ตอนที่ 24 Twenty-four Solver Game
“เฟี๊ยต ไหนเฟี๊ยตบอกว่าไม่เคยดูเอล เฟี๊ยตหลอกทรายใช่ไหม” หญิงสาววิ่งเข้ามาหาเขาหลังจากการประลองจบ พลางพูดเชิงน้อยใจ
“เปล่าเลยนะทราย นี่เป็นครั้งแรกของเฟี๊ยตจริงๆ เฟี๊ยตจะโกหกทรายไปทำไมหละ” เขาพยายามอธิบาย
“สู้ครั้งแรกแล้วทำไมเก่งอย่างนี้หละเฟี๊ยต ขนาดทรายสู้มาหลายครั้งแล้วยังเทียบเฟี๊ยตได้ไม่ติดฝุ่นเลย อย่าให้ทรายจับได้ว่าเฟี๊ยตโกหกนะ” หญิงสาวแกล้งพูดแบบไม่จริงจังนัก
“ไม่โกหกครับ ไม่โกหก เราไปหากาแฟกินกันเถอะ เฟี๊ยตอึดอัดหนะ รู้สึกว่าโดนมองยังไงก็ไม่รู้นะ ทราย” เฟี๊ยตแตะข้อศอกของหญิงสาวอย่างสุภาพ ก่อนจะชักชวนให้ออกไปจากบริเวณดังกล่าว เพราะว่ารู้สึกอึดอัดกับสายตาคนที่มามุงดูการต่อสู้เมื่อครู่นี้
“เฟี๊ยต ทรายให้” ทรายยื่นการ์ดส่งให้เขาใบหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองมาที่ร้านกลมกล่อมกาแฟ และสั่งเครื่องดื่มมาคนละแก้วเป็นที่เรียบร้อย
“เราตกลงกันแล้วไงทรายว่า ไม่เดิมพันการ์ด ทรายจะให้เฟี๊ยตทำไมเนี่ย ขี้ลืมจัง” เขายิ้มอย่างตลกน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าลงมาตักบราวนี่ชิ้นเล็กมาชิม
“บ้าสิเฟี๊ยต ทรายไม่ได้ความจำสั้นขนาดนั้นนะ แต่เฟี๊ยตสู้ดีมากจนรู้สึกว่า ทรายควรจะให้การ์ดเฟี๊ยตอ่ะ อย่าคิดมากเลย รับไปเถอะ ไพ่ใบนี้มีประโยชน์มากนะ” เขาเงยหน้าขึ้นมองทรายเล็กน้อย ก่อนจะตัวสินใจชะโงกหน้าไปดูไพ่ที่อยู่ในมือของหญิงสาว ‘ของฟรี รับไว้ไม่เสียหายนี่นะ ฮ่าฮ่า’
“การ์ดใบนี้ชื่อว่า The Telephone มีไว้ติดต่อกับคนในเกมที่เราเคยพบมาก่อนแล้ว แต่เราจะเสียค่าโทรนาทีละเหรียญเหมือนการ์ด Contact เลย แต่ไพ่ใบนี้เป็นไพ่ตัวตน จะเรียกใช้ซ้ำกี่ครั้งก็ได้ ไม่เหมือน Contact ใบนั้นเป็นเวทมนตร์ ใช้ได้ครั้งเดียวก็หมดฤทธิ์แล้ว” เธอกล่าวอธิบายต่อ
“ขอบคุณมากเลยทราย” เฟี๊ยตยิ้มกว้างให้หญิงสาวก่อนจะเอื้อมมือไปรับไพ่ใบดังกล่าวมาเก็บไว้
“อีกอย่างที่ทรายอยากให้เฟี๊ยตรู้ไว้นะ คือ กุญแจสำคัญที่จะทำให้เราหาการ์ดสูงสุดได้มากๆ เนี่ย ไม่ได้อยู่ที่ความสามารถอย่างเดียวนะ แต่ขึ้นอยู่กับความสามารถในการหาข่าวสารด้วย”
“ไพ่สูงสุดเป็นไพ่ที่พิเศษกว่าไพ่ชนิดอื่น มันเลยจะต้องมีเงื่อนไขในการปรากฏตัวออกมา ซึ่งยากมากที่ผู้เล่นคนเดียวจะบังเอิญเจอเหตุการณ์ต่างๆ ได้ครบ ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือ เราต้องรู้จักหาข่าวสารจากผู้เล่นคนอื่น อย่าบอก อย่าตอบอะไรให้ใครง่ายๆ เพราะในเกมนี้ ข่าวสารมีค่ามหาศาล ทางที่ดีที่สุด ข่าวแลกข่าว หรือข่าวแลกการ์ดเท่านั้น” หญิงสาวเริ่มอธิบายถึงเรื่องสำคัญที่ดูเหมือนว่าเขาจะมองข้ามมาตลอด
“ตรงฝั่งใต้ของเมืองนี้ มีร้านขายของเล่นอยู่ร้านนึง ถ้าเฟี๊ยตเดินเข้าไปตามปรกติ มันจะดูเป็นร้านที่ไม่มีอะไรเลย เพราะของเล่นที่มีขายก็ไม่ค่อยจะมีประโยชน์อะไร แต่ถ้าเฟี๊ยตลองถามปริศนาอะไรเจ้าของร้านไปสักอย่างหนึ่ง เจ้าของร้านจะถามปริศนาเฟี๊ยตกลับมา ซึ่งถ้าเฟี๊ยตตอบได้ เฟี๊ยตก็จะได้ไพ่สูงสุดมาเป็นรางวัล” ทรายบอกข่าวการหาไพ่สูงสุดกับเขาอย่างไม่ปิดบัง
“แล้วทรายบอกเฟี๊ยตอย่างนี้ เฟี๊ยตต้องทำยังไงต่อหรอ เฟี๊ยตต้องบอกวิธีหาการ์ดกับทรายด้วยใช่ไหม ตามหลักแล้ว” เขาถามกลับอย่างสงสัยปนเสียดายน้อยๆ ตอนนี้เขายังไม่พร้อมจะบอกวิธีการหาการ์ดที่ได้มาอย่างยากเย็นของเขาให้กับใครนี่นา
“ไม่ต้องหรอกเฟี๊ยต ทรายไม่ได้อยากเอาชนะเกมนี้สักหน่อย ถือว่าข่าวสารนี้เป็นของตอบแทนที่เฟี๊ยตเลี้ยงกาแฟแก้วนี้ทรายแล้วกันนะ” หญิงสาวหยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะลุกยืนขึ้น
“ดึกแล้ว ทรายกลับก่อนนะเฟี๊ยต ยินดีที่ได้รู้จักนะเฟี๊ยต มีอะไรก็โทรมาหาทรายได้นะคะ” ทรายยิ้มหวานให้เขา ก่อนจะลุกเดินออกจากร้านไปหลังจากที่ฟังคำอำลาจากเขาจบ
“เริ่มสงสัยซะแล้วแฮะ ว่ากาแฟนี่จะหวานเหมือนคนชงหรือเปล่า” เฟี๊ยตคิดในใจ ก่อนจะหยิบกาแฟในแก้วมาดื่มจนหมด และเดินออกไปจากร้านเช่นกัน
ติ๊งต่องงงง
เสียงเตือนอัตโนมัติดังขึ้นทันทีที่เขาเปิดประตูเข้าไปในร้านของเล่นที่ทรายพูดถึง “Shop for One Having Nothing to Do (ร้านของคนไม่มีอะไรจะทำ)” เป็นร้านขายของเล่นที่เขาไม่คิดจะเข้าตั้งแต่อ่านชื่อร้านจบแล้ว ชีวิตเขามีอะไรให้ทำตั้งเยอะแยะ แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็เข้ามาในร้านจนได้ในวันรุ่งขึ้นหลังจากได้เบาะแสจากเพื่อนใหม่นักชงกาแฟของเขา
เขาเดินไปรอบร้านอย่างสนใจ ร้านเล็กๆ แห่งนี้อัดแน่นไปด้วยของเล่นมากมายจากทั่วมุมโลก ของเล่นแปลกตามากมายเรียงเบียดเสียดกันอยู่บนชั้นไม้แคบๆ เขาเดินลัดเลาะไปตามชั้นไม้เหล่านั้น พลางมองสำรวจอย่างสนใจ จนเวลาผ่านไปกว่าสิบห้านาที เขาก็ยังไม่ได้ยินคำพูดใดๆ ออกจากเจ้าของร้านเลยสักคำเดียว
เฟี๊ยตเดินไปรอบร้านจนวนมาถึงหน้าเคาน์เตอร์ซึ่งเป็นสถานที่ที่ชายกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่ ชายคนดังกล่าวไม่มีแม้แต่ทีท่าจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาสักหน่อย เขาจึงชะโงกหน้าเข้าไปดู และพบว่าลุงคนนั้นกำลังนั่งบิดรูบิคอย่างตั้งอกตั้งใจ สงสัยจะติดพันน่าดู
“ลุง สวัสดีครับ ร้านลุงมีอะไรเด็ดๆ ขายบ้างอ่า” เฟี๊ยตเอ่ยทักทาย
“ไม่ได้หรอก ไปร้านอื่นเถอะ ร้านนี้ขายของเล่น เอาไปสู้อะไรกับใครเขาไม่ได้หรอก” ลุงคนดังกล่าวตอบทั้งๆ ที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขาสักนิด
“โหยย ลุงเป็นเจ้าของร้านนี้ใช่เปล่าครับ งั้นผมว่าลุงต้องเก่งเรื่องเชาวน์ปัญญามากแน่เลย ดูจากรูบิคของลุงแล้ว ฝีมือชั้นเซียนเลยนะลุง” เขาพูดเอาใจ
“ก็พอตัว เจ้ามีปัญหาเชาวน์จะมาถามข้าเร๊อะ” เจ้าของร้านเงยหน้าขึ้นหลังจากที่สีของของเล่นทุกด้านกลายเป็นสีเดียวกันหมด
“ลุงเคยเล่นเกม 24 ไหม ผมชอบเล่นมากเลยนะ มาเล่นกันเปล่าลุง ผมว่าลุงต้องเก่งแน่เลย” เขาเข้าประเด็น
เกม 24 (twenty-four solver game) คือเกมที่ใช้ทักษะในการคำนวณเพื่อแก้ปัญหา โดยผู้เล่นจะต้องคิดวิธีการใช้การบวก ลบ คูณ และหาร เพื่อเปลี่ยนตัวเลขทั้ง 4 ตัวที่ได้รับ ให้ได้ผลลัพธ์เป็น 24 พอดี
“ไหนเจ้าลองว่ามาสิ” ลุงเอ่ยถาม สายตาดูมีความกระตือรือร้นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“5 5 5 5”
“ว่าไงลุง คิดออกเปล่า” เขาถามพลางยิ้ม
“ง่ายจะตาย”
“5 คูณ 5 ได้ 25 และ 5 หาร 5 เท่ากับ 1 นำ 25 มาลบด้วย 1 จะได้คำตอบเท่ากับ 24” ชายคนนั้นตอบโดยใช้เวลาไม่ถึงครึ่งนาทีด้วยซ้ำ
“เจ้าลองตอบปัญหาข้าดูบ้างไหม” ลุงถามกลับพลางยิ้มอย่างท้าทาย
“โหย ลุงเก่งขนาดนี้ ผมจะไปสู้ลุงได้ไงหละครับ” เขายังชมเจ้าของร้านไม่หยุด
“ไม่ลองแล้วเจ้าจะรู้หรอ ว่าตอบได้หรือเปล่า” ลุงคนดังกล่าวยิ้มกว้างอย่างปิดไม่มิด หลังจากถูกชมไปหลายๆ ครั้ง
“งั้นลุงมีของรางวัลให้ผมไหมครับ ผมว่าคำถามลุงต้องยากแน่เลย ถ้าผมตอบได้ลุงน่าจะมีรางวัลให้ผมนะ” เฟี๊ยตพูดต่อ เรื่องอ้อนคนแก่นี่เขาว่าเขาถนัดนะ
“ได้สิ ปรกติข้าจะให้แค่ใบเดียวนะถ้าตอบได้ แต่ถ้าเจ้าตอบได้ ข้าจะให้เจ้าสองใบเลย และถ้าตอบได้ภายในหนึ่งนาที ข้าจะให้สามใบเลย เอ๊า ถือว่าเจ้าพูดจาถูกหูข้ามาก” ชายเจ้าของร้านพูดอย่างใจปล้ำ
“งั้นลองดูก็ได้ลุง แต่ถ้าผมตอบไม่ได้ห้ามตลกผมนะ” เฟี๊ยตทำสีหน้าไม่มั่นใจ
“เกมเดียวกันกับเจ้าละกัน เกม 24 ไม่ยากอย่างที่เจ้าคิดหรอกน่า ฮ่าฮ่า” เฟี๊ยตลอบสังเกตสีหน้าของคู่สนทนา เขาเดาได้เลยว่าคำถามนี้ต้องยากพอตัวแน่ เพราะดูจากลักษณะท่าทางแล้ว ดูเจ้าของร้านมั่นใจในคำถามตัวเองพอสมควร
“1 4 5 6!”
จากผู้แต่ง : แอบเข้ามาต่อตอนใหม่ให้ก่อน เพราะถือว่าตอนนี้ล่วงเข้าสู่วันใหม่แล้วนี่ อิอิ แม้จะผ่านมาแค่ สิบห้านาทีก็ตาม พรุ่งนี้ผู้แต่งจะไปดูละครเวที และต่อด้วยคอนเสิร์ต คิดว่ากลับไม่ทันเที่ยงคืนแน่ๆ แอบมาแปะไว้ก่อนนะ
ใครแก้ปริศนาออกกกกกกก ห้ามสปอย ห้ามเฉลยน้า
อยากให้คนอ่านทุกคนได้ลองคิดตามดู จะได้รู้สึกเหมือนเล่นเกมไปด้วยกันนะครับ ^ ^