หัวข้อ: the Second Chance :: ความหมายของหัวใจ (ตอนที่ 18 - 27 July)

[โจ๊กกุ้ง]

อยากอ่านทะเลกับหนึ่ง และลูกๆต่อแล้วค่า

[miracle22936]

อยากรู้ว่าจะมีเซอร์ไพร์อะไรอีกอ่ะ อย่าดราม่านะ ดลัววว

[vivalasvegus]

ทะเล และหนึ่ง อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนที่ดี คุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่เหงาแล้ว
รออยู่นะคะ

[ExecutioneR]

ตอนที่ 11

“หนึ่ง วันพุธนี้จะไปไหนหรือทำอะไรพิเศษรึเปล่า คิดไว้รึยัง” พ่อผมถามขึ้นในขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวเย็นอยู่ด้วยกัน

“ก็ไม่นะครับ” ผมตอบ “ทำไมเหรอ”

พ่อนิ่วหน้าพร้อมรอยยิ้มตลกๆ “นี่แกไม่รู้จริงๆ เหรอว่าวันพุธมันวันอะไร”

“วันพุธ... วันพุธ...” ผมคิด “อ้าว! วันพุธหรอกเหรอ ไม่ใช่วันพฤหัสเรอะ! วันนี้วันที่ห้าแล้วเหรอครับ หนึ่งนึกว่าวันนี้เพิ่งวันที่สี่อยู่เลย!”

“วันนี้วันที่ห้าค่ะ คุณชาย เพราะงั้นวันพุธก็วันเกิดเรานั่นแหละ ถ้ายังไงตอนเช้าตื่นให้เร็วหน่อย จะได้มาใส่บาตรกับพ่อแม่นะคะ” แม่หันมาพูดกับผม

“ไอ้ตื่นเช้าน่ะไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ ปกติหนึ่งก็ตื่นเช้าอยู่แล้ว ว่าแต่พ่อกับแม่อยากไปไหนรึเปล่าล่ะ เราออกไปกินข้าวเย็นด้วยกันข้างนอกดีมั้ย”

ผมไม่ได้ลืมหรอกว่าวันเกิดตัวเองใกล้จะมาถึงแล้ว แต่ผมจำวันที่ผิดไปต่างหาก และถึงผมจะไม่ได้ใส่ใจกับวันเกิดตัวเองสักเท่าไหร่นัก แต่มันก็คงจะดีถ้าหากว่าครอบครัวของเราได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาสักที เพราะพวกเราไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันแบบครบทุกคนมาหลายเดือนแล้ว

“ไปสิ” พ่อพยักหน้า “แกโทรไปบอกไม้กับดาวเองก็แล้วกัน”

“ได้ครับ แต่ถ้าเกิดหนึ่งชวนเพื่อนหนึ่งไปด้วยสัก 2-3 คน คงไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”

“ปีนี้แกอายุ 26 แล้วนะ ยังจะมาขออนุญาตอะไรอีก อยากชวนใครก็ชวนเลย เรื่องของแกเถอะ”

“แล้วเราว่าจะชวนใครไปล่ะ ไอ้เจ้ายุทธเหรอ” แม่หันมาถาม

“ครับ ก็คงไอ้ยุทธกับมะปราง แล้วก็... พี่ธีมั้งครับ”

“อย่าลืมโทรไปชวนตากับยายด้วยล่ะ” แม่หมายถึงพ่อกับแม่ของฟ้า

“ครับ” ผมพยักหน้า

ก่อนเข้านอนผมก็จัดการโทรไปหาทุกคนเพื่อแจ้งกำหนดการให้รู้ล่วงหน้ากันเอาไว้ก่อน ถึงแม้จะยังไม่ได้สรุปเรื่องสถานที่ แต่ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้ยิ่งบอกล่วงหน้าให้อีกฝ่ายรู้เพื่อที่เขาจะได้จัดการเคลียร์ตารางของตัวเองไว้คงจะดีกว่า ซึ่งพี่ๆ ของผมทั้งสองคนต่างก็รู้อยู่แล้วว่าวันพุธนี้จะเป็นวันเกิดของผม พวกเขาจึงไม่ได้วางแผนสำหรับคืนนั้นไว้แล้วตั้งแต่แรก ส่วนไอ้เพื่อนตัวดีของผมก็รับปากว่าจะไป แต่เมื่อผมโทรไปชวนธี เขากลับแสดงน้ำเสียงอึกอักออกมา

“อ้าว ไม่สะดวกเหรอครับ หรือไม่อยากไป”

“เฮ้ยย ไม่ใช่แบบนั้น” เขารีบปฏิเสธ “แต่ผมเห็นว่ามันเป็นช่วงเวลาส่วนตัวของหนึ่งกับครอบครัวน่ะ คนนอกอย่างผมไปด้วยมันจะดีเหรอ”

“อ๋อ ไม่หรอกครับ ปกติผมก็ชวนเพื่อนบางคนไปด้วยอยู่แล้ว ปีนี้ก็มีเพื่อนผมไปสองคน และผมก็อยากชวนพี่ไปด้วย จะได้มารู้จักกับพี่ๆ ผมไงครับ”

“จะดีเหรอ ผมเกรงใจจริงๆ นะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก พ่อกับแม่ผมเองก็ชอบพี่นะ โดยเฉพาะพ่อเนี่ย ยังถามถึงพี่อยู่เลยว่าเป็นยังไงบ้าง ดูท่าทางเค้าจะชอบคุยเรื่องทำอาหารกับพี่มากจริงๆ  นี่ถ้าพี่ธีไปก็จะได้ไปเป็นเพื่อนคุยเค้าด้วยไง”

“ถ้างั้นก็ได้ครับ ยังไงก็ขอบคุณแล้วกันที่เชิญผมไปด้วย แต่มีข้อแม้อย่างนะว่า หลังจากนี้ผมจะต้องเลี้ยงข้าวหนึ่งคืนเป็นการตอบแทน ไม่มีข้อแม้”

“โอเค ไม่มีปัญหาครับ แต่อย่าลืมพาเหนือมาด้วยแล้วกัน”

“เฮ้ย จะดีเหรอ เอาเด็กเล็กไป จะรบกวนเปล่าๆ มั้ย”

“ดีแล้วล่ะครับ เพราะพี่อายก็มาด้วย จะได้ไม่ต้องเทียวรถไปมาเอาลูกไปฝากให้คนอื่นเลี้ยง พี่ชายผมก็จะพาลูกไปเหมือนกัน และที่สำคัญ พ่อกับแม่ผมจะได้เจอน้องด้วยสักทีไง”

“อืมม... ถ้าหนึ่งโอเคผมก็โอเค เดี๋ยวผมบอกอายให้แล้วกัน”

ที่จริงจุดประสงค์ที่ผมอยากให้เขาพาลูกมาด้วยเป็นเพราะพ่อกับแม่ของผมจะได้เห็นเขากับครอบครัวอย่างพร้อมหน้ามากกว่า เพราะถึงแม้เขาเองจะไม่ได้อยากป่าวประกาศให้ครอบครัวของผมรู้ว่าเขาเป็นเกย์ แต่จะให้เราปิดบังหรือทำเป็นเหมือนเขายังไม่มีครอบครัวก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน ดังนั้นผมเลยคิดว่าถ้าหากในตอนนี้ เขาพาเหนือกับอายมากินข้าวกับพวกเราพร้อมหน้าในฐานะพ่อแม่และลูก โดยที่ไม่ต้องพูดหรืออธิบายอะไร ทุกคนก็คงจะตีความกันไปได้เองโดยที่เขาไม่ต้องโกหก

สุดท้ายวันถัดมาพี่ไม้ก็เป็นคนโทรไปจองร้านอาหารให้เสร็จสรรพ ซึ่งร้านที่เขาเลือกตั้งอยู่ย่านเกษตร-นวมิทร์ ก็ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านของเราเท่าไหร่ เรานัดเจอกันที่ร้านเวลาสองทุ่ม โดยที่ครอบครัวของพี่ไม้ไปถึงเป็นกลุ่มแรก ผมกับพ่อและแม่ไปถึงราวๆ 10 นาทีถัดจากนั้น ตามมาด้วยพ่อแม่ของฟ้าและพี่ดาวกับแฟน จากนั้นธีกับอายก็มาถึง ส่วนไอ้ยุทธกับมะปรางมาถึงเป็นคู่สุดท้าย แต่ก่อนที่ไอ้ยุทธกับมะปรางจะมาถึง ผมที่กำลังจะแนะนำธีกับอายให้ทุกคนรู้จัก กลับต้องเป็นฝ่ายแปลกใจ เมื่อจู่ๆ ธีกับพี่บอลต่างก็ร้อง ‘อ้าว’ ขึ้นมาพร้อมกันทันทีหลังจากที่เขาเห็นหน้ากัน

“เฮ้ย! ไปไงไมาไงเนี่ย เล!” พี่บอลทักพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“สวัสดีครับ พี่บอล บังเอิญโคตรเลยนะครับเนี่ย!” ธียกมือขึ้นไหว้พี่เขยของผม

“จริงด้วย! นี่เราเป็นเพื่อนกับหนึ่งหรอกเหรอ”

“ครับ แต่จริงๆ ก็เพิ่งมาสนิทกันได้ไม่นานมากน่ะครับ”

“อ้าว นี่สองคนรู้จักกันด้วยเหรอ” แม่ผมถามขึ้น

“พอดีบอลเคยเป็นหัวหน้าเก่าเลน่ะครับ แม่” พี่บอลตอบ “แต่แล้วเลมันก็ลาพักยาวไปเพราะแม่งเกือบตัดนิ้วตัวเองขาดน่ะ! ใช่มั้ย ไอ้เล!”

ธีหัวเราะเบาๆ “ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ พี่”

“แต่เอ๊ะ พี่ว่าพี่ก็เคยเล่าให้หนึ่งฟังด้วยไม่ใช่เหรอ” พี่บอลหันมาพูดกับผม “ที่ร้านอาหารที่พี่กับเพื่อนหุ้นกันไง”

“เอ้า! คนที่พี่บอลกับพี่ดาวเคยเล่าให้ฟังคือธีเองหรอกเหรอ!”

“ฉันก็ไม่เคยเจอเจ้าตัวเหมือนกันนะ เคยได้ยินแต่จากพี่บอลนี่แหละ” พี่ดาวพูดขึ้น

“ว่าแต่เราไปรู้จักกันได้ยังไงล่ะเนี่ย ตั้งแต่เมื่อไหร่” พี่บอลถาม

“พี่ธีเค้าอยู่ที่คอนโดเดียวกับเราน่ะครับเลยเคยเจอกันคุยกันบ้าง” ผมตอบสั้นๆ “ทุกคนครับ นี่พี่อาย แฟนพี่ธี ส่วนเจ้าตัวเล็กนั่น เหนือ ลูกของทั้งสองคน” ผมแนะนำพวกเขา จากนั้นก็แนะนำสมาชิกครอบครัวของตัวเองให้พวกเขารู้จัก รวมทั้งเจ้าอัลฟ่า หลานชายอายุหกขวบของผมที่วิ่งมาเล่นกับเหนือแทบทันทีที่เห็นด้วย

ธีนั่งลงข้างๆ ผมตรงข้ามกับพี่บอลพอดี พวกเขาสองคนเริ่มพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกัน ซึ่งก็ทำให้ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะที่อย่างน้อยก็มีคนที่เขารู้จักอยู่ เพราะมันคงทำให้เขารู้สึกสบายใจและรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเราได้มากขึ้น และหลังจากนั้นไม่นานไอ้ยุทธกับมะปรางก็มาถึง

เวลาผ่านไปราวๆ สองชั่วโมง ผมก็ขอตัวลุกออกจากโต๊ะอาหารเพื่อไปเข้าห้องน้ำ และในระหว่างที่ผมกำลังทำธุระอยู่นั้น พี่บอลก็เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ผม

“สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะ หนึ่ง มีความสุขมากๆ นะเว้ย น้องรัก” เขาพูดพลางตบหลังผมเบาๆ ผมได้กลิ่นเบียร์โชยมาจากปากของเขาอย่างชัดเจน

“พี่บอลเมาแล้วรึเปล่าเนี่ย ถ้าเมาก็ให้พี่ดาวเป็นคนขับรถกลับบ้านนะพี่”

“โอ๊ยย ยังไม่เมาหรอกน่าา” เขายิ้มกว้าง

พี่บอลอายุมากกว่าพี่ดาวแค่หนึ่งปี เป็นคนร่างใหญ่ อารมณ์ดี แต่ออกจะห่ามๆ และเป็นคนตรงๆ จนบางครั้งก็เรียกได้ว่าค่อนข้างโผงผาง ในเวลาปกติเขาก็เป็นผู้ใหญ่ที่ดูพึ่งพาได้ดี แต่ถ้าหากเขาโกรธขึ้นมาก็ออกจะเป็นคนที่ไม่น่าอยู่ใกล้เหมือนกัน

“เออ พี่มีเรื่องจะบอกแกอย่าง ไอ้หนึ่ง” เขาพูดขึ้นในขณะที่กำลังก้มลงมองดูไอ้น้องชายของตัวเองไปด้วย

ผมสะบัดเบาๆ แล้วรูดซิปขึ้น “อะไรครับ”

“แกรู้จักไอ้ธีดีขนาดไหนวะ จะว่าไป”

ผมเดินไปที่อ่างล้างมือพลางนึกสงสัยว่าประโยคเมื่อกี้มันฟังดูไม่น่าจะใช่สิ่งที่เขาอยากจะบอกผมสักเท่าไหร่ “ก็อย่างที่พี่เค้าบอกแหละครับว่าไม่นานมากหรอก แต่ก็สักพักใหญ่แล้วล่ะ สัก 3-4 เดือนได้มั้ง ทำไมเหรอพี่”

“อ้อ ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่จะบอกว่าตอนมันทำงานอยู่ที่ร้านอาหารพี่กับเพื่อนน่ะ พี่เคยได้ยินเด็กมันพูดกันว่าไอ้หมอนี่มันเป็นตุ๊ดนะเว้ย”

ผมนิ่วหน้าทันทีที่ได้ยินคำๆ นั้น

“ก็ไม่รู้จริงรึเปล่านะ แต่แม่งก็แต่งงานมีลูกมีเมียแล้วเนี่ย ถ้าจริงก็สงสัยแม่งจะแอบว่ะ”

ผมตัดสินใจไม่พูดหรือตอบอะไร แค่ยักไหล่ให้เขาเบาๆ แล้วจึงเดินออกจากห้องน้ำกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง ไอ้ยุทธที่สังเกตเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของผมเป็นคนแรกถามขึ้นว่าผมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ผมจึงชวนมันออกไปคุยข้างนอกด้วยครู่หนึ่ง

“มีไรวะมึง” มันถามพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด

“เปล่าว่ะ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก กูแค่สงสัยขึ้นมาเฉยๆ ว่าในบรรดาเพื่อนรุ่นเดียวกับเราน่ะ มึงพอรู้มั้ยวะว่ามีใครที่เป็นเกย์รึเปล่า”
มันเลิกคิ้วขึ้นและทำตาโตด้วยความแปลกใจทันที “จู่ๆ มึงถามเหี้ยไรวะ ไอ้หนึ่ง”

“ตอบกูมาเหอะน่า กูแค่อยากรู้”

มันมองไปทางอื่นครู่หนึ่งพร้อมกับโยกหัวเบาๆ ผมรู้จักมันดีพอที่จะรู้ว่ากิริยาท่าทางแบบนี้ของมันคืออะไร มันมักจะทำแบบนี้เสมอเวลาที่มีอะไรอยู่ในใจแต่ไม่อยากพูดออกมา หรือพูดง่ายๆ คือเวลาที่มันกำลังลังเลว่าจะโกหกดีหรือเปล่านั่นเอง

“แปลว่ามึงรู้อะไรบางอย่างใช่มั้ย แปลว่ามีใช่มั้ยวะ”

“เฮ้ย กูยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ”

“กูไม่ถามมึงหรอกว่าใคร กูแค่อยากรู้เฉยๆ ว่ามีรึเปล่าแค่นั้นเอง แถมนั่นก็ไม่ใช่ประเด็นที่กูอยากคุยกับมึงด้วย แต่มึงต้องตอบกูมาก่อนเท่านั้นแหละ หรือถ้าไม่งั้นมึงบอกกูมาหน่อยก็ได้ว่ามึงมีเพื่อนที่เป็นเกย์บ้างมั้ย ไม่ต้องเพื่อนที่เรียนกับเรามาก็ได้”

“โอเคๆ เอาเป็นว่าในกลุ่มเพื่อนรุ่นเดียวกับเราเองก็มีอยู่คนนึงแหละ เท่าที่กูรู้น่ะนะ แต่ถ้าเพื่อนที่ทำงานกู ที่สนิทๆ กันก็ไม่มีหรอก แม่งมีแต่ผู้ชายเถื่อนๆ ทั้งนั้นแหละ”

“แล้วมันมีผลยังไงมั่งวะ”

“เหอ อะไรวะ กูงง” มันเลิกคิ้วขึ้น

“กูหมายถึงว่า เพื่อนเราคนนั้นที่มึงรู้ว่ามันเป็นเกย์น่ะ มีผลยังไงกับมึงบ้าง มึงตกใจ รังเกียจ หรืออะไรรึเปล่า”

“เฮ้ย ไม่หรอกว่ะ แม่งจะไปเอากับใครก็เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวกับกูนี่หว่า ขอแค่แม่งไม่มาทำเหี้ยไรกูก็พอแล้ว” มันหัวเราะ “อีกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทอะไรของกูกับมึงขนาดนั้นด้วย”

คำพูดของมันมีนัยยะบางอย่างที่ทำให้ผมต้องคิด แต่ดูเหมือนว่าคนพูดจะไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ

“ทำไมจู่ๆ มึงถึงถามเรื่องนี้วะ ไอ้หนึ่ง”

“เปล่า กูก็แค่สงสัยว่าถ้ากูมีเพื่อนเป็นเกย์เนี่ย มันจะทำให้อะไรเปลี่ยนไปบ้างรึเปล่า กูหมายถึงคนรอบตัวกูเงี้ย หรือแม้แต่ถ้าหากกูเป็นเกย์ขึ้นมา มึงจะรู้สึกยังไง”

“มึงจะบ้าเหรอวะ ไอ้หนึ่งงง!! เป็นเกย์นะเว้ย ไม่ใช่เป็นหวัด ที่จู่ๆ มึงจะได้เป็นกันได้ง่ายๆ หรือไปติดใครมา! มึงคิดเหี้ยอะไรของมึงอยู่เนี่ย” มันหัวเราะ

“กูก็แค่สงสัยว่ะว่าทำไมคนบางคนถึงต้องพูดหรือทำท่าเหมือนรังเกียจ รึแม้แต่เห็นเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย”

“ก็มันไม่ใช่เรื่องปกตินี่หว่า มันก็ต้องมีคนคิดแบบนั้นบ้างแหละ”

ไม่ใช่เรื่องปกติงั้นเหรอ...

“หนึ่ง!” เสียงเรียกชื่อของผมดังขึ้น

ผมหันไปตามเสียงเรียกแล้วก็เห็นพ่อกับแม่ของฟ้ากำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา

“พ่อกับแม่จะกลับแล้วนะลูก” แม่ของฟ้าพูด

“อ้าว พ่อกับแม่จะกลับแล้วเหรอครับ มีอะไรรึเปล่าครับเนี่ย”

“โฮ้ยย ไม่มีอะไรหรอก แม่แค่เหนื่อยๆ เพลียๆ นิดหน่อยน่ะ เหมือนจะไม่ค่อยสบาย เลยอยากกลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าด้วย”

“อ้าวเหรอครับ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับเนี่ย ให้ผมพาไปส่งโรงพยาบาลมั้ย”

“ไม่ต้องๆๆ เราอยู่กับครอบครัวและเพื่อนๆ ไปเถอะ แม่ต้องขอโทษเราด้วยซ้ำที่ขอกลับก่อน”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ แม่ตุ๊ก ยังไงก็พักผ่อนมากๆ แล้วกันนะครับ”

“จ้ะ สุขสันต์วันเกิดนะลูก ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะลูกนะ” แม่ตุ๊กพูดพร้อมพลางดึงตัวของผมเข้าไปกอด

“ขอบคุณครับแม่... พ่อวุฒิเองก็ขับรถดีๆ นะครับ ยังไม่เมาใช่มั้ย”

“เฮ้ย ยัง! แค่นี้พ่อจะเมาได้ไง! กินเบียร์ไปแค่สองแก้วเอง” พ่อของฟ้าพูดพลางหัวเราะเบาๆ

“ถ้างั้นกลับบ้านดีๆ นะครับ ขอบคุณมากๆ นะครับที่อุตส่าห์มา” ผมยกมือขึ้นไหว้ทั้งสองคนพร้อมกับไอ้ยุทธ พวกเขารับไหว้ก่อนจะเดินจากไป

“เลิกคิดเรื่องไร้สาระแล้วกลับไปข้างในกันเหอะว่ะ” ไอ้ยุทธพูดพลางตบบ่าผมเบาๆ

พอเลยห้าทุ่มไปได้หน่อย ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง เมื่อผมถึงบ้านแล้ว ผมก็พาน้ำไปนอนที่เปลดีๆ จากนั้นก็อาบน้ำ และนอนคิดถึงเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจจนกระทั่งผล็อยหลับไป

เย็นวันศุกร์ ผมกับธีนัดเจอกันตอนเย็นเพื่อกินข้าวด้วยกันก่อนที่ผมจะกลับบ้านตามปกติ แต่หนนี้เขากลับดูเหมือนมีเรื่องบางอย่างรบกวนใจอยู่อีกแล้ว

“เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะครับ” เขาตอบหลังจากที่ผมถามออกไป

“ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรครับ”

“เฮ้ย เปล่าๆ ก็แค่เมื่อตอนกลางวัน พี่ก้องมันโทรมาหาผมน่ะ บอกว่าอยากเจอกับผมเย็นนี้”

ผมขมวดคิ้วเข้าหากันโดยอัตโนมัติทันที “เพราะอะไรครับ”

“ไม่รู้เหมือนกันครับ มันแค่บอกว่า ‘เห็นแก่เวลาเก่าๆ’ อะไรประมาณนี้น่ะ”

“จะบ้ารึไง!” ผมโพล่งออกไป

ธีมองหน้าผมตลกๆ

“เอ่อ โทษทีครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่พี่ไม่ต้องไปหรอก ผมว่าเค้าพูดจาตลกๆ นะ ไร้สาระมากอะ พี่อย่าไปสนใจเลย”

“เห็นมะ เรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆ ใช่มั้ยล่ะ แต่ผมก็คิดว่างั้นแหละ อีกอย่าง ผมก็อยากมากินข้าวกับหนึ่งมากกว่าด้วย” เขายิ้มให้ผม

คำพูดและรอยยิ้มของเขา ทำให้ผมรู้สึกเขินๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ที่จริงเขาอาจจะไม่ได้มีเจตนาพูดให้มีความหมายอื่นแอบแฝงหรอกมั้ง

“ว่าแต่พี่อายเป็นไงมั่งครับ สบายดีรึเปล่า” ผมเปลี่ยนเรื่อง

“ดีครับ ช่วงนี้พ่อกับแม่อยู่กันพร้อมหน้า มันก็แฮปปี้ดี นี่คืนพรุ่งนี้มันยังจะชวนผมออกไปเที่ยวอีกครั้งเลยด้วยซ้ำ”

“ที่ไหนครับ ที่เดิมเหรอ”

“ไม่รู้เหมือนกันสิ มันก็ไม่ได้บอกด้วยว่าที่ไหน แต่ถ้าที่เดิมผมก็ไม่ค่อยอยากไปแล้วล่ะ” เขาส่ายหน้าเบาๆ

“จริงๆ ผับบาร์ในกรุงเทพฯ ก็มีตั้งหลายที่นี่ครับ ไปที่อื่นก็ได้มั้ง”

“ใช่มั้ยล่ะ ผมก็คิดว่างั้นเหมือนกัน ถ้าเป็นที่อื่นผมจะไม่ซีเรียสเลย”

“แต่พี่อายเค้าคงไม่อยากให้พี่เป็นฝ่ายหลบหน้าล่ะมั้ง และอีกอย่าง ผมเดาว่าก่อนหน้านี้พี่เองก็คงไปร้านนั้นกันประจำอยู่แล้วด้วยใช่มั้ยล่ะครับ”

เขาพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ “...นั่นมันก็จริง”

“ถ้าสมมติว่า...” ผมเว้นช่วง ไตร่ตรองสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดจะพูดออกไปอีกครั้ง “ถ้าสมมติว่าหนนี้ผมขอตามไปด้วยล่ะ”

[โจ๊กกุ้ง]

ทำไมตอนนี้สั้นจัง แบบนี้เรียกว่าต่างคนต่างอ่อยกันรึเปล่า

[ohm]

ขอบคูณที่มาต่อครับ

ตอนหน้าท่าจะเด็ดจริงๆ

หวังลึกๆว่า นอกจากเจอก้องแล้ว
ธีจะเจอกับหมอกที่ผับ ^^

[whynotme]

มันน่าน้อยใจแทนหมอกจริงจริ๊งงงง 
สักคำไม่มีชวนเลย ... อะไรก็ธี อะไรก็ธี  เชอะ ๆ ๆ   
วันหนึ่งใจร้าย!!!!! ลืมน้องหมอกได้ไง 

ขอบคุณนักเขียนนะคะ .. รอติดตามตอนต่อไป ^^

[Monkey D lufy]

หมอกทำคะแนนนิดนึงเชียร์อยู่นะ  สู้ๆ

[nunnuns]

หนึ่งแอบรุกขึ้นนะนี่ ดีจังง

[malula]

อะฮ้า หนึ่งก้าวหน้าไปอีกหนึ่งขั้น

[yeyong]

หนึ่งเริ่มมีอารมณ์แล้ว มีขึ้นเสียงเรื่องพี่ก้องด้วย

[Magis]

สั้นจริง สั้นจัง - - อ่านะ ไม่เป็นไร มีตอนใหม่มาอัพเดทก็พอใจแล้วครับผม พี่ต้นสู้ๆครับ

[xeruoh]

เขินนิดๆ -/-
เขินอะไรอะ พี่หนึ่ง 5555555 
น่ารักอ่ะ

คืบหน้าไปทีละนิด ๆ
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
 

[miracle22936]

สั้นไปนะ ขออีกสักตอน 

[Windyne]

หนึ่งนี่ชักจะยังไง ๆ กะพี่ธีแล้วนะ ^^

[พลอยสวย]

     น้องหมอกเค้าไปไหนอ่ออ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มันสับสนจริงเรื่องนี้ - -*

[iammz]

รอตอนหน้าแทบไม่ไหว 

[ArgèntaR๛]

สวัสดีครับ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีเลย

จ้องเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว สุดท้ายก็กดเข้ามาอ่านได้ในที่สุด
ชื่อนักเขียนก็คุ้นหน้าคุ้นตาดี อยากอ่าน แต่ก็ไม่กล้ากดเข้ามา (ขัดแย้งกันจริง ๆ )
พอกดเข้ามาได้ก็ยังไม่ได้เริ่มอ่านอีกหลายครั้งครับ ไป ๆ มา ๆ วันนี้เลยอ่านยาวจนถึงตอนล่าสุดเลย
ไม่ใช่ว่ากลัวไม่สนุก หรืออะไร แต่ว่ากลัวอ่านแล้วจะติด (ซึ่งก็ติดจริง ๆ ) พอติดแล้วจะเริ่มลงแดง ต้องเข้ามาเช็กบ่อย ๆ 

น้องน้ำน่ารักมากเลย ตอนแรกเห็นชื่อจริงว่า อากาศดี ไอ้เราก็อ่านเป็น อา-กา-สะ-ดี (หัวเราะ) ไม่นึกว่าจะอ่านตรงตัวจริง ๆ
ตอนนี้ก็เอาใจช่วยวันหนึ่งอยู่ อยากให้เปิดใจรับสิ่งใหม่ ๆ เข้ามา
แต่เรื่องบางอย่างมันก็ต้องใช้เวลา เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี ไม่ใช่ปุบปับ ๆ

ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเชียร์ธีหรือหมอกดี เอาว่าเชียร์ทั้งคู่เลยแล้วกัน   

[เกเร]

 รู้สึกว่าเรื่องมันจะโฟกัสไปที่หนึ่งกับทะเล(ธี)มากกว่าน้องหมอกนะคงไม่ใช่อย่างที่คิดหรอกนะ
อีกอย่างบุคคลในเรืองรู้สึกว่าจะมองเกย์และต่อต้านอยู่พอสมควร (เป็นเกย์นะไม่ได้เป็นเอดส์ ถีบเข้าให้)

[vivalasvegus]

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ 

[winnie_the_far]

คุณวันหนึ่ง คิดจะทำอะไรครับเนี้ยยยยย

กรี๊ดดด มีพี่เขย + เพื่อน แอนตี๊ เกย์นี้ก็แย่หน่อยน๊า ถ้าวันหนึ่งเกิดรักชอบ ทะเลหรือหมอกขึ้นมาจะเป็นไงหนอ

รอเอาใจช่วยทะเลละกันคร้าบบบ

[8E88]

พี่ต้น แล้วหมอกของโผมไปไหน
หมอกๆๆ เชียร์หมอกอยู่นะ พี่ต้นจะมีเซอร์ไพส์ใช่ม๊า 

รออยู่นะค้าบ เป็นกำลังใจให้พี่ต้นเขียนเรื่องดีดีออกมาเรื่อยๆ ค้าบ 

[whynotme]

อยากอ่านตอนต่อไปจัง   

[xeruoh]

ดันนน

เข้ามานั่งอ่านใหม่ 2-3 ตอนล่าสุด -/-
แบบว่าคิดถึง อิอิ
รออ่านความคืบหน้าของคู่นี้อยู่น้าาา

 

[Magis]

รอตอนใหม่อยู่นะครับ พี่ต้น

[TimelessOne]

ตอนใหม่ใกล้มาแล้ว 

[ppanudet]

มาต่อเร็วนะครับ

[cinquain]

หนึ่งชอบธีเหรอ ... ไม่นะ!
เหมือนมีอะไรแปลกๆรอบตัวธีที่ยังไม่กระจ่าง

ขอบคุณที่มาอัพค่ะ

[โจ๊กกุ้ง]