หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018

[insomniac]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ รวดเดียว 24 ตอน
จะบอกยังไงดี อ่านแล้วทึ่งกับความใส่ใจรายละเอียดของคนเขียน
ตั้งแต่ที่มา กติกาในเกม การบรรยายฉาก รายละเอียดของการ์ดแต่ละใบ
รวมไปถึงภาษาที่ใช้ก็รื่นไหล เข้าใจง่าย ไร้คำผิด
เลยนึกไปถึงว่า กว่าคนแต่งจะเตรียมข้อมูล วางพล๊อต ใส่รายละเอียด ต้องใช้เวลามากขนาดไหน
สู้ๆ ครับ ตอนต้นคนอาจอ่านอาจจะยังไม่มาก เพราะไม่ใช่แนวตลาดสำหรับนิยายวาย (ซึ่งถึงตอนนี้ก็ยังไม่ส่อความวายออกมา 55)
แต่เดี๋ยวเขียนไป ปากต่อปาก ก็น่ามาแรงตอนหลังๆ ได้แน่นอนครับ

[august_may]

มารอเฉลยเรื่องตัวเลข เพราะไม่ถนัดจริงๆ
แต่เฟี๊ยตเก่งจริงๆนะเนี่ย สู้ครั้งแรกเทคนิคยังดีขนาดนี้  แถมชนะด้วย ฮิฮิ

[BBellza]

30-4 = 26 นะเออ 

ผมไม่ได้ตอบผิดนะ ก็คนเขียนเขาไม่ให้บอกคำตอบอ่ะ

ผมก็เลย เล่น เกม26 แต่ใส่เลข 24ไปเลย  ก่ะจะให้สังเกตกันซักหน่อย   ***ยิ้มอายๆ***

#แบบแก้เกม 26 แต่ใส่เลข 24 ไม่คิดว่าจะมีคนอ่าน แล้วสังเกต เม้น #ดีใจอ่ะมีคนอ่านเม้นแล้วตอบด้วย

#ผมเปล่าแถน้า

คิดใหม่ได้แล้วนะเออ แต่ไม่บอก เพราะคนเขียนไม่ให้ สปอยอ่า

[zoochi]

ว้าวๆๆๆๆ ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้ บอกได้เลยว่าสนุกสุดๆ คนเขียนแต่งได้ดีมากก

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาา รอพระเอก เมื่อไหร่จะออกมา ลุ้นๆ

ติดตามต่อปายยยยย 

[p_phai]

  มาเป็นกำลังใจครับ

[patchylove]

อ่านรวดเดียว ครบทุกตอนเลย สนุกมว๊ากกกกกก

[lukkeng]

ตอนที่ 25 Shop for One Having Nothing to Do

   “1 4 5 6!” ปริศนาเกม 24 ดังขึ้นจากปากของเจ้าของร้านขายของเล่น ดูจากท่าทางแล้ว เจ้าของปริศนาต้องมั่นใจในตัวเลข 4 ตัวนี้พอสมควร สีหน้านั้นฉายชัดว่าเขาต้องไม่มีทางเอาชนะโจทย์ข้อนี้ได้แน่นอน
   

   เฟี๊ยตเริ่มต้นใช้สมองอย่างฉับไว เมื่อได้ฟังว่าถ้าไขปริศนาได้ภายใน 1 นาทีจะได้การ์ดเพิ่มอีกใบ ทุกวินาทีเป็นเงินเป็นทองสำหรับเขาหมดในเวลานี้ ชายหนุ่มเขียนตัวเลขทั้ง 4 ตัวขึ้นในใจ ก่อนจะสลับกันบวก ลบ คูณ หารกันไปมาอย่างรวดเร็ว

   วิธีคลาสิกที่สุดของการเล่นเกม 24 คือ ทำอย่างไรก็ได้ให้ตัวเลขที่เหลือเป็น 6 กับ 4 หรือ 8 กับ 3 เพราะเลข 2 คู่นี้จะคูณกันได้ 24 และมักจะเป็นคำตอบส่วนใหญ่ของเกมนี้

   ‘5 บวก 4 ได้ 9 เอา 9 มาลบ 1 ได้ 8 แล้วจะเหลือ 6 ตัวเดียว แปลว่า 8 กับ 3 ไม่น่าใช่’

   ‘6 มีอยู่แล้ว แปลว่าต้องทำ 1 4 5 ให้กลายเป็น 4 ก็ไม่น่าทำได้นะ เพราะ 1 กับ 5 จะเป็น 0 ได้อย่างไร’

   ‘เอ๊ะ แป๊บนะ’ อยู่ดีดีเขาก็เกิดความคิดอะไรวิ่งเข้ามาในหัว สายตาเขาเป็นประกายขึ้นอย่างยินดี


   “5 หารด้วย 4 ได้ เศษ 5 ส่วน 4 เอาเศษ 5 ส่วน 4 มาลบด้วย 1 จะเหลือเศษ 1 ส่วน 4 สุดท้ายก็เอา 6 มาหารด้วยเศษ 1 ส่วน 4 จะได้ 24!” เสียงของเฟี๊ยตตะกุกตะกักไปด้วยความดีใจอย่างหยุดไม่ได้

   ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของปริศนา มีแต่เพียงสีหน้าของชายแก่คนนั้นที่บอกความรู้สึกของเจ้าตัวเป็นอย่างดี ตาทั้งสองข้างที่เบิกกว้างกับปากที่อ้าค้างอยู่อย่างตกใจ!


   “ลุง ตกลงมันถูกไหมลุง อย่าทำให้ผมตื่นเต้นสิ” เฟี๊ยตเร่งขอคำตอบอีกครั้ง หลังจากที่เจ้าของร้านนิ่งไป

   “ถูก ถูก นี่เจ้าเป็นคนแรกๆ เลยนะที่ตอบปริศนาของข้าได้ นึกว่าปีนี้จะไม่มีคนเก่งเสียแล้ว ฮ่าฮ่า เก่งถูกใจข้าจริงๆ อื้อหือ ใช้เวลาไปแค่ 23 วินาที ทำลายสถิติใหม่เลยนะเนี่ย” หลังจากที่ชายคนนั้นตั้งสติได้ก็กลับมาหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ

   เฟี๊ยตคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจปนภาคภูมิใจ ชายหนุ่มเป็นคนที่ชอบตอบปัญหาเชาวน์มาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาไม่ได้เก่งถึงขนาดไปแข่งขันแล้วได้รางวัลอะไรที่ไหน แต่ออกไปเป็นแนวชอบคิดชอบแก้โจทย์ปัญหาเพื่อความท้าทาย หลายๆ ครั้งที่เขาก็คิดว่าเขาน่าจะดวงดีในเรื่องแบบนี้ซะมากกว่า เพราะไม่ว่าเขาลองสุ่มคิดไปทางไหน ทางนั้นมักจะเป็นทางที่ถูกต้องทุกที

   “แปลว่าผมไม่ใช่คนแรกหรอลุง” เขาเอ่ยถาม

   “มีคนเคยตอบคำถามได้ แต่ไม่เยอะนักหรอก อีกอย่าง เจ้าเป็นคนแรกที่ตอบปัญหาเกม 24 ได้ ส่วนใหญ่ที่แก้ปริศนาได้จะเป็นคำถามเกมหมากรุกเสียมากกว่า อ๊ะ ตามสัญญา ข้าให้ไพ่เจ้า 3 ใบ ปรกติข้าให้แค่คนละใบเท่านั้น แต่เจ้านับเป็นกรณีพิเศษละกัน ฮ่าฮ่า” เจ้าของปริศนาส่งไพ่ให้เขา 3 ใบ โดยเป็นไพ่สีทอง 1 ใบ และสีน้ำตาลอ่อนอีก 2 ใบ


   ชื่อ The Horse of Trojan War (ม้าไม้เมืองทรอย) ประเภท PC (ไพ่สูงสุด) ลำดับที่ 60 ความสามารถ ใช้ในการต่อสู้และการเดินทาง

   ชื่อ Cheetah Shoes (รองเท้าชีตาร์) ประเภท FC (ไพ่ตัวตน) ระดับ 4 ความสามารถ ใช้ในการเดินทาง

ชื่อ The Diagnosis of Holmes (การวินิจฉัยของโฮล์มส์) ประเภท FC (ไพ่ตัวตน) ระดับ 4 ความสามารถ ใช้ในการแยกมอนสเตอร์ที่พบว่ามีผู้ผนึกเป็นไพ่ไว้แล้วหรือไม่


“ขอบคุณมากครับลุง” เขายกมือไหว้อย่างนอบน้อม

“ไม่เป็นไรๆ ตั้งใจเคลียร์เกมเข้าหละ ข้าว่าคนอย่างเจ้าน่าจะมีแววไปได้ไกล อ่อ อีกอย่างหนึ่ง ไม่ต้องไปบอกใครเรื่องมาไขปริศนากับข้าแล้วจะได้การ์ดนะ ข้าเบื่อ ขี้เกียจคิดคำถามใหม่ๆ ฮ่าฮ่า” ลุงเจ้าของร้านส่งท้ายอย่างอารมณ์ดี เมื่อเฟี๊ยตเก็บการ์ดเป็นที่เรียบร้อย เขาจึงตัดสินใจกลับไปที่โรงแรมเพื่อกินอาหารเที่ยงต่อไป


“ผู้เล่น S&P ท้าประลองการต่อสู้กับท่าน ท่านจะตอบรับหรือไม่”

เฟี๊ยตหันไปทางด้านหลังอย่างประหลาดใจ เขาถูกท้าสู้?

ขณะนี้ชายหนุ่มกำลังออกมาเดินเล่นบริเวณในเมืองเพื่อหาร้านค้าใหม่ๆ ที่ตนยังไม่ได้แวะเข้าไปเยี่ยมชม ระหว่างที่เขากำลังคิดหาลู่ทางใหม่ๆ ในการค้นหาการ์ดอยู่นั้น เกมคอนโทรลเลอร์ก็ร้องเตือนถึงการท้าสู้ของผู้เล่นอื่นในเกม ซึ่งเมื่อเขาหันกลับไปทางด้านหลังก็เจอกับเด็กชายคนหนึ่งอายุประมาณ 15 ปีในชุดนักเรียนมัธยมชายล้วนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพที่คาดว่าน่าจะเป็นที่มาของเสียงนั้น

“ชื่อไรอ่ะน้อง” เขาเอ่ยทัก

“ชะ ชะ” เด็กชายคนนั้นก้มหน้าพึมพำด้วยเสียงไม่ดังนัก

“หา ว่าไงนะน้อง ชื่ออะไรนะ” ชายหนุ่มถามซ้ำเพราะได้ยินไม่ถนัด

“ชะ ชะ ชะ แชมพูครับ” เฟี๊ยตถึงกับหลุดหัวเราะอย่างกลั้นไว้ไม่ได้ เด็กผู้ชายหัวเกรียน ไหล่กว้างๆ หน่อย ท่าทางกร่างๆ ค่อนไปทางนักเลง แต่ชื่อน้องแชมพู! ฮาชะมัด ฮ่าฮ่า

“ห้ามขำนะ! จะสู้หรือไม่สู้ก็ว่ามา ยึกยักอยู่นั่นแหละ” เด็กชายโวยวายอย่างเก็บท่าทีเขินอายในชื่อที่แสนน่ารักของตัวเองไว้ไม่มิด

“น้องจะเดิมพันไพ่หรือเปล่า” เขาพูดเป็นการเป็นงานมากขึ้น ด้วยไม่อยากให้เด็กชายรู้สึกเสียความมั่นใจไปมากกว่านี้ แต่แอบเก็บมาขำต่อไปในใจ ‘ก็ชื่อนี้มันไม่เข้ากับหน้าเถื่อนๆ นี่จริงๆ นี่นา ฮ่าฮ่า’

“เดิมพันสิ ทำไม พี่ไม่กล้าเดิมพันหรอ” แชมพู (ชื่อน่ารักชะมัด ฮ่าฮ่า) เริ่มโวยวาย

“น้องจะเดิมพันอะไรหละ พี่จะได้เลือกไพ่เดิมพันได้ถูก” เฟี๊ยตถามกลับ

“Transparent (มองทะลุ) ไพ่เวทมนตร์ระดับ 4” เด็กชายตอบหลังจากหยุดตัดสินใจไปชั่วครู่

“งั้นพี่เดิมพันด้วย Return (ย้อนกลับ) ไพ่เวทมนตร์ระดับ 4 น้องโอเคไหม” เขายื่นข้อเสนอกลับ

“โอเค”


เขาตกลงกับคู่ต่อสู้เป็นที่เรียบร้อยว่าจะใช้การ์ดในการต่อสู้แค่ใบเดียว (เพราะเขาขี้เกียจคิดกลยุทธ์ในการต่อสู้) ส่วนเด็กชายตัดสินใจใช้ระดับสูงสุดที่แข่งขันเป็นเลเวล 5 ซึ่งเขาก็ตกลง

“Speedy Samurai RELEASE” แชมพูตะโกนเรียก

“Cheetah Shoes RELEASE” เฟี๊ยตตะโกนสั่งเช่นกัน

ทันทีที่เด็กชายเรียกการ์ดออกมา เขาสัมผัสได้เลยว่าแชมพูยังไม่รู้จักการต่อสู้โดยใช้จิตอย่างแน่นอน เพราะเขาสัมผัสไม่ได้ถึงจักระใดๆ จากเด็กหนุ่มเลย เขายิ้มตรงมุมปาก ด้วยคิดว่าเกมนี้อาจจะจบลงรวดเร็วกว่าที่คิด ชายหนุ่มรวบรวมจิตไปอยู่ที่เท้าทั้งสองข้างที่ขณะนี้สวมรองเท้าลายเสืออยู่ ก่อนจะเหยียบพื้นเป็นจังหวะสเต๊ปการก้าวเท้าตามที่เคยได้ร่ำเรียนมา

“ลอบสังหาร!”

เมื่อแชมพูเอ่ยสั่งการ เฟี๊ยตก็เริ่มต้นบุกในทันที ยังไม่ทันที่ซามูไรแห่งความเร็วจะก้าวเท้าออกมาฆ่าเขาตามคำสั่ง จิตที่อัดแน่นอยู่ที่เท้าทั้งสองข้างกับสเต็ปการเคลื่อนที่ที่แม่นยำก็ได้พาเขามาอยู่ตรงหน้าเจ้าคู่ต่อสู้ถือดาบนั่นเสียแล้ว เขาเกร็งจิตใหม่อย่างรวดเร็วโดยคงจิตส่วนหนึ่งไว้ที่เท้าตามเดิม และแบ่งจิตส่วนใหญ่ไปอยู่ที่มือขวาของเขา ก่อนจะใช้หมัดขวาที่อัดแน่นด้วยจิตจนร้อนขึ้นอย่างรู้สึกได้เสยไปที่คางของเจ้าซามูไรดังกล่าว ร่างคู่ต่อสู้ของเขาลอยขึ้นสูงจากพื้นกว่า 2 เมตร!

ตู้มมมมมมมมม

ยังไม่ทันแม้แต่จะตั้งตัว เกมการประลองนี้ก็จบลงเสียแล้ว แชมพูยืนมองด้วยความงงและตั้งตัวไม่ถูก

เมื่อการ์ดซามูไรแห่งความเร็วลอยกลับมาอยู่ที่มือของเขา แชมพูก็ค้นพบว่าเขาแพ้หลังจากที่การประลองผ่านไปไม่ถึง 30 วินาที

เฟี๊ยตเอาชนะได้อย่างราบคาบและไม่มีที่ติเลย

   
   “การประลองวิชาสิ้นสุด ผู้ชนะคือ Pharmaphiat!”

   “ผู้เล่น Pharmaphiat ได้รับไพ่ชื่อ Transparent (มองทะลุ) ประเภท MC (ไพ่เวทมนตร์) ระดับ 4 ความสามารถ ใช้ในการมองทะลุสิ่งกีดขวางระหว่างการต่อสู้ 1 ครั้ง” พร้อมกับที่เสียงประกาศดังขึ้น การ์ดที่เด็กชายเดิมพันไว้ก็ปรากฏที่ช่องใส่การ์ดสำหรับแลกเปลี่ยนท้ายหนังสือของเขา

   “โชคดีนะน้อง พี่ไปละ” เฟี๊ยตเอ่ยลาอย่างง่ายๆ ก่อนจะตัดสินใจหันหลังเพื่อไปทำธุระในเมืองต่อ

   “พะ พะ พะ พี่ เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้พี่เอาชนะได้ไงอ่า พี่ใช้การ์ดเพิ่มพลังโจมตีหรอ” แชมพูรีบวิ่งตามเขามา หลังจากที่เขาหันหลังเดินออกมาจากบริเวณดังกล่าว

   “เปล่าหรอก พี่ใช้การ์ดเพิ่มความเร็วเฉยๆ พลังโจมตีเป็นของพี่เองล้วนๆ” เขาตอบพลาง เดินไปพลาง เด็กชายคนนั้นก็ยังเดินตามเขามาเรื่อยๆ

   “โหย แปลว่าพี่ก็เก่งระดับที่สู้กับการ์ดได้แล้วสิพี่ ทำไมพี่ไม่ใช่การ์ดต่อสู้หละ อย่างนี้ถ้าพี่บาดเจ็บขึ้นมาทำไงอ่ะ พี่ไม่กลัวเจ็บหรอ” เด็กหนุ่มยังคงถามไม่หยุด

   “แชมพู ชีวิตคนเราหนะหวังเพิ่งคนอื่นไม่ได้ตลอดหรอก การ์ดมันเป็นของน้องก็จริง แต่วันหนึ่งมันอาจจะถูกแย่งชิงไป หรืออาจจะถูกคาถาอะไรสักอย่างให้เรียกใช้การ์ดไม่ได้ก็ได้ ถึงวันนั้นน้องจะทำยังไง” เฟี๊ยตหันมาตอบ

   “อีกอย่างนะ ถ้าน้องยังเดินตามทางรอยเท้าคนอื่นไปเรื่อยๆ อะนะ น้องไม่มีวันเป็นที่หนึ่งได้หรอก พี่ไม่รู้หรอกว่าน้องมาเล่นเกมนี้เพราะอะไร แต่พี่มาเล่นเกมนี้เพราะพี่อยากชนะ พี่อยากเป็นที่หนึ่ง ถ้าน้องไม่คิดจะแตกต่าง น้องก็ก้าวข้ามผ่านผู้เล่นคนอื่นไปไม่ได้หรอก” เฟี๊ยตถ่ายทอดความรู้สึกของเขาไปอย่างจริงจัง ก่อนจะตัดสินใจเดินต่ออีกครั้ง ด้วยคิดว่าเด็กชายที่ได้คำตอบที่ตนต้องการแล้วจะแยกออกไปทำธุระส่วนตัวเช่นกัน

   “พี่ เดี๋ยวก่อน รอเดี๋ยวสิพี่” เจ้าเด็กช่างตื้อยังวิ่งตามเขามาไม่หยุด

   “อะไรอีกน้อง” เฟี๊ยตพูดขึ้นทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดเดิน

   “พี่สอนวิชาต่อสู้ให้ผมหน่อยสิ พี่แม่งเป็นไอดอลผมเลยหวะ นะพี่ รับผมเป็นศิษย์หน่อยนะ พี่จะเอาอะไรบอกผม ผมยอมทุกอย่างเลย!” เฟี๊ยตถึงกลับต้องหันไปมองหน้าแชมพูอีกครั้ง เด็กหนุ่มหน้าตางั้นๆ (เฟี๊ยตไม่เคยอนุญาตให้ใครหล่อกว่าตัวเอง ฮ่าฮ่า) ตาสองชั้นนั้นกำลังจ้องมาที่เขา จมูกที่เชิดขึ้นอย่างดื้อรั้น ที่สำคัญ ปากที่กำลังยิ้มกว้างอย่างเปิดเผย ไอ้เด็กเนี่ยนะจะมาเป็นลูกศิษย์เขา ฝันไปเถอะ!



จากผู้แต่ง : อีกไม่กี่ตอนจะออกไปพจญภัยกันแล้วนะครับ อดทนรออีกนิด จะได้ไปมันกันแล้ววว






นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตเลยครับ ที่แต่งอย่างจริงๆจังๆเป็นเรื่องเป็นราว

ผมมีความคิดในหัวมากมายว่าอยากถ่ายทอดเรื่องราวออกมาประมาณไหน แต่งอย่างไร

ยอมรับความคิดในการแต่งออกจะไม่เป็นแนวที่ตลาดต้องการสักเท่าไหร่

โดยส่วนตัวเพราะอยากอ่านแนวนี้ แต่หาอ่านยาก เลยแต่งมันเองสะเลย



ผมกลัวแรงใจจะหมดจังเลยครับ

ผมกลัวจะมาลงทุกวันไม่ไหวเหมือนเดิมจังเลยครับ

ยอมรับว่าผมค่อนข้างจริงจังกับการแต่งพอสมควร

แต่งออกมาก็อยากให้เรื่องราวและภาษาดีที่สุด

บางวันแก้แล้วแก้อีก ได้แค่บทเดียว 555

แต่มันก็เป็นแนวทางที่เราเลือกเดินเองใช่มั้ยครับ

เราก็ควรจะเลือกที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง

และไปเท่าที่ใจเราจะพาเราไปให้ไกลที่สุด ถูกต้องหรือเปล่าครับ



ส่วนล่างสุดนี่ไม่ต้องสนใจมากนะครับ 555 แค่อยากบ่นอยากระบายเฉยๆ 555

 

[Zelsy]

ชื่อไม่เข้ากับหน้า 
เฟี๊ยตเก่งงงงงง
*****
ไม่ต้องกลัวครับคนแต่ง เดี๋ยวผมไปลงที่นิยายแนะนำให้ เป็นการเรียกลูกค้า ฮาาาา

[saruttaya]

สู้ๆนะคะ อย่าเลิกแต่งน้าาา

[lukkeng]

ถึงคุณ saruttaya : ผมมาเฉลยแล้วน้า อิอิ

ถึงคุณ milky way : เป็นไงบ้างเอ่ย คิดออกหรือเปล่าครับ

ถึงคุณ nearfera : แก่นเรื่องมาจากจีไอครับผมม อ่านคำชมแล้วดีใจมากเลยอ่ะ ลอยแล้ววว

ถึงคุณ mesomeo2 : มาต่อแว้วววว เฟี๊ยตสู้ตาย

ถึงคุณ tutankamen : เฟี๊ยตเก่งอ่ะ เพราะผมอวยสุดใจขาดดิ้น

ถึงคุณ keniji01 : มาเฉลยแล้ว อิอิ

ถึงคุณ ลิงน้อยสุดเอ๋อ : เฟี๊ยตตอบได้ เพราะเฟี๊ยตเป็นพระเอก ฮาาา

ถึงคุณ sinyou : ผมพยายามหาเหตุผลมารองรับเรื่องราวของนิยายอยู่ เพราะอยากให้คนอ่านรู้สึกว่ามันคือความเพ้อฝันบนความเป็นจริง ยินดีมากเลยครับ ที่มีคนเห็นค่าของจุดนี้ คนแต่งดีใจมากเลยครับ

ถึงคุณ aoihemiko : ขอบคุณน้าที่ช่วยกันคิด ตอนแรกนึกว่าจะแป้กซะแล้วว

ถึงคุณ bulldog17 : ผมก็กากคณิตศาสตร์ครับ T^T

ถึงคุณ fizz : เก่งมากเลยครับ เฟี๊ยตอายเลยยย ว่าแต่ อายุเท่าไหร่เอ่ย จะได้รู้ว่ารุ่นเดียวกันจริงอะป่าวว

ถึงคุณ film1233 : มาเฉลยแล้นนนนนน

ถึงคุณ helpmiiz : เกมนี้เน้นใช้สมองฮะ เพราะพระเอกบู๊ไม่เก่ง ห้าห้า

ถึงคุณ bbellza : หายค้างยังเอ่ยยยยยย กลับมาเฉลยแล้วววว

ถึงคุณ insomniac : ขอบคุณสำหรับคำชมมากเลยครับ มีคนรู้ด้วยว่าผมต้องหาข้อมูลขนาดไหน T^T ผมหวังว่ามันจะมีคนอ่านเยอะขึ้นก่อนที่ผมจะหมดแรงแต่งไปซะก่อนนะครับ ฮ่าๆๆ ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยค้าบบ

ถึงคุณ august_may : ผมอวยให้เฟี๊ยตสุดฤทธิ์ครับ ฮ่าฮ่า

ถึงคุณ zoochi : ฝากติดตามกันไปด้วยนะ ยาวๆปายยยย

ถึงคุณ p_phai : ต้องการเยอะๆเลยครับบบ

ถึงคุณ patchylove : ตอนใหม่มาแล้ววววววววว



จากที่มีตุนเก็บไว้เป็นกระบิ ตอนนี้เหลือเท่าฝ่ามือ

ต่อไปอาจจะเหลือธุลีเดียว

555

พยายามแต่งให้ทันลงทุกวัน

แต่ทำงาน เรียนพิเศษ สังสรรค์ แต่ละวันเวลาเปิดคอมยังแทบไม่มี T^T

 

[patchylove]

  พี่เพียส จะมีลูกศิษย์แล้ว

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า 

[igaga]

ถึงคนเขียนจร้า
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ อยากให้มาต่อให้จบครับ
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกมากครับ. อ่านแล้วจินตนาการเหมือนกับเราได้เข้าไปอยู่ในส่วนของเกมส์นั้นจริงๆเลยนะครับ
ปล.ติดตามเรื่องนี้อยู่นะครับ อย่าทิ้งกันไปละ อิอิ
ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องที่สนุกๆๆ
 

[MaRiTt_TCL]

น้องแชมพวู555 ชื่อน่ารักง่ะ
คนแต่งแต่งสนุกคนเขียนก็อยากอ่าน ^^
ปกติจะไม่อ่านแนวนี้แต่ได้ลองมาอ่านแล้วมันก็สนุกเนอะ อิอิ

[tutankamen]

มีเกรียนโผล่มา...แล้วเฟี้ยตก็ตบเกรียนแตก...

[milky way]

เริ่มมีตัวละครใหม่โผล่มาแล้ว
น้องแชมพู ดูจะน่ารักน่ะ เป็นลูกศิษย์ก็ได้
แต่พระเอก อยากให้เป็นคนอื่น
ต้องเป็นพระเอกใช่ไหม เพราะอยากให้เฟี๊ยตเป็นรับ

[sinyou]

คุณคนเขียนอย่าเพิ่งท้อถอยนะค่ะ เหนื่อยได้ท้อได้แต่ห้ามถอยนะค่ะ ห้ามทิ้งคนอ่านน้า เชื่อว่ามีคนอ่านหลายๆคนชื่นชอบงานของคุณคนเขียนแน่นอน ที่แน่ๆมีคนๆนี้อยู่คนนึง ห้ามหมดแรงใจนะค่ะ เดี๋ยวจะมาเติมแรงใจบ่อยๆซ้ำๆจนคุณคนเขียนเบื่อไปเลย 555 อัพช้า ไม่มาอัพทุกวันไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่มาอัพให้คนอ่านชื่นใจนานๆครั้งก็ได้ อย่าหยุดเขียนนะค่ะ นิยายดีๆ นิยายแนวนี้หายากตามที่คุณคนเขียนพูดนั้นแหละค่ะ เพราะฉะนั้น สู้ๆนะค่ะ สู้ต่อไป อยากอ่านนิยายคุณภาพครบรสแบบนี้อีกเยอะๆและนานๆ สู้ๆค่ะ ให้กำลังใจแบบเต็มเปี่ยม 
ปล.วันนี้นึกว่าจะไม่มาอัพซะแล้ว แวะเข้ามาดูทุกๆ2ชม. 555

[bulldog17]

แชมพู....ยืมมาสระผมหน่อย5555

[MaiSwifties]

สู้ๆต่อไปนะคะ

เป็นกำลังใจให้ 

เฟียตเองก็เริ่มมีแววแล้ว

ขอเพียงแค่มีสติ และใฝ่เรียนรู้ อยู่เสมอ

นายก็ไม่แพ้ใครแล้วเฟียต

[naneku]

พึ่งเข้ามาอ่าน

เรื่องนี้สนุกมากกกกก

ไม่เคยอ่านแนวนี้เลยย พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วติดใจสุดๆ สู้ๆนะๆๆๆ 

[helpmeiiz]

เป็นเรื่องแรกที่แต่งได้ดีมากๆคะ อ่านแล้วลื่นไหล น่าติดตาม ลุ้นไปกับตัวละคร

ถ้าเหนื่อยก็พักนะคะอย่าหักโหม ทุกอย่างมันเป็นจินตนาการคะ ชีวิตประจำวันเรายังต้องมีเรื่องให้ทำอีกมาก จริงอยู่ที่คนอ่านอยากอ่านทุกวัน แต่ต้องเข้าใจคนเขียนด้วยว่าเขาก็มีอย่างอื่นที่ต้องทำ แค่สละเวลามาแบ่งปันจิตนาการ มานั่งพิมให้เราอ่านสบายๆก็ดีใจแล้ว


มาอัพได้เท่าที่เราทำได้คะ แค่ระบุวันบ้างมาได้วันไหน ช่วงไหน ไม่ผิดนัดตามสัญญาคนอ่านก็รักตายแล้วคะ


สู้ต่อไปนะคะสนุกมากๆๆ

[jedi2]

อ่านนิยายมาเยอะครับ แต่เรื่องแนวนี้ที่เขียนได้ดีมีน้อย
หวังว่าจะได้อ่านนิยายดีๆของผู้เขียนต่อไปอีก
ผู้เขียนอย่าท้อนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

[sukaz]

เกรียน แชมพู

 

[august_may]

ดูเหมือนว่าเฟี๊ยตจะได้เพื่อนร่วมทางแล้วนะ เป็นน้องชมพู เอ๊ยย น้องแชมพู ฮ่าๆๆ จะชื่อไหนก็น่ารักจริงๆ

ปล.คุณlukkeng ไม่ต้องคิดมากนะคะ แต่งเรื่องแรกได้สนุกแบบนี้แถมภาษา และจินตนาการของเรื่องยังสนุกด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[aoihimeko]

ใครไขปริศนาแล้ววววว

แต่ใช้วิธีถอดรูทหรือยกกำลัง นับว่าผิดนะเออ

เพราะเกม 24 อนุญาตให้ใช้ได้แค่บวก ลบ คูณ หารเท่านั้น

เฟี๊ยตเค้าฝากมาบอก อิอิ

พอดีว่าเราไม่ถนัดเท่าไหร่แต่ก็ขอบคุณนะที่บอกเรื่องกติกา เอาน่าไงก็ขำๆ


------------------------------------------------------------------------

ส่วนน้องเฟี๊ยตก็ยังเคลียร์เกมได้อย่างชาญฉลาดเหมือนเดิม แถมยังได้น้องแชมพูมาติดสอยห้อยตามด้วย

ชักจะอดใจไม่ไหวแล้วสิอยากให้ถึงตอนออกเดินทางเร็วๆดูท่าจะสนุกมากแน่ๆเลย


ปล.ถึงคนเขียนจ๊ะ  ไม่ต้องไปเครียดอะไรมากหรอกนะค่อยๆคิด ถึงยังไงเราก็รอตามอยู่ดี

[BBellza]

พี่ยังไม่รับ ศิษย์ ไอ้หนู  555 **หัวเราะชั่วร้าย***

การเดินทางสุดมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

อยู่ๆ ก็ได้การ์ดมา แบบไม่ต้องออกแรงมาก หึหึ

เป็กำลังใจนะคับ  สู้ๆ

[lukkeng]

ตอนที่ 26 Shampoo

   “ไม่!” เฟี๊ยตปฏิเสธทันที และก้าวหน้าเดินต่อไปอย่างไม่สนใจเจ้าเด็กจอมเรื่องมาก

   “พี่ ไหงงั้นอ่ะ สอนผมเหอะ พี่อยากได้อะไร พี่บอกเลย นะๆๆ” เจ้าเด็กยาสระผมยังวิ่งตามเขาอย่างไม่ลดละ เขาเริ่มสงสัยมาสักพักแล้วว่ามันจะวิ่งทำไม ในเมื่อส่วนสูงของแชมพูก็เตี้ยกว่าเขาไม่มาก จะวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังเขาไปทำไม น่าเวียนหัวชะมัด

   “น้อง ฟังพี่นะ” เฟี๊ยตหันมาจับไหล่ทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มไว้ ก่อนจะตัดสินใจพูดอย่างจริงจัง

   “จากที่เราได้สู้กันแล้ว พี่ดูว่าน้องยังไม่มีทักษะพื้นฐานทางด้านการต่อสู้เลย ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่ น้องไปที่โรงฝึกวิชาขั้นต้นในเมืองนี้ ลงเรียนสักคอร์สนึง น้องจะเก่งขึ้นแน่นอน โอเคมั้ย”

   “ไม่เอาอ่ะพี่ ผมจะเรียนกับพี่อ่ะ พี่ก็สอนผมดิ เดี๋ยวผมจ่ายให้พี่เท่ากับที่จ่ายให้โรงฝึกก็ได้”

   “น้อง ฟังพี่นะ พี่ไม่ใช่ครูสอนการต่อสู้ พี่สอนน้องไม่เป็นหรอก อันนี้พี่พูดจริงๆ พี่เรียนมาอย่างเดียว ถ้าน้องอยากฝึกวิชา น้องต้องเรียนกับครูที่เขาสอนน้องได้จริงๆ ไปเรียนนะน้อง จะได้พัฒนาตัวเอง” เขาเกลี้ยกล่อม

   “แต่ผมอยากเดินทางไปกับพี่ด้วยอ่ะ พี่ดูเก่งอ่ะ ผมชอบ” เด็กนั่นยังคงทู่ซี้ต่อ

   “ฟังพี่นะแชมพู พี่ไม่ใช่คนเก่ง เพียงแต่ตอนนี้ พี่สามารถทำในสิ่งที่น้องยังทำไม่ได้ พี่เลยดูเก่ง วันนึงน้องเรียนวิชาการต่อสู้จบ พี่ก็จะกลายเป็นคนธรรมดา ตัวพี่เองก็ยังต้องฝึกฝนอีกมาก” เขาไม่ได้รังเกียจเด็กตรงหน้านี้แม้แต่น้อย แต่เขารู้ดีว่าตัวเขาเองยังไม่เก่งกาจพอถึงขั้นที่จะสั่งสอนใครได้ การรับน้องมาเป็นลูกศิษย์ก็เหมือนการปิดโอกาสไม่ให้แชมพูได้เรียนวิชาอย่างจริงๆ จังๆ

   “พี่สอนน้องไม่ได้ ถ้าน้องดึงดันจะไปกับพี่ น้องก็จะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย เอาเป็นว่าตอนนี้น้องไปเรียนวิชาให้เก่งเสียก่อน วันนึงน้องเก่งเท่าพี่แล้ว เราจะเดินทางไปพิชิตเกมด้วยกันก็ยังไม่เสียหาย” เฟี๊ยตรีบเอ่ยต่อทันที เมื่อเห็นท่าทีของเด็กชายที่จะขัดขึ้น

   “แล้วผมจะติดต่อพี่ได้ยังไงอ่ะ นี่มันเกมนะพี่ ไม่ใช่เฟสบุ๊ค จะได้กดช่องแชทแล้วก็คุยกันได้เลยอ่ะ” แชมพูยังเถียงต่อ

   “ถ้าน้องเล่นๆ ไปจะเจอการ์ด Contact หรือ Telephone การ์ด 2 ใบนี้สามารถใช้ติดต่อกับคนที่เคยเจอกันแล้วในเกมได้”

   “เท่านี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว น้องติดต่อพี่ได้ตลอดเวลา โอเคมั้ย” เขาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวลขึ้น ด้วยหวังว่าเด็กนี่จะยอมเข้าใจเขามากขึ้น

   “ไม่โอเค” คนตรงหน้าเขาสวนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

   “นี่เย็นแล้ว พี่ต้องเลี้ยงข้าวเย็นผมก่อน โทษฐานไม่ยอมสอนวิชาต่อสู้ผม แล้วผมจะใจอ่อนให้อภัยพี่ก็ได้ ฮ่าฮ่า”  เฟี๊ยตส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ก่อนจะพาเพื่อนร่วมเกมที่ได้รู้จักกันอย่างสดๆ ร้อนๆ ไปหาอะไรลงท้อง

   ‘เสียตังค์อีกแล้ว โอ๊ย เจ้าเด็กน้ำยาทำความสะอาดหนังหัวนี่มันร้ายเกินอายุนัก!’


   แชมพูเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ขนาดใหญ่ ตั้งแต่จำความได้ เด็กชายก็คลุกคลีอยู่กับล้อรถสิบล้อซะแล้ว แชมพูจึงถูกเลี้ยงให้เติบโตมาอย่างดิบและเถื่อนตามประสาคนเป็นพ่อที่มีความเป็นช่างยนต์อยู่เต็มตัว ความจริงแล้วเด็กหนุ่มควรจะได้ใช้ชื่อที่ดูแมนกว่านี้ แต่ด้วยความที่ผู้เป็นย่าเข้าใจผิดว่าได้หลานเป็นผู้หญิง จึงตั้งอกตั้งใจคิดชื่อให้ออกมาหวานเต็มที่ จนเมื่อเขียนชื่อไปในใบเกิดแล้ว ผู้เป็นพ่อก็ตั้งใจจะเปลี่ยนชื่อลูกให้ดูสมกับเพศสภาพมากขึ้น แต่ก็ถูกขัดไว้ด้วยผู้เป็นย่าน้อยใจที่ลูกชายไม่ยอมตั้งชื่อหลานตามความตั้งใจของตน เรื่องทั้งหมดก็เลยตามเลย ไอ้เด็กหัวเกรียนหน้าเถื่อนคนนี้เลยมีชื่อเป็นน้ำยาสระผม ด้วยเหตุผลประการนี้นั่นเอง

   ในความคิดของเฟี๊ยต แชมพูเป็นเด็กที่มีความสดใสร่าเริงอยู่มาก ถึงดูภายนอกจะเป็นคนขวางโลกอยู่ไม่ใช่น้อย ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะถูกเลี้ยงดูมาให้มีความแมนตามประสาลูกผู้ชาย แต่พอมาเจอกับเขา เจ้าเด็กนี่อาจจะเหมือนได้เจอพี่ชายอีกคน เพราะดูจากท่าทาง แชมพูก็ไม่ได้มีทีมหรือเพื่อนร่วมเกมเช่นเดียวกับเขา การมาเจอกับเพื่อนร่วมเกมที่ดูมีทีท่าจะไว้ใจได้อย่างเขา อาจจะทำให้เด็กชายรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น และร่าเริงไปตามประสาเด็กนั่นเอง

   ตัวเขาเองก็เคยได้ยินหรือสัมผัสกับเกมออนไลน์มามาก แต่เกมเหล่านั้นก็เป็นเพียงเกมออนไลน์ในหน้าจอคอมพิวเตอร์เท่านั้น สิ่งหนึ่งที่เกมออนไลน์เสมือนจริงที่เขากำลังเล่นอยู่นี้มันต่างออกไปมากอย่างเห็นได้ชัด คือความเป็นชีวิตจริง เกมออนไลน์ในคอมมันก็เป็นแค่เกม เราอาจจะเล่นไป คุยโทรศัพท์ไป เบื่อก็ออก ไปหาอะไรอย่างอื่นทำก็ได้ แต่เกมนี้มันเหมือนชีวิตจริง เพราะเป็นเราที่ลงมือเล่น ไม่ใช่แค่ตัวละครในเกม เราต้องฝ่าฝัน ต้องคิด ต้องพิจารณา และผ่านมันไปด้วยตนเอง สิ่งหนึ่งที่ผู้เล่นทุกคนคงสัมผัสได้ แต่ไม่มีใครคิดจะพูดถึงกันเท่าไหร่ คือ “ความเหงา” เกมนี้มีวิธีการให้ผู้เล่นติดต่อกันไม่ยาก แต่เสียเงินมาก นั่นอาจจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ผลักดันให้ผู้เล่นติดต่อกันน้อย วิธีที่ดีที่สุดคือ การร่วมเดินทางไปด้วยกัน แต่แน่นอน การจะร่วมมือไปด้วยกันได้นั้น ก็เหมือนการจับเสือหลายตัวมานอนเบียดในถ้ำเดียวกัน เพราะยังไงทุกคนก็คงจะมีเป้าหมายเป็นเงินรางวัลราคามหาศาลนั่น มิฉะนั้นแล้ว จะยอมมาเสี่ยงเหนื่อยกายเหนื่อยใจอยู่ทำไม ถูกไหม? แล้วเราจะมีเหตุผลอะไรที่จะพาคู่แข่งของเราเดินทางไปด้วยกัน ตัวเขาในเวลานี้นั้นยังมองไม่เห็นมี


   “พี่ อร่อยอ่ะ ขอกินอีกจานได้ป่ะ” เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาถามเขาหลังจากฟาดสเต๊กไปจนหมดจาน

   “ตลก คนนะไม่ใช่องค์กรการกุศล จะได้มารับเลี้ยงดูเด็กด้อยโอกาส อยากกินก็จ่ายเองดิ” เขาตอบ

   “พี่แม่งขี้งกหวะ ไม่ไหวเลย” เด็กชายพูดไปยิ้มไป

   “แล้วไอ้จานแรกที่อยู่ในท้องนี่มาจากไหน แหม่ พ่อคนใจกว้าง” เฟี๊ยตต่อปากต่อคำไปเรื่อยเปื่อย

   “ไม่กินก็ได้ โหย ว่าแต่พี่จะเอายังไงต่ออ่ะ” แชมพูถามถึงแผนการณ์ในอนาคตของเขา

   “พี่คิดว่าอีกประมาณ 2 วัน พี่ก็คงออกจากเมืองนี้แล้ว คงเดินทางเก็บการ์ดไปเรื่อยๆ หนะ ถ้าระหว่างทางมีโอกาสฝึกวิชาเพิ่ม ก็คงค่อยๆ เรียนรู้กันไป แล้วน้องหละ” เขาถามกลับ

   “ผมก็คงฝึกวิชาตามที่พี่แนะนำที่นี่สักพักแหละพี่ หลังจากนั้นก็คงออกไปท่องโลกในเกม ผมอยากไปผจญภัยอ่ะ อยู่แต่ในเมืองเริ่มต้นนี่มันน่าเบื่อชะมัด” เด็กชายตอบ

   “น้องวางแผนเรื่องการ์ด PC ไว้ยังไงบ้างเนี่ย เก็บได้กี่ใบแล้ว” เฟี๊ยตลอบถามในสิ่งที่ตนอยากรู้ ใช่ เขาอยากรู้มานานแล้วว่าผู้เล่นคนอื่นเขามีการ์ดกันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว

   “โอ๊ย พี่ ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องการเก็บการ์ดอะไรนั่นหรอก ผมว่ามันไม่มีใครทำได้หรอกพี่ เกมแบบนี้เขาต้องกั๊กไพ่ใบนึงไว้เป็นคีย์ของเกมอยู่แล้ว ถ้าไพ่เก็บกันได้หมดง่ายๆ บริษัทก็ล้มละลายตายพอดีสิพี่ ผมไม่แข่งด้วยหรอก เปลืองเวลา” แชมพูพูดความรู้สึกในใจออกมาอย่างเปิดเผย

   ‘นั่นสินะ เกมแบบนี้มันก็เหมือนเกมสะสมสติ๊กเกอร์ที่แถมมากับกล่องขนมที่เขาเคยเล่นตอนเด็กนั่นแหละ เจ้าของเกมต้องคอยคุมเกมอยู่แล้วว่าจะให้มีคนชนะหรือเปล่า เพื่อไม่ให้ขาดทุนกับเกมมากเกินไป แล้วถ้าเกมนี้ถูกกำหนดไม่ให้มีคนชนะแต่แรกอยู่แล้วหละ เขาจะทำยังไง?’ ชายหนุ่มคิดทบทวนอย่างเหม่อลอย เขาไม่เคยนึกถึงความจริงข้อนี้มาก่อนจนกระทั่งเพื่อนใหม่ของเขาเอ่ยขึ้นเมื่อครู่ ตาคู่หวานจ้องมองที่แก้วน้ำในมืออย่างไร้จุดหมาย ถ้าเกมนี้นี้กำหนดไม่ให้มีผู้ชนะตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาจะเล่นไปทำไม?


   เขาแยกกับเด็กหนุ่มหลังจากเวลาเกือบล่วงเข้าสู่วันใหม่ เขาพูดคุยกับแชมพูอยู่นานมากๆ การแลกเปลี่ยนทัศนคติต่างๆ ในชีวิตทำให้เขารู้สึกว่าการได้เจอคนใหม่ๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องน่าสนุกอีกอย่างหนึ่ง เขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเล่นเกมเครียดและจริงจังไปหรือเปล่า หลังจากที่เขาพบกับทรายและแชมพู เขาก็พบว่าการเล่นเกม ไม่ได้หมายความว่าต้องชนะเกมด้วยเสมอไป เขาตัดสินใจว่าเขาจะลองค้นหาเพื่อนใหม่ในเกมให้มากขึ้นเมื่อมีโอกาส ชายหนุ่มคิดว่าคนในเกมดูน่าคบหายิ่งกว่าคนในชีวิตจริงมาก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะระบบป้องกันการจำใบหน้าที่เป็นการรักษาความปลอดภัยเบื้องต้นของเกม ที่ทำให้ทุกคนพูดคุยกับอย่างสบายใจ เพราะไม่ว่าอย่างไร เมื่อกลับไปสู่ความเป็นจริงแล้ว เราก็จำหน้ากันและกันไม่ได้อยู่ดี นั่นแปลว่าถ้าเราไม่เปิดเผยข้อมูลส่วนตัวจนอีกฝ่ายสืบหาตัวเราเจอได้ เราก็สามารถระบายอะไรก็ตามกับเพื่อนในเกมของเราก็ได้ ตราบเท่าที่เราต้องการ

   เมื่อเฟี๊ยตกลับมาถึงที่พักก็ทิ้งตัวลงที่นอนอย่างหมดแรง วันนี้แม้ว่าจะดูเป็นวันง่ายๆ สบายๆ วันหนึ่ง แต่เขาพูดได้เลยว่า วันนี้เป็นวันที่มีเรื่องให้คิดมากอีกวันนึงเลย

   
จากผู้แต่ง : ขอบคุณทุกกำลังใจเลยครับ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ โดยความตั้งใจตั้งแต่ต้นก็ตั้งใจว่าจะเป็นนิยายแฟนตาซี ความรักเลยอาจมาช้าหน่อย อย่าเพิ่งทิ้งกันไปซะนะครับ

ตอนที่ตุนไว้ก็ร่อยหรอ พยายามตุนใหม่เรื่อยๆ

ถ้าชอบก็ช่วยเมนท์ให้อ่านหน่อยนะครับ ผมรีเฟรชเข้ามาอ่านบ่อยมาก ยิ่งยาวยิ่งรักเลยครับ

การแต่งนิยายเป็นหนึ่งในความฝันของผมครับ

ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนผลักดันให้ผมทำตามความฝันต่อไป

 

[lukkeng]

ถึงคุณ mesomeo2 : เรียกลูกค้าให้หน่อย เดี๋ยวจัดโปรโมชั่นลดแลกแจกแถม อิอิ

ถึงคุณ saruttaya : ไฟต์ สู้ต่อไป อิอิ

ถึงคุณ patchylove : เฟี๊ยตไม่เอาอ่ะ ห้าห้า ใจร้ายเนอะๆ

ถึงคุณ igaga : ขอบคุณมากเลยครับ มาเมนท์ให้บ่อยๆน้า เป็นกำลังใจให้กันๆ

ถึงคุณ manassawee : ผมแต่งสนุกหรออออ เขินแล้วนะ ลอยๆๆๆ

ถึงคุณ tutankamen : เฟี๊ยต พ่อทุกสถาบัน 555

ถึงคุณ milky way : ทำไม อยากให้เฟี๊ยตเป็นรับล่ะครับ เฟี๊ยตต่อยมวยเป็นนะ 555

ถึงคุณ sinyou : อ่านคอมเมนท์คุณทีไร กำลังใจผมมาเต็มทุกทีเลยอ่ะ สู้วววววววววว

ถึงคุณ bulldog17 : ถูๆๆๆๆ

ถึงคุณ maiswifties : เฟี๊ยตต้องเก่งที่สวด เพราะผมอวย ห้าห้า

ถึงคุณ naneku : มาเม้นให้บ่อยๆน้า อิอิ

ถึงคุณ helpmiiz : ตอนนี้ยังมีตุนไว้ให้ลงได้ทุกวันครับ ต่อไปอาจต้องน้อยลง 555

ถึงคุณ jedi2 : ได้กำลังใจของทุกคนนี่แล่ะครับ ที่ทำให้สู้ต่อ เย่ๆ

ถึงคุณ sukaz : เด้กน้อยน่ารักน้า

ถึงคุณ august_may : สู้ต่อไปค๊าบบบบบบบ เย่ะ

ถึงคุณ aoihimeko : ผมอยากให้ลองคิดอีกแบบดูหนะครับ จะได้สนุกไปด้วยกัน ฮี่ฮี่




ผมดูดราม่าเนอะ ไม่เอาๆ จะไม่ดราม่าแล้ว เย่ะ

 

[Zelsy]

น้องแชมพู๊ววว คุณย่าตั้งชื่อได้เก๋ไก๋วาไรตี้มากจ้ะ
เฟี๊ยตถูกจุดประกายความคิดด้วยวิทยาศาสตร์ #ไม่ใช่ย์
จริงจังมากเกินไปไม่ดีนะจ๊ะ มันเครียด #เจอมากับตัวเอง
เฟี๊ยตจะออกเดินทางละเย้ ขอให้เจอการ์ดเท่ห์ๆน้าา

[helpmeiiz]

เตรียมออกเดินทางเฟี๊ยต ...... ลุย ลุย ลุย

[sinyou]

เฟี๊ยตค่อยๆพัฒนาไปอีกก้าว หลังจากที่เคร่งเครียดกับการเป็นที่หนึ่งของเกมส์มานาน ก็มีความคิดที่เริ่มผ่อนคลายและอาจจะปลงลงบ้าง การเจอเพื่อนใหม่ในเกมส์ก็ทำให้เฟี๊ยตได้ข้อคิดใหม่ๆความคิดดีๆมาประยุกต์ใช้ต่อไป เลิศอ่ะ ชอบจุดนี้ของเฟี๊ยตที่คิดแนวทางใหม่ให้เกิดประโยชน์สูงสุดให้กับตนเองในหลายๆด้าน ทั้งในเกมส์และในโลกความจริง พูดง่ายๆเป็นคนฉลาดคิดนี่เอง ไม่รู้ที่คิดนี่ตรงกับที่คนเขียนต้องการสื่อรึเปล่า ฮ่าๆ แต่คนอ่านตีได้แบบนี้อ่ะ
# เขินนนนอ่ะ ยินดีมากเลยที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนเขียนมีกำลังใจ เย้ๆ สู้ๆต่อไปนะค่ะ หอบกำลังใจมาให้อีกหนึ่งกระบุง