เสือขมวดคิ้ว เขาไม่เคยดื่มเหล้าและไม่กล้าลอง เพราะนิคกี้เคยสอนไว้ว่าอย่าไปคนเดียว เสือเลยสัญญาว่าไม่ดื่มโดยเด็ดขาด ถ้าหากจะดื่มก็ให้โทรบอก แต่นี่อีกฝ่ายเป็นพี่แดน..คงไม่เป็นอะไรหรอก
“ครับ”
“เมื่อก่อนพี่เที่ยวบ่อยมาก ดื่มเหล้าเก่งอย่าบอกใครเลย เวลาพ่อกับแม่มาเยี่ยมต้องซ่อนไว้ใต้เตียง กลบด้วยสเปรย์ปรับอากาศ พอโตขึ้นมาหน่อย ภาระเริ่มเยอะเลยมาค่อยได้” เคียงแดนเงียบสักพักก่อนดึงน้องจากเก้าอี้ “วันนี้มีเพื่อนเลยอยากชวนไปด้วย”
ร่างผอมฟังเงียบๆ ทว่าเริ่มเอะใจเมื่อเคียงแดนไม่พูดต่อ
“พี่กำลังชวนเสือ ไปหรือไม่ไปล่ะ”
สำหรับเคียงแดนแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องปฏิเสธ “ไป”
อากาศภายในที่คับแคบเหม็นอับจนเสือนิ่วหน้าไม่ชอบใจ เสียงไฟสลัวๆสาดส่องเพียงแค่ให้มองเห็นทางเท่านั้น ฝ่ามือผอมจับชายเสื้อเคียงแดนแน่นราวกับเด็กน้อยเปิดโลกกว้าง ถูกล่ะ..เสือไม่เคยมาที่แบบนี้ เพราะพ่อเคยห้ามไว้เมื่อยังเป็นวัยรุ่น เสือกลัวโดนพ่อตบซ้ำ..เลยจำมาจนถึงวันนี้
“จับมือพี่ไว้ดีกว่า” หมอเคียงแดนสอดนิ้วประสานกันก่อนเดินพาน้องไปยังที่สงบ สมัยยังเรียนอยู่ เขามาที่นี่บ่อยแต่บรรยากาศไม่ใช่แบบนี้ เรียกได้ว่าผ่อนคลายอย่างที่สุด
“เสือชอบดื่มอะไร”
เสือหันมองเคียงแดนเหรอหรา เมื่อครู่เขาแอบสำรวจโดยรอบ..เสือไม่ชอบบรรยากาศชวนอึดอัดแบบนี้ ทั้งหญิงทั้งชายต่างพากันนัวเนียไม่อายใคร
“อะไรก็ได้”
“โค้กไหม” คุณหมอหนุ่มหัวเราะน้อยๆเมื่อน้องหันมองอย่างไม่สบอารมณ์
“เสือไม่ได้คออ่อนขนาดว่าต้องกินโค้กซะหน่อย”
เคียงแดนหัวเราะเสือตัวผอม..เขาสังเกตเห็นกระดูกปูดโปนหลายแห่ง ยิ่งบริเวณคอแล้ว..ดูเหมือนเสือจะผอมลง จากที่ตอนม.ปลายผอมอยู่แล้ว พอโตขึ้นมาก็ดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักนิด ทั้งที่เจ้าตัวมีเงินมีงาน ก็น่าจะกินดูอยู่ดีสิ
“เสืออยู่บ้านคนเดียวเหรอ”
หนุ่มร่างผอมส่ายหน้า แล้วเสหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม “เปล่า”
“แล้วอยู่กับใคร”
เสือเงียบ..เขามักโดนคำถามจี้จุด แม้หลายๆคนไม่ได้ตั้งใจ..แต่เสือไม่อยากตอบยกเว้นพี่แดน “กับพ่อ”
คุณหมอสุดหล่อพยักหน้า เขาไม่ถามต่อ เพราะเสือหน้าเจื่อนแล้ว
“ไม่ย้ายออกมาอยู่ข้างนอกหรือไง”
หนุ่มร่างผอมส่ายหน้า เรื่องที่ย้ายออกไปข้างนอกคนเดียวไม่มีอยู่ในหัวเลยเมื่อพบกับคุณหมอเคียงแดนหรือพี่แดนของเสือ ความรู้สึกของเสือในตอนนี้..อาจจะเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไปตามเวลา เสือก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
“มาร์ตินี่สองที่ครับ” เคียงแดนหันไปสั่งบริกรหนุ่มเขาเผลอชวนน้องคุยจนลืมว่าต้องสั่งเครื่องดื่มสนิท ก่อนหันถามเจ้าตัวเล็กข้างกาย “ดื่มได้ใช่ไหม”
เสือพยักหน้า ลองสั่งขนาดนี้แล้วตอบว่าไม่ได้ก็ยังไงอยู่
เครื่องดื่มสีใสวางไว้ตรงหน้า แต่เสือไม่กล้าจิบ ลองให้พี่แดนทำให้ดูก่อน..ในตอนนี้เคียงแดนเห็นเสือเหมือนเด็กตัวเล็กเหมือนก่อน ชอบแอบมอง แอบทำตาม จนสุดท้ายก็ถูกจำได้ เขายกมาร์ตินี่ขึ้นมาจิบทีละน้อย รสชาติแอลกอฮอล์ซู่ซ่ากว่าแต่ก่อนนัก อาจเป็นเพราะห่างหายมานาน
“ลองสิ”
“ไม่เมาเหรอ”
เคียงแดนยิ้ม ถ้าเมาเขานี่แหละจะแบกน้องกลับเอง “ไม่เมาหรอก”
เสือลองจิบดูบ้าง เขาเททั้งหมดลงปากแล้วเบ้หน้า เดือดร้อนเคียงแดนต้องลูบหลังน้อง เมื่อคนตัวเล็กกว่าเริ่มสำลักจนหน้าแดงก่ำ
“ไม่เห็นอร่อยเลย”
“ช้าๆสิเสือ ค่อยๆจิบไม่ใช่ดื่มแบบนั้น”
ร่างผอมเบ้หน้า ชาตินี้ทั้งชาติเขาคงไม่แตะของพวกนี้อีกแล้ว ใบหน้าขาวสะอาดเริ่มแดงก่ำ ดวงตาคมเลื่อนลอยมองไปทั่ว สติเขาเริ่มหายไปทีละนิด..ทำไมพี่แดนถึงทำท่าทางแบบนี้
“เสือ..เสือ!” คุณหมอหนุ่มประคองน้องแล้วตบแก้วเบาๆ เขาน่าจะคิดว่าเสือไม่ใช่เขา ไม่ใช่คอทองแดนที่ว่างเมื่อไหร่ต้องหาเหล้ากรอกปาก “เสือ..ไหวไหม”
ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วหลับตาลง แค่อยู่กับเคียงแดน..เสือก็ไม่กลัวอะไรแล้ว
คุณหมอหนุ่มถอนหายใจ..แล้วกอดเสือไว้แน่น พวกเขาเหมือนมีแรงดึงดูด ทว่าสำหรับเคียงแดนแล้ว..เขาคงไม่มีปัญญาไปดูแลใครได้ เขาไม่ได้ดี..แม้จะเป็นหมอ ตระหนักในหน้าที่ ทว่ามีหลายอย่างที่อยากทำมากกว่าผูกมัดอยู่กับคนใดคนหนึ่ง
เมื่อนึกถึงสายตาของใครบางคนตอนเที่ยงแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ดวงตาสีเข้มมองเสืออย่างสงสัยแกมหวง เขามองออกและเข้าใจ แม้เจ้าตัวเพียรปฏิเสธความรู้สึกนั้น และเขามั่นใจว่าตุลาสามารถดูแลเสือได้ดีกว่าเขาแน่นอน
“กลับบ้านกันนะเสือ”
“ไม่กลับ เสือจะอยู่กับพี่แดน”
เคียงแดนยิ้มแล้วบอกน้อง “ไม่ได้หรอก”
“ทำไม.พี่แดนจะทิ้งเสืออีกใช่ไหม” เสือพูดงึมงับกับแผ่นอกคุณหมอหนุ่มแล้วกอดพี่แดนแน่น เสือไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว ไม่มีใครเข้าใจเสือเท่าพี่แดนเลย
“พี่ไม่ได้ทิ้งเสือ แค่พากลับบ้าน”
“ไม่เอา”
“เดี๋ยวค่อยออกมาเจอกันก็ได้ พี่มีเวลาให้เสือทั้งชีวิตเลย”
เคียงแดนพยุงเสือ ก่อนหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงน้อง เขากดเบอร์หาหนุ่มชื่อ ‘ตุลา’ คาดไว้ว่าหากเป็นเบอร์นี้ตุลาต้องรับแน่นอน อีกอย่าง..เขาไม่อยากโทรกลับไปบ้านเจ้าตัวเล็ก เพราะกลัวว่าพ่อของเสือจะทำร้ายน้องอีก แบบนั้นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
‘สวัสดีครับ’
“สวัสดีครับ ผมเคียงแดน..”
ปลายสายเงียบสักพักก่อนพูดต่อ ‘มีอะไรให้ช่วยครับ’
หมอหนุ่มหัวเราะน้อยๆเมื่อน้ำเสียงอีกฝ่ายเริ่มขุ่นมัว “เสือเมาอยู่กับผม แต่ผมมีผ่าตัด..คาดว่าคงพาไปส่งที่บ้านไม่ได้”
‘อ้อ..’
“ผมฝากเสือไว้หน่อยได้ไหมครับ ไว้เสร็จงานผมจะไปรับ”
ตุลามุ่นคิ้วไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ทำอย่างกับเสือเป็นภาระให้เขามากมายขนาดรับผิดชอบคนๆเดียวไม่ไหว ‘ไม่เป็นไรครับ ผมดูแลให้ก็ได้ คุณจะได้ไม่เหนื่อยมาก’
“ขอบคุณครับ”
ชายหนุ่มวางน้องบนเบาะหน้า เขารู้สึกผิดนิดหน่อยที่ต้องโกหกตุลา แต่เพื่อเสือทั้งนั้น..หากเขาดูไม่ผิด อีกฝ่ายจริงใจกับเสือและหวังดีไม่น้อย ถึงท่าทางไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขาเท่าไหร่ก็ตาม ทว่าเคียงแดนไม่เคยคิดในเรื่องนั้น ตรงกันข้ามเข้ากลับดีใจเสียอีกที่เสือเจอคนแบบตุลา
ตุลาบอกทางไปคอนโดละเอียดยิบ มีหรือคุณหมอหนุ่มจะหลงทาง แม้ว่าโรงพยาบาลกับคอนโดจะอยู่คนละฟากก็ตาม
หนุ่มนักเรียนนอกลงมารอรับคุณหมอเคียงแดนตั้งแต่อีกฝ่ายโทรหาแล้ว ถูกล่ะ..เขาไม่ไว้ใจหมอหน้าหล่อคนนั้น ไม่เลยสักนิด ถึงเสือจะยอมรับและไว้ใจก็ตาม สำหรับตุลา..ไม่เลย
ตุลย์กดมองนาฬิกาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสือเมา..เมาแล้วจะเกิดอะไรขึ้น กับคนที่ตัวเองไว้..แม้หมอเคียงแดนจะทำอะไร บางทีเสืออาจไม่โกรธเลยด้วยซ้ำ ผ่านไปเพียงแค่สิบห้านาทีก็ดูยาวนานเหลือเกิน
“เมื่อไหร่จะถึงสักที” เขาพึมพำกำตัวเอง แล้วหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน..ทว่าในหัวว้าวุ่นเกินไปเพราะเป็นคนเด็กเจ้าปัญหา และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเสือจะรู้ว่าทั้งเขาและคุณลุงเป็นห่วงตัวเองสักที..
รถยนต์สีขาวจอดเทียบฟุตบาท เมื่อเห็นคนคุ้นหน้าเดินลงมา ตุลาก็ไม่รอช้าวิ่งออกไปทันที
“ผมนึกว่าคุณหลงทางซะอีกคุณหมอ”
“ประชดเหรอครับ”
ตุลาไม่ตอบแต่มองเข้าไปภายในรถ เห็นเสือนอนหลับปุ๋ยอยู่ “ไม่ขนาดนั้น”
“ถ้างั้นผมจะคิดว่าคุณเป็นห่วงผมจากใจจริงก็แล้วกัน”
เคียงแดนอุ้มน้องออกจากรถ เสือตัวเบาเหมือนเดิม อุ้มทีเหมือนอุ้มกระสอบนุ่น แม้ยัดจนเต็มกระสอบก็เบาราวกับข้างในเป็นอากาศ
“คุณบอกว่ามีผ่าตัด”
“อ้อ..นั่นสิครับ ผมฝากเสือด้วยนะครับ” หมอหนุ่มสะดุ้ง เกือบลืมไปเลยว่าเขาโกหกตุลาว่ามีงานด่วน
“ผมดูแลเสือเอง”
“ฝากด้วยนะครับ” ก่อนขึ้นรถ คุณหมอหนุ่มหันมาบอกเจ้าของห้องก่อนว่า “ช่วยดูด้วยนะครับว่าเสือแพ้แอลกอฮอล์หรือเปล่า”
หนุ่มนักเรียนนอกพยักหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก เขามองเคียงแดนขับรถออกไปด้วยความสงสัย..ทำเหมือนมีอะไรกับเสือ แต่โยนเจ้าตัวมาให้เขาดูแล แบบนี้มันแปลกเกินไป..
“คุณก็เหลือเกินนะเสือ..ทำให้คนอื่นว้าวุ่นแค่ไหนรู้ตัวหรือเปล่า”
เอาเถอะ..ต่อหน้าเสือ เขาจะไม่พูดอย่างนี้เด็ดขาด ตอนนี้เจ้าตัวไร้สติก็คงไม่มีแรงลุกขึ้นมาต่อปากต่อคำกับเขานักหรอก
หนุ่มนักเรียนนอกวางร่างผอมบนพื้นเตียง นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เสือมาห้องของเขา
ปลายนิ้วสะอาดปลดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งออกจากร่างของเสือ ดูภายนอกแล้วเจ้าตัวอาจจะผอมกว่าปกตินัก..พอได้เห็นแบบนี้แล้วตุลาบอกได้เลยว่า..เสือตัวเล็กแต่ชอบใส่เสื้อตัวใหญ่กว่าสักไซส์หนึ่ง
เขาปลดเข็มขัดออก กางเกงขายาว และปราการสุดท้ายจนเห็นร่างขาวโพลน ใจตุลาเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งที่เคยบอกกับตัวเองแล้วว่าไม่ขอนอนร่วมห้องกับเสืออีกแล้ว..ตอนนี้เสือเองที่มานอนห้องเขา
บางครั้ง..ตุลาก็ไม่อยากเป็นคนดีจนเกินไป
ตุลย์ดึงผ้านวมมาห่มอีกฝ่ายไว้กันกระดาก ก่อนเดินไปหยิบผ้าขนหนูพร้อมกะละมังมาเช็ดตัวให้
แม้เป็นผู้ชายด้วยกัน..ทว่าแบบนี้ตุลาก็หวั่นไหวไม่น้อย เสน่ห์ส่วนลึกของเสือร้ายกาจอย่าบอกใครเชียว เรื่องนั้นตุลย์พยายามมองข้ามไปหลายครั้ง แต่มันไม่เคยเป็นผลเลยสักนิด ตรงกันข้าม ยิ่งนานวันเขายิ่งรู้สึกรุนแรง
“เสือ..พลิกตัวหน่อย”
คนเมานอนแน่นิ่ง ก่อนลงมือจัดการเองทั้งหมด เขาพลิกเสือคว่ำลงจนเห็นแผ่นหลังนวลเนียน ตุลาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนลงมือเช็ด..ผิวขาวเป็นผื่นแดงจนตัวตุลาต้องรีบเช็ดและหายามาให้
ในห้องของหนุ่มนักเรียนนอกมีแค่ยาแก้แพ้ชนิดเม็ดเท่านั้น เขาหยิบมันมาพร้อมแก้วน้ำ.. ในเมื่ออีกคนนอนหลับอยู่ก็มีวิธีเดียวที่สามารถให้เสือกลืนยาลงท้องได้
“เสือ..ลุกมากินยาไหวหรือเปล่า”
ไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบ..
เขาถอนหายใจแล้วประคองร่างผอมขึ้นแนบอก ตุลาสอดยาเข้าโพรงปากอุ่นของเสือ แล้วดื่มน้ำเข้าไปก่อนประกบริมฝีปากจิ้มลิ้ม ปลายลิ้นสอดแทรก ดุนดันเม็ดยาจนมันไหลลงคอเสือ ทว่า..ตุลายังคงดื่มด่ำกับปากของเสือไม่เลิก
ให้ตายเถอะ..เขายังเป็นผู้ชายจริงๆใช่ไหม!
ตุลาผละออกทันทีที่ได้สติ เขาหอบหายใจแล้วรีบปล่อยเสือเป็นอิสระ หากมือขาวกลับดึงชายเสื้อเขาไว้ไม่ปล่อย
“พี่แดน..อย่าทิ้งเสือ”
อารมณ์ตุลาพลิกขั้ว เขารู้สึกเหมือนโดนตอกหน้าจนหงายหลังไปเลย “ผมชื่อตุลา”
“พี่แดน..เสือขอโทษ”
ชายหนุ่มสะบัดแขนออกก่อนเดินออกจากห้องไป อารมณ์เสียไม่น้อย..อยู่กับเขาทำไมต้องนึกถึงคนอื่น เขาล่ะอยากผ่าสมองของเสือออกมาจริงๆ นอกจากย้ายออกไปอยู่คนเดียวข้างนอกและคุณหมอเคียงแดนแล้ว ในกะโหลกยังมีเรื่องอื่นบ้างหรือเปล่า
ตุลาหยิบโทรศัพท์คนเมามาขึ้นมา สายเรียกเข้ามีของคุณลุงเป็นสิบสายแต่เจ้าตัวไม่รับเลยสักครึ่ง นึกแล้วเด็กคนนี้ก็น่าตีเสียจริง เขากดโทรศัพท์หาคุณลุง ตอนนี้อีกฝ่ายคงยังไม่หลับแน่ๆ
‘เสือ!’
“ผมตุลาครับ”
คุณลุงถอนหายใจก่อนถามตุลา ‘เสืออยู่กับตุลย์ใช่ไหม’
“ครับ คุณลุงไม่ต้องห่วง พรุ่งนี้ผมจะส่งกลับบ้าน”
‘เสือไม่ยอมรับโทรศัพท์ลุงเลย’
ตุลาหันมองประตูห้องนอน ข้างหลังนั้นคือลูกชายแท้ๆของคุณลุงหรือเปล่า ทำไมเจ้าตัวถึงใจดำแบบนี้หนอ..
“อีกไม่นานหรอกครับ เสือกำลังปรับตัวอยู่”
‘ลุงก็หวังไว้แค่นั้น’
ไม่นานของเขาอาจจะไม่กี่สัปดาห์ หรือไม่กี่ปี..แล้วแต่เสือจะยอมรับมากน้อยแค่ไหน
เขาเคยบอกกับตัวเองหลายครั้งแล้วว่าจะไม่เข้าใกล้เสือหากไม่จำเป็น แต่ก็ทำไม่ได้ทุกที ตุลาเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง เสือนอนหลับสบายใจ..ตรงข้ามกับเขาที่ดูจะว้าวุ่นเหลือเกิน ชายหนุ่มหยิบเสือและกางเกงบ็อกเซอร์ออกมาใส่ให้เสือ มิวายบ่นตลอดว่าทำให้เขาเดือดร้อนอยู่เรื่อย
“ทีหลังผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะ” ตุลาเหลือบตามองคนหลับที่ไม่รูอีโหน่อีเหน่เลย
ให้มันได้แบบนี้สิเสือ!
ในคืนนั้น..ตุลาหอบหมอนสำรองกับผ้าห่มผืนบางไปนอนข้างนอก ปล่อยให้หนุ่มร่างผอมนอนในห้องเขาอย่างสบาย ในขณะที่เจ้าของห้องนอนพลิกตัวไปมาบนโซฟาแคบๆเท่านั้น
“ไอ้เวรตุลา ไอ้หมาห่วยแตก ไอ้เฮงซวย!” เปรมบ่นถึงเพื่อนสนิท ขณะที่ต้องจัดการเป็ดย่างในครั้งนี้ ทั้งบอสใหญ่และพี่ที่ทำงานหลายๆคนต่างก็บอกให้เขาหอบกลับบ้าน มันใช่แค่ตัวเดียวที่ไหนเล่า!
โดยเฉพาะไอ้ตุลย์ มันทิ้งเขาไว้ตั้งแต่สามทุ่ม แล้วปล่อยให้เขาโดนใครต่อใครกลั่นแกล้งสนุกปากไม่เว้นแม้กระทั่งบอส ถึงจะเป็นรุ่นพี่ก็เถอะ..ใครจะยอมง่ายๆ สุดท้ายเพราะเป็นน้องเล็ก เลยต้องหอบอาหารกลับมาบ้านจนเกือบยัดเข้าตู้เย็นไม่ได้
“ทิ้งกูเพราะมีคนอื่นสิมึง อย่าให้เจอพรุ่งนี้กูจะเอาเป็ดไปยัดปากมึงให้เสียโฉม”
เปรมนึกอิจฉาตุลาที่มันหล่อเลือกได้ ไม่ค่อยเหมือนเขา..หนุ่มตี๋หน้าตาดีแต่ไร้ผู้หญิงเข้ามาวุ่นวาย เพราะอะไรน่ะหรือ..เพราะเจ้าหล่อนคิดว่าเขากับไอ้ตุลย์เป็นแฟนกัน เดินไปไหนก็มองแบบเหยียดหยาม ไอ้เปรมสุดหล่อของป๊าเลยโสดมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงทุกวันนี้
ไม่รู้ว่าอายุสี่สิบจะได้แต่งงานกับเขาหรือเปล่า..
คิดแล้วก็ปวดใจ..มีแต่เปรมที่เป็นตัวกลางไม่เคยเป็นตัวเองกับเขาเลยสักเรื่อง
สวัสดีค่ะ
ยัยคนนี้หายหัวไปนานอีกแล้วใช่ไหมมม
กรี๊ด มีเรื่องค่ะ เนื่องจากคนเขียนปวดท้องมาหลายวัน นางเพิ่งไปหาหมอและตระหนักได้ว่าเป็นไส้ติ่งหรือเปล่าหว่า
พอได้ไปหาหมอปุ๊บ หมอหล่อมากกก นี่แหละหมอเคียงแดนของช้านนนนนนนนนน คนนี้เลยยย คนนี้แหละ
หล่อมากกก ได้ตรวจกับคนนี้ น้ำตาจะไหล กลัวเวอร์ได้อีก ฮ่าๆๆๆ
ถึงเรื่องนี้นะคะ เค้ากำลังคิดว่าพี่ตุลย์จะได้กินพี่เสือตอนนไหน
ปรากฎว่า อีกนานนนนนนนนนนนนนนนน ดูท่าแล้วคงไม่มีโอกาสแน่ๆ ฮือ
โธ่เอ๋ย สงสารพี่ตุลย์นัก กร๊ากๆๆๆๆๆ
ตอนนี้หลงพี่แดนมาก โหยยย หล่อฟัดเฟี้ยวไรแบบนี้หนอ กร๊ากๆ อยากให้มีโมเมนท์เคียงแดนกับพี่เสือเยอะๆจังแต่กลัวว่าจะกลายเป็นคู่อื่นซะนี่
ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะค้า ที่เข้ามาทวงงงจนคนเขียนร้อนไปหมดเลย
ดองนานไม่ได้ เดี๋ยวไฟลุก กร๊ากๆ
ปล. จิ้มแฟนเพจแรงๆก็ได้น้า
https://www.facebook.com/pages/Ellette/389007221190229หรือทวิตเตอร์แสนสวยกริ๊งๆ
www.twitter.com/_ellette
หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557] (อ่าน 410254 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก