หัวข้อ: [Pontz x Joe]Forgotten Love รักที่ถูกลืม II:ฝากนิยายเรื่องใหม่หน่อยค่า:15/05/20

[Nunun_B2UTY]

คนแต่งหายยยยยย 

[katiezz]

ตอนที่ 17

[Pontz x Joe]











[Pontz]











“ป๊อนซ์ ไปเรียนเหอะ” ไอ้ไปป์เก็บของบนโต๊ะก่อนจะหันมาเรียกผมให้เดินตามมันไป

“ถ้ากูไป แล้วไอ้โจมาพอดีอ่ะ” ผมพูดโดยไม่ได้ละสายตาจากบันไดทางขึ้นตึกนิติฯเลยแม้แต่น้อย

“มึงมานั่งแบบนี้ 3 เดือนแล้วนะเว้ย กูก็ยังไม่เห็นว่ามึงจะเจอมันสักวัน” ไปป์พูดออกมาแบบเหนื่อยๆ

ใช่ ตั้งแต่วันนั้น วันที่แผนที่ผมเคยวางไว้กับแจงแตกโจก็หายไปจากชีวิตผมตามที่เคยบอกจริงๆ

แต่มันน่าแปลกตรงที่ไอ้แน็ตก็ยังเจอโจในคลาสทุกวัน แต่พอเลิกคลาสปุ๊ป โจก็จะหายไปอย่างไร้ร่องรอยทุกที

“เฮ้ออ ไปก็ได้วะ” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเก็บหนังสือที่เอามาอ่านฆ่าเวลาทุกครั้งที่มานั่งรอโจหน้าตึก แล้วเดิน
ตามหลังไปป์ไป




“ป๊อนซ์ เย็นนี้ไปเที่ยวกัน” แจงพูดพร้อมกับเดินมากอดแขนผมไว้อย่างอ้อนๆ

“ไม่ว่างอ่ะ” ทันทีที่อาจารย์บอกเลิกคลาสผมก็รีบเดินออกมาทันทีเพื่อที่จะไปนั่งที่เดิม ‘หน้าตึกคณะโจ’

“ทำอะไร ถึงไม่ว่างคะ?” แจงไม่ยอมปล่อนก่อนจะดึงผมให้หันไปประจันหน้ากับเธอ

“ก็บอกว่าไม่ว่างไง” ผมพูดปัดก่อนจะเดินหนีออกมาทันที ตอนนี้ผมมมั่นใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับแจงเรียกว่าอะไร ผมรู้
เพียงแต่ว่าความรู้สึกดีๆที่เคยมีมันค่อยๆหายไปเรื่อยๆจนตอนนี้มันเหลืออยู่น้อยเต็มที

ผมเดินไปเรื่อยๆ จนถึงโต๊ะประจำที่ผมมานั่งทุกวัน ก่อนจะวางข้าวของแล้วเอาหนังสือออกมาอ่านตามเคย

“เฮียป๊อนซ์” ไอ้แน็ตตะโกนเรียกผมจากบนตึกก่อนจะรีบวิ่งลงมาหาผมทันที

“มานั่งรอโจเหรอ?” แน็ตถามก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับผม

“อืม” ผมตอบกลับในลำคอ

“ไอ้โจเพิ่งไปตะกี๊เอง” แน็ตพูดก่อนจะหยิบของออกมาจากกระเป๋า

“หา!! ว่าไงนะ?!” ผมอุทานออกมาเสียงดังก่อนจะลุกขึ้นยืนทันที

“บอกว่าโจเพิ่งออกไปเมื่อกี๊เอง คงไปเอารถมั้ง”

“ลานจอดรถอยู่ไหน?”

“ตรงไปเลี้ยวซ้ายครับ” เมื่อได้คำตอบแล้ว ผมก็ไม่รอช้ารีบพุ่งตรงไปยังลานจอดรถของคณะมันทันที

แต่เหมือนจะสายไปแล้วเพราะเมื่อผมไปถึงก็ไม่เห็นวี่แววของโจเลยแม้แต่น้อย

ผมเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะก่อนจะนั่งลงเงียบๆ

“ไม่ทันเหรอเฮีย?” ไอ้แน็ตถามพร้อมกับแสดงอาการเห็นใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง

“อืม”

“ขอโทษจริงๆนะเฮีย แต่โจมันขู่แน็ตไว้ แน็ตเลยไม่กล้าขัดเพราะตอนนี้ไอ้โจมันเปลี่ยนไปเยอะเลย” แน็ตพูดออกมายาวเหยียด
ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“เปลี่ยนไปงั้นเหรอ?” ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะจมดิ่งลงสู่ห้วงความคิดของตัวเอง




“ป๊อนซ์เที่ยวกันมึง” ไอ้ภูมิโยนกระเป๋าเฉียดหัวผมไปก่อนจะรีบไถลมานั่งลงข้างๆผมทันที

“ไปไหน?” ผมถามออกมาสั้นๆ ช่วงนี้ผมงงดเที่ยวมาได้สักพักนึงแล้วเพราะต้องมานั่งเฝ้ารอโจหน้าตึกคณะมันแบบนี้ทุกวัน

“demo” ไอ้ภูมิตอบก่อนจะยักคิ้วเป็นเชิงชักชวน

“ขี้เกียจอ่ะ อยากนอน” ผมพยายามพูดบ่ายเบี่ยงก่อนจะรีบเก็บของเพื่อจะกลับไปที่ห้องเผื่อโจจะวกกลับมาเอาอะไรที่ห้องของ
ผมอีก แต่ถึงผมจะคิดแบบนี้อยู่ตลอดสามเดือนที่ผ่านมามันก็ไม่เคยมีแม้แต่ครั้งเดียวที่ความคิดของผมจะเป็นจริง

“ไปเหอะมึง พวกกูเห็นมึงเป็นแบบนี้ พวกกูก็ไม่สบายใจ” ไอ้ภูมิสารภาพความจริงออกมาก่อนจะมองที่ผมด้วยสายตาเป็นห่วง

“อืม งั้นเดี๋ยวกูกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนแล้วเดี๋ยวไปเจอกันหน้า demo “ ผมจำเป็นต้องรับคำไปเพื่อไม่ให้เพื่อนๆรู้สึกเป็นห่วงไป
มากกว่านี้





“ฮัลโหล พวกมึงอยู่ไหนกันแล้ววะ?” ผมโทรหาไอ้ภูมิ หลังจากที่มายืนรออยู่ที่หน้าdemoได้เกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้ว

(ถึงละๆ พวกกูหาที่จอดรถอยู่)

“อ๋อ อืมๆ” ผมรับคำในลำคอก่อนจะวางสายไป

“อ่ะ อย่าเล่นซิคะ” เสียงผู้หญิงดังขึ้นในซอกมืดๆข้างทางเข้า

“หึๆ” ตามด้วยเสียงผู้ชายหัวเราะแบบถูกใจ กูแนะนำเปิดโรงแรมเหอะสัด แม่งจะล่อกันข้างทางเข้าเลยรึไงวะ

“ไปที่ห้องพี่ได้มั้ยคะ?”เสียงผู้หญิงคนเดิมถามขึ้น

“ก็ได้” ผมสะดุ้งก่อนจะหันไปทางซอกนั้น เสียงนี้มันคุ้น  คุ้นมากเสียจนน่าตกใจ

ผมยืนมองจนกระทั่งชายหญิงคู่นั้นพากันเดินออกมา และก็ต้องพบว่า..

“โจ!!” ผมตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนที่เสียงคุ้นเมื่อกี๊คือโจ

“.....” โจมองมาที่ผมก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัย

สภาพโจตอนนี้เปลี่ยนไปมากอย่างที่แน็ตบอก..

ผมสีแดงเพลิงที่ซอยประบ่ากับรอยสักลายมังกรที่ไหล่ข้างซ้าย แล้วไหนจะจิวที่คิ้วของมัน ทำให้ตอนนี้มันไม่เหลือเค้าเดิมอยู่
เลย มันกลายเป็นผู้ชายแบดๆคนนึง ที่ดูท่าทางโชกโชนและแพรวพราวแฝงไปด้วยแรงดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก

อีกทั้งการแต่งตัวของมันที่ใส่เสื้อแขนสีขาวยาวคอปาดลงไปลึกมากๆตัวใหญ่จนไหล่ข้างนึงโผล่โชว์รอยสักกับกางเกงเดฟสีดำ
สนิทที่ขาดเป็นช่วงๆพอที่จะได้โชว์บ้างเล็กๆน้อยๆ ซึ่งมันก็ดูแมทกับรองเท้าไนกี้สีแดงของมันออย่างมาก

“จะไปไหน?” ผมรีบเดินไปขวางไว้เมื่อเห็นว่ามันเดินกอดคอผู้หญิงคนนั้นเลี่ยงไปอีกทาง

“เอา” มันหันมาตอบสั้นๆก่อนจะยักคิ้วให้ผมแบบกวนๆแล้วเดินต่อไป

“โจ อย่าเพิ่งไปคุยกันก่อน” แต่ผมก็ยังไม่ยอมเลิกตาม เดินตามมันไปจนถึงที่จอดรถ ก็ต้องพบว่ามันซื้อรถใหม่เป็นมินิฯแต่งแนว
เท่ห์สีแดงดำ

“โหย เหี้ยไรนักหนาวะ กูเงี่ยนจะตายห่าแล้ว กูจะไปเอาหญิง!” โจหันมามองผมก่อนจะตะคอกออกมาเสียงดังจนผมถึงกับอึ้งไป
กับคำพูดของมัน

“คุยกับกูก่อน” ผมไม่สนใจคำพูดของมัน ก่อนจะพูดออกมาเสียงนิ่งๆ

“ได้ งั้นคุยไปเอาไปก็ได้” มันพูดก่อนจะดันตัวผู้หญิงคนนั้นให้ติดกับรถก่อนจะเริ่มลงมือซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวๆส่วนมือก็ไม่
ได้ละไปจากอกตู้มๆนั้นเลย

“....” ผมถึงกับอึ้งกับการกระทำของมัน มันเปลี่ยนไปมากจริงๆ ทั้งบุคลิกภายในแล้วก็นิสัยด้วย

“อื้มม ไหนมึงจะพูดอะไรก็พูดดิ” มันก้มลงไปจูบแลกลิ้นอย่างเมามันส์กับผู้หญิงคนนั้นก่อนจะละออกแล้วหันมาถามผม

“ไปกับกู” ผมตัดสินใจ ผลักผู้หญิงคนนั้นออกแล้วดึงโจให้เดินตามหลังมา

“ว๊ายยย อะไรคะเนี่ยยย พี่โจคะ จะไปไหน?” เสียงโวยวายของคู่ขามันดังไล่หลังมา แต่ผมก็นิ่งไม่สนใจ บอกไม่ถูกนะว่าตอนนี้
รู้สึกยังไง มันสับสนไปหมด

หึง? หวง? โกรธ? ดีใจที่เจอ? มันรู้สึกผสมผสานปนเปไปหมด

“สัด ปล่อยกูดิไอ้เหี้ย” โจโวยวายพร้อมกับพยายามสะบัดมือออกแต่มันก็ยังสู้แรงผมไม่ได้อยู่ดี

“....” ผมเดินเงียบมาจนถึงรถที่จอดอยู่ก่อนจะกดปลดล็อคแล้วเปิดประตูยัดโจเข้าไปด้านใน

“ทำเหี้ยไรของมึงวะ?!” โจถามออกมาแบบเหวี่ยงๆแต่ผมก็ไม่สนใจรีบอ้อมไปนั่งด้านคนขับแล้วกดล็อคทันที

“ไหนมึงบอกกูมาดิ ว่ามึงไปทำอะไรมา ทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้” ผมถามพร้อมกับจ้องมันอย่างจริงจัง

“กูก็แค่รู้สึกว่าเกิดมาไม่คุ้มเลยใช้ชีวิตแบบมีความสุขแบบนี้ไง” มันตอบกลับมาสบายๆไม่ได้มีทีท่าอะไรทั้งสิ้นกับการที่ผมพามัน
มาแบบนี้

และนั่นก็ทำให้ผมใจกระตุกวูบ......หรือว่ามันจะไม่ได้รักผมเหมือนที่เคยบอกไว้แล้ว

“มึงยังรักกูอยู่มั้ย?” ผมตัดสินใจถามคำถามคาใจออกไป

“หึ” มันไม่ตอบแต่กลับหยิบบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดก่อนจะสูบด้วยท่าทีนิ่งๆ

“อย่าสูบบุหรี่ในรถ”ผมพูดก่อนจะรีบเปิดกระจกทันที

“รักเหรอ?” มันพูดขึ้นมาลอยๆก่อนจะอัดควันเข้าปอดอีกรอบ

“.....”ผมนิ่งและรอฟังคำตอบจากมันอย่างใจจดใจจ่อ

“นานมาแล้วว่ะ ที่กูเคยรู้สึกแบบนั้น” มะนตอบออกมานิ่งก่อนจะหันมามองหน้าผมแบบยิ้มๆชิวๆ

“แล้วถ้ากูทำให้มึงรักกูได้อีกครั้งล่ะ?” ผมถามมันกลับไปแบบจริงจัง

“หึ ฮ่าๆๆๆๆๆ” มันปล่อยหัวเราะออกมาจนลั่นรถ

“หัวเราะอะไร” ผมถามออกมาแบบเคืองๆ นี่เห็นเป็นเรื่องตลกรึไง ผมจริงจังนะ

“คนเราจะรักคนๆนึงเป็นครั้งที่สองของชีวิตได้ไง” มันพูดออกมาพร้อมกับเหม่อมองออกไปนอกรถ

“ได้ดิ ก็กูนี่ไง” ผมพูดออกมาตรงๆ ผมไม่รู้หรอกว่าก่อนที่ผมจะความจำเสื่อมมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ตอนนี้เหมือนผมจะตกหลุม
รักโจอีกแล้ว และนั่นก็แปลว่าผมตกหลุมรักคนๆเดียวถึงสองครั้งในชีวิต

“หึๆ แล้วเมียมึงล่ะ” มันพูดยิ้มๆ

“กูไม่ได้รักเค้าแล้ว” ผมสารภาพออกมาตรงๆเพราะตั้งแต่วันที่ดจหายไปผมก็รู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไปบางอย่าง และเหมือน
สิ่งนั้นจะสำคัญซะด้วย

“พูดง่ายนะ การที่มึงจะรักใครหรือเลิกรักใครนี่ง่ายเนอะ!” มันพูดประชดออกมา ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดเมื่อกี๊ผมเหมือนจะเห็นว่า
นัยน์ตาไหววูบของมัน แต่แค่แวบเดียวเท่านั้นก็กลับมาแข้งกร้าวเหมือนเดิม

“โจ” ผมเรียกชื่อมันเสียงอ่อน

“งั้นมึงก็ลองทำดูแล้วกัน” จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา

“ทำอะไร?”

“ทำให้กูรักมึงเป็นครั้งที่สอง”

“จริงนะ มึงให้โอกาสกูแล้วใช่มั้ย?” ผมพูดพร้อมกับเอามือของมันขึ้นมาจับไว้ด้วยความดีใจ

“อืม แต่มึงต้องทำตามข้อตกลงของกู” มันพูดพร้อมกับมองมาที่ผมแล้วแสยะยิ้มออกมา

“ได้เลย” ผมรีบตอบรับทันที

“อย่างแรกมึงต้องห้ามมาวุ่นวายกับชีวิตกู กูจะไปไหนไปเอากับใครยังไงมึงก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามหรือขัดขวางอย่างวันนี้”

“โจ”

“ข้อสอง มึงต้องห้ามไปยุ่งกับใครในระหว่างนี้เด็ดขาด ถ้ามึงไปยุ่งกับคนอื่นโอกาสของมึงครั้งสุดท้ายครั้งนี้ก็จะหายไปทันที”

“.....”

“ข้อสาม มึงต้องมาทันทีที่กูโทรตาม ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ อ่ะๆ แต่ถ้ามึงเรียนอยู่กูอนุโลมก็แล้วกัน”

“.....” ผมยังคงนิ่งและฟังมันพูดต่อไป

“ข้อสุดท้าย ห้ามมาแสดงความเป็นเจ้าของหรือหึงหวงกูจนกูรำคาญไม่เช่นนั้น กูจะหายไปจากมึงอีก และครั้งนี้กูจะไม่มีวันให้มึง
ได้เจออีกจริงๆ”

“......” ผมเงียบพร้อมพยักหน้าออกมาช้าๆกับคำพูดของมัน

“ว่าไง มึงโอเคกับข้อตกลงของกูรึเปล่า?” มันถามพร้อมกับแสยะยิ้มมาให้

“อืม” ผมตอบรับคำในลำคอ

“ดี งั้นก็สู้ๆนะ ขอให้มึงทำให้กูรักมึงจนชนะความเกลียดที่กูมีให้มึงอยู่ตอนนี้แล้วกัน” โจพูดก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินลงไปจากรถ
แบบสบายๆ


นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ ครั้งนี้ผมทำไปเพราะความรักจริงๆใช่มั้ย?






......................................................................................TBC..........................................................................

มาอัพให้แล้วน้าาาาาา 

ขอโทษด้วยนะที่เมื่อวานไม่ได้เข้ามาอัพ แล่วก็ไม่ได้บอกไว้ก่อนนน 

คือเมื่อวานเค้าไปสอบอ่ะ กลับถึงหอพักก็เย็นมากๆๆๆๆแล้ว เลยไม่ได้อัพ 


น้องโจเราจะไม่ยอมใครอีกต่อไปค่าาาา 


ตายแน่ปอนป๊อนซ์ 



ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์และทุกๆบวกเด้อออออ 




รักคนอ่านนะจ๊ะ 









KATIEZZ

[Nunun_B2UTY]

โจเปลี่ยนไปมากจริง 

[blanchet]

ดี ให้ป๊อนซ์ทรมานซะบ้าง รอดูความเจ็บปวดหึๆๆ

[shockoBB]

ถึงตาป๊อนซ์ตามโจบ้างแล้ว หึหึ

[Mancha KHIRI]

นี่สินะเคะราชินี มาดนางพญามากอ่ะหนูโจ แร๊ง แรงงงงงง 

เอาคืนมาจากมันเยอะๆ เลยนะโจ ทำเราไว้แสบมาก รอดูอยู่เด้อ ฮ่าๆๆๆ

[hotladyanyavee]

นี่ละที่อยากเห็น โจในแบบที่เข้มแข็งที่เรารอคอย และขอให้โจเป็นมาตลอด
ตั้งแต่เริ่มเรื่อง และพบว่าป๊อนซ์มันเชี่ย เอาให้ตายไปเลยโจ ชอบ ป๊อนซ์มันโดนซะบ้าง
และยิ่งทำให้จำได้ และรู้ว่าตัวเองทำหลังจากความจำสื่อม มันเลวร้ายแค่ไหน

[hotladyanyavee]

+1 และบวกเป็ด สะใจมากๆที่ป๊อนซ์โดนเอาคืน

[Nus@nT@R@]

โอ้วววว กระอักแทนป๊อนซ์
แต่ก็สมควรแล้ว
ปล. ไม่อยากให้โจมั่วอ่า

[Yunatsu]

เย้ๆๆๆ โจทำดีมากกกก
สุดยอด เอาให้ป๊อนส์มันตายไปเลย เย้ๆๆๆ
 

[broke-back]

เมื่อถึงวัน..ที่เราเลิกเจ็บ
คนคนนั้น..ก็จะไม่มีอิทธิพลใดใดกับเราอีก

ยังดี..ไม่รักแต่เกลียด
แสดงว่ายังมีอารมณ์ต่อกันอยู่

แต่ถ้าเมื่อใด..ไม่รักและไม่เกลียด
วันนั้น..ป๊อนซ์ก็หมดความหมายสุดๆ

ตายสนิท
ฮ่าฮ่า

[saradino1]

ขออนุญาติ พูดหยาบนะ ครัช นักเขียน สมน้ำมึงนะไอ้เคี้ยยยป๊อนซ์ 

[snowboxs]

อืมม ได้เวลาเอาคืนแล้ว
แต่ไม่รู้สึกดีใจเท่าไรเลย
เพราะโจไปมีอะไรๆ กับคนอื่น

[PNJB]

สมน้ำหน้าป็อนซ์ แต่ลึกๆก็แอบสงสารอ่ะ

[surapa]

  :z13:ยัง ยัง ยังแซ็บไม่พอต้องรวมยัยแจงด้วยขอแบบแรงๆๆๆ

[fuku]

สมควรโดนอ่ะนะ

แต่จริงๆก็ยังไม่หายโง่นี่หว่า ก็ยังไม่คิดหาความจริงที่ตัวเองลืมไป แล้วทำอะไรเอาไว้
ของเก่ายังไม่เคลียร์ ก็เป็นได้แค่....ให้คนอื่นจูงจมูก

[senty]

โจสุดยอด  ต้องให้ได้แบบนี้สิ. ถูกใจเจ้!!!

[Minerva]

   รู้สึก สะใจ อย่างบอกไม่ถูก

[broke-back]

ที่ผ่านมา ใครนอกใจ ไปกี่ครั้ง
ที่ผ่านมา ใครพลาดพลั้ง ยั้งไม่ไหว
ที่ผ่านมา ใครทำผิด คิดอื่นไกล
ที่ผ่านมา ใครทำใคร ให้คิดดู

ลองมาแลก บทบาทดู ให้รู้ไหม
เจ็บที่ใจ ใช้อดกลั้น ยันอดสู
ถูกคนรัก คิดผลักไส ไชทุกรู
เต็มสองตา เต็มสองหู รู้ซะที

 
ตั้งแต่พาร์ทแรกยันพาร์ทนี้ ทำร้ายจิตใจโจไว้เยอะ
โดนซะมั่งเหอะ
สมน้ำหน้าเมิงยิ่งนัก..ไอ่ป๊อนซ

[loveaaa_somsak]

ปอนซ์เหมือนยังคิดไม่ได้ เลิกคนนู่นมาคบคนนี้แบบง่ายไปไหม

อยากให้ปอนซ์เจ็บทั้งตัวและใจแบบกระอักเลือดไปเลย

โจดีแล้วที่คิดได้ แต่ไม่น่าไปเกลียดปอนซ์ น่าลืมๆ ไปเลย แบบนี้ปอนซ์น่าจะเจ็บกว่า

ชอบลุกส์ใหม่ของโจดูแบบดาร์คดีๆ ปล่อยตัว เต็มที่กับชีวิต ให้สุดๆ ไปเลย สักช่วงหนึ่งของชีวิต


รอตอนต่อไป มาไวๆ นะครับ

[พลอยสวย]

  กรี๊ดกร๊าดดโจมาก ชอบๆๆขอหนักๆนะโจอย่าเพิ่งใจอ่อนนะ

[nari]

  สะใจอ่ะ โจลุกนี้ แต่อย่าให้สิ่งที่ทำไปวันนี้ ย้อนกลับมาทำร้าย และทำลายตัวเองล่ะโจ
ป.ล. +1 ด้วยคน

[hotladyanyavee]

มาดัน พร้อมรอสะใจ

[kangteuk1995]

+ เป็ด
เพราะชอบที่โจเปลี่ยนแปลงตัวเอง

[katiezz]

Special




Loy Kratong

[All]





[Phum]





“เอาล่ะครับ วันนี้ งานลอยกระทงของเราก็ดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายของงานกันแล้ว” ผมกวาดตามองแผ่นสคริปต์ในมือก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างเป็นธรรมชาติ

ใช่แล้วครับ ผมคือพิธีกรในงานลอยกระทงคืนนี้ ก็นะ หน้าตาดี บุคลิกภาพภายนอกดูเจิด มันจะเป็นใครไปได้อีกถ้าไม่ใช่ผม

“ใช่แล้วครับ แล้วในช่วงสุดท้ายนี้เราจะมีกิจกรรมมาให้ร่วมสนุกกันใช่มั้ยครับ พี่ภูมิ” ภพ พิธีกรคู่ผมในงานวันนี้ก็พูดรับจากผม
ก่อนจะส่งกลับมาให้ผมอย่างมืออาชีพ ก็งี้แหละ ไอ้นี่มันค่อนข้างเก่งด้านการพูดการจา อันนี้ก็ต้องยอมรับกันไปนะครับ

“ใช่แล้วล่ะครับ เอาเป็นว่าก่อนอื่นเราขออาสาสมัครครับ ขึ้นมาเลยครับเป็นคู่ๆ จะเป็นคู่พี่คู่น้อง คู่แฟน คู่เพื่อน คู่กิ๊ก คู่ชู้ หรือแม้
แต่คู่ขา ก็ขึ้นมาได้เลยครับ” ผมพูดออกมาอย่างคล่องแคล่ว ก็นะ ผมมันมืออาชีพ

ไม่ถึงอึดใจไอ้ป๊อนซ์ก็วิ่งลากโจขึ้นมาบนเวที รีบเชียวสัด ไอ้นี่มันชอบแสดงออกครับ

“เอามาแล้วคู่แรก มายืนตรงนี้ก่อนเลยครับ” พูดใส่ไมค์เลยต้องสุภาพนิดนึง ผมพูดก่อนจะชี้ให้มันไปยืนกันที่ริมขอบเวที

“เอาล่ะครับขึ้นมาอีกเลยครับ ขึ้นมากันเยอะๆ จะบอกว่าวันนี้ใครชนะจะได้รางวัลติดไม้ติดมือกลับบ้านไปด้วยนะครับ” ภพพูดโน้ม
น้าวก่อนจะยิ้มกว้างออกมา ฮึ้ยยยยยย น่ารัก ><”

สิ้นเสียงพูดของภพผมก็เห็นพลัสเตอร์วิ่งจูงแขนไอ้ไปป์ขึ้นมาบนเวทีเกือบจะทันที

นี่เพื่อนกูกะจะเล่นกันหมดเลยหรือไงเนี่ยยย

“มาอีกหนึ่งคู่แล้วครับ ขออีกครับ ขออีก” ผมพยายามช่วยภพพูดโน้มน้าวคนให้ขึ้นมาร่วมกิจกรรมบนเวที

แล้วผมก็เห็นลิ้มกับท็อปเทลเดินมาจากไกลๆด้านหลังก่อนจะขึ้นมาบนเวทีด้วยอาการร่าเริงทั้งคู่ มึงอยากได้ของรางวัลกันล่ะสิ

“ไปยืนชิดด้านโน้นเลยครับ” ภพพูดพร้อมกับเดินไปจัดให้ทั้งสามคู่ยืนกันดีๆ เพราะตอนนี้มันเริ่มจะเล่นกันจนเวทีผมใกล้พังเต็ม
ทนละ

“เอาล่ะครับ ขออีกประมาณ 2 คู่แล้วกันนะ”

“ทำไมไม่มีผู้หญิงขึ้นมากันเลยล่ะ” ภพถามพร้อมกับส่งสายตาอ้อนๆไปทางฝั่งที่พวกผู้หญิงนั่งอยู่

“อาจจะเป็นเพราะว่าผู้ชาย กล้าและน่าสนใจกว่าก็ได้นะครับภพ” ผมพูดรับต่อจากภพอย่างเป็นธรรมชาติ ภพก็อึ้งๆก่อนจะหันมา
มองผมช้าๆ

อั๊ยย๊ะ น่ารักอ่ะ!

“เร็วครับเร็ว เร็วววว” ผมพูดกระตุ้นคนจนสุดท้ายก็ยอมลุกขึ้นมาอีกสองคู่

และก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลครับ ไอ้พีเจกะดล แล้วก็น้องเมฆกะไอ้แน็ต คู่สุดท้ายนี่ข้าวใหม่ปลามันเลยทีเดียว

“เอาล่ะครับ ตอนนี้เราก็ได้ผู้ร่วมสนุกกันครบและ เรามาสัมภาษณ์กันดีกว่าครับภูมิ” ภพพูดส่งมาให้ผมก่อนจะเดินไปจนสุดขอบ
เวที ข้างๆคู่โจป๊อนซ์

“ดีเลยครับ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มๆ แต่ในใจนื่อระอาพวกมันมากกกก นี่แม่งขึ้นมายกกลุ่มเลย เหลือก็แต่ไอ้นายที่ไปสวีทกับคุณป้า
ของมันสองคน

“เอาล่ะครับคู่แรกของเรา แนะนำตัวกันก่อนเลยครับ” ภพพูดก่อนจะส่งไมค์ไปให้ไอ้ป๊อนซ์

“สวัสดีครับป๊อนซ์ครับ” ไอ้ป๊อนซ์พูดยิ้มๆก่อนจะส่งไมค์ต่อให้โจ

“สวัสดีครับชื่อโจนะครับ” โจพูดก่อนจะยิ้มแบบอายๆที่ต้องขึ้นมาทำกิจกรรม

“แล้วคุณสองคนไม่ทราบว่าเป็นอะไรกันฮะ?” ผมถามกวนมันไป ก่อนที่โจจะสมนาคุณผมด้วยนิ้วกลางเต็มหน้า

“ผัวเมียครับ” ป๊อนซ์แย่งไมค์จากมือโจไปก่อนจะตอบออกมาเสียงดังฟังชัด ก่อนที่จะโดนไอ้โจฟาดเต็มแรง แต่คำพูดและการ
กระทำของมันก็เรียกเสียงกรี๊ดจากผู้ชมได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

“เอ่อ เชิญทะเลาะกันต่อไปเลยนะ เราไปกันที่คู่ต่อไปกันดีกว่าครับภพ”

“ได้เลยครับภูมิ คู่นี้แนะนำตัวเลยครับชื่ออะไร แล้วก็ที่ขึ้นมาคู่กันเนี่ยเป็นอะไรกัน” พูดจบภพก็ยืนไมค์ไปให้ไปป์

“ชื่อไปป์” สั้นๆก่อนจะยื่นไมค์ต่อให้พลัสเตอร์ หน้าตามึงพร้อมจะมีส่วรร่วมกับเกมส์กูมากไปป์ ==

“สวัสดีครับชื่อพลัสเตอร์ครับ” พลัสเตอร์พูดพร้อมกับส่งยิ้มใสๆไปให้คนหน้าเวที เดี๋ยวคนข้างๆก็ของขึ้นหรอกครับน้องงง

“แล้วเป็นอะไรกันครับ” ผมถามต่อ

“เอ่อ คือ... อ๋อๆๆ ผมเป็นตัวภาระของเขาอ่ะครับ” พลัสเตอร์พูดพร้อมกับยื่นไมค์คืนส่วนไอ้ไปป์ก็ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่ยืนยิ้มอยู่
คนเดียว (กูว่ามันบ้านะ)

“ตัวภาระ หรือ ตัวพารัก ครับ” ผมแซวจนไอ้ไปป์หันมามองหน้า เลยต้องเดินมายังคู่ถัดมา

“เอาแนะนำตัวเลยครับ” ผมพูดก่อนที่ภพจะยื่นไมค์ไปให้ไอ้ลิ้ม

“สวัสดีครับ ลิ้มนะครับ”

“สวัสดีครับ ท็อปเทลครับ” เทลตอบก่อนจะยิ้มกว้างจนตาปิดเรียกเสียงกรี๊ดจากป้าๆผู้ชอบดูเด็กๆใสๆน่ารักๆได้มากเลยทีเดียว

“เป็นอะไรกันครับ?”ผมยังถามต่อ

“แฟนครับ” ท็อปเทลพูดออกมาแบบเขินๆ

“เฮ้ยยๆๆๆ แค่แฟนได้ไง วันนั้นพี่ได้เทลแล้วนะ” ไอ้ลิ้มแม้ว่าจะไม่ได้ถือไมค์แต่มันก็ตะโกนจนดังเข้าไปในไมค์ที่ท็อปเทลถืออยู่

“เอ่อ ใจเย็นครับๆ ไปเคลียร์กันที่ห้องนะครับ” ภพรีบเอาไมค์คืนก่อนจะเดินถัดมายังคู่ที่4

“เอาเลยๆ” ภพพูดไม่ใส่ไมค์ก่อนจะยิ้มให้กำลังใจทั้งคู่

“สวัสดีครับ ชื่อพีเจนะครับ”

“สวัสดีครับชื่อดลครับ”

“เป็นแฟนกันครับ”ไอ้พีเจแย่งตอบก่อนที่ผมจะถาม เหรอสาดดดด ได้กันจนพรุนแล้วมั้งพวกมึงอ่ะ

“เปิดเผยดีจริงๆ ผมชอบนะครับแบบนี้ อบอุ่นดี” ผมพูดก่อนจะหันไปมองที่ภพ

ภพยกมือขึ้นมาเกาหน้าแบบเขินๆก่อนจะเดินต่อไปที่คู่สุดท้าย

“เอาล่ะ คู่สุดท้ายของเรา แนะนำตัวหน่อยครับ” ภพพูดก่อนจะยื่นไมค์ไปให้น้องเมฆ

“สวัสดีครับ ชื่อเมฆครับ”

“แน็ตครับ” ไอ้แน็ตดึงไมค์มาจากปากเมฆก่อนจะรีบตอบๆอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องอายแล้วแน็ต เค้ารู้กันหมดแล้วว่ามึงได้เด็กเป็นผัว

“เป็นพี่น้องกันครับ” ก่อนที่ทุกคนจะได้พูดอะไรต่อแน็ตก็รีบบอกความสัมพันธ์ทันที

“ใช่ครับพี่น้อง” ไอ้เมฆพูดเสียงเข้มพร้อมกับหันไปมองแน็ต

“อืมมม” แน็ตยิ้มพอใจกับคำพูดของเมฆโดยไม่รู้เลยว่า...

“แต่เป็นพี่น้อง ท้องชนหลังนะครับ” มันตอบหน้าด้านๆก่อนจะยิ้มหวานให้คนฟัง

“อ๊ายยยยยยยยย” เสียงกรี๊ด เสียงโห่แซวดังก้องไปทั่วบริเวณ ส่วนไอ้แน็ตก็ถึงกับขาอ่อนยืนไม่อยู่กันเลยทีเดียว

“เอาล่ะครับ ตอนนี้เราก็รู้ชื่อรู้ความสัมพันธ์ของทุกคู่กันแล้ว ต่อไปครับ ให้แบ่งกันว่าในสองคนใครจะมาเป็นคนเล่นเกมส์ของเรา
ครับ” สิ้นคำพูดของภพก้เกิดความวุ่นวายขึ้นทันที

“กูเป็นรุก กูเป็นผัวมึง กูจะเล่น” ไอ้ป๊อนซ์พูดรวบรัดก่อนจะดันโจให้ไปยืนหลังมันแล้วมันมายืนด้านหน้า

“เดี๋ยวพลัสเล่นให้ก็ได้ครับ พลัสรู้ว่าพี่ไปป์ ไม่ค่อยชอบเล่นอะไรแบบนี้” พลัสเตอร์พูดออกมากลัวๆก่อนจะก้มหน้ามองพื้น

“อืม ตามใจ” ไอ้ไปป์พยักหน้าก่อนจะเดินไปยืนด้านหลังเพื่อให้พลัสเตอร์คนที่เล่นเกมส์มายืนด้านหน้า

“เทลจะเล่น ให้เทลเล่นเหอะนะ” ท็อปเทลพูดอ้อนพร้อมกับจับมือลิ้มขึ้นมากุมเอาไว้

“ก็ได้ ไม่รักไม่ยอมนะเนี่ย” ไอ้ลิ้มหยอดก่อนจะเดินไปยืนด้านหลังแล้วคุยกับไอ้ไปป์เบาๆ

“ดลจะเล่นมั้ยครับ?” พีเจถามก่อนจะก้มหน้าลงมองดล

“แล้วแต่พี่พีเจเลยครับ” โอ๊ยยยยย สุภาพเกิ๊นนนนนคู่นี้

“อืมม งั้นดลเล่นแล้วกันเนอะ”

“ได้ครับ” ดลยิ้มกว้างก่อนจะออกมายืนซ้อนด้านหน้าพีเจ

“มึงเล่นเลยสัด” แน็ตพูดพร้อมกับผลักเมฆให้มายืนด้านหน้า

“หึ” เมฆหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะออกมายืนด้านหน้าอย่างว่าง่าย

“เอาล่ะครับ ตอนนี้เราก็ได้คนเล่นเกมส์แล้วนั่นก็คือ คนที่ยืนอยู่ด้านหน้า ส่วนคนที่ยืนซ้อนด้านหลังห้ามพูด ห้ามใบ้ แต่ส่งกำลังใจ
ให้กันได้นะครับ” ภพพูดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆกับความวุ่นวายของไอ้พวกห่านี่

“กติกาของเกมส์เราก็คือ เราจะมีกล่องคำถามอยู่ ให้คนเล่นหยิบสลากออกมาหนึ่งใบแล้วต้องตอบให้ถูก ถ้าตอบได้ก็รับรางวัลไป
เลยครับ ง่ายๆ ถ้าตอบถูกทุกคนก็จะได้รางวัลกันทุกคน”  ผมพูดอธิบายกติกาทั้งหมดก่อนจะหยิบกล่องใส่สลากคำถามขึ้นมา

“เอาล่ะครับ เริ่มที่คนแรกกันก่อนเลย ป๊อนซ์หยิบ” ผมพูดก่อนจะเขย่าๆกล่องคำถามแล้วส่งให้ป๊อนซ์หยิบ

ไอ้ป๊อนซ์ก็แม่งคว้านจากล่างสุดขึ้นมา คนอยู่นานก่อนจะตัดสินใจหยิบขึ้นมาหนึ่งใบ

“คำถามคืออะไรครับภพ” ผมพูดส่งบทให้ภพ

“คำถามก็คือคู่ของคุณชอบอะไรไม่ชอบอะไร?” ภพถามก่อนจะยื่นไมค์ไปให้ไอ้ป๊อนซ์ที่ยืนยิ้มกระหยิ่มอ้าแขนรับของรางวัลอยู่

“ง่ายมากครับ ของที่โจชอบก็คือ ผม” ถุยยย ไอ้สัด กล้ามากมึงงง

“ส่วนของที่โจไม่ชอบคือ ผู้หญิงที่มายุ่งกับผมครับ” มันตอบเสร็จก็ยิ้มก่อนจะส่งไมค์คืนให้ภพ

“เอาล่ะครับ เราจะมาดูกันว่าที่ป๊อนซ์ตอบมานั้นถูกรึเปล่า ว่าไงครับโจ” ภพพูดจบก็ส่งไมค์ไปให้โจก่อน

“เอ่อ จริงครับ” โจยิ้มเขินๆก่อนจะตอบออกมาเสียงค่อย

“อ๊ายยยยย หวานอ่ะ”

“แบบว่า น่ารักฝุดๆเบยยยยยย”

“แก ฉันอบากได้แบบนี้บ้างงงงงงงงงงงง” เสียงโอดครวญต่างๆนาๆดังระงมทันทีที่โจตอบเสร็จ

“แปลว่าป๊อนซ์ตอบถูกนะครับ ดังนั้นรับไปเลย ของรางวัลของเรา ตุ๊กตาคู่รัก แล้วก็เชิญลงจากเวทีไปได้เลยครับ” ผมพูดกวนๆ
ก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมีคู่รักมาให้มันสองคน

“อ๊ากกกก น่ารักอ่ะมึง” ป๊อนซ์รับตุ๊กตาหมีไปก่อนจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงเดินลงจากเวที โดยมีโจเดินตามหลังพร้อมกับทำหน้าปลงๆ

“คู่ถัดมาเลยครับ หยิบคำถามครับหยิบ” ผมพูดก่อนจะยกกล่องขึ้นเขย่าแล้วยื่นให้พลัสเตอร์จับ

“ได้มาแล้วนะครับ คำถามคืออะไรครับภพ”

“คำถามนะครับ คุ่ของคุณชอบกินอะไร?” ภพถามก่อนจะส่งไมค์ไปให้พลัสเตอร์ที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตอนนี้ ก็นะ ไอ้ไปป์แม่งก็กินได้
หมดอ่ะ

“อืมมม เอ่อออ อ๋อๆๆๆ ผมรู้แล้วๆ พี่ไปป์ชอบกินผม” พลัสเตอร์รีบโผลงออกมาทันทีที่นึกคำตอบได้ โดยไม่ทันคิดว่าตอบอะไร
ออกมา

“อ๊ากกกกกกกกกกกก ออกตัวแรงงง”

“ตรงดีหนู ป้าชอบบบบบบบบบบบ”

เสียงโหวกเหวกโวยวายดังระงมขึ้นอีกครั้ง

“หึๆ ว่าไงครับไปป์ คำตอบที่พลัสเตอร์ตอบมาถูกรึเปล่าครับ” ภพกลั้นขำก่อนจะยื่นไมค์ไปให้ไปป์

“จริงที่สุดครับ” ไอ้ไปป์ตอบออกมาเสียงนิ่งๆก่อนจะจับตัวพลัสเตอร์ให้ไปซุกอกมันเพราะมันคงจะรู้ว่าตอนนี้น้องคงจะอายมากๆ
จนทำอะไรไม่ถูก

“แหม ยืนยันคำตอบจังเลยนะครับ นี่ครับของรางวัล แล้วก็เชิญลงไปกินกันต่อด้านล่างเลยครับ” ผมพูดแซวก่อนจะยืนตุ๊กตาหมีให้
ไปป์สองตัว ไอ้ไปป์ก็ยิ้มนิ่งๆมาให้ผมก่อนจะเดินประคองพลัสเตอร์ที่ตอนนี้แข้งขาอ่อนปวกเปียกลงจากเวที

“คู่ต่อมาครับ จับคำถามเลยครับ” ผมพูดรวบรัดก่อนจะยื่นกล่องคำถามไปหน้าท็อปเทล

เทลคนอยู่พักใหญ่ๆก่อนจะตัดสินใจหยิบขึ้นมาแล้วยื่นให้ภพ

“ว่าไงครับภพ?”

“อืม คำถามนะครับ คู่ของคุณชอบคุณเวลาคุณทำอะไรครับ?” เทลนิ่งไป เมื่อได้ฟังคำถามก่อนจะหน้าแดงขึ้นมากะทันหัน

“เอ่อ คือ ตอนเมา มั้งครับ” ตอบคำถามเสร็จเทลก็ยื่นไมค์กลับให้ภพ

“อืมม ทำไมน้า?? เรามาฟังกันดีกว่าครับว่าจะใช่คำตอบที่ถูกต้องรึเปล่า” ภพพูดก่อนจะยื่นไมค์ให้ไอ้ลิ้มที่ยืนยิ้มหื่นอยู่ด้านหลัง

“ก็ถูกนะครับ แต่บางทีผมก็ชอบเวลาไม่เมาเหมือนกันนะ ได้อารมณ์ไปอีกแบบ” ไอ้ลิ้มตอบออกมาก่อนจะดึงเทลมากอดจนแน่น
เทลก็ยืนตัวแข็งทื่อพูดไม่ออกกับคำตอบของลิ้ม

“หื่นเกินไปแล้วครับ นี่ครับรางวัล” ผมพูดก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมีมาให้ไอ้ลิ้มสองตัว ก่อนที่มันจะเดินมาเย้ยผมแล้วลงจากเวทีไป
อย่าให้กูมีบ้างนะมึง

“คู่ต่อมาครับ หยิบเลยครับ” ผมพูดก่อนจะยื่นกล่องสลากไปให้ดล

“ได้แล้วครับ” ดลหยิบขึ้นมาอันนึงแล้วยื่นกลับไปให้ภพ

“อืมมมมม คำถามนะครับ คู่ของคุณเอารูปอะไรขึ้นหน้าจอมือถือครับ” ภพถามจบก็ยื่นไมค์ให้ดล

“เอ่อออ รูปคู่ของผมกับพี่พีเจครับ” ดลตอบออกมาเขินๆก่อนจะยื่นไมค์กลับทันที

“ว่าไงครับพีเจ?” ภพถามก่อนจะยื่นไมค์ต่อไปให้พีเจ

“หึๆ ครับ รูปตอนกำลังจูบกันซะด้วย” มันพูดออกมานิ่ง แต่ก็เรียกเสียงกรี๊ดดดจากผู้ชมได้ไม่น้อย

“ไม่ต้องบอกก็ได้มั้งครับ อ่ะนี่ครับของรางวัล” ผมแซวมันก่อนจะยื่นตุ๊กตาหมีไปให้

“แล้วเราก็เดินทางมาถึง คู่สุดท้ายกันแล้วครับ จับเลยครับ” ผมพูดก่อนจะยื่นกล่องไปให้เมฆ

“อ่า ได้มาแล้วครับ เรามาดูคำถามกันดีกว่าครับภูมิ”

“ตื่นเต้นจังเลยภพ เปิดเลยๆๆๆ”

“อืมมม คำถามนี้เด็ดมากครับ รู้สึกว่าภุมิจะเป็นคนเขียนใส่ลงไปนะครับเนี่ยยย”

“อ๋อออ หึๆๆ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ โดนแน่ไอ้แน็ตมึงงงง

“คู่ของคุณใส่กางเกงชั้นในสีอะไรมางานในวันนี้ครับ?” สิ้นเสียงคำถามของภพ ไอ้แน็ตก้ทำหน้าเหมือนโลกกำลังจะแตกในอีกไม่
กี่นาทีข้างหน้า

“หึ สีขาวครับ” ไอ้เมฆตอบนิ่งๆก่อนจะยื่นไมค์คืน

“จริงรึเปล่าครับแน็ต” ภพถามก่อนจะยื่นไมค์ไปให้แน็ต

“...” แน็ตไม่ตอบ แต่พยักหน้าเบาๆพร้อมกับแสดงสีหน้าวิญญาณหลุดออกมา

“แต่ผมสงสัยอยู่อย่างนึงครับภูมิ?”

“อะไรครับภพ?”

“เมฆรู้สีกางเกงชั้นในของแน็ตได้ไงครับ?” ภพถามก่อนจะยื่นไมค์ไปให้เมฆ

“อย่านะมึงงงง” ไอ้แน็ตโผเข้าจะแย่งไมค์จากมือเมฆแต่ผมก็รั้งตัวมันไว้ก่อน

“ก็ง่ายๆครับ ผมใส่ให้เค้าเอง” เมฆตอบออกมาก่อนที่ไอ้แน็ตจะหมดแรงนั่งแผละลงกับพื้นเวที

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“แกกกกกกกกกกกกกกกกกก เข้าใส่ให้กันได้ด้วยเหรออออออ”

“อ๊ากกก ฉันฟินตัวแตกแล้วแกกก”

“เอาล่ะครับ ขอบคุณมากที่ขึ้นมาร่วมกิจกรรมของเราครับ” ผมยื่ตุ๊กตาไปให้เมฆที่ตอนนี้มืออีกข้างนึงกำลังพยุงไอ้แน็ตที่หมดเรี่ยว
แรงไว้ข้างลำตัว

“เอาล่ะครับภพ ตอนนี้กิจกรรมของเราก็เสร็จสิ้นลงแล้ว”

“ใช่แล้วครับ ต่อไปก็จะเป็นช่วงเวลาที่จะได้ไปลอยกระทงกันแล้วนะครับ เชิญทุกคนทยอยกันเดินไปที่ท่าน้ำด้านซ้ายมือเลย
ครับ” ภพพูดอธิบายก่อนจะชี้มือไปที่ท่าน้ำของมหาลัย

“ว้า อิจฉาคนมีคู่เหมือนกันนะครับ” ผมพูดตัดพ้อออกมาก่อนจะหันหน้าไปมองภพ

“เอ่อ ไม่เห็นจะแปลกนี่ครับ ลอยคนเดียวก็ได้ ผมเองยังลอยคนเดียวมาตั้งเกือบยี่สิบปีเลย” ภพพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าให้กำลัง
ใจผม อย่านะ อย่าทำแบบนั้น กูเขินน ><”

“อ๋ออ เหรอครับ งั้นปีนี้สนใจจะลอยคู่ผมมั้ยล่ะครับ” ผมพูดพร้อมกับจ้องภพจนภพทำตัวไม่ถูก

“เอ่อ คือ...” ภพหน้าแดงลามจนถึงหู ก่อนจะยกมือขึ้นลูบที่ท้ายทอยเบาๆเป็นการแก้เขิน

“โหยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงโวยวายจากสัมภเวสีด้านล่างดังกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้ง

“ทำงี้กูว่า หอมแก้มดีกว่า หอมเลยๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้ป๊อนซ์ชูนิ้วกลางใส่ผมก่อนจะพูดปลุกระดมคนอื่นๆในงานให้ช่วยกันส่งเสียง

“หอมเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เป็นห่าอะไรกันคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

“เอ่อ อยู่ในความสงบก่อนนะครับ” ภพพยายามจะควบคุมสถานการณ์ แต่มีรึคนอย่างภพจะคุมไอ้พวกลิงพวกค่างนี่อยู่

“เงียบๆๆๆ เรื่องอะไรผมต้องมาหอมโชว์ตรงนี้ล่ะครับ เราไปหอมกันในที่ลับตาคนดีกว่า” พูดจบผมก็วางไมค์ลงบนเก้าอี้ใกล้ๆก่อน
จะดึงมือภพให้เดินตามหลังผมลงจากเวที โดยไม่สนใจเสียงโหวกเหวกโวยวายของไอ้พวกนั้นอีก

“ตกลงไปลอยกระทงกะภูมิป่ะ?” ผมถามภพอีกครั้ง เมื่อบรรยากาศรอบข้างเงียบพอที่จะได้ยิน

“เอ่อ กะ..ก็ได้นะ” ภพพูดออกมาเขินๆก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าทั้งสองข้าง ฮึ้ยยยย น่ารัก!

“งั้นไปกันเหอะ” พูดจบผมก็จับมือภพไว้แน่นแล้วพากันเดินไปที่ท่าน้ำ

เฮ้อออ ในที่สุดผมก็มีคู่ลอยกระทงกับเค้าซะที

ไอ้ภูมิไม่เหงาแล้วโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย




ภพภูมิ ><”



..................................................................End of Special part..........................................................................

ขอโทษน้าาา ที่มาอัพช้ากว่าลอยกระทงไปวันนึง 

แบบว่าเมื่อวานัวแต่เก็บโมเม้นต์ & รายละเอียดตัวละครอยู่ตอนงานลอยกระทง เลยได้ มาแต่งตอนเช้าวันนี้แล้ว 

ตอนนี้อาจจะป่วงๆหน่อย เพราะคนแต่ง ก็สภาพป่วยๆ 555+ 

อีกอย่างจ้องจะหาคู่ให้ภูมิอยู่นานแล้ว วันนี้ก็ได้ซะที (ขอโทษนะน้องภูมิ 555) 

ภพ น่ารักดี เป็นคนค่อนข้างกล้าแสดงออก เล่นกีต้าร์ ร้องเพลง ได้ 

เมื่อวานนางเป็นพิธีกรคู่กัน เลยจัดให้ซะเลย (พาฟินนัก)


ส่วนตอนหลัก พรุ่งนี้นะจ๊ะ


ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกบวกเป็ดด้วยนะ มีกำลังใจในการแต่งขึ้นเยอะเลย แบบว่าอ่านคอมเม้นต์แล้วอินไปด้วย เลยจัดแบบแรงๆให้เลย 



Moment!!!!!!!!

กรี๊ดแตกกันเลยทีเดียวค่าาาาาาา กับคู่ใหม่ของเรา  "ภพภูมิ"

เพราะเมื่อกี๊หลังอัพเสร็จ คนเขียนก็เข้าไปตรวจตราเฟส แล้วก็พบว่า.........

น้องภูมิของเราเปลี่ยนรูปดิสเป็นรูปคู่กะน้องภพ แบบว่ากระซิบอะไรกันไรเงี้ยยย

เห็นแล้วฟินตัวบิดเลยยยยยยยยยยย 



รักคนอ่านนะ







KATIEZZ

[senty]

แต่ละคู่. 

[PNJB]

  วันนี้เห็น ภพภูมิอ่ะ ฟินมากกกก >____<

[hotladyanyavee]

ภพภูมิอ้าย มาอีกคู่แล้วอะ เขาชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ขอตอนหลัก รอป๊อนซ์กระอักเลือด พร้อมเรามาซ้ำ

[loveaaa_somsak]

รอเหยียบปอนซ์ครับ

[katiezz]

ตอนที่ 18

[Pontz x Joe]






[Joe]






“ขอนั่งด้วยคนนะคะ” ผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์คนนึงเดินมายืนอยู่ด้านหลังของผมก่อนจะก้มลงมากระซิบที่ข้างหูพร้อมกับจงใจให้หน้าอกที่เกินขนาดของเธอมาถูกับหลังผมเบาๆ

“หึ เชิญครับ” ผมแสยะยิ้มออกมานิดๆก่อนจะเอ่ยปากชวนให้เธอนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน

“ชื่ออะไรอ่ะคะ?” ผู้หญิงคนนั้นเริ่มเข้าหาผมก่อนอย่างมีจริตจก้าน

“โจครับ แล้วนี่คุณ...”

“พิมค่ะ”

“อ๋อ พิมมาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ?” ผมถามต่อพร้อมกับ่อยๆเอามือไปลูบแถวๆขาอ่อนอวบอัดของพิม

“ค่ะ อยู่ห้องเบื่อๆเลยออกมาหาอะไรสนุกๆทำ” เธอพูดพร้อมกับขยับตัวเข้ามาชิดจนสัมผัสลมหายใจของอีกฝ่ายได้เลย

“แล้วได้สนุกรึยังครับ?” ผมพูดก่อนจะค่อยๆไล้มือไปตามซอกคอของเธออย่างแผ่วเบา

“ยังค่ะ” พิมตอบก่อนจะเลียริมฝีปากเบาๆเพื่อเป็นการยั่วยวน แต่มันก็ได้ผลนะ เพราะผมรู้สึกอยากจะฟัดคนตรงหน้าเต็มแก่แล้ว

“งั้นเราไปหาอะไรสนุกๆทำกันมั้ยครับ” ผมพูดพร้อมกับไล้มือมาหยุดบนเนินอกของพิมก่อนจะลากลงมาช้าๆ

“ยินดีค่ะ” พิมยิ้มตอบ ผมเลยเรียกเช็คบิลก่อนจะเดินประคองพิมออกมาจากผับอย่างทุลักทุเล เพราะพิมบอกว่ารู้สึกมึนๆ เดี๋ยวได้
ตาสว่างแน่

“โจ” เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นพร้อมกับแรงกระชากที่มือ จนมือผมหลุดจากเอวของพิม

“ใครวะ?!” ผมตวาดออกไปอย่างอารมณ์เสียก่อนจะหันกลับไปมองที่ต้นเสียง

“กลับห้องเหอะ เดี๋ยวกูไปส่ง” ป๊อนซ์พูดพร้อมกับดึงมือผมเบาๆ

“ไม่! กูจะไปกับพิม” ผมพูดก่อนจะหันหลังกลับมาเดินไปที่รถตามเดิม

“กลับห้อง” ป๊อนซ์พูดด้วยเสียงเรียบๆ ทำให้ผมชะงักนิดนึงอย่างลืมตัว ก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว จึงได้ออก
เดินต่อ

“ใครคะโจ?”                                                                                                               

“คนรู้จักอ่ะครับ ไม่สนิทด้วยหรอก อย่าไปสนใจเลย” ผมพูดก่อนจะหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่ผมเคยเจอ




“ป๊อนซ์คะ นี่ใครอ่ะคะ” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างป๊อนซ์ลุกขึ้นมาจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง


“อ๋ออ มึงอาจจะไม่ได้สำคัญอะไรกับกูมากมายละมั้ง กูเลยจำมึงไม่ได้อยู่คนเดียว!”



โดนบ้างรู้สึกยังไงป๊อนซ์??

ผมหันกลับไปมองหน้ามันนิดๆก็เห็นว่ามันกำลังแสดงสีหน้ารู้สึกผิดอยู่  จำได้ด้วยเหรอว่าทำเหี้ยอะไรไว้ นึกว่าจะลืมไปแล้วซะ
อีก !!!



“เชิญครับ” ผมเปิดประตูก่อนจะเชิญพิมเข้าไปนั่งในรถ

“ขอบคุณค่ะ” พิมกล่าวขอบคุณพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม ผมก็ยิ้มกลับน้อยๆก่อนจะปิดประตูและเดินอ้อมไปด้านหน้าของรถเพื่อ
ไปยังฝั่งคนขับ

“โจ” ก่อนที่ผมจะได้เปิดประตูก็มีมือมาดันประตูไว้ซะก่อน

“เหี้ยไรนักหนาวะแม่งง!!” ผมตวาดออกมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะผลักไปที่อกมันอย่างแรง

“โอ๊ยย” ป๊อนซ์ที่ไม่ได้ทันจะปกป้องหรือตั้งตัวก็เซไปด้านหลังก่อนจะล้มลง

“...” ผมเดินเข้าไปดูก่อนจะยกมือมันขึ้นมาดู ก็พบว่าเลือดไหลออกมานิดๆ

“เป็นห่วงกูด้วยเหรอโจ” ป๊อนซ์ถามออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจพร้อมกับยิ้มกว้าง

“หึ” ผมแสยะยิ้มออกมาก่อนจะปล่อยมือมันลง

“กูแค่จะมาบอกมึงว่า อย่าลืมข้อตกลงที่เราตกลงกันไว้ดิ ว่ามึงไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตกู กูจะไปเอากับใครก็เรื่องของกู
เดี๋ยวโอกาสสุดท้ายของมึงก็หมดไปหรอก” ผมยิ้มส่งท้ายก่อนจะเดินหันหลังกลับไปที่รถโดยไม่สนใจมันอีก เจ็บแค่นี้ ไม่ได้ครึ่ง
นึงของกูหรอกป๊อนซ์!



ผมนอนพักหลังจากเสร็จกิจกรรมอันแสนร้อนแรงกับพิม ก่อนจะตื่นขึ้นมาตอนประมาณแปดโมงเช้า

สัด ได้นอน 3 ชม. เรียนเต็มวันด้วยวันนี้ เชี่ยแล้วไอ้โจ

“พิมครับ” หลังจากที่ผมลุกขึ้นไปจิบเบียร์เย็นๆเพื่ออารมณ์ที่ดีในตอนเช้าผมก็เข้ามาเพื่อจะปลุกพิมให้กลับบ้านไป เพราะผมจะ
ได้อาบน้ำไปเรียน

“อื้มมม อะไรค่ะ?” พิมพลิกตัวหันหน้ามาทางผมก่อนจะถามขึ้นทั้งๆที่ตายังไม่เปิด

“กลับบ้านได้แล้วนะครับ เดี๋ยวผมต้องออกไปเรียน” ผมพูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ เมื่อเห้นว่าพิมยังคงนอนโดยไม่คิดจะลุกขึ้น กู
เกลียดการพาหญิงมากินที่ห้องก็ตรงนี้แหละ

“เดี๋ยว พิมค่อยออกไปได้ป่ะคะ เดี๋ยวล็อคห้องให้” พิมพูดก่อนจะเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าเอาไว้

“พิม” ผมเรียกชื่อพิมเสียงห้วนๆ จนพิมถึงกับสะดุ้งและยอมลุกขึ้นมาแต่งตัว

“ผมคงไม่ได้ไปส่งนะ มีเรียนเช้า” ผมพูดปัด เรียนเช้าที่ไหนล่ะ กูเรียน 10 โมงโน่นนน

“ไม่เป็นไรค่ะ พิมกลับแองได้ ไว้วันหลังเรามาสนุกกันอีกนะคะ” พิมยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาจุ๊บเบาๆที่แก้มผม

“หึ ครับ” ผมพูดตอบรับ

พิมโบกมือลาก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

“ผมยังพูดไม่จบนะ ผมจะบอกว่าผมไม่ชอบกินซ้ำซาก” ผมยิ้มออกมากับตัวเองก่อนจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน



ผมเดินถือหนังสือลงมาที่ลานจอดรถก่อนจะกดปลดล็อคแล้วเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ วางหนังสือไว้ตรงที่นั่งข้างๆ ก่อนจะสตาร์ท
รถ

.....

เงียบบบบ  เชี่ยยยย รถกูเป็นอะไรวะ

ผมลองสตาร์ทอีกที แต่ผมก็เป็นเหมือนเดิม คือไม่มีทีท่าว่าเครื่องยนต์จะเริ่มทำงาน

ชิบหายแล้วไง แล้วกูจะไปเรียนไงวะ แถวนี้ก็ไม่ค่อยมีแท็กซี่ รถเมล์ก็ไม่ผ่านด้วย

ผมหยิบหนังสือก่อนจะโทรเรียกช่างมาดูรถ ส่วนผมก็เดินออกมาจนถึงบริเวณถนนใหญ่

“เอาไงดีวะ?” ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะนึกทางที่จะเข้ามหาลัยได้

ผมหยิบไอโฟนออกมาจากกระเป๋าก่อนจะกดโทรออกทันที

(ฮัลโหล) เสียงปลายสายรับท่ามกลางเสียงดังโหวกเหวกโวยวาย

“มารับกูหน่อย”

(เอ่อ คือ...)

“มารับกูเดี๋ยวนี้” ผมพูดเน้นทีละคำ

(เอ่อ งั้นได้ๆ ให้ไปที่ไหน)

“ซอย AA” ผมพูดบอกก่อนจะยกมือขึ้นมากอดอก

(อืม รอแป๊ป เดี๋ยวกูออกไป) พูดจบมันก็ตัดสายส่วนผมก็เดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับถนน



Rrr

-Pontz^^-

ผมกดรับทันที ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ

“ว่าไง”

(มึงอยู่ไหนเนี่ยกูมาถึงแล้ว)

“อืมๆ เดี๋ยวกูเดินไป” ผมตัดสายก่อนจะเดินไปยังปากซอยที่บอกมันไว้

ทันทีที่เห็นหน้ามัน

“ช้า!” ผมด่าก่อนจะเปิดประตูรถแล้วกระแทกตัวลงนั่งฝั่งคนขับ

มันยืนอยู่ด้านนอกครู่นึงก่อนจะเข้ามานั่งประจำที่คนขับแล้วค่อยๆเคลื่อนรถออกช้าๆ

“โทษที กูเรียนอยู่อ่ะ เลยหาโอกาสออกมายาก ตะกี๊ทำแล็ปอยู่ด้วย” มันพูดขอโทษก่อนจะพูดต่อออกมายาวเหยียด

“อ้าว แล้วทำไมไม่บอกกูวะ” ผมตวัดสายตาไปมองมัน

“ไม่เป็นไรหรอกกูทำเสร็จแล้ว เลยฝากงานไอ้ไปป์ไว้” มันพูดก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ

“หึ งั้นก็เรื่องของมึง” ผมพูดก่อนจะหยิบไอพอดออกมาจากกระเป๋าแล้วเสียบหูฟัง ตัดรำคาญเผื่อมันจะชวนผมพูด



“ตั้งใจเรียนนะโจ” มันพูดขึ้นก่อนที่ผมจะได้ก้าวขาออกจากรถ

“หึ เรื่องของกู” ผมแสยะยิ้มก่อนจะเดินลงมาจากรถแล้วตรงเข้าตึกทันที แต่หางตาก็เหลือบไปเห็น แจง ยืนอยู่ใต้ต้นไม้หน้าคณะ
พร้อมกับกำมือแน่น หึ ไม่ต้องห่วงหรอก มึงน่ะคิวต่อไป!



“ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยโจ?” ไอ้แน็ตถามผมพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋า

“มึงไปกินที่ไหนอ่ะ?”

“ร้านข้างมออ่ะ”

“ไปก็ได้” ผมตอบก่อนจะหยิบหนังสือสองสามเล่มที่เอามาเรียนขึ้นมาถือไว้

“เยี่ยม ไปกันเหอะ” ไอ้แน็ตพูดออกมาเสียงดังก่อนจะเดินนำออกไปนอกห้อง



“เออ มึงกูจะถามนานแล้ว มึงคิดไงทำผมสีนี้วะ?” ไอ้แน็ตถามพร้อมกับมองมาที่ผมของผม

“สวยดี” ผมตอบกลับไปสั้นๆ ก็นะ ตอนนั้นอยากทำสีผมอยู่พอดี พี่ที่ร้านเขาก็แนะนำสีนี้มา ผมก็คิดว่ามันก็โอเคเลยตกลงทำแม่ง
เลย

“เจ๋งอ่ะ แล้วรอยสักนี่ด้วย” มันพูดพร้อมกับจิ้มๆมาที่ไหล่ที่เป็นรอยสักของผม

“อืม” ผมรับคำในลำคอสั้นๆ

“เฮ้ยๆๆๆ นี่มึงไปใส่จิวมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?” มันพูดพร้อมกับชี้มาที่จิวอันใหม่สองอันที่ผมเพิ่งไปเจาะมาที่หู

“สองสามวันก่อนอ่ะ”

“เท่ห์สาดดเลย” มันพูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ผมอย่างชื่นชม

“หึ คงไม่เท่าเด็ก ม.5 หน้าโหดคนนั้นมั้งงงง” ผมพดแซวก่อนจะผิวปากออกมาอย่างอารมณ์ดี

“เหี้ยยยย อย่าพูดดิ” มันด่าออกมาก่อนจะเดินหน้าแดงนำหน้าผมไปเลย ต้องใช้วิธีสินะแน็ต มึงถึงจะหยุดพูดได้ ==’




“อ่ะ สั่งเลยมึง เดี๋ยวพวกเฮียๆ คงจะตามมา” แน็ตพูดก่อนจะส่งเมนูให้ผม

“อ้าวว เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมากินด้วยเหรอ??”

“อืมใช่ มึงโอเคมั้ย?” แน็ตชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากเมนูเพื่อมองผม

“ก็ดี กินกันหลายคนคงจะสนุก” ผมพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา สนุกแน่



“ไงแน็ต พาเพื่อนมากินด้วยเหรอ ชื่อไรอ่ะมึง?” เสียงไอ้นายถามขึ้น

“โจ” ผมตอบก่อนจะหันไปมองหน้ามัน

“เฮ้ยยยยย เหี้ยยยยยย ไมมึงเจิดงี้วะโจ สัด สีผมโตรเจ็บเลยมึง” มันแสดงสีหน้าตกใจสุดขีดก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆผม

“ขอบใจที่ชม” ผมพูดติดตลก

“สั่งเลยเฮีย ผมกะโจสั่งแล้ว” ไอ้แน็ตยื่นเมนูให้ไอ้ภูมิ ไอ้ไปป์ ไอ้ลิ้ม ที่เพิ่งจะมาถึง

“โจเหรอ??” ทุกคนส่งเสียงร้องออกมาพร้อมๆกัน

“ไงพวกมึง” ผมหันไปทักทาย

“เชี่ยยยยย เพื่อนกู” ไอ้ลิ้มถลาเข้ามากอดผมเต็มแรง

“กล้ามากมึง กูนับถือ เด่นสัดๆเลย” ไอ้ไปป์เดินมาจับมือกับผม ขอบคุณไปป์ที่พูดชมกูซะยาวเลย

“ก็เพิ่งเห็นชัดๆ วันนั้นก็เห็นมึงครั้งนึงละ เด่นเชี่ยๆ” ไอ้ภูมิพูดก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผม

“หึๆ” ผมไม่ตอบอะไร

“สวัสดีทุกคน” เสียงแจงดังแปดหลอดมาแต่ไกลก่อนจะนั่งลงหัวโต๊ะ

“อ้าวโจ มากินข้าวด้วยก็ไม่บอกก่อน” ป๊อนซ์ที่โดนแจงดึงให้นั่งลงข้างๆก็ตกใจเมื่อเห็นว่าผมมานั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย

“ทำไม กูบอกแล้ว มึงจะทำอะไรได้” ผมหันไปมองมันกับแจงด้วยสายตาเหยียดๆพร้อมกับพูดออกมา

หึ ไหนบอกว่าไม่ได้รักกันแล้ว กอดกันแน่นเชียว แต่ก็ดีแล้วล่ะ แบบนี้สิ ถึงจะเป็นไปตามที่คาดไว้!

“โจๆ ตักแกงจืดให้กูหน่อยดิ” ไอ้ภูมิพูดพร้อมกับยืนถ้วยแกงจืดเล็กๆของมันมาให้ผมตักจากในหม้อไฟให้

“อืมได้” ผมพยักหน้าพร้อมกับรับถ้วยมาจากมันแล้วเดินอ้อมไปตักแกงจืดที่อยู่ใกล้ๆกับหัวโต๊ะให้มัน

“โอ๊ะ โทษนะ มือลื่นอ่ะ” น้ำในแก้วของแจงหกรดเสื้อผมจนเปียกเกือบครึ่งตัว ก่อนที่นางจะเอ่ยขอโทษออกมาพร้อมกับทำสีหน้า
ตอแหลเต็มกำลัง

“....” ทุกคนในโต๊ะ เงียบพร้อมกับหันหน้าไปมองหน้ากัน

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ” ผมพูดก่อนจะยิ้มไปให้ นางก็ทำสีหน้าแปลกใจ และเหวี่ยงๆที่ผมไม่โกรธตามที่นางคิดเอาไว้

“เอาเยอะมากมั้ยไอ้ภูมิ” ผมตะโกนไปถามไอ้ภูมิที่นั่งกินอย่างไม่สนใจเหตุการณ์มาคุที่กำลังเกิดขึ้นบนโต๊ะ

“ปริ่มๆเลยมึง จะได้ไม่ต้องเดินหลายครั้ง”

“ได้” ผมยิ้มก่อนจะตักแกงจืดร้อนๆจนน้ำเอ่อขึ้นมาถึงขอบถ้วย



ฉ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!



“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!” แจงเด้งตัวขึ้นยืนก่อนจะกรี๊ดออกมาเสียงดังจนคนทั้งร้านหันมามอง เมื่อผมสาดแกงจืด
ร้อนๆที่เต็มถ้วยของไอ้ภูมิไปใส่แจงจนเกลี้ยง





“โอ๊ะ ขอโทษทีนะ มือมันลื่นอ่ะ ^^”                                                                                          



................................................................................TBC................................................................................

มาอัพให้แล้วนะคะ 

ช่วงนี้เป็นคนมีวินัย 5555+ (จะได้นานสักแค่ไหน ต้องคอยดูกัน  )

น้องโจจะค่อยๆแสบ และ แซ่บ ขึ้นเรื่อยๆน้าาาาาาา 

ส่วนนังน้องแจง ก็ไม่ต้องห่วง ที่โดนไปนี่ แค่เสี้ยวเศษ ของสิ่งที่กำลังจะโดน 


ติดตามกันต่อไปเด้อว่าจะเป็นยังไง 


Moment!!!!!!!!

วันนี้ตอนเย็น คนเีขียนแอบเห็นน้องโจกับน้องป๊อนซ์เดินกลับหอไปพร้อมกันตอนเย็น (สองคนนี้อยู่หอในนะคะ) แต่สักพักใหญ่ๆ ทั้งสองคนก็เดินมาที่รถดรงเรียนแล้วน้องโจก็เดินขึ้นรถโรงเรียนไปคนเดียว ส่วนน้องป๊อนซ์ก็ยืนรอจนน้องโจขึ้นรถถึงจะไป
แบบว่า ... อุตส่าห์เดินมาส่งกันนะเคอะ 

นี่สิ เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย 5555+


ขอบคุณคอมเม้นต์ทุกอันเลยนะ 




รักคนอ่านนะจ๊ะ







KATIEZZ