บทสรุป.....
เฉินเดินออกจากทางออกผู้โดยสารขาเข้า
รอยยิ้มกว่าพิมพ์ใจของคนรักทำเอาหายเหนื่อย
"..................."คว้าคนตัวบางเข้ามากอดโดยไม่สนใจคนรอบข้าง
"เฉิน.........." พร้อมอุทาน......กอดแน่นเสียใจพร้อมหัวเราะ
"..............คิดถึงจังเลย" พร้อมยิ้มกับท่าทางคนพูด.....เขากระซิบ.....
"คิดถึงเหมือนกัน........." พร้อมเอ่ยตอบใบหน้าแดงซ่าน......เขินแปลกๆ
"..............."เฉินมองหน้าคนพูดที่เสไปมองทางอื่นอย่างเขินๆ เขายิ้ม รู้สึกอารมณ์ดีมากจนน่าตกใจ
ทั้งที่คนของเขารายงานว่าพร้อมกับพีจูบกันในรถ........เมื่อสองวันก่อน
ใจเขาเหมือนเผาไหม้.......ร้อนจนอยากกลับมาหาคนๆนี้ที่สุด
"คุณเฉิน......ผมมีอะไรจะบอก......." พร้อมประคองใบหน้าของคนตัวสูงเอาไว้
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้......ผมจะมีแค่คุณ......คนเดียว"
.
.
.
คนของเขาบอกต่ออีกว่าหลังจากจูบกันพร้อมเพียงแค่ลงจากรถคันนั้นแล้วขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้าน.....
โดยที่มีเด็กหวงก้างนั่นมองตาเฉยๆ.....
เขาไม่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เขาไม่อยู่
เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว......
.
.
.
"ผมไม่แคร์......เรื่องก่อนหน้านี้จะเป็นยังไง.....ช่างมัน.....ผมรักคุณ....มันสำคัญที่สุดและถ้าโชคเข้าช้างผม.....คุณก็รักผม......"
"งั้นโชคคงเข้าข้างคุณ........" พร้อมบอกเขา สายตาที่มองตรงแน่วมาหาทำให้เฉินนิ่งงัน
"ผมรักคุณ.....ตอนที่ผมจูบกับพีผมคิดถึงคุณ" พร้อมไม่รู้หรอกว่าประโยคนั้นสร้างความรู้สึกแบบไหนในจิตใจของหลี่ เฉิน
"....................." พร้อมแทบจะรัวคำพูดออกมาเมื่อเห็นเขามองมานิ่งๆ
"ผมจูบกับเขาก็จริง.......แต่ผมเจ็บไปทั้งใจ แล้วหน้าคุณก็โผล่เข้ามา......แล้วผมก็เผลอเรียกชื่อคุณ......."พร้อมกลั้นใจ.....กังวลว่าคนคนนี้จะโมโห
แต่.......
.
.
.
เฉินหัวเราะ......เขาหัวเราะเสียงดังกลางสนามบิน......
พร้อมทั้งตกใจทั้งอาย.......
"เฮ้.......หยุดหหัวเราะได้แล้วคนมอง...." พร้อมฟาดแขนเขา
"ผมรักคุณ......ขอบคุณ"
"...................." พร้อมซุกหน้ากับอกเขา.....
อย่างนี้สินะ......ความสุข......
...
หมอชีนั่งมองเจ้านายที่เอาแต่เหม่อ.....
"คุณพี......"
"อ่ะ......ว่า?"
"พักกลางวันแล้ว......"
"อื้มๆๆ.....ไปก่อนเลย" พีโบกมือให้แล้วก้มหน้ามองเอกสาร เกินกว่าที่หมอชีจะคิด
หยาดน้ำตาก็หยอดแหมะลงบนเอกสารที่อยู่ตรงหน้า
.
.
"คุณพีครับ......เอ่อ......." หมอชีชี้ที่ตาของเขา พีแตะที่ใบหน้าตัวเองเบาๆ
สัมผัสเปียกชื้น......
เขาร้องไห้เหรอ......
"ผม......."
"ไม่เป็นไรครับ..........." หมอชีตบบ่าเจ้านายอย่างไม่รู้จะทำยังไง
.
.
.
หลังจากจูบกัน......พร้อมเผลอเรียกชื่อใครบางคนออกมา
นั่นทำให้ทุกอย่างหยุดลง
"เฉิน....." ทั้งที่มันแสนเบา.....แต่กลับดังก้องไปทั้งโสตประสาท
พร้อมเอ่ยขอโทษเขาเบาๆ
ก่อนจะขอตัวกลับเอง...........
พีไม่รู้จะทำอะไรต่อ เขาได้แค่มองน้องเดินขึ้นรถแท็กซี่ไป.....
เหมือนเสียงของพร้อมจะเป็นสิ่งเดียวที่ดังในหัว
แต่กลั[เป็นเสีย'พร้อมที่เรียกคนอื่น.....
........
......
....
...
.
.
พียกมือมาปิดหน้าตัวเองแล้วร้องไห้อย่างผู้ชายใจสลายคนนึง
บอกกับตัวเองว่าสมควรแล้ว
มันดีแล้วที่เขาเจ็บเพราะพร้อม
ตอนนี้พร้อมมีคนที่รักพร้อมไปแล้ว
พร้อมเองก็รักคนๆนั้น
เขาได้รับแล้ว.....ผลของการกระทำ
แต่.......มันเจ็บสุดทนจริงๆ
"ต่อจากนี้เป็นพี่พีของพร้อมนะ......" ประโยคสุดท้ายที่ได้ยิน
"พี่จะพยายาม.............." พีพร่ำพูดกับตัวเอง......
.........................................
พร้อมนั่งกินขนมไปอ่านหนังสือที่หิ้วมาจากบ้านไปด้วย
"พร้อม.....ผมมีเรื่องจะบอก......"
"ครับ......" พร้อมพยักหน้าและตายังมองหนังสือ
"อันที่จริงผมทำอาชีพไม่ค่อยสุจริตเท่าไหร่......"
"อ่อ.....ผมรู้แล้ว......"
"ห๊ะ..." กลายเป็นเฉินที่ทำตาโตเสียเอง
"ก็คุณปู่.......บอก.....ไม่หรอกผมไปเค้นถามปู่มาน่ะ.....ก็พอจะรู้มาบ้าง.....แต่ผมไม่ได้สนใจเท่าที่คุณรักผม.....และผมก็รักคุณ"
"..................."หัวใจพองโตเป็นลูกบอลลูน......
"จับมือผมไว้เร็ว......." พร้อมเอื้อมมือมาจับตาที่คนตัวสูงกว่าร้องบอก และสงสัยมากว่าเดิมเมื่อเขาจับมือพร้อมเอาไว้เสียแน่น
"เป็นอะไรไป......" พร้อมขมวดคิ้ว สงสัยจนต้องลุกเดินมากอดเอาไว้
"กอดไว้อย่างนี้ดีเลย....." พร้อมยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีก
"ทำไม......"
"ก็หัวใจในอกซ้ายมันเหมือนจะลอยออกนอกโลกเลย....ถ้าเป็นงั้นพร้อมต้องจับผมไว้....."
"..........ฮ่าๆ.......เพี้ยน......" พร้อมหัวเราะแล้วกอดคนตัวโตแน่นขึ้นอีกนิด
ผมมีความสุข.....อย่างที่ผมไม่ต้องไขว่คว้า ไม่ต้องไล่ตาม....ไม่ต้องรอคอย
.........................................
เช้าวันเสาร์ที่พร้อมต้องไปทำงาน.......
"พร้อม...."เฉินเดินมาปลุกคนรักที่นอนซุกหมอนอยู่
"อื้มมมมมมมมม" พร้อมพลิกตัวหนี
ทุกเช้าต้องปลุก.......เป็นกิจวัตรสำคัญมากๆ เฉินชอบที่สุด
พร้อมตื่นยาก.......และงอแงที่สุดเวลาปลุก
"ไม่ตื่นจูบนะ......." เฉินยิ้มเจ้าเล่ห์....
"อื้ม......" พร้อมโดนกดจูบ...จูบจริงๆจัง....คนที่จูบเองยังไม่ได้สวมเสื้อด้วยซ้ำ....ยิ่งไม่ต้องกลัวว่าเสื้อจะยับ
"อื้อ......พอแล้ว" พร้อมหายใจหอบ.....ราวกับวิ่งไกลๆมา
"ตื่นรึยัง.....ตื่นแล้วนี่นา...." เฉินสัมผัสเบาๆ
"อย่า.....อ่ะ" พร้อมกำเสื้อกล้ามของเฉินเอาไว้แน่น หลับตาปี๋
"...........อ่ะ....ฮ่ะ....." ยิ่งเห็นคนน่ารักทำท่าน่าแกล้งเฉินยิ่งเร่งจังหวะแถมกดส่วนปลายเบาให้เจ้าตัวสะดุ้ง
"........เร็วอีกนิดนะ......" เสียงงัวเงียกลายเป็นเสียงอ้อนๆ
".....หืม....." แกล้งทำช้าลงเจ้าตัวถึงกับจะเอื้อมมือไปทำเอง.....
"ไม่ได้นะ........." เฉินรวบมือสองข้างของคนงอแงไปจับเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว
"อื้อ......." ยิ่งดิ้นยิ่งจะอ้าปากโวยวาย....กลายเป็นโดนปิดปากไปด้วยจูบ
".........พร้อมรักเฉิน........" ทันทีที่ปากเป็นอิสระ......
".............ผมก็รักคุณ........." จบการทำงานสัปดาห์นี้ของทั้งคู่.....
เพราะวันนั้นทั้งวันพร้อมไม่ได้เข้าออฟฟิส......
ส่วนคุณเฉินยืนผิวปากทำอาหารเช้าที่ต้องทานช่วงบ่ายอย่างอารมณ์ดี
...............................................................................
แม่กับป๊านั่งจ้องเฉิน.......พร้อมได้แต่นั่งจิบน้ำทำหน้าไม่ค่อยถูก
"เอาไงก็เอาลูกแม่รักนี่นา......แค่ถ้าแม่รู้ว่าทำลูกแม่ร้องไห้.....แม่จะไปเอาลูกแม่คืน...." แม่พูดยิ้มๆ
"...........ครับ.....ผมจะไม่ทำให้พร้อมร้องไห้ครับ" คุณเฉินก้มหัวให้แม่อย่างเคารพ
"ป๊าก็ฝากเสือพร้อมด้วยนะ......" ป๊ายิ้มให้นิดหน่อยแล้วหันไปคีบเนื้อเป็ดใส่จานแม่
"..................ขอโทษที......เพิร์ลมาช้า" พร้อมหันขวับไปทางประตู.....
เห็นฝาแฝดวิ่งพรวดเข้ามา
"เพิร์ล......." พร้อมตะลึงเมือ่เพิร์ลถอดหมวกออกจากหัว
"ตัดผมตั้งแต่เมื่อไหร่........" เพิร์ลยิ้มแหยๆ
"ก็เมื่อสามชั่วโมงก่อน........" เจ้าตัวลูบหัวตัวเองเขิน
.
.
.
จากผมยางถึงเอวกลายเป็นผมซอยสั้นเกือบติดหนังหัว
"สวยละสิ.........." เพิร์ลหัวเราะ
"พูดไม่ออกเลยหล่ะ"
"อกหักก็ต้องตัดผมสิ......" พร้อมมองหน้าฝาแฝดนิดนึง.....
"........?????????"
"กินข้าวได้แล้ว........."แม่จบบทสนทนาระหว่างพี่น้องฝาแฝด(แม้ว่าสายตาทั้งแม่และป๊าจะจ้องหัวเพิร์ลอยู่ก็ตาม)
"........................" เพิร์ลเดินมานั่งข้างๆพร้อมและกระซิบเบาๆ
"ตัวไปหักอกพี่ชายเขาไม่ใช่เหรอ เค้าโดนน้องสาวหักอก....เอาเป็นว่าหายกัน"
.
.
.
.....................................................
จบตอนของพร้อมพี
ต่อไปก็หมอชีกับฟ่ง
นายโย่งววุ่นวายหนุ่มม้ายลูกติดสนับสนุนโดย.....ยาฆ่าเชื้อตรา นอร์ซิน แม่จอร์จ
อย่าเอาปืนมาไล่ยิงกันเลยนะ.....
ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะที่เข้ามาอ่านแล้วก็คอมเม้นท์
มาติดตามอ่าน
แม้เราจะร่วมกันประนามพี่พีขนาดไหนก็ตาม
แม่ยกพี(มีด้วยเหรอ?) อย่าเพิ่งเสียอกเสียใจไป
อย่าเพิ่งรีบตีอกชกตหัวกัน เซอร์ไพรส์มันมีมาเรื่อยๆแหละ.....
....
..
.
อบอุ่นมากๆครอบครัวเป็ด(ยกมือสวัสดีราวนางสาวศรีสยาม)
ยินดีมากที่ได้มาพิมพ์นิยาให้อ่านกัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
