ปล เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะคะ (แต่ตัวละครเดียวกัน) ฮ่าๆๆ
OS ขอบฟ้า
สำหรับผม ความรัก เหมือนขอบฟ้า
เพราะต่อให้เราทุ่มเท
มากแค่ไหน….สุดท้ายมันก็ไปไม่ถึงอยู่ดี
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“ไงมึง”
( ออกมากินข้าวข้างนอกกับกูไหม) เสียงที่ผมคุ้นเคยดีดังมาตามสาย
“เอ่อ ช่วงนี้กูไม่ค่อยว่างน่ะ งานยุ่งมว๊ากกกกกก” ผมตอบพลางเสมองไปนอกหน้าต่าง ขอบฟ้าสดใสที่ดูเผินๆเหมือนจะเอื้อมถึง
แต่ในความเป็นจริง มันกลับไกลเหลือเกิน
(เสียดาย นี่กูว่าจะไปร้านโปรดมึงนะ จะไม่ออกมาด้วยกันจริงๆเหรอ) เขาบอกเสียงอ้อน ผมได้แต่ลอบถอนหายใจเบาๆ เพราะไม่อยากให้คนในสายได้ยิน กลัว กลัวว่าอีกคนจะรู้ ว่าเขากำลังหนักใจ
“ขอโทษนะ ไม่ว่างจริงๆ”
(ก็ทำไงได้ มึงไม่ว่างนิหว่า ไม่เป็นไรหรอกเอาไว้คราวหน้าก็ได้ แต่สัญญาก่อนว่าต้องมา กูกับไอ้วัตอยากจะเลี้ยงขอบคุณมึงจริงๆนะ)
“เออน่า แค่นี้นะ กูต้องทำงาน”
(อืม พี่ไม่กวนแล้ว ตั้งใจทำงานล่ะ)
“เขา” วางไปแล้ว วางไปพร้อมๆกับเสียงถอนหายใจของผม ป่านนี้เขาคนนั้นกับ คนของเขาคงกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ แล้วผมจะไปเป็น กขค ได้ยังไง ก็ในเมื่อผมเองที่ทำให้เขาสองคนรักกัน
ผมกำลังยิ้ม
ยิ้มให้กับความสุขของ “เขา” เขาคนนั้นกำลังมีความสุข เพราะเขาได้อยู่กับคนที่เขารัก “วรวัต” คือคนที่เขาคนนั้นตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น และมันก็เป็นหน้าที่ของผม ที่ต้องช่วยเขาให้สมหวัง และมันก็สำเร็จ วันนี้ เขาสองคนกำลังรักกัน
แต่สำหรับคนที่รักเขาอย่างผม ก็เป็นได้แค่ “เพื่อน” ที่ดีของเขาต่อไป
ผมเลือกที่ซ่อนความรู้สึกไว้
เพราะอย่างน้อยมันก็ยังคงรักษามิตรภาพของเราได้
ไม่จำเป็นที่ต้องบอกให้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง
เพราะมันจะยิ่งทำให้เขา ทุกข์ใจเปล่าๆ
เขาคนนั้นหายไปราวสองอาทิตย์ได้เป็นสองอาทิตย์ที่ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์มาทักทาย ยอมรับว่าผมรู้สึกน้อยใจบ้าง แต่คิดอีกที การที่เขาไม่โทรหา มันแปลว่า เขายังสบายดี
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
(เฮ้ย มึงช่วยกูหน่อยสิ) เสียงเดิมเอ่ยมาตามสาย แต่ทำไมวันนี้เสียงของเขาดูเศร้าจัง
“มีอะไร”
(ไอ้วัต มันโกรธกูอ่ะ มึงช่วยกูหน่อยสิ นะๆๆๆๆ)
“กูตลอด ไหนเล่ามาดิ กูจะได้ช่วยถูก”
(ขอบใจมึงมากนะเว้ย มึงนี่เพื่อนรักกูเล๊ยยย)
เรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาผ่านสายโทรศัพท์อย่างต่อเนื่อง น้ำเสียงเหนื่อยล้าและเจ็บปวดของเขากำลังทำให้ผม ใจสั่น ผมไม่
ต้องการเห็นน้ำตาของเขา ไม่ต้องการเห็นความทุกข์ของเขา และยิ่งไม่ต้องการเห็นความผิดหวังของเขา
ผมต้องช่วยเขา แม้ว่าการช่วยให้เขาสองคนคืนดีกัน มันเท่ากับการเอามีดปักลงหัวใจตัวเองก็ตาม
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
( ขอบคุณมากนะที่มึงช่วยพูดกับไอ้วัตให้ ตอนนี้กูสองคนดีกันแล้วล่ะ)
“ดีจังเลยครับ ดีใจด้วยนะ ที่มึงสองคนเข้าใจกัน”
(อืม ขอบคุณมากนะ กูร๊ากมึง จังไอ้เมฆเลย ฮ่าๆ )
“เออๆ แค่นี้นะ กูทำงาน”
ผมเลือกที่จะโกหกแล้ววางสายไป “ดีจังเลยนะ” เขาสองคนคืนดีกันแล้ว ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เขาต้องพึ่งผมอีกต่อไปแล้ว แต่ผมก็ยังจะรอ รอว่าเมื่อไหร่ที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้นอีกครั้ง ผมพร้อมช่วยเขาเสมอ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาน้อยใหญ่อะไร แค่เขากลับมายิ้มได้อีกครั้งมันก็พอแล้ว
เขาได้อยู่กับคนที่เขารัก ส่วนผมก็ได้ทำเพื่อคนที่ผมรัก เห็นไหม ว่ามันคุ้มค่าจะตาย
อย่างเพิ่งว่าผมโง่เลย หากคุณยังไม่เคยรัก
เพราะไม่ว่า คุณจะคิดแบบไหน
สุดท้าย ผม ก็ รัก ไอ้เล็ก อยู่ดี
....................................................END.........................................
หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : เล่ห์ร้ายกลายรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14 (อ่าน 282993 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก