ตุลาถอนหายใจ เขาผ่อนแรงพลางรั้งเสือเข้ามาใกล้ “ทำขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง..คุณความรู้สึกช้าหรือไม่รู้สึกอะไรกันแน่นะ”
หมอเคียงแดนหลบอยู่หน้าห้อง เมื่อครู่เขาเกือบพุ่งไปหาตุลาแล้ว โทษฐานทำให้เสือน้อยของเขาเสียใจอีกรอบ
ร่างผอมเม้มปาก เขาจะไปรู้สึกอะไรได้นอกเสียจากโดนทิ้งแบบนี้ “ผมไม่ได้โง่ขนาดนั้น..ถ้าไม่ชอบผมบอกมาตรงๆก็ได้ ผมจะได้หาคนมาแทน”
ให้ตายเถอะ..ตุลาเคยพบคนที่เอาแต่เข้าข้างตัวเองเป็นส่วนใหญ่ แต่กับเสือ..ท่าทางจะซึมซับความรู้สึกด้านลบมากเกินไป “เสือ..ที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกอะไรหรือไง”
เสือไม่ตอบ เอาแต่นั่งเงียบ
“ผมเว้นระยะห่างให้คุณอยู่กับตัวเอง ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือไง” ตุลย์ถามซ้ำ
รู้สิรู้..เสือเหมือนจะขาดใจ ทุกครั้งที่ตุลามองด้วยสายตาว่างเปล่า หนักเข้าก็ไม่สนใจเขาเลย แบบนี้เสือเหมือนโดนทิ้งไม่มีผิด เขาคิดมาก..มากจนหัวสมองแทบระเบิด แต่สุดท้าย..ก็ทำได้แค่เงียบ
“คุณ..” ตุลากำลังอ้าปากพูดต่อ ทว่าใครบางคนกลับคว้าคอเสื้อเขาก่อนประทับริมฝีปากอย่างรวดเร็ว
เขาพูดไม่เก่ง..แสดงออกก็ยอดแย่ แต่พยายามทำให้อีกคนรู้ว่าคิดยังไงเช่นกัน..
ใบหน้าขาวแดงก่ำ เสือก้มหน้างุดๆแต่ยังจับคออีกฝ่ายไว้แน่น เมื่อครู่..เขาทำอะไรลงไป “ผม..”
ตุลายิ้มน้อยๆ เขาขยับกายใกล้เสือพลางกอดเอวผมแน่น “ทำแค่นั้น..จะไปพออะไรครับ”
ผ้านวมร่นมากองเอวอย่างหมิ่นเหม่ ตุลาลอบกลืนน้ำลายก่อนจูบริมฝีปากตรงหน้า ปลายลิ้นแตะสัมผัสแล้วสอดลึก กระหวัดรัดรึงอย่างดุเดือด..โดยไม่สนใจเลยว่านี่ไม่ใช่ห้องนอนของเขา
“อื้อ..”
ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยร่างผอมเป็นอิสระแม้ได้ยินเสียงร้องประท้วงก็ตาม ทว่ารสจูบเมื่อครู่ก็ดูดพลังเสือไปมากจนแทบไม่มีแรงทรงตัวแล้ว
“อย่าทำอย่างนี้อีกได้ไหม” เสือถามเบาๆ เขากอดตุลาแน่นเหมือนเป็นหลักยึด
“ทำอะไร” เขาถามทั้งที่รู้คำตอบ มันอาจจะดูใจร้าย..แต่ถ้าไม่ทำ เสือคงได้แต่หนีความรู้สึกตัวเองไปเรื่อยๆ
“อย่าทำเหมือนผมไม่มีตัวตนได้ไหม มันเจ็บ..”
ตุลายิ้ม เขาไม่ตอบแต่ใช้ฟันคมกัดเบาๆที่ต้นคอขาวจนเกิดรอยแดงจาง เขาเลื่อนมายังแผ่นอก ออกแรงขบจนเสือสะดุ้ง กระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูนั่นแหละ..ตุลาถึงยอมปล่อยเสือเป็นอิสระ
ก่อนเตียงนอนของคุณหมอเคียงแดนจะกลายเป็นสนามรัก เขาควรรีบเข้ามาขัดก่อนดีกว่า ถึงจะโดนตุลาด่าว่าเป็นก้างขวางคอก็เถอะ แต่เรื่องแบบนี้..มันยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย
“อ่า..ขอโทษครับ อาหารเสร็จแล้ว ไปทานด้วยกันนะครับ” เคียงแดนมองหน้า เสือแดงก่ำไปทั้งตัว ริมฝีปากฉ่ำน้ำ..มองก็พอรู้ว่าโดนอะไรมาบ้าง
“พี่แดน เสือ..”
“พี่ลืมไปว่าอุ่นอาหารด้วย เดี๋ยวมันไหม้ พี่ออกไปจัดการก่อนนะเสือ..อ้อ คุณตุลย์ดูเสือแทนผมด้วยนะครับ”
ตุลาพยักหน้า เขาหันมองคนในอ้อมแขน “เดี๋ยวผมพาไปอาบน้ำ”
เสือกุมผ้านวมแน่น เมื่อครู่..เกือบไปแล้วไหมล่ะ “ไม่เป็นไร ผมไปเองได้”
จนแล้วจนรอด ตุลาก็เข้ามาอาบน้ำกับเสือจนได้..
หลังจากคุณหมอเคียงแดนแยกตัวไปทำงานด่วนที่โรงพยาบาลแล้ว ตุลาตกลงกับเสือว่าวันนี้จะไปนอนบ้านคุณลุงศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเสือก็ไม่ปฏิเสธเสียด้วย
“คืนนี้นอนด้วยกันนะครับ”
เสือก้มหน้า เม้มปาก นึกถึงครั้งก่อนที่นอนด้วยกัน..ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรน่าอายไว้หรือเปล่า ตรงข้ามกับตุลา..เขาเคยสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่นอนกับเจ้าตัวอีก ทว่าครั้งนี้..มันไม่เหมือนกัน ไม่เหมือนเลยจริงๆ
ชายหนุ่มจอดรถไว้หน้าบ้านก่อนเดินจับมือขาวเข้าบ้านด้วยกัน
เมษาเปิดเรียนมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยเยอะมากแถมสนุกเสียจนไม่อยากกลับบ้าน พอพูดอย่างนั้นเข้า..แม่เลยบอกว่าถ้ากลับดึกเกินไปจะลดค่าขนมกับลดอาหารปุ้มปุ้ย ซึ่งมันร้ายแรงมากสำหรับเมษ
หนุ่มร่างเล็กนอนกับพื้นเย็นเฉียบ เมษใช้กระเป๋าหนุนแทนหมอน ง่วงก็ง่วง หิวก็หิว แต่เมษไม่เด็กแล้ว เห็นทีจะงอแงให้แม่ป้อนข้าวคงไม่ได้
“แม่..เมษกลับมาแล้ว”
แม่หันมองลูกชายแล้วยิ้ม ตอนปิดเทอมเมษอ้วนมากจนแม่ต้องทำอาหารน้อยลง พอเปิดเทอมน้ำหนักเริ่มลด ค่อยดูหล่อขึ้นมาหน่อย “วันนี้พี่เสือกับพี่ตุลย์จะมา เมษจะนอนแผ่อย่างนี้ต้อนรับพี่เหรอ”
เมษหูผึ่งทันที่ที่ได้ยินชื่อพี่เสือ ส่วนพี่ตุลย์นี่เห็นกันบ่อยแล้ว..จะมาไม่มาเมษไม่ว่า แต่มาทุกครั้งต้องมีของฝากเท่านั้นเอง เจ้าตัวรีบวิ่งขึ้นไปอาบน้ำ มิวายอุ้มปุ้มปุ้ยขึ้นไปอาบด้วยกัน พี่เสือมาทั้งที่ต้องหอมทั้งคนทั้งหมา
ดูเหมือนเมษจะช้าเกินไปจริงๆ ก่อนเจ้าตัวจะวิ่งไปอาบน้ำ ตุลากับเสือก็มาถึงบ้านแล้ว แน่นอนว่าคนที่ได้รับความสนใจจากทั้งคุณลุงและแม่ต้องเป็นเสือแน่นอน
ศักดิ์สิทธิ์ยิ้ม ทักทายลูกชายแสนรักด้วยคำพูดสั้นๆ เขาไม่กล้ากอดเสือ..เพราะเข้าใจว่าลูกยังไม่ยอมรับตัวเองในตอนนี้
“นึกว่าจะมาค่ำกว่านี้ แม่เตรียมมื้อเย็นไม่ทันเลย”
“ผมไปช่วยไหมครับแม่”
แม่พยักหน้า ตุลาเลยเดินเข้าครัวไปด้วย เขาอยากให้ทั้งคุณลุงและเสือได้คุยกัน ห่างกันไปเป็นเดือนแน่นอนว่าคุณลุงต้องคิดถึงเสือมากแน่ๆ ส่วนเจ้าตัวน่ะหรือ..จะกล้าพูดอะไรออกไปได้
“เสือทานข้าวครบทุกมื้อหรือเปล่าลูก”
ไม่ได้คุยกันนานเสือรู้สึกว่าพ่อเป็นคนแปลกหน้า เขาเงียบสักพักและพ่อก็รออย่างใจเย็น “ไม่”
ศักดิ์สิทธิ์ยิ้ม นับว่าเป็นครั้งแรกที่ถามแล้วเสือยอมตอบ ถึงแม้จะห้วนสักหน่อย..แต่พ่อก็ดีใจมากแล้ว “ทำเองหรือเปล่า”
เสือส่ายหน้า เพราะทำเองแล้วครัวเละ โดนตุลาตำหนิหลายครั้ง และหลายอาทิตย์ก่อนก็โดนลองใจ ทำเอาเสือต้องกินอาหารแช่แข็งแทบทุกมื้อ รู้ว่าไม่ดีแต่จะให้ทำยังไงได้ “ไม่ทำเอง”
พ่อมองลูกชายด้วยความสงสาร เสือน้อยในกรงทองออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวคงได้รับบทเรียนบ้างแล้ว อาหารทุกมื้อและทุกครั้งเขาและภรรยาจะลงมือทำ แน่นอนว่าทั้งเมษและเสือแทบไม่เคยเข้าครัว เรื่องแบบนี้คงยากสำหรับเสือไม่น้อย ทว่า..ในเมื่อเจ้าตัวดิ้นรนจะหนีออกไป ศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ห้ามอย่างแน่นอน
“ถ้าเสือไม่ไหว..กลับมาอยู่กับพ่อนะ พ่อจะเลี้ยงเสือเอง”
ร่างผอมก้มหน้า เขาไม่ตอบ นี่พ่อทำให้เสือ..ใจอ่อน
เสียงตึงตังทำให้บรรยากาศชวนอึดอัดในห้องหมดลง เมษาอุ้มเจ้าตูบพลางวิ่งเข้ามาในห้องรับแขก เห็นพ่อกับพี่เสือนั่งคุยกันแล้วทำให้รู้ว่า..เข้าไปขัดจังหวะเข้าแล้ว
“แหะๆ..เมษขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร ไปทานข้าวเถอะ”
บรรยากาศที่โต๊ะอาหารเต็มด้วยความสุข โดยเฉพาะเมษาที่เอาแต่ดูแลพี่เสือคนเดียว ส่วนพี่ชายแท้ๆอย่างตุลาก็กลายเป็นคนนอกไปเสียได้ จะว่าน้อยใจก็ไม่เชิงหรอกแต่เห็นแบบนี้เขาก็มีความสุขไม่น้อย
“พี่เสือกินนี่เยอะๆนะ เมษว่าอร่อยมากเลย”
“พี่เสือเห็ดนี่แม่ผัดอร่อยมากเลยนะ เมษลองชิมแล้ว ไม่ผิดหวังจริงๆ”
“พี่เสือผัดผักอร่อยมากจริงๆ เมษว่าพี่เสือต้องทานผักเยอะๆแล้วล่ะ”
จานอาหารของเสือเต็มไปด้วยอาหารที่เมษาบอกว่า ‘อร่อยมาก’ เต็มไปหมด ตุลาอดขำไม่ได้ กระเพาะเมษากับเสือเหมือนกันเสียที่ไหน น้องชายของเขาอย่างกับหลุมดำ ทานเท่าไหร่ก็ดูเหมือนไม่พอสักที
“เมษ พอได้แล้ว มันจะล้นจานแล้วนั่น”
“พี่ตุลย์ก็ชอบขัดเมษ ของอร่อยทั้งนั้น พี่เสือกินเยอะๆนะครับ จะได้อ้วนๆ”
ตุลาขำพรืด ก่อนเติมคำให้น้องชาย “อ้วนเหมือนเมษใช่ไหม”
“พี่ตุลย์ เมษไม่ได้อ้วน!”
“อ่อ..เรียกว่าอวบระยะสุดท้ายใช่ไหม แต่สำหรับพี่เรียกอ้วนได้แล้วนะ ต่อไปไม่ต้องนั่งรถไปเรียนหรอก กลิ้งไปเร็วกว่า”
“พี่ตุลย์!!”
เมษเถียงกับพี่ตุลย์ไม่หยุด อีกคนก็ช่างแหย่นัก พอทานข้าวเสร็จใช่ว่าจะจบเรื่อง เมษบอกว่าจะเอาปุ้มปุ้ยไปกัดพี่เสือ พอรู้อีกว่าพี่ตุลย์จะนอนห้องพี่เสือ เมษาก็บอกว่าจะเอาปุ้มปุ้ยไปนอนด้วย
“แม่ทำไมเมษไม่ได้นอนกับพี่เสือล่ะ”
แม่อมยิ้ม หล่อนพอจะเห็นอะไรบางอย่างระหว่างตุลากับเสือแล้ว ขืนเมษเข้าไปอีกมีหวังวุ่นวายกันแน่ๆ “ก็เมษมีห้องนอนแล้ว พี่ตุลย์ไม่มีห้องนอนนี่จ้ะ”
“ก็ให้พี่ตุลย์มานอนกับเมษสิ”
“ไม่ได้หรอก เมษนอนเตียงเดี่ยว แล้วจะให้พี่ตุลย์ไปนอนตรงไหน”
เมษหน้าเบี้ยวไปเลย รู้สึกน้อยใจยังไงไม่รู้ เมษอยากนอนกอดพี่เสือบ้างนี่ “ก็ให้พี่ตุลย์นอนห้องเมษ แล้วเมษไปนอนกับพี่เสือ”
ร่างเล็กไม่ยอมท่าเดียว ในขณะที่ทั้งตุลาและเสือเดินขึ้นไปชั้นสองแล้ว เมื่อเล็กๆเมษาก็นอนกับพี่ตุลย์นั่นแหละ แต่เพราะโดนเจ้าชายน้อยถีบตกเตียง..ตุลาก็ปฏิเสธจะนอนกับน้องชายตลอด ไม่ว่าจะไปนอนโรงแรมที่ไหนก็ตาม
อากาศภายในห้องเย็นสบาย ตุลาอาบน้ำก่อนเสือ ในขณะที่ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าแล้วเสือยังไม่ออกจากห้องน้ำเลย ชายหนุ่มมุ่นคิ้ว..กะว่าจะนอนพร้อมกัน เห็นทีเขาคงได้หลับก่อนแน่ๆ
ไหนๆก็นานเกินไปแล้ว หนุ่มนักเรียนนอกขี้สงสัยเลยเดินไปเคาะประตูห้องน้ำสองสามที “เสือครับ..ทำอะไรอยู่ นานเกินไปแล้ว”
คนในห้องน้ำสะดุ้ง เขามองกระจกแล้วเม้มปาก ก่อนตอบออกไป “ผมอาบน้ำอยู่”
ความจริงเสือกลัวจะเดินออกไปมากกว่า เขาอาบน้ำเสร็จตั้งแต่สามสิบนาทีแรกเแล้ว แต่ไม่กล้าไปเจอตุลา ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์ที่ห้องของพี่แดนแล้ว เสือยิ่งเขินเข้าไปใหญ่
เขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวยืนหน้ากระจก รอเวลาผ่านไปเรื่อยๆด้วยหวังว่าตุลาจะหลับไปก่อน
ทว่าเปล่าเลย..เสียงเมื่อครู่ยืนยันได้ดีว่าตุลารอเขาอยู่
“พอได้แล้วนะ เดี๋ยวตัวเปื่อยหมด”
เสือเปิดก๊อกน้ำแรงขึ้น เขาปล่อยน้ำให้ผ่านไปเฉยๆโดยที่ตัวเองยังยืนนิ่ง ทำอย่างไรดี..ถ้าเกิดเรื่องแบบที่แอบคนเดียวบ่อยๆเขาจะต้องทำตัวยังไง ตุลาจะชอบเขาหรือเปล่า สารพัดในหัวที่เสือคิดได้
สุดท้ายแล้ว..เสือจำใจต้องเดินออกมา
“ผมนึกว่าคุณเป็นลมในห้องน้ำเสียอีก” ตุลาสวมเสื้อยืดสีเทากับกางเกงขายาวสีดำนั่งรอบนเตียง อีกฝ่ายยิ้มน้อยๆ..แต่เสือรู้สึกเหมือนมันเป็นยิ้มอันตราย
เจ้าตัวยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนกระทั่งได้สติ ถึงรีบเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเข้านอน
“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้คุณดูแปลกๆ” ชายหนุ่มเห็นความผิดปกติของเสือ เขาเดินไปกอดร่างผอมจากข้างหลัง วันนี้เสือพูดน้อยมากหรือว่าโกรธที่เขาไปขโมยจูบอีกฝ่าย
“ปะ..เปล่า”
“แล้วเป็นอะไรครับ”
เสือส่ายหน้าแรงๆ ปลายผมชื้นสะบัดไปมา..กลิ่นหอมอ่อนๆกำจายไปทั่ว “ไม่มีอะไรทั้งนั้น”
“งั้นได้เวลาเข้านอนแล้วนะครับ”
พอได้ยินคำนี้ เสือก็เกร็งขึ้นมาไม่ทราบสาเหตุ ตุลาจูงมือเขาไปแล้วทรุดนั่งบนเตียง เสือขืนกายไว้ ยืนอยู่ตรงหว่างขาของอีกฝ่าย “ผมยังไม่ง่วง”
“ยังไม่ง่วงหรือกลัวอะไรกันแน่ครับ” ตุลย์ดึงร่างเล็กกว่านอนบนพื้นเตียง เขาคร่อมทับเสือพลางจ้องไปยังดวงตาคมสีเข้ม
“ผม..”
“ไม่มี ‘ผม’ มีแค่เสือกับพี่ตุลย์เท่านั้นครับ”
เสือเบิกตากว้าง จะให้พูดแบบนั้น..เขาก็ยังเขินอยู่ ร่างผอมคิดหาสารพัดวิธีจะเอาตัวรอด หากแต่ริมฝีปากที่ทาบทับลงมาอย่างอ่อนหวานทำเขาสติกระเจิงไปหมด!
สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาา
เค้ากลับมาแล้วววว
ขอโทษที่หายไปนาน 10 วัน กร๊ากๆ แต่วันนี้ก็กลับมาแล้วนะคะะะ
ไม่พูดอะไรมากกกก ฮ่าๆ
มันอาจจะค้างไปนิด
เสืออาจะยอมง่ายไปหน่อย แต่เหตุผลมีนะคะะะ อะไรเอ่ย อะไรเอ่ย
แต่เค้าชอบเสือแบบนี้อ่ะค่าาาาาาาาาาาาา
ส่วนคู่คุณหมอ
รออีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวจะจัดไปตอนหนึ่งเต็มๆเลยแล้วกันเนอะะะ
เวลาไปโรงพยาบาลเห็นหมอบุคลิกเคะๆ น่ารักๆทั้งนั้น T////T
เอาเข้าจริงหล่อๆก็มีแต่คนเขียนไม่ฟินเท่าไหร่ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนนี้คงเห็นด้านมืดของพี่ตุลย์บ้างแล้วนะคะ
ยังค่ะ ยังไม่มืดพอ
เจอกันตอนหน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะะะะ
มาค่ะๆ มาจิ้ม แฟนเพจก่อนนะ
https://www.facebook.com/pages/Ellette/389007221190229ทวิตเตอร์:
http://www.twitter.com/bluebubblebells
หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557] (อ่าน 451376 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก