13/2
จูบที่เหมือนจะบอกเขาว่า....อีกฝ่ายกำลังรูสึกยังไง
ฟ่งบอกว่า........จะ
อ่อนโยน.........
ทนุถนอม.......
พร้อมหลับตาลงช้าๆเมื่อฟ่งจูบ......ยิ่งเขาถือบางจังหวะที่พร้อมเผลอแทรกลิ้นเขามามันเหมือนเขาเปิดลิ้นชักบางลิ้นชักที่มันวางเปล่าออกมา
แล้วใส่บางอย่างลงไปแทนความวางเปล่าเหล่านั้น
เค้าลูบแก้มที่เริ่มขึ้นสีเพราะความอาย......
รอยยิ้มอบอุ่นของฟ่ง เหมือนจะบอกเขาว่าเขาเองก็เขินเหมือนกัน
ฟ่งจูบไล่ลงไปตาแนวสันกราม คอไหล่....ไล่เรื่อยลงมา
ตอนที่เสื้อหลุดออกจากตัวพร้อมรู้แค่มันแทนที่กอด
กอดจากด้านหลังพร้อมเหมือนมมึนงงกับสัมผัส
แต่สุดท้ายฟ่งกลับหยุดทุกอย่างลง
.
.
.
เมื่อโทรศัพท์ดัง
มันกรีดร้องราวกับจะร้องห้าม ปรามว่าอย่าทำ......อย่าทำอย่างนี้เลย
ฟ่งชะงักเมื่อเห็นหน้าจอ........
"เขาโทรมา........" ฟ่งกระซิบเบาๆที่ใบหู.......
ก่อนเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดรับพร้อมกับเปิดลำโพง
"......ฮัลโหลพร้อม........ยังไม่หลับใช่มั๊ย.......วันนี้งานคงยุ่งสินะ เหนื่อยแย่เลย
พีแค่จะโทรมาบอกราตรีสวัสดิ์.......แล้วก็.....พระจันทร์ดวงโตมากเลยวันนี้.......
พีอยากให้พร้อมมองพระจันทร์เหมือนตอนนั้นที่เราดูพระจันทร์ดวงเดียวกัน"
.........
.....
....
..
.
เหมือนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัว............
ไม่ใช่จากสัมผัสจากคนที่กอดอยู่ด้านหลัง........
แต่มันเป็นเพราะ............
"พีรู้ว่ามันแย่..........แล้วพร้อมก็อาจจะไม่อยากฟัง.........
แต่พีรักพร้อมนะ.........." ปลายสายเงียบไปสักครู่ก่อนที่จะพูดประโยคที่ทำให้พร้อมหลั่งน้ำตา
"พระจันทร์ครับ......ถ้าเลือกได้ผมขอให้เราย้อนเวลากลับไปวันนั้น.......วันที่ผมกับพร้อมดูพระจันทร์ด้วยกัน"
พร้อมยกมือขึ้นมาปิดหน้าแล้วพลิกตัวหันหาฟ่ง
"ราตรีสวัสดิ์นะพร้อม........." ปลายสายตัดไปแล้ว.......
ฟ่งมองเด็กน้อยตรงหน้า..............
"เจ็บเหรอ............."พร้อมพยักหน้าเมื่อฟ่งเอ่ยถาม
"เจ็บที่รักเขา........หรือเจ็บที่พยายามลบเขาออกไป" พร้อมมองฟ่งที่จ้องมองมา
แววตาฟ่งเหมือนทุกครั้ง.....มันอบอุ่นและน่าพักพิง
"อกหักครั้งที่เท่าไหร่ไปรู้ในสามปี.........เพราะต่อให้ทำยังไงพร้อมก็รักแต่เขา......ไม่เป็นไร......แค่อยู่ข้างๆก็พอ"
อ้อมแขนที่พร้อมไม่ปฎิเสธว่ามันอบอุ่นเหลือเกิน ปลอดภัยจนไม่อยากถอยออกมา มันโอบกอดเขาเอาไว้
"ขอบคุณจริง.........ขอบคุณมาก" พร้อมกอดตอบเพื่อน.........
ฟ่งถอนใจ
เขาอยากใจร้าย
อยากเป็นคนไม่ดีบ้างจัง
เขามองดูพร้อมเจ็บปวดจากคนคนนั้น
แต่......เขาก็รู้ว่าต่อให้เจ็บปวด......เจียนตาย
รักมันก็ไม่มีทางลบเลือนหายไป..........
ดูอย่างเขาสิ......รู้ทั้งรู้ว่าพร้อมไม่มีวันรักเขา......เขายังรักลูกแมวน้อยตรงหน้านี้เลย
.
.
.
พร้อมตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นฟ่งแล้ว
ฟ่งทิ้งโน้ตเอาไว้ว่าต้องไปธุระด่วนมาก พร้อมยิ้มให้ตัวการ์ตูนรูปลาที่ฟ่งวาดไว้ตรงท้าย
พร้อมโทรศัพท์ยังวางอยู่ที่เดิมพร้อมเลือกจะหยิบแล้วกดโทรหาเพิร์ล
"ไง.....ตื่นเร็วนะ"ปลายสายแว่วเสียงดัง สงสัยพักกองอยู่
"อื้ม.......เมื่อไหร่จะมา"
"ถ่ายซีรี่ย์เรื่องนี้จบก่อน อีกสามวันจะตามไป......มีอะไรเหรอ...."
"นี่ต้องมีอะไรถึงถามได้เหรอ......"พร้อมแหย่กลับ
"ได้ข่าวว่าเมื่อวานแม่กับป๊าไม่อยู่พาหนุ่มเข้าบ้านเหรอ......." ฟ่งคงโทรบอก....พร้อมหัวเราะเบาๆเดินเข้าไปในห้องน้ำ
"ก็ตามนั้น......ฮ่าๆ" คุยกันอีกนิดหน่อย....พร้อมก็วางเพราะอีกฝ่ายต้องไปทำงานแล้ว
"..................."พร้อมเห็นตัวเองในกระจก.......
ผู้ชายตัวขาวหน้าซีด.....ผอมไม่ค่อยมีกล้ามเนื้อ
กับรอยจูบเล็กๆที่คอสองรอย.......
พร้อมถอนหายใจ......ฟ่งเป็นคนดี.....เขาหยุดตัวเองแล้วนอนกอด....ลูบหลังปลอบโยนจนพร้อมหลับไป
เหมือนเพื่อน.....ไม่สิฟ่งเป็นเพื่อน แต่ด้วยอายุที่มากกว่าและนิสัยที่อบอุ่น.......มันเลยทำให้ได้ความรู้สึกเหมือนเป็นน้องชาย
.....................................
"พร้อมมารึยัง......."พีเดินตรงมาที่แผนกบุคคล.....
"อ่อ......มาแล้วค่ะ.....เข้าไปดูผลิตภัณฑ์กับหมอชีค่ะ.......คุณพีจะให้........"หนิงยังไม่ทันพูดจบพีก็เดินพุ่งไปทางที่หนิงชี้บอก
"อะไรของเขา.........." หนิงเกาหัวงงๆ
"พร้อม........." พีเปิดประตูห้องเก็บผลิตภัณฑ์ตัวอย่างเข้ามาเห็นหมอชีกำลังยิ้มอบอุ่นให้พร้อมที่ทำหน้าตาน่ารัก
"สวัสดีครับคุณพี......." หมอชีทัก ก่อนที่พีจะเดินผ่านไปคว้ามือพร้อมดึงลิ่วๆจากไป
"..........................เอิ่ม......." หมอชีอธิบายไปได้ถึงสายตาที่คุณพีทิ้งไว้ให้ก่อนจะเดินออกไป
มันเหมือนเข้าไปเอาลูกชิ้นจากชามเล็กแห้งหมูพิเศษของแกไป!!!!
.
.
.
"เจ็บ......."พร้อมบ่นเบาๆ....
"ขอโทษ............เจ็บมากมั๊ย......"พีลูบเบาๆที่ข้อมือที่เริ่มมีสีแดงเป็นรอย
"มาก......." พร้อมจ้องหน้าพี.....
"พีขอโทษ........." พร้อมไม่รู้ว่าพีขอโทษเรื่องไหน
เรื่องที่ลากเขาออกมาหรือเรื่องอื่น
".......พระจันทร์สวยดีนะเมื่อคืน......."พียิ้ม......แต่พร้อมก็ทำเอาพีต้องยิ้มเก้อ
"ไม่ได้ไปดูหรอกเมื่อคืนนอนไว......."
"เหรอ.......ไม่สบายรึเปล่า.....หืม?" พีเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากเบาๆ พร้อมยืนเฉยให้สัมผัส
"เปล่า............." พร้อมมองคนตรงหน้าต้องทำหน้ายังไง....แววตาที่มองคนคนนี้ต้องเป็นแบบไหน
"...................เมื่อคืนอยู่กับใคร" พีจ้องที่คอ คงจะเห็นรอยที่โผล่พ้นเสื้ออกมา
"ก็........เพื่อนน่ะ.....พีมีอะไรรึเปล่า" เจ็บมั๊ย.....หรือแค่รู้สึกแย่
"เพื่อนคนไหน.......ทำไมปล่อยให้มันทำ........" พีกระชากไหล่น้องเข้ามาใกล้....แววตาพีเหมือนมีกองไฟสุมอยู่
"ก็ปกติ......เซ็กซ์.......ถูกใจใครก็มีกับคนนั้น......." พร้อมสะบัดไหล่จากมือนั้นก่อนจะถอยออกมายืนห่างจากเขาอีกนิดหน่อย
"พีก็มีเซ็กซ์...............พีก็รู้ว่ามันรู้สึกดีขนาดไหน" พร้อมยิ้ม.......รอยยิ้มที่คล้ายจะบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
"พร้อม........"
"ต่อไปเราก็ก็เป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิมนะ......พีเองก็มีคนของพีไป.......พร้อมก็มีของพร้อม.....แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกันนะ"
.
.
.
สาบานกับตัวเองว่าดีแล้วที่ช่วยซ้อมบทกับเพิร์ลบ้าง......เทคนิคการแสดงที่ดีอย่าไปคิดว่าเราจะเจ็บ.....ถึงเจ็บก็ต้องเก็บเอาไว้ในลึกที่สุด
......................................................................
เอามาวางไว้ใกล้ตา......เอาให้บ้ากันไปเลย
คนหวงก้าง......เชอะๆ......
นี่ยิ่งเขียนยิ่งเกลียดพี ยิ่งสงสารพร้อม.....
ฟ่งเขามีเซอร์ไพร์สของเขานะ......
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
