"ลองชิมดูสิอร่อยนะ...."
คุณเฉินหันไปสบตาคนรัก
พร้อมหัดทำกับข้าวหลายอย่างมากช่วงนี้ ติดก็แต่พักนี้พร้อมลองทำ เสี่ยวหลงเปา (ห้าครั้งแล้วในรอบสัปดาห์)
"อ้ามมม" นั่นมีป้อนให้ชิม เฉินอมยิ้มแล้วรับมันเข้าปาก รสชาติดีขึ้นกว่าเมื่อวันก่อน อื้ม อร่อยแล้วนะ
"อร่อย"
"จริงเหรอ....เอ๊ะ เมื่อวานก็พูดว่าอร่อย"
"อร่อยกว่าเมื่อวาน"
"จริงเหรอ...." เฉินเห็นพร้อมยิ้มกว้างแล้วก็ยิ้มตาม
"จริง... เก่งจังหัดทำไม่นานทำได้รสชาติดีขนาดนี้"
"....." พร้อมเดินๆไปที่ห้องนอนหยิบสมุดเล่มหนึ่งมา
"เพราะผมไม่่อยรู้อะไรมากเกี่ยวกับคุณ วันก่อนแอบถามเลขาคุณ เห็นว่าคุณชอบ ผมเลยอยากทำให้กิน"
อย่างนี้เอง...เฉินรั้งเอวคนตัวเล็กที่ยืนก้มหน้าเขินๆเข้ามากอด
"น่ารักเกินไปแล้วพร้อม ผมหลงคุณ รักคุณ จนแทบบ้าแล้ว"
"........." พร้อมเขินหนักกว่าเดิม เฉินมักจะพูดแบบนี้ พูดอย่างจริงจัง และประกอบกับแววตาที่ไม่โกหกนั่น
.
.
.
"ผมรักคุณ" พร้อมเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากเขา สบตาเรียวๆนั่น
"......." กลายเป็นพ่อคนพูดตรงที่หน้าแดง เมื่อคนรักทำท่าทางโรแมนติกใส่
.
.
.
"อะแฮ่ม..." เสียงที่หน้าประตูดังขึ้นทำเอาพร้อมแทบจะลุกหนีไป
แต่คุณเฉินกลับรั้งเอาไว้จนชิดกว่าตอนแรก
"เพิร์ล"
"เออ....หายมานานเลยมาดู...เห็นบอกเอาเปามาให้ชิม ทีไหนได้ ขึ้นมาโดนเขาชิม"
"เพิร์ล!!!!!!!!!!"
"กลับบ้านละ....เซ็ง" พร้อมอายเพิร์ลจนใบหน้าแดงลามไปยันใบหู....
ทันทีที่ประตูปิดลง(ด้วยความรู้ว่าคนในห้องอยู่ในภาวะไหนเพิร์ลจงใจกดล็อกให้ด้วย)
.
.
.
พร้อมสบตาคนตัวโตที่นั่งจ้องหน้าเขาอีกครั้ง
"พร้อม...มีอีกอย่างที่ผมชอบกิน"
....
ด้วยความไม่รู้พร้อมหันไปอ้าปากถาม
"อะไรเหรอครับ....อื้มมมม" คำตอบเป็นจูบเร้าอารมณ์ ให้ร้อนวูบไปทั้งตัว
.
.
.
สายตาหวานฉ่ำที่มองพร้อมเมื่อผละจูบออก กับกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดจนเผยยอดอกสีอ่อน
ผิวขาวๆที่เริ่มแดงระเรื่อด้วยความต้องการ...เฉินแทบยั้งมือที่เฟ้นไปทั้งตัวไม่อยู่ เอื้อมมือไปบีบสะโพกเบาๆแล้วจับมาคร่อมตัวเขาเอาไว้
พร้อมเองก็ลืมตัว ขยับเอาสะโพกสีเบาๆ ยิ่งเร้าอารมณ์ให้ทะยานสู.ขึ้น
"อื้มมมมมม....อ๊า" พร้อมกรีดร้องเบาๆเมื่อคนข้างล่างขบเน้นที่ปานสีสวยนั้น
"ดูสิ..." พร้อมหลับตาลงเมื่อเฉินสัมผัสส่วนกลางลำตัว อีกทั้งมืออุ่นๆขยับขึ้นลงเบาๆ
"อย่าแกล้ง...."
"เหนื่อยจังเลยวันนี้"...เหมือนยิ่งพร้อมร้องขอมือนั้นยิ่งเนิบนาบขยับช้าลง
"ไปที่โซฟาได้มั๊ย" ....
ทั้งสีหน้าและแววตา... มันเย้ายวนจนอยากทำรุนแรง
.
.
.
เสียงคราง เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะ
พร้อมขยับร่างกายเข้าหาร่างคนรัก
.
.
.
ในขณะที่ร่างด้านล่างก็กระแทกสวนกลับขึ้นมา
ลึกแน่น เร็วรัว
จุกแต่เสียว...
.
.
.
พร้อมแทบขาดใจกับรักอุ่นที่ๆที่ถูกปลดปล่อยออกมาจนมันไหลออกมาตามขาอ่อนเมื่อขยับออก
ไม่รู้ตัวสักนิดว่าภาพที่ตัวเองคุกเข่าแล้วช่องทางแดงฉ่ามันมีคราบรักที่เพิ่งปลดปล่อยเมื่อครู่ไหลเป็นหยาดลงมา
มันเร้าให้ส่วนกลางของเฉินตื่นตัวอีกครั้ง
"พร้อม..."ไม่รู้เลยว่าพร้อมจะยั่วเขาทางอ้อมอย่างนี้
"พร้อมไม่ไหวแล้ว...ใช้ปากนะ"
ไม่รู้ว่าพร้อมจะเลียเบาๆที่ส่วนปลายเบาๆเหมือนลูกแมว...
น้ำตาคลอหน่วยเพราะตัวเองก็ต้องช่วยขยับมือลดความต้องการที่ด้านหน้า
"มานี่..." ร่างเบาลอยหวือมาประทะอกจูบรุนแรงเริ่มต้นอีกครั้งก่อนพร้อมจะถูกจับหงายและสอดใส่อีกครั้ง คราวนี้ง่ายขึ้นเพราะคราบขาวช่วยให้สอดใส่ได้ง่าย
แค่กดทีเดียวมันเข้าไปทั้งหมดพร้อมผวาเฮือก...
"แน่น...อ๊ะ" พร้อมปล่อยเสียงครางอีกครั้งเมื่อเฉินจับขาพาดไหล่และเริ่มขยับอีกครั้ง...
แม้จะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ตาม....พร้อมหอมหวาน เย้ายวน และน่าหลงใหลเสมอ...
ผมรักคุณ...
กระซิบเบาๆให้พร้อมที่หลับตาพริ้มเพราะฝันดีหรือหมดแรง...
ผ้าขนหนูนุ่มๆถูกถูไปตามเรียวขาอย่างแผ่วเบา
เพราะหทดแรงจนหลับกลางอากาศ แม้ว่าจะสอดนิ้วเข้าไปทำความสะอาด พร้อมเพียงครางเบาๆ...
คนรักที่แสนน่ารัก
คนรักที่แสนอ่อนหวาน
คนรักที่แสนละมุมละไม
ไม่มีทางใครมาทำร้ายแน่นอน...
รอยยิ้มอบอุ่นที่คนนอกไม่ค่อยเห็นแต่คุณเฉินมอบให้คนตัวเล็กนี่คนเดียว
กอดแน่นๆอีกครั้งก่อนหลับไปด้วยกัน...
พร้อมขยับตัวเบาซุกร่างเข้าหาคนตัวโต...
ขอบคุณครับ...
พร้อมบอกกับคุณเฉินในใจ
เสี่ยวหลงเปาอร่อยแค่ไหนก็ไม่สู้พร้อมหรอก....
อร่อยและกลมกล่อมไปทั้งตัว
***********************************
เสี่ยวหลงเปาเป็นหมัน
แวะมาแก้คิดถึง....
มีตอนพิเศษ(กว่านี้)อีกมากมาย....
สวัสดี
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
