บทที่ 18 "เจ็บ......."
พีนอนนิ่งๆ....กลืนน้ำตาลงคอ.....พยายามไม่ให้มันไหลออกมา
เสียงรถของพร้อมที่หน้าบ้านดังไกลออกไป
เขาไปแล้ว.....
พร้อมของเขาหลุดลอยหายไปแล้ว
พีมองเพดาน......
มันเป็นอย่างนี้เพราะเขา
ทั้งหมดเกิดเพราะเขา
หลินหายไปแล้วแต่พร้อมก็ไม่กลับมา
พร้อม.....มีคนอื่นไปแล้ว
แต่พีจะต้องไม่ยอมแพ้.....
วันนี้อาจจะยังทำใจยอมรับไม่ได้
และพร้อมอาจจะยังไม่ให้อภัยเขา
แต่สุดท้ายแล้ว....
.
.
.
พีเชื่อว่าพร้อมจะต้องกลับมา
พีเดินเข้าออฟฟิสมาในตอนเช้า
พร้อมยืนอยู่กับคุณเฉิน
เขามาที่นี่ในฐานะลูกค้า......แต่แววตาที่เขามองพร้อมและท่าทางนั่นมันบอกเขาว่า
.
.
.
เขามาในฐานะเจ้าของพร้อม
.
.
.
พีมองแล้วอดหงุดหงิดไม่ได้
แต่มันก็จำเป็นต้องทักทายเมื่อคนกลางอย่างพร้อมหันมาโบกมือให้
"พี.......หายแล้วเหรอ"
"อื้ม......สวัสดีครับคุณเฉิน"
"สวัสดีครับ....."คุณเฉินทักทายกลับสายตาบางอย่างทำให้พีอยากกระโจมไปต่อยหน้า
"ผมว่าถ้ายังไงคุณเฉินจะไปธุระก่อนก็ได้ เอกสารนี่เดี๋ยวผมเอาไปให้เอง" พร้อมเอียงคอมองคุณเฉิน
"ก็ดี.....ตอนเย็นเจอกันที่ห้องนะ....." ประโยคบอกลาของเฉินกับรอยยิ้มพิมพ์ใจของพร้อม......ทำให้พีเหมือนเป็นคนนอกไปโดยปริยาย
"คนนี้เหรอ?"
"หืม?......"พร้อมหันมามองพี
"เปล่า.......มาแต่เช้าเชียว......" พีถามเปลี่ยนประเด็น
"อื้ม....พีละ...เพิ่งหายนี่นา...." พร้อมมองพี อย่างสำรวจ
ทั้งสีหน้าท่าทางน่าจะหายป่วยแล้ว
"อื้ม.....สงสัยพักผ่อนไม่เพียงพอน่ะ"
"เหรอ......งั้นพร้อมไปก่อนนะ......" พร้อมหมุนตัวจะเดินไปห้องบัญชี
"เดี๋ยวพร้อม......." พีดึงเสื้อพร้อมเอาไว้ก่อนจะจับเจ้าตัวหมุนกลับมา
"เนคไทเบี้ยวครับ......." พีขยับเนคไทให้....ด้วยความสูงที่มากกว่ากันเกือยสิบเซ็นทำเอาพร้อมเหมือโดยพีคร่อมตัวเองไว้
"............ขอบคุณ" พร้อมบอกเสียงอุบอิบ
"หือ....พูดว่าอะไรพีไม่ค่อยได้ยิน" พีเอียงหน้าเข้าไปหาทั้งที่ก็ได้ยินว่าพร้อมพูดอะไร พอพูดแหย่อย่างนั้นเจ้าตัวเลยเงยหน้าขึ้นมาจมูกโด่งๆถึงชนเข้ากับแกมของพี
".........เอ่อ........." พร้อมหน้าแดง.....ทั้งแดงทั้งวูบวาบบนใบหน้า
"..................."พร้อมเดินเลี่ยงออกไปเกือบจะทันที.....ต้องเดินออกมาให้ไกล....
