ร้ายที่ 6 “ไอ้มังกรมันมาทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ร้านพี่กู” ผมบอกกับเพื่อนเมื่อเจอหน้ากันในวันจันทร์ตอนสายๆ กลางทุ่งหญ้าแถวๆมหาลัย “เชี่ยแม่งอย่างแอ๊คอ่ะ เห็นสาวๆกรี๊ดแม่งก็แอ๊คใหญ่ กูล่ะอยากจะไล่มันออกไปซะ แต่พี่ขุนแม่งห้าม”
“…” ธัญทำหน้าเหมือนไม่รู้จะตอบว่าไง
“พี่ขุนหาว่ามันทำให้รายได้ของบาร์เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า . . และจะไล่มันออกก็ใช่เรื่อง . . เค้าทำตัวเป็นลูกจ้างที่ดี . . แม่งกูล่ะเซ็ง”
“ถ้ามันทำงานร้านอื่นที่ไม่ใช่ร้านพี่ขุนนะ ป่านนี้กูคงออกความเห็นว่าไปพังร้านที่ไอ้มังกรทำงานกันเหอะ . .” ธีบ่นอุบ
“มันมาทำงาน . . แสดงว่าฐานะที่บ้านมันไม่ค่อยดี” ธัญครุ่นคิด
“และมันอาจจะต้องทำงานอย่างอื่นอีก เพราะมันบอกว่าเวลาของมันเป็นเงินเป็นทอง” ผมสรุปในที่สุด “กูได้ชื่อแม่งมาละ มัธธิว มาเรีย ธวัชพลังกร ไอ้ธัญ ครั้งนี้ขอให้มึงได้เรื่องของมัน มากกว่าตอนที่กูให้ไอ้ธีสืบนะ”
“เดี๋ยวๆ ครั้งนี้กูอาจได้เรื่อง” ธีตบโต๊ะเสียงดัง “ธวัชพลังกร กูโคตรคุ้นเลย มึงรู้ป่ะธัญว่านามสกุลใคร”
“อ้าวไอ้เชี่ย” ธัญตบหัวธี “ไหนบอกว่าได้เรื่อง สุดท้ายก็ถามกู”
“เอาเถอะน่า ให้มันได้เรื่องละกัน” ผมตอบ “จำกัดวงแคบเข้ามา บ้านไหนมีเมียเป็นฝรั่งก็บ้านนั้นนั่นแหละ”
ตำแหน่งราชาต้องหวนกลับคืนสู่อ้อมอกของผม . . หึหึ . . ผมจะทำให้มันยอมสิโรราบต่อผมให้จงได้!
“ว่าแต่ . . งานเหี้ยไรเนี่ย ทำไมน่าเบื่อจังว้า” ผมโวยวาย โยนเทกส์บุ๊คลงไปบนพื้นหญ้า “โตชิบหายแล้วยังจะให้กูมานั่งอ่านแล้วก็มานั่งสรุป”
“แต่เรื่องที่เค้าให้สรุปจะออกสอบตอนไฟนอลนะเว้ย” ธัญเก็บหนังสือขึ้นมาเปิดตามเดิม
“แต่กูง่วง”
“มึงก็หลับๆไปละกัน เดี๋ยวกูสรุปให้ฟังตอนมึงตื่น”
“เห้ยยยย ดีมากกกก รักมึงจังเลยว่ะธัญ”
ผมทิ้งตัวลงไปนอนที่ต้นขาของไอ้ธัญ เอาสมุดมาปิดหน้า พร้อมจะหลับเต็มที่ . .
“ธัญมึงยิ้มเชี่ยไร” ไอ้ธี . .
“เปล่า”
“การที่มึงเป็นแฝดกูทำให้กูสัมผัสได้ว่ามึงกำลังมีความสุขมาก”
“ไร้สาระน่า”
“อ่ะโด่ . . เอมอรเค้าตอบรับรักมึงแล้วรึไง”
“จะให้กูบอกกี่ครั้งว่ากูไม่ได้จีบ”
“เลิกเถียงกันโว้ยยยยยย กูจะนอน!!!!!”
สิ้นสุดเสียงของผม พวกมันก็เงียบเสียงลงทันที เออ อย่างงี้ค่อยสบายหน่อย เงียบๆ แดดร่มๆ ลมเย็นๆ หลับแม่งเลย . .
ตื่นขึ้นมาอีกทีผมก็พบว่าตัวเองนอนหลับอยู่กลางสนามหญ้า โดยมีกระเป๋าเป้ของตัวเองต่างหมอนซะงั้น แล้วไอ้ธีกับไอ้ธัญไปไหนวะ . .
เที่ยงแล้ว สงสัยพวกแม่งไปซื้อของมาให้ผมกิน คิดได้ดังนั้นผมก็เอาสมุดมาปิดหน้า แล้วนอนต่อ . .
“ฮัลโหล แน่ใจแล้วเหรอว่าเห็นวายุแถวนี้น่ะ อืม เห้ย ไม่ต้องกังวล อยู่กับเจ้านายแล้ว”
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงงๆมึนๆ ใครวะมาคุยโทรศัพท์ข้ามหัวผม
ไอ้แอร์ ..
“เชี่ยแอร์!!!!!”
“อ้าวตื่นแล้วเหรอ” ไอ้หน้าจืดมองผมอย่างตื่นๆ
“เออน่ะสิ!!! ไอ้มังกรมันสั่งให้มึงมาลอบทำร้ายกูงั้นใช่มั้ย!!!”
“ไม่ใช่ๆ” มันสั่นหัว “มังกรมันไม่เคยคิดทำร้ายคุณหรอกครับ”
“ไม่จริงง่ะ” อย่ามาทำลายความเชื่ออันแรงกล้าของกู
“จริงๆครับ คนที่จะทำร้ายคุณน่ะ มีอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ แต่ไม่ใช่ไอ้มังกรแน่นอน”
“ช่างแม่ง!!!!! แล้วนี่อะไร ทำไมกูได้ยินวายุๆ”
“มันมาท้าคุณน่ะ ตอนที่คุณหลับ ไอ้แฝดสองคนนั่นคงโดนรุมยำอยู่ที่ไหนสักที่ ท่าทางจะไม่ไหว มังกรก็เลยไปช่วย”
เสือกอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ที่ไหน!!!! บอกมา!!!”
“คุณอยู่นี่แหละครับ ผมมีหน้าที่มาเฝ้าคุณ”
“สัดดดดดด บอกมา!!!! เฝ้าเหี้ยไร กูจะไปจัดการคนที่ทำร้ายเพื่อนกู!!!!”
“อย่าดีกว่าครับ มันอันตราย”
“พวกมึงเลิกทำเหมือนกูอ่อนแอซักที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พลั่ก!!! ไอ้แอร์หน้าจืดกลิ้งหลุนๆกับพื้นหญ้า หลังจากที่โดนพลังหมัดแห่งความโกรธของผม
“มึงไม่บอก เดี๋ยวกูหาเอง”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
พูดเลยว่าผมโคตรโกรธ ไอ้วายุพาพรรคพวกมาไม่พอ พวกชายโฉดยังเสือกปิดบังไม่ให้ผมรู้ ทำให้พวกแฝดเพื่อนผมต้องโดนทำร้าย ไอ้แอร์บอกว่าอยู่พวกนั้นอยู่แถวๆหลังมอ . . ในที่สุดไอ้หน้าจืดแม่งก็ยอมเปิดปากบอกกับผมสักที
ผมลงจากรถเมื่อถึงบริเวณที่พวกมันกำลังเล่นหนังอันธพาลกัน . . ชายโฉด แก๊งขี้เสือก มากันครบทีม เห็นหัวของหัวโจกมันขยับตัวสู้กับไอ้วายุ ทำไมเสือกอย่างงี้วะ!!!!
“มึงต้องมาเจอกับกูนี่!!!!” ผมจับไอ้วายุหันหน้ามาแล้วก็ถีบมันอย่างแรงตรงกลางลำตัว
ไอ้มังกรเห็นหน้าผมแล้วขมวดคิ้วทันที “แอร์ กูบอกมึงว่าไง!!!”
“กูขอโทษ กูต้านเค้าไม่อยู่” แอร์ยกมือไหว้ท่วมหัว
“เลิกเสือกเรื่องของกูสักที!!!!” ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้มังกร . . แล้วก็หันไปจัดการกับวายุที่สภาพร่อแร่ๆ . . มังกรแม่งก็ร้ายกาจเหมือนกันนี่หว่า เพราไอ้วายุอยู่ในสภาพที่เริ่มจะไม่ค่อยไหวแล้ว . . วายุมันกำลังคุยโทรศัพท์ผมเลยเตะมือถือของมันทิ้ง
“เรียกพวกมาเพิ่มเหรอ กูรู้สันดานมึง!!!” ผมจับมันขึ้นมา . . แล้วถีบมันล้มใหม่
เห็นไอ้แฝดโดนพวกไอ้มังกรหิ้วปีกออกไปแล้ว สภาพพวกมันโคตร . . เละ แม่งเอ๊ย ต้องโทษความขี้เซาของผมสินะ!!!!
“หึหึ” วายุถ่มน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดของมันทิ้ง “หลังจากที่มึงไม่ได้เป็นราชาแล้ว มึงเลยหันมาเป็นราชินีของราชาองค์ต่อมาแทนสินะ”
พูดอะไรของแม่งวะ “หมายความว่าไง”
“อ้าว . . กูนึกว่ามึงเป็นเมียของไอ้มังกรซะอีก”
นี่มันแรงกว่าด่าพ่อกูอีกนะ!!!!!!!!!!!!! ผมกระชากคอเสื้อของมันขึ้นมาให้มันกึ่งนั่งกึ่งนอน แล้วก็ต่อย . .
“ทำเป็นเก่งสินะ . . เมื่อรู้มีผัวมาหนุนหลังให้”
“ไอ้เชี่ยเอ๊ย!!!!”
ผมลุกขึ้นแล้วก็ใส่เท้าลงไปที่ลำตัวของมันแบบไม่มียั้ง
“จะฆ่ามันรึไง” ไอ้มังกรมาดึงตัวผมออกไป
“เออ!!!” ผมตอบทันที “ปล่อยกู!!!”
“มันด่าพ่อมึง?”
“มันหาว่ากูเป็นเมียมึงโว้ย!!!!”
ผมสลัดมือไอ้มังกรจนหลุดแล้ววิ่งเข้าไปหาไอ้วายุหวังจะทำร้ายมันต่อ แต่ทว่า . . คำพูดของผมเมื่อสักครู่ทำให้ตัวของผมเองหยุดชะงัก . .
กูพูดอะไรออกไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“อะไรนะ . . มังกรเป็นราชา แล้วเจ้านายเป็นราชินีเหรอวะ กูได้ยินไม่ผิดใช่มะ” พวกไอ้มังกรแคะขี้หู
“แม่งเว้ยยยยยย ขนลุกซู่” เสียงจากฝั่งไอ้วายุ
เหี้ยอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย . .
“ไอ้วายุตามพวกมาเพิ่มว่ะมังกร!!!!” มีคนร้องบอก “คราวนี้เยอะว่ะ!!!!! ไม่ไหวมั้ง!!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก” เชี่ยวายุแม่งเล่นผมทีเผลอปัดทรายเข้าตาของผมจนผมต้องร้องเสียงดัง กูใส่คอนแทคเลนส์นะเว้ยยย สายตากูสั้นเหี้ย!!! คือถ้ามันเป็นละอองๆนี่ผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่ดวงตาของผมรับทรายเข้ามาเต็ม มาแบบเป็นมวลโมเลกุลขนาดใหญ่ยักษ์อ่ะครับ
เคืองสิแม่ง .. ตอนนี้
ผมเลยโดนเจาะยางล้มลงไปกอง ได้ยินเสียงฝีเท้ากรูเข้ามา คนของไอ้วายุมาเพิ่ม กับคนของไอ้มังกรที่มีเพียงแปดคน . .
“ไหวมั้ย”
เสียงมังกรดังขึ้นที่ข้างหู . . ท่าทางมันจะเตะไอ้วายุออกไปก่อนที่จะเข้ามาหาผม
ผมลืมตาไม่ได้เลยครับ . . แม่งเคืองชิบหาย มัวแต่ขยี้ๆมันอยู่อย่างนั้น . . ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
“อย่าอยู่ห่างกู”
มังกรคว้ามือของผมแล้วให้ผมมายืนหลบหลังมัน ผมที่ลืมตาไม่ได้ทุบหลังมันเสียงดังและพยายามจะแกะมือ แต่เชี่ยนั่นมันบีบมือผมและก็ทำท่าทางราวกับว่าบอกให้ผมรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ให้ผมทำตามที่มันบอกจะดีที่สุด
กูไม่น่าเกิดมาสายตาสั้น กูไม่น่าชอบใส่คอนแทคเลนส์ TT
“คู่รักคู่นี้แม่งบรรลือโลกว่ะ” ไอ้วายุ . . ผมได้ยินเสียงมัน
ถ้าให้ผมเดานะ . . พวกไอ้มังกรคงมากระจุกรวมกันตรงกลาง โดยมีพวกไอ้วายุทั้งเก่าทั้งใหม่ห้อมล้อมไปทั่ว เหมือนในหนังนั่นแหละ
“ราชามังกร . . กับราชินี ถุยยยย . . แค่กูพูดกูก็แขยงปากแล้วว่ะไอ้นายเอ๋ย . . ไม่ได้เจอกันแป๊บเดียว . . กลายเป็นตุ๊ดซะแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
ผมนี่ดิ้นเร่าๆเขย่าแขนไอ้มังกรให้ปล่อยผมไปจัดการไอ้วายุ มังกรยิ่งจับมือผมแน่นไม่ปล่อย แล้วส่งเสียงให้ผมอยู่นิ่งๆ ผมเลยตบหลังมันซะเลย . .
ท่าทางพวกไอ้วายุมันจะขยับเข้ามา เพราะผมรู้สึกว่าผมกำลังโดนพวกไอ้มังกรเบียด นั่นยิ่งทำให้ผมต้องซบหลังไอ้มังกรเอาไว้อย่างช่วยไม่ได้ . .
เมื่อไหร่ดวงตากูจะลืมได้สักที!!!! เคือง!!!!
“หาช่องว่างแล้ววิ่งหนีเลย” มังกรกระซิบบอกเพื่อน “ส่วนมึง . . อยู่นิ่งๆ อย่าเป็นตัวถ่วง”
ยังไม่ทันที่ผมจะประมวลผลกับคำพูดของไอ้มังกร ฉากบู๊ก็เริ่มขึ้นทันทีโดยที่ผมถูกย้ายไปย้ายมาหัวจะทิ่มลงไปกองกับพื้นทรายอยู่แล้ว . .
ไอ้มังกรแม่งไม่ปล่อยมือผมเลย . . หรือถึงแม้ว่ามันจะเผลอปล่อยไป มันก็ยังดึงตัวผมกลับมาจนได้ . . ไอ้วายุแม่งก็กวนตีน . . อยากจะเข้ามาทำร้ายผมอยู่เรื่อย . . นี่ถ้าไม่มีไอ้มังกร ป่านนี้ผมคงอยู่ใต้แทบเท้าไอ้วายุไปแล้ว เพราะดวงตาของผมไม่พร้อมที่จะสู้กับใครจริงๆในวันนี้ . .
ผมรู้สึกว่าตัวเองโดนกระชากคอเสื้อแล้วดึงไปทางด้านหลัง . . ไม่ใช่ฝีมือไอ้มังกรแน่นอน ไอ้วายุ!!!!!!!!! หลังจากนั้นไม่นานผมก็รู้สึกเหมือนผมโดนโอบเอวเข้าไปในอ้อมอกของใครบางคน ก่อนที่ใครคนนั้นจะจัดการกับไอ้วายุที่อยู่ตรงหน้า . .
โอบเอวเลยเหรอ . . O_O
“อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยย มังกร เท่สัดสัดดดดดดดด!!!!!” ใครแม่งแซววะ กูจะฆ่ามัน!
“หุบปาก” เสียงมังกร ดังอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่เลย
ไอ้มังกรนี่เอง มึงจะโอบเอวกูทำพรือ ปล่อยกูนะโว้ย!!!!!!!!!!! ผมทุบอกมันเสียงดังจนมันยอมปล่อย แต่มันก็จับมือผมไว้แน่น แล้วดึงผมให้ไปยืนอยู่ข้างๆลำตัวของมัน
“ตาบอดก็อย่าทำตัวเป็นภาระ”
บอด บอดเนี่ยนะ . . กูไม่ได้บอดนะเว้ย!!!!!!
“เตรียมวิ่งหนีกันได้แล้ว”
มันเป็นวิถีของลูกผู้ชายเมื่อรู้ตัวว่าสู้ไม่ไหวสินะ ผมกลืนน้ำลาย แต่ยังไม่ทันจะพร้อมอะไรเลย ก็โดนดึงตัวให้วิ่งไปข้างหน้าเสียแล้ว . .
หัวจะทิ่มเป็นครั้งที่แปดล้าน . .
มันเป็นอะไรที่ยาก เมื่อต้องวิ่งทั้งๆที่ตัวเองไม่เห็นอะไรเลย . . ผมขยี้ตาโดยใช้มือข้างที่มังกรมันไม่ได้จับ จนกระทั่ง . .
มันหลุด . .
คอนแทคเลนส์หลุด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โลกของผมเลยกลายเป็นโลกที่โคตรเลือนรางและมองอะไรไม่ค่อยจะเป็นชิ้นเป็นอัน โอเคหลังจากวันนี้ไปกูจะไปทำเลสิก!!!!!!! ข้างขวาหลุด ผมเลยทำให้ข้างซ้ายอีกข้างหลุดแม่ง หลุดทั้งคู่จะได้มองเห็นเท่าๆกันไม่งั้นเวียนหัวตาย . . แต่ก็ไม่น่าจะเรียกว่ามองเห็นอยู่ดี เพราะมันเลือนมันลางไปหมด
ผมเห็นแต่แผ่นหลังกว้าง ในเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่เปื้อนเลือด เปื้อนดิน เละเทะตุ้มเป๊ะ . .
ผมได้ยินเสียงนกหวีดกับเสียงฝีเท้าของยามวิ่งกรูสวนผมไป . . ทันใดนั้นมังกรก็ลดฝีเท้าลง
“น่าจะหลบพ้นแล้ว”
ยามมอผมก็ดีเหลือเกิน จับทุกคนที่ไม่ใช่นักศึกษาของมอตัวเอง
“ตาเป็นไงบ้าง”
มังกรถาม ผมเห็นแต่คอเสื้อของมัน ไม่ได้เห็นอะไรอย่างอื่นเลย
เงยหน้าขึ้นมองมันอย่างล้าๆ ไม่ค่อยชัดแต่ก็พอจะรู้ว่าเป็นหน้ามัน
“บอดสนิทแล้วใช่มั้ย”
“จะบ้าเหรอ” ผมทุบอกมัน “ยังมองเห็น แต่เมื่อกี้คอนแทคเลนส์หลุด ก็เลยเห็นโคตรไม่ชัด”
“แล้วจะทำไงทีนี้”
“กูแก้ปัญหาเอง มึงไม่ต้องเสือก” บอกพวกขี้เสือกไว้ก่อน . . (ตัวเองก็ไม่ชอบเสือกเล้ย)
“ไหนดูซิ” ขอบคุณที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไรกูเลย ขอบคุณ . . ไอ้สันขวาน
ผมเห็นมันก้มลงมา . . นัยน์ตาสีฟ้านั่นจ้องมองมายังดวงตาของผมที่เริ่มปวดเริ่มคัน ถึงแม้จะมองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ผมก็เห็นนะ . .ว่าดวงตาของมันสดใสเป็นประกายแค่ไหน
“เสียดายว่ะ ยังไม่บอด”
“นี่จะให้กูตาบอดให้ได้เลยใช่มั้ย!!!”
ขอเตะสักทีนึงเหอะ!!!! ผมเตะมันเข้าอย่างจังที่หน้าแข้งจนมันต้องก้มตัวลง
“เดี๋ยวพาเดินไปละกัน”
“พาไปไหน ไม่ต้อง ไม่ต้องเสือก กูกับมึงเป็นศัตรูกัน!!!!!”
“ถ้าไม่ใช่กู แล้วใครจะมาช่วยมึง ชีวิตมึงมีแต่ไอ้แฝดสองคนนั่นไม่ใช่เหรอ”
เออว่ะ . . จริงของมัน ทั้งมหาลัยนี้ถ้าไม่ใช่แก๊งของผมคงมีแต่ไอ้สองคนนั้นล่ะมั้งที่พร้อมจะเข้ามาช่วยผมได้ทุกเมื่อ
หรือบางที . . อาจจะรวมถึงราชาของมหาลัยตอนนี้
แต่ก็แค่บางทีเท่านั้นแหละ!
“แต่ไม่ต้องจับมือได้มั้ย” ผมบ่นอุบ สาวๆที่เดินผ่านมานี่จะมองกูยังไง มึงคิดด้วย แต่ผมพูดอะไรออกไปวะเนี่ย ดูตุ๊ดสาดดดดดดดด . .
“ไม่จับ . .” มังกรคว้ามือผม “มึงก็ได้ล้มหัวคะมำพอดี”
สุดท้ายมึงก็ต้องจับมือกูใช่ม้ายยยยยยย!!!!!!! . . ผมทึ้งหัวตัวเองแต่ก็ต้องเดินตามมันไปอย่างเสียไม่ได้ คนแม่งมอง มองกันชิบหาย ไม่รู้ว่ามองอะไรก็แล้วแต่ แต่เสียงกรี๊ดเสียงบ่นเสียดายตามหลังระงมจนผมต้องซบหลังมันกันอาย
“อย่าคิดว่ากูพิศวาสมึง กูจะให้มึงอายคนเดียว!!!” หลังมันถึงจะสกปรก . . แต่กลิ่นของมันก็ . . หอมแปลกๆ
“หึ ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรนี่”
ไม่รู้ทำไม . . หัวใจของผมมันวูบไหวแปลกๆชอบกล . . ความอบอุ่นของแผ่นหลังแผ่นนั้น กับมือที่กุมมือผมไว้หลวมๆไม่ยอมปล่อย . .
มึงกับกู . . เป็นศัตรูกันจริงๆแน่เหรอวะ ?สองร้ายในหนึ่งรัก *
“อย่าลืมหยอดตา และก็งดใช้คอนแทคเลนส์สักพักนะคะ”
ไอ้มังกรขับรถพาผมมายังโรงพยาบาลจักษุ . . รถก็รถผมเองนี่แหละ เห็นมันคว้ากุญแจจากในเป้ของผมแล้วก็ขับพาผมมาถึงนี่เลย
“ขอบคุณนะครับ”
“ที่นั่งอยู่นั่น แฟนใช่มั้ยคะ”
ห่าน . . มหาลัยไม่พอ ยังลามมาถึงโรงพยาบาลจักษุ ทำไมถึงชอบคิดอย่างงั้นกันจังวะ!
“หล่อมากเลยค่ะ”
“อ๋อครับ” ตามน้ำไปก่อน ไม่งั้นยาว . .
“เค้าดูรักคุณก้าวมากเลยค่ะ น่าอิจฉามากๆ”
รักกับผีน่ะสิครับ . . ผมยิ้มให้คุณพยาบาลก่อนที่จะถือถุงยาออกมา เกือบชนรถเข็นที่เพิ่งเข็นสวนมา แม่งเอ๊ย . . นี่กูไม่ต่างอะไรจากตาบอดเลยนะเนี่ย
“เสร่อ” นั่นล่ะครับ คำพูดที่ออกมาจากปากมังกร
“มึงก็กลับๆไปได้แล้ว เดี๋ยวกูโทรเรียกให้คนมาขับรถกลับให้” อย่าลืมสิว่ากูลูกเจ้าพ่ออาบอบนวด
“ไม่เป็นไร” เอ๊า ไอ้เหี้ยนี่ . .
มันคว้าถุงยาที่อยู่ในมือผมแล้วเดินนำหน้าผมไป ผมก็เลยต้องเดินตามหลังมัน กุญแจรถ ถุงยา อยู่กับมันหมดเลย
“ทางต่างระดับ”
เชี่ยแม่งบอกช้าไปมั้ย . . สะดุดเลยกู!!!
“เสร่อว่ะ มานี่” มันจับมือผม
“ไม่ต้อง!!!”
เถียงไม่เคยชนะมันหรอกครับ . . ผมโดนไอ้มังกรจูงมือผ่านลานจอดรถจนกระทั่งมาถึงเบนซ์สปอร์ตคันงาม มันเปิดประตูให้ผม ดันหลังผมให้เข้าไปนั่ง จากนั้นมันก็เดินไปฝั่งคนขับ
“มึงมาดีกับกูทำไม”
ผมถามมัน . . หันดวงตาที่โคตรพร่ามัวของตัวเองไปหามังกร ที่ผมเองก็มองไม่ชัดว่ามันทำหน้ายังไง . .
“ครั้งที่แล้ว มึงบอกว่าเกลียดพวกชอบลอบกัด”
“…”
“แต่ครั้งนี้ . .”
“กูเกลียดพวกรุมคนที่ไม่มีทางสู้ แล้วบังเอิญ . . มันเป็นพวกของมึง”
“งั้นเหรอ” เจออะไรที่มึงเกลียดมึงก็เข้ามาจัดการสินะ กูไม่เข้าใจคนอย่างมึงจริงๆ “แล้วมีความสุขดีมั้ย กับตำแหน่งราชา?” ที่กูกำลังจะทวงคืน!!!!!
“น่าเบื่อ น่ารำคาญ บ้าบอ ไม่รู้จะอยากได้กันไปทำไม”
สัด โดนกูเต็มๆ . .
“อยู่เฉยๆ นิ่งๆ เงียบๆ นั่นแหละดี”
“แล้วมึงมาแย่งจากกูไปทำไมล่ะ”
“ไม่ได้แย่ง” มังกรยักไหล่ “แก๊งอื่นมันคิดกันไปเอง” ผมได้ยินเสียงมันคุ้ยถุงยาของผม “ยาหยอดตา กับยากิน ยาหยอดตา หยอดวันละสามถึงสี่ครั้ง ยากิน มียากินหลังอาหารหนึ่ง กับก่อนอาหารอีกหนึ่ง สีเหลืองกินก่อน สีขาวๆนี่กินหลัง”
“เห้ย กูอ่านเองได้น่า!”
“ก็ตามึงบอด”
“ไม่ได้บอดโว้ย”
“เงยหน้าสิ เดี๋ยวหยอดตาให้”
มันจับผมเงยหน้า ก่อนที่ผมจะรู้ตัวซะอีก ไอ้มังกรขยับเข้ามาหา เปิดขวดยาหยอดตา แล้วทำท่าเล็ง
ผมกระพริบตาปริบๆ น้ำตาเทียมเคยหยอด ยาหยอดตาแค่นี้สบายปรื๋อ . . แต่ไม่รู้ทำไมต้องกระพริบตาเหมือนกับผมกังวลอะไรบางอย่าง
ลมหายใจแผ่วๆ ที่รดลงใกล้ๆแก้ม . . ใช่สิ่งนี้รึเปล่านะ
“กูหยอดเอง” ผมปัดมือของมังกรออก
“อยู่นิ่งๆ ไม่อยากดีขึ้นรึไง” พ่องงงง เมื่อไหร่ผมจะชนะมันสักทีวะ มันจับมือผมไว้ข้างนึง ทำให้ผมต้องอยู่นิ่งๆตามที่มันบอก มันหยอดลงมาที่ตาของผมข้างละสองหยด
รู้สึกดีขึ้นแฮะ . .
ผมกระพริบตาให้ยามันไหลทั่วตา . . แต่สิ่งที่แปลกไปหลังจากนั้นคือมีคนเป่าลมเบาๆเข้ามาในตาของผม
ไอ้มังกร . .
“หายบอดชัวร์”
หัวใจของผมเต้นตึกๆ . . จนต้องผลักมันออกไปให้ห่างจากตัวของผมเอง
ทำเหี้ยไรอะไร ทำอย่างกับกูเป็นเด็กๆ . .
นอนไม่หลับ
หมอบอกผมว่าอย่าเพิ่งใช้สายตาเยอะครับ . . ทรายนั่นกับการที่ผมขยี้ตาจนคอนแทคหลุดทำให้ตาของผมอักเสบนิดหน่อย ผมกินข้าว ทานยาเรียบร้อยเสร็จสรรพ เอาแว่นกรอบสีดำที่ชอบหยิบขึ้นมาใส่เวลาไม่ต้องออกไปเจอผู้คนขึ้นมาใส่ แม้จะยังเคืองๆ แต่ถ้าไม่ให้มองอะไรเลย จะให้ผมใช้ชีวิตยังไงล่ะ
ผมถอดแว่นตา . . นอนพลิกซ้ายพลิกขวา . . พยายามข่มตานอน ไอ้อาการเคืองๆตาของผมนี่น่าจะทำให้ผมหลับอย่างแซบๆได้เลย แต่ทำไมถึงนอนไม่หลับวะ
ในหัวของผมดูเหมือนจะเกิดอาการตีรันฟันแทงของหลายๆเรื่องจนแม่งมั่วไปหมด ทำให้เกิดอาการสับสน และนอนไม่หลับ
และส่วนใหญ่ตัวเอกมันจะเป็นคนที่ชื่อมังกรซะด้วยนะ . .
ผมสับสนกับการกระทำของมันมาก . . ดวงหน้าของมันที่โคตรเย็นชาและคำพูดคำจาที่เสียดแทงอารมณ์ กลับสวนทางกับการกระทำทุกอย่างที่มันกระทำต่อผม มันทำเหมือนผมเป็นคนที่มันทำร้ายไม่ได้ มันทำเหมือนผมอ่อนแอต้องคอยมีคนมาดูแลปกป้องอารักขา . . ผมงง งงไปหมด กูอยู่ของกูดีๆ จู่ๆมึงก็โผล่มาทำให้มีเรื่องมีราวเกิดขึ้นตามมามากมาย
และทำให้กูนอนไม่หลับ . .
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเอาเสียเลย . . ผมเดินออกมาที่ริมระเบียงข้างนอกที่ติดกับห้องข้างๆ ผมเห็นแสงวูบไหวที่มาจากห้องนั้นด้วย . . ท่าทางไอ้พี่ชายคนนั้นมันจะกลับมาจากต่างประเทศแล้วสินะ . .
เพล้ง!
เสียงแก้วแตก . . เวรของกรรม เกิดอะไรขึ้นละวะเนี่ยย!!!!! เป็นอะไรรึเปล่าวะนั่นน่ะ!!!! ผมควรจะเสือกดีมั้ยนะ = =
แต่ท่าทางเค้าจะดูแลตัวเองได้ ดูจากเงาที่ขยับไปมาแล้ว . .
ผมกลับเข้ามาในห้อง เปิดซีรี่ส์ดูแม่งซะเลย ยาวๆไป . .
จนกระทั่งเวลาตีห้ากว่าๆ ผมได้ยินเสียงกอกๆแกกๆที่ประตู . .
เห้ยยย!!!! น้ำเต้าหู้ไง!!! ต้องเป็นน้ำเต้าหู้แหงม!!!! วันนี้แหละโว้ย กูจะได้รู้สักทีว่าใครเป็นคนเอามาห้อยให้กูทุกวัน!!!!!!!
ขอบคุณที่วันนี้นอนไม่หลับ ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ !!!!!!
ผมเปิดประตูออกไป . . ทันที ในขณะที่เสียงกำลังดังอยู่ . .
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผิดคาด ผิดคาดสุดๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
