110011:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: PINKXIAHH ที่ 14-11-2013 19:50:22

สงสารน้องซอนะแต่ในยามคับขันน้องก็มัวแต่เสียใจ ถ้าเราเป้นคุณโอคงหนีไปคนเดียวจริงๆ #เฬวมัก  :katai1:
จริงๆเจ้าสัวศรันย์(ไม่อยากเรียกว่าพ่อเลย ฮึ่ย)ก็แสดงออกให้เห็นตั้งนานแล้วว่าไม่ต้องการน้องซอ
ก็เข้าใจว่าน้องเสียใจ แต่ว่านะ เฮ้อ   :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เริ่มต้นชีวิตใหม่กับคุณโอเถอะค่ ♥ 5555555555555555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 14-11-2013 19:58:11

กรี๊ดดดดด จิกหมอน จิกเท้า
บ้าจิง อย่าปล่อยให้ค้างแบบนี้
เอาตอนหน้ามาเสริฟด่วนๆ
ค้างแบบนี้นาน ชั้นทนไม่ไหวนะ บอกตรงๆ ตอนนี้มันบีบหัวใจมากๆ
โธ่ น้อง ซอ ผู้บอบช้ำ อิพี่โอจะปลอมก้อไม่ปลอบ ซ้ำเติมเพื่อ !! เดี ่ยวปั๊ดเหนี่ยว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-11-2013 20:13:09

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 14-11-2013 20:20:23

เฮ้ย.......ถึงกับสั่งฆ่าลูกตัวเองนี่ ไม่ใช่คนแล้ว หรือว่าซอจะไม้ใช่ลูกของมันอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-11-2013 20:28:38

โหย พ่อซอ ถึงกับส่งคนมาฆ่าลูกตัวเองเลยเรอะ
เกินไปมั้ย สงสารซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 14-11-2013 20:41:11

สงสารซอจัง พี่โอใจเย็นๆ น่ะ น้องกำลังเสียใจมีใครที่ไหนไม่เสียใจมั้งที่พ่อสั่งคนมาฆ่าตัวเองอ่ะ  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 14-11-2013 21:15:29

ตายทั้งเป็นตามชื่อตอนจริงๆ

คุณโออย่าซ้ำเติมน้องซอนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-11-2013 21:28:36

 เขามาอ่านเพื่อให้รู้ว่ามัน  ค้าง
 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-11-2013 21:31:37

เอ่อ คุณโอ ซอเจ็บอยู่นะ
ต้องปลอบสิคะ ไม่ใช่จะปล้ำ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 14-11-2013 21:42:36

เศร้าแทนครับบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 14-11-2013 22:09:33

นายเอก สาวจัง
กระเทยแมนกว่ามั้ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 14-11-2013 22:10:18

โอ้ยยยย สนุกจริงๆ แต่เปลืองน้ำตาสุดๆ
มาต่ออีกไวๆนะคะ :dont2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 14-11-2013 22:25:09

พ่อน้องซอมีหัวใจจริงหรือเปล่า....แบบนี้เกินไปนะ
สงสารน้องซอที่สุดเลย
ตคุณโออย่ารุนแรงกับน้องซอ :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-11-2013 22:41:00

ไรเนี่ยอีพี่โอ น้องซอกำลังเสียขวัญ เจอเรื่องสะเทือนใจ ยังจะมาหักหาญน้ำใจอีก แอร๊ยยยส์  :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 14-11-2013 22:48:36

ไอ้ๆๆๆๆ ไอ้สวดตรีนนนนนน


 :katai1: :katai1: :katai1: :fire: :fire: :fire: :m31: :m31: :m16: :m16: :angry2: :angry2: :angry2: :3125: :3125: :3125: :3125:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: appattap ที่ 14-11-2013 23:02:52

พ่อซอ นี่โครตโหดดดดด แหม ฆ่าลูกตัวเองเลยหรอ
สงสารซอ สู้สู้ๆนะ พี่โอ อย่าทำแบบนี้ดิ หู้ววววว
  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 14-11-2013 23:05:40

น้ำตาไหลพรากกก
ถ้าลำยองเป็นสุดยอดคุณแม่ พ่อซอก็คงเป็นสุดยอดคุณพ่อ

ถึงกับจะฆ่าลูกเพราะความเชื่อโบราณ หัวใจทำด้วยอะไร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 14-11-2013 23:06:28

พ่อซอใจร้ายจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-11-2013 23:38:23

เดี๋ยวๆๆ คุณเสือจะทำอะไรน้องซอคะ ขอนะ น้องกำลังบอบช้ำ แต่อาจแค่เรียกสติ
เพราะซอรู้สึกแย่ไปหมดแล้ว ก็ควรจะเป็นอย่างนั้น พ่อทำกันแบบนี้เลยเหรอ เศร้าสลดมากนะ
จะเกลียดอะไรนักหนากับลูกคนนี้ เฮ้อๆๆๆ คุณเสือเก่งดีเราชอบ ช่วยซอสุดใจเลย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 14-11-2013 23:51:10

 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 15-11-2013 00:38:24

น้องซอน่าสงสารไปไหนอ่า
คนแต่งรังเเกน้องซอมากมายเลย อะ
ตอนหน้าขอฉากน้องซอแฮปปี้บ้างนะคะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 15-11-2013 09:48:08

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :katai1: :katai1: :katai1:
ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 15-11-2013 11:23:26

กลางป่า ที่มีพระเอกและนายเอก อยู่ด้วยกัน
ขอมโน ไปก่อนนะ ว่าจะต้องได้ฟิชเจอริ่ง กันแน่ๆ 555+

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 15-11-2013 11:31:21

ไม่ใช่แต่หนูซอหรอกที่จะตายทั้งเป็น คนอ่านก็ไม่ต่างกันเล้ย  ฮือๆ :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 15-11-2013 14:15:02

สงสารหนูซออยู่ดีไม่ว่าดี ซวย น่าสงสารมาก
หนีออกมา ก็มาโดนอิตาโอคนใจร้ายมายุ่ง ส่วนพ่อก็ตามรังควาน
อยากให้หนูวอหนีไปไกลๆ
ไม่ต้องมีแล้วพระเอกมีแต่หนูซอ พี่บัวจบค่ะ คริคริ
มาต่อเร็วๆๆน๊า ค้างงงงงงง  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: maxiez2p ที่ 15-11-2013 15:51:10

ห๊ะ! คืออะไร ตายทั้งเป็น อย่าทำร้ายซอ

 :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 15-11-2013 16:36:42

อายๆๆๆๆๆ จะโดนขมขืนแล้วใช่ไหมคะ :-[...มาต่ออีกนะคะ   

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 15-11-2013 16:39:23

 :z3: :z3: :z3:
 :ling1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 15-11-2013 17:44:32

คุณโออย่าทำซอเลยนะ แค่นี้ซอก็ขวัญหายหมดแล้ว
แค่ขู่ให้ซอกลัว ให้รักตัวเอง ให้เห็นค่าตัวเองมากกว่านี้
แต่อย่าทำซอจริงๆเลย ซอไม่เหลือใครแล้วนะ
คุณโอเหมือนหลักสุดท้าย อย่าทำร้ายซอเลย
กอดซอแน่นๆ แทนคุณพ่อของซอที่ใจร้ายทีเถอะ ซอเสียขวัญมากแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 15-11-2013 20:38:46

 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 15-11-2013 20:45:08

 :hao5: มาต่อเถอะน้าาา สงสารซออย่างหนักหน่วง :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 15-11-2013 21:26:13

ค้างมากกกก :katai1: :katai1:
เกลียดพ่อน้องซออ่ะ ไม่รักยังจะฆ่ากันอีก  :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 16-11-2013 13:46:49

พ่อแท้ๆ ปะนิ คิดฆ่าลูกตัวเอง เลวมาก

รอฉาก NC ในป่าค่ะ 555  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 16-11-2013 15:26:43

แค่ลาออกจากความเป็นพ่อมาตลอดชีวิตน้องซอก็แย่แล้ว
นี่สั่งตามฆ่าอีก เลวมาก ชั่วมาก ถ้าไม่มีเหตุประหลาดๆมาอธิบายความคิด
เจ้าสัวแห่งราชสีห์เกริกไกรต้องวิปลาสไปแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 16-11-2013 15:36:02

 :ling3:  มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 12 ตายทั้งเป็น_14/11/56 P.16
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 16-11-2013 17:09:49

วันนี้จะมามั้ยน้า~ คิดถึงน้องซอ   :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 16-11-2013 20:07:15

Part  13   :L2:    (ตอนนี้อาจจะทำหลายคนผิดหวัง 5555 ใครผิดหวังแสดงว่า หื่น  :haun4: )


“...ได้!!...อยากตายก็ได้....ในเมื่อคุณบอกว่าทุกส่วนในร่างกายคุณไม่มีความหมาย...แต่ในเมื่อตอนนี้มันเป็นสิทธิของผม!!...ผมจะทำให้คุณตายสมใจ...แต่ผมจะให้คุณตายทั้งเป็น...”

“..ฮึก..โอ๊ย!!...อยะ อย่า!!...”  ความกลัววิ่งริ้วเข้าหัวใจเมื่อคนที่บีบไหล่ผมโน้มตัวลงมาก่อนจะประกบจูบอย่างรุนแรง...ทั้งที่เจอแต่เรื่องร้าย ๆ แต่สุดท้าย ก็ยังวนเวียนกับเรื่องร้าย ๆ เหมือนเดิม...

“งั้นก็ร้องขอสิ ทำให้ผมรู้ว่าตัวคุณมีค่าพอที่จะทำอะไรบ้า ๆ ลงไป ขอสิ!! ขอ!!”

“ฮึก! ฮืออ!! ฮืออ!!”  เอาแต่ร้องไห้ หลังจากที่อีกคนถอนจูบ...ไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืน หรือต่อต้านอะไรทั้งนั้น

...แต่ที่รู้สึกได้คือความกลัวต่อสิ่งที่อีกคนกำลังจะทำ...เริ่มเกลียดกลัวสัมผัสที่รุนแรงและขยะแขยงการกระทำป่าเถื่อนพวกนี้....หรือผมจะอ่อนแอจนตาย ถูกทำร้ายจิตใจ และร่างกายจนถึงนาทีสุดท้ายทุกคนถึงจะพอใจ....

“..ถ้าไม่พูดอะไรนอกจากร้องไห้ ผมก็จะทำตามใจของผม! ถึงคุณจะเจ็บเจียนตาย ผมก็ไม่สน เพราะคุณบอกเองว่าร่างกายคุณมันไม่มีค่า!!”

“ ฮึก ฮืออ ไม่!!!”

“กลัวไหม..ถ้ากลัวก็บอกผมสิ ว่าชีวิตคุณมีค่ากว่าการที่จะถูกผมทำอย่างนี้ บอกมา!!”  ร่างกายสั่นระริกเพราะความกลัว กรีดร้องออกไปเสียงดัง แต่อีกคนก็ไม่หยุด ลิ้นชื้นแฉะ ไล่สัมผัสตามซอกคอเหมือนคนที่กำลังหื่นกระหาย ร่างกายผมเบียดกับต้นไม้ใหญ่....มือหนาไล่บีบเคล้นคลึงตามช่วงเอวหลังจากที่ไล่มือเข้ามาในเสื้อของผมแล้ว....

...กลัวสิ...กลัวมาก...กลัวจน….หายใจติดขัด....และกำลังจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้....

“อย่า!!!!ออกไป!!!!!!!!!ออกไป!!!!!”

“…ซอ....ซอ!!....”

ทุกอย่างดับมืดลงในที่สุด...ความรุ่มร้อนที่สุมอยู่ทั่วร่างกายเหมือนไฟที่กำลังแผดเผา...หรือผมกำลังจะตาย...สมใจทุกคนแล้วสินะ...สมใจคุณพ่อ..สมใจคนที่กำลังจะทำร้ายผมอยู่ตอนนี้....คุณแม่ครับ...มารับซอด้วย...มารับซอไปอยู่กับคุณแม่...เพราะที่นี่ไม่มีใครต้องการซอแล้ว...


“ น้องซอ..”

“..............”

“คนดีของแม่ น้องซอตื่นได้แล้วลูก”

“.............”  เสียงจากที่ไหน...เสียงที่ผมคุ้นเคยในทุก ๆ เช้า...เสียงของผู้หญิงที่ผมรักที่สุด...ค่อย ๆ ลืมตา...เพื่อหาเสียงที่ผมโหยหามาตลอดหลายปี

ห้องสีขาวสะอาด...รอบ ๆ ข้างมีเพียงแสงสว่างทาบทับกำแพงสีขาว..  ค่อย ๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นก็พบว่าผมนอนอยู่บนเตียงที่มีสีเดียวกับสิ่งรอบ ๆ ตัว...ผ้าห่มผืนหนามีกลิ่นหอมคุ้นเคย...แม้แต่ชุดที่ผมใส่ก็เป็นชุดนอนสีขาว...หันมองไปรอบ ๆ ก็พบแต่ความว่างเปล่า...ไม่เจอคนที่มองหา

“ คุณแม่ครับ...คุณแม่ใช่ไหม..ฮึก..ซอ คิด ถึง คุณแม่..”  อยู่ทีไหนไม่รู้...ไม่อยากสนใจ...รู้แค่ว่าเมื่อครู่ผมได้ยินเสียงคุณ
แม่...อาจจะเป็นที่ไหนซักแห่งที่ไม่ใช่โลกแห่งความจริงอันโหดร้าย...

“...น้องซอ....ตื่นแล้วเหรอ...ตื่นแล้วก็ดื่มนมอุ่น ๆ จะได้ไปอาบน้ำแต่งตัว...แล้วใช้ชีวิตประจำวันให้มีความสุข...”

“................”  หันมอง ก่อนจะส่งยิ้มให้คนที่เดินเข้ามาหาพร้อมแก้วนมอุ่น ๆ ที่ยังมีควันกรุ่นอยู่....ผมกำลังฝันใช่ไหม...ฝันที่ไม่อยากจะลืมตาตื่น ไม่กล้าแม้จะกระพริบตา...

“คุณแม่ครับ!”

“อะไรกันลูกคนนี้..ขี้แยจริง ๆ...ฝันร้ายเหรอลูก”  เสียงคุณแม่ยังเหมือนเดิม...มือบางวางนมไว้ข้าง ๆ ก่อนจะถูกผมโผกอด...ความอบอุ่นและกลิ่นหอมกรุ่นยังเหมือนเดิม  กลิ่นหอมที่เป็นกลิ่นเดียวกับที่ได้จากผ้าห่มผืนที่คลุมตัวผมอยู่...

“ฮึก ครับ...ซอฝัน ร้าย ..มีแต่คน ใจร้าย..ฮึก..มีแต่คน ที่จะทำร้าย ซอ..”

“ ไม่จริงซักหน่อย...มองดีรึยัง...น้องซอมองเห็นทุกคนรึยัง...หรือมองแค่คนที่ร้าย...”

“...............”  ส่ายหัวอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่น...ผมอยากอยู่อย่างนี้ตลอดไป...อยากอยู่ในอ้อมแขนของคนที่รักผมอย่างจริงใจ...และรู้สึกปลอดภัย..ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว...

“..อย่าดื้อสิเด็กดี...ฟังแม่นะคนดี..ฟังให้ดี..บางครั้งการที่เรามองตรงไปแค่จุดเดียว มองเห็นแค่จุดดำ ๆ เล็ก ๆ  จ้องมองมันอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่มองไปที่อื่น...จากจุดดำเล็ก ๆ มันก็จะขยายวงกว้างจนอยู่รอบ ๆ ตัวเรา...แต่จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ว่ามันใหญ่ขึ้น...แต่เพราะเราจดจ่อกับมันมากจนเกินไปจนเป็นภาพติดตา...ลองหลับตาลง...แล้วลืมขึ้นช้า ๆ ละสายตาจากจุดดำ มองไปที่อื่น...ทำจิตใจให้สงบ...แล้วน้องซอจะเห็นว่ามีสิ่งสวยงามมากมายอยู่รอบ ๆ ตัวเรา..”

“ฮึก..คุณพ่อใจร้ายจัง..”

“ใช่ เขาใจร้าย...แต่ไม่ใช่ทุกคนบนโลก...เลิกไขว่คว้า หาสิ่งที่เขาไม่มีให้...จงไขว่คว้าหาสิ่งที่รอเราอยู่...ทำทุก ๆ ก้าวที่เดินให้มีความสุข..ในโลกนี้มีอะไรให้เราอยู่กับมันแล้วมีความสุขตั้งเยอะแยะ...แยกแยะเจตนาคนรอบ ๆ ข้างโดยไม่ใช้อคติ...แล้วน้องซอจะมองออกว่าใครรักหรือไม่รัก...ใครไม่รักก็ปล่อยเขาไป แคร์แค่คนที่รักเรา....เพราะเราไม่สามารถที่จะบังคับให้ใครมารักเราได้หมด...”

“..ซออยากอยู่กับคุณแม่..อ้อมกอดคุณแม่อบอุ่นเหลือเกิน..” ยังกอดกระชับอ้อมกอดนั้นให้แน่นขึ้น...รู้สึกว่าหัวสมองปลอดโปร่ง...สบายใจจนเหมือนว่าเข้าใจในสิ่งที่คุณแม่พูด..

“แม่อยู่กับน้องซอเสมอ...อยู่ใกล้ ๆ ลูกของแม่เสมอ...แต่จำไว้...ว่าอ้อมกอดที่อบอุ่นอย่างนี้..ไม่ได้มีแค่แม่คนเดียว...เพียงแค่น้องซอเปิดใจ...ดื่มนมซะ...แล้วก้าวลงจากเตียงนี้...ไปสู้กับทุก ๆ สิ่งที่กวนใจน้องอยู่...”

“..................”  ก้มลงดื่มนมในแก้ว ก่อนจะมองคุณแม่ที่ลุกขึ้น...

“คุณแม่!”

“อย่าดื้อสิ...ทำตามที่แม่บอก...แล้วน้องซอจะพบความสุขที่นอกเหนือจากจุดดำเหล่านั้น...แม่อยู่กับน้องซอเสมอคนดี..”

“................”  หัวใจกำลังเต้นแรงเพราะคุณแม่กำลังเลือนหายไป...ปาดนมที่ติดอยู่มุมปาก...รู้สึกว่ามีเรี่ยวแรงขึ้นมาเพราะนมอุ่นๆ  ที่เข้าไปอยู่ในท้อง...มองตัวเองที่อยู่ในชุดนอนสีขาว

...ความสุข ที่รอผมอยู่....มองข้ามสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์....

แตะเท้าเปล่าลงกับพื้นสีขาว แล้วพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน....คุณแม่อยู่กับผมเสมอ..อย่างน้อย ๆ ผมก็มีคนที่รักผมอย่างจริงใจ...ไม่ว่าจะเป็นพี่ชายทั้งสามคน...ครอบครัวของบัว...และแม่บ้านที่บ้านใหญ่ตั้งหลายคนที่คอยปกป้องและช่วยเหลือผม....ลืมไปได้ยังไงนะ...ลืมคนที่รักผมไปได้ยังไง เพียงแค่คนใจร้ายไม่กี่คน ทำให้ลืมคนดี ๆ ไปหมด...

“..ซอ...ตื่นเถอะ...ผมขอโทษ..”

เสียงใคร...เสียงดังเข้าหู...หันตามเสียงที่ได้ยิน...ก่อนจะก้าวเดินไปทางนั้น...ไม่ว่าจะเป็นเสียงใคร แต่น้ำเสียงที่อ่อนโยนและคำขอโทษนั่นทำให้รู้ว่าผมต้องกลับไป...ยังมีอีกหลายคนที่รออยู่...


เสียงลมหวีดหวิวพัดยอดไม้ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว...ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นจากความฝันแสนหวาน...ก่อนจะเข้าสู่โลกความเป็นจริง...ลำดับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก่อนจะก้มมองตัวเอง...ที่อยู่ในสภาพปกติ...แต่เสื้อที่ใส่แห้งแล้ว...แม้จะตื่นจากฝัน แต่ความอบอุ่นก่อนหน้านี้ก็ยังมีอยู่...

“ตื่นแล้วเหรอ”

“..คุ คุณโอ..อึก..”

“นอนอย่างนี้ก่อนเถอะ...แล้วค่อยขยับ เมื่อคืนคุณตัวร้อนมาก..จนผมทำอะไรไม่ถูก..”  ตกใจเพราะพึ่งได้รู้ว่าความอบอุ่นที่ได้รับคืออ้อมกอดของอีกคนที่พิงต้นไม้ใหญ่แทนที่ที่ผมนั่งอยู่เมื่อคืน...และตัวผมเปลี่ยนจากพิงต้นไม้มานั่งซ้อนพิงอกแกร่งอยู่ อ้อมแขนนั่นกอดเอวผมไว้ตั้งแต่ตอนแรกแล้ว แต่ผมไม่สังเกตเอง...

“..ปล่อย เถอะ ครับ ผมไม่เป็นไร..”

“ อืม...”  น้ำเสียงคุณโองัวเงียเหมือนคนไม่ได้นอน...รู้สึกโล่งอกที่ไม่ได้ถูกทำอะไร....อากาศตอนเช้าๆ มีหมอกลอยอ้อยอิ่ง...เสียงนกจุ๊บจิ๊บเสียงใส ถึงแม้แขนหนาจะยังไม่ปล่อยแต่ก็อดที่จะสูดอากาศดี ๆ เข้าปอดอย่างนี้ไม่ได้....

..แปลก...ที่อารมณ์เมื่อวานดูเหมือนว่าจะพาลหายไปหมด...แม้จะอยู่ในอ้อมกอดของคนใจร้าย แต่ก็ไม่ได้กังวลอะไร...จากเมื่อวานก็พึ่งสังเกตว่ารอบ ๆ ตัวสวยไม่น้อย...พันธุ์ไม้แปลกตา โขดหินที่ถูกตะไคร่เขียวเกาะจนกลายเป็นหินสีเขียว...ใบแม้สีส้มอ่อนหล่นอยู่ทั่วบริเวณ  ผีเสื้อ แมงปอ บินวนร่อนไปมารอบ ๆ ตัวพวกเรา...กองฟอนฟืนมอดดับไปแล้วเหลือแค่ควันน้อย ๆ  ลอยออกมา...

“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”

“ผมไม่เป็นไร”

“เดินทางต่อไหวไหม เพราะพวกนั้นต้องตามเรามาอีกไม่ช้าแน่ ๆ”

“ไหวครับ ไปกันเถอะ...โอ๊ย!”

“ข้อเท้าคุณบวมมาก...คงจะเดินไม่ได้หรอก ขี่หลังผมเหมือนเมื่อวานเถอะมันจะเร็วขึ้น...”

“..แต่ผม...”

“..เลิกพูดคำว่าเป็นภาระซักที..ถ้ากลัวว่าจะเป็นภาระก็เลิกขัดใจผมซะ จะได้ถึงหมู่บ้านเร็ว ๆ ไม่แน่เราอาจจะเจอพวกพี่ชัชระหว่างทาง..”  เพราะขยับเท้าจะยันตัวเองลุก แต่ก็ลืมไปว่าเมื่อวานข้อเท้าผมแพลง...อีกคนยันตัวเองลุกขึ้นก่อนจะประคองผมไว้...

“เปล่า ผมจะบอกว่า ...แต่ผมตัวหนักนะ คุณจะพาผมไปถึงหมู่บ้านเลยเหรอ...หาไม้ให้ผมค้ำเดินซักอันได้ไหม..”

“..หึ ๆ ไม่หนักหรอก เชื่อสิ มาเถอะ ก่อนแดดจะร้อน..”  คุณโอดูสีหน้าผ่อนคลายจากเมื่อครู่ คงเพราะเห็นการเปลี่ยนแปลงของผมด้วย

...ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร...แต่แค่รู้สึกอยากจะลองสู้กับสิ่งที่ทำให้ผมไม่มีความสุขซักตั้ง..ให้เป็นอย่างที่คุณแม่อุตส่าห์มาบอกผมในฝัน...ว่ายังมีสิ่งที่สวยงามรอผมอยู่...ถึงคนตรงหน้าจะทำร้ายผมบ้าง...แต่เท่าที่เห็นก็ไม่ถึงขนาดจะฆ่าจะแกงกันแน่...
ยอมที่จะขึ้นหลังคนที่ย่อตัวลงตรงหน้า หลังจากใช้เท้าเขี่ยใบไหม้แห้งและเศษดินแถวนั้นกลบกองไฟให้เนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ร่างสูงลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง ก่อนจะกระชับขาผมให้เข้าที่แล้วออกเดินจากตรงนั้น...สายตาคมสอดส่องทุกย่างก้าวที่เดินไป..จนกระทั่งมาโผล่ริมแม่น้ำที่ลัดเลาะกันมาเมื่อวาน...

“คุณฝันดีใช่ไหม ผมเห็นคุณยิ้มตอนที่หลับ”

“ใช่..ฝันดีมากเลย...”  แปลกใจที่อีกคนถามออกมา...เพราะความสุขที่เจอในฝันทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา...ดีที่คุณโอไม่ว่าผมบ้า...

“ฝันถึงอะไร”

“..ฝันถึงคุณแม่...” 

“สงบใจได้แล้วใช่ไหม...เพราะฝันนั่นรึเปล่า..” 

“..อืม...ขอบคุณ..ที่ไม่ทิ้งผมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน..”  ถึงจะดูร้ายๆ  แต่อย่างน้อยก็อุตส่าห์ช่วยผมทุกอย่าง...ทั้งที่ความเสียใจทำให้สภาพเมื่อวานเหมือนคนบ้า...และถึงจะถูกทำอะไรบ้า ๆ แต่ก็ไม่ได้ถูกฉวยโอกาสอะไรตอนที่หมดสติ

...โอฬาริศ พยัคฆราช...เป็นอีกคนที่ต้องต่อสู้...หรือเป็นอีกคนที่ผมต้องเปิดใจกันแน่...แต่ถึงจะมาในรูปแบบไหน...ต่อไปนี้ผมก็
ต้องสู้สินะ...ถ้ามาดีก็ดี...แต่ถ้ามาร้าย...ก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรที่ผมต้องอดทน...

...เพราะราชสีห์เกริกไกร มีผู้ชายตัวโตตั้ง 4 คนที่ช่วยเหลือตัวเองได้แม้จะถูกศัตรูรุกรานแค่ไหนก็ตาม...โดยที่ไม่ต้องมีผมคอยเป็นตัวประกัน...ในเมื่อผมเข้าหาคุณพ่อไม่ได้...ผมก็จะทำให้คุณพ่อเห็นว่าผมอยู่ได้...โดยที่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในราชสีห์เกริกไกร...คุณพ่อจะต้องรู้สึกเสียใจ...ที่ไม่ต้องการผม.

...พี่ ๆ ครับ...ดูแลตัวเองนะ....

“ หนักไหมครับ “

“..หนักแล้วจะลงเดินเหรอ..”

“เปล่า อย่างนี้สบายกว่า..”  แหงะหน้ามองไปด้านหน้า  ก่อนจะยกมือขึ้นไปแตะ ๆ เหงื่อออกจากบริเวณเหนือคิ้วของคุณโอ...เพราะมันกำลังจะไหลเข้าตา...

“ทำตัวอย่างนี้ก็เป็นเหรอ”

“หัดทำ”  ไม่รู้ว่ากล้าที่โต้ตอบตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ดูเหมือนว่าเสียงหัวเราะในลำคอคนที่แบกผมอยู่จะทำให้หน้าผมร้อน ๆ  ...หรือว่าไข้จะกลับ...

“ช่างเถอะ ไม่เสียแรงที่ผมอุตส่าห์ข่มขู่”

“...ผมนอนได้ไหม....”

“...ตามใจ....”  ข่มขู่เหรอ...อย่าบอกว่าที่ทำเมื่อวานเพราะขู่ผมเหรอ...จู่ๆ ก็รู้สึกเพลีย อาจจะดูเห็นแก่ตัว ที่สบายไม่ต้องเดินแล้วยังจะหลับบนแผ่นหลังกว้างนี่อีก...แต่น้ำเสียงนุ่มหูที่อนุญาตทำให้กล้าที่จะซบหน้าลง ก่อนจะปล่อยตัวเองให้สบายขึ้น....โล่งหัว และโล่งใจกว่าเมื่อวานจนไม่อยากจะเชื่อว่ากำลังอยู่ในเหตุการณ์ที่เลวร้าย..จากคนที่ผมเคารพที่สุดตอนนี้...ค่อยดำดิ่งความรู้สึกลงอีกรอบ...เพราะร่างกายที่อุ่นๆ  เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา...สงสัยไข้จะกลับมาจริงๆ ด้วย ข้อเท้าที่ลืมไปแล้วก็ว่าปวดก็เริ่มจะมีความรู้สึกว่ากำลังบวมเป่ง...และร้าวไปหมดทั้งขาแล้ว...

            *****************************************************************

ความเย็นเฉอะแฉะบนใบหน้าทำให้รู้สึกตัว...ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเจอบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย...หญิงมีอายุที่ไม่เคยเห็น กำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่ อีกฝ่ายก็ดูตกใจที่ผมทำท่าจะลุก...แต่เธอก็ตั้งสติแล้วค่อย ๆ ประคองผมนอนลงเหมือนเดิม...

“เจ้านายน้อยนอนนิ่ง ๆ นะคะ เช็ดตัวเสร็จแล้วจะได้ทานข้าว ทานยา..ไข้พึ่งจะลด..อย่าพึ่งลุกค่ะ..”

“ที่นี่ที่ไหนครับ”  เพราะแววตาและท่าทางเป็นมิตรทำให้ผมถามขึ้น...ตอนนี้กำลังนอนบนที่นอนพับ...ภายในบ้านไม้กลางเก่ากลางใหม่แต่พื้นขัดมัน...รอบ ๆ ตัวไม่มีอะไรมาก...ไม่หรูหราแต่ดูสะอาดตา...ได้กลิ่นกับข้าวและเสียงโคร้งเคร้งดังมาจากข้างๆ  มองไปก็เห็นประตู ที่เปิดไว้ มีควันลอยออกมา...

“ป้าให้หลานสาวทำกับข้าวให้อยู่ค่ะ...นอนอยู่นี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าไปบอกเจ้าบ้านก่อน”

“................”  พยักหน้าออกไปก่อนจะมองคุณป้าที่ค่อย ๆ ลงบันไดบ้าน...บ้านไม้หลังนี้เป็นเหมือนบ้านไม้สมัยก่อน  ที่มีตรงกลางเป็นชานกว้างทอดรับกับบันได  มองเห็นประตูห้องหลายๆ  ห้องรอบ ๆ ตัวชานและระเบียงยกสูงขึ้นจากชานเล็กน้อยเหมือนกับยกระดับห้องกับชานให้ต่างกัน..ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนระเบียงที่ยกสูงขึ้นหน้าห้อง ๆ นึง...ข้าง ๆ ตัวผมมีโต๊ะตัวเล็กไว้สำหรับวางของ...

“หิวรึเปล่า”

“คุณโอ..ที่นี่ที่ไหนครับ”  พยุงตัวเองลุกขึ้นหันมองซ้ายขวา ก่อนจะเห็นคนที่เดินขึ้นบ้านมา...คุณโอเดินมานั่งหย่อนขาตรงระเบียงข้างๆ  ที่ผมนั่งอยู่บนที่นอนพับตอนนี้..

“หมู่บ้านที่ผมบอกคุณไง หลับสนิทเลยนะคุณ ผมเมื่อยไปหมดแล้ว อื้อออ!!”

“คุณโอ มีคนขึ้นมา!”  รีบดันหัวคนที่จู่  ๆ  ก็ล้มตัวลงมานอนตักผมหน้าตาเฉยได้ยินเสียงคุยกันกำลังเดินขึ้นบ้านมา เดี่ยวมาเจอภาพอะไรแปลก ๆ เข้า

“ช่างปะไร ผมแบกคุณตลอดทางเลยนะ พี่ชัชไปเจอเราระหว่างทาง ผมกะจะเปลี่ยนมือ แต่คุณก็เอาแต่เกาะคอผมแน่น...”

“เป็นยังไงบ้างครับคุณซอ”

“พี่ชัช..ดีขึ้นแล้วครับ.แล้วบัวกับคุณอาทิตย์เป็นยังไงบ้างครับ”  พี่ชัชมองผ่านนายตัวเองที่นอนหนุนขาผมอยู่ ก่อนจะถามไถ่อาการผม...แสดงว่าพวกบัวกับคุณอาทิตย์ปลอดภัยใช่ไหม..

“ปลอดภัยดีครับ...เธอดีใจมากที่รู้ว่าคุณซอปลอดภัย ดูเธอรักคุณมากนะครับ..”

“ครับ..แล้วตอนนี้ผมก็มีแค่บัว ที่รักผมจริงๆ  ที่อยู่ข้างๆ ผม”  พวกพี่ ๆ ก็รักผม...แต่ทุกคนก็มาอยู่ข้างๆ  ผมไม่ได้...

“แล้วคุณอัฐล่ะครับพี่ชัช”

“กำลังจะตามขึ้นมาครับ สั่งให้คนทำกับข้าวเพิ่ม”  เสียงในครัวเงียบไปแล้ว ได้กลิ่นอาหารอ่อน ๆ ลอยมา ทำบ้านเดียวคงไม่พอสำหรับคนหลายคนทาน เพราะน่าจะมีลูกน้องพี่ชัชอีกหลายคนแน่ที่ออกตามหาผมกับคุณโอ...

“กับข้าวเสร็จแล้วค่ะ”

“หอมจังเลย..”  ผมมองเด็กหญิงตัวเล็กที่ถือถาดกับข้าวออกมาวางไว้ตรงหน้าผม...ทั้งไข่เจียว...และผัดผักใส่หมู...ข้าวสวยร้อน ๆ ในโถ ส่งไอร้อน ๆ หอม ๆ ออกมา...น่าอร่อยจัง แต่เด็กคนนี้เหมือนจะยังแค่ประถมทำได้ขนาดนี้แล้ว...ใบหน้าน่ารักส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะวิ่งหายลงบ้านไป...คงจะได้เวลาไปเล่นแล้วมั้งเสร็จภารกิจที่ได้รับมอบหมายแล้ว..

“................”

“คงจะเพลียครับ..ปล่อยให้นอนเถอะ”

“ครับ” เห็นเงียบๆ  ไปตั้งแต่ผมกับพี่ชัชคุยกัน หันมองอีกทีก็หลับตาคอพับบนตักผมแล้ว...คงจะเพลียจริง ๆ นอกจากจะไม่ได้นอนเมื่อคืนแล้วยังจะแบกผมลงเขาอีก...ระยะทางไม่ใช่ใกล้ ๆ แน่...สอดหมอนแทนตักตัวเอง...ก่อนที่พี่ชัชจะขยับขายาว ๆ นั่นให้ยกขึ้นจากระเบียงเป็นนอนเหยียดยาว..หลับลึกจริง ๆ ด้วย...

“เป็นยังไงบ้างชัช”

“ครับคุณอัฐ...คุณอัฐครับนี่คุณซอ  คุณซอที่คุณอัฐเป็นเจ้าบ้านหมู่บ้านนี้ ที่ทางแถวนี้ของคุณอัฐทั้งนั้น...คล้าย ๆ เจ้าสัวน้อยครับหนีความวุ่นวายเข้ามาในป่า”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“ครับ ขอบคุณที่ดูแลพวกเรา” ผมยกมือไหว้ขอบคุณ ยังหนุ่มอยู่เลยน่าจะรุ่นเดียวกับคุณโอ...นั่งคุยกันสับเพเหระซักพักก็มีผู้หญิงหน้าตาสะสวยเดินขึ้นมา เป็นภรรยาของคุณอัฐ...ที่นำทีมกับข้าวขึ้นมาบนบ้าน...บ้านหลังนี้เป็นบ้านพักสำหรับแขก...ส่วนบ้านคุณอัฐก็อยู่ใกล้ๆ  พี่ชัชบอกว่าคืนนี้จะพักกันที่นี่ซักคืน...พรุ่งนี้ถึงจะกลับสวน...ส่วนพวกที่ตามล่าเราล่าถอยไปก่อนเพราะเข้าถิ่นของคุณโอแล้ว...ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้พี่ชัชที่พูดอะไรถึงทีมล่าที่เป็นของคุณพ่อก็ดูจะเกรงใจผม...

กับข้าวถูกแบ่งเป็นสองชุดเพราะลูกน้องพี่ชัชถูกแบ่งทีมขึ้นมาทานกัน..ที่เหลือก็คอยดูแลอยู่ด้านล่างรวมถึงรอบ ๆ หมู่บ้านด้วย...คนของคุณอัฐก็มีไม่น้อยเหมือนกัน...นี่คงเป็นสาเหตุว่าทำไมคุณพ่อถึงไม่กล้าให้คนบุกมาที่นี่..ถ้าลองผู้ชายคนนี้เป็นคนรู้จักกับผู้นำพยัคฆราชได้ก็คงไม่ธรรมดาเหมือนกัน...บ้านหลังนี้จะเป็นที่พักของทีมของคุณโอทั้งหมด...มองเห็นผู้หญิงหลายคนที่ทยอยขนเครื่องนอนไปไว้ตามห้อง รวมทั้งห้องใหญ่ที่สุดที่อยู่เบื้องหลัง ที่พี่จีแฟนคุณอัฐบอกว่าเป็นห้องผมกับคุณโอ...

...เพราะห้องน้อยสินะ ถึงได้นอนด้วยกัน...


“ดีขึ้นไหมคะ สมุนไพรอันนี้ได้ผลดีมากเลยนะคะ”

“ครับพี่จี ซอดีขึ้นกว่าเมื่อเช้าเยอะเลย...อยากหายเร็ว ๆ จัง ซออยากเดินไปเล่นแล้ว...ที่นี่สวยมากเลย..”  อากาศที่นี่สดชื่นมากคงอาจจะเป็นเพราะเป็นหมู่บ้านริมเขา..หมู่บ้านที่มีกว่าห้าสิบหลังคาเรือนเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ปกครองกันเอง..แต่ก็มีชื่อและทะเบียนบ้านในทะเบียนราษฏประเทศไทยอย่างถูกต้อง...ทุกคนมีรอยยิ้มที่สดใส...บ้านทุกหลังเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว..ปลูกดอกไม้หน้าบ้านเพื่อความสวยงาม..ข้อเท้าที่ยังบวมและมีสีม่วงคล้ำถูกสมุนไพรสีเขียวแปะไว้....ตอนนี้ผมกับพี่จีนั่งกันอยู่ที่แคร่ใต้ถุนบ้านพัก...มีคนของพี่ชัชยืนอยู่ไม่ไกล...ส่วนพวกพี่ชัชกับคณอัฐ คุณโอนั่งคุยกันอยู่บนบ้าน หลังจากปลุกคนที่หลับลึกขึ้นมากินข้าว....

“นี่พึ่งจะบ่ายเองค่ะ....คุณโอนี่เก่งนะแบกน้องซอลงมาจากเขา อย่างน้อย ๆ ถ้าอยู่ตรงจุดที่พักก็ใช้เวลาเกือบสี่ชั่วโมงแหน่ะกว่าจะลงเขาได้...”

“..................”  ไม่พูดอะไร ได้แต่มองมือเรียวที่กำลังใช้ผ้าห่อสมุมไพรไว้กับข้อเท้าผม..เพื่อจะได้ไปไหนมาไหนได้...ข้างๆ ผมเป็นไม้เท้าที่ทางคุณอัฐเป็นคนจัดหาให้...

“เดินได้นะคะ ลองดู ถ้าใช้ไม้เท้าได้เราเดินไปเล่นตรงลานกลางบ้านได้ มีเด็ก ๆ วิ่งเจี๊ยวจ๊าวไปหมดเลยค่ะ”

“จริงเหรอ ไปครับซออยากไป”  ค่อย ๆ ลุกขึ้นก่อนจะรับไม้ค้ำจากพี่จีมาถือไว้แล้วจัดการวางแขนลงออกแรงเหมือนอย่างที่พี่จีสอน...

ในที่สุดก็มาถึงลานกว้างของหมู่บ้านโดยมีพี่จีช่วยพยุงและนั่งลงตรงโขดหินใต้ร่มไม้ต้นใหญ่ที่แผ่กิ่งสาขาเป็นเงาได้อย่างดี ที่ลานมีเด็ก ๆ วิ่งเล่นกันอยู่เต็มไปหมด...เสียงหัวเราะทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตชีวาขึ้นมา...

“นายหญิงคะ ขนมค่ะ ยายให้เอามาแบ่งให้พี่ชายคนนี้ด้วยค่ะ”

“ขอบใจมากมะเข่ง”

“..................”  ผมยิ้มให้เด็กหญิงที่ยื่นขนมที่ห่อด้วยใบตองมาให้พี่จี ก่อนจะก้มมองขนมที่อยู่ในใบตองชัด ๆ

“กล้วยปิ้งค่ะแล้วอบน้ำผึ้ง สูตรยายของมะเข่งอร่อยนะคะ ลองทานดู”

“ขอบคุณครับ...อร่อยจริง ๆ ด้วย...”  รับขนมมาเข้าปาก อร่อยอย่างที่พีจีบอกกลิ่นน้ำผึ้งหอมมาก และกล้วยที่ปิ้งกำลังพอดีมีรสหวานของน้ำผึ้งหน่อย ๆ ...เลยอดที่จะหยิบอีกชิ้นไม่ได้....

“มะเข่งเป็นเด็กกำพร้าค่ะ อยู่กับยายแค่สองคน พ่อแม่ก็ทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ แต่แกขยันมาก ทำทุกอย่างที่ทำได้ เก็บของไปขายที่ตลาดชุมชน ซึ่งต้องเดินไปเป็นกิโล..แต่ก็ก็มีความสุขสนุกเหมือนเด็กคนอื่น ๆ  ทุกคนเอ็นดู...พี่เคยถามนะคะว่าเสียใจไหมที่พ่อแม่ไม่รักทิ้งน้องมะเข่งไป...”

“แล้วแกตอบว่าไงครับ”  อยากฟังคำตอบของเด็กคนนั้น คนที่ทำให้ตัวเองอยู่ได้โดยไม่ต้องมีพ่อแม่ มีเพียงคนที่รักเขาจริงอย่างยาย....การได้ฟังใครเล่าอะไรให้ฟังจะเป็นความรู้ใหม่ ๆ ....และก็ต้องขึ้นอยู่กับผมว่าจะพิจารณายังไงว่ามันจริงหรือเท็จ...ยังจำความฝันและประโยคของคุณแม่ได้อย่างชัดเจน..ชัดเจนจนเหมือนความจริง...

...แยกแยะเจตนาคนรอบ ๆ ข้างโดยไม่ใช้อคติ...แล้วน้องซอจะมองออกว่าใครรักหรือไม่รัก...ใครไม่รักก็ปล่อยเขาไป แคร์แค่คนที่รักเรา...

“แกบอกว่า...ยังมีคนที่ลำบากกว่ามะเข่งอีกตั้งเยอะแยะ...มะเข่งยังมียาย..มะเข่งมีสองมือสองเท้าให้ทำมาหากิน...”

“.......................”

“ความคิดเด็กอายุแค่ 7 ขวบค่ะ แกไม่เคยน้อยใจในโชคชะตาตัวเองเลย...พี่กับพี่อัฐรักแกมากคอยช่วยเหลือแกกับยายทุกอย่างพี่คุยกับพี่อัฐว่าถ้ายายมะเข่งเกิดโชคร้ายเป็นอะไรไป เพราะแก่มากแล้ว พวกพี่จะรับแกมาเลี้ยงค่ะ เพราะพี่ก็ไม่มีลูก”

“ชีวิตในความเศร้า..มันมีเรื่องดี ๆ อยู่ด้วยเสมอนะครับ...ชีวิตเรามันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทุกอย่าง”

“ค่ะ พี่เชื่อค่ะ ถ้าเราเป็นคนดี ความชั่วร้ายจะทำลายเราไม่ได้”

ยามเย็นย่ำอากาศเย็นทำให้รู้สึกหนาว พี่จีจะไม่ให้อาบน้ำแต่รู้สึกว่าตัวเองมีกลิ่นแล้ว พี่แกเลยจัดการต้มน้ำผสมเป็นน้ำอุ่นให้ผมอาบ เสื้อผ้าผมกับคุณโอก็อาศัยของคุณอัฐ  ตอนนี้นอนอยู่บนที่นอนพับที่ข้างๆ เป็นของอีกคนที่ยังคุยกับคนอื่นอยู่ด้านนอก เพราะยาที่กินเข้าไปทำให้รู้สึกง่วง..จนจะหลับอยู่แล้ว...ได้ยินเสียงคนคุยกัน แต่เพราะหนังตาหนักอึ้งเลยไม่ได้ลืมตาดู...

“แน่ใจนะว่าจะจุดอันนี้ เจ้าบ้านสั่งจริงหรือเอ็ง อันนี้มันเทียนยาบ่มนะ”

“เออสิ เจ้าบ้านกำชับด้วยว่าห้ามบอกน้องซอกับคุณโอ... ถ้าถูกถามก็ให้ตอบว่าเทียนหอมธรรมดา จุดเพื่อผ่อนคลาย คงไม่ถูกถามหรอกเพราะน้องซอหลับแล้ว คุณโอก็คุยอยู่ด้านนอก จุดเข้าเถอะ..อย่าแส่เรื่องเจ้านายเลย..”  เสียงคุยยังแว่ว ๆ แต่ผมก็อยากจะนอนมากกว่าจะฟัง...ที่ไม่คิดว่าเป็นคนร้ายเพราะพี่จีบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะมีคนเอาของมาเพิ่มเติมให้....เริ่มได้กลิ่นหอมแปลก ๆ ลอยเข้าจมูกก่อนจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้น..และก็เข้าสู่ห้วงฝันในที่สุด...

“ถ้าคุณซอเป็นผู้หญิงจะไม่แปลกใจถ้าจะใช้...เทียนบ่มอันนี้...เขาว่าทำให้คนเกลียดชังกัน...ได้กันนักต่อนักเพราะฤทธิของมัน...แม่ข้าเคยบอกว่าทางภาษาเมืองเขาเรียก..ยาเซ็กส์...”


** มองเห็นกันแล้วใช่ไหมว่าตอนหน้าจะมีอะไรเกิดขึ้น….สาวหื่นทั้งหลายที่รอ NC กลางป่าคงผิดหวังและกร่นดาเราในใจแน่ ๆ 555  แต่ว่าครั้งแรกของน้องก็อยากให้มีความเต็มใจและต้องการของน้องอยู่บ้าง (ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ)....ไม่ปล่อยให้ค้างนานค่ะ รวบรวมสมาธิซักคืนแล้วจะแต่งต่อให้เลย ขอบคุณที่อุตส่าห์รออ่านนะคะ ไม่ได้สนุกและสมใจใครในทุกตอนที่อ่าน แต่ก็ขอบคุณที่ยังรอ..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: janji ที่ 16-11-2013 20:28:06

รออออออออ  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-11-2013 20:33:21

ขอเป็นพรุ่งนี้ลงได้มั้ย  :hao6: ยอมรับหื่น แต่อยากให้เค้าเปิดกันสักที  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 16-11-2013 20:39:26

 o13

ใช่เราจะรอ
 :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-11-2013 20:40:48

ดีใจค่ะ ที่คุณโอยังไม่ทำอะไรน้อง เพราะเราคิดไว้แล้วว่าคุณโอไม่ทำอะไรน้องหรอกแค่อยากใ้ห้น้องสู้  แต่บางทีการเอาแต่แข็งเข้าใส่กับคนที่เปราะบางมันมีแต่จะแย่ลง

แต่ดีใจที่ตอนนี้น้องคิดได้แล้ว น้องเข้มแข็งแล้ว พยายามต่อไปนะน้องซอ คนรักน้องซออีกมากมายรอบตัว อย่าไปรอความรักของคนที่ไม่เห็นค่าในตัวเรา



ปล.เรื่อง NC เราชอบอ่านนนนนนนนนนนนนนนมาก แต่ความคิดเรานะคะ คืออยากให้มาตามเหตุผลของเนื้อเรื่อง ไม่ต้องรีบใส่มาจนมันแปร่งๆนะคะ คนเขียนเขียนตามที่ตัวเองวางพล๊อตไว้เลยนะคะ เพราะสนุกมาก จริงๆเรื่องนี้ เวลาก็ขอจัดเต็มไปเลย 5555  :hao6:  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 16-11-2013 20:48:18

อั่ยย่ะ!!!เทียนยาบ่ม....ไม่ได้หื่นนะ(แต่รอตอนหน้า)  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 16-11-2013 20:49:18

ตอนนี้เราไม่ผิดหวังนะ ชอบเลยแหล่ะ ที่ความคิดซอเปลี่ยนไปแบบนี้

แสดงว่าเราไม่หื่น แค่รอตอนหน้าอย่างจดจ่อแค่นั้นเอง

จุดอะไร?! หอมๆนะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 16-11-2013 20:51:07

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:  :haun4: :haun4: :haun4: รอน่ะครับที่จะได้อ่านฉากเรียกเลือดกันบ้าง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-11-2013 20:55:25

ตอนนี้บอกได้เลยว่า...
รอตอนเรียกเลือด
รอแค่ตอนนั้นนะจุดนี้
(ไม่ได้หื่นนะ 5555)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 16-11-2013 20:55:48

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

ตายล่ะ  เริ่มอารมณ์แปรปรวน  อยากอ่านนนนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 16-11-2013 20:59:38

จะส่งบ่าวสาวเข้าหอกันหรอคร่าาาาา :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 16-11-2013 21:01:00

พรุ่งนี้ต้องมานะ สัญญานะคะ จะมารอ. ><

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-11-2013 21:05:57

น้องซอมองโลกในแง่ดี ๆ ขึ้นแล้วคนอ่านดีใจค่ะ ผ่านมาก็ผ่านไปเนอะ หันมองรอบข้างบ้าง
คุณโอก็ดูใจดีขึ้นเยอะมาก แต่ก็ไม่ได้ดูแบบจะรักน้องแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เท่าไร รอสองคนรักกันค่ะ
แต่ถ้าไม่รักก็เชื่อมสัมพันธ์กันในตอนหน้าได้ เดี๋ยวก็รักกันไปเอง อิอิ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-11-2013 21:16:30

ว๊ายยยยยย น้องซอเอ้ย เสร็จแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 16-11-2013 21:31:55

พี่จี ทำไมต้องทำอะไรแบบนี้หล่ะถ้าเค้าสองคนผ่านคืนนี้ไปได้ตื่นมาจะไม่ดราม่าใช่มั้ย สงสารน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 16-11-2013 21:32:49

พลาดเอาท์ดอร์ รออินดอร์ก็ได้ค่ะ  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-11-2013 21:39:18

แน่นอน สาวกหื่นมารายงานตัว 555 :katai1: 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 16-11-2013 21:40:37

 :pighaun:

อ้ากค้างงงงงง!    :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 16-11-2013 21:40:56

 :z3: :z3: :z3: :katai1: :katai1: :katai1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4:
เรานึกว่าจะมีบทพิเศษกลางป่า โหยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 16-11-2013 21:46:00

ปูเสื่อรอเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 16-11-2013 21:54:22

ว้ายยย  :-[ กำลังจะร่วมหอลงโรงกันหรือคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 16-11-2013 21:55:43

คุณโอโชคดีนะที่น้องซอยังไม่ทันหลับ ได้ยินเสีงมือดีจุดเทียนคุยกัน
ไม่งั้นต้องโดนเข้าใจผิดแน่  รอลุ้นตอนหน้า  :L1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 16-11-2013 22:17:49

ดีใจที่น้องเข้มแข็งค่ะ อยากให้เป็นอย่างนี้ต่อไป

ลืมพ่อใจร้ายซะเถอะ คนแบบนั้นไม่สมควรเป็นพ่อใครหรอกค่ะ

อยู่กะคุณโอนี่แหละดีแล้ว รอตอนหน้าค่ะ  :z1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 16-11-2013 22:20:33

>< รอตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: sasa ที่ 16-11-2013 22:26:45

รอสุดใจ :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 16-11-2013 22:32:54

กรี้ด กรี้ด กรี้ดดดดดดดดดด รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 16-11-2013 22:48:41

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกส์
มาต่อเร็วๆนะ
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 16-11-2013 22:49:42

ขอพรุ่งนี้เลยนะครับ  ตอนต่อไปขอพรุ่งนี้นะครับ  หึหึ :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 16-11-2013 22:50:56

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-11-2013 23:07:24

เจ้าบ้านหมู่บ้านนี้เขาเด็ดจริงๆ
รู้ใจคนอ่านมากอ่ะ ฮี่ๆ
รอตอนต่อไป  :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 16-11-2013 23:12:31

หึหึหึ  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 16-11-2013 23:14:04

ชอบๆมาเป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ

สนุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 16-11-2013 23:33:24

...บนเตียงย่อมดีกว่าระเบียงและในป่าฮะ ฟันเฟิร์ม  :a2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 17-11-2013 00:13:44

 :haun4: :haun4: รอแทบไม่ไหว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 17-11-2013 00:38:37

อร๊ายยย ตอนต่อไปๆๆ น้ำลายหยดแหมะๆ แล้วอ่ะ ยอมรับว่าตัวเองหื่น 5555+ :hao6: :hao6:


รอคอยอย่างใจจดใจจ่อค่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 17-11-2013 00:42:14

เปิดซิง เปิดซิง เปิดซิง เปิดซิง  :oo1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 17-11-2013 01:36:47

รอค่ะ รักคุณโออ่ะ!!! :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 17-11-2013 01:48:48

รออออออออออออออออออออออ
มานอนรอดูซอ  :katai3: ไม่ได้หวังอะไรนะ  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 17-11-2013 02:40:25

ปูเสื่อรอ ไม่ใช่คนหื่นนะครับ แค่อยากเห็นสองคนนั้นรักกันดีกันเร็วๆ ไม่ได้อะไรจริงจริ๊ง 
:m21: :m21: :m21:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 17-11-2013 04:06:34

อ่านไป 5 ตอนสนุกมากค่ะ สงสารน้องซอจัง เด๋วพรุ่งนี้มาอ่านต่อนะคะ

คอมเม้นท์คนแต่งนิดนึง แอบมีผิดนิดหน่อย ส่วนใหญ่จะเป็นพวก ล ร ที่เราอ่านเจอ คงไม่ว่ากันนะคะ

พรุกพร่าน - พลุกพล่าน

แสงแฟรช - flash แบบนี้สะกดด้วย ล นะคะ แฟลช

เฟรสไทม์ - facetime คำว่า face สะกด เฟซ นะคะ ไม่ต้องมี ร เพราะไม่มีตัว r อ่ะคะ

น้ำตายังล่วงลงใส่แขน - ร่วง

มายืนตะหง่านอยู่ - ตระหง่าน

ถนนลูกลัง - ถนนลูกรัง

หวังว่าคงไม่ว่ากันนะคะ คนแต่งเขียนดีมาก มีผิดนิดๆ หน่อยๆ ก็อยากบอกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

+1  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 17-11-2013 08:27:43

มารอวันละหลายๆรอบ  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 17-11-2013 08:31:21

แบบนี้สิ ที่ต้องการ อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 17-11-2013 09:08:26

ไม่ได้หื่นนะ แค่อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ เอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 17-11-2013 09:35:58

รอด้วยคน หื่นเหมือนกัน :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 17-11-2013 09:53:57

 :hao7: :hao7: :hao7:

ต่อเลยได้ไหม แอบกรี๊ด หนูรออ่านอยู่  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: appattap ที่ 17-11-2013 10:08:56

รอตอนต่อไปนะค่าา  :haun4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 17-11-2013 11:22:03

ครั้งแรกในห้องนอนดีกว่าในป่าเยอะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: นัตสึกิ ที่ 17-11-2013 11:40:01

บร๊ะ...//ปูเสื้อรอตอนถัดไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 17-11-2013 11:43:57

เอาเสื่อมาปูรอ~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: PINKXIAHH ที่ 17-11-2013 12:49:03

รอเลยข่าาา A_A  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 17-11-2013 13:22:57

ม่ายหื่นนะ แค่รอตอนต่อไป ฮิ้วววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-11-2013 13:27:09

แอร๊ยยย กำ ตัดจบแบบทำร้ายคนอ่านมากกกก   :z3:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 17-11-2013 14:11:11

ตั้งตารอด้วยคนค่าาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: KanomPhing ที่ 17-11-2013 15:05:50

อ้ายยยยยย  ใครนะช่างคิด นี่กะจะจับคู่ให้เลยใช่มั้ยเนี้ยยย

แหมมมม เรารออยู่เชียววว  :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 17-11-2013 15:27:47

โล่งใจนะที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนหน้าไม่แน่ใช่ไหม :o8:
ดีใจที่เห็นน้องซอเข้มแข็งขึ้นมาได้ ต้องยกความดีให้คุณโอเค้า
แล้วก็ต้องขอบคุณคุณแม่น้องซอด้วยทีี่มาเตือนสติน้องให้ได้คิด
อย่าดูถูกชีวิตตัวเองนะน้องซอ เพราะคุณแม่และอีกหลายๆคนรักน้องมาก
มีชีวิตอยู่ให้มีความสุข เอาให้คนที่ไม่เห็นค่าเราเขาอิจฉาไปเลย :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
ป.ล. ตอนนี้คุณโอ(ของน้องซอ)หล่อมากเลย :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: zerosaint ที่ 17-11-2013 16:10:26

ตายแล้ว T V T

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 17-11-2013 17:39:25

เอาตอนต่อไปมาลงเดี๋ยวนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 17-11-2013 19:48:38

รอตอนต่อไปอยู่น้าาาาา ใจจะขาดแว้ววว

ลงเลยๆๆๆ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-11-2013 21:11:46

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 17-11-2013 22:43:25

เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย สนุกมากค่าา ในตอนล่าสุดอยากบอกว่าค้างค่า
อยากอ่านสุดๆ แต่เราไม่ได้หื่นนะ =.,=
 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ ที่ 17-11-2013 23:16:03

เพิ่งมาอ่านค่ะ อ๊ายย สนุกมากเลย

สงสารน้องซอจัง เหตุผลที่พ่อเกลียดจนฆ่าลูกได้เพราะไม่ได้เกิดมาเป็นผู้หญิงเองหรอ มันเลือดเย็นเกินไปอ่ะคนประเภทนี้

ยังไงก็ขอให้ซอเลิกเสียใจได้อย่างเด็ดขาดนะค่ะ ตอนหน้า คริคริ เค้าจะรอน๊า  :-[ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 18-11-2013 02:08:49

รอน้องซอจร้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 18-11-2013 04:51:11

เตรียมทิชชู่ รอตอนหน้าค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 18-11-2013 07:35:04

มารอเทียนยาบ่มออกฤทธิ์  :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 18-11-2013 10:22:16

ไม่ได้ชอบ nc อะไรเท่าไรอะนะ
ก็แค่รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-11-2013 12:11:32

เพิ่งเข้ามาอ่าน  ชอบจังค่ะ ซอน่าสงสารจัง  แต่พี่ ๆ ของซอน่ารักทุกคนเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 18-11-2013 13:49:33

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อออออออออออออออ
ยอมรับว่า (หื่น) ก็ได้อ่ะ 5555+

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 18-11-2013 14:51:14

รอรอรอ :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 18-11-2013 15:29:49

มาปูเสื่อรอด้วยใจจดจ่อค่ะ แฮร่กๆๆๆ อุ๊ย...เราไม่หื่นนะคะ เราแค่ลุ้นว่าต่อไปจะเป็นยังไง  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 13 ความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง_16/11/56 P.18
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 18-11-2013 18:01:37

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao6: :hao6: :hao6:


ตอนหน้าๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 18-11-2013 20:02:16

Part  14   :L1:  .. ปล. อย่างงช่วงที่แบ่งพาทนะคะ ใช้สติก่อนสตาร์ทค่ะ ^^


ความอบอุ่นและกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยเข้าจมูกตลอดเวลาทำให้รู้สึกว่าร่างกายกำลังร้อนขึ้น...รู้สึกตัวแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ ก่อนจะขยับผ้าห่มออกเล็กน้อย...ใช้มือลูบหน้าผากตัวเองที่มีเหงื่อซึมจนชื้นไรผมไปหมด...คงจะสร่างไข้เพราะฤทธิ์ยาเลยเป็นแบบนี้...แต่เพราะความมึนเบลอทำให้ยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อนอนตัวใหญ่ เพราะหวังอยากได้ไอเย็นบ้าง...จากที่นอนตะแคงก็กลายเป็นนอนหงายแผ่ร่างรับความเย็น...ผ้าห่มยังคลุมอยู่ที่ช่วงเอว..

“..อือ...”  ร้อนจริงๆ  ทำไมมันร้อนและรู้สึกแปลก ๆ ขนาดนี้...ทั้งที่ยังไม่ลืมตาและยังไม่เต็มตื่นแต่ก็ใช้มือตวัดผ้าห่มออก และรั้งเสื้อช่วงเอวขึ้น ให้ได้สัมผัสความเย็นบ้างเหมือนกับช่วงหน้าอกที่แกะกระดุมออกไป 2 เม็ด...นอนเหยียดยาวโดยปราศจากผ้าห่ม....

“..ซอ...”

“..อืมม...”   สัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผากทำให้สะดุ้ง...ร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุจนต้องลืมตาตื่น..ความรู้สึกแปลก ๆ กรุ่นขึ้นมา...หรี่ตามองคนที่สัมผัสก่อนจะขยับตัวออก...

“...ทำไมถึงถีบผ้าห่มออก...” 

“...ร้อน....”  ตอบแค่นั้น แต่ตอนนี้ตาผมกลับประสานกับตาคมของคนที่เข้ามานอนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้....กำมือแน่นเมื่อมือที่สัมผัสหน้าผากเลื่อนมาจับที่ช่วงเอวที่ไร้ผ้าปกปิดเพราะผมเป็นคนเลิกเสื้อขึ้นเอง....

ความรู้สึกพวกนี้มันคืออะไร...หัวใจเต้นแรงและหน้าร้อนผ่าวไปหมด...สัมผัสจากอีกคนทำให้เหมือนถูกไฟช็อตพอชา ๆ ....ลมหายใจเริ่มติดขัดและกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างยากลำบาก....และดูเหมือนว่าคนที่นอนข้าง ๆ กันก็หายใจแรงจนผมได้ยิน...

...อยากให้จับ....อยากให้กอด...ทั้งที่ร้อนขนาดนี้แต่ทำไมถึงต้องการให้อีกคนกอดรัดให้แน่น....ทำไมถึงเป็นอย่างนี้...ความ
ต้องการที่อยากถูกสัมผัสมันมากขึ้นทุกที เมื่อมือที่จับที่เอวเริ่มลูบไล้...หัวใจที่เต้นรัว...และสติเหมือนฝันทำให้ปล่อยไป...ปล่อยไป..ตามความรู้สึกที่กำลังต้องการ...

“...คุณยั่วผม...จนทนไม่ไหวเองนะ....”

“..อึก อย่า....”

..................................

.................................

................................

.................................

ตั้งแต่ที่เปิดประตูเข้าห้อง....ก็เริ่มเห็นร่างบางนั่นพลิกไปมาก่อนจะเริ่มสะบัดผ้าห่มออก...มือเล็กปัดป่ายกับหน้าอกตัวเองก่อนจะค่อย ๆ แกะกระดุมออกทั้งที่ตายังปิดอยู่...ได้กลิ่นหอมแปลก ๆ ตั้งแต่เดินเข้ามา...พยายามมองหาที่มาของกลิ่นแต่ก็ยังไม่เจอ...หรือจะเป็นเทียนหอมที่จุดอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ มุมห้อง...แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกหายใจโล่งจมูก ศจีเพื่อนสะใภ้อาจจะเอาจุดให้คนที่ไม่สบายอยู่ให้ผ่อนคลายขึ้น...เลิกสนใจก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอนตัวเอง

“เวลานอนสะเปะสะปะขนาดนี้เลย?”  พูดเบาๆ  กับตัวเอง เพราะอากาศมันเย็น ๆ  แต่ก็แปลกที่เข้ามาในห้องไม่เท่าไหร่ จากที่ตั้งใจจะหาเสื้อแขนยาวใส่ กลับรู้สึกว่าร้อน ๆ ขึ้นมา...

“..อืม...”

“.............”  กำลังจะเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มขึ้นให้เพราะกลัวว่าตื่นขึ้นมาจะนอนตัวแข็งตาค้างที่นี่ซะก่อนจะถึงสวน...แต่คนที่นอนหายใจฮืดฮาดอยู่ก็เอามือมารั้งเสื้อช่วงเอวตัวเองขึ้นหน้าตาเฉย ทิ้งให้มือเขาค้างเติ่ง...แม้แต่ผ้าห่มก็ถูกเท้าเล็ก ๆ นั่นถีบออกจากตัวเอง...ร่างกายบอบบางนอนหายใจรวยริน ริมฝีปากเผยอ  เสื้อด้านบนก็ถูกปลดกระดุมออกจนเห็นแผ่นอกขาวๆ เนียน  ๆ กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ...ส่วนด้านล่างก็เห็นช่วงเอวคอดหน้าท้องแบนราบ ผิวที่โผล่พ้นเสื้อผ้าต้องแสงเทียนดูนวลเนียนน่าสัมผัส...ใบหน้าขาวใส เริ่มแดงระเรื่อคงเพราะพิษไข้...

“..ซอ...”

“..อืมม...”   เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นหลังจากที่เขาเอามือไปทาบที่หน้าผากมน แค่อยากรู้ว่าตัวร้อนมากรึเปล่า หน้าถึงได้แดงอย่างนั้น...ทั้งที่ร่างกายและความรู้สึกแปลก ๆ ก็เริ่มก่อเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ถึงมือจะทาบบนหน้าผาก แต่ตายังจ้องที่แผ่นอกขาว และ ช่วงเอวเนียนขาวน่าสัมผัสนั่น  แต่อาจจะเป็นเพราะสัมผัสทำให้อีกคนลืมตาขึ้นมา...

“...ทำไมถึงถีบผ้าห่มออก...” 

“...ร้อน....”  เมื่อซอลืมตาขึ้นมาแล้วตอบ...กลายเป็นตาสบตา...คนที่เริ่มปล่อยอารมณ์ไปกับความรู้สึกที่พวยพุ่งขึ้นเพราะดวงตากลมโตที่จ้องเขาอยู่มันหวานฉ่ำซะจนความต้องการที่กักเก็บเริ่มปริ่มออกมา...

สำหรับซอความรู้สึกกึ่งความจริงกึ่งความฝัน..ทำให้จากที่นอนเหงื่อซึมในตอนแรกรู้สึกร้อนวูบยิ่งกว่าเดิม เมื่อถูกสัมผัส..มือหนาไล่วนอยู่กับช่วงเอวที่เปลือยเปล่า..กลิ่นหอมที่ได้กลิ่นตั้งแต่ตอนแรกทำให้สติเหมือนจะหลุดลอย...และเหมือนถูกบังคับให้ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปอย่างที่ใจต้องการ...

“...คุณยั่วผม...จนทนไม่ไหวเองนะ....”

“..อึก อย่า....” ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ร่างเล็กกลับบิดตัวเล็กน้อยเท่านั้น...พร้อมกับปิดตาลง....ริมฝีปากบางถูกขบกัดจากฟันขาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ...แต่สำหรับคนที่นอนข้างๆ  มันเหมือนกับเป็นการเชิญชวนที่เขาไม่สามารถจะยับยั้งใจตัวเองเหมือนที่ผ่านมาได้...

“..ซอ..ผม...”

ทนไม่ไหว...หัวสมองเหมือนไม่สั่งการเรื่องอื่นนอกจากความปรารถนาที่มันรุนแรงจนน่าตกใจ...รู้ตัวว่าตอนนี้ต้องการอะไรอยู่ เพราะเรื่องอย่างนี้เขาผ่านมาไม่น้อย...แต่มันรุนแรงจนห้ามใจไม่ได้ถึงแม้จะคิดว่าคนที่เขาประคองกอดอยู่กำลังไม่สบาย...

“..คุณ..โอ..อยะ..อืม...”

“..อืมม...”  ปากเล็กร้องบอกให้หยุดแต่ก็สั่นสะท้านไปกับสัมผัสที่เริ่มเลื้อยเข้าไปในเสื้อนอนตัวหลวม จนกระทั่งถึงยอดอกที่ตอนนี้ชูชันตามอารมณ์ที่แปรเปลี่ยน...ทำไมถึงรู้สึกต้องการให้คนที่กอดอยู่ทำอะไรก็ได้ให้มากกว่านี้...ทำอะไรซักอย่างให้สมกับกับสิ่งที่สุมอยู่ในความคิดตอนนี้...แค่จินตนาการถึงร่างกายแข็งแรงที่เคยเห็น อะไรต่อมิอะไรก็เริ่มแข็งขืนขึ้นมา..และก็สัมผัสได้ถึงของคนที่กอดก่ายเขาอยู่ว่าก็ไม่ได้น้อยหน้ากันเท่าไหร่...

“..อึก...” 

“..ซอ...อืม...”  รุนแรงเหลือเกิน แรงปรารถนาเรื่องน่าอายมันแรงจนห้ามตัวเองไม่ได้  คิดอะไรไม่ออก...หัวสมองว่างเปล่า...แค่ได้ยินเสียงเรียกข้างหูร่างที่นอนหงายอยู่ก็ตะแคงข้างหาคนที่นอนข้างกัน...

กลิ่นกำยานหอมยาบ่มลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง รวมทั้งกำลังล่องลอยอยู่ในโสตประสาทของสองคนที่กำลังเบียดตัวเข้าหากันเพราะความปรารถนาที่ซุกซ่อนในก้นบึ้งของจิตสำนึก....ต่อมกามาถูกกระตุ้นและกำลังครอบงำความรู้สึกนึกคิด  ผิดชอบชั่วดี...ทำสิ่งที่ถูกสั่งจากความต้องการ..แม้มันจะแตกต่างจากวิสัยยามที่จิตปกติก็ตาม...

“..อา...”    เสียงครางหวานหวิวดังจากปากเล็ก เมื่อยอมที่จะตะแคงหาคนที่นอนข้างกัน...ยอดอกถูกดูดดุนผ่านเสื้อนอนตัวบางแต่เพียงแค่นั้นก็สะท้านไปทั้งร่างกาย...ร่างที่บริสุทธิ์ไม่เคยต้องสิ่งบำเรอใด ๆ รู้สึกได้เร็วและดีกว่าร่างกายที่โชกโชนของคนทั่วไป...

“..จุ๊บ! อืม...”  ปากหนายังจาบจ้วงกับตุ่มไตแข็งอย่างไม่รู้สึกอิ่มเต็มผ่านเนื้อผ้า...แขนเล็กกอดศีรษะเขาไว้แน่นเหมือนกับต้องการให้ทำมากกว่านี้ ถึงจะแข็งแรงจิตแข็งแค่ไหนก็มิอาจต้านแรงปรารถนาที่ลุกโชนนี้ได้...แล้วยิ่งเมื่อดวงใจนั้นต้องการอยู่สิ่งนั้นอยู่แล้ว...ก็ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองให้ยับยั้งชั่งใจได้เลย...

กระดุมเม็ดที่เหลือเริ่มถูกมือหนาปลดออกทีละเม็ดจนหมด...ก่อนจะถูกดึงให้พ้นจากร่างกายขาวผ่องได้ในที่สุด...คนที่ถูกปลดอาภรณ์ท่อนบนก็ได้แต่ปรือตามองเมื่อเรียวปากนั้นหยุดปรนเปรอไป...โอฬาริศสามารถรับรู้ได้ว่า..สายตาที่ทอดมองมานั้นเชิญชวนแค่ไหน...

“..อา..คุณ..โอ...”

“..................”   ไม่มีเสียงใดหลุดจากปากเจ้าของชื่อ นอกจากเสียงดูดกลืนอย่างกระหายหิว กับยอดอกชูชันที่ตอนนี้เปลือยเปล่า...ร่างที่นอนตะแคงให้อย่างเต็มใจก็เริ่มกอดเขาแน่นเพราะความเสียวซ่านที่ก่อเกิด...มือกับปากสลับกันทำหน้าที่หยอกล้อกับยอดอกสีสวย ปากดูดดูดมือก็กอบขยำรอบ ๆ ป้านนมสีสวย.. ร่างกายส่วนร่างที่แข็งขืนทั้งคู่ถูกแรงคนที่ตัวโตกว่าเบียดเข้าหาและสอดมืออีกข้างรองสะโพกมน ก่อนจะเบียดตัวเองเข้าไปให้ส่วนแข็งขืนของทั้งคู่เสียดสีกันภายใต้เนื้อผ้าที่ยังไม่ปลดออก...เพียงแค่นั้นความรู้สึกก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว...แรงเสียดสีเหมือนกับกระตุ้นให้ทำอะไรมากกว่านี้...

“ อ่า...”

“..อืมม...”  กลายเป็นคนที่ไม่ประสาที่ใช้มือพยุงใบหน้าหล่อให้เงยขึ้นจากยอดอกตัวเอง... ก่อนจะประกบจูบแบบไร้เดียงสา..แต่นั่นก็หลอมละลายคนที่มีประสบกาการณ์ได้ไม่น้อย...เพราะความต้องการ ...แต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

...อยากจูบ...อยากได้อะไรมากกว่าสัมผัสภายนอก...อยากทำอะไรก็ได้...ให้สมใจ...กับสิ่งที่เรียกว่า..กระหายอยาก...

“..จุ๊บ..เก่ง..ครับ..”  ถึงอย่างนั้นก็ต้องเป็นฝ่ายสอน ทั้งที่ด้านล่างยังเสียดสีอยู่เพื่อปลุกเร้า ด้านบนก็แลกจุมพิตแสนหวานจนกลายเป็นเร่าร้อน น้ำลายไหลซึมออกจากขอบปากเล็ก ลิ้นร้อนทั้งสองคนเกี่ยวกระหวัดกันอยู่...จากที่นอนตะแคงปรนเปรอ...ร่างที่ไฟสวาทลุกโชนเต็มที่ก็ขึ้นคล่อมทับคนที่ตัวเองจับนอนหงายทั้งที่ปากและส่วนร่างก็ยังทาบทับและเสียดสีกันอยู่...เสียงดูดปากและเสียงเนื้อผ้าเสียดสีกันทำให้คิดอะไรไม่ออกนอกจากอยากสำเร็จกามารมณ์กับร่างกายที่กกกอดอยู่...อยากทำ อยากได้ จนทนไม่ไหว...

จนในที่สุด ...ร่างกายทั้งคู่ก็เปลือยเปล่า..เผยร่างกายขาวเนียน ..เรียวขาสวย...และร่างกายที่กำยำแข็งแรงจากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ สรีระองอาจที่ทำให้สาว ๆ แทบจะเอาตัวเองถวายใส่พาน....จากที่เสียดสีกันผ่านเนื้อผ้าก็กลายเป็นเนื้อเสียดสีเนื้อ...กลิ่นหอมจากเทียมหอมผสมกับกลิ่นกายหอมกรุ่นจากคนร่างบางทำให้ผู้นำพยัคฆราชแทบอยากจะกลืนกินร่างนี้ซะให้สิ้น...

“..อ๊ะ!..อย่า...อื้อ..”

“..ฟอด! จุ๊บ!..”  เพราะมือที่เอื้อมลงไปประคองสัมผัสกับส่วนกายด้านล่างของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างพร้อมกับบีบชักทักทาย เพียงแค่นั้นเสียงหวานก็เบาหวิว และส่วนหัวก็ปริ่มจนชื้นไปหมด...ก้มลงหอมแก้มขาวก่อนจะประทับจูบ...อีกครั้ง...

“...อยาก..ทำ..”  พูดแค่นั้นก่อนมือเล็กจะกดหัวเขาให้จูบได้มากขึ้น...เสียงทุ้มครางอืออาในลำคออย่างพอใจกับอาการโต้ตอบที่ได้รับ..ร่างเล็กเกร็งแข็งเพราะแก่นกายด้านล่างถูกมือหนาชักขึ้นลงไม่หยุด...ก่อนมือขาวจะดันบ่าให้คนที่จูบอยู่เลื่อนปากลงด้านล่างสัมผัสกับยอดอกที่ชูชันรอให้สัมผัสอยู่... ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง...นำทางในสิ่งที่ตัวเองต้องการ...ลิ้นหนาชื้นเฉะตวัดรอบหัวนมสีทับทิมก่อนจะดูดดุนสลับไปมาทั้งสองข้าง...แค่เสียงดูดกลืนก็สร้างความรัญจวนใจได้อย่างที่สุดแล้ว...ยิ่งมีสิ่งปรนเปรอที่ขยับขึ้นลงกับท่อนเนื้อที่แข็งขืนของตัวเองแล้ว...ก็ยิ่งทำให้คนตัวเล็กเกร็งตัวเล็บจิกลงบนหลังคนที่ปรนเปรออย่างลืมตัว...ลืมทุกอย่างแม้กระทั่งข้อเท้าที่ปวดแปลบก่อนหน้านี้....

“อ้าส์!..” สะดุ้งแทบจะทันที เมื่อสิ่งที่ครอบครองแก่นกายตัวเองไม่ใช่มือ.... แต่กลับกลายเป็นปากหนาที่เคยว่าร้ายสารพัด...ทันทีที่ลิ้นฉกแตะยอดสีขมพูดอ่อน...ที่มีน้ำปริ่มอยู่ร่างกายก็เกร็งกระตุกออกมา....คนที่รู้จังหวะก็ครอบปากพร้อมกับห่อลิ้นขูดผิวเนื้อ่อน ๆ ขึ้นลงอย่างชำนาญ...มันไม่ยากเกินไปกับผู้ชายด้วยกันถึงแม้จะไม่เคย ก็แค่ทำสิ่งที่เขาเคยต้องการให้พวกผู้หญิงพวกนั้นทำให้...

“ ....อึก..อืออ!..ปละ อา.!!..”  ครางออกมาอย่างไม่ได้สรรพ เมื่อถูกรุกเร้าซะจนอารมณ์ต่าง ๆ กำลังพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด ร่างกายบอบบางบิดเร่าเหมือนคนที่กำลังจะขาดใจ นิ้วขาวจิกลงบนที่นอนพับจนแทบจะขาดติดมือ...จนในที่สุดอารมณ์ก็ถูกทะลาย.. ร่างเล็กเกร็งกระตุกพร้อมกับพ่นของเหลวออกมา..ก่อนปากหนาจะรับไว้ทั้งหมดอย่างเต็มใจ...ไม่เหลือไว้ทำบางอย่างในตอนต่อ...

“..............” ...ตากลมปรือมองคนที่ยกตัวขึ้น...ถึงจะปลดปล่อยไปแต่ก็เหมือนว่ามันยังไม่ถึงที่สุด...แววตาที่ทอดมองเลยยังหวานฉ่ำเย้ายวนเร่งให้คนที่ความต้องการติดแพดานเอื้อมมือไปคว้าหมอนตัวเองมา... ก่อนจะสอดมือยกสะโพกของคนที่นอนอยู่ขึ้นแล้วสอดหมอนรอง...ไม่มีเสียงคัดค้านหรือแรงที่ขัดขืนใด ๆ  ร่างสูงจึงขึ้นคล่อมร่างบางนั่นอีกรอบ...มอบจูบแสนหวานให้ปากบางที่เผยอและบวมเล็กน้อย...ทุกสิ่งทุกอย่างที่มองเห็นช่างเป็นปฏิมากรรมชั้นเลิศ...ผิวขาวนวล ผิวเนียนลื่นมือ นุ่มนิ่ม เมื่อได้สัมผัสแล้วก็อยากจะบีบเคล้นให้แหลกคามือ...

“..อึก..เจ็บ!..”

“..นิด เดียว ครับ..ซอ..คนดี..” เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู..ทำให้คนที่สะดุ้งเพราะความเจ็บสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระบายความเจ็บจากนิ้วมือของคนที่คล่อมอยู่...เล็บจากนิ้วเรียวจิกลงบนบ่าหนา เมื่อนิ้วที่คาอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเริ่มขยับ...ถึงจะเจ็บขนาดนี้แต่ก็แปลกที่มันกำลังกระตุ้นความต้องการของคนที่ปลดปล่อยไปแล้วให้พุ่งขึ้นอีกครั้ง....

“ อึก อือ..ฮึก เจ็บ!..”

“..ขอ โทษ..”  ทั้งที่ไม่เคยได้ยิน แต่มันก็ออกจากปากคนที่เพิ่มจากนิ้วเดียวเป็นสองนิ้วพร้อมกับชักเข้าออกเพื่อต้องการให้ช่องทางนั้นขยายเพื่อรองรับของ ๆ เขาได้...ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่ามันจะเจ็บและทรมานแค่ไหนถ้าช่องทางนั้นฉีกขาดเพราะความใหญ่เกินขนาด...หมุนวนและคว้านไปทั่วบริเวณจนคนที่นอนอยู่เริ่มจิกบ่าเขาแน่นจนเจ็บแปลบ..เสียงสะอื้นและน้ำตาทำให้รู้สึกสงสารแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดทุกอย่างลงได้..ได้แต่เอ่ยปากขอโทษ...ทำทุกอย่างเพราะอารมณ์และ..หัวใจ..ที่นำทาง...

“..ฟอด!..ทนไม่..ไหว..แล้ว..ขอนะครับ..ขอนะ..อา..”

“...โอ๊ย!..ฮึก ฮือ...เจ็บ!..”  ซอสะดุ้งจนสุดตัวเมื่อสิ่งที่กำลังดึงดันเข้าไปแทนนิ้วมันมีขนาดที่ผิดกันลิบลับ...ร่างกายเริ่มเกร็งเพราะความเจ็บ

“..อย่า เกร็ง..ฟอด!..ซอ..ผม..อึก ..คุณ...”  แรงจูบที่ขมับพร้อมกับคำปลอบประโลม ปากหนาที่ไล่เล็มน้ำตาบนใบหน้าใส...เพื่อให้ผ่อนคลายลงทั้งที่ไม่ได้ยินทั้งหมดที่อีกคนพูด...แต่ร่างกายที่เกร็งก็เริ่มผ่อนลง...

“ อื้อออ!! ฮึก ฮือ”   

“อึก อือ”  คนที่กำลังดันท่อนเนื้อของตัวเองเข้าไปในช่องสวาทก็ทรมานไม่แพ้กัน เมื่อมันเริ่มปวดหนึบ..ฟันขาวของคนที่กำลังเจ็บปวดขบลงที่บ่าเขา แต่ก็ดีแล้ว..ที่อย่างน้อยก็ช่วยระบายความเจ็บจากการที่เขากำลังดันแก่นกายเข้าไปเรื่อย ๆ จนเข้าไปได้หมดในที่สุด...เจ็บแปลบที่ไหล่หนาเพราะแผลจากฟันขาวนั่น...

“ผ่อน คลาย นะครับ.” เสียงกระท่อนกระแท่นเพราะแรงตอดรัดนั่นแทบจะทนไม่ไหว...ก่อนจะค่อย ๆ ขยับ...ร่างเล็กก็ส่งเสียงสะอื้นออกมาเรื่อย ๆ แต่ก็พอจะรู้ว่าผ่อนคลายขึ้นแล้ว...

“ ฮึก.. อืออ...”

“ อึก ซอ..อ่า..ซอ ครับ...”   เสียงเรียกชื่อและแรงขยับของมือหนาที่ปรนเปรอแก่นกายด้านหน้าของอีกคนไปด้วยทำให้อารมณ์ของคนที่เจ็บปวดเพราะการฉีกขาดของช่องทางเริ่มคงที่  ถึงจะเจ็บแต่ก็มีอารมณ์อื่นเข้ามาร่วมด้วย...

“.....อึก...อือ....”

“................”  ร่างสูงยกตัวขึ้นก่อนจะออกแรงกระแทกแก่นกายตัวเองเข้าไปที่ช่องทางที่เริ่มจะเข้าออกง่ายขึ้นเพราะอีกคนผ่อนคลาย...ถึงจะช่วยแค่ไหนแต่ก็ยังได้กลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งออกมา...แต่มันก็ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบที่มีอยู่ในตัว...เร้าแรงกระแทก โยกโยนให้หนักขึ้นไปอีก...พร้อมกับทำหน้าที่รูดชักปรนเปรอคนร่างเล็กที่นอนบิดเร่าอยู่บนที่นอนไปด้วย...ปากหนาขบกัดริมฝีปากตัวเองเพราะอารมณ์ใกล้ถึงขีดสุด...

“อาส์!!”

“อึก อีกนิด เดียว”

ผับ! ผับ! ผับ!

“อึก อืออ!! ซอ!! อาส์!!”  เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องภายในห้องไม่กี่ตารางเมตร  แรงกระแทกก่อนถึงขีดสุดทำเอาคนที่นอนถูกตัวไถลขึ้นลงไม่หยุด...แต่เพราะอารมณ์ที่พุ่งขึ้นไม่แพ้กันและอ่อนไหวกว่าทำให้คนที่ถูกปรนเปรอทั้งหน้าและหลังปล่อยน้ำสวาทออกมาอีกรอบ...ตามด้วยคนที่กระแทกตัวแรงเข้าออก..จนในที่สุดก็กระตุกตัวแล้วฉีดน้ำรักเข้าไปในช่องทางสีหวานนั่น...

กลิ่นน้ำรักและกลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งไปทั่ว ความฟุ้งของความสุขอวบอวลไม่สิ้นสุด เมื่ออารมณ์ที่ถูกปลดปล่อยนั้นไม่เพียงพอต่อความต้องการและความรู้สึกที่เป็นอยู่...ครั้งแล้วครั้งเล่า...จนอ่อนล้าและฟุบหลับไปพร้อม ๆ กัน..อ้อมกอดอบอุ่นมอบให้คนที่กอดตระคองอยู่ตลอดทั้งคืนอย่างหวงแหนและเหมือนกับแสนรักซะเต็มประดา....สิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีใครถูกและไม่มีใครผิด...ในเมื่ออารมณ์ที่ถูกปลุกล้วนแต่เป็นแรงปรารถนาที่ถูกซ่อนเอาไว้จาก..ส่วนลึกในหัวใจ.....

................................

............................... ( มีต่อด้านล่างค่ะ )

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 18-11-2013 20:05:31

เหมือนถูกฟ้าผ่าและเข็มซักพันเล่มแล่นพร่านอยู่ในร่างกายเมื่อความจริงบางอย่างในเช้าวันนี้ทำให้ผมนอนนิ่งไม่ไหวติง..ได้แต่กอดผ้าห่มแน่นและกำจนเจ็บมือ....รับรู้ถึงคนที่เดินไปมาในห้องเพื่อกำลังเตรียมของเพื่อจะเข้าห้องน้ำ...แม้จะเหมือนฝัน แต่ความทรงจำในเรื่องที่ผ่านไปเมื่อคืนกลับย้อนกลับมาทำให้หัวสมองและหัวใจผมแทบจะระเบิด

...ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น...จะโทษใคร...จะพูดอะไรได้...เมื่อทุก ๆ อย่าง...ผม...ก็ต้องการ...

“ไปอาบน้ำเถอะ”

“..คุณไปอาบ ก่อนเถอะ..”  เสียงผมแผ่วเบาจนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะได้ยินไหม...แต่ร่างกายตอนนี้แม้แต่จะขยับยังทำไม่ได้...แรงปวดหนึบร้าวแล่นไปทั่วร่างกาย .. ทุกครั้งที่ขยับเหมือนช่วงล่วงกำลังจะฉีกขาดออกจากตัวไป......

...ครั้งแรกที่ตื่นขึ้น...ลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ เพราะร่างกายที่เปลือยเปล่าและปวดแปลบทำให้สะดุ้งตื่น... อยู่ในอ้อมแขนเปลือยเปล่าเหมือนกันของอีกคน จนต้องพยายมดิ้นหนีทั้งที่กำลังทรมานเพราะความเจ็บ...กำลังคิดหาความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น...จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงคราบเกรอะกรังที่ต้นขาและที่นอน...ทั้งโกรธและเริ่มชิงชังคนที่นอนลืมตามองผมอยู่....ทั้งที่ก็ยังไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดจริงรึเปล่า...แต่สุดท้ายก็ต้องจนมุมกับคำบอกกล่าวพร้อมกับน้ำเสียงดูแคลน...เมื่อมีคำบอกเล่าสะกิด ก็เริ่มคิดเองได้....และฉากต่างๆ  ก็ไหลเวียนเข้ามาไม่หยุด....

...หลับตาลงช้า ๆ ...เหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่...เหมือนทุก ๆ อย่างกำลังถาโถมเข้ามาพร้อม ๆ กัน....เรื่องที่กลัวที่สุดกำลังประเดประดังเข้าหาผมอย่างน่ากลัว....ได้แต่กำมือ กัดฟัน กลืนน้ำลายลงคอ...เพราะผมไม่สามารถเรียกร้องจากใครได้ว่าใครผิด...หรือแค่โชคชะตาที่ชอบเล่นตลก....

...ทั้งที่อยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ ให้สมกับความอัปยศที่ตัวเองทำไปเมื่อคืน...แต่ผมก็ทำไม่ได้...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงได้ทำเรื่องน่าอายอย่างนั้น...หายใจเข้าปอดให้ลึกและสงบสติอารมณ์...แต่มันยิ่งปวดหัวหนักกว่าเดิม...รู้สึกว่าไข้ที่ลดเริ่มตีกลับมาจนเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ....มันอะไรกับชีวิตผมนักหนา...มันมีเรื่องอะไรที่มันสาหัสกว่านี้อีกไหม...มีเรื่องอะไรเลวร้ายกว่าสิ่งที่ผมเจอในช่วงเวลาวันหรือสองวันนี้อีกรึเปล่า...


ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างจากคนพิการ...เดินไม่ได้ขยับตัวลำบาก...กลายเป็นว่าเลื่อนการเดินทางกลับเป็นตอนเย็นเพราะไข้ผมกลับมาอย่างฉับพลันหลังจากที่นอนหลับตาไม่ยอมลุกขึ้นไปอาบน้ำ...เสียงพูดคุยกันอยู่ด้านนอกหลังจากที่อีกคนยอมที่จะเข้าห้องน้ำก่อนแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ผมนอนซมอยู่บนที่นอน ... เลยเหมือนจะผล็อยหลับอีกครั้ง...

“...เช็ดตัวก็ได้ค่ะ..จีจัดการให้ไหมคะ..ทำไมพี่อัฐถึงทำเรื่องบ้าๆ พวกนี้นะ! จีล่ะโมโหนัก!...”

“ ไม่ต้องครับเดี๋ยวผมจัดการเอง...มีเรื่องอะไรครับ..” 

“คือ..พี่อัฐมาพอดี..ถามกันเลยค่ะ บอกไว้เลยว่าจีโกรธนะคะ ทำไมถึงไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นบ้าง! บอกว่าจะให้คนเอาของเข้าไปจีก็นึกว่าพวกผ้าห่มอะไรซะอีก!”

“..มีอะไรรึเปล่าครับในห้อง...”  เสียงทุ้มที่คุ้นชินถามใครซักคนที่ยืนคุยกันหน้าห้องทั้งที่ประตูยังเปิดอยู่...เพราะปวดหนึบที่หัวจนแทบระเบิดทำให้กึ่งหลับ ๆ ตื่น ๆ และไม่อยากจะใส่ใจอะไรมากไปกว่าความเจ็บร้าวร่างกายตัวเอง...รู้สึกทรมานและอึดอัดไปหมด...

“..ฮ่าๆๆ ผมตบตาคุณไม่ได้จริง ๆ ก็นิดหน่อยครับ..ก็แค่ลองดู..แต่ผมว่าคุณต้องไม่โกรธผมสิ..แล้ว..ศจีจะไปไหน..โธ่..ที่รักอย่าโกรธผมนะ”

“..ผมก็อาจจะโกรธคุณ...ถ้ามันอันตรายเกินไป...”

“..แต่ผมแน่ใจว่า คงไม่อันตรายใช่ไหมครับ ไปเถอะ ผมจะให้ศจีเตรียมข้าวไว้ให้คนป่วย..”

“.................”   ได้ยินแว่ว ๆ  ก่อนจะได้ยินเสียงปิดประตู....ขยับตัวเพราะแรงประคองจากคนที่เดินเข้ามาในห้อง ผมย่นคิ้วก่อนจะขยับตัวหนีฝ่ามือหนาที่เอื้อมมาจับที่หน้าผากและลำคอ...

“...อย่าดื้อได้ไหม เช็ดตัวก่อนเถอะ จะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปทานข้าว ทานยา..”

“....................”  ปัดมือคนที่ยื่นผ้าชุบน้ำหมาด ๆ มาก่อนจะเริ่มเช็ดที่แขน...ไม่อยากให้มายุ่ง ไม่อยากให้มาสัมผัส....ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของอีกคนในเรื่องเมื่อคืน...แต่ก็อดจะโทษคนร่วมด้วยไม่ได้...ที่ทำให้มีเรื่องบ้า ๆ อย่างนี้เกิดขึ้น....

“ จะอยู่นิ่งๆ  หรืออยากทำเหมือนเมื่อคืนอีก.....”

“...........”  ...หันมองด้วยแววตาที่คิดว่าเฉยชาที่สุด... แต่ก็ยอมที่จะอยู่นิ่ง ๆ ให้อีกคนจัดการเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้จนเรียบร้อย...


“น้องซอดีขึ้นไหมคะ”

“คะ ครับ”  ตอบแค่นั้น เพราะทั้งเจ็บคอ เสียงก็แหบ...ดูเหตุการณ์ก็เหมือนจะปกติดี...ผมถูกคนที่เช็ดตัวให้พยุงออกมานั่งหน้าห้องโดยมีที่รองนั่งนุ่ม ๆ รองนั่งถึงสองชั้น... เหตุการณ์ปกติทุกอย่าง...พวกพี่ชัช คุณอัฐ ก็ยังคุยงาน เรื่องอื่น ๆ กับคุณโอเหมือนเมื่อวาน  พี่จีก็นั่งทานข้าวกับผมเงียบๆ ....

“อิ่มแล้วเหรอคะ ทานได้นิดเดียวเอง..”

“..ซอ อิ่ม แล้ว..”  กลืนข้าวต้มลงคออย่างยากลำบาก พูดก็ไม่ค่อยมีเสียง...ด้านล่างที่นั่งทับอยู่ก็ยังปวดหนึบไม่ซาซักที...คิดถึงตรงนี้ก็ได้กัดฟันและเผลอมองคนที่กำลังคุยอยู่...ทำไมเรื่องบ้า ๆ อย่างนี้ถึงได้เกิดขึ้นมาได้...และที่สำคัญผมเองที่ทำเรื่องน่าอายและบัดสีซะเอง...เสียงเรียกร้องและเสียงครางยังหลอนอยู่...

“ มองอะไร..กินเข้าไปอีก..ถ้าไม่หายก็ไม่ต้องกลับผมจะทิ้งคุณไว้นี่..”

“..................”  ละสายตาจากคนที่ขู่ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ...พยายามบอกตัวเองให้อดทนกับทุกสิ่ง..แม้กระทั่งเรื่องที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ.. เพราะความรู้สึกอึดอัดในหัวใจ...ได้แต่ก้มหน้าตักข้าวต้มเข้าปากอีกสองสามคำแล้วดื่มน้ำ...ก่อนจะรับยาจากพี่จีมาทาน  ก่อนจะพยุงตัวเองเข้าห้องแต่สุดท้ายพี่จีก็เข้าช่วยจนถึงที่นอนในห้อง...


แสงอาทิตย์อ่อน ๆ  ทอแสงสีส้ม เสียงนก และเสียงพัดหวิวของใบไม้ เป็นบรรยากาศที่สวยตามธรรมชาติที่ไม่ได้มีใครแต้มแต่ง...ตอนนี้ผมนั่งนิ่งอยู่บนตักผู้นำพยัคฆราช...ไม่อยากจะขัดขืนอะไรไปมากกว่านี้เพราะแค่ขยับยังลำบาก..อยากให้นั่งตรงไหนก็จะนั่ง อยากให้ทำอะไรก็จะทำ ถ้ามันไม่สาหัสเกินที่ผมจะรับได้....โบกมือให้พี่จีที่ยืนส่งอยู่นอกรถ ขบวนรถจำนวน 6 คันกำลังติดเครื่องครางกระหึ่มเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง...กระจกรถถูกเปิดออกอีกครั้งเมื่อคุณอัฐเดินเข้าใกล้หลังจากที่ร่ำลาไปแล้วรอบนึง..

“ เรียบร้อยไหมครับ”

“แน่นอนครับคุณโอ...ผมให้คนจัดให้เรียบร้อยแล้วอยู่หลังรถ...บ่มได้ที่ทุกตลับ...ไม่คิดว่าคุณจะติดใจขนาดนี้“  ผมก็ยิ้ม ๆ ให้คุณอัฐทั้งที่ไม่ได้รู้เรื่องที่ทั้งสองคนคุยกัน...แขนแข็งแรงยังกอดกระชับเอวผมอยู่...รู้สึกไม่ดีที่ต้องนั่งรถท่านี้...เพราะไม่รู้ว่าใครเขาจะมองยังไง...อาจจะรู้แล้วและกำลังดูถูกผมอยู่ก็ได้...

“...แต่ผมเอาไว้ใช้เวลาดื้อ ๆ น่ะครับ..ก็แค่เผื่อไว้...”

“...............”  หันมองคนที่ก้มลงเอาหน้ามาเกยบ่าผม...เรื่องที่คุยมันไม่เกี่ยวกับผมใช่ไหม...


 ขบวนรถแล่นจากหมู่บ้านไม่นานฟ้าก็เริ่มมืดลง ไม่ได้คุยอะไรกับคนที่เป็นเบาะให้ผมนั่งอยู่...พี่ชัชที่เป็นคนขับบอกว่าอีกไม่นานก็ถึงไร่แล้ว...รถไม่ได้วิ่งขึ้นเขาเหมือนตอนที่ถูกปล้นขบวน แต่วิ่งทางลูกรังแดงที่มีหลุมมีบ่อพอสมควร...ตกหลุมทีผมก็กลั้นใจทีเพราะกลัวว่าจะเจ็บ..คนที่เอนตัวพิงเบาะรถก็เอาแต่มองผมอยู่ด้วยสีหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิม...

“ง่วงก็นอนลงมา ถึงแล้วจะปลุก”

“ผม ไม่ง่วง” 

“ตามใจ”

“..............”   พยายามนั่งตัวตรงเมื่อครู่เอนตัวเพราะรู้สึกมึนหัวขึ้นมา....ไม่สนใจคนที่กอดเอวผมอยู่...ในหัวก็เอาแต่คิดเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านมา...ผมจะรับมืออะไรยังไง...ผมจะไหวไหม...แต่ที่แน่ ๆ คือ..ผมจะต้องสู้....และเข้มแข็งอย่างที่คุณแม่บอกให้ได้...

 “.....................”

“...................”

“...................”

“...หลับแล้วเหรอครับ เมื่อกี้ยังเห็นนั่งทำหน้ายุ่งอยู่เลย...”

“..หึๆๆ จะเก่งได้แค่ไหนกัน...พี่ชัชค่อย ๆ ไปก็ได้ครับไม่ต้องรีบ..ไม่อยากให้ตื่นขึ้นมาทำหน้าหงิกใส่ผมอีก..”  พูดพร้อมกับโอบกอดคนที่หลับตานิ่งหัวกลมซบลงที่บ่ากว้าง...ถึงจะทำตัวให้เข้มแข็งแค่ไหน แต่สุดท้ายหงส์ฟ้าอ่อนแอตัวนึงก็ยังอ่อนแออยู่ดีเมื่ออยู่กับเขา...แต่เขามองผิดไปตรงที่...ยามที่จิตใจบอบช้ำพยายามสู้...ทำได้ดีกว่าที่คิดไว้ซะอีก...แน่นอน...เขาเชื่อว่า...เลือด..ราชสีห์เกริกไกร...ทำได้ดีกว่านี้...

...ถึงเวลาที่รู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องอัปยศของผู้ชายที่ชื่อ ศรันย์  ราชสีห์เกริกไกร...หวังว่าจะเข้มแข็งได้มากกว่านี้...และจะเลิกเสียใจซักทีที่ตัวเองไม่เป็นที่ต้องการ...

“...ไอ้บ้า!.. ไอ้เฮงซวย!..ทำเรื่องน่า..อาย..”

“..ละเมอ?..”  จู่ ๆ ท่ามกลางความสงบก็มีเสียงสบถด่าออกมาจากคนที่นอนหลับอยู่...ทำให้ชัชหันมาถามนายตัวเอง...ละเมอด่าขนาดนี้ใครโดนก็ร้อน ๆ หนาวๆ  ถึงเสียงจะขัด ๆ ติด  ๆ เพราะด่ามาแบบไม่เต็มปาก แต่ก็ชัดเจนก้องในรถ...และชัชก็พอจะเดาได้ว่าใครจะร้อนตัว...

“..ครับละเมอ....ละเมอได้น่าลองของจริง ๆ.....”


*** เหอๆๆ  อยากจะกรีดร้อง!!  ใครไม่ฟินก็ขอโทษด้วย...ไม่ถนัดอย่างแรง...แต่ก็รวบรวมพลังลมปราณจากเท้าจรดหัวออกมาเป็นบทอัศจรรย์จนได้...แต่งไม่ได้อารมณ์ขอประทานอภัยอย่างสูง...ไม่สมใจใครก็ยกโทษให้ด้วยละกันนะคะ...ตอนต่อไปก็กำลังจะมา...ติติงได้เต็มที่ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ชอบและรอคอยในทุก ๆ ตอนค่ะ ขอบคุณทุกบวกเป็ดและบวก 1 โค้งงาม ๆ....เรื่องราวและอุปสรรคน้องซอก็ยังรออยู่เรื่อย ๆ เป็นกำลังใจให้น้องด้วยนะคะ...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 18-11-2013 20:19:15

ฟินค่ะ!!!  :pighaun:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 18-11-2013 20:39:43

ติดใจขอเอากลับไปบ้านอีกหลายอันนี่ยังไงกันคะคุณโอออออออออออ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-11-2013 20:40:15

น้องซอโดนกินจนหมดตัวเลย :haun4:
เทียนหอมนี่มีขายไหมคะ ทำเป็นสินค้าโอท็อปเลยค่ะรับรองคุณโอเหมาหมดทุกรอบ :laugh:
แอร๊ยยยย จากนี้จะมีแบบนี้อีกไหมอ่ะ ไม่ค่อยจะหื่นเล้ยยย
แต่ก็ดีกว่าดราม่าน้ำตาไหลนะ :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: whipcream ที่ 18-11-2013 20:42:32

 :really2:กรี๊ด...ติดใจเทียนยาบ่มขนาดนั้นเลย สงสัยคุณอัฐจะจัดให้ไม่น้อย คึ คึ
สนุกมากค่ะ แต่งได้ดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 18-11-2013 20:43:06

อ่านแล้วบอกไม่ถูก
สงสารซอเหมือนกัน
คุณโอต่อไปดีๆ กับน้องหน่อยเหอะ
เริ่มหมั่นไส้ตงิดๆ ละ    :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 18-11-2013 20:44:02

จะอ่อนโยนกะน้องบ้างไม่ได้รึไง ยิ่งตอนนี้เป็นอะไรกันแล้ว เดี๋ยวก็มาหน้ามืดหึงโหดอีก...  :เฮ้อ:

สงสารน้องซอ จะโทษใครก็ไม่ได้ แต่คงรู้สึกแย่กะตัวเองมาก แล้วยิ่งอิคุณโอยังดูเหมือนไม่ค่อยแคร์อีก... งืออออออออ  :o7:

รออ่านต่ออออออออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 18-11-2013 20:44:50

 :o8:
 :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ ที่ 18-11-2013 20:45:05

 :m25: :m25: :m25:

พรเอกเรารักเขาแล้วชิมิ แหม! มีขอกลับไปด้วย  :-[ :impress2:

เรื่องอะไรเอ่ยที่นายศรัณย์ทำไว้?

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 18-11-2013 20:51:38

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: สงสารน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 18-11-2013 20:51:50

ในที่สุด น้องซอก็ไม่รอด แถมกำลังจะรู้ความจริงเรื่องพ่อใจร้ายแล้วด้วย :o12: :o12:
หวังไว้มากว่าจะไม่ใช่พ่อแท้ๆของซอนะ :sad4: :sad4:


ปล. ท่าทางโอจะติดใจเทียนนะเนี่ย ว่าแต่เอามาเท่าไหร่ และจะใช้เมื่อไหร่บ้างจ๊ะ อิอิ :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 18-11-2013 20:54:30

 :haun4:  :pighaun:

3ผ่านค่ะ คุณได้ไปต่อ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 18-11-2013 20:54:43

ตายล่ะหว่า พี่โอน้องซอคิดมากแล้วนะนั้น รีบๆ เคลียร์ก่อนที่น้องจะนอยด์ไปมากกว่านี้น้ะคร่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 18-11-2013 20:55:02

 :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 18-11-2013 20:56:18

 :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:



แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้องซอในที่สุดก็เสร็จอิคุณโอจนได้


แต่หมั่นไส้ :beat: :beat: อิคุณโอ รู้ทั้งรู้ว่าน้องต้องเสียใจเพราะน้องไม่ได้เต็มใจร้อยเปอร์เซ็นต์แต่แทนที่จะพูดดีๆกับน้องแต่ไม่เคยอ่ะ ฮึ่ยยยยยยยยย ถึงยังไงน้องก็ต้องเสียใจอยู่แล้ว   :m16: น้องซอระหว่างที่หลับด่าเยอะๆเลยลูก แต่หนูซอ หนูเข้มแข็งขึ้นมากเก่งจัง ส่วนเรื่องไอ้ผู้ชายชั่วที่ให้กำเนิดน้องซอ คุณโอก็อย่าเพิ่งบอกน้องตอนนี้เลย รอให้น้องเข้มแข็งกว่านี้อีกนิดเถอะ แค่นี้จิตใจของน้องมันก็รับอะไรเกินกว่าคนปรกติเค้าจะรับได้เแล้ว แล้วเทียนอ่ะจะเอากลับไปทำไมอีกหะ  :hao3:


ปล.คนเขียนได้ดีมากค่ะ บรรยายได้กำลังดีไม่เรทจนน่าเกลียด เขียนบ่อยๆอีกสักฉากสองฉากก็คล่องจ้า เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 18-11-2013 20:57:26

 :impress2: :impress2: :impress2:


ชอบอ่ะ  อิอิ  อ๊ากกกกกกก   ฟินนนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-11-2013 20:57:37

ได้เสียเป็นเมียผัวกันเสียแล้ว ดูเหมือนจะเข้าทางคุณโอ แต่น้องซอออกแนวมึน ๆ มาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง
สงสารก็สงสาร ดีใจก็ดีใจน้องได้เป็นฝั่งเป็นฝา 555 ไม่รู้ล่ะ ต่อไปคุณโอต้องดูแลน้องให้ดีที่สุด
(เอานั่งตักก็ถือว่าดูแลดีเนอะ) แหม่ มีพกยานั่นกลับมาด้วย หื่นจริง ๆ เล้ย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: DreamingLoyely ที่ 18-11-2013 20:57:47

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด  ฟินมากกกกกกกกกกกก  ฟินค่า

มาเป็นกำลังใจ ให้ คุณโอๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ งง อ่ะซิคะ ว่าทำไมถึงให้กำลังใจคุณโอ

ก็อยากให้คุณโอ ปราบของซอ ให้อยู่หมัด ไม่ได้ปราบพยศแต่อย่างใด แต่เป็นการปราบหัวใจให้อยู่ที่คุณโอ ฮิ้ววววววว

เอาจริงนะ ชอบอ่ะ อยากให้น้องซอ รู้สึกสักที ว่าที่เค้าทำแบบนี้ เพราะเค้ารักมากกกกกกกกกกกกก

 :z3: :z3: :z3: ชอบตลับๆ ที่จุดอ่ะ ใช้อีกตอนไหน จะวิ่งมาเชียร์ค่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  คนแต่งสู้ๆนะค่า +1 บวกเป็ด เป็นการขอให้ขอไวๆค่า ฮ่าๆๆๆๆๆ รักคนแต่งอ่ะ ฮิ้วววววววววววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 18-11-2013 21:10:57

โหยคุณโอ ครั้งแรกของน้องน๊าาาา ถนอมๆ หน่อยเซ่
แล้วยังมีการแพ๊กกลับไปใช้ที่ไร่อีกนะ
ส่วนความลับของพ่อซอคืออะไรกันน๊า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 18-11-2013 21:18:39

สงสารซอก็สงสารอ่านะ
แต่ทำไมอ่านไปอมยิ้มไปตลอดเวลา^__^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-11-2013 21:26:25

แหม่ สงสัยจะได้ลองของอีกรอบซะแล้วน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 18-11-2013 21:28:13

เป็นสามีน้องแล้วก็อ่อน ๆ กับน้องบ้างเหอะอย่าทำเข้มให้มันมากนักแสดงตัวด้วยแต่ห้ามหึงหน้ามืดมาลงกับน้อง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 18-11-2013 21:29:01

อั๊ยยะ...เลือดสาดดดดดด :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-11-2013 21:57:36

น้องซอโดนกินตับแล้ว แต่คุณสามีจะดุไปไหม

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 18-11-2013 22:12:01

 :m25: ฟินสุดๆ
คุณโอไม่ค่อยติดใจเท่าไหร่เลยนะ ถึงขนาดขอเอากลับไปด้วย 55555555
ระวังซอรู้นะ เด๋วจะเข้าใจว่าคุณโอรู้เห็น แล้วคุณโอจะเจ็บหนักเอา เอิ้กๆๆ
คุณพ่อยังจะเลว มากกว่าที่เห็นอีกเหรอ สะพรึง!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 18-11-2013 22:15:37

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :laugh: :laugh:
น้องซอเสร็จโจรรรรร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 18-11-2013 22:17:25

ติดใจล่ะสิ มีขอกลับไปด้วย  :hao6:

ยังไงก็ถนอมน้องหน่อยนะ สงสารน้อง

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 18-11-2013 22:19:04

อร้ายยยยยได้กัน!!!  รผและรอตอนต่อไป 5555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 18-11-2013 22:20:20

คุณโอขาดีกับน้องซอหน่อยซิคะ ที่ขอกลับไปน่่ะอยากใช้กับน้องอีกซินะ
คนเขียนเขียนได้สนุกมากเลยค่่ะ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว เราเข้ามาดูทั้งวันรอว่าอัพตอนใหม่ทุกวันเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 18-11-2013 22:28:28

โอ๊ยยยยยยยยย ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบายความฟินในตอนนี้ได้
จะเป็นลม
จะไปเปลี่ยนชื่อเป็นน้องซอ
คุณโอสุดยอดจริงๆ ค่ะ อยากได้อยากโดน
 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-11-2013 22:31:43

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-11-2013 22:32:34

อีตาโอ น่ารักขึ้นเยอะเลย  :impress2: และแล้วน้องซอก็....  :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 18-11-2013 22:57:51

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 18-11-2013 22:59:38

 :m25: :m25: :m25:
ฟิน ฝุดๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 18-11-2013 23:00:28

"กำลังบ่มได้ที่"นี่อะไรคะะะ??!  :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 18-11-2013 23:21:51

กรี๊ดดด น้องซอโดนกินแล้ววว
คุณโอมีแต่ได้กับได้นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 18-11-2013 23:42:56

อ่านแล้วก็แอบสงสารน้องซออยู่ลึกๆ ถูกกินโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เป็นเพราะยาบ่มมันทำให้เกิด
แต่มันเกิดขึ้นแล้ว คุณโอก็คงไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ แถมเป็นมาเฟียขี้หึงตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นเจ้าของ
แบบนี้น้องซออาจโดนคุมเข้มทุกฝีก้าว โดยมีข้อหา "น่ารักเกินเหตุ มาเฟียเลยหึง" ฮ่าๆๆๆ
รอตอนต่อไปค่าา  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: honeyhoon ที่ 19-11-2013 00:01:06

 :pighaun: :pighaun:
ฟินซิ!!555รู้สึกสะใจงั้ยไม่รุ สุดๆอ่ะ
ชอบๆค่า o13 o13
รอตอนต่อไป
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 19-11-2013 01:56:12

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-11-2013 02:27:46

แอร๊ยยยยยยยยย
มีติดกลับไปอีกหลายตลับเชียวเหรอ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 19-11-2013 10:53:58

น่ารักคะ...อิอิ :katai2-1: +1 แล้วน่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 19-11-2013 11:02:08

ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เอาใจช่วยคนแต่งต่อไปค้าบบบบ   :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-11-2013 11:21:00

คุณโอปากร้ายยยยอะ ไม่เห็นใจน้องมั่งเล้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 19-11-2013 12:08:43

ฟินที่สุด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-11-2013 15:12:15

ถึงกะต้องใช้ยา  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 19-11-2013 15:35:55

เสียตัวแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-11-2013 16:01:42

ชอบๆอ่านทันแล้ว

รออ่านๆ เป็นกำลังใจให้ครับผม

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 19-11-2013 16:13:45

 :pighaun: ขอบริจาคเลือดด่วน  :jul1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 19-11-2013 17:54:40

บ่มได้ที่ทุกตลับ  :pighaun: :pighaun: :pighaun: คุณโอหื่นจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 19-11-2013 18:41:36

มีการขอเทียนกลับบ้านซะด้วยนะคุณโอ.. :hao7:
อยากจะรู้จริงๆนะเพราะอะไรคนเป็นพ่อถึงทำกับลูกได้ถึงขนาดนี้
สงสารน้องซอจังเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 19-11-2013 21:11:00

ละเมอได้น่ารักมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-11-2013 22:01:45

โอล่ะพ่อ

พ่อคุณเอ๊ย เมื่อไหร่จะสวมบทบาทพระเอกที่แสนดีสักทีล่ะคะ

อิหนูซอบอบช้ำหมด

มามะ มาซบอกชะนีนางนี้ มา  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 19-11-2013 22:25:45

 :hao7: โอเคมากมายค่ะ ฟิน ขนกลับไปขนาดนั้นเลยเหรอ 555 ถ้าจะติดใจอย่างแรง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 19-11-2013 22:52:34

สงสารน้องซอจัง พี่โอต้องดูแลดีๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-11-2013 10:52:29

แม้จะสงสารน้องซอ แต่เราก็ฟินนะ :o8:
น้องซอน่ะน่ารักและน่าสงสารอยู่แล้ว
แต่ขอติคุณโอหน่อยเถอะ จะเก๊กไปไหนกัน
ได้น้องแล้วยังมีหน้ามาทำหน้าโหดใส่อีก
แทนที่จะอ่อนโยนกับน้องหน่อยก็ไม่ได้ :m16:
ทีเรื่องเมื่อคืนนั้นล่ะก็เสียงอ่อนเสียงหวาน
อย่าได้หลงรักน้องขึ้นมาจริงๆเชียวนะคุณโอ
จะให้น้องเล่นตัวซะให้เข็ด เอาให้หึงจนหน้ามืดกันไปเลย :a14:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ เขียนให้น้องซอน่าร้าก~มากๆ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 20-11-2013 11:28:46

ฮือออออออออออออออออ
อ่านตามจนทัน!!
คุณโอคะ...นี่อยากเลี้ยงหงส์มากขนาดนั้นเลยอ่อ?
แหมะ...ชิมรสชาติหงส์แล้วเป็นไงคะ แซ่บเว่อร์ใช่มั้ย

 :hao6: :hao6: :hao6:

ปล.คนเขียนชอบวูบิน-กับจงซอกใช่มั้ยคะ?
ไม่อยากจะบอกเลยว่าเราติ่งคู่นี้มากกกกกกก
วูบินนี่เมะหล่อของแท้ 55555555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 20-11-2013 20:04:17

555 สมกับชื่อตอน สิ่งที่ยากจะยอมรับ......แค่เทียน 1 แท่ง  คุณโอของกลับไปอีกเยอะ

ท่าจะหลงน้องซอ แต่ยังเก๊กอยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 20-11-2013 22:07:54

ฟินมากมาย
 :m10:
ให้กำลังใจทั้งน้องซอ และคนแต่งเลยค่า
สู้ๆมีแรงฮึดมาแต่งต่อไวะน้า :m4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: bluecoco ที่ 21-11-2013 00:10:18

น้องซอก็สู้ๆนะ
น้ำตาไหล ตอนน้องพูดครั้งแรกกับบัว (เขียนดีมากจริงๆ)
บทรักก็หวานกำลังดี เนื้อเรื่องสนุก สมเหตุสมผล
เลือกใช้คำบรรยายในทุกๆฉากได้เก่งมากๆค่ะ

ขอติดตามผลงานนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 21-11-2013 00:23:50

 :katai4: มารอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 21-11-2013 02:54:15

 :z1: :z1: น้องซอออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 21-11-2013 12:04:29

น้องซอของพรี๊ เสร็จคุณโอซ่ะแล้วววววว

 :hao7: :hao7: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 21-11-2013 13:10:29

ฟินส์เลยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 21-11-2013 18:04:14

 
Part 15    :L2:


บิดขี้เกียจเพราะรู้สึกเมื่อยไปหมดทั้งตัว แต่ความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นทันทีที่ขยับตัวทำให้ต้องรีบลืมตาตื่น ถึงได้เห็นว่าผมบิดขี้เกียจอยู่บนตัวของผู้นำพยัคฆราชที่จ้องอยู่พร้อมกับทำหน้าตานิ่ง ๆ 

“...โอ๊ย!...”

“..จะไปไหน..นั่งอยู่นี่ก็ดีแล้วไง..”  กำลังขยับลุก ลงแรงที่ข้อเท้าอย่างลืมตัว ..เจ็บจี๊ดขึ้นมาจนต้องกัดฟัน...มองไปรอบ ๆ ก็ถึงรู้ฟ้ามืดแล้ว...

“ พี่ชัชใกล้ถึงรึยังครับ “

“ ใกล้แล้ว “  ..คนที่ตอบไม่ใช่พี่ชัช แต่เป็นคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน...

“ไม่เมื่อยเหรอ ผมจะลงไปนั่งตรงนั้น”

“ งั้นก็ลงไปให้ผมนั่งตักคุณมั่งได้ไหมล่ะ หรือไม่ก็นวดให้ผมหน่อย”   ผมทำหน้าเหวอนิด ๆ เมื่อมือหนายื่นไปล้วงเอาที่นั่งสองชั้นที่ผมนั่งกินข้าวบ้านพี่จีขึ้นมาก่อนจะวางปุข้างๆ  ตัวเอง...ถ้ามีแบบนี้แล้วทำไมต้องให้ผมนั่งตักจนถึงตอนนี้ด้วย...

“...................”

“ นวดหน่อยสิ ผมเมื่อย”

“..ผมนวดไม่เป็น..แล้วผมก็ยังไม่ได้บอกซักหน่อยว่าอยากนั่งตักคุณ..”  นั่งตัวตรงหลังจากที่ค่อย ๆ ขยับตัวเองลงมานั่งลงตรงเบาะนุ่ม ๆ ก่อนจะหันไปตอบคนที่ตบหน้าขาตัวเองผับ ๆ

.... มองแสงไฟรายทางสีส้ม ๆ รู้สึกดีขึ้นแม้จะยังปวดที่ข้อเท้าอยู่แต่ก็ไม่มาก อาการปวดหัวก็หายไปแล้ว คงเพราะได้นอนเพียงพอ....แต่อาการปวดที่ช่วงล่างนี่ถ้าไม่นึกถึงมันก็คงไม่เป็นอะไร...

“..หือ...มีแรงแล้วสิ ถึงพูดอย่างนี้..ก่อนหน้านี้เห็นอ้อยสร้อยเชียว..จะใจดำเกินไปไหม นวดให้ผมแค่นี้ไม่ได้รึไง ทีผมทั้งแบกทั้งให้นั่งตักเนี่ยมันดีรึไง”

“...................”

“...ซอ....ขัดใจ...”

“.....คุณโอ.!....”

“....ซอ..1...ซอ..2  ซอ...”

“ข้างไหนครับ!”  ในที่สุดก็ต้องขยับตัวหันไปหาคนที่นั่งนับผมอยู่หลังจากที่ดึงมือตัวเองกลับ เพราะคนที่บอกว่าผมขัดใจดึงมือผมไปวางแปะบนขาตัวเองจะให้นวดให้ได้....

“ทั้งสองข้าง”

“...................”  อุตส่าห์อารมณ์ดีขึ้นแล้วแท้ ๆ กลับต้องหม่นลงเพราะคนที่หาเรื่องปวดขาเอง...ยกมือไปจับ ๆ ช่วงขาที่ผมนั่งทับก่อนหน้านั้น บีบ ๆ ไปงั้น... เพราะไม่ใช่มืออาชีพอยากหายเมื่อยก็คงต้องพึ่งหมอนวดแล้วล่ะ...แต่สีหน้าที่เหมือนว่าสบายซะเต็มที่มันน่าหมั่นไส้น้อยที่ไหน...

“..ก็ดีนะ ที่คุณมีอารมณ์อื่นนอกจาก เฉย นิ่ง แล้วก็นิ่ง...ถ้าว่างๆ  ทำอารมณ์แบบเมื่อคืนนี้อีกนะ...”

“.................”  ชักมือกลับหลังจากที่เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหู...กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะมองหน้าคนที่พูด.....

“...ถ้าอยากลองก็บอกนะ ผมมีทีเด็ดเพียบ เหมือนคืนนั้นเป๊ะเลย...”

“..คุณโอครับ..”  กำมือแน่น...เรียกชื่อคนที่กระซิบกระซาบข้างหูไม่ได้แคร์สายตาพี่ชัชที่ขับรถอยู่ซักนิด....ก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมองแล้วยกยิ้มให้จนคุณโอเลิกคิ้วแปลกใจที่เห็นรอยยิ้มของผม....อยากจะพูดให้อีกคนรู้ถึงความคิดผมตอนนี้... เผื่อจะเปลี่ยน
ใจ...ไล่ผมออกจากสวนโดยดีก็ได้...

“...ว่าไงครับ...”

“...ผมไม่ใช่ผู้หญิง...ไม่ได้เสียดายอะไรกับเรื่องพวกนั้น...และตอนนี้ก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแม้กระทั่งคุณจะไปถล่มราชสีห์เกริกไกร...รวมถึงการฆ่าผม...เพราะงั้นเลิกพูดจาดูถูกกันซักที...ผมยินดีจะออกจากงานที่ทำอยู่...ส่วนคุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ..”

“.................”

“..................”  ความเงียบแผ่ไปทั่วรถ ผมพูดแล้วนั่งตัวตรงมองไปข้างหน้า...กล้าพูดเพราะ...ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีกแล้วตอนนี้...ในเมื่อคนที่ผมพยายามที่จะเสียสละในสิ่งที่พอจะทำได้ กลับกำลังตามฆ่า...พ่อแท้ ๆ กำลังจะฆ่าผม...มันไม่มีอะไรเลวร้ายและน่ากลัวกว่านี้อีกแล้ว...แค่นึกก็น้ำตาพาลจะไหลแต่ก็เงยหน้าและสงบสติอารมณ์ตัวเองไว้...พอแล้วล่ะ...พอสำหรับทุกอย่าง...

“....หิวล่ะสิ...ใกล้ถึงแล้วล่ะใจเย็นๆ...”

“..................”  งงกับคนที่จู่ ๆ ก็พูดเรื่องที่ไม่เข้าบรรยากาศขึ้นมา....นึกว่าจะโกรธแล้วถูกข่มขู่อะไรอีก...มือหนาเอื้อมมาโอบบ่าผมให้เข้าไปหาตัวเองพร้อมกับตบเบา ๆ ที่ต้นแขน...

“...ผมอยากถึงบ้านเร็ว ๆ.....”

“...พี่ชัชครับ..รถเราเหาะได้ไหม..ถ้าเหาะได้เหาะไปเลยครับ...”

“ฮ่าๆๆ เหาะไม่ได้หรอกครับเจ้าสัวน้อย”

“....................”  ปรับอารมณ์ไม่ถูก...แกะมือหนาออกจากต้นแขนตัวเอง...ทำเป็นไม่สนใจ...แต่ก็ต้องยอมรับว่าคำพูดไร้สาระพวกนั้นทำให้อารมณ์กรุ่น ๆ ที่ก่อเกิดขึ้นเมื่อครู่จางหายไป.....


ไม่นานรถก็วิ่งเข้าไปจอดที่บ้านไม้สองชั้นทึ่คุ้นเคย...ทันทีที่ลงจากรถบัวกับน้าบานชื่นก็โผกอดผมร้องไห้เป็นการใหญ่...ดีที่อาการเจ็บทุเลากว่าเมื่อเช้าไม่งั้นต้องถูกเป็นห่วงมากกว่านี้ แม้ว่าข้อเท้าจะยังเจ็บแต่ก็พอจะกระเผลกไปได้....แต่ที่คิดไม่ถึงคือคนที่นั่งรออยู่ในบ้าน ไม่ได้มีแค่คุณอาทิตย์กับคุณโต้...

“..มานี่สิ มาดูซิเป็นยังไงบ้าง..”

“..................”  ผมเดินเข้าไปนั่งใกล้คนสูงวัย หลังจากที่ยกมือไหว้ไปแล้ว....เจ้าสัวศรันย์นั่งรออยู่ในบ้าน...มือหนาลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา...แววตาอาทรที่ทอดมองมาทำให้ผมต้องส่งยิ้มกลับไป...

...รู้จักอุ่นใจ...และปลอดภัยที่สุด...

“..กลัวรึเปล่าบอกฉันซิ...”

“..กลัวครับ..แต่ตอนนี้ซอไม่เป็นไร...” 

“..ดีแล้ว..เก่งมาก...เพื่อความปลอดภัยของเธอ ตั้งแต่คืนนี้ย้ายมานอนที่นี่นะ...”

“ ..ไม่ครับ! ซอจะนอนกับ..”  ผมรีบปฏิเสธทันทีเพราะให้นอนบ้านนี้ก็เท่ากับผมต้องคอยอยู่ใกล้คนอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างผู้นำพยัคฆราช ที่ไม่ได้นิสัยพ่อมาซักนิดเลย...

“ ฉันคุยกับคนของเธอแล้ว พวกเธอบอกว่าเห็นด้วย...ว่าไงบัว” 

“ค่ะคุณน้อง ไปอยู่บ้านนั้นเกิดอะไรขึ้นพวกเราก็ช่วยอะไรคุณน้องไม่ได้เลย บัวเป็นห่วงคุณน้องนะคะ แล้วตอนเช้าบัวจะมาหาก่อนไปทำงาน ให้เรื่องมันซากว่านี้หน่อยนะคะ แล้วค่อยกลับไปนอนที่บ้านเรา..”

“แต่ว่า”  จะปฏิเสธยังไง ผมลำบากใจจริงๆ  ดูเหมือนว่าคุณโต้กับคุณอาทิตย์ก็คงจะรู้เรื่องของผมกันหมดแล้ว เพราะตอนนี้ทุกคนในห้องรับแขกนั่งนิ่งฟังผมกับเจ้าสัวศรันย์คุยกันอยู่...ผมมองบัวที่ทำหน้าตาอ้อน ๆ มาให้...ก็เข้าใจเพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นบัวกับแม่ก็ต้องลำบากเพราะผม...

“ไม่ต้องแต่แล้วล่ะ  บัวเอาของมาไว้ในห้องเจ้าโอแล้ว “

“ ..ครับ...เดี๋ยว..เอาของมาไว้ห้องไหนนะครับ..”

“ห้องผมไงคุณ...บ้านนี้มีห้องแค่ 3 ห้องนะ คุณพ่อนอนห้องนึง ผมกับคุณ อาทิตย์กับโต้..”

“..ให้ซอนอนกับ..เจ้าสัวได้ไหมครับ..ไม่งั้นซอจะกลับไปนอนบ้าน..”  ไม่รู้ว่ากล้าเอ่ยปากขอออกไปอย่างนี้ได้ยังไง แต่ก็ทำเอาคนมีอายุยิ้มออกมา ก่อนจะบุ้ยปากไปทางลูกชายตัวเองที่นั่งหน้าตึงอยู่....

“...ไม่ได้...นอนกับผมนี่แหละ...ถ้าจะไปนอนกับคุณพ่อ เราก็ไปนอนเบียดกันสามคนเลยดีไหม..”

“..เจ้าสัวครับ..”  เห็นสีหน้าและน้ำเสียงทุ้มๆ  ที่พูดออกมานิ่งๆ  พอกับสีหน้าแล้วผมก็ต้องหันกลับมาหาเจ้าสัวอีกรอบ...ผมไม่ยอมนอนห้องเดียวกับผู้ชายคนนี้เด็ดขาด...

“ ฮ่าๆๆ เอาล่ะ ๆ นอนก็นอน แต่ฉันค้างที่นี่แค่สองคืนนะ...ที่เหลือก็ต้องตกลงกันเอาเอง ยังไงฉันก็อยากให้เธอพักที่บ้านนี้
..เพราะฉันให้การ์ดมาเพิ่มที่นี่แล้ว...ว่าไงไอ้เสือ...”

“..ก็แล้วแต่คุณพ่อครับ...แต่หลังจากคุณพ่อกลับก็ต้องนอนกับผม เพราะคุณอาทิตย์เป็นแขกจะให้นอนห้องเดียวกับโต้ก็ดูไม่ดี...”

“ไม่เป็นไรครับคุณโอ ให้คุณซอนอนไปเถอะ ผมนอนที่ไหนก็ได้ขอแค่ผ้าห่มกับหมอนก็พอ..”

“ไม่ได้หรอกครับ...ผมเชิญคุณมาก็ต้องสะดวกสบายที่สุด...ซอ... หรือว่าอยากจะนอนที่นอนพับอย่างเมื่อคืนอีก..”

“..............................”  คำพูดเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร ท่าทางนิ่งๆ  กลับมาอีกแล้ว แตกต่างจากตอนอยู่บนรถเหมือนคนละคน....และคำพูดทิ้งท้ายที่จงใจมองมาที่ผมแล้วยกยิ้ม ก็พอจะรู้ว่าเหมือนเมื่อคืนคืออะไร.....หันมองหน้าบัวแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ  ถ้าบัวหรือใครรู้เรื่องระหว่างผมกับคุณโอ จะคิดยังไงกันนะ...หรือจะรังเกียจ...แต่ใครจะว่ายังไงผมก็ไม่สนใจหรอกตอนนี้ ก็มีเพียงแค่บัวกับคนที่รักผมเท่านั้นที่ผมแคร์....

หลังจากทานข้าวเย็นร่วมกันเสร็จผมกับเจ้าสัวก็มีโอกาสได้คุยกันตามลำพัง...ที่ระเบียงห้องที่มีชุดเก้าอี้เล็ก ๆ ตั้งอยู่...ผมรินน้ำชาที่มีควันลอยกรุ่นอยู่ กลิ่นหอมของใบชาช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย...ผมส่งยิ้มให้คนที่มองมา...แววตาที่ทอดมองไม่ได้ทำให้เคอะเขิน แต่รู้สึกว่ามันแฝงไปด้วย...ความเอ็นดู

“ไอ้เสือมันทำอะไรแปลก ๆ รึเปล่า ทำไมถึงกลัวมันนัก”

“..มะ ไม่ครับ คุณโอไม่ได้ทำอะไร..แค่ซอไม่คุ้นเคย ที่จะนอนกับใคร..”

“ แต่ก็เลือกที่จะนอนกับฉันงั้นเหรอ..”  เจอคำถามนี้เข้าไปก็อึ้งไปเหมือนกัน...ยกนมอุ่น ๆ ตรงหน้าขึ้นดื่มกลบเกลื่อนเพื่อหาคำตอบที่ดีที่สุด...ทั้งที่ไม่รู้ว่าเจ้าสัวแห่งพยัคฆราชจะเชื่อหรือเปล่า...แต่อย่างน้อย ๆ ผมก็ควรที่จะพูดความรู้สึกจริงๆ  ออกมา...

“ ไม่รู้สิครับ...ซอรู้สึกสบายใจที่ได้อยู่กับท่าน...เจ้าสัวอาจจะมองว่าแปลกที่ซอคิดอย่างนั้น ทั้งที่เราก็เจอกันเมื่อไม่นาน...แต่ซอก็คิดอย่างนั้นจริงๆ”

“ใครบอกล่ะ เราเคยเจอกันนานแล้วนะ”

“อะไรนะครับ..”  ชะงักมือที่จะยกนมขึ้นดื่ม ก่อนจะถามออกไป หรือว่าผมฟังผิด...

“ฮ่าๆๆ ช่างเถอะ...เรื่องของเธอฉันคิดว่าฉันพอจะรู้นะ แค่อยากรู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”

“...ก็สบายใจขึ้นครับ...เพราะไม่อยากจะคิดมากอะไรเกี่ยวกับเรื่องคุณพ่ออีกแล้ว...ส่วนนึงซอก็ควรจะขอบคุณคุณโอที่ช่วยให้ซอมีชีวิตรอดจนคิดอะไรได้มากมาย..ซอว่าท่านรู้ว่าซอคิดอะไรอยู่..”   เหมือนว่าคนที่นั่งตรงหน้าจะมองผมออกหมดว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่...ท่าทางสุขุมและเยือกเย็นและไล่ต้อนสิ่งที่อยากรู้จนกระทั่งจนมุมด้วยท่าทางแบบนี้...

“นั่นน่ะสิ...เธอไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...ถ้าไอ้เสือมันไล่เธอ ก็ไปอยู่กับฉัน...แต่ฉันมั่นใจว่ามันไม่ทำแน่...งั้นเรามาแลกกันในฐานะที่ฉันรู้เรื่องของเธอ เธอก็ควรจะรู้เรื่องของฉันด้วย”

“.....................”  ส่งยิ้มแทนคำตอบ...ก็อยากรู้เหมือนกันว่ากว่าจะมายืนตรงนี้ผ่านอะไรมาบ้าง...กว่าจะเป็นผู้นำตระกูลดัง เจ้าสัวศรันย์ใช้ชีวิตยังไง..

“...ฉันเป็นเด็กกำพร้า...เกิดมาก็ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่า..พ่อแม่คืออะไร...ความรักจากคนที่ให้กำเนิดเป็นยังไง...ถึงจะโหยหา แต่ก็ไม่ได้ตามหาสิ่งนั้น...ฉันเรียน จนจบ ป.6 ในบ้านเด็กกำพร้า โดยมีคนอุปถัมภ์...ในที่สุดเมื่อโตพอจะออกมาได้ ฉันก็ออกมาชีวิตบนโลกที่ตอนนั้นมันดูวุ่นวายมากสำหรับฉัน ตอนนั้นเราออกมาพร้อมกัน 2 คน...มีฉัน และน้องสาวอีกคน... เราสนิทและดูแลกันเหมือนพี่น้องจริง ๆ ทั้งที่ต่างคนต่างมาอยู่ในบ้านอุปถัมภ์แต่เหมือนมีใครกำหนดว่าเราจะต้องใช้โชคชะตาร่วมกัน...เราเริ่มจากธุรกิจเล็ก ๆ  ช่วยกันทำทุกอย่างเพื่อหาเงิน...จนในที่สุดตอนอายุ 25 ฉันก็จับธุรกิจถูกทาง...พวกเรามีเงินมากพอที่จะเล่นหุ้น... ทุกอย่างดูราบรื่น..ธุรกิจที่ทำทุกอย่างมันเติบโตอย่างไม่น่าเชื่อ ทำอะไรก็ดูเป็นกำไรไปหมด จาก น้อย พอดี พอใช้ กลายเป็นเหลือกินเหลือใช้...เมื่อเติบโต ก็ต้องมีอุปสรรค แต่ก็มีคนที่เห็นแก่เงินหนุนหลังให้ก้าวผ่านมาได้ตลอด...จนกระทั่งนามสกุลที่พวกเราตั้งขึ้นเองกลายเป็นตระกูลมาเฟียดังขึ้นมา...ไม่ได้อยากเข้าไปร่วมเล่น แต่เมื่อถูกดึงพวกฉันก็ต้องทำ...แต่ในที่สุด....น้องสาวฉันก็ถูกพวกมีอิทธิพลพาตัวไป...ฉันพยายามเข้าไปช่วยแต่เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น...น้องสาวฉันกลายเป็นภรรยาของตระกูลนั้นไปแล้ว...เพียงเพราะคำทำนายที่ทำให้พวกนั้นทำสิ่งที่เหยียบย่ำหัวใจฉันเหลือเกิน..กระทั่งวันสุดท้ายที่เธอสิ้นลม...ฉันยังทำได้เพียงแค่กราบไหว้ดวงวิญญาณของเธอ...และตอนนี้ฉันก็กำลังรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ...ว่าจะดูแลดวงใจดวงน้อยเพียงดวงเดียวที่เธอมีอยู่...ฉันไม่เคยเชื่อในคำทำนาย แต่ตอนนี้..ฉันกลับอยากให้มันเป็นความจริง...”

“ คำทำนาย ”   คำทำนายอีกแล้ว...ทำไมเรื่องพวกนี้ถึงได้วนเวียนอยู่กับแวดวงนี้ตลอดด้วย...


“...สิงโตเจ้าป่าจะเกรียงไกร                หากได้ครอบครองสมิงสา...
...เลือดเนื้อหน่อแท้สีหราชา               จักต้องมีบุรุษ 3 กล้า และท้าย 1 สตรี...
...หากแม่นเพี้ยนคำโหรา                    สีหราชาต้องพ่าย
...พยัคฆ์หนุ่มจักปลิดเจ้าป่าให้ชมน์วาย    คืนสู่พงใหญ่เขตโลกันต์”


“..ท่านคงไม่ได้หมายถึง...”  ผมนิ่งและอึ้งไปเมื่อฟังบทกลอนคำทำนาย...มันบังเอิญหรือมันใช่...แต่มันก็มีบางอย่างที่มันขัด ๆ กับสิ่งที่ผมคิดว่าใช่อยู่..ดวงใจดวงน้อยเพียงดวงเดียวที่มีอยู่...

“..ไม่ต้องคิดมากหรอก..เมื่อถึงเวลา ทุกอย่างก็จะดีเอง...ง่วงนอนหรือยัง...”

“...ครับ....” 


            **************************************************


เปิดประตูห้องออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะเจ้าสัวยังไม่ตื่น...ตอนนี้พึ่งจะ 6 โมงครึ่ง...อากาศเย็นจนต้องใส่เสื้อแขนยาวทับออกมาด้วย...เพราะเรื่องที่ได้ยินเมื่อวานทำให้นอนไม่ค่อยหลับ อาจจะเพราะเมื่อวานนอนกลางวันเยอะไปด้วย...ได้ยินเสียงกรุกกรักในครัวเห็นพี่ต่ายกำลังทำกับข้าวอยู่พอดี...

“ลุกขึ้นมาทำอะไรแต่เช้าคะ ตกใจหมดเลย”

“ซออยากออกมาสูดอากาศแต่เช้า...หอมจัง..”  ผมมองที่พี่ต่ายทำ ตั้งแต่ที่เห็นพี่ต่ายต้องไม่ใช่แค่แม่ครัวบ้านๆ  ทั่วไปแน่เพราะกับข้าวดี ๆ ระดับภัตตาคารพี่ต่ายก็ทำได้เหมือนกัน...

“วันนี้กับข้าวเยอะหน่อย...พี่เลยมาแต่เช้า...ไปนั่งหน้าบ้านเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่เอานมออกไปให้พร้อมกาแฟคุณอาทิตย์ รายนั้นก็ตื่นเช้าเหมือนกัน แล้วเท้าหายดีแล้วเหรอคะ...”

“ดีขึ้นแล้วครับ ไม่ปวดแล้ว แต่ก็ยังต้องค่อย ๆ เดิน”  ลงเท้าเต็มแรงไม่ได้เพราะมันยังแปลบ ๆ อยู่ตลอด...แต่มันก็ดีขึ้นแล้ว...รวมถึงอาการปวดที่บั้นท้าย และเจ็บส่วนนั้น ก็เริ่มจางไปแต่ก็ยังรู้สึกบ้างเวลานั่งลงไม่ระวัง....เจ็บทีไรก็นึกถึงเรื่องบัดสีนั่นทุกที...แต่ผมเป็นคนบอกไปเองว่าไม่เสียหายอะไรก็คงได้แต่เจ็บใจตัวเอง แต่พูดอะไรออกมาไม่ได้....กล่าวขอบคุณพี่ต่ายก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน เห็นคุณอาทิตย์ยืนสูบบุหรี่อยู่...ดูเป็นคนเยือกเย็นดีจัง...

“ตื่นแต่เช้าเลยนะครับ”

“..คุณซอ...มันติดเป็นนิสัยครับ ที่สวนของตัวเองผมต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปดูแลพวกต้นไม้ดอกไม้..นั่งเถอะครับ..”  คุณอาทิตย์รีบทิ้งบุหรี่พร้อมกับใช้เท้าขยี้ให้ดับ...ก่อนจะปัดควันที่ตัวเองพึ่งพ่นออกมาแล้วเชิญผมนั่ง...

“ สูบก็ได้นะครับ ผมไม่เป็นไรหรอก..”

“..ไม่ละครับ ผมว่ามันไม่เข้ากับคุณ..”  คุณอาทิตย์ส่งยิ้ม ก่อนจะเดินมานั่งลงตรงข้ามกัน...เมื่อเห็นพี่ต่ายยกกาแฟกับนมออกมาเสริฟให้พร้อมขนมปังโรลหอม ๆ

“ อากาศสดชื่นจังเลย “

“..ครับสดชื่นมากเลย...ดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ...ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเป็นถึงลูกชายคนเล็กของตระกูลดัง”

“ ไม่หรอกครับ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแล้ว...อะ!..”

“..ใบไม้น่ะครับ...”  ผมโยกหัวหลบมือที่ยื่นมือเพียงเล็กน้อยเพราะจู่ ๆ ก็ใจหล่นวูบขึ้นมา...แต่มือนั่นแค่หยิบเศษใบไม้แห้งที่ติดผมของผมออกให้เท่านั้น...ใบหน้าคมเข้มยิ้มให้อย่างบริสุทธิใจ..ทำให้ผมต้องยิ้มตอบ...

“..ขอบคุณครับ...สวนคุณอาทิตย์ต้องสวยมาก ๆ เลยใช่ไหมครับ...”

“..ไม่รู้สิครับ ผมอยู่กับมันจนชิน...ซอ...”

“......................”

“ ไม่รู้ว่าผมพูดไปจะเหมาะไหม...และไม่รู้ว่าคุณจะรังเกียจรึเปล่า...แต่ถ้าคุณไม่มีที่ไปไม่ว่าเมื่อไหร่...คุณไปหาผมนะครับ..”

“....................”

“..ผมแค่อยากจะเห็นคุณยิ้มแบบนี้...แทนแววตาเศร้า ๆ ที่เคยเห็น...”   นิ่งไป ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่พูด...เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างน่าฟัง...

“...ผมดูน่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอครับ...”

“..ไม่ครับ..ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...แต่ผมหมายความตามที่พูด..ทั้ง ๆที่รู้ว่ายังไงคุณโอก็คงไม่ปล่อยให้คุณไปจากเขาแน่ ๆ”  ย่นคิ้วกับคำพูดของคุณอาทิตย์แล้วพูดไปพูดมาทำไมต้องมาเกี่ยวกับคุณโอด้วย...

“ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยครับ..ผมก็ส่วนผม คุณโอก็ส่วนคุณโอ ผมเป็นแค่ลูกจ้าง”

“เหรอครับคุณลูกจ้าง”

“...คุณโอ.....”   ฝ่ามือที่บางแปะบนบ่า.. พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นทำให้อุทานชื่อคนมาใหม่เบา ๆ แล้วก็มาตอนที่พูดถึงพอดีเหมือนตั้งใจ...

“ตื่นเช้ากันจังเลยนะครับ”

“ครับ ชินกับตอนอยู่สวนต้องตื่นเช้า..”

“..................”  คุณอาทิตย์พูดแล้วมองคนมาใหม่ที่ตอนนี้จงใจนั่งลงเบียดผมอย่างไม่เอ่ยขออะไรให้ยุ่งยาก...พยายามจะขยับออก แต่วงแขนกลับกอดเอวผมแน่น กระชับเข้าหาตัวเอง.....เงยหน้าส่งยิ้มแหย ๆ ให้คุณอาทิตย์พร้อมกับแงะมือหนานั่นออกจากเอวตัวเอง...แต่ดูเหมือนว่ามันยากเกินไป...

“...นี่แถวนี้แหละครับที่กำลังเตรียมที่อยู่...”

“ ...ครับปกติผมไม่ยักรู้ว่าคุณโอชอบไม้ดอกด้วย...”

“..ครับ ก็เกิดชอบขึ้นมาซะอย่างนั้น.......ว่าไงครับ..”

“ ปล่อย “   ผมพูดรอดไรฟัน หลังจากที่แกะมือไม่ออกซักทีก็ลงทุนหยิกลงบนหลังมือคนที่กอดผมเอวผมอยู่ กลายเป็นว่าอีกคนก้มหน้าลงมาถามผมเหมือนไปสะกิดมากกว่าหยิก....

“ ผมหนาว...”

“...คุณโอ...”  หันมองคนพูดด้วยหางตาก่อนจะปล่อยเลยตามเลย  แล้วยกนมขึ้นดื่มพร้อมกับส่งยิ้มให้คุณอาทิตย์ที่มองอยู่... มาอีกแล้วบุคลิกที่สองรองจากนิ่งเป็นรูปปั้น  แล้วอย่างนี้ใครจะตามทันว่าตอนไหนว่าจะเป็นยังไง...

“..นั่งตักไหมครับ...ไม้มันแข็ง....”

“...ไม่เป็นไรครับ ผมยอมนั่งแข็ง ๆ อย่างนี้ดีกว่า.....คุณอาทิตย์จะเอาพันธุ์สีฟ้ามาลงไหมครับ เจ้าฟ้าใสของผมจะได้มีเพื่อน..”

“..อ่ะ...อ่ะ ครับ มีครับ ก็คุณโอสั่งมาแทบจะทุกพันธ์ของกล้วยไม้เลย...” 

“ ดีจัง..อยากจะเห็นตอนมันออกดอกแข่งกันจัง...”

“..มันก็งั้น ๆ แหละ...พอมันดอก..ผมจะตัดไปขายให้หมด...”   เป็นคนที่ทำลายบรรยากาศได้อย่างยอดเยี่ยม กำลังจินตนาการถึงดอกไม้หลากสีที่บานสะพรั่งแต่ก็ถูกตัดตอนเพราะคำพูดของบางคน...

“...มันก็สิทธิของคุณโอ..ไม่มีใครขัดได้หรอกครับ...”

“...หือ..งอน...ผมไม่ตัดเจ้าฟ้าใส ฟ้ากระจ่างอะไรของคุณหรอกน่า...”

“ ผมไม่ได้งอน..คุณอาทิตย์เข้าบ้านเถอะครับ..คุณโอ!...เข้าบ้านครับ”  กำลังจะลุกหลังจากที่ชวนคุณอาทิตย์ แต่แรงกระชับที่เอวทำให้ต้องถอนหายใจก่อนจะหันไปชวนด้วย...และอีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบสนองอย่างเต็มที่อย่างน่าหมั่นไส้...ขออิมเมจแบบนิ่งๆ  เหมือนเดิมได้ไหม..อย่างนี้มันกวนประสาท...

หลังจากเข้าบ้านเจ้าสัวก็ตื่นพอดีและชักชวนทุกคนนั่งดื่มกาแฟต่อในบ้าน ส่วนผมขอตัวเข้ามาดูงานในอ๊อฟฟิศเพราะทิ้งไปหลาย
วัน ปรากฏว่าคุณโต้เคลียร์บางส่วนแล้ว แต่ก็ยังเหลือที่ค้างไว้...รีบเปิดแฟ้มเปิดคอมทำต่อ...

มีต่อด้านล่างค่ะ ตัวอักษรไม่พอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 14 สิ่งที่ยากจะยอมรับ_18/11/56 P.20
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 21-11-2013 18:04:41

...พออยู่คนเดียวเรื่องราวต่าง ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะไหลวนเข้ามาในสมอง...ตั้งแต่เรื่องที่เจอจนถึงเรื่องในอนาคต...ที่ไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไง...ป่านนี้พวกพี่จะรู้ไหมนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม...พอนึกถึงพวกพี่ก็นึกถึงโทรศัพท์ที่ตอนนี้น้ำเข้าเจ๊งไปแล้ว...เพราะพกใส่กระเป๋ากางเกงตอนลงแช่น้ำในป่าเครื่องราคาเป็นแสนก็คงไม่เหลือ...ผมไม่ได้มีเงินเหลือกินพอที่จะสั่งให้คนซื้อเครื่องมาให้ใหม่ทันทีอย่างบางคน...คงต้องรอเงินเดือนออกอีกเดือนแล้วค่อยซื้อแล้วกัน....

แกร้ก!!

“เป็นยังไงบ้างซอ...”

“..คุณโต้...กำลังดูงานต่อครับ ขอโทษด้วยที่ซอทิ้งงานไปซะหลายวัน..”  หันไปพูดกับคนที่เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมเอกสารบางอย่างในมือ...

“ ไม่เป็นไรหรอก.....ซอ...”

“ครับ”

“ คุณ...สบายดีใช่ไหม...”

“..ครับ ซอสบายดี...แล้วคุณโต้ล่ะครับ...”  ดูเหมิอนว่าคุณโต้อยากจะพูดอะไรมากกว่านี้แต่ก็ไม่พูด...ผมยิ้มให้กับคำถาม...อีกคนถอนหายใจและพิงแผ่นหลังกับพนักพิงเก้าอี้ตัวเองที่หันมานั่งหน้าโต๊ะทำงานผม...

“...ผมไม่รู้จะพูดยังไง...เรื่องของคุณ...แต่อยากให้รู้ว่าผมเป็นห่วง...เวลาทึ่คุณไม่อยู่..ผมรู้สึกเหมือนว่ารอคอยอะไรอยู่ตลอดเวลา...และผมก็ดีใจที่เห็นคุณหลังจากที่ได้ยินข่าวไม่ดีเมื่อวันก่อน..”

“..ขอบคุณครับ อาจจะเป็นเพราะความห่วงใยของทุกคน ทำให้ซอมานั่งอยู่ตรงนี้ได้..”  คุณโต้ดูเหมือนจะทำอะไรขัด ๆ ในตอนแรก แต่สงบลงได้ในที่สุด...ทุกคนเป็นห่วงผมมากขนาดนี้...เลยรู้สึกไม่ดีเมื่อนึกย้อนไปว่าผมคิดอยากจะตายตอนอยู่ในป่า...

“..มีคำสั่งจากเจ้าสัวให้คุณย้ายไปทำงานที่สำนักงานใหญ่...แล้วไปอยู่กับท่าน..ท่านเป็นห่วงคุณ..ถ้าจะต้องอยู่ที่นี่”

“ไม่ครับ! ซอไม่ไป..”  ...คำสั่งอะไรกัน...

“..ตอนแรกผมก็ไม่อยากให้คุณไป..แต่ท่านก็มีเหตุผล..พวกพ่อของคุณไม่ยอมรามือง่ายๆ  แน่..แต่คุณโอจะพาคุณกลับมาที่นี่ทุกวันศุกร์ วันจันทร์ก็ไปทำงาน...ให้บัวไปกับคุณด้วย...เดี๋ยวสิซอ!..”

แกร้ก!!

“......................”  รีบเปิดประตูก่อนจะก้าวออกจากห้องตรงดิ่งไปหากลุ่มคนที่นั่งอยู่....ก็ผมไม่อยากจะเข้าไปอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายอย่างนั้น...

“ว่าไง นั่งลงสิ...เรื่องที่ให้เข้าไปอยู่ที่บ้านใช่ไหม..”

“ ครับ เจ้าสัว ซอไม่อยากเข้าไป...ให้ซออยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอครับ..”  ตอบคำถามของคนที่รู้ความคิดผม...ในเมื่อบอกว่าที่นี่คือถิ่น
ของพยัคฆราช ทำไมต้องกลัวพวกคุณพ่อบุกมาด้วย...การ์ดก็เอามาเพิ่มให้แล้ว...ผมว่าทุกคนดูแลผมดีเกินไปด้วยซ้ำ...

“..ฮ่าๆๆ เอา ๆ ถามกันเอง..”

“...อยู่ได้..แต่ตอนที่ผมอยู่เท่านั้น...”

“..แต่ผมอยากอยู่กับครอบครัวผม...นะครับเจ้าสัว..”  คนที่เจ้าสัวพยักเพยิดให้ถามพูดออกมา...ทำให้ผมต้องหันไปอ้อนเจ้าสัวอีกรอบ ว่าแล้วเชียว ความคิดเพี้ยน ๆ พวกนี้คงมาจากใครไม่ได้ นอกจากไอ้มาเฟียบ้าอำนาจ...

“...คุณก็เอาครอบครัวคุณไปด้วยสิ...”

“......................”   อยากจะอ้าปากเถียงให้มากกว่านี้...แล้วทำไมผมต้องยอมด้วย...ผมไม่มีสิทธิตัดสินใจเลยรึไง...เงยหน้ามองคนที่มองผมอยู่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป...

“..แต่ทุกคนเห็นด้วยนะว่าคุณต้องไปอยู่ที่นั่น เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง..และคนอื่นจะไม่ได้เดือดร้อนมานั่งระแวงกันที่นี่..”

“...ขอตัวครับ...”   ไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว...ยังไงก็ได้...อยากทำอะไรก็ทำเลย...ให้ผมทำอะไรก็ได้...เลื่อนเก้าอี้ออกแล้วจะเดินเข้าห้องทำงาน...นั่นน่ะสิ ผมอยู่ที่ไหนก็เป็นภาระตลอด ไม่ว่าจะเวลาไหน หรือสถานการณ์ยังไง...นึกโมโหตัวเองที่เกิดมา
ปวกเปียกอย่างนี้...

“มาคุยกัน..”

“ คุณโอ!”

“เบา ๆ ไอ้เสือ!”

“ ผมขอคุยกับซอครับ.”  กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องทำงาน แต่แขนผมกลับถูกฉุดไว้แล้วลากออกมากลางบ้าน...หลังจากคนที่ลากบอกจุดประสงค์กับพ่อตัวเองแล้วก็ลากผมขึ้นบ้าน...รู้สึกเหมือนกับว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น..เลยขืนไว้...แต่ก็ไม่สำเร็จ...

ปึง!

“ จะไปไหน!”

“..มีอะไรก็พูดมาเถอะครับ!..”  กำลังจะหันหลังกลับเพราะดูเหมือนว่าอีกคนกำลังโมโห...ปิดประตูเสียงดัง...คงไม่พอใจสินะที่ผมปฏิเสธ...แล้วคิดว่าผมพอใจรึไง.... ที่พูดเหมือนว่าผมเป็นภาระของใครต่อใครที่นี่...

“...ทำไมต้องทำท่าเหมือนรังเกียจที่จะต้องไปอยู่กับผม..”

“...มันก็แล้วแต่คุณโอจะคิด...แต่ผมก็แค่อยากอยู่สงบ ๆ ที่นี่...ถ้าผมเป็นภาระพวกคุณมาก ในการที่จะอยู่ที่นี่ คุณก็ไล่ผมออกเลยก็ได้ ผมกับครอบครัวผมจะย้ายไปอยู่ที่อื่น!..”

“ มันจะมากไปแล้วนะ! ลืมรึไงว่าคุณเป็นอะไรของผม! ทำไมต้องพูดให้ผมโมโหด้วยซอ!!”  ตัวผมเซเข้าหาร่างหนาตามแรงฉุดที่ข้อมือ...ขืนมือตัวเองออก...ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ผมคงจะตกใจจนทำอะไรไม่ถูก...แต่ตอนนี้ผมมีสติมากพอ...

“..เชลยของคุณงั้นเหรอ...หงส์ที่คุณเลี้ยงไว้ไง! ผมรู้ตัวเสมอ...แต่ผมบอกคุณไปแล้ว..ว่าผมไม่แคร์..คุณอยากจะทำอะไรราชสีห์เกริกไกรก็เชิญ! ผมอยากจะเป็นอิสระจากเส้นทางพวกนี้เต็มทน!..ตอนนี้ผมเป็นแค่ลูกจ้าง ไม่ใช่อะไรของคุณทั้งนั้น!..”

“ อื้ออ!!..” 

“..............”  ...เสียงผมหายไปพร้อมกับริมฝีปากของอีกคนที่ประกบจูบลงมา...มันไม่ได้หวาน ไม่ได้เร่าร้อน แต่มันเป็นจูบที่มาจากแรงโทสะ ทั้งรุนแรงและจาบจ้วงจนผมเริ่มจะหายใจไม่ออก...จนเป็นอีกฝ่ายที่ถอนจูบออกไป...

“..ใช่สิ..คุณเป็นเมียผมไงซอ คุณเป็นเมียผม!...เหตุผลมันพอที่จะมีสิทธิในตัวคุณไหม!!”



*** มาแล้วค่ะ ตอนนี้มาแบบรักกันเบา ๆ ? 555 หลายคนคงพอจะนึกออกลางๆ  แล้วว่าอะไรยังไง แต่ก็คงยังไม่หมดแน่นอน...ขอโทษที่มาช้า..ขอบคุณเช่นเคยสำหรับคนที่ชอบเรื่องนี้นะคะ...น้องซอของเราเข้มแข็งขึ้นแล้ว...แต่ก็อย่าลืมว่าน้องก็ยังขาดประสบการณ์หลายๆ  อย่างเพราะอยู่แต่ในบ้าน..ถ้างี่เง่าไปก็อย่าว่าน้องนะ 555 / แลเหมือนปกป้องสุดฤทธิ์  เจอกันตอนต่อไปค่า..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 21-11-2013 18:09:08

 :a5:

เมียย!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-11-2013 18:14:48

เม้นท์ก่อนอ่าน อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: kururu ที่ 21-11-2013 18:38:39

ฮึ้ยยย คุณโอ เอาแต่ใจจริงนะ เอาใจช่วยน้องซอ พี่ๆจะรู้เรื่องเมื่อไหร่อ่ะ แล้วจะทำไงต่อ ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-11-2013 18:39:31

 :beat: :beat: :beat:


อิคุณโอ ก็พูดดีกับน้องดีซิหว่ะ พูดตรงๆให้น้องได้รับรู้บ้างไม่ใช่นึกคิดทำอะไรตัดสินใจเองอยู่ฝ่ายเดียวนี่คือชีวิตน้องยังไงก็ให้น้องได้รับรู้หรือตัดสินใจบ้างง ถ้าน้องมันจะงี่เง่าก็ไม่แปลก แล้วคำว่าเมียนี่กล้าพูดเนอะ   :angry2:



ตอนนี้อะไรๆก็เริ่มคลี่คลายมากขึ้น ไม่น่าหล่ะ เจ้าสัวถึงได้เอ็นดูน้องซอนักเพราะนี่คือดวงใจของน้องสาวคนเดียวของเจ้าสัว นี่เองที่มาของความแค้นไปลักพาตัวแม่น้องซอมานี่เอง ไอ้ชั่วที่ให้กำเนิดซอ นี่มันเลวจริงๆๆ ไม่รู้ว่าคำทำนายบอกให้ไปกินขี้กินเยี่ยวหมา มันจะทำตามไหม   :m16: และเจ้าสัวคงรู้อะไรๆระหว่างอิคุณโอกับน้องแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 21-11-2013 18:44:19

 :m11:
คนปากแข็งไม่ยอมพูดซะที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 21-11-2013 18:57:52

คุณโอออออ ไอ้ที่แสดงออกเนี่ยน้องไม่รู้ตัวหรอกนะ พูดไปสิหึงหวงห่วงอะไรก็ว่าไปแต่อย่ารุนแรงกับน้อง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 21-11-2013 19:10:24

คุณโอนี่ไม่ไหวเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 21-11-2013 19:17:00

คุณโอต้องค่อยๆ คุยกับน้องซอนะ น้องอ่อนต่อโลก กว่าจะได้ออกจากกรงขัง (บ้าน)
อย่าใช้อารมณ์ เข้าใจมั้ย!!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 21-11-2013 19:17:57

น้องซอเข้มแข็งกว่าที่คิด
 :กอด1:เก่งมากน้องซอ
นายโอเอาแต่อารมณ์สมควรที่น้องไม่อยากเข้าใกล้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 21-11-2013 19:19:54

บอกว่ารักยังฟังรื่นหูกว่าเป็นเมียเฉยๆน๊า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-11-2013 19:33:12

พี่โอพูดกับซอดีๆไม่ได้หรือไงนะ ปากแข็งแบ้วยังปากเสียอีก
ห่วงเมีย ก็บอกดีๆสิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-11-2013 19:46:18

อ๊ายยยยยยยยยยย เป็นเมีย เป็นเมีย เป็นเมีย
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 21-11-2013 19:53:29

ฐานะชัดเจนขึ้นเยอะเลย = =

ทำกับซอเบาๆหน่อยเหอะคุณโอ!!! :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 21-11-2013 19:55:45

ใช้คำได้โดนใจสุดๆ  555   เมีย    :m4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 21-11-2013 20:19:56

อิพี่โอ เบามือหน่อย น้องซอช้ำหมด  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 21-11-2013 20:29:21

คุณโอ เบาๆกับน้องหน่อย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 21-11-2013 20:31:16

“..ใช่สิ..คุณเป็นเมียผมไงซอ คุณเป็นเมียผม!...เหตุผลมันพอที่จะมีสิทธิในตัวคุณไหม!!”

ชัดเจน!!!!!!   o13. คุณโอนี่น่าจะหลงน้องแบบเอาเป็นเอาตาย. ทั้งขี้หวง ขี้หึง. โถ่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-11-2013 20:32:28

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 21-11-2013 20:32:40

นอกเรื่องหรือเปล่านะ ถ้าจะบอกว่า กลอนเพราะนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 21-11-2013 20:39:04

ปากหนอปาก อิโอพูดไม่คิดปล่อยให้อารมณ์เป็นที่ตั้ง เด๋วเถอะจะมานั่งเสียใจเอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 21-11-2013 20:49:26

อย่ารุนแรงนักสิ   :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 21-11-2013 21:00:50

มาให้กำลังใจเดี๋ยวมาอ่านครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 21-11-2013 21:22:41

ด้วยเหตุผลแค่นี้เหรอที่ต้องทำร้ายลูกในไส้ของตัวเอง
กลอนแค่ไม่กี่บทเนี่ยนะ...แย่ว่ะ...เป็นพ่อภาษาอะไรกัน
ส่วนคุณโอก็ชัดเจนสักทีนะ ชัดแล้วใช่ไหมน้องซอ
เป็นเมียนะจ๊ะเป็นเมียไม่ใช่ลูกจ้างหรือเฉลย :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-11-2013 21:46:59

เข้าใจความเกี่ยวข้องของเจ้าสัวกับน้องซอแล้ว

อยากให้พ่อซอโดนสั่งสอนหนักๆค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ophena ที่ 21-11-2013 21:50:10

พี่โอรุนแรงอ่ะ น้องซอช้ำกันพอดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 21-11-2013 21:58:49

โอใจเย็นๆ อย่ารุ่นแรงกับน้องซอนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-11-2013 22:00:35

ถึงว่าทำไมเจ้าสัวถึงเอ็นดูซอ เพราะเป็นลูกที่น้องสาวที่รักห่วงที่สุดนี่เอง
พ่อซองี่เง่ามากๆ ที่จะไม่ใหญ่โตก็เพราะความคิดตัวเองแหล่ะ ไม่เกี่ยวกับซอเลย
สงสัยต้องให้คุณโอซ้ำซะแล้วหล่ะ ซอถึงจะรู้ว่าตัว อยู่ในฐานะอะไร  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 21-11-2013 22:10:37

เมียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :o

เต็มปากเต็มคำนะ แล้วน้องเค้าตกลงกะสถานะที่ใช้จำกัดความเค้ายางงงงงงงงงงงงงง หื้มมมมมมม  o16

ไอ้หึงโหด อึน มึน ซึน พูดดีๆน่ะเป็นม้ายยยยยยยยยยยย ชริส์  :a14:

รอซอน้อยต่ออออออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 21-11-2013 22:20:53

โตๆกันแล้วน๊า ปากยอ่างใจอย่าง คิดไรก็บอกน้องไปซี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-11-2013 22:23:05

คุณโอมีสิทธิ์เต็ม100 เลยค่าาาถ้าจะพูดชัดเจนขนาดน้านน :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-11-2013 22:26:04

คุนโออย่ารุนแรงกับน้องซอได้มั้ย
น้องน่าสงสารมากนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 21-11-2013 22:28:21

 o13  :katai2-1:  :hao7: :hao7: :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 21-11-2013 22:37:20

เหตุผลรับฟังได้ หนูให้ผ่าน เอิ๊กๆๆ ชอบตอนนี้จัง  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: DreamingLoyely ที่ 21-11-2013 22:41:18

เอาจริงๆนะคะ ถึงจะบอกว่า เชียร์คุณโอ แต่แบบ คุณโอออออออ  เบามือหน่อยยยย น้องเจ็บบบบบบบบบบบบบบบบบบคือแบบว่า ก็บอกให้น้องรู้บ้างอะไรบ้าง ว่ารู้สึกยังไง ไม่ต้องบอกว่ารักหรืออะไรก็ได้ แค่บอกเป็นห่วง กลัวเป็นอันตรายก็ยังดีอ่ะ น้องไม่ค่อยเข้าใจ เพราะน้องยังมิกล้าเปิดใจจจจ  คุณโอก็ หวานบ้างอะไรบ้างได้ป่ะ (แต่ชอบนะ เวลาคุณโอแสดงความเป็นเจ้าของ อย่างยิ่งยวดอ่ะ ฟินนนนนนนนนนนมากกกกกกกก)  :ling1: :ling1:

บอกให้คนอื่นรับรู้ไปเลย แบบนี้โอเคมากค่ะคุณโอ จะได้ไม่ต้องมีพวกที่คอยจะจีบน้อง มาเป็นตอมอยู่นั้นอ่ะ เค้ามีเจ้าของแล้ว ก็ช่วยดูด้วยนะ อิคุณโต้  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ  (อินจัดค่ะ) แสดงความเป็นเจ้าของได้ออกนอกหน้าแบบนี้ ชอบมากจริงๆค่ะ

มาถึง ประโยคเด็ด ตัดตอนของผู้แต่ง อยากจะบอกว่า ขอกรี๊ดดดดดด  การแสดงฐานะให้ซอได้รู้เนี่ย มันชัดเจนมาก หากน้องซอเข้าใจผิด หรือ ประท้วง(ติดคำนี้มากช่วงนี้) คุณโอก็ เอาตลับๆอันนั้น มาจุดเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ น้องดิ้อแล้วววว  จุดเลยๆๆๆๆ  :katai1: :katai1:  เชียร์คนแต่งด้วยค่ะ มาไวๆน้า เค้ารออยู่ แอร๊ยยยยยยย จุ๊ฟๆค่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-11-2013 22:50:22

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 21-11-2013 23:03:21

แสดงออกว่ารักมากกว่านี้ มันจะดีค่ะคุณโอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-11-2013 23:27:09

เป็นเมีย ชัดนะซอ
แอร๊ยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 21-11-2013 23:36:03

ตามอ่านอย่างลุ้นๆ 
ครั้งหน้าขอแบบนุ้งซอสมยอมนะคุณโอ
ไม่งั้นเค้าจะชูป้ายไฟว่า 'ไม่มีฝีมือ' :m20:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 21-11-2013 23:37:54

เอะอะใช้กำลังกะน้องตลอดอ่ะ :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 22-11-2013 00:06:38

“..ใช่สิ..คุณเป็นเมียผมไงซอ คุณเป็นเมียผม!...เหตุผลมันพอที่จะมีสิทธิในตัวคุณไหม!!” ประโยคนี้ได้ใจค่ะคุณโอ
ผูกมัดน้องซอไม่ให้ไปไหนได้เลยค่ะ น้องซอยังงง ๆ อึน ๆ ไม่รับความเป็นเมีย ยอมเถอะค่ะลูก
เค้าปกป้องน้องซอได้นะคะลูก

ชอบเจ้าสัวอ่ะ ใจดีมาก ๆ น้องสาวนั่นแม่ซอแน่ ๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 22-11-2013 00:14:28

พูดเมียเต็มปากเลยน้า อ่อนโยนอีกนิดสิคุณโอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 22-11-2013 00:43:38

 เมียอิโอ เมียอิโอๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 22-11-2013 00:56:19

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด เมียยยยยยยยยยยยยย

สนุกมากจ้าาา ชอบมากกกกกก รอตอนต่อไปจ้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 22-11-2013 01:23:01

น้องซอมีสถานะใหม่แล้ววว
คุณโอรีบเปิดตัวเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 22-11-2013 01:48:35

ชัดเจน
 :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 22-11-2013 03:55:25

 :hao7: คุยกันดีๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 22-11-2013 06:53:49

วันนี้จะอัพมั้ยน้า. อยากอ่าน.  :hao4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 22-11-2013 09:38:11

เมียจ๊า เมีย

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 22-11-2013 12:06:11

อุต๊ะ "เมียยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ชัดมั้ยครับ คุณซอ
555555555555555555555
คุณโอ ได้ใจมากกกกก อิอิ   :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ ที่ 22-11-2013 14:02:14

งง!! อ่านแล้วงงนิดหน่อยค่ะ  ตกลงว่าแม่ยัยน้องสาวคนเล็กที่เกิดกับภรรยาใหม่ ที่บอกว่าเป็นน้าตัวเองตกลงไม่ใช่น้าสาวแท้ ๆ เหรอคะ

เพราะแม่นายเอกออกจากสถานกำพร้ามาพร้อมกับเจ้าสัว แล้วยัยน้าสาวคนนั้นโผล่มาจากไหนอ่ะ?  :m28:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 22-11-2013 19:07:45

ตบจูบตบจูบ

ซออย่างี่เง่ามากนะ  /พูดดักไว้ก่อน 555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 22-11-2013 20:41:54

“..ใช่สิ..คุณเป็นเมียผมไงซอ คุณเป็นเมียผม!...เหตุผลมันพอที่จะมีสิทธิในตัวคุณไหม!!”

ถ้าผมเป็นซอ จะตอบว่า ถึงไม่เอ่ยประโยคนี้ผมก็จะอยู่กับคุณ อ๊าาาากกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 22-11-2013 22:54:54

 :angry2: อย่าทำน้องเจ็บนะเสือ!!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-11-2013 04:58:31

เมีย คำเดียวรู้เรื่อง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-11-2013 06:52:34

น้องซอเข้มแข็งนะคะ  :mew2: :mew2: :mew2: ช่างหัวคำทำนาย  :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 23-11-2013 17:00:05

โธ่ คุณโอ เบาค่ะพ่อคุณ
หนูกลัวร่างน้องจะแหลกออกมาซ่ะก่อน
รักเค้าอยากปกป้องเค้า ก็บอกให้เค้ารู้บ้าง อะไรบ้าง
ไม่พูดแล้วเค้าจะรู้หริคะ น้องยิ่งมีปมอยู่ด้วยนะ
โธ่ๆๆๆ
#พูดไม่ฟังก็จุดเทียนเลยค่ะ!!! #อ้าว..ไม่ใช่หรอ #ห้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 23-11-2013 20:00:14

คุณโอใจเยนนะคะ ส่วนคุนน้องก้ฟังเหตุผลบ้างอะไรบ้างงง ก้คุณโอเค้าทั้งหวงทั้งห่วง จะปล่อยให้คลาดสายตาได้ไงอ่ะเนอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 23-11-2013 21:37:25

ได้ความกระจ่างของเรื่องนี้เพิ่มมาอีกหน่อยนึงแล้ว
อย่างนี้ก็เท่ากับว่าน้องซอเป็นหลานเจ้าสัวศรันย์น่ะสิ
แม้ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ก็รักกันมากกว่าแค่นับถือล่ะน่า
แล้วสิ่งที่ได้รู้ก็ทำให้เราโกรธพ่อน้องซอมากขึ้นด้วย
อย่าบอกนะว่าที่จับแม่น้องซอมาทำเมียเพราะคำทำนาย
เพราะกลัวว่าจะแพ้ให้กับตระกูลของเจ้าสัวศรันย์
แต่สุดท้ายเราว่าก็ต้องแพ้อยู่ดี แพ้เพราะตัวเองทำไม่ดี
ไม่ได้เกี่ยวกับคำทำนายหรือน้องซอแต่อย่างใดเลย
น้องซอน่ะสมแล้วที่เป็นลูกสิงห์ มีสายเลือดนั้นเต็มตัว
แม้จะถูกโยนลงหน้าผา ก็สามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้
และคงจะกลับมายืนตรงหน้าพ่อได้อย่างองอาจในไม่ช้า
ยังคงเอาใจช่วยน้องซอต่อไป ทั้งเรื่องครอบครัวและคุณโอ  :L2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 24-11-2013 01:18:15

ตามอ่านจนจบ ความรักเร้าร้อน อิอิ

อยากให้ซอมีเหตุผลมากกว่านี้จัง เอาแต่ใจไปหน่อยนะ

พูดไม่ค่อยเพราะเลยด้วย

ออกแนวเข้าข้างคุณโอ เพราะช่างหล่อและแสนดี อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 24-11-2013 11:40:13

อ่านรวดเดียวเลย  อ่าถึงตอนล่าสุดแล้วน้องซอก็สู้ๆต่อไปนะ  พี่เสือเขาห่วงนะนั่นเขาคงไม่อยากให้เมียเขาคลาดสายตา555แลเป็นว่าห่วงเมียจะได้รับอันตราย  เป็นกำลังใจให้คนแต่งคาฟ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 25-11-2013 18:57:09

คุณโอนี่.... ก็ไม่พูดขอดีๆแต่ทีแรก !!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ ตอนที่ 15 ฐานะใหม่ _21/11/56 P.22
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 25-11-2013 19:08:59

วันนี้จะมามั้ยน๊าาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 25-11-2013 20:43:30

Part  16   :L1:


ลมพัดใบมะม่วงโบกสะบัดไปมา...ผมนั่งมองคนที่กำลังชี้ไม้ชี้มือตรงเนื้อที่ดินว่างๆ...ในเนื้อที่ของชาวบ้านแถว ๆ นั้น...ตอนนี้คุณโต้กับคุณโอกำลังส่องกล้องดูเนื้อที่ที่กำลังจะกว้านซื้อ...โดยมีการนัดหมายตกลงซื้อขายเที่ยงวันนี้

...ผมอยู่บ้านนั้นมา 2 วันแล้ว...และวันนี้เจ้าสัวศรันย์ก็กลับไปตั้งแต่เช้า  ข้าวของของผมถูกย้ายเข้าไปในห้องของคนที่ผมไม่อยากเข้าใกล้มากที่สุด...และห้องที่ผมนอนเมื่อคืนก็ถูกแทนที่ด้วยของคุณอาทิตย์..

“..ใช่สิ..คุณเป็นเมียผมไงซอ คุณเป็นเมียผม!...เหตุผลมันพอที่จะมีสิทธิในตัวคุณไหม!!”

แค่นึกถึงมันก็ทำให้ความวุ่นวายวิ่งวนเข้ามาในหัวใจ...ผมนั่งอยู่บนรถฮัมเมอร์คันใหญ่ที่จอดใต้ต้นมะม่วง...นั่งรอคนที่เข้าไปดูที่กันอยู่...นับจากวันนั้น วันที่ได้ยินคำที่ผมไม่เคยคิดถึงมันเลย...ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป...พูดอะไรไม่อออกได้แต่นิ่งไป...มีแต่คำว่า..ไม่เข้าใจ...ความหมายของคำ  ๆ  นั้นมันคืออะไร....มันสำคัญหรือแค่ตำแหน่งที่รั้งผมไว้ให้ทรมาน...คนที่พูดก็ดูเหมือนว่าจากวันนั้นก็ไม่ได้กวนใจอะไรผมอีก..ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ก็ยังยืนยันคำเดียวว่าผมจะต้องนอนห้องเดียวกับเขา...

“....................”  ก้าวลงจากรถหลังจากที่รู้สึกว่าผมต้องนั่งรออีกนาน...กอดซองเอกสารที่เป็นเช็คที่เซ็นต์แล้ว...พร้อมกับสัญญาการซื้อขายลงจากรถด้วย ดอกชบาสีแดงสดที่ปลูกไว้เป็นรั้วกั้นเขตระหว่างถนนลูกรังแดงกับพื้นที่สวนกำลังเบ่งบานมีผีเสื้อบินวนอยู่สองตัว...รู้สึกสงบใจได้ทุกครั้งที่ได้อยู่กับธรรมชาติ นั่นเป็นอีกเหตุผลที่ผมไม่อยากจะเข้าไปอยู่ในเมือง...

“ร้อนนะครับ”

“พี่ชัช..”  ยื่นมือไปรับหมวกแก๊ปสีดำที่พี่ชัชถือมาให้...คงจะตามมาทีหลังเพราะเมื่อเช้าเห็นออกไปไหนแต่เช้า...หันไปมองด้านหลังก็เห็นมีรถกระบะกลางใหม่กลางเก่าวิ่งมาจอดที่บริเวณทางเข้าสวนสองคัน..

“เจ้าของสวนครับ คุณโอให้ผมไปตามมา เพื่ออยากสอบถามซื้อพื้นที่เพิ่มเติมอีก..”

“ซื้อเพิ่มเหรอครับ”

“ครับ...”  พยักหน้าเข้าใจ มิน่าถึงได้ส่องกล้องกันไม่เสร็จซักที...จะกว้านซื้อไปทำไมเยอะแยะนะ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ค่อยได้ดูแลอะไรมากมาย..หรือต้องการจะประกาศเรื่องกำลังทรัพย์...แต่มันก็คงไม่ใช่เรื่องอะไรของผม...

ผมกับพี่ชัชเดินกลับไปที่รถ คุณโอกับคุณโต้เดินกลับมาพร้อมกับทักทายเจ้าของที่...ก่อนจะพากันเดินไปดูที่ที่ทั้งสองคนส่อง ๆ มอง ๆ ก่อนหน้านี้ ผมขึ้นไปนั่งบนรถเหมือนเดิม โดยมีพี่ชัชยืนอยู่แถว ๆ รถด้วย...

“พี่ชัชครับ...ทำไมต้องซื้อไปเยอะขนาดนี้ด้วย..”

“คงมีแพลนทำอะไรซักอย่างครับ...คุณโอเป็นคนที่ชอบธรรมชาติมาก...เห็นว่าอยากจะทำสวนไม้ดอก..ซึ่งปกติก็ไม่เคยเห็นสนใจไม้ดอก แต่ว่าคงอยากจะทำเปลี่ยนบรรยากาศ..”

“.....................”  สวนดอกไม้...คนอย่างนี้มีจิตใจอยากจะชอบอะไรแบบนี้...ไม่อยากจะเชื่อนอกเหนือจากการสร้างภาพ..

ลมพัดเย็น ๆ พัดเข้าผ่านหน้าต่างรถที่เปิดกระจกไว้  เอนหัวพิงพนักก่อนจะหลับตาลง...เพราะแสงแดดที่จ้าทำให้อยากจะแค่พักสายตา แต่รู้สึกว่าพอเอนหลังแล้วมันก็รู้สึกเคลิ้ม ๆ เหมือนกัน...คงเพราะช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับด้วย...

“ซอ...ซอ...”

“..อืม..”  รู้สึกตัวเพราะแรงเขย่าที่แขนลืมตาขึ้นมาก็ถึงรู้ว่ารถกำลังวิ่งอยู่...คุณโต้เป็นคนขับ แล้วอีกคน....

“จะถึงที่นัดแล้ว เตรียมเอกสารได้แล้ว”

“....ครับ....”  รีบขยับตัวออก เพราะเสียงทุ้มคุ้นหู ดังอยู่เหนือหัวผมเอง...ตื่นเต็มตาถึงรู้ว่าผมตื่นภายในอ้อมกอดของคนที่นั่งข้างกัน...เผลอหลับไป และหลับลึกแบบไม่รู้ตัว...ขยับออกมานั่งห่าง ๆ โดยที่อีกคนก็ไม่พูดอะไร...พร้อมกับหยิบเอกสารที่ก่อนหน้านี้กอดไว้ แต่ตอนนี้วางอยู่บนเบาะ..บรรยากาศในรถดูเครียด ๆ ชอบกล...

หลังจากที่เจอเจ้าของสวนที่ร้านอาหารในตลาด ก็จัดการธุระกันเรียบร้อย...แม้กระทั่งตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าบรรยากาศในรถรู้สึกอึดอัด รวมถึงพี่ชัชที่เงียบไป...

“ซอ เราคงต้องกลับบ้านวันนี้”

“....................”  สีหน้าคนที่พูดจริงจังซะจนผมไม่กล้าถามและไม่กล้าขัด...แต่ก็หันมองหน้าคนที่นั่งข้างกัน...อย่างน้อย ๆ ผมก็ควรจะรู้ใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมบรรยากาศมันแปลกไป และรีบร้อนจะต้องกลับบ้านขนาดนั้น...

“คุณพ่อถูกรอบยิง”

“เจ้าสัว! แล้วท่านเป็นยังไงบ้างครับ!”

“...ไม่เป็นอะไร คราวนี้ไม่รู้ว่าพวกไหน...สายยืนยันว่าไม่ใช่ฝั่งของพ่อคุณ..”   ตกใจเมื่อฟังคำบอกเล่า...ยกมือขึ้นจับหัวใจตัวเอง..ถึงจะไม่เป็นอะไรแต่ผมก็ไม่อยากได้ยินข่าวแบบนี้...เจ้าสัวเป็นคนดี...แต่อย่างว่าแวดวงนี้ศัตรูยิ่งกว่าหนอน...ถึงจะไม่ใช่ฝ่ายคุณพ่อก็คงมีอีกหลายฝ่ายที่จ้องจะโค่นตระกูลที่เพียบพร้อมทั้งอำนาจและทรัพย์สิน...

            ******************************************************

ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวันตอนนี้ผมกับบัวก็มายืนอยู่หน้าบ้านหลังเดิมที่พึ่งจะกลับไปเมื่อไม่กี่วัน...น้าบานชื่นจะอยู่บ้านดูแลบ้านและรอผมกลับไปทุกอาทิตย์ แกแก่แล้วไม่อยากนั่งรถไปมา...กระเป๋าผมถูกเก็บขึ้นไปไว้ชั้นบน.....พอมาถึงบัวก็ไปทักทายเพื่อน ๆ พร้อมกับของฝากเป็นผลไม้สด ๆ จากสวน...

“เจ้าสัวครับ”

“มาจริง ๆ ด้วย...เดินทางเหนื่อยไหม..”

“ ไม่ครับ ซอไม่เหนื่อย เจ้าสัวเป็นยังไงบ้าง...”  ผมโผเข้าหาอ้อมกอดคนที่อ้ารอก่อนจะถามไถ่อาการ...เพราะความอบอุ่นที่อีกคนมอบให้ทำให้ผมรู้สึกสนิทใจและกล้าที่จะถึงเนื้อถึงตัว...อุ่นใจและรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆ  ทำให้รู้สึกว่าผมยังมีญาติผู้ใหญ่ที่ห่วงใยอยู่อีกคน...

“ไม่เป็นอะไร  ฉันไม่เป็นอะไร ไอ้เสือมันคงจะพูดอะไรให้เธอตกใจใช่ไหม...บอกไปแล้วว่าไม่เป็นอะไร...แล้วไปไหนซะล่ะ..”

“คุณโอคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกครับ...ซอดีใจจังที่ท่านไม่เป็นอะไร..”  ผมยิ้มให้คนที่ลูบหัวผมอยู่...ไม่รู้ว่าความรู้สึกเป็นห่วงและกลัวจะสูญเสียคนๆ  นี้มาจากไหนมากมาย...

“ฉันน่ะตายยาก...ยังอยากกับเธอไปอีกนาน ๆ จริงไหม..”

“ครับ เจ้าสัวต้องอยู่กับซอไปนาน ๆ “   โอบกอดคนมีอายุอีกรอบ...รู้สึกโล่งใจที่เห็นแบบนี้...คงเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วสำหรับเจ้าสัวกับเรื่องพวกนี้ มีเพียงผมคนเดียวที่เป็นกังวล เร่งเวลาให้ถึงบ้านนี้เร็ว ๆ

“ คุณพ่อครับ “

“ ว่าไงไอ้เสือ พูดอะไรให้น้องตกอกตกใจขนาดนี้ฮะ พ่อบอกแล้วไงไม่เป็นไร..”

“..ไม่หนิครับกระต่ายก็ตื่นตูมอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดา..แล้วคุณพ่อไม่เป็นอะไรแน่นะครับ...”

“ ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องห่วง พ่อแกตายยาก”  ผมยังกอดเจ้าสัวอยู่ แต่สายตาก็อดที่จะทอดมองคนที่บอกว่าผมเป็นกระต่ายตื่นตูมแบบเคือง ๆ ไม่ได้..ก็บรรยากาศมันน่าคิด...พาลให้ผมไม่สบายใจ...

“ ผมพอจะเดาได้นะครับ แต่ยังต้องหาข้อมูลมากกว่านี้..”

“..พวกไหน...”

“ แกงค์คชสารแดง”

“ พวกที่แกไปสั่งสอนตอนครั้งที่พวกมันเข้ามามีเรื่องที่ผับเรา”

“ ครับ...คงจะเสียหน้าไม่น้อย...พวกมดแมง”

“แกอย่าประมาท พวกนี้มันไม่แน่จริงไม่กล้ามาหาเรื่องเราในถิ่นของเราหรอก...จำไว้โอ ความประมาทเป็นบ่อเกิดของการขาดสติ และความตาย”

“ ผมทราบครับคุณพ่อ..”  เจ้าสัวยังกอดผมให้ซบกับอกกว้างอยู่ในขณะที่คุย ...การอวดเบ่ง และวางกล้ามเพื่อแสดงว่าตัวเองก็มีตัวตนอยู่...และเพื่อแสดงศักยภาพว่าตนก็มีดี...

“แล้วเรื่องซอ แกจัดการรึยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับ ”

“ เรียนต่อ!”  ผมยกตัวขึ้นพร้อมกับมองหน้าสองพ่อลูกสลับกัน  ผมได้ยินไม่ผิด ทั้งสองคนพูดเรื่องการเรียนของผม....

“ใช่ ฉันให้โอติดต่อเรื่องเรียนต่อของเธอต่อจากที่เธอเรียนค้างไว้...ปี 2 แล้วไม่ใช่เหรอ ยังไงก็เรียนต่อให้จบ...แต่ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะให้คนไปเรียนเป็นเพื่อน..”

“แต่ซอ ยัง...”

“ คำว่าพร้อมเรามีเสมอ ถ้าเธอเปิดใจยอมรับ และทำทุกอย่างให้มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต..”

“ เข้ามาสิ  พิง”  ผมเงยหน้ามองคนที่กำลังเดินเข้ามา...ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง แต่ไม่สูงขนาดคุณโอ...คนที่เดินเข้ามาใหม่โค้งให้เจ้าสัวกับคุณโอรวมทั้งผมด้วย ก่อนใบหน้าติดสวยจะส่งยิ้มมาอย่างเป็นมิตร...ใครกัน..

“ นี่คือพักพิง จะไปเรียนเป็นเพื่อนเธอ และคอยดูแลเธอตอนไปเรียน พิงจะคอยปกป้องและช่วยเหลือเธอทุกอย่าง...จะเป็นเหมือนเงา ฉะนั้นไม่ต้องกลัว..”

“..ครับ.แต่จริง ๆ แล้วไม่น่าจะทำให้ซอขนาดนี้...”  ผมรับคำก่อนจะเงยหน้ามองคนแปลกหน้า....รูปร่างถึงจะสูงใหญ่กว่าผม แต่ก็ไม่น่าจะบู๊ได้ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเจ้าสัวการันตีก็น่าจะมีดีไม่น้อย...พักพิงส่งยิ้มมาให้ผมจนต้องยิ้มตอบ..

ผมกับพี่พิงเดินอยู่ในสวนหน้าบ้าน...สวนขนาดกว้างกินพื้นที่บ้านกว่าครึ่ง...ลมพัดเย็น ๆ ก็รู้สึกสดชื่นได้เหมือนกัน...พี่พักพิง หรือพี่พิง อายุมากกว่าผม 2 ปีเรียนจบเรียบร้อยแล้ว ...แต่แน่นอนทุกอย่างเจ้าสัวจัดการให้ได้เข้าเรียนกับผม...พี่พิงอยู่กับเจ้าสัวมาตั้งแต่เด็ก เป็นลูกของแม่บ้านรุ่นแรก ๆ ที่ตอนนี้เสียไปแล้ว..เลยอยู่รับใช้เจ้าสัวกับคุณโอมาจนถึงทุกวันนี้...เป็นคนพูดน้อยแต่ก็มีเหตุผล...ผมถือน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆ ที่บัวเอามาให้เดินจิบมาเรื่อย ๆ ...ตอนนี้บัวกำลังสนุกอยู่กับการได้คุยกับเพื่อน เธอบอกว่าเพื่อนเธอรู้หมดแล้วว่าเธอเป็นแค่คนดูแลผม แต่ทุกคนก็ยังทำตัวเหมือนเดิม เพราะถือว่าบัวเป็นแขกคนนึง...ดีใจที่เห็นเธอมีความสุข...ไม่ต้องมายึดติดห่วงแต่ผม...

“พี่พิง ไม่ลำบากเหรอครับที่ต้องมาดูแลซอ”

“ไม่หรอกครับ มันเป็นหน้าที่ แล้วพี่ก็คิดว่ามันไม่หนักหนาอะไร สิ่งไหนที่ทำได้เพื่อเจ้าสัวกับคุณโอพี่ก็จะทำ..”  พี่พิงพูดแล้วยิ้มให้  ตอนแรกสรรพนามดูห่างเหิน  ผมกับคุณ ตอนหลังผมให้เปลี่ยนเพราะยังไงก็ต้องไปเรียนด้วยกัน อยู่ด้วยกัน เรียกสนิท ๆ กันได้จะได้คุ้นเคยเร็ว ๆ

“แต่มะรืนแล้ว...ซออดที่จะตื่นเต้นไม่ได้...ปกติก็เรียนอยู่แต่บ้าน..”

“ไม่ต้องกังวลหรอกครับ เราแค่ไปเรียน ทำเหมือนอยู่บ้านเพียงแค่อาจจะมีข้อจำกัดอะไรเพิ่มขึ้น มีคนเยอะขึ้นและต้องระวังตัวมากขึ้น เจ้าสัวคงคิดไว้แล้วตั้งแต่ที่เจอซอ ถึงได้โอกาสช่วงใกล้เปิดเทอมใหม่อย่างนี้ให้เข้าเรียนตามปกติ...”  ไม่คิดว่ากะทันหัน
...มาถึงก็ได้ไปเรียนเลย..รู้สึกตื่นเต้นและกลัวนิด ๆ ว่าผมจะทำและตามคนอื่นที่เขาเรียนปกติไม่ทัน...

“ ถ้ามีอะไรพี่พิงบอกซอได้เลยนะครับ “

“ ครับไม่ต้องห่วง พี่จะดูแลซอให้ดีที่สุด สมกับที่คุณโอวางใจให้พี่ดูแลสิ่งที่สำคัญของบ้านนี้”

“.......................”  ถึงจะค้านในใจเรื่องสิ่งสำคัญของบ้านนี้ที่พี่พิงพูด แต่ก็อดยิ้มกับความตั้งใจของอีกคนไม่ได้...ผมคงต้องเริ่มใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปแล้วสินะ...แต่เรื่องค่าเล่าเรียนที่เจ้าสัวจะจัดการให้ ก็คงต้องไปคุยใหม่...ยังไงผมก็ยังเป็นคนอื่นอยู่ดี แค่ทำให้ขนาดนี้ก็ถือว่าช่วยเหลือและเป็นบุญคุณมากแล้ว...

         *******************************************************


ความวุ่นวายรอบ ๆ ตัวทำให้ผมต้องสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต็มที่ ก่อนจะก้าวลงจากรถที่พี่พิงเป็นคนขับมา...จากวันนั้นผมยังไม่เห็นหน้าคุณโอเลย แต่ก็ไม่กล้าถามใครว่าไปไหน...คิดว่าตัวเองในใจที่ไม่เห็นก็ควรจะเป็นเรื่องที่ดี จะไปนึกถึงทำไม จนกระทั่งวันนี้ที่ต้องมาเรียนแต่เช้า  ก็ยังไม่เจอ...มีเพียงเจ้าสัวที่เดินมาส่งผมหน้าบ้านเพื่อขึ้นรถ...แต่ตอนนี้หน้าที่ของผมคือต้องเรียนเลยตัดความคิดต่างๆ  ที่สับสนในหัวใจออกให้หมด...

“ ตึกสังคมอยู่ฝั่งนั้นครับ”  คณะสังคมศาสตร์ฯ.... เป็นคณะที่ผมเลือกเรียนตั้งแต่เรียนอยู่บ้าน...นักศึกษาเดินกันขวักไขว่...และตัวผมเริ่มอึดอัดกับสายตาที่มองมา...คงจะหลากหลายความคิด...แต่ก็ช่างเถอะ.... พี่พิงทั้งนิ่งและไม่สนใจ ...ผมก็ควรจะทำอย่างนั้น..อย่างน้อย ๆ ก็ลดช่องว่างเวลาที่พี่พิงจะดูแลผมลงบ้าง  ดูแลตัวเอง ทำตัวเองให้เข้มแข็ง และพร้อมเผชิญกับสิ่งที่เข้ามาใหม่ ๆ แบบที่ไม่เคยเจอ...

“เหลืออีกครึ่งชั่วโมง ไปทานข้าวกันก่อนเถอะครับ เมื่อเช้าบัวบอกว่าทานแต่นม”

“ ครับ”  เดินตามพี่พิงที่ดูเหมือนว่าจะรู้จักสถานที่นี้ดี  คงจะมาสำรวจหรือไม่ก็หาข้อมูลมาไม่น้อยเพื่อความสะดวกของผม...ตอนนี้พวกเราอยู่ในฐานะเพื่อนที่สนิทกันมาก...และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ  พี่พิงเป็นคนใจดี...แต่ก็มีระเบียบและไม่เคยละเลยอะไรเลย ตลอดเวลาสองวันที่อยู่ด้วยกันทำให้ผมรู้ว่า ..วางใจผู้ชายคนนี้ได้....

“พี่พิง...ซอจะกินไข่เจียว...”

“..งั้นเอาเหมือนกัน  เอาข้าวไข่เจียวสองจานครับ..”  ยิ้มให้คนที่สั่งข้าวให้ผม และหันมองไปรอบ ๆ มีนักศึกษานั่งกินกันอยู่เกือบทุกโต๊ะ คุยกันเสียงดังเซ็งแซ่....ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวนี่นา....ทำเป็นเมินและไม่สนสายตาช่างสงสัยของใคร...อาจจะเป็นเพราะพวกผมเข้าเรียนกลางเทอมคงจะแปลกหน้า แต่นักศึกษาตั้งเยอะแยะ จะเคยเห็นกันหมดได้ยังไง...อยากมองก็มองไป..ทำเป็นไม่เห็นละกัน

“ซออยู่ตรงนี้รอข้าวนะ พี่จะไปซื้อน้ำ”

“ครับพี่พิง”  รับคำก่อนจะยืนรอข้าวอยู่ตรงนั้น แม่ค้ายิ้มให้ผมก่อนจะยื่นข้าวมาให้ก่อนจานนึง....ผมก็จัดใส่ถาดที่วางอยู่หน้าร้าน...หอมน่ากินจัง แต่ถ้าให้ทายต้องไม่อร่อยของน้าบานชื่นแน่...

“ ข้าวไข่เจียวสองจานครับ “

“ จ้ารอเดี๋ยวนะ”  แม่ค้าขานรับคนที่มายืนสั่งข้าวอยู่ด้านหลังผม...กินเหมือนกันเลย...หรือว่าข้าวไข่เจียวที่นี่จะอร่อย...

“ ...จิ!...เปื้อนเลย...”   ผมบ่นเบา ๆ เมื่อซุ่มซ่ามทำซอสพริกเปื้อนมือ ...ไข่เจียวก็ต้องกับซอสพริกถึงจะอร่อย...

“ ...ระวังเสื้อด้วย..”

“  เอ่อ.. ขอบคุณครับไม่เป็นไร....”  ผมถอยหนีคนที่ยื่นผ้าเช็ดหน้ามา..ก่อนจะวางแหมะลงบนมือผมที่มีซอสพริกเปื้อนอยู่...

“ ไม่ต้องหรอก เปื้อนแล้วก็เช็ดไป แล้วก็ไม่ต้องซักมาคืน...เพราะไม่ใช้แล้ว...“

“ คะ ครับ ขอบคุณ.. “  ท่าทางนิ่ง ๆ และเหตุการณ์ทำให้นึกถึงใครอีกคน...ที่ไม่เจอกันสองวันแล้ว...ร่างสูงในชุดชอปสีกรม...มีสัญลักษณ์เกียร์เฟืองตรงหน้าอก...มองผมด้วยท่าทีเฉย ๆ  เมื่อให้แล้วก็ไม่ขัดผมเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดซอสพริกออก  พอดีกับที่ข้าวอีกจานของผมได้พอดี...

“พี่พิง มาพอดี ได้แล้วครับ....”

“เป็นอะไรครับ...”  ดูเหมือนว่าพี่พิงก็คงจะมองผมอยู่ เลยถามเมื่อมาถึง ตาเรียวตวัดมองคนที่ยังยืนนิ่งๆ  รอข้าวตัวเอง...

“ซอสพริกเลอะมือซอ แล้วเขาเอาผ้ามาให้เช็ดครับ...”

“งั้นไปเถอะครับ ใกล้เวลาคาบแรกแล้ว”  พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปนั่งตรงโต๊ะที่คนพึ่งจะลุกออกไปพอดี....พวกเราลงมือทานข้าวพร้อมกับวิจารณ์ไข่เจียวกันนิดหน่อย ว่ามันเค็ม...พอพูดถึงเค็ม ผมก็เลยเล่าเรื่องที่ทำไข่เจียวให้คุณโอกินไม่ได้...มาเล่าตอนนี้กลายเป็นเรื่องขำขันไปซะแล้ว..ทั้งที่สถานการณ์ระหว่างผมกับคุณโอยังคลุมเครือระหว่างดีกับไม่ดี แต่ผมก็ยังพูดถึงได้อย่างสนุกปาก คงเพราะอยู่กับพี่พิง ที่ดูเป็นคนเปิดเผยและคุยด้วยแล้วไม่เครียด...

“ซอ โทรศัพท์”

“ของซอ..ครับ..”  ผมแปลกใจที่จู่ ๆ พี่พิงก็ยื่นโทรศัพท์ให้แล้วบอกว่ามีคนอยากพูดสายกับผม หรือว่าเป็นเจ้าสัว...

/ ทำอะไรอยู่ /

“ ....กิน......ข้าวครับ....... “  จู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรง เมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย...รู้ทันทีว่าใคร...ใช้ช้อนเขี่ยไข่เจียวไปมาก่อนจะตั้งใจฟังคนที่เงียบไป...ผมคงจะบ้าไปแล้ว ที่รู้สึกว่า...อยากได้ยินเสียงมากกว่านี้...

/ อีกสองวันผมถึงจะกลับ...อยากได้อะไรรึเปล่า /

“...แล้ว..อยู่ไหนครับ...”  ไม่ได้อยากรู้.... แต่ก็ถามไปอย่างนั้นแหละ....เดี๋ยวไม่มีเรื่องคุย...

/ อังกฤษ....งานด่วนก็เลยไม่ได้บอก...เรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง../

“ ยังไม่ได้เรียน เลยครับ...แต่ใกล้เวลาแล้ว..”   ถามดี ตอบดีกว่าปกติเกินไปรึเปล่าพวกผม...ดูแล้วอีกฝ่ายก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกันเพราะช่องว่างเวลาเงียบมันมีบ่อย...

/..ซอ.../

“ ครับ...”  หัวใจดันเต้นแรงกว่าเดิม เมื่อได้ยินเสียงทุ้ม ๆ นั่นเรียกชื่อผม....แต่ก็กลัวคำที่พูดออกมาเหมือนกัน จะกวนประสาทหรือข่มขู่อะไรอีกรึเปล่า...

/  เปล่า...ไม่มีอะไร แล้วจะซื้อของไปฝาก...อย่าซนจนเป็นเรื่องล่ะ...แค่นี้นะ.../

“.....................”  ผมมองหน้าจอที่อีกฝ่ายวางสายไปแล้ว...ใครจะซนกัน...ผมโตแล้วนะ...พูดเหมือนผมเป็นภาระอีกแล้ว...แต่ก็แปลกที่ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไรมากมาย...ส่งยิ้มและคืนโทรศัพท์ให้พี่พิง...

“ ของซอนั่นแหละ นี่ของพี่..”

“ของซอ...ทำไม..”

“ คุณโอฝากพี่ไว้ก่อนไป แล้วบอกว่าเอาให้ซอตอนคุณโอโทรมาหา...เก็บแล้วทานข้าวเถอะครับ..”  ผมมองโทรศัพท์ยี่ห้อแพงในมือ ก่อนจะมองหน้าพี่พิง...แต่ก็หย่อนลงกระเป๋าแล้วรีบกินข้าวต่อ...ไม่งั้นคงสายแน่ ๆ...

พวกผมสองคนเดินออกจากโรงอาหาร เพื่อที่จะขึ้นเรียน สถานที่ไม่ต้องหายากเพราะพี่พิงรู้หมดแล้ว...เดินผ่านม้าหินอ่อนข้าง ๆ โรงอาหารก็เห็นนักศึกษาชอปสีกรมเหมือนกับคนที่ให้ผ้าเช็ดหน้ากว่าสิบคนนั่งคุยกันอยู่.....ก่อนจะเงยหน้ามามองผมกับพี่พิงพร้อมกันทันทีพี่พวกผมเดินผ่าน...พี่พิงแตะแขนผมให้รีบเดินตาม...แต่สายตาก็ยังเห็นหนึ่งในกลุ่มนั้นยกมือขึ้นทำท่าเหมือนปืนแล้วเล็งมาที่ผม.. พร้อมกับรอยยกยิ้มที่มุมปาก....


“ เรียนอย่างนี้เข้าใจยากจัง..”

“ ถือว่าดีแล้วครับ กับคนที่ไม่ชินกับบรรยากาศคลาสเรียน...ไม่เข้าใจตรงไหนรึเปล่า..”

“..อืมนิดหน่อย ไว้ซอจะเลคเชอร์แล้วถามพี่พิงทีเดียวเลย...”  เสียงบาสกระทบพื้นดังอย่างต่อเนื่อง เพราะพวกผมมีเรียนตอนบ่ายอีกตัวเลยนั่งรอทบทวนบทเรียนกันอยู่ข้างๆ  โรงยิมของทางมหาลัย...

กรี๊ดดดด!!!

“..........................”  เงยหน้ามองตามเสียงกรี๊ดในโรงยิม คงจะมีการแข่งบาสละมั้ง เพราะคนเริ่มทยอยเดินเข้าไปมุง...รับน้ำเปล่าที่พี่พิงซื้อให้ก่อนมานั่งมาดื่ม...อากาศค่อนข้างอบอ้าวพอสมควรสำหรับผม...

“คงมีแข่งบาส ไปดูกันไหม..”

“ครับ”  ในกรณีนี้ผมคงต้องไปกับพี่พิง  เพราะพี่พิงเป็นคนที่ชอบกีฬามาก...และเคยรู้ว่าเจ้าตัวเป็นนักบาสของมหาลัยมา
ก่อน...ไปดูฆ่าเวลาก่อนเรียนคาบต่อไป...

กรี๊ดดดด พี่ฟอยยยย!!!!

กรี๊ดดดด  พี่โฟนนน!!!

“ ไม่คิดว่าจะได้เห็นสองพี่น้องนี่แข่งบาสกัน...แค่ได้เห็นหน้าก็ฟินตายแล้ว...หล่อทั้งพี่ทั้งน้องกูเลือกเชียร์ไม่ถูกเลยอ่ะ!!”

“.............................”  เสียงกรี๊ดทำให้ผมเริ่มจะไม่สนุก  พี่พิงพาผมลัดเลาะหลังนักเรียนหญิงที่ยืนมุงอยู่ข้างสนาม  ก่อนจะพาขึ้นไปนั่งบนแสตนด์ที่ว่างอยู่.....คนเยอะจัง...

“คิดว่าแข่งกันจริงจัง”

“.............................”  ดูเหมือนว่าพี่พิงจะผิดหวังที่กลางสนามเป็นแค่กลุ่มนักศึกษาใส่เสื้อยืดกับกางเกงนักศึกษาเหมือนกับแข่งกันเล่นๆ  มากกว่า..แต่ต้องขมวดคิ้ว เพราะสองคนที่อยู่ในสนาม ถ้าผมจำไม่ผิด คนนึงเป็นเจ้าของผ้าเช็ดหน้าที่ผมม้วนใส่กระเป๋าไปแล้ว และอีกคนเป็นคนที่ยกมือเล็งเป็นปืนใส่ผม....แต่จะว่าไปก็หน้าตาคล้าย ๆ กัน  คงจะเป็นคู่พี่น้องที่พวกผู้หญิงพูดถึงกัน...เพราะทุกครั้งที่ทั้งสองคนครองบอลเสียงกรี๊ดจะดังกระหึ่มจนเริ่มจะปวดหู....

ปี๊ดดดด!!!

“ฝืมือใช้ได้เหมือนกัน”   

“.........................”  หันไปยิ้มให้คนบ้ากีฬา  ที่เริ่มวิจารณ์คนเล่นในสนาม...สกอร์สูสีกันอยู่...หลังจากกรรมการจำเป็นเป่านักหวีดหมดเวลาครึ่งแรก...

“พี่โฟนขา!! / พี่ฟอยย!! น้ำค่ะ!!”

“......................”  นักกีฬาทั้งสองทีมที่เดินไปฝั่งตรงข้ามกับที่พวกผมนั่ง  เพราะมีน้ำและกลุ่มเพื่อนทั้งสองทีมนั่งรออยู่....เสียงคนเชียร์ยังดัง ร้องเรียกชื่อกันไม่หยุด...

“.....................”

“......................”  กำลังจะหันไปชวนพี่พิงคุย ระหว่างรอดูครึ่งหลัง แต่สายตาพี่พิงกลับจ้องไปตรงหน้า  ผมไม่แน่ใจว่าโฟกัสตรงไหนระหว่างนักกีฬาทั้งสองทีม...

...ที่พี่พิงมอง ก็คงเพราะรู้สึกได้เหมือนผม ว่ามีบางคนในทั้งสองทีม กำลังมองมาที่เราอยู่...ทั้งเจ้าของผ้าเช็ดหน้าและเจ้าของปืนมือ...แต่ทำไมต้องพี่พิงต้องจ้องเขม็งขนาดนั้น หรือรู้จักกัน...

/ เขาบอกว่าทั้งสองคนแข่งกันเองเพราะแย่งหญิงว่ะ...แต่ใครวะ กูอยากเห็นหน้าจริงๆ..ที่ทำให้สองพี่น้องสุดหล่อ พ่อรวยแห่งตระกูล  ปุญไพรคชสาร แข่งกันเองขนาดนี้ /

“ ซอ “

“ ครับพี่พิง..”  รีบหันหาพี่พิงที่เรียกชื่อผม หลังจากที่ฟังพวกที่นั่งอยู่คุยกันเกี่ยวกับเรื่องสองพี่น้องนั่น...

“ ห้ามเข้าไปยุ่งกับพวกนี้เด็ดขาด...”

“พวกไหนครับ”  ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้พี่พิงเพราะเสียงที่ดังอย่างต่อเนื่อง พอจับใจความได้แต่ก็ไม่เข้าใจว่าพวกไหนที่พี่พิงสั่งห้าม...

“ สองพี่น้อง ปุญไพรคชสาร “


***  :pig4:  มาแล้วค่ะ ป่วยจนได้กับอากาศร้อนแปลก ๆ ปวดหัวมากค่ะ ตอนนี้ถึงได้ใช้เวลาแต่งตั้งสองวัน...ขอประทานอภัยอย่างสูงที่ทำให้หลายคนต้องรอ แต่ก็ต้องขอบคุณที่รอเน้อ...เรื่องราวชักจะวุ่นวาย น้องซอก็เริ่มเข้าสู่วังวนของคุณโอแล้ว เอาใจช่วยน้องด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 25-11-2013 21:03:25

เห้อออออ ท่าจะยุ่งนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 25-11-2013 21:04:30

คชสาร...อืมๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 25-11-2013 21:12:00

ฐานะใหม่หรูกว่าลูกจ้างเยอะเลยหนูซอ คริๆ
เจ้าสัว เราจะไม่เดา แต่อย่าให้เราผิดหวัง กับสิ่งที่คิดนะ ?? 555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 25-11-2013 21:17:43

พวกคชสารแดง??

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 25-11-2013 21:18:26

เปิดตัวแล้ว... เครื่องปรุงมาม่า หึหึ  o3

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-11-2013 21:23:16

 :katai1: :katai1: :katai1:


คุณโอ ช้างศึกสองตัวจะมาขโมยหงส์แล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 25-11-2013 21:27:23

เริ่มวุ่นวายขึ้นมาละ  รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 25-11-2013 21:32:14

กลิ่นตุๆลอยมา
อั๊ยหยา... ชักไม่สวยละ
 :m29:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 25-11-2013 21:38:55

เหมือนจะตื่นเต้นมากขึ้นอีกที่ได้มาเจอกับตระกูลที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกับคุณโอ
คงยังไม่รู้ว่าใครเป็นใครสินะ ..... รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 25-11-2013 21:41:57

 :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-11-2013 21:45:45

พี่โอขาาา
มีงานเข้านะคะ
มาเคลียด่วนนนน
สงสัยว่าลูกช้าง 2 ตัวมันอยากจะได้น้องค่ะ
เฮ้อวุ่นวายอีกแบ้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 25-11-2013 21:53:01

สองพี่น้องจากอีกกลุ่ม จะมาแย่งน้องซออีกใช่ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 25-11-2013 21:54:37

มาเรียนวันแรกก็เป็นเรื่องเลยนะน้องซอ 55555 ฝากพี่พิงดูแลน้องด้วยนะคะ

เจอคู่ปรับแบบนี้ คุณโอต้องมาเฝ้าเองล่ะมั้ง  :katai3:

ปล. ลอบยิง ใช้ ล นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 25-11-2013 22:13:18

เอาแล้วไง คุณโองานงอก ฮิฮิ
 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 25-11-2013 22:19:38

เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก... :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-11-2013 22:21:33

คุณโอถ้าจะนิ่งอยู่อย่างนี้ระวังศัตรูหัวใจนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 25-11-2013 22:24:52

เอาผ้าเช็ดหน้ามาให้เช็ดมือ ต้องคิดอะไรกับซอแน่ๆ เจ้าพี่น้องตระกูลช้างเนี่ย

ซอเริ่มมีใจกับคุณโอแล้วสินะ  :o8:

 :L2:  คนเขียนขอให้หายป่วยไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 25-11-2013 22:31:29

น้องซอระวังตัวด้วย พี่พิงน่ารัก หาคู่ให้พี่พิงด้วยสิคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 25-11-2013 22:33:31

มีแก๊งค์ใหม่โผล่มาแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-11-2013 22:45:35

สนุกค่ะ ชอบๆๆ บ้านของสองพี่น้องนี่คือที่มาลอบยิงเจ้าสัวใช่มั้ยนี่
น้องซอเป็นคนของบ้านนี้เต็มตัวแล้ว คุณโอ ฮิ้วๆๆๆ จะบอกคิดถึงก็ไม่บอก แอบปากแข็ง
กลับมาก็หอมแก้มน้องรัวๆๆๆ เลยนะคะ คนอ่านอนุญาติ (ได้ข่าวว่าแกคนนอกนะ นั่นเค้าผัวเมีย 555)
ตอนแรกคิดว่าน้องซอมีผู้ชายมาปิ๊งทีเดียวสองคนรวด อ่านไปอ่านมาชักเจตนาไม่ดี
แต่ก็ต้องมีปิ๊งบ้างแหละถึงต้องมาแข่งบาสแย่งกัน คุณโอขามาเร็ว ๆ น้องโปรยเสน่ห์เรี่ยราดมากค่ะ
พี่พิงดูเป็นคนดีม้ากมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-11-2013 22:53:59

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 25-11-2013 22:59:23

พี่พิง น้องคงไม่ยุ่งหรอกคะ แต่เรื่องมักจะลากน้องไปยุ่งเองเสมอๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 25-11-2013 23:15:31

คุณพระ!!!!สองคนพี่น้องนี่มันเป็นใคร หนอยยยยยยยริอ่านจะมาแข่งยาสแย่งน้องซอกัน หึหึ นอนหลับไปสักหลายๆตื่นไหม เผื่อฝันจะเป็นจริง 5555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 25-11-2013 23:18:01

งานนี้ต้องเกิดศึกครั้งยิ่งใหญ่แน่ๆ คุณโอคงต้องตามมาเฝ้าถึงมหาลัยแล้วละมั้งแบบนี้
น้องซอและพี่พิงน่ารักด้วยนะ >w<
รอตอนต่อไปค่าาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 25-11-2013 23:30:47

อัพต่อเลยได้ไหม~ ร้องทำนองเพลงอยู่ต่อเลยได้ไหม~


ง่าาา :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 25-11-2013 23:31:43

คุณน้องซอนี่ไปเรียนวันแรกได้เรื่องเลยนะเนี่ย เสน่ห์แรงเว่อ สงสัยคุณโอต้องปวดหัวอีกเยอะ แถมคนที่คิดจะจีบยังเป็นศัตรูกันซะอีก สนุกแน่งานนี้ :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 25-11-2013 23:46:01

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 25-11-2013 23:53:57

เอาแล้ว สงสัยจะงานเข้า  :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: CHOKUN ที่ 25-11-2013 23:58:20

ชื่อพ่อของคุณโอผิดหรือเปล่าอะเจ้าสัวศรัณย์มันพ่อน้องซอนิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-11-2013 00:06:23

อ้าว ใช่กลุ่มที่ส่งคนไปยิงพ่อคุณโอหรือปล่าวนะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 26-11-2013 00:24:33

โธ่ อยากจะให้น้องซอเรียนต่อที่บ้านจิงๆ
เอาออกไปข้างนอก พวกแมลง เหลือบ ไร มันเยอะ
พี่พิงจะไหวไม๊เนี่ย
สองคนนั้นคือ แกงค์คชสารช่ายม่ะ
แย่งน้องซอกันแน่เลย
ชาติหน้าตอนดึกๆเหอะ
ฮ่วยๆๆๆ พี่โอ รีบกลับมาด่วน ขอยาฆ่าแมลงด้วยค่ะ
เอามาฉีดเหลือบไรสองคนนั้น !! #โมโหๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 26-11-2013 00:49:32

สองพี่น้องนี่แย่งน้องซอ??

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 26-11-2013 07:13:46

“ สองพี่น้อง ปุญไพรคชสาร “ เดาว่ามาพร้อมกับหาเรื่องให้ซอ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 26-11-2013 07:21:33

เริ่มมึน ประชากรในเรื่องเพิ่มขึ้น ซอเอ้ยยย เจออีกเยอะแน่อ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 26-11-2013 07:24:40

ลูกของศัตรูยังไงก็ต้องเป็นศัตรู  อย่าได้นำความวุ่นวายมาให้เลย  พูดถึงสองพี่น้องคู่นี้แล้วเหมือนเห็นตัวร้ายที่นำความวุ่นวายมาเลย  หึหึ~~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 26-11-2013 07:51:17

 :L2:มาให้กำลังใจน้องซอ
อย่ากังวล
ชีวิตต้องสู้นะน้อง :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: FlOriN ที่ 26-11-2013 08:18:02

แอร้ยยย ระวังสองพี่น้องนั้นนะ
แลดูจะมาร้ายจริงๆ
ชอบๆพี่พิง ><
คุณโอรีบกลับมาดูแลน้องซอด่วนค่าาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 26-11-2013 08:24:54

สงสัยจะงานเข้า

ว่าแต่เข้่าซอหรือคุณโอล่ะเนี๊ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-11-2013 10:35:24

พี่น้องที่จะนำความวุ่นวายมาให้สินะ
น้องซอน่ารัก
ชอบตัวละครใหม่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 26-11-2013 10:39:07

ไอย๊ะ เสน่ห์แรงจริงๆ น้องซออออออ
ชอบจัง น้องซอเริ่มเรียนรู้จะอยุ่ในสังคมแล้ว กำลังปรับตัว น่ารักๆ

ส่วนคุณโอ คงคิดถึงน้องมากล่ะสิ 5555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-11-2013 11:48:55

สองพี่น้องคู่นี้จะสร้างปัญหาให้ซอไหมเนี่ย  แต่นามสกุลนี้ใช่พวกที่ลอบยิงเจ้าสัวของน้องซอหรือเปล่านะ o22

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 26-11-2013 12:43:43

น้องซอเสน่ห์แรกจร้าาาาาา......ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะจร้าาา


ป.ล. มาต่อไวๆนาาาาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 26-11-2013 13:10:58

ชักจะยังไงซะแล้วสิ เด็กน้อยเริ่มมองหาพี่โอแล้วเนี่ย~ :-[
พี่โอน่ะ ตัวไกลแต่เชื่อเถอะว่าไม่เคยให้น้องคลาดสายตาหรอก
หรือนี่จะเป็นแผนให้น้องคิดถึง หายไปโดยไม่บอกไม่กล่าว
รีบกลับมาเถอะ ไม่อย่างนั้นอาจจะมีหนุ่มๆให้ความสนใจน้องอีก
แต่จะมาดีมาร้ายอีกเรื่อง แต่ก็อุ่นใจที่มีพี่พิงอยู่กับน้องด้วย
ท่าทางพึ่งพิงได้สมชื่อ สารภาพว่าชอบพี่พิงซะแล้ว :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 26-11-2013 13:46:39

โอ ไปไหน มาเฝ้าน้อง!!!  :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 26-11-2013 18:32:00

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 26-11-2013 21:20:30

ยังน่าติดตามอย่างใกล้ซอเหมือนเดิม โอ๊ะๆ มีแย่งซอกันด้วย เฮียกลับมาไวๆล่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 26-11-2013 21:40:34

มาเรียนวันแรก เรื่องก้อเข้ามาหาคุณน้องซะแล้ววววว
สองพี่น้องนั้น เกี่ยวกับพวกคชสารที่มายิงเจ้าสัวป่าวน้าาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 26-11-2013 21:59:31

รอจ้าา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 26-11-2013 23:26:00

ตัวละครเพิ่มแล้ว

ท่าทางจะมีอีกคู่  เอ๊ะ! หรือ3P   55555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 26-11-2013 23:46:50

เสน่ห์ของหนูซอเหลือร้ายจริงๆ
ล่อหนุ่มๆมาติดหลายคนแล้วน๊าาาาาา  :-[
นายโอระวังไว้ให้ดีไม่ดูแล ไม่ทะนุถนอมน้อง ระวังไว้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 27-11-2013 11:56:09

 :เฮ้อ: เสน่ห์แรงน่าดูน้องเรา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 16 เริ่มเรียน _25/11/56 P.24
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 27-11-2013 14:21:53

ตัวละครใหม่ออกมาแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 27-11-2013 21:24:13

Part  17    :L2:


ผมกับพี่พิงขึ้นเรียนหลังจากที่นั่งต่ออีกซักพัก โดยที่เกมส์ยังไม่จบ...ตอนบ่ายอาจารย์ไม่เช็คชื่อและไม่มีการเรียนการสอน..ผมเลยเอาแลคเชอร์ที่จดไว้ขึ้นมาทำความเข้าใจกับพี่พิง...โชคดีตรงที่พี่พิงก็เรียนคณะเดียวกับผมมาก่อน...

“เข้าใจแล้ว...พี่พิงอธิบายเข้าใจง่ายกว่าอาจารย์อีก..”

“เห็นอย่างนี้พี่ก็เคยเป็นอาจารย์ฝึกสอนนะ”

“...ดีจัง สอนซอด้วยน้าครับอาจารย์...” 

“ ฮ่าๆๆ ได้เลย ถ้าเข้าใจยากจะตีก้นให้”  ผมกับพี่พิงนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งอยู่กับพี่พิงยิ่งรู้สึกว่าชีวิตมีสีสันดี..พี่พิงเล่าเรื่องต่างๆ ให้ได้รับรู้ ตั้งแต่การใช้ชีวิต  ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง ไปฝึกงานสนุกแค่ไหน....เวลาหมดไปกับเรื่องที่พวกเราคุยกัน..จนกระทั่งบ่ายสามจึงชวนกันกลับบ้าน..กะจะแวะซื้อขนมหน้ามหาลัยฯ ไปฝากบัวด้วย...

“ ซอ!”

“..................”  ..หันไปตามเสียงเรียก และพี่พิงที่กำลังจะเปิดประตูรถก็หยุดมองด้วยเหมือนกัน...อาจารย์ทัศนันท์...อาจารย์ที่เคยไปสอนตอนผมอยู่บ้าน...ผมยกมือไหว้อย่างที่เคยทำ.....

“เป็นยังไงบ้าง...ผมถามข่าวคุณกับโซตลอดเลย...สบายดีใช่ไหม..”

“ ครับ ซอสบายดี”

“คุณพูดแล้ว..??”

“ครับ ขอบคุณอาจารย์ที่เป็นห่วงซอ...งั้นจากนี้ฝากตัวด้วยนะครับ..”

“...ได้...ผมรับฝาก...”  สีหน้าอาจารย์ดูดีใจที่ได้ยินเสียงผม...ใบหน้าคมฉีกยิ้มกว้างจนผมต้องยิ้มตาม...แววตาที่ทอดมองก็เหมือนตอนที่ไปสอนที่บ้าน แต่ก่อนนี้ผมอาจจะอึดอัด แต่ตอนนี้เหมือนจะชินไปแล้วกับแววตาที่ต้องการสื่อความหมายบางอย่าง..ที่บางครั้งผมก็ไม่ได้อยากรับรู้...

ในที่สุดก็กลับถึงบ้าน ผมเข้าไปหาเจ้าสัวทันทีที่ถึง เพราะบัวบอกว่า เจ้าสัวสั่งไว้...ไม่มีอะไรมากไปกว่าถามไถ่การเรียนวันแรก มีเพื่อนหรือยัง เข้าใจบทเรียนไหม...ผมก็เล่าเรื่องวันนี้ให้ฟังรวมทั้งรสชาติไข่เจียวที่ได้ลิ้มลอง...ต่อจากผมก็เป็นพี่พิงที่ชักแถวกันเข้าไปพบเจ้าสัว...ส่งยิ้มให้พี่พิงก่อนจะแปะมือกันเปลี่ยนตัว....

“...วันนี้บัวทำขนมไว้ค่ะ เดี๋ยวบัวยกมาให้ทานไหมคะคุณน้อง...”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวซอลงไปทานข้างล่างกับพี่พิง...”

“..ดีจังเลยค่ะ คุณน้องมีคุณพิงอยู่บัวก็เบาใจ..”  บัวสะบัดกางเกงนักศึกษาของผมที่พึ่งถอด ก่อนจะส่งกางผ้าแพรสีดำให้...เธอดูสบายใจอย่างที่พูดจริง ๆ

“ ยังไงก็ไม่มีใครดีกับซอเท่าบัวหรอก “

“อย่าคิดอย่างนั้นสิคะ คนที่เขาจริงใจจะเสียใจ...บัวน่ะแค่เห็นคุณน้องสบายใจบัวก็ดีใจแล้ว”  แต่ถึงยังไงท้ายที่สุดคนที่จะเคียงข้างผมหนึ่งในนั้นก็ต้องเป็นบัว...


ครืดด!!  ครืดด!! ครืดด!!

“ ครับผม..”   กดรับโทรศัพท์ที่คุณโอฝากไว้ให้ ...ที่ตอนนี้สั่นอยู่บนโต๊ะที่ผมกับพี่พิงกำลังนั่งกินขนมบัวลอยกันอยู่...เบอร์ที่โทรเข้ายังไม่ได้ถูกเมมชื่อ...ใครกันจะรู้เบอร์นี้นอกจาก....

/..ทำอะไรอยู่.../

“ กินขนมครับ”  นึกแล้วเชียว...เสียงฝั่งนั้นดูอึกทึก....เหมือนรถวิ่งไปมาอยู่ตลอด...ถ้าเป็นอังกฤษ ตอนนี้ก็คงจะเกือบเช้าแล้ว....

/..ฉันกำลังจะขึ้นเครื่อง.../

“ ครับ...”  มองหน้าพี่พิงที่ส่งยิ้มล้อเลียนให้  อะไรกัน...ก็แค่หยุดกินบัวลอยตามมารยาท แล้วก็ใช้มือเขี่ย ๆ ดอกกุหลาบที่อยู่บนโต๊ะเล่นก็เท่านั้นทำไมต้องมาล้อเลียนด้วย...ค้อนให้พี่พิงก่อนจะฟังต่อ....กำลังจะขึ้นเครื่องแสดงว่ากำลังจะกลับหรือจะไปไหน...

/  รอผมอยู่รึเปล่า /

“..........................”

/ …ว่าไง ถ้าผมกลับไปจะรอรับรึเปล่า.../  เสียงทุ้มที่ซักไซ้ทำให้จังหวะหัวใจเต้นผิดปกติขึ้นมาอีกแล้ว...แล้วจะให้ผมตอบยังไง  เพราะดูเหมือนว่าอีกคนจะรอฟังคำตอบอยู่...

“ รอ...ก็ทุกคนก็รอครับ...”

/ ผมถามแค่คุณคนเดียว...ภรรยาผมรอผมกลับไปรึเปล่า..ตอบผมสิ../

“...ไม่ใช่...ถ้าจะพูด..แบบนี้ก็แค่นี้ นะครับ...”  ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ผมก็เผลอเด็ดดอกกุหลาบซะคอพับไปแล้ว...พูดออกมาแบบไม่กระดากเลยรึไง ภรรยา...ยังไงผมก็เป็นผู้ชายนะ...

/ แล้วรอรึเปล่า /

“ ก็บอกไปแล้ว ว่าทุกคนรอ...ก็รวมทั้ง ผม ด้วย”  ถามมาแบบเสียงนิ่ง ๆ คล้าย ๆ เริ่มมีอารมณ์เลยตอบแบบกลาง ๆ ...พูดดี ๆ อย่างนี้ก็ดี ไม่อยากให้ต้องมาขู่หรือบังคับอะไร...

/ ก็ดี...ซอ../

“..ครับ...”   ทำเสียงอย่างนี้อีกแล้ว...ทำไมเวลาไม่ได้เจอกันต้องมาทำเสียงแปลก  ๆ จากตอนที่เห็นหน้ากันด้วย...มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก และพูดอะไรไม่เป็นไปเลย...

“ ผมอยากกลับไปหาคุณเร็ว ๆ นะ “

ผมยังอึ้งเล็ก ๆ หลังจากที่อีกฝ่ายพูดเสร็จก็วางหูไปไม่บอกกล่าว...ค่อย ๆ วางโทรศัพท์ลงพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่พิงที่จ้องดอกกุหลาบที่คอหักอยู่ในแจกันเพราะฝีมือผม

....ผมจะปิดโทรศัพท์แล้ว....

                                     ********************************************

เสียงนาฬิกาปลุกแผดเสียงอยู่ข้าง ๆ หู ทำให้ผมต้องคว้ามือไปกดปิด...แต่...สิ่งที่สัมผัสได้ไม่ใช่แค่นาฬิกาปลุก...มันเหมือนผิวเนื้อคน...ใช้มือคลำ ๆ ทั้งที่ตาก็ยังไม่ลืม...ทำไมเหมือนนิ้วผมถูกงับ ๆ กัด ๆ และชื้น ๆ ด้วย...

“.....จะคลำอีกนานไหม...”

“.....คุณ..คุณโอ!....”

“ จะไปไหนเล่า..”

“  คือ ขอโทษครับ!..ปละ ปล่อยเถอะ ผมต้องไปเรียน..”   ลืมตาทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มคุ้นหู แล้วรีบหันมองด้านขวามือของตัวเอง...มือผมตอนนี้ถูกปากคุณโองับอยู่...รีบดึงออกและเด้งตัวลุกขึ้น แต่ก็ไม่ทันแขนแข็งแรงที่คว้าเอวผมไว้ก่อน....จนต้องใช้มือดันแผงอกกว้างนั่นไว้...คุณโอยังอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตและกางเกงทำงานอยู่เลย...

“ ไหนว่าจะรอผม กลับมาก็เห็นนอนฝันไปแล้ว..”

“ก็...มันดึกแล้ว..เลยไม่รอ...ผมมีเรียนเช้าครับ ป่านนี้พี่พิงคงจะแต่งตัวเสร็จแล้วแน่ ๆ “  พูดไปก็แกะมือปลากหมึกออก...ถึงจะรู้สึกแปลก ๆ ที่โดนแอบย่องเข้าห้องมาอย่างนี้ก็เถอะ...

“ผมง่วงมากเลย...อย่ามาโกหก วันนี้คุณมีเรียนสิบเอ็ดโมง นี่พึ่งแปดโมงเช้า...นอนอีกนิดนะอยู่แบบนี้อีกหน่อยไม่ได้รึไงครับ...คุณภรรยา..”

“..คุณโอ!..”

“ ก็บอกให้นอนนิ่ง ๆ ไง  ก็แค่ให้ผมหลับก่อน...เมื่อคืนปากคุณนุ่มมากเลย...ทำให้ผมนอนไม่หลับ...”

“.....คุณ ทำอะไร!..........”  ...ถามออกไปกับคำพูดกำกวม....ทั้งดันหน้าอก ทั้งแกมือออกจากช่วงเอว...แต่ก็ไม่ได้ผลซักทาง...ถอนหายใจ ก่อนจะกรอกตามองแพดาน...ยอมอยู่นิ่ง ๆ ...คนที่พูดหลับตาลงและนิ่งไป....แขนก็ยังกอดเอวผม จมูกโด่งหายใจรดซอกคอผมอยู่....คงจะมาถึงกลางดึก...ถ้าเปิดประตูคอนเน็คที่ก็ถึงห้องตัวเองแล้วแท้ ๆ ยังจะมาแวะห้องผมอีก....แล้วสรรพนามที่เรียกเนี่ย ผมจะห้ามได้ยังไง...ใครมาได้ยินมันคงไม่ดีแน่ ๆ

“.........................”

“.........................”   คุณโอนิ่งสนิทไป และลมหายใจก็เริ่มเข้าออกสม่ำเสมอ....ผมหันมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้นำ พยัคฆราช คงเป็นครั้งแรกที่ได้มองใกล้ๆ  อย่างนี้...ใบหน้าเนียนสะอาด..คิ้วเข้ม ริมฝีปากยังสีสดอยู่แม้จะสูบบุหรี่...กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ได้กลิ่นจากผมนุ่มที่ถูกตกแต่งจากเจลใส่ผมรู้สึกว่ามันหอมดี...

...บ้าไปแล้วสิ...มานอนพิจารณาอะไรบนเตียง...ที่สำคัญ..คนข้าง ๆ นี่ก็หลับไปแล้ว...ผมก็ควรจะลุกขึ้นสิ...

“...................” ค่อย ๆ ขยับแขนแข็งแรงนั้นออกจากเอวตัวเอง...ก่อนจะเอาหมอนข้างมาให้กอดแทน....ห่มผ้าห่มให้อีกนิดนึงก็ได้...

ก๊อกๆๆ

“ คุณน้องคะ เอ่อ..”

“ตื่นขึ้นมาก็เห็นมานอนแล้ว สงสัยจะเดินไม่ถึงห้อง”  ผมพูดกับคนที่เปิดประตูเข้ามาหลังจากเคาะแล้ว...

“งั้นคุณน้องไปอาบน้ำเถอะค่ะ...วันนี้คุณพิงจะพาไปเดินห้างก่อนเข้าเรียน...จะพาไปซื้อหนังสือค่ะ”

“ครับ บอกพี่พิงรอซอแป๊บครับ”  พี่พิงบอกผมตั้งแต่เมื่อวานแล้วก็เลยต้องตื่นเช้า แต่ตื่นมาดันเจอคนนอนดึกอีก...
ผมจัดการตัวเองภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ออกมาก็ยังเห็นร่างสูงนอนหลับอยู่ท่าเดิม...คงจะเพลียไม่น้อยถึงได้หลับสนิทขนาดนี้...ปล่อยให้นอนอยู่นี่ละกัน

“มาแล้วเหรอ..มา ๆ” ...เดินลงมาข้างล่างก็เห็นพี่พิงกำลังจิบกาแฟอยู่กับเจ้าสัว...

“เจ้าสัวตื่นเช้าจังครับ”

“ชินแล้ว...ฉันตื่นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร...แล้วเจ้าเสือล่ะเห็นมั่งไหม..เห็นว่ากลับมาตั้งแต่เมื่อคืนไม่บอกกล่าวใคร..”

“..คือ...”  จะบอกว่ายังไง...ว่านอนอยู่ในห้องผม...

“ บอกครับเจ้าสัว...”

“งั้นเหรอ ฮ่าๆๆ...แล้วตกลงอยู่ไหน...”  พี่พิงพูดแล้วมุ่ยปากมาทางผม  เจ้าสัวถึงกับหัวเราะแล้วหันมาพูดเหมือนหยอก...ทำอย่างนี้มันก็ยิ่งรู้สึกหน้าร้อน ๆ เข้าไปกันใหญ่...สรุปว่ากำลังรุมแกล้งผมกันอยู่ใช่ไหม...

“..อยู่..ในห้องซอครับ...”

“..งั้นเหรอ...สงสัยจะเข้าห้องผิด ห้องใกล้กันนิเนอะ..”  ผมได้แต่ยิ้มแบบไม่เต็มที่ให้เจ้าสัว  ผมไม่รู้เลยว่าเจ้าสัวรู้เรื่องของผมกับคุณโอแค่ไหน แล้วถ้ารู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น...จะคิดยังไง..และจะยังเมตตาผมอย่างนี้รึเปล่า...


เสียงประกาศดังเป็นระยะภายในห้างดัง ผมกำลังเลือกหนังสือที่จะใช้เรียน.....พี่พิงเลือกเสร็จแล้วก็ไปยืนอยู่ตรงชั้นหนังสือกีฬา ส่วนผมก็เลือกต่อเป็นพวกอ่านเสริม...จะได้เห็นวิธีหลากหลายนอกจากที่เรียน....

“ สูงจัง “

“.................”   

“ มีบันได” 

“ขอบคุณครับ”  ผมรับหนังสือที่หมายตามาไว้ในมือ หลังจากมีคนใจดียื่นมือไปหยิบให้...ก่อนจะชี้มือไปที่บันไดเล็ก ๆ ด้านขวามือที่ผมยังไม่ได้มอง....

“....................”

“...คุณ นั่นเอง....”  ส่งยิ้มให้คนที่ยืนล้วงกระเป๋ามองผมอยู่....เป็นคนเดียวกับที่ให้ผ้าเช็ดหน้าผมตอนนั้น....อีกคนแค่ยิ้มให้น้อย ๆ  แต่ก็ไม่พูดอะไร...ผมก็ไม่รู้จะคุยอะไรเหมือนกัน...เล่นมายืนจ้องกันอย่างนี้...

“ ....................”

“งั้นผมขอตัวนะครับ..”

“..คุณคงเป็นคนของพยัคฆราชสินะ..”

“.......................”  หันมองตามเสียงที่จู่ ๆ ก็พูดขึ้นมา....พยัคฆราช...ผู้ชายคนนี้รู้จักได้ยังไง....

“ ....ซอ...”

“ พี่พิงครับ ซอเลือกหนังสือได้แล้ว “   พี่พิงเข้ามาหา สายตาจ้องมองผู้ชายร่างสูงที่ยังยืนนิ่งอยู่ข้างชั้นหนังสือ....

“ ถ้าเลือกได้ก็ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวสาย”

“ ลงทุนกันจังนะครับ ท่าจะเป็นของสำคัญ”

“ครับ...สำคัญมาก...เพราะถ้าหากเกิดรอยขีดข่วนหรือพวกมดแมงมาตอมให้มัวหมอง...ก็คงต้องฆ่ายกลังครับ….ซอไปเถอะ..”

“กล้าดียังไง!!”

“อย่านะ!!”  ผมขยับเข้าไปจับแขนผู้ชายคนนั้นด้วยความตกใจ เพราะจู่ ๆ ก็คว้าข้อมือพี่พิงไปบีบซะแน่น....แต่คนที่ถูกทำร้ายกับยืนนิ่งจ้องตาไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บ ...ถ้าเทียบตัวแล้วพี่พิงกับผู้ชายคนนี้ก็คนละไซส์....

“…กล้าเสมอครับ...คุณสเตฟาน ปุญไพรคชสาร...กล้ามากกว่าที่พวกคุณคิด ถ้ายังไม่เลิกเล่นกับไฟ..”

“ พี่พิงครับ…ปล่อยนะไอ้บ้า!!”  กลายเป็นผมที่ใจไม่ดี เพราะถึงพี่พิงจะไม่ร้องว่าเจ็บ แต่แขนที่ถูกผู้ชายคนนั้นบีบเป็นรอยน่ากลัวและดูเหมือนจะถูกบีบแน่นขึ้นไปอีก...ผมมองหาคนที่พอจะช่วยได้แต่ตอนนี้ในร้านหนังสือเงียบเหลือเกิน....

หมับ!

ปึก!

“หึ...  ฝีมือดีนี่...เฝ้าไว้ดี ๆ นะ ฝากบอกเจ้าสัวของคุณ พร้อมกับผู้นำพยัคฆราชด้วย....ว่าแกงค์คชสารแดง..คิดถึงมาก แล้วว่าง ๆ จะไปเยี่ยม” ในที่สุดแขนพี่พิงก็ถูกปล่อย  แต่มือเรียวนั่นกลับยื่นมาคล้ายกับจะแตะต้องตัวผมแทน... แต่ก็ช้ากว่าพี่พิงที่เคลื่อนตัวมายืนขวางผมไว้พร้อมกับปัดมือนั่นออกจนอีกคนเซไป...

“ หึ ๆ ..ถ้าคุณยังตอแยอยู่อย่างนี้ ไม่ช้าไม่นานพยัคฆราชคงได้คิดถึงพวกคุณเหมือนกัน...จะทำอะไรอย่าให้คนอื่นเขาอ่านเกมส์ออกสิ....กะจะบีบหัวใจของพยัคฆราช  ด้วยวิธีอย่างนี้.....คุณยังเด็กมาก...จนไม่คิดว่า...เพียงแค่คุณล้ำเข้ามาในเส้นที่ถูกขีดกั้นไว้  คชสารแดงทั้งแกงค์ ก็แหลกเป็นผุยผงแน่....เพราะคนที่บดขยี้พวกคุณไม่ได้มีเพียงพยัคฆราช...หาข้อมูลหน่อยนะครับก่อนจะทำอะไร...แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าพวกคุณมันก็แค่มดแมง หรือไม่จริง”

“แกมัน!!!”

“อย่านะ!!หยุดระรานคนอื่นซักที!! ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไร...แต่หยุดซะ...เป็นคนที่คนอื่นเกลียด...มันไม่มีความสุขหรอก.!!.”  ไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากไหน วิ่งเอาตัวเข้าขวางผู้ชายที่เดินเข้าหาพี่พิง....ก่อนจะพูดตะคอกออกไปเสียงดัง....คนที่เดินหยุดชะงัก... จ้องหน้าผมแล้วนิ่งไป....

“.......................”

“พี่พิง...เจ็บไหมครับ..”    ทิ้งให้ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่อย่างนั้น ...ผมฉุดมือพี่พิงให้เดินออกจากร้าน....ข้อมือขาวเป็นรอยเขียวช้ำขึ้นมาอย่างน่ากลัว...

“ไม่เป็นไรหรอกครับ..ถ้าไม่จำเป็นอย่าห่างพี่นะ”

“ครับ..”   ผมไม่รู้ว่าถ้าเกิดสู้กันใครจะชนะ แต่สายตาไม่มีใครยอมใครทั้งคู่....แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เป็นห่วงพี่พิงเหมือนกัน เพราะขนาดตัวที่ต่างกันของทั้งสองคน...

“พี่ซอ!”

“...............”

“พี่ซอจริง ๆ ด้วย!”

“...ซูกัส....”   หันมองตามเสียงเรียกก่อนจะมองเห็นคนที่ผมไม่ค่อยอยากจะเห็น....คนที่เข้าไปแทนที่ผม และแย่งทุกอย่างไปแม้กระทั่งความรัก...ผมรู้ว่าซูกัสไม่ผิด...ผมคิดอิจฉาเธอไปเอง...ซูกัสเข้ามาจับแขนผมอย่างดีใจ...

“..พี่ซอ...พูดแล้วจริง ๆ ...แสดงว่าเรื่องที่คุณพ่อเล่าให้ซูกัสฟังก็เป็นความจริงสิคะ!...”

“...เรื่อง อะไร...”  ...แต่พอได้ยินเสียงผมพูดเธอก็ค่อย ๆ ปล่อยแล้วพูดถึงคุณพ่อ...ผมใจหายเมื่อสีหน้าเธอเริ่มเป็นจากดีใจเป็นยิ้มเหยียด...แล้วริมฝีปากเคลือบลิปสีสดนั่นก็ค่อย ๆ ระบายยิ้มแล้วตวัดหางตามองผม...อะไรกัน...

“พี่ซอไปอยู่บ้านศัตรู!!เพียงเพราะอยากเอาชนะคุณพ่อ.!.บอกซูกัสสิคะว่าพี่ซอไม่ได้ไปอยู่พยัคฆราชจริงๆ  ถ้าใช่ก็เท่ากับหัก
หลังคุณพ่อ หักหลังพวกเราพี่น้อง!”

“ ..ซูกัส หยุดนะ!!..”   หักหลังเหรอ.....ตวาดใส่หน้าน้องสาวที่มายืนเสียงดังใส่ผมจนคนแถวนั้นเริ่มมอง....เธอรู้อะไรแค่ไหนกันถึงมีสิทธิมาว่า...ซูกัสเบิกตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะทำกริยาอย่างนี้ได้....ผมยอมและเสียสละมากเกินไปจนเคยตัวกันแล้วสินะ...

“...จริง ๆ สินะ..ที่พ่อบอกว่า...พี่ไปนอนให้ท่าผู้นำพยัคฆราชถึงบ้าน กะคั่วทั้งพ่อทั้งลูก!! พี่มันเลว!!”

เพี๊ยะ!!!

“.......................”   เสียงฝ่ามือฟาดลงบนแก้มใสของน้องสาวผม....แต่ไม่ใช่ผมกลับเป็นพี่พิงที่ดันผมออก....แววตาจากดวงตาเรียวจ้องมองซูกัสเหมือนกับจะฉีกเนื้อเถือหนังออกมาได้...

“คนที่ใช้คำพูดต่ำ ๆ อย่างคุณ..กรุณาอย่าเอื้อนเอ่ยชื่อของพยัคฆราชให้มัวหมองเลยครับ...”

“กรี๊ดดดดดด!! แกกล้าดียังไงมาตบฉัน แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!! พี่ซอ! พี่กล้าปล่อยให้ไอ้บ้านี่ตบน้องได้ยังไง!...หรือมันเป็นผัวพี่อีกคน!!”

เพี๊ยะ!!!

“หุบปากซะ!...แล้วออกไปจากตรงนี้...เธอควรจะรู้อะไรให้ดีกว่านี้ก่อนที่จะมาชี้หน้าด่าคนอื่น...ทำตัวให้สูงกว่าคนอื่นเขาถึงจะว่าเขาได้...เป็นลูกคนเลว...ก็ไม่จำเป็นต้องเลวตาม!!...ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะ...ว่าพี่เกลียดคุณพ่อมาก!!”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!”

ผมเดินออกมาไม่สนใจคนที่ยืนกุมแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง  ข้างนึงจากมือพี่พิง  และอีกข้างจากมือผมเอง....วันนี้มันวันอะไร...ทำไมเจอแต่คนที่จ้องจะทำร้ายความรู้สึก...และทำร้ายกัน...

“..ซอ...ไม่เป็นอะไรนะ....”

“ ไม่..ฮึก..ซอไม่เป็น ไร...ฮึก ฮืออ ไม่ เป็นอะไร!!”

พี่พิงกอดผมไว้....หลังจากที่มาถึงรถแล้ว...ความรู้สึกมันอัดแน่น...ที่ร้องไห้คราวนี้แตกต่างจากทุกครั้ง...ที่ผ่านมาผมร้องไห้เพราะความเสียใจที่คุณพ่อไม่รัก  และร้องไห้กับโชคชะตาตัวเอง...แต่ครั้งนี้ร้องไห้เพราะความคับแค้นที่อยู่ในอก...ร้องไห้เพราะเจ็บใจ...และความเกลียดชังที่มันเริ่มจะท่วมท้นขึ้นมา....ผมจะเอาน้ำตาพวกนี้...ทำให้ตัวเองเข้มแข็งและยืนอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น...จะเลิกกลัว...นับจากนี้...


***  :pig4:  มาอีกตอนแล้วค่ะ...ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้...หนทางยังมีอีกมากมายให้น้องซอให้ฝ่าฟัน อย่างน้อย ๆ บรรยากาศระหว่างหนูซอกับพี่โอก็ดีขึ้นแล้วใช่ไหม...ยังไงซะก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 27-11-2013 21:30:10

^
^
^
 :z13: :z13: :z13: พร้อม + เป็ด แล้วไปอ่านนนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 27-11-2013 21:41:11

อ่าว อีซูกัส!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-11-2013 21:43:10

น้องซอเข้มแข็งไว้นะ ทำไมพ่อถึงร้ายกาจกับน้องซอขนาดนี้
ซูกัสเธอทำร้ายจิตใจพี่ของเธอเองเกินไป ไม่ชอบนางอย่างแรง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 27-11-2013 21:46:50

ซูกัสตอนแรกคิดว่าไม่น่าแย่ แต่สุดท้ายคงหาผู้หญิงดีๆในนิยายวายยาก (เกี่ยวมั้ยนั่น 555+) กล้าว่าซอนะ ทั้งๆที่เห็นว่าอยู่ที่บ้านซอต้องโดนอะไรบ้าง แค่ฟังอิลุง (พ่อมันอ่ะ...) มานี่ คือตามนั้นทุกอย่างคิดเองไม่ได้เลย จะสะใจมากถ้าสุดท้ายปรากฏว่านู๋ซูกัสไม่ใช่ลูกอิลุงหรอก เป็นลูกชู้ แต่เนื่องว่าอิลุงอยากได้ลูกสาวคนเล็กมาก เลยจัดให้ซะ เหอะๆ โหดไปมะ ไม่หรอก กะลังดีเนอะ หึหึ  o3

มายุ่งมาร้ายใส่กันเยอะๆ ระวังเสียใจน้อยใจจะกลายเป็นแค้น แล้วแค้นจะเป็นแรงผลักดันให้ ร้าย นะเทอว์ๆทุกคน  :a2:

รออ่านต่ออออออ  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 27-11-2013 21:47:20

นี่คือความคิดของคนเป็นพ่อกับน้องเหรอเนี่ย น่าสะพรึงมาก ไม่มีสามัญสำนึกเลย
ศัตรูที่ว่าน่ารังเกียจ ยังไม่น่าขยะแขยงเท่าพ่อกับน้องสาวสองคนนี่เลย
พิงมีซัมซิงกับคชสารแน่ๆเลย เดาล้วนๆ
คุณโอคิดถึงคุณภรรยามาก จงใจเข้าผิดห้องละสิ 55555555
 :L1: คนเขียน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 27-11-2013 21:48:44

สมน้ำหน้า :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 27-11-2013 21:51:47

โอ้ยยย อยากอ่านอีก 3 กระบุงโกย !!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 27-11-2013 21:57:01

อะไรกันนักหนา  :katai1: :katai1: :katai1:


แต่ไม่รู้คิดไปเองเปล่าว่าแอบเห็น อีกคู่รำไรๆ

ส่วนซูกัส ลึกๆเราเชื่อว่ารักพี่ แต่ก็นะถูกเลี้ยงมาแบบลูกเทวดา เลยไม่ค่อยได้ใช้สมองเท่าไหร่ พ่อว่าอะไรก็ว่าตามชูคอ เหยียดคนอื่น ตามการอาบรมเลี้ยงดู


แต่น้องซอก็เก่งมาก สะใจพี่มาก แค่นี้ยังจิ๊บๆยังต้องเจออะไรอีกเยอะเลยเข้มแข็งเข้าไว้นะ ส่วนอิคุณโอ หยอดจังนะ คึคึ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 27-11-2013 21:57:15

นังเด็กนี่ สมควรโดนตบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-11-2013 22:01:10

อิน้องเวรนึกว่าดี คุณโอต้องรักน้องซอมากๆนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 27-11-2013 22:03:32

ซูกัสนี่น่าถีบนะ.  :m16:
แหมมมม ตัวเองดีตายเลยแม่คุณ
คุณโอมาโอ๋น้องหน่อยเร็ว  น้องร้องไห้อีกแล้ว
ชอบพี่พิงจัง. ปกป้องน้องได้ดีมาก.  :katai2-1:
แล้วก็กับพ่อหนุ่มคชสารคนนั้นน่ะ แอบมีซัมดิงกันเปล่า. แอบเชียร์อยู่นะ 
 
รอตอนต่อไปค่า. ><~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 27-11-2013 22:04:27

ซอน้อยสู้ๆ คุณโอเริ่มกลายเป็นหนุ่มขี้อ้อนแล้วสิอิอิ
จะบอกว่า เราจิ้นสเตฟานกับพี่พิงอ่ะ555 รอจ้าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 27-11-2013 22:09:11

ว่าแล้วว่านังซูกัสต้องร้าย ก็เพราะเกิดมาแย่งทุกอย่างของซอไปนี่นะ
ส่วนอีตาสเตฟานนี่ กลัวจะมาตกร่องป่องชิ้นกับพี่พิงเสียจริง
รอตอนต่อไปค่า เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 27-11-2013 22:10:29

อ้าวอีกัส แบบนี้มันน่านัก :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 27-11-2013 22:10:54

น่าจะตบนางอีกซักดอกสองดอกนะคะ
 :katai1: :katai1:

เจอศัตรูตามชื่อตอนจริงๆ ไม่แค่หนึ่ง แต่นี่มาพร้อมกันสองคนด้วย  :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 27-11-2013 22:12:04

ขอแบบซอกับพี่โอิ หวานๆกันหน่อย  :hao7: อย่างน้อย ถ้าภายในแข็งแกร่ง ภายนอกจะได้ไม่รุกรานได้ง่าย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-11-2013 22:12:37

น้องซูกัสร้ายเหรอเนี่ย ไม่น่าเลย :beat:
ปรบมือรัวๆให้น้องซอ เก่งขึ้นมากเลย อย่าไปยอมค่ะ ยอมแค่คุณโอคนเดียวพอ ว่าแต่ยอมอะไร :haun4:
พี่พิงมีคู่แน่เลย แต่จะใช่อย่างที่คิดหรือเปล่าไม่รู้ ก็พี่พิงน่ารักนี่นา อยากให้มีคู่บ้าง :z1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 27-11-2013 22:35:33

ชอบซอโหมดนี้มาก ลุยมันเข้าไปเอาให้แหลก
เลิกอ่อนแอ สู้มันเข้าไป น้องซอของช้านนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 27-11-2013 22:40:21

อ้าวซูกัส ผู้หญิงน่ะมีสมองนะ ทำไมเธอไม่รู้จักใช้ล่ะ





:กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 27-11-2013 22:47:02

ยัยเด็กผี ซูกัส :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Pakarang ที่ 27-11-2013 22:54:47

อ่าว ปากหรอคะอีซูกัส
น่าโดนตีนนัก!!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 27-11-2013 23:01:01

ติดตามแบบเกาะติดเลยครับ  ขาดไม่ได้แล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-11-2013 23:07:38

น้องซอกำลังเสียใจคุณโออยู่ไหนมากอดปลอบน้องหน่อยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 27-11-2013 23:10:55

สู้ๆนะน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 27-11-2013 23:42:31

ซอสู้ ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-11-2013 23:51:36

น้องซอเริ่มหลุดพ้นแล้ว และเริ่มเข้มแข็งขึ้น คนอ่านดีใจจริง ๆ ค่ะ
คุณโออ้อนเมียตัลหลอด น้องซอก็ทำซึนตัลหลอด เค้ามาถึงก็มาหาหนูคนแรกเลยนะ คิดถึงมากๆๆๆ
ท่านเจ้าสัวเค้ารู้เรื่องไปถึงไหนๆ แล้วซอเอ๊ย ที่จริงทุกคนก็รู้เหอะ 555
พี่พิงเท่ห์จัง แกมีคู่มั้ยนิ อยากให้มี สเตฟาน ดูร้ายจัง แต่ก็คงเทียบบารมีบ้านคุณโอไม่ได้หรอก
ที่อึ้งไปตอนโดนน้องซอว่า อย่าบอกว่าจะปิ๊งซอขึ้นมาจริงจัง
กีสสสสสสสสสสสส นังเด็กซูกัส ชั้นเกลียดแก เลวจริงอะไรจริง ได้ทุกอย่างไปยังไม่รู้จักพอ
แต่ก็ขอบคุณมากที่ทำให้ซอเข้มแข็งขึ้น

ขอโดดถีบอีซูกัสที  :z6:

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 27-11-2013 23:52:47

ทำไมยัยน้องซูกัสพูดแบบนี้  :beat: นิสัยเสียเหมือนพ่อเลย สงสารน้องซอ  :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-11-2013 00:14:34

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 28-11-2013 00:35:13

 :beat: :beat: :beat: อิน้องเลวว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 28-11-2013 01:04:39

ซูกัสร้ายมากเป็นนางอิจฉาสมบูรณ์แบบจริงแท้ รับนิสัยไม่ดีของพ่อ-แม่มาหมดเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 28-11-2013 01:09:11

ได้กลิ่นคู่สเตฟานกับพี่พิง มีลุ้นป้ะเนี่ย คึคึ

ส่วนนังซูกัส เจอแค่นี้ยังน้อยไป ตรบมันเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 28-11-2013 01:19:15

นังเด็กนรกนี่นะ...แก้มซ้ายขวาโดนไปละอยากประทับกลางหน้าบ้างเอาให้ดั้งหักไปเลย :katai1:
 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 28-11-2013 01:21:54

น้องซอคะ ทำไมหนูถึงตบ...ตบแค่ทีเดียวล่ะค่ะ ปากดีแบบนี้น่าจัดไปชุดใหญ่ :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 28-11-2013 01:29:12

สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง
สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง
สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง
สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง
สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง. สเตฟาน-พักพิง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 28-11-2013 02:28:32

น้องงงงซออออ ทำดีมากกกก นังซูกัสน่าโดนมากกว่านี้ แต่ก้นะ ตบไปอย่างนั้น ถ้าพ่อสุดเลวรุ้จะเป็นยังไง :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 28-11-2013 06:52:06

สงสารซออ่า
ซูกัสนี่เลวได้พ่อมาก
เสียดายซอน่าจะตบให้มากกว่านี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-11-2013 07:04:59

อีเด็กนี่มันหน้าเอาเท้ากระแทกหน้า
สงสารซออ่า คุนโอมาโอ๋น้องเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 28-11-2013 07:14:55

น้องซอขารอบตัวหนูอันตรายเยอะนะคะระวังด้วย  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 28-11-2013 07:35:25

อิคุณโอนี่ยึดคติหยอดวันละนิดจิตแจ่มใสหรอฮะ  ส่วนซูกัสนางช่างแตกต่างจากพี่ของเธอทุกคนเลยนะเลวมากสงสัยรับเชื้อพ่อมาเยอะ  แต่เรานึกว่าจะมีคนจิ้นพักพิงกะอิสองพี่น้องช้างแดงซะอีกเราจิ้น3Pนะฮ่าฮ่า  เป็นกำลังใจให้คนแต่งคัฟรอติดตามต่อปายยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 28-11-2013 07:58:15

 :L2:  ให้กำลังใจน้องซอ
น้องซอเข้มแข็งมากกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: duaenmaysa ที่ 28-11-2013 08:10:10

จริงๆ คู่พี่พิงเนี่ย....ต้องมีซัมธิงกับหนุ่มๆช้างแน่ หึหึหึ  :z1:
3P ก็ได้นะคะ จะปักธงเชียร์  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 28-11-2013 10:17:02

ซอร้องไห้อีกแล้ว คุณโอไปไหนคะอย่ามัวแต่นอนมาจัดการด่วนๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 28-11-2013 10:29:16

ชะนีในนิยายวายหากไม่น่ารักมากก็น่าเอาลิ้นออกมาแล่อย่างนี้สินะ โอขาช่วยซอด้วย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 28-11-2013 11:05:58

สมมมมมมมมมมมมมมมม ซูกัส //กล้ามาว่า ซอ ได้ไง 555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 28-11-2013 11:42:27

ตบซูกัสแม่มมมมมม!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 28-11-2013 11:42:39

จ้องจะทำร้ายกันจังนะ ทั้งครอบครัวและคนอื่นที่ไม่รู้จักกัน
ถ้าน้องซอร้ายอย่ามาว่ากันนะ เพราะแต่ละคนผลักดันกันเหลือเกิน
อย่าลืมว่าน้องซอก็สายเลือดเสือเหมือนกันนะ o18
แต่กว่าจะถึงมือน้องซอ ผ่านด่านผู้คุ้มกันทั้งหลายแหล่ก่อนเถอะ
แม้ไม่ใช่ลูกใช่หลานแต่ก็เห็นแววว่าจะเป็นแก้วตาดวงใจของใครหลายคน
โดยเฉพาะสามี...... :o8: ดูท่าว่าจะหวงน่าดู
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ แอบเขินแทนน้องซอล่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 28-11-2013 13:35:51

ซอต้องเข้มแข็งแบบนี่สิ    สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 28-11-2013 15:18:08

อยู่กับพ่อก็เลยเลวตามพ่อ
ซอสู้คนเป็น ชอบๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 28-11-2013 16:55:09

ท่าจะต้องราวีกันอีกนาน :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-11-2013 18:48:36

ซูกัสปากวอนโดนตบอีกหลายๆที
แหม่ คุณโอเรียกน้องซอซะน่ารักเชียว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 28-11-2013 19:11:09

วาทะเด็ด.... เป็นลูกคนเลว ไม่จำเป็นต้องเลว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 28-11-2013 19:51:15

 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 28-11-2013 21:42:28

อ้าว อิซูกัส นึกว่าจะดี อิเด็กบ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 29-11-2013 12:41:34

 :z6: อิกัสสสส!!! นุ้งซอตบมานนน!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 17 เจอศัตรู _27/11/56 P.26
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 29-11-2013 17:04:42

เย้ๆ ซอจะเริ่มเอาคืนแล้ว(รึเปล่า?)
พี่โอตื่นมารับน้องที่มหาลัยด่วน

ปล.ขอให้คุณพ่อและซูกัสล่มจมล่มจมนะค่าาา สาธุ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 29-11-2013 20:48:29

Part  18  ความจริง   :L2:



ตลอดเวลาที่ฟังการบรรยายในคลาส... ผมไม่ค่อยมีสมาธิ และดูเหมือนว่าพี่พิงก็จะดูออก...ไม่น่าเชื่อว่าความวุ่นวายจะติดตามตัวผมไปได้ทุกที่ขนาดนี้.. จนทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย......ตอนนี้ผมคิดถึงแต่พี่ชายทั้งสามคน...เกี่ยวกับเรื่องที่ซูกัสพูดเมื่อเช้า...จนตัดสินใจทำบางอย่าง...

 ตื้ดดด  ตื้ดดดด ตื้ดดดด

/ฮัลโหล/

“................”  ..เสียงพี่ไซน์...พี่ชายที่ใจดีและตามใจผมมากที่สุด...

/ ใครครับ ฮัลโหล /

“..พี่ ไซน์ครับ..”   กลืนก้อนบางอย่างลงคอ...คิดถึง...คิดถึงเหลือเกิน...ยิ่งได้ยินเสียงความคิดถึงยิ่งถาโถมเข้ามา...

/ซอ!..ซอใช่ไหม../

“..ครับ..ซอเอง..พี่ไซน์ ซอ อยากเจอพี่ไซน์..ได้ไหมครับ..”


ตอนนี้ผมนั่งรอพี่ไซน์อยู่ร้านไอศกรีมหน้ามหาลัยฯ  ส่วนพี่พิงก็นั่งอยู่แถว ๆ นั้นแต่คนละโต๊ะ...สั่งไอศกรีมมาวางไว้แต่ไม่ได้ทาน จนตอนนี้เริ่มละลายแล้ว  ผมชะเง้อคอมองไปมาบ่อยครั้ง...รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่ชาย...ได้ฟังข่าวจากพี่ไซน์ก่อนหน้านี้...ว่าพี่ซันกำลังจะแต่งงาน..รู้สึกยินดีไปด้วยเพราะผู้หญิงคนที่จะแต่งงานด้วยคือพี่ลูกปลา.....เป็นเพื่อนสมัยเรียนของพี่ซันและคบกันมาจนถึงทุกวันนี้...พี่ซันพาพี่ลูกปลามาแนะนำกับผมแล้วตั้งแต่อยู่บ้าน.... เป็นคนสวย...อ่อนโยน..ฉลาด..เหมาะสมกับพี่ซันแล้ว...

“ ซอ”

“..................”   เงยหน้ามองตามต้นเสียง...ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง...เพราะคนที่เดินเข้ามาไม่ได้มีแค่พี่ไซน์คนเดียว...พี่โซ พี่ซัน และอีกคนคือพี่หมอว่านเพื่อนพี่โซ...ก็มาด้วย...ทั้งสี่คนรีบเดินเข้ามาหาผม...

“ว่าไงเรา..พี่คิดถึงเรามากนะ..”

“..ครับ..ซอ ก็ คิดถึง พี่ ๆ ฮึก..”  ขี้แยจนได้...แต่ทันทีที่อยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายคนโต...มันก็รู้สึกอบอุ่นและโหยหา....คิดถึงมากและไม่คิดว่าพี่ ๆ จะมีเวลาว่างมาหาผม...ผมเวียนกอดพี่ ๆ ทุกคนจนครบ..และยกมือไหว้พี่ว่านที่ส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้...

“ เป็นยังไงบ้าง...ไอ้โอมันรังแกอะไรเรารึเปล่า...”

“ เปล่าครับ...คุณโอกับเจ้าสัวดีกับซอมาก...แล้วยังให้ซอมาเรียนด้วย...”  ยังอยู่ในอ้อมกอดของพี่ไซน์ที่นั่งลงข้างผม พี่ซันนั่งคนเดียวด้านข้าง และอีกฝั่งคือพี่ว่านกับพี่โซ...ทุกอย่างดูปกติ...ทำให้ผมรู้ว่าพี่ ๆ คงยังไม่รู้เรื่องที่คุณพ่อสั่งให้คนไปฆ่าผมแน่ ๆ

“ กลับบ้านเราได้ไหม...ไม่ต้องเป็นห่วง...พวกพี่ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น...ถ้าพยัคฆราชมันจะทำอะไรก็ทำไป พี่ไม่อยากให้ซอไปเสี่ยงอยู่ตรงนั้น..”  พี่โซทำหน้าเครียดขึ้นมา ...พร้อมกับมองมาที่ผมอย่างดุ ๆ  จนพี่ว่านต้องใช้มือแตะที่บ่าเพื่อนเบา ๆ เหมือนกับบอกให้ใจเย็นๆ...

“ แต่คุณพ่อคงไม่อยากให้ซอกลับ “

“ช่างคุณพ่อเถอะ จนป่านนี้ท่านคงไม่อะไรกับซอแล้วล่ะ..”  ไม่รู้กันจริงๆ  สินะ...ผมแค่ยิ้มน้อย ๆ กำลังคิดว่าจะบอกดีรึเปล่า...

“เมื่อเช้านี้ซอเจอซูกัสครับ”

“เหรอ ซูกัสบอกคุณพ่อว่าจะไปต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอครับพี่โซ”

“ อืม...คงจะกลับมาแล้วรึเปล่า...”

“สาเหตุที่ซออยากเจอพี่ ๆ ก็เพราะว่าซอเจอซูกัสเมื่อเช้า”  แค่อยากจะเล่าและถามพี่ ๆ ทุกคนว่าคิดเหมือนคุณพ่อหรือเปล่า...คิดว่าผมหักหลัง หรือทรยศราชสีห์เกริกไกรรึเปล่า....

“..มีอะไรรึเปล่าซอ..ซูกัสมาพูดอะไรให้คิดมากใช่ไหม...” 

“  ก็ไม่เชิง...คือ...ซอ...”   รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนขี้ฟ้อง...แต่ยังไงผมก็อยากสบายใจ...สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะมองหน้าพี่ ๆ ทุกคน...

“เล่ามาเถอะ...ยังไงพวกพี่ก็อยู่ข้างซอเสมอ...”

“ ซอดีใจครับ...ที่ได้ยินอย่างนี้...ซูกัสบอกว่า..คุณพ่อเล่าให้เธอฟังว่าซอไปอยู่กับพยัคฆราชเพราะต้องการเอาชนะคุณพ่อ...แล้วยัง.....”  กลืนคำพูดลงคอเมื่อมาถึงเรื่องนี้...ถึงมันจะไม่ใช่สิ่งที่ผมตั้งใจจะทำ แต่บางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้รู้สึกกระดากเหมือนกัน...

“ ซอ ไม่เชื่อใจพวกพี่หรือไง “

“ แล้วยังไปอยู่ที่บ้านนั้นเพื่อให้ท่า คุณโอกับเจ้าสัวพยัคฆราช....ซอแค่อยากรู้ว่าพี่ ๆ คิดอย่างที่ซูกัสพูดรึเปล่า...คิด...เหมือน..คุณพ่อรึเปล่า...ก็เท่านั้นเอง...”  พูดแล้วก้มลงมองมือตัวเองที่บีบกันแน่น....พวกพี่เงียบไปเหมือนกับกำลังใช้ความคิดกันอยู่...

“..ไม่อยากจะเชื่อเลย..ว่าคุณพ่อปลูกฝังความคิดต่ำ ๆ พวกนั้นให้ซูกัสได้ยังไง!”

“...ผมคิดว่าคุณพ่อจะรามือเรื่องซอแล้วซะอีก นี่มันอะไร..”   ได้ยินเสียงพี่โซกับพี่ซันพูดในขณะที่ผมนั่งก้มหน้า...สัมผัสแผ่วเบาที่กลุ่มผมจากพี่ไซน์ทำให้รู้สึกอบอุ่น..แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่ ๆ ไม่ได้คิดอย่างที่ผมกลัว...

“..ซอ เชื่อใจพวกพี่รึเปล่า...ไม่มีใครคิดอย่างนั้น...ถ้าซอบอกว่าอยู่ที่นั่นได้...พวกพี่ก็สบายใจ เพราะถึงยังไงซอก็คงไม่กลับกับพวกพี่แน่ ๆ บอกตรง ๆ แค่พี่ไม่คิดว่าน้องพี่จะใจเด็ดถึงขนาดว่าจะหนีออกจากบ้านได้ด้วยซ้ำ....แต่ถึงอย่างนั้น...สิ่งที่พวกพี่ต้องการที่สุดคือคือ...ให้ซอกลับบ้าน...พี่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องแน่ ๆ”

“ ขอบคุณครับ...แต่ซอคงกลับไม่ได้...พวกพี่สบายใจได้ ซออยู่ที่นั่นมีความสุขดี...ซอคิดถึงพวกพี่มาก...แต่ก็อยากจะทำอย่างที่ตั้งใจ...ตอนนี้ที่ทำได้คือต้องเรียนให้จบ...แค่หวังซักวัน..ว่าซอจะเดินเข้าราชสีห์เกริกไกรได้อย่างสมเกียรติ...”  ...ยังมีบางสิ่งที่พวกพี่ไม่รู้...ว่าทำไมซอถึงเข้าบ้านไม่ได้...แต่แค่พวกพี่ไม่คิดอย่างผู้ชายคนนั้น ซอก็ดีใจแล้ว...ส่วนคนที่มีจิตใจอำมหิตอย่างคุณพ่อ...ในฐานะผู้ให้กำเนิดซออย่างน้อย ๆ ...ก็คงทำได้แค่ไม่คิดแค้นและปล่อยให้เวรกรรมจัดการไปเอง...

“..ซอเข้มแข็งขึ้นมากเลย...พี่จะไม่บังคับ...แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่ได้ยินว่าพยัคฆราชทำร้ายซอ..เมื่อนั้นพี่จะบุกไปถล่มพวกมัน...ถ้าซอพร้อมที่จะกลับบ้าน พี่ก็จะรีบไปรับทันที...”

/ ฮ่าๆๆ จริงเหรอ /

“....ครับ.......ซูกัส......”  ผมรับคำก่อนจะเงยหน้ามองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาในร้าน เสียงหัวเราะทำให้เป็นจุดสนใจ....ผู้ชายร่างสูง 2 คนที่เดินเข้ามาหน้าตาคุ้น ๆ และเมื่อมองก็ถึงรู้ชัดว่าเป็นใคร...แต่กับหนึ่งในสองหญิงที่ตอนนี้กำลังเดินเกาะแขนคนที่มีเรื่องกันที่ร้านหนังสือทำให้ผมต้องอุทานชื่อเธอออกมา...

“...มาได้ยังไง...นั่นมันลูกชายแกงค์คชสารแดงไม่ใช่เหรอครับพี่โซ...”

“...ซูกัส....”  พี่โซพึมพำชื่อน้องสาวตัวเองเบา ๆ ก่อนจะกัดฟันกรอด...ทุกคนยังนั่งนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สายตากลับจับจ้องไปหากลุ่มคนที่มาใหม่  ที่บังเอิญนั่งโต๊ะใกล้กับพี่พิงที่นั่งหันหลังให้...อีกฝ่ายก็คงไม่ทันสังเกตกลุ่มพวกผมด้วย...

...เมื่อเช้าที่เจอซูกัสที่เดียวกับผู้ชายคนนั้น...ก็คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ...

“ เรากลับเถอะครับ...พี่พิงครับ”

“........................”

“..พี่ ๆ ครับ นี่พี่พิง คนที่เจ้าสัวให้มาดูแลซอ...”

“ยินดีที่ได้พบเจ้าสัวน้อยแห่งราชสีห์เกริกไกรทุกคนครับ”  การโค้งตัวและการแสดงสีหน้าที่ไม่ทำให้รู้สึกว่าเป็นศัตรูทำให้ผมโล่งใจ และดูเหมือนพี่ ๆ ก็ไม่ได้คิดมากกับพี่พิงด้วย...

“ ยินดีเช่นกัน  พวกเราขอบคุณคุณพิงที่ดูแลซอ...และหวังว่าเราจะวางใจคุณได้..”

“..แน่นอนครับ วางใจได้...เพราะดวงใจของพวกคุณ...ตอนนี้ในบ้านพยัคฆราชก็ไม่ต่างกัน...”  เพราะเตรียมกลับ และการทักทายของคนหลายคนทำให้คนมาใหม่เริ่มหันมามอง...

“..พี่โซ!...พวกพี่มาทำอะไรกันคะ..แล้วพี่ ซอ...” 

“ พี่ควรจะถามเธอซูกัส มาทำอะไรที่นี่.....”   พี่โซหันไปมองน้องสาวตัวเองแล้วพูดออกมานิ่ง ๆ ผู้ชายสองคนที่อยู่ในนั้นก็ยังนิ่งเหมือนไม่รู้ร้อนหนาวอะไรมากมาย...จนกระทั่งเงยหน้ามาเจอผมกับพี่พิง...สายตาทั้งคู่ก็เลยมองมาก่อนจะยกยิ้ม...

“ คือซูกัส มาเดินเล่นน่ะค่ะ”

“งั้นเหรอ...แล้วทำไมไม่ไปเรียนถ้ากลับจากต่างจังหวัดแล้ว”

“คุณครับ คุณควรจะให้เกียรติน้องสาวคุณในฐานะที่มากลับพวกเรานะครับ”  ผู้ชายคนที่เคยทำปืนมือใส่ผมลุกขึ้นยืนพร้อมท่าทางอวดดี...ทำให้อีกคนที่ผมเจอเมื่อเช้าลุกขึ้นด้วย...

“ พวกคุณมีเกียรติอะไรพอที่พวกเราจะต้องให้เหรอครับ...คชสารแดงก็แค่แกงค์ในกะลาที่คิดว่าตัวเองอยู่ในจักรวาลก็เท่านั้น”

“พี่ฟอยคะ ใจเย็น ๆ ค่ะ”  เจ้าของปืนมือทำท่าเดินเข้ามาหลังจากที่ไซน์พูดออกไป แต่ถูกซูกัสรั้งไว้ก่อน...

“...หึ ๆ...สมแล้วล่ะ...ที่เป็นได้แค่แกงค์อันธพาล..ไปกันเถอะ......ซูกัส..อย่าให้พี่เห็นเธอมากับพวกนี้อีก..ไม่งั้นเจอดีแน่..” 

“ไม่ยักกะรู้ว่าพยัคฆราชจะหวงน้องสาวขนาดนี้...แสดงว่าน้องชายไม่หวงใช่ไหมครับ”  ถ้าคนที่ซูกัสรั้งไว้ชื่อฟอย ถ้าจำไม่ผิด คนที่มีเรื่องกับพวกผมเมื่อเช้าก็คงจะชื่อโฟนตามที่สาว ๆ ตะโกนเรียกในวันที่เล่นบาส...สายตาของคนที่พูดจับจ้องมาที่ผม...สุดท้ายพี่พิงก็เดินมายืนบังผมไว้พร้อมกับจ้องกลับสายตาคู่นั้นอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งที่ข้อมือเรียวนั่นยังเป็นรอยคล้ำอยู่เลย...

“ หึ ๆ ถ้ารู้...ก็น่าจะรู้ว่าซอสำคัญมากแค่ไหน..ยังดึงดันบอกว่าไม่หวง...คชสารแดงมีอนาคตผู้นำอย่างคุณ...คงจะสิ้นชื่อก็งานนี้แหละครับ”

“พี่ฟอยหยุด!”

“แกจะปล่อยมันไว้ทำไม มันดูถูกเราขนาดนี้!!”  คนที่ถูกว่าดึงแขนพี่ชายตัวเองไว้ ก่อนจะยืนนิ่งและจ้องพี่พิงเขม็ง....

“ก็แค่อยากจะเตือน...ว่าระวังให้ดี...คชสารแดงมันอันธพาลอยู่แล้ว..แล้ววิถีก็อันธพาลอย่างที่พวกคุณเข้าใจแน่นอน..” 

“ในฐานะผู้นำราชสีห์เกริกไกร..ขอลดตัวพูดกับพวกแมงเม่าอย่างพวกแกว่า...ถ้ากล้าแตะต้องซอแม้แต่ปลายผม...ปุญไพรคชสาร...เหลือแค่ชื่อแน่ ๆ ถ้าไม่เก่งจริง...อย่ารั้น..เพราะนอกจะไม่มีอะไรดีแล้ว..มันยิ่งแสดงความโง่เขลาของพวกงี่เง่าออกมา..”  พี่โซพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ทำให้กลุ่มคนที่กำลังจะเดินออกจากร้านต้องชะงักแล้วหันมามองด้วยแววตาที่เครียดแค้น...

ทุกอย่างดูเงียบลงหลังจากพวกนั้นเดินออกไป เจ้าของร้านดูเหมือนจะไม่กล้าเข้ามายุ่งเลยลอบถอนหายใจที่เรื่องไม่รุนแรง...ซูกัสยืนหันซ้ายขวาก่อนจะเดินออกจากร้านไปเหมือนกัน..

“พี่ไปก่อนนะ...ดูแลตัวเองด้วย...”

“ครับ ไม่ต้องห่วง พวกพี่ ๆ ก็ดูแลตัวเองนะครับ ซอจะคิดถึงทุกคนเลย”  ผลัดกันกอดผมก่อนจะเอ่ยคำลา...รู้สึกมีแรงขึ้นมาอย่างท่วมท้น...

“ฝากด้วยนะครับ คุณพิง...ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกพวกเราได้...เพราะคุณคือคนที่ดูแลซอ..”

“ครับ ผมจะดูแลตามคำสั่งของเจ้าสัวกับคุณโอเป็นอย่างดี”

“...................”  พี่ชายผมหันหน้ามองกันเมื่อพี่พิงพูดความประสงค์ของตัวเอง...ว่าที่ทำเพราะคำสั่งของนาย...พี่ซันยักไหล่แบบชิว ๆ ก่อนจะพยักหน้าชักชวนให้แยกย้าย...

ผมยืนส่งพี่ชายตรงรถที่ทั้งสี่คนนั่งมาโบกมือคนที่อุตส่าห์สละเวลามาหาผม...ยังไงซะก็มีคนที่ยังรัก ยังห่วง รวมถึงพร้อมที่จะปกป้องผมอยู่อีกตั้งหลายคน...แค่นี้ก็เบาใจแล้ว...

               **********************************************

“อีกสองวันจะจัดงานวันเกิดคุณโอนะครับ”

“อ๋อ..ซอให้ของขวัญไปตั้งแต่วันจัดเลี้ยงแล้ว..”  นึกถึงเจ้าของวันเกิดที่ช่วงนี้ยุ่งจนไม่ค่อยได้เจอกัน...แต่ถึงอย่างนั้นก็โทรมาหาทุกวัน กวนประสาทบ้าง ข่มขู่บ้าง... แต่สุดท้ายด้วยคำว่า...ผมอยากกลับไปหาคุณเร็ว ๆ....ถึงจะมีปากมีเสียงบ้าง แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มใส่โทรศัพท์ได้ในบางครั้ง และก็รวมทั้งอารมณ์เสียในทุกครั้งที่ถูกข่มขู่เรื่องไม่ให้ไปยุ่งกับใครและเรียกผมว่าภรรยา....เจ้าสัวบอกว่าที่คุณโอไม่ค่อยอยู่ช่วงนี้เพราะต้องไปปูทางเพื่อรองรับธุรกิจส่งออกที่กำลังจะทำในอนาคตอันใกล้นี้....

“ครับตอนนั้นแค่เพื่อน ๆ  แต่ครั้งนี้คือจัดงานใหญ่ที่โรงแรม ...คงจะมีแขกมากหนาหลายตามาร่วมงาน...แล้วคุณโอจะกลับวันไหนครับ”

“..เอ๊า...พี่พิงมาถามซอทำไมล่ะครับ...”  ผมหันไปถามคนที่นั่งจิบกาแฟอยู่...วันนี้เป็นวันเสาร์ ตื่นเช้าทั้งคู่ ผมเลยได้จัดดอกไม้แทนแม่บ้านที่จัดค้างไว้...จัดไม่เป็นหรอกแค่คิดว่าจะทำยังไงให้มันสวย...

“..เปล่า ก็เผื่อรู้...”

“..พี่พิงหนิ...” หันไปค้อนให้คนที่ยกกาแฟขึ้นจิบ  พี่พิงยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์...ไม่อยากจะบอกหรอกว่ากลับพรุ่งนี้เย็น...แล้วอีตานั่นใจคอจะไม่บอกคนอื่นเลยรึไง...อย่างน้อยพ่อตัวเองก็ต้องรู้...พี่ชัชก็ตามไปด้วยเพราะปกติคนที่จะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณโอคือพี่ชัช...

“ ตกลงกลับวันไหนครับ”

“ พรุ่งนี้ตอนเย็น...พี่พิง!...”

“ ฮ่าๆๆ รู้จริง ๆ ด้วย”  ทำหน้างอน ๆ ใส่พี่พิงที่มาแอบถามผมตอนเผลอจนได้พร้อมกับหัวเราะชอบใจที่ผมตกหลุมพูดออกไป...รู้สึกอายเหมือนกันนะที่ผมจะต้องมารู้อะไรเกี่ยวกับผู้นำพยัคฆราชมากกว่าคนอื่น...

“คุณน้องคะ เจ้าสัวให้ขึ้นไปปลุกด้วยนะคะ ลืมรึเปล่า”

“จริงด้วย ซอลืมเลย...พี่พิงเดี๋ยวซอไปปลุกเจ้าสัวก่อนนะ..”  ผมลืมไปสนิท เมื่อคืนที่คุยกันเจ้าสัวบอกว่าจะนอนดึกตอนเช้าผมไม่ได้ไปเรียนให้ไปปลุกด้วย เพราะไม่อยากตื่นสายเดี๋ยวจะเพลีย...

ก๊อกๆๆๆ

“เจ้าสัว ซอเข้าไปนะครับ”

“..................”... เสียงเงียบ สงสัยจะยังไม่ตื่น...การ์ดหน้าห้องโค้งตัวให้ผมก่อนจะเป็นคนเดินมาเปิดประตูให้...ผมกล่าวขอบคุณแล้วจะแทรกตัวเข้าไป...

“...นอนอยู่จริง ๆ ด้วย...”  ผมยิ้มก่อนจะมองร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับลูกชาย แต่ความหนาของร่างกายที่ถดถอยไปตามวัย...เดินไปที่หัวเตียงก่อนจะปิดโคมไฟที่ส่องแสงนวล ๆ อยู่....

แกร็ก!

“เกือบไป”  ใจหายวาบเมื่อมือดันไปปัดถูกกรอบรูปแต่ก็คว้าไว้ได้ทันแล้วจับตั้งไว้ที่เดิม...

“เจ้าสัวครับ...จะ....”

กำลังจะยื่นมือไปปลุกเจ้าสัว แต่สายตากลับพาดผ่านกรอบรูปที่ตัวเองเกือบจะทำหล่อนเมื่อครู่...หัวใจกระตุก...ก่อนจะชะงักการปลุกแล้วหยิบรูปขึ้นมาดูให้ชัด ๆ ใจสั่นระรัว...เมื่อเริ่มแน่ใจว่าคนในกรอบรูปคือใคร...ถึงแม้จะนานแค่ไหนผมก็จำผู้หญิงเพียงคนเดียวในโลกที่รักผมอย่างจริงใจได้เสมอ...

..รูปคุณแม่กับเจ้าสัว...

“ คุณแม่ “   หยาดน้ำตาเปื้อนกรอบรูปในที่สุด...ใบหน้าสวยสดใสหัวเราะอย่างร่าเริงเหมือนมีความสุขที่สุด...คุณแม่อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเจ้าสัว...ดูสนิทกันเกินกว่าแค่คนรู้จัก...คิดถึงจัง...

“เห็นแล้วสินะ”

“ เจ้าสัว ตื่นแล้วเหรอครับ “  รีบวางกรอบรูปไว้ที่เดิมก่อนจะหันหลังให้เจ้าสัวเพื่อป้ายน้ำตาออกจากหน้าตัวเอง...คำถามมากมายก่อเกิด...เกิดอะไรขึ้นกับคุณแม่...

“ ตื่นตั้งแต่เธอจะทำกรอบรูปหล่นแล้วล่ะ...เฮ้อ...คนแก่ก็งี้ตื่นง่าย...หยิบกรอบรูปมาให้ฉัน..แล้วนั่งลงสิ”

“.....................”  หยิบกรอบรูปยื่นให้เจ้าสัวที่พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง...ก่อนจะนั่งลงบนเตียงของเจ้าสัว มองดูคนมีอายุจ้องกรอบรูปนั่น ประกายตาส่องแววรักและอาทรเหมือนกับที่เคยมีให้ผม...

“สุนีย์... เป็นน้องสาวฉันเอง เป็นคนที่ออกจากบ้านกำพร้าพร้อมกับฉัน...เป็นคนน้องสาวที่ฉันรักมาก”

“...................”   เงยหน้ามองคนที่เล่าทันทีที่ได้ยิน...ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากถามอะไรออกไป...กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก...น้ำตาวิ่งริ้วมาคลอหน่วย...ทำไมผมถึงสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของเจ้าสัวขนาดนี้...ทั้งที่อีกคนได้แค่ทอดมองคนในรูปเท่านั้น...

“..สุนีย์ ถูกพาตัวไปที่ราชสีห์เกริกไกร...ฉันลืมคิดไปเรื่องกรอบรูป...ทั้งที่ตั้งใจว่าเรื่องนี้จะปล่อยไปอีกซักพัก...แต่มันก็คงจะเป็นพรหมลิขิตให้เธอได้รู้ความจริง...”

“....ซอ อยาก รู้ ครับ..เจ้าสัวเล่าให้ซอฟัง ได้ไหม..”

“วันนั้นเป็นวันที่สุนีย์บอกฉันว่าเธอจะไปเที่ยวกับเพื่อน...จนแล้วจนรอดเธอก็ยังไม่กลับมา...ให้คนออกตามหาจนพลิกแผ่นดินถึงได้รู้ว่า เจ้าสัวราชสีห์เกริกไกรพาเธอไปกักขังไว้...แต่กว่าจะรู้ก็ผ่านไปเดือนกว่า...ฉันบุกไปที่นั่น...แต่เธอก็ตั้งครรภ์ได้สองอาทิตย์แล้ว...ฉันเสียใจมากแต่ไม่รู้จะทำยังไง...ตัวเธอเองก็ไม่อยากจะให้ลูกกำพร้าพ่อ...”

“.....................”  ...ที่แท้คนที่เจ้าสัวพูดถึงก็คือคุณแม่...เงยหน้ามองคนมีอายุที่มองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว...น้ำตาไหลลงเคลียแก้มของตัวเองอีกรอบ...คราวนี้ไม่คิดที่จะเช็ดออก...

“ เธอพร้อมที่ฟังต่อไหม...ฟังความจริงเกี่ยวกับตัวเอง..”

“..ครับ...ซอ พร้อม...”  รับกรอบรูปคุณแม่มาถือไว้... ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลลงอย่างไม่อายคนที่นั่งอยู่....รอยยิ้มมีความสุขที่น้อยครั้งจะได้เห็น...

“ สุนีย์ให้กำเนิด ลูกคนที่ 3 เจ้าสัวศรันย์ก็ประสบอุบัติเหตุ...ทำให้มีลูกไม่ได้..”

“..มี ลูก ไม่ได้...”   หัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมเมื่อ เจ้าสัวพยักหน้ารับ...ถ้ามีลูกไม่ได้แล้ว....

“ ..ราชสีห์เกริกไกรรุ่นก่อนไม่มีบุตรจึงขอรับเด็กมาอุปถัมป์ แต่ไม่นานก็ให้กำเนิดทายาทของตัวเอง...ทำให้มีเจ้าสัวสองคนในรุ่นนี้... คือเจ้าสัวศรันย์...และเจ้าสัวศุภกรคนน้องที่อ่อนแอจนไม่สามารถจะขึ้นเป็นผู้นำได้.........”

“...เจ้าสัวศุภกร...”

“..เจ้าสัวที่มีสายเลือดราชสีห์เกริกไกรเต็มตัว...ซึ่งตอนนั้นเจ้าสัวศรันย์ไม่สามารถมีลูกได้แต่ยังไงก็ต้องมีราชสีห์เกริกไกรคนที่
สี่...ก็เลย....”

“...ไม่...ฮึก......”

“...เป็นความอดสูของลูกผู้หญิงที่สามีตัวเองให้ชายอื่นมานอนร่วมหมอน...สุนีย์ เธอไม่เคยบอกอะไรฉันเลย ว่าสามีของเธอเลวแค่ไหน...ไม่นานเธอก็ตั้งครรภ์.....”

“ ฮึก..คุณ แม่!...”  ความรู้สึกเสียใจและสงสารคุณแม่รุมเร้าเข้ามาจนเหมือนใจจะขาด....ผมกำลังฟังเรื่องของตัวเองอยู่ใช่ไหม...ผมกำลังฟังความเจ็บปวดที่คุณแม่ได้รับตั้งแม่มีผมใช่ไหม...

“ ฉะนั้นคนที่มีเลือด...ราชสีห์เกริกไกรอย่างเต็มตัว...คือเธอ... ซอ…”

“..ไม่จริง..ฮึก ซอมี คุณน้า...ซอมี น้องสาว ...”

“...ภรรยาคนปัจจุบันก็คือคนรับใช้ใกล้ชิดที่ตามติดสุนีย์ไปจากที่นี่..เธอตั้งครรภ์เพราะการทำกิ๊ฟโดยใช้น้ำเชื้อของเขาเองหลังจากที่เจ้าสัวศรันย์พักฟื้นและรักษาตัวดีขึ้นแล้ว....และบอกกับใครต่อใครว่าภรรยาใหม่...คือน้องสาวของสุนีย์......”

“ ฮึก ...คุณ พ่อ...ทำไม...” ..ส่ายหัวไปเหมือนกับรับความจริงไม่ได้....ทำไมผู้ชายคนนั้นเพียงแค่ต้องการลาภยศ สรรเสริญ ถึงทำได้เพียงนี้...เขารังเกียจผมเพียงเพราะผิดคำทำนายทั้งที่เป็นราชสีห์เกริกไกรอย่างเต็มตัว...

“ เจ้าสัวศุภกิจ มีหญิงที่รักอยู่แล้ว...เธอเสียใจที่รู้ว่าเขาถูกบังคับให้หลับนอนกับหญิงอื่นโดยที่ขัดขืนอะไรไม่ได้...เลยเสียใจจนหนีไป...เจ้าสัวศุภกรเสียใจมาก...จึงอาละวาดจะบอกความจริงกับทุกคน...”

“...ฮึก แล้ว คุณ พ่อ ของ ซอ...เป็นยัง ไง...”  พ่อแท้ ๆ ของซอ...เป็นยังไง ตอนนี้อยู่ที่ไหน...ทำไมไม่มาดูแลซอกับแม่เลย...ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รักแม่ แต่ก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว...ทำไมถึงไม่มาดูแลแม่...

“ อย่าโทษที่พ่อเธออ่อนแอ...โทษที่ไอ้ศรันย์มันเลว...มันลวงพ่อเธอออกไปเพราะกลัวว่าจะพูดความจริง...เลยบอกว่าจะพาไปหาหญิงคนรัก...แต่สุดท้าย...ก็มีคนพบศพพ่อเธออยู่ที่ชายป่าต่างจังหวัด...คำทำนายมันไม่ได้ผิดตรงที่สุนีย์มีลูกชาย..แต่มันผิดตั้งแต่ให้คนเลว ๆ อย่างศรันย์ขึ้นเป็นผู้นำแล้ว....”

               *********************************

ผมนั่งมองปลาที่ว่ายวนไปมาอยู่ในสวนที่เขียวครึ้มไปด้วยพันธ์ไม้ต่างๆ   นี่สินะคือสิ่งที่น้าบานชื่นไม่อยากเล่าให้ผมฟัง...มันเป็นเรื่องอัปยศที่ไม่อยากให้ผมรับรู้...ธรรมชาติในสวนที่ทำให้ผมสบายใจทุกครั้ง...แต่มันไม่ได้ช่วยให้ผมดีขึ้นในตอนนี้เลย...ตั้งแต่เมื่อวาน...น้ำตาเหือดแห้งไป...ไม่มีไหลออกมาอีก...ทั้งที่ความรู้สึกมันกลับร่ำไห้...พี่พิงปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวในสวน...ส่วนเจ้าตัวก็เดินวนไปมาอยู่แถวนี้มาส่องดูผมบ้างเป็นบางที...

“ทำอะไรอยู่ ทำไมมารอผมอยู่ตรงนี้”

“......................”  ผมส่ายหัวไปมาช้า ๆ  เหมือนกับบอกอีกคนกลาย ๆ ว่าผมยังไม่พร้อมที่จะพูดคุยอะไรทั้งนั้น...

“..เฮ่อ...ซอ...หันมาหาผมสิ...”

“..คุณมีอะไร รึเปล่าครับคุณโอ..”  ถามออกไปทั้งที่ยังยืนนิ่งมองปลาในสระเล็ก ๆ ว่ายไปมาอย่างไม่หยุดนิ่ง...

“..หันมาสิ...ผมไม่กวนคุณหรอกหน่า...อุตส่าห์เดินทางกลับมา...ผมก็แค่อยากจะเห็นหน้าภรรยาผม... ไม่ได้รึไง...”

“..............................” ... ถอนหายใจก่อนจะหันกลับไปหาคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง...ร่างสูงในชุดสูทเต็มยศดูหล่อเหลาน่ามอง..แต่ผมก็ได้แค่หันกลับไปมองแบบนิ่งๆ  ไมได้แสดงอาการอะไร...

“....ไม่อยากกอดผมเหรอ...”

“...ไม่...ถ้าไม่มีอะไร ผมขอตัวนะครับ...”  อยากจะอยู่คนเดียว...ไม่อยากจะคุยกับใครตอนนี้... แม้กระทั่งบัวที่มาเดินวนดูผม สวนกับพี่พิงไปมา ผมก็ยังไม่พร้อมจะคุย....

“...แต่ผมอยากกอดคุณ...”

“..คุณโอ!!...ปล่อย!...”

“...ซอ...คุณต้องการผม...ตอนนี้คุณต้องการผม...”

“..ไม่ ต้องการ ผม ฮึก! ไม่ต้อง การคุณ! ฮึก ฮืออ! ไม่ต้อง  ฮือ การใคร  ฮึก ฮือออ!”  ทั้งที่บอกว่าไม่ต้องการ แต่ผมกลับใช้มือกำเสื้อสูทราคาแพงนั่นแน่นเหมือนกับต้องการหลักยึดเหนี่ยวหลังจากถูกรรั้งเข้าไปกอด....ไม่ต้องการ...แต่กลับไม่ได้ขืนตัวออก หรือว่าผลักไส....อ้อมกอดที่โอบกอดในยามนี้จากคนที่ผมคิดว่าใจร้ายกลับอบอุ่นและสัมผัสได้ถึงความจริงใจ...

“..เข้มแข็งสิ...ดีใจสิ..ที่คุณไม่ใช่ลูกของคนเลว ๆ พรรค์นั้น...”

“ ฮึก ฮืออ ผมไม่มีแม่! ตอนนี้  ฮึก ผมไม่ มีแม่! ไม่ มีพ่อ!...ผม เหลือ ตัว ฮืออ คนเดียว แล้ว!! สะ ใจ คุณ แล้วสิ ฮึก ฮืออ สะใจ ไหมเล่า!”  เหมือนคนพาล..ที่พูดไปก็ใช้มือทุบหน้าอกแกร่งนั่นไปด้วย...

“...เฮ่อ..คิด ดี ๆ สิว่าคุณเหลือใคร...ร้องไห้ครั้งนี้..ร้องให้คนที่จากไป...ไม่ต้องร้องให้คนที่อยู่..”

“..ฮึก ฮืออ คุณ ฮือ แม่..คุณ  อึก พ่อ ครับ...ฮึก ฮืออ!! ซอ อยาก เข้ม แข็ง ฮืออ ซอจะ เข้ม แข็ง! ฮืออ ฮึก ฮืออ”  ร้องไห้เหมือนจะขาดใจอยู่ในอ้อมกอดของผู้นำพยัคฆราช...ความสงสารบุพการีมีอย่างล้นพ้น....ยิ่งนึกย้อนกลับไปถึงความเจ็บปวดที่คุณพ่อแท้ ๆ กับคุณแม่ได้รับจากน้ำมือคนใจร้ายนั่นผมก็ยิ่งร้อง...คุณพ่อกับคุณแม่ต้องเสียใจและคิดอดสูแค่ไหนที่ต้องทำอย่างนั้น....ทั้งสองคนต้องทุกข์ใจแม้กระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต...

....ซอจะตอบแทน ความเลวของเจ้าสัวศรันย์ให้สาสม...กับสิ่งที่เขาได้ทำ....ซอจะทำให้รู้ว่าความทรมานจากการถูกเกลียดชังและการสูญเสียมันทรมานแค่ไหน....


****  ความจริงกระจ่างแล้วนะคะ ต่อไปเราก็มาลุ้นว่าน้องซอจะทำยังไง และจะตกล่องปล่องชิ้นหลงรักพระเอกเราตอนไหน แล้วจะมีใครมารบกวนน้องอีก... ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ ...ส่วนน้องทับทิมที่ค้างตอนจบไว้พรุ่งนี้เจอกันค่ะ...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 29-11-2013 21:03:47

 :m15:
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 29-11-2013 21:11:03

ความจริงปรากฏ  แบบนี้ทำอะไรก็ได้โดยที่ไม่ต้องห่วงหน้าพวงหลัง  จัดเต็มเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 29-11-2013 21:15:10

ดีใจที่เจ้าสัวบ้านั่นไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของซอ 
ทำไมเลวขนาดนี้. เลวเกินบรรยาย
สงสารพ่อแม่ของซอ สงสารพ่อคุณโอ
ถ้าเกิดพี่ชายอีก 3 คนรู้คงได้เกลียดพ่อตัวเองบ้างล่ะ
ผู้ชายคนนั้นเลวเกินคำบรรยายจริงๆ 
คุณโอตอนนี้น่ารัก  ปลอบน้องด้วย ซอเข้มแข็งนะ
ไปเอาคืนคนเลวๆ แบบนั้นให้ทรมานจนตายไปเลย สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-11-2013 21:16:33

โห คดีพลิก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 29-11-2013 21:26:49

 :sad4: ซอเอ๋ย ชีวิตรันทดมากๆๆ จัดการมันเลยคนเลวๆอย่างไอ้นั้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-11-2013 21:28:52

เยี่ยมไปเลยค่ะที่เจ้าสัวศรัณย์ไม่ใช่พ่อแท้ๆของน้องซอ ถึงว่าจะฆ่าให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย ใจร้ายที่สุด :angry2:
ถ้าซอจะแกแค้นคืนบ้างจะได้ไม่รู้สึกผิด แต่ว่าเดี๋ยวเวรกรรมก็ตามทันคนไม่ดีเองแหละค่ะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 29-11-2013 21:29:19

ซอทำให้มันกระอักเลือดตาย
จากความเลวของมันเลย เอาให้สมกับสิ่งที่มันทำ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 29-11-2013 21:38:32

น้ำตาไหลพรากเลยตรู ไม่น่าหล่ะไอ้เชี่ยนั่นถึงเกลียดและคิดฆ่าซอได้


น้องซอ หนูต้องเข้มแข็งให้ถึงครึ่งนึงของคุณแม่นะลูก หนุรู้แล้วนี่ว่าคุณแม่นั้นทุกข์ทรมานทั้งร่างกายและจิตใจแค่ไหน หนูยังมีืุทุกคนแต่คุณแม่ไม่มีใคร แต่ยังสามารถมอบความรักมาให้หนูและพี่ๆหนูต้องเก็บความรักความเข็มแข็งของคุณแม่ไว้นะ ส่วนคุณพ่อหนูพี่เชื่อว่าท่านก็รักหนูไม่ต่างกันแน่นอน

ส่วนไอ้คนชั่วนั่นเวรกรรมมันมีจริงไม่ช้าเร็ว อะไรที่ไม่ใช่ของเรา ต่อให้ตายมันก็ฝืนชะตากรรมไปได้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 29-11-2013 21:40:55

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 29-11-2013 21:45:02

ซอจะแก้แค้น
เยสสสสส ให้ได้งี้สิ
 :a2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 29-11-2013 21:52:40

ก็ว่าอยู่ทำไม น้องซอโชคร้านคุณพ่อไม่รักแบบนั้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-11-2013 21:55:19

สงสารน้องซอ แต่ก็ดีแล้วที่คนใจร้ายไม่ใช่พ่อแท้ๆ
อะไรมันคงง่ายขึ้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 29-11-2013 21:55:38

มาแล้วหรอ ความจริง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-11-2013 22:01:10

ดีแล้วซอที่ไม่ได้เป็นอะไร กับพ่อและลูกสาวเลวๆสองคนนั้น

ซอจะได้แก้แค้นแทนคุณแม่ได้เต็มที่เลย  เข้มแข็งไว้นะ

ซอยังมีคุณโอและท่านเจ้าสัวที่รักและคอยช่วยเหลืออยู่นะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 29-11-2013 22:08:01

 :jul1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 29-11-2013 22:09:37

สงสารน้องซอ  :mew2:       
เป็นกำลังใจให้น้องซอเข้มแข็งนะค้า คุณโอดูแลน้องซอดีๆนะค้า  :ling3:
พวกแก๊งคชสารนี่ยังไง นังซูกัสบ้าาาา ! อ๊ากกกกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 29-11-2013 22:19:59

พี่โอ กับน้องซอ หวานกันได้แล้วค่ะ ไหนๆเรื่องก็กระจ่างกันแล้วนะ เค้าอยากเ็ห็นคู่นี้หวานกัน  :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 29-11-2013 22:30:45

เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ที่ทำกับซอได้ขนาดนี้เพราะไม่ใช่ลูกตัวเองด้วยสินะ เลวจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 29-11-2013 22:33:20

 :a5: :a5: :a5:

พูดไม่ออกเลย แม่ซอน่าสงสารมาก คือทำไมต้องบังคับทารุณกันขนาดนั้น ทำกิฟท์ก็ได้ไม๊ แล้วเป็นเมียมีลูกด้วยกันมา 3 คน เอาคนอื่นมาให้นอนด้วยเฉย จนท้องอีกคน มันไม่เคยเห็นแม่ซอเป็นคนเลยหรอ  :z3:

โฉดเกินบรรยาย เลวใส่ทุกคน เห็นใครเป็นตัวเกะกะก็ฆ่าทิ้ง แต่ในเมื่อพ่อรึก็ไม่ใช่ น้องซอจัดหนักแน่  :z6:

อืม... มิน่า ซูกัสถึงไม่รักดี เป็นลูกชายโฉดไม่มีหัวนอนปลายเท้า กะคนรับใช้นี่เอง ชริส์ ซอเชิ่ดใส่  :a14: (หรอ??)
รออ่านต่อออออออออออออออ โย้ย โย้ย  :a9:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 29-11-2013 22:42:42

อะไรจะขนาดนั้น... :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 29-11-2013 22:55:41

 :katai1: :katai1: :katai1:
ความจริงปรากฏแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 29-11-2013 23:03:10

สงสารซออ่า
สงสารคุณพ่อคุณแม่ซอด้วย
เจ้าสัวศรันย์ร้ายมากกกกก
แก้แค้นเลยซอ เอาให้สาสม

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 29-11-2013 23:13:14

 :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ ที่ 29-11-2013 23:29:27

อ้างจาก: Lilly_Fw ที่ 29-11-2013 20:48:29  

“ เจ้าสัวศุภกิจ มีหญิงที่รักอยู่แล้ว...เธอเสียใจที่รู้ว่าเขาถูกบังคับให้หลับนอนกับหญิงอื่นโดยที่ขัดขืนอะไรไม่ได้...เลยเสียใจจนหนีไป...เจ้าสัวศุภกรเสียใจมาก...จึงอาละวาดจะบอกความจริงกับทุกคน...”

อ่านทวนอยู่ 2 รอบ เจ้าสัวศุภกิจ นี่จริง ๆ แล้วต้องเป็น เจ้าสัวศุภกร ใช่ไหมคะ หรือเป็นอีกตัวละครหนึ่ง

แหม! เจ้าสัวศรัณย์นี่เลว!!จริงในชีวิตเคยรักใครจริง ๆ บ้างไหม น่าสงสารทั้งสุนีย์คงขมขื่นมาก เจ้าสัวศุภกรผิดใจกับคนรักสุดท้ายถูกฆ่าตาย

แตีดีที่พ้นทุกข์ไปหมดแล้ว และดีแล้วที่ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พ่อ แต่พี่ ๆ ล่ะ จะรู้สึกอย่างไรหนอ

ยัยซูกัส นิสัยชั้นต่ำอย่างนั้นเหมาะแล้วที่เธอเป็นลูกของผู้ชายเลว ๆ อย่างนั้น ส่วนพี่ ๆ ของเธอนะเขาได้แม่มาไม่เหมือนเธอหรอก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 29-11-2013 23:29:39

ความจริงที่แสนเจ็บปวด  :o12:
น้องซอต้องเดินหน้าแก้แค้นให้สาสมกับที่มันทำร้ายเราไว้
แต่พี่ชายอีกสามคนล่ะ ถ้าทำร้ายพ่อเขา แล้วเราจะเจ็บปวดแค่ไหน
รอตอนต่อไปค่าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 29-11-2013 23:46:26

 :mew1: :ling1: :ling1: :mew1: :mew1: :mew1: ซอ สู้ ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 29-11-2013 23:47:29

 :hao5: :hao5: :hao5:



ง่า  น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 30-11-2013 00:07:00

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 30-11-2013 00:21:18

แค้นนี้ต้องชำระ....เราจะรอดูการแก้แค้น 5555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 30-11-2013 00:42:19

พลิก พลิก พลิกหมดทุกอย่าง ฮือออออออออออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 30-11-2013 02:17:28

สงสารน้องซอ :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 30-11-2013 03:05:36

 :katai1:คดีพลิกแฮะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-11-2013 05:25:01

น้องซอเข้มแข็งนะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 30-11-2013 05:41:18

ก้ว่าอยุ่ว่าคนเป็นพ่อจะใจร้ายยกับลูกได้ขนาดนี้เลยหรออ มารุ้ความจรองตอนนี้คือเจ้าสัวศรันย์โค่ดดเลวอ่ะ :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-11-2013 07:52:15

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-11-2013 08:15:02

สงสารน้องซอจุง
ความจริงเป็นไงก็รู้แล้ว
แล้วทำไมคุนโอกะน้องซอไม่สวีทกันซะที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 30-11-2013 08:35:58

ถ้าไม่เกี่ยวอะไรกันอย่างนี้จะทำอะไรก็ไม่ต้องกังวลแล้วสิ
กับพี่ชายทั้งสามถือว่ายังเกี่ยวพันทางสายเลือดกันคนละครึ่ง
หรือถึงแม้จะไม่ใช่แต่ความรักที่มีให้น้องซอก็มากมายล้นพ้น
นับว่าตระกูลนั้นยังมีบุญอยู่ ที่ได้ผู้นำคนใหม่ทีี่มีคุณธรรม
แล้วถ้าได้รู้เรื่องนั้นจะทำยังไงกันล่ะ นั่นก็พ่อนี่ก็น้อง :เฮ้อ:
แต่ใครจะทุกข์เท่าน้องซอ ยังมีอะไรที่ทำให้ทุกข์อีกไหมหนอ
อายุเท่านี้แต่ต้องมารับรู้เรื่องราวมากมายที่แสนเจ็บปวด
ยากที่จะบอกว่าให้เข้มแข็งเร็วๆ แต่ก็หวังว่าน้องซอจะทำได้
จะออกรบก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ทุกคนคงจะพร้อมสอนให้
ไม่ได้อยากให้เคียดแค้น แต่สิ่งที่ได้รับมันก็โหดร้ายเหลือเกิน :m15:
เก็บเอาความรักของคนที่นี่เป็นแรงใจสู้ต่อนะน้องซอ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 30-11-2013 08:58:36

ดีใจที่น้องซอรู้ความจริง
ดีใจที่รู้ว่าเจ้าสัวศรันย์ หรือศุภกร? งง ไม่ได้เปนพ่อซอ
ความจริงกระจ่างแล้วว่า ซอ ไม่ได้เปนลูกคนเลว แต่อย่างน้อยๆพี่ทั้งสามก็ยังเปนแม่เดียวกันอยู่ใช่ป่ะ

ปล.เข้มแข็งขึ้นไวๆนะ น้องซอ จะได้ไปเหยียบหน้าเข้าสัวเลวๆนั้น  มิน่าซูกัสถึงเลวพอกัน หึหึ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 30-11-2013 09:13:07

ความจริงจะทำให้น้องซอเปลี่ยนไปใช่ไม๊  :freeze: :freeze: :freeze:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 30-11-2013 11:08:16

ถึงว่าสินะใจคอจะฆ่าลูกได้ลงคอ ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกแท้นี่เอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 30-11-2013 11:54:50

อ่านถึงตอนนี้แล้วน้ำตาท่วมเลยสงสารน้องซอ  :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-11-2013 11:58:13

แบบนี้ต้องจัดหนักให้เจ้าสัวศรันย์

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 30-11-2013 12:00:05

 :mew6: นุ้งซอเข้มแข็งนะลูก :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 30-11-2013 14:05:32

อ้ายศรันย์จัญไรไร้ความคิด  ช่างไม่รู้ถูกผิดจิตบาปหนา  ทำตัวเป็นดังเช่นอสุรา  จิตใจบาปหยาบช้าเลวระยำ   .....   เจ้าสัวศรันย์คุณเลวมากเลวจริงๆ  ทีนี้สองตระกูลนี้ก็คงจะไม่มีสายเลือดแท้สินะ  เพราะแกงค์พยัคฆราชคุณโอมันก็มีเมียเป็นผู้ชาย  ฮ่าฮ่าฮ่า  ที่นี้ซอก็จัดหนักเจ้าสัวศรันย์เลยนะ  เพราะแบบนี้มันเลยอยากฆ่าซอ  อ้อๆมิยูกิคุณแต่งนิยายเรื่องอื่นมั๊ยขอลิงค์หน่อยนะ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 01-12-2013 14:06:22

 :mew2:  เอาเสื้อมาปูรอน้องซอ   

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 01-12-2013 14:37:12

สงสารน้องซอ  :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Lady-Rabbit ที่ 01-12-2013 17:09:38

อ่านรวดเดียวเลยค่า สนุกมากกกกและจะติดตามต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 01-12-2013 21:33:12

อั่ยย่ะรู้ความจริงละ...ไม่ใช่พ่อหน่ะดีแล้ว
แก้แค้นให้สาสมนะหนูซอเอาให้เจ็บกว่าที่หนูเจ็บเลยลูก :z6:
อยากอ่านฉากหวานๆของคุณโอกับน้องซออีกกกกเอาอีกๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 01-12-2013 22:04:15

อ่อ.... อย่างนี้นี่เอง!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 02-12-2013 11:23:48

ซอ อย่าปฏิเสธ อ้อมกอดจาก "สามี" สิจ๊ะ
หนู ต้องเป็น "ภรรยา" ที่น่ารัก รู้มั้ย? 555555555555555+    :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 02-12-2013 13:17:43

นังซูกัสเหมือนพ่อยังกะแกะ  :mew5:

คราวนี้แหละน้องซอรู้ความจริงแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจเพราะคิดว่าพ่อไม่รักอีก

คนอย่างนั้นต้องได้รับกรรมแน่  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 18 ความจริง _ 29/11/56 P.28
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 03-12-2013 16:22:31

ความจริงมันโหดร้ายยยย
 :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/56 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 03-12-2013 21:38:52

Part 19 ปรับความเข้าใจ   :L2:

ภายในโรงแรมหรูของเครือพยัคฆราชกำลังจะมีงานใหญ่โตในคืนพรุ่งนี้......หลังจากที่หยุดร้องไห้ก็ถูกจูงให้ขึ้นรถแล้วมาที่โรงแรมที่เคยมาทานข้าว..ไม่คิดจะขัดขืนอะไร...เพราะคิดว่าถึงขัดขืนยังไง สุดท้ายผมก็ต้องมาอยู่ดี.....ความรู้สึกสับสนยังวนอยู่ในหัวใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่ารู้สึกสงบขึ้นมาก...เพราะได้ร้องไห้และระบายสิ่งต่าง ๆ ที่เก็บไว้ มันน่าอายที่จะบอกว่า.. ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะอ้อมกอดของผู้นำพยัคฆราช อีกคนยอมที่จะยืนอยู่นิ่งๆ  เพื่อให้ผมทุบตีให้สาสมกับความรู้สึกโกรธที่มีต่อเจ้าสัวศรันย์

“ วันนี้เราจะค้างกันที่นี่ “

“...................”

“ แปลกนะที่คุณไม่โวยวาย ปกติผมพูดอะไรก็ต้องขัดตลอด...ผมพูดเล่น..ถ้าขืนพาคุณออกมานอนแบบไม่บอกกล่าวผมถูกคุณพ่อไล่ออกจากกองมรดกแน่”

“................”  ได้แต่นั่งนิ่งๆ  ไม่รู้จะพูดอะไร มาถึงขั้นนี้แล้ว...และตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ที่จะโต้เถียงกับใครทั้งนั้น  มองร่างสูงที่
ยืนล้วงกระเป๋ามองบรรยากาศโพล้เพล้ด้านนอกผ่านกระจกใสในห้องของประธานฯ ....แต่ก็ยังแอบโล่งใจที่ไมได้ค้างจริงๆ ...ความเย็นของแอร์ทำให้ผมต้องลูบแขนตัวเอง...

พึ่บ!

“..ใส่ซะ ผมยังไม่อยากเห็นภรรยาตัวเองมานั่งแข็งอยู่ในห้องนี้...”

“ ขอบคุณครับ “

“ ได้เวลาแล้วล่ะ  ไปทานข้าวกัน เชิญครับ..”

“...............” ถอนหายใจกับแววตาขี้เล่นที่ส่งมา บทจะร้ายก็ร้าย บทจะดีก็ทำเอาผมไม่กล้าสบตา ยอมที่จะยื่นมือไปจับมือของคนที่ยื่นมาตรงหน้า...ระยะเวลาที่ผานมาได้ยินแต่เสียงผ่านโทรศัพท์ ตอนนี้ได้เจอตัวเป็น ๆ...แต่ก็แปลกที่รู้สึกคุ้นเคยกว่าแต่ก่อน...

จากบรรยากาศโพล้เพล้ เริ่มจะมืดลง ผมกับคุณโอขึ้นลิฟท์ ..ชั้นที่กดคือชั้นสูงสุด เป็นอีกครั้งที่พี่ชัชไม่ได้ตามมาด้วย...ตอนแรกเข้าใจว่าจะไปโผล่ที่ห้องอาหารที่คุณโอเคยพามากับพวกเพื่อน แต่กลับมาโผล่ที่ชั้นดาดฟ้า...

“เชิญครับ”

“...............”  ผมเดินตามแรงกอบกุมที่มือก่อนจะจ้องมองบรรยากาศตรงหน้า...ดาดฟ้าที่ถูกตกแต่งด้วยต้นไม้ที่ใส่กระถางขนาดใหญ่และดอกไม้สีสวยมากมาย...มีหินและกรวดโรยตามพื้น มีน้ำตกเล็ก ๆ อยู่ด้วย...สวยมาก...เหมือนสวนขนาดย่อมที่ถูกจัดแต่งอย่างลงตัวในพื้นที่ที่มีจำกัด...ตรงกลางมีชุดโต๊ะขนาดเล็กที่นั่งได้แค่สองคน มีเชิงเทียนและกับข้าววางไว้อยู่แล้ว...

“สวยไหม ผมจัดเพื่อคุณเลยนะ”

“จัดเพื่อผม”

“ใช่...ผมแค่อยากให้คุณหายเครียด...สามีคุณดีที่หนึ่งเลยใช่ไหมล่ะ”

“..............”  กำลังเคลิ้มแต่ก็ต้องหันไปทำตาเขียวใส่คนพูด..เพราะด้านบนมีพนักงานในชุดสูทที่ตอนนี้กำลังเดินไปรินไวน์สีแดงใส่แก้วที่ตั้งบนโต๊ะ...ควรจะอายลูกน้องตัวเองบ้าง..

“ไปเถอะ...”

นั่งลงบนเก้าอี้ที่คุณโอเลื่อนให้ ก่อนจะจ้องมองอาหารหลากหลายบนจานเล็ก ๆ  ที่ทำให้มีขนาดพอดีกับโต๊ะ...มาถึงตอนนี้ถึงได้รู้ว่าตั้งแต่เช้าที่ผมไม่ยอมทานอะไร มันเริ่มจะสำแดงตอนเห็นอาหารพวกนี้...

“ อร่อยนะ ผมรู้ว่าคุณชอบ”

“...................”  ซูชิหน้าไข่หวานถูกวางลงบนจานผม  รู้ได้ยังไงว่าผมชอบทานซูซิ...ค่อย ๆ ใช้ตะเกียบคีบจิ้มวาซาบิที่อยู่ตรงหน้าแล้วเอาเข้าปาก...

..อร่อยจัง...

“ฮ่าๆๆ...”

“................” หยุดเคี้ยวก่อนจะมองหน้าคนที่หัวเราะหลังจากที่นั่งมองผมกิน...อมข้าวปั้นอยู่อย่างนั้นไม่ยอมเคี้ยวต่อรอให้อีกคนเฉลยว่าหัวเราะผมทำไม...

“เปล่า ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าคุณจะปฏิเสธไม่ทานอะไรซะอีก ที่ไหนได้ยอมทานแต่โดยดี ท่าทางคุณเหมือนหิวซะด้วย”

“ แล้วคุณโอให้ผมทานได้ไหมล่ะครับ”  อย่างนี้สินะที่เขาว่าโมโหหิว  ทั้งที่พึ่งผ่านเรื่องสะเทือนใจจนไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เช้า  ถ้าปกติมีเรื่องอะไรผมก็จะไม่ทานก็ได้ทั้งวันหรือสองวัน  แต่ตอนนี้กลับรู้สึกหิวและอยากกินกลับถูกคนตรงหน้ามาหัวเราะใส่ซะงั้น
...ตกลงพามาหยั่งเชิงว่าผมหิวรึเปล่าใช่ไหม

“ ได้สิ อย่าโมโห ผมก็แค่ดีใจที่คุณยอมทานข้าวกับผม ผมไม่ได้เจอคุณตั้งหลายวัน ต้องทานข้าวคนเดียว...คุณว่าผมจะเหงา
ไหมล่ะ”

“ไม่หรอกครับ อย่างมากคุณโอก็หาสาว ๆ มาทานด้วยก็แค่นั้น”

“หึงเหรอ”

“ ไม่ครับ...”  พูดไปก่อนจะเอาซูซิหน้าปูอัดที่อีกคนคีบมาวางให้จิ้มวาซาบิเข้าปาก...วาซาบิฉุนขึ้นจมูกจนน้ำตาคลอ..จะว่าไปพอพูดถึงผู้หญิงแล้วก็แอบหมั่นไส้ คงมีล้อมหน้าล้อมหลังแต่กลับพูดเหมือนตัวเองจะเหงา....

“อย่าร้องไห้สิ  ผมไม่มีใครจริงๆ  ทานข้าวคนเดียว คิดถึงคุณโทรหา”

“ผมไม่ได้ร้องไห้นะ..แค่วาซาบิขึ้นจมูกเอง..”  ผงะถอยเมื่อคุณโอยื่นทิชชู่มาเพื่อซับน้ำตาให้ผม  บ้ารึเปล่าผมก็แค่ฉุนวาซาบิก็เท่านั้นเอง...

“โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าหึงจนร้องไห้...อยากทานมั่งจัง..”

“ ..................”  แอบอมยิ้มเมื่ออีกคนทำหน้าผิดหวัง...และคิดอยากจะแกล้งคนขึ้นมา...ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะคีบข้าวปั้นหน้าปลาไหลจิ้มลงที่วาซาบิจนชุ่ม

“เอาสิ ผมป้อน”

“...................”   

“อร่อยไหมครับ”

“ซืดด คุณแกล้งผม...คนอุตส่าห์ทำโรแมนติก ซืดดด!”

“...ก็ผมไม่รู้หนิว่าคุณไม่ชอบวาซาบิ....”  ยิ้มกว้างจนอยากจะหัวเราะ  เพราะคนที่อ้าปากรับมัวแต่มองหน้าผมเลยงับเอาข้าวปั้นที่ชุ่มวาซาบิเข้าปากพอเคี้ยวและตั้งสติได้ก็สายไปแล้ว วาซาบิคงฉุนขึ้นสมองเพราะตอนนี้คุณโอมีน้ำตาคลอ ๆ ที่หน่วยตาจนเกือบจะหยดไหลแล้ว...ผมคงเป็นคนแรกที่เห็นน้ำตาผู้นำพยัคฆราช ที่เกิดจากวาซาบิ...

“รับผิดชอบผมสิ..ใจร้ายชะมัด..”

“..ขอโทษครับ...”  ยังไม่หยุดยิ้ม แต่ก็ยอมที่จะหยิบทิชชู่ยื่นมือไปซับน้ำตาคนที่นั่งนิ่งให้ผมรับผิดชอบ...ใครจะไปรู้ว่าหัวหน้ามาเฟียก็แพ้วาซาบิ...

“ ผมดีใจที่เห็นคุณยิ้ม ทั้งที่ปกติก็ไม่เคยเห็นอยู่แล้ว พอเกิดเรื่องนี้ผมก็กังวลว่ารอยยิ้มอันน้อยนิดของคุณจะหายไป...แต่ตอนนี้ผมกลับได้เห็น...ต้องขอบคุณวาซาบิใช่ไหม...”

“..................”  จู่ ๆ ก็รู้สึกเขินขึ้นมา...ใครจะคิดว่าคนตรงหน้าจะพูดอะไร ๆ เสี่ยว ๆ ออกมาอย่างนี้...ได้ยินอย่างนั้นก็จัดการคีบข้าวปั้นมาใส่จานตัวเองแล้วจิ้มวาซาบิเข้าปาก หันมองนั่นนี่ไปเรื่อย ๆ ...แก้เขิน...ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เงียบ ๆ นิ่ง ๆ หรือทำนิสัยร้ายกาจ จะกลายเป็นเหมือนคนละคนอย่างนี้...

ความขุ่นข้องหมองใจก่อนหน้านี้ ค่อย ๆ จางไปกับสายลมที่พัดเอื่อย ๆ ประทะใบหน้า...คนตรงหน้าหยุดทานอาหารแล้วเอาแต่จ้องหน้าผม ทำให้รู้สึกขัดเขินขึ้นมา...

“ซอ”

“..ครับ...”

“ที่ผ่านมาคุณโกรธผมรึเปล่า..”

“เรื่องอะไรครับ”  สายตาและคำถามทำให้หัวใจผมเต้นแรงขึ้น...พยามควบคุมสติและความรู้สึกเข้าให้ที่เข้าทางที่สุด แต่มันก็ทำได้ยากเพราะน้ำเสียงทุ้ม ๆ นุ่ม ๆ ที่เคยได้ยินผ่านโทรศัพท์แต่ตอนนี้มันกลับน่าฟังกว่าเสียงตามสายนั่นซะอีก...

“ทุกเรื่อง..รวมถึงเรื่องคืนนั้นที่บ้านคุณอิฐด้วย”

“...................”

“ถ้าโกรธ..ผมขอโทษ..”

“..ฮะ..อะไร นะ...”  ไม่รู้จะตอบคำถามแรกยังไง แต่พอได้ยินคำพูดต่อของคนที่ถามเมื่อเห็นว่าผมเงียบ ก็ทำเอาซูชิที่กำลังจะเข้าปากหล่นลงบนจาน..

“..ผมขอโทษในทุก ๆ สิ่งที่ทำให้คุณโกรธ...รับคำขอโทษผมด้วย..”

“เอ่อ..ผมไม่ได้..กะ..”

“ ..รับสิ...กว่าผมจะพูดได้ มันก็ยากนะคุณ...ถ้าไม่ใช่คุณ ผมไม่มีทางปริปากพูดคำพวกนี้เด็ดขาด..”  เอ่อ...จะขอโทษ...ยังมีการบังคับให้ผมยกโทษให้อีก...พึ่งรู้เหมือนกันว่าผู้นำพยัคฆราชขอโทษคนไม่เป็น...แต่เท่าที่ดูสีหน้าหล่อ ๆ นั่นก็ทำหน้าเหมือนกำลังเสียจริตมาเฟียไม่น้อย...อย่าบอกว่าพาผมมาทานข้าววันนี้ก็เพื่อสิ่งพวกนี้...มันจะลงทุนไปไหม...

“ ถ้าผมไม่รับล่ะ..”

“..แล้วจะให้ผมทำยังไง..”

“..ทำไมถึงคิดว่าผมควรจะรับคำขอโทษ..”  พึ่งจะเคยเห็นสีหน้าลำบากใจแบบสุด ๆ ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าสิ่งที่เห็นตอนนี้จะไม่ใช่ภาพลวงตา และกำลังจะหลอกให้ผมหลงเชื่อ...

“..เพราะผม......เอาล่ะซอ...ฟังผมนะ...ถ้าฟังจบแล้ว... ทุกอย่างก็แล้วแต่คุณคิด...ผมจะไม่บังคับ..”

“.................”  พยักหน้ารับ...รู้สึกว่าลมเย็น ๆ มันกำลังทำให้หัวใจผมเต้นแรงขึ้น...ร่างสูงตรงหน้านิ่งไป...ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดเหมือนกำลังรวบรวมสมาธิและความกล้าที่จะพูดออกมา...ตาคมจ้องมาที่ผมที่นั่งนิ่งรอฟังเหมือนกัน..ถ้าผมไม่รู้สึกไปเอง สายตาที่มองมาดูวิงวอนและมีความหวัง

“....ผมอยากรับผิดชอบคุณ..ในฐานะอะไรก็ได้...ทั้งที่ผมเคยทำให้คุณร้องไห้ แต่ก็ไม่ต้องการให้ใครมาทำให้คุณเสียน้ำตา...ทั้งที่ผมเคยร้ายกับคุณ แต่ผมกลับไม่ต้องการให้ใครมาทำให้คุณเสียใจ...ผมยอมที่ทำทุกอย่างที่คุณพ่อต้องการเพื่อให้ท่านยอมรับเรา...ตอนนี้คุณก็รู้ความจริงทุกอย่างแล้ว...ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้งคุณไว้อีกถ้าคุณเกิดอยากจะไป...มีเพียงอย่างเดียวในตอนนี้คือ...ความจริงใจ...ที่ผมคิดว่าผมมีเต็มร้อย..”

“...........................”

“...ผมห่วงคุณเมื่อรู้ว่าคุณทุกข์ใจ...ผมคิดถึงเวลาที่ห่างกัน...ผมทุกข์ใจเมื่อคิดว่าจะต้องเสียคุณไป...”

“........................” 

“...ซอ.ฟังผมอยู่รึเปล่า..”

“......................”... พยักหน้าให้คนพูดรู้ว่าฟังอยู่...หลังจากที่นั่งนิ่งเหมือนถูกสาป...กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืน ๆ ...ถ้อยคำทุกคำ..คำพูดที่เอื้อนเอ่ยให้ผมได้ยิน...มันกำลังซึมเข้าไปส่วนนึงของร่างกาย...ไม่เคยได้รู้...ไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน...ก้มหน้ามองจานตัวเอง...นี่ความจริง หรือแค่ความฝัน...หัวใจผมเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมา..

“..อย่างนี้...คุณบอกผมได้ไหม...ว่าเขาเรียกว่า รัก...ใช่ไหม..”

“......................”  ส่ายหัวไปมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะเงยหน้าพร้อมหยดน้ำตาที่หล่นลง....ไม่รู้...ผมไม่รู้อะไรซักอย่าง...แต่ทุกความรู้สึกที่ส่งมาจากแววตาของคนตรงหน้า...มันบีบหัวใจ...น้ำตาพวกนี้คืออะไร...เสียใจ...ตกใจ...หรือดีใจ...

“ ..นี่คือสิ่งที่ผมต้องการจะบอกคุณ..อยากจะบอกตั้งแต่คืนนั้น...คืนที่ผมคิดว่าอาจจะใช้สิทธิครองตัวคุณได้เพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น..แม้จะต้องบังคับคุณเพื่อให้อยู่กับผม ก็จะทำ...”

“..ผม ไม่รู้...” 

“....ซอ....”

“.....คุณ...โอ....ฮึก....”   ร่างสูงลุกจากเก้าอี้... ก่อนจะก้าวมาหยุดตรงที่ผมนั่ง....เงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ ก่อนจะยอมลุกขึ้นตามแรงฉุดที่ข้อมือ....เหมือนตัวเองกำลังละเมอ...ยอมทำทุกอย่างที่อีกคนชี้นำ...ร่างผมถูกโอบกอดจมมิดอยู่ในอ้อมกอดกอดอบอุ่น...กันสายลมหนาวเย็นที่พัดมา...ได้ยินเสียงหัวใจของคนที่กอดกำลังเต้นแรง...เหมือนหัวใจของผม...ความรู้สึกมากมายกำลังก่อเกิดโดยที่ไม่เคยรู้ว่ามันมีอยู่...

“...ให้โอกาสผมสิ...ให้ผมได้ดูแลคุณ...ให้ผมได้พิสูจน์...ว่าความรู้สึกพวกนี้...คือความรัก..”

“..ฮึก...คุณ...หลอก ผม ใช่ไหม..”  กำเสื้ออีกคนแน่น...กลัว...กลัวว่าสิ่งที่ได้ยินคือคำลวงที่เป็นแค่ลมปาก...เหมือนคนใจง่ายเพียงเพราะความอบอุ่นที่ได้รับ...คำพูดที่ทำให้ใจสั่นไหว...ทั้งที่ไม่เคยรู้ตัว...แต่ก็เหมือนว่ากำลังรอสิ่งเหล่านี้อยู่...

“ รอดูผมสิ...ผม..โอฬาริศ พยัคฆราช...ขอสัญญา..ว่าทุกคำพูดคือความสัตย์จริง...ผมรวบรวมความกล้ามากมายแค่ไหนคุณรู้ไหม...ทั้งที่ถ้าเป็นเรื่องอื่นผมไม่เคยกลัวอะไร....แต่พอเป็นเรื่องนี้... ผมกลับกลัว...กลัวว่าจะเสียคุณไป ถ้าบอกออกไป...”

“..ฮึก...อือ...ผมรับ...ผมรับคำขอโทษ...”

“ และจะให้โอกาสผมที่จะดูแลคุณ”

“ อือ ผม ให้ ฮึก โอกาส..”  หัวใจของคน ๆ นี้กำลังเต้นแรงจนผมสัมผัสได้อย่างชัดเจน...ผมกำลังตกหลุมพราง...หรือกำลังทำอะไรอยู่...แค่เพียงรู้สึกว่าตัวเองกำลังมีตัวตน...และบ้านพยัคฆราชก็มีไออุ่นของคุณแม่วนเวียนอยู่....ความรู้สึกจากก้นบึ้งของก้อนเนื้อที่กำลังเต้นบอกให้ผม..ให้โอกาส..และเลิกสนใจคนอื่นนอกจากหัวใจตัวเองซักที...

“ให้ผมขันหมากไปสู่ขอคุณไหม...อย่างน้อย ๆ พวกพี่ ๆ คุณก็ควรได้รับรู้..”

“...มะ..ไม่ครับ..คุณโอ...ผมยัง ไม่พร้อม...”  ถึงอีกคนจะพูดกลั้วหัวเราะเหมือนพูดเล่น แต่ผมก็กลัวจริง ๆ รีบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดแข็งแรงนั้น แล้วเงยหน้ามองคนที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย...ก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาทาบปากผมไว้...

“...พี่โอกับน้องซอ...จะดูสนิทกันมากกว่าไหม...”

“.........................”

            *******************************************************


Little part  OP     :mew1:


“...พี่โอกับน้องซอ...จะดูสนิทกันมากกว่าไหม...”

“.........................”  ผมยกมือขึ้นไปทาบปากเล็กนั่นไว้...กำลังอินอยู่กับทุกความรู้สึก...ความรู้สึกทุก ๆ อย่างมันมีมานานแค่ไหนไม่แน่ใจ รู้แค่ว่ามันสะสมมาเรื่อย ๆ และอดกลั้นจนมันแทบจะเอ่อล้น...ทำตัวเหมือนเด็ก ๆ ที่ชอบแกล้งคนที่ชอบ...จนกระทั่งเมื่อตอนเย็นที่ผมทนเห็นน้ำตาซอมากมายขนาดนั้นไม่ได้...

“...ไม่เอา....”

“...น้องซอครับ..”  โอบกอดร่างเล็กนั่นไว้....ผมไม่ใช่พวกไร้เดียงสาถึงไม่รู้ว่าความรู้สึกที่บอกไปมันคือความรัก...แต่ก็แค่ไม่อยากเร่งรัดความรู้สึกของซอก็เท่านั้น....เพราะรู้ว่าความรู้สึกของคนในอ้อมกอดผมมันบอบช้ำมามากพอแล้ว...

“....ไม่...”

“ น้องซอครับ..”  แอบยั่วคนที่ยังไม่ยอมเปลี่ยนสรรพนาม...ทั้งที่กับคนอื่นก็เรียกแทนตัวเองว่าซออย่างไม่ต้องบอก แต่กับผมกลับใช้สรรพนามอย่างเป็นทางการ...

“...พะ..พี่..โอ...”

“..ฮ่าๆๆ น้องซอ..”   หัวเราะกับคนที่ยอมปริปากพูดในที่สุด....คนในอ้อมกอดดันอกผมออกเหมือนจะงอนที่ผมหัวเราะเจ้าตัว...แต่ในเมื่อถึงขั้นนี้มีหรือผมจะปล่อย...กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นพร้อมกับโยกตัวไปมาเหมือนจะกล่อมให้อีกคนนิ่งไป....หัวใจพองโต...เพราะวันนี้มันเกิดเพราะเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น...ใจผมแทบจะขาดตามไปกับเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นและน้ำตาเปียก ๆ ที่เสื้อตัวเอง...ไม่คิดว่าคุณพ่อจะบอกความจริงให้ซอได้รู้เร็วขนาดนี้....กับคำสารภาพและสถานที่ที่จัดเตรียมในเวลาไม่กี่ชั่วโมง...ทำให้ไม่มีเวลาเผื่อใจเวลาที่ถูกปฏิเสธ...เมื่อซอตอบตกลงมันก็เลยเหมือนฟลุ๊คและเหมือนฝันไปพร้อม ๆ กัน...

“..หัว เราะ ทำไม...จะฟ้อง เจ้าสัว..”

“...คุณพ่อ..ฝากพี่มาบอกว่า..ให้หยุดเรียกเจ้าสัวซักที...เรียกคุณพ่อได้แล้ว..”

“...จริง..เหรอ...”  คนที่น้ำตายังเปียกแพขนตาเงยหน้าออกจากอกผม..พร้อมกับช้อนสายตามอง....ถ้าไม่ติดว่าอยากจะรอเวลา ผมอยากจะบังคับจุมพิตปากแดง ๆ นี่อีกซักรอบ...แต่ถ้าทำจริงๆ  ....คงจะถูกเกลียดโดยไม่ต้องสงสัยแน่ ๆ

“ จริงสิ...คุณพ่อเอ็นดูซอมากนะ...เชื่อไหมว่าเราเคยเจอกันด้วย...ตอนนั้นซอยังแบเบาะอยู่เลย...น้านีย์เคยพาซอออกมาเจอพี่กับคุณพ่อ...แต่แค่แป๊บเดียวเพราะกลัวว่าเจ้าสัวศรันย์จะมาเจอ...”

“...เหรอ...คุณแม่คงกำลังทุกข์ใจใช่ไหม...”

“...พี่คิดว่าอย่างนั้น...แต่คุณพ่อบอกว่าน้านีย์เป็นคนที่เข้มแข็งมาก...ทั้งที่เจ้าสัวศรันย์บอกว่าไม่ต้องการซอ...เพราะเป็นผู้ชาย...คุณพ่อเลยให้พามาอยู่ที่บ้าน...แต่เธอกลับยืนกรานว่า ซอคือสายเลือดราชสีห์เกริกไกร ...ยังไงก็ต้องอยู่ที่นั่น..พี่แอบหอมแก้มซอตั้งหลายครั้ง...”

“...ลามกแต่เด็ก...”   

“...ตอนนั้นจะรู้เรื่องอะไรเล่า...สบายใจขึ้นหรือยัง...พรุ่งนี้จะต้องออกงานด้วยกันแล้วนะ...อย่างน้อย ๆ พรุ่งนี้ซอจะต้องเจอและตอบคำถามของพี่ชาย...สายตาดูแคลนจากผู้ชายคนนั้น...” ความโล่งใจและอิ่มใจทำให้ไม่ยอมปล่อยคนในอ้อมกอดง่ายๆ  อยากจะเล่าความหลังที่ผมจำได้ให้อีกคนได้รับรู้...รวมถึงอยากจะให้ซอเตรียมใจกับสิ่งที่จะเจอพรุ่งนี้...อยากให้เข้มแข็ง...และยืนอยู่ด้วยกันจนถึงที่สุด...

“..แล้ว พี่โอ...จะอยู่กับซอ...ใช่ไหม..แค่ยืนอยู่ด้วย...ซอคงไม่เป็นไร..”

“....ใช่...พี่จะอยู่กับซอ....” ...แค่คำพูดไม่กี่คำทำให้รู้ว่าอีกคนเริ่มจะวางใจ...แน่นอน...จะยืนอยู่ด้วยกัน...ให้แค่ยืนอยู่ด้วย... ก็หมายความว่า อยากจะเผชิญหน้าทุกอย่างด้วยตัวเอง....แต่ก็อยากจะหันมาเมื่อหวั่นไหว แล้วเจอใครซักคนที่ยืนด้านหลัง....และตัวผมก็พร้อมเสมอที่จะกางปีกปกป้อง...คนที่ผมรัก...

มีต่อด้านล่างค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/56 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 03-12-2013 21:42:46

ซอ   :mew1:


ตอนนี้ผมกับพี่โออยู่ในห้องพักของโรงแรม...สถานที่จะใช้จัดเลี้ยงคืนนี้…สรรพนามคงจะแปลกๆ  ไปไม่ค่อยชินเท่าไหร่...แต่ก็คงต้องเรียกสนองนโยบายคนชี้บังคับ ?.....รู้สึกเขิน ๆ เพราะตอนนี้กำลังอยู่ในอ้อมกอดหลวม ๆ ของคนที่ให้ผมผูกไทค์ให้...แต่ว่าทำไมมันต้องใกล้ขนาดนี้ด้วย...ถ้าเงยหน้าขึ้นก็ชนกับอะไรบนใบหน้าหล่อนั่นแน่ ๆ

“เสร็จแล้วครับ”

“ทำไมมองมันยังเบี้ยว ๆ อยู่เลย”

“..ตรงแล้ว...ปล่อยซักทีสิ...ไม่งั้นซอจะดึงให้แน่นกว่านี้...”  เอาให้ขาดอากาศหายใจไปซะเลย...กอดบ่อยจนผมพลอยใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ตั้งแม่เมื่อคืนที่พอกลับมาก็ขอมานอนด้วย...ถึงแม้ว่าจะนอนกอดเฉย ๆ ก็เถอะ..ไม่คิดบ้างรึไงว่า...มันไม่ชิน...แต่สุดท้ายก็ยังอุตส่าห์หลับในอ้อมกอดอุ่นๆ  นั่นจนถึงเช้า...

“ดึงสิ...ถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำ ไม่ว่าอะไร..”

“ ไม่ทำหรอก แต่ปล่อยเถอะ ป่านนี้คุณพ่อคงรอแล้ว..”  ผมกับพี่โออยู่ในชุดสูทสีดำทั้งคู่...แต่ผมเป็นเชิ๊ตสีชมพู พี่โอเป็นเชิ๊ตสีฟ้าอ่อน...คุณพ่อ..ผมหมายถึงเจ้าสัวอดุลย์...ที่ตอนนี้ก็ต้องเปลี่ยนสรรพนามการเรียกเหมือนกัน...กำลังรอพวกเราอยู่ในห้องท่านเพื่อที่จะเข้าไปในงานพร้อม ๆ กันเพื่อรอต้อนรับแขกที่จะมาร่วมงาน...

“ ไปครับ”

“...................”  ผมสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกสุด ๆ เพื่องานวันนี้...เพราะพี่พิงบอกว่ามาหมด ไม่ว่าจะมิตรหรือศัตรู...
เสียงเพลงบรรเลงก้องอยู่ในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา  รู้สึกว่ามือเริ่มชื้นเหงื่อเมื่อเดินเข้าไปในงาน มีคุณพ่อเดินคู่กับพี่โอ ผมเดินด้านหลังกับพี่พิง ตามด้วยพี่ชัช แสงแฟชรัวใส่จนรู้สึกหน้ามืด...พี่พิงโอบเอวผมเบา ๆ  เหมือนกับให้กำลังใจ...ยิ้มให้คนที่เดินข้างกันก่อนจะเงยหน้ามองแผ่นหลังของคนที่บอกว่าจะอยู่ข้างผมตลอดในวันนี้....

“สุขสันต์วันเกิดครับ คุณโอ ยินดีที่ได้เจอครับเจ้าสัว”

“ขอบคุณมากครับ เชิญตามสบายครับ”

แขกเหรื่อหลากหลายเข้ามาทักทายและอวยพรให้เจ้าของวันเกิด พี่พิงคอยกระซิบบอกผมว่าเป็นใครบ้าง...ผมกับพี่พิงยืนอยู่ด้านหลังพี่โอกับคุณพ่อที่ยืนอยู่หน้างาน...มีตั้งแต่ สส. ถึงรัฐมนตรีชั้นผู้ใหญ่  หัวหน้าตระกูลดัง นักธุรกิจมีชื่อ...รู้สึกเพลิดเพลินไปด้วย...มีบางคนที่ถามไถ่ถึงผมด้วย คงเป็นเพราะเห็นพี่โอหันมาพูดคุยถามไถ่ว่าเบื่อรึเปล่า...จะเบื่อก็ตรงที่หันมาบ่อยเกินความจำเป็นนี่แหละทำให้คุณพ่อกับพี่พิงมองผมแล้วยิ้มแปลก ๆ

“เจ้าสัวมีลูกชายอีกคนเหรอครับ ไม่เคยเห็นเลย”

“ มีสิครับ..ลูกชายคนเล็ก น้องรักเจ้าโอเขา...เชิญด้านในครับ ตามสบาย”  ผมส่งยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้คนถาม...คำตอบที่แทบจะอัดเทปไว้...พี่โอหันมายักคิ้วให้กับคำตอบของคุณพ่อ...

“สวัสดีครับเจ้าสัว และผู้นำคนใหม่ของพยัคฆราช”

“.......................”  เสียงทุ้มคุ้นหู ทำให้ผมต้องหันไปมอง....คุณพ่อ...ไม่ใช่สิ..เจ้าสัวศรันย์ แล้วก็พวกพี่ ๆ ที่กำลังเดินเข้ามาและมองมาที่ผม...

“..ซอ...”

“...พี่ครับ...”  เดินออกไปหาพี่ชาย โดยเลือกที่จะมองผ่านผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ใหญ่ของนามสกุลผม...พวกพี่ๆ  ก็กอดทักทายเหมือนทุกครั้งก่อนจะมีเหล่ ๆ พี่โอที่มอง ๆ มา...

“สบายดีใช่ไหม...”

“สบายดีครับ ดีใจที่ได้เจอกันอีก...คิดถึงพี่ๆ  ทุกคนเลย”

“จริงหรือเปล่า ไม่ใช่อยู่อย่างมีความสุข เริงร่าจนลืมพวกพี่แล้วเหรอ...เดี๋ยวพี่ไปอวยพรเจ้าของงานก่อน..”  พี่โซยกมือขึ้นบิดจมูกผมเบา ๆ  ก่อนจะบอกแล้วเดินไปยืนตรงหน้าพี่โอ  พูดคุยทักทายพร้อมกับอวยพรตามธรรมเนียมผู้นำของตระกูล...พี่ซันกับพี่ไซน์ยังสนใจผมอยู่...ปล่อยให้หน้าที่อวยพรและพูดคุยเป็นของพี่โซไป..

“หล่อจริง ๆ นะเราวันนี้”

“หล่อไม่เท่าพี่ ๆ หรอกครับ”

“มีความสุขดีรึเปล่า”

“ดีครับ...ไม่ต้องห่วงนะ ทุกคนดีกับซอมาก..”  พี่ไซน์ส่งยิ้มให้ทั้งที่มือก็ยังลูบหัวผมอยู่...ส่วนพี่ซันก็แอบเอามือมาหยิกแก้มผมด้วย...

“เลิกทำเรื่องไร้สาระซักทีทั้งสองคน มากล่าวคำอวยพรคุณโอได้แล้ว”

“คุณพ่อครับ!”

“ฉันบอกให้พวกแกมานี่”

“ไปเถอะครับ...ซอไม่เป็น...แค่พวกพี่ไม่เห็นซอไร้สาระก็ดีใจแล้ว...ส่วนคนอื่นซอไม่สนใจหรอก!”

“.....................”  เหมือนประจวบเหมาะว่าเสียงเพลงบรรเลงหยุดลงพอดี ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้ยินเสียงผมกันทุกคน...และคนที่อึ้งที่สุดคงไม่พ้นเจ้าสัวปลอม ๆ แห่งราชสีห์เกริกไกร...

“..ปีกกล้าขาแข็งนะครับ คงจะเลี้ยงดูกันแบบตามใจเกินไป...แต่ยังไง..ขยะก็คือขยะวันยังค่ำ พวกคุณก็น่าจะเข้าใจ..”

“..ซอมายืนข้างพ่อสิ...ครับขยะก็คือขยะ..ถึงแม้จะทะเยอทะยานให้เทียบเท่าหงส์...อีกาก็คืออีกา เจ้าสัวว่าไหมครับ..”

“ พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงครับ”  เจ้าสัวศรันย์หรี่ตามองผู้นำคนก่อนของพยัคฆราชก่อนจะเอ่ยปากถามแผ่วเบา...พวกพี่ ๆ ก็นิ่งแล้วมองมาที่คนมีอายุทั้งสองคน...แขกเหรื่อที่ทยอยมาก็เข้างานไปอย่างรู้งานเพราะสองตระกูลใหญ่คุยกันอยู่ก็ไม่ควรเข้ามาแทรก...

“ ตอนนี้ซออยู่ในความปกครองของพวกเรา...ผมให้เกียรติสำหรับคนที่ให้เกียรติซอเสมอ...เช่นพวกคุณ พี่ชายทั้งสามคน...ผมศรัทธาในความรักและความจริงใจที่พวกคุณมีให้น้องชาย...ซอสำคัญกับพวกคุณใช่ไหม..”

“ครับเจ้าสัว ซอสำคัญกับพวกผมมาก ใครกล้าทำให้เสียใจพวกผมไม่ไว้หน้าแน่ แม้แต่พวกเจ้าสัวเอง...ขอโทษด้วยที่ผมต้องพูดอย่างนี้..”

“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร ผมชอบคนตรง...พวกเราทั้งสองตระกูลเดิมทีก็ไม่เคยมีเรื่องผิดใจอะไร...จนกระทั่งเกิดจากความโง่ของใครบางคน..”

“งั้นถ้าพวกเราจะขอมาเยี่ยมน้องบ้างพวกคุณคงไม่ว่าอะไร”  พี่โซออกปากถามด้วยท่าทางนิ่งๆ  แต่ดูไม่ได้หยิ่งยโสอะไร...ผมมองหน้าอดีตคุณพ่อที่ดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดเจ้าสัว จ้องมองมาที่ผมเหมือนกับเป็นตัวต้นเหตุทุกอย่าง...ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงต้องหลบสายตานั่น แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ในเมื่อมองมา ผมก็มองกลับ...ปล่อยความคับแค้นที่มีส่งไปให้อีกคนได้รู้ว่า...ซอคนเดิมไม่มีอีกแล้ว...

“แน่นอน พยัคฆราชยินดีต้อนรับพวกคุณเสมอ..เชิญเข้าไปด้านในเถอะ..ซอไปส่งพวกพี่ ๆ สิ”

“ครับคุณพ่อ”  สรรพนามที่ผมเรียกเจ้าสัวพยัคฆราชทำให้พวกพี่ ๆ หันมามองก่อนจะเลิกคิ้วใส่ผม...ก็แค่เลิกคิ้วตอบแล้วเดินไปหาอ้อมกอดของพี่โซที่วาดมือออกให้ผมเดินเข้าไปหา...

“ไม่ต้องไป”

“คุณพ่อครับ ซอแค่จะพาเข้าไปข้างใน”

“…ฉันบอกว่าไม่ต้องไปไง...แกมันคนนอก ไม่ใช่คนของพยัคฆราช!..แกกล้าไปอยู่กับศัตรูยังจะมาทำหน้าระรื่นกับพวกฉันอีก ไปแล้วก็ไปลับสิ จะมาวนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวลูกชายฉันทำไม..”  ผมมองคนพูด ..ที่ตอนนี้เหมือนคนกำลังจะบ้า...พูดออกมาทั้งที่ยังไม่พ้นพวกพยัคฆราชด้วยซ้ำ...คนจิตใจต่ำ ๆ ท้ายที่สุดก็ต้องแสดงกริยาต่ำ ๆ ออกมาอยู่ดี...พวกพี่โอแค่มอง ๆ มาแต่ไม่ได้เข้ามายุ่ง...อาจจะเพราะมีพวกพี่ ๆ ยืนอยู่ตรงนี้ด้วยไม่มีทางปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ทำร้ายผมแน่..

“คุณพ่อครับมากเกินไปแล้วนะครับ นี่ซอเป็นลูกของคุณพ่อนะครับ ผมสุดจะทนกับพฤติกรรมของพ่อแล้ว!”

“พี่ไซน์ใจเย็นๆ  ครับ ซอไม่เป็นไร..”

“แกจะทำอะไรฉัน แกเห็นคนนอกดีกว่าพ่อตัวเองรึไง!”  คนก็คนนอก สองคำก็คนนอก ไม่สำนึกจริงๆ สินะว่าใครกันแน่ที่เป็นคนนอก...

“คุณแน่ใจเหรอครับเจ้าสัวศรันย์ว่าผมคือคนนอก....ใครกันแน่ที่เป็นคนนอก อย่าคิดว่าปิดหูปิดตาใครต่อใครได้แล้วทุกอย่างจะจบ! คุณเคยทำอะไรกับคุณแม่ผมไว้...คุณจะได้รับสิ่งนั้นตอบกลับ...ความอับอาย ความอดสู การถูกเกลียดชัง...ผมจะทำให้คุณได้รู้ทั้งหมด!!”

“แกมัน!!”

เพี๊ยะ!

“..พี่โซ!”  ดูเหมือนว่าการกระทำสิ้นคิดของเจ้าสัวศรันย์จะทำให้คนในงานหันมามอง...มือหนาที่ตั้งใจง้างตบผมกลับฟาดลงบนแก้มของผู้นำราชสีห์เกริกไกรที่แทรกเข้ามาแทน...พวกพี่ดูยังอึ้งๆ  กับคำพูดของผมที่จงใจพูดแฝง ๆ ไว้ให้ทุกคนสงสัย...และยั่วยุให้เจ้าสัวศรันย์เต้น...

“สิ่งที่พวกผมได้ยินมาเกี่ยวกับซอและคุณแม่มันเรื่องจริงสินะ...กลับบ้านครับ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“ พี่โซ..ซอขอ โทษ..”  แก้มพี่โซเป็นรอยมือชัดเจน...เจ้าสัวศรันย์ดูอึ้งๆ  ไปเมื่อพี่โซพูดเรื่องบางอย่างออกมา...แสดงว่าพวกพี่ก็คงได้ยินอะไรมาบ้างแล้ว แต่ไม่กล้าพูด...ผมเข้าไปเกาะแขนพี่ชายถึงแม้จะรู้สึกสะใจที่เห็นสีหน้าเหมือนคนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเจ้าสัวศรันย์แต่ก็เป็นห่วงพวกพี่ กลัวว่าจะถูกผู้ชายคนนั้นทำร้าย...

“พี่ไม่เป็นไร...คุณโอครับ คงต้องขอโทษที่เกิดเรื่องอย่างนี้ในงานมงคล...คงต้องเสียมารยาทกลับก่อน...แล้วผมฝากน้องชายด้วย วันหลังจะมาเยี่ยม”

“ไม่เป็นไรครับ ยินดีต้อนรับเสมอ”พี่โอดึงแขนผมให้ไปยืนข้างๆ  ตัวเอง ก่อนจะหันมองเจ้าสัวศรันย์ที่จ้องผมอยู่เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ.. 

“เจ้าตัวแสบ แล้วพี่จะมาเยี่ยม ตั้งใจเรียนนะ...ยังไงพวกพี่ก็รักซอ..เข้าใจไหม..”

“ครับ...ซอรู้...”  ผมทำให้พวกพี่ทุกข์ใจอยู่รึเปล่า...ซอขอโทษครับ.. พี่ชายทั้งสามคนกอดผมก่อนจะเดินจากไปแล้วหยุดรอพ่อตัวเองตรงหน้าประตู เจ้าสัวศรันย์มองผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกไปไม่ทิ้งมาดเจ้าสัวผู้มีอำนาจ...

“..กลัวรึเปล่า..”

“ ไม่ครับ ซอไม่กลัว ขอบคุณครับ”  ถ้าไม่มีคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ผมคงไม่กล้าทำอะไรซักอย่าง คุณพ่อคนใหม่ดึงผมเข้าไปกอดก่อนจะลูบหัวเบา ๆ อย่างโล่งใจที่ผมไม่คิดมาก...

“แต่ก็ต้องระวังตัวไว้...ไอ้ศรันย์มันไม่ปล่อยซอไว้แน่เชื่อพ่อสิ”

“ผมก็คิดอย่างนั้น..” 

หลังจากที่ราชสีห์เกริกไกรจากไป แขกเหรื่อท่านอื่นก็ทยอยเข้ามาอวยพร พร้อมของขวัญที่ติดไม้ติดมือกลับมา..พวกพี่พิงดูยังห่วงความรู้สึกผมอยู่ ทั้งที่บอกว่าไม่เป็นอะไร ทำไมไม่มีใครเชื่อนะ....คุณพ่อเดินเข้าไปทักทายแขกด้านในแทนลูกชายที่ยืนต้อนรับแขกที่ยังทยอยมาไม่หมดซักที..เพราะอากาศเย็นๆ  ทำให้มือผมเย็นไปด้วย...จนต้องล้วงมือเข้ากระเป๋าเสื้อสูทตัวเอง

“พี่โอ!”

“อุ่นขึ้นล่ะสิ” ผมมองคนที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้... เมื่อมือหนานั่นสอดมือเข้ามาในเสื้อสูทของผมด้วย ก่อนจะจับมือผมไว้ในเสื้อสูท...มันก็อุ่นนะ แต่ไม่คิดจะอายใครมองเลยรึไง...ถึงจะบอกว่าเป็นน้องชาย แต่พี่น้องเขาทำกันอย่างนี้ที่ไหน...

“ดีใจที่ซอเข้มแข็งขึ้นแล้ว โอ้ย!”

“................”  มองหน้าคนที่แกล้งร้องซะน่าหมั่นไส้  ก็แค่ผมหยิกหลังมือหนาในเสื้อสูทข้อหาทำตัวน่าหมั่นไส้ก็เท่านั้นเอง...

“คุณโอครับ…มีแขกมา”

“…..แกงค์คชสารแดง......”  แววตาขี้เล่นเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นตึงเขม็งขึ้นมา...ผมหันมองตามสายตาพี่โอก็เจอชายร่างสูงใหญ่สามคนในชุดสูท ดูสง่าไม่น้อย มีคนติดตาม 5 คน และสองคนในนั้นที่ผมเคยเห็น....สองพี่น้องปุญไพรคชสาร...

“สุขสันต์วันเกิดครับ เจ้าสัวน้อยแห่งพยัคฆราช ดูสง่างามสมกับที่เป็นลูกชายของเจ้าสัวอดุลย์”

“ขอบคุณครับที่ให้เกียรติมา..เชิญด้านในเถอะครับ..”

“ คุณจะไม่รู้จักลูกชายผมหน่อยเหรอครับ อีกไม่นานน่าจะเจอกันบ่อยขึ้น”  ชายสูงวัยท่าทางหยิ่งจองหองพูดแล้วผายมือไปที่ลุกชายสองคนที่ยืนนิ่งอยู่  แววตาของหนึ่งในสองคนจ้องพี่พิงอยู่พร้อมกับส่งยิ้มมุมปากไปให้...พี่พิงก็แค่มองกลับแต่ไม่แสดงสีหน้าอะไร...ส่วนอีกคนที่เจอไม่บ่อยนักกลับกำลังมองผมอยู่...

“ไม่จำเป็นหรอครับ..เชิญครับ”

“.................”  คำพูดพี่โอสร้างความไม่พอใจให้คนสูงวัย แกงค์คชสารแดงอะไรนั่นไม่น้อย เพราะอีกฝ่ายทำท่าทางฮึดฮัด แต่ก็ยอมเดินเข้าไปในงาน

“หน้าตาผู้ดีมีตระกูล มันน่า....อย่างนี้นี่เอง..”

“ หยุดทำตัวเป็นหมาเห่าใบตองแห้งเถอะครับ มันน่าสมเพช”  พี่พิงตอบกลับคำพูดของคนที่มองตัวเองแล้วพูดจาเหมือนสื่ออะไรบางอย่าง ..ก่อนจะเดินเข้าไปในงาน...ถึงจะหยุดชะงักกับคำพูดพี่พิง แต่ก็ไม่ได้หันมา...

“ศัตรูเราเยอะเหมือนกันนะครับเจ้าสัวน้อย”

“สนุกดีออกครับพี่ชัช ชีวิตมีสีสันดี..จริงไหมครับ เจ้าสัวน๊อยน้อย”

ผมค้อนให้กับตำแหน่งใหม่ที่อีกคนใช้เรียก...แอบหนักใจแทนพี่โอกับคุณพ่อ..ที่รอบ ๆ ตัวก็เจอแต่สายตาของคนอยากจะเอาชนะ  การเป็นมาเฟียมันก็ลำบากเหมือนกัน...สู้ไปทำไร่ทำสวนยังจะดีกว่าตั้งเยอะ......แต่ที่สำคัญตอนนี้.....ผมก็เป็นห่วงพวกพี่ๆ ...ว่าจะเป็นยังไง...ถ้ารู้ความจริงแล้วจะเสียใจและทุกข์ใจเหมือนผมรึเปล่า....


*** เป็นอีกตอนที่ยาวมาก  เนื่องจากแต่งไว้เรื่อยๆ  หาที่ลงไม่ได้  มัวแต่ไปอ้อยอิ่งตอนเขาหวานๆ  กัน เลยเพลินไปหน่อย หวังว่าจะชอบนะคะ น้องซอเราเข้มแข็งขึ้นแล้ว  ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 03-12-2013 21:46:41

เข้าใจกันแล้ว พี่โอน้องซอ หวานๆ :o8:

สะใจดีนะ ซอตอกกลับเจ้าสัวอย่างมันส์ เหอๆ

เป็นมาเฟียมันเหนื่อยจริงๆศัตรูเยอะ น้องซอต้องให้กำลังใจพี่โอเยอะๆนะ  :z1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 03-12-2013 21:46:53

>< :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-12-2013 21:59:25

 :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 03-12-2013 22:00:14

หวังว่าพี่ๆทั้งสามจะปลอดภัย
พี่โอ อย่่าลืมเทรนน้องซอด้วยนะ ให้สมกับเจ้าสัวหน๊อยน้อยย 555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-12-2013 22:00:31

ซอเข้มแข็งขึ้นมากๆ
สงสารก็แต่พี่ชายสามคน ที่มีพ่อแบบนั้น
ว่าแต่พี่พิงกับคนนั้นมีซัมติงกันปะเนี่ยยยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 03-12-2013 22:02:33

น้องซอคนใหม่ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 03-12-2013 22:04:56

เยี่ยม... :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 03-12-2013 22:05:47

คุณโออออออออ ไม่สิพี่โอขาาาาาาาา สนใจรับเราเป็นน้องอีกสักคนมั้ยคะ
ชอบอ่ะ TwT

เล็งเห็นคู่ของพี่พิงแล้วล่ะ
ต้องใช่แน่ๆ เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 03-12-2013 22:07:35

ขอกรี๊ดดังๆ ให้พี่โอ  น่ารักแท้เล่า.  :-[
สารภาพรักแล้ว  เลิกปากหนักสักที
ซอสุดยอดปรบมือให้รัวๆ  :katai2-1:
เก่งมาก. พี่โซ พี่ซัน พี่ไซน์ ก็ยังเท่เหมือนเดิม

รอตอนต่อไปนะคะ 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 03-12-2013 22:09:32

หน่องงงซอ เอาไปเลย100กระโหลก พาทนี้ หนูเก๋มาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 03-12-2013 22:13:10

oh yes ! มันต้องแบบนี้สิน้องซอ เข้มแข็งไว้นะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 03-12-2013 22:19:48

พี่ ๆ ซอ รู้อยู่แล้วสินะนั่น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 03-12-2013 22:21:20

 o13 o13 o13

ซอเอ้ยยยยมาให้ปร้ากอดทีนึงลูกเก่งมาก ครับ ดีแล้ว ทำต่อไปนะ หนูทำถูกแล้วพวกๆพี่ซอเค้าเข้มแข็งไม่แพ้หนูอยู่แล้ว


แล้วเรื่องคุณโอ ไม่ต้องคิดอะไรถ้าหนูคิดว่ามันสุข หนูต้องการมัน ก็ลุยไปเลย ขออย่างเดียวคุณโออย่าทำให้น้องผิดหวังหรือเสียใจอีก เพราะถ้าน้องโดนทิ้งขว้างจากความรักอีกครั้งน้องคงลุกขึ้นไม่ได้อีกแน่ๆ


ส่วนหนูพิงกะศัตรูมันแลดูมีซัมติงไงไม่รู้  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 03-12-2013 22:22:52

ชอบมากครับ

ยาวๆ ยิ่งชอบ

อ่านเพลินดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 03-12-2013 22:24:00

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 03-12-2013 22:26:31

 :katai1: :katai1: :katai1:
ไอ้เจ้าสัวศรันย์

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 03-12-2013 22:30:05

ซอเก่งมากกกกก
มีพัฒนา
เข้มแข็งขึ้น
เหมือนพิงจะมีคู่ใช่มั้ย
คนแต่งมาต่อไวๆน้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 03-12-2013 22:31:36

เย้ น้องซอกเข้มแข็งมาก ๆ และพี่โอ(ไม่ชินที่จะพิมพ์ 555) ก็มาดแมนสารภาพไปแล้ว ต่อไปจะได้หึงเอ้ยดูแลแบบเปิดเผยสุด ๆ ไปเลย หึหึ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 03-12-2013 22:37:03

บอกแล้วว่าน้องซอจะแรว๊งงงงงงส์ (แอบสะใจมาก ณ จุดนี้ หึหึ)  o3

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 03-12-2013 22:49:23

 :กอด1: น่ารักๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: ДηοηγМ ที่ 03-12-2013 22:53:59

สนุกและน่าติดตามมากๆค่ะ
กดบวกเป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 03-12-2013 23:03:10

เค้าเริ่มดีกันแล้ว ต่อไปหวานกันแน่นอน  :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 03-12-2013 23:11:16

เยี่ยมมากน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 03-12-2013 23:20:24

น้องซอเยี่ยมสุดๆจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 03-12-2013 23:24:11

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

พี่โอกะน้องซอ ดีกันแล้ววววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 03-12-2013 23:34:54

โรแมนติกอะ  คุณโอทำคะแนนได้เยอะมากเลยนะคะเนี่ย
น้องซอใจอ่อนแล้ว
 ชอบพี่โซแมนมากมายอะ ชอบๆ ขอเพิ่มบทให้พี่แกบ้างนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: bozang ที่ 03-12-2013 23:37:45

ฟิคสนุกกกก
แต่ตัวละครเยอะมากเลย
อยากให้คนแต่งทำแผนผังตัวละครหน่อยจะได้ปะคะ ใครพ่อใคร ลูกใครอะไรยังไง
คืออ่านละแอบงงๆ มึนๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 04-12-2013 00:11:44

เค้าหวานกันแล้วซูชิแกล้มไวน์แดง
พี่พิงคนเดียวจะสู้ช้างแดงตัวที่จ้องตาได้เหรอ  มีแต่คนหมายปองน้องนะนี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 04-12-2013 00:13:25

พี่โอกับน้องซอเริ่มหวานกันแล้วววว
ส่วนตาแก่นั่น ถนัดแต่ลอบกัดต่อหน้านี่สู้ไม่ไหวสินะ เชอะะะ
แต่ที่แน่ๆ พี่พิงต้องคู่กับอีตาฟานอะไรนั่นแน่เลย ใช่มั้ยค้า (มโนเอง)
รอตอนต่อไปค่าา  :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-12-2013 00:38:21

น้องซอกับพี่โอ เริ่มหวานกันแบ้ว
ซอเข้มแข็งมากค่ะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-12-2013 00:52:10

เอากำลังใจมาส่งครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 04-12-2013 00:56:36

สมน้ำหน้าไอ้เจ้าสัวศรัณย์ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 04-12-2013 01:32:41

ซอเข้มแข็งและแกร่งขึ้นเยอะเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 04-12-2013 03:17:13

 :o8: พี่พิง   

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 04-12-2013 03:20:50

อิสองพี่น้องตระกูลช้างสารนี่ช่างน่าเหยียบ
 :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 04-12-2013 06:35:27

พี่พิงจะพ้นจากอิแกงค์คชสารแดงมั๊ยล่ะนั่น  ยังจิ้นพี่พิงกะสองพี่น้องอีกตามเคย  คิคิคิ  น้องซอตอนนี้แสดงออกว่าเข้มแข็งมากขึ้น  พี่โอก็น่ารัก  คุณพ่ออดุลย์ก็อบอุ่น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 04-12-2013 06:37:33

พี่โอน้องซอน่ารักเนอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-12-2013 06:50:20

คุณโอสารภาพรรักน้องซอแล้ว

น้องซอพบเจ้าสัวศรัณย์เข้มแข็งมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-12-2013 08:13:59

 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 04-12-2013 08:40:33

ชอบค่ะ มีรายละเอียดออกมาเรื่อยๆ มีหวานน้องซอกะพี่โอด้วย  :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 04-12-2013 10:28:48

ปลาบปลื้มม :hao5: :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 04-12-2013 11:05:22

ได้อ่านน้องซอหวานๆกับพี่โอในวันที่งานแสนหนักหนานี่ช่วยให้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย
น้องซอมีพัฒนาการที่ดีอีกอย่างแล้ว สามารถเผชิญหน้าเจ้าสัวศรันย์ได้อย่างไม่เกรงกลัว
เข้มแข็งให้ได้อย่างนี้นะน้องซอ เพราะยังไม่รู้ว่าจะเจอเรื่องที่หนักหนาหรือโหดร้ายกว่านี้หรือเปล่า
แต่งานจะเข้าพี่ๆทั้งสามคนน่ะสิ รู้ความจริงกันไปเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องอยู่อย่างระแวง
กลัวก็แต่ว่าคนเป็นพ่อจะพูดความจริงหรือเปล่าก็แค่นั้น  :เฮ้อ: เหนื่อยใจแทน
ชอบสรรพนามใหม่น้องซอจัง เจ้าสัวน๊อยน้อย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 04-12-2013 11:18:19

 :L2:น้องซอคนใหม่
สู้ๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 04-12-2013 11:18:36

 :L2:น้องซอคนใหม่
สู้ๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 04-12-2013 11:46:46

ท่านโอขาาาาาาาาาาาา  :hao7:

ทำหน้าที่ของพระเอกได้ดีมากเลยนะคะ

หนูซอ น่ารัก  :-[

กอด คนเขียน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 04-12-2013 13:23:56

เขาหวานกันแล้ว น้องซอเข้มแข็งไว้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 04-12-2013 13:48:20

พี่ๆเค้าจะรู้ความจิงกันแว้วววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 04-12-2013 13:57:07

ชอบซอเวอร์ชั่นนี้มาก  เริ่ดๆเจิดๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: meawlynx ที่ 04-12-2013 15:01:02

 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 04-12-2013 15:40:28

 :katai2-1: :katai2-1:           

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 04-12-2013 16:24:48

สู้ๆนะน้องซอ~~~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 04-12-2013 16:57:03

 o13 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 04-12-2013 17:33:09

เย้ๆ พี่โอ&น้องซอ ใจตรงกันซะแล้ววววว
แฮบปี้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 04-12-2013 18:07:02

 :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 04-12-2013 18:15:54

พึ่งตามมาอ่าน  รู้สึกว่า  รักเลยอะ 

เรื่องราวดำเนินดีน่าสนุกนะคะ  น้องซอค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 04-12-2013 18:31:02

น้องซอเยี่ยมมากคร่าาา  :mew1:
พิงคู่โฟนป้ะ ชอบอ่ะดูท้าทายกันดี  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-12-2013 20:14:03

พี่โอ น้องซอ น่ารักและอบอุ่นมาก :o8:
แม้ว่าเจ้าสัวศรัณย์จะมาทำให้เคืองจิต แต่พี่โอก็อยู่ข้างน้องซอตลอด เก่งมากเลยค่ะน้องซอ o13
แต่แก๊งช้างแดงนี่ดูแว้นมาก หาเรื่องคนอื่นไปทั่ว :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: DreamingLoyely ที่ 04-12-2013 21:46:48

เข้าใจกันแล้ววววววววววววววว
 :-[ :-[
แต่ น้องซอออออ  ต้องเจอเรื่ออีกเยอะเลยนะลูกกก   :hao5:
สู้ๆๆๆๆๆ นะน้องซอ มีพี่โอ อยู่ข้างๆ ผ่านไปไหนสบายๆเนอะ

ว่าแต่ เข้าใจกันแบบนี้ แล้วตลับๆที่ได้มาจากคุณอิฐ ก็ไม่จำเป็นซิคะเนี่ยยยยย หว่า เสียดาบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-12-2013 22:33:39

ดีใจที่รู้ว่าความจริงว่าไม่ใช่พ่อตัวเอง

พี่โอดูน่ารักขึ้นมาทันตาเลย

หลังจากที่ทำตัวดีๆหวานๆใส่ชอ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 05-12-2013 00:14:48

ตำแหน่งใหม่น่ารักจริง เจ้าสัวน๊อยน้อย  :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-12-2013 02:03:06

อ้อยยยย!! เต็มอิ่มมาก. ให้มันได้งี้สิถึงจะสมน้ำสมเนื้อ

รอรอน้าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 05-12-2013 18:32:19

สะใจสุดๆเลยน้องซอเจ๋งมากกกก
คุณโอนิ่งๆแต่พอจะโรแมนติกนี่>\\\<  :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 05-12-2013 20:49:23

น้องซอสู้ๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 05-12-2013 21:38:22

น้องซอเก่งมากลูก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ _ 03/12/2556 P.30
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 05-12-2013 21:43:43

มารออ่านครับ

วันนี้จะมาต่อป่าว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 06-12-2013 15:24:05

Part  20   :L2:  ความอบอุ่น


หมอกลอยอ้อยอิ่งแตะยอดดอกโป๊ยเซียนที่เรียงรายอยู่หน้าบ้านหลังเล็ก...ผมยืนกางแขนอยู่หน้ารั้วบ้านที่เปิดแง้ม ๆ เพราะเจ้าของบ้านยังไม่เปิด..ข้าง ๆ ผมเป็นบัวที่หอบกระเป๋าของฝาก...กำลังสูดอากาศเข้าปอดไปพร้อมกัน...วันหยุดสองวันผมเลยขอพี่โอว่าจะกลับมาที่สวน...สุดท้ายแล้วผู้นำพยัคฆราชก็เป็นคนพาผมมาเอง โดยออกเดินทางตั้งแต่ตี 3  หลีกเลี่ยงรถติด ถ้าพี่โอไม่มาด้วยคงมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นหลังจากเรียนเสร็จ แต่พออีกคนจะมาด้วยเลยต้องรอ เพราะเมื่อคืนเข้าบริษัทฯ กลับมาก็มืดค่ำแล้ว...พอลงรถที่บ้านหลังใหญ่ก็เกือบ 6 โมงเช้า...อากาศที่ท้องฟ้ากำลังแดงระเรื่อขึ้นน้อย ๆ... บรรยากาศดีสุด ๆ  ก้าวลงรถได้ก็ทักทายคุณโต้กับคุณอาทิตย์ที่อุตส่าห์ตื่นมาต้อนรับแล้วผมกับบัวก็วิ่งปรู๊ดมาหาน้าบานชื่น แล้วมายืนสูดโอโซนหน้าบ้านกันก่อน...

“ตะโกนให้แม่ได้ยินเลยดีไหมคะคุณน้อง”

“คนแก่จะตกใจ...บัวไม่ได้บอกไว้ไม่ใช่เหรอ”  กลัวว่าจะสะดุ้งตื่นตกใจซะก่อนที่จะดีใจ...

“คิกๆ บัวกะเซอร์ไพรส์ ไปเถอะค่ะ”

“น้าบานชื่นครับ!!! ซอมาแล้ว!!!!”

“คุณน้อง! ไหนบอกว่าไม่ตะโกนไงคะ”  บัวหันมองมองหน้าผมที่กำลังเดินเข้ารั้วบ้าน แต่จู่ ๆ ก็ตะโกนขึ้นมาก่อน...

“...ก็ไม่ให้บัวตะโกน แต่ซอจะตะโกนเอง...”

“..ขี้โกง...”  ยิ้มแฉ่งให้คนที่หันมาค้อนให้...รู้สึกว่าสมองปลอดโปร่งและอารมณ์ดีจังที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติอย่างนี้...

“...แม่บัวก็มาแล้ว!!!!!...”

“อะไร!! ใครมาตะโกนโวยวาย!...คุณน้อง! นังบัว..มาได้ยังไง...”

“ คิดถึงน้าบานชื่นจัง”

“โถ ทูนหัวของน้า จะมาทำไมไม่บอกก่อนเลย...น้าก็คิดถึงคุณน้องค่ะ...”  น้าบานชื่นเห็นพวกผมก็รีบกุลีกุจอเปิดประตูให้กว้างขึ้นแล้วใส่รองเท้าเดินมาหาหน้าบ้าน...ก่อนจะโอบกอดเพราะความคิดถึง....อบอุ่นหัวใจจัง....

หลังจากนั้นพวกเราก็เข้าบ้านจัดการเอาของฝาก เป็นพวกเสื้อผ้าออกมาให้น้าบานชื่นลอง...ก่อนจะช่วยกันทำกับข้าว โดยหน้าที่ผมก็ไม่พ้นเด็ดผัก..และหั่นผัก...เพราะครัวในบ้านมันแคบ ผมเลยตั้งระเห็จมานั่งหั่นผักหน้าทีวีบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก...

ฟอด!

“..อะ...พี่โอ...มาได้ยังไงครับ..”  ตกใจก่อนจะหันไปมองคนที่ขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่ หันมองซ้ายขวากลัวคนที่จะอยู่ในครัวเห็น...หน้าหล่อแค่ยักคิ้วให้ก่อนจะหยิบหมอนที่วางอยู่แถวนั้นมาแล้วล้มตัวนอนลงข้างผมที่นั่งหั่นผัก...

“ง่วงจัง..”

“ง่วงก็ไปนอนสิครับ..นอนตรงนี้ได้ยังไงมันเลอะ”  มันก็ไม่ได้เลอะหรอก พื้นกระเบื้องออกจะมันปราบเพราะถูกเช็ดถูทุกวัน แค่มันไม่เหมาะกับผู้นำพยัคฆราชที่จะมานอนพื้นแบบนี้....

“ ช่างสิ...จะมาขอกินข้าวด้วย...ขอนอนก่อนนะ..”

“...ครับ..นอนก็นอน...ข้าวเสร็จแล้วซอจะปลุก..”  ส่งยิ้มให้คนที่มองมา...ตาคมค่อย   ๆ  หลับลง...เมื่อคืนก็คงไม่ได้นอนแน่ ๆ แล้วยังต้องออกแต่เช้า รู้สึกว่าพักนี้พี่โอคงจะเหนื่อยมาก

“คุณน้องคะ อะ....คุณโอ...”

“ชู่วว จะมาขอกินข้าวด้วย..”  บัวพยักหน้ารับ ก่อนจะหายเข้าไปในครัว แล้วน้าบานชื่นก็มาส่อง ๆ ดู แล้วส่ายหัวเหมือนกับว่ามานอนตรงนี้ได้ยังไง คงดูไม่เหมาะสม...แต่ขึ้นชื่อว่าคน ๆ นี้อยากทำอะไร คงไม่มีใครขัดได้...

“เสร็จแล้วครับ”

“ค่ะ รอเดี๋ยวนะคะ แล้วน้าจะทำกับข้าวเพิ่ม”  ยกผักไปให้น้าบานชื่นแล้วเดินเข้าไปในห้อง...ก่อนจะหยิบผ้าห่มตัวเองที่ถูกพับไว้อย่างเรียบร้อยออกมาห่มให้คนที่นอนนิ่ง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอในเวลาไม่นาน...อากาศเย็น ๆ พื้นเย็น ๆ คงไม่ทำให้คนแข็งแรงไม่สบายหรอกนะ..มาครั้งนี้มีเพียงพี่ชัช ส่วนพี่พิงมีธุระที่ต้องทำเลยไม่ได้มาด้วย...

“...หลับง่ายจัง...”  นั่งยอง ๆ ลงข้างคนร่างสูงที่นอนอยู่ ก่อนจะจ้องใบหน้าหล่อเหลาพาลนึกไปถึงรูปคุณผู้หญิงของบ้านที่เสียชีวิตไปแล้ว...เคยเห็นในห้องหนังสือ เป็นผู้หญิงที่สวยมากและท่าทางใจดี...คุณพ่อเองก็หล่อเหลา..ไม่แปลกที่คน ๆ นี้จะหน้าตาปานรูปสลักอย่างนี้...

หลังจากนั้นไม่นาน...กับข้าวก็ถูกนำมาวางเรียงใส่ถาดที่วางในเสื่อที่นำมาปูไว้...ไม่มีโต๊ะอาหาร แต่ก็อร่อยได้...คงต้องปลุกให้ลุกขึ้นมาทานข้าวก่อน ...ผมวางกาแฟที่ส่งกลิ่นหอมฉุยไว้ก่อนจะเดินมาหาคนที่พึ่งนอนไปได้ไม่ถึงชั่วโมง...

“..พี่โอ..พี่โอครับ ลุกขึ้นทานข้าวก่อนนะ...”

“...................”  คนที่เหมือนจะหลับสนิทค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแล้วมองหน้าผม...ก่อนจะมองผ้าห่มที่คลุมตัวเองอยู่....

“ข้าวเสร็จแล้ว ลุกขึ้นมาก่อนเถอะครับ...”

“....หนาวจัง.....”

“..พี่โอ!...” ใช้มือตัวเองตีมือคนที่ลืมตาขึ้นก็คว้ามือผมไปแนบแก้มตัวเอง...เห็นบัวแอบเหล่ ๆ ด้วย...หนาวที่ไหนผ้าห่มผืนเบ่อเร่อเลย...

“...หอมจัง...”

“หอมก็ลุกเถอะครับ...อ่ะนี่ครับกาแฟ”  ยื่นกาแฟให้คนที่พยุงตัวเองลุกขึ้น...พี่โอรับไปก่อนจะยกขึ้นซดเบาๆ 

การทานอาหารเช้าผ่านไปอย่างเรียบง่าย และคนที่คิดลำบากว่าจะกินกับข้าวบ้านๆ  ที่พวกผมชอบได้รึเปล่า กลับกินข้าวได้ตั้งสองจานพูน ๆ ทำเอาน้าบานชื่นกับบัวยิ้มไม่หุบ...ต้มจืด ไข่เจียว ผัดผัก ไม่เหลือติดจานแล้วตอนนี้....

“อร่อยไหมคะคุณโอ น้าละกลัวคุณจะทานไม่ได้”

“อร่อยมากครับ...ผมไม่ใช่คนทานยากหรอก...ขอบคุณมาก ๆ ครับที่ให้ทานข้าวด้วย..”

“อย่าพูดอย่างนั้นค่ะ น้าต่างหากที่รู้สึกเป็นเกียรติมาก ๆ ขอบคุณคุณโอนะคะ ที่ดูแลคุณน้องและบัว อย่างน้อย ๆ น้าจะตายก็ตายตาหลับค่ะ”  บัวทำหน้างอน ๆ เมื่อแม่ตัวเองพูดเรื่องความเป็นความตายขึ้นมา...

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ...มันเป็นหน้าที่ของผม..ผมไม่แปลกใจเลยนะครับที่ซอชอบที่จะอยู่บ้านหลังนี้มากกว่าบ้านหลังใหญ่...เนื้อที่เล็ก ๆ แต่มันอบอุ่นมาก”

“.......................”  ยิ้มให้คนพูด...ที่เหมือนจะเข้าใจผมมากขึ้น....ชีวิตช่วงนี้มีความสุขจนเหมือนฝัน...เป็นฝันที่ไม่อยากให้สลายไปไหน...คุณแม่คง

จะโล่งใจสินะ....ที่ผมมีความสุขอย่างนี้....

หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมกับคุณโอก็เดินออกจากบ้านเพื่อไปบ้านใหญ่.... แสงแดดอ่อน ๆ ทำให้รู้สึกอบอุ่น...เป้าหมายคือแปลงดอกกล้วยไม้ที่ก่อนหน้านี้มีพื้นที่ที่เป็นดินว่างเปล่าแต่ตอนนี้นี้ถูกปูตัวหนอน พร้อมกับไม้ที่ทำเป็นล็อค ๆ เพื่อวางกล้วยไม้ และโครงเหล็กที่ทำไว้สำหรับแขวน  พี่โอบอกว่าบ่าย ๆ นี้แหละจะเอากล้วยไม้ขึ้นแขวน...อยากให้ถึงวันที่มันออกดอกเร็วๆ  จัง ส่วนเจ้าฟ้าใสที่ฝากคุณอาทิตย์ไว้ก็ยังสวยและสีสดเหมือนเดิม...


“ ให้ซอขึ้นไปด้วยสิ”

“จะขึ้นไปทำไม รอเก็บอยู่ข้างล่างนี่แหละ”

“ซออยากได้ลูกใหญ่ ๆ”   ผมหันไปค้อนให้คนที่ยืนข้างกัน หลังจากที่ชะเง้อมองคนงานที่ขึ้นไปบนต้นฝรั่งที่ไม่สูงมากเพื่อเอาถุงไปห่อฝรั่งและเก็บลงมาให้ไปฝากคนที่บ้านใหญ่....ผมมองเห็นลูกใหญ่ ๆ น่ากินฝั่งนั้นอยากได้จัง...ตอนนี้เกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว
แดดไม่ร้อนมากเลยเดินเข้ามาในสวนเพื่อที่จะดูว่ามีอะไรไปฝากที่บ้านได้รึเปล่า..

“ชี้สิ จะเอาลูกไหน ขึ้นไปแล้วกลิ้งลงมาจะเจ็บหนัก”

“..พี่โอหนิ...งั้น คุณลุง ซอเอาลูก ฝั่งขวา สองลูก ใหญ่ ๆ ซอจะเอาไปฝากคุณพ่อ ครับตรงนั้นแหละ โยนลงมาเลยซอจะรับ..”

“ดูทำท่าถอยออกไปเลย”  ตั้งท่ารับฝรั่งจากคนที่กำลังจะปลิดแต่ก็ถูกมือใหญ่โยกหัวพร้อมกับไล่ให้ออกมา พี่โอไปยืนรอใต้ต้น คนที่ปลิดก็ยื่นตัวลงมา  เพราะความสูงของอีกคนทำให้รับส่งกันได้สบาย ๆ โดยที่ไม่ต้องโยน... ผมรีบเข้าไปรับออกมา... จังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์ที่โอดังขึ้น...

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

“มีเรื่องนิดหน่อย”  ถามคนที่รับโทรศัพท์แล้วทำหน้าเครียดเล็ก  ๆ  ...หันมองแทนคำถามว่ามีเรื่องอะไร เพราะไม่แน่ใจว่าจะเป็นเรื่องที่ผมควรจะรู้ไหม...

“พิงถูกทำร้าย”

“พี่พิง! เป็นอะไรไหมครับ พี่พิงเป็นอะไรไหม!”  ตกใจจนฝรั่งแทบล่วง...พี่พิงโดนทำร้าย...พี่โอหยุดเดินก่อนจะถอนหายใจ
ทำให้ผมยิ่งไม่สบายใจเข้าไปใหญ่...ทำหน้าวิงวอนให้พี่โอรีบตอบคำถาม...

“ ก็พอสมควร..แต่คุณพ่อบอกว่าเจ้าตัวไม่ยอมปริปากบอกว่าใครทำ..”

“...ซอ...เป็นห่วงพี่พิง....”

“ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก...พักพิงเขาแข็งแกร่งกว่าที่ซอรู้อีก..เพียงแค่ว่า เขาเจออะไรมาแค่นั้นเอง...”   พี่โอยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบา ๆ พร้อมกับพูดปลอบใจ...ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี...แล้วไหนจะเรื่องที่ไม่ยอมบอกใครอีกว่าเป็นใคร...มันต้องมีอะไรแน่ๆ 

/ฮัลโหลครับ/

“พี่พิง...เป็นยังไงบ้างครับ ซอรู้มาว่าพี่ถูกทำร้าย...ซอเป็นห่วงเลยโทรหา”  เสียงแหบพร่าที่รับโทรศัพท์ทำให้รู้ว่ามันไม่ใช่เบา ๆ น้ำเสียงเหมือนคนไม่สบายนอนซม...

/ พี่ไม่เป็นไร...อย่ากังวลเที่ยวให้สนุก...ไม่ต้องห่วงพี่หรอกรู้ไหม/

“แต่...”

/ เชื่อพี่สิ...พี่ไม่เป็นไร.../

“ ใครทำพี่พิงบอกซอสิ...พวกมันกล้าดียังไงมาทำพี่พิง...แค่ได้ยินเสียงซอก็รู้ว่าพี่พิงกำลังป่วย...ซอ ไม่ สบาย ใจ..”  ในที่สุดก็ขี้แย เพราะคิดว่าคนแข็งแรงอย่างพี่พิงป่วยและเจ็บหนักอย่างที่พี่โอบอก ก็คงจะสาหัสพอสมควร....

/ ขี้แยอีกแล้ว...ไม่ต้องห่วงหรอก...พี่ไม่เป็น อะไร  จริง ๆ  ไม่ เป็น ไร หรอก /

“ พี่พิง...ฮึก พี่พิง ร้องไห้ ใช่ไหม..ซอได้ ยินเสียง..” ..ได้ยินจริง ๆ ยิ่งได้ยินผมก็ยิ่งร้องจนคนที่ยืนมองอยู่เดินเข้ามาหา....เสียงสั่นๆ  พร้อมกับเสียงฟืดฟาดเบา ๆ ผมคิดว่าได้ยินไม่ผิด...พี่พิงกำลังร้องไห้...

/ หูฝาดล่ะสิ พี่ไม่เป็นไร...เอาล่ะเที่ยวให้สนุก พี่แค่เป็นหวัด...อย่าลืมของฝากนะรู้ไหม /

“ ครับ..พี่พิงพักผ่อนนะ แล้วเจอกัน..”

/ ครับ ซอก็ดูแลตัวเองด้วย แค่นี้ครับแล้วเจอกัน /   

กดวางโทรศัพท์ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่มายืนอยู่ข้างๆ  ตั้งแต่ที่ผมน้ำตาซึมเพราะห่วงพี่พิง...การมาครั้งนี้เหมือนกับว่าพี่โอจะมาเพื่อผม เพราะตั้งแต่มาก็ไม่ได้ไปทำอะไรนอกเหนือจากอยู่เป็นเพื่อนและพาผมเดินไปดูนั่นดูนี่ทำให้เพลิดเพลินหมดวันไปอย่างไม่รู้ตัว...และในเวลาที่ผมรู้สึกเศร้าก็เจอเป็นคนแรกที่อยู่ข้างๆ  กัน...

“ พิงเป็นอะไร”

“ ซอได้ยินเสียงเหมือนพี่พิงร้องไห้...แต่พี่พิงไม่ยอมรับ...พี่พิงต้องทุกข์ใจอยู่แน่ ๆ แต่บอกใครไม่ได้...อาการอย่างนี้...มัน ทร ฮึก มาน นะ ครับ ฮึก” ความทุกข์ใจที่พูดและบอกใครไม่ได้  ได้แต่เก็บไว้ในใจเป็นความรู้สึกที่ทรมานที่สุด...

“ อาจจะไม่ร้ายแรงอะไรก็ได้...เอาไว้เรากลับไปพี่จะจัดการให้ดีไหม...พักพิงไม่เคยมีความลับกับพี่หรอก..”

“ ครับ” ขอให้เป็นอย่างนั้น...อย่างน้อย ๆ ก็บอกใครซักคนได้ จะได้ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียว....พี่โอยื่นมือมาเช็ดน้ำตาที่ปริ่มออกมาออกจากใบหน้า...ผมมองคนที่อ่อนโยนที่สุดในตอนนี้....พี่โอเปลี่ยนไปมาก...ก็เพราะคน ๆ นี้ทำให้ผมรู้สึกเหมือนฝัน ที่ทุก ๆ อย่างดูเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี...

..ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปได้รึเปล่านะ...อยากจะอ้าปากขอร้องและวิงวอน...แต่ก็กลัวว่าจะไม่มีสิทธิขนาดนั้น...

เย็นวันนั้นผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่โซ...ความกังวลถูกคลี่คลายลงในที่สุด หลังจากที่ก่อนหน้านี้เคยโทรไปถามสารทุกข์สุขดิบ เพราะเรื่องในงานวันเกิดพี่โอ ปรากฏว่าพี่โซและพวกพี่ ๆ ระแคะระคายความจริงเกี่ยวกับคุณแม่และผมอยู่แล้ว...เพียงแต่ยังไม่แน่ใจ เลยพยายามชดเชยทุกอย่างให้ผมอย่างเต็มที่เหมือนที่ผ่านมา...แต่ตอนนี้ทุกอย่างออกจากปากของคนเก่าแก่ในบ้าน....ทุกคนโกรธเจ้าสัวศรันย์มาก ....แต่ยังไงนั่นก็พ่อ....และเจ้าตัวก็ยืนกรานว่าทำทุกอย่างก็เพราะว่ารักลูก.....และพี่ ๆ ก็ชักชวนผมกลับบ้าน ในฐานะพยัคฆราชเต็มตัว...ผมรู้ว่าตอนนี้พวกพี่ ๆ ทุกข์ใจและรู้สึกผิดแทนพ่อตัวเองที่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น...ปฏิเสธเรื่องจะเข้าไปอยู่ในบ้าน .....พวกพี่ก็ยังไม่รู้ว่าพ่อของพวกเขาพยายามที่จะฆ่าผม..ไม่อยากบอก...เพราะเพียงแค่นี้พวกพี่ก็ทุกข์ใจพอแล้ว....

“นอนไม่หลับเหรอ”

“ครับ..ซอคิดอะไรเพลิน ๆ”  หันตามแรงกระชับกอดที่รอบเอวจากด้านหลัง...หลังจากที่มายืนรับลมที่ระเบียงห้อง...ช่วงนี้ชักจะชิน ๆ กับการกอดและสัมผัสจากอีกคน...พี่โอวางคางลงบ่าผม...

“..เรื่อง?...”

“ หลายเรื่องครับ..ทั้งพี่พิง ทั้งทางบ้าน...” ไม่คิดจะปิด เพราะรู้สึกว่าได้พูดได้ระบายให้คน ๆ นี้ได้ฟังแล้วมันรู้สึกสบายใจขึ้น...และทุกเรื่องก็คือเรื่องที่พี่โอรู้อยู่แล้ว...

“..คิดมากแค่ไหน..”

“ ไม่มากครับ...แต่มันก็หยุดคิดไม่ได้..”

“..หนาวไหม...”

“....หนาว.....”   มีคำถามแทนคำปลอบโยน คนที่กอดเอวผมจากด้านหลัง...เปลี่ยนไปยืนพิงระเบียงก่อนจะกอดเอวผมจากด้านหน้าแทน ทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น...คำตอบผมทำให้ถูกโอบกอดทั้งตัว...อบอุ่น...หายหนาว...และแปลกที่หาย..กังวลใจ...

“...อยากจูบ...”

“...บ้าน่ะสิ...”  ทุบอกแกร่งไปเบา ๆ เพราะคำขอที่ทำให้ใจเต้น...ปกติอยากทำเขาก็ขอกันอย่างนี้รึไง...

“..ขอจูบนะ...นะนะ...”

“นิดเดียวนะ”  อ้อนมาได้...พร้อมกับโยกตัวเบาๆ  กล่อมผมไปด้วย...เสียงทุ้มกระซิบข้างหูอย่างวิงวอน...

“...อืม...”

ท้องฟ้าโปร่งในยามค่ำคืน พระจันทร์ส่องสุกสว่างดวงโต...เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องระงมเหมือนกู่แซวเราสองคนที่ยืนกอดกันอยู่บนระเบียงกับจุมพิตแสนหวานท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องอาบร่างไว้...

จิตใจซึมซับความรู้สึกต่าง ๆที่ถูกถ่ายทอดมาทางอ้อมกอดและจูบอ่อนโยนจนรู้สึกอ่อนไหวไปทั้งหัวใจ...แค่เพียงสัมผัสจากคน ๆ นี้...ความทุกข์ที่มีก็เหมือนจะมลายหายไปหมด...

            
                                                                             ***************************************************


หันมองรอบ ๆ ตัวที่มีการ์ดยืนอยู่สามสี่คนรวมทั้งที่ชัชด้วย....ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องพี่พิง หลังจากที่พี่โอเข้าไปก่อนแล้ว...เพื่อที่จะเข้าไปเยี่ยมและไต่ถามความจริงที่เกิดขึ้น...ทุกคนเป็นห่วงคนที่นอนซมอยู่ในห้องไม่น้อย...หลังจากที่กลับจากสวนก็ตรงดิ่งขึ้นมาเลย...

“พักพิง!!!”

“..พี่โอ...”  เพราะเสียงตวาดเสียงดังที่เล็ดลอดออกมาทำให้ผมรีบผลักประตูตามเข้าไป...ภาพที่เห็นคือพี่พิงนั่งนิ่งอยู่บนเตียง สีหน้าดูอ่อนล้าจากอาการป่วย...แต่แววตากลับกร้าวแข็ง...หน้าตามีรอยช้ำอยู่ทั้งหน้า ริมฝีปากยังมีรอยแตกอยู่....ส่วนพี่โอก็ยืนทำท่าอารมณ์เสียงอยู่ตรงหน้า...

“ พี่พิง เป็นยังไงบ้างครับ..”

“..พี่ไม่เป็นอะไร...ไปเที่ยวมาสนุกไหม...”

“ เอาล่ะพิง อย่าเปลี่ยนเรื่อง...มีอะไรที่บอกผมไม่ได้..” พี่โอยังเค้นเอาความจริงต่อ ซึ่งท่าทางจะไม่เป็นไปอย่างที่เจ้าตัวบอกว่าพี่พิงไม่เคยมีความลับด้วย 

“ ผมบอกไม่ได้ครับคุณโอ..”

“...ถ้ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่...ผมจะไม่อะไร...แต่ดูสภาพคุณสิ...”

“......................”  พี่พิงยังนิ่งจนผมเองก็ใจไม่ดี...มันเรื่องอะไรกันแน่...แล้วใครเป็นคนทำ...ทำไมพี่พิงถึงบอกใครไม่ได้...ผมเกาะแขนพี่พิงไว้ ยังรับรู้ได้ถึงไอร้อนที่แผ่มา...

“...ได้ผมจะไม่ซักอะไรอีก...คุณเหมือนน้องชายผมคนนึง...ผมทนไม่ได้หรอกนะที่จะให้ใครมาทำร้ายคนของพยัคฆราชโดยที่ผมไม่จัดการอะไร..”  เพราะเหตุนี้สินะพี่โอเลยโมโหหนัก...

“..ผมขอโทษครับคุณโอ...ผมอยากเคลียร์เรื่องนี้เอง...ผมไม่ เป็น อะ..ไร..”

“พอ เถอะครับ...พี่โอครับ ซออยากคุยกับพี่พิง..”

“.......................”  พี่โอก็ดูเหมือนจะตกใจที่จู่ ๆ พี่พิงก็เสียงสั่นขึ้นมา ดูยังไงก็ดูออกว่าเหมือนจะร้องไห้...ผมรีบบอกให้พี่โอหยุด ก่อนที่ร่างสูงนั่นจะเดินออกไป...ตอนที่ได้ยินทางโทรศัพท์ร้องไห้จริงๆ สินะ..

“ไม่เป็นไรนะครับ ยังไงพี่พิงก็ยังมีซอนะ”

“..................”  พี่พิงนั่งก้มหน้า ทำให้ผมต้องลุกขึ้นไปยืนตรงหน้า แล้วย่อตัวลงกอดคนที่ร่างกายสั่นสะท้านทั้งที่ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย...

“ ฮึก..ไม่ เป็น ฮือ อะไร..! ฮือ..”

“..พี่พิง...”  เพราะความอ่อนไหวทำให้น้ำตาคลอไปกับคนที่โผกอดเอวผมที่ยืนอยู่แน่น ใบหน้าสวยซบลงที่ท้อง....เสียงร้องไห้ดังออกมาในที่สุด...ใครกันนะ...ที่ทำให้คนที่เข้มแข็งทั้งกายและใจเป็นอย่างนี้...เสียขวัญ  หวั่นไหว  และหวาดกลัวต่อบางอย่าง...ความรู้สึกที่มีภายใต้ความเข้มแข็งที่เจ้าตัวเพียรสร้างให้คนอื่นเห็น....

***  อ่านตรงนี้กันซักนิดนะคะ....มาอีกตอนแล้วค่ะ มาแบบหวาน ๆ ขม ๆ...และขอโทษที่มาล่าช้า...เลยมีอะไรจะไถ่โทษนิดหน่อย...กระซิบละกันใครอยากรู้ว่าพี่พิงเป็นอะไร.. มีคำตอบค่ะ... แต่เสาะหากันนิดนึง...ว่าควรจะจิ้มตรงไหน...อย่าจิ้มเพลินจนลืมเมนท์ค่า..ตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้ตอนหน้าใครอยากเห็นน้องซอแบบร้ายน่ารักก็ติดตามนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 06-12-2013 15:38:00

อ่านทุกตอน ไม่มีคำว่าเบื่อเลย มีอะไรสนุกๆ ให้ลุ้นอยู่ทุกตอน

รอดูน้องซอร้ายนิดๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 06-12-2013 15:39:23

 :o12:  พิงโดนข่มขื่นแน่เลย  แง้  เสียใจ ฮือๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 06-12-2013 15:47:38

พี่พิงโดนทั้งร่างกายและจิตใจสินะคะ ฮือออออออออออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-12-2013 16:04:26

โดนคนตระกูลกร่างๆ นั่นข่มขืนเอาแน่เลย สงสารพี่พิง  :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 06-12-2013 16:08:38

แงงง สงสารพี่พิง เข้มแข็งไว้นะะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 06-12-2013 16:32:02

ถ้าพี่โอจัดการอิพวกช้างบ้านั้นไม่ได้ จะยุให้น้องโกรธพี่โอเลยคอยดู  o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 06-12-2013 16:39:38

พี่พิงเป็นไรอ่ะ
ไปโดนใครทำอะไรมา
สงสารพี่พิงอ่ะ TT
ส่วนคู่พี่โอน้องซอตอนนี้น่ารักมากเลย
มาแบบเรื่อยๆหวานๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 06-12-2013 16:54:54

พี่พิงเจ็บมากมั้ย สงสารอ่ะ.  :o12:

ไปอ่านตอนพี่พิงมาแล้วนะคะ. สงสารอ่า. ทำไมต้องทำขนาดนั้นด้วย. ใจร้าย!!!
สเตฟานระวังตัวเถอะ. มีโอกาสเมื่อไรพี่พิงฆ่าแน่. แต่กลัวจะใจอ่อนรักไปซะก่อนนี่สิ
โอซอก็ยังหวานเหมือนเดิม. มาต่อเร็วๆ น้า. จะรอทั้ง 2 คู่เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 06-12-2013 16:55:40

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 06-12-2013 17:02:24

 :a5: :a5: :a5:


 :hao3: :hao3: :hao3:


โดนพี่ชายคนใดคนนึงจับทำเมียแน่ๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 06-12-2013 17:03:25

ฮืออออ
อยากอ่านเรื่องของพักพิงจัง สงสารอ่ะ อยากรู้  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 06-12-2013 17:07:24

สงสารพิงอ่ะ โดนพวกช้างแน่ๆ

ซอบอกคุณโอให้ไปจัดการด่วนๆเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-12-2013 17:09:07

อย่าบอกนะว่า พวกคชสารแดง สองหนุ่มนั้นทำลายพี่พิง  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 06-12-2013 17:22:35

โอ้วววววววว พี่พักพิงจ้า อย่าร้องน๊าาาา
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-12-2013 17:25:53

ใครทำพี่พิงเค้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-12-2013 17:36:20

ใครทำพี่พิง~~~~


 :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 06-12-2013 17:43:48

ใครบังอาจทำพี่พิง!พวกช้างแน่ๆใช่ไม๊ ฮึ่ยๆๆๆๆๆ  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-12-2013 18:07:19

สงสารพักพิงงงงงงงง
ฮือๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 06-12-2013 18:21:35

เลวเกินคนจริงๆฟานนนน

ขอให้โดนจัดการจากพิงดีกว่าน่าจะเจ็บปวดที่สุด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 06-12-2013 18:22:26

พี่พิงต้องโดนให้แก้งค์คชสารมันเล่นเอาแน่เลย
 ล้วทำไมถึงพูดไม่ได้ล่ะเนี่ย หรือ เกี่ยวกับบ้านน้องซอด้วย
คืออะไรยังไง   ง้างปากดีมั้ยเนี่ย

ปล.พี่โอกับน้องซอ หวานนะค่ะ 555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 06-12-2013 18:34:39

มาให้กำลังใจพิง  :L2:
เข้มแข็งเข้าไว้ :mc4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 06-12-2013 18:56:36

จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสองพี่น้องฟ

ขอซอแบบร้ายๆ ใส่คนอื่นบ้าง

แต่อย่าร้ายกับพี่โอ นะ อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-12-2013 19:00:16

แล้วไม่ลงว่าพี่พิงโดนใครทำอะไร ที่เล้านี้ด้วยหรอคะ
คือไม่ได้ตามไปอ่านในกรุ๊ปอ้ะ
เนื้อหาส่วนนั้นมันจะเกี่ยวเนื่องกับเรื่องหลักมั้ยหว่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 06-12-2013 19:06:54

 :hao5: งือออออออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 06-12-2013 19:36:52

ใครทำอะไรพักพิง  ต้องเป็นสองพี่น้องแก๊งค์ช้างแน่ๆเลยอ่ะ พี่โอน้องซอหวานกันดีคัฟ  อ้อคนแต่งสงสัยเบลอตกที่บอกว่าให้ซอกลับบ้านในฐานะพยัคฆราชเต็มตัว  มันควรจะเป็นราชสีห์เกริกไกรรึเปล่าคัฟ  เป็นกำลังใจให้คนแต่งคัฟ  แล้วคือๆอยากอ่านเรื่องพักพิงอ่ะคนแต่งลงนิยายเว็บอื่นด้วยหรอ  หรือว่ามีกลุ่มอะไรอ่ะ  อยากอ๊านอยากอ่าน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 06-12-2013 19:55:56

ไอ้2แฝดนั้น ตัวใดตัวหนึ่งใช่มั้ยที่ทำพิง
หรือทั้ง2 ตัวเลย
ฮึ้ยๆ ไม่ต้องบอกก็พอเดารู้ว่าพิงโดนอะไรมา
 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 06-12-2013 20:01:29

ต้องจัดการคนที่ทำร้ายพี่พิงให้สิ้นซาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 06-12-2013 20:06:50

พักพิงโดนอิพี่น้อง สองคนนั่นรังแกแน่เลยยยยยย
แกร้ายมากกก
 :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-12-2013 20:12:41

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 06-12-2013 20:34:05

 :ling3: :ling3:พี่พิงจ๋าาา น่าสงสารฝุด ๆ เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-12-2013 20:36:25

อยากเห็นน้องซอร้ายแล้ว มาต่อเลยเถอะ 555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 06-12-2013 20:49:48

ใครเป็นคนทำร้ายพี่พิงของเรา
ขอเดาว่าไม่คชสารแดงก็นังเด็กซูกัส แต่คนหลังตัดทิ้งไป
โฮรกกกกก มาเฉลยเถอะค่ะ
เราจิ้นไปไกลถึงดาวอังคารแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 06-12-2013 21:03:35

 :sad4: พี่พิงโดนปล้ำป่าวนิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 06-12-2013 21:21:25

หึ่ย! ... เอาคืน ขอแสบๆ เลยคับ!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 06-12-2013 21:41:00

อิฟานแน่ๆ ที่ทำร้ายยยย ฉันจ้องแกมานาน แกกล้าทำร้ายพี่พักพิงได้ไง  :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 06-12-2013 22:02:45

ใครทำพี่พิง

พี่พิงต้องเข้มแข็งนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-12-2013 22:11:40

พี่พิงโดนข่มขืนแน่เลย น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 06-12-2013 22:36:23

รอ รอ รอ อยากอ่านเรื่องพักพิงอ่า  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 06-12-2013 22:44:11

...โดนหนึ่งในสองช้างข่มขืน... ชัวร์ ฟันเฟิร์ม  o12

...ร้ายเยอะๆก็น่ารักนะซอ จัดไปหนักๆ อย่าได้ยั้ง...  o3

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-12-2013 22:49:51

พี่พิงไปเจออะไรมา มันต้องรุนแรงมาก ๆ แน่ ๆ เกี่ยวกับสองแฝดนั่นป่าว อย่าบอกว่าไปเป็นเมียใครเขาแล้วนะ (ผ่าง คิดไปได้เนอะคนอ่านเนี่ย)
ชอบตอนคุณโอนอนรอน้องทำกับข้าว แล้วตื่นมากินซะพุงกาง มุมแบบนี้ของคุณโอน่ารักมาก น้องซอก็น่ารักค่ะ เดี๋ยวนี้ยอมให้คุณโออ้อนเต็มที่เลย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: DreamingLoyely ที่ 06-12-2013 23:29:43

ใครคะ ใครรรรรรร  ใครทำอะไร พักพิง เคะในดวงใจ เดี๊ยนได้ค่าาา  :katai1: :katai1:

ระวังตัวไว้เถอะ อย่ามาตกหลุมรักพิงของเดี๊ยนนะคะ  นอกจากโดนเมินแล้ว จะให้เจ็บเจียนตาย เพราะหลงรักเนี่ยแหละ (ทำอย่างกะแต่งเอง)  :laugh: :laugh:
คนแต่งงงงงงง  สู้ๆนะค่า อย่าลืม ทำให้คนที่ทำพักพิงเจ็บ มันต้องเจ็บและทรมานกว่า เป็นร้อยเท่า!!!!  :fire: :fire: :fire:

แค้นคะ มาทำพิงได้ ชิชิชิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 06-12-2013 23:39:07

โกรธมากกก ควันออกหู
แค้นมากอะ มาทำงี้ได้ไงอะ
แช่งให้โดนเอาคืนเจ็บกว่าร้อยเท่า
ฮั่ยยยยยย โกรธโว้ยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 06-12-2013 23:39:43

พี่น้องคชสารแดงแน่ๆ  :ling2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 06-12-2013 23:43:26

คุณโอต้องจัดการนะ..ใครทำพี่พิงคุณโอต้องจัดการให้สิ้นซากเลยนะ :sad4:  :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 07-12-2013 00:24:24

โดนพวกคชสารทำร้ายแน่เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 07-12-2013 00:38:51

ใครทำอะไรพี่พิงอ่ะ  ต้องเกี่ยวกับพวกคชสารแน่เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 07-12-2013 01:30:12

 o13 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 07-12-2013 01:52:40

พี่พิงโดนฝ่ายโน้นข่มขืนแน่ๆ ฮรือออ สงสารรรร :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 07-12-2013 02:47:22

 :fire: :fire: ไอ้พวกช้างตกมันแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: kimkanyuang ที่ 07-12-2013 04:39:03

อยากอ่านตอนพี่พิงอ่ะ

เอามาลงด้วยเถ้อะ :call:

ตามไปอ่านไม่ถูกอ่าา :sad4:


รอค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 07-12-2013 09:52:26

น้องซอนี่ขยันทำให้เราน้ำตาซึมเสียจริง  :mew4:
คราวนี้ร้องไห้ไปกับพี่พิง คนที่อ่อนไหวอย่างน้องซอก็ยิ่งงอแงใหญ่
ก็พี่พิงเป็นอีกคนที่น้องซอรักและใกล้ชิดเหมือนพี่ชายอีกคน
ใครกันกล้าทำอย่างนี้ มันคงร้ายแรงมากแน่เลย พี่พิงถึงไม่พูด :monkeysad:
มีความสุขได้ไม่นานก็มีเรื่องมารบกวนทั้งสองคนอีกแล้ว
แต่เห็นทีคราวนี้น้องซอจะไม่ยอมจริงๆด้วย มาทำคนที่รักได้ยังไง
สงสัยจะได้เห็นเจ้าสัวน๊อยน้อยออกโรงเองซะล่ะมั้ง :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้พี่พิงและน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 07-12-2013 10:37:18

 :call:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 07-12-2013 12:22:55

พี่พิงน่าสงสารร  :hao5:
เอาคืนอิช้างแดงหนักๆเลยย
เอาให้หลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นเลยยย

รอดูน้องซอร้ายเบาๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 07-12-2013 14:55:45

น้องซอพี่โอหวานนนนนน สงสารพักพิง  :hao5:
ขอให้หายดีไวๆนะ คู่พักพิงน่าสนใจมวาก ชอบแบบเวลาโดนทำเจ็บแล้วเอาคืน<<< ซาดิส  :z6: 555555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 20 ความอบอุ่น _ 06/12/2556 P.32
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 07-12-2013 15:18:26

หนูพิงเข้มแข็งนะลูก ส่วนคนที่ทำหนูพิง แม่จะจับตัดและโบกปูนเลย :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 07-12-2013 21:56:16

Part  21  แอบร้ายนิด ๆ   :L2:


ก้มลงหยิบหนังสือที่วางไว้บนเตียงเป็นสิ่งสุดท้ายของเช้าที่ดูเหมือนว่าจะเงียบเหงา เพราะพี่โอไปดูงานที่อังกฤษตั้งแต่เมื่อวาน พี่พิงถูกห้ามไปเรียนเพราะยังไม่หายดี...เดินออกจากห้องก่อนจะเดินไปหน้าห้องพี่พิงที่มีการ์ดยืนอยู่...ชายชุดดำโค้งหัวให้ผมก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงบอกเข้าไปได้...แสดงว่ามีคนเข้ามาเช้ากว่าผมแน่ ๆ คงจะเป็นแม่บ้านที่เข้ามาดูแล...

“.....พี่พิง...ซอเข้าไปนะครับ....”

“.......................”  เสียงในห้องยังเงียบกริบแต่ก็มองเห็นร่างสูงโปร่งนั่นเหยียดยาวอยู่บนเตียง...ใบหน้าบวมช้ำก่อนหน้านี้เริ่มดีขึ้นแต่รอยยังชัดเจนอยู่...ตาเรียวปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอแสดงให้เห็นว่าคนที่นอนอยู่หลับสนิท...ยิ่งเห็นบาดแผลพวกนั้น...ผมยิ่งนึกแค้น...

/ ฮึก พวก ชั่ว มดแมง หมารอบ กัดพวกนั้น!...พี่จะฆ่ามันเอง../

...ถึงแม้ไม่บอก ผมก็คิดว่าเดาได้ว่าคนที่พิ่พิงพูดถึงหมายถึงใคร...ตอนแรกว่าจะปรึกษาพี่โอแต่อีกฝ่ายก็ไม่อยู่...ส่วนเจ้าสัวกำลังมีแพลนจะไปเที่ยวในอาทิตย์หน้าไม่อยากจะเอาเรื่องน่าปวดหัวไปให้ก่อนจะได้มีความสุข...

“คุณหนูแน่ใจว่าจะไปคนเดียวเหรอครับ”

“ครับซอไปได้ ฝากดูแลพี่พิงด้วยนะครับ”  การ์ดหน้าห้องถามผมหลังจากที่เปิดประตูออกมาจากห้องพี่พิงเงียบ ๆ  เจ้าสัวสั่งให้การ์ดตามผมไปเรียนด้วย ซึ่งมันคงจะแปลกเกินไปถ้าไปนั่งเรียนแล้วมีคนไปนั่งเฝ้า ใส่สูทหน้าตาดุดัน...ถึงจะทำได้แต่ผมว่ามันก็คงไม่เหมาะสม เลยจะไปคนเดียว เพียงแค่ให้คนขับรถไปส่งก็พอ...

“ครับคุณหนู...อ้อ...คุณหนูครับ...นี่ครับมีคนมาส่งให้เมื่อเช้า...”

“...ของซอเหรอครับ...”   ผมรับดอกกุหลาบแดงดอกใหญ่จากมือการ์ด...ฝ่ายนั้นพยักหน้ารับทำเอาผมงง...ใครส่งมาให้ ดอกเดียวและดอกใหญ่..มีการ์ดเล็ก ๆ ติดอยู่...เดินลงบันไดก็ส่องดูการ์ดไปด้วย...

.....ถึง น้องซอ...ดีใจที่ได้เจอ......

“...ใครกัน....”

“...คนขับรถพร้อมแล้วค่ะคุณน้อง..” 

“...ซอฝากเอาไปเก็บที่ห้องหน่อยสิบัว..”  บัวรับดอกไม้ไปถือไว้แล้วเดินมาส่งผมหน้าบ้านที่มีรถจอดรออยู่แล้ว...โบกมือให้คนมาส่งก่อนจะขึ้นรถเพื่อไปเรียน...มองนาฬิกาข้อมือที่ใส่ก็อดอมยิ้มไม่ได้...เพราะมันเหมือนกับที่ผมซื้อให้พี่โอในวันเกิดแต่มันกลับไม่ใช่เรือนเดียวกันเพราะอีกคนตั้งใจไปซื้อมาให้เหมือนกัน...เพียงแต่เรือนมันเล็กกว่า...แล้วเอามาให้ผมเมื่อวานก่อนไปดูงาน...เมื่อเช้าก็โทรมากำชับว่าห้ามลืมใส่....เวลามองจะได้คิดถึงคนให้...


“ขอบคุณครับ ถ้าเรียนเสร็จแล้วซอจะโทรหา”

“ ครับคุณหนู “   ผมยิ้มให้คนขับรถ ก่อนจะหันหน้าเข้ารั้วมหาลัยฯ  เนื่องจากคณะผมอยู่ใกล้ที่สุดถ้านับจากขอบรั้วทางเข้าทำให้ไม่จำเป็นต้องขี่รถเข้าไปถึงข้างใน ยกเว้นที่พี่พิงขับรถมาถึงจะไปจอดหน้าคณะเลย...

เดินเข้ามาคนเดียวก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน เพราะปกติต้องมีพี่พิงชวนคุยนั่นนี่เรื่อย ๆ แต่คราวนี้ต้องเดินคนเดียวทำให้รู้สึกประหม่าน้อย ๆขึ้นมา..แต่ภูมิต้านทานความโดดเดี่ยวของผมมีอย่างเต็มเปี่ยมเลยไม่ยากที่จะปรับตัว...จะกลัวเรื่องแค่นี้ไม่ได้ เพราะวันนี้ผมมีเป้าหมายและสิ่งที่ต้องทำหลังจากเรียนวิชาเสร็จ...

เอี๊ยดดด!!! ว้ายยยย!!!

“.....................”

“เป็นอะไรรึเปล่า...”

“ ไม่เป็นไรครับ “  ค่อย ๆ ตั้งสติ หลังจากที่ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเสียงล้อบดเบียดกับถนนเพราะหลบผมที่กำลังจะข้ามถนน ทั้งที่หันมองซ้ายขวาแล้ว แต่ทำไมถึงมีรถวิ่งมาด้วยความเร็วสูงขนาดนี้...ผมเงยหน้ามองคนที่ดึงผมเข้ามาข้างทางถึงรู้ว่าเป็นอาจารย์ทัศนันท์ หรืออาจารย์ทัศที่บรรดาสาว ๆ พากันพูดถึงและเข้าเรียนกันแทบจะทุกคาบที่อาจารย์คนนี้สอน...เพราะความหล่อ รวย  และโสด...

“อาจารย์เป็นยังไงบ้างคะ”

“ ทำไมถึงขับรถด้วยความเร็วขนาดนี้ ในเขตมหาลัยครับ นักศึกษา”  หญิงสาวที่ก้าวลงมาจากรถรีบวิ่งเข้ามาหาอาจารย์ทัศ ก่อนจะแค่ปรายตามองผม โดยไม่มีถ้อยคำสำนึกผิดออกมาซักคำ...รถราคาแพง คนขับน่าตาสะสวย...แต่..

“ ขอโทษค่ะ...คือหนูรีบค่ะ..อาจารย์ไม่เป็นอะไรงั้นหนูไปนะคะ..”

“ เธอควรจะขอโทษน้องเขานะ นรินดา” 

“แต่หนูไม่ได้ผิดอะไรนอกเหนือจากขับรถเร็วนี่คะ...แล้วถนนน่ะเขามีรถวิ่ง ไม่ได้ให้ไปเดินอ่อย เอ่อหนูหมายถึงอ้อยอิ่งน่ะค่ะ”  ตาคมสวยเพราะขนตาปลอมและอายไลน์เนอร์จ้องผมอย่างหมั่นไส้....

“ ขอโทษผมซะ”

“ว่าไงนะ”  เธอชะงักไปหลังจากที่ผมพูดสิ่งที่เธอควรทำออกไป...ความเร็วขนาดนั้นคงจะไม่น้อย เพราะผมมั่นใจว่ามองซ้ายขวาดีแล้ว ถ้าอาจารย์ดึงแขนผมออกมาไม่ทัน หรือเธอเบรกไม่ทัน อะไรจะเกิดขึ้น...นักศึกษาคนอื่นเริ่มมามุงดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะรถคันสวยยังจอดขวางถนนอยู่ ทำให้รถคันอื่น ๆ ต้องอ้อมไปอีกทางของถนนในมหาลัยฯ

“ผมบอกให้พี่ขอโทษผมซะ!”

“เธอผิดเองนะที่มาดะ...”

“..ในเมื่อทำผิดไม่ขอโทษ มารยาทในสังคมที่เรียนมาไม่ได้นำมาใช้...งั้นก็ไม่ต้องเรียนให้เสียเวลา!..ไฟกระพริบนั่นหมายถึงใช้ชะลอความเร็ว กฎคือขับขี่ไม่เกิน 40  แต่เท่าที่พี่เหยียบมามันไม่ใช่...หรือจะเถียงครับ...”  พูดพร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยนั่น เพราะตั้งใจให้ทุกคำพูดที่พูดได้ซึมผ่านสมองคนที่แต่งตัวสวยแต่ภายนอก...และต้องการให้ได้ยินทุกถ้อยคำ...

“...เธอคงจะไม่รู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร...แล้วอาจารย์รู้ไหมคะ..” คนที่ถูกผมต่อว่าชูคอขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้....พร้อมกับกล่าวถาม
ออกมานิ่ง ๆ แบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร..

“..ผมทราบครับ ว่าคุณเป็นใคร...นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณต้องยิ่งปฏิบัติตามกฎระเบียบเพื่อรักษาหน้าพ่อตัวเองหรอกเหรอครับนักศึกษา..”

“อาจารย์!!..จะมากไปแล้วนะคะ!”  ผมพอจะรู้แล้วว่าเธอเป็นใคร...คงจะใหญ่โตไม่น้อย หรืออาจจะเป็นลูกสาวอธิการบดีของที่นี่ก็ได้ใครจะไปรู้...แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ประเด็นที่ผมจะต้องยอม...

...ผมยอมมาทั้งชีวิตแล้ว...จะไม่ยอมอะไรง่าย ๆ อีกต่อไป....

“ พี่นั่นแหละจะมากเกินไป!!”

“....................”  เสียงเซ็งแซ่ รวมถึงผู้หญิงคนนั้นหยุดชะงักเมื่อผมตวาดขึ้นเสียงดัง...เอาสิ....มาดูกันว่าใครจะแน่กว่ากัน.
..ในเมื่อทุกคนก็ต่างใช้อำนาจในมือในทางที่ตัวเองต้องการ...ผมก็อยากจะใช้บ้างเหมือนกัน.....ราชสีห์เกริกไกร และ พัยคฆราช..ถ้าคิดว่าตัวเองอยู่ในวงสังคมจริงๆ  คงไม่มีใคร...ไม่รู้จัก....

“ ขับรถผิดกฎมหาลัย! ขึ้นเสียงกับอาจารย์ ใช้อำนาจที่มีเพียงปลายก้อยข่มขู่คนอื่น...ทำอย่างนี้ไม่กลัวพ่อแม่รู้แล้วจะเสียใจเหรอครับ..”

“..แอร้ยยยยย!!! แก ไอ้บ้า!! ฉันจะฟ้องพ่อ!!..” คนที่ยืนอยู่กรีดร้องเมื่อได้ยินชัดเจนว่าผมพูดว่าอะไร...แค่ยกยิ้มมุมปากให้ก่อนจะยกมือไหว้อาจารย์ทัศแล้วรีบเดินออกมา...ดีนะที่มาก่อนเวลา ถ้ามาสายแล้วเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ ทำให้เสียเวลาเรียน ผมอาจจะหงุดหงิดกว่านี้อีก....

ดูเหมือนว่าข่าวคราวที่ผมไปมีเรื่องกับรุ่นพี่ปี 3 จะโด่งดังพอสมควร เพราะ นรินดา  โชคบวรกุล  คือลูกสาวของ อธิการบดี อย่างที่ผมคิดจริงๆ  เพื่อนร่วมคลาสเข้ามาถามไถ่ พร้อมกับแสดงความเป็นห่วง เพราะเธอไม่เคยกลัวใคร ไม่สนใจใคร...ไม่พอใจก็หาทางให้พรรคพวกกลั่นแกล้งจนต้องออกไป...

“แล้วพิงล่ะซอ ทุกทีเห็นมาด้วยกัน”

“ อ๋อ ไม่สบาย แยกกันตรงนี้นะพอดีเรามีธุระ”  ผมบอกเพื่อนผู้ชายในห้องที่เดินออกมาพร้อมกัน...ทุกคนก็นิสัยดีกันหมด...มีเพียงบางกลุ่มที่คร่ำเคร่งเรียน จนเหมือนคนเห็นแก่ตัว...

“ ..ได้...แล้วเจอกัน..”

“.....................”   มองกลุ่มเพื่อนที่แยกตัวออกไปเพื่อรอเรียนต่อ... เป้าหมายที่ผมตั้งใจไว้ว่าจะต้องไปคือ...ตึกวิศวะ...
เด่นไม่น้อยเมื่อผมเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าคณะวิศวะ คนที่เดินเข้าออกมากันหันมองแบบเปิดเผย เสียงผิวปากมีให้ได้ยินเป็นระยะ...เวลาอย่างนี้น่าจะยังรอเรียนอยู่...

“ขอโทษนะครับ จะถามว่า..พี่โฟนอยู่ไหนครับ..”

“ พี่โฟน สเตฟานน่ะเหรอ “  ผมพยักหน้า ลืมไปว่าชื่อโฟนมันไม่ได้มีแค่คนเดียว....สเตฟาน...ชื่อเล่น โฟน...นี่คือสิ่งที่ผมรู้...ทำไมถึงคิดว่าใช่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ความมั่นใจมันมาจากไหนไม่รู้...

“ เห็นเดินสวนเมื่อกี้ น่าจะเรียนชั้นสอง แต่ไม่รู้ว่าห้องไหน”

“ขอบคุณครับ”  ขอบคุณแล้วก้าวขึ้นตึกวิศวะ เพราะเตรียมตัวมาพอสมควร เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่...เดินขึ้นบันไดมาชั้นสองก่อนจะมองซ้ายขวา...เหมือนโชคจะเข้าข้าง เมื่อเป้าหมายของผมยืนคุยกับเพื่อนอยู่หน้าห้อง....

“ เฮ้ยย ๆ..นี่มันน้องซอ สังคมนี่หว่า..”

“ ขอคุยกับพี่โฟนหน่อยครับ “  ผู้ชายในชุดชอปเกือบสิบคนหันมองผมคนเดียว...เสียงแซวดังในช่วงแรก ๆ แต่พอผมเอ่ยปาก เจ้าของชื่อก็หันมา พร้อมกับเสียงที่เงียบไป...

“...ทำไมไม่เป็นกูวะ.เสียดายว่ะ!..แมร่งใคร ๆ ก็เรียกหาแต่พี่โฟน ๆ  พี่โฟน...นี่เชี่ยฟอย ยังไม่มานะ ไม่งั้นคงมีคนมาขอพบพี่ฟอยค่ะ...”

“..................”  ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่เริ่มพูดขึ้นมาอีก... หลังจากร่างสูงนั่นเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อน ยกยิ้มให้ผมหลังจากที่เห็นว่าเป็นใคร แล้วเดินเลยไปให้ไกลจากวงเพื่อน...

“ มีอะไรครับคุณหนู “

“ ทำร้ายพี่พิงทำไม”

“......................”

“ ผมรู้ว่าเป็นฝีมือคุณ...ถ้าเป็นลูกผู้ชายพอก็รับสารภาพมา!”  ทำสีหน้าจริงจังใส่คนที่แค่เลิกคิ้วใส่ผม...ร่างสูงยืนล้วงกระเป๋า ระดับความสูงทำให้ต้องเงยหน้ามอง...

“..แล้วไง...”

“..นี่!..”   ปัดมือหนาที่เอื้อมมาขยี้หัวผม เหมือนจะหยอกเล่น  สูงนักใช่ไหม...ก้าวขึ้นตรงระเบียงที่อยู่ข้าง ๆ ทำให้ตอนนี้ผมสูงกว่าคนที่ยืนอยู่...

“ เล่นอะไรคุณหนู”

“ ผมมั่นใจว่าคุณเป็นคนทำ แม้พี่พิงจะไม่พูดอะไรก็เถอะ!..ถ้าคิดว่ายังเป็นลูกผู้ชายก็ไปขอโทษพี่พิงซะ..ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน!”  จ้องมองลงไปหาคนที่อยู่ต่ำกว่า...แต่แววตานั่นกลับไม่สะทกสะท้านอะไร....

“...มันไม่ใช่เรื่องของคุณหนู...กลับไปกินนม นอนดีกว่ามั้งครับ...”

ผลั๊วะ!!

“..................”

“เมื่อไหร่จะทำนิสัยเหมือนคนโตซักทีครับ!! คุณสเตฟาน.. รู้ไหมว่าพี่พิงต้องนอนป่วยอยู่บนเตียง.!!”  พูดออกมาอย่างโมโหจนนักศึกษาที่เดินไปมาหันมอง...คนที่ยืนอยู่นิ่งไปตั้งแต่....ผมกระหน่ำหนังสือบนมือลงบนหัวที่คิดว่าน่าจะกลวงคิดอะไรไม่ได้...ยังไงก็ตีแล้วผมก็เลยฟาดให้สุดแรงจนเสียงดัง..อย่างไม่กลัวอีกคนทำร้ายคืน....บอกแล้วไงว่าผมเตรียมใจมาแล้ว...

“..................”

“...พี่พิง น่าสงสาร...ร้องไห้ ...ทั้งที่ไม่เคยร้อง...ชอบใช่ไหม ที่เห็นคนอื่นมีความ ทุกข์..ชอบ ล่ะสิ..”  เสียงผมสั่น...ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะก้อนบางอย่างวิ่งขึ้นมาจ่อจุก...เมื่อคิดถึงพี่ชายที่นอนป่วยอยู่บนเตียงตั้งหลายวัน...คงจะป่วยทั้งกายและใจ

ผลั๊วะ!!

“..................”  ....ก้าวลงมายืนในระดับเดียวกันก่อนจะจ้องมองคนที่ยืนนิ่งอยู่....ไม่พูด  ได้แต่มองผมแล้วเสมองไปที่อื่น...ทำให้หมั่นไส้จนต้องฟาดหนังสือลงที่แขนแข็งแรงนั่นอีกรอบ อย่างแค้นในใจ...ยิ่งได้ยินอีกคนพูด ทำให้ยิ่งมั่นใจว่าคน ๆ นี้คือคนที่ทำร้ายพี่พิง...

“...พอใจรึยัง ถ้าพอใจแล้วก็รีบกลับไปดูแลกันซะ..ไม่งั้นคุณหนูจะโดนผมทำอีกคน..”

“................”  เป็นผมที่ยืนนิ่งกับสายตาเข้มเขม็งที่มองมา  คำพูดที่ออกจากปากมันดูน่ากลัว...แต่ผมไม่กลัว...

“ ก็เอาสิครับ...แล้วจะได้เห็นดีกัน...ผมเตือนคุณว่าอย่ายุ่งกับพี่พิงอีก...ไม่งั้นคนที่นอนซมหรือไม่ก็อาจจะถึง ตาย...คือคุณ...อย่าคิดว่าผมไม่กล้าทำ” ไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจที่ผมพูดไหม...แต่ความรู้สึกผมส่งผ่านสายตาที่มองไปอย่างเต็มเปี่ยม...ถึงผมจะทำอะไรไม่ได้มาก..แต่มั่นใจว่าคนที่รักผมทำได้แน่ ๆ

“...ให้เขามาเคลียร์กับผมเอง...”

“...ผมคิดว่าพี่พิงมาแน่นอนครับคุณสเตฟาน...แต่ถ้าคุณแตะพี่พิงอีก...ผมกับพยัคฆราช จะมาด้วย..”  เดินเบียดคนที่เดินอยู่ เพื่อออกจากที่ตรงนั้น...วันนี้ก็ถือว่าบรรลุวัตถุประสงค์...เตรียมใจว่าอาจจะถูกทำร้าย...แต่กลับรอดมาได้...

...อย่างน้อย ๆ ถ้าผมมองไม่ผิด...ในดวงตาที่แข็งกร้าวนั่น...ยังมีแววอ่อนไหวยามที่ได้ฟังว่าพี่พิงร้องไห้...และการที่ยืนให้ผมตีเอา  ตีเอา...ก็มั่นใจว่าเป็นคนที่ทำอะไรแล้วรับผิดชอบความผิดของตัวเองแน่นอน...

ในที่สุดวันนี้ก็ผ่านพ้นไปจนได้ รู้สึกปวดหัวกับเรื่องที่เกิดตั้งแต่เมื่อเช้าและเกิดระหว่างรอเรียน...เดินออกมารอแถว ๆ หน้ามหาลัยฯ หลังจากที่โทรไปบอกคนขับรถว่าผมเรียนเสร็จแล้ว ก้มมองนาฬิกาก็เกือบ สี่โมงเย็น...เรียนทั้งวันจนสมองตึงไปหมด...

“....ซูกัส...”

“.................”  หันมองผู้หญิงสองคนที่เดินผ่านผมไป....หลังจากที่ทั้งคู่ลงมาคุยกับเพื่อนกลุ่มนึง....หนึ่งในนั้นคือ คุณหนูเล็กแห่งราชสีห์เกริกไกร แปลกใจว่ามาอยู่นี่ได้ยังไง....อาจจะมาหาเพื่อน....แต่ที่ทำให้แปลกใจที่สุดคือ...

....ซูกัสขึ้นรถไปกับผู้หญิงที่จะขับรถชนผมเมื่อเช้าด้วยท่าทางที่สนิทกัน.....นรินดา  บุตรสาวของอธิการบดี...

                               ****************************************

“ซอ ตื่นเต้นขนาดนี้เลย?”

“พี่พิงอ่า อย่าล้อสิ...ก็นี่เป็นครั้งแรกนะที่พวกพี่จะมาเยี่ยมซอถึงที่นี่...”  ผมหันมองคนที่เดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่ในสวนแถวหน้าบ้าน ชะเง้อคอมองคนที่นัดว่าจะมาเยี่ยมวันนี้...

“เมื่อวานก็ชะง้ออย่างนี้ คอยาว”

“บ้า ไม่ได้รอซักหน่อย”  หันมองคนที่หน้ายังมีรอยช้ำน้อย ๆ แต่ก็ถือว่าจางมากแล้ว...ถึงจะยิ้มแย้มและทำตัวเหมือนปกติ แต่ทำไมผมจะไม่รู้ว่าพี่พิงมีเรื่องในใจ...แต่ผมก็ยังไม่คิดที่จะถาม...เพราะถ้าอยากบอกพี่พิงก็คงบอกเอง...

“แน่ใจเหรอ เดินวนทั้งวันพอคุณโอมาถึงก็ยิ้มแฉ่ง”

“อย่ามาล้อนะ”  ทำหน้างอนใส่คนที่ยื่นมือมาหยิกแก้มผม...ก็แอบรอหน่อย ๆ สำหรับคนที่กลับมาแล้วตั้งแต่เมื่อวาน...เมื่อคืนก็นอนกอดทั้งคืนแล้วเป็นคนบอกข่าวดีว่าพี่ ๆ จะมาเยี่ยมวันนี้...พอเช้ามาพี่ถึงได้โทรมาหาผมว่าจะมา ที่โทรหาพี่โอเพราะจะขออนุญาตก่อน...ซึ่งก็ไม่มีอะไรขัดข้อง ผมเลยได้มานั่งชะเง้อมองอยู่ตรงนี้....

“ ไม่ล้อ ๆ นั่นใช่ไหมครับ”

“ ใช่ ๆ ไปครับ”  หัวใจรู้สึกพองโตขึ้นมาก่อนจะรีบพาพี่พิงลุกขึ้นแล้วเดินตามรถที่วิ่งเข้าไปจอดหน้าบ้านหลังใหญ่เรียบร้อยแล้ว  เห็นพี่โอกับคุณพ่อออกมาต้อนรับแล้วด้วย..ผมเลยกลายเป็นคนช้าที่สุดเลย..

“ซอมาแล้ว!!”

“ว่าไงเจ้าตัวแสบไปซนที่ไหนมา” กระโดดกอดพี่โซหลังจากที่แอบย่อง ๆ มา...ดีใจจัง...ถึงแม้ว่าทั้งสองตระกูลจะมีเรื่องบาดหมางกันบ้าง แต่ทุกคนก็ยอมที่จะเดินคนละครึ่งทางเพื่อผม...

“คงจะไปนั่งรอที่หน้าบ้านครับ เห็นชะเง้อคอยาวตั้งแต่เช้ามืด”

“พี่บอกแล้วนี่ว่าจะมาประมาณเที่ยง”  พี่ไซน์ที่กำลังกอดผมอยู่ ก้มลงพูดหลังจากที่พี่โอพูดเกินความจริง ไม่ถึงกับเช้ามืดซักหน่อยก็แค่ตั้งแต่ แปดโมงเช้าเอง...

“..สวัสดีค่ะ เจ้าสัว สวัสดีค่ะพี่โอ...เป็นยังไงบ้างคะพี่ซอดูท่าคงจะสบายดีใช่ไหมคะ...”

“ ซูกัส “

“ พอดีน้องอยากมาเยี่ยมซอด้วยน่ะ ก็เลยมาด้วยกัน”  ผมมองผู้หญิงที่พึ่งจะก้าวลงรถ เหมือนรอเวลาเปิดตัวอย่างนั้นแหละ ถึงออกมาทีหลัง...ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะมองน้องสาวต่างสายเลือดที่กำลังจ้องมองพี่โออยู่อย่างหวานเชื่อม...หลังจากพี่โอกับคุณพ่อยกมือรับไหว้แล้ว...

“ พอดีซูกัสไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เลยซื้อไวน์ชั้นดีมาฝากค่ะ”

“ขอบคุณมาก ไม่น่าลำบากหิ้วมาเลย”

“ไม่หรอกค่ะ คือซูกัสได้ข่าวว่าพี่โอเคยเรียนพวกรัฐศาสตร์ การปกครองมา แล้วซูกัสสนใจพวกนี้อยู่อยากจะขอคำปรึกษาด้วยค่ะ เพราะที่เรียนอยู่เหมือนจะไม่ใช่..”

“ ครับ แต่ก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร ก็ลืม ๆ ไปบ้าง แต่ถ้าช่วยเหลืออะไรได้ผมก็ยินดี”  น้องสาวผมพยายามจะสร้างโลกส่วนตัวมากจนเกินไปแล้ว  ทักทายกันอีกนิดหน่อยก็พากันเข้าบ้าน ไหนๆ  ก็มาแล้วเลยตั้งโต๊ะ ทานข้าวกันเลย...

ทุกคนพยายามหลีกเลี่ยงเรื่องธุรกิจ หรือผลประโยชน์ ซึ่งเป็นประเด็นขัดแย้งกันอยู่ เลือกที่จะคุยแค่เรื่องประสบการณ์ในทุก ๆ อย่าง  ดูเหมือนว่าพอพวกพี่รู้ความจริง แรงต่อต้านเจ้าสัวอดุลย์จะลดลงจนแทบจะมองไม่เห็น ซ้ำยังฟังอดีตเก่า ๆ ตั้งแต่สร้างเนื้อสร้างตัว...คนที่นั่งฟังนั่งมองอย่างผม...รู้สึกมีความสุข...ผมกับพี่พิงไม่ได้ดื่มไวน์อย่างคนอื่น เลยจัดน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆ  กันสองคน...ซักพักมีโทรศัพท์เข้าพี่พิงถึงได้ลุกออกไป แต่คงมีแค่ผมที่สังเกตได้ว่าสีหน้าพี่พิงเคร่งเขม็งลง....ใครโทรมา...

“ นี่ค่ะพี่โอ อร่อยนะคะ กุ้งแม่น้ำสด ๆ”

“..ขอบคุณครับ...”    คนที่เอาใจพี่โอออกนอกหน้านอกตามีเหลือบมองผมบ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ซูกัสคุยกับผมนับคำได้ แต่กลับเจื้อยแจ้วเหมือนประจบพี่โออย่างเห็นได้ชัด  ตกลงว่ามาเยี่ยมผมรึเปล่า

“แม่พวกเธอเป็นคนสวย  ฉันกับพวกหนุ่ม ๆ ในบ้านได้วางมวยกันประจำ ฯ...”  ส่วนพวกพี่  ๆ ก็กำลังตั้งใจฟังเจ้าสัวเล่าถึงคุณแม่กันอย่างเต็มที่ แต่ไม่ใช่ตอนที่มีเรื่อง เป็นตอนที่คุณแม่อยู่อย่างมีความสุขตั้งแต่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า....ถ้ามองไม่ผิดผมเห็นผู้ชายตัวโตอย่างพี่ซันแอบน้ำตาคลอด้วย...แน่นอนเพราะพวกผมรักคุณแม่มาก..คนไม่รู้สึกรู้สาก็คงจะมีเพียงหญิงเดียวในบ้าน....ผมแอบยิ้มตามและคิดภาพตามไปด้วย...มันมีความสุขอย่างที่สุดเพียงเพราะนึกถึงภาพคุณแม่ยิ้ม....

“ ซอ...อร่อยนะ..”

“......................”  กำลังฟังเจ้าสัวเพลิน ๆ  แต่ก็ต้องหันไปยิ้มให้คนที่ตักกุ้งมาวางให้....

“ พี่โอคะ ของซูกัสละคะ..” 

“ ซูกัส อย่าเอาแต่ใจสิ เกรงใจเจ้าสัวกับคุณโอบ้าง”  พี่ซันหันไปดูน้องสาวตัวเองที่ทำหน้างอน ๆ เมื่อพี่โอตักกุ้งให้ผม....ใครช่างจัดที่นั่งให้เธอมานั่งใกล้พี่โอ  แขนเรียวมือเล็กนั่นก็เกาะแขนพี่โอเขย่าอย่างถือวิสาสะ จนผมรู้สึกอายแทน...ไม่ยักกะรู้ว่าสนิทกันถึงขั้นนี้...เผลอตัวอีกทีผมก็จ้องมือเล็ก ๆ ที่ยังคล้องแขนพี่โออยู่...

“ ก็ซูกัส อยากให้พี่โอตักให้หนิคะ..”

“ อ่ะพี่ตักให้ ทานซะให้อร่อยนะครับ”

“.....................”  ซูกัสทำหน้าปุเลี่ยน เมื่อผมลุกขึ้นยืน ตักกุ้งแม่น้ำให้เธอสองตัวใหญ่ ๆ เอาไปกินเลยทั้งเปลือกวุ่นวายดีนัก..
“ พี่โอครับ ซออึดอัด ไปนั่งฝั่งพี่โซสิครับ”  โต๊ะทานข้าวตัวใหญ่ มีคุณพ่อนั่งตรงหัวโต๊ะ  ผม พี่โอ ซูกัส และพี่ซัน นั่งฝั่งเดียวกัน  ส่วนพี่โซ กับพี่ไซน์นั่งด้วยกัน...สาเหตุที่ไม่บาลานซ์เพราะซูกัสเธอมานั่งแทรกระหว่างพี่โอกับพี่ซัน...

“งั้นเหรอ ...ฝั่งนั้นที่เหลือเยอะ.. ซอไปนั่งกับพี่สิ..”

“ ครับ ไปสิ ซอจะไปนั่งกับคุณพ่อด้วย..”  เหมือนว่าพวกพี่ ๆ กำลังกลั้นหัวเราะเพราะมองเจตนาผมกับพี่โอออกว่าต้องการลุกหนีจากซูกัส ถ้าอึดอัดจริง  ก็ควรจะไปคนเดียว หรือไม่พี่โอก็ไปคนเดียว นี่ยกไปทั้งสองคน...เนื่องจากฝั่งผมข้างๆ  คุณพ่อเป็นเคาท์เตอร์วางไวน์  ด้านพี่โซไม่มีผมเลยขยับไปนั่งใกล้คุณพ่อที่เอื้อมมือมาขยี้หัวผมอย่างหมั่นไส้....พี่โซมองแล้วยิ้มเหมือนกำลังโล่งใจ ว่าสิ่งที่ผมพูดว่าที่นี่ดูแลผมเป็นอย่างดีเป็นความจริงทุกประการ...

“ พี่ซอคะ ซูกัสได้ข่าวว่าพี่มีเรื่องที่มหาลัยเหรอคะ ที่ไปเดินตัดหน้ารถของลูกสาวอธิการ แล้วไม่ยอมขอโทษ”
ผมเงยหน้าก่อนจะอึ้งกับสิ่งที่ซูกัสพูดออกมา...คนอื่น ๆ บนโต๊ะหันหน้ามองผมเป็นตาเดียว....ไม่แปลกที่เธอจะรู้ เพราะผมจำได้ว่าเห็นเธอไปกับผู้หญิงคนนั้น...แต่สิ่งที่รู้คือความจริงรึเปล่า....แค่นั้นเอง...

“ เธอรู้อะไรมาเหรอ “

“ ก็ข่าวออกจะแรงว่าพี่ไปเดินหว่านเสน่ห์ให้อาจารย์ในมหาลัยฯ จนขวางทางรถ  ไม่จริงเหรอคะ”

“ซูกัส!!”


-  คุยกันซักนิดนะคะ คนอ่านทุกคน...

… ครั้งต่อไปใครอยากอ่านสองตอนรวดก็คอมเมนท์ให้กำลังใจเรียกร้องกันได้ จะได้มีแรงฮึดแต่งเสร็จเร็ว ๆ ...ตอนแรกคือตอนพิเศษของพี่พิงหลังจากรับโทรศัพท์...และ ตอนปกติที่น้องซอต้องการกำลังใจอย่างแรง  และต้องการการปกป้องอย่างเต็มที่ รอให้กำลังใจน้องซอด้วยนะคะ ...ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วพี่พิงจะทำอะไร

...ใครอ่านตอนพิเศษตอนแรกของพี่พิงไปแล้วก็รออ่านตอนต่อในนี้ค่ะ... เนื่องจากซอเป็นคนดำเนินเรื่อง  ใครที่ไม่ได้อ่านตอนพิเศษในตอนแรกก็คงไม่เป็นไร เพราะเรารับรองว่าเรื่องไม่สะดุด ไม่มีผลต่อเนื้อหาหลักอย่างแน่นอน...แค่แต่งให้คนชอบคู่รองได้อ่าน...ถึงไม่ได้อ่านตอนพิเศษตอนแรก อ่านตอนพิเศษที่ 2  ของพี่พิงก็เข้าใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นเพียงแต่ว่า อาจจะได้อรรถรสน้อยลง อารมณ์ไม่พรุ้งพร่านเต็มที่ 555 ว่าไปนั่น...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 07-12-2013 22:09:44

ซูกัสเธอแรงไปนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-12-2013 22:10:34

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 07-12-2013 22:15:43

ซูกัสมันร้ายกกว่าที่คิด

ซอซะอย่าง เอาให้เคลียร์ เอาให้หน้าหงายไปเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 07-12-2013 22:17:03

ซูกัสนี่แรงแบบโง่ๆนะ ไม่รู้เหรอว่าน้องซอคือศูนย์กลางความรักของจักรวาลนี้ กร๊ากก

ส่วนน้องซอ คนน่ารัก ตบใครก็ได้ใช่มั้ยลูก แหม่ พี่โฟนไรนั่นยอมให้ตบตีเฉยเลยนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 07-12-2013 22:20:13

อ๊ากกกอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับพิงว่ามันเป็นไงมาไงอยากรู้ๆ  โฟนฟอยสองพี่น้องช้างทำอะไรพิง  แล้วยัยลูกอธิการบดีนี่มันอันธพาลมากๆๆ  ยัยซูกัสก็เลวเหมือนพ่อไม่มีผิด(อ่ะคงแรงไปเริ่มเลวก็ได้)  สมน้ำหน้านางด้วยแหละ สมสมสมสมน้ำหน้า  อ้อๆว่าแต่คนแต่งมีบล็อกอะไรอ่ะอยากอ่านขอลิ้งค์หน่อยสิคัฟ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 07-12-2013 22:20:29

รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะประเคนให้นังซูจังค่ะ
ซอต้องสู้ต่อไปน่ะค่ะ อย่ายอมค่าลูก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 07-12-2013 22:23:57

ค้างงงง!!  นับวันยิ่งเกลียดซูกัส อีเด็กบ้า!!  :angry2:
โฟนพิงดราม่ายาวแน่. โฟนอย่าทำพี่พิงเจ็บนะ สงสารพี่พิง
น้องซอก็ยังน่ารักเหมือนเดิม. มาต่อเร็วๆ น้า. คิดถึงน้องซอทุกวันเลย.  :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 07-12-2013 22:24:48

น้องซอน่าจะเอาค้อนทุบแทนที่จะใช้หนังสือนะ มันจะได้เจ็บเท่ากับที่พี่พิงโดน
ส่วนยัยซูกัสนี่ต้องโดนรุมกระทืบให้สตอบอแหลหลุดออกมา ฮ่าๆๆ (อินเกิ๊นน)
รอตอนต่อไปค่าาาาาาาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-12-2013 22:25:12

ซูกัส เธออยากโดนคนงานก่อสร้างข่มขืนมั้ยคะ ถ้าจะแรงเหมือนคนไม่มีพ่อแม่อบรมแบบนี้  :mew4:

*อินไปหน่อย* :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 07-12-2013 22:27:07

ซอแข็มแข็งมากกและใจกล้าด้วยย
ซูกัสอะไรของเธอเนี้ย ต้องการอะไร
ปลื้มเรื่องนี้มาก สนุก มาต่อเร็วด้วย :mew1:
อยากอ่านอีกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 07-12-2013 22:28:34

ดีมากซอ อย่าไปยอม  o13
ใครร้ายมาก็ตอกกลับไปเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: pornumpai-ka ที่ 07-12-2013 22:29:35

 :hao6: :hao6: :hao6:


โอ้ยยยยย  รอออออออ  มาเร็วๆ นะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 07-12-2013 22:30:05

แอบขำตอนน้องปีนขึ้นไปยื่นบนระเบียง
555555555555 น้องซอเอ้ยยยยจะห้าวยังไม่ทิ้งลายน่ารัก555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-12-2013 22:31:51

เรื่องเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว อยากอ่านตอนต่อไปจังเนื้อเรื่องประมาณกี่ตอนจบครับ
ไม่ใช่ให้รีบจบน่ะแต่อยากรู้อ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 07-12-2013 22:35:19

นังซูกัส  :z6: :z6: :z6: :z6:  :beat: :beat: :beat:
ใครก็ได้ เอาชีไปเก็บที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 07-12-2013 22:52:50

ว่าแล้วเชียว ยัยซูกัสต้องเป็นตัวปัญหา = =
เข้าใจคบเพื่อนเจงๆ นิสัยเหมือนกันเด๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 07-12-2013 22:53:48

อิซูกัสสสสสสส  หมั้นไส้มากกก
น้องซอจวกมันให้ยับเลยลูก จวกทั้งมันและพ่อมัน แถมลูกสาวอธิการบดีด้วย
มันน่านัก  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 07-12-2013 22:54:32

เกลียดอีซูกัสชิบ! แรดมาก ว่าคนอื่นอ่อยแต่ไม่ดูตัวเองร่านมาอ่อยพี่โอถึงที่แถมอ่อยซะน่าเกลียดไม่มียางอาย ดอก!มากค่ะคุณขา มีเพื่อนก็นิสัยเดียวกันอยากได้ผัวจนตัวสั่น ปากปาร้าเหม็นเน่าน่าตบด้วยส้นteen จริงๆ รบกวนพี่โอจัดการด้วยนะจ๊ะ แล้วอีซูกัสนั่นก็ไม่ต้องไปให้เกียรติมันหรอก เพราะมันไม่มีเกียรติ มันมีแต่เสนียด แหวะ....

