หัวข้อ: the Second Chance :: ความหมายของหัวใจ (ตอนที่ 18 - 27 July)

[เกเร]

  อ้าววว หมอกไหงกลายเป็นน้องไปซะละ

[Monkey D lufy]

หมอกเอ้ย... กลายเป็นน้องชายไปสะแล้วอ่ะ

[โจ๊กกุ้ง]

คนๆนั้นของหมอกคือใคร ถ้าหมอกไม่ได้คู่กับหนึ่งก็อยากให้ลงเอยกับคนๆนั้นจัง จะได้หายคาใจ

[vivalasvegus]

ทุกคนมีโอกาศเป็น second chance ทั้งนั้นเลย แต่อารมณ์ของหนึ่งที่มีต่อธี เหมือนที่หมอกพูดในตอนท้าย

[xeruoh]

เย่ เย่ อัพแล้ววว
อ่านถึงตอนนี้แล้วสงสารหมอกจัง
อารมณ์ดีและยิ้มได้ตั้งมากมาย
แต่ในใจมีความหลังอะไรก็ไม่รู้ที่ดูเศร้าจัง
หมอกเอ้ยย ขอให้สมหวังนะ
หรือหากผิดหวังจากคนนั้นไปแล้วก็ขอให้เจอคนใหม่
ที่ดีๆและไม่เสียใจแบบนี้อีกนะ

พี่หนึ่งกับหมอกตอนนี้ดูอบอุ่นและน่ารักมากๆเลย
ชอบ ที่หมอกจุ๊บแก้มและกอดพี่หนึ่ง
และพี่หนึ่งจุ๊บหน้าผากหมอกอะ
เป็นการกระทำที่น่ารักมากๆ

ถ้าไม่ติดว่าเชียร์ธีและพี่หนึ่งดูหลงธีไปแล้ว
นี่จะเชียร์ให้หมอกกับหนึ่งคู่กันซะเลย
เห้ออ แล้วนี่พี่หนึ่งจะระบายให้หมอกฟัง
แต่หมอกมาเศร้า เสียใจ อยู่ซะงั้นน
สู้ๆทั้งหมอกทั้งพี่หนึ่งงงง

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ พี่ต้น
 

[Magis]

อดีตของหมอกดูน่าสนใจแฮะ อยากอ่านความเป็นไปเป็นมาของหมอก

[~ณิมมานรฎี~]

เหมือนหนึ่งจะรุกธี นะ อ่ะคึ คึ คึ คึ   

[whynotme]

คุณวันหนึ่ง อาจจะรู้สึกกับทะเล เหมือนที่หมอกพูดซะแล้วหละ ....   

[yeyong]

ฐานะหมอกชัดเจนแล้ว น้องชายที่น่ารัก

[9nawKIHAE]

อยากรู้อดีตของน้องหมอกจังเลย
ตอนนี้ละมุนมาก  สรุปเป็นได้แค่น้องชายจริงๆเหรอเนี่ย
พี่คะ น้องขอ 3P ได้ไหมคะ.. #ดึ๊บๆหนี
รอต่อนต่อไปค่ะ 

[malula]

หมอกที่เหมือนจะจีบหนึ่งในตอนแรกกลายเป็นน้องชาย
ส่วนกับทะเลหนึ่งจะลึกซึ้งถึงขั้นสานต่อหรือเปล่า

[TimelessOne]

อ่านตอนนี้แล้วเชียร์หมอกขึ้นมามากมาย
ไม่อยากเห็นหมอกเสียใจเลยจริงจริง 

ว่าแต่น้องน้ำนี่บทหายเงียบสุดเลยนะเนี่ย

[xeruoh]

ย่องมาส่องงงง

 

[cinquain]

ขอโทษด้วยนะคะไม่ได้เข้ามานาน
เสียดายเมืองที่คุณต้นอยู่ไม่มีวัด ไม่เป็นไรค่ะ
ดิฉันทำบุญเผื่อทุกๆคนแล้วค่ะ

ตอนนี้เหมือนจะเปิดใจแต่ก็ยังมีกั๊กๆนะคะ
หมอกเก็บอะไรไว้ในใจหรือเปล่า กลัวหนึ่งจะ
เกลียดเลยไม่กล้าพูดมากกว่านั้น?

เครียดเลยค่ะ! (เพราะเราเชียร์หมอก)

ตามอ่านต่อไปค่ะ มาช้าหน่อยไม่ว่ากันนะคะ 

[KaorPaor]

เข้ามารอค่ะ

[iammz]

หนึ่งรุกธีชิมิคะ 

[vivalasvegus]

เข้ามารอด้วยค่ะ

[TimelessOne]

รอนะค้าบ 

[Ramika]

มีอาการเหมือน....................................น้ำเดิน

[whynotme]

เข้ามาให้กำลังใจน้องหมอกและนักเขียนค่ะ   

[ExecutioneR]

ตอนที่ 14

“ถ้างั้น... เอาไว้เจอกันใหม่แล้วกันนะครับ” ผมที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องของหมอกบอกกับเขา “วันนี้พี่ขอบคุณเรามากจริงๆ นะ อุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อนพี่”

“เฮ้ย ผมต้องขอบคุณพี่มากกว่า อุตส่าห์ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนผมที่จตุจักรน่ะ”

“งั้นถือว่าเราต่างคนต่างได้ประโยชน์จากกันและกันไปละกันเนอะ”

เขาหัวเราะเบาๆ “พี่แน่ใจนะว่าไม่อยากให้ผมเดินไปส่งน่ะ”

“ครับ พี่อยากเดินไปคนเดียวมากกว่า ขอโทษทีนะ”

เขาส่ายหน้า “ไม่ต้องขอโทษเลยพี่ มีอะไรก็ค่อยๆ คิดแล้วกัน ผมอยู่ข้างพี่เสมอนะเว้ย อย่าลืมล่ะ”

“ครับ รู้แล้ว” ผมยิ้มให้เขา

“ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงหรือตัดสินใจยังไง ก็ยังมีน้องคนนี้ที่เข้าใจพี่นะ”

“รู้แล้วล่ะครับ”

แววตาและรอยยิ้มของเขาดูใสซื่อและจริงใจ มันยิ่งทำให้ผมเชื่อเข้าไปใหญ่ว่าเขาหมายความอย่างที่พูดจริงๆ แต่ยิ่งมองหน้าของเขานานมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เราเพิ่งจะหอมแก้มกันไปหยกๆ การทำแบบนั้นมันไม่แปลกจริงๆ น่ะเหรอ

“อะไร คิดอะไรอยู่อีกเนี่ย” เขาถามขึ้น

“เปล่า... คือ... หมอก พี่ถามไรอีกอย่างดิ”

เขาพยักหน้า

“เราบอกพี่มาแล้วว่าเราเคยหอมแก้มผู้ชายคนอื่นเหมือนกัน แต่...”

“เล่นๆ กับเพื่อนก็มีบ้างครับ แต่ไม่มีเหี้ยไรเลยนะ แค่เล่นกันเฉยๆ” เขาขัดขึ้น “แต่ใช่ครับ ถ้าหอมแก้มเพราะรักและเอ็นดูหรืออะไรแบบนั้น ก็เคยมีคนนึง ผมยอมรับตรงๆ เลย”

“แต่เราก็ยังยืนยันว่าเราไม่ได้เป็นเกย์”

เขายักไหล่ “พี่คนนั้นเป็นคนที่ผมรักและเคารพมากๆ ครับ ก็อะไรหลายๆ อย่างน่ะนะ แต่อย่างที่ผมบอกอะ แค่การหอมแก้มผู้ชายมันคงไม่ทำให้ใครเป็นเกย์มั้ง”

“แล้วจูบล่ะ” ผมถาม “เราเคยจูบผู้ชาย... หรือกับพี่คนนั้นของเรารึเปล่า”

เขาอึ้งไปครู่หนึ่ง หน้าของเขาแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาจึงพยักหน้าเบาๆ “เค้าเคยจุ๊บปากผมหนนึงครับ ตอนเราเมากันทั้งคู่”

“แล้ว... เรารู้สึกยังไงเหรอ ถ้าให้ทำแบบนั้นกับคนอื่นเนี่ย จะทำลงมั้ย”

“ไม่มีทางครับ ไม่ลงเด็ดขาด!” เขาหัวเราะ

“แล้วถ้ากับพี่ล่ะ”

เขาอึ้งไปอีกหน คราวนี้เขามองตาผมราวกับพยายามหาว่าผมกำลังล้อเขาเล่นอยู่หรือเปล่า แต่เปล่าเลย ผมไม่ได้ล้อเล่น ไม่ได้กำลังทดสอบอะไรเขา ผมแค่อยากรู้เท่านั้นจริงๆ ถึงแม้ว่าผมจะไม่แน่ใจนักว่าทำไมผมถึงได้กล้าถามแบบนั้นออกไปก็ตามที

“ถ้ากับพี่ ถ้าแค่จุ๊บปากเบาๆ และพี่ไม่ว่าอะไร... ผมว่าผมทำได้ครับ” เขาตอบ “จะว่าไปมันคงไม่ต่างกับหอมแก้มเท่าไหร่หรอกมั้ง”

เราสองคนยืนมองหน้ากันอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ โน้มตัวและชะโงกหน้าเข้ามาหาผมช้าๆ จากนั้นเขาก็จุ๊บลงบนแก้มผมเบาๆ แล้วจึงดึงตัวผมเข้าไปกอด

ผมเกือบนึกว่าเขาจะจูบผมเสียอีก!

“ขับรถกลับบ้านดีๆ นะครับ อย่าไปคิดมากล่ะ เรื่องบางเรื่องก็ปล่อยให้เป็นไปตามที่ใจอยากทำเถอะ อย่าไปยึดติดกับกฎเกณฑ์อะไรของคนอื่นมากเลย” เขาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะปล่อยตัวผมออก

ผมคิดทบทวนถึงคำพูดของหมอกตลอดเวลาที่ขับรถกลับบ้าน นอกจากเรื่องของตัวเองแล้ว ผมก็ยังอดคิดถึงเรื่องของเขาไม่ได้ ดูท่าทางว่าในอดีต เขาคงจะเคยได้ใกล้ชิดกับใครสักคนหนึ่งมากๆ และเขาคนนั้นคงเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เขารักและผูกพันอย่างจริงจัง แต่ถ้าหากเขายังไม่พร้อมจะเล่าให้ผมฟัง ผมก็ไม่คิดที่จะไปถามหรือคาดคั้นเอาจากเขาเหมือนกัน

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงออกกับผมมาแบบนั้น และเผยความรู้สึกที่มีต่อผมออกมาบ้างแล้ว เขาก็ยังคงดูมั่นใจกับสิ่งที่เขาเป็น รวมทั้งสิ่งที่เขาคิดและรู้สึก... ในขณะเดียวกัน แล้วตัวผมเองล่ะ

ตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ชีวิตของผมผ่านไปอย่างเชื่องช้าจนแทบราวกับจะหยุดนิ่ง ทั้งสภาวะอารมณ์และจิตใจของผมไม่เคยหวั่นไหวเท่าตอนนี้มาก่อน ผมรู้สึกเหมือนจู่ๆ ทุกอย่างก็เคลื่อนไหวเร็วขึ้นจนผมตามไม่ทันและแทบเสียศูนย์ ทั้งชีวิตผมเคยจูบปากแบบดูดดื่มกับคนแค่คนเดียว และคนๆ นั้นก็คือฟ้า แต่เมื่อคืนผมกลับทำแบบเดียวกับกับเพื่อนของตัวเอง แถมยังเป็นเพื่อนผู้ชายอีกด้วย ถ้าหากผมเชื่อตามที่หมอกบอกและไม่โกหกตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว ผมก็คงต้องยอมรับว่าผมเริ่มรู้สึกบางอย่างกับธีจริงๆ ถ้าอย่างนั้นนี่ก็แปลว่าผมเป็นเกย์จริงๆ อย่างนั้นสินะ และนอกเหนือจากนั้น มันจะไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในเวลาแค่ไม่กี่เดือนที่เราเริ่มรู้จักสนิทสนมกัน

ที่จริงจะเรียกว่าเร็วมั้ย ผมก็ชักไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะทั้งชีวิต ผมยังไม่เคยรักใครคนอื่นนอกจากฟ้าเลย ตอนสมัยเพิ่งขึ้นมัธยมปลายใหม่ๆ ผมก็เคยเกิดความรู้สึกหวั่นไหวขึ้นบ้าง แต่แล้วไม่นานมันก็หายไป เพราะฉะนั้นผมคงตอบไม่ได้ว่าหากเราจะรักจะชอบใครสักคน มันต้องใช้เวลานานขนาดไหนในการพัฒนาสิ่งๆ นั้นขึ้นมา บางทีอาจจะเป็นปี หรือบางทีอาจจะแค่ไม่กี่วันก็ได้ล่ะมั้ง

ตอนกลางคืน ผมพยายามคุยและถามน้ำว่าตกลงผมเป็นอย่างไรกันแน่ เขาคิดว่าพ่อของเขาชอบผู้ชายจริงๆ หรือเปล่า และเขาจะว่าอะไรมั้ย ถ้าหากผมเป็นแบบนั้น แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ได้คำตอบกลับมาสักเท่าไหร่ นอกจากเสียงอ้อแอ้ๆ ที่ผมฟังไม่เข้าใจ ถึงแม้ว่าบางครั้งเขาจะแสดงสีหน้าให้ความสนใจสิ่งที่ผมพูดก็ตาม

“พ่อรักหนูจริงๆ นะครับ ตัวเล็ก พ่ออยากให้หนูเจอแต่สิ่งดีๆ มีแต่ความสุข ถ้าหากพ่อเกิดชอบผู้ชายขึ้นมาจริงๆ หนูจะโกรธพ่อมั้ยนะ”

เขายื่นมือมาจับจมูกผมแล้วหัวเราะเบาๆ ผมจะถือว่านี่คือการบอกว่าเขาโอเคกับการตัดสินใจของผมได้ไหมนะ

“ขอบคุณนะครับ คนเก่ง” ผมหอมแก้มเขา และเมื่อเห็นเขาอ้าปากหาว ผมก็อุ้มเขาไปวางลงในเปล ห่มผ้าให้เขา และจุ๊บปากเขาเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งอยู่บนเตียงและคิดถึงสิ่งที่หมอกบอกผมอีกครู่หนึ่ง

ผมลุกเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า นั่งลงกับพื้นและดึงลิ้นชักล่างสุดออก จากนั้นก็หยิบกล่องไม้ที่วางอยู่ในนั้นออกมา ผมเปิดมันออกและรื้อเอาของที่ใส่อยู่ข้างในออกมาดูและวางมันลงข้างตัวทีละชิ้นๆ จนกระทั่งบนพื้นเต็มไปด้วยรูปถ่ายของผมกับฟ้า โปสการ์ดที่ส่งมาจากสถานที่ต่างๆ เวลาเราไปเที่ยวกับครอบครัว จดหมายที่เราเขียนหากันตอนที่ผมไปเรียนอยู่ต่างประเทศ รูปถ่ายสติ๊กเกอร์และเครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ จำพวกเข็มกลัด สร้อยคอ ที่ผมเคยซื้อให้ฟ้าเมื่อตอนที่เรายังอยู่มัธยมต้น รวมไปถึงเครื่องประดับปลอมๆ ที่ผมเคยให้ฟ้าตั้งแต่สมัยเรายังวิ่งเล่นด้วยกันตอนประถม

ของทุกสิ่งทุกอย่างในกล่องใบนี้คือความทรงจำที่เรียกทั้งรอยยิ้มและน้ำตาให้หวนกลับมาได้ทุกครั้งที่ผมเปิดมันออก
ผมหยิบรูปถ่ายจากงานหมั้นของเราขึ้นมามองดูอีกครั้ง น้ำตาที่ไหลจากแก้มของผมหยดลงบนรูปตรงหน้าของฟ้าพอดี ผมจึงรีบใช้นิ้วโป้งป้ายมันออก

“ฟ้า หนึ่งรักฟ้ามากนะ หนึ่งคิดถึงฟ้ามากๆ ทั้งความเป็นเพื่อนและความรักที่เรามีให้กันมันคือสิ่งที่พิเศษที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับหนึ่ง ถึงใครจะมองว่ามันแปลก แต่หนึ่งก็ไม่เคยสนใจ หนึ่งไม่เคยเสียใจที่เคยมีคนรักแค่คนเดียวในชีวิต หนึ่งอยากให้ฟ้ารู้นะว่าถึงแม้ว่าฟ้าจะจากไปแล้ว แต่ความรักของฟ้ายังคงอยู่ในใจของหนึ่งตลอดเวลา และเสี้ยวหนึ่งของหัวใจหนึ่ง มันก็จะเป็นของฟ้าไปตลอดเช่นกัน...” ผมพยายามฝืนกลั้นน้ำตา “แต่หนึ่งคงต้องเดินต่อไปได้แล้วสักที หนึ่งใช้ชีวิตอยู่กับอดีตไม่ได้ มันไม่ดีทั้งกับตัวหนึ่งเองและกับน้ำด้วย ฟ้าเองก็คงไม่อยากให้หนึ่งเป็นแบบนั้นใช่มั้ย... เพียงแต่ตอนนี้หนึ่งสับสนมาก หนึ่งไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี หนึ่งคงทำได้แค่ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง หนึ่งรู้ว่าหนึ่งต้องเจออุปสรรคอีกมากมายแน่ๆ แต่ถ้าหากว่าฟ้ายังคงเฝ้าดูหนึ่งอยู่ หนึ่งอยากให้ฟ้าช่วยประคับประคองหนึ่ง และเป็นกำลังใจให้หนึ่งมีความกล้าที่จะผ่านพ้นทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่างไปด้วยนะ... หนึ่งรักฟ้ามากนะครับ”

ผมวางรูปถ่ายใบนั้นลงในกล่อง ถอดแหวนแต่งงานออก จูบมันเบาๆ แล้วจึงวางมันลงไปในกล่องพร้อมกับของชิ้นอื่นๆ ผมเดินกลับไปที่เตียงทั้งที่น้ำตายังคงไหลอยู่แบบนั้น ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมจะทำอย่างที่ตัดสินใจได้มากแค่ไหน แต่ถึงอย่างไรผมก็คงต้องลองดูสักครั้ง

วันถัดมา เมื่อผมอุ้มน้ำลงไปข้างล่างสำหรับอาหารเช้า ผมยังไม่ทันแม้แต่จะได้นั่งลงด้วยซ้ำเมื่อได้ยินแม่อุทานเบาๆ พร้อมกับเดินจ้ำเข้ามาหาผม

“หนึ่ง! แหวนไปไหนลูก!”

“หนึ่งไม่ได้ทำหายครับแม่ แค่ถอดมันออกเฉยๆ”

“อ้าว! ทำไมล่ะ”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่อยากลองถอดมันออกดูแค่นั้นเอง”

“หรือว่าแก...”

“เปล่าครับ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับก้อยเลย เราเป็นเพื่อนกันนะครับ แม่” ผมพูดดักเอาไว้ก่อนเพราะรู้ดีว่าแม่กำลังคิดอะไรอยู่ “หนึ่งแค่อยากทดลองดูอะไรสักหน่อยน่ะครับ”

“ทดลองเหรอ ทดลองอะไร”

“เอาจริงๆ นะ หนึ่งเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร” แม่เบ้ปาก

“เปล่าครับ หนึ่งไม่รู้จริงๆ แต่หนึ่งรับประกันได้ว่ามันไม่ใช่เพราะหนึ่งทำเพราะอยากจะไปจีบใครหรืออะไรแบบนั้นแน่นอน หนึ่งแค่อยากเดินต่อไปข้างหน้าเท่านั้นเอง”

แม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ซึ่งก็ถือว่าเป็นการดีสำหรับผม เพราะอย่างน้อยผมก็จะได้ไม่ต้องอธิบายในสิ่งที่แม้แต่ผมเองก็ยังไม่แน่ใจในตัวเองเลย

ตอนแรกผมก็คิดว่าจะมีแค่แม่คนเดียวที่สังเกตนิ้วของผม แต่ปรากฏว่าในวันๆ เดียว เพื่อนที่ทำงานของผมกลับทักเรื่องนี้ขึ้นมาถึงสามคน และแม้แต่หมอกที่เจอกับผมในอีกสองวันถัดมาก็ยังสังเกตเห็นด้วยเหมือนกัน ตอนแรกที่เจอเขา ผมก็รู้สึกเขินๆ กระอักกระอ่วนนิดหน่อย แต่รอยยิ้มและความเป็นธรรมชาติของเขาก็ทำให้ความรู้สึกเหล่านั้นที่ผมมีในตอนแรกจางหายไปได้

เวลาผ่านไปจนถึงวันศุกร์ ผมถึงได้รู้ว่าความรู้สึกกระอักกระอ่วนที่ผมมีต่อหมอกนั้นมันเทียบไม่ได้เลยเมื่อตอนที่ผมเจอกับธีในตอนเย็น ผมรู้สึกได้ทันทีเลยว่าเขาเองก็คงยังคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนั้นเช่นเดียวกับผมแน่ๆ ที่จริงก่อนจะออกมากินข้าวด้วยกันนี้ เขายังต้องโทรมาถามผมเลยด้วยซ้ำว่าผมยังอยากจะออกมาเจอเขาอีกหรือเปล่า แต่หลังจากที่เราได้เริ่มคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปสักพัก ทุกอย่างก็กลับมามาสู่สภาพเดิมอีกครั้ง โดยที่ดูเหมือนว่าทั้งผมและเขาต่างก็ไม่มีใครคิดที่จะยกเรื่องคืนนั้นขึ้นมาพูดเลยสักนิดเดียว ซึ่งสำหรับผมนั้น ผมไม่อยากจะทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงไปโดยการพูดถึงมันขึ้นมาในสภาพที่เราต่างก็ไม่พร้อมแบบนี้เด็ดขาด

เราคุยกันว่าบางครั้งเราน่าจะไปกินข้าวเย็นที่คอนโดของเขาอีกบ้าง ดังนั้นเราจึงนัดกันว่าวันอาทิตย์นี้น่าจะเป็นความคิดที่ดี ส่วนครั้งอื่นๆ หลังจากนั้นก็ค่อยว่ากันทีหลัง โดยวันอาทิตย์นี้เขาจะสอนผมทำอาหารด้วย

คืนนั้นหลังจากกลับถึงบ้าน ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่บอล แต่สิ่งที่เขาต้องการคุยกับผมนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมอยากจะพูดกับเขาเท่าไหร่เลยจริงๆ

“หนึ่ง พี่ได้คุยกับคนหลายๆ คนแล้วนะ พี่ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าไอ้ทะเลมันเป็นตุ๊ดจริงๆ ด้วยว่ะ”

ผมลอบถอนหายใจเบาๆ “พี่แน่ใจเหรอครับว่าพี่รู้มาถูกต้องน่ะ”

“ก็น่าจะแน่แหละวะ”

“แล้วยังไงเหรอครับ”

“อ้าว ไอ้หนึ่ง ถ้าไอ้นั่นมันชอบผู้ชายจริงๆ แกไม่คิดว่ามันแปลกเหรอวะที่มันแต่งงานกับผู้หญิงแถมมีลูกแบบนั้นน่ะ”

“พี่บอล เอาจริงๆ นะ หนึ่งไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวของเค้าหรอก ต่อให้เค้าเป็นเกย์หรือไม่เป็น เค้าจะแต่งงานมีลูกรึเปล่า เพราะอะไรยังไง มันก็ไม่เกี่ยวกับหนึ่งนี่ครับ”

“แล้วแกไม่กลัวมันจะมาเกาะแกะแกหรือมามีอิทธิพลอะไรกับลูกแกเหรอวะ”

“พี่บอล! พี่อย่าพูดเหมือนคนอื่นเป็นผู้ป่วยโรคติดต่อหรืออะไรอย่างนั้นดิ หนึ่งว่ามันดูไม่ดีเลยนะเว้ย น้ำจะโตขึ้นเป็นยังไง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเพื่อนที่หนึ่งคบเลย พี่ลองคิดดูดีๆ หรือต่อให้เกี่ยวเพราะสมมติว่าเพื่อนคนนั้นเป็นคนสนิทของครอบครัวหนึ่งมากๆ  มันก็ไม่ได้หมายความว่าการได้รู้จักคนเป็นเกย์สักคนจะทำให้คนๆ นั้นกลายเป็นเกย์ไปด้วยสักหน่อย พี่เองก็รู้จักกับพี่ธีมาก่อนหนึ่งอีก แต่พี่ก็ไม่ได้กลายเป็นเกย์ตามไปด้วยใช่มั้ยล่ะ”

“เออๆ มันก็จริง แต่พี่ก็แค่อยากบอกแกและเตือนๆ แกไว้เว้ย เกิดโดนงาบไปเมื่อไหร่จะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะ แกมันยิ่งอ่อนต่อโลกอยู่”

“หนึ่งไม่ได้อ่อนต่อโลกหรอกครับ แต่หนึ่งเชื่อใจเพื่อนที่หนึ่งเลือกคบต่างหาก และที่สำคัญหนึ่งรู้ตัวว่าหนึ่งกำลังทำอะไรอยู่ครับ ไม่มีใครมันจะมา ‘งาบ’ หนึ่งได้ง่ายๆ หรอกน่ะ ถ้าหนึ่งไม่ยอมสักอย่าง”

“เออก็ได้วะ พี่แค่อยากโทรมาเล่าให้ฟังเฉยๆ ก็จริงของแกแหละว่าไอ้เลมันจะเป็นยังไงก็เรื่องของมัน แต่พ่อกับแม่แกเค้าจะโอเครึเปล่าอันนั้นพี่ไม่รู้นะ”

“พี่บอลอย่าลืมว่าไอ้เรื่องที่พี่รู้มาน่ะ มันเป็นเรื่องจริงรึเปล่าก็ยังไม่ชัวร์เลยนะ อย่าเพิ่งห่วงเรื่องอื่นไปมากกว่านี้เลย และหนึ่งก็ไม่เห็นว่าตราบเท่าที่เพื่อนของหนึ่งเป็นคนดี พ่อกับแม่จะมีปัญหาตรงไหนนี่”

อย่างน้อยผมก็อยากจะเชื่อแบบนั้นน่ะนะ...

[nunnuns]

คิดถึงหนึ่งธีหมอกมาตั้งนานแล้ว มาต่อก็รีบกดไว้รอเลย พอออกจากห้ิงเรียน รีบอ่านเลยค่ะ55555 ติด
ดขั้นหนัก

[Monkey D lufy]

ในที่สุดหนึ่งก็ตัดสินใจแล้ว

ขอให้ทุกอย่างไปด้วยดีล่ะกันนะ

[vivalasvegus]

หมอกยังสงวนท่าทีอยู่

ส่วนหนึ่งจะยังไงต่อไปล่ะ

ขอบคุณที่มาต่อต่ะ

[malula]

พี่บอลต้องเตือนหนึ่งไม่ให้ไปเกาะแกะธีมากกว่าละมั้ง

[เกเร]

เหมือนจะสั้น 

[xeruoh]

เกย์แล้วไงอะ ?
พี่บอลหุบปากไปได้ปะ ! - -

เดี๋ยวเจอพี่หน่งวีนแตก
รอติดตามตอนต่อไปนคะ

รอบทที่ธีกับหนึ่งอยู่ด้วยกันอีกกก
มันเป็นอะไรที่เขินนน
 

[พลอยสวย]

  น้องหมอกที่รัก

[โจ๊กกุ้ง]

จะหมอกจะทะเลก็ดี แต่ขอไม่เอา ก้อย -__-

[KaorPaor]

เป็นเกย์แล้วผิดตรงไหน คนจะคบกันเขาไม่สนใจหรอกแค่จริงใจก็พอแลัว