.
.
.
"น้องพร้อม........."พียมองแผ่นหลังนั้นเดินจากไป รอยยิ้มร้ายๆผุดขึ้นมาบนใบหน้า
.
.
.
ดูก็รู้ว่าพร้อมน่ะ ไปแต่ตัวใจยังอยู่ที่เขา
คุณเฉินนั่งอยู่ในรถยนต์.....
"ฮัลโหล......." กรอกเสียงโทรศัพท์อย่างไม่สบอารมณ์ ไอ้เดกเวรนั่น....หมาหวงก้างชัดๆ
"นายครับ เรื่องของที่ส่งเข้ามาน่ะครับ....เรียบร้อยแล้ว อีกสามชั่วโมงจะส่งไปที่โกดังนะครับ"
"อื้ม...จัดการให้เรียบร้อยด้วย"
คุณเฉินที่พร้อมรู้จักคือนักธุรกิจไฟแรง
แต่พร้อมไม่รู้ว่าธุรกิจที่เฉินทำมันมีทั้งดำและขาว.......
.
.
.
ธุรกิจพวกเคมี....ยารักษาโรคมันก็แค่ส่วนหนึ่ง....
แต่อีกส่วนหนึ่งในเซี่ยงไฮ้.....ก็ค้าอาวุธเถื่อน....
ขายให้พวกมาเฟียและผู้ก่อการ้ายในตะวันออกกลาง
บางเรื่องไม่ถาม.....เขาก็เลือกจะไม่พูด
.
.
.
แต่สักวันนึง.....เขาจะบอกพร้อม....บอกทุกอย่างที่เขาเป็น
.
.
.
แม้ว่าไม่อยากเชื่อ แต่เรื่องจริง......หัวใจเขามีแต่พร้อม
พีนั่งลงที่โต๊ะ.....มองผ่านกระจกออกไปด้านนอกพวกนักเคมีและภสัชกำลังง่วนกับการรีเช็คยาก่อนบรรจุ
"หมอชีกำลังเดินลิ่วๆมาหาเขา.....
"ว่าไงหมอ......"
"ไม่ว่าไงครับ.....ก็เห็นว่าหยุด....ป่วยมา....แต่คิดว่าหายแล้วเลยไม่ถามดีกว่า"
"เออครับ....หายแล้วครับ" พีมองหน้าที่ถูกปิดไปกว่าค่อน
"............หมอชี........." พีเหมือนเห็นอะไรบางอย่าง
"โดนอะไรกัดมา?......หรือโดนสาระอะไรรึเปล่า" ว่าแล้วก็เกี่ยวปกเสื้อด้านหลังลงมาหน่อย
"อ่ะ........เปล่าน่ครับ....สงสัยจะโดนมดกัด........"
"มดคงกัดตอนหลับ......ละมั้ง....."พีหันกลับมามองคนข้างนอกต่อ......." ไม่สนสักนิดว่าทิ้งระเบิดให้ใครต้องคิดและ
"ไอ้โย่ง......" หมอชีกัดฟันรำพึงกับตัวเอง
ตกเย็นพร้อมกลับมาที่ห้อง......นอนดูทีวีจนหลับไป.....
รู้สึกตัวอีกที่ก็ตอนที่มีคนมาหอมแก้ม....
"กลับมาเมื่อไหร่ครับ......" พร้อมยิ้มอ่อนๆ....
"เมื่อกี้ครับ......เหนื่อยมั๊ย" พร้อมส่ายหน้า คุณเฉินยิ้มอ่อนโยน
"คุณเหนื่อยมั๊ย....."
"ครับ......." พร้อมค่อยๆรูดเนคไทเขาออกจากคอ.....
"อาบน้ำมั๊ยครับ....."
"อาบพร้อมกันเลยได้มั๊ย.....ผมอยากอาบน้ำกับคุณ"
"อื้ม......" พร้อมเงยหน้ารับจูบจากคุณเฉิน
เหมือนทุกอย่างจะมีความสุข.....ลงเอยแล้ว.....พร้อมคิดอย่างนั้น
พร้อมนั่งอิงกับแผ่นอกของคุณเฉิน......อ่างน้ำดูแคบไปถนัดตาเมื่อมีร่างใหญ่โตของคุณเฉินกับหุ่นเก้งก้างของพร้อมมานั่งในอ่างแบบนี้
"อบอุ่นจัง....." พร้อมหัวเราะ
"อย่างนี้แหละดีแล้ว....." คุณเฉินจูบขมับ......
เขาไม่ใช่คนที่เอาแต่ได้เลยพร้อมยิ้มให้กับตัวเอง
คุณเฉินกอดพร้อมเอาไว้......มันอ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความรัก
"พร้อม.......ผมรักคุณ" ทุกครั้งที่ได้ยินแม้มันจะอุ่นไปทั้งใจ......
แต่พร้อมอดรู้สึกผิดไม่ได้
"อื้ม......."พร้อมรับคำเบาๆ.....
ในขณะที่พร้อมอยู่ในอ้อมกอดของคุณเฉิน.....
พีพยายามบอกตัวเองว่าพร้อมนอนอยู่ที่บ้าน.......
นี่เพิ่งสามทุ่ม.....ยังไม่หลับแน่ๆ.....
เขาควรจะโทรไปคุย......
คุยเรื่องอะไรดี......
เรื่องหนังดีมั๊ย......
เอ......หรือจะเรื่องเพลง
ไม่ๆ......พร้อมชอบดูรายงานวาไรตี้.....
โอเคๆ....คุยเรื่องพื้นๆไปก่อน......
.
.
ตื้ด
.
.
.
ตื้ด
.
.
.
"............ฮัลโหล" พีพยายามจะทำเสียงไม่ให้ดีใจจนเกินไป
.
.
.
"ฮ่ะ........อ่ะ......." เสียงที่ตอบกลับมามันคือเสียงของพร้อมก็จริง....แต่เขากลับรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างในหัวใจมันตกแตกเสียงดัง
"เด็กดี.......อ่ะ......ดีมาก......" เสียงห้าวๆที่ร้องสั่งเขาจำได้ว่ามันคือเสียงเฉิน.....
"ผม......อ่ะ.....เฉิน......" เสียงหอบกระชั้นดังถี่ขึ้นก่อนที่พร้อมจะร้องบอกออีกครั้ง
"ผมไม่ไหวแล้ว........" พร้อมกรีดร้อง.....พีกำโทรศัพท์ในมือแน่นจนมันแทบแหลก.....
เจ็บ
.
.
.
ปวดจนดวงตาแดงกล่ำ.....
และมันก็หลั่งน้ำใสๆออกมา
ไหนว่ารักกัน
พีปาโทรศัพท์สุดแรงไปกระทบฝาผนัง.....กระจาย
เศษซากโทรศัพท์กระจายไปคนละทิศทาง
.
.
.
เหมือนหัวใจของพี
.
.
.
สมน้ำหน้าตัวเองมั๊ยละไอ้พี.......
แต่ก่อนไม่เห็นค่า.....
มาเห็นตอนที่เขาเป็นของคนอื่นไปแล้ว
พร้อมหลับไปแล้ว......คุณเฉินหันมามองที่โทรศัพท์.......
ไม่ได้ตังใจหรอก.....แค่มือไปโดน.....
แค่จะเอามันหลบจากสายตาของคนคนนี้.....
ก็เพราะชื่อที่คนโทรที่โชว์หราบนหน้าจอมันจะดึงความสนใจของพร้อมไป......
.
.
.
เขาเองแค่ไม่อยากให้พร้อมเจ็บอีกแล้ว.....
.................................................................
เอามาลงเป็นพักๆ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