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 07-12-2013 23:03:28

ซอร้ายแบบนี้น่ารักดีอ่ะ แต่ตอนนี้ขอเป็นเอฟซีโฟนพิง
คู่นี้ท่าจะดราม่า อยากอ่านเลย555
รอนะจ้ะะ
ปล.ใครก็ได้เก็บซูกัสไปทิ้งด่วน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 07-12-2013 23:06:55

 :z6: :z6: :z6: จัดไป

เอ๊ะ อิชะนีกระซู่กูปรีนางนี้ แลเชื้อพ่อ (รึเปล่า) จะแรงนะ คงเลวมานานแล้ว แต่สันดานเพิ่งออกหลังน้องซอออกจากบ้านล่ะสิ อยากให้สุดท้ายนางเป็นลูกชู้มาก แบบไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องไรกะราชสีห์เลย นี่สินะ ชะนี (นาง) ร้ายของเรื่อง งั้นนางคงจะเลวแรดมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะรายไหนรายนั้น ชะนีร้ายในนิยายวาย โฉดกันสุดปลายลำไส้ติ่งกันทุกนาง!!

อยากอ่านต่ออออออ อย่างแรงงงงงงงงงงง  :z3:

ขอตอนน้องซอร้ายจัดเต็ม  :impress2:

ปอลิง น้องพูดจาไร้มารยาท กริยาขาดการอบรมเยี่ยงนี้ พี่ชายทั้งสามไม่โบกศรีษะเบราๆ ด้วยความเอ็นดูหน่อยรึ..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: supermyrainbow ที่ 07-12-2013 23:10:23

 :hao3: อยากได้ตอนพิเศษของพี่พิงแบบเต็มเวอร์ชั่นเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 07-12-2013 23:11:48

ยัยซูกัสนี่เชื้อพ่อแรงมาก ชอบแย่งของคนอื่น เลว  ชั่ว ชีเอามาครบเลย เหอๆๆ
ซอกล้ามาก o13 มันก็ต้องทำเพื่อคนที่เค้าดีกับเรากันบ้าง สู้ๆน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-12-2013 23:14:35

ซูกัสฉันนึกว่าเธอจะโง่อย่างเดียวนี่เธอไม่มีสมองเลยหนิ 555 ฉันหล่ะไม่สงสัยเลยว่าเธอ ถึงได้เลวผิดแปลกต่างจากพี่น้องเธอ เพราะว่าเธอมันได้สายเลือดที่ไม่ใช่  ราชสีห์เกริกไกร มาหน่ะซิ อินังอีกาอยากจะเป็นหงส์

ถ้าเป็นแต่ก่อน ฉันก็คงจะหวั่นๆ ใจกัลวน้องซอจะเสียใจที่โดนเธอมารังแก แต่ตอนนี้ฉันเฉยๆออกจะสงสารเธอด้วยซ้ำที่รึจะมาต่อกรกับหงส์ตัวนี้ หึหึ  :katai3: :katai3:

ส่วนโฟน แอร๊ยยยย อิฉันเข้าใจผิดมาโดยตลอดว่าชื่อฟาน  :ruready (หน้าแหกเบาๆ) ชอบมากค่ะคู่นี้ชอบตอนที่ สุดท้ายมาหลงรักกับคนที่เราไปทำเรื่องเลวร้ายที่สุดไว้กับเค้า รอค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 07-12-2013 23:24:13

ชอบอะ น้องซอกล้าขึ้นเยอะเลย
แต่ซูกัส น่าทางจะมีอยากมีเรื่องนะคะเนี่ย
ปล คู่พี่พิงน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆแล้วอะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 07-12-2013 23:25:35

ซูกัสสนี่น่าโดนตบบบนะ
 :z6:
ว่าแต่  เราอยากอ่านเรื่องของพี่พิงตอนที่แล้ววอ่าาาา :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 07-12-2013 23:27:23

นังซูกัสนี่แบบ -_-^  :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 07-12-2013 23:36:48

จัดหนักให้นังซูกัสซักทีดีมะ  :m31:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-12-2013 23:37:34

 :m31:  น้องซอสู้ๆๆ ซูกัสเธอนี่เลือดพ่อแรงจริงๆร้ายกาจมากเกินนนน.

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 07-12-2013 23:41:21

เกลียดนังเด็กซูกัส
ขอตบทีเหอะค่ะ!!
พี่พักพิง น้องซอเคลียเอง
พี่โฟนต้องเจ็บบ้าง
ฮึ่ย คิดแล้วแค้น ทำกันเกินไปแล้ว เอาคืนให้สาสมนะคะ พี่พิง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-12-2013 23:41:32

ยัยซูกัสสงสัยไม่อยากตายดีซะแล้วล่ะมั้ง
พี่พิงงง  ใครโทรมานะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 07-12-2013 23:45:28

ซูกัสมันน่าโดนมากอ่ะ
เอานิสัยพ่อมาเต็มๆเลยนะยัยเด็กนี่
ซอจัดการมันเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 08-12-2013 00:01:25

อยากได้สองตอนค่ะ ซอร้ายนิดๆแล้วนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-12-2013 00:08:43

ซูกัสนี่น่าจะเอารองเท้าส้นเข็มตบปากสักที ผีเจาะปากมาพูดจริงๆ เด็กเปรต :fire:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-12-2013 00:15:57

 เอานางออกไปที  เบื่อซูกัส

:z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 08-12-2013 00:19:42

ชอบเรื่องนี้มากๆ คนเขียนแต่งเก่งอ่ะ
น่าติดตามตลอด  :impress2:
อยากทราบว่าตอนพิเศษตอนแรกของพิงนิอ่านได้จากที่ไหนคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 08-12-2013 00:20:03

ทำอย่างไรจะได้อ่านตอนพิเศษของพักพิงอะคะ ตงลงโดนลูกอีแก็งช้างแดงนั้นทำอะไรนั้น
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไงดีน้า :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: kururu ที่ 08-12-2013 00:20:34

อ่านตอนพิเศษที่ไหนหรอคะ ไม่เห็นมีในนี้เลย ลุ้นตัวโก่งแล้วววว :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 08-12-2013 00:26:50

ซูกัส เธอแรงมาก
ว่าแต่ตอนพิเศษนี่ไม่เอามาลงให้อ่านในเล้าด้วยเหรอคะ
 :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 08-12-2013 00:35:14

นี่เป็นหลักฐานชั้นดีว่าชะนีซูกัสได้เลือดโฉโคกมาจากพ่อมาเต็มๆ

:z6: :angry2: :m16:

นางอิจฉาสินะยะเธอน่ะ ชิ!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 08-12-2013 00:40:48

ณ จุดนี้
สิ่งที่อยากรู้มากที่สุดคือเรื่องโฟนกับพักพิง :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 08-12-2013 00:42:46

เหวยๆๆๆๆๆ น้องซอเริ่มร้ายเป็นละเหวยย เยี่ยม!!!
พี่โอต้องอย่าอ่อนไหวตามนังชะนีซูกัสนะคะ!
โอซอ  สู้ๆ  :z2:

แต่ขอบอกว่าตอนนี้ลุ้นคู่พี่พิงมากกกกก อยากอ่านต่อแล้วววว~
ดราม่าได้ใจ ชอบอ่ะ โดนสุดๆ ขอให้อิตาโฟนมันหลงรักพี่พิงหัวปรักหัวปรำ หึ!

มาต่อไวๆนะค้าาาา ชอบนิยายเรื่องนี้มาก  :mew1:

ปล.แอบสังสัยนิดนึงว่าซูกัสเป็นลูกเจ้าสัวศรันย์จริงเหรอ เพราะเจ้าสัวประสบอุบัติเหตุมีลูกไม่ได้แล้วหนิ
เอ๊ะ ยังไง หรือต้องรอติดตามต่อไป....

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 08-12-2013 00:44:00

 :fire:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 08-12-2013 01:01:04

โอ้โห ยกรางวัลนางร้ายเแห่งปีให้นางเลย
ใจเย็นๆ นะคะน้องซูกัส ช่วงนี้มีอาหารเจ็บจมูกเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ
เห็นนอขึ้น ฮิฮิ
 :mew3: :mew3:

รอตอนต่อไปนะคะ
อยากอ่านพี่พิงมาก
น้องซอก็อยากอ่าน
เลือกไม่ถูก
ขอ 2 เลยแล้วกันค่ะคนแต่ว
 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 08-12-2013 01:08:19

 :fire: อีเด็กซูกัส วอนโดนตบ

สารเลวจิงเชียว เลิกนับมันเป็นน้องเถอะ อีตอแหลเอ๊ย :angry2:

บอกนังชะนีนั้นไป "พี่ไม่ทำงั้นหรอก ซูกัส ในเมื่อสามีพี่ออกจะหล่อ เลิศ พอตัวแล้ว หล่อขนาดมีชะนีตามมาถึงบ้านนิ

ถ้าคิดจะมาเล่าเรื่องเท็จ ก็ไปเอาหลักฐานมา ถ้าคิดจะหาสามีก็กรุณาหาคนที่ไม่ใช่สามีพี่นะน้อง หรือสันดานต่ำ จนใครๆก็ไม่เอา"

 :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 08-12-2013 01:15:47

น่าจะเอาตอนพิเศษมาลงที่นี่ด้วยอ่ะ
มาพูดถึงพี่พิงถูกทำร้าย แล้วก้อให้ไปหาอ่านข้างนอกเองอีก :katai1: :katai1:

แบบว่าพอเข้าไปในFB แล้วไม่เห็นมีไรเลย มันขัดใจอ่ะนะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 08-12-2013 01:19:41

อ้างจาก: question09 ที่ 08-12-2013 01:15:47  

น่าจะเอาตอนพิเศษมาลงที่นี่ด้วยอ่ะ
มาพูดถึงพี่พิงถูกทำร้าย แล้วก้อให้ไปหาอ่านข้างนอกเองอีก :katai1: :katai1:

แบบว่าพอเข้าไปในFB แล้วไม่เห็นมีไรเลย มันขัดใจอ่ะนะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

เค้าไปอ่านก็ยังมีนี้นาตะเอง นี้เปิดอ่านอีกรอบก็ยังเจอนะงิ
แต่เห็นด้วยว่า ควรเอามาลงในนี้ด้วยนะ5555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 08-12-2013 01:23:05

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก อ่านรวดเดียวเลย ^^
สนุกจัง เกลียดซูกัสตั้งแต่แรกเริ่ม ฮ่าๆๆ
แอบเสียน้ำตาไปกับซอหลายตอนเลย น้องน่าสงสารมากเลย
แต่ก็ยังดีทีมีคนรักน้องมากมาย

เป็นกำลังใจคนเขียนะคะ
รอติดตามตอนต่อไปอยู่ค่า o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 08-12-2013 01:41:36

ซูกัสนิสัยไม่ไหวนะนั่น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 08-12-2013 02:45:48

อ่านเเล้วอยากตบนางซูกัส =   =

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 08-12-2013 08:12:04

ซูกัสแม่งแรง ต้องเป็นคนบอกให้ลูกอธิการทำแน่

ซอนายเจ๋งมาก.  ชอบซอตอนนี่อ่ะ.  รอเรื่องพี่พิงต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 08-12-2013 08:12:27

ต้องโดนอีกซักฉาด  :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-12-2013 08:41:17

ซูกัสนี่ชั่วได้พ่อจริง สำเนาถูกต้อง!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 08-12-2013 09:12:50

จัดไปครับ  2 ตอนเลย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ส่วนนางชะนีน้อย นางซูกัส นางกระซู่ กลายพันธ์  นางแรด คูณ 2
ทำไมต้องเป็นกำลังใจให้ซอหรือว่าตอนหน้าน้องซอต้องโดนอะไร ส่งสารน้องรอแล้วกัน

แต่ตอนนี้ชอบอ่ะ เพราะน้องเริ่มสู้คนแล้วอาจจะเริ่มร้ายเหมือนแมวขู่  แต่ไม่นานน้องจะกลายเป็นเสือที่น่ากลัว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 08-12-2013 09:35:26

เอาใจช่วยซอค่ะ หมั่นไส้ยัยซูกัสจริงๆ พี่โอต้องปกป้ปงน้องนะ เอาใจช่วยพี่พิงด้วยค่ะ จะรอนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 21 แอบร้ายนิด ๆ _ 07/12/2556 P.34
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 08-12-2013 09:42:41

ปรบมือให้น้องซอ บทจะร้ายก็ทำได้ดีนี่นา หรือซึมซับจากพี่โอมา
ยังไงก็เถอะ ให้รู้กันไปเลยว่าเราไม่ใช่คนท่ี่จะมารังแกกันได้ง่ายๆ
กับคนอื่นร้ายได้เต็มที่ แล้วกับน้องตัวเองล่ะจะทำยังไงดีซอ
แม้ไม่ใช่น้องแท้ๆแต่ก็รับรู้มาตลอดว่าเป็นพี่น้องกัน เป็นผู้หญิงด้วย
จะลงไม้ลงมือก็ไม่ได้ด้วย เอาไว้ให้หนักกว่านี้ค่อยว่ากันแล้วกัน
ก่อนอื่นคงต้องจัดการเรื่องพี่โอก่อน ให้รู้ว่าของใครเป็นของใคร
พี่โอน่ะค่อนข้างชัดเจน แต่น้องซอต้องแสดงออกมากกว่านี้นะจ๊ะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing ตอนที่ 1 _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 08-12-2013 09:49:20

Special Part  Phon + Ping  (ตอนที่ 1) :L2:

***  เป็นการรีโพตส์จากในกลุ่มค่ะ ใครที่กดเข้ากลุ่มคงได้อ่านก่อนคนอื่นแล้ว ส่วนใครที่ยังไม่ได้อ่านก็เชิญได้เลย หลายคนบอกให้เอามาลงด้วยเพราะมันจะขาดตอน แต่เราก็แจ้งไปแล้วว่าไม่...แต่ไม่เป็นไรค่ะ ลงให้อ่านกันเลยละกัน...ใครชอบก็รอตอนต่อไปนะคะ


ลมเย็น ๆที่พัดประทะใบหน้าทำให้รู้สึกสดชื่นนานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้ออกมานั่งท่ามกลางธรรมชาติอย่างนี้...สวนสาธารณะในกรุงเทพฯเป็นที่สำหรับคนที่ชอบความสงบอย่างผม...เบื้องหน้าคือแผ่นน้ำที่ไหวระริกตามสายลมที่พัดผ่าน...ความเงียบสงบในช่วงเวลากลางวันอย่างนี้ชวนให้อยากหลับใหลอยู่บนเตียงนุ่ม...

/แล้วซอจะซื้อขนมมาฝากพี่พิงเยอะ ๆ เลย/

ผมยกยิ้มเมื่อนึกถึงนายน้อยคนใหม่ของบ้านพยัคฆราชวันหยุดยาวในวันนขัตฤกษ์อย่างนี้ทำให้เจ้าตัวเรียกร้องอยากกลับไปที่สวนคุณโอเลยพากลับส่วนผมมีธุระที่ต้องทำให้เจ้าสัวนิดหน่อยเลยไปด้วยไม่ได้...แต่ก็ดีเหมือนกัน...ที่จะได้มีส่วนตัว...ไม่ใช่ว่าอยู่กับซอแล้วจะเบื่ออะไร...กลับรู้สึกสนุกไม่เหงา...เพราะนายน้อยของบ้านเป็นคนน่ารัก จิตใจดี... แต่คนเราก็ต้องมีช่วงเวลาที่ต้องการอยู่กับตัวเอง...ยามที่มีเรื่องเข้ามาให้คิด...

จิ๊บๆๆๆ

เสียงนกร้องอยู่ด้านข้างพุ่มดอกพุทธรักษา...สูดลมหายใจก่อนจะหลับตาลงซึมซับบรรยากาศธรรมชาติที่มีไม่กี่แห่งในกรุงเทพฯคราวนี้ผมควรจะขอตามไปที่สวนด้วย...เพราะที่นั่นคือธรรมชาติอย่างแท้จริง...

ฟึ่บ!

“...............”  ลืมตาขึ้นก่อนจะจ้องผืนน้ำข้างหน้าไม่ได้สนใจคนที่มานั่งลงข้าง ๆ บรรยากาศปลอดโปร่งเมื่อครู่กลับเริ่มเหม็นเน่าขึ้นมา...เพราะสัญชาติญาณทำให้ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร...ตั้งแต่งานวันเกิดคุณโอก็ไม่เจอกันอีกแล้วแท้ๆ วันนี้คงไม่บังเอิญที่จะเจอกันที่นี่...ในวันที่ผมคิดว่าสงบที่สุด...

“...วันนี้ไม่ตามติดคุณหนูเหรอครับพี่เลี้ยง...”

“.................”

“...ไม่ยักกะรู้ว่าคนที่วัน ๆเอาแต่ทำหน้าเครียดจะชอบธรรมชาติอย่างนี้ด้วย..”

“...ครับ..ชอบ..แต่ก่อนหน้านี้มันดีกว่านี้เยอะ...”  พูดออกไปทั้งที่ตายังจ้องที่ผืนน้ำตรงหน้าเหมือนเดิม...

“..หึๆ...แขนเป็นยังไงบ้างครับ..ยังมีรอยช้ำอยู่เลย...น่าเป็นห่วงจัง”

“.....!!.....”  สะบัดข้อมือออกจากมือหนาที่จู่ ๆก็เอื้อมมาจับขึ้นไปพลิกดูอย่างถือวิสาสะ..ดูรอยที่เกิดจากเจ้าตัวเป็นคนทำ...ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างไม่ต้องการที่จะอยู่ใกล้พวกหมารอบกัด

“...ทำไมเหรอครับรังเกียจเหรอ...คนของพยัคฆราชคงจะเลิศเลอมากสำหรับคุณสินะ..”

“ แน่นอนครับ...อย่างน้อย ๆพยัคฆราชก็ไม่เคยลอบกัด...อย่าทำตัวเหมือนเหลือบไรดีกว่า..มันน่ารำคาญ..”

“ ปากดีเกินความจำเป็นแล้วนะคุณพี่เลี้ยง!”

“..ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนี้หรอกครับเพราะผมไม่กลัว...ปล่อยได้แล้ว...เพราะอย่างที่คุณพูดผมรู้สึกรังเกียจ..”  พยายามดึงมือตัวเองกลับหลังจากคนที่นั่งอยู่ลุกขึ้นมาแล้วคว้าข้อมือผมไว้...แววที่มุ่งร้ายไม่ได้ทำให้ผมกลัว...แต่กลับกันมันรู้สึกสมเพชกับพวกแมลงเล็ก ๆ อย่าง คชสารแดงพยายามดิ้นรนให้ตัวเองมีตัวตนในวงสังคมมาเฟีย...

“...พักพิง วริศกาฬ...ผมจะทำให้คุณรู้จักกับสิ่งที่คุณรังเกียจ...ว่ามันเป็นยังไง..”

“..ปล่อยผมซะ...” มองข้อมือตัวเองที่ถูกบีบแน่นไม่ต่างจากวันนั้น...ถึงจะไม่แสดงสีหน้าอะไรออกไปแต่คนมีเลือดเนื้อย่อมเข้าใจว่ามันเจ็บปวด ยิ่งมือของลูกชายคนรองของปุญไพรคชสารผมกล้าบอกได้เต็มปากว่าแข็งแรงจนผมสะบัดไม่หลุด...

“..ไม่ปล่อย....”

“...ปล่อย!!...”   บิดข้อมือออกก่อนจะหันตัวเพื่อตวัดศอกใส่คนที่ยังจับข้อมือผมไม่ปล่อย...ยกขาขึ้นหลบอย่างเร็ว..เพราะอีกคนเตะเข้ามาเหมือนกับต้องการให้ผมล้มลง...ใช้มือปัดหมัดที่พยายามจะเหวี่ยงใส่ลำตัว...ก้าวไปข้างหน้าทั้งที่ข้อมือยังถูกจับแน่น  ก่อนจะเหวี่ยงศอกถองมาด้านหลังเป้าหมายคือใบหน้าของผู้ชายคนนั้น...

“เก่งแค่ไหน...แต่คุณก็แพ้ผมครับคุณพักพิง..”

“..นี่ปล่อย!!...ผมบอกให้ปล่อย!!..โอ๊ย!!..” เหมือนโทสะผมจะแรงขึ้นเรื่อย ๆเมื่อเป้าหมายพลาดและร่างสูงใหญ่กว่าผมรวบกอดผมไว้ทั้งตัว...แขนแข็งแรงกอดแขนผมไว้ แล้วเหนี่ยวให้ล้มลงบนผืนหญ้าไปพร้อมกับคนที่กอดอยู่ก่อนขายาวนั่นจะเกี่ยวกระหวัดขาผมไว้...สภาพผมเหมือนกำลังถูกงูตัวใหญ่รัดแน่น...

“ คนรอบกัด..ก็ทำเหมือนรอบกัดไงครับ..”

“..ปล่อย อื้ออ!!..” หายใจติดขัดเมื่อผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวถูกนำมาปิดปากและจมูกผมไว้....กลิ่นแปลกปลอมทำให้รู้ว่าในผ้ามีสารอะไรบางอย่างพยายามกลั้นหายใจและดิ้นรน...แต่สติผมก็ค่อย ๆ ดับ...ทุกอย่างดูล่องลอยร่างกายหยุดนิ่ง...และทุกอย่างก็ดับมืดในที่สุด...
 

ซ่าส์!!


“ เฮือก!” ความเย็นยะเยือกเสียดแทงร่างกายจนสะดุ้งสุดตัว...ตื่นจากภวังค์ลึก...ลืมตาโพลงขึ้นก่อนจะสะบัดความเย็นเยียบออกจากใบหน้า..หรี่ตามองไปตรงหน้า...

แคร้ง!

“ ตื่นซักที”

“ แกทำอะไร!!..”  ใจตกวูบก่อนจะกลายเป็นความโกรธ เมื่อแขนและขาผมถูกโซ่ล่ามไว้บนเตียงสีขาวที่ตอนนี้เปียกโชกไปด้วยน้ำที่สาดมาเพื่อปลุก...เสื้อเชิ๊ตสีเขียวอ่อนของผมเปียกจนแนบลำตัว...พยายามสะบัดแต่ความแข็งแรงของโซ่มันไม่ทำให้หลุดออกง่ายๆ  อย่างที่คิด...

“ ฮ่าๆๆก็แค่อยากเล่นอะไรนิดหน่อย...ลดความปากดีของใครบางคน..ถ้าไม่..ก็ยอมเอ่ยปากขอโทษผมซะ..คุณพักพิง...”

“ ถุย!..”  พ่นน้ำลายใส่หน้าคนที่เดินมาข้างเตียงก่อนจะใช้มือหนาจับโครงหน้าผมให้หันไปสบดวงตาแข็งกร้าว...ใบหน้าหล่อเข้มแสดงสีหน้าออกมาเหมือนคนโรคจิตที่กำลังสะใจที่ผมจะจนมุม...แต่ไม่มีวันนั้นแน่นอน...

“.............”

“..จะทำอะไรล่ะ...จะฆ่าก็รีบฆ่า...จะทรมานอะไรก็รีบทำ...แต่จะให้เอ่ยปากขอโทษพวกที่รอบทำร้ายเจ้าสัว...ไม่มีทาง!!”

เพี๊ยะ!!!

“...............” หน้าสะบัดตามแรงตบที่ใบหน้าอย่างแรง...รับรู้ได้ถึงความเฝื่อนของเลือดตัวเอง...ตวัดสายตามองกลับอย่างแค้นเคือง...พร้อมกับยกยิ้มมุมปากส่งให้คนที่กำลังเช็ดน้ำลายผมออกจากหน้าตัวเอง...เอาสิ...มีอะไรมากกว่านี้อีกไหม...

“ เจ็บไหมครับ...คนที่ไม่กลัวความเจ็บปวด...รักศักดิ์ศรียิ่งชีพของพยัคฆราชอย่างคุณ...สิ่งเดียวที่จะทำให้จำและเป็นตราบาป...เหมือนศักดิ์ศรีถูกกระชากมาฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย...นั่นก็คือความอับอาย...”

“...จะมีอะไรอีก...นอกจากใช้กำลัง...พวกที่ไม่มีสมองก็ใช้กำลังเป็นเรื่องธรรมดา..”

ปึ๊ก!!  ปึ๊ก!!

“..หึ..หึ...อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำหน้าหยิ่งผยองอย่างนั้นได้อีกนานแค่ไหน..”

“ จะ ทำ อะ..ไร...”   ความจุกที่วิ่งพล่านทั่วท้อง เมื่อหมัดรุ่น ๆถูกกระแทกลงมาสองครั้งติด...จุกจนตาพร่า...แรงหมัดเหมือนอีกคนทุ่มทั้งตัวเพราะไม่ต้องการให้ผมมีฤทธิ์มากไปกว่านี้....หันไปถามกระท่อนกระแท่นเมื่อร่างสูงนั่นขึ้นมาบนเตียงก่อนจะขึ้นคล่อมผมไว้....

“...ก็แค่..อยากลอง...ก็แค่อยากลอง..และอยากฝากความอับอายพวกนี้กลับไปฝากพยัคฆราชด้วย...ถ้าติดใจ...ผมอาจจะขอลองกับคุณหนูซอผู้น่ารักน่าทนุถนอมนั่นอีกคน...”

“ ไอ้ชั่ว!!ห้ามยุ่งกับซอเด็ดขาด!!”

“ งั้นเหรอ..ก็ไม่รู้เหมือนกัน...”

“...ออกไปจากตัวกู!!..” ดิ้นพร่านเมื่อมือของคนที่คล่อมกำลังปลดกระดุมเสื้อผมอย่างเชื่องช้าและไม่ทุกข์ร้อนอะไร...เสียงโซ่ที่ข้อมือและข้อเท้าผมกระทบกันเสียงดัง...ในชีวิตไม่เคยกลัวอะไรแม้กระทั่งการสูญเสีย...แต่เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดทำให้ผมเริ่มจะคลั่ง...ไม่ใช่คนโง่พอที่จะไม่รู้ว่ามันตั้งใจจะทำอะไร...ยิ่งดิ้นก็ยิ่งหมดแรง...

“...อื้อหือ...ทั้งขาวทั้งเนียน...”

“..ปล่อย!!บอกให้ปล่อย!!..” เลือดสด ๆไหลลงที่มุมปากจากการตบที่รุนแรงก่อนหน้า....เสื้อผมถูกแหวกออก...ก่อนที่เป้าหมายของมือหนานั่นจะไปจับที่เข็มขัด...หัวใจเต้นแรงและรู้สึกรังเกียจสัมผัสพวกหยาบช้า....

“ นอนนิ่งๆ  ถ่างขากว้าง ๆ มันก็ไม่มียากหรอกนะครับพิงที่รัก”

“ไอ้เลว!!ไปลงนรกซะ!! ไปตายซะ!!”  กางเกงผมถูกดึงลงไปถึงครึ่งขา  ดวงตาจาบจ้างจนความแค้นสุมไปทั่วร่างกาย...เมื่อปราการด่านสุดท้ายผมถูกปลดลงไป....อีกคนลุกไปหยิบกรรไกรมา...ทำให้ตาผมเบิกโพลง....สเตฟานค่อยๆ กดตัดกางเกงผมรวมถึงกางเกงชั้นในเพียงเพราะขาผมมีโซ่พันธนาการอยู่เลยไม่สามารถที่จะถอดออกได้...มองกางเกงตัวเองที่ถูกตัดออกด้วยความคับแค้น....

“......ร่างกายอย่างนี้..ไม่น่าเชื่อว่าจะมีแรงไปปกป้องคุณหนูซอได้นะ...”

“...แกมันไม่ใช่คน!!มีเพียงสัตว์เดรัจฉานเท่านั้นที่สมสู่ไม่เลือกที่ ไม่เลือกคน!!..” ความสัมพันธ์ที่มันเกิดโดยไม่ได้มาจากความรักมันก็เหมือนการลาดน้ำร้อนลงบนผิวเนื้อของคน...มันทั้งเจ็บปวดและเป็นแผลน่าเกลียดให้จดจำไปชั่วชีวิต...ความหนาวเย็นจากน้ำและแอร์ทำให้ผมขนลุกชันไปหมด...ขบฟันลงพร้อมผิวหน้าที่ร้อนผ่าวเมื่อสำนึกได้ว่าตอนนี้ผมไม่มีอาภรณ์อะไรปกปิดร่างกายเลย...

“...เอาหน่า...เลิกปากดีซักที...ถ้าเกิดอารมณ์ขึ้นมาก็อย่ามาร้องขอละกัน...”

“........!!.....”  จ้องมองคนที่ยกตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก....เสื้อเชิ๊ตสีเข้ม..ถูกรั้งออกจากแขนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อของคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ  ผิวกายขาวสะอาด...ใบหน้าหล่อยังหันตรงมาสายตายังจับจ้องมาที่ผม....กางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำ ถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว...ตามด้วยปราการสุดท้ายที่ถูกดึงออกอย่างไม่ลังเล...ก็มีแต่โรคจิตเท่านั้นที่มายืนแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่น....

“...หน้าแดงเลย...อายเหรอครับ...ไม่ต้องห่วง...คุณจะจดจำและนึกถึงมันไปอีกนาน...”

“...ปล่อย!!..ไอ้โรคจิต!! ไอ้สัตว์นรก!!แกจะทำอย่างนี้ไม่ได้!!”

“ ทำไมจะทำไม่ได้และตอนนี้ผมก็เริ่มมีอารมณ์กับร่างกายคุณแล้วด้วย”  ร่างสูงใหญ่นั่งลงระหว่างขาผมที่ถูกโซ่ล่ามไว้ทั้งสองข้าง...มือหนายื่นมาลูบวนบริเวณหน้าท้องจนรู้สึกหายใจติดขัด...พยายามไม่สนใจและดิ้นจนรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือและข้อเท้าเพราะแรงเสียดสีของเครื่องพันธนาการ

“..อย่าดื้อสิ...”

“ อย่านะ!!ปล่อย!! ปล่อย!!”  เป็นครั้งแรก...ครั้งแรกจริง ๆที่รู้สึก...กลัว...

“..หึ..หึ..”

“..อื้ออ!!..”

...................................

...................................

ความกลัวและความโกรธแค้นมีพอ ๆกัน...มือหนาเอื้อมมาบีบบริเวณคางเรียวก่อนจะยกตัวให้ทาบทับร่างกายสูงโปร่งที่เปลือยเปล่าไว้...รอยยิ้มแห่งความสะใจยังมีประดับเรียวปากสีพีช...ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้มีเหงื่อซึมออกมาทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ...

....คิดว่าจะแน่ซักแค่ไหน....ตอนแรกก็ยอมรับว่าจะทำให้หมดปากหมดเสียง...อยากเห็นสีหน้าหวาดกลัวของคนอวดดี...แต่พอเห็นร่างกายขาวเนียนเอวสอบสะโพกผาย ร่างกายสวยงามเกินกว่าชายทั่วไป...เรียวขาขาวนั่นก็ทำให้เขาเริ่มจะยั้งใจไม่ได้....ยิ่งสีหน้าตื่นกลัวที่แสดงออกมาโดยที่เจ้าตัวคงนึกไม่ถึงว่าตัวเองจะเปลี่ยนจากสีหน้านิ่งๆ มาได้ขนาดนี้...มันชั่งกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างเดียว...

“ อื้มมมม!!..”  บีบคางแน่นให้อยู่กับที่ก่อนมอบจุมพิตที่ร้อนแรงให้  ปากบางเม้มแน่นแต่ก็ต้องเผยอออกเพราะแรงบีบเรียวปากและลิ้นร้อนของอีกคนเลาะเล็มและกวาดเข้าไปในโพรงปากของคนที่พยายามจะหันหนี...

“ อึ๊ก!!..”

“...............”  สเตฟานยกตัวขึ้นพร้อมกับใช้มือเช็ดเลือดที่ริมฝีปาก...ฟันคมของคนรั้นกดลงที่ปากเขาจนได้เลือด....สายตาคมจ้องไปด้วยแววตาอาฆาตน้อยๆ ....

เพี๊ยะ!!

“..อึก...”  ฝ่ามือหนัก ๆ ตบลงที่แก้มใสอย่างเต็มแรงจนใบหน้าสวยสะบัดตามแรงตบอีกครั้ง...เลือดที่แห้งไปแล้วบัดนี้ไหลออกมาเพราะรอยแตกแยกของริมฝีปากจากแรงตบ...

“...เลว...เลว…ไอ้เลว!!!...”

“...แค่นี้คงไม่เจ็บสินะ...งั้นเรามาลองกันซักตั้ง...”

ร่างสูงร่นตัวลงมานั่งหว่างขาเรียวนั่นอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกุญแจในกระเป๋ากางที่ถอดวางไว้หัวเตียงก่อนจะไขให้ขาข้างนึงของคนที่นอนอยู่พ้นจากโซ่ตรวน..

“ไอ้!!”

หมับ!


“ หึๆๆ เจ็บขนาดนี้แต่ก็ยังฤทธิ์มากเกินไปแล้ว...อยากจะลิ้มรสความเจ็บปวดจริงๆ  หรือยัง..”

“..อย่า...อย่านะ...ออกไป!!!..”  ร่างกายของพักพิงสั่นระริกเมื่อขาข้างที่ตั้งใจจะถีบคนที่นั่งอยู่หลังจากหลุดจากโซ่แต่กลับถูกจับไว้อย่างง่ายดาย..ความเจ็บจุกที่หน้าท้องและแรงตบจนรู้สึกหัวหมุนทำให้ทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่คิด....

“ ฮ่าๆๆ ให้ออกเหรอได้แต่หลังจากกิจกรรมเราเสร็จสิ้นนะ..”

“...กูจะฆ่ามึง!!..กูจะฆ่ามึง!!..” เสียงใสก้องไปทั่วห้อง...สติของร่างสูงโปร่งที่เปลือยเปล่ากำลังหลุด ควบคุมตัวเองไม่ได้...เมื่อคนที่ทำหน้าหื่นกระหาย  ยกขาเขาขึ้นพร้อมกับสอดหมอนรองที่สะโพก...ดิ้นจนสุดแรงเสียงโซ่ดังสนั่น...แต่ก็ไร้ผล...

“พร้อมนะครับ”

“..ไม่!!..ปล่อยกู!!...ฮึก ปล่อย!!!..” กรีดร้องเสียงหลงเมื่อสิ่งที่เห็นคืออีกคนเอาท่อนเนื้อที่ตอนนี้โป่งพองขึ้นเต็มที่มาจ่อที่ช่องทางด้านหลัง...สายตาส่งมาเยอะเย้ยในที...

“ไม่มีอารมณ์เลยเหรอ...ช่างเถอะนะ...ช่วยไม่ได้..”

“ โอ๊ย!!!เอาออกไป!!..” บิดตัวทั้งที่สะโพกและขาข้างที่เป็นอิสระถูกตรึงไว้แน่น...ท่อนเอ็นใหญ่โตค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาในร่างกายที่ไร้การเร้าโรมอย่างไร้ความปราณี...

“ ฮ่าๆๆๆๆ รู้สึก ดีเ ป็น บ้า”

“อ๊ากก!!อึก!!! อ๊ากกกกกกกก!!”  ความเจ็บที่ไม่เคยรับรู้มาก่อนมันทำให้พักพิงแทบจะหมดสติ...กลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วห้อง...คนที่สอดใส่หยุดผ่อนลมหายใจเมื่อเข้าไปได้มิดหลังจากกระแทกตัวแค่สองสามครั้ง....ความสะใจและความปรารถนาวิ่งพร่านจนแทบจะทนไม่ไหว...แต่พอมองหน้าคนที่ร้องเสียงดังเพราะความเจ็บปวดก็ตั้งหยุดไว้ก่อน...มองใบหน้าสวยที่ขึ้นสีจัด....เหงื่อออกตามไรผมจนชุ่ม...ใบหน้าเหยเกเพราะความเจ็บปวด...กลิ่นเลือดคลุ้งขึ้นมาของเหลวสีแดงซึมออกเปื้อนผ้าปูสีขาวจนแดงฉาน....

“ พร้อมแล้วนะ”

“..อึก...”  พักพิงหลับตาลง หยุดดิ้นรนขัดขืนเมื่อเห็นว่ามันไร้ประโยชน์...ในชีวิตไม่คิดว่าจะเจออย่างนี้ร่างโปร่งขยับตามแรงกระแทกของคนที่ความต้องการพุ่งสูงขึ้น...

“.............”   ตาคมจ้องมองคนที่นอนหลับตานิ่งเหมือนคนที่ไร้วิญญาณหลังจากกรีดร้องเพราะความเจ็บ
ปวด...แค่ลมหายใจและแรงสะดุ้งทุกครั้งที่เขาโถมตัวเข้าไปเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่ายังไม่ตาย.....แรงตอดรัดแทบทำให้เขาละลายไปกับร่างกายของอีกคน...ไม่มีเวลาพอที่จะเล้าโลมหรือหาความสุขอื่นนอกเหนือจากนี้
...หลับตาลงเช่นกัน เพราะตอนนี้ที่จ้องใบหน้าสวยที่นิ่งไปก็มีความรู้สึกอื่นเข้ามาแทนที่...สงสาร....ไม่อยากจะใจอ่อนกับคนที่ดูถูกเขาสารพัดอย่างคนใต้ร่างคนนี้...ปิดเปลือกตากัดริมฝีปากตัวเองเพราะความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น..

“ อึก อืมม พิง..”

“.................”

“ พิง...อา..”

ผับๆๆๆ!!

“ อึก”  กัดฟันเพราะความเจ็บปวดแม้อีกคนจะเล้าโลมที่ด้านหน้าแค่ไหนแต่ความเกลียดชังและขยะแขยงทำให้ไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยซักนิด..แต่คนที่กำลังหลงระเริงกับร่างกายเขากลับทำหน้าเหมือนสุขสมซะเต็มประดา...

...น่ารังเกียจ...สกปรก...ตอนนี้ความโสมมอดสูกำลังถ่ายทอดมาที่ร่างกายเขา....

 “อ่าส์!! อืมมม..”
 

ร่างกายขาวนอนหายใจระรวยอยู่บนเตียง ส่วนคนที่พึ่งเสร็จกิจการมรมณ์กำลังใส่เสื้อผ้า...ก่อนจะจ้องมองคนที่ยังนอนนิ่งไม่ขยับทั้งที่เขาปลดโซ่ให้แล้วเพราะมั่นใจว่า พักพิง คนเก่งไม่มีทางลุกขึ้นมาทำร้ายเขาได้แน่...

“ใส่ซะ แล้วจะไปส่ง”

“..................”  สเตฟานโยนชุดเขาให้อีกคนใส่เพราะกางเกงของพักพิงเขาเป็นคนตัดมันขาดกับมือ....คนที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาอย่างว่าง่าย...มันประจวบเหมาะที่คอนโดเขาอยู่ใกล้ๆสวนที่คนหน้าสวยนี่ไปนั่งเล่น....เห็นตั้งแต่ขับรถเข้ามาจอดเลยเดินตามก็เท่านั้น...

“...ไม่ไหวก็บอกสิ...”

“..ปล่อย...”  พักพิงสะบัดแขนตัวเองออกหลังจากที่อีกคนทำท่าจะเข้ามาประคอง ...เขาใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วพยายามลุกขึ้นแต่เกิดขาอ่อนขึ้นมาเพราะเขาฝืนลุกขึ้นทั้งที่มันสั่นระริกและอ่อนแรง....

“...อย่าดื้อน่า...”

ปึก!!

“...เอาอีกไหม...” สเตฟานถามคนที่เหวี่ยงหมัดใส่หน้าเขา...ใบหน้าขาวขึ้นสีเพราะความโกรธ...ทั้งที่เขาเห็นน้ำตาของคนตรงหน้าคลอหน่วยตาเหมือนจะร้องไห้ แต่สุดท้ายก็ไม่เห็น....เป็นคนที่เข้มแข็งเกินไป...เกินกว่าที่จะควบคุมได้...แต่ยังไงซะมันก็ไม่สุดความสามารถเขาแน่นอน..

ปึก!!

“...ถ้าพอใจแล้วก็ตามออกมา...เดินตามดี ๆจะพาไปส่ง...อย่าตุกติกไม่งั้นผมจะไปเล่นอย่างนี้กับคุณหนูซอของคุณด้วย...รวมถึงคลิปที่ผมอัดไว้จะถูกโพตส์ลงโชเชี่ยว...”

“ ไอ้เลววว!!!”

“.................” ไม่ฟังเสียงคนที่เกี้ยวกราด...เขาเดินออกจากห้องหลังจากที่ถูกหมัดหนัก ๆของอีกคนไปสองหมัด ไม่ถึงกับเจ็บจนทนไม่ไหวแต่คนที่เรียนการต่อสู้มาแรงมักจะมากกว่าคนธรรมดาแน่นอน...แต่ถึงพักพิงจะเรียนมาแค่ไหนก็คงจะสู้เขาที่เริ่มเรียนตั้งแต่ 5 ขวบไม่ได้แน่ๆ

รถวิ่งมาจอดเยื้องหน้าบ้านของตระกูลราชสีห์เกริกไกร คนที่นั่งคู่คนขับขยับตัวจะออกจากรถ...ทั้งที่ใบหน้าบอบช้ำและเจ็บระบมไปทั้งตัว...พักพิงกัดฟันอย่างอดกลั้นต่อความเจ็บปวด...มันจะซักเท่าไหร่กัน...

“เดี๋ยว!”

“................”

“เปล่า..ก็แค่จะบอกว่า..ถ้าไม่อยากตายเร็วก็หายาทายากินซะ..ลงไปได้แล้ว..”

“....สเตฟาน..คุณจำเอาไว้...ว่าผมจะฆ่าคุณทันทีที่มีโอกาส..”

ประตูรถถูกกระแทกปิดเสียงดังก่อนจะพยุงตัวเองเดินไปที่ประตูรั้ว...การ์ดที่เห็นเขาตั้งแต่ตอนแรกวิ่งเข้ามาช่วยประคองก่อนจะมองรถที่เคลื่อนออกไปช้าๆ  ร่างกายบอบช้ำถูกประคองเข้าบ้าน...ดูทุกคนจะตกใจที่เห็นสภาพของคุณพักพิงคนที่เปรียบเสมือนน้องชายของเจ้าสัวน้อยสะบักสะบอมขนาดนี้...

“บอกฉันสิว่าใครทำ”

“........................”   ร่างที่นอนอยู่ยังนิ่ง  ...ไม่ตอบคำถามเจ้าสัวแห่งพยัคฆราชที่เข้ามาดูอาการหลังจากมีคนไปรายงาน....ทุกคนแค่เข้าใจว่าเขาถูกซ้อมแต่ก็ดีแล้วที่รู้แค่นั้น...

“ ถ้าเธอพร้อม ฉันจะรอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น...เธอคือคนของพยัคฆราช เป็นเหมือนลูกชายฉันอีกคน...ไม่มีทาง
ให้ใครมาทำร้ายได้แบบนี้!”  เสียงเจ้าสัวฉุนเฉียวขึ้นจนเขาลอบกลืนน้ำลาย....ก่อนจะมองร่างสูงของคนมีอายุที่
กำลังจะเดินออกจากห้อง...

“ ผมจะฆ่ามันเองครับเจ้าสัว”
 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repost) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 08-12-2013 10:04:48

ฆ่าทิ้งซะ!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing ตอนที่ 1 _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: tulakom5644 ที่ 08-12-2013 10:05:13

คู่นี้เค้าก็น่าลุ้นนะ  ท่าทางโหดเข้าขั้นตบจูบกันเลยที่เดียวเชียว(ลุ้นว่าอาจมี 3P ) ครึครึครึ  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repost) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 08-12-2013 10:06:17

ฮือสงสารพิงมากมาย คุณสเตฟานใจร้ายยยยยยยย :monkeysad: รอค่่ะ อยากเห็นพิงเอาคืนนนนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repost) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 08-12-2013 10:07:04

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repost) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 08-12-2013 10:09:46

อ่านรอบที่ 3.  :laugh:  แต่อ่านกี่รอบก็ยังสงสารพี่พิง
โฟนทำเกินไปแล้ว. ใจร้ายอ่ะ  พี่พิงเอาคืนเลย
โฟนนี่อย่ามาหลงพี่พิงก็แล้วกัน. ระวังตัวเหอะ!!
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ น้า. คิดถึงพี่โอ น้องซอ. คิดถึงพี่พิงด้วย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-12-2013 10:36:46

โฟนใจร้าย
พักพิงน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 08-12-2013 10:51:02

เจ็บปวด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-12-2013 11:13:02

โถ พักพิง ทำไมเจอคนเลวแบบนี้เนี่ย :hao5:
มารับผิดชอบเลยนะ นายสเตฟาน :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-12-2013 11:24:19

อ่านอีกรอบก็รอเวลาน้องพิงเอาคืน   :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-12-2013 11:29:18

ฆ่าทิ้งซะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 08-12-2013 11:30:12

กลับมาซ้ำ
อ่านยังงัยก็อยากให้พิงมีโอกาสเอาคืนแบบหนักกับโฟนจริงๆ  :z6: สักหลายๆที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 08-12-2013 11:31:18

อิโฟนใจร้ายอ่ะ  แค่อิโฟนคนเดียวก็พอ  ไม่อยากให้อิฟอยมาทำให้มันเป็น3Pเลย  สงสารพักพิงมัน  คิดว่าแฝดฟอยมันน่าจะเลวเหมือนกันอาจจะเลวน้อยหรือมากกว่าอิโฟนก็ได้  ระวังอิโฟนจะถูกพักพิงฆ่าตาย  ถึงเวลาหลงเค้ารักเค้าก็ต้องทำให้เค้ารักนะเค้าเกลียดเธอแทบตายอ่ะอิโฟน  เอ่อคนแต่งเค้าอยากเข้ากลุ่มด้วยอ่ะเข้าได้มั๊ย  เผื่อมีไรดีๆให้อ่าน(ส่งสายตาปิ๊งๆ*v*)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 08-12-2013 11:44:03

น่าสงสารพักพิง 

อ่านแล้วสงสารพักพิงมาก  อยากจะตบๆอีตาโฟน (อินจัด)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 08-12-2013 11:45:00

พี่พิงT^T พี่พิงงงงงง ฆ่าให้มันตายทั้งเป็นเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-12-2013 12:00:30

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 08-12-2013 12:17:32

ได้ลูกเขยอีกคนแล้วล่ะเจ้าสัว  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-12-2013 12:19:22

อ่านแล้วอนาถกับชะนี ทำไมต้องทำตัวสมองน้อยเยี่ยงนี้เนี่ย??
คือ แบบโง่เป็นหลัก แอ๊บเป็นรองตลอด

คนมองไม่ออกนี่เขางอกไปยันชั้นสตราโทสเฟียแล้วนะ

ส่วนพิง.... ฟิตร่างกายให้พร้อมแล้วกลับไปตื้บมันกลับเลยค่ะ ไม่ลุ้นให้ได้กันแน่นอน!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 08-12-2013 12:20:07

...ชอบตอนที่น้องซอ แสบๆร้ายๆ แบบน่ารักมากๆๆ
...กำลังจะไปตามหาตอนพิเศษของพักพิง แต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน เข้าไปในเด็กดีก็หาไม่เจอ
...ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่าน คิดไว้าแล้วว่าฟานจะต้องตกหลุมรักพิงแน่ๆ
...สังเกตุจากตอนที่ป๊ะหน้ากัน ฟานจะแสดงสีหน้าและดวงตาที่บ่งบอก
...นั่น!!คนแต่งเขียนเก่งมากสื่อออกมาทางตัวอักษรให้พี่จับผิดหัวใจของฟานได้
...ขอบคุณอีกอย่าง ที่มาลงบ่อยถี่ๆแบบวันสองวันนี้ ชอบมากๆๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-12-2013 12:40:59

สงสารพี่พิง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: นัตสึกิ ที่ 08-12-2013 13:03:28

พี่ผิงสู้ๆนร๊าเอาคืนให้ได้ ทำให้มันหลงรักหัวปักหัวปำไปเลยฮ่าๆ
ปล. "ลอบกัด"เขียนอย่างนี้ ไม่ใช่ "รอบกัด"จ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 08-12-2013 13:42:12

อ่านสองตอนรวดเลยยย
ซูกัสโดนตบไปแล้วไม่จำนะสงสัยนางชะนีนี่อยากโดนฝ่ามืออีก
ฝากลูกถีบถึงโฟนและซูกัสคนละที :z6:
สงสารพี่พิงอ่าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 08-12-2013 13:43:15

ตัดของมันให้เป็ดแดกเลยผู้ชายเลวๆแบบนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-12-2013 16:08:43

เอาใจช่วยพิงเอาคืนโฟน เอาให้เจ็บให้จำไปเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-12-2013 17:16:20

น่าจะได้อีกคู่แล้วนะ   :z1: ไม่แน่ต่อไปโฟนนี่หงอพี่พิงไปอีกคนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 08-12-2013 17:31:00

แอบชอบคู่นี้นะ รุนแรงดี  พิงก้แอบผิดเล้กๆที่ชอบยั่วโมโหฟาน แต่ฟานก้ไม่ควรทำถึงขนาดนี้อ่านะ แล้วมันจะรักกันได้ยังงไงงงงง  มันยากที่จะรุ้สึกดีกะคนที่ข่มขืนตัวเอง  :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 08-12-2013 17:55:42

อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆแล้วคะ

ไม่ชอบซูกัสเลยที่ทำตัวแย่ๆๆอย่างนี้

ส่วนพี่โอ น้องซอก็น่ารัก อยากได้ฉากหวานๆๆบ้าง

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 08-12-2013 18:17:20

โอยยย ซูกัส  สงสารพ่อแม่เทอจริงๆ ที่ตัวเองก็เอาไม่รอดแล้ว
ลูกสาวยังทำตัวไร้ค่าอีก อี๊
นึกว่า มีพ่อคุ้มกะลาหัวแล้วจะกร่างที่ไหนก็ได้เหรอ รอนะจ๊ะ
เพราะอีกสักพักคงหน้่าแตก หมอไม่รับเย็บ  รวมทั้งเพื่อนกร่างของเทอด้วย หึหึ

ส่วนโฟน อย่าบอกนะว่า ได้พิงแล้วติดใจ ในเรือนร่าง เลยรู้สึกผิด เหอๆ
ชดใช้กรรมไปล่ะกัน พี่พิงแค้นฝังหุ่นแน่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 08-12-2013 19:23:01

ชะนีค่ะ ชะนี เทอจะเอายังไงกับชีวิต ได้เชื้อพ่อ!!! เชื้อแม่มาเต็มเหนี่ยวเลยน่ะค่ะ
 แต่ล่ะคนดีๆทั้งน๊านนนน
 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 08-12-2013 20:51:03

มาเป็นกำลังใจให้น้องซอ สู้ๆ

ที่ทำอยู่อะถูกต้องแล้วนะครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 08-12-2013 21:45:14

 o18 ยัยคุณหนูร้ายนะยะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-12-2013 22:52:26

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 08-12-2013 23:00:28

อ๋อนี่เองต้นตอของความบัดซบในชีวิตพิง!

เอามันให้ตายคาอก อย่าให้ได้ผงาดในโลกของมาเฟียอีกต่อไป

 :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 08-12-2013 23:16:54

เรารับไม่ได้นะ ถ้าจะให้ฟานได้กับพิง
ฟานเลวเกิน ไม่เอาได้มั้ย ขอคนใหม่ที่ดีที่คู่ควรกับพิงเหอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 08-12-2013 23:20:10

Kill Kill Kill KILL HIMMMMMMMMMMMM  :fire:

จริงอยู่ที่ว่าก็นี่มันนิยายวาย การทำร้าย = ปล้ำ... แต่อยากจะบอกว่า ซ้อมบ้างก็ได้นะ ทั้งตบตีทั้งข่มขืนอย่างนี้มันเกินไปง่ะ คือถ้าทำดีๆ สงสารใส่ใจกว่านี้บ้าง อาจมีลุ้นนะคู่นี้ แต่นี่ซ้อมแล้วข่มขืนแบบรุนแรง เอาๆให้เสร็จอย่างเดียวไม่แคร์พิงเลยอย่างนี้...

...เชือด... เท่านั้นเป็นคำตอบสุดท้าย  o3

ปอลิง "ลอบ" ใช้ ล ฮะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: nk23992 ที่ 08-12-2013 23:36:02

เรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะน่าติดตามต่อมากกเลย เรียบเรียงเรื่องได้ดี ทิ้งปมและเหตุผลต่างๆให้คิดตามมากมาย

ว่าทำไมซอถึงเป็นยังงั้น ทำไมพ่อถึงเกียจลูกตัวเอง แล้วต่อยเฉลยปมต่างๆออกมา

ซึ่งตอนแรกๆ สงสารซอมากๆและไม่เข้าใจทำไมซอถึงทนเพราะไม่ว่ายังไงคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าพ่อก็ยังรังเกียจอยู่ดี

โดยที่พี่ทั้งสามคนดีกับซอมากๆเพราะอาจจะรู้สาเหตุมาบ้างแล้วแต่ยังไม่แน่ใจ ซึ่งยังไงซอก็มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองอีกครึ่งและ

ชีวิตซอน่าสงสารมากๆ แต่ซูกัสนี่ไม่ไหวจะเคลียจริง เพราะถูกพ่อตามใจ ตอนแรกว่าซอไปอ่อย ไปให้ท่าพระเอกและพ่อพระเอก

แต่ตัวเองกลับทำเอง น่าตบสักที จริงซอไม่ต้องไปเห็นใจ เกรงใจ เลยเพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันเลย แมร่งเลวทั้งพ่อและลูก

สะใจจริงตอนที่ซอตอกหน้าพ่อไปสุดๆอ่ะ จริงแล้วซอน่าจะบอกพี่ๆไปนะว่าพ่อเคยจะฆ่าตัวเองทั้งที่ตัวเองคือเลือดแม้ แต่ตัวไม่ใช่เลย

ยังไงก็รอตอน ต่อไปนะค่ะ

ปล. พระเอกใจดีกะยังซูกัสเกินไปน่าจะตอกอะไรบ้างนะที่กะซออ่ะเคยร้าย เคยว่ามาแล้วเลย ขัดใจแม่ยกซอจริงเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 09-12-2013 00:02:32

 :beat:น้องซอสู้ๆฆ่ามันเลยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 09-12-2013 00:33:46

อีโฟนคะ เลวเกินไปแล้วนะ :z6:

พี่พิงสู้ๆค่ะ เชือดมันทิ้งซะ o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 09-12-2013 01:01:03

สงสารพิงนะ
แต่เรารู้สึกว่าเราชอบคู่นี้อ่ะ แลดูจิตๆดี :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 09-12-2013 01:11:51

กำลังตล๊อดดดด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 09-12-2013 10:38:44

คำทำนายเป็นจริงใช่ไหมมมมม ราชสีห์จะยิ่งใหญ่ถ้าได้ครอบครองพยัฆา
ซึ่งตอนนี้น้องซอก้อได้ครอบครองพี่โอแล้ว ถึงแม้ว่าน้องซอจะเป็นฝ่ายถูกกระทำ
ก่อเหอะนะ ฮ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ <<Special Part PhonPing 1 (Repeat) _ 08/12/2556 P.36
เริ่มหัวข้อโดย: aimjungna ที่ 09-12-2013 11:04:23

เย้ ๆ มาต่ออีกตอนแล้วขอจิ้มก่อนละกานนะคะ
เป็นกำลังใจให้คะ สู้ ๆ น๊าาา *0*

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 09-12-2013 11:24:16

ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2


ผมมองหน้าจอโทรศัพท์หลังจากที่มันแผดเสียงดังขึ้น..เลี่ยงออกมาจากโต๊ะอาหารก่อนจะชั่งใจว่าจะรับดีรึเปล่า...มันมีรางสังหรณ์บางอย่าง...แต่สุดท้ายก็กดรับจนได้...

“สวัสดีครับ”

/....................../

“ฮัลโหลครับ”  เสียงปลายสายเงียบ...ผมรู้ว่าตั้งใจเพราะเสียงอื้ออึงจากฝ่ายนั้นทำให้รู้ว่าโทรศัพท์ไม่ได้เป็นอะไร...

/ ผมรออยู่สวนสาธารณะ /

ตึ๊ด ๆๆๆ

“...................”  กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะกำโทรศัพท์แน่นหลังจากอีกฝ่ายกดตัดสายไป

...กำแน่นจนรู้สึกเจ็บมือ...ความรู้สึกที่เก็บเอาไว้เอ่อล้นออกมาอีกครั้ง เมื่อจำได้ว่าเสียงทุ้ม ๆ นั่นเป็นของใคร...เหมือนเข็มและมีดกำลังกรีดลงตามลำตัวอีกครั้งเมื่อนึกถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้ว...

...สเตฟาน...

“พี่พิง จะไปไหนครับ”

“..พี่จะไปธุระนิดหน่อย...วันนี้มีพี่ ๆตั้งหลายคน อ้อนให้เต็มที่เลยนะ...”  ขึ้นไปเอากุญแจลงมา ก็เจอซออยู่หน้าบ้านกำลังเดินเล่นกับหนึ่งในเจ้าสัวน้อยแห่งราชสีห์เกริกไกร...เห็นแววตามีความสุขนั่นผมก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย...เป็นที่รักของใครต่อใคร....น่ารัก จิตใจดี...จนคนรอบข้างรู้สึกว่าอยากปกป้อง....รวมทั้งผมด้วย...

“พี่พิงจะไปไหน ให้ซอไปเป็นเพื่อนไหม..ซอเป็นห่วง”

“ จะไปหาเพื่อนครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก..”  บอกคนที่ปล่อยเอวพี่ชายตัวเองแล้ววิ่งมาเกาะแขนผมไว้...เหมือนซอจะรู้ทันผมว่าเป็นยังไง...เพียงแต่เจ้าตัวไม่แสดงออกว่ารู้มากแค่ไหน...เพราะมันจะทำให้ผมอึดอัด....ใบหน้าน่ารักทำปากจู๋เมื่อถูกขัดใจจนต้องยื่นมือไปบิดจมูกเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว...

“ ถ้ามีอะไรรีบโทรหาซอนะ”

“ ครับพี่รู้...ไปนะ..”  ซอยอมปล่อยแขนในที่สุด แต่สีหน้าก็เป็นกังวลจนสังเกตได้...ทุกอย่างผมจะจัดการเอง โค้งให้เจ้าสัวน้อยราชสีห์เกริกไกร ก่อนจะเดินไปที่รถ....

....ตราบาปแห่งความอับอายมันกระตุ้นให้ผมรู้สึกว่า ....การฆ่าใครซักคนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร...ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น...ผมยินดีฆ่าตัวตาย เพื่อที่จะไม่ทำให้ตระกูลพยัคฆราชต้องเดือดร้อนในฐานะที่ดูแลผมอยู่...

ก้าวเดินอย่างมั่นคง  ทั้งที่ลมเย็นๆ  พัดผ่าน..แต่มันไม่ได้ช่วยให้ความครุกรุ่นภายในจิตใจลดลงเลย...ตาจ้องไปที่ทางเดินด้านหน้าที่จะพาผมไปพบใครบางคน...คนที่คิดผิดที่โทรหาผม....ไม่รู้วัตถุประสงค์อะไรทั้งนั้น ไม่สนใจว่าจะเอาเบอร์มาจากไหน...

“......................”

“.......................”  จ้องมองคนที่ยืนมองพื้นน้ำอยู่.....ที่เดิม....ที่เจอกันคราวที่แล้ว...ผมยกยิ้มมุมปากกับร่างสูงใหญ่ บ่ากว้าง  แผ่นหลังที่เห็นดูแข็งแกร่งและมั่นคง...เส้นผมสีน้ำตาลเข้ม ถูกลมพัดปลิวน้อย ๆ ....เหมือนภาพวาด...

..ภาพวาดที่จะถูกเขาทำลายอย่างไม่มีชิ้นดี...หลับตาลงช้า ๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าระงับอารมณ์แค้นให้นิ่งที่สุด...ไม่ว่าตอนนี้
หรือตอนไหน ผมก็ไม่มีวันละทิ้งความคิดที่มีเด็ดขาด....คนที่เกิดขึ้นมาแล้วถูกปลูกฝังเรื่องให้รักศักดิ์ศรียิ่งกว่าชีวิตอย่างผม...ตอนนี้มันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว....

“...ผมมารอคุณต้องนาน...”

“.......................”   มองคนที่หันมาเผชิญหน้า...บรรยากาศรอบ ๆ ตัวดูนิ่งสงบเหมือนกับใบหน้าหล่อที่หันมามองผมที่เดินเข้าไป...และใบหน้าของผมก็คงนิ่งสนิทพอกัน...

“..มีอะไรจะคุยกับผมรึเปล่า...เห็นคุณหนูของคุณไปหาผมถึงคณะ..”

“..ซอไปหา...แกทำอะไรซอ!!...”  ทำไมเรื่องนี้ผมไม่รู้เรื่อง....ทำหน้าเข้มก่อนจะตวาดถามออกไปเสียงดัง...จะทำอะไรก็ได้...จะทำผมหนักหนาแค่ไหน...ยังพอที่จะอดทนได้บ้าง...แต่ถ้าคนตรงหน้าทำอะไรซอเมื่อไหร่...ผมจะฆ่ามันทันทีที่เห็นหน้า...

“ อย่าใจร้อนสิ...ผมไม่ได้ทำอะไร...คุณหนูแค่มาต่อว่าผมที่ผมไปทำคุณนอนร้องไห้..เอาหนังสือตีผมผลั๊วะ ๆ ใครกันแน่ที่ทำ
ใคร”

“ ซอรู้ได้ยังไง”

“ คุณว่าคุณหนูคุณอ่อนหัดหรือโง่หรือไง..”   กลืนน้ำลายลงคอเมื่อนึกถึงท่าทีอีกฝ่าย...ซอรู้จริง ๆ ด้วย...แล้วการบุกไปหาคนร้ายกาจถึงที่มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ...ซอไม่ต้องมาทำเพื่อผมขนาดนี้...เพราะมันอันตรายเกินไป...

“ มีอะไร “

“ เปล่า ก็แค่เห็นว่าป่วย ก็แค่อยากดูอาการ...ถ้าไม่เป็นอะไรแล้ว...สนใจไปต่อกันอีกไหม”

“...หมายความว่ายังไง...”  กำมือแน่นกับคำพูดปรามาสนั่น...ใบหน้าของคนเลวมันตราตรึงหัวใจผมเหลือเกิน...อยากจะเอามีดกรีดลงให้ให้เลือดพุ่งออกมา...เลือดของคนพวกนี้มันจะเป็นสีแดงเหมือนของพวกผมรึเปล่า...

“ ก็แค่คิดว่า...คุณไม่สนใจผมเหรอ...คุณเด็ดดีนะ ว่าไหม...”

“...คุณคิดว่างั้นเหรอ...”

“...ครับ...”  ร่างสูงเดินมาประชิดร่างผม...ตาคมจ้องมาอย่างมีความหมาย...ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบผิวหน้าผมที่ยังเป็นรอยมือของเจ้าตัว...ยกยิ้มตอบไปเมื่อเอวผมถูกกอดไว้หลวม ๆ เงยหน้ามองสบตาคนกอด ก่อนจะก้มลงมองอกกว้างที่อยู่ห่างจากหน้า...

.....แค่ถูกสัมผัสก็แทบอยากจะอาเจียนออกมา...

“ ว่าง่าย ๆ อย่างนี้ รักตายเลยครับ “

“ ครับ...เราได้รักกันจนตายแน่ ๆ..”  ช้อนตามองคนที่ก้มลงมากระซิบที่ข้างหู ใช้นิ้วมือไร้ตามสาบเสื้อเชิ้ต พร้อมกับสอดนิ้วมือเข้าไปสัมผัสกล้ามเนื้อด้านในแผ่วเบา....อีกคนเหมือนจะพึงใจที่ผมทำอย่างนี้....

รถวิ่งไปจอดในลานจอดของคอนโดหรู แถวสวนที่ผมไป ไม่แปลกใจถ้าครั้งที่แล้วผู้ชายคนนี้จะตามผมไปถูก เพราะหลังจากที่ขึ้นลิฟท์มาแล้ว มองจากระเบียงห้องเห็นสวนสาธารณะเป็นบริเวณกว้าง และสถานที่จอดรถของสวนมองไปก็พอจะจำรูปพรรณสัณฐานได้...

ฟอด!

“เข้าข้างในกันเถอะครับ”

“....................”  ยิ้มให้คนที่กอดจากด้านหลังแล้วหอมแก้มผมอย่างแรง....พร้อมกับเดินเข้าไปด้านใน...ก่อนจะนั่งลงที่เตียงทั้งคู่....

“ คุณคิดอย่างที่ทำจริง ๆ รึเปล่าพักพิง”

“ แล้วคุณว่าไงล่ะครับ...คิดว่าผมจะยอมคุณจริงๆ รึเปล่า..”

ฟุ่บ!

“..ไม่รู้สิ...”

“................”  ริมฝีปากหนาพาดผ่านริมฝีปากผมแผ่วเบา...หลังจากที่ดันร่างผมให้นอนราบลงกับที่นอน...ส่งยิ้มไปให้อย่างประจบพร้อมกับยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบนขอคนที่คล่อมอยู่ออก...

“...รู้ไหม พิง..คุณ เป็นคนแรกที่ผมอ่านแววตาไม่ออก...”

“...................”   ใบหน้าคมฝังจมูกลงที่ซอกคอผม...เป็นสัมผัสที่ชวนขนลุก...แต่ไม่ใช่เพราะความเสียวกระสันอะไร...

...เพราะรู้สึก...รังเกียจ...ขยะแขยง....

“...หึ...คราวนี้..ผมจะทำให้คุณมีความสุขด้วย ดีไหม...พักพิง..”

“...เอาสิครับ..สเตฟาน...”

สเตฟาน  ปุญไพรคชสาร...คุณมองแววตาผมไม่ออก...แต่แววตาที่ผมอ่านจากคุณมันชัดเจน...หยอกเย้า...ระวังตัว...คุณไม่ใช่คนโง่  และผมก็ไม่โง่เช่นกัน...ข้อมือผมถูกจับไว้แน่นทั้งสองมือ...แต่นั่นมันไม่ได้ทำให้คุณปลอดภัยหรอก...

“................”

จูบแสนหวานที่อีกคนตั้งใจปรนเปรอ ทำให้รู้สึกอึดอัด...แม้จะยอมรับว่าชั้นเชิงเรื่องแบบนี้มันชวนให้ลุ่มหลง...ถ้าไม่มีความรู้สึกอื่นเข้ามาปะปน..กระดุมเสื้อผมถูกปลดออกทีละเม็ดอย่างรวดเร็ว ทั้งที่หน้าหล่อ ๆ ก็ยังซุกไซร้ ตะโปมจูบตามซอกคอผมอยู่...

“..หอมจัง..ค่อย ๆ ทำอย่างนี้แต่ก็ตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ ว่าไหมครับ..”

“..ครับ ๆ ช้า...แต่เร้าใจหึ ๆ..”

“...ทะ..ไม...”

...ผลั๊ก!..

“..พะ........”

“ หอมไหมครับ  เร้าใจไหม หึ หึ ไอ้เลว!!” ตะโกนกร้าวหลังจากที่ผลักร่างที่โซเซออกจากร่างกายตัวเอง...ผมรู้ว่าถ้าพกอาวุธไม่มีทางที่จะทำอะไรไอ้ชั่วนี่ได้แน่ ๆ  ในเมื่อมันมาผมมาได้ยังไง ผมก็ควรจะทำอย่างนั้น..

...ยาสลบฤทธิ์แรงที่ทาไว้ตามซอกคอ คือสิ่งที่ผมทำ ยิ่งสูดมากเท่าไหร่ อาการก็หนักขึ้นเท่านั้น ขนาดผมได้กลิ่นเจือๆ ยังรู้สึกมึน ๆ ....จากคนที่แค่วิงเวียนเริ่มทำตาลอยหลังจากที่ผมผลักออกไป...ตาคมพยายามลืมขึ้นมาจ้องมาที่ผมที่ลุกขึ้นยืนติดกระดุมเสื้อตัวเอง..

“...หึ..”

“.....................”  จ้องเขม็งมองคนที่ยังยกยิ้มกวน ๆ  ให้ก่อนที่ตาจะปิดสนิทไป...แม้เวลาที่เหมือนจะจนมุมก็ยังทำให้ผมรู้สึกโมโหได้...ตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็คงจะหัวเราะไม่ออก...


มองเชือกเส้นใหญ่ที่ผูกใส่ขื่อด้านบนเพดาน....ปลายเชือกมัดติดกับข้อมือเรียวของคนที่หมดสติอยู่...รู้สึกสะใจและตื่นเต้นที่กำลังจะได้ทำบางอย่าง เสื้อเชิ้ตถูกถอดออก...เหลือแค่เนื้อตัวเปลือยเปล่ากับกางเกงยีนส์เข้ารูปตัวแพง...ถ้าหญิงที่ไหนมาเห็นก็คงจะกรี๊ดไม่น้อยกับรูปร่างอย่างนี้ แต่ไม่ใช่กับผมแน่...โกดังเก่าแถบชานเมืองของพยัคฆราชคือที่ผมอยู่ มีการ์ดที่ผมโทรเรียกออกมาสองคน...เพื่อมาช่วยผมทำบางอย่าง...แต่สุดท้ายก็ให้กลับไปและกำชับว่าห้ามบอกใคร...

ซ่าส์!

“ อึก อืม...”

“ ตื่นแล้วเหรอครับที่รักของผม...หลับไปนานจังเลยนะ”

“...หึ...คุณเก่ง...เหมือนกัน..หนิ...”

“แน่นอน!...ถ้าวันนั้นคุณไม่เล่นสกปรกกับผมก่อน ผมก็คงไม่ทำอย่างนี้.!.”  เดินเข้าไปใกล้คนที่โหนตัวอยู่กับเชือกมะนิลาเส้นใหญ่....ร่างกายเปียกโชกไปด้วยน้ำที่ผมสาดใส่....แต่คนที่ลืมตาขึ้นแค่หันมองสภาพตัวเอง ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไร...ทำให้ผมรู้สึกโมโห..

“ จะทำอะไรผมก็รีบทำสิ”

“ หึ..ทำแน่..”  คนที่ทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกอะไรในตอนแรก เริ่มนิ่งและจ้องมีดพกที่ผมหยิบขึ้นมาจากเก้าอี้ตัวเล็กเก่าๆ  ที่ตั้งอยู่แถวนั้น ความเงาวาวของมันสะท้อนให้เห็นว่าผมทำสีหน้าสะใจแค่ไหน...

“.....................”

“ ผมก็แค่อยากจะให้คุณรู้ ว่าความเจ็บปวดจากการถูกทิ่มแทงน่ะ  มันสนุกแค่ไหน...”

“งั้นคุณก็ยอมรับน่ะสิ ว่าตอนนั้นมัน..สนุก..”

ฟึบ!

“..อึก...”

“..หึๆ..แต่ตอนนี้สนุกกว่า..”  ยกมีดเงาวับที่ตอนนี้มีหยดเลือดแดงฉานเคลือบติดมาด้วย...หลังจากที่ตั้งใจแทงเฉียดเอวของคนที่โหนเชือกอยู่ ร่างสูงแค่สะดุ้งแต่ไม่ได้แสดงอาการออกมาว่าเจ็บอะไร...เพราะคำพูดปรามาสนั่นทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด...

“..ถ้าคุณฆ่าผม..อย่าเสียใจจนฆ่าตัวตายทีหลังนะ..”

ปึก!!

“...อย่าปากมากนักเลย!!..ต่อให้คุณตายซักพันครั้ง!! ผมก็ไม่มีวันเสียดายชีวิตคุณหรอก!!..”  หน้าหล่อหันตามแรงหมัดของผมที่กระแทกใส่ที่มุมปากนั่น จนเลือดหยดน้อยๆ  ไหลออกมา

.... ความแค้นมันคับแน่นขึ้นเพราะใบหน้าที่ไม่รู้สึกอะไร ไม่ร้องว่าเจ็บ ไม่มีท่าทีว่าตัวเองกำลังเจ็บปวดและพ่ายแพ้.....

“ อึก!”

“ ฮ่าๆๆ สนุกไหมครับ...ที่รัก...”  ไม่อยากจะเสียเวลามาก เพราะเดี๋ยวซอจะเป็นห่วง...เดินเข้าไปใกล้คนที่ถูกเชือกรั้งไว้ ก่อนจะกดปลายมีดลงบนแผงอกหนา...ก่อนจะกรีดเป็นรอยยาวลงมา...ร่างหนาสะดุ้งแต่ก็ไม่ร้องโอดโอยตามที่ผมคิดไว้....

“ สนุกครับ!”

“....................”  เงยหน้าจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าที่ยังนิ่ง ๆ แทนที่จะแสดงอาการเจ็บ....

“..อึก...”

“ งั้นเลิกเล่นกันเถอะครับ..”  กรีดมีดลงบนอกข้างซ้ายตำแหน่งหัวใจ...รู้สึกสะใจที่อีกคนเริ่มมีสีหน้าเจ็บปวดขึ้นมา เพราะมีดที่กดลงมันลึกกว่าปกติ...เลือดสด ๆ ไหลออกมาเคลียผิวขาวนั่น...

“อ๊ากก!”

“ฮ่าๆๆ สนุกจังเลยครับ...การเจอกันของเรา ครั้งนี้ผมมีความสุขที่สุด..”  เสียงร้องเพราะความเจ็บปวด เมื่อน้ำเกลือในขวดที่เตรียมมาถูกราดลงบนแผลบนร่างกายหนานั่น....

...ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำได้ขนาดนี้...แต่เมื่อสิ่งที่ผมรักอย่างศักดิ์ศรีถูกทำลายย่อยยับ...แค่นี้มันยังน้อยไป...ความทรมานที่ได้รับ...มันต้องตอบกลับคืนคนทำ....

“อัก!”

“....................” กรีดหลังมือของคนที่โหนเชือกยาวลงมาถึงข้อศอก....แขนคู่นี้ที่โอบกอดและมือนั่นที่จับผมไว้....

ปึก!!

“....อึก.....”

ปึก!!

“ อา..”

“................” เหวี่ยงหมัดใส่ปาก และหน้าท้องแข็งนั่นอย่างสุดแรง...จนเลือดออกมากลบปากหนา...ปากนั่นที่จูบผมอย่างจาบจ้วง.....ร่างสูงงอตัวเพราะหมัดหนัก ๆ ที่ท้องตัวเอง...แรงผมไม่ใช่น้อย ๆ เพราะวิชาการต่อสู้ผมเรียนมาพร้อม ๆ กับคุณโอ ถึงฝีมือผมจะไม่เท่าผู้นำพยัคฆราช แต่ผมก็ถือว่าพอตัว...ไม่มีทางแพ้แน่ถ้าไอ้บ้านี่ไม่ใช้วิธีสกปรก...

“...ทำสิ...ถ้าคุณจะหายโกรธผม...”

“.................”  ชะงักมือที่กำลังจะปลดเข็มขัด...เสียงพูดกระท่อนกระแท่นอย่างไม่เต็มเสียง...คำพูดที่ได้ยินแทนเสียงครางเพราะความเจ็บปวดนั่นทำให้รู้สึกใจกระตุก...แต่...แก่นกายอัปปรีย์ที่ทำร้ายผม....ไม่อยากจะเอามันไว้ .....เพื่อความสะใจ...เลิก
สนใจ ....ปลดเข็มขัดและปลดกระดุมกางเกงยีนส์ก่อนจะรูดซิบ จนเห็นบ๊อกเซอร์สีดำ...

“...แค้น ผมมาก สินะ...ผม มันก็ แค่ มดแมง...คุณ รู้สึกไม่สมเกียรติ!! ที่ถูก มดแมง กัดใช่ไหม...เกลียดผม มากใช่ไหม!!...”

“ใช่!! ผมเกลียดคุณ!!”

“...ความ รู้สึก ที่ถูก ดูถูก...คุณไม่รู้ ใช่ไหม ว่ามันก็เจ็บ เหมือนกัน!!..”

ฉึก!!

“แต่คุณควรที่จะทำอย่างนั้นรึไง!!”

“อ๊าค!!”  ค่อย ๆ ขยับออกมา ก่อนจะมองมีดที่ปักอยู่ตรงต้นขาของคนตรงหน้า....กลืนน้ำลายอย่างลำบาก...เกิดอะไรขึ้น ทำไมความตั้งใจของผมมันถึงไม่เป็นผล...ทำไมผมไม่ทำ...มองเลือดแดงฉานที่ซึมออกมาจนกางเกงเปียกแต่โลหิตนั่น....จ้องมองหน้าคนที่ร้องเสียงดัง....แต่สุดท้ายก็กลั้นใจทั้งที่เหงื่อกาฬผุดเต็มใบหน้าเพราะความเจ็บปวด....ตาคมจ้องมาที่ผม...ก่อนจะยกยิ้มอีกครั้ง....

“ ฆ่า ผมสิ ไม่งั้น ผมจะหลุดออกไป ได้...”

“ ผมเชื่อว่าคุณออกไปได้แน่!..ถ้าผมเจอคุณอีก ผมจะฆ่าคุณ!!”

เดินออกมาอย่างไม่รีรอ...ไม่หันมองคนที่ยังโหนเชือกและต้นขามีมีดปักอยู่....ทั้งที่ถือว่าผมทำสำเร็จ ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ...อย่างน้อย ๆ ก็ควรจะรู้สึกดีกว่านี้...แต่ทำไมความหน่วงมันถึงได้เกิดขึ้น...ไม่ชอบความรู้สึกอย่างนี้เลย...

“..พักพิง!! เราจะต้องเจอกันอีก...ถึงแม้ว่าคุณจะฆ่าผม!!..”   

.............................

.............................

กลับมาถึงบ้านก็เกือบจะห้าโมงเย็น...ซอยืนรอผมอยู่หน้าบ้าน  พวกราชสีห์เกริกไกร กลับไปกันหมดแล้ว...พอลงจากรถร่างเล็กนั่นก็วิ่งมาหาอย่างเป็นห่วง...

“พี่พิงหน้าซีดจัง ไข้กลับรึเปล่า”

“..พี่ปวดหัวนิดหน่อย...”   ส่งยิ้มให้คนที่วิ่งมาเกาะแขนผม...ก่อนจะถามอย่างห่วงใย...ใบหน้าน่ารักดูเป็นกังวลจนผมรู้สึก
ผิด...นอกจากคุณโอกับเจ้าสัวแล้ว  พึ่งจะมีคนที่คอยเป็นห่วงผมขนาดนี้....รู้สึกผูกพันธ์ และสบายใจที่ได้อยู่ด้วย...

“...ไปนอนพักเถอะครับ ซอพาไป...”

ซอเกาะแขนผมจนถึงห้อง...ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กอยากจะพูดอยากจะถามอะไรมากมาย.. แต่ไม่กล้า...อย่างน้อย  ก็คงจะมีคำถามว่าผมไปไหนมา ไปทำอะไรมา ถึงกลับมาซะเย็นย่ำอย่างนี้...

“ พี่ไม่เป็นไรหรอก พักนิดหน่อยก็หาย..”

“ จริงเหรอครับ”  ยิ้มให้คนที่ทำหน้าอมทุกข์...นึกถึงคำพูดที่ซอไปหาสเตฟานที่คณะแล้วก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดูคนตรงหน้ามากขึ้น...

...เป็นห่วงความรู้สึกของคนอื่น...เป็นห่วงคนอื่น....โดยไม่คำนึงความปลอดภัยของตัวเอง....บอบบางแต่ดูก็รู้ว่าจิตใจช่างเข้มแข็ง...คนอย่างนี้ควรที่จะพบเจอแต่ความสุข...ไม่จำเป็นต้องรับรู้เรื่องราวร้าย ๆ...

“ จริงครับ “  ยกมือขึ้นแนบแก้มนุ่มของน้องชายเพียงคนเดียวตอนนี้ที่ผมรักที่สุด...รู้จักกันเพียงไม่นาน แต่มันเหมือนว่าผูกพันกันมาแล้วเนิ่นนาน..

“ พี่พิง...มือ..เลือด...เกิดอะไรขึ้น..”

“....................”  รีบชักมือกลับมือ เมื่อลืมตัว...เลือดของคน ๆนั้น ยังติดมือผมอยู่....แล้วบังเอิญว่าซอเห็น....ไม่น่าเลย ทั้งที่ไม่อยากจะให้เป็นห่วงแท้ ๆ แต่ผมกลับปิดแค่เรื่องง่าย ๆ อย่างนี้ไมได้...

“..พี่ พิง ฮึก!..ใคร ทำ...พี่พิง..”

“...ไม่ มี ใครทำ...”

“ ฮึก พี่พิง บอก ซอสิ! ฮึก เจ็บไหม...ถูกทำอะไร มา เจ็บ ฮืออ ไหม!..”   ร่างบอบบางโถมกอดผมไว้...ก่อนจะร้องไห้และซุกหน้าที่อกผม...ก้อนบางๆ จ่อจุกที่ลำคอ...แต่ก็พอทำให้น้ำตาคลอได้...

“ ไม่มีอะไร จริง ๆ ครับ...อย่าร้องสิ..เลือดสุนัขน่ะ พี่ไปช่วยสุนัขถูกรถชน”

“ จริงเหรอ ฮึก ครับ..”  ลูบหัวคนที่ยังพูดอู้อี้ไปอ้อมกอด...เงยหน้าให้น้ำตาที่คลอเพราะความอ่อนล้าที่เกิดขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจกลับเข้าไปให้ลึก เพื่อปัดเป่าความอ่อนแอที่จะแสดงให้อีกคนเห็น...

“จริงสิ แดดมันร้อน พี่ก็เลยปวดหัว..ขี้แยจัง...”

“..ก็ ซอเป็น ห่วง พี่พิง..” 

“เอาล่ะ เดี๋ยวพี่พักซักหน่อยแล้วจะลงไปหา โอเคไหม..”  บอกคนที่ยอมเงยหน้าจากอกผม...ใบหน้าน่ารักพยักขึ้นลงทั้งที่น้ำตายังเปรอะเปื้อนดวงตากลมโตนั่นอยู่...ก่อนจะยอมที่จะออกจากห้องไป...

ล้มตัวลงนอนบนที่นอนตัวเอง ก่อนจะยกมือข้างขวาที่ถือมีด ที่ตอนนี้มีรอยเลือดกรังอยู่น้อย ๆ   หลับตาลงช้า ๆ พยามสงบสติอารมณ์ที่เกิดขึ้นจากหลากหลายความรู้สึก...เสียงตะโกนสุดท้ายที่ได้ยินยังก้องอยู่ในหัวไม่หยุด....

“..พักพิง!! เราจะต้องเจอกันอีก...ถึงแม้ว่าคุณจะฆ่าผม!!..” 


*** หวังว่าจะชอบกันนะคะ ลงให้อ่านกันก่อน ส่วนตอนที่ 22  ถ้าคืนนี้เสร็จจะลงให้ได้อ่านกันต่อเลย...แสดงความคิดเห็น ติติงได้ตามสมควรนะคะ ถ้ายอดเมนท์ดี คู่นี้คงลงให้อ่านควบคู่กับคู่หลักไปเรื่อย ๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 09-12-2013 11:28:45

เม้นท์ก่อนอ่าน อิอิ

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 09-12-2013 11:36:10

พักพิงโหดเหมือนกันแหะ
รู้สึกแปลกๆกับคำพูดโฟน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 09-12-2013 11:47:46

ได้เจอกันแน่ พักพิง ฮ่าๆๆๆ

เริ่มคิดอะไรกะสเตฟานแล้วอ่ะดิ พักพิง
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 09-12-2013 11:47:59

พี่พิงงงงงงงงงงงง โหดจังเลย  :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 09-12-2013 11:49:38

 :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:

โอ๊ยยย เดี่ยวจะมีรักในรอยแค้น พักพิง กับ พี่โฟน  ฮือ ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 09-12-2013 11:54:45

พี่พิงก็ใจเด็ดนะ o13

รออ่านซอ :katai4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 09-12-2013 11:56:42

พิงสุดยอด!!  โฟนไม่ยอมง่ายๆ หรอก.
ชอบพิงแล้วแน่เลย.  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 09-12-2013 12:04:26

พิงโหดเหมือนกันแฮะ แต่ถึงโหดก็รักก
โฟนหลุดออกมาจะทำอะไรพิงเนี่ย คู่นี้กว่าจะรักกันคงช้ำอ่ะ
แต่ว่า ชอบคู่นี้นะอิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 09-12-2013 12:12:31

พี่พิงโหดจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: yaninjinna ที่ 09-12-2013 12:14:23

สเตฟาน.... แกก็แค่ไอ้หนุ่มซึน แถมเป็นM

ชอบพี่พิงของชั้นละสิ เฮ๊อะ!!

 :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 09-12-2013 12:57:15

 :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-12-2013 13:11:36

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 09-12-2013 13:14:44

คู่รักSM

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 09-12-2013 13:19:55

ติดใจพี่พิงล่ะสิ อีตาโฟน  :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 09-12-2013 13:23:53

ู่ฉันรักคู่นี้ ต่างคนต่างเล่นกับไฟ ระวังนะไฟมันจะเผาใจทั้งคุ่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 09-12-2013 13:24:51

ดีแล้วที่ไมใ่ฆ่าให้ถึงตาย เพราะถ้านายโฟนตายจริงคนที่เสียใจที่สุดก็คงเป็นพี่พิงเอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 09-12-2013 13:29:20

โอ้ พี่พิงโหดใช้ได้เลย
แต่ก็นะ โดนทำขนาดนั้นก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา
โฟนก็อย่าร้ายเลย
ทำตัวดีๆไว้จะได้ลงเอยกะพี่พิงเร็วๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 09-12-2013 13:32:29

ทำไมใจเราเอนเอียงไปหาพี่โฟนล่ะ อ้ากกกกก พี่พิงแก้แค้นได้สะใจมากแต่เค้าสงสารทั้งสองคนเลย เอาใจช่วยค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 09-12-2013 13:38:51

 :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 09-12-2013 13:39:22

...รักด้วยเลือด เลยคู่นี้ แต่พี่พิงเอาคืนแบบถูกใจ แหม!! ทำไมไม่ตัดให้เป็ดกินไปนะ
...หรือลางมันบอกพี่พิงว่า ตัดไม่ได้เพราะมันจะเป็นของสำคัญของตัวเองในอนาคต
...อ่านไปเหมือนยิ่งทำเค้าเรายิ่งเจ็บเลยเนอะ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 09-12-2013 14:12:09

อยากให้พักพิงคู่กับโฟนจัง เป็นคู่รักคู่โหด  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: นัตสึกิ ที่ 09-12-2013 14:27:27

กรีีซซรอนร๊าาาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: กฟหวดสาหฟยดนำาด ที่ 09-12-2013 14:36:32

อ่านของพักพิง แล้วติดใจมากคะคนเขียน อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป  :katai2-1: :katai2-1:

มาต่อเร็วๆนะคะ :L1: :L1: :L1: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 09-12-2013 14:40:23

คู่ำพี่พิงกะสเตฟาน โหดมากกก ชอบบบ บู้ระห่ำ เลือดออกทุกตอน 555555 เอาใจช่วยพี่พิงค่ะ

ปล. ขอท้วงเรื่องคำผิดหน่อยค่ะ คนแต่งน่าจะตามแก้หน่อยนะคะ เห็นบางท่านก็ท้วงมา เวลากลับมาอ่านจะได้รู้สึกสบายตา

เพราะเราก็อ่านเรื่องนี้หลายรอบ บางคำที่ผิดก็ยังผิดอยู่เลย ที่ทักขึ้นมาเพราะชอบเรื่องนี้นะคะ อยากให้เขียนออกมาดีๆ

ท่าทางคนแต่งจะมีปัญหากับคำที่ใช้ ร ล เห็นผิดตลอดเลย 5555 ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยพัฒนาไป เป็นกำลังใจให้นะคะ

ตอนพิเศษพี่พิง ลอบกัด ลอบฆ่า ใช้ ล ค่ะ  ลางสังหรณ์ ก็ใช้ ล นะคะ เสื้อเชิ้ต ใช้ไม้โทค่ะ และก็ ผูกพัน ไม่มี ธ์ ค่ะ

+1  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 09-12-2013 14:45:11

อ้างจาก: NannY ที่ 09-12-2013 14:40:23  

คู่ำพี่พิงกะสเตฟาน โหดมากกก ชอบบบ บู้ระห่ำ เลือดออกทุกตอน 555555 เอาใจช่วยพี่พิงค่ะ

ปล. ขอท้วงเรื่องคำผิดหน่อยค่ะ คนแต่งน่าจะตามแก้หน่อยนะคะ เห็นบางท่านก็ท้วงมา เวลากลับมาอ่านจะได้รู้สึกสบายตา

เพราะเราก็อ่านเรื่องนี้หลายรอบ บางคำที่ผิดก็ยังผิดอยู่เลย ที่ทักขึ้นมาเพราะชอบเรื่องนี้นะคะ อยากให้เขียนออกมาดีๆ

ท่าทางคนแต่งจะมีปัญหากับคำที่ใช้ ร ล เห็นผิดตลอดเลย 5555 ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยพัฒนาไป เป็นกำลังใจให้นะคะ

ตอนพิเศษพี่พิง ลอบกัด ลอบฆ่า ใช้ ล ค่ะ  ลางสังหรณ์ ก็ใช้ ล นะคะ เสื้อเชิ้ต ใช้ไม้โทค่ะ และก็ ผูกพัน ไม่มี ธ์ ค่ะ

+1  :mew1:

ขอบคุณนะคะ เราอ่านทุกคอมเมนท์และก็รู้ว่ามันผิดจริงๆ  แต่บางทีเราไม่มีเวลาเข้าไปแก้จริงๆ  ล่าสุดก็กลับไปแก้ ลอบกัด 555 จริง ๆ แล้วบอกตรง ๆ ว่าอยากทำให้มันถูกทุกคำ แต่มันก็สุดวิสัยจริง ๆ ค่ะ คำบางคำเรารู้ตัวนะคะว่าต้องเขียนยังไง แต่พอมันเจอตัวอักษรของตัวเองเข้าไปเยอะ ๆ กลายเป็นเบลอ จับผิดอะไรไม่ได้ พิมพ์ผิด ๆ ถูก ๆ  ขอบคุณที่แนะนำค่ะ จะลองไปแก้เท่าที่เจอนะคะ  เราอยากให้ทุกคนได้อ่านอย่างสะดวกสบายตาเหมือนกัน...ต่อไปจะพยายามแก้ไขเรื่องคำผิดค่ะ 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 09-12-2013 14:52:25

กว่าจะลงเอยกัน จะมีการตายหรือพิการเกิดขึ้นก่อนมั้ยคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 09-12-2013 14:55:00

โหดจัง แต่สะใจดี

 :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 09-12-2013 15:05:05

 :sad3: พิงโหดได้ใจมากๆ เหมาะกับโฟน คู่รัก SM 5555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-12-2013 15:08:29

โฟนสนใจพี่พ้งอ่ะดิ
น้องซอน่ารักห่วงพี่พิงใหญ่เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 09-12-2013 15:11:47

แอบแขว้ไปชั่ววูบใช่ไหมคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-12-2013 15:18:28

มาจองที่ก่อนนะ
จุ๊บๆ
ไปอ่านโลดดดด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 09-12-2013 15:22:34

โหยยยยย พี่พิงโหดจังเลยยยยยย เริ่มสงสารอิตาโฟนตะหงิด ๆ 555555

หลงคู่โฟนพิงแล้วอ่าาาา อยากอ่านต่อเรื่อย ๆ เลย มาลงเรื่อย ๆ นะคะ ชอบมากค่ะ

แต่คู่นี้กว่าจะรักกันคงช้ำในตายก่อน ฮ่า ๆ เบา ๆ กันหน่อยเน้อ

ปล. ลดคำผิดอีกนิดนะคะ ชอบนิยายเรื่องนี้มาก เลยไม่อยากให้มีข้อเสียเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ นะคะ รออ่านต่อไปจ้า

 :L1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 09-12-2013 15:38:42

คงไม่แคล้วกันหรอกคู่นี้ ถ้าไม่ตีกันตายซะก่อนล่ะก็นะ o18
โฟนใช้วิธีผิดไปนะ ที่ทำน่ะเขาเรียกว่าข่มขืน จะไม่ให้อีกคนแค้นได้ยังไง
ถึงจะเป็นผู้ชายแต่คงไม่มีใครชอบที่ถูกกระทำอย่างนั้นหรอกนะ
ชอบเขาก็ควรจะหาวิธีที่ดีกว่านี้ ดูก็รู้ว่าโฟนรู้นิสัยพี่พิงอยู่นี่นา
แต่ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆ โฟนต้องรักและดีกับพี่พิงมากแน่ๆเลย
เอาเป็นว่าให้ผ่านจุดนี้ไปก่อนแล้วกัน เพราะยังโกรธแทนพี่พิงอยู่เลย
ถ้าคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันหรอกเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 09-12-2013 15:55:43

  :hao5: แอบชอบกันลึกๆใช่มั๊ยเนี่ยะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 09-12-2013 16:15:26

คู่นี้กว่าจะรักกันคงช้ำในกันไปข้างอ่ะนะ :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 09-12-2013 17:03:15

ดุเดือดเลือดพล่านกันเลยทีเดียว พิงสุดยอดมันต้องอย่างนี้สิ แต่ก็เริ่มชอบนิสัยโฟนแล้วนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 09-12-2013 17:09:01

 :sad5:เอาคืนหนักมาก

แต่ก็สะใจสุดๆ!!! :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 09-12-2013 17:22:43

เหอๆ เปนไงล่พ พี่พิงโหดมากค่าาาาา *สยอง*
อ่านพาทพี่พิงแล้วซอขี้แงจังแฮะ สงสัยแล้วแต่มุมมอง
สเตฟานชนอย่าเพิ่งตายนะ รักษาตัวให้หล่อ กลับมาเปนคู่sm กันนะเจ้า   555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 09-12-2013 17:57:31

 :ling3: พี่พิงน่ากลัวอ่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 09-12-2013 19:02:22

แอบโหดนะเนี่ยคนสวย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 09-12-2013 19:05:57

 o3 ...หึหึหึ... (หัวเราะแบบจิตๆ) ด้วยความสะใจ เยอะกว่านี้ก็ได้นะพี่พิง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-12-2013 19:48:02

พี่พิงกับโฟนนี่คู่ SM ชัดเลยนะเนี่ย เลือดสาด แบบเลือดจริงๆ แทงเอาๆ โหดมากอ่า o22
แต่คนอ่านก็มันส์มากค่ะ สงสัยจะชอบแนวนี้เหมือนกัน :laugh:
เลือดไหลเยอะแล้ว ขอน้ำตาลหวานๆจากคู่น้องซอหน่อยค่ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 09-12-2013 19:53:07

ตามอ่านมาได้สักพัก  สนุกน่าติดตามมากคะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้มาให้ทุกคนในเล้าได้อ่านกันนะค่ะ :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 09-12-2013 20:05:55

 โหดแท้ๆ

:katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 09-12-2013 20:28:40

โหดแบบนิ่มๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: ton_narak ที่ 09-12-2013 20:31:12

 :laugh: :laugh: :laugh: ชอบคู่นี้ที่สุดอ่ะ ชอบเว่อร์ๆ ซาดิสมากกกกกกกกกกก
ขอแบบซาดิสเกือบทั้งเรื่องไปเลยนะ เป็นแฟนกันแล้วก็ซาดิสใส่กันอ่ะ สนุกดี
ปล. ไม่ได้โรคจิตนะ แต่ชอบเห็นคนเขารักกันแบบเลือดสาด  o18 o18 o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: InYume ที่ 09-12-2013 21:04:24

พี่พิงเจ๋งอะ  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 09-12-2013 21:18:16

 :hao7: :hao7: :hao7: เฮ้ยย ยิ่งอ่านยิ่งชอบคู่โฟนพิง มันsmได้ใจ :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: melody ที่ 09-12-2013 21:31:38

มโนไปไกลแล้วว่า ขออย่าให้โฟนเป็นแผลเป็นเลย
เดี๋ยวหมดหล่อกันพอดี พูดเลยชอบคู่นี้มากกว่าคู่หลัก!! ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 09-12-2013 21:58:54

แอบรู้สึกเห้นด้วยกะคำพูดของโฟน
พิงรักศักดิ์ศรี โฟนเองก็ไม่อยากให้ใครมาดูถุกเหมือนกัน
คิดย้อนกลับไป ใครๆก็ว่าแต่ครอบครัวโฟนทั้งนั้น เฮ้อ :ling2:

ปล.รีบดีกันเร็วเร๊ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: miaoxian ที่ 09-12-2013 22:57:58

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
สนุกมาก ชอบมากเลยค่ะ ! >___<

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 09-12-2013 23:27:57

อ่านรวดเดียวสนุกมาก
ตอนนี้น้องซอเข้มแข็งขึ้นมาก มีพัฒนาการในแต่ละตอนๆ
เมื่อเทียบกับตอนแรกๆ ที่เปิดเรื่องมา

ปล คู่รองแซ่บมากบอกเลย โฮกกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 09-12-2013 23:47:10

เกลียดคู่นี้ค่ะ ให้พี่ชายซอสักคนเป็นคู่กับพิงยังจะเข้าท่ากว่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 09-12-2013 23:47:42

คู่รองถึงใจมากฮะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 09-12-2013 23:49:26

เอาคู่หลักบ้าง

แต่ไม่ต้องขนาดเลือดออกนะครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 10-12-2013 00:15:43

คู่รองนี่กว่าจะรักกันได้ตายก่อนมั้ยอะ
แบบว่าเสียเลือดมาก
 :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 10-12-2013 07:14:05

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 10-12-2013 10:23:47

โฟน พิง จะไม่รักกันใช่มั้ย เพราะถ้ารักกันคงเจ็บปวดหน้าดู   :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-12-2013 13:15:53

คู่นี้น่าอ่านมากกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 10-12-2013 13:30:38

โฟนโดนดูถูกจากใครล่ะ ถึงถ่ายทอดความรู้สึกให้พักพิง มองผ่านสายตา ตั้งแต่ชื่อขึ้นบอร์ด รักมาก มีความสุขที่ได้สัมผัส ขอบใจจร้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 10-12-2013 14:22:46

สเตฟาน เท่อ่าา พิงแอบซาดิสอะแต่ชอบ คู่นี้รักกันดุเดือดดีอ่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 10-12-2013 16:09:03

คู่นี้ SM สุดๆ
อ๊ากกก
พิงแอบใจอ่อน
ตอนแรกกะตัดทิ้งเลยใช่มั้ยละนั้น
น่ากลัว  :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนพิเศษ โฟน+พิง ตอนที่ 2 _ 09/12/2556 P.37
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 10-12-2013 17:19:26

โหดแท้พี่พิง  ไม่อยากให้โฟนสุดหล่อมีแผลเลยอ่ะเอ๊ะแต่ใจหนึ่งก็อย่างให้เป็นเพราะจะได้เป็นรอยแห่งความจำอ๊าาาเขินนะเนี่ย  แต่ยังไงคู่นี้ก็ชอบกันแล้วล่ะมั๊งชอบแบบลึกๆคิคิ  รอตอนต่อไปนะคัฟคนแต่ง  ขอบคุณคัฟ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 11-12-2013 13:59:56

Part  22   ความสุขมักไม่ยั่งยืน  :L1:


“ ก็ข่าวออกจะแรงว่าพี่ไปเดินหว่านเสน่ห์ให้อาจารย์ในมหาลัยฯ จนขวางทางรถ  ไม่จริงเหรอคะ”

“ซูกัส!!”

ทุกคนจ้องมาที่ผมที่ตอนนี้กำลังอึ้งกับคำพูดของน้องสาวต่างพ่อต่างแม่...พี่โอขมวดคิ้วก่อนจะหันมาเลิกคิ้วใส่ผมเหมือนขอคำอธิบายว่าเรื่องมันเป็นมายังไง...

...สายตาซูกัสจ้องมาอย่างสะใจ ที่ทุกคนทำเหมือนกับตกใจสิ่งที่ได้ยิน...ผมยักไหล่ใส่น้องสาวคนละขั้ว...เหมือนกับไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับคำบอกเล่านั่น...ก่อนจะจ้องตาดวงตาคู่สวยอย่างค้นหาความจริง...ว่าต้องการอะไรกันแน่...ในฐานะที่ผมเป็นราชสีห์เกริกไกรอย่างเต็มตัว ไม่มีทางจะหวั่นไหวกับเรื่องกะโหลกกะลาที่ลูกนอกสายเลือดอย่างซูกัสนำมาเล่าแน่ ๆ

“เรื่องที่เธอไม่เห็นกับตา ทำไมถึงใช้ถ้อยคำเหมือนไม่ได้เรียนหนังสืออย่างนั้นล่ะซูกัส”

“...................”  ....อึ้งกันอีกรอบกับสิ่งที่ผมพูด...อยากจะบอกว่าทุกคนควรจะทำใจให้ชินกับการเปลี่ยนแปลงของผมบ้าง...
...จะน่ารักแค่กับคนที่ผมรักและรักผมเท่านั้น....

“ พี่ซอ ทำ ไมถึงพูดซูกัสอย่างนั้นล่ะคะ ซูกัสแค่ได้ยินข่าวมา...พี่โซดูสิคะ..พี่โอดูสิคะ...”

“....สิ่งที่แค่ได้ยินมา  พูดได้ขนาดนี้เลยเหรอ...อยากฟังความจริงกันไหมครับ...”

“ ครับ / ฟังครับ”  ผมเลิกคิ้วพร้อมกับพยักหน้ารับรู้ หลังจากที่ชี้นิ้วไล่ถามพวกที่นั่งทานข้าวกันอยู่...ทุกคนพยักรับและพูดออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย...ก่อนจะเลิกกินข้าวและตั้งใจฟังผมอยู่...

 “..พี่โอ ซออยากกินกุ้งก่อน...”

“..นี่ครับ พี่แกะให้..”

“..คุณพ่อครับ..นี่ครับซอตักให้...”

“ ออ!  ขอบใจมากลูก อร่อยมากเลย..”

“ พี่โซ...ซออยากกินไวน์ได้ไหมอ่ะครับ..”

“..ไม่เป็นไรมั้งเนอะ ซัน ไซน์...”

“ ไม่เป็นไรครับ / ไม่เป็นไรหรอกพี่”

ส่งยิ้มที่คิดว่าน่ารักที่สุดให้บรรดาคนที่เอาใจผมทุกอย่าง...ตั้งแต่พี่โอรีบตักกุ้งมาแกะให้  คุณพ่อรีบทานหมูทอดที่ผมตักให้แล้วบอกว่าอร่อย..พี่ไซ พี่ไซน์ และพี่ซัน ที่ยอมให้ผมดื่มไวน์  พร้อมกับบอกให้คนรินมาให้...แต่พอสุดท้ายเสร็จทุกอย่างทุกคนก็นั่งนิ่งรอฟังเรื่องที่ผมเล่า...หันไปส่งยิ้มให้ซูกัส...ยิ้มที่เหมือนจะเอ็นดู แต่ผมรู้ว่าซูกัสมองออก มามันเต็มไปด้วยชัยชนะนิด ๆ....

...เห็นรึยัง...ว่าทุกคนจะเชื่อฟังพี่มากกว่าเธอ...

“เรื่องวันนั้นก็คือ  ซอเดินเข้าไปในมหาลัยฯ...แล้ว...”

“ ไอ้คนที่จะชนซอมันเป็นใครบอกพี่มา!!”

“ ..........................”

“ อือ เล่าต่อสิพี่อยากฟัง..”  คนเลือดร้อนอย่างพี่โซพูดโพล่งออกมา ทำให้ผมต้องหันไปมองก่อนจะทำนหน้างอน ๆ ใส่ที่มา
ขัดจังหวะ จนพี่โซต้องรีบแก้คำ...

“ ซอกำลังจะข้ามถนนเพื่อไปคณะ  ทั้งที่มองซ้ายขวาแล้วว่าไม่มีรถ แต่จู่ ๆ รถก็วิ่งมาจะชน… พอดีที่อาจารย์ทัศ เพื่อนพี่โซนั่นแหละมาช่วยดึงแขนซอออกมา...ซึ่งไม่ได้ตั้งใจไปอ่อย ไปเดินหว่านเสน่ห์อะไรทั้งนั้น...และซอก็ไม่รู้ด้วยว่าอาจารย์ทัศมาตอนไหน...”

“ แต่พี่ซอก็ไม่ยอมขอโทษที่ไปเดินตัดหน้ารถ!..”

“...ใครอ่ะซอ....”   พี่ไซน์ถามผมหลังจากที่หันไปมองหน้าน้องสาวตัวเองที่ดูจะเสียมารยาท...ตอนนี้ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ แต่พอพี่ไซน์ถามก็เริ่มจะตั้งใจฟังกันอีก...ส่งความห่วงใยฟุ้งกระจายว่อนไปหมด...อุ่นใจดีจัง...ผมยิ้มก่อนจะสูดลมหายใจเตรียมเล่า
ต่อ...

“...ถามซูกัสสิครับ เธอรู้ เพราะตอนเย็นของวันนั้นซอยังเห็นเธอขึ้นรถไปกับผู้หญิงคนนั้นอยู่เลย….อือ....แต่ซอจะบอกให้ก็ได้...ได้ยินแล้วจะตกใจ เธอคือลูกสาวของอธิการบดีของที่นั่น...นอกจากจะไม่ขอโทษซอแล้ว เธอยังมาต่อว่าซอว่าเดินอ่อย
เหมือนที่ซูกัสพูด...ซูกัสคงไม่ผิดหรอกครับที่จะเชื่อเพื่อนตัวเอง...ผิดแค่...ไม่ค่อยใช้สมองแค่นั้นเอง...”

“พี่ซอ!!! ทำไมถึงว่าซูกัสแบบนั้น!! หรือที่คนอื่นเขาว่ามันไม่จริง!!”

“ ซูกัส!!!”

“ พี่โซ!! พี่ก็ดูน้องพี่สิ มาว่าซูกัสไม่ใช้สมองได้ยังไง!!”

“......................”  ผมไม่สนใจซูกัสที่กรีดร้องหลังจากที่ถูกพี่โซตวาดใส่....จิ้มฝรั่งเข้าปากพี่โอที่อ้าปากงับโดยดีทั้งที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่เต็มปาก...เวลาสู้คนแล้วชนะ มันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง....

“ ....ร้าย จริง ๆ.... “

“...ว่าซอ...”

“... ไม่ได้ว่าซักหน่อย ชม.....”   หัวเราะคิกคักกับพี่โอสองคน ทำให้ซูกัสยิ่งกระฟัดกระเฟียด....ช่างเถอะผมไม่สนใจ...

“ซอ พี่อิ่มแล้ว อยากไปเดินเล่นจัง เห็นสวนสวยๆ  หน้าบ้านด้วย”

“ครับพี่ไซน์ ซอพาไป”  ผมลุกขึ้นหลังจากดื่มน้ำเสร็จแล้ว...เพราะดูเหมือนว่าพี่ไซน์มีเรื่องอยากคุย...บรรยากาศบนโต๊ะเริ่มหาย
จากตึงเครียดเพราะพี่โซ กับพี่ซัน ชวนคุณพ่อกับพี่โอคุยต่อ ไม่ได้สนใจซูกัสอีก...

เดินกอดเอวพี่ไซน์ออกมาหน้าบ้านก่อนจะพาไปนั่งที่โต๊ะสีขาวในสวน...ผมแอบถือแก้วน้ำกระเจี๊ยบออกมาด้วย เลยได้นั่งจิบ...เสียงนกที่มาทำรังในสวนส่งเสียงร้องทำให้มันธรรมชาติขึ้นไปอีก...

“ ซอดูเข้มแข็งขึ้นมากเลย “

“..แต่บางครั้งซอก็ใจสั่นเหมือนกัน..มันดีไหมครับพี่ไซน์ที่ซอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแบบนี้..”  ส่งยิ้มให้พี่ไซน์ที่มองผมอยู่...พวก
พี่ ๆ จะคิดว่ามันดีรึเปล่า หรือไม่ชอบใจที่ผมไปว่าน้องอย่างนั้น...

“...ทำไมต้องถามคนอื่นล่ะ...ในเมื่อสิ่งที่ซอทำซอคิดว่าดีแล้ว...รู้ไหม พวกพี่กังวลมากแค่ไหนที่ซอต้องมาอยู่ที่นี่...กลัวสารพัดว่าจะทันคนไหม จะสู้ใครได้รึเปล่า...แม้กระทั่งไปเรียน..ซอจะทำได้ไหม...”

“......................”

“ แต่พอเห็นวันนี้...พี่มั่นใจ...ว่าซอทำได้ทุกอย่าง...รวมถึงเจ้าสัวกับผู้นำพยัคฆราช ที่ดูจะเอ็นดูซอมาก...มันทำให้พวกพี่โล่งใจ...แค่สู้คนที่ทำร้ายเราเท่าที่พอทำได้..อย่าก้าวร้าว...อย่าอวดเก่ง....รักคนที่รักเรา...เคารพคนที่ให้เกียรติเรา..เข้าใจไหม..”

“..ครับพี่ไซน์ ซอรับทราบ..ไม่ต้องห่วงซอครับ ถ้ามีอะไรที่เหนือบ่ากว่าแรง ซอจะเรียกบริการพี่ ๆ ทุกคนเลย..”

“..ได้เลยทุกเมื่อ...งั้นเข้าบ้านกันเถอะครับ..”

“ครับผม”  ผมกับพี่ไซน์เดินช้า ๆ เพื่อกลับเข้าบ้าน บรรยากาศตอนเที่ยงๆ  อย่างนี้แดดแรงพอสมควร แต่เพราะลมเย็นๆ  ที่พัดมาทำให้สดชื่นขึ้น

..... มีความสุขจัง...ผมมีคนที่รักผมเยอะแยะเต็มไปหมด...และจะรักษาพวกเขาไว้ตราบเท่าที่ผมยังมีชีวิตอยู่...

“พี่พิง จะไปไหนครับ”

“..พี่จะไปธุระนิดหน่อย...วันนี้มีพี่ ๆตั้งหลายคน อ้อนให้เต็มที่เลยนะ...”  เดินมาถึงหน้าบ้านก็เห็นพี่พิงกำลังเดินออกมาพอดี...หลังจากที่รับโทรศัพท์ก็ไม่เห็นว่าไปไหน...ทำไมสีหน้าพี่พิงดูเคร่งเครียดอย่างนั้น...คิ้วเรียวขมวดหากันอย่างครุ่นคิด...

“พี่พิงจะไปไหน ให้ซอไปเป็นเพื่อนไหม..ซอเป็นห่วง”

“ จะไปหาเพื่อนครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก..”   รู้สึกกังวล...เลยเดินไปเกาะแขนพี่พิงไว้...คงไม่มีเรื่องอะไรหรอกนะถึงได้รีบออกไป...

“ ถ้ามีอะไรรีบโทรหาซอนะ”

“ ครับพี่รู้...ไปนะ..”   ผมยู่จมูกเพราะมือเรียวนั่นยื่นมาจับ...พยักหน้ารับรู้....ก่อนจะปล่อยแขนพี่พิงให้เป็นอิสระ คนที่กำลังจะไปโค้งหัวให้พี่ไซน์แล้วเดินไปที่รถตัวเอง...ทำไมผมถึงรู้สึกเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก...

“ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ “

“ ซอเป็นห่วงพี่พิงครับ ช่วงนี้มีเรื่องนิดหน่อย..”

“ อย่าห่วงคนอื่น จนลืมห่วงตัวเอง เข้าบ้านเถอะ”

พี่ไซน์จูงมือผมเข้าบ้าน...ตอนนี้ทุกคนรวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นแล้ว...ซูกัสชายตามองผมหลังจากที่เจ้าตัวกำลังแกะส้มยื่นเข้าปากพี่โอ...ก่อนจะยิ้มหวานและรีบรบเร้าให้พี่โอรับส้มเข้าปาก ท่ามกลางสายของพี่ ๆ ที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจนิสัยของน้องสาว...

“ ตรงนี้ว่าง...อยากกินส้มจัง..”  ทำหน้ายู่ พร้อมกับส่งสายตาอ้อน ๆ ไปให้คนที่นั่งตรงข้ามกัน...ผมแอบเห็นคุณพ่ออมยิ้มด้วย...

“ .......นี่ครับ.......”  พี่โอเลิกคิ้วแล้วรีบลุกขึ้นจากที่นั่งข้างซูกัส แล้วมานั่งลงข้างผม...ก่อนจะยื่นส้มที่ซูกัสแกะให้ตัวเองให้ผมทาน...คนที่ถูกทิ้งทำสีหน้าหงุดหงิดเต็มที่...ช่างสิ...ไม่เห็นจะน่าสนใจเธอตรงไหน...

“ นี่ก็มานานแล้ว แล้วที่สำคัญก็เห็นแล้วว่าน้องชายผมมีความสุขแค่ไหน...แค่อยากมาเห็นกับตาเท่านั้น..ขอบคุณเจ้าสัวกับคุณโอมาก ๆ พวกผมวางใจได้แล้ว...”

“ ไม่ต้องห่วง ซอก็เหมือนลูกหลานฉัน รวมถึงพวกเธอด้วย...ว่าง  ๆก็แวะมาอีก...ฉันชอบคุยกับพวกเธอ..”

“ ครับเจ้าสัว “

“..ซอจะไปส่ง..”  ผมพูดเบา ๆ หลังจากที่ลุกขึ้นมาเกาะแขนพี่โซ...ทุกคนลุกขึ้นแล้วเดินออกมาหน้าบ้าน...ก่อนจะร่ำลากันอีกรอบ...

...ความสุขในวันนี้มันเหมือนฝันจริง ๆ  อยากจะมีช่วงเวลาอย่างนี้อีกนานๆ  .... ถ้าคุณแม่รู้และเห็นเหตุการณ์ในวันนี้...ท่านจะต้องมีความสุขเหมือนอย่างที่ผมเป็นอยู่แน่ ๆ อิ่มเอม และ...อิ่มใจ...

...................................

..................................

ปิดประตูลงเบา ๆ หลังจากที่ตามพี่พิงเข้าไปในห้อง....แต่เพราะอยากให้อีกคนได้พักผ่อนเลยยอมที่จะออกมาทั้งที่ยังห่วงอยู่...พวกพี่ ๆ กลับกันหมดแล้ว...แต่พี่พิงก็ยังไม่กลับมาซักที เลยไปยืน ๆ เล่นรออยู่หน้าบ้าน... ใบหน้าสวยที่ก้าวลงจากรถดูซีดและดูเหนื่อย ๆ  จึงตามขึ้นห้องด้วย...มีคำถามมากมายที่อยากจะถามว่าเป็นรึเปล่า แต่ก็ไม่กล้า...สุดท้ายก็ทนความเป็นห่วงในหัวรบเร้าไม่ไหว เมื่อเห็นคราบเลือดที่ติดอยู่กับนิ้วมือที่ยกมือลูบหัวผม...จนต้อง...ร้องไห้....เพราะคิดว่าตัวเองช่วยเหลืออะไรพี่พิงไม่ได้เลย...

...เป็นอะไร...ใครทำอะไรมา....ผมไม่อยากจะเชื่อที่พี่พิงว่าเป็นเลือดสุนัข..ที่เจ้าตัวเข้าไปช่วยเพราะถูกรถชน...แต่ในเมื่อพี่พิงไม่อยากเล่า ผมก็ไม่ควรเซ้าซี้ ได้แต่ปล่อยให้พี่ชายอยู่คนเดียว...

“ เป็นอะไร มายืนให้ยุงกัดตรงนี้”

“..พี่โอ...ซอเป็นห่วงพี่พิงครับ...”

“ มีอะไรรึเปล่า...”  พี่โอเดินมายืนข้างผมที่กำลังจ้องปลาในบ่ออยู่...กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอาฟเตอร์เชฟจากตัวผู้ชายคนนี้ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นอย่างประหลาด...

“ เปล่าครับ พี่พิงเหมือนจะไม่สบายใจ...ตอนกลับมา ซอแอบเห็นมีเลือดติดที่มือพี่พิงด้วย..”

“..งั้นเหรอ...”

“..ทำไมพี่โอ ทำเหมือนไม่ห่วงพี่พิงเลยล่ะครับ..”  เงยหน้ามองคนที่ยังทำสีหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิมแบบไม่รู้สึกอะไรมากมาย...ทั้งที่สำหรับผมมันอาจจะเป็นเรื่องร้ายแรงที่พี่พิงไม่ยอมบอกพวกเราก็ได้...

“...เพราะพี่รู้จักพิงดี...ว่าเขาเอาตัวรอดได้...”

“..ซอรู้...แต่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี...”

“..ซอ...บางครั้ง..เราก็ไม่สามารถที่จะรู้ดีไปกว่าเจ้าตัว ว่าคิดอะไรอยู่..อย่ากังวลหรือคิดแทนว่าเขาจะทนไม่ได้...พิงผ่านอะไรมามากกว่าที่ซอรู้..ทำใจให้สบาย...ถึงเวลาที่เขาถึงทางตัน หรือกำลังจะทนไม่ไหว...เมื่อนั้นเราค่อยยื่นมือเข้าไป พี่รู้ว่าพิงต้องการอย่างนั้น...อย่างน้อย ๆ เขาก็ไม่อยากให้ซอไปเป็นกังวลหรือเป็นห่วงเขามากจนเกินไป...เพราะมันจะทำให้ความสุขที่ซอมีหาย
ไปเพราะเขา...ซึ่งพิงไม่ต้องการอย่างนั้น..”

“......................”  หันไปย่นจมูกใส่คนพูด...ก็เข้าใจอยู่หรอกกับสิ่งที่พี่โอพูด...แต่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี...ก็คงจะถูกว่าถึงจะเป็นห่วงยังไง สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือห่วงอยู่ห่าง ๆ  และคอยช่วยเหลือเวลาที่พี่พิงต้องการความช่วยเหลือเท่านั้น...

“ อย่าคิดมากได้ไหม...เดี๋ยวแก่..”

“ มีคนแก่กว่าซอเหอะ..”

“ อ้อ เหรอ...ระวังจะโดนคนแก่กินเหอะ...”

“ ไม่มีทาง!...ไม่คุยกับพี่โอแล้ว ไปหาคุณพ่อดีกว่า”

“ ซะงั้น ไปด้วยสิ เด็กชายซอ..”

“..ไม่ต้องตาม ผู้เฒ่าโอ!..”  เดินหนีคนที่เดินตามมาติด ๆ รู้สึกเขินเมื่อพูดถึงเรื่องถูกกิน...ก็สายตาที่มาพร้อมคำพูดนั่นมันบ่งบอกชัดเจนว่าคืออะไร...

...ผมไม่ใช่คนใจง่ายซักหน่อย...อย่าป้อซะให้ยาก...ชิ!...


            *********************************************


วันปกติก็กลับมาอีกครั้ง...ผมกับพี่พิงลงจากรถที่มาจอดหน้าคณะ...ก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนแถวนั้น เพื่อกินขนมที่ซื้อมากัน...มาก่อนเวลาก็มีเวลาเตรียมตัวทำอะไรได้มากมาย และไม่ต้องรีบร้อนอะไรด้วย..

“ ชิ้นนี้นิ่มมากเลย”

“ ทานเลยครับ ทานเยอะๆ จะได้อ้วน ๆ”

“ ไม่อ้วนหรอก ซอทานเก่งมากเลยแต่ก็ไม่อ้วน ทั้งที่อยากจะขึ้นกว่านี้อีกซักนิด” 

พูดคุยกันไปเรื่อย ๆ  เพื่อรอเวลาเรียน...สีหน้าพี่พิงดีขึ้นแล้ว... ทำให้ผมสบายใจขึ้นเหมือนกัน...วันนี้มีเรียนแค่สองวิชาติดกันในช่วงเช้าทำให้ช่วงบ่ายพวกผมว่าง  ผมกับพี่พิงว่าจะไปซื้อหนังสือเพิ่มและเดินซื้อของกันที่ห้าง...

“ มีเรื่องจะคุยด้วย..”

“...มีอะไร...”    หันมองตามเสียงทุ้มที่ได้ยิน...ก่อนจะเจอปุญไพรคชสารคนพี่ยืนอยู่ด้านหลังผม ...สีหน้าดูเคร่งขรึมกว่าปกติ...พี่
พิงถามขึ้นทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง...

“ กลัวรึไง “

“ ตอนบ่ายเจอกันที่หน้าตึกวิศวะ...ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ...ผมจะฆ่าคุณ..”

“...................”  พี่ฟอยของสาว ๆ ไม่พูดอะไร ก่อนจะหันตัวแล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ  อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วจะคุยกับพี่พิงเรื่องอะไร...

“..ไม่มีอะไรหรอก...พอดีเพื่อนมันมีปัญหากับพี่นิดหน่อย..”

“ ครับ...ให้ซอไปเป็นเพื่อนไหม...” 

“..ไม่ต้องหรอก รอพี่อยู่แถวนี้แหละ เดี๋ยวพี่กลับมา...แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อนเถอะ...”   ผมพยักหน้ากับคนที่ยื่นมือมาขยี้หัว
ผม...ยิ้มหวานให้คนคนที่เลื่อนมือมาเช็ดมุมปากที่มีเศษขนมเลอะอยู่ออกให้...

...ทุกอย่างก็คงต้องดำเนินไปในทางของใครของมัน...ไม่มีใครห้ามและ....กำหนดให้ใครได้...


หลังจากเรียนเสร็จทั้งสองวิชาพี่พิงก็เดินไปตามนัด ส่วนผมก็นั่งรอที่เดิมที่นั่งก่อนขึ้นเรียน หยิบหนังสือเรียนขึ้นมาทบทวนเรื่องที่เรียนไปพลาง ๆ  ทั้งที่ความจริงแล้วอยากเดินตามพี่พิงไปใจจะขาด...แต่คงจะไม่ดี พิ่พิงรู้คงโกรธมากแน่ๆ

ตึ๊ด ๆ

“....................”

ตึ๊ดๆ

“....................” 

ตื้ดๆ

“....................”   ถอนหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา...คงจะเป็นพี่โออีกล่ะสิ...ส่งมาแบบติด ๆ กันแบบนี้คงไม่มีใคร...ข้อความศูนย์คงไม่ตื้อ 3 ฉบับขนาดนี้...หยิบออกมาก่อนจะเปิดอ่าน...

// ซูกัสอยากเจอพี่ซอ ขอโทษกับสิ่งที่ซูกัสทำ เจอกันร้านไอศกรีมตอนนี้เลยได้ไหมคะ ซูกัสมีเรียนต่อ //

“..ซูกัส..” ผมพึมพำกับหน้าจอโทรศัพท์...ก่อนจะชั่งใจว่าจะเอายังไงดี  ชะเง้อคอมองพี่พิงก็ยังไม่มีวี่แวว...ส่งข้อความไปละกันไม่อยากโทรไปกวน... ว่าแล้วก็กดข้อความส่งหาพี่พิงว่าจะออกไปรอหน้ามอ ตรงร้านไอศกรีม...

ผมเดินออกมาจากมหาลัยฯ ก่อนจะตรงไปที่ร้านไอศกรีม  มองจากตรงนี้แทนที่จะเห็นซูกัสนั่งอยู่ในร้านเธอกลับยืนรอผมอยู่ข้างๆ ร้าน...จะว่าคนเยอะก็ไม่ใช่ เพราะตอนนี้แทบจะไม่มีใครเลย..

“พี่ซอคะอยู่นี่ค่ะ”

“ซูกัส ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะ”  ผมเดินเข้าไปหาน้องสาวที่ยืนโบกมืออยู่หน้าร้าน...รอยยิ้มสดใสนั่นดูน่ารักจนหนุ่มๆ  หัน
มอง...ถ้าเป็นความจริงอย่างที่เธอส่งข้อความไปบอกผม...ผมกำลังจะได้น้องสาวที่น่ารักกลับมาสินะ...

“ซูกัสรีบน่ะค่ะ พี่ซอเรียนเสร็จแล้วเหรอคะ”

“อืม พี่เรียนเสร็จแล้ว มีอะไรรึเปล่า..”  ซูกัสยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่ เธอเรียนปีหนึ่งที่มหาลัยชื่อดังอีกที่...ซูกัสมองผมแต่ไม่พูดอะไร...ก่อนจะลากมือผมไปยืนข้างๆ ร้านไอศกรีมที่เป็นที่ลับตาคน...

“..คือพี่ซอคะ...ซูกัสขอโทษ..”

“...พี่ไม่ได้ โกรธ...ซู..กัส...”  ผมพูดอึกอักเมื่อจู่ ๆซูกัสก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะหยิบบางอย่างออกมา...สิ่งที่ทำให้ผมนิ่งจนไม่กล้าขยับ...เป็นจังหวะเดียวกับที่มีรถมาจอดเทียบ..และประตูรถด้านที่ผมยืนอยู่เปิดออก...

“ ซูกัสขอโทษ ที่ทำให้พี่ซอหลงกล...ขึ้นรถไปกับพวกเขาเถอะค่ะ..”

“..ทำไม เธอทำอย่างนี้!!..”

“ อย่าตุกติกไม่งั้นซูกัสยิง!!”  กำมือแน่นก่อนจะมองวัตถุสีดำที่อยู่ในมือของซูกัส...ทำไมเธอถึงกล้าทำอย่างนี้...ขยับตัวน้อย ๆ เมื่อชายสองคนออกจากรถแล้วมาประกบผมไว้...

“ เชิญครับ “

“...เธอมันเลวได้พ่อจริงๆ  ซูกัส...เลวแบบไม่มีคำบรรยาย!!..”

“เข้าไป!!”

เพราะแรงฉุดที่แขนและปืนที่จี้อยู่ ทำให้ผมต้องยอมที่จะเข้าไปนั่งในรถ ก่อนผู้ชายสองคนจะเข้ามานั่งประกบ...รถเคลื่อนออกไปโดยมีซูกัสที่ไม่ได้ขึ้นมาด้วยมองอย่างสะใจ...

“ จะพาผมไปไหน “

“ เดี๋ยวก็ทราบครับ “  หนึ่งในนั้นตอบอย่างนิ่งๆ  ผมกลืนน้ำลายอย่างลำบากก่อนจะขยับตัวเพื่อทำอะไรบางอย่าง....แต่สุดท้ายก็ถูกคว้าข้อมือไว้ โทรศัพท์ถูกคนที่นั่งขนาบเอาไปเก็บไว้...โดยที่ผมไม่มีสิทธิพูดหรือทำอะไร...

...อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรกัน...จะจับผมไปทำอะไร คงจะเป็นคนของเจ้าสัวศรันย์สินะ...ถ้าจะฆ่ากันจริงๆ  คงไม่จำเป็นต้องจับผมมาอย่างนี้..สิ่งที่ทำได้คือ..ผมต้องตั้งสติ...

ของทุกอย่างถูกบังคับให้ทิ้งไว้ในรถ ...ถูกพาลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในคอนโดแห่งหนึ่งก่อนจะพาขึ้นลิฟท์ไปชั้นสี่...รู้สึกว่าตัวเองสงบจนเกินไป....อาการตื่นกลัวพยายามกลืนลึกลงไป...เพราะถึงผมจะตะโกนหรือโวยวาย...ก็คงไม่มีใครช่วยผมได้แน่ ๆ  เพราะภายในคอนโดเงียบจนเหมือนไม่มีคนอยู่....และ....เพียงเพราะอยากรู้ว่าใครกันแน่ที่ทำกับผมอย่างนี้...ยอมที่จะเดินออกจากลิฟท์แล้วเดินเข้าห้องที่ไม่ติดป้ายห้องเหมือนห้องอื่น...

“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณน้องซอ”

“..นรินดา...”   

“..ใช่ค่ะพี่เอง...”  จ้องมองหญิงสาวที่ใส่ชุดนักศึกษา...ตอนนี้เธอนั่งมองผมอยู่บนโซฟา...เป็นเธอจริงๆ  ด้วย...อย่าบอกว่าแค้นเรื่องเมื่อวันนั้นถึงขนาดต้องทำอย่างนี้...

กริ๊ก!

“ ต้องการอะไรครับรุ่นพี่!”  พูดออกไปพร้อมกับหรี่ตามองคนที่นั่งจิบน้ำส้มอย่างสบายใจ...ข้อมือผมถูกพันธนาการด้วยกุญแจมือสีเงิน ความเย็นของมันสัมผัสกับผิวจนรู้สึกขนลุก....ก่อนที่จะถูกบังคับให้นั่งลงกับพื้นตรงหน้าของผู้หญิงคนนั้น...

“ แปลกจังนะคะ  พี่คิดว่าจะได้เห็นสีหน้าตื่นกลัวตกใจ ไร้สติอย่างที่ซูกัสบอก...แต่กลับได้เห็นใบหน้านิ่ง ๆ”

“.......................”

“ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่แค่รู้สึกหมั่นไส้น้องมาก ๆ แค่นั้นเอง”

“ จะฆ่าไหมครับ “

“ ...ไม่หรอก...ในฐานะที่นิ่งจนพี่รู้สึกเกลียดน้องมากขึ้น...จะให้ดูอะไรดี ๆ ดีไหม...มันดีกว่าฆ่าน้องเป็นไหน ๆ...”   

“.....................”  หนึ่งในสองคนที่คุมตัวผมเข้ามาเดินไปหยิบโทรศัพท์ของผู้หญิงที่นั่งอยู่ ก่อนจะเดินมาหาผม...แล้วยื่นโทรศัพท์มาไว้ตรงหน้า...ภาพที่เห็นทำให้ตาผมเบิกกว้าง...แต่ก็ยังพยายามควบคุมตัวเองแล้วเงยหน้ามองคนที่ทำหน้าสะใจที่
เห็นผมนิ่งไป...

“....หน้าซีดเลยเหรอ...มีเด็ดกว่านั้นอีกนะ...นนท์เปิดให้คุณซอฟังซิ...แล้วมานี่...”

ติ๊ด!.

..ชายหนุ่ร่างสูงที่คุมตัวผมพากดปุ่มในโทรศัพท์แล้วให้อีกคนถือไว้ ส่วนตัวเองก็ไปนั่งนิ่ง ๆ ข้างนายหญิง ปล่อยให้ผู้หญิงที่ดูกร้านโลกคนนั้นลูบไว้ตามแผ่นอก....แต่สิ่งที่ดังขึ้นมามันกลับเรียกร้องความสนใจของผมมากกว่า...

/...พี่โอเมื่อไหร่จะบอกความจริงคนอื่นเรื่องความสัมพันธ์ของเราคะ.../

/..พร้อมเสมอครับ.../

/...ทำอย่างนี้พี่ซอก็เสียใจแย่สิคะ../

/...ไม่แคร์ครับ..../

/........................../

ร่างกายผมชาไปหมด...ภาพแรกที่เห็นมันก็ทำให้หัวใจผมเต้นแรงขึ้น....แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจผมเกือบหยุดเต้นคือคลิปที่เห็นเป็นภาพเคลื่อนไหวของรูปนิ่งที่เห็นตอนแรก...ภาพผู้ชายร่างสูงกับหญิงสาวหุ่นเพรียว.....กอดก่ายกันอยู่ในห้องที่ผมจำได้แม่นว่านั้นคือห้องใคร.....หญิงสาวกอดพร้อมกับซบหน้าลงกับอกกว้างของชายหนุ่มที่หลังชิดกำแพง.....ดวงตาที่ทอดมองกันมันดูมีความหมาย....ภาพเคลื่อนไหวที่ทั้งสองคนยืน..อยู่ท่าเดิมอย่างนั้น...ก่อนจะมีเสียงพูดออกมา...ซึ่งสิ่งที่ทำให้ผมหมดแรงและหัวใจเหมือนถูกกระชากคือ..ผมจำได้แม่นว่าเสียงนั้นเป็นเสียงใคร....และสิ่งสุดท้ายที่ทำให้ตาผมพร่าเบลอเพราะน้ำตาที่เอ่อคลอและหัวใจมันตีบตันเหมือนไม่มีเลือดมาหล่อเลี้ยง...คือ..

...ซูกัสกับพี่โอ....กำลังจูบกัน....


*** :o12:  ขอโทษที่มาช้าค่ะ งานเยอะพอสมควร สมองมึนตึ๊บไปหมด...ขอบคุณหลาย ๆ คนที่ยังรออ่านและเป็นกำลังใจให้กัน...รอตอนต่อไปนะคะ...เป็นกำลังใจให้น้องซอด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 11-12-2013 14:14:40

อ้าวววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 11-12-2013 14:17:04

 o22 o22


อะไรยังไำงหล่ะเนี่ย เห้ออออออออออ หวานได้ไม่เท่าไหร่ เอาหล่ะน้องซอตั้งสติดีๆก่อน เราเปลี่ยนไปแล้ว อย่าให้อะไรมาบังตาเราได้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 11-12-2013 14:25:23

...พี่โอต้องมีแผนอะไรแน่ๆ เพราะไม่คิดว่า ซูกัส จะทำอะไรคนอย่างพี่โอได้ง่ายๆๆ
...แต่ตอนนี้ซอต้องหนักแน่นและมีสติ อีกคนที่เป็นห่วง
..พักพิง จะเป็นอะไรหรือเปล่าหว่า หวังว่าสติจะทำให้ทั้งสองคนรอดปลอดภัย :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 11-12-2013 14:26:07

ตัดต่อรึป่าวอ่ะ
หรืออะไรยังไง
พี่โอไม่น่าจะเป็นคนงี้นะ
ส่วนยัยซูกัสกะนรินดานี่มันน่าจับโยนบ่อจระเข้จริงๆ
เลวมากเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 11-12-2013 14:37:08

อ้าววววววววววว
มาต่อให้ไวเลยค่ะ คัางมากกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 11-12-2013 14:38:30

 :katai1: :katai1: :katai1:
ไปทำอะไรกันมานะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 11-12-2013 14:40:48

อ้าว!!! อีพี่โอทำแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ!!  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 11-12-2013 14:42:44

พี่โอ....  อ่านแล้วจะร้องตามน้องซอ  เจ็บแทน.  :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 11-12-2013 15:16:23

งานเข้าแล้วอีตาพี่โอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 11-12-2013 15:17:07

เอาล่ะ ตั้งสติให้ดี  :serius2: (อันนี้บอกตัวเอง) มันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้
เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีมันล้ำสมัยขนาดที่อะไรก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ!
น้องซอเข้มแข็งไว้ ต้องมีคนมาช่วยได้แน่ แล้วคนผิดก็ต้องได้รับโทษ
ว่าแต่ซูกัส เธอไม่อยากเป็นพี่น้องกับซออีกแล้วใช่ไหมถึงได้ทำอย่างนี้
ไม่ได้คิดเผื่อว่าถ้าทุกคนที่รักซอรู้เรื่องนี้ เธอจะเป็นยังไง ไม่ได้คิดใช่ไหม
แล้วก็นะถ้าคลิปนั้นมันบังเอิญเป็นเรื่องจริง จะได้ให้คุณพ่อคนใหม่จัดการพี่โอ
แต่ก่อนอื่น ใครก็ได้มาช่วยน้องซอที มันคงไม่ได้จับมาให้ดูคลิปอย่างเดียวหรอกมั้งเนาะ :katai1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 11-12-2013 15:30:13

ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะเนี่ย เป็นการจัดฉากใช่ไหมอ่ะโอ้ย! ทำแบบนี้ป้าหัวใจจะวาย
คุณโอต้องไม่ทำแบบนี้สิ มันต้องมีเบื้องหน้าเบื้องหลัง แข็มแขงไว้นะลูกแต่...ใครจะมาช่วยลูกกันเนี่ย
ป้าเป็นห่วงจริงๆ ส่วนนังหนูซูกัส เลือดเดรัจฉานจากพ่อมันแรงจริงๆ แรดร่านมารยา
ป้าอยากเอาน้ำกรดสาดหน้านางจริงๆ
ปล. ตัดบทกันแบบนี้บ่อยๆป้าคงช็อคตายเขาสักวัน โปรดอย่าทำร้ายกันโดยการทิ้งช่วงนานไปนะ ป้าใจจะขาด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: simiach ที่ 11-12-2013 15:38:22

น้องซอจะอัพเลเวลทันนางมารซูกัสมั้ยเนี่ย
เทคโนโลยีปลอมภาพ ปลอมเสียง มีเยอะนะ สู้ๆ อย่าตกหลุมพลางล่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-12-2013 16:05:37

ซอเข้มแข็งนะ  ตั้งสติดีๆ
คลิปมันตัดต่อมารึป่าว

มาเฉลยด่วน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 11-12-2013 16:10:29

 ไม่จิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง



ฉันไม่เชื่อออออออออออออออ






โกหกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-12-2013 16:11:28

ขอน้องซอเก่งๆ นะคะ ไม่เอานายเอกไม่สู้คนนะคะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 11-12-2013 16:12:23

 :fire: อ้าวๆๆๆ ต้องรอดูต่อไป อาจเป็นคลิปตัดต่อ ถ้าจริง ไอ้พี่โอเละแน่

ส่วนอีซูกัส ไม่เลิกชิมิ เฉือดทิ้งไปเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 11-12-2013 16:21:55

 :ling1:

บ้าจริงง!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 11-12-2013 16:28:13

อ้าว เป็นงั้นไปได้ล่ะ

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:


 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-12-2013 16:29:51

 :a5:  :a5: อะไร! ยังไง! ค้างงงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 11-12-2013 17:06:40

ตอนต่อไปขออย่างด่วนได้มั๊ยอ่ะ  :sad4: :o12:

อินังซูกัสเลวมาก เลวได้พ่ออย่างที่โดนด่าจริงๆ  :z6: :beat: :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 11-12-2013 17:11:41

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่จริง ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 11-12-2013 17:18:41

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 11-12-2013 17:41:15

 o22 อ้าว อิพี่โอนี่มันคืออัลไล
เหม็นหน้าอิพี่โอแล้ว คือถ้ามีแต่ภาพ หรือเสียง ยังมีลุ้น แต่นี่มาเป็นคลิปเต็มทั้งเสียงทั้งภาพเคลื่อนไหวงี้ ก็มั่วยากอยู่นา จะบอกว่าถูกขู่หรือมีเงื่อนไขจำใจทำก็ไม่น่าใช่ อิพี่ไม่น่าอ่อนด๋อยขนาดนั้น แต่ถ้าทำเพราะหวังผลอย่างอื่น ก็ไม่น่าให้อภัยอยู่ดี
ถึงรู้ว่าไม่น่าจะจริง แต่ก็แอบเคืองตั้งแต่ไม่ปฏิเสธซูกัสเลยแล้ว ไม่มีเบี่ยงหลบไม่ไรเลย แค่มาตามเวลาซอเรียก ไม่ชัดเจนงี้ระวัง มคปด นะฮะ  :angry2:

สรุป... ขอตัวช่วยมือที่สามกลับมาด่วนๆ เพื่อความสะจายยยย  o3
...ต้องการตอนต่อไปอย่างด่วนอ่ะ  :serius2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-12-2013 18:00:18

น้องซอเข้มแข็งไว้นะคะ :o12:
อิพี่โอทำไมทำแบบนี้ ความจริงคืออะไรกันแน่ อย่าบอกว่าหลอกน้องมาตลอดนะ หัวใจแตกสลายกันพอดี :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 11-12-2013 18:01:05

นังชะนีเน่าหนอนทั้งสองแกจะทำอะไรหน่ะ :katai1: :z6:
พี่โอทำจริงเหรออออ...รอตอนต่อไปนะค่ะค้างคามากกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 11-12-2013 18:14:40

ไม่อยากจะเชื่อ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 11-12-2013 18:15:01

มันอะไรอย่างไร   แล้วขอเดาว่า  ซอจะเก็บเรื่องนี้ไม่ยอมบอกเหตุผลให้กับโอและทุกคนได้เข้าใจในเรื่องที่ซอได้ไปเห็น  แล้วซอก็ตัดสินใจหนีออกจากบ้าน ทำให้เกิดโกลาหลในการาตามหา  ไม่ต่อดีกว่า.

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 11-12-2013 18:18:34

มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้หวา T_T

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 11-12-2013 18:28:14

โอะโอ น้องซออย่าหลงกลนะ ตัดต่อเสียงชัวร์ๆ

ไม่งั้นก็ต้องมีอะไรมากกว่านั้น ห้ามหลงเชื่อเด็ดขาด  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 11-12-2013 18:34:18

ชะนีบูดตลอด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 11-12-2013 18:49:29

 :serius2: what!?!!!!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-12-2013 19:04:42

นังลูกคนใช้นั้นมันหน้าตบจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 11-12-2013 19:07:14

 :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 11-12-2013 19:17:20

อาฮะ
ขอให้น้องซอเข้มแข็งขึ้นนะ
แค่นี้คงทำให้ร้องไห้ได้ไม่นานหรอกเนอะ
ถัามันจริง เด๋วความจริงก็ตามมาเองอ่ะ
สติๆๆ ท่องไว้น้องซอ

เฮ้ออ  นังหมากฝรั่งกับยัยเด็กไร้สมอง
ระวังจะไม่ตายดีนะคะ
พี่ทั้งสาม พี่โอ เจ้าสัว พี่พิง รอพบน้องๆอยู่วนะคะ หึหึ


ปล. หวานแปปเดียว เห็นชื่อตอนแล้วไม่อยากเปิดเลยจริงๆ ฮืออออ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: mook0007 ที่ 11-12-2013 19:37:22

อ้าว ไอ้พี่โอทำไมทำอย่างนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 11-12-2013 19:38:45

 :ling2:   อือๆสงสารน้องซอ ยังจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก !!! ถ้ามันเป็นเรื่องจริงละก็ ไอ้พี่โออยากอยู่เลย อีสองตัวนี้ก็ด้วย ไปฟ้องพี่ใหญ่กับเจ้าสัวเลยน้องซอ ไม่ไหวๆ //ร้องไห้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: kumiko yamashita ที่ 11-12-2013 19:47:58

 :katai1: เริ่มละๆ  ถึงว่าพอตอนที่ซอกลับมาเเล้วขอกินส้ม พี่โอนั่งอยู่ข้างซูกัส เลวววววว :fire:
ทำกับน้องซอได้ยังไง  :o12:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 11-12-2013 20:01:14

คิดว่าเป็นแผน  แต่ก็อดนอยด์พี่โอไม่ได้  เบื่อจัง  เบื่อผู้ชายแบบนี้จังเลย

พี่โอกับซูกัสคงมีอะไรกันแล้วสินะ

เกลียดการนอกใจจิงๆ ทำใจไม่ได้แม้จะเข้าใจว่าแผนก็เถอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-12-2013 20:28:03

สงสารซออะ
พี่โอทำแบบนี้ได้ยังไง
น่าเอาเท้ากระแทกหน้า
=0=

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 11-12-2013 20:49:13

ไม่รู้ว่ามันคือแผนการเชี่ยๆของโอหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นแผนการแล้วคิดได้แค่นี้ ว่ากูจะต้องเอามันอะไรประมาณนี้ล่ะก็ ไปบอกซอว่าเราเลิกกันเถอะ แล้วมึงจะไปเอากะใครที่ไหนก็ไป
 อย่ามาบอกว่าทำเพื่อซอ มันทำเพื่อซอจริงๆ เพื่อให้ซอตายอย่างช้าๆและทรมาน สมใจคุณแล้วผู้นำพยัฆราช ซอได้ตายอย่างที่คุณต้องการถ้าคิดแผนได้แค่นี้ เหมือนคนไม่ได้เรียนหนังสืออย่างที่ซอว่าจริงๆ
ปล. เกรงว่าเราจะอินมากไป แล้วคนเขียนตลบหลังว่าตัดต่อนี่แหละ มันจะเจ็บยิ่งกว่า
 มาเม้นท์อีกรอบนอนไม่หลับกลับมาอ่านอีกรอบ มันไม่ใช่ตัดต่อแน่ๆ จำได้ตอนพิเศษที่เคยบอกว่า โอเคยทำร้ายซอให้เสียใจจนเกือบเสียซอไป(ถ้ายังงี้มันน่าเสียไปเลยจริงๆ ให้ตาย ) แล้วทั้งภาพและเสียง เคลื่อนไหวด้วย ที่สำคัญห้องเจ้าตัวเขาอีกต่างหาก ดิ้นไม่หลุด แต่ยังไง ซออย่าลืมขอคลิปจากยัยนี่ไปกระแทกหน้าอิพี่โอด้วยนะ แล้วเอาคืนมันให้เจ็บให้จำกันไปจนตายกันเลย วุ้ย อิน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 11-12-2013 20:57:31

ถึงพี่โอจะมีแผนอะไร

ก็ไม่ควรทำอย่างนี้

อ่านไปใจเต้นแรงไป

อยากบอกว่าเสียใจที่พี่โอทำอย่างนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 11-12-2013 20:57:47

สงสารน้องซอ

 :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 11-12-2013 21:01:29

มันเกิดอะไรขึ้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 11-12-2013 21:07:24

อีพี่โอออ มันเกิดอัลไลลขึ้นนนนนนนนนน

อีซูกัสนี่ร้ายนะ โมโหหหหหหหหหฟห

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 11-12-2013 21:30:22

สงสารน้องซอ  พี่โอทำไมทำอย่างนี้  ทั้งภาพและเสียงแล้วคราวนี้น้องซอจะทำอย่างไร   :katai1: :katai1: :katai1:  หากเป็นจริง
โอต้องได้รับการลงโทษ เรายังไม่เห็นบทเรียนแห่งเจ็บปวด ของโอที่จะได้รับเลย 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 11-12-2013 21:41:35

พี่โองานเข้าฮะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 11-12-2013 21:52:42

รีบมา ต่อ เร็วๆเถอะ

ใจจะขาดดดดดดดดดด...  จริงๆนะ

 >>>ทะเลาะกันล้านครั้ง ความรักยังไม่พัง เท่านอกใจ .. เพียงครั้งเดียว <<<

บอกตรงๆ ถึงแม้จะเป็นแผนหรืิอเรื่องจริง ..มันก็ไม่สามารถทดแทนความรู้สึกที่เสียไปได้หรอก

คนอ่านคนนี้ รู้ดี t^t

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 11-12-2013 21:55:01

อ้าววววอะไรเนี่ย พี่โอ
ไม่จริง T T'
นังซูกัสต้องเล่นลูกไม้อะไรสักอย่างแน่นอนเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 11-12-2013 22:10:14

อะไรยังไงห๊ะพี่โอออออออออออออออออออ  :ling1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: lovelyfever ที่ 11-12-2013 22:16:38

ชะนีพวกนี้ต้องฟาด ฟาดให้หลาบจำ
แต่คนที่ต้องก่อนใครเพื่อนคืออิพี่โอ คืออะไร คิดจะทำอะไร ไปยุ่งกะยัยซูกัสเพื่ออะไร มีแผนหรือไง

อยากให้น้องซอเข้มแข็ง สะบัดบ๊อบอย่าได้แคร์ ไม่รู้ว่าอิพี่โอมีแผนอะไรแต่เอาให้หน้าหงายสักที หมันหน้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 11-12-2013 22:24:14

ม่ายนะ น้องซอ
ตั่งสิตดีๆนะคะ คนหน้าเหมือนหรือป่าว พี่โอรักน้องซอจะตาย ไม่นอกใจหรอก
อ่านตอนนี้แล้งเกลียดซูกัสอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-12-2013 22:45:17

เหมือนแต่ละคนจะช็อคกับคลิปนั้น จนลืมไปว่าซอโดนจับตัวมานะ
ใครก็ได้มาช่วยที เรื่องอื่นค่อยว่ากันค้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-12-2013 23:10:01

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-12-2013 23:31:28

พี่โอ....มันคืออะไรล่ะค่ะนี่ นังซูกัสนี่เลวมากเนอะ ควรตายค่ะบอกเลย ทำกับใครมาตลอดชีวิตได้ขนาดนี้ จิตใจช่างสกปรก
ยังไงก็แล้วแต่พี่โอคะเคลียร์ด่วน น้องซออุตส่าห์เข้มแข็งขึ้นมากแล้วแท้ ๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 12-12-2013 00:19:23

แอร๊ยยยยยยยยยยยย
อะไร ทำไม ที่ไหน ยังไง
 :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 12-12-2013 00:41:15

พี่โอแถลงข่าวด่วนนนนนนค่ะ!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 12-12-2013 00:56:16

...มาอีกรอบ...  :o8:

ใครอะไรยังไง ไม่รู้... แต่กว่าจะลงตอนหน้า... คนอ่านคงลงแดงตายด้วยความค้าง...  :sad2:

คือมันอัพขึ้นมาบ่อยมาก เพราะคนเม้นท์เยอะ แล้วทุกครั้งที่ refresh แล้วเห็นก็จะ แม่ม อะไร ยังไง อิพี่โอมันนอกใจใช่ไม๊ อิซูกัสแกสร้างเรื่องรึป่าว (เพราะถ้ามันจริงทั้งหมด นางคงไม่เสียเวลา ให้ฉกซอออกมาดูคลิปให้ยุ่งยาก คงปามาม่านี้ใส่หน้าด้วยความปลื้มใจไปแว้วววว) อิตัวประกอบ (ไร้ค่าแม้เพียงให้จำชื่อ...) เอาตัวซอมาทำไม มันจะทำไรอีกไม๊ มันจะต้มแซ่บมาม่าด้วยอิผู้ชายเดินผ่านหน้ากล้อง (ต่ำต้อยด้อยค่าซะยิ่งกว่าตัวประกอบ) ที่อยู่ด้วยรึป่าวววว พี่พิงเป็นไงบ้างแล้ว และอิ (เชรี่ย) พี่โอมัวทำไรอยู่ (จริงไม่จริงไม่รู้ ตรูด่าแล้ว) ไม่ใช่ว่าอยู่กะอิซูอยู่นะ นางถึงไม่ได้มาด้วย (เริ่มมโนไปไกล) และอีกมากมาย...  :serius2: โอ้วววว

ขอคุณคนเขียนจงมาทำบุญโปรดสัตว์ (?!?) ด้วยการลงตอนต่อไปไวๆเถอะ อย่าให้ได้มีใครขาดใจตายไปก่อนเ่บยยย  o1

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 12-12-2013 00:58:18

อ้าววววววววววว
มาต่อให้ไวเลยค่ะ คัางมากกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-12-2013 02:42:45

อะไรรร ยังไงงงงงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: นัตสึกิ ที่ 12-12-2013 02:45:27

กรี๊ซซซ ฆ่าอิซูกัสกับอิพี่โอเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 12-12-2013 06:49:06

 :m31: :m31: :m31: ซูกัสกะโอ :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 12-12-2013 10:17:46

มันต้องเป็นภาพตัดต่อไม่งั้นก็แผนพี่โอแน่ๆ  ผมเชื่อพี่โอนะ  ซูกัสเธอเลวจริงๆ  แต่ถ้าเป็นภาพตัดต่อแล้วเขาไปเอารูปอวดหุ่นมาจากไหนอ่ะ รีบๆมาต่อนะคัฟ  ไม่อยากให้ซอเจ็บอีกอ่ะ  ส่วนฟอยกับพิงฟอยคงเรียกพิงไปคุยกันเรื่องโฟนแน่ๆเลย  เฮ้อเฮ้อเฮ้อ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 12-12-2013 11:10:07

 :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 22 ความสุขมักไม่ยั่งยืน _ 11/12/2556 P.39
เริ่มหัวข้อโดย: pikrub ที่ 12-12-2013 13:44:28

สงสารน้องซอจัง  :mew6: :mew6: :mew6:  รอตอนตีอไปครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 12-12-2013 15:56:18

Part 23  ภูมิต้านทานความโง่  :L2:



ความเข้มแข็งที่เพียรสร้างบัดนี้กำลังทะลายลง...แผ่นหลังที่ตั้งตรงกำลังทรุดลงน้อย ๆ อย่างคนหมดแรง...น้ำตาที่เอ่อคลอไหลหยดลงมาอาบแก้มเป็นทาง...คลิปวิดีโอหยุดเล่นไปแล้วเมื่อครู่ แต่ภาพนิ่งที่ค้างอยู่มันก็ตอกย้ำได้เหมือนกัน.

...ผมกำลังถูกหลอก....กำลังถูกปั่นหัว...กำลังถูกหักหลัง...โดยคนที่ผมเผลอมอบใจให้ไป...กำลังจะตายเพราะความสุขจอมปลอมที่อีกคนมอบให้ใช่ไหม...เพราะความเจ็บปวดมันทำให้ผมแทบขาดใจ...

“ ดีใจจนน้ำตาไหลเลยใช่ไหมที่ได้เห็น...คงนึกว่าตัวเองจะชนะ และทุกคนรุมรักไปหมดสินะ...งั้นดูนี่อีก...”

“.................”  ยังมีอะไรอีกงั้นเหรอ...ยังมีอะไรที่ผมต้องรู้อีก...กำมือตัวเองแน่น...ก้อนที่จ่อจุกมันมากมายเหลือเกิน...น้ำตากำลังสั่นระริกในดวงตาเพื่อหยาดหยดลง...

“..พี่โอ..ก็เคยเป็นแฟนพี่จ๊ะ...เราพึ่งเลิกกันเมื่อสามเดือนที่แล้ว...เพราะมีซูกัสเข้ามา...แต่พี่ก็ไม่แคร์นะเพราะถือว่าแบ่งกันใช้...”

“..................”   น้ำตาหยดลงเป็นสาย..อย่างกั้นไม่อยู่เมื่อภาพที่มีคนเลื่อนให้ดู คือรูปคู่บนเตียงของ...ผู้หญิงตรงหน้ากับผู้ชายที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี...ถึงแม้จะมืดแต่ก็พอจะจำได้ว่าเป็นใคร...

“...สะใจจริงๆ  ที่ได้เห็นสภาพอย่างนี้...จัดการต่อด้วยนะนนท์...ฉันรู้ว่าเธอชอบ...พี่ไปก่อนจะน้องซอคนสวย!...”

“........................”  ยังนั่งอยู่ที่เดิม ท่าเดิม...ไม่ได้สนใจว่าโทรศัพท์ถูกคืนให้เจ้าของตอนไหน...และร่างของหญิงสาวเดินออกไปจากห้องตั้งแต่เมื่อไหร่...ในห้องเหลือแค่ผมและผู้ชายร่างสูงที่ชื่อนนท์...

“..ฮึก.ฮืออ...อึก..ฮืออ...” เจ็บเหลือเกิน....เจ็บจนแทบทนไม่ไหว....เจ็บไปทั้งหัวใจ....ผมเป็นไอ้โง่ในตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา....ทั้งที่ผมเป็นเชลยทำไมถึงได้มาทำดีกับผมนัก...ถ้าแค่คุณแม่เคยมีความเกี่ยวข้องกับเจ้าสัว....แต่กับผู้นำพยัคฆราชไม่มีความผูกพันใด ๆ เลย

...อยากจะมองให้เป็นภาพตัดต่อ...อยากจะมองให้เป็นสิ่งที่อีกฝ่ายทำขึ้นเพื่อใส่ร้ายพี่โอ....แต่ทั้งคลิปและภาพนิ่งนั่นมันเหมือนซะจนผมรู้สึกร้าวไปทั้งใจ...อยากจะโทรหา...อยากจะถามว่ามันคือความจริงไหม...แต่ตอนนี้แม้แต่แรงจะพยุงตัวเองให้อยู่ผมก็ทำไม่ได้....

“..ให้ผมปลอบใจไหม...”

“...ฮึก..ฮือ.....”   ส่ายหัวอย่างช้า ๆ  ทั้งที่รู้ว่าถึงปฏิเสธไป...ผมก็ไม่ดั่งที่ตั้งใจ...กุญแจมือถูกไขออก...แต่ก็ทำได้เพียงทิ้งแขนลงข้างลำตัว...

“..หยุดร้องไห้ได้แล้ว...”

“....ฮึก..ฮือ....”  เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู...ยิ่งทำให้ผมร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ....มันเหมือนคำปลอบโยนที่ผมเคยได้รับจากคนๆ  นั้น...คำปลอบโยนพร้อมสัมผัสที่อบอุ่น....ที่ผมคิดมาตลอดว่าเขามอบให้ผมด้วยความจริงใจ....

ร่างของผมถูกดึงให้ลุกขึ้น ก่อนจะถูกจูงให้เดินไปที่เตียง....อ่อนแอเกินไปที่จะขัดขืน...เสียใจเกินใจ....ยากเกินไปที่จะคิดว่าผมต้องทำยังไง...มือหนาผลักผมให้ล้มลงบนเตียง ก่อนที่ร่างสูงนั่นจะขึ้นคล่อม.....

“...รับรองผมจะถนอมคุณอย่างดี........”

“....................”  หลับตาลงช้า ๆ ทั้งที่ยังสะอื้นอยู่....จะดิ้นรนทำไม....ในเมื่อทำยังไงก็ไม่มีคนมาช่วย....

คิดเสมอว่าตัวเองคือคนที่ถูกรัก....คิดเสมอว่าตัวเองคือคนที่ถูกปกป้อง...แต่ทุกอย่างมันกลับไม่ใช่ซักอย่าง...ที่ผ่านมาในระหว่างที่เขากอดผม...เขาก็กอดคนอื่น...อ้อมกอดอบอุ่นที่มีให้ผม...เขาก็มีให้คนอื่นเหมือนกัน....และสิ่งที่ทำให้ผมอยากจะหยุดหายใจซะเดี๋ยวนี้คือ...คำว่าไม่แคร์...ไม่แคร์ว่าผมจะเป็นยังไง....จะเป็นหรือจะตาย......โอฬาริศ  พยัคฆราช...คุณคือคนที่ทำลายหัวใจของคน ๆ นึงให้แหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี...

....แต่ถ้าผมมีโอกาศรอด...ผมจะกลับไปหาเขา...เพื่อขอคำอธิบาย....ถึงแม้ตอนนี้ผมตีโพยตีพายแค่ไหน...แต่ก็อยากจะได้ยินว่า..มันไม่ใช่เรื่องจริง..

“........................”   ผมลืมตามองคนที่ผละออกไป ก่อนจะยืนมองผมอยู่....ทำให้รีบพยุงตัวเองลุกขึ้นก่อนจะเหม่อมองผนังสีขาว...ในหัวมีแต่เรื่องที่ได้รับรู้อยู่เต็มไปหมด...

“..ผมจะพาคุณกลับราชสีห์เกริกไกร..”

“.....ทำไม.....”  มองหน้าคนที่พูดก่อนจะถามออกไป...หน้าคมเข้มจ้องมองผมอย่างดุดัน...แผลเป็นบนซีกแก้มดูน่ากลัว....แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเห็นแววตาสงสารอาทรปะปนอยู่....ชีวิตผมคงน่าสงสารมากสินะ....มันน่าสมเพชจนคนที่ทำแต่เรื่องร้าย ๆ ยังไม่กล้าที่จะแตะต้อง....

“ไม่มีเหตุผล ลุกขึ้นเถอผมไม่มีเวลามาก”

“....................”

“ลุกขึ้นมาสิ หรืออยากจะอยู่ที่นี่...ผมไม่ชอบทำอะไรพวกนอนนิ่ง ๆ หรอกนะ...ถึงจะสวยแค่ไหนแต่ผมก็ชอบเร้าใจมากกว่า..”  ฝืนกลืนน้ำลายคงคอ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับคนที่พูด....

“ พาผมกลับพยัคฆราช ”

“ ไปทำไมคุณ...ไปหาความจริงเหรอ ไม่กลัวจะเจอความจริงที่ทำร้ายตัวเองรึไง...”  คนที่พูดเดินไปหยิบสูทที่ตัวเองถอดออกก่อนหน้านี้....

“..ผมไม่กลัว...ความเจ็บปวดแค่นี้...ฮึก..ผม ไม่เป็นไร..”

“..ปากกับใจไม่ตรงกัน...งั้นรับนี่ไป...มีอะไรให้โทรหาผม...อ้อ ผมจะบอกให้ว่าผมคือนักฆ่ามืออาชีพ ไม่ใช่ลูกน้องยัยหื่นนั่น...ทำงาน รับเงิน จบ..ไปกันได้แล้ว..”  นักฆ่ามืออาชีพ...มองกระดาษแผ่นเล็กที่อยู่ในมือที่เป็นเบอร์โทร....มือหนาควักซองสีขาวออกมาก่อนจะนับเงินที่อยู่ในซอง แล้วพับเก็บลงกระเป๋าเหมือนเดิม...มันคือเงินค่าจ้างสินะในการจับตัวผมมา...

“ คุณไม่ฆ่าผมเหรอ “

“ ผมได้รับคำสั่งแค่ ให้ข่มขืนคุณ ไม่ได้ให้ฆ่า....หน้าจืด  ๆอย่างนี้ไม่ใช่สเป็คผมหรอก... จะไปกันได้รึยัง....”

“ ได้แล้ว..”  ปาดน้ำตาออกจากหน้าตัวเอง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอด...แล้วเดินตามร่างสูงในชุดสูทสีดำนั่นออกไป...ผมมีโอกาสรอดแล้ว...สิ่งที่ตั้งใจไว้...จะทำให้ได้...ถึงแม้ว่าบ้านหลังนั้น จะไม่มีใครจริงใจ.....แต่ผม..ก็จะต้องกลับไป...

“ ผมจะเตือนคุณไว้ ในฐานะที่แก่ประสบการณ์...อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นง่าย ๆ และอย่าด่วนตัดสินใจจริงจังจนครั่งตาย ถ้ายังไม่รู้ว่ามันเป็นจริงรึเปล่า ไม่งั้นคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต...”

........................................

......................................

ลงจากรถของคนที่บอกว่าตัวเองเป็นนักฆ่า....พร้อมสมบัติของผมทุกชิ้นที่ได้รับคืนมา....ก้มมองนาฬิกาถึงได้รู้ว่าเกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว...มองนาฬิกาที่อีกคนให้มา....คนที่บอกว่าให้คิดถึงเขาทุกครั้งที่มองนาฬิกา...

“...ซอ!! ไปไหนมา! รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วง!!...ไปทำอะไรมา....”

“.......พี่พิง.........”   เมื่อเห็นคนที่ถลาเข้ามาหาทันทีที่ก้าวเข้าบ้าน...น้ำตาที่กักเก็บก็เอ่อคลออีกครั้ง....มือเรียวลูบหน้าผมเมื่อเห็นว่าผมแสดงอาการออกไปยังไง...

“...เป็นอะไร...บอกพี่สิ....”

“...เปล่า ครับ...พี่โอ อยู่ไหม...”

“ อยู่ในห้องหนังสือครับ...กำลังโทรติดต่อเพื่อให้คนตามหาซอ...” 

“..ซอจะไปหา พี่โอ...”  พยายามกลืนน้ำตาทุกหยดกลับคืน...พี่พิงพยักหน้าก่อนจะพาผมเดินไปหน้าห้องหนังสือ แต่ตัวเองไม่ได้
เข้าไปด้วย....

เปิดประตูเข้าไปภายในห้องหนังสือที่คุณพ่อมักจะเรียกผมเข้ามาพบ...ความเย็นจากแอร์ทำให้ผมรู้สึกหนาว...ความตื่นเต้นที่จะได้รู้บางอย่างทำให้ปากสั่น...

“...................”  มองแผ่นหลังกว้างของคนที่นั่งหันหลังคุยโทรศัพท์....เพราะไม่ได้เคาะประตู ทำให้อีกคนไม่รู้ตัวว่าผมเข้ามา....

“ ครับ...ผมว่ามันยังไม่เหมาะครับ...ซูกัสก็มาหาผมได้เป็นปกติ....ครับ”

“......................”  เมื่อได้รู้อะไรมา มันเหมือนกับว่ามันก็รู้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ยืนนิ่งฟังเสียงทุ้มนุ่มนั่นคุยโต้ตอบกับเจ้าของชื่อ....เงยหน้าขึ้นมองโคมไฟระย้าเพื่อให้น้ำตาย้อนไหลกลับเข้าไป....ผมยังต้องถามอะไรอีกไหม....ผมไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพี่โอโทรติดต่อ
กับซูกัสด้วย...

“....ว่าไงเจอซอไหม!...งั้นเหรอกลับมาแล้ว....งั้น......ซอ...”

“...................”   คนตรงหน้าวางสายจากซูกัส... ก่อนจะติดต่อหาใครซักคนที่จะให้ตามหาผม....แต่ทันทีที่ลุกขึ้นแล้วหมุนตัวกลับมา...คนที่กำลังคุยอยู่ก็ชะงักไป...ก่อนจะวางสายไป...รู้สึกอุ่นใจที่แววตาที่มองมามีความลิงโลดดีใจวิ่งพร่านอยู่...คงไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม...

“ ซอ...เป็นยังไงบ้าง...ไปไหนมาครับ..”

“..................”  หมดแล้วความอดทน...น้ำตาที่พยายามห้ามไว้ตั้งแต่ต้น ทะลักพรั่งพรูออกมาเหมือนห่าฝน....เมื่อร่างสูงใหญ่นั่นเดินเข้ามาหาผม ก่อนจะโอบกอดเหมือนว่าดีใจซะเต็มประดาที่เห็นผมมายืนอยู่ตรงนี้....มันมาจากใจรึเปล่า....มันคือสิ่งเสแสร้งใช่
ไหม...

“ ซอ...เป็นอะไรครับ...เป็น...อะไร....”

“...พี่โอ..ฮึก...คุณโอ...มีอะไร ที่จะบอกผมไหม...คุณกับซูกัสเป็นอะไรกัน!!...แล้วยังกลับลูกสาวอธิการนั่นอีก!! ฮึก ฮืออ!!..หลอกผม ทำ ไม!! หลอกผมทำไม!!”

“..ซอ....”

“ ไอ้คนใจดำ!! ฮึก ฮืออ ไอ้คนใจดำ!!”  ความแข้มแข็งที่มีมันช่วยอะไรผมไม่ได้เลย...มือทุบกระหน่ำลงบนอกของคนตรงหน้า...สะอื้นจนยืนไม่ไหว จนอีกคนต้องพยุงไว้...ไม่มีเสียงตอบรับอะไรจากอีกฝ่าย....

“...ขอโทษ...พี่..รักซอนะ..”

“......................” ....ขอโทษงั้นเหรอ... ร่างกายชาดิกไปหมด...นี่คือคำตอบ....นี่คือสิ่งที่กำลังการันตีว่า...ทุกอย่างมันคือความจริง....ผมยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของคนที่รวบตัวผมเข้าไปหา....ไม่มีแม้เสียงสะอื้น....มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่มีท่าทีว่า
จะหยุด....

...รัก...รักงั้นเหรอ...ผมมาทีหลังซูกัสด้วยซ้ำไป...แต่ก็หยิ่งลำพองว่าของ ๆ คนอื่น คือของ ๆ ตัวเอง....

“ ...ซอเชื่อใจพี่ได้ไหม..พี่รักซอ.....”

“ฮึก  มีซอ แค่ คนเดียว....ทั้ง ที่พี่มี ฮึก ซูกัส แล้ว งั้นเหรอ.!!” 

“..กับนรินดา มันคืออดีต!! ก่อนที่จะเจอซอด้วยซ้ำ...ส่วนกับซูกัส..มันไม่ใช่....”  ร่างของผมถูกกอดไว้แน่น เหมือนกับกลัวว่าจะหายไป....

“ ฮึก ฮืออ!!...ฮืออ.!!...”  ค่อย ๆ ยกมือขึ้นกอดตอบในที่สุด...โหยหา....ต้องการ....ผมขาดไม่ได้...ผมขาดผู้ชายคนนี้ไม่ได้....ผมต้องการเขา ผมต้องการคนที่ผมยอมรับหมดหัวใจแล้ว...ว่าผมรักผู้ชายคนนี้....ทั้งที่คำตอบที่ได้รับมันทำร้ายผมจนแทบลืมหายใจ....

“..เชื่อใจพี่สิ...เชื่อพี่ว่าพี่รักซอ....”

“ ...พี่มี อะไร กับ ฮึก ซูกัส แล้ว ฮือ ใช่ ไหม...”  กลั้นใจถามออกไป...

“..ฟังพี่นะ...เมื่อเดือนก่อนที่ไปอังกฤษ ซูกัสตามพี่ไปถึงที่นั่นพร้อมนรินดา...หนึ่งในกลุ่มเพื่อนคือคนที่พี่รู้จัก...และสนิทกันพอสมควร... เลย ทานอาหารร่วมกัน...เพราะความสนิททำให้ไม่ได้ระวังตัว....หลับไปโดยไม่รู้ตัว...ตื่นขึ้นมาซูกัสก็นอนอยู่บนเตียงข้างพี่แล้ว...ที่ไม่เล่าให้ซอฟังเพราะพี่ไม่อยากให้ไม่สบายใจ...”

“.......................”

“ พี่ไม่ได้โง่ถึงขนาดจะไม่รู้ ว่าไม่ได้มีอะไรกัน...และพี่ก็มีหลักฐานและพยานเพียงพอ....แต่เธอก็พยายามจะยัดเยียดทุกอย่าง...ทั้งที่พี่ทำเฉย เพราะพี่ให้เกียรติเธอในฐานะน้องสาวของซอ แต่พี่ไม่รู้ว่าเธอจะระรานซออย่างนี้...ที่พี่ขอโทษคือ...ขอโทษที่ปล่อยให้พวกนั้นมาระรานซอ ”

“ แล้วคลิปที่พี่กับซูกัสกอดกันอยู่ในห้อง “

“ คลิปกอดกัน..ในห้อง..?...”

            **************************************************

ผมนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น....มองกลุ่มคนที่นั่งปรึกษาหารือกันอยู่...ผมมองน้องสาวต่างสายเลือดที่กำลังนั่งทำหน้าน่าสงสาร...ที่ไม่เข้าไปร่วมเพราะเจ้าสัวศรันย์มาด้วย...ไม่เข้าร่วมเพราะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและกำลังจะเป็นไปยังไงต่อ...

“..คุณโอ ถ้าคุณปฏิเสธแล้วจะยอมรับน้องสาวผมมาอยู่ที่บ้านทำไม..”

“ เพราะผมให้เกียรติน้องสาวคุณ...ถ้าเธออยากอยู่ ผมก็ให้อยู่..”

“ คุณพูดอย่างนี้ได้ยังไง!! คุณกับลูกสาวผมมีอะไรกันแล้วทำไมถึงพูดอย่างนี้!!”

“...คุณพ่อคะ..ใจเย็นๆ  ค่ะ...ซูกัส ผิดเอง ที่เผลอตัวเผลอใจ ไป” 

ผมมองหน้าพี่ชายที่ยกมือขึ้นกุมขมับเมื่อสองพ่อลูกเข้าขากัน...เหมือนกับทั้งสามคนจะรู้นิสัยของซูกัสดี...ไม่งั้นคงมีเรื่องกับพี่โอไปแล้ว เพราะพี่โซเป็นพวกใครมาหยามไม่ได้...ไม่ว่าตัวเองหรือคนรอบข้าง จะขึ้นก่อนใคร...แต่ตอนนี้กลับทำหน้าเหมือนกำลังอับอายกับเรื่องที่เกิดขึ้น...

...ก็เพราะพี่ชายผมไม่โง่....มีเพียงแค่ผู้ชายมักมากอยากได้อยากมีอย่างเจ้าสัวศรันย์เท่านั้นที่แกล้งโง่ ยัดเยียดลูกสาวเข้ามาใน
บ้านผู้ชาย โดยที่ยังไม่ได้ตบแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราว....ช่วงที่เธอไปหาพี่โอคือช่วงที่เธอบอกครอบครัวว่าจะไปต่างจังหวัด...และ
กลับมาก็ควงพี่น้องปุญไพรคชสาร ที่ผมกับพี่พิงบังเอิญเจอที่ห้างและร้านไอศครีม...เพราะเธอกลับมาวันเดียวกับที่พี่โอกลับ...

ยกยิ้มเหยียดกับสิ่งที่ผ่านมาเมื่อไม่กี่วัน... ก่อนจะเกิดเรื่องนี้ขึ้น..ทำให้ผมนึกเกลียดชังน้องสาวต่างสายเลือดมากขึ้นไปอีก...ไม่คัดค้านอะไรกับการที่ซูกัสจะเข้ามาอยู่ที่นี่... ดีซะอีก...เพราะเธอจะเข้ามา...ในฐานะ...ภรรยา...ไม่ใช่สิ...ถ้าตามภาษาชาวบ้านเขาเรียกกันแบบหยาบ ๆ เรียกคนที่มาทีหลังว่า....เมียน้อย...นอกเหนือจากเป็นเมียน้อยแล้ว...ก็คงเป็นเมียน้อยแค่ในนามเท่านั้น...ที่ไม่คัดค้านเพราะ...

....มันเป็นโอกาสที่ผมอยากจะทำบางอย่าง...เพื่อสั่งสอนเธอกับพ่อที่ความเลวสูสีกัน....สิ่งที่เธอกับนรินดาทำ...มันดีตรงที่ทำให้ผมยิ่งเกลียดและแค้นพวกเธอมากขึ้น...ช่วยให้บทเรียนและภูมิต้านทานความโง่ให้ผมด้วย...

“จะดูอีกกี่รอบ..พี่ก็อายเหมือนกันนะ”

“อายอะไร คนที่อายไม่ใช่พี่โอนะครับ”  เงยหน้าขึ้นไปหาคนที่เกยคางลงที่บ่าผมที่กำลังนั่งดูคลิปเต็มๆ ในอีกมุมเป็นรอบที่
3...สรุปว่าซูกัสจะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป....ผมยังจำสีหน้าของสองพ่อลูกนั่นได้เมื่อทางฝ่ายนี้ยอม..แต่ก็บอกเสมอว่าไม่ได้ยอมรับแต่เป็นการให้เกียรติ.... เจ้าสัวศรันย์คงจะคิดให้ลูกสาวเข้ามาในบ้านนี้เพราะคำทำนายหรือไม่ก็คงจะคานสิ่งที่พยัคฆราชจะทำให้ราชสีห์เกริกไกรต้องยับลง...

“...ฟอด! พี่ดีใจ ที่ซอเข้าใจ...แต่ก็แอบร้ายนะ..จะทำอะไรเขาล่ะ...”

“...ว่าซอร้ายอีกแล้วอ่ะ...”  ทำหน้างอนใส่คนที่ใช้จมูกคลอเคลียแถวแก้มผมอยู่...ขนลุกจนต้องใช้มือดันออก....

“...ร้ายก็รักครับ...เป็นเมียเสือก็ต้องร้ายอย่างเสือสิ...ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...พี่ขออย่างเดียว...ให้เชื่อใจพี่....”

“.....ซอ ก็รัก..พี่โอ.....”

“ อะไรนะ!! ไม่ได้ยินเลย...ฮะ อะไรนะ!!”  พี่โอก้มลงมาอีกเพราะคำพูดอ้ำอึ้งอู้อี้ของผม...มันก็เขินเหมือนกันนะ...มาแกล้งกันอยู่ได้...แล้วเป็นเมียเสืออะไรกัน...บ้า...

“...ซอก็ รักพี่โอ!!..ออกไปเลยนะ...ซอจะนอนแล้ว...”  พูดแล้วดัน ๆ พี่โอออกไปนอกห้องตัวเอง...เพราะหน้าตากรุ้มกริ่มนั่น....มันทำให้หน้าผมร้อนฉ่าขึ้นมา...ก่อนปิดประตูยังทำปากจู๋ส่งจูบให้อีก....ทำให้รีบเดินประตูคอนเนคให้ปิดลงก่อนจะเดินกลับ
มานั่งที่เดิม...

มองคลิปวิดีโอที่ตัวเองเปิดค้างไว้ตั้งแต่เมื่อครู่.....ผมพึ่งรู้ว่าห้องพี่โอมีกล้องวงจรปิดอยู่...ภาพของหญิงสาวที่บุกเข้ามาถึงในห้องของพี่โอในวันเดียวกันกับที่ผมไปเรียนแล้วโดนจับตัวไป...เสียงพูดคุยชัดเจนเพราะเทคโนโลยีที่ติดตั้งไว้...ห้องที่เต็มไปด้วยเอกสารและสิ่งของสำคัญของตระกูลพยัคฆราช.. ไม่ใช่ห้องหนังสือ ไม่ใช่ห้องเชฟ แต่เป็นห้องพี่โอเอง...ต้องยอมรับขั้นตอนการทำงานของพวกนั้นว่ารวดเร็วมาก...

/ มีอะไรกับผม แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง /

/ ซูกัสก็เดินเข้ามาไงคะ ในฐานะภรรยาของคุณ /

/ คุณกำลังทำให้ผมโกรธ...มีเรื่องอะไรครับ /

/...พี่โอเมื่อไหร่จะบอกความจริงคนอื่นเรื่องความสัมพันธ์ของเราคะ.../

/ ไม่ครับ ผมบอกคุณไปแล้วว่าเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน.../

/ พี่โอคงไมรู้สินะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นวันนี้...แต่ก็ช่างเถอะค่ะ...ถ้าพี่โอไม่ยอมรับ ซูกัสจะเอารูปที่ถ่ายในห้องที่เรานอนด้วยกันออกเผยแพร่ให้เต็มโลกออนไลน์เลยดีไหมคะ..พร้อมที่จะแก้ข่าวไหม..../

/..พร้อมเสมอครับ.../

/....แต่ถ้า..ทำอย่างนี้พี่ซอก็เสียใจแย่สิคะ...เพราะพี่ชายซูกัสเป็นคิดมาก...ถึงจะไม่ใช่ความจริง แต่สำหรับคนอ่อนแออย่างพี่ซอ
ก็ต้องคิดอยู่ดี../

/........................../

/ มีแฟนเป็นผู้ชาย...ไม่อายเหรอคะ...พยัคฆราชเป็นตระกูลดัง...ต้องมาตกต่ำเพราะผู้นำมีแฟนเป็นผู้ชาย.../

/...ไม่แคร์ครับ..../

/........................../ 


ผมมองภาพจูบที่ซูกัสเป็นฝ่ายกระทำ...คลิปที่ผมได้ดูก่อนหน้านั้น เป็นอีกมุมนึงซึ่งถ่ายจากโต๊ะที่วางในห้อง...ซึ่งเป็นการแอบถ่ายโดยซ่อนกล้องในกระเป๋า เพราะภาพที่เห็นในมือถือเริ่มฉายตั้งแต่ซูกัสเอากระเป๋ามาวางไว้...และตั้งใจผลักพี่โอให้ชิดผนังด้านที่กล้องเธอหันไป...คลิปที่จูบเป็นซูกัสที่ฉกฉวยอย่างรวดเร็วพร้อมกับรั้งคออีกคนลงมาจนคนที่ยืนอยู่ตั้งตัวไม่ทัน...แต่ที่ได้ดูในมือถือกลับทำเป็นภาพสโลช้า ๆ ทำให้ดูเหมือนว่าทั้งคู่โน้มตัวหากันอย่างช้า ๆ  ...เพราะกริยาท่ายืนท่าเดิมตลอดระยะเวลาที่ถูกถ่าย....ทำให้ตัดต่ออกมาแล้วแล้วมันต่อเนื่องกันจนเหมือนว่าไม่มีส่วนไหนถูกตัดทิ้ง...และส่วนที่ถูกตัดออกท้ายคลิปคือ  พี่โอผลักซูกัสออกจนเซล้มลงกับพื้น...ก่อนจะเจ้าตัวจะเอ่ยปากไล่น้องสาวต่างสายเลือดผมออกจากห้อง....ส่วนเรื่องภาพของพี่โอกับนรินดาคือของจริง แต่นั่นเมื่อครึ่งปีก่อนที่จะเจอผม...ที่เลิกกันเพราะเธอมีคนใหม่ ไม่ใช่เพราะมีซูกัสเข้ามา....และเรื่องที่คุยกันตอนผมเดินเข้ามาในห้องสมุด...คือเธอโทรมาสำนึกผิดเรื่องตอนเช้า และขอเข้ามาที่บ้านเพื่อขอโทษ....แต่เกิดเรื่องผม...ทำให้พี่โอบอกว่ายังไม่เหมาะ เอาไว้เข้ามาวันหลัง...

...พี่โออนุญาตให้ผมจัดการซูกัส...ส่วนตัวเองจะจัดการนรินดาเอง...ของผมคงต้องใช้เวลาหน่อย...มันถึงจะสะใจ...ส่วนนรินดา ก็อยากจะรู้ว่าพี่โอจะจัดการยังไง...มันถึงจะสาสมกับที่ผมร้องไห้แทบตายเพราะไร้สติ

....ถ้าผมไม่กลับมาที่นี่...ไม่เผชิญความจริง...ผมก็คงกลายเป็นไอ้โง่ให้พวกนั้นหัวเราะเยาะแน่ ๆ และคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอย่างที่นักฆ่าคนนั้นพูด...

..............................

.............................

ร่างเพรียวระหงที่เดินเฉิดฉายเข้ามาในบ้านพยัคฆราช โดยมีพี่โอไปยืนต้อนรับอย่างเสียไม่ได้...ส่วนผมกับคุณพ่อยืนดูอยู่ในบ้าน...ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูเหมือนว่าคุณพ่อก็จะพอรู้....แต่ท่านคงเชื่อมั่นในตัวลูกชายตัวเองพอสมควรที่จะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่ง...

“..พ่อดีใจที่เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของสุนีย์..”

“....................”  หันไปยิ้มให้คุณพ่อพร้อมกับซบหน้าลงกับต้นแขนหนา....ผมก็ดีใจที่เด็กคนนี้...ไม่ใช่น้องแท้ ๆ ของผม...และไม่มีสายเลือดของราชสีห์เกริกไกร....

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะพี่ซอ...”

“ ยินดีต้อนรับนะ ซูกัส มาสิพี่จะพาไปดูห้อง”  ผมรับอาสาก่อนจะจูงมือเธอเดินออกมา...ซูกัสทำสีหน้าแปลกใจแต่ก็ไม่พูดอะไร...จนกระทั่งผมพาเธอเดินไปห้องที่ถูกจัดไว้...

“ ทำไมซูกัสถึงไม่ได้นอนห้องเดียวกับพี่โอคะ!!”

“..คงไม่สะดวกมั้ง...นอนนี่ไม่ได้เหรอ...”  มองหน้าเธอพร้อมกับโบกมือให้แม่บ้านนำสัมภาระเธอมาวางไว้...ก่อนที่ทั้งห้องจะมีแค่ผมกับเธอ...

“...เดี๋ยวซูกัสจะคุยกับพี่โอ...พี่ซอเป็นคนอื่นไม่ต้องมายุ่งหรอกค่ะ...”

“..งั้นเหรอตามใจนะ...พี่ขอตัว พักผ่อนตามสบายแล้วกัน...”  พูดแล้วทำหน้าเฉย ๆ ไม่รู้สึกรู้สากับคำพูดของเธอ....

“..ถ้าต้องนอนนี่จริง ๆ แต่พี่โอก็ต้องมาหาซูกัสทุกคืน...พี่ซอคงจะอนุญาตนะคะ ในฐานะพี่ชายของน้อง...”

“...อืม...แน่นอนพี่อนุญาต...”  ผมพูดรับคำเธอ ก่อนจะเดินออกมาจาก...ห้องรับแขก....ที่เล็กที่สุดในบ้าน...ที่ผมอุตส่าห์เลือกให้เอง...

...แน่นอน...พี่โอจะต้องไปหาเธอทุกคืน....แต่....

/ ฮัลโหล /

“ ..นนท์เหรอครับ.. นี่ผมซอเอง....ผมมีงานให้คุณ.......”


*** :mew3:  เหอๆๆ คงจะโล่งใจกันไปล่ะสิ...เราไม่ถนัดแต่งให้พระเอกมีชู้จ้า.....เพราะปกติแล้วไม่ชอบ.....แต่งตอนน้องซอร้องไห้ ก็ร้องไปกับน้อง อินจัดเลย...เหมือนเป็นตัวเอง...คงเห็นพัฒนาการโหดของน้องซอแล้วล่ะสิ....เป็นเมียเสือก็ต้องโหดอย่างเสือสิเนอะ...หวังว่าจะชอบนะคะ รอตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้ค่ะ...ช่วงนี้ลงติดกันเลย อย่าพึ่งเบื่อเน้ออออ!!!...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-12-2013 16:16:03

นึกว่าพี่โองานเข้าหนักซะแล้ว แต่แบบนี้แหละดีแล้วชอบๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 12-12-2013 16:17:00

ไม่เบื่อค่า  :katai2-1: ลงเยอะๆเลยได้น้า อิอิ น้องซอจะทำไรซูกัสอะ หวังว่าจะไม่ทำไรอย่างที่เราคิดนะ ?  :katai1:
สงสารคุณนนท์  :mew6: 55555555555555555555  ซูกัสน่ารำคาญจัง น่าจับไปโยนทะเล เหมือนพวกคนโง่มากๆ อะ แบบไม่รู้ว่าคนอื่นเค้าไม่ชอบตัวเอง = ='' โอยยยย เหนื่อยแทนนาง สมองมีไว้คิดอะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญจริง 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-12-2013 16:21:14

น้องซอโหดขึ้นเยอะ 5555
นังซูกัสโดนดีแน่ 55555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 12-12-2013 16:24:34

โล่งอกไปที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 12-12-2013 16:25:58

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:  จะตบนังซูกัสแล้วกระทืบซ้ำ ๆๆๆๆ น้องซอ จัดหนักๆๆไปเลย  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 12-12-2013 16:27:52

โล่งอกนึกว่าอิพี่โอสร้างเรื่อง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-12-2013 16:36:04

ซอแบไต๋หมดทุกอย่างเลย ถ้าพี่โอไม่ใช่อย่างที่คิดนี่ ท่าจะแย่แฮะ
เป็นเราคงจองหองอีกนิด ทำนอง เฮ้ ชั้นก็ไม่ง่ายนักหรอกนะ
ก็มันเสียความรู้สึกนี่หว่า ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรกว่ารู้จักกันมาก่อน
แบบนี้มันเสียความรู้สึก  เหมือนไม่จริงใจยังงัยก็ไม่รู้สิ  ไม่ปลื้มพี่โอว่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 12-12-2013 16:39:30

โอเครเลยค่ะ นายเอกสู้คนแบบนี้ชอบ  :katai2-1: น้องซอสู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: kururu ที่ 12-12-2013 16:53:14

บวกเป็ดๆๆๆ ให้กับความจริง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 12-12-2013 16:54:21

 :fire:  อีซูกัส !!! แกเจอดีแน่ !!! คำว่านรกที่แกจะเจอยังน้อยไปที่ฉันจะให้น้องซอทำกับแก ความเลวที่แกเคยทำมันยังไม่ได้ครึ่งที่น้องซอของฉันจะทำ !!! ~แล้วเจอกัน~  !!!!!! FUCK YOU. !!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 12-12-2013 16:59:42

เฮ้ยๆๆๆๆ น้องซอร้ายอ่ะ เจ้าเลห์ขึ้นด้วย
แต่ลุคนี้ ฉันชอบบบบบบบบบบ
ยอมมันมาเยอะล่ะ ตอกกลับไปบ้าง เอาให้สำนึกเข้ากระดูกดำไปเลย

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-12-2013 17:07:46

สุดทนกับน้องกระซู่กับพ่อจริงๆ

โสเภณียังได้เงิน แต่พ่อลูกคู่นี้นี่ ยิ่งกว่าจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 12-12-2013 17:09:16

น้องซอสั่งสอนยัยน้องแรดนี่หนักๆเลยจ้า :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 12-12-2013 17:12:52

โล่ง!!!  ใจหายแว้บเลย. นักฆ่าคนนั้นต่อไปคงมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย
ซอสู้ๆ. เชียร์สุดใจ. พี่โอน่ารักอ่ะ. บอกรักกันแล้วด้วย. -/////-

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-12-2013 17:13:47

อยากให้นังซูกัสรู้จังว่าตัวเองเป็นลูกคนรับใช้แถมยังโดนข่มขืนอีกคงจะสะใจพิลึกแบบนางพึ่ง
รู้กำพืชของตัวเองอยากได้แบบนั้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 12-12-2013 17:18:14

โล่งมากๆ  ตอนที่แล้วทำเอานิ่งไปเป็นนาที น้องซอให้บทเรียนน้องนอกไส้หน่อยนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 12-12-2013 17:19:30

โอ้ววว ซอ สุดยอดเลยลูกเอ้ย  :a2: :a9: :a1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 12-12-2013 17:22:32

 :-[ โล่ง นึกว่า พี่โอ หน้าโง่ไปแล้ว ซอ เอามันให้ตายเลย ไอ้น้องเลวๆเยี่ยงนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 12-12-2013 17:30:50

หายใจหายคอคล่องขึ้นเยอะ

แก้แค้นใจเจ็บไปถึงทรวงเลยน่ะซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 12-12-2013 17:32:55

น้องซอเก่งมากค่ะ! จัดการให้เข็ดไปเลยนะคะ  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 12-12-2013 17:44:46

เป็นเมียเสือ  :o8: :o8: :o8: น้องซอยอมป่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 12-12-2013 17:45:50

เอาคืนนังผู้หญิงเลวทั้งสองคนหนักๆๆๆๆๆๆ เลยนะ  :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-12-2013 17:52:09

ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนน o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 12-12-2013 17:54:39

กิ้วๆๆนัง (กระ)ซู่ซูกัสจัง นางได้เป็นเมียสมใจอยากแน่ๆ กิ้วๆๆๆๆๆ

กรรมใดใครก่อนะค่ะคุณน้องสาวนอกไส้ผู้น่าสงสารและเป็นที่รักของทุกๆคน

ฮ่าาาา อินกับประโยคน้องซอ นนท์เหรอครับ ผมมีงานให้ทำย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 12-12-2013 18:12:30

ร้ายมากกกก
แบบยัยซูกัสต้องจัดหนักๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-12-2013 18:13:23

เห้ยยยยยยยยยยยยยยย พี่โอออออ แกเป็นถึงมาเฟียใหญ่ มาพลาดท่าเสียทีเรื่องแบบนี้ได้ไง เสียชื่อหมด  :katai1:

แล้วก็แอบไม่ปลื้มที่พี่โอไม่บอกน้องเรื่องซูกัส กับนรินดา แต่ก็พอเข้าใจว่าแต่ก่อนน้องซออ่อนแอแค่ไหน แต่เอาเถอะพี่ต่อจากนี้ไป มีอะไรก็บอกน้องไปตรงๆ มารู้ทีหลังมันเสียใจกว่า


แต่น้องซอเก่งมาก เข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ สมกับที่เป็นสายเลือดราชสีห์เกริกไกร จริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 12-12-2013 18:27:18

มาต่อๆๆๆ  :ling1:
อยากรู้น้องซอจะทำไงต่อไปอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 12-12-2013 18:43:47

ตายแน่อิซูกัส...อินรินดา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: dxxppos ที่ 12-12-2013 18:51:33

ชอบ ซอ แบบร้ายๆ จัดหนักๆไปเลย ทั้งพ่อทั้งลูก เพื่อนยัยซูกัส นั้นก็ด้วย

รักคนเขียน ดีใจที่มาต่อ  :เฮ้อ:  :pig4:

เหมือนจะไม่ปลื้ม พี่โอแล้วล่ะ เฮ้อ !!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 12-12-2013 18:56:52

“ ..นนท์เหรอครับ.. นี่ผมซอเอง....ผมมีงานให้คุณ.......”

ชอบประโยคนี้จัง ลุ้นดี ทำให้อยากรู้ว่าซอจะทำไงต่อ
เล่นมันให้แสบเลยนะ อ่อนๆมันไม่สะใจ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 12-12-2013 19:07:49

...เออ ดีแล้วละ พี่ก็ไม่ชอบบบบบบบบบบ อ่านเรื่องพระเอกมีชู้้้้เหมือนกัน555
...ว่าแล้วพี่โอ ไม่ยอมให้ใครมาแหย่หนวดเสือง่ายๆหลอก
...แต่นายเอก น้ำตาแตก นี่สิ สงสารจัง แต่ตอนหลังก็สะใจนะ ที่ซอจะ..แก้แค้น :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 12-12-2013 19:16:07

หึหึ
ระวังเมียเสือจะขย้ำซะหน้าตัวแหกไม่จนถึงตัววรนุชพ่อของเทอนะจ้ะ
ว่าแต่เจ้าสัวศรันย หมดตัวแล้วรึไง ทำไมจ้องจะขายลูกสาวเน่าๆของตัวเองจัง

รอดูต่อไปว่านนท์จะทำอะไร เผื่อซอจะได้มือขวาแบบบังเอิญๆ หึหึ

ปล.มาแล้วเครมเร็วมากค่่าา กดบวกเป็ด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 12-12-2013 19:20:15

น้องซอโหมด --ไม่ไร้เดียงสา-- ชอบเลย แรงมาก็แรงกลับ(อย่างมีสติ) 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: midnightblue ที่ 12-12-2013 19:27:40

อิพี่โอน่าจะโดนด้วยนะเนี่ยะ  :z6: หมั่นไส้ไม่รู้ว่าจริงใจจริงป่าว  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 12-12-2013 19:39:51

 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-12-2013 19:43:04

ได้เวลาน้องซอเอาคืนซูกัสกับเจ้าสัวศรัณย์อบ้ว
น้องซอใช้นนท์ไปทำอะไรนะ

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 12-12-2013 20:04:44

 :mew1: :mew1: รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 12-12-2013 20:15:04

ไม่เบื่อนะลงเร็วๆยิ่งดีจร้า    โล่งอก   น้องซอเจ๋งจริงๆ


 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 12-12-2013 20:16:24

อ้ากกกกกกกก โล่งใจอ่ะ รักซอรักพี่โอรักทุกคนเลย ยกเว้นซูกัส นางต้องโดนหนักๆ หมั่นไส้นางมากมาย มาอัพบ่อยๆนะคะ เราเอาใจช่วยยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 12-12-2013 20:30:09

น้องซออออออ สู้คนแบบนี้สิเลิศ!!! 

 :katai2-1:  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 12-12-2013 20:33:52

สั่งสอนนังซูเยอะๆเลยนะหมั่นไส้นางมากอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะเป็นกำลังใจให้จ้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 12-12-2013 20:34:41

คือมันเป็นความเห็นส่วนตัวนะ เราว่า มันตงิดๆ ตรงเรื่องอื่นทำไมโอทำได้จัดการเด็ดขาดแต่พอเป็นเรื่องแบบนี้ ไม่มีความเด็ดขาดอะไรเลย ตอนแรกเหมือนเราจะเข้าใจว่าผู้นำมาเฟีย มันไม่กระจอกพลาดกันง่ายๆขนาดนี้ อิพี่โอไปเที่ยวคนเดียวโดยไร้การ์ดเหรอ  กล้ามากทั้งที่มีศัตรูรอบด้าน แล้วเรื่องเข้าถึงห้องนอนได้นี่มันหละหลวมไปป่ะ ไม่ผ่านใครเลย ? ซูกัสก็นะไม่เข้าใจคนประเภทนี้จริงๆ
ปล. ชักชอบไอ้พี่นักฆ่าคนนั้นมากกว่าพี่โอซะอีก และรอคอยคู่พี่พิง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 12-12-2013 20:43:33

ความไว้ใจความเชื่อใจมันไม่สูญเปล่าจริงๆพี่โอ  ดีแล้วที่มีเมียเสือ  ต้องขอบใจนนท์นะคัฟเนี่ยที่เป็นหนึ่งในคนที่ทำให้ซอเข้มแข็งขึ้น  ซอสู้ๆคนแต่งสู้ๆ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 12-12-2013 21:22:54

อ่านถึงตอนนี้แล้ว ผมว่าพี่โอไม่เหมาะกับตำแหน่งผู้นำ

เป็นถึงผู้นำแต่ไม่มีปัญญาเอาตัวรอดจากซูกัส

สุดท้าย นนท์ก็ได้เป็นผัวของซูกัส เพราะนนท์จะไปหาซูกัสถึงห้องเลย อิอิ :mc4:

เอาคืนให้หนักกับยายลูกอธิการเลยนะ ถึงจะสะใจคนอ่าน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 12-12-2013 21:53:25

ยังแอบเคืองพี่โอนะ    อิซูกัสจัดหนักเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 12-12-2013 21:57:35

เก่งมากนังหนู ต้องอย่างนี้สิลูก  o13

หมดยุคนางเอกเจ้าน้ำตาแว้ว   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-12-2013 22:05:16

อยากให้น้องซอร้ายขึ้นไปเรื่อยๆกับพวกที่ร้ายมา แต่อย่าใจร้ายกับพี่โอน้า อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 12-12-2013 22:05:39

โอ่ง โล่งไปเลย
นึกว่าพี่โอจะมีกิ๊ซะแล้ว
ต่อไปซูกัสก็มาอยู่บ้านนี้แล้ว
คราวนี้ก็แกล้งให้ไปเลยนะซอ อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 12-12-2013 22:12:23

กลับไปแก้เม้นต์อันเก่าทันมั๊ยนี่  เดาผิดหมดเลย  แต่มาทางนี้ละมัน  มันสะใจจริงๆมันต้องเอาคืนให้สาสมในเมื่ออยู่ในที่ของตัวเองที่สมควรอยู่ไม่ได้  ก็จัดให้เต็มที่ไปเลย   ซอร้ายเนาะ  แต่สะใจมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 12-12-2013 22:51:18

กรี๊ดดดดดด อย่างนี้แหละน้องซอ!!! เป็นเมียเสือก็ต้องโหดอย่างเสือ
นังซูกัส แกตายแน่ ย๊ากกกกกกก  :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-12-2013 23:10:27

ชอบจังที่น้องซอเข้มแข็งขึ้นอีกขั้น ต้องขอบคุณคุณนักฆ่าคนนั้นถือว่าเป็นคนดีมากเลยนะที่ไม่ข่มขืนซอ
ไม่งั้น โอ้ย ไม่อยากจะคิด..........
นังซูกัสนี่แฮ่ดมาก หล่อนควรได้รับบทเรียนอย่างสาสม ใครทำน้องซอเจ็บ คนอ่านเจ็บกว่าค่ะ
พี่โอรอดทุกข้อความหา ใสมากค่ะพี่จุดนี้ แหม่ ค่อยกู้ความนิยมกลับมาหน่อย ตอนที่แล้วเหมือนจะเรตติ้งตก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 12-12-2013 23:20:41

เฮ้ออออออ ดีที่มันไม่ใช่เรื่องจิง และก้อดีที่ซอไม่โง่ 

แล้วก้อได้เวลาที่ซอจะแก้แค้น ที่ทำให้ซอเสียน้ำตา 55555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 12-12-2013 23:27:56

โล่งอก น้องซอจัดการนังซูกัสให้หลาบจำเลยลูก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 12-12-2013 23:40:26

 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 13-12-2013 00:36:17

น้องซออ่ะสมเป็นราชสีห์...แต่อิพี่โอไม่สมเป็นเสือนะ่ฮะ ณ จุดนี้ อ่อนด๋อยมากที่ไม่ทันชะนีน้อยอ่ะ ถ้าซอไม่กลับมา แต่หนีไปเลย คือจบอ่ะ  o16

สนใจคุลพี่นนท์มากกว่าตอนนี้ ว่าอัลไล ยังไง ถ้าเป็นแค่นักฆ่าเฉ้ยเฉย ไมถึงช่วยซออ่ะ แถมมีแจกเบอร์ (ใช่หรอ??) แล้วตอนแรกจะพากลับด้วย สะกิดต่อมเสือกมากมายว่าคุลพี่เค้ามีเบื้องลึกเบื้องหลังอัลไล  :serius2:

ดีใจที่คุณ Lilly รีบมาโปรดสัตว์ให้โดยฉับไว เพราะตอนก่อนหน้านี้... มัน ค้าง มาก  :a6: :a6: :a6: นี่พูดเลย!!

ขอบคุณ... และรอต่อไป...  :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 13-12-2013 00:40:04

ให้ซูกัสมาอยู่บทจะอ่อนไปมั้ยเนี่ยย ป้าดดด น้องซอหนูหยิ่งๆไว้นะลูกกอย่าแสดงออกว่าขาดเค้าไม่ได้ เชิ่ดคะเชิ่ด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 13-12-2013 00:48:07

ว้าววว น้องซอสุดยอดอ่ะ ดีใจที่ทั้งสองคนเข้าใจกัน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-12-2013 00:57:26

กลายเปงเสือสาวซะล้าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 13-12-2013 01:27:06

น้องซอโหดขึ้นนะคะเนี่ย แต่ก็ดีๆ
จะได้จัดการกับน้องสาวตัวแสบไหว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: runrunna29 ที่ 13-12-2013 01:36:14

 :z13: จิ้มไว้ก่อน
อ่านต้นเรื่อง น่าจะมาม่ามาก งั้นเก็บไว้ทำใจสักพักจะมาตั้งหน้าตั้งตาอ่าน  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 13-12-2013 08:22:08

ทำไมซอไม่ยออมบอกว่าโดนจับไปเพื่อข่มขืน จะได้จัดการให้พินาศไปเลย ถอนรากถอนโคนซะ เกะกะสายตา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 13-12-2013 10:47:40

จัดการเลยซอ :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 13-12-2013 16:05:23

ไม่เบื่อเลยค่า~ จะมาทุกวันเราก็ไม่ว่าหรอก อยากเจอน้องซอทู้กวัน :man1:
สะใจจริงๆเลย มาให้น้องซอเชือดถึงที่เลยเหรอเนี่ย
อย่าคิดว่าแค่นี้จะทำอะไรน้องซอได้ (ถึงแม้ว่าจะเกือบๆก็เถอะ!)
สมกับเป็นพ่อลูกกันจริงๆ น่าให้คนอื่นหัวเราะเยาะซะจริงเชียว
ต้องขอบคุณคุณนักฆ่าสินะ ที่ให้โอกาสไม่ทำอะไรน้องซอ
ให้น้องซอได้แสดงบทบาท(เมีย)เสือให้ทุกคนได้เห็น :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 13-12-2013 16:53:18

อัพทุกวันได้ยิ่งดี จะตามอ่านและคอมเมนต์ และกดไลค์ใน face ทุกตอนเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 13-12-2013 19:53:21

เอาหนักๆซอ ให้รู้ไปเลยใครเป็นใคร

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 13-12-2013 20:30:54

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-12-2013 21:37:18

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: mintmiko ที่ 14-12-2013 05:57:39

กร๊าซซซซซ อ่านแล้วติดเว่อร์เลยยยย ไม่น่าเชื่อว่าจากคนอ่อนแอจะกลายมาเป็นตัวแสบแบบนี้ได้ แต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือ ทำไมคุณพี่ทั้งสามไม่มาอยู่บ้านคุณโอซะเลย ทั้งรักทั้งหวงน้องซอขนาดนี้น่ะนะ... คุณโอนี่แลดูชอบจังนะที่น้อซอทำตัวเป็นนางร้ายเนี่ย แซ่บจริงเรื่องนี้

 :m15:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 14-12-2013 20:33:09

พึ่งเข้ามาอ่านค่าาา :impress2:

ซูกัสนี่ก็เลวได้พ่อจริงๆเล๊ยยย :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 23 ภูมิต้านทานความโง่ _ 12/12/2556 P.42
เริ่มหัวข้อโดย: Bowbonk ที่ 14-12-2013 21:58:24

จัดการเลยซอ     

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 15-12-2013 16:40:14

Part  24    Oraris + Ping


ORARIS  PART

หนังสือปรัชญาผู้นำถูกปิดลงหลังจากที่รู้สึกว่าเจอบางอย่างที่มันแย้งความรู้สึก...หนังสือก็คือสิ่งที่ก่อเกิดจากความรู้สึกนึกคิดของคนบางคน หรือคนกลุ่มนึงกลุ่มใด...แต่ด้วยสัญชาตญาณมนุษย์ ย่อมมีความคิดข้อใดข้อนึงต่างจากคนอื่นๆ แม้กระทั้งกับเนื้อหาในหนังสือ....  วิถีการปกครองคน มันก็แล้วแต่สถานการณ์ และวิสัยต่าง ๆ รอบตัวของผู้นำ...ต่อให้ยึดหลักให้ดีแค่ไหน แต่คุณไม่พลิกแพลงหรือมองดูว่าตอนนี้ เหตุการณ์คืออะไรมันก็เปล่าประโยชน์...และกลายเป็นผู้นำโง่ ๆ ที่คิดว่าตัวเองฉลาดเพราะได้ทำหลักการพวกนี้แล้ว.....วางหนังสือลงบนโต๊ะตรงหน้าก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ...ยกยิ้มเมื่อนึกถึงสิ่งที่ทำให้ผมต้องมานั่งรออยู่นี่...

ก๊อกๆๆ

“ คุณซอมาแล้วครับเจ้าสัวน้อย”

“ อืม เข้ามาเลย “  วางกาแฟลงแล้วจ้องมองประตู  หลังจากพี่ชัชแจ้งว่าคนที่ให้ผมมานั่งรอมาถึงแล้ว...มองคนที่เปิดประตูเข้ามา
หลังจากที่เจ้าตัวบอกให้ผมรอในห้องหนังสือ ...ซอเข้ามาพร้อมกับชายร่างสูงที่องอาจเกินกว่าอาชีพนักฆ่าอย่างที่ซอบอก

“พี่โอครับ นั่นคุณนนท์คนที่ซอให้มาช่วยงาน ...คุณนนท์นี่คุณโอฬาริศผู้นำพยัคฆราชครับ”

“ซอ..ไปตามพิงให้พี่หน่อยสิ เห็นว่าทำงานอยู่ในห้อง แล้วพี่ขอคุยกับคุณนนท์ก่อน”

“ครับพี่โอ” ซอรับคำก่อนจะส่งยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ก่อนจะเดินจากไป...

“ทำงานได้ดีนะเมืองนนท์”

“ผมยินดีทำทุกอย่างตามคำสั่งเจ้าสัวน้อยครับ” ผมยกยิ้มเมื่ออีกคนโค้งตัวให้อย่างนอบน้อม...

..ซอก็คือซอ..ถึงจะเข้ามแข็งและฉลาดแค่ไหน ...แต่เพราะเป็นคนจิตใจดี ทำให้ยังคิดและจับผิดในบางเรื่องไม่ได้...แต่สำหรับคนที่พึ่งออกมาเผชิญโลกภายนอกได้ไม่นาน คิดและทำได้ขนาดนี้ ก็ถือว่าเกินคาด...

..ถ้าผมบอกว่าทุกอย่างผมเป็นคนสร้างเรื่องล่ะ...ส่วนที่เหลือก็แค่ตัวละครที่เดินตามเกมส์ผมก็เท่านั้น...เกมส์เบาสมองที่ใช้ทดสอบ...คนรักของผู้นำพยักคฆราช...และดูเหมือนว่า...จะไปได้สวย ผมกำลังสร้าง...คนรักของเสือที่ร้ายคู่ควรกับเสือ..และต้องยืนหยัดต่อไปได้ด้วยตัวเองแม้จะไม่มีผู้นำ..

“ ผมก็แค่อยากให้คุณทำตามที่ซอบอก...แล้วก็คอยดูแลเขาด้วย”

“ครับเจ้าสัวน้อย”

ก๊อกๆๆ

“ พี่พิงมาแล้วครับ “  อ้าแขนข้างนึงออกเพื่อส่งสัญญาณให้คนที่เดินนำพักพิง  ให้เข้ามานั่งข้าง ๆ ผม...ใบหน้าน่ารักทำหน้างอน้อย ๆ แต่ก็ยอมที่จะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ให้ผมกอดเอวไว้หลวม ๆ

“ ครับคุณโอ”

“เป็นยังไงบ้าง...”

“ ไม่มีอะไรครับ...ก็แค่พวกเด็กเกเรทั่วไป...ต่อต้านแม้กระทั่งพ่อตัวเอง..”

“ ก็ดี...ผมไม่ห้ามคุณนะ...เพราะโต ๆ กันแล้ว...แค่ระวังตัว และไม่ให้มายุ่งกับพยัคฆราชก็พอ..” 

“ ครับคุณโอ “  พักพิงตอบพร้อมกับโค้งหัวลงเบา ๆ คนที่ดูจะสนใจและงงที่สุดก็คงไม่พ้นคนที่นั่งข้างผม ที่ตอนนี้ตากลมโตนั่นกำลังกรอกมองผมที มองพักพิงที...ทำเอาผมอดอมยิ้มไม่ได้...ถ้าจะเป็นเจ้าหนูจังไมขนาดนี้...แต่ก็เข้าใจเพราะซอเป็นห่วงพิงไม่น้อยกับเรื่องที่ผ่านมา...แต่เรื่องบางเรื่องซอก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง...เพราะมันอันตรายเกินไป...

“ ไปเถอะ แล้วพานนท์ไปหาที่พักด้วยละกัน”

“ พี่พิงครับ ให้คุณนนท์พักห้องข้างๆ  พี่พิงนะครับ”

“ ครับ”  ...พิงส่งยิ้มให้คนที่แนะนำ...แววตาสีนิลเป็นประกายแวววับอย่างคนที่คิดอะไรในใจแล้วส่งออกมาทางสายตา....

“พี่โอครับ”

“จะถามเรื่องพักพิง?”  ถามออกไปอย่างคนรู้ทัน...คนที่อ้าปากค้างรีบหุบปากแล้วขยับมาเขย่าขาผมเบา ๆ

“ครับ..บอกซอบ้างสิ..”

“ ไม่มีอะไรหรอก รอให้เรียบร้อยกว่านี้แล้วพี่จะบอก...ออกไปข้างนอกกันเถอะ..”  เลือกที่จะไม่บอก... ก่อนจะดึงแขนเล็กให้ลุก
ตาม ซอย่นจมูกอย่างขัดใจแต่ก็ไม่เซ้าซี้อะไร...

ผมยืนมองคนที่กำลังเล่นกับแมวของข้างบ้านที่ชอบกระโดดข้ามรั้วเข้ามาในสวนหน้าบ้าน...ก่อนจะกดโทรศัพท์หาคนที่สั่งงานไว้...ตามสัญญาที่ให้ไว้กับซอ ถึงจะไม่ได้สัญญาผมก็จะจัดการอยู่แล้ว...ในเมื่อกล้าที่จะเล่นกับไฟ เพราะรู้อยู่แก่ใจ...มันจะแปลกอะไรถ้าจะถูกไฟเผา....

/ เรียบร้อยแล้วจ้าพ่อเสือ.. ตอนนี้คงกำลังแชร์กันสนุก /

“ ขอบใจมากที่ช่วยจัดการเรื่องให้”

/ ไม่เป็นไร ชักอยากจะเห็นหน้าแฟนเพื่อนซะแล้ว ว่าเป็นยังไง ดูว่าพ่อเสืออย่างคาสโนว่าโอฬาริศ จะสิ้นลายนะ สาวอ่อยถึงที่ยังไม่สนเนี่ย /

“ อยากเห็นก็มาสิ วันนี้อยู่บ้าน แล้วไม่ต้องพูดอะไรมาก”

/ เห็นฉันเป็นยังไงอิตาบ้า! แฟนเก่าคนนี้รู้ตัวดีจ้า แค่อยากเห็นหน้าน้องซออยากรู้ว่าเป็นยังไง ถึงได้หวงอย่างไข่ในหินขนาดนี้ /

“ อืม...แค่นี้ก่อน..”

/ ได้ เดี๋ยวฉันไปนะ...ต้อนรับให้ผมกับที่ช่วยงานหน่อยนะ.. /

“ ได้”   ผมกดวางโทรศัพท์เมื่อซออุ้มแมวสีขาวเข้ามาหา...ใบหน้าน่ารักส่งยิ้มจนต้องเลิกคิ้วให้...

“ พี่โอ...มันน่ารักจังเลย...”

“ แมวชาวบ้านเขา จะเลี้ยงรึไง” พูดแหย่คนที่ย่นจมูก...มันน่ารักก็จริง แต่เป็นแมวข้างบ้าน...เพราะทุกครั้งที่เข้ามามันก็ได้กินอาหารที่พวกแม่บ้านเอาไปวางไว้ให้เลยเข้ามาบ่อย...พอกินอิ่มก็กลับไปบ้านตัวเอง..

“ เปล่าครับ...”

“ เอาไว้ค่อยไปหาซื้อมาเลี้ยงเองก็ได้ “

“ นั่นแหละ...ซออยากจะขอ...เอาไว้เราไปดูที่เพทช็อปนะครับ..”  ที่แท้ก็จะขอเลี้ยง...ยกมือขึ้นลูบหัวคนที่ปล่อยแมวสีขาวลง
จากอ้อมกอด ก่อนเจ้าตัวสี่ขาจะค่อย ๆ เดินไป...แล้วกระโดดขึ้นต้นไม้ ข้ามรั้วกลับบ้านตัวเอง...

..................................

..................................

“ น่ารักจัง “

“..คะ ครับ..”

“...โอ...น่ารักอ่ะ...”

“ เธอชอบผู้หญิงไม่ใช่เหรอ..”  ผมถาม..ไอริน...อดีตแฟนเก่าตั้งแต่มัธยมที่คบกันมาจนถึง ม.6 จู่ ๆ เธอก็มาบอกเลิกผมเพราะค้นพบตัวเองว่า...ชอบผู้หญิงด้วยกัน...และแฟนใหม่ก็เป็นรุ่นน้องที่สนิทกัน ปัจจุบันก็ยังคบกันอยู่...แต่ตอนนี้ไอรินกำลังนั่งจ้องซอ ทำตาโตจนอีกคนเริ่มจะทำสีหน้าหวาด ๆ เพราะคนจ้องทั้งชมทั้งมองแบบเปิดเผย...

“ ไอริน “   คือคนตัวละครหลักที่ผมให้เข้าไปปั่นป่วนตีสนิทกับนรินดา...จนฝ่ายนั้นไว้ใจเพราะความไฮโซของเธอ...ที่เจอกันที่
อังกฤษก็เพราะเธอจัดการ...ผมยอมให้ซูกัสนอนกอดพร้อมกับถ่ายรูปหลังจากที่แกล้งเมาร่อแร่  แต่คนที่นอนกอดเธอจริงๆ  คืน
นั้น...ไม่ใช่ผมเพราะซูกัสก็เมาเหมือนกัน...ซึ่งไอรินเป็นคนจัดการและผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ซูกัสมั่นใจ ว่าคืนนั้นเรามีอะไรกัน จึงพยายามยัดเยียดตัวเองเข้ามาให้ผม ซึ่งมันก็เป็นไปตามแผน...

นรินดาก็แค่ได้แรงยุจากไอริน...และแนะนำเมืองนนท์ให้เพื่อทำมิดีมิร้ายซอ...ผมวัดใจผู้หญิงพวกนี้ด้วยเหตุการณ์ที่สร้างขึ้น และก็จับได้ว่า พวกเธอร้าย..แต่ร้ายแบบนี้...มันสมควรฆ่าทิ้ง...ส่วนคนที่วัดใจมากที่สุดก็คงเป็นคนที่ไอรินนั่งจ้องอยู่...ผมบอกให้เมืองนนท์ออกปากพากลับ ราชสีห์เกริกไกร แต่ดูเหมือนว่าจะสมหวัง ที่ซอไม่กลับ...และยังเข้าหาผมทันทีที่มีปัญหา...คลิปที่เมืองนนท์เป็นคนตัดต่อกับมือทำให้ซอเสียน้ำตาจนผมโทษตัวเอง...นิดหน่อย....  เหตุการณ์เกิดเพราะการ์ดทุกคนยอมเปิดทางให้ซูกัสเข้ามาหาผมตามคำสั่ง  หญิงสาวผู้โง่เขลาเข้าหาผมทำคำยุแยงของไอรินที่วางแผนให้พวกเธอเหมือนเป็นคนฉลาด....

...แม้ผมจะอธิบายแบบปกปิดความจริงไปบ้าง..จนเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเชื่อและยอมที่จะเข้าใกล้ผมเหมือนเดิม...แต่สายตาระแวงอย่างไม่ไว้ใจ ยังมีอยู่ให้เห็น...ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้...คงเพราะสัญชาติญาณของตระกูลดังที่สืบสายเลือดกันมา...ปล่อยให้ซอคิดหาทางแก้ไข และทำอะไรก็ได้ตามใจเจ้าตัว ...เมื่อซูกัสเรียกร้องจะเข้ามาอยู่ในบ้าน...ผมบอกตรงๆ ว่าซอ ไม่ได้บอกผมว่าต้องการที่จะทำอะไรกับซูกัส แต่การที่เรียกเมืองนนท์เข้ามาและบอกให้พักห้องข้างๆ  พักพิง ซึ่งมันจะติดกับห้องที่ซูกัสพัก....ผมว่าผมพอมองออก...

...และส่วนของนรินดา....

“ ไอริน ไหนล่ะหลักฐานที่ว่าจัดการให้..”

“ ให้ดูเลยเหรอ”  ไอรินเหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะให้ซอดูผลงานที่ผมให้เธอจัดการ...

“ ดูเลย “

“ ก็ได้ “

ไอรินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากในกระเป๋า ก่อนจะกดเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต ...กดเชื่อมต่อเว็บวิดีโอชื่อดัง ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ผมเดินไปนั่งข้างซอ แล้วจ้องมองคลิปจากเว็บดัง...

“ กว่าจะถูกลบก็คงจะมีคนแชร์และดาวน์โหลด แค็ปไว้จนหมดแล้ว”

“ อืม “  ผมกับซอจ้องมองคลิปก่อนจะถูกลบในอีกไม่นานถ้าทางเว็บตรวจสอบเจอ...ไฟสว่างจ้าภายในห้องทำให้เห็นว่าใครเป็นใคร...ซอเบิกตากว้างก่อนจะมีรอยยิ้มเหยียดอยู่มุมปาก...

...นั่นคือสิ่งที่ผมอยากเห็น...

ร่างขาวผ่องของหญิงสาวที่กำลังเล่นกล้อง...พร้อมกับพูดคุยกับคนถ่าย...ที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นแฟนหนุ่มของเธอ...แฟนหนุ่มที่แพ้อำนาจเงินของผม...เธอนอนแผ่อยู่บนเตียง...กิจกรรมยามว่างของคนรักกัน...แต่อาจจะพิสดารไปนิด ตรงที่เธอไม่ได้เล่นกับคนรัก แต่เป็นกับของปลอมขนาดต่าง ๆ และอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับช่วยตัวเอง...ลีลามากมายที่เธอทำยั่วกล้องตลอดเวลาที่นัวเนียกับของเหล่านั้น.... หรือจริงๆ  คือยั่วแฟนหนุ่ม....ตอนนี้คงกำลังยั่วคนทั่วโลก...ไม่นานพวกหนัง AV คงจะสนใจเธอไม่น้อย...

“..สมแล้วที่เป็นแฟนไอ้เสือ...”

“...ทำได้ดี..” ผมชมไอรินที่พูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นสีหน้าสะใจของซอ ที่แสดงออกแทนความเคอะเขินที่เธอคิดว่าจะได้เห็น...

“..แน่นอนย่ะ...น้องซอ..ว่าง ๆ..ไปทานข้าวกับพี่นะคะ..”

“..ไม่มีทาง...”

“ ฉันถามน้องซอ!! “  ไอรินหันหน้ามาทำเสียงแหลมใส่ผมหลังจากที่วาดแขนกอดเอวบางให้ขยับเข้ามาหาตัวเอง...ผมเข้าใจว่าของสวย ๆ งาม ๆ คนที่ชอบชายหรือชอหญิงเห็นแล้วมันก็อดที่จะเข้าหาไม่ได้...แต่คนของผม...

...หวงยันเงาครับ...


******************************************************************************************


PING PART

หลังจากเกิดเรื่องซอ ผมก็ถูกตำหนิไม่น้อยจากเจ้าสัว  ถึงท่านจะก็เข้าใจ แต่ยังไงผมก็ต้องดูแลซอได้ดีกว่านี้...แม้ว่าพวกเราจะรู้ว่า...เป็นแผนของคุณโอก็ตาม.....เดินออกมาจากห้องหนังสือพร้อมเมืองนนท์ หนึ่งในการ์ดที่เฝ้าธุรกิจของตระกูลพยัคฆราชอยู่ต่างจังหวัด...ถูกเรียกตัวเข้ามาทำงานตามแผนของคุณโอ....แผนที่ทำใครต่อใครหัวปั่นไม่น้อย...โดนเฉพาะซอที่ร้องไห้จนการ์ดหน้าดุรู้สึกสงสารขึ้นมาจริง ๆ

/ คุณจะมาไหม /

“ ผมไม่ว่างขนาดนั้นหรอกครับ “

/ ยังไงผมก็จะรอ /

“.......................”  กดปิดโทรศัพท์ใส่ปลายสาย... ถอนหายใจก่อนจะนึกย้อนกลับไปเมื่อหลายวันก่อน...ที่เกิดเหตุกับซอ...สาเหตุอีกอย่างที่ทำให้ผมปกป้องซอไม่ได้ก็เพราะใครบางคน... ที่ภาพและน้ำเสียงเฝ้าหลอนผมตั้งแต่วันที่ผมจับไปผูกเชือกไว้ที่โกดัง....

“ มันไม่ยอมไปหาหมอ...ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้  ผมต้องคอยทำแผลและเช็ดตัวให้...”

“ แล้วยังไง มีแค่นี้เหรอที่จะบอก ถ้าจะขอโทษบอกเลยว่าไม่มีทาง”

“ เปล่า...ไปหามันได้ไหม...อย่างน้อย ๆ คุณคงไม่อยากให้ตายจริง ๆ ”

“ ผมไม่เคยเสียดายถ้าน้องชายคุณจะตาย”

“ งั้นถ้าผมยอมที่คุกเข่าล่ะ...ชีวิตผม..มีแค่น้องชายคนนี้ที่ผมจะไม่ยอมให้เป็นอันตราย..อาทิตย์นึงแล้วที่ผมเห็นมันทรมาน..”

ยังจำวันนั้นได้ที่ร่างสูงของปุญไพรคชสารคนพี่คุกเข่าลงต่อหน้าผม ต่อหน้าคนในมหาลัยฯ ที่เดินผ่านไปผ่านมา....ไม่อยากรู้ และ ไม่ถาม ...ไม่ยอมไปหาหมอ ไม่ยอมรักษา...เพราะอะไร... ที่ที่จะให้ผมไป..ก็เพื่อแก้แค้น แต่สภาพอย่างนั้นน่าตายมากกว่าจะแก้แค้นใครได้...กว่าจะให้คนไปช่วยได้ก็คงใช้เวลาพอสมควร เลือดคงออกไม่น้อย.....รู้สึกสะใจที่มองเห็นแววตาเจ็บปวดของคนที่เคยทำท่าอวดดี...

..ความรัก และห่วยใย ต่อคนที่รัก...ทำให้คนแข็งกระด้างเป็นเหมือนแมลงตัวเล็ก ๆ ที่หมอบราบคาบกับพื้น รอให้ผมบดขยี้...มือหนายื่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้ผมขณะที่กำลังคุกเข่าอยู่....เพื่อนกลุ่มเดียวกับมันวิ่งเข้ามาเพราะคิดว่าผมกำลังมีเรื่องกับเพื่อนตัวเอง...แต่มือหนาก็ยกขึ้นห้ามเพื่อนไว้ก่อนที่วิ่งเข้ามาถึงตัวผม....

“ ผมขอร้องล่ะ...”

“ ไม่กลัวเสียศักดิ์ศรีรึไงครับ แกงค์ช้างแดง”

“ ศักดิ์ศรีมันไม่สำคัญเท่าน้องชายผม”

คำพูดที่เหมือนกับยอมเหยียบศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อเอาชีวิตรอด แต่มันกลับบีบหัวใจผมเบา ๆ เหมือนเป็นอีกด้านที่มองข้าม...ศักดิ์ศรีที่ผมเทิดทูน กำลังถูกตระกูลนั้นทำเหมือนไม่มีค่า  เพื่อเทียบกับชีวิตของคนที่รัก....ถ้าเป็นผมล่ะ...ผมจะทำยังไง ถ้าต้องแลกศักดิ์ศรีตัวเอง...กับคนที่รัก...

“คุณมาหาผมเหรอ”

“พี่คุณไปคุกเข่าให้ผมมาหาคุณ พอใจไหม เพราะไม่อยากเห็นน้องชายตาย”

“ ไอ้บ้า!!..”   

“ จะไปหาหมอ หรือจะให้หมอมา “

“ คุณเป็นห่วงผมเหรอ “

“ ไม่มีทาง ผมรับปากพี่คุณว่าจะมาก็มาแล้ว...ไปหาหมอซะ ผมยังมีอย่างอื่นต้องทำแทนที่จะไปติดคุกเพราะฆ่าคนตาย..”

 “ มาหาผมอีก...ไม่งั้นผมจะตายให้คุณติดคุก...และไปหลอกคุณ เอาคุณไปอยู่กับผมด้วย”

“หุบปากไปซะ!!”

ร่างสูงนอนแผ่อยู่บนเตียง....เตียงที่ผมจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในวันนั้น...ได้แต่กลืนความรู้สึกแค้นที่พุ่งขึ้นเมื่อเห็นบรรยากาศที่เคยเกิดเรื่องบัดสี...ตวัดสายตามองคนที่นอนหลับตาอยู่บนเตียง...ร่างกายมีรอยแผลที่ผมกรีดอยู่...มันบวมและอักเสบอย่างน่ากลัว...ทั้งที่ลำตัว หน้าอก  แขน และต้นขา คงเหลือแค่ไม่เน่าเท่านั้นเพราะพี่ชายคงทำแผลให้เรื่อย ๆ ...หลังจากวันนั้น...ก็ยังแวะไปโดยที่ไม่เข้าใจตัวเอง...ว่าผมจะกลัวมันตายทำไม....เรื่องราวรู้ไปถึงผู้นำแกงค์คชสารแดง...ถึงขนาดจะตามล่าผม แต่เป็นคนที่นอนเจ็บอยู่ประกาศกร้าวห้ามพ่อตัวเองยุ่งกับเรื่องนี้....และจะยอมให้หมอเข้าไปทำแผลต้องเป็นตอนที่ผมอยู่ด้วยเท่านั้น...

...เพราะอีกฝ่ายยอมลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงมาหาให้ผมเหยียบเล่น...หรือว่ากำลังรู้สึกผิด...ที่ทำเกินไป...ผมใจอ่อนเกินไปสินะ...ใจอ่อนเกินไปจนตัวเองก็ตกใจเหมือนกันที่เป็นอย่างนี้...ทั้งที่ก่อนหน้านั้นผมแทบอยากจะกุดหัวมัน...

..................................

.................................

ยืนอยู่หน้าห้องในคอนโดหรูราคาแพงลิ่ว...ในมือมีของที่คนในห้องฝากให้ถือมาให้....ก๋วยเตี๋ยวหมู...ถอนหายใจเบา ๆ กับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ ซึ่งทางพยัคฆราชรู้ทุกอย่างเพราะผมเป็นคนเล่าเอง...ไม่มีอยากมีความลับกับคุณโอ...และไม่ลืมกำชับว่าอย่าเล่าให้ซอฟัง...ขานั้นถ้าเห็นอะไรเริ่มจะ อยุติธรรม จะหาทางช่วยทันที....แต่ตัวเองนั่นแหละจะเป็นอันตราย...อย่างน้อย ๆ ตอนนี้พ่อของคนที่นอนป่วย ก็ยังไม่เลิกรา...จะเอาเรื่องกับผมให้ได้...ซอต้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เด็ดขาด...

“ มาช้าจัง “

“....................”  เดินสวนกับคนที่เดินกระเผลกมาเปิดประตู หลังจากที่ผมกดออดไป.....เดินเข้าไปในห้องก่อนจะวางก๋วยเตี๋ยวลงบนโต๊ะ...

“ .......แกะด้วยสิ.........”

“ ไม่สบายหรือเป็นง่อย”

“ เป็นอะไรก็ได้ ถ้าคุณทำให้ผม”

“....................”  เป็นอย่างนี้มาได้หลายวันแล้ว...พูดจาเหมือนคนละคนกับที่เจอกันครั้งแรก....ทุกครั้งที่มาก็เหมือนเห็นหางปัดไปมา และตาเป็นกระกายเหมือนสุนัขเห็นเจ้าของไม่มีผิด...และที่สำคัญ...

“ คิดถึงจัง..โอ๊ย!..”

“ กินๆ  ไป ผมมีเวลาไม่มาก”  กระแทกตัวนั่งลงตรงข้ามคนที่ทำหน้าเจ็บๆ  เมื่อผมจงใจเลื่อนถ้วยก๋วยเตี๋ยวไปตรงหน้าคนที่นั่งรอกินแรง ๆ จนน้ำร้อน ๆ กระฉอกออกไปโดนมือหนาที่วางอยู่...

“ กินด้วยกันสิ “

“  ไม่หิว แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อ..”  ทำหน้าหงุดหงิดใส่คนที่ถอดเสื้อโชว์ผ้าปิดแผลขาวๆ  แอร์ในห้องก็ออกจะเย็น ไม่หนาวรึไง...

“ ผมเห็นแผล แล้วจะได้คิดถึงคุณไง”

“ ผมจะกลับแล้ว “   

“ เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้ผมก็ไปเรียนได้แล้วนะ “

“ ทั้งที่ยังเดินไม่ถนัดนี่น่ะเหรอ”  ท่าทางผมจะแทงโดนเส้นหรืออะไรอะไรซักอย่าง หมอบอกสาหัสพอสมควร...แต่มันก็สมควรแล้วล่ะที่โดนอย่างนั้น...

“ ใช่ คุณจะได้ดูแลผมเหมือนดูแลคุณหนูไง..”

 “ ฝันไปเถอะ...แล้วอยากตายรึไง ไม่ไปหาหมอ”  ถามออกไปหลังจากที่ไม่ได้เอ่ยปากเรื่องนี้หลังจากวันนั้น...อยากรู้ว่าทำไมถึงไม่ยอมไปหาหมอ ทั้งที่แผลมันก็ถือว่าหนักหนาพอสมควร....

“ ผมรอคุณมารับผิดชอบ...ส่วนที่ผมทำกับคุณ ผมก็จะรับผิดชอบเหมือนกัน...”

“ ยังไง สิ่งที่คุณทำกับผม มันจะรับผิดชอบได้ยังไง!!”  จะรับผิดชอบอะไรผมได้...เรื่องอย่างนั้น...ได้ยินก็รู้สึกโมโหขึ้นมาจนต้องสูดลมหายใจข่มใจตัวเอง ไม่งั้นคงได้คว่ำโต๊ะแน่ ๆ

“ เป็นแฟนกับผมสิ”


**** วันนี้มาพาร์ทละนิด ละหน่อย...ขอโทษที่มาช้านะคะ  รอพาร์ทต่อไปเร็ว ๆ นี้ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจด้วยบวกหนึ่ง บวกเป็ดและคอมเมนท์...ขอให้สนุก และหวังว่าจะชอบค่ะ...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 15-12-2013 16:51:41

 :hao7: เป็นแฟนผมสิ เข้าท่ามาก 555

อีคุณโอน่ากลัว วางแผนซะล้ำลึก  :mew5:

อยากเห็นซูกัสโดนเล่นเยอะๆ รีบมาต่อนะค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 15-12-2013 17:02:03

คู่พี่พิงโอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 15-12-2013 17:03:21

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 15-12-2013 17:03:29

หวงยันเงา ชัดเจนมากค่ะพี่โอ 555
คู่พี่พิงนี่เริ่มมีพัฒนาการนะ แต่พี่พิงอย่าเพิ่งใจอ่อนหมดนะ หึหึเราต้องกุมอำนาจให้มากกว่านี้เอาให้แบบชี้นกเป็นไม้ให้ได้ อิอิ แต่ชอบความรักของพี่น้องของช้างแดงรักน้องถึงขนาดยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองได้อันนี้น่านับถือ แต่ก็อย่ามายุ่งกับน้องซอนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-12-2013 17:04:27

กรี๊ดคู่พี่พิง  โฟนสนใจพี่พิงอ่ะดิโธ่
พี่โอนี่ร้ายจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-12-2013 17:05:44

โหคุณโอล้ำลึกมาก แหม่ ระดับผู้นำขนาดนี้มองอะไรออกหมดแหละเนอะ คุณโอรักน้องซอมากเลยนะ
กำลังปลูกฝังความเข้มแข้งให้น้อง ขำตอนเค้านึกว่าห้องน้องซอยันเงา เหอๆๆๆ เชื่อจ๊ะเชื่อ

คู่ของพี่พิงก็ดูดีแฮะ เริ่มจากโหดมากลายเป็นแบบนี้ได้เหมือนกัน อ้อนน่าดูเลยนะคนป่วยน่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 15-12-2013 17:08:02

โฟนโหมดนี้ น่ารักวุ้ย พี่พิง ใจอ่อนหน่อยเค้ายอมขนาดนี้แล้ว :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 15-12-2013 17:11:50

โอนี่วางแผนเนียนไปละ ระวังเถอะ สอนน้องให้มันร้ายมากๆ ระวังน้องมันจะกลับมาตลบหลังเอา
ส่วนโฟนพิงน่ารักอ่ะ. ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปเนอะ  โฟนง้อเยอะๆ เดี๋ยวพิงก็ใจอ่อนเอง
ฟอยดีกว่าที่คิดไว้เยอะ.  หาคู่ให้สักคนสิ.  555555555  เอาผู้หญิงก็ได้. ยอมให้คนหนึ่ง.
ดูรักน้องมากเลย. คอยทำแผลให้ด้วย. น่ารัก

ปล.รอตอนต่อไปอยู่นะคะ.  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: aiaea83 ที่ 15-12-2013 17:17:31

มาเป็นแฟนผมสิ อร๊ายยยยยยยยยยยยย รุกเร็วสุดๆ เลย
น้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน ไม่นานพี่พิงก็ใจอ่อนยอมเป็นแฟน อิอิ
รอตอนต่อไปค่าาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 15-12-2013 17:18:11

แผนพี่โอแยบยลมากกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: raluf ที่ 15-12-2013 17:18:21

อริ้ววววว ติดตามคู่พิง น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 15-12-2013 17:34:43

บอกเลย พิงช็อคอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 15-12-2013 17:35:56

 :hao7: สะใจดีแฮะคุณโอเอาคืนได้เจ็บแสบมาก
แต่บทพิสูจน้องซอนี่แอบโหดนะแถมล้ำลึกมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 15-12-2013 17:38:30

โว้ว โวว โว ขอกันอย่างงี้เลย o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-12-2013 17:44:47

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:  เป็นแฟนกัน ๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 15-12-2013 17:45:19

เริ่มทำตัวน่ารัก แต่หวังว่าจะไม่หลอกให้พิงตายใจแล้วตลบหลังนะ - -"

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 15-12-2013 17:54:16

คุณโอแผนเยอะเกิน ระวังน้องรับไม่ได้นะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-12-2013 17:56:23

น้องซอเริ่มร้ายขึ้นเรื่อยๆ 5555
ซูกัสจั๊ดง่าวเนอะ แอบซะใจ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Opoln Miyabi ที่ 15-12-2013 18:06:01

คู่พี่พิงน่ารักมากกกกกก   ส่วนอิพี่โอ ร้ายกาจนะค่ะ !!!    เด๋วถ้าน้องซอรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไงน่า ~ ??? 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 15-12-2013 18:10:53

...ว่าแล้ว คุณโอ ผู้แสบสันต์ แห่งพยัฒราช ไม่มีทางเสียเชิงให้สาวใดหลอก ยกเว้นหนุ่ม5555
...คู่พิง น่ารักดี สเตฟานผู้ยะโสโอหัง ไงกลายเป็นแมวขี้อ้อนไปหว่า น่าติดตามคู่นี้มันสลับขั้วกันหรือเปล่าหว่าคู่นี้ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 15-12-2013 18:18:59

เป็นแฟนกับผมสิ  เอาแล้วๆคงอีกนานอ่ะโฟนจะได้เป็นแฟนกะพิงเขา  ส่วนยัยซูกัสกะนังนรินดาก็สมน้ำหน้ามากๆเลยนะ  ตามเกมส์คุณโอเขาไม่ทัน  คุณโอฉลาดหลักแหลมเหลือเกิน  คริคริ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 15-12-2013 18:26:41

ว้าย คู่พิงแซบอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 15-12-2013 18:42:24

คู่พี่พิงน่ารักอ่ะ
น้องซอเริ่มร้ายแล้วนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 15-12-2013 18:43:39

บางทีไอเสือก็ร้ายเงียบนะ หึหึ
ถ้าน้องรู้ว่าเสือจัดฉาก อยากรู้นัก ว่าเสือจะกลายเป็นแมวมั้ย
55555555555555

เอาแล้วๆ โดนขอเป็นแฟนซะแล้วพี่พิง
ตึงเลยจ๊ะงานนี้ 55555  :hao7: :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 15-12-2013 18:45:16

 :z1: :hao7: เราชอบคู่พิงอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 15-12-2013 19:08:49

 :o8:คู่พิงน่ารักเนอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 15-12-2013 19:21:57

นิพี่โอแกล้งน้องซอของเรารึเนี้ยยยยย ทำซะร้องไห้หมดไปเป็นปีบเลย

ส่วนเรื่องของพี่พิง หุหุ เป็นแฟนกันเลยดีฟ่า ทางนั้นเค้าแสดงออกซะขนาดนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-12-2013 19:39:23

กร๊ากกกกกกกกกกกกก หวงยันเงา ฉันชอบคำนี้  :laugh:


ยิ่งอ่านยิ่งชอบอ่ะ คือ ยังไงหล่ะ คนที่จะมาเป็นนายคน มันก็ต้องเรียนรู้เข้มแข็ง แบบนี้แหละเราว่าพี่โอทำดีทีเดียว เอะใจตั้งแต่ตอนที่แล้วว่าทำไมมันง่ายจังหว่ะระดับพี่โอ


แล้วโดยสายเลือดนะ ซอก็ไม่อ่อนแอ แถมความสง่าสัญชาตญานทางสายเลือดเรื่องการเป็นนายคนก็เริ่มออก


ส่วนอีกคู่เหมือนต้นรักจะเบ่งบานนะ แบบเลือดโชกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 15-12-2013 19:55:53

อีพี่โอ แลดูน่ากลัว ซับซ้อนซ๋อนเงื่อนวางแผนจริงๆ  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 15-12-2013 20:10:53

กรี๊ดดดด  เป็นเลยพี่พิง

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-12-2013 20:30:31

พี่โอจะฝึกน้องซอให้ร้ายเลยเหรอคะ เอาแค่พอน่ารักๆนะ อย่าร้ายเหมือนยัยน้องสาวซูกัสเลย :ling3:
แต่พี่พิงใกล้ใจอ่อนหรือยังคะ :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 15-12-2013 20:34:36

ตอนแรกยังแอบคิดว่าผู้นำพยัคอ่อนแท้ โดนกระซู่หลอกการ์ดก็หลวม แล้วถ้านนท์ทำจะเป็นอย่างไร

ที่แท้คุณโอ เฮียล้ำลึกกว่าที่คิด ยังงี้ค่อยวางใจให้ดูแลซอหน่อย

ช้างงาหักซะแล้ว เมื่อเจอพิง ยอมเถอะ ลงมาอ่อนให้ขนาดนี้แล้ว หุ หุ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-12-2013 20:51:16

ฟินเวอร์มันคือคำขอเป็นแฟนที่ Romantic มากอ่ะ รอตอนต่อไป
ป.ล.แอบโดดอ่านหนังสือสอบมาอ่านนิยายเลยนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 15-12-2013 21:00:53

ขอโทษพี่โอละกัน ที่ว่าซะเสียหาย กร๊ากกกก
แหม ก็ว่าอยู่ อะไรจะทำได้ง่ายดายขนาดนั้น หุหุ สะใจ :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 15-12-2013 21:03:43

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 15-12-2013 21:08:26

 เยี่ยมเลย o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-12-2013 21:21:09

อ่าครับอ่านตอนที่แล้ว กับ ตอนนี้มันคนละฟิวกันเลย

กต้องขอบอกว่า พระเอกของเรา สมแล้วกับตำแหน่งผู้นำ

หลังจากว่าพระเอกซะเสียหายในตอนที่แล้ว +1 ครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 15-12-2013 21:22:13

เพิ่งอ่านได้สามตอนแรก
บอกเลยว่าเศร้ามาก...ร้องไห้ไปพร้อมน้องซอ :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 15-12-2013 21:59:09

 :hao7:   :hao7:     :hao7:   :hao7:

ชอบๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 15-12-2013 22:14:36

หวงยันเงา มากไปน่ะคุณโอ แบบว่ามันอิจฉา

พิงก็อย่าใจอ่อนละ แต่แข็งมากก็ไม่ดีน่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 15-12-2013 22:16:24

เยี่ยม!!  o13

แต่ถ้าเป็นงี้... มันก็ไม่มีใครร้ายสูสีจะฉะกันอ่ะจิ (ตอนแย่ก็โวย ตอนดีก็บ่น 555+)  :laugh3:

รออ่านต่ออออออออออออออออออออ มาให้เค้าเสพย์ต่อเร็วๆนะ ก่อนจะลงแดง  o9

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 15-12-2013 22:17:13

เป็นแฟนกับผมสิ!!!!  เป็นเลย เป็นเลย เป็นเลย เป็นเลยน้าาาพี่พิง อิอิ

ส่วนพี่โอของนุ้งซอร้ายนะค่ะ แหม!!!สะใจนังซูกัส กะนังนรินดามากๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 15-12-2013 22:20:13

ฮะๆๆ คู่พักพิงเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วนะ  :mew1:

ส่วนน้องซอดีใจที่เข้มแข็งขึ้น  :katai2-1:

รอดูการแก้แค้นซูกัสของซอนะคะ  o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 15-12-2013 22:38:30

ชอบทั้งสองคู่เลยย เดี๋ยวนี้ซอโหดขึ้นเยอะเลยนะ555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 15-12-2013 22:39:27

คู่สเตฟานกับพักพิงนี่แววมุ้งมิ้งเริ่มมาละเนี่ย คริๆๆ

รอดูแม่เสือฝึกหัดออกลายนะค้าาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-12-2013 22:42:58

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 15-12-2013 23:01:34

โธ่เอ้ย  ที่แท้ก็กำลังสร้างเมียเสือ 5555

.......แต่ว่าระวังนะ เมียเสือกลายเป็นนางพญาเสือเมื่อไหร่พ่อเสือจะอยากได้แมวน้อยคืน

หึหึ......

 :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 15-12-2013 23:32:06

สรุปว่าทั้งหมดนี่เป็นแผนพี่โอซะงั้นน  :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 15-12-2013 23:33:12

เมียเสือออ แอบร้ายยย :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 15-12-2013 23:55:27

เขากล้าขอแต่พี่พิงยังไม่ต้องให้นะคะ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 16-12-2013 01:09:14

เสี่ยโอ นายล้ำลึกวะบอกเลย

พี่พิงงงงยอมๆไปเถอะ ไหนๆก็เลยขั้นแฟนไปแล้ว 5555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 16-12-2013 01:14:03

โถ่ที่แท้ก็เป็นแผนของพี่โอเองเหรอเนี้ย
ถึงว่านักฆ่าอะไรจะยอมปล่อยตัวง่ายๆ
อยากรู้นังซูจะโดนอะไร ตบๆๆ

วิธีขอเป็นแฟนไม่เหมือนใครดี5555
เป็นเลยๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 16-12-2013 02:25:13

 :a5: แอร๊ย! อิพี่โอ ทั้งหมดนี่แผนแกเองหรอกเหรอ คิดอยู่ว่าเสือบ้าอะไรกระจอกจริงๆ ที่ไหนได้...  :z6:  แกนี่ร้ายจริงๆเชียว แต่ดีแล้วร้ายแบบเนี๊ยะ เค้าชอบ ฮุๆๆๆๆ โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ   :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 16-12-2013 06:25:08

“ เป็นแฟนกับผมสิ”

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-12-2013 10:58:21

ไม่ให้ค่ะ พี่พิงของเรา (โดนรุมตบ)

โฮยน้องซอ ร้ายขึ้นนะคะ แต่ยังไงก็น่ารัก :man1:


ส่วนอิพี่โอ ทำน้องร้องไห้  :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 16-12-2013 12:16:22

ขอปันใจ เค้าชอบช้างแดงคนพี่ :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 16-12-2013 13:02:37

จะว่าน้องซอร้าย ยังไม่ได้แม้เสี้ยวของพี่โอเลยเหอะ อะไรจะล้ำลึกปานนั้น
วางแผนทุกอย่างเพื่อวัดใจน้องซอ แต่น้องซอก็ได้ดั่งใจด้วยนี่สิ :laugh:
สรุปคือผ่านด่านแรกแล้ว มันต้องอย่างนี้สิถึงจะเหมาะกับตำแหน่ง(เมีย)เสือ
ส่วนพี่พิงก็น่าหนักใจแทน แค้นกันมาตั้งนาน บทจะดีก็ขอเป็นแฟนกันดื้อๆ
หรือว่าเล็งไว้นานแล้ว แต่ไม่รู้จะเข้าหาวิธีไหนก็เลยต้องทำอย่างนี้แทน
เห็นพี่ชายยอมคุกเข่าขอร้องพี่พิงอย่างนี้แล้วน้ำตาจะไหล :sad11:
ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ไม่ชอบหน้ากันถึงขั้นเป็นศัตรูจะยอมทำเพื่อน้องขนาดนี้
พี่พิงจ๋า มาถึงตรงนี้แล้ว วางมันลงบ้างก็ได้นะคะไอ้ที่แบกเอาไว้น่ะ  :เฮ้อ:
ไม่ใช่อะไร บางทีพี่พิงอาจจะเจอสิ่งที่ทำให้พี่มีความสุขก็ได้นะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 16-12-2013 14:18:36

2 คู่แรงพอกัน มาต่อเร็วๆนะรอคำตอบพี่พิง เยสหรือโน  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 16-12-2013 16:22:32

 :pig4 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 17-12-2013 15:24:09

คู่พี่พิงเริ่มจะพัฒนาป้ะเนี่ย
มีขอเป็นแฟนด้วย
พี่พิงจะว่ายังไงล่ะเนี่ย
แล้วก็สมน้ำหน้านรินดาด้วย
เป็นไงล่ะมาหาเรื่องน้องซอ
เป็นดาราเอวีไปเหอะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 17-12-2013 21:16:20

เจอพวกเกียมัวเพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 17-12-2013 23:33:42

ด้านเกิ๊นนนนนน คนอะไร ทำไปได้ น้ำเน่าเป็นบ้า
เปลี่ยนซอให้เป็นเครื่องจักรสังหารเรอะ ไม่เอาน่า อยากได้แบ๊วๆนะ :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: KJJ ที่ 18-12-2013 00:50:27

อั้ยๆๆๆๆคู่รองนี่ชักจะน่ารักใหญ่และนะ
ส่วนซูกัสขอให้จัดเต็มกับนางด้วย ร้ายดีนักเอาให้แสบเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: Kissa_O ที่ 18-12-2013 02:01:36

คู่พี่พิง มีแอบเนียนอ่ะ
รับรักเลย รับรักเลย (อาการอวยเต็มกำลัง อิอิ) :hao3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 18-12-2013 16:54:51

อีคุณโอร้ายอ่ะ วางแผนซะเรามึนเลยย
ส่วนโฟนนนนน โอ้ย นายน่ารักมากตอนนี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 18-12-2013 17:57:19

โฟนแอบมีโมเม้นนี้กะเค้าด้วย ฟินเลยยยยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 18-12-2013 22:09:12

อยากอ่านโฟนพิงล้าลลล มาต่อได้แล้วน้าาาาา แงงงงงงง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 19-12-2013 16:19:28

Part  25  :mew1:


อากาศเย็น ๆ กับข้าวต้มร้อน ๆ ทำให้รู้สึกอุ่นขึ้นมา....หันไปมองคนที่กำลังตักกับข้าวมาวางใส่จานให้คนที่นั่งข้างผมเป็นระยะ ๆ.....ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย  กับกริยาเกินงามของน้องสาวร่วมนามสกุล บางครั้งก็อยากจะถามให้รู้เรื่องรู้ราวไปเลยว่า...เมื่อไหร่จะเลิกโง่และเลิกทำตัวน่าสมเพชซักที

“ ข้าวต้มไม่อร่อยเหรอซอ”

“ ก็เลี่ยนนิด ๆ ครับ...”  ผมพูดแล้วปรายตามองหญิงสาวที่ส่งสายตามามองผมเมื่อพี่โอถามขึ้น...

“ พี่ซอมีเรียนกี่โมงคะ แล้วทำไมยังไม่ไป”

“ พี่ทานข้าวอยู่ครับ ทำไมเหรอ พี่อยู่มันขวางหูขวางตาเธอมากรึไง”  ตอนแรกก็ว่าจะนิ่ง ๆ แต่บางครั้งมันก็อดทนไม่ได้....รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์แรงขึ้นเรื่อย ๆ

“ ซูกัสไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะคะ”

“ แล้วหนูไม่ไปเรียนรึไง”

“ คือหนูมีเรียนสิบโมงค่ะคุณพ่อ”  ซูกัสหน้าเจื่อนลง เมื่อคุณพ่อถามขึ้น...ผมถอนหายใจก่อนจะดื่มน้ำเมื่อเห็นว่าพี่พิงอิ่มแล้ว...

“ อิ่มแล้วเหรอ...เย็นนี้กลับมาแล้วไปทานข้าวข้างนอกกันคุณพ่อเลี้ยง..”

“จริงเหรอครับคุณพ่อ ซอเกรงใจจังเลย”

“ ฮ่าๆๆ แต่หน้าตาไม่ได้บอกอย่างที่พูดนะซอ” 

“ พี่พิงอ่ะ...ครับพี่โอแล้วซอกับพี่พิงจะรีบกลับ....เนื่องในโอกาสอะไรครับ...”  ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร ก่อนจะอ้อมไปกอดคุณพ่อที่นั่งยิ้มอยู่.....อีกฝ่ายยกมือขั้นมาลูบหัวผมเบาๆ

“ เปล่าหรอกโอกาสพิเศษของคนส่วนใหญ่.. พ่อเห็นซอเบื่อ ๆ แล้วพิงก็พึ่งจะหายดี ออกไปทานข้าวเอาบรรยากาศกันซักหน่อยดี
ไหม..”

“ ดีครับ “  กอดคุณพ่อแน่นขึ้น ก่อนจะปล่อยแล้วเดินอ้อมไปหลังซูกัสที่นั่งหน้าตึงอยู่  คงรู้สึกสินะว่าตัวเอง...เป็นส่วนเกิน..เพราะ
ไม่มีใครเอ่ยชวนและให้ความสนใจเธอเลย...

“.................” .....ลากมือผ่านพนักพิงเก้าอี้ซูกัสอย่างเล่น ๆ ก่อนจะหยุดตรงพี่โอ วาดแขนกอดคอคนที่หันมายิ้มให้ผมก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างใบหูพี่โออย่างแผ่วเบา....จนคนที่นั่งข้างๆ  หันมองด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างไม่ปิด...

“ รับทราบครับ” 

“ พี่ซอคะ ทำอะไรคะ น่าเกลียดเกินไปรึเปล่า คุณพ่อก็นั่งอยู่ด้วย...แล้วพี่โอก็เป็นแฟนซูกัส..”  ดูเหมือนว่าเส้นความอดทนของเธอจะบางเกินไป เพราะแค่พี่โอหันขึ้นมาพูดรับปากคำที่ผมกระซิบ เธอก็ถึงกับพูดขึ้นมาเหมือนคนไร้สติ....ผมแค่ยักไหล่ ก่อนจะพยักหน้าให้พี่พิงว่าพร้อมแล้ว...พี่โอกับคุณพ่อลุกจากโต๊ะอาหารออกมาส่งผมที่หน้าบ้าน...

“ ซอไปนะครับคุณพ่อ..”

“..ดูแลกันดี ๆ นะพิง...”

“ ครับเจ้าสัว “  พี่พิงรับปากคุณพ่อที่ถูกผมกอดเอวหนาไว้หลวม ๆ

“ อย่าซนนะรู้ไหม”

“ ซอไม่ซนซักหน่อย...ซอซนเหรอครับคุณพ่อ...”  หันไปทำหน้าอ้อน ๆ ใส่คนสูงอายุหลังจากที่พี่โอพูดขึ้นมาเหมือนผมเป็นเด็ก...

“ไม่เลย ใครว่าลูกพ่อ...แกไม่ใช่หรือไงไอ้เสือที่สอนน้องให้ซน..”  คุณพ่อพูดขณะที่เดินไปที่รถที่ถูกขับมาจอดเทียบหน้าบ้าน...ก่อนที่พี่พิงจะขึ้นไปนั่งแทนที่คนขับรถที่ขับออกมาให้..

“ คุณพ่อก็...ซอมีเชื้อซนอยู่แล้วต่างหาก “

“...งั้นเย็นนี้ค่อยเจอกัน...ซอไปเรียนก่อนนะครับ...”  ปล่อยเอวคุณพ่อ ก่อนจะยกมือขึ้นโบกมือให้ทั้งสองคน...แล้วขึ้นไปนั่งข้างคนขับ...ยกยิ้มเมื่อนึกถึงคำที่ตัวเองแอบไปกระซิบที่หูพี่โอ...เป็นไปได้...อารมณ์ชั่ววูบแน่ ๆ

...อย่า...คิด...นอก...ใจ..นะ..ครับ...

........................................

........................................

“ พี่พิง...ต้องทำรายงานบทนี้ควบรึเปล่า...”

“ ใช่ครับ ควบสองบทเลย...ถ้าไม่ควบมันไม่จะไม่ต่อเนื่อง...”

“ อืม...งั้นเราก็ต้องรีบหาข้อมูลก่อน ที่ห้องสมุดไหมครับ “

“ ไปสิ “  ผมกับพี่พิงเดินเข้าห้องสมุดของทางมหาวิทยาลัยฯ หลังจากที่เรียนเสร็จในตอนบ่าย...ไปหาข้อมูลอีกหน่อยแล้วค่อยกลับบ้าน...หลังจากได้หนังสือมาคนละสองเล่มก็นั่งหาข้อมูลกันเงียบ ๆ เพราะพวกเรามีเวลากันไม่มาก...พี่พิงดูเหมือนว่าจะจับถูกจุดเพราะเคยเรียนผ่านมาแล้ว...แต่ผมแค่ปรึกษานิด ๆ หน่อย ๆ ที่เหลือก็พยายามเอง....

“...นั่งด้วยสิ...”

“.....................”  ..เงยหน้ามองคนที่เลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง โดยไม่รอให้พวกผมอนุญาต...ส่วนพี่พิงยังนิ่งและไม่ได้เงยหน้ามามองคนมาใหม่ด้วยซ้ำ...

“...นั่งได้ไหมครับคุณหนู...”

“...................” ไม่ตอบแค่จ้องหน้าคนที่ผมเคยไปหาถึงคณะ...แต่วันนี้มาแพ็คคู่...แต่มาแบบสงบ ๆ เพราะอาจารย์บรรณารักษ์จ้องอยู่...จะมาหาเรื่องอะไรอีก...

“...ไปกินข้าวกัน...”

“ ไม่ว่าง “

“ แต่เมื่อวานคุณไม่ได้เข้าไปหาผมนะ “

“ ก็บอกว่าไม่ว่าง...นี่คุณพาน้องชายคุณออกไปไกล ๆ ได้ไหม พวกผมกำลังทำงานกันอยู่ “

“ ผมตามใจน้องชายผม...คุณหนูทำอะไรครับ..” 

“.................”  ไม่ตอบคำถามของช้างแดงคนพี่...นั่งนิ่งพลิกหนังสือหาข้อมูลต่อไป...แต่ในหัวใจมันกำลังประมวลข้อมูลที่ได้รับ
จากคำพูดคุยของพี่พิงกับช้างแดงคนน้อง...ยังไงกัน...พวกนี้มาแปลก...

“ ถ้าพวกคุณไม่ไป พวกผมก็จะไปเอง ยืมไปดูที่บ้านดีกว่าซอ ไปเถอะ”

“ ดีเลย พวกผมก็จะไปแล้ว”

สรุปว่าตอนนี้เด็กวิศวะโขลงใหญ่กำลังเดินตามพวกผมสองคนออกจากห้องสมุด...ผมล่ะหวาด ๆ ว่ามันจะทำอะไรรึเปล่า...แต่ท่าทางสบายๆ  นั่นทำให้รู้สึกหมั่นไส้มากกว่า...นักศึกษาที่อยู่แถว ๆ นั้นหันมองกันหมด...และก็แปลก..ที่พี่พิงก็ไม่ได้ดูเครียดหรือระแวงอะไร...

...ผมพลาดอะไรไปรึเปล่า....

“ พี่พิงครับ พวกนั้นมัน..”

“ ช่างเถอะ...ไม่ต้องไปสนใจ”  รีบเดินตามแรงฉุดที่มือให้เดินเร็วขึ้น...ไม่วายหันไปมองพวกที่เดินตามต้อย ๆ อย่างเงียบๆ 

“ มีอะไรกันเหรอครับ มีอะไรจะพูดรึเปล่า!!”

“.....................”  พวกที่เดินตามหยุดกึกอยู่กับที่ เมื่อผมเริ่มอึดอัดเลยหยุดเดินแล้วหันไปถาม...ไม่ชอบเลยที่จะปล่อยให้ผ่านโดยที่ผมไม่รู้สาเหตุ มันน่ารำคาญ...

“ ผมตามจีบพี่ชายคุณหนูอยู่ครับ”

“ ซออย่าไปฟัง!..ไม่มีอะไรทำกันรึไง!!เลิกตามได้แล้ว..”

“....................”   

ตอนนี้หน้าผมเหมือนเห็นคนมีสองหัว...ตาเบิกกว้าง และไม่เชื่อหูตัวเอง...เมื่อช้างแดงคนน้องพูดออกมาเต็มปากจนเพื่อน ๆ โห่รับกันยกใหญ่...แล้วที่ผมคิดว่ามองไม่ผิดคือ พี่พิงหน้าแดง...แล้วรีบฉุดมือผมออกมา...

“ พี่พิงครับ “

“ คิดซะว่าไม่เห็น ไม่ได้ยินอะไรนะครับ..”

“ คะ ครับ”  รับปากไปงั้น...ทั้งที่พี่พิงก็รู้ว่าผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้ เห็นเต็มสองตา  ได้ยินเต็มสองหู....ไอ้พี่โฟน...จะจีบพี่พิง....

...ผมมีเรื่องต้องคุยกับพี่โอ....


เย็นวันนั้นสถานที่ดินเนอร์ของพวกเราผิดคาด และรู้สึกเหมือนโดนคุณพ่อกับพี่โอหลอกนิด ๆ  เพราะสถานที่ก็คือ...บนเรือสำราญขนาดใหญ่...ที่ล่องอยู่ในแม่น้ำสายกว้าง...แต่ทันทีที่มาถึงก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลก ๆ เพราะคนที่เดินขึ้นเรือล้วนแต่ดูน่าเกรงขามและมีบรรดาการ์ดเดินตามทั้งนั้น.. โต๊ะอาหารภายในเรือที่จัดอย่างหรูหรา ถูกจองจนเต็มทุกโต๊ะ  คุณพ่อเดินนำเข้าไป... ตามด้วยผมกับพี่โอ...ซูกัสที่เกาะแขนพี่โอแน่น... และตบท้ายด้วยพี่พิง พี่ชัชและการ์ดคุณพ่ออีกสองคน....ทันทีที่ถึงส่วนของโต๊ะอาหาร...ผมก็ยิ่งเริ่มเข้าใจว่ามันคืองานอะไร...

...ด้านซ้ายคือ ตระกูลนักการเมืองดัง...

...ด้านขวา คือเจ้าของธุรกิจที่มีอิทธิพลที่สุด...

...ที่เห็นเยื้องถัดไป...คือ...ตระกูลปุญไพรคชสาร ที่ตอนนี้สองพี่น้องนั่นก็กำลังมองมาที่กลุ่มพวกผม....ที่ดูเหมือนว่าจะมาสาย...

...และสิ่งที่ทำให้ผมยิ้มออกคือ...ติดกับโต๊ะพวกเราที่กำลังถูกบริกรนำไปถึงคือ...ตระกูล ราชสีห์เกริกไกร...

ถึงแม้จะมีมอง ๆ กันบ้าง แต่ดูเหมือนว่าทุกโต๊ะยังไม่มีการทักทายอย่างเป็นทางการ ยังแค่พูดคุยกันบนโต๊ะอาหารของตัวเอง และเริ่มลงมือทานอาหารกันแล้ว...ผมมองคุณพ่อที่มีท่าทีสบาย ๆ ส่งยิ้มให้ผมเหมือนกับจะเข้าใจว่าผมกำลังงง...ว่ามันคืองานอะไร...เสียงดนตรีบรรเลงยังดังแว่วหวาน ขับกล่อมอยู่ตลอดเวลา...

“ คุณพ่อครับ ซอขอไปหาพวกพี่ ๆ ได้ไหม”

“ อ้อ ไปสิ”  พยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้น...เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะของพวกพี่ที่มีผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่....ผมเลือกที่จะโค้งให้พอเป็นพิธี
แล้วมองผ่าน ก่อนจะยิ้มให้ทั้งสามคนที่เงยหน้ามายิ้มต้อนรับและเลื่อนเก้าอี้ที่ว่างไว้รอ...

“ พี่โซ..”

“ มาด้วยเหรอเรา...ไม่นึกว่าเจ้าสัวจะพาออกงานนะเนี่ย”  นั่งลงได้ก็กอดพี่โซก่อน ที่เหลือก็ยื่นมือมาขยี้หัวผมเล่น...หันไปอีกทีซูกัสก็เดินตามมาและนั่งลงข้าง ๆ เจ้าสัวศรันย์ ดูเธอจะอารมณ์ไม่ดี .....เพราะงานนี้ก็ไม่มีใครชวน เธอขอมาเอง......

“ คุณพ่อคะ ซูกัสเบื่อจังเลยค่ะ”

“ เบื่ออะไรของเราฮะ อยากไปอยู่นั่นก็ให้ไปอยู่แล้ว จะเอาอะไรอีก!”

“ เอาน่า แกอย่าดุน้องสิ” ผู้ชายคนนั้นออกรับแทนกันทันทีเมื่อพี่โซเริ่มเอ็ดน้องสาวตัวเองที่เดินมาทำหน้ามุ่ยก่อนจะบ่นว่าเบื่อ ผมทำเป็นไม่สนใจควักโทรศัพท์ขึ้นมาเอียงหน้าเข้าหาพี่ไซน์ที่นั่งข้างกัน ก่อนจะกดถ่าย...

“ ก็มีบางคนน่ะสิคะ น่าจะอิจฉาซูกัส...เกาะติดพี่โอตลอดเลย...ไม่มีใครมีเวลาให้ซูกัสเลย..”

“ อย่างนี้ได้ยังไง เอาลูกพ่อไปอย่างนั้นและมาปล่อยปะละเลย พ่อจะไปคุยกับไอ้ผู้นำนั่น”

“ จะดีเหรอครับคุณพ่อ...คนที่ยัดเยียดซูกัสเข้าไปคือพวกคุณ...จะไปเรียกร้องเอาอะไร..”

“ ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ามายุ่ง!!”  เสียงคุณพ่อดังขึ้นถึงแม้เสียงดนตรีจะกลบ... แต่ก็ดังพอที่จะให้คนอื่นหันมามอง...ผมก็แค่พูดความจริง...

“ ที่ซอพูดก็ถูกนะครับ...เท่าที่ดูแล้ว...เขาไม่ได้ต้อนรับซูกัสเลย...ผมไม่ได้ว่าไม่เข้าข้างน้องนะ..เพราะทางเราเสียหาย...แต่เรา
ควรจะมีศักดิ์ศรีพอที่จะให้เขาเป็นฝ่ายเข้ามารับผิดชอบ...ไม่ใช่ใส่พานให้เขาไปแบบนั้น..”

“ พี่โซจะปล่อยให้เขาทำมิดีมิร้ายน้องสาวหน้าตาเฉยเหรอคะ”  ดูเหมือนว่าซูกัสจะเริ่มไม่พอใจพี่ชาย เลยเหวขึ้นมาพร้อมสีหน้าบึ้งตึง...

“ เขาทำเราจริง ๆ ไหมล่ะ”

“ พี่โซ!!!”

“ ซอขอตัวนะครับ “  พวกพี่พยักหน้ารับ ผมรีบลุกขึ้นเพราะบรรยากาศบนโต๊ะเริ่มไม่ดี...ไม่สนใจสองพ่อลูกที่นั่งหน้าไม่รับแขก
เจ้าสัวศรันย์จ้องผมเขม็ง ความเคียดแค้นชิงชังแผ่ซ่านออกมาจนรู้สึกได้...

หลังจากนั้นก็เริ่มมีการทักทายกันเมื่อมีการเปิดแชมเปญและไวน์ เพื่อเลี้ยงฉลอง..ผมกับพี่พิงพากันขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือที่ถูกตบแต่งด้วยไฟแสงสี มีโต๊ะ เก้าอี้ ไว้ให้นั่ง...และมีเครื่องดื่มไว้บริการ...เรือขนาดใหญ่ทำให้มีเนื้อที่ส่วนตัวพอสมควร...บนดาดฟ้าเรือมีคนขึ้นมานั่งประปรายเพราะตอนนี้คงอยู่ด้านล่างกันหมด....

“ แสงไฟตอนกลางคืนสวยจัง”

“ นั่นน่ะสิ บนนี้สงบกว่าข้างล่างตั้งเยอะ ทำไมคนเราชอบพาตัวเองเข้าไปอยู่ในที่ที่มันวุ่นวายด้วยนะ”

“ หึ บางทีก็ไม่ได้อยากจะเข้าไปหรอกครับ เหตุการณ์มันบังคับ”  ผมหันไปยิ้มให้คนที่พูดไขข้อข้องใจ...ก่อนจะเงียบและสูดกลิ่นไอยามค่ำคืน ต่างคนต่างปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปกับความมืดมิดที่แผ่ปกคลุม แต่ก็ยังถูกแต่งแต้มด้วยแสงไฟหลากหลายริม
แม่น้ำสายใหญ่แห่งนี้...

ตืดๆ  ตืด ๆ

“............................”

“ ใครส่งมานะ ทำไมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างนั้น “

“ ไม่มีซักหน่อย...ข้อความให้เติมเงินต่างหาก”

“...จริงเปล่า...”

“..ซอ...”

“ ฮ่าๆๆ ไม่ล้อ ๆ แล้ว...พี่ชายซอเสน่ห์แรงจะตาย ซอก็หวงเป็นธรรมดา กลัวใครจะมาจีบไปซะก่อน..”

“ ถ้าไม่เลิกพี่จะจับโยนลงน้ำแล้วนะ”

“ ..โหดที่สุด... เลิกก็เลิก ..”  พี่พิงถลึงตาใส่ผมที่ทำหน้ายู่... หลังจากที่ตั้งหน้าตั้งตาล้อเลียนเรื่องที่เปิดอ่านข้อความโทรศัพท์ กดดูตอนแรกก็เห็นทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่ไหงอ่านไปอ่านมาถึงได้ระบายยิ้มน้อย ๆ ออกมา....ข้อความให้เติมเงินมันน่ายิ้มตรง
ไหน...และได้ข่าวว่า...พี่พิงใช้รายเดือน...

“..มีความสุขกันดีไหมคะทั้งสองคน กระหนุ๋งกระหนิ๋งน่ารักจัง... พี่โอคะ เราไปทางนู้นกันดีกว่า...อย่าไปขัดจังหวะเขาเลยค่ะ..”

“ พี่อยากอยู่ตรงนี้ครับ “  หันมองด้านหลังก็เห็นซูกัสเกาะแขนพี่โอขึ้นมา โดยมีพี่ชัชเดินตามหลัง...ผมหันหลังยกแขนเท้าราวเรือก่อนจะยกยิ้มให้พี่โอที่แกะมือซูกัสออก...

“ ทำไมพี่โอถึงทำเหินห่างกับซูกัสล่ะคะ ..ทั้งที่เมื่อคืนนี้เราออกจะหวาน...”

“.....................”  ผมจ้องตาคนที่พยายามพูดแล้วเข้ามานัวเนียพี่โอ...สายตาเย้ยหยันส่งมาให้ผมอย่างเต็มที่...ก็แค่ยิ้มตอบแล้วนึกครึ้มใจขึ้นมา...จนอยากจะหัวเราะใส่หน้าสวยใสนั่นซะให้สะใจ...เมื่อคืนนี้...ก็เหมือนหลายคืนที่ผ่านมา...มิน่าเธอถึงทำตัวติดกับพี่โออย่างออกหน้าออกตาขนาดนี้...เรื่องคิดไปเอง เธอก็คงจะเก่งใช่เล่น...

“ พี่อึดอัดน่ะ ไม่ชอบให้ใครเกาะ...ซูกัสไปนั่งพักตรงนั้นเถอะ เห็นบ่นว่าเหนื่อยไม่ใช่เหรอ”

“ พี่โอพาซูกัสไปสิคะ”

“ พี่โอครับ ดาวสวยจัง”

“ จริงด้วย สวยจัง”  ..หันหน้าออกนอกเรือ ก่อนจะแสร้งเงยหน้ามองฟ้า...ไม่นานแขนแข็งแรงก็โอบกอดรอบเอวผมไว้...กลิ่นกายคุ้นเคยทำให้ผมหันมายิ้มให้คนที่ทำตัวน่ารัก....ไม่วายหันไปมองคนที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลังผมกับพี่โอ พี่พิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อมยิ้มกับสิ่งที่ผมทำ...

“ พี่ซอ!! “

“ ................ “

เพี๊ยะ!!

“ พี่โอ!!”  ทุกคนบนเรือหันมามองกันหมด...พวกผมยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...เสียงเรียกของซูกัสทำให้ผมตัดสินใจหันมาหาเธอ...แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือเธอตั้งใจฟาดฝ่ามือลงมาที่หน้าผม  แต่คนที่ไวกว่าคือพี่โอที่เลื่อนตัวมารับฝ่ามือแทนผม ด้วยระดับความสูงทำให้ฝ่ามือเรียวประทะปลายคาง แต่เสียงก็ดังจนรู้ว่าต้องเจ็บ...ถ้าฝ่ามือนั่นถูกหน้าผมก็คงจะเจ็บมากเหมือนกัน...

“ พี่โอคะ ซูกัสมะ...”

“ ไม่ได้ตั้งใจ...จะพูดอย่างนี้ใช่ไหม...”

“ ชะ ใช่ค่ะ..”  เธอดูรนรานอย่างน่าสมเพช เพื่อร่างสูงยืนตระหง่านบังผมไว้...

“.. ซูกัสทำอะไร...”

“..ซูกัสจะตบพี่ซอ!..” สีหน้าเธอเคร่งเขม็งเมื่อมองมาที่ผม...ซูกัสตะเบ็งเสียงออกมาเสียงดัง...จนเธอเซ...

“..พี่ชัชพาเธอไปสงบสติอารมณ์ทางนั้นเถอะครับ..”

“..พี่โอคะ..พี่โอต้องเข้าข้างซูกัส...โอ๊ย!!..”

“ ซูกัส! เป็นอะไร..” 

“..โอ๊ย!! เจ็บ!!..”  ...ผมรีบวิ่งเข้าไปประคองซูกัสที่ทรุดตัวลง...  มือเรียวขาวกุมหน้าท้อง สีหน้าเหยเกเหมือนกับกำลังทรมาน
อย่างที่สุด...

“ บอกสิว่าเป็นอะไร เจ็บตรงไหน!!”

“ ฮึก ฮืออ ซูกัส ปวดท้อง!! ฮึก ฮือออ!!”

“ ...ซูกัส...”  ...ผมอุทานอย่างแผ่วเบา เมื่อผมเห็นบางอย่างกำลังเลอะชุดประโปรงสีขาวของเธอ...เลือด...

“ พี่ชัชตาม พวกพี่ของซอไปที่ห้องพยาบาล!!”  ผมหลีกทางให้พี่โอที่ย่อตัวลงอุ้มร่างของซูกัสขึ้นก่อนจะพาลงจากดาดฟ้า บริกรบนดาดฟ้ารีบทำนำไปที่ห้องพยาบาล .. ภายในเรือ...และรีบแจ้งทางกัปตันเรือให้เอาเรือเล็กออกทันที......เจ้าสัวศรันย์และพี่โซเป็นคนลงเรือไปกับซูกัส...หลังจากที่หมอบนเรือพยาบาลเบื้องต้นและวินิจฉัยแล้วคร่าว ๆ

“ ซอ..”  พี่โอกระชับมือผมไว้แน่น หลังจากที่ทุกอย่างสงบลงเหมือนเดิม...

...แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ......มือผมสั่น...ใจผมสั่น....รู้สึกเหมือนตัวเอง...เป็นคนบาป...ผมใช่ไหม...ที่เป็นคนทำร้าย...ชีวิตที่กำลังจะเกิดมา....

/ ...เธอตั้งครรภ์ครับ แล้วตอนนี้ก็ ..ห้าสิบ ห้าสิบ... เพราะอายุครรภ์อ่อนมาก...คงได้รับความกระทบกระเทือน เพราะเธอเองอาจจะไม่รู้ตัวว่าตั้งครรภ์..ตอนนี้ต้องรอผลตรวจของทางโรงพยาบาลครับ แต่ผมก็ต้องบอกว่าทำใจเผื่อไว้ด้วยนะครับ สำหรับพ่อเด็ก...../

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 24 Part โอ , Part พิง _ 15/12/2556 P.44
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 19-12-2013 16:22:31

เป็นแฟนกันๆๆ กรี๊ดดดด :hao6:
น่ารักให้ได้ตลอดนะพ่อช้างแดงง

พี่โอแผนเยอะเกินน ระวังน้องรู้นะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-12-2013 16:51:31

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 19-12-2013 16:57:44

บรึ้มมมมมม!!!!!!!!!!!!
ระเบิดลง ค้าง
 o22 o22 :a5: :a5: o22 o22 :a5: :a5:

พ่อเด็ก คือ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร   :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :hao4: :hao4: :hao4:

 :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 19-12-2013 17:01:19

 :เฮ้อ: โครตเบื่อซูกัสน่ารำคาญ
ถ้าอะไร มันจะเกิดขึ้นก็เพราะชีทำตัวเอง
ซอไม่ต้องรู้สึกผิดกับคนแบบนี้หรอก!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 19-12-2013 17:02:04

ท้อง?กับใคร
ซอทำอะไร?
พี่โอรีบบอกความจริงเร็วๆจิ
ทางนั้นคงจะเรียกร้องจะให้รับผิดชอบอีกละสิ หึ
ชั่วทั้งพ่อทั้งลูก :beat:
ซอรีบทวงสิทธิตัวเองเร็ว ซูกัสเธออ่ะแค่แฟนในนาม
ส่วนชั้นเป็นเมียพี่โอ 555 นางคงจะอึ้งน่าดู

เชียร์โฟนกะพิง อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 19-12-2013 17:06:32

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-12-2013 17:26:41

 :katai3: :katai3:

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 19-12-2013 17:30:34

ไม่อยากให้พ่อเด็กเป็นนนท์. เสียดาย.  :ling1:
เอาคนอื่นได้ป่ะ. ซูกัสมั่วจะตาย  อย่าเป็นนนท์เลย
อีกเดี๋ยวเจ้าสัวปลอมนั่นก็จะมาเรียกร้องให้ลูกตัวเอง
น่าสมเพช. ถึงเวลานั้นซอบอกพวกมันไปเลย
เอาให้หน้าแหก. เลวพอกันทั้งพ่อทั้งลูก
แต่โฟนพิงน่ารักอ่ะ. โฟนดูท่าจะอ้อนเอาเรื่อง
พิงเขินด้วย แบบนี้มีลุ้นใช่มั้ย.  :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 19-12-2013 17:36:26

อยากให้ตรวจ DNA ลูกที่แท้งออกไปด้วยอ่ะค่ะ :katai1:

แหม...เมื่อความจริงเปิดเผยอิสองตัวพ่อลูกจะทำตัวหยิ่งได้อยู่มั๊ย :laugh:

งาม.....หน้า  :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-12-2013 17:49:20

เพลียนังชะนีซูกัส

เข้าป่าไปได้แล้วค่ะ  :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 19-12-2013 17:52:46

สงสัยลูกพี่ฟอยชัวร์ ยิ่งกว่าแน่แช่แป้งอีก :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-12-2013 18:16:28

ไปลากคอไอพ่อเด็กลูกยัยซูกัสมาเลยนะคุณโอ ไม่ต้องไปออกรับแทน  :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: clock_nuchchee ที่ 19-12-2013 18:31:06

ตายทั้งนังซูกัส และ ลูกมันไปเลย ออ เอา พ่อมันไปอีกคน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 19-12-2013 18:35:44

แท้งเพราะอะไรนะ งงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 19-12-2013 18:43:16

ค้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 19-12-2013 18:44:35

ถ้าพี่โอไม่จัดการอะไรให้เด็ดขาดเร็วๆ ก็ไปอยู่กับซูกัสซะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 19-12-2013 18:45:17

หมั่นใส้ซูกัสอ่าา
ตั่งใจทำร้ายซออะ แต่สงสารเด็กในท้อง
ปล ลูกใครหว่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 19-12-2013 18:49:14

เอ่อะ........จบตอนแล้วจริงเหรอ ดูค้างๆนะรอตอนต่อไปจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: pannixz ที่ 19-12-2013 19:00:21

ใครพ่อเด็กฟร๊ะ
แล้วเดี๋ยวซอก็ใจอ่อนอีก
 :katai1:
มาต่อไวๆเถิดพลีสสสส

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 19-12-2013 19:01:04

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-12-2013 19:04:21

ซูกัสน่ารำคาญจัง น้องซอไม่ต้องใจดีกับหล่อนมากก็ได้นะจ๊ะ :serius2:
แต่ก็น่าสงสารนิดๆที่จะแท้งน้องหรือเปล่า เด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แต่ต้องมารับกรรมที่แม่ก่อไว้ :sad11:
ซอต้องรู้สึกผิดแน่ๆ ทั้งๆที่หนูไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 19-12-2013 19:15:15

อย่าบอกว่าลูกของ นนท์ นะ เพราะ มั่นใจไม่ใช่ลูกพี่โอ  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 19-12-2013 19:19:45

ไม่รู้ยังไง
อยากตบซูกัสอ่ะ :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-12-2013 19:42:48

ชักรำคาญพี่โอละ
สงสารซอมากๆ
พี่โอควรจัดการได้ละ
ก่อนจะหาแฟนใหม่ให้ซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 19-12-2013 19:47:41

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 19-12-2013 19:59:48

 :a6: :a6: :a6: จิให้ค้างงี้ ฆ่ากันเลยดีกว่า...

ขอความกรุณามาโปรดสัตว์ อัพต่อด่วนๆ  o1

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 19-12-2013 20:22:11

ลูกใครรอะ ซูกัสแลมั่ววเดาไม่ออกเลยยจิงๆ
แต่กลัวพอแท้งไปแล้วจะกล่าวหาพี่โอว่าทำตัวเองท้องนี่สิ - -"
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 19-12-2013 20:44:35

อ้างจาก: mild-dy ที่ 19-12-2013 19:42:48  

ชักรำคาญพี่โอละ
สงสารซอมากๆ
พี่โอควรจัดการได้ละ
ก่อนจะหาแฟนใหม่ให้ซอ

คิดเหมือนกันเลย  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 19-12-2013 20:48:59

เหอะ!　 เนี่ยหนะหรอ ที่บอกว่า มีลูกสาวแล้วจะยิ่งใหญ่
ราชสีเกริกไกร คุณดูสิ ลูกสาวพาแต่เรื่องงามหน้ามาให้
น่าสมเพชสิ้นดี!　

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 19-12-2013 21:16:41

เขินเบาๆ กับคู่พักพิง

ซอจะทำอะไรก็ทำให้สุด สอนให้มันสำนึก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 19-12-2013 21:26:47

ซูกัสท้องกับใครล่ะเนี่ย
จะหาพ่อเด็กได้มั้ย
เพราะท่าทางนางกร้านโลกพอตัวเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 19-12-2013 21:37:37

ไม่ต้องตกใจไปน้องซอจ๋า ไม่ใช่ลูกพี่โอแน่นอน
ส่วนถ้าจะบาปก็คงเป็นซุกัสเองทำสร้างบาปนั้นขึ้นมา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-12-2013 21:43:25

เกิดเรื่องจนได้
กลัวน้องซอคิดมากจัง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 19-12-2013 21:46:21

รำคาญซูกัสเต็มที่ละ

เมื่อไหร่จะไปๆสักที

ท้องอีก  !!!!!!! 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-12-2013 21:53:22

ถ้าบอกจะดีมาก
กูจะสะใจอย่างที่สุด!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-12-2013 21:58:14

ใครเป็นพ่อเด็กเนี่ย รีบมายอมรับเลยนะ

เดี่ยวนังซูกัสมันจะโยนมาให้พี่โอแทน  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-12-2013 21:59:04

 :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 19-12-2013 22:20:44

ใครเป็นพ่อเด็ก!!!!!!!!!!!!!  o22

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 19-12-2013 22:31:03

 :katai1: ค้างงงงงงงงงงงง :serius2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-12-2013 22:50:25

โหวตนังซูกัสออกจากเรื่องนี้ หน้าด้านหน้าทนจริงจิ๊ง ไม่น่าให้มาอยู่ในเลย รกหูรกตามาก
แล้วหล่อนท้องกับใคร คนแบบนี้ไงก็ไม่ควรสงสารนะซอ ถึงขนาดเคยจ้างคนมาข่มขืนน่ะ
พี่พิงน่ารักมีหนุ่มมาจีบ อิอิ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 19-12-2013 23:18:09

สู้ๆนะซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 19-12-2013 23:38:50

ไม่มีความสงสารให้ซูกัสหรอกนะ
เพราะนางทำตัวของนางเอง
น้องซออย่าไปเครียด

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 19-12-2013 23:44:22

ชะนีน้อย โง่ๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 20-12-2013 00:23:20

อะไรยังไง ใครท้องใครแท้ง ใครคือพ่อเด็ก??? ซออย่าไปเสียใจนังน้องนอกไส้มันทำร้ายตัวเองทั้งนั้น


สงสารที่นางแท้งลูก(ที่คิดว่าเป็นลูก)พี่โอนะ แต่ก้อนะกรรมใดใครก่อนะค่ะหนู อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 20-12-2013 00:37:25

 :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 20-12-2013 01:06:59

มันไม่ใช่ความผิดหนูซอลูก ชะนีนางทำตัวเอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 20-12-2013 01:46:03

ซอเก่งขึ้นเยอะเลย

เบื่อซูกัสมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 20-12-2013 06:03:33

 ชะนีหาเรื่องให้อีกแล้ว ซอเข้มแข็งนะคะ   :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 20-12-2013 09:24:29

 :ling1: ลูกใคร!!!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-12-2013 14:33:27

เกมส์นี้ต้องใช้ความอดทนอย่างมาก เพราะต้องใช้เวลาในการจัดการ
ทางฝ่ายโอและซอแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ปล่อยเวลาไปเรื่อยๆ
หรือไม่ก็รอให้อีกฝ่ายทนไม่ไหวจบเกมส์ไปเอง ความอดทนยิ่งต่ำอยู่ด้วย
แต่สงสัยว่าแท้งได้ยังไงนี่แหละ ไอ้เรื่องท้องน่ะไม่แปลกใจหรอก
แล้วก็มั่นใจว่ายังไงก็ไม่ใช่ลูกพี่โอแน่ ถ้าเป็นน้องซอก็ว่าไปอย่าง :laugh:
สงสารก็แต่เด็กยังไม่ทันได้ลืมตาดูโลกเลย :เฮ้อ:
มีเรื่องมาพิสูจน์จิตใจน้องซอไม่ได้หยุดได้หย่อนเลยทีเดียว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 20-12-2013 16:55:26

ซอทำอะไร -_- ไปตบเขาแล้วจู่ๆนางก็เจ็บเอง เลอะเทอะะอ่ะกัส หนูซอลูกหนูอย่าไปใจอ่อนนนน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 20-12-2013 18:03:50

พ่อเด็กคุณโอเป็นคนจัดการให้ไม่ใช่เหรอครับ  จำได้นะไม่กี่ตอนที่ผ่านมาเอง  แต่สะใจนะ  พวกแบบนี้มันต้องพังทุกอย่างแบบนี้ละครับ  สาสม 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-12-2013 18:07:49

กรี๊ดหนูซอ โอ๋ๆนะคะคนดี :man1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 20-12-2013 18:50:58

มาเป็นกำลังใจให้ครับ

เดี๋ยวมาอ่าน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 20-12-2013 19:22:20

เบื่อยัยซูกัสมากๆเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-12-2013 23:06:14

ท้องกะใครอ่ะ หรือว่า.......
โฟนพิงน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 21-12-2013 08:59:25

ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ :L2:
ตอนนี้ยังไม่อ่าน
ให้ผ่านดราม่าไปก่อนนะ
แล้วจะกลับมาอ่านจร้าาาา
 :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 21-12-2013 14:17:40

พึ่งเข้ามาอ่าน
สนุกมากค่ะ
รอติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-12-2013 15:31:54

ท้องกับใครล่ะเนี้ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 21-12-2013 15:36:05

อีซูกัสโครตหน้าด้านเลย ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ไม่มีความสงสารให้หรอกมีแต่จะสมน้ำหน้า หวังว่าซอคงไม่โง่ทำตัวอ่อนแอเห็นใจมันอีกนะ อีซูกัสมันร่านก็จัดให้มันแล้วมันก็ชอบด้วยนิไม่เห็นจะต้องรู้สึกผิดเลย สม!! เด็กไม่ได้เกิดมาก็ดีแล้วมีแม่ร่านๆอย่างนี้น่าสงสารกว่า ไปเกิดเป็นลูกของผู้หญิงดีๆเหอะน่าภูมิใจกว่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-12-2013 23:11:22

สนุกน่ะ ไล่ดามอ่านอยู่จ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Millet ที่ 22-12-2013 14:12:21

คิดถึงน้องซอแหล่ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: Lady-Rabbit ที่ 22-12-2013 18:05:37

อ้าวว ท้องกะใครละเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 23-12-2013 22:16:39

ครั้งนี้หายไปนานจังเลย
คิดถึงแล้ว... :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 24-12-2013 01:50:28

รำคาญซูกัสมาก ไปๆ สักทีเถอะ  :katai1:

ปล. ตอนที่แล้วนะคะ พอดีเพิ่งมาอ่านรวดสองตอน "เจ้าหนูจังไม" ต้องเป็น เจ้าหนูจำไม นะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 24-12-2013 12:44:21

งง  แล้วทำไมอยู่ดีๆนางเจ็บเอง  ยังไม่มีใครทำอะไรนางเลยหนิ     :a5:

แล้วก็ขอให้อายุครรภ์แก่กว่าระยะเวลาที่มันเจอกับโอที่อังกิด  จะได้หน้าแตกทั้งพ่อทั้งลูก
แต่ถ้าอายุครรภ์ดันเกิดเป๊ะกับเวลาพอดีนี่สิ   พี่โอมีเสียววูบแน่ๆ


แต่ก็แอบสงสารซูกัสนะ  พ่อมันต้องเสี้ยม ต้องเป่าหูลูกมาแน่ๆ
เพราะเมื่อก่อนแรกๆเลย ก่อนซอหนีออกจากบ้านพี่น้องก็รักใคร่กันดีชิมิ 
ถึงซอจะไม่ได้สนิทกับซูกัสอะไรมาก  แต่ก็ไม่เคยมาด่าทอถากถาง อย่างงี้กันอ่ะเนอะ
เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 24-12-2013 21:31:08

คุณโอ น้องซอ กำลังจะหวาน ก็มามารขัดซะงั้น
ลุ้นคู่พิเศษน้องพิงยอมๆๆเป็นแฟนไปเลย อิอิ
แล้วคุณซันจะมีคู่กับเขาไหมเอ่ย แฟดพี่ยังว่างนิ คิกๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 25 ^^ _ 19/12/2556 P.46
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-12-2013 17:28:23

เป้นเรื่องแระไง ><

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 26-12-2013 17:32:23

Part 26   :L1:

ตอนนี้พวกผมนั่งอยู่ภายในห้องคนไข้พิเศษที่มีซูกัสนอนหลับอยู่บนเตียงเพราะความอ่อนเพลีย...ผลการตรวจออกมาแล้วว่าเธอสูญเสียอนาคตสมาชิกใหม่ไปแล้ว...ได้แต่นั่งกำมือแน่น...เพราะตอนนี้ในห้องดูอึดอัดไปหมด...พี่โอยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่...ใบหน้าหล่อดูเฉยชาไม่ได้รู้สึกอะไร ทั้งที่เจ้าสัวศรันย์กำลังเสียใจกับหลานตัวเองที่เสียไปโดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของแม่....

“ดูท่าทางคุณไม่ได้เสียใจกับยัยกัสเลยนะครับ”

“.......................”

“คุณพ่อครับ ผมว่าอย่าพึ่งอะไรตอนนี้ได้ไหม รอซูกัสตื่นก่อนดีไหมครับ”   ...พวกเรารีบบึ่งตามมาหลังจากที่ลงจากเรือ ส่วนคุณพ่อกลับบ้านไปก่อน มีเพียงพี่ ๆทั้งสาม เจ้าสัวศรันย์ ผมและพี่โอเท่านั้นที่นั่งรอซูกัสตื่น เธอหลับไปหลังจากได้รับการตรวจและรักษาภายใน...

“...อืม....”

“ซูกัสเป็นยังไงบ้างลูก!!”  ผมชะเง้อมองคนที่งัวเงียตื่นขึ้น....พี่โอเดินมานั่งข้างผมบนโซฟาในห้อง...

จากวันที่ซูกัสเข้าไปอยู่ในบ้าน....ผมออกมายืนส่งคุณนนท์ให้เข้าไปหาน้องสาวร่วมนามสกุลในแต่ละค่ำคืน...ผมไม่รู้ว่านนท์ทำยังไงกับซูกัส แต่เธอก็ละเมอเพ้อพกว่าเธอมีความสุขกับพี่โอในคืนนั้น ๆ  คำพูดที่พร่ำข่มผมเสมอเวลาเจอกันว่าพี่โอทั้งเร่าร้อนและรุนแรง...ทำให้ผมยิ้มเยาะอย่างสะใจ...คำว่าเร่าร้อนและรุนแรงมันพอจะทำให้เธอแท้งได้ไหม

....ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอท้อง...

“...พี่โอ....”  ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจทั้งพ่อและพี่ที่เข้าไปหา แต่กลับหันมองและเรียกชื่อคนที่นั่งอยู่ข้างผม...

“..ซูกัสเป็นยังไงบ้าง...”

“...ใครให้เข้ามา!!..พี่โอคะ...”   พี่โอฉุดมือผมให้นั่งลงเหมือนเดิมหลังจากที่ลุกขึ้นทำท่าจะเข้าไปหาน้องเพราะมีเสี้ยวนึงที่รู้สึกสงสาร...แต่เสียงที่ตวาดมาทำให้ผมชะงัก...ใบหน้าสวยจ้องมองพี่โอพร้อมกับเรียกเพราะอยากให้เข้าไปหา...

“ ผมจะพาซอกลับ”

“ พี่โอทำอย่างนั้น ได้ยังไง...ต้องอยู่กับซูกัสสิคะ..” ทุกคนหันมามองพี่โอเป็นตาเดียวที่พูดออกไปอย่างนั้น...

“..ผมว่าผมไม่มีเวลาพอแล้วล่ะ..”

“ พี่โอ..พูดอะไรคะ...พี่โอเป็นแฟนซูกัสนะคะ...”  ...มือผมกำแน่น...เริ่มจะไม่สนุกแล้ว...เชิดหน้าขึ้นจ้องมองคนที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย....พี่ ๆ ทั้งสามคนจ้องหน้าผมสองคนเหมือนกำลังค้นหาคำตอบอยู่เป็นนัย....

“...คุณมีอะไรพูดไหมครับ ในฐานะลูกผู้ชาย ผู้นำพยัคฆราช..”

“....................”   ร่างสูงใหญ่ยืนอย่างสง่า...มือหนาเอื้อมมาจับกระชับมือผมเหมือนกับจะรู้ว่าในใจผมตอนนี้กำลังกลัว....สายตา
ของพวกพี่และผู้นำพยัคฆราชเอาเรื่องจนผมรู้สึกว่าใจเต้นแรง...หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นนะ ถ้าพี่โอพูดออกไป...แต่สิ่งที่ควรทำ
ตอนนี้คือ...

....กระชับมือหนา...ตอบกลับความรู้สึก...ไม่ว่าจะเกิดอะไร...ผมก็จะยืนอยู่ตรงนี้...

“ ผมไม่ใช่พ่อของเด็ก “

“พี่โอ!! / ว่าไงนะ!!”  ผมยืนนิ่งมองปฏิกิริยาของสองพ่อลูก ทั้งที่พวกพี่ยังยืนนิ่ง...ผิดคาดจากที่พวกผมคิดไว้....

“...ผมไม่ได้มีความสันพันธ์ใด ๆ กับเธอ..”

ปึก!!

“ พี่โอ!!”   หน้าหล่อคมหันตามแรงกระแทกของหมัดรุ่น ๆ .... ผมรีบเอาตัวเข้ามาคั่นกลางระหว่างพี่โอกับ...พี่โซ...คนที่ออก
หมัด...

“................”

“...............”  ไม่มีใครพูดอะไร สองร่างยืนเผชิญหน้ากัน สายตาจ้องกันอยู่....ผมขยับเท้าไปมา เพราะไม่รู้ว่าจะห้ามใครดี ถ้าเกิดว่ามีเรื่องกันขึ้นมา...ส่วนพี่ไซน์กับพี่ซันยืนมองอย่างสงบ....

“ ไม่จริง!! คืนนั้นที่อังกฤษ!! เราสองคน...และทุกคืนที่บ้านพยัคฆราช!!”

“ นั่นไม่ใช่ผม “

“ แต่ซูกัสมีรูปถ่ายเราสองคนนะคะ!! นี่ไง!!”  มือเรียวขาวควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าก่อนจะกดให้ทุกคนดู...แต่ดูเหมือนว่ามี
เพียงเจ้าสัวศรันย์ที่สนใจ...

“ มันเป็นเกมส์....พวกคุณจะฆ่าหรือจะทำอะไรผมก็แล้วแต่...แต่คืนนั้นไม่ใช่ผม...แล้วถึงแม้ว่าคืนนั้นจะเป็นผม...ก็คงไม่มีใครบอกได้ว่าลูกในท้องเป็นของผมรึเปล่า.....พวกคุณอาจจะคิดว่าผมไม่ใช่ลูกผู้ชายพอที่พูดอย่างนี้....แต่คุณก็ควรจะรู้ว่าน้องสาวคุณเป็นยังไง...”

“ไม่จริง!!!ก็ที่บ้านพยัคฆราช!!”

“ นั่นก็ไม่ใช่พี่โอ”

“..ซอ...”  พี่โซพึมพำพูดชื่อผมออกมา เมื่อจู่ ๆ ผมก็พูดโพร่งขึ้นมา....ควรจะเลือกได้แล้วว่าผมจะทำยังไงต่อไป...

“..แกหมายความว่ายังไงไอ้ตุ๊ดขี้อิจฉา!!..”

“..................”  ซูกัสตวาดคำพูดต่ำ ๆ ออกมาได้อย่างไม่อาย...หมดแล้วความรู้สึกสงสารที่ผมมีให้เพียงชั่วครู่....ถึงแม้ว่าการที่เธอแท้งจะเป็นเพราะการเสพสมกับคุณเมืองนนท์  แต่ผมจะถือว่า...นั่นคือเวรกรรมที่ไล่ตามพ่อชั่ว ๆ ของเธอกับตัวเธอเอง....

“...นี่คือภาพคนที่นอนกับซูกัสคืนนั้น...และคนที่นอนกับซูกัสที่บ้านก็คือคนที่ซอสั่งให้ทำเอง...มีอะไรจะถามเชิญ!!..”

“....................”  ทุกคนดูเหมือนว่ากำลังตกตะลึงกับภาพถ่ายชายหญิงที่ถูกแค็ปเจอร์มาจากคลิปอีกที...ถ้าไม่มีหลักฐานพวกนี้ ผมคงไม่ได้เชื่อพี่โอสนิทใจอย่างนี้ว่าพี่โอไม่ได้นอนกับซูกัสจริงใจคืนนั้น...พี่โอขมวดคิ้วมุ่นเพราะสงสัยว่าผมเอาหลักฐานพวกนี้
มาจากไหน...

...พี่ไอริน...ที่ให้มาเพียงรูปภาพ แต่ไม่บอกเล่าเหตุการณ์ใด  ๆให้ผมรู้....แม้กระทั่งพี่โอก็คงไม่รู้ว่าผมมีรูปนี้....

“ ไม่จริง!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”

“ แกทำอย่างนี้ได้ยังไง!!”

“ หยุดครับ! “

“ แกถอยไปไอ้เด็กนอกคอก... แกกล้าทำอย่างนี้กับลูกสาวฉันได้ยังไง...แกยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า!!”   เจ้าสัวศรันย์
เข้ามากระชากคอเสื้อคนที่ยืนนิ่งไม่ได้หลีกหนีไปไหน ผมได้แค่จับแขนคนมีอายุไว้ แต่สุดท้ายก็ถูกผลักออกจนล้มลง...

“ อย่าทำร้ายซอให้ผมเห็นอีก”

“ แล้วจะทำไม!!แกมันไอ้เลว แกกลั่นแกล้งลูกสาวฉัน!!แกเห็นไอ้ลูกนอกคอกนั่นดีกว่าซูกัสได้ยังไง!! มันเป็นไอ้ตัวซวย!!”

“ ผมบอกว่าอย่าทำร้ายซอให้ผมเห็นอีก ทั้งการกระทำ และคำพูด”  ..พี่โซเข้ามาประคองผมขึ้น....สายตาทุกคนจับจ้องไปหาสองคนที่กำลังมีเรื่องกัน น้ำเสียงเย็น ๆ ของผู้นำพยัคฆราชทำให้เจ้าสัวศรันย์ชะงักไป...แววตาแข็งกระด้างหากแต่แฝงไปด้วย
อำนาจในฐานะผู้นำทำให้บรรยากาศในห้องกรุ่นไปด้วยไอเย็นแปลก ๆ...

“ แกมันไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้นำ แกทำได้แม้กระทั่งผู้หญิง แกจงใจจะแก้แค้นฉันใช่ไหม!! แกจะแก้แค้นราชสีห์เกริกไกรใช่ไหม!!”

“คุณพ่อใจเย็นๆ  ครับ!”  พี่ไซน์เข้ามาดึงตัวคุณพ่อออกไป...ก่อนจะแทรกตัวกันไว้...

“ ..คุณมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ..รวมทั้งซอด้วย..” 

“ จะมีอะไร พวกมันต้องการทำร้ายซูกัส!! พวกมันต้องการทำลายเรา!!”

“ ไอ้เลวว!!”

“คุณพ่อผมบอกให้หยุด!!” 

“ นี่ ๆ แก กล้า สั่ง ฉัน..”

“ ผมแค่อยากจะใช้เหตุผล ไม่ใช่อารมณ์ครับ ในเมื่ออยู่ในที่นี้กันหมด มีเรื่องอะไรก็ควรจะบอกกันมา....ในฐานะลูกผู้ชาย....จริงไหมครับคุณโอฬาริศ ..ใช่ไหมซอ...”  คนที่โอบผมอยู่พูดขึ้นมา....เสียงทุ้มกังวานทำให้ผมกลืนน้ำลายลำบาก ทำไมถึงรู้สึกหวั่นกับพี่โซขนาดนี้ ทั้งที่อ้อมกอดของพี่ยังกอดปกป้องอยู่....พี่โอเชิดหน้าสบตาผู้นำตระกูลฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่กริ่งเกรงใด ๆ

“ ผมทำร้าย เฉพาะ คนที่ทำร้ายซอ”

“ ทำร้ายซอ..”

“ อย่าไปฟังมัน!!ฉันจะแฉว่าแกทำยังไงกับลูกสาวฉันบ้าง!”  เจ้าสัวศรันย์ตวาดขึ้นเสียงดัง หลังจากที่พี่โซทวนคำพูดพี่โอ..

“ ผมก็จะแฉคุณเหมือนกัน...ว่าคุณให้คนตามฆ่าซอ...แล้วซูกัสก็ร่วมมือกับเพื่อนจับตัวซอเพื่อให้คนร้ายทำร้ายพี่ชายตัวเอง...จะดูคลิปดูหลักฐานอื่นไหมครับ ผมเตรียมไว้ให้พวกคุณหมดแล้ว..”

“...............................”

“ ไม่จริง...ไม่จริงนะคะ...ซูกัสไม่ได้ทำ...”

“...คุณพ่อ สั่งคนให้ไปฆ่าซอ...ซูกัสให้คนทำร้ายซอ...อะไรกัน...”  พี่ซันพูดออกมาแผ่วเบา... แต่สายตาตัดพ้อระคนไม่เข้าใจกำลังส่งไปหาคนเป็นพ่อและน้องสาว....พี่ไซน์กับพี่โซก็มีอาการไม่ต่างกัน...

“..ฉัน ไม่ได้ทำ..เหลวไหล แกใส่ร้ายฉัน!!..”

“ ผมรู้ว่าผู้นำราชสีห์เกริกไกรมีวิธีที่จะหาความจริงในสิ่งที่ผมพูด...ที่ทำไปทั้งหมด ก็แค่การแก้เผ็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ.... ผมเป็นลูกผู้ชายพอที่จะให้เกียรติคุณทั้งสามคน ซึ่งเป็นคนที่ซอรัก พอที่จะไม่ประณามน้องสาวและพ่อของพวกคุณ...ให้เสื่อมเสียไปทั้งราชสีห์เกริกไกร......รวมทั้งไม่ฆ่าทั้งคู่เพื่อให้สาสมกับสิ่งที่ทำกับคนที่ผมรัก!!...”

“......................”

“ ซอ คุณพ่อรอเราอยู่”

“ พี่โซ  พี่ไซน์ พี่ซันครับ..ซอขอโทษ...แต่ซอทนมามากพอแล้ว...ไม่รักซอ ซอไม่ว่า...แต่เรื่องราวที่ผ่านมาทั้งในอดีตที่นาน และพึ่งผ่าน...มัน ฮึก ทำ ร้ายซอ มากจน ฮึก เกินไป...ซอเกลียดซูกัส!! ซอเกลียดเจ้าสัวศรันย์!!...เกลียดคนที่ทำร้ายคุณแม่ คนที่ทำร้ายซอ  เกลียดคนที่ทำร้ายพ่อแท้ ๆ ของซอ!! ฮึก อืออ!!”

“..ซอ...”  พี่โซพูดเหมือนกระซิบที่บนหัวผมหลังจากที่รั้งผมให้เข้าสู่อ้อมกอดทันทีที่ผมพูดจบ...ยิ่งได้รับความอบอุ่นจากอ้อม
กอดของพี่ชายผมก็ยิ่งสะอื้นจนตัวโยน...

“ พวกคุณคงไม่ว่าอะไร...ถ้าผมจะพาซอกลับ..พวกเราเสียเวลากับเรื่องพวกนี้มามากพอแล้ว...และหวังว่า ราชสีห์เกริกไกรกับพยัคฆราช จะไม่มีเรื่องหมองใจกันเพราะเรื่องอย่างนี้อีก…ส่วนน้องสาวคุณท้องกับใคร..อันนี้ผมไม่แน่ใจครับ คุณก็คงต้องไปสืบเอาเอง แต่ไม่ใช่ผม..”

“ พี่โอ!! อร้ายยยยยยยยยยยย!!!พี่โซดูสิคะ!!! พวกมัน!!”

“หุบปากแกไปซะซูกัส!!.......ไปเถอะ...ดวงใจของพี่...พี่ขอโทษ...ที่ไม่ได้ดูแลน้องให้ดี...พวกพี่จะไปขอโทษคุณแม่กับคุณอา...ที่ไม่สามารถดูแลดวงใจราชสีห์ได้...”

......................................

.....................................

คลื่นน้ำตรงหน้าปลิวระรอกตามแรงลม....กระชับเสื้อแขนยาวที่ใส่ให้มากขึ้น เพราะกระแสลมเย็น ๆ  ไม่รู้ว่าตัวเองเหม่อมองสระน้ำกลางมหาลัยฯ นานแค่ไหน แต่มันก็คงจะนานพอที่จะทำให้พี่พิงต้องสะกิด..

“ คิดมากเรื่องเมื่อวานอยู่รึเปล่า”

“ครับ ดูท่าแล้วเจ้าสัวศรันย์กับซูกัสคงจะโกรธพี่โอไม่น้อย พวกพี่ๆ  ก็คงจะเสียใจมาก ทุกอย่างเป็นเพราะซอคนเดียว”

“ เลิกโทษตัวเองเถอะ ไหนบอกว่าจะเข้มแข็งแล้วไง....ถึงสองพ่อลูกนั่นจะแค้นคุณโอแค่ไหน คิดเหรอว่าจะทำอะไรได้...”

“ครับ...ซอรู้...ก็พยายามไม่คิดอะไรแล้ว ทุกอย่างก็คงปล่อยให้เป็นไปตามสมควร….ว่าแต่...จะยืนอีกนานไหมครับพี่โฟน พี่ฟอย..”  ผมบอกผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังพี่พิงที่นั่งหันหน้าชนกับผมอยู่....ดูเหมือนว่าพี่พิงก็จะรู้ตัวแล้ว...แต่ทำเป็นไม่สนใจ...ไม่ใช่แค่สองคนเมื่อเพื่อนทั้งสองคน เด็กวิศวะกว่าสิบคนกำลังเดินเข้ามานั่งลงบริเวณเดียวกัน  เกากีตาร์ไปมาเล่นๆ  ส่วนพี่โฟนกับพี่ฟอยที่รู้สึกว่าพักนี้ผมจะเจอหน้าบ่อยเหลือเกิน ก็กำลังนั่งลงข้างๆ พวกผมอย่างถือวิสาสะ...

“ ทำอะไรกันอยู่ครับ”

“ พวกช้างแดงนี่โตแต่ตัวรึเปล่าครับ รึมองไม่ออกว่าพวกผมทำอะไรกันอยู่..”   พี่พิงพูดโป้งขึ้นจนผมต้องแตะแขนเรียวไว้....

“ ว้า...เค้าแรงว่ะพี่...”

“ ทำใจเว้ย! ชอบเขาแล้วนิมึง กูก็ช่วยได้เท่านี้....ว่าแต่น้องซอครับ พี่ชายน้องซอที่ชื่อไซน์มีแฟนรึยัง”

“ ห๋า  อะไร...พี่ไซน์..มีอะไรครับ...”  ผมก็พอรู้ว่าพี่น้องคู่นี้เจ้าชู้แบบหาตัวจับยาก แต่ก็พึ่งจะรู้นี่แหละว่า...ได้ทั้งหญิงและ
ชาย...คงจะเจอกันเมื่อคืนล่ะสิ ...

“ เปล่า ก็ดูดีอ่ะ ดูดีทั้งบ้าน…โดยเฉพาะพี่ไซน์...”

“ พี่ก็เคยควงซูกัสนี่ครับ...”  ..อดจะเหน็บแนมไม่ได้....

“ ก็แค่ควงอ่ะครับ...น้องสาวซออ่ะ ใครควงก็ได้ เพื่อนพี่มันก็ได้ควงกันทุกคนอ่ะ...”

“.................”  ผมพูดอะไรไม่ออก เลยเลือกที่จะเงียบ....ก็ไม่รู้หรอกว่าซูกัสทำอะไรไว้บ้าง....เหลือบมองพี่พิงที่ยังนั่งขัดสมาธิ
อ่านหนังสืออย่างไม่สนใจอะไร ผิดกับช้างแดงคนน้องที่ถึงจะนิ่งเหมือนกัน แต่สายตาที่มองพี่พิงนี่สิ....ผมรู้สึกขัด ๆ เขินๆ  แทน...พึ่งจะเคยเจอคนจีบกันต่อหน้า แล้วจีบใครไม่จีบ มาจีบนักบวชมือเปื้อนเลือดอย่างพี่พิง...

 “ ผมไม่มีทางสนใจคนที่เคยทำร้ายเจ้าสัวหรอกครับ ออกไปกันซะเถอะ”

“ คนทำร้ายไม่ใช่พวกผมนี่คุณอย่าเหมารวมสิ....พวกผมยังเรียนอยู่เลย...”  จริงสิ แกงค์คชสารแดงเคยส่งคนไปทำร้ายคุณพ่อ
ผมเกือบลืมไป  ตวัดสายตามองทั้งสองคนเมื่อรู้สึกว่าเริ่มเคืองขึ้นมา....

“ ก็เหมือนกัน...พ่อลูกก็คงไม่ทิ้งลายหมาลอบกัดหรอก...”

“ อย่าให้มากนะพักพิง....อย่าพาลด่า ยังไงนั่นก็พ่อผม!...”  คนเริ่มหันมองเมื่อจู่ ๆ พี่โฟนก็เสียงดังขึ้น....

“ ผมไม่สนใจหรอก!”

“ แต่ผมสน! อยากให้ประกาศไหมเรื่องของเรา!”

“เฮ้ย! ใจเย็นไอ้โฟน...แทนที่มึงจะได้ใจ มึงจะได้ตีนเขาแทน...ส่วนมึง... ถ้าไม่ติดที่น้องกูมันชอบนะ...โดนดีไปแล้ว....พวกกู
เหมือนจะเลว แต่ก็เลวว่ะ....นะครับน้องซอ...”

“..พรุ่งนี้ไปหาด้วย...”

“ ไม่ว่าง “  พี่พิงโต้ตอบคนที่จู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาอีก...

“ จะให้บุกไปหาที่บ้านไหม!”

“.....................”  พี่พิงตวัดสายตามองคนที่พูดหลังจากลุกขึ้นยืนพร้อมกับพี่ชายตัวเอง...พวกเพื่อน ๆ คนอี่นก็เริ่มยืนจนเป็นจุดเด่น  แต่ความจริงก็ต้องบอกว่ามันเด่นตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว....

“ พักพิง...ทำไมชอบให้โมโห..เราเป็นแฟนกันก็ต้องเจอกันบ่อย ๆ สิ..”

“ใครเป็นแฟนแก ไอ้ประสาท!”  เสียงกดต่ำๆ  เพราะกลัวคนได้ยิน แต่ก็ยังกระแทกเสียงในลำคอกับคำด่า...ถ้าผมมองไม่ผิดรู้สึกว่า...พี่พิงกำลังไปไม่เป็น...

“ เอ๊า... ดูดิน้องซอ ดูดิพี่....แมร่งความจำเสื่อม จะหายาอะไรให้กินดีวะ...กูยังไม่อยากเป็นพ่อหม้าย เพราะมีแฟนความจำเสื่อมแล้วเดินตกน้ำตายนะโว้ย”

“ ไปตายไหนก็ไป!!! อย่าหวังว่าจะเจอกันอีก ซอ..ไปเรียน!!”

“ ไปครับ ไป...”  ผมรีบกุลีกุจอลุกขึ้น….ส่งยิ้มแหย ๆ ให้คนที่นั่งอยู่แถวนั้น ที่หันมามองเพราะเสียงพี่พิง....ไม่เคยเห็นพี่พิงโกรธ
ใครได้ขนาดนี้ และที่สำคัญโกรธแล้วเดินหนี  ถ้าเป็นทุกทีที่มีเรื่องไอ้พี่โฟนน็อคเอาท์แน่ๆ  ถ้าดูจากเลเวลความโกรธ...

“ ฝากความคิดถึง ถึงพี่ไซน์ด้วยนะ เบอร์โทรที่ให้ไปโทรมาได้นะครับ.!!.”

“ พักพิง...อย่าให้ต้องตามก็แล้วกัน!!”

ผมรีบวิ่งตามพี่พิง ที่เดินไปเหมือนพายุหลังจากได้ยินเสียงตะโกนไล่หลัง...  เสียงทุ้มนุ่ม ๆ บ่นพึมพำกับตัวเอง เหมือนกับกำลัง
ระงับอารมณ์โกรธ  เลยได้แต่เดินตามเงียบ ๆ...  แต่.....ไอ้พี่ฟอยที่ฝากบอกพี่ไซน์ว่าเบอร์โทรที่ให้ ให้โทรได้....หมายความว่าไง....คุยกันถึงขั้นไหนแล้วเนี่ย!!...ทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกหวงพี่ชายขึ้นมาเอาดื้อ ๆ...พี่ฟอยเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ด้วย...ผมไม่ยกพี่ไซน์ให้เด็ดขาด.!!...

…………………………………

………………………………..


ฟอย + ไซน์


เสียงไลน์ดังไม่ขาดสาย หลังจากวันล่องเรือสำราญวันนั้น รู้สึกหงุดหงิดกับเจ้าเด็กปีนเกลียวนั่นไม่น้อย...ไลน์ที่ผมใช้เล่นกับเพื่อนสนิทกับถูกก่อกวนด้วยสติ๊กเกอร์รูปร่างแปลก  ๆ  ว่าจะไม่ใส่ใจแต่มันก็รบกวนจนต้องปิดเสียงไลน์ไป ตั้งแต่ได้เบอร์ที่ลงทุนจดใส่กระดาษทิชชู่มายัดใส่มือให้ผมก็เป็นอย่างนี้ตลอด ไม่ได้อยากได้ด้วยซ้ำแต่ก็รับมาตามมารยาท และไม่ได้ให้เบอร์กลับไปแต่ก็งงว่าไปหามาจากไหนถึงได้ส่งไลน์มากวนผมได้ตลอดอย่างนี้....แค่ลำพังเรื่องในครอบครัวพวกผมก็ปวดหัวจนแทบไม่เว้นวัน...ไหนจะคุณพ่อไหนจะซูกัส....เรื่องบัดสีบ้าบอทำให้ความตึงเครียดมีมากขึ้น....แต่อย่างน้อยพวกเราก็รู้สึกเบาใจที่ซออยู่ที่พยัคฆราช....ผู้ชายด้วยกันมองก็รู้ว่าผู้นำราชาเสือ.. จริงใจกับน้องพวกผมแค่ไหน...ถ้าไม่มีผู้ชายคนนั้นซอจะเป็นยังไง...แค่คิดก็รู้สึกโกรธพ่อและน้องสาวตัวเองจนไม่มีคำพูดไหนบรรยายได้...

ตึ้ง!

/ พี่ไซน์ว่างไหมครับ ผมอยากกินสุกี้ /

ถอนหายใจรอบที่ร้อยกับข้อความที่ขยันส่งมา ไม่เรียนหนังสือหรือยังไง....ไม่เข้าใจเจตนาไอ้เด็กแก่แดดนั่น....รูปร่างหน้าตาสองพี่น้องปุญไพรคชสารโดดเด่นไม่น้อย แต่ที่ไม่เข้าใจคือ...มาวุ่นวายอะไรกับผม...ตัดสินใจโทรกลับทางไลน์อยากจะคุยให้รู้เรื่องว่าผมไม่มีเวลาพอจะเล่นด้วยหรอก..

/ ครับที่รัก /

“ มีอะไรกับผมรึเปล่า...ผมทำงานอยู่ครับ ต้องการอะไรกันแน่ ผมไม่ชอบผู้ชาย ไม่สนใจจะมีน้องเพิ่ม”  แค่เสียงปลายสายดังขึ้นก็ทำให้อารมณ์ผมเริ่มระอุ เพราะทำเรียกขานตอบโต้...รีบพูดสิ่งที่ข้องใจเพราะอยากให้มันจบเร็วๆ

/ ก็ผมไม่ได้อยากเป็นน้องพี่ครับ.. และผมก็ชอบพี่ /

“ ไม่ต้องส่งไลน์มาอีก ผมต้องทำงาน ไม่ว่างเล่นกับคุณ...”  รู้สึกว่าคำพูดตรง ๆ นั่นทำให้ผมชะงัก...ห่ามเกินไป...ไอ้เด็กแกงค์นักเลง...ที่ยอมโทรหาก็เพราะอยากจะคุยกันด้วยดี ..จะได้ไม่หมาดหมางกันระหว่างตระกูล...

/ ผมจะไปรอหน้าบริษัทฯ เย็นนี้ ไปกินข้าวกัน /

“ ไม่ต้องมา เพราะผมไม่ไป ถ้ายังดื้อดึงผมจะให้การ์ดผมจับโยนคุณเข้ากรงสิงโตที่เลี้ยงไว้ แค่นี้นะ “   ตัดสินใจวางสายก่อนผม
จะปวดหัวมากกว่านี้ ขู่ไปขนาดนี้แล้วก็คงไม่กล้าหรอก...เด็ก ยังไงก็คือเด็กวันยันค่ำ...


ก้าวขึ้นรถก่อนจะถอนหายใจกับหุ้นที่ผันผวนอยู่ตลอดเวลา...บีบมือตัวเองเบา ๆ ที่จับปากกาเซ็นต์งานมากมายที่เข้ามากองจนเต็มโต๊ะ...หลับตาลงก่อนนะเอนหัวพิงเบาะรถ...พักสายตาซักนิดก่อนถึงบ้านก็ยังดี...

เอี๊ยดดด!!!

“ เกิดอะไรขึ้น!”  รีบลืมตาเพราะแรงเบรกทำให้ตัวผมไถลไปแทบติดเบาะหน้า...

“ เดี๋ยวผมลงไปดูครับ มีคนยืนขวางหน้ารถ”  พี่พิชัยการ์ดของผมกระชับปืนเหน็บเบา ๆ ก่อนจะก้าวลงจากรถหลังจากเป็นคนเบรกรถซะผมหน้าคว่ำ

“ผมมาหาพี่ไซน์!!”

“..ใครกัน...”  ชื่อผมเล็ดรอดเข้ามาในรถ จนต้องย่อคอมอง...รู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมาเมื่อเห็นร่างสูงของผู้ชายในชุดนักศึกษา...หรือว่า...

ปึก ๆ ๆ

“ พี่ไซน์เปิดประตูหน่อย!!”  ไอ้เด็กบ้า!!

“มีอะไร!!”

“ ก็ผมบอกว่าจะมาไงครับ”  ผมยกมือให้พี่พิชัยขึ้นมานั่งที่ประจำคนขับเหมือนเดิมหลังจากที่แกดูหัวเสียเพราะจับตัวเด็กหัวรั้นนี่ไม่อยู่ ปล่อยให้มาทุบกระจกรถผมจนต้องเปิดไปคุย...

“ แล้วมีอะไร”

“ ก็แค่อยากเห็นหน้า”  คำพูดที่โพล่งออกมาทำให้ผมต้องรีบหันหน้ามองพี่พิชัยที่หันกลับมามองเหมือนกัน...หน้าตึงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวกับคำพูดไม่รู้จักเด็ก ไม่รู้จักผู้ใหญ่...หนำซ้ำยังยืนเต๊ะท่าล้วงกระเป๋าทำเท่ห์จนน่าหมั่นไส้...

“ ถ้าแค่นี้ก็กลับไปได้แล้ว..ถอยไป!”

“ ก็ได้ ๆ พรุ่งนี้ผมจะมากินข้าวกลางวันด้วยนะครับ”

“..ออกรถครับพี่ชัย!..”  ไม่รู้ว่าทำสีหน้าออกไปแบบไหน แต่คำพูดหน้าตายอย่างคนไม่รู้มารยาททำให้โกรธจนตวัดเสียงดังใส่การ์ด...ปกติอารมณ์ผมจะขึ้นชื่อว่าเสถียรและใจเย็นที่สุด...แต่ทำไมวันนี้ถึงอยากจะลงไปตั้นหน้าไอ้เด็กนั่น...

“ โอ๊ย!!”

“ อะไรของนาย!! จะกวนประสาทไปถึงไหน!! ผมบอกแล้วไงว่าไม่ชอบผู้ชาย!!”  หมดแล้วอารมณ์ที่ยับยั้งไว้...ตวาดใส่คนที่ร้องเสียงดังเมื่อผมเลื่อนกระจกขึ้น.. จนต้องรีบเลื่อนลงเพราะอีกคนไม่ยอมเอามือออกเลยโดนหนีบ...

“ ผมไม่เป็นอะไร...พี่ไม่ชอบก็เรื่องของพี่..แต่ผมชอบพี่...และจะไม่ยอมแพ้...และไม่ยกให้ใครด้วย!...”

“.....................”  คำพูดที่ได้ยินทำให้ผมอึ้ง...กระจกรถเลื่อนปิดและรถก็เคลื่อนออกจากหน้าบริษัทฯ  จังหวะที่พูดไอ้เด็กบ้านั่นยกมือขึ้น ยังเห็นร่องรอยของกระจกหนีบ… แผลถลอกจนเลือดซิบดูแล้วก็เจ็บไม่น้อย แต่ก็ยังยิ้มและพูดอะไรให้ผมนิ่งได้...

....ไม่ได้กลัวคำขู่อะไรนั่น...แต่พรุ่งนี้...ไม่เข้าบริษัทฯ ดีกว่า...


*** ขอโทษที่หายไป...ยุ่งมาก ๆ เลยค่ะ ใกล้ปีใหม่ต้องรีบทำอะไรหลาย ๆ อย่าง...ปิดนั่นนี่ให้วุ่นวาย...หัวฟูกับงาน ไม่งั้นจะไม่ได้หยุด 555 เสร็จแล้วล่ะสบายใจได้...มีคู่ใหม่โผล่มาแล้ว หวังว่าจะชอบนะคะ...ตอนต่อไปก็เร็วๆ  นี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-12-2013 17:57:53

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 26-12-2013 17:59:58

สองพ่อลูกนั่น สมควรแล้วหละ
สมควรที่จะโดนแบบนี้ !!!!!!!

พี่โอกับน้องซอน่ารักกกกกกกกกก น้องซอเข้มแข็งนะคะ
ส่วนพี่น้องช้างแดง ถึงจะเกเรไปหน่อย แต่เนื้อแท้คงไม่ได้เลวร้ายมากกก
หวังว่าพี่พิงและพี่ไซน์จะใจอ่อนโดยเร็ววันนนน
ตอนนี้ลุ้นสองคู่ แบบบ อ่านไปกรี๊ดดดไป พี่น้องช้างแดงงง สู้นะคะะะ :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-12-2013 18:01:46

เริ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทุกอย่างในตอนนี้


ทั้งเรื่องไอ้ชั่วนั่น อิดีออกกระซู่กัส แล้วก็เรื่อง โฟนพิง กับ  ฟอยด์ไซน์ ปลื้มปริ่มค่าาาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 26-12-2013 18:05:40

ชอบพี่โอมากกกกก ดีใจที่ซอเข้มแข็งขึ้นนะ ซูกัสกับพ่อนี่ควรโดนเอาคืนให้หนัก รักพี่ๆทั้งสามคนด้วย แอบเอาใจช่วยสองคชสารแดง เอาชนะใจพี่พิง กับพี่ไซน์ให้ได้น้าาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 26-12-2013 18:09:44

5555แก๊งค์ช้างแดงนี่เอาแต่ใจจริงๆดื้อทุกคน
พี่ไซน์น่ารักจังอิอิ ดีใจที่พวกพี่ๆรู้ความจริงซะที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 26-12-2013 18:10:26

สงสารเด็กที่แท้งนะ  แต่ก็ดีกว่าต้องเกิดมาเป็นลูกคนแบบซูกัส แย่จริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: VALUE ที่ 26-12-2013 18:12:25

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 26-12-2013 18:21:25

ฟอย-ไซน์ คู่โหดฮายังไงไม่รู้แต่ชอบอ่ะ

พักพิงก็ไม่ยอมใจอ่อนซักกะที แต่ก็ดีแล้ว

ซอกับโอก็ต้องสู้กันต่อไป

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 26-12-2013 18:28:03

..มาอีกคูุ่นึงแล้ว หญ้าอ่อนอยากกินโคแก่5555
..ถ้าทางจะกัดไม่ปล่อยซะด้วย พี่ไซน์ทำไงดี
..ไม่กล้าทำไร พี่ไซน์ หนีอย่างเดียว :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-12-2013 18:57:32

น้องซอพี่โอสู้ต่อไป
พี่พิงรู้สึกว่าจะเริ่มอ่อนลงมาแล้วนิดนึง
คู่พี่ไซน์กับฟอยด์ เด็กมันเกรียนจริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 26-12-2013 19:06:49

เอ่อ พี่ไซน์จะเสร็จเด็กมั้ยเนี่ย  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 26-12-2013 19:10:34

 :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7:
เราชอบเคะแก่อ่าาาาาาาาาาาา
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟอยไซน์ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 26-12-2013 19:14:04

แหมะ นารักน่าลุ้นทุกคู่ :laugh: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 26-12-2013 19:15:20

คุณช้าง 2 พี่น้องนี่นิสัยต่างกันแต่ตื้อเหมือนกันเลยแหะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 26-12-2013 19:22:37

ชอบทุกคู่. พี่พิงใจอ่อนเถอะน้า~ สงสารพี่โฟน
ฟอยไซน์ก็น่ารักดี. ดื้อทั้งพี่ทั้งน้อง 
ส่วนซูกัส ให้ 3 คำ 'โครต สะ ใจ' สมน้ำหน้า!!
เกลียดทั้งพ่อทั้งลูก. พี่โอดูแลซอดีๆ นะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-12-2013 19:52:37

มาอีกคู่ละ น่ารักดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 26-12-2013 19:58:56

ตอนนีัสะใจดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-12-2013 20:13:27

มีคู่เพิ่มแล้ว อิอิ รออ่านๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 26-12-2013 20:46:56

โล่งงใจ!! จบความรำคาญพ่อลูกสาวที่น่ารังเกียจซะที

พี่น้องช้างนี่ชอบคนแก่กว่า ทั้งคู่เลย ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-12-2013 20:49:42

อ๊ายยยยยยย
ฟอยกะพี่ไซน์

พี่โอแมนมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: haru1111 ที่ 26-12-2013 21:17:04

 :laugh: ในที่สุด เวรก็ตามทันนังซูกัส เหลือแค่อีเจ้าสัว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 26-12-2013 21:49:02

เจอเด็กตีนมึนใส่ ต้องเคลียร์กันยาวนะจ๊ะแบบนนี้
ปีนเกลียวดีจริงๆ 555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-12-2013 22:00:39

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 26-12-2013 22:33:18

 :hao3: สมน้ำหน้าอิกัส!

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 26-12-2013 22:33:33

หลายคู่มากๆ   ที่เห็นๆก็ 4 คู่ละ  แต่แต่ละคู่โหดๆทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 26-12-2013 22:52:18

ฟอยเอาจริงเว้ย  :laugh3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 26-12-2013 23:13:54

สะใจซูกัสกับพ่อของเธอจัง
อยากให้พี่โซพี่ไซน์พี่ซันไม่เกี่ยวข้องกับคนพวกนี้จัง
ตัดพ่อตัดลูกไปเลยพี่
นิสัยไม่ดีดีนัก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 26-12-2013 23:34:08

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 26-12-2013 23:50:16

เหอๆๆ ไม่เจ้มจ้นเราไม่นอน  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 27-12-2013 00:11:22

อร๊ายยยย... :hao7: พี่ไซน์เป็นเคะเหรอ ดีๆๆๆๆ ชอบ อยากได้เคะแบบแมนๆ เท่ๆ  ส่วนยัยซูกัส สมน้ำหน้า  แบร่...   :m14:  ยังน้อยไปต้องโดนประจานให้หนักกว่านี้ หน้าด้านที่สุด โครตมั่วเลย น่ารังเกียจ อี๋....

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 27-12-2013 01:13:30

อั๊ยย๊ะ!!!!
เดินหน้ารุกเต็มกำลังเลยอ่ะ

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 27-12-2013 06:09:36

กรี๊ดกรี๊ดกรี๊ด ได้เจอน้องซอแล้ว :mew1: :mew1: :mew1: ลุ้นคู่ไซน์อยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-12-2013 08:54:03

สะใจจริงนังซูกัสสมแล้วที่เป็นแบบนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 27-12-2013 14:48:13

เฮ้อ เวรกรรม สงสารก็แต่เด็กนั่นแหละ แต่ก็เพราะไม่รู้ว่าท้องด้วยหรือเปล่า
ตอนทำคนอื่นเขาไม่คิดหรอก พอตัวเองโดนบ้างก็มาโวยวายเสียยกใหญ่
คนเป็นพ่อก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย กลับกลายเป็นว่าเปิดโปงตัวเองเสียอีก :เฮ้อ:
มาพูดเรื่องบรรเทิงใจดีกว่า ชอบใจคู่ใหม่จังเลย คู่พี่พิงก็ยังกรี๊ดไม่สุดเลยนะ
พี่น้องช้างแดงคิดจะมาเอี่ยวกับน้องซอทั้งคู่เลยเหรอเนี่ย ลำบากใจแทนน้องซอจัง :laugh:
จะให้น้องซอช่วยก็คงไม่ได้ ออกแววหวงพี่ชายซะตั้งแต่ตอนนี้แล้วเนี่ย
พี่พิงน่ะคงอีกไม่นาน แต่พี่ไซน์นี่สิ เอาใจช่วยฟอยแล้วกันนะ :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้น้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-12-2013 15:31:57

พี่ไซน์....คนสวยสินะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-12-2013 19:09:01

โฟนพิงน่ารัก
แต่คู่ใหม่เด็ดกว่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 27-12-2013 23:34:33

คู่สามฮิ้วววว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 28-12-2013 01:30:51

 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 28-12-2013 04:31:43

เข้มแข็งไว้น้องซออย่าไปยอม2พ่อลูกนั่น

พี่พิงใจอ่อนทีเถ้ออ

มีคู่ใหม่มาเพิ่มละซินะ

รอตอนต่อไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 26 เวรกรรม+เด็กดื้อ _ 26/12/2556 P.48
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 28-12-2013 05:19:21

รอหลายๆ ตอน อารมณ์อยากอ่านจะต่อเนื่อง สวัสดีปีใหม่ 2557 ขอบคุณคร้าบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 30-12-2013 12:47:12

Part 27  :pig2:


บรรยากาศบ้านสวนที่ผมอยากสัมผัสที่สุด ตอนนี้เย็นสบายจนรู้สึกว่าไม่อยากจะลุกจากเตียงนุ่ม ๆ ที่นอนอยู่…ตื่นขึ้นมาควานหาคนที่นอนอยู่ข้างกันก็หายไปแล้ว...คงจะไปดูงานในสวน...มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มที่ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวคนที่ลุกไปแล้ว....พี่โองานยุ่งมากจนไม่ค่อยได้เจอกันเลย ดีที่เมื่อวานยอมรักษาสัญญาที่ว่าจะพาผมกลับบ้านสวน....

ก๊อกๆๆ

“..อือ.....”

“..ซอ ตื่นหรือยัง”

“ พี่พิง...ซอยังไม่ตื่น..”

“ยังไม่ตื่นแล้วใครขาน”  คงรู้ล่วงหน้าว่าถึงมาบ้านสวนก็คงไม่มีเวลาให้ผมอยู่ดี ก็เลยให้พี่พิงมาด้วย....บัวก็มาแต่ไปนอนกับน้าบานชื่น เพราะบ่นว่าคิดถึงแม่มาก ๆ....ส่วนงานพี่โอ...งานขยายสวน...ไปกว้านซื้อที่เยอะแยะไปหมด...แล้วก็งานไม้ดอกที่ไปซื้อที่ไว้แล้วอีก...

“ แมวขาน อิอิ”

“ลุกได้แล้ว ไหนว่าจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้น นี่มันจะตรงหัวแล้ว”

“..อือออ..”   หมกหน้าใส่ผ้าห่มเมื่อพี่พิงเดินไปเปิดม่านออก ทำให้แสงแดดอ่อน ๆ ส่องเข้ามา....สัญญาว่าจะพาพี่พิงไปดูพระอาทิตย์ แต่มันกลับตื่นไม่ทัน เลื่อนเป็นพรุ่งนี้ก็ได้...

“ ลุกเร็ว....คุณโอว่าจะพาไปดูสวนดอกไม้ที่พึ่งลง ไม่ไปก็นอนอยู่นี่แหละ..”

“ ไปค๊าบบบ “   ยกตัวขึ้นก่อนจะส่งยิ้มให้พี่พิงที่ดึงผ้าห่มผมออกไปแล้ว ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปไว้ในห้องน้ำให้....แปลงดอกไม้...ไปสิ...ผมชอบ...อยากเห็น...

“ ยังนั่งยิ้มอยู่ได้ ไปอาบน้ำ พี่จะลงไปรอข้างล่าง เร็วด้วยนะ ไม่งั้นทิ้งไว้บ้านคนเดียว “

“ใจร้ายยย...ใจร้ายขนาดนี้มีคนตามจีบได้ยังไงนะ”

“ ซอ “

“ ครับ ซอไม่ได้พูดอะไรถึงพี่โฟนเลยนะ!”

“ซอ!”

“ ไปอาบน้ำดีกว่า”  ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่พี่พิง ก่อนจะลงจากเตียงแล้ววิ่งดิ่งเข้าห้องน้ำ....เรื่องอื่นละทำหน้านิ่งเหมือนรูปปั้น แต่พอได้ยินชื่อนี้ขึ้นมา สีหน้าก็เปลี่ยนไปเลยเหมือนคนละคน....

“อาบเร็ว ๆ ด้วย!”

“ค๊าบบ!”  ตะโกนรับออกไปเมื่อคนที่อยู่ข้างนอกเหมือนอารมณ์จะยังไม่ลงจากชื่อที่ได้ยิน....ช่วงนี้พี่โฟนลุกหนักจนถึงขนาดไปนั่งเฝ้าหน้าห้องเรียน...มานั่งกินข้าวด้วยแบบเนียนๆ  ส่วนพี่ฟอย...

..ฮึ่ย!!  พูดถึงรายนั้นแล้วเจ็บใจ...พี่ไซน์โทรมาเล่าให้ฟังว่าพี่ฟอยไปดักหน้าบริษัทฯ ทุกวัน ...เดินตัดหน้ารถ..เวลารถพี่ไซน์ไม่จอด ไหนจะส่งไลน์ไปกวนเวลางาน  แล้วที่สำคัญส่งดอกไม้ไปให้ทุกวันด้วย...พี่ไซน์ต้องลำคาญและลำบากใจมากแน่ ๆ ผมต้องหาเวลาคุยกับสองพี่น้องนี่ซักที ทั้งพี่โฟนด้วย จะมาทำทีเล่นทีจริงกับพี่พิงไม่ได้....

“พี่พิง...ซอมาแล้ววว...”

“ ไปขึ้นรถครับ คุณโอรออยู่ เร็วเข้า”  ส่งยิ้มให้พี่ชายก่อนจะทำหน้ายู่เมื่อถูกทำหน้าดุใส่...ก็มันหนาวอ่ะ เลยอาบน้ำช้า เพราะมัวแต่ลีลา.... รีบเดินไปเกาะแขนพี่พิง ออกไปนอกบ้านก็เห็นรถฮัมเมอร์คันโตประจำสวนจอดอยู่...มีพี่ชัชขับและพี่โอนั่งหน้า...ผมกับพี่พิงเลยปีนขึ้นไปนั่งด้านหลังกันเรียบร้อย...ส่งยิ้มหวานๆ  ให้คนที่นั่งข้างคนขับที่หันมามอง...

“ ตื่นสายล่ะสิ ไม่ต้องมายิ้ม “

“ ก็มันหนาว...เนอะพี่พิง..”

“ อาบน้ำอุ่น?”

“ ก็หนาวอยู่ดี...เนอะพี่พิง..”

“..ครับหนาวก็หนาว...”  พี่พิงหันมารับคำหลังจากที่ผมหาพวก....อากาศดีสุด ๆ ขนาดนั่งอยู่ในรถที่เคลื่อนออกไป...ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของเกสรดอกไม้ที่ปลิวมาอ่อน ๆ 

“ ปีนี้หนาวนานนะครับ...ดอกไม้สวยมากเลย”

“ ใช่...พวกสวนดอกไม้พากันยิ้มกันใหญ่ เพราะดอกไม้สวย...แล้วแมลงก็ไม่ค่อยกวนเท่าไหร่..”

“ หิวไหมซอ....พี่ชัชเดี๋ยวแวะหาร้านข้าวกินก่อนก็ได้...”

“ ไม่ครับ...ซอไม่หิว..” 

“...งั้นก็ไปที่สวนก่อนละกัน........”

ทุกคนพยักหน้ารับรู้กับคำพูดพี่โอ.....ผมนั่งมองบรรยากาศรอบ ๆ ตลอดที่รถวิ่งพร้อมกับพยายามซึมซับความสวยงามไปเรื่อย ๆ   รู้สึกว่าจิตใจมันสงบลงจนเกือบไม่มีความกังวลอะไร...และก็พาลง่วงนอนด้วย...ทั้งที่พึ่งตื่นแท้ ๆ....

“ ตาปรือเชียว...”

“ อือ...”   ทำหน้ามึน ๆ ใส่พี่พิงที่หันมาทัก ก่อนจะหยิบหมอนใบเล็กที่อยู่ในรถเอาไปวางบนตักพี่พิงแล้วล้มตัวลงนอน...ทำไมวันนี้มันถึงง่วงนักนะ...ทั้งที่บรรยากาศออกจะสดชื่น...

