“ดีแล้ว” ตุลย์มั่นใจว่าเสือไม่เคยขัดห้องน้ำ หรือล้างจาน เมษาเคยเล่าให้เขาฟังว่า ตอนพี่เสือล้าง จานแตกเป็นสิบใบ จนคุณแม่บอกว่าให้เลิกทำแล้วนั่งเฉยๆ ตอนนั้นเสือก็ไม่พูดอะไร แต่ผิดหวังนิดหน่อยเท่านั้นเอง
ก่อนกลับหนุ่มนักเรียนนอกไม่ลืมบอกว่าวันเสาร์จะมาหาเขา เสือไม่ได้ปฏิเสธ..เพราะรู้ว่าอย่างน้อยตุลาคงคงช่วยอะไรเขาได้บ้างล่ะ ดวงตาคมเหลือบมองโทรศัพท์ครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าหน้าจอมันดับสนิทอยู่ตั้งแต่เช้าแล้ว ไร้เสียงเรียกเข้าจากทั้งพ่อและตุลย์ สร้างความหงุดหงิดใจให้เสือเล็กๆ เขาสะบัดความคิดงุ่นง่านนั้นก่อนตั้งหน้าตั้งตาดูหนังสือทำอาหารต่อไป ถึงแม้จะอ่านเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
ทำไมยังไม่มีใครโทรมาอีกนะ..
ห้องของเสือไม่ได้กว้างเท่าห้องแต่ตุลา แต่พออยู่ได้..เพราะมันถูกกว่ามากโข เสือต้องการเก็บเงินไว้ด้วย ชายหนุ่มปิดหนังสือทำอาหารแล้วเดินไปเปิดตู้เย็น เขาซื้อหลายอย่างมาเก็บไว้แต่ไม่เคยทำอาหารเลย บางอย่างมันเน่าไปแล้ว ส่วนใหญ่เสือก็อาศัยแค่ไมโครเวฟเท่านั้น
หากอยู่กับพ่อ..เสือจะได้กินของโปรดในทุกมื้อ
เขาถอนหายใจ ลึกๆแล้วรู้สึกเสียดายวันเวลาเก่าๆไม่น้อย แต่เสือคิดว่าออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียวจะดีกว่า เขาอึดอัด แม้พ่อจะดีกับเสือมากกว่าแต่ก่อนก็ตาม..ทว่าเสือยังไม่พร้อมเปิดใจรับ
เมื่อวานได้กินสปาเก็ตตี้ฝีมือนิคกี้แล้วติดใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงไม่เคยทำอาหาร แต่พอแอบมองเพื่อนสนิททำก็คงพอทำได้ล่ะมั้ง..
ตุลาสะดุ้งตื่น เขาหันมองนาฬิกาบนฝาผนังแล้วเบิกตากว้าง ทั้งที่บอกกับเสือแล้วว่าจะไปหา ตอนนี้มันสายเหลือเกิน ใกล้เที่ยงแล้ว ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะหาอะไรลงท้องหรือยัง
ชายหนุ่มอาบน้ำเพียงสิบห้านาที ก็รีบออกจากคอนโดแล้ว เขาเป็นห่วงว่าเสือจะทำอะไรเละเทะอีก ดูอย่างตอนไปซื้อของสิ เขากลั้นขำไว้แทบตายเมื่อเห็นร่างผอมขมวดคิ้วซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับเดินอยู่ในเขาวงกต ทว่าหากแสดงออกไปมากกว่าก็กลัวเสือโกรธ ไม่ยอมพูดจากับเขาอีก
หนุ่มนักเรียนนอกกดโทรศัพท์หาคนในความคิดแต่อีกคนไม่รับสาย สงสัยงอนกันอีกแล้ว
เขากดกริ่งหน้าห้องสองสามครั้ง แต่ไร้วี่แววว่าเจ้าของจะออกมาต้อนรับ
“หรือลื่นล้มหัวฟาดพื้น” ตุลย์ขมวดคิ้ว เขาคิดสารพัดว่าเจ้าตัวจะขาดอากาศหายใจตายในห้องหรือเปล่า หรือว่าลื่นล้มไม่ได้สติ เป็นลมหัวกระแทกขอบโต๊ะ
หรือว่า..
ความคิดของตุลาโลดแล่นตามประสาคนช่างจินตนาการ เขากดกริ่งซ้ำก่อนประตูห้องจะเปิดออกแบบกระชากสุดแรง
“คุณ!”
ใบหน้าดำปี๋โผล่ออกมาจากกรอบประตู ริมฝีปากสีเรื่อเม้มตึงก่อนเจ้าของห้องจะหันหลังหนี ตุลากลั้นขำเต็มที่ เพราะกลัวคนบางคนโกรธเอา ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาในห้อง เขาเห็นควันออกจากห้องครัวไม่น้อยเลยทีเดียว
“ทำอาหารอยู่เหรอ”
เสือไม่ตอบ เอาแต่ทำเสียงก๊องแก๊งๆกับตัวเอง ท่าทางเก้ๆกังๆทำเอาตุลย์อดเอ็นดูไม่ได้ “วันนี้จะทำเมนูอะไรล่ะ”
“ไม่รู้!”
ตุลย์เห็นแล้วนึกสงสาร เสือในกรงทองของพ่อไม่เคยหยิบจับอะไร พอมาทำเองดูยากกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
กลิ่นไหม้คละคลุ้งไปทั่ง เสือหน้าดำเทอะไรดำๆใส่จานกระเบื้อง ตุลามองอย่างไรก็นึกไม่ออกว่าที่เจ้าตัวทำมันเป็นอาหารชนิดไหน แต่ที่แน่ๆ..มันทานไม่ได้เลยต่างหาก “อื้อหือ..มันเรียกว่าก้อนถ่านหรือเปล่า” เขาแหย่เล็กๆ พอเรียกอารมณ์ขันได้
แต่คนบางคนไม่ขำด้วยน่ะสิ..
เสือเม้มปากแน่น เขาเทของดำๆลงถังขยะก่อนตวัดตามองคนแซวเล่น รู้หรอกว่าแกล้งแต่เสือไม่ชอบนี่ เขารู้ว่าตัวเองไม่ค่อยเข้าครัว อย่างว่าแหละ เบื่ออาหารจำพวกไข่กับอาหารแช่แข็งเต็มทน เลยอยากลองทำอะไรใหม่ๆดูบ้าง แต่ยิ่งทำยิ่งเละ สรุปง่ายๆคือแม้แต่หมายังไม่กินเลย
ด้วยอารมณ์โมโหหิวเป็นทุนเดิมอยู่ พอโดนตุลาแกล้งเสือยิ่งแต่อารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ เขาทิ้งทุกอย่างไว้ในครัว ไม่เก็บ ไม่ล้างเศษซากสักนิด
“ฮึ!” ร่างผอมเดินไปยังห้องนั่งเล่น มันเล็กพออยู่ได้คนเดียวนั่นแหละ เขาหยิบรีโมท กดเปลี่ยนช่องไปมาเหมือนที่ทำเมื่อเช้า อะไรๆก็ดูน่าเบื่อไปหมด หนำซ้ำยิ่งมีตุลาเข้ามาอยู่ด้วยแล้ว เสือรู้สึกประหม่า ทำอะไรไม่ถูก เพราะเรื่องน่าอายเมื่อครู่นี้
“ไม่หิวเหรอ” หนุ่มนักเรียกนอกกลั้นขำเมื่อเห็นใบหน้าดำๆของเจ้าตัว
เสือไม่ตอบ แต่เม้มปากแทน ตุลาคิดว่านั่นคือ..สัญญาณบอกว่าเสือกำลังหิวอย่างแท้จริง
“ลองทำอาหารไหม”
คราวนี้เสือมุ่นคิ้ว ลองทำแล้วครัวเละแบบนั้น..เสือไม่อยากทำมันพังทั้งที่อยู่ได้ไม่กี่อาทิตย์หรอกนะ ชายหนุ่มไม่ตอบ เอาแต่คิดวนไปวนมา อยากทำน่ะอยากหรอกแต่ถ้าทำแล้วพัง สู้นั่งเฉยๆยังดีเสียกว่า
“ไปเก็บครัวก่อน”
“จะสอนทำหรือไง” เสือหันมาถาม ยิ่งใบหน้าเปื้อนคราบไหม้ใกล้ๆ ตุลายิ่งอยากหัวเราะเต็มทน
“อื้ม!”
หนุ่มนักเรียนนอกจูงมือร่างเล็กกว่าไปยังห้องครัว ทว่าอีกคนทำเหมือนจะสะบัดออก หากดวงตาสีเข้มไม่ตวัดมองมาก่อน “อย่าดื้อ”
“จะปิดทีวี”
“เอาสิ”
นับว่าเสือ ‘สอนง่าย’ พอควร กับการที่ต้องออกมาอยู่ข้างนอก ตุลาคิดว่าทักษะพวกนี้เสือควรจะมีติดตัวไว้บ้าง
“เก็บของพวกนี้ไปล้างก่อนแล้วค่อยทำอาหารเที่ยง”
“แต่ผมหิว ตอนนี้ไม่มีแรง” เสือบอก ก็จริงนะ..เสือรู้สึกหิวตั้งแต่เช้า พอจะทำก็ดันทำเสียทั้งหมด อาหารที่ได้ก็ทานไม่ได้ อย่าว่าแต่ดมเลย..เสือยังไม่กล้าทำ
“ออกมาอยู่คนเดียวคุณต้องอดทนหน่อยนะ”
เสือไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งที่ตุลบอก แน่นอนว่าตุลาไม่ช่วยทำสักนิด เขายืนมองร่างผอมสวมถุงมือยางก่อนลงมือเก็บหม้อ จาน ทุกอย่างที่เละเทะไปหมดในห้องครัว
“ไม่ต้องใส่น้ำยาล้างจานขนาดนั้นก็ได้”
“เดี๋ยวไม่สะอาด”
ตุลาถอนหายใจ “แล้วเวลาซักผ้าล่ะ”
“ก็ใส่พอประมาณ”
เขาเดาได้เลยว่า ‘พอประมาณ’ ของเสือ ไม่ครึ่งถุงก็คงสามในสี่ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘เดี๋ยวไม่สะอาด’ หากคุณลุงรู้ว่าลูกชายแสนรักลำบากขนาดนี้ คนที่ลำบากยิ่งกว่าเป็นคุณลุงแน่นอน อีกฝ่ายคงไม่ทนอยู่เฉย ปล่อยให้นกปีกอ่อนออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้แน่นอน เผลอๆขับรถออกมาทำอาหารให้ พ่วงด้วยซักผ้าและงานบ้านทุกชนิด
นี่แหละนะ..
เสือทำงานไม่บ่น แต่ขมวดคิ้วบ่อยครั้ง แม้อากาศในห้องจะเย็นแต่หยดเหงื่อกลับไหลลงมาไม่หยุดหย่อน เขาปาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนฟองเลอะผมไปหมด
“เสร็จหรือยัง”
“ยัง ก็มันเยอะนี่..จะให้ทำยังไงเล่า”
ตอนนี้ตุลาพูดได้เลยว่าอีกฝ่ายเหมือนลูกเสือตกโคลนยังไงไม่รู้ เขาอมยิ้ม ได้แต่ยืนมอง ไม่ยอมยื่นมือเข้าไปช่วยสักที กระทั่งเสือทำทุกอย่างเสร็จหมดด้วย..ตัวเอง
“ผมขอโทษที่มาหาคุณช้า”
“ไม่เป็นไร” เสืออยากตอบเหลือเกินว่าเขาไม่ได้รอตุลาสักนิด แต่นั่นไม่ใช่ความจริงสักหน่อย ชายหนุ่มถอดถุงมือยางออก เขาโยนมันในอ่านล้างจาน ก่อนหันมาเผชิญหน้ากับคนที่นั่งเฉยๆไม่ยอมช่วย
หงุดหงิดไม่น้อยเลยจริงๆ ทำไมไม่มาช่วยเขาล้างก็ไม่รู้..
“คุณตั้งใจจะทำอะไรทาน”
เสือเม้มปาก เขาควรตอบหรือว่าทำเงียบต่อไปดี แต่ทว่าสุดท้ายเสือก็ตอบจนได้ “สปาเก็ตตี้”
“อ้อ ไปเห็นจากไหนล่ะ”
“นิคกี้”
โชคดีที่ไม่ใช่ ‘คุณหมอเคียงแดนของเสือ’ ตุลายิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด แม้ว่าไม่ได้พบหน้าคุณหมอหน้าหล่อมานานแล้ว แต่กับเสือ..ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะนัดเจอกันทุกอาทิตย์ก็ได้ ชายหนุ่มสะบัดความคิดนั้นออก ก่อนเดินดุ่มๆไปหาเสือ
“ต้มเส้นก่อน ไม่ใช่เอาไปผัด”
เสือไม่อยากเถียงหรอกว่าเขาน่ะเอาเส้นไปผัดกับน้ำมันเลย..เห็นนิคกี้ทำแล้วดูน่าทาน สีสันสวยเชียว พอมาทำเอง คนละเรื่องเลย เห็นทีเสือคงต้องบอกลาครัวชนิดลาขาด
ตุลายืนมองเฉยๆ เขาสั่งซ้าย เสือไปทางขวา สั่งไปข้างหน้า เสือถอยหลัง ไม่รู้เพราะอีกฝ่ายไม่รู้จริงหรือเพราะแกล้งกวนประสาทกันแน่ หนุ่มนักเรียนนอกถอนหายใจ กลั้นอารมณ์ขุ่นมัวที่เริ่มปะทุเพราะลูกศิษย์ตัวดี
“หั่นหอมเสร็จหรือยัง”
เสือสูดน้ำมูก “ยังไม่เสร็จ”
“หั่นยังไงของคุณ นี่มันนานเกินไปแล้วนะ”
ร่างสูงเดินเข้าไปหาระยะประชิด แผ่นหลังของเสือบอบบางเสียจนพร้อมสลายได้ทุกเมื่อ เขาเผลอมอง..ก่อนก้มลงดูฝีมือการหั่นหัวหอมของเสือน้อยในกรงทอง อืม..มันคงจะทานได้หรอกนะ แต่ละชิ้นหนาบางไม่เท่ากัน หนำซ้ำดูเหมือนจะใหญ่เกินไปอีกด้วย
“มันใหญ่ไป”
“มันหั่นยาก” เสือเถียง อยากรีบทำให้เสร็จเพราะแสบตาไปหมดแล้ว
ตุลย์ลอบมองหยดน้ำข้างหางตา เขาค่อยๆโอบเอวผอมบางจากด้านหลัง ก่อนจับมือตรงหน้าของเสือ ค่อยๆหั่นหอมทีละนิดๆ แทนที่จะมองสิ่งตรงหน้า..แก้มขาวๆนี่กลับดึงดูดมากกว่า ตุลาหั่นเชื่องช้า สายตาหลุบมองใบหน้าคนในความคิด ขนตา สันจมูก ริมฝีปากสีเรื่อที่ชอบเม้มบ่อยๆ
เหมือนเขาจะเป็นลมเสียให้ได้!
“ลองทำดูไหม”
เสือพยักหน้า เขาหยิบมามาหั่นหัวหอมด้วยตัวเอง มันแสบตามาก แต่ไม่เท่าไหร่แล้ว “แบบนี้ใช่ไหม”
“อืม” ตุลาข่มจิตข่มใจ เขาสูดลมหายใจเข้าออกหลายครั้ง..พยายามปกปิดความรู้สึกเร้นลับนี้ มันไม่เคยเกิดกับใคร แต่มันเกิดขึ้นกับเขาเพราะเสือ..
ชีวิตเขามีผู้หญิงมาให้เลือกมากมาย..แต่ความรู้สึกไม่เคยรุนแรงเท่านี้มาก่อน
“เสือ” ร่างผอมหันมอง..หยดน้ำตาไหลอาบแก้มขาว ตุลย์ยกมือปาดมันออกอย่างแผ่วเบาก่อนประคองใบหน้าเจ้าตัวในอุ้งมือ
“เสือ..คุณกำลังทำอะไรกับผมกันแน่” ร่างผอมยืนนิ่ง เขากำมีดแน่น..เมื่อใบหน้าหล่อเหลานั่นโน้มมาใกล้ เสือเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เขาไม่ขยับไปไหน ได้แต่ปล่อยให้ใครบางคนประทับริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง ปลายลิ้นแตะริมฝีปากสีเรื่อแผ่วเบาก่อนสอดลึกเข้ามา เสือหอบหายใจ ในหัวว่างเปล่าไปหมด
เสือรู้สึกใกล้จะเป็นลม เขาปล่อยมีด ปล่อยทุกอย่างในร่างกาย ปล่อยสติ..รับรู้เพียงรสจูบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ กับพี่แดน..เสือว่ามันยังไม่ลึกซึ้งขนาดนี้
“บอกผมที..คุณเล่นอะไรกับผม” ตุลาถอนริมฝีปากออก เขาสบตาเสือ เจ้าตัวนิ่งงัน ไม่โต้ตอบอะไร ปากช้ำบวมเจ่อ ใบหน้าแดงเรื่อ..นัยน์ตาหวานเยิ้มยิ่งกว่าอะไร เขาบอกตรงๆ..อดใจไม่ไหวจริงๆ
หนุ่มนักเรียนนอกทำตามใจตัวเองอีกครั้ง เขาประคองเอวผอมแนบกาย เมื่อเสือไม่ต่อต้าน..ก็แสดงว่าเสือยอมรับความรู้สึกลึกๆของเขาแล้ว
สาบานได้เลยว่า..อีกไม่นานผู้ชายคนนี้จะเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจ
เปรมนั่งรอคุณหมอตั้งแต่แปดโมง เขาปวดท้องด้วยอาการไม่ทราบสาเหตุ มันปวดไม่มากหรอก แต่มันน่ารำคาญไม่น้อยเลย คนแล้วคนเล่าผ่านไป ทั้งที่เขามาก่อน เหตุผลหนึ่งที่ไม่ยอมไปโรงพยาบาลเอกชนเพราะความงกของเขานั่นแหละ
“เมื่อไหร่จะถึงทีกูสักทีวะ รอนานชาติเศษล่ะ”
นางพยาบาลคนหนึ่งเดินยิ้มมาหาเขา เขายิ้มตอบ ทว่าสิ่งที่ได้ยินกลับทำให้เปรมหุบยิ้มทันที “ให้น้องคนนี้ก่อนนะคะ น้องเขาปวดท้องมาก”
เปรมจำใจพยักหน้า เขาหันมองเด็กชายคนนั้น มันกุมท้องไว้ หากมองมาหาเขาแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ นี่มันปวดมากเลยหรือไงวะ! เขาค่อนในใจ มองห้องตรวจอย่างนึกอารมณ์เสีย ขอให้ได้เด็กบ้านั่นไส้ติ่งแตกเถอะ
ชายหนุ่มรอคิวแล้วรอคิวเล่า เขาเหลือบมองนาฬิกาเป็นระยะ เมื่อใกล้ถึงเที่ยงแล้ว..แต่อาหารเช้าดูย่อยเร็วเหลือเกิน “นี่ถ้าไม่ใช่เพราะถูกกว่ากูจะไปโรงบาลอื่นเดี๋ยวนี้แหละ” เขาบ่นพึมพำ แม้พยาบาลสาวสวยจะยิ้มให้มาเป็นระยะ แต่ตอนนี้เปรมไม่มีอารมณ์ยิ้มตอบหล่อนนักหรอก
กว่าจะถึงคิวเขา เปรมอารมณ์เสียไปหลายรอบ เขาเดินเข้ามาในห้องตรวจ หากคนที่เขาพบกลับเป็นคุณหมอเคียงแดนสุดหล่อ..โลกมันช่างกลมอะไรเช่นนี้
คุณหมอหนุ่มยิ้มให้เขา ก่อนเอ่ยถามคำถามทั่วไป ปกติแล้วเขาอารมณ์ดีไม่น้อย..แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ทุกอย่างดูน่าเบื่อไปหมด แถมเขายังอารมณ์เสียสุดๆ
“เดี๋ยวต้องตรวจเลือดกับตรวจปัสสาวะนะครับ”
จะมีใครรู้หรือเล่าว่าเปรมกลัวเข็มฉีดยาแค่ไหน..
“แต่..คุณหมอ”
เคียงแดนหันมายิ้มบางๆ..ทำเอาเปรมไม่กล้าพูดต่อเลย คนหน้าตาดีมันเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าวะ!
ปล. เค้าขอโทษ หายไปนานสามร้อยชาติ (เยอะไปป่ะแก)
กิกิ เค้ากลับมาอัพล่ะ งานเค้าเยอะเหลือเกิน หยุดแท้ๆทำไมต้องให้งานด้วยยย
อยากพักอ่ะ เหนื่อยยยย อยากแต่งนิยายอ่ะ กิกิ เค้ามาอัพต่อล่ะ ขอบคุณที่ทวงนะ
แหะๆ แอบรู้สึกผิด อย่าทวงบ่อย เค้าใจไม่ดี
มีอะไรมาฝากล่ะ กิกิ
หนุ่มตุลย์ : ภาพลักษณ์ภายนอกอาจจะดูสุขุม เยือกเย็น อ่อนโยน แต่แทบไม่น่าเชื่อว่า หนุ่มราศีนี้จะมี
ความดุดัน อารมณ์ร้อนแอบแฝงอยู่ในท่าทีสงบเย็น เป็นคนที่ชอบหาเรื่องชวนทะเลาะบ่อยครั้ง คนอื่นๆ ที่
อยู่รายรอบตัวเขาอาจมองว่า เขาเป็นคนเข้ากับคนง่าย ยิ้มง่าย นั่นแสดงว่าคุณยังไม่เห็นอีกด้านหนึ่ง
ของเขา ช่วงเวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดี เขาจะเหมือนพายุร้ายดีๆ นี่เอง
กิกิ หาจากฟอร์เวิร์ดเมลล์มา แอวร๊ยๆๆ สเป็คเค้าเลยยย กิกิ
เค้าอยากเมาท์เยอะๆนะแต่เมื่อยเหลือเกิน
ที่หายไปนานที่ไม่ได้ไปไหนนะ แต่เค้าปั่นงานนนเฉยๆ แล้วเค้าก็แต่งพี่ตุลย์ไปด้วย
ฮือๆ เค้าลองอ่านล่ะ ทำไมมันสั้นๆเนอะ ครั้งหน้าเอายาวกว่านี้แต่หายนานกว่านี้แล้วกัน กร๊ากๆ
ไม่ได้ตั้งใจหายนะเออ ขอบคุณที่ทวงอีกครั้ง กร๊ากๆ
จะทวงไรก็ไปทวงพี่ตุลย์เองล่ะกัน เค้ามีหน้าที่เขียน
อย่าลืมจิ้มแฟนเพจเก๊านะคะะะะ
ฝากแฟนเพจดีกว่าเนอะๆ
Facebook:
http://www.facebook.com/pages/Ellette/389007221190229Twitter:
www.twitter.com/bluebubblebells
หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557] (อ่าน 409095 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก