บทที่57 คุณพ่อ(ภรรยา)
“เก้าคุณพ่อมาแล้วลูก”เสียงเคาะประตูพร้อมเสียงเรียกปลุกผมให้ตื่นจากการนอนอย่างหน้าหงุดหงิด
“ครับแม่”ผมตะโกนตอนขานรับไปก่อน ก่อนที่จะหันมามองไอ้ปลาหมึกข้างๆที่กอดเอวแน่นจนขยับตัวไปเปิดประตูให้แม่ไม่ได้
“พี่ พี่ พี่เก้า”ผมเรียกไอ้คนข้างๆพร้อมกับเขย่าตัวเบาๆ
“...”มันก็ยังคงนอนนิ่งไม่แม้แต่จะขยับตัวสักนิด
“พี่พี่เก้า”เพิ่มเรเวลในการเขย่า
“....”มึงจะไม่ตื่นจริงๆใช่ไหม
“ไอ้พี่เก้า!”ผมเลยเงยหน้าขึ้นให้ริมฝีปากติดกับใบหูมันมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แล้วตะโกนเน้นๆไปที่หูมัน
“เหี้ย”ไอ้เก้าสะดุ้งลุกนั่งอย่างเร็วเลยครับ หึหึหึต้องให้กูเล่นแบบนี้”อะไรของมึงเนี่ย”มันเอามือลูบหูไปมาอย่างหัวเสีย
“ก็ปลุกดีๆแล้วอ่ะ ไม่ยอมตื่นเอง”ผมก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้มือผมสั่นไปหมดเลยอ่ะT^T
“เป็นไร”ไอ้เก้าที่เดินเกาหัวเข้าห้องน้ำตามมาพูดขึ้นพร้อมจองหน้าผมผ่านกระจก
“ไม่มีไร” ความรู้สึกเหมือนกำลังรอฟังผมสอบเลยอ่ะครับ ใจหนึ่งก็คิดว่าทำได้ แต่อีกใจก็คิดว่าไม่ได้แน่นๆ อะไรแบบนี้อ่ะ
แล้วพวกเราก็พากันลงมาชั้นล่างไอ้เก้าก็เดินนำผมเข้าไปในห้องกินข้าวทันที(บ้านแม่งโคตรเวอร์อ่ะ บ้านผมแม่งกินในครัวนั้นแหละ)ก็เจอผู้ชายแปลกหน้าสองคนนั่งที่หัวโต๊ะคนหนึ่งแล้วถัดมาด้านซ้ายก็อีกคนหนึ่งหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะเลยครับ แต่ดูเหมือนคนที่อยู่หัวโต๊ะจะดูมีอายุมากกว่า แต่นั้นไม่สำคัญเท่ากับว่า สองคนนี้หล่อมากกกกกกหล่อลากสะดื้อกันเลยทีเดียวแหละครับ มันคนละแบบกับไอ้เก้าไอ้เก้ามันจะออกหญี่ปุ่นๆอะไรแบบนี้อ่ะ แต่อีก2คนหล่อแบบผู้ดีอ่ะครับ เอาประมาณว่าเราจะไม่มีทางเจอผู้ชายหน้าตาแบบนี้ตามตลาดนัดแน่นนอนเลย
“อ้าวมาแล้วหรอลูกลูกคีย์มานั่งนี่ซิ”แม่ไอ้เก้าตบเก้าอี้ข้างตัวที่ติดกับคนหัวโต๊ะด้านขวาให้ แล้วทำไมจัดที่นั่งแบบนี้กันล่ะครับ
“ครับ”ผมก็ค่อยเดินไปนั่งตาก็หันมองแต่ไอ้เก้าพอไอ้เก้ามันจะอ้อมไปนั่งกับผู้ชายอีกคนแม่มันก็เรียกมันไว้ก่อน
“เก้าตามแม่มานี่หน่อยลูก พอดีแม่มีเรื่องจะคุย”แม่มันบอกพร้อมค่อยๆลุกจากเกาอี้
“คุยอะไรครับคุยนี่ก็ได้ หรือไม่ก็กินข้าวกันก่อน”ไอ้เก้าถามกลับ
“ก็จะให้ลูกมาชิมของหวานนั้นซิ ไม่รู้อร่อยไหมแม่ทำเองเลยนะ ไปช่วยแม่หน่อยลูก”แม่ไอ้เก้าว่า ไอ้เก้าก็หันมามองผมเป็นเชิงว่าอยู่ได้ไหม ผมก็พยักหน้าให้มันไปกับแม่
พอมันออกไปเท่านั้นแหละ บรรยากาศในห้องกินข้าวก็อึมครึมทันที
“จะไม่ทักทายกันหน่อยหรือไง”เสียงทุ่มต่ำติดเย็นเอ่ยขึ้นเพื่อเริ่มเปิดบทสนทนา ผมหันไปมองทางหัวโต๊ะทันที
“เอ่อ ขอโทษครับ ผมชื่อคีย์ครับ ชื่อจริงชื่อนายคีย์ยวัต พาศรีพิทักษ์ เรียนอยู่ปวช..”
“พอแล้ว”ก่อนที่ผมจะทันพูดจบเขาก็พูดแทรกขึ้นมาผมได้แต่มองไปยังอยู่คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับผม เขายังคงนั่งกดมือถือ ราวกับบรรยากาศรอบๆตัวของเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างไงอย่างงั้นเลยล่ะครับ”เข้าเรื่องเลยแล้วกัน เท่าไหร่”เขาพูดพร้อมจองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก
“อะไรครับ”ผมค่อยเงยหน้าถามแบบกล้าๆกลัว
“ค่าตัวกับค่าเสียเวลาที่มาเป็นของเล่นให้ไอ้เก้า ต้องการเท่าไหร่”เขาพูดทั้งๆที่ไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ทำเหมือนกับว่าคำพูดเมื่อกี้นี่มันเป็นคำพูดธรรมดา แต่ผมหน้าชายิ่งกว่าโดนใครสักคนตบหน้าซ้ำไปซ้ำมาอีก
“ผมไม่..”
“10ล้าน ฉันคิดว่าเงินนี่คงพอที่จะให้เธอย้ายโรงเรียนแล้วไปใช้ชีวิตอยู่ที่ไหนสักที่ ที่ลูกชายฉันหาไม่เจอไปตลอดชีวิต”ไม่ว่าเปล่าผู้ชายอีกคนที่เอาแต่นั่งกดโทรศัพท์เมื่อครู่ก็ยกกระเป๋าสีดำขนาดใหญ่ ก่อนที่จะกดเปิดล็อกกระเป๋าแล้วหันมาทางผม ในนั้นมีแบงค์พันสีเทาส่งกลิ่นใหม่เอี๊ยมเบียดแน่นเต็มกระเป๋า พร้อมสายคาดธนบัตร
“จะนับก่อนก็ได้”เอาว่าพร้อมกับจ้องมาทางผม
“ผมไม่...”
“น้อยไปหรือไง เด็กอย่างเธอดูท่าว่าก็คงเคยๆกับคนอื่นมามั้งอยู่แล้ว แถมเป็นผู้ชายคงไม่มีอะรเสียหาย ตามกฎหมายเธอเรียกร้องอะไรไม่ได้อยู่แล้ว 10ล้านเนี่ยฉันคิดว่ามันมากไปด้วยซ้ำกับเด็กแบบเธอ” จู่ๆหัวผมก็หมุนติ้วไปมาจน ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกแสบตาแสบคอไปหมดเหมือนกำลังจะร้อมไห้
“ได้เงินแล้วก็ออกไปซะ”เขาพูดก่อนที่จะลุกออกจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งเตรียมเดินออกไปนอกห้องอย่างไม่รีบร้อน
“เงินนี้”ผมพูดขึ้นมาทั้งๆที่ตัวเองก็ยังก้มมองแต่มือที่กำขากางเกงจนยับยู่ยี่ไปหมด ถึงจะไม่หันไปมองผมก็รู้ว่าพ่อไอ้เก้าหยุดเดิน”เงินนี้ เงินแค่นี้ ผมไม่ต้องการ”ผมพูดออกไปก่อนที่จะค่อยๆลุกออกจากเก้าอี้ แล้วหันไปมองหน้าพอไอ้เก้า
“แปลว่าไม่พอ”เขาหันมาถามพร้อมมองต่ำลงมาที่ผม
“จะสิบ หรือร้อยล้าน ผมก็ไม่เอา คิดว่าลูกชายตัวเองเป็นอะไรสัตว์เลี้ยงหรือไง ถึงได้เที่ยวเล่นกับความรู้สึกของลูกตัวเองแบบนี้ ผมไม่ใช่เด็กแบบที่คุณคิด ผมเป็นคน มีพ่อมีแม่เหมือนกัน ผมคิดว่าตัวคุณเองคงไม่ชอบเหมือนกันถ้าใครมาว่าลูกคุณเป็นเด็กขายตัวอะไรแบบนี้ เงินแค่นี้เก็บไว้เถอะครับ ถ้าคุณไม่คิดที่จะอนุญาตให้ผมกับพี่เก้าคบกัน คุณก็ต้องเป็นคนไปบอกเขาให้เลิกกับผมด้วยตัวเอง ไม่ใช่มาใช้วิธีน้ำเน่าแบบในละครแบบนี้!”
ผมพูดบรี๋บแบบแทบไม่หายใจ ก่อนจะจ้องมองผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อคนด้วยความรู้สึกเสียใจ ไม่ใช่เสียใจถูกทำเหมือนอีตัวแบบนี้ แต่เสียใจที่ไอ้เก้าได้คนแบบนี้เป็นพ่อ ผมเข้าใจว่าคนเป็นพ่อแม่คงเลี้ยงลูกมาไม่ได้ต้องการให้ลูกเป็นแบบนี้ แต่เมื่อลูกเป็นไปแล้ว ไม่ยอมรับแถมยังกีดกันขนาดนี้ เขาคนนี้ก็คงไม่ได้คิดถึงใจลูกของตัวเองอยู่แล้ว
“หึ ไม่อวดดีไปหน่อยหรือไง”เขาเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าผม”คิดว่าตัวเองเป็นใคร กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้ห๊ะ!”เสียงตะคอกท้ายประโยคทำเอาผมถึงกับเซไปด้านหลัง
ผมพูดแรงไปซินะ
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมแค่ไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดว่าผมไม่ได้เป็นเด็กแบบที่คุณคิด”ผมเป็นบ้าแน่นๆครับถ้ายังต้องอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“หึ ถ้าไม่ต้องการเงิน ก็เห็นแก่อนาคตลูกฉันออกไปจากชีวิตเขาซะ!”เขาพูดก่อนที่จะเดินออกจากห้องอาหารไป
“เกิดอะไร เตี้ย เตี้ยเป็นอะไร เตี้ย”ไอ้เก้าที่วิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ตรงเขามาประคองผมที่นั่งอยู่ที่พื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง
“ฮือๆๆ พี่เก้า ฮือๆๆ”ผมไม่สนหรอกว่ามใครจะมองอยู่ ไม่สนใครที่จะมองอย่างสมเพศ ผมทำอะไรไม่ได้เลย แทนที่ผมจะพยายามพูดดีๆเหมือนอย่างที่ไอ้เก้าพยายาม แต่ผมกลับใช้อารมณ์ คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกละครที่แค่พูดด่ากลับไปแล้วทุกอย่างมันจะแฮปปี้ แต่มันไม่ ผมทำอะไรไม่ได้เลย
“เตี้ย เตี้ย”ผมรีบดิ้นออกจากอ้อมกอดของไอ้เก้าก่อนที่จะวิ่งไปที่หน้าบันไดที่พ่อไอ้เก้ากำลังเดินขึ้นไป แล้วคุกเข่าลงอยู่ที่ติดบันได
“ขอร้องแหละครับ ขอผมคบกับพี่เก้าเถอะนะครับ”ถึงแม้ภาพมันจะดูน้ำเน่า แต่อารมณ์ผมมันไม่น้ำเน่านะครับ คิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ ตอนนั้นในหัวผมคิดแค่ว่า ผมอยู่ไม่ได้แน่นๆถ้าไม่มีไอ้เก้า
“เตี้ย ลุก ทำไรว่ะลุก”ไอ้เก้าเดินเข้ามาก่อนที่จะกระชากแขนผมให้ลุกขึ้นแต่ผมก็ฝืนไว้
“นะครับ ผม ผมจะพยายามไม่ทำตัวให้พี่เก้าเดือดร้อน”ผมก็พูดอะไรไปผมก็ไม่ทันคิดหลอกครับ จำไม่ได้ด้วยซ้ำ รู้แต่ว่าน้ำตาผมมันไหลไม่ยอมหยุดหัวใจก็ปวดเหมือนโดนบีบเพราะความตื่นเต้นและความกลัว
“คุณพอเถอะ ฉันเห็นแล้วน้ำตาจะไหลเลย เดี๋ยวตาเก้าก็อารวาดอีก”แม่ไอ้เก้าเดินขึ้นไปหาพ่อไอ้เก้าแล้วพูด แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ฟังหรอกครับยังคงนั่งร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่
“อะไรกันคุณ กำลังสนุกเลย”พอพ่อไอ้เก้าพูดเท่านั้นแหละผมเงยหน้าขึ้นเลยครับ”เป็นผู้ชายจริงๆหรือป่าวร้อนไห้น้ำแทบท่วม”พ่อไอ้เก้าเดินลงบันไดมาแล้วมายืนมองผม
“เล่นแรงไปนะครับพ่อ ก็รู้ๆอยู่ว่ามันขี้กลัว”ไอ้เก้าที่ดึงผมให้ยืนขึ้นได้ก็หันไปคุยกับพ่อมัน ส่วนผมหรอ ก็ยังสะอื้นมองซ้ายมองขวาไม่รู้เรื่องเลย
“ไปๆๆ ล้างหน้าล้างตาแล้วลงมากินข้าว ค่าตัวแพงนะขนาดสิบล้านยังไม่พอ หาเองแล้วกันแกน่ะ”แล้วพ่อมันก็เดินไปเลย
“ไปล้างหน้าดิ”ผมก็ยังลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก ก็เดินตามไปแบบงงๆ
“ยิ้มอะไร”ตอนนี้เริ่มฉลาดแล้วครับ ผมเห็นไอ้เก้ามันยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองผมผ่านกระจก
“หึหึ ขอร้องเถอะครับให้ผมคบกับพี่เก..”ผมรีบเอามือไปอุดปากมันอย่างไว แม่งแค่นี้กูก็อายจนแทบจะแซกแผ่นดินหนีอยู่แล้วยังจะมาล้ออีก
“กูดีใจ ที่มึงทำแบบนั้น”มันว่าก่อนที่จะกอดเอวผมไว้หลวมๆแล้วหันหน้าไปทางกระจก ทำให้ผมเห็นไอ้เก้าที่กอดผมอยู่ด้านหลังแล้วเริ่มจูบซับตามเส้นผมเลื่อยๆ เห็นแบบนี้แล้วมันก็อดเขินไม่ได้เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้เห็นเรากอดกันแบบนี้อ่ะ
“อืม”ไม่มีอะไรจะพูดอ่ะ
“หึหึหึ ค่าตัวแพงหรอเรา”ยังๆยังไม่เลิก
“ใช่ค่าตัวผมแพง สิบล้านอ่ะไม่พอหรอก”
“หึหึ สินสอดอ่ะ กูจะให้ทั้งหมดเท่าที่ชีวิตกูหาได้เลย”
“แวะ เวอร์ไป ไม่ต้องเป็นห่วงนะผมจะหาเลี้ยงพี่เอง”
“หึหึหึ ไปฝันไปไอ้เตี้ย”
หลังจากนั้นผมกับครอบครัวไอ้เก้าก็ไปกินข้าวกัน ตลอดการกินพ่อไอ้เก้ากับไอ้เก้าก็เอาแต่ล้อผมที่ผมร้องไห้ฟูมฟาย แล้วก็ยังบอกอีกว่าจะยกไอ้เก้าให้แต่ก็ขอสินสอดสักพันล้านอีก แต่ก็ทำเอาผมหายเกร็งเลยครับ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้สำหรับคนที่มีหน้าตาทางสังคมขนาดบ้านมันกลับยอมรับอะไรง่ายๆแบบนี้
แม่ไอ้เก้าพูดขึ้นมาว่า
เลี้ยงมาก็ให้แต่เงิน พอโตมาจะมาบังคับให้ทำโน้นนี่ก็คงเห็นแกตัวเกินไปหน่อย แล้วบ้านมันก็อยู่อังกฤษกันที่โน้นนักธุรกิจส่วนใหญ่ก็เป็นเกย์กันทั้งนั้น พ่อแม่มันก็เลยไม่ค่อยอะไร จะบอกว่าผมโชคดีดีไหมหว่า อย่างน้อยๆครอบครัวเราทั้งสองตนก็ยอมรับ ทำเอาผมดีใจสุดๆเลยครับ
“สนุกไหม”ไอ้เก้าถามขนาดที่เรากำลังขับรถกลับบ้าน
“พ่อพี่โคตรแสบอะ นิสัยเหมือยพี่เปรี๊ยบ ไม่สงสัยเลย”
“หึหึหึ ก็ดีแล้วล่ะ “
“แล้วเรื่องที่พ่อพี่แกล้งผมอ่ะ พี่รู้ตอนไหนอ่ะ”
“ก็ตอนที่แม่ให้เข้าครัวเขาก็เล่าให้ฟัง แม่บอกว่าอยากรู้ว่าสะใภ้บ้านนี้จะเชื่อได้ป่าวอ่ะ”
“พอกันทั้งบ้าน”ก็เห็นจะมีแต่พี่มันนี่แหละครับที่ไม่พูดไม่จากดโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่เรื่อยๆ”แต่ลงทุนเนอะไปเปิกเงินสิบล้านมาเลย”
“หึไม่ต้องเบิกหรอก ปกติพ่อจะใช่เงินวันๆก็ประมาณนี้แหละก็เหมือนกับเงินในกระเป๋าตังนั้นแหละ”มึงจะรวยไปไหนคราฟฟฟ
“แล้วไมไม่ใช้บัตรอ่ะ”มาแถวถือเงินสิบล้านไปไหนแบบนี้มันก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ
“นักธุรกิจที่ดีน่ะ เขาไม่เซ็นเช็คหรือรูดบัตรเครดิตหรอก ถ้าใช้เงินสดมันจะน่าเชื่อถือกว่าไม่ใช่หรอ”อันนี้กูไม่รู้ครับบ้านกูไม่รวยขนาดมึง
“เหอะๆๆ”
แต่ก็เอาเถอะถือว่าวันนี้จบลงด้วยดี ถึงจะน่าอายไปในบ้างตอนแต่รวมๆแล้วผมก็มีความสุขมากเลยครับ โล้งอกแบบสุดๆไปเลย ล่ะ
“เดี๋ยวก็เปิดเทอมแล้วคืนนี้เช้าเลยเป็นไง”ไอ้เก้ายิ้มกรุ่มกริ่มมองมาทางผม
“ไอ้บ้า ทำคนเดียวเถอะ จะเปิดเทอมแล้วต้องนอนให้เยอะๆตังหาก”
“หึหึหึ”หัวเราะแบบนี้ทีไรผมมีอัตรายทุกทีเลย
T^Tแล้วมันก็ทำจริงอย่างที่มันพูด ขอไม่เล่ารายละเอียดนะครับ เพราะหลายรอบมากเล่าจริงๆ10หน้าก็คงไม่พอT^T
TBC
ตอนหน้าแล้วซินะT^T
คงคิดถึงทุกคนแย่แต่มีภาค2แน่นนอน
แต่ตอนแต่เด็กช่างคู่ๆอื่นๆให้ครบก่อน อารมณืจะประมาณเดิะซี่รี่ย์อะไรแบบนี้อ่ะ
ยังสอบไม่เสร็ขพูดแล้วอยสกจะร้องไห้
ไปนะT^T
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 525534 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก