หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018

[nemesis]

มาต่อไวๆนะคับกำลังมันเลย

[helpmeiiz]

เฟี๊ยตจะสู้ได้ไหม เอะหรือจะมีใครมาช่วยไหม

** ตั้งใจทำงานนะคะ **

[aoihimeko]

พี่ใจดีนะเลยช่วยเม้นท์น้องทุกตอนที่ได้อ่าน อิอิ

ว่าแต่เฟี๊ยตจะใช้ทริกไหนในการต่อสู้นะ ลุ้นๆ  เอ๊ะ....หรือจะมีคนมาช่วยแล้วร่วมเดินทางไปด้วยกัน

จะรอดูตอนหน้านะ



ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะเดี๋ยวไม่สบายหนักจะแย่ 

[Minerey]

รออ่านอยู่น่ะค่ะ สู้ๆค่ะ

[naneku]

เม้นๆดันๆ


คิดถึงพี่คนเขียน ฮ่าๆๆๆ


ยิ่งอ่านยิ่งอยากให้มีเกมแบบนี้ จะรีบเสนอตัวไปเล่นอย่างว่องเลยยย


บวกเป็ดๆๆ

[lukkeng]

ตอนที่ 29 SOS

        “Dispersive Tetrodotoxin Spread!”

   เฟี๊ยตหยิบขวดยาทรงชมพู่ขนาดเล็กออกจากกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะเขวี้ยงลงพื้นจนภาชนะแก้วแตกกระจาย ปลดปล่อยน้ำยาสีเหลืองอ่อนสู่บรรยากาศภายนอก พิษจากปลาปักเป้าที่อาจารย์ของเขาย้ำนักย้ำหนาว่าสำคัญมาก ขณะนี้พุ่งออกจากตัวเขาในลักษณะบาเรียทรงกลมคล้ายลูกบอลที่ขยายขนาดออกไปปกป้องเขาอย่างรวดเร็ว สวนทางกับเจ้าเพชฌฆาตทั้งสิบสองที่กระโดดสวนเข้ามาอย่างประสงค์ร้าย ทันที่ที่ศัตรูของเขาสัมผัสกับพิษที่เขาปล่อยออกไป เจ้าสัตว์หน้าขนก็หยุดการเคลื่อนที่ลงอย่างฉับพลันทั้งๆ ที่ยังคงแยกเขี้ยวเหลือกตาหลอกหลอนอยู่อย่างนั้น เพชฌฆาตที่หมายจะเอาชีวิตเขา บัดนี้แน่นิ่งไปราวกับเป็นอัมพาต ร่วงหล่นตกลงมาจากอากาศทั้งๆ ที่ยังก้าวกระโจนไปไม่ถึงที่หมายที่ตั้งใจไว้ นอนล้อมรอบเขาอย่างหมดสภาพทั้ง 12 ตัว

   “คุกทราย!”

   เฟี๊ยตไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า ตัวเขาเองก็ไม่มั่นใจนักว่าพิษของปลาปักเป้านั้นจะมีอานุภาพรุนแรงและยาวนานแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะเห็นอาจารย์ของเขาเรียกใช้อยู่บ่อยครั้ง แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาหยิบมันมาใช้ในการต่อสู้ด้วยตนเอง ชายหนุ่มรีบสั่งการโกเลมทรายที่ถูกปลดปล่อยจากการ์ดออกมาแฝงกายอยู่รอบตัวเขาอยู่แล้วเพื่อป้องกันสถานการณ์ฉุกเฉินในขณะที่เขางีบหลับ ทันทีที่สิ้นคำสั่ง เม็ดทรายปริมาณมหาศาลก็พุ่งมารวมตัวห่อหุ้มที่เหล่าศัตรูของเขาแต่ละตัว หมาป่าในขณะนี้ถูกอัดแน่นด้วยเม็ดทรายจนมองคล้ายเป็นรูปปั้นสุนัขขนาดใหญ่ ก่อนที่ทั้งสิบสองตัวจะเคลื่อนที่ลอยตัวมารวมกันอยู่ตรงหน้าเขา และถูกทรายที่ยังเหลืออยู่อัดแน่นบรรจุพวกมันทั้งฝูงรวมกันกลายเป็นก้อนลูกบาศก์ทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดยักษ์ลอยอยู่ในอากาศตรงหน้าเขา

   ชายหนุ่มเกร็งจิตไปที่มือขวาอย่างแน่วแน่ แขนของเขาร้อนไปด้วยจักระที่อัดแน่น เท้าทั้งสองข้างเหยียบติดอยู่กับพื้นอย่างมั่นคง ไหล่ซ้ายค่อยๆเกร็งเพื่อเป็นจุดหมุน ก่อนจะปล่อยหมัดขวาที่อัดแน่นไปด้วยพลังกายและพลังจิตไปที่ลูกบาศก์ทรายนั้นอย่างเต็มแรง พลังโจมตีพุ่งเข้าสู่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ยิ่งถูกบีบอัดด้วยของแข็งในที่แคบๆด้วยแล้ว ไม่รู้ว่าความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นทวีคูณขนาดไหน

   ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม

   เรียกระเบิดดังลั่นบริเวณโดยรอบ ด้วยคุกทรายไม่อาจทนทานการโจมตีจากหมัดของเฟี๊ยตได้ ก้อนลูกบาศก์ยักษ์แตกระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับขณะเดียวกันที่การ์ดสีน้ำตาลอ่อนที่พุ่งเข้ามาสู่มือเขาอย่างรวดเร็ว


   ชื่อ Flock of The Wolfs (ฝูงหมาป่า) ประเภท FC (ไพ่ตัวตน) ระดับ 6 ความสามารถ ใช้ในการต่อสู้หรือหาอาหาร

   ‘ให้ตายเถอะ ตึงมือขนาดนี้ยังแค่ระดับ 6 ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเจอถึงขั้นระดับ 10 จะเป็นยังไง ไม่อยากคิดว่าจะรอดจนถึงจบเกมไหมเนี่ย’ ชายหนุ่มบ่นในใจ


   ‘ไบเบิ้ล ป่าแถบนี้มีแหล่งน้ำบ้างหรือเปล่า’ เขาเอ่ยถามขึ้นในใจ

   “ในระยะ 5 กิโลเมตรออกไปจากตัวนายท่านนี้ มีแหล่งน้ำเพียงแหล่งเดียว เป็นบ่อน้ำผุดขนาดค่อนข้างใหญ่ บริเวณนั้นมีสัตว์ป่าชุกชุมมาก เนื่องจากเป็นสถานที่ที่สัตว์ส่วนใหญ่ต้องลงมากินน้ำทุกๆ วัน นายท่านจะมีโอกาสพบมอนสเตอร์ต่างๆ ได้หลากหลายกว่าบริเวณอื่น ถ้าต้องการเห็นภาพแผนที่ นายท่านต้องเปลี่ยนไบเบิ้ลกลับเป็นหนังสือก่อน จึงจะสามารถแสดงภาพได้” เพื่อนคู่ใจเขาเอ่ยตอบ

   “The Seedling Bible RELEASE”

   ทันที่ที่เขาสั่งการ ตุ้มหูรูปหนังสือของเขาก็กลายร่างกลับมาเป็นไบเบิ้ลคู่ใจของเขา หนังสือพลิกเปิดไปที่หน้ากลาง พร้อมแสดงแผนที่พื้นที่แถบนั้นอย่างคร่าวๆ โดยครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 10 ตารางกิโลเมตร

   เฟี๊ยตกวาดตามองแผนที่อย่างพิจารณา เขาพบว่าพื้นที่ในช่วงการเดินทางวันแรกของเขาน่าจะยังแห้งแล้งไปด้วยแหล่งน้ำ เพราะอย่างที่ไบเบิ้ลบอก พื้นที่บริเวณหลายตารางกิโลเมตรล้อมรอบตัวเขาขณะนี้ มีแหล่งน้ำเพียงแหล่งเดียวคือ บ่อน้ำผุดดังกล่าว แต่เมื่อผ่านการเดินทางช่วงนี้ไปแล้ว จะพบแม่น้ำขนาดใหญ่ขวางหน้าอยู่ ซึ่งน่าจะตัดปัญหาเรื่องน้ำดื่มไปได้ แต่อีกอย่างที่เขาลืมคิดไปเสียสนิทคือ เขาจะข้ามแม่น้ำสายนี้ไปได้อย่างไร เพราะดูจากขนาดก็ไม่ได้เล็กเลยสักนิด

   “คงมีสะพานให้เดินข้ามไปหละน่า ฮ่าฮ่า” เฟี๊ยตพูดกับตัวเองอย่างติดตลก ทั้งๆ ที่ในใจก็รู้สึกว่ามันไม่น่ามีหรอก นี่มันแม่น้ำในเกมแห่งความฝัน ไม่ใช่เจ้าพระยาเมืองฟ้าอมรสักหน่อย

   ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะไม่แวะไปที่แหล่งน้ำผุดดังกล่าว ทั้งๆ ที่ระยะทางไปเบี่ยงออกจากเส้นทางที่เขาต้องผ่านไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น ด้วยเหตุผลว่า เขายังไม่พร้อมมอนสเตอร์เลเวลสูงๆ ในเวลานี้ เขายังมีฝีมือไม่ถึงจะต่อกรด้วยประการหนึ่ง และอีกอย่างหนึ่งคือเขาอยู่ตัวคนเดียว ถ้าพลาดพลั้งอะไรไปแล้วก็แปลว่าเกมจะจบทันที เฟี๊ยตเริ่มมองเห็นถึงความสำคัญของเพื่อนร่วมทางเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ

   ‘บางที อาจจะต้องหาเพื่อนร่วมทางจริงๆ จังๆ สักคนแล้วมั้งเนี่ย ผจญภัยคนเดียวที่ไม่เข้าท่าเลยแฮะ หัวเดียวกระเทียบลีบชะมัด’ ชายหนุ่มโคลงหัวน้อยๆ พลางจัดการเก็บไพ่เข้าที่เรียบร้อย ก่อนจะตัดสินใจมุ่งหน้าออกเดินทางต่อหลังจากคิดได้ว่าตนพักมาจนพอใจแล้ว


   การเดินทางช่วงบ่ายของเขาเรียกได้ว่าลำบากขึ้นพอสมควร ด้วยลักษณะภูมิประเทศที่เริ่มมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าช่วงเช้าของการเดินทาง จากป่าสนที่มีแต่ทุ่งหญ้าเขียวขจีปูเป็นทางเดินราวกับสวนหลังบ้านนั้น บัดนี้เริ่มเห็นเค้าโครงความเป็นป่าอย่างแท้จริง หินระเกะระกะมากมายตามทางเดินที่ทำให้เขาต้องอ้อมบ้าง หลบบ้าง ปีนบ้างไปตามเรื่องตามราว แถมในบางช่วงภูมิประเทศก็สูงชันขึ้นจนทำให้เขาต้องออกแรงในการต้านแรงโน้มถ่วงมากขึ้น และในบางครั้งก็ลาดต่ำลงกว่าปรกติ ซึ่งถึงแม้จะทำให้การเดินฝ่าไปนั้นใช้แรงน้อยลงก็จริง แต่ก็ต้องใช้ความระมัดระวังมากขึ้น เพราะอาจจะพลัดกลิ้งลงไปตามทางอย่างไม่ยากเย็นนัก (ที่พูดได้เพราะเกือบกลิ้งเป็นลูกขนุนมาแล้วครั้งหนึ่ง)


   “ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

        ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงเรียกของชายนิรนามขอความช่วยเหลือดังลั่นมาจากบริเวณที่ใกล้ไม่ไกลออกไปจากเขานัก เฟี๊ยตกวาดตามองไปรอบๆ อย่างสงสัยและจับทิศทาง นั่นเป็นเสียงคนแน่ๆ เขามั่นใจว่าหูเขาไม่ได้ฝาดไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

        “The Fatty Sparrow RELEASE”

   เขาเรียกใช้การ์ดกระจอกลงพุงบินขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็วเพื่อหาตำแหน่งของเสียงร้องขอความช่วยเหลือ และประเมินถึงสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ทันทีที่ตัวของเขาพื้นยอดต้นสนที่สูงตระหง่านเหล่านั้น สายตาของเขาก็พลันพบกับงูตัวหนึ่งที่ระยะห่างออกไปราว 300 เมตร ท่าทางของมันดูเหมือนกำลังจะจัดการเหยื่ออันโอชะให้สิ้นซาก ร่างที่เต็มไปด้วยเกล็ดมันมะเมื่อมสลับสีขาวกับดำไล่ไปราวกับทางม้าลายที่มีชีวิตฉะนั้น ส่วนหัวสีดำปนเทาเผยถึงนัยน์ตาอสรพิษที่ประกาศความมุ่งร้ายมาอย่างอาฆาต

   เฟี๊ยตไม่ใช่คนกลัวสัตว์เลื้อยคลาน และงูตัวนั้นจะไม่น่ากลัวสักนิดถ้ามันเป็นแค่งูธรรมดาตัวหนึ่ง แต่ภาพที่ปรากฏชัดอยู่ในสายตาเขาตอนนี้คือ เจ้ามฤตยูร้ายตัวนั้นกำลังชูหัวอยู่สูงจากพื้นดินร่วม 20 เมตร!

   พระเจ้าช่วย! น้ำลายของเขาแห้งผากอย่างรู้สึกได้ ความรู้สึกเยียบเย็นไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ความกลัวกำลังกลืนกินเขาอย่างไม่อาจหยุดยั้ง นี่มันปีศาจจากยุคดึกดำบรรพ์ชัดๆ

   “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

        เสียงกรีดร้องแสดงความเจ็บปวดอย่างน่าทรมานเรียกสติเขากลับมาอีกครั้ง เขาสั่งให้นกกระจอกของเขาบินตรงเข้าสู่เหตุการณ์ทันที ใจเขาสั่นรัวอย่างควบคุมไม่ได้ เกมนี้มันไม่เหมือนเกมออนไลน์เลยสักนิด เกมอื่นๆ เล่นแย่ยังไงแค่ตายมันก็จบ ไม่เจ็บ ไม่ปวด แต่เกมที่เขากำลังฝ่าฝันอยู่นี้มันคือความจริงที่เกิดขึ้นในหัวของเขา ความเจ็บปวดทุกอย่างมันมีอยู่จริง และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกเลยที่มนุษย์ทุกคนจะกลัวกับความเจ็บปวดที่ไม่อาจจัดการได้

เขาจะเอาชนะเจ้างูยักษ์นั่นได้หรือเปล่า เขาไม่รู้ แต่ที่รู้คือ ที่นั่นมีชีวิตหนึ่งกำลังรอให้เขาไปช่วยเหลืออยู่ เขาต้องไป ไม่ว่าจะมีอะไรรอเขาอยู่ข้างหน้าก็ตาม!



จากผู้แต่ง : สภาพโทรมมาก ป่วยได้สะเทือนใจสุดๆ น่าเบื่อที่สุดในโลก T^T

คอมเมนท์ของนักอ่านจะทำให้นักเขียนมีความสุข และอาจจะหายป่วยเร็วขึ้นก็เป็นได้ 555

[lukkeng]

ถึงคุณ dragonassist : ต้องรอดูว่าเฟี๊ยตจะยอมให้สยบหรือเปล่า อิอิ

ถึงคุณ mesomeo2 : ดูซิ๊ ว่าสุดท้ายเฟี๊ยตจะเป็นอารายยยยย

ถึงคุณ nearrefa : จงใจตัดให้ค้าง อิอิ แกล้งคนอ่าน

ถึงคุณ milky way : ไม่ปล่อยให้ค้างนาน มาต่อละ อิอิ

ถึงคุณ bbellza : มาแล้ว มาต่อแล้ววววววว ไม่ค้างแล้วนะ มาอ่านเร็วๆๆ

ถึงคุณ manassawee : เฟี๊ยตมีกล้ามด้วยนะ แม่บ้านแม่เรือนเลยหรอ ห้าห้า

ถึงคุณ heangsure : ขอบคุณมากเลยครับ อ่านคอมเมนท์นี้แล้วรู้สึกดีมากเลย ยิ้มออกเลยครับผม

ถึงคุณ tutankamen : สู้วววววววว

ถึงคุณ august_may : เฟี๊ยตสู้วแล้วววววว

ถึงคุณ nemesis : ผมเห็นรูปใต้เมนท์บ่อยๆ ผมก็มีแอบเขินนะเนี่ย 55

ถึงคุณ helpmeiiz : มาติดตามต่อเลยครับบบ อิอิ

ถึงคุณ aoihemiko : เม้นทุกตอนเลยนะครับบบบบ มาต่อแล้ววว

ถึงคุณ minerey : มาแล้วค๊าบบบบบ

ถึงคุณ naneku : โหยยยยยย ลองอ่านไปเรื่อยๆนะครับ อาจจะไม่อยากเล่นก็ได้ อิอิ





ขอบคุณทุกคนมากเลยครับสำหรับคอมเมนท์ ผมไม่บอกหรอกว่าผมแอบรีเฟรชหน้าจอมาอ่านคอมเมนท์วันละหลายรอบเลย อิอิ

ใครไม่เม้น เม้นเลยยยยย

 

[patchylove]

คนแต่งหายป่วยไวไวนะคะ :

[sinyou]

ไม่ได้เข้ามาอ่านเกือบสองวันได้อ่านสองตอน เย้ๆ อ่านไปตื่นเต้นไปว่าเฟี๊ยตจะเป็นยังไงต่อไป สนุกจริงๆค่ะ นึกว่าเฟี๊ยตจะเป็นอะไรไปซะแล้วเห็นชื่อตอนว่า SOS ที่ไหนได้เฟี๊ยตจัดการกับหมาป่าได้ทีเดียวหมด 12 ตัว เพราะว่าเฟี๊ยตรอบคอบเตรียมแผนการไว้ก่อนหลับถึงเอาการ์ดออกมาใช้คุ้มกันเวลาหลับ ไม่งั้นอาจม่องเท่งกลายเป็นอาหารให้กับหมาป่าแน่ อ้อ คนเขียนมีเรื่งสงสัยค่ะ เรื่องแรกหมาป่า 12 ตัวพอกลายเป็นการ์ดแล้วได้แค่การ์ดเดียวแล้วพอ้รียกใช้ก็จะมีหมาป่าออกมาทั้ง 12 ตัวแบบนี้รึป่าวค่ะ หรือเป็นแบบอื่น เรื่องที่สองถ้าคนที่เล่นเกมส์เกิดต่อสู้แล้วตายนเกมส์จะกลับมาเล่นเกมส์ได้มั๊ยค่ะ แล้วถ้ากลับมาได้จะต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่หมดเลยรึป่าว 555 วันนี้ยาวหน่อย สงสัยเยอะจัด
ปล.กินยา พักผ่อนเยอะๆ กินน้ำมากๆ จะได้หายป่วยไวๆ สู้ๆนะค่ะ ขอให้หายป่วยไวๆ วันนี้ก็ยังขนกำลังใจมาให้อีกหนึ่งกระบุง (:   

[BBellza]

วันนี้มาลงดึก นะคับฝแต่ไม่เป็นไรอ่านก่อนนอนพอให้ฝันดี  555
การต่อสู้ครั้งนี้ผ่านมาด้วย ไหวพริบอันฉลาด ของเฟี๊ยต ล้วนๆ ฮี่ๆ
ว่าแต่ว่า คนที่ต้องการขอคว่มช่วยเหลืออยู่ตอนนี้ จะเป็นคนที่กำลังตามหาอยู่หรือเปล่าน้า #แต่ส่วนตัวยังไม่อยากให้เป็นคนที่ใช่นะ ไม่มีเหตุผล   ฮี่ๆๆๆๆๆ   
รออ่านตอนต่อไปว่าเฟี๊ยต จะช่วยฆ่างูตัวนี้ เพื่อรักษาอคกหนึ่งชีวิตในเกมทันหรือเปล่า 


ถึงคนเขียน  ---กินยาแล้วก็นอนพักเยอะๆๆๆๆ  นะคับ เป็นห่วง

[milky way]

เฟี๊ยตเก่งน่ะ จัดการหมาป่าได้อย่างสบายๆ
แอบสงสัยว่าหมาป่าหลายตัวแล้วได้การ์ดแค่ใบเดีวเองเหรอ

[mildmint0]

แอบมาดูๆ ทุกๆ 2 ชม ในที่สุดก็มาต่อ ดีใจเนื้อเต้น แต่หมาป่าตายง่ายไปหน่อยยยย งูตัวนี้จะระดับไหนเน้อออออ 

[Zelsy]

เฟี๊ยตโหดง่ะ
ตอนแรกเห็นชื่อตอนแล้วแอบคิดว่าเฟี๊ยตจะขอความช่วยเหลือเองซะอีก ที่ไหนได้ หมัดเดียวจอด
น้องงูววววว์ ตัวโตอย่างนี้น่าเอาไปเลี้ยง #โดนรัดตายก่อนละม้างงง

[naneku]

โอะโอ พี่คนเขียนป่วยหรอ


หายไวๆๆๆๆ


เฟี๊ยตจะหาเพื่อนร่วมทางหล่อๆได้ไหมน้าาา อิอิ

[august_may]

กำลังจะได้เพื่อนร่วมทางซินะเฟี๊ยต หรือนี้จะเป็นโชคชะตาฟ้่ลิขิต ฮิฮิ

คนแต่งหายป่วยไวไวนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

[p_phai]

  รักษาสุขภาพนะครับ

[babimild1985]

นิยายวายแนวเกมออนไลน์ เพิ่งเคยเจอเรื่องแรกเลยนะคะ
สำหรับเนื้อเรื่องโดยรวมถึงว่าอยู่ในระดับที่ดีเลยที่เดียวนะคะ
เราชอบอ่านนิยายแนวเกมออนไลน์ทั้งหลายอยู่แล้วด้วย
สู้ ๆ นะคะ เอาใจช่วย

[aoihimeko]

เป็นการต่อสู้ที่ฉลาดมากเฟี๊ยตแถมยังทำให้ได้การ์ดเพิ่มอีก

ว่าแต่ใครกันนะที่ร้องให้ช่วย??? รึว่าน้องแชมพู (เดาไปงั้นแหละ)

คงได้เพื่อนร่วมทางมาเพิ่มแหละ

รอตอนหน้าอยู่นะ



ปล.เราเองตอนนี้ก็เป็นหวัด แต่คนแต่งก็ต้องรักษาตัวให้หายเร็วๆนะ

ปล.2 ว่าเราเม้นท์ทุกตอนงั้นคราวหน้าจะอ่าน 3 ตอนต่อหนึ่งเม้นท์ละกัน    (เค้าล้อเล่น อิอิ)

[PiSCis]

มาติดตามต่อแล้วค่ะ ไม่ได้เข้าแป๊บเดียว มีให้อ่านหลายตอนเลย 
เฟี๊ยตนี่เก่งจริงๆ จัดการหมาป่าได้ทั้งฝูงเลย แต่ว่าไอ้งูยักษ์ใหญ่นี่ท่าทางน่ากลัวมากนะ จะจัดการยังไงล่ะเนี่ย...
เฟี๊ยตสู้ๆ คนแต่งสู้ๆ 5555555+

[fuku]

เย่เข้ามาอ่านรวดเดียว 29 ตอน

สนุกมากค่ะ เก็บเข้าบุ๊คมาร์กทันใด
ดีใจที่ได้อ่านแนวแฟนตาซี แบบเท่ๆในนี้
ยื่นไพ่สมัครเป็นแฟนคลับเฟียต ^^

[kaokorn]

เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านฮะ
เนื้อเรื่องน่าสนใจ และน่าติดตามมากกกกกกก
สามารถอ่านตามไปได้เรื่อยๆ มีข้อคิด และหลักการใช้ชีวิตแฝงอยู่เยอะแยะไปหมด
ขอปรบมือให้คนแต่งนะฮะที่คิด และเขียนเรื่องออกมาได้น่าสนใจมาก
มาออกเสียงอีก 1 ว่ารออ่านอยู่ อาจไม่ค่อยได้เม้นท์เท่าไหร่เพราะถ้าตัดสินใจตามอ่านแล้ว
แสดงว่าเรื่องนั้นผ่านการกรองรอบแรกไปแล้ว ^_^
เกรงว่าคนแต่งจะน้อยในเลยมาออกเสียงให้ฟังก่อน
ทราบว่าไม่สบาย ขอให้หายป่วยไวไวนะฮะ
ปล. ที่คิดว่าเฟียตน่าจะเป็นเคะเพราะบรรยายไว้ว่าขนตางอนยาวอ่ะนะ

[tutankamen]

ยังไม่อ่านแต่แวะเข้ามาให้กำลังใจครับ สู้ๆนะ

[lukkeng]

ตอนที่ 30 The Victims

   “The Diagnosis of Holmes RELEASE”

   เฟี๊ยตเรียกใช้การ์ดขณะที่ยังใช้มือซ้ายเกาะขาเจ้านกกระจอกตัวนั้นอยู่ ทันทีที่สิ้นสุดคำสั่ง แว่นขยายอันขนาดประมาณฝ่ามือของเขาก็ปรากฏลอยขึ้นอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม เขาใช้มือขวาเอื้อมไปหยิบ ก่อนจะนำมาทาบลงบนดวงตาข้างขวา แล้วมองไปที่เจ้างูยักษ์ตัวนั้น

   ‘Owner : None’

   ตัวอักษรบ่งบอกถึงสถานะความเป็นเจ้าของลอยขึ้นบริเวณเจ้าสิ่งมีชีวิตนั้น เมื่อใช้สายตามองผ่านเลนส์ของโฮล์มส์อันดังกล่าว

   ‘ไม่มีเจ้าของ แปลว่าไม่ใช่การสู้กันเองของผู้เล่น คงจะเป็นมอนสเตอร์ตามธรรมชาติสินะ’

‘นี่แค่ป่าแรก ยังมีงูยักษ์ออกมาขนาดนี้ ถ้าไปถึงเมืองสุดท้ายนี่จะมีอะไรโผล่ออกมาบ้างเนี่ย’ เฟี๊ยตโคลงหัวอย่างรู้สึกไม่ค่อยดี ชายหนุ่มเป็นคนไม่ชอบอะไรที่อยู่เหนือความคาดหมายสักเท่าไหร่ และเขาต้องยอมรับว่า ไอ้เจ้าลิ้นสองแฉกขนาดเท่าหัวรถจักรนี่ก็จัดเป็นหนึ่งในนั้น

   สมุนมีปีกของเขาบินพาเขาไปยังจุดเกิดเหตุอย่างไม่รวดเร็วนัก เป็นที่รู้กันดีว่าเจ้าการ์ดใบนี้มีความสามารถในการบินช้ามาแต่ไหนแต่ไร ช้าจนเขาคิดว่าหลังจากไปถึงที่เมืองใหม่ เขาน่าจะต้องหาการ์ดสักใบที่น่าจะใช้การได้ดีกว่านี้ แต่เอาจริงๆ แล้ว ในตอนนี้เขาก็ไม่ได้อยากไปถึงร่างเจ้ามฤตยูยักษ์เร็วสักเท่าไหร่ บางที เขาก็อาจจะต้องการเวลาทำใจสักพักหนึ่ง


   ทันทีที่พ้นต้นสนที่เรียงตัวกันอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบ ชายหนุ่มที่โดยสารนกกระจอกอยู่นั้นก็ได้เข้ามาในที่ราบที่ปูไปด้วยต้นหญ้าพื้นที่ไม่ต่ำกว่า 400 ตารางวา พลันสายตาก็ไปปะทะเข้ากับวัตถุขนาดมหึมาที่เป็นเหตุที่พาเข้ามาสู่ที่แห่งนี้ ห่างจากตัวเขาออกไปประมาณ 30 เมตร สัตว์เลื้อยคลานจำพวกงูตัวหนึ่ง ลำตัวพรางไปด้วยเกล็ดสีดำและสีขาวสลับกันไปอย่างเป็นระเบียบราวกับทางม้าลายฉะนั้น ขนาดร่างกายที่ใหญ่โตเกินกว่าสัตว์ประเภทเดียวกันไปมากจนทำให้เขานึกถึงรถไฟที่มีชีวิตเสียมากกว่า ในขณะนี้หัวของมันหุบต่ำลงเล็กน้อย จ้องมองไปที่ชายป่าด้านหนึ่งที่น่าจะเป็นที่อยู่ของเหยื่อของมัน อสรพิษร้ายขดตัวสูงขึ้นทำท่าจะสปริงตัวเข้าจู่โจมอีกครั้ง!


   “The Defensive Golem RELEASE”

   “กำแพงทราย!” เขาเรียกมอนสเตอร์คู่ใจของเขา พลางชี้ถึงบริเวณที่ต้องการให้คำสั่งนั้นสัมฤทธิ์ผล อย่างรวดเร็วทันใจ กำแพงที่ประกอบขึ้นด้วยเม็ดทรายขนาดพอฟัดพอเหวี่ยงก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วที่หน้าผู้เคราะห์ร้ายที่เขาเห็นอยู่ไกลๆ นั้น พอดีกับที่เจ้าสัตว์ร้ายฉกลงเข้ากับผนังโกเลมจำแลงพอดี มันสะบัดหัวไปมาอย่างดุร้าย ก่อนจะถอยหลังไประยะไม่ไกลเพื่อตั้งหลักอีกครั้ง


   เฟี๊ยตมาที่ผู้เคราะห์ร้ายหลังจากที่เจ้างูยักษ์ผละออกไปเพียงชั่วพริบตาเดียว เขาค้นพบว่า เขาเข้าใจอะไรหลายอย่างผิดไป ครั้งแรกที่เขาเข้าใจนั้นคือ น่าจะมีผู้บาดเจ็บคนเดียว แต่เมื่อมาถึง เขากลับพบว่า เหยื่อของเจ้ามอนสเตอร์เป็นชาย 2 คน คนหนึ่งผิวขาวสะอาด ซึ่งตอนนี้ฝาดไปด้วยสีชมพู ด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวของตอนบ่ายหรือความตื่นเต้นจากการต่อสู้ไม่ทราบได้ ส่วนชายอีกคนรูปร่างสูงใหญ่อย่างคนที่เล่นกีฬาเป็นกิจวัตร ผิวสีน้ำผึ้งละเอียด มือขวาของเขากุมอยู่ที่หัวไหล่ซ้าย เฟี๊ยตมองเห็นเลือดไหลออกมาจากมือนั้นไม่น้อยที่เดียว ผู้บาดเจ็บได้แต่นั่งกัดฟันกดแผลอยู่อย่างนั้น สีหน้าบูดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ เพื่อนผิวขาวของเขาตอนนี้น้ำตาไหลอาบไปทั่วหน้า ฟูมฟายอะไรที่เฟี๊ยตเองก็จับใจความไม่ได้ หนังสือการ์ดของทั้งคู่หล่นอยู่บนพื้นข้างๆตัว ราวกับว่าทั้งคู่ถอดใจในการต่อสู้ไปเสียแล้ว


   “The Mini Laboratory for Pharmacy Practice RELEASE”

   “Siam Weed Paste RELEASE”

   เฟี๊ยตเรียกใช้การ์ดตำรับยาใบหนึ่งที่ตนได้ปรุงเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ซึ่งถูกเก็บไว้ในห้องปรุงยาของเขา

   “สาบเสือ” หรือ “Siam Weed” เป็นสมุนไพรชนิดหนึ่งที่พบได้ไม่ยากนักในประเทศไทย คุณสมบัติของมันที่โดดเด่นคือ ใช้ห้ามเลือดจากบาดแผลสดได้ชะงัดนัก โดยก่อนใช้ต้องทำล้างใบสาบเสือให้สะอาดเสียก่อน แล้วจึงจะขยี้และโปะลงบนแผล แต่เฟี๊ยตได้เตรียมสาบเสือที่ขยี้ไว้แล้ว โดยผสมกับเจลบางชนิดให้มีลักษณะเหนียวหนืด เพื่อให้สามารถใช้ได้ทันทีในสถานการณ์ฉุกเฉิน เขาจับมือของชายผิวน้ำผึ้งออกจากบาดแผล ก่อนจะหยิบกระติกน้ำที่หล่นอยู่เทน้ำสะอาดลงล้างบาดแผลและเลือดบางส่วนที่ยังเกรอะกรังอยู่ หลังจากเอ่ยถามได้ความว่าในกระติกเป็นน้ำสะอาดที่ใช้รับประทานได้

   เฟี๊ยตไม่ได้เอ่ยอะไรทั้งสิ้นกับชายทั้งสองด้วยว่ารีบทำงานแข่งกับเวลา ส่วนด้านการเบนความสนใจของงูยักษ์นั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโกเลมของเขาเสีย จิตของเขาส่วนหนึ่งยังรับรู้ได้ถึงสถานการณ์คร่าวๆ ทางฝั่งนั้น ปีศาจทรายของเขารับมือกับสัตว์ร้ายได้ดี ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถโจมตีหรือสร้างความเสียหายใดๆ กับเจ้าอสรพิษได้ แต่ก็ถือว่าเป็นการซื้อเวลาที่มีค่าพอสมควร

   “Heal RELEASE”

   เฟี๊ยตสั่งเรียกใช้การ์ดเวทมนตร์เพื่อฟื้นฟูพลังกายและพลังใจให้กับผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น แสงสีขาวบริสุทธิ์อ่อนๆ ปรากฏขึ้นบริเวณบาดแผลที่ไหล่ซ้ายนั้น ร่องรอยแผลเปิดที่เคยเป็นแหล่งกำเนิดของเลือดที่ซึมออกมาอยู่ตลอดเวลานั้น ขณะนี้ค่อยๆ ประสานรวมกันอย่างช้าๆ ราวกับมีมนต์วิเศษมากระตุ้นให้เซลล์ผิวหนังเหล่านั้นเติบโตเข้าหากันฉะนั้น รวมไปถึงร่องรอยการบาดเจ็บจากการต่อสู้อื่นๆ ที่มีอยู่เล็กน้อยตามอวัยวะต่างๆ ที่เคยเป็นรอยฟกช้ำดำเขียว บัดนี้ก็มีสีค่อยๆ จางลงอย่างเห็นได้ชัด จากสีคล้ำไปทางม่วง ก็ค่อยๆกลับคืนมาเป็นสีแดง และสีเนื้อในที่สุด อาการการบาดเจ็บทางร่างกายโดยภาพรวมดูดีขึ้นมาก โดยเฉพาะแผลใหญ่บริเวณไหล่ซ้ายนั้นที่ได้ทั้งฤทธิ์ของสาบเสือกับเวทมนตร์การรักษาผสมผสานกันจนตอนนี้เลือดที่เคยไหลได้หยุดสนิทลง เมื่อเฟี๊ยตเงยหน้ามองขึ้นจากบาดแผลเหล่านั้น สายตาก็ไปพบเข้ากับใบหน้าของชายผิวสีเข้ม เฟี๊ยตรู้สึกได้ว่าสีหน้าของชายหนุ่มคนนั้นดีขึ้นจนเขารู้สึกได้

   “หายหรือยัง ยังมีอาการอะไรหลงเหลืออยู่หรือเปล่า” เฟี๊ยตเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง นี่เป็นการรักษาอาการบาดเจ็บด้วยตัวเองอย่างเต็มรูปแบบเป็นครั้งแรก ชายหนุ่มสารภาพได้ว่าเขายังไม่ค่อยวางใจในฝีมือการรักษาของตัวเองนัก

   “ดีขึ้นมาก แต่ยังปวดแปล๊บๆ ตรงไหล่ซ้ายอยู่” คนเจ็บเอ่ยตอบด้วยเสียงแหบพร่า สายตาฉายชัดถึงความรู้สึกขอบคุณที่มีให้แก่ตัวเขา พลางชำเลืองสายตามาทางแผลดังกล่าว

   “รอแป๊บ” เฟี๊ยตพูด พลางก้มหน้าเพื่อค้นหาตำรายาในห้องปรุงยาของเขาที่ถูกเรียกใช้ค้างไว้อยู่แล้ว

   “Opium Tincture RELEASE” ชายหนุ่มตัดสินใจเรียกใช้การ์ดตำรายาอีกใบ 

   “Opium” หรือ “ฝิ่น” อาจจะถูกรู้จักในฐานะของต้นไม้ที่นำมาทำยาเสพติดกันอย่างแพร่หลายก็จริง แต่ morphine (มอร์ฟีน) ที่เป็นสารสำคัญที่ได้จากยางของต้นไม้ชนิดนี้ ก็มีประโยชน์ทางการแพทย์มหาศาลด้วยเช่นกัน มันสามารถบรรเทาปวดได้อย่างชะงัดนัก เขาเปิดขวดยา ก่อนจะกรอกยาน้ำดังกล่าวลงในปากผู้ป่วยปริมาณหนึ่ง เพื่อลดอาการปวดให้แก่ผู้บาดเจ็บ

เขาคิดว่าพลังเวทย์เขาอาจจะยังน้อยเกินไปที่จะใช้การ์ดเวทมนตร์รักษาอาการบาดเจ็บให้หายขาดได้ นี่เขายังคงต้องฝึกเพิ่มอีกสินะ

   “เก็บยานี้ไว้ กินประมาณอึกหนึ่งทุก 2 ชั่วโมง แต่ถ้าหายปวดแล้วก็ไม่ต้องกิน” เฟี๊ยตเอ่ยบอก พลางหยิบขวดยาดังกล่าวยัดใส่มือของชายคนนั้น

   “นาย?”

   “เดี๋ยวค่อยคุยกัน เอาชีวิตรอดจากเจ้ายักษ์นั่นให้ได้เสียก่อน เราคงมีเวลาคุยกันอีกเยอะ” เฟี๊ยตตัดบท และเมื่อสายตากวาดไปพบกับเพื่อนร่วมทางอีกคนของชายบาดเจ็บผู้นั้น ก็มองเห็นถึงสายตายินดีอย่างปกปิดไว้ไม่มิด ที่จ้องมองไปยังเพื่อนที่มีทีท่าดีขึ้นจากอาการบาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากเรียวบางนั้นเอ่ยพึมพำพูดอะไรที่เขาก็ไม่อาจได้ยินได้ มือของเขาคนนั้นเขย่าตัวเพื่อนชายผู้บาดเจ็บอย่างยินดี



จากผู้แต่ง : โคจรมาถึงตอนที่ 30 แล้วครับ ไม่น่าเชื่อเลย ตอนแรกคิดว่าแต่งได้อย่างมากก็คงสักสิบตอน แต่มาได้ไกลขนาดนี้ ต้องขอบคุณทุกความคิดเห็นเลยครับ เป็นแรงใจที่ดีสุดๆ จะแต่งไปให้ไกลที่สุดตามที่วางพล๊อตไว้เลยครับ )

พูดแล้วก็อยากรวมเล่มเหมือนกันนะ วางไว้บนหัวเตียง ว่าชาตินี้ก็มีหนังสือเป็นของตัวเองสักเล่มหนึ่งนะเออ พิมพ์ชุดเดียวพอ เก็บไว้คนเดียว เพราะขายไม่ออก 555

[lukkeng]

ถึงคุณ patchylove : หายไวๆ ตั้งใจจะนอนเย้อๆๆ

ถึงคุณ sinyou : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค๊าบบบ การ์ดมันเป็นฝูงหมาป่าน่ะครับ ถ้าเรียกก็จะออกมาสิบสองตัวเลยครับผม ส่วนถ้าผู้เล่นตาย ทุกอย่างจบเลยครับ เกมคอนโทรลจะใช้การไม่ได้เลย ต้องไปซื้อใหม่ เริ่มเกมใหม่หมดเลยค๊าบบ

ถึงคุณ bbellza : ทำไมไม่อยากให้เป็นคนนั้นล่าาาา ห้าห้า ยังไม่อยากกินยาเลย ขี้เกียจ 55

ถึงคุณ milky way : ใช่ค๊าบ การ์ดนี้เป็นฝูงหมาป่าครับ เลยได้ใบเดียว แต่ถ้าเจอเป็นการ์ดหมาป่า ก็จะได้สิบสองใบค๊าบ ขึ้นอยู่กับว่าเจออะไรๆ

ถึงคุณ mindmint0 : ลุ้นกับครับ ว่างูจะเก่งอะป่าววว

ถึงคุณ mesomeo2 : เค้าว่าเจองูจะเจอเนื้อคู่นะ เย้ยยยย

ถึงคุณ naneku : ลุ้นกันครับ ว่าจะได้เพื่อนร่วมเดินทางใหม่อ๊ะป่าววว

ถึงคุณ august_may : ขอบคุณครับบบ แต่งให้เฟี๊ยตป่วยเป็นเพื่อนกันดีป่าว ห้าห้า

ถึงคุณ p_phai : นอนอย่างเยอะครับช่วงนี้ รักษาตัวๆ

ถึงคุณ babimind1985 : ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนาค๊าบบบ

ถึงคุณ aoihimeko : ลุ้นเร็วๆ ว่าถูกใจเพื่อนใหม่หรือเปล่าาา

ถึงคุณ piscis : เฟี๊ยตเก่ง เพราะคนแต่งอวยยย อิอิ

ถึงคุณ fuku : ต้องติดตามกันไปนานๆน้าาาา เม้นให้บ่อยๆด้วย อิอิ

ถึงคุณ kaokorn : ขอบคุณมากครับ มาเม้นให้บ่อยๆน้า เป็นกำลังใจให้หน่อยๆๆ ฝากติดตามด้วยนะครับบบ

ถึงคุณ tutankamen : ตอนใหม่มาแล้ว มาอ่านเลย อย่าลืมอ่านตอนเก่าล่ะ ห้าห้า



ขึ้นหน้าสิบแล้ว เย่ ฉลองงงงงง ขอให้มีคนหลงเข้ามาอ่านเยอะๆๆๆ

 

[naneku]

จิ้มๆพี่คนเขียน อิอิ


ตอนที่สามสิบแล้ววววว


เอาให้ครบร้อยตอนเลยเนาะ 55555

[PiSCis]

โอ๊ะโอ สองคนนี้จะได้มาเป็นผู้ร่วมเดินทางกับเฟี๊ยตหรือเปล่าเนี่ย
แล้วเฟี๊ยตจะจัดยังไงกับงูยักษ์ล่ะเนี่ย ถลกหนังเลยดีมั้ย(โหดไป)
ชอบเฟี๊ยตเก่งๆเหมือนกันค่ะ (อวยเฟี๊ยตด้วยคน) 

[milky way]

ตอนใหม่มาแล้ว ยังน่าสนใจเหมือนเดิม
ทั้งสองคนที่เฟี๊ยตช่วย หวังว่าจะเป็นคนดี
และ น่าจะเป็นกลุ่มที่เฟี๊ยตจะเพิ่งพาได้ในนาคต
แต่ว่ากว่าจะถึงตอนนั้น ต้องผ่านด่านงูยักษ์ไปก่อน
หวังว่าเฟี๊ยตจะเอาชนะได้น่ะ

[BBellza]

ต้องกินยารู้ไหม๊คับ จะได้หายไวๆๆ ยิ่ง กับยา บวก กำลังใจที่นักอ่านทุกคนมอบให้แล้ว (ต้องบอกก่อนเลย ณ จุดๆๆนี้ ต้องขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี  อย่างยาแก้ไอตราน้ำดำ เอ้ยยยยยย! ไปกันใหญ่แล้ว) หายเร็วชัว นอนคืนเดียวก็หาย เชื่อพ้ม
ถ้าขี้เกียจ เดี๋ยวผมไปป้อนยาให้ เอามะๆ 555 **หัวเราะชั่วร้าย** จะเอาแอปเปิ้ล อาบยาพิษ ไปด้วย เอ้ย ไม่ใช่พ่อมด  แฮ่ๆๆ

แต่เราก็หากันจนเจอ เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงกัน... คนนี้ใช่ไหม๊ ๆ ๆ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกกกกกก #บอกสิว่ายังไม่ใช่ (ยังไม่อยากรับความจริง)   เฟี๊ยต จะสู้กับงูยักษ์    หลีดพร้อม  พร้อม 3 4 เฟี๊ยต สู้ๆ เฟี๊ยต สู้ๆ  เฟี๊ยต สู้........สู้   เฮ้

ว่าแต่ว่าเจ้างูตัวนี้ จะได้เวลเท่าไหร่กันนะ ขอให้ได้เวล สูงๆ ทีเถ๊อะ ซัก เวล 8 ไม่ก็ 9 หรืออย่างมาก ซัก 10 #นี่เยอะแล้วเร๊อะ  ฮ้า

การเดินทางต่อไปข้างหน้า จะมีสามคนหรอ

เค้านึกว่า มีแต่เราสองคนซะ อีก 555 #คิดเองออเองทั้งนั้น
แต่ก็ยังดีกว่าหัวเดียวกระเทียมลีบ แหละเน๊อะ

พูดถึงเรื่องจะพิมพ์ เป็นหนังสือใช่ไหม ให้ผมชุดนึง รวมกัน สอง เล่ม สองเรา  555 ล้อเล่น

ผมคนหนึ่งอ่ะ ที่จะลงชื่อ จอง  ตอนรัฐบาลแจกฟรีอ่า #คนละเรื่องละ  แฮ่ๆๆ ล้อเล่น อีกรอบ

สุดท้ายละ วันนี้ผมอารมณ์ ดี สอบบัญชีชั้นสูง ไม่ได้(อ่านไปอย่าง ออกสอบอย่าง)  เลยต๊อง บ๊อง หน่อย  แต่ไม่แบ๊วนะเออ สภาพเหมือนคนล่องลอย ไม่ค่อยเต็ม ซัก เท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะคับ คนเขียน
มีความสามารถด้วย พับเพียบไทยแลน  1 2 3 ไป ไว๊โอๆๆ

[fuku]

สร้างปาร์ตี้เลยค่า^^
ลุยเป็นทีมอัพเวลและปลอดภัยกว่า
ถ้าไม่ตีกันตายไปซะก่อนอะนะ


กริ๊ววววววววววววววว หนุ่ม 1 กะ 2 เค้าเป็นแควนสินะ

[KIMKUNG]

ตื่นเต้นๆ