“ อ้อนจริง ๆ”

“......................”

ฝ่ามือเรียวกำลังลูบหัวผมเบา ๆ หลังจากที่ขยับตัวให้ติดประตูรถเพื่อให้ผมนอนได้สะดวกมากขึ้น...ได้ยินเสียงหัวเราะของพี่โอเบา ๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร สัมผัสได้เพียงไออุ่นจากเสื้อคลุมพร้อมกับกลิ่นที่คุ้นเคยที่ถูกเอามาคลุมตัวผมไว้......อากาศเย็น ๆ...รถวิ่งเรื่อย ๆ และช้าลง..หนังตาที่หนักอึ้งทำให้ผมเริ่มจะดำดิ่งสู่นิทราอีกรอบ....ปกติก็ไม่ใช่คนขี้เซาแต่วันนี้เกิดอะไรขึ้นนะ....

“ ..เร่ง ความ....เร็ว..ปลุกซอ!!...”

เปรี้ยง!!  เปรี้ยง!!   เปรี้ยง!!

เอี๊ยด!!!โครม!!!

.........................................

...........................................

P_O

จ้องมองคนที่อยู่บนเตียง...ร่างเล็กนอนเหยียดยาว ดวงตากลมโตหลับพริ้ม...มีเครื่องช่วยหายใจคาดอยู่บนใบหน้าน่ารัก...รอยแผลเล็ก ๆ ตามแขนละลำคอคงจะเจ็บไม่น้อย....ทำไม….ผมถึงปกป้องซอไม่ได้

....ถัดจากเตียงซอคือพักพิง...ที่สภาพไม่ได้ดีกว่าซอเท่าไหร่...แขนหัก..และมีผ้าพันแผลรอบศีรษะ...ดีกว่านิดเดียวคือไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ...

“ คุณกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ ...ผมจะเฝ้าซอเอง คุณไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว...”

“ ผมอยากอยู่กับซอ..”   พูดออกไปและไม่ขยับออกจากข้างเตียงคนป่วย...ราชสีห์เกริกไกรกำลังเข้าขั้นวิกฤต...และวุ่นวาย...เมื่อเจ้าสัวแห่งตระกูลถูกจับข้อหาพยายามฆ่า....แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแวะเวียนมาเฝ้าน้องชายตัวเองที่นอนหลับไม่ฟื้นมาสองวันแล้ว...

“...งั้นคุณก็งีบซักนิดจะดีไหม...”

“...คุณจะโกรธผมไหม ถ้าผมบอกว่าอยากจะฆ่าพ่อพวกคุณ...”   เหมือนเป็นคำพูดลอย ๆ  ทุกอย่างในห้องมันเงียบกริบ...ทั้งที่คนที่ตื่นอยู่ไม่ได้มีแค่ผมกับพี่ชายคนรองของซอ...ยังมีสองพี่น้องปุญไพรคชสารที่นั่งฝั่งเตียงพักพิง....พอจะรู้ความสัมพันธ์ของพิงกับช้างแดงคนน้อง ที่ดูเหมือนว่ารายนั้นก็ยังไม่ได้พักเลยพอ ๆ กับผมจนคนพี่ต้องไล่ให้ไปนอนเหมือนกัน......ดวงตาคมเหม่อมองคนที่นอนสลบอยู่บนเตียง...

...ทั้งสองคนหลับนานเกินไปแล้ว....

“..โกรธ สิ...แต่ผมจะไม่โทษคุณ ถ้าคุณทำ...”  น้ำเสียงที่พูดสั่นเครือ  ปฏิกิริยาช้างแดงคนพี่ที่มองมาด้วยความห่วงใยทำให้ผมพอจะรู้ว่ารู้สึกยังไง รวมทั้งซอเคยเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงแง่งอน...ว่าสองพี่น้องทำอะไรกับคนที่เจ้าตัวรักทั้งสองคน..ทั้งพักพิง และไซน์...

“...ถ้าซอเป็นอะไรไป...ผมจะไม่ได้อภัยใครทั้งนั้น...แม้กระทั่งตัวเอง..”

...วินาทีที่พี่ชัชถูกยิงจากรถที่ประกบทำให้แฉลบชนรถบรรทุกที่จอดอยู่ข้างทางอย่างแรง....แรงเบรกทำให้รถหมุนและเป็นส่วนท้ายรถที่กระแทกกับรถบรรทุก...ผมกระเสือกกระสนออกมา…ยังดีที่คนแถวนั้นเข้ามาช่วยกันพาทั้งสามคนที่สลบออกมาจากรถ....พี่ชัชบาดเจ็บจากการถูกยิงและแรงกระแทกของรถแต่ไม่ถึงกับสลบ....ส่วนบาดแผลในตัวผม…มีไม่น้อย…มันกลับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรมากไปกว่าห่วงคนที่นอนอยู่บนเตียง

.....ติดตามคนยิงด้วยความรวดเร็วจากทุกทางที่ผมสั่งจนได้ตัวบงการ........เจ้าสัวศรันย์....คนเดิม....ผมบุกถึงที่พร้อมกับตำรวจ....ทั้งที่อยากจะฆ่าให้ตายให้สาสมกับอาการของคนที่ผมรัก...แต่มันจะทรมานน้อยเกินไป...

“ ทุกอย่างเป็นไปตามคำทำนาย....ไม่ใช่เพราะใคร...แต่เพราะตัวคุณพ่อเอง “

“...ความงมงาย...หมกมุ่นกับลาภยศ...ใส่ใจกับความมั่งมี และหน้าตาของตัวเอง...มักจะมีจุดจบแบบนี้เสมอ..”  บีบมือบางเบา ๆ  ลมหายใจเข้าออกยังสม่ำเสมอ...ใบหน้ายังสงบนิ่ง...

“ พี่ไซน์มานั่งนี่ พี่ก็ไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ใช่เหรอ..”

“ ...................”   ผมมองคนที่นั่งแล้วตบเบาะข้าง ๆ ตัวเอง...คนที่ยืนคุยกับผมแค่ถอนหายใจ แต่ก็ยอมเดินไปนั่งข้าง ๆคนที่เรียก ดูเหมือนว่าทุกคนจะหน้าตาอิดโรยไปกันหมด ไม่เว้นแม้แต่สองพี่น้องนั่น.....ที่มาถึงที่ทันทีที่ซอกับพักพิงถูกส่งตัวกลับกรุงเทพฯ...

“ คุณโอไปพักเถอะค่ะ...บัวเอาเสื้อผ้ากับอาหารมาให้แล้ว..”

“...ขอบใจมาก....”  พยักหน้าให้บัวที่สีหน้าไม่สู้ดี ตาบวมเป่งจากการร้องไห้.....เธอส่งยิ้มเจือ ๆ มาให้ผมแล้วจัดรอบ ๆ เตียงซอให้ดี ก่อนจะเดินไปจัดฝั่งพักพิง....คุณพ่อก็พึ่งกลับไปเมื่อเช้า เพราะต้องพักผ่อน....ไม่งั้นคนที่แย่ก็คงไม่พ้นคนมีอายุที่เครียดเพราะเป็นห่วงซอและพักพิง....

เดินจากห้องพักผู้ป่วยมาอีกห้องนึง  ห้องพิเศษวีไอพีแยกออกเป็นสามห้อง ทั้งห้องทานอาหาร ห้องนอนพักของญาติผู้ป่วย....และห้องพักผู้ป่วย...ผมเดินออกมานั่งสงบสติอารมณ์ที่ห้องอาหาร...ที่มีอาหารและจานข้าววางไว้เรียบร้อยแล้ว...กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากเมื่อมองเห็นของโปรดของใครบางคน...ต้มจืดปลาหมึกยัดไส้....พึ่งรู้ตัวว่าคนที่ไม่เคยกลัวอะไรอย่างผม กลับจะอ่อนแออย่างที่สุดกับเรื่องของซอ....

“ พวกผมนั่งด้วยได้ไหม”

“..เชิญ...”  เงยหน้าขึ้นก่อนจะเอ่ยปากชวนสองพี่น้องตระกูลคู่แข่งให้นั่งลงร่วมโต๊ะอาหาร....ความแค้นสำหรับสองตระกูลมันก็เป็นธรรมดาสำหรับแวดวงนี้...และผมก็พอจะรู้ว่าสองคนนี้คงไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรมากมาย ...แต่ก็คงจะถูกปลูกฝังในวิถีทางนี้ไม่น้อย ท่าทางที่องอาจและดูหยิ่งผยอง สร้างบุคลิกที่น่าชื่นชม....

“ ผมจะดูแลพักพิงเอง “

“..........................”   สบตากับคชสารคนน้องที่พูดออกมาหลังจากที่นั่งลงตรงข้ามผม....ตาคู่คมที่ดูไม่ได้หวาดกลัวหรือกริ่งเกรงยามที่ได้สบตาผม...แต่กลับเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจและตั้งใจในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา....

“...ผมสัญญา...ว่าผมจะดูแลคนที่พิงดูแลด้วย...แค่ให้พวกเขาฟื้นขึ้นมา..”

“....อะไรทำให้คุณมั่นใจ ว่าจะดูแลคนของผมได้....ขนาดตัวผมเองยังทำไม่ได้.......”  ยิ่งพูดก็ยิ่งตอกย้ำความผิดพลาดของตัวเอง....เพราะความสุขที่มีจนล้น อยู่กับมวลแห่งความรัก....ทำให้หลงลืมอันตรายที่จะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ...แม้แต่ในถิ่นของตัวเอง....

“ ผมรู้ว่าคุณกำลังโทษตัวเอง....ผมนับถือน้ำใจและความเป็นคุณ....ผู้นำพยัคฆราช...โด่งดังและเป็นที่ยอมรับ..แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เก่ง...ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์...ทั้งสองคนคงไม่ได้มานอนอยู่ในห้องนี้...เขาอาจจะไปไกลแสนไกล...ที่ ๆ เราเอื้อมไม่ถึง...”

“......................”   จ้องมองกับข้าว... คำพูดของช้างแดงคนพี่....ผมไม่อยากจะเชื่อว่ามาจากเด็กรุ่นน้องตรงหน้า....พยักหน้าขึ้นลงเบา ๆ  ก่อนจะถอนหายใจ...คงจะมีน้อยคนที่เห็นท่าทีอย่างนี้ของผม...

“..ตกลง ผมจะให้คุณดูแลพิง...แต่ถ้าเมื่อไหร่..ที่คนของผมเสียใจ...พวกคุณคงจะรู้ว่าจะเป็นยังไง...รีบ ๆ ทำให้เขาตื่นจากฝันเสียที...บอกพิง ว่าถ้าเจอซอในฝัน...ก็ให้เขาตื่น....ผมรออยู่...”

.................................

...............................

P_ Phon

จ้องหน้าผู้นำพยัคฆราช ถึงใบหน้าหล่อนั่นจะอิดโรยเพราะไม่ได้พักผ่อน  ถึงจะแสดงความอ่อนแอออกมาให้ได้เห็น  แต่ท่าท่างองอาจและน่าเกรงขามไม่ได้ลดลงเลย...นั่นก็ทำให้ผมกับพี่ตัดสินใจอยู่นานว่าจะตามมาดีรึเปล่า...วินาทีที่ร้องขอดูแลพักพิง...ไม่ใช่ว่าไม่กลัว...ถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมผมคงจะโต้เถียงอะไรไม่ได้...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะยอมแพ้....

“ ทานข้าวด้วยกัน “

“........................”  พี่ฟอยหันมาพยักหน้ากับผม เพราะคงดูท่าทางผมออกว่าอยากจะออกไปอยู่ใกล้ ๆ พักพิงมากกว่า...แต่เพราะไม่ได้พักและกินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน...เลยส่งสายตาให้ผมนั่งก่อน...หลังจากที่สาวใช้ของพยัคฆราชกำลังเดินเข้ามาตักข้าวสวยร้อน ๆ  ให้พวกเราสามคน...

ไม่ต้องบอกว่าผมตกใจแค่ไหนที่รู้ข่าวจากพี่ฟอย...เพราะบังเอิญรายนั้นไปตามติดพี่ชายของคุณหนู  ทำให้รู้ข่าวเร็ว...เดินออกจากห้องเรียนอย่างไม่คิด...ก่อนจะตรงดิ่งมารอที่โรงพยาบาล เพราะรถที่ส่งตัวยังมาไม่ถึง....รอยแผล...รอยขีดข่วนทั้งเฉี่ยวและเป็นแผลลึก ต่อให้เข้มแข็งแค่ไหน...ผมก็รู้ว่าต้องเจ็บ...

...ก่อนหน้านี้ทั้งที่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บเจียนตาย ผมกลับไม่รู้สึกอะไรมากนอกจากความสะใจ...แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่...อยากจะรับเอาความเจ็บปวดนั่นมาไว้ซะเอง....


“ เดี๋ยวกูกลับบ้าน เอาเสื้อผ้ามาให้”

“ ขอบคุณ “

“ เออ ฝากดูแลไซน์ด้วย “

“.......................”  พยักหน้ารับหลังจากที่ลงมาส่งพี่ชายที่ด้านล่าง...จะลงมาสูบบุหรี่ด้วย....พี่ชายของคุณหนูดูเหมือนว่าจะหนักใจที่สุด ทั้งเรื่องพ่อและยังน้องชายบาดเจ็บ...แววตาที่ครุ่นคิด...และยังสับสนทำให้พี่ฟอยคนที่ไม่เคยสนใจใครดูเป็นห่วงไม่น้อย...ผมก็ไม่เคยคิดหรอกว่าเราสองพี่น้องที่ขึ้นชื่อว่าเพลย์บอยสุด ๆ พอถึงเวลาจริงจังจริง ๆ จะเป็นผู้ชายซะได้...

“ อย่าคิดมากโว้ย! เชี่ยหน้าแก่พอดี”

“ เออ ไปเถอะแล้วไม่ต้องขับซิ่งมากล่ะ”   พี่ฟอยเดินออกไปก่อนจะยกมือขึ้นทำท่าโอเค....พี่ชายกับผมหัวปีท้ายปี เลยได้เรียนปีเดียวกัน...เป็นคนที่ดูจะแข่งกับผมทุกเรื่อง ...แต่ยังไง...ก็ไม่มีใครดีกับผมเท่าพี่ชายอีกแล้ว....


“คุณคะ กาแฟค่ะ”

“ขอบคุณครับ”  ผมรับกาแฟจากเด็กรับใช้ที่ชื่อบัวมาถือไว้ หลังจากที่นั่งจ้องพักพิงได้ซักพัก....ทั้งที่ตอนนี้สีหน้าเหมือนคนที่นอนหลับแต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่น....ผู้นำพยัคฆราชนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาหลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ... แต่ก็ยังไม่หลับ หันหน้ามองคนที่นอนบนเตียงข้างพักพิงเป็นระยะ เหมือนกับจะคอยมองว่าคนรักของตัวเองตื่นหรือยัง...ส่วนพี่ชายคุณหนูออกไปนั่งอยู่นอกระเบียง...ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์เสียงเครียดพอสมควร...

....เงียบ.... เงียบจนเกินไป...ยิ่งทั้งคู่หลับนานเท่าไหร่....ความหวังและความรู้สึกของพวกผมก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น....

“ ตื่นซักทีสิพิง...ตื่นมาชกผมสิ...”  บีบมือเรียวเบา ๆ หวังว่าความรู้สึกผมจะส่งผ่านไปหาอีกคนได้รับรู้บ้าง.....ผมจะทำยังไงดีถ้าคนที่นอนอยู่ไม่ยอมลืมตาขึ้นมา....

“ ไปอาบน้ำ...นอนพักมั่งสิมึง...มันจะไม่ไหวนะ”

“ อืม แป๊บนึง”  รับกระเป๋าเสื้อผ้ามาถือก่อนจะพยักหน้าให้พี่ชายรู้ว่าเป้าหมายเจ้าตัวอยู่ที่ระเบียง....มองหน้าคนที่ยังนอนนิ่งแล้วตัดสินใจเดินออกมาเพื่ออาบน้ำ....

จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจัดแจงตัวเองเสร็จก็กลับเข้ามาในห้องเหมือนเดิม คราวนี้คนที่นอนบนโซฟา... ลากเก้าอี้เข้าไปนั่งมองคนรักตัวเองข้าง ๆ เตียง...แววตาคมที่ทอดมองคงไม่ต่างจากผม...ห่วงใย...โหยหา...และมีความหวัง....ในห้องมีแต่ความเงียบ ได้ยินเสียงพี่ฟอยกับพี่ชายคุณหนูพูดคุยกันแว่ว ๆ แต่ก็จับใจความอะไรไม่ได้....

ครืดด..

“.....................”  ลากเก้าอี้เข้ามานั่งข้างเตียงพักพิงเหมือนกัน...ก่อนจะจับมือบางนั่นแนบแก้มตัวเองที่ซบหน้าลงกับที่นอน...ถึงจิตใจผมมันจะไม่อยากจะหลับ...เพราะอยากจะมองคนตรงนี้ไม่ห่าง...แต่ร่างกายมันเริ่มจะไม่ไหว อาบน้ำแล้วรู้สึกเบา ๆ ตัว...มืออุ่น ๆ นุ่ม ๆ ที่แสดงให้รู้ว่าอีกคนยังอยู่กับผมทำให้รู้สึกว่าง่วงงุนขึ้นมา

....แนบมือไว้กับแก้มตัวเอง....ก่อนจะค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลง....ปล่อยหัวใจและความคิดให้ล่องลอยไปเรื่อย ๆ และดำดิ่งสู่การพักผ่อนที่ร่างกายผมโหยหาในที่สุด....

“..........................”

“...โฟน....”

“....................”

“...ถ้าไม่ตื่น...ผมจะหลับต่อแล้วนะ....”

“...อือ......”   แรงสัมผัสยุกยิกที่แก้ม และเสียงเรียกแผ่วเบาทำให้รู้สึกตัว.....หลับไปนานแค่ไหน.....ค่อย ๆ ลืมตาและเงยหน้าขึ้น...รู้สึกชาที่แขนตัวเองที่นอนทับต่างหมอนหลังจากที่ซบหน้าลงบนเตียงก่อนหน้านี้...

ปั๊บ!

“....จะนอนไปถึงไหน!..”

“......พิง..........”   ตื่นเต็มตาเมื่อฝ่ามือพี่ชายผมโบกที่หัวฉาดใหญ่ พร้อมกับเสียงข่มขู่.....เงยหน้าขึ้นมองจะหันไปต่อว่าแต่สายตากลับละไปจากภาพตรงหน้าไม่ได้....

...ตาเรียวสวยกำลังจ้องมองมาที่ผม...ใบหน้าดูอ่อนแรง...ริมฝีปากแห้งผาก....แต่รอยยิ้มอ่อน ๆ ที่ส่งมา...มันกำลังทำให้หัวใจผมพองโต..มันน่าอายเกินไปไหม....ถ้าน้ำตาผมจะไหล....

“ แมร่ง น่าอายชะมัดน้องใครวะ”

“...ดีใจนะ...”  ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองหลังจากที่พี่ฟอยพูดใส่แล้วเดินออกไปนั่งที่โซฟาข้างพี่ชายคุณหนู....

“ ขอบคุณ “

“...ผม...รอ คุณ...นานมาก...” ถึงจะเช็ดไปแล้ว แต่ความตื้นตันมันกำลังขับน้ำตาออกมาจนคลออีกครั้ง....ดูจากปฏิกิริยาของทุกคนแล้ว พักพิงคงตื่นได้ซักพักแล้ว....

“...อืม...ผมรู้...ถึงได้ตื่นไง...”

“..ขอบคุณ ที่ตื่นขึ้นมา...”   ปล่อยให้หยดน้ำตาล่วงลง  และซึมซับกับมือเรียวที่ยื่นมาเช็ดน้ำตาให้....บอกไม่ถูก...อธิบายไม่ได้...ว่าตอนนี้ผมดีใจแค่ไหน....

“........................”   พักพิงยกยิ้มให้ผมด้วยสีหน้าและแววตาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้รับ... แต่ก็ดูอ่อนแรง....ก่อนจะหันไปมองคนที่ยังนอนนิ่งไม่ไหวติง...สีหน้าผู้นำพยัคฆราชดูกังวลไม่น้อย ที่คุณหนูยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาซักที ทั้งที่พักพิงก็ฟื้นแล้ว....ยอมรับจิตใจและความแข็งแกร่งของร่างกาย คนที่ไม่ยอมหลับนอนเลย....

“..ผมเจอซอในฝัน...”

“.......................”

“..เขาทำอะไรอยู่....ทำไมถึงดื้อไม่ยอมกลับมา...”   คนร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างเตียงคนรัก พูดโต้ตอบพักพิง...ทั้งที่ตาคมยังจ้องดวงหน้าน่ารักที่ยังนิ่งสงบ....

“...ซอบอกว่า...จะไปหาแม่...แต่หนทางที่จะไปมันลำบาก...ถึงอย่างนั้นก็อยากจะเจอแม่ซักครั้ง...อยากไปบอกับแม่ว่า...ตอนนี้ตัวเองมีความสุขแค่ไหน...”

“..ผมให้คุณดูแลซอ...ทำไม..ไม่พาเขากลับมา...เขาไม่รู้เหรอว่าผมรออยู่..เหลวไหลจริง ๆ”

“..ครับ..ผมบอกให้เขากลับมา...เพราะทุกคนรออยู่...”

“ แล้วซอว่ายังไง “

“..ซอบอกว่า...จะกลับมา...กลับมาหาคุณ...”   กระชับมือคนที่พูดแน่น เมื่อน้ำตาหยดใสไหลลงเคลียแก้มที่มีบาดแผลเล็ก ๆ อยู่ประปราย....ผู้นำแห่งราชาเสือเงยหน้าขึ้นมองเพดาน...เหมือนกับกำลังกลั้นและบังคับให้บางอย่างไหลย้อนกลับไปภายในร่างกาย...ส่วนพี่ชายของบคุณหนู นั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟาที่มีพี่ฟอยนั่งอยู่ข้าง ๆ  มองเห็นหยดน้ำใส ๆ ล่วงลงพื้น....

....ต่อให้เข้มแข็งดุจหินผา แข็งแกร่งดุจเหล็กไหล...แต่ยังไงก็เปราะบาง....ต่อความรักที่มีในหัวใจ.....


****  สวัสดีปีใหม่ทุก ๆ คน...ใกล้จบแล้วค่ะใกล้มาก ๆ เป็นกำลังใจให้น้องซอนะคะ...  ใครเจอน้องในฝันก็ฝากบอกด้วยว่าพี่โอรออยู่ :mew4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: stormphoenix ที่ 30-12-2013 13:11:18

อร้ายยยยยบีบคั้นอารมณ์สุดๆ ตื่นเหอะนะนุ้งซอนอนนานๆปวดหัวแถมบวมนะเออ

ตื่นเหอะทุกคนรออยู่น้าาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 30-12-2013 13:13:11

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 30-12-2013 13:16:50

อ้ายยยยยย  มาต่อแล้วว :mew1:น

HNY  นะค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: Bowbonk ที่ 30-12-2013 13:17:44

ซอกลับมาเร็วๆน้าาาา

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 30-12-2013 13:22:55

รอน้องตื่นด้วยกัน :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 30-12-2013 13:23:36

เล่นเอาน้ำตาไหลกันเป็นแทบๆ
ซอตื่นไวๆ น่ะ ทุกคนรออยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-12-2013 13:24:41

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 30-12-2013 13:26:31

ส่งท้ายปีด้วยมาม่า  :hao5: เห็นชื่อตอนแล้วใจไม่ดีเลยยยยย น้องซอกลับมาเร็วๆนะคะ ทุกคนรออยู่ สงสารพี่โอ  :call:
คนอ่านก็รออยู่น้าาาา รีบๆกลับมาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 30-12-2013 13:27:57

กรี๊ดดดด ชอบ ฟอยด์กับไซน์ มากค่า


จะมีคู่นี้ต่อป่าวคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-12-2013 13:28:15

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 30-12-2013 13:30:49

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 30-12-2013 13:37:29

ง่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย สงสารพี่โอซอรีบตื่นขึ้นมาเร็วๆนะทุกคนรออยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 30-12-2013 13:41:22

ร้องไห้รับปีใหม่ ฮือออออ :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 30-12-2013 13:57:31

 :sad2:b  ตื่นเร็วๆนะน้องซอพี่ร้องไห้ตามแล้วนี่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 30-12-2013 14:05:51

มันบอกไม่ถูกเลยแะครับ  คนที่ทำกลายเป็นพ่อของพี่ๆ  แบบจะใข้ความรุนแรงก็ยังเป็ยพ่อของพี่ๆอีก  จะปล่อยไปเลยก้ไม่ได้  ทำยังไงดีให้หายแค้น

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 30-12-2013 14:06:39

เครียด น้ำตาซึม
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 30-12-2013 14:08:35

 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-12-2013 14:11:08

สงสารน้องซอ บาดเจ็บแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย พักพิงก็ด้วย ฮรือ จะร้องไห้อ่ะ ต้องฟื้นนะคะน้องซอ
พี่โอใจจะขาดแล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 30-12-2013 14:30:11

 :mew6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-12-2013 14:46:08

รออยู่นะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 30-12-2013 15:15:31

 :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 30-12-2013 15:49:17

 :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 30-12-2013 15:55:53

อยากเห็นคู่ พี่พิง หวานๆบ้าง  :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 30-12-2013 16:02:29

ไปบอกคุณแม่นะลูกว่าหนูมีความสุขแค่ไหน และให้คุณแม่คอยดูหนู ว่าหนูจะมีความสุขต่อไปและตลอดไป


แล้วกลับมา กลับมาหาความสุขของหนูนะลูก ทุกคนรออยู่ น้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 30-12-2013 17:46:38

ซอตื่นมาเร็วๆๆนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 30-12-2013 18:29:55

ซอรีบกลับมานะพี่โอและทุกคนรวมทั้งเค้ารออยู่นะ  พี่พิงคงจะเห็นใจโฟนแล้วสินะ  ตอนนี้ก็เหลือแต่พี่ไซน์กะฟอย  แต่เรื่องจะจบแล้ว  ใจหายอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 30-12-2013 19:00:32

น้องซอ~ :hao5: กลับมานะ ทุกคนรออยู่ อย่ามัวแต่นอนเพลินล่ะ
เจ้าสัวศรันย์ถูกจับอย่างนี้ เราเบาใจได้แล้วใช่ไหมว่าจะไม่มีเรื่องอย่างนี้อีก
คงถึงยุคแห่งการปรองดองแล้วสิ ไม่รู้ว่าจะอาฆาตอะไรกันขนาดนี้ :เฮ้อ:
แต่ก็ได้เห็นอะไรดีๆล่ะนะ พี่พิงยอมตื่นเพราะโฟน รอก็แต่น้องซอตื่นมาหาพี่โอนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล.อวยพรปีใหม่ล่วงหน้า ขอให้คนเขียนสุขภาพแข็งแรงทั้งกายทั้งใจ
สมหวังในทุกสิ่งที่ทำ แล้วก็มีแรงบันดาลใจในการทำงานเยอะๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 30-12-2013 19:10:32

ซอกลับมาไวๆ นะคะ :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 30-12-2013 19:23:35

น้องซอรีบไปหาแม่รีบกลับนะ พี่โอห่วงมาก จนจะเข้าไปตามเองแล้วนะ  :mew6:
อิพ่อเลี้ยงนี่ไม่จบนะ จัดหนักซะทีดีมั้ยเนี่ย  :fire:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 30-12-2013 19:42:13

ช้างแดงคนน้องกัยพี่พิง เหมือนจะเริ่มมีบรรยากาศที่ดีต่อกัน
ส่วนช้างแดงคนพี่ก็คอยดูพี่ไซน์ดีๆนะ
น้องซอออออ ถ้าเจอคุณแม่แล้วก็รีบกลับมานะคะ ทุกึนรออยู่ โดยเฉพาะพี่โอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 30-12-2013 19:47:38

มาเป็นกำลังใจให้ก่อนครับ

เดี๋ยวมาอ่าน มาลงบ่อยๆนะครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 30-12-2013 20:01:11

น้องซอพี่โอและทุกคนรออยู่นะคะ ตื่นมาเร็วๆนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 30-12-2013 20:05:03

เพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่านสองตอนรวดดดดดดดดด

อารมณ์เง้เรยยย

 :laugh3: :oni1: สะจายเรื่องอิน้องซู  เร่าร้อนซะไม่รู้เลยว่ากะลังร่อนอยู่กะใครเลยนะ แหม่มมมม

 o22 พริ้วๆ เบาๆ ง่วงตามซออยู่ดีๆ ตัดฉึบๆ มาโรงบาลซะงั้น  :sad3:

~ H A P P Y  N E W  Y E A R ~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: angelly ที่ 30-12-2013 20:08:22

 o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 30-12-2013 20:20:37

กลับมาหาพี่โอไวๆน๊าาาา :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 30-12-2013 21:01:06

ดีใจที่พี่พิงฟื้นแล้ว
เหลือน้องซอแล้วนะ
รีบๆกลับมาหาทุกคนนะน้องซอ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 30-12-2013 21:25:34

โฟนพิงน่ารักขึ้นเรื่อยๆ ฟอยก็ดูแลพี่ไซน์ดีๆ น้า
เหลือแต่ซอเนี่ยแหละ ไปหาแม่แล้วกลับมาหาพี่โอเร็วนะลูก
พี่โอห่วงจนจะบ้าอยู่แล้ว. ทุกคนรอซออยู่นะ  ตื่นได้แล้ว
 :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 30-12-2013 21:37:01

เอาสองพ่อลูกนั่นไปไกลๆทีเถอะ  :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 30-12-2013 22:03:37

น้องซอ รีบกลับมานะคะ มีคนรออยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-12-2013 22:14:16

พี่โอเดี๋ยวทุกอย่างจะดีเอง

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-12-2013 22:18:15

บรรยากาศหน่วงจิตรับสิ้นปี
ร้องซอรีบๆตื่นเลย
พี่โอเศร้ามากแบ้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 31-12-2013 00:51:51

ตื่นเร็วๆนะน้องซอ
โฟนพิงน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 31-12-2013 04:07:41

น้ำตาซึม
ซอ~~

T______________T//

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 31-12-2013 07:09:47

หนูซอรู้ว่าทุกคนรอ น่ารักจริงเชียว อิอิ. น้ำตาท่วมล่ะ ขอบใจจร้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 31-12-2013 08:36:48

เจอคำผิดคำนึงค่ะ

รำคาญ สะกดแบบนี้ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 31-12-2013 10:06:41

..ความรัก...ทำให้ทุกคนอ่อนแอ จริงๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
..ถ้าอ่อนแอ แล้วทำให้ได้คนที่่ตัวเองรัก..กลับมา  :laugh:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 31-12-2013 10:32:15

น้องซอแวะไปเยี่ยมคุณแม่ เดี๋ยวก็กลับมาค่ะ ใช่มะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 31-12-2013 17:31:03

น้องซอออ ตื่นสักที คุณโอรออยู่น่ะ :ling1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 01-01-2014 21:40:28

อ๊ายยยยยย

หนูซอฟื้นซะลูก คนอ่านน้ำตาแตกไปหลายปี๊บแล้ว

พี่โออย่าฆ่า2พ่อลูกนะ จับมันทรมานจะตายก็ตายไม่ได้เลย

แค้นนนนเคืองงงงมากมาย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 01-01-2014 22:09:42

ซอรีบๆตื่นนะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << ตอนที่ 27 ...หลับ _ 30/12/2556 P.50
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 02-01-2014 02:55:36

ฟื้นเร็วๆนะหนูซอ ทุกคนรออยู่

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Lilly_Fw ที่ 03-01-2014 09:03:31

Part End~   :heaven


ไม่แน่ใจว่าใช้เวลานานแค่ไหนในการเดินตรงมาข้างหน้าเรื่อย ๆ  ยิ่งเดินหมอกก็ยิ่งหนาขึ้น....แต่ก็ยังรู้สึกเหนื่อยพร้อมกับร่างกายที่หนักอึ้ง....เจ็บไปหมดทั้งร่างกาย...มองเลือดที่หัวไหล่ตัวเองที่ยังไหลซึมออกมาเรื่อย ๆ ....เป็นอะไรนะ...ผมเป็นอะไร...แล้วทุกคนหายไปไหน....เดินตรงมาเนิ่นนาน

....เพียงแค่รู้สึกว่าตรงหน้าจะได้เจอคนที่ผมรัก...แต่ตอนนี้ความกลัวและความหนาวเย็นกำลังเกาะกุมร่างกายและจิตใจของผมอยู่...แต่เสียงเรียกที่ได้ยินแว่ว ๆ มันทำให้ต้องรีบเดินไป...ผมจำได้ว่านั่นคือเสียง..คุณแม่...

“ ซอ!”

“ พี่พิง “

“ กลับกันเถอะ”  พี่พิงในชุดสีขาวทั้งชุด ยืนอยู่ไม่ห่างจากผม...ดีใจที่ได้เจอ ใบหน้าสวยส่งยิ้มมาให้...พร้อมกับชักชวนผมให้กลับ...กลับไปบ้านเหรอ...แต่ซออยากไปหาคุณแม่ก่อน....

“ซอจะไปหาคุณแม่ก่อน...ซอได้ยินเสียงคุณแม่...”

“ กลับเถอะ ทุกคนรออยู่...”

“...เดี๋ยวซอกลับ...ซอจะไปหาคุณแม่...พี่พิงกลับไปเถอะ...ซอสัญญาว่าจะกลับไปหาพี่โอ..ซออยากเจอคุณแม่...อยากให้ท่านรู้ว่าซอมีความสุขแค่ไหน..”

ฟึบ!

“.........อะไร..............”

เพียงแค่กระพริบตาทุกอย่างรอบ ๆ ตัวก็เปลี่ยนไป....พี่พิงหายไปไหน...และที่นี่ที่ไหน....สวนสไตล์ยุโรป...หันมองซ้ายขวาก็เจอแต่สิ่งที่ไม่คุ้นเคย...บาดแผลที่ร่างกายและความเจ็บปวดจางหายไปเหมือนกับไม่เคยรู้สึกก่อนหน้านี้....

“ ฮ่าๆๆ อันนี้ลูกต้องชอบสิ..”

“..คุณก็...”

“ คุณแม่..”  อุทานเรียกหนึ่งในสองคนที่ผมรู้จักและคิดถึงสุดหัวใจ...

“ อ้าวน้องซอ มานี่สิลูกไปยืนตากแดดทำไม เดี๋ยวก็ไม่สบาย”

“คุณแม่..ฮึก คิดถึง..”

“ เป็นอะไร เมื่อคืนฝันร้ายล่ะสิ ดูสิคะคุณลูกชายเรา งอแงเก่งจริง..”  ...ลูกชาย...ผมเงยหน้ามองคนที่นั่งตรงข้ามคุณแม่หลังจากที่นั่งลงแล้วโผกอดผู้หญิงที่ผมรักที่สุดไว้....

“ ว่าไงลูก...ใครทำอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนี้...”

“..คุณพ่อ...”   ใช่รึเปล่า...ผู้ชายร่างสูงโปร่งนั่งตรงหน้าส่งยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน....ถึงภาพที่เห็นจะเลือนรางและเต็มไปด้วยฝ้าหมอกบดบัง...แต่น้ำเสียงและสัมผัสที่แก้มกลับอบอุ่น จนต้องยกมือขึ้นจับมือใหญ่ที่ลูบแก้มผมอย่างปลอบโยน...

“ มีอะไร...ใครทำอะไรลูกพ่อ...”

“ ไม่มี...ฮึก ไม่มีครับ..” 

“ เลือดราชสีห์เกริกไกร ต้องแข็งแกร่งและอดทนเหมือนคุณปู่รู้ไหม...อย่าอ่อนแอเหมือนพ่อ...”

“.....ทำไมคุณพ่อ....”  หลี่ตามองคนตรงหน้า แต่มองยังไงก็มองไม่ชัด....แต่สัมผัสนั่นยังคงอยู่....

“ มีคนรออยู่...กลับเข้าบ้านได้แล้วลูก...คนในบ้านดีกับลูกไหม...”

“ บ้าน...ครับ ทุกคนดีกับซอ...ซอมีความสุขมาก...”

“ ถ้ามีความสุขก็รีบกลับไปได้แล้ว...จะเที่ยงแล้วระหว่างทางแดดจะร้อน...พ่อกับแม่จะคอยดูซอนะ...”

“..ครับ...ซอจะกลับ...”  ผมหันมองประตูรั้วสีขาวที่เปิดแง้มอยู่...ภาพตรงหน้าเป็นสีขาวโพลนทั้งหมด...แต่ก็สัมผัสได้ถึงไออุ่นที่อบอวลอยู่หลังรั้วนั้น...

“..รีบไปสิลูก..อย่าเถลไถลนะ....” 

“....................”  หันกลับมาอีกทีตามเสียงคุณพ่อที่ทุ้มก้องอยู่ในหัว แต่บนโต๊ะสีขาวนั่นกลับว่างเปล่า....หันมองซ้ายขวา สวนกว้างที่เห็นกลายเป็นฉากสีขาว มีกลุ่มควันลอยอ้อยอิ่งอยู่...แต่ประตูรั้วนั่นยังเด่นอยู่....

“ ซอจะคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่ครับ...”

พูดกับตัวเองก่อนจะหันหลัง แล้วก้าวเท้ายาว ๆ ไปหาประตูรั้วนั่น เหมือนกับว่ามันจะหายไปซะก่อน....ที่หลังประตูรั้วนั่นมีใครรอผมอยู่นะ....ต้องเยอะแน่เลย ความคิดถึงและห่วงใยที่สัมผัสได้เมื่อครู่ถึงได้มากมายอย่างนี้...

/  ซอ...ตื่นซะดีคนดี...พี่รอซออยู่นะ.../

...พี่โอ.....

..............................................

..............................................

P_O

ลืมตานอนมองเพดานในห้องผู้ป่วย....มองนาฬิกาก็เกือบสามทุ่ม...ผมไม่ได้นอนมากี่ชั่วโมงแล้ว...และตอนนี้ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลับลง...ห้องทั้งห้องเงียบกริบ ทุกคนกำลังพักผ่อน...ดูเหมือนว่าช้างแดงคนน้องจะผ่อนคลายลงเมื่อพิงฟื้น....มีเพียงคนที่นั่งมองน้องตัวเองอยู่บนโซฟาอีกตัวที่คงรู้สึกไม่ต่างกับผม....

“ ไปนอน “

“ ไม่ง่วง “

“ จะไปดี ๆ หรือจะให้ลากไป พี่ไม่ได้นอนเลยนะ...งั้นผมจะโทรให้พี่น้องพี่คนอื่นมาเปลี่ยน...”

“ พวกเขาไม่มีเวลาหรอก อย่าทำให้พวกเราปวดหัวไปมากกว่านี้เลย”

“ ไปนอนเถอะ ผมสัญญาถ้าซอฟื้น คุณจะได้เห็นน้องชายคุณทันที...เชื่อผม...”   นอนมองคนสองคนคุยกัน...ช้างแดงคนพี่เดินออกมาจากห้องพักญาติเพื่อตามพี่ชายซอ...อีกฝ่ายนิ่งไปก่อนจะยอมเดินเข้าไปในห้องพักด้วยกับคนที่ออกมาตาม....

 ..ซอ...เด็กเหลวไหล...รู้บ้างไหมว่าใครต่อใคร...เขารอและคิดถึงแค่ไหน...รู้บ้างไหมว่าพี่ชายตัวเองไม่ได้นอนเลย....รู้บ้างไหมว่าพี่รออยู่...ดอกไม้ที่ปลูกไว้...มันสวยมาก...อยากจะพาไปดูแต่กลับไม่ได้ดู....

“...คุณนอนพักเถอะ ผมจะดูทั้งสองคนเอง...”

“...ขอบใจ...”  แค่กล่าวขอบคุณคนที่ลุกจากโซฟาฝั่งพักพิงมายืนข้างเตียงคนที่หลับไปได้ไม่นาน....

“...ถ้าคุณไม่พัก...เวลาซอฟื้น...จะไม่ได้เห็นหน้าคุณคนแรกนะถ้าเป็นอะไรไป...”

“.....................”   ผมยอมที่จะหลับตาลง...ขยับผ้าห่มที่บัวเอามาให้...หลังจากที่มองช้างแดงคนน้องที่พูดกับผมไปด้วยมือก็ขยับผ้าห่มห่มให้พักพิงให้เรียบร้อย...

....นอนพักบ้างก็ดี....ไม่ใช่ว่าอยากจะสนองตอบร่างกายตัวเอง...แต่เผื่อ...ผมจะเจอซอในฝัน...และพาตัวกลับมาซักที...


“......................”

“.....คุณโอคะ...ตื่นได้แล้วค่ะ....”

“ อืม!..”  สะดุ้งตื่นขึ้น ก่อนจะลุกจากโซฟา....อย่างแรกที่ทำก็คงไม่พ้นมองไปที่เตียงคนป่วย....

“......ซอ..........”

“......................”

“ ซอล่ะ! ซอไปไหน!!”   ลุกจากโซฟาก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเตียงสีขาวที่ไม่มีร่างของคนที่เคยนอนอยู่....หันมองคนอื่น ๆ รวมทั้งพักพิงที่ดูสีหน้าตื่น ๆ ที่ผมเสียงดัง....

“ คือซอ...”

“ ซอทำไม!!!”   หัวสมองผมมีแต่เรื่องร้าย ๆ อยู่เต็มไปหมด....เครื่องช่วยหายใจถูกถอดแขวนอยู่ตรงหัวเตียง....ผ้าห่มถูกพับเป็นระเบียบ ผ้าปูเตียงตึง....ตวาดขึ้นเสียงดังกับคนที่อ้ำอึ้งกับคำถามผม...

“..ซออยู่นี่...”

“..................”

“...เสียงดังจังเลย.....”....ชะงักนิ่ง....นิ่ง...นิ่งจนแทบลืมหายใจ....แรงโอบกอดจากด้านหลังทำให้เซเพียงเล็กน้อย....หัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้นและเร็วขึ้น...เสียงที่คุ้นเคย...ผมก้มมองแขนเล็กที่โอบกอดมาด้านหน้า  มือขาวยังมีสายน้ำเกลือแปะอยู่....ก่อนจะยกมือที่สั่นน้อย ๆ ขึ้นมาจับ


“ ทำไมต้องเสียงดังด้วย...ซอตกใจนะ...”

“................”  กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เพราะก้อนบางอย่างที่เคยกักเก็บและกลืนมันลงคอหลายต่อหลายครั้งกำลังจ่อจุก...และมีแรงผลักดันมากกว่าทุกที จนน้ำใส ๆ กำลังเอ่อคลอที่ดวงตาผม....

...ตื่นแล้วสินะ....มิน่าล่ะ ผมถึงไม่ฝันถึงซอเลย....ที่แท้ก็หนีกลับมาแล้ว....

“ คิดเหมือนผมสินะ ว่าถ้าพวกเขาสองคนจะตื่นตอนที่เราหลับ ผมกับคุณควรจะนอนตั้งแต่แรก”

“...................”  ยกยิ้มกับคำพูดช้างแดงคนน้องที่เดินเข้ามายืนข้างเตียงพักพิงที่มองผมอยู่...นั่นสินะ...แอบตื่นตอนพวกผมหลับทั้งสองคน...

“...เด็กดื้อ...ไปเที่ยวไหนมา...”

“ ไปหาคุณแม่มา...”

“...แล้วไม่รู้เหรอว่าพี่รออยู่...”  แกะมือเล็กออก ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับคนที่ผมคิดถึงที่สุด...ดวงตากลมโตมองผมอย่างอ่อนโยน...พร้อมกับน้ำตาที่คลอดวงตาไม่แพ้ผม....

“ ฮึก รู้ครับ..”

“ รู้แล้วทำไมมาช้า ฮะ เด็กซน”   รับแรงโผกอดจากอีกคน...บัวที่ยืนยิ้มอยู่รีบจับหลักน้ำเกลือไว้...โอบกอดร่างเล็กไว้ให้สมกับความคิดถึง และห่วงใย....ปล่อยให้น้ำตาหยดลงบนกลุ่มผมนุ่ม...ความตื้นตันและดีใจมันอ่อล้นจนเก็บไว้ไม่อยู่....

...กลับมาแล้ว....กลับมาสู่อ้อมกอดของผมแล้ว....ดวงใจของพยัคฆราช...

....ผลจากการตรวจสภาพร่างกายพักพิงแขนด้านขวาหัก ต้องใส่เฝือก...ต้องคอยระวัง...หัวแตกเป็นแผลกว้าง....ส่วนคนที่ตื่นทีหลังกลับไม่สาหัสมาก...ทั้งที่แผลด้านนอกร่างกายเยอะกว่า...ขาที่ดูเหมือนว่าจะเดินยังไม่ค่อยสะดวกตั้งมีคนประคอง....มีรอยแผลลึกตรงลำคอ...ที่หมอบอกว่าเฉียดเส้นเลือดและหลอดลมไปแค่นิดเดียว...ยังมีหัวไหล่ที่ถูกกระจกบาดเลือดยังซึมอยู่....แต่ก็ยังอุตส่าห์ลุกจากเตียงทันทีที่ตื่น...ผิดกับพักพิงที่ยังลุกเดินเองไม่ได้เพราะที่ขามีรอยร้าวของกระดูก.....ที่หลับไปนานกว่าเพราะสภาพร่างกายที่บอบบางกว่าพักพิง....แต่เพราะเสียเลือดจากบาดแผล... เลยต้องมีสายน้ำบำรุงต่าง ๆ ระโยงระยางอยู่ข้างเตียง....


“ ซอ!”

“ พี่โซ!”

“ ดีใจจัง..ดีใจที่สุดรู้ไหม...”  ผมมองซออ้าแขนรับอ้อมกอดพี่ชายคนโตของราชสีห์เกริกไกร....ตอนนี้ในห้องเต็มไปด้วยผู้คนที่มาเพราะได้ข่าวว่าซอฟื้นแล้ว....

“ ซอ..”

“ พี่ซัน..”  พี่ชายทั้งสองคนที่มาทีหลังโอบกอดน้องชาย...ท่าทางขึงขังที่ใคร ๆ เห็นกลับอ่อนโยนเมื่อยู่กับน้องชาย  หน้าตามีแววกังวลฉายอยู่ คงเพราะเรื่องพ่อตัวเองที่ยากต่อการจัดการและตัดสินใจ....

...ความรู้สึกคงเหมือนตายทั้งเป็นสินะ...ที่พ่อแท้ ๆ  ตั้งใจจะฆ่าน้องชายสุดที่รัก....แต่ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับเวรกรรม...พ่อทำลูกรับ มันเป็นบ่วงกรรมที่มีมาช้านาน....

“ หมอบอกว่า...พักอีกสองวันก็กลับบ้านได้แล้วครับ ส่วนพักพิงต้องเข้าเฝือกแขนขา...”

“..อืม...คงต้องดอรปเรียนก่อนทั้งสองคนจะว่าไง  เพราะอยากจะให้รักษาตัวกันก่อน”  คุณพ่อพูดขึ้นหลังจากการ์ดคนสนิทเดินเข้ามารายงาน...เจ้าสัวพยัคฆราชตื่นเต้นกว่าใครหลังจากที่เข้าวัดไปไหว้กระดูกน้องสาวตัวเองเพื่อให้คุ้มครองหลานชาย....

“...อืม...แล้วต่อซอครับ...”

“ ซอก็แล้วแต่คุณพ่อครับ....แต่ซออยากไปพักผ่อนที่บ้านสวน...ได้ไหมครับ”

“ ได้สิ...ตามใจ...แล้วพักพิงล่ะ”

“..ผมก็จะไปกับซอครับ...”

“..ผมก็จะไปด้วย...”

“.........................”  พักพิงเหล่ตามองคนที่ยืนอยู่ข้างกัน...แต่ก็ไม่พูดอะไร.

....ผมว่างานนี้บ้านสวนต้องแตกเพราะจำนวนคนแน่ ๆ...

........................................

........................................

P_ ซอ

ตอนนี้พวกเราอยู่ที่บ้านสวน โต๊ะไม้ยาวถูกจับจองไปด้วยบุคลากรที่ตามติดกันมาหลังจากที่ผมกับพี่พิงพักฟื้นที่โรงพยาบาลต่ออีกสี่วัน พวกพี่ก็วนเวียนมาเยี่ยมตลอด..เจ้าสัวศรันย์ถูกฝากขังและกำลังถูกดำเนินคดีโดยราชสีห์เกริกไกรไม่มีใครยื่นมือเข้าไปยุ่งปล่อยให้เป็นไปตามกฏหมายที่มีทั้งพยานและหลักฐาน...พี่โซบอกว่าซูกัสดูสงบลงและขอย้ายไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่วันที่เจ้าสัวศรันย์ถูกจับ ......ถึงวันกำหนดต้องออกจากโรงพยาบาลทุกคนก็ไปรับ....นั่งรถยาวจากโรงพยาบาลมาบ้านสวนกันทุกคนเพราะดูเหมือนว่าจะเตรียมการณ์กันไว้แล้ว...เท่าที่เห็นตอนนี้ก็มี ผม..พี่โอ...และ..

... พี่พิงที่ยังมีเฝือกที่แขนอยู่ ....พี่โฟนที่นั่งไม่ห่างพี่พิง...ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่พิงจะเปิดใจได้มากขนาดนี้ แต่เท่าที่บัวเล่าพี่โฟนก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร...ตอนนี้เอาใจซะจนพี่พิงเริ่มจะเขม่นเพราะรำคาญ….

...พี่ไซน์กับพี่ฟอยก็เดินไป ๆ มา ๆ แถวนี้เพราะพี่ชายผมก็ชื่นชมกล้วยไม้ไม่น้อย...ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจะเริ่มจากเพื่อนกันก่อน...เพราะตลอดเวลาตั้งแต่เกิดเรื่องจนตอนนี้พี่ฟอยคอยอยู่ข้าง ๆ พี่ไซน์เสมอ

...ตอนนี้ราชสีห์เกริกไกรกำลังมีข่าวว่าอยู่ในยุคอับปาง...ตอนแรกก็ไม่สบายใจ....แต่พอได้คุยกับพี่ ๆ ถึงรู้ว่าทุกคนไม่ได้ซีเรียสอะไร...ผมคิดว่าต้องมีบ้างที่คิดแต่ทุกคนไม่อยากให้ผมไม่สบายใจ....แต่วันนี้ได้เห็นทุกคนยิ้มให้กัน...ถึงได้รู้ว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แค่มีใครซักคนหรือซักกลุ่มที่พร้อมจะอยู่เคียงข้าง แค่นี้เรื่องใหญ่โตก็เล็กลงได้....

“ อย่าเยอะได้ไหม”

“ใครเยอะ”  อันนี้พี่โซกับพี่ว่าน...เอ็ดกันไว้เรื่องการดื่ม...เพราะพี่หมอว่านเป็นคนที่รักษาสุขภาพที่สุด...

“ ทานเยอะ ๆ นะอร่อยมาก..”

“เดี๋ยวปลาอ้วนนะ”  อันนี้พี่ปลากับพี่ซันทั้งสองคนเลื่อนงานแต่งออกมาก่อนเพราะเรื่องวุ่นวายในบ้าน...มีกำหนดคืออีกสองเดือนข้างหน้า..

“..ครับเจ้าสัว...คุณอาทิตย์ฝีมือดีมากเลย...”  เสียงคุณโต้คุยกับเจ้าสัวถึงคนที่กลับไปดูแลสวนตัวเองแล้วหลังจากที่จัดการเรื่องกล้วยไม้เสร็จ....

เยอะมากจริงๆ  มันครึกครื้นซะจนข้าวปลาอาหารที่วางบนโต๊ะค่อย ๆ ลดลง...เสียงคุย เสียงประชดประชัน ดังอยู่ระเรื่อย....ความสุขที่มีมันอบอวลไปทั่วบริเวณ ไม่มีแบ่งแยกระหว่างตระกูล ไม่มีใครใหญ่กว่าใคร...มีแต่....คนรักกัน....

...ผมมีความสุขจัง....

“ สวยไหมครับ”

“สวยจัง”  หันตัวตามแรงโอบกอดจากด้านหลัง หลังจากเฝ้ามองสวนกล้วยไม้จากระเบียงในห้อง...ทุกห้องในบ้านเต็มหมด...แม้กระทั่งโซฟาด้านล่างก็มีคนจับจอง...ก็คนสร้างบ้านหลังนี้ไม่คิดว่าวันนึงจะมีแขกเยอะแยะขนาดนี้....ดื่มกันจนเมาหมด....เมาเพราะความสุข  และเมาเพื่อลืมบางสิ่งที่ยังค้างใจเมื่อตื่นขึ้นก็จะพบเจอแต่สิ่งดี ๆ...พวกพี่พิง พี่ไซน์ พี่ว่าน เลยจับจองห้องข้างบนกัน...ส่วนพวกที่เหลือก็ปล่อยให้นอนข้างล่างเพราะไม่มีใครแบกใครไหว...เหลือแค่พี่โอที่ไม่ค่อยดื่มเท่าไหร่....

“..ฟอด! รักนะครับ...รักมาก..”

“..................”  จับแขนแข็งแรงที่กอดรอบเอวตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าไปส่งยิ้มให้คนที่กระซิบคำหวานข้างหู พร้อมกับขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่...

“ ...รักพี่ไหม....”

“...รักสิครับ...”

“ ชื่นใจจัง...ตอนที่ซอหลับอยู่...พี่กลัว...กลัวมากว่าว่าซอจะไม่ตื่น...คิดสารพัด...ว่าถ้าซอไม่ตื่นพี่จะทำยังไง...จะอยู่ต่อไปได้ยังไง..” 

“..ต้องตื่นสิ...ซอไม่ตายหรอก...เพราะหัวใจซอ..ฝากไว้กับคน ๆ นี้...”  ผมหันตัวไปเผชิญหน้ากับคนที่โอบกอด พร้อมกับยกมือขึ้นจิ้มที่อกข้างซ้ายของคนตรงหน้า....ไม่รู้หรอกว่ารักแค่ไหน...ก็แค่...รักที่สุด...

“..สัญญาสิ...ว่าจะไม่จากพี่ไปไหน...”

“..ไม่ครับ..ซอไม่สัญญา..”

“..ทำไมล่ะ...”  ...พี่โอมองหน้าผมหลังจากที่ยกมือที่จิ้มอกตัวเองไปจูบเบา ๆ สีหน้าบ่งบอกว่าไม่เข้าใจที่พูด...

“...ทำไมต้องสัญญา...คำสัญญาไม่ได้หมายความว่าจะทำได้...แต่สำหรับซอ..แค่ทำทุก ๆ วันที่ยังหายใจให้ดีที่สุด...ถ้าตราบใดที่พี่โอยังต้องการซอ....ซอก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น...”

“...ครับพี่ต้องการซอ...ต้องการตลอดไปจนกว่าพี่จะหมดลมหายใจ...”

คำรักแผ่วเบา กับสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มที่หน้าผาก...แค่นี้ก็พอ...จากคนนึงที่ไม่มีใครอยากรัก...กลับกลายเป็นคนที่ถูกรัก...มันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง...ยิ่งถ้าคนที่รักเรา เป็นคนที่เรารัก...มันจะมีอะไรสุขกว่านี้...ถึงแม้ว่าความรักจะทำให้เจอะเจออะไรมากมายแต่สุดท้าย ถ้ามั่นคงละซื่อสัตย์...มันก็ยากที่จะทุกข์...

ดวงจันทร์ดวงเป็นพยาน  ดวงดาวเป็นสักขี  ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่เป็นดั่งร่มเงา...หิ่งห้อยแมลงน้อยใหญ่ที่ส่งเสียงเหมือนกำลังจะอวยพร...ทุกสรรพสิ่งศักดิ์สิทธิ....อวยพรให้คนที่รัก...มีรักที่ยั่งยืน...

ราชสีห์เคียงคู่พยัคฆา       อสุรามอดม้วยดับสูญ
พฤกษาใหญ่กู่ร้องเกื้อกูล      เทวาเพิ่มพูน เทพไท้อวยพร
แสงตะวันป่าใหญ่แดงฉาน      ก่อเกิดกาลปรองดองสองแซ่
ดังสายธารไหลรวมเป็นสันแคว   ทุกปวงภัยพ่ายแพ้แก่...รักจริง...

~End~

Talk…. จบแล้วค่ะ...ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด...จนกระทั่งจบ...ตอนพิเศษเป็นคู่ๆ  น่าจะมีแต่ไม่การันตีว่าเมื่อไหร่...เพื่อสะดวกในการติดตามผลงานเรื่องต่อไป...หรือแม้แต่อัพเดทตอนพิเศษก็เชิญแอ๊ดกรุ๊ปกันเอาไว้ไม่เสียหลาย...ปีใหม่แล้วก็ขอให้ร่างกายแข็งแรงกันทุกคนนะคะ

…ผลงานเรื่องนี้...ถ้ามีข้อบกพร่องหรือขาดตอนยังไง ขออภัยด้วยเพราะคนเขียนก็ไม่ใช่มือโปร อาศัยแค่ความชอบ...หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ...ขอบคุณทุกเมนท์ ทุกบวก ทุกเป็ด ขอบคุณทุกข้อติติง และชมชอบ....เรื่องนี้จบได้เพราะกำลังใจจากทุกคนค่ะ...ฝากติดตามผลงานเรื่องต่อไปด้วยค่ะ ขอว่าง ๆ แล้วจะเริ่มคิดพล็อต...และหวังว่าทุกคนจะติดตามค่ะ...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 03-01-2014 09:19:24

จบแล้ว. เฮ้อ~ ใจหายอ่ะ ชอบเรื่องนี้มาก
ซอตื่นแล้วก็ทำตัวน่ารักเลย.
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายดีๆ ให้อ่านนะคะ
ขอบคุณมากๆ. สนุกและน่าติดตามทุกตอนเลย
อย่าลืมตอนพิเศษของแต่ละคู่น้า. รออยู่

ปล.ถ้ามีการรวมเล่มอย่าลืมแจ้งนะ. อยากได้มากๆๆๆๆ (เติม ๆ ไปอีกร้อยตัวเลย)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 03-01-2014 09:27:10

ตกใจเมื่อเห็นขึ้นตอนจบ ไม่อยากให้จบเลย

รอติดตามตอนพิเศษค่า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 03-01-2014 09:40:59

ในที่สุดก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง
แต่ก็แอบใจหาย
ไม่อยากให้จบเท่าไหร่เลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะคนเขียน
รอตอนพิเศษอยู่น้าา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 03-01-2014 09:43:28

จบแล้ว

ใจหายจัง..แต่น้องซอก็มีคนดูแลที่ไว้ใจได้แล้ว
ไม่เป็นไร รออ่านตอนพิเศษละกัน :)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 03-01-2014 09:44:56

จบได้หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณค้าบบบบบบบบบ   :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 03-01-2014 09:46:08

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 03-01-2014 09:46:19

ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้ได้อ่านนะคะซึ้งงงงง :hao5:
จะรอติดตามตอนพิเศษน๊าาาาา  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: 7th SensE ที่ 03-01-2014 10:02:25

ง่าาาาา ไม่อยากให้จบเลย ดีใจที่ซอฟื้นและทุกคนมีความสุข รอตอนพิเศษค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 03-01-2014 10:13:06

สนุกมากครับเรื่องนี้

จะติดตามผลงานเรื่องต่อไป

สมัครเป็นแฟนคลับคนเขียน

 :mew1:  :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 03-01-2014 10:31:30

มีความสุขกันถ้วนหน้า

ขอบคุณคนแต่งนิยายอบอุ่นมาให้อ่านนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-01-2014 10:35:51

จบซะแล้ว ชอบเรื่องนี้มาก

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 03-01-2014 10:55:33

ชอบมาก จบดีด้วย

จะติดตามเรื่องต่อไปนะคะ

 :pig4: นักเขียนที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้ได้อ่านคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-01-2014 11:35:08

ตกใจที่เห็นคำว่า the end แบบว่า
ไม่จิงอย่าพึ่งจบ ฮือ ทำใจมิด้าย
พออ่านตอนนี้บอกเลย หวานละมุน
อุ่นละไม น่ารักอะ :)
ชอบซอมากเลย น่ารัก ฝุดๆ

ยังไงก็รอคู่อื่นน้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-01-2014 11:49:10

จบซะแล้ว ใจหายเลย
รอตอนพิเศษค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 03-01-2014 12:00:45

ง่ะ จบแล้ววววว  :o

ยังอยากอ่านต่ออยู่เลยยยยยย  o9

แต่ก็ดีใจที่ทุกคนแฮปปี้ พร้อมรอตอนพิเศษด้วยใจจดจ่อออออออออออ  :impress:

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่มาให้ได้อ่านกันฮะ  o1

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-01-2014 12:15:24

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 03-01-2014 12:15:41

ซออ้อนน่ารัก :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 03-01-2014 12:19:39

มีความสุขกันทุกคู่เลย  :กอด1:


ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 03-01-2014 12:51:09

ในที่สุดซอก็กลับมาแล้ว
มีความสุขทุกคน น่ารัก
รออ่านตอนพิเศษน่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 03-01-2014 13:11:07

ห๊ะ?จบแล้ว!
เรื่องเกิดขึ้นเเละจบลงตามคำทำนาย
เจ้าสัวศรันย์ทำอะไรก็ได้ตามผลกรรม

แฮปปี้ๆ รู้สึกว่าฝั่งราชสีห์จะเป็น...กันหมด
ยกเว้นพี่ซัน 5555
รอตอนพิเศษค้าบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 03-01-2014 13:32:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: punomenon ที่ 03-01-2014 14:15:25

จบแล้ววววววววววววว ไม่น่าจบเลยยยยยย ฮือออออ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ยังไงก็จะรอผลงานเรื่องต่อไปนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 03-01-2014 14:36:39

 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 03-01-2014 14:49:33

จบแล้วววว แอบใจหาย
แต่ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 03-01-2014 15:32:02

เห็นว่าใกล้จะจบ.....แต่ไม่คิดว่าจะจบเร็วอย่างนี้ :hao5:
ยังไม่หายคิดถึงน้องซอเลยอ่า~ เอาไว้ตอนพิเศษก็ได้เนาะ
กว่าจะถึงตอนนั้นทุกอย่างคงคลี่คลายไปในทางที่ดี
สองตระกูลก็ไม่ต้องบาดหมางกันอีกต่อไปแล้วน่ะสิ อ้อ สามต่างหาก
สองพี่น้องช้างแดงก็สมัครมาเป็นเขยบ้านนี้กันหมด :laugh:
ขอให้ความสุขอยู่กับพวกเขาตลอดไปนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆน่ารักๆเรื่องนี้ :กอด1:
+1และเป็ด และเป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องใหม่นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 03-01-2014 16:10:22

...ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่าน จะรอตอนพิเศษนะจ๊ะ ช้าเร็วไม่ว่ากัน :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 03-01-2014 16:10:42

จบแล้ว เสียดายจัง  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-01-2014 18:15:52

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 03-01-2014 18:45:57

คิดถึง ใจหายนะ จบไวจัง :impress2: :ling1:
ยังไม่ได้ทำใจเลยนะเนี่ย
เป็นนิยายน่ารักอีกเรื่องที่เราชอบ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
ที่เขียนนิยายดีๆมาให้ได้อ่าน
 :mew1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 03-01-2014 18:53:27

ในที่สุดน้องซอก็มีความสุขเสียที

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 03-01-2014 19:22:03

 :pig4:

ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากก สุดท้ายย แค่มีความรักไม่ต้องมีอำนาจทุกคนก็มีความสุข


รอตอนพิเศษ และเรื่องต่อๆไปนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 03-01-2014 19:40:05

จบแล้ววววววว
 :mc4:  :mc4: :mc4:

รอตอนพิเศษ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 03-01-2014 19:41:57

จบแล้ว แต่ยังไม่อยากให้จบอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 03-01-2014 19:56:44

ครับมาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 03-01-2014 20:31:08

ฮรื่อออ จบแล้ว แฮปปี้เอนดิ้งจ้ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 03-01-2014 20:38:04

ใจหายยย บอกได้คำเดียว ฮือออ TT ขอบคุณนักเขียนมากนะคะที่เขียนนิยายดีๆออกมาให้อ่านกัน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 03-01-2014 20:49:16

จบแล้วอ่ะ  ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคัฟคนแต่ง  ใจหายไปเหมือนกัน  รอตอนพิเศษนะคัฟ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Eye_Lover ที่ 03-01-2014 21:06:25

 :heaven   จบได้มีความสุขมากค่ะ ขอบคุณนิยายดี ๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 03-01-2014 21:15:27

จบเร็วจังเลยค่ะ  ใจหายอ่า    :monkeysad:
อยากอ่านต่อเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ยังไงตอนพิเศษขอคู่น้องซอแบบหวานๆเยอะๆเลยนะคะ  :o8:

และสุดท้าย ก็ขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเช่นนี้ค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-01-2014 21:46:56

จบพร้อมความสุข ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
รอติดตามผลงานเรื่องต่อไป พร้อมทั้งรอตอนพิเศษด้วยนะคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 03-01-2014 22:06:20

หง่ะ จบเร็วจัง
ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-01-2014 22:08:04

น้องซอฟื้นแล้ววว

คนไม่ได้ก็ได้รับโทษแล้ววว


ยินดีด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 03-01-2014 22:34:13

จบแล้ววววววววววว
รอตอนพิเศษ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: aekporamai2 ที่ 03-01-2014 23:02:20

เยี่ยม

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 04-01-2014 02:19:22

จบแล้ว ใจหายจังเลย
น้องซอพี่โออออออ
รักทุกตัวละครของเรื่องนี้เลย
ยกเว้นตัวร้าย
จะรอตอนพิเศษนะค่ะ
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 04-01-2014 11:30:47

จบแล้วน่ะเออออออออ
จบแล้วน่ะเออออออออ
จบแล้วน่ะเออออออออ
จบแล้วน่ะเออออออออ
จบแล้วน่ะเออออออออ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 04-01-2014 13:17:05

จบเเล้วหรออ!!!...

น้ำตายังไหลอยู่เลย....ขอบคุณน่ะค่ะ...ขอบคุณที่เขียนนิยายดีดี มาให้ได้อ่าน..

มีครบทุกรส..เเค้นจนอยากจะตบ เศร้าจนน้ำตาซึม เเละหวานๆน่ารักๆ..

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 04-01-2014 15:44:46

ยังไม่อยากให้จบเลยยย

รอตอนพิเศษนะคะ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 04-01-2014 21:27:24

สนุกมากกก อ่านไปลุ้นไป จริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 04-01-2014 21:47:15

ดีใจที่น้องซอกลับมา ทุกคนใจจะขาดอยู่แล้ว บ้านมีความสุขส่วนหนึ่งก็เพราะมีน้องซอนะ
อบอวลไปด้วยความสุขจริง ๆ ค่ะตอนจบ

 :pig4: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: volvox_nostoc ที่ 06-01-2014 22:14:39

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ สร้างผลงานดีๆแบบนี้ต่อไปนะคะ   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 07-01-2014 04:39:53

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 07-01-2014 18:54:38

สนุกมากๆ เลยค่ะ

พลาดอ่านไปได้ไงเนี่ย

มีตอนพิเศษอีกมั้ยคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 08-01-2014 02:15:33

สนุกมาก ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องไม่คอกว่าจะเป็นแนวนี้
แต่ก็ลองเข้ามาอ่านดู และก็ไม่ผิดหวังจริงๆ
ยกนิ้วให้เลย o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: KND ที่ 08-01-2014 09:25:29

 :o8: :-[
ว๊ากกก อ่านจบแล้ว อ่านรวดเดียวจบเลย ขอบอกว่าสนุกมาก!!!!
กว่าพี่โอกับน้องซอจะรักกัน ลุ้นแทบตาย
อ่านไปก็สงสารน้องซอ แต่โชคดีที่มาเจอพี่โอ ชีวิตน้องเลยมีความสุข อบอวลไปด้วยความรักสักที  :L2:
แล้วจะรออ่านตอนพิเศษของแต่ละคู่และผลงานเรื่องใหม่นะคะ
ไรเตอร์สู้ๆคะเป็นกำลังใจให้^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 08-01-2014 17:59:08

ขอบคุณครับ
สำหรับนิยายที่เขียนมาให้อ่าน
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 08-01-2014 21:46:32

อ่านจบแล้ววว
สนุกมากๆ ไม่อยากหยุดอ่านเลย
แต่ต้องไปทำงานก่อน อยากกลับมาอ่านต่อจะแย่
น้องซอน่ารักๆ ชอบพี่พิงด้วย
ตอนแรกแอบเหม็นขี้หน้าพี่โอ แต่ตอนหลังพี่โอแอบหวานนะ
อยากรู้ว่าคู่พี่พิงกับพี่ไซจะเป็นไงต่อน้า อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 09-01-2014 12:51:55

ตามอ่านทันก็จบพอดี
น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆๆ เลยจ้า
สงสารน้องซอ
พี่โอตอนแรกก็ใจร้ายเกิน
แต่พอหวานก็โอ๊ยยยย  อิจฉากันทั้งเล้า

แล้วแต่งนิยายดีๆสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 09-01-2014 20:03:13

สนุกมากเลยค่ะ
จะรอตอนพิเศษด้วยใจจอจ่อค่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mooh_p ที่ 09-01-2014 20:49:23

อ่านทันจนได้

ขอเพิ่มตอนพิเศษอีกเยอะๆนะ  o13 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ployspy ที่ 10-01-2014 04:28:36

คือแบบว่า....บอกคำเดียวว่าชอบมากๆๆๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ตอนแรกอาจเศร้าๆไปแต่หลังๆเนี๊ยหวานกันจังงงงง :-[ :-[ :-[ :-[
แต่แบบว่าคงไม่ขอมากไปนะถ้าหากว่า... :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
อยากได้ตอนพิเศษของทุกคู่เลยอะ!!!!  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด :call: :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: runynam ที่ 10-01-2014 14:37:09

เพิ่งติดตาม อ่านตั้งแต่แรกจนจบเลย สนุกใสๆๆ น่ารักมากค่ะ
ชอบทุกตัวละครเลย ที่ชอบมากกกก แล้วก็อยากอ่านมากกกเลย คือคู่พี่โซค่ะ ออกน้อยแต่ต่อยหนัก
ไม่ใช่ล่ะ!!! ประเด็นคือชอบคู่แบบเจ้าพ่อมาเฟียกับพี่หมอรักทุกคน ประมาณนี้ สนุกมาก ชอบมากก
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆๆให้อ่านนะค่ะ
จะติดตามเรื่องต่อไปค้า :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 12-01-2014 15:16:24

อ่าาา~~ ชอบทุกคู่เลย มีตอนพิเศษแต่ละคู่มาเรื่อยๆ จะดีมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: rakrakrak ที่ 12-01-2014 15:58:02

อ่านแบบรวดเดียวจบเลยยยยยยย
แบบหยุดไม่ได้ มันสนุกมากกกกกกกกกกก
ไม่คิดว่าน้องซอจะซนได้ขนาดนี้ ฮ่าาาาา
อยากอ่านคู่อื่นต่ออ่ะ >< 55555555

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาให้อ่านนะคะ :))))

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Ryojung ที่ 12-01-2014 18:20:04

พุ่งตามอ่านเรื่องนี้ สารภาพว่ารักมากกกก แนวนี้เราชอบมาก สุดๆ
พึ่งเริ่มอ่านเมื่อบ่าย จนตอนนี้อ่านจบครบทุกคำเลย น่ารักมากกกก ลุ้นๆทุกคู่ๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 12-01-2014 20:33:54

น้องซอ น่ารักมากอ่ะ เข้มแข็งมาก

อยากอ่านตอนพิเศษของ พี่พิงกับโฟน จังเลยอ่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 13-01-2014 05:34:28

 :o8: :-[ :impress2:   น่ารักมากเลยยยยยยยยยยยยยย 

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 13-01-2014 07:09:51

จบแบบ happy. ขอบใจจร้า ความสุขทำให้ตื้นตัน น้ำตาซึม  รัก  รัก ตัวละครทุกตัว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 13-01-2014 17:13:47

จบแล้ววววว
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 13-01-2014 18:07:01

จบแล้ว อ่านรวดเดียว สนุกมากกกกก

 :z13:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 14-01-2014 10:38:13

อ่านเพลินๆ อ่านไปเรื่อยๆ ไม่ทันรู้ตตัวก็จบซะแล้วว สนุกมากคะ ขอบคุ รสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-01-2014 13:51:28

จบแล้ววว รอตอนพิเศษ คู่พิเศษ
คริ คริ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Overdose ที่ 17-01-2014 23:30:16

ซึ้ง  อบอุ่นด้วย
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องดีๆๆให้อ่าน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: fay_13 ที่ 18-01-2014 13:47:09

อ่านรวดเดียวจบทั้งเรื่องเลย หยุดไม่ได้ :hao5:

สนุกมากเลยค่ะ ชอบทั้งพล็อต การวางเรื่อง ภาษาที่อ่านแล้วเข้าใจง่าย  :mew1:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆ ที่แต่งมาให้อ่านนะคะ

ชอบคู่รองๆ อย่างโฟนกับพิงแล้วก็ฟอยกับไซน์ด้วย น่ารักสุดๆเลย  :-[

จะรอตอนพิเศษนะคะ  :mew1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 19-01-2014 00:13:42

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 20-01-2014 20:27:57

ชอบๆๆๆๆ สนุกดี ตอนครึ่งเรื่องแรกถูกใจเป็นพิเศษ วางไม่ลงเลย
บทบาทพระ-นายน่าหลงใหล โดยเฉพาะช่วงเป็นเ้จ้านายกับลูกจ้าง อ่านแล้วติดหนึบมากๆค่ะ
โครงเรื่องสนุกชวนติดตาม สะดุดนิดเดียว เรื่องการวัดใจของพี่โอ ที่จัดการวางแผนนู่นนี่สลับซับซ้อนซะ
ส่วนตัวมองว่า พ่อลูกพยัคฆราชน่าจะมองเด็กคนนึงออกพอสมควร โดยไม่ต้องตรวจวัดดรรชนีกันขนาดนั้น
หรือจะสร้างภูมิคุ้มกันก็น่าจะมีวิธีฝึกฝนจิตใจแบบอื่น ที่ระดับพี่โอไม่ต้องลงไปเกลือกกลั้วให้ติดกลิ่นด้วยตัวเอง
คือถ้าผลลัพธ์ไม่เป็นอย่างที่คาด ซอกลับไปพึ่งพี่ชายเพื่อสงบใจก่อนชั่วคราว...แล้วจะยังไง? จะรักน้อยลงเพราะอ่อนแอไป
หมองใจที่ไม่เข้าหาตนก่อนหรือ ก็คงไม่ใช่, ซีนแบบนี้ รู้สึกว่าความนิยมในตัวพระเอกจะถูกลดลงได้(ขออภัยนะคะ)
จะติดตามอ่านผลงานอื่นต่อไปค่ะ ติดใจ เห็นว่ามีอีกเรื่อง ละอองเสน่ห์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40678.0) แปะลิ้งค์ๆ เชียร์อยู่นะ
ป.ล. ตกลงหนุ่มๆสามตระกูลใหญ่...เลือกผช.เกือบทุกคน คริคริ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 21-01-2014 00:58:34

อ่านรวดเดียวจบ ฮ่าๆ ชอบมากๆ น่ารักทุกคู่ ♥♥..

น้องซอกับพี่โอก็มุ้งมิ้ง อั๊ยย๊ะ! ฟินมาก นี่บอกเลย ><~

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: chococake ที่ 22-01-2014 15:10:08

สนุกมากเลยค่ะ  o18 o18 o18

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: O-to ที่ 25-01-2014 23:50:47

สนุกมากๆเลย อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
ไรท์เตอร์เขียนเก่งมาก บรรยายซะแบบทำให้รู้สึกว่าเราไปอยู่ในเรื่องนั้น ในตอนนั้นเลยอ่ะ
จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ  o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: kawaiineko ที่ 28-01-2014 00:23:50

น้องซอในที่สุดก็มีความสุขสักทีนะ พี่ก็รักน้องซอน้า ^____^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: lervair_y ที่ 28-01-2014 22:00:19

ซูกัสโดนสปอยมากไปอ่ะ น่าสงสาร 5แต่จบแบบนี้ก้อดีแล้วเนอะ สงสารเด็กอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 29-01-2014 02:04:23

น่าร้ากกก กรี๊ดเพิ่งรู้ว่าจบแล้ว

โฮร ขอบคุณที่แต่งให้อ่านค่ะ ปริ่มมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Thep503 ที่ 29-01-2014 13:25:56

สนุกมากครับ ขอบคุณครับ...

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: - aoeaม - ที่ 30-01-2014 20:18:40

อีกสองคู่ไปไสล่ะเจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ปุยหมาม่วง ที่ 04-02-2014 21:02:02

อ่านจบแล้ว เย้

มีบางช่วงบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลบ้าง อ่านและสะดุดหน่อยๆ

แต่โดยรวมถ้าไม่ไปจุกจิกขนาดนั้น ก็คือสนุกมากๆค่ะ

เป็นคนร้องไห้ง่าย อ่านเรื่องนี้ก็มีร้องไห้เยอะเหมือนกัน 5555

ชอบทุกคู่เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: simkit ที่ 05-02-2014 09:45:49

อ่านจบแล้ววววววววววว แง
ไม่อยากให้จบเลย สนุกมากๆค่ะ พี่โอ น้องซอน่ารักกกกก

คู่อื่นก็น่ารัก  :mew2: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 11-02-2014 01:15:21

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:จบแล้ววววววววววว :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 03-03-2014 04:17:39

น้องซอน่ารัก-///- ตอนแรกแอบคิดว่าจะมีดราม่าเรื่องเพื่อนพระเอกซะแล้ว
แต่ยังไงน้องซอก็เป็นของพี่โอนี่เนาะ คึคึ
พิงก็น่ารัก ตอนยังไม่บอกว่าใครปล้ำนี่ลุ้นให้เป็นโฟนกับฟอยมากอะ ลุ้นสามพี ฮาๆๆๆ
ชอบทุกคู่ น่ารักมากๆ
...แอบจิ้มกลุ่มคนเขียนในเฟสไปด้วยแล้วเหมือนกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 16-03-2014 23:22:25

:impress2:

เป็นความรักที่น่ายกย่องเสียจริง

แต่ก้อน่ารักกันทุกคู่เลย

ลุ้นตลอดทั้งเรื่อง


ขอบคุณมากมาย คับ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 21-03-2014 23:41:10

 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: chanzx ที่ 22-03-2014 11:54:53

เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่าชอบพัฒนาการของน้องซอเอามากๆ
เป็นคนที่มีการเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างเห็นได้ชัด น้องเข้มแข็งขึ้นมากจริงๆค่ะ พี่ภูมิใจมากค่ะลูก  :katai2-1:
ส่วนคู่ของพี่โฟนกับพักพิง เราแอบลุ้นมาตั้งแต่เขาแอบมองๆกันแล้ว แบบ อื้ม...มีซัมติงแน่ๆ 55555
ชอบคู่พี่น้องช้างแดงมากเลย อ่านแล้วรู้สึกว่าเท่ดี (หรือปกติชอบผู้ชายแอบอันธพาลแต่จริงๆแล้วเป็นคนดีก็ไม่รู้  :laugh:)
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆมากๆเลยนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 24-03-2014 18:28:27

อ่านจบเมื่อกี้แล้วอยากอ่านตอนพิเศษต่อเลย   :laugh:

มันยังน่าลุ้น น่าติดตามอยู่ทุกคู่เลยอ่ะ

คู่เอกก็เพิ่งจะอะไรๆเพราะยาแค่ครั้งเดียว

คู่โฟนพิงก็เพิ่งจะเข้าใจกันยอมรับกัน

คู่ฟอยไซน์นี่ยังไม่ถึงไหน ยังไม่รักกันเลย   :katai1:

รอตอนพิเศษๆ   :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 27-03-2014 17:00:08

 :mew1: ชอบค่ะ สนุกมากค่ะ ขอบคุณนะค่ะ จะรอตอนพิเศษค่ะ แล้วก็ขอเข้ากลุ่มด้วยคนนะค่ะ เพิ่งแอดไปเมื่อวานค่ะ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 28-03-2014 04:44:14

ขอบคุณมากๆค่ะ สนุกมาก :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 28-03-2014 15:49:46

 :sad4:

ตอนแรกๆ ร้องไห้ตลอดเลยค่ะ

ก็คิดอยู่ว่าจะมีพ่อคนไหนไม่รักลูกบ้าง แต่ก็มีนะ ดีแล้วที่คนชั่วๆ แบบนั้นไม่ใช่พ่อของน้องซอ

แล้วพี่โอ ตอนแรกอย่างร้ายอ่ะ ไปๆ มากๆ เฮ้อ ก็รักกันอยู่ดี

แล้วนังซูกัสเนี่ย บอกตรงๆ ว่าไม่ชอบเลยค่าาาาา ไม่มีสายเลือดที่แท้จริงเลย แต่ทำตัวแบบ คือ... นั่นแหละ

รักเรื่องนี้มากค่ะบอกตรงๆ อยากอ่านตอนพิเศษเยอะๆ จัง

อยากอ่านน้องซอร้ายๆ อีกอ้า ชอบมากเลยค่ะนักเขียน

 :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 29-03-2014 13:10:29

อ่านตอนแรกๆสงสารน้องซอมาก..ต้องอยู่แต่ในห้องปิดกั้นตังเองจนไม่ยอมพูดเพราะพ่อทำเหมือนไม่ใช่ลูก

แต่น้องซอโชคดีมากๆที่มีพี่ชายที่น่ารักทั้ง3คนรวมทั้งบัวด้วย..จากเด็กที่ดูอ่อนแอต้องพึ่งงพาแต่พี่ๆจนได้มาเจอ

กับพี่โอกลายเป็นเด็กที่เข้มแข็งขึ้นมาได้...น้องซอน่ารักมากชอบเวลาอยู่กับพักพิงเหมือนน้องเล็กขี้อ้อน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Tinkerbell ที่ 30-03-2014 20:56:08

คือ.....ถ้า.....ซอเงียบและหุบปากได้อย่างอยู่กับพ่อตัวเอง......ไม่ปากดีอยู่แบบเงียบๆ

เชื่อสิว่า....อีกไม่นานโอก็เบื่อไปเองน่ะแหละ.....ที่คุณต้องโดนทรมานโดนทำร้ายซ้ำซาก

เพราะความปากดีไงค่ะ ไม่ปากดีก็จบไปแล้วววว  (อินมากไปหน่อย เข้าข้างพระเอกสุดฤทธิ์  :m1:)

พอดีเก็บกด  :m17: เจอคนปากดีมากวนบาทาบ่อยๆน่ะ เลยแบบไม่ชอบคนประเภทนี้

(แต่พอรักกัน....คำพูดคำจาก็โอเค)

ในเรื่องนี้...เราชอบบัวที่สุด...ดูเป็นคนเข้มแข็งเป็นที่พึ่งได้...เหมาะแก่การเป็นพี่

ถึงแม้เราจะไม่ชอบซอ.....แต่ว่า.....เราก็อ่านจนจบนะ  เพราะเนื้อหาดีมากๆเลยมันตื่นเต้นน่าติดตามดี

ส่วนอีกตัวละครหนึ่งที่หมั่นไส้ก็คือ....คุณพ่อของซอ

สรุปโดยรวม อาจจะมีหลายๆอย่างที่เราอาจจะไม่ชอบ แต่เราก็อ่านมันจนจบ

นั่นแสดงให้เห็นว่าเนื้อเรื่องที่คุณปูทางมานั้นมันดีมาก สามารถดึงนักอ่านที่ไม่ชอบแนวนี้มาได้ นับถือค่ะ

อย่างไรเสีย...อิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: nicedog ที่ 02-04-2014 16:16:02

สนุกมาากๆเลยค่ะ
พึ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
อ่านรวดเดียวจบเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แต่งมาให้อ่านนะค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 13-04-2014 18:53:49

อีายยยย ค้าที่ตอนจบมาหลายเดือนไม่ได้อ่านซะทีเลย
ชีวิตน้องซอคงมีความสุขมาก หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆมา
พี่โอกับน้องซอคงเป็นอีกคู่ที่น่าอิจฉามากกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: waris ที่ 17-04-2014 15:24:26

อ่านจบรวดเดียวเลยค่าาาาาาาาา แอบเพลียเล็กๆ เมื่อคืนแทบไม่ได้หลับ อยากอ่านให้จบในวันเดียว แฮ่ๆ
คนเขียนเรียนอักษร มนุษย์ อะไรพวกนี้รึเปล่าคะ กลอนเยอะจัง 55555

อ้างถึง

“...สิงโตเจ้าป่าจะเกรียงไกร                หากได้ครอบครองสมิงสา...
...เลือดเนื้อหน่อแท้สีหราชา               จักต้องมีบุรุษ 3 กล้า และท้าย 1 สตรี...
...หากแม่นเพี้ยนคำโหรา                    สีหราชาต้องพ่าย
...พยัคฆ์หนุ่มจักปลิดเจ้าป่าให้ชมน์วาย    คืนสู่พงใหญ่เขตโลกันต์”

ตอนจบนี่นึกว่าพ่อชั่วจะตายคามือพี่โอตามคำทำนายซะอีก..ผิดคาดๆ
ส่วนพี่น้องช้างแดงตอนแรกอ่านแล้วรู้สึกชั่วร้ายมากๆ พอมีความรัก อะไรกัน...แท้จริงแล้วพวกเอ็งเป็นคนมุ้งมิ้งหรอกเรอะ :angry2:

จากเรื่องที่อ่านมาทั้งหมดชอบนิสัยนายเอกเป็นพิเศษค่ะ
หลังจากออกมาโลกภายนอกดูมีพัฒนาการดี ตอนแรกดูหงิมมากๆ อารมณ์นางเอกละครสุดๆ
พอตอนที่ตบซูกัสครั้งแรก อู้วววว~ ดีมากค่ะลูกแม่  o13
แต่หลังๆมานี่เริ่มกลายเป็นแม่เสือ ซึมซับความชั่วร้ายจากอิพี่โอมากไปสินะ :m15:

สุดท้ายนี่อยากอ่านคู่รองมากค่ะ คนเขียนอย่าทำให้อยากแล้วจากไป สรุปบ้านนี้มีพี่ซันสืบทอดแค่คนเดียวสินะ :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: - lloJ!จิ้a - ที่ 18-04-2014 21:06:51

อ่านเป็นครั้งที่ 2

ชอบเรื่องนี้มาก... แต่อยากรู้ตอนจบของสองพ่อลูกค่อดเลว คู่นั้น...

 :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้าสีคราม ที่ 18-04-2014 23:21:09

ในที่สุด......เราก็อ่านจบ ตอนแรกเข้ามาเพราะชื่อเรื่องมันสะกิดต่อม คิคิ
แล้วพอได้อ่าน ติดสุดตั้งแต่บทแรก ติดมาก รวดเดียว สองวัน ตาโหล งานการไม่ทำ
 
ชอบการเขียนเรื่องมากเลยค่ะ
แล้วชอบคาแรกเตอร์ซอมาก ไม่ได้ยอมทุกอย่าง ไม่ได้อ่อนแอ ซอเข้มแข็ง และ ร้าย ฮ่าๆๆ
ชอบมากก ตอนที่ซอตอกหน้า ซูกัส หึ่ย มันน่านัก นังซูกัส

ส่วนเจ้าสัวศรันย์...เลวแบบกู่ไม่กลับจริงๆ เราว่า บทลงโทษมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ :katai1:สำหรับคนแบบนี้

คู่ โฟนพิง กับ ฟอยไซน์ น่ารักมาก ไม่น่าเชื่อว่าร้ายๆอย่างสองพี่น้องคู่นี้ จะยอมสยบ

อยากอ่านสเปมากกกกกกกกก
อยากให้เขียนค่ะ รออ่านนะคะ อิอิ :impress2:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :mew1:
จะติดตามผลงานต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 19-04-2014 12:39:31

เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน

ชอบมากๆเลย  :กอด1:

ขอบคุณนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: แมวทะเลทราย ที่ 19-04-2014 14:54:03

ชอบมากเลยคะเรื่องนี้

ขอบคุณนักเขียนสำหรับนิยายเก๋ๆ อีกเรื่องนะคะ

เลิฟยู พี่โอ&น้องซอ o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 20-04-2014 16:18:55

สนุกมากคะ
ชอบมากเลยเรื่องนี้
น่ารักกันทุกคู่เลย o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 20-04-2014 23:18:44

มาอ่านอีกรอบ 555
อ่านกี่ทีน้องซอก็น่ารัก หุหุ
หมั้งไส้พี่โอเล็กๆ ตลอด 555
รอตอนพิเศษน้าาาา
 :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Kan_wora ที่ 03-05-2014 19:50:30

เพิ่งมาได้อ่านค่ะ

เราชอบที่การพัฒนาของตัวละครที่ดูมีที่มาที่ไปค่ะ ค่อนข้างชอบการกระทำของพี่โอตอนหลังๆ
ที่สร้างแม่เสือน้อยในร่างซอ เราชอบตรงนี้มากๆ ไปรู้เราคิดไปคนเดียวรึเปล่านะ แต่เราคิดว่า
การทำอย่างงี้จะสร้างความเข้มแข็งกับซอในภายภาคหน้าถ้าต้องตัดสินใจหรือต้องอยู่คนเดียว
เราคิดว่าการกระทำอย่างงี้หมายถึงความเอาใจใส่คนรักเรา ปูทางให้เค้าหากวันนึงเค้าไม่มีเรา
เราไม่ค่อยชอบที่ช่วงแรกๆที่ซอร้องไห้บ่อยๆงอแงคิดว่าตัวเองเป็นภาระ แต่ต้องเข้าเพราะว่าคาเร็กเตอร์
ตัวละครมาจากการที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างงั้นมาตลอด 20 ปี ช่วงแรกๆอ่านแอบคิดว่าพี่โซรักน้องจะเก็บไว้กินเองซะอีก

โดยรวมเเล้วเรื่องนี้ค่อนข้างจะชอบถึงชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณที่เขียนผลงานดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 17-05-2014 19:27:05

กลับมาอ่านอีกครั้ง
อ่านกี่รอบๆ ก็ชอบน้องซอที่สุด น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 18-05-2014 14:42:48

ตามอ่านจนทันนนน :mew2:
ชอบมากๆๆๆๆเจ้าค่ะ แต่ยังคาใจในอีกหลายๆคู่ ที่จริงก็ิอยากให้มี special part ของคู่อื่นบ้างกว่านี้นิสนึง่ แหะๆๆๆๆ :hao5:
จะมีตอนพิเศษมาต่อมั้ยน้อออ ขอบคุณมากค่าาา :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 18-05-2014 17:28:47

สนุกมากเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 30-06-2014 13:22:26

อ่านไป3ตอนแรกเจอดีเลยเรา น้ำตาไหลพรากๆอยู่หน้าคอม  :m15: :m15: ซอน้อยน่าสงสารสุดจะใช้คำไหนมาบรรยาย ในความโชคร้ายที่ซอน้อยมีคนแบบนั้นเป็นพ่อ ยังมีความโชคดีที่ซอมีคนอื่นแบบบัวอยู่เคียงข้าง :hao5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 30-06-2014 13:56:37

ไข่เจียวสูตรไหนเนี้ยซอน้อย :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 30-06-2014 16:19:18

ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่าไม่ได้หื่น แต่รอฉาก :oo1: นี้อยู่เหมือนกัน :z1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 25-07-2014 14:39:44

สนุกมากๆๆๆๆ ขอบคุณคนเขียนมากคะ น้องซอน่ารักจัง ขี้อ้อนเว่ออออ แต่ทอดไข่อร่อยแล้วใช่มั้ยคะ 5555555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 25-07-2014 21:35:55

ยินดีด้วย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 26-07-2014 00:51:22

อ๊าย  สนุกมากๆ ติดใจตั้งแต่อ่านตอนแรก ถึงตอนจบ อ่านรวดเดียวเลย
น่ารักกันทุกคู่จริงๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 26-07-2014 19:53:10

 :laugh:
แปะไว้ก่อน

อ่านจบซะที ... น่ารักทุกคู่เลย :hao3:
รักพี่โอกับน้องซอ
FCพี่ไซน์พี่พิงกับ2พี่น้องช้างแดง
+ไปเลย555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: poonnana2533 ที่ 28-07-2014 11:18:43

จบแล้วเหรอ อ่านแล้วชอบอะแม้มันจะสั้นรายละเอียดไม่เยอะแต่ถ้าเอาอ่านเล่นๆไม่คิดมากกว่าก็ถือว่าสนุกนะ ชอบซออะน้องมีพัฒนาการตลอดเวลาที่ดำเนินเรื่อง ถ้าเรื่องนี้คนแต่งเอามาปรับปรุงรายละเอัียดเกี่ยวกับตัวละค่แล้วอธิบาลบางสถานะการในเรื่องให้ดีกว่านี้เราว่าจะสนุกยิ่งขึ้นคะ ถ้าคิดจะปรัลปรุงแล้วจะรวมเล่มเราจะเป็นคนแรกที่จะซื้อคะ :mew1: o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 02-08-2014 10:33:06

 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 04-08-2014 09:31:52

สนุกดีค่าาาา น่ารักทุกคู่เลย
ซอเข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ แอบร้ายอีกด้วย
ติดพี่โอมาสินะ 555555555
อยู่กับเสือก็ต้องร้ายเหมือนเสือเนอะ
เจ้าสัวศรันย์กับซูกัสนี่น่าเศร้า
แอบสงสารซูกัสอยู่นะ
ส่วนพี่ชายของซอนี่น่ารักทุกคนนน ชอบมากกก
พักพิงก็น่ารัก ซึนดี 5555555
พี่น้องช้างแดงก็น่าสนใจ อยากอ่านคู่อื่นๆมากค่าาา
อยากอ่านทุกคู่เลยย วอนคนเขียนช่วยแต่งค่ะ 555555
รอตอนพิเศษจ้าาาา

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ (:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: khao_hom ที่ 11-08-2014 14:31:46

อ่านจนถึงตอนจบเลยค่ะ
หลงรักน้องซอพี่โอมากกกกกกกกก....   :-[
(แม้ตอนแรกจะหมั่นไส้คุณโอมากๆก้เถอะ)
มีหลายตอนที่อยากเข้าไปตบซูกัสสักสองสามที 55555
สองพี่น้องคชสารนี่ตอนแรกมากวนนิ่ง อันตรายมากๆ พออินเลิฟเหมือนได้เห็นอีกด้านเลยค่ะ 5555 มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง
กลอนตอนสุดท้ายทำให้เขินอีกรอบ...
พ่ายแพ้แก่รักจริง .... แอร้ยยย
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ออกมานะคะ  :call:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: rinoou ที่ 25-08-2014 03:52:48

 o13 สนุกมากกก สนุกจนบรรยายไม่ออกเลย มันตื่อไปหมด...
มีครบทุกรสชาติเจงๆ  อ่านตอนแรกๆนึกว่าจะมาม้า ม่ามา... แต่สุดท้ายก็ไม่..อิอิ ฟิน
จริงๆ เราชอบทุกคู่เลย คนละรสชาติดี..

ขอบคุณนะคะ ที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน
จะติดตามผลงานนะคะ

ปล.ชอบมากอะ มุก ไอ้ หวงยันเงาเนี้นน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 03-10-2014 14:20:19

+ เป็ด จ้า

ช่วงแรกๆน้องซอน่าวงสารมากอ่ะ  คู่อื่นๆๆก้อท่าจะสนุก  รออ่านต่อไปจ้าาาา

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-12-2014 00:18:18

หนูซอน่ารัก .น่าขย้ำมาก . :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 08-12-2014 04:13:13

สนุกและมันส์มาก

ไม่นึกว่าจะหักมุมขนาดนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 09-12-2014 22:51:41

สนุกค่ะ ภาษาสวยด้วยยยยยยย   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 13-12-2014 17:24:54

 :o8: :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Sandy_Piggy ที่ 20-04-2015 09:38:59

 o13 สนุกมาก คนเขียนๆดีมาก อ่าน2วันจบเลย  :mew1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: choinudee ที่ 21-04-2015 15:38:04

สนุกมากกกกก น่าติดตามสุดๆๆ

พี่โอก็เสือร้าย น้องซอนี่ร้ายใช่ย่อย

แต่ละคนมีบุคลิกที่ดี มีคาร์แร็กเตอร์เป็นของตัวเอง

//ในที่สุดความรักก็ชนะทุกสิ่ง//

......

ขอบคุณนะคะเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 21-04-2015 22:25:09

สนุกมากกก มีผลงานดีๆออกมาอีกเยอะๆนะคร้าบบบบบบ :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 10-05-2015 00:53:54

ขอบคุณค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย แบบว่าหยุดไม่ได้
น่าติดตามทุกตอน น้องซอตอนหลังที่สู้คน เป็นอะไรที่ได้ใจมาก
คิดว่าจะยอมคนอื่น ตอนแรกคิดว่าซูกัสรักซอ แต่หลังๆไม่ใช่ละ
นางร้ายมากขี้อิจฉา อ่ะ อินไปไหน เรื่องนี้สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 13-05-2015 20:13:53

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องที่ได้อ่านค่ะ

อ่านแล้วสนุกมาก อ่านรวดเดียวจบเลย

ชอบมากๆๆๆ :-[

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 14-05-2015 19:21:52

คิดว่ามาม่าซะและตอนแรก นึกว่าน้องซอจะช้ำรักซะแล้ววววว พี่โอนีโอ๋น้องมากๆ อ่ะ คือเรื่องนี้รักแรกพบช่ายมะ?

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Ciin ที่ 18-05-2015 00:08:17

ขอคุนมากๆเลยค่ะเรื่องนี้สนุกมากๆ

ปลแอบชอบคู่โฟนพิงมากๆๆๆ อยากอ่านตอนพิเศษคู่นี้ หุหุ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 29-05-2015 00:08:44

 :hao7: :hao7: :hao7:ชอบโฟนอ่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 29-05-2015 00:59:12

 :hao5: :hao5: :hao5:บอกอีกทีว่ารักโฟน

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 29-05-2015 01:56:04

 :o12: :o12: :o12:น้องซอเป็นเมียหลวงที่น่ากลัวมากๆๆ 5555555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 03-06-2015 23:11:08

อ่านกี่รอบๆก้ยังน่ารักเหมือนเดิมมมม :mew1:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 04-06-2015 22:28:51

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 04-06-2015 23:30:11

 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 05-06-2015 16:59:49

อ่านรวดเดียวจบเลย มันส์มากๆครับ
อ่านแล้วหยุดไม่ได้เลย 5555+

ขอบคุณนักเขียนนะครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 06-06-2015 13:49:18

โอ้ยยย


ชอบอ่ะะะะะ

แบบคือ  มันไม่เน่าแบบละครหลังข่าวดีอ่ะ 

ขอบคุณคนแต่งมากๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

 :L1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 11-06-2015 18:57:42

 :katai2-1:
สนุกมากกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: kwang7833 ที่ 11-06-2015 19:25:31

อ่านไปอ่านมา อ้าวจบเฉยเลย 555555 ไม่อยากให้โจบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบง้าาาาาาาาาาาาาาาา ตอนพิ๊เศ้ษษษษษษษษษษษ  :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: thelittlemaster ที่ 13-06-2015 01:54:07

 :hao5:

ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายดีๆ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 13-06-2015 08:42:01

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 19-06-2015 22:17:27

สนุกอ่ะ อิอิ
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 08-07-2015 01:02:30

สนุกมากกกกกก อยากได้หนังสืออ่าค่ะ ,__,
ไปค้นเพจแปปป  :katai5:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 09-07-2015 12:59:39

จบซะแล้ว :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 10-07-2015 10:58:23

 :mew1:  :mew3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 12-07-2015 21:18:13

 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 17-07-2015 00:20:45

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากกกกกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ชอบกลอนตอนจบมากๆๆเลยอะ

ราชสีห์เคียงคู่พยัคฆา       อสุรามอดม้วยดับสูญ
พฤกษาใหญ่กู่ร้องเกื้อกูล      เทวาเพิ่มพูน เทพไท้อวยพร
แสงตะวันป่าใหญ่แดงฉาน      ก่อเกิดกาลปรองดองสองแซ่
ดังสายธารไหลรวมเป็นสันแคว   ทุกปวงภัยพ่ายแพ้แก่...รักจริง...

ชอบวรรคสุดท้ายที่สุดดดด
อยากจะบอกว่าคงไม่ใช่แค่2แซ่ที่ปรองดอง งานนี้น่าจะ3ค่ะ 55555

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 22-07-2015 23:38:12

งืออออ น่าร้ากกกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 25-08-2015 21:58:26

อ่านจบแล้ว
สนุกมากค่ะ น้องซอน่ารัก พี่โอก็(หลังๆ)ดีมากกกก ฮ่าๆ

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 26-08-2015 21:30:41

มาอ่านรอบ 2


น่ารักมากกก

รักทั้งพระ นายเลยค่ะ

อ่านทีไร  อยากมีพี่ชายทุกที  :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 16-02-2016 00:24:46

เข้ามาอ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: smilepengy ที่ 17-02-2016 13:48:40

น้องซอน่ารักที่สุดอะ :-[

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 17-02-2016 19:45:09

สนุกค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 22-02-2016 18:42:17

สนุกมากค่ะ
ชอบตอนที่น้องซอร้ายที่สุดอ่ะ
แบบเหมือนมาดราชินีมาเต็ม
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 14-03-2016 12:43:17

สำหรับเรานิยายที่ดีคือนิยายที่ทำให้คนอ่านหลงและรักตัวละครตามไปด้วยได้ .. เรื่องนี้ถือเป็นหนึ่งในนั้นเลยค่ะ
เรารัก เป็นห่วง เอาใจช่วยน้องซอสุดๆตั้งแต่ตอนแรกๆเลย คือแค่ตอนที่ 1-2 เราก็หลงรักน้องเข้าเต็มเปาแล้ว
สงสารสุดๆค่ะ คิดอยู่แล้วแหละว่าอาจจะเพราะน้องซอไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณพ่อแน่ๆเลย เพราะหน้าก็เหมือนแต่แม่ด้วย
ไปๆมาๆไม่คิดว่าคุณพ่อน้องจะเลวขนาดนี้ ยิ่งตอนที่ให้ตามฆ่าลูกตัวเองที่โคตรจะสงสารน้องเลยอ่ะ ใจไม่มีความปราณีเลยหรอ
ถึงไม่เห็นเป็นลูกแต่อย่างน้อยก็เคยอยู่บ้านเดียวกันมาเป็นสิบๆปีนะ ทำเป็นไม่เห็นแต่เงินก็ยังให้ไว้ใช้ ครูก็ยังมีมาสอนรึเปล่า
แล้วนังเด็กซูกัสนี่ก็เหลือเกินจริงๆค่ะ สมควรแล้วที่จะคบแต่คนประเภทเดียวกัน

มาถึงพระเอกของเราบ้างดีกว่า 5555555 ตอนแรกเคืองมากกกกก พี่โอ! คือน้องก็เจ็บตัวเจ็บใจพออยู่แล้วอ่ะ
เราก็อยากให้น้องได้เจอรักดีๆ คนดีๆไหม แต่นี่ก็มาสเต็ปจำเลยรักมาก T ______ T ... นี่เป็นเด็กอนุบาลใช่ไหมจริงๆแล้วคะ!
แกล้งคนที่ชอบ อยากให้เค้าหันมาสนใจแต่เราคนเดียว ใช้คำพูดไม่น่าฟังเสียดสีประชดทั้งที่จริงๆคือหึง! หวง! เอือมมากกกก
เบะปากใส่พี่โอสิบรอบได้ค่ะ (ฮา) แต่พอหลังๆพี่แกทำตัวดี รักน้องคอยดูข้างๆ คอยดูแลน้อง เราก็ดีใจกับน้องด้วยจริงๆค่ะ
อยากให้น้องมีแต่ความสุขเลย รักมากกกกกกกก <3 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ส่วนเรื่องของคู่อื่นยังไม่ได้ตามอ่านเลย /สารภาพ
นี่กดข้ามมาอ่านแต่ตอนน้องซออย่างเดียวเลย รักน้อง ดวงใจของทุกคน  :กอด1:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่า เป็นกำลังใจให้นะคะสำหรับเรื่องต่อๆไป ^ ____ ^

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: BowvyKHHH ที่ 17-06-2016 22:29:46

 o13 o13 o13 รวดเดียวจบ สนุกมากค่ะ ใช่ภาษาในการเล่าเรื่องได้สวยงาม ชอบทุกคู่เลย อยากให้ตอนของแต่ละคู่ แยกออกมาจัง  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Nunng ที่ 20-06-2016 01:50:25

น้องซอน่าร้ากกกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoKoJaNg ที่ 22-07-2016 06:45:04

เป็นเรื่องทำให้ร้องไห้ตั้งแต่ตอนแรก แต่ก็มีความอยากอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ

ซอดูน่าสงสาร แต่พออยู่กับโอได้รู้ความจริง ซอดูแอบร้าย เราชอบบบบบ 5555+

ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 23-07-2016 13:19:43

หลงรักน้องซอด้วยคนนน :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: FANGFANGFANG ที่ 04-04-2017 23:50:36

อยากได้คู่2พี่น้องเพิ่ม :z3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 05-04-2017 12:22:49

สนุกซอน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 06-04-2017 08:17:22

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 07-04-2017 02:45:15

กว่าจะมีความสุขได้น้ำตาตกไปเยอะเลยค่ะ แต่สนุกมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Pawana ที่ 09-04-2017 16:30:02

เริ่มเรื่องได้น่าติดตาม. จบแบบแฮปปี้.    ขอบคุณคร๊าบบบ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Siran ที่ 09-04-2017 20:10:19

อ่านรอบที่ 2 แล้วค่ะ 5555 :hao6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: newannlyf7 ที่ 10-04-2017 21:40:11

น้องซอจบแล้ว สนุกมากกกก ขอบคุณนะคะ :mew1: :mew1:  o13 :impress2: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 10-04-2017 23:29:33

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
ชอบมากกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 19-04-2017 20:00:20

สนุกมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 09-05-2017 17:45:02

สนุกมากจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: cirrus ที่ 10-05-2017 01:51:22

อ้าวอิเด็กซูกัส เดี๋ยวเถอะ _ึงงงงงงง :z6:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: cirrus ที่ 10-05-2017 02:48:40

โฟนเป็น M!!!! พักพิงโหมดS คือดี

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-05-2017 15:38:26

      :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 30-05-2017 17:55:47

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: romeo2000 ที่ 07-06-2017 16:07:13

อ่านรวดเดียวแบบตายอดตายอยากเลยค่ะ :o8: ชอบมากๆ สนุกมากๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ o13 (ไม่อยากให้จบเลย ชอบมากกกก)

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: peppermintt ที่ 30-06-2017 22:44:27

สนุกมากค่ะ ร้องไห้ตั้งแต่3ตอนแรกเลย เสียดายจังจบเร็วไปหน่อย :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 26-11-2017 22:37:55

อ่านแล้วร้องเลยอ่า.............................

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: 14th-friedegg ที่ 18-12-2017 17:37:16

พึ่งได้เข้ามาอ่าน
ชอบเนื้อนเรื่องมากเลยคะ
แอบตลกที่น้องซอเอาหนังสือไปตีพี่โฟนเบาๆ
กล้าแบบนี่ก็น่ากลัวเกินไปเนอะพิง 55
จบแบบนี้ก็ดีแล้วคะ เจ้าสังศรันย์สมควรโดนตั้งแต่ฆ่าทายาทตัวจริงของราชสีห์เกริกไกรแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: choparny ที่ 28-08-2018 18:43:12

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากๆ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: wipor ที่ 14-10-2018 01:20:44

เขียนสนุกมากค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 28-10-2018 10:24:18

 :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-11-2018 01:59:52

เข้ามาอ่าน สนุกมากจ้า ปริ่มๆๆห

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 27-02-2019 10:16:42

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: suginosama ที่ 01-03-2019 15:25:54

สนุกมากเลยค่ะ
แรกๆสงสารน้องซอมาก หลังๆน้องน่ารักมากค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Theera ที่ 10-03-2019 21:11:27

สนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Maleemol ที่ 11-03-2019 21:14:57

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: +MooN+ ที่ 08-06-2019 19:30:46

น้องซอน่ารัก ดีใจที่น้องเข้มแข็ง และมีความสุข ทั้งที่พี่ๆก็รักน้องมากนะ เพียงแต่น้องต้องการความรักจากพ่อมากไปจนเหมือนทำลายตัวเองเลยอะ พอน้องเข้มแข็งและเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เลยปลื้มปริ่มเป็นพิเศษ :laugh:
รักพี่โอด้วยแม้ช่วงแรกจะน่าหมั่นไส้ไปหน่อยก็ตาม แต่เหมือนเด็กเลยอะที่เรียกร้องความสนใจจากคนที่ชอบ พ่อมาเฟียใหญ่ที่พอเป็นเรื่องน้องแล้วเหมือนจะเปลี่ยนนิสัยไปด้วยเลยเชียว :angry2:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 10-06-2019 18:12:27

 :ชอบมากมาย  ได้ใจไปเต็มๆ
 :pig4: :pig4: :pig4:

ส่งกำลังใจให้คนดี  รอติิดตามนะค :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ooomukooo ที่ 12-06-2019 05:25:07

สนุกมากค่ะ ชอบ
อยากอ่านตอนพิเศษของทุกคู่เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 13-03-2020 19:06:22

สนุกมากเลยค่ะ ชอบทุกคู่เลย  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: kesuki ที่ 14-03-2020 21:50:15

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เนื้อเรื่องสนุกๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 20-03-2020 04:58:01

อิจฉาทุกคู่เลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 23-03-2020 21:49:15

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaew ที่ 01-04-2020 01:00:20

น่ารัก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Gimlongdeep ที่ 15-04-2020 23:43:12

 :fire:อ่านตอนแรกๆนี่ลุ้นกับอารมณ์สวิงของโอมากกกก555555 หลังๆเริ่มน่ารักขึ้นมากกกก ชอบทุกคู่เลยยนน่ารักกกก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: Kdy_19 ที่ 23-05-2020 23:58:35

ตกลง​ ง​ง​ กับชื่อเจ้าสัวศรัณย์​ พ่อพระเอกคือเจ้าสัวศรัณย์​ หรือพ่อปลอมๆของน้องซอชื่อเจ้าสัวศรัณย์​ หรือชื่อศรัณย์​ทั้งสองคน​ งงมาก

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: fukuroki ที่ 28-05-2020 08:13:05

สนุกมากกกกกกอ่ะ ภาษาดี เนื้อเรื่องลุ้นตามทุกตอน
อ่านรวดเดียว2วันจบ 555555 น้องซอน่ารัก ว่าแช้วตั้งแต่ต้นๆเรื่อว่าพี่โซต้องได้กับหมอว่าน 55555
แล้วพี่บัวล่ะอุส่าลุ้นให้ได้กับพี่ชัช
ขอบคุณนะคะ สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 30-05-2020 08:42:38

 o13

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 19-07-2020 20:18:30

พ่อก็เลว คนที่รู้ว่าซอเจอกับอะไรก็ยิ่งเลวกว่าที่ทำแบบนี้ เลวทั้งพ่อทั้งโอนั่นแหละ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 19-07-2020 20:33:33

จริง ๆ มันก็คือการข่มขืนนี่แหละ มอมยา ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำ แบบนี้

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 23-07-2020 11:19:15

เรื่องนี้เราเปิดผ่านหลายรอบมากเลยค่ะ
คิดว่าอ่านไปแล้ว เพราะชื่อตัวละครคุ้นทุกคน
สรุปพอกดอ่านไปเรื่อยๆ เอ๊ะ เราไม่เคยอ่านเรื่องนี้นี่หว่า
ยอมรับว่าพลาดมากที่ไม่ได้เข้ามาอ่านแต่แรก เพราะสนุกมากเลยค่ะ
เราชอบนิยายแนวนี้มากๆเลย
ไม่รู้ว่าพลาดข้ามเรื่องนี้ไปได้ยังไง
ยังไงก็ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
เรื่องนี้ทำไมเราชอบพิงมากเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: TaddyC ที่ 25-07-2020 18:10:01

 o13  o13  ขอบคุณครับ จบดีมากครับ :mew3:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 30-05-2023 16:36:55

วนมาอ่านอีกรอบครับ

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 02-06-2023 21:59:16

 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 26-08-2023 16:55:54

ขอบคุณค่ะ พึ่งได้มาอ่าน สนุกมากค่ะ ^^