ตอนที่ 14
......ซ่าาาาา........สายน้ำที่เย็นจัด.....ราดลงบนหัวของผม....ปลุกให้สติของผมค่อยๆตื่นขึ้นมา......โคตรเหมื่อยเลย เออ......จะไม่ให้เหมื่อยได้อย่างไรล่ะ....ก็ตอนนี้มือของผมทั้งสองข้างถูกมัดไปไว้ด้านหลังอยู่น่ะสิ......ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น.....
ภาพมันมัวๆ ก่อนจะค่อยๆชัดเจนขึ้น.....ผมรู้สึกสับสนกับสถานการณ์ที่ผมกำลังเจออยู่
ตอนนี้ผมอยู่ในท่านอนตัวงอคุดคู้อยู่บนพื้นเย็นๆที่ไหนซะแห่ง...
‘ที่ไหน.....นะ??’.....เหมือนสมองของผมมันจะทำงานช้าลงไปมาก....ผมค่อยๆลำดับความคิดทั้งหลายก่อนจะมาอยู่ที่นี่.....
.....ผมไม่เคยมีศัตรูนะ...เท่าที่จำได้.....เอ่อ....ก็ไม่เชิงว่าจะไม่มีเลย.....แต่ผมคิดว่าพวกนั้นมันไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนี้กันหรอก......โปะยาสลบที่สถานศึกษา....และเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่า....ผมสามารถป้องกันตัวเองได้....
ผมเห็นรองเท้าบู๊ทสีดำคู่ใหญ่ๆในระดับสายตา.....ก่อนที่มันจะเดินลงส้นหนักๆ เหมือนจะขู่ขวัญผมเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น......จนมายืนอยู่ห่างจากผมประมาณหนึ่งก้าว....ผมที่ตอนนี้ยังคงนอนตะแคงอยู่....และใบหน้าของผมก็แนบลงไปกับพื้นที่เย็นๆ แห่งนี้....ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้น.....การแต่งกายของคนๆนี้คล้ายๆ กับพวกครูสอนศิลปะการต่อสู้
‘ใครกัน??’ผมแน่ใจว่าผมไม่เคยรู้จักคนๆนี้แน่.....ตอนนี้สติของผมกลับมาจะครบถ้วนแล้ว....อาการมึนเบลอค่อยๆ หายไป
“รู้สึกตัวแล้วหรอ....ไอ้หนู”
เสียงโทนต่ำที่เหมือนเสียงตะคอกดังมาจากผู้ชายคนนั้น....ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่มายืนอยู่ใกล้ๆ .....แต่ก็มองด้วยความยากลำบาก.....เพราะเส้นผมที่เปียกชื้นปรกลงมาบดบังสายตา
แม้การแต่งกายของเขาจะเหมือนพวกครูสอนศิลปะการต่อสู้...แต่แววตานั้นไม่ใช่เลย....มันเป็นแววตาที่โหดเหี้ยม....จมูกของเขาบาน แต่ปลายจมูกกลับเชิดขึ้น เขามีผมสีดำหรือน้ำตาลเข้มนี่แหละ....เขาไม่น่าใช่คนเอเชีย
“คาโซ่....อย่าพึ่งทำอะไรมันล่ะ”
“ครับบอส”มันทำหน้าเสียดายเล็กน้อย...ก่อนจะขานรับและถอยห่างออกไป ผมจึงมีโอกาสเห็นบุคคลที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ด้านหลังนั่น
.............!!!.................. ‘คุณไนท์’ ......................
เขานั่งด้วยท่วงท่าที่สง่างาม....แต่แฝงไปด้วยอำนาจและความกดดัน ที่ผมไม่ชอบเอาเสียเลย.....สายตานั่นที่ยังคงมองมาที่ผมด้วยความประสงค์ร้ายชัดๆ
“หึ!.....ในเมื่อเธอตื่นแล้ว....ฉันก็มีเกมจะให้เธอเล่น”“....??....” เขาจับตัวผมมา...เพราะอะไร??
“ถ้าเธอเล่นชนะ....เธอก็เข้ามาเป็นคนของบาเลโซ่ได้....แต่........ถ้าเธอแพ้.....ฉันหวังว่าฉันจะไม่ต้องเห็นหน้าเธอที่ไหนอีก”
......นั่นมันขู่กันชัดๆ.......“แล้วผมจะรู้ได้ยังไง??....ว่าถ้าผมชนะ....แล้วคุณจะไม่ทำอะไรผม”
จบประโยคของผมเขาก็ยิ้มกว้าง....ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ.....และต่อด้วยประโยคที่ผมต้องมาประมวลข้อมูลทั้งหมดใหม่.......นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!?
“
.........ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......อันที่จริง...ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับของๆเซฟรานหรอกนะ....แต่ดูเหมือนเจ้าน้องชายของฉัน...จะสนใจเธอเป็นพิเศษ....ทั้งๆที่ฉันอุตส่าห์หาคู่ครองที่เหมาะสมกับมันไว้แล้วแท้ๆ
...หึ!!”
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเหตุผลสำคัญที่เขาจะไม่ชอบผม....และคงไม่ชอบถึงขั้นเกลียดชังเลยด้วย.....แล้วนี่จะเป็นสาเหตุเดียวกันกับ....เมื่อครั้งที่ไอ้สี่คนนั้นจะมาจับตัวผมด้วยหรือเปล่า??.....เหมือนทุกอย่างจะค่อยๆคลี่คลาย.....แต่คนอย่างผมไม่มีทางให้คนอื่นทำร้ายฝ่ายเดียวแน่
“ฉันให้คนไปเชิญเซฟรานมาแล้ว.....อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง...เกมก็คงจะเริ่มได้”
เขาพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์....เหมือนกับว่าเขากำลังสนุกกับมัน....และคงจะสนุกมากขึ้นเมื่อ
‘เกม’ สตาร์ท...ว่าแต่.........
“คุณฟรานคงไม่ทราบเรื่องนี้...และคงไม่เห็นด้วยกับคุณ....ใช่มั้ยครับ??”
“หึ!....ไอ้หนูแกฉลาดนี่...” เขาคงโกรธแล้วสินะ
“............”
“ตระกูลบาเลโซ่มีกฎง่ายๆว่า.....คนที่จะเข้ามาเป็นครอบครัวของเราจะต้องผ่านการทดสอบ”
“......???.....” ผมไม่เข้าใจ...ผมไม่ได้ต้องการเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลของคุณฟรานเลยนะ
“ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษอย่างเซฟรานหรอกนะ.....หมอนั่นคงกำลังหาวิธีช่วยเหลือเธอจากกฏของบ้าน”
“คุณก็เลยต้องชิงตัดหน้าก่อน” ผมพูดด้วยความดูแคลน
“เจ้าหนู...เก็บปากของแกไว้กินข้าวมื้อสุดท้ายดีกว่า” นี่เป็นเสียงโทนต่ำๆของคนที่ชื่อ ‘คาโซ่’
“ขนาดอยู่ในสภาพนี้ก็ยังปากดีได้อีกนะ......แกรู้อะไรมั้ย??...เซฟรานมันหลงใหลแกมาก....ฉันจึงจับตาดูแกมาโดยตลอด”
เขาพูดแล้วยิ้มออกมาเหมือนรู้ทุกอย่าง
“....!!!.....”
“ทอรี่...ฝากความคิดถึงมาให้แกด้วย”เชี่ย!!!.....มันรู้....มันทำอะไรทอรี่
“หึหึหึ......
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......เคยมีใครบอกแกมั้ย??....ว่าแกเป็นคนที่
แกล้งแล้วสนุกมาก”
“......!!!???.......”
อ๊ากกกกกกกก....กูอยากฆ่าคน......ไอ้แพทไอ้ภูมิ...ทำไม?? ทำไม?? พวกมึงไม่เคยบอกกูเลยวะ“อย่าทำหน้าแบบนั้น....เดี๋ยวหน้าสวยๆของเธอก็มีริ้วรอยพอดี..หึหึ”
ดูเหมือนคุณไนท์จะกวนมากกว่าที่ผมคิด.......ผมกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจที่ทำอะไรใครไม่ได้.....และดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีขึ้น เมื่อผมไม่สามารถตอบโต้เขาได้
“โกรธหรอ....ต่อให้เจ้าหมอนั่นมาถึงที่นี่...ก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก.....นี่มันถิ่นของฉัน.........แต่ฉันก็อยากจะรอดูเหมือนกัน....ว่าหมอนั่นจะรักเธอขนาดไหน...หึ”
“...........”
‘รัก’....งั้นหรอ ไม่มีทางหรอก ยิ่งหากเขารู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของผม...ยิ่งไม่มีทาง
คุณไนท์พูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม.....ผมแอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ....ถึงตอนนี้ผมก็คงยังนอนอยู่ที่พื้น.....ผมไม่อาจแน่ใจได้ด้วยซ้ำว่าคุณฟรานจะยอมมาช่วยผมหรือเปล่า
“....อ้อ....ฉันจะยอมถอนหมั้นให้ทอรี่....ถ้าเธอทำงานนั้นสำเร็จ”เชี่ย!!!.....มันรู้.....มันรู้ทุกอย่าง....คำพูดนั้นทำเอาผมสะดุ้งเฮือกเลย....ไม่รู้ว่าป่านนี้ทอรี่จะเป็นอย่างไรบ้าง.....หลังประโยคนั้นคุณไนท์ก็ยืนขึ้น...แล้วเขาก็เดินเข้ามาใกล้ผม...และใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบที่แขนของผม...แล้วเขี่ยให้ผมนอนหงายขึ้น
“หวังว่าเธอจะรอดออกไปจากที่นี่ได้นะ...หึหึ”คุณไนท์พูดแค่นั้น...แล้วมองผมด้วยสายตาเย้ยหยัน.....ก่อนเดินจากไปพร้อมกับลูกน้องทั้งหมดของเขา...การที่ผมถูกมัดไว้แน่นแบบนี้ทำให้ขอบเขตการมองเห็นถูกจำกัดไปด้วย....ตอนนี้ต่อให้โกรธแค้นแทบตายอย่างไรเสีย....ผมก็ต้องอดทน....ผมต้องมีสติและใช้สติอย่างมาก..เพื่อที่จะหาโอกาสออกไปจากที่นี่ให้ได้.....งานนี้คงได้มีการหลั่งเลือดกันบ้างแล้ว
จากข้อมูลที่ผมได้รับมานั้น
‘ตระกูลบาเลโซ่’ เป็นตระกูลมาเฟียที่เก่าแก่....ผู้นำคนปัจจุบัน คือ ...
‘คาดิออน’ ...ชื่อมันยาวผมเลยจำมาแค่นี้.....เขาเป็นพ่อของคุณฟรานกับคุณไนท์.....ตระกูลบาเลโซ่ที่เมืองไทยมีอิทธิพลในวงการสีดำอยู่มาก....อีกทั้งยังมีสนามสำหรับฝึกบุคคลกรภายในองค์กรอย่างลับๆ อยู่ภายใต้การดูแลของคุณไนท์.....และผมคิดว่าคงจะเป็นที่นี่....เพียงแต่ข้อมูลของผมไปไม่ถึงว่าสนามลับแห่งนั้นตั้งอยู่แห่งหนไหนของเมืองไทย....ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผมยังไม่รู้...และนี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง...
.........การที่คุณฟรานสนใจผมถึงขนาดจะให้ผมทดสอบเข้าตระกูล.....หรือจะหาวิธีการหลีกเลี่ยงการทดสอบนั่น....ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย...คุณฟรานเก่ง ฉลาด หล่อ รวย มีอิทธิพล มียศถาบรรดาศักดิ์ มีทุกๆอย่าง....แล้วเขาจะมาสนใจผู้ชายอย่างผมหรอ
ผมหล่อ....แม้หลายๆคนจะบอกว่าผมน่ารัก...ผมสวย แต่ผมก็ยังยืนยันที่จะหล่อนั่นแหละ ผมไม่รวยเท่าคุณฟราน....แต่ก็มีฐานะอยู่ในระดับคนรวยของจังหวัดได้ ผมเก่งนะ ทั้งการเรียนแล้วก็การต่อสู้....แต่ไม่ใช่การถูกจำกัดอิสรภาพแบบนี้ เพราะมันทำให้ผมทำอะไรไม่ได้.....ผมเพ้อฝันนิดหน่อย....ผมคิดว่างั้น ผมชอบอ่านการ์ตูนวาย ชอบดูการ์ตูนสืบสวน ชอบดูหนังบู๊แอ็คชั่น และที่สำคัญผมเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวด้วย ผมจึงมีเพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนเท่านั้น......มันจึงเป็นเรื่องที่ผมยังอดแปลกใจไม่ได้ว่า.....คุณฟรานจะมาหลงใหลผมด้วยเหตุผลอะไร.....ถ้าบอกว่าผมหลงเขาน่าจะถูกกว่า
ผมยังคงคิดอะไรไปเรื่อยถ้าไม่มี......
!!!??........มีผู้ชายเปิดประตูเข้ามาในห้อง...พวกมันมายืนอยู่ตรงหน้าผมสามคน.... ยืนมองมาที่ผมพร้อมกับสายตาที่ดูก็รู้ว่า.......
..............พวกมันไม่ได้มาดีแน่ๆ...............“เรามาเล่นอะไรสนุกๆรอดีกว่ามั้น?? คนสวย....ฮิฮิฮิ” เชี่ย!! เสียงโรคจิตชิบหาย.....คนที่ทักผมคนแรกนี้ตัวเล็กที่สุดครับ
..........พวกมันจะเล่นอะไรกัน..........“พวกแกต้องการอะไร??” ผมตั้งสติและพยายามใจเย็น.....
“ฮิฮิฮิ....เดี๋ยวแกก็รู้.....” ไอ้คนตัวเล็กนั่นพูดจบอีกคนที่ยืนข้างๆ ตัวไม่ใหญ่มากนักพูดขึ้นมา
“ถ้าแกชนะไอ้ยักษ์นี่....พวกฉันจะช่วยแกให้หนีออกไปจากที่นี่” มันพูดพร้อมกับใช้นิ้วโป้งชี้ไปที่คนข้างๆ
ผมพึ่งมีโอกาสสังเกตว่าไอ้สามคนนี้มันยืนเรียงลำดับความสูงกันมา....ไอ้ยักษ์ที่มันว่า.....มันตัวใหญ่สมยักษ์จริงๆ ...มันตัวใหญ่กว่าไอ้กล้วยหอมซะอีก อีกทั้งรูปร่างก็เหมือนพวกนักเล่นกล้ามด้วย.....ถึงตอนนี้ผมอดรู้สึกหวาดหวั่นไม่ได้....ดูเหมือนต่อให้ผมยอมสู้ด้วยหรือไม่ก็ตาม....ผมก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี อย่างไรเสียก็ต้องสู้.......
...........มันตัวใหญ่กว่าแล้วไงล่ะ.............คนกลางส่งสายตาให้คนตัวเล็กเดินมาแก้มัดให้ผม.......ไอ้คนตัวเล็กนั้นก็เลยช่วยพยุงผมให้นั่งขึ้นและจัดการแก้มัดให้ผม......ระหว่างนั้นมันก็กระซิบให้ผมได้ยินคนเดียวว่า........
“....ไอ้ยักษ์มันโง่...”
อ้อ......ผมคงจะสบายใจขึ้นสินะ......เขาว่าคนโง่นี่แหละ....ใช้กำลังเก่งนักล่ะ.....ไม่งั้นพวกมันคงไม่เลือกให้มันมาสู้กับผมหรอก
“..............” ผมหันมามองหน้าไอ้คนพูดด้วยสายตานิ่งเฉย......ผมไม่รู้สึกขอบคุณมันเลยสักนิด
หลังแก้มัดไอ้สองคนที่ตัวเล็กกว่าก็เดินไปยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้ผมยืนขึ้นได้แล้ว.....แล้วคอยดูท่าทีอีกฝ่ายนิ่งๆ ผมเรียกกำลังกลับมาได้มากแล้ว...แม้มันจะไม่เต็มร้อยก็ตาม
“จุ๊ๆ.....เข้ามาสิไอ้หนู” มันพูดด้วยเสียงยียวนพร้อมใช้นิ้วชี้เรียกผมเข้าไปหามัน......
จากการกระทำนั้นมันน่าโมโหมาก แต่ผมก็ต้องใจเย็นเข้าไว้....เราทั้งสองคนอยู่ในท่าเตรียมพร้อม....ผมยืนนิ่งอยู่กับที่ ส่วนอีกคนขยับเท้าไปมา.........เมื่อมันเห็นว่าผมไม่เข้าไปหามัน มันเลยเข้ามาหาผมเอง.....มันส่งหมัดมาหาใบหน้าของผมก่อนเลย.....อาจด้วยเพราะผมตัวเล็กกว่ามันมาก ผมจึงย่อตัวหลบเข้าหามันทันที....และรีบเสยหมัดกลับขึ้นไปหาคางของมันอย่างรวดเร็วและหนักหน่วง....
“อ๊อคคค....”มันถอยหลังไปสามก้าว...แล้วยกมือขึ้นลูบคางตัวเอง พร้อมส่งสายตาอาฆาตมาให้ผม
“โย่!!!......ไอ้ยักษ์โดนสอยว่ะ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“ฮิฮิฮิฮิฮิ...”พวกที่เหลือได้ทีซ้ำเติมทันที.....ส่วนไอ้คนเจ็บตัวก็เพียงส่งสายตาเคืองๆ ไปให้เท่านั้น.....และนั่นคงจะยิ่งไปจุดชนวนความเจ็บใจให้มันเข้าไปอีก.....การต่อสู้ต่อจากนั้นผมจึงไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทั้งรุกทั้งรับทั้งมือทั้งตีน.....ผมก็เจ็บตัวมันก็เจ็บตัว....โดยมีกองเชียร์ที่เชียร์อย่างเมามันส์อยู่ข้างๆ......แต่ผมสังเกตว่ามันจะเน้นแผลลำตัวมากกว่า......หรือว่า.......
.............คุณไนท์ไม่รู้ เชี่ย!!!...พวกนี้มันจะทำเพื่อเอาหน้าหรือไงวะ.............ผมจึงตัดสินใจจบเกมด้วยการ......ส่งหมัดไปที่ปลายคางของมันอีกครั้ง และกะว่าครั้งนี้จะส่งมันไปให้ถึงดวงดาวเลย....แล้วก็ได้ผล.........และโดยไม่ทันตั้งตัวไอ้ตัวเล็กที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ก็ชักมีดออกมาแล้วพุ่งเข้าหาตัวผมทันที....ผมรีบเอียงตัวหลบพร้อมใช้มือปัดมือเล็กนั่น....แต่ก็ไม่พ้นถูกปาดแขนซ้ายเป็นรอยยาว เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นสาย
“
โต้!!!...ใจเย็น เดี๋ยวมึงโดนบอสผ่าหัวหรอก” คนเชียร์อีกคนรีบหยุดคนตัวเล็ก....ก่อนที่มันจะพุ่งหาผมอีกรอบ
“
อ้าว!! ไหนมึงบอกบอสให้มาสั่งสอนมันก่อนไง”
“เออน่า.....แต่ไม่ได้ให้มันถึงขนาดเลือดออกนี่ว่ะ”
“แล้วมึงไม่เห็นมันทำไอ้ยักษ์รึไง!!” ท่าทางไอ้คนตัวเล็กมันจะโกรธน่าดู
“หึหึหึ....” ผมรู้สึกขำกับพวกมันจริงๆ
“หัวเราะทำไม??”“บอสของแกคงไม่รู้หรอก” ผมคิดว่าอย่างนั้น
ผมรู้สึกเหนื่อยจึงถอยมาพิงผนังรอพวกมันตกลงกัน.....ผมเอามือมากดบาดแผลตัวเองเอาไว้..... ‘เจ็บชิบหาย’ .....ท่าทางแผลเก่าเลือดจะไหลออกมาอีกแล้ว....แผลรอยฟันผมน่ะ
“...........”
“..............”
“โอ้ย!!.....??..”
“ยักษ์เป็นไงบ้าง??”“....ม....ไม่เป็นไรมากหรอก......ส่วนมึงว่าไง?? ” มันตอบไอ้ตัวเล็ก....แล้วหันมาถามอีกคน
“หึ!....กูมีอีกวิธี”
มันตอบพร้อมกับล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง...หยิบบางอย่างออกมา.....แล้วมันก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
...........แส้...............‘อะไร!!?’ พวกมันจะทำอะไรอีก...........จากนั้นมันก็ตวัดปลายแส้มาหาผม.........ครั้งแรกผมหลบได้.......และครั้งที่สองก็ตามมาติดๆ ผมม้วนตัวหลบได้อีกครั้ง.....เหมือนแมวไล่จับหนูอย่างไงอย่างงั้นเลย.....
“ชิบ!!....” มันสบทออกมาอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์นัก.....แต่ผมคิดว่ามันยังไม่ชำนาญในการใช้แส้มากกว่า.....และด้วยความอ่อนล้าของผม....การเคลื่อนไหวของผมเลยช้าลง....ในที่สุดแส้ก็โดนตัวผม
“อ๊าก....อึก...”
ปึก!!แส้ตวัดมาโดนข้อเท้าของผม..เป็นเหตุให้ผมล้มไปบนพื้นอย่างแรง.....
‘เจ็บ’ .....มันอาศัยจังหวะนั้นกระโจนเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว....และจับผมนอนค่ำพร้อมยึดแขนทั้งสองข้างของผมเอาไว้
“ฤทธิ์มากนักนะ.....คราวนี้แกจะได้สนุกถึงใจเลยล่ะ” มันพูด....แล้วเอามือมากดปากแผลของผม
“...โอ้ย!!.....” หลังจบประโยคนั้นไอ้คนตัวเล็กก็เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับขวดอะไรสักอย่าง....มันเปิดฝาแล้วเทผงสีน้ำเงินออกมาทาตามบาดแผลของผม
“อ๊าาาาาาา!!” ผมพยายามดิ้นขัดขืน....แต่มันก็ยิ่งรัดแขนผมมากขึ้น
มันเย็นวาบ.....จากนั้นความเจ็บปวดก็ตามมา........หลังจากนั้นมันสองคนก็ผละออกไป.....ไอ้ยักษ์ยังคงนั่งอยู่กับที่ ส่วนผมก็พยายามดันตัวเองขึ้นมานั่ง.....และหันไปสำรวจบาดแผลของตัวเองทันที
ผ่านไปสักพัก.....ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ จากความแสบเจ็บปวด...ก็กลายเป็นความร้อนผ่าวแทน
..............เชี่ย!!!.....ยาปลุกเซ็กส์!!!..............“หึหึหึ....ยานี้ให้ผล 12 ชั่วโมง....แกจะมีความสุขอย่างถึงใจเชียวล่ะ”“....!!!!.....”และก่อนที่เรื่องจะบานปลายมากไปกว่านี้....ประตูก็เปิดออกพร้อมสีหน้าที่เคร่งเครียดของคุณไนท์....ไอ้สามตนนั้นคงตกใจมาก.....มันลนลานกันน่าดูก่อนจะโค้งทำความเคารพ
“คาโซ่!!” คุณไนท์ใช้สายตาสั่งบางอย่างแก่ไอ้คนที่ชื่อคาโซ่
"ครับ"คำพูดเรียบๆ ...แต่สายตาไม่ได้เรียบตามเลย.....พวกมันสองคนที่แข็งแรงดีก็เดินออกไปก่อน....จากนั้นก็มีลูกน้องของคุณไนท์มาพยุงไอ้ยักษ์ตามไปอีกคน
คุณไนท์ใช้สายตาคมกริบสำรวจดูผมเงียบๆ....ก่อนจะเรียกลูกน้องให้ก้มลงมารับคำสั่งอะไรบางอย่าง......อาการของผมเริ่มแย่ลง.....ผมรู้สึกว่าเหงื่อจะเริ่มออก....และผมก็เริ่มหายใจแรงขึ้น
“ใช้ได้นี่...หึ!”
“..........” เมื่อผมไม่ตอบ...เขาจึงยังคงพูดต่อ...
“อีกไม่กี่นาทีแท้ๆ น่าเสียดาย” ท่าทางเขาจะเสียดายอย่างที่ว่าจริงๆ
“............” ตอนนี้ผมได้แต่กัดฟันข่มอาการร้อนผ่าว....จนเริ่มจะสั่นระริกของตนเองเท่านั้น
ลูกน้องคนหนึ่งของเขาเข้ามาพร้อมถาดกับแก้วน้ำ...และยาเม็ดเล็กๆ หนึ่งเม็ดที่วางอยู่ด้วยกัน
“กินยานี่ซะ.....มันเป็นยานอนหลับจะช่วยเธอได้”
“.............”
“....ถ้าเธอหลับไปแล้ว....ฉันรับรองว่า...จะไม่มีใครทำอะไรเธอ”
“.............” ผมจะทำยังไงดี??
“...เธอจะไม่กินก็ได้นะ.....แล้วถ้าเธอเกิดอยากจะปล้ำลูกน้องของฉันคนไหน....ฉันก็ไม่ว่าหรอก...หึ”
“.......!!!!........” เชี่ย!!! กูอยากก็จริง....แล้ว....ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองจะต้านฤทธฺ์ยานี่ได้มากแค่ไหน....ถ้าขาดสติขึ้นมา.....กูไม่อยากจะคิดเลย
ผมก็ยังคงเงียบ...ความต้องการมีเพศสัมพันธ์กำลังก่อตัวขึ้นอย่างที่ผมไม่ต้องการสักนิด......ผมสบตากับคุณไนท์นิ่งๆ .........ผมรู้เขาพูดจริงทำจริง.....และผมก็ไม่มีทางเลือก
“......ผมจะกิน......” ........และหวังว่าเขาจะรักษาสัญญา..........................หวังว่า.....หลังจากผมตื่นขึ้นมา....ยาคงจะหมดฤทธิ์แล้วนะ..........TBC
555555 
ตอนนี้ยาวจุกใจมาก....จะตัดจบก็เสียดาย.....เลยลงยาวๆให้ซะเลย
ตอนหน้า.......กรีนบู๊.........โหมดมาเฟียของคุณฟราน...........สนามทดสอบของตระกูลบาเลโซ่......... 
ตอนต่อไป.....NC.......ที่กรีนเป็นผู้นำทั้งหมด.......เตรียมเลือดไว้หลั่งเลยพวก 555555555555 
Uri
หัวข้อ: ^____^ หนุ่มวายกับชายในฝัน ^____^ จบแล้วแต่อยากมาบอก 28/1/57 (อ่าน 408592 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก