บทที่55พ่อแม่(เมีย)
คีย์talk
“เสร็จหรือยัง อาบอะไรนานนักหนาว่ะ”เสียงไอ้เก้าเคาะประตูโวยวายอยู่หน้าห้องน้ำอย่างหัวเสีย
“...”จู่ๆผมก็เกิดรู้สึกรักห้องน้ำขึ้นมาจับใจ ยืนสำรวจสถาปัตยกรรมที่ถูกสร้างโดยเชื้อราเกาะตามมุมต่างๆของห้องน้ำช่างงามวิจิตอะไรเยี่ยงนี้
“ฮัลโหลแม่”หลังจากที่ความอดทนของไอ้เก้ามันหมดลง มันก็ต่อสายตรงไปหาแม่บังเกิดเกล้าของมันทันที มึงอายุเทาไหร่ครับ ทำอะไรไม่ได้ก็โทรหาแม่ๆ คิดว่ากูจะกลัวหรอ
“แม่มาหาลูกสะใภ้ที่นี่ได้ไหมครับพอดีว่ามัน”พอได้ยินแบบนี้ผมก็รีบเปิดประตูออกมาทันทีเลย
“ไม่ต้องแล้วครับอีกครึ่งชั่วโมงเจอกันครับ อะไรแม่จะคุยกับลูกสะใภ้หรอ อดใจรอหน่อยซิครับ”มันลอยหน้าลอยตาคุยโทรศัพท์กับแม่มันแต่สายตานี่เหล่มามองผมอย่างผู้มีชัย
หน่อยแนะมึง!
ปึก!
“โอ๊ย”ผมถีบขามันเต็มแรงจนมันเซมือถือเกือบหลุดมือเลย “กลับมานี่เลยไอ้เตี้ย”มันก็ตะโกนด่าผมกลับมาแต่ผมอารมณ์ไม่ดีครับ เดินออกไปรอแม่งที่รถเลย
เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า วันก่อนที่ไอ้เก้ามันบอกว่าจะพาผมไปหาพ่อแม่มันอ่ะ ผมก็เครียดอยู่ประมาณหนึ่งวันเต็ม แล้วพอวันต่อมาผมก็หายเครียดครับ ก็กินนอนๆอยู่ปกติแล้วมันก็
รักไอ้เตี้ยว่ะ รักไอ้เตี้ยว่ะ~~
เสียงเรียกเข้าส้นตีนอะไรของมันก็ไม่รู้ก็ดังขึ้น
แต่ไอ้เก้ามันไม่อยู่ไงมันไปซื้อลูกชิ้น ด้วยความที่ผมเป็นคนดีมีมารยาทผมก็เลยรับโทรศัพท์มันเลย
“ฮัลโหลครับ”ทำเสียงแมนๆ
“ฮัลโหล ลูกคีย์หรอลูก”บ๊ระเจ้าโจ๊คผมโยนไอโฟนลงบนเตียงเลยครับ ดีนะนั่งอยู่ที่เตียง ถ้าผมนั่งอยู่ในห้องน้ำไอโฟนลูกรักไอเก้าคงจะลาโลกไปแล้ว
“ฮัลโหๆๆ คีย์ลูก ได้ยินแม่ไหม”ได้ยินครับ แต่ผมไม่อยากคุย
ผมก็ค่อยๆคลานเข้าไปเอาไอโฟนแนบหูอีกครั้ง
“คะครับ”แม่ไอ้เก้าโทรมาทำไมตอนนี้ว่ะ
“เก้าไม่อยู่หรอลูก”ถ้าอยู่ผมคงไม่รับสายหรอกครับ ชะอุ้ยแม่เมียนี่หว่า
“พี่เก้าออกไปข้างนอกครับเดี๋ยวกลับมา”
“งั้นฝากบอกเก้าด้วยนะแม่กำลังจะถึงไทยแล้ว พรุ้งนี้มาหาแม่ที่บ้านด้วย ลูกคีย์ด้วยนะค่ะแม่ซื้อครีมมาฝากเยอะแยะเลย เห็นเก้าบอกว่าตากแดดบ่อย เดี๋ยวผิวเสียหมด”อือฮือ อะไรมันจะขนาดนั้นล่ะแม่เมียคราฟ
“ครับ”แล้วแม่มันก็ว่างไป
เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นประการละฉะนี้แหละครับ
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย นี่กูจะพาไปเปิดตัวนะไม่ได้จะเอามึงไปเป็นคนใช้ ดูทำหน้าเข้า”ผมขึ้นมานั่งรอบนรถแล้วครับ(วันนี้เอาเมอร์ซีเด็นซ์ไป)ไอ้เก้าที่เข้านั่งประจำที่คนขับนั่งปุบมันก็บ่นปั๊บบ่นอย่างเดียวไม่ มันยังเอามือมานิ่งแก้มผมทั้งสองข้างไปมา
“เจ็บ ชอบแกล้งว่ะ”ตอนนี้อารมณ์ไม่ดียังจะมาแหย่กูอีกนะมึง เดี๋ยวของขึ้นหรอก
แล้วรถก็ขับออกมุ่งหน้าไปบ้านไอ้เก้าที่อยู่นอกเมือง
ตลอดทางผมก็พยายามถ่วงเวลาโดยการพยายามให้มันแวะปั๊มตลอดทาง
“พี่ผมปวดฉี่อ่ะ”ผมบอกไปเป็นครั้งที่สาม ก็อีกนิดเดียวถึงบ้านไอ้เก้าแล้วอ่ะ แต่ผมยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลย
“ทนหน่อยเดี๋ยวก็ถึงบ้านกูแล้ว”กูรู้หรอกสัส แต่กูไม่อยากทน
“ไมเอาอ่ะแวะปั๊มดิ”ผมเริ่มงอแง
“ทนไม่ได้ก็ปล่อยแม่งตรงนี้แหละ มึงอะไนนักหนา ก็แค่มาหาพ่อแม่กูบ้างมันจะตายเลยหรือไง กูเคยบ่นสักนิดเคยอิดออดไหมเวลาไปบ้านพ่อแม่มึงอ่ะห๊ะ”ไอ้เก้าจอดรถเข้าข้างทางอย่างหัวเสีย
“...”เงียบซิครับผิดเต็มๆไม่มีอะไรแก้ตัวหรอก
“กูถามมึงหน่อยมึงยังรักกูอยู่ไหม”มันหันหน้ามาถามผมเสียงติดน้อยใจ
“รัก”ตอบไปแบบแผ่วเบา
“กูก็รักมึง เพราะกูรักมึงกูเลยรักพ่อ รักแม่มึงด้วย คนที่มึงรัก กูก็รักด้วยพราะกูรู้ ว่าพวกเขาก็รักมึง เพราะกูรักมึงกูก็เลยอยากให้คนที่มึงรักรักกูด้วย แล้วมึงล่ะ คิดแบบกูไหม”
“ขอโทษ ไปเหอะ”ผมก็ผิดจริงแหละงานนี้
จะว่าไปพอผมบอกจะไปหาพ่อแม่ที่ลพบุรีมันก็รีบขอไปด้วยทันที ไม่เห็นมันจะกลัวอะไรเลย ทั้งๆที่โดนพ่อแกล้งแต่มันก็ยังอดทน ผมรู้อยู่เต็มอกเลยว่าที่มันทำไปทั้งหมดเพราะรักผม แต่ผมนี่ซิทั้งๆที่รักมันขนาดนี้แต่ทำไมผมถึงกลับ ทำไม่ได้อย่างมัน
“ถ้ามึงไม่อยากไปกูจะพากลับไม่ต้องฝืน”ไอ้เก้าขับรถอีกครั้งก่อนที่จะชิดขวาเพื่อกลับรถ
“ไม่ๆไปบ้านพี่เหอะ นะ”ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ไอ้เก้ามันอยู่ในอารมณ์ไหน ลองมองกลับกันถ้าพ่อแม่ผมอยากเจอมันแต่มันไม่ยอมมาเจอพ่อแม่ผม ผมล่ะจะรู้สึกยังไง
“ไม่ต้องกูรู้มึงไม่อยากไป”มันพูดเสียงเย็นโดยไม่หันมามองผมเลยสักนิด
“ขอโทษ อึก.. ขอโทษ ไปเหอะนะ ไปเหอะ”การที่เราทำให้คนที่เรารักเจ็บปวดทั้งๆที่เป็นเรื่องที่เราไม่น่าจะทำ มันก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิด และเจ็บปวดกับท่าทีเฉยชาที่คนที่เรารักประชดเรา จริงไหม
“อืม อย่าร้อง กูไม่อยากบังคับมึง กูรู้มึงกลัว กูรู้ว่ามึงกังวลเรื่องอะไร แต่กูอยากให้ทึงเชื่อ แค่เชื่อในตัวกู ต่อให้พ่อแม่จะไม่ชอบมึง หรือ ไม่ยอมรับอะไร ต่อให้ใครจะว่าอะไร เรื่องระหว่างกูกับมึงมันจะไม่มีวันเปลี่ยน และกูจะทำทุกทางให้พวกเขารักมึง เหมือนที่กูรักมึง”ไอ้เก้าเอื้มมือมาปาดน้ำตาผมข้างหนึ่งอีกข้างก็ขับรถไปมองทางพร้อมกับหันมามองผมเป็นพักๆ
ผมรู้สึกอบอุ่น และเหมือนความกลัวทั้งหมดจะหายไปทันทีที่มันพูดประโยคนี้ออกมา ผมยอมรับว่าผมกลัว กลัวพ่อแม่ไอ้เก้าจะไม่ชอบผม กลัวว่าเพราะผมเป็นแค่ผู้ชายเลยทำให้เรารักกันไม่ได้ แต่ไอ้เก้าเองตอนพ่อผม มันก็คงรู้สึกแบบนี้ แต่มันแค่ไม่พูดออกเพื่อไม่ให้ผมไม่สบายใจ
มาคิดดูดีๆอีกที คำว่ารักของผม เพียงพอที่ตอบแทนคำว่ารักของมันหรือเปล่า
“อืม”ผมหยุดร้องไห้ก่อนที่จะเช็ดหน้าตัวเอง
“ยิ้ม”ไอ้เก้าหันมามองผมพร้อมส่งยิ้มเจิดจ้ามาให้
“^______________^”ผมก็ยิ้มจนปากแทบฉีดแกล้งมัน มันก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
ไม่นานเราก็มาถึงคฤหาสวงค์สานุวงค์
ประตูรั้วถูกเปิดออกด้วยระบบอัตโนมัธทันทีที่รถไอ้เก้ากำลังเลี้ยวเข้ามาก่อนถึงตัวบ้าน มีรปภ.มายืนทำความเคารพตลอดทางที่เลี้ยวเข้าตัวบ้าน
รถพวกผมจอดที่หน้าประตูบ้าน
ผมมองดูก็ต้องอึ่งอีกครั้งเพราะมีแม่บ้านใส่ชุดยูนิฟอมมายืนอยู่เกือบ20คน
“นี่มันอะไรว่ะ”ผมบ่นกับตัวเอง
“ก็แม่บ้านไงเขาก็มาตอนรับมันก็ปกตินี่”ปกติบ้านมึงซิ แต่ที่บ้านกูเรียกไม่ปกติ กูก็รู้หรอกนะว่าบ้านมึงรวย แต่ทำแบบนี้มันก็เวอร์ไปไหมสัสครับ!
“ยินดีตอนรับกลบค่ะคุณหนู”เสียงตอนรับดังขึ้นพร้อมกันเมื่อมีคนมาเปิดประตูรถให้และพวกผมสองคนก็ออกมายืนพร้อมกับที่พวกแม่บ้านและกาดโค้งให้ ไอ้ผมก็ไม่รู้เรื่องครับ เกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ก็โค้งกับให้พวกแม่บ้านกับกาดเขารอบทิศทาง
เลย
“ทำอะไร หึหึหึ”ไอ้เก้าก็เข้ามาเอามือโอบเอวผมก็หัวเราะชอบใจ พอเห็นสายตาที่ทุกคนยิ้มล้อๆมา ผมก็อายซิครับ นี่กูดูบ้านนอกขนาดนี้เลย
“ก็ผมไม่รู้นี่”อย่าให้กูรวยมั้งนะมึง
“หึหึหึ ไปเข้าบ้าน”ไอ้เก้าพร้อมดันเอวผมให้เดินเข้าไปในบ้าน
“ของฝากอะ”ผมไปซื้อของฝากมาด้วยครับ เตรียมตัวตั้งแต่วันที่แม่ไอ้เก้ามันโทรมาบอกนั้นแหละ
“เดี๋ยวพวกแม่บ้านถือตามไป”มันบอกก่อนที่จะโอบไหล่ผมเข้าไปในบ้าน
“อ้าวมาแล้วหรอ อุ้ยตาย น่ารักเชียวลูกข๊าวขาว ผิวพรรณก็ดี อย่างกันลูกท่านหลานเธอเลย น่ารักกว่าในเฟสไทม์อีกนะเนี่ย”ผมกับไอ้เก้าก้าวเข้าไปในบ้านได้ไม่ถึงสามก้าว ผู้หญิงที่ดูจากหน้าตาและรูปร่างแล้วไม่น่าจะเกิน40ต้นๆก็เดินเข้ามาดึงแขนผมออกจากไอ้เก้าแล้วก็จับผมพลิกไปพลิกมา
“หึหึหึ”ไอ้เก้าที่ไม่คิดจะช่วยยืนมองด้วยความชอบใจ
“เอ่อ คุณน้า”ผมพยายามจะสวสดีท่านก่อน
“เรียกแม่ซิลูก”ท่านบอกผมยิ้มๆ ผมก็ยกมือไหว้
“สวัสดีครับคุณแม่”อยากจะบอกว่าโคตรเกร็ง
“คิดจะดูแต่ลูกสะใภ้หรอครับ ผมล่ะ”ไอ้เก้าที่ยืนอยู่ข้างหลังผมพูดว่าไม่จริงจังนัก ก่อนที่แม่ไอ้เก้าจะเข้ากอดลูกชายไอ้เก้าเองก็ก้มตัวลงมาเล็กน้อยเพื่อกอดแม่มัน
“คิดถึงจังเลย แม่บอกให้บินไปหาแม่บ้าง มั่วแต่ติดลูกสะใภ้หรือไงหืม”แม่ไอ้เก้าผละออกมาก่อนจะพูดไม่จริงจังนัก แต่ผมนี่ซิครับ คำก็ลูกสะใภ้ สองคำก็ลูกสะใภ้ อยากจะวิ่งหนีไปมิติที่สามจริงๆ โคตรอายอ่ะ พวกแม่บ้านก็เข้ามายืนในบ้านเต็มไปหมด
“ผมไปหาพ่อตาแม่ยายมาหรอก”ไอ้เก้านี่ก็หยดจังได้ทีเอาใหญ่เลยนะมึง
“หรอแล้วเป็นไง”
“นั่งกอดไหมครับ ดูลูกสะใภ้แม่คงจะเมื่อยแล้วดูทำหน้าดิ”ไอ้เก้าก็หันมาแกล้งผม ไอ้ผมก็ยืนเกร็งๆอยู่อะครับ พอแม่มันหันมามองผมก็เหรอหราใหญ่เลย
“555ไม่ต้องเกร็งลูกแม่ใช้ชีวิตอเมกามาตั้งแต่ไหนแต่ไร เรื่องความรักแบบนี้ที่โน้นเขาถือว่าปกติ”แม่ไอ้พูดยิ้มก่อนที่จะเข้ามาโอบช่วงเอวผมให้เดินไปที่ห้องนั่งเล่น
ผมนั่งที่โซฟาตัวเดียวกับแม่ไอ้เก้าตรงกลางตัวที่ยาวที่สุด ไอ้เก้าก็นั่งที่โซฟาเดี่ยวข้างผม
“อย่าตากแดดมากนะลูกดูผิวจะบาง ใสจนเห็นเส้นเลือดเลย”แม่ไอ้เก้าก็ยังนั่งลูบหน้ารูปตาผมไปมา
แล้วแม่บ้านสองคนก็ยกน้ำแดงกับขนมที่ผมซื้อมาฝากแม่ไอ้เก้าออกมา
“แม่ครับ นี่ลูกสะใภ้ซื้อมาฝาก ลองทานดูหน่อยนะครับ”ไอ้เก้าบอกแม่มัน
“ว้าย น่ารักเชียวลูก ทีหลังไม่ต้องหรอกนะ มาแต่ตัวก็พอ แม่เกรงใจ”เอ่อคุณแม่ครับ อยากจะบอกว่าขนมนั้นมันชิ้นล่ะไม่ถึง5เลยครับ ผมว่าน้ำแดงที่แม่เอาเลี้ยงผมคงจะแพงกว่าเยอะเลย
“อร่อยดีนะ ซื้อที่ไหน ไม่หวานไม่มันเท่าไหร่แม่ชอบ”คุณแม่พูดพร้อมหยิบคุกกี้ชิ้นต่อไปกิน
“เออ ร้านเพื่อนน่ะครับผมกินประจำเลยคิดว่า คุณแม่น่าจะชอบ”ก็พูดเกร็งๆไปแหละครับ ก็มันไม่ชินอ่ะ
“จ๊ะแม่ชอบ แต่คงกินมากไม่ได้เดี๋ยวเราจะทานข้าวเที่ยงกัน วันนี้แม่เข้าครัวเองตอนรับลูกคีย์เลยนะ”คุณแม่ไอ้เก้าบอก บ่องตง ภาพผู้หญิงผมสีน้ำตาลทองถูกรวบหมัดเกล้าขึ้นรับกับใบหน้าเรียวคางแหลมริมฝีปากบางเฉียบกับจมูกเล็กที่โด่งเป็นสัน ทำให้แม่ไอ้เก้าเป็นผู้หญิงคนนึงที่สาวและสวยมาก ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้เก้ามันเกิดมาหน้าตาแบบนี้
แล้วแม่ไอ้เก้าก็เดินกลับเข้าไปในครัวอีก ไอ้เก้าก็พาผมขึ้นไปห้องนอนมันเพื่อรอเวลากินข้าวเที่ยง
ไอ้เก้าบอกว่าพ่อมันทำงานอยู่ที่บริษัทแต่จะเข้ากินด้วยตอนกลางวัน พร้อมกับพี่ชายของมันอีกคนด้วย ส่วนพี่สาวมันอยู่ฝรั่งเศษครับ
“เป็นไง แม่กูไม่เห็นน่ากลัวเลย”พอเข้ามาในห้องไอ้เก้าได้ผมก็กระโดดลงบนเตียงนุ่มทันที
“แต่ผมโคตรเกร็งเลยว่ะ แบบทำหน้าไม่ถูกเลย”ผมพูดทั้งๆที่ยังก้มหน้าลงกับหมอน
“อย่าไปเกร็งซิ เป็นตัวของมึงแบบที่มึงเป็น กูว่าพ่อกับแม่คงอยากเห็นมึงในแบบนั้นมากกว่า”พูดง่ายมึงมาเป็นกูไหม
ขนาดเจอแค่แม่มันผมยังเกร็งขนาดนี้ถ้าเจอพ่อกับพี่มันล่ะ
แม่จ๋าพ่อจ๋า หนูอยากกลับบ้านT^T
TBC
คิดถึงเราล่ะซิ5555
สอบนะเอ่ย
อยากบ่นนะ แต่ไมรู้จะเริ่มบ่นอะไนก่อนดี
เอาไว้มาบ่นวันหลัง
มีคนถามมาว่าเรา ผู้ชายหือผู้หญิง ลองทายกันดูซิ
ก็ว่างอ่ะเนอะ
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 485996 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก