-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สองร้ายในหนึ่งรัก
By Chiffon_cake
แรกร้าย
พลั่ก!
ผมถูกหมัดฮุคขวาสอยคางลงไปกองกับพื้นอย่างแรง มันช่างเป็นการเปิดเรื่องที่ผมโคตรจะลงทุนเลยว่ะครับ ผมไม่ได้โดนแค่หมัดจากไอ้ตัวควายนี้ครั้งเดียวนะ ก่อนหน้านี้ผมโดนจากไอ้พวกหมาหมู่นี่หลายมือหลายตีนแล้วเหมือนกัน เรียกได้ว่าสภาพผมตอนนี้โคตรจะสะบักสะบอม
“ลูกน้องเชี่ยนาย แม่งกากสัด” พูดยังไม่พอไอ้หัวโจกของกลุ่มนี้แม่งก็พ่นน้ำลายลงกับพื้นแสดงความสถุนของมัน ผมที่กำลังคุกเข่าอยู่เกือบโดนน้ำลายเหม็นๆของมันแล้ว แค่ฟองฝอยผมก็ไม่อยากจะโดน
“เมื่อไหร่เหี้ยแม่งจะยอมเปิดปาก เสียเวลาชะมัด”
“กูว่ากรีดหน้ามันเลยดีมะ หล่อดีนัก หมั่นไส้”
ไอ้สัด!!! จะเตะจะต่อยจะบีบไข่หรืออะไรก็ช่างกูยอมพวกมึงหมดเลย แต่ไอ้มีดพกที่กำลังส่องแสงต้องแสงแดดเวลาบ่ายแก่ๆแบบนี้กูไม่ชอบเลยว่ะ . . ผมเริ่มจิ๊ปาก มองดูใบมีดนั้นอย่างโคตรเซ็ง เมี่ยงเอ๊ย! ละครยังไม่ถึงกลางเรื่องเลย นี่ต้องจบบริบูรณ์แล้วเหรอวะ
ผมที่ไม่ชอบการข่มขู่ให้เสียโฉมนั้นลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นออกจากชุดนักศึกษาที่เปื้อนเลือดและดินในโกดังร้างนี่อย่างกระฉับกระเฉง การเปลี่ยนท่าทีกะทันหันของผมทำให้พวกมันผงะและ ถึงกับงงว่าจู่ๆผมก็ลุกขึ้นมาได้ราวกับว่าผมไม่ได้โดนพวกมันยำตีนใส่มาก่อน
“เหี้ยอะไรของมึงเนี่ย!!!!” ไอ้หัวโจกนี่คงงงสุดแล้วล่ะครับ มันมองผมด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ ไอ้พวกหมาหมู่ฝีมือกากเอ๊ย . . แค่นี้ไม่ได้สะกิดอะไรกับร่างกายอันแข็งแรงสมบูรณ์ของกูสักนิด (แม้เลือดจะออกก็เถอะ แต่เลือดออก ผมก็ไม่เจ็บนะเออ ผมน่ะเจ๋ง!)
“หมะ มึงจะยอมปริปากพูดดีๆมั้ย” พวกมันบางคนยังมีสติพอที่จะชูมีดพกส่องแสงชะวับชะวับนั่นใส่ผม
“เอาออกไปไกลๆได้มะ” ผมปาดเลือดที่ปากออก ทำหน้าขมึงขมังใส่มันอย่างกับนักร้องเกาหลี(ในเอ็มวีที่ไม่มีเลือดให้ปาด พวกแม่งก็ยังทำ ผมเห็นว่าเท่ดีเลยเลียนแบบซะเลย)
พวกมันยังคงจ่อมีดมาที่ผมอยู่ . .
“กูไม่อยากพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง”
“มึงรีบบอกมา! ไอ้เชี่ยนาย หัวหน้ามึงมันอยู่ไหน!!!”
รำคาญว่ะแม่ง!!!! . . ผมใช้รองเท้าดอกเตอร์มาร์ตินที่มีความหนาเท่าหนังหน้าของไอ้พวกนี้เตะเข้าที่แขนของคนที่จ่อมีดมาที่ผมอย่างแรงจนพวกมันอึ้ง มีดกระเด็น . . คนถือล้มลงไปกอง
“เห้ยไรเนี่ย”
“ไอ้สัดเอ๊ย!!!”
แน่นอนพวกแม่งต้องเล่นวิ่งกรูเข้ามารุมผมชัวร์ ซึ่งจากประสบการณ์ของผมแล้ว แค่สี่คน(ไม่นับไอ้ที่ลงไปกอง)ผมนี่โคตรจะเอาอยู่ . .
ไม่นานนัก พวกมันก็โดนสอยลงกับกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว เรื่องนี้สร้างความงงและความเจ็บให้พวกมันสินะ
“หมะ มึงเป็นใครกันแน่!!!!”
หึหึ ผมแค่นหัวเราะอย่างโหด “กูน่ะเหรอ”
“ลูกน้องเชี่ยนาย . . ไม่น่าจะเก่งขนาดนี้นี่!!! แล้วที่มึงโดนพวกกูรุมเมื่อกี้ . . คือไรวะ!!!”
“กูก็แกล้งอ่อนไปงั้นแหละ” ผมยักไหล่ ไล่ยำไอ้พวกที่ชะเง้อหน้าชะเง้อคอขึ้นมาหมายทำท่าจะยืนและเล่นงานผมต่อ ซึ่งผมก็รอบคอบ เหยียบพวกแม่งซ้ำลงไปกองกับพื้นเหมือนเดิม
“หรือว่ามึงคือ . . ??!!!!”
“ฉลาดสักทีนะ”
“เชี่ยนาย!!!!!”
“เออ”
“แล้วแม่งปลอม หมะ มาเป็นลูกน้องตัวเองทำไมวะ!!!”
ผมใช้เท้ายันอกไอ้หัวโจกที่เพิ่งจะฉลาดเอาไว้ ทำหน้าเหี้ยมโหดใส่แม่งหวังว่ามันจะจดจำผมที่โคตรโหดนี้เอาไว้ไปอีกนานให้มันไม่กล้าแหยม . .
“พวกขี้แพ้แม่งชอบใส่ไฟกูว่ากูอ่อน รวยแต่กาก ไม่ยอมลงมือเอง . .”
ป๊าบ! กระทืบซ้ำแม่งแล้วก็ปล่อยมันไป
“คนที่ชื่อเจ้านายไม่เคยกาก ไม่เคยกลัว หน้าไหนอยากลองดีก็บอกให้แม่งเข้ามาฉะกับกูเอง!!!!!”
ผมกระทืบพวกแม่งซะให้หนำใจ ก่อนที่จะเดินหนีออกไปหาไอ้แฝดเพื่อนรักที่ยืนพิงประตูรถรออยู่หน้าโกดัง ท่าทางพวกมันจะสบายใจมาก
“โห โดนหนักเหมือนกันนะเนี่ย” ไอ้ธัญ แฝดคนน้องที่ตัวสูงกว่าแฝดคนพี่ที่ชื่อไอ้ธีเอ่ยทัก ไอ้นี่มันเป็นมือขวาผม ส่วนไอ้ธีเป็นมือซ้าย พวกมันควบสองตำแหน่งคือเป็นทั้งลูกน้องของผมและก็เพื่อนรักที่สุดของผม
“กูไม่เข้าใจเลยว่ะสัดนาย ไม่รู้ว่ามึงจะยอมให้พวกมันตึ้บมึงก่อนทำไม มึงโง่รึเปล่า” ไอ้ธีครับ
ผมที่เพิ่งรับผ้าสะอาดมาจากมือของไอ้ธัญ เริ่มทำการเช็ดแผลเล็กๆพวกนี้ก่อนแสยะยิ้ม “มีแต่ต่อยคนอื่น ชีวิตแม่งจะมีสีสันเหรอวะธี”
“มึงง่ะ มาร์โซคิส!!!”
“ไปกันได้รึยัง สัดธี มึงขับรถ กูจะทำแผลให้ไอ้นาย”
“เออๆ” ธีรับกุญแจที่ไอ้ธัญเพิ่งโยนมาให้
“ธัญมึงไม่ต้องมาดูแลกูเองก็ได้ กูไม่เป็นไรเว้ย” มือขวาของผมนอกจากจะร่วมหัวจมท้ายกับผมทุกเรื่องแล้ว มันยังห่วงใยผมซะยิ่งกว่าพี่เจ้าขุน พี่ชายผมซะอีก . .
“เมื่อกี้กูเห็นพวกไหนไม่รู้แม่งมากันอีกแล้ว กูว่าสภาพมึงตอนนี้มึงรีบไปก่อนเถอะ”
“พวกไหน ฮะ มีอีกเหรอ เอาดิๆ กูกำลังมันมือ เมื่อกี้แม่งอ่อนสัด ไม่หนุกเลยว่ะ”
ผมโดนไอ้ธัญตวัดสายตาส่งมาให้จนทำให้ผมต้องหุบยิ้มฉับ . . แม่ง มือขวาเหี้ยไรกล้าขู่ลูกพี่ด้วยสายตา
“พวกนี้ร้ายกาจกว่าที่มึงคิด . .”
ในขณะนั้นเอง อีกมุมหนึ่ง ไม่ไกลจากที่เจ้านายยืนอยู่สักเท่าไหร่ . .
เด็กหนุ่มรูปร่างโคตรสูง เจ้าของใบหน้าลูกครึ่งกำลังยืนมองดูนักเลงโตที่เพิ่งถูกฝาแฝดจับยัดเข้ารถยนต์อยู่ไม่ไกล ใบหน้าหล่อเหลานั้นอ่านดูได้ยาก เหมือนจะมีเรื่องราวในใจที่มากมาย เพียงแต่เขาไม่ได้พูดออกมาเท่านั้น
“ . . ไม่ได้น่ารักอย่างที่คิดเลย” เพื่อนสนิทหน้าตี๋ถอนหายใจ
“นี่น่ะเหรอ” ลูกครึ่งหนุ่มถามเสียงเรียบ เย็นชา ไร้ความรู้สึก
“คนนี้แน่นอนไม่มีผิดเพี้ยน ชื่อเล่นชื่อเจ้านาย ชื่อจริง ก้าว กิตติเกษม”
“ชื่อปัญญาอ่อน”
“ชื่อมึงก็ปัญญาอ่อนนะมังกร”
ตี๋โดนนัยน์ตาสีฟ้าอมเขียวตวัดใส่ถึงกับต้องหุบความทะเล้นลงฉับ
มังกรมีเรื่องให้เครียดมากกว่าที่จะมาเล่นกับเพื่อนในเรื่องอย่างนั้น
“ก็แค่อยากให้มึงอารมณ์ดี”
ลูกครึ่งหนุ่มหันกลับมาที่เดิม มองดูรถยุโรปราคาแพงที่เพิ่งจะขับออกไป สายตาจ้องมองป้ายทะเบียนเลขสวยที่คนอย่างเขาคงต้องได้แค่มอง
“ความสุขของกูหายไปตั้งแต่ที่กูรู้ว่าคนที่ชื่อเจ้านายมีตัวตน”
-
จิ้มมมมแปะโป้งงงง
มาต้อนรับนิยายใหม่ค่าาาา ♥
จะติดตามในทุกเรื่องเลย 555555555
:L1:
-
:L2:เปิดตัวได้เท่ห์มาก แต่เป็นนายเอกสินะ เจ้านาย
-
เรื่องเก่ายังไม่ทันจบ เรื่องใหม่ก็มาซะแล้ว แต่ยังไงก็ยังตามอยู่ค่า :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: จิ้มๆครับ
-
เปิดเรื่องมาได้น่าติดตามมากกกกก รอตอนต่อไปค่า >.<
-
เรื่องนี้เปิดตัวน่าสนใจ
ติดตามต่อค่ะ แต่เอ๊ะ...เรื่องนี้ SM รึเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
-
ท่าทางน่าสน
ปูเสื่อรออ่านต่อนะเจ้าคะ
:L2: :L2:
-
มาตามพี่ฟ่อนเค้กก อิอิ !! :mc4: +1
-
ง่ะ!!!!!เลือดออกนี่มันไม่เจ็บจริงหยอ :sad4:
-
ฮิ้ววววววววววววววว ตื่นเต้นที่จะได้อ่านเรื่องใหม่ของชิฟฟ่อนค่า
รอตอนต่อไป
-
ใจเย็น พ่อหนุ่ม
:เฮ้อ:
-
ขึ้นต้นก็สนุกแล้ว
-
ขอบคุณมากค่ะ ที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านอีกแล้วว ><
-
เปิดเรื่องใหม่ :impress2:
ชอบชื่อจังค่ะ เจ้านายเจ้าขุน โฮะๆ
ติดตามๆ
-
ว้าวๆ น่าสนใจ
เปิดมาก็มีเรื่องให้สงสัยแล้วสิ
จะรอติดตามตอนต่อนะคะ
-
แปลก แวก แนว และ หน้า ติด ตาม
-
มาตามด้วยคนค่า
ชอบคนเขียนคนนี้ ><
-
วิ่งมาเกาะขอบเวที
:mc4: :mc4: :mc4: ชอบจังเปิดเรื่องมาก็น่าติดตามแว้วววว
-
มาปาดเรื่องใหม่ ฟิ้วววววว~
แค่เปิดเรื่องก็น่าอ่านแล้ว
รอตอนต่อไปนะคะ :mc4:
-
เจ้านายยยยยยยยยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่าสนุกมากๆๆๆๆ
ติดตามจร้าาา
-
อ่านตอนแรกก็น่าสนุกซะแล้ว
แต่มาต่อเรื่องใหม่อย่าลือเรื่องเก่านะจ๊ะ
รออ่านปอนด์-ธามอยู่นะ
-
เปิดเรื่องมาน่าสนุกมากเลยค่ะ ~ !!!
จะติดตามค่าา แต่แหม เหมือน ทั้งสองคนจะร้ายใช่เล่นนะนี่ :z1:
-
welcome จ้า เริ่มเรื่องได้สะเด็ดมาก
น่าติดตามมาต่อเร็วๆนะจ้า
-
ทิ้งปม
-
เรื่องใหม่มาแล้ว ว่าแต่มีคนชื่อเจ้านายแล้วทำไมอ่ะมังกร
มันไปแย่งแฟนตัวเธอมาหรือไร :t2:
-
น่าสนุกรอติดตามนะ
-
ร้ายที่ 1
ผมชื่อเจ้านาย . .
ชื่อเท่ดีมั้ยล่ะ . . พ่อเป็นคนตั้งให้เนื่องจากเห็นว่ามันคล้องจองกับชื่อเจ้าขุนดี ซึ่งเจ้าขุนก็คือพี่ชายของผมนั่นเอง แม้ว่าความจริงมันจะดูโหดร้ายไปสักหน่อยสำหรับเหตุผลที่ผมต้องชื่อเจ้านาย แต่เชื่อเถอะผมภูมิใจกับชื่อนี้มากกว่าพี่ขุนภูมิใจกับชื่อของตัวเองละกัน พวกเราเป็นลูกชายสองคนของบ้าน แม่เสียไปนานแล้ว พ่อก็มีกิ๊กมีกั๊กไปเรื่อยตามประสาคนโสดลูกติดสองคน . . และที่มากกว่านั้น คือพ่อของผมเป็นพวกมีอิทธิพล
จะว่ายังไงดีล่ะ ไอ้ผับบาร์ โรงรงโรงแรม บ่อนคาสิโน อาบอบนวด และก็สารพัดธุรกิจที่พ่อผมคุมนั้นทำให้ผมกับพี่ขุนกลายเป็นลูกชายของผู้มีอิทธิพลสูงสุดในประเทศ หนำซ้ำยังกลายเป็นผู้มีอิทธิพลเองอีกด้วย ก็แหม . . ผมกับพี่ชายนิสัยคล้ายพ่อจะตายไป ไอ้เรื่องชกต่อย เรื่องยกพวกตีกันนี่ต้องมาก่อนเป็นที่หนึ่ง (ก็มันหนุกดี - -) ดีหน่อยที่พี่ขุนเริ่มทำงานดูแลกิจการช่วยพ่อ ไอ้เรื่องแบบนี้เลยน้อยลงไปซะฉิบ ก็คงเหลือแต่ผม . .ที่แม่งแสวงหาอำนาจในหลายพื้นที่อยู่ร่ำไป ทั้งๆที่ผมอยู่เฉยๆ ผมก็ดัง . .
สรุปก็คือ . . ไอ้เจ้านายคนนี้มันชอบที่จะอยู่เหนือคนอื่นนั่นแหละ แต่ผมไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไรหรอกนะ ผมไม่เคยฆ่าใคร (แต่พ่อกับพี่ขุน อันนี้ผมก็ไม่รู้) แต่ที่รู้ก็คือมีคนจ้องจะฆ่าผม (ล้างแค้นพ่อกับพี่ขุน) ดักรอตีผม (อันนี้แค้นส่วนตัวกับผมเอง) และก็ลักพาตัว (หน่อมแน้มไปหน่อย แต่พ่อรวยเกินไป อันนี้พี่ขุนก็เคยโดน) ชีวิตของผมแม่งบู๊เป็นบ้า แต่ผมเคยชินกับมันแล้วล่ะ
อ้อ คนมีอำนาจก็ต้องมีคนอยู่ใต้อำนาจ ที่ชัดเจนที่สุดเลยคือแฝดธีกับธัญ ที่เป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่สมัยอนุบาล แม่งออกตัวแรงว่าเป็นลูกน้องไอ้เจ้านายตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะครับ สองคนนี้คือเพื่อนตายของผม ไม่มีวันที่จะหักหลังกันเด็ดขาด ไอ้ธีคนพี่ตัวเตี้ยกว่าเป็นคนกวนๆอารมณ์ดี ส่วนไอ้ธัญคนน้องตัวสูงกว่าเป็นคนขรึมๆชอบใช้เหตุผลแก้ปัญหา พูดง่ายๆก็คือผมมีไอ้ธีเป็นสีสันของชีวิต และมีไอ้ธัญคอยเป็นสมองอันที่สองของผม
ตอนนี้ผมกับแฝดเรียนอยู่ปีสามแล้วครับ มหาวิทยาลัยเอกชนที่ค่อนข้างไม่ซีเรียสเรื่องเรียนเท่าไหร่ อันที่จริงผมเป็นคนหัวดีคนหนึ่งเลยนะ แต่ตั้งใจเรียนไปก็ไร้ค่าในเมื่อจบออกไปก็มีอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้รออยู่เต็มไปหมด(สิ่งที่พ่อสร้างไว้นั่นแหละ) วันนี้ผมก็เลยไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่ แค่มาเรียนนี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์ของเพื่อนในห้องจะแย่ ไม่มีใครคุยกับผมนอกจากธีกับธัญ ใครอยากคุยกับผมต้องผ่านสองคนนี้ไปก่อน แม่ม ผมแม่งโคตรเท่ แรร์ไอเทม ดูน่าค้นหาสัดๆ!!
“น่าเบื่อชิบ” ผมบ่นเสียงเอื่อย ไอ้เรื่องบริหารนี่แม่งโคตรน่าเบื่ออ่ะ ใบหน้าผมมีพลาสเตอร์ยาเล็กน้อยจากการหยอกล้อกับพวกแก๊งลูกกระจ๊อกเมื่อวาน
“งั้นเย็นนี้ไปเที่ยวกันหน่อยดีกว่า สนมั้ยไอ้นาย” ไอ้ธีก็คงจะเบื่อพอๆกับผมกระมัง
“ก็ดี”
“ไปไหนดีล่ะ”
“กูอยากดูแข่งรถ”
“เออ ก็ดี กูไป!!!” ไอ้ธีเออออห่อหมกกับผมทุกเรื่องตลอดครับ “ธัญ มึงกลับไปเอาเฟอร์รารี่ที่เพิ่งไปทำสีใหม่มาดิ”
“คราวนี้ทำสีอะไรวะธัญ” ผมถาม รถไอ้ธัญเปลี่ยนสีได้อย่างกับจิ้งจก (มันเปลี่ยนสีได้ป่ะวะ ?) ไอ้ธัญรักรถคันนี้มากเลยครับ ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมา มันก็เอาแต่ดูแลฟูมฟักไอ้เจ้าคันนี้มาก จนคันอื่นของมันน้อยใจไปแล้วมั้ง อ้อ ถึงแม้ว่าไอ้ธีกับไอ้ธัญจะเป็นแฝดกัน แต่พวกแม่งไม่เคยใช้รถร่วมกัน(นอกจากนั่งไปด้วยกัน) รถคันนี้ของใครก็ต้องเป็นของคนนั้น ทั้งคู่มีไม่ต่ำกว่าคนละเจ็ดแปดคัน จอดรออยู่ในโกดังติดกับคฤหาสน์ของบ้านมันนั่นแหละ รวยสัด . .
แตก็เป็นลูกน้องผมอยู่ดี ฮ่าๆๆๆๆ
“ดำ” มันยิ้มให้ผม ก่อนที่จะหันหน้าไปฟังอาจารย์ต่อ มีธัญคนเดียวนี่แหละที่ตั้งใจเรียน ผมกับไอ้ธีมีความขี้เกียจเท่ากันเด๊ะ . .
ถึงแม้ว่าผมจะออกตัวไปอย่างแรงว่าขี้เกียจเรียนวิชานี้แค่ไหน แต่อาจารย์ที่สอนอยู่ก็ไม่คิดที่จะหาเรื่องผมสักนิด ยกตัวอย่างเลยนะถ้าจู่ๆผมลุกขึ้นเดินไปจูบกับดาวคณะที่นั่งอยู่แถวหน้า ณ ตอนนี้ แกก็คงจะไม่กล้าว่าอะไรผมหรอก เรื่องอิทธิพลของผมนั้นแผ่ซ่านไปทั่วมหาลัย ไม่ค่อยมีใครกล้ายุ่ง กล้าสุงสิง ทุกคนมองว่าเป็นพวกหน้าหล่อแต่อันธพาล ซึ่งก็ดี . .
กว่าเวลาที่แสนทรมานจะจบลงก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็น . . ปีสามเรียนหนักอะไรปานนั้น นักศึกษาในห้องกรูกันออกไปจากห้อง พอผมแสดงความต้องการว่าอยากจะออกไปเท่านั้นแหละ แยกกันออกเป็นสองฝั่งให้พวกผมเดินออกจากห้องอย่างโคตรสะดวกราวกับผมกับไอ้แฝดเป็นตัวเชื้อโรคที่น่ารังเกียจยังไงยังงั้น . .
อันที่จริงผมเจอเรื่องแบบนี้ที่มอบ่อยโคตร จนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของผมไปแล้ว
เจ้านาย . . ไอ้คุณชายอันธพาล
“แดกข้าวหลังมอกัน”
ผมออกคำสั่ง ไอ้แฝดพยักหน้ารับ ผมเดินนำพวกมันไปยังรถของผมเอง ผมไม่มีตุ๊กตาหน้ารถมานานแล้วเพราะหลังๆเริ่มจะรำคาญผู้หญิง พวกเธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าอยากได้อะไรๆจากผมมากกว่าอสุจิที่ผมปล่อยใส่ (เอ่อ ผมหยาบไปมั้ย) จนตอนนี้ผมไม่ได้ควงใคร จะควงก็แต่ไอ้แฝดสองคนนั่นแหละนะ
ขับออกไปสักพักก็ถึงร้านอาหารแถวหลังมอ ร้านนี้อร่อย ติดแอร์ ราคากำลังดี . . เรียนเสร็จทีไรจะต้องมากินที่นี่ ขี้เกียจออกไปห้าง รถติดและผู้คนก็มีอยู่อย่างมากมาย สู้กินอยู่แถวหลังมอดีกว่า แค่ผมโผล่หน้าไปปุ๊บ ทุกคนก็พร้อมใจกันรีบยัดข้าวลงกระเพาะแล้วก็รีบออกไปจากสายตาของผมอย่างเร็วด้วยความหวั่นเกรง ทีนี้ผู้คนก็ไม่หลากหลายวุ่นวายแล้ว สบายใจเฉิบ
“สวัสดีค่ะคุณเจ้านาย”
“โหย ป้า ไม่ต้องไหว้หรอกครับ”
เดี๋ยวผมจะอายุสั้นเอานะ T_____T ผมรีบไปจับมือป้าคนขายกับข้าวเอาไว้ ไม่รู้ว่าแกจะดีใจหรือเสียใจดีกับสถานะที่กลายเป็นร้านข้าวที่ผมชอบมากิน ทำให้ลูกค้าหดรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่แกก็ไม่เคยบ่นให้ผมฟังนะ
“วันนี้รับอะไรดีคะ”
“กระเพราปลาหมึกครับป้า ขอไข่ดาวด้วย อ้อ สั่งเผื่อไอ้แฝดด้วยครับ อีกสองจาน”
“ได้เลยค่ะ”
ผมนั่งฉับลงบนโต๊ะในสุด ตอนนี้ทั้งร้านที่เป็นห้องคูหาเดียวแทบจะว่างเปล่า ยกเว้นอยู่โต๊ะหนึ่ง . .
แปลกแฮะ . . พวกมันไม่หวั่นเกรงต่อผมเหรอ กลุ่มผู้ชายใส่ชุดนักศึกษาสองสามคนกำลังนั่งกินข้าวอยู่ ผมวางท่า ส่งสายตามองไปยังพวกมัน เผื่อพวกมันจะรู้ว่าคนที่มีอำนาจที่สุดในมหาลัยกำลังนั่งอยู่ ถ้าไม่ลุกไปจากร้านอย่างน้อยก็ควรจะทำท่านอบน้อมมีสัมมาคารวะนิดนึง!
พวกมันหันมาหาผม คนที่หน้าตาธรรมดาๆก้มลงดูดน้ำกระเจี๊ยบจ๊วบๆ (ไอ้นี่คงรู้หน้าที่แล้วล่ะ) ไอ้หน้าตี๋คนหนึ่งหันมาหาผมแล้วก็หันกลับไป (ไอ้นี่ผมไม่รู้ความคิดมัน) คนสุดท้าย เด็ดสุด น่าจดจำที่สุด และก็น่าประทับใจที่สุด ไม่ใช่เพราะมันหล่อ ไม่ใช่เพราะมันเป็นลูกครึ่งฝรั่งจ๋าออกมาให้เห็นตั้งแต่แว้บแรก แต่เพราะสายตาที่มันมองผม . .
มันมองผมอย่างกับผมเป็นแมลงกุดจี่ในกองขี้ควาย . .
มีหรือที่คนอย่างผมจะอยู่นิ่งๆ!
“มองทำเหี้ยไร!” ผมกระทืบเก้าอี้พลาสติกไปที่โต๊ะนั้นทันที โดนข้าวของพวกมันกระจายไปทั่วร้าน ผมสะอึกนิดๆ เหลือบมองไปดูป้าเจ้าของร้าน ผมเคยพังร้านนี้ . . หลายครั้งแล้ว
แต่คงช้าไปแล้วล่ะ
นอกจากไอ้ฝรั่งหัวดำนัยน์ตาสีฟ้ามันจะไม่กลัวผมแล้ว แม่งยังถีบเก้าอี้กลับมาคืนเกือบจะโดนเข้ากับผมอย่างจัง พฤติกรรมแบบนี้หาดูได้ยากในนักศึกษาของมหาลัยนี้ครับ ไอ้นี่มันไม่กลัวผม . . ไอ้นี่มันทำอย่างกับผมเคยฆ่าคนในครอบครัวของมัน . .
กูไม่เคยฆ่าใคร . .
“อยากตายเหรอวะ!!!!” สัญชาตญาณของนักเลง ผมย่างสามขุมเข้าไปกระชากเสื้อของไอ้หน้าลูกครึ่งให้มาเผชิญหน้า เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นคนตาสีนี้มองผมด้วยสายตาที่รังเกียจเดียดฉันท์ขนาดนี้
“จะต่อยก็ต่อยมา ช้าทำไม”
มึงท้ากูเองนะ . . พูดไทยชัดชิบหายเลยนะมึงน่ะ ผมไม่เสียเวลาคิด กำกำปั้นแล้วคิดจะเสยไปที่แก้มขวาของมันอย่างคนที่มีเรื่องเป็นชีวิตจิตใจ
เซอร์ไพรส์ก็ตรงที่ว่า . . แม่งคว้ากำปั้นของผมเอาไว้อย่างง่ายดายซะงั้น
“หึ โคตรกระจอก”
พูดงี้เอามีดมาจ้วงพุงกูเลยดีกว่า!!! ผมหน้าแดงจัดอย่างคนโกรธ กำกำปั้นอีกข้างเตรียมเสยคางไอ้ลูกครึ่ง แต่ทว่า . .
ลงท้ายเหมือนเดิม มันคว้าเอาไว้แต่คราวนี้แม่งจับแขนผมบิด
ป้าครับ . . สงสัยวันนี้ร้านนี้คงต้องพังแล้วล่ะ!
“สัด ทำเหี้ยไร!!!” ไอ้ธัญที่เพิ่งจะโผล่หัวมาเดินเข้ามาในร้านแล้วก็ทำท่าจะกระชากตัวไอ้ลูกครึ่งออกไป แต่โดนไอ้ตี๋สกัด ไอ้ธีก็โดนอีกคนสกัดเอาไว้เหมือนกัน
“ไนท์ แอร์ พอเถอะ”
ผมที่ดิ้นสุดแรงเกิด(และไม่ได้ผล) ได้ยินเสียงไอ้ลูกครึ่งชัดเจน เสียงที่มันหันไปบอกกับเพื่อนมัน
“สงสารป้า”
ทุกคนเหลือบมองไปที่หน้าร้าน ป้าแก่ๆคนหนึ่งน้ำตาไหลอาบแก้ม ได้แต่ยกมือปิดปากอย่างไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง ผมมองดูภาพนั้นได้ไม่นาน ก็โดนไอ้ลูกครึ่งผลักผมออกไป จนตัวผมเซล้มลงไปกองกับเก้าอี้ตัวที่ผมถีบใส่มันตั้งแต่แรก
หมดสภาพ หน้าอาย . . และไม่น่าจดจำเป็นที่สุด
ผมถลึงตามองไอ้ลูกครึ่งนั่นอย่างแค้นจัด มันมองผม ยักริมฝีปาก และก็เดินหนีไป เพื่อนมันทั้งสองตามหลังไปติดๆ ไอ้ธีกับไอ้ธัญเดินเข้ามาหาผมแล้วช่วยพยุงผมลุกขึ้นยืน
“ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เจ้านาย ใจเย็นๆ”
“เย็นไม่ได้แล้วโว้ย!!!!!! กูจะฆ่ามัน กูจะฆ่ามัน!!!!!!” ผมอาละวาดอย่างหนัก เตะข้าวของในร้านไปทั่วจนโต๊ะเก้าอี้ล้มของกระจุยกระจาย
“ไอ้นาย ใจเย็นๆ ใจเย็นๆสิ” ธัญพยายามช่วยรวบรวมสติผม ผมรู้สึกเหมือนผมโดนเหยียบหน้าท่ามกลางสาธารณชน ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ “ไอ้ธี ลากมันออกไป กูจะไปจ่ายตังค์ป้า”
ผมถูกไอ้ธีลากออกไปจากร้าน ก่อนที่ร้านจะพังมากไปกว่านี้
อย่าให้ผมรู้เด็ดขาดว่าไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร . . เพราะถ้าผมรู้ . . ไม่ใช่แค่มันหรอกที่จะต้องเจ็บ . . ผมบอกไว้เลย
“สัดธี มึงไปสืบมา!!!!!!!!”
“อื้อ” ไอ้ธีรับคำ
“มันเป็นใคร เมียมันชื่ออะไร บ้านมันทำอะไร แล้วก็แก๊งมันอยู่ไหน . .”
“. . . “
“กูจะล้างบางทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวมันให้หมด!”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
ปกติผมเป็นคนที่ชอบดูการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจ . .
ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ลงไปแข่งนักก็ตามที แต่การปรากฏตัวของผมสร้างความตื่นตาตื่นใจพอๆกันกับที่แชมป์ร้อยสนามปรากฏตัว มีแต่คนเข้ามาทักทาย(พวกไฮโซ มีอิทธิพลเช่นเดียวกัน) แสดงความเคารพ ทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ
แต่วันนี้อารมณ์ของผมโคตรจะไม่ปกติ
“ขอโทษนะ วันนี้เจ้านายอารมณ์ไม่ดีน่ะ” สิ้นเสียงคำพูดของธัญ ทุกคนที่พร้อมจะเข้ามาหาผมก็พร้อมใจกันไม่เข้ามาซะงั้น ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีกว่า . .
ผมนั่งอยู่ชั้นบ๊อกซ์บนสุดที่มีบาร์และกระจกปิดกั้น มองดูพวกที่แข่งรถในสนามเฉกเช่นคนวีไอพี สนามนี้พ่อผมสร้าง ตอนแรกกะจะเอาไว้ลองรถสปอร์ตแรงๆเอง แต่หลังๆแรงขับรถไม่ค่อยจะมีจึงเปิดลานแข่งรถขึ้น ถูกกฎหมายและตำรวจรู้ แต่ถึงแม้จะผิดกฎไปในบางที พ่อผมก็สามารถทำให้มันถูกวิธีได้โดยง่าย
การมีพ่อที่มีอิทธิพลนั้นนับว่าเป็นเรื่องดี แต่การสร้างอิทธิพลให้คนอื่นยอมรับในตัวเองนั้นยิ่งดีมากกว่า
แต่การที่ผมถูกกระตุกหนวดในวันนี้นั้นมันช่าง . . น่าจับไอ้ลูกครึ่งบ้านั่นฆ่าหมกป่าเสียจริงๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งอารมณ์เสีย ถ้าผมเจอมันอีกทีเมื่อไหร่ล่ะก็ ผมสาบานได้ว่าผมจะไม่ยอมให้มันอยู่ดีกินดีแน่
“เชี่ยธีแม่งไปนานจังวะ!” ผมบ่น ผมสั่งมันไปสืบเรื่องของไอ้ลูกครึ่งนรกนั่นเอง
“ใจเย็นดิวะ” ธัญพูดกับผม “ดีไม่ดีมันอาจจะอยู่ในสนามนี้ก็ได้”
“มึงคุ้นหน้ามันมั้ย ถ้ามันจะปีกกล้าขาแข็งกับกูขนาดนั้นมึงต้องเคยเห็นสิ!!!” ศัตรูของผมคงไม่ยอมอยู่เฉยแน่ๆ จะต้องมีมาท้าทายหรือกวนตีนอยู่บ้างแหละน่า แต่ไอ้เชี่ยนี่มันคือใคร . .
“กูยอมรับ กูไม่เคยเห็นมันเลย”
“แม่ง!! สัดเอ๊ย!!!!”
สาวเสิร์ฟที่แต่งตัววาบหวิวสะดุ้งตกใจตอนที่เสิร์ฟน้ำพั้นช์ให้ผม พอดีผมตะคอกแล้วเธอมาอยู่ใกล้ๆพอดีน่ะ
“คะ คุณเจ้านายคะ”
“มีอะไร”
“ดูเหมือนคุณวายุจะอยู่ข้างนอกห้องนี้น่ะค่ะ ให้เขาเข้ามา . .”
ปัง!!!!! ประตูชั้นบ๊อกซ์ถูกถีบออก ไม่ต้องรอให้สาวเสิร์ฟคนสวยคนนี้พูดจบ
หน้ากวนๆของไอ้วายุก็โผล่มาให้เห็น มันมาพร้อมลูกน้องของมันอีกนับสิบ วายุกับผมมีเรื่องกันมาตั้งนานและมันก็แพ้ผมเป็นร้อยๆรอบแล้วล่ะมั้ง
“ถอยไปข้างหลังก่อน” ผมบอกกับผู้หญิงคนเดียวในห้อง ซึ่งเธอก็ทำตามแต่โดยดี
“จุ๊ๆๆๆ ไม่ต้องๆ” ไอ้นี่หน้ามันกวนตีนครับ ผมไม่รู้ว่ามีคำใดๆที่เหมาะกับมันมากไปกว่านี้รึเปล่า แต่คำนี้ . . กวนตีน เหมาะกับมันที่สุดแล้ว
“มีเหี้ยอะไร” ไอ้ธัญลุกขึ้นยืนและก็ผลักอกไอ้วายุเต็มๆ
แน่นอนว่าการกระทำของมันทำให้คนมาใหม่นับสิบลุกฮือ เตรียมรุมอัดผมกับไอ้ธัญได้ทุกเมื่อ
“หึหึ ไม่ต้องๆ วันนี้กูไม่ได้มาหาเรื่อง” วายุกระชับเสื้อของมันให้เข้าที่ ลูกน้องของมันก็ทำตามแต่โดยดี
“ธัญ มานี่”
ธัญทำตามคำสั่งของผม ผมลุกขึ้นยืนหันไปเผชิญหน้ากับไอ้หน้ากวนตีนที่สุดโลก มันกำลังยิ้ม ส่วนผมกำลังหน้าบึ้ง
“มือขวาของมึงยังหวงมึงเหมือนเดิมอย่างกับมึงเป็นเมียมัน”
“มีอะไรก็ว่ามา”
“แข่งรถกันสักหน่อยมั้ย”
“ไม่มีอารมณ์”
“ไม่ด้ายยย ไม่มีอารมณ์ไม่ด้ายยยยยย” เชี่ยนี่แม่งกวนตีนเหมือนโจ๊กเกอร์ในเรื่องแบทแมน ผมจิ๊ปากอย่างเซ็งๆ ส่วนมันก็ดูเหมือนจะดีอกดีใจที่กวนตีนผมได้สำเร็จ “ดูโน่นสิ ใครเอ่ย ใครกันน้า โง่ให้แก๊งเค้าจับตัวเล่นๆ”
ผมมองไปยังที่ๆไอ้วายุมันชี้ ที่ข้างสนาม . . ไอ้ธีถูกพวกไอ้วายุล้อมหน้าล้อมหลังเอาไว้อย่างหาทางออกไม่ได้ ถึงแม้จะไม่ได้จับตัวเอาไว้และไอ้ธีก็ดูปกติดี แต่ถ้าผมขัดขืน พวกตัวควายๆที่ล้อมหน้าล้อมหลังไอ้ธีอาจสร้างอันตรายให้ไอ้ธีได้ทุกเมื่อ
ไอ้ธัญฟิวส์ขาดทันที . . มันจะกระโจนเข้าไปหาไอ้วายุ แต่โดนลูกน้องมันมาจับตัวไว้ซะก่อน
“ว่าไง อยากช่วยเพื่อนมึงรึเปล่า”
“เออ แข่งก็แข่ง”
“หึ ง่ายดีจังเลยง่ะ” สัด ทำมาเป็นแอ๊บแบ๊ว
“แข่งดริฟต์เข้าเส้นชัยสามรอบนะ” ผมพูดในรูปแบบการแข่งที่ผมถนัดที่สุดออกไป
“อู้วววว ได้เลย กูยิ่งชอบ” วายุยิ้มแฉ่ง “ตามนี้นะจ๊ะ อีกสิบนาทีเจอกันข้างสนาม บอกยกเลิกการแข่งในวันนี้ด้วย น่าเบื่อชิบหาย” ไอ้เหี้ยวายุส่งยิ้มมาให้อย่างโคตรตอแหล ก่อนที่มันจะเดินไปจับแก้มสาวเสิร์ฟที่ตัวสั่น แล้วก็เดินจากไป . .
เมื่อพวกไอ้วายุออกไปหมด ไอ้ธัญก็เข้ามาหาผมทันที
“ให้กูแข่งแทน”
“ไม่ได้”
“นั่นพี่กู และอีกอย่างหนึ่ง กูไม่อยากให้ . .”
“แต่มันท้ากู”
“เจ้านาย!!!”
“ขอแค่ให้กูได้ลงแข่ง ไอ้วายุมันก็ปล่อยตัวไอ้ธีแล้ว กูรู้ไอ้ธีไม่มีความสำคัญอะไรกับมันเท่ากู มึงลงไปข้างล่างพร้อมกับพวกสักหน่อย รอรับไอ้ธีกลับมาให้ดีก็พอ”
“เจ้านาย กูขอล่ะ . .”
“กูก็ขอมึงเหมือนกัน” ผมขยับคอ บีบนิ้วมือเสียงดังแกรกๆ “วันนี้อารมณ์ไม่ดี กูจะได้ระบายอารมณ์สักหน่อย”
ไอ้ธัญมองดูผมแล้วก็ทอดถอนใจ ผมก็อยากจะทอดถอนใจเหมือนกัน แต่จะทำไงได้ ก็นี่แหละคือชีวิตของผม!!!! อยู่นิ่งๆว่างๆได้ไม่เกินสามวันหรอก เดี๋ยวก็มีมาให้เคลียร์อยู่ร่ำไปสิน่า . .
ผมเปลี่ยนชุดแข่งเสร็จ
ผมก็เดินไปยังโกดังเก็บรถส่วนตัวของผมที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากสนาม โกดังนี้มียามเฝ้ายี่สิบสี่ชั่วโมงถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ใช้รถแข่งก็ตามที . .
ผมมองไปยังรถสีเงินคันนี้คันเดียวนี่แหละครับที่ยามเฝ้าอยู่ ผมสำรวจโดยการเดินไปดูรอบๆคันรถ แต่ทว่า . .
มีขาใครคนใดคนหนึ่งโผล่ออกมาจากใต้ท้องรถ และพอผมหยุดยืนอยู่ตรงนั้น มันก็โผล่หัวออกมา
หน้าลูกครึ่งแบบนี้ . . ใครจะไปลืมได้ลง
มาให้พ่อยำเล่นหน่อยเหอะมา!!!!!!!!!!!!!!!!!
“มึงทำเหี้ยอะไรกับรถ!!!!!!!!!!!”
“หึ” มันยักริมฝีปากขึ้นก่อนที่จะเดินจากไป . .
ผมไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆหรอกนะ!!!!!
“มึงเสร็จยัง ถ้าไม่ขับรถออกมาล่ะก็ ไอ้ธีเพื่อนมึงเละแน่”
เสียงดังมาจากวิทยุสื่อสารในรถครับ ผมมองแผ่นหลังไอ้ลูกครึ่งนั่นอย่างอารมณ์เสียที่ทำอะไรแม่งไม่ได้ . . และผมก็ต้องขับรถคันนั้นออกไปอย่างไม่มีทางเลือก ให้ตาย รู้งี้ขยายโกดังให้เก็บรถได้สักสิบคันก็ดี ทำไมต้องมีคันนี้คันเดียวด้วยวะ!!!!
สองร้ายในหนึ่งรัก *
การแข่งขันแม่งก็เหมือนเดิม
ผมยังเหนือกว่าไอ้วายุอยู่หลายขุมนัก ในใจผมนึกอยู่อย่างเดียวว่าสิ่งที่ไอ้ลูกครึ่งหรือที่ไอ้วายุมันทำกับรถนั้นมันจะส่อแววผิดปกติเมื่อไหร่ และเมื่อนั้นมาถึงผมก็จะรีบเอาชีวิตให้รอดโดยเร็วที่สุด แต่นี่ดริฟต์ในรอบที่สองแล้วผมก็ยังสัมผัสได้ว่ามันไม่มีสิ่งปกติ
จนกระทั่งเริ่มรอบที่สาม ที่เครื่องของผมมันชักกระตุกหน่อยๆ
ผมไม่มีความรู้ในเรื่องของรถยนต์เท่าไหร่นัก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่มันกำลังเป็นอยู่คืออะไร แต่อีกนิดผมก็จะชนะแล้ว ผมคิดว่าผมอยากขับต่อให้มันจบ . .
เสียงล้อเสียดสีกับพื้นสนามดังสนั่น หลังจากนั้นไม่นานไอ้วายุก็ขับรถเข้ามาใกล้แล้วก็สอยท้ายรถของผมโดยอาศัยจังหวะที่เครื่องผมมันกระตุกนั่นแหละ (มันคงจะวางแผนมาก่อน) รถของผมหมุนอย่างฉวัดเฉวียน จนในที่สุดหน้ากระโปรงรถก็ชนเข้าอย่างจังกับกำแพงอิฐ
ดีที่รถของผมมีถุงลมนิรภัย ไม่งั้นหน้าผมคงเละเป็นโจ๊ก และเรื่องเสียโฉมนี่เป็นอะไรที่ผมโคตรเกลียด
ผมเปิดประตูลงจากรถ บาดเจ็บเล็กน้อยแต่ก็มีแรงพอที่จะย่างสามขุมไปยังจุดที่มีคนอยู่เยอะๆ
หน้าของไอ้ลูกครึ่งลอยมา โดยมีเพื่อนของมันยืนอยู่ข้างๆ ฝูงชนแหวกทางออกให้ผมได้เดินเข้าไปหาเรื่องไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเกือบตาย!!!!
“มึงทำอะไรกับรถกู!!!”
มันหน้านิ่ง ไม่พูดอะไรทั้งนั้น ได้แต่มองดูผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
“บอกมา มึงทำอะไรกับรถกู!!!”
เรื่องแพ้ผมไม่ใส่ใจหรอก แต่การที่คนอย่างมันมาทำให้ผมเกือบตายนี่สิที่ผมใส่ใจมากกว่า!!!!
“กากเองรึเปล่า อย่ามาโทษรถดีกว่า”
“ว่าไงนะ!!!”
“กลับกันเหอะ”
ท้ายประโยคมันหันไปพูดกับเพื่อน ผมอดรนทนไม่ไหวจึงจับไอ้ลูกครึ่งหันมาแล้วก็ตั๊นหน้ามันเข้าให้จนมันหน้าหัน
มันจ้องมองมาที่ผมอย่างโหด ราวกับพยายามกดโทสะให้จมลงไปลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ และมันก็กระตุกมุมปาก พยักเพยิดไปหาเพื่อนของมัน จนกระทั่ง . .
ผมเห็นไอ้ธีโดนพวกของไอ้ลูกครึ่งหิ้วปีกมา ใบหน้าของมันสะบักสะบอมและสภาพก็ดูไม่ได้
“มึงทำไรเพื่อนกู!!!!!!!”
“กากทั้งเจ้านาย กากทั้งลูกน้อง”
“มึงเป็นพวกของไอ้วายุเหรอ!!!”
ไม่มีคำตอบใดๆจากมัน ไอ้การที่ผมเห็นไอ้ธีหมดสภาพนั้นทำให้ผมไม่อยากไปล้างแค้นอะไรกับมันต่อ ผมต้องพาเพื่อนผมไปที่โรงพยาบาลก่อน
ธีถูกปล่อยให้ล้มลง และพวกของไอ้ลูกครึ่งก็เดินจากไปทั้งหมด . .
“ไอ้ธี มึงเป็นไรมั้ย!!! ไอ้ธัญล่ะ มันไปช่วยมึงไม่ทันเหรอ!!!”
“กะ กูไม่เห็นธัญว่ะ”
“แม่งโว้ย!!!!! ทนหน่อยนะ เดี๋ยวกูพามึงไปโรงพยาบาล”
“อ่ะ อื้อ”
“ไอ้เหี้ยนั่น . . สักวันมันต้องได้ชดใช้ในสิ่งที่มันทำ”
“มัน . . หมะ มัน”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ อดทนหน่อย เดี๋ยวกูพามึงไปโรงพยาบาล”
“หมะ มันชื่อมังกร ชื่อของมันคือมังกร”
มังกร . . มังกรเนี่ยนะ ?
ตัวเหี้ยน่ะสิไม่ว่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
มันส์!!!
-
แล้วน้องธัญหายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนน แง้
-
เหนือฟ้า ยังมีฟ้า
:z2:
-
ได้ใจเลยเรื่องนี้ :laugh: :laugh:
-
ตัวเหี้ยน่ะสิไม่ว่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เจอประโยคนี้ไปเราฮาก๊ากเลย ชอบ! 555555
เรื่องราวมันเจ้มจ้นมาก ไม่รู้จะลุ้น เครียดหรือฮาดี
แต่ที่แน่ๆสงสัยมากว่าทำไมตัวเหี้ย เอ้ย! มังกรถึงเกลียดเจ้านาย
-
มังกร ทำรถ เจ้านายหรอ
แล้ว ธัน หายไปไหนละ
-
เเซ่บเว่อออออออออร์ o13
-
นายเอกแรง5555555
คู่กัดสุดท้ายจบด้วยคู่รักแหงๆ
-
อั๊ยย่ะ ! เปิดเรื่องมาก็มันส์เลยยยยย
อยากรู้แล้วอ่ะ ว่าเจ้านายกับมังกรจะรักกันยังไง 55555
สู้ๆน้าา คนแต่งงงงงง ♥
-
โอ๊ยยยย!!! แรงกันทั้งคู่ >.<
ขอบคุณค่ะ ^^
-
เจ้านายทำอะไรให้มังกรไม่ชอบกันนั่น แต่ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ทำไมไม่สู้กันตรง ๆ ไม่พอใจเจ้านาย แต่ไปทำร้ายธีเนี่ยนะ แล้วธัญคงไม่ได้หายไปกับกลุ่มมังกรหรอกนะ
-
=^= ชอบมากๆๆๆ มังกรเป็น เมะ สาธุ
-
เจ้านายเหมือนเด็กที่ถูกประคบประหงม
จนคิดว่าตัวเองหย๊ายยยหย่าย
ส่วนนายมังกรมีเรื่องอะไรกับเจ้านายเนี่ย
กรี๊สสส ชอบเรื่องนี้จัง :m3:
-
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า........ เหนือฟ้ายังมีฟ้า.......... :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
มันส์มากกกกกกกกกกก :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
หนุกมาก :z3: :z3: :z13:
-
อูยยย มันส์ ได้เลือดตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ
เอาล่ะสิ สงสัยจะมีคนมาปราบเจ้านายซะแล้วว(http://upic.me/i/b2/yenyo102.gif)
-
รออยู่น้าา :serius2:
-
ร้ายที่ 2
โรงพยาบาล
“ไอ้ธัญ หายหัวไปไหนมา!!!!” ธีมันว้ากใส่แฝดมันตั้งแต่ที่มันเจอหน้าไอ้ธัญ ไอ้ธีนอนอยู่บนเตียงในห้องฉุกเฉินครับ ไม่มีอะไรมากนอกจากทำแผล และหมอก็ให้กลับบ้านได้ ไอ้ธัญเหงื่อซ่กมากขึ้นไปกว่าเดิมเมื่อเห็นแฝดตัวเองได้รับบาดเจ็บ
“กูขอโทษ กูหามึงไม่เจอ”
“เชี่ยแม่ง!!! น่าจับฆ่าทั้งไอ้วายุทั้งไอ้ตัวเหี้ยนั่นเลย!!!” มังกรเคยเป็นสัตว์ในตำนานที่ผมหลงใหลได้ปลื้มแทบจะไปสักลายเป็นลายมังกรอยู่แล้ว แต่พอมารู้ว่ามีคนที่ชื่อมังกรและเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหี้ยที่สุดในโลก ผมก็อคติไปเลย!
“สรุปใครทำมึงกันแน่” ไอ้ธัญล้วงกระเป๋า เดินมานั่งบนเตียงคนไข้ ไม่สนใจสายตาหมอพยาบาลแถวนี้เลยสักนิด ก็แหม . . พวกผมเป็นนักเลงแบบดูก็รู้ว่าเป็นนักเลงอ่ะ
“ก็จะใครซะอีก ก็พวกไอ้วายุรวมทั้งพวกไอ้มังกรไง!!”
“มันมั่วมาก และกูก็ถูกใครไม่รู้ยำเละเลยเหี้ยเอ๊ย”
“กูจะบอกอะไรให้ ไอ้เชี่ยมังกรแม่งทำอะไรก็ไม่รู้กับรถกู ทำรถกูเครื่องกระตุก และก็ทำกูเกือบตาย” ผมพูดอย่างหัวเสีย “มันคงจะแหยมกับพวกเราจริงๆจังๆแล้วล่ะ”
ธีกับธัญมองหน้ากัน
“พวกมึงสองคนมีข้อมูลอะไรอีกมั้ย เกี่ยวกับไอ้ตัวเหี้ยคนนี้น่ะ”
“ชื่อมังกร เป็นคนมีหลายเชื้อชาติในตัว อังกฤษ ฝรั่งเศส และก็ไทย”
“. . .” ผมจ้องไอ้ธีที่เพิ่งจะพูดจบ มันมองมาที่ผมงงๆ “มึงสืบมาได้แค่เนี้ย”
“และก็ชื่อกลุ่มมัน”
“แค่นั้นก็น่าจะพอแล้วล่ะ บอกชื่อมา”
“ชายโฉด”
ชื่อกลุ่มมันทำเอาผมอึ้งไปนิด . . ไม่เคยได้ยิน แต่รู้ว่าแม่งเท่
“และไอ้แก๊งชายโฉดเหี้ยนี่โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่และตอนไหนวะ!!!!!!”
“ไม่มีใครรู้” ธีกระแอมไอก่อนตอบ “ไอ้มังกรมันลึกลับมาก แต่เท่าที่กูรู้ . . มันเป็นนักศึกษาของมอเราว่ะ”
“ของมอเรา!!! แต่ทำไมมันเพิ่งจะโผล่หัวมากวนตีนกู!!!”
“ไม่รู้”
“เชี่ยแม่ง!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมว้าก ทุกคนในห้องพยาบาลรวมทั้งหมอคนไข้ทุกคนตัวสั่นเทิ้มและก็สะดุ้งโหยงสุดตัว แต่ไม่มีใครกล้าทำอะไรผมหรอก ทำไมน่ะเหรอ ก็ไอ้โรงพยาบาลนี่ พี่เจ้าขุนของผมเป็นหุ้นส่วนใหญ่(ที่สุด)อยู่น่ะสิครับ “ชายโฉดงั้นเหรอ!!!!!!!!!! จะสู้แก๊งของไอ้เจ้านายได้ยังไงกัน!!!!!!!”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“เมื่อคืนได้ข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุกับมึงเหรอวะไอ้นาย”
พี่เจ้าขุนส่งเสียงทักทายผมตั้งแต่เช้า อันที่จริงก็ไม่เช้าเท่าไหร่หรอก เพราะมันสิบโมงกว่าๆแล้ว ผมเดินหน้าบึ้ง ผ่านหน้าเมดที่เรียงรายโค้งให้ผม ผมคลายเนคไทออก ชุดนักศึกษาหลุดลุ่ยออกจากชายกางเกง นี่แหละครับคือสไตล์ของผม ที่จริงวันนี้มีเรียนตอนแปดโมงครึ่งนะ แต่เจ้านายพอใจจะไม่ไปเรียนซะอย่าง เรียนเหี้ยไรเช้าจังวะ ผมไม่ยอมไปฟังเสียงอาจารย์หึ่งๆเข้าหูชวนง่วงเด็ดขาด
“มีคนมาทำเหี้ยอะไรกับรถไม่รู้”
“ทำไมยามถึงปล่อยให้ใครมาทำรถของเจ้าของสนามได้” พี่ขุนเริ่มครุ่นคิด ทำท่าซีเรียส นิยามของตัวพี่แกก็ไม่มีอะไรมากครับ หล่อ ดูเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุมีผล คล้ายๆนิสัยไอ้ธัญ มือขวาของผมนั่นแหละ
“มันจะยากอะไรตรงไหนล่ะ มันก็ต่อยยามน่ะสิ!!!”
“ใครวะ ไอ้วายุรึไง” พี่ขุนยังรู้เลยว่าไอ้วายุมันเป็นศัตรูตัวฉกาจของผม แต่พี่เขายังไม่รู้ว่ามีศัตรูคนใหม่งอกขึ้นมาอีกคน
“อาจใช่ แต่มันมีคนมาช่วย”
“มึงนี่ศัตรูเยอะจังนะ”
“พี่ขุนก็มีเยอะไม่ใช่เหรอ”
“หึหึ แต่กำราบได้หมด ไม่มีปล่อยให้มาลอบกัดแบบมึงได้หรอกน่า” ชิ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนดูถูกว่าไร้ความสามารถชะมัด “จะทำอะไรอ่ะนะก็ขอให้ระวังตัวหน่อย เรื่องนี้พ่อยังไม่รู้ แต่ถ้ารู้ล่ะก็ มึงอาจจะไม่ได้ไปเหยียบสนามนั้นอีกเลยก็ได้ มึงลูกรักเขาจะตาย”
“โหย ไม่ยอมอ่ะ”
“ขัดใจคุณกิจเขาได้ด้วยเหรอ”
“ก็เคยขัดใจได้หลายครั้งอยู่”
“มีอะไรบอกกูได้ กูจัดการให้”
“ไม่ต้องถึงมือพี่ขุนหรอกน่ะ”
“แล้วนี่จะไปเรียนใช่มั้ย”
“ถ้าไปถึงห้องเรียน ก็จะไปเรียน”
“ขยันๆหน่อยสิ”
“ขี้เกียจ!!!!!!”
พี่ขุนส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา แต่ก็ยังยิ้มๆอยู่เพราะพี่เขารู้ว่าน้องชายบังเกิดเกล้าเป็นคนยังไง ผมยัดข้าวเช้าเข้าปากอย่างอารมณ์ไม่สู้ดีนัก เพราะยังไม่รู้เรื่องแก๊งชายโฉดนี่มากขึ้นเลยสักนิด ไอ้ธีที่ชอบเล่นบทเป็นนักสืบก็เจ็บ ผมก็ไม่อยากกวนมันมาก เห็นทีผมจะต้องสืบเองซะแล้วล่ะมั้ง
ว่าแต่จะเริ่มจากตรงไหนดี . .
มันเป็นนักศึกษามอผม มอผมมันมีกี่คณะวะ . . เอ่อออออออ วันๆเข้าออกแต่ตึกคณะบริหารน่ะ แต่เอ๊ะ เมื่อวาน ผมจำได้ เพื่อนมันหนึ่งในสองคนใส่เสื้อช้อป!!!!!! หึหึ คณะที่ใส่เสื้อช้อปในมอผมจะมีสักกี่คณะกัน ??!!!! แต่ถึงแม้ไอ้ตัวเหี้ยมันจะไม่ได้เรียนแบบเพื่อนมัน ก็เริ่มสืบจากเพื่อนมันนี่ไง . .
ไอ้นายก็ฉลาดนะ ไม่ใช่เก่งแต่เรื่องชกต่อยอย่างเดียว หึหึ
“พี่ขุนผมไปแล้วนะ” คว้ากุญแจรถหมับ
“อื้อ ก่อเรื่องให้มันน้อยๆหน่อยล่ะ”
“บอกตัวเองเหอะ!!!”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
สรุปว่าผมมาถึงมหาวิทยาลัยครับ แต่ผมไม่เข้าเรียน . .
เพราะตอนนี้กำลังอยู่ในรถ จ้องมองดูตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์อย่างเอาเป็นเอาตาย เผื่อจะมีใครตัวสูงผมดำแต่หน้าตาลูกครึ่งฝรั่งจ๋าเดินเข้าออก เพราะอะไรผมจำหน้าเพื่อนของไอ้มังกรไม่ค่อยได้(หน้าพวกแม่งตี๋ โหลจะตายห่า) แต่ไอ้มังกรล่ะก็ผมจำได้ขึ้นใจแน่แท้ทีเดียว
หัวหน้าแก๊งลงทุนมาสืบเองเลยมันใช่เรื่องมั้ยเนี่ยพับผ่า แต่ตอนนี้ผมได้ข่าวมาว่าไอ้ธีกับไอ้ธัญกำลังนั่งเรียนหัวฟูอยู่ในตึกบริหารนู่น ปล่อยพวกแม่งไป ผมไม่อยากเรียน ผมอยากแก้แค้นมากกว่า!!!!
นั่งกินเฟรนช์ฟรายก็แล้ว แฮมเบอร์เก้อก็แล้ว ดูดโค้กก็แล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีใครที่พอจะเป็นคนของแก๊งชายโฉดเข้าออกในตึกนี้เลย ไม่ ไม่ มันต้องสำเร็จสิน่า นานๆทีคนอย่างไอ้เจ้านายจะคิดลึกและคิดอย่างมีเหตุมีผลนะโว้ย . .
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใครเคาะกระจกรถกูวะ เดี๋ยวแม่งชักปืนมายิงให้แหลก!!! ล้อเล่น . . ผมไม่มีปืน ผมแค่คิดอย่างนักเลงๆก็แค่นั้นเอง
ผมหันไปมองข้างๆเพราะคนที่เคาะเค้าเคาะฝั่งคนขับซึ่งก็อยู่ใกล้ๆผมนี่เอง
พอผมหันไปปุ๊บ . . นมเต็มสองลูกกระตากูเลยจ้า!!!!!!
“พรวด!!!!” สำลักโค้กเลยกู
ใส่มาได้ยังไงรัดขนาดนี้ ไม่รู้รึไงว่าตัวเองนมใหญ่นะฮะ!!!!!!! เห็นแล้วกูอึดอัดแทนโว้ย แล้วกระโปรงนี่ก็อีก จะยาวถึงคืบมั้ยนะนั่นน่ะ!!!!! ตายๆๆๆ มอผมคงเป็นมอเอกชนในประเทศไทยระดับหางแถวเค้ากระมังเพราะมีนักศึกษาผู้หญิงแต่งตัวแบบนี้!!!!!
แต่บางทีก็ชอบ . .
ผมเลื่อนกระจกลง เห็นนางฟ้าพลาสติกส่งยิ้มสุดเซ็กส์มาให้ จำหน้าได้เลย . . น้ำหวาน วิป
“เจ้านาย ไม่ได้ติดต่อมาซะนานเลยนะ!!!”
“เอ่อ . .”
“ขอหวานขึ้นไปคุยบนรถด้วยหน่อยดิ ข้างนอกนี่มันร้อนอ่ะ”
นี่มันมารผจญขัดการสืบเสาะแสวงหาของผมชะมัด มาทำไมตอนนี้วะ!!!!!!!!!! ผมเคยนอนกับเธอประมาณสองอาทิตย์ก่อน ตอนไปเที่ยวผับ เธอชื่อน้ำหวาน คณะไหนไม่รู้ ปีไหนก็ไม่รู้อีก รู้แต่แม่งโคตรอ่อยผมก็เลยจัด . .
เธอก้าวเข้ามาในรถผม เปิดประตู เข้ามานั่ง และก็ปิดฉับ ผมอ้าปากค้างมองเธอ ถ้าเป็นผู้ชายนะ ผมถีบมันลงไปนอนกองกับฟุตบาทนั่นแล้วก็กระทืบซ้ำเข้าไปแล้ว!!!!!
“เป็นไงบ้างคะ”
มือของเธอคว้าหมับเข้าที่ต้นขาของผม . . อุ้ย อุ้ย รุกหนักแฮะ
“สบายดี”
ผมรีบตอบแล้วแกะมือเธอออกอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมที่จะมองไปยังตึกวิศวะอย่างรอบคอบ เผื่อตอนที่มีตัวมารมาผจญแล้วดันเกิดแอกซิเด้นท์ไอ้พวกชายโฉดกรูกันลงมาเหมือนแมลงสาบผมไม่เสียเที่ยวแย่เหรอ . .
“หวานคิดถึงนายน้า”
กูไม่คิดถึงมึงเลยฮะ . .
“นายมองหาใครอยู่อ่ะ”
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไรสำคัญ” สำคัญที่สุดในตอนนี้ต่างหาก อัดไอ้มังกรให้น่วมได้ คือหนึ่งในร้อยสิ่งที่ควรทำก่อนตายของผม!!!!!
“ถามหวานได้นะคะ หวานเรียนวิศวะอ่ะ”
ผมถึงกับหันขวับ!!!!!!!!!!! หะ หะ หะ เซ็กส์(จัด)ขนาดนี้เรียนวิศวะ!!!!!! ตายๆๆๆ เรียนท่ามกลางผู้ชายนะตัวเธอ แต่งตัวแบบนี้ไม่โดนข่มขืนกลางห้องเรียนรึไงวะเนี่ย!!!!!!!! แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน . .
“รู้จักมังกรรึเปล่า!”
“มังกร . . ที่พ่นไฟได้น่ะเหรอ”
ปัญญาอ่อนรึเปล่า . . “มังกร ที่เป็นคนน่ะ”
“คุ้นหูมากค่ะ”
สมควรคุ้น . . น้ำหวานเธอกว้างขวางจะตาย เธอน่าจะรู้จักมันบ้าง เพราะไอ้มังกรหน้าตามันก็ไม่ได้ธรรมดาแบบคนเดินดินกินข้าวแกงทั่วไป เพราะถ้าเดินมากันร้อยๆคน จะเห็นไอ้มังกรได้เป็นคนแรกๆชัวร์ หน้ามันเด่นเกินคนไทย . .
“อ๋อ!!!!!!!!!!” เธอร้องเสียงดัง ส่วนผมแทบทรุดลงจากเบาะนั่งด้วยความลุ้น
“ต้องเป็นมังกรคนนั้นแน่ๆ!!!”
“คนไหน”
“อังกฤษ ฝรั่งเศส และก็ไทย!!!” ถูกเป๊ะ เชื้อชาติผสมกันมั่วขนาดนี้คงมีแค่คนเดียวในมอมั้ง
“แต่เค้าไม่ได้เรียนวิศวะนี่คะนาย”
ทรุดอีกครั้ง . . ตามตัวยากจังวะ!!!!!! แต่ก็ช่างมัน อย่างน้อยก็กำลังจะรู้ว่ามันเรียนคณะอะไร!!!!
“แล้วมันเรียนคณะไหน”
“อ๋อรู้สึกว่าจะเป็นคณะ . .”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เคาะได้เคาะดีจังวะ!!!!!!! รถกูไม่ใช่ห้องน้ำสาธารณะนะโว้ย!!!!!! ผมหันไปมองข้างกระจกอย่างอารมณ์เสีย(เคาะที่เดิมเหมือนน้ำหวานวิปเดี๊ยะ) แต่ทว่า . . ผมกลับต้องทรุดลงอีกครั้งเป็นครั้งที่สาม
เพราะไอ้ที่ผมกำลังตามตัวอยู่ มันเป็นคนเคาะเอง!!!!!!!!
จมูกโด่งมากจนจะมาชนหน้าผมอยู่แล้วมั้งน่ะ!!!!!
“อุ๊ย!!!!!!!!!!!!!!” หวานเธออุทานว่าเงี้ย . .
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เออ กูรู้แล้ว!!!!!! ขอเวลาอึ้งหน่อยไม่ได้รึไงเล่า!!!!!!!!!!!
ผมกดเลื่อนกระจกลง หน้าบึ้งทันทีที่เห็นไอ้มังกรกับเพื่อนของมันอีกสอง ทายไม่ผิดจริงๆเพื่อนมันคนหนึ่งเรียนวิศวะ . .
“เฮ้ย” ไอ้ตี๋คนหนึ่งอุทานเมื่อเห็นผม ไม่คิดล่ะสิว่าเป็นกู!!!!!
ผิดกับไอ้มังกรที่หน้าตายไม่ทุกข์ร้อนอะไรแต่แถมใบหน้าเย็นชาโคตรมาให้ผมอีก
“ตรงนี้เค้าไม่ให้จอดนาน”
“กูจะจอด” ผมขยับแว่นดำลง “มีปัญหาอะไรรึเปล่า”
มังกรหน้านิ่ง จากนั้นก็ . . ปัง!!!! มันเตะเข้าอย่างแรงแถวๆประตูฝั่งคนขับจนรถผมสะเทือน ไม่รู้ว่ามีรอยบุบรึเปล่า!!!!!!!
มันกวนตีน . .
“ไม่มีปัญหาอะไรหรอก” พูดจบแม่งก็เดินนำหน้าเพื่อนของมันหนีไปอีกทาง อย่างสบายใจ อย่างไม่ทุกข์ร้อน ก็ใช่เซ้!!! ไม่ใช่รถมันนี่ที่โดนเตะจนเกือบบุบแบบนี้น่ะ!! แบบนี้มันหยามไอ้นายมากขอบอก!!!!
ผมลงจากรถปิดประตูดังโครม ย่างสามขุมเข้าไปหาไอ้สามคนนั้นอย่างหาเรื่อง คิดอย่างเดียวว่าจะต่อยไอ้มังกรให้หน้าหงาย โทษฐานที่มันกวนผม ผมจับมันให้หันหน้ามา ง้างหมัด เตรียมต่อย แต่ก็เป็นอีกครั้งที่มันคว้าหมัดของผมไว้ได้
“มึงยังไม่ไปไกลๆอีกเหรอ” มันพูดว่างี้
“ปล่อยกูไอ้สัด!”
“บอกแล้วไงว่าแถวนั้นเค้าไม่ให้จอดนาน”
“กูจะต่อยมึง!”
“ต่อยแล้วจะไปใช่มั้ย”
“เออ!!!!” รับคำไปงั้นแหละ!!!
“งั้นก็ต่อยมา”
หะ . . หมัดที่กำแน่นคลายทันทีเลยกู มันจะยอมให้ต่อยง่ายๆจริงเหรอเนี่ย
“ทำไมไม่ต่อยล่ะ แล้วจะได้ไปๆสักที”
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!! เจ้านายคะ!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“อะไรเล่า!!!!!” เสียงน้ำหวานชัวร์ๆ ผมรีบหันกลับไปที่รถ ปรากฏว่า . .
“คนพวกนี้มาทำอะไรรถนายก็ไม่รู้ค่ะ!!!! กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดด”
ผมเห็นพวกวิศวะประมาณห้าถึงหกคนกำลังจะเข้ามารุมสะกรำรถผม!!! เหี้ยอะไรเนี่ย!!!! ผมสะบัดมือไอ้มังกรออก หวังจะไปจัดการไอ้พวกนั้นให้แม่งหลาบจำ แม่ง สงสัยไม่อยากตายดี อยากตายโหดๆใช่มั้ย!!!
“ก็บอกมึงแล้ว ว่าให้รีบไปไกลๆ”
“หุบปาก!!!!”
ผมหันไปตะคอกด่าไอ้มังกรอย่างหัวเสีย เดินไปหาไอ้พวกนั้นที่มีพวกเยอะกว่าอย่างไม่เกรงกลัว
“ทำเหี้ยอะไร”
พวกมันสบตากันแล้วก็เริ่มทำหน้าไม่ถูก ผมเป็นผู้ทรงอิทธิพลที่นี่ พอเผชิญหน้าผมจริงๆพวกมันไม่กล้าหรอก แต่ที่พวกมันกำลังจะทำคือมันจะอาศัยช่วงเวลาที่ผมเผลอต่างหาก พูดง่ายๆก็คือ . . ลอบกัด!
“จัญไรจริงๆพวกมึง!!!”
ไม่ต้องถามให้มากความ ผมสอยแม่งให้ร่วงไปหนึ่ง หนึ่งต่อหกกล้ามากไอ้เจ้านาย แต่แค่นี้จิ๊บจ๊อย ไม่งั้นผมจะเป็นผู้ที่มีอิทธิพลที่สุดในมอได้ยังไงจริงมั้ย
เด็ดมากขอบอก มีเรื่องกันหน้าตึกวิศวะ ผมฉายเดี่ยวคนเดียว ไม่รู้ว่าไอ้พวกหกคนนี่จะมีพรรคพวกอะไรมาเสริมอีกมั้ย แน่นอนมันต้องมีสิ เพราะพวกมันหมั่นไส้ไอ้เจ้านายและพยายามจะเล่นงาน แต่ตอนนี้ผมกำลังเอาอยู่ และถ้ามาเยอะกว่านี้มันก็ไม่แน่!!!!
รีบไปให้ไกลดีกว่า!
“ถอยไป” ผมเตะเจ้าคนหนึ่งที่ขวางทางประตูรถผม จากนั้นก็ปิดประตูดังปัง!
ฝีมือใคร . . อยากจะรู้จริงๆ
“ฮือ ฮือ ฮืออออ” ยัยน้ำหวานส่งเสียงร้องไห้ นี่ยังไม่หนีไปอีกเหรอ!!!!!!!
“ทำไมยังไม่หนีไปอีกล่ะ?!!!”
“หวานเป็นห่วงเจ้านาย ฮืออออ”
“ไม่ต้องมาเป็นห่วงหรอก แค่นี้จัดการได้” ผมพูดส่งๆ “แล้วนี่จะให้ขับไปส่งที่ไหนล่ะเนี่ย”
ระหว่างที่เธอบอกสถานที่มา . . . สายตาของผมก็พลันไปเจอะเข้ากับพวกของไอ้มังกร ที่กำลังทำท่าเหมือนยืนเทศนาไอ้พวกที่ผมเพิ่งจะสอยร่วงลงไป
ฝีมือมัน ต้องเป็นฝีมือมันแน่ๆ!!!!!
เพราะมันต้องเดินมาขู่ผมก่อนที่มันจะลงมือจริงๆ มันล่อให้ผมเดินตามไปหาเรื่องมัน แล้วลูกน้องมันจะได้จัดการกับรถผม เรื่องมันต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆ!!!!!!!
สองร้ายในหนึ่งรัก *
ผมกำลังนั่งจมกับความคิดของตัวเองตอนที่ไอ้ธัญชงเหล้าให้ . . ที่นี่เป็นร้านเหล้าที่ไม่ได้อยู่ในย่านที่พ่อกับพี่เจ้าขุนเป็นคนคุม ซึ่งปกติผมก็ไม่อยากจะกินในร้านที่มีหูตาของครอบครัวอยู่เต็มไปหมดหรอก มันไม่อิสระ ร้านนี้เป็นร้านเหล้าของพวกวัยรุ่นธรรมดาๆแถวมหาลัย ไม่หรูมากเท่าไหร่
“ต่อไปต้องมีกูไปด้วยนะ มึงไปแบบนั้นมันอันตราย”
ธัญพูดพร้อมกับส่งแก้วเหล้าให้
“อย่าห่วงเลยน่า” ผมตัดบท รับแก้วเหล้ามาพร้อมกับดื่มมันลงคอกรึ๊บเดียวหมด “ขออีก”
“ชิ ยังแค้นมันไม่หาย นี่ถ้ากูเจอมันนะ กูจะเอาคืนให้สาสมกับที่มันต่อยกู โอ้ยยย” ไอ้ธีขยับมากไม่ได้ครับ มันยังช้ำในอยู่
“เออนี่ คอนโดมึงน่ะ . . ตกแต่งเสร็จแล้วนะ มึงจะย้ายเข้าวันนี้เลยรึเปล่า” ธัญถามผม ผมมีคอนโดอยู่ที่หนึ่งครับ และผมก็ทำมันพังพินาศไปตอนที่มีคนเข้ามาลอบประทุษร้าย ที่จริงไม่ใช่ฝีมือผมหรอก แต่เป็นฝีมือพวกคนร้ายต่างหาก ผมเรียกคอนโดนี้ว่าคอนโดน้ำเต้าหู้ . . เพราะอะไรน่ะเหรอ
“พี่ชายน้ำเต้าหู้คงคิดถึงมึงแย่ไอ้นาย” ไอ้ธีหัวเราะคิก
“กูบอกแล้วไงว่าเขาไม่ได้เป็นคนเอามาให้หรอกน่า”
“จริงอ่ะ . . ชั้นนั้นมีแต่ห้องมึงกับห้องเค้าติดกัน”
“ไร้สาระ” ผมพูดเสียงราบเรียบ “พอทีเถอะ พูดเรื่องนี้แล้วขนลุกว่ะ”
ที่เรียกว่าคอนโดน้ำเต้าหู้ ก็เพราะว่าตอนที่ผมอาศัยอยู่ ทุกวันจะมีน้ำเต้าหู้มาห้อยอยู่หน้าประตูทุกเช้าเลยครับ ไอ้ธีกับไอ้ธัญเลยสันนิษฐานว่าจะต้องเป็นคนที่แอบชอบผมแน่ๆที่เอามาให้ ซึ่งตลกมาก หน้าอย่างผม นักเลงอย่างผมเนี่ยนะ จะมีคนมาชอบ และไอ้ธีก็ไปสืบเสาะมาทั้งชั้นนั้นมีห้องผมกับห้องผู้ชายคนหนึ่งอาศัยอยู่แค่นั้น มันก็เดาไปต่างๆนานาว่าเขาเป็นคนเอามาให้ หนำซ้ำยังหาว่าเขาแอบชอบผมอีกต่างหาก
ขนลุกเกรียว . . มีผู้ชายมาชอบผม ชอบกูได้ไงวะ? ผู้หญิงที่จะมาชอบยังเป็นไปได้ยากเลย ก็วันๆผมเอาแต่ต่อยแดกเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เห็นมีเหี้ยอะไรดีเลย
เพราะฉะนั้นข้อสันนิษฐานนี้จึงไม่มีประโยชน์ แม้ว่าไอ้ธีมันจะชอบล้อผมมากก็ตาม
“ย้ายไปวันนี้นี่แหละ พี่ขุนขี้บ่น”
“งั้นเดี๋ยวกูจัดการให้นะ”
เฮ้อออออ คืนนี้จะได้นอนคอนโดที่รักสักที ไม่ใช่เพราะน้ำเต้าหู้ปริศนา พอที พอเลย หยุดความคิดของคุณ ณ บัดนาว ที่ผมชอบคอนโดนั้นก็เพราะว่าทุกอย่างที่ผมชอบมันลงตัวอยู่ในนั้นหมดเลยต่างหาก ทั้งทำเล วิว สระน้ำ ฟิตเนส ทุกอย่างแม่งใช่สำหรับผม . .
ไอ้ธัญเหยียบเบรกให้หยุดกึก ตอนที่มันขับรถมาถึงหน้าคอนโดของผม . . ผมขับไม่ได้ เพราะตอนนี้กำลังกึ่มๆ และโคตรจะง่วง โคตรอยากนอน ไม่น่าไปแดกเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเลย
“เดี๋ยวก่อนนะ”
“อะไรวะ” ผมที่โคตรง่วงเริ่มเหวี่ยง
“นั่นมันไอ้มังกรไม่ใช่เหรอ”
“หะ . .”
“จริงด้วย นั่นไอ้มังกร!!!!” ไอ้ธีร้องลั่น
“ทำไม . . มังกร มันทำไม . .”
“มันเข้าไปทำอะไรในคอนโดมึง ????????????”
-
ติดตามนะคร๊าาาา
ชอบๆๆๆสนุกอ่ะ
-
ลุ้นได้ตลอดอ้ะ. :serius2: พระเอก? แม่งทำตัวลึกลับ :z6: ฮึ่ยยยยยย :fire:
-
น้องเจ้านายก็แอบปัญญาอ่อนเบาๆนะคะ
นึกว่าจะโหดเวอร์ แต่นายเอกนี่เนอะ ต้องมีมุมน่ารักๆ(?)กันบ้าง
ว่าแต่มังกรจะใช่คนเดียวกับเจ้าของน้ำเต้าหู้หรือเปล่าหนอ
ถ้าใช่นี่แฮททริคอ่ะ ออกแนวจีบด้วยน้ำเต้าหู้และลำแข้ง ก็เดากันไป
รอตอนต่อไปจ้าาา รีบมานะเออว์
-
นายคิดไปเองคนเดียวรึเปล่า? ว่ามังกรเค้าเป็นศัตรู
มังกรเค้าอาจจะไม่คิดอย่างนั้นก็ได้มั๊ง :z9:
คิดไปแล้วเนี่ยว่าคนที่เอาน้ำเต้าหู้มาห้อยเป็นมังกร
-
มังกือ กวนตีนได้ใจจริงๆ
-
โอยยย ลุ้นๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปจ้า o13
-
มังกรเป็นคนส่งน้ำเต้าหู้ป้ะเนี่ย
555555
ตามไปดูเร้ว
-
พลาดเรื่องนี้ได้อย่างไรกันเรา...
มังกร กะ นาย ท่าทางจะบู๊ล้างผลาญอยู่
ว่าแต่แค้นกันจริงๆหรอ อยากรู้จังว่าเพราะอะไร
รออ่านเรื่องนะคะ แล้วก็รอปอนด์ธามเช่นกัน อิอิ
-
ลุ้นมากกกกก
จะใช่มังกรรึเปล่าที่ส่งน้ำเต้าหู้
-
น้ำเต้าหู้ใส่ยาพิษ???
-
ดุเดือดจริงๆ
-
น้องเจ้านาย ช่วงนี้ระวังน้องมังกรไว้นิดนึงนะคะ >.<
-
มังกรเป็นใคร ทำไมทำตัวลึกลับ
หรือจะเป็นญาติกับเจ้าของน้ำเต้าหู้อีกที
-
มังกร !!!
:a5:
-
มังกรจะเป็นหนุ่มน้ำเต้าหู้หรือเปล่า น่าสงสัยจริง ๆ เลยนะเนี่ย
-
มังกร :m31:
-
:serius2: ไม่รู้จะทำหน้าไงดี
๕๕๕๕ มังกรดุจริง ๆ เจ้านายก็โหด
-
มาลุ้นด้วยคน มังกร น้ำเต้าหู้
-
รอๆ :o8:
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่ด้วยคน
มังกรโคตรโหดอ่ะ
แต่จะใช่คนส่งน้ำเต้าหู้รึเปล่าต้องรอลุ้น
:กอด1:
-
คนส่งน้ำเต้าหู้
-
:mc4:ตามมาอ่านแล้วน่ะจ้ะคุณชิฟฟอน นาน ๆ จะได้เบิกฤกษ์ตอนแรก ๆ กับเขาสักทีนึง เรื่องนี้ก้อหนุกน่ะ เราว่าคนส่งน้ำเต้าหู้ต้องเป็นมังกรแน่ ๆ เลย แต่อยากรู้น่ะว่าแค้นอะไรเจ้านายขนาดนั้นเนี่ย :monkeysad: หรือจะเป็นวิธีการจีบแบบใหม่ :o8:
ยังไงมาอัพต่อเร็ว ๆ น่ะจ้ะ ต้องตามไปอ่านอีกเรื่องแหละ :กอด1:
-
ร้ายที่ 3
พอไอ้แฝดพูดถึงชื่อมังกรปุ๊บ ผมก็ปลดบานประตูและก็เดินโซซัดโซเซตามหลังไหวๆของไอ้มังกรไปอย่างทุลักทุเล ฮึ่ยยย แค่ได้ยินชื่อมันของก็ขึ้นแล้วครับ ไอ้เหี้ยนี่น่าจับสอยให้ฟันแม่งร่วงกราวลงหมดทั้งปาก ผมเห็นแว้บๆว่ามันกำลังเดินเข้าไป เดินแม่งอย่างช้าอ่ะ ผมว่าผมเดินอีกนิดคงไล่กวดมันได้ทัน . .
ถ้าไอ้ธัญมันไม่มาหิ้วปีกผมไว้ซะก่อน
“เชี่ยธัญ! ปล่อยกู๊ววววววว”
“อย่าไปหมดสภาพให้มันเห็นดีกว่านะนาย เชื่อกู”
“หมดหรือไม่หม๊ดดดดสภาพ กูก็สู้มันหวายยยยย ฮึบบบบ!!!” ผมชูกำปั้นขึ้นสู่ฟากฟ้าให้ไอ้ธัญเชื่อ ได้ยินมันหลุดขำกร๊ากออกมา น่าขำตรงไหนวะ ผมว่าผมน่าเกรงขามสัดๆแล้วนะ
“เอาเป็นว่าแก้แค้นพรุ่งนี้ยังไม่สายนะ กลับห้องก่อนดีกว่า” ธัญเกือบจะหิ้วผมอยู่แล้ว ถ้าผมตัวเล็กกว่านี้อีกสักหน่อย “ธี มาช่วยกันหน่อยดิ เชี่ยนายตัวแม่งโคตรหนัก”
“กูเห็นด้วยกับเชี่ยนายนะ ตอนนี้ไอ้มังกรแม่งก็อยู่คนเดียวด้วย ทำไมเราไม่ . .”
“ธี สามรุมหนึ่ง มึงคิดดีแล้วเหรอวะ”
ประโยคนี้ทำเอาธีเงียบกริบ ใช่แล้วครับ ถึงแม้ว่าพวกผมจะชอบความรุนแรง แต่เรื่องของความเป็นลูกผู้ชายนี่ยกเอาไว้เหนือหัว ไอ้เรื่องหมาหมู่ ตีผู้หญิง หน้าตัวเมีย ทั้งหลายทั้งแหล่ไม่เคยมีในหมู่คนของแก๊งเจ้านาย ช่างน่าชื่นชม . .
“มังกร!!!!!!!!!” ผมร้องเสียงลั่นคอนโด
“มันขึ้นลิฟต์ไปแล้ว” ธีกระซิบบอก
“เพราะพวกมึงง่ะ แม่งช้า กูก็เลยไม่ได้แก้แค้น!!!” สรุปเมื่อกี้ผมไม่ได้ฟังที่ไอ้แฝดมันพูดกัน ??
“บอกแล้วไงว่าเอาไว้วันหลัง”
ตุ้บ! ไอ้ธีกับไอ้ธัญโยนผมลงบนเตียงอย่างไร้ความปราณี แต่โชคดีที่เตียงนุ่มประกอบกับผมที่ไม่มีแรงจะด่า ไอ้สองคนนั้นมันเลยรอดตัว
“ดูแลตัวเองได้ใช่มั้ยไอ้นาย” ธีถาม
“งืม” ผมตอบเอง
“ให้กูเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ป่าว”
“เยอะไปแล้วธัญ รีบกลับเหอะ วันนี้วันเกิดม๊านะ”
“เออว่ะธี กูลืมสนิทเลย” พวกมึงช่างเป็นลูกที่ดีมากกกกกกกกก วันเกิดแม่แต่มากินเหล้ากับกู เจริญล่ะ “งั้นกูรีบไปก่อนนะนาย เจอกันที่มอพรุ่งนี้”
ผมก็ได้แต่ตอบ “งืม”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
กอกๆ แกกๆ
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ แล้วก็พบว่าตอนนี้ฟ้าดินสว่างจ้า ตอนนี้มันเช้าแล้วสินะ (เหลือบไปมองดูนาฬิกา) เก้าโมงสี่สิบ ไม่เช้าแล้วล่ะแบบนี้ นี่ผมนอนเอาโล่รางวัลอยู่หรือยังไงกัน ทำไมหลับได้เป็นตายแบบนี้นะ แต่นั่นยังไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่ผมตื่นขึ้นมาหรอก
เพราะเสียงนั่นต่างหาก
ผมได้ยินมันมาจากระเบียงที่อยู่ด้านนอก แต่ให้ตายสิ เรี่ยวแรงที่จะลุกทำไมมันหายากอย่างนี้เนี่ย ผมกระพริบตาปริบๆ ลุกขึ้นมานั่งอย่างงัวเงีย ขยี้ตานิดนึง มองดูตัวเอง เพิ่งรู้ว่าตัวเองยังอยู่ในชุดออกร่อนราตรีเมื่อคืนอยู่นี่หว่า หนำซ้ำบู๊ตหนังก็ยังมิได้ถอด ไอ้แฝดที่มันลากผมขึ้นมานอนมันน่าจะมีเมตตากับผมในเรื่องนี้อยู่บ้างไรบ้างนะ (แต่มึงยังนอนหลับได้ไงนี่สิแปลก = =)
เดินออกไปข้างนอกห้อง คอนโดตกแต่งเสร็จในสภาพเรียบร้อยและอยู่ในสไตล์โมเดิร์นขาวดำ ผมเลือกเอง ผมชอบ แต่นี่ไม่ใช่เวลาจะมาชื่นชมเฟอร์นิเจอร์ ผมแง้มประตูกระจกที่อยู่ระเบียงให้เปิดออก
ว่างเปล่า . . มีเพียงแต่ผ้าม่านสีขาวในห้องของผมเท่านั้นที่ปลิวไสว โต๊ะนั่งกินลมชมดาว กับต้นไม้ที่ผมปลูกเอง แต่ไอ้ธัญเป็นคนรดน้ำให้
หรือว่าเสียงนั่นผมจะคิดไปเองวะ . . ไม่น่านะ เพราะมันดังขนาดที่ว่าคนหลับเป็นตายอย่างผมถึงกับตื่นได้เลย
“คนเหี้ยอะไร ใส่รองเท้าเดินเล่นในบ้าน”
เข่าแทบทรุด ปากเกือบหลุดเสียงกรี๊ดออกมาแล้วมั้ยล่ะ!!!!(หลุดได้นะ ถ้าผมลืมตัวจริงๆ) ไอ้ตัวเหี้ย!!!!! ไอ้มังกรนั่นแหละ มันยืนพิงอยู่ตรงประตูกระจก เมื่อกี้ผมเดินออกมาแล้วผมไม่เห็นใครจริงๆนะ สาบานได้!!!!!!
“มึง มึง มึง!!!!!” ปากไม่ออก ด่าไม่ถูก อึ้งหลายเรื่องปนกัน หนึ่งคือเห็นหน้ามันแล้วอยากตั๊นหน้าทันทีที่เห็น และสองคือมันเข้ามาได้ไง ปีนเหรอ ขอโทษนะ ผมอยู่ชั้นยี่สิบกว่าๆนะเอ้ออออ ถ้ามันปีนมันบ้าแล้วเอาตรงๆ หรือว่า มันใช้ทางอื่นวะ
“ทำหน้าโง่อยู่ได้”
“มึงเข้ามาได้ไง!!!!” หรือไอ้แฝดมันล็อคห้องไม่ดี ?
“ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่กูเข้ามาได้ไง” มังกรหน้าเฉยชามองผมเหมือนผมเป็นแมลงเม่า “ปัญหามันอยู่ที่ว่ามึงปล่อยให้คนอื่นเข้าบ้านมึงได้ไงต่างหาก”
ผมฉุนจัด ผลักมันเข้าไปชิดกระจกอย่างแรง คว้าคอเสื้อของมันเอาไว้ แล้วชูกำปั้นขึ้นขู่ ไม่น่าเตี้ยกว่ามันเลยให้ตายสิ แม้จะเตี้ยกว่าไม่กี่เซ็นต์ก็เหอะ แต่การที่มันก้มหน้าลงมาหาแบบนี้เหมือนมันเหนือกว่าผมนิดๆอ่ะ!
“มึงจะเอาไงกับกู มึงจะเอาไง!!!!” ผมว้าก “ตัวต่อตัวกันตอนนี้เลยมั้ย!! ตัดสินกันไปเลย!!!!”
“เด็กน้อยปัญญาอ่อน”
ปากดีนักนะ!!!!!!! พลั่วะ!!!! ผมใช้กำปั้นที่ผมกำขู่เมื่อกี้นี่แหละ ต่อยจริงแม่งไปเลย คำพูดของมันยั๊วะผมเหลือเกิน ผมคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้ว
แสดงว่าหมัดผมยังหนักใช้ได้ เพราะที่ริมฝีปากบางเฉียบของไอ้มังกรนั้นมีเลือดสีแดงไหลออกมานิดๆ
“หึ” มันไม่พูดอะไรต่อ ผมยกมือขึ้นตั้งการ์ดพร้อมสู้ วันนี้แหละขอให้ผมกับมันตัดสินกันให้รู้ดำรู้แดงไปเลยว่าใครมันเหนือกว่าใคร!!!!!!
ไอ้มังกรปาดเลือดออก ยักริมฝีปากขึ้นนิดนึง แล้วหันหลังเดินจากไป . .
เห้ย . . นี่มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้นี่!!!
“มาสิ มาสู้กัน!!!!!”
“ไร้สาระ ไปกินนมนอนเหอะไป”
“ว่าไงนะ”
“คนอย่างมึงนี่มันขยันสร้างเรื่องจริงๆ”
“ฮะ?” ผมร้องเสียงหลงอย่างฉงน เดินตามไอ้มังกรที่ก้าวเข้าไปในห้องของผมอย่างถือวิสาสะ มันจะออกไปนอกห้องผ่านทางประตูหน้านี่เอง
“เมื่อวานก็แล้ว วันนี้ก็อีก”
“กูสร้างอะไร ก็พวกมึงนั่นแหละ มาหาเรื่องกูเอง!!!!” จริงแท้แน่นอนที่สุด ตั้งแต่วันที่ผมเจอมันครั้งแรกแล้ว ไม่มีวันไหนที่ผมจะได้อยู่อย่างสุขสงบ ต้องมีไอ้มังกรมันคอยมาสร้างปัญหาให้ผมโกรธอยู่เรื่อย
“ทีหลังหัดสร้างศัตรูให้มันน้อยลงกว่านี้นะ”
“เป็นพ่อกูรึไง มาสอนกูอยู่ได้!!!!!”
ปัง!!!! เสียงประตูปิดใส่หน้าผมคือคำตอบ ไอ้มังกรมันทำผมปรี๊ดแตกถึงขีดสุด แม่งโว้ยยยยยย!!!!! ผมคิดเคียดแค้นไว้ในใจ วันนี้แหละ ผมจะไปบุกคณะศิลปกรรม ถ้ามันไม่เจ็บเจียนตายล่ะก็ อย่าเรียกผมว่าเจ้านายเลย!!!!
ผมเปิดประตูออก แง้มมองออกไปข้างนอก ไอ้มังกรหายหัวไปตามทางเดินแล้ว แต่ที่เห็นอยู่ชัดถนัดเต็มสองตานั่นคือ . .
น้ำเต้าหู้
ผมหยิบถุงน้ำเต้าหู้สองถุงนั่นเข้ามาในห้อง ไม่รู้หรอกว่าใครให้มา แต่ตอนนี้โคตรไม่มีอารมณ์อยากจะกินเลย ทั้งๆที่ปกติแล้ว ผมชอบกินจะตายห่า (ได้กินฟรีจนติด = =)
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“อะไรนะ!!!! มังกรเข้าไปในห้องมึง!!!!” ธีร้องทันทีที่ผมเล่าให้พวกมันฟังจบ ตอนนี้เที่ยงกว่า ผมเพิ่งโผล่หัวมามหาลัย วิชาตอนเช้า . . ผมโดดเรียบ ก็คนมันสบายใจ
จู๊ด จู๊ด เสียงผมดูดน้ำชาเขียวเข้าปาก
“กูล็อคดีแล้ว” ธัญหน้าเสียไปเลย
“นั่นสิ กูก็เห็นว่าไอ้ธัญมันล็อคห้องให้มึงดีแล้วนี่หว่า”
“อย่างนี้ไม่ได้แล้วนะนาย กูไม่ปล่อยให้ไอ้มังกรมันเฉียดเข้ามาใกล้มึงอีกแล้ว” ธัญพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว “ต่อไปนี้อย่าห่างจากกู”
“พูดเหมือนกูเป็นตุ๊ดตุ้งติ้งอ่อนแอไปได้” คนเดียวผมก็จัดการมันได้ . .
“วันนี้มึงเลยจะ . .”
“ใช่แล้วไอ้ธี!!!” ผมเตะขวดชาเขียวไปกระทบกับโต๊ะพวกเนิร์ดที่อยู่อีกฟากเป็นท่าทางประกอบ ไอ้พวกเนิร์ดสะดุ้งโหยง ไม่มีใครกล้าหือสักคน “กูจะบุกศิลปกรรม!!!!”
“มังกรมันเรียนศิลปกรรมเหรอ” ธัญถาม
“ใช่ น้ำหวานวิปบอกกู” ผมเล่าให้ฟัง จากนั้นเสียงของผมก็เริ่มดังขึ้น “พวกมึงทุกคนจงฟัง!!!! กู เจ้านาย วันนี้จะไปฉะกับไอ้มังกร แก๊งชายโฉด แห่งคณะศิลปกรรมศาสตร์ เพราะมัน . . รนหาที่ตาย ขอเชิญพวกมึงกระจายข่าวไปทราบกันไปทั่วทั้งมหาลัย ว่าเจ้านายคนนี้ กำลังจะจัดการไอ้มังกรแห่งสินกำให้ร้องเยี่ยงหมา เย็นนี้ ตอนสี่โมงครึ่ง!!!!!!!”
สิ้นเสียงของผม เสียงฮือฮาก็ดังกันอย่างอื้ออึง หึ นี่คือการประกาศสงครามที่ผมทำโคตรบ่อย และก็ชนะทุกครั้งไป แน่นอน ครั้งนี้ผมก็ต้องชนะ และไอ้มังกรนั่น . . จะต้องขอโทษผม ทุกอย่างที่มันเคยพูด ทุกอย่างที่มันเคยทำ ทุกอย่างที่มันเคยล่วงเกินหรือกล่าวจาบจ้วง มันจะต้องขอโทษ . .
“โทรเรียกพรรคพวกได้เลย” ผมบอกไอ้ธัญ มันพยักหน้ารับ ส่วนไอ้ธี ผมหันไปหามัน แล้วพูดว่า “ครั้งนี้มึงไม่ต้องไปหรอก มึงยังเจ็บอยู่”
“ได้ไงล่ะไอ้นาย กูรอชำระแค้นอยู่นะเฟ้ย!!!!”
“เดี๋ยวกูจัดการให้”
“แต่ …”
“กูบอกว่าเดี๋ยวกูจัดการให้ไงล่ะ!!!”
“เอ่อ เออ เอางั้นก็ได้”
เย็นนี้ . . จะเอาช้างมาฉุด เอาควายมาลาก . . ผมก็จะไม่หยุดเรื่องนี้อย่างแน่นอน
สี่โมงเย็น
พรรคพวกของผมมารอกันให้รึ่มอยู่หน้าตึกคณะ สร้างความโกลาหลและความตื่นตาตื่นใจมากพอดู เพราะคนจากนอกมหาลัยก็มี ต่างคณะก็มี นี่แหละครับพรรคพวกของผม ที่ไม่มีวันจะทิ้งกัน เจ็บก็เจ็บด้วยกัน
“เฮ้ย เจ้านายมาแล้วโว้ย”
พวกมันผงกหัวทำความเคารพกันยกใหญ่ หึ ผมตีหน้าเข้มใส่พวกมัน นี่คือการตอบรับของผมในฐานะหัวหน้าแก๊ง
“ไอ้ธีกลับไปแล้วใช่มั้ยธัญ”
“มันกลับบ้าน พาม๊าไปเยาวราชน่ะ”
“อยากกินบัวลอยนมสดว่ะ”
“เสร็จเรื่องนี้ก็ไปกันเลยมั้ยล่ะ”
“เออดี”
ผมชนะอยู่แล้วก็เห็นๆกันอยู่ คนที่มีอิทธิพลมากมายล้นฟ้าแค่ไหน สุดท้ายยังไง . . ก็ยังเป็นคนที่มีอิทธิพลอยู่ดี และวันนี้แหละ ผมจะสั่งสอนให้แม่งรู้สำนึก ว่าคนอย่างผม ไม่ใช่คนที่จะถูกกระตุกหนวดเสือได้โดยง่าย
“มีใครพอจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับไอ้พวกชายโฉดได้บ้าง”
“ผมครับ” ไอ้แว่นของแก๊งผมยกมือขึ้นทันที . . เนิร์ดนะ แต่ก็ต่อยเก่งใช้ได้ โหดทีเดียวแหละ “แก๊งชายโฉดก่อตั้งขึ้นเมื่อปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบ โดยคนที่มีชื่อว่า . .”
“ขอภาษาฟังง่าย สั้น และก็รู้เรื่อง” โคตรเพลียถึงขนาดต้องแคะรูหูเลยทีเดียว
“เอ่อ ขอโทษครับคุณเจ้านาย นั่นแหละ ชายโฉดมันก็เหมือนพวกเรา รวมกลุ่มกัน ต่างคนก็มาจากต่างสถานที่ แก๊งมันก็ไม่ใหญ่เท่าไหร่มีประมาณแปดคนได้ เน้นรักใคร่กลมเกลียว เป็นชนกลุ่มน้อย . .”
“เดี๋ยวนะ . . เราจะยกคนทั้งหมดนี่ไปจัดการกับคนแปดคนจริงเหรอวะ” ผมตั้งคำถาม หันไปหาธัญที่ทำหน้าใส่ผมประมาณว่า ก็แล้วแต่มึงจะสั่ง
“แต่พวกมันเก่งนะครับคุณเจ้านาย มันไม่เคยไปหาเรื่องใครก่อน แต่ก็ไม่เคยมีใครที่โค่นพวกมันได้ ที่คุณเจ้านายไม่รู้จักแก๊งมันก็คงเพราะเหตุนี้ มันเป็นแก๊งที่รักสันโดษ พูดน้อย ต่อยหนัก อะไรเทือกๆนั้นน่ะ”
“แก๊งอินดี้ว่างั้น” ตลกชิบเป๋ง ทำไมพวกแม่งไม่ไปตั้งวงดนตรีกันวะ แทนที่จะมาตั้งแก๊งนักเลงกันแบบนี้น่ะ
“สำหรับข้อมูลของคนที่ชื่อมังกร . .”
“คุณเจ้านาย” เสียงหนึ่งดังขึ้น คนในแก๊งของผมเอง มันยืนอยู่อีกฟาก ในมือถือโทรศัพท์ “ชายโฉดมันรวมกลุ่มกันแล้วที่ตึกศิลปกรรมครับ”
คนจำนวนไม่ต่ำกว่าสามสิบจ้องมองมาที่ผมเป็นจุดเดียว ผมเอามือที่แคะรูหูออกช้าๆ สะบัดผมไปมา ถึงเวลาแล้วสินะ . .
เวลาที่มังกรจะกลายเป็นจิ้งเหลน . .
“รุกฆาต”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
หน้าตึกคณะศิลปกรรม
คนแปดคน ยืนประจันหน้ากับคนอีกสามสิบกว่า ไอ้มังกรคงรู้ซึ้งแล้วกับคำที่ผมประกาศออกไป เพราะไอ้วิศวะมันก็ยังมายืนหน้าสลอนอยู่นี่ หึ มีสัญชาตญาณไม่ยอมแพ้เหมือนกันล่ะสิ มีคนมาท้าทาย พวกมันก็มีการรวมตัวกันเกิดขึ้น
“พร้อมแล้วสินะ” ผมถาม ไม่อยากยืดเยื้อ
มังกรหันซ้ายหันขวา สงครามครั้งนี้มีผู้ชมอยู่มากเกือบเต็มขอบสนามและบรรดาใต้ถุนตึก ตามชั้นของตึกก็มี ดีเหมือนกันจะได้รู้ซะบ้างว่าไอ้มังกรมันไม่ควรมีใครมากล้าแหยม “พร้อมดีมั้ย”
“อย่ากวนตีน!!!!”
“แน่ใจนะว่าหมดนี่จะสู้ไหว”
ถามได้ตลกมาก . . พวกมันมีน้อยกว่าเห็นๆ
“ไหวสิ แต่พวกกูไม่รุมพวกของมึงหรอกนะ กูสงสารว่ะ”
มังกรหน้านิ่งเช่นเคย ไม่สะทกสะท้านใดๆกับการที่เห็นผมมีพวกเยอะกว่า หึ แล้วมึงจะได้เห็นของจริง ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แหละ!!!!!
“บางทีอาจไม่ต้องถึงมือกู”
มันพูดจบเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นทันที มีพวกที่อยู่ข้างหลังผมเริ่มล้มไปทีละคนสองคน และก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อะไรกัน?!!!! นี่ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นแล้วงั้นเหรอ!!!!!
“เห้ย!!!” พวกแม่งมาจากไหนกันเยอะแยะวะเนี่ย!!!! มีคนหนึ่งเดินเข้ามาหวังจะทำร้ายผม ไม่ใช่คนหนึ่งแล้วล่ะ สอง สาม สี่ ห้า . . เห้ย!!!! นี่มันอะไรกันวะ!!!!
“มังกร . . มึงมีพรรคพวกซ่อนไว้งั้นเหรอ!!!!!” ผมร้อง จัดการคนใกล้ตัวไปหนึ่ง เตะไอ้บ้าข้างหน้านั่น แล้วก็ใส่ศอกคนที่มาทางด้านหลัง
“ชายโฉด!!!!” มังกรไม่ตอบผม แต่ส่งเสียงบอกพรรคพวกของมันแทน พวกคนที่จะรุมทำร้ายผม ไม่มีใครฟังมัน มีแต่เจ็ดคนที่ยืนนิ่งอยู่นั่นเท่านั้น ที่ฟังมันคนเดียว “จัดการได้ทุกคน . . แต่รู้ใช่มั้ยว่าต้องยกเว้นใคร!!!!”
แล้วแปดคนนั่นก็แตกฮือกันเข้าสู่สงครามที่โคตรจะอลหม่านจานเด็ด(?) วัยรุ่นเกือบร้อยคน หน้าสนามตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์ ต่อยกันโล่งโจ้ง เสียงพลั้วะ อั้ก โอ๊ย เต็มไปหมดทุกอณูรูของอากาศ . .
พลั่วะ!!! ผมพลาดท่าจนได้ เจอเหี้ยตัวเนี่ยไม่รู้ ฟาดเข้าที่กลางหลังจนผมต้องล้มลง ดูจากท่าทางแล้ว พวกมันทั้งหมดหวังที่จะจัดการกับแก๊งผม และที่พวกมันหวังอย่างมากที่สุด ก็คือจัดการกับผมเอง
ผมลุกขึ้นยืน ผลักไอ้ที่มันทำร้ายผมออกไป ชกเข้าใส่คนที่มาใหม่ เหยียบซ้ำคนที่ผมจัดการมันล้มไปแล้วแต่มันทำท่าจะลุกขึ้นสู้ต่อ กระโดดเตะไอ้คนที่จะเข้ามาแต่ยังอยู่ไกล จัดการทุกคนที่จะเข้ามาทำร้ายได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่วายพลาดท่า โดนพวกมันสอยให้ล้มลงจากข้างหลังทุกทีสิน่า
ยิงสู้ ยิ่งเจ็บ ยิ่งต่อยมากไปเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเหนื่อย และก็ยิ่งรู้ซึ้งว่าแก๊งของไอ้มังกรคงไม่ได้มีแค่แปดคนอย่างที่ไอ้เนิร์ดของแก๊งผมมันว่า ให้ตาย . . ตอนนี้ผมประมาทเกินไป และผมรู้ว่าผมกำลังจะสู้ไม่ไหว
“อั้ก!!!” โดนเข้าอีกครั้งที่กลางหลัง ไอ้พวกที่มีไม้ก็กระหน่ำใส่หลังของผมไม่หยุด ผมจับไม้ไว้ได้ และก็ทำการสวนไปโดนการตีพวกมันกลับคืน
หยุดยืนมองเหตุการณ์ภาพรวมทั้งหมดเมื่อได้สติ ทุกอย่างมั่ว และดูวุ่นวายเป็นอย่างมาก นี่มันมากเกินไป . . คนมีจำนวนมากเกินไปที่จะเป็นสงครามของคนแค่สองแก๊ง นี่มัน . . อะไรกัน?!!!!
“ออกไป” มีคนมาคว้ามือผมพร้อมกับส่งเสียง พลั่วะ! ผมต่อยหน้ามันทันที แล้วทำท่าพร้อมสู้ ไอ้มังกรนั่นเอง “จะสู้ทำเหี้ยอะไรอีก ออกไปจากที่นี่”
“กูมาเพื่อสู้กับมึง เพราะงั้น . . กูไม่ถอยหรอก” ผมปาดเลือดออกจากปาก
“ระวังข้างหลัง!” มังกรผลักผมให้ล้มลงไป มีคนหนึ่งถือไม้มาหวังจะตีผมจากข้างหลัง(อีกแล้ว)นี่เอง ไอ้มังกรจัดการสอยคนนั้นให้ร่วงลงไป ก่อนที่จะหันมาหาผมแล้วทำหน้าอย่างโหดใส่ “ไปซะ!!!”
“มึงทำร้ายคนของแก๊งมึงเองทำไม!”
“นี่ไม่ใช่คนของแก๊งกู”
ผมตกใจกับคำพูดนั้น . . ใช่ ทุกอย่างมันสมเหตุสมผลอย่างที่ไอ้มังกรพูด แก๊งของมันมีแปดคน และแปดคนนั้น ไม่มีใครเข้ามาทำร้ายผมแม้แต่คนเดียว
“แล้วนี่มันหมายความว่ายังไง”
“แก๊งในมหาลัยหลายแก๊งอยากแก้แค้นมึง”
“…”
“พวกมันอยากให้กูเป็นที่หนึ่งแทนมึง มันอยากให้กูเป็นหัวหน้าของคนทั้งหมด”
“ว่าไงนะ” ผมลุกขึ้น และทำท่าจะต่อยไอ้มังกร นี่มันแรงกว่าด่าพ่อกูอีกนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!! มังกรคว้าข้อมือของผมเอาไว้ และก็พูดใส่หน้าเบาๆว่า
“ยอมรับซะเถอะ มึงแพ้แล้ว”
ไม่จริง !!!! ผมต่อยมันให้หน้ามันคว่ำอย่างโมโหโกรธาที่สุด ใบหน้าของผมแดงก่ำ มีเลือดไหล เจ็บช้ำไปทั่วร่าง แต่ผมไม่สนใจอาการบาดเจ็บเหล่านั้นเลยสักนิด วันนี้มังกรจะล้มเจ้านายงั้นหรือ!!! งั้นก็จัดมาเลย ตัดสินกันตรงนี้แหละ!!
“นาย!!! พวกเราเริ่มสู้ไม่ไหวแล้ว!!! มันเยอะเกินไป!!!”
“หุบปากเชี่ยธัญ!!!!!”
ผมจัดการซัดหมัดใส่หน้าไอ้มังกรอีกครั้ง เลือดกบปากมันเป็นสีแดง หึ แค่นั้นมันยังไม่พอหรอก
“มึงต่อยกูมาสิ!!! กูรู้!!! มึงเก่งกว่านี้!!!”
ผมเตะเข้าที่ท้องของไอ้มังกร มันล้มลงไปกองที่พื้นหญ้า จากนั้นผมก็เตะมันซ้ำๆเข้าที่แผ่นหลัง
ให้ตาย ยิ่งผมทำ . . ผมก็ยิ่งน่าสมเพช
ไอ้มังกร . . มันไม่ตอบโต้ผมเลย แม้แต่นิดเดียว
“เชี่ยแม่ง!!!! เตะกูคืนสิ!!!! ต่อยกูคืนสิ!!!!”
“เจ้านาย!!! ถอยก่อนเถอะ ถอยก่อน!!!!!” ธัญร้องแทรกขึ้นมา มันกำลังจะโดนรุมแหล่มิรุมแหล่
“มังกร!!!! ลุกขึ้นมาสู้กับกู!!!!”
มันลุกขึ้นจริงๆแต่มันก็คว้าข้อมือของผมเอาไว้ ไม่ทำร้ายอะไรผมเลย
นี่มันอะไรกัน?!!!!
“สนุกพอแล้วใช่มั้ย” มังกรพูด
“ฮะ?” มันอะไรกัน . .
“พาพวกของมึงไปซะ”
“…”
“นับจากวันนี้ . ."
“…”
“มึงไม่ใช่ที่หนึ่งอีกต่อไป”
นั่นเป็นใบหน้าเดียวที่ผมเห็น เสียงเดียวผมได้ยิน ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบลงและก็มืดสนิท . .
ยิ่งเม้นต์ ตอนใหม่ยิ่งมาค่ะ ^^
-
เย้ๆ...มาเป็นคนแรกเลยดีใจอ่ะ :laugh:
มาต่อเร็วๆนะค่ะอยากเห็นสองผู้ยิ่งใหญ่ของสองแก๊งค์รักกันแล้วอ่ะ o13
-
สนุกมากกกกกก ลุ้นๆๆๆ
ต้องมีปมระหว่างมังกรกับเจ้านายแน่ๆ
โอยยย อยากรู้ไวๆ มาต่อเร็วๆนะคะ! o13
-
เย้ๆ...มาเป็นคนแรกเลยดีใจอ่ะ :laugh:
มาต่อเร็วๆนะค่ะอยากเห็นสองผู้ยิ่งใหญ่ของสองแก๊งค์รักกันแล้วอ่ะ o13
อยากเห็นเหมือนกัน
นิสัยเจ้านายเด็กน้อยมากเลยอ่ะ o18
-
มังกรนี่คืออะไรยังไง :m31:
หวังดีประสงค์รักแบบร้าย ๆ งี้หรอ?
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
หูยยยยย
ถ้าจะโดนหยามขนาดนี้ เอาปืนมายิงไห้ตาวจะเจ็บน้อยกว่าเลย
o22
-
มังกรคิดยังไงกับเจ้านายกันแน่ คนที่มังกรให้ยกเว้นคือเจ้านายใช่ไหม แล้วทำไมมังกรต้องอยากขึ้นเป็นที่หนึ่งแทนเจ้านายด้วยในเมื่อรักสงบไม่ใช่หรือไง เจ้านายจะเป็นยังไงบ้างนะเนี่ย
-
แหมะ อ่านแล้วก็อยากขี่มังกรจุงเบยยยยยยยยยยยยยยยย :z1:
*โดนเจ้านายกระทืบ* :z6:
-
ทำไมมังกรไม่ยอมตอบโต้อะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
-
ตอนใหม่จงมา ตอนใหม่จงมาาาาาาาาา :call: :call: :call:
สนุกมากมากกกกเรยค่าาาาา เปงกำลังใจ
-
สองคนนี้เคยมีเรื่องไรกันอ่ะ
อยากรู้ๆๆ :serius2:
มาต่อเร็วๆน้า
-
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนอนไม่หลับ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาต่อเร็วๆๆนะค้าาาา สู้ๆๆๆๆๆๆ
-
พูดได้คำเดียวว่า งง!!!!!!
สรุปยังไงเนี้ยยยยยย มังกรต้องการอะไรจากนายอ่ะ
โหยยยยย ค้างมากกกกกกกกกกกอ่ะ มาต่อไวๆนะค่า*O*
-
สนุกมากครับ
-
อร๊ากกกก........เราต้องไม่พลาด
อย่าลืมมาต่อน้า แล้วห้ามหายด้วย คิคิ
รอรอด้วยคนนะนี่ :-[ :-[
-
นิสัยเจ้านายนี่เป็นพวกเอะอะใช้กำลังไม่ใช้สมองเลย
แล้ยเจอแบบนึ้เจ้านายจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้ไหมเนี่ย
ยังเดาไม่ออกว่าเจ้านายกับมังกรจะรักกันยังไงเลย
ว่าแต่มังกรคงไม่ใช่พี่ชายน้ำเต้าหู้หรอกเนอะ
-
รออออออออออออออออออออออออออออออ
-
เข้ามาช้าไปหน่อย สามตอนแล้วเนี่ย :a5: เรื่องนี้แหวกแนวจากสองเรื่องนั้นเลยนะ
แต่สนุกไม่แพ้กัน เริ่มเรื่องก็โหดกันเลย นายเอก(หรือเปล่า)ดูจะชอบมีเรื่องนะเนี่ย
เจ้านายตอนแรกก็เหมือนจะดูดีอยู่นะ แต่ไปๆมาๆทำไมกลายเป็นอันธพาลซะงั้น
ยิ่งเวลาเจอมังกรด้วยแล้วเหมือนเด็กชอบหาเรื่องเลย แค่มองหน้าก็ฟิวส์ขาดซะแล้ว
เรื่องฝีมือไม่ต้องพูดถึง อย่างนี้สมควรให้มังกรเป็นคนดูแล :z1:
พฤติกรรมของมังกรดูแปลกๆ แสดงออกให้รู้เหมือนเป็นศัตรูแต่ก็ดูห่วงใย
หรือต้องการกันเจ้านายออกไปจากเรื่องพวกนี้เพราะเป็นห่วง ก็ว่าไปนั่น :laugh:
สามตอนรวดก็เลยเม้นท์ยาวไปหน่อย เรื่องราวสนุกมากๆรอติดตามค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
รอตอนต่อไปน่าคร๊าาาาา
ชอบมากค่ะ
-
มังกรเดาใจยากมากอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งงงว่าคุณพี่จะเอายังไงคะ
แต่จะว่าไป วิธีการของมังกรเหมือนเรียกร้องความสนใจจากคนที่ชอบอยู่หน่อยๆนา
ส่วนน้องหนูเจ้านายก็เด็กน้อยชอบเอาชนะมาก
แบบนี้แหละมวยถูกคู่(?) 55555
โอมมมม ตอนใหม่จงมาภายในวันสองวันนี้ โอมมมม :call:
-
แง่มมม ชอบเบยเคะไม่สาว
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบจ้ะ :impress3:มังกรท่าทางจะรักเจ้านายน่ะเนี่ย เพียงแต่เด็กดื้อก้อต้องสั่งสอนหน่อยล่ะ ไม่งั้นไม่หายสักที แต่สงสารเจ้านายเหมือนกันน่ะต้องตกอันดับคงทำใจลำบากน่ะ :monkeysad:มาต่อเร็ว ๆ น่ะจ้ะ :3123:
-
รักกันเร็วๆ นะ เพราะดูแล้วเจ้านายคงต้องให้มังกรดูแลแล้วล่ะ
-
อ๊าคคค ค้างง่ะ มาต่อไวๆนะ :)
-
เจ้านายจะยอมมั้ยให้ไม่เป็นที่หนึ่ง :z3:
รอลุ่นต่อไปว่า
จะลงเอยกันเมื่อไหร่ :z2:
-
มังกรนี่ยังไงอ่ะ
ไม่เข้าใจเลย
สงสารเจ้านายยย
-
แค่3ตอนแรกก็สนุกน่าติดตามแล้วค่ะ..รอดูว่ามังกรคือใครต้องการอะไรจากเจ้านายกันแน่+
-
หาเส้นบรรจบของสองคนนี้ยังไม่เจอ -8-
มันจะรักกันยังไง เจอหน้าเป็น ปะฉะดะ ก๊ากกกก
-
แง๊ๆๆๆๆ เจ้านายเป็นอะไรไป T^T
-
:m31:
-
โอ๊ย ลุ้นมาก!!!!
ชอบจังเลย รุนแรงได้ใจดี ><
แต่เจ้านายจะยอมหรอ ดูท่าคงไม่กินเส้นกันแรงมากก
ส่วน มังกร !! แอบชอบนายอยู่ป่ะเนี่ย 5 5 5 แลดูเป็นห่วงเป็นใยแปลกๆ
รอติดตามต่อค่าาา
-
เจ้านายพลาดท่าซะแล้ว :serius2:
-
มังกรนี่ยังไงกันแน่อ่ะ มาดีมาร้าย ต้องการอะไร ไม่เข้าใจเบยยย
:really2: :really2:
รีบมาต่อเร็วๆนะ :impress2: :impress2:
-
รอร๊อรอ~
:z2: :z2: :z2:
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
มังกร คือเจ้าของน้ำเต้าหู้
มังกร คือผู้พิทักษ์เจ้านาย
เยสสสสส
ขอบคุณครับ
-
แล้วพอเจ้านายฟื้นขึ้นมาจะรับสภาพตัวเองได้มั๊ยเนี่ย
มันต้องมีคนคอยปลอบใจอย่างแรง มังกรที่กลายเป็นศรัตรูหมายเลขหนึ่งแล้วจะทำคะแนนกับเจ้านายได้ยังไง วิธีไหนกันละ
-
คือหลังจากอ่านจบ รู้อย่างเดียวว่าต้องบอกกับคนเขียนให้ได้ว่านี่มัน
โคตตตตตตตตตตตตตต มันส์ สะใจมากแต่ละฉากการต่อยตีนี่ภาพออกมาอย่างกับหนัง
ยังอยากรู้เรื่องมังกรอยู่ มีความสงสัยเยอะแต่ตอนนี้ค้างมากกกกก
-
เค้ารู้น่ะมังกรคิดไรอิอิ :z1:
ติดตามค่าาาาาาา♥
-
:serius2: มันเกิดอะไรขึ้น ถ้าเดาไม่ผิดมังกรเป็นเจ้าของน้ำเต้าหู้ใช่มั้ย
แล้วทำไม ทำไม ทำไม
ต่อด่วนเลยนะครับ อยากรู้ๆ
-
สนุกกกกกอ่ะ มาต่อเร็วๆน่ะ กำลังมันส์เลย :m31: :fire:
-
ว่าแล้วต้องมีมือที่3 4 และ5 :z3:
-
เอาจริงๆนะเว้ยยย มังกรทำงี้เพื่ออะไรอะ
ไม่ทำร้ายนายก็จริง แต่แบบไม่สู้เนี้ย
แล้วแบบ พูดทิ้งท้ายไว้อีก
เป็นเบน เบนยิ่งโกธรอะ
แต่ก็นะ นาย อะ โคตรเกียนเลยอะ
เหมือนเด็กน้อยกะหายชัยชนะ
ลองแพ้ดูบ้างก็ดี จะได้คิดได้บ้าง
-
คิดถึงเจ้านายแระมังกร
รอร๊อรอ~
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
มาต่อเร๊วๆๆเด๊อะ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
รอด้วย....รอเจ้านาย+1ให้ผู้เขียนนะค่ะ
-
สนุกมากกกกกกกก o13
อยากอ่านต่ออ่ะ :m15:
อยากรู้ว่ามังกรทำไปเพื่ออะไร
มันค้างงงงงงงงงงงง
-
อ๊ายยย ติดใจ อ่านซ้ำไปตอนละสองรอบ
มังกรนิ่งมากไปนะ แต่เค้ากรี๊ดดดดด ไม่อยากให้เจ้านายเจ็บหรือเปล่าเลยะเป็นใหญ่แทน
แล้วให้เจ้านายเป็นซือเจ๊? ไม่ต้องออกไปชกต่อย
เป็นห่วงเจ้านายใช่มั้ยล๊าาาา (แต่เป็นห่วงหรือสโตกเกอร์ก็ไม่แน่ใจ เหอๆ)
ชอบคะ แต่งได้โดนใจมากกกก
รอๆๆ
ความรักสองตนนี้ลุ้นมากกกก
-
กรี๊ดดดดดด
พี่มังกรขราาาา :impress2:
-
vอยากอ่านแล้ววววว :o12: :o12:
-
น่าติดตามมากอะ
มังกรกับเจ้านายต้องเคยมีอะไรต่อกันสักอย่างแน่ๆ
-
o13 o13 o13
-
ยังไม่มาอัพหรือจ้ะ อยากอ่าน ๆ :กอด1:
-
เจ้านายคงรู้สึกเสียหน้ามากอ่ะ o22
แต่ที่มังกรทำไปคงมีเหตุผล
-
มาให้ค้างคา อีกแล้วค่ะ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
มังกรต้องแอบรักเจ้านายแน่ๆอ่าาา กรี๊ดดดดดดดดด #มโนไป :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
รอพี่เค้กมาแก้ไขความกระจ่างต่อไป ฮู่เล่ !!!!!!!!!! :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
ดูเหมือนมังกรกำลังปกป้องเจ้านายอยู่นะ แต่เพราะอะไรอ่ะ? :confuse:
-
รอๆๆๆๆๆ มาเร็วๆๆนะ
-
มาให้ไวๆๆๆๆ โอมเพี้ยง กำลังมันได้ที่เลย แนวนี้ชอบอ่ะ ระทึกขวัญดีทีเดียว
-
รอตอนใหม่ๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
ตอนที่4เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์น้า
รอ รอ รอ รอ รอ รออยู่
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
ค้างคามากเลยค่ะ T^T
อ่านแล้วรู้สึกเจ็บใจแทนเจ้านาย...
มังกร...จะเท่ห์ไปไหนจ๊ะ อ๊ายยยยยย!!!!!!!
-
พี่เค้กจ๋า~~ หนูค้างงงง~~ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
คิดถึงเจ้านายกับมังกรแย้วววว~~ :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
รอพี่เค้กมาอัพพพพพพพพ~~ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
รออยู่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :call: :call: :call:
-
ได้แต่รอ รอ รอ รอ รอ มาเฝ้าทุกๆคืน
แต่ทำไมคนแต่งไม่มา เศร้าอ่ะ
มาเร็วๆนะครับๆๆๆ
รอไม่ไหวเลยต้องมาเม้น(อีกเรื่องก็สนุกไม่แพ้กันเลยนะครับ)
มังกร & เจ้านาย ปอนด์ & ธาม
-
:z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ะ ค้างอย่างแรงงง
-
ค้างมากกกกกก
มังกรคิดอะไรอยู่เนี่ย ?
-
เอาแล้ววววว
o18
อ่านๆไปแล้วรู้สึกว่าเจ้านายทำตัวเด็กมากอะ :เฮ้อ:
-
รอ อยู่นะ หือๆ
-
รอรอรอรอ
-
"สองร้ายฯ" โดนมาก รีบมาต่อนะคุณ | มังกรสอนมวยเจ้านายหน่อยก็ดี เป็นนักเลงละอ่อน หาเรื่องไปเรื่อย ...เกรงจะไม่น่าร๊ากกก | ที่ผ่านมาเนี่ย มังกรคอยช่วยอยู่อ่ะดิ ตอนแข่งรถ, ไอ้วายุคงมาทำซักอย่างให้เจ๊งไว้ เฮียมังฯแกเลยมุดไปแ้ก้ไขให้, แล้วก็ด่าเด็กวิศวะที่มาสกรัมรถที่หน้าตึกให้ด้วย //เพราะเฮียแกรุ่นใหญ่แบบมีคุณธรรม ~นักเลงลูกผู้ชาย~ กรี๊ดดด หล่อถึงภายใน ช๊อบบบ --- อ๊ะ หรือมันเริ่มใส่ใจเจ้านายตั้งแต่แรกแล้ววะ?!! | หลังจากมังกร งัดและคว่ำ เจ้านายได้แล้ว . . . ทีนี้ก็คงเหลือแค่ "กด" เป็นลำดับต่อไป ฮริ้ววว
ป.ล. รีบมาอ่านเรื่องนี้ต่อทันที หลังไล่อ่าน Limitless จนจบ, และทัน 2 Broken Hearts ตอนล่าสุด คุณฟ่อนมีเรื่องอื่นอีกมั้ยเนี่ย...จะได้ตามด่วนๆ ชื่นชอบมากกกกกก
-
เพิ่งได้มาอ่าน
อ่านจนจบเพิ่งจะรู้ว่า คนแต่งหาย...
-
โอ๊ย! อยากรู้ว่า 2 คนนี้จะรักกันได้ยังไง มาต่อไวๆนะคะ ^^
-
ร้ายที่ 4
ผมรู้สึกปวดหัวหนึบๆ ทั่วทั้งร่างของผมมันก็ทั้งเจ็บทั้งปวดด้วยเหมือนกัน . . อา . . ผมจำได้แล้ว สงครามบ้าๆหน้าตึกศิลปกรรม วุ่นวายชิบหายอย่างกับหนังสงคราม แต่แล้วทำไม . . ผมถึงได้นอนอยู่อย่างนี้ได้ มันมีเหตุการณ์อะไรที่ดำเนินต่อจากตรงนั้นอีกไหม . .
แล้วไอ้ที่หนักๆอยู่บนท้องผมนี่มันอะไรกัน ? ผมลืมตาขึ้นมา ยกศีรษะที่โคตรหนักขึ้นมาดู . .
“ไอ้เชี่ยธี!!!”
มันนอนทับตัวผมอยู่ . . ไม่ใช่ทับอย่างนั้นครับ แบบกากบาทน่ะ ไม่ใช่แบบตัวพิมพ์เล็กของอักษรแอล
“หะ! เจ้านาย มึงฟื้นแล้ว!!!!” ไอ้ธีเอ๊ย . . โซฟาก็มีทำไมไม่นอน แต่เอ๋! . . ที่นี่มันโรงพยาบาลนี่นา . . เห้ย เกิดอะไรขึ้นกับผม “แป๊บนะ โทรบอกไอ้ธัญแป๊บ”
“เดี๋ยว!” ผมค่อยๆลุกขึ้นมานั่งอย่างยากลำบาก . . จับศีรษะของตัวเอง มีผ้าพันแผลพันอยู่ นี่เป็นสาเหตุของอาการปวดหัวสินะ “เกิดอะไรขึ้นกับกู”
ธีนิ่งชะงักค้าง เริ่มทำหน้าไม่ถูก
“กูถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับกู” ที่ขาผมมันชาจนไม่ค่อยรู้สึก หรือว่า!!! “กูขาขาดเหรอ!!!!”
“เอ่อ คิดได้นะไอ้นาย” ธีวางโทรศัพท์ลงแล้วมองหน้าผมเหมือนหนักใจอะไรบางอย่าง “มึงหัวแตกน่ะ”
“ก็แค่หัวแตก ไอ้เชี่ยนี่ ทำหน้าเหมือนกูตกลงไปในคลองแสนแสบมายังไงยังงั้น”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ยังไม่ได้จะว่าอะไร ไอ้คนเคาะมันก็เดินเข้ามาในห้องแล้วครับ ไอ้ธัญ . . ในชุดคนป่วยเหมือนผม มันยักไหล่ให้ผม แต่ก็ดูดีใจนิดๆที่ผมไม่เป็นอะไร มันห่วงผมยิ่งกว่าตัวมันอีก เป็นเรื่องที่ผมรู้มานาน “มึงเสียงดังไปถึงห้องกู กูก็เลยมา”
“ที่จริงไอ้ธัญมันก็เจ็บไม่หนักเท่ามึงหรอก แต่ม๊าอยากให้มันอยู่ใกล้หมอ เผื่อมีผลกระทบกับกระดูกกระเดี้ยว”
“แต่ว่า แม่ง . . เจ็บใจนัก” ผมอยากจะเอากำปั้นทุบหมอนหนอนชาเขียวที่วางอยู่ข้างๆนี่จริงๆ ว่าแต่อิหนอนนี่มึงมาจากไหนกัน . . นักเลงอย่างเจ้านายต้องมีของแบ๊วๆอย่างงี้อยู่ข้างๆงั้นเหรอเนี่ย ผมเขี่ยแม่งออกไปจากเตียงด้วยเท้าอย่างหงุดหงิด “ไอ้เหี้ยมังกร . . แม่งหมาหมู่ถึงขนาดที่ว่าต้องเรียกคนทั้งมอมาตีกูเลยรึไง”
“. . .” ไอ้แฝดที่หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะไม่พูดอะไรต่อ ทำไมวะ ไม่มีความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เหรอ โธ่เอ๊ย เจอถึงขนาดนี้ทำไมพวกแม่งไม่เจ็บใจกันเลยวะ “กูจะจัดการมันอีกทีแน่ . . แล้วเมื่อไหร่ล่ะวะกูถึงจะหาย โธ่เว้ย!!!!!”
“มีเรื่องที่มึงสมควรจะรู้ไว้นะนาย”ธัญพูดออกมาในที่สุด ไอ้ธีเบือนหน้าหลบไปทางอื่น และธัญเองมันก็ดูเหมือนกับว่าจะแค่นเอาคำพูดออกมาแต่ละทีได้นั้นช่างยากลำบากเหลือเกิน
“ก็ว่ามาดิ ช้าอยู่นั่นแหละ” ผมหน้าไม่สบอารมณ์
“อยู่ที่มอมึงไม่ใช่ที่หนึ่งอีกต่อไปแล้ว”
“หวะ ว่าไงนะ”
“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อน ไอ้พวกที่มารุมตีแก๊งเราหลังจากนั้นน่ะ ชายโฉดมันไม่ได้เป็นคนเรียกมาหรอกนะ . .” ธัญพูด “ไอ้พวกนั้นน่ะมาแก้แค้นมึง หลังจากที่มึงรุมยำพวกมันเละไปหมดกี่แก๊งไม่รู้ต่อกี่แก๊ง และถ้าพวกมันจะให้ความเคารพและยำเกรงล่ะก็ . . พวกแม่งสมัครใจที่จะปฏิบัติต่อไอ้มังกรมากกว่ามึง”
“อะ . . ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!”
เพล้ง! แจกันที่วางอยู่บนโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับเตียงแตกเพล้งเพราะผมโยนแก้วน้ำข้างเตียงไปใส่มันอย่างโคตรโมโห
“พวกมันกล้าดียังไง . . กล้าดียังไง” เหมือนโดนเหยียบหน้าด้วยหลายสิบตีน ในทีเดียว หน้าผมชาไปหมด ตัวแข็งทื่อ เพราะช็อค อึ้ง และก็อึ้ง . . เกิดมาก็เพิ่งเคยโดนเขี่ยจากการเป็นที่หนึ่ง ครั้งนี้ . . เป็นครั้งแรกจริงๆ
“บางทีมันอาจจะไม่ใช่แก๊งเงียบอย่างที่ไอ้เนิร์ดพูดก็ได้” ธีใช้หัวคิด ซึ่งนานๆทีแม่งเพิ่งจะเคยใช้ “ลับหลังพวกเราพวกมันอาจจะไปสั่งสอนหลายแก๊งในมอให้มาอยู่ได้อาณัติของมันล่ะมั้ง”
“แบบนี้แม่งตุ๊ดสัดๆ ถ้าอยากจะเป็นที่หนึ่งแม่งก็ต้องมาล้มที่หนึ่งที่มีมาแต่เดิมก่อนดิวะ!!!” ผมว่าผมพูดถูกนะ . . ความมั่นใจในตัวเองของผมมีล้นเหลือใครอยากซื้อต่อติดต่อหลังไมค์ได้เลย . . “และไอ้มังกรมันจะล้มกูได้ยังไง ในเมื่อแม่งไม่ทำร้ายกูสักแอะ กูไม่เข้าใจ!!!” ใช่ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด มันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกัน ?!!!! “ธัญ มึงคิดว่าไง”
“ก็คง . . แปลก” ธัญตอบ “มันเคยรู้จักกับมึงมาก่อนรึเปล่า”
คำถามนี้ทำเอาผมอึ้ง . . แต่ก็ไม่ต้องเสียเวลาคิดหรอก เพราะหน้าแม่งฝรั่งขนาดนั้น ผมจะไปรู้จักมักจี่กับมันได้ไง เพราะตั้งแต่เด็กจนโต ผมจำได้แต่หน้าของพ่อ พี่ขุน และก็ไอ้แฝด - - “ทำไมมึงถึงคิดอย่างนั้นวะ ไม่มีทาง พวกมึงก็อยู่กับกูตลอดเวลาอยู่แล้วนี่ตั้งแต่เด็ก กูไม่รู้จักมัน!!!!”
“มันทำอย่างกับว่ามันเคยมีความหลังกับมึงยังไงยังงั้น” ธัญเอ่ยเสียงเรียบ
“ไม่มี ไม่มีโว้ยยย ถึงจะมีก็ไม่อยากให้มี กูเกลียดมัน!!!!”
เพล้ง! คราวนี้กระจกแถวๆโต๊ะฝั่งตรงข้ามเตียงแตก ด้วยการที่ผมโยนแก้วอีกใบไปใส่อย่างระบายอารมณ์ หายใจหอบอย่างร้อนรุ่ม หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธจัด ไอ้มังกร . . มึงเป็นใคร มึงต้องการอะไรจากกู . . !!!!!!!!
สองร้ายในหนึ่งรัก *
หลังจากนั้นประมาณสองวัน ผมก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งๆที่หมอบอกว่าควรจะนอนพักที่โรงพยาบาลอีกสักหน่อย หึ . . จะให้ผมอยู่เฉยได้ยังไง ในเมื่อผมเพิ่งจะโดนแย่งตำแหน่งไปอย่างหน้าตาเฉย คนอย่างไอ้เจ้านายอ่ะนะ ฆ่าได้ หยามไม่ได้ มันชิงไป ผมก็จะชิงกลับคืนมาให้ได้ คอยดูสิ!
“มองเหี้ยไร หลบไป!” ผมตวาดใส่กลุ่มนักศึกษาผู้หญิงที่เดินกันมาเป็นกลุ่ม เมื่อสิ้นคำของผมพวกเธอร้องกรี๊ดแล้วก็แตกฮือกันออกไปอย่างกับนกกระจอกแตกรัง . .
น่าเบื่อ = = และก็น่าอารมณ์เสียโคตร ก็ตั้งแต่ที่ผมก้าวลงมาจากเมอซิเดสสปอร์ตคันงามของผม เท่านั้นแหละ ทุกสายตาต่างก็จับจ้องมาที่ผมพร้อมกับเสียงซุบซิบนินทา ผมเชื่อว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับผ้าพันแผลที่มือกับพลาสเตอร์ยาที่แปะอยู่บนหน้าผากของผมแน่ๆ ก็ไอ้สองอย่างนี้มันแปะอยู่บนหน้าผมจนกลายเป็นเครื่องประดับติดตัวชิ้นหนึ่ง คนอื่นน่าจะเคยชินแล้วมั้ง
การเป็นเป้าสายตาเป็นเรื่องที่ผมโคตรเคยชิน . . แต่วันนี้แม่งมันมีมากไปป่าววะ
“ชีทวันนี้เว้ยนาย” ธีส่งกระดาษเอสี่ที่โดนแมกมาหนาพอสมควรให้ผม . . ไอ้แฝดไปร้านซีรอกซ์มาเมื่อสักครู่ ทิ้งให้ผมเป็นเป้าสายตาอยู่คนเดียว . . ตอนนี้โดนกันหมด . . ค่อยเท่าเทียมหน่อย “คนมองเหี้ยอะไรกันนักหนา”
“ไม่ต้องสงสัย ก็เรื่องเมื่อไม่กี่วันก่อนนั่นแหละ” ธัญพูด น้ำเสียงเคร่งขรึม “ช่วงนี้มึงระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะนาย”
“ทำไมวะ” ผมชักสีหน้า
“กูได้ยินข่าวไม่ค่อยสู้ดีมาเมื่อตะกี้”
“อะไร”
“พวกที่มันแค้นมึงน่ะ จะฉวยโอกาสตอนที่มึงอ่อนแอมาแก้แค้นมึงน่ะสิ”
“เชี่ยธัญ!!! กูไม่ได้อ่อนแอ!!!” ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิด “ไอ้พวกแม่งมา ใครอยากทำไรกูก็ปล่อยให้พวกแม่งมาจัดการกูได้เลย ถ้าคิดว่าทำได้!!!”
“ก็มีคนทำไปแล้วนี่หว่า” มีใครบางคนตะโกนสวนผมขึ้นมา . .
ผมหันขวับไปมองผู้คนที่เดินกันอย่างขวักไขว่ในช่วงเวลาเที่ยงๆแบบนี้ เชี่ยแม่ง ใครตะโกนมาวะ อยากตายรึไง “ไอ้สัดไหนพูด ออกมานี่ดิ๊!!!!”
ทุกคนต่างพากันทำหน้าเลิ่กลั่ก และก็คิดว่าควรนำตัวเองไปให้ไกลจากผมคือตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้
“อย่าเก่งแต่ปากดิวะ ออกมา!!!!”
เกลียดจริงๆพวกกล้าพูด แต่ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองพูดเนี่ย . . โธ่เว้ย = = คงจะเกลียดกูกันมากล่ะสิท่า . .
“กะ กูเป็นคนพูดเอง”
หึ ในที่สุดก็กล้าแสดงตัวสักที ผมตวัดสายตาหันกลับไปมองต้นเสียงเมื่อสักครู่ แต่ก็ต้องก้มหน้าลงเมื่อรู้ว่าไอ้คนพูดมันตัวเล็กกว่า แถมยังดูเนิร์ดโคตร ผอมกะหร่องอย่างกับอะไร ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรมากมาย ซัดทีเดียวปลิว . . นี่พูดเลย
“มึง . .น่ะเหรอ” ขออึ้งอีกสักทีได้มั้ยกับคนที่โคตรกล้าหาญของเราในวันนี้ . .
“เออ” อ้าว ไอ้เชี่ยนี่แม่ง วอนซะแล้ว ผมกำลังจะเสยหมัดใส่คางมันแล้ว ถ้าไอ้เชี่ยธีกับธัญไม่ห้ามเอาไว้ซะก่อน
“ปากดีนักนะมึง! ไอ้สัด ธี ธัญ ปล่อยกู!!!!”
“มึง . . มันทำตัวเป็นเด็ก . . วางกล้ามไปทั่ว . . หมะ มึงรู้มั้ยว่าคนทั้งมหาลัยเค้าเกลียดมึงขนาดไหน ไอ้ควาย”
โอ้ว มาย ก้อด . .
ตำแหน่งกูตกนิดตกหน่อยนี่แม่งมีคนปากกล้ากับกูขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย!!!!! สุดจะทนแล้วว้อย!!! ผมสลัดมือของไอ้แฝดทั้งสองคนจนหลุด เสยคางไอ้เตี้ยเนิร์ดปากดีนั้นจนล้มลงไปกอง . . รอบข้างส่งเสียงฮือฮากันใหญ่ . . ราวกับทุกคนกำลังจะร่วมกันประณามความไร้เหตุผลของผมในครั้งนี้
กูไม่ได้ไร้เหตุผลว้อย!!!! ก็มันด่ากู . . ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีใครกล้าด่า . . พ่อกูยังไม่ด่ากูเลยนะ!!!!!!!!!
แน่นอนหมัดของผมยังทรงพลัง ไอ้เนิร์ดซ่าส์นั่นน้ำตาเล็ดพร้อมกับเลือดที่ไหลกลบปาก . . หึ . . ต่อยแว่นแม่งด้วยเลยดีมั้ย . . เอาให้หน้าแม่งยับไปเลย . . จะได้ไม่กล้ามาปากดีกับคนอย่างผมอีก
“มีใครข้องใจอะไรอีกมั้ย . .” ผมมองไปรอบๆแล้วถามด้วยน้ำเสียงอันดัง . .
แม้ทุกคนจะจิกสายตามาทางผม แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่ใจทำอะไรต่อ . . ลองกล้าดูสิ . . ผมในตอนนี้ดีแต่ใช้กำลังเท่านั้นแหละ เหตุผลก็ไม่ค่อยอยากจะมีเท่าไหร่นักหรอก
“ขึ้นเรียนเว้ย”
อาจารย์สอนน่าเบื่อโคตร . .
ผมคงไม่เหมาะกับการขยันหมั่นเพียรตั้งใจเรียนสินะ . . ผมวางเท้าลงบนโต๊ะ . . เล่นเกมส์ในมือถือของตัวเองอย่างไม่แคร์สายตาประชาชีใดๆบนโลกใบนี้ . . ไอ้ธีหลับ . . ส่วนไอ้ธัญ ก็ตามเคยอ่ะครับ ตั้งใจเรียนที่สุด คนเดียว ตลอดกาล . .
เพิ่งจะรู้ว่าไอ้เนิร์ดซ่าส์นั่นมันลงเรียนวิชานี้ด้วย . . มันไม่กล้ามองหน้าผมเลย . . หรืออาจจะมีมองมานะ แต่แม่งก็หันกลับไป เหมือนเด็กที่เข็ดหลาบแล้วไม่กล้าทำอีกประมาณนั้น . . ผมชูกำปั้นขู่มัน . . มันนี่สะดุ้งสุดตัวแล้วก็ขออนุญาตอาจารย์ไปเข้าห้องน้ำ = = แม่งโคตรเด็ก โคตรงี่เง่า
“เชี่ยนั่นแม่งกล้าเนอะ” ธีชวนผมคุย อ้าวมึงตื่นแล้วเหรอสัด “ไม่อยากจะเชื่อว่ามีคนกล้าทำอย่างนั้นกับมึงด้วย”
“คงมีใครหนุนหลังมันอยู่นั่นแหละ” ผมตอบทั้งๆที่เล่นเกมส์อยู่ “หนีไม่พ้นไอ้พวกที่อยากแก้แค้นกู . . หรือไม่ก็ . . “ . . ชายโฉดห่าเหว ศัตรูเบอร์หนึ่งที่มาแรงทางโค้ง เบียดแก๊งไว้วายุตกลงไปซะแล้ว . .
“คงไม่มั้ง” ธีสั่นหน้าไม่เห็นด้วย “ไอ้พวกนั้นมันเป็นแก๊งเงียบๆนี่”
“ตอนนี้ถ้าเงียบก็เหี้ยแล้ว!” ผมร้องจนอาจารย์สอนสะดุด แต่โคตรไม่แคร์เลย ขอบอก “คนทั้งมอหันไปยำเกรงไอ้เชี่ยมังกรกันหมด . . แม่ง = = เงียบส้นตีนอะไร ที่แท้ก็อยากล้มกู”
“จู่ๆก็มา . . แล้วจู่ๆก็พุ่งขึ้นเป็นที่หนึ่งเลย . .ได้ไงกัน”
“ก็พวกมันเล่นเอาทุกแก๊งในมอมาช่วยในวันที่สู้กันหน้าตึกสินกำอ่ะดิ! ถ้ากูตัวต่อตัวกับมันนะ ป่านนี้ แม่ง แพ้ แพ้กูไปนานแล้วเหอะ!!!”
ชาตินี้จะได้ตัวต่อตัวกับมันมั้ยยังไม่รู้เลย . . เพราะนอกจากสีหน้าที่มองมากับสายตาที่แม่งเกลียดผมเข้าไส้ นอกนั้นมันก็ไม่เคยทำร้ายผมแม้แต่นิดเดียว . .
คิดแล้วก็ตลก . . มันเป็นใคร . . ต้องการอะไรจากผมรึเปล่า . . ทำไมต้องไม่ทำร้ายผม . . ผมคือเพื่อนของมันตั้งแต่สมัยเด็กเหรอ . . ก็ไม่ . . ลูกของเจ้านายพ่อเหรอ . . ก็ไม่(สิ่งที่พ่อคุมมีลูกน้องฝรั่งซะที่ไหนล่ะ) . . มันเกลียดผม . . แต่มันไม่ทำร้ายผม . . อย่างนั้นเหรอวะ แม่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ
แต่ผมก็เกลียดมันอยู่ดี = =
ในที่สุดก็เรียนเสร็จซักที . . ผมนี่เดินตึงตังออกไปคนแรก บอกพวกเกะกะเปิดทางให้ผมเดิน อยากรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เผื่อเจอชายโฉดด้วย ผมจะได้เข้าไปหาเรื่องแม่ง . . ดีไม่ดีอาจจะได้ตำแหน่งราชากลับคืนวันนี้เลย . .
ความคิดผมโคตรเด็ก มันจะเป็นไปได้ยังงายยยยยยยยยยยยยย . .
“เออเว้ย รอแป๊บ . . ไปขอสมุดเล็คเชอร์จากเอมอรก่อน” ธัญพูดขึ้น ตอนที่พวกเราอยู่หน้าตึกคณะ ผมหยุดกึก รอมัน ส่วนไอ้ธี เมื่อได้ยินชื่อเอมอรก็ส่งเสียงล้อเลียน
“จีบติดแล้วอ่อวะ! สัดดดดด ไม่ยอมบอกกู”
อ้าวชิบแล้ว เพื่อนจีบใครทำไมกูไม่รู้ ทำไมกูแย่อย่างงี้ฟะเนี่ย คือถ้าไอ้ธัญมันมั่วไม่เลือกอย่างไอ้ธีนี่ผมไม่สนใจหรอกครับ แต่มันเป็นประเภทรักเดียวใจเดียวไง ผมก็เลยต้องรู้ไว้ แต่นี่ไม่รู้เลยสักกะติ๊ด โธ่ มัวแต่สนใจเรื่องของตัวเอง = =
“ไม่ได้จีบ” ธัญพูดทิ้งท้ายว่างั้นก่อนจะวิ่งไปหากลุ่มเด็กสาวเพื่อนร่วมคณะ
“เชี่ยธัญตอแหล อย่าไปฟังมัน” ไอ้ธีทำท่าเหมือนพวกขี้เม้าไม่มีผิด “วันๆเห็นนั่งเฝ้าแต่โทรศัพท์ หรือไม่ก็จู่ๆก็หยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่นให้เค้าฟังซะงั้น เท่มั้ยล่ะ แฝดกู”
“แล้วคนไหนวะ เอมอร” อยากจะรู้ว่าใครมันสามารถสั่นคลอนหัวใจมือขวาของผมได้ . .
ในขณะที่ผมชะเง้อคออยู่นั่นเอง . . จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงคนตะโกนขึ้นมา . .
“เฮ้ย ระวัง!”
ระวัง ระวังเหี้ยไรวะ ยอมรับว่าผมเอ๋อ แต่ไอ้ธีดูเหมือนจะมีสัญชาตญาณดีมันถอยหลังกรูดออกไปโดยอัตโนมัติ ทิ้งให้ผมยืนแข็งทื่อ ไม่รู้เรื่องอยู่อย่างนั้น
เพล้ง!
ถ้าไม่มีคนมาผลักผมออกไป . . กระถางต้นไม้ที่โคตรใหญ่ใบนั้นอาจจะหล่นลงมากลางหัวผม . . หรือไม่ก็เฉียดๆ . . ซึ่งแม่งก็อันตรายทุกทาง
อึ้ง . . อึ้งโคตร
อึ้งที่หนึ่งคือมีคนคิดจะทำร้ายผม . .ด้วยวิธีที่โคตรจะลอบกัดและห่วยแตกที่สุดในโลก(ถามจริงมึงไปจำจากไหนมา?) และอึ้งที่สองคือ . . คนที่มาช่วยผมเอาไว้ . .
เสือกจะเป็นเด็กคณะศิลปกรรม ที่ตั้งอยู่โคตรไกลจากตึกคณะบริหาร . .
ไอ้มังกร . .
คนสุดท้ายที่ผมคิดว่ามันจะมาช่วยผม . .
“เลวเอ๊ย”
มันพูดไว้แค่นั้น . . ก่อนที่จะมองขึ้นไปอย่างแค้นเคือง
“O_O” นี่คือหน้าตาของผม
“ทำตาโตเหี้ยอะไร . . เกือบตายอยู่แล้ว . . ยังจะตีหน้าระรื่นอยู่ได้”
“อะ ไอ้สัด” ผมด่ามันนะ แต่ดูคล้ายๆว่ามันจะเป็นการรำพึงมากกว่า = =
“โง่” อ้าว โดนด่าอีกแล้วกู ไอ้เหี้ยมังกร . . ชกแม่งเลยดีมั้ยเนี่ย!!!!!!!!!!!
ไม่ทันที่ผมจะได้ชก ไอ้มังกรมันก็วิ่งขึ้นไปบนตึกแล้ว ทำชิ่งเหรอวะ หยุดเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้สัดมังกร!!!! หยุด!!!!”
ฉลาดอีกนะ เลือกที่จะขึ้นลิฟต์และก็กดปิดลิฟต์อย่างรวดเร็ว . .
แต่นี่มันตึกคณะกู มันถิ่นกู ..
“จะไปไหนสัด”
ผมแทรกตัวเข้าไป และก็กดปิดลิฟต์อย่างรวดเร็ว
“ประมาณชั้นห้า”
ยอมรับว่างง . . “ไปทำไมวะ”
“ก็ไอ้คนที่ทำร้ายมึงมันอยู่ชั้นห้า โง่จริงๆเลย”
วันนี้แม่งเจอแต่คนปากเสียว่ะ!!!!!!!!! แต่ช่างมันก่อน!!!! ไอ้เหี้ยที่ลอบทำร้ายผม มันจะต้องชดใช้!!!!! “มันอยู่ไหน!!!! กูจะฆ่ามัน!!!!”
“บอกไปแล้วเมื่อกี้ ว่าอยู่ประมาณชั้นห้า”
คำพูดของมันทำให้ผมหันขวับไปมอง แล้วก็เกิดอาการสตั๊นไปประมาณห้าวิ . . จริงของมันว่ะ
รู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าไปครึ่ง . . ดีทีไอ้มังกรมันเป็นพวกเย็นชาเหลือรับประทาน จึงมีใบหน้านิ่งและก็เย็นอยู่อย่างนั้น
“มันทำร้ายกู เดี๋ยวกูจัดการเอง” ผมก็ไม่ได้พูดดีกับมันเท่าไหร่นักหรอก แต่ก็ถือว่าดีขึ้นนิดๆ เพราะมันช่วยผมไว้ . . บุญคุณนี้ล้นกระบาล ผมยังไม่ลืม
“ไม่ต้อง”
“อ้าว . .”
“กูจัดการเอง”
กิ๊ง . . ลิฟต์เปิด
มังกรเดินออกไปข้างนอก . . หันกลับมามองหน้าผม
“มือยังไม่หายดีไม่ใช่เหรอ”
O_O
ลิฟต์ปิด = =
อึ้ง . . รับประทาน
ที่มังกรมันทำทั้งหมดนั่นคือคิตตี้อะไรวะครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ผมไม่เข้าใจ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
เย้! ดีใจมากๆที่มาอัฟแล้ว แต่ขอแปะคอมเม้นท์ไว้ก่อนนะคะ
ต้องรีบออกไปสอบก่อน กลับมาจะมาอ่านต่อแน่นอน :haun4:
-
มาต่อแล้ววววว :z3: :z3:
เจ้านายโดนมังกรบุกถ้ำแน่่่
-
รู้สึกว่าเจ้านายเด็กน้อยจังเลย 5555
-
รอมานานแระ
ฃสุดท้ายก็มาต่อแระ เย้ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รักนามังกร
-
:really2: :really2: :really2:
-
หายไปนานมาก รอนานมาก ในที่สุดเธอก็มา :man1:
แต่ไม่ค่อยจุใจเลยนิ อยากอ่านยาวๆแบบมหากาพย์ ฮ่าๆๆๆ
พี่มังกือทำตัวซึนนะ เจ้านายงง จับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว
เรื่องนี้มันต้องมีเบื้องหลังเป็นแน่แท้
รอตอนต่อไปจ้าาาา มาไวไวเยี่ยงต้มมาม่าจะรักมาก :กอด1:
-
ได้อ่านต่อแล้ว :z2:
-
พระเอกเรายังลึกลับเหมือนเดิม
แต่เล่นเอาเจ้านายได้แต่อึ้ง งงกับพฤติกรรมศัตรู? หมายเลขหนึ่งต่อไป
-
เจ้านายลดความซ่าลงหน่อย
มาต่อแล้ว หายไปนานมากเลย : ))
-
:serius2: ค้างมากๆ ใครเป็นคนทามมมมมมมม
รีบๆมาต่อนะคะ
-
รอนานมากขอบอก ลุ้นไปหมด
-
บางทีก็ดูเหมือนเด็กน้อยไปนะเจ้านาย :z2:
-
ใครทำร้ายเจ้านายกันแน่ แล้วมังกรนี่ยังไงกันเนี่ย
-
o13
-
นักเลงจริ๊งงงงงงงงนาย เหนื่อยหน่อยนะมังกร ฮ่าๆๆ
:กอด1:
-
โฮ๊ะๆ แววเจ้านายจะเป็นเคะมาแล้ว :m4: :m4: :m4: :m4:
มังกรมีความหลังอะไรป่าวหว่า :confuse: :confuse: :confuse: :confuse:
-
:z13:
-
เจ้านายไม่เข้าใจ แต่เค้าเข้าใจมังกรนะ 555
-
อยากจะบอกว่าทำไมนายเอกเราไม่มีเหตุผล+โง่เกินควายจังวะครับ -*-
อ่านแล้วตะขิดตะขวงใจแค่นี้ไม่รุ็หรอไง ทำไมโง่ดักดานงี๊
เหมือนที่โดนด่าเบย ทำตัวเป้นเด็กวางกล้ามไปทั่ว แถมยังไโง่ไม่รุ็อะไรอีก(โทดๆอารมณืล้วนๆ)
-
การกระทำกับคำพูดสวนทางกันเหลือเกินนะมังกร
-
ลืมไปเกือบหมดละ
-
อ่าาา ทำไมเจ้านายโง่จุงเบยยยย ดูไร้สติ และทำนิสัยเด็กมาก
น่าระอาใจเป็นที่สุด ... ควรจะดัดนิสัยหน่อยนะ -___-
มังกรนี่พระเอกในมาดศัตรูสินะ ทำเหมือนเป็นศัตรูแต่จริงๆคอยแอบห่วงแอบช่วยเหลืออยู่ห่างสินะ
:m12:
-
เจ้านายยยย
ลดความมั่นใจของตัวเองลงนิดนึงนะ
แล้วทุกอย่างอาจจะดีกว่านี้
มังกรเจ๋งมากเลย
มาช่วยทันด้วย
พระเอกมาก 55555
-
ค้างๆ
-
เจ้านายนี่เด็กมากเหอะ เอะอะโวยวายตลอดๆ
ไม่ได้ดั่งใจก็โกรธ ดีแล้วที่มาเจอคนอย่างมังกร
อันนั้นก็เย็นชาสุดๆ มีเหตุมีผลเป็นผู้ใหญ่ด้วย
จับมาคู่กันก็สมดุลย์ดีนะ อีกคนร้อนอีกคนเย็น
แต่จะตีกันตายก่อนน่ะสิเราว่า :laugh:
ตอนนี้เป็นช่วงอันตราย มีแต่คนจ้องเล่นงานเจ้านาย
อย่างนี้มังกรมิต้องคอยดูแลตลอดหรือนี่ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากมังกรสุดหล่อ ฟินและค้างอย่างรุนแรงงง เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :impress2: o13
-
มังกรกลับมาแล้วววววว...
-
เจ้านายเอ๋อได้อีกกก
มังกรมีจัดการแทนด้วยนะ :z1:
-
เจ้านายหนูอันตพาลมากๆ นะคะ
ต่อไปต้องให้มังกรปกป้องแล้วแหละ
แต่มังกรจะมาแนวไหนเนี่ย ดีหรือร้ายกันหว่า
-
ชอบบบบบบบบบบบ มังกรเท่ :m25:
-
หายไปนานมากกกกกกกกกกก จนแทบจะจำเนื้อเรื่องไม่ได้แน่ะ :o8: ยังไงมาอัพบ่อยกว่านี้น่ะ
มังกรนายชอบเจ้านายก้อบอกไปเถอะ :impress2:
-
งงเว้ยยยยยย
มังกรนี่จะเอายังไง? ยังงี้ต้องร้องเพลง
ตกลงว่าเธอจะเอายังไงกะช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไม่รู้เธอมาแบบหน๊ายยยยยยยย
เธอจะรักหรือเธอจะร้ายยยย..... :serius2: :serius2:
แต่กำลังคิดว่าพี่น้ำเต้าหู้ต้องเป็นมังกรแน่นอนนนน แล้วตอนต้นเรื่องบอกว่า
ความสุขหายไปตั้งเเต่มีเจ้านายนั่นมันคืออะไรหว่า? อยากรู้จุงเบยยยยย :z13: :z13:
-
+เป็ดดดด
คือ ... มังกรรีบบจัดการรวบหัวรววบหางนายซะทีเถอะ 555
-
เจ้านาย น่ารักนะ...
มังกร เธอมาแบบงงๆ
-
เจ้านายแบบอ่อนมากอ่ะ เหอๆ
เป็นแค่เด็กเอาแต่ใจจริงๆ
งงกับมังกรมากตอนนี้
-
น่ารัก-///- ชอบบบบแนวนี้
-
เจ้านายเด็กน้อยจริงๆๆ :z2:
-
:-[ ชอบเเนวนี้555...
มังกรคิดอะไรอยู่กันเเน่... สงสารเจ้านายจัง เหมือนตันๆเพราะไม่รู้จะจัดการอะไรยังไง ศัตรูก็เยอะ
พวกเเค้นเเล้วมาลอบกัดนี่น่าเกลียดมาก... น้องเนิร์ดนั่นก็เหมือนจะกล้า ไม่ชอบพวกที่ชอบพูดลอยๆ
แต่ไม่ค่อยกล้ารับว่าตัวเองพูด... เจ้านายเป็นคนเคยอยู่ที่สูง เวลาตกลงมาเลยเจ็บ โดยเฉพาะเมื่อตกลงมา
แล้วมีคนคอยกระทืบซ้ำ... ตามจริงเจ้านายเหมือนไม่ได้หาเรื่องเท่าไหร่นะ แต่เพราะคนไม่ชอบเยอะ นิสัยเจ้านาย
ด้วยเเหละ ออกจะมั่นกร่างๆไปหน่อย ของอย่างนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะพวกอยากลองว่านายเเน่เเค่ไหนเนี่ยเเหละ...
-
รักมังกรจริงๆ >/////<
-
ชอบเจ้านายจัง้ลย แบบฮาอ่ะ โวยวายสะดๆ แตาก็น่ารัก
แล่วพระเอกมังกรอะไรล่ะเนี่ย
มาถึงซึนใส่ ผต่ก็ชอบเหมือนกัน อิอิ
-
มึนไปกับมังกร สรุปว่าจะห่วงหรือเกลียดดี
-
:เฮ้อ: งง แทน 555 สรุปพี่มังกรแกจะชอบ หรือแกจะเกลียดวะครับ
o13 สนุกมาก เป็นกำลังให้ รีบๆอัพนะ คิดถึงเจ้านาย~
-
มาต่ออีกไวๆน้าาาาาาา :impress2:
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก สนุกสุดๆ :z2:
-
อยากอ่านต่ออ่ะ
มังกรเท่ห์ค่อดๆ
-
มังกรต้องมีซัมติงแน่ๆเลย :o8:
-
ไม่เข้าใจคือกัน = =
-
ดีใจสุดๆที่กลับมาต่อนะ ><
-
ร้ายที่ 5
ผมมองประตูลิฟต์ที่ปิดลงไปด้วยความงุนงง . .
จากนั้นผมก็ก้มหน้าลงไปมองผ้าที่พันมือของผม . .
มือของผมยังเจ็บอยู่อย่างที่เชี่ยมังกรมันบอกก็จริง . . แต่ผมว่าผมยังสามารถตั๊นหน้าไอ้คนที่มันลอบทำร้ายผมได้อยู่นะ!
ประตูลิฟต์เปิดอีกครั้งเมื่ออยู่ชั้นหนึ่ง ผมที่ยังฟึดฟัดขัดใจไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี เห็นคนสองคนวิ่งฉิวเข้ามาในลิฟต์ . .
สองคนนี้เป็นพวกสิบชายโฉดนี่หว่า ไนท์ กับ แอร์ คนที่หน้าตาดีๆหน่อย กับคนที่หน้าตาธรรมดาๆจืดๆหน่อย
“โทษนะ เมื่อกี้มังกรมันขึ้นไปที่ชั้นไหนเหรอ” เห้ย . . คือมึงจะสุภาพกับกูเกินไปป่ะไนท์ คือเรายังยืนอยู่ในจุดที่เรียกว่าเป็นศัตรูกันไม่ใช่เหรอ ผมนึกว่ามันจะสุภาพกับผมน้อยมากซะอีก
“ชั้นห้า” ผมตอบ
“ออกไปจากลิฟต์ดิ ไอ้แฝดคงตามหาอยู่”
“ฮะ”
“บอกว่าให้ออกไปจากลิฟต์สิครับ เดี๋ยวจัดการให้เองนะ”
วะ ว่าไงนะ . . ผมก้มลงมองดูตัวเองจากปลายเท้าขึ้นมาข้างบน ไม่ได้มีส่วนไหนที่บ่งบอกเลยว่าผมเป็นคนอ่อนแอ ดูแลตัวเอง จัดการเรื่องของตัวเองไม่ได้ ไม่ใช่ตุ๊ดหน่อมแน้ม และที่สำคัญ . . กูเป็นนักเลง มีผ้าพันแผลแปะอยู่ทั่วร่างกายนะเฟ้ย พูดเหมือนกูเป็นผู้หญิงไปได้
“จัดการ . . เหี้ยไร” พลังโวยวายของผมลดลงไปเยอะ เมื่อเจอศัตรูปฏิบัติตัวแบบนี้ใส่ “กูเคลียร์ของกูเองได้ พวกมึงแหละ ไม่ต้องมายุ่ง”
ไนท์กับแอร์มองหน้ากัน จากนั้นทั้งคู่ก็ปิดลิฟต์ และผมก็ต้องขึ้นไปยังชั้นห้าอีกรอบ
. . ผมรีบวิ่งและก็หันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาไอ้มังกรและก็ไอ้ตัวต้นเหตุ ทั้งชั้นเงียบมาก เพราะชั้นนี้เป็นชั้นของห้องเลคเชอร์รวมซึ่งตอนนี้ก็เลิกเรียนกันไปนานแล้ว ไม่นานนัก ผมก็เจอ ไอ้มังกรกำลังหิ้วเจ้าตัวเล็กคนนึงขึ้นมาในห้องเลคเชอร์ที่ร้างว่างเปล่าไร้ผู้คน มันมีใบหน้าที่แหยงๆชอบกล
“ไนท์ แอร์ มาแล้วเหรอ จัดการเชี่ยนี่ที เห็นแล้วซัดไม่ลง”
มังกรทิ้งตัวเจ้าคนร้ายลง ไนท์กับแอร์ก็กรูเข้าไปจัดการเจ้าคนร้ายทันที ไหน ดูดิ๊ ขอกูดูหน้ามันหน่อย เชี่ยแม่ง . . เล่นกูเกือบตาย
“มาทำไม”
แต่มีปกคอเสื้อเชิ้ตบังสายตาของผมไว้เสียก่อน . . ลูกครึ่งนัยน์ตาสีฟ้าก้มหน้าลงมามองผมด้วยสายตาที่แสนเย็นชา
“หลีกไป”
“ก็บอกแล้วไงว่าจะจัดการให้ นี่มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?”
ปากเหรอนั่น . . “นี่มันเรื่องของกู มึงกับพวกของมึง จะเสือกทำไม”
“แค่เกลียดพวกชอบลอบกัด”
“หลีกไป กูจะอัดมันให้เละ!” ผมผลักตัวไอ้มังกรที่ขวางทางอยู่ แต่เชี่ยแม่งผลักไม่ไป ยืนตัวแข็งทื่อ แรงมึงมีเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ
“กลับบ้านไป”
“พูดอีกทีกูจะซัดปากมึง”
“กลับ . . บ้าน” แม่ง ไม่ได้เกรงกลัวอะไรกูเลยโว้ยยยยยยยยยย ผมยกกำปั้นขึ้นมาจะซัดปากมันตามที่พูด แต่แม่งก็คว้าเอาไว้ได้ . . นี่ถ้าผมไม่เจ็บนะ ผมคงซัดโดนไปแล้วล่ะ!
“สัดเอ๊ย!”
“ไม่ยอมกลับ . .ก็คงต้องพากลับ” หืมมมมม อะไรของมึง!!! “ไนท์แอร์ จัดการสั่งสอนอย่าให้มันกล้าทำอะไรแบบนี้อีก เดี๋ยวกูไปส่งไอ้เชี่ยนี่ก่อน”
เดี๋ยวนะ ไปส่ง . . ไปส่งเนี่ยนะ!!!! “ไอ้สัด มึงจะบ้าเหรอ!!! กูกับมึงเป็นศัตรูกันไม่ใช่เหรอวะ!!!”
“ก็เป็นศัตรูกันน่ะสิ”
ผมโดนมันลากออกจากห้องเลคเชอร์อย่างมึนงง . .
“มึงไม่เห็นต้องทำอะไรแบบนี้เลย!”
“กูก็ไม่ต้องการนักหรอก”
“ว่าไงนะ”
“หุบปากซะ”
เชี่ยแม่ง . . ผมไม่ชอบเลยกับการที่ต้องถูกบังคับแบบนี้แถมยังไม่รู้อีกว่าไอ้คนที่บังคับผมมันทำไปทำไม . . เหตุผลของมันคืออะไร . . ถ้ามึงไม่อยากทำ แล้วจะฝืนใจทำทำไม . . ก็เป็นศัตรูกู ชกต่อยกับกู ไม่ต้องมาช่วย ไม่ต้องมาทำเหมือนทำร้ายกูไม่ได้ดิวะ!!!
ประตูลิฟต์เปิดออก ผมเห็นหน้าไอ้แฝดก่อนเลยเป็นอันดับแรก
“สัดมังกร ปล่อยเพื่อนกู!” ไอ้ธัญชกหน้าไอ้มังกรทันทีที่เจอ แล้วแม่งก็ลากผมให้ไปยืนข้างๆมัน
มังกรจับตรงที่ไอ้ธัญต่อยแล้วไม่พูดอะไรต่อ มองหน้าผม ยักริมฝีปาก ส่งเสียงหึออกมาอย่างประชดประชันแล้วก็เดินชนไหล่ของผมไป
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า มันทำร้ายมึงใช่มั้ย!!!” ธัญถามถึงสวัสดิภาพของผมทันที
“ก็เปล่า . .” ผมรีบบอก
“แล้วไอ้เหี้ยที่คิดจะทำร้ายมึงมันเป็นใคร!”
“เรื่องนั้นช่างมันเหอะ” ผมตอบธี
“เพราะแต่กูสงสัย เรื่องของไอ้เชี่ยมังกรมันมากกว่า . .”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
เช้าวันต่อมา . . ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในคอนโด . . ไม่ได้นอนคอนโดมานานแล้วรู้สึกคิดถึงมันเหมือนกัน นอกจากร้านเหล้าแล้วสิ่งที่ผมรักลองลงมาก็คือคอนโดนี่แหละ . . วันนี้เป็นวันหยุดครับ วันเสาร์ จะว่าไปมันจะเป็นวันหยุดหรือไม่หยุด ผมก็ไม่เห็นรู้สึกว่าจะต่างกันตรงไหน ทำตัวแบบนี้ผมจะได้รับปริญญาสักทีมั้ยเนี่ย . .
เปิดประตูออกไปนอกห้อง . . ตามเคยครับ . . น้ำเต้าหู้สดใหม่ . . ยังร้อนอยู่เลย ไอ้คนที่มาส่งให้เนี่ยมันจะรู้มั้ยวะว่าผมอยู่ไม่อยู่ ผมนอนโรงบาลตั้งหลายวันก็ได้ยินแม่บ้านบอกว่ามีน้ำเต้าหู้มาส่งให้ตลอดไม่เคยขาด ใครให้วะ ลึกลับชิบหาย . . ทำตัวเหมือนหัวหน้าแก๊งชายโฉดไม่มีผิด
คิดแล้วก็หมั่นไส้แม่ง . .
ครืดครืด
ธัญโทรมาครับ ผมขยับตัวจากโซฟาหน้าทีวีที่เปิดช่องสารคดีเอาไว้
“ว่าไง”
“เป็นไงบ้าง แผลดีขึ้นยัง”
“สัด กูถึกอย่างกับอะไร”
“แล้ววันนี้จะไปไหนรึเปล่า อยากเดินห้าง หรือซื้อของเข้าคอนโดมั้ย”
ผมหันหลังกลับไปมอง เห็นแม่บ้านส่งยิ้มมาให้พร้อมๆกับที่จัดผักสดเข้าไปในตู้เย็นของผม
“คงไม่ว่ะ . . เบื่อๆ ขอนอนในห้องนี่แหละ ไม่ไปไหนหรอก”
“งั้นก็อยู่ในห้องนั่นแหละ อย่าไปไหนนะ”
“อืม”
โทรมาถามแค่นี้เนี่ยนะ . . มือขวาของผมบางทีแม่งก็ตัวติดกับผมจนเกินไป หึหึ ก็แหงน่ะสิ ผมมันเป็นที่รักของคนในแก๊งจะตายไป
“แล้วคุณเจ้านายรู้รึยังคะ . . ว่าใครเป็นคนส่งน้ำเต้าหู้มาให้น่ะ” ป้าแม่บ้านชวนผมคุย
ผมส่ายหัว “ก็อยากรู้เหมือนกันอ่ะครับป้า ป้าพอจะรู้มั้ยอ่ะครับ”
“ไม่แน่นะคะ อาจจะเป็นหนุ่มคนที่อยู่ชั้นเดียวกันกับคุณเจ้านายก็ได้” หืมมมมม ได้ยินแล้วแทบทรุด ผู้ชายเหรอ!!!! ถ้าป้าจะคิดเหมือนไอ้ธีขนาดนั้นนะ
“ทำไมคิดงั้นล่ะครับป้าTT” กูไม่ได้เป็นเกย์นะเออ กูแมนทั้งแท่งร้อยเปอร์เซ็นต์ อย่ามายุ่งกับกู!!!!
“ก็เวลาป้ามาทำความสะอาดที่ชั้นนี้น่ะค่ะ เจอคุณเค้าทีไร เค้าก็ชอบถามหาแต่คุณเจ้านาย คิกคิก” ป้าหัวเราะเหมือนเด็กสาวแรกรุ่นไม่มีผิด “ถามตลอดเลยนะ ว่าวันนี้คุณเจ้านายออกไปรึยัง คุณเจ้านายลงไปฟิตเนสบ้างรึเปล่า ไม่ก็ . .”
“เอ่อ คุณป้า พอแล้วล่ะครับ” กูมีอะไรให้น่าพิสมัยตรงไหนฟะ . . ไอ้พี่ชายที่อยู่ชั้นเดียวกัน ผมจำหน้าเค้าไม่ได้ เพราะผมไม่เคยสนใจอะไรมากมาย ผมถือคติต่างคนต่างอยู่นะ รู้แค่ว่ามีผู้ชายอยู่ห้องข้างๆคนนึง
“แต่ช่วงนี้ป้าไม่เห็นคุณเค้าเลยค่ะ สงสัยไปต่างประเทศมั้งนะ เงียบเชียว” ป้าทำท่านึก “แล้วถ้าเค้าไม่อยู่ที่นี่ งั้นก็คงไม่ใช่เค้าแล้วล่ะค่ะที่ส่งน้ำเต้าหู้มาให้คุณเจ้านาย”
“เอางี้นะครับป้า” ผมรีบพูด “ถ้าป้าเห็นนะ ป้ารีบจับเค้ามาถ่ายรูปให้ผมดูหน้าเลยนะ! ผมให้ห้าหมื่นเลย ถ้าป้าเจอ”
“อูย เจอน่ะก็เจอบ่อยอยู่หรอกค่ะ แต่จะให้ไปถ่ายรูปเนี่ย . .”
“ป้าต้องทำให้ได้นะครับ ลูกชายป้าจะได้มีทุนการศึกษาไง”
“โธ่ . . คุณเจ้านาย”
“ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นน่ะครับ”
แต่ถ้าป้าถ่ายรูปได้จริงๆผมก็พร้อมที่จะให้ได้ตลอดนะเออ ก็มันอยากรู้จริงๆนี่ครับว่าใครแม่งมาห้อยน้ำเต้าหู้ให้ผมอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน . . อยากจะรู้ว่าเค้ายังมีสติดีพอรึเปล่าไม่ก็ส่งมาให้ผิดห้องรึเปล่าว้า
วันนั้นทั้งวันผมจึงได้นั่งเซ็งนอนเซ็งอยู่ในห้อง โคตรน่าเบื่อ . . ไม่เห็นจะมีสาส์นท้าดวลจากแก๊งไหนเลยแม้แต่น้อย ผมจำได้ว่าตอนที่ผมยังเป็นราชาที่มหาลัยนั้นแม่งได้รับคำท้ามาโคตรเยอะ แต่หลังจากที่โดนไอ้มังกรเขี่ยลง ไอ้พวกสาส์นบ้านั่นก็หายไปในบัดดล เหลือเพียงแต่พวกที่ชอบเข้ามาลอบกัดผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด อยากจะให้พวกมันกลับมาท้ากันอย่างวิถีลูกผู้ชายเสียจริงๆ แต่พวกแม่งก็ไม่ สงสัยป๊อด กลัวแพ้ผมซะงั้น
ในเมื่อมันเซ็งชิบหายขนาดนี้ ผมคงต้องทำผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับธัญซะแล้วล่ะ
ออกไปข้างนอกแม่งเลย . .
แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดี เอิ่ม เอาอย่างงี้ละกัน กลับไปหาครอบครัวบ้างไรบ้าง พ่อคงไม่อยู่อีกตามเคย ไปหาพี่ขุนละกัน
พี่ขุนอยู่ที่ตึกของสำนักงานใหญ่ครับ ไม่รู้ว่าเรียกสำนักงานใหญ่จะเหมาะจะควรมั้ย เพราะทุกชั้นของตึกเป็นสถานเริงรมย์ทุกรูปแบบไม่ว่าจะเป็นผับ บาร์ อาบอบนวด โต๊ะสนุ๊ก คาสิโน และก็อีกบลาๆๆ ที่คนรวยๆเค้าชอบเอาเงินมาผลาญเล่นกันนั่นแหละ พี่ขุนแม่งหัวใส เอาทุกอย่างมารวมในตึกเดียว คนก็เข้ามาใช้บริการเยอะน่ะสิ เรียกได้ว่าเสียตังค์ไปกับคาสิโน เบื่อๆเซ็งๆก็ไปอาบอบนวดย้อมใจได้ไม่ก็ซดเหล้าให้ลืมแม่งซะเลย
ผมออกจากคอนโดมาตอนบ่ายแก่ๆ คอนโดผมอยู่ชานเมืองนิดหน่อยไม่ค่อยวุ่นวาย แต่ตัวตึกสำนักงานใหญ่อยู่ใจกลางกรุงโน่น เรียกได้ว่าขับจนปวดเมื่อยเบ้าตาเบ้าประสาทไปหมดกว่าจะถึง
ผมจอดรถหน้าตึกที่โคตรหรู คนเดินเข้าออกกันพลุกพล่าน รถสปอร์ตรถตู้จอดเรียงกันให้พรึ่บเรียกได้ว่าบ้านผมยังไม่ล่มจมเอาง่ายๆ ผมโยนกุญแจให้คนขับรถที่รู้หน้าที่ดีว่าควรจะเอารถผมไปจอดไว้โซนผู้บริหาร ไม่ใช่โซนของผู้มาใช้บริการ
“คุณเจ้านาย สวัสดีครับ” ผู้จัดการบาร์โค้งหัวให้ผมอย่างนอบน้อม บาร์อยู่ชั้นแรกเลยต้องเห็นเค้าเป็นคนแรกๆเสมอ
“หวัดดี” ผมยิ้ม “พี่ขุนยังอยู่ข้างบนใช่มั้ย”
“อ่อ ใช่ครับ” ผู้จัดการยิ้มแฉ่ง จนดูคล้ายๆประจบสอพลออยู่นัยๆ แต่ก็คงไม่หรอกมั้ง ทำไมผมมองโลกในแง่ร้ายจังว้า ??
“เอ่อ ขอบคุณ” ผมตบไหล่ผู้จัดการแปะๆ “ตั้งใจทำงานๆ”
“ครับ”
ผมกำลังจะเดินเข้าไปที่ลิฟต์ แต่คลองสายตาของผมดันไปเจอะกับคนที่เดินเข้าไปในบาร์เสียก่อน . .
เห้ยยยยยยยยยยยย O_O ไอ้มังกร มังกรตัวเป็นๆ . . ไอ้คนนั้นนั่นแหละ แม่งมาที่นี่ทำไมวะนั่น!
ผมก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายจากการขึ้นไปหาพี่ขุนข้างบนสุดมาเป็นเดินเข้าไปในบาร์ชั้นแรกแทน . . อย่างน้อยขอให้วันนี้รู้เรื่องของมันบ้างนิดหน่อยก็ยังดี . . จะได้แก้แค้นให้ถูกจุด
ผมแว้บเข้าไปนั่งตรงมุมที่โคตรอับลับสายตาคน โบกมือไล่บริกร และก็จ้องมองไปยังไอ้มังกรที่วันนี้แต่งตัวในชุดไปรเวทที่ดึงดูดสายตาคุณหญิงคุณนายที่นั่งอยู่แถวนี้ได้ชะงัดนักแล
ท่าทางมันจะไม่ได้มาแดกแฮะ
หนำซ้ำยังมาคนเดียว ผงกหัวนิดนึงให้ผู้จัดการ . . และก็เดินเข้าไปในห้องผู้จัดการ
โคตรสงสัย โคตรอยากรู้ . . หรือมนจะมาขายตูดให้ผู้จัดการหว่า!!!!!!!!!!!!!!
“เห้ยๆ” ผมกวักมือเรียกบริกร “ไอ้คนนั้นนั่นน่ะ ไปทำห่าอะไรในห้องผู้จัดการวะ?”
บอกว่าขายตูดเถอะ กูอยากไชโยโห่ฮิ้ว จะล้อแม่งทั้งชาติ จะขยายข่าวคาวนี้ให้โลกรู้!!!
“อ๋อ น่าจะเป็นบาร์เทนเดอร์คนใหม่น่ะครับ เห็นว่าเพิ่งสมัครเข้ามา ถูกตาต้องใจคุณวัฒน์เค้ามากนะครับ น่าจะเรียกลูกค้าผู้หญิงได้เยอะ ดูจากหน้าเค้า กับฝีมือการชงเมื่อวานน่ะ เห็นแล้วผมยังทึ่ง ทำเอามือหนึ่งที่นี่ตกกระป๋องไปเลยครับ”
พ่องงงงงงงงงงงง ร่ายมาซะเยอะ ตอกย้ำความเข้าใจผิดของกู!!! แม่งเว้ยยยยย ทำไมกูผิดหวังอย่างงี้วะเนี่ย ทำไมแม่งไม่ขายตูดให้ไอ้คุณวัฒน์วะ!!!!!!
แต่ก็นะ . . มาสมัครงานที่บาร์ของตึกพี่ขุนงั้นรึ . .
หึ หึ
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“พี่ขุนเว้ย!!!”
“เชี่ย!!! ไอ้นาย!!! โผล่มาทำไมไม่ให้สุ้มให้เสียง!!!”
พี่ขุนพี่ชายผมเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารตรงหน้า แทบผงะเมื่อจู่ๆน้องชายหัวแก้วหัวแหวนโผล่พรวดเข้าไปในห้อง
“ขอดูแลบาร์ข้างล่างได้ป่ะ!!!!”
“เดี๋ยว . .ว่าไงนะ”
“ขอดูแลบาร์ข้างล่างแป๊บนึง!!!”
“มึงจะบ้าเหรอ!!! บาร์กูได้เละเป็นโจ๊กพอดี” พี่ขุนส่ายหน้าพรืด
“วันสองวันเอง ..”
“ไม่ได้ วันสองวันของมึงก็ทำร้านกูเละได้” พี่ขุนยักไหล่ “ไปดูแลโต๊ะสนุ๊กชั้นสี่ไป๊ งานง่ายๆ”
“แม่งง่ายไปอ่ะ มันไม่ใช่อ่ะ” ยังไงวันนี้ผมก็ต้องได้ดูแลบาร์นั่น!!
“อะไรของมึงเนี่ย . . ร้อยวันพันปีไม่เห็นมาสนใจงานอะไรพวกนี้ วันๆก็มีแต่ตีกับชาวบ้านเค้าไปทั่วไม่ใช่เหรอ”
“ก็ . . วันนี้อยากลองเปลี่ยนดูบ้างอะ” ผมเกาหัว . . แม่งเอ๊ย เมื่อไหร่จะผ่านพี่ขุนสักทีวะเนี่ย “เวลาเรียนจบมา จะได้มาดูแลช่วยพี่ขุนได้ไง”
“หึ พ่อเค้าจะให้มึงไปดูแลร้านหนังสือโน่น”
หะ . . ว่าไงนะ
“พ่อกำลังจะเปิดร้านหนังสือ มึงไม่รู้เหรอ”
ช่วยบอกผมทีว่าเมื่อกี้ผมฟังผิดไป . . พ่อผม . . เจ้าพ่อรายใหญ่ . . ท่าทางน่ากลัวๆ . . จะเปิดร้านหนังสือ . . และที่หนักไปกว่านั้นคือให้ไอ้คนอย่างเจ้านายไปดูแลร้านหนังสือ!!!! ดูยังไงก็ไม่เข้ากั๊นเข้ากันว่ะ!!!!
ค่อยไปโวยวายทีหลังก็ได้วะ
“ก่อนที่จะดูแลร้านหนังสือ ขอดูแลร้านเหล้าก่อน!!!!”
“ถ้าไม่ได้ มึงก็จะไปออกไปจากห้องกูใช่มั้ยไอ้น้องรัก”
“แน่นอน”
“ไอ้ ..” นี่ถ้าลุกมาได้ พี่ขุนคงลุกมาเตะก้นผมแล้วล่ะ “เชี่ยเอ๊ย! เออ ก็ได้!!! แต่ถ้าทำอะไรเหี้ยๆล่ะก็ กูจะระงับบัตรเครดิตมึง!”
. . แรงนะนั่น
“ก็ได้!!!!”
คงไม่เละมากหรอกมั้ง . . ผมจะแหย่ไอ้บาร์เทนเดอร์คนใหม่แค่คนเดียว . . คงไม่ทำร้านพี่ขุนพังไม่เข้าท่าหรอกน่า
ห้องคุณวัฒน์ ผู้จัดการบาร์
“เป็นเกียรติมากครับ ที่คุณเจ้านายจะมาช่วยดูแลบาร์ของเราในช่วงสองถึงสามวันนี้” คุณวัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่กล้าออกอาการอะไรมาก เพราะผมสั่งให้พี่แกโดนเด้งได้ ขอเพียงแค่เอ่ยปาก
“อ๋อ ฮ่าๆ” ไม่รู้จะตอบว่าไรนี่หว่า “ช่วยเรียกคุณบาร์เทนเดอร์คนใหม่ให้ผมทีสิ ผมจะสัมภาษณ์เค้าสักหน่อย”
“แต่ผมสัมภาษณ์ไปแล้วนะครับ และมังกรก็ผ่านแล้วด้วย ท่าทางจะทำกำไรให้ร้านเราน่าดู”
“ผมให้เค้าผ่านอยู่แล้วล่ะ” ผมตอบเซ็งๆ สรรเสริญเยินยอมันเข้าไป รำคาญ . . “แค่อยากจะถามอะไรอีกนิดหน่อย อ้อ ขอเรซูเม่ และก็ไปเรียกเค้าเข้ามาได้แล้วครับ”
“เอ่อ ครับๆ”
เรซูเม่ของไอ้มังกรถูกส่งเข้ามือผม ก่อนที่คุณวัฒน์จะเดินออกไปที่บาร์ข้างนอก ใบหน้าของมันในรูปที่แปะอยู่นี่โคตรถมึงทึง นี่มึงโกรธช่างถ่ายรูปเค้าเหรอวะสัด
มัธธิว มาเรีย ธวัชพลังกร . .
ชื่อแม่งเด่นเกินหน้าเกินตาคนไทย
สมัครในตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ วันเดือนปีเกิด 31 ธันวาคม 25XX . .
เกิดปีเดียวกันกับผม แต่มันเกิดสิ้นปี . .
การศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขาทัศนศิลป์ มหาวิทยาลัยXX. .
ก๊อก ก๊อก ก๊อก . .
ยังไม่ทันที่ผมจะเสือกกับประวัติของมันจนจบ ไอ้มังกรในชุดบาร์เทนเดอร์ก็โผล่หัวเข้ามาในห้อง มันอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำยัดเข้าไปในกางเกงยีนส์สีดำ ผมเซทตั้งๆดูไม่ค่อยตั้งใจ . . และกรีดตา = = กรีดทำไม แต่แม่งโคตรเข้ากับดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของมันจริงๆ
มันดูไม่ค่อยอึ้งเท่าไหร่ที่เจอผมนั่งวางท่าอยู่บนโต๊ะผู้จัดการ ยืนนิ่ง และก็มองผมนิ่งๆ
“มึงไม่คิดจะทำความเคารพกูหน่อยเหรอ กูเจ้าของที่นี่นะ” ผมยียวน ยักคิ้วจึกๆใส่มันอย่างกวนตีน
มังกรมองมาที่ผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย . . “งั้นกูลาออก”
อ้าวไอ้เหี้ย!!!!! แม่งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของมันออกราวกับว่าจะถอดชุดยูนิฟอร์มของทางร้านทิ้งเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้
“หมะ ไม่ได้!!!!” เชี่ยมังกร อย่าทำให้เรื่องหมดหนุกดิวะ
มันเลิกปลดกระดุม . . วางมือลงข้างตัว แต่สองสามเม็ดนี่มันเพิ่งปลดไปนี่ยังไม่ติดกลับเข้าที่เดิม . . ลูกครึ่งตัวขาวจั๊วะกำลังประจันหน้ากับผม
“ทำไมมึงถึงมาทำงานที่นี่ มึงเคยเป็นบาร์เทนเดอร์มาก่อนเหรอ” เป็นการเป็นงานก่อน . . ไม่รู้ว่าผมทำท่าไปงั้นหรืออยากเสือกเรื่องของมันกันแน่
“ใบสมัครมีบอก”
อยากจะซัดมันลงไปกองซะเดี๋ยวเนี้ย! . . แม่งกวนตีน
มันเคยเป็นบาร์เทนเดอร์ตั้งแต่อายุสิบหก . . เคยทำงานมาสี่ร้าน แต่ละร้านทำเอาผมอ้าปากค้างเติ่ง O_O
ร้านที่มึงเคยทำมา . . ร้านพี่กูเทียบไม่ได้เลยนะโว้ย!!!!!!!!!!!!!!
แล้วทำไมมาทำที่นี่วะ ???????
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว กูจะออกไปข้างนอก”
“เดี๋ยว ..”
“อะไร”
“คืนนี้มึงทำถึงสี่ทุ่ม แต่ร้านกูปิดตีสองไม่ใช่เหรอ”
“แล้ว?”
“แล้วทำไมมึงไม่ทำถึงตีสองล่ะ”
“กูมีข้อตกลงกับคุณวัฒน์เจ้าของร้านไว้แล้ว กูจะทำเฉพาะเสาร์อาทิตย์ หกโมงเย็นถึงสี่ทุ่ม” บาร์เทนเดอร์มือดีเลยเลือกได้งั้นรึ?
“แต่วันนี้มึงต้องทำถึงตีสอง”
“ไม่”
“มีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธกู กูเจ้าของร้าน!!!”
“ถ้าจะให้ทำถึงตีสอง . .” มังกรตวัดสายตาขึ้นมาจ้องหน้าผม “ก็ไปนั่งเฝ้าจนถึงตีสองสิ”
“ใช่เรื่อง . . กูเจ้าของร้านกูจะนั่งในนี้”
“งั้นก็เพิ่มค่าแรงวันนี้เป็นสามเท่า”
“มากไป!!! สองก็พอ!!!”
“สามเท่า เวลากูเป็นเงินเป็นทอง”
“ไอ้ . .”
“กูไปละ”
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!! มันเหี้ยมากกกกกกกกกกกกกก ผมเถียงไม่ทันมันเลยว่ะ ประตูปิดหลังจากที่มังกรมันเดินออกไปที่บาร์ แม่งโว้ยยยย สรุปผมต้องจ่ายมันสองหรือสามวะ แล้วมันจะให้ผมไปนั่งเฝ้ามันเพื่ออะไรกัน!!! . .
ผมนั่งเคาะปากกา สองทุ่มกว่า กับเสียงเพลงในบาร์คลอเบาๆข้างนอก พูดตรงๆผมก็อยากรู้นะว่าข้างนอกมันเป็นยังไง บางทีไอ้มังกรอาจจะทำบาร์ผมเละตุ้มเป๊ะไปแล้วก็ได้ เพราะมันรู้ว่ามันเป็นของผมไง เห้ยยย อาจจะเป็นอย่างงั้นแน่ๆ!!!
ผมก็เลยเปิดพรวดออกไปที่บาร์ จากห้องไฟสว่างในห้องผู้จัดการกลายเป็นห้องที่มีไฟสลัวๆ ดนตรีคลอเบาๆ บรรยากาศหรูหราไฮโซน่านั่ง ผมกวาดสายตาไปรอบๆ มองหาบาร์ ซึ่งก็มองไม่ยาก เพราะคนแม่งนั่งกันอยู่เยอะ และมีผู้หญิงกองเป็นกระจุก
อะไรวะ เกิดอะไรขึ้น . . หรือไอ้มังกรมันจะทำบาร์ผมพังจริงๆ!!!!
ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ . . เสียงกรี๊ดเบาๆกับเสียงเพ้อๆของผู้หญิงดังขึ้นเต็มไปหมด ตรงหลังบาร์นั่น ไอ้มังกรทำหน้านิ่งๆแกะสลักน้ำแข็งให้เป็นก้อนกลมๆอยู่ด้วยความตั้งอกตั้งใจประกอบกับความชำนาญ มีคุณวัฒน์ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ข้างๆ
“แก้วนี่พิเศษมากครับ น้ำแข็งแกะสลักจุ่มลงในเหล้าสูตรพิเศษจากทางร้าน บวกกับโซดา และน้ำมะนาว จากฝีมือของคุณมัธธิว ผมเชื่อว่าหลายท่านคงจะรู้แล้วว่าบาร์เทนเดอร์ของเรานั้นชงอร่อย!”
อร่อยหอยอะไรล่ะ มันก็คงจะเหมือนๆกันกับBlack labelกับโซดากับน้ำตามร้านทั่วไปนั่นแหละน่า . . ไอ้คุณวัฒน์ก็คุยโว ไอ้มังกรแม่งก็ขี้แอ๊ค . .ถุยยยยยยยยยยยยยยย
“เราจะทำตามการประมูลแก้วนี้เป็นแก้วสุดท้ายแล้วนะครับ ต่อไปอยากดื่มอะไรก็มาสั่งกับคุณมัธธิวได้ตามปกติ ใจเย็นๆนะครับ สั่งกับบาร์เทนเดอร์คนอื่นด้วยก็ได้ บาร์เทนเดอร์ของเรามีหลายคนนะ : )”
ถึงกับต้องประมูลกันเลยเรอะ!!!!! อะไรจะขนาดนั้นวะ . . ผมเห็นคุณหญิงคุณนายแก่งแย่งชิงดีกันยกใหญ่ ไอ้มังกรก็ทำงานของมันไปไม่ได้สนใจเลยว่าคนเค้าจะตบตีกันเพื่อแย่งเหล้าที่มันชง หน้ามันโคตรนิ่ง แต่ความนิ่งและเฉยชาของมันนี่แหละ จะทำให้บรรดาสาวๆบรรดาป้าๆเค้าใจละลายกันไปเป็นแถบ
ชิ . . หล่อๆเลวๆอย่างผมทำไมไม่สนใจกันมั่งฟะ
“มาคนเดียวเหรอครับ”
หืมมมมม ??? มีคนชวนคุย ผมนั่งลงที่มุมของบาร์แล้วก็มีคนเดินเข้ามา ไอ้หน้าหล่อกล้ามนี้ใหญ่เป็นมัด จนผมกลัวว่ามันจะลั่นเปรี๊ยะๆแล้วแตกใส่หน้าผมมั้ย
“อะ เออ” มาคนเดียวละกัน . . ผมมองมันอย่างพิจารณาไอ้นี่มันจะมาท้ากูต่อยป่าวว้า . . จะสู้มันไหวมั้ยละเนี่ย ไซส์ต่างกันลิบ
“อยากดื่มอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า ผมเลี้ยงคุณเอง”
“ไม่ต้องอะ ไม่เป็นไร” มันจีบผมป่าวเนี่ย ไปไกลๆเลยนะ ไอ้เกย์ก้ามปู เดี๋ยวแดกตีนกู..
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ไม่มีปัญหาน่ะ น้องๆ” มันเรียกบาร์เทนเดอร์คนหนึ่งที่ไม่ใช่ไอ้มังกร “ขอ Sour ไอ้คุณคนนี้แก้วนึง”
มันคือเหี้ยไรวะ . . เกลือเหรอ เหล้าผสมเกลือเหรอ
“เจ็ดพันแปดร้อยแล้วนะครับ!”
เสียงคุณวัฒน์ดังกระหึ่มมีจากฟากกระโน้น . .ไอ้มังกรมันชงเสร็จแล้วสินะ ผมเห็นมันเช็ดแก้วไปมา เดินไปเดินมาหลังบาร์ ทำเหมือนบาร์เทนเดอร์ทั่วไป ไม่ได้สนใจคุณวัฒน์ที่กำลังประมูลเหล้าของมันเลยสักนิด
“Sour ได้แล้วครับ”
ไอ้ก้ามปูรับแก้วนั้นมา แล้วส่งมาให้ผม
“ดื่มสิครับ ผมไม่วางยาคุณแน่นอน ไม่ต้องกังวล”
“อ้าว มัธธิว นายจะยกไปไหนน่ะ!!!!! ประมูลสิ้นสุดที่ราคาหนึ่งหมื่นสองพันนะ!!!”
มีคนแย่งเหล้าผสมเกลือนั่นไปจากผม แล้วก็ส่งเกล้าที่มีลูกบอลน้ำแข็งกลิ้งหลุนๆไปมาในแก้วให้แทน . .
“แก้วพิเศษ ให้คนพิเศษ”
มันพูดแค่นั้นแล้วมันก็เดินหนีจากไปเลย . . ทิ้งให้ผมเอ๋อแดก ไอ้ก้ามปูเกาหัวงงๆ
“ที่แท้ก็มานั่งเฝ้าแฟนที่เป็นบาร์เทนเดอร์เหรอครับเนี่ย” มันว่า “เสียดายจัง แต่ก็เหมาะสมกันดี คุณน่ารัก และไอ้หมอนั่น . . แม่งก็หล่อชิบหาย”
ก้ามปูเดินจากไป . . สาวๆมองมาที่แก้วในมือผมด้วยสายตาละห้อย ส่วนคุณวัฒน์ยิ้มแหยๆแต่ก็เชิญชวนให้ผมดื่มแก้วนั้นในมือ
ไอ้มังกรตัวต้นเหตุ มันเดินมาวนมาเวียนฝั่งที่ผมนั่งอยู่ เช็ดแก้ว และก็จับขวดเหล้าวางนู่นนี่นั่นตามประสาคนทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์
แต่มือของผมยังถือแก้วนั้นค้างอยู่ . .
“หึ หน้าแดงๆนะมึงน่ะ”
มันพูดด้วยน้ำเสียงราวกับว่ามันอยู่เหนือกว่าผม และที่มันทำให้ผมหน้าแดงได้คือมันชนะผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมจับแก้มตัวเองป้อย .. แดงที่ไหนล่ะสัด!!!!!!!!!!!!!!!
แค่อากาศในบาร์มันร้อนๆก็แค่นั้นแหละ . .
สวัสดีปีใหม่ค้า ^__________________^
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งเองจากจินตนาการ100%นะค้า
อาจมีไม่ตรงกับสถานที่จริงบ้าง ก็หยวนๆกันบ้างเน้อออ
ขอให้มีความสุขค้าาา ^^
-
เจ้านายเริ่มแพ้ความหล่อของมังกรแล้วสิน่ะะ :-[ :oo1:
-
อ๊าคคคคคคน่ารักอ่ะ เจ้านายเอ๋อได้โล่จริงๆ 5555
-
มีแอบหน้าแดงด้วย :impress2:
-
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เขินๆๆๆๆ :-[
-
โว๊ะ...แอบเขินนี่หว่า555
-
มังกรแอบหึงเบาๆอ่ะ เขินแทนเจ้านาย
-
มังกรต้องคิดอะไรแน่ๆ o3
-
เอะมันยังไงๆ
อิอิ
มังกรใชไหมที่ส่งน้ำเต้าฮู้
แล้วขยันขนาดนี้เก้บตังจ่ายค่าคอนโดหรอ หรือไงเนี้ยงง
ไงก้มาต่อเร็วๆนะ
หายนานเกิีน
-
คู่นี้เริ่มพัฒนามีแอบยอดให้เขินด้วย :laugh:
-
น่ารักอ่ะ
อยากรู้ว่าเฮียมังกร แกคิดอะไรอยู่ รู้สึกว่าพยายามเข้าใกล้เจ้านายมากอ่ะ
-
เพิ่งติดตามอ่าน มังกรนี่ยังไง รอตอนต่อไปจ้า
-
อุ่ยยยยยย มีหน้าดงหน้าแดงแล้วอ่ะ
-
มังกรแอบหึงใช่ไหม อิอิอิอิ
-
หึง กับ หวง
:z2:
-
เจ้านายเขินอ่ะดิ้ 5555
เป็นคนพิเศษของมังกรเลยอ่ะ
-
เขิลก็บอก
-
กรี๊ดดดดด เขินแทนเจ้านายอ่ะ
"แก้วพิเศษ ให้คนพิเศษ"
ตายไปเลยจ้าาาาพ่อมังกรน้อยกรอยรัก
เมื่อไหร่เจาจะจีบกันชัดๆซะที ให้เดาตลอดๆ
ชอบเรื่องนี้มาก อยากให้มาต่อบ่อยๆ และยาวๆ 55555
-
o13 o13 o13 o13
ตามอ่านทันแล้วค่ะ สนุกมากกกกกก
แต่ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อแก็งของมังกรอึ้งไปเลย :a5: :a5: สิบสี่ตุลาา วันเกิดเรานี่หว่าาาาาาาาาาาาา อ่านกี่ที พดพูด ชื่อแก็ง สะดุ้งทุกทีเลย :laugh: :laugh:
-
:z3: :-[ :laugh: มังกรเเน่มากอ่ะ หมื่นสองเลยนะนั่นน่ะ...
เจ้านายกลายเป็นเด็กหนุ่มผู้มานั่นเฝ้าเเฟนซะเเล้ว... ชอบตอนที่มังกรล้อๆเจ้านายยี่เเหละ
ดูเจ้าเล่ห์ดีพิลึก... อยากรู้จริงๆ ว่ามังกรคิดอะไรอยู่ เจ้านายเหมือนไม่รู้จักมังกรมาก่อน
ขณะที่มังกรเหมือนเเสดงออกมาว่า ชั้นรู้จักนายนะ... น้ำเต้าหู้นั่น ของมังกรเเน่เลย อึ๊ยยยยย
อยากรู้จริงๆ มิสเตอร์น้ำเต้าหู้จริงๆแล้วเป็นใคร???... ยังไงๆตอนนี้ก็ฟินไปก่อน555 :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
.........................................เขิน...........................................
..................เจ้านายน่ารัก มังกรน่าร้ากกกกกกกกก.......................
.........................................อรั๊ยๆๆ.........................................
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
“แก้วพิเศษ ให้คนพิเศษ” ฮิ้ววว~ :a9:
อ๊าย เจ้านายเขินอ่ะๆ :m3:
รอตอนต่อไปฮะ :')
-
อ๊ากกกกก มันเกิดอารายขึ้นนนนน
ต่อด่วนเลยนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่าาาา
-
อีตามังกรนี่ยังไง การกระทำเอ็งโคตรสวนทางเลยอ่ะ งงนะเว่ย
ที่มาทำงานที่บริษัทเจ้านายเพื่อแก้แค้นรึเปล่า
อารมณ์รักในรอยเเค้นอะไรงี้!! มีแอบหึง(รึเปล่า?)เบาๆนะจ๊ะ
...เจ้านายเนี่ย...เหมือนจะรู้เรื่อง ทันคน มากประสบการณ์
แต่อ่านไปอ่านมา.....ทำไมเหมือจะเป็นเเค่เด็กน้อยเอาแต่ใจ งี่เง่า วีนเหวี่ยง เกเร ไปวันๆ แต่ถามว่าเข้าใจโลกมั๊ย?
ดูจากที่พ่อจะให้ไปดูเเลร้านหนังสือ ถึงกับลงทุนเปิดร้านหนังสือเพื่อลูกชายคนนี้โดยเฉพาะเนี่ย มันก็บ่งบอกเเล้วนะว่า
....เฮ้ออออ เด็กน้อยเอ๊ยยยยยยยยยย :เฮ้อ:
คิดว่ามังกรคงจะดูออก เลยเหมือนแก้เเค้น(ถ้ามีจริง)ก็ต้องทำแต่ก็อดรักอดสงสารเอ็นดูปนห่วงไปพร้อมกันด้วยไม่ได้
รักกันเร็วๆนะ
คุณเค้กกกกกกกกกกกก สวัสดีปีใหม่ค่าาาาาา :mc4: :mc4:
ยิ่งมาต่อก็ยิ่งอยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆไป กลับมาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1: :L2:
-
เบิร์ธเดย์มังกรย้อนหลังน๊าาา :D
-
อ่านแล้วไม่เคลียร์อย่างแรง
อยากอ่านต่อมากๆเลยค่ะ
สงสัยทุกอย่าง อยากรู้
แต่ตอนนี้มังกรทำใจจะละลาย
แก้วพิเศษให้คนพิเศษ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย >/////<
-
เป็นคนพิเศษของมังกรเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะเจ้านาย
:o8:
-
ถ้าตกลงเป็นแฟนกัน จะออกมาแนวไหนว่ะเนี่ย คิดไม่ออกจริงๆ
แต่ก็ชอบอ่ะ เจ้านายเริ่แมมีอาการหวั่นไหวซะแล้วสิ
แต่ตอนนี้อยากรู้เรื่องของมังกรมากกว่า เป็นใครมาจากไหน มีจุดประสงค์อะไรรึเปล่า
-
นี่มังกรกำลังจีบเจ้านายอยู่เหรอ :o8:
สงสารก้ามปูจังเลย 55555
-
เจ้านายหน้าแดงแล้ววว
หลงความกล่อมังกรแล้วล่ะสิ :impress2:
-
ชอบมังกรเท่ห์แบบร้ายๆกวนๆดีส่วนเจ้านายออกแนวเพ้อๆแต่ก็น่ารักนะ555
สรุปคู่นี้มันจะออกหัวออกก้อยล่ะเนี่ยรอลุ้นว่ามังกรคือใครอะไรยังไงกับเจ้านาย
-
หึง อ้อออ
-
สนุกมากกกก และก็สงสัยมากกเช่นกัน ตกลงเป็นมายังไงเนี่ย มังกรเคยรู้จักกับเจ้านายหรอ แล้วตกลงแอบชอบเจ้านายหรือเกลียดเจ้านายกันแน่อ่ะ โอ่ยยย อยากรู้ๆๆ มาต่อให้ปมคลายหน่อยเถอะค่าา :z3: :z3: :z3: :call:
-
เจ้านายนี่แข็งนอกอ่อนในชัดๆ
ทำเป็นปากกล้าปากเก่ง มังกร เล่นซะอยู่หมัด
เขินนนนนนน แอร๊ยยยย
-
น่ารักกกกกอ่ะ :กอด1:
-
เจ้านายเขินน่ารักป๊ายยยยยย :-[
-
มังกรคิดยังไงกับเจ้านายกันแน่นะ น่าสงสัยจริง ๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า
มังกรดูเหมือนจะพยายามดูแลเทคแคร์เจ้านายอยู่นะ
แต่ประโยคที่พูดไว้ตอนแรกที่บอกว่าความสุขของตัวเองหายไปเมื่อรู้ว่าคนที่ชื่อเจ้านายมีตัวตนเนี่ย ก็.... :เฮ้อ:
สงสัยจังว่ามีอะไรอยู่เบื้องหลัง เจ้านายเคยทำอะไรไว้สมัยเด็กๆ กับมังกรหรือคนรู้จักของมังกรหรือเปล่า
หรือเจ้านายเป็นอะไรกับใครที่มังกรรู้จักหรือเปล่า....งงๆๆ :z3:
อืม..ที่มังกรไปยุ่งอะไรกับรถของเจ้านายเนี่ย สรุปไปยุ่งแบบดีๆ ใช่มั้ย ประมาณว่าไปช่วยแก้ไขอะไรให้ซักอย่างจากที่คนของวายุ (?) ไปทำไว้
เพราะดูเหมือนวายุจะอยากแข่งรถด้วยอย่างมาก
ติดตามต่อไปจ้า :call:
-
แก้วพิเศษ สำหรับคนพิเศษ กรี๊ดจ้า ฮ่าๆ
มังกรเป็นใครไม่รู้ แต่ชอบอ่ะ อิอิ
เจ้านายนี่เอะอะก็หาเรื่องต่อยตีไปเรื่อย สงสารพี่ก้ามปู ชวดซะแล้ว อิอิ
-
มังกรทำตัวน่าสงสัยตล๊อดด!
-
แก้วพิเศษให้คนพิเศษ
ไม่ค่อยอะมังกรร
-
ร้ายที่ 6
“ไอ้มังกรมันมาทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ร้านพี่กู” ผมบอกกับเพื่อนเมื่อเจอหน้ากันในวันจันทร์ตอนสายๆ กลางทุ่งหญ้าแถวๆมหาลัย “เชี่ยแม่งอย่างแอ๊คอ่ะ เห็นสาวๆกรี๊ดแม่งก็แอ๊คใหญ่ กูล่ะอยากจะไล่มันออกไปซะ แต่พี่ขุนแม่งห้าม”
“…” ธัญทำหน้าเหมือนไม่รู้จะตอบว่าไง
“พี่ขุนหาว่ามันทำให้รายได้ของบาร์เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า . . และจะไล่มันออกก็ใช่เรื่อง . . เค้าทำตัวเป็นลูกจ้างที่ดี . . แม่งกูล่ะเซ็ง”
“ถ้ามันทำงานร้านอื่นที่ไม่ใช่ร้านพี่ขุนนะ ป่านนี้กูคงออกความเห็นว่าไปพังร้านที่ไอ้มังกรทำงานกันเหอะ . .” ธีบ่นอุบ
“มันมาทำงาน . . แสดงว่าฐานะที่บ้านมันไม่ค่อยดี” ธัญครุ่นคิด
“และมันอาจจะต้องทำงานอย่างอื่นอีก เพราะมันบอกว่าเวลาของมันเป็นเงินเป็นทอง” ผมสรุปในที่สุด “กูได้ชื่อแม่งมาละ มัธธิว มาเรีย ธวัชพลังกร ไอ้ธัญ ครั้งนี้ขอให้มึงได้เรื่องของมัน มากกว่าตอนที่กูให้ไอ้ธีสืบนะ”
“เดี๋ยวๆ ครั้งนี้กูอาจได้เรื่อง” ธีตบโต๊ะเสียงดัง “ธวัชพลังกร กูโคตรคุ้นเลย มึงรู้ป่ะธัญว่านามสกุลใคร”
“อ้าวไอ้เชี่ย” ธัญตบหัวธี “ไหนบอกว่าได้เรื่อง สุดท้ายก็ถามกู”
“เอาเถอะน่า ให้มันได้เรื่องละกัน” ผมตอบ “จำกัดวงแคบเข้ามา บ้านไหนมีเมียเป็นฝรั่งก็บ้านนั้นนั่นแหละ”
ตำแหน่งราชาต้องหวนกลับคืนสู่อ้อมอกของผม . . หึหึ . . ผมจะทำให้มันยอมสิโรราบต่อผมให้จงได้!
“ว่าแต่ . . งานเหี้ยไรเนี่ย ทำไมน่าเบื่อจังว้า” ผมโวยวาย โยนเทกส์บุ๊คลงไปบนพื้นหญ้า “โตชิบหายแล้วยังจะให้กูมานั่งอ่านแล้วก็มานั่งสรุป”
“แต่เรื่องที่เค้าให้สรุปจะออกสอบตอนไฟนอลนะเว้ย” ธัญเก็บหนังสือขึ้นมาเปิดตามเดิม
“แต่กูง่วง”
“มึงก็หลับๆไปละกัน เดี๋ยวกูสรุปให้ฟังตอนมึงตื่น”
“เห้ยยยย ดีมากกกก รักมึงจังเลยว่ะธัญ”
ผมทิ้งตัวลงไปนอนที่ต้นขาของไอ้ธัญ เอาสมุดมาปิดหน้า พร้อมจะหลับเต็มที่ . .
“ธัญมึงยิ้มเชี่ยไร” ไอ้ธี . .
“เปล่า”
“การที่มึงเป็นแฝดกูทำให้กูสัมผัสได้ว่ามึงกำลังมีความสุขมาก”
“ไร้สาระน่า”
“อ่ะโด่ . . เอมอรเค้าตอบรับรักมึงแล้วรึไง”
“จะให้กูบอกกี่ครั้งว่ากูไม่ได้จีบ”
“เลิกเถียงกันโว้ยยยยยย กูจะนอน!!!!!”
สิ้นสุดเสียงของผม พวกมันก็เงียบเสียงลงทันที เออ อย่างงี้ค่อยสบายหน่อย เงียบๆ แดดร่มๆ ลมเย็นๆ หลับแม่งเลย . .
ตื่นขึ้นมาอีกทีผมก็พบว่าตัวเองนอนหลับอยู่กลางสนามหญ้า โดยมีกระเป๋าเป้ของตัวเองต่างหมอนซะงั้น แล้วไอ้ธีกับไอ้ธัญไปไหนวะ . .
เที่ยงแล้ว สงสัยพวกแม่งไปซื้อของมาให้ผมกิน คิดได้ดังนั้นผมก็เอาสมุดมาปิดหน้า แล้วนอนต่อ . .
“ฮัลโหล แน่ใจแล้วเหรอว่าเห็นวายุแถวนี้น่ะ อืม เห้ย ไม่ต้องกังวล อยู่กับเจ้านายแล้ว”
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงงๆมึนๆ ใครวะมาคุยโทรศัพท์ข้ามหัวผม
ไอ้แอร์ ..
“เชี่ยแอร์!!!!!”
“อ้าวตื่นแล้วเหรอ” ไอ้หน้าจืดมองผมอย่างตื่นๆ
“เออน่ะสิ!!! ไอ้มังกรมันสั่งให้มึงมาลอบทำร้ายกูงั้นใช่มั้ย!!!”
“ไม่ใช่ๆ” มันสั่นหัว “มังกรมันไม่เคยคิดทำร้ายคุณหรอกครับ”
“ไม่จริงง่ะ” อย่ามาทำลายความเชื่ออันแรงกล้าของกู
“จริงๆครับ คนที่จะทำร้ายคุณน่ะ มีอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ แต่ไม่ใช่ไอ้มังกรแน่นอน”
“ช่างแม่ง!!!!! แล้วนี่อะไร ทำไมกูได้ยินวายุๆ”
“มันมาท้าคุณน่ะ ตอนที่คุณหลับ ไอ้แฝดสองคนนั่นคงโดนรุมยำอยู่ที่ไหนสักที่ ท่าทางจะไม่ไหว มังกรก็เลยไปช่วย”
เสือกอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ที่ไหน!!!! บอกมา!!!”
“คุณอยู่นี่แหละครับ ผมมีหน้าที่มาเฝ้าคุณ”
“สัดดดดดด บอกมา!!!! เฝ้าเหี้ยไร กูจะไปจัดการคนที่ทำร้ายเพื่อนกู!!!!”
“อย่าดีกว่าครับ มันอันตราย”
“พวกมึงเลิกทำเหมือนกูอ่อนแอซักที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พลั่ก!!! ไอ้แอร์หน้าจืดกลิ้งหลุนๆกับพื้นหญ้า หลังจากที่โดนพลังหมัดแห่งความโกรธของผม
“มึงไม่บอก เดี๋ยวกูหาเอง”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
พูดเลยว่าผมโคตรโกรธ ไอ้วายุพาพรรคพวกมาไม่พอ พวกชายโฉดยังเสือกปิดบังไม่ให้ผมรู้ ทำให้พวกแฝดเพื่อนผมต้องโดนทำร้าย ไอ้แอร์บอกว่าอยู่พวกนั้นอยู่แถวๆหลังมอ . . ในที่สุดไอ้หน้าจืดแม่งก็ยอมเปิดปากบอกกับผมสักที
ผมลงจากรถเมื่อถึงบริเวณที่พวกมันกำลังเล่นหนังอันธพาลกัน . . ชายโฉด แก๊งขี้เสือก มากันครบทีม เห็นหัวของหัวโจกมันขยับตัวสู้กับไอ้วายุ ทำไมเสือกอย่างงี้วะ!!!!
“มึงต้องมาเจอกับกูนี่!!!!” ผมจับไอ้วายุหันหน้ามาแล้วก็ถีบมันอย่างแรงตรงกลางลำตัว
ไอ้มังกรเห็นหน้าผมแล้วขมวดคิ้วทันที “แอร์ กูบอกมึงว่าไง!!!”
“กูขอโทษ กูต้านเค้าไม่อยู่” แอร์ยกมือไหว้ท่วมหัว
“เลิกเสือกเรื่องของกูสักที!!!!” ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้มังกร . . แล้วก็หันไปจัดการกับวายุที่สภาพร่อแร่ๆ . . มังกรแม่งก็ร้ายกาจเหมือนกันนี่หว่า เพราไอ้วายุอยู่ในสภาพที่เริ่มจะไม่ค่อยไหวแล้ว . . วายุมันกำลังคุยโทรศัพท์ผมเลยเตะมือถือของมันทิ้ง
“เรียกพวกมาเพิ่มเหรอ กูรู้สันดานมึง!!!” ผมจับมันขึ้นมา . . แล้วถีบมันล้มใหม่
เห็นไอ้แฝดโดนพวกไอ้มังกรหิ้วปีกออกไปแล้ว สภาพพวกมันโคตร . . เละ แม่งเอ๊ย ต้องโทษความขี้เซาของผมสินะ!!!!
“หึหึ” วายุถ่มน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดของมันทิ้ง “หลังจากที่มึงไม่ได้เป็นราชาแล้ว มึงเลยหันมาเป็นราชินีของราชาองค์ต่อมาแทนสินะ”
พูดอะไรของแม่งวะ “หมายความว่าไง”
“อ้าว . . กูนึกว่ามึงเป็นเมียของไอ้มังกรซะอีก”
นี่มันแรงกว่าด่าพ่อกูอีกนะ!!!!!!!!!!!!! ผมกระชากคอเสื้อของมันขึ้นมาให้มันกึ่งนั่งกึ่งนอน แล้วก็ต่อย . .
“ทำเป็นเก่งสินะ . . เมื่อรู้มีผัวมาหนุนหลังให้”
“ไอ้เชี่ยเอ๊ย!!!!”
ผมลุกขึ้นแล้วก็ใส่เท้าลงไปที่ลำตัวของมันแบบไม่มียั้ง
“จะฆ่ามันรึไง” ไอ้มังกรมาดึงตัวผมออกไป
“เออ!!!” ผมตอบทันที “ปล่อยกู!!!”
“มันด่าพ่อมึง?”
“มันหาว่ากูเป็นเมียมึงโว้ย!!!!”
ผมสลัดมือไอ้มังกรจนหลุดแล้ววิ่งเข้าไปหาไอ้วายุหวังจะทำร้ายมันต่อ แต่ทว่า . . คำพูดของผมเมื่อสักครู่ทำให้ตัวของผมเองหยุดชะงัก . .
กูพูดอะไรออกไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“อะไรนะ . . มังกรเป็นราชา แล้วเจ้านายเป็นราชินีเหรอวะ กูได้ยินไม่ผิดใช่มะ” พวกไอ้มังกรแคะขี้หู
“แม่งเว้ยยยยยย ขนลุกซู่” เสียงจากฝั่งไอ้วายุ
เหี้ยอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย . .
“ไอ้วายุตามพวกมาเพิ่มว่ะมังกร!!!!” มีคนร้องบอก “คราวนี้เยอะว่ะ!!!!! ไม่ไหวมั้ง!!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก” เชี่ยวายุแม่งเล่นผมทีเผลอปัดทรายเข้าตาของผมจนผมต้องร้องเสียงดัง กูใส่คอนแทคเลนส์นะเว้ยยย สายตากูสั้นเหี้ย!!! คือถ้ามันเป็นละอองๆนี่ผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่ดวงตาของผมรับทรายเข้ามาเต็ม มาแบบเป็นมวลโมเลกุลขนาดใหญ่ยักษ์อ่ะครับ
เคืองสิแม่ง .. ตอนนี้
ผมเลยโดนเจาะยางล้มลงไปกอง ได้ยินเสียงฝีเท้ากรูเข้ามา คนของไอ้วายุมาเพิ่ม กับคนของไอ้มังกรที่มีเพียงแปดคน . .
“ไหวมั้ย”
เสียงมังกรดังขึ้นที่ข้างหู . . ท่าทางมันจะเตะไอ้วายุออกไปก่อนที่จะเข้ามาหาผม
ผมลืมตาไม่ได้เลยครับ . . แม่งเคืองชิบหาย มัวแต่ขยี้ๆมันอยู่อย่างนั้น . . ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
“อย่าอยู่ห่างกู”
มังกรคว้ามือของผมแล้วให้ผมมายืนหลบหลังมัน ผมที่ลืมตาไม่ได้ทุบหลังมันเสียงดังและพยายามจะแกะมือ แต่เชี่ยนั่นมันบีบมือผมและก็ทำท่าทางราวกับว่าบอกให้ผมรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ให้ผมทำตามที่มันบอกจะดีที่สุด
กูไม่น่าเกิดมาสายตาสั้น กูไม่น่าชอบใส่คอนแทคเลนส์ TT
“คู่รักคู่นี้แม่งบรรลือโลกว่ะ” ไอ้วายุ . . ผมได้ยินเสียงมัน
ถ้าให้ผมเดานะ . . พวกไอ้มังกรคงมากระจุกรวมกันตรงกลาง โดยมีพวกไอ้วายุทั้งเก่าทั้งใหม่ห้อมล้อมไปทั่ว เหมือนในหนังนั่นแหละ
“ราชามังกร . . กับราชินี ถุยยยย . . แค่กูพูดกูก็แขยงปากแล้วว่ะไอ้นายเอ๋ย . . ไม่ได้เจอกันแป๊บเดียว . . กลายเป็นตุ๊ดซะแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
ผมนี่ดิ้นเร่าๆเขย่าแขนไอ้มังกรให้ปล่อยผมไปจัดการไอ้วายุ มังกรยิ่งจับมือผมแน่นไม่ปล่อย แล้วส่งเสียงให้ผมอยู่นิ่งๆ ผมเลยตบหลังมันซะเลย . .
ท่าทางพวกไอ้วายุมันจะขยับเข้ามา เพราะผมรู้สึกว่าผมกำลังโดนพวกไอ้มังกรเบียด นั่นยิ่งทำให้ผมต้องซบหลังไอ้มังกรเอาไว้อย่างช่วยไม่ได้ . .
เมื่อไหร่ดวงตากูจะลืมได้สักที!!!! เคือง!!!!
“หาช่องว่างแล้ววิ่งหนีเลย” มังกรกระซิบบอกเพื่อน “ส่วนมึง . . อยู่นิ่งๆ อย่าเป็นตัวถ่วง”
ยังไม่ทันที่ผมจะประมวลผลกับคำพูดของไอ้มังกร ฉากบู๊ก็เริ่มขึ้นทันทีโดยที่ผมถูกย้ายไปย้ายมาหัวจะทิ่มลงไปกองกับพื้นทรายอยู่แล้ว . .
ไอ้มังกรแม่งไม่ปล่อยมือผมเลย . . หรือถึงแม้ว่ามันจะเผลอปล่อยไป มันก็ยังดึงตัวผมกลับมาจนได้ . . ไอ้วายุแม่งก็กวนตีน . . อยากจะเข้ามาทำร้ายผมอยู่เรื่อย . . นี่ถ้าไม่มีไอ้มังกร ป่านนี้ผมคงอยู่ใต้แทบเท้าไอ้วายุไปแล้ว เพราะดวงตาของผมไม่พร้อมที่จะสู้กับใครจริงๆในวันนี้ . .
ผมรู้สึกว่าตัวเองโดนกระชากคอเสื้อแล้วดึงไปทางด้านหลัง . . ไม่ใช่ฝีมือไอ้มังกรแน่นอน ไอ้วายุ!!!!!!!!! หลังจากนั้นไม่นานผมก็รู้สึกเหมือนผมโดนโอบเอวเข้าไปในอ้อมอกของใครบางคน ก่อนที่ใครคนนั้นจะจัดการกับไอ้วายุที่อยู่ตรงหน้า . .
โอบเอวเลยเหรอ . . O_O
“อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยย มังกร เท่สัดสัดดดดดดดด!!!!!” ใครแม่งแซววะ กูจะฆ่ามัน!
“หุบปาก” เสียงมังกร ดังอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่เลย
ไอ้มังกรนี่เอง มึงจะโอบเอวกูทำพรือ ปล่อยกูนะโว้ย!!!!!!!!!!! ผมทุบอกมันเสียงดังจนมันยอมปล่อย แต่มันก็จับมือผมไว้แน่น แล้วดึงผมให้ไปยืนอยู่ข้างๆลำตัวของมัน
“ตาบอดก็อย่าทำตัวเป็นภาระ”
บอด บอดเนี่ยนะ . . กูไม่ได้บอดนะเว้ย!!!!!!
“เตรียมวิ่งหนีกันได้แล้ว”
มันเป็นวิถีของลูกผู้ชายเมื่อรู้ตัวว่าสู้ไม่ไหวสินะ ผมกลืนน้ำลาย แต่ยังไม่ทันจะพร้อมอะไรเลย ก็โดนดึงตัวให้วิ่งไปข้างหน้าเสียแล้ว . .
หัวจะทิ่มเป็นครั้งที่แปดล้าน . .
มันเป็นอะไรที่ยาก เมื่อต้องวิ่งทั้งๆที่ตัวเองไม่เห็นอะไรเลย . . ผมขยี้ตาโดยใช้มือข้างที่มังกรมันไม่ได้จับ จนกระทั่ง . .
มันหลุด . .
คอนแทคเลนส์หลุด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โลกของผมเลยกลายเป็นโลกที่โคตรเลือนรางและมองอะไรไม่ค่อยจะเป็นชิ้นเป็นอัน โอเคหลังจากวันนี้ไปกูจะไปทำเลสิก!!!!!!! ข้างขวาหลุด ผมเลยทำให้ข้างซ้ายอีกข้างหลุดแม่ง หลุดทั้งคู่จะได้มองเห็นเท่าๆกันไม่งั้นเวียนหัวตาย . . แต่ก็ไม่น่าจะเรียกว่ามองเห็นอยู่ดี เพราะมันเลือนมันลางไปหมด
ผมเห็นแต่แผ่นหลังกว้าง ในเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่เปื้อนเลือด เปื้อนดิน เละเทะตุ้มเป๊ะ . .
ผมได้ยินเสียงนกหวีดกับเสียงฝีเท้าของยามวิ่งกรูสวนผมไป . . ทันใดนั้นมังกรก็ลดฝีเท้าลง
“น่าจะหลบพ้นแล้ว”
ยามมอผมก็ดีเหลือเกิน จับทุกคนที่ไม่ใช่นักศึกษาของมอตัวเอง
“ตาเป็นไงบ้าง”
มังกรถาม ผมเห็นแต่คอเสื้อของมัน ไม่ได้เห็นอะไรอย่างอื่นเลย
เงยหน้าขึ้นมองมันอย่างล้าๆ ไม่ค่อยชัดแต่ก็พอจะรู้ว่าเป็นหน้ามัน
“บอดสนิทแล้วใช่มั้ย”
“จะบ้าเหรอ” ผมทุบอกมัน “ยังมองเห็น แต่เมื่อกี้คอนแทคเลนส์หลุด ก็เลยเห็นโคตรไม่ชัด”
“แล้วจะทำไงทีนี้”
“กูแก้ปัญหาเอง มึงไม่ต้องเสือก” บอกพวกขี้เสือกไว้ก่อน . . (ตัวเองก็ไม่ชอบเสือกเล้ย)
“ไหนดูซิ” ขอบคุณที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไรกูเลย ขอบคุณ . . ไอ้สันขวาน
ผมเห็นมันก้มลงมา . . นัยน์ตาสีฟ้านั่นจ้องมองมายังดวงตาของผมที่เริ่มปวดเริ่มคัน ถึงแม้จะมองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ผมก็เห็นนะ . .ว่าดวงตาของมันสดใสเป็นประกายแค่ไหน
“เสียดายว่ะ ยังไม่บอด”
“นี่จะให้กูตาบอดให้ได้เลยใช่มั้ย!!!”
ขอเตะสักทีนึงเหอะ!!!! ผมเตะมันเข้าอย่างจังที่หน้าแข้งจนมันต้องก้มตัวลง
“เดี๋ยวพาเดินไปละกัน”
“พาไปไหน ไม่ต้อง ไม่ต้องเสือก กูกับมึงเป็นศัตรูกัน!!!!!”
“ถ้าไม่ใช่กู แล้วใครจะมาช่วยมึง ชีวิตมึงมีแต่ไอ้แฝดสองคนนั่นไม่ใช่เหรอ”
เออว่ะ . . จริงของมัน ทั้งมหาลัยนี้ถ้าไม่ใช่แก๊งของผมคงมีแต่ไอ้สองคนนั้นล่ะมั้งที่พร้อมจะเข้ามาช่วยผมได้ทุกเมื่อ
หรือบางที . . อาจจะรวมถึงราชาของมหาลัยตอนนี้
แต่ก็แค่บางทีเท่านั้นแหละ!
“แต่ไม่ต้องจับมือได้มั้ย” ผมบ่นอุบ สาวๆที่เดินผ่านมานี่จะมองกูยังไง มึงคิดด้วย แต่ผมพูดอะไรออกไปวะเนี่ย ดูตุ๊ดสาดดดดดดดด . .
“ไม่จับ . .” มังกรคว้ามือผม “มึงก็ได้ล้มหัวคะมำพอดี”
สุดท้ายมึงก็ต้องจับมือกูใช่ม้ายยยยยยย!!!!!!! . . ผมทึ้งหัวตัวเองแต่ก็ต้องเดินตามมันไปอย่างเสียไม่ได้ คนแม่งมอง มองกันชิบหาย ไม่รู้ว่ามองอะไรก็แล้วแต่ แต่เสียงกรี๊ดเสียงบ่นเสียดายตามหลังระงมจนผมต้องซบหลังมันกันอาย
“อย่าคิดว่ากูพิศวาสมึง กูจะให้มึงอายคนเดียว!!!” หลังมันถึงจะสกปรก . . แต่กลิ่นของมันก็ . . หอมแปลกๆ
“หึ ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรนี่”
ไม่รู้ทำไม . . หัวใจของผมมันวูบไหวแปลกๆชอบกล . . ความอบอุ่นของแผ่นหลังแผ่นนั้น กับมือที่กุมมือผมไว้หลวมๆไม่ยอมปล่อย . .
มึงกับกู . . เป็นศัตรูกันจริงๆแน่เหรอวะ ?
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“อย่าลืมหยอดตา และก็งดใช้คอนแทคเลนส์สักพักนะคะ”
ไอ้มังกรขับรถพาผมมายังโรงพยาบาลจักษุ . . รถก็รถผมเองนี่แหละ เห็นมันคว้ากุญแจจากในเป้ของผมแล้วก็ขับพาผมมาถึงนี่เลย
“ขอบคุณนะครับ”
“ที่นั่งอยู่นั่น แฟนใช่มั้ยคะ”
ห่าน . . มหาลัยไม่พอ ยังลามมาถึงโรงพยาบาลจักษุ ทำไมถึงชอบคิดอย่างงั้นกันจังวะ!
“หล่อมากเลยค่ะ”
“อ๋อครับ” ตามน้ำไปก่อน ไม่งั้นยาว . .
“เค้าดูรักคุณก้าวมากเลยค่ะ น่าอิจฉามากๆ”
รักกับผีน่ะสิครับ . . ผมยิ้มให้คุณพยาบาลก่อนที่จะถือถุงยาออกมา เกือบชนรถเข็นที่เพิ่งเข็นสวนมา แม่งเอ๊ย . . นี่กูไม่ต่างอะไรจากตาบอดเลยนะเนี่ย
“เสร่อ” นั่นล่ะครับ คำพูดที่ออกมาจากปากมังกร
“มึงก็กลับๆไปได้แล้ว เดี๋ยวกูโทรเรียกให้คนมาขับรถกลับให้” อย่าลืมสิว่ากูลูกเจ้าพ่ออาบอบนวด
“ไม่เป็นไร” เอ๊า ไอ้เหี้ยนี่ . .
มันคว้าถุงยาที่อยู่ในมือผมแล้วเดินนำหน้าผมไป ผมก็เลยต้องเดินตามหลังมัน กุญแจรถ ถุงยา อยู่กับมันหมดเลย
“ทางต่างระดับ”
เชี่ยแม่งบอกช้าไปมั้ย . . สะดุดเลยกู!!!
“เสร่อว่ะ มานี่” มันจับมือผม
“ไม่ต้อง!!!”
เถียงไม่เคยชนะมันหรอกครับ . . ผมโดนไอ้มังกรจูงมือผ่านลานจอดรถจนกระทั่งมาถึงเบนซ์สปอร์ตคันงาม มันเปิดประตูให้ผม ดันหลังผมให้เข้าไปนั่ง จากนั้นมันก็เดินไปฝั่งคนขับ
“มึงมาดีกับกูทำไม”
ผมถามมัน . . หันดวงตาที่โคตรพร่ามัวของตัวเองไปหามังกร ที่ผมเองก็มองไม่ชัดว่ามันทำหน้ายังไง . .
“ครั้งที่แล้ว มึงบอกว่าเกลียดพวกชอบลอบกัด”
“…”
“แต่ครั้งนี้ . .”
“กูเกลียดพวกรุมคนที่ไม่มีทางสู้ แล้วบังเอิญ . . มันเป็นพวกของมึง”
“งั้นเหรอ” เจออะไรที่มึงเกลียดมึงก็เข้ามาจัดการสินะ กูไม่เข้าใจคนอย่างมึงจริงๆ “แล้วมีความสุขดีมั้ย กับตำแหน่งราชา?” ที่กูกำลังจะทวงคืน!!!!!
“น่าเบื่อ น่ารำคาญ บ้าบอ ไม่รู้จะอยากได้กันไปทำไม”
สัด โดนกูเต็มๆ . .
“อยู่เฉยๆ นิ่งๆ เงียบๆ นั่นแหละดี”
“แล้วมึงมาแย่งจากกูไปทำไมล่ะ”
“ไม่ได้แย่ง” มังกรยักไหล่ “แก๊งอื่นมันคิดกันไปเอง” ผมได้ยินเสียงมันคุ้ยถุงยาของผม “ยาหยอดตา กับยากิน ยาหยอดตา หยอดวันละสามถึงสี่ครั้ง ยากิน มียากินหลังอาหารหนึ่ง กับก่อนอาหารอีกหนึ่ง สีเหลืองกินก่อน สีขาวๆนี่กินหลัง”
“เห้ย กูอ่านเองได้น่า!”
“ก็ตามึงบอด”
“ไม่ได้บอดโว้ย”
“เงยหน้าสิ เดี๋ยวหยอดตาให้”
มันจับผมเงยหน้า ก่อนที่ผมจะรู้ตัวซะอีก ไอ้มังกรขยับเข้ามาหา เปิดขวดยาหยอดตา แล้วทำท่าเล็ง
ผมกระพริบตาปริบๆ น้ำตาเทียมเคยหยอด ยาหยอดตาแค่นี้สบายปรื๋อ . . แต่ไม่รู้ทำไมต้องกระพริบตาเหมือนกับผมกังวลอะไรบางอย่าง
ลมหายใจแผ่วๆ ที่รดลงใกล้ๆแก้ม . . ใช่สิ่งนี้รึเปล่านะ
“กูหยอดเอง” ผมปัดมือของมังกรออก
“อยู่นิ่งๆ ไม่อยากดีขึ้นรึไง” พ่องงงง เมื่อไหร่ผมจะชนะมันสักทีวะ มันจับมือผมไว้ข้างนึง ทำให้ผมต้องอยู่นิ่งๆตามที่มันบอก มันหยอดลงมาที่ตาของผมข้างละสองหยด
รู้สึกดีขึ้นแฮะ . .
ผมกระพริบตาให้ยามันไหลทั่วตา . . แต่สิ่งที่แปลกไปหลังจากนั้นคือมีคนเป่าลมเบาๆเข้ามาในตาของผม
ไอ้มังกร . .
“หายบอดชัวร์”
หัวใจของผมเต้นตึกๆ . . จนต้องผลักมันออกไปให้ห่างจากตัวของผมเอง
ทำเหี้ยไรอะไร ทำอย่างกับกูเป็นเด็กๆ . .
นอนไม่หลับ
หมอบอกผมว่าอย่าเพิ่งใช้สายตาเยอะครับ . . ทรายนั่นกับการที่ผมขยี้ตาจนคอนแทคหลุดทำให้ตาของผมอักเสบนิดหน่อย ผมกินข้าว ทานยาเรียบร้อยเสร็จสรรพ เอาแว่นกรอบสีดำที่ชอบหยิบขึ้นมาใส่เวลาไม่ต้องออกไปเจอผู้คนขึ้นมาใส่ แม้จะยังเคืองๆ แต่ถ้าไม่ให้มองอะไรเลย จะให้ผมใช้ชีวิตยังไงล่ะ
ผมถอดแว่นตา . . นอนพลิกซ้ายพลิกขวา . . พยายามข่มตานอน ไอ้อาการเคืองๆตาของผมนี่น่าจะทำให้ผมหลับอย่างแซบๆได้เลย แต่ทำไมถึงนอนไม่หลับวะ
ในหัวของผมดูเหมือนจะเกิดอาการตีรันฟันแทงของหลายๆเรื่องจนแม่งมั่วไปหมด ทำให้เกิดอาการสับสน และนอนไม่หลับ
และส่วนใหญ่ตัวเอกมันจะเป็นคนที่ชื่อมังกรซะด้วยนะ . .
ผมสับสนกับการกระทำของมันมาก . . ดวงหน้าของมันที่โคตรเย็นชาและคำพูดคำจาที่เสียดแทงอารมณ์ กลับสวนทางกับการกระทำทุกอย่างที่มันกระทำต่อผม มันทำเหมือนผมเป็นคนที่มันทำร้ายไม่ได้ มันทำเหมือนผมอ่อนแอต้องคอยมีคนมาดูแลปกป้องอารักขา . . ผมงง งงไปหมด กูอยู่ของกูดีๆ จู่ๆมึงก็โผล่มาทำให้มีเรื่องมีราวเกิดขึ้นตามมามากมาย
และทำให้กูนอนไม่หลับ . .
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเอาเสียเลย . . ผมเดินออกมาที่ริมระเบียงข้างนอกที่ติดกับห้องข้างๆ ผมเห็นแสงวูบไหวที่มาจากห้องนั้นด้วย . . ท่าทางไอ้พี่ชายคนนั้นมันจะกลับมาจากต่างประเทศแล้วสินะ . .
เพล้ง!
เสียงแก้วแตก . . เวรของกรรม เกิดอะไรขึ้นละวะเนี่ยย!!!!! เป็นอะไรรึเปล่าวะนั่นน่ะ!!!! ผมควรจะเสือกดีมั้ยนะ = =
แต่ท่าทางเค้าจะดูแลตัวเองได้ ดูจากเงาที่ขยับไปมาแล้ว . .
ผมกลับเข้ามาในห้อง เปิดซีรี่ส์ดูแม่งซะเลย ยาวๆไป . .
จนกระทั่งเวลาตีห้ากว่าๆ ผมได้ยินเสียงกอกๆแกกๆที่ประตู . .
เห้ยยย!!!! น้ำเต้าหู้ไง!!! ต้องเป็นน้ำเต้าหู้แหงม!!!! วันนี้แหละโว้ย กูจะได้รู้สักทีว่าใครเป็นคนเอามาห้อยให้กูทุกวัน!!!!!!!
ขอบคุณที่วันนี้นอนไม่หลับ ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ !!!!!!
ผมเปิดประตูออกไป . . ทันที ในขณะที่เสียงกำลังดังอยู่ . .
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผิดคาด ผิดคาดสุดๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ค้างงงง มาต่อด่วนเลย เมื่อเจ้านายจะเลิกคิดร้ายซักที
-
เฮ้ย!!!!!! ใครอ่ะๆ o9
รอตอนต่อไปนะฮะ :')
-
เฮ้ยยย ใคร อะไร ยังไง จะได้เจอพี่น้ำเต้าหู้แย้วว
เรื่องนี้น่ารักมากเลย เจ้านายเด็กมากกก น่ารักดีค่ะ555
มังกรก็เท่สุดๆ ธัญนี่ยังไง หุหุ
สู้ๆนะคะะ
-
:serius2: ค้างๆๆๆๆๆ ต่อด่วนเลยนะครับ อยากรู้อ่ะ
-
ใครเป็นคนเอาน้ำเต้าหู้มาให้เจ้านายนะ แล้วมังกรคิดยังไงกับเจ้านายกันแน่ ธัญชอบเจ้านายใช่ไหม
-
ใครอ่ะ :z3: :z3:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก อยากอ่านต่อ :z3: :z3: :z3:
-
เฮ้ยย ค้างอ่ะ
อยากรู้ใครคือพี่น้ำเต้าหู้
-
o22 :serius2: ใครๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... ใครคือมิสเตอร์น้ำเต้าหู้... ที่ว่าผิดคาดนี่
เพราะว่าไม่ใช่พี่ชายห้องข้างๆ แต่เป็นมังกรรึเปล่า???... ก็เคยเข้ามาในห้องเจ้านายครั้งนึงนี่นา :serius2:
เอ๊ะ! แต่มังกรก็ทำเหมือนพึ่งรู้จักเจ้านายตอนที่หนึ่งเองไม่ใช่... แต่ตอนหลังๆก็ทำตัวลึกลับชวนให้คิด
ว่ารู้จักกันมาก่อน... เอ๊ะ! ยังไง? มังกรลึกลับมากอ่ะ เเต่ตอนนี้มังกรก็น่ารักมากด้วย แต่ละการกระทำ
ชวนให้เจ้านายหวั่นไหวทั้งนั่น เข้าข่ายปากร้ายใจดีเลยนะเนี่ย... ปากบอกเสร่อๆๆๆๆๆ แต่มือก็คอยยื่น
มาประคองมาจับมือตลอด คนอื่นเค้ายังดูออกเลยว่าโคตรรักเอ็งเลย555 :laugh: วายุนี่ลอบกัดสุดยอด
ไม่เคยเปลี่ยนนิสัยเลย เพิ่มปากหมาเเบบจัดขึ้นมาอีกหน่อย... แต่ชอบนะที่ให้เจ้านายเป็นราชินีของมังกรเนี่ย :-[
-
ค้างอ่ะ ค้างอ่ะ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เฮ้ยยย ใครอะ ? :serius2:
-
ราชา ราชินี-////- ไร้ชะนี กรี๊ดดสุดๆ มังกรน่ารักเกินไปแล้ววว เจ้านายเริ่มหวั่นไหวแล้วอะดิ
รอรอรอรอรอตอนหน้าใครจะเป็นมิสเตอร์น้ำเต้าหู้
-
เอ่ออออออออ งงกะมังกรจริงๆค่ะ
-
เจ้าของน้ำเต้าหู้เป็นใคร :serius2:
-
แง่ม~ ค้างคาสุดๆทุกๆเรื่องเลย
ตั้งแต่มังกร จนถึงเรื่องของคุณพี่เต้าหู้
เจ้านายเริ่มหวั่นไหวกับมังกรแล้วดิ คิก คิก
-
มังกรแมนมาก o13
เจ้านายเริ่มสับสนแล้วซิ
มังกรอยู่คอนโดนี้ด้วยใช่ไหม
ขอให้คนที่เอาน้ำเต้าหู้มาให้เป็นมังกรทีเถอะ
-
ค้างอย่างแรงงงงงงงง ตัดกันอย่างนี้เลยยยย ค้างงงง
ผชอย่างมังกรนี่แอบน่ารักจัง
-
ตอนนี้มังกรเอาใจไปเลย
ดูเลเจ้านายอย่างกะแฟน
ขนาดยังไม่เป็นอะไรกันยังดูแลดีขนาดนี้
ถ้าเป็นปุ๊บคงหวานน้ำตาลเรียกพี่อ่ะ 5555
ว่าแต่ใครคือเจ้าของน้ำเต้าหู้อ่ะ
ค้างมากๆเลยค่า
-
ค้างอะ ตกลงเป็นใครใช่มังกรเปล่า
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มาด่วนๆเลย อยากอ่านตอนต่อไปมว้ากกกกกก
ตอนนี้แอบหวานอ่ะ อ่านแล้วยิ้มเป็นบ้าเลย 5555
จับพลังได้ว่าธัญจะกลายเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อซะแล้ว
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย~ หู้วววว เตรียมตัวกินแห้วฮะแฝด (ก็เดาไปเรื่อย)
-
เฮ้ยยย ผิดคาดไรอ่ะ
ค้างงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
ว่าแต่ตอนนี้อ่านไป เขินไป :impress2:
มังกรสุภาพบุรุษมากๆๆๆ o13
-
ค้างโคตร :sad4:
-
ค้าง!!!!!!!
-
ครายยยยยยยยยยยยย :serius2: ค้างสุด สะดุดเลยอ่ะ
อยากรู้ๆ ใครเอาน้ำเต้าหู้สื่อรักมาให้
-
คำพูดวายุทำเราฟิน 555555 ฟินมากตอนนี้
รู้สึกยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าเจ้านายน่ารักมากขึ้นเคะมากขึ้น :laugh:
แล้วธัญแอบชอบเจ้านายรึเปล่าหว่าๆ อยากรู้ว่าเรื่องนี้จะมีพระรองมั้ยย
แล้วก็มังกรอีก จะทำตัวลึกลับไปไหนน!
โอ่ยย แต่ค้างมากกก ตกลงเจ้าของน้ำเต้าหู้คือใคร ใช่มังกรรึเปล่า!
-
มังกรต้องไปขอบคุณวายุนะ :laugh3:
-
ค้างงงงงง อยากอ่านต่อออออออ
เดาว่าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่มังกร เรื่องจะได้ยากหน่อย 555555
-
ธัญหลอ หรือมังกรละ ใครนะ อรั้ย
อยากรู้. แต่นั่งเขิลอะ ถึงจะไม่รู้ว่าจิงๆคืออะไร
-
:z13:
-
เจ้านายน่ารักอ่า :-[
ตอนอยู่กับมังกรยิ่งน่ารัก
อยู่กับนายธัชก็น่ารัก เอ๊ะยังไงน้า
แล้วที่ผิดคาดนี่ใครกันนะ .. o18
-
รำคาณเจ้านาย พลังลมปราณมันไม่หมดบ้างหรอ โวยวายได้ตลอด
นิดหน่อยอารมณ์เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวขึ้น
ยอมรับเถอะน้องว่าตัวเองอ่อน 55555
ดูเจ้านายไม่ได้เก่งจนน่าเป็นราชาเลยนะ นอกจากตอนแรกๆเจ้านายมันแพ้ศัตรูตลอดถ้าไม่มีพระเอก 555
แล้วถ้ารุว่าคอนแทคไม่ดีแล้วก้อไปทำเลสิกกก
แทนที่จะหยิบคอนแทกออกแล้ว ปล่อยให้ระคายเคืองอยู่ได้ มองเห็นพร่าๆยังดีกว่าตาบอดแบบนั้นนนา
สรุปคือเจ้านายอ่อนและโง่ในความคิดเราไปแล้วว ฮืออ
ขอให้เสร็จมังกรไวๆ (อะไร)
-
แอร้ยยย ค้างมากค่า อย่าบอกนะว่าเป็น ธัญ อิอิ
ชอบมังกรจังเลย ><
-
อะไรๆๆๆๆยังไงๆๆๆๆ
อร๊ายยยยยย
ทำแบบนี้ได้ไง
มาต่อไห้ไวเบยนะ
ช่างค้างคามากมาย
มังกรหรือใครอะไรไงๆ
ปล.ธัญชอบ เจ้านายชิมิ
แล้วทำไมโดนกระทืบบ่อยจริงๆ -*-
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
ขอบอกว่าสนุกมากกกก
เจ้านายใจร้อนจังง
รอตอนต่อไปค่ะ
:call: :call: :call:
-
อย่าบอกนะว่าเป็นมังกร
-
ค้างมากมายยยยย
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!! :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ค้างงงงงงงงงงง !!!!!!!!! :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ใครหว่า :confuse:
คงไม่ใช่มังกรหรอกมั๊ง
-
รู้สึกว่าเจ้านายจะคิดไปเองคนเดียวนะว่าเป็นศัตรูกับมังกรอ่ะ..
ว่าแต่ใครคือเจ้าของน้ำเต้าหู้หน้าห้องกันนนนนมันค้างมากกกกกกกกกก
-
ค้างอย่างแรงเลยน่ะ ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักจ้ะ คุณชิฟฟอน สุดฝีมือเลยน่ะเนี่ยงานนี้จนลืมปอนด์+ธามไปเลยน่ะ แต่ยังไงก้อจะรอจ้ะ :-[
เราว่าต้องเป็นคนคุ้นเคยของเจ้านายแน่ ๆ แต่จะเป็นมังกรเร๊อะ ไม่น่าจะใช่น่ะ หรือว่าจะใช่ รีบมาเฉลยด่วน ๆ :serius2:
-
อาจเป็นมังกร หรือ เจ
-
กรี๊ดดดด มงกรเท่อ่า เจ้านายน่ารักกกกกก
>>ธัญนี่ชอบเจ้านายชัววววว กรี๊ดดดดๆๆๆๆๆ
* พ่อน้ำเต้าหู้นี่จะเป็นมังกรหรือป่าวอ่าาาาา :z1:
-
มังกรใช่มั้ย มาต่อเร็วๆ นะ รออ่านอยู่จ้า ค้างอย่างแรง !!
-
:-[
-
มังกรพระเอกมากเหอะ! พระเอกกำลังจะปราบพยศนายเอก :laugh:
เจ้านายรู้สึกกับมังกรดีขึ้นมานิดนึงละ แต่ต้องไว้ลายกันหน่อยเนาะ
อยู่ๆจะอ่อนให้เลยได้ไง เจ้านายก็นักเลงแมนๆคนนึงเหมือนกันนะ
ถึงแม้จะหวั่นไหวกับการกระทำบางอย่างของมังกรบ้างก็เถอะ
พออ่อนลงแล้วดูเจ้านายน่ารักมากขึ้นจริงๆ ไม่ได้คิดไปเอง
ไม่อย่างนั้นมังกรจะคอยตามเป็นเงาอย่างนี้เหรอ เจ้าตัวไม่รู้ตัวเอง
ว่าแต่คุณน้ำเต้าหู้นี่เป็นผู้ใด มันทำให้เราอยากรู้มากมาย :serius2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ดูแลดีน่าดู เจ้านายท่าจะไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ กลายเป็นเบบี๋อ่อนๆ ให้มังกรเอาเข้าเอว พกพาไปโชว์ตัว กรี๊ดๆๆๆๆ
-
ธัญรึเปล่าว้าาา :z2:
ชอบอ้ะ น่ารักมาก :impress2: :impress2:
-
ต่อด้วยจิ๊ นะนะนะนะนะ
-
ิอ๊ายยยยยย อ่านทันแล้วว กำลังสนุกเบยย
มาอัพต่อไวๆน้าาา
อยากรู้ปมหลังระหว่างมังกรกับเจ้านายมากเลย
เห็นต้นเรื่องมังกรพูดว่าความสุขหายไปตั้งแต่ที่รู้ว่าคนที่ชื่อเจ้านายมีตัวตน
ฟังดูเหมือนจะแค้นอะไรสักอย่างกับเจ้านาย แต่ทำไมปฏิบัติตรงกันข้าม- -
ส่วนน้ำเต้าหู้นี่ขอเดาว่ามังกรไม่ก็ธัญหละนะ-..-
อยากเห็นฉากกุ๊กกิ๊กหวานๆระหว่างมังกรกับเจ้านายจังเลยค่ะคนแต่ง พอจะเป็นไปได้มั้ยคะ TvT?
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน้าา มาอัพต่อไวๆ ค้างมากเลยตอนนี้T^T
-
อะไรผิดคาด
ใครคาดอะไรรรรรร
-
เค้ายังรอเรื่องนี้อยู่นะ T______T
-
อะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย*///////ได้ยินเสียงฉับ
-
ค้างมากกกกกมายยยยยค่าาาาา :really2:
-
รออยู่เน้อ
-
ร้ายที่ 7
“มังกร!!!!!!!!!!!”
ใบหน้าคมของมังกรเหลือบมองมาที่ผม . . ไม่อยากจะเชื่อ ในมือของมันถือน้ำเต้าหู้ที่ผมคิดว่าคนอย่างมันน่าจะเป็นคนสุดท้ายที่นำสิ่งนี้มาให้
“เป็นมึงเหรอ . . เป็นมึงมาตลอดเลยเหรอ”
เอามาให้ผมทำไม . . ผมกับมันรู้จักกันตอนไหน . .
มังกรหลุบตาลงต่ำ ผมคาดเดาอารมณ์ของมันทางสีหน้าไม่ออกเลย “เปล่า”
“แล้วใครกันล่ะวะ!!!”
มังกรเดินหนี . . เลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามผมอย่างชัดเจน ให้ตายสิวะ คนยิ่งไม่ได้หลับไม่ได้นอน และยิ่งไม่ได้รู้คำตอบที่ต้องการจะรู้ด้วยแล้วยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“หยุด ไอ้เหี้ย!! หันหน้ามาแล้วตอบกู!!”
ผมที่อยู่ในชุดอยู่บ้านสุดฤทธิ์(บ๊อกเซอร์กับเสื้อยืด)วิ่งออกมาจากห้องกระชากไหล่ของไอ้เชี่ยปากหนักจอมอมพะนำไม่ยอมตอบคำถามของผม
“มังกร ทุกอย่างที่มึงทำกับกู . . มึงทำไปเพื่ออะไร . . กูจำได้ มันเป็นสิ่งที่ตัวมึงเองก็ไม่ต้องการไม่ใช่เหรอ!! แล้วมึงทำเพื่ออะไรกันล่ะ ถ้าเกลียดกู ก็อย่ามายุ่งกับกูสิ!!!” ไม่ใช่มาวนเวียนอยู่รอบกายแบบนี้ มันทำผมงงไปหมดแล้ว จริงๆนะ จะเกลียดมัน ก็เกลียดได้ไม่ถึงที่สุด . .
มังกรหลบสายตาของผม “มันเป็นสิ่งที่มึงไม่สมควรรู้หรอก”
“ก็แล้วมันอะไรล่ะ!” ให้ตายสิ เอากรรไกรมาง้างปากบางๆของมันดีมั้ย!!!!
“ถอยไป” มังกรดันตัวของผมออก
“ไม่”
“กูรีบ”
“ไปไหน”
“เสือก”
เอ๊า ไอ้เหี้ย . . มันเดินชนไหล่ของผมไป แล้วไม่หันกลับมาอีก แม่งโว้ย จะทำตัวลึกลับไปถึงไหนฟะ!
สิ่งที่มันทำคืออะไรกันแน่ แม้วันนี้ผมจะยังไม่รู้ แต่ผมสัญญาว่าสักวันหนึ่งผมจะต้องรู้ให้ได้!
“ทำหน้าหงุดหงิดมาเลย เป็นไรรึเปล่านาย” ธัญถาม เมื่อเห็นผมเดินหน้ามุ่ยเข้ามาในตัวตึก วันนี้มีเรียนตอนสิบโมงและผมก็มาทันด้วย แปลกจริงๆ อ้อ ดวงตาของผมเริ่มหายดีแล้วล่ะครับ เนียนพักยาวไม่มาเรียนสามสี่วันแน่ะ แต่ช่วงนี้ต้องใส่แว่นนิดนึง หลังจากนี้คงต้องไปทำเลสิกซะแล้วล่ะ (แหม ควรจะทำตั้งนานแล้ว)
ถึงแม้จะผ่านมาสามสี่วันแล้ว น้ำเต้าหู้แม่งก็ยังมาห้อยอยู่ที่เดิมหน้าประตูทุกวัน ผมนี่โกรธจนแทบจะสาดน้ำเต้าหู้นั่นใส่หน้าของคนที่มาหน้าห้องของผมทุกวันอยู่แล้ว แต่ทำไม่ได้เนื่องจากหนึ่ง ตื่นไม่ทันมัน และสองคือได้กินจนชินแล้ว
เรื่องนี้เล่าให้ธีกับธัญฟัง มันคงไม่เชื่อ ผมเลยเก็บปากเงียบ หงุดหงิดคนเดียวอยู่อย่างนั้น งงงวยกับการกระทำของไอ้หน้าลูกครึ่งจนแทบไม่เป็นอันทำอะไร
“เบื่อ” ผมตอบเพื่อนสั้นๆง่าย ธัญหันมาหาธี ทั้งคู่ยักไหล่ให้กัน ท่าทางจะเคยชินซะแล้วล่ะมั้งกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของผม
“วายุส่งสาร์นท้าดวลมาอีกแล้วนะ”
“นี่มันยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกเรอะ!!!” ไอ้เหี้ยวายุแม่งเกิดมาเพื่อเป็นไม้เบื่อไม้เมากับผมจริงๆ . . มันสาดทรายใส่ตาผม อันนั้นผมยังจำแม่น
“เอาไง ออกศึกเย็นนี้เลยมั้ย”
แปลกที่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกเบื่อ “ไม่ว่ะ”
ธีกับธัญมองหน้ากัน ทั้งคู่เริ่มสื่อสารกันผ่านโทรจิตว่าผมมีอะไรที่แปลกไปอย่างแน่นอน
“อะไรของพวกมึงวะ มองหน้ากูอยู่ได้”
“มึงไม่สบายรึเปล่าวะ” ธัญถาม กะจะเอามือมาแตะที่หน้าผากของผมอยู่แล้ว แต่ผมปัดออก
“เปล่านี่”
“ทำหน้าเบื่อๆ พูดก็น้อยลง แทนที่จะโวยวายเหมือนเดิม” ไอ้ธีตั้งข้อสังเกต ซึ่งนานๆทีมันจะสังเกตอะไรอย่างอื่นนอกจากขาอ่อนของผู้หญิง
“ก็กูเบื่อ” ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกไปขนาดนั้นเลยนี่หว่า “อยากลองอยู่เฉยๆ นิ่งๆดูบ้าง ก็แค่นั้น”
“นี่แหละแปลกของจริงล่ะ” ธีกระซิบข้างหูธัญ ธัญยิ้มนิดหน่อย หึ อย่าคิดว่ากูไม่ได้ยินนะพวกมึง
การเรียนในวันนั้นก็เหมือนเดิมครับ ผมนั่งอยู่เฉยๆ เอาเท้าพาดโต๊ะ เสียบหูฟัง นอนหลับตา ไม่ได้ยินเสียงอาจารย์ พอลืมตาขึ้นมาคลองสายตาของผมก็มองเห็นหลังของไอ้ธีไอ้ธัญที่ขนาบข้าง ภาพเดิมๆที่คุ้นเคย ไอ้ธัญตั้งใจฟังเลคเชอร์ ก้มหน้าก้มตาจดบ้าง ส่วนไอ้ธีฟุบหลับ พอตื่นก็เอาโทรศัพท์มาเล่นเกม เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน
เฮ้อ . . น่าเบื่อชะมัดเลย
“เดี๋ยวกูมานะ” ผมบอกกับไอ้แฝด พวกมันพยักหน้า หลังจากนั้นผมก็เดินตึงตังออกไปจากห้อง โดยไม่ได้สนใจที่อาจารย์ที่กำลังสอนเลยสักนิด มารยาททรามจริงๆ
ดาดฟ้าของตึกคณะ ผมจุดบุหรี่ยี่ห้อโคตรแพงขึ้นมาสูบ(เด็กที่ดีไม่ควรทำตามเด้อ) ใจล่องลอยไปไกล ปล่อยความคิดหลายๆอย่างให้ผ่านเข้าออกสมอง
กระทั่งใบปลิวใบหนึ่งปลิวลอยมาแตะที่เท้า กระดาษเอสี่ธรรมดาๆใบนึงนี่แหละ
นิทรรศการงานศิลป์ครั้งที่ 17 คณะศิลปกรรมศาสตร์
หึ คณะของไอ้เชี่ยมังกรรึ . .
ผมนี่ขยำทิ้งทันทีที่นึกออก ไอ้มังกร ไอ้เหี้ยน้ำเต้าหูเดลิเวอรี่!! ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ . . โกรธในความลึกลับของมัน โกรธการที่มันไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ทำตัวให้ผมคิดไม่ตก ให้ผมงง จนนึกอะไรเกี่ยวกับมันไม่ออก!!
ว่าแต่ . . งานมันมีถึงเมื่อไหร่วะเนี่ย
ผมหยิบกระดาษที่ผมเพิ่งจะขยำทิ้งขึ้นมา(ดีนะ ที่มันยังไม่ปลิวหนีไปไหน) ผลปรากฏว่างานมันมีถึงวันนี้เป็นวันสุดท้าย . .
วันสุดท้ายงั้นรึ . . อืม ไปเดินเล่นหน่อยละกัน
ดีที่ตึกคณะผมกับตึกคณะศิลปกรรมไม่ค่อยอยู่ไกลกันมาก ผมเดินไปเรื่อยๆยังไม่เหนื่อยอะไรก็ถึงแล้ว ใต้ถุนตึกคณะนี้ค่อนข้างที่จะคึกคักดีทีเดียว มหาลัยของผมคณะนี้นี่ถือว่าติดอันดับท็อปทรีอ่ะครับ เลยมีคนให้ความสนใจเยอะหน่อย ปกติผมไม่ค่อยมาเดินงานอะไรแบบนี้หรอก แต่วันนี้ผมเบื่อ เบื่อแบบโคตรๆอ่ะ เลยลองมาเดินดู
การใส่แว่นกรอบสีดำของผมทำให้ความเด่นที่เคยมีของผมลดลงไปถนัดตา ปกติจะมีแต่คนมองและก็หันหน้าไปซุบซิบกัน คนที่เดินสวนมาพอเห็นหน้าผมก็จะหลีกทางให้ แต่ครั้งนี้แปลกออกไป ทุกคนทำเหมือนผมเป็นนักศึกษาปกติคนหนึ่ง คงไม่มีใครจำผมได้ ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ถูกใครมาหาเรื่อง
ในงานก็แบ่งเป็นโซนๆตามสาขา เอกปั้นก็โชว์งานปั้นกันไป เอกวาดรูปก็มีรูปให้ดู เอกร้องเพลงก็ร้องเพลงมีวงดนตรีช่วยขับกล่อม เสียงกรี๊ดดังขึ้นเป็นระยะๆ ก็แหม . . นอกจากไอ้พวกศิลปกรรมมันจะเป็นคณะที่ติดอันดับต้นๆแล้ว หน้าตาของพวกมันก็ติดอันดับต้นๆของมอผมด้วย เชอะ . . แต่ยังไงก็ไม่สู้หนุ่มบริหารอย่างพวกผมหรอก แค่มีผมกับไอ้แฝดก็กินขาดแล้วเหอะ (ไม่ค่อยเลยนะเอ็ง)
ผมก็เดินไปเรื่อยๆ ดูภาพวาดผลงานของนักศึกษามอผม พวกมันแม่งก็มีฝีมือดีเหมือนกันนะ ภาพบางภาพถูกแปะเอาไว้ว่ามีคนจองแล้ว ขายออกแล้ว ในราคา . .เว้ยยย นี่มันไม่ใช่ธรรมดาๆแล้วนะ หลักหมื่น!!! แม่ง หากินกันง่ายๆแบบนี้เลยเรอะ! ไม่เห็นจะสวยตรงไหน อย่างกับเอาถังสีมาโยนใส่กระดาษยังไงยังงั้นนั่นแหละ
ผมย่นจมูกอย่างดูถูก จนกระทั่งผลงานชิ้นหนึ่งที่ตั้งตระหง่านกลางภาพศิลปะเปรอะๆเหล่านั้นได้เตะตาของผมเข้า
ชื่อภาพ : always miss you . .
ผลงานของ : นายมัธธิว มาเรีย พลังกร นักศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาทัศนศิลป์
มันเป็นภาพของชายคนหนึ่งที่อายุอานามไม่ต่างกันเท่าไหร่จากผม ภาพวาดเสมือนนั่นเอง ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากับผู้ชายในรูปอย่างประหลาด เค้ามีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ มีดวงตาที่อ่อนโยน ไอ้มังกรสามารถวาดออกมาให้นึกออกได้เลยว่าตัวจริงของเขามีหน้าตาเป็นอย่างไร
ผู้ชายในรูปต้องเกี่ยวข้องอะไรกับมังกรแน่ๆ . . เช่นเดียวกันกับผม . . เพราะผมรู้สึกได้ในทันทีว่าผมคุ้นหน้าคุ้นตาเค้าเอามากๆ แต่นึกให้ตายยังไงก็นึกไม่ออก หรือจะเป็นแฟนเกย์ของไอ้มังกรฟะ ? คิดถึงตลอดเวลางั้นสิ
ภาพนี้แปะสติกเกอร์เอาไว้ว่าขายแล้วในราคา อู้หู . . แม่เจ้า เจ็ดหมื่นห้า พ่องตายแม่ยายมึงสิ้น ไอ้คนซื้อมันรู้จักคนในรูปเหรอวะ ถึงได้แพงชิบหายวายป่วงขนาดนั้นน่ะ!
หึ . . เจ็ดหมื่นห้าหรือจะสู้หนึ่งแสนบาท
“ขอโทษนะครับ” ผมหันไปถามสต๊าฟงานผู้หญิงคนหนึ่ง เธอก็เป็นนักศึกษานี่แหละ “ผมอยากติดต่อซื้อภาพนี้น่ะ”
“เอ่อ แต่ภาพนี้ถูกขายไปแล้วนะคะ” เธอตอบ
“ผมให้ราคาสูงกว่าที่คุณแปะไว้ได้นะ”
“งั้นขายค่ะ” อ้าว ซะงั้น ฮ่าๆๆ โคตรง่าย “รบกวนไปเซ็นชื่อตรงนั้นนิดนึงนะคะ และก็รอให้เจ้าของผลงานมาส่งมอบให้คุณเองกับมือ คุณคงอยากจะเจอเจ้าของผลงานใช่มั้ยล่ะคะ เค้าเป็นเดือนของคณะนี้เชียวนะ!!!”
ไม่เห็นอยากจะเจอ!! “ขอโทษนะครับ พอดีผมรีบน่ะ เดี๋ยวผมเซ็นเช็คแล้วให้คนมารับรูปไปนะครับ”
“เอ่อ จะไม่อยู่เจอจริงๆเหรอคะ เดี๋ยวเค้าก็มาแล้ว”
คือมันดังถึงขนาดที่ว่ากูต้องอยู่รอเจอเลยเรอะ! “ไม่ครับ ต้องติดต่อที่ไหนครับ รีบจัดการทีนะครับ” ผมไม่ได้อยากได้ผลงานไอ้มังกรเพราะมันเป็นของไอ้มังกร ที่ผมอยากได้ก็เพราะว่าผมจะเอารูปหมอนี่ไปสืบต่างหากว่าเป็นใครกันแน่!
สต๊าฟงานคนนั้นคงสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวที่แฝงอยู่เป็นนัยๆของผม เธอรีบพยักหน้าแล้วพาผมไปติดต่อซื้อผลงานที่โต๊ะมุมสุดของห้องทันที ผมนี่รีบเซ็นเช็ค รีบรับใบเสร็จแล้วก็จะรีบหนี
แต่ทว่า . .
“โอ๊ะ นั่นไง มาพอดีเลย!” สต๊าฟงานนี้ดูเธอกระตือรือร้นกับเรื่องนี้มากเป็นพิเศษนะ “มังกร!! คนนี้มาซื้อผลงานของแกด้วย แสนนึงเชียวนะ!”
จะหันไปก็ไม่ได้กลัวมันเห็น ได้แต่เอามือลูบผมมาปิดหน้าปิดตาเอาไว้ ดันแว่นเข้าไป ก้มหน้าให้สุด ผมเห็นรองเท้าของมันมายืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากผม และเท้าอีกหลายคู่นั่นคงหนีไม่พ้นพวกชายโฉดสินะ
โอ้ยยยย . . กูอยู่ในถ้ำเสือแท้ๆ
“จริงเหรอเปรี้ยว”
“จริง!! ตั้งแสนนึงแน่ะ”
“เอ่อ . . ขอบคุณ . . นะครับ” ไม่ค่อยได้ยินไอ้มังกรพูดดีเท่าไหร่ และมันก็คงเคอะเขินด้วยล่ะมั้งที่ต้องมาพูดดีทั้งๆที่ตัวมันเองก็เย็นชาจะตายห่า ผมที่หลบมันแบบสุดๆก็ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ และก็โบกมือไล่มันให้ไปไกลๆซักที
“คนนี้ . .คุ้นๆเนอะ” ไอ้เชี่ยไนท์ มึงหุบปาก!!!!
“นั่นสิมังกร ไม่คุ้นเหรอวะ” ไอ้แอร์ก็อีกคน หึ เดี๋ยวดักตีแม่งเลย!!! หุบปากเดี๋ยวนี้นะโว้ย . .
มังกรเงียบ ผมมองได้แต่เท้ามัน ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันทำหน้ายังไง
“ไม่เห็นคุ้น”
มันพูดงี้ . . แม่เจ้า นี่คือเสียงสวรรค์แท้ๆ เป็นครั้งแรกที่ผมดีใจที่ได้ยินเสียงมัน
“เสร็จหมดแล้วใช่มั้ย” ผมถามสต๊าฟผู้หญิง
“อ๋อ เอ่อ ค่ะ”
“ผมไปนะ”
ผมก้มหน้าก้มตาเดินชนไหล่ไอ้มังกรแล้วจ้ำอ้าวหนีออกไปจากห้องแสดงภาพนั่นทันที หวังว่าจะไม่มีใครจำผมได้นะ
รีบเดินจัดไปหน่อยเลยชนเข้าอย่างจังกับไหล่ของใครบางคน
ผมเงยหน้า . . มองหน้าของผู้ที่เป็นเหยื่อการเร่งรีบของผม ไอ้นั่นมันตัดสกินเฮด ท่าทางเถื่อนๆ แต่หน้าตาดีใช่เล่น
“ขอโทษ”
ปกติไม่เคยขอโทษใครง่ายขนาดนี้นะเว้ยยยย . . ผมรีบเดินหนีไอ้คนนั้นทันทีแต่ . .
หมับ
โดนมันคว้าแขนไว้ซะงั้น
ไอ้สัด!!!!!! นี่มึงกล้า . .
ผมถลึงตาหันกลับไปมองหน้ามันทันที . . พร้อมทั้งสะบัดแขนที่มันจับเอาไว้ออก กำหมัดแน่นเตรียมต่อย (ต่อยคนง่ายไปมั้ยวะ?)
“จะรีบไปไหน” มันถาม ถามเหมือนมันรู้จักผม แต่เปล่า . . ผมไม่รู้จักกับมัน
“ปล่อยกูนะ” ถึงกูจะใส่แว่น แต่กูก็(เคย)เป็นราชาของที่นี่นะเว้ย
“คุยกันก่อนสิ”
เหี้ยอะไรเนี่ย .. กูไม่รู้จักมึง “ปล่อยกู ไม่งั้นกูต่อย”
“ตัวสูงขึ้นนะ” มันทักท้วง มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างสำรวจ “ใส่แว่นก็น่ารักดี”
“สัดเอ๊ย!” ไม่ทงไม่ทนแม่งแล้ว ทำเหมือนกูเป็นตุ๊ดแต๋วไปได้! ผมง้างหมัดเตรียมต่อย พอปล่อยมือออกไปปุ๊บ ไอ้สกินเฮดแปลกหน้าก็หลบปั๊บ คนรอบๆงานเริ่มหันมามองว่าผมกับมันกำลังจะมีเรื่องกันรึเปล่า . . ถ้ามันไม่ยอมปล่อย ผมว่ามีแน่ๆล่ะงานนี้
“มานี่ดีกว่า” เฮ้ย!!! ผมนี่โดนลากออกจากตึกได้ง่ายดายราวกับผมเป็นนางเอกละครหลังข่าวยังไงยังงั้น แม่งโว้ย!! กูไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนั้นนะ!! ผมสะบัดแขนอย่างแรง ให้ไอ้คนแปลกหน้ามันปล่อยผม แต่ไม่หลุดซักที ไซส์ต่างกันสินะ หึ
มันพาผมมายังหลังตึกคณะอื่นที่ไม่มีคนพลุกพล่าน แล้วก็ปล่อยผม
ผมมองมันอย่างพิจารณา กระนั้นก็ยังไม่ลืมที่จะชกหน้าใส่มันไปหนึ่งครั้ง
แรงผมยังดีไม่มีตก ชกใครทีไรเป็นได้เลือดออกปากทุกทีสิน่า
“หึ” มันยิ้ม ยิ้มแปลกๆ ยิ้มในแบบที่ไม่โกรธผมเลยสักนิด “อยากโดนมานานแล้ว”
หวะ ว่าไงนะ อยากโดนมานาน อยากโดนกูต่อยเนี่ยเหรอ ? มึงโรคจิตรึเปล่า!
“วันนี้กะจะมาเห็นหน้า แล้วก็จะไปแล้วล่ะ” ไอ้สกินเฮดทำท่าจะมาลูบหัวผม แต่ผมหันหนี มึงเป็นใครไอ้ฟายมาลูบหัวกู พ่อกับพี่กูเท่านั้นแหละที่ทำได้ “เดี๋ยวจะมาหาอีกครั้งนึงนะ”
“สัด ไปไกลๆส้นตีนกูเลย!” ดูมันพูดเข้า . . มันจีบผมรึไง จีบดูสิกูจะได้แจกบาทาไปให้
“เราชื่อ . . เหม นะ”
“เรื่องอะไรทำไมต้องจำ”
“รับรอง . . ลืมเราไม่ลงแน่ๆ”
โว้ย!!!! รำคาญ . . ไอ้เชี่ยเหมยิ้มแล้วเดินหนีไป ทิ้งให้ผมยืนจ้องมองมันด้วยความโกรธ มันเป็นใครกันวะ มายุ่งกับผมทำไม แล้วยังทำท่าเหมือนมาจีบอีกนะ บ้าไปแล้ว เห็นหน้ากูมั้ย กูโหดนะเว้ย . .อย่ามายุ่งกับกูนะไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยย
ผมตีอกชกหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิดก่อนที่จะเดินหนีออกไปจากตรงนั้น ป่านนี้พวกไอ้ธีกับไอ้ธัญคงออกมาจากคลาสเรียนกันหมดแล้วล่ะ นี่ก็เกือบจะเที่ยงแล้วด้วย
หนีเสือ . . ทำไมต้องมาปะกับเสืออีกทีด้วยฟะ ก็พวกไอ้มังกรอ่ะดิ แม่งเดินออกมาจากตึกคณะมันกันกลุ่มเบ้อเร่อ แถมพวกที่มองพวกมันยังแสดงความชื่นชมกันชิบหาย ไม่เหมือนกับสมัยตอนที่ผมเป็นราชาที่นี่เลยแม้แต่น้อย ตอนนั้นใครๆก็พากันรังเกียจ ฮึ่ยยยย หมั่นไส้โว้ย
“แกกกกก!!! พี่มังกร พี่มังกร กรี๊ดดดดดด” เด็กปีไหนไม่รู้กำลังกรี๊ดกร๊าดกันตอนที่ผมเดินผ่าน แม่ง ไม่ได้เห็นหัวกูเล้ยยยย “น่ารักมากอ่ะแกกกก อร๊ายยยย คนอะไร เท่ระเบิดสุดๆ!”
ถุย ขี้เก๊กน่ะสิ . .
“ชั้นได้ข่าวมานะแก เมื่ออาทิตย์ก่อนมีคนเห็นพี่แกควงใครก็ไม่รู้ เป็นผู้ชาย น่ารักมากๆด้วยอ่ะ”
“กรี๊ดดด จริงเหรอแกกก พี่เค้าเป็นเกย์เหรอเนี่ย!!”
“ข่าวลือน่ะ มีคนแอบถ่ายเก็บไว้ด้วยนะ ดูสิ!!!”
เด็กกลุ่มนั้นก้มหน้าดูจอไอแพดของแม่นังหนูคนนึงกันใหญ่ ชิ ที่แท้ไอ้มังกรแม่งก็เป็นเกย์ . . อาจจะเป็นคนในภาพวาดของมันก็ได้ คนนั้นอาจจะเป็นแฟนของมัน
ผมแอบเหลือบดูนิดๆ ดีนะที่พวกนั้นตัวเตี้ยกว่าผมเกือบยี่สิบเซ็นต์ ผมเลยไม่ต้องลำบากอะไรมาก
“นี่ไงแกกก เค้าว่ากันว่าเป็นแฟนพี่มังกรอ่ะ”
“หะ นี่ไม่ใช่พี่เจ้านาย ราชาคนก่อนหรอกเหรอ”
“พี่เจ้านายเหรอ ใช่เหรอแก พี่แกดูโหดๆกว่านี้นี่”
“อยู่กับพี่มังกรแล้วพี่เค้าดูหงอยไปเลยเนอะ”
“เฮ้ยยย มี่ซบกันด้วยอ่ะ!!!”
ฟังพวกมันคุยกันกูก็รู้เรื่องละว่าข่าวลือนั่นคือใคร . . ก็ผมเองไง โธ่ TT ก็วันนั้นนั่นแหละครับ วันที่คอนแทคเลนส์เจ้ากรรมมันดูดทรายเข้ามาในตาของผม ไอ้มังกรก็ลากผมเดินซะจนเกือบทั่วมหาลัย กินเวลาไม่นานเท่าไหร่ แต่ก็ดันมีคนแชะภาพเก็บไว้ซะได้ . . ให้ตายสิ เสียหายหมดเลย = =
“อุ๊ย แก พี่มังกรเดินมาทางนี้แล้ว หลบเร็ววววว”
อ้าวเชี่ยละ . . มึงเดินมาทางนี้ทำไม!!! ผมหลบเข้าไปในมุมตึกตอนที่ชายโฉดทั้งกลุ่มเดินผ่านหน้าผมไป
“ทำไมต้องไปกินข้าวตึกบริหารด้วยว้า” คนในกลุ่มนั้นบ่น ผมเดินตามหลังพวกมันไปอย่างเงียบเชียบ ทิ้งน้องสามคนนั่นให้กรี๊ดกันจนตายไปข้างเพียงเพราะไอ้มังกรเดินผ่าน = =
“หึ ก็จะอะไรซะอีกล่ะ หน้าที่ไง หน้าที่” แอร์พูดขำๆ
“หน้าที่ที่ไอ้มังกรเองก็เต็มใจใช่ป่ะ” มันโดนเพื่อนแซว
มังกรหันมาหาเพื่อนคนนั้น แล้วพูดสั้นๆง่ายๆได้ใจความว่า “หุบปาก”
แน่นอน ทำเอาเพื่อนหุบปากฉับกันทุกคน . . ก่อนที่จะมีคนพูดขึ้นมาอีกครั้ง ผมแค่กะจะกลับตึกคณะผมเท่านั้น ผมไม่ได้แอบฟังพวกมันพูดกัน จริงๆนะครับ!
“สาวๆคณะบริหารก็น่ารัก สวยกว่าศิลกำของเราตั้งเยอะ” ไนท์พูด “วันนี้ไอ้มังกรจะเลี้ยงนี่ ขายรูปแมทได้ตั้งแสนนึงแน่ะ”
แมท . . แมทเหรอวะ คนในภาพชื่อแมทสินะ
“เลี้ยงไม่ได้” มังกรตอบ “จะเอาตังค์ไปให้พ่อ”
“หล่อแล้วยังกตัญญูอีกนะ กูอยากจะกรี๊ดใส่หูมึงจริงๆ”
“เหลือหนี้อีกตั้งเยอะที่ต้องจ่ายใช่มั้ย” เสียงแอร์พูดอย่างเป็นห่วงเพื่อนของมัน “มังกร ทำไมไม่ให้พวกกูช่วยวะ เงินเก็บพวกกูคงพอที่จะซื้อร้านของมึงได้”
“ไม่เป็นไร กูไหว”
ผมที่เดินตามอยู่ข้างหลังเห็นเพื่อนของเชี่ยมังกรมองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจ ท่าทางอยากจะช่วยมันเหลือเกิน แต่เจ้าตัวไม่ยอมท่าเดียว
“นั่นไม่ใช่แฝดเพื่อนของเจ้านายเหรอวะ” ไนท์โพล่งขึ้น
ทั้งหมดนั่นหันไปมองไอ้แฝดที่เดินออกมาจากตึกบริหาร เห็นไอ้ธัญเอาโทรศัพท์แนบหู . . รู้เลยว่ามันกำลังโทรหาผม เพราะโทรศัพท์ผมโคตรสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง
“แล้วเจ้านายไปไหนล่ะ”
“นั่นสิ”
ถามถึงกูทำไม . . พวกมึงจะไปหาเรื่องกูเหรอ!!!!
“ไม่ได้เห็นหน้าตั้งหลายวันเลย”
“หรือตาจะยังไม่หาย”
“มังกร ไม่ไปเยี่ยมหน่อยเหรอ”
เอ่อ . . นี่ใช่บทสนทนาที่ควรจะเกิดขึ้นเกี่ยวกับตัวผมมั้ย มันต้องไอ้เชี่ยนายอยู่ไหน กูจะฆ่ามัน!!! หรือไม่ก็มันคงมุดหัวหลบอยู่ใต้กระโปรงของผู้หญิงคนอื่นอยู่แน่ๆ!!! ประมาณนี้ไม่ใช่เหรอ
ไม่ใช่เป็นห่วงเป็นใยราวกับผมเป็นญาติโกโหติกาของพวกมันแบบนี้
เล่นแปลกกันตั้งแต่ตัวพ่อลามไปจนถึงตัวลูกของมันเลยโว้ยยยยยย
“ตอนเช้าก็เห็นมาเรียน ท่าทางปกติดี” เสียงเย็นๆของตัวพ่อดังขึ้นเบาๆ พวกนั้นส่งเสียงโล่งอกกันใหญ่
อะไร ? ทำไมเป็นแบบนี้กันไปหมด . . ทำไมไม่เกลียดผมล่ะ ทำไม . .
“โล่งอกไปที”
“น่าจะซัดไอ้วายุให้ยับกว่านี้”
“พอที ไปกินข้าวได้รึยัง” มังกรตัดบทเพื่อน
“รีบจังนะเชี่ยมังกร” แอร์แซว
“เกี่ยวกับเรื่องของเจ้านาย ไอ้มังกรมันก็รีบทุกครั้งไม่ใช่เหรอวะแอร์” ไนท์เข้ากับแอร์ได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“หุบ . . ปาก”
ผมยืนนิ่ง มองดูพวกมันเดินสวนไอ้แฝดไปอย่างอึ้งๆอยู่ในจิต . . ไอ้ธัญมองดูกลุ่มชายโฉดอย่างระแวดระวังราวกับว่าพวกมันจะเข้าไปแว้งกัดได้ทุกเมื่อ ส่วนไอ้ธีมองพวกนั้นแล้วทำท่าจะวิ่งเข้าไปตั๊นหน้าแต่ก็โดนไอ้ธัญหิ้วคอเสื้อเอาไว้ ชายโฉดไม่ได้ทำท่ารังเกียจอะไรใส่ไอ้แฝดเลยแม้แต่นิดเดียว
หรือชายโฉด . . แม้กระทั่ง . . ไอ้มังกรนั่น . . มันจะไม่ได้แย่อย่างที่ผมคิด
เวิร์ดมีปัญหา T_T
-
มังกรลึกลับมาก อยากรู้เรื่องราวของมังกร
ไหนจะเรื่องของเหมอะไรนั่นอีก
ทำไมถึงรู้จักเจ้านายมาก่อน วู้ววว ซับซ้อนดีแท้
-
มีปมเพิ่มมาอีกตั้งหลายปม
อยากรู้เรื่องของมังกร
-
:เฮ้อ: มังกรเป็นใครกันเเน่น่ะ หาเงินขนาดนั้นไปให้พ่อด้วย มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า เเล้วเเมทเป็นใคร มังกรมีชื่อกลาง
ว่าเเมทธิวใช่ป่ะอ่ะ งั้นมีความสัมพันธ์เชิงครอบครัว???... :serius2: สับสนอ่ะ แต่ดูแล้วสิบสี่ตุลานี่เป็นคนดีสินะ...
แล้วทำไมมังกรต้องทำตัวลับๆล่อๆด้วยอ่ะ... มีคนเเปลกๆโผล่มาอีกเเล้ว แต่เปิดตัวก็อยากบอกว่า ลืมไม่ลง เเล้วล่ะ
ดูจะร้าย แล้วก็สนใจเจ้านายน่าดูเลย อึ๊ยยยย ดูสยึมกึ๋ยยังไงชอบกลนะ... มังกรจะรู้จักรึเปล่า :z3:
-
โอยยยยย ลึกลับกันจริงแต่ละคน
จริงๆก้แอบเดาว่ามังกรเป็นใคร
แล้วทำไมต้องมาวนเวียนกับเจ้านาย
แต่รอดูต่อไปดีกว่า ฮี่ๆ
อย่าหายไปนานนะคะ รอติดตามอยู่
คนเขียนสู้ๆค่ะ <3
-
:really2:
-
เอาสะนาน
กลับมายังไม่เครียร์ -..-
แล้วตกลงมันยังไงกันแน่
แล้วพ่อ เหม หนุ่มหน้าใหม่นั้นใครกัน
-
นี่มันไม่ใช่ปมแล้ว แต่มันเป็นเส้นด้ายท่พันกันเป็น ขยุ้มๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ มาต่อไวไวนะคุณเค้ก คิดถึงมากมายยยยยยยยย
:กอด1:
-
หายไปนาน จยลืมไปเลยอ่ะ :sad4:
แต่ไม่เป็นไร จะรอนะ :กอด1:
ชอบบุคลิกเจ้านาย ฮาดี
ปล.รีบๆมาต่อเน้อ
-
เธอเป็นใครไม่รู้อ่ะ แต่ชื่ีอเธอหล่อมาก เหม
:กอด1:
-
หรือคนในรูปจะเป็นเจ้านายกันแน่
แล้วเหมคือใคร เงื่อนงำเยอะจัง :sad4:
-
เย้้มาแล้วววว มังกรใจดีจังงง :impress2:
-
ขอบคุณค่ะ
+1 รอตอนต่อไป
:L2:
-
เพิ่มมาอีกคนแล้ววววววว
เป็นใครกันล่ะเนี่ย o12
-
แมทคือใครรร
แล้วเขมมาจากไหนนนน
คนเขียนกลับมาคราวนี้มีตัวละครโผล่มาใหม่ด้วย
มาเฉลยทีนะค้าสองคนนี้เป็นใคร
-
ลืมไปหมดละ
-
เหมเป็นใครอ่ะ สงสัยๆ รีบมาต่อน้า
-
มังกรเป็นใครกันแน่ แล้วทำไมมังกรกับเพื่อนดูห่วงใยเจ้านายขนาดนั้น มังกรเป็นคนส่งน้ำเต้าหู้ให้เจ้านายใช่ไหม แล้วเหมรู้จักเจ้านายมาก่อนงั้นหรือ ยังไงกันนะเนี่ย แล้วทำไมเจ้านายถึงทำท่าไม่รู้จัก แล้วคนในภาพที่่มังกรวาดคือใคร แล้วเจ้านายก็คุ้นด้วยอีกเนี่ย อะไรกันเนี่ย แล้วร้านอะไรกันนะ น่าสงสัยจัง
-
ตกลงมังกรคือใครกันแน่ ?? มีความหลังอะไรเกี่ยวกับเจ้านาย ?? แล้วแมทอีกอ้ะ ?? เหมอีกละ ?? :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เดาว่า แมทอาจจะเป็นพ่อหรือพี่ชายของมังกร แล้วก็เป็นคนที่มาห้อยน้ำเต้าหู้ให้ทุกวัน(เมื่อก่อน)
แต่ตอนนี้อาจเกิดอุบัติเหตุอะไรสักอย่างหรือไม่ก็เสียชีวิตแล้ว? มังกรเลยมาทำหน้าที่นี้แทนอะไรงี้(เดาเอา555)
-
ความทรงจำของเจ้านายต้องขาดหายไปช่วงนึงแน่
สามคนนี้เค้าต้องมีความรัก ความหลังอะไรกันแหงมๆ
-
อยากอ่านต่อ!!!
-
:กอด1:
-
ลึกลับสมกับเป็นพระเอกเลยนะพ่อมังกร
ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องครอบครัวอีกล่ะ
แล้วนี่ยังมีบุคคลปริศนาเพิ่มมาอีกหนึ่งคน
พูดอย่างกับว่ารู้จักเจ้านายแล้วอย่างนั้น
มีแต่เรื่องที่ไม่เข้าใจเต็มไปหมดเลย :serius2:
รอติดตามต่อไปนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ลึกลับซับซ้อนขึ้นทุกวันๆนะเหมคือใครมาจากไหน คนในรูปคือใครเกี่ยวข้องกับมังกรแบบไหน
งงเป็นเพื่อนนาย555เจ้านายนี่มันฮาน่ารักดี..แล้วเด็กส่งน้ำเต้าหู้เปิดตัวซะทีน๊ะทีแรกคิดว่าจะไม่กินต่อซะอีกเมื่อ
รู้ว่ามังกรเป็นคนเอามาให้ที่ไหนได้เจ้านายซัดเรียบ
-
กลายเป็นข่าวคู่กันไปแล้ว มังกรแบบว่าดูแลแบบห้าๆอย่างห่วงๆ อิอิ
แอบคิดเล่นๆว่า น่าจะเปลี่ยนชื่อกลุ่มจากสิบสี่ตุลา เป็นสิบสี่กุมภาคงจะฮาแล้วก็น่าร๊าก
(มังกร: หุบปาก) เฮือก! o22
-
คนในรูปเป็นใคร o2
-
หายไปนานมากกกกกกกกกกกกก :z3: จนเกือบลืมเนื้อเรื่องแน่ะ ใกล้จะเฉลยแล้วว่าทำไมมังกรถึงดีกับเจ้านายขนาดนี้น่ะ และในรูปนั้นคือใคร อยากรู้จัง อย่าบอกน่ะว่าคือเจ้านาย เป็นไปไม่ได้ที่เจ้านายจะจำตัวเองไม่ได้น่ะ :serius2: มาต่อเร็ว ๆ น่ะจ้ะ ยังไงเรื่องของปอนด์ก้อจบแล้วน่ะจ้ะ
-
:impress2:
-
ให้ตายเถอะ >< ทำไมอ่านแล้วเขิล อั้ยยย><
-
ได้ข่าวว่าที่ผ่านมามีแต่แกที่คิดเองเออเองว่าเค้าไม่ดีมาตลอดนะนาย
:angry2:
ตัวละครมาเพิ่มอีก2 สนุกล่ะ o18
+1คร้าบบบ
-
:z3: :z3: มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ค้างคาใจกับปริศนาที่เข้ามาไม่หยุดหย่อน
รีบๆอัพนะคะรอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อเลยค่ะ
-
ยังคงเป็นปริศนา สำหรับนายมังกร เค้าเป็นใครนะคร่าา
-
ค้างอ้ะ
แมท เหม ใครกันนนนน อยากรู้
แล้วทำไมกลุ่มของมังกรถึงดูรู้จักกับเจ้านายมาก่อน
สงสัยยยยย มาต่อเร็วๆ น๊าา
-
มาอ่านแล้วววววววววว
ค้างงงงงงงงงงงงง T_____________T
ตัวละครมากมาย
ทำไมตอนแรกมังกรถึงเหมือนไม่ชอบเจ้านาย
แต่พอมาตอนนี้ก็มาดูแล คอยช่วยเหลือ
มีตัวละครเิพิ่มมาอีก
เหม? แมท?
โอย....อยากอ่านต่อ
-
ร้ายที่ 8
“พ่อ หวัดดี”
“เฮ้ย ไอ้ก้าว! กลับบ้านเป็นด้วยเหรอเอ็ง!นึกว่าจะนอนอยู่แต่คอนโด” พ่อตบหัวผมเบาๆอย่างหยอกล้อ พี่ขุนที่กำลังกินเบียร์อยู่กับพ่อหัวเราะขำ พ่อจะไม่ค่อยเรียกชื่อเล่นของผมหรอกครับ . . ชอบเรียกชื่อจริง พ่อบอกว่าถ้าเรียกผมว่าเจ้านาย ผมก็เป็นเจ้านายพ่ออ่ะดิ นี่ตัวเองเป็นคนตั้งเองนะเนี่ย ไม่ยอมเรียกซะงั้น . . พ่อของผมเป็นคนที่ดูรวยๆอ่ะครับ ค่อนข้างอวบหน่อย (ลงพุงเยอะด้วย) ใส่ชุดเป็นทางการตลอดเวลา และก็ชอบใส่สร้อยทองแสดงออกถึงความรวยอีกด้วย ดีนะไม่เล่นพระ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็มันจะไม่ต่างอะไรเลยจากอาเสี่ยร้านขายทอง
ดีนะที่ผมกับพี่ขุนได้หน้าตาทางแม่มาเยอะ . . (ถ้าพูดออกไปล่ะก็ อาจโดนพ่อแพ่นกบาล)
“เป็นดิ” ผมตอบอย่างเหนื่อยๆ หยิบแก้วเปล่าบนโต๊ะ ทำท่าจะรินเบียร์แต่โดนพ่อตีมือ
“เป็นเด็กเป็นเล็กห้ามกินของมึนเมา” พ่อพูดจบพี่ขุนถึงกับหัวเราะก๊ากออกมาเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าฮาพ่อ หรือฮาหน้าเสียๆของผม
“พ่อ หนักกว่านี้ผมก็ทำมาแล้ว!” ให้ตาย คนยิ่งเซ็งๆอยู่ด้วย . . เซ็งเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ . . คงเป็นเรื่องของตัวเอง . . ที่ดันอยากเกลียดคนที่ไม่สมควรเกลียดล่ะมั้ง
“หึ อย่างน้อยก็ไม่กินเหล้าเบียร์ ไม่สูบบุหรี่ต่อหน้าพ่อได้มั้ยล่ะ” กิต กิตติเกษมบอกผมด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่มีแววเป็นห่วงอยู่โดยนัย
ยอมแพ้ละ . . “ก็ได้” ผมตอบ “ไม่นึกว่าพ่อจะอยู่บ้าน พี่ขุนก็ด้วย นึกว่าจะงานชุกกันทั้งวันทั้งคืน”
“มันก็ต้องมีเวลาให้เอ็งบ้าง ปล่อยให้เอ็งใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ เดี๋ยวแม่เอ็งก็ส่งสายฟ้าลงมาฟาดหัวข้ากับไอ้ขุนพอดี” พ่อพูดแบบติดตลก แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่ากว่าพ่อจะทำใจเรื่องนี้ได้ เล่นเอาญาติๆพากันปั่นป่วนช่วยงานกิจการที่พ่อคุมกันแบบจ้าละหวั่น เพราะพ่อเจ้าประคุณเล่นขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ตอนนั้นผมกับพี่ขุนยังเด็กมาก ผมไม่ประสีประสาอะไร แต่พี่ขุนค่อนข้างจะเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี เขาถึงรักผมมากไง
“ผมก็ใช้ชีวิตของผมดีอยู่แล้ว พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า” ผมไม่อยากให้พวกเขาซีเรียสกับชีวิตของผมมากนัก
“ดีแล้วเหรอ วันนั้นก็เจ็บตา วันก่อนโน้นก็ทำรถคว่ำ” พ่อพูดขึ้นมาทำให้ผมต้องหันขวับไปทางคนขี้ฟ้อง ที่รีบยกแก้วขึ้นกรึ๊บ ปิดบังหน้าตาโดนจับได้ของตัวเองเอาไว้ . . พี่ชายผมมันจับตาดูผมทุกฝีก้าวเลยหรือยังไง
“ก็พ่อสอนผมมาแบบนี้นี่ ใช้ชิวิตแบบเสี่ยงๆดูบ้าง” เห็นปืนตั้งแต่อายุสี่ขวบอ่ะครับ
“ข้าไปสอนเอ็งแบบนั้นตอนไหน!!!!”
“ชิ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่มองแก้วเบียร์ในมือพ่อกับพี่ขุนตาละห้อย หึ พ่อเข้านอนเมื่อไหร่ล่ะก็ เสร็จผมแน่ๆ
“ว่าจะพูดเรื่องร้านหนังสือกับเอ็ง” พ่อเปิดประเด็น
“เห้ย นี่กะเอาจริงเหรอ” จำได้รึเปล่าครับว่าพี่ขุนบอกว่าพ่อจะเปิดร้านหนังสือให้ผมดูแลน่ะ
“เอาจริงดิ” พ่อบอก “เงินข้ามีออกเยอะแยะ ไม่อยากลงทุนไปกับธุรกิจมอมเมาอบายมุขบ้าๆแบบนั้นอีกแล้ว มีเยอะจะตายห่า เปลี่ยนแนวบ้างก็ดี ทำร้านหนังสือเป็นไง”
“พ่ออยากเปิดก็เปิดเหอะ แต่อย่าเอาผมไปดูแลได้ป่ะ แม่ง โคตรไม่เท่” เถียงกันเรื่องนี้ทั้งคืนยังได้. . ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมทำหรอก
“ข้าลงทุนกับบริษัทอสังหาไปแล้ว!!! เรื่องนี้ถอยไม่ได้แล้วโว้ย!!!”
“ผมอยากดูแลร้านเหล้าอ่ะ ร้านเล็กๆร้านนึงก็ได้ นะๆๆ พ่อนะ”
“ไม่ได้ ให้ไอ้ขุนทำนั่นแหละ ดีแล้ว!”
“พ่ออ่ะ”
“ลูกคนเล็กของข้าต้องใสสะอาดและผ่องแผ้วบริสุทธิ์ เข้าใจ๊”
ผมกับพี่ขุนมองพ่ออย่างตื่นตะลึง . . ผม . . เนี่ยนะ . .จะใสสะอาดผ่องแพ้วนพคุณแบบนั้น . . เอ่อ ผมห่างไกลคำนั้นมาตั้งนานแล้วพ่อ
“เออนี่พ่อ” พี่ขุนชวนพ่อคุย หลังจากดื่มเบียร์ไปหนึ่งอึก“ร้านน้ำเต้าหู้ซอย43เค้าขาดส่งหนี้คืนมาหลายเดือนแล้วอ่ะ พ่อจะเอาไงดี”
พูดถึงเรื่องน้ำเต้าหู้ . . ผมเป็นอันต้องสะดุดที่หูทันที ไม่รู้เป็นไร . .
“กี่เดือนล่ะ”
“สี่เดือนได้”
“เฮ้อ ทำร้านเต้าหู้ก็คงหาตังค์มาใช้หนี้ยาก พ่อก็เห็นใจเค้าอยู่นะ”
“แต่มันจะเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีให้กับร้านอื่นนะครับ”
“เออน่ะๆ พ่อรู้” พ่อดื่มเบียร์เข้าไปหนึ่งอึก “เจ้าของร้านเป็นเพื่อนเก่าพ่อเอง ชื่อไอ้เมฆ เคยรวยชิบหายแต่พอมีเมียเป็นลูกครึ่งเท่านั้นแหละ ก็ถูกผลักไสไล่ส่งออกมาจากวงศ์ตระกูล”
“มีเมียเป็นลูกครึ่ง เป็นฝรั่งไม่ดีเหรอพ่อ” พี่ขุนถามไปเรื่อย ไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ผมเริ่มชักไม่แน่ใจแล้วว่าคนที่พ่อพูดถึงนั่น . . ผมจะรู้จักด้วยรึเปล่า
“ก็ธวัชพลังกรมันเป็นตระกูลเก่าแก่ ถือเรื่องพวกนี้จะตายไป ไอ้เมฆมันก็เลยเลือกเมีย หนีออกมาจากบ้านและก็มาทำมาหากินเอง เมียฝรั่งชอบความเป็นไฮโซมั้ง พอไอ้เมฆมันจนก็เลยทิ้งมันกับลูกไว้ที่เมืองไทย และเจ๊แกก็เลยไปสร้างครอบครัวใหม่ที่บ้านเกิดนู่น ไอ้เมฆใจสลาย มีแต่ลูกชายเท่านั้นแหละที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ ดีนะที่ลูกมันกตัญญู พ่อเคยเห็นแว้บๆที่บาร์ตึกสาขาใหญ่ของเราด้วยนี่”
. . ธวัชพลังกร แม่เป็นลูกครึ่ง พ่อชื่อเมฆ . . ลูกคนนั้นคงจะเป็นใครอื่นไม่ได้ นอกจาก . . มังกร
“อ๋อ ไอ้หน้าฝรั่งๆคนนั้นใช่มั้ยพ่อ หล่อด้วยนะ”
“ใช่แล้วล่ะ น่าสงสาร ทำงานเป็นวรรคเป็นเวรช่วยพ่อใช้หนี้เรา”
“ผมไม่อยากเก็บตังค์พวกเขาแล้วอ่ะ” พี่ขุนบอก
“นั่นสิ พ่อก็เคยบอกจะยกที่ตรงนั้นให้ไอ้เมฆไปเลย แต่ก็ยังยืนกรานว่าจะใช้หนี้ต่อ”
“พ่อ พี่ขุน” ผมพูดขึ้นมากลางวงสนทนาของพ่อกับพี่ชาย
“ว่าไง”
“ผมใช้หนี้ต่อให้เอง” ผมพูดออกไปทั้งๆที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
“เชี่ยไรของมึง” พี่ขุนถามงงๆ
“บ้านไอ้นั่นติดนี่พ่อเท่าไหร่ เดี๋ยวผมจ่ายให้”ผมพูดเสียงเบาแต่ค่อนข้างที่จะมั่นใจ
“หา นี่เอาจริงเหรอ” พ่อถาม “ลูกไอ้เมฆเป็นเพื่อนเอ็งรึไง”
“ก็ไม่เชิงน่ะ”
“หรือเป็นแฟนล่ะ”
“บ้าน่ะพ่อ!” คิดได้ไง . . แค่รู้จักกัน!!!
“แหม สมัยนี้แล้วนี่ พ่อจะคิดอะไรได้ล่ะ” พ่อยักไหล่
“แล้วบ้านนั้นติดหนี้พ่อเท่าไหร่”
“ไม่รู้ทำไม หลังๆมานี่ร้านน้ำเต้าหู้นั่นถึงได้โดนนักเลงมารุมยำบ่อยๆ จนต้องมายืมเงินพ่อเพื่อเอาไปซ่อมบ้านบ่อยๆน่ะ”
พ่อผมตอบได้ตรงประเด็นเหลือเกิน “ทั้งหมดเท่าไหร่” ผมถามย้ำ
“สองล้านสาม”
“แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” นั่นคือเสียงอุทานของผมครับ พี่ขุนหัวเราะได้อย่างโคตรสะใจ ส่วนพ่อยักไหล่ . . เงินพวกนี้ขี้ประติ๋วมากสำหรับผู้ทรงอิทธิพลอันดับต้นๆของประเทศนี้
แต่มันคือทั้งชีวิตของครอบครัวๆหนึ่งเลยก็ว่าได้
“ทำไงได้ ยืมกับข้า ดอกเบี้ยแพงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่”
“พ่อหน้าเลือด!” ผมสงสารไอ้มังกรขึ้นมาแทบจะในทันที . . ทำงานงกๆที่บาร์กับรายได้จากร้านขายน้ำเต้าหู้. . กี่ชาติกันถึงจะใช้หนี้พ่อหมด
“ไม่งั้นข้าจะรวยขึ้นมาอย่างงี้เหรอ” พ่อยิ้มเบาๆ โคตรน่าหมั่นไส้เลย “น้อยๆหน่อยเหอะไอ้ก้าว ที่จริงบ้านนั้นยืมข้าไปสามล้าน ใช้มาแล้วสองแสน นี่ข้าก็ลดลงมาให้มากแล้ว”
“เชอะ” ผมรีบพูด “จะใช้หนี้ให้มันหมดเลย กี่บาทก็ว่ามา สองล้านสามนี่หมดแล้วใช่ป่ะ!!”
“ปกติไม่เห็นจะสนใจเรื่องนี้เลยนี่หว่าไอ้นาย” พี่ขุนตั้งข้อสังเกต
“สงสัยถูกใจลูกชายบ้านนั้นเข้าแล้วล่ะ” พ่อชง
“อะไรของพ่อน่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
[/b]
เงินเก็บหายวับไปกับตาสองล้านสามTT มันเป็นเงินของผมครับ ไม่เกี่ยวกับเงินที่พ่อให้เป็นค่าขนมหรือพี่ขุนให้ซื้อนั่นซื้อนี่ แต่เป็นเงินที่ผมได้จากการพนันตอนแข่งรถต่างหาก ตอนนี้มีตังค์ติดบัญชีไม่ถึงล้าน เรียกได้ว่าเข้าขั้นจนสุดๆ (นี่มึงจนแล้ว?) . . แต่ไม่รู้ทำไมผมกลับรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก . . ราวกับว่าผมได้ตอบแทนไอ้มังกรในสิ่งที่มันคอยช่วยเหลือผมแล้ว . . น้ำเต้าหู้ทั้งหมดที่มันเคยห้อยที่ประตู . . ผมจ่ายแล้วนะ
“หาเงินกันเถอะ” ผมโพล่งแล้วเอาหน้าฟุบลงไปบนเทกส์บุ๊ค เวลาสายในหอสมุดกลาง ไอ้เจ้านาย อยู่ในหอสมุดกลาง . . ผมเองยังไม่อยากจะเชื่อเลย ตั้งแต่เจ็บตาแล้วใส่แว่นเนี่ย นิสัยเปลี่ยนไปเยอะ = = แต่เชื่อเหอะ ใครท้ามา ผมก็ยังอยากที่จะสู้อยู่! เพียงแต่ตอนนี้มันอยู่ในช่วงเงียบๆก็เท่านั้น
“เงินหมดแล้วเหรอ เอาไปใช้อะไรหมดล่ะ” ธัญถามขึ้นมา มันกำลังติวให้ไอ้ธีที่โคตรง่วงนอน
“เหมา . . น้ำเต้าหู้” ผมตอบอย่างเหนื่อยๆ
“หา” เป็นใครใครก็งงเชื่อดิ
“สงสัยเย็นนี้ต้องไปแข่งรถ” ผมคิดวิธีหาเงินอย่างอื่นไม่ออกแล้วจริงๆ TT
“อันตรายนะนาย” ธัญส่งเสียงเตือน
“ก็ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันไม่มีเงินนี่”
“ไปเหอะๆ ไอ้ธัญมึงก็อย่าไปขัดไอ้นายดิวะ กูคิดถึงสนามแข่ง!” ไอ้ธีพูดอย่างตื่นเต้น พูดถึงเรื่องนี้ทำให้มันตาใสปิ๊งๆขึ้นมาทั้งๆที่เมื่อกี้จะหลับแหล่มิหลับแหล่
ผมก็เปรยขึ้นมาอย่างนั้น แต่ก็ไม่รู้จะไปจริงรึเปล่า . . ไม่น่าเอาตังค์ไปซื้อรถคันใหม่เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วเลยครับ มีอยู่เกือบยี่สิบล้าน ซื้อที . . เงินหายวับ . . ไม่น่าเลยกู แล้วก็ดันไปใจดีใช้หนี้ให้ที่บ้านของไอ้มังกรอีกนะ อ้อ เรื่องนี้เป็นความลับครับ ผมบอกพ่อกับพี่ขุนว่าจะบอกกับมังกรเอง ถ้ามันเอาตังค์ไปใช้หนี้ก็อย่าเพิ่งรับ
“กูก็คิดถึงว่ะ”
“ไอ้วายุแม่งโม้สัด . . มันหาว่ามึงหมดเขี้ยวเล็บแล้ว” ไอ้ธีรีบพูด ไอ้ห่านี่ก็ชอบที่จะมีเรื่องชิบหาย
“จริงเหรอ” ไอ้เราก็เชื่อคนอื่นง่ายดายเหลือเกิน
“แหงสิ เจ้านาย ถ้ามึงอยากจะรักษาอำนาจของมึงไว้ล่ะก็ มึงต้องโผล่หัวไปที่สนามบ้าง ไม่ก็ . . มีเรื่องบ้าง เรื่องของมึงตอนนี้แม่งโคตรเงียบ เงียบของเงียบของเงียบอ่ะ”
“เชี่ยธี เลิกพูดได้แล้ว” ธัญเอาม้วนกระดาษเคาะหัวพี่มัน “จะสอบอยู่แล้ว อย่าเพิ่งหาเรื่องให้ไอ้นายคิดได้ป่ะ เกิดมันอยากมีเรื่องขึ้นมาทำไง”
“ตอนนี้ยังหรอกธัญ” ผมตอบ ธัญทำหน้าสบายใจขึ้นมาทันที “ตอนนี้ . . ยัง”
“แล้วแต่มึงละกัน” ธีหันไปฟุบหน้านอน มันเข้าใจผมตามใจผมทุกเรื่องอยู่แล้วไม่คิดเล็กคิดน้อยหรอก. . ผมไม่จำเป็นต้องไปสร้างเรื่องอะไรขึ้นมา เพราะบางที . . เรื่องมันก็เข้ามาหาผมเอง
“เฮ้ย เดี๋ยวกูมานะ ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ”
ผมบอกกับเพื่อน ก่อนที่จะเดินเข้าไปยังห้องน้ำชายที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ๆผมนั่งอยู่ พอเข้าไปยืนฉี่ได้สักพัก คนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาพร้อมๆกับล็อคประตูห้องน้ำซะงั้น . .
เวรแล้วไง . . แก๊งที่ผมเคยถล่มไปเมื่อเดือนก่อน . .
คือบทมันจะมีเรื่อง . . มันก็มีขึ้นมาเลยงั้นเหรอวะ! เรื่องนี้ใครแต่งวะแม่ง!!!(เอ้า ไอ้นี่ มีย้อนด้วย)
“เจ้านาย . . อดีต . . นัมเบอร์วัน” ไม่ต้องเกริ่นเหมือนในหนังก็ได้ กูรู้พวกมึงจะมารุมกู แก้แค้นกูใช่มั้ย! ผมไม่ขอบรรยายลักษณะท่าทางของพวกมันมากละกัน เอาเป็นว่าพวกมันไม่ใช่คนดีเป็นพอ “มึงทำลูกพี่กูเข้าโรงบาลเป็นเดือน ไอ้เหี้ย!!!”
ปัง!!! ไอ้คนพูดใช้เท้าเตะประตูห้องน้ำเสียงดัง . . ผมไม่ได้กลัวอะไรพวกมันหรอก แต่ที่นี่คือห้องสมุด ถ้าจะไปตีกันควรออกไปข้างนอกไม่ใช่เหรอ
“ก็ลูกพี่มึงอ่อน” ผมพูดไปตามประสาคนปากไว . . นั่นยิ่งทำให้เส้นเลือดที่อยู่ตรงหน้าผากของไอ้คนพูดยิ่งปูดขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
เอ่อ อันที่จริงผมก็จำไม่ได้หรอก ว่าลูกพี่มันน่ะคนไหน . . บอกตามตรง . . ลืม จำได้แค่ไอ้วายุ . .
. . กับไอ้เชี่ยนัมเบอร์วันของมหาลัยตอนนี้ล่ะมั้ง
“สัดเอ๊ย!!! มึงอย่าอยู่เลย!!!”
ดี . . เกริ่นได้ไม่นานดี . . ผมหลบลูกกระโดดเตะที่มันส่งมาได้ทันควัน จากนั้นก็หลบหมัดของไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังอีกที แต่หลบลูกถีบของอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลไม่พ้น . .
ไม่ได้สู้ซะนาน . . ผมว่าฝีมือของผมนั้นคงตกไปเยอะ . . เสือกจะใส่แว่นอีก ตอนนี้ถูกซัดจนแว่นร้าวไปเป็นที่เรียบร้อย ถูกอย่างเลยไม่ประติดประต่อกัน ดูมึนและก็มัวไปหมด
ทั้งเสียเปรียบเรื่องกำลัง เสียเปรียบเรื่องจำนวนคน และที่สำคัญสุดคือเรื่องทัศนวิสัย ทำให้ผมโดนรุมได้ไม่ยากเย็นอะไรนัก ให้ตาย ช่างน่าสมเพชสิ้นดี . . นี่ผมเคยเป็นที่หนึ่งของที่นี่จริงๆน่ะเหรอ
ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ผมโดนพวกมันกระทืบอย่างไม่ยั้งส้นตีน . . เจ็บนะ แต่ไม่อยากแสดงออกมาให้พวกแม่งเห็น ถ้าจะตายวันนี้ล่ะก็ . . ก็ขอให้ตายอย่างไร้ซึ่งความอ่อนแอเลยละกัน (คิดถึงตอนตายเลยเร่อะ ?)
หรือบางที . .วันนี้มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาตายของผม
จู่ๆก็มีคนพังประตูห้องน้ำเข้ามา ผมมองไม่ค่อยเห็นหรอก แต่ผมเห็นลางๆว่ามันเป็นคนที่มีทรงผมสกินเฮด
คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นไอ้เหม . . ที่มันเคยดึงมือผมให้ออกจากตึกศิลปกรรมไปเมื่อไม่กี่วันก่อน
“มึงมาทำเชี่ยไรกับคนน่ารักของกู!”
มันพูดงี้แล้วมันก็ต่อยพวกนั้นจนคว่ำไปหมดอย่างง่ายดาย เก่งว่ะไอ้เหี้ยเอ๊ย ผมมองมันด้วยแววตาที่ไม่มีแรงจะอึ้ง . . มันเดินเข้ามาพยุงผมแล้วก็เดินออกไปจากห้องน้ำ
ผมเห็นทุกคนจ้องมองมาที่ผม สงสัยเสียงที่โคตรดังนั่นทำให้เด็กเนิร์ดในห้องสมุดแตกตื่นกันใหญ่(แต่ก็กลายมาเป็นไทยมุง) ไอ้ธัญวิ่งเข้ามาช่วยพยุงผมอีกข้างทันที
“ว้า คนเยอะแฮะ” ไอ้เหมบ่นพึมพำ “เห็นทีต้องไปแล้วล่ะ” มันพูดอย่างกับมันไม่ใช่นักศึกษาของมอนี้ ทั้งๆที่ใส่ชุดนักศึกษายังไงยังงั้น
“ขะ ขอบใจ”
“ตอนเย็นเดี๋ยวมารับไปกินข้าว” มันพูดพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่จะเดินหายไปท่ามกลางฝูงชนที่ตกอกตกใจกับสภาพของผมมารับไปกินข้าวงั้นเหรอ กูคงจะอยู่ให้มึงเห็นหน้าหรอกนะ ไอ้เวร . .
“ขอโทษนะนาย กูขอโทษ ขอโทษที่ช่วยมึงไม่ทันทุกที” ธัญกระซิบข้างหูอย่างร้อนใจ ขณะที่พาผมเข้าไปในลิฟต์ ไอ้ธีเองก็รู้สึกผิดไม่แพ้น้องของมัน
“ไม่เป็นไร” ผมพูดเพื่อให้พวกมันสบายใจ “ศัตรูกูเยอะ มึงไม่มีทางรู้หรอก ว่าพวกมันจะมาตอนไหน”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน . . ผมคงไม่เดินหนีออกมาง่ายๆแบบนี้ . . ผมคงสั่งให้ลูกน้องตามขึ้นไปจัดการพวกแม่งให้หมดแล้ว . . แต่ครั้งนี้ผมกลับปล่อยเฉย . .
รู้แค่ว่า . .อยากทำแผลชะมัด ให้ตายสิ
“ว่าแต่เมื่อกี้ใครวะ มาช่วยมึงได้ไง”
“ธี นั่นไอ้เหม แก๊งวิหคดำ” ธัญตอบ “ไม่คุ้นหน้ามันเลยเหรอ มันเข้าออกคุกโคตรบ่อย”
วิหคดำ . . ผมเคยได้ยินและเคยโดนมันทำร้ายมาแล้วด้วย . . แต่ไม่เคยได้ยินชื่อเหมมาก่อน
“พวกที่มันพังคอนโดไอ้นายเมื่อหลายเดือนก่อนนั่นไง”
ต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องซ่อมคอนโด ก็เพราะไอ้แก๊งนี้แหละ . . ที่แท้ไอ้เหมก็เป็นศัตรูอีกคนที่แสร้งมาทำดีกับผมสินะ . . แต่ก็ช่างเถอะ . .เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับคนอย่างผมบ่อยจะตายไป . .
“ถ้ามันไม่ช่วยมึงไว้ เมื่อกี้กูคงเข้าไปจัดการมันแล้วนาย” ธัญบอกกับผม
“ปล่อยมันไปก่อนเถอะ” ผมกระแอมไอ รู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว
“แต่ถ้าพวกไอ้มังกรรู้ล่ะก็ . .ไอ้เหมมันคงอยู่หายใจในมอเราได้ไม่ถึงห้าวิ . .”
“หมายความว่าไงวะ”
“วิหคดำกับชายโฉด. . มันเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เหมือนมึงกับไอ้วายุยังไงล่ะ”
เฮ้อ . . ผมรู้สึกเหมือนตอนมอปลายชะมัด ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่ในห้องพยาบาลของคณะพยาบาล แต่มันก็ไม่เหมือนตอนมอปลายไปซะทั้งหมดหรอก ก็ตอนนั้นผมโดดเรียนไปนอนเล่น แต่ตอนนี้ผมเจ็บจริงผมถึงได้นอนอยู่อย่างนี้ไง โอยย . . แม่งรุมยำกันเข้ามาได้ ผมว่าที่ท้องของผมคงมีรอยช้ำมากกว่าสามรอยแน่ๆ ทำไมมันปวดระบมไปหมดอย่างนี้นะ TT
ไอ้ธัญกำชับนักกำชับหนากับพวกเอกพยาบาลว่าอย่าให้ใครมาทำอันตรายผมได้อีก เพราะตอนบ่ายมันต้องขึ้นไปเรียน(อันที่จริงผมบังคับให้มันไปเรียนเอง มันบอกจะโดดพาผมไปโรงพยาบาลใกล้ๆนี่ด้วยซ้ำ แต่ผมขอนอนในห้องพยาบาลพอ) ให้ตายสิ . . ผมดูแลตัวเองได้อยู่แล้วน่า . . มันทำเหมือนกับว่าผมเป็นคนอ่อนแออีกแล้ว ถึงแม้ตอนนี้มันจะเป็นความจริงก็เหอะ(ก็ตอนนี้ผมเจ็บชิบหายนี่นา) แต่ก็ไม่อยากจะยอมรับมันเท่าไหร่หรอก
ผมที่นอนจนเบื่อแล้วเลยลืมตามองดูนั่นดูนี่ในห้องพยาบาลสักพัก ซึ่งไม่มีเชี่ยอะไรให้ดูเลยนอกจากผ้าม่านกับเพดาน ไอ้ธัญ(อีกแล้ว)มันสั่งให้เอกพยาบาลตัดขาดผมจากโลกภายนอกด้วยการนอนเตียงในสุด และรูดม่านปิดบังตัวตนของผมแบบสุดๆ ชนิดที่ว่า . . แม้แต่พัดลมยังพัดมาไม่ถึงผมอ่ะ (เกี่ยว?)
จนกระทั่งผมสะดุ้งโหยงสุดตัว เมื่อมีใครโผล่พรวดเข้ามาในผ้าม่านแบบกะทันหัน . .
O_O!!!! กูตกใจมั่งเหอะ ไอ้เชี่ยเอ๊ย!!
ไอ้มังกร . .
หน้าลูกครึ่งของมันดูร้อนรนจนกระทั่งเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนดั่งเคยเพราะสบตากับผมที่นอนอยู่บนเตียงเข้า
เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วดีนะสัด . .
“มาทำไม” ผมถามเซ็งๆ “มาเยาะเย้ยรึไง” สภาพตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะสู้อะไรกับมันทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนก็ตาม
“เปล่า” มังกรตอบ “มาสมน้ำหน้า”
ไอ้ . . เหี้ยเอ๊ย แล้วมันต่างกันตรงไหนวะ!!!!
“กูรับรู้การสมน้ำหน้าของมึงแล้ว เพราะฉะนั้นมึงออกไปซะ!” ผมตอบอย่างอารมณ์เสียสุดติ่ง หันหลังให้มันแม่งเลย . . คิดถูกคิดผิดไปใช้หนี้ให้คนแบบนี้วะ . . โกรธตัวเองชะมัด . . ไอ้มังกรมันก็ยังเหี้ยเหมือนเดิมไม่มีวันเปลี่ยนนั่นแหละ
“ใครทำมึง” มันถามเสียงเย็น แน่ะ ยังไม่ออกไปอีก
“ช่างมันเหอะน่า”
“มึงไม่โกรธ?”
“…”
“ไม่โวยวายสักนิด?”
“…”
“สงสัยพวกมันทำมึงหัวฟาดพื้น” มังกรสรุปในที่สุด เดินอ้อมมาอีกฝั่งแล้วนั่งยองๆลง สบตากับคนที่นอนอยู่อย่างผม “นี่มึงจำตัวเองได้รึเปล่า”
“กวนตีนละ!” ผมร้องใส่หน้ามัน “กูไม่ได้ความจำเสื่อม!”
“อืม . . อย่างงี้แหละ . . ถึงจะเรียกว่าปกติ” มังกรรำพึง จ้องใบหน้าของผมอย่างสำรวจ . . อะไรของมันวะ
.. ดูเหมือนมันจะจ้องนานเกินไปแล้วนะ “จ้องไรนักหนา”
“บอกได้มั้ย ว่าใครทำ” เสียงมังกรฟังดูแผ่วๆ ไม่แข็งเหมือนอย่างที่เคย
เสียงนั้นทำให้ผมไม่กล้าที่จะตอบแบบแข็งๆกลับไปเช่นกัน “ไม่รู้จริงๆ”
“ถึงมึงจะปล่อยไป ..” มังกรลุกขึ้นยืน “แต่กูปล่อยพวกนั้นไว้ไม่ได้”
“มึงจะทำอะไร มึงจะเสือกกับเรื่องของกูอีกแล้วเหรอ!”
“ก็บอกแล้วไง ว่าไม่ได้อยากทำ”
“พอสักทีเถอะน่า!” ผมร้อง ถึงแม้ว่าแผลจะเจ็บก็เถอะ “ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ไม่ต้องฝืนใจทำอีกแล้ว น้ำเต้าหู้ก็เหมือนกัน พอกันที!!! กูดูแลตัวเองได้ กูไม่จำเป็นต้องมีคนอย่างมึงมาคอยดูหรือมาคอยเสือกอะไรกับเรื่องของกูอีกแล้ว มึงเข้าใจมั้ย!!!”
ผมร้องออกไปอย่างเหลืออด บอกได้คำเดียวว่าลั่นห้องพยาบาล . . มังกรมองผมนิ่งๆสายตาของมันเหมือนกับชั่งใจอะไรบางอย่าง . .
“เลิกทำให้กูงงสักทีเหอะ ว่ามึงเกลียดกู . . หรืออยากทำดีกับกูกันแน่ แม่ง . .” เสียงผมคงดังลั่นห้องพยาบาลไปหมด แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวนผมกับไอ้มังกรเลยสักคน (ก็พวกเอ็งเป็นราชาไง ใครจะกล้า)
ผมหันตัวหนีไปอีกข้าง นอนตะแคง ทำหน้าบึ้งสุดฤทธิ์
ผมไม่รู้ว่ามังกรมีสีหน้าแบบไหน . .แต่ตอนนี้ผมรู้แค่ว่าผมโคตรจะอารมณ์เสียเป็นที่สุด . .ทั้งเจ็บกาย เจ็บใจ ยอมรับตรงๆเลยนะว่าไม่ชอบให้ใครคิดว่าผมเป็นคนอ่อนแอ โดยเฉพาะคนที่สมควรที่จะเป็นศัตรูของผมมากที่สุดในตอนนี้
ไอ้มังกรยังไงล่ะ . .
“ก็ได้” มันตอบในที่สุด เดินมาอีกข้าง แล้วก็นั่งยองๆ ดวงตาสีฟ้าสดของมันจ้องมองมาที่ตาของผม . . ทำท่าเหมือนกับตะกี้ไม่มีผิดเพี้ยน “ถ้าไม่อยากให้แก้แค้นให้ กูก็จะไม่ทำ”
“เรื่องของกู กูเคลียร์เอง”
“พวกมันมากันกี่คน”
ซักไซ้ไล่เลียงเป็นตำรวจไปได้ . . “ สี่ . . ไม่ก็ห้านี่แหละมั้ง” ผมตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
“เมื่อก่อนมึงจัดการได้สบายๆนี่”
“…”
“ตั้งแต่ตำแหน่งตกไป ฝีมือก็ตกด้วยงั้นสิ”
ผมล่ะอยากจะเอานิ้วมือทิ่มลูกตาคมๆสีฟ้าใสของไอ้บ้านี่ชะมัด แต่ละคำที่พูดออกมาแม่งโคตรเสียดแทงหัวใจผมเหลือเกิน แต่ตอนนี้ . .แรงยกแขนยังไม่มีเลย
แพ้มันทุกรูปแบบ . .
พอผมเถียงอะไรมันไม่ได้ (ไม่ใช่ว่าเถียงไม่ได้นะ ขี้เกียจเถียงเฉยๆ รำคาญมัน!) ก็เลยทำหน้าขัดใจอยู่อย่างนั้น ผมเห็นดวงตาของมันเป็นประกายเล็กๆ และริมฝีปากบางนั่นก็หลุดยิ้มออกมานิดนึงด้วย
. . นี่กูตาฝาดไปป่ะวะ ไอ้บ้าเนี่ยนะ มันจะยิ้มเป็น
“กูไปละ” มันลุกขึ้นยืนในที่สุด “เดี๋ยวตอนเย็นมาหาละกันนะ”
มาหา . . มาหางั้นเหรอ “มาทำไม กูไม่มีธุระอะไรกับมึงนี่”
“โดนดักตีอีกทำไง . .คนอย่างมึงมีแต่คนเกลียด”
“ใช่เซ่! กูมันไม่ได้มีใครรักใครหลงเหมือนมึงนี่” ผมจำได้เลยตอนวันสุดท้ายของงานนิทรรศการงานศิลป์ ไอ้เชี่ยมังกรแม่งโดนสาวกรี๊ดขนาดไหน . .
“ . .อิจฉา?”
“เหี้ยอะไรล่ะ! ใครจะอิจฉามึง ไม่เห็นต้องให้ใครมารักเลย กูมีแค่ไอ้แฝดก็พอ!”
มังกรเลิกคิ้ว . .แล้วส่ายหน้าไปมา คล้ายๆกับระอาหน่อยๆ ทำหน้าเหมือนพี่ขุนตอนที่เห็นผมนอนป่วยอยู่ไม่มีผิด เหมือนมองเด็ก . .
“เอาเป็นว่า . .เดี๋ยวมาหาละกัน”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวไอ้แฝดมา” มึงอยากไปทำอะไรที่ไหนก็ไปเลย! อย่ามายุ่งกับกู . .
“ถ้ากูมาก่อน มึงต้องไปกับกูก่อนนะ”
ผมมองหน้ามันอย่างไม่อยากจะเชื่อ มันมีอารมณ์มาเล่นแง่กับคนอย่างผมด้วยเหรอ ? “หึ ไม่มีทางหรอก อีกครึ่งขั่วโมงเชี่ยแฝดแม่งก็เรียนเสร็จแล้วล่ะ”
“คอยดูละกัน”
พูดจบก็เดินออกไปจากม่าน . . มีการดึงม่านปิดให้ด้วย แม้จะเป็นการดึงที่ไม่ค่อยทะนุถนอมสักเท่าไหร่ก็เถอะ ผมส่งเสียงชิอย่างดูถูก จนกระทั่ง . . ผ้าม่านเปิดอีกครั้ง
ไอ้มังกรโผล่หน้ามา ทั้งๆที่ยังไม่ถึงสองวิเลย . .
“กูมาแล้ว”
“ . .ฮะ” ผมร้องเสียงหลง
“ไปกันเถอะ”
ผมโดนมันพยุงตัวขึ้นมา . .แล้วมันก็พยุงตัวผมเดินออกไปข้างนอกห้องพยาบาล ไม่ได้แคร์สายตาคนอื่นที่เค้ามองมาเลยสักนิด
นี่มึงไม่รู้เลยรึไง . . ว่ามึงกับกูกำลังเป็นข่าวเสียๆหายๆอยู่น่ะหา!!!!!!!!!!!!
อยู่ในช่วงสอบ ยังมาอัพนะจ๊ะ
นี่มันนักเขียนตัวอย่างชัดๆ o13
คนอ่าน : :z6:
-
อ๊ายยย มังกรน่ารักก มาก
-
ตายๆศึกชิงนาย ให้ตายเถอะ>< แต่ละคนมันเปงไงกานแน่นะ
แล้วเจ้านายหลังๆวิญญาณนายเอกเริ่มเข้าสิงแระ โดนดูแลบ่อยอ่อนไหวๆ
-
:กอด1: มังการน่ารักอ่ะ แสดงว่ามีซัมติงตั้งแต่เด็กๆแน่
-
น่ารักที่ซู้ด.......................... :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มังกรน่ารักอ่า
เอาใจไปเลย 555555
เจ้านายนี่เริ่มหวั่นไหวป้ะ
หรือยังไม่หวั่น ยังไงล่ะ
ต้องรอดูไปก่อนละกัน
-
:-[ มังกรก็มีมุมนี้เหมือนกันนะเนี่ย ได้ใจเต็มๆ
-
สนุกอะอยากอ่านต่อ!!
-
สงสารมังกรเรื่องครอบครัวจังแต่ถ้ารู้ว่าเจ้านายใช้หนี้แทนให้
จะเป็นยังไงหนอ...ส่วนเหมนี่อะไรยังไงเป็นศัตรูหรือจะมาเป็นคู่แข่งแย่งกันดูแลเจ้านายล่ะเนี่ย
-
โอ้ มังกรเล่นมุข อิอิ
เจ้านายใจปำ้ล้างหนี้ให้ ถ้าพระเอกของเรารู้ขึ้นมาจะทำยังไงนะ
มังกรตามติดแบบนี้ เค้าคิดนะจ๊ะ
-
:-[
ชอบก็จีบเลยเซ่!!
-
นักเขียนตัวอย่างจริงๆ
-
อั้ยย่ะ เจ้านายยยยยยยยยยยยย ทำตัวน่ารักจนมีหนุ่มติดเรอะ (ทำตัวน่ารัก????)
คึคึ แอบเป็นคนดีตอนใช้หนี้
มังกรสู้ๆๆๆ :z2:
-
ใกล้จะรู้ความจริงหมดแล้วว่ามังกรคิดยังไงกันแน่ ตอนนี้ก้อได้รู้แล้วว่ามังกรคือใคร :3123: มาอัพต่อน่ะจ้ะ
ป.ล.นักเขียนน่ารักจ้ะ อุตส่าห์มาอัพให้ทั้ง ๆ ที่สอบน่ะ สู้ ๆ น่ะจ้ะ
-
เอ้า รถไฟจะชนกันไหมล่ะนั่น ตอนนี้เจ้านายเนิ้อหอมเหลือเกิน
ดึงดูดทั้งคนรักและคนเกลียด ไอ้อย่างแรกนี่แปลกใหม่สักหน่อย
แต่ไอ้อย่างหลังน่ะปรกติ เพราะมีเรื่องแทบจะทุกวันอยู่แล้ว
เห็นแววว่าต่อไปชีวิตเจ้านายคงจะวุ่นวายไม่น้อยล่ะ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ตอนนี้น่ารักอ่ะ มังกรน่าร๊าก
ส่วนเจ้านายจะเป็นชนวนศึกชิงนายซะแล้ว
-
มังกรน่ารักเว้ยเฮ้ย :z2:
-
มังกรกวน____ว่ะ :laugh:
-
นั่งขำกิ๊กๆอยู่คนเดียวตอนที่มังกรมันกลับมารับเจ้านายหลังหายไปสองวินาที
แหม น่ารักนะยะเราน่ะ เดี๋ยวแม่หิ้วกลับบ้านซะเลยนี่ ถ้าไม่ยอมจะเหมาแบบแพคคู่เอาเจ้านายกลับไปด้วยซะเลย
-
เจ้านายเป็นคนดีใช้หนี้แทนบ้านมังกรด้วย o13
ได้เห็นมุมกวนๆของมังกร :m20:
-
กรี๊ดดด พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง เพิ่งมาอ่าน ติดใจมากกก หลงรักแล้วล่ะ
-
งง มังกรเป็นคนยังไงกันแน่ แต่รู้สึกว่าเจ้านายน่ารักจึ้นเยอะ
-
มังกรน่ารักเวอร์ๆๆๆๆอ่ะ โอ๊ยใจละลาย ส่วนเจ้านายก็ใช้หนี้แทนเค้านะ คิดไรป่าวเนี้ย :-[ :-[
-
:-[ เฮ้ย!!!!... มังกรเล่นเเง่เเบบนี้น่ารักนะ มีหายไปสองวิเเล้วกลับมาด้วย ยังไงก็ถึงก่อนสองเเฝดเเน่นอนอยู่เเล้ว ==
ร้ายมากนะเนี่ย อิอิ o18 แต่บางคำพูดนี่ก็น่าตีปากจริงๆ มีมาสมน้ำหน้า เป็นห่วงเค้ารึเปล่าเถอะ... น่ารักนะเธออออ
รีบมาหน้าตาตื่น ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะห่วงเขานั่นเเหละ ยอมรับเถอะ... แต่เจ้านายไปกับมังกรเเล้ว งั้นตาเหมก็มาฟรีอ่ะสิ
หรือจะเกิดการปะทะของดาวหางกับอุกาบาตยักษ์ โอ้!!!!... มีเจ้านายเป็นดาวฤกษ์ให้สองวัตถุพุ่งชน... (คิดไปนั่น)
-
มังกรตอนนี้น่ารักวะว้ายยยยยยยยจะฉุดเจ้าชายมันไปไหนน่ะ เออดูแลดีๆนะส่งให้ถึงห้องที่คอนโดละ555
-
เจ้านายอ่อนลงแล้วน่ารักขึ้นเยอะมากกก :man1:
แต่เหมนี่เคยทำร้ายเจ้านายมาก่อน ? แต่ตอนนี้คิดว่าคงมาดีเนอะๆๆ มาทำให้เกิดศึกชิงนาย 5555 ช๊อบบบบ
ขอเดาประมาณว่า เจ้านายกับมังกรนี่เคยรู้จักกันตอนเด็กๆ เพราะเห็นว่าพ่อเจ้านายกับพ่อมังกรเป็นเพื่อนกัน ใช่มะ =='
และเดาว่า ที่เพื่อนมังกรพูดว่าเป็นหน้าที่อะไรซักอย่างก็คือพี่ขุนเป็นคนจ้างมาดูแลอะไรประมาณนั้น
มั่วล้วนนๆ :laugh:
หนุกมากกกก ปมเยอะมากกก อยากรู้อีกก มาต่อด่วนๆนะคะะะ o13 :call:
-
เอางั้นเลยหรอมังกร แอบฮานะ อิอิ :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้มังกรน่ารักมากกกกกกกกกกก
เป็นคนมีมุมนะเรา อ่านแล้วยิ้มแทนเจ้านาย ฮ่าๆๆ
พี่เหมก็ดูน่าสนใจนะ หล่อแบบดิบๆ
อิจฉาเจ้านายจริงโว้ยย คนหล่อรุมล้อม
-
อั๊ย ย๊ะ เช๊ยๆๆ
อะไรกันๆ มังกรเปลี่ยนแนวแบ๊วหรอ 555+
แล้วเหมนั้นยังไงอะไร ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหว -*-
เมื่อไหร่มังกรจะรุ้ละว่า นายเราปลดหนี้ไห้
-
มังกรอย่าทำตัวน่ารัก
แค่นี้ก็หลงรักจะแย่แล้ววว :impress2:
-
นี่เอาจริงมังกรก็ฮานะ
:กอด1:
-
มังกรคิดได้นะนั่น น่ารักดี แล้วยังไงกันแน่นะเนี่ย มังกรนี่ยังไง ๆ อยู่นะเนี่ย
-
เริ่มดีกันแหละ
ว่าแต่เหมนี่จะมาแนวไหน ไหนว่าเป็นคู่อริกัน
ทำไมถึงมาทำตัวดีด้วย :serius2:
-
มังกรจะว่ายังไงนะถ้ารู้ว่าเจ้านายใช้หนี้ให้แล้ว
-
มามุขนี้เลยหรอ :laugh:
-
นายเป็นคนดีจริ๊งงง มีใช้หนี้แทนด้วย แอบคิดไรกับมังกรอ๊ะป๊าวว :laugh: :laugh: :laugh:
P.S. คนเขียนน่ารักที่สุ๊ดดด o13 o13 o13
-
ในที่สุดดดดด ก็มาต่อแล้วววววว รักคนเขียน~~~
สองตอนนี้เจ้านายน่ารักเกินนน ขอแมนๆหน่อยค่ะ5555
ว่าแต่น่าจะเกิดศึกชิงนายระหว่างมังกร กะ เหม นะเนี่ย~~~
จัดมาๆๆๆ อยากอ่าน~~
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสอบราบรื่น~
-
มังกรแมร่งน่ารักเอี้ยๆ ><
-
อ้าวเฮ้ยมังกรนี่ลึกลับนะ อยากรู้แล้วซิว่ามีไรกับเจ้านายถึงตามดูแลขนาดนี้ ?
-
หวานเบาๆ 5555. เหมคู่กับธัญ แน่เบย55555
-
ว้าว เจ้านายก็แอบไหวหวั่นอ่ะดิ
-
มาเจอความจริงของร้านน้ำเต้าหู้เข้าให้แล้ว
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
อ๋อยยยย มังกรน่ารักอ้ะ
แล้วเหมนี่ยังไง ยังงอยู่
แต่แอบขำ เจ้านายเงินหมด ฮร่าๆๆ
-
:o8: :o8: มนรักน้ำเต้าหู้
-
คนน่ารักของกู อร๊ายยย
ชอบทั้งสองคนเลยอ่ะ
-
กรี๊ด อ่านแล้วชอบมากค่ะเรื่องนี้
นายเอกของเราต้องหน้าตาน่ารักแน่ๆ
แต่ตามเรื่องไม่ค่อยมีอธิบายเรืี่องหน้าตาไว้
คงเป็นเพราะเจ้านายเป็นคนเล่าเรื่องด้วยมั้ง
เพราะมังกรกับเหมนี่เห็นชัดว่าหล่อ อิอิ
หรือว่ามังกรเป็นคนที่บ้านเจ้านายสั่งให้ดูแลเจ้านาย?
แบบห่วงลูกคนเล็กไรงี้
เพราะพ่อก็จะทำร้านหนังสือให้ดูแล
แถมยังบอกอีกว่าลูกชายคนเล็กต้องสะอาด
ส่วนทางด้านมังกรอาจจะไม่ได้เต็มใจ แต่ก็ต้องทำ
แต่ลึกๆอาจชอบเจ้านาย
ส่วนเหมนี่งงมาก เคยมีเรื่องกับพวกเจ้านาย แล้วไหงมาช่วย
แสดงออกนิดๆว่าชอบอีกต่างหาก
หรือแกล้งทำว่าชอบ? ก็พึ่งมีเรื่องไปนี่นา
แมทคือใครล่ะหนอ มังกรเป็นลูกคนเดียวนี่นา
อาจจะเป็นญาติฝ่ายแม่
แต่อธิบายรูปว่าเจ้านายคุ้นๆ และดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้านาย?
ตอนแรกคิดว่ารูปเจ้านายด้วยซ้ำนะเนี่ย
อาจจะเป็นคนที่มังกรรัก แต่ตายแล้ว
แล้วเจ้านายหน้าคล้ายคนนั้น?
รออ่านต่ออยู่นะคะ เดามั่วหมดแล้วเนี่ย555
ป.ล.ชอบเหนือคิน ปอนด์ธามมากเลยค่ะ พึ่งรู้ว่ามีเรื่องนี้ด้วย ^_^
-
อัยย่ะ เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ได้ยังไง ดูมีปมเยอะน่าติดตามมากค่ะ
น้องมังกรนี่เค้ายังไงอยู่นะ จะมีอะไรแอบแฝงรึเปล่า คงไม่ใช่เพราะแอบรักน้องนายแน่ๆ
(แต่อาจจะรักในอนาคต ฮาาาาา) แมท คือใคร เหมเกี่ยวอะไรยังไง
รอติดตามคร้าาา
-
มังกร ชอบบบบบบบๆๆๆ
ปล่อยเป็ดให้มังกร
กดบวกให้พ่อ เจ๋งเป้ง พ่อแมนมั่กมาก
ขโมยซีนลูกไปเฉยเลย 555
-
ตามมาเรื่อยๆ หนุกทุกเรื่องเลย มาต่อเร็วๆน้าาา
-
อ๊าก กกกกกกก ทันเเล้ว เย้! มังกรน่ารัก!
เเต่ถ้าไม่พูดอะไร ระวังเหมยยจะคาบนายไปกินนะ เเอร้ย ย
เชียร์ มังกร เย้ :mc4: :mc4: นายโคตรน่ารัก! ดูซื่อๆ
:กอด1:มาต่อเร็วๆนะค่ะ สนุกมากๆเลย :call:
-
กรี้ดค่าาา >_<
นักอ่านหน้าใหม่ใสกิ๊ง เพิ่งทำความรู้จักเรื่องนี้ วันนี้เมื่อสองชั่วโมงที่ผ่านมานี้เลย
แล้วหลังจากนี้ จะขอสมัครติดตามเรื่องนี้ต่อค่า!!! >_<
ฤดูสอบเหมือนกันค่ะช่วงนี้ เพิ่งเสร็จมาหมาดๆเลยวันนี้
เป็นกำลังใจให้ทั้งเรื่องการเรียนและเรื่องงานเขียนเลยนะคะ
ติดตามต่อไปค่ะ สู้ๆไปด้วยกันน้า ^^
-
โคตรมันอ่ะ o13 o13
ขอบคุณคนแต่ง :กอด1:
-
พี่มังกร(จึ๊กกะดึ๊ย)ไปทำอะไรหว่า :o10:
-
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :a9:
-
พี่มังกรน่ารักอ่ะครับ :กอด1:
-
มันจะจีบแกมั้ยเจ้านาย :z2:
-
พี่มังกรน่ารักมากกกกกกก :o8:
-
ก็มึงนั่นแหละพี่นายชอบหาเรื่องคนอื่น :angry2:
พี่มังกรน่ารักและก้หล่อจะตายไป :กอด1:
-
น่ารักทั้งคนเขียน ทั้งมังกรเลย
นายเอ๋ย ไปใ้ช้หนี้ให้เค้าเลยนะ แหม
-
:call: :call:
-
สนุกอ่ะ >.<
o13
-
อร๊ายยยยยยยยย คิดถึงเว่อรรรรรรรรรร
น้องเค้กเอามังกรกะเจ้านายไปอยู่ไหนมาก็ไม่รู้ บุ่ยๆๆๆๆๆ
เค้าชอบอ่าาาาาาา ตอนนี้มังกรทำตีมึนมากอ่ะ ทำไปได้.....ไอมุขสุดท้าย...มาถึงคนเเรกเนี่ย
ยังงี้อุ้มไปตั้งเเต่เเรกเลยดีกว่า :o8: :man1:
เเต่เค้าอยากรู้เบื้องหลังของครอบครัวมังกรเเละเจ้านายเเล้วอ่ะ
เเล้วนี่ถ้ามังกรรู้ว่าเจ้านายใช้หนี้ให้ จะโกรธเคืองกันมากมั๊ยเนี่ย
น้องเค้กกกกก มถี่ๆเหมือนคราวปอด์นธามเลยนะ
คู่นี้เค้าช้าไปหลายขุมเเล้ววววววววว :z3:
คิดถึงจ้าาาาา :กอด1: :man1:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านตอนต่อไปล้าววววววว
-
ร้ายที่ 9
“สัด ไม่ต้องพยุงได้มั้ย เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าผิดคิดว่าเราเป็นเพื่อนกัน!” ผมโวยวายใส่ข้างหูมัน . . ถึงแม้จะโดนมาหลายตีนแต่ยังพอเดินด้วยตัวเองไหวน่า มีไอ้มังกรมาพยุงแบบนี้นี่ผมรู้สึกขัดๆยังไงไม่รู้ ทำหน้าก็ไม่ถูก ไม่รู้เป็นอะไร
“เค้าคิดมากกว่านั้นอีก” มังกรตอบ น้ำเสียงเรียบๆ หน้านิ่งๆ เช่นเคย . .
“แล้วมึงชอบให้เค้าคิดแบบนั้นรึไงเล่า ปล่อยเลย!” ไม่ได้การ ผมจะอ่อนแอมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ผมกระทุ้งที่สีข้างให้มังกรหวังที่จะให้มันปล่อยมือปล่อยแขนผม แต่ทว่า . .
ไม่ได้สะดุ้งสะเทือนถึงตับไตไส้พุงของมันเล้ย . . แม่งยืนตัวแข็งแล้วก็มองมาซะงั้น
“อยากให้ปล่อยขนาดนั้น?”
“เออดิ!”
“ . . ก็ได้” แล้วมันก็ปล่อยผม ผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเกือบล้มทรุดลงไปกองกับพื้นเพราะมีแผลที่บริเวณเอ็นร้อยหวายเล็กๆ เกือบล้มลงไปแล้วดีนะทีเกาะกำแพงไว้ได้ทัน
มังกรที่เดินนำไปข้างหน้า หันมาดูผม แล้วขยับมุมปากนิดๆ
“ตามมาดิ”
กูรู้แล้วไอ้สัด . . มึงแอบขำในใจใช่มั้ย ไอ้ฟายเอ๊ย! รู้งี้ถองสีข้างมันให้แรงกว่านี้ดีกว่า เอาให้แม่งตับหลุดเลย เป็นพวกขี้แกล้งรึไงวะไอ้นี่หนิ = =
ผมเดินเขย่งๆไปอย่างยากลำบาก ส่วนไอ้มังกรป่านนี้เดินไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้มั้ง ไม่รู้ควายที่บ้านมันหายรึเปล่า ตอนนี้ผมรู้สึกตัวแล้วล่ะว่าถ้ามีคนช่วยแม่งคงเดินได้เร็วกว่านี้เยอะ แต่ถ้าคนนั้นเป็นไอ้มังกรบ้านั่นล่ะก็ ผมว่าผมเดินเองดีกว่า . .
พรึ่บ!
มีคนเข้ามาพยุงผม ไอ้เชี่ยมังกร . . กูนึกว่ามึงจะไปได้ไกลแล้วซะอีก
“ไอ้ . .” กำลังอ้าปากพะงาบๆเตรียมด่า แต่ไม่ใช่เชี่ยมังกรแฮะ
ใบหน้าคมด้านข้าง กับตุ้มหูสีดำห้อยหูเป็นรูปตัวเจ และที่จำได้แม่นที่สุด . . คือทรงผมสกินเฮดนั่น
“มารับแล้ว” มันหันมายิ้มให้ โชว์ฟันขาวเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ
แต่ผมจำได้ . . สิ่งที่ไอ้ธัญบอกกับผมนั้น . . ไอ้นี่มันเป็นตัวอันตราย และแก๊งมันก็เคยทำร้ายผมมาแล้ว
“ปล่อยกู!” มีแต่สิ่งดีๆทั้งน้านนนนน ที่มาช่วยกู ขอยืนไว้อาลัยให้กับชะตาชีวิตของตัวเอง . .
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวก็ล้มลงไปอีก”
“ปล่อยกู ไอ้สัด ปล่อย!!!”
“เฮ้ เป็นไรไป”
หมอนั่นมันปล่อยตัวผมเพราะมันตกใจเสียงดุๆของผมสินะ . . ไอ้ห่านี่มันไว้ใจไม่ได้ และตอนนี้ผมก็ไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะต่อสู้อีกรอบ ผมขออยู่ห่างจากมันไว้ดีกว่า
“มีเรื่องอะไร” ไอ้มังกรดูเหมือนจะสงสัยกับความเดินทางที่นานเกินไปของผม มันเดินเข้ามาหาผม แล้วก็ก้มหน้ามองดูหน้าผม ทำตาโตด้วยความสงสัยอีกด้วยว่าผมเป็นอะไรรึเปล่า
“ . .เปล่า” ผมรีบตอบ
มองหน้าไอ้เหมที่ยืนมองไอ้มังกรด้วยท่าทีอึ้งๆ . . มังกรคงจะรู้ตัวว่ามีบุคคลที่สามกระมังมันจึงหันไปหาไอ้เหม
และหลังจากนั้นไม่ถึงเสี้ยววินาที . . มังกรในแบบที่ผมไม่เคยเห็นก็ปรากฎขึ้นมา
“ไอ้สัด!!!” มังกรหน้าแดงด้วยความโกรธจัด . . เลือดขึ้นหน้า . . ไม่มีสติอะไรทั้งนั้น . .มันกระโจนเข้าไปหาไอ้เหม พร้อมๆกับอัดไอ้เหมอย่างไร้ซึ่งความปราณี
ธัญบอกว่าแก๊งของทั้งคู่ไม่ถูกกัน แต่การที่มังกรต่อยไม่ยั้งและแสดงท่าทีที่น่ากลัวแบบนี้ออกไป ผมว่ามันมากกว่านั้น . .
เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกกลัวไอ้มังกร . .
เสียงกรี๊ดดังลั่นใต้ตึกคณะพยาบาล . . ทุกคนเริ่มหันเข้ามาให้ความสนใจกับสิ่งที่เกิด หน้าไอ้เหมเริ่มเละ เลือดไหลกลบหน้ากลบปากไปหมด แต่มังกรไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากทำให้ฝ่ายตรงข้ามเจ็บมากที่สุด
“หยุด!!!” ผมต้องรีบห้ามมัน “นี่มึงจะฆ่ามันเลยรึไง!!!”
ผมคว้าหมัดมังกรไว้ได้ทันพอดี หมัดของมันชะงักค้าง ผมเห็นมันตัวสั่น มือไม้สั่น . .
มังกรลุกขึ้นยืน ลากข้อมือผมออกมาด้วย ผมมองหน้าแดงๆของมันไม่ค่อยถนัด รู้แค่ว่าจากที่เคยลากผมเบาๆ บัดนี้ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน หัวผมจะทิ่มลงไปกับพื้นหญ้าข้างหน้านี่อยู่แล้ว
“กูเจ็บ!” ผมต้องร้องเตือนสติมัน
มันเลยหยุด ปล่อยมือผม แล้วก็หันหน้ากลับมาหาผม
“ไปรู้จักกับมันตอนไหน!” มังกรตะคอกเสียงดัง เป็นครั้งแรกที่ผมเคยได้ยิน
“. . ไม่รู้”
“อย่าไปยุ่งกับมัน ห้ามอยู่ใกล้มัน ห้ามคุยกับมัน เข้าใจที่กูพูดรึเปล่า!”
ผมสะดุ้งสุดตัว ไม่เคยเห็นไอ้บ้านี่อยู่ในโหมดนี้เลยทำอะไรไม่ถูกเลย ก็ใช่ว่าจะอยากยุ่งกับมันสักเท่าไหร่ แก๊งมันเคยทำร้ายผม ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่ามันจะไม่ทำอีก ถึงมังกรไม่บอกผมก็จะอยู่ห่างจากมันอยู่แล้ว
แต่ก็เพื่อให้ใบหน้าที่โมโหโกรธานั่น . . สงบลงมาได้บ้าง
“เข้าใจแล้ว” ผมตอบเสียงเบา
ได้ผลชะงัด . . มังกรดูเหมือนจะรู้ตัวว่าเสียงดังจนเกินไป มันดูสงบลง หายใจเบาลง ไม่โมโหฟึดฟัดเหมือนเมื่อตะกี้อีกแล้ว
มันเหลือบมองดูข้อมือของผมที่มีรอยมือของมันเป็นสีแดงเถือก
“ขอโทษ”
มันพูดสั้นๆ
“ก็ไม่เจ็บเท่าไหร่”
ผมยอมรับว่าผมยังอึ้ง กับมังกรเวอร์ชั่นที่พ่นไฟได้เมื่อตะกี้อยู่เลย . .
“แล้วนี่ . . รถมึงอยู่ไหนล่ะ”
ผมหันซ้ายหันขวา “โน่นไง คันสีเงินๆ” เงินที่หายไปสิบกว่าล้านก็เพราะคันนี้แหละ
“อืม” มังกรเดินนำไป เอามือลูบหน้าลูบตา ส่วนผมก็เดินตาม งงตัวเองเหมือนกันทำไมยอมเดินตามมันมาง่ายๆ แต่ถ้าโวยวายไปก็ไม่ใช่เวลาที่เหมาะที่ควรเท่าไหร่ เห็นมั้ย เจ้านายมันก็เงียบเป็น . .
แต่ทว่า . . รถของผมที่เพิ่งจะถอยมาสดๆร้อนๆเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ตอนนี้สภาพไม่ต่างอะไรจากเครื่องมือระบายอารมณ์ของไอ้พวกที่มากวนส้นตีน แม่เจ้า O_O ทั้งรอยขูด สเปรย์ ถังสี แม่งละเลงใส่รถผมจนไม่เหลือชิ้นดี หนำซ้ำยังโดนปล่อยลมยางรถทั้งสี่ล้ออีก!!!!!!!!!!!!!
“เหี้ยไหนเป็นคนทำวะ!!!!!” กูไม่ทนแล้วเว้ยยยย!!! “โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้ ลอบกัดเหรอไอ้สัด โคตรไม่แมนเลย ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยย โผล่หัวออกมา!!!!!!!!!!!!!”
“. . ตรงนี้มีกูกับมึงแค่สองคน” เป็นคราวที่มังกรต้องเตือนสติผมบ้าง
“เซ็งโว้ยยยยยยยย!!!!” ผมระบายอารมณ์ เตะก้อนหินที่อยู่แถวนั้นซะ เผอิญว่าเตะหินก้อนใหญ่แบบไม่ทันรู้ตัว . . เจ็บอีกสิคราวนี้ เจ็บใจไม่พอ ยังมาเจ็บตัวเพิ่มอีก ถุยยยยยยยยย ชีวิต!!!!
“มีศัตรูมาก ก็เหนื่อยมาก”
“ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลย มึงก็ไม่ได้น้อยไปกว่ากูหรอก” พูดออกมาทั้งๆที่ตัวเองเพิ่งจะไปต่อยศัตรูของตัวเองมาหยกๆนี่ มันก็ดูแปลกๆนะ
“แต่กูก็ไม่เคยโดนอะไรขนาดนี้นะ”
“เชี่ย ช่างแม่งเหอะ เดี๋ยวโทรหาไอ้แฝดมารับ” ผมควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง “ส่วนมึง จะไปไหนก็ไป ไม่น่าลากกูออกมาทั้งอย่างนั้นเลยนะ . .” แต่ควานแล้วควานอีกก็ไม่เจอ . . นี่อย่าบอกนะว่า . .หายอีกอ่ะ! หายตั้งแต่ตอนไหนวะ ไม่รู้ตัวเลย . .
T_T
วันแห่งความซวย วันนี้มันไม่ใช่วันของผมเลยจริงๆ
“น่าจะหายที่หอสมุด” ผมรำพึง
“อะไรวะ?”
“เปล่าหรอก” ผมไม่อยากให้มันมาสมเพชเวทนาผมไปมากกว่านี้แล้ว “ยืมโทรศัพท์หน่อย”
“ทำไม”
“จะโทรหาไอ้แฝด”
“แล้วโทรศัพท์มึงล่ะ”
. . มันได้รู้จนได้สินะ “น่าจะทำตกไป ตอนโดนรุมน่ะ”
เห้ยยย ผมเห็นนะ ผมเห็นไอ้เชี่ยมังกรแม่งกลั้นขำ อะไรวะ . .โทรศัพท์หาย! รถกลายเป็นผลงานศิลปะนี่มันน่าสนุกตรงไหนฟะ! โดนเองบ้างแล้วจะรู้สึก ไอ้ฟายเอ๊ยยยยยยยย!!!!
“กลับรถเมล์ละกัน ข้างหน้านี่ก็เป็นป้ายรถเมล์”
“แท็กซี่ดิ!!!”
“สิ้นเปลือง”
“แท็กซี่!!!”
“กูไม่มีตังค์พอจ่ายค่าแท็กซี่นะ”
ผมสตั๊นไปประมาณครึ่งวิ . .มันจนขนาดนั้นเลยเหรอ ? “แต่กูมีนี่นา”
“รถเมล์”
“แท็กซี่”
“มึงคงจะโบกแท็กซี่ได้อยู่หรอกนะ เวลานี้น่ะ”
. . ทำไมวะ ก็เกือบๆสี่โมงเย็น แท็กซี่แม่งไม่ไปช่วงนี้เหรอวะ ผมไม่รู้อะไรหรอกนะ ช่วงชีวิตนี้เคยนั่งแท็กซี่แค่สองครั้งในชีวิตมั้ง ตอนนั้นเมาด้วย รถเมล์นี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงใหญ่เลย ไม่เคยนั่งมาก่อน
“ถ้าโบกแท็กซี่ได้ก่อนที่รถเมล์จะมา ก็ต้องไปแท็กซี่” ผมประกาศกร้าวในที่สุด
“. . ตกลงตามนั้น”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
[/b]
รถเมล์เมืองไทยแม่งสั่นได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ O_O
แม่งสะเทือนแผลของผมชิบหาย ดีนะที่คันที่ผ่านมามันเป็นปรับอากาศ ไม่งั้นผมได้ตายคาอากาศร้อนๆของเมืองไทยแถมรถยังติดชิบหายด้วย สงสัยกันล่ะสิว่าผมมานั่งรถเมล์ได้ไง จะบอกให้ก็ได้ว่าพอผมกับไอ้มังกรโผล่พ้นประตูหน้ามอมาเท่านั้นแหละ รถเมล์คันนี้แม่งก็ขับนิ่มๆผ่านหน้าผมกับมังกรไป มังกรสำเหนียกได้ว่าต้องรีบ เลยคว้ามือผมและก็ลากผมมานั่งตรงเบาะหลังสุดของรถเมล์แบบนี้ เป็นอันว่าข้อตกลงเรื่องแท็กซี่ที่เคยพูดกันไว้ แม่งหาย หายยยยยยยยยยยยยยไปหมดเลย = =
แต่รถเมล์ก็ถือว่าเย็นสบายดีนะ(ปรับอากาศ) ถ้าไม่รีบก็ถือว่านั่งชิวไปเรื่อยได้นั่นแหละ
มังกรมันเลี้ยงค่ารถเมล์ผมด้วย บอกไว้ก่อนว่าผมไม่คิดที่จะคืนตังค์ค่ารถเมล์ให้มันหรอกนะ มันติดหนี้ผมตั้งสองล้านสาม แถมยังลากผมที่ไม่ค่อยจะเต็มใจมาให้มากับมันด้วย เพราะฉะนั้นตลอดการเดินทางนี้ ไอ้เชี่ยมังกรต้องรับผิดชอบ . .
“โทษทีที่พามาลำบาก” มังกรพูดนิ่งๆ มันนั่งหลังตรงพิงผนังเก้าอี้ กางขาโคตรยาวของมันออกจนขามันมาแตะขาผม ที่มันก็ออกจะกว้าง ไม่ไปนั่งไกลๆวะสาด?
“ช่างแม่งเหอะ ประสบการณ์ใหม่” ผมพูดรัวเร็ว แล้วหันหน้าหนีไปมองหน้าต่าง ผมกับมันนั่งเบาะหลังสุดฝั่งซ้ายมือน่ะครับ ผมนั่งชิดหน้าต่าง ส่วนมันนั่งข้างๆ
“ถ้าไม่รีบ . .ก็ใช้รถเมล์บ้าง ประหยัด”
“หัวหน้าแก๊งชายโฉด เดินทางด้วยขนส่งมวลชนนี่น่ะเหรอ ไม่เห็นเท่เลยว่ะ”
“ปกติก็ไม่ได้ใช้หรอก ไนท์กับแอร์มารับตลอด” สองคนนั่นรวยสินะ . . แต่ไหงไอ้มังกรหัวหน้าแก๊งกลับจนล่ะวะ . . “ง่วงเหรอ ง่วงก็นอน ถึงแล้วจะบอก”
“ถึงไหน คอนโดกูเหรอ?” ยังไม่รู้เลยว่าแม่งจะพาไปไหน รู้แต่อย่างเดียวเลยว่าโดนลากกกก ลากกกกและก็ลากกกกกมาเสมอ
“เปล่า” มังกรหันมาตอบ “ทีทำงานกู”
“เห้ย แล้วจะให้กูไปกับมึงทำไมเล่า พากูกลับบ้านดิ!”
“ไม่ได้ . . หรือช่วงนี้มึงโดนหนักไม่พอ?”
“ฮะ”
“จะอยู่คนเดียวให้ตัวเองเป็นเป้ารึไง”
. . .
จริงของมัน - - ผมผู้ที่ไม่อยากจะยอมรับกับความจริงข้อนี้เท่าไหร่นักจึงเบ้หน้าแล้วหันหน้าออกไปแทน แอบเห็นมังกรส่ายหน้าเล็กๆ ไอ้บ้านี่มันไม่เบื่อเรื่องของผมบ้างรึไงกันนะ เสือกอยู่ได้ เสือกตลอด กูดูแลตัวเองเป็นเว้ย ถ้ากูจะโดนก็ให้กูโดนเหอะ บางทีเวรกรรมกูก็เยอะเหมือนกัน ให้กูได้ชดได้ใช้บ้างไรบ้าง . .
“แล้ว . . อีกนานป่ะ”
“ชั่วโมงกว่ามั้ง รถติด”
พ่อง . . หลับรอดีกว่ากู . .
จะให้หลับน่ะเหรอ บอกตามตรงว่าหลับไม่ลง รถเมล์ขยับแล้วก็จอดสลับไปมาจนผมมึน โคตรไม่ชิน ไอ้มังกรนั่งนิ่งตลอดทาง เอาหัวพิงเบาะที่นั่ง มองไปข้างหน้าตลอดเวลา อยากจะเอามือไปโบกข้างหน้ามันเผื่อมันเป็นคนที่หลับแบบปิดตาไม่สนิท แต่ผมเห็นตามันกระพริบ มันไม่ได้หลับนี่ . .
เป็นการเดินทางที่แสนจะน่าเบื่อ . .และก็เริ่มที่จะอึดอัด เห้ยยยย O_O ป้ายหน้าห้างกับโรงเรียนนี่ทำให้ผมกับไอ้เชี่ยมังกรโดนเบียด มันเบียดมาหาผมจนผมแบนเป็นปลากระป๋อง จนกระทั่งคนเริ่มบาง ไอ้มังกรก็ลุกให้คนแก่นั่งบ้าง พอคนแก่ลงมันก็นั่งลงข้างผมเหมือนเดิม มีแต่มันคนเดียวที่ขยับ ส่วนผมนั่งนิ่งๆ อันที่จริงผมก็เป็นสุภาพบุรุษพอที่จะลุกให้คนแก่นั่งได้ แต่ทว่าคนแก่มองเห็นสภาพผมแล้วดูเขาจะสงสารผมน่าดู . .โอเค วันนี้ไม่ใช่วันของผมจริงๆ
“นี่ . .เมื่อไหร่จะถึงอ่ะ” เกือบหกโมงเย็นแล้วนะโว้ยยยย TT
“อีกสองป้าย” มังกรตอบโดยไม่ได้หันมา
รถเมล์จอดที่ป้ายวัดๆหนึง เห็นวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ขึ้นมาบนรถ และที่ทำให้คนทั้งรถตกใจได้คือพวกมันใส่เสื้อเด็กช่างกล . . ทุกคนพากันระวังตัวกันชิบหาย แต่ท่าทางพวกมันไม่ได้จะมาทำอันตรายใคร ติดจะชิวกันมากกว่า คุยโหวกเหวกเรื่องเล่มเกมส์ที่มันเพิ่งจะแพ้ไปสักครู่
“ก้มหน้าไว้นะ” มังกรกระซิบบอกผม
“ทำไมล่ะ”
“กันไว้ก่อน”
“อะไร”
“ . . นี่มึงไม่รู้เหรอ ว่ามีคนเกลียดมึงเยอะขนาดไหน”
ไอ้นี่หนิ . . “แต่กูไม่รู้จักคนพวกนี้นี่”
“กูบอก . .ให้ก้ม”
สั่งจังวะ พ่อมึงเป็นมาเฟียแบบพ่อกูรึไงเล่า!!!! แต่ผมพ่ายแพ้ชิบหายกับสายตาอันโคตรคมบาดจิตบาดใจนั่น ก็ได้ ก้มก็ได้วะ ศักดิ์สงศักดิ์ศรีแม่งพังยับเยินไม่มีเหลือ ตั้งแต่กูรู้จักกับมึงเนี่ย!!!!!!!!
“เชี่ยแม่งแพ้ได้ไงวะ . . พวกฝั่งนั้นแม่งโกงว่ะ”
“ใช่ กูก็คิดงั้น หมั่นไส้แม่ง เสียเงินอีก หมดตูดเลยกู”
ผมที่ก้มหน้าลงได้ยินเสียงสนทนาของไอ้พวกเด็กช่างแม่งเลือกที่จะมานั่งข้างหลังกันหมดเลยนี่ . .
ผมเงยหน้าขึ้นไปดูพวกมัน มีกันประมาณหกเจ็ดคน . . มันไม่ได้สนใจอะไรผมเลยสักนิด . .ไอ้เชี่ยมังกร มึงนี่ตีตนไปก่อนไข้จังวะ!!!!!!!!! พอหันไปหน้าบึ้งใส่มัน ไอ้มังกรก็จับหัวผมซบเข้ากับไหล่มันอย่างง่ายดายด้วยมือเรียวใหญ่เพียงข้างเดียว
“ไอ้สัด!!” ผมร้องแบบกระซิบ พยายามขยับหัวที่โดนมันจับไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ขยับเท่าไหร่แม่งก็ไม่หลุด มือมึงเป็นกาวเหรอ . .
“ฟังกันบ้างดิ”
มังกรดุ แต่เสียงแบบนี้ทำเอาผมนิ่งได้ชะงัดนัก . . เพราะผมสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่มี . . ราวกับมันกำลังเป็นห่วงผมยังไงยังงั้นแหละ
หัวผมเลยซุกอยู่ตรงไหล่ของไอ้มังกร . .กลิ่นกายผู้ชายขนานแท้พ่วงกับกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มที่โคตรหอม . . ก็ดูดีไปอีกแบบนึงนะ
เฮ้ยยยย เจ้านาย!!! มึงคิดเชี่ยไรอยู่!!!! มึงเปลี่ยนไปนะ!!!! กลับมา!!!!!!
“หน้าไอ้คนข้างหลังนั่นแม่งคุ้นๆว่ะ”
อ้าวไอ้เหี้ยนี่ . . ไอ้ช่างกล กูก้มแล้วมึงจะมาคุ้นห่าคุ้นเหวอะไรของมึง!!!!!!!!!!!
“หน้าเหมือนราชามอX”
กูว่าถ้าพวกมึงคุยกันขนาดนั้นล่ะก็ไม่ต้องพูดลับหลังเหอะ มาชี้หน้าด่าพ่อกูเลยมา!
“ราชาเหี้ยอะไร . . พี่มังกรเค้าเท่กว่านี้เยอะ”
หงายเงิบ . .นี่มันไม่ได้พูดถึงผมกันเหรอ ?
“แต่คนนี้แม่งก็โคตรหล่ออ่ะ”
“หล่อแต่กินไม่ได้เว้ย มากับแฟน มึงไม่ให้แฟนเขาเหรอ ซบกันอยู่นั่น”
“ไอ้สัด กูนึกว่าเป็นเพื่อนกัน”
“เพื่อนเหี้ยอะไร ซบกันขนาดนั้น ถ้ามึงมาซบกูแบบนั้นกูขออ้วกทีได้ป่ะ”
“ . . .โลกนี้แม่งอยู่ยาก”
ผมกำหมัดแน่นอย่างอดรนทนฟังพวกมันพูดถึงผมอย่างไร้ซึ่งมารยาทต่อไป เหลือบมองดูหน้าไอ้มังกร แม่งก็ยังนิ่งเหมือนเดิม แต่มันแอบมีเส้นเลือดปูดที่หน้าผากนิดๆ เพราะโดนพูดถึงแบบนั้นก็คล้ายกับวิพากษ์วิจารณ์แบบเสียๆหายๆอย่างซึ่งๆหน้า
เพราะมันไม่ได้พูดถึงผม ผมเลยเลิกซบไอ้มังกร แล้วเงยหน้าขึ้นมา
“ถ้าเป็นไอ้เชี่ยนายนะ กูคงเตะสอยตูดแม่งไปนานละ เชี่ย . . หมั่นไส้มันว่ะ ร้านเกมส์ที่เราไปเล่นวันนี้แก๊งมันก็เคยมาพัง = =”
เอ่อ . . คือมึงพูดถึงกูช้าเกินไปมั้ยวะ . .
พูดทำไมตอนกูเงยหน้าขึ้นมาแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รถเมล์จอดพอดี มังกรลากข้อมือผมลงไปจากรถแทบจะในทันที
“เห้ยนั่น เชี่ยนายนี่ ลงจากรถโว้ย ฆ่ามัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
แต่ประตูรถเมล์กลับปิดลงไปเสียก่อน . .
“หึหึ สมน้ำหน้า” มาไม่ทันกูหรอก ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“อยู่นิ่งทำไมล่ะ วิ่งดิ!” มังกรกระชากแขนผม
“ทำไมล่ะ ยังไงแม่งก็มาไม่ทัน”
“เดี๋ยวพวกมันก็บังคับให้คนขับรถเมล์จอดรถ!”
“เออว่ะ” ลืมนึกไป . .
จากนี้ผมกับมันก็ใส่เกียร์หมากันวิ่งหนีน่ะสิครับ ศักดิ์สงศักดิ์ศรีไม่ต้องมีแม่งละ ก็ในเมื่อสภาพร่างกายผมไม่พร้อมที่จะสู้นี่(แต่พร้อมที่จะวิ่ง) ไอ้มังกรสู้คนเดียวก็คงจะไม่ไหว มันมิใช่ยอดมนุษย์อุลตร้าแมน จะว่าไปผมนี่สร้างปัญหาไว้เยอะจริงๆ ทำไมมีศัตรูเป็นแสนเลยวะ ให้ตายยยยยยยยยยยยยย
ผมกับไอ้เชี่ยมังกรวิ่งหนีสุดชีวิตผ่านตรอกและซอกและซอยอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะจนผมมึนงง หาป้ายรถเมล์เมื่อตะกี้ไม่เจอแน่ๆ สักพักนึงก็มีคุณลุงคนหนึ่งมาขวางทางพวกผมเอาไว้ . .
คุณลุงคนนี้เคยหล่อมาก่อน . . ผมว่าผมจำเค้าได้นะ นี่ลุงเมฆนี่นา . . ผมเคยเห็นเค้าในงานเลี้ยงต่างๆเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก . . แต่ผมว่าผมไม่เคยเห็นมังกรมาก่อน หรือว่าตอนนั้นมังกรจะอยู่กับแม่ที่เป็นฝรั่งกันนะ ?
“ไอ้มังกร . . หนีอะไรมา”
“แด๊ด” มังกรรำพึง . . “อย่ามาอยู่แถวนี้ มีคนไล่ตามมา”
“ใครจะมาทำอะไรลูกชายกูได้ ถ้ากูไม่ยอม . .”
. . โหดสัด เห็นถือไม้อะไรมาด้วยก็ไม่รู้
“แด๊ดกลับร้านกัน” มังกรเดินเข้าไปผลักตัวพ่อของมันให้เดินไปข้างหน้า
“พาใครมาด้วยน่ะ ไม่คุ้นหน้า” ลุงเมฆคงจำผมไม่ได้. .
“เพื่อน”
“เพื่อนที่ไหน . .”
“ที่มหาลัยไง”
“ใช่คนที่ไอ้ไนท์กับไอ้แอร์พูดถึงบ่อยๆป่ะ ที่เอ็งชอบเป็นห่วงน่ะ” ลุงเมฆถามมังกรที่อยู่ข้างหน้าผม แต่บุคคลที่สามเฉกเช่นผมกลับได้ยินเต็มสองรูหู สงสัยคงคิดว่าผมไม่ได้ยินล่ะมั้ง
“. . คนนั้นนั่นแหละ”
ตอนนี้ไม่ค้างนะ :a9:
-
มาแล้ววว ขอบคุณค่าา o13
-
"ที่เอ็งชอบเป็นห่วงน่ะ”
>/////////////<
เขินเบย .. เขินแทนเจ้านาย :laugh:
+1 ขอบคุณนะคะ
:กอด1:
-
กรี๊ดดด ไม่ค้างเลยจริงจริง!
“. . คนนั้นนั่นแหละ”
แสดงว่าต้องเคยพูดถึงนะ
แต่ถึงจะไม่จบตอนที่ประโยคนี้
มังกรกับลุงเมฆก็คงไม่มีบทสนทนาที่ช่วยให้รู้เรื่องมากขึ้นหรอก
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆมังกรถึงโผล่มาวนเวียนแถวเจ้านายได้
แถมยังเหมก็เข้ามา ทั้งๆที่เคยมีเรื่องกัน
แล้วต่างหูตัว J นี่คือเจ้านายป่าว555
เจ้านายสร้างความแค้นให้ชาวบ้านไปทั่วนะเนี่ย นิสัยไม่ดี
แต่หลังๆพอเจอมังกรแล้วเริ่มซามือลงนะ
อาจจะเพราะแก๊งค์อื่นยกมังกรเป็นราชา ความป๊อปแก๊งค์เจ้านายเลยหายไป
เจ้านายทำตัวเงียบลง ทำให้มีเรื่องน้อยลง
ไม่อยากให้มังกรรู้เลยว่าเจ้านายใช้หนี้ให้แล้ว
กลัวพ่อเจ้านายบอกลุงเมฆ แล้วเดี๋ยวบอกมัวกรต่ออีก ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้จริงๆ
รออ่านต่อนะค้า
*edit
ป.ล.มังกรนี่รู้เยอะนะ รู้ด้วยว่าเด็กพวกนั้นไม่ชอบเจ้านาย
เป็นคนกว้างขวางรู้หลายเรื่องจริงๆ
อีกอย่าง รู้ว่าไม่ถูกกับแก๊งค์เหมนะ แต่มังกรพูดแบบนี้ ก็คือทั้งหวงทั้งห่วงใช่มั้ย อิอิ
-
"คนนั้นนั้นแหละ" คนนั้นนะคนไหนค่ะมังกร คนที่แอบชอบป่าวเอ่ยย :impress2: :impress2: :impress2:
เจ้านายศัตรูเยอะเว่อร์ :m20: :m20: :m20:
-
เย๊ยยยยย
555+คนนั้นนั้นเละ
ว๊า วา วาว
มังกรนายยังไงๆ
-
:z3: เค้าอยากรู้อีกนี่
-
มังกรตอนนี้เหมือนแฟนนายเลยอ้ะ
เป็นห่วงดูแลอย่างใกล้ชิดมาก
ชอบบบบบบบบบ
-
ตอนนี้หวานมากอ่ะ มังกรน่ารัก
-
มังกรน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
"คนนั้นน่ะแหละ ว่าที่ลูกสะไภ้พ่อ"
เติมให้ เพราะรู้ว่ามัวกรคงอยากพูดแบบนี้ 555555
-
พอเจ้านายร่วงจากการเป็นราชาแล้วความเก่งมันหายไปไหนหมดหว่า???
มีแต่ออร่าน่ารักเข้ามาปกคลุมแทนซะงั้น
-
"คนนั้นแหละ" :o8: :o8: :o8: :o8:
-
:o8: :-[
-
พาลูกสะใภ้มาเจอพ่อสามี ว่าแต่นายเอกเราศัตรูเยอะไปไหน
-
ลุงเมฆ 2499 จริงๆ
-
นาย ชีวิตวุ่นวายไปนะพวก
:กอด1:
-
ไงนาย อึ้งแดกไหม หึหึ >.<
-
มังกรเป็นห่วงเจ้านายมาตลอด :o8:
ไม่ค้างเลย :serius2:
-
เมื่อไหร่น้องจะได้อยู่แบบสงบๆน้อออ
-
อร๊าย..... แอบเขิลแทนนายเลยอ่ะ ทำไมมังกรน่ารักแบบนี้นะ
แต่ว่ายังมีหลายปมที่ยังไม่เครียร์ อยากรู้เรื่องอื่นๆ อีก
มังกรเป็นบุคคลที่ลึกลับ คาดเดายากจริงๆ ไหนจะคนชื่อเหมนั่นอีก
ส่วนธัญชอบนายใช่ป่ะ แต่ดูท่าคงจะหมดหวัง ได้แค่อยู่ใกล้ๆ คอยห่วงใยแค่นี้สิเนอะ
แอบเชียร์อยู่ลึกๆ แต่มังกรมาแรงแซงทางโค้งเรียบร้อย
อยากอ่านพาร์ทของมังกรบ้างจัง เพราะยังมึนงงกับการกระทำของมังกรอยู่
หลังๆ เจ้านายอ่อนด้อยลงไปเยอะเลยนะ หรือจะเตรียมเป็นราชินี 555555
-
ประโยคสุดท้าย
จอดเลย เฮียมังกรน่ารักอ่ะ
-
:กอด1: รักคนแต่งที่มาเร็วขึ้นน่ะจ้ะ มาบ่อย ๆ น่ะ กำลังหนุกเลยน่ะ :L2:
-
ไม่ค้าง ไม่ค้างเลยจริงจริ๊งงง(เสียงสูงปรี๊ดดดดด)
มังกรน่ารักมากอ่ะดูแลเป็นห่วงเจ้านายมากกกแมนโตคร
-
มังกรเป็นห่วงเจ้านายตลอดเลยยย
น่ารักสุดดๆ :impress2:
-
มังกร นายหล่อมาก!!!!!! พาว่าที่ลูกสะไภ้ไปหาพ่อสินะหึหึหึ;)
-
มังกรแม่งโคตรเท่อะทำราชสีสงบได้เลยนะเนี้ย เจ๋งๆ o13
เอ่อคนแต่งเหมือนจะค้างนะไม่เห็นเหมือนที่บอกเลย :laugh:
-
หึหึ ไม่ค้าง......อร๊ากกกกกกกกก!! กล้าพูดนะ เด่วกัดหู
มาต่อด่วนนนนนน. ความจิงเริ่มเปิดเผย
-
ไม่ค้าง.. (มั้ง) แต่อยากอ่านอีกกกกกก :serius2:
อยากรู้จังว่าเหมเคยไปทำอะไรให้มังกรรึเปล่า เดือดซะขนาดนั้น =='
อยากอ่านพาร์ทมังกรรร อยากรู้ว่าคิดอะไรอยู่ ลึกลับจริงๆ!
-
มาติดตามอ่านคะ
เนื้อเรื่องสนุกมาก ๆ เลยคะเป็นกำลังใจให้นะคะ
-
“. . คนนั้นนั่นแหละ”
แหมะ! มังกรเอ๊ย แกทำเอาคนอ่านอย่างเราอึ้งไปเลย ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วก็เหอะ
อารมณ์แบบนี้ ซีนแบบนี้ สถานการณ์นี้ มันทำเราทั้งอึ้งทั้งเขินเลย แกพูดตรงมากๆ
-
โอ้วววว เจ้านายเริ่มคิดไรบ้างยัง ว่าแต่ทำไมมังกรต้องเป็นห่วงเจ้านายตลอดด้วยนะ ??
-
5555555 โอ้ย เขินแทนเจ้านาย
-
เอ่ออออ เหมตายไหมนั่นนน :z2:
แต่แหมมมม มังกรรรรร แอบวี้ดวิ้วนะยะ
-
มาแล้วเย้ๆ ชอบเรื่องนี้อะ
-
มังกรแอบรักเจ้านายมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่า
เลยคอยตามช่วยเหลือ :กอด1:
-
ใครบอกว่าไม่ค้างกันล่ะคะ ค้างมากมาย
สนุกมากค่ะ เข้ามาครั้งแรก แอบงงกับอารมณ์มังกรน่ะ
แต่น่ารักดีค่ะ :impress2:
-
ไม่ค้างแต่ก็อยากต่อเร็วๆนะตัวเธอ
ต่อนะจ๊ะ ต่อนะจ๊ะ
-
:-[ :-[
-
อะไรยังไงงงงง
เขินเบย!
555
-
ไม่ค้างงงงงแต่ขอหวานกว่านี้ กรั่กๆ
-
แอบหวานเว่อร์!!!555
เชียร์ธัญเหมมมมมม 555
-
นายจะว่ายังไงนะตอนที่ได้ยินมังกรกับพ่อมังกรพูดเนี่ย สงสัยจัง แล้วมังกรมีอะไรกับเหมนะ ถึงไม่ชอบขนาดนั้น
-
:impress2:
-
มังกรพ่นไฟ ดุ๊ดุ เอาซะเจ้านายซ้อฟท์เลย //เจ้าเหมสกินเฮดนี่ ถ้ายังไม่โดนส่งบทร้ายให้ สงสัยจะน่าติดใจเบาๆ
แดดดี้เมฆโผล่มาละ แล้วพี่แมทนี่ล่ะใคร พี่ชายมังกรป่ะ? อยากรู้ใจจะขาด o9
-
มีความหลังอะไรกันนี่
มังกรถึงได้เดือดขนาดนั้น o22
-
ค้างเจ้าคร่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆ
มันต้องมีเรื่องที่มังกรต้องรู้จักกับนายมาก่อนแน่ๆ
+ 1 กับเป็ดนะคะ
-
รวดเดียววววว
อ่านแล้วจิ้นภาพตามไปด้วยย
อ่าาาาา มังกรเท่มั่กมากก และนายคงน่ารักไม่เบา
อื้มมมม ฟิน พะยะค่ะ 554
-
สนุกม๊าก ชอบที่สุด :L1: :L1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :serius2:
อะไรเนี่ยยยยยย อะไรมันจะวุ่นวายขนาดนี้ แล้วคราวที่แล้วที่เห็นรถของมังกร......อันนั้นไม่ใช่เหรอ
เอ๊ะ!!อะไร?ยังไง?งงอ่าาาาา หรือว่าเป็นรถเพื่อน?
งื้อออออ งั้นเอาเป็นว่าเรื่องรถพักไว้ก่อนเหอะ ตอนนี้วิ่งสู้ฟัด หัวใจเพื่อเธอแล้วววววววววว :a1:
สงสารก็แต่เจ้านาย เจ็บขนาดนี้ยังต้องมาวิ่งอีก เฮ้ออออออ ดูแลกันยาวอ่ะมังกรเอ๊ยยยยยย!!!
แต่ก็ดีนะจะได้มีเวลากิ๊วก๊าวววววกันมากขึ้น :impress2:
พูดถึงพ่อเมฆของมังกร สงสารอ่ะ เข้าใจนะว่าลูกเลือกที่จะละทิ้งพ่อแม่ก่อน ไอ้ลูกก็ผิด ผลกรรมก็ตามสนองอยู่อย่างนี้ ชดใช้กันไปยันลูกเลยนะเมฆนะ แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าพ่อแม่จะตัดลูกได้จริงๆ เฮ้อออออออออ
ก็คอยดูกันต่อไป เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ :เฮ้อ: :กอด1:
น้องเค้กกกกก ทำข้อสอบให้ได้เน้ออออออออออออ :a2:
-
ตอนนี้ตัวติดกันเป็นเนื้องอกเลย :laugh:
คือจริงๆแล้วเค้าเป็นเนื้อคู่กันน่ะสิ :-[
เจ้านายน่าจะไปผ่าตัดเปลี่ยนใบหน้านะ
ศัตรูเป็นแสนขนาดนี้ต้องสักสิบมังกรอ่ะถึงจะช่วยได้
แต่หน้าตายังไม่เท่าไร ความปากกล้านี่สิ :เฮ้อ:
ต้องให้มังกรอบรมตัวต่อตัวซะหน่อยแล้ว :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
เจ้านายตอนนี้หมดสภาพจริงๆ
แต่แบบนี้แหละดี น่ารักดี
มังกรน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
มาต่อเร็วๆ น๊า
-
บอกกันขนาดนี้ ก็พูดต่อหน้าเลยจ้า อิอิ
-
แค่บทนำก็ขนาดนี้แล้ว โอ๊ยยยยย พอนายยยยยยย เดี๋ยวก็หมดหล่อหรอกกก
มักกรขาาา อยากจับทำสะมีจุงเบยยยย
อ่านถึงบทสุดท้าย
เอาค้างงงง
ฟ่อนแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ไม่ค่อยค้างเลยนะ :sad4:
รอตอนต่อไปนะคะ รักมังกรเลิฟเจ้านาย :L1:
-
"คนที่เอ็งชอบเป็นห่วง"
กรี๊ดดดดดด เขินเลยๆ
พี่มังกรน่าร๊ากที่สุด
-
ร้ายที่ 10
หลังจากเจอวลีเหล่านั้นเข้า . . ไอ้เจ้านายถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกไปเลย
ที่ทำงานของไอ้มังกรที่มันว่า ก็ไม่ใช่อะไรที่ไหนไกลๆหรอก ร้านของที่บ้านมันเองนั่นแหละ ร้านนี้มีเปิดสองที่คือที่ใต้ถุนบ้านที่ใช้เงินที่ยืมป๊าของผมซื้อ(อันนั้นเปิดตอนเฉพาะตอนเช้าถึงสิบเอ็ดโมง) และก็ตรงสวนสาธารณะที่คนชอบมาตอนกลางคืนกัน พวกวัยรุ่น วัยโน่นนี่นั่นจะชอบมานั่งร้านที่บ้านไอ้มังกร จับเข่าคุยกันสัพเพเหระตามประสาคนไม่ยอมหลับยอมนอนในเวลากลางคืน
ผมนั่งจุมปุกอยู่ข้างๆลุงเมฆ ที่ยังคงจำผมไม่ได้ ลุงตักน้ำเต้าหู้ใส่ถุง ถุงแล้วถุงเล่า ไม่ใส่เครื่องใส่เครื่อง ใส่น้ำตาลไม่ใส่น้ำตาล ผมมองสิ่งที่ลุงทำอย่างไม่รู้เบื่อ คอยลุ้นสถิติว่าคนที่เค้ามาซื้อกลับไปบ้านนั้นเค้าชอบกินแบบไหนกัน . . แบบทีไอ้มังกรมันชอบไปห้อยหน้าห้องผมคือใส่น้ำตาลนิดหน่อย เพราะถ้าไม่มีน้ำตาลแล้วมันจะจืดชืดมากเลยล่ะ
“ลุง . . เปิดร้านมานานรึยังครับ”
ผมชวนลุงคุย ไอ้เชี่ยมังกรหายหัวไปไหนไม่รู้ รู้แต่ว่ามันบอกให้ผมคอยที่นี่ ห้ามไปไหน โทรศัพท์ก็ไม่ให้โทร ให้อยู่เป็นเพื่อน “แด๊ดดี้” ของมัน ผมกลายเป็นเบี้ยล่างของมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ อันนี้ผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน
“โอ้ . . เกือบยี่สิบปีแล้วมั้ง ตั้งแต่เจ้ามังกรมันเด็กๆน่ะ” ลุงพูด ใบหน้าลุงดูนิ่งๆและสุขุม แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีน่ากลัวอะไรมากมาย เปลี่ยนสีตาของไอ้มังกร กับเปลี่ยนความโด่งของจมูกมัน . . ก็จะกลายเป็นแบบลุงเมฆนี่แหละ สำเนาถูกต้อง
“เหรอครับ”
“ก็ไม่คิดว่ามันจะขายดีขนาดนี้ ที่จริงบ้านลุงก็ไม่ได้มีสูตรอะไรมากมายนักหรอก สงสัยเพราะร้านนี้มีลูกชายเป็นฝรั่งล่ะมั้ง เลยแปลกๆไปจากร้านอื่น”
“แหะๆ”
“อยู่ที่มอมันเป็นยังไงบ้างน่ะ เจ้ามังกรน่ะ”
. . ขี้เก๊ก ขี้บังคับ ชอบทำหน้านิ่ง เย็นชา บางทีก็ไร้เหตุผล เอาแต่ใจตัวเอง ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ . . เอ่อ หลังๆเริ่มจะเข้าตัวเองยังไงไม่รู้ว่ะ
“ก็ดีครับ” ทั้งหมดนั่นน่ะ . . ก็ดีมั้ง มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนี่ จากที่ผมได้รู้จักกับมันมา
“มันเป็นคนรักเพื่อนนะ เห็นเงียบๆอย่างนั้น . . เจ็บแทนเพื่อนมันได้เลย ลุงพามันเข้าโรงบาลก็เพราะเพื่อนมันก็มีบ่อยครั้งไป”
. . .
“น้ำเต้าหู้ลุงอร่อยมั้ยละ^^” พ่อมังกรถามด้วยรอยยิ้ม . .
กรรม รู้ด้วยว่าผมได้กินทุกวัน TT
“เอ่อ ครับ”
“หึหึ รู้ว่าต้องชอบ” ลุงเมฆยิ้มที่มุมปากแล้วมองหน้าผม แว้บนึงที่ผมรู้สึกว่าลุงเมฆมีสายตาเหมือนเอ็นดูผม “เข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้แมทมันถึง . .”
“เจ้านาย!!!” เสียงของลุงขาดหายไปเมื่อมีเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมา ไอ้แฝดทั้งสองคนเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทีรีบร้อน มันจับตัวลูกกระจ๊อกของชายโฉดคนหนึ่งมาด้วย ท่าทางพวกมันขู่ไอ้นี่จนแหย . . ถึงได้รู้ที่อยู่ของมังกรได้
“เป็นไงบ้าง เชี่ยมังกรลักพาตัวมึงมา!” ธีมองดูผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเป็นห่วง
“ก็ . .” จะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูกทั้งหมดหรอก . .มันไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น
“กลับเหอะ!!!!” ธัญถือวิสาสะจับมือผมให้ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้พลาสติก เห้ย! เดี๋ยวนี้กูโดนคนอื่นลากไปลากมาได้ขนาดนี้เลยเหรอ ผมคิดได้ผมจึงสะบัดมือออก . .
ธัญมีสีหน้าไม่เข้าใจ . . ตอนที่มังกรมันลากผม ผมสู้แรงมันไม่ได้เลย ผมจึงไม่เคยสะบัดมือของมันออกจากข้อแขนได้สำเร็จ ผิดกับธัญ . .ที่สะบัดครู่เดียวก็หลุด
“อืม” ผมตอบ สีหน้าของธัญเลยดูโล่งใจขึ้น
“อ้าว เพื่อนมารับแล้วเหรอ แล้วเจ้ามังล่ะ? ไม่บอกมันก่อนรึไง” ลุงเมฆถาม เมื่อผมทำท่าจะออกไปจากร้าน
“ผมไม่รู้ว่ามันจะกลับมาเมื่อไหร่น่ะครับ”
“เดี๋ยวมันก็มา มันกลับไปที่บ้านไปเปลี่ยนชุด”
“เอ่อ ผมคงไม่รอถึงตอนที่มันกลับมาหรอกครับลุง”
“ทำไมล่ะ”
“อันที่จริง . .ผมกับมันน่ะ” ผมพยายามเรียบเรียงคำพูด “ไม่ใช่เพื่อนกันหรอกครับ จุดที่เรายืนอยู่มันคล้ายกับศัตรูกัน”
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องพูดให้เหนื่อยหรอก ลุงรู้จักลูกลุงดีกว่าใคร . .”
“…”
“มันไม่เคยเห็นเอ็งเป็นศัตรูหรอกนะ”
เอาอีกแล้ว . . ไอ้ประโยคที่มันทำให้ผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออก . . ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ค่อยจะถูก ธัญเป็นผู้ช่วยชีวิตผมโดยการสะกิดที่สีข้าง ผมไหว้ลุง เพื่อนผมไหว้ลุง ส่วนไอ้ชายโฉดคนนั้นก็อยู่ช่วยงานของลุงไปโดยปริยาย . .
สองร้ายในหนึ่งรัก *
[/b]
สองวันต่อมา . . ผมกลับมาซ่าที่สนามแข่งรถของป๊า
ทุกคนให้การต้อนรับผมเป็นอย่างดี ส่งแมตช์มาให้ผมเลือกว่าจะลงแข่งอะไรกับใคร มีแต่พวกที่เคยแพ้ผมแล้วทั้งนั้น คัมแบ๊คทั้งทีมันต้องหาพวกที่สูสีๆหน่อยดิว้า
ผมเปิดแฟ้มไปมาอย่างค่อนข้างเบื่อ ในขณะที่ไอ้แฝดเริ่มดื่มด่ำกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่สาวคนเดิมเสิร์ฟ บรรยากาศเดิมๆกลับมาอีกครั้ง และนี่ก็เป็นครั้งที่หกแล้วที่ไอ้ธีพูดตอกย้ำคำเดิมๆกับความหมายเดิมๆ
“ดีใจที่มึงกลับมาว่ะ” ธีหัวเราะ อยากจะร้องใส่หูมันเหลือเกินว่า เออ!!! กูรู้แล้ว!!! ที่กูกลับมาเพราะกูก็เริ่มๆเซ็งเหมือนกัน ไม่ได้ทำเหี้ยไรเลย มีแต่คนมาคอยปองร้าย ถึงแม้จะโดนซิวเอาตำแหน่งราชาไปแล้ว แต่ก็น่าจะทำอะไรสักอย่างให้ดูเหมือนว่าตัวเองก็ยังมีไฟอยู่ “สาวๆเค้าคิดถึงมึงชิบหาย ทำไมเดี๋ยวนี้มึงไม่ขั้วกับใครเลยวะ”
ผมนิ่งคิด . . นั่นสินะ . . ไม่ได้นอนกับผู้หญิงมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย “ก็ว่าจะมาหาคืนนี้” เห็นทีคงต้องแสดงอะไรสักอย่างให้แก๊งอื่นมันเห็นบ้าง จะได้ไม่ต้องโดนรุมทำร้ายอีก . . เอ่อ . . ถ้าโดนอีก ก็ขอให้โดนน้อยลงกว่าอาทิตย์ก่อนก็แล้วกัน จะบ้าตาย
“งั้นนี่เลย” ธีหยิบแฟ้มที่อยู่ตรงหน้าผมไปเปิดๆๆๆอย่างช่ำชอง “ไอ้ติ๊ก แฟนมันอย่างสวยอ่ะ ลูกเจ้าของโรงแรมที่ชลบุรี รวยด้วย สวยด้วย แต่ใจแตกมาคบกับเชี่ยติ๊ก”
“เชี่ยติ๊กมันจะยอมเหรอวะ แฟนมันทั้งคนนะเว้ย”
“เหอะ คิดว่าคนอย่างมันจะจริงใจเหรอวะ” ธีพูดอย่างออกรสออกชาติ ส่วนเชี่ยธัญไม่พูดอะไร ยกเหล้าซดอย่างเดียว “มันชอบใช้แฟนมันเป็นรางวัลมาตั้งแต่ไหนแต่ไร . .”
“อืม งั้นแข่งอันนี้” ผมหันไปบอกผู้จัดการสนามที่ผงกหัวรับ แล้วรีบวอดำเนินการทันที
“เช้ดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้นาย มึงนี่เด็ดว่ะ”
“เชี่ยติ๊กมันก็ดีแต่รถแพง สู้ฝีมือการขับของกูไม่ได้หรอกเว้ย” ผมยักคิ้วอย่างมั่นใจ
ธัญกระแอมขึ้นมา “ระวังตัวด้วย”
“โด่ว เชี่ยธัญ กูระดับไหนแล้ว ของแค่นี้กล้วยๆว่ะ” ชนะแล้ว กู้ศักดิ์ศรีคืนมา ซ้ำยังได้สาวไปนอนกก . .
“แค่เตือนเอาไว้”
“เออน่า คอยดูชัยชนะของกูละกัน” เชี่ยธัญแม่งชอบห่วงผมเกินเหตุอันควร . .
สนามแข่ง
“กรี๊ดดดดดดดดด เจ้านายยยยย คุณเจ้านายยยยยยยยยยยยยยย”
ผมโบกมือให้สาวๆตามเสียงกรี๊ด . . เอาวะ กูก็ยังมีความนิยมอยู่บ้างผมในชุดแข่งรถแบบทะมัดทะแมงยืนคุยกับไอ้ธีเรื่องรถที่เพิ่งปรับแต่งอะไรนิดหน่อยอยู่(เพิ่มยาม เฝ้ารอบคันแม่งเลย จะได้ไม่มีใครมาเล่นตลกกับรถผมอีก) ไอ้ธัญขอดูอยู่บนชั้นบ๊อกซ์ของวีไอพี มีแต่ไอ้ธีสินะที่ว้อนอยากให้ผมกลับมาเด่นดังอีกครั้งหนึ่ง . .
ไอ้ติ๊กเดินเข้ามาในสนาม . . พร้อมๆกับ . . เช้ดดดดดดดดด . . นี่มันหญิงไทย หรือนักร้องเกาหลีวงซิสต้า . . หุ่น . . นม โคตรสะบึม!!!!!
นางมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก แต่ก็พยายามจิกสีหน้าให้สวยเริ่ดเชิ่ด ทั้งๆที่มือที่ควงแขนไอ้ติ๊กอยู่เริ่มสั่น . .
แว้บแรกที่ในความคิด . . ผมบอกได้เลยว่า . .กูไม่อยากได้ผู้หญิงคนนี้เลยว่ะ . .
ชนะมาเพราะได้ตัวแล้วค่อยปล่อยไปก็ได้วะ . .ผมยักไหล่กับความคิดของตัวเอง เดินไปคุยกับไอ้ติ๊กแป๊บนึง ไอ้ติ๊กกับผมเป็นเพียงนักแข่งที่เป็นคู่แข่งกันเท่านั้น พอออกนอกสนาม . . ผมกับมันค่อนข้างที่จะสนิทกันทีเดียว
จากนั้นก็ถึงเวลาแข่ง . . การแข่งของผมกับไอ้ติ๊ก ง่ายมากครับ วิ่งสิบรอบสนามแข่ง ใครถึงก่อนชนะ ห้ามชนรถฝั่งตรงข้ามพัง เพราะแข่งความเอาเร็วอย่างเดียวครับ ไม่แข่งการทำลายล้าง ผมขึ้นไปบนรถขยับมือไปมา สั่นนิดๆเพราะไม่ได้แข่งนาน หวังว่าการกลับมาครั้งนี้ของผมจะเป็นการกลับมาที่ยิ่งใหญ่นะ . .
เพราะตั้งแต่มีไอ้มังกรเข้ามาในชีวิต . . ชีวิตของผมแม่งก็ถูกดูแลไปซะทุกด้าน . . ผมอยากทื่จะแสดงความแกร่งขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ว่าผมนั้นก็ยังมีอำนาจ มีคู่แข่งที่ยำเกรง และก็ยังเป็นไอ้เจ้านายคนเดิม
บรื๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
รถออกตัวไป ผมกับไอ้ติ๊กผลัดกันนำไปๆมาๆอยู่หลายครั้งหลายครา ไอ้ติ๊กก็เหมือนเดิมทักษะไม่เปลี่ยน คือเท่าเดิมไม่ได้มีการพัฒนา ส่วนผมน่ะเหรอ ไม่รู้ว่าพัฒนาหรือเปล่ารู้เพียงแต่ . .ผมชนะไอ้ติ๊ก
(อดีต)แฟนสาวของไอ้ติ๊กเดินสะบัดเท้ามาที่ผม ไอ้ติ๊กหัวเราะหึหึๆ ตบไหล่ผมอย่างคนซี้กัน เธอคนนั้นควงแขนผม และก็ซบหน้าลงที่ไหล่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เจ้านายเท่มากเลยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ของมันแน่อยู่แล้ว . . ผมแจกยิ้มให้สาวๆเหล่านั้น แต่ไม่ได้สนใจมองคนที่เพิ่งเข้ามาควงนี่เลย
“ประทับใจจริงๆ . . ฝีมือมึงก็ยังงั้นๆเหมือนเดิม” คำพูดที่โคตรจะขัดกันเป็นของไอ้วายุที่แสนจะกวนตีน กับพรรคพวกของมันที่เดินเข้ามาทักทาย ลืมไปว่ามันมาที่นี่ทุกคืน . .
“เหี้ยอะไรของมึง หลีกไป” ผมเดินชนไหล่ของไอ้วายุ
“กรี๊ดดดดด” คนข้างๆผมส่งเสียงกรี๊ด นั่นทำให้ผมต้องหันกลับไปมองทางด้านหลัง เธอจับหมับที่ก้นของตัวเอง นั่นหมายความว่าเธอเพิ่งจะโดนไอ้วายุแต๊ะอั๋งไปหยกๆ
“ไอ้สัด!!! ทุเรศว่ะ”
“แหมๆๆ เพิ่งได้มาไม่ถึงสามนาทีนี่มึงมีหวงเค้าแล้วเหรอวะ” วายุมองสำรวจผู้หญิงอย่างน่าเกลียด คือสายตามันบ่งบอกชัดเจนอ่ะว่ามันหื่น . . “กูนึกว่ามึงกลายเป็นเมียไอ้มังกรไปแล้วซะอีก”
“กูเปล่า!”
“พวกกูกับแก๊งอื่นๆที่จะไปแตะแก๊งมึงโดนชายโฉดกันท่าชิบหาย . . ของแบบนี้ไม่เรียกว่ามึงเอาตูดไปแลก แล้วจะให้เรียกอะไรล่ะ”
เสียงผู้คนเริ่มฮือฮาขึ้นมา เพราะเสียงที่ไอ้ยุมันพูดนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะเสียงเบา ให้ตาย คนแม่งนินทากันชิบหายว่าผมกลายเป็นเกย์ไปแล้วเหรอ หรือไม่ก็ . . เจ้านายกับมังกรเป็นอะไรกันน่ะ . . ทำไมถึงเชื่อคนอื่นกันง่ายนักวะ!
“โอ๊ะโอ กูพูดอะไรผิดไปเหรอ ดูมึงจะโกรธๆนะ”
“กูไม่ได้เป็นเกย์บ้าอะไรนั่น” ผมพูดลอดไรฟัน
“แสดงให้เห็นสิ”
“ว่าไงนะ”
“แสดงให้คนอื่นเค้าดูดิ ว่ามึงไม่ได้เป็นเกย์ และมึงก็ไม่ได้เป็นเมียไอ้มังกร” วายุพูดอย่างมีทะเล้น ผมอยากจะเอาส้นเท้าไปฝังที่รูขุมขนที่ใบหน้าของมันชะมัดเลยตอนนี้
ผมกระชากตัวผู้หญิงที่ควงแขนมาแล้วจูบอย่างรุนแรง เธอคงตกใจล่ะมั้งเลยตีผมใหญ่ แต่ไม่นานนักเธอก็สงบและก็ยอมให้ผมจูบแต่โดยดี
ประมาณสิบห้าวิได้ ผมถึงปล่อยเธอ ท่ามกลางเสียงอู้หูกับเสียงฮิ้วกันทั่วสนาม
“พอใจยังไอ้สัด!”
แปะๆๆ ไอ้วายุมันถึงกับปรบมือให้ คนในแก๊งของมันก็เหมือนกัน ผมยกมือขึ้นปาดริมฝีปาก ส่วนผู้หญิงที่ผมเพิ่งได้มารู้สึกได้เลยว่าเธอกำลังหน้าแดงแจ๋
“ก็โอเค”
“หลีกไปได้แล้ว” ผมผลักมันให้ออกไปจากทางของผม
“อ๊ะๆ เดี๋ยวก่อนเซ่” คราวนี้มันจับข้อแขนผมไว้ ผมมองหน้ามันราวกับว่าถ้าฆ่ามันด้วยสายตาได้ ผมคงทำไปแล้ว เกลียดมันจริงจัง! นี่พูดเลย . .
“เหี้ยอะไรอีกล่ะ”
“มันยังไม่พอหรอก”
“อย่ามากวนตีนกู เชียยุ”
“ถ้ามึงไม่ได้เป็นไรกันกับไอ้มังกรอย่างที่กูสงสัยล่ะก็ . .”
เชี่ยวายุจิ้มโทรศัพท์ของมันไปมาอยู่สักครู่ แล้วก็ชูรูปอะไรบางอย่างให้ผมดู . .
“ . . นี่คงไม่ได้ทำให้มึงรู้สึกอะไรหรอกใช่มั้ย ขำแป๊บ! ฮ่าๆๆๆๆ”
ขำเหี้ยไรวะ! ผมมองดูรูปนั้นอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร . . แต่พอจ้องดูดีๆ . .ไอ้มังกร . . ถูกผู้หญิงควงแขนกระหนุงกระหนิง อยู่หน้าห้างใหญ่ใจกลางกรุง
“อะไร . .ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย” ผมด่าไอ้เชี่ยวายุ แต่ถึงจะพูดไปงั้นก็เถอะ แต่ทำไมในใจของผมมันรู้สึกขัดๆวะ มันกระอักกระอ่วนแปลกๆ แต่ช่างแม่งดิ มันไม่ใช่เรื่องของผมนี่!
“อ้าวเหรอ จริงป๊ะเนี่ยยยยยยยยยย”
มันจะกวนตีนไปถึงไหน อยากตบกบาลให้แม่งแหลก!
วายุหันมือถือของมันไปดู “เห้ย กดผิดรูป แป๊บนึง”
ไม่ได้ผิดหรอก กูรู้มึงจงใจ!
“ถ้ารูปนั้นไม่ได้รู้สึกอะไร . . แล้วรูปนี้ล่ะ . .”
“มันจะไปทำห่าทำเหวอะไรกับใครก็ไม่เกี่ยวกับกู มันกับกูเป็นศัตรูกัน!”
“ลองมองดูดีๆก่อนเด๊”
ให้ตาย . .ผมมองไปที่มือถือของไอ้วายุ . .คราวนี้ผมหลอกตัวเองไม่ได้อีกต่อไป . . ในรูปมังกรอยู่ในสภาพที่ถูกซ้อมสะบักสะบอม ใบหน้ามีรอยบอบช้ำทั้งสีเขียวและก็สีม่วง มันถูกมัดแขนมัดขาเอาไว้ และในรูปนั่นมันกำลังนอนตะแคงอยู่ โดยในรูปมีหน้าเหี้ยๆของไอ้วายุชูสองนิ้วใส่กล้องด้วย
บ้าน่ะ . .อย่างมังกรน่ะเหรอ จะโดนไอ้พวกนี้ซ้อมเอาง่ายๆ
“อึดเหมือนกันนะ เล่นเอาพวกกูเหนื่อยแทบตาย” วายุสะบัดผม ในท่าที่มันคิดว่ามันเท่ “เป็นไงล่ะ รู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างยัง กูว่ามึงดูอึ้งๆนะ . .”
“มัน . .ยังอยู่กับมึงเหรอ” ผมรำพึงอย่างมีความโกรธอยู่ลึกๆ
“เออเว้ยเฮ้ย เก่งว่ะ กูอาจจะซ้อมมัน แล้วอาจจะปล่อยมันให้กลับบ้านไปนอนแล้วก็ได้ แต่นี่มึง . . ดันรู้อีกว่าตอนนี้มันยังอยู่ที่กู”
“. . .” ทำไมจะไม่รู้ . .น้ำเต้าหู้ไม่ได้มาห้อยที่หน้าประตูสองวันแล้ว = =นี่มังกร . .ถูกจับไปสองวันเลยเหรอ
“ไอ้สัดนี่คิดหนักว่ะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องคิดให้มันหนักหรอกเพื่อน” มาเรียกกูเพื่อนใครเพื่อนมึง!!!! “โกดังโรงงานพ่อกูที่สุพรรณบุรี . . ถ้าอยากได้ตัวมัน . .คืนนี้มึงต้องไปคนเดียว”
เสียงฮือฮายังดังระงม กระซิบกระซาบและวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนัก
“ทำไมกูต้องไป มันไม่ใช่เพื่อนกู มันเป็นศัตรูกู” ผมพูดเสียงเบา . . แต่ลึกๆในใจของผมนั้นกำลังต่อต้านคำพูดเหล่านั้นอย่างหนัก
“ก็แล้วแต่มึงละกันนะ” วายุตบไหล่ผม “ถ้ามึงไม่ไป กูจะให้มันเป็นที่รองมือรองตีนของพวกลูกน้องกูต่ออีกสักสองสามวัน มึงรู้มั้ย ลับหลังมึง ไอ้เชี่ยมังกรทำแก๊งกูได้แสบมาก”
“สมน้ำหน้า”
“ชิ . .”
วายุถ่มน้ำลายใส่พื้นอย่างสถุน ก่อนที่จะเดินชนไหล่ผมไป . .
ผมยืนนิ่ง . .ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง . .ที่ผมตัดสินใจกลับไปขึ้นรถของตัวเอง
สุพรรณบุรีไปทางไหนวะ ?
“เจ้านาย”
ธัญวิ่งมาหาผม ข้างๆมันมีไอ้ธีมาด้วย ทั้งคู่มีหน้าตาที่ตื่นตกใจ
“มึงจะไปไหน ไปช่วยมังกรใช่มั้ย!”
“. . มันไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นจะต้องมาเจ็บตัวเพราะกู”
“ปล่อยมันไป . . มังกรมันเป็นหัวหน้าแก๊งชายโฉดนะ มันดูแลตัวเองได้!”
ผมมองหน้าธัญ “มึงใช่ธัญที่กูรู้จักรึเปล่า”
“แล้วมึงล่ะ ใช่เจ้านายที่กูรู้จักมั้ย”
“…”
“หลังๆมึงอยู่ใกล้กับคนที่มึงเรียกว่าเป็นศัตรู มากกว่าคนที่มึงเรียกว่าเป็นเพื่อนมึงอีกนะ”
“…”
“อย่าไป มันอันตราย ปล่อยเชี่ยมังกรพังไป . . มึงจะได้เป็นราชาเหมือนเดิมอย่างที่มึงต้องการ”
“…”
ราชา . . ราชางั้นเหรอวะ ?
“มึงจะพูดอะไรก็พูดไปเหอะ แต่กูจะไป”
“นาย!!!”
“ลองคิดดูดีๆ ถ้าเป็นมึงนะสัดธัญ มึงจะปล่อยให้คนอื่นมาเจ็บตัวเพราะมึงเหรอ”
“…”
“นั่นมันไม่ใช่ตัวมึงเลยนะ”
“กูเป็นห่วงมึง”
“กูรู้”
“มึงยังรู้จุดยืนของมึงกับไอ้มังกรอยู่มั้ย”
“…”
“มึงกับมันเป็นศัตรูกัน”
“วันนี้กูขอช่วยศัตรูละกัน!”
ไม่เคยมีศัตรูคนไหนที่ต้องมาเจ็บตัวเพราะผม
ไม่เคยมีคนไหนที่พอเห็นมันเจ็บแล้วผมจะนึกมาใส่ใจได้ถึงขนาดนี้
มังกร . . มึงเป็นศัตรูที่พิเศษเหรอวะ?
สอบเสร็จแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
อยากจะอัพนิยายให้คนอ่านเบื่อขี้หน้าจิงๆ :z2: :z2: :z2:
-
:monkeysad: :monkeysad: ช่วยว่าที่สามีให้ได้น่ะตัววว :z3: :z3:
-
ชอบกันสักทีเหอะรำคาญชะนีรำคาญผชในเรื่องเหลือเกิ๊นยุจริงจัง55555555555
-
รีบ ๆ เลยน๊าาาเจ้านาย ไปช่วยว่าที่สามีในอนาคตออกมาให้ได้ >.<
+1 ขอบคุณค่ะ
:man1:
-
เกลียดวายุ :beat:
-
วายุ ระวังจะโดนผัวเมียคู่พิฆาตนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน ห้าๆ
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค้างอีกแล้ววววววว :m31:
ตั้งแต่ต้น ยังไม่เคลียร์เลยตอนนี้ สักอย่าง มันทรมานนนน :m16:
-
วายุนี่กัดไม่ปล่อยจริงๆ นิสัยแย่ :angry2:
-
แล้วเพื่อนมังกรไปไหนกันนะเนี่ย จะเป็นแผนอะไรของวายุหรือเปล่าเนี่ย ถ้ามังกรรู้ว่าเจ้านายจะทำอะไร มังกรจะว่ายังไงนะเนี่ย
-
วายุ เลวจริงๆ
-
อร๊ายยยยยย เจ้านายน่ารัก
รีบไปช่วยมังกรเร็วเลยค่ะ
ปล.อิจฉาคนแต่ง เรายังไม่ได้สอบสักตัวเลย ฮือออออ
-
เจ้านายไปช่วยมังกรเร็ว รู้สึกช่วงนี้เจ้านายงานเข้าบ่อยเหลือเกิน
วายุนี่มันน่า :z6: :z6: ทำมังกรได้ไงห๊าาา
มาต่อบ่อยแค่ไหนก็ไม่เบื่อหรอกค่ะ หุหุ อยากสอบเสร็จแล้วบ้างอ่ะะ
สู้ๆนะคะ
-
กำลังมันนเลยอะ
-
รู้สึกรำคาญคู่แฝดคู่นี้ เป็นเพื่อนประเภทที่เพื่อนทำผิดก็ไม่ห้าม
เป็นห่วงเพื่อนนะ ตามใจเพื่อนด้วย แต่ตามใจในเรื่องแปลกๆ และสนับสนุนให้ทำในเรื่องแปลกๆ
แต่ระหว่างธัญกับธี เรารู้สึกว่าธัญน่ารำคาญชอบกล ชอบทำอะไรๆเว่อร์ๆ และหวงเจ้านายมากไป
แฝดอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีในตอนนี้นะ แต่คิดว่าถ้าเจ้านายไปอยู่กะฝั่งมังกรอาจจะทำให้ชีวิตดีขึ้นมากกว่าอยู่กะแฝดก็ได้
-
go go go!!
:กอด1:
-
อ่าวไหงมังกรโดนจับตัวไปซะงั้นอะ เจ้านายไปช่วยมังกรให้ได้นะ (ทำไมไม่โทรไปบอกพี่ให้เด็ดหัววายุซะ :fire: เเค้นๆ)
เจ้านายแอบมีความรู้สึกเล็กๆก่อขึ้นในใจแล้วละซิท่า :impress2:
-
:z13: :z13: ขออีกตอนๆๆ
-
มาอัพแล้ว ดีใจ อิอิอิ
เจ้านายจะช่วยมังกรไงล่ะเนี่ย
หลังๆเวลามีเรื่องกับวายุก็ดูเหมือนจะเพลี่ยงพล้ำ
แล้วนี่ธัญกับธีไปด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้
ลุงเมฆใจดี แถมต้องรู้เบื้องลึกเบื้องหลังที่มังกรเข้าไปในชีวิตเจ้านายแน่ๆ
จริงๆเป็นห่วงลุงเมฆนะ กลัวว่าถ้าพวกวายุรู้ว่าบ้านมังกรขายน้ำเต้าหู้แล้วจะมาทำร้ายจัง
เพราะพวกวายุไม่น่ามีความเคารพว่าจะไม่ยุ่งกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องน่ะ
ลุ้นให้เจ้านายไปช่วยมังกรได้แบบไม่สะบักสะบอมมากได้มั้ยอ่า
รอตอนต่อไปละค่า
-
สอบเสร็จก็อัพทุกวันเลยนะคนเขียน
เจ้านายคงคิดอะไรกับมังกรแล้วหล่ะ
-
ธัญคิดอะไรกับเจ้านายป่ะเนี่ย
หลายทีละ :angry2:
เลิกอคติซักทีเถอะเจ้านายเอ๊ยยย
:เฮ้อ:
จะได้รักกันซักที :z1:
-
เจ้านายช่วยมังกรเสร็จก็ระเบิดโกดังไปเลยนะ
หมั่นไส้วายุ
-
โอ๊ะ....ค้างนะ :a6:
ไอ้วายุ!!! ไอ้วงจรอุบาท ไอ้ลมเน่า เหม็นหืน ขยะเปียก ฉมแฉะ อี๋ คัน...
-
เจ้านายไปช่วยมังกรให้ได้น้า
-
รู้ว่าอันตรายแต่ก็ต้องไปช่วยมังกรให้ได้นะเจ้านาย
แล้วค่อยกลับมาชำระแค้นไอ้วายุ :z6:
-
ช่วยให้ได้นะ :impress:
-
ไอ้วายุถ้ามังกรหลุดออกมาได้แกไม่ตายดีแน่..ชั่วจริงๆๆเจ้านายรีบไปช่วยศัตรู
คนพิเศษด่วนๆๆ
-
เออวุ้ย เจ้านายสู้ ๆ
ช่วยมังกรให้ได้น้าาา
-
ให้ใครมาจับกดนายวายุทีเหอะหมั่นไส้ ฮี่ๆ
-
วายุ ไปตายให้หนอนแดกซะ!
-
วายุ นี่เลวดี เน่อะ
:z2:
-
ไอ้วายุนี่ยังไง ไม่เลิกไม่ราจริงๆ o12
คนแต่งมาเถอะค่ะ มาให้เบื่อขี้หน้าอย่างที่พูดเลย 55555
-
วายุเล่นไม่ซื่อแบบนี้น่าจะโดนทีนสักทีสองที :z6:
-
ศัตรูคนพิเศษ ฮิ้ววววววววววววว
-
คิดถึงเจ้านายและมังกรมากๆ อ๊ากกกก เจ้านายรีบไปช่วยนะจ๊ะ เผื่อจะมีฉากสวีทเล็ก :o8:
-
ค้างงงงงง
มังกรจะเป็นไรมั้ย
แล้วตกลงแมทนี่ใคร
อยากรู้ต่อแล้วอ้ะ ๆๆๆ
-
เยี่ยม
เท่ห์ไปเบย
สัญญาละนะต้องมาอัพไห้เบื่อขี้หน้าเบยนะ
-
แอบหลงรักมังกรแล้วซิน๊ะ เอิ๊วว ว วๆ :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
วายุ เเม้งเลวอ่ะ
อยากรู้ว่าเเมทคือใคร
ไปช่วยมังกรให้ได้น่ะ เจ้านายย
-
สนุกมากเลยเรื่องนี้
-
ง่ะ มัวกรรร
รอเจ้านายก่อนน้าาา
-
คือวายุนี่กวน... ดีจริงๆ ดักกระทืบเลยดีมั้ย น่ารำคาญเหลือเกิน :z6:
-
ชอบมากเลยครับ รีบมาต่อนะ ;)
-
ศัตรูพิเศษ เพิ่มไข่ดาวสินะ
ไปช่วยมาให้นะเจ้านาย
ปล. "คั่ว" กับใคร น่าจะคั่วนี้นะครับ "ขั้ว" นี้มันสุดขั้ว ขั้วบวก-ลบ
-
ไอ้วายุนี่แม่งอยากได้เจ้านายแหง่
-
ร้ายที่ 11
สุพรรณบุรี ตรงไหนสักที่ . .
ผมขับรถวนรอบโรงงานเก่าของพ่อไอ้วายุอยู่หลายรอบเพื่อดูลาดเลา ไอ้เชี่ยยุนี่มันจริงจังกับผมจนเกินเหตุไปรึเปล่า แค่ตัวล่ออย่างไอ้มังกรแค่คนเดียวก็มีคนเฝ้าอ้อมหน้าอ้อมหลังล่อไปซะเกือบสิบคน ให้ตายสิ ลุยเข้าไปคนเดียวแบบแมนๆเลยดีป่ะ
จะเจ็บมาก เจ็บน้อย ยังไงผมก็ต้องเจ็บอยู่ดีนี่หว่า
ผมตัดสินใจจอดรถใต้ต้นไม้ ดูเหมือนพวกมันจะรู้แล้วว่าผมมา เห็นก้าวเท้าเข้ามาหาผมอย่างไว พร้อมๆกับส่งเสียงหัวเราะหึๆกันใหญ่อย่างน่าขยะแขยง อาวุธพวกมันมีกันอยู่ครบมือ แต่ไม่มีปืน
พวกผมไม่เล่นกันจนถึงตายอยู่แล้ว อย่างมากก็แค่เกือบ . .
“กูมาแล้ว” ผมบอกกับพวกมัน “ปล่อยไอ้มังกรไป”
“หึ รอคุณวายุมาก่อน”
สัด นัดไว้แล้วยังช้า ไอ้เหี้ยเอ๊ย อ้อ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีสามเข้าให้แล้วครับ ตอนอยู่สนามแข่งรถนั่นสามสี่ทุ่มแล้ว กว่าผมจะหาที่นี่เจอ ก็วนรอบสุพรรณบุรีหลายชั่วโมงเหมือนกัน
“แล้วมันอยู่ไหน”
ลูกน้องเชี่ยยุหัวเราะ แล้วใช้นิ้วโป้งชี้เข้าไปในโกดัง ผมเดินชนไหล่มันไป แต่ก็โดนมันใช้ไม้เบสบอลขวางเอาไว้(ผมเชื่อว่าพวกมันไม่ได้เล่นเบสบอลหรอก มันเอามาใช้เป็นอาวุธมากกว่า)
“อะไร”
“ไม่ได้พาใครมาแน่เหรอ”
“มึงคิดว่ากูกากถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ” ผมพูดกับพวกมันอย่างใช้ความอดทน พวกมันแสยะยิ้มที่มุมปาก แล้วก็ปล่อยผมเข้าไปในโรงงานกึ่งโกดังอันนั้น(จะอะไรก็ช่างเหอะ)
ในโรงงานนั้นไม่มีอะไรก็เหมือนโรงงานที่ไม่ได้ใช้อะไรแล้วทั่วไป ทั้งฝุ่นเขรอะเกอะกรัง ทั้งเหม็นอับ มีข้าวของเครื่องจักรที่ขึ้นสนิมกองกันอยู่เต็ม ผมมองซ้ายมองขวา ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของไอ้มังกรนอนเจ็บอยู่เลย
“นี่มันอะไรกัน!” ผมแผดเสียงดังลั่นทันที จะเสียหมามากมาย ถ้าหากโดนพวกมันหลอกเข้า . . แต่ร้อยทั้งร้อยก็คิดป่ะวะว่าไอ้มังกรอยู่ในกำมือของไอ้เชี่ยวายุจริงๆ ในเมื่อเห็นภาพนั้นแล้ว
“เฮ้ย ใจเย็น เป็นหวงผัวขนาดนั้นเลยรึไง”
ลูกน้องกับลูกพี่ปากหมาไม่ต่างกันเลยสักนิด . . “บอกมา” ให้ตายเถอะ เกลียดสถานการณ์ที่ตัวเองกลายเป็นรองชะมัด
“มันนอนซมอยู่ห้องข้างบนโน่น โดนซ้อมหนักสองวันเต็มๆ ถึกเป็นควายแค่ไหนเป็นใครใครก็ทนไม่ได้หรอก”
“เหี้ยเอ๊ย!!!” ผมกำลังจะโผเข้าใส่ไอ้คนพูด แต่โดนพวกของมันอีกสองจับแขนไว้ซะก่อน . . โดนรุมก็ไม่กลัวหรอกเว้ย มึงเข้ามาเลย! ตอนนี้ผมกำลังโกรธเลือดขึ้นหน้า ถ้ามันอยากจะมีเรื่องกับผมล่ะก็ ทำไมไม่มาทำกับผมล่ะ ไปยุ่งกับไอ้เชี่ยมังกรมันทำไม
“ฮ่าๆๆ นานๆทีจะเห็นไอ้เจ้านายโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ” มาแล้วครับ . .ไอ้เชี่ยวายุ แม่ง มาถึงได้ซะทีนะไอ้เวร “นี่ถ้าไม่ใช่ไอ้มังกร มึงคงไม่โกรธขนาดนี้ใช่มั้ย”
“เป็นใครกูก็โกรธทั้งนั้นอ่ะ ถ้ามันต้องมาเจ็บเพราะกู เจ็บเพราะคนที่ใช้แผนเหี้ยๆอย่างมึง”
“ไม่เห็นเหี้ยตรงไหน สนุกดีออก คริคริ”
“สนุกเหี้ยไร” ผมขยับตัวอย่างสุดแรง แต่ลูกน้องของไอ้เชี่ยจับผมซะแน่น ผมขยับไม่ได้เลย
“อยากจะเห็นสภาพของไอ้ฝรั่งนั่นแล้วล่ะสิ . . ตามมาๆ มานี่ๆ” เชี่ยยุทำท่าใช้นิ้วชี้กวักเรียกอย่างกวนตีน ถึงแม้ผมจะปฏิเสธว่าไม่ไป พวกแม่งก็ลากไปผมไปอยู่ดี แต่จริงๆผมก็ไม่ปฏิเสธหรอก
บันไดไม้ผุๆที่นำพาผมกับแก๊งไอ้วายุขึ้นไปบนห้อง . .ห้องมืดๆที่อยู่บนชั้นสอง วายุบอกให้ลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตูเปิดประตูให้ ประตูถูกเปิดออก ผมถูกกระชากให้มายืนอยู่ตรงหน้าประตู . .
ตรงกลางห้องนั่น . . แสงไฟสลัวเพียงดวงเดียวส่องลงมากระทบกับไอ้มังกร มันไม่ได้นอน แต่มันถูกจับมัดไว้กับเก้าอื้ทั้งมือและก็เท้า สภาพไม่ได้ต่างจากในรูปนั่นสักนิด หนำซ้ำอาจจะหนักกว่าในรูปนั้นอีก ตอนนี้มันกำลังหลับอยู่
“หลับแล้วยังเท่ . . เจ็บแล้วยังเท่ . . เชี่ยแม่ง หมั่นไส้” ปัง! วายุกระชากประตูปิด
“ปล่อยมันไป กูอยู่นี่แล้ว ปล่อย มัน ไป” ผมกัดฟันเน้นสามพยางค์ข้างหลัง
“บ้า . . กว่าไอ้เชี่ยมังกรจะอ่อนแอให้กูเล่นกับมันได้น่ะ โอกาสนี้หายากนะ” วายุทำท่าครุ่นคิด ทุกการกระทำของมันเป็นอะไรที่ตอแหลสิ้นดี โคตรเกลียดเลยบอกตรงๆ “รู้มั้ย . . อะไรที่ทำให้มันมากับพวกกูง่ายๆ”
“. . .”
“กูกำลังจะไปถล่มมึงที่คอนโด แต่เสือกเจอเชี่ยมังกรแม่งถือน้ำเต้าหู้อยู่ใต้ถุนคอนโดมึงซะก่อน ฮ่าๆๆๆๆ คู่นี้แม่งกุ๊กกิ๊กว่ะ แม่งทำกูเขินเลย มนต์รักน้ำเต้าหู้เหรอจ๊ะ!”
จุดนี้ผมบอกได้เลย ว่าผมกำลังกำหมัดแน่นมาก อยากจะต่อยปากเสียๆนั่นชิบหาย
“มันบอกถ้าจะทำอะไรมึง ก็ให้ทำกับมันแทน บอกตามตรงนะ. . กูอึ้งว่ะ แม่งแมนสัดดดดด!!! กูเลยไม่ยอมพลาดโอกาส เล่นมังกรให้แม่งหนัก ก่อนที่จะใช้มันมาล่อมึงให้มึงออกมา เป็นไง กูฉลาดใช่มั้ย หึหึหึ”
. . . ได้ยินแล้วแทบทรุดลงไปกองกับพื้น . . มังกร . . มึงจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรวะ . .กูมีค่าอะไรให้คนอย่างมึงมาเจ็บแทน . . คนดีๆอย่างมึง . . ไม่ควรที่จะมาปกป้องอะไรคนแบบกู . . ที่มีศัตรูห้อมล้อมเยอะแยะมากมายไปหมด . . มึงจะมาเจ็บเพื่อกู . . ทำเพื่อกูไปทำไมกัน
“อ้าวไอ้สัด อึ้งแดกไปเลย อึ้งแดกไปเลย! ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะของวายุดังลั่นสะท้อนก้องไปทั่วอาคาร “เห้ย มัดมือมัดเท้ามันไว้”
ลูกน้องมันเอาเชือกมามัดแขนมัดขาผม . . ผมโดนพาเข้าไปไว้ในห้องที่มีมังกรนั่งอยู่
“เนื่องจากกูหล่อ . . และก็ใจดี กูให้เวลามึงอยู่กับมันสักครึ่งชั่วโมง . . จะบอกรัก จะจูจุ๊บอะไรก็ให้รีบทำซะ แล้วออกมาเจอของจริงข้างนอก”
ผมถูกวางลงอย่างไม่ปราณีจนกลิ้งหัวหลุน ไอ้เหี้ย! เจ็บนะว้อย!!!! ลูกน้องมันจัดการยึดโทรศัพท์ ยึดกระเป๋าตังค์และกุญแจรถผมอย่างเร็ว
“มึงต้องเล่นงานพวกกูที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดให้ได้ ถ้ามึงทำได้ มึงก็จะได้หนีไปกับผัวมึง แต่เอ๊ะ . .”
“…”
“ไอ้มังกรก็เจ็บเจียนตาย แสดงว่าเหลือมึงคนเดียวแล้วสิเนี่ย ต๊ายตาย จะสู้ไหวรึเปล่าตัวเธอ???”
“หึ” ผมแค่นหัวเราะในลำคอ “พวกของมึง และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง . . มึง กากจะตาย ทำไมกูจะผ่านพวกมึงไปไม่ได้”
“มั่นใจนักนะ”
“ก็ลองดูสิ”
“แสดงให้เห็นหน่อยละกัน”
ปัง! ประตูปิด . . ผมหันขวับไปที่มังกรทันที กระดึ๊บๆเข้าไปใกล้ในท่าที่โคตรจะทุเรศในความคิดผม ก็มันขยับไม่ได้นี่หว่า มังกรเผลอลืมตาตื่นขึ้นมา ให้ตาย ตาของมันบวมเป่ง และใบหน้าของมันก็โคตรเละ เละชิบหาย
“เชี่ย . . หมะ มึงมาทำไม” มันขยับปากอย่างยากลำบาก แต่ก็ทำเสียงดุใส่ผมได้ไม่แตกต่างจากตอนปกติ ดุเหี้ยไร กูเป็นลูกมึงรึไง
“มึง . . ทำไมโง่จังวะ” ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี สภาพของมังกรทำเอาผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“. . คนที่โง่ มันมึงต่างหาก”
“ว่าไงนะ”
“. . มาทำเชี่ยไรที่นี่ . . รู้ก็รู้ว่าตัวเองจะเจ็บ”
“ทำไมวะ!” ได้ยินแล้วโคตรโมโห “มึงเจ็บขนาดนี้แล้ว ทำไมกูจะเจ็บบ้างไม่ได้!!!”
มังกรก้มหน้าสบตากับผมที่อยู่ต่ำกว่า . . “ . . มึงจะเจ็บไม่ได้”
“มังกร!!!!!” ผมไม่รู้จะพูดยังไงแล้วกับไอ้คนหัวดื้อพรรค์นี้ ให้ตายเหอะ!!!!!!!!!!!! “จะพูดอะไรก็ช่างเหอะ!!! คืนนี้ยังไงกูก็ต้องโดนซ้อมอยู่แล้ว!!!”
“ . .ไม่”
“ฮะ?”
“หนีไป”
ฟังแล้วอยากจะหัวเราะ “อย่างกับจะหนีได้อย่างงั้นแหละ”
“ถ้าได้ล่ะ”
“ไม่ได้โว้ย!!!”
“สัญญาสิ . .”
“สัญญาเชี่ยไร!”
“ถ้ามีโอกาสหนีได้ . . มึงจะหนี”
“หึ กูหนีแน่ๆ ถ้ามีมึงไปด้วย!!!!!!!!”
“ . .กูจะเป็นตัวล่อให้”
“หุบปากซะที . . มึงไม่ควรที่จะวิ่งหรือสู้อะไรอีกแล้วทั้งนั้น” ผมพ่นลมออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย “วันนี้ถึงตายยังไงกูก็จะช่วยให้มึงออกไปให้ได้ รู้มั้ย มึงต้องไปโรงพยาบาล มึงสะบักสะบอมมาก เลิกทำเป็นเก่งจะมาเจ็บแทนกูอีกครั้งได้แล้ว เพราะถ้าโดนอีก มึงมีแต่ตายกับตาย!!!!!”
“…” มังกรไอเสียงดัง “มึงไม่อยากให้กูตายเหรอ”
“ว่าไงนะ”
“โอกาสของมึงมาแล้ว . . โอกาสที่กูจะตาย แล้วมึงจะได้เป็นราชาเหมือนเดิม”
โว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อยากเอาอะไรก็ได้มายัดปากให้มันหยุดพูดจริงๆ จะให้ผมหนีให้ได้เลยใช่มั้ย!!!!!!!!!!!!! “ไม่โว้ย!!!!!!!!!!!! กูเลิกสนใจตำแหน่งนั้นแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!”
พูดไปเพราะไม่ได้พลั้งปาก . . แต่ก็มีส่วนจริงที่ผมเลิกสนใจตำแหน่งนั้นแล้ว . .เพราะจะตำแหน่งนี้หรือตำแหน่งไหน . . ผมก็ศัตรูเยอะแยะมากมายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
“ไอ้บ้าเอ๊ย” มังกรด่าผม
“หึ หุบปากแล้วหลับไปเงียบๆ พอมึงตื่นขึ้นมาอีกที . . มึงจะต้องได้นอนอยู่โรงพยาบาล”
“…”
“แล้วก็จำไว้นะ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะยอมให้มึงเสือกเรื่องของกู เพราะถ้ามึงต้องเจ็บหรือแอบช่วยกันท่าแก๊งอื่นๆลับหลังกูอีกล่ะก็ มึงจะต้องโดนกูฆ่า”
“…” มันทำหน้านิ่ง เชี่ยแม่งเอ๊ย มันไม่เห็นจะกลัวคำขู่ของผมเลย
“และก็เพื่อนมึงต้องโดนด้วย”
พอกันทีกับเรื่องนี้ . . ผมกับมันควรจะดำเนินชีวิตกันแบบทางใครทางมัน! . . ไม่ควรมีใครมาเสือกเรื่องของกันและกันและอีก . .
เมื่อมังกรเงียบไป ผมจึงหันไปมองหน้ามัน เชี่ยยยย . . แม่งหลับ เอาเหอะ มันเจ็บตัวนี่นา ปล่อยแม่งหลับไปแบบนั้นนั่นแหละ ต่อไปนี้ขอให้เป็นหน้าที่ของผมเอง คันไม้คันมืออยากหวนคืนสู่วงการมานานแล้ว คราวนี้ขอแสดงฝีมือให้เต็มที่หน่อยเหอะ!
ไม่นานนัก ประตูก็เปิด ลูกน้องของไอ้วายุเดินเข้ามาแกะเชือกให้ผม ซึ่งแน่นอนผมซัดมันจนนอนคว่ำและก็เตะทิ้งออกไปข้างนอก ให้ห้องนั้นเหลือเพียงแต่ไอ้มังกรคนเดียว และผมก็ปิดประตูเอาไว้ไม่ให้ใครไปทำร้ายไอ้มังกรให้มันต้องเจ็บหนักไปกว่าเดิมได้
พอผมประจันหน้ากับผู้คนที่อยู่ข้างนอก เท่านั้นแหละ ขอสตั๊นสักสิบวิเหอะนะ O_O
เชี่ยวายุแม่งเกณฑ์คนมาจากไหนเยอะแยะวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กะด้วยสายตาคร่าวๆนี่มันเรือนสามสิบคนเลยนะเว้ยเห้ยยยยยยยยยยยย
มันนั่งบัญชาการอยู่บนเครื่องจักรยกสูงโน่น กระดิกเท้าสบายใจเฉิบ รอดูผมโดนคนเกือบสามสิบมาเด็ดหัว ผมกลืนน้ำลาย . . ตัวต่อตัวน่ะไหว . . แต่จังหวะนี้ไม่เคยมีใครตัวต่อตัวอยู่แล้ว . .เชี่ยแม่งต้องรุมอย่างแน่นอน
“อ้าว พระเอกไม่ได้ออกมาสู้ด้วยเหรอ” วายุถาม
“เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของมึงกับกู”
“. . . งั้นเหรอวะ”
“แน่จริงก็มาตัวต่อตัวกับกู วัดกันไปเลย ไม่ใช่ใจหมาใช้หมาหมู่แบบนิสัยเดิมๆ . .” ไอ้วายุคนเดียว รับรองเอาอยู่ “กล้ารึเปล่าล่ะ”
วายุถึงกับหน้านิ่งไปเลย . . หึหึ คาดไม่ถึงล่ะสิ เอาเซ่ มึงจะมีศักดิ์ศรี หรือมึงจะมีแต่สังกะสี . .
“งั้นก็ได้” มันกระโดดลงมา “พวกมึงถอยไปให้หมด . . กูจะสู้กับเชี่ยนายเอง”
ต้องอย่างนี้สิ!!!!! ของหมูๆอยู่แล้ว มันเคยแพ้ผมไปตั้งหลายหน
ผมเดินลงบันไดไป มองดูข้างหลังอย่างห่วงๆยังไงไม่รู้ หวังว่าจะไม่มีใครโผล่พรวดไปรุมกระทืบมันในห้องอีกนะ
ผมบีบนิ้วมือ สะบัดหัวไปมาอย่างเตรียมพร้อม ไอ้วายุก็เช่นกัน ตอนนี้ผมกับมันอยู่ท่ามกลางวงล้อมของลูกน้องของไอ้วายุที่เริ่มจะส่งเสียงเชียร์ราวกับเป็นมหกรรมแข่งขันอะไรสักอย่าง
“อย่าแพ้ล่ะ”
“ไม่มีวัน” ผมบอกมัน
มันชกปากผมก่อนเป็นอันดับแรก หลังจากนั้นก็ตามมาอีกหลายหมัด ผมเบี่ยงตัวหลบไปมา จนกระทั่งมีโอกาสที่จะสวนคืน หมัดผมยังคงหนักตามเคย ชกใครแต่ละทีเป็นอันได้เลือดออก ไม่ก็ฟันขยับ ถึงแม้จะห่างหายไปจากวงการ แต่ก็ยังไม่นานพอที่จะทำให้ฝีมือตก
ผมแลกทั้งหมัดทั้งลูกเตะกับไอ้วายุอยู่นานมาก แม่ง มันไม่ยอมผมเลย ผมทั้งเตะทั้งถีบจนสุดความสามารถ ไอ้วายุมันก็ล้มลงไปตั้งหลายครั้งหลายคราแต่ก็ยังลุกขึ้นมาใหม่ . . จนกระทั่งมันลุกขึ้นสู้ไม่ไหว
“จบได้ยัง” ผมก็เจ็บช้ำไม่ต่างอะไรจากมันมากนักหรอก “มึงแพ้แล้วก็ปล่อยกูกับมังกรไปซะ”
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก” วายุถ่มน้ำลายผสมเลือดลงกับพื้น “อ้าว จ๊ะเอ๋ มังกรสุดหล่อ มีแรงจะเดินแล้วเหรอ”
ว่าไงนะ . .ผมหันหลังขวับไปทันทีตามคำพูดของไอ้ยุ ผมรู้สึกเหมือนผมถูกหลอกเพราะไม่เห็นเงาของไอ้มังกรเลย หลังจากนั้นก็ . .
ผลั่ก!
ผมโดนเตะลงกลางหลัง จนล้มตัวไปข้างหน้า
แต่มีคนมารับไว้ทัน . .มีที่ไม่มีแรงพอที่จะยืนอยู่แท้ๆ ยังจะมารับน้ำหนักตัวของผมไปอีก
“ออกมาทำไม!!!!!!!!!” ผมด่ามันทันทีที่เห็น
“กูสู้ไหว”
มังกรผลักผมออก ดันผมไปข้างหลัง ท่าประจำของมันที่มันทำกับผม
“ถอยไป!!!!” ผมพยายามผลักไอ้มังกรออก เห้ย ครั้งนี้ผมชนะว่ะ ผมผลักมันให้ถอยไปข้างๆได้ แต่ทว่าวัตถุที่โผล่พรวดเข้ามานั้นทำเอาผมมึนไปเลย . .
ไม้เบสบอล
ผมจำไม่ได้ว่าผมโดนที่ตรงไหน แต่มันทำให้ทัศนีภาพของผมมืดพอและก็โลกวูบ . .
“มังกร วันเกิดนี้อยากได้ของขวัญอะไรวะ”
“. . . ไม่อยากได้”
“เอาน่า บอกกูมา กูให้ได้หมดทุกอย่าง”
“. . .ไม่เอา”
“เอางี้ ถ้ากูให้อะไร มึงสัญญาสิว่ามึงจะดูแลของขวัญที่กูให้อย่างดีที่สุด!!!”
“มึงจะให้อะไรล่ะ?”
“วันเกิดมึงปีนี้เดี๋ยวมึงก็รู้เอง ^^”
ผมโกรธเลือดขึ้นหน้าทันทีที่เห็นเจ้านายล้มลงไปกองกับพื้น และสลบลงแทบจะในทันที
ไอ้วายุมันใช้ไม้เบสบอลตีเข้าอย่างจังที่บริเวณใบหน้าของเจ้านาย ผมเห็นแว้บๆว่ามันกะจะตีผม แต่เจ้านายผลักผมออกไปเสียก่อน
“มึงตาย!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า และจัดการกับพรรคพวกของไอ้วายุที่อยู่ขวางหน้าทั้งหมด ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมาจากไหน รู้ได้แต่ว่าผมโกรธ ใช่ผมโกรธ และผมก็โกรธตัวเองมากด้วย
ให้ตายยังไง ผมก็จะไม่ผิดสัญญาที่เคยให้ไว้ . .
เจ้านาย . . เจ็บใช่มั้ยวะ . . กูขอโทษนะ
มังกรอย่างเท่!!!! นี่พูดเลย :z2:
-
มังกรโคตรเท่!!!!!
-
เท่โคดดด :sad4: มาต่อไวๆๆน้าา นี้ขนาดพรุ่งนี้สอบบ555 :z2:
-
o22 อู้ ไม้เบสบอล โดนหนักนะนี่
-
เลือดขึ้นหน้าาาา :z6: :z6:
-
มังกรโครตเท่เลยอ่ะ
เจ้านายเจ็บมั้ยนั้นน ไม้เบสบอลเลยน่ะ
-
มังกรนายเท่มาก
เอาใจเราไปเลย :impress2:
เล่นพวกมันให้หนักเลยนะ
บังอาจมากมาทำร้านเจ้านาย
เอาให้ไม่ต้องไปผุดไปเกิดเลย
-
มังกรนายเท่มาก :z1:
-
อร๊ายยยยย มังกรๆๆๆๆๆสุดเท่อ่ะ
-
วายุเลวโคตรรรรรรรรรรรรร
เจ้านายนี่แหละที่จะตื่นอีกทีที่โรงพยาบาล
ไม้เบสบอลนะลูก ไม่ใช่เล่นนะ
แต่มังกรนายเท่ห์มากไม่ไหวแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ว่าเรื่องมันเปนยังไงกัน
มังกรถึงปกป้องเจ้านายขนาดนั้น
-
เท่ห์มากกกก
แด๊ดเลี้ยงยังไงให้หล่อเท่ห์น่ารักขนาดนี้ :-[
-
ของขวัญของมังกรคือเจ้านาย และคนที่ให้ก็คือแมทป่ะ?
เดาล้วนล้วน มั่วล้วนล้วน ฮี่ฮี่ ชอบมังกร :)
-
สงสารเจ้านายกับมังกร :sad4:
มังกรจัดการวายุหนักๆเลย :z6:
-
เอร๊ยยยยย สั้นไปอ่ะ โลภๆ 555
-
มังกรนายหล่อมาก
ไอ้วายุ เลวบริสุทธิ์มาก อยากจะไปกระทืบมันแทนเลย
-
คนที่พูดกับมังกร ใช่แมทรึเปล่านะ
เรื่องในอดีตค่อยๆๆๆๆออกมาทีละนิดแล้วเนอะ
สงสารมังกรจังเลย จบงานนี้ต้องอยู่รพ.นานมั้ยเนี่ย
วายุแย่มากอ่ะ ทำไมจองล้างจองผลาญเจ้านายแบบนี้
แล้วนี่ทำแบบนี้ไม่เป็นนักเลงมืออาชีพเลย คือควรจะมีคุณธรรมมากกว่านี้ในการสู้กันนะ
สรุปเจ้านายมาช่วยมังกร หรือมังกรมาช่วยเจ้านายเนี่ย
มาต่อเร็วๆน้า อิอิ
-
โอ้วสงสารเจ้านายอ่า โดนไม้เบสบอลไปซ้าา
โอ๊ยยย มังกรโคตรเท่อ่า โกรธเลือดขึ้นหน้าเลยนะนั้่น มาต่อเร็วๆ นะ
-
อ่านตอนนี้เท่ทั้งมังกรทั้งเจ้านาย
ถ้าจะเท่กันขนาดนี้ละก็นะ :-[ :-[
-
มังกรเท่ส์มากๆ
ไอ้เลววายุมึงมันน่าตายจริงๆ
มึงโดนมังกรจัดการแน่ๆ
-
มังก๊อนนนน !!!!
สู้ได้ เท่มากๆ o13
-
เจ้านายเคยผูกโบว์ตัวเองให้มังกรใช่มะ อิอิ :laugh:
แต่ตอนนี้เท่มากทั้งคู่เลย o13
วายุ ไปตายซะ :z6:
-
วายุโคตรหน้าตัวเมียอ่ะ :angry2: :fire: :m16:
-
อยาก :z6: ไอ้วายุ
-
มังกรเท่ห์มากลูกพ่อ ฆ่ามันไอ้วายุ!!!
อดีตและความจริงค่อยๆเปิดเผยแล้วสินะ(?)
ว่าแต่ใครพูดกับมังกร สงสัยมาก
ให้เจ้านายเป็นของขวัญรึ?
-
เท่มากกกกกกกก
มังกรเทที่สุดดด :o8:
-
:z6:อ่านแล้วอิน เกลียดวายุว่ะ
สงสัยเหม เป็นอะไร
-
มังกรเท่มาก เอาใจไปเลย :impress2:
-
อ๊าก กกกกกกกกกก มังกรโคตรหล่อ! เอาใจเราไปเลยเว้ย! ให้นายเลย o13
ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากมังกรโคตรจะหล่อ ไม่ใช่นายตื่นขึ้นมาความจำเสื่อมนะ!
:a5:อย่างนั้นก้เเย่น่ะสิ! เเล้ววายุ เเกชอบเจ้านายใช่ไหม อย่ามาซึน :beat:
:กอด1:มาอีกๆๆ เอาอีกๆๆๆ เเมทนี่ใคร? เพื่อนมังกร? คนที่เเอบชอบนาย? ยังไง?
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านนะค่ะ สนุกมากๆ! มังกรหล่อโฮกๆๆ! ขอบคุณค่ะ :L2:
-
:กอด1:
-
มังกรเท่มากเอาให้ตายให้หมดนะ
งานนี้สงสัยต้องนอน รพ.ทั้งคู่
-
หล่อทั้งกาย และใจ แม่ยกปลื้มฮ่ะ :impress2:
แต่ก็ยังค้าวเหมือนเดิม o18
-
วายุนี่มันชั่วระดับเซลล์เลยนะเนี่ย อ่านและอารมณ์ขึ้น :z3:
ปล.ตอนนี้มังกรกับเจ้านายเท่ทั้งคู่เลย o13
-
นี่มันพ่อของลูก!!!!!!!
-
o13 เท่คอดๆ
-
อยากรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของมังกรกับเจ้านาย
ปล.ไอ้วายุเอ้ยยยยยยยยยย :z6: :z6:
(มังกรเท่มากกกกกกกกก :m3:)
-
วายุแม่งป๊อดวะ เล่นทีเผลออีก มังกรซัดมันซะ :fire:
สังสัยจังว่าไปสัญญาอะไรกันตอนไหน :z2:
รอติดตามตอนต่อไปครับ
-
คนเหี้ยๆอย่างวายุ ต้องตีมันให้ตายค่ะ ต้องเอาให้ทรมานก่อนตาย
-
นักเลงแบบวายุ เค้าเรียกว่านักเลง เพราะการทำตัว ต่ำ สกปรกมาก
มังกร นายเอาใจเราไปเลย หัวใจนายหล่อมาก
:impress2:
-
ลุ้นอ่ะ อยากรุ้ว่ามังกรจะประทานบาทาให้อิวายุกี่ที
ขอแบบจัดหนักนะ อิอิ
-
อ๊ายยยย. เท่ห์มาก หลงรักสุดๆ
-
มังกรเท่มากกกกกก
:sad4:
-
มังกรสู้ ๆๆๆ
-
มังกรโคตรหล่ออ่ะ o13
-
แรงฮึดของมังกร
สู้ ๆ น๊าาาา :monkeysad:
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
มังกรเท่ห์มากกกจัดการมันให้น่วมเลยนะไอ้วายุอ่ะบังอาจมาทำเจ้านายเจ็บ
-
มังกรเท่ห์มาก สนุกมากๆ ลุ้นสุดๆ
-
สู้เค้านะนายย
-
มังกรโคตรเท่เลยน่ะ เจ้านายก้ออย่างเท่เลยน่ะ ตั้งแต่อ่านมาแรก ๆ นึกว่าเจ้านายสงสัยจะดีแต่ชื่อปรากฎว่าไม่ใช่แฮะ เท่มากกกกกก อยากรู้ไว ๆ จังว่าอดีตระหว่างเจ้านายกับมังกรคืออะไรน่ะ มาอัพต่อไว ๆ น่ะจ้ะ ปิดเทอมแล้วนี่ :L2:
-
ไอ้วายุโคตรกวนตีนเลย :beat:
มังกรสู้มัน :angry2:
-
อ่านไปกรี๊ดไป...เหอะๆๆๆ ลุ้นมากมายอ่ะ
-
อ๊ากกกกก ค้างอย่างแรงงงง
เจ้านายอย่าเป็นอะไรไปนะ :sad4: มังกรสู้ๆๆ ช่วยเจ้านายด้วย
ปล.คนที่พูดคือแมทปะ ของขวัญคือเจ้านายที่มังกรจะต้องดูแล โคตรเดาอะ สู้โว้ย :fire:
-
มังกร แมท เจ้านาย เกี่ยวข้องกันยังไง อยากรู้แบบขั้นสุด
เจ้านายน่ารักจังนะไปช่วยมังกรด้วย ใจอ่ะ
ส่วนมังกรโดนจับมาเพราะเจ้านายอีกแล้ว มนต์รักน้ำเต้าหู้ (น่ารัก งุงิ)
เจ้านายอย่าเป็นอะไรมากนะ เกลียดอีวายุมากมันอะไรนัก
เรื่องเหมกับมังกรด้วย นี่ก็อยากรู้ ตุ้มหูรูปตัวเจนั่นเจ้านายป่ะ
เหมชอบเจ้านาย มังกรก็ชอบเจ้านาย เลยไม่ถูกกัน หรือมีอะไรมากกว่านั้น
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณนะคะ
-
สองร้าย ในหนึ่งรัก เรื่องนี้ 3P หรือเปล่า ชอบจัง
-
มังกร เท่ห์มากอ่ะ ว่าแต่ของขวัญเนี่ยเจ้านายใช่ป่าว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มังกรหล่อมาก อย่างเท่ห์อ่ะ เจ้านายก็นะ มีการไปช่วยกันด้วย เริ่มหวานละๆ
-
มังกร!!! นายอึดมากก เท่ม๊วกกด้วย ฮ่าาๆ
ตอนท้ายๆ รู้สึกอดีตจะเริ่มโผล่มาแระ คึคึ ติดตามต่อก๊าบบ :z2:
-
มังกร แม่งโคดเท่ !!!!!!!
เอาให้ตายมังกร เอ๊ะไม่ตายดีกว่า
เอาแค่ไม่มีปัญาญากร่างอีกเป็นพอ ทำให้แม่งอาย
เอาแม่งให้ไม่กล้าออกมาจากรูท่อ เลย มังกร
-
มักงกร กรี๊ดดด อย่างเท่ห์อ้ะ
-
สองคนนี้มีอะไรในอดีตหรือป่าว อยากรู้ :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เจ้านายเป็นของขวัญที่มังกรได้รับใช่ไหมนะนั่น ก็เลยดูแลปกป้องแบบนั้น น่ารักนะเนี่ย
-
มันยังไงๆๆๆ
อ๊ากมาต่อเร็วๆนะ
อยากรุ้ที่สุด ความหลังมันยังไง วัยเด็กปะเนี้ย หรืออะไีร
-
มังกร แมท เจ้านาย เกี่ยวข้องกันยังไง อยากรู้แบบขั้นสุด
เจ้านายน่ารักจังนะไปช่วยมังกรด้วย ใจอ่ะ
ส่วนมังกรโดนจับมาเพราะเจ้านายอีกแล้ว มนต์รักน้ำเต้าหู้ (น่ารัก งุงิ)
เจ้านายอย่าเป็นอะไรมากนะ เกลียดอีวายุมากมันอะไรนัก
เรื่องเหมกับมังกรด้วย นี่ก็อยากรู้ ตุ้มหูรูปตัวเจนั่นเจ้านายป่ะ
เหมชอบเจ้านาย มังกรก็ชอบเจ้านาย เลยไม่ถูกกัน หรือมีอะไรมากกว่านั้น
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณนะคะ
แมท นี้ใครอะ หนุลืม -..-
แล้วตุ้มหูนั้นตอนไหนงะ หรือเราจะอ่านเลยหรือว่าลืมแล้ว (ความจำสั้น) -*-
ปล.รูปคนแต่งนั้น ใช้ หยานฟาง ใช่หรือป่าว อิอิ
-
สนุกดี
-
ขอสักคนได้ม่ะแบบเนี่ย แบบว่าฟืนเวอร์แบบว่าโอ้ย ให้ตายเถอะ !!
-
ของขวัญ = เจ้านาย ?
-
ร้ายที่ 12
ตื่นมาพร้อมๆกับอาการที่ปวดหัวอย่างรุนแรง
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมร้องเสียงดัง เอามือกุมหัวกุมหน้ามั่วไปหมด “เอาอะไรมาปิดหน้ากูเนี่ยยยยยยยย กูมองไม่เห็นนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมพูดเพราะผมหงุดหงิด สัมผัสได้ว่ากันของตัวเองสัมผัสกับสิ่งนิ่มๆที่เรียกว่าเตียง
“เห้ย!!! ไอ้นายฟื้นแล้ว!!!” เสียงพี่ขุน “ไอ้ธัญ ไอ้ธี ไปตามหมอมาดิ๊ ไปตามหมอมา สมชาย โทรหาพ่อให้ผมด้วย บอกกับพ่อว่าเจ้านายฟื้นแล้ว!!!”
“อะไรมาปิดหน้ากู!!!!!!!! เอาออกไป เอาออกไป!!!!!!!!” ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องอาละวาด อาจเป็นอาการข้างเคียงอะไรสักอย่างละมั้ง ไม่รู้อ่ะ แต่ผมต้องอาละวาด
“เชี่ยนาย! อย่าจับ!” มือพี่ขุนมาจับมือผมเอาไว้ “มันจะติดเชื้อ!!!”
“หมายความว่าไง พี่ขุน นายจะตาบอดเหรอ!!!!!” นั่นยิ่งทำให้ผมดิ้นขลุกขลักอยู่บนเตียงไปใหญ่
“ไม่ใช่อย่างนั้นโว้ยยย” เสียงพี่ขุนดูเป็นห่วงผมอย่างมาก
“บอกมา!!! ว่านายจะไม่ตาบอด!!! พี่ขุน นายไม่ตาบอดใช่มั้ย ใช่มั้ย . .” ผมกลัวมันจะเป็นไปอย่างที่ผมคิดน่ะสิ . .
“…”
“พี่ขุน ทำไมไม่ตอบนายล่ะ!!!!” พูดอะไรออกมาก็ได้เหอะ ให้ผมรู้สึกดี พูดอะไรออกมาก็ได้!!!! “มังกร!!! ต้องเรียกไอ้มังกรมา!!! มันเคยเป่าตาให้นายด้วย ตานายดีขึ้นก็เพราะมัน แล้ว. . มันล่ะ พี่ขุน แล้วมันล่ะ!!!!!!!!”
“มึงหมายถึง . .ลูกชายของลุงเมฆ หน้าหล่อๆ ฝรั่งๆ ลูกจ้างบาร์กู ??”
“ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“. . เจ้านาย . .คือ . .” ทำไมพี่ขุนดูพูดออกมาได้ลำบากจังวะ! “ . . มันโคม่า”
“ฮะ?”
“มันโคม่า . .โอกาสรอดไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์”
หวะ ว่าไงนะ . . โคม่าเลยเหรอ . .
ผมหายใจหอบเหนื่อย . .ก่อนที่จะล้มลงไปนอนกับเตียง . . ผมคิดว่าผมช็อค . . และผมก็แสดงฤทธิ์เดชออกไปจนหมดแรง . .
วันเวลาผ่านไป . .
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง . .และแน่นอน ผมยังคงถูกปิดตาเอาไว้อยู่ ผมขยับหัวไปมาอย่างมึนงง นี่ผมสลบไปนานเท่าไหร่กัน
“หมะ มีใครอยู่มั้ยวะ”
“เจ้านาย” เสียงธัญ . . ผมได้ยินเสียงมันก่อนที่จะถูกสัมผัสเข้าที่มือ ธัญจับมือผมแน่น “กูเป็นห่วงมึงแทบแย่รู้มั้ย” ทำไมมันต้องเอามือผมไปแตะหน้ามัน แตะจมูกมันด้วยนะ . .
“. . ทำไม . . กูถึงมองไม่เห็นวะ”
ธัญเงียบเสียงไป ส่วนธีถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เจ้านาย . . มึงทำใจดีๆก่อนรับฟังนะ”
“บอกมาตรงๆก็ได้ว่ากูจะตาบอด” ผมพูดเสียงแน่น
“ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ย . .” ธีรีบแก้ “มึงจะมองไม่เห็นสักระยะ เพราะที่ๆไอ้วายุมันตีมาน่ะ มันอยู่ใกล้กับประสาทตา มันตีมากระทบกับส่วนนั้นเล็กน้อย ซึ่งอาจทำให้มึง . .เอาภาษาบ้านๆละกันนะ ตาเสียนิดหน่อย เดี๋ยวคุณหมอเก่งๆก็บินมารักษามึงที่นี่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ”
“โธ่เว้ย ก็นึกว่าอะไร ทำไมไม่รีบบอกวะ” กะอีแค่มองไม่เห็นสักพัก มันจะเป็นไรไปวะ . .
“แหะ ก็วันก่อนเห็นมึงโวยวายลั่น น่ากลัวนี่หว่า”
“กูสลบไปนานเท่าไหร่”
“หลังจากที่มึงอาละวาด . .ก็สามวันพอดี”
“มังกร ไอ้มังกรล่ะ!!!!!!”
“. . . มังกรน่ะเหรอ” ธีเหมือนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“บอกมา!!!!”
“คือมันมีร่างกายบอบช้ำมาก แต่หลังจากที่มึงล้มลงมันก็สู้ต่อจนหมดแรง . . ถูกตีซ้ำบ้าง . .ขยับในส่วนที่เจ็บอยู่แล้วบ้าง . . ตอนนี้มันก็เลยยังไม่ฟื้นเลย”
“พี่ขุนบอกมันมีโอกาสรอดไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็น . .” มือของผมสั่น เสียงสั่น ผมกลัว . .ผมกลัวไปหมด
“มังกรถึกอยู่แล้ว มันจะต้องไม่เป็นอะไร” ธัญที่ยังคงไม่ปล่อยมือผมบอกกับผม
“มันอยู่ไหน”
“หอผู้ป่วยหนักว่ะ”
ได้ยินแล้วแทบทรุด ผมหายใจหอบสั่นหัวไปมาอย่างจนตรอก . . ทำไมมันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมกัน . .
“พากูไป . .”
“เจ้านาย . . นี่สามทุ่มแล้วนะ หอผู้ป่วยเค้าไม่อนุญาตให้เยี่ยมหลังสองทุ่ม”
“ที่นี่ที่ไหน โรงพยาบาลพี่ขุนใช่มั้ย”
“…”
“อย่าลืมสิว่ากูเป็นใคร?”
หอผู้ป่วยหนัก . .
เป็นอะไรที่ยากลำบากมาก เพราะผมมองอะไรไม่เห็นเลย . .ต้องอาศัยไอ้แฝดคอยช่วยพยุง ไอ้ธัญจับตัวผม ส่วนไอ้ธีระวังข้างหน้าให้ เพราะได้มาใช้ชีวิตจริงๆแล้วรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย ถ้าเกิดมองไม่เห็นนานๆเข้า ผมคงต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ
แต่มังกรนั้น. . มันเจ็บกว่าผมมาก
“ถึงยังวะ?”
“บ้านมึงรวย โรงบาลเลยใหญ่” ธัญกระซิบบอก
จนกระทั่งธัญพาผมหยุดเดิน ผมไม่รู้ว่าผมกำลังยืนอยู่ที่ตรงไหน
“มังกรอยู่ข้างใน”
“. . . พากูเดินเข้าไปหน่อย”
“ได้”
ธัญเคาะประตูเบาๆสองสามหน ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป . . ผมไม่รู้ว่าห้องเป็นยังไง แต่ห้องเงียบมาก และก็เย็นมากด้วย ธัญพาผมนั่งลงบนเก้าอี้
“มังกรนอนอยู่ตรงนั้น”
ผมเอื้อมมือไปข้างหน้าเบาๆ แค่แตะครั้งเดียวก็โดนสายอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมด น้ำตาของปริ่มขอบตาทันที . .
. . มันคงเจ็บ
“กูขออยู่คนเดียวนะ”
ผมบอกกับธัญ ที่คงจะยืนตัดสินใจอยู่นาน ก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินออกไปแล้วปิดประตูเบาๆ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด . .
เสียงสัญญาณดังขึ้นเป็นจังหวะ เป็นการย้ำเตือนว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้านี้ยังคงมีชีพจรอยู่ ผมเอื้อมมือไปแตะข้างหน้าช้าๆ ไม่รู้ว่าโดนส่วนไหนของมัน ผมเจอกระดุม . . ผมเลยไล่ขึ้นไปเรื่อยๆจนกระทั่งแตะโดนใบหน้าที่เรียวเล็กของมัน
“มังกร . .” ผมพูด ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันคงไม่ได้ยินผมหรอก “. . มึงเจ็บมากมั้ย”
ช่างเป็นคำถามที่โง่เหลือเกิน . .
“รู้มั้ย . . มึงไม่เท่เลยว่ะ นอนอยู่อย่างงี้เงียบๆอย่างงี้มันไม่เท่เลย จริงๆนะ”
“…”
“ตื่นดิ ตื่นขึ้นมาเถียงกับกู”
“…”
“มังกร . . กูบอกให้มึงตื่น”
“…”
“ไอ้มังกร!”
“…”
“ถ้ามึงไม่ตื่นกูพังร้านน้ำเต้าหู้มึงแน่!!!! กูไม่เกรงใจลุงเมฆด้วย!!!” เสียงผมดังขึ้นเรื่อยๆ เพราะพูดเท่าไหร่ มันก็ไม่ขยับ และก็ไม่ตอบผมสักคำ
“…”
“ให้ตาย!” ผมทุบอกมันอย่างแรง “ตื่น!!!!!!!!!!!!!!!!”
“…”
“ตื่นขึ้นมาเสือกเรื่องของกูดิ!!! ตะ ตื่นขึ้นมาห้อยน้ำเต้าหู้หน้าห้องกู!!! ตื่นขึ้นมา!! ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!!!” ตุบ ตุบ ตุบ ผมยังทุบไม่หยุด เตะขาเขย่าเตียงของมันด้วยอย่างคนเอาแต่ใจ หวังเพียงว่าทำอย่างนั้นแล้วมันจะลืมตาตื่นขึ้นมา “ถ้ามึงตื่นนะ กู กู . . กู . .”
“…”
ผมเผลอเอาหัวลงไปนอนบนตัวมัน “กูยอมตาบอดเลยก็ได้อ่ะ ถ้าจะทำให้มึงตื่น T_T ขอร้อง ตื่นเถอะนะ”
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนั้นยังคงดังต่อไป และก็มีเพียงเสียงแอร์ที่ดังแข่งด้วย ผมถอนหายใจอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ไม่อยากให้ไอ้มังกรต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ผมจะทำยังไงดีนะ ให้มันฟื้น ผมจะทำยังไงดีนะ ให้มันหาย ผม ผม ผม . .ผมต้องทำยังไง
“กูต้องทำยังไงวะ” ผมคิดว่าถ้าผมมองเห็น ผมคงได้เห็นใบหน้ายามหลับใหลของไอ้มังกรตอนอยู่ใกล้ๆนี้แน่ๆ “บอกกูมาดิ ว่ากูต้องทำยังไง”
“…”
ขอบคุณที่ตอบเป็นจุดไข่ปลาสามจุดให้กูตลอดนะไอ้เวร = =
“เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
“อูยยยย”
“มึงว่าเราปลุกเค้าดีป่ะวะ”
“ปลุกทำเชียไร กำลังสวีทกัน มึงไม่เห็นเหรอ”
“ว่าแล้วเชียวว่าเค้าต้องอยู่ในนี้ เพราะเห็นแฝดนอนหลับอยู่ข้างนอก”
“เค้าอยู่ทั้งคืนเลยเหรอวะ”
“แต่ตาเค้าเจ็บใช่มั้ยน่ะ ท่าทาง”
“น่าสงสารจังเลย”
เสียงซุบๆซิบๆดังขึ้น จนผมต้องยกหัวขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะลืมตาตื่น ผมก็มองอะไรยังไม่เห็นหรอก
“จ๊ากกกกก ตื่นแล้ว!!!!!!!!!!!!!”
“เอ่อ เจ้านาย หวัดดีครับ”
ไนท์กับแอร์ ? “เอ่อ หวัดดี”
“มาเยี่ยมมังกรเหรอ”เสียงแอร์
ป๊าบ! ผมได้ยินเสียงใครนี่แหละ โดนเขกกบาล “ไม่ได้มาเยี่ยมเฟ้ย มานอนเฝ้า!” ไอ้เชี่ยไนท์ พูดอะไรของมึงนั่นน่ะ “เอ่อ คือ . . เจ้านายควรจะไปนอนพักนะ จะได้หายไวๆไง”
“หึ” ผมแค่นเสียง “กูอยากรอให้มันฟื้นก่อน”
“. . .มังกรไม่เป็นอะไรหรอก”
“ใช่ มันถึกจะตาย”
“ไม่ต้องมาพูดเพื่อให้กูสบายใจเลย!” ผมได้ยินเสียงสะดุ้งของมันทั้งคู่ด้วย “แล้วไอ้แฝดล่ะ”
“อ๋อ อยู่หน้าห้องแน่ะ เห็นหลับอยู่”
“โธ่ กูก็ดันเผลอหลับไปซะได้ น่าสงสารเพื่อนกูT_T”
“แหะๆ”
“งั้นกูไปก่อนละกัน ถ้ามันฟื้นรีบโทรหากูเลยนะ เดี๋ยวกูแวะมาใหม่”
“เอ่อ ครับ”
“อย่าลืมล่ะ”
“ครับ”
ผมขยับผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ไอ้มังกรนิดนึง . . แล้วก็ยืนขึ้น . .
“นี่ไม่คิดจะพากูเดินไปหน่อยเหรอ”
“ฮะ เอ่อ ครับๆๆ”
ไม่ได้รู้เอาซะเล้ยว่าผมมองไม่เห็น . . ไม่รู้ว่าไนท์หรือแอร์พาผมเดินไปแต่ได้ยินเสียงพวกมันคุยกันชัดเต็มสองรูหู
“ราชินีของเรา . .ดุเป็นบ้าเลยว่ะ”
เป็นกำลังใจให้มังกรด้วย
สั้นๆ ง่ายๆ แต่อร่อย 55555555555
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นายยยน่ารักอ่ะ ยอมตาบอดแทนด้วยยย :-[ :-[ :o8: o13
-
พี่ขุน อีแก๊งค์ ปลวกวายุน่ะ ขอราบคาบค่ะ
เอาให้แม่งตายไปเลย เลวจิง
-
อ๊ายย ราชินี น่ารักอ่ะ
ชอบตอนนายอยากให้มังกรมาเป่าตาให้ คิขุชะมัด
-
ช่วยเจ้านายกะมังกรด้วย :z3: :m15:
-
:z6: ถีบยอดหน้าไอ้วายุทีดิ ขอให้กระเทยรุมโทรมเมิ๊งงงงงงงง
-
เจ้านายน่ารักอ่ะ :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก มังกรกับเจ้านายอาการหนักเลยอ่ะ
อยากจะลากไอ้วายุมาประทับฝ่าเท้าบนใบหน้าสักร้อย :m31: :fire: :angry2: :m16:
-
ห้าๆ จาก "ราชา" กลายเป็น "ราชินี" ไปซะละ :laugh:
หวังว่าตอนนี้วายุคงโดนแยกชิ้นส่วนอยู่นะ
เผาพริกเผาเกลือแช่ง!!! :fire:
-
ประโยคสุดท้ายโดนใจมากกกกก o13
ราชินี :impress2:
-
ขอให้มังกรตื่นมาเร็วๆ และก็ขอให้ราชินี จงเจริญ~~~~
บันไซ!!!!!!!!!!
-
มังกรต้องไม่เป็น เจ้านายน่ารักแต่มังกรไม่สบายอยู่นะ ทำแบบนั้นมังกรก็เจ็บสิเจ้านาย ไนท์กับแอร์ฮาดีนะนั่น
-
ทำตัวแคร์คนอื่นแบบนี้ รู้จักห่วงคนอื่นแบบนี้
เจ้านายจ๋า น่ารักมากเลยค่ะลูก
-
พ่อน้องเจ้านายช่วยส่งคนไปฆ่าไอ้วายุที ทำกับลูกชายหนักขนาดนี้ได้ไงวะเนี่ย ใจคอมันจะฆ่ากันเลยเหรอ
เจ้านายตาเกือบบอดน่าเป็นห่วงจัง แต่ไม่เท่ามังกรเป็นเยอะมากอ่ะ ที่เจ้านายพูดนี่ซึ้งมากเลยนะ
รักเค้าแล้วใช่มั้ยเรา ปาฏิหารย์ต้องมีสิ มังกรต้องฟื้นนะ เจ้านายรออยู่ ยังไม่มีหวาน ๆ กันเลยอ๊า
ขอบคุณค่ะ
-
อ๊ากกกก......มังกรฟื้นซักทีสิ
เจ้านายจะบ้าตายอยู่แล้ว
-
วายุแม่งเลวเกินไปละ สงสารทั้งสองคนเลยอ่า
มาต่อเร็วๆ นะ :)
-
ราชินี..........คึคึคึคึคึคึคึคึ
-
ชอบตอนเจ้านายปลุกมังกร น่ารักเป็นบ้า
ถ้ามังกรได้ยินคงยิ้มปากกว้างถึงหูแน่ๆ
ว่าแต่ "ราชินี" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ราชินีคนนี้ท่าทางจะพยศใช่เล่นนะ คึคึ
-
แอบโรแมนติกอ่ะเจ้านาย อิอิ
จะให้ตาบอดก็ยอม
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
ตามอ่านทันแล้ว
มังกรหล่อไปนะคะ เท่ห์สุดๆ
เจ้านายไม่ต้องแปลกใจนะคะ
ที่รู้สึกตัวเองอ่อนแอลง
มันเป็นธรรมชาติ ของคนที่ถูกปกป้องบ่อยๆจ้า
มีคนดูแลดีก็แบบนี้แหละ
มังกรตื่นมาเร็วๆเน้อ
เจ้านายเค้าคอยนานแล้ว
-
เราว่ามังกรจะไม่ฟื้นเพราะเจ้านายทุบนี่แหละ :laugh:
แต่เจ้านายน่ารัก ทำเป็นขู่เขา ที่จริงก้ห่วงมากเลยล่ะสิ
มังกรไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อเถอะ
เพราะมังกรยังไม่ได้กินเจ้านายเลย :z1:
-
หนักทั้งคู่เลย
แต่มังกรหนักกว่า 5555
ฟื้นขึ้นมาเร็วๆนะมังกร
นายด้วยขอให้ตาหายเร็วๆ
จากนั้นก็ไปถล่มวายุ
เอาให้แม่งตาบอดและโอกาสรอดแค่10%พอ
-
เจ้านายน่ารักอะ :o8:
มีกำลังใจดีแบบนี้เดี๋ยวมังกรก็ฟื้น
-
น่ารักมากจ้า แต่ว่าอยากอ่านตอนหน้าแล้วอ่ะ เมื่อไหร่จะฟื้นๆๆ แล้วตกลงมังกรไปตกลงไรกับใครไว้อ่ะคะ
ค้างร้ายแรงๆ :z3:
-
ตำแหน่งนี้เหมาะกว่าเป็นราชาอีกนะเจ้านาย
เฮียมังกรฟื้นเร็วๆ
-
ยังไงๆ
มังกรถึงกับเป้นยังงี๊เลยหรอ
สงสัยคงโดนหนักมากๆ
แล้วพวกวายุนั้นละ -*-
-
มีนอนเฝ้าด้วย แอร่ยยย
-
ตาเจ้านายจะหายจริงใช่มั้ย รอมังกรฟื้นและจัดการกับวายุให้สาสม
-
แล้วสองคคนี้จะเป็นอะไรมากมั้ยน่ะ :เฮ้อ:
เป็นห่วงมังกร
อยากรู้ความจริงอ้ะะะะะ
-
แงงง มังกรฟื้นเร็ว นายเป็นห่วงจะแย่แล้วนะ
-
กิ๊ว กิ๊ว เจ้านาย
ได้ยินเค้าพูดเต็มสองรูหู
แต่ไม่ปฏิเสธด้วยวุ้ย :m12:
-
มังกรช้ำในตายตอนเจ้านายปลุกให้ตื่น 55555 ชีพจรหยุดเต้น
เขาเจ็บเพราะเธอนะเจ้านาย! มังกรตื่นมารับผิดชอบด้วย -w-
-
มังกร รรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร ไม่นะ ฟื้นขึ้นมาเลย! :o12: :o12: :o12:
นายเป็นห่วงใหญ่เเล้วเนี่ย รีบตื่นขึ้นมาดูนายเร็วๆเลย!
-
มังกรฟื้นเร็วๆนะสงสารนาย
-
โห่เจ้านายขนาดตามองไม่เห็นทุบคนป่วยซะ เบาๆก็ได้รู้นะว่าเป็นห่วง :impress2:
รีบๆฟื้นนะมังกร"ราชินี"ของนายเค้าเป็นห่วง :กอด1:
-
เมื่อไหร่มังกรจะฟื้น อย่านอนนานๆอย่างนี้สิ ฮือ
เจ้านาย แอบรู้สึกอะไรกับมังกรแล้วใช่มั้ย
ชอบคำพูดของไนท์กับแอร์จริงๆ 555 ถูกใจมากมาย
รอมังกรกับเจ้านายหายดี ครั้งนี้คงเริ่มมีบทหวานๆกันมากขึ้นใช่มั้ย
รอเรื่องราวในอดีตและความเกี่ยวโยงทั้งหมดของตัวละครด้วยค่ะ
ปิดเทอมมันดีอย่างนี้นี่เอง มาต่อบ่อยมาก ขอบคุณนะค้า
-
ขอให้ตาเจ้านายหายเร็วๆ ปล.รักคนเขียน อัพทุกวันเลย ชอบบบบ
-
น่ารักจุง ราชินี ..คิคิ :laugh:
-
เจ้านายน่ารักมากๆค่ะ
จะให้มังกรมาเป่าตา :o8:
-
ตอนนี้เจ้านายยอมทุกอย่างแล้ว
มังกรรีบฟื้นไวไวนะ จะได้มาเป็นราชากับราชินีคู่กัน :กอด1:
-
ฟินประโยคสุดท้ายย
ราชินี :impress2: :impress2:
-
ราชามังกร ลุกขึ้นมาจูบราชนีสักเฮือกให้คนอ่านชื่นใจหน่อยสิ!
:กอด1: :กอด1:
-
ฟินผประโยคสุดท้ายอ่ะ
ราชินี :impress2: :impress2:
-
มังกรรร รีบๆฟื้นแล้วมาดูใจเจ้านายด่วนน เจ้านายเป็นห่วงใหญ่แล้วเห็นมั้ย TwT
แล้วไอวายุ มันต้องชดใช้ :angry2: ใครก็ได้อย่าเอามันไว้ กะจะฆ่ากันเลยไงเนี่ย-[]-
ขอให้มังกรกะเจ้านายหายไวๆ แล้วหวานกันเยอะๆด้วยยยย
-
มังกรรรรรรรรพ่อพระเอกของหนูฟื้นเร็วฟื้นนนนนนนนนนนน
-
อร้ายๆ เจ้านายนี่ ยึดติดกับมังกรมากนะ
อะไรๆ ก็มังกร
-
:sad11:
-
อิวายุ อิสันขวาน !!! ทำนายกับมังกรเจ็บ อิเลวววว !!~ ~ :angry2: :angry2: :beat: :beat:
-
น่าจับวายุหักเป็นชิ้นๆแล้วทอดให้กากิน :fire: โกรธมาก. แก๊. เล่นสกปรก. โฮ สงสารมังกร
-
ก่อนอื่นขอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อย่างเก็นทางการก่อนค่ะ (อ่านรวดเดียว)
เรื่องนี้เข้าข่ายศัตรูที่รักมากๆ ให้ความรู้สึกคล้ายเหนือนทีกับคินตาดี
ชอบการแต่งเรื่องที่ดำเนินที่มาที่ไปของความรักของคนทั้งคู่ ทำให้รู้สึกว่าหากได้เป็นคนรักกันจริงๆจะรู้สึกว่า สองคนนี้จะต้องเป็นความรู้สึกที่เกินคำว่ารักออกไป
ส่วนตัวแล้วชอบนิสัยนายเอกประมาณนี้อยู่แล้วห้าวๆดูเป็น ผู้ชายที่จะพร้อมรักผู้ชายคนเดียวเท่านั้น
ส่วนพระเอกชอบม๊ากกกก สมเป็นชายชาตรี ฮ่าๆๆๆๆๆ
เราอยากรู้ว่าที่พระเอกทำดีกับนางเอก เพราะเป็นหน้าที่ หรือความรู้สึกจริงๆ
เรามีลางสังหรว่ามันจะมีดราม่าตามมาอีก ต้องบีบหัวใจแน่ๆเลย #จะติดตามค่ะ สู้ๆ
นักเขียนเจ๋งอยู่แล้ว (y)
ปล. เอ่ออออ คือถ้าจะตามหามังกรตัวนี้หาได้ที่ไหนอะคะ อยากได้มาเลี้ยงบ้านอ่ะค่ะ?
-
:impress3: มาต่อเร็ว ๆ น่ะกำลังมันส์มากกกกกก สงสารทั้งคู่เลยน่ะ แต่เกิดเรื่องก้อทำให้ความรักระหว่างทั้งสองคนชัดเจนขึ้นน่ะ แต่ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี คนเขียนอย่าใจร้ายน่ะ :z6: ไม่งั้นโกรธ :z13:
-
มังกรฝื้นขึ้นมาเร็วๆนะส่วนเจ้านายนี่ขนาดตามองไม่เห็นยังอดฮาไม่ได้เลยคิดแต่ละอย่าง
-
ราชินีๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ o13
-
ไนท์? แอร์? ซักคน
พูดถูกใจมากกก
ราชินีน่ารักเนอะ :-[
ราชารีบฟื้นมาหาราชินีเร็วๆนะ :กอด1:
-
เห้ยยยยย มาแรกๆเหมือนจะเศร้าเคล้ามาม่าเล็กน้อย แต่ก้มีความฮาผสมมาบ้างเล็กน้อย อร่อยจิงๆ คึคึ
-
วายุนี่มันเลวครบเครื่องจริงๆนะ กะเล่นเอาถึงตายเลยใช่ไหม
ถ้าเจ้านายกับมังกรมานอนอยู่โรงพยาบาลอย่างนี้
แสดงว่าต้องมีคนไปเจอ แล้ววายุล่ะสภาพเป็นยังไงบ้างหนอ
หวังว่าจะไม่น้อยไปกว่าเจ้านายกับมังกรนะ o18
แต่ก็ถือว่าคุ้มนะ ได้เห็นฉากสวีท(?)ของทั้งคู่ด้วย :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ราชาฟื้นไวๆนะ ราชินีรออยู่ :กอด1:
-
พี่ขุน จัดการวายุให้นักๆเลยพี่
ตอนนี้เจ้านายน่ารักอ่ะ ขอให้มังกรฟื้นเร็วๆ ตาเจ้านายหายเร็วๆน่ะ
-
อ่านเปิดตอนมาแทบร้องไห้ เจ้านายตาบอด มังกรเข้าไอซียู! :sad4:
โล่งอกเลยที่ไม่ได้ขนาดนั้น
อยากบอกว่าเจ้านายโคตรห่วงมังกรอ่ะ พอๆกับที่มังกรห่วงเจ้าชาย อ่านไปก็นั่งลุ้นว่ามังกรมันจะกลัวคำขู่(น่ารักๆ)จนฟื้นมั้ย
ตอนแรกก็อินกับอารมณ์เศร้าซึ้ง แต่พอเจอประโยคนี้ปิดท้าย
“ราชินีของเรา . .ดุเป็นบ้าเลยว่ะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ราชินี!
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
มังกรฟื้นไวๆ นะ
-
อ่านวันเดียวตามทัน
ค้างมากกก
คนแต่งจงออกมา ^^
:z3: :impress2:
-
มังกรกับเจ้านายหายไวๆนะ
เจ้านายคงรู้ใจตัวเองแล้วแน่ๆ
-
ราชาราชินีราชาราชินี โปรดหายซักทีไวไว
เพื่อท่านทั้งสองจะได้ จัดหนักไอ้วายุให้ย่อยยับดับสูญซะทีเอย... :m31:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด อ่านทันแล้ววววววววว
มังกรต้องรีบฟื้นน๊าาาาาา ฟื้นมาจีบราชินีต่อเอาให้สวีทเลย
ส่วนเจ้านายอย่าตาบอดเลยน่าาาาาา ไม่ดีๆๆ
-
ไม่ใช่ราชินี แล้วอย่างนี้ต้อง นาง พญาาาาาาาาาาาาาาา แรงส์ :fire:
-
น่ารักอ่ะ
มังกรฟื้นเร็วๆนะ เจ้านายด้วย ^^
วายุโครตเลววววววว
-
ร้ายที่ 13
ผมเข้ารับการรักษาตลอดอีกสามสี่วันต่อมา ไม่รู้ว่าหมอทำอะไรกับผมบ้าง รู้เพียงแต่ว่าผมยังมองไม่เห็น แล้วก็เอาผ้าปิดตานั้นออกไม่ได้ แต่พ่อบอกกับผมว่าอีกไม่นานนักผมจะหายดี ซึ่งหลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาล ผมต้องโดนพ่อยึดรถที่ใช้สำหรับแข่ง และก็ยึดบัตรเครดิตไป เพราะทำตัวให้เสี่ยงอันตรายต่อชีวิตเกินไป หนำซ้ำยังถูกห้ามไม่ให้ไปเหยียบสนามแข่งรถอีกตลอดทั้งปี!!!!!!!!!!! นี่ถ้าผมหายนี่ . . ชีวิตผมคงจะเรียบร้อยอยู่ในกรอบขึ้นเยอะกระมังและมันก็คงต้องน่าเบื่อมากขึ้นด้วย
มังกรยังไม่ฟื้นT______T ผมจะบ้าตายกับเรื่องนี้อยู่แล้ว ผมถามไอ้ธัญกับไอ้ธีตลอดทุกชั่วโมงในแต่ละวันที่ผมเข้ารับการรักษา คำตอบแม่งก็ยังเหมือนเดิมคือยังไม่ฟื้น นี่มันนานเกินไปแล้วนะ ถ้ารวมตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องก็ปาเข้าไปอาทิตย์กว่าแล้ว ทำไมล่ะมังกร . . ทำไมมึงถึงไม่ฟื้น มึงแข็งแรงจะตาย ทำไม!
สงสัยธัญเห็นผมเครียดมั้ง ก็เลยพาผมออกมาสูดอากาศข้างนอกโรงพยาบาล อากาศดีแต่ผมมองทัศนียภาพไม่เห็น นั่นยิ่งไม่ทำให้กูเครียดกว่าเดิมเหรอวะธัญ ?
ผมนั่งอยู่บนรถเข็น นั่งเงียบๆ . . ไม่ได้คุยอะไรกับธัญเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่ง . .
“ธัญ มึงไปดูหน่อยดิ ว่ามังกรมันฟื้นรึยัง” ผมพูดประโยคนี้บ่อยมากครับช่วงนี้ “ . . ธัญได้ยินรึเปล่าวะ”
มันเงียบ . .
“กูรู้นะเว้ยว่ามันน่าเบื่อ แต่กูอยากรู้จริงๆว่ามันฟื้นรึยัง มันเจ็บเพราะกูนะ กูนอนไม่หลับเลยเพราะเอาแต่คิดเรื่องมัน มันเป็นความผิดของกู ที่สร้างปัญหาอยู่เรื่อย”
“…”
“เฮ้อออออออ ได้พูดออกไปก็ดีเหมือนกัน กูจะได้ระบาย”
สงสัยเชี่ยธัญมันรำคาญผมมั้ง . . มันเลยยัดแอปเปิลชิ้นโตใส่ปากของผม
“ไอ้สัด!!!” ผมด่าทั้งๆที่เคี้ยวตุ้ย “กวนตีนนะมึง!”
ธัญหัวเราะเบาๆนิดหน่อย
“กูมองเห็นเมื่อไหร่ กูเตะมึงแน่”
“…”
“มึงจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอวะ”
อะไรของแม่งเนี่ย . .ปกติเห็นจ้ออย่างกับลิง ผมเกาหัวแกรกๆ หยิบแอปเปิลที่มันแอบเอาจานมาวางไว้บนตักผม มีบางชิ้นที่มันหยิบขึ้นมาป้อนให้ด้วย ผมรู้สึกแปลกๆแฮะ . . รู้สึกเหมือนมีคนนั่งยองๆและกำลังจ้องมองอยู่ตรงหน้า
“ใครวะ”
ผมเอื้อมมือไปข้างหน้า . .มองไม่เห็นนี่เป็นอะไรที่โคตรน่ารำคาญ ผมแตะโดนใบหน้าของมันคนนั้น แล้วบีบแก้มอย่างแรง
“โอ๊ย!”
“จ้องเหี้ยไรเชี่ยธัญ กวนตีนไอ้สัด!” หน้ากูยิ่งประหลาดๆ อย่างกับซุปเปอร์ฮีโร่ของมาร์เวล มีผ้าเหี้ยอะไรไม่รู้พาดไปซะครึ่งหน้า
มันจับมือผมเอาไว้ . . มือของมันเรียวดี และก็เย็นเฉียบ
ผมรู้สึกแปลกๆ . . มันไม่เหมือนกับมือของธัญที่ผมเคยจับ . .แต่เป็นมือของอีกคนที่ผมคิดว่าตอนนี้น่าจะนอนอยู่ข้างบนหอผู้ป่วยหนัก และยังคงไม่ฟื้นตื่นขึ้นมา
“. .มังกรเหรอ” ผมพูดเสียงเบาอย่างมีความหวัง
มันเงียบ บีบมือผมเบาๆแทน
“อย่ากวนตีนกู!!!! ตอบมานะโว้ย!!!”
ผมเขย่ามือที่โดนจับไปมาอย่างแรงแล้วอาละวาด มันไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาล้อเล่น ผมเป็นห่วง ผมคิดหนัก ผมคิดสารพัดโน่นนี่นั่นว่าถ้าไอ้มังกรเป็นอะไรไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นต่อไปมันหนักหนาสาหัสแค่ไหน ผมเครียด และผมก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่ผมทำ มันเป็นผมเอง ที่ทำให้มันเจ็บ มันเป็นความผิดของผมเอง . .
“ตอบมา!!!!!!!!!!!”
มันไม่ตอบ . . คงเป็นไอ้ธัญสินะ . .
“ให้ตายสิธัญ อย่ามาเล่นกับกูอย่างนี้” ผมพูดเสียงอ่อน
“…”
“กูเหนื่อยนะ กูลุ้นชิบหาย เมื่อไหร่มังกรมันจะฟื้น กูมีเรื่องจะพูดจะด่ามันตั้งเยอะแยะ”
“ . . .ก็พูดสิ”
“พูดเชี่ยไร ไม่ใช่กับมึงหรอกธัญ กูไม่ด่ามึง ต้องเป็นไอ้มังกรโน่น แต่ . . เดี๋ยวก่อน”
ผมใช้มืออีกข้างที่ไม่โดนจับสัมผัสเข้าอย่างจังกับใบหน้าที่นั่งยองๆอยู่ตรงหน้ารถเข็นของผม เพราะผมสัมผัสได้ว่าน้ำเสียงนั่น มันแปลกๆ มันไม่เหมือนธัญ
จมูกโด่งเหี้ยๆอย่างนี้ จะมีสักกี่คนกัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้มังกร!!!” ด้วยความตกใจหรืออะไรไม่รู้ ผมถึงเผลอทุบตัวมันเข้า “มึงแกล้งกู!!!!”
“. . กูยังไม่หายดีนะ”
“นั่นเรื่องของมึงแล้ว!!!!” ผมร้องด่า “ฟื้นเมื่อไหร่ทำไมไม่บอก ไอ้เชี่ย ไอ้ชิบหาย ทำกูห่วงแทบตาย ไอ้สลัดผักเอ๊ย!!!!!”
“มึงอยากรู้เรื่องของกูเหรอ”
“ก็แหงสิ!!! มันเป็นความผิดของกูเองนะ”
“…ไม่ใช่ความผิดมึงหรอกน่า”
“มันจะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะ”
“กูเลือกที่จะไปเอง . . กูเท่านั้นที่เป็นคนผิดเอง อย่าโทษตัวเองเลย”
ผมทอดถอนใจ . . มังกรยังเป็นคนดีเหมือนเดิมอย่างเสมอต้นเสมอปลาย . . แต่เป็นคนดีที่กวนตีนไปหน่อยนะ
“เจ็บมาก . . รึเปล่า” ผมถามเสียงเบา เบามากจนเหมือนกับว่าผมคุยอยู่กับตัวเอง
“เมื่อไหร่ . . มึงจะมองเห็น” ตอบโคตรจะตรงกับคำถามมากเลยขอบอก แต่น้ำเสียงของมัน ก็ไม่ต่างอะไรจากน้ำเสียงของผมเลย
“ขอโทษนะ” ผมกับมันพูดขึ้นมาพร้อมกัน มังกรกับผมจึงปล่อยมือกัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
“มึงขอโทษเชี่ยไรมังกร”
“มึงขอโทษกูเรื่องเชียไรล่ะ”
“เอ๊า ไอ้สัดนี่”
“อยู่เงียบๆ แล้วแดกแอปเปิลของมึงไปซะ” ผมได้ยินมันด่าผมว่างี้ เสียงของมันแลดูปกติสุดยอด คือนิ่งและราบเรียบเช่นเดิม . . นี่มันหายแล้วเหรอ
“มึงหายแล้วใช่มั้ย”
“อืม นอนอีกไม่กี่วันก็ได้ออกแล้ว”
“ . .เก่งนะ”
“ว่าไงนะ”
“เปล่า”
“กูได้ยินเหมือนมึงชมกู”
“เออเว้ย ก็ได้ กูชม!” ผมขี้เกียจเถียงกับมันละ “กูได้ข่าวมาว่ามึงอาการร่อแร่ ก็นึกว่าจะเป็นอะไรไปซะอีก แต่นี่มึงรอดมาได้ ก็โอเค มึงเก่ง”
“ไม่ได้เก่ง แค่ตอนที่หลับ มันไม่ได้รู้สึกเจ็บ”
“เฮ้อ . .” ผมถอนหายใจ
“เป็นไร” อย่าคิดว่ามันจะถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงผมนะ เปล่าเลยครับ มันถามเหมือนว่า มึงเป็นไรของมึงอีกวะ ประมาณนี้
“อยากหายบ้าง”
มองอะไรไม่เห็นมาหลายวันแล้ว ก็อยากจะกลับมามองเห็นบ้าง . .
“เดี๋ยวก็หายน่า”
“มังกร” เสียงธัญตัวจริงนี่หว่า . . “ได้ข่าวว่าหมอกับพยาบาลตึกนู้นตามหามึงให้วุ่น มึงควรจะรีบกลับไปให้เค้าตรวจนะ”
ได้ยินดังนั้นแล้วผมถึงกับต้องหันมาค้อนขวับ(ไม่รู้ว่าหันถูกทางรึเปล่า)
“มังกร นี่มึงหนีหมอมาเหรอ! มึงไม่หายจะทำไงวะ ไอ้ห่านี่!!!!!”
“กูอยู่ทางนี้” มีเสียงของมังกรแอบหัวเราะหึหึเบาๆอยู่อีกฝั่ง ให้ตาย ก็กูมองไม่เห็นนี่หว่าฟวย! มังกรยัดแอปเปิลเข้าปากผมอีกหนึ่งชิ้นก่อนที่จะเดินจากไป ผมแอบได้ยินมันกระซิบอะไรกับไอ้ธัญ “ . . ฝากด้วยล่ะ”
“เรื่องนั้นมึงไม่ต้องบอกหรอก” เสียงไอ้ธัญดูไม่สบอารมณ์เต็มที . .
“พรุ่งนี้ถอดผ้าพันแผลออกได้แล้วนะคะ” คุณพยาบาลคนสวยบอกกับผมเสียงใจดี(รู้ได้ไงว่าสวย?) ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ไปพร้อมๆกันกับพ่อ พี่ขุน และก็ไอ้แฝด คนพวกนี้คือครอบครัวของผมครับ
“ยินดีด้วยนะเว้ย” ไอ้ธีเข้ามาเขย่าตัวผมใหญ่ หลังจากที่พยาบาลเดินออกไป
“หึ หวังว่าจะเจอหน้าข้าเป็นคนแรกนะ” พ่อของผมแผดเสียงออกมาอย่าง(ทำเป็น)เย่อหยิ่ง “รู้ใช่มั้ยอะไรที่รอเอ็งอยู่ . .”
“กักบริเวณ ยึดรถ ยึดบัตรเครดิต” ผมพูดเซ็งๆ
“อันนั้นมันจิ๊บๆสำหรับเอ็ง ไอ้ก้าว”
“อะไรของพ่อ นี่อย่าบอกนะว่า . .”
“ร้านหนังสือไง! ข้าทำเสร็จแล้ว”
“เฮ้ยยยมันจะเร็วไปไหนอ่ะพ่อ!!!!”
“หวังว่าต่อไปนี้ที่สุมหัวแก มากกว่าสนามแข่งรถของข้านะ”
“พ่อ ไม่เอา มันน่าเบื่อ!!!!”
“อย่ามาเถียงข้า ไอ้เด็กเวร!!!”
“เอ่อ คุณกิตครับ” พี่ขุนช่วยผมพูดอีกแรง “คือตอนนี้สถานการณ์เกี่ยวกับตัวไอ้เจ้านายมันยังไม่สู้ดีนัก ถ้าหากให้มันไปคุมร้านตอนนี้ ผมกลัวว่าศัตรูมันจะไปเผาร้านหนังสือจนไม่เหลือซากซะก่อน”
“ใช่ครับพ่อ คือช่วงนี้ไอ้นายโดนศัตรูเก่าลอบทำร้ายตลอดเลย” ไอ้ธัญก็ช่วย
“เฮ้อ . . แสบเหมือนแม่มันไม่มีผิด”
“อย่าให้แม่มาอ้างเลย พ่อนั่นแหละสอนผมแบบนี้เอง อำนาจ อิทธิพล ควรเป็นสิ่งที่เรามีอยู่ไว้ในมือ” พูดจบผมก็โดนพ่อเขกหัว
“พอสักทีกับเรื่องแบบนี้! ดูก็รู้ว่าเอ็งเอาดีด้านนี้แล้วมันไม่รอด” ให้ตาย คำพูดของพ่อนี่ทำให้ผมใจเสียชะมัด “ข้าจะให้ไอ้ขุนตามเช็ดตามล้างให้เอ็ง หวังว่าจะไม่มีใครหลงเหลือมาทำอะไรน้องเอ็งได้อีกแล้วนะขุน”
“โหยพ่อ ไม่เอาดิ เรื่องของผม ผมเคลียร์เอง!”
“เคลียร์เองเรอะ เคลียร์เองแล้วเป็นยังไง ดูสภาพตัวเองตอนนี้สิ!!!!” พ่อแผดเสียงลั่น “ยังเอาลูกไอ้เมฆมาเกี่ยวด้วยอีกนะ ป่านนี้พ่อมันไม่เครียดลงกบาลแย่แล้วเหรอ”
“พ่อ . . ผมรู้สึกแย่มากพอแล้วนะ” ผมถอนหายใจอย่างมีความรู้สึกหนักอึ้งอยู่ในอก
“หนักไปกว่านั้นเมื่อเค้ารู้ว่าแกใช้หนี้ให้เค้า เค้าวิ่งวุ่นตามหาตัวแกใหญ่”
“ตามหาตัวผมทำไม” แด๊ดดี้ 2499 ของไอ้มังกรเนี่ยนะ ตามหาตัวผม ไม่ใช่ว่าผมจะโดนเค้าตีรันฟันแทงเรอะ!!!!
“เค้าก็แค่จะมาจ่ายหนี้กับเอ็งแทนน่ะสิ”
“เอ่อ เรื่องนั้นน่ะ”
“ยังไงซะ . . แกก็ต้องโดนลงโทษ ไม่ว่าจะเป็นทางไหนก็ตาม” พ่อสรุปในที่สุด ไม่อยากนึกภาพหน้าของพ่อตอนนี้เลยว่าจะทั้งโหดทั้งห่วงแค่ไหน แต่ก็เอาเถอะ ครั้งนี้ถือว่าผมโดนหนักจริงอะไรจริง เพราะเล่นเอาตาเกือบบอดแน่ะ แอบเข็ดนิดๆ แต่เชื่อเหอะ ผมอยากให้แก๊งของไอ้วายุมันโดนเอาคืนบ้าง คอยดูนะ ถ้าเรื่องนี้เงียบและผมถูกลงโทษน้อยลงเมื่อไหร่ . . มันเสร็จผมแน่ (สรุป . . ก็ยังไม่เข็ดอยู่ดี)
สองร้ายในหนึ่งรัก *
[/b]
“ใจเย็นๆนะครับ” เสียงหมอนุ่มๆดังขึ้นข้างๆหูผม ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่บนเตียง โดยค่อนข้างที่จะแน่ใจว่ามีคนล้อมรอบคอยลุ้นคอยให้กำลังใจผมอยู่แน่ๆ “ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ”
ผมถูกดึงผ้าพันแผลออก ดวงตาที่ปิดสนิทของผมเริ่มเปิดขึ้นมาช้าๆตามคำสั่งของหมอ แสงสว่างจ้าส่องเข้ามาทำให้ผมรู้สึกแสบตาเล็กน้อย แต่ที่แน่ๆก็คือ . . ผมหายแล้ว
ผมค่อยๆเหลือบมองไปยังคนที่อยู่รอบข้าง เห็นหน้าพ่อคนแรกจริงๆ(อย่างที่พ่อคาด) ตามมาด้วยพี่ขุน ไอ้แฝด พวกในแก๊งอีกสองสามคน
“เป็นไงบ้างครับ มีอาการข้างเคียงอะไรอย่างอื่นหรือเปล่า” หมอยังหนุ่มอยู่เลยครับ ผมส่ายหน้าตอบหมอไป และหมอก็เช็คอะไรอีกนิดหน่อยก่อนที่จะเดินจากไป บอกกับผมว่าวันนี้ไปรับยาและก็กลับบ้านได้แล้ว ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างพากันเฮมาล้อมหน้าล้อมหลังผมเป็นการใหญ่
หลังจากนั้นไม่นานผมก็ขอตัว พวกที่มาเยี่ยมก็เริ่มถอยร่นกลับไปจนหมดนี่รวมถึงแฝดผู้จงรักภักดีของผมด้วยที่วันนี้ต้องเป็นเวรพาหม่าม้ากับป่าป๊าของมันไปตรวจสุขภาพที่โรงพญาบาลแถวฝั่งธน(ไปทำไมไกลจังวะ?) ก็เลยเหลือแต่ผมกับพี่ขุนที่อยู่ในห้องเท่านั้น พี่ขุนทำตัวมีประโยชน์มาก ยืนอ่านFHMที่ไอ้เชี่ยธีทิ้งไว้ให้ผมเปิดเล่นระหว่างป่วยเฉยไม่ช่วยน้องเก็บข้าวเก็บของเลยสักนิด
“ถ้าพี่ขุนจะไม่ช่วยนะ . . ก็หลบไปเลย”
“ไอ้น้อง ของก็มีอยู่แค่นี้ เก็บๆเข้าไปเหอะน่า”
“ไม่มีหญิงไปหารึไง ว่างเหรอ มายืนเฝ้าน้อง”
“หึ ตอนนี้ไม่มีใครเค้าปล่อยให้มึงอยู่ตามลำพังอีกแล้วล่ะ” พี่ขุนกระหยิ่มยิ้มย่อง “โดยเฉพาะเวลาที่มึงต้องถูกลงโทษแบบนี้”
“นี่ พูดจริงๆนะ นายแอบไปเที่ยวบ้างไม่ได้เหรอ พี่ขุนก็ไม่ต้องบอกพ่อด้วย นายเพิ่งจะมองเห็นทั้งทีนะ”
“นั่นแหละยิ่งไปไหนไม่ได้ใหญ่เลย” พี่ขุนวางนิตยสารหน้าปกชวนให้เปิดนั่นลง “มึงรู้มั้ย ที่มึงโดนน่ะ มันร้ายแรงมาก ถ้าหากมึงมองไม่เห็นขึ้นมาจริงๆ หรือมันเกิดรักษาไม่ได้ขึ้นมา อนาคตมึงดับวูบเลยนะ”
“เอ่อ . . นายคงไม่ซวยขนาดนั้นมั้ง”
“เชี่ยนาย!” พี่ขุนย่ำเท้ามาเพื่อเขกหัวผม “พอสักที ยังไงก็ช่าง มึงห้ามไปมีเรื่องกับใครที่ไหนอีกแล้ว กูสั่งห้ามเด็ดขาด!”
“พี่ขุน!!!!” ผมร้อง “อย่างน้อยก็ให้นายไปแก้แค้นไอ้วายุก่อนดิ!!!!”
“นี่มึงไม่รู้เหรอ ไอ้วายุน่ะ โดนลูกลุงเมฆยำซะอ่วม . . อาการก็ร่อแร่ๆพอๆกับลูกของลุงเมฆเลย กูจับแม่งไปโรงพยาบาลอื่นละ มันก็มารักษาที่นี่เหมือนกัน”
“ว่าไงนะ”
“ดีแล้วที่กูปิดเป็นความลับ ไม่งั้นพวกมึงเล่นกัดกันจนโรงบาลกูพังแน่ๆ”
“แต่นายรู้อย่างนึง” ผมรีบพูด “มังกรมันดีขึ้นแล้ว”
“รู้ได้ไง แล้วไอ้เด็กนั่นมันเกี่ยวอะไรกับมึงด้วย”
“ก็มันโดนจับไปเป็นตัวล่อให้นายตัดสินใจไปโกดังบ้านไอ้ยุคนเดียวไง ก็มันนี่แหละ!”
“มึงกับมันเป็นเชี่ยไรกัน” พี่ขุนชักสีหน้า กอดอกจ้องผมเขม็ง “ทำไมมันต้องเป็นตัวล่อให้มึงไปโดนซ้อม และทำไมหลังๆ . . ไอ้เชี่ยนี่กับมึงมีความเกี่ยวข้องอะไรกันเยอะจัง”
“พี่ขุนคอยตามผมเหรอ”
“นี่ขนาดตามแล้วกูยังคลาดสายตาจากมึงได้ และดูสิ!!! กูคลาดไปแป๊บเดียว มึงโดนอะไร!!!!” ไม่ได้เถียงกันจริงจังนักหรอกครับ พี่ขุนเพียงแค่เสียงดังอย่างดุๆเพราะเป็นห่วงผมเท่านั้น
“เอ่อ จบเรื่องนี้กันได้แล้วมั้ง”
“หึ บอกจบทุกครั้งที่เถียงไม่ออกสินะ น้องกู” พี่ขุนช่วยผมแบกเป้ที่ถูกรูดซิบปิด เตรียมออกจากห้องพักผู้ป่วยนี้แล้ว เพิ่งจะเห็นพี่ชายผมมีประโยชน์ตั้งแต่มาอยู่ในห้องก็คราวนี้แหละ “กลับบ้านกันได้แล้ว”
“เดี๋ยวสิพี่” ผมรีบพูด “ต้องไปเยี่ยมมังกรก่อน”
“สรุปพวกมึงเป็นอะไรกัน”
“ศัตรูกันไง”
“ศัตรูเหี้ยอะไรเป็นแบบนี้ ไม่มีหรอก!!!!”
“ศัตรูกัน!!!!!!!”
หน้าห้องไอ้มังกร
มาไม่ถูกหรอกครับ อาศัยไอ้พี่ชายตัวดีที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลถามพนักงานกับพยาบาลแถวนั้นเอา จนมาหยุดที่หน้าห้องนี่แหละ เป็นเวลากว่าสองอาทิตย์ที่ดวงตาของผมมองไม่เห็น ตอนนี้กลับมาเห็นอีกครั้งแล้ว และทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วยละวะเนี่ย ตอนดวงตาถูกเปิดครั้งแรกผมยังไม่ตื่นเต้นขนาดนี้เลย เป็นเพราะอะไรกันหว่า
“น้องกูเป็นอะไรไป” พี่ขุนทำหน้างง “มาแล้วก็เข้าไปสิ”
“เอ่อ . .”
“อะไรของมึง”
เคาะประตูก่อนละกันวะ ก๊อกๆๆ . . ปกติมังกรจะมีแค่ไนท์กับแอร์มีเฝ้าไข้ครับ ลุงเมฆถึงแม้จะห่วงลูกชายมากแต่ลุงก็ทิ้งร้านมาไม่ได้ เพราะเป็นรายได้หลักของครอบครัว ผมกำลังรอให้ไนท์ไม่ก็แอร์มาเปิดประตูให้ จนกระทั่งประตูเปิดออก
O_O
นี่ดาราเหรอ ?
“ว้าว” พี่ขุนถึงกับออกอาการเลยทีเดียว เมื่อเจอเข้ากับผู้หญิงตรงหน้า เธอเป็นคนสวยชนิดที่ว่าทั้งน่ารักทั้งสวยอ่ะครับ ดวงตากลมโตสีดำขลับ ขนตาทั้งยาว ทั้งงอน ทั้งหนา(ไม่รู้ว่าของจริงหรือของปลอม) ผมสีน้ำตาลดัดเป็นลอนยาวเกือบจะถึงเอว จะใช่เธอคนนี้รึเปล่านะที่ไอ้มังกรเคยควงเข้าห้างในรูปที่ไอ้วายุไปเก็บมาได้น่ะ
ผมว่าใช่นะ . .
“สวัสดีค่ะ” เธอทักงงๆ “มาเยี่ยมมังกรเหรอคะ คือเค้ากำลังหลับอยู่เลยน่ะค่ะ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ” ผมรีบตอบ “ไว้วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ พี่ขุน ไปเหอะ”
“คุณชื่ออะไรคะ เดี๋ยวมังกรตื่นขึ้นมาจะได้บอกให้ว่าใครมาตอนที่เค้าหลับ” เธอช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงาม สง่า เรียบร้อย และก็ใจดีเสียจริง
ก็เหมาะแล้ว กับคนอย่างไอ้มังกร . . คนอย่างมันต้องเจอคนสวยๆดีๆแบบนี้แหละ
“เจ้านายครับ”
“เจ้านาย เหรอคะ”
“ครับ”
“ชื่อเท่ดีนะคะ” เธอยิ้มให้อย่างจริงใจ “เราชื่อลินนะ ตอนนี้เรากำลังจะไปซื้อของเข้าตู้เย็นพอดี ไนท์กับแอร์เพิ่งทานของมังกรจนหมดน่ะ ยังไงก็ช่วยเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนเค้าก่อนได้มั้ยคะ”
“เอ่อ . .คือ”
“ให้เจ้านายมันอยู่เป็นเพื่อนมังกร เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนน้องลินก็ได้นะครับ”
ไอ้พี่ขี้หลีเอ๊ย! ผมถองสีข้างพี่ชายอย่างแรงจนพี่ขุนร้อง ลินยืนขำก่อนที่จะเปิดประตูให้ผมกับพี่ขุนเข้าไป ส่วนเธอก็เดินถือกระเป๋าสตางค์ออกไปข้างนอก ดูจากท่าทาง กิริยา การแต่งกาย และกระเป๋าถือไฮเอนด์ที่จอดอยู่โต๊ะข้างๆเตียงไอ้มังกรทำให้ผมรู้ว่าเธอ . . รวยขนาดไหน
ผมส่งสายตาเป็นคำถามให้ไอ้มังกรที่นอนหันหลังให้ มึงขายแค่น้ำเต้าหู้แต่มึงสามารถมัดใจคุณหนูไฮโซโคตรรวยคนนี้ได้เลยเหรอวะเนี่ย เก่งนะมึง . .
“พี่ไปรอข้างล่างดีกว่า” พี่ขุนขอตัวออกไป ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรพี่เค้าก็เดินออกไปแล้ว ทิ้งให้ผมยืนนิ่งอยู่กับไอ้มังกรที่นอนหันหลังให้ผม
โอ้ มายก้อด สิ่งที่ผมเห็นคือมังกรโดนหนักมาก มีผ้าพันแผลแปะอยู่ทั่วร่างกาย ขาซ้ายเข้าเฝือก ที่หัวก็ถูกพันผ้า เรียกได้ว่าเกือบจะทั้งตัวจริงๆ เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารมัน และรู้สึกนับถือในความเข้มแข็งของมันไม่ได้ ที่สามารถผ่านช่วงอันตรายมาได้
ขอบคุณ . . ที่มึงรอดนะเว้ย
ผมค่อยๆเดินอ้อมไปทางฝั่งที่จะเห็นหน้ามันได้ แม้หน้ามันจะพังยับเยินมีรอยแผล หรือยังบวมเป่ง แต่ก็ไม่สามารถปิดบังความหล่อเกินมนุษย์มนาของมันได้ มันกำลังหลับปุ๋ยอย่างที่ลินพูดจริงๆ และผมก็ไม่อยากที่จะรบกวนมันสักเท่าไหร่ ถึงแม้ว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้อยู่ใกล้ๆมันขนาดนี้ก็เถอะ
ใช่ ผมตัดสินใจแล้วตั้งแต่ที่ผมกับมันอยู่ในโกดัง คนอย่างมันกับผมไม่ควรจะเสือกเรื่องของกันและกันอีกต่อไป โดยเฉพาะมัน ที่ปกป้องผมจนเกินตัว ไม่รักตัวเอง ไม่สนใจสวัสดิภาพของตัวเองเลยสักนิด โอเค ผมซึ้งใจ ผมรู้สึกดี และก็รู้สึกขอบคุณมันมาก และครั้งนี้ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่ามันเป็นสิ่งที่หนักหนาเกินไปสำหรับมัน ผมมันตัวแสบ ส่วนมังกรจากที่เป็นแก๊งเงียบๆก็ต้องมาดังเปรี้ยงปร้างเพราะผม ทุกอย่างมันเป็นเพราะผม ผมไม่ควรที่จะอยู่ใกล้ๆคนอย่างมัน ไม่ควรให้มันต้องมาปกป้องอีกต่อไป
ผมนั่งยองๆลงมองดูใบหน้าของไอ้มังกรในยามหลับ ในท่าที่มันก็เคยทำกับผมโดยผมนอนอยู่ในห้องของเอกพยาบาล มองดูมันกำลังหลับปุ๋ย มีลมหายใจสม่ำเสมอ ใบหน้านั้นขมวดคิ้วเล็กๆราวกับว่าไม่ค่อยสบายตัวเท่าใดนัก ซึ่งอาจจะจริงเพราะดูสภาพมันตอนนี้สิ
ผมถอนหายใจ ก่อนที่จะกระซิบคำนั้นออกมาอย่างแผ่วเบา
“หายไวๆนะ . . และก็ดูแลตัวเองดีๆด้วย”
-
ในที่สุดเจ้านายก็มองเห็นแล้ว
แต่เจ้านายเหมือนจะออกไปจากชีวิตมังเกรเลยหรอ
ไม่เอาน๊าาาาา
-
เย้ มังกรกับเจ้านายหายเเล้วว
-
นายต้องชดใช้ด้วยการ มอบหัวใจให้มังกร ซะ :L1: :oo1: :z1:
-
ขัดใจจริงๆ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ทำไมมันค้างแบบนี้!!!! :m31:
-
มังกรเจ็บขนาดนั้นยังแอบหนีออกมาหาเจ้านายอีกนะ :m16:
เจ้านายหายแล้วเย้ๆ แต่จะทิ้งมังกรได้ลงคอจริงๆหรอ :o7:
ลินเป็นใครกันนะ(ศัตรูหัวใจรึเปล่า สวย รวย เพอร์เฟค เจ้านายจะสู้ไหวมั้ยนะ :a3:)
-
มาแว้วววว แต่.....ตอนท้ายพูดเสร็จน่าจุ๊บแก้ม มังกรด้วยนะ 555555
:o8:
-
มังกรมันคงไม่ยอมแน่ๆ
ที่เจ้านายจะออกไปจากชีวิตมังกรอะ
-
คิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้นเลยรึไงเจ้านาย o16
แต่ธัญแอบคิดอะไรกับเจ้านายรึป่าว รู้สึกทะแม่งๆยังไงก็ไม่รู้ o12
-
เจ้านายจะออกจากชีวิตของมังกรได้จริงหรอคิดว่ามังกรจะยอมรึ
-
อร้าาาา :sad11:
ทำไมตอนท้ายแอบโหวงๆอ่ะ
สงสารเจ้านายจัง
-
ใครจะยอมให้จากไปกัน!! <<บอกเจ้านาย
:กอด1:
-
:m16: เหมือนมันค้างๆคาๆอ่า
-
เจ้านายจะตีตัวออกห่างมังกร
-
เย้ มังกรฟื้นแล้ว
-
ที่มังกรทำน่ะเค้าทำด้วยใจ ทำยังไงเจ้านายถึงจะรับรู้น้า~
ไม่มีใครคิดเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงกับคนที่ไม่รักหรอกน่า
โดยเฉพาะครั้งนี้ที่มังกรเกือบเอาชีวิตไม่รอด :เฮ้อ:
ถ้าคิดว่าตัดขาดกันจริงๆเห็นทีต้องรอให้มังกรฟื้นมาก่อน
มังกรคงจะเป็นฝ่ายตามล่าเจ้านายซะเอง :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
-
ปลอดภัยทั้งสองคน :call:
-
รู้สึกหน่วงๆ นายอย่าถอยไปเลยนะ
ครอบครัวมังกรต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นชัวร์
น้องลินนี่ดูสนับสนุนนายเต็มที่นะ หุหุ
-
อ่านแล้วยิ้มมาทั้งเรื่อง ยกเว้นตอนจบ ไม่นะ ไม่อยากให้เจ้านายหนีมังกรเลย ถึงแม้จะหนีไม่รอดก็เถอะ :serius2:
-
เดี๋ยวนี้เจ้านายน่ารักขึ้นเนอะ มังกรคงรักมากกว่าเดิมอีก
ว่าแต่ลินนี่เป็นใครกันน้า
-
เจ้านายคิดจะถอยออกมา
แต่มังกรคงไม่ยอมหรอกจริงไหม :z2:
-
“สรุปพวกมึงเป็นอะไรกัน”
“ศัตรูกันไง”
“ศัตรูเหี้ยอะไรเป็นแบบนี้ ไม่มีหรอก!!!!”
“ศัตรูกัน!!!!!!!”
หนักแน่นให้ได้ตลอดนะ เจ้านาย :m18:
-
น่าสงสารมังกรอ่ะ แต่ก็สงสารเจ้านาย
-
มังกรไม่ดีใจหรอกน่ะถ้านายจะออกไปจากชีวิต แต่มังกรจะดีใจมากหากนายรักมังกร เอิ๊ววว ว ๆ :give2: :give2: :give2: :give2:
-
มังกรคงไ่ม่ยอมหรอก เจ้านายเอ้ย
-
ค้างงงง
ดีใจที่เจ้านายมองเห็นแล้ว
ดีใจกว่าที่มังกรฟื้นแล้ว
อะไรจะรออยู่ข้างหน้าบ้างนะ
อดีตก็ยังไม่รู้ อนาคตไฟก็ยังส่องไปไม่ถึง
ลุ้นกับมังกรและเจ้านายต่อไป ชอบคู่นี้มากเลยจริงๆค่ะ
-
ดีใจที่น้องเจ้านายหายแล้ว มังกรก็ดีขึ้นด้วย แต่ดูเจ้านายจะยังไม่หายซ่านะ
มังกรสภาพย่ำแย่มากแต่พยายามแบกสังขารไปหาเจ้านายได้เนอะ คงเพราะเป็นห่วงและคิดถึง
ผู้หญิงคนนี้ใครกัน หวังว่าคงไม่ใช่แฟน อ้อ นี่ไอ้วายุก็เจ็บหนักด้วย ดีสมน้ำหน้ามัน
อยากให้จบ ๆ จังเลย เจ้านายทำตัวอันตรายกับชีวิตตัวเองมาก คนห่วงมีเยอะแยะนะ
ให้ดีควรมีแฟนเป็นหัวหน้าแก๊งค์แบบมังกรจะได้ปกป้องเราได้ ฮิ้ววววววว พยายามโยง 555
ป.ล. อยากให้มังกรฟื้นมาตอนนี้ ตอนที่อยู่กันสองคน
ขอบคุณค่า
-
เจ้านาย หายสักที นึกว่าจะตาบอด :เฮ้อ:
อ่านไปยิ้มไปทั้งตอนเลยอ่ะ :z3: :z3:
-
ไม่น่าเลย ไม่น่าเข้ามาอ่านเลย ถ้ารู้ว่าจะค้าง 5555555
อยากรู้ตอนต่อไปเจ้านายจะทำไง? แต่คิดว่าคงหนีมังกรไม่ได้หรอก เพราะเขาคือราชา
และราชาต้องคู่ราชินี
-
แล้วเรื่อง รูปของ 'แมท' ที่เจ้านายให้นักสืบไปสืบล่ะ เหมือนเรื่องนี้หายเข้ากลีบเมฆไปเลย(เพราะเรื่องยุ่งๆ มันบังหมด)
อยากรู้ว่าแมทเป็นใคร
เจ้านายควรหยุดซ่า แล้วไปเฝ้าร้านหนังสือตามบัญชาพ่อเถอะ
ตอนนี้เจ้านายถอยห่างจากมังกร แล้วมังกรจะทำเช่นไร อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ o18
-
ในที่สุดทั้งคู่ก็หายแล้ววว
แต่ดูจากที่เจ้านายบรรยายมังกรนี่คงต้องพักฟื้นอีกนานเลย 55555
เจ้านายก็ต้องมาเฝ้ามาดูแลบ่อยๆนะ ความสัมพันธ์จะได้พัฒนาเร็วๆ อิอิ
ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร มาจากไหน แล้วจะทำให้คู่นี้ร้าวฉานป้ะเนี่ยยย
-
ดีใจที่เจ้านายหายดี แต่แอบเสียใจ ถ้าหากเจ้านายจะออกไปจากชีวิตมังกร... มังกรไม่ยอมหรอกจริงมั้ย ไม่มีทางเลย!!!
ถ้ายอมปล่อยไปง่ายๆ แล้วที่คอยกันเจ้านายออกจากเรื่องเยอะเเยะนั่น มันก็หมดความหมายล่ะสิ อุตส่าห์ได้ใกล้ชิดกัน
เห็นความดีของกัน แม้ปากจะพูดว่าเป็นศัตรู... แต่มือที่คอยยื่นมาช่วยเหลือกันเเละกันนี่มันเป็นอีกเรื่องนึงเลยนะ... :o8:
เจ้านายออกไปจากชีวิตมังกรไม่ได้หรอก ตอนนี้มังกรมีมากกว่าบุญคุณ แถมยังเเทรกซึมชีวิตเจ้านายด้วยน้ำเต้าหู้ถุงน้อย
เจ้านายยอมรับเถอะว่าเป็นห่วงมังกรมากเป็นพิเศษเเล้ว... สำหรับมังกรเอง เจ้านายก็คงพิเศษสุดๆ จนเพื่อนๆมังกรยังรับรู้
เลยว่า เจ้านายเป็นราชินีคู่กับมังกรน่ะ... ลินเป็นใครอ่ะ??? :เฮ้อ: ไม่ใช่ศัตรูหัวใจใช่มั้ยเนี่ย... เธอสู้เจ้านายไม่ได้หรอก
เจ้านายน่ะราชินีที่มังกรเอ็นดูเป็นพิเศษเชียวนะ (อิอิ ข่มไว้ก่อน 555) :กอด1:
-
เจ้านายอย่าคิดเองเออเองสิ ทำอะไรถามมังกรหรือยัง มังกรคงยอมหรอกนะ
-
เจ้านาย เดี๋ยวเจอ มังกรลากตัวกลับมาหรอกกก คึ คึ คึ :z2:
-
ก็เป็นศัตรูกันไง...มันไม่เหมือนตรงไหนอ่ะพี่ขุน อิอิ :laugh:
เวลามีผู้หญิงดีๆเป๊ะเว่อร์โผล่มาทีไร ใจแป้วทุกทีเลย ยังไม่รู้ว่าเป็นแฟนมังกรรึเปล่า แต่อยากไล่ไปไกลๆ ชิ้วๆ :a14:
//เห็นราชินีท้อแท้ แล้วสงสาร ดูท่าจะวิ่งหนีซะแล้ว...อย่าไปกลัวสิหนู
-
555 ถ้าชื่อเรื่องไม่ใช่เรื่องนี้ สงสัยจะชื่อ ศัตรูที่รัก555
เรื่องน่ารักมากค่ะ อ่านเพลิ๊นเพลิน :กอด1:
-
สองคนนี้เหมือนเป็นแม่เหล็กของกันและกัน
ห่างกันอย่างไงสุดท้ายก็มาคู่กันอยู่ดี
เราเชื่อว่าคนแต่งจะคิดแบบนี้นะฮ่าๆ
-
เห็นด้วยกับพ่อและพี่ขุน อยากให้เจ้านายหมดๆเรื่องไปซักที
เจ้านายในคราบไม่นักเลง ใสๆไม่มีพิษมีภัยนี่หนุ่มติดตรึมแน่ๆค่าาาาาา 555555
แต่แอบรู้สึกหวิวๆที่เจ้านายพูดตอนท้ายอ่ะ :m15:
มังกรมาแถลงการณ์ด่วนนๆ ว่ากับชะนีชื่อลินคนนั้นเป็นอะไรมายังไงกันน :serius2:
-
:-[
-
*เอานิ้วเขี่ยธัญออก* ชิ่วๆๆ ไปไกลๆไป๊ ช่วยไรกับเค้าก็ไม่ได้สักอย่าง แล้วยังมีหน้ามาหวงเจ้านาย
ส่วนมังกรน่ะ ทำไมไม่คิดจะเปิดเผยอะไรก็ตามที่ตัวเองคิดอยู่บ้าง เจ้านายมันยิ่งบื้อๆอยู่
ส่วนเจ้านาย ลูกเอ้ยยยยย หมดเคราะห์ทางกายไปได้ซักที ทีนี้ก็เหลือทุกข์ทางใจล่ะเนอะ
-
ประโยคสั้นๆแต่ทำเอาคนอ่านจุก T^T
-
รอลุ้นนะ
เยี่ยมไข้มังกรด้วยคน :L2:
-
เจ้านายหายแล้ววววว เย่ๆ
แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าอยู่เลยอ่ะ ฮือออออ สงสารมังกร สงสารทั้งคู่เลย :sad11:
เจ้านายต้องเลิกเกเรได้แล้วนะพ เพื่อตัวเองและเพื่อมังกรด้วย อิอิ >.<
-
อยากมีศัตรูแบบนี้บ้างจัง
:impress2:
-
นี่เจ้านายคิดว่าจะถอยห่างได้ง่ายๆขนาดนั้นเชียว
ไม่รู้จักมังกรซะแล้ว คิดเหรอว่ามันจะปล่อยคุณไปง่ายๆ อย่างที่คุณคิด :m20:
-
รอลุ้นกันต่อไปค่ะ
-
ดีใจที่มังกรฟื้นแล้ว..โดนหนักขนาดนั้นยังอุตส่าห์หนีพยาบาลไปหาเจ้านายอีกเท่ห์มาก
ว่าแต่เจ้านายอย่าคิดเองเออเองนะที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับมังกรอีก..คนที่ทุ่มเท
ปกป้องตัวเองจนเอาชีวิตเข้าแลกจะไปหาได้ที่ไหน..ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ
อ่านแล้วยิ่งหลงรักมังกรเขาไปอีก
-
เจ้านายอย่าทิ้งมังกรไปสิ
มังกรออกจะรักและห่วงขนาดนี้ :impress2:
-
มังกรก้อแสนดี เจ้านายก้อเริ่มน่ารัก :กอด1:
-
จะทิ้งมังกรจริงหรอ :a5:
-
เจ้านายบอกลามังการแล้วอ่าาาาาา :o12:
อยากจิขอเเสดงความเสียใจกับมังกรนะ แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะ? :m28:
ถ้าคำตอบไม่ดี เค้าจะสมน้ำหน้าให้ หึหึ o3
ว่าแต่......เจ้านายจะหนีพ้นเหรอ o16
กลับมาต่อไวๆนะค๊าาาาาา ค้างมากกกกกกกกก :กอด1:
-
เหมือนจะเศร้าเล็กๆ เหมือนจะเหงาน้อยๆ
เฮ้อ!!!! ความรัก.....
-
ดีใจที่มังกรฟื้นแล้ว เจ้านายก็มองเห็นแล้ว
แต่เจ้านายห้ามทิ้งมังกรนะ :o12:
-
:mc4: เจ้านายกับมังกรหายแล้ว ดีใจจัง ต่อไปคงเข้าโหมดดราม่าแล้วมั๊ง :เฮ้อ: มาต่อไว ๆ น่ะ ชอบจังเรื่องนี้น่ะ
-
ตอนนี้มันช่างบีบหัวใจจริงๆ
-
โอ่ยยยย ทำไมมันดูเศร้าและอึดอัดแบบนี้อ่า ค้างๆ มาต่อเร็วๆ นะ
-
มังกรมีแฟนแล้ว..........................เจ้านายทำไงดี o22
-
ร้ายที่ 14
ผมชื่อเจ้าขุน แต่ขอร้องเถอะ เรียกผมว่าขุนดีกว่า . .
ผมอายุยี่สิบหกหมาดๆ แต่ตอนนี้มีกิจการเป็นแสนที่ต้องลงมือดูแล ผมมีน้องชายอยู่คนหนึ่ง ผมรักมันมาก(ไม่รู้มันรู้มั้ย) อาจเนื่องมาจากแม่เสียตั้งแต่ตอนเด็กและสิ่งเดียวที่ผมนึกออกก็คือผมต้องดูแลน้องชายคนนี้ให้ดีที่สุด คนที่ผมส่งไปตามไอ้เจ้านายและคนบางส่วนที่ผมสั่งให้ไปตามเช็ดตามล้างในสิ่งที่เจ้านายมันก่อ ผมทำก็เพราะผมเป็นห่วงมันทั้งนั้น
และในตอนนี้ที่มันมองอะไรไม่เห็น ผมรู้สึกเหมือนผมจะเป็นบ้า น้องชายของผมมันแสบและก็กล้าบ้าบิ่น แต่ไม่เคยต้องโดนทำร้ายถึงขนาดต้องมาเสี่ยงตาบอด ตอนผมรู้ข่าวนี่ผมแทบช็อค ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงหมอโทรไปแจ้ง อยากจะบ้าตายเพราะความเป็นห่วงมัน
“เชี่ยหมอ น้องกูเป็นไร”
“น้องมึงโดนทำร้ายที่หน้า และก็ที่ประสาทตา กูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้ยังไง แต่น้องมึงจะมองไม่เห็นสักระยะ”
“ว่าไงนะ!!!!!”
“ไอ้สัด กูบอกว่าสักระยะ มันก็ฟังดูดีไม่ใช่เหรอ”
“ดูดีพ่องดิ น้องกูมองไม่เห็นนะเว้ย!!!”
“แก้วหูกูจะแตก”
“ไปหาทางทำให้น้องกูหายเลยนะเว้ย ไม่งั้นกูจะหักเงินเดือนมึง!”
“รุนแรงไปป่ะวะ”
“ทำอะไรก็ได้ เชิญหมอมาจากอเมริกาก็ได้ ทำอะไรก็ได้ที่มันจะหายอ่ะ ทำเลย!”
“ครับ ครับ บอส”
“กูเคลียร์งานแป๊บเดี๋ยวกูไปหาน้องกู”
“ครับบอส”
น้ำเสียงประชดประชันชิบหายเลยไอ้เพื่อนหมอคนนี้ ผมกดวางโทรศัพท์ด้วยใจที่เต้นถี่รัว โคตรห่วงน้องเลย แต่ก็ยังไปตอนนี้ไม่ได้ เพราะมีงานที่ต้องเคลียร์
จนกระทั่งผมเคลียร์เสร็จผมจึงรีบบึ่งไปที่โรงพยาบาลทันที ไม่ต้องถามพนักงานให้มากความเพราะน้องผมมันจะต้องอยู่ห้องวีไอพีชั้นบนสุดแน่นอน
“ไอ้นาย!!!” ผมถีบประตูห้องเข้าไปเลย
โป๊ก โดนคุณกิต กิตติเกษมเขกหัว “เสียงดังลั่นทั่วโรงพยาบาลเลยนะเอ็ง อย่าบอกใครนะว่าเป็นลูกข้า!”
“พ่อ น้องมันเป็นไงบ้าง”
ในห้องนั้นมีแต่ผมกับพ่อ ไม่เห็นเจ้าแฝดเพื่อนรักของไอ้นายแฮะ แต่ก็ช่างเถอะ ผมนับถือพ่อจริงๆที่คราวนี้ไวกว่าผม
“อย่างที่เพื่อนเอ็งพูดนั่นแหละ”
กวนจริงๆ “คราวนี้มันหนักไปนะพ่อ”
“ก็เอ็งแหละ ประมาทน้อง เป็นไงล่ะ”
“ผมเปล่าสักหน่อย”
“เฮ้อ . . มันดื้อด้านเกินที่จะควบคุม”
“เหมือนพ่อนั่นแหละ”
โป๊ก! ผม ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่วัยยี่สิบหกถูกพ่อเขกหัวราวกับผมเป็นเด็กประถมอีกแล้ว “เอ็งก็ไม่ได้ต่างอะไรกับข้า!!!”
“โอเค งั้นพวกเราก็เป็นเหมือนกันหมด” ผมคลำหัวป้อย “แต่น้องมันไม่ควรจะโดนอะไรที่หนักแบบนี้” สายตามองไปยังร่างบนเตียงที่ถูกผ้าพันตาเอาไว้และกำลังหลับอย่างสงบ “ผมควรดูแลมันดีกว่านี้”
“แหงล่ะ จำคราวนี้ไว้เป็นบทเรียนละกัน” พ่อตบบ่าแปะๆ
“พ่อรู้มั้ยว่าฝีมือใคร”
“ก็จะใครที่ไหนล่ะ ศัตรูเบอร์หนึ่งของมันนั่นแหละ”
“ไอ้วายุ?”
“ใช่”
“แม่งงงง คราวนี้เล่นหนักไปนะ”
“ข้าอยากให้เอ็งช่วยไปกำราบมันแทนน้องหน่อย น้องมันโดนหนักขนาดนี้ข้าไม่อยากให้มันไปซ่าส์ที่ไหนในช่วงนี้”
“แน่นอนพ่อ” ผมรีบตอบ “ไอ้วายุมันก็แค่เด็กคนนึง”
“หึ เอ็งเอามันอยู่แน่ๆ”
ก่อนที่พ่อจะแยกออกไปผมนั่งเฝ้าไอ้เจ้านายอยู่นานสองนาน ไอ้เจ้านายมันเจ็บไปทั่วทั้งตัวแต่ผมแอบได้ยินข่าวมาจากคนของผมว่ามีคนๆนึงก็เจ็บเหมือนกัน แถมอาการยังหนักกว่า เป็นตัวล่อของไอ้วายุที่พูดถึงแป๊บเดียวไอ้นายเป็นอันต้องปรี๊ดแตกแล้วก็รีบไปช่วย ที่แท้ . .ก็เป็นลูกของลุงเมฆนี่เอง
สมัยเด็กๆผมเคยเจอเจ้านั่นมาบ้าง ตอนนั้นผมเก้าขวบและไอ้มังกรก็เพิ่งสี่ขวบ ผมจำมันได้ดีเลยแหละเพราะในบรรดาคนรู้จักของพ่อก็มีไอ้นี่ที่หน้าฝรั่งผิวฝรั่งคนเดียว ถึงแม้จะผมสีดำแต่ดวงตาของมันก็มีสีฟ้าใส เท่าที่ผมจำได้ ไอ้เจ้านายกับไอ้มังกรไม่ได้เจอกัน ตอนนั้นเจ้านายติดแม่มาก จนกระทั่งผมสิบขวบและเจ้านายห้าขวบ แม่ก็จากไปพร้อมๆกับเกิดเหตุการณ์ที่ลุงเมฆหนีออกจากตระกูลธวัชพลังกรพอดี . . ใช่สินะ มันเกิดขึ้นเกือบจะพร้อมๆกัน
ผมเดินออกมาจากห้องของไอ้นายในเวลาเช้าทันทีที่ไอ้แฝดมาทำหน้าที่เฝ้าไข้ไอ้นายต่อ ผมเดินไปหาพนักงานและพนักงานที่คุ้นหน้าค่าตาเป็นอย่างดี สอบถามเรื่องค่าใช้จ่ายของไอ้มังกรที่ผมก็เพิ่งได้ยินมาจากคนของผมเหมือนกันว่าพักรักษาตัวที่นี่ แน่นอนผมเอาชื่อมันเข้าไปในบัญชีส่วนตัวของผมแบบไอ้นายเด๊ะ เพราะผมรู้ว่ามันไม่ใช่ถูกๆและลุงเมฆไม่มีทางจ่ายไหว ถ้าไอ้นายรู้ไอ้นายก็จะจ่ายให้เหมือนกันนั่นแหละ(ก็ดูจากหนี้สองล้านสามที่มันจ่ายให้มังกรก่อนหน้านู้นนู่นไง)
แต่เอ๊ะ . . มีคนมารายงานเรื่องไอ้วายุ แม่งกล้าดีเดือดมากมารักษาที่โรงบาลผม นี่ผมไม่เอาปืนไปยิงกบาลแม่งก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว!
ผมรีบย่างสามขุมไปยังห้องพักของไอ้วายุ เมื่อใกล้จะถึงผมได้ยินเสียงทุบประตูเสียงดังวุ่นวายลั่นโรงพยาบาล
“ออกมา ไอ้เหี้ย!!!! กูจะฆ่ามึง!!!! ไอ้พวกลอบกัด ไอ้พวกหมาหมู่ขี้รุมเอ๊ย ไอ้เหี้ย!!!!!”
“พังประตูแม่งเลย พังแม่ง!!!!!!!!!!”
เดี๋ยวนะ ประตูบานหนึ่งราคาไม่ใช่ขี้ๆนะ เจ้าพวกนี้นี่ . .
“เฮ้ย ทำเชี่ยไรกัน” ผมเคยเป็นมาก่อน เป็นแบบไอ้เจ้านายเด๊ะ แต่ก็ต้องเปลี่ยนแปลงและก็เติบโตขึ้น เพราะไม่อย่างนั้นผมก็ไม่สามารถดูแลน้องชายของผมได้
พวกมันเงียบ มีกันประมาณห้าหกคน ไม่ใช่พวกแก๊งไอ้เจ้านายที่ผมมีในแฟ้มประวัติเลยสักคน . .
“ใครวะนั่น”
“หน้าตาคุ้นๆ”
“คล้ายเจ้านาย แต่เจ้านายน่ารักกว่านะกูว่า”
“เฮ้ กูได้ยินนะ” เดี๋ยวแพ่นกบาลไล่ทีละตัวเลยดีมั้ย . .
“พี่เป็นญาติไอ้วายุข้างในนี่อ่ะเหรอ” ไอ้หน้าจืดๆคนหนึ่งโพล่งถามขึ้นมา ไอ้เชี่ยนี่ตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ที่ต้องบอกว่าหน้าจืดก็เพราะมองแล้วนึกถึงแกงจืดเลย หน้าซีด ตัวผอม จืดโคตร
“กูเปล่า” ผมตอบ “แต่จะยังไงก็ช่างพวกมึงไม่ควรที่จะมาส่งเสียงในโรงพยาบาลแบบนี้”
“ทำไม เป็นเจ้าของโรงพยาบาลรึไง” ไอ้คนที่เตี้ยกว่าและหล่อกว่าไอ้จืดเงยหน้าขึ้นมามองผม ท่าทางแม่งกวนตีนมาก กูตอบความจริงไปมึงอาจจะเงิบได้ เพราะฉะนั้นกูจะไม่ตอบ
“เปล่า เป็นญาติคนไข้”
“งั้นก็อยู่นิ่งๆ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ . . อาจจะได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มเหมือนไอ้คนที่อยู่ในห้องนี้”
ไอ้หน้าจืดกระตุกแขนเสื้อไอ้เตี้ยอย่างห้ามปราม(มันหน้าตาดี แต่ผมเรียกมันเตี้ยเพราะมันกวนตีนผม)
“กลัวอะไรเชี่ยแอร์” มันด่าไอ้หน้าจืด “ดูยังไงก็เหมือนพวกหนุ่มออฟฟิศธรรมดาๆ” พูดจบแม่งก็ต่อยประตูเตะประตูยำประตูต่อไป ไม่ได้สนใจผมเลยสักกะติ๊ด แม่งเป็นนักเขียนเหรอ ทำไมมโนเก่งจังวะ ที่มึงพูดมาน่ะความจริงมันตรงกันข้ามเลย
ผมไม่อยากเสียเวลากับเด็กพวกนี้ แต่ยิ่งพวกมันทำเสียงดัง ผมก็ยิ่งฉุน หนึ่งคือน่ารำคาญ สองคือขวางทางผมไม่ให้ผมเข้าไปจัดการทำเรื่องย้ายไอ้วายุไปรักษาที่อื่น เพราะฉะนั้น . .
ผมกระตุกคอเสื้อของไอ้เตี้ยที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้าของคนพวกนี้ให้มาประจันหน้า
“กูบอก . . ให้เงียบ”
หวังว่าผมจะน่ากลัวพอ แหมคุมหลายที่นะโว้ยไม่อยากจะเซ้ด แต่ดูเหมือนไอ้เด็กนั่นมันจะไม่กลัวผมเท่าไหร่เลย มันแสยะยิ้มแล้วพ่นน้ำลายลงพื้น(ดีนะไม่พ่นลงหน้าผม)
“มีมังกรกับราชินีเท่านั้นที่สั่งกูได้”
ชื่อนี้ทำเอาผมเผลอปล่อยคอเสื้อมันไป แล้วมันก็ไปทำการทุบประตูต่อย่างหน้าด้านๆ ช่างโหวกเหวก โวยวาย น่ารำคาญเป็นที่สุด
. . ลูกน้องของมังกรสินะ ไอ้พวกชายโฉด
สุดจะทนแล้ว . .ผมตัดสินใจถีบประตูตัดหน้าไอ้พวกแม่งซะเลย เกิดเสียงก้องกังวานซึ่งดังกว่าที่พวกมันเคยทำซะอีก ให้มันรู้ไปเลยว่าคนอย่างผมนั้นมันไม่ธรรมดา
แน่นอน ทำเอาพวกมันหยุดกึกและก็สงบปากสงบคำเพราะความอึ้ง
“ไปได้แล้ว กูจะจัดการกับไอ้นี่เอง”
“ว่าไงนะ”
“อย่ามายุ่งได้ป่ะ” ไอ้เด็กเตี้ยคนนั้นยังไม่หยุด
“มันทำร้ายน้องชายกู”
“เดี๋ยวนะ . . พี่เป็นพี่ไอ้มังกรเหรอ” ไอ้หน้าจืดถามโง่ๆ เพราะคำถามนั้นเลยโดนไอ้เตี้ยแพ่นกบาล
“นี่มันเจ้าขุน . .พี่ชายของเจ้านายยังไงล่ะ”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
[/b]
ผมยืนส่งน้องชายให้เข้าไปในห้องที่ไอ้มังกรนอนหลับอยู่ ท่าทางไอ้นายมันดูเป็นห่วงศัตรูคนนี้มากจนเกินคำว่าเป็นศัตรู . . ทั้งห่วงทั้งเขินเค้าสินะน้องกูเนี่ย แต่ง้างปากมันให้ยอมรับผมว่าคงต้องใช้มากกว่าชะแลงและก็ปั่นจั่น เพราะปากแข็งได้โล่ ไม่เหมือนผมสักกะติ๊ด
เห็นน้องลินแค่แว้บเดียว . .หึหึ คนนี้แหละโดนสุดอะไรสุด
“น้องลินจะไปไหนเหรอครับ”
“ไปมาร์ทชั้นล่างค่ะ ไม่รบกวนพี่หรอกนะคะ”
“โหย ไม่เป็นไรครับ สบายมาก” หวังว่าจะเป็นแค่ญาติโกโหติกาของไอ้มังกรนะ ไม่ใช่แฟนเฟินหรือกิ๊กกั๊ก แต่ว่าหน้าตายัยน้องลินนี่ไม่มีเค้าของความเป็นฝรั่งแบบไอ้มังกรเลยสักกะติ๊ด
“คือ . . อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ” ลินยิ้มเบาๆ “ลินชอบมังกรมาก พี่อย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ”
เหมือนขวานอันเท่าศอกปักฉึกเข้ากลางหัวผม เห้ย นี่ยังไม่ได้ทำอะไรมากเลยนะเนี่ย ผมยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น มองดูเบื้องหลังของลินที่เดินสวยๆผ่านไป ก็อึ้งนะแต่ผมไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรกับน้องแกหรอก แค่หน้าม่อตามประสาชายโสดที่ซึ่งรอน้องชายเข้าไปเยี่ยมเยือนเพื่อนในห้องพักผู้ป่วยแค่นั้นเองเหอะ . .
“เฮ้ย มึง กูได้ข่าวมาจากพวกแก๊งของเจ้านายว่าเจ้านายหายดีแล้ว”
“จริงดิ ดีจังเลยว่ะ”
“มึงมาเค้าจะมาเยี่ยมมังกรรึยังวะ”
“มาดิ ขนาดยังไม่หายก็ยังมาตลอด”
ไอ้หน้าจืดกับไอ้เตี้ยยอมโวยวายนี่เอง . . พวกมันเดินคุยอะไรกันเรื่อยจนกระทั่งหยุดกึกลงตรงหน้าผม ดูไอ้แอร์ดูอึ้งๆ ส่วนไอ้เตี้ยมองเหมือนผมเป็นแมลง
ไอ้แอร์ยกมือไหว้ท่วมหัว “หวัดดีพี่”
. . ถึงจะดูโง่ แต่คราวนี้แม่งก็ฉลาดก็ไอ้เตี้ยนี่เยอะ ผมมองหน้ามันพลางส่งสายตาเป็นคำถามใส่มันว่าทำไมมันถึงไม่ไหว้ผม มันก็จ้องผมเขม็งอยู่อย่างนั้นน่ะ
“มองทำไม”
อ้าวไอ้เชี่ยนี่ เก๋าเอาเรื่องเว้ยเห้ย สั่งสอนแม่งสักหน่อยดีมั้ย!
“พี่มาทำไรที่หน้าห้องนี้” ไอ้แอร์ถาม
“น้องกูอยู่ข้างใน” คุยกับไอ้แอร์ง่ายกว่าเยอะ คุยกับไอ้เตี้ยเหมือนคุยกับลอร์ดไวเลอร์ยังไงไม่รู้
“นั่นไง กูบอกมึงผิดที่ไหน” ไอ้แอร์หันไปหาเพื่อนมันทันที
“หึ กูก็ไม่ได้คัดค้านอะไรมึงนี่ ราชากับราชินีเค้าก็ต้องมาหากันอยู่แล้ว”
“สวีทวี๊ดวิ้ว”
“เดี๋ยวๆ ราชาราชินีอะไรกัน ทำไมฟังดูตุ๊ดแต๋วแบ๊วบึกยังไงชอบกล” ยิ่งฟังก็ยิ่งฉงน ผมจึงถามออกไป
“อ้าวพี่ ตอนนี้มังกรเป็นราชา คนรักของราชาก็ต้องเป็นราชินีดิ พี่นี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ”
“ไอ้เชี่ยแอร์ เดี๋ยวกูเตะ” ผมว่าผมสนิทกับไอ้เด็กแอร์นี่ได้เร็วเกินเหตุนะ “งั้นมึงจะบอกว่า . .”
“มังกรกับเจ้านายน่ะ . . โอ๊ย!” ไอ้เชี่ยแอร์โดนไอ้เตี้ยเหยียบเท้าเต็มๆส้นตรีน
“มีเหี้ยอะไรมึงก็จะบอกเค้าหมดเลยรึไง!”
“อ้าว ก็พี่คนนี้เค้าก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลนี่นา”
“มึงรู้ได้ไงว่าไว้ใจได้น่ะฮะ เผื่อมันสั่งคนมาทำร้ายมังกรล่ะ”
เดี๋ยวนะ . . กูจะไปทำร้ายมังกรทำไม . . ไอ้เตี้ย นี่มึงเห็นกูว่างขนาดนั้นเลยเหรอ และอีกอย่างหนึ่งมังกรก็เป็นลูกของลุงเมฆ คนคุ้นเคยกันดีกูจะไปทำร้ายมันทำไม ไอ้ห่า
“เค้าคงไม่มีฤทธิ์เดชอะไรขนาดนั้นหรอกมั้ง”
ไอ้แอร์มึงนี่ก็อีกคน ประมาทกูเกินไป เดี๋ยวมึงโดน . .
“เจ้านายเป็นไงบ้าง” ไอ้เตี้ยหันมาถาม
ผมมองมันอย่างนึกรำคาญนิดหน่อย “ก็ดี”
“เฮ้อ . . โล่งอกไปหน่อย”
“น้องกูคือคนที่มึงเชื่อฟังรองจากมังกรงั้นสิ”
“ใช่”
“มึงนี่แปลกนะ”
“ทำไม”
“พ่อก็มี แม่ก็มี ทำไมไม่เชื่อฟัง”
สงสัยผมจะเล่นแรงไป . . ไอ้เตี้ยถึงกับหน้าเสียแล้วเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความโกรธเคือง
“นั่นไม่ใช่เรื่องของมึง”
แม่ง . . ไอ้เตี้ยก็แรงใช่ย่อยเหมือนกัน ผมจำได้ว่าผมแก่กว่ามันนะ อีกทั้งยังทำงานแล้วด้วย ทำไมมันพูดกับผมแบบไร้ซึ่งความเคารพความยำเกรงแบบนี้ล่ะฮะ? ไอ้แอร์ดูเหมือนจะคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่สมควร มันจึงถองสีข้างของไอ้เตี้ยเบาๆราวกับเตือนสติ
ผมยกมือขึ้นกอดอก พร้อมๆกับใช้ส่วนสูงที่สูงกว่าให้เป็นประโยชน์โดยการมองต่ำอย่างท้าทายใส่ไอ้เตี้ย(ซึ่งเตี้ยกว่าแค่สี่เซนต์เท่านั้น) ส่วนไอ้เตี้ยก็จ้องผมอย่างไม่ลดละ นี่ถ้าผมไม่ใช่พี่ของไอ้เจ้านายหรือเป็นคนอื่น ผมว่าผมคงต้องโดนไอ้เตี้ยอัดไปแล้ว
เป็นเวลาเดียวกันที่ประตูหน้าห้องไอ้มังกรเปิด สายตาสามคู่จึงหันไปจับจ้องไอ้เจ้านายที่เพิ่งเดินออกมา มันมีสีหน้าที่ท่าทางเหนื่อยล้าชอบกล เห็นอย่างนั้นผมจึงรีบเข้าไปพยุงมันด้วยความเป็นห่วง
“เป็นไรไปวะ” ผมถามน้อง
“เป็นไรไปครับ” ไอ้สองคนนั้นมันถามพร้อมกัน ถามอย่างสุภาพซะจนผมนี่โคตรอึ้งว่ามันสองคนคิดว่าน้องผมเป็นราชินีของมันจริงๆน่ะเหรอ (ไอ้พวกเด็กน้อยเอ๊ย . .)
เจ้านายมันไม่ตอบผม . . หน้ามันซีดๆยังไงชอบกล แต่เชื่อเถอะว่าซีดน้อยกว่าไอ้แอร์ ที่กำลังถูกเจ้านายมองอยู่ในตอนนี้ “ . . ฝากด้วยนะ”
“ฝาก?”
“พี่ขุน ไปส่งหน่อย”
อะไรของน้องผมเนี่ย แต่เห็นมันเป็นอย่างนี้ผมก็ได้แต่ทำตาม เดินตามมันไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงที่จ่ายยาชั้นล่างนั่นแหละครับ นี่ขนาดผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาล น้องชายผมมาเอายาผมก็ยังต้องนั่งรอคิวเลย
ผมมองไอ้เจ้านายที่เหม่อจัดไปถึงซีรี่ส์เรื่องไหนแล้วก็ไม่รู้ ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้ในหัวมันคิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ ผมจะคอยมองมันอยู่เสมอ คอยดูแลอยู่ห่างๆอย่างที่ผมทำอยู่เรื่อยมา ผมว่าผมรักมันมากกว่าพ่อผมอีกนะ (แต่อย่าบอกพ่อล่ะ 555)
“เป็นเชี่ยไรรึเปล่า”
“พี่ขุน . .”
“อะไร”
“เคยมีใครต้องมาเจ็บตัวเพราะพี่ขุนป่ะ”
ผมแทบไม่ต้องเสียเวลาคิด “ก็พวกลูกน้องกูไง”
“ไม่ใช่อย่างนั้นดิ”
“อย่างไหนล่ะ”
“ก็แบบ . .”
ท่าทางมันจะตอบไม่ได้ สาบานได้ว่ากว่าจะเห็นไอ้เจ้านายทำหน้าหนักใจนี่ผมต้องมีอายุยี่สิบหกเลยเรอะ ไม่เคยเห็นมันทำหน้าแบบนั้นมาก่อน ปกติมันเป็นคนสนใจอะไรที่ไหนล่ะ ถ้าไม่ชอบก็ไม่แคร์ ประมาณนั้น ผมพยายามโยงเรื่องเข้าหาเรื่องที่มันเพิ่งประสบพบเจอมา . . ยังไงก็เกี่ยวกับไอ้มังกรแหงมๆ
เป็นเอามากนะน้องกูช่วงนี้ . .
“กูเข้าใจแล้ว” ผมรีบบอกน้อง “มีอะไร”
“ถ้าเกิดว่ามีคนมาเจ็บตัวเพราะพี่ขุน แล้วพี่ขุนจะทำยังไง”
“ถ้าเป็นคนที่กูรัก กูก็ไม่อยากให้เค้าเจ็บหรอก” ผมตอบง่ายๆ แต่ไอ้เจ้านายนี่ทำหน้าทำตาทั้งอึ้งทั้งตกใจทั้งไม่ยอมรับผสมกันมั่วไปหมด “และถ้าเพื่อปกป้องคนที่กูรัก กูก็พร้อมที่จะเจ็บเหมือนกัน”
“ . .”
“ทำไมทำหน้างง มันเข้าใจยากตรงไหน”
ไอ้เจ้านายไม่ตอบ แต่หันหน้าไปทางอื่นแทน ท่าทางมันเซ็งๆ “ช่างแม่งเหอะ”
อะไรของมันวะเนี่ย ผมเกาหัวแกรก ขณะที่นั่งรอเรียกคิวต่อไป สักพักผมก็เห็นไอ้เตี้ยเดินดุ่มๆเข้ามาหาผม ขอย้ำ เข้ามาหาผม
“อะไร?” ผมถามงงๆ มันจะมีธุระอะไรกับคนอย่างผมอีก
“มานี่ดิ๊”
มันพูดแล้วก็เดินหนีไปเลย ทิ้งให้ผมงงและไอ้เจ้านายงงไปตามๆกัน แต่ผมก็เดินตามมันไป
“มีอะไร” ผมถาม ไอ้เตี้ยมองซ้ายมองขวา ก่อนจะพูด
“กูรู้ . . มึงมีอำนาจพอที่จะดูแลเจ้านาย เพราะฉะนั้น . .ดูแลเจ้านายดีๆด้วยนะ”
“เฮ้ กูเป็นพี่มันนะ กูก็ต้องดูแลมันดีอยู่แล้วนี่” อดแปลกใจไม่ได้ที่มันมาฝากฝังน้องชายของผมมาให้ผมดูแล
“ถ้าดีจริง . . นายก็คงไม่โดนแบบที่เพิ่งจะโดนไปนี่หรอกจริงมั้ย”
สะอึก . .
“ถือซะว่าเป็นบทเรียน” มันพูดเสียงแข็ง “มึงอย่าพลาดอีกก็แล้วกัน”
อะไรของมันวะ . . “เออๆ” มันคงรักราชินีของมันจริงๆสินะ . .
“แค่นั้นแหละ”
“เดี๋ยว” ผมรีบเรียกให้มันหันกลับมา
“อะไร”
“ทำไมมึงต้องดูแลราชากับราชินีขนาดนั้นวะ ?” เออ กูสงสัย ดูแลซะยิ่งกว่าพ่อยิ่งกว่าแม่ซะอีก โคตรเวอร์อ่ะ ไอ้คำพูดที่ว่าราชากับราชินีนั้นผมแอบกลอกตาเล็กๆด้วย เพราะยังตลกกับคำพวกนี้ไม่หาย ที่แม่งพากันเรียกน้องผมกับไอ้มังกรซะจนเป็นราชวงศ์อะไรก็ไม่รู้
มันนิ่งไปสักพักก่อนตอบ “เพราะกูชื่อไนท์”
ไนท์ . . ไนท์เหรอ
ไม่ใช่เวลาค่ำคืน แต่เป็นอัศวิน . .
ไปทะเลหาแรงบันดาลใจสองสามวันนะคะ
เดี๋ยวรีบกลับมาต่อ เรื่องนี้จะแต่งยาวๆเพราะอยากอยู่กับลูกมังกรกับลูกเจ้านายนานๆ
อิอิ แล้วเจอกันค่ะ ^________________________^
-
สงสัยพี่ขุนคงได้ อัศวินมาอยู่ข้างกาย หรือป่าวนาาาา :oo1: :oo1:
-
:laugh:
ชเนี นางนั้นคือใคร
-
นี่คงเป็นอีกคู่สินะ อิอิ ขุนไนท์ :mc4:
-
ขุนไนท์นี่ยังไง ๆ อยู่หรือเปล่านะ แล้วทำไมไนท์มาพูดแบบนั้นกับขุนนะ หรือว่ามังกรรู้ว่าเจ้านายจะทำอะไร หรือว่ามังกรไม่ได้หลับ แล้วมังกรรักเจ้านายใช่ไหม และเหมือนเจ้านายก็รักมังกรใช่หรือเปล่า
-
ดูท่าพี่ขุนจะได้คู่ละ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
งื้อ พี่ขุนกับไนท์ อิอิอิ
ว่าแต่ ลินเนี่ย ตกลงอะไรยังไงนะ
ยังติดตามต่อไปว่าทำไมมังกรมาดูแลเจ้านาย
และใครเอาของ?สำคัญให้มังกร
และแมทคือใคร
ป.ล.ชอบเวลาพี่ขุนคุยกับไนท์จริงๆ เอิ้กๆ
ขอเรื่องนี้ยาวๆนะคพ ชอบบบ
-
โฮะๆๆ คู่ใหม่กำลังจะเกิดขึ้น ตัวเล็กแต่แสบนะไนท์เนี่ย
-
:laugh: ทั้งขุนทั้งเจ้านายจะเข้าโครงการปลูกป่ากะปตท.กันหรอจ๊ะ
-
:mc4: เยเย้ คู่(ข้าว)ใหม่ปลามัน หุหุหุ
-
ตกลงลิน...เป็นแฟนมังกร?!! แว้กกกกก . . . หรือแค่มาชอบเค้ามากเฉยๆ ว้ากกกกก
ขุน*ไนท์ น่ารักน่าลุ้น โหดมันฮา :m4:
//อ่านไปอ่านมา ชื่อตัวละครทำให้นึกถึงตัวหมากรุกเหมือนกันนะ...ขุน(King) เม็ด(Queen) ม้า(Knight)
แถมเวลาเข้าทำก็มีคู่แฝดธี-ธัญคอยช่วย แต่ไม่รู้เป็นคู่เรือหรือคู่โคนนะ เพราะไนท์-แอร์เป็นม้าคู่ประกบคิงควีนไปแล้ว 555
-
ขุนไนท์~ เปิดตัวคู่นี้สินะๆ :mc4:
ตกลงลินนี่ยังไง ติดตามต่อไปค่า่า
ปล. อยากรู้เรื่องคนชื่อแมทแล้ว สงสัยยย
:กอด1:
-
เอาแล้ววววววววววว พี่ขุน ท่าทางจะมีอัศวินมาเคียงข้างซะแล้วววว :-[
แต่ทำไมเจ้านายต้องฝากมังกรด้วยอะ เจ้านายจะไปไหน หรือว่าคิดอะไรอยู่ :o11:
-
ชอบเค้าก็บอกเค้าไปเลยเจ้านาย :impress2:
-
โอยมีแต่ปมที่เราอยากรู้ รีบมาต่อนะ
-
น่าสนใจดีนะคู่นี้
ขุน-ไนท์ :impress2:
-
ว้าววววว คู่ใหม่ป้ะเนี่ย พี่ขุนกับไนท์
ถ้าใช่ก็เป็นคู่ที่สูสีกันพอตัวเลยนะเนี่ย อิอิ
-
สงสัยจะมีคู่ใหม่ให้เราลุ้นกันแน่ๆ
เชียร์ขุนกับไนท์
-
อ่านชื่อขุนกับไนท์แล้วก็คิด...
เอ๊ะ มันแนวๆเดียวกันรึเปล่า ไปกันได้ 555
-
ยังไม่เอาคู่อื่น เอาคู่นี้ก่อนไม่เครีย
-
คู่รักคู่ใหม่กำลังจะเกิดขึ้นแล้ววววว...
-
ได้อีกคู่นึงแหละ ไนท์+ขุน น่าสนใจดีแฮะ อยากรู้จังว่าลินเป็นใคร เจ้านาย+มังกรขอให้หวานชื่นเปิดเผยสักทีน่ะ :z1:
-
ไม่ได้เข้ามานานอ่านแบบ3ตอนทีเดียวซะใจเลยบ่องตง
-
อีกหน่อยพี่ขุนคงส่งน้องไปเป็นราชินี ต่อรองเอาอัศวินมาไว้ข้่างตัวแทน 555+++
-
พี่ขุนสนใจหาอัศวินคู่ใจป่าววว :impress2:
เจ้านายยอมรับได้แล้วว่ามังกรเค้ารักอ่ะ
-
พักรบ มาพบรัก :กอด1: :m1:
-
มีราชา มีราชินี มีอัศวิน แล้วจะมีสามีอัศวินอีกคนทำไมจะไม่ได้ใช่มะ ห้าๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากกกกกกก
มาต่อไวๆนะคะ :L2:
-
ตามมาเรื่อยๆ ลินประกาศตัวชัดนะคะ :laugh:
-
อุบ๊ะ!!! บ่องตงๆเลยนะว่าคุณลินเธอมั่นมากกกกกกกก
คืออยากจะหมั่นไส้ แต่เพราะยังไม่รู้ว่าคุณเธอเป็นไงมาไง เลยแบบว่า....ไม่อยากตีตนไปก่อนไข้
ไม่อยากว่าเเรงๆโดยที่ยังไม่รู้ที่มา โอ๊ยยยยยยย อึดอัดค่าาาาคุณผู้โช๊มมมมมมม :m31:
คิดไปเยอะมากอ่ะว่าไหนที่เราจะรู้สึกว่ามังกรชอบเจ้านาย แล้วทำไมยัยลินที่มาเสนอหน้าตรงนี้ได้
หรือเพราะยังไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้านาย และด้วยความที่เป็นสุภาพบุรุษ เฉกเช่นน้าวี(เอือมมากอ่ะ :m16:)
ที่ไม่กล้าทำร้ายจิตใจผู้หญิง ก็เลย......บลาๆๆๆๆๆๆ เเง๊ๆๆๆๆๆ :z3: :z3:
เรื่องยัยคุณลินนี่เอาไว้ก่อน ตอนนี้ หึหึหึ กำลังมีคู่ใหม่ชิมิฮ๊ะะะะะะะ o18
แล้วสรุปเจ้านายจะไปไหนอะไรยังไง ค้างงงงงงงง
รีบกลับมาต่อนะคะ รอเเละเป็นกำลังใจค่ะ :กอด1:
-
น่ารักจัง
-
เจ้าขุนกับอัศวิน :-[
-
มีอีกคู่ขุนกะไนท์แน่เลย
-
อะ คุ๋ใหม่หรือไงนั้น -*-
เอาละ มีคำผิดอยุ่ที่หนึ่ง ที่ต้องแก้
**ท่าทางมันจะตอบไม่ได้ สาบานได้ว่ากว่าจะเห็นไอ้(มังกร)ทำหน้าหนักใจนี่ผมต้องมีอายุยี่สิบหกเลยเรอะ
คำในวงเล็บต้องเป้นเจ้านายสิ
-
ไนท์จบได้แบบอลังการมาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
ลินชอบมังกรจริงๆด้วย
-
สงสัยพี่ขุนจะมีคู่(ปรับ)รักซะแล้ว :L1:
-
วุ่นวายเรื่องดูแลน้องอยู่ดีๆ เรื่องก็เข้ามาหาพี่ขุนซะอย่างนั้น
คงชะรอยจะเป็นเนื้อคู่ ~ ของพี่ขุน แรงได้ใจพอกันเลย :laugh:
แต่ก็ดูเหมาะสมกันดีนะ ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า แต่เราจิ้นไปแล้ว :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
พี่ขุนได้คู่แน่ๆ ฮ่า ขุน กะ ไนท์ อื้อ เหมาะกันดีนะ
แล้วลินเป็นใคร ?? มาต่อเร็วๆ นะ
-
รอค่ะ
-
สงสัยพี่ขุนอาจจะมีอัศวินมาคอยคุ้มกันเร็ว ๆ นี้แน่ ๆ
-
:m20: คำตอบของไนท์ ทำเอาคนเป็นพ่อเป็นเเม่ต้องตระหนักถึงการตั้งชื่อลูกในอนาคตเลยนะ... แม้เเต่ชื่อเล่นก็ห้ามละเลย
ไนท์... มาจากอัศวิน o22 เลยต้องปกป้องคิงกับควีน ว่างั้น???... ไนท์ถามพ่อเเม่เเล้วใช่มั้ยว่ามีเจตนาเเบบนั้น 5555
พี่ขุนเหมาะกับไนท์นะ ดูไม่กินเส้น แต่ก็ต้องใส่เพื่อให้ดูมีอะไรเหมือนเวลากินก๋วยจั๊บอ่ะ...
:m16: ลิน(จง) นางเป็นแฟนเหรอ... ไม่จริงใช่มั้ย??? :m31: นางเเค่ปรารถนาในตัวมังกร แต่ยังไม่ได้เป็นเเฟนใช่ป่ะ?...
สงสารเจ้านายนะเเบบนั้น... ชอบมังกรไปแล้วแบบไม่ทันตั้งตัว ใช้คำว่าศัตรูตีความหมายเป็นคำว่า คนรัก อ่ะ... มังกรตื่นมา
พูดให้รู้เรื่องด่วนเลย!!!! เจ้านายจะไม่ทำให้ตัวเจ็บด้วยการถอยห่างแล้วนะ... แถมน้องหนูลิน(จง)ยังโผล่หน้ามาสะล่อนอีก
พวกไนท์แอร์สามารถระบุสถานะ ลิน(จง) ให้ฟังหน่อยได้มั้ย ว่าเป็นตัวอะไร มีความสัมพันธ์ยังไงกับมังกรอ่ะ :serius2:
-
คาดว่า . . พี่ขุนคงจะมี "อัศวิน" มาดูแลแนบชิดข้างกายในเร็วๆนี้แน่ๆ ~ ~ :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
รอคู่พี่ขุน น้องไนร์ก็แรงใช่ย่อย :laugh:
-
พี่ขุนจะได้อัศวินมาอยู่ข้างๆหรอเปล่าเนี้ยย
ลินนี่เเฟนมังกรเหรอ หรือเเค่มาชอบ
-
นั่นแน่ ติดใจอัศวินล่ะสิพี่ขุน
-
ตามอ่านจนมาค้างเติ่งอยู่ตรงนี้ :z3: :z3: :z3:
สู้ๆๆนะคนเขียน จะรอดูว่าคนเขียนจะเล่นอ่ะไรกบน้องนายของเราต่อไป o18 o18 o18
-
อ๊ายยยยยย พี่ขุนออกโรงแล้ว
ชอบๆ
แล้วลินนี่ขออย่ามีบทบาทนักเลยน้า
-
เหมือนจะเข้าใจแต่ไม่เข้าใจอะ
เจ้านายยัง งง เลย
นายกะมังกรเคยเจอกันตอนเด้กใช่ปะ
-
ร้ายที่ 15
ขอต้อนรับเข้าสู่ . . เดือนแห่งการสอบไฟนอล
ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ผมจะไม่ซีเรียสเลย ผมจะเข้าไปในห้องสอบ เขียนชื่อ เสร็จปุ๊บก็เดินออกมาอย่างสง่าผ่าเผยและก็โคตรเท่ แต่ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ผมโดนกักบริเวณ โดนไอ้แฝดดักหน้าดักหลัง(ไอ้ธีเมื่อรู้ว่าผมเจ็บก็เลยเลิกซ่าส์ไม่อยากมีเรื่องไปซะฉิบ) ออกไปไหนก็ไม่ได้เนื่องจากบัตรเครดิตถูกยึด ไม่มีเงินให้สำมะเลเทเมา ชีวิตมันว่างจัดจนเกินไป ผมเลยต้องหาอะไรมาทำในห้องแคบๆเพื่อที่จะทำให้ตัวเองรู้สึกหายเซ็ง ซึ่งนั่นก็คือ . . อ่านหนังสือสอบไงล่ะ (พ่อได้ยินข่าวจากพี่ขุนว่าผมอ่านหนังสือเรียน ได้ข่าวว่าแอบปลื้มปริ่มจนน้ำตาจะไหล!)
ได้ข่าวว่ามังกรออกจากโรงพยาบาลแล้วครับ ผมไม่ได้เห็นหน้ามันอีกเลยตั้งแต่ที่เจอมันตอนที่ลินมาเปิดประตูให้ ที่มหาลัยก็ไม่ได้เจอ เพราะถ้าไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเจอจริงๆคือไม่ได้เจอแน่นอน ชีวิตผมกับมันนั้นต่างกันสุดขั้ว ไม่ควรที่จะมาสวนทางกันเสียด้วยซ้ำ
ไม่รู้ทำไมในใจผมแอบรู้สึกใจหายนิดๆ ถึงแม้ว่าจะพยายามข่มความรู้สึกนั้นลงไปแล้วก็เถอะ แต่ทำยังไงก็ทำไม่ได้ ให้ตายสิ . . มังกรมันไม่ใช่เพื่อนมึงสักหน่อย เจ้านาย
มีสิ่งเดียวที่ย้ำเตือนว่ามันยังไม่ได้หายไปไหน นั่นคือน้ำเต้าหู้ที่เริ่มมาห้อยหน้าห้องเมื่อสองวันก่อน ไอ้มังกรคงหายดีพอที่จะเดินเหินแล้วล่ะมั้ง แต่ผมไม่อยากให้มันทำแบบนี้เลย มันดูเหมือนผมกับมันยังมีพันธะสัญญาอะไรบางอย่างต่อกันอยู่ ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมคาดเอาไว้เอาเสียเลย
“เฮ้ออออออ” ผมถอนหายใจยาว เอาหน้าฟุบโต๊ะหนังสือ ปล่อยให้ไอ้ธีกับไอ้ธัญเถียงกันเรื่องบทเรียนต่อไป ส่วนผมก็ปล่อยทิ้งแม่ง เพราะขี้เกียจจะอ่าน
“เป็นเชี่ยไรวะ” ไอ้ธีถามผม
“เบื่อดิแม่ง”
“กูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไงนะนาย ช่วงนี้มึงขัดคำสั่งพ่อมึงกับพี่ขุนไม่ได้หรอก”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก” ผมตอบเสียงเซ็ง ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่นา แค่กักบริเวณ ยึดรถ ยึดบัตรเครดิต เดี๋ยวสักพักพี่ขุนก็ส่งคืนทุกอย่างมาให้ผมเองนั่นแหละ
“แล้วเรื่องอะไรล่ะวะ”
“ก็ . .” อ้าวชิบหายละ แล้วกูเซ็งเรื่องอะไรวะเนี่ย . . เมื่อกี้ผมคิดเรื่องอะไรเป็นเรื่องสุดท้ายก่อนถอนหายใจกันนะ เอิ่ม นี่ผมทำเป็นจำไม่ได้ทั้งๆที่จำได้รึเปล่า?!!! “ไม่มีอะไร” ผมถลึงตาใส่ไอ้ธีเพื่อปรามไม่ให้มันถามต่อ
แต่ลืมใช้สายตานั้นกับไอ้ธัญ . . “แน่เหรอวะนาย หลังๆนี่มึงแปลกๆไปนะ” มันเลยจ้ำจี้จ้ำไชผมอยู่อย่างนี้ไง
“ยังไง” ผมเลิกคิ้ว ทั้งๆที่หัวยังราบอยู่กับโต๊ะ แต่มองเห็นพวกมันชัดเจน
“ก็ . . ดูซึมๆ เหงาๆ”
“อันนี้จริง” ธีช่วยยืนยัน
“เห้ย กูโดนยึดบัตรยึดรถนะ ไม่ให้กูซึมกูเหงาได้ไง” ผมเริ่มแถ . . สีข้างถลอกปอกเปิก
“อืม นั่นสินะ” ธียักไหล่ ส่วนไอ้ธัญยังคงเพ่งสายตามองผมอยู่ ผมเลยถลึงตาเหมือนที่ทำกับไอ้ธี มันเลยเริ่มยักไหล่และก็สนใจบทเรียนของมันต่อ เห้อ . . พวกมึงสองคนหน้าตาเหมือนกัน การกระทำยังเหมือนอีกนะ
“ธัญ” เสียงผู้หญิงดังขึ้น ผมไม่ได้สนใจหันไปมอง แต่เดาก็รู้ว่าเป็นเสียงของเอมอร “ไปกินข้าวกับเอมหน่อยสิ เอมไม่มีเพื่อนน่ะ”
หืมมม ? . . ผมจำได้ว่าผมเริ่มเข้าห้องสมุดมาพร้อมเพื่อนคณะเดียวกันกลุ่มเบ้อเร่อซึ่งกลุ่มนั้นก็คือกลุ่มของเอมอรเองนี่หว่า หึหึ แต่ช่างมันเหอะ ไอ้ธัญเอ๊ย หญิงมาชวนมึงก็ไปซะสิ
“เอ่อ . . ครับ” ผมได้ยินเสียงมันลังเลอยู่นานก่อนตอบตกลงไป แล้วเสียงเลื่อนเก้าอี้ไม้ก็ดังขึ้นมาจากทางที่นั่งของธัญ
“เสร็จไอ้ธัญแล้วล่ะ ยัยเอมอร” ผมโพล่งขึ้น
“ก็ว่าธัญเสร็จยัยเอมมากกว่าว่ะ” ธีกระซิบ “ช่วงนี้เอมอรรุกหนักว่ะมึง ตามไปถึงที่บ้านเลย ตอนที่ไอ้ธัญไปเฝ้ามึงที่โรงพยาบาลน่ะ”
“เห้ย ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“ก็จริงน่ะสิ ไอ้ธัญมันควรจะสนใจคนที่มันเคยจีบบ้างนะ แต่ว่าตอนนี้ . . กูเริ่มไม่แน่ใจเรื่องนั้นแล้วว่ะ”
“เรื่องอะไร”
“เรื่องไอ้ธัญ . . กับเอม” ไอ้ธีกระซิบ “กูว่ามันห่วงมึงมากกว่าผู้หญิงคนนั้นซะอีก”
“หึ กูเป็นลูกพี่มันนะ” ผมก็เริ่มไม่แน่ใจกับเรื่องนี้แล้วเหมือนกัน “แต่กูอยากให้มันห่วงผู้หญิงมากกว่ากูว่ะ”
“ให้ตาย กูเป็นแฝดมันทำไมกูเดาใจมันไม่ถูกวะเนี่ยยยยย” ธีขยี้หัว “กูเป็นแฝดประสาอะไร”
ป๊าบ ผมเขกบาลมันเข้าให้ “ซีเรียสกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง”
เสียงเก้าอี้ของไอ้ธัญมีการเลื่อนอีกแล้ว . . ไอ้ธัญมันกลับมาเร็วจังวะ . .
ผมค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นมานั่งปกติ แต่คนตรงข้ามไม่ใช่ธัญ ไอ้ธีรีบจับคัตเตอร์ในกระเป๋าดินสอของมันขึ้นมายกขู่ทันที แต่ยกแบบไม่โจ่งแจ้ง
“เห้ยใจเย็น” ไอ้เหมในชุดนักศึกษาลุ่ยๆรีบยกมือห้าม “ไม่ได้จะมามีเรื่องสักหน่อย”
“แล้วมึงมีธุระอะไรวะ!” ธีกระชากเสียง
“แค่มาเจอหน้า . .” เหมตวัดสายตามามองผม “. . ลูกพี่มึงเฉยๆ”
“สัด อย่ากวนตีน” ผมด่ามัน ถึงหน้าตาของมันจะไม่ได้เหมือนมามุ่งร้าย แต่ผมก็ยังจำได้ดีถึงคำเตือนของมือขวาอย่างธัญว่าแก๊งของมันเคยพังคอนโดของผมมาก่อน . . คอนโดที่ยับเยินไม่มีชิ้นดีนั่น
“อูย โหดแฮะ” เหมยิ้มแล้วยักคิ้วจึกๆ “นึกว่าจะไม่โหดแล้วซะอีก ไม่ได้เป็นราชา . . แถมเรื่องมีเรี่องตีรันฟันแทงก็เงียบซะ”
ผมแย่งคัตเตอร์ในมือของธีมาถือแทน “ลองดูมั้ยล่ะ” มองอย่างท้าทาย
“ตายละ รู้เลยว่าเอากูอยู่” เหมเอามือตบหน้าผากตัวเอง ผมตีความหมายคำพูดของมันไม่ออกเท่าไหร่ แต่เลือกที่จะไม่สนใจแทน
“ไปซะ ก่อนที่กูจะเฉือนไอ้จ้อนมึง”
“อย่าโหดนักสิ กว่าจะลอบเข้ามาในมอได้ มันเหนื่อยนะ”
“ไม่มีใครใช้ให้มึงมา”
“หัวใจกูไง” เหมยิ้มมุมปาก ไอ้ธีเริ่มทนไม่ไหว มันทุบโต๊ะเสียงดัง จนคนเกือบทั้งชั้นหันมามอง
“ธี” ผมขัดมัน “อยู่นิ่งๆ อย่าเสียงดัง” ก่อนที่จะหันไปหาไอ้เหม “นี่มึงจะจีบกูเหรอไอ้เหี้ย”
“ก็ประมาณนั้น” โหย ไอ้สาด กล้าพูดออกมาได้หน้าด้านๆ
“งั้นมึงก็รนหาที่ตายละ กูไม่ได้ชอบอะไรแบบมึง”
“ไม่จริงหรอก” เหมยิ้มเบาๆ “ตอนนี้มึงไม่ได้เป็นราชินีของที่นี่หรอกเรอะ”
“ว่าไงนะ” คัตเตอร์ถูกยกขึ้นจ่อมือที่ไอ้เหมวางบนโต๊ะ อีกนิดมีได้เสียเลือดแน่ๆ “เหี้ยอะไรของมึง”
“ก็เค้าลือกันมา”
“กูกับมังกรไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน” ผมตอบอย่างเสียงแข็ง อาจจะเคยมี แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว . .
“จริงเหรอ”
“ไอ้เชี่ยเหม . . ออกไป”
“ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไง” ไอ้เหี้ยเหมแม่งทำหน้ากวนตีนได้คล้ายไอ้วายุจริงๆ “กูก็จะแย่งมึงมาให้ได้ ไม่ต้องห่วงนะ”
ผมอารมณ์เสียถึงขีดสุด ผมว่างคัตเตอร์ลง แต่โยนของอะไรไม่รู้อยู่แถวนั้นไปใส่ไอ้เหมแทน ไอ้เหมไม่หลบเลย มันเอาแต่ยิ้มอยู่อย่างนั้นก่อนที่จะโบกมือลาผมด้วยท่าทีออกจะ . . เจ้าชู้นิดหน่อย(ผมเห็นไอ้ธีทำใส่ผู้หญิงตอนไปเที่ยวด้วยกัน)ใส่ผม
มันลุกขึ้นยืน แต่ทว่ามีคนเตะขามันให้นั่งลงตามเดิม มันเกิดขึ้นเร็วมาก และก็ดูรุนแรงมาก
แก๊งไอ้มังกรยืนกันครบแก๊ง . . ล้อมรอบโต๊ะผม
มันก็ดูแปลกๆอยู่นะ มีคนนั่งสามคน แต่มีคนยืนห้อมล้อมแปดคนแบบนี้
“โอ แย่ละ” เหมพึมพำ กูว่ามันแย่ตั้งแต่มึงแอบเข้ามาแล้วล่ะ
ผมมองหน้าไอ้พวกนั้นอย่างตกใจนิดๆ ยิ่งตัวพ่อของมันนะยิ่งไม่กล้าสบตามันเลย คือหนึ่งผมกำลังหลบหน้ามันอยู่ และสองคือมันบอกไม่ให้ผมยุ่งกับไอ้เหมนี่ แต่ผมไม่ผิดสักหน่อย และอีกอย่างหนึ่งมังกรไม่ควรที่จะมาสั่งอะไรผมได้นะ มังกรจ้องผมเขม็ง ส่วนผมก็จ้องมันเขม็งเหมือนกัน แต่สุดท้ายผมก็ยอมแพ้ แล้วหลุบตาลงต่ำแทน
ไม่ได้เจอหน้ามันมานานมากแล้วเหมือนกัน ดูเหมือนมันจะผอมลงนิดหน่อย . .
“ตรงนี้ไม่ได้ ต้องคุยกันข้างนอก”มังกรพูดเสียงเรียบ แต่นั่นส่งผลให้พวกลูกน้องมันต้องเตะโด่งไอ้เหมให้มันลุกขึ้นและก็ผลักมันให้เดินไปข้างหน้า เหมไม่ลืมที่จะหันมายิ้มให้ผม . . นั่นอยู่ในสายตาของมังกรตลอดเวลา
“ธี ไปกันเถอะ” ผมลุกขึ้นยืนเดินชนไหล่ไอ้มังกรออกไป แต่โดนมันคว้าหมับเข้าที่ข้อมือ
“มึงก็ต้องไปด้วย”
ผมมองหน้าไอ้มังกร พยายามปฏิเสธมัน “ไม่”
“ไนท์ แอร์ ประกบ” มังกรสั่งเพื่อนมัน ฉับพลันทันใดทั้งไนท์ทั้งแอร์ก็มายืนขนาบข้างผม ไอ้ธีจะเข้ามาแยกแล้วแต่ดูเหมือนจะเจอสายตาอำมหิตของไอ้มังกรเข้าเลยทำอะไรไม่ได้
ให้ตาย . . นี่ผมกะจะหนีหน้ามันให้ไกลที่สุดแล้วนะ TT
สองร้ายในหนึ่งรัก *
บริเวณพื้นทรายหลังมหาลัย ที่ผมเคยโดนทรายแถวนี้เข้าตา
ผมโดนจับให้มายืนข้างไอ้มังกร แล้วทุกคนก็พากันยืนห้อมล้อมไอ้เหมด้วยท่าทางเอาเรื่อง ถ้าพวกมันไม่ต่อยกันนะ ผมแจกเงินให้คนอ่านคนละห้าพันไปซื้อบัตรคอนเสิร์ตของวงเกาหลีเลยเอ้า . .
“ . . หมาหมู่เหรอวะ มังกร ไม่ใช่สไตล์มึงนี่หว่า” เชี่ยเหมพูดอย่างกวนตีน เหมือนแอร์จะทนไม่ค่อยไหวมั้งเลยเตะตัดขาให้มันนั่งคุกเข่าตรงหน้า เออแฮะ ผมเพิ่งสังเกตว่าหน้าตาของไอ้พวกชายโฉดนี่มันไม่ปกติสักคน มันดูเจ็บปวดอยู่ข้างในยังไงไม่รู้ ไม่เหมือนกับคนที่จะมาหาเรื่องคนอื่นเลย
“ทำไมมึงถึงออกมาจากคุกได้” มังกรพูดขึ้น ผมแอบเห็นหมัดมันกำลังถูกกำแน่นและก็เริ่มสั่น ไม่ต่างอะไรจากคนในแก๊งมัน เป็นอะไรกันไปหมดนะ แต่มันซีเรียสเกินกว่าที่ผมจะถาม และแน่นอนแก๊งนี้กับแก๊งไอ้เหม . . ต้องมีความหลังกัน
ไม่ได้การ . . ผมจะต้องถามเรื่องวิหคดำกับไอ้ธัญให้ละเอียดกว่านี้
“คนเลวๆอย่างมึง ไม่ควรเลย ไม่ควรออกมาจากคุกเลย!” แอร์กระทืบหลังของไอ้เหม แล้วเพื่อนๆของมันก็เริ่มเข้ามาจับตัวแอร์ไว้เพื่อห้าม
“ . . คนเลวก็ต้องมีคนเลวหนุนหลัง” มังกรพูด
“หึ มึงก็ไม่ได้ต่างอะไรจากกูนี่” ไอ้เหมแค่นเสียง “แต่ก่อนมึงก็มีแมทหนุนหลัง”
ไอ้มังกรใช้ส้นรองเท้าถีบเข้าอย่างจังที่อกของไอ้เหม “ชื่อนี้เป็นชื่อที่มึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเอ่ย!!!!!”
“ถึงกับฟิวส์ขาดเลยเหรอวะ” ไอ้เชี่ยเหมยังไม่เลิกพูดจายียวนไอ้มังกร
เป็นอีกครั้งที่เห็นมังกรโกรธหน้าดำหน้าแดง ครั้งล่าสุดที่เห็นก็เป็นเพราะไอ้เหมนี่แหละ
นานทีเดียวที่มังกรกับเหมจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น ในที่สุดไอ้มังกรก็ตัดสินใจกระทืบไอ้เหมลงกับพื้นอีกครั้ง
“ถ้ามึงเหยียบเข้ามาที่นี่อีก . . กูไม่รับประกันชีวิตมึง”
เหมเลิกคิ้ว “มึงไม่เคยทำใครถึงตายนี่”
“กับมึง . . กูฆ่าได้”
“ไม่มีทาง” เหมพูดอย่างมั่นใจ แต่ดูยังไงก็เจ้าเล่ห์ “มึงเป็นคนดีนะมังกร”
“เลิกพูดไร้สาระสักที” มังกรตัดบท “ห้ามมาที่นี่ และที่สำคัญ . .” มังกรพยักเพยิดมาทางผม “มึงต้องเลิกยุ่งกับไอ้นี่ซะ”
“หวงเหรอวะ”
คำพูดของไอ้เหมทำให้ผมรู้สึกกระตุกวูบอยู่ข้างในเล็กๆ
“ไม่ใช่”
“ถ้าอย่างนั้นมึงก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามกู”
“นี่มึงจะลองดีเหรอ!!!” ไนท์จะพุ่งเข้าใส่ไอ้เหม เพื่อนมันจับตัวเอาไว้แทบไม่อยู่
“มึงไม่ใช่แฟนเจ้านาย มึงไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้านาย” เหมพูดอย่างแน่วแน่ “เพราะฉะนั้นมึงก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามกู”
“ไนท์ แอร์” มังกรเรียกเพื่อนของมันมากระซิบ บอกอะไรเพื่อนมันสองสามคำไม่รู้ หลังจากนั้นผมก็พอดูออกเลยว่าไอ้เชี่ยเหมต้องถูกสั่งสอน “ส่วนมึง . .” มันเดินออกมา แล้วก็ลากผมมาด้วย “ . .มานี่”
ยังไม่ทันจะได้รวบรวมสติอะไรได้เลยผมก็โดนลากออกมาอีกแล้ว
“ปล่อยกูนะไอ้สัด!” ผมสะบัดครั้งเดียวหลุด หึหึ คราวนี้ผมพัฒนาขึ้นมาบ้างแล้ว มังกรตวัดสายตาฉับมาทางผม “เสือกเรื่องของกูอีกแล้วนะ”
อีกฝ่ายนิ่งอยู่สองวิก่อนตอบ “สำหรับเรื่องนี้ . . ไม่ใช่”
“จะยังไงก็ช่าง . . มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก” ผมรีบพูดแล้วก็รีบเดินหนี
แต่โดนคว้าข้อมือไว้ทันควัน “. . กูทำไม่ได้”
ดำพูดนั้นทำเอาผมหยุดชะงักกึก นิ่ง และค้างไปนานเลยทีเดียว
“กูทำไม่ได้” มันย้ำอีกรอบ
“อะไรของมึงวะ” ผมตัดสินใจผลักมันอย่างแรง “กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึง เพื่อนมึงกูก็ไม่ได้เป็น มึงไม่ควรที่จะมายุ่งเกี่ยวกับกู มาปกป้องกู มาเสือกเรื่องของกู กูไม่ได้ซึ้งอะไรกับเรื่องห่าเหวนี้เลย มึงเข้าใจมั้ย!”
มังกรถอนหายใจ “จะพูดยังไงก็ช่าง . . แต่กูทำไม่ได้”
พลั่วะ!
ผมต่อยมังกรอย่างแรงที่แก้มซ้าย “ชอบเหรอที่จะต้องมาเจ็บเพราะกู ชอบเหรอ!!!” ผมเตะเข้าที่หน้าท้องของมันอีกครั้ง มันแสดงท่าทีเหมือนกับว่าผมไปสะกิดแผลเก่าที่เพิ่งจะหายของมันเข้า เลยดูทรุดตัวลงไปนิดนึง นั่นทำให้ผมรู้สึกผิด และตัวสั่น
“มึงเห็นมั้ย มายุ่งกับกู มึงก็มีแต่จะเจ็บตัว!!!” ผมรีบสั่นหัวอย่างรัวเร็ว ก่อนที่จะเดินหนีมันไป ผมรู้สึกผิดมากที่ทำอย่างนั้นกับมัน แต่ถ้าทำให้มันเลิกยุ่งกับผมได้ ผมก็จะทำ . .
ผมเตะทุกอย่างที่ขวางหน้า . . พยายามไล่ภาพที่มังกรกุมท้องที่อยู่ในหัวออกไป แต่ไล่มันไปเท่าไหร่ มันยิ่งกลับมาตอกย่ำผมทุกที
ผมเป็นห่วงมัน . . ผมยังเป็นห่วงมัน ผมหนีความรู้สึกของตัวเองไม่พ้นเลย
สองร้ายในหนึ่งรัก *
ผมหันหน้าเข้าหนังสือ พยายามหาอะไรทำให้ได้มากที่สุด น้ำเต้าหู้มากมายห้อยอยู่ที่หน้าประตู ไม่มีใครเก็บไปกิน หรือแม้กระทั่งเก็บไปทิ้ง ผมไม่รู้ว่ามังกรเห็นแล้วมันจะรู้สึกยังไง ผมเพียงแค่แสดงออกให้มันเห็นว่าการหวังดีหรืออะไรบางอย่างของมันที่มีต่อผมนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากรับ หรือผมรับแล้วอาจไม่เป็นผลดีกับตัวมัน ผมเลยแสดงออกออกไปอย่างเต็มที่ว่าไม่ต้องการ ซึ่งการทำอย่างนั้นก็ใช่ว่าผมจะมีความสุขหรอก
มันเซ็งๆยังไงก็ไม่รู้ น้ำเต้าหู้ก็ไม่ได้กิน(ของโปรดผม TT) จะยิ้มก็ยิ้มได้ไม่เต็มที่ ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรของผม . . มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกัน
“เชี่ยเอ๊ย!” บอกตามตรงว่าไอ้หนังสือตรงหน้าที่ผมเพิ่งจะเขวี้ยงทิ้งไปก็ไม่ได้ทำให้ผมเซ็งเท่ากับคนที่ชื่อมังกร . .
ผมเหลือบมองดูนาฬิกาข้างฝา ตีห้ากว่า อ้าวชิบ นี่ผมยังไม่ได้นอนเลยนะ อ่านหนังสือเพลิน เอ๊ย ไม่สิ คิดอะไรเพลินๆมากกว่า
“เฮ้อ!” ผมทอดถอนใจ มีสอบตอนแปดโมงครึ่ง แต่นี่ยังไม่ได้นอนเลย อยากจะไปเผายางรถคนทำตารางสอบจริงๆเลย สอบเชี่ยไรเช้าชะมัด (มึงไม่ยอมนอนเองป่ะวะ)
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณเจ้านายคะ . . ป้าเองค่ะ”
อ๋อ ป้าแม่บ้านนี่เอง “เข้ามาเลยครับป้า” ผมร้องบอกออกไป
ป้าเดินเข้ามาพร้อมๆกับน้ำเต้าหู้มากมายที่เต็มสองมือ “คือว่า . . จะให้แม่ทำยังไงกับน้ำเต้าหู้พวกนี้ดีค่ะ มันเยอะจนดูเหมือนคุณเจ้านายเป็นคนขายน้ำเต้าหู้เลยค่ะ”
“เอ่อ . .” จะบอกเอาไปทิ้งก็ไม่กล้าพูด “วางไว้บนโต๊ะเถอะครับ”
“แปลกนะคะ ปกติคุณเจ้านายไม่เคยปล่อยให้น้ำเต้าหู้ห้อยยั้วเยี้ยที่หน้าห้องแบบนี้นี่คะ” ป้าวางน้ำเต้าหู้ลงบนโต๊ะอย่างที่ผมบอก “ผิดใจอะไรกันกับคุณคนให้รึเปล่า”
“เปล่าครับ!” ผมรีบตอบ
“ป้าว่าเขาหล่อมากเลย . . ยิ่งกว่าพระเอกละครซะอีกนะ ป้าเคยเห็นเค้าแล้วค่ะ วันนั้นเดินไปเม้าท์กับอีตายามหน้าลิฟต์ เจอคุณเค้าถือน้ำเต้าหู้มาพอดี ล้อหล่อออออ . .”
“เอ่อ ครับ”
“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะคะ”
ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาจ้องมองกรอบรูปที่ถูกวางพิงไว้ข้างๆตู้หนังสือ รูปของคนที่ชื่อแมทฝีมือของมังกรนั่นแหละ
“คุณคนนี้ . .”
“ป้ารู้จักเหรอครับ”
“ก็คุณที่อยู่ข้างห้องคุณเจ้านายไงคะ ที่น่าจะอยู่ต่างประเทศในตอนนี้น่ะค่ะ”
“เดี๋ยวนะครับป้า คือชั้นนี้มีผมกับ . . เอ่อ พี่ชายข้างห้อง . . สองคน” เฮ้ยยย จริงด้วย!!!!! ถึงว่าสิทำไมหน้าตาคุ้นๆ ที่แท้ก็เป็นพี่ชายข้างห้องนี่เอง ผมรีบเดินเข้าไปหยิบรูปนั้นขึ้นเพื่อให้มองถนัดตามากขื้น เฮ้ย ยิ่งมองก็ยิ่งใช่ ทำไมนะ ทำไมผมถึงนึกไม่ออก!
“แหมๆๆ กุ๊กกิ๊กจังเลยนะคะเนี่ย” ป้าหัวเราะคิกๆ “ลืมไปรึยังคะว่าคุณคนเนี้ยเค้าช้อบชอบถามถึงคุณเจ้านาย และนี่คุณเจ้านายยังมีรูปเค้าเก็บไว้อีก ป้าว่า . .”
“ป้าครับ” ผมรีบพูด “คือไอ้คนที่มาห้อยน้ำเต้าหู้ให้ผมกับพี่แมท . .” ขอเรียกอย่างนี้ละกัน ท่าทางจะแก่กว่าผมน่ะเท่าที่จำได้ “เกี่ยวข้องอะไรกันรึเปล่า”
“เอ่อ อันนี้คือ . .”
“ป้ารู้มั้ยครับ”
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ประตูกระจกที่ริมระเบียงของผมถูกเลื่อนออก ร่างไอ้มังกรโผล่เข้ามาในห้องพร้อมๆกับน้ำเต้าหู้สองถุง
“เฮ้ยยยยยยยยย”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“อ้าว . . นึกว่าจะยังไม่ตื่นซะอีก”
มึงเข้ามาได้แบบสไปเดอร์แมนไปป่ะ!!!!
“แล้วนั่น . .”
ให้ตาย . . ผมยัดรูปใส่มือป้าแทบจะไม่ทัน
“ป้าครับ ฝากไว้แป๊บนึงนะ ปัดกวาดเช็ดถูให้ด้วย เดี๋ยวผมให้เงินพิเศษเลย” ผมรีบดันหลังป้าให้ออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ป้าเค้าก็ดูงงๆ แต่ผมน่ะปิดประตูแล้ว . .
เดินเข้ามาเจอคนในห้องทำหน้างง ซึ่งมึงไม่ต้องเลย กูควรจะทำหน้าอย่างนั้นมากกว่า!
“เข้ามาได้ยังไงวะไอ้บ้า!”
“ปีน” มันตอบสั้นๆ
“ไอ้สัด นี่รู้มั้ยว่ามันชั้นที่เท่าไหร่!!!!”
“สิบกว่าๆมั้ง ไม่ได้นับ”
“ยี่สิบสอง!!!”
“แล้ว?”
“ถ้าตกลงไปจะทำยังไง”
“มึงไม่โกรธที่กูแอบเข้ามา แต่มึงโกรธเพราะเป็นห่วงกูเนี่ยนะ?”
. . . พูดไม่ออกเลย “หมะ ไม่ใช่อย่างนั้นโว้ย!”
“หึ” มังกรลอบยิ้มไม่ให้ผมเห็น “กูไม่ตกหรอก” มันเดินเข้ามาลูบหัวผมก่อนที่จะเดินไปทางฝั่งครัว เดินผ่านถุงน้ำเต้าหู้หลายสิบไปอย่างไม่สนใจ หยิบแก้วออกมา แล้วจัดการเทน้ำเต้าหู้ที่มันเพิ่งเอามาใส่แก้วนั้น
“ทำอะไรวะ”
“เห็นไม่กิน สงสัยต้องจับกรอก คนอุตส่าห์เอามาให้ . . มันไกลนะ”
“ไม่เห็นต้องเอามาให้ ไม่เอา เข้าใจมั้ยว่ากูไม่เอา!!!”
“ก่อนกูเจ็บไม่เห็นพูดงี้”
“ไอ้ . .”
“เอ้า กินซะ” มังกรยื่นแก้วมาให้ผม ผมเบือนหน้าหนีน้ำเต้าหู้ร้อนๆน่าอร่อยนั่น “ . . กะแล้ว สงสัยต้องจับกรอก”
ผมว่ามันทำอย่างที่มันพูดจริงๆแน่ๆ . . “เออๆ แดกก็ได้ ไอ้เหี้ยเอ๊ย!” ผมแย่งแก้วนั่นมาจากมือมัน ทำให้น้ำเต้าหู้ร้อนๆนั่นกระฉอกรดเสื่อยืดกับขาสั้นของไอ้มังกรจนเกือบเต็มตัว
“เฮ้ยย!” มันร้องเสียงหลง “ร้อน!”
“ขอโทษๆๆๆ” ผมรีบพูด ผมไม่ได้ตั้งใจนะ “ต้องให้กูเอาน้ำมาสาดป่ะ”
“สาดพ่อง” มังกรด่า “ห้องน้ำอยู่ไหน . . ขอผ้าเช็ดตัวด้วย” ผมชี้มือไปตามที่มันพูด จากนั้นก็วิ่งไปเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาให้มันในห้องน้ำ มันถอดเสื้อแล้วก็ล้างตัวใหญ่เลย “เห็นทีต้องขอเสื้อใหม่”
ผมว่าผมหุ่นดีแล้วนะ . . แต่พอเจอหุ่นไอ้มังกรเข้า . . ผมถึงกับ . .
“มองอะไร ขอเสื้อใหม่”
“อะ อื้อ”
ให้ตายสิ เผลอมองหุ่นมันเข้า มองทำไม เพื่ออะไร สาบานได้ว่าเคยเห็นหุ่นผู้ชายมาด้วยกันก็เยอะ แต่ไม่เคยเผลอจ้องขนาดนั้น . .
ทำไมมันร้อนๆวะ . . น้ำเต้าหู้นี่มึงระเหยจากพื้นมาสู่อากาศเหรอทำไมมันร้อนอย่างงี้เนี่ย . .
“เอ้านี่” ผมส่งเสื้อให้มันทั้งๆที่ไม่ได้มอง
“ขอบใจ” มันตอบ “เฮ้อ . . โคตรร้อนเลย”
ใช่มั้ย . . มันร้อนใช่มั้ย . . คิดเหมือนกูเลย
“นี่ถ้ายอมกินตั้งแต่แรกๆ ก็ไม่ได้ลงเอยแบบนี้หรอก”
“ถ้ามึงเลิกยุ่งกับกู มึงก็ไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้อีกเหมือนกัน”
เถียงกันเหมือนเด็ก จนมังกรต้องถอนหายใจ
“เลิกคิดแบบนั้นได้แล้ว”
“ทำไม”
“อย่าโทษตัวเอง”
“...”
“ที่กูต้องเจ็บ ก็เพราะกูยอม”
“แต่ . .” หัวใจผมวูบไหวเมื่อฟังคำเหล่านั้นจากปากมัน พูดไม่ออกเลย
“มึงไม่ได้บังคับกู”
“ต่อไปก็ไม่ต้องแล้วไง ไม่ต้องเข้าใจมั้ย”
โป๊ก ผมโดนมันเขกหัว “จะยืนเถียงทั้งวัน ก็ลงท้ายแบบเดิม”
“…”
“อย่าทำให้กูต้องคลาดสายตาไปจากมึงอีก”
มังกรเอาผ้าที่มันเพิ่งเช็ดตัวเอามาคลุมหัวผม
“. . มันอันตราย”
แล้วมันก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น พร้อมๆกับเสียงหัวใจที่เต้นถี่รัวราวกับกระเดื่องของกลองชุดในเพลงร็อค
ตอนใหม่กำลังพิมพ์ . . ย๊ากกกกกกกกกกกก :fire: :fire: :fire:
-
ยังคงเป็นปริศนาต่อไปทำไมมังกรถึงต้องตามช่วยเจ้านาย และคนชื่อแมทเป็นใครมีความสัมพันธ์อะไรกับมังกรและเหมมีเรื่องอะไรกับมังกรและแมท และแมทรู้จักกับเจ้านายด้วยเหรอ มีแต่เรื่องน่าสงสัยต้องติดตามต่อไป
-
กรี๊ดดดดด คำพูดของมังกรทำเอาคนอ่านเคลิ้มเลย อิอิ
ว่าแต่แมทคือใคร ต้องถามด้วยว่าตายรึยัง
เดาว่าเจ้านายต้องเป็นคนสำคัญของแมทนะ
ละมังกรรักและนับถือแมทมาก ตอนนี้ก็เลยคอยดูแลเจ้านาย
คิดซะเป็นเรื่องเป็นราวเชียวเรา555
เห็นได้ชัดว่าจริงๆแล้วเจ้านายคงเริ่มชอบมังกรแล้วล่ะ
แต่เจ้าตัวคงยังไม่รู้ตัวนะ
ส่วนเหม ตกลงอะไรยังไงเนี่ย
ทำไมพวกเจ้านายดูเป็นพวกเดียวที่ไม่ได้รู้เรื่องอดีตของชาวบ้านเค้าล่ะ
-
หวานกันแบบโหดๆนะคู่นี้ น่ารักดี
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากรู้ว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง
ตอนนี้เจ้านายหวั่นไหวใจกระตุกเห็นๆ
อีกไม่นานก็รักแบบไม่รู้ตัวแน่ๆหรือจะรักไปแล้ว?
แต่มังกรนี่สิ เหตุผลที่อยู่ข้างๆดูแลเจ้านาย เพราะอะไรกัน?
-
รอเฉลยต่อไป ตอนนี้ยังงงอยู่
-
ก็ยังคงมึน ๆ
ใครคือแมท
เหมก่อเหตุไร ไมติดคุก
มังกรมีปมอะไร
นายเกี่ยวข้องยังไง
อ้ากกกก
-
มังกรจ๋าหวานอ่ะ หวานมากๆ
เจ้านายจ๋าน่ารักอ่ะ
-
งงงวยกับคนชื่อ .."แมท".. :z3: :z3: :z3: :z3:
ปริศนาก็ยังเป็นปริศนาต่อไป แป่ววว ~ ~ !!! :z13: :z13: :z13: :z13:
-
นั้นก็มาอยู่กับเค้าเลยสิ :กอด1: :กอด1: :oo1:
-
ค้างสุดติ่ง เหมือนป้าแม่บ้านแกรู้อะไรปะ เหมือนกำลังจะพูด แต่มังกรดันมาซะก่อนอะ
รอตอนต่อไป สู้เว้ย
-
แมท กะ มังกร เป้นไรกันอะ
แล้วพวกเหมเคยทำไรไว้กะพวก14ตุลาวะ อาฆาตแบบแปลกนะรู้สึก
:m28: :m28: :m28: :m28: :m28: :m28:
-
มังกรทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก :-[
ป.ล. เจ้านายอยากโยนเงินห้าพัน ก็โยนมาทางนี้ได้ค่ะ .. เราเป็นติ่ง 555555+ :z2:
+1 ขอบคุณค่ะ
-
อยากรู้จังว่าแมทคือใคร
เกี่ยวอะไรกับมังกร :z3:
แต่มังกรดูอบอุ่นจัง
-
ปมปริศนาสับสนวุ่นวาย
ตกลงแมทเขาเป็นใครหนอ เขามาจากไหน
มังกรได้ใจอีกแล้ว><
รอตอนต่อไปค่ะ^O^
-
แล้วเบื้องหลังมันเป็นอย่างไรล่ะเนี่ย
-
แมทต้องเป็นคนที่ฝากให้มังดรดูแลเจ้านายแน่เลย(?)
แอบเชียร์เหมอ่ะ 5555555
-
แมท นายคือใครกันนะ :confuse:
มังกรนายห่วงจริงอะไรจริง ทำไมไม่ขอเป็นแฟนกับเจ้านายสักที คนอ่านรอลุ้นนะเนี้ย o14
-
มังกรน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z1:
พุดตรงๆแบบนี้ป้าชอบป้ากรี๊ดข่าาาาาาาาาาาาาาาา :impress2: :-[
-
ปริศนาเยอะจังงี้จ้างโคนันมาสืบก็ยังไม่คลี่คลายนะ555555555555555
-
กำลังปะติดปะต่อเรื่องราวจากสมองอันน้อยนิดของคนอ่าน
ปัญหาคือเรื่องแมทนี่แหละ เค้าเป็นใคร ต้องเคยอยู่แก๊งค์เดียวกับมังกร หรือไม่ก็เป็นหัวหน้าแก๊งค์เลยแหละ
แล้วแมทไปไหน ไปเมืองนอก? (โอย อยากฟังป้าแม่บ้านต่อ) แมทชอบเจ้านายป่ะ หรือเกี่ยวข้องกันด้านไหน
อาจฝากเจ้านายไว้กับมังกรมั้ย เรื่องแก็งค์ๆเค้าเนี่ยแต่ก่อนคงร้ายแรงมาก เหมเคยติดคุกแต่ออกมาได้
โอย ดูอันตรายเนอะ ไม่น่าเข้าใกล้ ชอบเจ้านายจริงป่ะฟระ
เจ้านายพาร์ทนี้น่ารักมากนะ กลายเป็นคนขยันเรียนไปแล้ว ฮาดี ความคิดน้องสับสนหลายเรื่องอยู่นะ
ประทับใจมังกรแหละ ชอบเค้าว่างั้น แต่ก็ไม่เข้าใจเค้ามาปกป้องตัวเองทำไม เจ้านายเป็นคนดีมากนะห่วงกลัวคนอื่น
จะเจ็บตัวเพราะตัวเอง ส่วนหนึ่งคงเพราะเป็นคนที่ชอบยิ่งห่วงมาก แล้วมังกรแบบเป็นคนดีอ่ะ
แต่ทำเพราะอะไรไม่รู้ตอนนี้ ส่วนหนึ่งก็ต้องชอบนายแหละว้าไม่งั้นจะเอาน้ำเต้าหู้มาใ้ห้ทุกวันทำไม
ส่วนตัวล้วนๆจุดนี้ มีปีนเข้ามาให้ด้วย ฮาที่ป้าแม่บ้านบอกเจ้านายปล่อยน้ำเต้าหู้ยั้วเยี้ยอยู่หน้าห้อง สงสัยเยอะจัด
เรื่องลินก็ยังไม่เคลียร์ มันคาใจเจ้านายนะเออ จะรักจะชอบเค้าเค้าก็เหมือนคนมีเจ้าของ
ฟังจากธีเหมือนธัญจะชอบเจ้านายนะ
ขอบคุณค่า
-
แอร้ยยยยยย
:impress2:
-
:z10: แมท…ฉนวนระเบิดหรือเปล่า?
-
คนเขียนสู้ๆๆ // อัดน้ำเต้าหู้ 2ถุง
-
เกินคาดเดารออ่านต่อไป
แม้หัวใจจะเชียร์ไอ้ไนซ์ให้พี่ขุน
เอ้ยยยยยย ไม่ใช่เจ้านายใสถาดให้มังกร
-
ย้ากกกก เหมือนกัน
รอค่ะรอ อยากให้มังกรเฉลยว่าทำไมต้องทำงี้ อิอิ
-
มังกรดูเปิดๆมากขึ้นแล้วนะ แต่เจ้านายยังคงไม่รู้ใจตัวเองอยู่ดี
-
:z2: อึมครึมกันเข้าไป
-
อะไรยังไงที่ไหนอย่างไร เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น
เว้ยๆๆๆๆอะไรๆๆๆ
สงสัยๆๆๆ 555+
-
แมทเป็นใคร แล้วทำไม ยังไงกันเนี่ย แมทเป็นคนให้เจ้านายเป็นของขวัญมังกรงั้นหรือ
-
เอ...แมทเป็นชื่อของมังกรไม่ใช่เหรอ หรือว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกัน
ยิ่งอ่านยิ่งเบลอยิ่งงง
-
ขอเดาว่า มังกรชอบแมท แต่แมทชอบเจ้านาย หรือเปล่า :really2:
ตอนนี้สับสนมากว่าจริงๆแล้วมังกรคิดอะไรกับเจ้านายอยู่กันแน่ เฮ่อ
มาต่อตอนต่อไปไวๆนะคะ :กอด1:
-
แสดงว่า ที่มังกรทำลงไปทุกอย่าง เป็นแค่หน้าที่? เป็นแค่ภาระผูกพัน? ...เป็นอะไรก็แล้วแต่ ที่ไม่ใช่คำว่า "รัก"
//เจ็บปวดแทนราชินี นั่งบนบัลลังค์แบบงงๆ ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ที่สำคัญ . . . ดันรักเค้าเข้าแล้วซะด้วย เสร็จกัน :o12:
-
ปริศนาเต็มไปหมดเลย
แมทคือใคร แล้วมาเกี่ยวข้องอะไรอ่ะ
แล้วเหมเคยทำอะไรให้แก๊งนี้โกรธขนาดนี้
มาเฉลยเร็วๆนะค้า
-
อยากรู้แมทเกี่ยวข้องอะไรกันระหว่าง
มังกรกับเจ้านาย
-
สนุกอะ
-
มังกรเอาน้ำเต้าหู้มาป้อนถึงห้องเลย :o8:
แมทเป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่างหรือป่าว
-
อ่านแล้วมันแบบว่า :m31: อ่าไม่เคยติดต่อความรู้สึกค้างทุกตอน
ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขัดใจสุดๆ อ่านแล้วติดๆขัดๆ :m31: อ้ากกกกกก
-
ปมปริศนาก็ยังคงไม่คลี่คลาย
แล้วตกลงแมทนี่ใคร
-
อยากเจอพี่แมทจัง
:กอด1:
-
แมทกับมังกรเกี่ยวข้องกันยังไงหว่า
แมทฝากมังกรดูแลเจ้านายรึเปล่า -*-
-
ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต้องงงว่าแมทคือใคร
แล้วเหมโดยจับเข้าคุกเพราะอะไร แล้วมาตามเจ้านายเพื่ออะไรกันแน่
-
ต๋ายไปเลยยยยยยยย -.,- ฟินอ้ะ อบอุ่นชุ่มช่ำใจ
มุ้งมิ้งเนอะ :o8: :-[
-
มังกรพูดแต่ละทีเล่นเอาคนอ่านเขินไปเลยน่ะ :o8: ตกลงก้อรู้แล้วว่าใครอยู่ข้างห้องเจ้านาย แต่ก้อยังไม่รู้ว่าแมทคือใครและเป็นอะไรกับมังกร แล้วเรื่องระหว่างมังกรกับเจ้านายนี่มีอดีตเป็นมายังไง อยากให้มีภาคของมังกรบ้างน่ะ :z1:
-
นึกว่าแมทเป็นอีกชื่อหนึ่งของมังกรซะอีก จำได้ว่าชื่อจริงมังกรชื่อมัธธิว (เอ๊ะ?? รึมันจะมีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อนกว่านั้น)
-
o13 แจ่มมมมมมมม
-
มังกรโคตรเท่ห์เบย :-[
เจ้านายอย่าผลักไสหัวใจตัวเองเด้ ยอมรับซะเถอะว่าเอ็งชอบเขา
เจ้าเหมนี่....เอาไปไกลๆจากเจ้านายเลยนะ!
-
ทำไมเรื่องมันถึงอิรุงตุงนังขนาดนี้เนี่ย มีแต่เรื่องไม่เข้าใจทั้งนั้นเลย :serius2:
คือ แมทนี่รู้จักเจ้านายและมังกร แล้วแมทไม่อยู่ก็เลยให้มังกรช่วยดูเจ้านายให้ หรือเปล่า :m28:
แล้วเหมเกี่ยวข้องกับการที่แมทไม่อยู่ด้วยหรือเปล่า แล้วแมทยังมีชีวิตอยู่ไหม
เห็นไหม ว่ามันเกี่ยวพันกันมั่วไปหมด (จริงๆคือคนอ่านคิดเอง สรุปเอาเองก็เลยยุ่งอย่างนี้ :laugh:)
รอติดตามต่อไป เหมือนมันเริ่มขมวดขึ้นเรื่อยๆ มีแต่ปริศนาทั้งนั้นเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
เมื่อไหร่จะเฉลยล่ะ :m16:
-
เจ้านายมังกร. ขุนไนท์. ธัญเหม. หรือ ธัญแมท??? 55555
-
ป๊าดดดดดดดดด ><
-
เก๊าชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆ เลยง่าาาา
เจ้านายน่ารักม๊ากกกก :-[ :impress2:
ลงชื่อรออ่านต่อนะค้าาาาา :กอด1:
-
เจ้านายร้อนหรือเขินกันแน่ :z1:
มังกรน่ารักอีกละ :impress2:
-
ร้ายที่ 16
ผ่านการสอบมาได้สามวันผมสะกดคำว่าชิบหายอยู่ในหัวมากกว่าร้อยครั้งแล้ว ผมเคยเป็นคนที่ไม่ใส่ใจอะไรพวกนี้อยู่แล้ว แต่การที่ไปนั่งกานั่งเติมมั่วในห้องสอบนี่ทำให้ผมรู้เลยว่าผมอาจจะไม่จบพร้อมเพื่อน คือไอ้ไม่ใส่ใจน่ะสำหรับผมมันก็เท่อยู่หรอก(?) แต่พอเอาเข้าจริงๆถ้าเรียนไม่จบนี่ก็น่าอายจนอยากมุดแผ่นดินหนีเหมือนกันนะ
เวลาที่ผมเซ็งและก็กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะ ผมจะฟุบหน้าลง ไม่สนใจสิ่งมีชีวิตอื่นใดบนโลกนอกจากเรื่องเซ็งในหัวของตัวเอง เฉกเช่นวันนี้ที่ไม่มีการสอบแต่เจือกโดนไอ้เชี่ยธัญบังคับให้มานั่งฟังมันบ่นเรื่องการวิจัยธุรกิจเชี่ยอะไรก็ไม่รู้ แน่นอนว่าไอ้ธีก็ต้องตกเป็นเหยี่อของไอ้ธัญด้วย วิชานี้สอบพรุ่งนี้ครับ และก็เป็นวิชาสุดท้ายของเทอมนี้ด้วย โอ้ว สววรรค์
“นาย . .ฟังอยู่รึเปล่า” ธัญถาม
“อืม” ตอบไปงั้น แต่ตาน่ะจะหลับอยู่แล้ว เบื่อวงจรเชี่ยๆนี่จัง อยากไปเที่ยวชะมัด
“เยอะจังวะ จำไม่ได้”
“ไม่ยอมตั้งใจเรียนเองนี่”
“เออ พ่อเกียรตินิยม พ่อสามจุดเจ็ด . .” ธีมันกัดแฝดตัวเอง “กูก็เป็นแฝดมึงนะ ทำไมกูไม่เก่งเหมือนมึงล่ะ”
“มึงโง่” คำตอบของไอ้ธัญมันถูกป่ะนั่น . . แต่ก็มีส่วนจริงบ้างอะไรบ้างอยู่นะ
แล้วไอ้ธัญก็เพ้อเจ้อละเมอละไม(?)เป็นภาษาธุรกิจต่อไป ทิ้งให้ไอ้ธีเกาหัว ส่วนผมก็นั่งฟุบฟังบ้างไม่ฟังบ้างแต่ส่วนใหญ่คือไม่ฟังน่าจะมากกว่า
ผมลืมตาขึ้น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่โต๊ะว่างๆมีคนเดินเข้ามานั่งสองสามคน ให้ตาย . . ไอ้มังกร ไอ้ไนท์ และก็ไอ้แอร์ในเสื้อช้อปสีน้ำเงิน พอพวกมันหย่อนก้นนั่งลงโต๊ะข้างๆปุ๊บ มันก็หยิบหนังสือของใครของมันขึ้นมาอ่านปั๊บ เว้นอยู่คนคือไอ้มังกร มันหยิบกระดานวาดรูปขึ้นมาแล้วก็ลงมือร่างภาพอย่างรวดเร็ว ดูท่าทางเครียดๆและก็ลนๆชอบกลทั้งสามคนเลย
ประชาชีในห้องสมุดต่างพากันแตกฮือรีบลุกหนีไปนั่งที่อื่น ทั้งไอ้มังกรทั้งผมอยู่ใกล้กันไม่รู้จะมีเรื่องกันเมื่อไหร่(มาห้องสมุดทีไรเป็นอันต้องได้เรื่องทุกทีสิน่า) แต่คราวนี้มาแปลก ผมเฉย ส่วนไอ้มังกรก็วาดรูปของมันไป อยู่ในช่วงสอบของปีสามปริญญาตรีถ้าไม่จริงจังก็ไม่มีทางเรียนจบอ่ะนะ ต่างฝ่ายต่างก็เลยมีสมาธิอยู่แต่ในเรื่องการรับผิดชอบของตัวเอง
แต่ผมน่ะเบื่อที่จะฟังไอ้เชี่ยธัญเต็มทน ก็เลยเลิกฟุบโต๊ะและก็เหลือบมองดูการวาดรูปของไอ้มังกรแทน ท่านั่งแม่งวางอำนาจชิบหาย พาดขาชันเข่าข้างเดียวไปที่เก้าอี้อีกตัว ส่วนกระดานทันที่จะเอามาวางบนโต๊ะ มันเสือกวางไว้บนขาที่ชันขึ้นมาของมัน
. . ก็เอ่อ . . เท่ดีอยู่หรอก . . มั้งนะ ผมไม่ได้เอาความรู้สึกของตัวเองมาตัดสินนะครับ ผมดูจากสายตาของสาวๆที่มองมาที่โต๊ะของพวกมันต่างหาก จะสอบอยู่แล้วแต่แม่เจ้าประคุณทั้งหลายก็ยังยืนเพ้อยืนซุบซิบยืนถ่ายรูปไอ้มังกรแชะๆๆอย่างกับมันเป็นเซเลป ซึ่งมันก็เป็นอยู่แล้วป่ะวะ ?
“อ้าว เจ้านาย หวัดดี” ไนท์เห็นผมเป็นคนแรก (มันเงยหน้าขึ้นมาเป็นครั้งแรกในรอบสิบนาที) โบกมือทักผม ยิ้ม แล้วก็อ่านต่อ
“หวัดดีครับ” ไอ้แอร์เห็นผมเป็นคนที่สอง ทำท่าเหมือนไอ้ไนท์ตามลำดับเป๊ะๆ ผมไม่ได้ทั้งยิ้มตอบและก็ยกมือตอบ แต่ทำหน้างงใส่
ส่วนคนสุดท้าย ไอ้ฝรั่งหัวดำ มันหันมา มองอยู่สองวิ แล้วมันก็หันไปทำงานต่อด้วยใบหน้าเฉยเมยที่สุดในสากลโลกนี้แล้ว . . คนอื่นมองมันว่ามันเป็นคนเย็นชา อีกคนอาจมองมันว่าอาจจะเป็นคนเคร่งขรึมและสุขุม ส่วนผมผมมองว่ามันกวนตีน = =
“ลุกไปที่อื่นเหอะ” ธัญเสนอขึ้นมา “ไปสตาบั๊กก็ได้ . . นาย มึงหิวน้ำนี่”
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบอะไร ขวดน้ำแร่ที่ยังไม่ได้แกะก็ถูกส่งข้ามโต๊ะให้มาวางตรงหน้าผม ไอ้คนส่งก็คือคนที่ถือพู่กันอยู่อีกมือนั่นแหละ ลูกน้องมันยิ้มขำ ส่วนผม . . หยิบน้ำนั่นขึ้นมา และก็แกะกิน (กูหิวจริงๆนี่)
ธัญจิ๊ปากเล็กๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ มันหันไปสนใจบทเรียนตรงหน้าอีกครั้ง ส่วนผมก็ดืมน้ำแร่นั่นจนเกือบจะหมด
“มึงหิวข้าวด้วยใช่มั้ย” ธัญโพล่งขึ้นมา
“หา?” กูหิวข้าวด้วยเหรอ กูแค่บ่นว่ากูหิวน้ำนะเว้ย . .
อะไรไม่รู้ถูกโยนผ่านหน้าผมไป แซนวิชทูน่า!!!! น่าอร่อยชิบหายเลย ผมมองคนที่โยนมา ซึ่งตอนนี้แม่งหันกลับไปสนใจกระดานวาดรูปของมันต่อแล้ว ผมเลยขยับหัวเข้าไปใกล้ ที่ซึ่งไอ้มังกรก็นั่งเหมือนเกือบจะหันหลังให้
“มึงไม่แดกรึไง”
“มึงแดกเหอะ” มันตอบทั้งๆที่มันไม่ได้หันกลับมามอง
“งั้นกูไม่เกรงใจนะ”
“เออ”
ท่าทางจะยุ่งเกินกว่าที่จะมาต่อล้อต่อเถียงกับผมได้ ลูกน้องไอ้มังกรยิ้มขำลูกเดียว ส่วนลูกน้องผมมันทำหน้างงกันใหญ่คงไม่รู้ว่าผมกับไอ้มังกรไปสนิทกันตอนไหน(คงจะสงสัยตั้งแต่เกิดเรื่องไอ้วายุจนต้องเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันนั่นแล้ว) ซึ่งอยากจะบอกมันเหลือเกินว่าไม่ได้สนิทหรอก สถานการณ์มันบังคับทั้งนั้น
“เจ้านาย กูกับธีจะไปกินข้าวละนะ” ธัญชักสีหน้านิดๆ เหมือนมันงอนผมยังไงยังงั้นนั่นแหละ คือเวลานี้มันเวลาเที่ยงกว่าเกือบจะบ่ายโมงเข้าให้แล้วครับ
ผมยังไม่ทันได้ตอบอะไร ไอ้ธัญก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีไปเลย ไอ้ธีงงจัดเดินตามแฝดของมันไป หลังจากนั้นไม่นานไนท์กับแอร์ก็สมัครสมานสามัคคีพร้อมใจกันลุกขึ้นยืนแล้วไปนั่งที่อื่น
ทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้มังกร สองคน สองโต๊ะ . .
“ทำงานเหรอวะ” ผมหันไปถาม
“อืม”
“ดูรีบๆ ลืมทำส่งรึไง”
“. . ใช่”
“ดินพอกหางหมู”
มันหันมาหาผมด้วยสีหน้าที่กึ่งรำคาญกึ่งอยากด่า ผมยักไหล่ ก็มันจริงนี่นา . . มังกรเหลือบมองดูหนังสือผม
“สอบพรุ่งนี้เหรอ”
“อืม”
“กำลังติวกับเพื่อน?”
“. . ใช่”
“โง่ อ่านเองไม่รู้เรื่อง”
“เชี่ยนี่ . . เค้าเรียกว่าช่วยกันติวช่วยกันเรียนเฟ้ย คณะมึงน่ะคงช่วยกันเรียนได้แต่ช่วยกันวาดไม่ได้เลยอิจฉาใช่มะ”
นี่ผมกำลังเถียงอะไรกับมันอยู่เนี่ย โคตรไร้สาระเลย . . มังกรไม่ได้พูดอะไรต่อ มันหันไปสนใจงานวาดภาพของมันแทน ทิ้งให้ผมต้องมาง่วนกับการแกะแซนวิชทูน่าที่โคตรน่าอร่อยนั่น จะว่าไปผมจะมานั่งอยู่กับมันสองคนทำไมกัน ผมรีบเคี้ยวตุ้ยๆยัดขนมปังเข้าปากให้ได้เร็วที่สุดและมากที่สุดก่อนที่จะหอบสมบัติของตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน
การกระทำของผมทำให้ไอ้มังกรส่งเสียงถามทันที “จะไปไหน”
“ไปนั่งที่อื่นน่ะสิ” หรือไม่ก็กลับคอนโดไปหาหลับหานอน สอบพรุ่งนี้ก็มั่วแม่งเลย ตามสไตล์คนที่(มีแวว)จะเรียนไม่จบอย่างผม
“นั่งตรงนี้” มังกรพูดด้วยเสียงเย็นชาพร้อมกับสายตาที่ฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่โหดที่สุดในภพนี้แล้วอย่างเช่นผม(?) ผมมองมันด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ ประมาณว่าจะให้กูนั่งทำไม แต่มันก็ส่งสายตามาเหมือนกันว่า กูไม่ตอบมึงหรอก ผมก็เลยต้องนั่งลงตามเดิมและก็ทำหน้าเซ็งแทน
มันเริ่มสั่งผมได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?
“อ่านหนังสือสิ” ยังไม่ทันไรก็สั่งอีกแล้ว ด้วยน้ำเสียงที่นิ่งและก็เย็นชาโคตรตามแบบฉบับของมันนั่นแหละ
“ขี้เกียจ”
“อ่าน”
“ขี้เกียจโว้ย”
“. .” มันคงจะเลิกราไปเองล่ะมั้งเพราะเห็นว่าผมไม่ค่อยสนใจเรื่องอะไรประเภทนี้อยู่แล้ว ผมแอบภาคภูมิใจกับชัยชนะนี้นิดๆ จนกระทั่งผมเห็นร่างควายๆของไอ้มังกรจุมปุกลงที่นั่งตรงกันข้าม
“อะไร” ถามด้วยความงง นั่งคนละโต๊ะก็ดีอยู่แล้ว
“อ่านหนังสือซะ” มันกอดอกแล้วก็ส่งสายตากึ่งบังคับกึ่งดุมาใส่ผม คิดว่าจะได้ผลเหรอ
“ไม่ โว้ย” ตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ
มือของมันคว้าหมับเข้าที่มือของผมอย่างรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน
“อะไรวะ!”
“จะอ่านได้ยัง”
“เหี้ยอะไรของมึงเนี่ย!”
“มองไปรอบๆสิ” ผมมองไปรอบๆตามที่ไปมังกรบอก เห็นพวกนักศึกษามองมาอย่างตกตะลึง บ้างก็ซุบซิบ บ้างก็กรี๊ดกร๊าด ทำท่าเหมือนผมกับไอ้มังกรเป็นแรร์ไอเทมที่หาดูได้ยากยังไงยังงั้น
“ทะ ทำไมวะ” บอกตรงๆว่าอึดอัดกับสิ่งเหล่านั้น แต่อึดอัดเพราะทำอะไรไม่ถูกกับคนตรงหน้ามากกว่า
“ไม่อายเหรอ”
“อายเหี้ยอะไร”
แล้วมังกรก็คว้าหมับเข้าอีกที่ข้อมืออีกข้อของผมจนตอนนี้ผมโดนมันจับทั้งสองมืออย่างแนบแน่นบนโต๊ะอย่างโคตรสวีทวี๊ดวิ้ว อันที่จริงผมยอมรับว่าผมอายตั้งแต่ที่มันจับมือผมครั้งแรกแล้วล่ะ
“ปล่อย” กระทืบเข้าอย่างจังโดยใช้เท้าเพราะมือถูกเกาะกุมไว้เสียแน่น แต่ . . เจือกไม่โดน โดนมันเกี่ยวขาเอาไว้ทั้งสองข้างอีก ขยับไม่ได้เลย เล่นเหี้ยอะไรกับกูเนี่ยมังกร!!!!!
“ทีนี้ . . จะอ่านหนังสือได้รึยัง”
“เออก็ได้!!!!”
พอผมพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันแล้ว ไอ้มังกรก็รีบปล่อยมือออกมาจากมือผมราวกับว่ามือผมมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านแล้วก็เกิดช็อตขึ้นมากะทันหันซะอย่างนั้น มันทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลอยหน้าลอยตาหยิบกระดานวาดรูปของมันขึ้นมาวาดรูปต่อ
“อย่ามาเนียน” ผมแค่นเสียงขึ้นมาอย่างเหลืออด
“อะไร”
“เอาขายาวๆของมึงออกไปจากขากูด้วย”
มันทำเป็นไม่ได้ยิน . . แม่ง โคตรกวนตีนเลย
สองร้ายในหนึ่งรัก *
ทำไมงานแม่งเยอะอย่างงี้วะเนี่ย
คิดแล้วก็อิจฉาน้องชายผมชะมัด เชี่ยแม่งไม่ต้องซีเรียสอะไรเล้ยยยย มีแต่เรียนกับเล่นก็เป็นพอ ส่วนผมน่ะเหรอต้องรับผิดชอบเกือบจะทุกอย่างที่ครอบครัวกิตติเกษมของผมครอบครอง ซึ่งมันก็เป็นทรัพย์สินในจำนวนที่ไม่ใช่น้อยๆ
“คุณจิ๊บ ผมขอพักนะ หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้รับสายแทนผมด้วย” ผมสั่งเลขาคนงามหุ่นโคตรเอกซ์ไปด้วยเสียงเนือยๆ ซึ่งเธอก็รับคำและก็เดินนวยนาดออกจากห้องไป พอพ้นสายตาของเธอ ผมก็สลบคว่ำหน้าลงกับโต๊ะอย่างอ่อนระโหยโรยแรง(ท่าเหมือนน้องไม่มีผิด)
แฟ้มที่ผมนอนทับอยู่เป็นข้อมูลเกี่ยวกับบริษัททั้งหลายแหล่ที่ผมต้องบริหาร แม่งแข็งโป๊กซะจนผมฟุบหน้าไม่สบาย ผมเลยเงยหน้าขึ้นและก็แหวกแม่งออกไปให้หมดอย่างรำคาญ จนกระทั่งเจอแฟ้มล่าสุดที่คนของผมส่งมาให้ แฟ้มไอ้เจ้านาย บอกตรงๆว่าแฟ้มของมันผมต้องซื้อลิ้นชักขนาดย่อมมาเก็บเลยทีเดียวเพราะหนาซะยิ่งกว่าของบริษัทไหนๆเสียอีก
ว่าแต่ . . ผมยังไม่ได้เปิดแฟ้มนี้เลยนี่นา
ไม่รู้ว่าเปิดแล้วจะเซ็งและก็เหนื่อยมากขึ้นรึเปล่า วีรกรรมของไอ้เจ้านายแต่ละอย่างมันชวนปวดหัวทั้งนั้น ผมเปิดมันออกมาดู ข้างในเป็นรูปเซ็ทล่าสุดที่คนของผมถ่ายมากับรายละเอียดเป็นโน้ตสั้นๆที่อ่านแล้วพอจับใจความได้ คนของผมมันมีอยู่ทั่วทุกสารทิศที่ไอ้เจ้านายมันอยู่นั่นแหละครับ
วันที่ 14/10/XX ก่อน JN สอบไฟนอลวันสุดท้าย
เจเอ็นคือเจ้านายนี่แหละครับเป็นโค้ดที่คนของผมกับผมใช้สื่อสารกัน(แม่งเดายากมาก ให้ตายเหอะ) ผมเปิดดูรูปที่คนของผมส่งมา ซึ่งแรกๆก็ไม่มีอะไร ไอ้แฝดมารับน้องชายผมที่คอนโด ท่าทางมันทั้งหัวเสียทั้งงัวเงีย แล้วหลังจากนั้นก็เป็นรูปที่อยู่ในห้องสมุด ซึ่งก็มีแฝดธีธัญประกบ จนกระทั่ง . .
ไอ้หน้าฝรั่งที่มาจับมือถือแขนกับน้องชายผมปรากฏขึ้นในรูป
สติของผมเริ่มที่จะขาดผึงออกเล็กๆ คนนอกดูยังไงแม่งก็เหมือนคนรักกำลังจู๋จี๋ แต่สำหรับผม ผมมองว่าไอ้มังกรมันกำลังคิดจะลวนลามน้องชายผู้โคตรแมนของผมอยู่ต่างหาก เดี๋ยวนะ . . ถึงแม้ว่าผมจะคิดว่าสองคนนี้อาจจะมีซัมติงรอง แต่พอเจอะเข้าจังๆแบบนี้ก็เล่นเอาผมรู้สึกขัดหูขัดตายังไงบอกไม่ถูก นี่ผมหวงน้องเหรอ ไม่เคยมีอาการแบบนี้เลย ถึงแม้ว่ามันจะลากผู้หญิงเข้ามานอนด้วยเป็นสิบเป็นร้อยคน
หรือเพราะไอ้มังกรมันเป็นผู้ชาย และมันก็อยู่ในรายชื่อที่เข้าข่ายเป็นอันตรายต่อไอ้เจ้านายวะ?
ข้อมูลลึกลับพอๆกันกับไอ้วิหคดำที่ชื่อเหม . . รายนั้นยิ่งแล้วใหญ่ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวมันเลยนอกจากมันเคยเข้าคุกอยู่เกือบปีและหลังๆก็ถูกปล่อยตัวออกมาเพราะอำนาจมืด
ไม่ได้การละ อันตรายทุกทางแทบจะทั้งสิ้น . . ผมรีบจิ้มจึกๆเข้าที่โทรศัพท์ที่ไว้สำหรับติดต่อภายใน “คุณจิ๊บ ผมมีธุระด่วน ที่เหลือฝากด้วยนะ” ชิ่งง่ายๆนี่แหละหลักการทำงานของกู . . ผมคว้าเอาสมบัติที่อยู่บนโต๊ะซึ่งมีเพียงแค่กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์และก็กุญแจรถก่อนที่จะบึ่งออกไปข้างนอกทันที ทิ้งให้คุณจิ๊บยกหูโทรศัพท์ค้างอยู่อย่างนั้นและกำลังอึ้งกับความไวแสงของผม
“คุณกานต์ กลับเร็วจังเลยนะครับวันนี้” ลุงยามถามผม เมื่อผมขับรถออกไปอย่างหล่อใส่แว่นกันแดดที่โคตรเท่ก่อนที่จะเลื่อนกระจกรถลงเพื่อคุยกับลุงยาม
“ไอ้แสบก่อเรื่องอีกแล้วครับ” ผมหมายถึงไอ้เจ้านาย ซึ่งเรื่องนี้ไม่น่าจะเกี่ยวกับไอ้เจ้านายโดยตรงเท่าไหร่นักหรอก
“ฮ่าๆๆๆ วัยรุ่นก็อย่างงี้แหละครับ”
“แหมลุง ผมก็ยังวัยรุ่นนะ”
“เอ่อ อันนั้นผมก็ไม่เถียงหรอกครับ คุณกานต์ทั้งหล่อทั้งเก่งทั้งเด็ก สุดยอดไปเลยครับ”
“หึหึ ที่ลุงพูดก็ถูก” ผมพูดทีเล่นทีจริง ผมเป็นพวกหลงตัวเองรึเปล่าวะ แต่ด้วยเหตุนี้นี่เองทำให้ผมสนิทกับลูกจ้างเกือบจะทุกคน
“ฮ่าๆ เดินทางโดยสวัสดิภาพครับคุณกานต์”
“เจอกันพรุ่งนี้ ดูแลบริษัทดีๆนะครับลุง”
ผมเลื่อนกระจกลงแล้วก็ขับรถต่อ จุดหมายของผมคือรังมังกรที่มีใต้ถุนเป็นร้านน้ำเต้าหู้ . . เห็นทีจะต้องคุยกับมันตรงๆสักหน่อยว่าอะไรยังไงกับน้องผมกันแน่
ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึง . . ผมจอดลงเข้ากับที่ข้างๆใกล้ๆบ้านไอ้มังกร บ้านของลุงเมฆด้วย เดินลงไปข้างในร้านที่ดูเหมือนจะปิดทำการแต่ก็มีประตูเลื่อนทีดูพอรู้ว่ามีคนอยู่ข้างใน ผมเลื่อนขึ้นแล้วก็แทรกตัวเข้าไปในร้านที่เก้าอี้ไม้หลายชุดถูกยกขึ้นไปบนโต๊ะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าร้านปิดอยู่ แต่กลิ่นน้ำเต้าหู้หอมฉุยกำลังลอยเข้ามาปะทะที่จมูกผม คงมีใครสักคนกำลังเตรียมของอยู่หลังร้าน และผมคิดว่านั่นน่าจะเป็นมังกร
“มึงเป็นใคร!”
มีคนทักขึ้นมาเสียก่อนที่จะผมจะเข้าไปหลังร้าน น้ำเสียงขวางโลกแบบนี้เคยได้ยินที่ไหนนะ
“ . .ไอ้เตี้ย” ผมรำพึงเมื่อเห็นไอ้ไนท์ที่ยืนจังก้าอยู่ข้างหลัง มันแต่งตัวชุดนักศึกษาเต็มยศที่ดูยังไง้ยังไงก็เด็กกว่าผม
“มึงว่าใครเตี้ย!!!!” แม่งโคตรเหมือนร็อตไวเลอร์ ดุสัดชนิดที่ว่าหมายังอาย ผมโดนมันคว้าคอเสื้ออย่างแรง นี่ถ้ามีเขี้ยวและก็มีเสียงขู่แฮ่ๆด้วยล่ะก็ แม่งใช่เลย
“เปล่า” ไม่ได้กลัวมันหรอก แต่กลัวมันกัด เลยรีบปฏิเสธ ไอ้ไนท์ปล่อยคอเสื้อผมและก็ทำท่าเอาเรื่องใส่แทน
“มาที่นี่ทำไม”
“มาหาไอ้มังกร” ผมตอบสั้นๆ มองซ้ายมองขวาตามหาไอ้หน้าฝรั่ง “มันอยู่ไหน”
“ทำไมกูต้องบอกมึงด้วย” ไนท์มองผมอย่างไม่ไว้ใจ
“กูมีเรื่องจะคุยกับมัน”
“คุยกับกูแทน”
เห้ย . . มันมีอะไรแบบนี้บนโลกด้วยเหรอ “กูมีธุระกับไอ้มังกร กูไม่มีธุระอะไรกับมึง”
“เสียงเอะอะอะไรข้างนอกวะไอ้ไนท์” ลุงเมฆในชุดพ่อค้าขายน้ำเต้าหู้เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมๆกับเหงื่อซ่ก ผมรีบยกมือไหว้ทันที เร็วพอๆกันกับไอ้ลอร์ดไวเลอร์ “อ้าว คุณเจ้าขุน”
“อย่าเรียกผมว่าคุณเลยนะครับลุง คนกันเอง”
“คนกันเองที่ไหนกัน คุณเป็นเจ้าหนี้ของผมนะ” ให้ตายสิ ลุงเมฆโคตรจะให้เกียรติผมเลย “ผมตามหาตัวน้องชายของคุณไม่เจอ ก็เลยไม่รู้ว่าจะใช้หนี้เค้าได้ที่ไหน”
“เอ่อ . . ผมไม่ได้มาทวงหนี้ลุงหรอกครับ”
“งั้นผมฝากไปให้น้องชายของคุณหน่อยสิ ตั้งแต่ที่ไอ้มังกรพามาวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเด็กคนนั้นอีกเลย”
“เดี๋ยวนะครับ เจ้านายเคยมาที่นี่เหรอ” ผมถามด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ
“ครับ” ลุงเมฆตอบเหมือนไม่ค่อยแปลกใจ “น้องชายคุณกับเพื่อนกับไอ้มังกรลูกชายผม”
“ตอนนี้ลูกชายลุงอยู่ที่ไหนเหรอครับ ผมมีเรื่องคุยด้วย”
“มันน่าจะไปวาดรูปที่มหาลัยยังไม่กลับมาครับ . . แต่อีกสักพักคงกลับ” ลุงเมฆตอบพลางใช้ผ้ากันเปื้อนซับเหงื่อ “คุณจะรอก็ได้นะครับ อีกสักพักมันคงต้องกลับมาช่วยผมเตรียมร้าน”
“ผมช่วยลุงเองครับ ไม่ต้องกวนไอ้มังกรหรอก” ไนท์รีบเดินเข้ามาอาสาทันที
“ไอ้ไนท์ . . เอ็งก็มาช่วยอยู่ทุกวัน”
“แต่วันนี้มังกรมันจะไม่มา . .เพราะมีตัวบ้าอะไรก็ไม่รู้มารอดักมัน”
“เฮ้ กูไม่ใช่ตัวบ้านะ”
“พูดอะไรอย่างนั้นกับเจ้าหนี้ข้าวะ ไอ้ไนท์”
เป็นอะไรที่ดูวุ่นวายชิบหายสำหรับผม ผมถอนหายใจดังเฮือก ลุงเมฆมองผมกับเชี่ยไนท์ด้วยความมึนงง ส่วนคนที่เด็กสุดทำหน้าตาไม่ไว้ใจผมยังไงก็อย่างงั้นเสมอ
“งั้นผมนั่งรอนะครับ” ผมยกเก้าอี้ลงตัวหนึ่งแล้วก็นั่งลง ลุงเมฆพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินไปหลังร้านต่อ ส่วนไอ้ไนท์มันดูไม่พึงพอใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของผม ผมเลยยักคิ้วส่งให้มันไปสองจึก นั่นยิ่งทำให้มันหัวเสียเข้าไปใหญ่
“ถ้ามึงจะทำอะไรมังกรล่ะก็ . .ข้ามศพกูก่อนเหอะ!”
“ระแวงไม่เข้าเรื่อง” ร็อตไวเลอร์นี่มันคิดมากเป็นด้วยเหรอวะ “มึงเห็นว่ากูเป็นพวกชอบใช้กำลังอย่างมึงเหรอ”
“นี่มึงหาว่ากูโง่ ไม่ใช่สมองเหรอ!”
ไอ้สุดยอดของสุดยอดแห่งการมโนเอ๊ย . . เด็กน้อยขั้นสูงสุดคือมันนี่แหละ
“ไอ้ไนท์ อย่าไปกวนคุณเค้า มาหลังร้าน!!!!!” ลุงเมฆตะโกนข้ามร้านมาอย่างรู้เลยว่าเป็นนักเลงเก่า ไนท์มันทำท่าเหมือนโดนขัดใจแต่ก็เดินไปหลังร้านแต่โดยดี ผมส่ายหน้าอย่างระอาให้มัน ก่อนที่จะนั่งรอให้ไอ้คนที่ผมมีธุระด้วยมันรีบมา เพราะเวลาของผมนั้นคือธุรกิจเสียส่วนใหญ่
จนกระทั่งผมได้ยินเสียงประตูเหล็กเลื่อนเปิดขึ้นอีกครั้ง ไอ้ฝรั่งหัวดำที่โคตรหล่อกำลังเดินเข้ามาในร้านพร้อมๆกับสะพายอุปกรณ์วาดรูปของมันมาด้วย มันไม่ได้สังเกตว่าผมนั่งอยู่เลยเลื่อนประตูเหล็กลงที่เดิม ส่วนผมก็ลุกขึ้นยืน แล้วมันก็หันมาประจันหน้ากับผมพอดี
แอบเห็นมันสตั๊นไปห้าวิแบบนิ่งๆ ก่อนที่จะยกมือไหว้
“กูมีเรื่องจะคุยด้วย”
ไอ้ฝรั่งหน้าหล่อขมวดคิ้วเล็กๆก่อนที่จะพยักหน้า ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรออกมา ไอ้เชี่ยไนท์ก็วางถาดอะไรสักอย่างลงจนสะดุ้งสะเทือนไปหมด
“มังกร อย่าไปไว้ใจมัน!” บอกตรงๆว่าตอนนี้โคตรรำคาญไอ้ร็อตไวเลอร์เลยให้ตายเหอะ (ถูกสถาปนาจากไอ้เตี้ยขึ้นมาเป็นไอ้ร็อตไวเลอร์เรียบร้อย)
มังกรดูจะงงๆกับไอ้ไนท์ มันพยักหน้าเชิงบอกว่าไม่เป็นไร ไอ้ไนท์เห็นดังนั้นก็หยิบถาดขึ้นมาแล้วก็เดินเข้าไปหลังร้านอย่างโคตรกระทืบ ไอ้เด็กเชี่ยนี่มันเป็นอะไรกับผมมากป่ะ ทำไมมองผมในแง่ร้ายจังหว่า?
“คุณมีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ”
“เรื่องน้องกู” ผมตอบทันที
“ครับ” มันตอบรับ น้ำเสียงประมาณว่า . . แล้วไงครับ . .
“มึงกับน้องกูเป็นอะไรกัน”
คำถามนั้นทำเอาคนที่มีนัยน์ตาสีฟ้าใสสั่นระริกเล็กน้อยก่อนทำหน้านิ่งอย่างคงคอนเซปต์
“เพื่อนครับ”
“เพื่อน?” ผมทวนคำอย่างมีอารมณ์ “เพื่อนกันคงไม่จับมือถือแขนกันในที่สาธารณะกันแบบนั้นหรอกนะ” พูดไปอย่างขาดสติจนดูเหมือนเป็นพี่ชายที่โคตรจะหวงน้องชายเข้าไส้ . . แต่ถึงมันจะดูไม่ดียังไงก็ช่างมันเถอะ เพราะท้ายที่สุดแล้วเอาเข้าจริงผมก็หวงไอ้เจ้านายจริงๆนั่นแหละนะ ยอมรับอย่างแมนๆเลย
มังกรดูพูดไม่ออกบอกไม่ถูก “ตอนไหนครับ”
“สองสามวันก่อนที่ห้องสมุด”
“อ๋อ” มังกรรับ “อันที่จริงนั่นผมทำแค่อยากจะสั่งสอนมัน”
“หา?”
“มันไม่ยอมอ่านหนังสือครับ” มันตอบหน้าตาย “ผมเลยบังคับ”
“ด้วยการจับมือถือแขนน้องกูเนี่ยนะ”
“ครับ” โหยยยยยย ไอ้นิ่ง ไอ้หน้าด้าน . . น้องกูกูเลิ้ยงอย่างดีไม่เคยให้มีข่าวเสียๆหายๆด้านนิยมชมชอบเพศเดียวกันนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ยังไงก็เถอะ” ผมทอดถอนใจ พยายามสะกดอารมณ์อย่างสุดกลั้น “มึงมั่นใจนะว่าจะไม่มีการพัฒนามากไปกว่าคำว่าเพื่อน”
“ . .” มันนิ่งเสียนานก่อนจะตอบด้วยเสียงที่ออกจะสั่นเครือแปลกไปจากตอนแรก “ครับ”
“ดูมึงไม่ค่อยมั่นใจ”
“ผมบอกว่า . . ครับ ผมไม่ได้ปฏิเสธ”
คือไอ้มังกรมันนิ่งและเย็นชาเสียจนผมร้อนใส่มันก็คงแพ้ ประหนึ่งสำนวนที่ว่าไฟน้อยย่อมแพ้น้ำแข็งขั้วโลกเหนืออย่างมัน(สำนวนประเทศไหนฟะ)
“แต่น้องกู . . เหมือนจะไม่ได้คิดแบบมึงนะ”
ผมพูดเหมือนผมรำพึงมากกว่า มังกรขมวดคิ้วส่งสายตาเป็นคำถามมาที่ผม ดวงตาสีฟ้าใสของมันส่อแววอยากรู้
ผมยักไหล่เล็กๆก่อนที่จะเดินชนไหล่ของไอ้มังกรไป หึหึ กูปล่อยให้มึงอยากแล้วกูก็จากไปกูวินมั้ยล่ะ เอาซี่มึงจะสะกิดจะเรียกจะถามอะไรกูรึเปล่า เพราะถ้ามึงทำ . .
. . มึงต้องคิดอะไรกับน้องกูแน่นอน
“เดี๋ยวครับ”
นั่นไง . . มันเรียกผม ผมแค่นหัวเราะในใจก่อนที่จะหันไปหาไอ้มังกร
“ทำไมถึงพูดแบบนั้น”
บร๊ะเจ้า มันอยากรู้จริงๆด้วยเว้ยเห้ย ฮ่าๆๆๆ ผมหัวเราะอย่างมีชัยอยู่ในใจ แต่ใบหน้าที่แสดงออกมาคือเจ้าเล่ห์ซะไม่มี
“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นตอนที่มึงนอนโคม่าในโรงพยาบาล”
“ ...”
“น้องกูมันเป็นห่วงมึง”
“นั่นอาจจะเป็นเพราะความรู้สึกผิดของมัน ที่มันคิดว่าผมต้องมาเจ็บเพราะมัน”
“แต่กูไม่คิดอย่างนั้น”
“?”
“มึงไม่ได้เห็นอะไรที่กูเห็นนี่ . . จริงมั้ย”
ผมตบบ่ามันแปะๆก่อนที่จะเดินจากไปอีกครั้ง นั่นยิ่งทำให้ไอ้มังกรเหลืออด แม่งเดินมาขวางทางผมซะงั้น ตัวมันกับตัวผมสูงพอๆกัน แต่อาศัยด้วยความที่มันเด็กกว่า มันเลยสูงกว่าผมนิดหน่อย แต่ก็แค่นิดหน่อยเท่านั้นเหอะ! (เกี่ยว?)
“ช่วยพูดให้มันชัดเจนด้วย”
“อะไร”
“พี่อยากจะพูดอะไรกับผมกันแน่”
เออว่ะ นั่นสิ . . กูจะพูดอะไรกับมึงกันแน่ฟะเนี่ย “เอาเป็นว่า . .”
“ครับ?”
“มึงจริงใจกับน้องกูรึเปล่า”
“…” มันนิ่งไปเลย
“กูรู้ที่มึงต้องมาเจ็บก็เพราะอยากปกป้องน้องกูใช่มั้ย”
“…” ยังคงนิ่งอยู่เหมือนเดิม
“ถ้าเป็นงั้น . .”
“…”
“. . มึงต้องผ่านด่านกูให้ได้ก่อน”
หึ ด่านกูโหดสัด ชนิดที่ว่าหมีขั้วโลกเหนือยังหนาวเลยล่ะ ผมหัวเราะเล็กๆก่อนที่จะเดินออกไปจากร้านน้ำเต้าหู้ที่กำลังปิดนั่น หวังว่ามันคงจะไม่มาขัดการกลับบ้านของผมอีกนะ
แต่มันก็มาขัดจนได้ . .
ผมมองหน้าไอ้ฝรั่งหัวตั้งสีดำดวงตาสีฟ้านี่อย่างนึกฉงน ตอนแรกก็โกรธมันอยู่หรอก แต่ตอนหลังชักอยากจะแกล้งมากกว่า มันหลุบตาลงต่ำราวกับต้องการหลบตาผมก่อนที่จะพูดขึ้นมา
“ผมไม่จำเป็นต้องผ่านด่านของพี่หรอกครับ”
มันผิดจากที่ผมคาดเอาไว้ . .
“ผมไม่ได้คิดกับไอ้เจ้านายแบบนั้น”
มึงจะหักอกน้องกูงั้นเรอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! นั่นเป็นความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของผมตามประสาหนุ่มเลือดร้อนแต่โตแล้วเลยไม่ได้แยกเขี้ยวกัดคอมัน
ผมยิ้ม ยิ้มที่มุมปาก
“งั้นมึงก็ไม่ต้องมายุ่งกับน้องกู”
มังกรมองผมก่อนที่จะหายใจแรงๆ ผมเค้นอะไรจากเด็กมันอยู่เนี่ย นี่ผมกำลังสนุกอยู่เหรอ
ผมเปิดประตูขึ้นรถไป . . แต่ก่อนจะขึ้นรถ ผมดันได้ยินเสียงอันดังที่ถูกส่งผ่านมาทางอากาศ
“ . . ด่านจะยากแค่ไหน ยังไงผมก็ต้องผ่าน”
ส่งสาส์นท้าดวลมาให้พี่ชายไอ้เจ้านายงั้นรึ . . มังกร
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!!!!!!"
เท่ห์จังเลยคร่าาาาา
:give2: :give2:
-
"ผมไม่ได้คิดกับเจ้านายแบบนั้น"
แล้วคิดแบบไหนอ่ะ พี่ขุนดูสนุกสนานดีนะคะ :m20:
-
พี่เจ้าขุนฮาวะ :m20:
แต่ยังไงมังกรก็รับคำท้าพี่เจ้าขุนไปแล้ว โบกธงเชียร์มังกร :ped149:
-
อั๊ยย่ะ เริ่ดมากๆ
เท่ห์มากค่า =///=
-
:laugh: :laugh: ไงพี่ขุนอึ้งๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด :-[ :-[ :-[
จัดไปอย่าให้เสีย ทั้งมังกรทั้งเจ้าขุนนนนนนน? :man1: :man1: :man1:
เรื่องมังกรเจ้านาย คิดว่าตัวแปรที่ต้องแก้ไม่ต่ำกว่า 3
แต่เจ้าขุนกับไนท์นี่ ตัวๆเลยจ้าาาาา ไม่มีอะไรที่ต้องแก้
แก้อย่างเดียวคือแก้ผ้าาา แอ๊ฟฟฟฟ :z6://ถีบ พูดจาน่าเกลียดดดดดด
เอาเป็นว่า คู่นี้น่าจะเหนื่อย แต่ไม่น่าจะเยอะเท่ามังกรเจ้านาย โอเค๊?
เป็นกำลังใจจ้าาาาาา :กอด1: :L2:
-
มังกรสู้ๆ ผ่านด่านพี่ขุนให้ได้น่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก ออกแนวสับสนนะพ่อมังกร ~
เมื่อไหร่จะได้เป็นแฟนกานนนนนนนนน ลุ้นมานาน
-
สู้ๆนะมังกร :a2:
ถ้าพี่ขุนหวงนักก็จับลอตไวเลอร์โยนไปให้เลย รับรอง!!! เสร็จ (ใครเสร็จใครไม่รู้นะ) ห้าๆ :laugh:
-
ตามอ่านทันแล้ว เย้ๆ
รอตอนต่อไปค่ะ อิอิ
-
กรี๊ดดด มังกรน่ารักโคตรอ่า
ในห้องสมุดแบบ อ๊ายยยย ชอบ
แล้วก็ประโยคนี้
“ . . ด่านจะยากแค่ไหน ยังไงผมก็ต้องผ่าน”
คนอ่านอ่านแล้วยิ้มแก้มปริสุดๆเลยค่ะ จริงๆอยากกรี๊ด แต่เกรงใจข้างห้อง งื้อ
พี่เจ้าขุนก็แนวหวงน้องรึเปล่านะ แต่มองน้องตัวเองออก เก่งมากๆ
เพราะเจ้าตัวและผองเพื่อนยังไม่รู้เลย555
แล้วด่านที่ว่าของพี่เจ้าขุนจะเป็นไรเนี่ย
แอบงงมังกร คิอต้องคิดอะไรไปมาในหัวอยู่แน่ๆ
บอกว่าไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ก็บอกว่าจะผ่านด่านให้ได้
ตกลงไม่ได้แค่รับฝากแล้วใช่มั้ย
(เรายังคิดว่ามังกรรับฝากเจ้านายจากแมทน่ะนะ)
-
พี่เจ้าขุนอย่างฮาตกลงว่าจะหวงน้องชายไม่ให้มังกรมายุ่งมาจีบหรืออยากจะเปิดทางให้มังกรได้มาจีบเจ้านายกันแน่ น่าลุ้นจริงๆว่ามังกรจะผ่านด่านพี่เจ้าขุนได้รึเปล่า
-
หนุ่มๆเค้าเคลียร์กันหลังไมค์เรียบร้อย พร้อมรบกันแล้ว แต่ตัวต้นเหตุอย่างเจ้านายกลับไม่รู้เรื่องซะงั้น ว่าแต่นี้ถือว่ามังกรยอมรับแล้วใช่มั๊ย ว่าคิดกับเจ้านายมากกว่าเพื่อนจริงๆ อิอิอิอิ
-
เอาเเล้วๆ ไหนบอกหวงน้องชายไง ไปให้ความหวังเค้าซะงั้น :m12:
มังกรสู้ๆนะไหนๆพี่เจ้าขุนเค้าให้โอกาสมาซะขนาดนี้เดินหน้าเต็มกำลัง :a1:
เอ่อไนท์นายเป็นไรมากปะหรือว่าชอบพี่เจ้าขุน :z1:
-
อ้าว...มังกรไม่ได้คิดอะไรกับเจ้านายงั้นหรอ? :o9:
พี่เจ้าขุนเท่ห์อ่ะ
-
อิพี่ขุน อิพี่หวงน้องงง
-
ตกลงว่ามังกรรู้สึกยังไงกับเจ้านายกันแน่น่ะนี่ หรือจะเป็นแนวบอดี้การ์ดแอบรักคนของเจ้านายตัวเองเลยแสดงออกไม่ได้ >w<
แก้คำิผิดให้นะคะ ลอร์ดไวเลอร์ -----> ร็อตไวเลอร์
สาร์น -------------> สาส์น
-
o22 ไม่ได้คิดกับเจ้านายเเบบนั้น... แล้วความจริง คิดเเบบไหนล่ะมังกร! พี่ขุนดูน่ารักดีนะ เหมือนเจ้านายเวอร์ชั่นโตเต็มวัย555
มังกรอย่ามาเล่นๆให้เจ้านายคิดลึกนะ ไม่งั้นพี่ขุนคงได้เอาจริงกับมังกรบ้างเเหละ... ยังไม่เคลียร์เรื่องน้องนางที่มาเฝ้าตอนอยู่
โรงพยาบาลอีกนะ... พี่ขุนดูเค้นมังกรได้เสียประสาทมาก เป็นมังกรคงแอบกดดันน่าดู โดนว่าที่พี่ชายภรรยาสอบสวนซะ ไม่จริงใจ
คงได้มีเฮอ่ะงานนี้... เจ้านายคิดอะไรๆกับมังกรบ้างเเล้วล่ะ แม้จะยังสับสนอยู่ แต่ที่ไม่รู้ในใจคิดยังไงนี่ก็คือมังกร... แต่เล่น
ประกาศเเล้วนี่ว่าจะผ่าด่าน... แบบนี้เรียกว่า ยอมรับว่าคิดอะไรกับเจ้านายเเล้วรึเปล่า??? :-[
-
มังกรเท่ห์จัง แต่ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่
และมังกรไม่ได้คิดอะไรๆกับเจ้านายจริงเหรอ?
คำพูดค่อนข้างสวนทางกับการกระทำนะคะสุดหล่อ หึหึ
รอตอนต่อไปค่ะ >.<
-
บางที่ก็น่าลำคาน ไนท์ อะ
เหมือนอยากมีบท เซง ดูไม่ค่อยมีเหตุผล น่าลำคานมากกว่าจะสนุกหงะ (แห่ๆ)
ว่าแต่เจ้านายนี้ยังไง ไหนบอกว่าไม่อยากไห้มังกรมายุ่งอะไรยังไง
ดูเมหือนคราวนี้จะไปยุ่งกับเขาเองด้วยนะ
เห่อมันยังไง บางทีการกระทำก็สวนกลับคำพูด
เอาไงแน่ตกลงสักอย่าง กลืนน้ำลายตัวเองล้นคอละ
-
มังกรโดนพี่ขุนแกล้ง
แล้วมังกรคิดแบบไหนกับเจ้านาย :m28:
-
พี่เจ้าขุนคะ ตกลงจะหวงน้องรึยุให้มังกรจีบน้องเจ้านายกันแน่คะ
อิป้างง
-
มังกร นายบอกว่าไม่คิดอะไรกับเจ้านาย
แต่ก่รกระทำมันสวนทางกันนะ
-
อยากให้พี่ขุนเป็นเคะอ่ะ
ท่าทางจะน่ารักไม่หยอกนะคะ ฮิฮิ
-
พี่ขุนเล่นอะไรเนี่ยยยย 555555
ดูพี่แกสนุกมากเลย
แล้วมังกรกับเจ้านายจะสนุกไปด้วยป้ะเนี่ย
-
โคตรน่ารักอ่ะ
-
:impress2: ยอมรับแล้วสินะ มังกร หุหุ
-
:laugh: :laugh:
อ่านไปยิ้มไป รู้สึกดีเหมือนตัวเองกำลังข่มมังกรอยู่เลย
:m20:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก มังกรปากแข็ง :z1:
หยั่งงี้พี่เจ้าขุนต้องจัดหนักๆว่าที่น้องเขยเลยจ้าาาาาาาาา :z6: :z2:
-
ว๊าวววววว !!!! สุดยอดเลย มังกร !!! o13 o13
ไนท์เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยยย !?!?
-
พี่เจ้าขุนมาตอนแรกนึกว่าจะมีมวยซะแล้ว หลังๆ เอ๊ะชักยังไง o18
-
ไม่ค่อยแน่ใจในความรู้สึกของมังกรเลยแฮะ
-
ว้าวววว รู้สึกเรื่งมันลึกลับจังโดยเฉพาะ พี่ชายข้างห้อง
ถ้าเจ้าขุนจะแกล้ง มังกร
เอาไปลงที่ไนท์ดีกว่า หุหุ
-
เฮ้ !!!!! มังกร winnnnnnnnn ~~ เท่สาสสสส ส ส ส ~ ~!!!! #ถึงจะดูมึนๆกับการตอบพี่ขุนก็เถอะ =,.= :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
โอ้ยยย ทั้งฟินทั้งวินให้ตายเถอะ><
-
o13
-
มังกรเท่ห์มากกกกกกกก :-[
แต่ก็ยังคิดอยู่ดีว่าจริงๆแมทฝากเจ้านายกะมังกร
ส่วนคุณพี่ชายกะไนท์นี่ท่าทางจะมีแววกันนะ :impress2:
รีบๆมาต่อนะคะ :กอด1:
-
ได้อยู่กันสองต่อสองด้วย เพื่อน (ฝั่งมังกร) แอบเปิดทางเบา ๆ เจ้านายน่ารักอ่ะเค้าส่งอะไรให้กินก็กินหมดอ่ะ
สงสารคนเพิ่งเริ่มตั้งใจอ่านหนังสือเบา ๆ ยังไงก็อย่าให้ตกนะอายเค้าน้าหัวหน้าแก๊งค์น้า
พี่เจ้าขุนหวงน้องได้น่ารักดี มีไปขู่ แถมหย่อนระเบิด (รู้ใจคนปากแข็งซะจริง) มังกรฮาดี จากที่ว่าจะไม่คิดอะไร
เริ่มจะคิดจากตรงนี้แหละ แหม่ ก็แล้วถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเจ้านาย จะมาผ่านด่านพี่เจ้าขุนทำไมเล่ามังกร หึๆๆ
ขอบคุณค่า
-
เจ้านายมันจะรู้ไหมเนี่ยว่า
พี่ชายกับว่าที่แฟนกำลังประกาศสงครามกันอยู่
-
ปากบอกว่าอยู่ห่างๆกันไว้ แต่ไหงตัวติดกันยิ่งกว่าเดิมอีกล่ะ :-[
คนที่เฝ้าดูอย่างเราๆก็เลยได้กำไรไป แม้มันจะไม่ได้หวานก็ตาม
ส่วนที่เจ้าขุนเห็นบ่นงานเยอะ แต่ยังมีเวลามาแกล้งมังกรอีกนะ
นิ่งๆอย่างมังกรจะทันคนเจ้าเล่ห์อย่างพี่เจ้าขุนเค้าเรอะ
พี่ขุนต้องให้ฟัดกับไนท์ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
มังกรตกลงจะฝ่าด่านพี่ขุนใช่มั๊ยยยยยยยย..แล้วบอกไม่ได้คิดอะไร
ตกลงพี่ชายข้างห้องคือใคร อะไร ยังไงอยากรู้ๆๆๆ
-
อิพี่ขุนหวงน้องเวอร์ :z2:
-
น่ารักอะ
-
อะไรงงจะชอบไม่ชอบชอบไม่ชอบชอบ?ไม่ชอบ
มังกรเอ็งปากแข็งหรือเอ็งติสท์วะข้าเข้าไม่ถึง5555555555555
-
อยากรู้จังว่ามังกรคิดอะไรอยู่ :เฮ้อ: ไนท์กับเจ้าขุนดูน่าจะมีอะไรแปร่ง ๆ น่ะ :impress2:
-
มังกรคิดอะไรจริง ๆ ด้วย สินะ สินะ :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
มังกร เปิดเผยมากกว่านี้สิ! เอาให้สุดๆ ไปเลย
เจ้านายเนื้อหอม แต่อยากรู้ว่าพี่แมท เคยถูกเจ้านายช่วยเหลืออะไรหรือเปล่า เซ้นมันบอก :laugh:
-
น่ารักอีกแล้ว แต่แอบหมั่นไส้มังกร
ชอบเจ้านายได้แล้ว555 คือมังกรแอบดูทำไปเพื่อรักษาสัญญามากกว่า
แอบสังเกตุมาหลายทีและ หรือเจ้าตัวอาจซีนไม่รู้ตัวว่าชอบแล้วก็ไม่รู้แหะ
ติดตามค่าา
-
รอว่าพี่ขุนจะจัดการยังไง อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วเขิน ม้วนตัวเป็นดักแด้
มังกร กะ พี่ขุนเท่จังเว้ยยยย
-
แอร๊ย แอร๊ย แอร๊ยยยยยย เขินอ่าาาาา
มันกรเท่ม๊ากกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค้าาาาา เก๊ารอออออ :-[ :-[
-
มังกรชอบเจ้านายใช่ไหม แต่ท่าทางเหมือนจะกังวลเรื่องแมทอะไรนั่นหรือเปล่านะ เจ้าขุนไนท์ยังไง ๆ อยู่นะเนี่ย
-
มังกรนายปากแข็งนะ
ด่านจะหินแค่ไหนกันเชียว คิคิ รออ่านตอนต่อไปจ้า ..
-
ชอบ
มาก
-
"ผมไม่ได้คิดกับเจ้านายแบบนั้น"
แล้วทำไมถึงจะต้องผ่านด่านให้ได้ด้วยละถ้าไม่คิดอะไร :z1:
-
เพราะถูกบีบเลยจำเป็นต้องฝ่าด่าน เพราะยังจำเป็นต้องยุ่ง เลยต้องตอบไปแบบนั้น เพราะคนสำคัญฝากให้ช่วยดูแล...เมื่อไหร่จะเพราะ รัก ห๊ะ?!!
//สงสัยมังกรจะเป็นอดีตองครักษ์ที่ถูกดันขึ้นเป็นราชา เนื่องจาก"แมท"ราชาตัวจริงสละบัลลังค์ชั่วคราว...รึเปล่า? :interest:
-
กร๊ากกก.....ตลกพี่ขุนว่ะ :m20:
คิดว่าเค้าคิดกับน้องชายก็ทำท่าหวงซะ
แต่พอเค้าทำท่าจะปฏิเสธก็หาว่าเค้าหักอกน้องตัวเองซะงั้น
ตกลงจะเอายังไงแน่เนี่ย :m16:
-
คุณพี่เจ้าขุนหวงน้องจัง ฮ่าๆๆ
สู้ๆเขาน้าาาาาาาามังกร :D
-
เจ้านายมังกรรร. ขุนไนท์. เอร้ยยยยยยนน
-
มังกรยังไงเนี่ย :เฮ้อ:
แต่พี่ขุนเท่ว่ะ หวงน้องชายยย
:z1:
อย่าหักอกเจ้านายนะมังกร :angry2:
+1 คร้าบบบ
-
มาอ่านแล้วววววว
มังกร ในที่สุดก็ยอมรับสินะ
สนุกแทนพี่ขุน ฮ่าๆ
ไนท์ก็นักเลงเกิ้นนนน
-
555++ พี่ขุนทำเหมือนจะไปท้ารบ ไปๆ มาๆ เหมือนเต็มใจรับน้องเขยซะนี่ หุหุหุ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เขิลลลลล มังกรแม่งเท่ห์สัดดดดดดดดด
-
มังกรสู้ๆๆ มังกรสู้ตาย :ped149: :ped149:
สู้เขามังกรรรรรร :z2: :z2:
-
ร้ายที่ 17
“แด๊ด ทำไมแด๊ดยังไม่จ่ายหนี้เค้าไปสักทีล่ะ”
“อันที่จริงข้าว่าข้าจะคุยกับเอ็งเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน”
“ . . แด๊ดไปกู้เงินบ้านโน้นเพิ่มเหรอ”
“จะบ้าเหรอไอ้ลูกเวร ไม่ใช่อย่างนั้นโว้ย”
“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ”
“. . เจ้าหนี้ของเราเปลี่ยนเป็นคนใหม่น่ะ”
“เป็นไรวะไอ้ก้าว ทำหน้าเซ็งอย่างกับพ่อมึงตาย”
“แช่งตัวเองแต่เช้าเลยนะพ่อ”
“เช้าพ่อง นี่สิบโมงแล้วเฟ้ย นี่เอ็งเพิ่งจะได้ฤกษ์ตื่นขึ้นมางั้นเรอะ”
“ก็เมื่อคืนนอนตีสาม”
“ทำเชี่ยไรถึงตีสาม”
“ดูหนังโป๊”
“อยากนักก็ไปใช้มืออีกไป๊!!!! ไอ้หมกมุ่น” พ่อโยนFHMมาใส่ผมที่หลบทันพอดี ดันซวยไปโดนหน้าป้าแม่บ้านที่ยกข้าวเช้าบวกเที่ยงมาเสิร์ฟผมพอดี ดีนะข้าวไม่คว่ำและป้าก็ไม่เจ็บเท่าไหร่
“นี่พ่อคิดว่านายพูดจริงเหรอ”
“เออดิ”
“ใครมันจะไปหื่นเหมือนพ่อกันล่ะ”
“ปากเสีย เดี๋ยวข้าเตะเข้าให้”
“ก็ให้กวนหน่อยเหอะ คนมันไม่มีอะไรทำนี่” จริงอย่างที่ผมพูดครับ ปิดเทอมเล็กมาห้าวันเต็มๆแล้วโคตรจะไม่มีอะไรทำ ทั้งๆที่บทลงโทษของผมนั้นถูกพี่ขุนกับพ่อลืมไปหมดแล้ว ผมได้ของทุกอย่างกลับคืนมาแต่ไหงพอได้มาทุกสิ่งทุกอย่างกลับน่าเบื่อลงไปถนัดตา อยู่บ้านเฉยๆก็เซ็ง ออกไปข้างนอกไปเจอไอ้แฝดก็เซ็ง แม่งเซ็งจริงๆ ทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้นะ
“ถ้าว่างนัก ก็เชิญมึงไปช่วยงานกูที่สาขาใหญ่นะครับ” พี่ขุนเดินลงบันไดมาด้วยชุดสูทเต็มยศตามประสานักธุรกิจมีน้องห่วยและมีพ่อขี้เกียจ
“สิบโมงแล้วนี่มึงเพิ่งจะไปทำงาน?”
“ผมเลียนแบบพ่อมาน่ะ”
เป็นอีกครั้งที่พ่อโยนหนังสืออะไรไม่รู้ไปใส่พี่ขุนเหมือนที่ทำกับผม พี่ขุนหลบทัน และคราวนี้ป้าแม่บ้านที่เพิ่งเดินเข้ามาก็หลบทันด้วย แม่ง . . มีการพัฒนาด้วยเว้ย
“รีบแดกรีบไปเลย ข้าเบื่อหน้าเอ็ง”
“โห่ยยยย ใจร้ายว่ะ ทีกับไอ้นายยังไม่เห็นเคยพูดอย่างงี้เลย” พี่ขุนแกล้งร้องโอดโอย
“อันที่จริงข้าก็เบื่อหน้าไอ้นายเหมือนกัน” นั่นไง . . กูนั่งกินข้าวอยู่เฉยๆกูยังโดนเลย “ว่าจะหาอะไรให้มันทำ”
“อย่าบอกนะว่าเกี่ยวกับร้านหนังสือนั่น . .”
“ก็ใช่”
“พ่อ อีกอาทิตย์นึงก็เปิดเทอมแล้ว นายยังไม่พร้อม” ผมรีบแถ
“เอ็งบอกไม่มีอะไรทำไม่ใช่รึไง”
“คืออยากไปเที่ยวไงพ่อ ไม่ใช่ไปทำงาน”
“ดี งั้นเย็นนี้ไปเที่ยวกับข้า”
“เที่ยวไหน” เที่ยวกับพ่อจะสนุกเหรอ . . ผมเชื่อว่าพี่ขุนก็คิดอย่างนั้นเพราะหันมาสบตากับผมอย่างตื่นๆ
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก” พ่อยกกาแฟขึ้นมาจิบ “แต่มึงต้องไป”
“อ้าว ไหงบังคับกัน”
“จำลูกสาวเจ้าของโรงแรมเพื่อนข้าได้มั้ย”
“โหยพ่อ เพื่อนพ่อมีเป็นแสน”
“ยังไงก็ช่าง เอ็งต้องไปดูตัว”
พรืดดดดดดดดดดดดดดดดดด . . ทั้งผมกับพี่ขุนพ่นลมออกมาเป็นน้ำเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง
“เดี๋ยวพ่อ นายยังเรียนไม่จบ ถ้าจะให้ดูตัว ก็ต้องพี่ขุนโน่น!!!!” โยนขี้ใส่พี่ชายเต็มๆเหมือนยัดเยียด ซึ่งมันทำหน้าเหมือนจะกินผมผ่านทางสายตา ใครจะไปชอบโดนคลุมถุงชน นี่มันสมัยไหนแล้ว!!!!
“ก็ลูกสาวเจ้านั่นมันสนใจในตัวเอ็ง ไม่ใช่พี่เอ็ง”
“ไม่ไป!” ผมตอบทันที รีบลุกขึ้นยืนกะวิ่งไปที่ห้องนอนของตัวเองและหยิบกุญแจรถ ขับรถหนีไปซะ แต่เหมือนพ่อจะรู้กลเม็ดวิธีการหนีของผมทุกอย่าง ถูกดึงเสื้อเอาไว้จนทำให้ขยับไปไหนไม่ได้
“ยังไงก็ต้องไป”
“แต่ . .”
“เอาเถอะน่า ข้าไม่บังคับเอ็งในเรื่องนี้หรอก” พ่อบอกเสียงง่ายๆ “ก็แค่ไป ถ้าไม่ถูกใจก็ทำให้เค้ารู้ไปเลยว่าเอ็งไม่ถูกใจ”
“ไม่สมเหตุสมผลเลย” ผมแอบบ่น “หน้าอย่างนายยังมีคนสนใจอยู่เหรอ”
“นั่นสิ” ไอ้พี่ขุนรีบเสริมขึ้นมาทันที ทีเรื่องอย่างนี้เห็นด้วยใหญ่เลยนะ ไอ้พี่เวร “เป็นผมก็ว่าไปอย่าง”
“ของเอ็งไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องมี” พ่อพูดกับพี่ขุน “แต่ตอนนี้ไอ้ก้าวต้องรับความซวยไปก่อน”
แม่ง อะไรฟะ ดูตัวเชี่ยไรโคตรงี่เง่า . . ผมสะบัดหน้าเซ็งๆก่อนที่จะเดินตึงตังขึ้นไปบนห้อง มาอยู่บ้านใหญ่เมื่อสองสามวันก่อน แน่นอนว่ายังไม่ได้กินน้ำเต้าหู้สักถุง . . จะว่าไปตั้งแต่วันก่อนสอบไฟนอลวันสุดท้ายผมยังไม่ได้เจอหน้าไอ้มังกรเลยสักกะติ๊ด ซึ่งนั่นนับว่าเป็นเรื่องดี แต่ถึงยังไงไอ้ความรู้สึกที่ว่าอยากกินน้ำเต้าหู้มันก็ยังมีอยู่ ไอ้เชี่ยมังกร ไอ้บ้า . .แม่งทำให้ผมติดน้ำเต้าหู้บ้านมันไปซะฉิบแล้ว ซวยจริงๆ
ผมนั่งเล่นกลิ้งเล่นอยู่บนห้อง ซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน แผ่นดีวีดีซีรี่ส์ทุกเรื่องถูกผมรื้อออกมาจากตู้จนเป็นกองพะเนิน สรุปไม่ได้สักทีว่าจะดูเรื่องอะไรกันแน่ ท้ายที่สุดก็เลือกไม่ได้สักเรื่อง ก็เลยมากลิ้งเล่นอยู่บนเตียงอย่างนี้ด้วยความเซ็งขั้นสูงสุด ยิ่งตอนเย็นมีการดูตัวบ้าบอคอแตกอะไรนั่นอีกยิ่งทำให้เซ็งมากเข้าไปใหญ่ ใครไม่เกิดเป็นผมคงไม่เข้าใจหรอก เชื่อผมดิ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามาเลย” ผมพูดเสียงงัวเงีย ทั้งๆที่ไม่ได้หลับเลย
“คนอย่างมึงว่างเป็นด้วยเหรอ” เป็นพี่ชายของผมนั่นเอง แม่งเดินเข้ามาในชุดสูท สงสัยเห็นผมนอนเหมือนกบซังกะตายมั้งเลยพูดขึ้นมาอย่างนั้น
“ไม่ยอมไปทำงานอีกเหรอ . .แล้วนายจะเอาเงินที่ไหนกินล่ะ”
“กวนตีน” ผมโดนพี่ผมเขกหัว พี่ขุนนั่งลงบนเตียงจนเตียงยุบ “กูจะเข้ามาบอกมึงว่า . . มะรืนนี้จะมีงานต้อนรับทีมงานของทูตฝรั่งเศสที่โรงแรมของเราที่ภูเก็ตโน่น”
“แล้วยังไง” จะตีลังกาดูยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของผม = =
“เห็นเซ็งๆก็เลยจะมาชวนให้ไปด้วย”
นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมให้ความสนใจขึ้นมานิดนึง . . ว่างแบบนี้ไปทะเลสักหน่อยก็ดีเหมือนกันนะ เรื่องนี้ทำให้ผมรู้สึกดีกว่าเรื่องดูตัวบ้าบอนั่นเยอะเลย
“ไป” ผมตอบทันที
“ฮ่าๆๆๆ ชวนแฝดไปด้วยก็ได้นะ”
“อืม” ไม่ค่อยมั่นใจเรื่องไอ้แฝดเท่าไหร่นักหรอก เห็นได้ยินว่าครอบครัวมันจะไปเที่ยวอังกฤษในช่วงนี้วันใดวันหนึ่งนี่แหละ ไม่ได้จำมา
“แล้วอย่าไปดื้อไปซนให้ทูตเค้าปวดหัวนะมึง หน้าตาของประเทศเราเลยนะโว้ย”
“ไม่เคยดื้อไม่เคยซนเหอะ พูดอย่างกับนายเป็นเด็กๆไปได้”
“เตรียมตัวไว้ด้วยล่ะ”
พี่ขุนลูบหัวผมแรงๆจนผมชี้โด่ชี้เด่ ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมต้องฟุบหน้าลงกับหมอนอีกรอบ . .
อย่างน้อยก็มีทะเล . . ซึ่งเป็นเรื่องดีเพียงเรื่องเดียวที่คอยผมอยู่ในตอนนี้
สองร้ายในหนึ่งรัก *
ผมถูกยัดเข้ามาอยู่ในชุดที่แบบยิ่งดูยิ่งอึดอัด เป็นสูทสั่งตัดจากแบรนด์ดังที่พ่อสั่งมาให้เมื่อนานมาแล้ว ปกติผมใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ เป็นทางการหน่อยก็เชิ้ตและก็มีแจ็คเกต แต่นี่คือสูท . . แม่เจ้า แค่คิดถึงแดดยามเย็นข้างนอกตอนนี้ผมก็ร้อนเข้าไปถึงในตับแล้ว พ่อเอาชุดอะไรมาให้ผมใส่เนี่ยยยยยยยยยย
“โว้ว พอดูได้ขึ้นมานิดนึง” พ่อมองดูผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างทึ่งๆ ส่วนผมที่ถูกแม่บ้านจัดแต่งทรงผมให้อยู่ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่พ่อ “ดูทำหน้าเข้า เดี๋ยวข้าเตะเลย”
“ก็ไม่อยากไปนี่หว่า”
“ก็แค่งานๆนึง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเองนั่นแหละ”
พูดง่ายจังวะคุณพ่อ ผมกลอกตาอย่างเซ็งๆ ทนนั่งอยู่เฉยๆจนกระทั่งแม่บ้านเค้าทำผมให้ผมจนเสร็จ เลยได้ฤกษ์ออกไปจากห้องสักที มองดูนาฬิกาอีกที อ้าวเห้ย นี่มันหกโมงกว่าแล้ว นี่ผมแต่งตัวเกือบสองชั่วโมงเลยเหรอ
ผมขึ้นรถยุโรปสีดำขลับมันวับพร้อมๆกับพ่อ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่โทรศัพท์กับแบงค์ร้อยหนึ่งใบ(อาศัยความเร็วในการฉกเงินที่วางอยู่บนโต๊ะแถวนั้น) ยังไงงานนี้ก็ฟรีอยู่แล้วไม่ต้องพกอะไรให้มันมากมายนักหรอก พ่อนั่งเล่นไอแพดมินิตลอดทาง ส่วนผมได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเซ็งๆ
จนกระทั่งรถจอดเทียบท่า มีคนมาเปิดประตูให้พ่อและผมซึ่งเดินออกไปตามหลังคุณพ่อแบบติดๆ โรงแรมอะไรก็ไม่รู้ . . หรูโคตร แค่เดินไปขึ้นบันไดข้างหน้ายังมีแสงสีส้มส่องสว่างจนแสบตา
“รวยมั้ยล่ะ” พ่อหันมายักคิ้วให้ ส่วนผมเบ้ปาก . . รวยแล้วยังไงล่ะ
ผมเดินตามพ่อไปสักพัก ก็ถูกเชิญให้ขึ้นลิฟต์ไปชั้นสูงสุด ซึ่งเป็นร้านอาหารอิตาเลี่ยน ถ้าทางจะจานละพันสองพันเป็นแน่แท้ ผมมองดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยจนกระทั่งพ่อพามาหยุดที่โต๊ะริมกระจกที่เห็นวิวในกรุงเทพชัดเจนและก็โคตรจะสวยในยามค่ำคืนเช่นนี้
“อ้าวมาแล้วเหรอคุณกิต”
“สวัสดีๆคุณวิชัย”
มีคนนั่งรอผมกับพ่ออยู่สองคน เป็นชายวัยกลางคนที่ดูท่าทางรวยๆกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่พอเห็นผมก็เบ้หน้าใส่ อ้าว . . ไหนบอกว่าสนใจผมไง นี่ก็โดนบังคับมาเหมือนกันเหรอ
“ก้าว ทักทายน้องมะนาวซะสิ”
ยัยเด็กมะนาวยกมือไหว้ผม ถึงแม้ว่าจะนอบน้อมแต่สีหน้านั่นกลับสวนทางกลับการกระทำ เออแฮะ ท่าทางการดูตัวครั้งนี้จะง่ายขึ้นสำหรับผม เพราะต่างคนต่างก็โดนบังคับมา
“หวัดดี” ผมพูด
“สวัสดีค่ะพี่นาย”
“เด็กสองคนนี้มันเหมาะกันดีนะ ว่ามั้ยคุณกิต” พ่อของมะนาวพูดแล้วก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงอันดัง ให้ตายสิ นี่มันน่าเบื่อมากนะ ผมคิดว่าผมสามารถทนอยู่ที่นี่ได้เกินสิบห้านาทีด้วยซ้ำ
“หึหึ นั่นสินะ” พ่อแกล้งหัวเราะใส่ผม
“เป็นไงบ้างเจ้านาย โตขึ้นแล้วก็หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะเนี่ย”
“แหะๆ” ผมยิ้มแห้งๆ
“ลูกสาวอาโตขึ้นแล้วสวยขึ้นมากเหมือนกัน เหมือนเพลงอะไรนะ ยิ่งโตยิ่งสวยน่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“อ่า . .แหะๆ”
“เอ้า รีบดูเมนูเร็วเข้า เดี๋ยวมื้อนี้อาเลี้ยงเอง อยากกินอะไรสั่งเลย”
ผมหยิบเมนูขึ้นมาเปิดเซ็งๆ . . ตอนนี้อยากกินข้าวมันไก่หน้าคอนโดมากกว่าอะไรๆพวกนี้อีกให้ตายเหอะ
“เอาไอ้นี่ละกันครับ” มันคืออะไรก็ไม่รู้ผมชี้สั่งแบบมั่วๆ “ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”
“โอ๊ะได้เลย”
ผมส่งสายตาแบบเบื่อๆให้พ่อที่โคตรจะขำผมก่อนที่จะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ภาวนาในใจดังๆขอให้ตัวเองปวดขี้ในตอนนี้ ขออภัยคนอ่านที่กำลังทานอะไรด้วยนะครับ เพราะตอนนี้ห้องน้ำสำหรับผมยังน่าอยู่มากกว่าในร้านอาหารอิตาเลี่ยนนั่นซะอีก
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่ได้สังเกตว่ามีคนเดินตามเข้ามา . .
“เห้ย!!!!!!!”
“กว่าจะได้เจอเจ้าตัว” ไอ้เหมยิ้ม มันอยู่ในชุดเสื้อแขนยาวมีฮู้ดสีดำกับเกางเกงยีนส์ตัวโคร่งที่โคตรฮิบฮอป
“มึงเป็นพวกสตอล์กเกอร์เหรอวะ” ผมถามอย่างหวาดระแวง
คำถามนั้นทำเอาไอ้เหมหัวเราะ “จริงๆแล้วกูเป็นยิ่งกว่าสตอล์กเกอร์อีก”
“เหี้ย โรคจิต” ผมเดินหนีมัน แต่ก็โดนมันขวางเอาไว้ “อย่ามากวนตีน พ่อกูรออยู่ข้างนอก”
“กับอาของกู และก็ลูกพี่ลูกน้องของกูสินะ”
“เดี๋ยวนะ . . นั่นญาติมึงเหรอ อาวิชัยกับยัยน้องมะนาวนั่น”
“ใช่ ญาติสนิทเลยแหละ” เหมยักไหล่ “สนิทจนโรงแรมนี่กูเองก็มีส่วนเป็นเจ้าของด้วยเหมือนกัน”
รู้แล้วว่าทำไมมันออกมาจากคุกได้เร็วจนไอ้มังกรต้องตั้งคำถาม . . เงินตรา . . และก็อำนาจมืดนี่เอง
“มึงใช้น้องมะนาวเป็นเครื่องมือเรียกกูออกมา”
“ถูกเผง” เหมยิ้ม เดินเข้ามาใกล้ผม “ก็มึงเล่นเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกมาให้กูเห็นหน้าสักที”
“ถอยไป” ผมผลักมัน ไม่รู้ทำไมยิ่งผมผลักไสมัน ไอ้เชี่ยเหมแม่งก็ยิ่งชอบใจยิ่งเข้ามาใกล้ผมใหญ่เลย “เห้ย กูจะเตือนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ถ้ามึงยังไม่ถอย กูเตะจริงๆด้วย”
“เฮ้ออออ . . ทำไมน่ารักอย่างงี้เนี่ย” มันทำเสียงเพ้อๆก่อนที่จะยอมถอยแต่โดยดี ไอ้เชี่ยเหม ไอ้หน้าด้าน ชมกูแบบนั้นกูไม่ดีใจเลยพูดตรงๆ กูขนลุก กูจะอ้วก!!!!!!!!!
“มึงมัน . . โรคจิต”
“ว่าแต่จะออกไปข้างนอกจริงๆเหรอ อาวิชัยกับน้องมะนาวไม่น่าเบื่อรึไง”
“อยู่กับมึงน่าเบื่อกว่าอีก”
“ฮ่าๆๆๆ พูดออกมาจากใจรึเปล่าเนี่ย”
“เออ!” เอาไอ้เชี่ยเหมไปไกลๆที โคตรน่ารำคาญ
“แต่กูมีทางออกให้นะ” เหมมองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “มึงสามารถออกไปจากที่นี่โดยที่พ่อของมึงกับอาวิชัยไม่รู้ไม่เห็น”
ผมชะงักกึกเลยทีเดียว “จริงเหรอวะ”
“จริงสิ”
“งั้นไปเลย”
ใครจะไปอยากอยู่ในที่ที่ตัวเองอึดอัดกันล่ะ ถ้าไอ้เหมมันจะทำอันตรายผมจริงผมก็พร้อมจะสู้อยู่แล้วผมมันชายแท้มาดแมนและแฮนซั่ม ผมไม่มีวันที่จะกลัวมันอยู่แล้ว ไอ้เหมเดินนำผมแบบแอบๆไปที่ห้องครัว ซึ่งมีแต่เชฟที่กำลังทำงานอย่างขยันขันแข็ง ไม่มีใครสนใจผมกับไอ้เหมเลย
“เปิดประตูนั่นก็จะทะลุออกไปลิฟต์ส่งสินค้าแล้ว”
เห้ย ง่ายดีจังเลย ผมรีบเดินดุ่มๆออกไปยังลิฟต์ส่งสินค้าโดยมีไอ้เหมเดินตามมาติดๆ จนกระทั่งเข้ามาอยู่ในลิฟต์ส่งสินค้า
“ขอบใจ” ผมพูด รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยที่ออกมาอยู่นอกบรรยากาศที่แสนจะน่าอึดอัดนั่นได้
“ไม่ได้ช่วยฟรีๆอยู่แล้ว”
“ว่าไงนะ” ให้ตายสิ ลืมไปได้ยังไงว่ามันน่ะโคตรเจ้าเล่ห์
“ไหนๆตอนนี้มึงก็ว่างแล้ว” เหรอ กูว่างเหรอวะเนี่ย? “ไปเป็นคู่เดทให้กูหน่อยเป็นไง”
“ฮะ?”
“สัญญาเลยว่ามันจะต้องน่าเบื่อน้อยกว่าตอนที่มึงอยู่กับอาวิชัยและก็น้องมะนาวแน่นอน”
น่าเบื่อน้อยกว่า . . แต่ก็ยังน่าเบื่ออยู่ไม่ใช่เหรอวะไอ้เชี่ยเหม!!!!!!!!!! ยังไม่ทันที่ผมจะปฏิเสธอะไร ผมก็ถูกมันดึงแขนให้เดินไปข้างหน้าแล้ว
ตลาดนัดตอนกลางคืน . .
มันแกล้งผมหรือว่ายังไง ให้ตายสิ ทั้งเนื้อทั้งตัวของผมเหมาะที่จะมาเดินตลาดนั้นเหรอ ขนาดถอดสูทถอดไทดึงเสื้อเชิ้ตออกมาข้างนอกกางเกงสแลคแล้ว ก็ยังดูเป็นทางการมากจนเกินไปอยู่ดี ผมฟึดฟัดกับเรื่องนี้มาก แต่ไอ้เชี่ยเหมเอาแต่หัวเราะแล้วก็พูดเป็นรอบที่แปดสิบว่า “ดูดีอยู่แล้วน่า”
“มันไม่ถูกกาลเทศะ” ผมบ่น “กูอายชาวบ้านเค้า”
“ไหน ไม่เห็นจะมีใครมองเลย”
“ยังไงก็ช่างเหอะ กูขาดความมั่นใจ”
“เอาเสื้อกูไปใส่ป่ะละ”
“มึงอย่ามาตลก”
เหมหัวเราะอีกครั้งก่อนที่จะดันหลังให้ผมเดินไปข้างหน้าแทน คนค่อนข้างพลุกพล่านหน่อยเพราะมันเป็นเสาร์อาทิตย์พอดี
“เฮ้อ เหมือนฝันเลยนะ” เหมพูดเสียงฝันๆ “รู้มั้ย ตั้งแต่ที่กูรู้จักมึง กูก็อยากทำอย่างนี้มาโดยตลอด มาเดทกับมึง มาถือของที่มึงซื้อให้มึง”
ผมแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน รีบเดินจ้ำอ้าวหนีมันอย่างรวดเร็วทีสุด ไม่เคยดีใจเลยที่มีคนอย่างไอ้เชี่ยเหมมาสนใจ ยิ่งนับวันมันยิ่งแสดงออกมากขึ้นแบบนี้ยิ่งทำให้ผมขนลุกและก็รับไม่ค่อยจะได้ ให้มันมาท้าสู้ยังจะใช่วิถีลูกผู้ชายมากกว่า
“เออแฮะ ลืมไปเลย คนอย่างมึงต้องเดินห้าง ใช้ของแบรนด์นี่หว่า”
ที่กูต้องใช้ของแบรนด์เพราะกูไม่มีเวลาซื้อของต่างหาก(จริงๆคือขี้เกียจ) นานๆทีจะซื้อของที่ใช้ก็เลยต้องมีคุณภาพดีและก็ราคาสูงหน่อย แต่ผมเถียงในใจไปก็คงไม่มีประโยชน์ ปล่อยให้มันพล่ามของมันไปนี่แหละ
“เห้ย อันนี้เท่” มันเท่จนผมต้องออกปาก เป็นรองเท้าสีน้ำตาลมือสองที่ยังค่อนข้างใหม่และยังคงมีความเท่ชิบหายวายป่วงซ่อนอยู่
“อื้อ เท่จริงๆด้วย” เหมยิ้มจนตาหยี “ลองใส่ดูสิ”
“เจ้านาย” ยังไม่ทันที่ผมจะหยิบมันขึ้นมาลอง ใครไม่รู้เดินเข้ามาทักผม . . มองกลายๆเห็นเป็นไอ้แอร์ แม่งควงผู้หญิงมาและก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผม สวยดีทีเดียว
“อ้าว . .แอร์”
“ทำไม” มันรำพึงขึ้นมา มองไปที่ไอ้เหมอย่างมีคำถาม “ . . ต้องมากับมัน”
ผมกลอกตาอย่างเบื่อๆ “กูโดนบังคับมา”
“มานี่” มันสวมวิญญาณราชาของมันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แม่งดึงแขนผมให้มาอยู่ฝั่งเดียวกันกับมันซะงั้น “เชื่อผมนะ” มึงทำเชี่ยอะไรของมึง ผู้หญิงเขาถลึงตามองกูอยู่เนี่ย ป่านนี้คงคิดไปเป็นสิบเป็นแสนแล้วว่ากูเป็นกิ๊กมึง!!!!!
“มึงตัดสินใจจะมีเรื่องกับกูวันนี้เหรอวะแอร์” เหมไม่ได้ตกใจอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หนำซ้ำแม่งยังทำหน้ากวนตีนใหญ่
“กูจะมีเรื่องกับมึงทุกวันก็ยังได้” ผมเห็นแอร์มันกำหมัดแน่น ฉับพลันทันทีผมเห็นใครมาจากไหนไม่รู้ตั้งหลายคนมายืนห้อมล้อมผมกับไอ้แอร์เอาไว้อย่างน่ากลัว ชนิดที่ว่ามากกว่าห้าคน ผู้หญิงของไอ้แอร์ที่อยู่ข้างๆผมถึงกับตกใจจนหน้าซีดเซียว นี่มันอะไรกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา คนพวกนี้คอยตามไอ้เหมอยู่ห่างๆงั้นเหรอ
“ไอ้เชี่ยเหม ไอ้ฟาย” ผมกัดฟันด่า
“ถ้าไม่มีคนเข้ากันท่า กูก็เดินกับมึงสองต่อสองไม่ได้สิ ยิ่งเป็นมึงด้วยแล้ว ใครๆเค้าก็อยากกันมึงออกไปจากกูทั้งนั้นนี่นา”
“เหี้ย”
“ว่ายังไงล่ะแอร์ จะยอมให้กูเดทกับเจ้านายดีๆ หรือมึงจะต้องมาเจ็บตัวแทน” อะไรมันจะเหี้ยได้ถึงขนาดนั้น ผมมันสำคัญขนาดนั้นเลยรึไงสำหรับไอ้เชี่ยเหม หรือมันแค่อยากแกล้งผมกันแน่ แต่ยังไงก็แล้วแต่ วันนี้จะต้องไม่มีใครเจ็บตัวเพราะผม
“แอร์มึงไปเดินเที่ยวกับแฟนเถอะ” กะอีแค่เดินเล่นกับไอ้เหมคงไม่มีอะไรเลวร้ายนักหรอกมั้ง ถึงไงผมก็ไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บตัวเพราะผมอีกแล้ว
“ไม่ได้นะ”
“เชื่อกู” มึงอย่ามามากเรื่องนะเว้ย ให้มันจบแค่นี้แหละ
“แต่ . .”
“ถ้ามันจะทำอะไรกู กูรับผิดชอบเรื่องของกูเอง”
แอร์มองมาที่ผมอย่างหนักใจ รู้เลยว่าพวกชายโฉดนี่แม่งก็เหมือนลูกพี่มันนั่นแหละ ห่วงสวัสดิภาพผมมากกว่าสวัสดิภาพของตัวเองตลอด ไม่รู้ผมเป็นนายพวกมันตั้งแต่ชาติปางไหน
“ถ้าอย่างนั้น . .”
“เฮ้ย!!!!!!!!!!”
นี่กูโดนลากอีกแล้วเหรอ กูเบื่อ กูเพลียยยยยยยยยยย ผมโดนไอ้แอร์กระชากแขนอย่างแรงแล้วรีบวิ่งหนีพวกไอ้เหม แฟนไอ้แอร์แม่งก็ถูกลากไปด้วยเหมือนกัน วิ่งกันหัวจะทิ่ม
“อย่าปล่อยให้นายหนีได้นะพวกมึง”
ไอ้เหมบอกลูกน้องมัน เวร เวรของจริงละงานนี้ พวกผมวิ่งหนีพวกไอ้เหมจนสร้างความวุ่นวายให้ตลาดเป็นอย่างมาก ในเมื่อแม่งหนียากไอ้แอร์ก็ลากผมให้เข้าไปในที่ๆคนเยอะๆแทน ตรงนี้คนแออัดมากมากเสียจนพวกผมทั้งสามกลมกลืนไปกับคนเหล่านั้น หันไปมองข้างหลังอีกที พวกไอ้เหมก็หายไปจากคลองสายตาแล้ว
“โทษทีนะครับ ผมไม่ยอมให้เจ้านายอยู่ใกล้มันหรอก” แอร์พูดด้วยเสียงหอบ แล้วหันไปกระซุบกระซิบกับแฟนอย่างขอโทษขอโพยที่พาเธอต้องมาลำบากด้วย
ถึงไงก็เถอะ ตอนนี้คิดว่าโอกาสที่พวกไอ้เหมแหกฝูงชนพวกนี้แล้วมาเจอผมกับไอ้แอร์คงเป็นเรื่องยาก
“มานี่เถอะครับ”
แอร์บอกกับผม ผมที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อก็ได้แต่เดินตามมันไป จนกระทั่งแอร์มันมาหยุดตรงร้านที่แม่เจ้า O.O คงมุงเยอะมาก แต่ดันไม่เข้าไปอุดหนุนซะงั้น
“คนมุงเหี้ยไรกันวะ ใครตีกัน”
“เปล่าหรอกครับ” แอร์บอกยิ้มๆแต่เป็นแบบเหนื่อยๆ “คนขายมันหล่อ”
เวร แล้วมันจะพาผมมาที่นี่ทำไมกันล่ะ แอร์พาผมเดินไปจนกระทั่งผมถึงกับบางอ้อ ทำไมผมไม่เอะใจนะว่านี่มันร้านน้ำเต้าหู้ ซึ่งเป็นร้านขนาดย่อม มีเก้าอี้กับแสงเทียนชิวๆให้นั่งแทะปาท่องโก๋จิ้มสังขยา ที่คนมุงแล้วก็ไม่เข้าไปอุดหนุนนั่นอาจจะเป็นเพราะ . . ที่นั่งเต็ม และบางส่วนซึ่งก็คือส่วนใหญ่กำลังต่อแถวซื้อของจากคนขายอย่างกับคริสปี้ครีมสมัยที่เปิดใหม่ๆแน่ะ
“มันเพิ่งมาเปิดแถวนี้เหรอ” ผมถามแอร์
“ได้สักพักแล้วล่ะครับ ยิ่งมันมาขายช่วยพ่อ ร้านก็ยิ่งดัง มันก็ยิ่งดัง ก็เลยขายดีอย่างนี้ไง”
“ชิ” ผมหมั่นไส้ “น้ำเต้าหู้อร่อยเฉยๆหรอก ไม่เกี่ยวอะไรกับมัน”
“ฮ่าๆ เราไปทักมันดีกว่านะครับ” ยังไม่ทันที่ผมจะปฏิเสธผมก็โดนไอ้แอร์ดันหลังเข้าไปทางหลังร้านซะแล้ว
เห้ย . . เห็นแล้วขำ ไอ้มังกรใส่ผ้ากันเปื้อนครึ่งตัวสีขาว ข้างบนเป็นเสื้อยืดคอวีสีน้ำเงิน แม่งกำลังทอดปาท่องโก๋อยู่เลยครับพี่น้อง
เหมือนพ่อมันจะไม่อยู่ . . แอร์ส่งเสียงให้มังกรมันได้ยินสักหน่อย
“เฮ้ เป็นไงบ้างเพื่อน”
มังกรได้ฤกษ์เงยหน้าขึ้นมา มันพยักหน้าให้แอร์เป็นเชิงทัก แต่เมื่อเห็นผม . . แม่งก็ทำไม้ที่ใช้เขี่ยๆปาท่องโก๋เมื่อตะกี้หล่นลงไปบนพื้น เหมือนตกใจนักหนาว่าผมมายืนอยู่ตรงนี้ได้ไง
“ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่ผีนะ” อดกัดไม่ได้ . .
มังกรปรับสีหน้าให้เข้าที่เหมือนเดิมคือนิ่งตามคอนเซปต์ของมัน
“กูพามาส่ง” แอร์บอกด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจราวกับว่าการพาตัวผมมาเป็นผลงานชิ้นเยี่ยม
“ไปเจอที่ไหน” พ่อง คุยกันอย่างกับกูเป็นหมาที่ไอ้มังกรทำหาย . .
“ . . อยู่กับเชี่ยเหม”
ผมสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่ถูกส่งผ่านมาทางสายตาสีฟ้าๆของไอ้ฝรั่งหัวดำที่เป็นพ่อค้าน้ำเต้าหู้ในวันนี้ . . แม่ง ทำไมมองกูเหมือนกูทำผิดอะไรร้ายแรงขนาดนั้นด้วยเล่า ???
มึงทำให้กูรู้สึกผิดขึ้นมาแบบงงๆ ?!!!
-
ปาดป่าวอ่ะ??? ><!!!
โอยยย สวีทกะมังกรเร็วๆ เหอะ แ่ม่ยกใจจะขาดดด~
-
น้องนายน่ารักๆ
-
ค้างหนัก...
ในที่สุดมังกรก็โผล่มาช่วย?ซักที
ลุ้นต่อไป เง้อ
-
มังกรเหวี่ยงแล้วววววว :m16:
-
ถ้ามังกรไม่พูดไม่ทำอะไรซักอย่าง จะเชียร์เหมแล้วนะ
-
คุณพ่อเจ้านายฮาดีนะ ที่จริงฮากันทั้งบ้านไม่น่าเชื่อว่าเป็นพวกมาเฟีย
เหมยังไม่ละความพยายามแฮะ แต่ดูเหมือนจะชอบเจ้านายจริง
แอร์เจ๋งอ่ะ ฝ่าดงตรีนมาได้ไงเนี่ย เอามาส่งมังกรเรียบร้อย
พระเอกส่งสายตาเชือดเฉือนมาให้คนดื้อแล้ว ห้ามไม่เคยฟังเดี๋ยวจะโดน หึๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
จบตอนรึยังหว่า? :m28:
มังกรเหวี่ยงนายเลย
อยากเห็นนายหงออะ :z1:
( :beat: << โดนนายตบ)
-
มาสวีทกันต่อให้คนอ่านชื่นใจหน่อยสิหนุ่มๆ ฮ่าๆๆๆ
อยากรู้เรื่องในอดีตของมังกรกับเขมจังเลย แต่มากกว่านั้นอยากให้มังกรรักนายไวๆ :impress2:
-
เจ้านายเอ้ยยยยยย ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าชอบเขาเข้าไปแล้ว
ถ้าไม่แคร์จะรู้สึกผิดทำไม มังกรแค่ส่งสายตามาเจ้านายก้แย่แล้ว
แบบนี้เขาเรียกแพ้ทางตั้งแต่ยังไม่ทันรู้ตัวเลย ฮ่าๆ
ตอนหน้ามังกรจะเหวี่ยงไหมนะ และจะจัดการยังไงกับเจ้านายคนนี้
รอติดตามดีกว่า หุหุ
-
อย่าว่าแต่เจ้านายเลย คนอ่านก็งงๆเหมือนกัน งงมาซักพักแล้ว มีแต่ความสงสัย...เหมคือใคร? มีเบื้องหลังอะไร? ทำไมมาชอบเจ้านาย? ตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วทำไมต้องถูกกีดกัน? ทำไมเหมือนเ้จ้านายไม่ได้รู้อะไรด้วยซักนิด? คล้ายเจ้านายความทรงจำหายไปด้วยซ้ำ? มังกรยิ่งตัวดี เก็บงำอะไรไว้นักหนา? ว้ากกกกกก อยากรู้ :serius2:
//เขียนเก่งจัง ทำเอาสะบัดร้อนสะบัดหนาว หลายตอนแล้วเนี่ย ปมมันบิด บิด บิด บิด บิด . . . ชอบอ่ะ ลุ้นดี
-
โหยยยยย หิวปาท่องโก๋จิ้มนมข้นเลยอ่ะ
แต่เขมเพ้อแล้วตลกดีอ่ะ ชอบมาก ฮ่าๆ
:กอด1:
-
มังกรเหวี่ยงเจ้านายอ่ะ
อยากรู้เบื้องหลัง ทำไมมังกรถึงเกลียดเหมล่ะ
-
โดนมังกรหยิบเอาไม้ทอดปาท่องโก๋จิ้มตาแน่เลยเจ้านาย 5555+
-
ใครก็ได้ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยว่าทำไมมังกรไม่ชอบเหม?
55555555555มังกรทำคะแนนหน่อเด้ !
อย่ามัวแต่ทำงานใช้หนี้ เดี๋ยวหมาคาบไปกินนะคะ! 5555555
-
เหมชอบเจ้านายจริง ๆ เหรอ แล้วทำไมก่อนหน้านี้ถึงไปถล่มคอนโดเจ้าหน้าละ
แต่ตอนนี้แอร์นี้สุดยอดพาเจ้านายหนีมาได้ สงสัยเจ้านายคงได้มาเป็นผู้ช่วยขายน้ำเต้าหู้แน่ :กอด1:
-
เหอะๆ ยังรอวันที่จะไม่งง ห้าๆ
-
เอ้ยๆ
หึงโหดๆ
ว่าแต่
ติดตามกันมาจนเกินจะครึ่งเรื่องละมั้ง
ยังไม่รุ้เบยว่าอะไรเป้นอะไร
ลึกลับซับซ้อน ซ่อนเงื่อนเหรือเกิน
-
เหมดูกวนมากไปละ
มังกรก็ขอเจ้านายเป็นแฟนจริงๆจังๆไปเลยสิ จะปกป้องได้สะดวกกว่านี้
แต่ตอนนี้งานเข้าเจ้านายแล้วสิ มังกรพิโรธแล้วววว ><
-
เหมน่ากลัว
-
:impress2: หึ หึ หึ ตามเก็บมาได้
ตลกอ่ะ ผิดแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว มองจนรู้สึกผิด o18
-
อิเหม อิโรคจิต เราไม่คิดนะว่าเหมมันจะชอบนายจริงๆว่ะ
-
:z3:นักเขียนคะ มาคลายปมด่วน! ต่อมอยากรู้ทำงาทนเต็มที่ละ
-
รังสีออกแล้วไงต่ออะะะะะะะะะะ
ค้างอะ
-
คุณคนเเต่งค่ะ ตัดฉับอย่างนี้คนอ่านก็ตายซิค่ะ :a5:
เอาอีกๆๆๆ จะเอาอีกง่ะ เเงๆๆ :z3: :z3:
ชอบเหมเหมือกันนะ ดูรักเจ้านายมาก เเต่ต้องดูก่อนว่านิสัยดีไหม
:กอด1: :กอด1:เลิฟ เลิฟ เลิฟ มาต่อเร็วๆนะงับ บวกเป็ดให้เลย เย้ :L2:
-
แอบเชียร์ให้เหมมีคู่ :ped149:
ที่ดูๆมาก็ไม่เห็นแย่อะไร
-
อยากรู้ว่า 14 ตุลา มีเรื่องอะไรกับเหม และ ทำไมมังกรต้องปกป้องเจ้านายขนาดนั้นด้วย
เหมือนจะรักเจ้านายแต่ก็ดูเหมือนกับว่ารักเจ้านายไม่ได้ แล้วเกี่ยวอะไรกับคนข้างห้องเจ้านาย
รีบเฉลยเหอะ คนอ่านใจจะขาดอยู่แล้วววว
-
อยากอ่านฉากหวานเต็มๆแล้วว คบกันซะทีเถ๊อะะะ
-
มังกรจ้าหวงหน่อยก็ได้นะ :z2: :z2:
ค้างอย่างแรง มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ :call: :call: :call:
-
มังกรแม่งหล่อ เหมก็เท่ห์ ฮิ้วววววว อิจฉาม้าก มากอ่ะ
ประโยคสุดท้ายอย่างน่ารักอะนาย
-
มังกรตอนนี้เหมือนแกเป็นตัวประกอบเลยวะกรั่กๆๆๆๆ
-
^
^
^
^
:laugh:
เห็นด้วยก่ะรีบนอย่างแรง55
-
มังกรกับเหมต้องมีเรื่้องอะไรกันที่หนักหนาน่าดูนะนั่น อะไรจะไม่ชอบขนาดนั้น
-
มังกรมีหึงอะ งานเข้าเจ้านายอีกละ อิอิ
-
มังกรผ่านด่านพี่ขุนได้รึยังเอ่ย?
-
ค้างเนอะ ว่ามั้ย
มาต่อไวไวเลยน้าาา
-
มันมีเบื้องหน้าเบื้องหลัง
เบื้องลึกอะไรกันระหว่าง
เหมกับมังกรเนี่ยรีบมาเฉลยด่วน :z3:
-
ที่เจ้านายเบื่อๆเซ็งๆนี่เพราะขาดสารอาหารจากน้ำเต้าหู้หรือเปล่า
มังกรสุดเท่ห์ของเราตอนนี้ออกมาจี๊ดเดียวยังไม่หายคิดถึงเลย
-
น้องนายเอ๊ย!!! น่าสงสาร Hot มากก็แบบนี้แหละ ลำบากใจ.............
-
ค้างงง เหมนี่ยังไง ชอบเจ้านายจริงหรอ
อยากรู้แล้วทำไมทุกคนดูปกป้องนายมากโดยเฉพาะจากเหม
รอฉากสวีท5555
สู้ๆนะคะะ
-
เมื่อไรจะรักกันซักทีเนี่ย~ รอนานาแล้วนะ :z3:
-
เจ้านายนี่อึนตลอด
น่ารัก :o8:
-
เจ้านายโดนเละ 555
-
เหมนี่มาเฟียชัดๆ อ่อยๆๆๆ
แล้วก็นะแค่มีฉากมังกร-นาย แค่นั้น แต่อิฉันก็ฟิน :o8:
อยากอ่านต่อเร็วๆจัง :D
-
น้องนายงง เราก็งงค่ะ มีเรื่องไรกันมาก่อนเนี่ย
-
แงแงแง เหมนี่เป็นครายยยยยย
เค้ารอตอนต่อไปนะค้าาาาา :z3: :z3:
o22
เป็นกำลังใจให้ค้าาาา :กอด1:
-
อยากรู้ว่ามังกรกับเหมมันมีเรื่องอะไรกัน
-
ชอบๆ เค้าหลงรักเจ้านาย ดูเป็นคนเอ๋อๆดี เลิฟเลิฟ
คุณคนแต่ค๊าาา อยากอ่านมุมมองของมังกร หรือเหมเกี่ยวกับเจ้านายอ่าาา
-
ชิหายวายป่วงแล้ว ของจริง น้องเจ้านาย :a5:
-
ค้างเลย !
มังกรกับเจ้านายหวีทกันเร็วๆ เหอะ อยากอ่านตอนหวานๆ บ้างแล้วนะ รอตอนต่อไปจ้า ..
-
ยังไงๆก็มีแต่ แมท แมท แมท เต็มหัวไปหมด :serius2:
ถ้าแมทโผล่มา หรือมังกรพูดอะไรเกี่ยวกับแมทซักนิดอะไรๆมันอาจจะทำให้หายสงสัยมากขึ้น 55555
แต่แบบรู้สึกไม่มั่นใจกับพระเอกเลยอ้ะะ :z3: เหมือนที่ทำไปก็เพราะจำเป็นต้องทำ ไม่ได้รู้สึกไรกะเจ้านายไรงี้
แต่มันก็ต้องรู้สึกบ้างแหละว้าาาาาาาา รีบๆทำคะแนนแสดงความรู้สึกอะไรออกมาหน่อยย ไม่งั้นเดี๋ยวปั๊ดเชียร์เหมซะเลย
#แบบว่าอินไปหน่อยค่ะ แหะๆ :o8:
-
อยากอ่านต่อแล้ววว อดีตของเหมกับมังกรรร อยากรู้เรื่องงง เกิดจากอะไร ~??
รอตอนต่อไปนะคะ
-
เอร๊ยยยย ค้างเบยยย
-
อยากรู้ใจจะขาดว่าเหมกับมังกร มีเรื่องอะไรกัน?
และลุ้นใจจะขาดว่าเมื่อไหร่จะมีฉากสวีทวีดวิ้วววววว ว... ของนายกับมังกรบ้าง 555
:-[
-
สุดยอดแห่งความค้าง
ชอบตอนมังกรหลุดมาดจัง น่ารักอ่ะ
-
ปม ปม ปม ปม และ ปม
ฮ่าาาาาาาาาา
เจ้านายน่ารักแฮะ
-
อิอิ ถ้าจะมีคนซื้อเยอะเพราะมังกรหล่อขนาดนี้ งั้นชั้นก็จะเเนะนำให้เจ๊ป๋อมแป๋ม ก๊อตจิ และคุณกอล์ฟ พาไปออกช่วง
"พ่อค้า แซ่บ!!!!" เลยนะค๊ะ ดีมั๊ยคะทุกคนนนนนน :laugh:
ว่าแต่ว่า.........เรื่องที่เหมเข้าคุก อาจมีเรื่องราว เบื้องลึกเบื้องหลังก็ได้นะ
อาจเป็นเรื่องที่ดี เข้าใจผิด อะไรแบบนี้ (ชั้นมองโลกในเเง่ดีสุดๆ o18)
แต่ก็นะ ตอนนี้ยังคาใจเรื่องมังกรกับผู้หญิงคนนั้น ชื่ออะไรไม่อยากจำ ขอเคลียร์ด่วนๆค่ะ :o10:
อิอิ แล้วเจ้านายจะเจออะไรอีกล่ะทีนี้ เฮ้ออออออ o16
รอตอนต่อไปค่าาาาาา :กอด1: :L2:
-
มังกรควรจะเล่าเรื่องเหมให้เจ้านายรู้นะ เรื่องมันจะได้ไม่ยุ่งยากถ้าอยากจะไม่ให้นายยุ่งเกี่ยวกับมัน
-
งง ๆ กับตัวของมังกรมากกกกกกกก เราเลยเข้าใจนายเลยว่าทำไมรู้สึกอึดอัดน่ะ ไม่ทำอะไรให้เคลียร์สักอย่าง เหมซะอีกที่ชัดมาก ๆ ยังไงหัดพูดอะไรบ้างก้อดีน่ะ นายจะได้ไม่งง ๆ น่ะ ดูทุกคนจะรู้เรื่องหมดยกเว้นตัวของนายคนเดียว มาต่อไว ๆ น่ะจ้ะ ค้างจ้า :เฮ้อ:
-
อยากกินปาท่องโก๋ น้ำเต้าฮู้ร้านนี้จัง(กินคนขายด้วยนะ :laugh:)
นั่นสิมังกรเอาแต่เงียบไม่ยอมบอกเหตุผลให้เจ้านายรู้ แล้วอย่างนี้จะได้สวีทกันไหมเนี้ย :m16:
-
เจ้านายตอนนี้ = บุคคลที่หาตัวจับยาก
อ่านแล่วมันรู้สึกแบบนี้อ่ะ .. :laugh:
-
เจ้านายเอ๋ยยยย
เหมือนเป็นเด็กดื้อแบบหนีไปเที่ยวแล้วโดนผู้ปกครองจับได้จริงๆ
-
ร้ายที่ 18
ผมถูกสายตาอำมหิตของไอ้มังกรบังคับให้นั่งอยู่ตรงหลังร้าน ใกล้ๆกับที่ๆมันประกอบกิจกรรมทางการขาย น้ำเต้าหู้ร้อนๆกับปาท่องโก๋ร้อนๆน่าอร่อยวางอยู่ตรงหน้า แต่ผมกลับไม่กล้าที่จะหยิบขึ้นมากิน
เห้ย ไม่ได้นะ . . อย่าไปกลัวมัน ไอ้เชี่ยนี่แม่งไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก มันด่า มึงก็ด่ามันคืนสิไอ้นาย กลัวอะไร กลัวทำไม . .
ก็ได้แต่คิดในใจ พอเอาเข้าจริงๆมันพูดไม่ออก
“ชอบใช่มั้ยเมื่อได้อยู่ใกล้คนอันตราย” มังกรพูดทั้งๆที่ทำมาหากินไปด้วย ไอ้แอร์กับแฟนกลับไปแล้ว สรุปวันนี้มันมาขายคนเดียวรึไงกัน ไม่เห็นพ่อมันเลย
แต่ผมว่าผมควรเอาตัวเองให้รอดจากรังสีอำมหิตของไอ้มังกรก่อนนะ “เปล่า”
“บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าไปใกล้มัน” ตึง! มันวางอะไรสักอย่างลงบนรถเข็นน้ำเต้าหู้ของมันอย่างมีอารมณ์ ผมสะดุ้งสุดตัว ทำไมมันต้องทำเหมือนผมเป็นเด็กป.2และก็มีมันเป็นพ่อด้วยฟะ ?!!!
“เรื่องมันยาวน่ะ” ถ้ามันหันหลังกลับมา มันจะเห็นผมยิ้มแหยๆด้วย “แล้วมึงจะเสือกอะไรด้วยอีกวะ!” มังกรหันขวับกลับมาตาขวาง ทำเอาผมหน้าตื่น มันคงไม่อยู่ในอารมณ์ที่ผมไปกระตุกหนวดเสือของมันได้สินะ
“แล้วทำไมต้องแต่งตัวแบบนั้นด้วย”
ผมก้มลงมองดูสภาพตัวเอง เกือบลืมไปว่าผมเพิ่งหนีการดูตัวมานี่หว่า “เรื่องน่าเบื่อน่ะ”
“มันดูตลก”
อ้าว . . ไรของมึงวะมังกร! พูดงี้เอาน้ำเต้าหู้ที่กำลังเดือดปุดๆนั่นราดใส่หน้ากูเลยจะดีกว่านะ แม่ง
“กูจะกลับละ” ผมลุกขึ้นยืน
“ยังกลับไม่ได้” มังกรพูดสวนขึ้นมา
“ทำไมละวะ”
“ขายของเสร็จวันนี้ . . คงจะพอจ่ายหนี้ก้อนแรกให้มึงได้”
หวะ ว่าไงนะ . . นี่มันรู้แล้วเหรอ ว่าผมเป็นเจ้าหนี้คนใหม่ของมันน่ะ
“อันที่จริงเงินนั่น . .” สองล้านสามสำหรับผมมันไม่ได้ลำบากอะไรเลย แต่สำหรับไอ้มังกรนั่นอาจจะหมายถึงทั้งชีวิตของมันเลยก็ได้ “ . . มึงค่อยเอามาคืนวันหลังก็ได้ กูไม่รีบ”
“ไม่ได้!” มันวางทุกอย่างในมือและก็ย่างสามขุมมาหาผมแทน ท่าทางมันจะหงุดหงิดเรื่องนี้มานานแต่เพิ่งได้ระเบิดออก สรุปมึงหงุดหงิดเรื่องอะไรบ้างวะเนี่ยมังกร . . แต่ดูเหมือนว่าสาเหตุของทุกเรื่องนั้นมันจะมาจากผมหมดเลย เอิ่มมมมมม “ที่มึงทำน่ะ มันดูถูกกูมากนะ!”
นั่นไง ต้องมีเรื่องศักดิ์ศรีเข้ามาเกี่ยวข้อง “กูไม่ได้ดูถูก ก็แค่ . . เห็นมึงลำบาก” มันอ้าปากจะเถียงขึ้นมา แต่ผมพูดแทรกเข้าไปก่อน “ยังไงซะเป็นหนี้กูก็ยังดีกว่าเป็นหนี้พี่ขุนกับพ่อ เพราะกูไม่ทวง” ผมยกสองมือขึ้นมาแบประหนึ่งให้มันรู้ว่าผมน่ะชิวโคตรแค่ไหน แต่การกระทำนั้นยิ่งทำให้มังกรโกรธเข้าไปใหญ่
“อย่ามาทำให้กูเสียวินัยทางการเงิน” พ่อง . . ดูมันใช้ศัพท์ดิ วินัยอะไรนะ ฟังไม่ทัน . . “กูจะคืนมึงเดือนละเจ็ดหมื่นห้า”
“ไม่ต้อง กูชอบรับเป็นก้อน” ผมคิดว่าตอนนี้ผมกำลังแถสดอยู่นะครับ . .
มังกรตวัดสายตามามองผม “แต่กูชอบจ่ายเป็นงวด”
“ไอ้ . .”
“ตกลงตามนี้” มันสรุปเอาเองแล้วมันก็ไปขายของต่อ ผงกหัวน้อยๆให้ลูกค้าสาวที่ตอนนี้กำลังจะเป็นลมเพราะความหล่อของมัน ซึ่งในสายตาของผมตอนนี้คือมันเป็นคนที่กวนตีนโคตรๆ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย
“เห้ย” ผมเดินเข้าไปข้างๆ แป้งปาท่องโก๋ถูกกางเกงของผมจนเป็นรอยขาว
“อุ้ย . . ยังไงล่ะนี่” ลูกค้าสาวมองผมกับมังกรอย่างสงสัย “นี่อย่าบอกนะว่าเป็นอีกคู่น่ะ!!!!”
ผมกับมังกรทำหน้างงแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ “กูจะกลับแล้ว คงอีกชาติกว่าล่ะสิที่มึงจะขายของเสร็จ”
“ก็บอกแล้วไงว่ารอก่อน”
“ไม่โว้ย ง่วง จะกลับไปนอน”
“บอกให้รอก่อนไง”
“โอ้ยยย . . อีกคู่เหรอเนี่ย เสียดายจัง” ลูกค้าสาวพูดแทรกผมกับมังกร จนผมกับมันหยุดเถียงกัน เธอมองมาที่มังกรอย่างเสียดายจนปิดไม่มิด แอบเอาลิ้นแตะริมฝีปากเสียหลายรอบ
“คู่อะไรเหรอครับ ปาท่องโก๋เหรอ” ผมเลิกคิ้วถาม
“เดี๋ยวผมแถมให้อีกคู่ก็ได้ครับ” มังกรเสริม
“อ๋ออออ ค่ะค่ะ!! คู่ปาท่องโก๋ค่ะ แหะๆ แหม นึกว่าจะเป็นอีกคู่ซะแล้ววว เกือบเป็นกันทั้งโลกแล้วมั้ยล่ะ” ประโยคหลังๆเธอพูดแผ่วมากๆจนผมกับมังกรไม่ได้ยิน “แหะๆ ไม่มีอะไรค่ะ คือไม่ต้องแถมก็ได้ค่ะคุณคนขาย เดี๋ยวฉันซื้อเพิ่ม จะเอาไปเลิ้ยงคนงานที่บ้านน่ะค่ะ”
“ครับ เอาเท่าไหร่ครับ” มังกรฟังลูกค้า “ครับๆ สักครู่นะครับ”
ขายดีขนาดนี้เป็นหนี้ได้ไงวะเนี่ย ผมส่ายหน้าเซ็งๆขณะจะเดินออกไปจากร้านเพื่อเตรียมตัวกลับ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจิ้มๆ เอ้าเชี่ย . . แบตแดง และพอกดโทรออก แม่งเสือกแบตหมด!!!! เจริญมากกกก ดีนะที่พอมีตังค์จะเรียกแท็กซี่แถวนี้ได้บ้าง
ก็เสือกมีแค่ร้อยนึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ในเมื่อกลับบ้านไม่ได้ ก็เลยต้องเดินซมซานกลับมาที่ร้านไอ้มังกร ที่ตอนนี้มีลุงเมฆกลับมาช่วยงานแล้ว
“อ้าวคุณเจ้านาย สวัสดีครับ” ลุงผงกหัวทักต่ำเสียจนผมคิดว่าลุงเป็นคนเกาหลี “มาเยี่ยมมังกรมาเหรอ”
มังกรที่อยู่ข้างหลังพ่อมันยิ้มเยาะเมื่อรู้ว่าผมต้องประสบปัญหาอะไรแน่ๆที่ทำให้กลับบ้านไม่ได้จนต้องซมซานกลับมาหามัน ชิ ทีใครทีมันเฟ้ย
“ครับ” ผมแสร้งตอบ “แต่ที่จริงคือจะกลับแล้ว”
“เอ้ามังกร ไปส่งเพื่อนหน่อยสิ”
“แด๊ด แล้วงานที่นี่ล่ะ”
“ไอ้ไนท์ช่วยคนเดียวก็พอแล้วล่ะ”
“แล้วมันไปไหน มันไปฉี่พร้อมแด๊ดนี่”
“ต่อคิวเข้าห้องน้ำอยู่น่ะสิ”
“งั้น. . ก็ได้ครับ”
หึยยยย . . มึงไม่ต้องทำหน้าไม่เต็มใจขนาดนั้นก็ได้เว้ยไอ้บ้า กูก็แค่จะมายืมเงินมึงสักสองร้อยเท่านั้นแหละ (สามร้อยบาทรับรองถึงหน้าบ้านใหญ่ผมเลย เหลือประมาณยิ่สิบบาทนี่แหละมั้ง)
ผมบอกมันว่าจะให้มันไปส่งแค่ทางขึ้นแท็กซี่ แต่มันไม่ยอมแม่งนั่งแท็กซี่ไปส่งผมถึงบ้าน พอถึงหน้าบ้านผมและก็ปล่อยให้ผมเดินเข้าไปข้างในเรียบร้อย มันก็เดินกลับ ไม่นั่งแท็กซี่ต่อ มันขอเลขบัญชีผมเอาไว้โอนเงินเข้าด้วย ผมเลยแกล้งบอกมันว่าจำไม่ได้ มันก็เชื่อสนิทและยอมจากไปแต่โดยดี
ซึ่งอันที่จริงน่ะ . . ผมจำเลขบัญชีของผมได้ขึ้นใจมากกว่าเบอร์โทรศัพท์ของพ่อซะอีก
พอเข้าไปในบ้านปุ๊บ เสียงของผู้ใหญ่สองคนก็ดังขึ้นพร้อมกันแต่ไม่เป็นคำเดียวกันเอาเสียเลย
“เอ็งรู้มั้ยว่าข้าต้องเสียหน้าต่อหน้าไอ้วิชัยแค่ไหน!!!!!”
“มึงมากับใคร ใครมาส่งมึง!!!!!”
เป็นพ่อและก็พี่ขุนตามลำดับ . .
สองร้ายในหนึ่งรัก *
สนามบิน
ทะเลจ๋า พี่จะไปหาแล้วนะ เย่!!!!! ผลสรุปก็คือมีผมไปคนเดียวกับพี่ขุน โดยแฝดเพื่อนผมมันไม่ว่างเพราะตอนนี้อยู่ที่อังกฤษเป็นที่เรียบร้อย หึ พวกมึงไปอังกฤษแต่กูไปทะเลเว้ยยยย กูเหนือกว่าเห็นๆ(เหรอวะ?)
“ทำไมเอาของมาน้อยจังวะ” พี่ขุนถาม ตลอดทางมาสนามบินพี่ขุนคงคิดว่าผมมีกระเป๋าเดินทางอยู่หลังรถตลอดสินะ แต่เปล่าเลย แค่มีเป้ใบเดียวนี่แหละ รับรองเอาอยู่ “เป็นทางการนะโว้ย แขกเป็นทีมงานทูตฝรั่งเศสเชียวนะ”
“ไม่ได้จะไปร่วมงานด้วยสักหน่อย แค่จะไปเที่ยว”ผมยักไหล่ไม่สนใจ
“มึงต้องไปร่วมงานด้วย ในฐานะเจ้าของสถานที่”
“หะ” ผมอ้าปากค้าง “แล้วทำไมไม่บอกล่ะ!!!”
“งานจริงๆมันมีคืนวันพรุ่งนี้ เดี๋ยวให้คนส่งชุดไปให้ก็แล้วกัน” พี่ขุนตอบ กดจิ้มนั่นจิ้มนี่ในโทรศัพท์ สักพักก็ยกเอามาคุย อีกประเดี๋ยวก็วางมันลงและก็กลับไปจิ้มเหมือนเดิม ดูท่าทางพี่ชายผมจะยุ่งมากถึงมากที่สุด ตอนนี้ผมเริ่มรู้สีกว่าตัวเองโชคดีแล้วล่ะที่เกิดมามีพี่ชายที่รับผิดชอบแบบนี้
“แหมะ กะจะให้ตัวเองหล่อเท่อยู่คนเดียวอ่ะเด๊”
“. . งานนี้แม่งมีคนมาแย่งซีน” น้ำเสียงพี่ชายผมแลดูหงุดหงิดไม่น้อย อันที่จริงไอ้พี่ขุนก็หน้าตาไม่ได้ขี้เหร่อะไรมากมายนักหรอกครับ เพราะมีหลายเสียงที่เคยบอกผ่านหูผมมาเยอะเหมือนกันว่าผมกับพี่ผมหน้าคล้ายกัน ฉะนั้นมันจะขี้เหร่ไม่ได้เด็ดขาด! แต่ก็มีบางเสียงที่ผ่านหูผมมาแล้วผมเอามันทะลุออกไปจากหูอีกข้างทันทีเพราะมันบอกว่าพี่ขุนคือผมในเวอร์ชั่นที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่โวยวาย และก็เวอร์ชั่นที่หล่อ คือสรุปมึงจะว่ากูขี้เหร่ว่างั้น?
“ใครจะมาแย่งซีนพี่”
“ก็พวกฝรั่งไง”
“อ้าว มีผู้ชายเยอะเหรอ” ผมถามอย่างนึกเสียดาย
“ผู้หญิงก็มี แต่แก่รุ่นป้า”
เซ็งไปเลย . . แต่ก็ช่างมันเหอะ วันนี้ผมจะไปหาทะเลไม่ใช่ไปหาผู้หญิงดูสักหน่อย ที่ริมหาดของโรงแรมก็น่าจะมีอยู่หรอกมั้งสาวๆสวยๆใส่บิกินี่น่ารักๆ
“เลิกทำหน้าเซ็งแล้วก็ไปเช็คอินได้แล้ว” พี่ขุนดันหลังผมให้เดินไปเช็คอิน . . แล้วก็หันไปคุยกับผู้ติดตามที่แต่งตัวโคตรจะเป็นทางการเดินตามหลังผมกับพี่ขุนมาประมาณสี่ห้าคน หนึ่งในนั้นมีเลขาสาวขายาวสุดสะพรึงนามเจ๊จิ๊บมากับพี่ขุนด้วย ทุกคนดูเป็นการเป็นงานกันหมด ยกเว้นผมที่แต่งตัวชิวสุดตั้งแต่หัวจรดเท้าคือขาสั้นกับเสื้อยืดสีแดง “แล้วเจ้านั่น. . มารึยัง”
“คิดว่าน่าจะยังไม่มาค่ะบอส”
“โทรตามเร็วๆเข้า ให้ตายสิ”
“ค่ะๆ ได้ค่ะ แป๊บนึงนะคะบอส”
ผมที่เช็คอินเสร็จก็เดินไปเดินมารอบตัวพี่ขุนที่เอาแต่คุยงาน ยืนบิดซ้ายบิดขวาฟังเพลงอยู่นั่น รอเวลาที่ ‘เจ้านั่น’ ของพี่ขุนจะมาสักที ซึ่งถ้าช้ากว่าสิบนาทีมีอันตกเครื่องแน่ . .
“พี่ขุนนนนน . .ไปรอข้างในเกทได้มั้ยอ่ะ” ผมชักจะหงุดหงิดก็เลยหันไปพูดเสียงเซ็งๆกับพี่ชาย
“ไม่ได้ ต้องไปพร้อมกัน”
“. . นานแล้วเนี่ย เตรียมซื้อตั๋วใหม่ได้เลย ตกเครื่องชัวร์”
“ขอโทษครับ” เสียงกระหืดกระหอบดังขึ้นตรงหน้าพี่ขุน มันหยุดแบบหยุดชะงักเลยทำให้คนที่วิ่งตามมาชนตัวคนพูดอย่างจังจนเซเกือบจะล้มลงไปกองกันทั้งหมด . . “ผมมาสาย”
มันเงยหน้าขึ้นมา . . ไอ้มังกร . . ไอ้ฝรั่งหัวดำนัยน์ตาฟ้า . . อะไรกัน มันก็ต้องไปด้วยเหรอ? และที่เซอร์ไพรส์ไปกว่านั้นคือแม่งใส่กางเกงยีนส์แต่เสื้อเป็นสีแดง สีแดงงงงงงงงง สีแดงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เป็นบ้าอะไรมาใส่สีเสื้อตามกูฮะไอ้บ้า!!!!! (ไม่ได้คิดเล้ยยยว่ามันบังเอิญ)
ข้างๆมังกรไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นไนท์กับแอร์ ทั้งคู่หอบแฮ่กๆ ดูยังไงก็เหมือนรีบวิ่งมาเช็คอินกันสุดชีวิต
“มึงถูกตัดเงิน” พี่ขุนเลิกคิ้ว ล้วงกระเป๋ากางเกงมองดูไอ้มังกรอย่างคาดโทษ
“. . ครับ” มังกรยอมรับแต่โดยดี มันยังหอบไม่หาย เหลือบมามองผมเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปมองหน้าพี่ขุนตรงๆ
“แล้วไอ้เด็กสองคนนี้ . . มันอะไรกัน” พี่ขุนกวาดสายตามองผู้ติดตามของมังกร “กูจ่ายค่าตั๋วให้มึงคนเดียวกูไม่ได้จ่ายให้ผู้ติดตามของมึงนะ”
ไนท์โชว์ตั๋วขึ้นมา “. . มีปัญญาจ่ายเอง”
อุ้ย . .มันกล้าเล่นกับพี่ขุนเว้ยเห้ย ไม่เคยเห็นไอ้ไนท์ในมุมนี้มาก่อน คือปกติมันจะนอบน้อมกับผมเสมอซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันจะนอบน้อมกับผมทำไม ผมน่ะนิสัยเสียกว่าพี่ขุนตั้งเยอะ
พี่ขุนยักมุมปากเล็กๆ ก่อนที่พยักเพยิดให้มันทั้งสามที่มาช้ารีบไปเช็คอิน ผมยังไม่มีโอกาสถามพี่ขุนเลยว่ามังกรมันมาทำไม แต่ที่แน่ๆก็คือมันเป็นการแสดงออกว่ามันยังไม่ได้ลาออกจากงานที่บาร์ของพี่ขุน
ตอนวิ่งเข้าเกท . . อย่างฮาเลยครับพี่น้อง ฮาน้ำตาจะไหล เหนื่อยสัด ดีนะที่โหลดกระเป๋าลงใต้เครื่องไม่งั้นสาหัสกว่านี้แน่ๆ เจือกจะได้ขึ้นเกทที่อยู่ไกลชิบหายวายป่วง วิ่งกันเหงื่อแตกกระสานซ่านเซ็นไปทั่ว
กว่าผมจะมานั่งหอบแฮ่กๆข้างๆพี่ขุนที่อยู่บนเครื่องได้ เรียกได้ว่าเหนื่อยแทบขาดใจ ผมทรุดตัวนั่งลงก่อนเพราะมาถึงก่อน แล้วไอ้มังกรกับเพื่อนอีกสองคนก็ตามมาทีหลัง มันมองหน้าผมก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างหลังตามที่นั่งที่มันได้เช็คอิน ซึ่งผมหันหลังไปมองจนสุดคอเห็นมันนั่งข้างๆเจ๊จิ๊บ เลขาพี่ขุน
“ไม่ปวดคอเหรอ”
“ฮะ”
“เอี้ยวไปซะขนาดนั้น ไปนั่งกับมันเลยดีมั้ย”
“พี่ขุนหมายถึงพี่จิ๊บเหรอ”
“. . อย่ามาแถเลยไอ้น้อง”
อะไรกันเล่า ผมไม่ได้แถสักหน่อยแค่ถามเพื่อความแน่ใจ พี่ขุนยกมุมปากขึ้นนิดๆหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ส่วนผมก็นั่งจ๋องเตรียมหลับรอเครื่องทะยานลงสู่ภูเก็ต
“ฮ้าวววววววววววว” ผมอ้าปากหาวหวอดๆขณะที่กำลังรอกระเป๋าโหลด โคตรง่วงเลยว่ะครับ ปิดเทอมนอนตีสามทุกวันเมื่อเช้าถูกปลุกให้รีบมาให้ทันเช็คอินสภาพเลยเป็นอย่างที่เห็น ผมหาวเป็นรอบที่สาม แสดงออกอย่างชัดเจนว่าง่วงสุดอะไรสุด จนกระทั่งหาวรอบที่สี่ ที่ผมหาวแล้วแม่งเจอกับสายตานิ่งๆของคนๆหนึ่งพอดี ทำเอาผมหาวค้างอย่างน่าอนาถ อ้าปากหวอจนแมลงวันจะบินเข้าไป
ผมสั่นหน้าพลางเกาหัวตัวเองเพื่อเรียกสติสตางค์ให้กลับคืนมา ไม่รู้เดี๋ยวนี้เป็นอะไรอยู่ต่อหน้าไอ้มังกรแล้วเหงียมแล้วทำตัวไม่ค่อยจะถูก . . มันมีอำนาจวิเศษที่ผมไม่รู้รึเปล่า เห้ย ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ทำไมแม่งไม่ยอมบอกกันมั่งวะ (อะไรของเมิงงงง?)
“รถมาจอดหน้าโรงแรมแล้วค่ะบอส” เจ๊จิ๊บรายงานพี่ขุน
“เอามากี่คันล่ะ”
“เอ่อ . . คันเดียว . . นี่คะ” เธอเริ่มหน้าเสียเพราะเธอคิดว่าเธออาจจะทำอะไรผิด
“โทรเรียกใหม่ เอามาสองคัน เรามีแขกเพิ่ม” พี่ขุนสั่งฉับอย่างโคตรมีมาด สายตาพี่ชายผมปรายตาไปมองไอ้ไนท์ที่หน้างี้บึ้งใหญ่เพราะดูยังไง้ยังไงพี่ขุนก็หมายถึงมันกับแอร์ แต่มันควรจะดีใจไม่ใช่เหรอวะมีรถไปส่งที่โรงแรมด้วย ว่าแต่มันจะพักที่โรงแรมของบ้านผมเหรอ?
“เอ่อ . .เห้ย” ผมค่อยๆเดินไปเลียบๆเคียงๆถามแอร์ที่กำลังงกๆเงิ่นๆกับการหากระเป๋าของตัวเอง มันอยู่แยกออกมาจากไอ้ไนท์และก็ไอ้มังกรที่ได้กระเป๋าของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ครับ เจ้านาย”
“มึงกับไนท์จองตั๋วเครื่องมา และก็จองโรงแรมพี่ขุนด้วยเหรอ”
“ใช่ครับ” ไอ้มังกรแม่งมีเพื่อนมีอันจะกินนี่หว่า “อยากมาอยู่เป็นเพื่อนมังกรทำงานน่ะ”
“มันทำงานอะไร”
“บาร์เทนเดอร์น่ะครับ ต้อนรับพวกทูตฝรั่งเศสน่ะ คุณเจ้าขุนบอกว่ามันเป็นคนฝีมือดี ก็เลยออกให้มันทุกอย่างเพื่อที่จะให้มันมาด้วย พวกผมเลยตามมันมา ถือโอกาสเที่ยวไปด้วยเลย”
“อ๋อ . . เหรอ”
“แล้วแฝดเพื่อนเจ้านายไม่อยู่เหรอ”
“มันไปเที่ยวอังกฤษ”
“งี้ก็ทางสะดวกน่ะสิ” แอร์ยิ้มกรุ้มกริ่ม
“อะไรของมึง”
“เปล่าครับ!”
ผมส่ายหัวกับไอ้แอร์ . . เจอกระเป๋าของผมพอดีผมเลยคว้ามันมาสะพายข้างหลัง แต่กอดที่ผมจะสะพายดันโดนมือดีแย่งกระเป๋าผมปือจนผมทรงตัวแทบจะไม่อยู่เพราะผมไม่รู้ตัว
โจรฉกกระเป๋าทำหน้านิ่งมาก . . ไม่พูดอะไร หยิบกระเป๋าเป้ของมันที่ไหลมาตามรางและก็สะพายใส่แขนอีกข้าง
“มึงสับสนกระเป๋าตัวเองกับกระเป๋ากูเหรอ” ผมเหน็บแนม “เอามา กูจะถือเอง” ผมจะแย่งกระเป๋าของผมมาจากมัน แต่มันขยับตัวหนีหนำซ้ำยังส่งสายตามาให้ผมหยุดการกระทำนั้นอีก “โว้ยยย งั้นเรื่องของมึงแล้ว! อย่าขโมยอะไรไปจากกระเป๋ากูล่ะ!!!”
ผมเดินตีอกชกหัวจากไปทิ้งให้ไอ้ไนท์กับไอ้แอร์ยิ้มให้กันเบาๆอย่างรู้กัน ส่วนไอ้โจรฉกกระเป๋าแม่งก็ทำหน้านิ่งๆแล้วก็เดินตามขบวนมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โรงแรมของตระกูลกิตติเกษม
“นี่ห้องมึงนะ” พี่ขุนโยนกุญแจมาให้
O.O มันเป็นห้องสวีทที่โคตรหรูและใหญ่แบบมหาบิ๊กเบิ้ม ไม่อยากจะถามเลยว่าพี่ชายผมจะคิดแขกที่มาพักคืนละเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆสำหรับผมมันคือฟรี เย้!!!! ผมโดดเด้งดึ๋งๆลงบนเตียงอย่างปลดปล่อยอารมณ์ ตรงริมระเบียงนั้นเผยให้เห็นสระน้ำสีฟ้าสะอาดขนาดใหญ่และยาวที่มีทางเดินเป็นแผ่นไม้เรียงติดกัน และที่สำคัญห้องของผมเกือบจะอยู่ติดกับทะเลด้วยซ้ำ เพียงแค่เดินผ่านเจ้าสระนี่ไปไม่นานก็เห็นชายหาดแล้ว
“ถูกใจมั้ย” พี่ขุนมองไปรอบๆอย่างชาชิน “คืนละแปดพันห้า”
แทบทรุด . . “แพง”
“นั่นราคาสมาชิกด้วย ไม่ใช่ราคาลูกค้าขาจร” พี่ขุนเปิดประตูกระจกออกไป ลมเย็นๆพัดเข้ามากระทบใบหน้าของผม
“แล้วพี่ขุนนอนไหน”
“กูมีห้องของกูอยู่แล้วทึ่ตึกใหญ่โน่น แต่ว่า . .”
“อะไร”
“. . ถ้างานกูไม่ยุ่งกูจะมานอนที่นี่”
“เอ่อ . . ทำไมวะ” อันที่จริงต้องการความเป็นส่วนตัวมากมาย เชิญพี่แกไปทำงานเถอะ
“มึงก็ดูพวกที่นอนบ้านหลังตรงข้ามกับมึงสิ”
ผมลุกขึ้นยืน เดินไปดูข้างๆพี่ขุนว่าใครมันจะหน้าตาเหมือนผู้ก่อการร้ายจนทำให้พี่ชายผมเป็นห่วงผมถึงขนาดนี้ แต่ที่ไหนได้ . .ไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายหรอก แต่เป็นไอ้เด็กหนุ่มหน้าตาดีสามคนมันกำลังเปลือยท่อนบนกระโดดลงสระว่ายน้ำอย่างตื่นเต้นดีใจราวกับชาตินี้เพิ่งเคยเห็นสระน้ำอะไรทำนองนั้น ไม่สิ . . ไอ้ผู้ชายอีกคนที่ผิวขาวสุดมันไม่ได้โดดลงน้ำด้วยแต่ถอดเสื้อเหลือแค่กางเกงนั่งเช็คอะไรอยู่ก็ไม่รู้ในโทรศัพท์บนม้านั่งริมสระ
“ระวังตัวนะ” พี่ผมหันมาบอกก่อนที่จะเดินจากไป ผมเกาหัวมองดูพวกนั้นผ่านทางกระจกในห้องที่คาดว่าใช้เวลาไม่นาน ยังไงพวกแม่งก็ต้องเห็นผม
“เห็นนายเงียบๆ แต่นายก็มีเขี้ยวเล็บเพียบนะ” อดีตผู้ทรงอิทธิพลของมหาลัยเลยนะ . .
“พักผ่อนไปให้เต็มที่ละกัน มีอะไรโทรหา กูรับสายมึงตลอด”
“ครับ”
“อย่าออกไปนอกเขตโรงแรมเข้าใจมั้ย”
“ครับ”
“กูเริ่มจะไม่เชื่อมึงละ”
“อะไรล่ะพี่ขุน เพื่อนก็ไม่มีสักคน จะให้ออกไปเที่ยวไหนกับใครล่ะ”
“หึหึ อย่าให้รู้ละกัน”
กว่าพี่ชายผมจะได้ฤกษ์ออกจากห้องเล่นเอาผมเถียงจนเหนื่อย ทำไมหลังๆนิสัยเป็นห่วงมากเกินไปของพี่ขุนมันกำเริบขึ้นมาไม่รู้ ผมว่าช่วงนี้ผมเกี่ยวข้องกับอันตรายน้อยที่สุดแล้วนะ
ผมรื้อเอาของที่ยัดอยู่ในเป้มาจัดวางข้างนอก ได้ยินเสียงตู้มต้ามตู้มต้าม กระโดดขึ้นกระโดดลงสระน้ำที่อยู่ใกล้ๆแล้วรู้สึก . . อยากไปเล่นด้วยยังไงไม่รู้ว่ะ ผมไม่ได้ว่ายน้ำมาเป็นชาติหนึ่งแล้ว นี่กะว่าจะมาว่ายน้ำที่นี่เล่นสักหน่อย ผมเตรียมกางเกงว่ายน้ำมาตั้งหลายตัวแต่ถ้าไอ้พวกนั่นมันเล่นกันอยู่ ผมก็ไม่กล้าที่จะออกไปเล่นเท่าไหร่หรอกนะ โธ่เอ๊ย คนไม่มีเพื่อนมาด้วยนี่มันก็ซวยตรงนี้
“เห้ยมังกร!!! โดดลงมาดิวะ วันนี้ยังไม่มีงานไม่ใช่เหรอ!!!!” เสียงไอ้ไนท์ตะโกนลั่น ดังผ่านเข้ามาถึงในห้องของผมเลย ถ้าจะให้ผมเดามันคงอยู่ในสระน้ำและกำลังว่ายไปมาอย่างสนุกสนานกับไอ้แอร์ ส่วนไอ้มังกรก็คงนั่งเล่นบนม้านั่งหน้าบ้านหลังของมันที่เดิมนั่นแหละ
“เจ้านายสั่งให้ไปดูบาร์ของโรงแรมเย็นนี้ว่ะ”
“หา เจ้านาย . . เจ้านายของมึงอ่ะเหรอ” ไนท์ถามด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ เดี๋ยวนะ . . กูไม่ได้สั่งมัน!!!!! แต่ทำไมต้องบอกว่ากูเป็นของไอ้มังกรด้วยวะแม่ง
. . มันแปลกๆ แต่ไม่ใช่ไอ้ไนท์หรอกที่พูดแปลกๆ ผมนี่แหละแปลกไปเอง แปลกอยู่ข้างใน . . ใจผม
แต่มันก็แค่นิดเดียวนั่นแหละ!
“อืม” มังกรตอบเพื่อนมัน
“เห้ยยยย เดี๋ยวนี้เพือนกูมีคนสั่งได้ด้วยเหรอวะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”
“ก็เค้าเป็นนายจ้างกู”
“อ้าว ไม่ใช่เจ้านายเหรอ”
“คุณเจ้าขุน”
“เหรออออออออออออออออออ” ตอนนี้ไนท์มันคงเกาหัวและก็เข้าใจในที่สุด เจ้านายของไอ้มังกรก็คือพี่เจ้าขุนนั่นแหละ ทำไมมันไม่เรียกว่าบอสเหมือนที่คนอื่นเค้าเรียกล่ะวะ . . แบบนี้มันทำไอ้ไนท์สับสนนะโว้ยแม่ง
. . กูก็ด้วย
แต่ละคำ แต่ละประโยค มันช่างกลั่นกรองออกมาได้อย่างยากเย็น :katai1: :katai5:
-
ที่ทะเลจะมีหวานๆ มั้ยน้อ สงสารคนไม่มีเพื่อนไปด้วยจัง หงอยเบา ๆ ออกไปเล่นกับเค้าดิเจ้านาย
เจ้านายแพ้ทางมังกรเนอะ เป็นคนเดียวที่จะเถียงด้วยน้อย (เหรอ) สรุปก็มาส่งกันถึงบ้านด้วยรักและห่วงใย
ลุ้นพี่เจ้าขุนกับไนท์ด้วยจ้า
ขอบคุณค่ะ
-
โอยยย
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าชั้นจะใกล้...บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าจะสวีทกัน...เสียที :hao7:
-
เจ้านายน่ารักอะ ตลกดี ดูแพ้ทางมังกรเห็นๆด้วย สู้ไม่ได้หรอก :laugh:
จะบอกว่าเจ้านายไม่รู้ตัวเอาซะเลยว่าที่บอกว่านิดเดียวๆนั่นน่ะ
บางทีอาจเผลอให้เขาไปทั้งใจแล้วนะ :impress2:
-
สับสนและหวั่นไหวรึเปล่านะอิอิ
-
ทะเลภูเก็ตหวานแน่งานนี้
-
จะเกิดเรื่องอะไรป่ะเนี่ย :katai5:
-
มาทะเลกันทั้งที ขอให้ความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นเห้ออออ
แบบสวีทๆกันไปเล้ย
-
โอ้ย เจอพี่ชิฟฟ่อนอัพ นํ้าตาจะไหล :hao5:
ขอบคุณที่มาอัพนะค่ะ ขอบคุณสำหรับตอนนี้ด้วยค่ะ
อยากให้เหมโผล่มาจัง มังกรจะได้หวงเจ้านาย 5555
บอกตรงๆชอบเหมมากเลย ดูรักเจ้านายดี
เชียร์เหมเหมือนกันนะ! เเต่้น้อยกว่าเชียร์มังกรอ่ะ ถถถถถ
:กอด1:ขอบคุณที่มาอัพนะค่ะ ตอนหน้าขอยาวๆขอบคุณงับ
-
:mew1: เจ้านายน่ารัก ไม่กล้าหือกับมังกรเลยอ่ะ
-
แพ้ทางเค้าตลอดอ่ะ 555 เจ้านายเอ๊ย :hao6:
-
ทะเลรอบนี้จะมีได้เสียกี่คู่กันน้า :hao6:
-
เจ้านายน่ารัก :z1:
หงอให้ราชาสุดๆอะ :-[
น่าสงสารตอนอยากเล่นน้ำ แต่ไม่มีเพื่อน โถถถถถถถ :จุ๊บๆ:
:katai5: << ชอบอีโมนี้เฉยๆ 55555
-
ทะเล๊ ทะเล
ปล. พยักพเยิดครับ
-
เพื่อนไม่มีแล้วไง? สระน้ำอยู่ตรงหน้า ทำได้อย่างเดียวคือโดดตู้มมมมม
เอาให้คุ้มค่าโรงแรมนะจ้ะ อิจฉามาก
:กอด1:
-
เจ้านายยอม(มังกร)ตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะเนี้ย :katai2-1:
มังกรปากแข็งเนอะ เจ้านายก็มึนไปไหน คนเค้าอุส่าทำให้ขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก :hao4:
-
ทะเลจะหวานมั้ยน้อ อยากรู้จัง เจ้านายก็ออกไปเล่นด้วยเลยดิ ;)
-
สั้นง๊าาาาาาาาา :katai4:
พี่ขุนมีแผนอัลไลลลลลลล
-
ฮิ้วววววว มาต่อเร็วๆเน้ออออ
อยากอ่านฉากหวานๆ ริมทะเลบ้างงงงง :hao6:
-
เจ้านายหวั่นไหวแล้วอะซิ :mew3: :mew3: :mew3:
-
ทำไมอยากเห็นคู่พี่ขุนกะไนท์ซะงั้น
ฮ่าๆๆๆ
-
หวังว่า จะมีสองคู่ชู้ชื่นนะ :hao6:
พี่ขุนก็จัดการไนท์ซะ
-
เจ้านาย = เจ้านาย รึ เจ้าขุน
o18 o18 o18 o18
-
ดีใจจังที่ 2 แฝดไม่ได้ไป :hao7: :mew4:
พี่ขุนค่ะ กลัวเจ้านายจะรักคนอื่นมากกว่าตัวล่ะสิ กีดกันอยู่ได้ แก่แล้วนะพี่ ไปหาอัศวิน เอ้ยยยย หาแฟนไป๊
-
มังกรคิดยังไงกับเจ้านายกันแน่นะเนี่ย
-
สวีทกันเมื่อไรละบอกนะ
จะเข้ามากรี๊ดยาวๆๆๆเลย
-
เมื่อไร เมื่อไร! เมื่อไร!!!!!จะร้ากกานนนนนนนนน :katai1:
รอนานแล้วนะ สวีทกันให้ได้กรี๊ดสักนิดก็ยังดี :katai5:
-
ทะเลคราวนี้จะเป็นอย่างไรน้าาาา :katai3:
-
อยากโดดน้ำบ้างงงง
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:ทะเลๆ
-
มังกรช้าอ่ะ เดี๋ยวโดนคาบไปแน่ๆ :katai1:
-
ขำเวลาเจ้านายนึกในใจ มันฮาอะ :hao6:
ทะเลมันจะหวานมั๊ยน๊อออออออออออออออออออออ :กอด1:
-
กิสสสสสยิ่งอ่านยิ่งน่ารักอะ
-
เจ้านายนี่ตั้งกะเจอกับมังกรรู็้สึกจะรั่วขึ้นเยอะเลยนะ.น่ารักขึ้นด้วย
ว่าแต่งานนี้น้ำทะเลสงสัยจหวานขึ้นหรือเปล่ายิ่งไอ้คู่แฝดไม่คอยมาเป็นก้างด้วย
เกรงว่างานนี้จะมี2คู่ชู้ชื่นหรือเปล่าน๊า
-
นี่ก้อปาเข้าไปน่าจะครึ่งเรื่องแล้วน่ะ ทำไมระหว่างเจ้านายกับมังกรยังดูคลุมเคลือไม่ชัดเจนอีกล่ะ เมื่อไหร่จะมีตอนหวาน ๆ มาให้เห็นบ้างอ่ะ :mew2: แต่อย่างว่าเรื่องมันน่าติดตามก้อตรงนี้นี่แหละ :mew4:
-
ทะเลจะกลายเป็นน้ำหวาน
หรือป่าวน๊า :z2:
-
เจ้านายหวั่นไหวชัดเจน
แต่มังกรจะเก็บหัวใจไว้เพราะดูแลแทนคนชื่อแมทนิ
ทำไมแมทกับมังกร ไม่ใช่คนเดียวกัน
-
มาทะเลคราวนี้ท่าจะมันส์ :katai2-1:
ตอนนี้รอเปิดตัวคู่เจ้าขุนดีก่า หุหุ
สู้ๆค่าาาา
-
รอ มังกร กับ เจ้านาย หวานเว่อร์ ๆ ที่ภูเก็ตจ้าาา
-
:katai5: อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อยากเล่นอีโม 5555+++
เจ้านายนี่ดูซึนเดเระ :mew1:
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดด ><
-
ตัดฉับบบบบบ TT
-
น้องเจ้านายหวั่นไหวแล้วสิ
-
มังกรขรึมตลอดเลย ไมสามารถคาดเดาความคิดได้ :เฮ้อ:
-
มังกรมันนิ่งจริงๆจะเฉยฝาไปไหนเนี่ย
-
ร้ายที่ 19
คิดถูกคิดผิดที่ผมมาคนเดียวเนี่ยยยยยยยยยยยย . .
โธ่เอ๊ยยยยยยยยยยย ทำไมมันเซ็งได้ถึงขนาดนี้ว้า นี่ผมอุตส่าห์แอบพวกไอ้มังกรไปโดดลงน้ำจ๋อมๆหลังจากที่พวกมันขึ้นจากสระแล้วนะ แต่มันก็ไม่สนุกอยู่ดี แม่งไม่มีใครคุยด้วย หนำซ้ำพวกบ้านที่พักแถวนี้สาวๆใส่บิกินี่ดันไม่ค่อยจะมี โคตรเงียบเหงา เงียบเชียบจริงๆ มีแต่ผมที่ว่ายน้ำไปมากับไวน์องุ่นที่จู่ๆใครก็ไม่รู้เอามาวางไว้หน้าห้องนั่นแหละ รสชาติมันดีนะ แถมยังเป็นปีที่หายากมากด้วย ราคาหลายหมื่นเลยล่ะ สงสัยพี่ขุนจะรู้ว่าผมเหงาสินะ
ตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้วครับ เกือบจะทุ่มหนึ่งแล้ว หลังจากที่ไวน์เข้าไปอยู่ในกระเพาะของผมเป็นปริมาณมากแล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องไปทานข้าวเย็นสักที ผมเอาตัวเองขึ้นมาจากสระน้ำ เช็ดตัวด้วยผ้าขุนหนู น้ำเกาะอย่างลวกๆ พลางคิดว่าจะสั่งรูมเซอร์วิสหรือจะไปทานข้าวเย็นที่ตึกใหญ่ของโรงแรมที่นี่ดี?
แต่แล้วด้วยการที่ผมกำลังเช็ดหน้า ผมไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนมายืนอยู่ตรงหน้าผม หลังจากนั้นผมก็โดนมือปริศนาผลักผมให้ตกลงไปในน้ำอย่างแรงจนน้ำกระจายและเสียงดังไปหมด เท่านั้นยังไม่พอ มันยังตามผมลงไปในน้ำและก็จับหัวผมกดน้ำซะจนผมหายใจไม่ออก
ผมดิ้นสุดชีวิต พยายามให้ออกจากเกาะกุมของแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนั่น มันพยายามที่จะฆ่าผม ผมกำลังพยายามเอาชีวิตรอดตามสัญชาติญาณและเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี ผมสู้มันไม่ได้ และผมสัมผัสได้ว่ามันตัวใหญ่กว่าผมมาก
น้ำในสระเริ่มไหลเข้าไปในตัวผมจนผมสำลัก ผมโดนกดน้ำอยู่นาน นานพอที่ผมเกือบจะตายได้ ในที่สุดเมื่อผมไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและกำลังจะตาย . . มันก็ปล่อยผม ให้จมอยู่ในสระอย่างนั้น ผมเริ่มไม่มีสติและกำลังมากพอที่จะมาตัวเองขึ้นจากน้ำ ผมกำลังจมลง จมลง จมลง ภาพทุกอย่างในหัวที่เกิดขึ้นมาทั้งชีวิตกำลังลอยเข้ามาชนิดที่ว่าผมจำได้หมดว่าผมทำใครเจ็บบ้าง ผมทำใครเดือดร้อนบ้าง และสิ่งที่ผมเคยทำนั้นมันร้ายกาจขนาดไหน
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ . . ผมจะอยู่กับพ่อให้มากขึ้น
. . จะช่วยงานพี่ขุนให้มากขึ้น
แปลกที่ผมสงสัยว่าถ้าผมตายขึ้นมาจริงๆ . . ไอ้เย็นชานั่นมันจะเสียใจกับผมมั้ย มันจะด่าผมเคาะโลงผมมั้ยถ้าผมยังทำตัวให้ตัวเองมีอันตรายอีก ผมรู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่มันไม่ชอบ แต่บางทีมันอาจจะโล่งใจขึ้นมาก็ได้ที่คนอย่างผมที่ทำมันต้องมาเดือดร้อนด้วยตลอดหายไปจากโลก . .
ก่อนที่ผมจะตาย . . ผมคิดถึงมันได้ยังไง
ผมเดินเซ็งๆกลับยังห้องของตัวเอง . . บอสที่ยังหนุ่มยังแน่นของผมบอกว่าชุดของบาร์เทนเดอร์แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าของผมแล้วและวันนี้ผมก็ควรจะทำงานด้วย ทำไมไม่บอกตั้งนาน ทำไมต้องให้เดินไปที่ตึกใหญ่ที่โคตรจะไกลกับบ้านพักก่อนแล้วค่อยบอกให้เดินกลับนะ
ตั้งแต่วันที่คุณเจ้าขุนมาคุยกับผม ผมก็โดนกลั่นแกล้งสารพัดในที่ทำงานซึ่งก็คือบาร์สาขาใหญ่ในกรุงเทพ มีแต่เรื่องเล็กๆขี้ประติ๋วทั้งนั้นเลย ท่าทางบอสของผมจะสนุกกับการแกล้งผมมาก ผมที่ทำอะไรเค้าไม่ได้ก็ได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมและคำสั่งต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง เสื้อผ้าของไอ้ไนท์กับไอ้แอร์วางกระจายเกลื่อนกลาดเต็มห้องไปหมดตามประสาพวกคุณหนูมีอันจะกินที่มีคนคอยตามเช็ดตามล้างให้เสมอๆ ผมสั่นหน้าเบาๆและผมก็ไม่มีเวลาที่จะมาเก็บของพวกนี้ให้เป็นระเบียบด้วย เพราะผมเชื่อว่าคุณเจ้าขุนกำลังกอดอกและกระดิกเท้ารอผมอยู่ คงจะหัวเสียมากแน่ๆถ้าผมไปสาย
ผมเห็นชุดแขวนอยู่ในตู้แล้ว ผมถอดเสื้อยืดของตัวเองออก พอดีกับตอนที่ผมได้ยินเสียงคนลุกขึ้นมาจากน้ำแถวๆหน้าห้องของฝั่งตรงข้าม ห้องของไอ้เจ้านายที่ตลอดทั้งบ่ายไม่ยอมโผล่หัวออกมาให้เห็นเลย แม้แต่เปิดม่านที่ประตูกระจกมันก็ไม่เปิด ก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันจะทำอะไรอยู่ในบ้านทั้งวี่ทั้งวัน แอบได้ยินมันคุยกับพี่ชายมันว่ามันอยากว่ายน้ำที่สุดแต่พอเอาเข้าจริงๆถึงเวลาทำไมไม่ออกมาว่ายก็ไม่รู้
พอพวกผมไม่อยู่ก็เลยออกมาสินะ หึหึ ผมหัวเราะในใจขณะแหวกม่านในห้องตัวเองแล้วแอบดูคนว่ายน้ำในสระที่ไม่รู้ทำไมต้องรอว่ายน้ำลับหลังพวกผมด้วย
แต่ภาพที่ผมเห็นมันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด ชายในชุดดำ ตัวใหญ่มากๆกำลังขึ้นมาจากสระแล้วก็รีบรุดออกไปอย่างมีพิรุจ ผมกวาดสายตามองอย่างรวดเร็ว เห็นแก้วไวน์แตกกระจาย กับร่องรอยของคนห้องตรงข้ามแสดงให้เห็นว่ามันออกมาว่ายน้ำจริงๆ
แล้วมันหายไปไหน . .
ผมรีบออกไปข้างนอกทันที่ พยายามมองหาไอ้เจ้านายและพยายามรวบรวมสติ ไอ้เจ้านายมีศัตรูอยู่รอบด้านและก็มีมากมายมหาศาล ขออย่าให้มันเป็นอย่างที่ผมคิดเลย
แต่ดูเหมือนคำขอร้องในใจของผมจะไม่เป็นผล ภาพไอ้เจ้านายกำลังจมน้ำและหมดสตินั้นมันทำให้หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้น
ผมกระโดดลงไปช่วยมันทันทีก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป . .
เพราะไม่อย่างนั้นผมคงโทษตัวเองไปจนวันตาย . .
ที่ผิดสัญญาที่เคยให้ไว้กับคนบางคน
และสัญญาที่ผมให้ไว้กับหัวใจของตัวเอง . . ซึ่งผมหลีกเลี่ยงความจริงข้อนี้ไปไม่ได้เลย
สองร้ายในหนึ่งรัก *
อ่อนเพลียเกินกว่าจะลืมตาขึ้นมา . .
“มังกร มึงใจเย็นๆก่อนได้มั้ย!!!!”
“มันเล่นจะเอาถึงตาย จะให้กูใจเย็นลงได้ยังไง!!!!”
เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!
“แม่ง ใครทำวะ!!!!”
“บางทีเรื่องนี้อาจจะเกินกำลังของเรานะ”
“ไนท์ หุบปาก”
“นี่มันพยายามฆ่า ไม่ใช่พยายามกวนตีนเล่นๆเหมือนแก๊งอื่นๆ”
“ยังไงก็ช่าง กูจะลากตัวมันมาให้ได้”
ผมได้ยินเสียงไนท์กับแอร์ทอดถอนใจ และเสียงลมหายใจที่ฟึดฟัดของไอ้มังกร ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นหน้าไอ้ไนท์ก่อนเป็นคนแรก และก็ตามมาด้วยแอร์ แอบเห็นไอ้มังกรมันตั้งท่าที่จะเดินเข้ามาหาผม แต่มันก็ชะงักกึกกลางคันและก็ไม่ได้เดินเข้ามา สีหน้าที่เคยนิ่งของมันตอนนี้มีคิ้วขมวดมุ่นและมองมาที่ผมด้วยสายตาที่อ่อนลงอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“เจ้านายครับ เป็นไงบ้าง” แอร์ถามอย่างร้อนรน
ผมกำลังนอนอยู่บนเตียง . . ในห้องของคนอื่นที่คาดว่าหนีไม่พ้นห้องของไอ้พวกนี้ “มึนๆอ่ะ”
“จำหน้าตาของคนร้ายได้มั้ย” มังกรถามขึ้นมา
ผมสั่นหน้า “ไม่ได้”
“ลองคิดดูดีๆ”
“ไม่คิด”
“เจ้านาย” เสียงของมังกรดุมาก
“กูนึกว่ากู . . จะตายไปแล้ว”
ท่าทางที่หวาดกลัวของผมทำเอามังกรเลิกเค้นความจริงจากผม เมื่อเห็นผมในสภาพนั้น ไนท์กับแอร์จึงลุกขึ้นยืนแล้วออกไปจากห้อง ปล่อยให้ไอ้มังกรเดินลงมานั่งข้างๆผม
“ใครช่วยกูไว้วะ” ผมยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลยว่าผมยังหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ผมตัวสั่นมือสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ที่ผ่านมามีแต่คนทำให้ผมเจ็บ ไม่เคยมีใครจะทำให้ผมตายอย่างเหตุการณ์ในวันนี้
“ไอ้ไนท์” มังกรมีน้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“. . ถ้ากูตาย กูจะเสียใจมาก เพราะมีอีกหลายอย่างที่กูยังไม่ได้ทำ” ผมเอาสองมือยกขึ้นมาปิดหน้า น้ำตาที่ผมควบคุมมันไม่ได้เริ่มไหลพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก “ที่ผ่านมากูเหี้ยมาก กูเหี้ยมากจริงๆ กูทำร้ายแต่คนอื่น กู กู . . ถ้ากูตาย กูคงหมดโอกาสที่จะทำเรื่องดีๆ”
“กูไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นหรอก”
“กูยังไม่ได้ทำอะไรให้พ่อ ไม่ได้ทำอะไรให้พี่ขุน ไม่ได้ทำเรื่องดีๆให้กับครอบครัว . .”
“เจ้านาย . .”
“หรือคนอย่างกูมันสมควรตายวะ”
“เจ้านาย!!!” มังกรคว้ามือผมลงมากุม แล้วก็พูดเสียงดังให้ผมหยุดคร่ำครวญเสียที “กูบอกมึงแล้วไง ว่าเรื่องแบบนั้นกูจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นน่ะ” ผมอ้าปากจะเถียง แต่มันก็สวนขึ้นมาซะก่อน “ไว้ใจกูหน่อย”
“ฮึก . . กู . . กูยอมรับจริงๆว่ากู . . กลัว”
“ไม่กลัวน่ะสิ แปลก”
“ฮึก ฮึก กู กู กูตุ๊ดมากมั้ยวะ”
ผมแอบเห็นมันหลุดยิ้ม แต่ก็เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น “ไม่ตุ๊ดหรอก” มังกรเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ มันขยับเข้ามาใกล้จนผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เป่ารดน้ำตาที่ไหลอาบหน้าของผม ผมสะอื้นเล็กๆนึกโกรธตัวเองที่แสดงความอ่อนแอออกมาให้มันเห็น
“มึงคงสะใจสินะ”
“อะไร”
“ที่มึงเห็นกูร้องไห้”
มันมองเข้ามาในดวงตาของผม ใบหน้าของมันกับผมห่างกันไม่มาก พอโดนมันจ้องแบบนี้ . . ผมก็ไปไม่เป็นเหมือนกันนะ “ใครบอกกูสะใจ . . ไม่เลยสักนิด”
“. . .”
“ขอโทษที่ทำมึงคลาดสายตา”
“. . .”
“ขอโทษนะ”
ยิ่งมันพูด หัวใจผมก็ยิ่งเต้นแรง มันทำเหมือนมันเป็นคนผิดเต็มๆ ทั้งๆที่สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นสิ่งที่ใครๆก็คาดไม่ถึงหรอก
“ทำอย่างกับกูสำคัญกับมึงมาก” ผมพูดเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่า แต่ระยะขนาดนี้ ถ้ามันไม่ได้ยินมันคงไม่ได้แคะขี้หูมานานหลายปี
“สำคัญสิ”
น้ำเสียงที่แน่วแน่กับดวงตาที่มองมาที่ตาผมนั่นทำเอาหัวใจผมเต้นแรงและดังมั่วซั่วไปหมด ผมรีบแกะมือที่มันกุมมือผมและก็ขยับออกมาให้ห่างจากมัน
“. . . กูหนีงานมา กูต้องไปทำงานละนะ”
“เรื่องนี้ . . พี่ขุนรู้รึยัง”
“ยังไม่รู้ . . ตอนนี้พี่มึงติดอยู่กับทูตฝรั่งเศส”
“ดีแล้วล่ะ” เพราะถ้ารู้ล่ะก็ . . วุ่นวาย วุ่นวายแน่ๆ
“อยู่ในนี้ห้ามออกไปไหนล่ะ อยู่กับไนท์กับแอร์”
“เดี้ยงขนาดนี้จะให้ไปไหนได้”
“ก็ดีนะ . . ที่มึงเดี้ยง”
ไอ้กวนตีนเอ๊ย! . . ผมกะจะโยนอะไรไม่รู้ใส่มัน แต่ก็โดนยิ้มมุมปากของมันมาแอทแทคซะก่อน ไม่โยนก็ได้ . . แพ้อีกแล้วกู
“ไปนะ”
“อืม”
มังกรมองมาที่ผมแล้วถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินจากไป ผมมองตามมันแล้วกลืนน้ำลาย เป็นกี่ครั้งกี่หนแล้วที่มันทำผมใจเต้นขนาดนี้ . . ไม่ได้นะ . . ผมจะเผลอให้ใจไปกับมันไม่ได้นะ ผมผู้ชาย ผมก็ต้องชอบผู้หญิงสิ ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!!!!!
ผมสั่นหัวแรงๆ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที ผมก็จ๊ะเอ๋เข้ากับไอ้มังกรที่กำลังมองมา
“ไหนว่าไปแล้วไง!!!!” กูตกใจเหอะ ไอ้สัด
“มึง . . จะให้กูไปเรียกหมอประจำโรงแรมมาอีกทีมั้ย มึงไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“อ้าว นีหมอมาดูอาการกูแล้วเหรอ”
“อืม”
“คงไม่ต้องแล้วล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมาก” ขอบคุณไอ้ไนท์ที่มาช่วยผมไว้ได้ทันก่อนที่อะไรมันจะวิกฤตไปมากกว่านี้
“แน่นะ”
“อืมมมมมมมมมมม” ถามจังวะ
“โอเค”
แล้วมันก็เดินออกจากห้องไป คราวนี้ผมได้ยินเสียงประตูปิดด้วย คงออกไปแล้วจริงๆสินะ
ยังไม่ทันที่จะสงบจิตสงบใจที่เต้นแรง ไอ้มังกรก็ดันมาทำให้ผมได้ใจเต้นแรงอีกระลอก . . ไอ้บ้าเอ๊ย!
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“ใจลอยอะไรวะ มึงเป็นอะไรรึเปล่า” เช้าวันต่อมา ผมก็มานั่งจุมปุกทานข้าวเช้ากับเจ้าของโรงแรมซึ่งก็คือพี่ชายผมเอง ผมที่ยังมีสภาพร่างกายไม่สู้ดีมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวงเพราะจู่ๆผมก็คิดว่าไม่แน่ว่าคนรอบข้างผม นักท่องเที่ยว พนักงาน หรืออะไรก็แล้วแต่อาจเป็นคนร้ายเมื่อคืนก็ได้
“เปล่าครับ” ผมส่ายหน้าเบาๆ
“กูมีเรื่องจะถาม”
“ว่าไง”
“ไอ้สองคนนั่น . . มึงจ้างมาเหรอ”
พี่ขุนมองดูสองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆอย่างหวาดๆปนประหลาดใจ ตอนแรกที่ผมว่าผมจะมาเที่ยวครั้งนี้โดยไม่มีเพื่อนหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไนท์กับแอร์ก็กลายเป็นบอดี้การ์ดขนาบข้างซ้ายขวาของผมไปซะฉิบ ได้ข่าวว่าไอ้มังกรเพิ่งได้เลิกงานตอนตีสามกว่ามันก็เลยหลับเป็นตายที่ห้องพัก ผมกับอีกสองคนเพื่อนมันก็เลยออกมากินข้าวเช้า
ฉากเมื่อเช้า
ไนท์ : เจ้านาย ไปกินข้าวกัน
ผม : (ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียในห้องของคนอื่น) เช้าแล้วเหรอวะ
ไนท์ : อื้อ
ผม : แล้วไอ้มังกรล่ะ?
ไนท์ : (ชี้ยิ้มๆไปที่ข้างๆผม)
มังกร : ZzzZZZZZzZ (นั่งกอดอกหลับบนเก้าอี้)
ผม : มังกร ไปกินข้าว
มังกร : หืม? (ลืมตาแดงๆขึ้นมา)
ผม : ไปกินข้าว
มังกร : ไปเหอะ กูง่วง (ทิ้งตัวมานอนข้างๆผมทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ลุกออกจากเตียง)
ผม: (ลุกหนีทันที)
ไนท์ : งานมันเสร็จตีสามน่ะ
มังกร : ZzZZZZzzZZz (หลับไปแล้ว)
จบฉาก
“เปล่าพี่”
“มันตัวติดมึงอย่างกับปลิง” พี่ขุนตั้งข้อสังเกต “ยิ่งไอ้ร็อตไวเลอร์ยิ่งแล้วใหญ่ ขนาดกูเป็นพี่มึง มันอยากจะแดกกูทางสายตาอยู่แล้วเนี่ย”
ผมที่คนข้าวต้มในชามอย่างเหม่อๆถึงกับหายเหม่อ “ใครคือร็อตไวเลอร์”
“ก็ไอ้ . . ช่างเหอะ” พี่ขุนตัดบท “แล้ววันนี้ทั้งวันจะทำอะไร มีอะไรให้ทำเพียบเลยนะขอแค่มึงเอ่ยปาก เค้าก็พร้อมจะบริการมึงทุกคน”
“หะ พี่ขุน . .มีขายบริการด้วยเหรอ”
ผมโดนพี่ผมโบกหัวเบาๆ “อย่าเอ็ดไปดิ เดี๋ยวเค้าจะเข้าใจผิดกันหมด” พี่ขุนแอบดุ “ยังไงก็อย่าดื้ออย่าซนให้มากล่ะ”
“เออนี่พี่ขุน . .” ผมกำลังลังเลว่าจะเล่าเรื่องที่ผมเกือบตายเมื่อคืนให้ฟังดีมั้ย แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร พี่ขุนก็ต้องขอตัวไปต้อนรับพวกทูตฝรั่งเศสที่แห่ขบวนกันเข้ามากินข้าวพร้อมกันอย่างกับแห่ขันหมาก
หรือว่าไอ้คนร้าย . . จะเป็นพวกทูตฝรั่งเศสนี่ฟะ เห้ยยยยยยยยย ผมมีความสำคัญระดับชาติขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยยยยยย!!!!!!!!!!
. . แต่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ ยังไงซะก็คงหนีไม่พ้นพวกที่ผมเคยมีเรื่องด้วยอย่างแน่นอน ว่าแต่ใครล่ะ ไอ้วายุเหรอ? ไม่น่าจะใช่นะ(ได้ข่าวมาว่าตอนนี้ยังคงใส่เฝือก นอนนิ่งๆอยู่บนเตียงอยู่เลย แผลจากครั้งนั้นยังไม่หาย) หรือว่าจะเป็นแก๊งอื่น . . หรืออาจจะเป็น . . วิหคดำ
ไอ้เหม . .ไอ้เหมเนี่ยนะจะฆ่าผม
โว้ยยยยยยยยยยยยยยย ใครวะ โผล่หัวออกมาทีดิ๊ กูไม่ชอบคิดเรื่องอะไรแบบนี้ มันปวดหัวววว!!!!!!!!!
ผมลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วก็เดินออกไปจากห้องอาหารตรงนั้นอย่างหัวเสีย ไอ้ไนท์กับไอ้แอร์ที่ยังยัดไส้กรอกลงไปในปากไม่หมดถึงกับต้องรีบตัดฉับแล้วก็ก้าวดุ่มๆตามผมมาอย่างร้อนรน ก็ใช่ว่ามีไอ้พวกนี้แล้วจะปลอดภัย แต่ยังไงซะคนร้ายมันก็ชอบที่จะมาทำร้ายตอนที่ผมอยู่คนเดียวอยู่ดี
จนกระทั่งผมพบว่ามีคนคู่หนึ่งเดินมาหยุดตรงหน้าผม ผมก็เลยชะงักฝีเท้าและก็หยุดยืนมอง ไล่จากปลายเท้าเลื่อนไปจนกระทั่งสุดปลายผม
ไอ้มังกร. . กับผู้หญิง
“อ้าวลิน . . มังกร มึงไม่นอนแล้วเหรอ” ไนท์ส่งเสียงถาม
ไม่รู้ทำไมพอเห็นผมลินก็ยกแขนขึ้นมาควงมังกรทันที เธอทำหน้าเฉยๆใส่ผม ก่อนที่จะยิ้มให้ผมแบบที่ผมคิดว่าไม่น่าจะมาจากหน้าตาที่สะสวยของเธอได้ คือแบบหยิ่งๆน่ะ ยิ้มแบบหยิ่งๆผมอธิบายไม่ค่อยจะถูก
“มังกรบอกลินว่าหายง่วงแล้วน่ะ” ท่าทางลินจะสนิทกับไนท์และแอร์ดี “แล้วคนนี้ก็คือ . . เจ้านายที่ไนท์กับแอร์พูดถึงบ่อยๆใช่มั้ย”
“อ๋อ อื้อ”
“จำได้ว่าเคยเจออยู่หน้าห้องมังกร” เธอเอียงคอไปหามังกรอย่างสนิทสนม เพราะความสูงยาวเข่าดีของเธอทำให้ไม่เป็นอุปสรรคต่อเธอในเรื่องความสูงของมังกรเท่าไหร่ “ตอนนั้นที่มังกรหลับไง ที่ลินเล่าให้ฟังหลังจากที่กลับมาจากมินิมาร์ทน่ะ”
“อืม” มังกรตอบสั้นๆ ผมดูหน้ามันที่ดูยังไง้ยังไงก็เหมือนโดนบังคับให้มาด้วย มันกระพริบตาถี่ๆเหมือนคงเพิ่งตื่น
“มังกร . . ตื่นได้แล้วนะ” ลินเขย่าแขนมังกรยิ้มๆ
ถึงแม้ว่าผมจะอยู่ท่ามกลางคนเหล่านี้ แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมนั้นเป็นอากาศธาตุยังไงก็ไม่รู้
“อื้อ” มังกรพยักหน้างงๆ
“ไปกินข้าวกัน” ลินดึงแขนมังกรให้เดินผ่านผมไป ลมพัดวืดจนผมรู้สึกเย็นๆที่แก้ม
“ลินมาที่นี่ด้วยเหรอวะ”
“เค้ารู้มาจากมึงเหรอ”
“เห้ย กูเปล่า”
“แล้วมายังไงวะ”
ไนท์กับแอร์ถกกันได้ไม่นานก็โดนมังกรเรียกให้มันทั้งสองคนไปหา
“อะไรนะ . . แล้วเจ้านายอ่ะ?” แอร์ถามงงๆ
มังกรทำท่าบอกว่ามาเหอะน่ะ อะไรอย่างงี้ . . ไนท์กับแอร์ทำหน้างงก่อนที่จะเดินตามหลังมังกรกับลินเข้าไปที่เดิม ที่ๆผมเพิ่งจากมา
ตอนนี้เหลือผมคนเดียวแล้ว . .
ผมไม่โกรธอะไรหรอกนะ จะโกรธทำไมล่ะ ไอ้พวกนั้นมันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมสักหน่อย
แต่ที่จริงแล้ว . . ไอ้มังกร ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!! มึงจะดึงเพื่อนมึงไปเป็นก้างของมึงกับแฟนทำไมวะไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!
ติ๊ด ติ๊ด . . ติ๊ด ตี๊ด . .
เสียงเมสเสจดัง ผมกดรูปจดหมายในโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด
อีกห้านาทีเจอกัน รอก่อนนะ
ใครวะเนี่ย . . เบอร์ก็แปลก คำพูดก็แปลก
ติ๊ด ติ๊ด . . ติ๊ด ตี๊ด . .
มาอีกแล้ว เบอร์เดิมนั่นแหละครับ
. . นี่มังกรเอง
คุณคิดว่าผมจะรอมันมั้ย . .
ไม่รอหรอกเว้ยยยยยยยยย แค่ยืนฟึดฟัดๆอยู่ตรงนั้น 5 นาทีพอดีเด๊ะ
สรุปตอนนี้มันดราม่า หรือมันอัลไลลลลลลลลลลลล :katai5:
บร๊ะ เมื่อวานก็อัพ วันนี้ก็อัพ บร๊ะ ๆ ๆ 5555555555 #แซวตัวเอง :katai3:
-
จองก่อนค่ะ เดี๋ยวมาอ่าน :hao6:
อ่านละ
แอร๊ยยยย เกือบแล้วนะ! เกือบสวีทแล้วนะ!!
คุณลินคนงาม หล่อนจะโผล่มาทำม้ายยยยยย
-
เจ้านายมาพักผ่อนยังมีคนตามมาทำร้ายอีก
-
ใครนะทำร้ายเจ้านาย อย่าให้รู้นะ
มังกรเอาตายแน่ :m16: :katai1:
-
ไม่ได้รอเลยเจ้านาย ไม่ได้รอมังกรเลย o18
-
:hao7:
เจ้านายมันซึนดีจริงๆ
ซึนเจอซึน
ทำไมกลายเป็นความหวานแปลกๆแบบนี้เนี่ย
:katai5:
ว่าแต่ นั่นเบอร์มังกรจริงๆหรอ ไม่ช่นายโดนหลอกนะ :katai1:
-
สงสัยลิน 555
-
บร๊ะๆ พรุ่งนี้ก็จะอัพด้วยใช่มั้ย :impress2:
-
ตกลงไนท์เหรอที่ไปช่วย นึกว่ามังกรซะอีก :m28:
ดูแลกันดีๆหน่อยสิ :m31:
ขอไปตบนังชะนีลินก่อนได้มะ รู้สึกหมั่นไส้ชอบกล :beat:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: แมสเสจจากมังกรแน่เหรอ ทำไมเจ้านายดูอ่อน ๆ ไปเลยอ่ะ แผลงฤทธิ์หน่อยจิ
-
ลินมันทำตัวแปลกๆนะ
-
กลัวว่านั่นจะไม่ใช่มังกรส่งมาน่ะสิ หรืออาจจะใช่นะ :z13:
-
เจ้านายน่ารักอ่ะ >_<
-
ตกลงไนท์เหรอที่ไปช่วย นึกว่ามังกรซะอีก :m28:
ดูแลกันดีๆหน่อยสิ :m31:
ขอไปตบนังชะนีลินก่อนได้มะ รู้สึกหมั่นไส้ชอบกล :beat:
มังกรนั่นแหละค่ะที่ไปช่วย ค่อยๆ อ่านนะคะเพราะคุณนักเขียนเขาไม่ได้บอกบุรุษสรรพนามที่ 1 เนอะเลยงงๆ หน่อย
ที่ไม่บอกว่าตัวเองเป็นคนช่วยคงเพราะเหตุผลของหัวใจบางอย่าง แอร๊ยยยย :hao7:
-
มังกรรรรรรรรรรรรรรรรรรร น่ารักเงียบๆ
:impress2:
-
เฮ้ย เป็นเมสเสจหลอกป่าว แบบจริงๆไม่ใช่มังกรไรงี้ เพราะมังกรไม่พูดหวานและแสดงออกขนาดนี้นะ
เจ้านายนี่มีคนหมายปอง(ทั้งดีและร้าย)
ดีนะที่มังกรช่วยไว้ทัน(แต่ทำไมบอกว่าไนท์ช่วย)
รรควรจะมีมาตรการรักษาความปลอดภัยดีกว่านี้นะ
มังกรนี่ยอมรับและรู้ใจตัวเองนะ แต่เจ้านายยังไม่รู้ใจตังเองเล้ย สงสารใครดีระหว่าง2คนนี้555
แล้วลินไรนี่มาจากไหนอีก ตามมาได้ไงเนี่ย
ชอบพี่เจ้าขุนอ่า รู้ใจน้องตัวเอง ขี้แกล้ง ชอบๆๆ เอิ้กๆ
-
รู้ตัวผู้จ้างวานคนร้ายละ ยัยลินนี่เอง
หยุดนะ ฉันขอปรักปรำเธอ!!!!!!
:กอด1:
-
น่ารักนะ มังกรอ่ะ ^____^
รีบรุกหนักๆ เหอะ อยากอ่านฉากฟินๆ แล้วน้าาาาาา 555+
-
คนอื่่นส่งมาแหงมๆๆๆๆๆ :ling3:
-
เจ้านายอย่าซึนเดะ :hao7: มัวกรก็รีบๆนุกซะ จะรอเวลาอยู่ใย :katai5: ไปโล้ดดดดด
-
ยายลินนี่สเตตัสอะไรอยากจะรู้จริง แล้วมังกรยอมให้มาเกาะแข้งเกาะขาทำไม น่าำรำคาญนะ
เฮ้ย การ์ดสองคนหนีหายจากเจ้านายไปแล้ว เดี๋ยวก็อันตรายอีกหรอก น้องเจ้านายน่าจะบอกพี่เจ้าขุนนะ
เก็บไว้ทำไมอ่ะ ถึงขนาดคนลอบฆ่านี่มันอันตรายมาก ดีนะที่มังกรไปช่วยทัน ช่วยแบบไม่เอาหน้าด้วย พระเอ๊กพระเอก
มังกรทำให้เจ้านายใจสั่นวิบวับอีกแล้วนะ สัญญากับคนนั้นและตัวเองว่าจะดูแลเจ้านาย ชอบเค้าอ่ะเซ่
โอย ลุ้นให้คู่นี้ได้รักกันจะแย่แล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ยๆๆ มังกร น่ารักอ้ะ >///<
:o8:
-
:pig4: :pig4:
-
ยายลิน เธอยังไงกันเนี่ย
:hao4:
-
เวรกรรมของเจ้านายจริงๆเล้ยยย
ขนาดมาพักผ่อนนะเนี่ย
ส่วนยัยลินก็ตามมาเป็นก้างอีก
เอ๊ะ หรือลินจะเป็นคนส่งคนมาทำร้ายเจ้านาย
เดาไปก่อน รอเฉลยอีกที 5555
เอ้อเจ้านาย ก่อนตายมีอีกอย่างที่ต้องทำคือบอกรักและเป็นของมังกรซะนะ 5555555
-
ใครทำร้ายเจ้านายเนี่ย
-
ใครทำร้ายเจ้านายเนี่ย
-
ใครทำร้ายเจ้านายเนี่ย
-
ใครทำร้ายเจ้านายเนี่ย
-
เจ้านายนี่มันซึนดีจริงๆเว้ยเห้ย ไม่รอจ้ะไม่รอ ไม่รอเลย :laugh:
แม่งคนซึนกับคนซึนมารักกันมันจะหวานกันได้แบบไหนเนี่ย
มังกรก็ปากแข็งเกินนนน ตัวเองเป็นคนช่วยเจ้านายแท้ๆ :เฮ้อ:
อยากให้รักกันสักที อยากอ่านตอนหวานๆ
ที่สำคัญเก็บนังลินด่วนนนนน เอาไปไกลๆเลย :m16:
-
ผู้หญิงคนนั้นก็น่าสงสัยนะเนี่ย
-
o13 o13 คนเขียนขยันจุงเบย อัพอีกๆ
-
ยัยลินยัยผู้หญิงน่าหมั่นไส้ :katai1:
-
รำคาญยัยลินอ่ะ เซ็งเลย กำลังลุ้นสวีทอยู่
-
บร๊ะๆ พรุ่งนี้ก็จะอัพด้วยใช่มั้ย :impress2:
เฮ้ยๆ กดไลค์เลย! พี่ชิฟฟ่อนค่ะ พรุ่งนี้ก็จะอัพอีกใช่ไหมค่ะ เย้
เอ้ย มังกรเเกก็ซึน ทำไมไม่บอกว่าช่วยเจ้านายฟ่ะ
เดี๊ยวเจ้านายมารู้ทีหลังก็เป็นเรื่องหรอก :katai1:
เเง่ก ใครนะ ตั้งใจจะฆ่าเจ้านายเดี๊ยวเจอมังกร+เหม 55555
เราเชียร์ 3P นะพี่! มังกร+เหม+เจ้านาย เย้ มาต่อเร็วเด้อค่า :กอด1:
-
:katai1: ยัยลิน น่า :beat:
แอร๊ย
-
นั่นดิมังกรจะอ้างชื่อคนอื่นทำไม ยืดอกรับไปเลย :m12:
ระวังตัวด้วยนะเจ้านาย มันทะแม่งๆ โดนทำร้ยปุ๊บหญิงลินก็โผ่มาปั๊บ :katai5:
(แอบเชียร์พรุ้งนี้มาลงอีกน๊า :call: )
-
หลังๆนี่ เจ้านายอยู่ในโอวาทมังกรมาก
ไม่ชอบยัยลินนั้นเลย หรือว่ามันคือคนที่สั่ง :katai1:
ให้ชายชุดดำมาทำร้ายเจ้านาย
-
จจ้าาา ไม่ได้รอจ้าาาาา
หนู๋แค่ยืนฟึดฟัดเฉยๆเองงงงง
ว่าแต่ คุณลินเนี่ยยังไง เค้าไม่ได้เต็มใจจะมาด้วยเลยนะ
-
ไม่รอหรอกนะ แค่ยืนฟึดฟัดอยู่ห้านาที :hao6:
-
:mew1:
-
'นี่มังกรนะ'
จะฆ่ากันอ่อออออออออออออออออ
น่ารักมากเลยนะ5555555555
-
บุคคลปริศนา มีไรเกี่ยวข้องกะคุนลินป่ะเนี่ย
โผล่มาไล่เลี่ยกันนะ ถ้าไม่ก็เอาป้าแกไปเก็บทีเหอะ เหม็นหน้า !!!
บร๊ะ พรุ่งนี้ มาต่ออีกเน้อออ :katai2-1:
-
มังกรนี่อะไรยังไงเนี่ย :katai1:
-
ใครทำร้ายเจ้านายอ่ะ
ลินโผล่มาไงก็ไม่รู้ เซ็งเลยย
-
อ่าน-ทัน-แล้ว-เย้!!!
ตอนแรกนายแบบว่างี่เง่ามาก อ่านละแบบ แกหาเรื่องชาวบ้านทำไมนาย :m29:
ตอนนี้กำลังจะหวาน...ใช่มั้ยคะ?555555
ลินเธอแบบว่าให้อารมณ์หมั่นไส้เบาๆเนอะ :a3:
มาต่อบ่อยๆ มาทุกวันก็ได้คะ ไม่ถือออออออออ55555555555
-
ที่บอกสัญญากับตัวเองนี่อะไรยังไงมังกรร เมื่อไหร่มังกรจะชัดเจนแบบแจ่มแจ้งซักที~ :katai1:
ลุ้นว่าเมื่อไหร่สองคนนี้จะรักกันซักที =='
แต่เจ้านายนี่ชอบเค้าไปแล้วยังซึนๆ 5555
-
:a5: ใครมันกล้าทำเจ้านายวะ
-
อ่านทีเดียวรวดเลย สนุกมากครับ
-
วันนี้อัพด้วยน๊ะ อิอิ
-
ลินน่าสงสัยนะ เจ้านายควรบอกเรื่องนี้กับเจ้าขุนนะ มังกรทำไมไม่บอกไปล่ะว่าตัวเองเป็นคนช่วย
-
เหมือนจะใกล้วีทแล้วน่ะ แต่ก้อยังไม่ถึงสักที เรื่องนี้มีแต่สิ่งที่เราสงสัยเต็มไปหมด เมื่อไหร่จะเฉลยให้หายข้องใจซะที :hao5: แล้วยายลินคือใครรู้สึกทำตัวเป็นเจ้าของมังกรมากกกกกกกกกกกกก เลยน่ะ เราว่าคู่ของพี่ขุนก้อน่าสนใจน่ะ :hao6: ยังไงมาอัพทุกวันก้อได้จ้ะ ชอบ ๆ :mew1:
-
มังกรอีกแล้วที่คอยช่วยเจ้านายไว้ตลอด..อยากรู้จริงๆว่ามังกรสัญญากับใครไว้
เรื่องที่คอยปกป้องเจ้านาย..แล้วใครหนอมันช่างกล้ามาทำร้ายกันกลางสระน้ำโรงแรมขนาดนี้
ยัยลินนี่อีกคนเวรกรรมไอ้เราก็กะว่านำทะเลคงจะหวานขึ้นมาบ้างดันมีก้างมาตามติดแบบนี้อีก
-
มีชะนีโผล่มามีเรื่องตลอดดดดดด :katai5:
-
มาจะกล่าวบทไป.......ยอดชายนายมังกร......
จะตามนายน้อยกลอยใจไปถึงทะเล จะมีทะเลสีดำ ทะเลหวานกันก็คราวนี้ แอร๊ยยยยยย :m3: :heaven
รอตอนหน้าไม่ไหวเเล้ววววววววววว
แต่ยังคาใจ..ก็มันคาใจข้างในลึกๆ ที่เราเจอกัน......
คุณลิน(ใช่มั๊ยนะ = =) สรุปนางจะอะไรยังไง ออกมาตอนเดียวทำคนอ่านหายใจไม่ทั่วท้องเลยนะ
ร้ายกาจจริงๆตัวเทอ ชิส์ :a14:
ปล.ไนท์จะตามไปด้วยป่ะ ไปทำความรู้จักท่านขุนก็ดีนะ เผื่อจะได้รับใช้ที่เรือน อิอิอิ :hao3:
รอตอนต่อไปนะค๊าาาาาาาา :katai2-1:
-
เจ้านายไม่ควรอยู่คนเดียวละนะ น่ากลัวมากอ่ะ
-
อ่านสองตอนรวดเดียวเลย มันทั้งหวาน ทั้งมึน อึน ดราม่า ฮ่าๆๆๆ อัลไรของฉันวะ :hao7:
ตอนมีเมสเสจเข้าไอ้เราก็นึกว่าเป็นคนร้าย ที่ไหนได้เป็นมังกร เจ้านายก็แพ้ทางมังกรตลอดๆ อิอิ :mew4:
-
คุณพระ!!! นี่ชั้นเข้าใจผิดรึเนี่ย!!!! :a5:
ไอ้ที่เพิ่งเม้นไปน่ะ นึกว่าเป็นตอนก่อนหน้านี้ ง่ายๆ เค้าสับสน นึกว่าตอนที่ 19 ที่ลงเป็นอันเดียวกัน 18 :m23:
งั้นจะเม้นของตอนนี้จริงๆล่ะนะ....
ชั้นว่ายัยลิน...นิสัยไม่ดีตามระเบียบ ดี!!! คราวนี้ชั้นจะเกลียดเธอเต็มสตรีมมมมม :fcuk:
และรู้สึกว่ายัยลินนี่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังที่นายจมน้ำแน่ๆ (แป๊บเดียวชั้นก็เห็นแกเป็นคนชั่วในพริบตาเดียว o18)
ฮึ่ยยยยยย พี่ขุนอ่ะ ฟังน้องหน่อยก็ไม่ได้ จะได้ช่วยกัน
ไปดูกล้องวงจรปิดซิ เผื่อจะเห็นอะไรมากขึ้น(แต่ถ้าคนมีฝีมือ คิดว่าคงไม่ปล่อยให้มีหลักฐาน :ling1:)
นายระวังตัวเองดีๆนะ ทางที่ดี อย่าลืมบอกพี่ขุนล่ะ ยังไงก็ให้คนที่เค้าแข็งแกร่ง มีอำนาจดูแลด้วยก็ดีนะ
ปล.มังกร เรื่องที่ยัยลินมัยบอกว่าเป็นแฟนแกนี่หมายความว่าไง อย่าลืมเคลียร์ด่วน!!!!
ส่วนเรื่องที่ชีตามมาได้ไง ชั้นพอเดาได้ คนมันจะตามอ่ะนะ ยังไง๊ยังไงก็ต้องเจอ หึ!! :a14:
-
เจ้านายจะน่ารักเกินไปแล้วนะ! :-[
กลัวว่าต่อไปมังกรจะทำเจ้านายเสียใจอ่ะ ดูไม่ออกว่ามังกรคิดอะไรกับเจ้านายกันแน่
ส่วนตอนนี้แอบหมั่นไส้ลินมากถึงมากที่สุด o18
มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
-
:katai5:
วันนี้ไม่มาต่อเหรอคะ? :hao5:
-
ใครบังอาจทำร้ายเจ้านายได้เนี่ย
โฮ เกือบสวีทแล้วอะ แล้วลินมาได้ไงอ่ะ
-
น่าร๊ากกกกกกก
-
มาต่อเถอะน้าาาาาาาา :katai2-1:
-
"...และสัญญาที่ผมให้ไว้กับหัวใจของตัวเอง . . ซึ่งผมหลีกเลี่ยงความจริงข้อนี้ไปไม่ได้เลย" --- เหมือนจะมีความหมายอื่นซ้อนอยู่ในประโยคนี้ของมังกร ซึ่งไม่น่าจะเกี่ยวกับความรักใคร่ที่มีต่อเจ้านาย แต่มันคืออะรายยยย?!! ต่อมอยากรู้, ต่อมสับสน และต่อมเดา ทำงานหนักมาก
รู้สึกว่า บางกรณีเหมือน มังกรกำลังปั่นหัวเจ้านาย...โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ :m31:
//ลืมบอกว่า ชอบประโยคน้อยๆท้ายตอนทุกตอนของคุณ chiffon_cake ฮาดีจังคุณ
-
:call: :call: :call:
-
ร้ายที่ 20
พอผมเห็นหน้าไอ้คนที่บอกให้ผมรอปุ๊บ ผมก็สาดคำพูดใส่มันปั๊บโดยไม่ต้องหยุดคิด
“อะไรของมึง ทำไมมึงต้องทำแบบนั้นด้วยฟะ ไอ้สัดเอ๊ย ไอ้เวรตะไล ไอ้ . .” เหวออออออ นี่ผมโดนมันจับหัวให้หันไปข้างหลังแล้วรีบเดินหนี คราวนี้ผมไม่ได้โดนมันลากแล้วครับ ผมโดนมันดันให้ต้อวเดินไปข้างหน้าอย่างเสียไม่ได้ “อะไรวะเนี่ยยยย”
“รีบเดินเร็วเข้า” มันพูดเหมือนมันกำลังหนีอะไรบางอย่าง
“แล้ว . .ลินล่ะ แล้วนี่มึงไม่กินข้าวรึไงวะ”
“กูง่วงเกินกว่าที่จะกินข้าวได้”
“มังกร!!!!!!!!!!!” เสียงลินดังลั่นตามมาจากข้างหลัง ไอ้มังกรรีบพาผมวิ่งหนีทันทีที่ได้ยินเสียง ตายๆๆ เพิ่งเคยเห็นไอ้มังกรมันวิ่งหนีผู้หญิงเป็นครั้งแรก (อันที่จริงแล้วผมก็หนีกับมันด้วยไม่ใช่เหรอ) แอบเห็นไอ้ไนท์กับไอ้แอร์แม่งเหมือนจะช่วยฉุดรั้งสาวลินเอาไว้อย่างสารพัดวิธี
จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่บ้านพักหลังของพวกไอ้มังกร มันดันหลังของผมเข้าไปและก็ปิดประตูล็อคกลอนอย่างแน่นหนา ชนิดที่ว่าเป็นผีก็ยังเข้ามาได้ยากเลยครับ
“เฮ้อออ” มันถอนหายใจอย่างโล่งอก “ง่วงนอนชะมัด” พอพูดจบมันก็เดินผ่านหน้าผมที่ยืนตัวแข็งไปแล้วก็ทิ้งตัวลงไปบนเตียงด้วยท่าคว่ำ เตียงเด้งดึ๋งอย่างมีสปริง และผมก็กำลังมีความคิดที่ว่า . . มันจะหลับไปเลยอย่างนั้นเหรอ?
แล้วกูที่ยืนอยู่ตรงนี้ล่ะวะ!
“เห้ย ทำไมกูต้องมาติดอยู่กับมึงด้วย” ผมเดินไปเอานิ้วเขี่ยหัวไหล่มัน จิ้มจึกๆให้มันรำคาญ
“อยู่ตรงนี้แหละ ไม่ต้องไปไหนหรอก” มันพูดทั้งๆที่นอนคว่ำ ผมต้องเงี่ยหูฟังดีๆ ไม่งั้นผมก็ไม่ได้ยิน
“. . ให้อยู่ดูมึงนอนเหรอ” ผมส่งเสียงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“จะมานอนด้วยก็ได้”
“เฮ้ยยย!!!”
“ตกใจอะไร”
“พูดออกมาได้ . . ไอ้เหี้ย!!!”
“ถ้างั้นก็อยากทำอะไรทำ”
“จะออกไปข้างนอกห้อง”
“ไม่ได้อยากอยู่กับกูหรอกเหรอ”
“…” ผมชะงัก ถ้ามันเงยหน้าขึ้นมาดูหน้าผมตอนนี้ล่ะก็ มันจะเห็นว่าผมโคตรทำอะไรไม่ถูกกับคำพูดนั้น รู้สึกว่าจริงและไม่จริงต่อต้านกันมั่วไปหมดในสมอง
“ก็เห็นมึงยืนรอ นึกว่าอยากจะอยู่กับกูซะอีก”
“…” มันง่วงจนมันเมารึเปล่าวะ . . แต่พูดออกมาแบบนั้นทำให้ผมรู้สึกอยากเถียงแต่ก็เถียงไม่ออก
“อยากทำอะไรก็ทำเถอะ แค่อยู่ในห้องอยู่ในสายตากูก็พอ”
สายตา สายตาเชี่ยไร ในเมื่อมึงจะนอน! . . ผมพูดในใจมองดูไอ้มังกรหลับและก็เงียบลงในที่สุด แม่งนอนในท่าคว่ำด้วยท่าทางจะง่วงแบบง่วงสุดๆ มันเพิ่งงานเลิกตอนตีสามตอนนี้ก็เพิ่งจะแปดโมงกว่าเท่านั้นคงหลับไม่เพียงพอมั้ง ผมถอนหายใจและก็เลือกที่จะนั่งลงบนเก้าอี้นวมริมหน้าต่างที่ไม่ห่างจากเตียงเท่าไหร่ มองผ่านบานประตูกระจกไป เห็นห้องของผมชัดเจน . . และในส่วนของสระน้ำที่ผมถูกทำร้ายเมื่อคืน
ผมกระดิกเท้ามองไปรอบๆห้อง ก็มีส่วนจริงที่ว่าถ้าออกไปเดินเหินข้างนอกห้องล่ะก็อันตรายคงลอยเข้ามาปะทะหน้าผากตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินแน่ๆ ผมยกมือขึ้นมาค้ำคางอย่างเซ็งๆแทนที่จะได้ไปเที่ยวอย่างสบายใจก็ดันมาติดอยู่กับไอ้มังกรขี้เซาที่หลับปุ๋ยสบายแฮอยู่บนเตียง ผมเผลอมองมัน . . จนผมเห็นโทรศัพท์ของมันที่อยู่บนเก้าอี้ที่ติดกับผม
เพราะมันเพิ่งมีสายเข้าจากลินหยกๆหน้าจอเลยสว่างวาบ นอกจากจะมีสัญลักษณ์ว่ามีสายที่ไม่ได้รับแล้ว . . ยังมีหน้าจอมือถือที่ผมต้องชะงักและก็เหลือบไปดูอย่างอยากรู้อยากเห็น
ไอ้มังกรในชุดนักเรียน!!!!!!
มันก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นมากมายนักหรอก . . ก็เป็นเด็กนักเรียนกางเกงสีดำธรรมดาๆแต่ที่มันถ่ายรูปคู่ด้วยข้างๆนั่นน่ะสิสะดุดตาผมมากกว่าไอ้มังกรที่หล่อมาตั้งแต่เด็ก คนที่มันวาดภาพเขาในงานเทศกาล คนที่ศัตรูของมันชอบพูดถึงเสมอๆ และก็เป็นคนที่อยู่ข้างห้องในคอนโดของผม ถึงแม้ว่าตอนนี้จะอยู่ต่างประเทศก็ตาม
พี่แมท . .
เขามีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์และก็ดูเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก ไอ้มังกรแม่งเส้นใหญ่ใส่ชุดนักเรียนเข้าไปในร้านเหล้าได้ด้วย หนำซ้ำตรงข้างหน้าอย่างเป็นแก้วเหล้าอีกต่างหาก ท่าทางพี่แมทจะไฮโซพ่อรวย ในรูปพี่แมทโอบไหล่ไอ้มังกรเอาไว้และก็แอ๊คท่าให้กล้องอย่างโคตรเท่
พี่แมทคงเป็นคนที่สำคัญกับมันมากสินะ . . ศัตรูพูดถึงเป็นอันต้องโกรธ หนำซ้ำยังเป็นคนที่มันคิดถึงอยู่เสมอๆดูจากการตั้งชื่อใต้ภาพวาด . . หรือว่าในอดีตนั้น มังกรกับพี่แมทจะมีความหลังกัน???
พอเหอะไอ้เชี่ยนาย!!! เรื่องคนที่มาทำร้ายมึงยังน่าปวดหัวไม่พออีกเหรอ . . ดันซ่าส์ไปเอาเรื่องคนอื่นมาคิดอีก เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนมั้ย . .
“มึงดูอะไรน่ะ”
ผมสะดุ้งสุดตัวตอนที่มังกรมันเปลี่ยนเป็นย้ายหัวมาทางผมแทนทั้งๆที่แต่ก่อนมันหันไปอีกฟาก
“เปล่าซะหน่อย”ผมรีบโบ้ยไปทางวัตถุชิ้นอื่นทันที “เห็นกระเป๋าตังค์มึงสวยดี” . . เฮ้ย เพิ่งสังเกต หนี้เยอะๆอย่างมันใช้กุชชี่ O_O สงสัยผมคงแสดงออกมากไป มันก็เลยช่วยตอบคำถามให้
“คิดอะไรอยู่ ลินให้กูมา”
แปลกที่ผมหน้าตาเฉยเมยขึ้นมาทันที
“ดูมึงเซ็งๆนะ”
“ก็เซ็งดิ!!!”
“แล้วอยากไปไหนล่ะ”
“มึงไปต้องไปไหนกับลินแล้วเหรอ”
“กูถามมึงอยู่เนี่ย”
“…”
“จะพูดถึงคนอื่นทำไมล่ะ”
ผมหลุบตาต่ำลง . . หลบสายตาปรือๆที่มองผ่านหมอนมาของไอ้มังกร มันทำหน้าเหมือนกับว่าสิ่งที่มันพูดออกมานั้นดูปกติธรรมดาเสียเหลือเกิน . . แต่ผลกระทบของคำพูดนั้นต่อผม มันตรงกันข้าม!
“มึงไม่นอนแล้วเหรอ” ผมเบี่ยงประเด็น
“เมื่อตะกี้กูง่วง แต่ตอนนี้นอนก็นอนไม่หลับ”
“ทำไม”
“กลัวมึงเซ็ง เพราะไม่มีอะไรทำ”
“. . .” มันพูดทำนองนี้อีกแล้ว T_T
“อยากไปไหนรึเปล่า”
“อันที่จริงก็ไม่ได้อยากไปไหนไกลหรอก” ผมมองออกไปข้างนอก “ตั้งแต่มาถึงนี่ . . ยังไม่ได้เหยียบชายหาดเลย”
“งั้นไป” มังกรลุกขึ้นจากเตียงอย่างกระฉับกระเฉง ราวกับเป็นคนละคนกับคนขี้เซาเมื่อตะกี้ “อาบน้ำก่อน”
“เฮ้ย” ผมตกใจกับความกระตือรือร้นขั้นเทพของมัน และก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมันเริ่มถอดเสื้อของตัวเองออก แผงกล้ามของมันกระทบเข้ากับลูกกะตาของผมเต็มๆก่อนที่ผมจะหลุบตาต่ำลงทันที กล้ามมันแน่นกว่าผมอีก TT “เมื่อกี้มึงจะออกไปกินข้าวทั้งๆที่ไม่ได้อาบน้ำเนี่ยนะ โสโครกว่ะ”
“ก็ผู้หญิงเค้ามาเรียกแล้วเค้าก็หิวมาก” มันเดินเข้ามาหาผม ผมรู้เพราะผมเห็นเท้าสีเรืองแสงได้ของมันมาหยุดอยู่ตรงหน้า . . กูอิจฉาความฝรั่งที่อยู่ในตัวของมึงจริงๆ พับผ่า “แต่ตอนนี้กูยังไม่ได้กินข้าวเลย”
“เออ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวกูพาไปกิน”
“ถอยไปหน่อย”
“อะไรวะ” เผลอเงยหน้าขึ้นไปพอดี หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมประมาณห้าเซนติเมตร ผมรีบถอยหลังทันที
“จะหยิบผ้าขนหนู”
ผมรีบถอยให้มัน มันหยิบผ้าขนหนูแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ไม่ได้สะกิดในใจเลยสักนิดว่าทำให้คนอย่างผมปั่นป่วนภายในแค่ไหน ทั้งความหล่อ ความเท่ สีผิว และก็หุ่นที่โคตรเป๊ะ สาบานได้ว่าไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมีผลกระทบกับผมมากมายขนาดนี้มาก่อน
บางทีผมอาจจะปล่อยให้มันเข้ามามีอิทธิพลกับผมมากเกินไป . .
ผมสั่นหัวเดินไปเดินมาในห้อง ระหว่างที่ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำดังซ่าๆ กี่ครั้งแล้วที่ไอ้มังกรมันทำให้ผมต้องปั่นป่วนอยู่ภายใน ต้องทำอะไรไม่ถูก ต้องเก้ๆกังๆต้องหน้ามัน ต้องพ่ายแพ้ทำตามคำพูดมันเพียงเพราะสายตาดุๆนั่น นี่มันกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว . .
ถ้าปล่อยไปมากกว่านี้ ผมกลัว . . ผมกลัวจริงๆนะ ว่าผมจะ . .
เฮ้ย! ไอ้นาย ไม่ได้นะมึง ไม่ได้นะมึง!!!! หัดควบคุมตัวเองหน่อยดิวะ!!!! ยังไงไอ้นั่นมันก็เป็นผู้ชาย หนำซ้ำยังลึกลับโคตรๆอีกต่างหาก(จู่ๆก็โผล่เข้ามาช่วยเกือบทุกอย่างในชีวิต) . .
คิดไปคิดมาอย่างสับสนในตัวเอง รู้ตัวอีกทีก็เสียงประตูห้องน้ำที่เปิดออกมานั่นแหละ ไอ้มังกรมีน้ำเกาะพราวตามลำตัว มีผ้าเช็ดตัวผูกเอว และก็มีผืนเล็กอีกผืนในมือที่กำลังเช็ดผมอย่างโคตรลวก
“นี่มึงวิ่งผ่านน้ำมาเรอะ!”
“ก็กลัวมึงรอนาน”
มันพูดหน้าตาเฉยแล้วก็เดินผ่านผมไปแต่งตัวอย่างชีวิตปกติ ทำตัวราวกับว่าผมไม่ได้ยืนโด่เด่อยู่ในห้องด้วยยังไงยังงั้น โอเคมันอาจจะปกติสำหรับผม แต่สำหรับผมการที่มันตัวหอมฟุ้ง ออร่าแตกกระจายไปทั่วห้องแบบนี้บอกตรงๆนะ . . ผมโคตรจะห้ามใจตัวเองตอนนี้ไม่ให้มองมันไม่ได้เลย
มันหยิบกางเกงขาสั้นเข้าไปใส่ในห้องน้ำ พอออกมาก็เปลือยท่อนบนเดินออกมาและก็หยิบเสื้อยืดสีขาวลายกราฟิกหน่อยๆขึ้นมาสวม เช็ดหัวแรงๆอีกรอบ ผมน้อยเลยไม่ค่อยพิถีพิถัน หลังจากนั้นมันก็หันมาหาผมและก็บอกว่า . .
“พร้อมแล้ว”
ผมเชื่อว่าตอนนี้ . . ผมห้ามใจตัวเองไว้ไม่ค่อยจะอยู่แล้วล่ะครับ
เพราะขนาดห้ามใจไม่ให้ตัวเองมองมัน . . ผมยังทำไม่ค่อยได้เลย T_____T (แถวบ้านเรียกทำไม่ได้เลยแหละ - -“)
สองร้ายในหนึ่งรัก *
[/b]
“แวะนี่ก่อน”
ผมเดินลิ่วนำหน้ามันมา ส่วนมันก็เดินตามผมมาอย่างไม่รีบร้อนอะไรติดจะชิวๆสบายๆด้วยซ้ำ สาวๆที่เดินสวนไปมามองผมด้วยสายตาที่ค่อนข้างจะโปรยเสน่ห์แต่ทว่าเมื่อเห็นคนที่เดินอยู่ข้างหลังผมนั้นกลับไม่เก็บอาการใดๆเลย พวกเธอแสดงออกอย่างชัดเจนมากว่าไอ้เหี้ยข้างหลังผมนั่นมันหล่อมากน่ากรี๊ดมากและน่ากินมาก ให้ตายสิ ฟ้าดินช่างไม่ยุติธรรม ทำไมผมกับมันเกิดมาต่างกันนักวะ
บ่นซะนานลืมบอกไปว่าผมพามันแวะร้านกาแฟริมทะเลที่แน่นอนว่าเป็นของโรงแรมนั่นแหละ เห็นว่ามีบริการเบรคฟาสต์เบาๆเช่นไข่ดาวเบคอนไรงี้ด้วย(ฝรั่งโต๊ะข้างๆกำลังเคี้ยวตุ้ยๆ)ก็เลยคิดว่าควรจะมีอะไรมายัดลงท้องของไอ้มังกรก่อนเพราะนี่ก็ปาไปเก้าโมงเศษๆแล้วครับ เออแฮะ เมื่อตะกี้ไอ้เชี่ยมังกรอาบน้ำไวเวอร์
“อะไร”
นั่นไง . . ทำหน้านิ่งไม่พอยังเสือกโง่ด้วย “กินข้าว”
“นี่มึงยังไม่อิ่มจากในโรงแรมอีกเหรอ”
“มึงยังไม่มีอะไรลงท้องไม่ใช่เหรอ” ผมนั่งลงที่โต๊ะน้อยๆกลมๆโดยมีมันนั่งลงตรงกันข้าม “ขอเมนูด้วย”
มังกรดูจะเก้ๆกังๆก็เลยนั่งมองดูผมเฉยๆ ส่วนผมก็ยื่นเมนูที่เพิ่งได้รับจากพนักงานไปให้มัน “สั่งดิ”
“เอ่อ . .เออๆ”
พอสั่งเสร็จมันก็มองไปที่ทะเล . . ผมก็มองไปที่ทะเลเช่นกัน สีฟ้าครามใสสะอาดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา เป็นครั้งแรกในรอบกี่ปีกันนะที่ผมได้มาเหยียบที่นี่
“ครั้งสุดท้ายที่มึงมาทะเลคือตอนไหนวะ” ผมชวนมันคุยระหว่างที่รอของกินมาเสิร์ฟ
มังกรมองไปที่ทะเล ก่อนจะพูดนิ่งๆ “. . ปีที่แล้ว”
“กูไม่ได้มาตั้งหลายปี . .” ส่วนใหญ่จะวุ่นอยู่กับการแข่งรถ เที่ยวเล่น ใช้ชีวิตไร้สาระแบบเปล่าๆปี้ๆ
“. . อืม”
มังกรยังคงเหม่อต่อไปและก็มองไปที่ทะเลเรื่อยๆ ผมเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของมัน ถึงแม้ว่าจะหล่อดูดีสักแค่ไหนแต่สิ่งนั้นก็ปิดความเศร้าที่มันแสดงออกมาไว้ไม่มิด
คำถามๆหนึ่ง ได้หลุดออกมาจากปากผม ถ้าเป็นก่อนหน้านี้มันคงไม่หลุดออกมาจากปากผมแน่ๆ “เป็นไรรึเปล่า”
มังกรดูเหม่อจนไม่ได้สังเกตน้ำเสียงของผม “เปล่า”
โกหกชัดๆ “อันที่จริงกูก็ไม่ใช่คนที่ชอบเสือกอะไรนักหรอก” แต่มึงเล่าก็ดี . . กูอยากรู้ความลึกลับของมึงเต็มแก่
“มึงเคย . .” เหยดดดด มันพูดเว้ยครับมันพูด!!!! แต่มันจะพูดเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่มันคิดอยู่ตอนนี้รึเปล่า “มึงเคยชอบใครนานๆ แล้วไม่ได้แสดงออกบ้างป่ะวะ”
“หา?”
“มัน . . แม่งโง่ว่ะ”
ถ้ามีกล้องอยู่แถวนี้ล่ะก็ ผมจะมองเข้าไปในกล้องและก็ส่งไปให้ถึงคนอ่านเลยว่าตอนนี้ผมงงกับมันขนาดไหน สิ่งที่มันถาม แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผม ผมไม่เคยคบกับใครจริงจังเลยสักคนเดียว ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามา อย่างนานที่สุดก็แค่สองอาทิตย์ เจอกันอีกทีก็หลายเดือนต่อมาและก็ควงกันใหม่ อะไรเทือกๆนี้ แต่สิ่งที่ไอ้มังกรถามมา . . มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง
“ใครโง่เหรอวะ”
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” อาหารมาเสิร์ฟพอดี ผมกับมันเลยไม่ได้คุยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ มังกรมันเป็นคนหน้านิ่งเฉยเมยเย็นชาตลอดเวลาอันนี้ผมค่อนข้างเคยชิน แต่ทว่าสิ่งที่มันแสดงออกมาเมื่อตะกี้เป็นความเศร้า เศร้าอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมกังวล
“เฮ้ยยยยย ทะเลๆๆๆ” ผมถอดรองเท้าแตะอย่างกระจัดกระจายหาดทรายแล้วก็วิ่งลงไปเอาเท้าไปสัมผัสพื้นทะเลริมหาดอย่างรวดเร็ว แดดตอนนี้ยังไม่แรงครับ กำลังดี
“เกือบโดนหัวกู” ผมได้ยินเสียงมังกรมันบ่นผมก็เลยหันกลับไป เห็นมันถือรองเท้าของผมมาด้วยมือเพียงข้างเดียว
“มึงลงมาดิ มาทะเลก็ต้องเอาเท้ามาสัมผัสทะเลดิวะ”
“เหนียว”
“เมื่อเช้ามึงยังโสโครก ไม่ยอมอาบน้ำไปกินข้าวอยู่เลย”
“…”
“ลงมา” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุขึ้น
“ไม่” มันส่ายหน้า
“ลง มา” ผมพูดอย่างเน้นๆสองคำ จนมันเริ่มอ่อนตาม
“. . ชิ”
มันเลยจำใจต้องถอดรองเท้า ถือทั้งของผมกับของมัน และก็เดินลงมาสัมผัสทะเลใกล้ๆกับผม พอเท้าสัมผัสน้ำปุ๊บ มันก็ทำหน้าเฉย ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรกับไอ้ทะเลนี่เลยยยยยย เฮ้ย ของแบบนี้มันไม่ได้มีในกรุงเทพนะ
“ทำไมทำหน้าอย่างงั้นวะ น้ำที่นี่สวยนะ”
“ก็น้ำอ่ะ”
“มึงนี่แม่งไม่อาร์ตเลยว่ะ”
“เดินบนน้ำมันต้องอาศัยความอาร์ตด้วย?”
“เออน่ะ!” ผมคว้าแขนของมันให้เดินตามมา “มึงลองเดินมานี่ ยืนนิ่งๆ มึงจะจมลงไปกับทราย และก็มีคลื่นสาดน้ำเข้ามาใส่เรื่อยๆแบบนี้” มีคลื่นมาพอดี “รู้สึกดีจะตาย เท้ามันรู้สึกหยุ่ยๆยังไงไม่รู้” ผมเงยหน้าขึ้นมามองมัน “เป็นไง สัมผัสได้ถึงความอาร์ตรึยัง”
ดวงตาที่เกือบจะเป็นสีเดียวกับน้ำทะเลกลับจ้องมาด้วยแววตาที่ต่างออกไปจากเดิม ต่างจากความนิ่งเฉย เย็นชาที่เคยมีให้
ครั้งนี้มันต่างออกไป . .
“มึงนี่มันไม่อาร์ตเอาซะเลย” ผมปล่อยแขนมันและก็ก้มลงไปเล่นเท้าจมทรายตามเดิม อันที่จริงมันก็ไม่ได้สนุกอะไรขนาดนั้นหรอก แต่คนตรงหน้าแม่งทำเอาผมปั่นป่วนข้างในอีกแล้วราวกับแกล้งกัน ระหว่างที่ก้มผมก็ต้องคอยพ่นลมหายใจออกมาเพื่อระงับอาการบ้าๆที่กำลังเกิดขึ้น ให้ตาย แม้แต่รูปอั้มพัชราภาก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกแบบตอนนี้ได้
“มังกร!!!!!!!” เสียงผู้หญิงเรียกมังกรดังขึ้น ผมกับมังกรก็เลยหันไปมอง พอผมเห็นลินในชุดว่ายน้ำผมถึงกับต้องตะลึงงันในความเป๊ะเวอร์ของเธอ ทูพีซลายดอกไม้สีส้มจี๊ด เผยให้เห็นสัดส่วนทุกอย่างชัดเจนซะจน . .
ไม่ได่ต่างอะไรกับการใส่ชุดชั้นในกับอันเดอร์แวร์เดินว่อน . .
“ลิน!” มังกรคืนรองเท้าให้ผมและก็ย่างสามขุมเข้าไปหาลินทันที “ทำไมใส่ชุดนี้” น้ำเสียงดุๆที่ผมเคยได้รับ บัดนี้กลับมาอีกครั้ง แต่มันไม่ได้ดุผม
“ก็ลินจะว่ายน้ำ”
“แต่ว่า . .”
“มังกรไหว้เป็นเพื่อนลินนะ นี่ลินชวนไนท์กับแอร์มาว่ายน้ำด้วยแหละ”
ผมเห็นไนท์กับแอร์ที่เพิ่งตามมาทีหลังทำหน้าเหมือนแทบจะกราบขอโทษไอ้มังกรทางสีหน้าอยู่แล้ว พวกมันเปลือยท่อนบนเตรียมเล่นน้ำเป็นทืเรียบร้อย แต่ทำหน้าราวกับโดนบังคับมา
“ลิน ฟังผมนะ”
“จ๋า”
“กลับไปเปลี่ยนชุดก่อน ใส่เสื้อยืดขาสั้นลงมาเล่นก็ได้”
“อะไรของมังกรน่ะ นี่ชุดว่ายน้ำนะ เสื้อยืดขาสั้นมันไม่ใช่ชุดว่ายน้ำ”
“ลินไม่เห็นสายตาไอ้ไนท์เหรอ ไอ้แอร์ด้วย” พวกมันทั้งคู่ได้ยินถึงกับสะดุ้ง “มันมองลินด้วยสายตาเจ้าชู้มาก ลินชอบเหรอ” พวกมันมองหน้ากันและก็คงจะถามกันในใจว่าพวกกูทำอย่างนั้นเหรอวะ?
“ไม่รู้แหละ” ลินยิ้มกว้างให้มังกรอย่างน่ารักก่อนที่จะวิ่งลงไปในทะเล “ถ้าลินใส่ชุดนี้ มังกรก็ต้องมาเล่นกับลินใช่มั้ย!!!!”
มังกรจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนที่จะถอดเสื้อตัวบนและก็เดินลงไปในทะเลเพื่อเล่นน้ำเป็นเพื่อนลิน ซึ่งผมมองว่าเป็นการหวงแฟนในชุดบิกินี่มากกว่า มังกรไม่มองมาที่ผมที่ยืนอยู่เลย เพราะมัวแต่คอยควบคุมสาวเจ้าให้เล่นระวังๆเดี๋ยวจะเกิดการหลุดขึ้นมา
ให้ตาย . . อย่างกับพระเอกนางเอกในละคร และผมก็ไม่ได้เป็นแม้กระทั่งตัวประกอบในฉาก
ดวงไฟที่เริ่มปะทุแผดเผาข้างในจิตใจผม จากที่มันเคยเล็กๆบัดนี้เริ่มไหม้ลามและก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ผมเดินหนีไปตามชายหาดไปทางฝั่งที่มีโขดหินอย่างไร้ซึ่งสติ ณ ตอนนั้นผมคิดในใจเพียงแค่ว่าไปให้ไกลทีสุด ไกลต่อไปเรื่อยๆ
จนกว่าผมจะเลิกมีความคิดที่ว่า . . ที่ของลินตรงนั้นมันเคยเป็นของผม
ความเกรงใจของไอ้ไนท์กับไอ้แอร์ กับ . . การดุด่าของไอ้มังกรเพราะความหวังดี ผมเคยได้รับสิ่งเหล่านี้มาก่อนและก็ได้รับเสมอมา แต่ทว่าวันนี้มันกลับเปลี่ยนแปลงไป โดยที่ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าผมไปสนใจเรื่องแบบนี้เอาตอนไหน มันช่างไร้สาระสิ้นดี แต่ทว่าผมห้ามความคิดของผมไม่ได้เลย
เพราะยิ่งมองกลับไปเท่าไหร่ ไอ้มังกร ไอ้ไนท์ และก็ไอ้แอร์ต่างก็แคร์ลินกันมาก
ช่างมันเหอะ ขอให้ความคิดบ้าๆของผมมันหายไปจากในหัวผมสักทีเถอะ ผมเดินไปเรื่อยๆเตะนั่นเตะนี่ไปสักพัก ก็สัมผัสได้ทิ้งอะไรนิ่มๆมากระแทกที่หลัง คนตัวเบาหวือกำลังกระโดดขึ้นขี่หลังผมอย่างนั้นหรือ
“เจ้านาย!!!” เสียงของลินดังขึ้นข้างๆหู “มาเล่นด้วยกันสิ!”
อะไรนิ่มๆนั่นคือ . . นอ ออ มอ ใช่มั้ย!
“เอ่อ คือ” ผมพยายามจะสบัดตัวเธอให้หลุด แต่ทว่าเธอเกาะผมไว้อย่างเหนียวแน่นหนึบเป็นปลิง “ปล่อยผมได้มั้ยครับ” ยังไม่สนิทกันมาทำอย่างนี้ได้ไง . .
“ลิน ปล่อยเถอะ” ผมเชื่อว่าไอ้มังกรต้องมาแกะตัวเธอออกจากผมด้วยมือของมันเองแน่ๆ ในที่สุดผมก็หลุดจากเกาะกุม
“อะไรอ่ะมังกร ลินก็แค่อย่างให้เจ้านายมาเล่นด้วยกัน”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เล่น” ผมรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“อ้าว” เธอทำเสียงผิดหวัง “มังกร ช่วยเจ้านายมาเล่นด้วยกันกับเราสิ นะๆๆๆๆ” เธอเอาสองแขนโอบรอบคอของมังกรและก็ยืนหน้าเข้าไปใกล้อย่างอ้อนๆ นี่ถ้าไม่มีผมกับไอ้ไนท์ไอ้แอร์ล่ะก็ . . ป่านนี้อาจจูบกันไปแล้วก็ได้
ดวงไฟปะทุในใจผมอย่างดุเดือด ชนิดที่ว่าถ้าปล่อยไว้นานก็นี้ . . มันอาจจะแย่มากก็ได้
“ลิน เจ้านายไม่อยากเล่นกับเราหรอก”
“เค้ามีนัดเหรอคะ”
“ใช่ครับ” ขอบคุณที่ช่วยชี้แนะผมให้ผมได้มีทางได้ออกไปจากที่ตรงนี้สักที “พอดีพี่ชายผมเรียกน่ะ ยังไงก็ . . ขอตัวนะ”
ไม่ต้องฟังอะไรอีกแล้ว ผมเดินหนีออกมาเลย และก็รู้ว่าตัวเองกำลังโคตรหงุดหงิด ผมหงุดหงิดตัวเองที่ดันมีความคิดอิจฉาผู้หญิง หงุดหงิดตัวเองที่ห้ามความคิดของตัวเองไม่ได้ และก็ . .
ผมหงุดหงิดไอ้มังกร รู้สึกว่านี่จะเป็นเหตุผลหลักที่ผมหงุดหงิดเลยล่ะ!
“เชีย! รู้ตัวว่าแฟนมา แล้วแม่งจะมาดึงเราไว้ทำไมอีก!” พ่นออกไปอย่างหงุดหงิด “มึงมัน . . ไอ้ . . เจ้าชู้ แม่งเอ๊ยยยยยยยยยยยยย!!!!!”
ผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ . .
ฉับพลันทันทีผมเห็นชายร่างสูงใหญ่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า แม่งใส่แมสปิดหน้า หนำซ้ำยังใส่หมวก เขามองมาที่ผมอย่างมีความหมาย ผมมองดูมัดกล้ามที่โคตรใหญ่ของเขา ผมก็รู้เลย . . ว่ามันเป็นใคร
คนร้ายที่ทำร้ายผมเมื่อคืน . .
มันโผล่หัวออกมาง่ายเพราะที่ๆผมยืนอยู่มันโคตรลับตาคน มีแต่โขดหินและก็คนเพียงสองคน
“หึ กำลังรออยู่เลย” มันคื่อคนที่ทำให้ผมร้องไห้เพราะกลัวตาย ขอแก้แค้นสักหมัดสองหมัดหน่อยเหอะ มันยืนนิ่ง ส่วนผมย่างสามขุมเข้าไปและก็ง้างหมัดเพื่อทีจะต่อย แต่ตัวมันใหญ่มาก ใหญ่เกือบๆสองเมตรจนหมัดของผมดูเหมือนหมัดของเด็กสามขวบ
ถึงแม้ว่าผมจะตัวเป็นมวยรองแต่ผมขอสู้ขาดใจ เมื่อคืนแม่งลอบกัดโดยที่ผมไม่รู้ตัวแต่คราวนี้ผมรู้ตัวและผมก็ตั้งใจว่าผมจะไม่แพ้ด้วย
ผมต้องรู้ให้ได้ว่าแม่งต้องการฆ่าผมเพื่ออะไร
แน่นอนว่ามันต้องไม่ยอมให้ผมทำร้ายแต่มันฝ่ายเดียวแน่ๆ(มันไม่ใช่ไอ้มังกรนี่) มันสวนหมัดคืนกลับมาในขณะที่ผมหลบทัน ผมรีบใช้ขาของผมเตะเข้าที่ท้องของมันอย่างแรงแต่ทว่ามันแข็งโป๊กซะจนผมอดคิดไม่ได้ว่าไอ้เหี้ยนี่มันอาจจะเป็นเดอะฮัลค์ก็ได้ แม่งไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรกับการโจมตีของผมเลย
มันย่างสามขุมเข้ามา ส่วนผมก็ตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ ถ้ามีไอ้เหี้ยนี่อยู่ในแก๊งที่ผมเคยถล่มมาหลายเดือนก่อน ผมคงไมได้เป็นนัมเบอร์วันของมหาลัยแน่ๆ ก็ดูสิ ผมทำอะไรมันไม่ได้เลย
แต่ก็ใช่ว่าคนอย่างผมจะยอมแพ้มันง่ายๆ ผมไม่ยอมเสียหลักให้มันลอบกัดและก็ทำให้ผมแสดงความอ่อนแอออกมาอีกแน่ๆ ผมแค้นมาก
แต่ยิ่งสู้มันเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจนมุม ผมถีบผมจนผมล้มกระแทกลงไปในทะเล เปียกไปหมดทั้งตัว มันเข้ามาใกล้ตัวผม ก้มหน้าลงมา ทำท่าจะจับหัวผมกดลงไปในน้ำเหมือนที่มันเคยทำ มันคิดจะฆ่าผม
ฉับพลันทันทีมันก็ได้เซถลาไปราวกับมีใครสักคนมาโจมตีมันจากทางด้านหลัง ไอ้มังกร . . ซึ่งกระหน่ำใส่ตัวคนร้ายไม่หยุดทำให้ไอ้คนร้ายร่างควายเดอะฮัลค์นั่นไม่มีเวลาได้ตั้งตัว จนในที่สุดมันก็ได้ตั้งตัวและก็วิ่งหนีไป
ผมรีบรุดจะตามคนร้ายไป แต่มีคนกระชากเสื้อของผมให้หันกลับมา ท่าทางมันโมโหมาก
“ไม่ต้องตามไป!”
“มึงไม่ต้องมาเสือก”
“ถ้ากูไม่มาป่านนี้มึงอาจจะตายไปแล้วก็ได้!”
“นั่นมันเรื่องของกู” ผมผลักไอ้มังกรที่เริ่มจะเป็นมังกรพ่นไฟออกไปให้ห่างจากตัว
“มังกร!!!!” ลินในชุดบิกินี่ตะโกนเรียกอยู่ไม่ไกล
“เรื่องของมึงอยู่ตรงนั้น” ผมบอกกับมัน และจะเดินหนี
“จะไปไหน”
“กูจะตามมันไป”
“ไม่ได้!”
“นี่มันเป็นเรื่องของกูนะ”
“เลิกพูดอย่างนี้ซะที!!!” มังกรจับไหล่ของผมให้หันมาสบตามันตรงๆ “เรื่องของมึงเป็นเรื่องของกูมาตั้งนานแล้ว นี่มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ!”
“โกหก!”
“มังกร เจ้านาย เกิดอะไรขึ้นคะ” ลินหน้าเสียมองดูผมกับมังกรกำลังทะเลาะกัน ตอนนี้เธอเดินมาอยู่ใกล้ๆมังกรและก็แขนของมังกรที่แตะไหล่ของผมไว้
ผมสะบัดแขนไอ้มังกรออก ผลักมัน และก็เดินหนีมันไป ผมโคตรหงุดหงิด หงุดหงิดมากๆ ได้เจอทั้งคนร้ายและก็ได้เจออะไรแบบนี้ตรงหน้า นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าโลกนี้แม่งโคตรเลวร้ายสำหรับผมเลย
มังกรมันเดินมาขวางหน้าของผมเอาไว้
“เหี้ยอะไรอีก”
“กูขอโทษ”
. . นั่นทำให้ผมชะงัก “ขะ ขอโทษอะไร”
“ขอโทษที่ดึงมึงมาแล้วไม่ได้อยู่กับมึง”
“ช่างแม่งเหอะ ลินเค้าเป็นแฟนมึง กูก็แค่ . .”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!”
ไอ้มังกร ไอ้เหี้ย ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“นี่คือสิ่งที่กูเลือก”
พูดจบแม่งก็ลากผมให้เดินตามไป ผมที่ยังไม่ค่อยมีสติสตังก็เผลอโอนอ่อนตามแรงมือของมันไปอย่างเสียไม่ได้ นี่ถ้ามันไม่ได้ทำอย่างนั้นล่ะก็ ป่านนี้ผมคงมีแรงเถียงและก็มีแรงสะบัดมือมันออกไปแล้ว
. . มันจูบผม
เดี๋ยวรีบมาต่ออีก สัญญาๆๆๆ :katai4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
ขอด่วนนนนนน o22 o22 o22 o22
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
มาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆเลย จะขาดใจตายแล่วววว :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด มังกรสุดยอดมากค่ะ! :hao6:
เเต่ อย่าง นี้ มัน ค้าง นะ ค่ะ :katai1: :katai1: :mew2:
-
อ๊ากกก จูบแล้ววว :-[
แต่ค้างงงงงงT^T
-
เริ่มแล้ว :katai5: ฮ่าๆๆ
-
:a2:
เยี่ยมมม.....
-
คนเขียนเอาอีกกกกกกกกก
โอ้ยสะใจลิน เห็นเต็มๆตาเลยเป็นไงล่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:katai4: :katai1: :z2: :katai5: :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :katai4:
อันนี้คือจริงๆ แล้วใช่มั้ย??? ความรู้สึกของมังกรเปิดเผยแล้วใช่มั้ยยยยยยย!!!!! :hao7:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ป.ล. เริ่มคิดแล้วว่ายัยลินนี่เกี่ยวข้องกะการพยายามฆ่าเจ้านายแน่ๆ
พยายามดึงมังกรออกจากเจ้านายขนาดนั้น แล้วอิชายปริศนาก็โผล่ราวกับได้รับสัญญาณ
-
หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ o3 o3 o3 o3 o3
ไงล่ะยะ เห็นจะจะ...แหมมมมมมมมม ทำทีมาสตอขอและชวนเจ้านายว่ายน้ำ กระแดะกระโดดขี่หลังเจ้านาย
สุดท้ายก็จบด้วยการสะดีดสะดิ้งกรีดร้องเป็นบ้า เงิบไม่ล่ะยะ :hao7: :laugh: :laugh3:
ชั้นว่ามันเป็นแผนอันร้ายกาจของเธอ ที่จงใจกันเจ้านายออกไป ไม่งั้นไอ้คนร้ายมันไม่ออกมาเป๊ะเว่อรรรรรรรร ขนาดนี้หรอกย่ะ
สะใจจริงๆ แต่มังกรนี่ถ้าไม่จวนตัวจะทำมั๊ยห๊ะ? ฮึ่ยยยย ปล่อยให้นุ้งนายเราสับสนอยู่ได้เป็นนานสองนาน
ดีใจจริงๆ :a2:
ส่วนเรื่อง แมท......ไม่รู้ ไม่เคลียร์ รอการกระจ่างจ้า
รอตอนหน้าด้วยยยยยยยยยยยยยยย :L2:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: นังลิน หล่อยไปไหนก็ได้ไป รำคาญ
-
อะหือ นายแน่มากเลยมังกร จุ๊บๆ :m3:
อืม...ลินเธอรับไม่ได้หรือดีใจกันแน่ :laugh:
"มังกรน่าจะซัดไอ่นั่นหนักๆไปเลยจะได้หมดตัวปัญหาสักที :เฮ้อ: แต่มันก็มีด้านดีอยู่นะทำให้มังกรได้จุ๊บเจ้านาย :z1: "
-
:katai1: :katai1: :katai1:
เห้ยยยยยยยย เกิดไรขึ้นนนนน
มาต่อเดี๋ยวเน้้้ ค้างงงงง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แข่งกับยัยลิน :hao6: รอเวลานี้มานาน :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
เค้าจูบกันแล้วววว :katai2-1:
มังกรเลือกเจ้านาย
ชะนีถอยด่วนนน :katai3:
-
ชะนี.......บ๊ายบาย : 222222:
ดีนะที่ยังตามมาช่วยไว้ทัน ถ้าเจ้านายเป็นไรนะ จะไปฟ้องพี่ขุน :oni1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดอะไรยังไงจ๊ะมังกรไม่พูดพร่ำทำเพลง
จูบเค้าดื้อๆเลยรึสะใจยัยลินกรี๊ดทะเลแตกเลย5555
-
ค้างมากอะ อยากอ่านต่อ :serius2:
ยิ่งอ่านยิ่งสนุกถึงจะไม่รู้ที่มาที่ไปก้เหอะ
แต่ผ่านมา20ตอนเพิ่งจูบกัน จูบแบบธรรมดาสามัญด้วย :เฮ้อ:
แล้วอีกนานแค่ไหนเขาจะรักจะได้กันเน้อ
รอต่อไป รีบๆมาต่อนะคะ :กอด1:
-
อยากรู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายเจ้านาย
รีบมาต่อไวๆนะคะ
-
ห่ะ ห่ะ ห่ะ ! ! !
:mew1:
-
ค้าง!!!!!!!!!!!! อย่างแรงกล้า.....
-
เปิดมาเจอว่าอัพแล้วดีใจมาก
แต่อ่านมาถึงตอนจบ อยากจะกรี๊ด มันช่างค้างคายิ่งนัก
-
ตอนหน้าเอาให้เคลียร์ๆ ค้างงงงงง เมื่อไหร่จะเฉลยว่ามทกับมังกรเป็นไรกัน :katai4: :katai1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
กรี๊ดดดดดดด
มังกรรรรร เขิลแทนเจ้านายอ้ะ
-
อ่านจบแล้วก็คิด
บ๊ะ นั่นไง ชั้นว่าแล้ว สิ่งที่ทำให้นางกรี๊ดได้ :laugh:
-
ค้าางงงงงงงงงงงงง :(
-
:hao6: หน้าตาชั้นคงจะเป็นแบบนี้
-
เจ้านายทำอะไรไม่ถูกเลย :impress2:
อยากรู้เรื่องพี่แมทกับมังกร
-
โหยยยย กำลังซึมๆกับเจ้านายอยู่ดีๆ
ฉากสุดท้ายทำอารมณ์นั้นหายหมดเลย
อ๊ากกก ในที่สุด ตอนต่อไปที่รอคอย อิอิ
รอร๊อรออ :katai5:
-
มังกรเขาเป็นคนจริงครับ ไม่พูด แต่ทำเลย
:กอด1:
-
แว๊กกกกก จูบแล้วต้องรับผิดชอบนะมังกร~~~~ เจ้านายความคิดวนเวียนอยู่กับมังกรมากมาย
รักเค้าซะแล้วอ่ะลูก ส่วนมังกรก็ดูห่วงใยแต่คนอ่านก็ไม่แน่ใจ อยากรู้เรื่องมังกรกับแมทมาก
ไหนจะยายลินอีกเธอเป็นใครถึงควรวนเวียนป้วนเปี้ยนกับมังกรอยู่ได้ น่ารำคาญอ่ะ
หลังจากสงสารเจ้านายมาตลอดตอนที่เหมือนจะเป็นส่วนเกินเค้า คนอ่านก็ได้สมหวังฮูเล่ซักที :mc4:
อะไรยังไงหืม อยากรู้วววววว มังกรเป็นพระเอกที่เท่ห์เนอะ พูดน้อย ๆ ขรึม ๆ
ไอ้คนนั้นมันใคร มันหนีไปได้เดี๋ยวมันก็ต้องกลับมาได้ เจ้านายอยู่ในอันตรายตลอด ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao5: จิกหมอนนนนนนนนนนนนนน
พี่ขุนว้อยยยยยยยยยยยยยยยย ลูกเอ้ยยยย น้องมึงโดนจูบแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z2:
-
มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนน!!!!!! :jul1:
-
อร๊าย เขินจ้า :-[น
-
จูบกลางแจ้งเลยรึ มังกรช่างกล้า แหม เห็นก่อนหน้านี้ทำเงียบไม่แสดงออก เริ่มทนไม่ไหวล่ะสิ กลัวจะเสียเจ้านายไป ศัตรูเจ้านายมากมายจริงๆ ใครนะเล่นกันถึงตายขนาดนี้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :pigha2: :impress2:
มังกรจูบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
มาต่อด่วนเลยอยากอ่านมากๆ
มังกรรุกหนักขึ้นทุกที
คราวนี้มีการพัฒนา จูบเจ้านายด้วย
นางลินแกหลบไปเลย
-
บอกได้คำเดียวว่า เกินความคาดหมาย :impress2:
-
อ๊างงงงง! !!!!!!!
ลากไปไหนสองต่อสองคะมังกร 5555555
เลือกแล้วดูแลด้วยนะคะ เกือบตาย 2 รอบแล้วค่ะ 5555555555
รอตอนต่อไปๆ :-[
-
ค้างมากๆเลยอ่ะ :-[
-
โฮ! ขอต่ออย่างด่วนๆ
แล้วพี่แมทนี่ยังไงมีความสำคัญยังไง สงสัยมาก แล้วใครกันพยายามจะทำร้ายเจ้านายให้ตาย
รอตอนต่อไปจ้า ..
-
จูบแล้วรับผิดชอบด้วย! :angry2:
ตอนหน้าเรื่องแมทจะเคลียร์ม๊ายย
-
สนุกมากเรย ติดตามทุกเรื่องของชิฟฟ่อน เรยคร่าาา ^^
แต่ทำไม อะไร ยังงงอยู่ พี่แมทเป็นใคร หรือเป็นคนที่มังกรรักมากกกกกกก แล้วทำไมมาทำอย่างนี้กับเจ้านาย รู้สึกสงสารเจ้านายมาก ถูกลากไปลากมาแบบมึนๆ ใหนจะเหมอีก จิงเราเชียร์เหมแหละ ชัดเจนดี 55 เพราะมังกรมันดูคลุมครือไปหมด ;(
ว่าแต่ใครเหยียบเท้าลิน?????????
-
ค้างอย่างแรง
มังกรสั่งสอนเจ้านายให้รู้สถานะตัวเองด้วยว่าอยู่ในสถานะไหน :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาต่ออย่างด่วน ค้างมากค่ะ.....มังกร!! ยอดเยี่ยมมากค่ะลูก
:-[ :-[
-
จูบเจ้านายหนิ
เเสดงว่าเลือกเจ้านายใช่มั้ยยย
-
:katai1: :katai1: :katai1: ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
กิสสสสสสสสสสส จูบแล้วอะเขิลลลลลแต่ชอบบบบบบมาต่อไวๆนะ
-
รอๆ ไอ้คนนั้นคือใคร
แล้วทำไมรู้สึกรำคาญยัยลินจัง :katai1:
-
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง สนุกมากอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนปัจจุบัน เค้ารออยู่น่ะ
-
อ่านรววดเดียวยี่สิบตอน! ไม่รู้ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ไง สนุกมากก
ที่ลองคลิ๊กเข้ามาอ่านเพราะติดใจชื่อเรื่องค่ะ สองร้ายในหนึ่งรัก เพราะอ่ะ ความหมายดีมาก :impress2:
กรี๊ดดด พ่อมังกรร เดินหน้ารุกเต็มกำลังเลยค่าา เจ้านายจอมดื้อหน่ะเค้าแอบหวั่นไหวแอบมีใจให้อยู่นานละ
เริ่มหึงรุนแรงแล้วโว้ยยย อีกไม่นานรับรองเสร็จพ่อมังกรแน่ๆ คิคิคิ :hao6:
ยัยลิน ได้โปรดรีบจากไปซะดีๆ รำคาญแกจะแย่ละ
แต่ก็แอบมีประโยชน์นะ ทำให้เจ้านายรู้สึกตัวว่าหึงซักที ทำให้เค้ารักกันเร็วขึ้น
ครั้งนี้ให้อภัยหล่อนนะยะ
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ ขอบคุณค่าา :กอด1:
-
จูบคุณคิดว่าไม่สำคัญฮ่าๆๆๆ
เขินลูกครึ่งจังเลยว่ะ ชอบงะคนแต่งงงงงงงง
จริงๆแบบเจ้านายก็ชอบมังกรไปแล้วแหละแต่มันปากแข็งเหลือเกิน
-
มังกร กรี๊ดดด อะไรยังไงคะ มาจูบอย่างงี้ห้ามทำตัวลึกลับอีกนะ เฉลยมาให้หมดเลย!
-
ใครกันที่คิดทำร้ายเจ้านาย แล้วคนที่มังกรพูดถึงจะใช่แมทหรือเปล่า หรือเป็นตัวมังกรเอง มังกรรู้สึกยังไงกับเจ้านายกันแน่ จะเอายังไงก็เอาสักอย่างสิ ทำแบบนี้เจ้านายน้อยใจนะนั่น แล้วมังกรทำแบบนั้นเพราะอะไรพูดกับเจ้านายให้ชัดเจนหน่อยสิ
-
มังกรร้ายใช่เล่น :mew1: :mew1:
-
เจ้านายยยยยยย ความเป็นชายมันละลายไปกับน้ำแล้ว หวั่นไหวแบบแปลกๆนะเนี่ย
-
คือตอนนี้มีอะไรที่อยากรู้ไปหมด มันค้างคาในใจ :katai1:
อยากอ่านต่อ อ๊ากกกก :hao7:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
บอกว่าจะมาไงทำไมไม่มาล่ะ ปั่นหน่อย ๆ :katai4: ค้างอย่างแรงเลยน่ะ โกรธ :ling1: สรุปว่ามังกรทนไม่ได้เริ่มเปิดเผยความจริงแล้ว อยากรู้อ่ะ :katai1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
รีบมาต่อ ด่วน ด่วน เลย
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารเจ้านายนะมังกรมีเหตุผลอะไรและคิดยังไงกับเจ้านายกันแน่
-
ค้างงง :ling1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลล อร๊ายยยยยย นังชะนี ลินแกรู้รึยังห๊ะ แกรู้นึยังงง ว่ามังกรเลือกใคร กรี๊ดๆๆๆ
>>>> แต่แอบไม่เก็ทน้ะเรื่องมังกรพี่แมท หรือเค้าจะเปนพี่น้องกันง๊าา
-
โอม จงมาต่อ~
โอม จงมาต่อ~
โอม จงมาต่อ~
-
กรี๊ดดดด มังกรจูบเจ้านาย
แต่ก่อนอื่นนะ จัดการเรื่องลินให้เรียบร้อยซักทีได้มั้ย
คือมาปุ๊บก็ต้องคอยดูแล แล้วเจ้านายเล่า
ตัวเองคิดยังไงรู้สึกยังไงก็ทำตามนั้น
ไม่เห็นต้องห่วงคนอื่นเลยป่าว
แล้วนี่พวกที่มาทำร้ายก็ยังวนเวียนอยู่ในโรงแรม อันตรายจริงๆเลย
สงสารเจ้านายอ่า เฮ้อ!
-
ร้ายที่ 21
“เป็นเหี้ยอะไร มังกร”
“ทำไม”
“กูเห็นมึงนั่งสั่นขาและก็ถอนหายใจ และก็ลุกขึ้นเดินว่อนไปมา และก็กลับไปนั่งที่เดิม และก็กลับไปทำแบบเดิมใหม่วนลูปแบบนี้เป็นสิบๆรอบแล้วอ่ะ”
“ . . กูเปล่า”
“ไอ้ไนท์มันก็เห็นเหมือนกู”
“. . เหรอ”
“ไม่น่าคิดให้เหนื่อยเลยนะเว้ยไอ้เชี่ยแอร์ มึงก็เห็นฉากจูบนั่นนี่หว่า สุดยอด ลูกพี่กูแม่งเฉรงอ่ะ”
“กูเห็นเจ้านายอายม้วนต้วน”
“ตอนนั้นไอ้มังกรแม่งก็หน้าแดงว่ะ ฮ่าๆๆ หน้าแดงไม่พอเสือกจับมือเค้าไม่ยอมปล่อยอีกนะ เชี่ยนี่แม่งโหดสัดอ่ะ”
“หุบปากนะ พวกมึง”
“แล้วเรื่องคนร้ายที่ทำร้ายเจ้านายอ่ะ สรุปจะเอาไงวะมังกร”
“ . . ถ้ามันคิดจะฆ่าเจ้านายขนาดนี้ หลังงานเลี้ยงคืนนี้ . .”
“. . .”
“คงต้องบอกคุณเจ้าขุน”
“มึงเป็นเชี่ยไรไอ้นาย” พี่ขุนที่กำลังแต่งตัวอยู่ถามผม ผมที่เดินไปเดินมาบ้าบอถึงกับหยุดชะงัก
“อะไร”
“ดูมึงลุกลี้ลุกลนแปลกๆนะ”
“ไม่นี่ มั่วตลอดเลย” ผมโบ้ยความผิดไปให้พี่ขุนทั้งๆที่จริงๆแล้วมันจริงอย่างที่พี่ชายผมพูด จูบเมื่อเช้านั่นมันอะไรกัน มังกรมันทำผมใจเต้นไม่เป็นส่ำมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงจนใกล้จะถึงงานปาร์ตี้ริมสระแล้วนะ ถึงจูบนั้นจะเป็นจูบที่ผมเองก็สัมผัสความรู้สึกที่ปากไม่ทันก็เถอะ แต่ที่มันทำอย่างนั้นมันหมายความว่ายังไง
มันชอบผมเหรอ . .?
“โว้ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ไอ้ชิบหาย!” พี่เจ้าขุนที่ผูกไทด์อยู่ถึงกับสะดุ้งโหยง “จู่ๆก็ร้องขึ้นมา พ่อมึงท้องรึไงไอ้น้องเวร!”
“พูดงี้เดี๋ยวจะฟ้องคุณกิต” ผมพูดเสียงเซ็ง
“เป็นเหี้ยอะไร นี่ถ้ามึงเป็นผู้หญิงกูคงคิดว่าเมนส์มึงมาแน่ๆ”
“เปล่าๆๆๆ ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นนนน”
“ไหวมั้ยมึง . .กินยาป่ะ”
“มียาที่จะทำให้รู้ใจคนอื่นบ้างป่ะ”
“กูว่ามึงไปถามศาสตราจารย์สเนปดีกว่า ไอ้น้องเหี้ย! ไรของมึงเนี่ย เพี้ยนใหญ่แล้วนะเว้ย!!!” พี่ขุนเริ่มทำหน้าแหยงๆผมมากขึ้นๆเรื่อยๆ
“ชิ”
“แล้วนั่นจะเดินไปไหนล่ะนั่น”
“ไปที่งานไง ถึงเวลาแล้วนี่”
“เห้ย รอแป๊บ ยังไม่ได้เซ็ทผมเลย”
มึงจะหล่อไปให้แหม่มดูรึไงเนี่ยไอ้พี่ขุน . . เห็นแต่งตัวตั้งนานแล้วแม่งก็ยังไม่เสร็จสักที ผมรีบคลายเนคไทออกเพราะรอนานจนเหงื่อไหลไคลย้อย แอบได้ยินเสียงเพลงทีข้างล่างของตึกแล้วล่ะครับ งานเลี้ยงต้อนรับจัดอยู่ที่ริมสระน้ำ ซึ่งเป็นคนละสระกับแถวบ้านพักของผม อาณาจักรแห่งนี้เคยกว้างอยู่แล้วด้วยฝีมือการบริหารของคุณกิต แต่ยิ่งกว้างเข้าไปใหญ่เมื่ออยู่ภายใต้การบริหารของคุณกานต์
“ทำแทบตายยังไงก็สู้นายไมได้หรอก”
“เออไอ้หล่อ รออยู่นั่นแหละ แป๊บนึง” พี่ขุนจับแว๊กซ์ขึ้นมาตบๆๆกับฝ่ามือแล้วก็แปะมันลงบนผม “กูแอบเห็นน้องลินด้วยนี่หว่า”
. . “อืม”
“คนนั้นใช่แฟนไอ้มังกรมั้ย”
ถามผมทำไม ทำไมไม่ถามไอ้มังกรโน่น “น่าจะใช่มั้ง ไม่รู้ดิ”
“กูว่าไม่”
“แล้วจะไปยุ่งกับเขาทำไมกันล่ะพี่”
“แล้วทำไมมึงต้องหงุดหงิดด้วยเล่า!”
ช่างเป็นพี่ที่กวนประสาทจริงๆ ผมไม่สนใจแล้วว่าพี่ผมมันจะแต่งตัวเสร็จหรือไม่เสร็จ ผมเดินนำหน้าลิ่วออกไปจากห้อง พี่ชายผมตาลีตาเหลือกตามผมมา โดยยกกล้องหน้าของโทรศัพท์ต่างกระจกส่องหน้า โคตรฮา
“แล้วต้องอยู่ในงานนานป่ะ ง่วงแล้ว จะไปนอน”
“อยู่พอให้คนในงานรู้ว่ามึงเป็นน้องเจ้าของสถานที่ก็พอ”
“พี่ขุน . . นั่นหมายถึงอยู่จนงานเลิกใช่มั้ย”
“ถั่วต้วม”
นี่ถ้าไม่ใช่พี่ชายของผมล่ะก็ ผมถีบมันตกลิฟต์ไปแล้ว จริงๆนะ . .
งานเลี้ยงต้อนรับคณะทูต . .
เซ็งเป็ดเสลดไก่ งานเชี่ยไรจืดชืดโคตรมีแต่ฝรั่งมังค่าหน้าคมที่ผมไม่มีปัญญาสื่อสารกับพวกเขาสักคน ทุกคนแต่งตัวดูดีมีระดับ คุยกันอย่างเป็นทางการซะจนผมเกร็งตัวจนขี้บิด เกือบสองชั่วโมงที่ผ่านมาผมเอาแต่พูดไนซ์ทูมีทยูๆเป็นสิบๆรอบ แต่พี่ขุนนั้นหาใช่มีภูมิปัญญาแบบผมไม่ พี่แกเล่นพูดภาษาอังกฤษคล่องปรื๋อซะจนผมคิดว่าเป็นพวกเดียวกันกับที่มาเยี่ยมเมืองไทยในครั้งนี้นะ . .
ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ริมสระ ซดไวน์ลงไปในกระเพาะแก้วที่เท่าไหร่และก็ไม่รู้ นั่งเงียบๆยังไม่ออกจากงานอย่างมีมารยาทตามคำสั่งของพี่ชาย ตรงกันข้ามกับผมนั้นพี่ขุนเนรมิตบาร์สุดหรูมาตั้งไว้ริมสระโดยมีบาร์เทนเดอร์หน้านิ่งอยู่หนึ่งที่แม่งไม่ยิ้มกับแขกในงานเลยสักคนเดียว
ไม่น่าเชื่อว่าไอ้บาร์เทนเดอร์สุดเท่คนนั้นมันจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่ขโมยจูบผมเมื่อตอนกลางวัน . .
ยิ่งคิดก็ยิ่ง . . จิบไวน์ดีกว่า! มันเป็นความรู้สึกที่ตีกันมั่วไปหมด ทั้งเขินอายและก็ทั้งโกรธผสมปนเปกัน ก็เลยไม่รู้จะแสดงออกไปยังไง นอกจากจิบไวน์ไปซะงั้น
ดูเหมือนว่าไอ้มังกรจะรู้ว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้ มันก็มีมองมาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษต่างไปจากปกติ ไม่รู้ว่านั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมโกรธมันเพิ่มรึเปล่า แต่ทว่ายิ่งผมเห็นมันทำท่าอย่างนั้นเท่าไหร่ แอลกอฮอล์ก็ถูกจับกรอกลงปากผมมากขึ้นเท่านั้น
มึงจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ!!!!!!
“มึงมานั่งอะไรตรงนี้วะ” พี่ขุนเดินเข้ามาหา “แดกเยอะไปละ แก้วมึงนี่ไม่เคยปล่อยให้ว่างเลยนะกูเห็น”
“มันเป็นสไตล์ของผมเอง”
“สไตล์เหี้ยไร” พี่ขุนด่าได้อย่างไม่เกรงใจฝรั่งข้างหลังเลย “ทำไมต้องมานั่งแถวนี้ ไม่ไปนั่งที่อื่นวะ”
“มันมีที่ให้นั่งกี่ที่กันล่ะ” ผมสวน “อยากนั่งคนเดียวไม่อยากคุยกับใคร เพราะคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง”
“เหงาใช่มั้ย”
“ . .”
“ไปคุยกับมังกรก็ได้ กูไม่ว่า”
“เฮ้ย!” ผมแทบจะทำไวน์กระฉอกลงจากแก้ว “ทำไมต้องเป็นมัน”
“เชื่อกูเถอะ ในนี้ถ้าไม่นับบริกรคนอื่นมึงคุยกับมันได้คนเดียว”
ก็จริงของพี่ขุนนะ . .
แต่จะให้ผมไปนั่งคุยกับมันอย่างงี้อ่ะเหรอ ฝันไปเถอะ . . ยังไงก็ไม่มีทาง
“อย่าดื่มให้มากนักล่ะ”
พี่ขุนโบกมือหยอยๆแล้วเดินจากไป ผมเพิ่งรู้ว่ากำลังพาร่างของตัวเองมายังบาร์ O_O ผมนั่งจุมปุกลงที่บาร์ริมสุด มองดูไอ้มังกรอย่างสำรวจปฏิกริยาของมัน มันก็หน้านิ่ง ทำงานของมันไปเหมือนเดิม เช็ดก้งเช็ดแก้ว เดินไปมา เมื่อแขกสั่งมันก็พยักหน้ารับแล้วก็ทำ . . ไม่ได้รับรู้เลยว่าผมมานั่งตรงนี้แล้ว
จนกระทั่งผมเห็นมันเงยหน้าขึ้นมองไปยังที่ๆผมเพิ่งจากมา ผมแทบจะหลุดขำออกมาตอนที่เห็นมันแอบหน้าเสียและก็มองซ้ายมองขวา จนในที่สุดมันก็เจอผม มันทำหน้าตกใจซะยิ่งกว่าตอนที่ผมหายอีก ตลกเป็นบ้า
พอมันรู้ว่าผมหัวเราะ แม่งก็รีบปรับสีหน้าและก็ทำเป็นเช็ดแก้วต่อทันที ไม่ทันแล้วล่ะมั้ง . .
“มังกรคะ!” เจ้ยยยย สะดุ้งกับผู้หญิงชุดสีแดงที่จู่ๆก็โผล่มานั่งข้างๆผม “ลินมาแล้ว ลินมาเฝ้ามังกร”
“ลิน . . ผมบอกให้อยู่แต่ในห้องไง” มังกรเดินมาพูดกับลิน ทำท่าเฉยเมยกับผมที่นั่งอยู่ข้างๆลินมาก . . มันทำราวกับผมไม่มีตัวตน มึงกวนตีนกูแล้ว
“อยู่ในห้องมันน่าเบื่อจะตาย” ลินพูด “แล้วอีกอย่างหนึ่งลินกลัวมังกรจะเหงา ดูสิ มีแต่คนที่มังกรไม่รู้จัก” อ้าวคุณ ทำไมพูดแล้วต้องหันมามองผมเหมือนหมายถึงผมด้วยเล่า . .
“นี่มันงานของผมนะ ผมไม่เป็นไร”
“ยังไงก็ช่างเถอะ . . ขอน้ำส้มให้ลินด้วยนะมังกร”
มังกรดูเหมือนจะปฏิเสธไม่ได้ ก็เลยต้องไปหาน้ำส้มมาให้เธอผู้ที่ตอนนี้ทำตัวกลมกลืนร่วมไปกับแขก เธอหันมาหาผมแล้วยิ้ม มันเป็นยิ้มที่ผมไม่เคยคิดว่าผมจะได้รับจากเธอมาก่อน
“ฉันมาก่อน ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอก”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
อ๊ากกกกกกกก โคตรเหนื่อยเลยเว้ยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้ทั้งวันผมเหนื่อยไปกับการจัดเตรียมงานเลี้ยง หากหมดสิ้นคืนนี้ไปก็คงจะโล่งใจสำหรับผมมากเพราะคงเหลือแต่จัดของเบรคให้ระหว่างการพบปะกันของทูตทั้งสองฝ่าย ก็นับว่าดีที่ยังไม่มีปัญหาอะไร
ฟู่วววววววววว . . ผมสูบบุหรี่อยู่ระเบียงติดริมทะเล หลบแขกเหรื่อมากมายเพียงเพราะว่ามันเหนื่อย นั่งชันเข่าข้างเดียวมองดูทะเลที่เงียบสงบและก็คงมืดสนิทหากไม่มีแสงไฟสีส้มคงโรงแรมช่วยเอาไว้
จู่ๆผมก็เห็นเงาตะคุ่มๆของคนสองคน เหมือนกับเตะกันไปมาราวกับหยอกล้อกัน คนหนึ่งเป็นผู้ชายค่อนข้างตัวใหญ่ เอ๊ย ยักษ์เลยแหละ ส่วนอีกคน . . มันเตี้ยกว่าอีกฝ่าย ดูยังไงก็คุ้นตาชอบกล
ก็คงจะเป็นคู่เกย์มาฮันนีมูนกันนั่นแหละน่า . .
ผมเสมองไปทางอื่นพลางส่ายหน้าเบาๆ ไม่อยากให้เค้าทั้งคู่เสียความเป็นส่วนตัว บางทีก็นึกอิจฉาในใจว่าเมื่อไหร่คนอย่างผมจะมีคู่กับเค้าบ้างนะ . . วันๆเอาแต่ทำงาน ไม่มีสาวที่ไหนโผล่เข้ามาในชีวิตบ้างเลย
“อั้ก!”
ผมได้ยินเสียงคนร้องเจ็บ . . ไอ้คู่นั้นนั่นแหละ แม่ง เล่นกันแรงไปป่ะวะ ไอ้คนตัวใหญ่มันจัดการตุ๊ยหน้าท้องคนที่เตี้ยกว่าอย่างไม่ปราณี ไอ้เตี้ยคนนั้นมันก็ใจสู้นะถึงแม้ว่าจะรู้ว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบ แต่เห้ย . . ไอ้ยักษ์มันทั้งเตะลงและก็เหยียบซ้ำ มันอะไรกัน . . มันเกินวิสัยของคนเป็นแฟนกันนี่หว่า
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย ไอ้ชิบหาย ไอ้ . .”
โวยวายขนาดนี้และก็เตี้ยขนาดนั้นจะเป็นใครคนอื่นได้ที่ไหนกัน นั่นมันไอ้ไนท์ . . และมันกำลังถูกทำร้ายด้วยการถูกกดหัวลงน้ำ
งานเข้ากูแล้วไง . .
ผมกระโดดเหยงลงมาจากระเบียง ในใจพยายามประมวลวิธีจัดการไอ้ยักษ์คนนี้ให้จอดแต่โดยเร็ว ว่าแต่กูต้องทำยังไงวะแม่ง ดูเหมือนมันจะกินก้ามปูเป็นอาหารนะ เพราะแม่งทั้งตัวใหญ่ทั้งกล้ามแน่น โคตรน่ากลัว
แต่โชคดีที่ผมน่ากลัวกว่า(?) ศิลปะป้องกันตัวทุกแขนงที่เคยเรียนถูกนำมาใช้ จนทำให้ไอ้ยักษ์เหี้ยนั่นเลิกจับหัวไอ้ไนท์และก็เซถลาเพราะถูกผมปะทะแทน มาเลยมึง มึงเข้ามาเลย บังอาจมาทำเรื่องร้ายกาจในโรงแรมภายใต้การนำของกู
ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยอยากสู้กับผมเท่าไหร่นัก เพราะแม่งผลักผมออกและก็วิ่งหนีไปซะงั้น ไอ้เหี้ย ไอ้ป๊อดเอ๊ยยยย ไม่เก่งจริงนี่หว่า อดแสดงฝีมือเลย . . แต่ก็ดีนะที่มันหนี เพราะถ้ามันเอาจริงขึ้นมาล่ะก็ ผมก็ไม่แน่ใจว่าผมจะชนะมันรึเปล่า
“แค่กๆๆ”
ผมคิดว่าจะไล่ตามไอ้ยักษ์ไปแต่ดูเหมือนไอ้คนที่เปียกเป็นลูกหมามันต้องการความช่วยเหลือนะ ตอนนี้ผมเพิ่งค้นพบว่าสูทของตัวเองเปียกจนเกือบถึงเข่า รองเท้าหนังเละไม่มีชิ้นดี . .
“เห้ย” ผมจับตัวขึ้นมา แต่โดนมันผลักออก . . ผมสีดำของไอ้ไนท์ปรกตาของมันลงมาจนหมด และดูเหมือนมันโมโหมาก
“มาช่วยทำไม กูกำลังจะชนะมันอยู่แล้ว”
เหรอวะ . . มั่นมากนะ “เป็นไรมากรึเปล่า”
“ไม่”
“มึงเลือดออกนะ” ผมพยายามมองมันที่ชอบหันหน้าหนี มันคงหงุดหงิดที่ตัวเองทั้งเจ็บและก็เปียก
“เยอะกว่านี้ก็เคยโดนมาแล้ว”
“ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร”
“. .” มันไม่ตอบแฮะ
“บอกมา มีศัตรูตามมึงมาถึงโรงแรมกูเหรอเหรอ”
“ไม่ใช่”
“ถ้างั้นอะไร”
“มังกรยังไม่ได้บอกมึงอีกเหรอ”
. . . “ยัง”
ไนท์ยกมือปาดเลือดออกจากหน้าอย่างไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ “ไอ้เหี้ยนั่นมันทำร้ายเจ้านายสองครั้งแล้ว ทุกครั้งเจ้านายถูกจับกดน้ำเหมือนกูตลอด . . คนร้ายแม่งก็บ้า ทำร้ายโดยใช้วิธีอื่นไม่เป็น”
. . . ผมรู้สึกว่าสติของผมกำลังจะขาดผึงยังไงชอบกล
“มึงพูดจริงเหรอ”
“อันที่จริงกูก็ไม่ใช่คนขี้ฟ้อง แต่ว่าเรื่องนี้ . . มันเกินกำลังพวกกูจริงๆ”
“. . .”
“น้องมึงกำลังถูกหมายหัว”
ฟิวส์ของผมขาดผึงขึ้นมาทันที . . คนที่พยายามฆ่าน้องของผมได้ คือคนที่พยายามฆ่าตัวเองตายเช่นกัน มันไม่รู้เหรอว่ามันกำลังกระตุกหนวดของใครอยู่ . .
“ขอบใจที่ดูแลน้องกู ฝากบอกราชาของมึงด้วยนะ”
ผมรีบพูดแล้วรีบรุดเดินหนีอย่างรวดเร็ว อันดับแรกต้องไปจัดการเรื่องหาตัวคนร้ายก่อน มีคนร้ายเดินว่อนอยู่แบบนี้แขกในโรงแรมคงจะไม่ปลอดภัย รวมถึงน้องชายเพียงคนเดียวของผมด้วย
. . ผมน่าจะมีเวลาอยู่กับมันมากกว่านี้
“มังกรมันเต็มใจอยู่แล้วล่ะ”
กูก็พอรู้อยู่ . . “มานี่”
“อะไร”
“กลับเข้าห้องพัก ไปทำแผล อย่าอยู่คนเดียว”
“เห้ย กูดูแลตัวเองได้”
“กลับ เข้า ห้อง พัก” ผมพูดทีละคำกับมันแล้วก็มองมันอย่างแน่วแน่ในคำสั่ง นั่นทำให้ไอ้ร็อตไวเลอร์ดูหงอลงไปนิดหน่อย แต่ก็ยังแฝงฤทธิ์เอาไว้อยู่
“ก็ได้”
ผมเดินไปส่งมันจนถึงห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของน้องผม . .
“ทีหลังมีเรื่องใหญ่แบบนี้ก็ควรจะบอกกูตั้งแต่ครั้งแรกที่คนร้ายมันทำ ไม่ใช่เก็บเงียบกันอย่างกับจะจัดการกันเองได้”
“รู้แล้วๆๆๆ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ ไอ้แก่เอ๊ย”
. . หนอย เดี๋ยวกูก็ถีบเด็กขึ้นมาหรอก
“ดูแลตัวเองด้วย”
“อื้อ”
ผมดันหลังมันเข้าไปในห้อง ก่อนจะจากไป ผมไม่ลืมที่จะหันกลับไปมองไอ้ไนท์ที่ยื่นหัวเปียกๆออกมามองผมอยู่
“และก็อย่าลืมล่ะ . . กูช่วยชีวิตมึงเอาไว้ มึงติดหนี้กูอยู่”
ขอโทษนะที่ตอนนี้ไปสั้นไป :ling3:
ปมกำลังจะคลาย ปมกำลังจะคลาย และปมกำลังจะคลาย :katai4:
จุ๊บๆๆๆคนอ่านทุกคนเลยค่าา :katai5:
-
ปมมันกำลังจะคลายตรงไหน :laugh:
+1และเป็ด
-
กรี๊ดดดดดดด ๆ ๆ ๆ
ลินจ๋า นู๋หมดสิทธิ์ ถึงแม้ว่าจะมาก่อนแล้วลูก (เอ แต่ชั้นว่าเทอมาหลังนะลิน)
5555 รอตอนต่อไปนะตัวเทออ
-
ผิดหวังนิดหน่อยแฮะ ยัยลินนี่นิสัยร้ายกาจจริงๆ
แอบหวังไว้ว่าจะมีตัวละครหญิงดีๆ ที่ไม่เป็นส่วนเกินหรือตัวร้ายในนิยายวายบ้าง
แต่ก็ดีเหมือนกัน เป็นสีสันของนิยาย ไม่งั้นมังกรกับเจ้านายก็ไม่คืบหน้าซักที =w=
มังกร แกเคลียร์มาเดี่ยวนี้เลยนะว่ายัยลินนี่มันเป็นอะไรกับแก!!!???
ไม่งั้นจะยุให้พี่ขุนกีดกันแกทุกวิถีทางเลย (ต้องยุนักเขียนแทน 555+)
-
ใครกันที่อยากจะฆ่าเจ้านายมากขนาดนี้
-
ใครฟะ.......... :a5:
จัดการมันนนนน ชอบขุนไนท์จังวุ้ย น่ารัก555555555
-
อ๊ากกกกกก :ling1: ยัยลิน !! มารขวางคอจริง :angry2:
-
อยากรู้ว่ามันเป็นใคร !! :katai1:
-
พี่ขุนจะต้องหาคนร้ายให้เจอ พี่ขุนเก่งอยู่แล้ววววววววว :call:
-
คล่นตรงไหนเนี้ยคนเขียน 555 ยังเป็นปมยุเลย
ได่เรื่อที่คลายนี่ พี่ขุนกับไนท์เปล่า :laugh:
ก็เข้าใจนะยัยลินว่าเธอมาก่อน แต่มังกรเค้าเลือกคนมาทีหลังอะจะให้ทำไง :a1:
พี่ขุนจัดการไอ่โจรกล้ามปูเลย :angry2:
-
ใครหน้าไหนก็มาทำร้ายเจ้านายไม่ได้หรอกก เขามีมังกรพ่นไฟคอยเฝ้าอยู่ :m19: :laugh3:
-
คลายปมกันสักที ยิ่งอ่านยิ่งสงสัย :z3:
ยัยลินนี่ยังไงกัน หล่อนไม่ใช่แฟนมังกรแน่ๆ
แต่ถ้ารักเขาน่ะใช่เลย สรุปหล่อนเป็นใคร :z2:
และมังกรกับเจ้านายด้วย เมื่อไหร่จะถึงเวลาสวีท
บู๊ล้างผลาญกันมาแทบทุกตอน ตอนหวานๆไปไหน :z10:
-
พี่ขุนเท่ห์มากก
-
อยากรู้จริงๆว่าใครที่มาทำร้ายเจ้านาย
อยากอ่านตอนของขุนกับไนท์มากๆ
-
พี่ขุนต้องการอะไรจากไนท์ หุๆ :hao6:
-
หึ หึ หึ พี่ขุนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เท่ มว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai2-1:
-
รอคอยคนเขียนแกะเชือก.......
รอคอยตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ~~~~~
-
ใครกันนะทำร้ายกันขนาดนี้ มันต้องถึงมือเจ้าขุน เอาให้สำนึกไม่กล้าทำอีกเลยนะ ว่าแต่มองคนตีกันเป็นคนรักกันได้ไงเนี่ยยยยย 555
-
หึหึ
-
อะไรเนี่ยยยยยยยย สั้นจุงเบยยยยยย :ling1:
ไม่เข้าใจชะนีจริงๆนะ ชั้นก็ชะนีและเข้าใจโลกทุกโลก(ทั้งนิยายและความจริง)ว่าป้อชายนั้นเหลือน้อย
แต่มันก็คงเกินไปหน่อยถ้าต้องลงทุนเเย่งชิงขนาดนี้นะ สู้อยู่อย่างมีคุณค่าสวยๆไปจนตายยังดีกว่าอีก :a14:
กลับมาไวน๊าาาาาาา รออยู่จ้าาาาา :กอด1:
-
คลายปมให้ผ้าหลุด :laugh:
ผ้าไอ้ไนท์
-
ปมกำลังจะคลาย เย้ๆๆๆๆ
-
ชอบสองพี่น้องเวลาอยู่ด้วยกันจังอ่ะ..มันฮาดีพี่กวนตีนน้อง น้องกวนตีนพี่.แต่โตครรักกันอ่ะ
มังกรจูบเค้าแล้วรับผิดชอบด้วยนะอย่ามาทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดิเดี่ยวเจ้านายมันคิดมาก
ขอบคุณนะคะที่มาอัพแบบต่อเนื่องสม่ำเสมอ
-
ห๊๊ะ อะไรน๊ะป่มกำลังจะคลาย!!! ห๊ะป่มกำลังจะคลาย!!
-
เฮียขุนเท่มั่กก :mew1:
จับไอคนร้ายมาถ่วงเห็นเลยยย
ปอลิง รอปมคลายคับบ :katai4:
-
เบื่อลิน :angry2:
พี่ขุนเข้มมาก
-
พอลองกลับไปอ่านตอนที่ 1 ใหม่ ก็รู้สึกงงๆ
ตอนที่ 1 มังกรเพิ่งรู้จักว่าเจ้านายคือคนไหนตอนที่แอบดูเจ้านายบู๊แล้วก็บอกว่า
“ความสุขของกูหายไปตั้งแต่ที่กูรู้ว่าคนที่ชื่อเจ้านายมีตัวตน”
แปลว่ามังกรไม่เคยรู้จักเจ้านายมาก่อน เรื่องที่มังกรมีคนแอบชอบมานานโดยไม่แสดงออกนั้นอาจไม่ได้หมายถึงเจ้านาย
(เอ? หรือเวลาในเรื่องมันดำเนินไปนานแล้ว = =? ถ้าอย่างนั้นก็มีโอกาสที่จะเป็นเจ้านายได้)
แล้วประโยคที่มังกรพูดไปตอนที่ 1 นั้น หมายความว่าไง?
หรือมังกรจะแอบชอบพี่แมท แต่พี่แมทชอบเจ้านาย มังกรเลยเกลียดเจ้านาย???? แอร๊ยยยยย :hao7:
เรื่องมันช่างซับซ้อนยิ่ง มาต่อไวๆ นะคะ อยากอ่านต่อใจจะขาดดดดด :katai4:
-
กร๊าสสส!!!!!! เอาลินไปเก็บด่วน มังกรเขามีเจ้านายอยู่แล้วน้า ~
แต่ขอกรี๊ดพี่ขุนกับน้องไนท์หน่อย - w- รีบๆใช้หนี้กันนะคะ
-
มีแววว่าไนท์เสร็จพี่ขุนแน่ๆ (รึเปล่า??) อย่าบอกนะว่าคนร้ายคือคนที่ยัยลินจ้างมา :katai1:
-
เจ้านายร้อนรน อิอิ มังกรก็เหมือนกัน ชอบจริงๆคู่นี้
แล้วลินก็ชอบโผล่มาเป็นก้างตลอดอ่ะ เฮอะ แถมประกาศสงครามงี้
เจ้านายสู้ๆ มังกรชอบเจ้านาย ไม่ได้ชอบลิน ไงก็ต้องชนะ555
ไนท์โดนเพราะไปขัดขวาง หรือโดนเข้าใจผิดนะ
ดีที่พี่ขุนช่วยทัน
แล้วพี่ขุนจะจัดการเรื่องทันมั้ยอ่่า
เพราะลินมายุ่ง มังกรก็จะดูแลเจ้านายได้ไม่เต็มที่
รออ่านต่ออยู่นะคะ
-
รอปมคลายยย เจ้าขุนเท่มากกกก
แอบฮาตอนมังกรหลุด555
-
เธอจะมาก่อนมาหลังไม่สำคัญ มันอยู่ที่มังกรจ๊ะ น้องนี :katai3:
ว่าแต่พี่ขุนจะให้ไนท์ทดแทนบุญคุณยังไงดีนะ ให้รับพี่ขุนเป็นสามีตลอดชีวิตดีมะ อิอิ :katai2-1:
-
:katai1: :katai1:
ขี้ขลาดวะ แม่ง ตัวยักษ์กล้ามปู
แต่ไม่กล้าสู้ตรงๆหรอ
:m31: :m31: :m31:
มันขึ้นๆๆ
-
ไอ่คนร้ายมันเป็นใครรรรรรรรรรรรรร
:fire: :angry2:
-
ที่ทำนิ่งนี่จริงๆขี้อายหรือตายด้าน ..หรือยังไงอ่ะมังกร? :katai1:
-
อิอิ คนหล่อสับสนเดินวนเวียนไปมา แหม่ เจ้านายก็สับสนไม่แพ้กันหรอกน่ะ หันหน้าเข้าหากันเซ่ (ยุยงสุดตัว)
ชอบตอนมังกรมองหาเจ้านายที่บาร์ไม่เจอแล้วตกใจอ่ะ น่ารัก แล้วแบบหันมาเจอ อารมณ์แบบนั้นเขินมากน่ะ
สถานการณ์กำลังดี ชะนีก็โผล่ วู้ว เสียรมณ์กับหล่อน แล้วมามุ่งมั่นอะไร คนเค้าจะรักกันอย่ามาขวาง
มีคู่พี่เจ้าขุนกับน้องไนท์เบา ๆ เกือบไปแล้ว อิโจรนี่ร้ายมาก ที่จริงน่าจะบอกพี่เจ้าขุนตั้งนานแล้วนะ
ขอบคุณค่ะ
-
ปมจะคลายแล้ววว ดีใจ 555555
ปมคลายแล้วก็รีบๆบอกรักเป็นแฟนกันนะ
อยากอ่านอะไรหวานๆเลี่ยนๆแล้ว อิอิ
-
อยากรู้ว่าพี่แมทเป็นใครจะแย่แล้ว เย้ๆ ปมจะคลี่คลายละ ..
-
จะจับคนร้ายได้ป่าว ตอนนี้ มันวุ่นวายจริงเล้ย คงไม่ได้เที่ยวแบบสนุกซิน่ะ :katai1:
-
หล่อนมาก่อนแล้วยังไงอ่ะลิน? :katai3:
-
อาจแล้วมันลุ้นดีจริงๆ
มีบีบหัวใจเล็กน้อย
รอตอนต่อไปครับ
-
มังกรจะเอายังไงกับเจ้านายกันแน่ ทำอะไรให้แน่ชัดบ้างสิ ขุนรักเจ้านายน่าดูนะนั่น แล้วไนท์๋ก็พูดไปได้
-
พี่ขุนนี่สุดยอดมีทวงบุญคุณด้วย :ruready
-
กรี๊สสสสสสส
เจ้านายไม่เคยเข็ด อยากจะเบิ๊ดกะโหลกสักสามสี่ป๊าบ
เหมือนจะเข็ด แต่ก็ไม่ บทจะโง่ก็โง่ซ้าาาาา ฮึ้ยยย ขัดใจ ตามมันไปทำไมคนร้ายน่ะ!! ไม่เข็ดรึไง
โอ๊ยยยย แล้วนี่เจ้านายเป็นลูกผู้มีอิทธิพลจริงเหรอเนี่ยยยย
ไหนอ่ะบอดี้กงบอดี้การ์ด ไหนพี่เจ้าขุนมันว่ามันให้การ์ดแอบตามเจ้านายตลอดไง หายไปไหนหมด
ปล่อยให้เจ้านายโดนทำร้ายง่ายๆตล๊อดๆๆๆๆๆ
ป.ล. ว่าจะบอกนานละ แต่ลืม อิอิ เค้าว่าตะเองเปลี่ยนสีตัวอักษรก็ดีนะ เวลาเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เจ้านายเล่าเรื่องอ่ะ
เค้างงๆ อิอิ
:katai5:
-
โอ๊ยยยยย
อะไรเนี่ยยยยย :katai1: :katai4:
-
หลังอ่านสองตอนล่าสุด อยากบอกว่า "น้องเอ้ย! ...พี่ไม่ไหว พี่อึดอัด พี่นอยด์แดกแทนเจ้านาย พี่อยากจะบร้าาาาาาาาาา"
ส่วนตัวอยากพูดกับน้องมังกรว่า "ตกลง-ึงเอาไงแน่วะ ไอ้มังกร"
และอยากพูดแทนน้องเจ้านายบ้างว่า "กูของเล่นมึงเหรอ สั-" ตามด้วย "กูก็น้อยใจเป็นนะเว้ย เ-ี้ย" ...ประมาณนี้
//หึ เล่นตัดเอาพาร์ทพี่ขุนกับไนท์มาขัดตาทัพเนี่ย ร้ายนะเรา :m12:
-
ขุนไนท์!!! ขอกรี๊ดเถอะ! กรี๊ดดดดดดดดดดดด
พี่ขุนเท่มาก อ๊ากกกกกกก :katai4:
ส่วนยัยลิน ฉันก็คิดว่าเธอจะเป็นคนดี ที่ไหนได้ ร้ายนี่เอง
โถ่! แต่ก็ดี สงสัยจูบตอนเช้ายังไม่พอใจ ยัยลินSMนี่เอง 5555
ยังรอเหมเสมอนะค่ะ ยังไงก็ยังเชียร์ 3P มังกรxเหมxเจ้านาย :hao5:
+เป็ดไปเลยค่ะ! เเต่ตอนนี้ก็สั้นจริงๆนั่นเเหละเพราะฉะนั้นตอนหน้าขอยาวๆ
ตอนหน้าปมคลายใช่ไหมค่ะ เย้ เเต่ก็ยังคลายไม่หมด เรื่องมังกร เรื่องเหม เรื่อมเเมท
กว่าเรื่องนี้จะจบคงจะอีกยาววววววว ซึ่งก็ดีเเล้วค่ะ จะได้มีนิยายอ่าน
55555 เอา 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P นะค่ะ ขอบคุณค่ะ :katai1: :katai1:
-
เห็นมังกรมาดหลุดแล้วมันฮาว่ะ :m20:
-
ขอให้คลี่คลายได้ไวๆเถอะ แอบเชียร์คู่ขุนไนท์ อิอิ
-
:กอด1: :mew1: :call:
-
คิดถึงคุณชิฟฟ่อนมาเบยยยยย มาต่อเร็วๆ นะคะ วันนี้ได้ยิ่งดี :katai5:
-
ย้อนอ่านหลายตอนเลยค่ะ >.<
แต่ใครเนี่ยะเป็นคนทำร้ายเจ้านาย ... มังกร & พี่ขุนช่วยเจ้านายด้วยน๊าาาา :mew6:
+1 ขอบคุณมากค่ะ
:mew1:
-
:ling1: :ling1: ปมยิ่งขมวดเข้าไปอีก สงสัยคงเกี่ยวกะแมทกะลินแน่ๆ
-
ขอให้ปม คลายไวไวอยากรู้จะแย่แล้ววววววววววววว
แมท
เหม
ไอนักฆ่าร่างบึกนั่นก็ด้วย
:katai1:
-
ปมมันจะคลายตรงไหนเร๊อะ :katai1: อ่านจบไปทั้งตอนยังไม่เห็นมีอะไรคืบหน้าเลย นอกจากมองกันไปมองกันมาน่ะ :katai5: ไนท์น่ารักดีน่ะ ตอนนี้กลายเป็นหนี้บุญคุณพี่ขุนแล้ว เย้ :hao6:
-
ไม่รู้ว่าคนร้ายจะจองเวรอะไรเจ้านายนักหนา
กะเล่นกันถึงตายเลยล่ะสิ สองครั้งสองครา
แล้วยังมาเล่นงานไนท์อีก น่ากลัวจริงๆเลย
อย่างนี้ต้องให้พี่เจ้าขุนสั่งสอนซะแล้ว :m16:
มาทำให้ไนท์เจ็บ เอ๊ย จะทำให้โรงแรมเสียชื่อ
แต่ก็จริงอย่างที่เจ้าขุนว่า ว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก
ถ้าเกิดไม่โชคดีอย่างนี้จะเป็นอย่างไรหนอ :เฮ้อ:
กำลังหาว่าปมที่จะคลายมันอยู่ตรงไหน o18
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ลึกลับน่าติดตาม
มังกรรู้จักเจ้านายมาก่อน... เมื่อไหร่
โผล่มาก็ตอนเจ้านายยอมลงทุนโดนซ้อม
ตั้งแต่นั้นมาพวกมังกรก็ช่วยเจ้านายมาตลอด...เพราะ
น้ำเต้าหู้+พี่ข้างห้อง เกี่ยวอะไรกับเจ้านายหนอ :mew2:
ขอบคุณคะ o13
-
:ling1: บอกมาน๊าาาา นังชะนีลินเปนอะรัยกับมังกรทำไมต้องสนใจยัยนี้มากกว่าเจ้านายที่นั่งอยู่ข้างๆด้วย :'(
:katai5: ขุนไนท์ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: อย่าดหดร้ายน๊าคนเขียน รีบๆมาต่อเลยยย :mew6:
-
ร้ายที่ 22
“คุณ . . ว่าไงนะ” ผมพูดกับลิน เมื่อตะกี้เธอได้พูดในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าหลุดออกมาจากปากสาวสวยสุดไฮโซอย่างลิน เธอเรียกผมว่าแก . .
“คะ? เปล่านี่” เธอปฏิเสธแล้วก็รับแก้วน้ำส้มจากมังกร ยิ้มให้มังกรอย่างอ่อนหวาน แต่พอมองมาที่ผมมันเป็นรอยยิ้มที่เย็นยะเยือกซะงั้น
ผมไม่ใช่คนที่ใจร้ายกับผู้หญิง . . แต่ถ้าผู้หญิงมันน่าหมั่นไส้นักล่ะก็ ผมก็ใจร้ายใส่ได้เหมือนกันนะเว้ย
มังกรมองมาที่ลินอย่างเหนื่อยใจ ก่อนที่จะหันไปรับรองแขกฝรั่งที่มาสั่งเหล้ากับมันต่อ ทิ้งให้ผมอยู่กับลินที่จิบน้ำส้ม ไม่หลงเหลือรอยยิ้มใดๆอยู่บนใบหน้าของเธอ
“เคยคิดมั้ย . .” เธอเปรยขึ้นมา ผมมองซ้ายมองขวา ลินคงไม่ได้คุยกับฝรั่งคนนั้นหรอก เธอคุยกับผมนี่แหละ
“อะไร”
“ระหว่างคุณกับฉันมังกรจะเลือกใคร”
“ไม่เคยคิด” ผมตอบทันที ถึงแม้ว่าเสียงตัวเองจะดูสั่นเครือมากก็เถอะ
“คงไม่แน่ใจล่ะสิ ว่ามังกรจะเลือกตัวเองรึเปล่า”
“คุณพูดอะไรของคุณ”
“เขาเลือกฉันอยู่แล้ว เพราะคุณมันก็แค่ . .” เธอหลุบสายตาลงต่ำอย่างดูถูกใส่ผม “. . ฆาตกรคนหนึ่ง”
“ว่ายังไงนะ” ถ้าผมได้ยินไม่ผิด . . ฆาตกร . . ใช่มั้ย อะไรกัน ผมไปฆ่าใครตอนไหน
“ชีวิตที่สงบสุข กินเหล้าเมายา ทำตัวเสเพลไปวันๆ . . คุณไม่มีทางรู้หรอก ว่ามีใครบ้างที่ต้องเจ็บเพราะคุณ . .”
“. .”
“มีใครบ้างที่ต้องตายเพราะคุณ”
ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังมือสั่น เป็นครั้งแรกที้คำพูดของสุภาพสตรีมีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้ เพราะน้ำเสียงของเธอ ความจริงจังของเธอ และก็ความโกรธเกลียดชังอย่างที่สุดที่ถูกส่งผ่านมาจากตัวเธอ
ผมมือสั่นเพราะผมกลัว . . กลัวว่าสิ่งที่เธอพูดมันจะเป็นเรื่องจริงขึ้นมา . .
“ดูคุณอึ้งๆนะ” ลินเปลี่ยนจากน้ำส้มมาเป็นแก้วแอลกอฮอล์ขนาดเล็ก “คงไม่มีใครโง่ขนาดนั้นหรอก ที่ตายเพราะคนอื่นน่ะ”
“และที่คุณพูดมาทั้งหมด . . คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่” หลอกให้ผมคิดหนัก หรืออะไรกัน ผมเดาความคิดของผู้หญิงตรงหน้าไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียว
“มีอยู่อย่างเดียวที่ฉันต้องการ . .” ลินมองไปที่มังกร “ก็คือเขา . . เขาคนเดียวเท่านั้น”
“. . .”
“ฉันไม่ยอมให้คุณพรากอะไรไปจากฉันอีกแล้ว”
แก้วแอลกอฮอล์นั่นถูกสาดเข้ามาอย่างจังที่สูทของผม ดูเหมือนว่าความโกรธของเธอจะถูกสะกดเอาไว้ในใจมานาน ผมที่ยังงงๆกับทั้งคำพูดและก็การกระทำของเธอมองตามหลังเธอที่เดินจากไป . . กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆลอยขึ้นมาแตะจมูก คำพูดของลิน . . ทำให้ผมไม่เข้าใจอะไรขึ้นมา ไม่เลยสักนิดเดียว
ผมรู้แต่เพียงว่า . . เรื่องราวระหว่างผม มังกร หรือแม้กระทั่งกับลินเอง อาจเชื่อมโยงกันด้วยอะไรบางอย่าง
“มาอยู่นี่นี่เอง” พี่เจ้าขุนเดินทำหน้าซีเรียสเข้ามาหาผมและก็คว้าแขนผมขึ้นมาทันที “กลับกรุงเทพคืนนี้ พี่จองไฟลต์ไว้แล้ว”
“หวะ ว่าไงนะ” จริงจังถึงขนาดเปลี่ยนสรรพนามจาก กู เป็น พี่ ตอนนี้ไม่มีใครล้อเล่นกับพี่ขุนได้แม้แต่คนเดียว ผมรู้ ผมเคยโดนมาแล้ว
“กลับกรุงเทพ”
“ทำไมอ่ะพี่ขุน งานยังไม่จบเลย”
“พี่รู้แล้วว่าเราเกือบโดนฆ่าตั้งสองครั้ง”
พี่ขุนมองมาที่ผมพลางส่งสายตาคาดโทษมาให้ แต่ยังไงก็ไม่มีทางปิดความห่วงใยที่มีมากกว่าได้
“ทำไมไม่บอก”
“ก็พี่ขุนยุ่งอยู่”
“คิดเหรอว่ามังกรจะดูแลเราได้ตลอด”
“มังกรไม่ได้ดูแลนาย นายดูแลตัวเอง” . . รึเปล่าวะ
“ยังไงก็ช่าง ไปสนามบินตอนนี้เลย เดี๋ยวพี่จะเอาของกลับไปให้ทีหลัง”
“เร่งด่วนไปป่ะ” พี่ขุนดึงแขนผมให้ออกมาจากบาร์ ท่าทางจะพูดจริงทำจริงและไม่มีใครคัดค้านพี่ผมได้แน่นอน ผมหันหลังกลับไปมองไอ้มังกรที่มองมาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจเช่นกัน . . มองมันจนลับสายตา จนมองไม่เห็นมันอีกเลย
“โทษทีนะ ที่พี่ทำไปเพราะพี่เป็นห่วงเรา” พี่ขุนยัดผมเข้าไปในรถ ทุกอย่างถูกเตรียมการไว้หมดแล้วเหรอเนี่ย . . ทำไมมันรวดเร็วอย่างนี้วะ “พี่จะอยู่เคลียร์งานทางนี้ เสร็จเมื่อไหร่จะรีบกลับ ห้ามไปไหนมาไหนคนเดียว เพราะถ้าทำ . .”
“. .”
“พี่จะไม่ยอมให้เราออกไปไหนอีกเลย”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“ช่วงนี้ไม่มีน้ำเต้าหู้เลยนะคะเนี่ย” ป้าแม่บ้านที่กำลังวางรูปฝีมือไอ้มังกรอยู่หันมาเอ่ยอย่างสงสัย “พ่อหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นหายไปไหนน้า . . ป้าชอบหน้าเค้าจัง เค้าหล่อลากดินไปเลย!”
. . “นั่นสินะครับ” . . นี่ขนาดผมกับมันต่างก็มีเบอร์กันและกันแล้วนะ ผมยังไม่ได้รับการติดต่อจากมันเลยแม้แต่นิดเดียว ตั้งแต่ถูกดึงออกมาจากบาร์ครั้งนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่ออะไรไอ้มังกรอีก พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วด้วย ชีวิตช่วงนี้เป็นอะไรที่แย่สุดๆไปเลย
“กลับมาครั้งนี้ . . ไม่มีน้ำเต้าหู้ 2 ถุง แต่มีการ์ด 2 คนมาแทนสินะคะ”
“ถ้าป้าหมายถึงไอ้ยักษ์ที่ยืนอยู่หน้าประตู 2 คนนั่นล่ะก็ . . ใช่ครับ” เป็นครั้งแรกที่ชีวิตผมต้องมีบอดี้การ์ดมาคอยควบคุม ขอย้ำ ควบคุมครับ ไม่ใช่รักษาความปลอดภัย จะออกไปไหนก็ต้องมีคนร่างยักษ์สองคนเดินตามอย่างกับตัวตลก โคตรอายคนอื่นเลยขอบอก “หรือว่า . .ไอ้สองคนนั้นจะจับไอ้มังกรหักครึ่ง . . ทำให้มันมาส่งน้ำเต้าหู้ไม่ได้”
“อะไรนะคะ”
“เปล่าครับป้า” ผมเหลือบมองไปที่รูปพี่แมท “ป้าครับ . . พี่เค้าจะไม่กลับมาที่นี่อีกเลยเหรอครับ” เค้าเป็นผู้ที่อยู่ข้างห้องของผมไงครับ
“คงจะอย่างนั้นค่ะ” ป้ามีน้ำเสียงเศร้าอย่างชัดเจน “ป้าชอบน้องเค้ามาก เค้าเป็นน่ารักดีนะคะ เหมาะกับคุณเจ้านายมากเลย”
“เอ่อ . . ไม่ใช่แล้วล่ะครับแบบนั้นน่ะ” ป้ายังไม่เลิกมีความคิดแบบนั้นอีกเหรอเนี่ย “ป้าพอจะรู้มั้ยครับ ว่าไอ้คนที่มาส่งน้ำเต้าหู้ให้ผมกับพี่แมท . . เค้าสนิทกันรึเปล่า” และเค้าสนิทกันในฐานะไหน? เพราะเรื่องวอลเปเปอร์ที่หน้าจอโทรศัพท์ ผมก็ยังไม่ลืม
“คือ . . ป้ามาทำงานที่นี่หลังคุณแมทมาอยู่ซะอีกค่ะ เรื่องนี้ป้าเลยไม่รู้น่ะ”
“เหรอครับ”
จนแล้วจนรอดผมก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้สินะ . . ให้ตาย มันจะเป็นเรื่องราวที่ซับซ้อนไปถึงไหนกัน ผมยิ่งไม่ค่อยฉลาดอยู่ด้วย
หลังจากที่ป้าทำงานเสร็จป้าก็ออกจากห้องของผมไป ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว(ถ้าไม่นับไอ้ยักษ์ 2 คนที่เฝ้าประตูอยู่นะ) ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเป็นรอบที่ร้อยของวัน รอบที่ห้าร้อยกว่าๆของสัปดาห์ ไม่มีชื่อว่า “KING DRAGON” ที่ผมเม็มเอาไว้ปรากฏขื้นมาแม้แต่นิดเดียว คือตอนแรกผมก็ไม่ได้จะสนใจอะไรหรอกว่ามันจะโทรมาหรือไม่โทรมา แต่พอนานวันเข้า ผมก็เฝ้าโทรศัพท์มากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น จนท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับตัวเองอย่างหน้าโง่ๆเลยว่าผมรอโทรศัพท์มัน
ใช่ ผมรอโทรศัพท์มัน เพราะหลังจากที่โดนเอาตัวมาจากบาร์ริมสระ ผมก็ยังไม่ได้คุยอะไรกับมันสักคำ
ซึ่งจะพูดให้ถูกก็คือ . . ตั้งแต่มีจูบนั่น . . มันก็ไม่คุยกับผมอีกเลย
หรือนี่จะเป็นคำสั่งพี่ขุนวะ ? ผมคันปากอยากจะถามพี่ขุนใจจะขาดแต่เฮียแกเล่นงานรัดตัวซึ่งหนึ่งในงานที่รัดตัวนั่นก็คือตามหาตัวคนร้ายที่กล้าทำร้ายผมทั้งๆที่ยังอยู่ในอาณาจักรของพี่ผม พอผมเอ่ยปากว่าจะขอออกตามหาเองบ้าง ผมก็โดนด่า ผมเลยไม่ช่วยซะเลย ปล่อยให้พี่ชายผมงมเข็มอยู่ในมหาสมุทรอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ
“นาย! เกิดอะไรขึ้น!” เสียงไอ้ธัญดังขึ้นมาจากหน้าประตู “เฮ้ย! ปล่อยกูดิวะไอ้ฟายยยยยย”
ผมรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูให้เพื่อนทันที
“เชี่ยธัญ”
ตอนนี้มันกำลังถูกไอ้ยักษ์ 2 คน จับแข้งจับขาไว้เพื่อที่จะไม่ให้เข้ามาในห้องผมได้
“ไอ้สองตัวนี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับมึงเนี่ย”
“ปล่อยเพื่อนกูก่อนได้มั้ย” ผมบอกไอ้ยักษ์คู่
พวกมันทำหน้าเหมือนหมางง ก่อนที่จะพร้อมใจกันปล่อยไอ้เชี่ยธัญโดยการทำให้มันล้มก้นจ้ำเบ้า . .
“โอ๊ย!!!! ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย รอให้กูตัวใหญ่กว่าพวกมึงก่อนเหอะ!!!” มันเอามือคลำก้นขณะเดินตามผมเข้ามาข้างในห้อง
“เอ่อ กูขอโทษว่ะ”
“ไม่ใช่ความผิดของมึงหรอก” มือขวาของผมมันไม่เคยโกรธผมจริงๆ “เกิดอะไรขึ้นที่ภูเก็ตวะ มึงบอกกูมานะ ปกติมึงจะเกลียดชิบหายเวลาถูกคุ้มครองแบบนี้นี่หว่า”
เพราะไม่ใช่ครั้งสองครั้งที่พ่อไม่ก็พี่ขุนส่งคนพวกนี้มาครับ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีส่งมา . . ชีวิตผมมันเสี่ยงอันตรายตลอดเวลาอยู่แล้ว “เรื่องมันยาวน่ะ”
“เล่ามา”
“ไหนล่ะ ของฝาก”
“มึงยังจะมีอารมณ์มาเล่นอีกเหรอ” ไอ้ธัญทำเสียงโหด “พ่อกับพี่มึงส่งการ์ดมา แสดงว่ามึงไปทำเรื่องอันตรายอีกแล้วใช่มั้ย”
“กูไม่ได้ทำ” คนร้ายต่างหากที่ทำ . . ไอ้เหี้ย
“เอ้านี่ของฝาก” มันโยนถุงกระดาษแบรนด์อังกฤษสุดหรูมาให้ถุงใหญ่เบ้อเริ่ม “ทีนี้จะเล่าได้รึยัง”
สรุปคือมันอยากฟังมากเลยสินะ . . ผมถอนหายใจก่อนที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มันฟัง แน่นอนว่าตัดฉากจูบแบบงงๆนั่นออกไป . .
พอไอ้ธัญฟังจบ มันก็ลุกขึ้นยืนทันที “เห้ย จะไปไหน” ผมถามงงๆ
“ก็จะไปแก้แค้นให้มึงน่ะสิ”
“เฮ้ย นั่งก่อน” ผมดึงแขนมันนั่งลง “มึงโผล่ไปยุ่งดีไม่ดีพี่ขุนก็พาลมาคุมความประพฤติมึงด้วย เรื่องนี้เฮียแกบอกจะจัดการเอง”
“มึงแน่ใจนะว่า . .”
“ระดับพี่ขุน . .ไม่ช้าก็เร็วก็รู้เรื่องเองนั่นแหละ . .”
“. . .”
“เร็วกว่ามึงกับกูช่วยกันสืบละกันน่ะ”
“ล่าสุดที่มึงออกมาเดินเล่น . .มันวันไหนวะ” ธัญถาม ตอนนี้ผมกับมันกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง และตรงไกลๆนู่นคือไอ้ยักษ์ 2 คนที่จับตามองผมตาไม่กระพริบ
“สามวันที่แล้ว” ผมตอบเซ็งๆขณะวิ่งจ๊อกกิ้งเหยาะๆ
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว”
“ไปมอไปเจอกับนรกน่ะสิ มึงรู้มั้ยว่าเกรดกูได้เท่าไหร่เทอมที่แล้ว” พูดแล้วอยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาเยรูเซเล็มจริงๆครับ “เกินสองมาจึ๋งหนึ่ง เกือบติดโปร”
“หึ ก็ดีที่ยังเกินมานะ”
“ไม่ต้องมาพูดแล้วสัด กูเซ็ง” ผมวิ่งนำหน้ามันไป ไอ้ธัญไม่ได้อยู่ในชุดออกกำลังกายวิ่งตามมา “กับเอมอรเป็นไงบ้างวะมึง โทษทีที่กูไม่เคยถาม กูสนใจแต่เรื่องของตัวเองเยอะไปหน่อย”
“เอมอรทำไมวะ”
“พวกมึงไม่ได้คบกันเหรอ”
“ไม่เคยคบ!” ธัญร้อง “ไอ้เชี่ยธีแม่งแต่งเรื่องมั่วซั่วตลอด ไม่เคยคบเลยนะ จริงๆนะ”
“อ่าๆ ไม่คบก็ไม่คบ มึงไม่ต้องโวยวายขนาดนั้นก็ได้โว้ย”
“. . ก็ไม่ได้คบจริงๆ”
“เออๆกูรู้แล้ว” ผมตอบมัน “ว่าแต่เชี่ยธีอยู่ไหน . . ไม่เห็นมันมาหากูเลย”
“ยังมาไม่ถึงไทยเลยมึง มันไม่ได้กลับมาพร้อมกู”
“อ้าว ติดแหม่มเหรอวะ ทำไมไม่กลับพร้อมครอบครัวล่ะ”
“กูต่างหากที่ไม่ได้กลับพร้อมครอบครัว” มันตอบ สายตามองออกไปยังทางข้างหน้า “กูมาก่อน”
“ทำไม อังกฤษอากาศดีจะตาย ที่ดี . . แม่งร้อน”
“ก็กูอยากกลับ”
“กวนตีน ไอ้เชี่ย . .”
ผมคงไม่ได้คุยกับมันนานล่ะมั้งก็เลยเถียงกันไปมาเยอะหน่อย ไอ้ธัญมันยังคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมเสมอ ถึงแม้ว่าพักหลังๆผมจะไปขลุกอยู่กับไอ้พวกชายโฉดเยอะไปจนมันก็เคยบ่น แต่ถึงบ่น มันก็ไม่เคยโกรธผมจริงๆจังๆ เพราะบางทีมันก็เริ่มรู้แล้วว่าพวกไอ้มังกรแม่งไม่เคยทำร้ายผมเลยแม้แต่นิดเดียว
สงสัยผมจะบ่นถึงมัน(มากไป)มั้ง . . ผมเลยเห็นคนที่ควงแขนสาวอยู่ไกลๆนู่นเป็นไอ้มังกร . . ตาฝาดอยากจะตีตาของตัวเองมาก แต่ทว่า . .
เป็นไอ้มังกรจริงๆ . . มันควงแขนมากับลิน
“เฮ้ย กูไปซื้อไอติมแป๊บนะ”
ผมบอกกับธัญ ตอนที่เห็นสองคนนั้นทำท่าจะเดินไปหารถขายไอติม
“หา ให้กูไปซื้อให้ป่าว”
“ไม่ต้อง กูเอง”
“งั้นกูเอาแมคนั่มช็อคโกคาปูชิโน่นะ”
“เออๆๆ” . . ขอโทษนะ มึงจะสั่งอะไรนะกูไม่ได้ยินเลย ผมเดินไปจากไอ้ธัญก่อนที่มันจะพูดจบซะอีก ผมเดินไปเรื่อยๆจนหยุดลงที่รถขายไอติมที่ลินกำลังกอดแขนออดอ้อนไอ้มังกรให้ซื้อไอติมให้กินอยู่
ผมเสนอหน้ามาทำไมก็ไม่รู้ . . แต่ลึกๆแล้ว ผมก็แค่อยากรู้ปฏิกริยาของไอ้มังกรนะ ว่าถ้ามันเจอผมมันจะทำหน้ายังไง . .
ผลปรากฏว่า . . มันมองมา แล้วมันก็หลุบตาต่ำลง
“อ้าว เจ้านาย” ลินทำเสียงเซ็งขึ้นมาทันที “บ้านอยู่แถวนี้หรือสะกดรอยตามมาจ๊ะ”
“ไม่ทั้งคู่ครับ” ผมตอบลิน แต่สายตาของผมก็ยังจ้องไปยังไอ้มังกรอยู่ ตั้งแต่เจอกันที่บาร์นั่น นี่ก็เกือบจะเป็นอาทิตย์แล้วล่ะมั้งที่ไม่ได้คุยกับมันอีกเลย
เซนส์ของผมมันบอก . . ว่าไอ้มังกรมันแปลกไปจริงๆ
“เหรอ” ลินตอบ เธอมองผมเหมือนเป็นกองขึ้ควายกองหนึ่ง “มังกรสรุปมังกรจะเอาอะไรอ่ะ”
“ลินเลือกให้เถอะครับ” มังกรตอบลินแล้วก็ยิ้มให้เธอเบาๆ
. . . ผมสะตั๊นไปหลายวิกับรอยยิ้มนั้น ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ยิ้มให้ผมก็ตาม ยิ้มของมันที่ปกติปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอย่างยากเย็น แต่ทว่าบัดนี้มันกลับยิ้มขึ้นมาได้โดยง่าย . . เพราะอะไรกัน
“งั้นลินเลือกอันนี้ให้นะ มังกรชอบกินช็อคโกแลตนี่”
“ครับ ตามใจลินเลย”
“น่ารักที่สุด ลินเลี้ยงเองนะ”
“ไม่ได้ครับ เป็นผู้ชายก็ต้องเลี้ยงผู้หญิงสิ”
“. . เหรออออ ก็ด้ายยยยย” ลินเอาหัวชนไหล่ของมังกรอย่างหยอกล้อ
ผมมาทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ . . อาการชาวาบไปทั่วทั้งตัวและก็หัวใจนี่มันอะไรกัน . . ผมรู้สึกเหมือนผมจะล้มลงไปตรงนั้นได้ เพียงแค่สายลมเบาๆมาสะกิด
นี่สินะ . . อาการที่เรียกว่า(เกือบ)ล้มทั้งยืน
ช็อคสนิท . .
“เจ้านาย เจ้านายจะเอาอะไร มังกรเลี้ยงเลยนะ” ลินจิกสายตามองมายังผม พร้อมๆกับแสร้งทำเป็นยิ้มส่งมาให้
. . . ผมจะเอาอะไรได้อีกล่ะ “อยากกินทั้งตู้ มันจะซื้อให้มั้ยล่ะ”
“ให้พ่อมึงจ่ายเถอะนะแบบนั้นน่ะ” มังกรเลิกคิ้วขึ้น พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่โคตรเย็นชา ชนิดที่ว่าผมสัมผัสได้ถึงความห่างเหินแบบสุดๆ
“คิกคิก นั่นสินะคะ” ลินช่วยเสริม “มังกรจ่ายตังค์แล้วไปกันเถอะ”
“ครับ”
บอกตรงๆว่าผมยืนตัวแข็งทื่อและค้างท่าไหนก็ค้างท่านั้นอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีเลยทีเดียว จนรู้ตัวอีกทีเมื่อเค้าสองคนเดินไปได้ไกลแล้ว ทิ้งให้ผมอยู่กับลุงคนขายไอติมที่กำลังงงว่าผมจะกินไอติมหรือเล่นมิวสิกวีดีโอกันแน่
ถ้าผมเล่นมิวสิกวีดีโออยู่ล่ะก็ . . ผมคงกำลังเล่นเพลง “ที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
มหาวิทยาลัยอันเป็นที่รัก(?)
“เชี่ยยยย แอร์สวยเหี้ยยยย เมื่อคืนกูไม่ได้นอนเลยมึงรู้มั้ยฟายยยย” ไอ้ธีโม้เรื่องนี้เป็นครั้งที่สิบห้าของวันแล้ว มีอยู่คนเดียวที่ฟังมันคือ ไม่มีใครเลย “นมนี่เด้งใส่หน้ากู ฟุบฟับๆ โอ้ย ฟินสัดสลัดไข่”
“นาย เป็นไรรึเปล่า” บอกแล้วว่าไม่มีใครฟังมันจริงๆครับ ไอ้ธัญมันถามผมแบบนี้เป็นครั้งที่สิบห้าเหมือนกัน
“เปล่า” ผมก็ตอบมันเป็นครั้งทิ่สิบห้า
“หน้าตาเหมือนไม่ได้นอนเลยนะ”
“บ้า ใครมันจะไม่ได้นอน” กูได้นอนนะเว้ย . . แค่ครึ่งชั่วโมงเอง นอนหลับตาเฉยๆ หลังจากนั้นก็ลืมตาตลอดทั้งคืน
มันเป็นเวลานานเท่าไหร่แล้วที่ผมเอาเรื่องไอ้มังกรมาคิด จากคิดนิดๆ เป็นคิดหน่อยๆ เป็นคิดกลางๆ เป็นคิดค่อนข้างมาก เป็นคิดมาก และก็เป็นคิดมากชิบหายเลยไอ้เหี้ยเอ๊ย! . . หลังๆมานี่หลังจากที่กลับจากภูเก็ตมันทำให้ผมแทบไม่เป็นอันกินอันนอน เอาแต่คิดถึงจูบบ้านั่น คิดถึงทุกการกระทำ คิดถึงทุกคำพูดที่บางทีมันก็พยายามจะสื้อความหมายอะไรบางอย่างกับผม ผมเก็บมาคิดแม่งทุกอย่าง จนไม่เหลือแล้วซึ่งความเป็นตัวของตัวเอง
แต่พอมาเจอเหตุการณ์เมื่อวานแค่ครั้งเดียว ทำเอาผมไปไม่เป็น . . ไม่เป็นเลยทีเดียว มันเหมือนกับว่าที่มันทำทุกอย่าง มันทำให้ผมคิดเองเออเองคนเดียวยังไงยังงั้น . .
“แม่ง!!!!!!” ผมทุบโต๊ะเรียนจนอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่สะดุ้งตกใจ ทั่วทั้งคลาสเรียนหยุดชะงักมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ผมก็หน้าด้านทำหน้าหงิกใส่ทุกคนที่มองมา อาจารย์กระแอมเล็กๆและก็เริ่มสอนต่อไป
“ฮะๆๆ ไอ้นายผู้ไม่เคยแคร์เหี้ยอะไรกลับมาแล้วเหรอวะ” ไอ้ธีหันมาแซว
“ทำไมวะ”
“หลังๆนี่มึงหงอลงไปเยอะ ใครๆเค้าก็พูด”
“กูไม่ได้หงอเว้ย แค่ขี้เกียจมีเรื่อง” ผมหันไปด่าไอ้ธี “มึงสนใจนมแอร์ของมึงต่อไปเถอะ”
“แม่ง ถ้าได้สักครั้งกูจะตั้งใจเรียน”
โคตรหื่นเลยว่ะ . . ไอ้เชี่ยธี
“ได้แดกข้าวทั้งที ตอนบ่ายไม่มีเรียน กูแนะนำให้ไปแดกห้าง” ไอ้ธีพูดเองคิดเองเสร็จสรรพ พวกผมก็ขี้เกียจคิดเลยพยักหน้ากับมันไปเพื่อความสบายใจของมัน
“มึงเลี้ยงนะ”
“ได้ . .ถ้ากูเห็นผู้หญิงที่มีนมใหญ่เท่าแอร์คนนั้น กูจะเลี้ยงชาบูพวกมึงเลยเอ้า”
“เป็นเอามากนะ เชี่ยธัญ มึงเป็นพี่น้องกับมันทำไมมึงไม่ได้เชื้อมันมามั่งวะ”
“โหย สัดนาย ไอ้ธัญนี่แม่งหนักกว่ากูอีก” ธัญรีบคว้าคอธีเอาไว้ทันที แปลกดีที่เห็นคนที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะกำลังฟัดเหวี่ยงกัน “อ๊ากกกกกก มึงรู้มั้ยว่ามันเอารูปใครไปดูในห้องน้ำและก็ว่าว”
“เฮ้ย ใครวะ” ขอพักเรื่องเครียดนิดนึง กวนตีนไอ้ธัญเล่นดีกว่า
“กูไม่เคยทำอย่างนั้น” ธัญรีบแก้ตัว
“ปล่อยกู ปล่อยกูนะเว้ยยยยยย ไม่งั้นกูพูด ไม่งั้นกูจะพูดจริงๆนะ!!!!!”
ไอ้ธัญปล่อยไอ้เชี่ยธีทันที
“แค่กๆๆ”
“สมน้ำหน้า ปากไวทำส้นตีนอะไร”
“สัด กูไม่พูดอยู่แล้วล่ะน่ากูแค่แกล้ง”
“บอกมานะเว้ย ใครวะๆ อาโออิ มิยาบิ ??” ผมเดินแบบหันหลังเดินเพื่อที่จะถามไอ้ธีให้รู้ความจริง แต่ทำอย่างนั้นทำให้ผมมองไม่เห็นทางข้างหน้าและก็ชนเข้าอย่างจังกับใครบางคน
นั่นทำให้ผมหน้าหงิกลงทันที . .
“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”
“พ่อมึงเกิดเป็นเสาขวางทางคนอื่นรึไง” ผมหันไปจ้องเขม็งอย่างไม่ยอมแพ้
มังกรเลิกคิ้ว . . มันขนาบข้างด้วยไนท์กับแอร์อย่างเช่นเคย แต่ที่ไม่เหมือนเคยคือสองคนนั้นมองมาที่ผมอย่างเครียดๆแทนที่จะโบกมือทักทายอย่างอารมณ์ดี “หลีกไป”
“มึงนั่นแหละ หลีกไป” สงครามโง่ๆของผมกับมันกำลังเริ่มขึ้น
“จะหลีกไม่หลีก”
“มึงมาทำเหี้ยอะไรที่นี่ ตึกสินกำไม่มีข้าวกินเหมือนตึกบริหารเหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องของมึง” มังกรหันขวับไปหาไอ้แอร์
แล้วไอ้แอร์ก็พูดราวกับเตี๊ยมกันมาก่อน “แฟนผมเรียนคณะนี้อ่ะครับ”
“กูพามันมาหาแฟน”
ผมเลยหลีกทางให้มันเพราะไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมันได้อีก พวกมันเดินตรงไปยังใต้ถุนตึกที่มีคนเดินขวักไขว่กันเต็มไปหมด . .
ผมกำหมัดแน่น แบบนี้มันทำเกินไปแล้ว . . ทำเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่ . . มันทำเกินไปแล้ว
ย้อนเวลากลับไปประมาณห้านาทีก่อน
ฉากหน้าคณะบริหาร
มังกร : ตกลงมั้ยไอ้แอร์ ถ้าโดนจับได้ มึงต้องตอบตามนั้น
แอร์ : ทำไมต้องให้กูโกหกเจ้านายด้วยวะ
มังกร : เออน่ะ
ไนท์ : มังกรมึงนี่นะ . .อยากเห็นหน้าทำไมไม่โผล่หน้าไปดีๆ
มังกร : กูเปล่า
แอร์ : เชี่ยไนท์ มึงชินกับปากแข็งๆของไอ้ราชานี่รึยัง
ไนท์ : แม่งโคตรไร้สาระสุดๆเลย
มังกร : กูได้ยินนะ (เส้นเลือดเริ่มปูด)
แอร์ : มันแค่อยากจะมาดูว่าเจ้านายเป็นอะไรหรือไม่เป็นอะไร
ไนท์ : ห่วงเค้าว่างั้น
แอร์ : ใช่ แม่งห่วงเค้าจะไปดูเค้าก็ต้องไปแบบแอบๆ
ไนท์ : โคตรไม่แมนเลย
แอร์ : ใช่ (มองเห็นเจ้านายเดินถอยหลังเข้ามาใกล้) เฮ้ย นั่นเจ้านาย
ไนท์ : ชิบหายแล้ว
หลังของเจ้านายชนอกมังกรเสียงดังตู้ม
(((จบฉาก)
ยี่สิบนาทีต่อมา ณ ห้างที่ผมกับเพื่อนเลือกที่จะไป
บังเอิญผมเดินสวนทางกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยร่วมชะตากรรมกันมาก่อน ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะโผล่มาให้ผมเห็นในเมื่อร้อยวันพันปีผมก็ไม่เคยเห็นหน้าเธอ
“แฟนไอ้แอร์รึเปล่า?”
เธอสะดุ้งเฮือกตกใจใหญ่ พร้อมๆกับพยักหน้าเบาๆ “ค่ะ”
“เธอเรียนคณะอะไร?”
เธอดูไม่ค่อยเข้าใจ แต่เธอก็ตอบ “เราเรียนวิทยาศาสตร์”
ผมปล่อยให้เธอที่ยังงงๆเดินจากไป แล้วยิ้มให้กับตัวเองในใจ
ไอ้เหี้ยมังกร . . ไอ้คนตอแหล . .
มาลุ้นความรักของเขาและเขากันต่อ (ปกติต้องใช้เขาและเธอ) 555
ตอนต่อไป ไม่นานเกินรอ ^____________^
-
มาต่อแล้วววว
ปวดตับอ่ะ งงกับการกระทำหลายๆอย่างของมังกร
ไม่นับเรื่องปากแข็งนะ
เฉลยมาทีเถอะพ่อคู้นนนนน มีอดีตยังไงกันแน่เนี่ย :katai4:
-
เหมือนจะค้างงงง แง่งงงงงๆๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
บางทีก็เบื่อนายอะ
หลังๆเริ่ม เยอะเริ่มอารมณ์หญิงอะ
แบบเซง ตอนแรกแบบคนละอารมณ์เลยอะ
เริ่มอ่อนแอ เริ่มอารมณ์สาว
อ่านและก็ เหนื่อยๆ
แิอบสารภาพว่า หลังๆเริ่มอ่านข้ามๆ
เพราะเบื่อกับ นาย มันคนละอารมณ์กับที่อ่านแรกๆหงะล
เริ่มไม่ตรงกับที่เคยจินตนาการไว้ 555+ -*- :seng2ped:
เหมือนๆกับต้องไปดิ้นตามมังกรตลอดอ่านแล้ว เซง
-
เมื่อไหร่จะหวานกันสักกกกที เค้าอยากอ่านตอนสวีทกันจะแย่แล้ววว :sad4:
เดาว่าเจ้านายทำให้แมทตายรึเปล่า เอ๊ะ หรือแมทยังไม่ตาย?
รอๆๆๆๆ
ขอบคุณค้าบบ :pig4:
-
รักนะแต่ไม่แสดงออก อิอิ
-
ชักรำคาญมังกร ไม่ชัดเจนว่ะ ตกลงจะเอายังไงกับเจ้านาย
ยึกๆ ยักๆ เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป เดี๋ยวใจดี เดี๋ยวเย็นชา ปั่นหัวกันอยู่รึไง??
เหมกับธัญทำคะแนนให้แซงมังกรไปเลย!! (แต่เหมนี่ก็ยังไว้ใจไม่ได้เลย มีแววเป็นตัวร้ายมากกว่า)
ถ้าไม่มีตัวกระตุ้น มังกรก็แม่มไม่ทำอะไรให้ชัดเจนซักที
ยัยลินนี่เริ่มเข้าเค้าละว่าเกี่ยวข้องแน่ๆ กะคนร้าย ดูท่ายัยนี่จะรู้เบื้องลึกเบื้องหลังพอสมควร รู้ได้ยังไง??
มังกรไม่ได้รักชอบยัยลินนี่แน่ๆ ล่ะแต่สถานะยัยนี่กับมังกรเป็นอะไรกัน ??
ทำไมมังกรต้องเอาใจยัยนี่ตลอด รึยัยนี่เป็นอะไรกับพี่แมท???
เจ้านายเอ๊ย ชอบเค้าเข้าแล้วล่ะ มีอาการสาวแตกแบบนี้ 555+ อยากให้รู้ใจตัวเองเร็วๆ เผื่อจะรุกมังกร เพราะมังกรมันบื้อ!!
มาต่อไวๆ นะคะ >w<
-
มังกร คิดจะทำอะไร :mew6:
+1 ขอบคุณมากค่ะ
:กอด1:
-
มังกร ไอ้คนตอเเหล :hao7: :hao7: :hao7:
555 สะใจ เรื่องชักจะซับซ้อนขึ้นเเล้วสินะ!
นายฆ่าใคร เเมทเหรอ? ใครกันนะ เเต่อย่างไรก็ตาม
เราก็จะสนับสนุน 3P เต็มกำลัง!!!!!
3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P :katai4:
-
คิงดราก้อน มันกลับมาปั่นหัวต่อแล้ว ว้ากกก ...เข้าใจว่า มังกรกลัวนายจะซวยเพราะลิน เลยตีชิ่งออก ใช่บ่? แต่ทำแบบนี้มันกระซวกใจกันเกินไปนะ จูบแล้วจาก จูบแล้วเจ็บ เหมือนจะจบแต่ไม่ยอมจบ :katai1:
//นายความจำหายไปบางช่วงแหงเลย แง่มๆ อยากรู้เรื่องเร็วๆจัง
-
ต้องมีเหตุการบ้างอย่าง ที่นายลืมไป
หึ้ย ยิ่งลินพูดยิ่งอยากรู้ ตกลง เรื่องอะไรกันแน่
-
มังกรเป็นอัลไลลลลลลลลลลลลลลล :serius2: :seng2ped:
เกือบจะได้หวานกันแ้วเชียว
วู๊ววววววววววววว
-
ตกลงมังกรมันจะเอาไงกับยัยลินนิ ชักเยอะล่ะนะนาง :angry2:
แล้วที่ลินบอกเจ้านาย แมทตาย?เพราะเจ้านาย? อืมๆต้องใช่แน่ๆ(เดาไม่เรื่อยนะคนแต่ง หุหุ :m23:)
มังกรแม่งมัวแต่เก็ก ปากแข็งวะ แต่คราวนี้ไม่ทันเจ้านายหรอก :laugh:
-
มังกร ไอขี้เก๊กเอ๊ยยยยยยยยยยย
นายนอยด์แล้วเฟ้ยยังไม่ไปง้ออีก!!!
-
มังกรคิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย ทำไมทำแบบนั้น แล้วเจ้านายเคยทำอะไรกันแน่ ใครที่คิดทำร้ายเจ้านาย
-
:ling3: มันคืออะไรไม่เข้าใจ
อาทิตย์จากบุรุษเป็นอื่นเหรอ
-
ตกลงมังกรจะเอายังไง?
เหมอยู่ไหนมาเอาเจ้านายไปทีเถอะ :katai1:
-
มังกรปอลกไปนะ
-
ลึกลับ หาค้นหามาก
ใคร อะไร ยังไง
มันดูลึกลับไปหมด -*-
-
ยังไม่เฉลยอีกหรอออออ
มีปมงี้มันค้างคาใจมากอ่ะ
หมั่นไส้ลินเต็มทนละด้วย เอานางออกไปทีเหอะ
ส่วนมังกรเกิดอะไรขึ้นถึงเปลี่ยนไป
จะคิดมากตามเจ้านายแล้วน้า 55555
-
ไอ้มังกร ไอ้คนตอแหล อยากเจอก็ไม่ไปหาดีๆ
ระวังเจ้านายโกรธจนกลายเป็นเกลียดน้า~ :hao7:
-
งงกับมังกรทำไมต้องทำเย็นชาทำเมินเจ้านายแล้วไปหวานกับลิน แล้วยัยลินนี่เป็นใครทำไมถึงได้เกลียดเจ้านาย เรื่องนี้มีแต่ปริศนา
-
ปวดตับ!!!
ระวังเจ้านายให้ดีๆล่ะมังกร ดูท่าเรื่องจะไปไม่สวยแล้วนะ
-
อ้าวตอนนี้เล่นเอา...งงไปพร้อมกับเจ้านายเลยเกิดอะไรขึ้นกับมังกรถึงได้เย็นชาใส่ไอ้น้องเจ้านายแบบนี้
แล้วใครหรอที่ตาย..ยัยลินนี่มันยังไงกันนะ
-
ไอ้คนนั้นหายไปไหนอะ
จำชื่อไม่ได้ - -
-
ม่ายเข้าจายยย มังกรไมทำเงี้ย
อยากรู้ปมเรื่องแมทใจจะขาด ค้างสุด!
มาต่อไวๆนะจ้าา
-
งงกับมังกรมันจริงๆ
อยากรู้เรื่องราวทั้งหมดจังเลย
ว่าแมทเกี่ยวข้องอะไรกับใคร
แล้วที่ลินพูดหมายถึงอะไร
-
วันนี้ก็มาต่ออีกนะคะ :katai5:
ขอเดาเรื่องมั่วๆ ว่า
เจ้านายคงมีความสำคัญบางอย่างกับพี่แมท พี่แมทเป็นคนสำคัญของมังกร พี่แมทเป็นอะไรซักอย่างกับยัยลิน
เหมกับพวกพี่แมทและมังกรมีเรื่องกันซึ่งเจ้านายมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ๆ เหมเคยติดคุกเพราะทำร้าย(ฆ่า?)พี่แมท มังกรเลยเกลียดเหมมาก พี่แมทคงจะฝากฝังอะไรซักอย่างกับมังกร มังกรจึงต้องมาคอยดูแลเจ้านาย(แล้วก็กลายเป็นฟามร๊ากกกก :katai3:)
แต่เจ้านายไม่รู้เรื่องอะไรที่เกิดขึ้นเลย ความทรงจำหายไปบางส่วน?? ถ้าเจ้านายเกี่ยวด้วย พี่ขุนก็น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วยนะ ฝาแฝดก็ด้วย
เรื่องมันซับซ้อนจริงๆ ค่ะ :katai4:
-
มังกรปากแข็ง ห่วงเจ้านายอยู่ก็บอกไปสิ :laugh:
-
มังกรนายจะเอายังไง :(
-
ก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี คราวนี้เป็นคิวของมังกร
ทำไมอยู่ดีๆก็เฉยเมยเฉยชากับเจ้านายได้ล่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นก็กลับมาเฝ้าดูเค้าเหมือนเดิม
แล้วยังจะเรื่องลินอีกล่ะ มันเกี่ยวข้องกันยังไง
สรุปคือ ไม่เข้าใจ :serius2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
สงสารเจ้านายที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
-
55555 กำลังด่ามังกือในใจ พอมาตอนท้ายเรื่อง....แหมมมม ทำไปได้!!
-
แหมะ รักเค้าชอบเค้าก้บอกเค้าไปตรงๆเส้!!
แล้วยัยลินน่ะ เก็บเถอะ อะไรจะอยากได้อยากโดนขนาดนั้น
:katai1:
-
ท่าเยอะทั้งคู่อ่ะ สมควรเขย่าเป๊ปซี่กระป๋องเปิดใส่หน้า
:กอด1:
-
เจ้านายสาวแตกกกกก o22 หุหุหุ
ไม่ต้องเครียดลูก อดีตลูกยังไม่แคร์อะไรเลย :hao7:
ตอนนี้ลูกแค่คิดเยอะไปเท่านั้นเอ๊งงงงงง :hao3:
-
ตะกี้อ่านอินโทรของแรกร้ายไป ยอมรับว่ากลับมาระแวงพ่อมังกรอีกรอบ พฤติกรรมกลับไปกลับมาแบบนี้อีกนะ
ส่วนยัยลิน ยัยเห็บดูดเลือด
-
นังมังกรรรรรรรรรร ------------- !!!
ขอความจริงด่วน เอาลินไปเก็บ แล้วเอาเจ้านายมา 555555555555555
:angry2: :angry2:
เราอยากอ่านฉากหวานๆ 5555555555 โนมาม่า อยากกินน้ำแข็งใส ช่วงนี้ร้อนเกิ๊นนนนน
-
พี่ขุนข่มขู่อะไรมังกรหรือเปล่า :ling1:
-
:katai1: :katai1:มังกรอะไรยังไงเนี่ยยยยยย
-
หน่วง :katai1:
-
หวานไม่ทันไร เฮ้ย
-
ที่ลินพูดมันแปลก จะไม่ให้ใครมาพรากคนที่รักไปแล้ว แสดงว่าแมทกับลินเป็นอะไรกันซักอย่าง
ส่วนเจ้านายอาจมีหน้าที่ช่วยดูแล ปัญหาคือแมทกับเจ้านายเกี่ยวพันกันยังไงนี่แหละ
มังกรทำแบบนี้เจ้านายคิดมากนะ สงสัยยัยลินต้องขู่อะไรไว้แน่เลยถึงต้องทำตัวเหินห่าง สงสารเจ้านายจัง
อยากหาเค้าก็ไม่บอกเนอะ ปากแข็งจริง ๆ มังกรเนี่ย
ธัญชอบเจ้านายแ่น่เลย
ขอบคุณค่ะ
-
นายถลำลึกแล้วสินะ
:เฮ้อ:
ที่มังกรเป็นแบบนี้มันต้องเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของนายแน่เลย
:katai1:
คือตอแหล(เราพูดตามนายนะ)เกือบเนียนละ
นายดันฟลุคเจอแฟน(?)แอร์อีก
ซวยนะ :laugh:
เราคิด(เอาเอง)ว่า พี่แมทต้องเป็นพี่ชายหรืออะไรซักอย่างของมังกร
แล้วลินอาจจะเป็นแฟนเก่าพี่แมท
แล้วตอนนี้พี่เค้าตายแล้ว
.. รึเปล่าวะ
อยากรู้เฉลยแล้ววว :z3:
-
มังกรปากแข็งจริงๆ
-
อะไรยังไงมังกร
มึงเคลียร์เลย
-
เมื่อไหร่จะสลัดมาดขรึมๆ ปากหนักๆ ซะทีนะมังกร
คนอ่านลุ้นจนเหนื่อยแล้วนะ :katai1:
-
:serius2: มังกรรรร แกจะเอายังไง สับสนๆๆๆ
-
:katai1: :katai1: :katai1:ทามมัย ทำแบบนี้ห่ะ มังกร :hao6: :hao7: :hao7:
-
อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลยค่าาาา มันส์มากกก มังกรรรร นายปากแข็งจนเจ้านายไปไม่ถูกเข้าใจผิดหลายรอบเลยนะ!!
ดีที่เจ้านายยังพอฉลาดจับโกหกได้อยู่ ฮ่าๆๆๆ
แล้วตกลงจูบนั่นนายคิดยังไง เจ้านายเขินม้วนเก็บไปคิด อยากรู้จริงๆว่านายมังกรคิดยังไง ฮ่าๆๆ
:-[
รอตอนต่อไปค่าาาา รีบมาต่อเร็วๆน้าาา :monkeysad:
-
อะไรกัน ปริศนาเยอะไปนะ อยากรู้ว่าลินรู้อะไร ยิ่งพูดยิ่งอยากรู้ แล้วมังกรนี่ยังไง โฮ! สงสารเจ้านาย ต้องเจอกับการกระทำเย็นชา
มาต่อเร็วๆ นะ ..
-
มันค้างและคาในทุกๆเรื่อง.............รีบๆมาเฉลยเร็วๆน่ะ :katai4:
-
อยากรู้อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา >< อร๊ายยยยยยยยยยยย :mew1:
-
:katai2-1: เหอะๆ อยากให้เจ้านายได้เจอกับคนอื่นที่ไม่มีชนักติดหลังอย่างมังกร... ไม่มีเรือพ่วงเป็นหญิงสาวเเอ๊บสุภาพ แต่มาด
ฆาตกรปืนโหด... เริ่มรำคาญมังกร คือรู้ว่าคงมีปัญหาที่จัดการได้ยาก แต่บางครั้งความไม่ชัดเจนของมังกร ดูเหมือนกำลังทำร้ายเจ้านาย
เจ้านายไม่ได้คิดไปเอง แต่มังกรนั่นเเหละที่ทำให้เจ้านายคิด แต่สุดท้ายก็กลับไปกลับมา พอเจ้านายกำลังคิดก็กลายเป็นว่ามังกรตัด
ช่องเอาตัวเองออกจากสาระบบของเจ้านายแบบที่ตัวเจ้านายเองยังงงๆเลย... :katai4: ถ้าจะเป็นอะไรที่ขึ้นๆลงๆอยู่อย่างนี้ อย่างมา
ให้เจ้านายเห็นหน้าอีกเลยดีกว่า... จะไปแอบดูเจ้านายจากซอกตึกซอกประตูเเถวไหนก็เอาเถอะ... มีอย่างที่ไหน เอาผู้หญิงทีร้ายยิ่ง
กว่าอสรพิษมาคอยจิกกัดให้เจ้านายเจ็บช้ำ ถ้าการปกป้องของมังกรคือ การเอาผู้หญิงบังหน้าเพื่อเเอบปกป้องเเบบไม่ให้ใครรู้ แต่หัน
ไปสร้างบาดเเผลทางใจก็ปล่อยมือจากเจ้านายเหอะ มีคนอยากดูแลเจ้านายอีกเยอะ... พี่ขุนจะรู้มั้ยว่า เจ้านายเสียใจเเค่ไหนกับมังกร
:ling1: โกรธมังกรเเทบบ้า :katai1: ทำอย่างนี้ให้พี่ขุนจับเจ้านายขังเลย มังกรไม่ต้องเห็นหน้าอีกเลย...
-
:hao3: มังกรตอแหลว่ะ :laugh:
-
เรื่องนี้ชะนีและคนชื่อแมทคือตัวแปรสำคัญเลยนะ
โอ้ยมังกรน่ารำคาญวะถ้าไม่ใช่พระเอกแม่ด่าไปละ
ปากแข็งมากดิ เอ้อออออออออออ
-
มังกรนะมังกร เหอะ ทำมาเป็นไม่สนใจเจ้านาย เชอะ!!!
ไม่ชอบลินเลยอ่ะ ไปไกลๆเจ้านายนะ ชิ่วๆ
บ้างทีคนที่ทำร้ายเจ้านายอาจจะเป็นลินก็ได้นะ
-
ฮู่เล่ๆ
อ่านทันแว้วววววว :katai2-1: :katai2-1:
เดี๋ยวค่อยเม้นท์ให้ตอนต่อไปนะคะ
วันนี้รีบ ไปละ (อะไรของมึง?)
-
ชะนีลินบางทีหล่อนก็สาระแนเกินเหตุนะ
-
สงสัยคืนนี้เจ้านายคงนอนหลับฝันดี
แล้วมังกรเป็นไรอีกเนี่ย ความลับเยอะจริงๆ
-
ผมชอบเรื่องนี้จังครับ สนุกจนหยุดอ่านไม่ได้เลย อ่านตั้งแต่เช้า ถึง2.47Am เลยครับ5555 มาต่อเร็วๆนะครับ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
มันชักเยอะน่ะ :katai1: จากน่าติดตามกลายเป็นน่ารำคาญไปซะแล้ว :mew2: ทำไมมันถึงได้ลึกลับซะขนาดนั้นน่ะ และก้อจริงอย่างที่เพื่อน ๆ คอมเม้นท์กันน่ะว่านายชักจะสติแตกแล้วล่ะ จากเดิมดูโหด ๆ ดิบ ๆ น่ะตอนนี้เหมือนหลุด ๆ ยังไงไม่รู้น่ะ คิดเองเออเอง จนคนอ่านก้อปวดหัวไปด้วยน่ะ นี่ก้อเกินครึ่งเรื่องแล้วน่ะ มันยังเหมือนไม่มีอะไรเลยน่ะ ถ้าเฉลยออกมาแล้วปรากฎว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ไม่อยากคิดเลยน่ะ :mew5:
-
เพลียกับมังกรจริงๆ :katai1: :katai1:
-
มีแต่คนชอบมังกรกับเจ้านาย
งั้นเค้าขอเหมล่ะกัน กริ๊วๆๆ :m1:
จะได้ไม่ต้องแย่งชิงกับใคร
ถ้าในเรื่องเหมไม่มีคู่ มาคู่กะเราก็ได้นะตะเอง :m3:
เค้ายังว่างอยู่ (เวิ่นไรของเมิง?)
-
อยากรู้อ่ะ อะไรคือสิ่งที่ผูกทุกคนไว้ด้วยกันน้าา า า รอตอนต่อไปค่า
-
ดูเหมือนทุกคนจะรู้เรื่อง ยกเว้นเจ้านายนะ
เมื่อไหร่ปมจะคลายน๊าาา
-
อึดอัดกับทุกคนจริงๆเลยเรื่องนี้ เมื่อไห่มันจะกระจ่างเเจ้งแดงเเจ๋ซะทีล่ะคะ งืมมมมมม :hao5:
สำหรับเรื่องท่าทีที่เปลี่ยไปของเจ้านาย...บอกตรงๆ สำหรับเรายังไม่รู้สึกอะไรนะ
เพราะเราคิดว่ามันเป็นอาการของคนมีรัก(พูดซะเหมือนเคยมี// :beat:)
แต่ที่ขัดใจทุกครั้งคือ เจ้านายไม่รู้จักการเก็บความรู้สึก เก็บอาการเท่าไหร่ อย่างตอนวิ่งไปที่รถไอติม
เราไม่เข้าใจว่าจะเดินไปทำไม เป็นเรา เราจะเดินหนีหรือไม่ก็ทำเป็นไม่เห็นไปเลย(หมั่นไส้มังกรกะยังลินเกินลิมิต :katai1:)
แล้วอย่างตอนที่มังกรแกล้งทำมาเป็นเดินชน เราจะไม่ต่อล้อต่อเถียง จะเดินหนีไปเลย ให้รู้ซะบ้าง ว่ากูไม่ใช่ของเล่น
จูบเสร็จเเล้วทำเมินเหรอ? ไม่พอยังควงคนอื่นเย้ย(แม้ความจริงๆจะไม่ใช่ แต่เราก็เคืองอยู่ดี)
ชิชะ.....เป็นเราจะไม่มองหน้า ไม่คุย ไม่ยิ้ม ไม่เฉียดใกล้ ให้รู้ไปเลยว่ากูไม่ใช่ของเล่นนะ!!! :m16:
บางครั้งก็อยากให้เจ้านายเก็บอาการเหล่านี้ไว้บ้าง อย่างน้อยเราก็จะได้ไม่ต้องโดนใครมาทำปากสระอิใส่
เห็นเเล้วปรี๊ดดดด แทบอยากทำให้เป็นสระอำ<<<<ยังไง?
ส่วนคุณลิน...เอิ่มมม คุณจะไม่ยอมเสีย หรือพรากจากอะไรก็ช่างคุณเถอะ
เพราะดิฉันเชื่อเสมอว่า คนเราถ้าคู่กันเเล้วไม่แคล้วกันหรอก หรืออะไรที่มันเป็นของๆเรา
สุดท้ายมันก็เป็นของของเราอยู่ดี ต่อให้คุณพยายามยึดไว้ แต่ถ้าสุดท้ายเเล้วไม่ใช่......ให้คุณตายลงตรงหน้า
มันก็ไม่ใช่ของของคุณอยู่ดี ตอนนี้ยังยึดถือได้อยู่ ก็เอาซะให้พอนะ.....ถึงเวลาที่เจ้าของเค้ามาเอาคืน จะได้ไม่เสียดายทีหลัง
ตายก็จะได้ตายตาหลับ... o16
ติดตามและเป็นกำลังใจค่าาาาาาาาาาา :กอด1:
ปล.เมื่อไหร่จะมีฉากหวานเรียกเลือดซักทีล่ะคะสำหรับคู่นี้ นานจุง :mew2:
-
เห้ยยอยากรู้อ่ะว่าใครตายหรือว่าพี่แมท ไม่นะ !!
อดีตมันเป็นยังไงกันแน่แล้วทำไมเจ้านายถึงจำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ
-
เริ่มตินได้หนึบหัวใจ สงสารเจ้านาย
แต่จบตอนแบบ กรี๊ดดดด มีรางดีๆเข้ามา :katai3:
-
ไม่ได้เรียกว่าตอแหลหรอกเจ้านาย
ระดับราชาน่ะ เค้าเรียก ซึนเดเระ 555555555555555555
-
มารอเจ้านายกับมังกรครับ คิดถึงๆ :mew1:
-
แฮ่ๆ สนุกมากๆ มารอตอนต่อไปจ้า คริคริ :katai2-1: :hao6:
-
มังกรเป็นอะไรละเนี้ย = =
-
จะมาต่อเมื่อไหร่คะเนี่ย รอนานแล้วนะ :mew2:
-
มาต่อทีเถอะ สาธุๆๆๆๆ
-
ร้ายที่ 23
ผมว่ามันกำลังเป็นบ้าอะไรสักอย่าง . . และมันทำอย่างนั้นก็ทำให้ผมยิ่งบ้ามากไปกว่ามันเป็นหลายเท่าตัว
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกต่อไปที่บางทีมันก็พยายามหลบหน้าผม ตอนแรกผมคิดว่ามันอาจจะไม่เห็นผมแต่ทุกครั้งที่อยู่มหาวิทยาลัยและบังเอิญเกิดเดินสวนกันขึ้นมา มันจะเดินหนี มันจะหลบ มันจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ผมไม่โผล่หน้าไปคุยกับผม แม้กระทั่งกับคำสั้นๆก็ตาม
“เป็นเหี้ยไรมากป่ะ!!!!” จู่ๆวันหนึ่งผมก็ทนไม่ไหว เลยตะโกนคำนี้ออกไปใส่มันจนมันสะดุ้งนิดหน่อย ขอย้ำว่านิดหน่อยจริงๆ
“อะไร”
“ทำไมต้องหลบหน้า ทำไมต้องเย็นชาใส่กู ทั้งๆที่จริงๆแล้ว . . มึงก็วนเวียนอยู่ใกล้ๆกูตลอด!”
“กูไม่เคยทำอย่างนั้น”
“แม่งเอ๊ย” โมโหมากเลยผลักมันแล้วก็เดินหนีไปแทน นี่ก็ปาเข้าไปเกือบจะครึ่งเดือนแล้วไอ้เชี่ยมังกรก็ยังทำตัวแบบนี้ให้ผมปวดหัวอยู่ได้
มันทำให้ผมมีทั้งความสุขและก็ความทุกข์อยู่ในเวลาเดียวกันได้ยังไง!
วันนี้ผมเลยกะจะใช้แผนเข้าทางพ่อ . . บุกร้านน้ำเต้าหู้แม่มเลย . . เนื่องจากผมไม่ได้กินของฟรีมาหลายวันผมเลยกะจะมาเสียตังค์สักหน่อย พอถึงหน้าบ้านมัน ผมก็เดินตึงตังเข้าไปในร้านที่อาแปะอาม่ามากินกันเพียบ
“คุณเจ้านาย” พ่อไอ้มังกรวางมือทันทีแล้วรีบมาต้อนรับผม “เป็นไงมาไงครับเนี่ย มาแต่เช้าเลย”
ผมรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยที่แด๊ดดี้ 2499 ของไอ้มังกรจะเปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามืออย่างนี้ ผมชอบเวลาที่แกเป็นกันเองมากกว่า มันระห่ำดีอ่ะครับ
“แหะๆ พอดีผมอยากกินเจ้านี่น่ะครับ” ผมชี้ส่งๆไปที่น้ำเต้าหู้ที่กำลังเดือดปุดๆ
“อ๋อ ได้เลยๆ ผมเองก็สงสัยว่าทำไมเจ้ามังมันไม่ยอมเอาไปให้คุณเจ้านายเหมือนเดิม”
สะกิดแผลเล็กๆในใจได้ดีมากครับ ลุงเมฆ . . “แล้วมัน . .” ผมพยายามมองหาตัวต้นตอที่ทำให้ผมมาที่นี่(เหตุผลหลักมากกว่ามากินน้ำเต้าหู้อีกนะ)
“อ๋อ มันอยู่ไหนน่ะเหรอครับ” ลุงเมฆก็พยายามมองหาอยู่เหมือนกัน “ปกติป่านนี้มันจะตื่นแล้ว แต่หลังๆที่ไม่ได้ไปส่งน้ำเต้าหู้ให้คุณเนี่ย มันก็ตื่นสายตลอดน่ะครับ”
“เหรอครับ” หนอย . . ทำอะไรก็ทำไม่ได้ตลอด ไอ้สัด
“คุณขึ้นไปปลุกมันได้นะครับ”
“ครับ?” ผมหูผึ่งหางกระดิกทันทีที่ได้ยิน เอ่อ ไม่มีหาง แต่จะบอกว่ากระตือรือร้นจนเกินไปที่ได้ยินลุงเมฆเปิดไฟเขียวให้
“ช่วงนี้มันก็ซึมๆไป ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไปดูมันหน่อยนะครับ”
. . เป็นเชี่ยไรของมัน ผมไม่รู้ว่ามันซึมลงอย่างที่พ่อมันบอกรึเปล่าเพราะปกติเวลาที่ผมเห็นนั้นมันจะทำหน้าเย็นชาและก็เดินหนีผมเสมอ
เมื่อผมได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปดูไอ้มังกรบนห้องแล้ว มีหรือที่ผมจะปล่อยให้โอกาสที่สุดแสนจะหายากนี้หลุดลอยไป ผมค่อยๆขึ้นบันไดไม้ที่มีอุปกรณ์ทำมาหากินของร้านน้ำเต้าหู้วางอยู่ตามขั้นบันไดจนในที่สุดผมก็หยุดจังงังอยู่ที่ประตูสองบานฝั่งซ้ายฝั่งขวา บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลย อีกทั้งยังเก่าแก่และก็ทรุดโทรม สวนทางกับใบหน้าที่โคตรดูมีอันจะกินของไอ้มังกรจริงๆ
ผมมองซ้ายมองขวา ประตูซ้ายมีโปสเตอร์เป็นหนังเรื่อง 2499 อันธพาลครองเมืองที่พี่ติ๊กเล่นเป็นพระเอกอยู่ เอ่อ . . ประตูขวามีรูปมังกรสีทองพื้นสีดำแปะอยู่รู้เลยว่าห้องใคร . .
ผมเดินขึ้นไปหยุดอยู่ตรงหน้าห้อง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และก็เตรียมตั้งท่าที่จะเคาะ
แต่ผมชะงักตัวเองไว้ได้ทัน มันหลบหน้าผมเกือบจะเป็นเดือน ถ้าผมเคาะแล้วบอกกับมันว่าเฮ้ หวัดดีเป็นไง กูเจ้านายเอง สบายดีป่ะสาดดดดด มันจะเปิดให้ผมเหรอครับ ผมว่าไม่นะ . .
รู้ละ เปิดแม่งเลยดีกว่า หึ มันคงอยู่ในห้องนี่แหละ หนีผมไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ
พรึ่บ! ไวเท่าความคิดผมเปิดประตูห้องนอนของไอ้มังกรทันที สิ่งที่เห็นคือห้องที่ค่อนข้างจะมีอะไรเก็บเยอะแยะในพื้นที่ที่จำกัด และที่นอนอยู่บนฟูกที่หนาเกือบฟุตนั่น . . คือไอ้มังกร ผู้ชายที่ทำให้ผมปวดเศียรเวียนเกล้ากับมันอย่างไร้เหตุผล มันกำลังหลับปุ๋ย
มังกรหลับ ไร้ซึ่งอิทธิฤทธิ์ และพิษสงใดๆ
ผมเงื้อมมือจะฟาดหน้าแม่งด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็กลัวว่าแฟนคลับของมันจะมาก่นด่าผมในใจก็เลยไม่ทำ นั่งลงแถวนั้นแล้วมองไปรอบๆห้องแทน
ไอ้เชี่ยนี่จัดห้องได้ค่อนข้างเป็นระเบียบ ถึงแม้ว่าของจะเยอะแต่ก็ดูเป็นสัดเป็นส่วน ท่าทางจะยังชอบอะไรแบบเด็กๆเพราะการ์ตูนและก็ดีวีดีการ์ตูนนี่ให้รึ่ม โปสเตอร์ที่มันแปะอยู่ทั่วห้องก็เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งนั้น ดูเหมือนตัวที่มันโปรดที่สุดคือเดอะฮัลค์นะ มีเพราะโมเดลเดอะฮัลค์แทบจะทุกไซส์วางอยู่บนโต๊ะหนังสือของมัน
และกรอบรูปบนโต๊ะนั่น . .
จะเป็นใครไม่ได้นอกจากพี่แมท
“ลิน ใครบอกให้แอบเข้ามาในห้องผม” มังกรพูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา แม่งเอาผ้าห่มมาคลุมโปงหลังพูดจบด้วย
ลินไหนวะไอ้เหี้ย . . พ่องดิ
“ไอ้ฟาย” ผมพึมพำ
แน่นอนว่าทำให้มันดึงผ้าห่มออกและก็ลุกขึ้นมานั่งทันที “มึง!”
“กูเองนี่แหละ”
“ใครใช้ให้มึงมา ออกไป”
“พ่อมึงนั่นแหละ”
มันจิ๊ปาก ค่อนข้างที่จะขัดใจมันอยู่เหมือนกันมั้งกับการที่ได้เห็นผมบนนี้
“ทำไม ผิดหวังเหรอที่ไม่ใช่ลิน”
มันนิ่งคิดเพียงครู่เดียว “เออดิ”
ไม่รู้ว่ามันพูดจริงหรือพูดเล่น ใบหน้าของมันผมอ่านไม่ออกเสมอ ยิ่งเป็นคนหน้านิ่งๆแบบนี้ด้วยแหละ แนวโน้มไปทางพูดจริงน่าจะมีสูงกว่าพูดเล่น
มันน่าอารมณ์เสียมั้ยล่ะ ? “สมน้ำหน้า”
“ออกไป”
“ไม่”
“ทำไม”
“จนกว่ามึงกับกูจะพูดกันให้รู้เรื่อง”
มันชะงัก แต่ก็ยังนิ่งอยู่ “ไม่เห็นมีอะไรที่จะต้องคุยกัน”
“มึงเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่มึงจูบกู” ป๊าดดดดดด ขอชาบูตัวเองจริงๆที่พูดออกไปได้อย่างเต็มปาก
มังกรนิ่งและก็หลุบตาลงต่ำทันที ผมจึงรีบถาม
“มึงเป็นเหี้ยอะไร”
“มึงมันคิดไปเอง” ให้ตาย มังกรพูดในคำที่ผมโคตรจะเกลียด
“ว่าไงนะ”
“กูไม่ได้เป็นอะไร ออกไปจากห้องกูได้แล้ว”
“. . .”
“เลิกยุ่งกับกูเถอะ”
ทำไมมันพูดแบบนี้ . . ผมได้ยินอย่างนั้นผมถึงกับปากสั่นตัวสั่นด้วยความคาดไม่ถึง
“เลิกยุ่งกับกูซะ”
“กูทำผิดอะไร”
“. .”
“. .”
“มึงไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก”
“. .”
“ไม่มีใครผิดทั้งนั้น”
“. .”
“เลิกยุ่งกับกู”
“เป็นเหี้ยอะไร!” ผมทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นยืนแล้วก็ถีบอกมันให้ล้มลงไปนอนตามเดิมด้วยความโมโห “ทำไมมึง . .พูดเหี้ยๆแบบนั้น . .ทำไม” ผมเรียบเรียงคำพูดของตัวเองไม่ถูก เพราะหน้าตาที่จริงจัง เฉยชาของมันนั่นแหละที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้
ผมเพิ่งรู้ว่ามันอิทธิพลกับผมมากขนาดไหน . .
“กลับไปซะ”
“มังกร . . ใครมาเหรอ” บุคคลที่เพิ่งมาใหม่เดินเข้ามาในห้องพร้อมๆกับใบหน้าที่งงงวย แต่พอเห็นผมเธอก็เปลี่ยนสีหน้าทันที
ลิน . .
ให้ตาย . .ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกยังไงไม่รู้ คนนอกที่มาวิ่งขอความสนอกสนใจทั้งๆที่เขาไม่ได้สนใจอะไรผมเลย ผมมันโง่ชะมัดที่ทำตัวเองให้มาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ สถานการณ์ที่ว่าผมตกเป็นสองรองคนอื่น ทั้งๆที่ผมต้องการที่จะเป็นที่หนึ่งเสมอมา
นี่มันอะไรกัน . . ไอ้ความรู้สึกผิดหวังที่ประเดประดังเข้ามาราวกับคลื่นลูกโตที่จะซัดผมให้ล้มลงไปให้ได้ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองยืนไม่ค่อยจะอยู่ และก็กลัวที่จะสบสายตากับใครในห้อง
“ขอโทษนะ” ผมพูดกับลินโดยไม่มองหน้า ก่อนที่จะเดินหนีออกจากห้องไป
หนีสถานการณ์ตกเป็นรองที่ผมแสนเกลียด หนีความจริงที่เพิ่งได้รับรู้ว่าเค้าสองคนอาจไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว หนีแม่งทุกอย่าง . . แต่ดูเหมือนจะมีอยู่อย่างเดียวที่ผมหนีมันไปไม่พ้นสักที
และผมก็กำลังรู้ตัว . . ว่าผมหนีความรู้สึกของตัวเองไม่ได้อีกแล้ว
มันเข้ามาในหัวใจของผม . .ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“เห้ย เป็นเหี้ยอะไร” หลังจากที่กลับมาจากบ้านไอ้มังกร ผมก็เดินโซซัดโซเซเข้ามาในบ้าน บ้านที่ร้อยวันพันปีจะไม่ค่อยมีใครอยู่ แต่วันนี้กลับมีคนอยู่ ซึ่งนั่นก็คือพี่ชายของผมเอง ผมที่เดินเข้าไปในบ้านได้ไม่ถึงครึ่งก้าวถูกพี่ชายของผมซักถามมาอย่างเข้าอกเข้าใจในตัวผมดีกว่าใคร “สัด ได้ยินกูถามป่ะ”
. . ได้ยิน แต่ไม่รู้จะตอบว่ายังไง
“ไม่สบาย?” ผมถูกพี่ขุนเอามือทาบที่หน้าผาก “ก็ไม่นี่หว่า เงินหด ตดหาย เพื่อนแช่ง คอนโดโดนโจรยกเค้า? อะไรวะ บอกกูมาดิ”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” ผมบอกเสียงเหนื่อยๆ
“บอกกูมาได้ กูพี่มึงนะ”
ผมรู้ครับว่าพี่ขุนเป็นห่วงผมมาก แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ว่าจะอธิบายกันได้ง่ายๆ “นายขอโทษนะ”
“เป็นอะไร ทำไมต้องขอโทษ”
“ที่นายบอกพี่ขุนไม่ได้”
“. .”
“ขอโทษ”
เมื่อรู้ว่าซักยังไงผมก็ไม่ยอมตอบ พี่ขุนเลยปล่อยผมเดินขึ้นบันไดช้าๆอย่างกับคนที่มีแต่ตัวและไร้ซึ่งจิตวิญญาณ ราวกับคนอกหักยังไงยังงั้น
ใช่ ผมว่าผมกำลังอกหักและก็กำลังมีความรักในเวลาเดียวกัน แปลกที่ผมได้สัมผัสกับสองสิ่งนี้ไปพร้อมๆกัน มันช่างเป็นอะไรที่เจ็บปวดเกินจะทน ที่ผ่านมา มังกรมันทำให้ผมหวั่นไหวและใจสั่นวาบเพราะการกระทำของมันมาโดยตลอด แต่ทว่าบัดนี้ . . หรืออาจจะเรียกได้ว่าตั้งแต่มีจูบบ้าๆริ่มทะเลที่มันสร้างขึ้นมานั้น มันก็ดูเหมือนจะพยายามหายไปจากชีวิตผม และดีไม่ดีอาจจะคบกับลินไปแล้วก็ได้ . . ซึ่งนั่น . . มันทำให้ผมเจ็บ
ผมเจ็บ . .เมื่อผมรู้ว่าที่ผ่านมามันทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองแค่ไหน . . แต่มันกลับไม่คิดอะไรกับผมเลย . . ผมเจ็บ . . ที่จู่ๆผมก็พ่ายแพ้ให้กับผู้ชายด้วยกันที่แรกๆมาดีด้วยแต่หลังๆกลับหายหัว . .
ผมมันโง่เองสินะ โง่ที่ตกหลุมคนอย่างมันได้โดยง่าย แต่ดูเหมือนจะตกมานาน จนลืมตัวตนที่เคยเป็นไปจนหมด
ความรักทำให้คนเราโง่ได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ
งั้นถ้าจะทำอะไรโง่ๆอีกสักนิด . . คงไม่มีอะไรจะเสียหายอีกแล้วสินะ
สองร้ายในหนึ่งรัก *
การหนีหัวใจตัวเองเป็นเรื่องยาก หากเรายอมรับสิ่งที่เรารู้สึกแล้ว . . การบังคับให้ตัวเองไม่รักไม่รู้สึกอะไรกับเค้าคนนั้น . . มันกลับยากยิ่งกว่า
ผมรู้สึกเหมือนผมกำลังเดินอยู่ในเขาวงกตที่ไร้ซึ่งทางออก
เขาวงกตที่ว่านั่นก็คือสมองที่สวนทางกับหัวใจของผมเอง
“ลินแปลกใจนะเนี่ย ที่มังกรชวนลินออกมาข้างนอก” ลินชวนผมคุย “ลินดีใจมากเลยรู้มั้ย”
“. . ครับ”
ผมทำร้ายลินทางอ้อมหรืออาจจะเป็นทางตรง บางทีแมทอาจจะสาบแช่งผมด้วยการส่งสายฟ้าฟาดลงมาที่กบาลผมในวันใดวันหนึ่งก็เป็นได้ เพราะผมกำลังให้ความหวังน้องสาวของเขาอยู่ยังไงล่ะ
“วันนี้อากาศก็ดี๊ดี . . ดีเกินไปจนลินเริ่มรู้สึกว่าเหมือนฝนกำลังจะตก”
ผมเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ใช่ ฝนกำลังจะตก ลินเตรียมร่มมาถือพร้อมๆกับส่งยิ้มสดใสมาให้ผม รอยยิ้มที่ชั่วขณะหนึ่งเคยจางหายไป บัดนี้กลับมายิ้มได้เหมือนเดิมอีกครั้ง ซึ่งลินชอบตอกย้ำเสมอว่าเป็นเพราะผม เพราะผมที่ทำให้เธอกลับมายิ้มได้ “มันกำลังจะตก”
“งั้นถ้ามันตก เราไปนั่งศาลาตรงนู้นมั้ย”
“. . ครับ”
“มังกรเป็นอะไร . .ดูไม่ค่อยพูดเลยนะ”
“. . เปล่านี่” อันที่จริงผมก็เป็นคนที่ไม่ค่อยพูดอยู่แล้วนี่หว่า
“ตั้งแต่ที่เจ้านายออกจากห้องไปวันนั้น . .”
ผมก้มหน้านิ่ง ไม่ตอบเธอ
“หรือตั้งแต่ที่จูบกับเจ้านายต่อหน้าลิน . .” เธอเริ่มมีโทสะ “มังกรรู้มั้ยว่าลินเจ็บมาก ทำไมต้องทำอย่างนั้นต่อหน้าลินด้วย มังกรก็รู้ว่ามังกรต้องไม่ทำให้ลินเจ็บ มังกรสัญญากับพี่แมทไว้แล้วนี่!”
เธอตอกย้ำเรื่องนี้เสมอจนผมเองก็ละอายแก่ใจที่ทำแบบนั้นต่อหน้าเธอ . . “ขอโทษครับ”
“ลิน . .ลินโกรธมังกรได้ไม่นานหรอก!” เธอผลักอกผมเบาๆ แต่ก็ยังคงเสียงดังอยู่ “อย่าทำอย่างนั้นอีกนะ เข้าใจมั้ยคะ”
“ . . ครับ”
“สัญญาแล้วนะ”
“. .”
ผมไม่รู้จะตอบกับเธอยังไง เพราะคำมั่นสัญญา หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมาในชีวิตของผม นำคนบางคนเข้ามา คนบางคนที่ผมสมควรจะเกลียดเขา แต่พอผมได้เห็นหน้าเขาและเฝ้าดูการกระทำของเขา ผมกลับเกลียดเขาไม่ลงเอาเสียเลย
ให้ตาย . .ไม่ว่าผมจะไปอยู่ไหนกับใคร เจ้านายก็มาปรากฏอยู่ในหัวของผมเสมอ
ผมควรจะเกลียดมัน . . แต่ผมไม่เคยเกลียดมัน ผมรู้ความจริงข้อนี้ดี
“มังกรว่า . .ป่านนี้พี่แมทจะเป็นไงบ้าง” ลินเงยหน้าขึ้นไปมองบนฟ้า
ผมรู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ คิดถึงเรื่องนี้ . .แต่ลินเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของแมท ผมจึงต่อว่าเธอที่เอาแต่พูดถึงพี่ชายที่ล่วงลับของตัวเองไม่ได้ เพราะคนเป็นน้อง ยังไงก็ต้องคิดถึงคนเป็นพี่
คนเป็นเพื่อน . .ยังไงก็ต้องคิดถึงเพื่อน
“จีบนางฟ้าอยู่มั้ง”
“หึ นั่นสินะ” ลินพูดยิ้มๆ “พี่แมทของลินออกจะแสนดีและก็หล่อ นางฟ้าหลายคนต้องตกหลุมรักพี่แมทของลินแน่ๆเลย . .” น้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมาที่ขอบตาของเธอ ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เรื่องของแมททำเอาผมรู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วตัวเสมอ “ . . ลินคิดถึงพี่แมทนะ”
เสียงฟ้าร้องดังครืนเกิดขึ้นทันทีหลังจากที่ลินพูด ผมมองขึ้นไปบนฟ้า . .เผื่อบางทีไอ้แมทอาจจะมองลงมาที่ข้างล่างบ้าง
“ลินคิดถึง . .เวลาที่พี่แมทมารับลินที่โรงเรียน เวลาที่ต้องคุยโวกับเพื่อนๆว่าพี่ชายลินหล่อขนาดไหน เวลาที่พี่แมทกลับมาจากชกต่อย . . คิดถึงความทรงจำทุกๆอย่าง . .” ลินกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป “ทำไม . . ต้องพรากพี่แมทไปจากลินด้วย พี่แมท . .เพิ่งจะ ฮึก เพิ่งจะ . .ยี่สิบสามเองนะ”
ผมพยายามสะกดความรู้สึกเจ็บปวดที่ต้องกลั้นเอาไว้อย่างสุดความสามารถ และกอดปลอบลินที่สะอึกสะอื้นอย่างหนัก ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลินร้องไห้คิดถึงไอ้แมท ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมกอดปลอบเธอ ถึงเธอจะดีขึ้น แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องร้องไห้อยู่ดี . .
ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอดี . . เพราะไอ้แมท . . มันดียิ่งกว่าใครๆ
“แมทมันอาจจะฆ่าผมเพราะดูแลลินไม่ดีก็ได้นะ . .ถ้ามันเห็นภาพลินตอนนี้”
“. .”
“อย่า . .ร้องไห้ . .เลย”
เกือบหนึ่งปีแล้วที่แมทจากพวกเราไป . . ผมไม่เคยลืมมันแม้แต่วินาทีเดียว ไม่เคยเลยจริงๆ . . ผมกอดปลอบลินแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า . .เม็ดฝนขนาดเล็กตกลงมาบนแก้มของผมเป็นเม็ดแรก . . หลังจากนั้นก็กระหน่ำเทลงมาอย่างไม่ขาดสาย
ผมกับลินยังอยู่ใกล้รถผมจึงพาเธอขึ้นรถและคิดว่าจะส่งเธอกลับบ้าน . . เธอเลิกร้องไห้แล้วแต่ก็ยังเหม่อลอยมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ผมขับรถเงียบๆ พาเธอกลับบ้าน บ้านที่เคยมีลูกชายสุดหล่อหัวแก้วหัวแหวน บัดนี้เหลือแต่เพียงเด็กสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น
บ้านนี้ดูเหงา . . และก็ดูเศร้ามากเมื่อมองจากตรงนี้
ผมจอดรถใกล้ๆประตูบ้านของเธอ
“ถึงแล้วนะ . .ลินขับกลับเข้าไปในบ้านเองนะ”
“ฝนก็ตก มังกรเข้าไปในบ้านกับลินก่อน”
“ . . ไม่ได้หรอกครับ”
“แม่ไม่อยู่หรอก” ที่ลินต้องพูดแบบนี้ก็เพราะว่าแม่ของลินเวลาเจอหน้าผมทีไรเธอก็ต้องกรีดร้องและก็ร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ทุกครั้ง เพราะเธอจะนึกถึงไอ้แมททันทีที่เห็นผม . . เมื่อก่อนผมสนิทกับมันมาก ถึงแม้ว่าจะมีอายุต่างกันสองปีก็เถอะ
“. . ไม่ได้จริงๆครับ”
“มังกร . . ลินถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย” เธอหันหน้าเศร้าๆมาหาผม
“ครับ”
“ทำไม . .ถึงไม่ยอมคบกับลินล่ะ”
คำถามที่ทำให้ผมต้องหยุดชะงักและก็หันมามองหน้าเธอ
“มังกรก็รู้ . .ว่าลินชอบมังกรตั้งแต่ที่เจอ”
“. . .”
“และพี่แมท ก็ฝากให้มังกรดูแลลินด้วย ไม่ใช่รึไง”
“. . .”
“คบกับลินเถอะนะ ลินขอร้อง”
ผมผู้ไม่เคยคิดกับลินเกินกว่าคำว่าน้องสาวนั้นไม่รู้จะตอบเธอยังไงดี ชัวร์ว่าไม่อยู่แล้ว แต่วันนี้เธอมีเรื่องให้เสียใจและก็ร้องไห้อย่างหนักมาแล้วผมเลยไม่อยากที่จะปฏิเสธเธอ แต่การตอบตกลงนั่นก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี
เพราะผมรู้ตัวของผมเอง . .ว่าผมรักใคร
“ขับรถเข้าบ้านดีๆนะ” ผมปลดเข็มขัดนิรภัย
“มังกรจะไปไหน ยังไม่ตอบลินเลย” ลินคว้าแขนของผมเอาไว้
“ไว้ตอบวันหลังนะครับ”
“ทำไมล่ะมังกร . .ลินไม่ดีตรงไหน ลินอุตส่าห์ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงมาแล้วก็ขอคบมังกรก่อน แต่ทำไมมังกรทำกับลินแบบนี้ . .” น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกครั้ง
“. .”
“มังกรไม่ได้รักลินเหรอ”
“. .”
“มังกรรักเจ้านายใช่มั้ย”
“. .”
“ทั้งๆที่มันเป็นคนฆ่าพี่แมทเหรอ!”
“ไม่จริง!” ผมสวนขึ้นไปทันที
“ทำไมจะไม่จริง ลินเสียพี่แมทไปก็เพราะมัน!”
“ลิน . . เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่สมควรที่จะเอามาพูด”
“มังกรอย่าหนีความจริงไปหน่อยเลย . . ทั้งๆที่ตอนแรกมังกรเองก็คิดแบบลินน่ะ!”
“กลับเข้าบ้านครับ”
“นี่!!!!”
“อย่าลืมกินยาด้วยล่ะ”
ผมปิดประตูทันทีโดยไม่สนใจลินที่โวยวายอยู่ข้างในรถ สายฝนเทกระหน่ำลงมาบนตัวผมจนเปียกปอนไปทั้งตัวทั้งๆที่ยังไม่ถึงห้าวินาทีด้วยซ้ำ . . บางทีไอ้แมทที่อยู่บนฟ้าอาจจะกำลังลงโทษผม ที่ทำให้น้องสาวเพียงคนเดียวของมันร้องไห้
ผมเดินท่ามกลางสายฝนออกไปตามท้องถนน ในหัวของผมคิดอะไรหลายๆอย่าง มีเพียงสองชื่อที่อยู่ในหัวของผมตอนนี้ ชื่อแรกคือเจ้านาย และชื่อที่สองก็คือแมท . . ทั้งคู่เป็นคนสำคัญสำหรับผม
“เห้ย!”
ผมที่เพิ่งเลี้ยวจากปากซอยบ้านของลินได้ไม่ไกล ก็โดนคนบางคนร้องเรียก มันเก่งมากที่เสียงดังแข่งกับผมจนทำให้ผมหันไปตามเสียงเรียกได้
ไอ้เจ้านาย . .ในชุดนักศึกษาเหมือนผม ที่เปียกจนมีสภาพไม่ต่างอะไรจากลูกหมาตกน้ำ ผมอารมณ์เสียทันทีที่เห็นมันตากฝน เดินย่างสามขุมไปหามันพลางจะต่อว่า แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อคิดได้ว่าตัวเองจะต้องทำตัวเหมือนไร้ตัวตนต่อหน้าเจ้านาย
ทั้งๆที่ในใจผม ไม่อยากจะทำเลย . .
ผมหุบปากที่กำลังจะต่อว่าเจ้านายของตัวเองและก็ถอดเสื้อนักศึกษ่าออก เปลือยท่อนบ่นเพียงเพื่อที่จะให้ไอ้เจ้านายมีอะไรมาคลุมหัวบ้าง ผมเอาเสื้อที่ถอดออกไปคลุมหัวมัน . .แต่มันสะบัดทิ้ง
“. . ถ้าไม่เอา ก็เข้าไปในร่ม”
“มึงทำแบบนี้ทำไม . .มึงทำทำไม!!!!”
เจ้านายระเบิดเสียงดังลั่นใส่ผมจนผมรู้สึกทึ่ง นัยน์ตาของมันแดงก่ำและก็ตัวสั่นด้วยความโกรธจัด
“ถ้ามึงไม่รู้สึกอะไร มึงก็ไม่ต้องมาทำแบบนี้กับกู”
เจ้านายตะโกนไปด้วยและก็ร้องไห้ไปด้วย . . ครืน . .ฟ้าร้องเสียงดังสนั่นทันทีที่เจ้านายพูดจบ
ไอ้แมทคงกำลังสาปแช่งผม . .ที่ทำให้คนที่มันรักสองคนร้องไห้ได้ในวันเดียวกัน
“เพราะกูคิด . .มึงเข้าใจมั้ยว่ากูคิด”
ผมโดนมันถีบเข้ากลางท้องอย่างจัง ทุกท่วงท่าในการต่อสู้ของเจ้านายนั้นรุนแรงมากพอที่จะทำให้ร้องโอดโอยได้ แต่ผมไม่มีวันที่จะร้องออกมาโดยเด็ดขาด
“มึงมันเหี้ย”
ผมโดนกระหน่ำซ้ำเติมด้วยหมัดอีกหลายหมัดจากไอ้คนที่แข็งแรงคนนี้ หากเป็นคนอื่นผมคงสวนคืนได้โดยง่าย แต่ทว่า . .เป็นคนนี้ ซึ่งทำร้ายผมให้ตายยังไงผมก็ไม่มีวันโกรธและไม่มีวันที่จะแก้แค้นคืนอย่างสาสม
เพราะจะผิดสัญญาที่เคยให้ไว้กับใครบางคน . .และก็สัญญาที่ให้ไว้กับใจของผมเอง ผมเคยบอกคุณแล้ว
เจ้านายทั้งร้องไห้ ตะโกนด่าผม และก็ซ้อมผมไม่หยุดท่ามกลางห่าฝนที่เทลงมาอย่างหนัก
“มึงทำให้กูสูญเสียความเป็นตัวเอง มึงทำให้กูเป็นบ้า คิดหนัก คิดแทบบ้า เป็นบ้าเป็นบอก็เพราะมึง ไม่เคยมีใครมีอิทธิพลต่อชีวิตกู แต่ทำไมมึง . .ทำไมมึง . . ฮึก . . ทำไมต้องเป็นมึง”
เจ้านายหมดแรงและก็ล้มลงไปนั่งคุกเข่าลงบนพื้นถนนต่อหน้าผม แน่นอนผมรีบทรุดตัวนั่งลงตามเจ้านายทันที ครืน ครืน ฟ้าร้องดังสนั่นลั่น . . ไอ้เชี่ยแมทกูรู้แล้ว กูขอโทษ
“มึงมาทำให้กูรักมึง . .ทำไม พอกูรักมึง . . มึงก็มาเย็นชาใส่กู . . คบกับลินต่อหน้ากู . .ทำไมวะ ทำไม . . ตอนนี้กูคงดูโง่ในสายตามึงใช่มั้ย . . กูโง่มากใช่ไหม”
. . สาเหตุที่ผมต้องเย็นชาใส่มัน มันเกิดขึ้นจริงๆแล้ว . . มันรักผม . .เจ้านายรักผม . .ทำไมผมดีใจมากเกินกว่าที่ผมจะผิดหวังนะ
“ . .มึงมาทำให้กูรักมึงทำไม . . ถ้ามึงจะไม่รักกู มึงมาทำให้กูรักทำไม”
เจ้านายเงยหน้าขึ้นมองผมทั้งน้ำตา สายฝนที่สาดเทลงมาก็ไม่สามารถปิดบังนัยน์ตาที่แดงก่ำดวงนั้นได้ ผมมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บปวดจนล้นหัวใจ ผมเจ็บมาก ที่ผมเป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้านายมันร้องไห้
ในใจของผมเรียกร้องขนาดหนัก อยากดึกเจ้านายเข้ามากอดปลอบ อยากเพ้อพร่ำบอกรัก กระซิบข้างหู อยากแสดงออกให้มันเห็นไปอย่างชัดเจนว่าผมคิดยังไงกับมัน . . แต่บางอย่าง . .มันก็ไม่ง่าย
ทั้งๆที่อยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่กลับสัมผัสและจับต้องไม่ได้
ทำได้แค่รักเท่านั้น . .
“เงียบทำไม . .ทำไมไม่ตอบกู ไอ้เหี้ย”
สุดจะทนแล้ว . . ผมดึงร่างนั้นเข้ามากอดอย่างแนบแน่นที่สุด จับหัวของมันให้มาซุกอยู่ที่อกผม ตรงหัวใจของผม ที่กำลังเต้นดังแข่งกับเสียงฝน เจ้านายเอื้อมมือมากอดผมตอบทันที . .การกระทำของผมยิ่งทำให้เจ้านายร้องไห้หนักมากกว่าเดิม
และคำพูดของผม . .อาจจะทำให้ทุกอย่างยิ่งแย่ลงไปกว่านี้ก็ได้
แต่ผมต้องพูด
“กูรักมึง . .”
ผมบอกเจ้านาย บอกจากใจ บอกด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่ผมมีต่อมัน . . อยากให้มันรู้ ว่าสิ่งที่ผมพูดมันเป็นความจริง ความจริงที่ไม่มีอะไรมากลบเกลือนได้แม้กระทั่งสองพยางค์ต่อมาที่อาจทำให้หัวใจของเจ้านายกับหัวใจของผมนั้นแตกสลายไปพร้อมๆกัน
“ . . ไม่ได้”
:ling3: :ling3: :ling3:
แมทจ๋า T_T
ปมเริ่มคลายแล้วนะ . .
-
มันเหมือนคลายมาจึ๋งนึง แล้วดันยุ่งกว่าเดิมเลยอ่ะ :katai4:
ฮ่วยยยยยยยย ทำไมรักไม่ได้ เพราะแมทเคยชอบนายหรอ
แต่คนที่เค้าจากไปแล้วก็ไม่มีวันกลับมานะ
มังกรจะยึดติดไปหน้ายยยยยย :katai1:
-
:m15:
คนรักกัน ใยฟ้าดิน ถึงไม่เข้าใจ~
ตอนนี้ทำเราน้ำตาซึม
ทั้งๆ ที่รักกันแท้ๆ แต่ก็มีอุปสรรคขวางมากมายเหลือเกิน
มังกร ปากหนักจนได้เรื่อง
เอออออ แล้วอย่ามาเรียกร้องขอความรักจากเจ้านายนะเว้ยยยยยย
มาม่าจานแรกมาแล้วสินะ TT^TT
ยัยลินนี่....มีอาการทางจิตหรือเปล่า?? ต้องกินยาด้วย ซึมเศร้า?? ฮิสทีเรีย?? จิตเภท?? (อันนี้ไม่ใช่ละ)
เกลียดยัยลินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
พรุ่งนี้มาต่ออีกนะคะ อย่าปล่อยให้จมกับมาม่า :hao5:
-
มังกรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร ทำไมทำแบบนี้ :m31:
-
เหมือนมังกรมีคำสัญญาผูกมัดตัวเองเอาไว้
เศร้า สงสาร เสียใจไปกับเจ้านาย
อยากให้เจ้านายหนีไปพักใจ ไกลๆจากมังกรจริงๆ
ให้มังกรมันได้รู้สึกซะบ้าง
-
ประโยคสุดท้าย ท้ายที่สุด ใจร้ายโคตรๆอ๊าาาาาาาาาาาาาาา :fire: :serius2: :z6:
น้ำตาจะไหลไปพร้อมกับเจ้านาย ใจจะขาดเลยนะเจอคนแบบนี้น่ะ :o12:
เจ้านายเลิกรักเหอะ!!!!!!!! :hao5:
โกรธมังกรอ๊าาาาาาาาาาาาาา :beat:
-
เค้ารอเรื่องนี้ทุกวันเลยย
หวีงว่าจะได้อ่านตอนหวานๆแล้ว แต่นี่คืออะรายยย โฮฮ :hao5:
มังกรจ๋า เข้าใจนะว่ารักแมทมาก แล้วก็ให้สัญญากับเพื่อนไปแล้ว
คิดว่าแมทน่าจะรักเจ้านาย มังกรเลยรักเจ้านายไม่ได้
แต่ความรู้สึกของคนที่ยังอยู่ ก็น่าจะสำคัญกว่าคนที่จากไปแล้วน้า
แต่เข้าใจมังกรนะ ว่าทำร้ายเพื่อนไม่ได้ เฮ้ออออออออ :mew6:
แล้วเมื่อไหร่แบบนี้ถึงจะสมหวังกันสักทีหล่ะ แงง :ling1:
ขอบคุณค้าบบ :pig4:
-
มังกรที่ถอยห่างจากเจ้านายเพราะแมทสินะ คงรู้สึกผิดกับแมท เพราะแมทรักเจ้านายใช่ไหม แต่มังกรไม่คิดบ้างหรือว่า ถ้าแมทรักเจ้านาย แมทคงไม่อยากเห็นเจ้านายต้องเสียใจแบบนี้ มังกรทำไมต้องทำร้ายหัวใจตัวเองกับเจ้านายด้วย
-
บางทีก็เบื่อนายอะ
หลังๆเริ่ม เยอะเริ่มอารมณ์หญิงอะ
แบบเซง ตอนแรกแบบคนละอารมณ์เลยอะ
เริ่มอ่อนแอ เริ่มอารมณ์สาว
อ่านและก็ เหนื่อยๆ
แิอบสารภาพว่า หลังๆเริ่มอ่านข้ามๆ
เพราะเบื่อกับ นาย มันคนละอารมณ์กับที่อ่านแรกๆหงะล
เริ่มไม่ตรงกับที่เคยจินตนาการไว้ 555+ -*- :seng2ped:
เหมือนๆกับต้องไปดิ้นตามมังกรตลอดอ่านแล้ว เซง
รู้สึกเหมือน คห.นี้มากเลยครับ
ขอบอกเลยนะครับ ว่าผิดหวัง
เพราะการกระทำตอนต้นเรื่องของนายเอก ไม่สอดคล้องกับเหตุผลเลย
ตอนแรกกับตอนปัจจุบัน มันขัดแย้งกันมากอ่าครับ อยู่ๆเจ้านายก้อคิดจะรักก้อรักมังกรขึ้นมาเองซะงั้น
อ่านสนุกมากผูกปมเรื่องได้เก่ง แต่การะกระทำของพระนายไม่สมเหตุสมผลมากมันขัดแย้งกันไปหน่อย
อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับต้องขออภัยดัวยหาก ไม่เหมาะสม
แต่ยังไงผมก้อเป็นกำลังใจให้นะครับบอกตามตรงผมชอบเรื่องนี้มากเลยจริงๆ
จะคอยติดตามผลงานนักเขียทุกเรื่องเลยนะครับ :3123: :mew1: :L1:
-
ฮือๆๆ เศร้าแทนเจ้านาย มังกรทำอย่างนี้ทำไม มันทำให้คนสองคนต้องเสียใจนะ
-
:hao5: สงสารเจ้านาย... มังกร ชั้นเกลียดเเก!!!!! :katai1: ทำเเบบนี้ทำไม ถ้าคิดว่ารักไม่ได้ นู้นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ก็ไม่ควรเข้ามา
ในชีวิตเจ้านาย จะไปเป็นเงาหรืออะไรก็ได้ ที่ไม่ต้องมาปรากฎกายให้เจ้านายเห็นยิ่งดี... ถ้าเข้ามาเพื่อทำให้ครั้งนึงเจ้านายรู้สึกดี แล้ว
ตบท้ายด้วยการทำร้ายกันทั้งคำพูดทั้งการกระทำเเบบนี้ อย่าเข้ามาใกล้อีก ต่อให้เจ้านายจะไปคบใครก็อย่าได้เสือก! :katai4:
:katai5: เจ้านายมาอยู่กับเค้าดีกว่า... ปล่อยมังกรไปให้อยู่กับยัยโรคจิตที่ต้องกินยานั่นต่อไปเถอะ... มังกรคราวหลังถ้าไม่คิดจะเข้า
ใกล้เจ้านาย หรือจะอ้างว่ารักไม่ได้อีก ก็ขออย่าได้เสนอหน้าไปโผล่ที่คณะเค้าเลย จะตอกย้ำเจ้านายไปถึงไหน ตัวเองผูกเอง แล้ว
ทำไมเจ้านายต้องมานั่งเสียใจ เพราะเรื่องที่มังกรสร้างไว้เป็นความทรงจำ :ling2: ครั้งหนึ่งมันจะเคยเป็นความทรงจำที่มีค่า แต่สักวัน
มันจะลางเลือนไปเอง ถ้าเเกไม่เสนอหน้ามาให้เค้าตัดใจไม่ได้ซักทีเเบบนี้ :z6:
-
เราเข้าใจเจ้านายเลยมีคนมาทำดีด้วยมาดูแลไหนจะมาจูบอีก
ใครไม่หวั่นก็บ้าละเอ้อออออออ
แต่เกลียดมังกรว่ะมันใช่เวลามาเป็นคนดีป่ะ =_=;
แมทที่อยู่บนสวรรค์ลงมาเข้าฝันมันที
เออแล้วก็รำคาญลินด้วย อะไรหนักหนาเนี่ยแค่แมทฝากไว้ไม่ได้แปลว่ามังกรต้องรับรักนิ
โอ้ยอยากตบปากมังกรมากทำเจ้านายทั้งเปียกทั้งร้องไห้
งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หาพระเอกใหม่ด่วนนนนนน แบร่
-
'' กูรักมึง....ไม่ได้ " อ้ายยยย อยากจะบ้ากับมังกร :katai1: :katai1: รักไม่ได้แล้วดึงเค้ามากอดทำไม
ถ้ามังกรยังเคลียร์ตัวเองไม่ได้ อยากให้เจ้านายเลิกไปวุ่นวายกับมังกรจริง ๆ เที่ยวไปตามอย่างนี้ เสียศักดิ์ศรีออก
แถมจะกลายเป็นตัวตลกให้ยัยลินอีกน่ะสิ เจ็บใจ ๆ :ling1: :ling1:
-
อิมังกรไปตายซะไป
หน้าโง่แบกทุกอย่างไว้คนเดียว
สมควรจะตายไปซะ
ตายไปอยู่กับอดีตที่พร่ำเพ้อหาอยู่ตลอดเวลา
ก่อนตายอย่าลืมชวนลินไปด้วย
ตายไปให้หมดทั้งคู่ เกลียดที่สุดคนแบบนี้
-
เราเข้าใจเจ้านายเลยมีคนมาทำดีด้วยมาดูแลไหนจะมาจูบอีก
ใครไม่หวั่นก็บ้าละเอ้อออออออ
แต่เกลียดมังกรว่ะมันใช่เวลามาเป็นคนดีป่ะ =_=;
แมทที่อยู่บนสวรรค์ลงมาเข้าฝันมันที
เออแล้วก็รำคาญลินด้วย อะไรหนักหนาเนี่ยแค่แมทฝากไว้ไม่ได้แปลว่ามังกรต้องรับรักนิ
โอ้ยอยากตบปากมังกรมากทำเจ้านายทั้งเปียกทั้งร้องไห้
งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หาพระเอกใหม่ด่วนนนนนน แบร่
เห็นด้วยนะคะ
ที่ว่าเจ้านายเปลี่ยนไปจากตอนแรก เราว่ามันก็มีเหตุผล มีไดนามิคนะเอ้อ
คนที่กำลังมีความรัก มันก็น็อตหลุด หลุดฟอร์มแบบนี้ได้แหละค่ะ
เจ้านายเองก็ไม่ได้อยู่ดีๆ เปลี่ยนนิสัยไปเฉยๆ
แต่ค่อยๆ เปลี่ยนนะ ยิ่งใกล้ชิดกับมังกร เจ้านายก็ยิ่งสาวแตก 555+
มันเป็นอาการของคนตกหลุมรักค่ะ
-
ปมเริ่มคลาย แต่ก็มีปัญหาเฉพาะหน้าใหม่ๆขึ้นมาอีก
ตอนนี้ไม่รู้จะสงสารคนไหนมากกว่ากันเนี่ย
ทิ้งระเบิดไว้ตูมใหญ่เลย รออ่านต่ออยู่นะคะ
ป.ล.ธัญชอบเจ้านายใช่มั้ยเนี่ย
-
รักไม่ได้! ทำม้ายยยยย โฮฮฮฮฮฮ ...สงสัยความเป็นสุภาพบุรุษสุดแมนจะค้ำคอมังกรอยู่
เดาว่า การตายของแมทมีสาเหตุมาจากความรักที่มีให้กับเจ้านาย ยัยน้องสาวเลยใส่ไคล้ซะเต็มที่ เพราะนางอยากได้มังกรจนตัวสั่น
กรรมเลยไปตกที่เจ้านาย ซึ่งยังไม่รู้เหนือรู้ใต้อะไรกับเค้า เลยไหลไปตามน้ำวน
"กูรักมึง" (แม่ก็กรี๊ดดด) ...พอเลื่อนลงมาอ่านต่อ... "ไม่ได้" (อ้าว สึดมังกร) ใจกลับมาฟีบเหมือนเดิม แง่วๆๆๆๆ
//คุณ chiffon_cake เว้นบรรทัดซะ ทำเอาเรายิ้มค้างเลย แกล้งกันได้นะ 555 ชอบๆๆๆ สนุกดี :jul3:
-
ไม่แฟร์กับเจ้านายเลยจริงๆ
เจ้านายฆ่าแมทจริงรึเปล่าก็ไม่รู้
สรุป หาพระเอกใหม่ๆๆ :katai4:
-
โอ้ยยยยยย ทำไมอ่ะทำไมมมมม ถ้าแมทยังอยู่แมทต้องเข้าใจมังกรแน่ๆๆๆ :o12:
อุตส่าใจตรงกันแล้วววววว ทำไมไม่ลุยเลยอ่ะมังกรรรร
พูดยากไงไม่รู้ว่ะ สงสารทั้งคู่อ่ะ แต่สงสารเจ้านายมากกว่า T^T
*คนที่ฆ่าแมทนี่ใช่เหมรึเปล่าน้ออออ (เดาไปเรื่อยเลยอ่านเรื่องนี้5555)
-
มันเหมือนจะคลายนะ แต่มันก็ไม่สุดอ่ะ = =
ทำไมลินถึงบอกว่าเจ้านายฆ่าแมทล่ะ คาใจตรงนี้อยู่
สงสารทั้งมังกรทั้งเจ้านายเลย
รักไม่ได้ของมังกรนี่ทรมานตายเลยส่วนเจ้านายก็เหมือนโดนปิดบังความจริงทุกอย่างให้ไม่รู้เรื่องอะไร
แต่ใจนี่รักมังกรไปแล้ว โอ่ยยย หน่วง
-
สงสารเจ้านายอ่ะ
กะแล้วว่าเจ้านายอาจมีส่วนที่ทำให้แมทตาย แต่อะไรยังไงยังรออยู่
-
ถ้ามังกรจะตัดสินใจทำเพื่อเพื่อนแบบนี้
มันก็จะไม่มีใครมีความสุขซักคนเลยนะ
โดยเฉพาะตัวเอง :mew2:
-
ตัดใจเถอะเจ้านายเมื่อก่อนไม่มีเค้าเราก็ยังอยู่มาได้
-
มังกร !!! T_T เธอทำให้ฉันเสียใจ
เจ้านาย >___< เราอยากกอดปลอบเธอจัง
คนเขียน Y_Y คุณทำร้ายจิตใจฉันมาก ฮือๆ
-
ดราม่าแสดอะ * - * :katai1:
-
อืม ต่างคนต่างอยู่เหอะ
เหนื่อยแทน ปมเหมือนคลาย แต่ยังดูยุ่ง ๆ นะ
:katai1: :katai1:
-
มังกร!!!!
-
ฮืออออ เศร้าสุดๆ
-
น่าสงสารทั้งสองคน
ปมเริ่มคลายมานิดนึงแล้ว
-
มังกรทำไมทำแบบนี้...สงสารเจ้านายสุดๆยอมรับซึ่งๆหน้าว่ารักเค้าแล้วเพราะทน
ความอึดอัดความเย็นชาที่มังกรมีให้ไม่ไหว..แล้วมังกรทำไมถึงจะรับรักเจ้านายไม่ได้ล่ะ
อดีตกับการกระทำอะไรที่ผ่านมามันร้ายแรงขนาดต้องทำให้ทั้ง2คนเจ็บปวด
ขนาดนี้เลยหรอ..แง แง แง....ปล.ยัยลินเค้าไม่รักก็อย่ามาพยายามยัดเยียดตัวเองนะมังกรเค้าต้องคู่กับเจ้านายเท่านั้น
-
คือต้องดูแลลินเพราะสัญญาไว้ แล้วก็ไม่ปฎิเสธให้มันจริงจัง ลินก็คิดเข้าข้างตัวเองไปเรื่อยๆดิ แล้วก็ไปให้ความหวังเจ้านายอีก ต้องการอะไรกันแน่เนี้ย รักก็บอกว่ารักดิวะ ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากด้วยอ่ะ
ปล.เจ้านายเลิกยุ่งกะมันไปเลยนะ หมั่นไส้!!!
ปล2. สำหรับมังกร >>> :z6: :z6:
-
มังกรฉันอยากฆ่าแกมาก :fire: :fire:
สงสารเจ้านายสวดยอด :heaven :heaven
-
ปมมันคลายแล้วว่าเพราะอะไร แล้วเจ้านายไปเกี่ยวอะไรด้วยเลยทำให้แมทต้องตาย
ตีกันแล้วแมทพลาดโดนลูกหลงไรงี้งั้นดิ แล้วทำไมชีวิตแต่ละคนต้องมาถูกอดีตผูกรั้งไว้ละ
คนตายไปแล้วแบบนั้น ถ้าไม่เดินไปข้างหน้า งั้นก็ตายห่าตามเค้าไปเลยดิ มามีชีวิตอยู่ไปทำไม
(เริ่มประชดชีวิต) คนตายไปน่ะ เรานึกถึงได้ แต่ไม่ใช่มาโวยวายบ้าบออะไรแบบนี้
เดาอีกอย่างสาเหตุที่แมทตายก็น่าจะเกี่ยวกะเหมด้วยอีกคน ไม่งั้นไม่คิดไม่แค้นอะไรขนาดนี้ งั้นแสดงว่าที่แกงค์เหมเคยไปถล่มห้องเจ้านายก็น่าจะทำให้แมทตายด้วยรึเปล่า
แล้วนี้เจ้านายได้รู้อะไรบ้างมั้ย มาทำดีๆกับเค้า แล้วสุดท้ายก็รักเค้าไม่ได้ อิคุณมังกรจะไปดีกับเค้าทำไมค่ะ แพ้ความใกล้ชิดเหรอ
ส่วนยัยปลิง เอ้ยยยยยย ยัยลิน ขอแสดงความเสียใจด้วยคะเรื่องเสียพี่ชายไป แต่ถ้านางจะมาใช้ประเด็นนี้เพื่อยึดรั้งผู้ชายไว้ ในขณะที่พี่ชายนางตายไปเป็นปีแล้ว อันนี้ก็แลดูไม่น่าสงสาร แต่น่าสมเพชเหลือจะทนค่ะ
ส่วนเจ้านาย ลูกเอ้ยยยยยยยยยยย กรรมแต่ครั้งหลังจากการกระทำที่ไม่ยั้งคิดสมัยก่อน ย้อนมากระทำแล้วลูก สู้ๆนะค่ะลูกขาาาา
พี่เจ้าขุน ลูก เอ้ยยย น้องเอ็งอกหัก ออกมาจัดการดิ๊ ทุกทีไม่เรียกหาพี่ขุนเลยนะเนี่ย แต่หนนี้ไม่ได้ค่ะ ไม่ด้ายยย ออกมาจัดการให้น้องน้อยเลยนะยะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย เครียดกับเจ้านายว่ะ ใครก็ได้เอาเจ้านายไปเก็บที แล้วนำไปโมดิฟายใหม่ด้วยนะ :katai1:
บทจะเกย์สาว ก็นะ - -*
กะอีแค่จูบเดียวเองนะเว้ยเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย :katai4:
เจ้านายเป็นนายเอกที่เรียนรู้คำว่ารักไวดีเนอะ :really2:
ออกจะแมนขนาดนั้น ทำไมถึงรักกับปู้จายง่ายดายขนาดเน้ๆๆๆ
รึว่าาา เจ้านายจะ เบี่ยงเบนตั้งแต่เริ่มวะ
อ่านข้ามตรงไหนไปบ้างฟระเนี่ยยย :katai5:
ส่วนมังกร ชั้นไม่สนนายมาตั้งนานละ 555+ มาลุ้นแทนธันดีกว่าา :katai2-1:
-
:hao5:
ไม่นะ!!!! ทำไมจะรักไม่ได้อ้ะ โห้ววว อุตส่าห์ดีใจที่มังกรบอกรัก
ส่วนยัยลิน...เอาไปเก็บที
-
มังกรสัญญาอะไรไว้กับแมท ทำไมถึงรักเจ้านายไม่ได้ :z3:
-
มังกรรรรรรรรรรร ทำไมเธอถึงทำกับเจ้านายอย่างงี้ :katai1:
-
เจ้านายสู้สู้ :ped149:
-
คนอื่นบอกว่าเกลียดมังกร
แต่เราคิดต่างนะ
เพราะเราสงสารมังกรอะ
:sad4:
รักคนที่อยากรักก็ไม่ได้
มันทรมานใช่มั้ย
จะเดินไปทางไหนก็ไม่ได้
ทำตามสมองก็ผิดกับหัวใจ ทำตามหัวใจก็ผิดกับความคิดที่คิดว่ามันถูกต้อง
:o12:
สงสารเจ้านายด้วย
เพราะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ไม่เข้าใจอะไรเลยว่ามังกรทำแบบนี้ทำไม
แอบโกรธมังกรตรงนี้ ทำไมไม่บอกอะไรให้เจ้านายเข้าใจบ้าง
ซักนิดก็ยังดี ไม่ให้นายมันรู้สึกว่าตัวเองกำลังโง่น่ะ
แต่ก็คงเป็นภาวะน้ำท่วมปากของมังกรอยู่ดีสินะ :เฮ้อ:
คิดว่าลินต้องมาทำอะไรให้มังกรรู้สึกผิดที่จะรักเจ้านายแน่เลย
เพราะตอนที่ยังไม่มีลินเข้ามาแบบนี้ ตามติดมังกรแบบนี้
มังกรกับเจ้านายก็ไปด้วยกันได้ดีอะ
:serius2:
แมทแอบรักเจ้านายสินะ
แล้วตายได้ยังไง
เจ้านายเกี่ยวข้องแน่ๆ แต่ยังไงล่ะ
โอ่ยยย ลุ้นนนน :katai4:
-
แมทแอบรัก?เจ้านาย แล้วทำไมแมทถึงตาย?
สงสารทั้งสองคนเลยอ่ะ :hao5:
-
หยุดสงกรานต์เข้ามาอ่านรวดเดียว
ชอบมากค่ะ ทั้งคาแรคเตอรพระเอกและนายเอก
ตอนแรกชอบความไม่ชัดเจนของมังกรนะ
เวลาเจ้านายสงสัยมันน่ารักดีอ่ะ
แต่พออ่านมาถึงตอนนี้
โอยยยยย ไปตายซะ มังกร
อ่านแล้วอยากจะพ่นไฟ แก้ปัญหาเรื่องตัวเองไม่ได้
ยังหางานเพิ่มอี๊ก แกตายตามพี่แมทไปเลยไป๊
จะได้ไม่ต้องแบกโลกทั้งใบไว้
โมโหๆ อากาศยิ่งร้อน ยิ่งโมโหอ่ะ
รีบมาต่อนะคะ รอเหยียบมังกรอยู่ ทีนี้กลายเป็นตุ๊กแกแน่
-
ฉันเหนื่อยกะเธอแล้วนะมังกร จะยึดมั่นถือมั่นอะไรก็ให้แต่พอดีเถอะ
:กอด1: ไม่รูจะสงสารใครดี
-
ตกลงว่าแมทตายแล้วเร๊อะ :mew2: เรื่องก้อดูเหมือนจะใกล้จบน่ะ แต่เนื้อเรื่องก้อดูจะไม่ไปไหนน่ะ เราก้อเห็นด้วยกับความคิดเห็นเพื่อนหลาย ๆ คนน่ะว่าเจ้านายดูจะแปลก ๆ น่ะ อาจเป็นเพราะ ช่วงแรกเรื่องดูจะหนักไปทางชกต่อยแก้แค้นเลยทำให้คนอ่านไม่ได้เห็นถึงแง่ความรักสักเท่าใดนัก แต่เราก้อเข้าใจส่วนหนึ่งว่าทำไมเจ้านายถึงรักมังกรน่ะ :mew1:
-
เห้ยยยยยยยยย
อะไรกันเนี่ยย
พี่แมทลงมาคลายปมด่วนๆ เลย
สงสารเจ้านาย สงสารมังกร
:ling1:
-
สงสารเจ้านาย :monkeysad:
มังกรใจร้ายอ่า ใจร้ายมากถึงมากที่สุด :z6: :angry2:
ถึงยังไงแมทเค้าก็ตายไปแล้ว เค้าอยู่บนสวรรค์จีบนางฟ้าไปแล้วโด๋ยย
อย่ายึดติดกับอดีต หรือคำสัญญา (ใช่ป่าว) ให้มันมากนักเลย
รังแต่จะทำให้ไม่มีความสุขด้วยกันทั้งคู่ เหมือนที่กำลังเป็นอยู่
เห็นมีแต่คนขอเปลี่ยนพระเอกของเรื่องใหม่ ฮ่าๆๆๆ
งั้นขอเสนอชื่่อพระเอกคนใหม่ "เหม" (กรี๊สสสสสสส ถูกใจใช่เยย :m1: :m11:)
ถ้าเป็นเหม จะไม่มีวันทำให้เจ้านายเสียใจแน่นอน ฟันเฟิร์ม :m13:
-
เครียดค่าเครียดดดดดดดด :z3: :z3: :z3:
-
สงสารเจ้านายยย
-
:ling1: :ling1: :ling1:สงสารเจ้านาย
-
ฮือออออ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ มังกรก็รักนายนี่นา
อย่ามัวแต่คิดถึงอดีตเลยนะ โอย ปวดใจมากๆตอนนี้
ไอคุณน้องลินก็เป็นอีกอุปสรรคนึง ถ้ารักมังกรจริงให้เค้าไปรักคนที่เค้ารักเหอะ
รอมาคลายปมแมทต่อค่ะ :m15:
-
ทำไมจะรักไม่ได้ล่ะมังกร
เจ้านายใจเย็นนะ ถ้าไม่ไหวก็หนีมันไปต่างประเทศเลย มังกรมันจะได้สำนึกสักบ้าง เหอะๆ
-
อยากอ่านต่ออีกแล้วอ่ะ ค้างงงงจุงเบยย
-
สงสารเจ้านาย เฮ้อออ
-
เฮ้ย!มังกร นายมันบ้าวะ :beat: เจ้านายมันอุส่ารู้ใจตัวเองแล้วยังมาทำลายความรู้สึก(ตัวเอง)ของมันอีก :hao5:
อยากรู้จริงๆว่าแมทตายเพราะเจ้านาย? ถ้าตายเพราะเจ้านายแล้วทำไมถึงฝากให้มังกรดูแลเจ้านายละ ไม่ใช่มั่งลินใส่ร้ายวะ ไหนอะหลักฐานขอดูหน่อย :angry2:
ปล.1 อยากรู้ความเป็นมาของพี่แมทอะคนเขียน :m13:
ปล.2 เจ้านายต้องเข้มแข็งนะ กลับไปโหดเหมือนเดิมเลย ซ้อมคนระบายอารมณ์แม่ง :laugh3:
-
แบบอยากฆ่าลินหมกป่าว่ะ :m31: :m16: :fire: :angry2: :serius2:
-
โอ๋ย ซดมาม่าจนอืดท้องกันเลย ตอนนี้หน่วงมาก ทุกอย่างเิริ่มคลายออกมาแล้ว แมทตายเพราะเจ้านายเหรอ
จริงหรือไม่จริง ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจอันนี้ยังไม่รู้ ที่ต้องพยายามคบกับลินก็เพราะแมทขอไว้นี่เอง จะเป็นคนดีไปมั้ยพระเอกตู
ดูแลไม่ได้แปลว่าเป็นคนรักนี่ แล้วลินก็ดูเอาแต่ใจพอที่จะไม่คิดว่าจะทำให้มังกรลำบาก คนไม่รักยังไงมันก็ไม่รักนะลิน
ภาวนาให้เธอคิดไ้ด้แล้วปล่อยมังกรไป
ตอนนี้สงสารเจ้านายมาก สุด ๆ ของอารมณ์แล้ว ประมาณว่าจะเอายังไงกับชั้น มาทำให้รักแล้วก็มาทำเฉยต่อ โคตรอึดอัด
ตอนไปบ้านแล้วเจอลินนี่ร้าวเลย เจ้านายสารภาพรักแล้วกลางสายฝน เศร้าโคตร น้ำหูน้ำตาเรี่ยราดหมดแล้วมั้ง
แง่ม แต่มังกรตอบ... โอย บาดจิตบาดใจมาก อยากให้เจ้านายไปมีแฟนอีกคนหนึ่งเลยอ่ะ ไม่อยากให้รอผู้ชายคนนี้แล้ว
มังกรทำอะไรให้ดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ แบบนี้ต่างคนก็ต่างไม่มีความสุข
:katai1: :katai1: :katai1: ขอบคุณค่า
-
:katai1: :katai1: :katai1: ทำไม
-
ใจร้ายยยย อย่าปล่อยให้ค้างแบบนี้สิ สงสารเจ้านาย :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
รอ ร้ายที่ 24 อยู่ค่า มาไว ๆ นะ :3123:
-
ปมเริ่มคลาย สงสารมังกรกับเจ้านาย :o12:
-
ค้างงงง รีบมาต่อไวไวนะคะ
ค้างมาก คำพูดมังกรทำลายจิตใจมากเลยอ่ะ เจ้านายยยย ไปรักเหมเถอะ T^T
ทิ้งมังกรไปเลย ใจร้ายยยยย 5555.
-
ถ้าพระเอกมันจะซื้อบื้อยึดมั่นถือมั่นขนาดนี้ ก็ไม่ต้องเอามันเหอะ เปลี่ยนคนใหม่ดีกว่า ตอนแรกๆเหมือนจะเท่ห์นะ แต่เอาไปเอามารู้สึกว่าพระเอกมันโง่อ่ะคิดอะไรไม่เป็น ต้องขออภัยคนแต่งมา ณ ที่นี้จริงๆ คือแบบโอ๊ยยยยยยย
-
คนมาทีหลังใช่ลินอีกหรือเปล่า
เรียกร้องขอความรัก ด้วยเหตุผลที่ว่าพี่ชายให้ดูแลเนี้ยะนะ
เอาแต่ใจตัวเองมากไปหน่อยไหม :katai4:
-
"กูรักมึงไม่ได้" โฮ! เป็นชนวนระเบิดเลยนะนั่น ทำไมรักไม่ได้ล่ะ เดาเอาว่าแมทเคยรักเจ้านายมาก่อน แต่คนตายไปแล้วอ่ะ ก็ส่วนคนตายดิ ดีเสียออกที่มังกรดูแลเจ้านายแทนแมท แล้วลินนี่ยังไง ไหวเปล่า ไม่น่าเลยนะมังกรที่พูดคำนั้นกับเจ้านายออกไป
จะเป็นไง รอตอนต่อไปจ้า ..
-
อยากให้มีคนมาดูแลเจ้านายแทน จะเกม หรือ ธัญก็ได้
ถ้ามังกรจะทำอย่างงี้ ปล่อยเจ้านายไปเหอะ
เจ็บปวด....
:o12: :sad4:
-
โอ้ย!!! รักกันเถอะขอร้องงงงง :katai4: :katai4: :katai1: :katai1:
-
นอกจากจะทำร้ายความรู้สึกเจ้านายแล้ว
ยังทำร้ายความรู้สึกคนอ่านอีก
-
เอ่มมมมม :katai1: :katai1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย คือแบบว่า............ :z6:
มังกร....ชั้นว่าเธอจะไปไหนก้ไปเลยป่ะ พร่ำเพ้อพิรี้พีไรอยู่ได้ น่ารำคาญจริงๆ
ถ้าจะยึดอดีตมากมายขนาดนี้ หรือเพราะเห็นแก่ศีลธรรมมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ซึ่งก็ยังไม่ปรากฏเเน่ชัดว่าอะไรคือศีลธรรม)
ไม่อยากฉวยโอกาสเเย่งเอาคนที่แมท(เพื่อนรัก)รักซึ่งตายไปแล้วไปล่ะก็ ทำไมต้องเข้ามายุ่งตั้งเเต่เเรกด้วย
แล้วถ้ามันจำเป็นต้องชดใช้ซะเหลือเกินมากนัก ทำไมไม่รับรักยัยสติปัญญาต่ำนั่นไปเลยล่ะ จะได้จบๆไปซะที
แต่นี่ยังหน้าด้านมาบอกรักเจ้านายอีก เหอะ!!!!! การกระทำแบบนี้มันไม่ได้ทำให้คนอื่นเค้ามองว่าคุณเป็นพระเอกหรือ
พ่อพระอะไรเลยนะ ไม่ได้บอกว่าการยึดหลักศีลธรรมเป็นเรื่องผิด แต่ถามจริงๆเหอะว่าสิ่งที่คิดว่าถูกต้องนะ มันถูกจริงรึเปล่า?
แม้จะน่าเจ็บใจ.....แต่คนตายไปแล้วจะให้ทำยังไงวะ? อีนั่นก็อีกคน เป็นบ้าหรอ? อะไรจะคันผู้ชายขนาดนั้น
ถึงขนาดสำออยทำเป็นคร่ำครวญถึงวันวาน ถ้าหล่อนคิดถึงพี่หล่อนจริงๆ หล่อนจะไม่เป็นอย่างนี้
ถ้าอยากฆ่าตัวตายนัก ก็ตายๆไปเหอะ คนแบบนี้น่ะ อยู่ไปก็รกโลก ชิส์ :a14:
แล้วสำหรับเจ้านาย...หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่วิ่งโร่ตามเค้าอ่ะ ถ้าไม่อยากให้ตัวเองตกต่ำมากไปกว่านี้
ก็เลิกยุ่งกับคนพวกนี้เหอะ อย่าไปฝากชีวิตฝากความรู้สึกดีๆไว้กับคนขี้ขลาดอย่างมังกรเลย
เพราะเเม้แต่ความรู้สึกตัวเองก็ยังดูแลไม่ได้ แล้วจะมีปัญญาที่ไหนมาดูแลความรู้สึกเรา
เราดูแลเองยังดูดีกว่าเยอะเลย รักใครไม่ได้ก็กลับมารักตัวเอง คนรอบข้างที่เค้ารักและพร้อมที่จะเลือกเจ้านายก็มี
อย่าไปแคร์เลยคนพรรค์นั้น ไม่ได้เรื่อง!!!! o16
ขอคาดหวังว่าตอนหน้า เจ้านายจะเลิกทำตัวไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้ซะทีนะคะ
เราเข้าใจค่ะว่าที่เจ้านายเป็นก็เเค่คนมีความรัก แต่ตอนนี้ช่วยเอาความรักที่เคยให้มังกรนั้นกลับมาให้ตัวเองเหมือนเดิมเถอะค่ะ
รอคอยและเป็นกำลังใจเหมือนเดิม
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ
-
รอค่ะ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
รักไม่ได้ ไม่นะ :katai5:
-
'ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน เธออาจได้เจอกับคนที่เธอไม่คาดฝัน'
อ่านจบแล้วเพลงนี้แว่บขึ้นมาเลย มังกร อย่ายึดติดมากสิ แมทคงไม่ดีใจหรอกนะถ้าคำสัญญามันทำให้เพื่อนอย่างมังกรต้องเป็นทุกข์อะ กล้าๆหน่อยเพ่ (โดนมังกรถีบ 555)
สงสารเจ้านาย แอบเขินมาตั้งนาน งงกับตัวเองมาก็เยอะ พอรู้สึกตัวว่ารัก ก็เหมือนจะถูกทิ้งไปซะแล้ว
มังกร ถ้ายังทำตัวแบบนี้ต่อไปนะ จะปลด!!! ออกจากบทพระเอกเลย ฮึ่มมม :katai1:
-
:katai1:
เริ่มหมั่นหน้ามังกรละ จะเอาไงแน่
ตอนทะเลก็บอกว่าเลือกแล้ว มาตอนนี้บอกรักไม่ได้
เจ้านายหนีไปเรียนเมืองนอกเหอะ ไหนๆก็เรียนเมืองไทยก็อาจจะไม่จบแล้ว 55555
เบื่อยัยลินด้วยเหมือนกัน เอาเรื่องพี่ชายมาอ้างขอความสงสาร
:m16:
-
เย้ยยยย แมทชอบเจ้านายเหรอๆๆๆ o_O";
กำลังเข้มข้นเลยค่ะ
+1 ขอบคุณมาก ๆ นะคะ
:mew1:
-
งื้อออออออออออ ทำไมถึงรักไม่ได้ หรือเป็นเพราะแมท แต่แมทตายไปแล้วง่าาา ชั่งหัวแมทมันเห้ออออ สงสารเจ้านาย :ling3:
-
มังกรใจร้ายมากอ่ะ :hao5:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:call: :call: :call: :call: :call:
-
โอ้ยยยย สงสารเจ้านาย อารมณ์เดียวกันเลยยยย
-
:katai4:จบด้วยความ เจ็บปวดมากกกกกกกกกกกกก ฟ้าผ่าลงมาเลย โอ้ยยยยเจ็บปวดสิ้นดี.....เป็นเอามาก555555 :hao5:
-
สะเทือนใจจ้า โถ่ มังกรของพี่ ~
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน :katai1:
ยังอ่านไม่ทันเลย ขอแปะโป้งไว้ก่อน
คืนฝันดีคร้าบบบบบบบบบบบบ :t3: :t3:
-
ตอนนี้เริ่มเข้าใจอะไรลายๆอย่างละ
แต่... โคตรดราม่าอ่ะ สงสารเจ้านาย :katai1: :o12:
สงสารมังกรด้วย แต่ก็หมั่นไส้ด้วย อย่ายึดมั่นจนทำให้หลายๆคนเสียใจอีกเลยนะมังกรนะ
-
ง่ะ TT______________________________________________TT
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
มังกรรรร ทำไมใจร้ายอย่างนี้!! ฮืออออ :o12:
ทำไมใจร้าย ใจดำ ชอบอมพะนำแบบนี้ TT
-
รักไม่ได้!
เหี้ยไรเนี่ย!
รู้ว่าต้องเีกี่ยวกับแมทแน่ๆ
แมทต้องรักเจ้านาย แล้วไปช่วยเจ้านายตอนมีเรื่อง แล้วก็ตาย ใช่ไหม
เลยสัญญากับแมทว่า จะดูแลทั้งเจ้านาย ทั้งลิน แต่เพราะว่าแมทรักเจ้านาย ตัวเองเลยรักไม่ได้
เพราะไม่อยากทรยศเพื่อน ใ่ช่ไหม โอย เครียดนะ
-
รักไม่ได้!
เหี้ยไรเนี่ย!
รู้ว่าต้องเีกี่ยวกับแมทแน่ๆ
แมทต้องรักเจ้านาย แล้วไปช่วยเจ้านายตอนมีเรื่อง แล้วก็ตาย ใช่ไหม
เลยสัญญากับแมทว่า จะดูแลทั้งเจ้านาย ทั้งลิน แต่เพราะว่าแมทรักเจ้านาย ตัวเองเลยรักไม่ได้
เพราะไม่อยากทรยศเพื่อน ใ่ช่ไหม โอย เครียดนะ
เอ้า ! เดาซะเครียดตามเลย ฮ่าๆ
ใจเย็นๆนะค่ะ เด๋วเส้นเลือดในสมองเดือด
-
สงสารเจ้านายอ่า :mew2: :sad4: ทำไมเป็นยังงี้ :ling1:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
มาเถอะน๊าาา โอมมม จงมาต่อ เพี้ยง !!!!!!!
:katai2-1:
-
กรี๊ดดด !!!!!! :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ทำไมถึงรักไม่ได้ละโว้ยยยย !!!!??? :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
-
ตามอ่านทันถึงตอนปวดตับพอดี
ทำม้ายยยยยยยยยยยยยย :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ไอ้มังกรซึนเดเระ เดเระแตกแล้วยังเจือกซึนแตก หมั่นส้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai4: :katai4: :katai4:
โบกธงเชียร์เจ้านายต่อไป ถึงตอนมันมาง้อเมื่อไหร่จัดหนักเลยนะฮัฟ :a9: :a9:
ตอนใหม่มาไวๆ :hao5: :hao5:
ปล.ถ้าให้เดา แมทชอบเจ้านาย ได้มาอยู่กันถึงห้องข้างๆยิ่งมีโอกาสสมหวังสูง เฮียเหมรู้เลยล่อพี่แกไปซะ ห้องเจ้านายพังเพราะไอ้เหตุนั่นแหละ โฮรรรร ทำได้แค่เดา แล้วเราก็รอต่อไป คนเขียนสู้ๆ :z2: :z2:
-
รอค่ะ
-
มารอเจ้านาย กับ มังกรครับผม :call: :yeb: :myeye:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว รอ ๆ
-
ตั้งหน้าตั้งตารออย่างมีความหวัง
-
เกลียดสองพยางค์สุดท้ายจริงๆ
กลับมาอ่านรอบสอง
หนูเพิ่งสมัครเพื่อมาเม้นให้เจ้ฟ่อนเลยนะเนี่ย
5555555 ต่อเร็วๆนะค้ะ คนชักหวั่นใจ
เดาทางไม่ถูก เพราะเดาผิดตลอดเลย สู้ๆค่ะเจ้ ไฟท์ติ้ง !!!
:o12:
-
โอ้......ว้าว.......แบบมาม่าไม่ทันตั้งตัว.......
ปมปริศนา....เรายังงงๆอยู่ เหอๆๆๆๆ พี่แมท มังกร ลิน เจ้านาย อะไร? เกี่ยวข้องกันยังไง?
อิชั้นงงสะบัดกันเลยทีเดียว ว่าแต่ไอ้คู่นี้มันจะมีฉากหวานบ้างไหมมมมม
รึมันยังไม่ถึงเวลา เหอๆๆ มาต่อเร็วๆนะคร๊าบบบบบ รออยู่!!
-
ร้ายที่ 24
“เห้ยมึง ถ้าวันใดวันหนึ่งเราเกิดชอบผู้หญิงคนเดียวกันขึ้นมาล่ะวะ”
จู่ๆไอ้แมทมันก็ถามผมขึ้นมาในวันหนึ่ง ตอนนั้นผมอยู่มอสี่ และมันก็อยู่มอหก มันเป็นรุ่นพี่ผม แต่มันกลับไม่เคยเรียกร้องให้ผมเรียกมันว่าพี่เลยสักนิดเดียว และคำถามที่มันถามมานั้น ผมไม่ต้องเสียเวลาคิด
“กูก็เสียสละให้มึงไง”
“เห้ย จริงป่ะวะ” ไอ้แมทที่ตอนนั้นหัวยังเกรียนๆและยังหล่อไม่ถึงที่สุดเพราะยังเด็กยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างเซ้าซี้ “มึงมันคนดีสัดๆเลย ถ้าเกิดขึ้นมาจริงๆล่ะก็ . .มึงต้องทำอย่างที่มึงพูดนะเว้ย”
“รู้แล้วล่ะน่า”
“แต่ถ้ามันเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาจริงๆ . .”
“. .”
“กูก็จะเสียสละให้มึงเหมือนกัน”
แมทหันมายักคิ้วให้ในท่าที่มันคิดว่ามันเท่ที่สุด ผมกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กๆ แล้วก็ด่ามันไป ทั้งที่ผมรู้ว่าที่มันพูดนั้นจะเป็นความจริง “แม่งไอ้ขี้ก็อป”
“ว่าไงนะ”
“มึงก็อปกูมา”
“กูเปล่านะเว้ย”
“ไอ้ ขี้ ก็อป”
ผมโดนเพื่อนที่แก่กว่าเขกหัวอย่างแรงบนรถเมล์ . . แต่ผมเขกหัวมันคืนได้เพราะมันไม่ถือ ผมกับมันรู้จักมันในสมรภูมิรบของเด็กหนุ่ม ผมที่เพิ่งย้ายโรงเรียนมาเรียนมอสี่ใหม่ๆกำลังถูกพวกที่คิดว่าตัวเองเป็นขาใหญ่ทำการสั่งสอนแล้วก็มีแก๊งของไอ้แมทมาช่วยเอาไว้ แก๊งของมันตั้งชื่อได้กะโหลกกะลามาก
‘ชายโฉด’
ผมกลายเป็นสมาชิกในแก๊งไปโดยปริยายทั้งๆที่ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็น แอบเถียงมันไปตั้งหลายครั้งว่าไม่ยอมเข้าแก๊งสั่วๆบ้าๆนี่หรอก แต่สุดท้ายแล้วเพื่อนส่วนใหญ่ของผมก็อยู่ในแก๊งนี้กันทั้งนั้น เรามีกันเก้าคนทั้งๆที่ตอนแรกมีกันอยู่เจ็ดคน ไนท์กับแอร์ตามมาสมทบทีหลังหลังจากที่ผมช่วยมันมาจากสมรภูมิเหมือนกัน ไอ้แมทเลยบอกว่าสองคนนี้จะเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ที่สุดของผมเพราะผมช่วยพวกมันเองกับมือ(ผมช่วยมันมาจากสมรภูมิรบเช่นเดียวกัน)
“มึงช่วยกู แต่ทำไมกูไม่เห็นซื่อสัตย์กับมึงเลยวะ” ผมถามมันในเย็นวันหนึ่ง
“กวนตีนละไอ้เชี่ย . . เดี๋ยวกูเตะแม่ง”
บ่อยครั้งที่ผมกับแมทออกไปเตะบอลไม่ก็ชกต่อยด้วยกัน จนกระทั่งผมถูกแด๊ดจับได้และจะลงโทษผมทุกครั้งที่ผมมีแผลกลับบ้าน ไอ้แมทมันก็จะลากผมมานอนที่คฤหาสน์บ้านของมันแทน ซึ่งแม่ของมันก็ยินดีที่จะรับผมมากๆ ราวกับผมเป็นลูกชายอีกคนของบ้านนี้เลยทีเดียว
“พี่แมท” . .เสียงใสๆของเด็กหญิงดังขึ้นมา ผมเห็นปลายผมเปียแว้บๆก่อนที่เธอคนนั้นจะหายวับลับขอบประตูไป มีเพียงดวงตากลมโตที่โผล่มานิดๆให้รู้ว่าเธอกำลังแอบดูผมกับไอ้แมทเล่นเกมส์กันอยู่ทั้งๆที่มีพลาสเตอร์ยาเต็มตัวไปหมด
“น้องกูเอง” แมทพูดยิ้มๆ “ตั้งแต่มึงมาที่บ้านครั้งแรก น้องกูก็เอาแต่ถามหามึง ท่าทางน้องกูจะชอบมึงนะ”
“งั้นกูจีบน้องมึงนะ”
“สัด ไม่ต้องเลย . .หนังหน้ามึงไม่ผ่าน”
“แล้วต้องหน้ายังไงถึงจะผ่าน”
“หล่อกว่าพี่มันให้ได้ก่อนเหอะ ค่อยจีบน้องกูอ่ะ”
ผมไม่เคยคิดที่จะจีบลินหรอก ผมแค่แหย่มันเล่นเท่านั้น
“ว่าแต่ . . เรื่องเรียนมหาลัยของมึง . . มึงจะเอายังไงวะ” ผมถามมัน เพราะมันอยู่มอหกแล้ว ส่วนผมนั้นยังอีกยาวไกลนักอีกตั้งสองปีกว่าเลยไม่ได้คิดเรื่องนี้เอาไว้เลย
“พ่อจะส่งไปเรียนต่างประเทศ” มันพูดเซ็งๆ
ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมเซ็งเหมือนกัน . .
หลายครั้งที่ผมถามใจตัวเองว่าผมคิดกับมันเกินเพื่อนไปรึเปล่า . . ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ตลกมากหากนำเอามาคิดทีหลัง คงไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่ๆ เราทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากกว่าใครทั้งหมด ผมกับมันตัวติดกันรู้ใจกันซะยิ่งกว่าใครบนโลกใบนี้ มันเป็นคนที่ผมไว้ใจที่สุด และผมก็เชื่อว่า . . เพื่อนดีๆแบบนี้ หาได้ยากและเป็นของมีค่าที่ดีที่สุดที่คนบนสวรรค์ส่งให้ผมได้มาพบและเจอะเจอกับคนอย่างมัน
มันทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตผมไม่มีอะไรขาดหาย ถึงแม้ว่าผมจะถูกคุณแม่คนสวยทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆก็ตาม
จนกระทั่งในที่สุด . . วันที่มันจะไปต่างประเทศก็ได้มาถึง ผมนึกถึงวันที่ไม่มีมันไม่ออก แต่ก็ต้องทำใจยอมรับหากว่ามันเป็นทางที่จะทำให้มันประสบความสำเร็จ . . ผมเดินล้วงกระเป๋าเสื้อตามหลังมันที่กำลังลากกระเป๋าใหญ่เบ้อเร่อราวกับต้องการบอกให้โลกรู้ว่ามันจะไปอยู่หลายปีไม่ใช่แค่สิบวัน
ผมอดเซ็งไม่ได้แฮะ อันที่จริง . . ผมเศร้าเอามากๆ
“เฮ้ มึงทำหน้าอย่างกับกูจะไปตาย” แมทเดินเข้ามายีหัวผมเล่น ตอนนั้นผมสูงจะเท่ามันอยู่แล้ว
“สัด . . ปากไม่ดี”
“นี่รู้อะไรมั้ย” มันนั่งลงบนกระเป๋าของมัน กอดอก และก็หันมามองหน้าผมตรงๆ
ผมชะงักกึก งงงวยกับการกระทำของมัน ก็นี่มันทางคนเดินไปเดินมาตั้งเยอะตั้งแยะ “อะไรของมึง”
“อาทิตย์หน้าวันเกิดมึง . . ถ้ามึงอยากให้กูอยู่ฉลองวันเกิดกับมึง กูก็จะอยู่” วันเกิดผมจำง่ายครับ ผมเกิดสิ้นปี คนอย่างไอ้เชี่ยแมทเลยจำได้ . . ทั้งๆที่มันเพิ่งจะรู้จักกับผมเมื่อต้นปีนี่เอง “วันเกิดทั้งทีเลยนะเว้ย กูคิดว่าวันนี้เป็นวันสำคัญสุดๆของคนๆนึงเลยล่ะ”
“ถ้ามึงจะอยู่เฉพาะวันเกิด . . มึงก็ไปๆซะตั้งแต่ตอนนี้เลยเหอะ”
“ว่าไงนะ” ไอ้แมททนไม่ไหวเดินเข้ามาหาผม คว้าคอผมแล้วก็จับเคาะหัวกลางสนามบินเลย แม่งโคตรอาย “ช่วยรั้งกู ช่วยขอให้กูอยู่ต่อบ้างได้มั้ย . . มึงนี่นะ ถ้าปากแข็งแบบนี้ต่อไปอนาคตเมียมึงจะทนมึงได้ยังไง” พูดไม่พอมันยังเคาะแล้วเคาะอีก เคาะๆๆอยู่นั่นแหละ
“โว้ย ไอ้เหี้ย” ผมสะบัดมันจนหลุด “ก็รู้ไงว่ารั้งไปก็เท่านั้น ยังไงมึงก็ต้องไปอยู่ดี” ผมพูดไปเสียงสั่นไป และก็หลบหน้าของมันไปด้วย “กูก็เลย . . ไม่รั้งไง”
อีกฝ่ายเงียบจนผมรู้สึกได้ . . ผมเลยทำใจกล้าเงยขึ้นไปมองหน้ามัน แม่งกำลังกลั้นขำสุดชีวิต
“ตลกเหี้ยไร” นั่นเป็นเรื่องน่าอายที่สุดเท่าที่ผมเคยทำต่อหน้าไอ้เชี่ยแมท เรื่องกางเกงขาดเป้ายังไม่อายเท่าตอนนี้เลย
“มึง . . ฮ่าๆๆ มึงตลกว่ะ” แมทลากกระเป๋ามาหาผมแล้วก็โอบไหล่ผมลากผมไปด้วย “วันหลังมึงอย่าปากแข็งกับใครเค้าล่ะ เชื่อกูดิ”
“ทำไมกูต้องเชื่อมึงด้วย”
“เพราะถ้ามึงปากแข็งต่อไป . . คนที่มึงรักอาจจะหลุดไปจากมือของมึง”
ผมที่ไม่ทันได้ฟังคำที่ใช้ตรรกะมหาศาลนั่นโวยวายขึ้นมาขัดมันเสียก่อนที่จะรับรู้ “แล้วมึงจะลากกูไปไหน”
“กลับบ้านไง”
“บ้านใคร”
“บ้านกู”
“เฮ้ย . . แล้วอเมริกาล่ะ”
“ฮ่าๆๆ” มันยังคงเอาแต่ยิ้มแล้วก็ขำจนตาหยี “กูขอร้องพ่อกับแม่ได้ตั้งนานแล้วเรื่องไม่ไปต่อที่เมกา”
“แล้วมึงขนของมาที่นี่ มาทำเจี้ยไรสัด!”
“แกล้งมึงไง”
“ลงทุนไปมั้ย ไอ้ฟายเอ๊ย”
“ฮ่าๆๆๆ”
วันนั้นจะโกรธมันก็โกรธไม่ลง . . เพราะท้ายที่สุดแล้วไอ้แมทมันก็ยังอยู่ใกล้ๆผมไม่ไปไหนไกล
มันทำให้วันเกิดของผมหลังจากมีมันเป็นเพื่อน . . สำคัญทุกปี
ผลสรุปก็คือไอ้แมทขอพ่อกับแม่ต่อที่เมืองไทยแต่เป็นมหาลัยเอกชน เนื่องจากมันยื่นแอดมิชชั่นไม่ทัน(สมน้ำหน้า . .) แต่แทนที่ผมจะสมน้ำหน้ามันซ้ำ ผมกลับสมน้ำหน้าตัวเองเพราะผมรู้ใจตัวเองว่าอยากเรียนกับไอ้เพื่อนรักคนนี้มากแค่ไหน แต่มันดันเป็นมหาลัยเอกชนที่แด๊ดไม่มีทางส่งผมเรียนไหวแน่ๆ
ผมจึงต้องสอบชิงทุน วันทั้งวันที่ไอ้แมทกับเพื่อนฝูงชกต่อยกลับมา ผมกลับใช้เวลาฝึกปรือวาดรูปทุกวัน จนกระทั่งผมชิงทุนนั้นมาสำเร็จ . .
“เฮ้ยยย ฉลอง!!!!” ต้องใช้เส้นใหญ่สักแค่ไหนกันเชียวที่สามารถลากเด็กมอหกมาเข้าในร้านเหล้าแบบนี้ได้(อย่าไปกระซิบตำรวจนะครับ) “ในที่สุดไอ้หรั่งมันก็ได้เป็นรุ่นน้องกูสมใจอยาก”
“เปล่าซักหน่อย”
“ฮ่าๆๆ . . มึงจำไว้เลยนะ ชายโฉด อยู่ที่ไหนก็ต้องยิ่งใหญ่ วันนี้มึงสามารถทำให้ตัวมึงมาอยู่ใกล้ๆกูได้ กูนับถือความสามารถของมึงจริงๆ”
ผมก็ดีใจนะ . .ที่ผมสามารถทำให้ผมมาอยู่ใกล้ๆกับเพื่อนรักอย่างมันได้
จากหนึ่งปี กลายเป็นสองปี จากสองปี กลายเป็นสามปี ผมกับมันถึงแม้ว่ามีอายุและก็ชั้นปีที่เรียนแตกต่างกัน แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับมิตรภาพของมันกับผม ผมกับมันยังชกต่อยกับคนอื่นด้วยกันเวลาที่มีใครมาเรื่อง ยังกินเหล้า ยังเที่ยวด้วยกัน . .
จนกระทั่งวันหนึ่ง . .
“กูว่า . . กูมีความรักว่ะ” มันพูดขึ้นมาของบ่ายวันหนึ่งที่ฝนตกหนัก ในคอนโดของผู้มีอันจะกินแห่งหนึ่ง
“อะไรวะ” ผมอยู่กับมันตลอด ไม่เห็นว่ามันจะมีผู้หญิงคนไหนมาพัวพัน
“มึงไม่เชื่อเหรอวะ จริงๆนะเว้ย” ท่าทางมันจะอยากเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเต็มแก่แล้ว ผมวางกระดานวางรูปลง หันมาฟังมันที่กำลังมานั่งอยู่ข้างหน้า “คนข้างห้องกู . . น่ารัก น่ารักโคตรเลย!”
เพื่อนมีความรักทั้งที . . ผมรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยแฮะ “ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“กูเจอเค้าที่มหาลัยก่อนเว้ย คนแม่งรุมล้อมชิบหาย สงสัยมีแก๊งเหมือนกัน เห็นน่ารักๆแบบนั้นก็นักเลงไม่เบานะเว้ย”
“เดี๋ยวนะ . . คนน่ารักที่มึงว่า . . ผู้ชายเหรอ”
“เออดิ” มันพูดจริงจังราวกับว่านี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญทั่วไป แต่ผมรู้สึกช็อคไปครึ่งส่วนของร่างกายเรียบร้อยแล้ว “ทำไมวะ ก็เค้าน่ารักอ่ะ กูเห็นครั้งแรกกูก็เก็บมาเพ้อเลย”
“ขนาดนั้นเลย” ผมเกาหัวแกรกอย่างไม่ค่อยแน่ใจ คืออันที่จริงผมยังคงช็อคอยู่ แต่เคยเป็นมั้ยครับที่ว่าเพื่อนมันมีความสุข เราก็มีความสุขด้วย ถึงแม้ว่าเราจะยังไม่แน่ใจกับเรื่องนี้ก็ตาม
“อื้อออออออ” มันดิ้นแด่วๆอย่างกับคนจะบ้าตายเพราะความรัก “กูคิดว่ากูไม่มีทางจะเจอเค้าได้บ่อย แต่มึงรู้มั้ย . . เค้าดันอยู่ห้องข้างๆกูอ่ะ!!!!”
ดูท่าไอ้คนนี้มันจะมีดวงสมพงศ์กับเพื่อนผมไม่ใช่เล่น
“มึงต้องช่วยกูนะ!”
งานเข้า . . “อะไร”
“ช่วยกูๆๆๆ”
“ช่วยยังไง มึงชอบใครกูยังไม่รู้เลย”
“เอาเรื่องง่ายๆก่อน” มันพูดอย่างมีการวางแผน “เรื่องแรก . . คือมึงต้องส่งน้ำเต้าหู้ใส่น้ำตาลนิดหน่อยจากบ้านมึงมาให้กูสองถุงทุกเช้า”
นั่นทำให้ผมอยากจะหลุดพรวดอะไรออกมาสักอย่างจากปาก “ว่าไงนะ”
“กูรู้มึงตื่นแต่เช้าอยู่แล้ว ส่งน้ำเต้าหู้มาให้กู เดี๋ยวกูเอาไปห้อยหน้าห้องเค้าเอง โอเคมั้ยๆ”
“มึงจะจีบเค้าด้วยน้ำเต้าหู้บ้านกูเนี่ยเหรอ?”
“เออดิ”
“ไปจำมาจากเกาหลีเรื่องไหนวะ”
“หุบปากไปเลยเชี่ยมังกร” มันเอ็ดผม “ยังไงมึงก็ต้องอยากได้ลูกค้าประจำทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง ส่งมาให้กูนะ กูจะตื่นแต่เช้าไปห้อยหน้าห้องเค้าทุกวันเลย” แค่ไอ้แมทคิดมันก็มีความสุขมากแล้วงั้นสินะ . .
“จะโรแมนติกกว่านี้ถ้ามึงไปซื้อจากบ้านกูเอง”
“ยังไงมึงก็มาที่นี่อยู่แล้วนี่”
“ไม่แน่” ผมรีบตอบ “ช่วงนี้มหาลัยมีงานนิทรรศการบ่อย กูไม่ค่อยว่าง”
“จะยังไงก็ช่างเถอะ อย่าลืมน้ำเต้าหู้ก็พอ” มันช่างเป็นคนที่ไม่ฟังอะไรบ้างเลย
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ค่อยว่างจริงๆ ผมต้องวาดรูปเพื่อให้มีงานออกไปแสดงตลอดเวลานั่นทำให้ผมไม่ได้ไปสุงสิงกับไอ้เชี่ยแมทเหมือนอย่างเคยแต่ผมก็รักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับมันคือเอาน้ำเต้าหู้ไปให้มัน แล้วมันก็เอาไปห้อยไว้ที่หน้าห้องของสุดรักสุดดวงใจของมันที่ผมเองก็ไม่แม้แต่กระทั่งเห็นหน้าค่าตา บางวันผมเคาะประตูห้องไอ้แมทแต่เช้าแล้วมันไม่ตื่น ก็เป็นผมเองนี่แหละที่เอาไปห้อยหน้าห้องข้างๆของไอ้แมท กลัวเพื่อนจะคะแนนตกเพราะความไม่สม่ำเสมอ . .
“มึง . .” แมทมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมา
“เป็นเหี้ยไรวะ” ผมรู้จักมันมากพอจะรู้ว่าวันนี้ไอ้แมทมันกำลังกังวลอย่างหนัก
“มึงรู้จัก . . วิหคดำมั้ยวะ”
“หนังจีนเหรอ”
“ไม่ใช่” ถ้าเป็นเมื่อก่อน . . มันคงจะหัวเราะและก็เขกหัวผมไปแล้ว
แต่วันนี้มันช่างแตกต่างจากแมทคนเดิม
บ่อยครั้งที่เห็นมันเหม่อลอย บ่อยครั้งที่มันปลีกวิเวกแยกตัวออกไปแถวตึกคณะบริหารบ่อยๆซึ่งผมก็เข้าใจเพราะคณะบริหารเป็นคณะที่ขวัญใจมันเรียนอยู่ นี่ก็ผ่านมาได้หลายเดือนแล้วตั้งแต่มันมีความคิดที่ว่าเอาน้ำเต้าหู้ไปห้อยหน้าห้องเค้าแล้วเค้าจะมีใจ ทฤษฎีนี้ของมันอาจจะไม่ได้ผลนักเลยทำให้มันต้องตามไปเฝ้าเค้าตลอดเวลาแบบนี้นี่ไง
“ไอ้เชี่ยแมทอาการหนักแฮะ” ผมบ่นกับไนท์กับแอร์
“คนอินเลิฟก็งี้ . .”
“มึงมีความรักแล้วมึงจะเข้าใจ . .”
ตอนนั้นพวกแม่งมองว่าสิ่งที่แมททำนั้นเป็นเรื่องที่ถูก ผมเองก็ไม่รู้เท่าไหร่หรอกว่าแมทมันจีบคนๆนี้ไปถึงไหนแล้ว จนกระทั่งวันหนึ่งมันมีสภาพสะบักสะบอมกลับเข้ามาในบ้าน พร้อมๆกับรอยยิ้มแบบเจ็บๆแต่ก็ภาคภูมิใจในตัวเองที่สุด
มันบอกว่ามันไปต่อยคนที่จะไปต่อยหวานใจของมันมา . .
พูดง่ายๆก็คือ . . เสือกนั่นแหละครับ
“มึง . . ทั้งโง่ทั้งบ้า” ผมด่ามัน
“ฮ่าๆๆ มึงไม่มีความรัก มึงไม่เข้าใจหรอก” ย้ำจังไอ้เรื่องไม่มีความรักเนี่ย “กูรู้สึก. .สบายใจยังไงไม่รู้ ที่อย่างน้อยกูก็ทำให้เค้าเจ็บน้อยลงได้ หรืออาจจะไม่เจ็บเลย”
“ถ้ามึงจะรักเค้ามากขนาดนั้น . .”
“…”
“มึงก็ต้องรักต้วเองด้วยนะ”
“เฮ้” มันเดินเข้าไปคุ้ยของในลิ้นชัก ซึ่งหมายความว่าเมื่อกี้มันไม่ได้ฟังผมเลย “มังกร วันเกิดนี้อยากได้ของขวัญอะไรวะ”
“. . . ไม่อยากได้” ผมรีบปฏิเสธ เพราะทุกครั้งที่จะถึงวันเกิดของผม ไอ้แมทมันชอบซื้ออะไรแพงๆให้ทุกที อีกสองอาทิตย์ ก็จะวันเกิดของผมแล้ว . .
“เอาน่า บอกกูมา กูให้ได้หมดทุกอย่าง” นั่นไง . .
“. . .ไม่เอา”
“เอางี้ ถ้ากูให้อะไร มึงสัญญาสิว่ามึงจะดูแลของขวัญที่กูให้อย่างดีที่สุด!!!”
ชักอยากรู้ขึ้นมาแล้วว่ามันจะให้อะไรผม . .
“มึงจะให้อะไรล่ะ?”
“วันเกิดมึงปีนี้เดี๋ยวมึงก็รู้เอง ^^”
อะไรวะแม่ง . . ชอบมีลับลมคมใน ผมส่ายหน้าดิกอย่างเอือมๆขณะที่มองมันคุ้ยของต่างๆในห้องอย่างกับเด็กหาของเล่นที่หายไป . .
ผมเพิ่งมารู้ทีหลัง . . ว่าผมเกลียดวันเกิดปีนั้นมากที่สุด
-
ตอนนั้นผมกำลังวาดรูปอยู่ การวาดรูปคือชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ ผมมีความสุขทุกครั้งที่ผมได้วาดมันได้ทำมัน และจะอารมณ์เสียทุกครั้งที่มีคนมาขัด
แต่วันนั้นผมอารมณ์เสียไม่ลง . . “มังกร”
เสียงซีเรียสสุดๆของไนท์ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมาจากงาน “อะไรวะ”
“กูว่า . . ต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ๆ”
“ทำไม”
“กูเห็น . . พี่แมท ตามหลังพวกวิหคดำไปไหนก็ไม่รู้ว่ะ”
“ว่าไงนะ” ผมวางมือทันทีแล้วก็รีบรุดออกไปจากห้อง
จากที่ได้ยินชื่อแก๊งนี้แรกๆจากไอ้แมท หลังๆผมก็ได้ยินบ่อยและก็รู้เลยว่าไอ้เชี่ยแมทโคตรจะไม่ชอบขี้หน้าแก๊งนี้เป็นอย่างมาก ผมคิดอย่างร้อนใจกังวลไปหมดว่าจะทำยังไงต่อไปดี เพราะตอนนี้แมทมันอยู่คนเดียว . .
นิสัยของแมทเป็นพวกกล้าบ้าบิ่น ไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังอยากทำอะไรก็ทำ แม้จะติดตลกและก็ร่าเริง แต่ไอ้ความเลือดร้อนและไม่ไว้หน้าใครในบางทีก็ไม่สามารถกลบเกลื่อนด้วยความสดใสที่มันแสดงออกมาภายนอกได้
บอกตามตรง ครั้งนี้ผมโคตรจะกังวล กังวลที่สุด . .
วิหคดำมันอันตราย . .
“มึงจะเอาไง” แอร์ถามผม ทุกคนในชายโฉดถามผม
ผมหายใจเสียงดัง แล้วก็ตัดสินใจ “ยังไงก็ต้องตามไปช่วยมัน”
โชคดีที่มีคนเกาะติดรถของไอ้แมทไป มันไม่ได้ไปที่ไหนไกลเลย เพราะที่นี่คือคอนโดของมันเองแท้ๆ แล้วทำไมต้องมีพวกวิหคดำนั่นด้วย . . ทำไมวะ
จนกระทั่งผมมาถึงชั้นที่เป็นชั้นของแมทกับขวัญใจของมัน ผมก็ถึงกับต้องตกตะลึงเมื่อรู้ว่ามีเสียงดังดังมาจากห้องของขวัญใจไอ้แมท
และไม่มีเหตุผลอะไรที่แมทจะต้องไม่อยู่ตรงนั้น . .
ผมวิ่งไปที่ห้องนั้นอย่างไม่คิดชีวิต ทั้งเสียงดัง ทั้งอันตรายแบบนั้นไอ้แมทคนเดียวมันจะสู้ไหวได้ไง . .
ทันทีที่ผมไปถึง . . ผมก็ต้องพบกับวิหคดำเกือบสิบคน รุมล้อมไอ้แมทไว้คนเดียว และสภาพของมันตอนนี้ . . ไม่ต่างอะไรกับคนที่ค่อนข้างเสียเลือดไปมาก
มันถูกแทง . .
ผมไม่คิดอะไรทั้งนั้น ผมก้าวผ่านมันไปหมายจะไปจัดการไอ้คนที่มันทำร้ายเพื่อนของผม แต่ผมกลับโดนไอ้แมทจับขาของผมไว้
“มึง . .” ผมจะพูดมันก็ยังลำบาก ผมกล้ำกลืนมองดูสภาพมันอย่างฝืนจิตฝืนใจ “ . .จัดการให้หมดอย่า . . อย่าให้เล็ดลอดไปได้ . . สักคนนะ”
“คำสั่งหัวหน้า . . กูไม่ขัดหรอก” ผมรีบส่งสัญญาณบอกให้เพื่อนพาไอ้แมทไปโรงพยาบาล ส่วนผมกับคนอื่นที่เหลือจัดการกับไอ้พวกที่อยู่ตรงหน้านี่
ดูเหมือนพวกมันจะอยากหนีไปที่อื่นมากๆ และผมกับพวกมันก็ทำให้สภาพห้องเละตุ้มเป๊ะและข้าวของก็กระจัดกระจาย
ผมจำมันได้ . . ไม่มีวันลืม
ไอ้เชี่ยเหม . . มีดอยู่ในมือของมัน
ผมจัดการกับพวกมันจนเหนื่อยหอบ . . และพวกมันก็คงจะเหนื่อยเช่นกัน เลยพากันหนีหัวซุกหัวซุนไปกันคนละทิศละทาง . .
ผมไม่รอช้า แบกสังขารที่เพิ่งโดนยำมาไปหาไอ้แมทที่โรงพยาบาลทันที
ผมคิดว่ามันจะปลอดภัยเหมือนทุกครั้ง
ผมคิดว่ามันจะแค่มีผ้าพันแผลนิดหน่อย
ผมคิดว่ามันคงไม่ได้เจ็บปวดอะไรมากมาย
แต่ใครจะรู้ . . ว่าผมคิดผิด
ถึงหน้าห้องผู้ป่วยฉุกเฉินที่มีคนของชายโฉดยืนอยู่กันเต็มไปหมด ผมรีบแหวกทางหมายที่จะเข้าไปในห้องนั้น เข้าไปหามัน . . แต่ดันมีใครบางคน . . ขวางทางเอาไว้ซะก่อนที่ผมจะได้เดินไป
ไอ้ไนท์
มันน้ำตาไหลพราก . . ไหลไม่หยุด . . ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ผมตะลึงงันกับภาพที่ได้เห็น มันทำให้เลือดในหัวใจของผมชาไปมากกว่าครึ่ง
ผมรู้สึกเหมือนโลกนี้กำลังจะดับวูบ ตอนที่ผมได้ยินคำนั้นจากปากไนท์ . . “หมอบอกพี่แมทจะไม่รอด”
ผมไม่อยากได้ยินคำนั้น . . ผมผลักมันทิ้งให้พ้นทางไปอย่างหงุดหงิดทั้งๆที่ตัวเองก็สั่นงันงกไปทั้งตัวและก็ช็อคเหนือคำบรรยาย ผมอยู่ในสภาพที่ตกใจมากจนขาดสติและก็ไม่อยากฟังคำของคนอื่นคนใด . .
ผมผลักประตูเข้าไป . . ได้ยินเสียงของลินร้องไห้ . .พ่อกับแม่ของไอ้แมทร้องไห้ . . ทุกคนร้องไห้กันหนักมาก จนกระทั่งแม่ของแมทเป็นลมล้มลงไป พ่อของแมทเลยเข้าไปพยุงและก็พาตัวออกมา
ผมเดินเข้าไปหามันช้า ๆ . . สายระโยงระยางกับเลือดสีแดงที่มีอยู่มากมายนั้นไม่ได้เหมาะอะไรกับมันเลยสักนิด
ไม่เหมาะเลยแม้แต่นิดเดียว
“มังกร ฮือออ” ลินร้องไห้จนหมดแรง . . ร้องเรียกผมราวกับหาที่พึ่ง แต่สายตาของผมนั้นจ้องมองไปที่ไอ้แมท เพื่อนรักของผมคนเดียวเท่านั้น
ใบหน้ามันซีดเซียว และอ่อนระโหยโรยแรงที่สุด
“มึง . .” ผมเอื้อมมือไปหามัน ผมเพิ่งรู้ว่ามือของผมสั่นแค่ไหน
มันลืมตาขึ้นมาช้าๆ . .ยิ้มนิดๆและหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า “พวกนั้น . .หลุดไปมั้ย” เสียงแหบพร่าและก็เบาหวิวของมันทำให้ผมต้องทรุดตัวลงไปนั่งข้างเตียงแล้วเงี่ยหูฟัง
มันคงจะหมายถึงพวกวิหคดำ “ . .ไม่มีหลุด”
“หึ” มันยิ้มอีกครั้ง มันเป็นยิ้มที่สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบาก “ . . มึงเก่ง”
ผมเสหน้าหนีมองไปทางอื่นนอกจากใบหน้าของไอ้เชี่ยแมท . . สายตาของผมไปเจอะเข้าอย่างจังกับแผลสดที่มันเพิ่งโดนมาหยกๆ
นั่นทำให้ผมรู้สึกอยากฆ่าตัวเองทิ้ง . .
ทำไมผมไม่มาให้เร็วกว่านี้
“อย่าโทษ . . ตัวเอง” มันบอกอย่างกับรู้ว่าผมคิดอะไร “กู . . มีเรื่องจะคุยด้วย”
“กูไม่คุย” ผมลุกหนีทันที . . บรรยากาศที่ผมเกลียด บรรยากาศที่ผมไม่อยากพบเจอ ผมจะอยู่ทำไม . .
เพราะสิ่งที่ไอ้แมทมันกำลังจะพูด . . ไม่ได้ต่างอะไรกับการสั่งเสีย
“ . .กูขอร้อง”
น้ำตาหนึ่งหยดหยดลงแหมะที่พื้นของห้องฉุกเฉิน ผมปาดมันทิ้ง พยายามกล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้ที่สุด ก่อนที่จะหันกลับไป
“มีอะไร”
“มา . . นี่” มันเรียกผมให้เข้าไปอยู่ใกล้ๆ ผมกลืนน้ำลาย พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีให้เดินไปหามันไหว ทำไมตอนนี้แค่สองสามก้าว มันช่างดูห่างไกลหลายหมื่นกิโล
ผมนั่งยองๆข้างๆเตียงที่เดิมอีกครั้ง เงี่ยหูฟังคำพูดของแมท
“ดูแล . . ลินด้วย”
. . .
“รักลิน. . ให้เหมือนกับ . . ที่กูรัก”
. . .
“อีกสองวัน . . วันเกิดมึง”
. . .
“กูขอโทษ . . กูคงอยู่ด้วยไม่ได้”
“ไอ้ . . เหี้ย” ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป . . “มึงต้องอยู่สิ วันเกิดมันเป็นวันสำคัญของคนๆหนึ่งเลยนะ”
“ฮะๆ” มันแค่นหัวเราะออกมา “ขอโทษนะ”
“ถ้ากูรั้งมึงไว้ . . มึงจะไม่ไปใช่มั้ยเพื่อน” ผมพูดอย่างสุดจะกลั้น น้ำตาของผมไหลพรั่งพรูออกมา “กูจะไม่ปากแข็งอีกแล้ว มึงอย่าไปเลยนะ มึงอยู่กับกูก่อนนะ กูจะช่วยมึงจีบคนๆนั้น กูจะห้อยน้ำเต้าหู้แทนมึงทุกๆวันเลยก็ยังได้ ขอแค่ . . มึงอย่าไป”
“ว่าจะพูด . . เรื่องนี้”
. . .
“ฝากดูแล . .เค้าที”
. . .
“เค้าชื่อ. . เจ้านาย กูชอบเค้ามาก”
“ลินเกลียดมัน!” ลินร้องตะโกนแทรกขึ้นมาจนลั่นห้อง “ลินเกลียดมัน! มันทำให้พี่แมทเจ็บ!”
“ไม่ใช่ . . ซักหน่อย”
. . .
“พี่สมัครใจ . . ช่วยเค้าเอง”
หรือที่มันต้องเจ็บแบบนี้ . . ก็เพื่อปกป้องคนๆนั้นของมัน
มันช่างโง่อะไรอย่างนี้
. . เขาคนนั้นไม่รู้จักมันด้วยซ้ำไป
“กูเท่ . . ใช่มั้ย”
ผมเอามือปิดหน้า . .เสียใจ เสียใจที่สุดในชีวิต “ไม่เลย . . ไม่เลยไอ้สัด”
“อย่างน้อย . . ก่อนที่กูจะตาย . . กูก็ยังได้รู้จักความรักนะ”
. . .
“มึงจะดูแลเค้า . . ให้กูใช่มั้ย”
. . .
“รอบตัวเค้า . .มีแต่คนอันตราย”
. . .
“กูขอร้อง . . สัญญากับกูสิ”
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย” ผมปาดน้ำตา รีบเอามือมันมากุม “. .กูสัญญา”
“ดีมาก . .” มันยิ้มในที่สุด ยิ้มกว้างสุดๆตามแบบฉบับของมัน “ลิน . .” แมทเรียกน้องสาวของตัวเอง “บอกพ่อกับแม่ . . ว่าพี่ขอโทษ”
“ไม่นะพี่แมท อย่าพูดกับลินแบบนี้ อย่าพูดกับลินแบบนี้! ไม่นะ . .”
“เป็น . . เด็กดีนะ”
ลำตัวและการหายใจของแมทเริ่มกระตุกวูบ ผมกับลินสะดุ้งไปพร้อมๆกัน กลัวว่าแมทจะไปจากพวกเรา . .
“ส่วนมึง . .ไอ้เหี้ยมังกร”
. . .
“มึงเป็นเพื่อนที่ดี . . มึงเป็นเพือน . . ที่กูรักที่สุด”
. . .
“ขอบใจมากๆ”
เสียงของแมทแผ่วลงเรื่อยๆ นั่นยิ่งทำให้ผมกับลินร้องไห้หนักมากขึ้นเรื่อยๆ
วินาทีนั้นผมอยากเอาอายุขัยของผมทั้งหมดแลกกับลมหายใจของแมท . . เพื่อต่ออายุของมัน
“มึงสัญญาแล้วใช่มั้ย . .” แมทหลับตาพริ้ม ราวกับเตรียมพร้อมที่จะจากไป
ไม่นะ . . ได้โปรดเถอะ
“ถ้ามึงทำได้ดี . . กูจะส่งนางฟ้าลงมาให้”
. . . กูไม่อยากได้
“จะวันเกิดมึงแล้ว . .”
. . .
“. . กูคงจะส่งของขวัญมาให้มึงในวันนั้น”
. . .
“. . .อย่าร้องไห้เพราะกูเลยนะ”
นั่นเป็นประโยคสุดท้าย . . ก่อนที่แมทจะจากผมไป . . และหลับใหลตลอดกาล . .
แมทหลับอย่างสงบโดยมีผมที่ยังคงช็อคอยู่ตรงนั้น . . ความวุ่นวายรอบๆกายกลายเป็นสิ่งที่ผมไม่รับรู้อีกต่อไป ไม่ว่ากี่นาทีต่อมา
กี่ชั่วโมงต่อมา
กี่วันต่อมา
และอีกกี่เดือนต่อมา
ผมกลายเป็นคนเย็นชา พูดน้อย ยิ้มน้อย จมปลักอยู่กับความคิดของตัวเองที่เศร้าโศกเสียใจเรื่องเพื่อนรักที่เพิ่งจากไป . .
ไม่มีอีกแล้ว . . รอยยิ้ม
ไม่มีอีกแล้ว . . ความซื่อสัตย์ของเพื่อนที่เคยแสดงต่อกัน
ไม่มีอีกแล้ว . . เพื่อนและพี่ชายที่แสนดี
ผมคิดถึงมัน . .
ในวันเกิดผม . . สองวันถัดมาหลังจากที่แมทจากไป . . ผมยังคงทำภารกิจที่ไอ้แมทฝากฝังไว้ให้อย่างเหม่อลอย นั่นก็คือห้อยน้ำเต้าหู้ที่หน้าห้องของคนๆนั้นของมันที่มันฝากให้ผมดูแล
พอผมถึงชั้นที่แมทเคยอยู่ ผมกลับได้ยินเสียงใสดังขึ้น
“แม่งเอ๊ย จู่ๆก็กลับมาเจอห้องพัง” เสียงบ่นอย่างหัวเสียดังขึ้น “ใครทำวะ ไอ้เชี่ยธี มึงไปสืบดิ๊”
“ได้เลย”
“ก็ดีนะที่จะจากห้องนี้ไปสักพักหนึ่ง มันดูไม่ค่อยปลอดภัยน่ะ”
ผมที่แอบดูอยู่เห็นแฝดคู่หนึ่งกับคนๆหนึ่ง . .
ผมจ้องมองเขาราวกับถูกสะกดจิต
เรือนผมสีน้ำตาล ตัวสูง ผิวขาว หน้าตาหล่อแบบหวานๆ . .
. . คนนี้เหรอวะแมท?
“ดูท่าไอ้นายจะไม่อยากจากที่นี่ไปนะ มันชอบน้ำเต้าหู้ที่นี่นี่หว่า”
“หุบปากเชี่ยธี” ขวัญใจของแมทตวาดฉับ “เชี่ยธัญเรียกช่างมาซ่อมให้กูด้วย กูรักที่นี่ที่สุดในบรรดาคอนโดทั้งหมดของกูแล้ว”
“ได้เลย”
“ปีใหม่ทั้งที แดกไหนดีวะ”
“ทองหล่อ เอกมัยมั้ย”
“เลือกมาสักที่ กูตามใจมึงอยู่แล้วเจ้านาย”
สามคนนั้นเดินผ่านผมไป . . ผมที่แอบอยู่รู้สึกว่าตัวเองมือสั่น
ผมรู้สึกโกรธคนๆนั้น . .
โกรธที่เค้าไม่รู้ว่าเพื่อนผมต้องมาตายเพราะปกป้องเค้า
โกรธที่เค้ายังยิ้มระรื่นอยู่ได้ทั้งๆที่มีคนร้องไห้มากมายแค่ไหน
ผมโกรธ . . โกรธอย่างไม่มีเหตุผล
แต่กลับเกลียดไม่ลง . . ถึงแม้ปากจะเคยบอกคนอื่นๆ แต่ใจกลับต่อต้าน
เพราะคนๆนี้คือคนที่เพื่อนที่ผมรักที่สุดมันรัก . .
ผมต้องดูแลเค้า
ผมต้องทำตามสัญญา
ตอนที่เจ้านายเดินผ่าน สายลมเบาหวิวพัดวูบผ่านใบหน้าของผมไป . .
ผมไม่มีวันได้รู้ . .
ว่าคนๆนี้ . .. . คือคนที่แมทส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิดของผม
กระหน่ำพิมพ์อย่างบ้าพลัง ย๊าก
:katai4: :katai4: :katai4:
-
:mew6:
-
และแล้วก็รู้คำตอบ ว่าทำไมถึงรักไม่ได้ :z3: :z3: :m15: :monkeysad: :sad11:
-
ย๊ากกกกก
อยากอ่านตอนต่ไปแล้ว ย๊ากกกกกกกก
:ling1:
-
:sad4:
เศร้าอะ
-
แมทพระเอกมากกกกกก :hao5: :katai2-1:
-
เหตุผลที่รักไม่ได้ TT
-
ในที่สุดเจ้ก็มาอัพแล้วว
สงสารแมทททททททททททททททท
สงสารมังกรด้วยอ่ะ เจ้านายจะรู้บ้างมั้ย ว่ามีคนต้องตายเพราะมันเนี่ย
อ่านไป ร้องไป ทุกคนรักแมทมากนะ
เกลียดไอเหมนี่แหละ เข้าใจแล้วว่าทำไม มังกรถึงเกลียดไอเหมอ่ะ
ชั่ววววว มันไม่น่าออกมาจากคุกเลย
ตายๆไปซะ !!!
:m15:
-
:sad4: สงสารทั้งหมดเลยอ่ะ
รีบๆมาต่อนะ เค้าอยากรู้ว่าเจ้านายจะเป็นยังไงอ่ะ
-
หายไปตั้ง 11 วันแน่ะ TT^TT
เจ้านายไม่ผิดนี่นะ มันไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำว่าพี่ชายข้างห้องแอบหลงรักมัน
เกลียดยัยลินว่ะ
อย่าหน่วงไปมากกว่านี้เบยยยยย
-
นี่มันอะไรกันเนี่ยยยแมทอ่าาาาา ทำไมต้องทำเพื่อคนอื่นมากมายขนาดนี้ด้วย :o12:
มันมีวิธีนี้เเค่วิธีเดียวเหรอ นายมันคนใจร้ายไม่รู้รึไงว่าคนที่อยู่ข้างหลัง คนที่เค้ารักนายจะเป็นยังไง
นี่ขนาดเราเป็นแค่คนอ่าน คนจริงๆอ่ะ ยังรู้สึกเสียใจเลยนะ ถึงจะไม่อยากบอกแต่เราก็รู้ว่านายเป็นคนดี
"แต่เราอยากจะบอกว่า ทั้งหมดที่แมททำมันไม่สูญเปล่าเลยนะ"
นี่ขนาดยังไม่เคยเห็นหน้า อย่างน้อยๆเจ้านายก็ชอบน้ำเต้าหู้ที่แขวนไว้บ่อยๆ เจ้านายซื้อรูปที่เป็นชื่อแมทมา
สุดท้ายนายก้ไม่ได้ตายไปเปล่า เพราะอย่างน้อย นายก็อยู่ในความทรงจำของคนที่นายรักไปแล้ว
ถ้าแมทยังอยู่ เราว่าเจ้านายรักแมทได้ไม่ยาก โอ๊ยยยย เราพิมพ์ไม่ถูกอ่าาาาาา
แม้ว่าจะไม่มีวันนั้น แต่ถ้าไม่มีแมท มังกรก็คงไม่รู้หรอกว่า ของขวัญที่แมทให้มันสำคัญมากแค่ไหน
แล้วเหตุใด มังกรทำกับเจ้านายยังงี้ คนคนนี้คือคนที่แมทแลกมาด้วยชีวิตเชียวนะ
มาทำให้เสียใจ ร้องไห้แบบนี้ได้ไง ถ้าแมทเป็นผีเหมือนในหนัง คงมาเล่นงานนายเเน่ๆอ่ะ
เรื่องยัยบ้าลิน ถึงชั้นจะสงสารเธอ แต่เรื่องนี้มันคนละเรื่องกัน หล่อนอย่ามาโมเม ขี่ตู่ ทำเป็นแอ๊บฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องนะยะ
หนอยยยยย ฉวยโอกาสเกินไปรึเปล่า พี่หล่อนก่อนตายเค้าบอกว่าไงยะ?
“รักลิน. . ให้เหมือนกับ . . ที่กูรัก” เหมือนที่พี่หล่อนรัก ก็รักแบบน้องสาวไงยะ
ที่เหลือหล่อนเรียกร้องของหล่อนเอง เอามาเป็นข้ออ้างได้ทุเรศมาก ทำเหมือนมังกรผิด
ทั้งๆที่มังกรไม่ได้ผิดอะไรกับเรื่องนี้เลย เค้าไม่มีส่วนที่ต้องมารับผิดชอบชีวิตเธอเลย
แต่นี่เค้ามารักเธอ ดูแลเธอเหมือนน้องตามสัญญาที่เค้าให้ไว้กับพี่เธออย่างดี เธอนี่มัน.....น่าสมเพช
จอมฉวยโอกาส เอาเรื่องนี้มาผสมกันมั่วซั่วไปหมด :fcuk:
มังกรก็เหมือนกัน บ้ารึเปล่า ดูแลภาษาอะไร ดูแลเเต่ตัวแต่ไม่ดูแลใจคนด้วยเลย
กลับไปคิดมาให้ดีเลยนะ ว่าคนไหนที่ทำเกินหน้าที่ และคนไหนที่ควรจะทำมากกว่านี้
นี่กลับมาเชียร์อีกครั้งนึงเลยนะ ไปคิดมาให้ดีๆเลย
น้องเค้กด้วยนะคะ ไปทำให้มังกรคิดได้เลยด้วย งื้ออแง่งงงงงงงง o9
เป็นกำลังใจเช่นเคย อยากบอกว่าตอนนี้หนูแต่งได้อินมากกก ร้องไห้น้ำตาซึมไม่อายคนในออฟฟิตเลยค่ะ :m15:
:กอด1: :L2:
-
เฮ้อออ เศร้าวะ
-
อ๊า ของขวัญจากแมท...
เฮ้อ เครียดไปด้วยเลย แต่จะว่าไป เจ้านายก็เป็นคนทำให้มังกรเปลี่ยนไปนะ
ทำให้มังกรมีความรักไง แต่แมทก็เคยบอกนี่นาว่าจะยกให้เหมือนกัน
มันน่าเศร้านะที่คนที่อยู่จะรักกันไม่ได้เพราะคนที่ตายไปแล้ว
รู้ว่าคงทรมาน แต่การฝืนใจก็เจ็บปวด
ตกลงเหม วิหคดำต้องการอะไรกันแน่ ที่ทำว่าชอบเจ้านายนั้นจริงรึเปล่า
แต่เอาเป็นว่าอย่าอยู่ใกล้เลยเนอะ
รออ่านต่ออยู่ตลอดน้า
-
แมทเอ้ยยยยยยยยยย ไม่รู้จะพูดยังไงดี :hao5:
สงสารทั้งเจ้านายและมังกร สงสารแม่มทุกคนอ่ะ โชคชะตาช่างกลั่นแกล้ง :ling1:
เกลียดเหม บุกไปฆ่ามัน!!!! :angry2: :angry2:
-
แต่'รัก'ไปแล้วนะ
เจ้านาย>>ของขวัญวันปวดใจ
-
แล้วเจ้านายทำผิดอะไร
ถ้าเจ้านายเป็นคนแทงแมทตาย จะไม่ว่าสักคำ
แต่นี้อะไร เจ้านายรู้เรื่องอะไรด้วยไหม
มันเหมือนยัดเยียดความผิดไปให้เจ้านายเลยอะ
ไม่แฟร์กับเจ้านาย แล้วสุดท้ายคนที่จะเจ็บที่สุดก็แกนั้นแหละ มังกร :katai1:
-
แงงง เศร้าอ่ะ สงสารแมทมากๆจริงๆ :sad4: :sad4:
อ่านแล้วหดหู่เลย รอตอนต่อไปนะคะ
-
น้ำตาซึม แมทเท่ห์ไปนะ ฮือออออออ
-
แมทฝากมังกรให้ดูแลเจ้านาย :hao5:
มังกรก็อย่างทิ้งเจ้านายไปไหนสิ ในเมื่อใจตรงกัน
แมทฝากให้ดูแลลิน เหมือนที่แมทรักและดูแล
มัวกรก็ดูแลลินรักลินแบบที่แมทรัก ก็เท่านั้น
ความรักที่ไม่เกินพี่น้องสำหรับลิน :m15:
-
:o12: :o12: :o12:
แงงงงงงงงง แมทน่าสงสารอะ น่าสงสารมากที่สุด
ยอมสละชีวิตตัวเอง เพื่อช่วยคนที่รัก
ช่างเป็นความรักที่น่ายกย่องนับถือ :monkeysad:
-
จะว่าไปอุปสรรคก็ไม่มี แมทก็ตายไปแล้ว สรุปที่รักไม่ได้นี่เพราะอะไร?
เพราะคิดว่าเจ้านายเป็นสาเหตุให้ต้องแมทตาย หรือ เพราะไม่ได้รัก ?
:katai1:
-
รักของแมทดูน่ายิ่งใหญ่และน่ากลัว
แมททำเพื่อตัวเอง โดยบอกว่าแค่ทำให้เจ้านายแบบนั้นก็มีความสุขแล้ว
แต่แมทไม่นึกถึงคนข้างหลัง ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ พี่น้อง หรือเพื่อน
วิธีช่วยมีเยอะแยะกว่านั้น มีมากกว่าลุยเดี่ยวไปช่วยเค้า
ในแง่ของโลกความจริงคือ ลุยไปแบบนั้น ถ้าไม่เก่งมากก็ตายค่ะ
สงสารครอบครัวของแมทที่สุด ส่วนลินน่ะเหรอ ก็เหมือนพี่ชายนางอ่ะ แนวความคิดเดียวกัน
ส่วนเจ้านาย โดนเค้าหลงรักไม่รู้ตัว โดนเค้าดูแลไม่รู้ตัว และเค้าก็ตายเพราะตัวเองแบบไม่รู้ตัว
แถมตอนนี้โดนความรักที่เข้ามาแบบไม่รู้ตัวทำร้ายเอาซะด้วยสิ
มังกรละ ที่รักไม่ได้ เพราะอะไร เพราะเจ้านายคือคนที่แมทรัก หรือเจ้านายคือคนที่ทำให้แมทตาย หรือเพราะยัยลิน
เจ็บกันไปอีกนานเลยล่ะทุกคน ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าเจ้านายจะไปในแนวไหน จะกลับไปเหี้ยแบบเก่า หรือน้องจะตายทั้งเป็น
หน่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เรื่องมันเป็นแบบนี้นิเองงงงง
-
ปริศนาของเรื่องออกมาแล้ว
แต่แมทให้ดูแล และส่งต่อให้ในวันเกิดไม่ใช่เหรอ :mew2:
ก็น่าจะรักกันได้นะ ส่วนเรื่องเหมยังไม่เข้าใจอยู่ดีที่มาทำดีกับเจ้านายเพราะอะไรกันแน่ จะว่ารักเจ้านายเหมือนกันแต่ทำไมต้องไปทำอะไรแบบนั้นที่ห้องของเจ้านายด้วย หรือแค่อยากจะแย่งเจ้านายมาเป็นของตัวเองเฉย ๆ
และปริศนาอีกข้อใครเป็นคนมาบอกว่าคบกันไม่ได้ในตอนที่แล้ว..... :z3:
หวังว่าคงไม่ใช่ลินนะ ส่วนลินมังกรก็รักเหมือนแมทไงคือรักแบบน้องสาว :mew4:
-
พี่แมทเท่มากอ่า
แต่ก็ยังค้างอยู่ดี
รีบพิมพ์ต่อได้มั้ยค่ะ ฮา
ลุ้นอ่ะ จะเป็นไงต่อไปเนี่ย
-
เรื่องเป็นแบบนี้จริงมันไม่ใช่ความผิดของเจ้านายเลยนะ..ไม่อยากจะพูดว่าแมทโง่มากที่เอาชีวิตตัวเอง
ไปเสี่ยงแบบนี้การจะรักใครขนาดเอาชีวิตเข้าแลกอย่างน้อยก็ควรจะบอกหรือแสดงตัวให้เค้ารู้
นี่ยอมเอาชีวิตเข้าแลกจนตัวเองตายแล้วมันคุ้มหรือเปล่าในเมื่อเจ้าตัวเค้าไม่ได้มารับรู้เรื่องราวด้วย
มังกรถ้าจะรักเจ้านายก็ไม่ถือว่าเป็นความผิดหรอก.อยากรักก็รักให้เต็มที่เลยไม่มีเหตุผลที่จะรักไม่ได้
-
อร๊ากกกกกกกกกก โคตรปลื้มแมทอ่ะ :hao5:
ทำไมน้ออออ ไม่ไปรักคนอื่น แทนที่จะเป็นเจ้านาย 555++
-
ตอนนี้เศร้าๆมากๆ :hao5: :m15:สงสารแมท สงสารมังกรนี่คือสาเหตุที่มังกรรักเจ้านายไม่ได้เพราะเจ้านายเป็นคนที่แมทรัก
-
ทำไมที่มาของน้ำเต้าหู้ ที่มาของทำไมมักกรต้องคอยปกป้องเจ้านายมันถึงได้....เศร้า....เศร้าจริงๆ
.
.
.
.
:mew6:
-
พี่เเมท T^T
เศร้าอ่ะ
-
โอ๊ยยย อ่านแล้วมันบีบหัวใจจจ ขอไปเกิดเป็นนางฟ้าดามใจพี่แมทได้มั๊ย 5555 (เค้าจะเอาแกหรอยะ!)
แต่อ่านแล้วก็เข้าใจมังกรมากขึ้นนะ เรื่องที่คอยดูแลเจ้านายตั้งแต่แรกทั้งที่ไม่ชอบขี้หน้า
แต่พอมาถึงประเด็นลินก็เซ็งทุกที รักแบบที่แมทรัก มันก็คือรักแบบพี่น้องสิยะ ยัยลินจะมาเอาพี่ชายเป็นแฟนได้ยังไง แล้วมันก็ดูไม่ใช่เรื่องนะที่มังกรจะต้องตามใจลินไปทุกเรื่อง มันต้องมีว่าดุด่ากล่าวตักเตือนในฐานะพี่ชายบ้างสิ เข้าใจมั๊ยมังกือ เอ๊ย มังกร!
ป่านนี้เจ้านายของฉันจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย ถูกมังกรหักอก ป่านนี้ไปจมน้ำตาอยู่ไหนไม่รู้แล้วววว
-
เศร้า ร้องไห้เลย
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาา :ling1:
-
แมททททททททททโฮฮฮฮฮฮฮฮ
ทำไมเป็นคนแบบนี้ ซึ้งมากอะ :sad4:
คนเขียนใจร้ายยยยยโฮฮฮ
-
ผมไม่มีวันได้รู้ . .
ว่าคนๆนี้ . .. . คือคนที่แมทส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิดของผม
กรี๊ดเลย กรี๊ดปรโยคนี้เลย อ๊ากกกกกกกกกกกกกก :katai4: :katai4: :katai4:
เฮ้อ เเต่เรื่องมันเศร้าจริงๆนะ งั้นไม่เชียร์เหมเเล้ว หึ้ย!
สงสารเเมทอ้ะ สงสารมังกรด้วย เเต่มันผ่านมาเเล้วก็ทำอะไรไม่ได้
สู้ทำวันต่อไปให้ดีที่สุด พี่เเมท! พี่ช่วยเข้าฝันมังกรรด้วยนะพี่
ว่าอย่าปากเเข็งอีกเลยนะ! :mew2:
-
ดิ้นๆๆๆ กว่าจะมา :ling1:
-
เรื่องมันศร้ามากเลยอะ แมทชายที่สามารถทำทุกอย่างให้กับคนที่เขารักได้ มังกรก็คือคนที่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนรัก :hao5: เจ้านายจะรู้มั้ยเนี้ยว่าต้องมีคนมาตายแทนตัวเองเพราะความรักนี่ :sad4:
นี่คือเหตุผลสินะมังกรที่ทำให้ไม่สามารถพูด แสดงความรู้สึกนั้นๆออกมาให้เจ้านายได้รู้ เพราะเจ้านายคือคนรักของเพื่อนที่รักที่สุด :sad2:
"ผมไม่มีวันได้รู้ . .
ว่าคนๆนี้ . .. . คือคนที่แมทส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิดของผม" <<< แต่ไหนมังกรสัญญากับพี่แมทแล้วไงว่าจะไม่ปากแข็งอีกแล้วอะ รักเค้า ชอบเค้าก็บอกไปเลยไม่งั้นมันจะเจ็บกันทุกฝ่ายนะ ไหนๆพี่แมทก็ฝากมังกรดูแลเจ้านายแทนแล้วนี่ :dont2:
-
โอ๊ยยยยย เศร้าาาา ว่าแล้วเชียวว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้
เข้าใจความรู้สึกมังกรนะ ของรักของเพื่อนยังไงก็รักไม่ได้
แต่เค้าว่าแมทอยากจะให้มังกรรักและดูเจ้านายนะ
มังกรจ๋าา เลิกกดดันตัวเองได้เองแล้ว
ถ้าแมทต้องเห็นเพื่อนที่รักที่สุดกับคนที่รักที่สุดต้องมาเศร้าแบบนี้
แมทก็คงไม่มีความสุขหรอกเนอะ งือออออ :sad4:
-
ตอนนี้รู้แจ้งเห็นจริงแล้ว
สงสารแมทอะ
แมทส่งเจ้านายมาเป็นของขวัญให้มังกร
มังกรเองก็รักเจ้านายใช่ไหม
-
ขอบคุณนะแมท ที่รักเจ้านาย
:กอด1:
-
เศร้าอ่าT^T สงสารพี่แมทแล้วก็สงสารเจ้านายที่ไม่รู้อะไรเลย
-
ผมไม่มีวันได้รู้ . .
ว่าคนๆนี้ . .. . คือคนที่แมทส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิดของผม
ชอบประโยคนี้มาก ซึ้งงงงง เรื่องของแมทมาแล้ว เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไร สัญญาลูกผู้ชายมังกรเป็นคนดีจริง ๆ ที่ทำตามสัญญาของเพื่อนรักทุกอย่าง แต่ถ้าทำแล้วตัวเองไม่มีความสุข คิดดูว่าแมทจะมีความสุขมั้ย รักเจ้านายไม่ได้ทั้ง ๆ ที่รักที่สุดเนี่ยนะ
เฮ้อ ประโยคตัดฉึ่บเมื่อตอนก่อนยังฝังใจ แมทรักเจ้านายมากเลยเนอะ รักแบบไม่หวังอะไร เสียดายไม่ได้รู้จักกันไว้บ้าง
อย่างน้อยได้เป็นเพื่อนกันก็ยังดี สรุปเหมเป็นคนฆ่าแมทสินะ มังกรถึงได้เกลียดและไม่ไว้ใจสุด ๆ
แล้วที่ตามราวีเจ้านายอยู่ตอนนี้คือใครนะ ตอนนี้เบื่อลินมากบอกตรง เธอน่าสงสารแ่ต่เธอจะรั้งเจ้านายไว้ทั้งที่ไม่ได้รักนี่นะ
หวังว่าซักวันลินคงเข้าใจ
ขอบคุณค่า สนุกมาก อยากอ่านอีก :katai2-1:
-
ลินมีสิทธิ์อะไรไปโกรธไปไม่พอใจเจ้านาย เจ้านายขอให้แมทมาช่วยงั้นหรือ เจ้านายไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสักหน่อย แมททำเองทั้งนั้น เมื่อไรเจ้านายจะได้รู้นะว่ามีใครคนหนึ่งทำให้ตัวเองมากขนาดนั้น แล้วเจ้านายไปมีเรื่องอะไรกับพวกนั้นกัน แล้วเหมเป็นคนทำร้ายแมทจริง ๆ งั้นหรือ
-
:m15: :m15:
-
สงสารแมทนะแต่ไม่ชอบยัยลินเลย :hao5:
-
ดราม่าเมื่อไหร่จะหมด รอคอยด้วยความหวังทุกวันเพราะอยากอ่านเรื่องนี้ มาเจอดราม่าเข้าไปอีก เห้ออออออ
-
ไหร่มาม่าจะหมด
ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเจ้านายรู้เรื่องนี้จะรูสึกยังไงสงสารเจ้านายนะ
-
แมทโครตพระเอกอ้ะ
เอาใจไปเลย ให้เลย
ทำเพื่อคนที่รักได้ขนาดนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะเนี่ย
เฮ้อออ แต่พอรู้เหตุผลที่รักไม่ได้ก็เข้าใจมังกรนะ
แล้วจะทำยังไงกันต่อไปล่ะเนี่ย จะทำยังไงให้รักกันได้น่ะมังกรรร
-
สงสารแมทอ่า สงสารเจ้านาย สงสารมังกรด้วย
เกลียดพวกวิหคดำบ้า :m15:
-
ฮื่อๆ สงสารแมท สงสารมังกรรรร U_U
-
ทำไม แมท น่าสงสารอย่างงี้แหละ ความรักของแมท ดูยิ่งใหญ่จริงๆ เสียใจ สงสาร ร้องไห้ :m15: :m15: :m15: :o12:
-
เศร้ามากอ่ะ :sad4:
จะดราม่ามากมั้ยอ่ะ
อยากให้ผ่านพ้นเรื่องร้ายๆไปซะที
-
เข้าใจนะว่ามังกรทำตามคำขอของแมท แต่เค้าแค่ให้ดูแลและรักลินในแบบของน้องนี้นา ทำอะไรให้มันชัดเจนได้แล้วนะ อีกอย่างแมทก็ฝากเจ้านายด้วยนี้นา ดูแลเค้าทั้งตัวและ"ใจ"หน่อยสิ แล้วแมทก็เคยบอกว่าถ้ารักคนๆเดียวกันก็จะเสียสละให้ แมทคงมีความสุขที่เห็นคนที่เค้ารักสองคนรักกัน อีกอย่างที่อยากฝากถึงมังกร "อย่าจมอยู่กับอดีต" เป็นกำลังใจให้นะ
:กอด1: :กอด1:
-
ของขวัญที่มีค่าที่สุด จากแมท .. ให้มังกร
+1 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ
:mew3:
-
o22
:sad4:
-
เราจะรอ ร้ายที่ 25 อย่างบ้าคลั่ง
-
งื้อออออ ดราม่าไปไหนนนน T^T แมทส่งมาให้ก้อรับไปสิมังกร แงงงงงงงงงงง :ling3:
-
ฮ้อยยยยยยยยย มันเศร้าเกินไปแล้ว สงสารแมททททT__T
ถ้าอย่างนั้นมังกรก็ควรทำตามหัวใจตัวเองนะ
เชื่อว่าแมทก็คงอยากให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
-
นี่ยังไม่ลืมคำมังกรนะที่บอกว่ารักเจ้านายไม่ได้เนี่ยมันน่าตีมาก
เรื่องนี้ไม่มีใครผิดเลย =_=
วู้ววววววรอตอนหน้าอยากอ่านอะไรหวานๆแล้วอะคนแต่งงงงง
-
สงสารใครดี เอาเป็นว่าสงสารทั้งคู่ (มังกร เจ้านาย)
:sad4: :m15:
-
บ้าจิง!! ทำไมคุณทำกับฉันอย่างนี้นะ รู้มั้ยว่ามันปวดตานะ ให้ตายสิ
ฉันร้องไห้นะTT
-
ตอนนี้เจ๋งเด็ด! ...ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ให้กับที่มาที่ไปทั้งมวล ผสมความดีใจที่ได้รู้อะไรๆ...ซะที (อยากรู้อกแทบแตก)
แล้วเมื่อไหร่เจ้านายจะได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังอย่างเราๆบ้างเนี่ย :sad4:
//กระหน่ำพิมพ์อย่างบ้าพลัง ได้น่ารักมากคุณคนเขียน มาให้ตั้ง 2 รีฯแน่ะ อิอิ
-
เรื่องมันเศร้าอ่ะ :o12:
มังกรน่าจะรู้เนาะว่าแมทส่งเจ้านายมาเป็นของขวัญ ถ้าเป็นของขวัญให้มังกรเจ้านายก็เป็นของมังกรแล้วไงงงง
เมื่อไหร่จะได้อ่านตอนหวานนๆน้ออออ อีกไม่นานใช่ม๊ายย :mew2:
-
อ่านไปอ่านมา ชักอยากให้เจ้านายคู่กะแมทจริงๆนะนี่ เหอๆ ค่อนค่างหงุดหงิดนายมังกือนิดหน่อยที่มันไม่ค่อยแสดงความรู้สึก เหอะ แต่ก็พอเข้าใจมัน คนที่เพื่อนรักนิหว่า ไม่อยากแย่ง แม่ง ฟาย งั้นก็อย่าไปทำให้เค้ารักซิฟระ ฮึยๆๆๆๆ หงุดหงิดๆ :z6:
จะคอยตอนที่25 นะคร้าฟฟฟฟฟ :impress2:
-
โอ๊ย!!! เรื่องมันเศร้าอ่ะ
หลงรักแมทเลยอ่ะ ช่างเป็นผู้ชายที่ทุ่มเทเพื่อความรักจริงๆ แต่ว่าทำไมไม่แสดงตัวกับเจ้านายไปล่ะ โถ พ่อคุณเอ๊ยยย
-
:hao7: อยากอ่านต่อออออออออออ... :katai4: เเมทไม่ได้ตายเพราะเจ้านาย เเต่ตายเพราะ เข้าห้องผิดหรอ (แถไปได้ 555)
เเมทไม่น่าทำเเบบนี้เลย เเต่คงเพราะไม่รู้ว่าเจ้านายไม่อยู่ห้อง หรือไม่ก็เป็นเพราะอยากตัดไปแต่ต้นลม เลยกะจะจัดการให้สิ้นซาก
คนเราเมื่อถึงที่ตายอะไรก็ฉุดเอาไว้ไม่ได้ เเต่เเบบนี้เจ้านายเลยต้องรับกรรมด้วยสินะ... เพราะไม่รู้เรื่องของเเมท แต่ก็ดูท่าจะติดใจ
หลงมนต์รักน้ำเต้าหู้เข้าอย่างจังเลยด้วย เจ้านายไม่รู้เรื่องรู้ราวเเบบนี้ แล้วการที่วิหคดำกลับมาวนเวียนรอบตัวเจ้านายอีกครั้ง ทั้งที่
เจ้านายไม่ได้เป็นราชาเเล้วเเบบนี้ เพื่ออะไรกันล่ะ... :ling1: มังกรฟังคำของเเมทบ้างก็ดีนะที่ว่า ถ้ามัวเเต่เเข็งท่ออย่างนี้ อาจจะ
สูญเสียความรักไปก็ได้น่ะ เพราะยังไงตอนนี้เจ้านายก็รักมังกรเเล้ว แต่มังกรกลับคอยเเต่หลีกหนี อย่างนี้สักวันนึงก็คงถึงวันที่ความรัก
มันจะหลุดลอยจากมือมังกรไปนั่นเเหละ... ยังเเอบคิดว่า ถ้าเจ้านายหายไป ไม่ว่าจะเเบบเเมท หรือจะเป็นการไม่ได้พบหน้ากันอีก
ตอนนั้นมังกรจะทำยังไง นางฟ้าที่เเมทส่งมาให้มังกร มังกรได้ใจเขาไป แต่กลับกำลังจะปล่อยให้ผ่านไปเหมือนสายลมเเบบนี้... :ling2:
-
มาม่าต่อเนื่องงงง
เอาวะ เอาช่วยทั้งคู่ !!!
-
ร้ายที่ 25
ฝนหยุดตกตอนที่ผมพาเจ้านายมายังสุสานที่มีหลุมศพสีขาวทอดยาวอยู่เต็มไปหมด ผมเดินนำเจ้านายมายังหลุมศพที่ผมมาบ่อยและก็คุ้นเป็นอย่างดี
. . แมท
เจ้านายทรุดตัวลงนั่ง เอื้อมมือไปแตะป้ายหลุมศพของแมท แมทมึงเห็นมั้ย คนๆนั้นของมึงเค้ารับรู้การมีตัวตนของมึงแล้วนะ . . มึงดีใจใช่มั้ยวะ
“มึงบอกว่า . . พี่แมทต้องมาตาย . .เพราะปกป้องกูเหรอ” เจ้านายพูดช้าๆด้วยน้ำเสียงที่แสนเศร้า
แมทคงไม่อยากให้เจ้านายคิดอย่างนั้น “เปล่า”
“แต่ที่มึงเล่ามาทั้งหมด . . มันหมายถึงอย่างนั้นจริงๆนี่” เจ้านายเอามือปิดหน้า “กู กูไม่รู้เลย . .กูไม่เคยรู้อะไรเลย”
แผ่นหลังอันสั่นเทาของเจ้านายนั่นทำให้ผมเริ่มรู้สึกหัวใจแตกสลาย . .
“ความผิดของกู . . ที่ทำให้เพื่อนรักของมึงต้องตาย” เจ้านายดูไร้ซึ่งสติ เริ่มเดินหนีผมไปยังลานจอดรถที่ผมกับเจ้านายเพิ่งจะจากมา “ความผิดกูเอง ความผิดกู . .”
ผมกลัวว่าเค้าจะทำร้ายตัวเอง ผมจึงรั้งตัวเค้าเอาไว้ด้วยการดึงข้อมือ . . เพราะตอนนี้เจ้านายดูสติแตกจริงๆ ทั้งตัวสั่นและก็ดูเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก
ไม่ช้าก็เร็ว . . เค้าก็ต้องรู้
“มึงก็เลยเกลียดกูใช่มั้ย” เจ้านายเงยหน้าขึ้นมาถามผม “เพราะกูทำให้เพื่อนมึงต้องตาย มึงเลยเกลียดกูใช่มั้ย . .”
“…”
“มึงเลยแกล้งเข้ามาในชีวิตกู ปั่นหัวกู หลอกให้กูรักด้วยการเข้ามาดูแลกู แล้วในท้ายที่สุด . . มึงก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“ไม่ใช่นะ”
“มันเป็นอย่างนั้นมาโดยตลอดสินะ” เจ้านายสะบัดมือผมทิ้ง “กูจะบอกอะไรให้ . . มันได้ผล . . ได้ผลทุกอย่าง” เจ้านายตวาดเสียงกร้าว “กูรักมึงแล้ว สาสมกับใจมึงรึยัง!!!”
“เจ้านาย . .” ผมต้องรีบดึงตัวเค้าเข้ามาให้เค้าฟังผม
“มึงเลือกวิธีแก้แค้นได้เจ็บแสบมาก” เจ้านายปาดน้ำตาที่เริ่มไหลพรั่งพรู
“ไม่ใช่อย่างนั้น . .” ผมพยายามพูด สีหน้าของผมแสดงออกถึงอาการหนักใจมาก “ที่กูรักมึงไม่ได้ . . ก็เพราะ . .”
เจ้านายมองผมทั้งน้ำตา รอฟังคำพูดของผม
“เพือนกู . . มันรักมึง”
“แล้วไง” เจ้านายระเบิดออกมาทันที แต่เป็นแบบที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงใดๆ “พี่แมทเค้ารักกู ใช่ . . แต่จะให้กูทำยังไงวะมังกร กูต้องตายตามไปรับรักเค้าบนสวรรค์ใช่มั้ยมึงถึงจะพอใจ ฮึกกก กูทำอะไรไม่ได้แล้ว มึงก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว มึง . . ฮึกก . .”
“. .”
“. . ควรจะอยู่กับปัจจุบันบ้าง”
เจ้านายผลักผมอย่างแรงจนผมล้มลงไปกอง . .
“แล้วจะบอกอะไรให้อย่างนะ . .”
“…”
“กูเสียใจที่ทำให้เพื่อนรักของมึงตาย กูเสียใจจริงๆ มันเป็นเพราะกู . . แต่ถ้าพี่แมทบอกเรื่องนี้กับกูเองสักนิด กูคงทำอะไรบางอย่างได้”
“…”
“กูผิดที่กูไม่รู้อะไรเลย หรือเพราะไม่มีใครบอกอะไรกูเองกันแน่”
ผมเห็นเจ้านายเดินหนีไปเรื่อยๆ . .
“พอกันที . . มังกร . . พอกันที”
“…”
“. .ถ้ากูจากไป. . มึงคงมีความสุข”
นั่นมันห่างไกลกับสิ่งที่ผมคิดเอาไว้มาก
“กูจะไม่มาให้มึงเห็นหน้าอีก”
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“ฮัลโหล” ผมกดรับสายสายหนึ่งที่ดังเข้ามาในเวลาทำงานของผม มองดูนาฬิกา ตอนนีเกือบจะหกโมงเย็นเข้าให้แล้ว
“ผมตามจับตัวมาได้แล้วครับคุณกานต์”
“ดี” ผมชม “งั้นเอาตัวมาเลย”
ผมนั่งควงปากกาเล่นอย่างเครียดๆอยู่นานหลายนาที ดวงตาเหม่อมองไปยังแฟ้มและเอกสารรูปภาพต่างๆที่อยู่ข้างหน้าอย่างลังเล
ผมรู้ตัวคนที่ทำร้ายน้องชายของผมแล้ว . .
คนที่ทำการนั้นทำให้ผมลังเลที่จะปักใจเชื่อ เพราะฉะนั้นผมจึงต้องถามจากคนที่รู้จริงๆว่าเพราะอะไรทำไมคนๆนี้ถึงได้ทำ . . คิดว่าถ้าถามตรงๆมันบอกก็คงไม่บอก ผมเลยต้องใช้กำลังพามันมานี่ไง
ไอ้ไนท์ . .
ผู้ซึ่งถูกมัดมือและก็คลุมหัวเข้ามาในที่ทำงานผม ผมสั่งให้ลูกน้องจัดการปลดพันธนาการออกจากตัวแหล่งข้อมูลชั้นดีของผม พอมันเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ . .
มันก็จะพุ่งเข้ามาซัดหัวผมให้เลือดตกยางออกกันเลยทีเดียว
“เฮ้ ใจเย็น” ผมรีบบอก “เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“วิธีการที่มึงพาตัวกูมามันเหี้ยสุดๆ!” มันคงจะอารมณ์เสียเรื่องนี้สินะ . . “อุ้มกู . . อุ้มกูเนี่ยนะ คนแม่งเป็นแสนมั้งที่จ้องมาที่กูอ่ะ”
ช่างน่าอับอาย . .
“ขอโทษ” ผมรีบพูด “กูรู้ตัวคนร้ายที่ทำร้ายเจ้านายที่ภูเก็ตแล้ว”
นั่นทำให้ไนท์มันสงบลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็โวยวายขึ้นมาแทบจะในทันที “ใคร! บอกมา!”
“ก็บอกแล้วไง . . ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
เคยเห็นผีตายซากมั้ยครับ
นั่นแหละคือคำนิยามของผมในช่วงนี้ หลังจากถูกปฏิเสธอย่างไร้ซึ่งเยื่อใยกับรับรู้ความจริงอะไรบางอย่างเกี่ยวกับพี่ชายข้างห้องที่ไม่ได้ไปต่างประเทศ ผมก็ไม่ต่างอะไรจากคนที่ยังเป็นคน . . แต่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ
“มาหาใครเหรอวะ” ธัญถาม ขณะที่เห็นผมถือช่อดอกไม้สีขาวเดินลิ่วๆมายังหลุมศพของพี่แมท หลุมศพที่ตอนนี้มีดอกไม้สีขาวแบบเดียวกันวางอยู่เหมือนกันหลายช่อ
นั่นหมายความว่า . .ผมมาที่นี่เกือบจะทุกวัน
“เค้าเคยช่วยชีวิตกู” ผมตอบเสียงนิ่ง นั่งยองๆลงหน้าป้ายหลุมศพ วางดอกไม้ลงข้างๆกับช่ออื่นๆ แล้วลูบป้ายหลุมศพไปมาอย่างคนแน่วแน่
“มีอะไรจะเล่าให้กูฟังมั้ย”
น้ำเสียงของธัญฟังดูเป็นห่วงผมมาก . . “ยังไม่พร้อมจะเล่าว่ะ” ผมมีเรื่องราวในใจมากเสียจนเรียบเรียงเป็นคำพูดไม่ถูก
“เจ้านาย . .” ธัญพูดขึ้น “. . มึงดูแปลกๆไป ทั้งซึม และก็แข็งๆ กูไม่เข้าใจมึงเลย”
“ . . ไม่มีอะไรให้ห่วงหรอก”
ตั้งแต่วันที่แยกจากกันที่นี่ . . นี่ก็ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์แล้ว ผมกลายเป็นเจ้านายที่แน่นิ่งและสุขุมเยือกเย็นจนทำเอาแฝดเพื่อนผมปวดหัวและก็ร้อนใจกันไปหมด . .
ช่วงนี้ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำ . . ว่ารอยยิ้มและความสุขนั้นมันเป็นยังไง
“งั้น . . วันนี้ไปเดินห้างป่าว”
ผมส่ายหน้า ปฏิเสธคำชวนของธัญ ขณะที่เราสองคนเดินออกมาจากสุสาน
“ไปกินชาบูมั้ย”
ผมส่ายหน้าอีก
“อยากไปไหนมั้ย”
ผมส่ายหน้า นั่นทำให้ธัญยอมแพ้ในที่สุด . .
“กูเป็นห่วงมึงว่ะ”
“เป็นไปไม่ได้” ไนท์พูดออกมาหลังจากที่รู้ชื่อคนทำ แน่นอนว่าผมหว่านล้อมให้ไอ้เด็กนี่มันปูดเรื่องความลับของมังกรออกมาจนหมด
ป่านนี้น้องกูจะเป็นไงบ้างวะเนี่ย TT
“เป็นไปแล้ว” ผมตอบเสียงเครียดๆ “ทุกอย่างชี้ชัดไปที่คนๆนี้ . .”
“แล้วมึงจะทำยังไงต่อ . . มึงจะ . . แจ้งความเหรอ” ไนท์ช็อคสนิทไปแล้ว
“. . คงไม่”
“. . .”
“เพราะตอนนี้เจ้านายอาจได้ใช้หนี้ให้เค้าไปแล้ว” ผมพูด ทั้งๆที่ไม่ค่อยแน่ใจนักว่าสิ่งที่ผมพูดมันถูกรึเปล่า “ยังไงชีวิตก็แลกกับชีวิตไม่ได้ . . ถ้าเค้าลงมืออีก . . กูก็จะไม่อยู่นิ่ง”
“เดี๋ยวกูช่วยอีกแรง”
นั่นเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของผมเอาไว้มาก
“กูจะช่วย . . เป็นหูเป็นตาให้อีกแรง”
“แล้วตอนนี้ . . มังกรเป็นยังไงบ้างวะ” ผมถามถึงไอ้อนาคตน้องเขยที่น้องชายของผมเลือกเองเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ไนท์มันบอกว่าน้องผมไปสารภาพรักกลางสายฝนต่อหน้าไอ้มังกรแต่ถูกปฏิเสธ
มันช่างกล้า . .
แต่ลึกๆแล้วผมรู้ว่าตอนนี้มังกรมันกำลังสับสน . . ผมอยากจะไปเตือนสติมันชะมัด เรื่องคนที่ยังอยู่ กับคนที่จากไปแล้ว มันควรจะเลือกสิ่งไหน
ผมเชื่อว่าเพื่อนมันจะเข้าใจ . .
“ผีตายซาก”
“ฮะ”
“มันไม่แดกเหี้ยอะไรเลย . .นอกจากเหล้า”
“มันเป็นคนหักอกน้องกู นั่นคือสิ่งที่น้องกูควรเป็น”
“นี่มึงยังไม่รู้อีกเหรอ” ไนท์ทำเสียงเหมือนผมโง่ซะเต็มประดา “มังกรมันรักเจ้านายจะตายไป”
“รักเหรอ” ผมตวาดกลับ “ถ้ารักจริงมันไม่ต้องมีเหตุผลอะไรให้มันมากความหรอก”
“มังกรมันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”
“…”
“มันรักเพื่อนมันซะยิ่งกว่าชีวิตของมันอีก”
“…”
“แล้วมันดันมารู้ใจตัวเองว่ารักคนที่เพื่อนมันรัก . . มันก็เลยสับสน"
“…”
“มันคงคิดหนักเรื่องคนที่มันไม่คิดว่ามันจะตกหลุมรักน่ะ”
ผมกลืนน้ำลาย . . ไอ้มังกรมันช่างเป็นคนที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงว้อย! . .
“แล้ว . . ทางเจ้านายล่ะ” ไนท์เลียบๆเคียงๆถาม “คงช็อคมากเลยใช่มั้ยเมื่อรู้ความจริง” ดูมันเป็นห่วงน้องชายผมพอๆกับผมเลย . . ไอ้ตรรกะที่ว่าอัศวินพิทักษ์ราชากับราชินี . . คงมีมันที่ใช้จริงจังอยู่คนเดียวในโลกใบนี้
ผมหยิบรูปภาพของเจ้านายที่ผมให้คนไปตามติดมาให้ . . ช่วงนี้น้องอยู่ในสายตาของผมตลอด
“เฮ้ย” มันร้องเสียงหลง “ทำไมผอมลงเงี้ย”
“. . มันเศร้า”
“. . .”
“. .มันออกไปสุสานทุกวัน”
น้องผมคงรู้สึกผิดมาก . . และตอนนี้ผมรู้ความจริงทุกอย่างผมเลยเข้าใจหัวอกของไอ้เจ้านายเป็นอย่างดี . . ตอนแรกผมยังสงสัยอยู่เลยว่าจะไปสุสานทำไมทุกวัน แต่ตอนนี้ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว
เจ้านายมันเจอมรสุมหนักจริงๆ
“แล้ว . . จะรักกันยังไง” ไนท์รำพึง จนผมต้องหันขวับ “. . สองคนนี้จะรักกันยังไง”
พูดจริงๆนะ . . ผมเองก็อยากรู้
สองร้ายในหนึ่งรัก *
“เรียนเสร็จแล้วโว้ยยยยยย”
“แดกข้าวกัน แดกข้าวกัน”
ไอ้ธัญกับไอ้ธีตะโกนเสียงดังหลังจากที่ผมกับเพื่อนเรียนเสร็จ ชีวิตกลับเข้าสู่วงจรปกติอีกครั้ง ผมส่ายหน้าเล็กๆตอนที่พวกมันตะโกน ถ้าไม่มีสองคนนี้ชีวิตผมคงขาดสีสันไปเยอะ
“กินข้าวไหน ร้านป้าหลังมอดีมั้ย” ธีหันมาหาผม ราวกับขออนุญาต
“เอาสิ”
คำตอบของผมเกือบจะทำให้มันกระโดดโลดเต้นเลยทีเดียว . .
เราสามคนเดินไล่เตะกันมาเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงร้านป้า ที่แกยังไม่ลืมไหว้ผมเหมือนอย่างเคย
แต่คราวนี้ผมรับมือป้าไว้ได้ทัน
“อย่าไหว้ผมอีกเลยนะครับป้า” ผมบอกกับป้า “กระเพราปลาหมึกพิเศษไข่ดาวสามจานครับ”
ผมเดินเรื่อยๆหาที่นั่ง เมื่อได้ที่นั่งผมก็นั่งลง สายตากวาดไปทั่วร้าน
มีผมสามคน กับกลุ่มคณะไหนไม่รู้อีกสี่คน
“เฮ้ย . . นั่นมันเจ้านายอดีตราชานี่หว่า” . . อดีตแก๊งที่ผมเคยยำ มันเดินเข้ามาหาผมอย่างรู้เลยว่ากำลังจะมากวนตีน “แดกร้านแบบนี้เป็นด้วยเหรอ”
“เสือกไร” ผมตัดบทอย่างอารมณ์เสีย พยายามจดจ่อกับแก้วน้ำสแตนเลสสีเทาที่ไอ้ธีมันส่งมาให้
บางที . . ผมอาจจะเริ่มเบื่อการมีเรื่องแล้วล่ะมั้ง . . ก็ดูความจริงที่ผมเพิ่งได้รับรู้สิ . . ต้องมีหลายคนมาเจ็บ . . บางคนก็ถึงกับต้องสูญเสีย . .
มันไม่เคยให้อะไรดีๆ
แต่ถ้าพวกมันยังไม่หยุด เจ้านายคนเดิมก็หวนกลับคืนมาได้เหมือนกัน จัดการซะเรื่องจะได้จบๆ
“หึ . . ตำแหน่งตกแล้วยังจะทำซ่าส์” ดูเหมือนเจ้าพวกนี้จะอยากให้ผมจัดการพวกมันซะเหลือเกิน
ถ้าเสนอ . . ก็ต้องสนอง
“จะลองดูมั้ยล่ะ” ผมลุกขึ้นยืน ไอ้แฝดลุกขึ้นยืนตาม พวกมันตกใจเพราะตามอารมณ์ผมไม่ทัน
ผมเองก็ตามอารมณ์ตัวเองไม่ทันเหมือนกัน ช่วงนี้ไม่ค่อยมีสติคิดตริตรองอะไรมากมายนักหรอก
“ป้า! ขอข้าวผัดสอง กระเพราปลาหมึกหนึ่ง!” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางหน้าร้าน ผมกับคนอื่นๆหันไป . .
มังกร ไนท์ แอร์
คนพูดน่าจะเป็นแอร์ ผมยืนตะลึงงันตาค้างอยู่เมื่อเจอไอ้มังกร พวกมันยืนอยู่กับป้าหน้าร้าน และไม่ได้มองเข้ามาข้างใน
ไม่ได้เจอมันมาตั้งนาน . .มังกร . . มึงผอมลงป่ะวะ
“เอาไงดีลูกพี่” ลูกน้องของไอ้คนที่มาหาเรื่องกระซิบข้างหูมัน ท่าทางพวกมันจะเริ่มกลืนน้ำลายลงคอแปลกๆ เพราะราชาคนปัจจุบันยืนอยู่ข้างนอกนั่น ผมเลิกคิ้วท้าทายพวกมัน ป๊อดชิบหาย . .
มันตีโต๊ะที่ผมนั่งอยู่เสียงดัง “เย็นนี้ค่อยเจอกัน”
ผมไม่ต้องเสียเวลาคิด “ตามนั้น”
เมื่อมันได้ท้าทายผมจนสาแก่ใจแล้ว มันก็ทำท่ากวนตีนใส่ผมเลยจะเดินจากไป แต่ดันมีคนมาชนไหล่มันซะก่อน ทำให้มันต้องชะงักกึก ผมเห็นมันแอบตัวสั่นงันงกด้วยนะ
ไอ้มังกรมันน่ากลัวขนาดนั้นเลย . .
“ทำอะไร” มังกรถามไอ้คนกวนตีน ก่อนที่จะหันมามองผม
มันมองผม . . แล้วก็หลุบตาต่ำลงราวกับไม่กล้าสบตา ผมก็หันหน้าหนีเหมือนกัน มีไนท์กับแอร์สองคนที่ส่งยิ้มแหยๆมาให้ผม
“เปล่า”
ถุย . . เมื่อกี้ยังทำเก่งอยู่หยกๆ
“ถ้าคิดจะทำอะไรให้เลิกทำซะ” มังกรพูดกับไอ้คนนั้น “เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน” ไอ้พวกนั้นทำหน้าเหมือนเห็นผี หน้าซีดแถมยังเหงื่อซ่ก พยักหน้าแรงๆตามคำพูดของไอ้มังกร ก่อนที่จะวิ่งแจ้นหนีออกไปจากร้าน ได้ยินเสียงป้าโวยวายเรื่องค่าอาหารที่พวกมันยังไม่ได้จ่ายด้วย
ผมกำหมัดแน่น รู้สึกโกรธที่ความรู้สึกเดิมๆถ่าโถมเข้ามา มันกำลังจะเข้ามายุ่งเรื่องของผมเหมือนที่มันเคยทำ นั่นทำให้ผมอารมณ์เสียมาก
มันควรจะปล่อยๆผมไปตามทางของผมดีกว่า . .
เพราะที่มันทำ . . บางทีมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการให้ความหวังผมเลย
“กูไม่แดกแล้ว” ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีออกไปจากร้าน ไอ้แฝดมองหน้ากันแล้วก็รีบรุดเดินตามผมมาอย่างงุนงง
ผมล้วงเป๋าตังค์กะจะไปจ่ายตังค์ให้ป้า แต่ดันมีมือหนึ่งมาจับมือผมไว้ซะก่อน
มือของไอ้มังกร . .
มันมองมาแล้วทำหน้าเศร้าๆ หรือถ้าจะให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองอีกนิดคือเหมือนอาลัยอาวรณ์แปลกๆ . .จะเศร้าทำไมกัน ผมต่างหากที่ต้องเป็นคนเศร้า
ผมต่างหากที่ต้องเป็นคนอาลัยอาวรณ์
ทุกคนสตั๊นกับสิ่งที่มังกรเพิ่งทำ ยกเว้นผมที่สะบัดมือมันออกแล้วก็เดินหนีไปหน้าร้าน จ่ายเงินป้าค่าของกินที่ยังไม่ได้กินกับค่าอาหารที่ไอ้พวกเมื่อตะกี้มันชักดาบไปด้วย
เดินหนีออกมา . . ราวกับว่าผมไม่ได้สนใจอะไร
ทั้งที่ลึกๆในใจของผม . . รู้สึกหัวใจกระตุกวูบแบบยินดีแปลกๆ . .ที่ได้เจอมันอีกครั้ง
หลังจากที่ผมให้คนในแก๊งไปกระซิบที่รูหูของคนที่มาท้าทายผมเมื่อกลางวันว่าให้มาเจอกันตอนเย็นหลังมอ ผมพาคนในแก๊งไปไม่เยอะ รู้สึกคันไม้คันมืออยากออกกำลังเหมือนกัน เหมือนได้กลับไปอีกโลกที่ผมเคยเป็น
“นึกว่ามึงจะเป็นเมียราชาเหมือนที่เค้าลือๆกัน” ไอ้หัวโจกพูดขึ้น ตอนนี้คนของผมกับมันมีจำนวนเท่าๆกัน
“กูไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมัน” ผมพูดเสียงเย็น
“กูเคยแพ้มึง . .”
“ขอบคุณที่ยังจำได้”
“. . แต่วันนี้กูคิดว่ากูไม่แพ้”
พูดจบพวกนั้นแม่งก็กรูกันเข้ามาหาพวกผม . . สงครามขนาดย่อมที่ผมคุ้นเคยเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ . .ดูเหมือนว่าพวกมันจะรู้ว่าผมนั้นไม่ได้เก่งเหมือนอย่างเคย
แม้จะป้องกันตัวพอเอาตัวรอดได้ แต่กลับเสียหลักหลายครั้งให้มันทำร้าย ซ้ำยังไม่มีโอกาสที่จะโจมตีโต้ตอบมันเท่าไหร่นัก
ไอ้หัวโจกแสยะยิ้ม . . เมื่อรู้ว่าผมอ่อนแอลง
แต่ผมเป็นพวกสู้ไม่ถอย ยังไงผมก็ไม่ยอมแพ้พวกมันหรอก เพราะความเย่อหยิ่งของผมที่ว่าเคยชนะแล้วยังไงก็ต้องชนะพวกมันวันยังค่ำ
แต่ผมคิดผิด . . ตอนที่พวกมันเริ่มสอยเพื่อนของผมล้มลงไปกอง และผมเองก็กำลังจะถูกรุมกระทืบเพราะพวกแม่งเล่นเอาพวกมาเสริมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
เส้นทางสายนักเลงนี่ . . มันเหมาะกับผมจริงๆเหรอวะ
“กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ย!!!”
แก๊งบุคคลที่สามโผล่หัวมาและก็เข้ามาจัดการไอ้พวกที่เป็นอริของผมตอนนี้ . . ผมที่ล้มลงไปนอนอยู่ปาดเลือดออกจากปาก มองขึ้นไปเห็นลางๆว่าเป็นพวกชายโฉดไม่มีผิดเพี้ยน
มันเสือกอีกแล้ววววววววววว . .
แต่ผมไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยืนขึ้น เลยไม่สามารถโวยวายอะไรได้อีก พอไอ้หัวโจกเห็นไอ้มังกรก็พากันหนีกระเจิดกระเจิง . . มันไม่เห็นน่ากลัวขนาดนั้นเลย
แต่ผมก็แพ้พวกไอ้หัวโจกนั่นป่ะวะ . . แม่งเอ๊ย . .สมเพชตัวเองชิบหาย
ผมที่ล้มอยู่เห็นมือที่ยื่นมา ก็พูดออกไปอย่างไม่กลัวเกรง “ไม่ต้องมายุ่ง”
ไม่รู้ว่ามันทำหน้ายังไง แต่มือที่ยื่นมายังคงนิ่งไม่ขยับเขยื้อน “ถ้าไม่ยุ่ง ป่านนี้มึงหยอดน้ำเกลือไปแล้ว”
“นั่นมันเรื่องของกู”
ผมปัดมือมันทิ้ง แล้วก็ลุกขึ้นยืน แต่พระเจ้าช่วยกล้วยทอดที่ไหนไม่รู้ดันแกล้งผมให้ผมต้องล้มอีกครั้งทั้งๆที่เมื่อกี้ก็ใกล้จะยืนได้แล้ว
โคตรเสียหน้า TT
ถ้าผมเป็นคนที่ยื่นมือมาล่ะก็ป่านนี้ผมคงจะหลุดขำก๊ากไปแล้ว แต่ไอ้มังกรกลับนั่งยองๆลงแทนทำท่าเหมือนจะช่วยพยุงผม
“เฮ้” ผมรีบร้อง “ไม่ต้อง . .ไม่ต้อง!”
แต่มันเคยฟังที่ผมพูดที่ไหนกัน แม่งเข้ามาพยุงผมจนลุกขึ้นยืนได้ . . มีเหรอที่ผมจะยอม ผมผลักมันอย่างแรงเท่าที่แรงที่เหลือจะอำนวย นั่นทำให้ผมเซไปด้วย
มังกรมันเสียหลักไปนิดเดียวแม่งก็ตั้งหลักใหม่
“ไปทำแผลก่อน”
“ถอยไป”
“เจ้านาย”
“อย่ามาเสือก เลิกเสือก ไปให้พ้น”
ถ้ามึงรักกูไม่ได้ . . ก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู ไม่ต้องมาให้ความหวังกู . .
กูขอร้อง
ผมเดินไปหาไอ้แฝดที่ตอนนี้กำลังช่วยกันให้ทรงตัวได้อยู่เพื่อช่วยพวกมัน(ตัวเองเอาตัวเองรอดยังวะ?) แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น
และนี่ก็คือสิ่งที่คนที่อยู่ในเหตุการณ์แสดงออกมา
ไนท์ “เฮ้ยยยยยยยยยย”
แอร์อ้าปากค้าง
ธัญกับธีช็อคสนิท
คนอื่นๆได้แต่ทำหน้างงและก็ช็อคและก็อ้าปากค้างและก็ส่งเสียงเฮ้ยอย่างตกอกตกใจผสมปนเปกันไปหมด
มังกร . .
มันอุ้มผมอ่ะ!
ชั้นไม่เข้าใจพวกสองคนเลยจริงๆนะ T_T
เม้นและก็ทวงกันเถิดรับรองเห็นผลทุกวัน ^^
-
ปวดหนึบๆ ในใจ กับสองคนนี้
โอ๊ยยมังกรเอ้ยยย รักก็รักไปเซ่
สงสารเจ้านายอ้ะ เห้ออออ แต่ก็สงสารมังกรด้วยย
ส่วนคนที่ทำร้ายเจ้านายนี่ใคร??
น้องสาวแมทหรอ????? อ๋อยยยยยยย
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยังไม่ชัดเจนทั้งคู่ เฮ้อ!!!! :katai1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
สงสารทั้งคู่ ทำยังไงถึงจะรักกันได้ ปวดตับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :ling1:
-
ชอบมังกรแบบนี้ อยากให้ง้อเจ้านายเยอะๆ :hao5: :hao5:
-
ความรักเริ่มจะ สมหวังแล้ว ใช่มั้ยเนี่ยยย อยากได้หวานๆๆบ้างง o13 o13 o18
-
คราวนี้เอาให้เคลียร์น๊าามังกร เค้าก็เชียร์ให้รักกันทุกตอนเบย อิอิ
ขอบคุณมาก ๆ ค่าาา +1 จุ๊บ ๆๆๆ
:mew1:
-
จะได้รักกันเมื่อไหรเนี่ย :ling1: :ling1:
-
กรี๊ดดดด พี่ชายยยย ฉันตาฝาดไปหรื่อเปล่า
อัพต่อกัน 2 วันซ้อนนนนน ฟิน ^____^
ตอนล่าสุดนี่ช่วยฉุดอารมณ์หน่วงๆ จากเมื่อวานให้กลับมาชุ่มชื่นเช่นเคย
มีลางสังหรณ์ว่าตอนต่อไปคงจะแอบหวานน้ำตาลเรียกพี่... หรือเปล่า???
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้าาาา รีบมาไวๆ คนอ่านตาใสๆจะเฝ้ารอ ^___^
-
ทวงงงงงงงง อยากให้ปรับความเข้าใจกันซะที
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก TT^TT
ติดแล้วเรื่องนี้้้
-
ปริศนาเอ๋ย จงคลี่คลาย....
เพราะฉะนั้นมาอัพตอนใหม่อีกซะดีๆ กร๊ากกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ไม่เข้าใจเธอเลยมังกรทำไมเป็นหนุ่มซึนแบบนี้ :mew5:ทำแบบนี้เจ้านายจะตัดใจได้ยังไง เดาว่าคนที่ให้คนมาทำร้ายมังกรคือลินรึเปล่าเพราะแค้นที่มังกรเป็นต้นเหตุให้พี่ชายตายและเป็นคนที่มังกรหลงรักด้วยก็เลยคิดอยากจะกำจัดซะ(เดากันไป)ลุ้นทุกตอน รอเมื่อไหร่มังกรและเจ้านายจะสมหวังกันซักที
-
มังกรไมแกทำเงี่ยยยย
รักไม่ได้ก้อปล่อยมือไปซิโว๊ยยยย
ชอบมาทำเหมือนให้ความหวัง
ไอ่ชะเรี่ยยยยยยยยยย
สงสารเจ้านายจุงงงงงง
-
อยู่ต่อเลยได้ไหม....... อย่าปล่อยให้ตัวฉัน ค้างงงงงงงงงงง :sad4:
-
มังกรฉันหละไม่เข้าใจนายจริงๆ= =
-
มังกรกับเจ้านายเคลียกันเร็วๆเลยT-T
อึดอัดมากกก :เฮ้อ:
-
ฟิน ได้อ่านต่อเนื่อง :katai5:
เมื่อไหร่เจ้านายกับมังกรจะดีกัน :เฮ้อ:
-
อร้าย ตัดฉับ กำลังอินเลย :hao5:
สงสารเจ้านายอ่า มังกรด้วย ปวดตับเป็นบ้าาาาา
โอ๊ยยยยยยย อยากอ่านต่อง่า :ling1:
เมื่อไหร่มังกรจะเลิกซึนเนี่ย รักเค้าจะตายมีหน้ามาบอกว่ารักไม่ได้้้
-
มังกร รักเค้าขนาดนี้แล้วว อย่าปฏิเสธใจตัวเองเลยยย
สงสารเจ้านายยยยยย :hao5:
แมทคงอยากเห็นเพื่อนมีความสุขอยู่แล้วว
-
พฮือออออออออออออ พี่มังกรทำไมไม่พูดเดี๋ยวเอากบตีปากซะเลยหนิ TTTT .. TTTT :beat:
-
มังกรเอาไงเนี่ย เดี๋ยวผลักไส เดี๋ยวดูแล
สับสนกะชีวิตเนอะ มังกร =_=
-
ลนตลอด
-
รักกันขนาดนี้ ยังจะปฏิเสทอีกนะมังกร :angry2:
-
มังกรรรร เคลียร์ความคิดตัวเองแล้วทำตามที่หัวใจบอกเถอะ อึดอัดแทน
เมื่อไหร่จะได้รักกันดีๆนะเนี่ยคู่นี้
แล้วคนที่ส่งคนไปทำร้ายเจ้านายนี่ใคร ลินเหรอ อยากรู้อ่ะ
มังกรเจ็บเจ้านายเจ็บ ดังนั้นก็มารักกันดีดีดีกว่าเนอะ555
ลุ้นต่อไป อิอิ แต่ชอบนะ มังกรอุ้มเจ้านายไปเลย
รออ่านต่ออยู่ตลอดนะคะ
-
หมั่นไส้มังกรว่ะ
ไม่รักก็ไม่ต้องมายุ่งสิวะ :katai4:
-
หันหน้ามาคุยกันดีๆได้แล้วนะมังกรเจ้านาย ก่อนที่คนอ ่านจะขาดใจตาย
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
หมั่นไส้มังกรรรรรรร รักไม่ได้ก้อย่ามายุ่งสิ
แบบนี้ใครจะไปตัดใจได้ สงสารเจ้านาย
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ต่อๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆๆ :hao6: :hao6:
-
ยังหน่วงอยู่ดีอ้ะ
ความสัมพันธ์ยังไม่ชัดเจน
ว่าแต่คนที่ทำร้ายเจ้านายนี่น้องสาวแมทป้ะ(ลืมชื่อ)
แต่จะใครก็แล้วแต่ ช่างมันเดี๋ยวก็โดนจัดการเอง
แต่มังกรกับเจ้านายสิ
เมื่อไหร่จะดีกันนนนน
-
มาต่อเลยด่วน ๆ สงสารเจ้านาย T____T
-
สงสารเจ้านายอ่า เบื่อมังกรวะ แบบบนะช่วยปากตรงกับใจหน่อยได้มั้ย
ชอบมากครับ มาต่อไวๆๆนะ
-
อึมครึมดีแท้... :katai1:
เข้าใจมังกรนะ แต่แอบหมั่นไส้ยังไงก็ไม่รู้
สู้ ๆ นะเจ้านาย :katai3:
ช่วงนี้มีแต่มาม่าชามโตทั้งนั้นเลย :ling1:
-
มาเม้นท์ๆๆ ติดใจเรื่องนี้อ่ะ :3123:
-
เฮ้ออออ มังกรน้ามังกร.... :เฮ้อ:
อยู่กับปัจจุบันแบบที่เจ้านายว่า ดีกว่ามั้งงงง
เรามีอยู่สองมือนะ ถือทุกอย่างไว้ได้ไม่หมดหรอก
เลือกเถอะ ... อย่าสับสนนานนัก
เอาใจช่วยมังกร
:hao5:
-
ทำไมเจ้านายอ่อนแอลงได้ขนาดนี้เนี้ย สู้ใครไม่ได้เลย :เฮ้อ: (ก็ถ้าไม่อ่อนแอลงก็คงไม่ใช่นายอกอะสิเนอะ :m26:)
เด็กดื้อจะต้องโดนอุ้มแล้วจับตีก้นซะให้เข็น :laugh: จะได้ยอมฟังคนอื่นซะบ้างไม่ใช่คิดเอาเองฝ่ายเดียว :m16:
แล้วตกลงใครเป็นคนทำร้ายเจ้านายกันแน่ อยากรู้ๆ
มาต่อทุกวันเลยนะครับคนเขียน ติดงอมแงม :hao6:
-
โอ๊ยยยยยยยยย คุณมังกรรรรรรรร จะเอายังไงกับชีวิตกันแน่เนี่ย :katai1:
สงสารเจ้านาย(อวยเคะค่ะ 55)
คนที่ทำร้ายเจ้านายใครอ่ะ ลินเหรอ(เดานะ :hao7:)
-
มันยังอึมครึมอ่ะ
อยากให้มังกรคิดได้เร็วๆอ่ะ รักไม่ได้แต่มาทำเป็นห่วง ใครจะตัดใจได้ฟะ
-
อึนได้อีก จะต้องรอให้มันสายไปก่อนรึไงกันทั้งสองคน แมทก็เป็นตัวอย่างของคนที่สายเกินไปแล้ว ให้เห็นอยู่ :ling2:
-
มังกร นายอย่าให้ความหวังสิ :(
-
มังกรเมื่อไรจะคิดได้กันสักที่นะเนี่ย
-
อยากอ่านต่ออย่างสุด!! โว้วววววว
เค้าแอบสงสัยลิน ผิดมะนี่ OTL
จะรอตอนต่อไปนะ มาต่อเร็วๆ ฮิ้วววว
-
:katai1: :o12: :katai1: :katai1: :katai1: ค้างเบย
-
เง้อออออออออออ ต่อๆๆๆๆๆ คุยกันดีๆน๊าาา :hao5:
-
มังกรต้องทำตามใจตัวเองบ้าง
คนที่ตายไปแล้วก็ต้องปล่อยเขาไป
อย่าเอาตัวเองไปยึดติดกับสิ่งเดิมๆ :ling2:
-
อึดอัดแทนจริงๆ เมื่อไหร่จะรักกันเนี่ย เฮ้อออ
-
อึดอัดใจแทนทั้งคู่จริงๆ เมื่อไหร่มังกรจะเลือกได้สักที สงสารเจ้านาย ฮือๆ
-
บางทีก็อยากให้เจ้านายหนีไปเลยน่ะ แบบให้มังกรทนไม่ได้อ่าาปากแข็งไปไหน
555555 แบบซาดิส
ขอบคุณที่มาต่อน่ะงับบ แต่มาต่อทุกวันจะดีมากๆเลย ยาวๆ
อ่านแบบนี้มันค้างปวดใจนี้มันค้าง ปวดใจนึบๆ
:mew2: :mew6:
-
สงสารเจ้านาย
รอบทพี่แมทมานาน พออกมา รู้สึกว่าให้พี่แมทเป็นพระเอกเถอะ สุดยอดเรยยย ซึ้งมาก อึ้งด้วย ;)
-
มังกรอ่ะ น่าสงสารเจ้านายน้า
รีบๆรู้สึกตัวได้แล้วนะ
-
มาต่ออีกๆ :hao6: :hao6: :hao7: :hao7:
-
มังกรไม่อยากเป็นพระเอกแล้วแหง
ลังเลสับสนอะไรหนักหนา เข้าใจว่ารักเพื่อนแต่คือเพื่อนเค้าก็ไปดีแล้วปะวะ
ไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้านายด้วยประเด็น
เป็นถึงราชาแต่คิดไม่ได้ก็ยกตำแหน่งให้คนอื่นไป้
ฉันจะแช่งให้เจ้านายเลิกรักแก แบร่
-
:ruready :ruready ใช้หัวใจคิดสิมังกือ...เจ้านายไม่ได้รับรู้อะไรเลยเป็นแค่ตัวแปรเท่านั้นเอง
-
หมั่นไส้มังกรว่ะ แม่งงงง
เจ้านายทำแบบนั้นแหละถูกแล้ว ลดทั้งทิฐิ ทั้งศักดิ์ศรี ให้ขนาดนั้นแล้วแท้ๆ
เจ้านายน่าจะหายไปนานๆไม่ต้องให้เจอหน้าแม่มอีก
แล้วอย่าบอกนะว่าเขาอุ้มแค่นี้ก็หายโกรธแล้วอะ
-
โอ้ยจะบ้าตาย คิดอะไรกันอยุ๋เนี่ย ไม่เข้าใจจิงๆ
วู้วว!! รีบเคลียๆไม่งั้นหมีเหลืองแน่นๆ
-
รักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้
น่าเศร้าจริงๆ
-
หากิ๊กมาให้เจ้านายกระตุ้นมังกรหน่อยจิ :ruready
-
อ๊ายยยยยยยยย กะลังอินอ่าาาา
ค้างอย่างรุนแรง
-
มังกรจะเอายังไงกันแน่ห้ะ!!! รักไม่ได้ก็ไปไกลๆเด้...มาวุ่นวายทำไม?!?!
เจ้านายอย่าไปยอม ใจแข็งไว้นะ !!!
-
คิดได้ซะทีเถอะนะมังกร
ไม่สงสารตัวเอง ก็สงสารเจ้านายมันบ้างนะ :mew6:
-
ช่วงนี้เจ้านายเปราะบาง
-
ฉันก็ไม่เข้าใจ - -
-
ง่าสอย่าเป็นแบบนี้สิมังกร!!
-
มังกรปากบอกว่ารักไม่ได้แต่การกระทำมันสวนทางกันนะ
มาคอยห่วงคอยช่วยแบบนี้มันก็จะเจ็บปวดทั้งคู่อดีตมันผ่านไปแล้ว
ก็อยู่กับปัจจุบันเถอะถึงจะเป็นคนที่เพื่อนรักก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรักด้วยไม่ได้นี่นา
แมทก็ตายไปแล้วมันแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกนะ..
-
:a5: คนสั่่งฆ่าต้องเป็นยัยลินแน่ๆเลย
:z2: มังกรเมื่อไหร่แกจะเลิกสับสนฮะ
-
จับมังกรทุ่ม :laugh:
-
ชั้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
-
:hao5:แหมม กำลังอินไปกับความสับสน แล้วความเศร้า ของทั้งสองคนอยู่เลย รักกันสะเถอะ :katai1:
-
อืมมม....เราเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน :เฮ้อ:
มันจะอะไรกันนักกันหนา เหมือนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง
คือ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เค้าเพิ่งเจอกันอะไรประมาณนี้
หันไปเชียร์คู่พี่ขุนกับไนท์ดีกว่าไหม ท่าจะง่ายกว่าคู่หลัก
ยังไงก็ต้องรอต่อไป เพราะเราเองก็อยากหายอึดอัดนะ :hao5:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
เจ้านาย...
ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ ไม่ต้องมาดีกับฉัน
ไม่รักไม่ต้องมาหวง ไม่ต้องมาห่วงใยฉัน
ไม่รักไม่ต้องมาทำอะไรๆ ทั้งนั้น เพราะใจฉันยังอ่อนแอ
ไม่รักไม่ต้องมาโทรมาถามสบายดีไหม
เพราะเสียงเดิมๆ ของเธอมันทำให้ยิ่งปวดใจ
หยุดได้ไหมซักที ถ้าไม่รักก็ปล่อยกันไป.....
มังกร.....
อยากให้เธอได้ยิน...เสียงในหัวใจ ว่ามันรักเธอแค่ไหน
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไงให้เธอได้รับฟัง
อยากให้เธอได้ยินทุกความรู้สึก ส่วนลึกในใจของฉัน ว่ารักเธอ
รักเธอคนเดียว แต่ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร....
แมท..
อาจไม่มีฉัน เหลืออยู่ในห้วงความจำ ไม่เป็นไร แค่อยากให้รู้ไว้
ว่า...ฉันนั้นยังรักเธอ หมดทั้งหัวใจ
ว่า...ฉันนั้นยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปไหน
แม้ต้องมองเห็นเธอ จับมือของใคร ฉันก็จะไม่โกรธ จะไม่โทษที่เธอต้องไป
และที่ฉันยังศรัทธาในรักเดียว
และที่ฉันยังไม่เหลียวมองคนไหน สิ่งที่มันทำให้ฉันไม่หวั่นไหว
เพราะฉันตั้งใจว่าจะไม่รักใครอีกนอกจากเธอ.....
(มิวสิคนี่ นึกแล้ว เหมือนเเมทวนเวียนใกล้เจ้านายไรงี้)
นังลิน...(ผีอีแพงชัดๆ)
ถ้าเสียรักไป ฉันจะอยู่ยังไง เสียเธอ ฉันจะเป็นยังไง
เมื่อเธอ เธอคือลมหายใจ เธอคือความหมาย
ถ้าเสียรักไป ฉันจะทนไม่ไหว เสียเธอ ฉันจะยอมไม่ได้
ไม่มีทางให้เธอจากไปจากฉัน ต่อให้ดีและร้ายอย่างไร ฉันต้องทำ...
ตามนั้นจ้าาาาา อ่านจบเเล้วมันออกมายังงี้เลย
เป็นกำลังใจ รอตอนต่อไปจ้าาาาาาา :กอด1:
ปล.รู้สึกว่าคู่รองพี่ขุนกับไนท์นี่ ลั๊ลลาเกิ๊นนนนน(ชื่อพวกเค้าสองคนนี่ มีเพื่อปกป้องราชากะราชินีเลยเนอะ)
-
ตอนนี้อัพเร็วเฟอรรรร์
เมื่อไรจะรักกันสักที นานแล้วนะ
นี่รอซีนหวานๆอยู่ แอร๊ยยยย
แต่ตอนอุ้มนี่ก็น่ารักเอาเรื่องอยู่น้า ><
-
หลงใหลในความไม่ชัดเจนของมังกร (โรคจิตปะเนี่ย) :hao6:
เห็นเจ้านายสับสนละรู้สึกน่ารักดีอ่ะค่ะ 55
ตอนก่อนหน้านี้รำคาญมังกรรู้สึกอึดอัดแทน
แต่ตอนนี้กลับมาเหมือนเดิมแระ ชอบๆ
มาต่อเร็วๆนะค่ะ :mew2:
-
จะกลับมาจุดๆเดิมอีกใช่มั้ย รึยังไง
มังกรเคลียร์ปัญหาหมดแล้วหรอ
ทำแบบนี้ต่อไปจะมีเรื่องเศร้าอีกรึป่าว
บ่องตรงไม่อยากกินมาม่าแล้วววว :sad4:
-
คุงมิงจะเอาไงค่ะ ห๊ะ!! มังกร
:katai1: รักไม่ได้ก็อย่ามาให้ความหวังกันดิิวะ
-
สงสารเจ้านาย มังกรรักก็บอกก็รักไปปปป ทำแบบนี้เจ็บทุกฝ่าย
หน่วงจริงๆ ไอคดีคนซุ่มทำร้ายเจ้านายก็ยังไม่เคลียร์
รอนะจ้ะะ
-
เครียดกับมังกร ยึกยักท่ามากเหลือเกิ้นนนน
น้องเจ้านายสู้ต่อไปกับความสับสนของมังกรคะ ฮ่าาาา
มาต่อไวไวน้าาาจุ้บๆ :impress2:
-
:z3: โอ๊ยยยยย สักที ลุ้นจนเหนื่อย :mew5:
อิมังกรถ้ารัก ก็รักไปเหอะ อิแมทมันก็บอกแล้วววว ว่ามันจะเสียสละให้
ชักรำ ฟาดหัวแตก !!! :fire:
-
ไม่รู้จะรู้สึกอารมณ์ไหนดี :katai1:
55555555555555
มังกรรรรรรรรรร มันให้ความหวังเจ้านายของเค้าอีกแล้วอ่ะ
สงสัยเหมือนกัน ว่ามันจะรักกันยังไง :z6:
คือแบบ มังกร มันไม่ยากนะเว่ยยยยย
รักก็บอกว่ารักดิ เล่นตัวอ่ะ คิดไรมาก
แมทไม่ว่าไรหรอก
จริงๆ
แต่พอจบตอนนี่ดิ .. :ling1: :katai5: :z3: :z2:
:pig4:
-
อยู่กับปัจจุบันซะมังกร แล้วมันจะดีทั้งกับตัวนายเองและเจ้านาย
เฮ้อออออออออออออออ ชีวิต :katai1:
-
เหนื่อยใจกับมังกรมันจริงๆ
เจ้านายมันก็บอกรักไปแล้ว
ก็รับรักกันไปซะอยากอ่านตอนหวานๆแล้ว
ที่สำคัญอยากอ่าน nc ด้วยแต่ไม่รู้ว่าคนเขียนจะแต่งให้อ่านไหม
-
ในที่สุดเรื่องราวก้อได้เฉลยให้รับรู้แล้ว แต่ก้อยังหมั่นไส้มังกรเสมอ :เฮ้อ: ทำตัวเป็นฮีโร่ประจำเลยน่ะ :katai1: เนื้อเรื่องดูมีความคืบหน้าขึ้นเยอะเลยน่ะ :hao5: สรุปคนที่สั่งให้ฆ่าเจ้านายจะเป็นคนที่เราคิดหรือเปล่าน่ะ :mew4:
-
อ่านละปวดจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
งือ~ พี่เค้ก รีบๆมาต่อนะครับ รออยู่ :katai5:
-
งงๆ ไงก็ไม่รู้ แมท มันยังไม่ตายไม่ใช่อ่อ
อะไรวะ :ling1:
เหตุผลแม่ง :katai1:
:katai5:
รอตอนต่อไปจ้ากำลังสนุก ปมกำลังไข :heaven
:L2: :L2: :L2:
-
มังกร...คือคุณมึงจะซับซ้อนหาห่ะอะไรเนี่ย //วุ้ย! ของขึ้นแทนเจ้านาย :katai4:
-
เข้ามาอ่านทีเดียว 2 ตอนรวดเลย เศร้าจริง ๆ :m15:
แมทที่ปกป้องเจ้านายจนตัวตายโดยที่เจ้านายไม่เคยรับรู้ถึงการมีตัวตนของแมทเลย เศร้ามาก แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแมทถึงไม่บอกให้เจ้านายได้รู้ถึงอันตรายของตัวเอง เหมือนที่เจ้านายบอกกับมังกร ว่าถ้าพี่แมทบอกบางทีก็อาจจะจัดการอะไรได้บ้าง แต่แมทกลับจัดการทุกอย่างอยู่คนเดียว แมทรักเจ้านาย แต่แมทไม่ได้รักตัวเองหรือคิดถึงคนที่เค้ารักแมทเลยว่าจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อคนที่รักจากไปอย่างนี้
มังกรต้องแบกรับคำสั่งเสียของแมทไว้ ต้องพยายามฝืนใจตัวเองไม่ให้รักเจ้านาย แต่จิตใจคนเรามันควบคุมไม่ได้ง่าย ๆ นักหรอก การจมอยู่กับอดีตทำให้เดินหน้าต่อไปไม่ได้และมีแต่จะทำให้ตัวเองและคนที่รักต้องเจ็บปวด เหมือนที่เจ้านายว่า มังกร
ควรอยู่กับปัจจุบันได้แล้ว ในเมื่อแมทไม่มีทางกลับมามีชีวิตได้อีกครั้งอยู่แล้ว แต่คนที่อยู่กลับต้องพยายามหยุดความรักของ
ตัวเองเพื่อคนที่จากไปแล้วงั้นเหรอ มังกรน่าจะจำได้ที่แมทเคยบอกว่าถ้าทั้งคู่รักคนคนเดียวกัน ไม่ใช่แค่มังกรที่จะเสียสละให้
แมทได้ แต่แมทก็พร้อมที่จะเสียสละให้มังกรได้เหมือนกัน แค่นี้ก็น่าจะเป็นสิ่งที่บอกได้ว่าแมทย่อมดีใจที่คนที่ตัวเองรักทั้งคู่จะได้มีความสุขด้วยกัน
เจ้านายคือคนที่น่าสงสารที่สุด ถูกยัดเยียดทั้งการกระทำและความรู้สึกมาให้โดยที่เจ้าตัวไม่เคยรู้อะไรมาก่อนเลยซักอย่าง
ตอนนี้เป็นตอนที่ชอบสิ่งที่เจ้านายพูดมากทั้งเกี่ยวกับแมทและมังกร และที่สะใจมาก ๆ ก็คือที่เจ้านายบอกจะไม่เจอมังกรอีก
เป็นฝ่ายปฏิเสธมังกรบ้าง มันจะเป็นสิ่งกระตุ้นให้มังกรยอมรับใจตัวเองซะทีว่ารักและขาดเจ้านายไม่ได้
แต่เงื่อนงำก็ยังมีต่อไปอยู่ดี คนที่สั่งคนมาทำร้ายเจ้านาย บางทีอาจไม่ใช่ลินก็ได้นะ ลินไม่น่าจะมีอิทธิพลทำได้ขนาดนั้น เอ่อ ตอนนี้เรากำลังคิดว่าจะเป็นพ่อของแมทกับลินรึเปล่า คนรวยมักมีอิทธิพลเสมอ
ปล.คู่ของพี่เจ้าขุนกับไนท์ น่ารักมากอ่ะ เค้าจะได้คู่กันมั้ยเนี่ย :hao7: รอ ๆ คนแต่งจ้า :L1:
-
รักเรื่องนี้มาก รอตอนต่อไป น่ะ :katai2-1:
-
:katai3: มานอนรอ ตอนต่อไป อิอิ
-
รออยู่น้าาาาาา :mew2: :mew2: :mew2:
-
เมื่อไหร่จะเข้าใจ เมื่อไหร่จะรักกัน
อยากเห็นคู่นี้หวานเเล้วน่ะ
-
เอ้า ! เดาซะเครียดตามเลย ฮ่าๆ
ใจเย็นๆนะค่ะ เด๋วเส้นเลือดในสมองเดือด
แต่ก็ถูกหมดนะครับ ฮ่าๆ
-
หนูอยากโดนอุ้มมมมม
-
อ่านรวดเดียวจบ แล้วก็ค้างไปตามระเบียบ
-
สงสารเจ้านายอ่ะ มังกรนี่จะลังเลอีกนานมั้ยย มีมือที่สามมากระตุ้นมั้ยคะคนเขียนนน :katai1:
-
"กูรักมึง....ไม่ได้" โคตรเจ็บ สงสารมาก :m15:
ตอนที่พูดถึงเรื่องชอบคนๆเดียวกันแมทก็พูดว่าจะเสียสละให้เหมือนกันนี่
แล้วทำไมนายถึงไม่รับของขวัญที่แมทให้ล่ะมังกร
รอตอนต่อไปค่ะ
-
เดาว่าลินต้องเป็นคนทำร้ายเจ้านายแน่ ๆ ถ้าเป็นจริงเธอแย่มากกกกของมากอีกที
เจ็บแทนเจ้านายและมังกร คือในมุมเจ้านายแบบมาทำให้รักแล้วบอกว่ารักไม่ได้
เจ็บนะยังไงมันก็ไม่สมหวังอยู่แล้ว ส่วนมังกรก็ยึดมั่นคำสัญญากับเพื่อนเกิ้น
อยู่กับปัจจุบันบ้างเถอะ แมทเองก็ต้องอยากให้มังกรและเจ้านายมีความสุขอยู่แล้ว
ตอนนี้คนอ่านยังงอนมังกรอยู่ ถ้าจะรักกันไม่ได้ก็อย่ามาช่วยอย่ามาให้เห็นเลยดีกว่า ฮรื้อออ :mew2:
แง้ว เค้าอุ้มกันไปแล้ว อยากอ่านต่อมาก
ขอบคุณค่ะ
-
มังกรเป็นไรกันนักหนา จะตายตามแมทไปอีกคนไหม มันน่านัก
-
อะไรของนายอะ
ทำไมมีไม่เก่งเหมือนเดิมด้วยหรอ
แค่นี้ก็แพ้ แล้วจะอวดเก่งทำไมนะ
มันเห็นแล้วน่้าลำคานอะ
ไม่ค่อยจขะชอบนายแล้วอะ
รุ็สึกเบื่อๆกับอารมณืตัวละคร
ไมไ่ด้มาอ่านนาน คิดว่าจะเปลี่ยนบ้างก็ยังเหมือนเดิม
คือกากนั้นเอง
เห่อ ไม่เหมือนที่อ่านๆตอนแรกเลยไห้ตายสิ
-
ร้ายที่ 26
เหี้ยยยยยยยยยยยยเ เหี้ยยยยยยยยยยยย เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไนท์ ขอยืมรถหน่อย” มังกรร้องบอกไอ้ไนท์ ที่ตอนนี้มันช็อคตาค้างเป็นที่เรียบร้อย ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีสติสตังค์เท่าไหร่เลยคว้ากุญแจออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้มังกรอย่างกับคนถูกมนต์สะกด
มึงกล้าทำชีวิตกูพังต่อหน้าคนพวกนี้เชียวเหรอ
ผมหลับตาปี๋ด้วยความอับอาย มันอุ้มผมพาดบ่าแล้วก็เดินไปข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่สนใจอะไรใครทั้งนั้น แม่ง ชีวิตกูต้องเหมือนพวกนางเอกในละครเหรอ แบบนี้แม่งโคตรจะทุเรศ
“หมดแรงดิ้นแล้วเหรอ”
“ไอ้เหี้ย!!!” ผมร้องอย่างอารมณ์เสีย “ตัวมึงอย่างกับควาย กูดิ้นไปก็สู้มึงไม่ได้ ไอ้เหี้ย!!!”
“ก็ดี” แม่งไม่เคยรู้สึกรู้สาอะไรหรอก หน้ามันมีคอนกรีตสามชั้นเสริมด้วยเหล็กอีกเป็นล้านชิ้น “จะว่าไป . .ตัวมึงเบานะ”
ผมชะงัก “เบาที่ไหน กูหนัก” นี่ก็ไม่อยากจะยอมอะไรมันเลยสินะ
เพราะคำว่าเบาบางทีมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าผมอ่อนแอ
“หนักก็หนัก” ในที่สุดก็ถึงรถยนต์ของไนท์เป็นเบนซ์สีบรอนซ์รุ่นอะไรก็ไม่รู้ . . ผมลืม มันจับผมยัดเข้าไปในรถก่อน แน่นอนว่าพอผมลงได้ผมก็จะหนีทันที แล้วมังกรมันก็คว้าผมไว้
และแขนมันก็เสือกจะมาโอบเอวผมไว้ทำไมก็ไม่รู้!
“เหี้ย!” วันนี้สัตว์เลื้อยคลานชนิดนี้คงต้องจามหลายครั้งเพราะผม
“ขึ้นรถ”
มันใช้พลังสายตาอันบาดจิตบาดใจที่มีอิทธิพลทุกครั้งกับผมอีกแล้ว ผมอยากจะขัดขืนแทบตายแต่ยิ่งทำเท่าไหร่ไอ้มังกรก็ขยับหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆซะจนผมต้องยอมมัน “ตกลง ขึ้นก็ขึ้น แต่เอาหน้าออกไปก่อน”
มันไม่ยอมเอาออก . . แม่งแรมต่ำกะทันหันรึไงวะ
“เอาหน้าออกไปโว้ย”
การตอกย้ำของผมทำให้มันเอาหน้าออกไปในที่สุด ผมกลืนน้ำลายแล้วยัดตัวเองเข้าไปในรถ แอบเห็นไอ้มังกรเอามือลูบหน้าท่าทางเครียดๆก่อนที่จะตามมายังฝั่งคนขับ
ที่มันทำเมื่อตะกี้ . . มันไม่อึดอัดเลยรึไง มันไม่เหมือนผมนะ ที่ใจเต้นจะเป็นจะตายอยู่แล้ว
และตลอดทางที่อยู่บนรถ . . แม่งก็ไม่พูดอะไรกับผมอีก
มันพาผมมายังคอนโดของผม เดินนำหน้าราวกับบังคับให้ผมต้องเดินตามลูกเดียว ผมก้มหน้าก้มตาเดินตามมัน ผ่านหน้าห้องพี่แมทที่ตอนนี้ผมรู้สึกใจสั่นทุกครั้งที่เดินผ่าน แต่คนข้างหน้าผมกลับนิ่งเฉยราวกับว่านั่นเป็นเพียงห้องธรรมดาที่ไม่ได้มีความทรงจำอะไรหลงเหลืออยู่
แต่ผมรู้ . . ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น และมากเกินกว่าที่ผมจะรู้ด้วย ทุกครั้งและทุกวันที่ผมเดินผ่านห้องนั้น ผมได้แต่ถอนหายใจด้วยความรู้สึกผิด
“เปิดประตู”
มันสั่งผม . . แต่ผมไม่ได้ยินเพราะผมกำลังจ้องเขม็งไปที่เงาดำมืดที่อยู่แถวๆห้องของพี่แมท ผมคิดว่าผมเห็นอะไรๆแวบๆนะ
“ใครน่ะ” ผมตัดสินใจส่งเสียงถามไป แน่นอนว่ามันคงไม่โง่พอที่จะตอบผมกลับมา ผมเลยเดินเข้าไปหา หวังที่จะจับตัวคนที่ซุ่มอยู่ แต่ทว่า . . มังกรมาดึงมือผมไว้
“เข้าไปทำแผล ตัวมึงช้ำจะตายห่าอยู่แล้ว”
สายตามันไม่ไวพอที่จะรู้ว่าแถวนี้มีบุคคลที่สามอยู่ ผมยังไม่ทันจะได้บอกอะไรมันมันก็ลากผมไปยังเขตห้องของตัวเอง โดยที่ไอ้คนที่ซุ่มอยู่แม่งก็ไม่ยอมทำให้ผมจับได้อีกว่ามันอยู่แถวนี้
ผมคิดว่าผมเห็นคนอื่นจริงๆนะ
ในห้องของผม . .
มังกรมันสั่งให้ผมนั่งนิ่งๆที่โซฟา ส่วนมันก็เดินไปหาเครื่องมือปฐมพยาบาลในห้องของผม หาแบบหาชิบหาย แทบจะพลิกห้องอยู่แล้ว จนกระทั่งมันเจอกล่องที่ผมเอาไปวางไว้บนตู้เสื้อผ้าในห้องนอน ซึ่งผมเองก็ลืมไปแล้วว่าในคอนโดของผมแห่งนี้มีกล่องปฐมพยาบาลด้วย
แล้วมันก็นั่งฉับลงข้างๆผม ผมตาโตเท่าไข่ห่านกับตัวเอง แล้วขยับไปนั่งไกลๆมันทีละนิด มันเงยหน้าขึ้นมามอง . . แล้วก็ขยับตัวตามมา ผมก็ขยับหนีอีก ในที่สุด . .
มันก็จับตัวผมเข้าไปปะทะปั้กกับอกแกร่งๆของมันเลย
“เฮ้ยยยยยยยยยย”
เท่านั้นยังไม่พอ แม่งยังโอบรอบตัวผมเพื่อที่จะให้ผมอยู่นิ่งๆด้วย
คือ . . คือมึงพูดดีๆกูก็อยู่เฉยๆแล้วมั้ง
“เชี่ย ปล่อยกู๊!”
มันไม่ตอบแต่โอบแน่นๆแทน กูจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ยมึงรู้มั้ย . . “ชู่ววว” มันกระซิบใส่ข้างหูผม ก่อนที่จะบรรจงทำความสะอาดแผลของผมทีละจุดๆไปเรื่อยๆโดยเริ่มจากมือก่อน
มังกรไม่เคยใกล้ชิดผมขนาดนี้มาก่อน . . สัมผัสมือแบบอ่อนโยนขนาดนี้ก็ยังไม่เคยมาก่อน . . ผมตัวแข็งทื่อขณะที่มันบรรจงจับมือผมขึ้นมาอย่างแผ่วเบาและก็เอาสำลีมาเตะในส่วนที่เป็นแผลสดที่นิ้วของผม
ผมใจเต้นแรงไม่เต้นส่ำ . .
และยิ่งเต้นหนักกว่าเก่าเมื่อรู้ว่าหลังของผมที่สัมผัสกับอกของมังกรนั้น สัมผัสได้ว่ามันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันกับอาการของหัวใจผมมากนัก . .
“พอได้แล้ว” ก่อนที่ผมจะเป็นหัวใจวายตายไปซะก่อน ผมเลยลุกขึ้นยืน แต่แน่นอนว่าโดนมันจับนั่งลงที่เดิมทั้งๆที่ยืนได้ไม่ถึงเสี้ยววินาที . .
แล้วมันก็ลงมือทำแผลต่อ และก็ไม่ได้พูดอะไรเลย
มันจำไม่ได้รึไงว่าผมเคยบอกอะไรมันเอาไว้ ไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริงในใจของหรอกเหรอ ทำไมมันยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซ้ำยังถึงตัวถึงตัวผมเกินไปโดยใช่เหตุแบบนี้ มันต้องการให้ผมเป็นยังไง ให้คิดไปเอง ให้ตื่นเต้นไปเองคนเดียวว่ามันเองก็มีใจ หรืออะไรกันแน่ . .
“มึงทำแบบนี้ทำไมวะ” เป็นเวลานานกว่าที่ผมจะพูดขึ้นมาได้ ตอนนี้มันเริ่มทำความสะอาดแผลตรงริมฝีปากของผม ใบหน้าของมันนิ่งสนิทเหมือนอย่างเคย แต่ในแววตาของมันผมเห็นการสั่นระริกอยู่ไม่น้อย “มึงทำทำไม . .”
“. . .”
“มึงก็รู้ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง”
บรรยากาศนี้คุกรุ่นเกินกว่าที่มังกรจะหลีกเลี่ยงได้
“กูพยายามอยู่ห่างจากมึงแล้ว . . แต่เป็นมึงเองที่กลับเข้ามา . . กูเลยอยากรู้ . .ว่ามึงทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”
มังกรวางสำลีลง . . แล้วจ้องมองผม . .
นัยน์ตาสีฟ้าของมันสั่นระริกด้วยความไม่แน่ใจ วุ่นวาย และสับสน ผมดูก็รู้ เรื่องนี้อาจทำให้มันคิดหนักมานาน ราวกับว่ามันแบกโลกทั้งหมดเอาไว้โดยที่ไม่ให้คนอื่นช่วยแบก
ผมที่เคยชินและค่อนข้างจะทำใจมานานระหว่างที่หลบหน้ามันพูดขึ้นมาอย่างลูกผู้ชาย
ง่ายๆ สบายๆ ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก
“ถ้ามึงไม่ได้คิดเหมือนกู มึงก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู ไม่ให้พ้นจากชีวิตกู และกูก็จะไปให้พ้นจากชีวิตมึง . .แต่ว่า . .” อันที่จริงมันไม่ได้ง่ายเหมือนที่ผมคิด ไม่ง่ายเลยจริงๆ ตอนนี้เสียงของผมสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ “ถ้ามึง . . ถ้ามึง. .”
มังกรคว้ามือผมมากุมเอาไว้ราวกับต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง ผมตกใจเลยเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามัน . .
มันจะพูดอะไร . .
มังกรมองผม มองตาของผม . . ส่วนผมก็ใจเต้นแรง และก็ลุ้นจัดเหลือเกินว่ามันจะพูดอะไร . . บรรยากาศแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ . . มันจะบอกอะไรผม . .
รีบบอกเร็วๆเข้า เจ็บครั้งเดียวตู้มเดียวกูไม่ตายหรอก . .
“กู . .”
“ไอ้นาย พี่มึงมาเยี่ยม!!!!!!!!!!!!”
ผมกับมังกรปล่อยมือกันทันทีที่พี่ขุนเดินเข้ามาในห้อง . . แน่นอนว่าพี่ขุนต้องสตั๊นเมื่อพบว่ามีใครคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟากับผม
ผมงี้ทำหน้าไม่ถูก ส่วนไอ้มังกรกระแอม เก็บกล่องพยาบาล ลุกขึ้นยืน ยกมือไหว้พี่ขุน และก็เดินหนีเอาของไปเก็บ
พี่ขุนในชุดเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยเนคไทคลายหลวมๆมองตามไอ้มังกรไปอย่างงงๆ และก็ทำหน้างงหนักเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นหน้าผมแดงซะยิ่งกว่าปากของพลอยเฌอมี่ในโฆษณาออฟติกไวท์
“พวกมึงสองคน . .” พี่ขุนชี้มือไปที่ผมกับมังกรสลับกัน “. . ดีกันแล้วเหรอ”
ดูใช้คำ . . ดีกันก็คือต้องโกรธกันมาก่อน แต่นี่ผมกับมันไม่ได้โกรธกันสักหน่อย แค่ . . แค่อะไรดีล่ะ
“เปล่า” ตอบแบบนี้เซฟที่สุดแล้ว . . หวังว่าพี่ขุนจะไม่ซักอะไรต่อ
“เฮ้ย แล้วมึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมา” ขอบคุณแผลเหล่านี้ที่ทำให้พี่ขุนไม่ซักผมต่อ
“ตามประสาผู้ชายน่ะ”
“ถุยยยย” พี่ขุนลืมเรื่องมารยาทไปแล้ว “มึงรู้มั้ยว่ากูต้องเหนื่อยแค่ไหนในการตามมึงไปทุกที่เรื่องความปลอดภัยของมึง แต่มึงกลับ . . เอาตัวเองไปเสี่ยงเนี่ยนะ ไอ้เชี่ยนาย มึงเอามีดมาปาดคอกูเลยดีกว่ามา”
ผมฟังพี่ขุนจนมึนก่อนพูด “ก็มันมาท้าอ่ะ”
“ท้าแล้วมึงต้องรับคำท้าตลอดรึไง!” ท่าทางพี่ขุนจะโมโหจริง ไอ้มังกรเดินเข้ามาพอดี ทำให้มันโดนลากเข้าสู่บทสนทนาระหว่างพี่น้องอย่างงงๆ “มึงมาก็ดีแล้ว . . ช่วยกูดูมันหน่อย กูเหนื่อย . .”
“พี่ขุน นายดูแลตัวเองได้” น้องตัวเองแท้ๆ ฝากคนอื่นทำไมฟะ
มังกรดูงงๆ ส่วนพี่ขุนดูเหนื่อยๆ
“ครับ”
เห้ยยยยยยย คำตอบที่ค่อนข้างแน่วแน่ของมังกรซึ่งโผล่ออกมาหลังจากนั้นทำให้ผมถึงกับตาโตเท่าไข่ห่าน พี่ขุนก็เหมือนกัน
“ . . งั้นมึงสองคนก็ดีกันแล้วสินะ”
ผมยังคงอึ้งอยู่เลยไม่ได้ยินเสียงพี่ขุนพูด
“. . ถ้างั้นมังกร . . ต่อไปนี้การดูแลน้องกูคือการทดสอบจากกู หวังว่ามึงจะจำได้”
มังกรเม้มปากเล็กๆตอนที่พี่ขุนชี้หน้าใส่มันอย่างคาดโทษ ผมงงกับการกระทำของพี่ชายตัวเองมาก เหมือนจะผลักผมให้ไปสู่อ้อมอกของไอ้มังกร แต่ตัวเองก็ยังคงรั้งผมไว้อยู่แบบครึ่งๆกลางๆ ตกลงพี่แกจะเอายังไงกันแน่เนี่ย . .
ตอนนี้ผมรู้แค่ว่า . . มังกรจ้องมองผมอย่างไม่ละสายตาเลยทีเดียว
“เจ้านาย . . ไอ้วายุมันคัมแบ๊คแล้วนะเว้ย”
ไอ้ธีกระซิบใส่หูผม ตอนที่พวกเรากำลังเรียนในวันถัดมา หน้าของแฝดกับผมนั้นแทบจะไม่มีอะไรแตกต่างกันเลยเพราะพวกเรามีพลาสเตอร์ยาแปะอยู่บนใบหน้าทุกคน คำพูดนั้นทำให้ผมมองซ้าย และมองขวาอย่างระแวดระวัง
หนึ่งคือมองหาคนของพี่ขุน และสอง . . คือมองหาคนที่พี่ขุนฝากผมกับมันเอาไว้
ซึ่งมันเรียนอยู่คนละคณะ และก็คงจะรับคำส่งๆไปอย่างนั้น เพราะฉะนั้น . . ทางสะดวก เฮ้!
รอคอยการแก้แค้นครั้งนี้มานานแล้ว . . ผมยังจำได้ดีว่าแม่งเล่นเอาผมเกือบตาบอดเลยและก็ที่สำคัญไปกว่านั้น
มันทำให้มังกรเคยอาการโคม่า . .
“สนามแข่งเหรอ” ผมถามธีเพื่อความแน่ใจ
“อาจใช่ แต่ว่า . .” ธีกระซิบลับหลังไอ้ธัญ เพราะรู้ว่าไอ้ธัญยังไงก็ไม่มีทางยอมให้มีเรื่องติดกันหลายวัน “ . . คนของเราเจ็บกันเยอะตั้งแต่เมื่อวาน . . เราจะทำไงดี”
อยากจะร้องไห้เป็นภาษาตุรกี . . นี่พวกผมอ่อนกำลังลงกันไปหมดแล้วเหรอ . .
“ถ้าเราแก้แค้นด้วยกำลังไม่ได้ . . เราก็แก้แค้นด้วยอย่างอื่นแทนสิวะ”
“ยังไงวะ”
“กูมีวิธี”
วิธีนั่นไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย . . ให้มันพ่ายแพ้จากการแข่งรถก็เท่านั้น ผมหมายมั่นปั้นมือเป็นอย่างดีว่าคืนนี้จะโผล่ไปสนามแข่ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น . .ผมต้องผ่านการเรียนในช่วงบ่ายนี้ไปเสียก่อน โธ่ . .
“เออนาย . . กูมีเรื่องจะถาม”
“ว่าไง”
“มึงกับมังกร . .ชอบกันเหรอวะ”
“เฮ้ย!!” ผมร้องเสียงหลงตอนที่มันถาม คนทั้งห้องหันมามองผมอย่างงุนงงรวมถึงอาจารย์ นี่ผมเรียกร้องความสนใจในห้องเรียนแห่งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วฟะ
“กูว่า . . มึงกับมัน . .แปลกๆ” ธีขมวดคิ้ว “แถมมันยังกล้าหิ้วมึงอย่างกับมึงเป็นเด็กสองขวบต่อหน้าธารกำนัล . .”
“พอที . . ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”
“มันเหมือนมีซัมติง”
“ไอ้เชี่ยธี . .”
“หรือว่าเรื่องศัตรูที่รักนี่มันจะมีจริงๆวะ . .”
“ไอ้สัด หยุดพูด”
แต่มันก็ยังคงไม่หยุดพูด . . “กูว่ามันต้องคิดอะไรกับมึงแหง ตั้งแต่มีมันเข้ามา ก็ดูเหมือนมีอะไรมากั้นมาขวางเวลาที่มึงมีอันตรายเสมอ ถึงแม้ว่ามันจะเคยล้มแก๊งพวกเราก็เถอะ แต่กูว่า . .”
ผมส่งสายตาให้มันรับรู้ว่าผมกำลังฟังแบบเบื่อๆ
“ . . คนนี้ผ่านนะ”
ผมถึงกับเปลี่ยนแววตาที่มองไอ้เชี่ยธีจากเบื่อๆเป็นอึ้งแดก
“ฮะ”
“จริง คนนี้ผ่าน” มันพูดอย่างจริงจัง “เห็นมันเป็นคนแปลกๆ แต่กูเชื่อว่ามันดูแลเพื่อนกูได้”
“…”
“แต่ไอ้ธัญคงจะไม่คิดแบบกูหรอกมั้ง”’
“ทำไมวะ” นี่ผมถามเฉยๆนะ ผมก็ไม่ได้อยากรู้อะไรขนาดนั้น
“มึงรู้มั้ย . .” ไอ้ธีเริ่มขยับเข้ามาใกล้หน้าผม “ . .ช่วงนี้มันหงุดหงิดง่ายมาก ยิ่งเห็นมึงอยู่กับมังกรวันนั้นมันยิ่งหงุดหงิด . .”
“…”
“มันคงคิดไรกับมึงอ่ะ”
“เฮ้ย”
“จริงๆนะ”
“คิดได้ไง . .เพื่อนกัน” ถึงแม้ว่าบางครั้งไอ้ธัญมันจะห่วงผมเกินเพื่อนก็เถอะ แต่มันจะมาคิดกับผมแบบนั้นไม่ได้นะ . .
มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมคนหนึ่งเลย . .
“อันนี้กูไม่รู้นะ” ธียักไหล่ ส่วนผมก็ไม่รู้จะอึ้งกับเรื่องไหนดี . .
ในที่สุดการเรียนแบบมาราธอนสี่คาบรวดก็ผ่านพ้นไป ผมกับไอ้ธีเดินคุยกันตัวติดกันเป็นพิเศษในวันนี้นั่นทำให้ไอ้ธัญแอบมองมาอย่างแปลกๆอยู่เหมือนกัน แต่โทษทีนะเพื่อน วันนี้กูจะให้มึงมาขวางทางกูเล่นงานไอ้เชี่ยยุไม่ได้ว่ะ
แต่แล้วผมก็ตกใจ . . เมื่อตอนที่ลงไปจากตึกแล้วผมก็เห็นคนมุงดูอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้ ทำไมวะ วงเกาหลีเอกโซ่คัมแบ๊คแล้วเหรอ
แต่ไม่ใช่แฮะ ผู้ชายหน้าตาดีตัวสูงโด่สองคนกำลังยืนเผชิญหน้ากันอยู่
เหมกับมังกร
สงคราม . . ผมนึกถึงคำนี้ขึ้นมาทันที
“ก่อนที่กูจะหมดความอดทน . . กลับไปซะ” น้ำเสียงของมังกรกำลังสะกดความโกรธเอาไว้ไม่อยู่ ผมว่าที่คนมุงกันไม่ใช่เพราะไอ้สองคนนี้มันหล่อหรอก แต่ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังจะมีเรื่องกันมากกว่า
ซึ่งผมกำลังจะเข้าไปเสือก . .
ผมเดินเข้าไปหาไอ้เหม . . แล้วก็ชกหมัดด้วยหมัดขวาอย่างรุนแรงที่สุด แน่นอนผมทำให้มันหน้าหันเลยทีเดียว
เหมดูงงๆ ส่วนมังกรนั้นดวงตาเบิกโพลง
“เจ้านาย . . ทำไม . .”
“มึงรู้อยู่แก่ใจ” ผมบอกไอ้เหม “แก๊งมึงเคยมาถล่มห้องกูด้วยนี่” และที่สำคัญไปกว่านั้น มันฆ่าพี่ชายที่แสนดีคนนั้นด้วย
“บอกไว้ก่อนเลยนะว่าอย่าไปเชื่อที่มังกรมันพูด” เหมทำหน้าซีเรียส “จริงๆนะเจ้านาย อย่าไปเชื่อมัน ขอร้องล่ะ”
มันถึงกับจะมาจับมือผมไว้เลยทีเดียว แต่โดนมือของมังกรปัดทิ้งไปซะก่อน
ใบหน้าของเหมเปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือ เมื่อเปลี่ยนจากมองไอ้มังกรมาเป็นมองผมแทน
ผมไม่มีวันอภัยให้มันหรอก . .
“กูบอกให้มึงออกไป” มังกรย้ำน้ำเสียงโหด
เมื่อมองผมที่มองกลับไปด้วยสายตาที่มีแววเคือง มันจึงถอนหายใจแล้วจึงเดินจากไปช้าๆ
“อะไรอ่ะแก สองคนนั้นตีกันเพื่อแย่งเจ้านายเหรอ”
“กรี๊ดดด เจ้านายเนี่ยนะแก เสียดายมังกรอ่ะ TT”
“คนนั้นดูหล่อๆเลวดีจังเลย ชั้นชอบ”
เสียงลือเสียงเล่าอ้างเต็มไปหมดทั้งบริเวณ ผมเลยส่งสายตาเหี้ยมโหดไปใส่พวกนั้นให้เลิกพูดมั่วๆซะ แต่อำนาจที่ถูกลิดรอนไปทำให้พวกนั้นไม่สนใจผม ไอ้มังกรแม่งก็คงทนไม่ไหวมั้ง เลยมองไปทั่ว ผลปรากฏว่า . . ทุกคนแตกฮือกันไปใช้ชีวิตนักศึกษา
ตามปกติแทบจะในทันที
. . อำนาจแห่งเดอะคิง
ผมเดินหนีกะจะไปให้เพื่อนทั้งสอง แต่โดนใครบางคนฉุดมือเอาไว้
“จะไปไหน”
มันถามผม “มันเรื่องของกูป่ะวะ” ผมเลยสวนกลับไป
“เลิกดื้อสักที”
“มึงก็เลิกยุ่งกับกูสักที จะอะไรกับกูนักหนา”
“เจ้านาย . .”
“. . .”
“เมื่อวานกูยังพูดไม่จบนะ”
ผมจำได้ . . ก่อนที่มันจะพูด พี่ขุนดันโผล่เข้ามาซะก่อน
“แล้วยังไง” ผมหันไปถาม
“ไม่อยากฟังเหรอ”
มันจะแกล้งอะไรผม . . ผมจ้องเขม็งไปที่มันที่แอบเลิกคิ้วขึ้นเล็กๆอย่างกวนบาทา หนอย เมื่อกี้ยังจะแดกหัวไอ้เหมอยู่หยกๆ
แต่ทำไมผมกับมันต้องมาเถียงกันหน้าตึกที่มีคนอาศัยอยู่พลุกพล่านด้วยวะ
“แล้วมึงจะพูดอะไรล่ะ”
ถามมันให้ชัดไปเลยดีกว่า . .ไอ้มังกรมองซ้ายมองขวา ก่อนพูด “ตรงนี้เนี่ยนะ”
“อืม”
เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไอ้มังกรทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดฤทธิ์ มันดึงแขนผมให้เดินหนีคนที่พลุกพล่าน นั่นทำให้ผมโวยวาย
“ไรของมึงเนี่ย”
“จะให้พูดต่อหน้าคนพวกนั้นเหรอ”
“ก็มึงจะพูดอะไรล่ะ มันยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยรึไง”
“ก็ยิ่งใหญ่ดิ” มันก้มหน้างุด อะไรนะ ก้มหน้างุดเหรอ เฮ้ย . . มังกรมันกำลังทำในสิ่งที่ผมไม่เคยเห็น คนตัวใหญ่แบบมัน ฝรั่งแบบมัน กำลังหน้าแดงเป็นปื้น และก็มีท่าทีหลุกหลิก
มันเขินเหรอ . .
“เจ้านาย” เสียงหนึ่งดังขึ้น . . ไอ้ธัญกับไอ้ธีเดินเข้ามาผม ธีทำท่าเหมือนกับว่ามันโดนไอ้ธัญลากมา “ไปกันเถอะ”
ผมมองหน้ามังกร เป็นเชิงถามว่ามันจะพูดอะไรอีกรึเปล่า มันส่ายหน้า . . และก็ปัดมือไปราวกับว่าให้ผมไปเถอะ
เดินหนีมันออกมา แต่ก็หันกลับไปหามัน พลางคิดในใจอย่างสงสัยว่ามันจะพูดอะไรกันแน่
พิมพ์ต่ออย่างบ้าพลัง :katai4: :katai4: :katai4:
-
สนามแข่ง . .
แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้ไอ้ธัญค่อนข้างหัวเสียอยู่เหมือนกัน แต่ผมกับไอ้ธีนี่โคตรจะหลั่นล้า ทั้งๆที่พ่อสั่งห้ามพี่สั่งห้ามก็แล้วผมก็ไม่ฟัง
และเป้าหมายของผม . . มันอยู่ข้างล่างนั่น
ไม่รู้ว่าไปทำอะไรมารึเปล่า แต่ดูมันเปลี่ยนไปมากกว่าเดิมเยอะ หึ ผมส่งสายตาให้มันจากชั้นบนสุดที่ๆคุ้นเคย ส่วนมันก็เงยหน้าขึ้นมาโบกมือให้ด้วยท่าทางที่ยียวนไม่เคยเปลี่ยน
“ต้องทำให้แม่งแพ้แบบขาดลอยไปเลย” ผมกำหมัดแน่น “ครั้งนี้ส่งคนไปดูแลรถด้วยนะ” ครั้งที่แล้วผมเพิ่งรู้ความจริง ไม่ใช่ฝีมือไอ้มังกร ไอ้มังกรเพียงแต่ไปช่วยเปลี่ยนส่วนที่ไอ้วายุมันดัดแปลงในรถของผม แต่ผมดันเข้าใจผิดคิดว่าเป็นฝีมือไอ้มังกรซะงั้น
ผมรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ
ก็ตั้งแต่ผมรู้ความจริงทั้งหมด ผมก็ตรัสรู้ได้เลยว่าไอ้มังกรมันไม่เคยคิดร้ายกับผมจริงๆ สัญญาที่มันเคยให้ไว้กับพี่แมทเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับมัน
“เรียบร้อย” ธัญพูดหลังจากที่วอไปหาพรรคพวก “สิบสองคน”
“ไม่เยอะไปหน่อยเหรอวะ” ธีถามเสียงหลง “สิบสองคน ปกป้องรถคันเดียวเนี่ยนะ” “กันไว้ดีกว่าแก้”
“กูพร้อมแล้ว”
ผมบอกกับเพื่อน . . แต่ดันมีเสียงๆหนึ่งแทรกขึ้นมาซะก่อนที่ผมจะทำอะไรต่อ เสียงทุบประตูเสียงดัง
ตึง ตึง ตึง!
“ใครมาวะ” ผมรำพึงงงๆ “ธัญไปเปิดประตูดิ๊”
ธัญพยักหน้า มันไปเปิดประตูขณะที่ผมกับธีมองอยู่และกำลังรอดูว่าเป็นใคร
มันเป็นอะไรที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วมาก ไอ้ธัญเปิดประตูไม่ถึงเสี้ยววิด้วยซ้ำ แม่งก็ถูกถีบอย่างแรงจนกระเด็นไปอีกฝั่ง ขอย้ำกระเด็นไปอีกฝั่ง . .
“เหี้ย” ผมกับธีพูดขึ้นพร้อมกัน ตั้งสติเตรียมตัวสู้
นี่มันกองทัพอะไรกันวะ ทุกคนสูงไม่ต่ำกว่าร้อยแปดสิบห้าและก็ตัวใหญ่กล้ามใหญ่ชนิดที่ว่าผมกับไอ้ธีกลายเป็นไอ้ขี้ก้างทันทีแม้ว่าความจริงจะไม่ได้เลวร้ายแบบนั้นก็ตาม กำลังจะเตรียมตัวสู้ แต่เมื่อเห็นศัตรูยอมรับว่ามีเป๋ไปบ้าง
มึงจะมาถ่ายหนังฮอลลีวู้ดอะไรแถวนี้รึเปล่า . . ผิดที่แล้วนะโว้ย!
“ใครวะนาย” ธีถามอย่างสงสัย ผมทำได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่รู้ ธัญวอเรียกคนมาช่วย และพวกเราก็อยู่ในสภาะสงครามอีกครั้งเหมือนเมื่อวานเป๊ะๆ
แต่ก็จะไม่เหมือนตรงที่ว่าเมื่อวานนั้นพอสู้ไหว แต่อันนี้ . . เหมือนมวยคนละรุ่น TT
มันต้องการอะไรจากพวกผมกัน ?
ผมรู้ว่าหากโจมตีส่วนบนนั้นคงไม่กระเทือนอะไรพวกมันหรอก เพราะตรงนั้นคงจะอุดมไปด้วยหกแพ็คขนาดใหญ่เบิ้มที่แกร่งเกินกว่าจะทำลายได้ ผมเลยตะโกนบอกธีว่า “เจาะยางมัน!!!!”
ฉลาดที่คิดได้ว่าควรจะสู้ยังไง แต่โง่ที่ตะโกนออกไปซะดังแบบนั้น TT
แน่นอนว่าตอนนี้พวกมันรู้ทันก็เลยป้องกันขาตัวเองสุดฤทธิ์ ไอ้ธีกับผมเลยทำร้ายส่วนหัวพวกมันแทนเท่าที่จะทำกันได้
ในที่สุดก็มีคนมาช่วย มีคนกรูเข้ามาแต่ผมเริ่มรู้สึกว่าพวกนั้นจะไม่ใช่พวกของผมนะ ไม่ใช่พวกที่ผมรู้จักด้วย
สงครามนี้มีกี่ฝ่ายกันแน่ = =
แต่ผมจำไอ้หัวสกินเฮดนั่นได้ ไอ้เหมนี่ . . ชิบหายแล้ว ผมกำลังตกอยู่ในอันตราย
เพราะไอ้เหมมันเคยฆ่าคนมาก่อน และมันอาจจะมาฆ่าผมด้วยก็ได้ เฮ้ย กูยังไม่เคยเห็นหมีแพนด้า กูจะยังตายไม่ได้
“ทำไงดีวะ” ธีหันไปถามความเห็นผม
ผมไม่มีทางเลือก . . นอกจากกดโทรศัพท์โทรหาใครบางคนที่ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมจะขอความช่วยเหลือจากมัน
KING DRAGON
สัญญาณดังแล้วแต่มันยังไม่รับ . . ผมนี่ลุ้นแทบเยี่ยวเล็ดตอนที่ไอ้เหมมันจัดการไอ้พวกนั้นซะจนวิ่งหนีออกไปแบบหางจุกตูด แก๊งไอ้เหม . .วิหคดำ . . โหดเหมือนกันนะ
และทำให้ตอนนี้มันเบนเป้าหมายมาหากลุ่มพวกผมแทน
ธัญเดินมาขวางหน้าผมไว้ทันที ไอ้ธีเห็นดังนั้นแม่งก็เดินเข้ามาขวางหน้าธัญ
“เจ้านาย กูไม่ได้มาร้ายนะ” เหมรีบพูด หันไปหาเพื่อนๆ “พวกมึงอ่ะ ออกไปให้หมดเลย พวกมึงทำให้เจ้านายกลัว”
สิ้นเสียงคำพูดมัน พวกวิหคดำทุกคนก็ออกไปกันทันที วันนี้มีคนขึ้นมาบนชั้นวีไอพีนี่ไม่ต่ำกว่าสามสิบ และภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วย นี่มันวันวิปโยคอะไรกัน
“เป็นไงบ้าง” เหมถามเสียงห่วงๆ
แม่งผลักไอ้ธีกับไอ้ธัญออกไปให้พ้นทาง ก่อนที่จะเดินเข้ามาหาผม ผมถอยหลังกรูด
เป็นใครใครก็งง และก็ระแวงเป็นอย่างยิ่ง
“มึงกล้วกูเหรอ”
ผมไม่ได้ตอบ แต่ระมัดระวังตลอดเวลา
“ก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น มังกรมันมาทีหลังมันจะไปรู้ความจริงได้ยังไง”
“. . .”
“อีกอย่างหนึ่ง . . กูไม่คิดว่ามันจะตาย”
“เลว” ผมด่ามันทันที “มึงทำโหดร้ายเกินไปแล้ว พี่คนนั้น . .เพิ่งจะอายุยี่สิบสองเองนะ”
“กูไม่ได้ตั้งใจ”
“แต่มึงก็ทำร้ายเค้า”
“เจ้านาย กูไม่อยากให้มึงเข้าใจกูผิดเลย” มันทำเสียงเศร้า
“มึงไม่จำเป็นต้องมาแก้ตัวเรื่องนี้กับกู” ผมพูด “กูแค่อย่างรู้เฉยๆว่าวันนั้นพวกมึงจะบุกขึ้นมาห้องกูทำไม กูไม่ใช่ศัตรูตัวเอ้ของพวกมึง”
“ก็แค่ . .” มันยังไม่หยุดเดินเข้ามาใกล้ผมอีก ไอ้ธัญทนไม่ไหวเลยเข้ามาจับตัวเหมเอาไว้ แต่มันผลักไอ้ธัญกระเด็นด้วยมือเพียงข้างเดียว “โธ่ . . เชื่อกูเถอะนะ”
เหมทำเหมือนผมสำคัญกับมันมาก มากจนผมขนลุก ผมมีความรู้สึกว่าผมไม่ได้ชอบสถานะคนสำคัญที่มันมอบให้นี้เลย ไม่เลยสักนิด . .
และแขกกลุ่มสุดท้ายของห้องนี่ก็มาถึง . . ชายโฉดทั้งแปดคน ไอ้มังกรที่นำมาข้างหน้านั่นในมือมันถือโทรศัพท์อยู่เลย
ข้างหลังนั่นกลุ่มไอ้เหมกับกลุ่มมังกรกำลังเขม่นใส่กันอย่างต่อเนื่อง หรือหนี้แค้นที่สั่งสมกันมา จะสะสางกันเสร็จภายในวันนี้
“ไอ้เชี่ยเหม” มังกรดูโกรธมาก “กูบอกมึงไปแล้วใช่มั้ยเมื่อตอนกลางวันน่ะ” แม่งย่ามสามขุมเข้ามาแล้วก็ซัดเปรี้ยงลงที่คางของไอ้เหมจากไม่ปราณี ผมยืนตัวแข็งทื่อ เพราะมังกรตอนนี้ดูโคตรน่ากลัว
“ทำไมวะ” เปรี้ยง! มังกรโดนสวน แต่เชี่ยแม่งมีทักษะ หลบหมัดไอ้เหมทัน “ก็กูชอบของกู กูรักของกู กูจะมาหามั่งไม่ได้รึไง” เหมผลักไหล่มังกร
คำพูดนั้นทำเอาผมตัวลีบ ทำอะไรไม่ถูกเลย . . แม่งขนลุก และก็รู้สึกแปลกๆไปพร้อมๆกัน
“ไม่ได้” มังกรพูดเสียงแข็ง “มันเป็นแฟนกูแล้ว”
.
.
.
มันเป็นแฟนกูแล้ว
มันเป็นแฟนกูแล้ว
มันเป็นแฟนกูแล้ว
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ช่างให้ความรู้สึกแตกต่างกับตอนที่เหมพูด ผมอ้าปากค้างช็อคสุดขีด ทุกคนก็มีอาการไม่แตกต่างอะไรจากผม
ไม่มีเสียงอะไรดังขึ้นอีกเลยหลังจากนั้นประมาณหกสิบวินาที มีเพียงแต่เสียงหัวใจของผมนี่แหละที่เต้นตึกๆๆ
มังกรหน้านิ่งมาก แต่มันไม่กล้ามองมาที่ผมเลย
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย” มังกรถามเหม
“มึงโกหก” เหมร้องอย่างไม่อยากเชื่อ
“กูไม่ได้โกหก” ยิ่งมันตอกย้ำ หัวใจผมก็ยิ่งจะวายเร็วมากขึ้นเท่านั้น
“มะ เมื่อไหร่วะ”
ดูเหมือนมังกรจะพยายามหาคำตอบกับคำถามนี้ . . “ . .หนึ่งเดือนก่อน”
ฮะ . . มึงนี่มั่วสดชัดๆเลย กูไปตกลงกับมึงตอนไหน ?!!!!
“ใช่มั้ยเจ้านาย” เหมหันกลับมาหาผม “ที่มังกรมันพูดน่ะ เป็นความจริงใช่มั้ย”
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนไอ้เหมมันโยนขี้มาใส่หัวผม ทุกคนให้ความสนใจผม ขอย้ำ ทุกคนจริงๆที่หันมามองผมราวกับรอคอยคำตอบของผมอย่างใจจดใจจ่อ
กูจะตอบว่ายังไงดีล่ะทีนี้ . .
มังกรหันมามองแล้วส่งสายตาบังคับมาใส่ผม สายตาที่ผมพ่ายแพ้มันทุกที
มันคงต้องการจะแต่งเรี่อง ให้ไอ้เหมเลิกมาตามตอแยผมสินะ
เอาวะ กูเล่นด้วยก็ได้
“อืม ใช่”
ไอ้เหมเอามือปิดหน้า ธีร้องเสียงหลง ชายโฉดส่งเสียงเฮ ส่วนไอ้ธัญ . . เห็นเดินลิ่วออกไปจากห้องนี้ทันที
แค่สองพยางค์ของกูเกิดผลกระทบต่อคนอื่นมากมายขนาดนี้เชียวเหรอ
“กลับ” เหมพูดอย่างผิดหวังก่อนที่จะสั่งลูกน้อง ก่อนจากเห็นชายโฉดส่งเสียงเย้วๆล้อเลียนใส่ไอ้เหมด้วย มันเป็นเรื่องที่สมมติขึ้นมา พวกมึงจะอะไรนักหนาวะ . .
ผมถอนหายใจดังเฮือกเมื่อเรื่องวุ่นวายผ่านพ้น . . ธีขอตัวไปตามไอ้ธัญ ชายโฉดทุกคนเดินออกไปพร้อมๆกับธี
เหลือผมกับไอ้มังกรสองคนในห้อง . .
เงียบฉี่ . . จนน่าอึดอัด
“กูไปแข่งรถละ” ผมพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
“ถือว่ามึงให้คำตอบละนะ” มันพูดลอยๆ เอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง
“อะไรวะ”
“เรื่องเมื่อกี้”
“ฮะ”
“ก็เรื่องเมื่อกี้ไง”
เรื่องไหน . . เรื่องเป็นแฟนกันสิบห้าวิต่อหน้าไอ้เหมน่ะเหรอ
“เรื่องสมมติเมื่อตะกี้นั่นน่ะนะ”
“ไม่ใช่เรื่องสมมติ” มังกรเดินเข้ามาใกล้ผม ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วย “กูพยายามทำให้มันเป็นเรื่องจริงอยู่”
“. . .” ทั้งใบหน้าที่อยู่ใกล้ๆและก็น้ำเสียงที่จริงจังของมันทำให้สติสตังของผมแตกกระเจิง
มัน . . มันจะพูดอะไรกันแน่ . .
มังกรเอื้อมมือมากอดผม ซบหน้าลงกับไหล่ของผม ลมหายใจของมันรดลงที่ต้นคอของผมช้าๆราวกับว่าต้องการตอกย้ำให้ผมรู้ว่าไอ้มังกรที่กอดผมอยู่นั้น . . เป็นตัวจริง
“กูขอโทษ กูขอโทษจริงๆนะที่คิดอะไรช้าเกินไป”
“. . .”
“ขอโทษที่ยึดติดกับอดีต”
“. . .”
“ขอโทษที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกของมึง รวมทั้งความรู้สึกของตัวเองด้วย”
“. . .”
สมองของผมว่างเปล่า ดวงตาของผมเบิกกว้างแต่ผมกลับมองอะไรไม่เห็น ประสาทสัมผัสของผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่มังกรโอบกอดผมและเสียงหัวใจของมันที่เต้นดังมากพอจนทำให้ผมสัมผัสได้
ผมได้ยินแค่เสียงนี้เท่านั้น เสียงที่จะทำให้ผมน้ำตาปริ่มได้
“กูก็รักมึงนะ”
ราวกับกำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาพังทลายลงมาในชั่วพริบตา ถึงแม้ว่ากำแพงนั้นจะสูงมากแค่ไหนก็ตาม แต่ผมรู้สึกว่ามันกำลังพังครืนลงมาทั้งหมด
ไม่มีแล้ว . . ช่องว่างที่ผมกับมันสร้างขึ้นมาเพื่อกั้นกันและกันเอาไว้
ไม่มีอีกแล้ว . .
เมื่อมันรู้ว่าผมร้องไห้นิดๆ มันก็จับหัวผมเข้าไปซบกับไหล่ของมัน ผมกอดมันตอบ พร้อมๆกับเช็ดน้ำตากับเสื้อมันไปด้วย โคตรน่าอายที่ร้องออกมาในสถานการณ์แบบนี้ โคตรน่าอายจริงๆ
แต่ผมกลั้นมันไว้ไม่อยู่ เพราะนี่มันเป็นสิ่งที่ผมไม่นึกไม่ฝันมาก่อน
ผมไม่นึกว่ามันจะใจตรงกันกับผม ที่ผ่านมาผมคิดไปเองว่ามันเป็นภาพลวงตา และเป็นสิ่งที่มังกรมันทำไปตามสัญญาที่เคยให้ไว้เท่านั้น
วันนี้มันให้คำตอบผมแล้ว ว่าสิ่งที่ผมคิดมันไม่ใช่ . .
ขอบคุณพี่แมทที่ส่งมังกรมาให้ผม . .
“ขอบ .. คุณว่ะ” ผมพูด มันไม่ได้ตอบอะไรแต่ก็ลูบหลังของผมอย่างแผ่วเบา ผมขยับหน้า ให้แก้มชนไหล่ของมัน คลองสายตาของผมหันไปเจอะกับโทรศัพท์มือถือที่มันถืออยู่พอดี
หน้าจอโชว์เบอร์โทรออกล่าสุด ผมเห็นเบอร์ตัวเอง และผมก็เห็นชื่อที่มันเม็มเอาไว้ด้วย ทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นมาในใจ แม้จะดีใจมากก็ตามที่มันเม็มไว้อย่างนั้นก็เถอะ
“ถ้าเป็นอย่างนี้ . . ทำไมมึงไม่บอกกูตั้งนานแล้ววะ”
“อะไรนะ” มังกรถามเสียงงงๆ
“มึงเม็มชื่อกูว่าอะไรกูเห็นนะ”
มันปล่อยผมทันที แล้วก็รีบเก็บโทรศัพท์ให้พ้นหูพ้นตาผม ไม่ทันแล้วมั้งสัด
“ไอ้ปากแข็งเอ๊ย”
ผมตบไหล่มันแปะๆ . . ก่อนที่จะเดินชนไหล่มันไปด้วยรอยยิ้มที่ปิดไว้ไม่อยู่อีกต่อไป มังกรเดินเกาหัวและก็เดินตามผมมา เห็นมันทำหน้าไม่ถูกด้วย นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผมชนะมัน
หรือบางที . . ผมอาจจะชนะมันตั้งแต่ที่มันตัดสินใจเม็มชื่อผมแบบนั้นแล้วก็ได้
. . My Queen
พิมพ์ต่อไปอย่างบ้าพลัง!!! :katai4: :katai4: :katai4:
-
เอาอีกๆๆๆ
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ยังไม่ทันอ่านตอนใหม่เลย ฮ่าๆๆๆ :katai4: :katai4:
รอเรื่องนี้ทุกวันเลย ชอบมากๆๆๆ :-[ :กอด1:
ตอนเดียวมันไม่พอ อ๊ากกกกกกก
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
เขินมากโอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย :hao5: :hao5: :ling1:
มังกรเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก ปากก็แข็ง
ประโยคสุดท้ายนี่อ่านแล้ว :katai1: :katai1:
เขินมาก :katai4: :katai4:
-
เจ้านายกับมังกรเป็นแฟนกันแล้ว :-[
เรื่องพี่แมทเหมือนยังค้างคา
-
น่ารักว่ะ โอ้ยยยยยยยยยยย มังกรของเจ้หล่อเท่ห์
กริ๊ดดดดดๆๆๆ น้องนายเขินได้น่าฟัดมาก ชอบบบบบบบบ :mew1: :mew1:
-
กรี๊ดในที่สุดก็สมหวังกันซีกที
ตายกับคำว่า My Queen นี่เเหละ
-
โอย ฉันเพิ่งชอบมังกรก็ตอนนี้แหละ :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
เจ้านายเขินได้น่าหยิกแก้มมากอ่ะ :-[
วายุโผล่มาละ :z6:
ปลลลลลล :::: เดี๋ยวเอกโซก็คัมแบคนะใจเย็นๆ :z13:
-
กรี๊ดดดดดดด จงพิมต่ออย่างว่องไว
ฟินนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!
My Queen !!!
My Queen !!!
My Queen !!!
My Queen !!!
My Queen !!!
เขินมากกกกกกกกก
โอยยยยย มือสั่นใจสั่น นี่ฉันเป็นอะไร
มังกรน่ารักที่สุด !!!!!!!!! ^_____^
-
ฮิ้ววววววววว น่าร้ากกกกกกกกกกก สิบกระโหลกจัดไป!!!
o13 o13 o13
-
โดยส่วนตัว ชอบมังกรที่ขรึมๆ กวนๆ ซึนๆ มากกว่าตอนที่พูดยาวๆ 555+
แต่ไม่รู้ทำไม เราอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกอิ๊อ๊ะกับฉากหวานตอนนี้เท่าไหร่เลย
มันดูแปลกๆ อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง มันมีอะไรบางอย่างหายไป
สงสัยเพราะอยู่ดีๆ มังกรก็เปลี่ยนความคิดตัวเอง ทั้งๆ ที่ดูแล้วน่าจะเป็นคนยึดมั่นกับสัจจะมาก
ถ้าจะให้สมูธขึ้น น่าจะมีพาร์ทของมังกรมาบรรยายเรื่องทางฝั่งของตัวเองด้วย
มาต่อไวๆ นะคะ อยากให้ทบทวนบทก่อนๆ แล้วค่อยแต่งตอนใหม่ บุคลิกตัวละครจะได้ไม่เปลี่ยนนะคะ
:katai4: :katai5:
-
:katai4: :katai4: :katai4: รออย่างบ้าคลั่ง..... :katai4: :katai4: :katai4:
อยากอ่านต่อแล้วคร้า :mew6:
-
เอาอีกๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดด เม็มเบอกันอย่างงี้ เขิล(แทน)เว้ยยยยยยย :ling1:ย
...แต่สงสารเหมนิดๆนะ เอ่อ สงสารธัยด้วยแต่ก้อดีจัยนะที่เค้าเคลียกันลงตัวจนได้ อิอิ :katai2-1:
-
ร้ายกาจมากมังกร
มัดมือชกเจ้านายได้หน้าด้านๆ
"ในที่สุดก้อเป็น ฟอ แฟน กันแล้วววววววววว" :L2:
-
โอ้ยยยย my Queen !!!!
มังกรเมมได้น่ารักสุดๆ :-[
ตอนแรกแอบขัดใจที่พี่เจ้าขุนกับธัญมาขัดจังหวะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
กรี๊ดดด! !!!!! ฟินสุดค่าตอนนี้
ไม่เม้นไม่ได้ นังมังกร แกทำได้แล้วอ่ะ ตอนแรกแอบด่าพี่ขุน ฮีดันมาขัดคอ 55555
เริ่มชอบเหมก็ตอนนี้แหละ มาได้จังหวะ 55555!
เจ้านายไปเปลี่ยนชื่อเป็น my king บางสิ เขินๆ
-
My Queen แอร๊ยยยยยยยยย!!!!!
>/////////////<
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก :katai4: :katai4:
-
ดีกันก็ยังทำเสียน้ำตา โฮฮ
-
Dear King :katai5:
เปลี่ยนมาชอบเหมแล้วนะ โหดดี หาคู่ๆๆๆๆๆให้เถอะ
-
อ่านละยิ้มมมมมมมมมมมมมม5555555555555
อยากอ่านตอนที่พี่แมทมีเรื่องกับอีพี่เหมเค่อะ ตกลงยังไง??
งงเฟร้ยยยยยยย ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปเย้วๆ(ผิดดด)
มาต่อไวไวน้าาาฮิๆ :katai2-1:
-
อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai1:
สงสัยเรื่องเหมกับพี่แมท แต่ตอนนี้มันน่ารักมากนะ :-[
มังกรน่ารักอ่าาาาาาาา โอ้ย มาอีกค่า มาอีก :hao7:
-
ขอฉากหวาน วาบหวิว ต่อ ด่วนๆๆๆๆๆ :mew1:
-
กรี๊สสสสสส มังกรโรแม๊นซ์มากนะ
แหมๆๆๆๆๆ มายควีน กิ้ว กิ้ว ฮิ้ววววววว
:m12:
-
แอร๊ยยยย มาย ควีนนนนนนน
เขิลลล น่ารักอ้ะ
-
เยี่ยมมมมมมม!!! o13
-
อ๊ายยยยย ในที่สุดก็ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ว่าแต่ยัยชะนีนั้นมังกรเคลียร์แล้วรึยัง อย่าปล่อยให้มาราวีเจ้านายอีกนะ ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็ต้องเคลียร์ตัวเองให้จบด้วยล่ะ
-
โอยยย เขิลฝุดๆๆ >_<// :-[ :-[
รอ :z1: :haun4:
-
ไม่รู้ว่าความจริงเป็นยังไง แต่ก็แอบสงสารเหมไว้ก่อนละกัน :hao5:
แต่ก็ดีใจกับมังกรเจ้านาย พูดคำว่ารักได้ซะทีนะ :mew1:
-
มังกร นายเล่นเอาตกใจหมด :เฮ้อ: วิธีตอบคำถามนายมัน...เท่มาก o13 (เหมาะกับคำปากแข็งอย่างนาย 555)
ดีใจด้วยนะเจ้านาย ที่นายไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียว สิ่งที่ค้างคาในใจจะได้จบสักที เขินซะน่ารักเลยอะ :m1:
ตอนสุดท้ายมังกรก็แอบหวานกะเค้านะ "My Queen" เนี้ย :m4:
-
:hao7: ในที่สุดดดดดดด... ก็มีวันนี้ My Queen!!!!!!!!!!!!!!! :heaven ฮี่ฮี่ ชอบชื่อนี้จริงๆ มังกรมุมอาโนเนะ เพ้อฝันเเบบเด็กสาว555
น่าจะบอกเจ้านายตั้งนานเเล้ว ไม่ใช่เอะอะอะไรก็นึกถึงเเต่ใจคนอื่น ไม่นึกถึงใจตัวเอง แล้วยังมองข้ามใจคนที่ตัวเองรัก... ถ้าช้ากว่านี้
เจ้านายอาจจะกลายเป็นของคนอื่นไปก็ได้... ดีใจจริงๆที่มังกรยอมเปิดปากพูด แต่เหมคงไม่ดีใจ เอาจริงๆ แอบสงสารนะ รักเเบบคลั่ง
มากๆเเบบเหมนี่สุดยอดเลย รักก็บอกว่ารัก แสดงออกเเบบชัดเจนเวอร์ๆ... สงสารเลยพอเห็นตอนผิดหวัง ไหนจะธัญอีกคน รักมานาน
รายนี้รักเเต่ไม่พูด ติดอยู่ที่สถานะ คำว่าเพื่อน... ตกลงเเล้วเรื่องพี่เเมทเป็นยังไงกันเเน่ เหมพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องที่เหมทำ เพียงเเต่
สิ่งที่ทุกคนเห็น ทำให้คิดไปแบบนั้น... :hao4: ฉงนเลยงานนี้ ถ้าเหมเป็นคนดี งั้นก็เป็นคนดีที่น่าสงสารมากเป็นพิเศษเลยนะ งานนี้
-
ในที่สุดมังกรก็ยอมเปิดเผยความรู้สึกตัวเองซักที
แต่อีกประเด็นหนึ่งที่เกี่ยวกับเหมและพี่แมทนี่น่าจะเป็นศึกชิงนายหรือเปล่า
ต่างฝ่ายต่างรักเจ้านาย แต่ก็ไม่น่าไปตีกันในห้องเจ้านายนะ
หรือว่าเหมใช้เจ้านายเป็นตัวล่อให้แมทมาพบกันและทำร้ายร่างกายพี่แมท
-
อยากกรีดร้องกับมายควีน มังกรจี๊ดมากกกกก ดูแลดียังกับเป็นราชินีจริง ๆ แหละ
เพราะตัวเองก็คิงดราก้อนอยู่แล้วนี่ เพราะเรานั้นคู่กันนนนนน~~ คนอ่านมีความสุข หลังจากตอนที่แล้วพ่นไฟใส่มังกรไปซะเยอะ
ตอนเหมตะโกนว่ากูรัีกของกูนี่แบบได้ใจมากนะ อารมณ์แบบไม่ใช่สงครามระหว่างแก๊งค์ละ นี่มันสงครามแย่งเจ้านายกันนี่หว่า
อร๊ายยยย นายเอกเราน่ารักมีแต่คนมาหลงรัก แต่เหมดูเหมือนจะไม่ได้ทำจริงป่ะ หรืออะไรยังไง เรื่องนี้ยังรอการคลี่คลายมั้ย
หรือจบแล้ว ส่วนคนที่แอบดูเจ้านายกับมังกรที่คอนโดนั่นน่ากลัวแน่ ๆ
มันจิ้นตั้งแต่ตอนอุ้มกันมาที่รถแล้วมังกรจ้องหน้าเจ้านายใกล้ ๆ แล้ว อารมณ์แบบหักห้ามใจฝุด ๆ โอยเค้าชอบมาก
เจ้านายก็ใจเต้นแรงตลอด คนอ่านก็ด้วย ลุ้นเฟ่ออออ :katai2-1: พาร์ทนี้ปลื้มพระเอกมากค่ะ
สงสารธัญอ่ะ ท่าทางแอบชอบมานาน
ขอบคุณค่ะ
-
King Dragon กับ My Queen แบบว่าฟินนนนนนนนน
โอ้ยยยยย แถมยังสารภาพรักกันด้วย
เขินอ้ะ น่ารักมาก ชอบบบบบบบบบ
-
My Queen
อ๊ากก เขินน :-[
ทำไมมังกรน่ารักเเบบนี้น่ะ
-
อ๊ากกกก เขินๆๆ ชอบมากเลยอ่าาา แต่แอบสงสารธัญ เหมือนกันนะ :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :-[ :impress2:
-
เหมก็รักเจ้านายหรอ ธัญก็รักเจ้านาย สงสารอ่ะ ทั้งสองคนเลย
เข้านายก็ hot เหลือเกิน แต่มังกรสุดยอดอ่ะ ช๊อบ ชอบเลย " My Queen "
-
:a5: อุตส่าห์เชียร์เหมมมมมมมมมมมมมมมม
ทำไมไม่ฟังเหมมั่งล่าาาาาาาาาา :mew2:
-
เอิ่มมม ไม่รุซินะ เราชอบเหมยังไงไม่รุอ่าาา อยากให้เหมคู่กับเจ้านายจัง อาจจะเปนเพราะเหมมันดูดิบๆเท่แล้วแสดงความรู้สึกมากกว่ามังกรละมั้ง ไม่รู้ซิ เราอ่านแล้วรู้สึกว่ามังกรมันไม่ค่อยแสดงออกว่าชอบเจ้านายเท่าไหร่...แต่มังกรเขาก็เท่ในแบบของเขาอ่ะนะ เจ้านายชอบเราก็โอเค อิอิ :กอด1:
-
ไม่ได้การและ ต้องหาแฟนด่วนๆ จะได้เมมชื่อเก๋ๆแบบนี้มั่ง
:กอด1:
-
โอ้ยยยยย เขินจริงอะไรจริง คู่นี้น่ารักมุมิอ่ะ :o8: :-[
-
ยังคลุมเคลือกับเหม
แต่ก็เชียร์ให้เหมได้ใครซักคน
ไหนๆคู้น้องก็ได้กันแล้ว รอคู่พี่ขุนนะ :hao6:
-
My Queen!!! แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
ธีแม่งฮา ศัตรูที่รัก55555555555555555
ก็คิดได้นะแกรรรรรรร
เฮ!!!!!!!!!ให้กับฝรั่งข่า กว่าจะคิดได้เจ้านายแม่งเปือยเฉื่อยไปหมดละ
เป็นวิธีสารภาพรักที่น่าเอาไปใช้มากฮ่าๆ
-
ในที่สุดก็ลงเอยกันซักที :-[
กลั้นยิ้มสุดๆอ่ะ(พี่อยู่ข้างหลัง5555)
แต่ก็ยังณุ้สึกค้างๆกะเรื่องเหมอยู่ ไปไงมาไงถึงมาชอบเจ้านายได้ แล้วฆ่าพี่แมทจริงรึเปล่า :m28:
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
กรีดร้องกับคำว่า My Queen :-[
ในที่สุดมังกรก้อยอมทำตามหัวใจตัวเองซะที
-
:mew6:ต่อๆ
-
My queennnn~~~~
เขินอ่ะ คือมังกรมาคำเดียว ชนะเลิศเลย :mew1:
-
มังกรไม่ค่อยเลยนะ น่ารักดี
-
ตายๆ ฉันตาย>< MY QUEEN ให้ตายสิ
หวานไปมั้ย แอบโรแมนติกแบบตีหน้ามึนนะนี่
ฟินนนนนนนนนน
-
"My Queen" ...สุดยอด ลึกซึ้งเว่อร์ คิดได้ไง เจ๋งเด็ด --- ตกลงคือ วันนั้นเหมไม่ได้แทง แต่ตั้งใจมาช่วยเจ้านายแบบแมท เพราะแอบรักเจ้านายเหมือนกัน และเป็นคนเห็นเหตุการณ์ว่า จริงๆแล้วใครเป็นคนทำ ใช่มั้ย? ...ชอบเหมอ่ะ //ตอนนี้มันส์ดีนะ
ปล. เจ้านายเห็นผี!!!!!!!! :sad3:
-
ฟินสุดๆ :impress2:
-
อยากอ่านต่อ ชอบมังกรน่ารักนะตอนนี้
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ว
กรื๊ดดด My queen!!!
-
แอร๊ยยยยยยยเอาอีกๆ
-
กรี๊ดดดดดดเค้าบอกรักกันแล้วมังกรทำเป็นปากแข็งใจแข็งมาซะตั้งนานนะ
อดีตให้มันผ่านไปอยู่กับปัจจุบันให้มีความสุขนะ..แล้วท่าทางเหมคงไม่น่าจะใช่คนฆ่าแมทปะเนี่ยเอ๊ะยังไง
คงเป็นอีกคนที่แอบหลงเสน่ห์เจ้านายแน่ๆเลยรีบเคลียร์ปัญหาให้จบซะทีชีวิตจะได้ไม่
ต้องอยู่บนความเสี่ยงแบบนี้อีกไม่อยากเห็นใครเจ็บตัวอีกแล้ว
-
“มันเป็นแฟนกูแล้ว”
สตั๊น 59 วิ
:hao7: :hao7: :hao7: :katai1: :katai1: :katai1:
. . My Queen
สตั๊น 2 นาที
:-[ :-[ :z3: :z3: :z2: :z2: :heaven :heaven
เจ้ฟ่อน คนอ่านฟินค่าที่แล้ว เก็บศพด่วน !!
อ้ากกกกกก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาต่ออีก :hao7:
-
อยากรู้เรื่องเหม
-
ในที่สุด....ในที่สุด ก็ใจตรงกันสักที
เป็นแฟนกันแล้ว น่ารักที่สุดในสามโลก แอร๊ยยยยย
อัยยะ "ราชินิของฉัน" คำนี้เจ๋งหว่ะ
-
Oh !!!! ~ MyQueen อั๊ยย๊ะ !!
จิ้นเลือดหระฉูดค่ะ ฮ่าๆๆๆ อ่านไปใจเต้นไป :o8: ประหนึ่งว่าเป็นเจ้านานซะเอง
:impress2:
ตอนหน้าขอเป็น NC ขอบคุณค่ะ ฮ่าาา :oo1: :katai2-1:
-
ประกาศตัวเป็นแฟนกันต่อหน้าสามแกงค์ใหญ่เลย :mc3:
แต่ปมเรื่องเหม กับพี่แมทมันก็ยังไม่เคลียร์เลยนะ
-
กรี๊ดดดดดดด ในที่สุดก็เลิกปากแข็งเสียที
หวานเบาๆนะตอนนี้
รอตอนต่อไปจ๊ะ อิอิ
-
มังกรน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆ
กรี๊ด!!!!!!!!!!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เป็นแฟนกันแล้วอ่ะ >.< :hao7:
มังกรทำให้เขินอีกแล้ว My Queen :o8: :-[ :impress2:
-
เขาสองคนตกลงเป็นแฟนกันแล้ว
ตอนหน้าขอตอนหวานๆได้ไหมค่ะ
-
มาหวานกะจึ๋งนึง เดี๋ยวก็ไปบู๊แหลกอีกช่ายม้ายยยยยย
:ling1: :ling1: :ling1:
-
จะรักกันได้ยืดม้ายยย หวั่นๆ กลัวมีอุปสรรคในเร็ววันนี้
มาม่าอะ มาม่า
-
ในที่สุดก็จูนกันติดเสียที หลังจากที่สวนกันสวนกันมาตั้งนาน
ต้องให้มีคนมากระตุ้นสินะมังกรถึงจะพูดและบอกคำนั้นออกมา
เหมเอ๊ย แกแมนกว่ามังกรอีกนะพูดว่ารักเจ้านายต่อหน้าคนตั้งมากมาย
และก็ไม่เคยเก็บความรู้สึกของตัวเองสักนิด ก็นับถือน้ำใจเรื่องนี้อยู่นะ
ถ้าไม่ติดเรื่องพี่แมทล่ะก็จะให้เป็นคู่แข่งมังกรซะหน่อย :เฮ้อ:
วายุกลับมาอย่างนี้จะเกิดเรื่องอะไรร้ายแรงอีกไหมนะ
แล้วพี่กล้ามปูหกแพ็คที่เข้ามาทำร้ายเจ้านายใช่คนของวายุหรือเปล่า
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปดีกว่า :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารเหมอ่ะ :m15:
อยากรู้มุมมองของเหมบ้าง
:m15: :m15: :m15:
-
ฟินนนนนน
มังกรน่ารักเกินไปแล้ววว :กอด1:
เจ้านายสมหวังแล้วว อิอิ :impress2:
แอบสงสารเหมนะ :mew2:
-
My Queen
งุ้ยยย ชอบบบบบบบ
ในที่สุดก็ได้เป็นแฟนกันแล้ว
แต่แข่งคราวนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยนะ แอบกลัวเล็กๆ
กลัวว่าเจ้านายจะชนะมั้ย
รออ่านต่ออยู่ตลอดนะคะ
ป.ล.รอเอ๊กโซจนเนือยละเนี่ย
-
เขิลๆๆๆๆๆๆร้ากกกมังกร
-
งื้อออออออออออ
มังกรนี่นะ บทจะตรัสรู้ก็เล่นซะเจ้านายไม่ทันตั้งตัว
แต่เรารู้สึกว่ามังกรยังปลดปล่อยออกมาไม่หมด ยังค้างคากับนังลินนั่นอยู่ใช่มั๊ย :ling1:
ไม่ต้องไปแคร์มันมากหรอก เห็นมั๊ย มันมาทำร้ายเจ้านายเนี่ย
ส่วนเหม เราว่านายไม่ได้ตั้งใจฆ่าเเมทหรอก เราว่ามันน่าจะมีเรื่องลึกกว่านั้น
รอน้องเค้กมาเคลียร์นะคะ :เฮ้อ: :กอด1: :L2:
-
:m25: โอ๊ยทำไมมันหวานได้ใจขนาดนี้ :katai2-1: ชอบจริง ๆ เลย ตบท้ายได้อย่างสวยงามมากกกกกกกกก งานนี้มีคนอกหักเพียบเลยน่ะ นายธัญเราว่าแล้วว่านายต้องคิดอะไรมากกว่าเพื่อนแน่ ๆ ส่วนเหมเรายังไม่แน่ใจแฮะ :mew2: ยังไงหาคู่ให้ธัญด่วน ๆ ส่วนพี่ขุนจะคู่กับไนท์หรือเปล่า :mew4:
-
น่ารักอ่ะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
กรี๊ด!!! หายไปสองวันกลับมามีเรื่องดีๆเกิดขึ้น
-
My Queen
ฟินเลยทีเดียวนะ
-
อ่านจบแล้วสิ่งที่ก้องอยู่ในหัวคือ
มาย ควีน มาย ควีน มาย ควีน
อร๊ายยยยยยยยย
น่ารักไม่ไหวแล้ว
มังกรนี่พอชัดเจนก็น่ารักนะ
เจ้านายตอนนี้ก็น่ารักมากกกกก
อ๊ายๆๆๆๆ
มาย ควีน มาย ควีน
ฮาๆ
-
:pighaun: หวานเว่อร์ My Queen เอิ๊กๆๆๆๆ :mew1:
-
แค่ My queen คำนี้คำเดียวทำเอาฟิน ยิ่งกว่ามังกรบอกรักอีก :o8:
ว่าแต่ เค้ายังสงสัย ว่าเหมชอบเจ้านายจิงๆหรอ ถ้าชอบแล้วทำไมต้องไปบุคอนโดเจ้านายด้วย
ส่วนธัญชอบเจ้านายหรอเนี่ย :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ฟินเว่อร์ :-[ :-[ :-[
-
กรี้ด ๆ บอกรักกันซะทีนะนายมังกร My Queen My Queen :m3: แต่ความจริงน่าให้เจ้านายปั่นหัวไปอีกซักตอน สองตอนก็ดีนะเนี่ย อิ ๆ :hao7: แต่เจ้านายนี่ดื้อมาก ๆ เลยนะ ชอบมีเรื่องซะจริ้ง ขนาดพ่อกับพี่ขุนห้ามขนาดนั้นแล้วยังไม่เชื่อฟังอีก ที่จริงน่าจะดูพี่แมทเป็นตัวอย่างนะ ถ้ามีเรื่องพลาดพลั้งต้องจบชีวิตลงแบบพี่แมทนี่ คนที่เค้ารักเราจะเสียใจมากแค่ไหน อยากให้เจ้านายคิดได้แล้วเลิกมีเรื่องวิวาทซะทีจริง ๆ :เฮ้อ:
สงสารเหม กับ ธัญ มากเลย โดยเฉพาะเหมที่ทั้งรักและแคร์เจ้านายมาก ๆ โหดกับคนอื่นแต่อ่อนโยนกับเจ้านายมากเลย เราชอบบุคลิกแบบเหมนะ ถ้าไม่ติดมังกรเป็นพระเอกอยากเชียร์ให้เหมเป็นพระเอกจริง ๆ แต่ทำไมดูเหมตัดใจง่ายจังแค่มังกรบอกว่าเป็นแฟนกับเจ้านายแล้วนี่ ก็กลับไปง่าย ๆ ซะงั้นอ่ะ
เรื่องพี่แมทอีกรึว่าเหมไม่ได้เป็นคนลงมือแต่มังกรเข้ามาเห็นมีดอยู่ในมือเหมเลยเข้าใจอย่างนั้นแต่ที่เหมไม่ปฏิเสธเพราะปกป้องใครรึเปล่า แล้วยังไม่เคลียร์ด้วยว่าบุกเข้าไปที่ห้องเจ้านายทำไม ปริศนายังคงมีต่อไป รอคนเขียนมาเฉลยนะคะ :z2:
หลังจากเป็นแฟนกันแล้วเค้าจะหวานกันได้ขนาดไหนน้ารออยู่นะจ้า :mew1: หวังว่ายัยลินคงไม่อาละวาดจนบ้าไปซะก่อนนะ คิๆ :z1: (รอสมน้ำหน้ายัยลินเต็มที่จ้า อิ ๆ )
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :pig4:
-
:call: :call: :call: :call:
-
รอค่ะ
-
โอ้ย ยิ้มแก้มปริ!
^_________________________^
-
อย๊ายยยยยยยยยยยยยย๊ะะะะะะะะะะ ฮิ้วววววววววววววว :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ๊ายยยยยยยย ฟินที่สุดดดดดดด!!!!!!!!!!
-
:-[
-
ลุ้นมาตั้งนาน
ในที่สุด!! มังกรก้ยอมทำตามหัวใจตัวเองซะที :katai2-1:
สงสารพี่แมทอะ ไม่น่าเลยย :hao5:
-
ร้ายที่ 27
ตอนที่เจ้านายเดินจากไป . . ผมยังคงยืนอยู่
สุสานที่แสนเงียบเชียบแล่ะค่อนข้างจะชื้นแฉะหลังฝนตกมีสิ่งมีชีวิตที่ยังคงมีชีวิตซึ่งนั่นก็คือผม ผมที่ไม่สามารถมองเห็นแผ่นหลังของเจ้านายได้อีกต่อไปจึงเดินอย่างเชื่องช้ามายังป้ายหลุมศพที่ผมแสนจะคุ้นเคยและมาบ่อยราวกับว่าที่แห่งนี้เป็นบ้านหลังที่สอง
มันก็เหมือนตอนที่แมทยังอยู่ . . ไม่ว่ามันจะไปอยู่ไหน ที่ๆมันไปอยู่ก็เป็นบ้านหลังที่สองของผมเสมอ
ผมจ้องชื่อ จ้องวันเกิด จ้องวันเสียของมันด้วยสายตาว่างเปล่า นั่งยองๆมองป้ายหลุมศพนั่นราวกับว่ามันเป็นแมทที่กำลังจ้องมองผมตอบอยู่เช่นกัน ถ้าเลือกได้ ผมอยากให้มันอยู่ตรงนี้กับผมชะมัด
เผื่อเราจะได้ดวลกันสักหมัดสองหมัด . . ว่าใครสมควรจะได้เจ้านายไปเป็นแฟนกันแน่
คิดแล้วผมก็หัวเราะขำอย่างขมขื่น ถ้ามันยังอยู่ไม่ว่าทางไหนผมก็แพ้มันอยู่ดี แล้วตอนนี้มันก็ไม่อยู่แล้ว . . ผมมีสิทธิ์ที่จะดูแลเจ้านายแทนมันได้ใช่ไหม . .
“อยู่นี่เอง” เสียงหนึ่งดังขึ้น “ไอ้ไนท์ เชี่ยมังอยู่นี่”
“โธ่ สัดเอ๊ย หามึงตั้งนาน” ไนท์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “แล้วดูซิ เปียกมะล่อกมะแล่ก คิดว่าเท่เหรอตากฝนเนี่ย”
“เฮ้ . . เป็นไรไป” แอร์ถามผม มันมักมองผมออกเสมอว่าผมปกติหรือไม่ปกติ
ผมนิ่งเงียบ ขณะที่เพื่อนสองคนผู้ที่อยู่เคียงข้างผมเสมอมากำลังยืนงง
ไม่ช้าก็เร็ว . . เดี๋ยวมันก็ได้รู้อยู่ดี
“เจ้านายมาสารภาพรักกับกูว่ะ”
พวกมันสองคนยังคงนั่งมองผมด้วยความงงงัน ถึงแม้ว่าเราจะย้ายกันมาที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งเป็นที่เรียบร้อย แต่มันก็ยังคงนั่งงง
เพราะมันเห็นว่าผมเอาแต่ซดเหล้าเข้าปากไม่พูดไม่จากับใครไม่พยายามที่จะเล่าเรื่องต่อ นั่นยิ่งทำให้พวกมันไม่ค่อยกล้าพูดอะไรออกมาเท่าไหร่
“เดี๋ยวนะ” ไนท์แย่งแก้วเหล้าไปจากผม “มึงบอกว่าเจ้านายมาสารภาพรักกับมึง”
ผมพยักหน้าช้าๆ
“แล้วไง มึงไม่ดีใจเหรอ มึงก็ชอบเค้านี่”
เป็นคำพูดที่ทำให้ผมต้องทำตาขวางใส่มันอย่างเอาเรื่อง ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะไม่ใส่ใจเป็นอย่างยิ่ง
“ไม่ต้องมาทำตาอย่างนี้ใส่กูเลย . . ทำไมกูจะดูไม่ออก” ไนท์พูดอย่างมีอารมณ์ “ใช่มั้ยไอ้แอร์”
แอร์ทำหน้าเหมือนคนที่โดนลากเข้าสู่สงครามน้ำลายแบบไม่ได้ตั้งใจ “เอ่อ ใช่มั้ง”
“ไม่ต้องไปกลัวไอ้เชี่ยมัง วันนี้มันไม่มีแรงที่จะทำอะไรเราสองคนหรอก” ไอ้ไนท์พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ผมแอบเม้มปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็จริงของมัน . . แรงจะด่าพวกมันผมยังไม่มีเลย “มึงไม่รู้ใจตัวเองว่ามึงชอบเค้า แต่พวกกูดูแป๊บเดียวพวกกูก็รู้”
“มึงบอกมึงเกลียดเจ้านาย . . แต่รู้มั้ย ตั้งแต่ช่วงแรกๆแล้ว มึงหลงเสน่ห์เค้ามาตั้งแต่ต้น”
จริงเหรอ . . ไม่มีทาง “ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลย กูกับไอ้แอร์ก็คอนเฟิร์มว่าจริง”
“ทั้งๆที่เกลียด แต่มึงก็มีเค้าอยู่ในสายตาทุกครั้ง”
“แอบมองตลอดทุกหนทุกแห่ง”
“หลงเสน่ห์”
“พอที” ผมรีบขัด แย่งแก้วเหล้ามาจากมือไนท์แล้วเทของเหลวลงคอ “ไร้สาระ”
“ปากก็บอกว่างั้นแต่สำหรับมึงเรื่องของเจ้านายสำคัญเสมอ” ไนท์รีบพูด ท่าทางมันกระตือรือร้นที่จะผลักผมไปสู่ทางตันและก็เถียงมันไม่ออก “วันนั้นจำได้มั้ยแอร์ ที่มันได้ข่าวว่ามีคนท้าทายเจ้านายอยู่หน้าตึกอ่ะ”
“จำได้ดิ ทั้งๆที่กำลังพรีเซ้นท์งานกับอาจารย์ยังวิ่งแจ้นไปช่วย ที่ไหนได้ . . เป็นแค่ไอ้ผอมกะหร่องขาดสารอาหารคนหนึ่ง”
ผอมแค่นั้นก็ทำร้ายคนได้นะ . .
“และยังมีหลายครั้งที่ตามไปส่งเค้าถึงคอนโด เอ๊ะ กูจะเรียกว่าไปส่งดีมั้ยวะ มันไม่มีรถ . .” แอร์หันไปถามความเห็นไนท์
“ก็ไม่เชิงไปส่งหรอกเชี่ยแอร์ แต่แม่งก็ไปเช็คทุกวันผ่านห้องพี่แมทว่าเจ้านายกลับบ้านดีมั้ยมีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“เผลอหลุดต่อยสายของพี่ขุนพี่ชายเจ้านายไปตั้งหลายครั้งหลายคราเพราะคิดว่าเป็นคนร้าย”
“ห่วงซะยิ่งกว่าอะไรในโลกใบนี้ซะอีก”
“ถามจริง . . นี่ยังไม่เรียกว่ารักอีกเหรอวะ” แอร์เอียงคอหันมาถาม ทำหน้าเหมือนผู้รู้ทุกสิ่ง ผมเห็นมันส่งสายตาให้ไอ้เชี่ยแอร์ราวกับว่าพวกมันกำลังร่วมมือกันเค้นอะไรสักอย่างออกมาจากใจผม
ทำไมผมจะไม่รู้ใจของผมเองล่ะ ว่าผมรักใคร เพียงแต่ผมแค่ใช้สมองกับเรื่องนี้มากจนเกินไปแค่นั้นเอง
“มึงกำลังกลัวพวกกูรับไม่ได้เรื่องมึงชอบคนที่พี่แมทชอบมาก่อนใช่มั้ย” ไนท์กำลังพูดในสิ่งที่ผมกำลังคิด “ขอตอบเลยว่าพวกกูไม่ได้ว่าอะไรเลย ใจใครใจมัน ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามปรามกันได้ยาก ถ้ามึงคิดจะรัก มึงก็รักเถอะ”
“ใช่ . . อีกอย่างเจ้านายก็เป็นคนดีด้วย กูโคตรสนับสนุน”
“ไม่งั้นหัวหน้าสิบสี่ตุลาสองคนจะตกหลุมรักเค้าได้ยังไง จริงมั้ย . .”
“พี่แมทที่อยู่บนนั้นคงไม่ว่า . . มึงเคยบอกพวกกูเล่นๆนี่หว่า . .” ผมหันไปหาไนท์อย่างรอคอยฟังสิ่งที่มันจะพูด “ว่าเจ้านายเป็นคนที่พี่แมทส่งมาให้น่ะ”
“อย่าปล่อยให้หลุดมือ . . เพราะพี่แมทคงไม่วางใจให้ใครมาดูแลเจ้านายได้อีกแล้วนอกจากมึง”
“พวกมึงพูดอย่างกับพวกมึงเป็นไอ้เชี่ยแมทกันเสียเอง” ผมสวนด้วยใบหน้านิ่งๆ
“มังกร ฟังกูนะ” คราวนี้ไนท์แย่งแก้วออกไปจากมือผมอย่างจริงจังเพราะเอาไปวางไว้โคตรไกลจากมือผม “พี่แมทเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมึง มึงกูรู้ว่าพี่แมทนิสัยเป็นยังไง อะไรที่เค้าคิดว่าดีสำหรับตัวมึงเค้าย่อมเห็นดีเห็นชอบด้วย ใช่ที่ว่าเจ้านายเป็นคนที่เค้ารัก แต่ก็อย่าลืมว่ามึงก็เป็นคนที่เค้ารัก มึงมีสิทธิ์ที่จะรักเจ้านายได้ มันไม่ใช่เรื่องที่ผิด”
“และอีกอย่าง . . พี่แมทคงไม่อยากให้มึงยึดติดกับอดีต มึงต้องอยู่กับปัจจุบัน พี่แมทเค้าฝากให้มึงดูแลเจ้านาย นั่นหมายความว่ามึงจะดูแลเค้าในฐานะคนรักก็ได้”
“ทำตามใจตัวเอง . . กูเชื่อว่าพี่แมทต้องมีความสุขที่เห็นมึงมีความสุข”
ผมได้ยินทุกคำพูดของพวกมัน สิ่งเหล่านั้นหลั่งใหลพรั่งพรูเข้าสู่หัวสมองของผมอย่างรวดเร็ว . .
“พวกมึงสองคน . . เป็นอะไรกันไปหมด” ผมขัดคอ นั่นทำให้พวกมันทำหน้าเซ็งเหมือนกับความพยายามของพวกมันกลายเป็นสิ่งที่สูญเปล่า “ไม่ต้องเก็บเรื่องของกูไปซีเรียสขนาดนั้นก็ได้”
“ไอ้ . .” ไนท์อยากจะด่า แต่ก็ดูเหมือนว่าด่าไม่ออก
“ปล่อยแม่งเหอะไนท์ กูเหนื่อยแล้ว” แอร์หมดความอดทน “มึงจะแดกเหี้ยไรมึงก็แดกไปเลย ขอให้เจ้านายไปเจอคนที่ดีกว่ามึง”
“คนที่ใช่กว่ามึง”
“คนที่พร้อมปกป้องเจ้านายเสมอเวลามีอันตราย”
“ใช่ ขอให้มึงแม่ง . . แห้ว” ไนท์กับแอร์ทำงานได้เข้าคู่กันดีชะมัดโดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้ผมเถียงไม่ออก . . พวกมันลุกเดินหนีไป ทิ้งให้ผมนั่งอยู่ในร้านนั่นคนเดียวและมีเพียงแก้วเหล้าเป็นเพื่อน
อยากจะบอกไนท์กับแอร์เหลือเกิน ว่าสิ่งที่พวกมันพูด . . มันไม่ได้สูญเปล่าเลยสักนิด
ผมแค่กำลังตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่ก็เท่านั้น . .
“ปากก็บอกไม่รัก ไม่สน”
“แล้วดูดิ๊ . . กี่วันมาแล้วที่ต้องแอบตามไปดูเค้าขึ้นรถเนี่ย”
“หุบปากได้มั้ย”
หลายวันถัดมาหลังจากที่ผมเลิกกินเหล้า ณ มหาลัยผมกับเพื่อนอีกสองคนก็ซุ่มดูเจ้านายอยู่เสมอตามที่ต่างๆโดยไม่ให้เจ้านายรู้ตัว ดูเหมือนว่าเขาจะมีชีวิตแต่ไร้ซึ่งจิตใจ ในทุกๆวันผมเห็นเค้าผอมลง ซึมลง ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ค่อยยิ้มเหมือนแต่ก่อน
เป็นความผิดของผมเอง . .
ซึ่งเรื่องตอกย้ำนั้นไอ้ไนท์กับไอ้แอร์ค่อนข้างเป็นโปรเฟสชันแนล “มึงดูดิ โอ้ย ผอมจนกระดูกเลย ไอ้เชี่ยมัง . . กูจะฆ่ามึง!!!”
“แต่ก่อนเคยหน้าใสๆ บัดนี้ตาดำอย่างกับหมีแพนด้า”
“ไอ้เชี่ยมัง มึงไปง้อเค้าเดี๋ยวนี้เลยยยยย”
“ง้อเหี้ยไร” เจ้านายมันไม่ได้งอน แต่กูปฏิเสธเค้า . . พวกมันชอบทำเหมือนเจ้านายเป็นผู้ชายอ่อนหวานนุ่มนิ่ม ทั้งๆที่ความจริงนั้นไม่ใช่เลย เจ้านายมันสูงพอๆกับไนท์และก็ไม่ได้น่ารักเหมือนเจ้าพวกนี้บูชาสักนิด ตาก็โต ขนตาก็ยาว . . น่ารักตรงไหน
แต่สิ่งเหล่านั้นก็ทำให้ผมจ้องมันไม่วางตามาตลอดตั้งแต่ที่ผมเห็นมันไม่ใช่เหรอ ?
“แม่งเอ๊ย . .” ไนท์กับแอร์สบถพร้อมกัน พวกมันมองตามเจ้านายไปอย่างเครียดๆ หารู้ไม่ว่าผมนั้นเครียดกว่ามันอีก ทุกวันผมกินไม่ได้นอนก็ไม่หลับเพราะเอาแต่คิดโทษตัวเองไปต่างๆนานาว่าสาเหตุที่เจ้านายมันซึมก็เป็นเพราะผม เพราะผมเองคนเดียว
แต่จะให้โผล่ไปหน้าด้านๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันก็ทำได้ยาก
“เชี่ยมัง ใครวะนั่น” แอร์ถาม เมื่อเห็นชายฉกรรจ์สองคนตัวใหญ่เบิ้มมองตามรถเจ้านายและก็ทำท่าจะขับรถตาม “ใช่สายของพี่ขุนมั้ย”
ผมมองก่อนพูด “ไม่ . . สายพี่ขุนกูจำหน้าได้ทุกคน” ผมเผลออัดพวกเขาออกบ่อยไปและตอนที่ผมแอบมองเจ้านายอยู่ทุกที่ผมก็เห็นพวกเขาเสมอ ไม่มีทางที่ผมจะจำไม่ได้
“งั้นก็ . . อันตรายแล้วว่ะ”
ผมเดินไปขวางหน้ารถของพวกนั้นก่อนที่ไอ้ไนท์มันจะประมวลผลออกมาจนเสร็จเสียอีก ฝั่งตรงข้ามเบรกเอี๊ยด แล้วชี้หน้าด่าแด๊ดของผมที่กำลังปั้นแป้งปาท่องโก๋ . .
ผมไม่สนใจคำด่า เดินตรงไปยังคนขับ ทุบกระจกรถบอกให้มันเปิดกระจก มันเลื่อนเปิด แล้วผมก็มองหน้ามัน
อย่างกับในหนังฮอลลีวู้ด ตัวก็ใหญ่แถมยังใส่แว่นดำ
“แถวนี้คนนอกห้ามเข้านะครับ” ผมหาเรื่องชวนมันคุยอย่างกวนตีน ไนท์กับแอร์รับมุขทันเลยรีบพากันมาช่วยพูดใหญ่ ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นจะอารมณ์เสีย เพราะเจ้านายขับรถออกไปไกลมากแล้ว ป่านนี้คงอยู่ถนนนอกมหาลัย
“ก็กูกำลังจะออกไปเนี่ย” มันเถียงอย่างมีโมโห
“อ๋อ ครับ” ผมพยักหน้ารับ “อย่ามาอีกนะครับ”
“ว่าไงนะ” มันทำท่าจะเปิดประตูรถออกมายำผม “มึงหาเรื่องกูเหรอ”
“เปล่าครับ ถ้าพี่มากันอีก ผมไม่รับประกันความปลอดภัย”
“มึงมีอะไรให้กูกลัว”
“จะลองดูก็ได้ครับ” ผมพูดเสียงนิ่ง ไอ้ไนท์กับไอ้แอร์เขย่าแขนเสื้อผมใหญ่ประมาณว่ามึงเอาจริงเหรอ แต่เจ้าพวกนั้นดูเหมือนจะพ่ายแพ้ในสายตาที่แน่วแน่ของผม มันตีพวงมาลัยอย่างอารมณ์เสีย . . ก่อนขับรถจากไปอย่างรวดเร็ว
พอได้ที ผมก็คว้ากุญแจรถที่อยู่ในมือของไนท์ เจ้าประจำที่ผมชอบยืมรถมันมาขับเสมอ
“จะไปไหน” ไนท์ร้องถาม
“ไปคอนโดเจ้านาย” ผมตอบสั้นๆ รถไอ้ไนท์จอดอยู่หน้าตึกบริหาร ใกล้พอดี
“ปล่อยมัน” แอร์รั้งแขนไนท์ที่ทำท่าจะเดินตามผมมา “เดี๋ยวมันก็จะรู้ใจตัวเองแล้ว”
ไนท์มองตามผมแล้วครุ่นคิด “กูว่ามันรู้มานานแล้ว . . แค่มันกำลังหาโอกาสบอกเท่านั้น”
ผมคิดว่า . . ถ้าไม่จับเจ้านายให้มาอยู่ในสายตา คงมีอันได้เลือดตกยางออกอีกแน่ๆ
รอบข้างเจ้านายล้วนแล้วแต่มีอันตราย ทั้งเจ้าพวกยักษ์แว่นดำปริศนา ทั้งคนที่ทำร้ายที่โรงแรม รวมถึงที่หนักสุดและที่ผมกลัวว่าจะทำร้ายเจ้านายที่สุด . .เห็นจะเป็นไอ้เหม
ไม่รู้ว่าช่วงนี้แม่งเป็นไร . . เห็นมาหาเจ้านายตลอด ไม่เกรงใจชายโฉดอย่างพวกผมที่อยากจะฆ่ามันให้ตายคาตีนอยู่ตลอดเวลา
“มาที่นี่ทำไม ออกไป” ผมเข้าไปผลักไอ้เหมทันทีเมื่อเห็นหน้า ตอนแรกกะจะแอบอยู่รอบๆคณะบริหารเหมือนอย่างเคย แต่เป็นเพราะไอ้เหม ทำให้ผมต้องย่างสามขุมเข้ามาหามันทันที
“ทำตัวดีๆเหมือนหน้าตาหน่อย” เหมปัดมือของผมออก
“สำหรับมึงแค่นี้ยังน้อยไป”
“เย็นไว้ . . กูไม่ได้จะมาหาเรื่องมึง” มันคอยมองสอดส่องเข้าไปที่ตึกบริหารอย่างอยากรู้ “มึงก็รู้นี่กูมาหาใคร”
“ไม่ได้” ผมพูดขึ้นมาโดยไม่ต้องคิด ““ก่อนที่กูจะหมดความอดทน . . กลับไปซะ” น้ำเสียงของผมกำลังสะกดความโกรธเอาไว้ไม่อยู่ และในที่สุดผมก็เห็นเจ้านายเดินมาหากลางวงสนทนาพอดี นั่นทำให้ผมรู้สึกแทบจะเป็นบ้า
ไม่รู้รึไงว่าเหมมันอันตรายแค่ไหน
“เจ้านาย . . ทำไม . .” เหมรำพึง
“มึงรู้อยู่แก่ใจ” เจ้านายบอกไอ้เหม “แก๊งมึงเคยมาถล่มห้องกูด้วยนี่” และพวกมันก็ทำให้แมทเจ็บจนถึงตาย . .
“บอกไว้ก่อนเลยนะว่าอย่าไปเชื่อที่มังกรมันพูด จริงๆนะเจ้านาย อย่าไปเชื่อมัน ขอร้องล่ะ” มันทำหน้าให้เจ้านายสงสารมัน นั่นทำให้ผมกำหมัดแน่น . . ไอ้เหี้ย คิดว่าเค้าจะเชื่อมึงเหรอ . . แต่นั่น . . ไอ้เชี่ยเหมกำลังจะจับมือของเจ้านาย
ผมปัดทิ้งทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด ได้ยินเสียงไอ้ไนท์ไอ้แอร์มันส่งเสียงล้อเล็กๆด้วย แต่ผมไม่สนใจพวกมัน ผมอยากให้ไอ้เหมรีบออกไป ก่อนที่ผมจะโกรธจนขาดสติ
“กูบอกให้มึงออกไป” ผมพยายามย้ำให้ไอ้เหมรู้สถานะของตัวเองสักทีว่าใครอยู่เหนือกว่าใคร ณ ที่แห่งนี้ จนในที่สุดมันก็เดินจากไปด้วยแววตาขุ่นเคือง
ไม่ต่างอะไรจากสายตาที่เจ้านายส่งมาให้ผมเลย . .
“อะไรอ่ะแก สองคนนั้นตีกันเพื่อแย่งเจ้านายเหรอ”
“กรี๊ดดด เจ้านายเนี่ยนะแก เสียดายมังกรอ่ะ TT”
“คนนั้นดูหล่อๆเลวดีจังเลย ชั้นชอบ”
คำพูดเหล่านั้นทำให้ผมถึงกับต้องมองตาขวางไปใส่พวกที่ชอบพูดอะไรเรื่อยเปื่อยอย่างอารมณ์เสีย แน่นอนว่าพวกเธอหุบปากฉับทันทีแล้วหันไปสนใจเรื่องอื่นแทน
ผมมัวแต่มองพวกนั้นตาขวางเลยไม่เห็นว่าเจ้านายกำลังจะเดินหนีผมไป ผมเลยคว้าข้อมือเค้าเอาไว้โดยที่ผมไม่รู้ตัว
“จะไปไหน” ผมถามแบบที่ผมเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน
“มันเรื่องของกูป่ะวะ” เจ้านายยังคงโกรธผมอยู่ . . และก็สะบัดมือผมทิ้ง
“เลิกดื้อสักที” ใช่ เลิกดื้อได้แล้ว เมื่อวันก่อนผมถึงกับต้องอุ้มขึ้นรถเพื่อที่เค้าจะได้เลิกทำเป็นอวดเก่งสักที
“มึงก็เลิกยุ่งกับกูสักที จะอะไรกับกูนักหนา”
คำพูดนั้นทำให้ผมสะอึก . . แต่ผมคิดว่าควรจะมีคำพูดอะไรที่น่าสนใจเพื่อรั้งให้เค้าอยู่ต่อ
“เจ้านาย . .”
“. . .”
“เมื่อวานกูยังพูดไม่จบนะ”
เมื่อวานผมจะสารภาพรักกับเค้าไปแล้วบนโซฟา ถ้าพี่ขุนไม่โผล่ซะก่อน
“แล้วยังไง”
“ไม่อยากฟังเหรอ”
ผมถามย้ำเพื่อให้เค้ามีท่าทีที่อยากรู้สักนิด . . สักนิดก็ยังดี
“แล้วมึงจะพูดอะไรล่ะ”
นั่นไง เค้าอยากรู้แล้ว แต่ว่า . .ตรงนี้คนยังมุงดูอยู่เยอะ หนำซ้ำมีไอ้ไนท์ไอ้แอร์ส่งเสียงล้อเลียนมาให้อีก “ตรงนี้เนี่ยนะ” ผมเลยถาม
“อืม”
ชิบหาย . . จะพูดยังไงล่ะ จะให้ตะโกนบอกต่อหน้าคนพวกนี้น่ะเหรอ . .
คงเป็นเพราะผมทำหน้าแปลกๆออกไป ผมเลยดึงมือเจ้านายไปที่ๆหนึ่ง เจ้านายก็เลยถาม “ไรของมึงเนี่ย”
“จะให้พูดต่อหน้าคนพวกนั้นเหรอ”
“ก็มึงจะพูดอะไรล่ะ มันยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยรึไง”
“ก็ยิ่งใหญ่ดิ” มันยิ่งใหญ่สิ กูจะสารภาพรักกับมึงเลยนะ! . . ผมก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยดินพลางคิดว่าจะพูดยังไง แต่ในท้ายที่สุดแล้ว . . ผมก็ไม่ได้พูด
เย็นวันนั้นผมรู้ข่าวมาจากพี่ขุนว่าเจ้านายแอบไปที่สนามแข่ง มิหนำซ้ำยังโทรมาหาผมตอนที่ผมอยู่ระหว่างทางไปสนามแข่งด้วย หน้าจอโชว์ชื่อ My Queen อยู่หรา นั่นทำให้ผมถึงกับตกตะลึงเพราะไม่คิดว่าชื่อนี้จะโทรมาหาผมได้
เพราะตอนที่ผมเม็ม คงไม่ได้คิดว่าเค้าจะโทรมาหาผม . .
ผมเม็มไว้ตั้งนานแล้ว นานจนผมลืมว่าเม็มไว้เมื่อไหร่ อาจจะเป็นตอนตกดึกที่ผมนั่งอยู่บนเตียงแล้วคิดถึงเจ้านายมั้ง
และผมก็รับสายไม่ทัน ผมร้อนใจชิบหาย ในมือผมก็โทรกลับหาเจ้านายด้วย แต่คราวนี้กลับไม่มีใครรับ
น่าจะมีเรื่องกันที่ชั้นวีไอพี
พอเห็นไอ้เหมที่กำลังออดอ้อนเจ้านายอยู่สติผมขาดสะบั้นลงไปแทบจะในทันที ผมอยากจะดึงแผ่นหลังไอ้เหมมารุมกระทืบซะให้หนำใจ แต่เพราะทำท่าจะจับมือคนที่ผมรัก นั่นทำให้ผมโกรธขึ้นมาจนคุมตัวเองไม่อยู่
“มันเป็นแฟนกูแล้ว”
ไม่รู้ว่าหลุดออกมาจากปากของผมได้ยังไง . .ตอนที่ผมพูดจบผมแทบจะยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแล้วด้วยซ้ำ แต่เมื่อเห็นสีหน้าตกใจซ้ำยังอึ้งของเจ้านายทำให้ผมตัดสินใจอะไรบางอย่างได้
วันนี้เจ้านายต้องรู้ทุกอย่างในใจผม . . ผมไม่อยากปล่อยเจ้านายให้คลาดสายตาอีกแล้ว เจ้านายจะต้องอยู่ข้างๆผม ผมจะดูแลเค้าเอง
เจ้านายหน้าซีดและก็ยืนตัวแข็ง ผมมองเค้าได้ได้แค่หางตาผมไม่กล้ามองเค้าเพราะผม . . เขิน
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย” เลยหันไปถามไอ้เหมแทน
“มึงโกหก”
“กูไม่ได้โกหก” ผมพูดย้ำให้มันเชื่อ จริงไม่จริงมันก็ขึ้นอยู่กับคำตอบของเจ้านายในคืนนี้แล้ว
“มะ เมื่อไหร่วะ” มันเชื่อแฮะ ชิบหายละ . .เป็นแฟนกันตอนไหนดีล่ะ
“ . .หนึ่งเดือนก่อน” ผมแถครับ
“ใช่มั้ยเจ้านาย” เหมหันไปหาผม “ที่มังกรมันพูดน่ะ เป็นความจริงใช่มั้ย”
บอกไปสิว่าเป็นความจริง ถึงแม้ว่าจะยังไม่ใช่ก็เถอะ อยากให้คนอันตรายอย่างไอ้เหมมายุ่งด้วยตลอดรึไง มันไม่สนุกหรอกนะ . .
ผมพูดสิ่งเหล่านี้ออกไปทางสายตา . .
“อืม ใช่”
คำตอบของเจ้านายเป็นสิ่งที่เกินคาดสำหรับผมมาก . . ผมไม่คิดว่าเค้าจะตอบแบบนั้นซึ่งนั่นทำให้ผมค่อนข้างที่จะดีใจ
และก็แน่ใจในสิ่งที่ผมกำลังจะถามเจ้านาย
“กูไปแข่งรถละ” เจ้านายพูดขึ้นมา
“ถือว่ามึงให้คำตอบละนะ”
“อะไรวะ”
“เรื่องเมื่อกี้” สิ่งที่ผมพูดถือว่าเป็นคำถาม
“ฮะ”
“ก็เรื่องเมื่อกี้ไง” รู้ตัวสักทีเถอะ
“เรื่องสมมติเมื่อตะกี้นั่นน่ะนะ”
เจ้านายเห็นเป็นเรื่องสมมติซะงั้น . .
“ไม่ใช่เรื่องสมมติ” ผมรีบพูด และก็เดินเข้าไปใกล้เค้า . . “กูพยายามทำให้มันเป็นเรื่องจริงอยู่”
ผมกอดเจ้านาย ซบหน้าลงบนไหล่ของเจ้านาย และบอกเล่าความรู้สึกทุกอย่างผ่านคำพูดให้เจ้านายได้รับรู้ว่าผมนั้นรู้สึกผิดแค่ไหนที่ปฏิเสธเค้าไปตั้งแต่ต้น ผมบอกรักเค้า ผมพยายามสื่อทุกอย่างให้เค้ารู้ว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริงและก็ให้เชื่อในการกระทำของผมต่อไปนี้ . .
และเขาก็เชื่อ . .เขาเชื่อมาโดยตลอด
ระหว่างทางกลับคอนโด
ผมที่เดินไปส่งเจ้านายเดินห่างเจ้านายอยู่ข้างหลังประมาณสองเมตร . . การแข่งรถของเค้าถูกยกเลิกโดยที่เค้ายกเลิกเองสาเหตุเป็นเพราะเค้าไม่มีสมาธิขับรถในวันนี้
นั่นคือสิ่งที่เค้าบอกกับเพื่อน . .
เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ย . .
จริงๆแล้วผมเขินมาก ผมเลยทำอะไรไม่ถูกเดินตามหลังเค้าไปตลอด จนกระทั่งมาถึงหน้าห้องของเค้า เจ้านายจึงหันมาหาผม
ผมจึงได้รู้ว่าเค้าเองก็เขินเหมือนกัน
“กู . . เข้าไปละนะ” เค้าบอกกับผม
ผมพยักหน้า “อื้อ”
“มึงก็ . . กลับดีๆนะ”
ผมพยักหน้าอีก “อื้อ”
“บาย”
รู้สึกแปลกๆแฮะ “บาย”
อันที่จริงโคตรเขินเลยแหละ ผมเกาหัวกลืนน้ำลาย ดันตัวเค้าเข้าห้องไปแล้วก็ปิดประตูให้ หวังว่าวันนี้เค้าจะหลับฝันดี . . แต่ผมน่ะคงฝันดีไม่ได้หรอก
ผมคงนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะตื่นเต้นแน่ๆ . .
ผมอมยิ้มเล็กๆให้กับตัวเอง นึกในใจบอกกับแมทว่าต่อไปผมจะดูแลคนนี้ให้ . . ยังไม่ทันที่จะนึกอะไรได้อีก แรงปะทะทำให้ผมเซไปข้างหน้าเกือบล้มเอาหน้าครูดไปกับพื้น
เจ้านายนี่เอง . . เค้ากอดผมจากทางด้านหลัง . .
ทำอะไรวะเนี่ย . .
“พรุ่งนี้ . . อย่าลืมน้ำเต้าหู้นะ” พูดผ่านหลังของผมด้วยน้ำเสียงอู้อี้แล้วปล่อย พอผมหันไป . . เสียงประตูก็ปิดดังโครม . .
ผมขอถอนคำพูดที่ว่าเจ้านายไม่น่ารักละกันนะครับ . .
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้ำเต้าหู้พิเศษน้ำตาลใช่ไหม อะไรจะหวานขนาด :-[
-
กรี๊ดดดดดดด เขินนนนนนน
น้ำเต้าหู้พรุ่งนี้ขอแบบหวานน้อยนะ ไม่งั้นได้สำลักความหวานตายแน่
โอยๆ ใจสั่น >_____<
-
เขินอะเขินเขินนนน :impress2:
-
อ๊ากกกก เขินๆๆ อย่าลืมน้ำเต้าหู้นะ :impress2 :-[ :o8:
-
:กอด1: :กอด1:
-
น้ำเต้าหู้ใส่ฟามรัก :hao5:
อิจฉามังกรเว้ยเฮ้ย
เหมของเค้าล่ะ หาคนมาดามใจด่วน
-
ตอนต่อไปขอหวานๆ น่ะ :mew1:
-
เริ่มแล้ววว
เอาแหล่วววๆๆๆๆๆ
ฉากหวานๆที่เรารอกำลังมาใช่มั้ย TT^TT
:o8:
:o8: :-[ :impress2:
รอตอนต่อนะคะะะะ :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด เขารักกันแล้ว o13
เริ่มหวานกันแล้วด้วย :-[
น่ารักอ่า มังกรอย่าลืมน้ำเต้าหู้นะจ๊ะ
น้ำตาลไม่ต้องใส่ ใส่แค่ใจลงไปก้พอ :impress2:
-
อยากกินน้ำเต้าหู้ด้วยจังเลย พรุ่งนี้เค้าขอด้วยนะมังกร~~~ #โดนเจ้านายตบ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
ต่อไปจะหวานกันแล้วใช่ม้ายยยยยยยย
:hao5:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ว้ากกกกก เจ้านายน่ารักมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew3: :mew3:
ต่ออีกๆ เอาอีกกกกกกกกก
-
:hao4: แล้วคนที่ส่งคนมาทำร้ายเจ้านายนี่ใช่น้องสาวแมทมั้ย
-
เขินหน้าไหม้แทนแล้วววววว :ling1: :heaven
-
เจ้านายน่ารักเป็นบ้า อร้ายยยยยย :-[
-
เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สวีทๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8: :call:
-
เอาหวานกว่านี้อีกได้มั้ย
:-[
-
>w< โอเค กลับไปอ่านตอนที่แล้วลื่นไหลขึ้นมากเลยค่ะ
ถึงจะเป็นแฟนกันแ้ล้ว แต่เรื่องยุ่งๆ มันก็ยังขมวดเป็นปมอยู่อ่ะ
ดูท่าจะไม่ได้สวีทกันง่ายๆ ซะแล้ว 555+
-
อ่านแล้วเขินอ่ะ :-[ คราวนี้ได้ฟังฝั่งมังกรบ้าง มังกรน่ารัก
-
:o12: :o12:
อ่านถึงตอน23แล้วกำลังเร่งตามมานะ :mew1:
อ่านบรรทัดสุดท้ายบีบหัวใจมาก กับคำว่า ......ไม่ได้ น้ำ้ตาหยดลงมาเลยอ่ะ :ling1:
-
มายควีนน่ารักโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อีมังกรเขินมากปะ ถามจริง
ตลกอ่าผู้ชายตัวใหญ่ๆมาเขินอยู่ได้ละยิ่งสปีชี่ย์ของนอกอีก
-
เจ้านายน่ารักมากตอนนี้
-
น่ารว๊ากกกกกกกอ่ะ :-[
อย่าฟินมากลืมมาส่งน้ำเต้าหู้นะ
-
มังกรแม่งน่ารักอ่า><
หวานหยดย้อยกันเลยทีเดียว
-
อ้ากกก เขิน :-[
น้ำเต้าหู้พรุ่งนี้ไม่ต้องใส่น้ำตาลก็ได้น่ะ
หวานเกิ๊นน
-
กรี้ดดดดดด จะตื่นเช้าไปหาน้ำเต้าหู้กินเพื่นความฟิน
โอ๊ย น่ารักมากกกกกก :ling1:
-
โอ๊ยพรุ่งนี้อย่าลืมน้ำเต้าหู้ ไม่ต้องใส่น้ำตาลเพราะหวานอยู่แล้ว :mew1:
-
ในที่สุดดดดดดดดดดด เป็นแฟนกันแล้วใช่ะมะ ลุ้นจนเหนื่อยยยยย หึ หึ หึ :hao6:
-
หวานซะ อย่าพึ่งเป็นลมสงบก่อนพายุกระหน่ำนะ ขอหวานๆอย่างนี้ไปอีกสัก 2-3 ตอน กว่าจะได้หวานกันบ้าง นี้ดราม่าน้ำตาท่วมมาตั้งหลายตอน ขอชื่นใจหน่อยนะ ให้เจ้านายได้มีความสุขกับแฟนหนุ่มคนใหม่หน่อย ฮิ้ววววว น้ำเต้าหู้ถึง no sugar ก็หวานมดขึ้นแน่ มังกรส่งให้ด้วยใจถึงห้องขนาดนั้น
-
ไนท์กับแอร์น่ารักคอยเตือนสติมังกร
-
ตามทันแล้ว ตอนล่าสุดนี่อรั๊ยยย เจ้านายน่ารักไปไหม
มังกรก็นะ มายควีน ทำเราอายม้วนไปสามรอบแล้วเนี่ย
ขอหวานๆอีกนิดได้ไหมคะ :mew2: :mew2:
รอติดตามค่า
-
กว่าจะถึงตอนนี้ได้ ลุ้นกันรากแทบงอก :laugh:
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว :mew1:
น้ำเต้าหู้คงอร่อยขึ้นอีกเยอะ...แอ้
-
กรี๊ดดดดดด อ่อยน่ารักเป็นบ้า
-
:-[ :o8:เขินแทนอะน่ารักทั้งสองคนเลย
-
อยากกินน้ำเต้าหู้ :o8: :-[ :กอด1:
-
ฉากสุดท้ายน่ารักมากกกกกกก
โอ้ยเจ้านายน่ารักอ่ะ ยิ่งตอนวิ่งมากอดมังกรนี่อยากจะกรี๊ด
ชอบจังเลย
มาม่าหมดแล้ว ต่อไปคงหวานแล้วน้า
-
น้ำเต้าหู้ ดูท่าจะหวานเจี๊ยบ!!! :hao7:
-
ว๊ากกกกกกกกกกเขิลอะ
-
น้ำเต้าหู้ไม่ต้องใส่น้ำตาลนะ แค่นี้ก็หวานพอแล้ว :-[
-
เมื่อไหร่จะ NCๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอเอ็นซีหวานๆ สักตอนสิคะน้องฟ่อน
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกก .เขินนนนนนนนสุดๆ!!! :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
รีบๆมาต่อน้า :hao7:
-
เขินนนน น่ารักมากอ่ะ อย่างนี้รอความหวานจากตอนหน้าได้เลยสิอิอิ
แต่เรื่องเหมกับแว่นดำนี่ยังต้อรอต่อไปปป :z2:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อยากกินน้ำเต้าหู้จังเลย :z2:
-
มังกรท่ามากอะ
เจ้านายน่ารักเนอะ
-
:impress2: น้ำเต้าหู้สูตรพิเศษแน่ๆอ่ะ
-
:-[ น้ำเต้าหู้คงไม่ต้องใส่น้ำตาลแล้วม๊างงงงง :hao3:
ฮ่าๆๆๆๆๆ แหม หวานเชียว ถ้าเกิดว่าเมื่อกี้หน้าคะมำลงไปที่พื้นทั้งคู่ยังจะหวานอยู่เปล่าหว่า?? :laugh:
จิ้มนักเขียนด้วยค่าาา :z13: มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ เสพย์ติดแล้วค่ะตอนนี้
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากจะกรี๊ดดังๆ..รู้สึกว่ามังกรเปลี่ยนบุคคลิกไปเลยนะพอได้สารภาพรัก
เค้าไปแล้วเนี่ยมีเขินด้วย555..ไนท์กับแอร์เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆชอบ2คนนี้
ต่อไปนี้น้ำเต้าหู้ถึงจะไม่ใส่น้ำตาลแต่ก็คาดว่าความหวานคงล้นปรี่..
-
มนต์รักน้ำเต้าหู้ :mew3:
-
:impress2: น้ำเต้าหู้สื่อรักจิงๆ
-
พี่ธัญเป็นไงบ้างคะ แอบเป็นห่วง :hao7:
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งเขิน :-[ :-[ :-[
-
น่ารักทั้งมังกรทั้งเจ้านายเลย :hao5: :hao5: :hao5:
-
ต่อไปน้ำเต้าหู้คงไม่ต้องใส่น้ำตาลแล้วม้างง
ก็หวานกันซะขนาดนี้ กิ้วๆ
-
น้ำเต้าหู้~~~~~~~~ แหม่ อยากกินจังเบยยยย :katai2-1: :katai2-1:
-
อกอีแป้นจะแตกกกกกก
หวานแบบโนลิมิตเลยจ้าาาา55555555555
ลงเอยเร็วๆนะ นายมังกร
เหวยยยย พี่ขุนไนท์เมื่อไหร่จะมากันนี่? :impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินโว้ยยยย!!! :hao7: :hao7: :hao7: :ling1: :ling1: :ling1:
ตอนสุดท้ายนี่น่ารักแบบแทบทุ้มคอมฯ >.<
-
โอ๊ยยยยยยย มันน่าจะทำยังงี้ไปตั้งนานเเล้ววววว
เป็นไง ทำแล้วความสุขก็อยู่รอบๆตัวทั้งนั้นอ่ะ ที่เหลือก็ช่วยกันคิดช่วยกันแก้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้เองนั่นแหล่ะ
อยากบอกว่าอ่านตอนจบแล้วเขิลตัวบิดนอนไปกับโต๊ะทำงานเลยยยยยย :-[ :-[
พรุ่งนี้น้ำเต้าหู้หวานเเน่ๆ คึคึคึ :hao7:
เป็นกำลังใจต่อไปจ้าาาาาาาาาา
-
น่ารักจุงเบยยย
เจ้านายทำตัวหวานๆบ้างนะ
อยากเหนคู่นี้สวีทกันเร็วๆ :katai2-1:
-
เจ้านายน่ารักอ่ะ.........
-
รักกันมันดีแบบนี้ไง :กอด1:
-
กรี๊ดดด หวานนนน
เจ้านายมีอ้อนด้วย ติดใจน้ำเต้าหู้จริงจังสินะ
น่ารักอ่ะอย่างนี้
แต่เรื่องคนพยายามฆ่าที่ภูเก็ต เรื่องลิน เรื่องเหม ยังไม่เคลียร์เลยนะ
ลุ้นต่ออีก
-
เอาให้เจ้านาย 4 ถุงไปเลยมังกร!!!!! น่ารักโคตรๆๆๆ อร๊ายยยยย
ตอนเเรกมังกรเซ คิดว่ามีใครลอบทำร้ายหรือเปล่า
ที่ไหนได้ เจ้านายโดดกอดตัวปลิวเลย น่ารักมากๆเลยพี่ชิฟฟ่อน กรี๊ดดดดดด
รวมเล่ม! หนูจะให้เรื่อนี้รวมเล่ม รอซื้อ รออ่าน เพี้ยงๆๆๆๆ
-
เป็นแฟนกันแล้วววววว ><
-
รู้ใจตัวเองแบบนี้ ต่อไปน้ำเต้าหู้คงกลายเป็นน้ำเชื่อม :mew3:
-
อ๊ะ มีย้อนๆ ...พอเป็นฝั่งมังฯแจกแจงนี่หวานเจี๊ยบเลย, จบตอนได้น่ารักมาก จริงๆประโยคปิดตอน เด็ดทุกอันอ่ะขอบอก
//ตอนนี้ไม่มีทอล์คเล็กๆปิดท้ายแฮะ แอบชอบอ่านตัวแดงๆนั่นเบาๆ :undecided:
-
โอ๊ย ก็ถ้าเจ้านายจะน่ารักขนาดนี้ก็เอาใจคนอ่านไปด้วยเลยจ้า :mew1: ที่จริงให้ไปตั้งนานแล้วนะ
นายเอกเราน่ารักจริง ๆ น่ารักจนมังกรหลงตั้งแต่แรก ๆ เห็นเลยล่ะ ยืนยันโดยเพื่อนแอร์และเพื่อนไนท์
แหม ก็ถ้าไม่หลงจะไปเฝ้าดูแลซะขนาดนั้นเหรอ ตอนที่ีเจ้านายไม่ปฏิเสธต่อหน้าเหมนี่ถือว่ามังกรโชคดีมากเลยนะ
ฟินกันเลยทีเดียว เดินมาส่งกันที่ห้อง อร๊าย น่ารักมาก ขอหวาน ๆ บ้าง แม้มันจะยังมีดราม่าเล็กน้อยที่คอยอยู่
น้ำเต้าหู้เนี่ยขอไม่แขวนที่หน้าห้องแต่เข้ามาป้อนกันเลยได้มะคะ ฮี่ ๆๆ :hao6:
ขอบคุณค่ะ
-
เจ้านายน่ารักไปม๊อยยยยยยยยยย
เขินจุง
-
อั๊ยย๊าาา มังกรทัมเราเขิล คักๆๆๆเลยยท กรี๊ดดดดดด :hao5:
-
แทบสำลักความหวาน โอ๊ยบทจะหวานก็หวานซะ น่ารักที่สุดอ่ะ
-
อ๊ายยยย พอเลิกซึนก็น่ารักกันขนาดนี้เลย ฟินสุดๆเลยค่ะ :heaven
-
น้ำเต้าหู้นี้ไม่ต้องใส่น้ำตาลเลยดีกว่า
อ๊ายย ท่าจะน่ารักน่ากดขนาดนี้นะ
พี่มังรีบๆๆ กดน้องนายได้แล้วนะคะ
ช่วยทำตามความหวังของพวกเราให้เป็นจริงสักที่
จะได้ควบทั้งตำแหน่ง My Queenที่น่ารัก และภรรยาที่รักยิ่งของพี่มัง อิๆๆ
-
เอิบ เจ้านายหลงรักเพราะน้ำเต้าหู็หรือเปล่าเนี่ย
ถ้าใช่และแมทยังอยู่มังกรอกหักแน่
รู้ช้าไม่เท่าไหร่แต่พี่แกเก็กซะ
-
อย่าลืมน้ำเต้าฮู้นะมังกร น้ำเต้าฮู้พร้อมคนส่ง :m3: ไม่ต้องใส่น้ำเชื่อม ไม่ต้องแขวนหน้าประตู เสริฟถึงที่เลย อ๊ายๆเขินๆ
ต่อไปจะมีฉากสวีทวี๊ดวิ้วกันมั้ยน๊า รอๆ ว่าแต่ใครมันสั่งคนมาทำร้ายเจ้านายกันนะ พี่ขุนมาเฉลยหน่อย :m26:
-
:hao7: :hao7: จะอ่านต่อออออออออออออออ :hao7: :hao7:
-
ตายจ่ะตาย ฟินอะไรเช่นนี้ 5555++
-
ใครจะไม่รักเจ้านายล่ะน่ารักขนาดนี้
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:อ่านตามทันแล้ว :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
รอตอนต่อไปจ้า :mew2: :mew2: :mew2:ชอบเจ้านายกับมังกรมากเลย :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
บทจะหวานก้อหวานซะ โอ้โฮ้ :mew1:
-
ใครว่าเจ้านายไม่น่ารักก
โคตรน่ารักเลยต่างหากกก :ling1:
-
:mew3:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ฟินเวอร์
-
มังกรเอ้ย เพิ่งรู้รึไงจ้ะว่าเจ้านายน่ารักน่ะ อิ ๆ :m12: ชาวบ้านชาวช่องเค้ารู้ตั้งนานนมแล้วเน้อ แต่แหมขนาดไม่คิดว่าเค้าน่ารักยังหลงเสน่ห์จ้องเค้าไม่วางตาตั้งแต่แรกเจอเลยนะจ้ะ เจ้าตัวไม่รู้ใจตัวเองไม่เป็นไรเพราะ ไนท์ แอร์ สิรู้ใจมังกรหมดทู้กอย่างจริง ๆ :katai2-1: ตอนนี้ที่จริงต้องยกความดีความชอบให้สองหนุ่มคู่หูนี่เต็ม ๆ ที่พยายามพูดให้มังกรเข้าใจตัวเอง และยอมรับความจริงซักที พูดออกมาแต่ละอย่างเหมือนเป็นตัวแทนคนอ่านที่อยากจะพูดกรอกหูมังกรด้วยตัวเองซะจริง ยอดมาก o13 มาดูมุมมองด้านมังกร นายช่างเหมือนสโตกเกอร์จริงจริ้ง แอบดู แอบตาม เป็นห่วงเจ้านายซะขนาดนั้น ไม่รักแล้วจะเรียกว่าอะไรจ้ะ :hao7: เม็มชื่อ My Queen ไว้นานแล้วจนจำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่นี่ แหม ไม่ใช่ว่ายัดเยียดตำแหน่งนี้ไว้ให้ตั้งแต่เจอเจ้านายครั้งแรกหรอกน้า :hao3: ขำความคิดมังกรตอนมั่วนิ่มให้เจ้านายเป็นแฟนซะจริ้ง แล้วเหมก็เชื่อง่าย ๆ ซะงั้นอ่ะ ถ้ามารู้ที่หลังเหมคงอาละวาดน่าดูแน่ ๆ
ทั้งมังกรและเจ้านายยังอยู่ในช่วงแฟนฝึกหัด ต่างฝ่ายต่างยังเคอะเขินกันอยู่ แต่เราว่าน่ารักมาก ๆ รอตอนที่ทั้งคู่จะชินกับอีกฝ่ายในฐานะแฟนของกันและกันอยู่น้า อยากรู้จริง ๆ ว่าอย่างมังกรและเจ้านาย ตอนหวาน ๆ เนี่ย จะเลี่ยนได้ถึงไหนกันน้า :m1:
น้ำเต้าหู้สื่อรัก จะได้เวลาเริ่มปฏิบัติการอีกแล้วล่ะสิเนี่ย :m7:
-
อ๊ากกกก เจ้านายน่ารักอ่ะ เขินๆๆๆๆ :-[
-
โอ๊ยอยากจะกรี๊ดดดดด เจ้านายน่ารักกกกกก เขินแทนเลยอ่ะ :ling1:
-
เขินนนนนนนนนนนนนน แทน >_< :hao7:
:mew3:
-
มายังๆๆๆๆ
:katai5: :katai5:
-
เอ่มมมม เจ้านายยยย น่ารักเกินไปแล้วนะ :ruready
-
อยากจะบอกว่า วันเดียว ตอนแรกถึงตอนล่าสุด
โอเค มีพักยกไปเรียนพิเศษ ด้วย เข้าประเด็น
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai4:
สครีมเหอะ นิยายบ้าไรเนี่ย ตอนแรกก็อ่านไปยิ้มไป
หลังๆ...แม่ง อินี่นั่งร้องไห้อยู่หน้าคอมเป็นคนบ้าเลยจ้ะ
แล้วก็กลับมายิ้มเป็นคนบ้าอีกรอบ(หลังจากร้องไห้ไปยกนึงเต็มๆ)
บ้ามากคนเขียน...
ถ้าไม่มาพยายามเขียนต่อ ถือว่าไม่เห็นแก่น้ำตาที่หลั่งไป (/คนเขียน-เกี่ยวไรกับกู)
ปล.รักกันแล้วๆ คลายปมชายฉกรรจ์ที่หมายหัวเจ้านายต่อเลยดีมั้ย หรือต่อด้วยลินดี....(ไม่...มังจะไม่ยุ่ง)
ปล2.หรือว่าชายฉกรรจ์โดนเฮียขุนยำไปแล้ววะ....
-
โอมมมมม จงมา จงมา เพี้ยงงงงง !!! :call: :call: :call:
-
รอค่ะ
-
นานนนนนนนนนนนนนนนนนนน. อ่ะ!!
-
:call: :call: :call:
-
รอค่ะรอ :katai2-1:
-
:mew3: เจ้านายน่ารักมากเลยอ่ะ อ๊ากกกกกกกกกกหวานที่สุดในสามโลก น้ำเต้าหู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสื่อรัก :impress2: :impress2:
รอค่ะรอ :call: :call:
-
เข้ามารอค่ะ วู้ๆๆ
-
หายอีกแล้ว
รอจ้าาา
-
ร้ายที่ 28
นี่ผมกับมัน . . เป็นแฟนกันแล้วจริงๆเหรอ
ปกติมันจะทำได้แค่ห้อยน้ำเต้าหู้หน้าห้องผม บัดนี้มันสามารถเข้ามาเดินเล่นในห้องผมได้อย่างสะดวกสบาย
“จะกินเลยป่ะ” มันหันมาถาม ผมที่มองมันอยู่ถึงกับสะดุ้ง มันคงหมายถึงน้ำเต้าหู้ที่อยู่ในมือของมันสินะ
“ก็ . . อืม” วันนี้ผมตั้งใจตื่นเช้าเป็นพิเศษเพื่อที่จะรอคอยน้ำเต้าหู้จากไอ้มังกร ซึ่งมันก็เอามาให้ตรงเวลาดีและนั่นทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจที่มันฟังที่ผมพูดด้วย
“ตื่นเช้านะวันนี้ ปกติคงยังไม่ตื่น” มังกรเดินมานั่งข้างๆ แล้วก็ยื่นแก้วน้ำเต้าหู้มาให้
“นอนไม่ค่อยหลับน่ะ” ผมบอกมัน ดื่มน้ำเต้าหู้เข้าไปแล้วก็ร้องจ๊าก “ร้อน!”
“มันก็ต้องร้อนสิ” มังกรรีบหยิบทิชชูมาเช็ดปากให้ผม “รีบกินทำไม”
“ไม่ได้รีบเว้ย” ผมเถียงมัน ลิ้นพองไปหมดแล้ว . . แต่ลิ้นพองน่ะผมไม่ได้ตื่นตระหนกเท่าใบหน้าของคนที่เพิ่งจะตกลงปลงใจคบกันเมื่อคืนมาหายใจรดอยู่ใกล้ๆ บอกตามตรงว่าไม่คุ้นเคย และบอกตามตรงว่า . .
ผมเขินมาก
“ใกล้ไปแล้วมึง ออกไป” ให้ตาย . . ช่วงนี้ผมเป็นอะไร อยู่ใกล้ๆไอ้มังกรแล้วหัวใจจะวาย
มันไม่ได้ติดใจอะไร ผมบอกให้เขยิบออกไป มันก็เขยิบออกไป
ผมว่าผมกับมันเราต่างคนต่างเขินๆยังไงก็ไม่รู้
“วันนี้มึง . . ไปไหนป่ะ” วันนี้วันเสาร์ครับ ไม่รู้ว่ามันมีงานอะไรที่ไหนหรือเปล่า ผมก็เลยลองถามดู
“ทำงานบาร์พี่มึง . . คืนนี้”
“งั้นแสดงว่าวันนี้ทั้งวัน มึงก็ว่างงั้นดิ”
“บ่ายสามต้องกลับไปช่วยแด๊ดเตรียมของขาย”
“งั้นตอนนี้มึงก็ว่าง” ว่างสักทีเหอะ . . กูถามจนเหนื่อยแล้วนะ
มังกรคิดสักพัก ดวงตาที่ขนตายาวเป็นแพหลุบลงต่ำ “อืมใช่” เยส ผมแทบจะกระโดดออกมาเต้นที่หน้าโซฟา
“งั้นไปเที่ยวกัน” ผมลุกพรวดขึ้น ในขณะที่มันทำหน้าตื่น
“ว่าไงนะ”
“ไปสร้างความคุ้นเคยให้กันหน่อย. . ดีมั้ย” ผมพูดเองเออเองสรุปเอง มัวแต่เขินกันมัวแต่ทำอะไรไม่ถูกอยู่นั่น ชีวิตรักจะมีความสุขได้ยังไง
มังกรเกาหัว . . ก้มหน้าก้มตามองดูสารรูปตัวเอง เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นแค่เข่ารองเท้าแตะ ดูก็รู้ว่าชุดอยู่บ้าน "ชุดนี้เนี่ยนะ” มันไม่เคยรู้เลยสินะว่าหนังหน้าอย่างมันแต่งตัวเหมือนแม่บ้านมีหนวดก็ยังดูหล่อ
“ไม่ต้องห่วง” ผมรีบพูด “กูไม่แต่งข่มมึงหรอก”
และผมก็ทำตามคำพูดของตัวเอง ขาสั้นเสื้อยืดรองเท้าแตะ ไอ้มังกรเห็นมันก็เลยดูโล่งอกขึ้นนิดนึง
“ไปกันได้รึยัง” ผมถาม
“อืม”
ผมโยนกุญแจรถให้มันเพราะรู้ว่ามันไม่มีรถ มังกรรับและก็เดินตามผมมา ผมเดินสองก้าว มันเดินสองก้าว ผมหยุด มันหยุด . . ผมก็เลยต้องหันไปหามันแล้วยิ้มให้นิดๆ
“มึงเป็นไรเนี่ย ฮ่าๆ” อดขำไม่ได้จริงๆครับ
“ก็ . .” ดูเหมือนมันจะไม่มีคำตอบให้คำถามของผม
“มานี่ . . มาเดินพร้อมกัน”
ผมพูดไปแล้วมันก็ยังยืนนิ่งๆ ผมจึงต้องก้าวไปหามันจับแขนมันแล้วก็พามันเดินไปด้วยกัน ให้ผมเดินคนเดียวข้างหน้าได้ไง
บนรถ . .
“จะไปไหนเหรอ” มังกรหันหน้ามาถาม มันรัดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย เลื่อนสายตามามองดูผมที่ยังไม่ได้รัด มันส่ายหน้าเบาๆแล้วก็เลื่อนมือมารัดให้ อันที่จริงเลื่อนมาเกือบทั้งตัว ใบหน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมสี่เซ็นต์ ผมเห็นเส้นเลือดของมันเกือบจะทุกเส้นบนแก้ม
ผมตาโตอย่างตื่นๆ มันไม่ได้คิดอะไรเลยเลื่อนตัวกลับไปแล้วก็หันมามองผมที่เดิมท่าเดิมรอฟังคำตอบ
เมื่อกี้มันไม่รู้เลยว่ามันทำผมใจเต้นแรง อะเกนแอนด์อะเกน . .
“เอ่อ . .” ไปไม่เป็นเลยกู . . “ไปที่ๆนึงก่อนละกัน”
มังกรทำหน้าฉงนเมื่อผมบอกสถานที่ที่อยากจะไปให้มันได้รับฟัง มันไม่ได้พูดอะไรแต่มันก็พาผมไปแต่โดยดี ที่ๆหนึ่งซึ่งช่วงนี้ผมไปบ่อยมากๆ มากจนเขาคนนั้นอาจเบื่อผมไปแล้วก็ได้ . .
“คิดอะไรอยู่” มังกรถามระหว่างทาง ตอนรถติดไฟแดง
“ก็ . .” ผมเริ่มพูด “. . คิดว่าควรจะซื้ออะไรไปเยี่ยมรึเปล่า”
“รู้อะไรไว้อย่างหนึ่งนะ” มังกรพูดเสียงนิ่ม “แมทแพ้เกสรดอกไม้”
“จริงอ่ะ” ผมร้องอย่างตกใจ “ชิบหาย กูซื้อไปเยี่ยมเค้าเป็นสิบๆช่อแล้วมั้ง”
มังกรอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มออกมานิดหน่อย แม้จะเป็นอะไรที่นิดหน่อยแต่มันก็ดูดีกว่าใครหลายๆคนที่ยิ้มกว้างจนปากจะฉีก “มึงซื้อให้ . . มันคงไม่ว่าอะไรหรอก”
แค่นึกถึงแมท ดวงตาของมังกรก็เป็นประกายขึ้นมา จนผมอดคิดไม่ได้ว่า . . ผมเป็นคนที่พรากแมทไปจากเขารึเปล่า
“กูขอโทษนะ”
“มันเป็นสิ่งที่เหนือการควบคุม อย่าโทษตัวเองเลย” มังกรพูด “กูต่างหากที่ควรจะขอโทษ ที่ตอนแรกก็เผลอโทษมึงไป . .”
“เป็นกู . . ก็คงโกรธไม่เลือกหน้าเหมือนกัน” ผมพูดตามความจริง
“หึ ตอนนี้แม้แต่จะโกรธมึง กูยังไม่กล้าเลย”
ท้ายประโยคเสียงมันแผ่วซะจนผมไม่ได้ยิน ผมเลยหันไปหามันส่งสายตาบอกให้มันพูดอีกรอบ แต่มันก็ไม่พูด . .
สุสาน . .
ป้ายหลุมศพพี่แมทกลายเป็นที่ๆผมคุ้นเคยไปซะแล้ว ผมก้าวนำหน้าไอ้มังกรที่มัวแต่มองซ้ายมองขวา ในมือผมไม่มีของมาฝากพี่แมทเลย ซึ่งไอ้มังกรนี่แหละที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้ผมไม่ได้ซื้ออะไรมาให้ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่มีตัวตนแล้ว แต่ผมว่ามันก็เป็นความสุขของคนที่ได้ให้บ้าง
อย่างน้อย . . ให้ผมได้ทำความดีตอบแทน
“ไม่ต้องซื้อไรมาหรอก” มังกรนั่งแหมะลงข้างๆป้ายชื่อพี่แมท ถอนวัชพืชที่ขึ้นอยู่แถวนั้นออกไป “ไอ้แมทมันรักความสะอาด”
เมื่อได้ยินดังนั้นผมเลยนั่งลงข้างๆมันบ้าง ถอนวัชพืชออกไปพร้อมๆกับมัน แล้ววัชพืชนี่มันเป็นยังไงวะ ผมเหลือบมองสิ่งที่ไอ้มังกรถอนออกไป มองหาในส่วนของผมแล้วก็ทำตาม
โป๊กๆ . . มังกรเคาะป้ายหินอ่อนเสียงดังอย่างไม่เกรงใจเจ้าของป้าย
“เฮ้ เชี่ยแมท” มันพูด “ดูซิกูพาใครมาด้วย”
มีแต่เสียงลมเบาๆที่ตอบกลับมา . .
“อิจฉาล่ะสิ . . ขวัญใจของมึงเลยนะ”
คืนนี้เค้ามาเข้าฝันมึงแน่ๆ . .
“กูขอโทษ . . ที่ไปแย่งขวัญใจมึงมา” มังกรพูดไปเรื่อย เหมือนพูดถึงลมฟ้าอากาศ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งฟัง มองดูมังกรที่ดูเหมือนมีความสุขขึ้นมาอีกครั้งราวกับได้กลับมาหาเพื่อนเก่าและได้เอาเรื่องหนักอึ้งที่เคยมีอยู่ในใจออกไป “แต่เชื่อเหอะว่าถ้ามึงยังอยู่ . . กูคงแพ้มึง”
ผมคิดไปเองรึเปล่าว่า . . ลมมันพัดแรงขึ้น . .
“มึงจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” มังกรหันมาถามผม
ผมที่กำลังฟังไอ้มังกรพูดจนเพลินเลยไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรต่อ . . ที่จริงที่ผมมาที่นี่ผมมีวัตถุประสงค์บางอย่าง
“ต่อหน้ามึงคือพี่แมทใช่มั้ย”
“ . . ใช่” มันทำหน้าเหมือนคิดว่าผมจะถามมันทำไม
“ถ้ามึงทิ้งกู . . เค้าจะส่งสายฟ้าฟาดมาฟาดหัวมึง” ผมพูดรัวเร็วราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่นั่นทำให้ไอ้มังกรชะงัก ใช้เวลาประมวลผล และก็หลุดหัวเราะออกมานิดนึง ขอย้ำ นิดนึง พอผมเงยหน้าขึ้นไปมองมันมันก็เลิกยิ้มแล้ว . . อดเห็นรอยยิ้มของมันเลย
“จะให้กูสาบานว่างั้น”
“สัด ก็ไม่ถึงขนาดนั้น”
มังกรอมยิ้ม มองไปที่ป้ายพี่แมท มองอยู่นานกว่าจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเด็ดเดียว
“กูจะดูแลเจ้านาย กูจะปกป้องเจ้านาย . . ด้วยชีวิต ด้วยหัวใจของกู . . ถ้ามึงได้ยินและวันใดก็เกิดผิดคำพูดขึ้นมา . . วันนั้นกูกับมึงคงได้เจอกันอีกครั้ง และกูจะให้มึงต่อยล้านครั้ง กระทืบกูล้านครั้ง เหยียบกูล้านครั้ง”
เป็นประโยคที่ยาวที่สุดของไอ้มังกรเท่าที่ผมเคยได้ยินมา . . ผมอ้าปากค้าง ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะพูดอะไรขนาดนั้นต่อหน้าผมและก็ต่อหน้าพี่แมท สายลมแรงพัดจนเส้นผมของผมปลิว . .
“สบายใจได้เลยนะ” มังกรยิ้มเล็กๆให้ผมและก็เอื้อมมือมาหา ผมกระพริบตาปริบๆส่งมือไปหามันอย่างกล้าๆกลัวๆ พอมันเห็นดังนั้นมันก็ดึงมือผมไปจับอย่างรวดเร็ว “ไปกันเถอะ แมท กูไปละนะ เดี๋ยวมาหาใหม่นะเว้ย”
มังกรดึงมือผมให้ผมลุกขึ้นยืน ผมลุกขึ้นยืน โค้งศีรษะให้ป้ายพี่แมทอย่างงกๆเงิ่นๆ “ไปละนะครับ”
มังกรขำกับท่าทางของผม มันจูงมือผมเดินกลับไปที่รถท่ามกลางป้ายหลุมศพนับร้อย . . ผมเชื่อว่าพี่แมทคงรับรู้แล้วว่าผมกับมังกรคบกัน และผมสัญญาว่าผมจะใช้ชีวิตของผมที่พี่แมทเคยได้ปกป้องเอาไว้อย่างดีที่สุด จะดูแลเพื่อนที่พี่แมทรักที่สุดคนนี้ . . คนที่กำลังจูงมือผมแต่ไม่มองหน้าผมคนนี้ . . ด้วยชีวิตและด้วยหัวใจเช่นกัน
ห้างสรรพสินค้าบางแห่ง
เพิ่งจะเคยเดินห้างกับไอ้มังกรเนี่ยแหละ เดินในสภาพอย่างที่ออกมาจากบ้านนั่นแหละครับคือขาสั้นเสื้อยืดรองเท้าแตะ แต่ผมกับมังกรก็ไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ ซึ่งสิ่งที่น่าประหลาดใจที่ผมเพิ่งได้รับรู้ก็คือ . . มังกรไม่ค่อยได้เดินห้าง หนึ่งคือไม่มีเวลา และสองคือคงขาดแคลนทุนทรัพย์รึเปล่า อันหลังผมเดาเองมั้ง เพราะมังกรเดินตามหลังผมตลอดเลย ปล่อยให้ผมเลือกซื้อของอยู่นั่น มันมองและเดินตามอย่างเดียว เช่นผมก้าวไปดูเสื้อสีขาวข้างๆสองก้าว มันก็ก้าวตามมาสองก้าว ผมก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว มันก็ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว
มันบอกว่าเดินตามผมแล้วสบายใจดี . . แต่ผมสิ . . โคตรเขินเลย คือชาวบ้านชาวช่องที่เดินซื้อข้าวของกันอยู่นั้นดูผมกับไอ้มังกรสองวิก็รู้แล้วว่าเป็นแฟนกัน เพราะมังกรเดินตามผม ปล่อยให้ผมซื้อของอย่างเดียว
“มังกร มึงไปดูอย่างอื่นบ้างก็ได้นะ” ผมพูดเบาๆ
“ไม่ได้อยากดูอะไร” มังกรตอบเสียงเรียบ “ดูมึงนี่แหละ ตลกดี”
“กูตลกตรงไหน”
“มึง . . น่ารักดี”
โอเคจบ . . ผมไม่ถามแม่งแล้ว พอได้ยินดังนั้น ผมวางเสื้อแล้วเดินหนีเลย หน้าผมคงแดงเป็นปื้นแน่ๆ คือคนอย่างไอ้มังกรมันไม่ชมใครง่ายๆอยู่แล้ว น้ำเสียงอย่างนั้น หน้าตานิ่งๆอย่างนั้นแล้วไปชมคนอื่น ผมว่าร้อยทั้งร้อยมีอันต้องเขินอ่ะ
เป็นความเดือดร้อนของมันที่ต้องเร่งฝีเท้ามาเพื่อตามผมให้ทัน . .
“เสื้อตรงนี้สวยกว่าตรงนั้นเหรอ” มันถามงงๆ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
“ใช่” ผมไม่ยอมให้มันรู้หรอกว่าผมเขิน “เหมาะกับมึงดี” ซึ่งก็เหมาะกับมันจริงๆ เสื้อยืดสีน้ำเงินมีลายกราฟิกตรงไหล่ โคตรเหมาะกับมัน . . ผมเอาเสื้อไปทาบใส่ตัวมัน . . ดูดีแฮะ เหมาะเหม็งที่สุด
มันดูป้ายราคา “ . . ตั้งสามพันเก้า”
“กูจ่ายได้” สองล้านสาม . . กูก็ยังเคยจ่ายเพื่อมึงมาแล้ว
“ไม่เอา” มันสั่นหัวทันที
“กูจะซื้อ”
“ไม่”
“ก็กูจะซื้อ”
ผมยื้อยุดฉุดกระชากเสื้อตัวนั้นกับไอ้มังกรไปมาจนพนักงานของร้านมองพวกผมด้วยสายตาจิกๆถึงแม้ว่าพวกผมจะหน้าตาดีแค่ไหนก็ตาม(?) พอเห็นดังนั้นมังกรก็เลยปล่อย แล้วก็ให้ผมไปจ่ายตังค์สมใจอยากของผม . .
พอได้เสียตังค์แล้วอารมณ์ดี๊ดี . .
“อยากได้ตัวไหนอีกป่ะ” ผมถามมัน มังกรหน้านิ่งกว่าเดิม แต่ก็แย่งถุงช้อปปิ้งในมือผมไปถือให้
“. . ไม่เอาแล้ว”
“เฮ้ย ตัวนั้นเท่ดี” ผมไม่ได้ฟังมัน เห็นเสื้อตัวไหนเหมาะกับมันผมก็พุ่งจู๊ดเข้าไปหาแล้วก็เอามาเทียบกับตัวของมังกรทันที ยิ่งผมทำ มันก็ยิ่งหน้าบึ้งหนักขึ้นเรื่อยๆ “เฮ้ ทำหน้าดีๆหน่อยสิ”
“ของพวกนี้มันแพงนะ . . กู . .”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า กูซื้อให้”
“กูยังมีหนี้ค้างกับมึงเป็นล้านนะ . . กูไม่อยากมีหนี้เพิ่ม”
ผมส่ายหน้าใส่มันเบาๆแล้วก็รีบซื้อชุดที่ผมถืออยู่ไว้ให้มันทันที “เงียบๆไว้ . . ใครๆก็อยากมีแฟนดูดี”
ผมเชื่อว่าหลังจากประโยคนั้น . . มันทำหน้าตกใจ
เมื่อซื้อของให้ไอ้มังกรและก็ของผมจนเหนื่อยแล้ว(สังเกตได้จากถุงช้อปปิ้งในมือไอ้มังกรที่มีมากกว่าห้าถุง) ผมก็พามันเดินไปหาร้านนั่งกินไอติมเล่นๆ . . ผมเพิ่งรู้สึกได้ว่าเรามาเดทกันแบบที่คู่รักคนอื่นๆเค้าทำ ถึงแม้ว่ามันจะดูตลกๆ และก็ไม่ค่อยเคยชินเท่าไหร่ แต่ผมก็มีความสุขนะ
ไม่รู้ว่าคนข้างๆผมจะมีความสุขมั้ย เพราะมันหน้าเดียวตลอดเวลา จะถามก็กลัวคำตอบ . .
หรืออาจจะไม่มีความสุขวะ?
“นี่” ผมตัดสินใจถามมัน ขณะที่มันมองดูผมกินวัฟเฟิลในร้านแห่งหนึ่ง มันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ข้างกายมันคือถุงช้อปปิ้งที่เกิดมาจากผม “มึงมีความสุขป่ะเนี่ย”
มังกรถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อผมถาม “มีสิ”
“มึงทำหน้าเหมือนไม่มีความสุขอ่ะ” ผมบ่นออกมาเหมือนระบาย “มึงตามใจกูทุกอย่างตั้งแต่ออกมาจากคอนโดเลยรู้มั้ย กูเดินดูนั่นดูนี่ มึงก็เดินตามกู ไม่ใช่กูไม่ชอบนะ แต่ดูเหมือนกูบังคับให้มึงออกมาด้วยยังไงไม่รู้”
มังกรอมยิ้มออกมานิดนึง “นี่มึงยังไม่รู้อีกเหรอ ว่ากูเป็นอย่างงี้”
“ยังไง”
“เวลากูมีความสุข กูก็หน้าอย่างงี้ เวลากูทุกข์ กูโกรธ กูก็หน้าอย่างงี้”
“กูเดาอารมณ์มึงไม่ถูกแม่ง” ด้วยความสัตย์จริง . .
“เอางี้” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ วางมือลงกับโต๊ะ ก่อนจะพูด “แค่กูคิดว่ากูเป็นแฟนใคร กูก็มีความสุขแล้ว”
O_O
มันเกิดมาเพื่อทำชีวิตคนอื่นพังเหรอ . . คำตอบของมันไม่ได้ต่างอะไรจากการที่มันบอกว่ามันมีความสุขตลอดเวลา
ผมพูดไม่ออก ก้มหน้าก้มตาตักวัฟเฟิลเข้าปากอย่างเดียว
เหลือบมองขึ้นไปอีกที . . เห็นมันมองไปที่โปสเตอร์หนังใหม่ที่อยู่ไม่ไกล . .
หนังฮีโร่ของมาร์เวล ผมจำได้ว่ามันติ่งเดอะฮัลค์ยักษ์ตัวเขียวมากขนาดไหน ถึงขนาดที่ว่ามันมีโมเดลเกือบทุกขนาดของพี่ฮัลค์เลยก็ว่าได้
“อยากดูเหรอ” ผมถาม
มันมองดนาฬิกาข้อมือ “เดี๋ยวต้องไปช่วยแด๊ดเตรียมของขายแล้วอ่ะ”
“งั้นวันหลังมาดูกันดีมั้ย”
“เอาสิ”
. . .
ผมจะจำเอาไว้ ว่าหน้านิ่งๆของมันนี่แหละ คือหน้าเวลามีความสุข
ขณะเดียวกัน . .
ผมเดินนำหน้าฝาแฝดของผมไปยังชั้นที่ขายตั๋วหนัง ไม่รู้ทำไมช่วงหลังมันเอาแต่เหม่อลอยและก็เศร้าสร้อยยังไงชอบกล ผมเลยพาน้องชายของผมออกมาเปิดหูเปิดตาสักหน่อย เผื่อบางทีมันจะเลิกคิดถึงบางสิ่งบางอย่างและก็ทำให้มันมีความสุขมากยิ่งขึ้น
แต่ผมก็คิดผิด . .
“ไอ้ธัญ . . อยากดูเรื่องไร เลือกเลย กูเลี้ยงเอง” อันที่จริงไม่ใช่เงินผมหรอก แต่เป็นเงินของม๊า ฮ่าๆๆ
มันไม่ตอบผม เอาแต่เล่นโทรศัพท์ด้วยท่าทีเศร้าๆ ให้ตาย . . มันเป็นบ้าอะไรของมัน ยิ่งเห็นมันทุกข์ผมก็ยิ่งทุกข์น่ะสิคือหนึ่งผมเป็นพี่มันและสองคือผมเป็นแฝดมัน
“เป็นไรไปวะ” ผมลากมันมาคุยด้วยตรงระเบียง เพราะดูท่าทางมันไม่พร้อมที่จะดูหนังอย่างแรง “ทำเหมือนคนอกหัก”
“กูคง . . อกหัก” มันพูดเสียงเศร้า
“แล้วไง” ผมสวน “หน้าตาอย่างมึงหาคนใหม่เมื่อไหร่ก็ได้” นั่นไง . . ผมแอบชมตัวเองด้วยเพราะผมหน้าเหมือนมันเป๊ะๆ
“แต่คนนี้ไม่เหมือนใครนะเว้ย”
“เจ้านายใช่มั้ย” ผมพูดขึ้นมาอย่างคนรู้ดี นั่นทำให้ใบหน้าของไอ้ธัญอึ้งตะลึง “ทำไมวะ คิดว่ากูไม่รู้เหรอ กูก็แค่แกล้งโง่”
“มึงรู้นานยัง”
“ก็ตั้งแต่ที่มึงไม่สนใจยัยเอมอรนั่นเลย และก็เอาแต่เป็นห่วงไอ้นายจนตัวเองจะบ้า” ผมพูดเสียงเรียบ “แต่มึงก็รู้ใช่มั้ย . . ว่าเจ้านายมันรักใคร”
มันพยักหน้า . . นี่ใช่มั้ยที่เป็นต้นเหตุอาการเหงาหงอยเศร้าสร้อยของมันทั้งหมด
“ทำใจเถอะนะ” ผมตบบ่าของมันแปะๆอย่างปลอบประโลม ถึงแม้ว่าน้ำเสียงและทุกๆอย่างของผมจะดูเหมือนง่ายๆสบายๆคล้ายเรื่องชิวๆ แต่ที่จริงผมแอบมองมันด้วยใบหน้าที่ห่วงใยขนาดหนัก . .
ยิ่งสายตาของผมทอดไปมองเห็นชายชายคู่หนึ่งที่กำลังนั่งกินไอติมกันอยู่ไม่ไกล ยิ่งทำให้ผมห่วงมันมากขึ้นอีก มันจะเห็นรึยังวะ . . ไอ้เจ้านายกับไอ้มังกร . . เดทกัน!!! เจ้านายโดนผมล้อยันลูกมันบวชแน่ๆ คอยดู
แต่ตอนนี้ดึงไอ้ธัญออกมาจากตรงนั้นก่อน เพราะแผลยังสดและก็ยังใหม่ คงไม่สมานเอาง่ายๆ มันต้องใช้เวลา . . อย่าราดแอลกอฮอล์ใส่ตอนนี้เลย
“มานี่” ผมลากแขนมันไปให้ไกลจากจุดนั้น
“อะไรของมึงเนี่ย”
“มาดูหนังกัน”
“หนังอะไร ไม่ดูเว้ย”
“กูเลี้ยง”
“ไม่เอา”
“แถมป๊อบคอร์นไซส์ใหญ่สุดด้วย”
“…”
มันเริ่มเงียบ . . แน่ะ เริ่มลังเลล่ะสิ ทำไมผมจะไม่รู้ ว่าแฝดผมมันชอบกินป๊อบคอร์น ถึงแม้ว่าจะคนละรสกับผมก็เถอะ
“มาๆๆ อยากดูเรื่องอะไร เลือกเลย”
พามันมาหยุดหน้าจอโชว์รอบหนังแล้วให้มันเลือก ผมแอบมองไปข้างหลัง ภาวนาในใจอย่าให้ไอ้คู่รักหมาดๆนั่นขึ้นมาดูหนังตอนนี้เลย . .
“เอาเรื่องนี้”
มันจิ้มไปที่หนังรักของฝรั่งที่ผมอ้าปากปฏิเสธมันทันทีแบบไม่ต้องคิด
“ไอ้เชี่ย เอาฟอร์มยักษ์ดิ”ผมชี้ไปที่หนังซุปเปอร์ฮีโร่ที่กินเนื้อที่มากกว่าห้าโรงตอนนี้
“กูอยากดูเรื่องนี้”
“ไม่เอา”
“ก็มึงให้กูเลือก”
“ไอ้ . .” เชี่ยแม่งเอ๊ย ตอนกูอกหักมึงอย่าลืมยอมกูเหมือนที่กูกำลังจะยอมมึงนะ “ก็ได้ ดูก็ดู . . พับผ่าสิ”
สุดท้ายผมต้องดูหนังรักจริงๆใช่มั้ยเนี่ย . . หรือผมคิดผิดมาโดยตลอดว่าแฝดของผมมันจะชอบอะไรเหมือนๆกัน หรืออาจเพราะตอนนี้สภาพจิตใจและสภาพอารมณ์ของมันไม่ปกติ มันเลยต้องดูหนังรัก . . ?
ผมเกาหัวเซ็งๆขณะยัดป๊อบคอร์นเข้าไปในปากตอนเดินเข้าไปในโรง น้องผมมันถือเป๊บซี่ ส่วนผมถือป๊อบคอร์น . .
ตลอดเวลาที่ดูหนัง . . ผมรู้เลยว่าแม่งเลือกหนังผิดเรื่องจริงๆ
ก็หนังเรื่องนี้มันเป็นหนังแอบรักเพื่อนสนิท! ถึงแม้ว่าตัวละครหลักจะเป็นผู้ชายกับผู้หญิงก็เถอะ แต่แม่งใช่ไอ้ธัญเหี้ยๆ . . ผมเห็นมันนั่งทำหน้าเครียดตั้งแต่ต้นเรื่องยันกลางเรื่อง ไม่มีตอนไหนที่มันมีความสุขเลย
“เชี่ยธัญ . .” ผมกระซิบข้างหูมัน”ออกจากโรงกันเถอะ” ไม่ไหวแล้ว ผมเป็นห่วงมัน . . ไอ้หนังเรื่องนี้ก็เหี้ยเกิ๊น เข้าโรงมาทำไมตอนที่น้องผมมันกำลังจะเป็นจะตาย . .
มันไม่ตอบ แต่มันหันหน้ามาซบไหล่ผม . . และก็ร้องไห้เบาๆ
ผมตัวแข็ง ชาวาบไปทั้งร่าง ไม่เคยเห็นน้องผมมันจริงจังกับใครมากถึงขนาดนี้ ไม่เคยเลยจริงๆ ผมเอื้อมมือไปปลอบมันเผื่อมันจะรู้สึกดีขึ้น แต่เสื้อของผมที่เริ่มเปียกชุ่มนั่นทำให้ผมรู้เลยว่ามันเป็นไปได้ยาก
มันคงจะรักเพื่อนคนนี้มากเลยสินะ . .
มันซบไหล่ผมอยู่อย่างนั้นและหนังก็ดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าตอนสุดท้ายหนังมันลงเอยกันยังไง เพราะสมาธิของผมจ่ออยู่กับน้องชายที่อยู่ใกล้ๆ
ผมสงสารมันจับใจ . .แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปลอบมันไปก็เท่านั้น
ที่แท้ก็เป็นเจ้านาย . . คนที่มันจ้องโทรศัพท์รอคอยให้โทรมาหามัน . . คนที่มันเล่นกีต้าร์เพ้อถึงทุกวัน . . คนที่มันเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอจนไม่เป็นอันกินอันนอน . . คนที่มันตามใจทุกครั้งถึงแม้ว่าบางครั้งมันจะไม่เห็นด้วยกับเรื่องที่ไอ้เจ้านายมันทำก็ตาม . .
“ทำใจซะ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าตามไปกับมัน . .
มันไม่ตอบ . .
“รู้ใช่มั้ยว่ากูจะอยู่กับมึงตลอด”
“…”
“ใครจะทิ้งมึงก็ช่าง แต่กูจะไม่มีวันทิ้งมึง มึงรู้ใช่มั้ย”
“…”
มันพยักหน้าเบาๆ . . ผมถอนใจอย่างโล่งอกที่คำเหล่านั้นส่งไปถึงตัวมัน . . ก่อนที่ไอ้ธัญจะส่งเสียงตอบกลับมาเบาๆ
“ขอบใจนะ”
กระเสือกกระสนตัวเองออกจากเล้า :katai5: :katai5: :katai5:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4:
-
อัลไล....มาทิ้งอะไรไว้เนี่ยยยย
อิฉันจิ้นได้หมดเลยนะพี่น้องอ่ะของชอบ :hao6:
-
ตอนนี้นอกจากจะรู้สึกว่ามังกรกับเจ้านายน่ารักแล้ว..
...ยังจิ้นคู่แฝดนี้กระจายเลยจ้าาาา 555555
พล็อตนี้จะดีมั๊ยนะ จะดีมั๊ยนะ จะดีมั๊ยนะคุณคนเขียน (มาแนวไซโคให้คล้อยตาม 5555)
-
ค่อยๆขยับความสนิทสนมขึ้นเรื่อยๆ
รอวันที่ทั้งคู่จะโคตรสนิทแนบชิดเชื้อ ฮ่าๆ
ตอนนี้มังกรกับเจ้านายน่ารักมากนะ
มังกรหน้าตายแต่ขยันหยอดเจ้านายมาก
พูดแต่ละคำเราเขินแทนเลย >.<
ปล.สงสารธัญ ตัดใจและทำใจซะนะ
-
แค่เนี๊ยะ!!!?
ไม่จุใจอ่ะ!!!
มาต่ออีกไวๆ นะคะ!!! :katai4:
-
เดทแรก น่ารักอ่ะ :mew1: แต่ก็ส่งสารแฝดธัญมากเลย ส่งคนมาดามใจด่วน :mew6:
-
:o12: :o12:เขินๆ มังกรกับเจ้านายยย แอบสงสัย ธัญ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: มังกร
ธัญ.... :sad4:
-
สงสารธัญอ่ะ หาคนมาคู่กับธัญหน่อยค่า
ตอนหน้าขอยาวกว่านี้อีกนิดนะคะ
-
ธ้ญน่าสงสารจัง ทำใจเถอะนะ เป็นเพื่อนกันนี่แหละดีเป็นไปได้ตลอด ฝาแฝดน่ารักมาก
มังกรต้องให้เจ้านายเริ่มก่อนเหรอเนี่ย เฉยซะพระเอกชั้น มีไปหาแมทกันด้วยชอบอ่ะขอดูแลกันไปเลย
เจ้านายฮาดีมีให้มังกรสัญญาด้วย ผูกมัดสุด ๆ อ่ะค่ะ
ตอนไปเดทกันน่ารักดี อยากให้แฟนตัวเองดูดี โอย เจ้านายน่ารักได้อีก มังกรก็น่ารักตอนบอกว่า
แค่คิดว่าเป็นแฟนใครก็มีความสุขแล้ว ฮิ้ววววววววววว หวานได้อีก
ตัวร้ายจะโผล่มาตอนไหนยังหลอนเบา ๆ
:pig4:
-
มังกรกับเจ้านาย น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็สมหวังซะทีนะ :mew1:
สงสารธัญอ่า หาคนมาดามใจให้ธัญสักคนสิค้า คู่แฝดก็น่าสนน้า อิอิ o13
แต่ตัดค้างมากง่ะ มาต่อเร็วๆนะคะไรเตอร์ o18 o18
-
คือออออออ กะลังจิ้นคู่พี่น้อง นี่พูดเลย ฮี่ฮี่
:-[ :-[ :-[
-
มังกรกับเจ้านายกำลังหวานน่ารักมากอย่าเพิ่งให้มีมารมาผจญทั้งคู่ด้วยตอนนี้หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกมังกรเท่อ่ะเจ้านายก็น่ารัก
//สงสารธัญง่าหาคู่ให้ธัญมั่งจิ//
-
เจ้านายกะมังกร หวานซะ...น่ารักอะ :-[
ส่วนธัญน่าสงสารอะ...จับคู่กะเหมเลยสิลูก คนอกหักเหมือนกันน่าจะเข้าใจกันได้ดีนะ อิอิ :hao7:
-
สงสารธัญคู่ของธัญคือใคร TT :mew2:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
..................เขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล.....................
........แต่........สงสารธัญ TT............มาเดี๋ยวดามใจให้ 5 5
-
เริ่มหวานกันทีละนิดถึงมังกรจะหน้าตายก็เถอะ
ส่วนธัญน่าสงสารอย่างนี้ต้องหาคนมาดามใจ :o8:
-
เอาแล้วๆฝาแฝดจะมีซัมติงว้องอะไรกันเปล่าเนี่ยยย
-
ฝาเเฝดนี้ยังไงๆอยู่น่ะ เค้าจิ้นน
มังกรกับเจ้านายน่ารักมากก หวานเว่ออ่ะ
-
้้เดทแรกของการเป็นแฟน
น่ารัก อิอิ
ปล. สงสารธัญนะ
-
เดทกันเบาๆ อิอิ
สงสารธัญจังเลย หาคู่ให้ธัญสักคนสิ
-
โธ่ๆพ่อพระเอกหน้าตาย หัดยิ้มบ้าง หัวเราะบ้างก็ได้นะ ได้เป็นแฟนกับคนที่ชอบทั้งที :angry2:
ชอบจังไอ่ประโยคนี้ "แค่กูคิดว่ากูเป็นแฟนใคร กูก็มีความสุขแล้ว" :m3: เป็นปลื้มแทนเจ้านายอ่า
สงสารธัญโคตรๆแอบรักเพื่อนสนิทตัวเอง รักเอง ช้ำเอง อกหักเอง :เฮ้อ: คนเขียนครับหาคู่มาดามใจให้ธัญด่วน
:pig4:
-
มีแฟนแบบมังกรเหมือนถูกหวยอะ
ชอบคนนิ่งๆไม่เยอะ555555555555
ธัญเด้ะก้เจอคนดีๆเนอะปล่อยเจ้านายให้มังกรปราบเถอะ... งื้อสงสาร
-
:katai1:พี่น้องกินกันเองป่ะนี่
-
มังกรกับเจ้านายน่ารักเว่ออออ
ธัญน่าสงสาร#จะว่าอะไรมั้ยถ้าจะบอกว่า เราจิ้นแฝดง่ะ กิกิ
-
มังกรเจ้านายน่ารักมาก ๆ เลยนะเนี่ย แฝดดูแลกันดี ๆ นะ
-
:z10: แน่ะ!!!!!!!! ช่วงสุดท้ายมาทำให้อยากแล้วจากซะงั้น
แต่มังกรน่ารักจัง หน้าเดียวตลอกศก 555555555
-
“ไปสร้างความคุ้นเคยให้กันหน่อย. . ดีมั้ย”
ประโยคนี้ทำให้นึกถึงเวลาเมะจะลากเคะขึ้นเตียงยังไงชอบกล
เจ้านายพูดงี้เค้าก็ยังแอบคิดไกลแทนมังกร555
เจ้านายน่ารักอ่ะ ดึงให้มังกรมาเดินข้างๆกัน แถมยังตกใจที่แมทแพ้เกสรดอกไม้
“แค่กูคิดว่ากูเป็นแฟนใคร กูก็มีความสุขแล้ว”
มังกรรรรร นึกหน้าเจ้านายออกเลย งื้วววว
หวังว่าคงไม่ใช่ช่วงลมสงบก่อนพายุจะมานะ กลัวจริงๆ
เรื่องลิน เรื่องคนตามฆ่าเจ้านาย
ธัญจะเป็นไงต่อนะ หวังว่าคงไม่พาลไม่ชอบหน้ามังกรไปซะล่ะ
รออ่านต่ออยู่ตลอดน้า จ๊วบ
-
เอ๊ะ อยากจะย่องไปจิ้นทวินค่อนคนเดียวเงียบ ๆ :-[
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
มีความสุข อย่าให้เราหลงเรื่องนี้ไปมากกว่านี้เลยค่ะ
แค่นี้ก็รักมังกรเจ้านายจะแย่แล้ว
ทวินค่อนอีกเราตายแน่ ๆ โดนแดเมจ
ถึงธัญจะเศร้าแต่เรามีความสุข ฮ่ะฮ่า
มังกรเจ้านายน่ารักกกกกก :z2:
-
ทำไมต้องจบตอนดราม่า :katai1:
สงสารธัญอะ รักเพื่อนมันเป็นไปไม่ได้เลยอะ ถ้าเค้าไม่ใจตรงกับเรา :katai1:
-
ผิดปะ ถ้าเราบอกว่าแอบจิ้นคู่ภี่น้องคู่เนี้ยยย 5555
-
หมั่นไส้มังกรอ่ะ :hao7:
-
คู่รักน้ำเต้าหู้ก็หวานกันซ้าาา
ซึ้งใจในความห่วงใยของแฝด
-
สงสารแฝดผู้น้องฟุดๆ
มังกรความสุขของมังกรคือเจ้านายใช่ปุ๊?
-
หวานเว่อร์ไปเลยนะค้าคู่รักน้ำเต้าหู้
เจอมังกรแซวถึงกับไปไม่เป็นเลยเหรอเจ้านาย :katai2-1:
-
มังกรกับเจ้านายน่ารักอ่า
คำพูดแต่ละคำของมังกรนี่แบบเอาใจไปเลย 555555
ชอบมากๆ
ส่วนธัญก็น่าสงสาร
หาคู่ให้ธัญหน่อยค่าคนเขียน
ให้ธีด้วยก็ได้ มาแบบแพคคู่เลย อิอิ
-
วได้อ่านแล้ว
-
ปี้ชายที่แฉนนนนนนนนดี
-
อั๊ยย ๆ ๆ ๆ อัลไลอ่ะนั่นนน :hao3:
จิ้นเรียบร้อยแล้วคู่ฝาแฝด :ruready
เจ้านายมังกรน่ารักไปนะ แอร๊ยย :katai2-1:
-
อั๊ยยะเค้าไปเดทกันแล้ววววว..พี่แมทคงมีความสุขแล้วนะที่เห็นเพื่อนรัก
กับคนที่รัก..ได้มารักกันแบบนี้ส่วนเจ้านายมันก็ฮาได้ตลอดอ่ะนะแถมน่ารักด้วยมังกร
ไม่กล้าทิ้งหรอก
-
ตายๆๆๆ ตอนนีัจิ้นแฝดกระจายเลยอ้ะ
อร๊ายยยย นานๆ ธีร์จะมีบทยาวๆ
พอมาทีต่อมจิ้นทำงานเลยจ้าาา
-
รอฉากอัจรรย์อ่ะ 55 :z1:
-
:hao3: สองคนนั้น มังกรเจ้านาย หวานกันใหญ่!!!!!... เจ้านายน่ารักขึ้นเรื่อยๆ ความรักทำให้คนเราเปลี่ยนเเปลง จากเเข็งเกล้า
ก็อ่อนลง จากโผงผางก็รู้จักอายเป็น เคยเเต่ทำคนอื่นอาย ตอนนี้กลับรู้จักเอียงอายเขินกับเค้าก็เป็น... พี่เเมทได้เห็นเเบบนี้คง
ชื่นใจ เพราะเจ้านายที่คอยเเต่จะมีคนไล่ดักตีหัวกำลังเปลี่ยนแปลงไป ไม่ทำให้ต้องเป็นห่วงตลอดเวลาเหมือนเเต่ก่อน... พี่เเมท
เบาใจไปเปราะนึงได้เเล้ว ตอนนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นอีกมังกรก็จะช่วยดูเเลอีกคน... :katai3:
สงสารธัญเหมือนกัน... เเต่ก่อนมองว่าธัญนี่เเมนเวอร์ ส่วนคุณพี่ชายออกเเนวต๋องๆ มาตอนนี้ ธัญเปลี่ยนไป... ดูน่าสงสารขึ้นเยอะ
แต่ยังไงก็ยังมีพี่น้องพ่อเเม่อยู่เคียงข้างนะ
-
หวานกันไปป่ะสองคนนั้น :laugh:
-
เขินมากๆเลยเหอะ >//////////<
:ling1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ มังก๊รรรรรรร มาเป็นแฟนเค้าเถอะตัวเอง
อยากใช้นามสกุลธวัชพลังกร อร้ายยยย เขินตายเบยยยย ><
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
แอบสงสารธัญ(นิดนึง)
แอบจิ้นธีธัญด้วย แอร๊ยยยย เหมาะเหม็ง ฮิฮิ
ข้ามหนูไปเถอะ :o12:
คัมซาฮีดาาาาา
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดตอนนี้ค่ะ จิ้นฝาแฝดไปแล้ววววว
เอาแฝดมาได้กันเองเถอะค่ะ โฮกกกกก :m25:
เจ้านายกับมังกรหวานมาก มดไต่อย่างแรง
คิดถึงคู่ไนท์พี่ขุน ตอนต่อไปขอด่วนๆ! ฮาาาา
-
ลุ้นอ่า จะรักกันต่อยังไงอ่า คนที่ทำร้ายเจ้านายคือใครอ่า เขารู้กันแล้วเรายังไม่รู้เลย พี่ชายจะคู่กะไนท์ป่ะคะ อยากให้คุ่กัน รักกันมันเลยล่ะ อิอิ
-
:m15: ก็จะอยู่กะมิงตลอดไป
แอบซึ้งอะ
-
เค้าหวานกันซะ
อิชั้นเขินค่ะ :impress2:
รน้องธัญหาคนใหม่นะคะลูก
คนดีๆมีอีกเยอะ อย่างคนใกล้ตัว อุ๊บบ :eiei1:
-
มังกรขยันทำเขินจริงๆ คนอ่านเลยเขินไปด้วยเลย5555
น่ารักมากกก เดี๋ยวก็ชินกับสถานะใหม่กันเองแหละเนอะะะ
สงสารคู่แฝดอ่าาาา เริ่มจิ้นเองและนะเนี่ย555 สู้ๆจ้า
-
หืมมม วายพี่น้องรึ
#ไม่ใช่ละ เพ้อเจ้อ
:hao7: :hao7: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ตอนหน้าขอยาวๆ เลยนะ อยากอ่านตอนหวานๆ บ้างอะไรบ้าง
แฝดก็ทำใจไปนะ ...
-
เพิ่งได้อ่าน ของเค้าดีจริงๆ o13
ชอบอ่ะ สนุกดี ต่อไปจะหวานกันมากขึ้นแล้วใช่ป่ะ?
เรื่องนี้ ฉากบู๊เยอะมาก :laugh:
พักไปหวานๆบ้างนะ
ขอบคุณนักเขียนค่ะ :pig4:
-
:o8: เฮ้อ ในที่สุดก้อหวานซะ :impress3: ชอบจังเลยน่ะตอนนี้น่ะ แต่สงสารธัญเหมือนกันน่ะ เราก้อว่าแล้วว่าต้องมีซัมทิงน่ะ :monkeysad: ขอให้รักกัน ๆ แบบนี้ไปเรื่อย ๆ น่ะ :mew1: ยังไงมาอัพต่อไว ๆ น่ะจ้ะ แต่ยังไม่รู้ตัวคนทำร้ายเจ้านายเลยน่ะ :katai1:
-
ฟากนึงก็มีความสุข
อีกฟากนึงน้ำตาตก :sad4:
คู่พี่น้องเหอะ (/หลบตีนคนเขียน)
-
มังกรเจ้านายกำลังไปได้ดี :katai2-1:
แต่สงสารธัญอ่ะ T^T ทำใจๆ
-
ร้ายที่ 29
บาร์แห่งหนึ่ง
ผมนั่งชิวๆกินเตกีล่าอย่างสบายใจเฉิบหลังจากที่ไม่ได้สบายใจแบบนี้มาหลายอาทิตย์ มีสาวสวยชุดเดรสสีแดงคนหนึ่งเคียงข้าง เธอคอยเอียงคอมาคุยกับผมคอยอ่อยผมด้วยสงสัยจะรอไม่ไหวเมื่อไหร่ผมจะพาเธอไปขึ้นห้องสักที ก็แค่วันนี้ผมอารมณ์ดีไปหน่อย อารมณ์ดีไม่จำเป็นต้องได้หญิงนี่จริงมั้ย
“คุณมีน้องชายมั้ย” ผมชวนเธอคุย . . เธอสั่นหน้าเบาๆ
“ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ”
“ว้า เสียดายจัง” เป็นคำพูดที่โคตรแบ๊วสำหรับหนุ่มวัยยี่สิบหกอย่างผม แต่เพราะฤทธิ์เตกีล่าหลายช็อตด้วยนี่แหละถึงทำให้ผมกล้าพูดอะไรแบ๊วๆออกไปแบบนั้น “คุณควรสัมผัสความรู้สึกของการเป็นพี่บ้างนะ . . มันต้องเสียสละอะไรหลายๆอย่าง . .”
“. . .”
“แต่มันก็มีความสุขดี เมื่อเห็นน้องเรามีความสุข”
ภาพหลายภาพที่วางอยู่ตรงหน้าทำเอาผมยิ้มออกมาหลายวันแล้ว ไอ้เจ้านายน้องชายกับไอ้มังกรคงเริ่มต้นคบกันอยู่ เพราะหลังๆมานี่ไอ้มังกรเข้าออกคอนโดไอ้นายโคตรบ่อย และหลังๆมานี่ . . น้องผมก็ยิ้มโคตรบ่อยเช่นกัน
ตอนแรกกะจะทำให้มันต้องผ่านหลายด่านสักหน่อย แต่เรื่องของพวกมันสองคนหนักหนาพอควรผมไม่อยากจะไปสร้างเรื่องอะไรให้มันหนักมากมายไปกว่านี้อีกแล้ว ผมจึงอยู่เฉยๆคอยดูอยู่ห่างๆ หากวันใดวันหนึ่งไอ้มังกรทำน้องผมร้องไห้ขึ้นมา วันนั้นแหละ . . ผมจะเอามีดไปจ้วงไส้มันออกมาซะ!
เอ่อ . . ผมแค่ขู่นะครับ
“น้องชายคุณเหรอคะ” เธอที่อยู่ข้างๆหันมามองรูปภาพตรงหน้าผมอย่างสนอกสนใจ “คนไหนเนี่ย”
“ลองทายดูสิครับ”
“คนนี้รึเปล่าคะ” แหมะ . . โคตรไม่มีเซนส์เลย เธอจิ้มไอ้มังกรที่โคตรฝรั่ง ถามจริง หน้าไทยๆอย่างผมเหมือนมีเชื้อต่างชาติตรงไหน
“ไม่ใช่ครับ” ผมยิ้มเบาๆ “นั่นแฟนน้อง”
ผมสัมผัสได้ว่าเธอผงะ . . ก็สมควรจะผงะเพราะไอ้เด็กสองคนในรูปแม่งไม่ได้มีส่วนตุ๊ดแต๋วแบ๊วระเบิดออกมาให้เห็นเลยสักนิด พวกมันก็แค่ผู้ชายสองคน . .
“เอ่อ ล้อเล่นใช่มั้ยคะเนี่ย แหม . . คุณกานต์ชอบล้อเล่นตลอดเลย” เธอหัวเราะแบบไม่เสมือนจริงเอาเสียเลย
“ฮ่าๆ เปล่านะครับ แฟนน้องผมจริงๆ”
เธอทำหน้าเสียดายอย่างปิดไม่อยู่ . . “งั้นเหรอคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยคุณกานต์ก็ไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้ใช่มั้ยคะ” เธอออกอาการลุ้นจัดผ่านทางสายตา . .
“อันที่จริงผม . . ยังไงก็ได้” ผมยักไหล่ชิวๆ “แต่ผมไม่ยอมใครมาออนท็อปผมแน่ๆ แค่นั้นแหละครับ”
เธอยังคงหัวเราะอยู่และนั่นก็เป็นเสียงหัวเราะที่เสแสร้งที่สุดเท่าที่คุยกันมาตั้งแต่ต้น “คุณกานต์มีอารมณ์ขันตลอดเลย”
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ . . ได้แต่หยิบเตกีล่าช็อตต่อไปขึ้นมาดื่ม และก็จมดิ่งไปกับความสุขของน้องชายต่อไป . .
จนกระทั่งหางตาของผมไปสะดุดเข้ากับบุคคลที่คุ้นหน้าคุ้นตา . . ผมนั่งอยู่ตรงบาร์ส่วนมันนั่งอยู่ที่มุมร้าน อาจจะนั่งมานานแล้วแต่ผมเพิ่งจะสังเกตเห็น
ไอ้ไนท์ . .
ผมมักจะเจอมันโดยบังเอิญทุกที . . และครั้งนี้ก็โคตรจะบังเอิญ . . มันนั่งกินอยู่คนเดียวและข้างหน้านั่นก็เป็นขวดมากมายมหาศาลซึ่งเป็นหลักฐานว่ามันดื่มมานานแค่ไหนแล้ว
ดูจากท่าทาง . . มันกำลังกรึ่มได้ที่
“คนรู้จักเหรอคะ” หญิงสาวข้างๆเธอมองตามสายตาของผมก่อนจะตั้งคำถาม
“ก็ . . ประมาณนั้นครับ แต่ไม่เท่าไหร่” แค่เพื่อนของน้องน่ะ . .
“เห็นนั่งกินคนเดียวอยู่อย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว ท่าทางมีเรื่องในใจ”
“เหรอครับ” . . กำลังคิดว่าจะวันนี้ร็อตไวเลอร์อย่างมันจะกัดใครดีล่ะสิท่า . .
“ท่าทางเค้า . . น่าสงสารนะคะ”
“เหรอครับ” บอกตรงๆว่าไม่ค่อยมีอารมณ์อยากนึกสงสารสักเท่าไหร่ บางทีสาเหตุที่มันกินเหล้าอาจจะเป็นเพราะมันกำลังฉลองอะไรบางอย่างอยู่ก็เป็นได้ แต่ถ้ามันจะฉลอง . . มันจะมาฉลองคนเดียวเนี่ยนะ??
หรือมันจะมีเรื่องในใจจริงๆวะ
แต่ก็ช่างมันเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของผมนี่นา . .
ผมยังคงนั่งต่อไปและก็กรึ๊บแอลกอฮอล์ลงไปในคออีกหลายๆแก้ว . . จนกระทั่งผู้หญิงที่นั่งกับผมเริ่มคอตกและก็เริ่มเลื้อยมาหาผมสัมผัสผมไปแทบทุกส่วน เอ่อ วันนี้ผมต้องได้เธอคนนี้แน่ๆใช่มั้ยเนี่ย . .
ถ้าผมได้เธอคนนี้ . . ไอ้คนที่เพิ่งเดินผ่านผมไป . . มันอาจจะได้ไอ้ไนท์
เพราะผมเห็นมันกำลังล่อลวงเพื่อนน้องชายผมที่กำลังเมาแอ๋ . . ทำเนียนเหมือนรู้จักกันมานานแรมปีแต่ที่จริงผมเห็นมันซุ่มอยู่อีกฝั่งของร้านคอยจ้องมองไอ้ไนท์ ผมโอบหญิงชุดแดง ไอ้คนแปลกหน้าโอบไอ้ไนท์ . . มันทำเนียนมากๆ ไอ้ไนท์ตอนเมาก็ดูโง่เอามากๆ ซบไหล่เขาไปทั่ว
. . จะปล่อยไปจริงๆน่ะเหรอ
อาจจะเป็นคนที่มันนัดเจอก็ได้นี่หว่า . . อาจจะเป็นรุ่นพี่มหาลัย . . แฟนเก่า . . ผัวเก่าอะไรของมันก็ได้ ผมไม่ควรไปเสือกใช่มั้ย . .
แต่ดูจากท่าทาง ที่ไอ้คนแปลกหน้ามันคอยเติมคอยยัดแก้วเหล้าใส่มือใส่ปากของไอ้ไนท์ ผมว่ามันไม่ได้คิดดีกับไอ้ไนท์แน่นอน
ให้ตาย . . หน้าอย่างมันก็มีคนอยากได้งั้นเรอะ?!!!
“น้อง . . พาเพื่อนพี่ไปเก็บที่ห้องด้วยนะ” ผมบอกพนักงานในร้าน ที่รู้จักมักจี่ผมเป็นอย่างดี เด็กมันพยักหน้ารับแล้วมาช่วยหิ้วหญิงชุดแดง “อ้อ . . เปิดห้องให้พี่ใหม่ห้องนึงด้วยนะ”
เพราะท่าทางจะมีคนให้เอาไปเก็บอีกคน . .
ผมสะบัดหัวมึนๆของตัวเองเพื่อรวบรวมสติก่อนที่จะเดินไปหามุมอับที่ไอ้ไนท์ใช้เป็นฐานลับ . . ผมกระแอมไอตอนที่ไอ้คนแปลกหน้าหน้าหล่อนั่นกำลังเกลี่ยแก้มไอ้ไนท์ที่พอเมาแล้วโง่ยิ่งกว่าควาย
“ว่าไง” หน้าหล่อแต่เจ้าเล่ห์หันมาถามผม หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ . .มึงจะเสือกอะไร
“ปล่อยมันด้วยครับ” ผมเป็นสุภาพชน ผมจะไม่ถ่อยต่อหน้าไอ้เกย์หื่นกามคนนี้เด็ดขาด
“อะไรของคุณ คนนี้แฟนผม”
ถุย ไอ้มโน . . “ตลกละครับ มันเป็นแฟนผมต่างหาก” อยากจะกัดลิ้นตัวเองแต่ก็พูดออกไปแล้ว . .ไม่อยากจะเชื่อว่าผมต้องมาเถียงอย่างปัญญาอ่อนกับไอ้คนแปลกหน้าเพียงเพราะไอ้เมาหน้าแดงที่นั่งอยู่ตรงนั้น
“ไม่จริง ผมเห็นคุณนั่งจู๋จี๋กับผู้หญิงชุดแดงอยู่ตรงบาร์” ชิบหายละ . . มันเห็น “ถ้าเขาเป็นแฟนของคุณจริง คุณคงไม่อยู่เฉยตั้งแต่ที่ผมเดินมาหาเขาแล้ว จริงมั้ย”
สมเหตุสมผลที่สุด . . เออ กูรู้แล้วว่ามึงฉลาด
“ที่ผมไม่เข้ามา เพราะผมเพิ่งเห็นเขาเมื่อตะกี้ต่างหาก” พูดไม่พอต้องกระชากแขนไอ้ไนท์ให้ลุกขึ้นยืนประกอบฉากด้วย เพราะถ้าไม่ทำอะไรเถียงอยู่นั่นคงอีกนานกว่าไอ้หล่อเจ้าเล่ห์เกย์หื่นมันจะยอมปล่อยไอ้ไนท์
“คุณครับ คุณเป็นแฟนหมอนี่จริงเหรอ” มันยังไม่ยอมแพ้แฮะ ถามไอ้ไนท์ที่โคตรเมาไม่รู้เรื่องซึ่งผมจับแขนไว้อยู่
บอกเขาไปสิมึง ถ้าอยากรอดมึงรู้ใช่ไหมว่ามึงต้องพูดว่าไง . .
“เหี้ยนี่ใครวะ”
ตอนที่มันส่งเสียงผมนี่แทบเงิบหงายหลังลงไปเหมือนหนังการ์ตูน แต่พอมันพูดจบแล้วมันก็โอบรอบคอผมเท่านั้นแหละ ผมตัวแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เลยทีเดียว
มึงไม่รู้ว่ากูเป็นใคร แต่มึงกอดคอกูไว้เนี่ยนะ . . อะไรของมึงเนี่ยเห้ย!
“เห็นแล้วใช่มั้ยครับ” ผมฉวยโอกาสนี้ตอกย้ำความ(ไม่)จริง “ผมกับแฟนกำลังงอนกันอยู่มันก็เลยแกล้งจำผมไม่ได้”
โคตรโชคดีเลยที่ไอ้เมามันไม่เถียงอะไรต่อ ร่างเตี้ยๆของมันพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปกัดหูผม แม่ง ร็อตไวเลอร์จริงๆใช่มั้ยวะมึงนี่
“ขอตัวนะครับ”
รีบลากมันออกไปก่อนที่ไอ้เจ้าเล่ห์มันจะจับทางโกหกได้ ลากไปไม่ทันไร ผมก็ต้องหยุดเดิน ไม่ใช่เพราะไอ้ไนท์มันดิ้น ไม่ใช่เพราะไอ้เจ้าเล่ห์มันจับได้ แต่เป็นเพราะพนักงานในร้าน
“ขอโทษค่ะ” เธอสะกิดผม “คือว่า . . โต๊ะนั้น . . ต้องมีคนรับผิดชอบ”
ผมหันกลับไปอย่างยากลำบากเพราะต้องคอยพยุงไอ้ร็อตไวเลอร์ เห็นไอ้เจ้าเล่ห์เกย์หื่นมันยักคิ้วจึกๆส่งให้ผมอยู่ที่โต๊ะ
แม่ง . . ก่อนจากมึงอยากให้กูจำมากใช่ป่ะ
“เอ้านี่น้อง” บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินถูกส่งไปหาพนักงานสาว “เร็วๆด้วยนะ พี่หนัก"”ตัวไม่ใช่เบาๆ แล้วดันมาทิ้งน้ำหนักใส่ผมทั้งตัว โคตรเหนื่อย . .
“ขอบคุณค่ะพี่”
“เท่าไหร่ล่ะ”
“แปดพันหกร้อยห้าสิบบาทค่ะ”
“ฮะ” ผมร้องเสียงหลง . . เมื่อกี้ผมกับสาวชุดแดงกินกันไปเกือบสามพัน ไอ้เชี่ยไนท์กับไอ้เกย์หื่นแม่งแดกกันไปแปดพันกว่าเลยเหรอ
O_O จู่ๆผมก็ได้เสียตังค์เป็นหมื่น
“เดี๋ยวหนูรีบมานะคะพี่”
เธอรีบตาลีตาเหลือกวิ่งไปยังแคชเชียร์ สงสัยกลัวผมจะเปลี่ยนใจมั้ง ผมเหลือกตาขึ้นไปมองเพดานอย่างเซ็งๆ เงินก็ต้องจ่าย และก็ต้องรับผิดชอบไอ้เด็กขี้เมาที่รู้จักกันแค่ห่างๆนี่ด้วย มันจะขยันติดหนี้ผมไปถึงไหนกัน
ตอนผมช่วยมันที่ทะเลนั่นก็หนหนึ่ง . .
ผมส่ายหน้าเบาๆใส่ใบหน้าด้านข้างของคนที่ผมกำลังหิ้วปีก แม่งเสียฟอร์มชิบหาย แต่งชุดอย่างหล่อมาหิ้วไอ้ขี้เมาแบบนี้ ไม่เท่เลย เซ็ง
“ได้แล้วค่ะ” พนักงานสาวส่งใบมาให้ผมเซ็น ผมเซ็นอย่างเชี่ยวชาญ และเธอก็ส่งกุญแจมาให้ “ห้องที่คุณจองเพิ่มไว้ได้เรียบร้อยแล้วนะคะ”
ผมมีหนึ่งดอกอยู่กับตัวซึ่งก็คือห้องของสาวชุดแดง ส่วนอีกห้องผมเพิ่งได้มาเพราะผมต้องเก็บเพื่อนน้องชายเข้าไปในห้อง
อยู่ชั้นสิบสอง . .
เห็นเตี้ยๆก็นึกว่าตัวจะบาง ไม่บางเลยแถมยังโคตรหนัก ผมลากมันไปที่เตียงอย่างยากลำบาก ทิ้งมันลงตรงนั้นอย่างไร้ความปราณีเพราะแขนผมโคตรล้า เหนื่อยมากบอกตรงๆและหลังๆมันก็เริ่มแสดงฤทธิ์เดชออกมาให้เห็น
มันเมาแล้วมันเป็นพวกชอบกัดเหรอ แขนผมมีรอยเขี้ยวของมันมากกว่าสามที่ ที่ไหล่ก็โดนกัด . .
หรือแม่งจะจินตนาการว่าตัวเองเป็นแวมไพร์ กูล่ะเพลีย = =
“นอนแม่งอยู่นั่นแหละ ไม่ต้องมากัดกูอีกนะ”
ผมพูดอย่างโกรธๆกับคนเมา ที่พอหัวถึงหมอนปุ๊บแม่งก็นอนตะแคงเอาขาก่ายหมอนข้างปั๊บ ดีนะที่ไม่กัดหมอนข้างด้วยไม่งั้นผมคงขำตาย
มันนิ่งไม่ตอบผม แน่ล่ะตอบก็ปาฏิหาริย์แล้ว . . มันหลับคร่อกหลับเป็นตายหลับไปเลยทั้งอย่างนั้น ทั้งเสื้อแจ๊คเก็ตทั้งรองเท้าบู๊ต ผมมองอย่างเอือมๆ ถ้าหลับทั้งอย่างนั้นคงไม่มีวันหลับสบาย รองเท้าดูหนักจะตายไม่รู้มันนึกคึกมาใส่รองเท้าแบบนี้ทำไม หนักก็หนักถึงแม้ว่าจะเท่ก็เถอะ
ผมถอนหายใจและก็นั่งลงตรงปลายเตียง กะจะถอดรองเท้าให้ไอ้ไนท์ และเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้มันในวันนี้ . .
“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!” โหยยยยยย มันเสือกจะดิ้นตอนที่ผมจับเท้ามันไว้และเตะเข้าอย่างจังตรงปลายคางของผม ใบหน้าของผมเงยขึ้นไปมองดาวระยิบระยับทันทีอย่างโคตรมึน ไอ้เชี่ยนี่ตีนหนักโคตร โคตรๆเลย
“ไอ้สัด!!!!!!!!!!!!” ผมด่ามันคืน เหวี่ยงเท้ามันกลับลงที่เดิมอย่างโกรธๆ กูเหนื่อยมึงเข้าใจกูมั้ย
“ไอ้จัญไร ไอ้ควาย ไอ้อุบาทว์!!!!!!!”
อ้าปากค้างเพราะไม่เคยโดนคนเมาใส่เป็นชุดแบบนี้ .. แต่ดูเหมือนมันจะหลับตาด่าใครสักคนในจินตนาการของมันมากกว่า เพราะมันไม่รับไม่รู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ . .
ใครจะทำให้มันเกลียดได้ถึงขนาดนั้น . .
“มึงมัน . . ทุเรศ”
แล้วมันก็ร้องไห้โว้ยครับ มันทำผมตะลึงงัน นั่งตัวแข็งมองมันอยู่อย่างนั้น ร้องไห้เบาๆแบบไม่ค่อยมีเสียง น้ำตาไหลออกมานิดหน่อยแต่ดูจากท่าทางก็รู้ว่ามันอดกลั้นความเสียใจเอาไว้แค่ไหน
เป็นครั้งแรกที่ผมนึกสงสารมัน . . ผมไม่รู้ว่าไอ้เด็กไนท์มันผ่านเรื่องอะไรมาบ้าง และทำไมต้องดูเหงาดูเดียวดายขนาดนั้น
“ยอมวันนี้วันเดียวนะ” ผมพึมพำ . . แล้วก็ค่อยๆถอดรองเท้าออกให้มันช้าๆ คราวนี้มันไม่ได้ดิ้นพล่านเอาเท้ามาเสยคางของผมอีกแล้ว เพราะมันมัวแต่ร้องไห้เบาๆเงียบๆอยู่อีกฝั่งของเตียงภายใต้ผ้าห่ม
รู้สึกแปลกๆวูบๆโหวงๆเหมือนกัน จู่ๆก็ได้มาเห็นไอ้เด็กปากกล้าไม่เกรงกลัวอำนาจใครในมุมนี้ที่ผมคาดว่าคงมีน้อยคนนักที่จะได้เห็น . .
พอผมถอดรองเท้าให้มันเสร็จ (ถุงเท้าด้วยเถอะ ให้ตาย) . . ผมก็นั่งอยู่สักพัก มองร่างที่อยู่ใต้ผ้าห่ม จนกระทั่งตัดสินใจถอดเสื้อแจ๊คเกตที่โคตรหนานั่นให้ออกมาจากตังของมันด้วย
คราวนี้ดูเหมือนจะยากกว่าถอดรองเท้าเยอะ
เพราะมันเล่นกอดหมอนข้างราวกับเป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นสุดท้ายของชีวิต ผมนี่แกะแล้วแกะอีกมันก็ไม่ยอมปล่อยมือจากหมอนข้างจนผมเหนื่อย
แม่ง เรื่องของมึงแล้วโว้ย!!!!
ถึงเวลาที่ผมต้องกลับบ้านกลับช่องของตัวเองเสียที สาวก็ไม่ได้แอ้มแถมยังมีภาระตัวใหญ่เป้งที่ไม่รู้เหมือนกันว่ามันโผล่มาจากไหน ผมควักเงินสดออกมาจากกระเป๋าสองพันแล้ววางไว้บนโต๊ะหัวเตียง สองพันนี่มากพอที่จะทำให้มันบินไปต่างจังหวัดได้เลยนั่นหมายความว่าคงถึงบ้านมันที่กรุงเทพแน่ๆ พอให้เงินมันไปแล้ว ผมว่าน่าจะหมดภาระของผมแล้วมั้ง เพื่อนน้องชายกูดูแลได้ดีที่สุดแค่นี้แหละ
ผมขยับคออย่างเมื่อยล้า ยัดกระเป๋าตังค์เข้ากางเกงแล้วก็จะเดินออกไปข้างนอก คงไม่ไปแอ้มสาวชุดแดงที่อยู่อีกห้องแล้ว เหนื่อยมากหมดอารมณ์ กลับบ้านไปนอนดีกว่า , ,
ทันทีที่ผมจับลูกบิดประตู . . เสียงแผ่วๆก็ดังขึ้นในห้องมืดๆ . .
“อย่าไปเลยนะ . .”
ไอ้เมามันพึมพำด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง คือมึงไม่ได้พูดกับกูแน่ใช่มั้ยทำไมมันเหมาะเจาะเหมาะเหม็งไปทุกอย่างแบบนี้วะ
“ไนท์ขอร้อง . . นะครับ . . พี่อาร์ต”
คำตอบของทุกอย่างที่มันเพ้อถึงได้ออกมาจากปากของมันแล้ว . . พี่อาร์ต . . ผมเดินกลับเข้ามากอดอกมองดูมันแล้วหัวเราะหึหึ ไม่ได้สะใจแต่อย่างใดแต่มันอดขำไม่ได้ ที่แท้ไอ้เด็กนี่ก็มีใครในใจเป็น มิหนำซ้ำยังดูฝังอกฝังใจมากด้วยจนเมาและก็เพ้อแบบนี้
ผมถอนหายใจ นั่งแหมะลงบนเตียง เอาตัวพิงผนังหัวเตียง . . และก็นั่งลงเฉยๆ
“อย่าไปเลยนะพี่อาร์ต . . อย่าไปจากไนท์ . .”
มันยังคงร้องไห้ไม่หยุด . . ผมค่อยๆตัดสินใจเอามือไปลูบศีรษะที่มีผมนิ่มๆนั่นอย่างแผ่วเบา เผื่อมันจะหลับตาลงนอนได้ วิธีนี้ตอนเด็กๆผมใช้กับไอ้เจ้านายบ่อยเวลาที่มันร้องไห้คิดถึงแม่หรือคิดถึงพ่อเวลาที่พ่อไปทำงานที่โคตรไกลบ้าน และมันได้ผลชะงัดเสมอ
“อย่า . .”
อย่างน้อยมันพูดน้อยลงล่ะวะ ผมค่อยลูบหัวมันเบาๆจนกระทั่งมันเงียบไปในที่สุด นั่นหมายความว่าวิธีที่ผมใช้กับไอ้เจ้านาย สามารถใช้ได้ผลกับไนท์ . .
อดไม่ได้ที่จะพูดติดตลก . . แอบแซวเจ้าร็อตไวเลอร์ที่บัดนี้ละม้ายคล้ายชิสุกำลังนอน . .
“พี่อาร์ตไม่อยู่หรอกนะ . . จะมีก็แต่พี่ขุนนี่แหละ . .”
เช้าวันต่อมาผมมาถึงออฟฟิศอย่างคนสะโหลสะเหล . . กว่าไอ้ไนท์จะหลับลงได้ก็เกือบตีสาม ผมจึงได้กลับบ้านไปนอนถึงตีห้า หกโมงก็ต้องโผล่มาที่บริษัทแล้ว ศิริรวมผมได้นอนแค่สองชั่วโมงเท่านั้น อยากจะตายเสียให้ได้ นี่ขนาดคุณจิ๊บเลขาผมที่เป็นเจ้าของหุ่นโคตรเอกซ์ก็ไม่สามารถทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเต็มๆตาได้ . .
“คุณจิ๊บ . . ฮ้าววววว มีอะไรให้ผมเซ็นรึเปล่าเช้านี้” ผมพูดไปด้วยหาวไปด้วย
“มีจากเมื่อคืนประมาณสามแฟ้มค่ะ จิ๊บวางไว้ให้ที่โต๊ะแล้ว” เธอพูดฉะฉานแต่ก็มองมาที่ผมอย่างเป็นกังวล “บอสจะรับกาแฟมั้ยคะ . .”
“คุณจิ๊บก็รู้ผมไม่ชอบดื่มกาแฟ”
“แต่สภาพบอสต้องการการพักผ่อนจริงๆนะคะ”
“ไม่เป็นไรน่า . . ผมไหว”
“แน่นะคะ” เธอถามย้ำเพื่อความแน่ใจ “เพราะว่าวันนี้มีสัมภาษณ์ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายบัญชีสามคนค่ะ”
“อ้อ ใช่สินะ . . เอ๊ะ บัญชีเหรอ . . คุณอดิศรผู้จัดการฝ่ายบัญชีเค้าไม่ว่างสัมภาษณ์เองรึไง” . . ทำไมต้องโยนมาให้ตูด้วย ตูง่วง T_T
“เอ่อ บอสเพิ่งอนุญาตให้เขาลาหยุดสามวันเพื่อไปดูแลแม่เมื่อวานนี่เองค่ะ”
ตึง!!!! . . เสียงหงายเงิบที่บังเกิดขึ้นอยู่ในใจของผมนี่เอง . . ใครจะไปจำได้วะพนักงานที่ดูแลก็มีหลายร้อย . .
“บอสเป็นคนออกนโยบายเองนะคะว่าหากผู้จัดการฝ่ายไม่อยู่ บอสจะต้องเป็นคนสัมภาษณ์พนักงานใหม่เองทุกคน . .”
จ้ะๆๆ . . เดี๋ยวจะเปลี่ยนนโยบายพรุ่งนี้แหละ “โอเค คุณนัดพวกเขาไว้กี่โมง”
“แล้วแต่บอสค่ะ”
ถึงเวลาทดสอบเด็กใหม่ . . “บอกพวกเขาให้มาพบผมตอนเก้าโมง เดดไลน์คือเก้าโมงสิบห้า ถ้ามาไม่ทัน อดทำงานบริษัทนี้”
“หวะ ว่าไงนะคะ”
“ได้ยินชัดแล้วนี่คุณจิ๊บ”
“แต่ว่า . .”
“คุณอย่าลืมว่าคุณเองต้องผ่านบททดสอบจากผมตั้งหลายอย่างกว่าคุณจะได้มาเป็นเลขาของผมนะ”
เธอเถียงไม่ออก . .
“โทรไปนัดพวกเขาตามนั้น”
“ค่ะบอส”
ผมเดินเข้าไปในห้อง ปิดประตู แล้วก็ทิ้งตัวนั่งพิงประตูอย่างคนที่หมดแรง . . โคตรง่วงแบบง่วงบรรลัย พวกที่จะมาสัมภาษณ์ก็ซวยไป ดันมานัดวันที่ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะนอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ
ผมเคลียร์สามแฟ้มจนเสร็จแล้วก็หลับโดนใช้ขาพาดบนโต๊ะของตัวเอง รอเวลาเก้าโมงที่จะต้องสัมภาษณ์พนักงานใหม่ . .
จนกระทั่งแปดโมงห้าสิบ ผมได้ยินเสียงเคาะประตูโคตรดัง . . ไอ้เหี้ย นักเลงยึดบริษัทกูเหรอ
“เห้ย มึงอยากเข้ามามึงก็เข้ามา” ผมตะโกนร้องบอกไปตัดความรำคาญเพราะเมื่อกี้หลับลึกไปมากแล้วจู่ๆเสียงก็ดังขึ้นแบบนี้
ประตูเปิดพรวดออก เห็นไอ้ชิสุเข้ามาด้วยสภาพร่างกายชุดเดิมจากเมื่อคืนเด๊ะๆ คุณจิ๊บกับรปภตามหลังมาท่าทางจะห้ามเอาไว้ไม่ทัน
“ออกไปก่อนครับ” ผมไล่พวกเค้าออกไป . . ทุกคนทำตามยกเว้นคุณจิ๊บ “ไม่เป็นไรครับ คนนี้ไม่มีฤทธิ์เดชอะไรมากมาย” เมื่อคืนยังร้องไห้เป็นหมาหงอยให้ผมเห็นอยู่หยกๆ
“ว่าไงนะ” ผมกระตุกหนวดแมวเข้าให้แล้ว “กล้าดียังไง”
“มีอะไร” ผมถามอย่างเหนื่อยๆ นวดหัวตาไปด้วยตอนที่คุณจิ๊บออกไปแล้ว
“เมื่อคืนมึงจ่ายค่าเหล้าให้กูเหรอ”
“เออ” ตั้งแปดพันกว่า . .กูไม่ลืมง่ายๆหรอก
“กูไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร โดยเฉพาะคนอย่างมึง” ไม่รู้มันเกลียดผมเพราะอะไร . . “ตอนที่อยู่ทะเลนั่นก็ด้วย”
“ก็ดีนี่ . .” ผมยักไหล่ “จะทำอะไรใช้หนี้ดีล่ะ”
“เดี๋ยวเอาตังค์มาคืนให้เย็นนี้แหละ”
“ง่ายไป” ผมสวนทันที ผมเหนื่อยแบกมันปลอบมันแทบตายจะเอาเงินมาให้เฉยๆได้ยังไงมันจะสนุกตรงไหน “ต้องมากกว่านั้นสิ”
“ไอ้ . .” ดูเหมือนมันจะเถียงผมไม่ออก “ต้องการอะไร ว่ามา”
ติ๊ง . .
เสียงนาฬิกาดังบ่งบอกเวลาว่าเป็นเวลาเก้าโมง พร้อมๆกับคนที่โผล่พรวดเข้ามาในห้องอีกคนสภาพเหงื่อซ่กไปทั้งตัว . . คนนี้คุณจิ๊บห้ามไว้ไม่ทันอีกแล้ว . .
เด็กใหม่ที่จะมาสัมภาษณ์งานนี่เอง ผมยกมือทักทายเขา ส่วนเขาหอบแฮ่กก้มหน้าก้มตาตั้งใจหาออกซิเจนเข้าปอดอย่างเดียว
เพิ่งสังเกตว่าไอ้ไนท์ทำหน้าอึ้ง . . อึ้ง . . และอึ้งมากเมื่อเจอเด็กใหม่
“พี่อาร์ต”
หวะ ว่าไงนะ . . พี่อาร์ต? ผมพยายามส่องดูปฏิกิริยาของทั้งคู่อย่างรวดเร็วเพื่อปะติดปะต่อเรื่องราว ไอ้คนที่ชื่อพี่อาร์ตเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงรำพึงของไนท์ และมันก็มีสีหน้าตกอกตกใจไม่แพ้ไอ้ไนท์เหมือนกัน
อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นวะ . .
ผมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง นั่งลงบนโต๊ะอย่างวางมาดผู้มีอำนาจสูงสุดของบริษัทนี้ . .
“รู้จักกันเหรอ” ผมถามลอยๆ
พวกมันไม่ตอบ มัวแต่มองหน้ากันอยู่อย่างนั้น ดูก็รู้ว่ามีเรื่องอะไรที่ผ่านมาด้วยกันแหงซะ . .
และพอได้มองหน้าไอ้เด็กใหม่ดีๆ ผมก็พอจะเข้าใจว่าทำไมไอ้ไนท์ถึงจงเกลียดจงชังผมตั้งแต่แรกเห็นแบบไร้เหตุผลขนาดนั้น
ไอ้อาร์ตมันสูงเท่าผม ทรงผมคล้ายๆผม . . หน้าตาคล้ายๆผม . . อาจจะแตกต่างกันตรงสีผิวตรงที่ผิวของผมเข้มกว่า . .
มิน่าล่ะ . .
หึ ผมนึกอะไรดีๆออกแล้ว
“ผมรับคุณเข้าทำงาน คุณผ่านการสัมภาษณ์แล้ว . .” ผมบอกไอ้อาร์ต หันไปมองไอ้ไนท์ “ส่วนมึง . . ต้องใช้หนี้กูด้วยการ . .”
“ . . เป็นเด็กฝึกงาน”
ขอใช้บ้าง อันนี้ฮิตดีนะ ^^:katai1: :katai1: :katai1:
-
พี่ขุนขี้แกล้งงงงง
-
ไอ้พี่ขุนนนนนนน
สงสารไนท์ โดนพี่ขุนแกล้ง
ละเมื่อไหร่จะได้ลงเอยกับพี่ขุนเนี่ย เชียร์คู่นี้อยู่นะ อิอิ
รออ่านต่อจ้ะ
-
จะเล่นเกมอะไรล่ะพี่ขุน จับคู่ให้เขาคืนดีกันรึไง?
ระวังไว้เถอะ เขารักกันจริงๆ ขึ้นมาแล้วจะจุกอกตัวเองตายเข้าซักวัน
ว่าแล้วก็อยากอ่านตอนพี่ขุนทุรนทุรายเพราะความรักแฮะ 555+
มาต่อไวๆ แบบนี้อีกนะคะ ชอบบบ ><
-
โอ้ยมาดราม่าตอนถายก้อตายได้นะ T^T
-
ไนท์นี่นายเคะแต่กำเนิดเลยหรอ ?
-
มีเรื่องวุ่นแน่ๆ พี่ขุนนี่ก้นะ ระวังเถอะ
วันดีคืนดีตกหลุมไนท์ไม่รู้ตัว
-
น้องไนท์มีอดีตอะไรอ่าา
พี่ขุนรีบขุดเร็ววว :katai4:
-
ติดใจพี่ขุนขึ้นมาซะแล้ว :katai5:
-
พี่ขุนคิดจะทำอะไรรร :hao7:
-
หาคนมาดามหัวใจธัญได้รึยัง :hao5:
ไนท์ไม่ยักรู้ว่าเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย :hao6:
-
ไอ้พี่ขุนเตรียมแกล้งเด็กแล้ววววววว..555แต่ระวังจะไปตกหลุมรักเด็กฝึกงานเข้าให้ล่ะ
-
พี่ขุนระวังนะ
ไปแกล้งไนท์มากจะตกหลุมรักไม่รู้ตัว
-
เอ๊ะ!!พี่ขุนยังไง?
-
:hao4: พี่ขุนเเกเล่นอะไรเนี่ย... ตอนเเรกว่าจะชมว่าเป็นคนดีศรีเมืองซะเเล้ววววว ถ้าไม่ติดอิตอนท้ายนี่เเหละ... จะเเกล้งเด็ก
น้อยทั้งที่ ทำไมเอาเรื่องหัวใจมาเล่น เกิดเค้าไปคืนดีกัน(?) พี่ขุนนั่นเเหละ จะลุกเสียม้า อุตส่าห์ได้เข้าใกล้น้องไนท์(ที่น่ารัก)
ไปอีกขั้นเเล้วเชียว... พี่ขุนนี่!! :ling1: ขัดใจจริงๆ พี่อาร์ทอะไรนั่นเป็นใคร มีความสำคัญมากเเค่ไหนก็ไม่รู้ เเต่คงมาพอให้
ไนท์ได้ร้องไห้ฟูมฟายเเบบนั้น คนที่เข้มเเข็งมากๆ กลับมานั่งเมาเเอ๋... น่าสงสัย กังวลใจมากมาย
ชอบความรู้สึกความเป็นพี่คนของพี่ขุน ถ้าน้องเรามีความสุข ผู้ชายคนนั้นจะเป็นใครก็ไม่สำคัญ... พี่ขุนค่อนข้างรู้สถานการณ์
ไม่ไปเพิ่มเรื่อง เพิ่มอุปสรรคให้เจ้านาย (เเต่ไปสร้างเรื่องให้ไนท์เเทนไง...) ดูเป็นพี่ชายที่อบอุ่นดีมาก เเม้จะไม่ค่อยเเสดงออก
เเบบอบอุ่น หรืออ่อนโยนมากนัก ออกจะโผงผาง ตามประสาบ้านที่มีชายหนุ่มถึงสามหน่อ... :heaven ชอบพี่ขุนตอนที่นั่งยิ้ม
เพราะเรื่องของเจ้านายที่สุดเเล้ว :katai3:
-
พี่ขุนจะทำอะไรอ่ะ
ชอบเเกล้งไนท์
-
อยากรู้ๆๆๆๆๆความหลังระหว่างไนท์กับพี่อาร์ตอร๊ายยยยยยยยยยพี่ขุนจะแกล้งไนท์ช่ายยยยยม๊ายยยยยยยยย
-
ไนท์ฟรีคิกพี่ขุนแม่งเลยค่าาาาา o18
กวนส้งงงงงจีจีเลย เดี๋ยวเหอะๆ ไนท์กลับไปคบพี่อาร์ตแล้วจะตลกไม่ออกนะพี่555555
-
พี่ขุนคิดจะทำอะไร!!!
ระวังงานเข้าตัวเอง
-
ได้เวลามาจิ้นคู่พี่ขุน-ไนท์แล้วนะ :z1:
เอ่อพี่ขุนทำแบบนี้แล้วมันจะไม่มีปัญหาตามมาหรอพี่ สงสารว่าที่ภรรยาพี่ในอนาคตนะ :m4:
-
พี่ขุนแกล้งงง แบบนี้ระวังเข้าตัวนะอิอิ
เห็นไนท์ในมุมนี้แล้วน่ารักดี ถ่านไฟเก่าจะปะทุมั้ยเนี่ยย
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว :ling1:
-
พี่ขุนร้ายอ่ะ
ไปแกล้งเขาไว้ เดี๋ยวจะเจ็บตัวเอง :hao7:
-
พี่ขุนร้ายกาจ! :katai4:
-
พี่ขุนขี้แกล้งไปไหน o18 o18
-
ชอบที่บอกว่าไม่มีพี่อาร์ตมีแต่พี่ขุนแอรรรรรรรรรรรรรรรร่
ขี้แกล้งว่ะ ขอให้รักไนท์โงหัวไม่ขึ้นนนน
-
เอ้าาาา ชิปายงานเข้าไนท์แล้วว 5 5 เดียวเถอะพี่ขุนแกล้งกันอย่างงี้ได้ไง อิอิ :katai2-1:
-
พี่ขุนนน จะแกล้งไนท์ทำไมอ่ะะ
สงสารไนท์น๊าาา
-
พี่ขุนนี่ขี้เล่นเนอะ
:กอด1:
-
พี่ขุนนี่เป็นคนขี้แกล้งจริง ๆ :laugh:
-
คู่หลักแฮปปี้ดี๊ด๊าไปแล้ว (รึเปล่า?)
มาลุ้นคู่รอง (รึเปล่า?) ดีกว่าาาาาา
:hao7:
-
จำได้ว่าพี่ง่วงพอมีเรื่องหนุกๆหายง่วงเลยเชียวไอ้พี่ขุนขี้แกล้ง
-
ชอบคู่นี่อ่ะ
ไม่ใช่ว่าขุนจะแกล้งไนท์ โดยการให้มาอยู่กับอาร์ตนะ
-
ขุนแกล้งไนท์ทำไม
-
มันค้างคาาาาาาาาาาาาาาา
พี่ขุนก็นะช่างแกล้งเหลือเกินนนนนนนนนนนน
-
พี่อาร์ตไม่อยู่หรอกนะ . . จะมีก็แต่พี่ขุนนี่แหละ . .
ประโยคนี้ฟินมาก
พี่ขุนจะมาดามใจน้องไนท์แล้วนะจ๊ะ กิ้วๆ
-
น้องไนท์มีอดีตรักที่ขมขื่นเหรอ พี่ขุนคิดจะชอบน้องป่าวเนี่ย ถ้าคิดจะชอบแล้วให้คนที่เค้าเคยชอบ
มาอยู่ใกล้ ๆ กันเค้าก็สปาร์คกันอ่ะดิ หรืออาจจะไม่ก็ได้ ถ้าไม่พี่ขุนก็อาจจะเป็นคนปลอบใจไนท์ได้
ที่จริงพี่ขุนใจดีมากนะ อยากให้แกมีคู่เหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ
-
ทำไมพี่ขุนเเกล้งไนท์ด้วยวิธีนี้ง่ะ เดี๊ยวเขากลับไปรักกันเเล้วเเกจะเสียใจ!
:katai4: :katai4: :katai4:
-
แหน่ะ พี่ขุนจะทำอะหยัง! อย่าไปให้สองคนนี้ใกล้กันเซ่ ระวังน้ำตาจะเช็ดหัวเข่านะ
-
พี่ขุนแกล้งไนท์ทำไม ระวังเถอะกรรมจะตามสนอง เหอะๆ
-
ไน่าสงสาร
-
พี่ขุนอย่าแกล้งไนท์นะ
-
“พี่อาร์ตไม่อยู่หรอกนะ . . จะมีก็แต่พี่ขุนนี่แหละ . .”
กรี๊ซซซซซ พี่ขุนนนนน ชอบอ้ะๆๆ แทนตัวเองว่าพี่ขุนดั๊วะ
ฟินๆๆ
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
:hao7: :hao7: :hao7: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
แล้วพี่อาร์ตอะไรนี่ใครหว่าา ??
นึกว่าไนท์จะไม่คนที่ชอบซะอีก
ท่าทางไนท์จะเคะ อร๊ากกกก
คือ แบบ ..เอ่อ ไนท์ยัง ..เอ่อ จิ้น(?)ใช่มั้ยเจ้ฟ่อนนน
มาต่อไวๆนะก้าาาา เดี๋ยวจะไปทวง ฮิฮิ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ขุนอย่าแกล้งน้อง :katai1: :katai1:
-
ขุนอย่าแกล้งไนท์เลยสงสารไนท์เถอะ
-
เอ่อมมมมมม...
ยังไงต่อไปละเนี่ย
-
พี่ขุนอยากเห็นอะไรดี ๆ ชิมิ :katai5:
-
รอต่ออยู่นะ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
โห.....พี่ขุนโหด
-
ค้างเติ่งเลยคร่าาาาาา :katai1: :katai1:
-
พี่ขุนแม่งแกล้งน้องว่ะ 55555555555555555
นิสัยยยยย
-
เสร็จพี่ขุนแน่
-
เจ้านายกับมังกรน่ารักมาก ๆ :-[ แหม แฟนหมาด ๆ ก็เงี้ย อะไรก็ยังไม่ชินนี่นะ มีเขินมีอายตลอดเลย มังกรนี่มีการไปอวดแมทอีกนะ แต่อย่างนี้ก็ดี เหมือนกับยกก้อนหินที่หนักอึ้งออกจากตัวได้แล้ว จะได้เริ่มมีความสุขกับเขาซะที เจ้านายน่ารักจริง ๆท่าทางเห่อแฟนน่าดูน้า คำว่า ใคร ๆ ก็อยากมีแฟนดูดีเนี่ย ยอดเลย o13 แต่มังกรมาเหนือกว่า แค่คิดว่าเป็นแฟนใครก็มีความสุขแล้ว เยี่ยมมาก ๆ จ้า :m3:
ฝาแฝดธัญน่าสงสารจังเลยอ่ะ :hao5: อุตสาห์แอบรักเจ้านายมาตั้งนาน จะมีคู่ของธัญมาปลอบใจแฝดมั้ยน้า
ส่วนพี่ขุนกับน้องไนท์ ท่าทางยังไม่มีความรู้สึกใด ๆ ให้กันเลยน้า แต่ไนท์นี่เคยถูกทิ้งด้วยเหรอเนี่ย โถ ๆ อย่างนี้ต้องให้พี่ขุนปลอบใจนะจ้ะ ส่วนไอ้คนที่เคยทิ้งไปแล้วน่ะอย่ากลับไปสนใจมันอีกเลยน้า ตอนต่อไปท่าทางจะมันส์ พี่ขุนจะแกล้งอะไรน้องนะ ระวังเห้อ แกล้งไปแกล้งมา สุดท้ายตัวเองน่ะแหละจะไปตกหลุมรักเค้าเองนะจ้ะ อิ ๆ :z1: :z1:
-
อั๊ยย่ะ!!! ไอ้คุณพี่ขุนนิสัยไม่ดี เดี๋ยวเหอะแกล้งไปแกล้งมาสุดท้ายเเล้วจะเข้าตัว
เกิดว่าคุณน้องไนท์กับพี่อาร์ตเค้าถ่านไฟเก่าคุขึ้นมา แล้วคุณพี่จะมาหึงออกนอกหน้านี่........หึหึหึหึ
น้องจะหัวเราะพี่ให้ โฮะๆๆๆๆๆๆ :laugh:
ตั้งหน้าตั้งตารอตอนต่อไปค่าาาาาาาาาาา :กอด1:
ปล.อยากให้นัง......(อะไรนะ?) ลิน(ป่ะ?) รู้เรื่องที่มังกรคบกับเจ้านายจัง ฮิฮิฮิฮิ :haun5:
-
พี่ขุนร้ายกาจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ :katai2-1:
-
แหม พี่ขุน คิดแผนอะไรไว้
ระวังจะย้อนเข้าตัวนะคะ
รอวันที่พี่ขุนจะปลาบพยศน้องไนท์สำเร็จ!!!
-
พี่ขุนจะเล่นไร ระวังจะเอาตัวไม่รอดนะ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:พี่ขุนคิดจะทำอะไรละเนี้ย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่ขุนนะพี่ขุน นิสัยไม่ดีเด่วเถอะ นี่แหนะๆ
-
ร้ายที่ 30
คบกับเจ้านายมาได้หนึ่งอาทิตย์ . .
ผมเพิ่งรู้ความจริงที่ว่าเจ้านายไม่ใช่คนโวยวายหรือนักเลงอะไรเท่าไหร่เลย สิ่งที่เขาแสดงออกไปนั้นดูเหมือนเป็นเพียงแค่เปลือกนอก ตัวจริงของเจ้านายนั้นติดจะขี้อ้อนน่ารักเอาแต่ใจหน่อยๆ ซึ่งผมคิดว่าน้อยคนนักจะได้เห็นเจ้านายในมุมนี้ ผมคงเป็นคนที่โชคดีสุดๆที่ได้มาเห็นสินะ
นั่นทำให้ผมมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าผมจะเป็นคนแสดงออกไม่ค่อยเก่งก็เถอะ แต่ผมก็มีความสุขมาก มากจนลืมไปว่าที่ผ่านมาผมจมอยู่กับอดีตมานานแค่ไหน
แมทคงส่งเจ้านายมาให้ผมจริงๆ . .
วันนี้ . . ผมที่ช่วยงานแด๊ดจนเสร็จประมาณสี่โมงเย็น ผมก็มาหาเจ้านายที่คอนโด ผมมาที่นี่ทุกวันจนกลายเป็นเรื่องเคยชินตั้งแต่ที่ยังไม่ได้คบแล้วเพราะมาหาไอ้แมท เรียกได้ว่าแค่ยามเห็นผมเขาก็นึกว่าผมอยู่คอนโดนี้ ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยู่
พอผมถึงห้องผมก็เปิดประตูเข้าไปได้เลยเพราะผมมีกุญแจ ห้องเงียบมากเลย หรือว่าเจ้าของห้องจะยังไม่ตื่นหว่า ผมเดินเข้าไปวางน้ำเต้าหู้สดใหม่ที่แอบจิ๊กมาจากแด๊ด ที่จริงตอนเช้าผมก็มาทีนึงแล้วเจ้านายก็กินไปแล้วด้วย ตกเย็นผมก็มาอีกที มาจนไอ้แอร์แซวว่าผมติดราชินีของพวกมันเหลือเกิน . .
ผมติดเหรอ ไม่มั้ง . . แค่มาหาเช้าเย็นวันละสองเวลาเอง ถ้าเป็นวันมีเรียนก็มาขับรถให้แต่เช้าตกเย็นก็ขับรถมาส่ง แล้วก็กลับบ้านตัวเอง . . ผมติดมันเหรอ ?
“นาย” ผมเรียกหา มองซ้ายมองขวาในห้องนั่งเล่นที่มีทีวีก็ไม่มี ในห้องครัว ห้องกินข้าวก็ไม่มี ผมเลยเดินเข้าไปในห้องนอน . .ที่แท้ก็นอนอยู่นี่เอง
เห้ย . . ผมหันหน้าหนีแทบจะไม่ทัน มันใส่กางเกงบ๊อกเซอร์บางโคตรนอนถ่างขาอล่างฉ่างไม่แคร์คนบนโลก ผมกลืนน้ำลายเมื่อนึกถึงส่วนที่นูนขึ้นมานิดๆตอนที่ผมมองเมื่อตะกี้ . . ให้ตาย . . นี่นอนยั่วกันเรอะ
แต่เจ้านายคงไม่ได้ตั้งใจหรอกมั้ง . . ผมถอนหายใจค่อยๆเดินไปห่มผ้าห่มให้ ขาอ่อนที่ผมต้องมองอย่างเลี่ยงไม่ได้นั้นจำเป็นต้องเข้ามาอยู่ในคลองสายตาของผม ผมพยายามหลับตาแล้วก็ลืมๆมันซะ
ความจริงอีกเรื่องที่ผมรับรู้ . . คือเจ้านายขนบางมากดูผ่านๆเหมือนแทบจะไม่มี
ตลอดช่วงเวลาที่คบกันผมกับเจ้านายยังไม่มีอะไรมากไปกว่าการจับมือ ถึงแม้มีบางทีที่ผมอยากจะทั้งหอมทั้งกอดทั้งจูบทั้ง . . ทั้งอย่างนั้นแหละครับ แหมะ ผมเป็นผู้ชายนะ ผมก็ต้องมีความต้องการเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่จริงๆแล้วผม . . เขิน ใช่ครับ ผมเขิน ผมขอยอมรับแบบลูกผู้ชาย ผมเป็นคนแสดงออกไม่เก่งแทบจะไม่แสดงออกเลย การที่จะให้ผมไปกอดจูบลูบคลำ ทำอะไรหวานๆ . . ผมก็ไม่ค่อยกล้าน่ะ
พอห่มให้เท่านั้น เจ้านายก็เตะผ้าห่มออก มิหนำซ้ำยังนอนตะแคงกอดหมอนข้างด้วยท่าที่ผมสามารถบอกได้เลยว่าทำใจผมสั่นแค่ไหน . .
ไม่ไหวละ อย่างนี้ต้องปลุก . .
“นายๆ ตื่นได้แล้ว จะห้าโมงเย็นละนะ” ไม่ใช่อะไร ผมจะปลุกเขามากินข้าวเย็น วันนี้ผมสัญญากับเขาไว้ว่าจะพาไปกินข้าวร้านที่เขาอยากกินน่ะ เพราะหกโมงเย็นผมต้องไปช่วยงานแด๊ดที่ตลาดนัดตอนกลางคืน
“อืออออ” มันส่งเสียงตอบมาว่าอย่างนั้น พลิกตัวไปมา ให้ตาย . . ไอ้สิ่งนูนๆนั่นกระแทกสายตาของผมอีกแล้ว ผมเลยหลบมันซะ
“กี่โมงแล้ว”
“สี่โมงกว่าๆ”
พอผมตอบเจ้านายก็พลิกตัวแล้วก็นอนต่อทันที ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน ทำไมขี้เซาจังวะ “ตื่นได้แล้วนะ นี่ถ้าช้ากว่านี้จะพาไปกินข้าวไม่ได้ละนะ”
“อือออ รู้แล้วๆ ลุกก็ได้” ของกินสำคัญเสมอสำหรับเขา “แล้วมึงไปยืนทำไมตรงมุมนั้นวะ”
“ฮะ เอ่อ เปล่า” นี่ผมหลบมาไกลขนาดนี้เลยเหรอ
เจ้านายเกาหัวอย่างคนสะลึมสะลือ ดึงผ้าห่มออก และนั่นก็ทำให้ผมมองไปทางอื่นอีกครั้ง
“มึงเป็นอะไรของมึง”
แฟนผมโคตรช่างสังเกตเลย ให้ตาย . . “เร็วๆเข้า”
“รู้แล้วๆ”
แต่ช่างสังเกตยังไงก็ดีกว่าที่รู้ถึงอาการพิลึกพิลั่นของผม ผมสั่นหัวตัวเองแรงๆแล้วเดินออกมาข้างนอกห้องนอน เพื่อให้เจ้านายได้เปลี่ยนชุดตามใจตัวเอง
ปรากฏว่าเขาไม่ยอมเปลี่ยน . . แม่งเล่นเดินทั้งบ๊อกเซอร์เบาบางทั้งอย่างนั้นมากินน้ำข้างนอก ผมมองด้วยความตกตะลึง ขาอ่อนขาวแสบตาที่ไม่ค่อยมีขน กับสิ่งที่อยู่ภายใต้บ๊อกเซอร์นั่นที่มองแป๊บเดียวก็ดูรู้ว่าคืออะไรนั่นน่ะ . .
มันตั้งใจจะยั่วกันจริงๆใช่มั้ย ?
“กินน้ำป่ะ”
อยู่ไกลก็ดีแล้ว ทำไมต้องเรียกให้เข้าไปใกล้ด้วยฟะ
ผมส่ายหน้า
“แปลกๆนะมึง ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่สบายเหรอ” เดินเข้ามาใกล้จนอยู่ตรงหน้าแล้วเงยหน้าถาม เขาเตี้ยกว่าผมไม่เท่าไหร่แต่ก็เตี้ยกว่า
“เปล่าๆ”
ดวงตากลมๆแป๋วๆมองมาที่ผมอย่างงุนงงและจับผิด “แน่นะ”
“แน่ครับ” ผมรีบตอบ “รีบไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวจะไม่ว่างพาไปกินข้าวนะ”
“ก็ได้ๆๆ”
ในที่สุดเขาก็เชื่อฟังคำพูดผมสักที ผมกลืนน้ำลายแล้วพยายามไล่ความคิดออกไปจากหัวตัวเองเหมือนคนโรคจิต
และสุดท้ายเจ้านายก็แต่งตัวในชุดที่ไม่ยั่วผมสักที
“พร้อมแล้ว”
ทีนี้เราก็จะได้กินข้าวกัน . . ให้ตายสิ ทำไมผมรู้สึกเหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้นะ
“ต้องไปช่วยลุงเมฆแล้วเหรอ” เจ้านายดูเหมือนจะหน้าบึ้งเล็กๆตอนที่ผมขับรถมาส่งที่คอนโด
“ไม่งั้นจะเอาเงินมาใช้หนี้นายได้ยังไงล่ะ”
“ไม่ต้องใช้หรอก” เถียงกันเรื่องนี้เป็นครั้งที่สิบกว่าๆแล้วมั้งครับ
“ต้องใช้สิ . . เงินนายตั้งหลายล้าน”
“บอกว่าไม่ต้องไง”
ผมถอนหายใจ ยังไงเจ้านายก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความคิดของผมได้แน่นอน
“ไปแล้วนะ เข้าบ้านดีๆล่ะ”
เจ้านายทำหน้าเซ็งเหมือนไม่อยากจากอย่างเห็นได้ชัดจนผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ เวลาผมยิ้มมักจะเป็นเวลาที่อยู่ลับหลังเจ้านายเสมอ เขาจึงมักบอกว่าไม่ค่อยได้เห็นรอยยิ้มของผมเลย
ผมลูบศีรษะเจ้านายเบาๆและก็จะเปิดประตูลงจากรถ แต่โดนมือมือหนึ่งที่แต่ก่อนผมมักจะดึงมือเขาแบบบีบบังคับจับมือผมเอาไว้ซะก่อน
“อย่าลืมโทรหากูด้วย”
“ครับ” ผมหลุดหัวเราะออกมานิดนึง
แต่มือผมยังไม่หลุดออกจากเกาะกุม . .
“มีอะไรอีกรึเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก”
แล้วเขาก็ปล่อยมือ . . อะไรหว่า . . เมื่อตะกี้ผมแปลกๆคราวนี้เจ้านายมาแปลกกว่าผมซะอีกนะ ผมทำหน้างงๆ มองหน้าเจ้านายที่เม้มริมฝีปาก . .
หรือว่า . .
ใช่ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ผมขอฉวยโอกาสนี้ทำกำไรให้กับตัวเองดีกว่า ผมเลื่อนตัวเองเข้าไปประทับริมฝีปากบนปากบางของเจ้านายก่อนจะแยกออกมา
นั่นทำให้แฟนผมหน้าแดงเจือสีระเรื่อขึ้นมาทันที เขาดูตกตะลึง
“อะไรของมึงนี่!”
“ทำไมอ่ะ ก็นึกว่ารอให้กูทำแบบนี้อยู่”
“ไอ้ . . เหี้ย กูแค่คิดว่าจะขอไปช่วยงานพ่อมึงวันนี้ดีมั้ยต่างหาก”
“อ้าวเหรอ” ผมคิดผิดเหรอเนี่ย แต่ไม่รู้สิ . . ผมได้กำไรไปแล้ว ฮ่าๆๆ “ได้สิ แต่จะไหวเหรอ วันนี้คนเยอะนะ” วันอาทิตย์แบบนี้ . .
“ไหวสิ” เจ้านายรีบบอก “มึงจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากด้วย”
“เอ่อ เอางั้นเหรอ”
“เอางั้นแหละ”
“ก็ได้ๆ”
วันนี้ผมได้ขับเบนซ์ไปทำงานแฮะ . . ท่าทางเจ้านายจะอยากช่วยจริงๆ สงสัยอยู่แต่ในคอนโดคงเบื่อ อีกอย่างแด๊ดของผมก็ถูกชะตากับคุณเจ้านายของแด๊ดไม่น้อย ยิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้ผมไปมาหาสู่เจ้านายบ่อยก็ยิ่งดีใจ เพราะแด๊ดบอกว่าผมเศร้าน้อยลง ผมจมอยู่กับอดีตน้อยลง
ซึ่งผมคิดว่า . . ผมน่าจะเปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่ที่ผมรู้จักคนทื่ชื่อเจ้านาย
ถึงร้านตอนเกือบหกโมงเย็น เจ้านายก็เดินนำหน้าผมไปและผมเองก็เดินตามด้วยความเคยชิน แต่ทว่า . .
“ร้านอยู่ไหนวะ”
“ตรงนั้น” ผมชี้มือไป
“ตรงไหน”
ท่าทางจะไม่ได้เรื่องได้ราวแน่ๆ ผมเลยถือโอกาสจับมือพาเจ้านายเดินไปหาแด๊ด เพื่อที่มันจะได้เร็วขึ้น
ผมเห็นแด๊ดก้มหน้าก้มตาอยู่หน้ารถเข็นแต่ไกล ร้านนี้ถ้าจะมีลูกมือล่ะก็ก็คงเป็นผมกับเพื่อนนี่แหละ แต่วันนี้ดูท่าจะมีลูกมือคนใหม่ และอีกอย่างหนึ่งไอ้ไนท์ช่วงนี้ก็หายตัวไปเหลือเพียงแต่ไอ้แอร์ที่โบกมือทักทายผมหยอยๆอยู่นั่น
“แด๊ด โทษทีมาช้า” ผมบอกพ่อบังเกิดเกล้า “วันนี้มีคนมาช่วยแด๊ดด้วยนะ”
“โอ๊ะ คุณเจ้านาย” แด๊ดทำทัพพีตกอย่างคนตกอกตกใจ ทำไมภาพนั้นดูคล้ายๆผมแปลกๆแฮะ “วันนี้อยากมาช่วยเหรอครับ”
“หวัดดีครับลุงเมฆ”
“แหมะ วันนี้มันร้อนด้วยนะ ไอ้มัง ทำไมเอ็งไม่ห้ามเค้า”
“ผมห้ามแล้วนะ” ผมบอกแด๊ด
“ผมอยากช่วยจริงๆครับลุง ไม่เป็นไร”
ไม่มีใครในตระกูลผมขัดใจเจ้านายได้เลยในตอนนี้ . . ทุกคนเลยจำใจต้องปล่อยให้เจ้านายมาช่วย ซึ่งผมเองก็จัดแจงให้เจ้านายนั่งเฉยๆไปก่อนเพราะลูกค้ายังไม่แน่น แต่ยิ่งดึกยิ่งแน่น ตอนนั้นคงจะถึงเวลาที่เจ้านายจะได้มาช่วยผมสักทีละ
“วันนี้พกเมียมาด้วยเหรอ” แอร์เข้ามากระซิบตอนที่ผมพันผ้ากันเปื้อนให้ตัวเอง
“เมียเหี้ยไร แฟน”
“อ้าว นี่ยังอีกเหรอ”
“ยังไรของมึง”
“เผด็จศึกไงสัด”
“ไอ้ . . ตัณหากลับ” ผมด่ามัน
“เฮ้ย เสียชื่อราชาแห่งมอXXหมด ใครรู้เข้าอายเขาตายเลย” มันทำราวกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย “จัดการสักทีสิวะ คืนนี้เลย”
“เหี้ยอะไร กูคบเค้ากูไม่หวังเรื่องอะไรแบบนั้น”
“หึ . . จะดูว่ามึงจะทนได้นานแค่ไหน”
พอมันพูดจบผมก็ไม่ลังเลที่จะเตะตูดมันอย่างแรงทันทีเพื่อตัดความรำคาญ แม่งยังไม่เลิกทำหน้าล้อเลียนใส่ผมอีก
ผมก็ทำหน้าที่ของผมคือเสิร์ฟน้ำเต้าหู้บ้าง ตักใส่ถุงให้ลูกค้าบ้างตามปกติเท่าที่เคยทำ แต่ดูเหมือนจะไม่ปกติตรงที่มีคนนั่งอยู่ข้างหลังไม่ไกล กำลังพัดให้ตัวเองท่าทางจะร้อนไม่เบา
“ร้อนเหรอ”
“ไม่ๆๆ”
“ร้อนต่อไปนะ”
ผมแอบแวะไปกวนตีนเพื่อที่จะทำให้เขารู้ว่าผมทำงานแต่ผมก็ยังไม่ลืมเขา เจ้านายค้อนใส่ผมวงเล็กๆแต่ท่าทางไม่ได้ถือสาอะไรมาก ผมแอบยิ้มให้กับตัวเอง และดันซวยตรงที่ไอ้แอร์มาเห็นพอดี
“โอ้ย ตายๆๆ พ่อคนอินเลิฟ พ่อสิงโตติดเมีย . .”
“มึงไม่มีงานมีการทำรึไงวะ ไปไกลๆตีน”
ผมต้องทำงานไปมองเจ้านายไปแต่ดันมีมารมาคอยล้อเลียน ซึ่งยิ่งมันล้อผมมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้ความจริงที่ว่าผมเริ่มจะติดเมียอย่างที่ไอ้แอร์มันพูดจริงๆ . .
เมื่อไหร่มันจะให้ผมทำงาน . .
ผมไม่ยอมนั่งแดกยุงเฉยๆหรอกนะ ลูกค้าก็เยอะแยะแถมงานก็ดูหนักหนาทำไมไม่ยอมให้ผมช่วยสักที อีกอย่างผมเห็นไอ้มังกรกับไอ้แอร์แอบอู้งานดอดไปคุยไรกันไม่รู้กระซิบกระซาบนั่นยิ่งทำให้ผมเซ็ง เพราะลูกค้าก็มีเต็มร้านแต่พวกมันเสือกจะคุยเล่นกันระหว่างงานมันมีอย่างที่ไหน
“อันนี้โต๊ะไหนครับ” ขี้เกียจรอแม่งละ ผมเลยไปถามลุงเมฆ เสนอตัวเพื่อช่วยทันที ลุงเมฆดูไม่กล้าใช้งาน แต่ท้ายที่สุดก็บอกโต๊ะผมแต่โดยดี
ผมเดินไปเสิร์ฟให้ลูกค้าสาว จะว่าไปร้านนี้มีลูกค้าสาวๆวัยรุ่นเต็มเลย และส่วนใหญ่ทุกคนจะโฟกัสไปที่ไอ้มังกรกับไอ้แอร์ อีกคนลูกครึ่งอีกคนถึงแม้จะดูจืดๆแต่ก็ดูมีเสน่ห์
“ได้แล้วครับ” ผมแจกยิ้ม
“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” เธอรับงงๆ แล้วเธอก็โฟกัสไปที่ไอ้มังกรกับไอ้แอร์ต่อ “โทษนะคะ”
“ครับ?”
“คนนั้นลูกชายเจ้าของร้านใช่มั้ย” เธอชี้ไปหามังกร
“ครับ”
“เขามีแฟนรึยังอ่ะคะ”
ผมที่ถือถาดอยู่แทบจะทำถาดหล่น . .
อยากจะรักษาน้ำใจอยู่นะ แต่ว่า . . “มีแล้วครับ” พูดจบผมก็เดินหนีมาเลย . .
อย่างไอ้มังกรน่ะหาไม่ได้ง่ายๆนะ . .
“เป็นไร หน้ามุ่ยมาเลย” มังกรเดินมาคว้าถาดไปจากมือผม
“มึงนั่นแหละ”
“อะไร กูทำไม”
“ชอบทำเท่นักแม่ง” พาลไปทั่วแล้วครับตอนนี้
“ฮะ?”
“ช่างเหอะ แต่ถ้าเป็นลูกค้าโต๊ะนั้น . .” ผมพยักเพยิดไปที่ลูกค้าสาวที่กำลังจับจ้องมาที่พวกเราท่าทางช็อคสุดขีด “. . ให้กูไปเสิร์ฟเอง”
“อ๋อ อื้อๆๆ” มังกรเกาหัว ดูงงเป็นที่สุด
พอจบจากโต๊ะนั้นก็มีโต๊ะอื่น พอผมไปเสิร์ฟนะแม่งไม่ได้สนใจไรผมเลย กรี๊ดกร๊าดแต่ไอ้ลูกครึ่งคนเดียวทั้งร้าน ไม่ว่ามันจะทำอะไรขยับไปทางไหน ก็มีคนแอบกรี๊ดแอบถ่ายรูป จะบ้าตาย นี่หนูๆไม่มีการบ้งการบ้านส่งพรุ่งนี้รึยังไง . .
ผมไม่ได้อิจฉามันเลยสักนิด . . ผมกำลังหวงมันต่างหาก
“นี่ถ้าเหนื่อยพักก่อนก็ได้นะ” มังกรพูดอย่างเป็นห่วง
“เปล่าไม่ได้เหนื่อยเลย”
“เดี๋ยวกูช่วยเสิร์ฟเอง”
“มึงไปช่วยงานแด๊ดมึงทางนู้นไป . .”
ผมไล่มัน ช่างน่าสงสารที่ผมหวงมันแต่มันไม่มีทางรู้ คนที่รู้ดีที่สุดเห็นจะเป็นแอร์ที่เอาแต่ขำลูกเดียวไม่รู้ว่าแม่งอารมณ์ดีอะไรนักหนา
มีลูกค้าใหม่เข้ามานั่งโต๊ะ เดินเฉิดฉายโชติช่วงเป็นนางพญามาก ผมค่อยๆเดินเข้าไปรับลูกค้าอย่างนอบน้อม
“โต๊ะนี้ยังว่างครับ”
มากี่คนก็ว่างโต๊ะเดียวนี่แหละ ขออภัยด้วยเด้อ เธอดูมีอายุมากแล้วแต่ด้วยน้ำหนักเงินจึงทำให้เธอดูไม่ค่อยแก่เท่าไหร่ สังเกตจากรองเท้าเมทาลิกสีมันวาวกับชุดเดรสสีดำและกระเป๋าแบรนด์เนมราคาก็เอ่อ . . หกหลัก
เธอมากับคนที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นเลขาของเธอ . . มาติดต่อธุรกิจอะไรกันในร้านน้ำเต้าหู้นี่รึเปล่าหว่า . .
“ขออนุญาตรับเมนูครับ” ผมพูดขึ้นมาอย่างกระฉับกระเฉง
เธอปัดมือใส่ผมราวกับไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นหรือไม่ก็อีกนัยหนึ่งก็คือ . . ให้ผมไสหัวออกไป
ทำท่าแบบนี้กับคนอื่นมาเยอะ เจอกับตัวเองเข้าผมถึงกับมึน
“ไปเรียกมังกรมาหาฉัน”
ฮะ นี่ก็แฟนคลับมันอีกคนเหรอ ให้ตายสิ . . ป้าครับ ป้าแก่แล้วนะ . . ขอร้องล่ะ แค่ต่อสู้กับเด็กสาวๆผมก็เหนื่อยแล้ว นี่จะต้องมาไฝว้กับคุณป้ากระเป๋าหนักผมไฝว้ไม่ไหวจริงๆนะ
ผมนี่คิดอะไรไร้สาระดีแท้ . .
“ว่าไงนะครับ?”
“ไปเรียกมังกรมาหาฉัน . . ถ้าจะให้ดีอย่าให้อีตาเมฆโผล่หัวมาให้ฉันเห็น”
เอ่อ นี่มันเรื่องใหญ่นิดๆแล้วนะ . . ผมกลืนน้ำลายน้อมรับคำสั่งของเธอ เพราะดูยังไงเธอก็ไม่ใช่แฟนคลับแม่ยกรุ่นใหญ่ของไอ้มังกรแน่นอน และท่าทางกำลังมีเรื่องซีเรียสมากๆด้วย
“มังกรๆ” ผมเดินไปกระซิบข้างหูมังกร “มีคนเค้าอยากพบมึงว่ะ”
“ใครวะ” งานเต็มมือของมันอยู่เลยเพราะกำลังทอดปาท่องโก๋อยู่ . .
“ไม่รู้สิ ท่าทางรวยด้วย ญาติมึงป่ะวะ”
“ฮะ กูมีญาติรวยด้วยเหรอ”
มันคงไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตระกูลธวัชพลังกรเลยสินะ . . ผมพยักเพยิดไปทางคุณนายนางพญาที่กำลังจ้องมองมาที่พวกเราด้วยท่าทางกระตือรือร้นแบบมีมาด
“นั่นไง คนนั้นอ่ะ มึงรู้จักป่ะ”
“ . . คุ้นๆหน้า” มังกรทำหน้าสงสัย “เดี๋ยวมานะ แอร์ มาทอดแทนกูดิ๊”
ไอ้แอร์มีหรือจะไม่ทำตามคำสั่ง มันพยักหน้าแล้วก็มาทอดปาท่องโก๋แทนมังกร แล้วแฟนผมมันก็เดินผ่านหน้าผมไปเพื่อไปหาคนที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นญาติมัน ผมเหลือบมองไปทางลุงเมฆที่ยังคงง่วนอยู่กับการตักน้ำเต้าหู้ใส่ถุงเลยไม่รู้ว่ามังกรโดนลูกค้าเรียกไปคุยด้วย
ทางด้านมังกร
ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเธอเป็นอย่างมาก แต่นึกให้ตายยังไงก็นึกไม่ออก ผมเดินเข้าหาเธอแล้วก็ก้มศีรษะให้
“เรียกผมเหรอครับ”
หรือจะเป็นพวกแมวมองที่ผมโคตรเบื่อ . . นี่ผมปฏิเสธไปเกือบสิบรายละนะ . . ก็บอกแล้วไงว่าไม่ชอบวงการ มันวุ่นวาย
“นั่งก่อนสิ”
ผมถอนหายใจพลางคิดในใจว่าจะปฏิเสธเธอยังไงดี . . ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“จำย่าได้มั้ย”
“ว่าไงนะครับ”
“นี่ย่าเองมังกร นี่ย่าเอง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและน้ำตาของเธอก็ดูเหมือนจะปริ่มที่ขอบตาด้วย “หลานรักของย่า”
“แม่ของแด๊ดน่ะเหรอครับ”
“ใช่”
“แด๊ดบอกว่า . . ย่าตายไปแล้วอ่ะ”
ผมสาบานได้ว่าผมเห็นเส้นเลือดบนหน้าผากของเธอปุดขึ้นมาหนึ่งเส้น . . ก็แด๊ดบอกกับผมอย่างนี้จริงๆตั้งแต่ที่ผมยังเด็ก ผมก็ต้องเชื่ออย่างนั้นมาโดยตลอด . .
“อย่าไปเชื่อในสิ่งที่ไอ้ลูกคนนั้นมันพูดเลยนะหลาน” เธอดึงมือผมไปกุม . . ผมได้รับไออุ่นจากมือนั้น มันถูกส่งมาอย่างประหลาดนั่นทำให้ผมอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ “โตแล้วหล่อขึ้นมากเลย”
ผมยังคงงุนงงต่อไป ถึงแม้ว่าผมจะคุ้นหน้าเธอแต่จะทำลายความเชื่อตั้งแต่เด็กของผมนั้นมันต้องใช้เวลา “คุณ . . ใช่ย่าของผมจริงๆเหรอ”
“ใช่สิ นี่ไง” เธอพยักเพยิดไปที่คนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ ท่าทางจะเป็นเลขาส่วนตัวหรืออะไรไม่รู้ คนนั้นเอาแต่จ้องผมอยู่นั่นไม่วางตาแถมยังทำหน้าเคลิ้มนิดๆด้วย “เอาให้หลานชั้นดู”
มันเป็นรูปถ่ายรวมญาติที่ใหญ่บิ๊กเบิ้มโคตรๆ . . ผมนี่ยิ่งดูยิ่งมึนเพราะมีแต่ใครไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก ดูเหมือนจะมีแต่แด๊ดที่ผมคุ้นหน้า และก็ผมที่ตัวเล็กๆนั่งอยู่ตรงข้างหน้าแด๊ด . .
นี่เรื่องจริงเหรอ . .
“ทำไมจู่ๆ . . คุณย่าถึงมาหาผมครับ?”
“เพราะย่า . . คิดถึงหลานไง”
ดูเหมือนจะมีอะไรที่มากกว่าความคิดถึงแฝงอยู่ . .
“มาอยู่กับย่าเถอะนะมังกร . . มาอยู่กับย่า . .”
“ฮะ?”
“ย่าคิดถึงหลานจริงๆ มาอยู่กับย่าเถอะ . .”
“เอ่อ . . คุณย่าครับ”
“ไปอยู่กับย่าที่นู่น . . ที่อเมริกา”
:katai5: :katai5: :katai5:
-
^
^
^
^
จิ้มตูดน้องฟ่อน เดี๋ยวกลับมาอ่าน
-
เอาแหล่วๆๆ ย่ามาจากไหนคร้าบบบ
อยู่ๆก็มาอยู่ๆก็จะเอาไปเลย
เจ้านายอย่ายอม
มังกรก็ห้ามไปน้าาาา
ปล.เจ้านายยั่วใช่มั้ยนั่น ยั่วแน่ๆ :hao7: :hao7:
-
อยู่ๆย่าก็โผล่มา ถ้าคิดถึงจริงๆ ทำไมเพิ่งโผล่มาล่ะ
มังกรอย่าไปนะ ต้องอยู่กับเจ้านายสิ
-
อาร๊ายยยยยยยยยยยยย
ยังไม่ได้ซั่มเลยนะย่าาา //โดนเจ้านายเตะ555
-
ไม่ไปนะมังกร อย่าไปนะอเมริกา ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :ling1:
-
กรี๊ด ระเบิดลง คุณย่าคะ อย่่าทำแบบนี้ ไม่น้า ไม่เอามาม่าแล้ว เอากอดๆจูบๆแทบได้ป่าวxoxo
มังกรหลงเจ้านายอ่ะ โอ๊ย อ่านแล้วน่ารัก ครุคริ หวานๆๆ
ชอบเวลาคู่นี้คุยกันดีๆ อร๊ายยยย
รออ่านต่อนะคะ
-
อุปสรรค มาอีกแล้วววว :ling3: :ling3:
-
ขุ่นย่าาาาาาาาาาาาาาา !!!! :katai1: :katai1: :katai1:
-
เสียใจด้วยนะคุณย่า ตอนนี้คุณหลานติดเมีย ไปด้วยไม่ได้
:จุ๊บๆ:
-
อยู่ดีๆคุณย่าจะโผล่มาทำมายยยยย ต้องมีไรแอบแฝงรึเปล่า
ท่าทางแด๊ดคงจะโกรธคุณย่ามาก ถึงขั้นบอกลูกตัวเองว่าแม่ตัวเองตายไปแล้ว
คบกันได้แค่อาทิตย์เดียว ก็มีอุปสรรคมาละ
-
คุณย่ามาทำมายยยยยยย
ไม่เอานะ ไม่ให้มังกรไปนะ
-
ง่าสเอาแล้วมังกรคิดหนัก
-
น้องฟ่อนขอฉากหวีดหวานวิ๊ดวิ้ว~ ของมังกรกับเจ้านายหน่อยสิคะ นะๆๆๆ
คบกันแล้ว ก็ควรมีอะไรๆกันสักที กร๊ากก ดีไม่ดีเดี๋ยวมังกรถูกย่าลากไปเมกาน้า
สงสารเจ้านายเหอะ เจ้านายคงอยากให้มังกรจับกดแล้วแหละ 555555
-
:z3: :z3: :z3:
ห้ามไปนะมังกรรรรรรรรรรรรรรรรรร !!!!
ย่าเป็นครายยยยยย กลับไปคนเดียวเลยค่ะ ~
-
อะไรกันค๊ะคุณย่า จะมาก็มา
เรียกพ่อเมฆด่วน
-
มังกรอย่าไปนะ ><
-
อย่าพรากคนรักกันนะ มันบาปรู้ไหม
-
คุณย่ามาจากไหนเนี่ย
ถ้าคิดจะพามังกรไปด้วยนี่เชิญคุณย่ากลับไปเลย
อย่ามาพรากมังกรไปจากเจ้านายนะ
เค้ายังเป็นแค่แฟนกันอยู่เลยนะ 555555
-
คุณย่าอย่ามาเก๋าแถวนี้นะคะ นักเลงเยอะนะ
:กอด1:
-
คุณย่ามาอะไรตอนนี้ :ling1:
-
อะไรกันคุณย่ามาถึงก็บังคับกันเลยนะ
ไม่ไหวนะแบบนี้สงสัยต้องต้มน้ำรอ
แล้วล่ะมั้งเนี่ยต้อนหน้า :hao7:
-
ถึงจะเป็นย่า แต่โผล่แล้วแล้วแนวนี้
อาจโดนแฟนคลับ มังกร กะ นาย เหวี่ยงนะค่ะ
คุนย่าที่เคารพ =_=
-
ต๊ายยย คุณย่าคะ
มาถึงก็จะพรากลูกพรากพ่อ
แถมยังพรากผัวพรากเมียอีก
ใช้ได้ที่ไหนกันคะ
-
ทำไมมังกรไม่ปล้ำเจ้านายไปเลยอ่ะ ฮิฮิ
แล้วคุณย่าอ่ะ มีจุดประสงค์แอบแฝงช้ะ เค้ามีเจ้านายอยู่แล้ว
จะไปแยกเค้าทำไมฟระ ห้ะป้าาาาา
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
มังกรอย่าปายยยยยยย :ling1:
-
เอ่อ อยากจะถามคุณย่าว่า อยู่มาได้ตั้งหลายปี ทำไมเพิ่งมาอยากได้มังกรตอนนี้คะ?
มังกรยังอยู่ได้อีกนาน ปล่อยให้มังกรได้อยุ่กับคนที่เขารักเถอะค่ะ
-
เจ้านายน่ารักมังกรทนไหวได้ไงเนี่ย
-
คุณย่ามาคิดถึงอะไรเอาป่านนี้
ถ้ามังกรไปคนแถวนี้คงอกแตกตายร้องไห้ฟูมฟายชัวร์กิกิ
-
มาม่าชามใหม่
-
โอ้ววววว โน ค่ะคุณย่ามาถึงจะมาให้ไปอยู่เมกา นี่แสดงว่าคุณพ่อทะเลาะกับคุณย่าหนักเลย
มังกรมีย่าเป็นไฮโซด้วยสินี่ เอาไปไม่ได้นะคะ มังกรต้องดูแลแด๊ดและแฟน
มังกรไม่ค่อยติดแฟนเลยจ๊ะ เช้าถึงเย็นถึง เขินแฟนตัวเองใส่ขาสั้นได้อีก
มุมิงกันมากคู่นี้ แหม่ อยากผลักให้ล้มทับกันจริง ๆ อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
แกต้องเลือกพ่อแกนะเว้ยยยยยยยยยยยยยย มังกรรรรรรรรรรร :call: :angry2:
-
ขุ่นย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
มาทำไมตอนเน๊!
-
น่ารักจริงจริ๊ง คู่นี้เนี่ย มังกรติดราชินีเหรอจ้ะ อยากอยู่ด้วยตลอดเวลาใช่มั้ยล่ะ คนติดแฟนเหรอเนี่ย ชอบจริงเดี๋ยวแฟนผม ๆ อยู่นั่นแหละกลัวใครไม่รู้ว่าเจ้านายเป็นแฟนตัวเรอะ อิ ๆ แหม ๆ เค้ามีกุญแจห้องกันด้วย :o8: น่ารักอ่ะ
อะไรเนี่ยเป็นแฟนกันผ่านไปได้หนึ่งอาทิตย์ ยังแค่จับมือกันอยู่เรอะ คราวนี้มีจุ๊บแถมให้อีกหนอยนึง แต่มังกรนี่หื่นใช่เล่นเลยนะ ลวนลามทางสายตาแฟนตัวเองอยู่นั่นแหละ ฮะ ๆ แน่จริงจับเจ้านายกดเลยเซ่ :angry2: อุ๋ย ล้อเล่น ๆ ค่อย ๆพัฒนาไปอย่างนี้แหละดีแล้ว น่ารักน้า แต่อยากให้เปลี่ยนจากแฟนเป็นเมียเร็ว ๆ จังอ่ะ :hao6:
แล้วตอนหลังยัยป้าจอมหยิ่งนั้นเป็นย่ามังกรจริงเรอะ มาปัดมือออกคำสั่งกับเจ้านายนะยัยป้า :m16: อยู่ดี ๆ ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วบอกว่าคิดถึง จะเอามังกรไปอยู่ด้วยเนี่ยนะ มันไม่น่าเชื่อถือ เหมือนมีอะไรแอบแฝง มันต้องมีอะไรมากกว่านั่นแน่ ๆ มังกรอย่าไปยอมน้า เพิ่งเป็นแฟนกับเจ้านายเองนะ ห้ามทิ้งเจ้านายไปใหนด้วย รู้มั้ย :serius2:
-
อเมริกา OMG ห้ามไปนะมังกร
ห้ามทิ้งเจ้านายไปน้าาาาาาาา :katai1:
-
แหม ขำนะคะคุณย่า อยู่ๆก็จะมาเอาเค้าไปอยู่อเมริกาอ่ะ 555 ใครอยากจะไปกับเทอ :z6: :z6:
-
ย่ามังกรมาวุ่นวายอะไรเนี่ย
-
ลุ้นให้รีบจัดการเจ้านายโดยเร็ว ฮะฮ่า :katai5:
เจ้านายก็ยั่วเยอะๆนะ คึคึ
น่ารักไม่ไหวละอ่ะ
ติดเมียขนาดนี้ ไปเมกาก็หิ้วเมียไปด้วยเลยนะ
-
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:มีย่ามาชวนไปอยู่ด้วยแล้วมังกรจะว่ายังไงละทีนี้ :katai1: :katai1: :katai1:
-
มังกรเท่อ่ะ แต่อย่าไปอยู่อเมริกาเลยอยู่กับเจ้านายดีกว่า เจ้านายขี้หวงนะ
-
มังกรอย่าไปนะ
-
ฮ๊ะ!!!!!!! ย่าจะมาลากมังกรไปเมกาเรอะ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
อุปสรรคมาแว้วววววว เด๋วลุงเฆต้องมาเห็นแน่ๆเลย รอลุ้นๆ
ว่าแต่น้องเจ้านายแอบยั่วมังกรอ่ะ แอบคิดถึงฉาก.....เบาๆ
-
เจ้านายกับมังกรพอเป็นแฟนกันแล้วน่ารักเว่อร์เลยอ่ะมีแอบหวงมังกรด้วยนะชิชะ55
ว่าแต่คุณย่าอยู่ๆก็โผล่มาแล้วจะเอามังกรไปซะอย่างงั้น..มันดูแปลกๆนะไม่รู้มีแผนการอะไร
แล้วพ่อกับย่ามีปัญหาอะไรยังไงรอลุ้นกันต่อไป..ส่วนพี่ขุนไม่รู้ตอนนี้วางแผนแกล้งพนักงานใหม่อย่างไง
-
เอิ้วคุณย่า มาช้าไปนะ ถ้าเมื่อก่อนมังกรอาจจะไป แต่ตอนนี้มังกรเค้าติดเมียหนะ :laugh:
(ไม่ไปใช่มั้ยมังกร ถ้านายไปแล้วเจ้านาย แด๊ด ไนท์ แอร์ล่ะ ลุ้นๆ :katai1:)
-
อ้าวเฮ้ย!!! ทิ้งระเบิดข้ามทวีปแล้วหายไป
อะไรเนี่ย!!!!!!!!!!!!
-
คุณย่ามาทำไมมมมมมมมมมม อย่ามาเอามังกรไปนะ :ling1:
-
ย่าดูเห็นแก่ตัวเหลือเกินนะ จะเอาหลานแต่ไม่เอาลูกตัวเอง เหอะๆ ท่าทางจะอยากได้คนสืบทอดตระกูลหรือเปล่า
-
จะเอามังกรไปได้ไง เจ้านายมาด่วนนน แต่คุณย่าดูน่ารักจัง
ยิ่งความสัมพันธ์กับคุณพ่อนี่ ช่างเป็นแม่ลูกที่รักกันจริงๆ555
รอตอนต่อไปค่าา :L2:
-
เหมือนใกล้จะจบแล้วน่ะ :katai2-1:
-
:katai1:
จะมาเพื่อ?
-
ฮะ!???!!!!!
:a5:
:katai4:
-
ไนท์กะเฮียขุน. ชอบๆ นี้ รอเเข้าพระเเข้านางอ่าคงหวานหน้าดู กิกิ
-
อย่าไปนะ
-
การที่ย่าโผล่มาต้องมีนัยยะสำคัญอะไรบางอย่างเป็นแน่ :katai4:
-
อะไรยังไง อยู่ๆ ก็โผล่มาบอกเป็นย่า แล้วจะให้ไปอยู่อเมกาด้วย
-
อ้าวไรเนี่ย?
มาถึงก้อจะเอากรไป
ง่ายไปป่าว
-
อั๊ยย่ะ!!!!
คุณย่ามาทำไมเนี่ย? มาเสแสร้งว่ารักหลานอะไรป่านนี้ไม่ทราบคะ?
คือถ้ารักหลานจริง ต้องไม่ปล่อยให้หลานลำบากตั้งเเต่เเรกสิ การกระทำนี่มันขัดกับคำพูดไปนะ
ลูกตัวเองยังไม่รัก แล้วยังมีหน้าบอกว่ารักหลานอีกเหรอ? แสดงละครได้น่าหัวเราะจริงๆ
ก็เข้าใจว่าคุณย่าแกคงไม่เข้าใจความรักลูกหรอก ไม่งั้นคงไม่มาพรากพ่อพรากลูกได้หน้าตาเฉยเเบบนี้
ไอ้ที่มาเเบบนี้มีอะไรแอบแฝงเเน่นอน เผลอๆอาจมีนังลินมาเกี่ยวข้องด้วยก็ได้....
คนเรานี่บางทีก็เกินไปนะ ต่างคนต่างอยู่มาได้ตั้งนาน แต่พอมีเรื่องผลประโยชน์(อะไรก็ไม่รู้)
ก็รีบสะเออะเอาตัวมาเกี่ยวกันทันที น่าสมเพชเกิ๊น
รอตอนต่อไปค่าาาาาาาาา :กอด1: :L2:
ปล.คิดว่ามังกรคงไม่ยอมไปหรอก เพราะมังกรรักพ่อมาก(ไม่ใช่พี่มากนะ....... = =)
แถมตอนนี้ยังมีเจ้านายเข้ามาเป็ฯส่วนหนึ่งของชีวิตเเล้ว คงยากอ่ะนะคะคุณย่า พูดยังกับเด็กเล่นขายของ
นึกจะมาเอาไปก็มา คิดอะไรมักง่ายจริงๆ :o10:
-
ร้ายที่ 31
ผมผิวปากอย่างอารมณ์ดีเข้ามาในออฟฟิศ ทักทายพนักงานตั้งแต่ยามยันผู้จัดการแผนกต่างๆ . . วันนี้จะมีเด็กฝึกงานคนใหม่เข้ามาฝึกงานด้วย เด็กคนที่ผมรู้ทีหลังว่ามันกำลังเรียนด้านเศรษฐศาสตร์ซึ่งก็เหมาะเหม็ง ตามหลักสูตรของมันต้องมาฝึกงานกับบริษัทใหญ่ๆพอดี ซึ่งนับว่าเป็นความโชคดีของมันนะที่จู่ๆก็ได้มาฝึกก่อนชาวบ้านชาวช่องเค้าไปตั้งหนึ่งเทอม
ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงเช้า ผมกล้านั่งยันนอนยันเลยว่าไอ้เด็กฝึกงานมันยังไม่มาชัวร์ป๊าบ ท่าทางมันไม่เอาอ่าวจะตายไป . . ไม่เหมือนกับไอ้อาร์ตที่ผงกหัวทักทายผมที่แผนกบัญชี มันขยันมาก มาก่อนผมอีก มาจีบแม่บ้านหรือยังไง
ผมจึงถือโอกาสไปทักทาย “เฮ้ . . มาเช้านะ”
ไอ้อาร์ตหน้าตาและก็ท่าทางคล้ายผมโคตรๆ ถ้าวางมาดเป็นบอสคนอื่นนี่ใช่เลย แต่มันคงไม่ทำหรอก “ผมมีอะไรให้ต้องเรียนรู้อีกเยอะครับบอส”
พูดจาดี มีสัมมาคารวะ “งานที่นี่ไม่ยาก แต่เยอะ” ข่มขวัญสักหน่อย
“ผมคิดว่าผมสู้ไหวครับ”
“ไฟแรงนะ จบมานานแล้วเหรอ”
“สองปีกว่าครับ”
“ทำไมถึงตัดสินใจมาทำงานที่นี่ล่ะ”
“เพราะโอกาสทำงานที่นี่ . . ก้าวหน้ากว่าที่เดิมครับ”
ไอ้นี่พูดตรงมาก . . มันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่ไม่ได้มีความทะเยอทะยานแต่อย่างใด มันดูมีความตั้งอกตั้งใจ . . “ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับความขยันของนายแล้ว”
“ผมจะพยายามครับ”
ผมตบบ่าแปะๆของไอ้คนที่มันสูงเท่าผมเป๊ะๆก่อนที่จะเดินไปยังห้องทำงานของตัวเองที่บังเอิญตั้งอยู่ใกล้แผนกบัญชีพอดี แต่ก่อนที่ผมจะเดินไปได้ไกล ผมก็โดนเรียกไว้ซะก่อน “บอสครับ”
“ว่าไง”
“บอสรู้จักกับ . . ไนท์เหรอครับ” มันดูไม่ค่อยแน่ใจนักที่จะถามผม
ผมยิ้มที่มุมปาก “มันเป็นเพื่อนของน้องชายน่ะ”
“แล้วเรื่องใช้หนี้ . . มันคือ . .”
“เฮ้ . . ผมไม่ได้ตัดสินใจจ้างคุณมาเพื่อให้คุณสนใจเรื่องของคนอื่นนะ”
“อ่า ครับ ขอโทษครับ”
ผมเดินเข้าห้องทำงานไปอย่างผู้กุมชัยชนะ . . ไม่ว่ายังไงผมก็ถือไพ่เหนือกว่าใครเห็นๆเพราะที่นี่คือบริษัทผม และที่ผมรับไอ้อาร์ตเข้ามาทำงานรวมทั้งดึงไอ้ไนท์เข้ามาเป็นเด็กฝึกงานผมมีจุดประสงค์
เพื่อแกล้งไอ้ไนท์ . . เท่านั้นแหละ
“ดูอารมณ์ดีจังเลยนะคะบอส” คุณจิ๊บทักที่หน้าห้องทำงานของผม
“อากาศดีน่ะ”
ครืน ครืน . . อ้าว ไอ้สัด ฟ้าจะมาร้องทำไมตอนกูพูดจบ = =
เพราะเสียงฟ้าร้องนั่นแทบจะทำให้คุณจิ๊บเงิบ “อ่อ เพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่าบอสชอบอากาศแปรปรวน”
“เอ่อ . .” ผมเกาหัวแก้เก้อ “คุณจิ๊บถ้าเด็กฝึกงานคนใหม่มาแล้ว บอกให้เค้ามาหาผมที่ห้องด้วยนะครับ”
“ที่จริง . . น้องเค้าอยู่ในห้องบอสแล้วอ่ะค่ะ” เธอยิ้มแหยๆ
ครืนนนนนนนนนน . . ฟ้าผ่าเสียงดังทันทีราวกับมันต้องการเฉาะกบาลของผมเพราะผมคิดผิดเรื่องประมาทไอ้ไนท์
ผมกระแอม พยักหน้ารับรู้ แล้วก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง
ไอ้ไนท์ในชุดนิสิตถูกระเบียบเป๊ะทั้งเนคไททั้งสแลคขาเดฟ(อันนี้ไม่ถูกเท่าไหร่)กำลังนั่นสั่นขาบนเก้าอี้รับแขกด้วยท่าทางหงุดหงิด ที่แปลกตาไปกว่านั้นคือมันห้อยป้ายชื่อ TRIANEE เอาไว้ด้วย
มึงทำเหมือนมึงโดนบังคับมา แต่ทุกอย่างบนตัวมึงคือพร้อมเป๊ะราวกับรอคอยมานานคืออะไรวะครับ ???
“มาแล้วเหรอ”
พอผมมาถึงมันก็เดินตึงตังเข้ามาหาพร้อมๆกับกระชากคอเสื้อ ให้ตาย พนักงานคนอื่นมาเห็นคงขำ
เด็กฝึกงานกำลังจะข่มขวัญเจ้าของบริษัท
“มึงคิดอะไรของมึงไม่ทราบฮะ ไอ้เหี้ย!”
“สัด ปล่อย” ผมด่าแล้วกระชากมือของมันออกไป กระชับเสื้อให้กลับมาคงรูปเดิม
“มึงจะแกล้งกูเหรอ กูไม่ขำด้วยนะ”
ท่าทางมันซีเรียสมากและดูเหมือนจะสะกดความโกรธแค้นมานาน ผมอึ้งนิดหน่อยที่เห็นเด็กอย่างมันทำหน้าจริงจังเป็นครั้งแรก ทั้งจริงจังทั้งโกรธจัดจนมือไม้สั่นหน้าแดงไปหมด
“กูเปล่า”
“มึงแกล้งกูชัดๆ”
“แล้วมึงไม่ชอบรึไงที่จู่ๆ . . ก็ได้ใกล้ชิดกับพี่อาร์ตของมึงอีกครั้ง”
“มึงไปรู้อะไรมา!!!”
“ไม่ได้รู้อะไรทั้งนั้น แค่ทุกอย่างมันสอดคล้องกันจนเดาได้ง่ายๆ” ผมพูดเสียงเรียบ “มึงละเมอออกมาตอนที่มึงเมา แค่ไม่กี่คำนั่น กูก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”
“คนอย่างมึงจะไปรู้เรื่องอะไร” มันกัดฟันด่า กระชากป้ายชื่อออกจากคอแล้วเอามาฟาดหน้าผม “กูไม่ทำ!!!!”
ผมยิ้มอย่างโคตรชั่ว ราวกับว่าสิ่งที่มันเพิ่งฟาดหน้าผมไปไม่ทำให้ผมเจ็บเลยสักนิด “จริงๆแล้วมึงก็อยากให้เขากลับมาไม่ใช่เหรอ . .”
มันชะงัก
“ . . ทำไมไม่ลองใช้โอกาสนี้ดูล่ะ”
“มึงมัน . . เสือกแท้ๆ” ไนท์ชี้หน้าด่าผมอย่างหงุดหงิด
“เฮ้ กูเป็นบอสของมึงนะ” ผมเตือนสติมัน “หยิบป้ายชื่อตัวเองขึ้นมาและก็ห้อยซะ”
ราวกับผมดูออกว่ามันกำลังจะทำตามเงื่อนไขของผม
“กูต้องอยู่แบบนี้อีกนานเท่าไหร่”
“ก็ . .” นานเท่าไหร่ดีวะ “ . .เดี๋ยวจะบอกอีกทีละกัน” โทษทีกูคิดไม่ทัน
“มึงแกล้งกูชัดๆ”
“แถวบ้านเขาเรียกให้โอกาสมึงกับเขาต่างหาก”
“เสือกจริงโว้ย”
“อันดับแรก . . มึงต้องพูดดีๆกับกูก่อน”
“ถ้ากูไม่ทำล่ะ”
“มึงก็ต้องอยู่กับกูนานขึ้นไง”
“ไอ้ . .”
“ตกลงจะพูดดีๆได้รึยัง”
“ . . คะ ครับ” ท่าทางของมันดูเหมือนไม่อยากพูดโคตรๆ . . ถึงมันจะทำแบบนั้นแต่ผมก็กุมชัยชนะอยู่วันยังค่ำเลยไม่ได้ถือสาอะไรมากมาย “แล้วตกลงกูต้องทำอะไรบ้าง” นั่นไง คนอย่างมันจะพูดดีเกินสองวิมั้ยเนี่ย . .
“ก็ทำเหมือนเด็กฝึกงานที่นี่ทั่วไป”
“แล้วมันต้องทำอะไรล่ะ เกิดมาไม่เคยเป็นเด็กฝึกงาน”
“สั้นๆง่ายๆ . . เบ๊”
“ว่าไงนะ”
“ก็พนักงานเค้าสั่งอะไรมามึงก็ต้องทำทุกอย่าง ไม่ยากหรอกน่า” ผมเดินอ้อมข้างหลังไปนั่งเอาขาขึ้นมาพาดโต๊ะอย่างผู้มีอำนาจ
“เช้าๆอย่างนี้พนักงานยังไม่มา เพราะงั้นอันดับแรก . . มึงไปชงกาแฟมาให้กูก่อนไป”
“เรื่องอะไร” ไนท์โวยวายทันที
“ถามสูตรจากคุณจิ๊บนะ”
“ไอ้ . .”
“เฮ้!” ผมเอามือตบๆที่อกตัวเองให้มันรู้สถานะของผม ไม่ได้มีป้ายเหมือนพนักงานคนอื่นเลยไม่ได้ตบที่ป้าย ไอ้ไนท์กำหมัดแน่นเพราะมันไม่สามารถทำอะไรคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายของมัน มันเดินออกไปจากห้อง โคตรกระทืบเท้า โคตรเสียงดัง ส่วนผมหลุดขำอย่างเดียว ถ้าผมปราบพยศไอ้ไนท์ได้ล่ะก็ . . มันจะเป็นอะไรที่ผมมีความสุขมาก
ผมค่อยๆย่องไปส่องผ่านทางประตูว่าไอ้ไนท์มันจะทำได้รึเปล่า ผมเห็นมันกำลังฟังคุณจิ๊บอธิบายสูตรกาแฟที่ผมชอบดื่มให้มันฟัง มันฟังแล้วก็เบ้ปากราวกับสูตรกาแฟของผมมันยากยังไงยังงั้น ยากตรงไหน . . ก็ใช้สูตรสามสามหนึ่งอ่ะ (กาแฟสาม คอฟฟี่เมทสาม น้ำตาลหนึ่ง)
แล้วมันก็เดินไปทำกาแฟให้ผม ระหว่างทางผมเห็นมันสวนกับไอ้อาร์ตแผนกบัญชีด้วย พวกมันมองหน้ากันแล้วไอ้ไนท์ก็รีบเดินหนีไปแบบจ้ำอ้าวชนิดที่ว่ากลัวกาแฟของผมจะหายไปหรือยังไงกัน
จนกระทั่งผมได้กาแฟ . . ตอนมันเดินกลับมาผมเกือบเดินกลับเข้ามานั่งที่ตัวเองไปทัน แหมะ . .เกือบเสียมาดไปซะแล้ว
“ได้แล้ว” ตึง! มันวางลงบนโต๊ะจนของเหลวในแก้วแทบจะกระฉอกออกมารดเอกสารของผม
“จะแดกได้มั้ย”
“ไม่แดกก็เททิ้งสิครับ ผมขอตัว” มันพูดรัวเร็วแล้วทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง
“จะไปไหน”
“มีพี่คนหนึ่งเค้าให้ผมไปซีรอกซ์เอกสาร”
“ใคร”
เร็วโคตร . .พนักงานของผมขี้เกียจขนาดนั้นเลย . . แค่ไอ้ไนท์เด็กฝึกงานเดินไปเดินมาไม่ถึงสิบนาทีก็โดนใช้งานซะแล้ว
“คุณเสือกอยู่นะครับ”
“อย่ามากวนตีน”
“พี่อาร์ตครับ”
พูดจบไนท์ก็เดินออกจากห้องไป . . ผมจับช้อนมาคนกาแฟแล้วก็คนอยู่อย่างนั้น . . ไอ้อาร์ตเรียกไอ้ไนท์ไปช่วยงาน . . แสดงว่ามันกำลังหาโอกาสเพื่อที่จะกลับมาคุยกันอยู่สินะ
กาแฟเป็นหมันเพราะผมลุกออกไปส่องบรรยากาศข้างนอกอีกแล้ว . . ไอ้ไนท์รับเอกสารจากไอ้อาร์ตแล้วเดินหนีไปซีรอกซ์ให้ ทิ้งให้ไอ้อาร์ตมองตามตาละห้อย . .
บรรยากาศแบบนี้มันอะไรกัน . . อีกฝ่ายก็อย่างกลับไปชิบหายถึงขนาดเมาแล้วพร่ำเพ้อละเมอหาส่วนอีกคนก็กำลังจะหาโอกาสง้ออีกฝ่ายอยู่เหมือนกัน
แน่นอนผมเป็นคนสร้างโอกาสนั้นให้พวกมันเอง . . แต่ไม่รู้ว่าทำไม . . เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดอยู่ลึกๆ . .
จู่ๆความรู้สึกนั้นมันก็เกิดขึ้นมา . . แบบที่ผมเองก็ควบคุมมันไม่ได้ . .
“เดี๋ยวนะครับ . . ที่คุณพูดเมื่อกี้ . .”
“มังกร ไปอยู่กับย่า ที่อเมริกาเถอะ”
“แล้วแด๊ดล่ะครับ จะให้ผมทิ้งแด๊ดไปเหรอ . .”
“เรื่องนั้น . .”
“คุณทำให้ผมต้องอยู่โดยเชื่อว่าคุณตายไปแล้วมาสิบกว่าปี แล้วจู่ๆคุณก็โผล่มา คุณไม่คิดว่ามันแปลกบ้างเหรอครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นั่นทำให้คนที่เขาบอกว่าเป็นย่าของผมถึงกับหน้าซีดอย่างตื่นตะลึง และดูเหมือนว่าเธอจะรู้อยู่แล้วว่าผมต้องตอบอะไรอย่างนี้ออกไปแน่ๆ
“. . .”
“ผมไม่ทิ้งแด๊ดไปไหน . . และอีกอย่างหนึ่ง . .” สายตาของผมมองไปยังเจ้านายที่กำลังมองมาที่ผมอย่างเป็นกังวลอยู่ไม่ไกล . . “ . .ผมก็จะไม่ทิ้งอีกคนหนึ่งไปไหนไกล . .เช่นกัน”
ผู้หญิงคนนั้นกำมือแน่น แล้วเม้มปาก “สักวัน . . ย่าเชื่อว่ามังกรจะเปลี่ยนใจ”
เธอเป็นย่าของผมก็จริง แต่เธอก็ไม่ได้อยู่กับผมมาทั้งชีวิต
เธอไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง . .
“ไว้ย่าจะมาใหม่ อ้อ . .” เธอลุกขึ้นยืนแล้วหันมาหาผมก่อนจาก “. . บอกอีตาเมฆให้กินยาที่ส่งไปให้ด้วยนะ เลิกหยิ่งได้แล้ว และก็ไปหาหมอซะบ้าง”
“แด๊ดเป็นอะไรครับ”
ผมถามตามหลังเธอ แต่เธอก็ไม่ตอบ ทิ้งให้ผมนั่งอยู่ตรงนั้นและก็เริ่มคิดมากว่าพ่อบังเกิดเกล้าของผมมีอะไรทีปิดบังผมอยู่หรือเปล่า
ผมเดินกลับมายังรถเข็นที่มีเจ้านายกับแอร์ยืนรออยู่ แด๊ดไม่รู้ว่าคุณย่ามาเพราะเอาแต่ตักน้ำเต้าหู้ใส่แก้วและใส่ถุงมือเป็นระวิง
“เป็นอะไรรึเปล่า” เจ้านายถามทันที ใบหน้าเขาดูเป็นห่วงผมมาก
“คนนั้นใครวะ หน้าคล้ายมึงเวอร์” แอร์ก็ส่งเสียงมาถามเหมือนกัน
แต่ผมยังไม่ตอบคำถามของเขาทั้งสองคน . . ผมเดินไปหาบุพการีของผมและยิงคำถามไปให้
“แด๊ด”
“ว่าไงไอ้มัง นี่พวกเอ็งจู่ๆก็ไม่ขายของกันเป็นอะไรกันไปหมดฮะ”
“แด๊ดมีอะไรปิดบังผมอยู่รึเปล่า”
นั่นทำให้พ่อของผมมีสีหน้าพิรุจทันที
“ปิดบังอะไร”
“เรื่องสุขภาพ”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”
“แด๊ด”
“ไปทำงาน . . อย่าทำให้ลูกค้าอารมณ์เสีย”
ผมรู้นิสัยพ่อผมดี ซักไซ้ไล่เลียงตอนนี้ก็มีแต่จะเลี่ยงไม่ตอบคำถาม . .
ผมจึงทำงานต่อ โดยที่ในใจยังเป็นกังวล ปกติผมเป็นคนไม่แสดงอะไรออกไปทางสีหน้า แต่ทว่าครั้งนี้ผมห้ามมันเอาไว้ได้ยากเหลือเกิน . .
“มึง . .” เจ้านายที่สังเกตผมอยู่นานเอื้อมมือมาจับมือผมเอาไว้ “ . . ไม่เป็นไรใช่มั้ย ไม่มีอะไรใช่มั้ย”
ผมไม่อยากโกหก แต่ผมก็ไม่อยากให้เขาเป็นห่วง . .
“ไม่มีอะไร”
“ผู้หญิงคนนั้นเขาจะเลี้ยงมึงเหรอ เขาจะเอามึงไปเป็นสามีเด็กลับๆใช่มั้ย”
จากที่ซีเรียสอยู่ผมถึงกับต้องหลุดขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“ว่าไงนะ”
“ก็มึงมีแฟนคลับเยอะอ่ะ ดูดิ ตอนนี้ทุกคนก็ยังไม่เลิกจ้องมึงเลย . .” เจ้านายพยักเพยิดไปที่ลูกค้าสาวๆที่กำลังมองมา ราวกับผมเป็นนักร้องบนเวทีและมีคนจ้องมาทุกคน
“เขาจ้องมึงมั้ง”
“ไม่เลยเหอะ!” เจ้านายโวยวาย “ขนาดกูไปเสิร์ฟนะแม่ง มองข้ามกูทุกคนเลย ไม่รู้ทำไมมีแต่คนถามหาแต่มึง กูเซ็ง . .”
“ไม่ชอบเหรอ มีแฟนหล่อ”
“ก็ . .” เจ้านายสะดุดกับคำพูดผม “มึงหล่อตรงไหน ไม่เห็นหล่อเลย เชี่ยแม่งอวยตัวเองว่ะ”
“ถ้างั้นจะพิสูจน์ให้ดู”
“อะไร” เจ้านายตกใจที่ผมทำท่าจะเดินเข้าไปหาลูกค้าสาวๆ
“โต๊ะนั้นมีผู้หญิงห้าคนใช่มั้ย”
“เออ นับเลขเป็น”
“จะขอเบอร์มาให้ได้ทุกคนเลยคอยดู”
“ไอ้เหี้ย” ผมโดนเจ้านายกระทืบเท้าใส่แบบไม่ทันได้ตั้งตัว นั่นทำให้ผมต้องอุทานแล้วก็คลำหัวแม่โป้ง ตรวจสอบสุขภาพของมันดูว่ามันยังอยู่ดีมั้ย . . “ไม่ต้องพิสูจน์ไรแล้ว หล่อก็หล่อ มึงหล่ออออ ไอ้หล่อออออออ พอใจยังฟาย”
“ครับๆ พอใจแล้ว”
ไม่น่าหางานมาให้ตัวเองเลย เจ้านายเบะปากใส่ผมแล้วเดินไปทำหน้าที่ต่อ . .
ผมรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย . . ไม่ใช่เพราะใครแต่เป็นเพราะเจ้านายใช่มั้ย . .
บางทีความทุกข์มันก็มักจะมาพร้อมกับความสุข โดยที่เราไม่รู้ตัว . . ผมขอบคุณเจ้านายที่ทำให้ผมหายกังวลขึ้นมาได้นิดนึง . .
“แด๊ด แด๊ดบอกได้มั้ยว่าแด๊ดปิดบังอะไรอยู่” ผมถามในเช้าวันต่อมา วันที่ผมต้องไปเรียนที่มหาลัย และเป็นวันที่พ่อของผมต้องขายของต่อที่ร้านใต้ถุนบ้าน
“เอ๊ะไอ้นี่ . . ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง” แด๊ดดูรำคาญผมมาก “เอ็งไปฟังใครเค้ามา”
“คนนั้นเค้าบอกว่าเค้าเป็นย่าของผม”
“ฮะ” แด๊ดตกใจมาก “ย่าเหรอ . . แม่มดอ่ะนะ”
“หืม?”
“แม่มด อ๋อ แม่มดคือแม่ข้าเอง” แด๊ดพูดถึงแม่ตัวเองราวกับตัวเองเป็นเด็ก “ไปเจอกับแม่มดตอนไหน”
“เมื่อคืน”
“เมื่อคืน . . ทำไมข้าไม่รู้ล่ะ”
“ก็แด๊ดทำงานอยู่นี่นา”
“คราวนี้แม่มดต้องการอะไร”
“เค้ามาหาแด๊ดหลายครั้งแล้วเหรอ”
“ที่จริงก็ไม่เยอะหรอก แต่มาทุกครั้งมีเรื่องตัวเองต้องการทุกครั้ง”
. . ผมกลืนน้ำลายฟังอุปนิสัยของคุณย่าของตัวเอง “เค้าบอกอยากให้ผมไปอยู่ด้วย"
“เอ็งอยากไปมั้ยล่ะ” แด๊ดดูไม่ตกใจเลยกับเรื่องนี้
“ใครจะอยากไป ใครจะอยากจากแด๊ด”
“หึ ไอ้ลูกรัก” พ่อบังเกิดเกล้าของผมคว้าคอของผมลงมาแล้วก็เอามือเขกหัวผม เหมือนมิซาเอะเขกหัวชินจัง “ข้านึกว่าเอ็งชอบความสะดวกสบายซะอีก”
“ถ้าเค้าจะซื้อโมเดลเดอะฮัลค์ตัวใหญ่เท่าบ้านให้ ผมอาจจะเปลี่ยนใจ”
โป๊ก! คราวนี้ผมโดนผู้มีพระคุณเขกหัวอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง โคตรเจ็บเลย . . คนนี้เป็นคนเดียวล่ะมั้งที่เขกหัวผมได้ อ้อ มีเจ้านายอีกคน แต่โชคดีหน่อยที่คนหลังไม่เคยเขกหัวผม เคยแต่ต่อยอย่างเดียว
“ไอ้ลูกเหี้ย”
“ตกลงแด๊ดจะบอกได้หรือยัง ว่าแด๊ดเป็นอะไร”
“. . .” แด๊ดดูลังเลที่จะบอก
“แด๊ด ผมลูกแด๊ดนะ เราอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน พ่อลูกไม่มีอะไรจะต้องปิดบังกัน”
“เฮ้อออออออออ” พ่อของผมถอนหายใจยาว ก่อนที่จะเดินไปหยิบถุงยามาให้ผม “อย่าตกใจ อย่าคิดมากล่ะ”
ผมรับถุงยามาด้วยมือที่สั่นงันงก . . ในห้าวิที่ผมเปิดถุงยาออกดูยายาภายในนั่นผมคิดไปต่างๆนานาว่าแด๊ดจะเป็นอะไรที่หนักหนามั้ย . . ผมกลัวว่ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“แด๊ด”
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าคิดมาก”
“ทำไมไม่บอกผม”
“. . .”
“ทำไมเพิ่งจะมาบอกผม!!!!!”
“ . . ข้าไม่อยากให้เอ็งต้องกังวล”
“. . . ”
“สนใจแต่เรื่องของตัวเองเถอะนะ เรื่องของข้า ข้าจัดการเอง”
“. . แด๊ด”
ผมยืนนิ่งช็อคแผงยาที่ผมเอาออกมาจากถุง ยืนแข็งทื่อและตัวชาอยู่อย่างนั้น
. . แด๊ดเป็นโรคหัวใจ
:mew2: :mew2: :mew2:
-
พี่ขุนไม่ทันละค่ะ จะมาคิดได้ตอนนี้ก็นะ
อยากเป็นไม่ใช่เลอะ กามเทพน่ะ
-
เจ้าขุนใกล้รู้ใจตัวเองละหรอ???
มังกรกับเจ้านายยังน่ารักเหมือนเดิมเจ้านายมีแอบหึงมังกรที่จะไปขอเบอสาวๆด้วย
เป็นกำลังใจให้แด๊ดเมฆของมังกรนะ
-
เป็นกำลังใจให้มังกรกับพ่อนะ สู้ๆต่อไป
ตลกต่อเรียกย่าว่า แม่มด อะ
ส่วนพี่ขุน เหอะๆ หางานให้ตัวเอง
-
พี่ขุนจะแกล้งเค้าอยากทำตัวเป็นกามเทพไม่ทันไรออกอาการซะแล้วนะ
อย่าให้แด๊ดมังกรเป็นอะไรมากเลยแค่ขายน้ำเต้าหู้หาเงินใช้หนี้ก็รันทดจะแย่แล้ววววว
-
โฮ พี่ขุนเจ้าเล่ห์ว่ะ อยากให้เขามาอยู่ใกล้ๆอ่ะดิ แต่แบบนี้ก็เหมือนเป็นการเปิดโอกาส
ให้เขากลับมารักกันอีกครั้งนะ ไม่กลัวตัวเองเสียใจภายหลังไง *ตบบ่าพี่ขุน* งั้นก็เตรียมทำใจเหอะพี่
ทำไรก็ต้องรับผลที่ตัวเองทำล่ะกัน อย่ามานั่งเสียใจทีหลังล่ะ
มังกรอย่าไปนะ แต่ก็กลัวจังว่าแด๊ดของมังกรจะอาการทรุดแล้วต้องไปต่างประเทศจัง :monkeysad:
แต่ก็ขอให้แด๊ดของมังกรหายป่วยเร็วๆเน้อ จะได้เตรียมตัวต้อนรับสะใภ้ไง
มังกรเจ้านายพึ่งหวานกันนิดเดียวเอง ไม่เอานะ ไม่ให้มังกรไปไหนนะ พี่ฟ่อนสู้ๆเน้อ ^^ :bye2:
-
เอ้าแล่วววววว
พี่ขุนงานเข้าแล้ววว เข้าคืนดีกันเมื่อไหร่พี่เจ็บแน่นอน
ง่อวววววววว5555555
มังกรสู้ๆ แด๊ดไม่เป็นไรแน่นอน-..-v
-
เฮ้ยพ่อมังกรเป็นโรคหัวใจหรอ มิน่าคุณย่าถึงมาหา
รอตอนต่อไป
-
อ้ากกก เดี๋ยวย่ามังกรต้องเล่นสกปรกแน่เลย
พยายามบีบบังคับให้ไปอยู่ด้วย
ไม่ยอมน้าาาา
พี่ขุนรักไนท์เข้าแล้ว
ความรู้สึกช้าจังนะ
ฮิฮิ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
:pig4:
-
สมน้ำหน้าพี่ขุน o3 o3 รู้สึกแล้วดิ ชิส์
เป็นกำลังใจให้มังกรเน้อ
-
พี่ขุนเริ่มตะหงิดๆในใจแล้วอ่ะดิ
แบ๊วจริงๆโมเดลเดอะฮัลค์เนี่ย
-
ตบเข่าดังฉาด!
เห็นมะอิพี่ขุน เดี๋ยวต้องได้ขาดใจตายเพราะไปเสือกเรื่องคนอื่นแน่ๆ
อยากเห็นพี่ขุนขาดใจตายเพราะรักไนท์ 555+
-
เอิ้วพี่ขุนกว่าจะรู้ใจตัวเองนะ ยังทันนะพี่สองคนนั้นเค้ายังไม่คืนดีกัน มือที่สามเลยพี่ :laugh: หนับหนุนๆ
มังกรใจเย็นๆนะ ลุงเมฆไม่เป็นไรหรอกผ่านมาตั้งนานยังแข็งแรงยุเลย
สู้ๆพี่ขุน มังกร o13
-
มังกรมาอยู่กับเค้าก็ได้เดี๋ยวซื้อโมเดล Hulk ให้ :katai4:
-
มังกรตั้วแต่มีเจ้านายเป็นแฟน แบ๊วตลอดดดด คุณแด๊ดป่วย ต้องสู้ๆนะคะ
-
พี่ขุนๆๆๆๆๆ กะแล้วเชียวว่าเดี๋ยวต้องกังวลแน่ๆ
ก็นะ ไม่อยากเจ็บก็รีบทำคะแนนกับไนท์ซะะ ด่วนเลยๆ
มังกรดูแลคุณพ่อดีๆนะ เจ้านายก็ยังฮาเหมือนเดิมนะ555
-
เป็นไงล่ะคุณพี่ขุน แล้วก็มาคิดเสียใจใช่ม๊าที่เปิดโอกาสให้เค้า
-
เจ้าขุนรักก้บอกว่ารัก
-
พี่ขุนเดี๋ยวได้สำลักความรักตายหรอก55555555555555555
-
พี่ขุนรีบๆรู้ใจตัวเองนะ
เดี๋ยวสองคนนั้นกลับมาคืนดีกันก่อนล่ะแย่เลย
ส่วนแด๊ดก็กินยารักษาตัวนะ
จะได้อยู่กับมังกรและทุกๆคนไปนานๆ
-
สงสารมังกรอ่าาาาา :hao5:
-
พี่ขุนเล่นแรงแบบนี้ระวังจะเจ็บเองนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่ขุนไม่รู้ตัวอีกหรอ รีบๆรู้ตัวก่อนที่จะสายเกินไปนะจ๊ะ
มังกรใจเย็นๆนะจ๊ะ
-
คนบางคนก็ไม่เคยสำรวจหัวใจตัวเอง จนกว่าจะมีอะไรมาสะกิดนั่นแร่ะ (คราวนี้สะกิดเบาไปหน่อยนะ ใช่มั้ยพี่ขุน555)
ป.ล.สงสารมังกร ชีวิตเอ็งเริ่มดราม่าอีกรอบแล้ว
:กอด1:
-
ชอบพี่ขุนนนนนนนนนน
อิพี่ขุนจะหวั่นไหวกะน้องไนท์ไหมเนี่ย อิอิ
รอติดตามค่า :hao7:
-
พี่ขุนขี้แกล้ง แต่ระวังจะเสียใจภายหลังนะ
คิดจะเป็นพ่อสื่อ
-
อัลไลกันเนี่ยยยยยยยยยยยย
:katai1:
-
โรคหัวใจดูแลตัวเองดี ๆ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล แต่แด๊ดของมังกรก็ทำงานหนักพอสมควร
คุณย่าดูเหมือนเข้าใจง่ายแต่ก็น่าจะไม่จบแค่นี้แน่ มันง่ายไปอ่ะนะ
ดูแล้วแม่ลูกเค้าคงติดต่อกันมาเป็นระยะ ๆ เหมือนกัน
พักนี้ไม่เห็นมังกรหึงเจ้านายเลยวุ้ย มีแต่เจ้านายหึงมังกร อยากเห็นพระเอกหึงบ้าง
หมั่นไส้ เสน่ห์แรงเกิ้น
ขอบคุณค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้เเด๊ดของมังกร
พี่ขุนก็น่ะ ริจะไปเป็นพ่อสื่อให้เค้า ระวังจะเจ็บเองน่ะค่ะ
-
รอๆๆๆค่ะ
-
แหมมม พี่ขุน เก็บอาการหน่อย :hao6:
แต่ชักจะมีลางเเปลก หวังว่ามังกรคงไม่ไปอยู่กับย่าใช่มั๊ย ประมานว่าย่าจะออกค่ารักษา
ดุแลแด๊ด ให้หายป่วยอะรัยงี้อ่ะ 5 5 :hao7: /เดาไปเรื่อย แต่อย่ามาม่าน๊าาา :hao5:
-
เจ้าขุนซวยละไง อยากเห็นไอ้ไนท์ทุรนทุราย แต่สุดท้ายตัวเองมากกว่ามั้ง
เจ้านายน่ารักเหมือนเดิม ฮ่าๆ หึงมังกรด้วยเ๊อ๊อะ
มังกรดูแลแ๊ด๊ดดีๆ น้าาาา
-
ขุนคงจะรู้ใจตัวเองเร็วๆนี้แน่ๆ
-
เล่นกับความรู้สึกแบบนี้
ระวังเจ็บเองน้าพี่ขุน :mew2:
-
ขุนจะเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาวุ่นวายกับไนท์ทำไมนั่น แล้วมัีงกรจะทำยังไง มังกรไม่บอกเจ้านายจะดีหรือ
-
เป็นไงล่ะพี่ขุน อยากเป็นกามเทพ หึหึ สุดท้ายก็....
อ่าาาา คนเขียนกำลังจะต้มน้ำอีกแล้ว เอาหม้อ กะซองมาม่าไปซ่อนด่วนนนน
-
:z3:
-
โถๆๆพี่ขุน ทำเองเจ็บเอง รู้ใจตัวเองซักทีนะคะ
ชอบคู่นี้ตรงทีค่ดูเหมือนไม่ค่อยลงรอยกันนั่นแหละ
แต่แหม อย่างว่า เถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่องเงี้ย เดี๋ยวก็รักกัน555
หวังว่าแด๊ดจะไม่เป็นอะไร คือเรื่องที่ไม่อยากให้มังกรไปอยู่กับย่านั่นก็ส่วนนึง
แต่ไม่อยากให้มังกรสูญเสียใครในตอนนี้อีกแล้ว
และก็ไม่อยากให้รับทุกสิ่งทุกอย่างไว้ที่ตัวคนเดียว
มังกรมีเจ้านายที่ทำให้มีความสุข แต่มังกรไม่สามารถปลดปล่อยความทุกข์ออกไปได้
คือมันคนละส่วนกัน อยากให้มังกรมีแต่ความสุขนะ
รอบนี้ตามมาอ่านช้าไปหน่อย แต่ก็รีบมาน้า
รออ่านต่อค่า
-
เพิ่งจะได้เป็นแฟนกันไม่นาน
ดูเหมือนจะต้องห่างกันซะแล้ว
-
พี่ขุน ระวังเห้อ เค้ากลับไปดีกันแล้วจะช้ำในตาย ชิ ๆ o12 ดูพี่อาร์ตก็น่าจะนิสัยดีนะ ทำไมถึงเลิกกับไนท์ หรือว่าเพราะไนท์เป็นนักเลง เพราะดูพี่อาร์ตเรียบร้อยเหลือเกิน พี่เจ้าขุน ทำบอกอยากให้ไนท์ได้ใกล้ชิดพี่อาร์ต ที่จริงตัวเองนั่นแหละอยากใกล้ชิดน้องไนท์ใช่มั้ยล่ะ มังกรเป็นหนุ่มซึนอยู่นานหวังว่าพี่ขุนจะไม่ซึนยิ่งกว่ามังกรนะ ระวังเหอะจะเสียใจ เราจะสมน้ำหน้าให้เลย ฮึ :m16:
ขำเจ้านายจริง ๆ ฮะ ๆ คิดได้ไงเนี่ยว่าคุณป้าจอมหยิ่ง จะมาเอามังกรไปเป็นสามีลับเนี่ย เจ้านายเอ้ย ฮะ ๆ :pigha2: เจ้านายขี้หึงสุด ๆ อ่ะแต่ก็น่ารักอยู่ดี เนอะ มังกร :o8:
แด๊ดของมังกรเป็นโรคหัวใจ ม่ายน้า :dont2: จะมีดราม่ามาอีกรึเปล่า สงสารมังกรอ่ะ หวังว่าแด๊คจะไม่เป็นแบบร้ายแรงน้า เอาใจช่วยมังกร กับเจ้านายต่อไป รอฉากหวาน ๆ คู่นี้อยู่น้า
ให้ชิฟฟ่อนนะจ้ะ :L2: :3123:
-
พี่ขุนรู้ตัวช้านะ หางานให้ตัวเองซะงั้น
ส่วนมังกรสุดหล่อ มรสุมชีวิตลูกใหม่กำลังมาสินะ ฮือๆ
-
โอ๊ะ แด๊ดเป็นโรคหัวใจ แต่คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ
ส่วนพี่ขุนก็กำลังจะเป็นโรคหัวใจ
จะไหวมั้ยเนี่ยพี่ขุน ฮ่าๆๆๆๆ
-
มาม่าสองตอนติด ท้องอืดหมดแล้วครับ
-
อยากให้พี่ขุนรู้เรื่องอาร์ตไนท์เร็วๆ จะได้เสียบถูก :katai2-1:
มังกรสู้ๆนะ :กอด1:
-
คุณพ่อสามีเป็นโรคหัวใจ #โฮฮฮ
#เป็นห่วงประหนึ่งเป็นลูกสะใภ้ อิอิ
-
ในเรื่องนี้ทุกคนเริ่มต้นด้วยความผิดพลาดหมด สุดท้ายก้อต้องกลับกลายเป็นดีแหละเน๊อะ :mew2: อยากให้มีตอนมังกรกับเจ้านายหวาน ๆ เยอะ ๆ หน่อยน่ะ และถ้าให้ดีอยากให้ตอนพี่ขุนแยกไปเลยน่ะจะดีมาก ๆ เพราะไม่อยากให้พี่ขุนเป็นแค่ตัวประกอบของเรื่องน่ะ
-
พี่ขุนไปแกล้งเค้าระวังจะมาเสียใจทีหลังนะ
พี่ขุนเริ่มรู้สึกตงิดๆกับไนท์แล้ว ไนท์ไม่รู้สึกอะไรมั่งเลยเรอะะะ
ส่วนคู่มังกรเจ้านายจะมาม่าอีกมั้ย #ต้องมีสินะๆ แด๊ดป่วย คุณย่าจะเอามังกรไปอยู่นู่น
อย่าเพิ่งมาม่าได้มั้ยคะ ยังไม่มีฉากเรท เลือดพุ่งของพระเอกนายเอกเล๊ยยยย #เซอร์วิสก่อนๆๆๆ #ทำหน้าหื่น
ปล. ตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่าาาาาา
-
ร้ายที่ 32
มังกรแปลกๆไปหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นมาพบกับมังกร . .
บ่อยครั้งที่มันเอาแต่นั่งซึม จากที่มันเคยหน้านิ่งๆอารมณ์เดียวตลอดเวลาแต่ทว่าบัดนี้กลับมีเรื่องให้ซีเรียสและคิดมากจนต้องแสดงออกออกมา ผมเองก็ถามไปหลายครั้งหลายครา มังกรก็ยังคงไม่ยอมตอบคำถามของผม นั่นทำให้ผมเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาเรื่อยๆ
“เรียนเสร็จแล้วไปไหนต่อวะ” ผมที่พยายามติดต่อมังกรอยู่แต่ไม่สำเร็จหันไปถามเพื่อนแฝด ที่ตอนนี้ดูเหมือนผมจะมีไอ้ธีเป็นเพื่อนคุยคนเดียว เพราะไอ้ธัญกลายเป็นมนุษย์เงียบไม่พูดไม่จากับผมเลย . .
ธีมองไปหาธัญ ก่อนตอบ “สงสัยต้องกลับบ้าน”
“มันเป็นอะไรของมัน มันโกรธอะไรกูรึเปล่า” ผมถามธีอย่างใจเย็น และถ้าไอ้ธัญยังคงเป็นอย่างนี้ต่อไป ผมอาจจะใจร้อนขึ้นมาก็ได้
“เชื่อกูนะเจ้านาย” ธีจับไหล่ผมให้หันไปหามันอย่างซีเรียส “ช่วงนี้ปล่อยมันไปก่อน”
“มีอะไรก็ไม่เล่าให้กูฟัง เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่สนใจเพื่อนอีกล่ะ”
“เอ่อ ..”
“ธี มึงแอบมันมาเล่าให้กูฟังไม่ได้รึไง”
“สักวันมึงต้องรู้เจ้านาย สักวัน”
ช่างเป็นแฝดที่มีความลับมากมายเหลือเกิน . . ผมถอนหายใจดังเฮือกไม่อยากเอาเรื่องของเพื่อนมาคิดเพิ่ม เพราะเรื่องคนของตัวเองก็ปวดหัวจะตายห่าอยู่แล้ว
มีเรื่องเดือดร้อนทำไมไม่เล่าให้ผมฟังบ้าง ทำไมเอาแต่เงียบและก็คิดมากอยู่คนเดียวแบบนั้น ถึงแม้ผมจะรู้ว่าตัวเองไม่มีศักยภาพมากพอที่จะช่วยเรื่องของมันได้ แต่อย่างน้อยผมก็รับฟังได้นี่หว่า
ในเวลาบ่ายสามกว่าๆที่ส่วนใหญ่นักศึกษาจะแข่งกันออกไปข้างนอกมหาวิทยาลัย ผมยืนเกาหัวงงๆอยู่หน้าตึกไม่รู้จะพาร่างกายไปไหนดี แฝดเพื่อนรักก็แยกกันไปอีกทาง แฟนก็ติดต่อไม่ได้ หรือผมต้องแอบไปนั่งเหี่ยวในคอนโดเหมือนเดิมหว่า จะออกไปไหนไอ้พี่ขุนก็จะรู้และก็โทรตามให้กลับคอนโดทันทีถ้าไม่มีไอ้มังกรหรือคนอื่นๆอยู่ด้วย แม่ง มันเซ็งตรงนี้แหละ
ผมมองเห็นคนของพี่ขุนยืนอยู่ไกลๆอีกฟากหนึ่งหน้าตึก . . อย่างน้อยวันนี้กูก็ไม่ได้อยู่คนเดียววะ มีบอดี้การ์ดแบบห่างๆยืนอยู่ตั้งโน่น . .
“ขอโทษนะคะ”
มีคนสะกิดผม ผมหันหลังไปเห็นเด็กปีหนึ่งประมาณสามสี่คน
“ว่าไง”
“มีคนอยากรู้ว่าพี่คบกับคิงตอนนี้จริงๆรึเปล่าคะ”
ผมว่ามันนั่นแหละอยากรู้เอง . . ดูทำหน้าเข้า แม่งเหมือนลุ้นคำตอบชิบหาย
“คิดว่าไงล่ะครับ”
“เอ่อ . . ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ค่ะ แต่เห็นพี่กับคิงไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ก็เลย . . . . สงสัยอ่ะค่ะ”
“คนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันเสมอไปหรอกครับ”
ผมถือโอกาสอบรมสั่งสอนพวกเธอ . . สาบานได้ว่าผมหน้าของพวกเธอหลุดดีใจออกมาทุกคนเลย แต่ขอโทษที่ผมต้องสต๊อปความสุขของพวกเธอเอาไว้ก่อน
“แต่พี่กับมังกร . . คบกันอยู่ครับ”
พูดจบผมก็เดินหนีเพราะดันไปเกรียนใส่รุ่นน้อง ไม่ใช่อะไรผมกลัวโดนส้นตรีนพวกเขาต่างหาก สี่รุมหนึ่งเป็นผู้หญิงด้วยใครจะกล้าเล่นด้วยเล่า . .
สักพักหนึ่งก็มีคนเดินมาหาผมอีกแล้ว . . ท่าทางวันนี้ผมจะขายดีเป็นพิเศษ
“ก้าว กิตติเกษมใช่มั้ยคะ” เธอถามผม ผมมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งใบหน้าและการแต่งตัวของเธอเป็นทางการเหมือนพวกเลขาในทีวี
เธอหน้าตาคุ้นๆอย่างประหลาด เหมือนผมเคยเจอเธอเมื่อสองถึงสามวันก่อน ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นมาหาไอ้มังกร . .
“ใช่ครับ” ผมกระตือรือร้นที่จะคุยกับเธอเป็นพิเศษ เพราะรู้ว่าเธอเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้นมากแน่ๆ ผู้หญิงคนที่ดูเหมือนนางพญานั่น
“รบกวนตามดิฉันมาหน่อยได้มั้ยคะ เจ้านายดิฉันอยากพบคุณ”
แน่นอนว่าผมเดินตามเธอไปทันที ผมตามเธอขึ้นไปบนรถยุโรปคันหรูที่มีเจ้านายของเธอนั่งข้างใน นางพญาจริงๆด้วย . . ข้างในรถมีแต่หลุยวิคตองเต็มไปหมด
“มีไรกับผมเหรอครับ” ผมสุภาพไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่
“เธอเป็นเพื่อนกับหลานชายของฉันใช่มั้ย”
“หลานชาย!” ผมร้องเสียงหลง . . ไอ้มังกรลูกชายร้านขายน้ำเต้าหู้เป็นญาติกับนางพญาหลุยส์วิคตองคนนี้จริงๆน่ะเหรอ
“นี่เธอไม่รู้เลยรึไง”
“อ๋อ ผมจำคุณได้ . . คุณต้องรู้จักกับพ่อของผมแน่ๆ” เพราะผมเคยเห็นเธอตามงานสังคมต่างๆที่ผมเคยเกาะติดพ่อไป “คุณเมสิตา ธวัชพลังกร”
ทำไมผมไม่นึกออกให้เร็วกว่านี้นะ . . ผมรู้จักลุงเมฆ ผมก็ต้องรู้จักคนๆนี้สิ . .
เธอเป็นคุณย่าแท้ๆของไอ้มังกร . .
“และเธอก็เป็นลูกชายของอีตากิต เจ้าบ้าจอมกวนประสาทนั่น” ผมไม่โกรธสักนิดที่เธอว่าพ่อผมอย่างนั้น เพราะพ่อผมก็กวนประสาทจริงๆนั่นแหละ
“ใช่ครับ” ผมเริ่มหวาดระแวงนิดๆแล้ว เพราะไม่รู้ว่าเธอต้องการจะพูดกับผมเรื่องอะไร
“อันที่จริงที่ฉันมาวันนี้ก็ไม่ได้จะมาเพื่อพูดเรื่องพ่อของเธอหรอก”
ผมก็พอจะรู้ . .
“เรื่องหลานของฉัน”
“มังกรทำไมเหรอครับ” ให้ตาย ตอนนี้ผมรู้สึกใจเต้นอย่างประหลาด กลัวโน่นนี่นั่นไปหมดอย่างที่ไม่เคยกลัวมาก่อน ผู้หญิงคนนี้ทรงพลังเป็นอย่างมากดูจากน้ำหนักของเงิน น้ำหนักของหลุยส์วิคตองของเธอแล้ว เธอคงทำอะไรได้มากกว่าที่คนอย่างผมจะคาดคิดได้
“เธอคบกับหลานของฉันอยู่ใช่มั้ย”
เป็นคำถามที่ให้ความรู้สึกเหมือนผมโดนฟ้าผ่ากลางบาล . . ผมกลัวคำพูดที่เธอกำลังจะพูดต่อไปนี้ชะมัด ผมกลัวจริงๆนะ . .
“ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าหลานฉันกับเธอจะคบกัน ฉันหัวสมัยใหม่อยู่แล้ว”
หลังจากที่ฟ้าผ่าลงกลางกบาล . . ท้องฟ้าที่สดใสอากาศเย็นสบายก็ลอยเข้ามาแทนทีแทบจะในทันที . .
“แต่ฉันขออะไรเธออย่างหนึ่ง . .”
ประเด็นมันอยู่ตรงนิ้สินะ . .
“ฉันต้องการให้มังกรไปอยู่กับฉัน . .”
ไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับมันอยู่แล้ว ถ้าเอาพ่อของมันกลับไปอยู่ด้วยอ่ะนะ . .
“. . ที่อเมริกา”
คราวนี้กระแสอากาศแปรปรวนทั้งลมกระโชกแรงมรสุมพายุคลื่นยักษ์ทุกอย่างกำลังถาโถมเข้าใส่ผม . . ผมอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ว่าไงนะครับ”
“ถ้าเธอรักหลานชายฉันจริง เธอก็อยากจะให้เขาได้ดิบได้ดีใช่มั้ยล่ะ” คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคุณย่าของมังกรหันมาพูดกับผมด้วยใบหน้าที่ซีเรียส “ที่อเมริกาฉันมีเพื่อนที่มีชื่อเสียงด้านอาร์ตแกลเลอรี นำผลงานของมังกรไปแสดงก็คงจะทำให้เขามีชื่อเสียงไม่น้อย”
“แต่ว่า . . .”
“เธออยากจะให้หลานฉันขายน้ำเต้าหู้ต๊อกต๋อยต่อไปงั้นเหรอ เธอเองก็คงไม่ชอบนักหรอกใช่มั้ยที่เห็นเขาลำบากแบบนั้น”
“ผม . .”
“ยังไงก็ช่วยฉันพูดหน่อยก็แล้วกัน อเมริกากับไทยไปหากันได้ไม่ยากอยู่แล้ว ฉันรู้ว่าเธอมีปัญญาพอ”
ทำไมพูดออกมาเรื่อยๆเป็นน้ำไหลไฟดับแบบนี้นะ ผมไม่มีโอกาสจะพูดอะไรออกไปเลยด้วยซ้ำ ท่านเป็นใครกันถึงมาคิดแทนผมแบบนี้ ทุกอย่างมันเร็วไปหมด จะให้ผมคิดอย่างที่ท่านพูดทุกอย่างบางทีมันก็เป็นไปไม่ได้หรอกนะ
“ท่าทางหลานชายของฉันจะฟังเธอ . . เพราะฉะนั้นช่วยพูดให้ฉันที”
“ผมคิดแทนมังกรไม่ได้หรอกครับ” ผมตอบเธอตรงๆ “และผมไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันจะฟังผมรึเปล่าด้วย”
แต่มันน่าสงสัยนะ . . ผมพอจะรู้ว่ายังไงมังกรก็ปฏิเสธเงื่อนไขของคุณย่าของมันชัวร์ๆ แล้วทำไมมันต้องซึมเศร้าและก็คิดมากแบบนั้นด้วย
“เธอไม่อยากให้หลานชายของฉันได้ดิบได้ดีเหรอ เธออยากจะให้หลานชายของฉันต้องลำบากต่อไปงั้นเหรอ”
“แน่นอนว่าไม่หรอกครับ แต่ . .”
“ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันให้เสียเวลาแล้วล่ะ”
“. . .”
“เธอจะต้องช่วยฉัน”
“กาแฟครับ” ไอ้เบ๊ที่ผมชักชวนเข้ามาทำงานเองเอากาแฟเข้ามาส่งเป็นรอบที่สามของวัน ปกติผมเป็นคนไม่ดื่มกาแฟเท่าไหร่ . . แต่หลังๆนี่รู้สึกจะแปลกไป
ในหัวผมคิดหางานให้มันทำอย่างรวดเร็ว ไม่งั้นล่ะก็ . .
“ไปนะครับ”
มันก็จะพูดอย่างเย็นชาและก็หันหลังออกจากห้องทำงานของผมไปอย่างนี้ไง . .
นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว ไอ้ไนท์ถือว่าเป็นเด็กฝึกงานที่ดีเยี่ยม ตอนแรกผมคิดว่ามันจะโวยวายเหมือนนิสัยของมันที่ทำกับผมซะอีก แต่เปล่าเลย . . มันกลายเป็นเด็กน้อยน่ารักของออฟฟิศที่ใครๆต่างก็เรียกใช้ เพราะมันทำตัวเคารพนบน้อมต่อคนอื่นไม่พองานที่ใครก็ตามสั่งให้มันทำก็เนี้ยบปิ๊งกว่าคนที่อยู่มานานซะอีก เรียกได้ว่าใครๆก็เรียกน้องไนท์ๆๆๆอยู่นั่นจนบางครั้งหลังจากเสร็จงานมันก็ต้องถูกพนักงานของผมชวนไปดื่มต่อเกือบจะทุกครั้งไป
แต่มันเป็นเด็กฝึกงานที่มีเวลาไม่ค่อยแน่นอน วันแรกที่มันมาฝึกคือวันอาทิตย์ และวันธรรมดามันก็ยังคงมีเรียนอยู่ ตอนไหนมีเรียนมันก็ขับเบนซ์ไม่ก็บีเอ็มของมันไปเรียน(เห็นมันสลับรถใช้อยู่แต่สองยี่ห้อนี้) พอเรียนเสร็จมันก็มาที่ออฟฟิศนี้ต่ออย่างคนมีความรับผิดชอบ
ซึ่งนั่นผิดจากที่ผมคาดคิดเอาไว้มาก . . และมีอีกเรื่องที่ผิดจากที่ผมคาดคิด ซึ่งหนักหนาสาหัสกว่าเรื่องแรกมาก
ดูเหมือนมันจะไปได้ดีกับไอ้เชี่ยอาร์ต(เรียกเขาเชี่ย?) เพราะจากวันแรกที่ดูไม่ค่อยคุยกัน เดี๋ยวนี้กลับคุยกันมากขึ้น ยิ้มให้กันมากขึ้น และล่าสุด . .
ผมเห็นไอ้เด็กไนท์ขับรถไปกับไอ้อาร์ตเมื่อคืน!!!
ก็ดีอยู่หรอกที่คนอย่างผมสามารถปูโอกาสให้สองคนที่เคยรักกันกลับมารักกันได้ แต่ทำไมยิ่งเห็นมันก็ยิ่งขัดใจ ทำไมนะทำไม . .
ตอนนี้หน้าต่างในห้องทำงานของผมเป็นสถานที่ที่ผมสิงสู่เป็นประจำเป็นที่เรียบร้อย มือของผมถือกาแฟ มืออีกข้างดึงม่านลง สายตาของผมมองไปยังบรรยากาศในออฟฟิศ หรือจะพูดให้ถูกก็คือมองหาไอ้เด็กฝึกงานในชุดนักศึกษาที่มีป้ายห้อยคอว่า TRIANEE
“บอสคะ”
คุณจิ๊บโผล่เข้ามาในห้อง นั่นทำให้ผมตกใจถึงขนาดทำกาแฟกระฉอกรดเสื้อเชิ้ตตัวเองและด้วยความร้อนก็ทำให้ตัวเองดิ้นพล่านไปนั่งแหมะบนเก้าอี้นวมในห้อง ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างเป็นสเตปที่โคตรไม่น่ามองเอาเสียเลย
คุณจิ๊บผงะ “ขอโทษค่ะบอส พอดีจิ๊บคิดว่า . .”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”
“เดี๋ยวจิ๊บไปหยิบเสื้อบนรถมาให้นะคะเปลี่ยนนะคะบอส นี่ผ้าเช็ดค่ะ” เธอยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูของเธอมาให้ผมเช็ดเสื้อตัวเอง ซึ่งตอนนี้ดำกระดำกระด่างเป็นรอยกาแฟเป็นที่เรียบร้อย . .
“เอ่อ ผมคิดว่าวันนี้ผมไม่ได้พกชุดสำรองมานะ” ผมกระแอมแก้เขิน เพราะเลขาของผมเธอคงเห็นผมทำอะไรประหลาดๆอยู่แถวหน้าต่างเพื่อส่องเป็นที่เรียบร้อย
“บอสไปทำอะไรข้างหน้าต่างตรงนั้นเหรอคะ จิ๊บเห็นหลายวันมานี่บอสอยู่แต่ตรงนั้น . .” เธอหรี่ตาอย่างจับผิดผม
“ไม่มีอะไรหรอกคุณจิ๊บ”
“แล้วเรื่องเสื้อนี่ . . จะทำไงดีคะ”
“ผมจะลองค้นในตู้นี้ดูนะ” ผมเดินอ้อมไปยังหลังโต๊ะทำงานที่มีซอกตู้เสื้อผ้าสำรองของผมอยู่ มีสูทชุดหลายชุดน่ะครับ ผมเตรียมการเอาไว้เผื่อได้ไปไหนมาไหนหลายที่
แต่ทว่า . . มีแต่สูททำไมไม่มีเชิ้ตวะฟวยยยยยยยย . .
โคตรซวยเลย . .
“เอาไงดีคะบอส”
“ช่างเถอะครับ” ผมบอกปัด “ว่าแต่คุณเข้ามาหาผม มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“อ๋อ จิ๊บจะมาเตือนคุณน่ะค่ะ” เธอเปิดสมุดจดงานของเธอขึ้นมา เชื่อเถอะว่าในนั้นไม่มีงานของเธอหรอก มีแต่งานของผมทั้งสิ้น “ตอนบ่ายคุณมีนัดวัดตัวตัดชุดสูทใหม่ที่ห้องเสื้อนาดองส์”
“งั้นก็พอดีเลยดิ โอเค ผมจะไปหาเสื้อใหม่ที่นั่น ฝากงานที่นี่ด้วยนะ”
“บอสไม่ให้จิ๊บไปด้วยเหรอคะ”
“ไม่เป็นไร คอยรับโทรศัพท์อยู่ที่นี่ละกันนะ”
เป็นความโชคดีของผมใช่มั้ยที่เกิดมาสูงหน้าตาดีและก็หุ่นดี . . (เชิญอ้วกกันได้ตามสบาย) . . เนื่องด้วยผมเป็นนักธุรกิจอายุยังน้อยบวกกับต้องปรากฏตัวตามงานสังคมต่างๆเลยมีคนมาให้การสนับสนุนเยอะด้านเครื่องแต่งกาย เรียกได้ว่าเอาของเขามาใส่ให้สื่อเห็นและจะได้เป็นการโฆษณาในตัวนั่นแหละครับ วันนี้เป็นคิวของนาดองส์ . . ผู้ดูแลชุดสูทของผมแทบทุกชุด
ผมเดินตัวเปื้อนกาแฟออกไปข้างนอก พนักงานทุกคนเห็นสภาพผมถึงกับผงะ และก็หันไปหาไอ้ไนท์อย่างอยากรู้อยากเห็น
“เมื่อตะกี้น้องไนท์แกล้งบอสเหรอ น้องไนท์เอากาแฟไปเสิร์ฟบอสนี่” พนักงานฝ่ายบัญชีถามทีเล่นทีจริง
ไอ้ไนท์ที่กำลังเรียงเอกสารอยู่บนโต๊ะไอ้อาร์ตทำหน้างง . . ไอ้เชี่ยอาร์ต เรียงเอกสารเองก็ทำไม่เป็นเหรอ ?
“ผมเปล่านะ”
“เด็กฝึกงาน” ผมเรียกมัน
“. . ครับ” เงียบอยู่นานก่อนหันมาตอบ
“สงสัยคุณต้องออกไปกับผมซะแล้วล่ะ”
“ไงนะครับ”
“ผมสั่งคุณอยู่นะ”
“ไปไหนครับ”
“ตามมาเถอะน่า”
มึงจะให้กูยืนจังก้าเป็นหุ่นโชว์เสื้อเปื้อนกาแฟอยู่อีกนานมั้ยฮะ ผมทำหน้าโหดสั่งมันในคราบของบอสใหญ่ จนในที่สุดมันก็พยักหน้าเข้าใจ และก็วางงานของไอ้อาร์ตลงบนโต๊ะตามเดิม
“ไปนะครับพี่อาร์ต”
“อ๋อ อื้อ ซื้อของมาฝากด้วยนะ” ไอ้อาร์ตยิ้มให้ไอ้ไนท์จนตาหยี ไอ้ไนท์ยิ้มตอบเบาๆ สาบานได้ ผมก็เพิ่งจะเคยเห็นรอยยิ้มแบบนั้นของมันนี่แหละ
แม่งหมั่นไส้ฟ่ะ . . นี่ออฟฟิศกูกลายเป็นการเดทของใครบางคนไปแล้วเรอะ!!!
แต่ก็บ่นไรมากไม่ได้ เพราะผมเป็นคนทำให้พวกมันแม่งเริ่มเข้าหากันมากขึ้นเอง มันช่วยไม่ได้
“จะไปได้ยัง”
ไนท์เบะปากใส่ผม . . ก่อนตอบ “ครับ”
สองมาตรฐานอย่างเห็นได้ชัด ผมพ่นลมออกทางจมูกก่อนที่จะเดินนำออกไปโดยมีไอ้ไนท์เดินตามมา
“จะไปไหนวะ” พอออกจากใต้ร่มเงาของออฟฟิศปุ๊บ ไอ้ไนท์ก็พ่นคำปกติที่มันใช้กับผมปั๊บ “จะแกล้งอะไรกูอีก แม่ง”
“กูไม่ได้แกล้ง มันเป็นงาน” งานจริงๆนะ . .งานจริงๆนะเว้ย “และมึงจะได้ฝึกกับกูนานขึ้นถ้ามึงยังพูดไม่เพราะแบบนี้”
“ก็ดีนะ”
มันพูดสั้นๆเรียบๆ แต่สามพยางค์นั้นทำเอาผมเคืองสุดกู่ . .
“จะพูดกับกูดีๆมั้ย”
“ไม่มีพนักงานคนไหนมาเห็นหรอก”
“กูแก่กว่ามึงนะ”
“ตอกย้ำความสูงอายุของตัวเองทำไม . .”
กูยอมแพ้มึงก็ได้ . . ไอ้เด็กเวร
ผมเดินพามันมายังโซนจอดรถของผู้บริหาร รถผมตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่คันเดียว อีกสองที่ข้างๆว่างเนื่องจากเจ้านายกับพ่อไม่ได้อยู่ที่ตึกนี้
“โหย แม่ง ไม่ยุติธรรมว่ะ ทำแบบนี้เปิดแอร์ให้รถมึงเลยมั้ย” ไนท์บ่น
“ทำไมวะ”
“ก็โซนจอดรถพนักงานแม่งแดดส่องเกือบทั้งวัน แต่โซนของมึงให้ตายแค่ไหนก็ไม่โดนแดด"
“อันนี้ก็ช่วยไม่ได้นะ”
“กูจะไซโคพนักงานทุกคนให้ร้องเรียนเรื่องนี้เยอะๆ”
“เดี๋ยวๆ อะไรของมึงนี่” ชักจะมากเกินไปแล้ว “เดี๋ยวนี้เยอะไปแล้วนะ เด็กฝึกงานก็ส่วนเด็กฝึกงานสิวะ อย่ามาเยอะ”
มันหน้าบึ้งที่เถียงอะไรผมไม่ได้ . . ผมโยนเสื้อนอกตัวเองเข้าไปในรถก่อนจะยัดตัวเองเข้าไปในที่นั่งคนขับ ยื่นหน้าออกไปหาไอ้ชุดนักศึกษาที่ยังยืนอยู่ข้างนอก
“ยืนหาส้นตรีนของพระแสงเหรอ เข้ามาสิวะ”
“อ้าวไอ้เชี่ยนี่ หงุดหงิดเหี้ยไร”
มันบ่นหลังจากนั้นมันก็ยัดตัวเองเข้ามานั่งข้างๆคนขับซึ่งก็คือผม
ผมหงุดหงิดเหรอ . .นี่ผมกำลังหงุดหงิดเหรอ
“ขับออกไปสิครับบอสสสสสสสส” มันลากเสียงยาวอย่างประชดประชัน ส่วนในหัวผมก็กำลังคิดอยู่ว่านานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่มีใครมานั่งข้างๆผมบนรถส่วนตัวของผมแบบนี้
ไอ้เชี่ยนี่เป็นคนแรกในรอบสิบปีเลยมั้ง . .
ห้องเสื้อนาดองส์
“มาทำเหี้ยอะไรที่นี่ มาจ่ายหนี้เหรอ” ไอ้ไนท์มองไปรอบๆอย่างตื่นตะลึง เพราะข้างในห้องเสื้อหรูมากอลังมาก ชนิดที่ว่าเห็นแต่สีส้มกับสีทอง สีส้มคือหลอดไฟ สีทองคือเครื่องตกแต่งร้านทั้งหมด
“หรูสิ” ผมตอบสั้นๆ เสื้อสูทที่นี่ราคาอย่างต่ำหกหลักไม่หรูได้ไงล่ะ แต่โชคดีที่ผมได้ใส่ฟรี . .
“คุณกานต์ สวัสดีค่ะ คือ เอ่อ . .” ผู้จัดการร้านดูอึ้งกับรอยกาแฟบนเสื้อผม “อุบัติเหตุก่อนมาลองเสื้อเหรอคะ คิกคิก”
“นิดหน่อยน่ะครับ ใจร้อนอยากใส่คอลเลคชั่นใหม่เร็วๆ” ผมพูดเอาใจ . .
“แล้วคุณจะไม่ผิดหวังค่ะ วันนี้เหนื่อยหน่อยนะคะ เพราะต้องลองอย่างต่ำก็ 5 ชุดน่ะ”
“ใช้เวลาเท่าไหร่เหรอครับ” ไอ้เด็กฝึกงานที่ยืนอยู่ข้างหลังผมถามแทรกขึ้นมาอย่างไร้ซึ่งมารยาท ผมกลอกตาขึ้นไปบนเพดานอย่างเซ็งๆ . . ส่วนผู้จัดการร้านก็ดูเหมือนจะเอ็นดูไอ้ไนท์ดีถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เด็กฝึกงานก็เถอะ . .
“ไม่เกินสองชั่วโมงค่ะ”
“โหยยย นานอ่ะ”
“มึงจะรีบไปทำส้นตึกที่ไหนวะ” ผมหันหลังไปด่ามัน ลืมตัวไปเลยสะดุ้งเพราะพนักงานสามสี่คนรวมผู้จัดการกำลังจ้องผมอยู่ . .
“แหะๆ ไอ้เด็กคนนี้มันหัวดีครับ มันเป็นเจ้าของแบรนด์รองเท้าส้นตึกที่กำลังมาแรง . .” ไม่รู้ว่าผมแถหรือผมแอบกัดเด็กข้างหลังก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าฟังออกมาดูพิลึกโคตรๆ
“อ๋อ เหรอคะ” ผู้จัดการพยักหน้าอึ้งๆ “เชิญข้างในก่อนดีมั้ยคะ”
ผมเดินตามหลังพวกพนักงานร้านไป แอบมองไปที่เด็กฝึกงานที่หิ้วมาด้วย มันนี่หน้าหงิกเป็นตูดเป็ดราวกับเด็กโดนขัดใจ ให้ตาย มันช่างแตกต่างจากน้องไนท์ที่แสนน่ารักและยิ้มเก่งของพวกพนักงาน
ต่างกันราวสวรรค์ชั้นฟ้ากับนรกขุมที่สามสิบสี่ . .
“มีให้ลองห้าชุดเหรอครับ” ผมกระซิบถามผู้จัดการลับหลังไอ้ไนท์
“ค่ะ . . เยอะไปใช่มั้ยคะ ขอโทษด้วยนะคะ”
“เอามาเป็นสิบเลยครับ . . ตัวที่เหลือผมซื้อก็ได้”
“หา ?”
“อะไรก็ได้ที่จะทำให้ผมเสียเวลาน่ะครับ . . จัดมาเลย”
“อ๋ออออ ค่ะ ได้เลยค่ะ” แม้จะงง แต่เธอก็ตบปากรับคำ
ในที่สุดผมก็ได้ถอดเสื้อเปื้อนกาแฟที่โคตรเหนียวออกไปสักที ดูเหมือนมันจะซึมเข้าไปในเสื้อกล้ามของผมด้วยแฮะ ผมถอดอาภรณ์ส่วนบนออกจนหมด
“บอสครับ นี่ชุด” ผมหันไปตามเสียงเรียก ประชดขนาดนั้นคงไม่ใช่ใครคนอื่นแล้วล่ะ ผมเห็นไอ้ไนท์ยืนถือชุดสูทคอลเลคชั่นใหม่ของห้องเสื้ออยู่ไม่ไกลจากห้องลอง ผมเลยเดินเข้าไปหา
แปลกที่มันถอยหลังกรูดราวกับผมเป็นอสุรกาย . .
“อะไร”
“…”
“เป็นอะไร”
“สารรูปมึง . .” มันมองมาที่ร่างกายส่วนบนของผม มองเหมือนคนไม่กล้ามองเท่าไหร่ ทำไมวะ ผมก็ว่าผมไม่มีไขมันตุ่ยๆให้น่าอายนะ “ . . ดูไม่ได้”
ได้ยินแล้วแม่งโคตรเสียเซลฟ์ . . “เอาชุดมา”
“เอาไปเลย!”
แม่งโยนของราคาแสนกว่าๆใส่มือของผมเหมือนโยนขยะใส่ ผมนี่รับเอาไว้แทบไม่ทัน พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที แม่งก็หายจ๋อมไปจากคลองสายตาของผมแล้ว . .
ผมลองชุดเสร็จผมก็เดินออกมาให้พนักงานดู . . ทุกคนมองด้วยความตกตะลึง ส่วนผมน่ะเหรอไม่เคยรู้หรอกว่าตัวเองใส่สูทแบบไหนถึงจะดูดี ไหนแต่ยืนงงๆให้ทุกคนดู รวมทั้งไอ้ไนท์ด้วย
ผมเห็นมันนั่งตัวลีบอยู่มุมหนึ่งของโซฟาตัวยาว . . สามารถได้ท่าทางมันเหมือนคนตัวลีบจริงๆ เพิ่งจะเคยเห็นเนี่ยแหละ
ผมเดินผ่านพนักงานหลายคนที่ดูเหมือนออกอาการเพ้อไปแล้วไปหาไอ้ไนท์ พอมันเห็นผมมันก็ยิ่งตัวลีบมากกว่าเดิม
“เป็นไร ไม่สบายเหรอ” หรือแอร์ที่นี่มันเย็น ??
“เปล่า”
“เป็นไง ดูดีมั้ย” ผมถามเรียบๆ ไม่ได้หวังว่าจะได้คำตอบดีๆจากมันหรอก
“. . .”
“เฮ้ ดูดีรึเปล่า บอสมึงถามอยู่นะ”
“ก็ . . ดูดีกว่าชุดเปื้อนกาแฟเมื่อตะกี้อ่ะ”
มันกวนตีนผมละ . .
“งั้นไปช่วยกูถอดชุดข้างในทีซิ” ผมขอกวนตีนมันกลับคืนหน่อยละกัน . .
“ไม่ไป! พนักงานมีเยอะแยะทำไมมึงไม่ให้เขาช่วยล่ะ”
“ก็มีแต่ผู้หญิงอ่ะ”
“มึงก็ถอดเองสิ!”
“มึงจะกลัวอะไร . .หรือมึงเขินหุ่นกูฮะ????”
ผมถามแบบไม่ได้คิดอะไร แต่ดูเหมือนมันจะคิดมากกับคำนั้นของผมอยู่นะ เฮ้ย พลิกล็อคแฮะ ดูมันเถียงไม่ค่อยจะออก แต่ก็พยายามเถียงอยู่
“ใครว่า กูบอกแล้วไงว่าสารรูปของมึงดูไม่ได้”
“งั้นมึงก็มาช่วยกูซะ อย่าเรื่องมาก”
“ไม่ไป”
“เฮ้ย ปล่อยให้คนอื่นเขารอมันเสียเวลานะ”
พนักงานทุกคนที่มองมาต่างก็สะดุ้งตัวโยนที่ถูกเอ่ยถึง เมื่อตะกี้พวกเธอต่างก็จ้องมองมาเหมือนผมกับไอ้ไนท์เล่นหนังกลางแปลงให้พวกเธออยู่เป็นฉากทะเลาะกันแบบโคตรไม่มีสาระ
“ก็ได้”
มันเดินนำหน้าผมเข้าไปยังห้องลองก่อนตัวคนลองซะอีก . .
ผมยิ้ม . . ท่าทางของมันแบบนั้นทำให้ผมมีความสุขยังไงก็ไม่รู้
“เร็วๆเข้า . . พี่ๆที่ออฟฟิศรอกินขนมจากกูอยู่นะ”
มันจะไม่มีความสุขเพราะการตะโกนของมันนี่แหละ
ผมเลยหันไปหาพนักงาน . .
“เอาชุดมาให้ผมลองเลยครับ!!! สิบชุดเลย!!! วันนี้ผมว้างว่าง ว่างโคตร ว่างสุดๆ จัดมาให้ผมเลย!!!”
ดูซิใครจะวิน
:hao6: :hao6: :hao6:
เป็นเค้าเค้าจะทำหน้าแบบนี้ใส่ขุนนะ . .
คู่นี้ใครไม่ชง คนเขียนชงเองจ้า
จุ๊บๆ
-
เจ้านาย..... :serius2:
พี่ขุนแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z6: :z6:
-
เจ้านายอย่าไปฟังยายแก่แม่มดนั้นนะ
-
สองคู่นี้อารมณ์มันออกจะตรงกันข้ามกันเลยนะตอนนี้ 5555
อ่านของเจ้านายแล้วดูหน่วงๆเหมือนเข้าสู่ดราม่า แต่ของพี่ขุนนี่อ่านแล้วหึงแทนแล้วก็มาอมยิ้มกับตอนท้ายๆ น่ารักจริงๆ
ชอบพี่ขุน แต่พี่ขุนไม่ไหวนะ เถียงสู้ไนท์ไม่ได้เลย ไปลับฝีปากให้จัดการเด็กให้อยู่หมัดกว่านี้อีกหน่อยนะพี่ขุน 55555
-
พี่ขุนนนนนนน รู้ตัวได้แล้วม้างงง :angry2:
-
55555 พี่ขุนแม่งเกรียนเว่ออออ น้องไนท์เขินใช่ป่ะ คึคึ
-
เฮ้ออออออ?? สงสารเจ้านายนะเนี่ยจะทำไงกับย่ามังกรดี
พี่เจ้าขุนขี้แกล้งว่ะ
-
แหมมมม ช่วงนี้อัพบ่อยนะเจ้
ถูกหวยเหรอจ้าาา
ฟินๆๆๆๆ คู่พี่ขุนฟินอร้าาา :mew2: :mew2: :mew2:
แต่แบบ..เอาอีพี่อาร์ตออกไป !
ขัดหูขัดตา
มังกรและเจ้านายไฟท์ติ้ง !! o13 o13 o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
:bye2: :bye2:
-
ไนท์ขุนหวานแบบน้ำตาลเรียกพี่ (หรอออออออออ)
พี่ขุนกวนตีนมากอะเจรงงงง ไนท์ผู้ไม่สนใจโลก555555555
มังกรนายดราม่ามาอีกแว้ว โฮฮฮฮฮฮ
อย่าไปนะมังกรรรร อยู่กับนายก่อนนนน :o12:
-
รอลุ้นคู่มังกรเจ้านายต่อไป อุปสรรคความรักมาอีกแล้ว
-
เจ้านายอย่าไปทำตามข้อเสนอของย่ามังกรนะ เบื่อพวกผู้ใหญ่เอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้สมใจ ไม่เคยสนใจความรู้สึกใครทั้งนั้น เอาความหวังดีอันจอมปลอมมาบังหน้า มีปัญหาก็ค่อยนึกถึง การไปอเมริกาไม่ได้ว่าจะได้ดีทุกคนซะหน่อย มันก็แค่คำพูดให้ดูโก้หรูมีระดับของพวกไฮโซเท่านั้น พวกไปแล้วเสียคนมีถมไป อนาคตมันอยู่ที่สมองและสองมือต่างหาก จะอยู่ที่ไหนมันก็มีความเจริญก้าวหน้าได้ ถ้าขยันและมีความพยายาม แล้วถ้าไปใครจะดูแลพ่อ ตอนนี้ก็เหลือแค่สองคนพ่อลูกแล้ว ที่พ่อมังกรปิดบังเรื่องย่าคงมีเหตุผลสำคัญบางอย่างที่ทำอย่างนั้นแน่ๆ เรื่องที่จะยอมกลับไปคงไม่ง่ายแน่ คงรู้อยู่แล้วว่าคุยกับคนพ่อคงเหนื่อยเปล่า คนลูกก็ดูไม่สน เลยจะมาหลอกใช้เจ้านายแทนล่ะสิ เชอะ เอาอนาคตของมังกรมาล่อ เรื่องแบบนี้ให้เจ้าตัวเค้าเป็นคนตัดสินเองดีกว่านะ ต่อให้เป็นแฟนกันแล้วก็เถอะ เรื่องส่วนตัวบางเรื่องก็ไม่ควรก้าวก่ายกันนะ มองห่างๆแล้วให้คำแนะนำดีๆอยู่ข้างๆดีกว่านะ
-
ห้าๆ ฮาขุนกะไนท์ แต่ดูท่าไนท์กับอาร์ตจะดีกันแล้วมั้ง :hao7:
แต่คงไม่ใช่แบบคนรักหรอก
ส่วนเจ้านายกะมังกรเริ่มเข้าสู่ฤดูมรสุมรอบใหม่ :ling2:
-
คุณย่ามาเป่าหูอะไรเจ้านายเนี่
เจ้านายอย่าไปยอมช่วยนะ
รั้งมังกรไว้กับเราให้ได้
-
พี่ขุนกวนเหมือนกันนะ แต่น่ารักอ่ะ
-
อะไรเอ่ยยยย
ให้ทุกข์แก่ท่าน รักนั้นถึงตัวววว
:katai5:
-
้เบื่อขุ่นย่าาาาาาาาาาาาาาาาา
ขุ่นย่าใจร้้าย!!!!
พี่ขุนเจ๋ง แกล้งไนท์เยอะๆ ฮ่า
-
:hao5:มังกรห้ามทิ้งเจ้านายไปไหนนะ ไม่ว่มจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
พี่ขุนกับไนท์อึนสุดๆ :hao7:
-
พี่ขุนเลิกซึนแล้วทำให้ไนท์หวั่นไหวทีเถอะ เกรียนมาก 555555 :hao6: :hao6: :hao6:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
พี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนน้องไนท์
พี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนน้องไนท์
อรั๊ยยยยยยยย ยอมรับเหอะพี่ขุนว่าหลงน้องไนท์เข้าให้แล้วง่ะ :o8:
กอดคนเขียนจ้า :กอด1:
-
ไอ้พี่ขุนแพ้เด็กแล้วล่ะ
-
ชอบคู่ไนท์กับขุนอ่ะ :katai5:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:ยายแก่นี้ถ้าจะร้ายไม่ใช่เล่นๆเลย :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ท่านพี่ขุนท่าจะกวนตีนขนาดนี้นะ :hao7:
มาม่าสองชามมาติดกัน เอาไงต่อดีเจ้านาย :katai5:
-
คุณย่ามาก็ใส่เป็นชุด
ไม่ถ่งไม่ถามความสมัครใจส๊ากคำ
-
เวรกรรมของมังกร :เฮ้อ:
-
โอยยย ไม่เข้าบอร์ดนี้พักนึง คนเขียนมาต่อยาวเลย
ตอนนี้เขินคู่ไนท์กับพี่ขุนอ่ะ 555555
เจ้านายกับมังกรมีมารผจญ ไม่ค่อยมันเหมือนอีกคู่ ไม่รู้ดิ :katai4:
-
ตั้งแต่มีแฟนเรตติ้งตกป่าวเนี่ยเจ้านาย ไม่มีคนมาจีบเลย มีแต่มาถามหามังกร ๆ เสน่ห์แรงจิ๊งพระเอก
แล้วนี่ไปไหนปล่อยแฟนให้เหงาคนเดียว เจ้านายอย่าหวั่นไหวไปตามคุณย่าให้มังกรตัดสินใจเองเหอะเรื่องนี้
อย่าให้เป็นเรื่องต้องผิดใจกัน ...จะรอดเหรอเหอๆๆ
พีุ่ขุนคะ ถ้าจะสนใจเด็กฝึกงานขนาดนี้ก็นะ...ไหมล่ะ อยากแกล้งเขาเอามาเจอกัน กลายเป็นตัวเองร้อนรน
ขำพี่แกฟร่ะค่ะ น่ารักดี
ขอบคุณค่ะ
-
พี่ขุนขี้หึงงงงงงงงงงง :-[
งานเข้าเจ้านายซะงั้น :z3:
-
เจ้านายกะมังกรเป็นไงตอนนี้เราไม่สนใจละ สนใจแต่พี่ขุนสุดหล่อและน้องไน้ท์ 555
พี่ขุนชอบน้องไน้ท์แล้วชัดๆ แต่แผนพี่ขุนนี่ดูไม่ออกเลยยยยย
-
เรื่องจะเป็นไงต่อล่ะทีนี้ :ling2:
-
เจ้าขุนแกล้งน้อง มังกรอย่าทิ้งเจ้านายไปนะ
-
ชอบคู่นี้จริงๆทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาเดี๋ยวก็รักกัน
-
ขุนไนท์น่ารักมาก
ออกบ่อยๆได้ไหม
-
ถ้าป้าแก่ทำให้เจ้านายรำคาญมากๆเช้า เดี๋ยวก็โดนของหรอก......
คู่รักนักฝึกงานก็นะ.... น่ารักดีอ่ะ ชอบๆๆ
-
คู่นี้น่ารักกกกก ขุนไนท์ๆๆๆๆ ชอบจังอ่ะ ไนท์หวั่นไหวยังงง
ต้องหาทางเขี่ยพี่อาร์ตก่อน555 พี่ขุนต้องรุกแบบสปีดนะะไม่งั้นตามอาร์ตไม่ทันแน่
เจ้านายยย อย่าเพิ่งคิดมาก ไปคุยกับมังกรก่อนนะ
-
อ้าว คุณย่ามาทางเจ้านาย จะทำไงเนี่ย
ถ้าเจ้านายพูดกับมังกร มังกรก็ต้องคิดว่าเจ้านายผลักไสป่าวหว่า
เครียดๆๆ
พี่ขุนกับไนท์ อิอิ ชอบอ่า
ไนท์แอบเขินหุ่นพี่ขุนเหรอ งุงุ
ลุ้นคู่นี้ แต่ไนท์กับพี่อาร์ตบรรยากาศกำลังดี
พี่ขุนจะได้ไปแทรกตรงไหนเนี่ย
รออ่านต่ออยู่จ้า
-
งานเข้าเจ้านานซะงั้น
ขุนไนท์มันน่ารัก :z2:
-
อ้าวคุณย่ามาสร้างความลำบากใจให้เจ้านายซะงั้น..แล้วมังกรหายไปไหน
ไม่ใช่ไปทำงานเพิ่มหาเงินมารักษาแด๊ดนะ..ส่วนไอ้พี่ขุนเป็นไงล่ะเจ้ากี้เจ้าการให้เค้ามาทำงานด้วยกัน
แล้วตอนนี้เป็นไงแอบมองเด็กฝึกงานทุกวัน555หาทางแกล้งเค้าขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ
-
เชียร์พี่ขุน ไนท์น่ารักกกกก
-
อยากอ่านเรื่องของพี่ขุนกับไนท์น่ะ ชอบ ๆ :mew3: ดูจะมาแรงกว่าคู่เจ้านายกับมังกรอีกน่ะ เพราะมังกรน่ะทื่อเกิน :katai1: ไม่ได้ใจเลยน่ะ :hao5:
-
พี่ขุนกะไนท์น่ารักอ่ะ ถึงแม้ตอนนี้จะยังด่ากันอยู่ อิอิ
-
กัดกันได้ตลอด ไม่มีใครยอมใครจริง ฮ่าๆๆๆ
แล้วไนท์จะตกเป็นของใครล่ะ พี่ขุน หรือ พี่อาร์ต :mew3:
-
เจ้านายอย่าไปเชื่อป้าแกนะ มังกรอยู่อย่างนี้ก็ดูมีความสุขดีอยู่เลย o13 <<< คิดไปเองเปล่าคนอ่าน 555
พี่ขุนก็แกล้งไนท์อยู่นั่นแหละ น่ารักเป็นบ้าเลย :m3:
เอ่อรู้สึกว่าอิพี่อาร์ตนี่จะใช้งานเด็กฝึกงาน(ไนท์)หนักไปนะ โผ่มาทีไรเห็นใช้ตลอดๆ
-
คุณย่านี้ร้ายไม่เบา
ส่วนไนท์คงจะอายพี่ขุนหรือเปล่า
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ
มังกรกะเจ้านาย :impress2:
-
พี่ขุนแมร่งเกรียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!! :katai4:
-
อ่าววววว ป้าาาา นี่ยังไงโผล่มาพร้อมกลิ่นมาม่า.
เจ้านายยยย ตัดสินใจให้ดีนะ ขอร้องงงงง
ส่วนพี่ขุน รีบ ๆ ตาสว่างเน้อออ ก่อนไนท์จะไปคู่กะใคร 5555
-
เกรียนพอกันทั้งพี่ทั้งน้องอ้ะ 555555555
-
ตบหน้า ย่ามังกรแม่งงงงงง :katai1:
อิพี่ขุน กวนส้นตีน ได้น่ารักเอี้ยๆ 55 :z1:
-
พี่ขุน ชอบแกล้งน้องน่ะ ระวังตัวให้ดี โดนสวนกลับ
-
พี่ขุนกะน้องไนท์ :mew3:
-
หนึ่งตอนกับสองอารมณ์ หายหน่วงเอาตอนท้ายๆ
กับความเกรียนของพี่ขุนนี่แหละ :กอด1:
-
พี่ขุนนี่โดนใจมากอ่ะ สุดๆ ชอบๆ
-
ย่ามังกรเอาแต่ใจไปไหม ส่วนขุนชอบไนท์แล้วสิ
-
ชงด่วยคนค่า
น้องไนท์ พี่ขุนน อิอิ :hao6: :hao6:
มังกรอย่าไปเลยน้า
สงสารเจ้านายย :hao5: :hao5:
-
พี่ขุนไหวมั้ย ฮ่าา
รอตอนต่อไปอยู่จ้า ...
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ดังๆให้พี่ขุน แอบเชียร์คู่พี่ขุนกับน้องไนท์มาตั้งนาน อยู่ๆมีพี่อาร์ทอะไรไม่รู้โผล่มา เชอะะ น้องไนท์ของพี่ขุนต่างหากโด่วววว :man1:
น่ารักมากกกกกกเลยค่ะ ไม่รู้จะกรี๊ดใครมากกว่ากันระหว่างมังกรกับพี่ขุน มังกรมังกือมังกรร คนอะไร ซึน อย่างแรง :-[
แต่ละประโยคแต่ละคำนี่แบบอื้อหือออ แม่ยกกรีดร้อง บิดตัวด้วยความอายเลยทีเดียว เจ้านายก็น่ารัก แต่ชอบความเกรียนของเจ้านายก่อนหน้านี้มากว่า หลังๆรู้สึกว่าดรอปไปเยอะ วายุกับเหมก็หายๆไปซะ(แต่แอบอยากให้มีบทเหมอีกนะ แหะๆ) ปล่อยให้มังกรน่ารักกับเจ้านายอีกนานๆเถอะนะ
มาต่ออีกเยอะๆนะค้า ปักหลักรอไม่ไปไหนนนน :impress2:
-
ร้ายที่ 33
ผมตกใจแทบตายตอนที่ผมเจอพี่อาร์ต . .
ผมไม่นึกว่าพี่เขาจะมาสมัครงานที่เดียวกับที่ไอ้เจ้าขุนจอมบงการบริหารอยู่ ตอนนั้นผมแค่จะไปจ่ายเงินคืนที่ไอ้ขุนมันจ่ายให้ผม แต่ผมกลับเห็นเขายืนอยู่ตรงนั้น
คนที่ผมอยากจะลืม แต่ในใจของผมกลับคิดถึงเขาตลอดทุกวินาที . .
แฟนของแรกของผม . .
ตอนนั้นผมอายุ 18 อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญมาก . . ผมเจอเขาครั้งแรกที่บ้านเพราะพี่เขาเป็นพี่ข้างบ้าน ตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขาหรอก แต่พ่อกับแม่ผมท่านทะเลาะกันทุกวัน ต่างฝ่ายต่างสนใจแต่เรื่องของตัวเอง ทั้งๆที่มีผมอยู่แท้ๆ พวกท่านก็ไม่สนใจและก็มองข้ามผม . . ขนาดผมไม่กลับบ้านตั้งหลายวันเนื่องจากเบื่อเสียงทะเลาะของพวกท่าน ทั้งคู่ก็ยังไม่สนใจผม
จึงไม่แปลกที่ผมจะใช้บ้านพี่อาร์ตเป็นที่หลบภัยชั่วคราวของผม และดูเหมือนว่าพี่อาร์ตจะต้อนรับผมทุกครั้งที่บ้านผมเกิดเรื่องด้วย
จนกระทั่งผมไม่สามารถขาดพี่เขาได้อีกต่อไป . . ราวกับพี่อาร์ตเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผม ถึงแม้ว่าตอนนั้นจะเป็นช่วงที่ผมต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็ตาม แต่สมาธิทุกอย่างของผมกลับอยู่ที่เขา . . เขาคนเดียวเท่านั้น
แต่บ้านพี่อาร์ตไม่ได้มีฐานะอะไร เขาจึงเป็นเหมือนเสาหลักของบ้าน บ้านที่มีแม่ เขา และก็น้องสาวเท่านั้น ตอนที่ผมอยู่ม.6 พี่เขาก็เรียนอยู่ในมหาลัย ทั้งเรียนทั้งทำงานพิเศษไปด้วย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรที่พี่เขาเป็นคนขยันผมจึงตามติดเขาไปทุกที่ที่เขาไปจนเหมือนคนโรคจิต
“ไนท์ บางทีไนท์ก็ไม่ต้องตามพี่ไปทุกหนทุกแห่งแบบนี้ก็ได้นะ”
“ทำไมล่ะพี่อาร์ต ไนท์ไม่ได้เดือดร้อนอะไร” นอกจากอยู่กับเขาและอยู่ที่โรงเรียนซึ่งมีไอ้มังกรกับพี่แมทคอยเป็นเพือนและพี่ที่ดีแล้ว ผมก็ไม่มีที่จะให้ยืนอยู่ต่อไปด้วยความสุขได้ ผมจึงตัวติดเขาอย่างกับปลิง
“นี่ไม่ต้องอ่านหนังสือหรือยังไง ตัวเองจะสอบอยู่แล้วแท้ๆ” พี่อาร์ตเป็นคนที่จริงจังกับงานมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ไนท์จะเข้าเอกชน” ผมพูดสั้นๆ ที่บ้านผมถึงแม้พ่อกับแม่จะมีปัญหากันเอามากๆ แต่เรื่องเงินที่คอยซัพพอร์ตผมล่ะก็ผมไม่มีวันขาดตกปกพร่อง ทุกวันนี้ก็เป็นอย่างนั้น เงินมีมากมายใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด . . แต่โคตรจะไม่มีความสุข
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่พี่ทำงานโดยมีเรานั่งคอยอยู่ตรงนี้ไม่ได้ ผู้จัดการพี่เขาจะว่า”
“ผมเป็นลูกค้านะ” ผมชูแก้วกาแฟให้เขาดู หยิบมันขึ้นมาหนึ่งแก้วจากจำนวนทั้งสิ้นห้าแก้ว นั่นหมายความว่าผมนั่งรอเขามาอย่างน้อยก็สี่ชั่วโมงแล้ว
“แต่ว่า . .”
“พี่อาร์ต พี่อาร์ตก็ตั้งใจทำงานไปเถอะนะ ไนท์ไม่กวน ไนท์จะอยู่นิ่งๆเงียบๆ เป็นลูกค้าที่ดี”
พี่อาร์ตส่ายหน้าอย่างระอาในความดื้อของผม แต่ท้ายที่สุดพี่เขาก็ยอมผมอยู่ดี
ผมตัวติดพี่อาร์ตมาก และพี่อาร์ตก็ดูมีความสุขดีที่มีผมอยู่ข้างๆ . . จนในที่สุด ผมก็ตัดสินใจซื้อคอนโดและให้พี่อาร์ตมาอยู่กับผมตอนปีหนึ่ง แรกเริ่มเดิมที พี่อาร์ตไม่อยากจะทิ้งแม่และน้องสาวเขาเอาไว้ แต่เนื่องจากคอนโดผมอยู่ติดกับที่ทำงานพิเศษของพี่เขาเอามากๆ เขาจึงมาค้างบ่อยและจะกลับไปหาแม่กับน้องสาวอีกครั้งในปลายสัปดาห์
ผมรู้สึกว่าพี่อาร์ตเป็นทั้งแฟนและครอบครัวของผม . . ผมรักเขามากและผมก็ขาดเขาไม่ได้ หากเขากลับบ้านดึก ผมจะคอยโทรเช็คหรือไม่บางทีผมก็ขับรถยนต์ไปรับ ตอนแรกพี่อาร์ตก็ไม่ได้คิดว่ามันน่ารำคาญอะไร แต่เมื่อเวลาผ่านไปจู่ๆพี่อาร์ตก็เปลี่ยนไป . .
เขาหงุดหงิดบ่อยขึ้น และเราก็มีปากมีเสียงกันมากขึ้น . .
ต่อหน้ามังกรและคนอื่นๆผมมักจะแสดงออกว่าผมเป็นคนเข้มแข็ง เอาเข้าจริงๆแล้วตัวผมเองกลับเปราะบางเอามากๆ หากมีคนมาสะกิดนิดเดียวผมอาจจะน้ำตาไหลยิ่งถ้าพี่อาร์ตเป็นคนสะกิดขึ้นมาล่ะก็ . . น้ำตาของผมยิ่งจะไหลเป็นเขื่อนแตกอย่างควบคุมไม่ได้
ผมเป็นเด็กมีปัญหามานานแล้ว . .
“ไนท์ พี่รบกวนเรามามากพอแล้ว . .พี่จะย้ายออก”
“ไม่ได้นะ” ผมรีบเอามือของตัวเองไปคว้าหลังพี่อาร์ตเอาไว้ทันที
“ปล่อยพี่เถอะไนท์”
“ไนท์ทำผิดอะไรอ่ะพี่อาร์ต ถ้าไนท์ผิดก็บอกไนท์มา ไนท์จะได้ปรับปรุงตัว . .”
“นี่ไนท์ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าตัวเองน่ารำคาญแค่ไหน” ได้ยินแบบนั้นแล้วน้ำตาที่ผมพยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลไม่หยุดฉุดไม่อยู่ทันที . .
“ทำไม . .”
“มันน่ารำคาญเอามากๆ . . การที่ต้องมีใครไม่รู้ตามเราไปทุกหนทุกแห่งแบบนั้น ตอนแรกก็มีความสุขดีอยู่หรอก แต่พี่ทำมาหากินไม่ได้ พี่ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองเหมือนไนท์ ทุกอย่างพี่จะต้องดิ้นรนหาเอาเองเพื่อให้แม่กับน้องสบาย . .”
“แล้วไนท์ไปกวนพี่หาเงินตอนไหนอ่ะ ไนท์ก็อยู่เฉยๆของไนท์นี่นา”
“พอสักทีเถอะไนท์ โตเป็นผู้ใหญ่สักทีเถอะ”
“พี่อาร์ต”
“…”
“พี่อาร์ต!!!”
ไม่ว่าผมจะเรียกเท่าไหร่ แผ่นหลังที่สูงใหญ่แผ่นนั้นก็มีแต่จะห่างผมออกไปเรื่อยๆ
ผมวิ่งตามพี่เขาไปจนท้ายที่สุดผมก็เห็นพี่อาร์ตอยู่กับคนที่มารับ . . เขาหน้าตาดีมากและก็หล่อมาก พูดสั้นๆง่ายๆก็คือพี่อาร์ตคงทิ้งผมเพื่อไปหาเขาคนนั้นนั่นแหละ
ตอนนั้นผมแทบใจสลาย . . เท่านั้นยังไม่พอพี่แมทก็ดันมาเสียในช่วงเวลาใกล้ๆกันอีก ผมเศร้าถึงขีดสุด เศร้าชนิดที่ว่าไม่พูดไม่คุยกับใครเลยเป็นเวลาหลายต่อหลายเดือน จนกระทั่งผมก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ผมนั้นต้องอยู่กับเพื่อนตลอดเวลา เพราะไม่อย่างนั้นล่ะก็ หัวของผมก็จะหวนกลับมาคิดถึงเรื่องของคนที่ทิ้งผมไปอีก . .
คนใจร้ายพรรค์นั้น . .
แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ลืมเขาไม่ลงอยู่ดี . .เขาเป็นรักแรก แฟนคนรัก คนที่ดูเหมือนพี่ชาย ครอบครัว คนรัก . . ที่อยู่ดีๆก็มาทิ้งผมไปเพียงเพราะเขาเจอคนใหม่ . .
ผมไม่ได้เจอเขาอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น เขาพอจะรู้จักผมดีล่ะมั้งว่าผมใช้ชีวิตยังไงและแบบไหน เขาจึงเลี่ยงที่จะเดินผ่านมาในเส้นทางชีวิตของผม จนกระทั่ง . .
ผมเจอพี่ชายของเจ้านาย . . ที่มีหน้าตาและท่าทางคล้ายพี่อาร์ตโคตร . .
ผมเกลียดขี้หน้าเขาทันที ผมเป็นคนเจ้าอารมณ์ไร้ซึ่งเหตุผลมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว สาเหตุแค่เพราะหน้าเหมือนคนที่เคยทิ้งผมไป ผมก็เกลียดเขาได้ แต่แปลกที่เขาคนนี้นิสัยไม่เหมือนพี่อาร์ตเลย
พี่อาร์ตจะเป็นคนอบอุ่น ดูเป็นผู้ใหญ่ และเป็นคนที่ดูแลเทคแคร์เก่งเอามากๆ ถึงแม้ว่าตอนสุดท้ายจะดีแตกก็เถอะ แต่เจ้าขุน . . เป็นคนที่มีหลายอย่างอยู่ในตัวและก็โคตรหลากหลายมุม บางครั้งก็เด็ก(ขี้แกล้ง โวยวาย ไร้สาระ) บางครั้งก็ผู้ใหญ่(ดูมีเหตุมีผล รับผิดชอบในหน้าที่การงาน) หลายครั้งหลายคราที่เขาโผล่มาตอนที่ผมนั้นกำลังเดือดร้อน
จนผมต้องติดหนี้บุญคุณของเขาโดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลย . .
เจ้าขุนมันบอกให้ผมต้องมาทำงานกับมัน . . ให้ตาย . . เกิดมาไม่เคยทำงาน และที่สำคัญยังไม่เคยเป็นเด็กฝึกงานด้วย ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ในหัว และยิ่งมันเห็นว่าผมเคยมีอดีตครั้งเก่ากับพี่อาร์ตมันยิ่งเอาใหญ่ รับพี่อาร์ตเข้ามาทำงานโดยที่ไม่ถามสุขภาพของของผมสักคำ . .
ตอนแรกผมเกร็งแทบตายที่ได้เจอเขา . .
“ฝากซีรอกซ์ให้พี่ทีนะ”
พี่อาร์ตพูดยิ้มๆส่วนผมหน้าบูดเพราะคิดว่าแม่งทิ้งกูไปแล้วเสือกมาปั้นหน้ายิ้มใส่กู
ผมซีรอกซ์งานให้พี่เขา . .ยื่นให้พี่อาร์ตและก็จะเดินไปหางานทำต่อ แต่พี่อาร์ตบอกผมเอาไว้ซะก่อน
“เย็นนี้ไปกินข้าวกับพี่ทีนะ”
ผมใจเต้นตู้มๆขึ้นมาหลังจากที่มันไม่รู้สึกอะไรมานานเต็มทีแล้ว วันนั้นทั้งวันผมตั้งหน้าตั้งตารอคอยการกินข้าวเย็นกับพี่อาร์ต พร้อมทั้งเรื่องคิดไปเองมากมายอยู่ในหัว พี่เขาจะขอผมคืนดี? หรือว่าพี่เขาจะถามสารทุกข์สุขดิบเฉยๆ? เอ๊ะ หรืออาจจะยืมเงินผม?
และเย็นวันนั้นผมก็ได้รู้คำตอบ . .
ร้านอาหารที่ตั้งอยู่ไม่ไกลในบริเวณบริษัทของเจ้าขุน ผมนั่งอยู่กับพี่อาร์ตที่เอาแต่มองผมอย่างกระตือรือร้นราวกับพี่ชายมองน้องชาย . . ให้ตาย ผมไม่ชอบสายตาแบบนั้นเอาเสียเลย
“โตขึ้นเป็นกองเลยนะ” พี่อาร์ตยังคงยิ้มไม่หยุด
“พี่อาร์ตก็หล่อขึ้น”
“ฮ่าๆ ไม่จริงอ่ะ พี่ตกงานมาตั้งหลายเดือนนะ โทรมจะตาย”
จะยังไงก็ช่าง . . ผมก็มองพี่อาร์ตหล่อเสมออยู่ดี
“พี่มีเรื่องจะคุยกับไนท์”
หูของผมผึ่งขึ้นมาทันทีและก็กำลังลุ้นจัดว่าพี่ไนท์จะพูดเรื่องอะไร . .
“เรื่องอะไรครับ”
“พี่อยากให้ไนท์ . . ลืมพี่”
หัวใจของผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม . . ทำไมจู่ๆถึงพูดแบบนี้วะ
“พี่อาร์ต”
“พี่ได้ยินข่าวเรื่องไนท์อยู่เหมือนกัน ไนท์ยังคงเมาเพราะพี่ ยังคงคิดมากเพราะพี่ พี่ไม่อยากให้ไนท์เป็นแบบนั้นเลย”
“. . .”
“ไนท์อาจจะยังไม่รู้ตัว แต่เมื่อสองปีก่อน . . พี่ว่าไนท์ไม่เคยรักพี่เลย”
“. . .”
“ไนท์แค่ต้องการใครสักคน เพื่อที่ไนท์จะได้รู้สึกว่ามีใครสักคนอยู่ข้างๆไนท์”
“พี่อาร์ต!!!” ผมทุบโต๊ะเสียงดังจนคนทั้งร้านอาหารหันมามอง “พี่อาร์ตจะรู้อะไร!!!”
“รู้สิ . . ไนท์ ที่ผ่านมาไนท์ให้พี่เพียงแค่ความหลงใหล ไนท์ไม่ได้ให้ความรักกับพี่เลย”
“ทำไมจู่ๆถึงพูดเรื่องนี้ พอกันที!”
“แต่ตอนนั้นพี่รักไนท์จริงๆนะ”
“…”
“เพราะพี่รักไนท์ พี่ถึงปล่อยไนท์ไปยังไงล่ะ”
“ไม่ต้องมาพูดให้ตัวเองดูดีเลยพี่อาร์ต มันเสียเวลาเปล่า”
“คนๆนั้นมันเป็นเพื่อนพี่ มันไม่ใช่แฟนใหม่พี่” พี่อาร์ตเล่าให้ฟังอย่างใจเย็น “ที่พี่ต้องปล่อยไนท์ไปเพราะพี่อยากเห็นไนท์เป็นผู้ใหญ่ อยากเห็นไนท์ดูแลตัวเองให้เป็น ไนท์อยู่กับพี่ไม่ได้ตลอด ไนท์จะเอาหัวใจและเอาชีวิตมาฝากไว้กับพี่ไม่ได้”
“…”
“พี่รู้สึกแย่มากเลยรู้มั้ยที่ตอนนั้นพี่ทำให้ไนท์ต้องมาจมปลักอยู่กับพี่ เหมือนทำให้ไนท์ต้องรู้สึกอยากอยู่กับพี่ตลอดเวลา ทั้งๆที่ความจริง . . ไนท์ต้องหัดอยู่คนเดียวให้ได้”
“เลิกพูดได้รึยัง!!!!”
ผมทุบโต๊ะเสียงดังอีกคราอย่างไม่แคร์สายตาคนอื่น พี่อาร์ตทอดถอนใจและก็ไม่พูดอะไรอีก ผมหายใจหอบเร็ว ราวกับว่าทั้งโกรธทั้งอึ้งในเวลาเดียวกัน . .
“และถ้าไนท์ไม่ได้รักพี่อาร์ต . . แล้วทำไมไนท์ถึงไม่เคยลืมพี่อาร์ตเลยล่ะ . .”
“เราผ่านเรื่องอะไรมาด้วยกันก็มากนะ จะลืมกันง่ายๆก็ใจร้ายเกินไปหน่อยแล้ว”
ไม่ใช่แบบนั้น . . ยังไงก็ไม่ใช่ . .
“พี่อยากเตือนสติไนท์มานานแล้ว แต่พี่ไม่มีโอกาสสักที”
“มัวแต่จมอยู่กับงานน่ะสิ”
“เฮ้อ ทำไงได้ ปีหน้าอายก็จะเข้ามหาลัยแล้ว” พี่อาร์ตพูดถึงน้องสาวของตัวเอง “งานที่เดิมก็ห่วย พี่ขยันแทบตายแม่งก็ไม่ยอมเลื่อนขั้นให้พี่สักที”
“แล้วพี่คิดว่าไอ้เจ้าขุนมันจะเลื่อนขั้นให้พี่เร็วๆเหรอ”
“เฮ้ย” พี่อาร์ตดูตกใจ “ไนท์อย่าไปเรียกบอสแบบนั้นมันดูไม่ดี”
ผมลืมไปว่าต่อหน้าพนักงานคนอื่นผมต้องสุภาพกับเจ้าขุน . .
“ก็มันดูไม่ดี ก็เลยไม่ต้องพูดดีกับมันไง”
พนักงานคนอื่นที่ยกเว้นพี่อาร์ตน่ะ . . เอิ่ม
“ไม่เอานะไนท์ อย่าทำแบบนี้ เขาเป็นเจ้านายของไนท์ตอนนี้นะ” เสียงของพี่อาร์ตช่างเหมือนพี่ชายสั่งสอนน้องชายซะจริงๆ
“แปลกจังแฮะ อายุอานามเขาก็ห่างกับเรามาก ทำไมเราถึงไปเรียกเขาแบบนั้นล่ะ”
“ก็ไม่ชอบมัน”
“เพราะอะไร เพราะเขาหน้าคล้ายพี่เหรอ”
อ้าว เชี่ยแล้ว รู้อีก . . “คิดเหมือนกันเหรอ”
“ก็ไม่คล้ายเท่าไหร่หรอก บอสหล่อกว่าพี่เยอะ”
“โหย ไม่จริงอ่ะ” ผมเถียง “ไอ้นั่นไม่เห็นหล่อเลย ตัวก็ใหญ่อย่างกับควาย นิสัยก็โคตรแตกต่างจากน้องชายลิบลับเลย นี่รู้มั้ยว่าน้องชายมันอ่ะ น่ารักโคตร” จริงๆนะ เจ้านายน่ารักในสายตาของผมจริงๆนะ
“แล้วจะเล่าให้พี่ฟังได้มั้ย ว่าทำไมถึงต้องมาเป็นเด็กฝึกงานที่นี่”
ผมเล่าให้พี่อาร์ตฟังแบบหมดเปลือง พูดราวกับไม่ได้พูดมาสามเดือน น้ำไหลไฟดับ . .
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เลิกเมาเพราะพี่”
“เพิ่งมาบอกไนท์เมื่อกี้เองนะ”
“เอาน่า” พี่อาร์ตดูมีท่าทีที่สบายๆ “พี่แปลกใจอยู่เรื่องหนึ่ง ทำไมเขาต้องให้ความสนอกสนใจไนท์ขนาดนั้นด้วย”
ผมที่กำลังดื่มน้ำเปล่าเข้าปากถึงกับสำลัก “แค่ก! มั่วอีกแล้ว”
“จริงๆนะ พี่รู้สึกได้” พี่อาร์ตทำท่าครุ่นคิด “เขาอาจจะชอบไนท์อยู่ก็ได้”
“ไม่มีทาง” ผมพูดสวนขึ้นมาทันที “พี่อาร์ตอย่ามั่วได้ป่ะ” เพิ่งคุยเรื่องมึงอยู่หยกๆ มึงเปลี่ยนไปพูดถึงบุคคลที่สามซะแล้วเหรอ ไอ้พี่อาร์ต . .
“งั้นเรามาลองพิสูจน์กันดูดีมั้ยล่ะ”
“เดี๋ยวนะ เมื่อตะกี้ยังคุยกันเรื่องไนท์กับพี่อาร์ตอยู่เลย แล้วนี่อะไร”
“ไนท์สังเกตอะไรได้รึเปล่า”
“อะไร”
“ไนท์คุยกับพี่ได้ราวกับเราไม่ใช่แฟนเก่ากัน . . ไนท์เป็นตัวของไนท์เอง พี่ก็เป็นตัวของพี่เอง และดูเหมือนตอนนี้เราจะมีความสุขกว่าแต่ก่อนอีกนะ”
“ไนท์ . .” ผมอ้าปากจะเถียง
“สักวันไนท์จะรู้ว่าไนท์ไม่ได้รักพี่จริงๆหรอก . . และเมื่อถึงตอนนั้นพี่เชื่อว่าเราจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้ จริงมั้ย”
ผมเถียงอะไรไม่ออกเลยสักคำ ไม่ใช่ว่าผมเชื่อผมยอมพี่อาร์ตหรอกนะ แต่ผมยังคิดไม่ออกต่างหากว่าสิ่งที่พี่เขาพูดนั้นมันเป็นความจริงหรือเปล่า ผมจึงไม่เถียงอะไรออกไป และก็นั่งเงียบอยู่เฉยๆ พี่อาร์ตดูจะสะใจที่ต้อนผมซะจนมุมได้
“แล้วตอนนี้ . . พี่อาร์ตโสดรึไง”
“หึ . . ไม่แล้ว” พี่อาร์ตโชว์แหวนสีดำที่สวมอยู่นิ้วนางข้างซ้ายขึ้นมา ให้ตาย . . ผมรู้สึกอิจฉาชะมัด
“สวยมั้ย”
“หืม? ไม่อ่ะ” พี่อาร์ตส่ายหน้า “ไนท์เคยเจอแล้ว”
“หา?”
“ก็เอาคนที่มารับพี่วันนั้นไง”
“เห้ย เดี๋ยวนะ ไหนบอกว่าเป็นเพื่อนกันไง ทำไมพูดจากลับกลอกงี้วะ!” เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่ใช่แฟนแต่เป็นเพื่อนกันอยู่หยกๆ อะไรของมัน ?
“ก็วันเวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนกันได้นี่ . . พี่จีบมันเอง”
พี่อาร์ตกระดิกเท้าชิวๆ ส่วนผมเบะปากอย่างหมั่นไส้ . .
“เห็นมั้ย . . ดูน้องไนท์ไม่เฮิร์ทเท่าไหร่ที่พี่มีแฟน เห็นมั้ยล่ะๆๆๆ คิดออกรึยังว่าตัวเองไม่ได้รักพี่ ตัวเองแค่ชอบอยู่กับพี่เฉยๆ”
“เลิกย้ำซะทีเถอะน่า . .” มันก็มีส่วนจริง . . ผมไม่มีอะไรเถียงสู้พี่อาร์ตได้เลย
“พี่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่างเรื่องบอสของเรา”
“นี่ยังไม่จบเรื่องนี้อีกเหรอ”
“แหม ก็เห็นเขามาชอบน้องพี่ทั้งที”
“อย่ามามั่วน่ะ”
“พี่ต้องทำอะไรสักอย่างแล้วสินะ”
โคตรจะไม่ฟังใครเลย . .
หลังจากที่คุยเปิดใจกันในวันนั้นผมยอมรับว่าผมรู้สึกดีขึ้นมาก เหมือนได้เอาห่วงที่ผูกคอตัวผมเองอยู่นานออกไป ผมรู้สึกโล่งขึ้น สบายมากขึ้น และถ้าจะให้พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือมีความสุขมากขึ้นด้วย ดูเหมือนผมจะได้พี่ชายที่แสนดีของผมกลับคืนมา และเขาก็สอนให้ผมทำตัวดีๆต่อหน้าพี่ๆที่ออฟฟิศด้วย
ยกเว้นอยู่หนึ่งคน . . ที่ผมไม่ยอมดีด้วยเด็ดขาด
ก็ไม่ชอบไปแล้ว ก็ต้องไม่ชอบต่อไปดิ . . จะให้ผมยิ้มแล้วก็พูด ครับบอส ได้ครับบอส อย่างงี้อ่ะเหรอผมพูดไม่ค่อยลงหรอกถ้าใช้ความจริงใจน่ะ สิ่งที่ผมแสดงออกไปคือประชดประชันแบบสุดๆ นั่นถือว่าผมอ่อนให้ที่สุดแล้วนะ
พี่อาร์ตก็ยังคงหาทางพิสูจน์เรื่องนี้ต่อไปโดยที่เรียกผมไปใช้งานต่อหน้าเจ้าขุนโคตรบ่อย ตอนแรกผมก็เอือมอยู่หรอก แต่ผมเพิ่งนึกว่าในสถานที่ที่มีมนุษย์เงินเดือนเยอะขนาดนี้ผมรู้จักพี่อาร์ตคนเดียว เมื่อพี่เขาเรียกผมก็ไป เมื่อพี่เขาชวนไปดื่มตอนเลิกงานผมก็ไป ผมกับพี่อาร์ตเลยสนิทกันมากขึ้น และดูเหมือนจะแตกต่างก็เมื่อก่อนเอามากๆ
ที่ผ่านมาผมไม่ได้รักพี่เขาเลยจริงๆน่ะเหรอ . .
มันก็ไม่จริงร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก . . ยังไงก็ไม่มีทางแน่ๆ แต่ผมเชื่อสนิทใจแล้วว่าเป็นพี่น้องกันแล้วโคตรโอเค โคตรอุ่นใจ เหมือนผมมีพี่ชายอีกคนไว้คอยฟังสารทุกข์สุขดิบ
จนกระทั่งวันที่ไอ้บอสบ้านั่นมันสั่งให้ผมไปกับมัน พี่อาร์ตก็ทำตาล้อเลียนใส่ผมใหญ่ลับหลังไอ้บอสบ้า . . ซึ่งมันก็โคตรไร้เหตุผล ทำไมต้องเอาผมไปด้วยก็ไม่รู้ ทำไมไม่เอาลุงสมจิต คนขับรถของมัน หรือไม่ก็คุณจิ๊บ เลขาของมันไปแทนนะ . .
ตอนที่มันเข้าไปในห้องลองเสื้อ พี่อาร์ตก็ไลน์มาล้อเลียนผม
พี่บอกแล้วไง บอสต้องคิดอะไรกับไนท์ชัวร์ๆ 555
ผมไม่ลังเลที่จะพิมพ์ตอบกลับไปอย่างกระแทกกระทั้น
อย่า มา มั่ว
“นี่คือคอลเลคชั่นแรกที่จะให้คุณกานต์ลองนะคะ รบกวนด้วยนะคะ” พรึ่บ! ชุดสูทสีดำเงาวับโคตรสวยถูกยัดมาใสมือของผมอย่างงงๆ
“อะไรเหรอครับ”
“ช่วยเอาไปให้คุณกานต์ที่ห้องลองหน่อยนะคะ” พนักงานพูดด้วยท่าทางเขินๆ
“ทำไมต้องเป็นผมอ่ะ?”
“ก็ . . พวกเราเขินหุ่นคุณกานต์น่ะค่ะ” เธอพูดแล้วบิดไปมา ทำท่าเหมือนพนักงานคนอื่นๆข้างหลังเด๊ะๆ “คุณกานต์หุ่นดีเกินไปจริงๆนะคะ . . คุณไม่เคยเห็นเหรอคะ”
จะไปเคยเห็นได้ยังไงล่ะโว้ยยยยยยยยยยยยยยย . .
ผมถูกพนักงานสาวดันหลังให้เข้าไปในห้องลอง ไอ้บอสบ้าหันหน้ามาหาผมและก็เดินเข้ามาหา . .
โอเค ผมรู้แล้วล่ะว่ามันหุ่นดี . . แต่ทำไมผมต้องไม่กล้ามองด้วยวะ หุ่นดีๆโคตรๆอย่างไอ้มังกรผมก็เคยเห็นมาแล้วแต่ทำไมกับไอ้คนนี้ พอเห็นแล้วผมต้องก้มหน้างุดอย่างนั้นด้วยล่ะ . .
ยิ่งมันดึงผมกลับเข้าไปช่วยมันแต่งตัวอีกครั้งยิ่งทำให้ผมรู้เลยว่าผมไม่สามารถกล้ามองมันได้อย่างตรงๆได้ ไม่สามารถเลยจริงๆ
วันนั้นผมผ่านมาได้ด้วยอาการที่ปวดหัวหนึบๆกับเสียงล้อเลียนของไอ้เจ้าขุนที่ว่าผมเขินหุ่นมันจนถึงเที่ยงคืน คนบ้าอะไรลองชุดตั้งแต่บ่ายสองจนถึงเที่ยงคืน บ้ารึเปล่า!!!
:katai5: :katai5: :katai5:
คลานออกจากเล้า YY
-
อยากอ่านต่ออ่ะ
รู้สึกคู่นี้จะเด่นซะจนลืมคู่หลักไปเลย :hao7:
-
พี่อาร์ตหักดิบไนท์อย่างโหดอ่ะ ค่อยๆก็ได้ 555 //แต่มันก็ผ่านมาแล้ว
พี่ขุนสิยังไม่รู้ใจตัวเอง ลองชุดอะไรถึงเที่ยงคืนครับนั่น หรือเห็นไนท์เขินแล้วชอบอ่า?
กิ้วๆๆๆ 555
-
:hao6: อารายของเค้าา
-
ลองชุดตั้งแต่บ่ายสองยันเที่ยงคืน! พี่ขุนคงยิ้มจนแก้มปริที่ได้แกล้งคน555
สงสารไนท์อ่ะ ต้องโดนพี่ขุนกลั่นแกล้ง ฮา
พี่อาร์ตยังดูออกเลย พี่ขุนรู้ใจตัวเองยัง ไนท์ก็นะ เขินหุ่นพี่ขุน
อย่างงี้ต้องให้เห็นชัดๆทั้งตัวไปเลยว่าจะเป็นยังไง
รออ่านต่อตลอดน้า
-
สรุปแล้ว
เค้ากำลังตกหลุมรักกันสินะ
:o8:
-
มันต้องอย่างนี้แหละ 555 :hao6:
-
พี่อาร์ตน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก อยากอ่านพาร์ทของพี่แล้วสิเนี่ย :hao6:
ส่วนพี่ขุนกับไนท์ยังกัดกันเหมือนเดิม
แต่อยากเห็นพี่ขุนโดนเอาคืนมั่งอ่ะ หุหุ :z1:
-
โห่ลองชุดถึงเที่ยงคืนเลย
-
เห็นค้าเขินลองให้ดูจนเพลินเลยนะะะะ
-
โหยพี่อาร์ตมีการพิสูจน์ไม่ต้องหรอกเห็นๆกันอยู่55
-
:-[ :-[ :-[
พี่ขุนลองชุดได้ยาวนานมาก เพื่อต้องการอยู่กับน้องไนท์เนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
จะผิดไหมที่จะบอกว่า อยากอ่านคู่นี้มากกว่าคู่เอกซะแล้ว น้องไนท์ดื้อๆ กะพี่ขุนที่ดื้อกว่า ชอบมากกกกกกก
รอลุ้นว่าจะรักกันตอนไหน กอดๆคนเขียนค่า :กอด1:
-
พี่ขุนลองชุดหรือตัดใส่เองเนี่ย
ยันเที่ยงคืนเลย นานว่อออออ
ส่วนพี่อาร์ตก็เป็นคนดีขึ้นมาเลยพอได้ฟังเหตุผลแล้ว
-
เอ่อ.......เจ้าขุน ลองถึงเที่ยงคืนนี่คงมีความสุขมากสินะ
555555555555555555555
-
ชอบเวลาที่ไนท์เขินเจ้าขุนอ่ะ เอาอีกๆ แต่พาทย์เจ้าขุนนะ
-
โอยยยพี่ขุน ลองชุดถึงเที่ยงคืนนี่เกินไป่ะ 555555555555555555555555555555555555
นี่คงกินชุดสูทแทนข้าวกันเลยสินะ อิ่มไ :z13:หมคะ
-
พี่เจ้าขุนน่ากลัวอ่ะ นี่ไปลองชุด หรือไปเย็บชุดเองกันแน่
-
พี่เจ้าขุนเลือกชุดไปเดินพรมแดงเมืองคานส์แข่งกะญาญ่าญิ๋งและชมพู่หรอ กิ้วๆ
-
:z1: :z1: :z1: :z1:จะว่าไปพี่อาร์ตก็แสบไม่ใช่เล่นนะ :z1: :z1: :z1:
-
คู่นี้แม่งน่ารักมากกกกกกกกกกกกอะ
คนนึงปากไม่ตรงกับใจอีกคนก้ดื้อเหลือเกิน
ชอบไนท์ ขี้โวยวายดี ฮ่าๆ
-
พี่อาร์ตเคลียร์ตัวเองกับไนท์เรียบร้อยแล้วแถมยังสังเกต
ไอ้คุณบอสอีกงานนี้ไม่รู้ใครจะปั่นหัวใครกันละ..คิดถึงมังกรกับเจ้านายยยยย
-
ลองชุดกันนานจริงๆๆๆ :hao6:
-
น่าจะลองไม่ใส่ชุดกันนะ คิกๆ :hao7:
-
ไนซ์กับขุนนี่มันเกิดมาเป็นคู่กัดกันจริงๆ
-
เจ้าขุนจะวางแผนให้ไนท์กับอาร์ตคืนดีกัน กลายเป็นอาร์ตวางแผนตลบหลังซ้อนเข้าให้ อยากแกล้งคนอื่นดีนัก อย่างนี้เค้าเรียกกรรมตามสมองนะ แต่เป็นกรรมดีมีแววว่าจะได้เคี้ยวหญ้าอ่อน หุหุ
-
5555ตั้งแต่บ่ายสองยันเที่ยงคืน เรื่องพี่อาร์ตก็จบไปแล้ว
ไนท์หันมาหาพี่ขุนเร็วอิอิ
-
อืมมม ก็ล่อไปกี่ชุดละพ่อคู๊ณณณณณณณณณ
-
เจ้าขุนกับไนท์ใครจะซึนกว่ากัน :hao6:
-
บ่าย2 ยันเทื่ยงคืน :m20:
ไม่ค่อยเลยอะพี่ขุน
-
ดีแล้วที่ไนท์กับพี่อาร์ตดีกัน :katai2-1: (อ่านๆไปยังไงก็เหมือนพี่อาร์ตทิ้งไนท์ไปกับแฟนใหม่อยู่ดีอะ)
มีพ่อสื่อมาช่วยให้ความรักบังเกิดนี่ก็ดีนะ :m4: ต่างคนต่างก็ไม่คิดอะไรให้ชัดเจนสักที รู้มั้ยพี่ขุน-ไนท์ คนอ่านลุ้นแทบคลั้งแล้วนะเนี้ย
ว่าแต่ก็รู้นะว่าอยากแกล้งคน ก็คนมันน่ารักนี่เนอะ แต่ลองจนถึงเที่ยงคืนนี่ก็ไม่ไหวนะพี่ขุน เพลียจิต :laugh3:
-
พี่ขุนมาแรงแซงเจ้านายไปแล้ว :mew1:
-
พี่ขุนน่ารักอ่ะ :katai4:
-
พี่ขุนชอบแกล้ง..นิสัยไม่ดีอ่ะ
-
อาร์ตเจ้าเล่์ห์นะเนี่ย ขุนลองเสื้ออะไรนานขนาดนั้น
-
พี่อาร์ตทำไมแสนดีขนาดนี้
-
เจ้าขุน ลองอะไรของมึ๊งงงงงงงง เยอะแยะ
ฮ่าๆๆ
-
อยากอ่านต่ออีกจังเลย
แล้วมาต่อไวๆนะจ๊ะ
-
พี่ขุนลองเสื้อถึงเที่ยงคืนน
ชอบเเกล้งไนท์อ่ะ
ดีใจพี่ไนท์กับพี่อาร์ตเปิดใจคุยกันดีๆ
-
ว๊ายๆๆๆๆ เข้าใจละ ปัญหาหมดไปหนึ่งเปราะ
เอาล่ะไนท์ จีบพี่ขุนเลย !!! ฮ่าๆๆๆๆ
-
อร๊ายยยยยยย เขินหุ่นคุณกานนนนนนต์
น่ารักอ่ะคู่นี้
ลืมมังกรเจ้านายสนิทเบยยย
555555555555
:z3: :z3: :z3: :heaven :heaven
:pig4:
-
คู่นี้ไฟติ้งค่าาากรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
อีพี่อาร์ตแกนะแกรรร์ ไนท์เข้าใจผิดมาตล้อดดด :ling1:
ต่อหปนี้พี่ขุนจะมาดามใจแล้วนะจ้ะ ฮาาาาาาา
-
สรุปต่างฝ่ายต่างหลงรักกัน
แต่ยังไม่อยากยอมรับใช่ไหม :mew1:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านต่อไป อัพเลยนะคะ รอค่า
-
ทำไมไม่พากลับบ้านไปด้วยเลยล่ะ :laugh:
-
อดีตของน้องไนท์ เคลียร์ ๆ กันไปเลยจ้า แถมพี่อาร์ตจะมาเป็นพ่อสื่อให้อีก น่าร้อกอ่ะ
แต่ไนท์ดูดื้อจังท่าทางปราบยาก แต่เชื่อว่าพี่ขุนเอาอยู่ ขอให้ได้กัน อิอิ :katai2-1:
ขอบคุณค่ะ
-
ห๊า!!!!!!!ลองชุดตั้งแต่บ่ายสองจนถึงเที่ยงคืน พี่ขุนแกล้งไนท์อ่ะ ฮ่าๆ
-
พี่อาร์ตเป็นคนจัดการนี่เอง
-
ลองชุด หรือ ลองใจ รึ เจ้าขุนมูลไนร์ :katai2-1:
-
ร้ายที่ 34
อเมริกานะ . . ไม่ใช่อุบลราชธานี
มังกรผู้ไม่รู้ว่าผมโดนคุณย่าของมันมาพบเงยหน้าขึ้นมาจากการวาดรูป ในบ่ายวันหนึ่งที่วันนี้ผมกับมันพร้อมใจกันอยู่ที่คอนโดของผม มันก็นั่งวาดรูปของมันไปส่วนผมก็คิดมากของผมไป เราต่างฝ่ายต่างเงียบกันมานานมากแล้ว เหมือนมังกรมีเรื่องอยู่ในใจและผมก็เช่นกัน
ตรงหน้าของผมคือกองชีทขนาดย่อมวิชาภาคของผมเอง มันไม่ได้เข้าหัวของผมเลยสักนิดเดียว(ที่ผ่านมาก็ไม่เคยเข้าอยู่แล้ว . .) ผมหมุนปากกาควงเล่นเอามือค้ำคางอย่างคนเครียด มังกรก็บรรจงวาดรูปของมันต่อไปอย่างมีสมาธิรึเปล่าก็ไม่อาจทราบได้ เพราะมันเอาแต่เงียบ บางทีก็เหม่อ . .
แต่บรรยากาศรอบข้างมันเงียบเกินไปแล้ว . .
“เฮ้” ผมส่งเสียงขึ้นมา
“ว่าไง” มังกรตอบรับ
“มึง . .” ง่ะ เรียกมันขึ้นมาก็ไม่รู้จะคุยกับมันเรื่องอะไรดี “กินน้ำมั้ย”
“ฮะ”
“หิวน้ำป่าว กูจะไปกินน้ำพอดี”
“อ๋อ อื้อ เอาสิ”
จึงจำเป็นต้องไปเอาน้ำมาให้คุณชายตามระเบียบ . . ระหว่างทางผมเดินผ่านรูปพี่แมทฝีมือไอ้มังกรด้วย ผมกับมันตัดสินใจแปะรูปพี่เขาไว้กลางผนังห้อง . . มังกรมันวาดสวยมาก และพี่แมทก็หน้าตาดีมาก นั่นยิ่งทำให้ผนังห้องผมดูมีสง่าราศีขึ้นมาเป็นกอง
ผมเทน้ำใส่แก้ว . . แล้วเดินเอามาประเคนให้ไอ้มังกรถึงที่ บอกตรงๆนะมังกรนะ กูไม่เคยดูแลใครดีขนาดนี้เลย พ่อกูกูยังไม่เทเหล้าให้เลยนะเว้ย . .
แต่พูดออกไปตอนนี้ไม่รู้ว่ามันจะขำกับมุขของผมหรือเปล่า
“น้ำ” ผมวางแก้วน้ำลงแล้วก็มองมันอย่างห่วงๆ
“อื้ม ขอบคุณนะ” มังกรรับแก้วมา แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“มึงกูถามจริงๆนะ . .มึงเป็นอะไรรึเปล่า”
มังกรวางแก้วน้ำลงทันที . .
“เปล่านี่”
“ไม่อ่ะ มึงเป็นอ่ะ” ผมเถียง “ถึงเราจะคบกันได้ไม่นาน แต่กูเชื่อว่ามึงมีอะไรในใจแน่นอน”
“…”
“มึงจะเล่าให้กูฟังมั้ย”
มังกรไม่ตอบ เอาแต่ถอนหายใจและก็จ้องมองผลงานตัวเองอยู่อย่างนั้นจนผมอดรนทนไม่ไหว
“นี่เราเป็นแฟนกันป่ะวะ!” ผมร้องเสียงดัง “มีเหี้ยอะไรทำไมไม่เล่าให้กูฟังบ้าง!”
“เจ้านาย . .” มังกรดูตกใจกับเสียงอันดังของผม
“ถึงแม้ว่าเราจะคบกันได้ไม่เท่าไหร่ แต่กูก็พอดูออกนะว่ามึงมีเรื่องอะไรในใจ กูเสียใจที่มึงไม่คิดจะเล่าให้กูฟังบ้างเลย!”
“นี่ ใจเย็นๆก่อน” มังกรลุกขึ้นมาจับมือผมเอาไว้ . .
“ไว้ใจกันบ้างดิวะ . . กูเป็นแฟนมึงนะ!”
“โอเคๆๆๆ” มังกรสวมกอดผมเอาไว้ในที่สุด นั่นทำให้ผมเลิกโวยวายได้แทบจะในทันที มันกอดผมแน่นกล่อมให้ผมใจเย็น “เราต้องไม่ทะเลาะกันนะ”
“ถ้าจะทะเลาะสาเหตุก็คงจะเป็นเพราะมึงนั่นแหละ”
“โอเคๆ จะเล่าแล้วๆ”
มันจับให้ผมนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วมันก็หันเก้าอี้ตัวที่อยู่ข้างๆกันให้หันมาหาผมก่อนที่จะขยับตัวนั่งลง เราสองคนนั่งสบตากัน . .
“เล่าสิ” ผมที่ใจร้อนอยู่แล้วเอ่ยปากเร่ง
“เรื่อง . .”
“มึงช้าว่ะ” ผมสวนขึ้นมา “มึงกำลังคิดมากว่ามึงจะไปอเมริกาดีมั้ยใช่รึเปล่า”
“มึงรู้ได้ไง” มังกรขมวดคิ้วทันที
. . ผมคิดว่าปิดมันไปก็คงไม่มีประโยชน์ “คุณย่าของมึงเขามาหากูว่ะ . . เขาบอกให้กูช่วยพูดเรื่องที่จะให้มึงไปอเมริกากับเขา”
“แล้วยังไง มึงอยากให้กูไปเหรอ” มังกรกระชากเสียง
“เฮ้ย กูยังไม่ได้พูดแบบนั้นเลยนะ”
“กูไม่ไปอเมริกาหรอก” มังกรพูด “จะพูดอีกกี่ครั้งร้อยครั้งล้านครั้งกูก็ไม่ไป . . พ่อกูกับแฟนกูอยู่เมืองไทย”
หน้ามันนิ่งและดูจริงจังมาก . . นั่นทำให้ผมดีใจ . .
ผมเองก็ไม่เคยเห็นด้วยกับคำพูดของคุณย่าไอ้มังกรเลย . .
“แล้วเรื่องที่มึงคิดมากคือเรื่องอะไรเหรอ”
“แด๊ดไม่สบาย. .” มังกรมีน้ำเสียงเศร้าลงทันที พร้อมกับทั้งพรั่งพรูแต่ละคำออกมาช้าๆ ราวกับต้องการการระบาย “แด๊ดเป็นโรคหัวใจ ทำงานหนักไม่ค่อยได้ แต่ที่ผ่านมาแด๊ดทำงานหนักตลอด”
“…”
“กูรู้สึกว่ากูเหี้ยมาก ที่ผ่านมาเหมือนกูเอาเปรียบแด๊ดเสมอเลย”
“ไม่นะ” ผมเถียงมันทันที “มึงไม่เคยเหี้ยเลย ถึงแม้ว่าแต่ก่อนกูจะเคยด่ามึงว่ามึงเหี้ยมากแค่ไหนก็ตาม แต่มึงไม่เคยเหี้ยเลย”
“…”
“มึงรู้มั้ยว่าที่กูรักมึงนั้นเป็นเพราะอะไร” ผมถาม มังกรส่ายหน้า “ก็เพราะมึงเป็นคนดีไง มึงดูแลกูดีจนกูหวั่นไหว และมึงก็รักครอบครัว รับผิดชอบต่อหน้าที่ รับผิดชอบต่อคำสัญญา คือมึงดีทุกอย่างอ่ะ”
นี่ผมอวยแฟนตัวเองเยอะเกินไปป่ะเนี่ย ?
มังกรดูตกตะลึงที่ผมชมมันตรงๆ
“มึงไม่ต้องเครียดนะ . . แค่ให้พ่อมึงทำงานให้น้อยลง พาพ่อมึงไปหาหมอบ่อยๆ กูเชื่อว่าท่านจะต้องแข็งแรงขึ้นแน่นอน”
มังกรทอดถอนใจ . . แล้วก็เอามือผมขึ้นมากุมเอาไว้ มันมองผมด้วยสีหน้าที่ซาบซึ่งยังไงก็ไม่รู้ ผมอดภูมิใจในตัวของผมเองไม่ได้ นานๆทีผมถึงจะพูดจามีสาระเป็นเหมือนคนอื่นเขา
“ขอบใจนะ”
“เห็นมั้ย อย่างน้อยกูก็มีประโยชน์”
“หึหึ” แฟนผมหัวเราะในลำคอ
“ไม่คิดมากแล้วใช่มั้ย”
“ก็ . . อืม”
“แม่ง . . ตอบดีๆดิวะ”
“โอเค เลิกคิดแล้วก็ได้”
“ดีมาก”
“ขอจูบหน่อยนะ”
พูดจบริมฝีปากบางเฉียบของไอ้มังกรก็เข้ามาประกบกับริมฝีปากของผมอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งดันลิ้นหุยุ่นๆของมันใส่เข้ามาในโพรงปากผมด้วย มังกรจูบอย่างผ่อนคลายแต่ทว่าเร่าร้อน . . ผมงี้ขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว
“จุ๊บ”
ก่อนจะถอนปากออกมันส่งเสียงออกมาด้วย โคตรน่าอายเลย . .
ผมประหลาดใจที่เห็นมันยิ้ม แม่เจ้า ผมอยากจะถ่ายรูปเก็บเอาไว้ มันยิ้ม มันยิ้ม มันยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และมันก็หุบปากฉับลงเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของผม
“เป็นไรไป”
“กูว่า . . กูเพิ่งเคยเห็นมึงยิ้มนะ”
“กูก็ยิ้มออกจะบ่อยไป”
“ไม่อ่ะ วันนี้กูเห็นยิ้มแบบเต็มๆ เต็มๆสองลูกตากูเลย”
มังกรดูฉงนสนเท่ห์ที่เห็นผมประหลาดใจขนาดนั้น จนมันยิ้มออกมาอีกครั้งและก็เอามือลูบแก้มผมอย่างแผ่วเบา
“กูก็ยิ้มทุกครั้งที่กูอยู่กับมึงนั่นแหละ มึงไม่สังเกตเอง”
“หืม??”
“ขอบคุณที่เป็นรอยยิ้มของกูนะเว้ย”
หวานสัด . . หน้าผมแดงเป็นลูกตำลึงสุก อีกฝ่ายเห็นก็ได้แต่ยิ้มและก็ลูบแก้มของผมอยู่อย่างนั้น ถามจริง เมื่อกี้เรายังเกือบทะเลาะกันอยู่เลยไม่ใช่เหรอวะ แต่ไหงลงท้ายออกมาเป็นแบบนี้ได้ . .
โรงอาหารตึกบริหาร . .
“นายมึงเอาอะไร ธัญจะไปซื้อน้ำ” ธีเงยหน้าขึ้นมาถามผมในอีกสองวันต่อมา ในเวลาพักกลางวัน ใกล้จะสอบไฟนอลแล้วพวกผมเลยตั้งใจเรียนขึ้นมามากถึงมากที่สุดโดยเฉพาะผม ที่จะติดโปรอยู่รอมร่อแล้ว อายเขาตาย . .
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวบ้าง เหลียวไปมองไอ้ธัญที่ทุกวันนี้มันยังไม่ยอมคุยกับผมเลย
“กูเอา . .” ผมเหลียวไปมองข้างหลังไอ้ธัญ “น้ำส้มจากป้าคนนั้น” น้ำส้มเป็นขวดที่ป้าเขาเอามาขายเองหลังรถจักรยาน มิใช่จากร้านน้ำในโรงอาหาร ธัญไม่พูดอะไร แต่ก็เดินไปซื้ออยู่ดี
ผมหน้าบึ้ง ตักข้าวเข้าไปในปากอย่างประชดประชันใครก็ไม่รู้ . .
“กูเชื่อว่ามึงรู้นะนาย” ธีเอ่ยขึ้นมา . . มันจ้องมองผมด้วยสีหน้าที่ผมเองก็อ่านไม่ออก
“รู้อะไรวะ”
“ธัญมันชอบมึง”
“. . . ก็พอรู้อยู่”
“ที่มันเป็นแบบนี้มึงเข้าใจมันใช่มั้ย”
“ไม่” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง “มันเป็นเพื่อนกู มันเป็นมือขวาของกู . . การที่จู่ๆมันไม่พูดแบบกูแบบนี้กูเซ็งนะเว้ย”
“เอ่อ . .”
“กูรู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร แต่จะให้กูทำยังไงล่ะ ในเมื่อกูมีสองหัวใจไม่ได้”
“กูเข้าใจ”
“กูอยากให้มันกลับมาเป็นคนเดิมเร็วๆ”
“เฮ้อออออ” ธีถอนหายใจ “ถ้ามันชิวได้ครึ่งของกูก็คงจะดีกว่านี้อยู่หรอกนะ” ธีหมุนหลอดในขวดน้ำเปล่าไปมาอย่างเหม่อๆ “กูเห็นมันซึมทุกวัน กูพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะทำให้มันกลับมายิ้ม . . จนกูเหนื่อย แต่มันแม่งไม่เคยเหนื่อยที่จะเศร้า เศร้าอยู่ได้ ซึมอยู่ได้ ไม่ได้สนใจคนที่เป็นห่วงมันบ้างเลย”
“. . .”
“กูจะเป็นบ้าตายห่าอยู่แล้ว มันกับกูยิ่งไม่ใช่พี่น้องธรรมดาๆ”
สายใยแห่งฝาแฝดนั้นผมไม่มีวันรับรู้ได้ว่ามันวิเศษขนาดไหน ไอ้ธัญที่เอาแต่ซึมยิ่งทำให้แฝดของมันคิดมากตามเข้าไปใหญ่
“เพราะกูคนเดียว. .”
“อย่าพูดแบบนั้นเลยน่า”
“มึงก็พลอยเศร้าไปกับน้องมึงด้วย”
“กูห้ามไม่ได้”
หลังจากนั้นผมกับมันก็เอาแต่คอตก . . ไม่รู้จะทำยังไงกันต่อไปดี
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
เสียงเมสเสจดัง . . ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
มาเจอกันหน่อยสิ คิดถึงจัง หลังตึกสินกำตรงลานจอดรถนะ : KING DRAGON
อ้าว . . เพิ่งแยกกันเมื่อตอนเช้านี่เองไอ้มังกรมันก็อยากเจอผมแล้วเหรอ ผมขมวดคิ้วกับสำนวนที่มันใช้เพราะถ้ามันอยากให้ผมไปหามันคงจะไม่บอกว่ามันคิดถึงผมหรอก มันจะใช้คำที่บังคับให้ผมไปหาเลย
แตถึงแม้มันจะดูแปลกๆ แต่ผมก็ยักไหล่และก็จัดการถือกระเป๋าของตัวเองขึ้นมา และก็บอกลาเพื่อนของตัวเองเพื่อที่จะไปตึกศิลปกรรม คณะของมังกร . .
“เดี๋ยวนี้ไอ้เชี่ยไนท์เป็นอะไรวะ ไม่ค่อยมีเวลาให้เพื่อนให้ฝูง” แอร์เอ่ยขึ้นมาตอนที่มันเดินมาเจอผมที่ใต้ตึกคณะผมในเวลาสายๆของวัน แอร์เรียนวิศวะครับ ไนท์เรียนเศรษศาสตร์ ผมเรียนทัศนศิลป์ . . เราสามคนต่างกันสุดขั้วแต่ก็มาเจอกันได้เสมอๆ(แทบจะทุกวันเหอะ) แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าไนท์หายไปไหนตั้งหลายวันมาแล้ว . .
“เห็นบอกว่าจะไปฝึกงาน” ผมตอบทั้งๆที่ตัวเองกำลังแรเงาภาพ . . ชีวิตผมก็มีอยู่แค่นี้แหละครับ วาดรูปกับระบายสีรูป
“ที่ไหน ฝึกล่วงหน้าไปเป็นเทอมเลยเนี่ยนะ”
ผมยักไหล่ “ไม่รู้ดิ มันบอกมาแค่นั้น”
“เป็นห่วงมันจัง ไม่ชอบให้มันอยู่คนเดียวเลย” เสื้อช้อปสีน้ำเงินเดินอ้อมมานั่งข้างๆผม “มึงก็รู้ใช่มั้ยว่าไนท์มันเป็นโรคอยู่คนเดียวไม่ได้”
“ไปฝึกงานนะ ไม่ใช่ไปบวช มันไม่ได้อยู่คนเดียว”
“เออว่ะ” ไอ้แอร์นี่มันต๊องจริงๆ “ลืมไปเลย . . เออนี่กูได้ข่าวมา . .”
“ข่าวอะไรวะ”
“คุณย่าของมึง”
“มึงรู้จักท่านเหรอ” ผมถามเสียงเรียบ . . ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆกับคำพูดนั้น
“ใครๆก็ต้องรู้จัก ตอนแรกท่านใช้นามสกุลเดิมกูเลยจำไม่ได้ ทีนี้หลังจากกลับมาที่ไทยก็เป็นข่าวแบบอึกทึกครึกโครมและก็เห็นหนังสือพิมพ์บางฉบับใช้นามสกุลมึง กูก็เลยรู้”
ไม่ยักรู้ว่าเชี่ยแอร์มันสนใจข่าวสังคมชั้นสูงด้วย . . “แล้วยังไง?”
“บางข่าวเขียนว่าเขากลับมาเพื่อตามลูกชายกลับบ้านว่ะ”
“…”
“และบางข่าวก็เขียนว่าเขามาตามเฉพาะหลานชาย สรุปนี่ยังไงวะ”
นี่มันรู้จริงหรือมันอยากจะสอใส่เกือกกันแน่ . . ผมไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วคุณย่าผมต้องการอะไร แต่ถ้ารู้ล่ะก็ . . ผมไม่บอกไอ้เชี่ยแอร์แน่ๆ
“ไม่รู้”
“อ้าว . . มึงนี่”
“ก็ไม่รู้จริงๆนี่หว่า”
“แต่ย่ามึงสุดยอดเลยนะเว้ย เกือบจะรวยเท่าตระกูลโภคินทร์พิพัฒน์กับตระกูลกฤตฤทธิไกรเลยด้วยซ้ำ” มันอ้างอิงถึงตระกูลที่รวยอันดับต้นๆของประเทศผม . .
“แล้วยังไงวะ”
“กูตกใจที่กูมีเพื่อนรวย”
“ย่าก็ส่วนย่า กูก็ส่วนกู อีกอย่างหนึ่ง . .ถ้าแด๊ดไม่สนใจเรื่องนี้กูก็จะไม่สนใจเรื่องนี้”
ผมพูดเสียงเด็ดขาด ไอ้แอร์อ้าปากค้างและทำหน้าผิดหวังราวกับมันพลาดล็อตเตอรี่รางวัลแจ๊คพ็อต
หลังจากที่คุณย่ามาหาผมที่ร้านน้ำเต้าหู้วันนั้นเธอก็ไม่มาอีกเลย . . ผมสามารถพบเธอได้ตามร้านหนังสือพิมพ์ทั้วไปและก็ตามทีวีที่มีรายการกอสสิป ถึงแม้ว่าย่าจะอายุเยอะแล้วแต่ย่าก็ยังแข็งแรงดีและก็ยังดูสวย . . เธอเหมือนอยู่คนละโลกกับผมไปแล้ว ซึ่งผมเองก็ไม่ต้องการที่จะไปอยู่ในโลกที่ตัวผมเองนั้นได้จากมานานมากแล้ว ผมไม่อยากไปอยู่ในที่แบบนั้น
เพราะที่แบบนั้น . . สูงแบบนั้น . . และดูหนาวแบบนั้น อาจทำให้ผมไม่ได้อยู่เคียงข้างคนที่ผมต้องการที่จะอยู่เคียงข้างอีกเลย . .
แต่ดูเหมือนว่าย่าของผมท่านจะเป็นคนที่อายุยืนมาก . . เพราะเพิ่งกล่าวถึงท่านและนึกถึงท่านไม่ทันไร . . ท่านก็โผล่มาที่ใต้ตึกเรียนของผม
ทำเอาไอ้แอร์ถึงกับผงะและก็ลุกขึ้นยืนอย่างคุมตัวเองไม่อยู่ ผมน่าอายน้อยกว่ามันหน่อยเพราะผมแค่ทำดินสอตก . .
“คุณย่า . .”
“มังกร . . มังกรหลานย่า . .”
อะไรกัน . . ทำไมร้องไห้จนเครื่องสำอางเลอะไปหมดแบบนี้ . .
“พ่อของหลาน แด๊ดดี้ของหลาน . .”
“ทำไมครับย่า ทำไมเหรอครับ” ผมลุกขึ้นมาแล้วก็จับไหล่ทั้งสองข้างของย่าอย่างคาดคั้น . .
“จู่ๆก็ล้ม และตอนนี้ก็อยู่ห้องไอซียู . .”
ฟังแล้วก็อยากจะล้มลงไปกองกับพื้นเสียเดี๋ยวนั้น . .
แด๊ด อย่าเป็นอะไรไปนะ ผมขอร้อง . .
ลานจอดรถหลังตึกศิลปกรรม
มังกรเรียกผมมาตรงนี้ทำไมหว่า ? ผมมองซ้ายมองขวาตามหาคนที่เรียกผม แต่มองเท่าไหร่ก็มองไม่เห็นหนุ่มลูกครึ่งผมดำสุดหล่อเลย . . ไม่เห็นเลยจริงๆ
ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์เพื่อที่จะโทรหามังกร . .
และในระหว่างที่ผมกำลังง่วนอยู่กับโทรศัพท์นั่นเอง . . ใครบางคนก็เดินเข้ามาหาผมพอดี . .
ผมเงยหน้าขึ้นมา . .
“ลิน”
ผมทักเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากทักผมตอบเท่าไหร่นัก เพราะคุณก็รู้ว่าผมเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้พี่ชายแท้ๆของเธอต้องเสียชีวิต
“จับเลย”
สิ้นคำของเธอ ผมก็เห็นคนตัวใหญ่ที่อยู่ข้างเธอสั่งใครสักคนที่อยู่ข้างหลังผมให้ทำการอะไรบางอย่าง เดี๋ยวนะ . . คนตัวใหญ่ คนตัวใหญ่งั้นเหรอ?
พรึ่บ! ผ้าสีดำถูกคลุมลงมาบนศีรษะของผมจนผมมองไม่เห็นอะไรในที่สุด พวกมันอุ้มผมแล้วก็ยัดเข้าไปในรถตู้ด้วยกำลังวังชาที่มากมายจนผมไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้แม้แต่นิดเดียว
“ช่วยไม่ได้นะ แกแย่งพี่ชายของฉันไปแล้ว ฉันไม่มียอมให้แกแย่งมังกรไปจากอีกคนหรอก”
เป็นลินนี่เองใช่มั้ย . . ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด . .
:katai4: :katai4: :katai4:
ก่อนเปิดเทอมคนเขียนขอจัดหนักหน่อยนะ
ขอบคุณที่ยังอ่านนิยายเค้าอยู่นะ
ทั้งๆที่มีจุดบกพร่องอยู่ก็มาก แต่ก็ยังอ่านอยู่
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยัยชะนีลินดิงดองงงงงงงงงงงงงง
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
โอ๊ะ เค้าไม่อยากค้างนะ ขอแถมอีกตอนด่วน :กอด1:
-
งานเข้าพร้อมกันเลยง๊าาาาาาาาา :z3:
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
ชะนีลิน หล่อนเป็นโรคจิตใช่มั๊ยยย ถึงกับจะฆ่าจะแกงกัน ไม่จิตจริงทำไม่ได้นะเนี่ย
มังกรก็กำลังวุ่นอยู่เลย แล้วใครจะมาช่วยเจ้านายเนี่ย หรือจะเป็นเหมสุดหล่อกัน อิอิ
-
ว่าแล้วคนชุดดำเป็นของลินนี่เองแล้วคุณย่ามังกรจะมาไม้ไหนอิกล่ะเนี่ยแล้วคุณย่ากับลินรู้จักกันด้วยรึเปล่าเนี่ยกลัวว่าจะให้ลินจัดการเจ้านายแล้วเอามังกรไปอยู่ด้วย
-
โอย มันอะไรอีกละเนี่ย เง้อ
ลินโผล่มางี้ มังกรก็มาช่วยเจ้านายไม่ทันด้วยเพราะคงไปหาพ่อ
หน่วงๆจริงๆตอนนี้ เฮ้อ
ลุ้นสุดๆ
รออ่านต่อนะคะ
-
อ่อย มันหลายเรื่องรวมกันเข้ามาแล้วสิ ยัยลินนะยัยลิน
-
ขยันอัพจังค่ะ ชอบบบ
ยัยลิน!! เอาหล่อนไปหมกส้วมที!!
-
เอาแล้วไง มาทำให้ค้างอีกแล้ว มันบาปนะคะ หึหึ มาต่อไวๆน้าาาาา
และแล้วสิ่งที่คิดก็เป็นจริง เป็นคนนี้จริงๆสินะ
-
แม่เจ้า งานเข้าทั้งตอน แหล่วๆๆๆๆๆๆๆ
-
ย่ามังกรพูดจริงหรือแกล้งหลอกมังกรกันแน่ แล้วมังกรจะว่ายังไงถ้ารู้ว่าใครจับตัวเจ้านายไป
-
:katai1: ว่าแล้วต้องยัยลิน
-
ลิน บางทีก็ปล่อยวางบ้างก็ไดนะ คนอื่นเขาเดือดร้อน
-
มีมารโผล่มาอีกแล้ว -*- ...
มีเอ่ยถึงตระกลูของคินตากับธามด้วย อิอิ :katai4:
-
กำค้างงงงงอะมาต่อไวๆนะ
-
อัพบ่อยดีจังงง
ไม่ตบนะอิลินนนน ทำยังไงมังกรเค้าก็ไม่เอาแกหรอก
รู้ตัวบ้างไรบ้าง
-
เอายังไงดีอะมังกร
รีบจัดไปเลยนะ :(
-
:katai1: :katai1: :katai1:
ขอข่วนหน้าอินังลินสักทีสองที
มาจับตัวน้องเจ้านายของเราได้ยังไง
แล้วนี่มังกรจะรู้เรื่องไหม
รอตอนต่อไปจ้า
-
มังกรงานเข้า
ทั้งแด๊ดดี้ทั้งเจ้านายเลยนะเนี่ย
ส่วนลินก็ไม่จบง่ายๆจริงๆ
-
งานเข้าพร้อมๆกัน แต่ของคุณย่านี้ดูไม่น่าไว้วางใจแฮะ :ling1:
-
ว่าแล้วนังลินชะนีขี้อิจฉาาาาา
-
เกลียดชะนีตนนี้จริงๆ ฆ่าม้านนนนนนนนนนน :katai1:
สงสารธัญช่วยหาคนมาดามใจให้ธัญหน่อยครับ
-
ทำไมไม่จบ นี่เธอจะดื้อด้านเกินไปแล้ว อยากเป็นฆาตกรจนตัวสั่นหรอ
ใครจะมาช่วยนายเนี่ย :กอด1:
-
ตายห่านนนนนนนนนแล้วท่าทางจะไว้ใจไม่ได้ทั้งคุณย่าทั้งยัยลิน
งานเข้าทั้งมังกรทั้งเจ้านายเลยเฮ้อมารผจญแท้ๆ
-
ยัยลินนี่ยังอยู่อีกเหรอ
นึกว่าหายสาปสูญไปแล้ว
กลับมาทำชั่วอีกมันน่าจับฝังจริงๆ :m16:
-
ทั้งคุณย่าทั้งลิน เอ้อออออออออ
ทำไมพึ่งจะหวานแต่ก็มีเรื่องเข้ามาแทรกตลอดด
โอ้ยยยยยมารเรื่องนี้เค้าสุดยอดจริงๆ
-
:m16: :m16: :m16: :m16:นังมารตัวจริงโผ่ลหัวออกมาแล้ว :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
นั่นไงยัยลิน หาเรื่องใส่ตัวนะเรา
โอยแต่งานเข้าทั้งคู่แบบนี้สงสัยคงถึงทีมือขวาออกโรงแล้ว..รึเปล่านะ55
ลุ้นค่าลุ้นนนนน
-
กรี๊ดค้างมากอ่ะ มังกรรีบช่วยเจ้านายด่วน
-
อัพเร็ว :z1: เคลมเร็ว :laugh: ค้างเร็ว :katai1:
:hao5: :hao5: :hao5:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก นังลินนนนนนนนนนนนนนนนน
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
เฮ้อออออออออออออออ วุ่นวายดีแท้ :z3: :z3:
แล้วมังกรจะมาช่วยเจ้านายยังไง ลินคงไม่เอาถึงตายหรอกนะ :z10: :z10:
-
แอร๊ยยยย อัพบ่อยนะเจ้ช่วงนี้
ว่าแล้วว่าต้องเป็นอีลิน
แหมมมมม
มังกรเค้าไม่เอาเธอหรอกกกกก ชิสสสสสสสสสสส์
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
:pig4:
-
สรุปที่ผ่านมาคนที่จ้องจะฆ่าเจ้านายมาตลอดคือลินสินะ
มังกร จะไปช่วยมันมั๊ยอ่ะ คุณพ่อก็ป่วยอีกอ่ะ
หวังว่าคุณย่าคงไม่ได้หลอกมังกรว่าพ่อป่วยแล้วอุ้มไปเมกาหรอกนะ
-
เจ้านายจะเปนไรไปไหมเนี่ยย :ling1:
-
ลินนี่ก็ร้ายใช่เล่นหวังว่าคนของพี่ขุนที่ตามเจ้านายอยู่
คงจะช่วยทันนะ
-
ลืมเรื่องคนชุดดำไปเลย เพิ่งนึกได้ ลินจะทำอะไรเจ้านายเนี่ย :เฮ้อ:
แล้วแด๊ดอยู่ไอซียูจริงใช่ไหม ไม่ใช่ลินร่วมมือกับคุณย่านะ :katai1:
-
อ่าวววววววววว นังนู๋รินนี่
มาจับเจ้านายไปแบบนี้วอนหาเรื่องชัดๆ
แล้วแด๊ดของมังกรล้มไปจริงปะเนี่ย
หรือย่ากะรินร่วมมือกัน เอ๊ะยังไง
-
โอ๊ยยยยยย หาคนมาจับยัยเด็กบ้านี่ไปชายแดนทีเหอะ น่ารำคาญเป็นบ้า
:katai1: :katai1:
-
คุณพ่อก็อาการแย่ แฟนก็ถูจับ(ท่าทางจะแย่กว่าพ่อ)
ทำไงดีละมังกร
-
มาม่ามาแล้วจ้า :sad4: :sad4: :o12:
รอฉากนี้อยู่วววว :oo1: :hao6:
-
ตบนังลินซะที มังกรไม่เอาแล้วยังจะ..
-
อ้าวค้าง :ling3: :ling1:
-
กำลังหนุกเลย มาต่อด่วนๆ :katai1:
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ :pig4:
-
งานเข้าพระเอก นายเอกอีกแล้ว :เฮ้อ:
อะไรกันลุงเมฆอยู่ดีๆก็ล้มป่วยกระทันหัน ยัยลินตัวแสบอยู่ดีๆก็โผล่มาหลังจากหายไปตั้งหลายตอน :sad4:
มรสุมจริงๆช่วงนี้
-
ยัยชะนีมารร้ายย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด กูเกลียด อีเหี้ยลินนนนนน
:beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ใครจะมาช่วยเจ้านาย
-
ปวดตับที่สุด
-
อุบร๊ะ!!!!!!
อะไรยังไงนิ? คือรู้สึกว่าคุณย่าดูเงียบสงบไปนะ หรือนางจะมีอะไรแอบแฝง>>>นี่ก็ระเเวงไม่เลิก
ถึงจะมาบอกว่าพ่อมังกรเข้าห้องผ่าตัดก็เถอะ แล้วถ้ามังกรเป็นคนนัดเจ้านายจริง ทำไมถึงลืมนัดได้ล่ะ
แสดงว่ามันต้องมีการสมรู้ร่วมคิดกับนังลิน
หรือบางทีนังลินอาจทำคนเดียว คุณย่าไม่รู้เรื่อง พ่อมังกรป่วยจริง >>>>มองในเเง่ดีมากกกกกกกกกกกกกกกก
จะยังไงก็เถอะ ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น น้องเค้กต้องมาเฉลยยยยยยยยยยย :z3:
แต่ถ้านังลินทำเองคนเดียว ตรรกะหล่อนป่วยมากอ่ะ
ไม่ต้องเอาพี่มาอ้างให้ตัวเองดูดี น่าสงสาร ต้องมาร้องเพลง "ฉันหวง ฉันมาทวงของฉันคืนนนนนน"
มันไร้สาระมาก เพราะเธอไม่ได้เป็นอะไรกับมังกรมาตั้งเเต่เเรก หล่อนจะมาทำตัวเป็นนังมารตี มโนเอาเองไม่ได้
จุดจบหล่อนน่าจะไปสงบสติอารมณ์ที่รพ.บ้านะ เบื่อจริงๆชะนีเปลี่ยว o16
เป็นกำลังใจเหมือนเดิมจ้าาาาาาาาา :กอด1:
ปล.เรื่องพี่ขุน รีบๆรักน้องเร็วๆหน่อย เดี๋ยวน้องก็เตลิดหรอก ท่ามากอยู่ได้ :o10:
-
พอบทหวานมา งานก็เข้ากันเลยทีเดียว
กิสสสสสส อยากได้หวานๆอีกอ่ะ
บู้ไปด้วยหวานไปด้วยได้มั้ยอ่ะ
ต่อเร็วๆนะค่ะ รออยู่ๆ
-
ยัยลินนน เอามันไปเก็บบบ
-
ใครจะช่วยเจ้านายล่ะ
เจ้านายสู้ๆนะ
-
จะทำยังไงละทีนี้เจ้านายถูกจับตัวไปแล้ว
ไหนจะมังกรที่ต้องโดนย่าหลอกแน่ๆคงโดนจับตัว
ไปเหมือนกันแน่ๆ
-
ประเดประดัง จนเริ่มมองโลกแง่ร้าย...ลินร่วมมือ วิน-วิน กับย่ารึเปล่า? บีบ บีบ บีบมังกร
แด๊ดล้มเพราะความพยายามของย่าที่จะเอามังกรไปเมการึเปล่า? ย่าโคตรเยอะ...
อย่างไรก็ตาม, ขอบอกว่าชั่วโมงนี้ ขุน-ไนท์ เวิร์คมาก เพ้อมาก
-
นางมารร้าย เผยตัวแล้ว :katai1:
-
อยากจะตบนังลินแทนเจ้านายซะจริ๊งง !!!! :fire: :fire: :fire:
-
อ้าว หลายปมซะแล้ว ชักจะซ่อนเงื่อนซะแล้วซิ นางลินเธอร้ายกาจมาก !!
-
รวมพลคนอ่านไปกระทืบยัยลิน!! :fire:
ป.ล. คุณพ่อสามีอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะคะ :ling1:
-
ยังไงก้อต้องเปงชะนีสินะที่ทำผิดภัยในนิยายเกย์
เห้อ!!......โลกจริงคนก้อไม่ยอมรับเกย์ มาโลกนี้ชะนีก้อต้องโดนทำลายชื่อ
นี่สินะ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกอย่างไม่เที่ยงจิงๆ
-
ฆ่ามันนนนน :fire:
-
ร้ายที่ 35
ผมเกลียดโรงพยาบาล . .
ผมเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นโรงพยาบาล ถ้าเลือกได้ผมจะไม่มีทางมาเหยียบมันเด็ดขาด เพราะโรงพยาบาลเคยแย่งวิญญาณเพื่อนรักที่สุดของผมไปจากผม . .
และมันอาจจะกำลังพยายามแย่งแด๊ดไปจากผมด้วย . .
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด . .
เสียงชีพจรของแด๊ดยังคงดังเป็นจังหวะ รอบๆตัวเขามีสายระโยงระยางและก็เครื่องช่วยหายใจ ผมพยายามกุมมือของแด๊ดที่เย็นเฉียบเอาไว้ เพื่อที่เขาจะได้รู้สึกว่าผมอยู่ตรงนี้ . .
“คุณย่า . .”
“ว่าไงหลานรัก” คุณย่าร้องไห้มานานมากจนตอนนี้ก็ยังไม่หยุดร้องไห้ . .
“. . คุณย่าช่วยแด๊ดได้มั้ยครับ”
“. . .”
“คุณย่าต้องช่วยแด๊ดนะครับ ผมไม่มีตังค์จ่ายทั้งหมดนี่ แต่ให้ผมทำอะไรก็ได้ แลกกับการที่คุณย่าช่วยแด๊ด” ผมพูดอย่างเย็นชาและราบเรียบซะจนผมดูเหมือนกลายเป็นคนที่น่ากลัวมากคนหนึ่ง . .
“มังกร . .”
“ได้โปรดเถอะนะครับ ให้แด๊ดอยู่กับผมไปนานๆ นะครับคุณย่า”
“. . เด็กโง่” ย่าเดินเข้ามาหาผมและก็ลูบหัวผมเบาๆ “นั่นลูกชายฉันทั้งคนนะ ทำไมฉันจะไม่ช่วยล่ะ?”
หลังจากที่ผมถูกคลุมผ้าสีดำเอาไว้จนมองไม่เห็นโลกภายนอก ผมก็ถูกรถอะไรก็ไม่รู้แล่นพาไปที่ไหนสักที่ ที่ที่ผมรู้สึกว่าไกลออกไปจากมหาลัยของผมมาก ผมพยายามจำเส้นทาง แต่ให้ตายยังไงผมก็จำไม่ได้เพราะพวกมันเล่นขับวนไปมาจนผมมึนและก็เลิกจำไปนานแล้วว่าผมถูกจับไปที่ไหนกันแน่ . .
ลินต้องการที่จะแก้แค้นผม แต่ผมไม่รู้ว่าลินจะจัดการผมในรูปแบบไหน . .
เมื่อรถจอดก็มีคนมาอุ้มผมไปอีกครั้ง ให้ผมเดาก็คงจะเป็นหนึ่งในบรรดาคนร่างยักษ์ของลินนั่นแหละที่มายกผมไป ผมพยายามดิ้นขลุกขลัก แต่ดิ้นไปก็ดูจะเป็นเหมือนหนูทดลองในห้องวิทยาศาสตร์ ดิ้นไปก็เท่านั้น สุดท้ายก็ไม่รอดอยู่ดี
ให้ตาย . . ผมนี่มันโง่ชะมัด ทำไมไม่เชื่อลางสังหรณ์ของตัวเองที่ผุดขึ้นมาตั้งแต่แรก ทำไมนะทำไม . .
มังกรมันหวานไม่ค่อยเป็น . .มันไม่เคยส่งเมสเสจมาบอกว่าคิดถึงจังเลย . . ทำไมผมถึงไม่คิดถึงเรื่องนี้นะ
แล้วลินไปเอาเบอร์ของมังกรมาจากไหนกัน?
ผมถูกจับวางนิ่มๆลงบนสิ่งที่น่าจะเป็นเตียง? และมันคงไม่ใช่เตียงธรรมดาด้วยเพราะมันนุ่มและปูด้วยผ้านวมอย่างดี แต่ถึงยังไงก็ช่างการที่อยู่เป็นเตียงแบบนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่ปลอดภัยแน่ๆ
ผมเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีอีกครั้ง . .
“เอาตัวมาแล้วเหรอ” น้ำเสียงคุ้นหูดังขึ้นมา . . “พวกมึงออกไปให้หมด กูจะอยู่กับคนน่ารักของกูสองต่อสอง”
ยิ่งมันพูดแบบนี้ผมก็รู้เลยว่ามันเป็นใคร
ไอ้เหมไง . .
เสียงฝีเท้าหลายๆฝีเท้าเดินออกไปจากห้อง จากนั้นก็ . . พรึ่บ! . . มีคนดึงผ้าคลุมสีดำออก แสงมันแยงเข้าตาผมสักพักจนผมปรับสภาพได้ผมจึงเห็นหน้าไอ้เหมเต็มๆ
“มึง . .”
“ใช่กูเอง” เหมยิ้มแฉ่ง พร้อมๆกับทั้งเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ราวกับต้องการจะหอมแก้มผม แต่ท่าทางของมัน . . เหมือนจะสูดดมมากกว่า ผมขยับหนีโดยอัตโนมัติทันที “โอเคๆ ไม่ได้หอมตอนนี้ ก็จะได้หอมตอนอื่นอยู่แล้ว เราจะยังอยู่ด้วยกันอีกนานเลยล่ะ” เหมยิ้มและเอาเชือกอย่างดีมามัดแขนที่ผมถูกมัดไว้อยู่แล้วไปมัดกับผนังหัวเตียง ให้ตาย สถานการณ์แบบนี้ทำให้ผมกลัว
ผมกลัวมากๆเลยนะ . .
“มึงกับลิน . .”
“ใช่ ร่วมมือกัน”
“ทั้งๆที่มึงเป็นคนฆ่าพี่ชายของเธอเนี่ยนะ!”
“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ” เหมทำหน้าทำตาเหมือนกำลังดุด่าผม . . “ลินไม่รู้เรื่องนี้ เพราะถ้ารู้ . . เขาจะไม่มีวันร่วมมือกับกู”
“มึงมัน . .” ผมกัดฟันกรอด ขณะพยายามดิ้นขลุกขลักแต่ดิ้นยังไงก็ไม่เป็นผล
“เหนื่อยเปล่าน่า” เหมถอดเสื้อแจ็คเกตของมันวางไว้บนโต๊ะ แล้วก็เดินไปกินน้ำในเหยือกที่ตั้งอยู่ไม่ไกลกัน ท่าทางมันชิวมาก มากจนเกินไป . . “ดูสถานที่แห่งนี้สิ กูสร้างไว้เพื่อมึงกับกูเลยนะ”
ผมขมวดคิ้วอย่างฉงนแล้วก็มองรอบๆ แม่เจ้า นั่นรูปผมใช่มั้ย . . รูปผมรูปใหญ่เท่าฝาผนังบ้านทางซ้าย ทางขวาก็มีอีกรูป ตรงนั้นก็มีรูปเล็กๆอีกเป็นสิบๆรูป และตรงหัวเตียงนี่ก็มีรูปผมอีก . .
ตรงส่วนที่เป็นโต๊ะทำงาน ผมเห็นข้อมูลของผมและคนที่อยู่รอบข้างตัวผมอย่างกับหนังนักสืบที่ว่าจะต้องศึกษาทุกอย่างรอบๆตัวของคนที่ต้องตามหา รูปของมังกรโดนไอ้เหมขีดกากบาทสีแดงทับ เอกสารมากมายถูกวางกระจัดกระจาย ทุกอย่างมันเกี่ยวกับตัวผมทั้งสิ้น . .
ผมอ้าปากค้าง “มึง . . มึงเป็นโรคจิตเหรอ” ผมขยับขาตัวเองเข้ามาใกล้เมื่อรู้ว่าไอ้เหมเป็นตัวอันตรายแค่ไหน
มันบ้าคลั่งผมจนเกินไป ในห้องนี้ผมเห็นแต่รูปของตัวเองในทุกอิริยาบถ . . นั่นก็ทำให้ผมรู้แล้วว่ามันคลั่งผมมากเกินไปจริงๆ
. . จนผมกลัว
อยู่อีกฟากหนึ่งผมเห็นของที่ผมคิดว่ามันเป็นขยะ แต่เมื่อคิดให้ดีมันกลับไม่ใช่ ผมจำเป๊บซี่กระป๋องนั้นที่ผมกินเมื่อวานได้ ผมแอบบีบมันไปนิดนึง เมื่อผมเพ่งดูให้ดีอีกครั้ง ถุงขนมปังที่ผมกินสองวันที่แล้วก็มี เสื้อผ้าขาดๆวิ่นๆที่ผมให้แม่บ้านเอาไปทิ้งเป็นผ้าขี้ริ้วก็มาอยู่ที่มัน หนักสุดเลยก็คือเศษหมากฝรั่ง . .
แม่ง ขยะแขยงนะโว้ย!
“โรคจิตที่ไหน” เหมหันมาเถียง “เค้าเรียกคนมีความรัก”
ผมส่ายหน้าอย่างตื่นๆ . . เหมเห็นท่าทีที่ผมกลัวแบบนั้นจึงถอดเสื้อตัวเองออกราวกับต้องการให้ดูอะไรบางอย่าง . .
รอยสักรูปตัวเจ . . อันเบ้อเร่อตรงกลางแผ่นหลังมัน . .
“นี่ไง . . สักมานานหลายปีละนะ” มันดูภูมิใจสุดๆ และมันก็กระโดดผลุงขึ้นมานั่งที่เตียงที่มีผมถูกจับมัดอยู่ตรงกลาง ผมพยายามขยับหนีให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ “อย่าเพิ่งหนีไปไกลเซ่ ดูนี่ก่อน . .”
ต่างหูรูปตัวเจ . . รอยสักที่ข้อเท้ารูปตัวเจ . . และตรงหัวไหล่ก็สักคำว่าเจ้านายที่เป็นภาษาอังกฤษ . .
มันเกินไปแล้ว . . ไอ้นี่มันบ้า . . มันบ้าชัวร์ๆ
“เป็นไง เท่ใช่มั้ยล่ะ” มันถามด้วยรอยยิ้มประหลาด ผมหลับตาปี๋พยายามอยู่ให้ห่างจากมันที่สุด “ขาเรียวๆของมึงนี่ก็ดิ้นจัง . . กูขอมัดนะ”
พูดจบมันก็หยิบเชือกที่โต๊ะข้างเตียงมามัดเท้าผม . . ตอนนี้ผมไม่ได้ต่างอะไรจากการที่แฮร์รี่ถูกมัลฟอยด์สาปเพ็ตติฟริคัส โททาลัสเลย ขยับไปก็ขยับไม่ได้ . .
แต่ผมยังมีปากนี่หว่า . .
“ช่วยด้วยยยยย!!!!!!!!!”
สาบานได้ว่าร้องดังที่สุดในชีวิตของผมแล้ว ไอ้เหมหัวเราะลั่น . . “น่ารักๆๆ ตะโกนอีกทีสิ เร็วๆเข้า . .” พอรู้ว่ามันชอบ ผมก็ไม่กล้าตะโกนขึ้นมาอีก “อ้าว ทำไมไม่ตะโกนล่ะ น่ารักดีออก”
. . . ใครจะกล้า
“เห็นมั้ย ตะโกนไปก็ไม่มีประโยชน์ ที่นี่อยู่ลึกลับมากเลยรู้มั้ย ดีไม่ดี ตอนนี้อาจมีแค่เราสองคนอยู่แถวนี้ก็ได้”
“ที่นี่คือที่ไหน”
“บ้านของเรายังไงล่ะ”
“อย่ามา . . กวนได้มั้ย” ผมพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้มากที่สุด เพราะไม่มีอะไรรับประกันว่าผมจะปลอดภัยหากผมทำให้ไอ้เหมอารมณ์เสียขึ้นมา
“โอเคจ้ะ ไม่กวนแล้วก็ได้” ไอ้เหมท่าทางมีความสุขสุดๆ ให้ตายสิผมโคตรขนลุก. . “ก็ที่นี่เป็นบ้านของเราจริงๆ กูสร้างเอาไว้เพื่อที่มึงกับกูจะได้มาอยู่ด้วยกันตลอดไปยังไงล่ะ”
ฟังแล้วอยากจะร้องไห้ . . ดูมันพูดสิ . .
“มึงฟังไม่ผิดหรอกนะ นับตั้งแต่นี้ไป . . มึงจะได้อยู่กับกูตราบชั่วฟ้าดินสลายเลย”
จากที่ผมกลัวในระดับปกติตอนนี้ผมเริ่มกลัวในระดับที่ผิดปกติทะลุปรอทซะแล้ว . . ทำไมต้องเป็นผมที่มันคลั่ง ทำไมต้องเป็นคนอย่างผม ผมไม่เห็นจะมีอะไรน่ารักเลย โวยวายชิบหาย เอาแต่ใจตัวเองโคตรๆ แถมยังหาเรื่องเก่งเป็นเลิศ ผมน่ารักตรงไหน . .
และจะให้ผมติดอยู่กับไอ้เหมตลอดไปเนี่ยนะ . . ไม่มีทางอยู่แล้ว
ผมดิ้นใหญ่พยายามที่จะให้เชือกมันหลุดออกมาบ้าง แต่ยิ่งดิ้นไอ้เหมยิ่งขำ มันดึงเก้าอี้มานั่งดูผมดิ้นอย่างสนุกสนาน
โอเคจบกัน . . ผมไม่รู้จะหาวิธีไหนมาต่อกลอนกับไอ้โรคจิตคนนี้จริงๆ
ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่มีทำอะไรผม หรืออย่างหนักที่สุดเลยคือฆ่าผม . . ขอให้มันไม่ทำ
“เฮ้ ทำหน้าดีๆหน่อยสิ”
. . ใครจะไปทำได้ในสถานการณ์แบบนี้ล่ะ . . “ดียังไง”
“หรือว่าหิว?”
“เปล่า”
“แล้วเป็นอะไรอ่ะ”
กูคงมีความสุขอยู่มั้งสัด!!!! “ปล่อยกูไปเถอะนะ กูขอร้อง”
“ไม่ได้หรอก” เหมส่ายหน้าปฏิเสธทันที “เพราะถ้าปล่อยมึงไป . . มึงก็จะไปอยู่กับไอ้มังกรนั่น”
พอพูดถึงชื่อมังกรจบ ไอ้เหมมันก็ลุกขึ้น ยกเก้าอี้ที่มันเพิ่งนั่งฟาดลงกับพื้นอย่างแรง . .
โอยยย พ่อจ๋า T_T นายคิดถึงพ่อ ฮืออออออ . . กูมาอยู่กับตัวเหี้ยอะไรเนี่ย ฮืออ
“ไม่ปล่อยมึงไป เข้าใจมั้ย ถึงจะยังไงกูก็ไม่ปล่อยมึงไป!!!” มันระเบิดเสียงลั่นใส่ผม ส่วนผมก็ได้แต่หลับตาปี๋อย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง . . “กว่ากูจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับมึงขนาดนี้ มึงรู้มั้ย . . ว่ากูต้องผ่านอะไรมาบ้าง . .”
“. . .”
“ช่างเถอะ ตอนนี้มึงก็อยู่กับกูแล้วนี่” ทำไมอารมณ์มันขึ้นๆลงๆจังวะ นี่มันโรคจิตจริงๆใช่มั้ย ใช่มั้ยคนอ่าน . . “คืนนี้เราจะมีอะไรสนุกๆทำกัน”
“อะไร” ผมร้องเสียงหลงทันที
“เถอะน่า รับรองว่าสนุก และเจ้านายจะไม่มีวันลืมได้ลงแน่ๆ”
ไม่ว่ามันคืออะไร ยังไงผมก็ไม่มีวันสนุกกับมันอย่างแน่นอน . .
วันนี้ผมอารมณ์เสียแปลกๆ
ตั้งแต่เช้าแล้วที่อากาศดูมืดครึ้มคล้ายฝนจะตก . . ผมตื่นสาย รถติดมาก . . มีนกมาขี้ใส่หลังคารถ ไฟในออฟฟิศดับๆติดๆอยู่หลายนาที วันนี้มันวันบ้าอะไรของผมกัน . .
ผมนั่งกุมขมับอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง ปวดหัวอย่างที่ไม่เคยปวดมาก่อน . .
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “เข้ามาได้”
ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ตอนนี้คนๆนั้นได้เข้ามาอยู่ในห้องของผมแล้ว . .
“ว่าไงครับ” ผมถามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้า
“ยาครับ” เสียงของคนๆนั้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมาทันที . .ไอ้เด็กฝึกงานหน้าตาเอาเรื่องกำลังจ้องมองตอบกลับมาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
“ยาอะไร”
“คุณจิ๊บฝากมาให้ เธอบอกว่าท่าทางบอสจะปวดหัว” ผมมองซ้ายมองขวา . . ไอ้เด็กนี่มันพูดดีกับผมทั้งๆที่ไม่มีพนักงานคนอื่นอยู่ใกล้ๆ และผมก็มองยานั่นอย่างหวาดระแวงด้วยกลัวว่าไอ้ไนท์มันจะเอายาอย่างอื่นมาให้ผมกิน “ไม่ใช่ยาพิษครับ”
ผมมองไปที่โต๊ะของคุณจิ๊บ . .ดูคุณเธอก็ว่างดี นั่งคุยโทรศัพท์กับแฟน เม้ามอยไปเรื่อย
“ทำไมคุณจิ๊บไม่เอามาให้เองล่ะ”
ไนท์หันไปมองข้างหลังก่อนตอบ “เธอคุยโทรศัพท์ครับ”
ผมเกาหัว . . ก่อนที่จะรับยามาจากไอ้ไนท์ เป็นยาสีขาวคล้ายๆพาราทั่วไปนี่แหละ
“น้ำครับ” แก้วที่มีน้ำอยู่ประมาณ 85 %ถูกส่งมาใส่มือของผม
“นี่มึงกะให้กูแดกต่อหน้ามึงเลยใช่ป่ะ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ กินซะหน่อยเผื่อจะดีขึ้น ผมไปนะครับ” มันจะเดินออกไปข้างนอก
ผมมองยาในมือและผมก็มองแก้วน้ำ ไม่รู้ทำไมผมถึงมือสั่นและปวดหัวเป็นกังวลมากถึงขนาดนี้ . . วันนี้ผมเป็นอะไร
“อย่าเพิ่ง”
“ครับ?” ไนท์หันมาถาม
“อย่าไปนะ”
“…”
“อยู่ที่นี่ กับกูนี่แหละ”
พอผมพูดจบโทรศัพท์ก็ดังพอดี . . ผมจึงไม่ได้มองหน้าไอ้ไนท์ว่ามันมีสีหน้ายังไง แต่ผมรู้สึกแย่มากจริงๆนะ ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลย
และทำไมโทรศัพท์ต้องดังในเวลาแบบนี้ด้วย . . เวลาที่ผมรู้สึกไม่ดีแบบนี้
หน้าจอโชว์เบอร์คนของผมที่เป็นผู้ติดตามห่างๆของเจ้านาย ผมมองหน้าไนท์ก่อนที่จะกดรับสาย “ฮัลโหล”
“บอสครับ ผมว่างานเข้า”
อะไรวะ . . หัวใจของผมหล่นวูบ
หรือจะเกิดเรื่องอะไรกับน้องชายผม . .
“งานเหี้ยอะไร พูดดีๆไม่งั้นกูไม่จ่ายตังค์ให้!”
“คือ คือผม . .” เสียงตะกุกตะกักที่ตอบกลับมานั้น ทำให้ผมรู้สึกจะเป็นบ้าตาย ต้องเกิดอะไรขึ้นจริงๆใช่มั้ย “. . ผมตามหาคุณก้าวไม่เจอเลยครับ นี่ผมบุกขึ้นไปถึงห้องเรียนคุณก้าวก็ยังไม่เจอ”
ตึง! ผมทุบโต๊ะเสียงดังจนน้ำที่ไนท์เอามาให้กระฉอกรดเอกสารงานเตรียมการประชุมสำหรับอีกสิบห้านาทีข้างหน้า
“มึงปล่อยให้น้องกูคลาดสายตามากี่ครั้งแล้ว แล้วดูทุกครั้งสิ น้องกูต้องโดนอะไรบ้าง!!!”
“ขอโทษครับบอส ผมขอโทษTT”
“จะยังไงก็ช่าง ถามคนแถวนั้นรึยัง อาจจะไปกับแฟนมัน แฝดเพื่อนมัน หรืออะไรก็ได้ ถามเร็วๆเข้า!”
“ไม่มีสิ่งปกติเกิดขึ้นที่ตึกบริหารเลยครับบอส แต่ถามจากแฝดธีธัญแล้ว ดูเหมือนว่าคุณก้าวจะไปหาคุณมัทธิวที่ตึกศิลปกรรม”
“มึงก็ไปถามพวกที่ตึกสินกำเซ่!!!” เสียงผมดังซะจนคุณจิ๊บที่คุยโทรศัพท์อยู่หน้าห้องหันมามอง
“สมชายไปถามแล้วครับ” มันหมายถึงเพื่อนของมันที่ทำงานด้วยกันอีกคนหนึ่ง
“โว้ย!! ช่างแม่งแล้ว กูจะหักเงินพวกมึง!” ผมลุกขึ้นยืน คว้ากุญแจรถ ทิ้งของที่ระเนระนาดมั่วซั่วไว้อยู่บนโต๊ะ “กูจะออกไปเดี๋ยวนี้ ได้อะไรรีบโทรมาหากู เข้าใจมั้ย”
“ครับ ครับ T____________T”
ผมวางสายเสร็จ และผมก็เพิ่งรับรู้ว่าไอ้ไนท์ที่เคยอยู่ในห้องบัดนี้ได้หายตัวไปแล้ว เหลือเพียงแต่ประตูหน้าห้องของผมที่กำลังสั่นไหว นั่นหมายความว่าไอ้ไนท์มันเพิ่งจะออกไปเมื่อตะกี้นี่เอง
ผมรีบรุดออกจากห้อง เห็นหลังไอ้ไนท์อยู่ไหวๆ ตอนนี้พนักงานของผมกำลังแตกตื่นว่าน้องไนท์ของพวกเขาเป็นอะไร ผมก็อยากรู้เช่นกัน
“มึงจะไปไหน!!!!” ผมตะโกนลั่น ทุกสายตาที่มองไนท์อยู่หันมามองผมทันที บางคนตกใจถึงขนาดลุกขึ้นยืนเลยทีเดียว
“ก็ไปตามหาเจ้านายสิวะ ถามได้!!!” มันตะโกนสวนกลับมา ค่อนข้างที่จะอารมณ์เสีย เพราะผมได้ไปเบรกอาการรีบร้อนของมันเอาไว้
“มึงจะไปคนเดียวเหรอ สัด มันอันตราย!!!”
“อย่ามามั่ว อาจจะอยู่กับมังกรหรืออะไรก็ได้!!!”
“ถ้าอยู่กับมังกรจริง ป่านนี้ลูกน้องกูก็ต้องรู้แล้วสิ!!!”
“ก็ช่าง กูจะไปแล้วแม่ง!!!”
ผมกับมันเถียงกันเสียงดังจนไอ้ไนท์ทนไม่ไหวต้องรีบวิ่งลงไปก่อน คนรอบข้างดูตกตะลึงที่เห็นไนท์มุมป่าเถื่อนแบบนี้และยิ่งไปกว่านั้นคือได้เห็นผมในมุมป่าเถื่อนอีกคน ซึ่งแทบจะไม่มีครั้งไหนที่ผมแสดงออกไปให้ดูเลย
“อย่าตกใจ ทำงานกันไป เดี๋ยวกลับมา”
“บอสครับ ผมฝากไอ้ไนท์น้องผมด้วยนะครับ”
มีคนร้องบอกผมตอนที่ผมจะออกไปด้วย เป็นไอ้อาร์ตนี่เอง . .
“เรื่องนั้นมึงไม่ต้องฝากกูก็ได้ กูเต็มใจดูแลมันอยู่แล้ว!”
ด้วยความที่อารมณ์เสียหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมจึงตะโกนตอบไอ้อาร์ตไป และก็รีบไปให้ทันไอ้อัศวินของน้องชายผมที่ตอนนี้อาจจะออกรถไปแล้วก็ได้ . .
อย่าให้กูต้องห่วงทั้งน้อง ห่วงทั้งมึงเลยนะ . .
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด . .
สัญญาณชีพจรยังคงดังต่อไปในขณะที่ผมกำลังนั่งก้มหน้าเครียดอยู่ไม่ห่างจากพ่อผู้บังเกิดเกล้า นี่มันก็ผ่านมาสองสามชั่วโมงแล้วที่ผมอยู่ไม่ห่างจากแด๊ด คุณย่าก็เช่นกัน เมื่อนั่งไปนานๆผมจึงนึกขึ้นมาได้ว่าต้องติดต่อกับเจ้านาย ผมจึงควานหาโทรศัพท์ของผมในกระเป๋าของตัวเอง
หาไม่เจอ . .
ควานแล้วควานอีกก็หาไม่เจอ ซวยจริงๆ
“คุณย่าครับ” ผมหันไปหาย่าที่กำลังนวดขมับตัวเองอยู่บนโซฟา
“ว่าไงหลานรัก”
“ผมขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้มั้ยครับ”
“ได้สิ”
ย่าส่งโทรศัพท์มาให้ผม ผมจึงกดเบอร์เจ้านายอย่างชำนาญและก็รอสัญญาณตอบกลับ
เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ . .
ผมชะงัก . . ติดต่อไม่ได้งั้นเหรอ เรียนอยู่? มีควิซ? หรืออะไรรึเปล่า
ปัง! ราวกับว่าฟ้าดินต้องการที่จะให้คำตอบผม ท่านส่งคนที่หน้าตาเหมือนกันเป๊ะสองคนเข้ามาหา โดยที่คนหนึ่งนั้นดูเหมือนจะโมโหโกรธาเป็นอย่างมาก
ไอ้ธัญ . .
มันผ่านหน้าคุณย่าของผมไป และก็เดินมาคว้าคอเสื้อผม รุนแรงจนผมทำโทรศัพท์หล่น
“มึงเอาเจ้านายไปไว้ไหน มึงบอกมา!!!!”
ผมปัดมือมันออก ในขณะที่ธีที่มองเห็นพ่อผมไม่สบายก็พยายามที่จะห้ามปรามแฝดของมัน
“ว่าไงนะ”
“มึงเอาเจ้านายไปไว้ไหน ทำไมพวกกูตามหาทั้งมหาลัยแล้วก็ไม่เจอ และรถมันก็ยังอยู่!!!”
“เจ้านายหายไปงั้นเหรอ”
“มึงมันใช้ไม่ได้ เป็นแฟนมันประสาอะไร!!!!”
“ไอ้เชี่ยธัญ สงบสติอารมณ์หน่อย!!!” ธีร้องด่าธัญ “มึงช่วยหันไปดูรอบๆ พ่อมันไม่สบายอยู่ มึงอย่าเพิ่งโวยวาย อย่าเพิ่งคิดไปเอง!!!”
ธัญหายใจเสียงดังมองดูพ่อของผมที่กำลังหลับอย่างสงบนิ่ง มันไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วมันก็เงียบไปซะเฉยๆ
เจ้านายหายไป หายไปไหน? . .
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรหาไอ้แอร์ . .
“มึง เจ้านายหายไปเหรอ หายไปยังไงวะ” ผมยิงคำถามรัวๆใส่ไอ้แอร์ที่ยังไม่ได้พูดฮัลโหลด้วยซ้ำ ตอนนี้มือผมสั่นไปหมด ทำไมจู่ๆก็มีเรื่องมากมายมารุมเร้าผมแบบนี้นะ . .
“ไม่รู้สิ ตอนนี้กูอยู่กับพี่ขุนกับไอ้ไนท์เนี่ย วุ่นสุดๆ หากันชิบหาย ไม่รู้จะหากันยังไง”
เรื่องถึงพี่ขุนผมว่ามันคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆแล้ว . .
ทำไมต้องเป็นผมที่รู้คนสุดท้ายด้วย . .
กุกกักๆๆๆ
“กรี๊ดดดดดด มังกร พ่อของหลาน พ่อของหลาน!!!”
จู่ๆร่างกายของพ่อผมก็ชักกระตุกขึ้นมา ผมตกใจรีบเข้ามาดูอาการของแด๊ด แต่ก็ยังมีสติมากพอที่จะกดปุ่มเรียกพยาบาลเข้ามา . .
“แด๊ด แด๊ด!”
ร่างกายของแด๊ดสั่นกระตุกได้อย่างน่ากลัว . . น้ำตาของผมรื้นขึ้นมาทันทีอารามตกใจและก็ผิดหวังกับทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างให้ผมต้องมาเจอเรื่องรุมเร้าขนาดนี้
“คุณย่า . .คุณย่าครับ ฝากแด๊ดด้วย เดี๋ยวผมมา”
“หลานจะไปไหน?!!! ในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ!!!”
“แด๊ดจะต้องไม่เป็นอะไร . . แด๊ดของผมเก่งจะตาย” ผมมองไปที่ผู้มีพระคุณอย่างตั้งความหวัง “เดี๋ยวผมมานะครับคุณย่า”
“มังกร!!!!”
ผมเดินเข้าไปหอมแก้มพ่อผู้ที่กำลังชักกระตุกอยู่อย่างนั้น . .
“สู้นะแด๊ด อย่าทิ้งผมไป ได้โปรด . .”
ผมกระซิบก่อนที่จะเดินไปพร้อมกันกับฝาแฝด ไม่ว่าจะยังไง ผมก็จะไม่มีวันให้อภัยคนที่ทำกับผมและเจ้านายแบบนี้
เจ้านาย . . รอกูก่อนนะ
มังกร เค้าไม่เคยแกล้งตัวเองเลยนะ TT
:ling1: :ling1: :ling1:
-
สงสารมังกร เรื่องประเดประดังเข้ามา :ling1:
ขอให้แด๊ดปลอดภัย และขอให้มังกรหาเจ้านายเจอด้วยยยยยยยยยยยย :katai1:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยลุ้นสุดๆ :katai1: :katai1:ขอให้มังกรและพี่ขุนไปช่วยเจ้านายได้ทันก่อนที่จะโดนไอ้ชั่วเหมทำอะไร ไปถามจากยัยลินเลยทางที่ดีตบไปสักทีจะได้ตาสว่าง :beat: :beat:
-
ไม่น่าเชื่อ ทำไมเหมกลายเป็นโรคจิตไปได้ T^T เกลียดลินสุดเลยว่ะ ถ้าเป็นไปได้อยากให้โดนหนักสักที :katai1:
-
รีบๆไปช่วยเจ้านายเหอะนะ น่ากลัวอยู่กะคนโรคจิตแบบเหม
เจ้านายสู้ๆอย่าปล่อยเหมทำไรได้นะ
ส่วนน้องไนท์น่าจะได้ยินพี่ขุนบอกอาร์ตนะ 555
ตอนหน้าขอให้จบเรื่องร้ายซะทีน๊า อยากเห็นพี่ขุนจีบไนท์ล่ะ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยไอ้เหมยัยลินนี๊มันสมควรโดนจิงๆๆ//มังกรช่วยเจ้านายให้ได้นะเป็นห่วงเจ้านายจังเหมมันโรคจิตแล้วนะนั่นน่ะ//เป็นห่วงแด๊ดมังกรนะอย่าเป็นอะไรเลยอยู่กับมังกรนานๆอย่าทิ้งมังกรไปเหมือนแมทนะสงสารมังกรเป็นลำลังใจให้แด๊ดมังกรค่ะ
-
มังกรไปช่วยเจ้านายด่วนเลยย
ไปช่วยให้ได้น่ะ เหมเเม่งโรคจิตอ่ะ
ขอให้เเด๊ดปลอดภัยน่ะ
-
เรื่องราวต่างรุมเร้าเข้าหามังกรมากจริงๆช่วงนี้ เห้อๆๆๆๆ
คุณพ่อคะ สู้นะคะ อย่าทิ้งมังกรไปเลยย
-
คู่นี้วิบากกรรมเยอะจริงๆ ไอ้เหมน่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกก
มังกรรีบไปช่วยเร็วเข้าาาา :katai1:
-
ชีวิตรันทดมาก น่าสงสาร สู้ๆมังกร
เจ้านายและแด๊ดต้องไม่เป็นไรนะ :katai1:
-
ไอ่เหมนิ น่ากลัวเกินไปนะ โรคจิตอะ มังกรสู้ๆ ช่วยเจ้านายให้ได้นะ
-
โอ๊ยยยยยยยยย
มังกร มรสุมเข้าหลายทิศทางเลย จะรับมือไหวไหมเนี่ย
อิเหมนี่โรคจิตมากเลยอ่ะ
เจ้านายสู้ๆนะ
รอติดตามค่า :mew1:
-
พี่เค้กแกล้งมังกร :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
มังกรเจอเรื่องหนักในเวลาเดียวกัน โฮยยยยย สงสาร :katai1:
ไอ้เหมนี่โรคจิตชัดๆ น่ากลัว :ling3:
-
มังกรไปช่วยเจ้านายให้ทันนะ ขอให้แด๊ดปล่อยภัย
-
แมทจะรู้สึกยังไงนะเนี่ย ถ้ารู้ว่าน้องสาวตัวเองทำอะไรเจ้านาย แล้วยังร่วมมือกับคนที่ทำร้ายตัวเองอีก มังกรช่วยเจ้านายให้ได้นะ
-
นี่มันเรื่องอะไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน o22 o22
แด๊ด เจ้านาย อย่าเป็นอะไรนะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
โธ่ มังกร ไม่รู้จะบอกไงดี
เรื่องมันถาโถมเข้ามาพร้อมๆกัน งื้อ
แล้วเจ้านายจะรอดจากเหมก่อนที่จะมีคนไปช่วยมั้ย
เหมแบบโรคจิตอ่ะ ไม่ไหวนะ ยังกะสตอล์คเกอร์
ลินก็ไม่ดูตาม้าตาเรือ เพราะความโกรธเกลียดชังบังตาสินะ
แต่เดี๋ยวคงได้รู้ว่าเหมคือใครเร็วๆนี้ล่ะ หึหึ
ขอให้แด๊ดไม่เป็นอะไรนะ
ละขอให้มังกรได้รอยยิ้มของเจ้านายกลับมา
ส่วนพี่ขุน...พูดงั้นรู้ใจตัวเองแล้วใช่ป่ะ555
-
คือก็รู้นะว่าเจ้านายกำลังเดือนร้อน แต่ทำไมอ่านแล้วรู้สึกขำเจ้านายมากกว่าสงสารอ่ะ555
เอาใจช่วยมังกรกะเจ้านายนะ :man1:
-
มาต่อเร็วๆนะ :ling1: :ling1:
-
เค้าโกรธคนเขียนแล้ว !!! คนเขียนทำร้ายมังกรของเค้า(?)!!!
>____<
ฮึ่ยยยยย
แต่เห็นช่วงนี้มาต่อไวหรอกนะ เค้ารักคนเขียนเหมือนเดิมก็ได้
ตอนหน้าต้องให้เจ้านายได้ซบอกอุ่นๆของมังกรนะ โอเคป่ะ ^_^
-
มังกรรีบช่วยเจ้านายเร็วๆนะ เหมแบบจิตมากอ่ะ น่ากลัวสุดๆ
-
แด๊ดเจ้านายสู้ ทุกคนรีบไปช่วยเจ้านายนะะะ เหมจิตสุดๆ แต่ก็ดูน่าสงสารนิดๆนะชอบจนคลั่งขนาดนี้
รอลินโดนจัดการ55 เตรียมตัวไว้เลยยยย
-
อุปสรรคขวากหนามจะเยอะอะไรขนาดนี้นะ :sad4:
-
อิเหม อิแบดบอยไม่ยอมกลับใจ ฉันเซ็ง
:กอด1:
-
พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรกซะจริงมังกร :ling2:
ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปได้ด้วยดี :call:
-
อ้ากกกกกก สงสาร มังกร
สาธุขอให้มังกรรู้ตัวว่า มังกรอยู่กับเหม
แล้วจัดการแม่งรวมถึงยัยผู้หญิงลิ้นสองแฉกนั่นด้วย
ทำเกินไปและ เหอะ
-
คนเขียนไม่ได้แกล้งมังกรเลย แต่.แกล้งคนอ่านทุกคนเลย ทำไมพักนี้ค้างทุกตอนเลยอ่ะ TT___________________TT
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
อีชะนี นั้นก็โง่จนไม่รู้อะไรเล๊ย :beat:
มังกรเอ้ย สู้เว้ย
-
เป็นพระเอกที่เหมาะกับโลกสมัยนี้สุดแล้ว
ไม่รวยไม่มีรถขับแต่หล่อแอร้ยยย
มังกรพรุ่งนี้มันต้องดีกว่า สู้เค้านะเว้ย
อีเหมนี่ศรีธัญญามั้ยน่ากลัวเว่อ555555555555555
รำคาญลินอะ เบื่อมากสงสารแมทมีน้องสาวงี้บาย
-
คนแต่งทำร้ายมังกรไปป่าวค้าาาา555555555555
ทั้งแด๊ดทั้งเจ้านายเลย ;____;
-
อู้ววว อิรุงตุงนังไปหมด สู้ๆนะมังกร :katai4: :katai4: :katai4:
-
เหมน่ากลัวเกิ๊น จิตมากกกกกกกกกกก :hao7:
มันกรสุ้ๆน๊าาาาาาาา :call:
ขอร้องเถอะค่ะ พ่อมันกรต้องมีชีวิตปกติอยู่ต่อกับมังกรกับคุณย่าน๊าาาาาา :call: :call: :call:
-
เฮ้ยยย ขอให้พ่อของมังกรไม่เป็นอะไรนะ
บักเหม แม่งโรคจิตโครตๆน่ากลัวอ่ะ
เจ้านายสู้ๆนะ มังกรขอให้หาเจ้านายให้เจอเจ้านายจะแย่แล้ววว
-
งานรุมสุด ๆ แงๆ เจ้านายของคนอ่านตกอยู่ในอันตรายมาก ๆ ไอ้เหมโรคจิตน่ากลัวสุด ๆ มันไม่ได้รักแล้วแบบนี้
เค้าเรียกคลั่งทำขนาดนี้เลยเหรอฟระ เสียดายเคยถูกใจที่มันเหมือนจะชอบเจ้านายจริง ไม่คิดว่ามันจะเลวขนาดนี้
ยัยลินไปร่วมมือกับมันได้ไง คนที่จะพามาหาเจ้านายเจอคงต้องเป็นลินเท่านั้นเพราะดูจะลึกลับมากที่ซ่อนอ่ะ
โกรธๆๆๆ ลินทำไมเธอทำแบบนี้ :katai1:
มังกรก็แบบพ่อไม่สบายเยอะ แต่แด๊ดต้องหายนะจริง ๆ ร่วมมือกันแบบนี้ต้องหาเจอแน่แต่กลัวไม่ทันจัง
เจ้านายใช้ความฉลาดเอาตัวรอดให้ได้เด้อ คนอ่านห่วงสุดๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ช่วยเจ้านายให้ได้น๊าาา มังกร >.<
-
อิเหมโรคจิตมาก :angry2: เจ้านายกับแแด๊ดต้องไม่เป็นอะไร :katai1:
-
ว๊ายยยยย ในที่สุดหนูก็อ่านทันแล้วววววว...
มันช่างค้างคามากเลย เจ้านายจะถูกทำอะไรรึเปล่าเนี่ย??? :z3:
ขอให้ใครสักคนไปช่วยทันด้วยเถิดดดดดดดดดดด :katai1:
-
โฮกกกก ปัญหามันรุมเร้าาาาาาาา
เหมหลอนโคตรๆ เจ้านายอย่าเป็นอะไรน้าาา
-
กรี๊ดดดดดดดดด มาต่อด่วนๆๆๆๆๆ กับเบิ้ลด่วนเลยย ค้างมากๆเลย :mew5:ไอ้เชรี่ยเหมมม มึงคลั่งเจ้านายหนักไปนร๊าาาา :a5:
-
อ่าขออย่าให้แด๊ดเป็นอะไรแล้วก็ขอให้มังกรและพวกเพื่อนๆไปช่วย
เจ้านายทันก่อนตะวันตกดินนะ
อ่านแล้วค้างงงงง+ปวดหัว เพราะมันลุ้นและมั่วกันหมด
ถ้าเป็นชีวิตจริงคงทำไรไม่ถูก
รีบ ๆ มาต่อนะครับรออยู่ครับผม
-
วุ่นวายมากเลย
เฮ้อ
-
ตื่นเต้นๆๆๆ
คำพูดพี่ขุนเอาใจไปเลย
นี่เป็นช่วงมรสุมชีวิตมังกรหรือเปล่า
-
แด๊ดอย่าเป็นอะไรไปะ
เจ้านายด้วย อย่าเพิ่งโดนเหมโรคจิตทำอะไรนะ
ขอให้ทั้งคู่ปลอดภัย
-
อดทนและต่อสู้ต่อไปนะลุงเมฆเพื่อแม่ เพื่อลูกชายและเพื่อว่าที่ลูกสะใภ้ :a2:
เจ้านายอย่าพึ่งยอมไอ่เหมมันน๊า :sad4: มังกรกำลังจะตามไปช่วยแล้ว
(ยัยลินโง่เนอะ ยังไม่รู้ความจริงละสิ :beat:)
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:โอ้ยจะช่วยเจ้านายทันไหมอะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
เหมโรคจิตมากกก น่ากลัวๆ บรื้ออ !!!!!!! :ling3: :ling3: :ling3:
-
น่าสงสารมังกรมากอ่ะ :o12:
-
โอ้ยจะเป็นลมมมม
-
เอาน่ามังกร ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอนะ สู้ๆ อะไรมันจะประดังประเดเข้ามาขนาดนั้น โฮ !!
-
ไปไม่เป็นเลยเว่ยยยยยยยยย
คิดว่าเจ้านายไม่เป็นอะไรหรอก และคิดว่านังลินและไอ้เหมต้องได้รับสิ่งตอบเเทนอย่างสาสมกับที่มันทำ.....
......ใช่มั๊ยคะน้องเค้ก...... o3
แต่ที่น่าห่วงและเดาใจคุณเค้กไม่ได้คือ เรื่องแด๊ดนี่ล่ะ
เป็นห่วงแด๊ดค่ะ ไม่อยากให้มังกรต้องมาเสียที่พึ่งพิงสุดท้ายไปเลยค่ะ จะบอกว่ามีย่า
ก็เเล้วไงอ่ะคะ คนที่เคยทอดทิ้งเรามาก่อน ตอนนี้จะมีหรือไม่มีคงไม่ต่าง
ขอคร้องน้องเค้กอย่าใจร้ายเลยนะ ชีวิตจริงจะยังไงก็ช่าง แต่การเสียพ่อเสียแม่เป็นอะไรที่ใครๆก็ไม่อยากเจอนะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ :m15: :กอด1: :L2:
-
เครียสจัดเกิ้น! มังกรสู้ๆ พ่อมังกรสู้ๆ
-
เหมนี่มันโรคจิตจริงๆนี่คือสาเหตุที่มันฆ่าแมทใช่มั๊ย
มังกรก็ปัญหาประดังเข้ามาทั้ง2ด้านเลย..แต่ทิ้งแด๊ดไปแบบนี้ก็ดูยังไงๆอยู่นะ
แว๊กกกกก..กดดันมากๆ
-
อึดอัดอ่ะ....ใครจะมาช่วยเจ้านายล่ะทีนี้ เครียด!!!!!!!!!!!!
-
ลินเธอชังเป็นเด็กที่ไร้หัวคิดจริงๆ โง่บรมจนไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบาย คิดว่าไม่มีเจ้านายแล้วมังกรจะกลับไปหาตัวเองหรอ เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว ถ้ามองดูดีๆก็ต้องรู้ว่ามังกรไม่เคยรักตัวเองเลยสักนิด ทำร้ายตัวเองจริงๆ
เจ้านายถ่วงเวลารอมังกรกับเจ้าขุนไปช่วยก่อนนะ
เหม เราว่านายไปหาจิตแพทย์เถอะ เห็นแก่คนรอบตัวนาย
แด๊ดสู้ๆ อดทนหน่อยนะค่ะ
-
โอ๊ะโอตอนนี้ทำไม
เป็นจังซี้เครียดจริงๆๆ :katai1:
-
โอ้ยยชีวิตแย่แล้วมังกรคเจ้านายเฮ้อสู้ๆ
-
อีรุงตุงนัง
หวังว่ามังกรคงจะไปช่วยเจ้านายทันนะ
เหมโรคจิตได้น่ากลัวอีก
-
โอยยย สงสารมังกรรรรรร
-
ทำร้ายจิตใจคนอ่านมากเลยนะโป้งแล้ว
-
สงสารมังกรเหมือนกันมีปัญหารอบด้านทั้งพ่อทั้งแฟน
ขอให้หาตัวเจ้านายให้ทันนะ
-
เหมมันบ้า โรคจิต เกินไปแล้วนะ
ขอให้ มังกร หาเจ้านายเจอทันเวลา :katai1:
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ
-
ร้ายที่ 36
ผมไม่คิดว่าจะมีการรวมตัวครั้งไหน ยิ่งใหญ่เท่าครั้งนี้ . .
แก๊งของเจ้านาย แก๊งของผม พี่ขุนและก็คนของพี่ขุน . .
ที่สำคัญ . . วันนี้ผมเพิ่งเจอพ่อของเจ้านายเป็นครั้งแรกด้วย ท่านตัวใหญ่มีพุงพลุ้ยและดูเหมือนจะเป็นคนที่มีความสุขมากในการใช้ชีวิต แต่วันนี้ท่านกลับดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย
เราทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็เช่นกัน . .
“ไอ้กานต์ เอ็งควรทำอะไรสักอย่าง” คุณกิต กิตติเกษมเอ่ยกับลูกชาย ท้ายประโยคท่านมองมาที่ผม “. . และก็เอ็งด้วย ไม่งั้นข้าจะตัดจู๋เอ็ง”
ผมเชื่อว่าท่านกล้าทำจริงๆ ตอนนี้ผมไม่พูดอะไรออกไปทั้งนั้น ในหัวของผมมีแต่เรื่องเครียดๆแต่ก็พยายามตั้งสติอยู่ว่าใครจะเป็นคนจับเจ้านายไป
ผมมีชื่อไอ้เหมติดอยู่ในลิสต์อันดับที่หนึ่ง . .
“วายุรึเปล่า” พี่ขุนหรือบอสที่บาร์ของผมหันไปถามฝาแฝดท่าทางเคร่งเครียด
“ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ครับ แต่มันก็เจ็บหนักอยู่ไม่ใช่เหรอครับ” ธัญแสดงความเห็น
“เจ็บหนักก็สร้างเรื่องได้ มึงกับแฝดมึงไปทำให้แน่ใจ” ธีกับธัญพยักหน้าตามคำสั่งของพี่ขุน ที่ดูเหมือนจะเป็นแกนนำในการตามหาเจ้านายครั้งนี้
“กูไปด้วย” ไนท์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากผมอาสาขึ้นมาทันที
“มึงไม่ต้องไป” พี่ขุนปฏิเสธ
“มึงจะให้กูนั่งอยู่เฉยๆอย่างนี้อ่ะเหรอ ไม่เอาอ่ะ”
“มึงน่ะมีงานให้ทำแน่ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
ไอ้แอร์หันมาสบตากับผมราวกับงงว่าไอ้ไนท์กับพี่ขุนไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ หนำซ้ำยังใช้สรรพนามที่ตัวผมเองไม่ได้ใช้กับพี่ขุนอีกด้วย ไอ้ไนท์ดูฟึดฟัดขัดใจแต่ก็ฟังแต่โดยดี
แฝดสองคนออกไปแล้ว . . เหลือคนที่อยู่ในห้องประชุมบริษัทพ่อเจ้านายอีกเป็นโขยง
ผมกัดเล็บอย่างเคร่งเครียด ข้างๆผมเป็นไอ้แอร์ที่คอยเอามือมาแตะไหล่ผมอย่างปลอบประโลม ตอนนี้เรื่องเจ้านายผมยังอยู่ในทางตัน แต่ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งที่คุณย่าท่านโทรมาบอกว่าแด๊ดอาการสงบลงแล้ว
“มังกร” ไนท์กระซิบกับผม “มึงคิดว่าจะเป็นเหมรึเปล่า?”
“อุกอาจแบบนี้ . . อาจไม่ใช่ใครอื่น”
“ไม่ต้องคิดมากอะไรแล้ว ไปบุกกัน” ไนท์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ไอ้แอร์ดึงลงให้มันนั่งแทบไม่ทัน
“กูไม่เคยรู้รังของวิหคดำ” ผมพูดออกไปตามจริง “มีคนเดียวที่รู้ . . แต่เขาไม่อยู่แล้ว . .”
“พี่แมทรู้” ไนท์กับแอร์ตกตะลึง
“ก็ก่อนที่จะเกิดเรื่องบ้าๆนั่นขึ้น แมทหมกมุ่นอยู่กับวิหคดำมาก . .” ผมพยายามนึกย้อนไปถึงความเก่าความหลัง “มันเคยบอกกูหลายครั้ง ว่าไอ้เชี่ยเหมมันเป็นตัวอันตราย มันถึงต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวไอ้เหม”
“. . .”
“หลังจากที่แมทเสีย วิหคดำก็เงียบไป ก็เลยไม่รู้รังของมันจริงๆ”
“งั้นจัดการเลย” ไนท์พูด เดินไปหาพี่ขุนแล้วพูดอย่างเครียดๆให้ฟัง พี่ขุนพยักหน้าและก็สั่งลูกน้องสองสามคนให้ออกไปตามหาที่กบดานของแก๊งนี้ . .
“เอาจริงๆนะไอ้มังกร” แอร์หันมาหาผม “ไอ้เชี่ยไนท์มันไปสนิทกับพี่ขุนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"
ผมส่ายหน้าอย่างปลงๆ เอามือนวดขมับของตัวเอง
“แปลกๆดีแฮะ”
แอร์รำพึง . . เก็บความสงสัยเอาไว้อยู่ในใจ . . สักพักหนึ่งมันก็ตกใจลุกขึ้นยืน เมื่อมีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม
พ่อของเจ้านาย . .
ท่านทิ้งตัวนั่งลงแทนที่ไอ้แอร์
“ได้ยินข่าวแล้ว เอาใจช่วยอยู่นะ” คุณกิตเอามือตบหลังผมเบาๆ “ที่จริงเรื่องตรงนี้ให้พวกข้าจัดการเองก็ได้ เอ็งกลับไปเฝ้าคุณพ่อของเอ็งเถอะนะ”
“ผมขอให้ได้ตัวเจ้านายกลับมาก่อน ผมถึงจะกลับไปหาท่านครับ” ผมมีศรัทธาที่ว่าพ่อของผมคงไม่เป็นอะไรแน่ๆ
“เลือกยากอยู่ใช่ไหม คนรักก็หาย พ่อก็ไม่สบาย” ผมอึ้งเพราะตกตะลึงที่พ่อของเจ้านายรู้เรื่องของผมกับเขา “ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก ทุกอย่างของไอ้ก้าวข้ารู้หมดอยู่แล้ว”
“. . .”
“ความสุขของข้า คือการที่ได้เห็นลูกๆของข้ามีความสุข . .” คุณกิตพูด สายตามองไปยังพี่ขุนที่กำลังโต้เถียงกันกับไอ้ไนท์อย่างเอาจริงเอาจัง “ลูกข้าจะเป็นเกย์ทั้งคู่จริงๆน่ะเหรอ”
“เอ่อ เรื่องนั้น . .”
“เจ้านายข้าอาจยอมได้ . . แต่เจ้าขุน . . เห็นทีต้องคุยกันหน่อย . .”
ผมเกร็งแขนจนเมื่อย ร่างกายของผมปวดแปลบไปหมด ผมขยับไม่ได้เลย
ผมจะถือซะว่าเป็นโชคดีของผมที่ไอ้เหมมันยังไม่คิดจะทำอะไรผม มันเดินไปเดินมา บางครั้งก็ถือขนมติดไม้ติดมือมาด้วยเพื่อป้อนผม แต่ผมหันหน้าหนี ผมไม่มีแก่ใจจะกินอะไรทั้งนั้น ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการคืออิสระ อิสระจากเชือกนี่ และอิสระจากไอ้เหมบ้าโรคจิตคนนี้
“ปล่อยกูไปเถอะนะ กูสัญญาว่าถ้ามึงปล่อยกู กูจะไม่เอาเรื่องอะไร” ผมพยายามหว่านล้อมด้วยวิธีต่างๆนาๆ แต่สุดท้ายแล้วคำตอบ . .
“กูไม่ปล่อยมึงหรอก” . . ก็ลงท้ายแบบนี้เช่นเดิม
“มึงทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรวะ มันไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเพราะความรัก”
“นี่มันไม่ใช่ความรักแล้ว”
ตึง!!! เหมส่งเสียงดังด้วยอะไรสักอย่างก่อนที่จะโผเข้ามาคร่อมร่างของผมเอาไว้ ผมพยายามลืมตาเพื่อสบสายตากับมัน มันช่างทำได้ยากเหลือเกินกับการที่จะต้องแสดงออกว่าเราไม่ได้กลัวอะไรทั้งๆที่เรากลัว . . ดวงตาของผมสั่นระริก
“อย่าทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย! นานแค่ไหนแล้วที่กูมองมึงมาตั้งนาน!”
“…”
“รู้ไหมกูเจอมึงครั้งแรกที่ไหน”
ผมจะไปรู้ได้ยังไง . .
“ที่โรงเรียนกวดวิชา”
“ฮะ” . .
มันผละออกจากร่างของผม ก่อนที่จะนั่งลงบนเตียงข้างๆร่างที่นอนขยับไม่ได้ของผม
“ตอนมึงอยู่มอหก”
“ไม่จริงอ่ะ” สี่ปีที่แล้วเนี่ยนะ ?
“จริงสิ!” เหมร้องเถียง “กูเห็นมึง กูจำทุกชุดที่มึงใส่ได้ กูจำได้ทุกอย่าง!”
“แล้วยังไงวะ”
“แล้วยังไงงั้นเหรอ กูมองมึงมาสี่ปี แล้วมึงยังจะคิดว่านั่นไม่ใช่ความรักอีกเหรอ”
ป่วยการที่จะเถียงกับมัน ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา พลางเอาสายตาตัวเองจับจ้องไปที่อื่น
“เลิกทำแบบนั้นกับกูซักที!!!” เหมระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้มันทิ้งตัวนั่งลงบนตัวของผม แถวๆไอ้นั่นของผมด้วย อะไรของมัน!!!!
ชิ้ง! ผมเห็นใบมีด . . ให้ตาย นั่นใบมีด!!!! มันจะเอามาทำอะไรผม!!!!
“กลัวแล้วสินะ”
เหมเอามีดนั่นมาวนมาเวียนรอบๆใบหน้าของผม เท่านั้นยังไม่พอ มันยังก้มหน้ามาใกล้ๆผมอีก ผมพยายามเบี่ยงตัวเองหลบทุกอย่างที่มันทำอย่างที่สุด แต่หลบยังไงก็หลบไม่พ้น จมูกของมันให้ตายยังไงก็ต้องมาชนกับใบหน้าของผมอยู่ดี ผมทำอะไรมันไม่ได้เลย
“หอมว่ะ ใช้รองพื้นของอะไร”
อะไรของมึงวะ?!!! ผมไม่ตอบอะไรมันหรอก . .
ไอ้เหมยังคงฟุดๆฟิดๆแถวใบหน้าของผมไม่เลิก ผมขยับหลบมันไม่ค่อยได้ เพราะว่ามันใช้มีดจ่อคอหอยของผมตลอดเวลา ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่ามันจะไม่แทงคอผม ผมไม่สามารถรู้ถึงอารมณ์และการจัดการอารมณ์ของไอ้เหมมันได้เลย
มีดที่ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เหมือนใบหน้าของมันที่ยังคลอเคลียใบหน้าของผมไม่ห่าง เป็นอะไรที่สุดจะทน ผมโกรธตัวเองที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย . .
เอ๊ะ . . ถึงแม้มือกับขาของผมจะขยับไม่ได้ แต่ปากผมขยับได้นี่
“เดี๋ยวก่อน” ผมพูดกับมัน พยายามขยับปากให้น้อยที่สุด ไม่งั้นปากผมอาจจะโดนปากของมัน
“อะไร น้ำเสียงออดอ้อนใช้ได้นี่”
ออดอ้อนเหี้ยไรล่ะ . . “อย่า อย่าเพิ่ง”
“อย่าเพิ่งเหรอ” เหมยิ้มที่มุมปาก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคนหน้าตาดีแต่ยิ้มแบบนี้มันดูโคตรสยอง “ทำไมล่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ”
น้ำเสียงมันเหมือนคนอารมณ์สุกงอมเต็มที่ ผมหลับตาปี๋อยากจะร้องไห้ออกมาซะให้รู้แล้วรู้รอด
“ตอนนี้เลยดีกว่า”
เชี่ยยยยยยยยย!!! เหี้ยไรของมัน ผมเห็นมันปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ดๆ ผมจึงต้องดิ้นทุรนทุรายเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวก
“ยิ่งดิ้นยิ่งไม่รอดนะ”
“เชี่ยแม่ง ปล่อยกูไปเถอะ” ผมร้องเหมือนร้องขอชีวิต
“ทำเหมือนคนไม่เคย” เหมกระชากเสียง ผมทำหน้าตื่นๆใส่มัน “เอ๊ะ หรือมึงไม่เคยกับไอ้มังกรวะ?”
ผมกลืนน้ำลาย พยายามดิ้น ไม่สนใจคำพูดของมัน
“เฮ้ย จริงเหรอวะ มึงไม่เคยกับไอ้มังกรเหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆ” มันทั้งประหลาดใจทั้งมีความสุขไปพร้อมๆกัน “ดี งั้นควรรีบจัดการใหญ่เลย กูอยากเป็นคนแรกของมึง”
ยิ่งพูดแบบนั้นผมก็ยิ่งดิ้น ไอ้เชือกบ้านี่ก็ไม่รู้จะทำงานดีไปไหน ผมจะไม่รอดเงื้อมมือของไอ้เลวนี่อยู่แล้วนะ . .
ตอนนี้ผมคิดถึงทุกคนที่อยู่ในชีวิตผม คิดถึงพ่อ คิดถึงพี่ขุน คิดถึงเพื่อน และที่สำคัญ ผมคิดถึงไอ้มังกร . . ผมอาจจะรอดหรือผมอาจจะไม่รอด ผมก็ไม่อาจทราบได้ แต่ตอนนี้ผมคิดถึงพวกเขาเหล่านั้นชะมัด ลึกๆแล้วผมยังมีความหวังให้พวกเขาโผล่มาช่วยผมทัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ยากนักก็เถอะ
มังกร มึงต้องมาช่วยกูให้ได้นะ . .
“เชือกบ้านี่ . . เกะกะเนอะ” เหมค่อยๆขยับไปแกะเชือกที่ขาของผมออก ได้การละ อย่างน้อยขาก็ใช้การได้ พอมันแกะได้ปุ๊บขาผมก็ทำงานทันทีด้วยการดิ้นพล่านทั้งเตะทั้งถีบเพื่อหวังที่จะทำร้ายมัน แต่ถึงจะโดนมันไป ผมก็หนีมันไม่ได้อยู่ดี เพราะแขนผมยังถูกพันธนาการเอาไว้ . .
“ฤทธิ์เยอะว่ะแม่ง” มันใช้ทั้งตัวของมันนั่งทำขาของผม . . ผมกลืนน้ำลายอย่างหวาดกลัว ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพที่ขยับไม่ได้อีกครั้ง
ผมจะเสร็จมันจริงๆน่ะเหรอ . .
ตอนนี้ไอ้เหมกำลังสนุกอยู่กับการแกะเข็มขัดของผม ซึ่งทำได้ไม่ยากเพราะทุกอย่างอยู่ในมือของมัน ผมจะบ้าตาย ทำไมผมทำอะไรมันไม่ได้เลย ทำไม . .
“นิ่งๆนะ”
“ไม่โว้ยยย!! ปล่อย ไอ้เชี่ย!!!” ผมพยายามสู้จนเฮือกจนท้าย
“อยู่นิ่งๆ!!!”
มันตวาด ถึงแม้จะทำให้ผมหยุดพูดแต่ก็ไม่ทำให้ผมหยุดขยับได้ มันบังคับจนถอดเข็มขัดของผมได้สำเร็จ และตอนนั้นมันกำลังจะปลดตะขอกางเกงของผม
เกิดมาไม่เคยโดนอะไรแบบนี้ ไม่เคยโดนอะไรจริงๆ . .
“รู้แล้วใช่มั้ยว่ากำลังจะโดนอะไร” เสียงซิปที่ถูกรูดลงของผมเหมือนมีดที่กรีดผนังห้องหัวใจผมยังไงยังงั้น “ถ้าไม่อยากเจ็บมาก ก็อยู่นิ่งๆ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกูเองนะ”
“ไม่มีทาง!!!!”
“แม่ง ฤทธิ์เยอะจริงโว้ย ไอ้สัด!!!”
ไม่น่าเชื่อว่ามันจะใช้กลเม็ดเหมือนพวกผู้ร้ายที่ใช้กับนางเอกในละคร มันทุบท้องของผม แต่โทษที . . ซิกแพ็คผมมีมากพอและตรงนั้นผมก็เกร็งไว้ได้ทันพอดี
“โห ฟิตวะ แข็งโป๊กเลย”
ดูมันใช้คำ . . “พอ เลิกทำ เปลี่ยนความคิดเดี๋ยวนี้นะโว้ย แล้วมึงกับกูมาตัดสินกันตัวต่อตัว!!!”
“เสียใจ . . กูไม่ได้ต้องการชนะมึงในรูปแบบนั้น”
ปั้ก!
ผมทุบเข้าอย่างจังที่กล่องดวงใจของผม ผมอ้าปากด้วยความเจ็บปวด . . ไอ้เชี่ยนี่ จิตใจมันทำด้วยอะไร มันไม่รู้รึไงว่ามันเจ็บแค่ไหน . .
“ได้มึงไงคือชัยชนะของกู”
ตอนนี้ผมกำลังตัวงอ และถูกถอดกางเกงยีนส์ออกไปอย่างช่วยไม่ได้ บ็อกเซอร์คาลวินไคลน์ของผมอยู่ในคลองสายตาของมัน มันเหลือบมองอย่างสบายอกสบายใจ
“นั่นขาหรืออะไร มึงเป็นพวกไม่มีขนขาเหรอ”
มันจับผมพลิกคว่ำ!!! . . เฮ้ย ไม่นะ ไม่นะโว้ย!!!!
“ร้องได้นะ ยิ่งดังยิ่งดี” พ่อ TT ช่วยนายด้วย มังกร . . ช่วยกูด้วย พี่ขุน ธี ธัญ แอร์ ไนท์ ใครก็ได้ ช่วยกูด้วย TT
พรืด . .
เสียงซิปของไอ้เหมที่ถูกรูดลง . . และต่อมาก็เป็นเสียงกางเกงบ็อกเซอร์ของผมที่ถูกถอดทิ้งไป . .
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!
พี่ขุนทุบโต๊ะเสียงดังตอนที่ฝาแฝดกลับมาและบอกว่าเจ้านายไม่ได้อยู่กับไอ้วายุ
ผมกำหมัดแน่น นี่มันช้าเกินไปแล้ว . . ตอนนี้ไม่รู้ว่าเจ้านายจะเป็นยังไงบ้าง . . ผมไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆแบบนี้นะ . .
“คุณกานต์ ได้ตัวเธอมาแล้วครับ”
เสียงคนของพี่ขุนดังขึ้นในเวลาต่อมา . . ทุกคนที่กำลังเคร่งเครียดหันไปมองผู้ที่มาใหม่ ผมขมวดคิ้วเมื่อเจอลินที่พยายามขัดขืนคนของพี่ขุน
ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ . .
“เรื่องที่ภูเก็ตผมไม่คิดที่จะเอาเรื่องคุณเพราะถือว่าเจ้านายเองก็มีส่วนทำให้พี่ชายของคุณตาย ผมคิดว่าน้องชายผมได้ชดใช้ไปแล้ว . .”
ว่าไงนะ . . ผมลุกขึ้นยืนทันที ไอ้ไนท์สบตาผมแล้วหลุบตาลงต่ำ
ฝีมือของลินเหรอ?
“แต่ครั้งนี้เห็นทีจะให้อภัยคุณไม่ได้ บอกผมมาตรงๆ อย่าให้ผมต้องใช้กำลัง”
ลินทำหน้าบึ้งและสะบัดหน้าหนี . . ผมกำหมัดแน่น มือของผมทั้งสั้นทั้งควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมย่างก้าวไปหาลิน ยับยั้งใจตัวเองอย่างหนักไม่ให้เข้าไปทำร้ายเธอ
“ลิน . . บอกผมมา . .”
“ไม่มีทาง”
“ทำไมนิสัยของลินกับแมทถึงต่างกันคนละขั้วแบบนี้ล่ะ”
ลินผลักผมอย่างโกรธจัด . . เธอร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“ใช่สิ ลินมันไม่ดีนี่! ใครๆก็หนีไปหาเจ้านายกันหมด ทั้งพี่ชายของลิน และก็มังกรที่ลินรักมากที่สุด! ลินมันไม่ดีตรงไหน ทำไมต้องทำกับลินแบบนี้ด้วย ทำไมต้องแกล้งลินแบบนี้!!!!”
“ลินยังกลับตัวทันนะ”
“ไม่ทันแล้วล่ะ” ลินยิ้มออกมาในรูปแบบที่ผมไม่เคยเห็น “ป่านนี้เจ้านายคงจะโดนลูกน้องของเหมรุมข่มขืนเป็นสิบๆคนแล้ว”
“ว่าไงนะ” พี่ขุนแทบก้าวข้ามโต๊ะมาจัดการกับเธอ โดยที่มีลูกน้องหิ้วปีกเอาไว้ . .
ผมตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนั้นจากปากของเธอ
“ลิน . .” ผมคลายหมัด และก็กำหมัดแน่นอีกครั้งอย่างสะกดอารมณ์ของตัวเอง “ . . คุณร่วมมือกับไอ้เหมงั้นเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
ทุกคนในห้องมองไปที่เธอด้วยสายตาแบบเดียวกัน . . สมเพชและหมดแล้วซึ่งความไว้เนื้อเชื่อใจ ไนท์กับแอร์ที่คอยดูแลเธอมาตลอดในฐานะน้องสาวของแมทถึงกับหันหน้าหนีอย่างรับไม่ได้
ผมก็เช่นกัน . .
“เหมเป็นคนฆ่าแมท” ผมพูดแล้วหลุบตาต่ำ
“หึ ไม่จริงอ่ะ . . พี่แมทตายเพราะแก๊งกระจอกงอกง่อย”
“…” ไม่มีใครพูดอะไรโต้ตอบเธอ ทุกคนหันหน้าหนีให้เธอกันหมด
“ดะ เดี๋ยวนะ เรื่องจริงเหรอ มันเป็นเรื่องจริงเหรอ” ลินตัวสั่นมือสั่นน้ำตาไหลพราก “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เธอโผเข้ามาเกาะแขนผม . . ราวกับต้องการให้ผมปลอบประโลมเธอ ผมเบี่ยงตัวหนี รู้สึกผิดที่ต้องผิดสัญญากับไอ้แมทที่ฝากฝังให้ผมดูแลน้องสาวของมันให้ . .
“บอกผมมา ว่าเจ้านายอยู่ที่ไหน”
“ลิน คือ ลินไม่รู้ ลินไม่รู้จริงๆนะ ลินแค่จับเจ้านายขึ้นรถ แล้วพวกของเหมก็มาสานต่อ ลินไม่รู้ ลินไม่รู้จริงๆ”
“…”
“มังกร มังกรอย่าโกรธลินนะ ลินผิดไปแล้ว ลินผิดไปแล้วจริงๆ”
ผมแกะมือของเธอออก สูดลมหายใจลึกๆเข้าไปในปอด
“ขอให้เราอย่าได้พบกันอีกนะ”
“มังกร มึงจะไปไหน กูไปด้วย!!!”
“มังกร ไปไหนวะ”
คนในห้องส่งเสียงกันระงมตอนที่ผมเดินออกมา แต่ผมไม่ได้ยิน ผมกำลังรีบไปสถานที่แห่งหนึ่งที่ผมคิดว่าน่าจะมีเบาะแสอะไรบางอย่าง
รถของไนท์จอดเข้าที่ใต้คอนโดของเจ้านาย ผมวิ่งตึงตังผ่านยามผ่านแม่บ้านหน้าเดิมๆโดยพยายามรีบเร่งที่สุดเท่าที่ชีวิตผมจะเร็วได้ เพื่อที่จะไปห้องของแมท
ห้องที่ยังคงสภาพ . . แม้ว่าเจ้าของจะไม่ได้อยู่แล้ว
ผมเปิดประตูเข้าไป ลมเย็นๆพัดกระทบใบหน้าของผมราวกับต้องการต้อนรับ ทั้งๆที่ประตูและก็หน้าต่างปิดเอาไว้หมด
ผมเดินผ่านเศษแก้วที่ผมเคยทำแตก มองซ้ายมองขวาพยายามนึกว่าแมทมันเอาข้อมูลของเหมไปไว้ไหน ผมเดินวนไปมาไปที่โต๊ะทำงานของไอ้เหมที่ยังคงมีชีทเรียนของมันกองอยู่
ผมรื้อค้นอย่างเร่งด่วน แปลกที่ข้อมูลโรคจิตในรูปแบบต่างๆที่ปริ๊นออกมาจากคอมพิวเตอร์ผ่านเข้าตาผมเป็นจำนวนมาก ดูเหมือนว่าแมทจะจริงจังกับเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ เพราะมีร่องรอยของการไฮไลท์เต็มไปหมด
แต่ให้ตายยังไงผมก็หาที่อยู่ของเหมไม่เจอ ผมทรุดตัวนั่งลงอย่างจนตรอก . . ตรงไหนวะ เหมมันจะจับเจ้านายไปไว้ไหน . .
แมท ถ้ามึงรู้ว่ากูอยู่ตรงนี้มึงก็ต้องช่วยกูนะ เจ้านายกำลังตกอยู่ในอันตราย มึงไม่อยากให้เจ้านายต้องเจ็บเพราะเงื้อมมือของไอ้เหมใช่มั้ย มึงต้องช่วยกูนะ . .
ผมคิดภาวนาในใจอย่างคนไร้ซึ่งหนทาง ทว่าจู่ๆก็มีกระดาษใบหนึ่งลอยผ่านหน้าผมไปราวกับมีลมปริศนามาพัด ทั้งๆที่ในห้องนี้ปิดทึบ . .
ผมเห็นแผนที่ . .
จะใช่หรือไม่ใช่ แต่นี่ก็เป็นที่พึ่งสุดท้ายของผม มันอยู่ห่างไกลจากกรุงเทพพอสมควร
แมท . . ขอบใจมากนะเว้ย
ผมกดโทรศัพท์ของใครไม่รู้ที่ผมหยิบติดมือมาโทรหาพี่ขุน . .ดังแค่หนึ่งครั้งพี่ขุนก็รับ
“ใครวะ!!!!”
ดูจากการรับโทรศัพท์ก็รู้แล้วว่าพี่ขุนกำลังเครียดถึงขีดสุด
“น้องเขยของพี่ครับ . . ผมรู้ที่อยู่ไอ้เหมแล้ว”
:katai5: :katai5: :katai5:
-
รีบไปมังกร เจ้านายจะเสียตัวให้ไอ้เหมแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว :ling1:
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะบ้าตาย ใจเต้นแรงมาก ไปตามเจ้านายกลัีบมาได้เร็วๆน๊า!!!!!!!!!!!!!!
-
ฮือๆๆๆ
คนเขียนอย่าใจร้ายกับเจ้านายและมังกรนะคะ
แต่ใจร้ายกับไอ้เหม ยัยหน้าสวยใจทรามลินให้หนักเลย
มาต่อไวๆ นะ TT^TT ใจจะขาด
-
สตั้นที่คำว่าน้องเขย สามวิ กรี้ดดดดดดดดดด
แล้วกลับมาเครียดเรื่องเจ้านายต่อ
มังก๊อนนนนนนน
ไปช่วยให้ทันนะ ลุ้นมากกกกกกกกกกกก
มาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
มังกรรีบไปช่วยจ้านายเร็วว
-
+1 ให้น๊านานๆๆทีจะเข้ามาอ่านในคอม มังกรรีบเลยเร็ววววเจ้านายอดทนหน่อยนะ
-
ลุ้นนน มังกรพี่ขุนสู้ๆไปช่วยเจ้านายให้ได้นะะะ อ่านแล้วคิดถึงแมทไม่น่าตายเลย เป็นคนดียอดคนจริงๆT.T
ปล.หลังจบเรื่องวุ่นมีหวังพี่ขุนงานเข้า จะโดนคุณพ่อเล่นมั้ยน้ออ
-
รีบเข้าทุกคน เจ้านายกำลังจะแย่แล้ว
ไอ้เหมแกมันโรคจิต ไปตายให้ไส้เดือนแทะเถอะ
ส่วนเธอยัยลิน ยัยโง่!! พี่ตัวเองตายแต่ไม่คิดจะหาข้อมูลอะไรเลย มัวแต่วิ่งไล่ตามผู้ชายอยู่สินะ ผลลับเลยเป็นอย่างนี้ไง โดนเค้าหลอกใช้ สมน้ำหน้าจริงๆ
-
มังกรรรรรรรรรรรรรร แรงค่ะ น้องเขยของพี่ครับ ฮ่าๆๆเป็นห่วงเจ้านายมังกรสู้ๆ
-
รีบไปช่วยเจ้านายด่วนเลยจ้า เจ้านายแย่แล้ว :katai1:
สมน้ำหน้าลินอ่ะ
-
ไปให้ทันนะ ขอร้อง :katai1:
-
เจ้านายท่าจะรอดยาก มังกรนายต้องรีบมาเยียวยาเจ้านายนะ :hao5:
พี่ขุนต้องเคลียร์ยาวเลย :hao3:
-
:ling1: :ling1: โอย ลุ้นจะแย่แล้วอ่ะ เจ้านาย ขอให้ปลอดภัย :mew6:
ไอ้เลวเหม กับ ยัยลิน เหมือนคนบ้าทั้งคู่เลยอ่ะ :fire:
ยัยบ้าลิน ไม่น่าเชื่อว่าคนแบบนี้จะเป็นน้องของคนแสนดีอย่างแมท มีสายเลือดเดียวกันจริงๆ เหรอเนี่ย
ไอ้เลวเหม เราหลงคิดว่ารักเจ้านายจริง ๆ ที่ไหนได้ นี่มันโรคจิตชัด ๆ แล้วกล้าทำร้ายเจ้านาย :angry2: แก กล้าดีัยังไง ขอให้มังกรเอาคืนให้สาสมเลย
เชื่อว่ามังกร ต้องไปช่วยเจ้านายทัน :impress: ความหวังดีของแมทต้องไม่สูญเปล่า หวังว่ามังกรจะตัดขาดจากยัยประสาทลินได้แบบไร้เยื่อใยนะ จะได้อยู่กับเจ้านายอย่างปรกติสุขซะที เชื่อว่าแมทไม่โกรธมังกรหรอก แมทต้องเข้าใจ
แอบกังวลเรื่องพี่ขุนกับน้องไนท์ คุณพ่อทำไมยอมรับเรื่องมังกรกับเจ้านายได้ แต่เหมือนจะไม่ยอมรับเรื่องพี่ขุนกับน้องไนท์เลยอ่ะ ขอร้องอย่าดราม่านะคุณพ่อ :m15: :m15:
-
ไอเหมมมมมมม ทำไมชั่วงี้อ้ะ
มังกรไปช่วยเจ้านายให้ทันนะ ฮือออ
-
รีบเหยียบไปฆ่ามันเลย มังกร !!!!
เกลียดลิน มากอ่ะ
-
:katai1: ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนน สุดตัว เจ้านายจะต้องมาเจ็บตัวจากการที่ไม่เคยรู้อะไรเลยได้ไงเนี่ย คนเขียนแอบซ่อนตัวเหมนานไปหน่อยน่ะ ทำให้คนอ่านไม่ได้ลุ้นกับตัวละครตัวนี้เลยน่ะ ทั้ง ๆ ที่ตามติดเจ้านายมาตั้ง 4 ปีเนี่ย มันผิดปกติน่ะเนี่ย ทำไมทุกเรื่องต้องไปหล่นอยู่ที่แมทหมดเลยน่ะ :เฮ้อ: แต่ในเรื่องนี้เราชอบบุคลิกของตัวละครและตัวเนื้อเรื่องน่ะ สนุกน่าติดตามดี ถ้าจะใส่รายละเอียดปลีกย่อยกับตัวละครที่รายล้อมตัวของเจ้านายอีกสักนิดก้อจะดีน่ะ จะทำให้อินกับเนื้อเรื่องมากยิ่งขึ้น ไม่เหมือนกับลอยเข้ามาเฉย ๆ น่ะ แต่ถึงจะมีจุดบอดตามที่กล่าวมาเราก้อยังชอบอยู่จ้ะ เพราะคุณชิฟฟอนพลิกแนวไปเยอะน่ะ เป็นกำลังใจให้กับเรื่องของพี่ขุน+ไนท์น่ะ แล้วมาต่อไว ๆ น่ะจ้ะ :mew1:
-
ไอเหมม โรคจิต :fire:
มังกรรีบไปช่วยเจ้านายด่วนนนนน
น้องจะโดนงาบแล้วววววววว :serius2:
-
ไปให้ไวเลยนะมังกรรรรร :katai1:
-
ยังจะมีอารมณ์เล่นนะมังกร จะโทดมันกรหรือคนแต่งดีละนี่ ที่ติดตลอดมานะหื๊มมมมม555++
รอรอตอนต่อไป
-
อย่าให้เหมทำอะไรเจ้านายเลยนะ ว้ากกกกกก :katai1:
-
รีบไปช่วยเจ้านายให้ได้น้าาา
-
พี่ขุนเท่ห์เกินไปละ แถมยังรู้ด้วยว่าใครทำร้ายเจ้านาย
ส่วนนังลินนี่ไม่ไหวนะ ควรจะปล่อยให้นางบ้าตายไปเลยซักที
ทำร้ายคนอื่นซ้ำซากสนแต่เรื่องตัวเอง
รีบๆช่วยเจ้านายนะ มังกร
-
ความรู้สึก ลุ้น กดดัน เอาใจช่วยให้หาเจ้านายเจอก่อนที่จะโดนไอ้เหมทำร้าย
ต้องมาฮาอิประโยคสุดท้ายที่มังกรพูดกับพี่ขุนนี่แหละ..
-
:serius2: อ๊ากกกกก รีบกลับมาต่อด่วนเลย ค้างมากๆ ม่ายนะ น้องก้าวของพี่ :o12:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยลุ้นมากกกกกกกกกกก :katai1: :katai1: :katai1:มังกรกับพี่ขุนจะไปช่วยเจ้านายทันก่อนจะตกเป็นเมียไอ้โรคจิตเหมไหมนะ
-
มังกรช่วยเจ้านายให้ได้นะ
-
เหมโรคจิตสุดๆละ -_-
จับได้นี่ต้องให้มันโดนงี้บ้าง สมหน้า
-
:hao5: เร็วๆ เจ้านายจะเสียเอกราชแล้วนะ!!!
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
อร้ากกกกก นาทีลุ้นระทึก
ป่านนี้เจ้านายจะเป็นไงบ้างอ้ะ อย่าเป็นอะไรๆๆๆ :call: :call:
แงงงงงง
มังกรสู้ๆ จับไอ้เหมได้ ช่วยฆ่ามันทิ้งเหอะ
ส่วนอีลินอ่ะ จับมันขังคุกใต้ดินไปเลย :ling1: :ling1:
พี่ขุน พ่อจะขัดขวางเหรอ ไม่นะเฟ้ย
เชียร์คู่นี้มากอ้ะ
"น้องเขยพี่ครับ"
:hao7: :hao7: :hao7:
ใช่เวลามั้ยมังกร ห๊าาาาาาาาาาาา
แต่ก็เขินอยู่ดี ฮิฮิ
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
:pig4:
-
ตัดจบแบบนี้ คนอ่านเสียวปลายลำไส้ใหญ่นะ
:กอด1:
-
อ่านไปเกร็งไป :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
"น้องเขยของพี่ครับ" มังกรรรรรรรรรรรรรรรร ใช่เวลาไหมห๊ะ ยังอุตส่าเล่นอีก :m31:
นังลิน ไปตายซ้า :z6: :z6:
-
ไปช่วยเจ้านายให้ทันนะ
น้องเขยของพี่ขุน
-
โฮกกกกกกกกกกกกก
โคตรเครียด โคตรลุ้น โคตรของโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไปช่วยให้ทันนะว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
บ๊อกเซอร์หลุดไปแล้ววว :katai1:
สมน้ำหน้าชะนีโง่
มังกรช่วยนายให้ได้ :ling1:
-
อ่านไปลุ้นไป :katai5:
-
ค้างค่ะค้างงง มาต่อไวๆน้า อย่าทำร้ายกันแบบนี้ :ling1: :ling1:
แงงงงง มังกรๆสู้ๆ เหาะไปเลยยย
-
เจ้านายยยยย!!!
ไม่น๊าาาา อิเหม!!! เอาอิเหมออกไป !!!
ชอบประโยคสุดท้ายของมังกรจัง พระเอกของฉัน ^___^
คนเขียนไม่ต้องกระดื๊บๆหนีเลย มาต่อให้ไว คนอ่านหัวใจจะวายแล้ว >___<
-
มังกรสู้ๆ ไปช่วยเจ้านายเร็วน้าๆ อร๊ากกก มังกรบิน :m31:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :ling1: :ling1: :katai4:
-
เอ่อ มังกร
หน้าาสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังมีอารมณ์กวนพี่ขุนอีกนะ
ไปช่วยมังกรจากเงื้อมือไอ้เหมก่อนเร้ววววววว
-
55555 ยังมีอารมณ์มาลูกเขย :katai4:
-
มังกรติดปีกไปเลยน้า
เจ้านายม่ายน้าาา
-
แหม่ น้องเขยของพี่ ยามวุ่นเค้าก็ยังมีประกาศสเตตัสได้อีกนะ ไอ้เหมเลวมากไอ้โรคจิต เริ่มทำร้ายเจ้านายแล้ว
นี่มันเวรกรรมอะไรกันนี่ จะไปช่วยกันทันเหรอออกจะไกล พี่แมทส่งใจมาช่วยด้วยใช่มั้ยถึงหาแผนที่เจอ
ช่วยเจ้านายอีกรอบหนึ่งนะพี่แมท....
ลินนี่โง่ได้อีกนะ สงสารปนสมเพชกับเธอมาก โอ๊ย หงุดหงิดๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:ลุ้นจนจะเครียดแล้ว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อั๊ยย๊ะ น้องเขยยยย 5 5 :z1: รีบๆเลยยยย มังกร เชรี่ยเหม ปลดซิปปลดบ๊อกเวอร์เจ้านายแล้วกรี๊ดดดดดดดด :ling1:
-
มังกรไปช่วยเจ้านายให้ทันนะ
:sad4: :o12:
-
บนโลกนี้สิ่งที่น่ากลัวกว่าแมลงสาบก็คนวิกลจริตนี่แหล่ะ :a5:
-
จะทันไหมนะ? :z3: หวังว่าคนเขียนจะไม่ทำร้ายเค้านะ :katai4:
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
ไอ่เหม ไอ่โรคจิต อย่าทำอะไรราชินีของราชานะเว้ย :angry2:
มังกรเร็วเข้าก่อนที่เจ้านายจะโดน... :a5:
เอายัยลินไปเก็บ 555 โง่มาตั้งนาน สมน้ำหน้ามั้ยละ :jul3:
-
รีบเลยมังกร รีบเลยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย จะทันไหมมมมมมมม
ฮือออๆๆๆๆ
ไปให้ทันเถ๊อะะ TT
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไม่น่าอ่านก่อนเลยยยยยยยยยย
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
โอ๊ย ! ลุ้นๆ เครียด เจ้านายจะเสียตัวละนะ มังกรรีบไปช่วยเร็วๆ เลย
-
ภาวนาว่าขอให้ไปช่วยเจ้านายก่อนเจ้านายจะเป็นของไอ้บ้าเหมน๊าาาาาาาาาา
พลีสสสสสสสสสสสสสสส
:call: :call:
-
น้องเขยของพี่ครับ
ยังมีกะใจประกาสตัวอีกน้อ
-
สู้ๆ
-
ไอ่เหมมันตัวกินไก่จริงๆๆๆ
มังกรเจอตัวแล้ว
ตืบให้หนักๆๆเลยนะ
เอาให้ช้ำในตายไปเลย :z6:
-
รีบไปช่วยเร็วๆเลยมังกร
-
รีบไปช่วยเจ้านายนะ
-
รีบไปช่วยคุณก้าวเร็วๆนะ ก่อนที่จะโดนปู้ยี่ปู้ยำ
-
ลุ้นน แหม่ เหมถึงกับปลดซิปถอดกางเกงเรียบร้อย อย่างงี้มังกรจะไปช่วยทันมั๊ยเนี่ยยย
ขำคุณพ่อ จบงานนี้พี่ขุนอาจงานเข้าต่อได้ 5555
-
อ่านสามตอนลุ้นมากกกกกกกกกกกกกก
ไปช่วยเจ้านายให้ได้นะะะะะ ไม่ไหวแล้ววววว เครียดดดดดดดด
-
:m31: :m31: :m31: เร็วว๊อยยยยยยยยย
-
เอาอิลินไปเก็บทีเถอะ
-
มารอ อิอิ
-
ร้ายที่ 37
อย่างกับในหนังบู๊เรื่องอะไรสักอย่าง . . ผมเห็นรถวิ่งออกจากบริษัทของไอ้เจ้าขุนเป็นขบวน
ขุนกำลังคุยโทรศัพท์ไม่เลิก ส่วนผมกำลังจะติดรถแอร์เพื่อที่จะไปช่วยเจ้านาย เพราะมังกรเอารถของผมไปและกำลังล่วงหน้าไปก่อน แต่ก่อนที่ผมจะขึ้นรถไปผมก็โดนดึงคอเสื้อเอาไว้ก่อน เรียกได้ว่าแทบหงายหลัง
คนดึงคือไอ้คนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ . . ผมเท้าสะเอวมองหน้ามันอย่างเครียดๆ ในเวลาแบบนี้มันใช่เวลาที่จะมาแกล้งอะไรคนอื่นเขามั้ย?
“ไปหลายคันเปลืองน้ำมัน”
มันพูดแค่นั้นและก็เปิดประตูรถมันแทน ผมกับแอร์มองหน้ากันอย่างงงๆ แต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะเมื่อตะกี้แค่รถลูกน้องของพ่อเจ้านายก็ปาไปเกือบสิบแล้ว อย่างกับขบวนประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา
ผมนั่งสั่นขาอย่างเครียดๆที่เบาะหลังกับแอร์ เบาะหน้าเป็นไอ้ขุนซึ่งเป็นคนขับ มันกำลังคุยกับทุกคนด้วยท่าทางเคร่งเครียด ผมกลืนน้ำลายเพราะผมเองก็เครียดเช่นกัน ผมไม่อยากให้เกิดอันตรายกับเจ้านายเลยจริงๆ
“ต้องไปไหนวะ” ผมถามไอ้คนขับ มันเหล่มามองแว้บหนึ่ง
“ชานเมืองเกือบจะเป็นจังหวัดอื่น”
“แน่ใจได้ยังไง”
“ราชาของมึงบอกมา . .”
ถ้างั้นก็คงน่าเชื่อถือได้แหละน่า ผมกำหมัดแน่น นึกในหัวว่าจะจัดการกับไอ้เหมยังไงให้สาแก่ใจ
“คิดอะไรอยู่” ขุนถามผม
“ทำไมวะ”
“มึงกับเพื่อนไม่ต้องลงไป กูจะจัดการเอง”
“น้อยๆหน่อย คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนวะ”
“พวกมึงรังแต่จะให้งานของกูเสร็จช้าลง”
“มั่นใจมากเกินไปหน่อยมั้ย”
“มึงคอยดูละกัน”
ไม่ว่ามันจะพูดยังไง ผมก็จะลงไปช่วยอยู่ดีนั่นแหละ . .
อีกด้านหนึ่ง
“มึงขับเร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ” ธัญแผดเสียงลั่นใส่ผม
“มึงใจเย็นๆได้มั้ยวะ ถ้ากูขับเร็วไปมากกว่านี้ พวกเราอาจจะถูกสิบล้อเสยตายก่อนที่จะได้ช่วยเจ้านายอีกนะ” ผมด่าน้อง . . ตั้งแต่ที่อยู่ในห้องประชุมนั่นแล้วที่ไอ้ธัญใกล้จะเป็นบ้าเหมือนคนขาดสติ
มันขมวดคิ้วด้วยสายตาที่เครียดจัด ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันเครียดแค่ไหน
“เจ้านายต้องไม่เป็นอะไร” ผมพูดให้มันเบาใจ “กูก็ห่วงมันไม่แพ้มึง”
มันหันหน้าหนีออกไปทางหน้าต่าง ผมส่ายหน้าให้น้องชายขณะที่ตัวเองก็พยายามเร่งสปีดไปยังที่ๆพี่ขุนบอก ขอให้เจอเจ้านายเร็วๆ ขออย่าให้มีอุปสรรคมาขวางทางผมหรือใครต่อใครที่ต้องการช่วยเจ้านายเลย
“ตรงไหนวะ เลี้ยวซ้ายรึเปล่า” ผมให้ไอ้ธัญช่วยหาทางเข้า นี่ผมมาถึงเป็นพวกแรกๆเลยรึเปล่านะ ทำไมรอบๆถึงได้เงียบขนาดนี้
“แป๊บนะ” ธัญจิ้มโทรศัพท์กดโทรหาใครสักคน “พี่ขุนตอนนี้ผมอยู่ . . แล้ว พี่ขุนอยู่ไหน ยังไม่ถึงเหรอครับ ไม่ได้หรอกครับผมจะเข้าไปก่อน เลี้ยวซ้ายใช่มั้ยครับ ครับ ครับ . . ไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดการได้แน่ๆ ผมจะเข้าไปก่อนจริงๆครับ”
“ว่าไงมั่ง”
“เลี้ยวซ้าย ถ้ามีอะไรเดี๋ยวกูบอกอีกที”
ผมหักพวงมาลัยเลี้ยวซ้ายตามที่น้องบอก มันเป็นทางเข้าที่ค่อนข้างเปลี่ยวและมีคนอาศัยอยู่น้อยเหลือเกิน มันก็เหมาะแหละนะที่ไอ้เหมมันจะจับเจ้านายเอาไว้ ว่าแต่มันซอยไหนล่ะวะ
“เห้ยๆๆ เชี่ยธี จอดๆๆๆ”
“ทำไม อะไรวะ”
“ไม่ต้องหาให้ยากแล้ว มังกรอยู่นั่น”
ผมเบรกเอี๊ยดแล้วไอ้ธัญก็กระโดดผลุงออกจากรถไป ผมตามไปอย่างมึนๆเพราะผมเองยังไม่เจอมังกร และผมก็เจอ . . มังกรมันกำลังโดนซ้อมหนัก เพราะมันประจันหน้าอยู่กับลูกน้องไอ้เหมนับสิบคนเดียว ขอย้ำ . . คนเดียว
มึงจะพระเอกไปไหนวะ!!!!!!!!!!!!
“เข้ามาเลย” ธัญตั้งการ์ดเตรียมต่อยพวกของไอ้เหม ไอ้นี่ก็พระรองเหลือเกิน “มึงไหวมั้ยมังกร”
ผมที่มาสมทบทีหลังจับไหล่มังกรเอาไว้ ให้ตาย เลือดเต็มหน้าเต็มตัวไปหมด “ไหว . . สิ”
“กูกับธีจะพยายามดึงพวกนี้ไว้ให้ มึงต้องหาช่องทางไปให้ได้นะ” ธัญกระซิบ ผมมองหน้ามันอย่างตื่นๆ คนสองคนสกัดคนสิบคนเนี่ยนะ มึงบ้ารึเปล่า . .
แต่ก็เอาวะ เพื่อเพื่อน สู้ตาย ตายกันไปข้างก็ยอม . .
“ไหวนะมึง” ผมตบบ่าไอ้มังกรแปะๆก่อนที่จะเปลี่ยนโหมดตัวเองเข้าสู่โหมดบู๊ ไม่ว่าจะยังไง ไอ้เจ้านายจะต้องปลอดภัย . .
เพราะผมใจลอยนี่เองทำให้หมัดของคนร้ายคนหนึ่งตรงมาที่ผม ไอ้ธัญมาช่วยสกัดเอาไว้ให้ “อย่าใจลอยดิวะ!”
“เออ! รู้แล้ว” ผมช่วยเตะคนที่จะมาทำร้ายมันให้ “มึงก็เหมือนกัน”
มันมองผมอย่างอึ้งๆ “จัดการให้หมด มังกรจะได้เข้าไปได้”
“เออ”
พวกมันแม่งทั้งถึกทั้งแรงควาย ผมโจมตีมันได้ก็จริงแต่น้อยครั้งนักที่จะสะเทือนไปถึงภายในของมัน
“มึงกับกูสองคนจะไหวเหรอวะ” ผมอาศัยจังหวะที่ได้ยืนอยู่ใกล้ไอ้ธัญถามมัน ธัญเหลือบมองไปที่มังกรที่ยังคงหาทางไปยังด้านหลังของเจ้าพวกนี้ไม่ได้
“ไม่ไหวก็ต้องไหววะ”
“สงสัยต้องล่อแม่งไปอีกทาง” ผมหาทาง ปาดเลือดออกจากปาก “เห้ย พวกมึง! ทางนี้โว้ย!!!!!!” ไม่รู้ว่าพวกมันจะโง่ตามผมมาทั้งหมดรึเปล่า แต่ก็มีพวกโง่แฮะ ผมวิ่งไล่พวกมันมาอีกทาง พยายามหลอกล่อ อีกด้านไอ้ธัญก็กำลังช่วยกันเช่นกัน แต่ทำไมไอ้ธัญมันถึงโดนรุมหนักขนาดนั้นล่ะ หรือพวกที่ไม่โง่มันมีมากกว่าพวกที่โง่ . . “เฮ้ย อย่าทำไรน้องกูนะโว้ย!!!”
“อ๊ากกกกกกก” เชี่ยแม่งใช้ไม้อะไรไม่รู้มาตีหลังไอ้ธัญจนมันต้องร้องโอดครวญ พอได้ยินเสียงมัน ผมก็เสียสมาธิ เลยโดนตีนยันหน้าเข้าให้จนเลือดพุ่ง
หรือมันจะหนักไปสำหรับพวกผมจริงๆ . .
“ไอ้ไนท์!!!!! กูบอกให้มึงรอในรถไง!!!”
“ไอ้ไนท์!!!!! กูบอกให้มึงรอในรถไง!!!”
ผมได้ยินเสียงตะโกนให้ไอ้เจ้าขุนจนแสบแก้วหู โคตรไม่มืออาชีพเลย แทนที่จะซุ่มไม่ให้ศัตรูรู้ทัน ทำไมต้องแหกปากออกมาด้วย และอีกอย่างหนึ่งนะ ทำไมมันต้องบอกให้ผมกับแอร์อยู่บนรถ? มันไม่รู้รึไงว่าผมอยากจัดการกับไอ้วิหคดำไก่กานี่มากแค่ไหน
“หุบปากไป”
ผมตะคอกใส่มัน กระโจนเข้าช่วยฝาแฝดเพื่อนรักของเจ้านายที่ตอนนี้ดูท่าจะไม่รอด แต่มองไกลๆเห็นหลังไอ้มังกรไหวๆไปไกลแล้ว หวังว่าคงจะเข้าไปช่วยไว้ได้ทัน และไม่ให้มีอะไรมาขวางหูขวางตา
“เชี่ยแม่งเอ๊ย” ผมเห็นเจ้าขุนบ่น พับแขนเสื้อเชิ้ตของมันเพื่อเตรียมบู๊
“ลูกน้องมึง พ่อมึงแม่งช้าว่ะ” ถ้ามาถล่ม พวกนี้คงราบเป็นหน้ากลองภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
“หลงทางน่ะสิ”
อยากจะเงิบ แต่ก็ไม่มีเวลาให้เงิบเท่าไหร่นัก ผมรีบแกะตัวเกะกะที่กำลังรุมไอ้ธีหรือไอ้ธัญก็ไม่รู้ให้ออกจากตัวของมันไป ท่าทางมันไม่ค่อยไหวแล้ว
พลั่ก!
มีตัวอะไรก็ไม่รู้กระเด็นมาใส่ผม ผมหันไปมองเห็นไอ้เจ้าขุนตั้งท่าเตะค้างกลางอากาศก่อนที่จะเอาลงอย่างรวดเร็ว มันเพิ่งจะโชว์สกิลพลังถีบที่แสนจะรุนแรง และเหยื่อที่โดนมันถีบก็กระเด็นมาถูกผมเมื่อตะกี้ “พ่อมึงเหรอ!!” ผมด่ามัน
“ก็บอกแล้วไงว่าให้รถบนรถ!”
“แข่งกันมั้ยล่ะ!”
“ว่าไงนะ”
“มาแข่งกัน!” ผมชกหน้าคนที่พุ่งเข้ามาหา “กูล้มกลุ่มนี้ มึงล้มกลุ่มนั้น!”
“ชนะแล้วจะได้อะไร!” มันหลบหมัดฝั่งตรงข้ามอย่างคล่องแคล่วก่อนที่จะใช้เข่าแทงเข้าที่ท้องของคู่ต่อสู้
“อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย! มึงไม่ชนะกูหรอก!”
“บอกมาก่อนเหอะน่า!” มันตัดบทอย่างรำคาญ นี่ผมกับมันกำลังถกประเด็นท่ามกลางสนามรบ ไอ้แอร์หันมามองอย่างโคตรรำคาญผมกับไอ้ขุน ขณะที่มันกำลังเข้าไปช่วยแฝดอีกคน
“เออ ค่อยว่ากัน ชนะให้ได้ก่อนเหอะมึง!!!!”
ตอนนี้ผมกำลังเปลือยส่วนล่างอยู่ตรงหน้าไอ้เหม . .
หมดกัน . . ศักดิ์ศรีที่อุตส่าห์สั่งสมมา . .
“เฮ้ย . . ขาวว่ะ” เหมร้องอุทานอย่างประหลาดใจแกมมีความสุข ส่วนผมอยากจะฆ่าตัวตายเสียตั้งแต่ตรงนั้น มันเอามือของมันมาสัมผัสลูบคลำกับแก้มก้นของผมแล้วก็ชักมือกลับ ทำซ้ำแบบนี้สี่ห้ารอบ ให้ตาย . . ผมอยากถีบมัน
ที่สยองไปมากกว่านั้นคือมันยังคงถือมีดไม่ห่างจากตัว
ผมยังคงดิ้นทุรนทุรายจนข้อมือเป็นแผลเหวอะ . . ผมไม่อยากเสร็จมัน ผมไม่อยากหมดสภาพแบบนี้ต่อหน้ามัน ทำแบบนี้เหมือนฆ่าผมตายทั้งเป็น
“ขอโทษนะที่จะไม่มีการเล้าโลมอะไรทั้งสิ้น”
ตอนนี้มีเพียงใบหน้าเดียวที่ลอยเข้ามาอยู่ในหัวของผม . . หากผมเป็นอะไรไปและไม่รอดเงื้อมมือของไอ้เหม คนเดียวที่ผมรู้สึกผิดด้วยคือมังกร . . ผมกลัวมันเสียใจ ผมกลัวมันโทษตัวเอง . . ผมกลัวไปหมด ผมอยากจะทำอะไรให้ได้มากกว่านี้ ทำไมผมช่วยอะไรตัวเองไม่ได้เลย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงสวรรค์ดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้ง ไอ้เหมก็สะดุ้งเช่นกัน ใครสักคนมาเคาะประตูขัดจังหวะไอ้เหม และนั่นทำให้มันอารมณ์เสียมาก
“เหี้ยอะไร กูบอกแล้วไง ว่าให้อยู่แต่ข้างนอกบ้าน!!!”
“มีคนบุกรุกครับคุณเหม พวกมันมากันเป็นโขยงเลย”
นั่นทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง
เหมมองมาที่ผมอย่างชั่งใจ . . มึงยังจะต้องชั่งอะไรอีก ไปๆซะ
“ต้านไว้ไม่ได้เหรอ อีกนิดเดียวกูจะได้เจ้านายแล้วนะ!”
“ยี่สิบคนตรงปากทางเข้ากำลังสาหัสครับ!”
“โว้ย!!!!” ไอ้เหมมันเตะผนังทำให้รูปของผมที่แขวนอยู่ตกลงมาจนกระจกแตกเสียงดังลั่นไปทั่ว . . “แม่งเอ๊ยๆๆๆ!!!”
ผมควรจะยินดีใช่มั้ย ผมควรจะดีใจใช่มั้ย . .
ไอ้เหมเปิดประตูห้อง ทำให้ผมเห็นคนที่มาเคาะประตูห้อง มันมองเข้ามา และแน่นอนมันเห็นสะโพกอันเปลือยเปล่าของผมเต็มๆ . .
ผมรู้แล้วล่ะ ว่าผมจะร้องไห้ทำไม TT
“มองเหี้ยไร ใครใช้ให้มึงมอง!” เหมด่าลูกน้องมัน . . “เฝ้าเจ้านายไว้ดีๆ ถ้าเจ้านายหาย มึงหัวหาย เข้าใจมั้ย!!!!”
“คะ ครับๆ”
เหมเหลือบมองมาที่ผมก่อนปิดประตูจากไป . . “เดี๋ยวเค้ามาเอาเตงใหม่นะ”
“พ่อมึงสิ!!!!”
ปัง! ประตูปิดพร้อมกับเสียงลงกลอนกุญแจต่างๆที่แน่นหนา . . ผมหลบตาปี๋ ลุ้นสุดชีวิตให้ใครก็ตามที่มาช่วยผมเกิดความประสบความสำเร็จ . . ไม่เอาแล้ว ผมเข็ดแล้วกับวงการนี้ ผมเข็ดแล้วจริงๆ มันไม่ได้บังเกิดอะไรขึ้นมาเลยนอกจากความสูญเสียกับความเจ็บปวด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
คราวนี้ไม่ใช่ประตูแต่เป็นหน้าต่าง ผมเห็นหน้าไปมอง
มังกร . .
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผลของมันอ้าปากค้างอย่างตื่นตระหนกเมื่อเห็นสภาพผม ส่วนผมนั้นดีใจชิบหายที่ได้เจอหน้ามัน
ผมดีใจจริงๆ . .
แป๊บ นึง นะ
มันทำปากบอกผมแบบนั้น ท่าทางของมันแอบและลับๆล่อๆอย่างที่สุด ไม่รู้ว่ามันฝ่าด่านพวกนั้นมาได้ยังไง แต่มันมาช่วยได้ก็คือดีมากแล้ว
เพล้ง!!! หน้าต่างกระจกแตกด้วยฝีมือการหาค้อนอะไรไม่รู้แถวนั้นมาตี . . มังกรเดินเข้ามาหาผมและก็อ้าปากค้างเมื่อเห็นท่อนล่างของผมที่ไม่ใส่อะไรเลย
“จะอึ้งอีกนานมั้ย” ผมด่ามัน
มันหากางเกงมาใส่ให้ผม และก็แก้เชือกที่มัดมือผมออกให้ ใช้เวลานานเกินไป เนื่องจากไอ้เหมมัดได้เป็นปมที่พิสดารเอามากๆ
พอผมหลุดจากพันธนาการ ผมก็โผเข้ากอดมันทันที . .
มังกรชะงักค้าง ก่อนที่จะลูบหลังผมอย่างแผ่วเบา
“กูกลัว”
“ไม่เป็นไรนะ มาช่วยแล้ว” มันกระซิบข้างหูผม หอมซอกหู หอมแก้มของผมอย่างรวดเร็ว “ต้องหาทางพามึงออกไปก่อน”
“หมายความว่าไง”
“กูต้องล้างแค้น”
“ไม่ ถ้าจะไปต้องไปด้วยกัน”
มังกรลูบข้อมือที่เต็มไปด้วยแผลมีเลือดของผมอย่างแผ่วเบา . . “ไม่ได้หรอก” มันดึงแขนผมให้เดินไปในที่ๆมันเข้ามา “เรื่องของกูกับเหมต้องจบวันนี้”
“…”
“ทั้งเรื่องไอ้แมท . . และก็เรื่องมึงด้วย”
“ไม่ได้นะ” ผมร้อง “มึงรู้มั้ยว่าไอ้เหมมันจิตมาก มันอันตรายมาก มันฆ่ามึงได้เลยนะโว้ย!!!”
“แต่มันข่มขืนมึง!!!” มังกรแผดเสียงตอบกลับมา ใบหน้าของมันแดงจัดและก็มือสั่นอย่างโมโหโกรธาอย่างที่สุด “กูจะไม่มีวันมีความสุขแน่ ถ้ากูไม่กระทืบมันให้เจ็บเจียนตาย!!!”
“มังกร” ผมจับใบหน้าฟกช้ำของมังกรให้หันมาทางผม “มันยังทำไม่สำเร็จ มึงเข้ามาขัดจังหวะก่อน”
ใบหน้ามังกรดูเย็นลงเรื่อยๆอย่างเห็นได้ชัด
“พูดจริงเหรอ”
“อืม”
“โหยยยย โล่งใจว่ะ” มันดึงหัวผมเข้าไปจูบหน้าผากเร็วๆ “รีบหนีกันเถอะ”
สาบานได้ว่าผมไม่เคยเห็นมังกรในมุมนี้จริงๆ . .
“ทำไมต้องไปทางนี้วะ”
“มีพวกเรารออยู่”
“พวกเรานี่ พวกเราไหนวะ” ไม่ใช่เสียงผม . . แต่เป็นเสียงไอ้เหม . .มันเดินขึ้นมาทางที่มังกรใช้เข้ามา พร้อมกับทั้งอาวุธปืนอยู่ในมือ
ผมกับมังกรตกใจจนผงะเหมือนเห็นผี . .
“ก่อนที่จะมีคนตายไปมากกว่านี้ ส่งตัวเจ้านายมาให้กูซะ. .”
:katai5: :katai5: :katai5:
เค้าเป็นแค่นักเขียนมือสมัครเล่น
อย่าถือสาหาความเค้านักเลยนะ
-
^
^
^
^
จิ้มตูด เดี๋ยวกลับมาอ่าน
-
ทำไมมันสั้นแค่นี้ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling1:
-
อร้ายยยยยยยยยย
ค้าง
-
ไอ้เหมไอ้นี่โรคจิตเข้าขั้นโคม่าละ..มังกรจัดการมันให้สิ้นซากเลย
ส่วนพี่ขุนกับไนท์เหตุการชลมุนขนาดนั้นมันยังจะเอาชนะกันอีกหนอป๊าดโถ่
-
คนเขียนจะกระดื๊บไปไหน กลับมาเด๋วนี้น๊าาาา
ทิ้งระเบิดไว้อย่างงี้แล้วเค้าจะมีกระจิตกระใจอ่านหนังสือสอบพรุ่งนี้ได้ไง
โอยๆ พระเอกของฉัน >___<
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
กรี๊ดค้างมากอ่ะ ทำไมมันค้างเยี่ยงนี้
แล้วคนอื่นอ่ะ เป็นไงมั่ง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำไมทำกันแบบนี้ ตัดฉับทำร้ายจิตใจแบบน้ได้ไงอ่าาาา
:ling1: :ling1: :katai1: :katai1:
-
ค้างอ่ะ เค้าค้างอ่ะพี่เค้ก ฮรืออออ :ling3: :ling3: :ling3:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ถึงกับค้างเลยหรอมังกร. อิอิ
-
กลับมาต่อเดียวนี้นะ
เหมจะโรคจิตเกินไปแล้วนะ
เจ้าขุนกับไนท์นี้ ผัวเมียคู่พิฆาตรึไง มีแข่งกันด้วย
-
ค้างอ่ะค้างงง
เหมโรคจิตเกินไปล่ะ
-
เหม เค้า เตง เอิ่มๆๆๆ
จิตเต็มพิกัดดดดดด
ตอนมังกรทำท่าโล่งใจอย่างน่ารักอ่าาาาา
-
เอิ่ม....จะมีใครตายไหมเนี่ย
ตอนนี้เหมือนจะสั้นอ่านะ
-
โล่งใจ อย่างน้อยเหมก็ยังไม่ได้ทำอะไรเจ้านาย :hao5:
-
o22 o22 ค้างงงงงงงง
-
ค้างมากมาย
มาช่วยทันด้วย ดีใจๆๆ
พี่ขุนจะเอาไรเป็นรางวัลอ่ะ มั่นใจพี่ขุนชนะไนท์ชัวร์
-
เหมมันร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ว๊ากกกกกกก
ไอเหมมมม เอาปืนยิงตัวเองไปเลย ถ้ากลัวมีคนตายเยอะน่ะ
เพราะไงแกไม่รอดแน่ แบร่ๆ
-
เจ้าขุนช่วยมังกรเจ้านายให้ได้นะ
-
ม่ายยยยย พี่ขุนหายไปไหนนนน
ลูกน้องกิตอีกล่ะ รีบมาช่วยเร็วววว
-
:hao7:
ลุ้นชิบเลย
-
ค้างงงงง555
-
ลุ้นๆ หวังว่าเหมมันคงยังไม่ได้ยิงใครตายนะ :a5:
-
ไม่นะ !!!!! กลับมาต่อเดี๋ยวนี้น้าาาาาาา ค้างงงง
:ling1: :ling1: :ling1: :ling2: :ling2: :ling2:
-
โอ่ยยยย มาต่อเหอะนะ. ค้างมากกกก
-
ทำไมต้องตัดจบค้างๆด้วยแงงง
ขอให้ไม่มีใครเป็นอะไรนะ
-
:z13:
-
ไอ้เหมไอ้โรคจิต แกต้องตาย ไอ้บ้าเกือบข่มขืนเจ้านายแล้ว เดี๋ยวเจอลูกน้องพ่อเจ้านายด้วย
ชอบตอนเจอกัน พระเอกเรามีตะลึงงง แฟนต้องรีบตวาดเลย มีจุ๊บหน้าผากเรียกขวัญ
ขุน ไนท์ ขอให้ได้กันเจอ แฝดธัญธีก็เหมือนแฟนกันไงไม่รู้เนอะ สงสารธัญเบา ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
เหมมารยาทดีจัง ก่อนออกจากห้องยังอุตส่าห์ล่ำลาเจ้านายซะน่ารักเชียว
:กอด1:
-
ที่จะได้ไม่ตายไปมากกว่านี้ มันหมายความวาไง .
-
เรื่องกำลังเข้มข้นเลย
ตอนนี้สั้นไปไหมอะ
-
คือค้างมากอ่ะจากใจเลย
ไอ้เหมมันจะมาไม้ไหนเนี่ย
ขออย่าให้มีใครบาดเจ็บเลยนะนอกจากพวกไอ้เหมน่ะ
-
ค่อยยังชั่ว เจ้านายยังไม่โดน o18 ต้องบอกว่าดีที่ไอ้เหมมันโรคจิต ถึงค่อย ๆ ลวนลามเจ้านาย ถ้ามันทำไปเลยจริง ๆ มังกรก็มังกรเถอะ ช่วยเจ้านายไม่ทันแน่เลยอ่ะ ดีแล้วที่รอดมาได้ แต่ตอนหลังนี่สิ ปืนด้วยอ่ะ :katai1: แล้วประโยคสุดท้ายหมายความว่าไง เพื่อน ๆ เจ้านายกับมังกร คงไม่มีใครตายน้า แงง :sad4: อย่ามีใครตายอีกเลย แค่แมทคนเดียวก็เศร้าพอแล้วน้า :sad2:
-
คนตายที่ว่าเนี่ย พวกเอ็งล่ะสิ ไอ่เหม
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ฆ่ามันเลยมังกร :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ไม่กล้าอ่าน กลัวค้างอ่ะ TT______________TT
:katai4: :katai4: :katai4:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
จะมีใครมาช่วยมังกรทันไหมนี่
-
เห้ยยกลับมาต่อก๊อนนนนน
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไอ้เหี้ยเหมมมมมมมม
-
มาช่วยกันอึกทรึกดี
เหมโรคจิตตัวร้ายสมบูรณ์แบบมากๆ
-
เมนท์สองตอนพร้อมกันเลยนะ
พี่ขุนก็อารมณ์หวงไนท์นะ ส่งสองแฝดไปก่อน พอไนท์จะตามไปก็ห้าม
พ่อของเจ้านายพูดงี้ มังกรคงช็อก แบบรู้แล้วไรงี้
แต่ก็รอดตัว สงสัยต้องไปลุ้นคู่พี่ขุนกับไนท์แทน
แต่แบบว่าคุณพ่อเซ้นส์ดีนะคะ
ดีใจที่แมทคงมาช่วยแหละ
ทำให้มังกรเห็นแผนที่
อ้อ ลินก็นะ อึ้งเลยล่ะสิ หึหึหึ
ดีที่เหมลีลามาก ยังไม่ทันทำอะไรเจ้านาย555
แมทช่วยมังกรกับเจ้านายด้วยนะ
เหมยิ่งบ้าดีเดือด เกิดยิงมังกรเป็นไรขึ้นมาหรือยิงมังกรแต่เจ้านายขวางทัน
โอย ไม่อยากจะคิด
รออ่านต่ออยู่น้า อิอิอิ
-
ไอ่เหม ไอ้ชะเรี่ย อย่างงี้ต้องเจอเครื่องประหารหัวสุนัข
-
ตัดฉับ เราเลยต้องอินกันต่อกะโหมดพะอืดพะอม T^T
-
อ่าวกรรม ค้างหงะ นึกว่าจะช่วยออกไปได้สำเร็จ ดันมาค้างอีกจนได้ :katai1:
แล้วนี่บรรดาสมัครพรรคพวกหายไปไหนกันหม๊ดดดด(เสียงสูง)
รีบๆมาช่วยเจ้านายกับมังกรหน่อย
ปล. ยิ่งอ่านเหมยิ่งโรคจิตอะ :z3:
-
:z6:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง
เหมตายซ๊ะ!!!!!!!!!!!!!
-
ค้าง + ลุ้นระทึกอีกตามเคย...............
-
แกนะสิตายไอ่ห่าเหม :z6:
-
ค้างอ่ะ!!!
ขอให้ไอ้เหมมันพลาดตกหน้าต่างตายไปเลย หึหึ
ดีจริงๆที่เจ้านายรอดมาได้
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง :katai1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:mc4: ดีใจจังเลย เจ้านายรอดชีวิต :กอด1: แต่ด่านยังไม่หมดน่ะ :เฮ้อ:
-
เหมจิตมากอ่ะ 5555
-
ตอนนี้สั้นจังเลย กำลังมันส์ มาต่อตอนใหม่ไวๆนะคะ :bye2:
-
ไอเหม โรคจิตเกินไปแล้วววว :katai1:
มังกรช่วยเจ้านายให้ได้น้าา :katai4:
-
มังกรสู้ๆ พ่นไฟใส่มันเลยยยยยยยยย :m31:
สะสางให้มันจบๆไป รำคาญอิเหมแล้ว
ดีใจที่มาช่วยเจ้านายทัน
รอตอนต่อไปค่ะ :katai1:
-
รออ่านๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ค้างอ่ะ
-
เหมมมมมมม ไอ้เชรี่-ยยยยยยยยยยยยยย :katai1:
ทำไมต้องคลั่งไคล้เจ้านายขนาดนั้นนนน(แต่แอบฮาตรงบอกว่า เค้าจะมาเอาเตงใหม่55555555)
อ่านแล้วรู้สึกว่าพี่แมทเนี่ยพระเอกจริงจริ๊ง ขนาดตัวไม่อยู่ยังอุตส่าห์ส่งลมมาช่วยบ่อยๆอีกเนอะ ไม่ได้ลมพี่แมทนี่เจ้านายคงเสร็จไอ้โรคจิตเหมไปแย้วว
พี่ขุนชนะแ้วจะขออะไรน้องไนท์น้า น้องไนท์ชนะแล้วจะให้อะไรพี่ขุนน้า :impress2:
-
ลุ้น :ling1:
-
ตื่นเต้นอ่ะ โหยยยยยย นึกว่าจะเสร็จเหมซะแล้ว
แต่แอบขำมังกรอ่ะ อึ้งเลยล่ะสิเห็นท่อนล่างเจ้านายเปลือย ฮ่าๆๆๆ
ไอ้เหมนีจิตมากอ่ะ น่ากลัวสุดๆ
:monkeysad:
-
ดราม่ามากก เหมร้ายชะมัดเลยอะ
ัมังกรจะไหวไหมคะเนี่ย
-
อ้าว ค้างซะงั้นอ่ะ มาต่อเร็วๆ นะ
แล้วจะช่วยสำเร็จมั้ยอ่า ?
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ สนุกมากเลยค่ะ บู๊แหลกดี อิอิ
อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ มีอะไรๆมาให้ลุ้นตลอด
คนเขียนก็นะ หาจุดตัดได้ค้างทุกตอนเลยอ่ะ :ling1: ใจร้าย :o12:
แล่อยให้คนอ่านลุ้นตามตลอด :katai1:
แต่สรุกแล้ว ชอบมากค่ะเรื่องนี้ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ :impress2:
-
มาดัน มารอ :katai5:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ค้างจุงเบยค่ะ คนเขียนนนน :ling2:
-
โอ้ยยย วุ่นวายแท้ มาต่อน้ารอๆ ตื่นเต้น
-
ลุ้นค่า รอตอนต่อไป :katai5:
-
อ๊ากกกกกกกก
ลุ้นนนนนนนน
:katai1:
:katai4:
-
ลุ้นมากอ่ะะะ เหมก็โรคจิตจนน่ากลัว
รอตอนต่อไปค่าา
หวังว่าเหมจะโดนโทษทัณฑ์ที่สาสม
:L2:
-
โอยยยย ลุ้น ๆ
>.<
-
ร้ายที่ 38
ผมตกใจที่ยินคำว่า ‘คนตาย’ จากปากไอ้เหม นี่มันฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาเพราะคนอย่างผมจริงๆน่ะเหรอ
มันเกินไปแล้ว . .
ผมจะกระโจนเข้าใส่ตัวไอ้เหมด้วยความโกรธจัด แต่เป็นมังกรที่คว้าทั้งร่างของผมเอาไว้ก่อน
“เห็นมั้ยมังกร เจ้านายก็อยากมาหากูใจจะขาด” เหมขยับปืนไปมาราวกับมันต้องการพิจารณา
“พ่องมึงดิ!!!! ควายเอ๊ย!!!!” ผมดิ้นพล่านลืมความเจ็บของตัวเองไปชั่วขณะ มังกรจับตัวผมไว้แน่น มันยังคงมีสติดีมาก ถึงแม้สถานการณ์จะกดดันมากแค่ไหน ผมเห็นมันกัดฟันกรอด มืออีกข้างกำหมัดแน่น มันคงมีความแค้นฝังลึกอยู่ในใจจนล้นแทบจะอยากระเบิดออกมา
แต่อีกฝ่ายมีปืน . .
“พอสักทีเถอะน่า มึงก็รู้ว่ามึงเอาชนะกูไม่ได้” เหมมองมาที่ผม ยื่นมือมาหาผม “มานี่ซะ . . และอย่าให้ต้องพูดหลายครั้ง”
ผมมองหน้ามังกรอย่างขอความเห็นและก็ขอแผนสดด่วนๆ แต่มังกรไม่ได้สบตาอะไรกับผมเลย มันเอาแต่จ้องไอ้เหมและก็ไม่ยอมปล่อยมือผม
มังกรจ้องอยู่นานก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมาอย่างเย็นชาโคตรๆ “มึงมันเหี้ย”
“มึงก็ไม่ได้ต่างอะไรจากกูหรอก”
“การที่มึงดันทุรังต่อไป มีแต่จะทำให้มึงเดือดร้อน”
“…”
“มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเจ้านายมันรักใคร”
มังกรพูดเสียงหนักแน่น ทั้งมือที่จับผมอยู่ก็แน่นตามคำพูดของมันด้วย ไอ้เหมกลืนน้ำลาย มือที่ถือปืนอยู่สั่นระริกอย่างคุมตัวตัวเองไม่ได้
“พอสักทีเถอะ”
เหมหันซ้ายหันขวา . . มังกรดันตัวผมไปข้างหลังมัน เพราะไม่แน่ปืนอาจลั่นขึ้นมาก็ได้
“ไม่โว้ย!!!” คราวนี้เหมเดินเข้ามาใกล้อีก “บอกว่าไม่ก็คือไม่ ส่งเจ้านายมาซะไอ้เหี้ยมังกร แล้วกูจะไม่ฆ่าใครอีก!!!”
ด้วยการที่มันขาดสติและแขนของมันก็ยื่นมาใกล้มังกรจนเกินไปทำให้มังกรถือโอกาสเตะปืนให้หลุดออกจากมือของเหมได้ ปืนกระเด้งกระดอนไปไกล ผมรีบวิ่งเข้าไปคว้า และมังกรก็ต่อสู้กันกับเหม ทุกอย่างดูชลมุนเอามากๆ ผมกับมังกรต้องการที่จะเอาตัวรอด และเหมก็ต้องการที่จะเอาตัวผม
“ถ้าอยากได้เจ้านาย . . มึงต้องข้ามศพกูไปก่อน” มังกรพูดด้วยน้ำเสียงโหด แขนของมันกำลังเกาะกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“มึงได้ตายสมใจมึงแน่!!!!”
“หยุดนะโว้ย” ผมเอาปืนจ่อไอ้เหม “ปล่อยแขนลงซะ ยกมือขึ้นเหนือหัว!!”
“เจ้านายมึงไม่กล้าลั่นไกหรอก มึงอ่อนหวานเกินไป” เหมพูดกับผม
“อ่อนหวานเหี้ยอะไร มึงนี่แม่งอยู่แต่ในโลกมโนของมึงสินะ ถอยไป!!!”
เหมยกมือขึ้นเหนือศีรษะตามที่ผมบอก . . ใบหน้าของมันท้าทายให้ผมลั่นไกเสียเหลือเกิน ในใจผมไม่คิดยิงมันอยู่แล้ว ผมแค่ต้องการขู่มันเท่านั้น . .
แต่เพื่อชีวิตของผมและมังกร . . เพื่อคนทุกคนที่เสี่ยงชีวิตมาช่วยผม . . ผมจึงต้องทำ
ปัง!
เหมทรุดตัวนั่งทันทีหลังจากที่เสียงปืนดังขึ้นเพียงไม่กี่วิ มังกรตกใจหน้ามันถอดสี ส่วนผมกำลังคิดว่าสิ่งที่ผมทำลงไปนั้นถูกต้องแล้ว . .
“กูไม่ได้อ่อนหวานอย่างที่มึงคิดหรอกนะ”
ยิงที่ต้นขา มันไม่ถึงกับตายหรอกน่า . .
“หนีกันเถอะ” ผมบอกมังกร มังกรพยักหน้ารับ . . แต่ก็แย่งปืนจากมือผมไปถือ
“ไม่ต้องเล่นอีกเลยนะ ปืนเนี่ย”
“ทำไมวะ”
“น่ากลัวสัด” มังกรพูดแบบไม่ค่อยจริงจัง “แถมยังยิงแม่นอีก”
“อะไรนะ” ท้ายประโยคแผ่วจนผมต้องถามอีกครั้ง
“เปล่า”
“เร็วๆเหอะ พูดเรื่องไร้สาระอยู่ได้”
แทนที่เราจะลงทางหน้าต่างตอนนี้เรากลับเปลี่ยนเส้นทางเป็นออกทางประตูหน้าห้องแทน เสียงดังขึ้นอย่างวุ่นวายไปทั่วทั้งบ้าน นั่นหมายความว่ากำลังเกิดการต่อสู้กัน
“พี่ขุน!” ผมเรียกพี่ชายที่กำลังจัดการคนหลายคนอยู่ เรียกผิดทิ่ผิดเวลาไปหน่อย แต่ผมก็อดดีใจไม่ได้ที่เจอพี่ชายของผมตอนนี้จริงนะๆ . .
“ไอ้นาย!” พี่ขุนคว่ำไอ้ยักษ์ซะหมอบก่อนวิ่งเข้ามาหา “ปลอดภัยดีใช่มั้ย”
“นายปลอดภัย”
“งั้นรีบออกไปเลย ออกไปเลยนะมึง วิ่งออกไปเลยไปให้ไกลๆ เดี๋ยวกูกับพ่อเคลียร์ตรงนี้เอง”
“พ่อมาด้วยเหรอ” ผมถามเสียงหลง
“เออดิ มึงคิดว่าจู่ๆมึงหายเป็นเรื่องเล็กเท่าขี้ตางั้นเรอะ!”
“เอ่อ . . อืม”
“ช้าทำไมล่ะ รีบไปซะสิ!!!”
“อื้อ!!!”
พี่ขุนดันหลังผมกับมังกรให้รีบหนีไป มังกรก็ลากผมออกไปข้างนอกที่มีเสียงวุ่นวายเกิดขึ้นอย่างเต็มเปี่ยม หัวหน้ามันเจ็บแล้วพวกลูกน้องมันจะไม่หยุดทำการโจมตีพวกผมเลยรึไงนะ
กว่าผมจะผ่านทุกอย่างมาด้วยดีต้องรอกำลังเสริมจากพ่อและก็พี่ขุนที่ยกกันมาเกือบทั้งหมดที่ในแก๊งของพ่อเลย แน่นอนว่าพอพวกนี้มาถึงทุกอย่างจบง่ายมาก ไอ้เหมและลูกน้องต้องยอมจำนน เพราะไม่ว่าจะยังไงก็ไม่มีวันสู้พรรคพวกของพ่อกับพี่ขุนได้
ขอให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ให้ผมได้เจอหน้าไอ้เหม . .
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา . .
ณ ห้องประชุมชั้นล่างของบริษัทพี่ขุน เสียงร้องโอดโอยดังขึ้นทั่วสารทิศ ฉากบู๊จบลงแล้ว และตอนนี้พี่ขุนกำลังสรุปคนเจ็บทั้งหมด
“ไม่มีคนตายเหรอ” ผมถามเพราะไม่มีใครตายอย่างที่ไอ้เหมมันพูด
“ไม่มี” พี่ขุนตอบ ใบหน้าของพี่ชายผมเต็มไปด้วยพลาสเตอร์ แถมยังมีรอยเลือดตามเนื้อตัวสองสามแห่ง แสดงว่าตอนที่เหมมันขู่ มันโกหกสินะ . . “กูกับพ่อจะช่วยกันคิดว่าจะเอาไงเรื่องไอ้เหม แต่แน่นอนว่าจะทำให้มันไม่มีทางได้เข้าใกล้มึงอีก”
“มันโคตรโรคจิต” ไอ้ธัญพูดขึ้นมาอย่างโกรธๆ
“มาก . . จิตมาก . . ทำรูปไอ้นายแปะแก้วกาแฟ กูจะอ้วก” ธีพูดทีเล่นทีจริง ผมไม่โกรธมันหรอก ผมก็อยากอ้วกเหมือนกันกับมันนั่นแหละ
“เออ . . พวกมึงเห็นมังกรมั้ย . . ไนท์ด้วย แอร์ด้วย” ผมหันไปถามแฝด พอถึงบริษัทมังกรก็ลูบหัวผมแล้วก็เดินหนีไปเลย ไม่ได้บอกอะไรผมสักคำว่าจะไปไหน บอกแต่ว่าให้ผมทำแผลให้ดีและก็อยู่กับครอบครัว
“สงสัย . . ไปโรงพยาบาลว่ะ” ธีบอก ใบหน้าของมันแอบเครียดนิดๆ
“โรงพยาบาล? ไปทำไมวะ”
“ก็ตอนที่มึงหายไปอ่ะ พ่อมันอยู่ห้องไอซียู”
“ว่าไงนะ!” ผมร้องเสียงหลง
“มันอยู่ในช่วงที่กำลังลำบากมากๆเลย”
. . . ผมฟังแล้วแทบล้มทั้งยืน . . มังกรกำลังมีเรื่องให้เครียด และผมก็ดันทำให้ตัวเองเกิดเรื่องอีก ผมนี่มันโคตรใช้ไม่ได้ TT
“โรงบาลไหนอะ”
“XX”
“พี่ขุน ยืมรถหน่อยนะ” ผมคว้ากุญแจรถของพี่ขุนที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เตรียมจะกระโจนออกไปจากห้อง
“เห้ยมึงจะไปไหน”
“ไปหามังกร ไปหาลุงเมฆด้วย”
“อย่าเพิ่งไป พ่อต้องการจะคุยด้วยนะโว้ย” พี่ขุนห้ามเอาไว้ “นี่มึงต้องไปหาหมอก่อนด้วย พ่อกำชับมา”
“โหย ไม่เป็นไร สบายดี”
“อย่ามาตลก รอพ่ออยู่นี่แหละ”
“พี่ขุน” ผมร้องด้วยน้ำเสียงซีเรียส “ให้นายไปเถอะนะ”
“เอางั้นเหรอ”
ท่าทางพี่ขุนลังเล แต่ท้ายที่สุดพี่ขุนก็ปล่อยให้ผมไปหามังกรจนได้ . .
ผมใช้เวลาขับรถไม่นานผมก็ถึงโรงพยาบาล . . โทรถามแอร์ว่าห้องของพ่อมังกรอยู่ห้องไหนและในที่สุดผมก็มาถึง ที่หน้าห้องมีไนท์กับแอร์กำลังนั่งคุยกันอยู่ ทั้งคู่แปะพลาสเตอร์ประปรายตามใบหน้า เห็นแล้วรู้สึกผิดชะมัด
“เจ้านาย มาแล้วเหรอครับ” แอร์ถาม มันยังคงคอนเสปต์สุภาพกับผมคนเดียวเช่นเคย . .
“อื้ม ขอโทษทีนะเรื่องที่ทำให้ต้องมีแผลอ่ะ มึงด้วยนะไนท์”
“ไม่เป็นไร นายปลอดภัยก็ดีแล้ว” ไนท์ยิ้มแห้งๆ ท่าทางคงยิ้มมากไม่ได้เพราะมันปากแตก
“เออนี่ . . พี่ขุนบอกให้โทรหาด้วย”
จากที่ยิ้มๆไนท์มันหุบปากฉับทันที “ทำไมอ่ะ”
“ไม่รู้ พี่กูมันฝากมาว่าอย่างนั้น” ผมลอบมองเข้าไปหน้าต่างผ่านทางช่องประตู “มีใครอยู่ข้างในบ้างวะ”
“ญาติโกโหติกาของไอ้มังกรหมดเลย” แอร์เล่าให้ฟัง “เราตกใจมากไม่คิดว่ามันจะมีญาติเยอะขนาดนี้”
“ญาติ? หมดนั่นอ่ะนะ” ผมมองเข้าไปอีกรอบ “ทำไมต้องมากันเยอะขนาดนี้ด้วย”
“ก็ . . อาการของพ่อหนักอยู่น่ะครับ”
ผมใจไม่ดีเลย . .ไอ้มังกรที่นั่งอยู่ในนั้นมันจะเครียดแค่ไหนกันนะ TT
“กูแม่ง . . เหี้ยว่ะ” ผมทรุดตัวนั่งลงข้างๆไนท์กับแอร์
“ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะครับ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดใครทั้งนั้นแหละ”
“มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น เรื่องนายโดนจับไปก็ด้วย”
ทำไมมันสามัคคีให้กำลังใจผมจังวะ . .
“เราทำได้แค่นั่งให้กำลังใจมันอยู่ตรงนี้”
เราสามคนถอนหายใจ . . และก็ปล่อยให้เวลาเลยผ่านไป จะเข้าไปตอนนี้ผมมันก็คือคนนอกชัดๆ รอให้มังกรมันออกมาดีกว่า ผมขอให้พ่อของมันหายเร็วๆ มันจะได้โล่งใจสักที เพราะแค่เรื่องของผมก็ทำมันปวดหัวจะแย่ ผมนี่มันเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ . .
.
.
.
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองกำลังซบไหล่ใครบางคนอยู่และเพิ่งทำหัวของตัวเองหลุดไปจากไหล่คนนั้น
“มังกร” ผมขยี้ตา แล้วมองหน้าคนที่นั่งข้างๆ เป็นไอ้มังกรจริงๆ ข้างๆผมจากที่เคยเป็นไนท์กับแอร์กลายเป็นมังกรตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่สำคัญผมหลับลงเข้าไปได้ยังไงในสถานการณ์แบบนี้
มังกรยิ้มเนือยๆส่งมาให้ผม แต่เหมือนมันเม้มปากมากกว่า ท่าทางของมันทั้งเหนื่อยทั้งอ่อนล้า “ตีสามละนะ ไม่กลับไปนอนบ้านล่ะ” มันถามผม
“ไม่เอา กูจะอยู่กับมึง” ผมตอบทันที “พ่อมึงเป็นไงบ้าง”
มังกรถอนหายใจยาวก่อนตอบ “อาการทรงตัวน่ะ”
ผมเอื้อมมือไปจับมือของมังกรไว้ “ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพ่อมึงก็ดีขึ้น”
มังกรพยักหน้ารับ “อืม”
“กูอยู่ข้างๆมึงเสมอนะ และก็ . . ขอบใจมากที่ออกไปตามหากู ทั้งๆที่ . .”
“มันเป็นหน้าที่” มังกรดึงหัวผมมาซบที่ไหล่พร้อมๆกับโอบไหล่ของผม “กูกับมึง . . ไม่ค่อยมีเวลาสวีทเท่าไหร่เลยเนอะ” มันพูดติดตลก ทั้งๆที่น้ำเสียงมันไม่ค่อยตลกอย่างที่พูดเลย
“เอ่อ . . ไม่ต้องสวีทกันนักก็ได้” ผมพูดเพราะผมเองก็ไม่คุ้นกับการที่ไอ้มังกรมันทำอะไรหวานๆใส่ผม
“อย่างกับมีคนต้องการแกล้งกูกับมึง”
“ใครแกล้ง . . บอกมา กูจะกำจัดให้หมดเลย”
“ยังจะทำเก่ง วันนี้เพิ่งรอดมานะ” มังกรปล่อยไหล่ผม จับผมให้หันไปสบตาตรงๆ “ไหนๆมึงก็ห่างจากเรื่องชกต่อย เรื่องแสวงชิงอำนาจมานานแล้ว กูอยากให้มึงเลิก”
“…”
“เข้าใจมั้ย ทำไมเงียบไปล่ะ”
“กูก็เลิกตั้งแต่ที่กูมีมึงคอยกันท่าแล้วนะ”
“ไม่จริงอ่ะ” มังกรส่ายหัว
“ไม่เลิก แต่เรียกว่ามีเรื่องน้อยลงก็ได้” ผมเถียงเสียงอ้อมแอ้ม
“ดี ต่อไปห้ามมีเรื่อง เข้าใจมั้ย ตั้งใจเรียนจะได้จบ มาช่วยพ่อกับพี่ทำงาน โอเคมั้ย”
มังกรจับหน้าผมให้สบตากับมันตรงๆ
“มึง . . แปลกๆนะ” ผมสังเกตเห็นสิ่งปกติในตาของมันรวมทั้งคำพูดของมันด้วย
“กลับมั้ย เดี๋ยวกูไปส่ง” มันจับมือผมให้ลุกขึ้นยืน
ผมเดินตามหลังมันไป . . มือที่จับกันอยู่ประสานกันอย่างแนบแน่น หลังของมังกรนั้นดูเมื่อยล้าและอ่อนระโหยโรยแรง ผมไม่กล้ากวนอะไรมันมาก จึงนิ่งเงียบ และก็ทำตามในสิ่งที่มันอยากให้ผมทำ
คอนโดของผม . .
หลังจากที่ผมล้างหน้าเสร็จผมล้มตัวลงนอน ปวดร่างกายไปหมด . . แถมเมื่อกี้ยังหลับลึกผิดท่า มันปวดไปหมดทุกอย่างจริงๆ
มังกรห่มผ้าห่มให้ผม บอกให้ผมหลับ มันจะกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าและก็อยู่เฝ้าพ่อของมันต่อ มันจุมพิตที่หน้าผากของผม บอกให้ผมดูแลตัวเองดีๆ . .
“มึงลืมอะไรป่ะ”
ก่อนที่มันจะไปผมตะโกนตามหลังมัน มังกรทำหน้าเอ๋อ ก่อนที่จะเดินเข้ามา . .
จุ๊บ
. . จุมพิตที่ริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบา
คู่ผมมันต้องใช้การกระทำมากกว่าคำพูดน่ะ . .
:katai5: :katai5: :katai5:
-
หรือว่ามังกรจะตามคุณย่าไปเมกาอะ
-
อย่าบอกนะว่ามังกรจะไปอเมริกา...... :a5:
ขอให้ลางสังหรณ์ของเราไม่เป็นจริง..... o22 o22 o22 o22 o22
-
:a5: :a5: :a5: ค้าง ไม่เอานะแบบนี้
-
นั่นสิ ใครช่างแกล้งคู่นี้นักนะ (เหล่หา :katai5: แถวนี้)
:กอด1:
-
กลังมังกรทิ้งเจ้านายไปจริงๆเห้อ
-
นึกว่าจะหมดเรื่องเครียดๆแล้ว โอ้ยๆๆ มันมาอีกแล้วนั่น ดราม่าาาาาาาาา :mew2:
-
มังกรจะไปเมกาใช่มั้ยถึงได้แปลกๆๆไป :katai1: :katai1: :katai1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:อ่านไปเครียดไป :katai1: :katai1: :katai1:
-
เริ่มความดราม่าป่ะเนี่ย มังกรจะไปเมกาใช่ป่าว มาต่อเร็วๆ นะ
-
มังกรดูแปลกไปจริงๆด้วยอ่ะ จะมาม่าอีกแล้วเรอะ :mew2:
ขอสวีทเยอะๆชดเชยนะคะ
-
ขอให้คุณพ่อปลอดภัย :L2:
-
มังกรจะไปเมกาหรือเปล่า
-
:o12: อย่าให้เป็นอย่างที่คิดนะ
-
ผ่านมา38 ตอน คู่นี้ก็ยังไม่หมดวิบากกรรม :hao4:
-
เจ้านายกล้ามาก
บางทีเจ้านายจุ๊บมังกรแบบนี้อาจจะทำให้เรา ไม่ต้อง ซดมาม่าก็ได้นะ
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ปล.อ่านๆ ไปแอบแวบขึ้นมาว่าเรื่องต่อไปจะเป็นคู่แฝดอะป่าว ฮ่าๆๆๆ
-
ดีใจที่ทั้งสองคนปลอดภัย เขมนี่โรคจิตมากจริงๆ
พ่อยังอาการไม่ค่อยดีเลยเนอะ
คุณพระเอกมีอะไรในใจ หรือมีเหตุอะไรให้ต้องไปเมืองนอก
หรืออยากไปเอง อะไรก็แล้วแต่ขอให้เข้มแข็งทั้งสองคน
:pig4:
-
กลัวมังกรจะทิ้งเจ้านายไปจัง :ling2:
-
มังกรพูดงี้ เหมือนจะสั่งลาเลย
จะไปอเมริกาจิงๆใช่มัิยยยย
-
เฮ้อ...ลุ้นแทบตาย...แอบชอบเถื่อนเหม คนแต่งใจร้ายกับเหมมากเค้ารักของเค้าขนาดนี้ แต่ก็ยังมีอะไรให้คาใจอยู่อีก กับเรื่องของมังกร
-
มังกรไปเมกากะย่าแหง
ว่าแต่พี่ขุนกะไนท์ล่ะ (เชียร์คู่นี้)
-
มังกรจะไปกับย่าใช่ไหมนะนั่น แต่ย่าก็ไม่ได้ขัดขวางมังกรเจ้านายใช่ไหม แต่มังกรไม่คิดจะบอกเจ้านายงั้นหรือ
-
อย่าดราม่าเลยนะ :katai1: สงสารเจ้านาย+มังกร :hao5:
-
มังกรอย่าไปเมกานะ :ling3: :ling3:
-
บุญมีแต่กรรมบังงงงงงงงง
อีเหมแม่งน่ากลัวอะสกรีนรูปติดแก้วกาแฟ แอร่ก
-
:sad4: ลางสังเห่าเราม่ะดีอ่าา
-
ของให้แด๊ดมังกรหายดีนะ
-
มังกรจะไม่หายไปไหนใช่ไหม =[]="
-
กลิ่นเริ่มไม่ดีแล้วแหะ อย่ามาม่าเยอะน๊
-
มังกรจะไป จะไปจริงๆน่ะหรอ :katai1: :katai1:
-
มีความรู้สึกว่ามังกรคิดจะไปจากเจ้านาย น่ากลัวจะไปอเมริกกากับย่าแหงๆเลย :katai1:
-
มังกรพูดปลกๆ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยนะ :ling1:
-
มังกรจะไปอยู่กับคุณย่าซินะ ซินะ ซินะ ซินะ นะ นะนะนะ... ไม่น่ะ ม้ายยยย ฮรืออออ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
เจ้านายอุตส่าห์รอดจากเหมทุกอย่างน่าจะแฮปปี้แล้วแต่ตอนนี้
เริ่มหวั่นๆว่ามังกรคิดจะทำอะไร..ไม่นะๆเค้าไม่เอามาม่านะ
-
มังกรจะทิ้งเจ้านายไปอเมริกาแน่ๆ เลย
แต่ก็เข้าใจนะ เพราะถ้าพาพ่อไปรักษาที่นู้นมันจะดีกว่า
สงสารก็แต่คนที่รักกันแต่ต้องแยกกัน มันเศร้าหลายเด้อ :monkeysad:
-
เครียด :katai1:
-
อย่าบอกนะว่ามังกรจะไปอยู่กับย่าที่ต่างประเทศอ่ะ
-
มันต้องมีอะไรร้ายๆแน่เลย มาม่าอีกแล้ว
-
มังกรจะไปเมกาเหรออ ไม่เอาน่ะ
-
ร้ายที่ 39
กว่าครอบครัวผมจะกลับคืนสู่สภาพปกติ ก็ใช้เวลาหลังจากเหตุการณ์วันนั้นอีกสองสามวัน . .
ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างไอ้เจ้านายมันจะมีคนมาคลั่งไคล้ได้ถึงเพียงนี้ เล่าให้ใครฟังใครก็ขำ เอาแต่ขำอยู่นั่น ผมเองก็ขำ แต่จิตแบบนี้มันน่ากลัวแถมอันตรายเกินไป อย่าได้มายุ่งกับน้องชายของผมอีกเลย ผมขอร้อง . .
ผมกับพ่อจัดการให้มันเข้าคุกเข้าตารางได้อย่างสาสม พ่อขุดเอาหลักฐานที่มันเคยฆ่าเพื่อนของไอ้มังกรมาจากไหนก็ไม่รู้รวมทั้งหลักฐานที่มันทำร้ายผู้คนมากมายและก็หลักฐานที่มันจับตัวเจ้านายไปด้วย เรียกได้ว่ามัดมันทุกทาง จนในที่สุดก็เอาตัวมันเข้าตะรางได้สำเร็จ และยัดมันใส่คุกที่พัศดีรู้จักกับพ่อด้วย ป้องกันมิให้มันออกมาลอยนวลอีก
คนอย่างนั้นมันต้องเจอแบบนี้ . . และผมหวังว่าเจ้านายมันจะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายอกสบายใจกับไอ้มังกรสักที . .
ผมเดินเข้ามาในออฟฟิศ พนักงานยิ้มไหว้ทักทายผมเฉกเช่นปกติทุกวัน แต่ผมรู้ทุกคนยังไม่ลืมเหตุการณ์ที่ผมเถียงกันกับไอ้ไนท์จนทำเอาสะพรึงไปทั้งบริษัท แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาหรือถามเพื่อให้คลายข้อสงสัยตัวเอง ทุกคนเงียบแต่ใช้สายตาและหูคอยสอดส่อง
ข่าวลือแพร่สะพัด . . ว่าผมกำลังจีบไอ้ไนท์อยู่
อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย ลืออะไรไม่ลือชอบลือในเรื่องที่ไม่มีมูลความจริง ผมยังไม่ได้จีบมันเลยสักแอะ จริงๆนะ . .
“เอ่อ . . คุณจิ๊บ” ผมถามเลขาสาวคู่ใจเมื่อมาถึงหน้าห้องตัวเอง ที่ยืนขึ้นพร้อมรับคำสั่งผม ใบหน้ากระตือรือร้น
“คะบอส”
“เอ่อ . . นักศึกษาฝึกงาน นายอัศวิน . . ยังไม่มาเหรอ” ผมถามแบบนี้ติดๆกันเป็นวันที่สามแล้ว เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่อง ไอ้ไนท์ก็หายหัว ราวกับว่าสัญญาที่ว่ามันจะต้องเป็นเด็กฝึกงานในบริษัทผมจู่ๆก็หายไปกับอากาศ
“อ๋อ น้องไนท์น่ะเหรอคะ” เธอถามย้ำอย่างกับล้อเลียนผม “ยังไม่เห็นนะคะบอส”
“อ๋อ เหรอ” ผมกระแอม พยายามทำหน้าให้ปกติที่สุด “. . น่าหักเงินเดือนที่สุด”
“บอสคะ นโยบายบริษัทเรานักศึกษาฝึกงานยังไม่มีเงินเดือนนะคะ”
“ฮะ”
“ข้อนี้บอสตั้งเองเลยค่ะ . . เมื่อสามเดือนก่อน”
ผมจ้องหน้าคุณจิ๊บค้างไปสามวิ พร้อมๆกับกระพริบตาให้สามที . . เออว่ะ . . ตอนนั้นที่ผมตั้งกฏข้อนั้นขึ้นมาก็เพราะไอ้นักศึกษาฝึกงานหน้าใหม่มันรู้ว่ามันจะได้เงินเดือนมันก็ไม่ตั้งใจทำงาน ผมเลยตั้งกฎข้อนั้นขึ้นมาซะ . . ไม่นึกว่ามันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวผมได้ด้วย
หมดกัน . . แล้วผมจะใช้อะไรขู่ไอ้เชี่ยไนท์ล่ะ ? . . “คุณจิ๊บ . . มีแฟ้มประวัติของนายอัศวินมั้ย”
“ไม่มีนะคะ จู่ๆบอสก็รับน้องเข้ามาทำงาน ก็เลยไม่มีเอกสารเป็นทางการอะไรเลยค่ะ”
กูโดนอีกแล้วสินะ . . “งั้นก็ . .”
“แต่เมื่อวานจิ๊บไปหาน้องที่บ้านมาค่ะ”
ผมที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องถึงกับหันขวับกลับมามองหน้าคุณจิ๊บ “ฮะ?”
“จิ๊บไปที่บ้านของน้องมาค่ะ พนักงานที่ชั้นนี้บางส่วนก็ไปกับจิ๊บ ทุกคนคิดถึงน้องกันน่ะค่ะ”
“นี่สนิทกันถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“น้องไนท์น่ารักนะคะ ทุกคนสนิทกับน้องรักน้องกันทุกคนแหละค่ะ อาจจะยกเว้น . . .” เธอปรายตามองมาที่ผม . .
“งั้นเหรอ โอเค . . ตั้งใจทำงานละกันนะคุณจิ๊บ” หึ ไม่สนิทงั้นเหรอ . .ใครจะอยากไปสนิทกับมัน ไอ้ร็อตไวเลอร์ชอบกัดคนอื่นแบบนั้นอ่ะนะจะมีแต่คนรัก โธ่เอ๊ย . .
ผมเข้ามาในห้อง มองดูกาแฟที่คุณจิ๊บชงให้อย่างเหม่อๆ . . ทุกคนที่ทำงานชั้นนี้รู้จักบ้านไอ้ไนท์ ทุกคนไปหาไอ้ไนท์มาแล้ว . . ทุกคนรู้ว่าไอ้ไนท์มันเป็นยังไง ยกเว้นผม . .
ผมที่มันไม่โทรหา ทั้งๆที่ผมบอกให้ไอ้เจ้านายนำข่าวไปบอกว่าให้โทรหาผมด้วย มันเจือกไม่โทรหาไม่อะไรเลย มันช่างเหี้ยอะไรเช่นนี้ . .
ผมเปิดแฟ้ม พยายามอ่านเอกสารที่อยู่ในนั้น แต่ทว่า . . อักษรพวกนั้นตีกันรวนไปหมดผมโคตรอ่านไม่รู้เรื่อง หรือเพราะเอกสารพวกนั้นมันเป็นภาษาอังกฤษวะ ไม่ใช่ ภาษาอังกฤษของผมคล่องปรื๋ออย่างกับอะไร แค่นี้สบาย แต่อะไรล่ะที่ทำให้ผมไม่สบาย . .
ความรู้สึกอยากรู้ที่ทำลายได้ยากบังเกิดขึ้นมาในใจผม ผมกระแอมกับตัวเอง จิบกาแฟของคุณจิ๊บที่ผมคุ้นเคยมานานหลายปี แต่บัดนี้กลับไม่คุ้นเคยเพราะหลังๆมาผมกินกาแฟฝีมือไอ้ไนท์ตลอด
แม่งเอ๊ย . . ผมวางกาแฟ หยิบโทรศัพท์กุญแจรถกระเป๋าตังค์ที่เพิ่งวางลงไปเมื่อห้านาทีก่อนขึ้นมาใหม่แล้วเดินไปหาคุณจิ๊บที่กำลังทำงานให้ผมอยู่ ผมเห็นตารางงานของตัวเองแว้บๆเลยล่ะ ให้ตาย เหมือนจะมีงานเต็มทั้งวันเลยนะวันนี้ . .
“โอ๊ะ บอส มีอะไรรึเปล่าคะ”
“อืม . . วันนี้งานเยอะเหรอ” ผมพยายามชวนเธอคุย ชวนแบบที่ลุ้นขี้บิดไปด้วย เพราะกลัวคำตอบของเธอ
“งานบอสเหรอคะ เพียบเลยค่ะ” เธอบรรยายเป็นท่าทางประกอบ “เช้านี้เก้าโมงประชุมเรื่องโปรโมชั่นใหม่ของสถานบันเทิงสาขาทองหล่อ ประชุมเสร็จสิบโมงครึ่งบอสต้องเข้าพบลูกค้าที่เขานำเข้าสุราและบรั่นดีที่บาร์ชั้นล่างนะคะ เที่ยงจนถึงบ่ายโมงไม่มีนัด บ่ายโมงเป็นต้นไปจนถึงสี่โมงเย็นบอสต้องเข้าฟังการนำเสนอของสถานบันเทิงสาขาใหม่ของฝ่ายขายด้วยค่ะบอส” บอกได้คำเดียวว่ามึน เธอสาดใส่ผมรัวเร็วซะจนผมจำได้แค่คำว่าสุรากับบรั่นดี “อ้อ หลังจากสี่โมงเย็นรอบอสคอนเฟิร์มเรื่องนัดทานข้าวกับหุ้นส่วนผับABCที่บอสเพิ่งลงขันไปเมื่ออาทิตย์ก่อนด้วยค่ะ”
เยอะจังวะ . . อลังการบานตะไท “เอ่อ . . งั้นเหรอ”
“ค่ะ” เธอยิ้ม “บอสมีอะไรอีกมั้ยคะ ท่าทางบอสจะออกไปข้างนอกนะ”
“คือ . .” ไอ้ออกน่ะมันก็อยากออก แต่เจอตารางงานเข้าไปใครมันจะไปกล้าโดดงานวะแม่ง TT
“จิ๊บเคลียร์ให้บอสได้นะคะ ให้บอสว่างยาวจนถึงบ่ายโมงได้”
“จริงเหรอ คุณจิ๊บ ทำได้จริงๆเหรอ” ผมดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันตา คุณจิ๊บส่งสายตาให้ผมอย่างล้อเลียน
“ค่ะบอส นี่ค่ะที่อยู่น้องไนท์ จิ๊บรอบอสออกมาจากห้องตั้งนานแน่ะ” เธอยื่นแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ผม
นานเหรอ ห้านาทีเองนะ . . “อืม”
“รีบๆง้อน้องเขานะคะ พนักงานที่นี่คิดถึงน้องจะแย่”
“ง้อเหรอ ผมทำอะไรผิด”
“ผิดเถอะค่ะ จะได้มีเรื่องไปคุยกับน้องไง” คุณจิ๊บยิ้มแฉ่ง . . ส่วนผมงงเป็นไก่ตาแตก “รีบไปสิคะ . .”
“เอ่อ อื้อ”
คุณจิ๊บเธอเชียร์ผมกับไอ้ไนท์อยู่เหรอเนี่ย ผมเกาหัวงงๆขณะที่เดินผ่านพนักงานนับสิบ ทุกคนมองมา เชียร์อย่างออกนอกหน้า . . แต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก . .
มีคนหนึ่งมาขวางทางผมไว้แบบบังเอิญ . . ไอ้อาร์ต
“บอสไม่ดูแลมันตามที่บอสพูดกับผมนะ” ไอ้อาร์ตเกริ่น ผมชักสีหน้า ทำไม . . ไม่ดูแลเหี้ยอะไร กูบอกไม่ให้มันออกไปจากรถ แต่มันก็ไม่ยอมเอง . .
แต่ผมพูดได้เพียงแต่ว่า . . “แล้วไง”
“ผมให้บอสแก้ตัวใหม่ . . ถ้าบอสดูแลน้องผมไม่ดี . . บอสอย่าลืมขึ้นเงินเดือนให้ผมนะ” อาร์ตพูดรัวเร็วก่อนที่จะเดินจากไป . . ทิ้งให้ผมยืนตะลึงอยู่คนเดียว
ไอ้อาร์ตก็เป็นคนนึงที่เชียร์ผมกับไนท์เหรอ ประหลาดใจว่ะ . . เป็นไปได้ยังไง . .
แต่ก็ดีเสี้ยนหนามจะได้หักไปอีกหนึ่ง ใครๆก็ปูทางให้ถึงขนาดนี้ ผมต้องจัดให่ตามที่เขาขอแล้วมั้ง
บ้านไอ้ไนท์ . .
คอนโดสูงเสียดฟ้า . . ผมแหงนมองขึ้นไปผมยังปวดคอ ให้ตายเหอะ . . เด็กนั่นมันรวยขนาดนี้เลยเหรอวะ ผมเดินเข้าไปยื่นบัตรประชาชนให้ยาม ดีที่ท่าทางผมน่าเชื่อถือและผมปรากฏตัวผ่านสื่อในฐานะนักธุรกิจบ่อยเลยเข้าไปได้ง่ายๆ ผมไม่เห็นยามเขาจะจ้องดูบัตรประชาชนผมเลย เขาดูแค่สูทของผมเท่านั้น . .
ที่อยู่ของมันคือห้อง 41 ชั้นสูงสุดที่มีแต่มันเพียงผู้เดียวเป็นเจ้าของทั้งชั้น ให้ตาย มีลิฟต์ขึ้นไปส่งแค่หนึ่งตัว ถามจริง . . คอนโดนี้พ่อมันสร้างเหรอ อะไรจะอำนวยความสะดวกให้ไอ้ไนท์มากถึงขนาดนั้น
กิ๊ง . .
ประตูลิฟต์เปิดออก ผมกระแอมขณะที่กระชับเสื้อสูท ตรงหน้าผมคือรูปไอ้ไนท์ที่เหมือนกำลังถ่ายแบบอะไรสักอย่าง เสื้อเชิ้ตสีขาวกับการโชว์แผงอกนิดๆ . . ผมจ้องมองภาพนั้นราวกับตกอยู่ในภวังค์ . .
“ป้า ใครมาอ่ะ”
เฮ้ย ผมได้ยินเสียงมัน . . และก็ได้ยินเสียงคนเดินมาหา เป็นป้าแม่บ้านคนหนึ่งท่าทางใจดี
“มาหาคุณไนท์เหรอคะ” เธอยิ้มให้ผม
“ครับ . .”
“เมื่อคืนคุณก็มาใช่มั้ยคะ”
ผมทำหน้างงใส่เธอ แต่สุดท้ายผมก็รู้ว่ามันคืออะไร “นั่นมันไอ้อาร์ตครับป้า” แอบโกรธนิดๆนะเนี่ย
“อ้าวเหรอคะ ป้าขอโทษนะคะ เสียมารยาทไปหน่อย” ป้าทำหน้าตาเสียใจจริงๆ “จะให้ไปเรียนคุณไนท์ว่าใครมาคะ”
“อันที่จริงบอกว่าผมเป็นไอ้อาร์ต เอ๊ย . . นายอาร์ตก็ได้ครับ” เพราะถ้าบอกว่าเป็นผมมันคงไม่ต้อนรับผมหรอก
“เอางั้นเหรอคะ ได้ค่ะ”
เธอใจดีจัง เธอเดินนำผมเข้ามาในบ้าน แม่เจ้าโว้ยทั้งกว้างทั้งยาว แถมบนนี้ยังมีสวนและก็สระน้ำด้วยไม่อยากจะเชื่อ รวยสัดดดดดดดดดดดดดดดดด
“พี่อาร์ต!” ผมได้ยินเสียงเรียกดังมาจากห้องนอน แม่ง ไว้ใจกันถึงขนาดเรียกตั้งแต่อยู่ในห้องนอนเลย “ไนท์อยู่นี่! มาได้เลย ขี้เกียจลุก . .”
ผมเบะปากอย่างหมั่นไส้ มันกะนอนอ่อยไอ้อาร์ตถึงเตียงเลยใช่มั้ย ผมเดินเข้าไปทันที แต่ไอ้ไนท์ไม่ได้นอนบนเตียงในท่าที่โคตรอ่อยตามที่ผมคิด มันกำลังนั่งในท่าเรียบร้อยและแขนของมัน . .
. . มีเฝือก
“เห้ย!” มันตกใจที่เห็นหน้าผม “มึง . . มาได้ไง”
“มึงใส่เฝือกเหรอ”
“ออกไปเลย” มันยกหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาเตรียมโยนมาใส่ผม “ป้าครับ ไอ้เหี้ยนี่มันโรคจิต เอามันออกไป!!!”
“นี่มึงใส่เฝือกเหรอ” ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่มันโวยวายเลย . . ผมทรุดตัวนั่งลงข้างๆมัน “มือมึงเป็นไรวะ”
“กระดูกร้าว” มันตอบสั้นๆ หน้าตาท่าทางดูหวาดระแวงผมเอามากๆ “เพราะมึงนั่นแหละ”
“เพราะกู . . กูทำไม” ผมไม่ได้เป็นคนตีแขนมันสักหน่อย
“ตอนนั้นมึง . . ไม่ช่วยกู” มันยกกำปั้นคาดโทษผม
ตอนนั้น . . ตอนไหนวะ . . ผมพยายามนึกระลึกชาติดูเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อนที่พวกผมบุกไปช่วยเจ้านายจากรังไอ้เหม มันวุ่นวายเอามากๆและผมก็พยายามกันไอ้ไนท์ให้อยู่ห่างจากศัตรูที่สุด แต่สุดท้ายแล้วผมก็ทำมันคลาดสายตาไป และผมไม่มีเวลาที่จะไปตามหามันเพราะผมเองก็ยุ่ง
. . ไอ้ไนท์เลยตกอยู่ในสภาพนี้
“ช่างแม่งเหอะ” มันพูดขึ้น “แล้วมึงมาที่นี่ทำไม”
“…”
“เรื่องฝึกงานใช่มั้ย ขอโทษนะ กูคงไปฝึกไม่ได้สักพักใหญ่ๆ” มันชูแขนที่ใส่เฝือกให้ดูประกอบคำพูด
ผมนั่งนิ่ง . .ปลดเนคไทออกแก้เครียด โคตรรู้สึกผิดชิบหายที่ทำมันเจ็บ “กูขอโทษ”
“ไม่ต้องมาขอโทษเลยสัด แผลแค่นี้กระจอกจะตายไป” มันพูดปัดๆ “หมดเรื่องแล้วใช่มั้ยบอส เชิญครับ” มันผายมือไปทางที่ผมเข้ามาราวกับต้องการขับไล่
ผมนิ่ง . . และผมก็หน้าด้านมากพอ “โทษทีว่ะ วันนี้พนักงานทุกคนฝากกูมาเยี่ยมมึง” ผมถอดเสื้อนอกออก แอร์เย็นๆกระทบผิวหนังที่ชื้นเหงื่อของผม “ต้องรบกวนมึงสักหน่อยแล้ว”
“รบกวนเหี้ยอะไร ไปไกลๆเลย ไปหาทำงงทำงาน ไอ้เหี้ย”
ผมเริ่มเซ็งกับคำพูดที่โคตรไม่เพราะที่มันพูดกับผมแล้ว
“เมื่อไหร่จะพูดกับกูเพราะๆสักที”
“ไม่มีวัน ถอยไป” ไนท์ผลักผมที่ยืนหน้าเข้าไปใกล้มันให้ออกห่าง
รังเกียจกูจังเลยนะ . . ผมเลยแกล้งล้มมันให้นอนราบลงไปบนโซฟา โดยมีผมคร่อมมันอยู่ข้างบน แขนมันใช้การได้เพียงข้างเดียวจึงลำบากที่จะต่อต้านผม
“จะพูดดีๆกับกูมั้ย” อย่างไอ้ไนท์ต้องใช้กลเม็ดในการข่มขู่ . . ตอนนี้ผมกับมันอยู่ในท่าที่เสี่ยงสุดๆ มันนะเสี่ยง ผมนี่สบายๆอยู่แล้ว
“ไอ้เหี้ย ออกไปจากตัวกู!!!”
“ชู่ววว ถ้ามึงเสียงดัง ป้าก็จะมาเห็นมึงกับกูในสภาพนี้นะ”
มันหุบปากฉับ หลบสายตาของผมที่ลอยละล่องอยู่เหนือใบหน้าของมันไม่กี่เซ็นต์ “ออก ไป จาก ตัว กู”
“พูดเพราะๆกับกูก่อนสิ”
“ไม่”
. . แม่งดื้อจังวะ . . ผมก้มหน้าลงไปหอมแก้มมันแบบเร็วๆฟอดหนึ่ง . . มันช็อคตาค้าง . . ผมก็เช่นกัน แต่ผมช็อคในใจ
“ยังจะกล้าตอบว่าไม่อีกมั้ย”
มันเงียบ . . ผมจ้องใบหน้าของมันที่อยู่เบื้องล่างอย่างพินิจพิจารณา มันเป็นคนหน้าตาดีแบบดื้อหัวรั้น เหมือนพวกตัวร้ายน่าหมั่นไส้ในละครที่หน้าตาดี นั่นแหละครับคำจำกัดความของใบหน้าของมัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะทำหน้าไม่เหมือนพวกตัวร้ายแล้วล่ะครับ
เหมือนนางเอกกำลังเขินมากกว่า . .
“ว่าไง”
“มึงนี่แม่ง . .”
“อะไรมึงๆนะ . . พูดอีกโดนอีกนะ . .”
“ครับๆ พูดเพราะก็ได้ครับบอส” ไนท์จำใจต้องรับคำอย่างหมดทางเลือก
“ไม่เอาคำว่าบอสสิ”
มันทำหน้าหงิก อยากจะเอาเฝือกทุบหัวผมใจจะขาด “เรื่องมากว่ะ”
“เรียกพี่ . . พี่ขุนงี้ เรียกเร็วๆเข้า”
“. .” มันทำหน้าเหมือนมันมีขี้หมามาจ่ออยู่ใต้จมูก ให้ตายเหอะ
“ไม่เรียกโดนอีกนะ ทีนี้จะไม่ใช่แค่หอมแก้มแล้ว”
. . . เหมือนมันจะกัดฟันพูด “พี่ . . ขุน”
โอ้ยยย ย. . ได้ยินแบบนี้แล้วมีกำลังใจขึ้นมายังไงไม่รู้ว่ะ . . “ไม่ได้ยิน”
“พี่ขุน”
“พี่ขุนครับสิ”
“พี่ขุน . . ครับ”
“ดีมาก”
“ปล่อยได้ยัง”
ผมปล่อยก็ได้ . .ผมปล่อยมันและกลับมานั่งในท่าเดิม ไอ้ไนท์กระแอม แล้วลุกขึ้นเดินหนี
“เห้ย มึงจะไปไหนวะ”
“กินน้ำ”
ผมรีบลุกตามออกไป เพื่อที่จะไปหาน้ำให้มันกิน เพราะการที่มันเจ็บนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
“เอาน้ำอะไร เย็น ไม่เย็น หรืออุ่น”
ไนท์มันทำหน้าเหมือนเป็นคำถามที่ผมไม่ควรถาม “เย็นดิ”
ผมเปิดตู้เย็นออกมาเทน้ำให้มันทันที แต่ไอ้ไนท์ไม่ได้รอที่จะกินน้ำ มันกำลังเขย่งขึ้นเอาขนมที่วางอยู่บนชั้นวาง นั่นทำให้ผมต้องรีบเดินมาหยิบให้มัน
“อะไรของมึง . . เอ้ย . . อะไรของพี่เนี่ย”
“ก็แขนเจ็บ . . ไปนั่งนิ่งๆไป อยากได้อะไรให้บอก”
“หยิบเองได้ ไม่ต้องมาช่วยไนท์เลยนะ”
ผมชะงักค้างในขณะที่ไอ้ไนท์มันใช้ศอกถองสีข้างของผมให้ออกไปจากทางของมัน . . มันเรียกแทนตัวเองว่าไนท์ . . โหยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักขึ้นมาเป็นกอง
กูฟินว่ะ . .
มันหยิบขนมนำเข้าได้สำเร็จและก็เดินผ่านผมไป “หยิบน้ำมาให้ไนท์ด้วยนะ ไนท์ไม่มีมือถือแล้วอ่ะ”
ผมหยิบน้ำให้มันตามที่มันขอ . .
มันนั่งจุมปุกลงบนโซฟา หยิบรีโมทมาเปิดทีวี แกะขนม และก็เคี้ยวแจ้บๆ ส่วนผมวางแก้วน้ำลงแล้วนั่งอยู่ข้างๆ มองดูไอ้ไนท์เคี้ยวขนมและดูทีวีไปพร้อมๆกัน
นี่ผมตกหลุมรักมันแล้วใช่มั้ย . .
ผมบอกปากที่ปกติจะใช้ด่าผม มองจมูกรั้นของมัน มองดวงตาที่ไม่ค่อยสดใสแต่ก็มีประกาย ตัวมันไม่ได้ผอมอะไรมากแต่ก็ไม่ได้อ้วน . . ไม่น่าจะมีส่วนที่ทำให้คนอย่างผมมารักมันได้เลย ถ้าผมจะรักผู้ชายด้วยกัน ผมขอสวยๆแบบธามวงโคบร้าสลีคได้ป่าว . .
แต่ดูเหมือนผมจะเลือกไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ก็ผมดันถูกใจไอ้ร็อตไวเลอร์ปากเสียขี้โวยวายคนนี้ไปแล้วน่ะสิ . .
“จ้องไนท์ทำไม” มันหันมาด่า
“นี่ไม่ได้ไปเรียนเลยเหรอ”
“ปิดคอร์สหมดแล้ว เตรียมสอบไฟนอล”
“สอบเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้า”
“งั้นวันนี้ . . ไปเที่ยวกัน”
“เห้ย” มันตกใจจนแทบจะทำขนมพุ่งออกมาจากปาก “สภาพไนท์เหี้ย ไม่ไปหรอก”
“ไปเที่ยวกัน กูดูแลมึงเอง”
มันทำหน้าหงิก “ไม่ยุติธรรมว่ะ”
“อะไร”
“ทำไมไนท์ต้องพูดเพราะๆคนเดียวด้วยวะ”
. . ผมลืมตัวไปหน่อย . . “เอ่อ โทษที”
“ . . .”
“พี่ขอโทษนะครับ น้องไนท์”
หลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก ไนท์แอบหลุดยิ้มออกมานิดนึง ส่วนผมกำลังรู้สึกมีความสุขยังไงก็ไม่รู้
:katai5: :katai5: :katai5:
มาบ่อยอย่าเบื่อกันนะ
เค้าจะเปิดเทอมแล้ว TT
-
นิดเดียวเองหรอ???? กำลังฟินอ่ะ......
ปล. มาให้บ่อยๆ เหอะ มาทุกวันได้ยิ่งดี อิๆๆๆ
-
พี่ขุนนี่ก็กว่าจะรู้ว่าชอบบบ ไนท์ นานมากกก :mew5: :mew5:
-
...................... กูฟินว่ะ...................... ตามพี่ขุน 555555555555555555555555555555555
พี่ขอโทษนะครับน้องไนท์ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
โหย ฟินอ่ะ คู่นี้เค้ามาหวานแว๋วไรกันเนี่ย เขินนะวุ้ย! (อินจัด) :hao5:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ฟินอ่า มาบ่อยๆไม่เบื่อเลยชอบมากกกกกกกกก
-
โหววววว หวานเบาๆๆ เค้าก็ฟินจ้าาา
มาบ่อยๆ มาทุกวัน วันละหลายๆตอนเค้าก็ไม่ว่า~~~ :mew3: :mew1:
-
พี่ขุนกะน้องไนท์น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก 555555 :hao6: :hao6:
-
ขุนกับไนท์ น่ารักอ่ะ ฟินเลยยย
-
ง่า บอกไม่ถูกเลยอ่ะค่ะ
เราแบบเห็นเค้าลางมาม่าของเจ้านายมังกร
และก้อมาฟินต่อกะคู่นี่
แล้วก็มาม่าต่อ(จบเร็วเกิน) T^T
-
เหยดดดดดดดดดดดดดดด พี่ขุนนนนน ฟิน.. :heaven
-
:mew3: น่ารักมากมาย ในที่สุดพี่ขุนก็คิดว่าตกหลุมรักไนท์แล้ว :m3:
มาบ่อยๆ ไม่เบื่อนะครับมีแต่จะฟินตอนนี้ :katai2-1:
-
กำลังฟินน้องไนท์กับพี่ขุนอยู่ จบซะงั้นนน ค้างเบาๆ ค่าาา
คู่นี้หวาน อีกคู่กำลังจะเศร้าใช่มั้ย ไม่เอาดราม่าได้มั้ยคะ :monkeysad:
-
พี่ขุนกะน้องไนท์ เลิฟๆน่ารักกกกกกกก คุณพ่อจะว่าอะไรพี่ขุนมั๊ยอ่ะ
-
พี่ขุนน้องไนท์ ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :mew1:
-
กรี๊ด!!! ฟินมาก แต่คู่นี้ก้างชิ้นใหญ่คือว่าที่พ่อสามีนินา ใช่มะ เห็นพูดไว้ตอนก่อนหน้าโน้น :hao6:
-
ฟินนนนนนนน
-
คู่หลักมีแววดราม่า :hao5:
คู่รองน่ารักกกกกกกก
ในที่สุดก็ได้ยิน(อ่าน)ภาษาดอกไม้จากคู่นี้แล้ว
โอ๊ยยยยยยยยย
:-[
มาบ่อยๆเราไม่ว่า มาทุกวันเลยยิ่งดี
:mew1:
-
กรี๊ด ตอนเรียกพี่ขุน เขินอ่า
-
อัยย๊ะ คู่นี้ บทจะหายซึนก็เอาซะหวานเชียววว
-
เขินมากกกกกกกกกก :-[
โคตรรรรรรรรรรฟินเลย สุดๆอ่ะ :hao6:
-
แง๊ อุตส่าห์รอเจ้านายกับมังกร ทำไมมันมันแต่ไนท์กะเจ้าขุนล่าาาาาาาาาาา
ปล. ไนท์เรียกแทนตัวเองแบบนี้มันน่ารักดีนะ ชอบจัง :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ้ายยยยย ทำให้ฟินแล้วจากไปอย่างไร้เยื่อใย
:ling1: :ling1: :ling1:
ถ้าไนท์จะน่ารักขนาดนี้นะ พี่ขุนครับ >< :ling1: :ling1: :ling1:
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
รีบมาต่ออย่างไวเลยน้ะ เค้ายังไม่อยากกินมาม่านะ
ข้อร้อง อย่ามาม่าาาา
:bye2: :pig4:
-
พี่ขุน น้องไนท์ น่ารักสุด ๆ ไปเล้ยยยย :-[ น้องไนท์ แทนตัวเองแบบนี้น่ารักสุด ๆ พี่ขุนยอมรับใจตัวเองซะทีว่าหลงรักน้องหัวปักหัวปำแล้ว เอาใจน้องสุด ๆ ไปเลย รอแต่น้องไนท์จะยอมรับเหมือนพี่ขุนน้า แต่คงไม่นานหรอกใช่มั้ยจ้ะ
-
เค้าหวานกันแล้ววววววววววววววววววววววววววว ฮิ้วววววววน่ารักกกกกก
-
พี่ขุนฟิน เค้าก้อฟินด้วย อร้ายยยย
-
โอ๊ย โคดชอบพี่ขุนอ่ะ
-
อู้วววววววว ฟินเว่อร์ เฟอร์วี่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao5: พี่ขุน น้องไนท์ อร๊ายยยย
- มังกร จะไปอเมริกาแน่ๆเลยอ่าาาาาาาาาาาา T^T o22
-
บ๊ะ ไนท์เขินพี่ขุนนี่คืออะไร ไม่คิดไม่ฝันว่าวันนี้จะมาถึง
:กอด1:
-
ฟินตามพี่ขุนนนนน
-
:-[
-
พี่ขุนอยากมีแฟนเด็ก ฮิ้วๆๆๆๆ น้องไนท์น่ารัก
เชียร์ขาดใจเลยค่ะ :katai2-1:
ขอบคุณค่ะ
-
เขิล แทน ทั้งสองคน :mew1:
-
แหม มีการพาดพิงถึง พี่ธามด้วย
-
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
ค่อยๆ รักกันเบาเบาป่ะเนี่ยคู่นี้ โอ๊ย น่ารัก ฟินเว่อร์ อยากอ่านมังกรกะเจ้านายด้วยอ่า
-
ไนท์อย่างงูนไนท์อย่างงี้ น่ารักโว้ยยยยยยยยยยยยยยย
-
อยากบอกว่าเราเป็นติ่งคู่นี้ :katai5:
-
มาบ่อยๆ เลยน้าาาาาาาา
ชอบบบบบบบบ
ขอพี่ขุนน้องไนท์อีกกกกกก
ฟินตามพี่ขุนแล้วเนี่ย 5555555
-
น่ารัก
-
พี่ขุนกับน้องไนท์ กรี๊ด!!! น่ารักอ่ะ
ปล.มาบ่อยๆเลยจ้าไม่เบื่อหรอก คิกคิก
-
คู่พี่ขุน นี่เริ่มจะหวานกันแล้ว ขอหวานนานๆนะ อย่ามาดราม่าเลย :z1:
-
:heaven ฟินกับพี่ขุนและน้องไนท์จริงๆ ดูค่อยๆเป็นค่อยไปเนอะ? เอาให้เคลียร์ก็เเล้วกันนะพี่ขุน
ส่วนมังกรและเจ้านาย ทำไมถึงต้องดราม่าขนาดนี้
หรือบางทีอาจไม่ได้เเย่อะไรมากมาย แต่ก็ไม่เข้าใจว่าคุณย่าจะมาเอาหลานไปด้วยทำไม เพื่อ?
เค้าอยู่กันดีๆก็(เกือบ)ดีอยู่เเล้ว จะมาแสดงตัวอะไรเอาตอนนี้ฟะ?
รักลูกรักหลาน ก็เเค่ทำให้ชีวิตพวกเค้าดีขึ้นก็พอ ไม่ใช่มากะเกณฑ์ นู่นนั่นนี่....เซง :เฮ้อ:
ถ้ามังกรยอมไปอเมริกา เเละเพื่อพาพ่อไปรักษา? ทำไม?ที่ไทยรักษาไม่ได้ หมอไทยเก่งจะตาย ไม่เห็นต้องแห่กันไปเลย
หรืออะไร ไปเรียนต่อเมืองนอก เเล้วให้เจ้านายแกร่วรองั้นเหรอ? หรือจะเอาเจ้านายไปด้วย?
ชิส์!! :a14: :o211: :serius2:
นี่ขนาดน้องเค้กยังไม่เฉลยนะ ยังมโนและปรี๊ดดดดดไปได้ถึงเพียงนี้ :katai1:
รอและเป็นกำลังใจเช่นเคยยยยยยย :กอด1: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดพี่ขุนกับน้องไนท์น่ารักอ่ะ...
-
ประโยคสุดท้ายฟินจริงๆ กว่าจะคุยกันดีๆได้ 5555
-
ฟินมากก
-
ว๊ายยยๆๆ น้องไนท์ของพี่ขุนน่ารัก ฝุด..ฝุด :mew3: :mew3: :mew3:
-
น่ารักอ่ะ พี่ขุน น้องไนท์ แอร๊ยๆๆ >.<
-
ฮืออออออ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว
(หลังจากที่สุ้มอ่านมาเกือบ 1 อาทิตย์)
คู่นี้ก็หวานกันเหลือเกิ๊นนนน!
ส่วนมังกรคงไม่ได้คิดที่จะไปเมกาใช่มั้ย? ใช่มั้ยยย? ใช่ม้ายยยยยยยย!!!
อ่านมาก็ 39 ตอนละ ยังไม่มีฉากเรียกเลือดเลยอ่ะ 55555555
:z1:
-
พี่ขุนเริ่มหวานบ้างแล้ว
น่ารักอ่ะบอกตรง 5555
-
คู่นี้เริ่มหวานกันแล้วนะเนี้ยะ
-
ยังหน่วงๆกับคู่มังกรอยู่ :katai4:
-
ฟินนน
-
จะอ่านคู่เจ้านายกับมังกร !!
-
ฟินคู่นี้ พี่ขุน นัองไนท์
แต่คู่เจ้านาย.... มีแววฉีกซองมาม่าอีกแล้ว
ไม่ให้ไป ห้ามไป เดี๋ยวเจ้านายเสียใจนะมังกร
-
โอยยยยยยย น้องไนท์นะน้องไนท์ :-[
พี่ขุนกับน้องไนท์ สรุปตอนนั้นลืมสัญญาไปยังว่าใครชนะจะได้อะไรง่ะ พี่ไนท์ชนะใช่มะ ขอหัวใจน้องไนท์มาด้วยเลยได้เปล่าง่าาา :impress2:
แล้วทำไมมังกรพูดจาแปลกๆ อย่าบอกนะว่าจะไปเมกากับคุณย่า ไม่นะ ไม่นะ o22
มาบ่อยได้เลยค่ะ ไม่เบื่อ จะเปิดเทอมแล้วเหมือนกัน ขอติดตามอ่านให้ชุ่มชื่นหัวใจก๊อนนนนนนน
-
โอ้ย ฟินไนท์พี่ขุนมากค่าาาาา
เค้าลางมาม่าเจ้านายมังกรลอยว่อนเลยฮร้าาา
พอแล้วมาม่า..... ต้นเรื่องกินกันซะอืดแล้วววว
รอตอนหน้าค่ะ :กอด1:
-
ไนท์พูดเพราะแล้วน่ารักจังเลย
มาต่อทุกวันก็ได้นะคะไม่เบื่อหรอกคะ
-
รู้สึกเหมือนว่า... มังกรจะหายไปไหน แน่เลย!! ไม่นะ อย่าทิ้งเจ้านายนะ ไม่เอา T_T
ปล.แอบฟินไนท์กะพี่ขุนด้วยคน ^__^
-
พี่ขุน ... กุก็ฟินไปพร้อมมึงค่ะ 555555555555555555
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องไนท์น่าฮักจริงเน้อออออ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
คิดถึงมังกรเบาเบา ฮี่ฮี่
-
ฟินเวอร์อ่ะคู่นี้
-
กี๊สสสสสสสสส เค้าฟินพี่ขุนกะน้องไนท์มากเลย
พี่ขุน ........น้องไนท์ อรั๊ยยยยยยไม่ไหวแล้วน่ารักอ่ะ :katai1:
-
พี่ขุนกับน้องไนท์ :o8:
-
:hao7: :o8: :o8:
-
อ่านไปอ่านมาชอบขุน+ไนท์มากกว่าน่ะ พี่ขุนมันส์ดี ส่วนไนท์ก้อชอบตั้งแต่แรก ๆ แล้วล่ะ ดูเป็นคนมั่นคงดีรักไรรักจริงน่ะ :mew3:
-
ฟินเลย
-
กรี๊ดดดด
ไนท์เวอร์ชั่นพูดจาไพเราะ น่ารัก น่าฟัด แอร๊ยยยย
พี่ขุนรุกเร็วๆเลยพี่ เชียร์อัพๆๆ
-
รอมังกรกับเจ้านายอยู่น้า :L2:
-
ร้ายที่ 40
“บอสคะ . .” คุณจิ๊บพยายามเรียกผมในวันปกติวันหนึ่งของการทำงาน แต่ผมไม่ได้ยิน “บอสคะ ฮัลโหลลลลล”
“ฮึ ว่าไง” ผมสะดุ้งแล้วหันไปมองเธอที่ยืนถือแฟ้มจำนวนหนึ่งอยู่
“แฟ้มที่บอสจะต้องเซ็นวันนี้ค่ะ” เธอส่งแฟ้มมาให้ผมแล้วยิ้มขำ
“ขำอะไร คุณจิ๊บ”
“ก็ . . ไม่มีอะไรค่ะ” เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ท่าทางวันนี้บอสจะมีเลขาส่วนตัวอยู่แล้วใช่มั้ยคะ”
เลขาส่วนตัวที่เธอว่าคือไอ้ไนท์ในชุดเด็กฝึกงานที่ห้อยป้ายชื่อเรียบร้อยกำลังนั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกตรงส่วนที่ผมมักจะใช้ติดต่อกับลูกค้าและประชุมผู้จัดการฝ่ายต่างๆ มันหันมามองคุณจิ๊บแล้วยิ้มแหยๆ พอมันมองมาที่ผมหลังจากนั้นมันก็หน้าบึ้ง
ผมไม่ได้ตอบอะไรเธอ เพราะกำลังจ้องไอ้ไนท์เขม็งว่าทำไมมันถึงทำหน้าบูด นั่นยิ่งทำให้คุณจิ๊บถึงกับถอนหายใจปนส่งยิ้มล้อเลียน เธอจึงไม่พูดอะไรต่อและหันหลังออกจากห้องไป
“เป็นอะไร” ผมถามไอ้ไนท์ทันที
“. . ทำไมต้องบังคับให้มาด้วย มานั่งเฉยๆเนี่ยนะ บ้ารึเปล่า” มันโวยวาย แต่ไม่กล้าโวยวายเสียงดังเท่าไหร่
นั่นสิ . . กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมกูถึงต้องมาบังคับมึงมาด้วย . .
“ก็ . . จะได้เห็นตลอดไง” ผมตอบแบบเสียงไม่เต็ม เพราะถ้าเต็มมันจะได้ยินชัดน่ะ
“อะไรนะ”
“ก็ . . ช่างเหอะ อยู่นี่แหละ”
“ไนท์เซ็ง ไม่มีอะไรทำนี่”
“เอาเอกสารไปดูมั้ยล่ะ” ผมพยักเพยิดไปที่แฟ้มที่ตั้งสูงพอที่แตะเพียงนิ้วเดียวมันก็พังทลายลงมาได้ ที่เยอะขนาดนี้เนื่องจากผมตามไปดูแลไอ้ไนท์จนทำให้งานค้างเติ่ง . .
มันส่ายหัว “เป็นเด็กฝึกงาน ไม่ใช่ซีอีโอ”
“ก็ลองฝึกดู” ผมยังยืนกรานที่จะให้มันดู เผื่อมันจะหายเซ็งบ้าง “ที่บ้านก็น่าจะมีอะไรแบบนี้ให้ทำไม่ใช่เหรอ ออกจะรวยปานนั้น”
“ไม่มีอะไรให้ทำทั้งนั้นแหละ อย่าพูดถึงเรื่องที่บ้านได้ป่ะ” มันโวยวายทันที โอเคยอม เรื่องนี้คงเป็นเรื่องที่คุยกับมันไม่ได้จริงๆ “ถ้าเด็กฝึกงานไม่ต้องทำอะไรวันนี้ ไนท์จะอ่านหนังสือละนะ”
“อื้ม เอาสิ” ได้ข่าวว่ามันจะสอบนี่หว่า เห็นมันอ่านมาหลายวันละ . .
มันลุกขึ้นยืนทันทีและทำท่าจะก้าวเท้าออกไปจากห้อง
“เฮ้ยยย ไปไหนอ่ะ” ผมร้องทันที
“กลับคอนโด ไปอ่านหนังสือ” มันตอบซื่อๆ
หึ ไม่รู้อะไรซะแล้ว ใครจะปล่อยให้ไปง่ายๆ . . “ เอาชีททั้งหมดมาให้แล้ว . . อยู่บนรถ”
“ว่าไงนะ”
“เดี๋ยวไปหยิบมาให้นะ”
“พี่ขุน . .”
“จ๋า” ผมขานรับเสียงเพราะเป็นครั้งแรก นั่นทำให้มันตื่นตะลึง
“. . พูดเชี่ยไรแบบนั้นฟะ ไปหยิบมาให้เลย!”
“ฮ่าๆๆ อืม แป๊บนะ”
เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นว่าเด็กฝึกงานสั่งซีอีโอได้ . . ผมส่ายหน้าเบาๆอย่างขำๆพลางเดินไปหยิบชีทของมันที่ผมแอบจิ๊กมาจากบ้านไอ้ไนท์ในรถของตัวเอง ชีทมันก็อลังการเวอร์ เรียนห่าเหวอะไรไม่รู้เยอะแยะ หนักก็แสนจะหนัก
“บอส ผมช่วยมั้ยครับ”
“บอส ให้ดิฉันช่วยมั้ยคะ”
เสียงดังขึ้นตามทางที่ผมเดินผ่าน ผมส่ายหน้าดิกเป็นการตอบ พร้อมกับทำหน้าพวกเขาให้ออกไปจากทางของผม ปกติผมจะไม่ได้ถือของหนักแบบนี้หรอก คุณจิ๊บก็ไม่ได้ถือนะครับผมสุภาพบุรุษพอ จะมีพนักงานผู้ชายมาช่วยหอบแทน ทุกคนเลยดูตกใจที่เห็นผมถือของหนัก
หนำซ้ำยังเป็นชีทของเด็กมหาลัยอีกด้วย . .
ผมแทบจะเอาหัวโหม่งประตูห้องทำงานของตัวเองเพื่อเคาะประตู
“บอสคะ จิ๊บช่วยนะ” เธอมาเปิดประตูให้ ผมพยักหน้าขอบคุณ ไอ้คนข้างในคงนั่งส่ายเท้าดิกๆอย่างสบายใจเฉิบที่ได้ใช้งานผมสินะ . .
ผมวางชีทลงบนโต๊ะรับแขก เป็นเวลาเดียวกันกับที่มันวางกาแฟหอมฉุยลงบนโต๊ะทำงานผมเช่นกัน . . มันไม่ได้นั่งกระดิกเท้ารออย่างที่ผมคิดแฮะ
“อุ้ย เยอะขนาดนี้เลยเหรอ” มันดูตกใจ จะกุลีกุจอมาช่วย แต่ขอโทษเถอะ แขนใช้การได้ข้างเดียวไม่ใช่เหรอ? ตอนนั้นผมจัดการวางชีทให้มันเรียบร้อย แถมยังเรียงเป็นวิชาๆให้อีก . .
“นี่ไปชงกาแฟให้เหรอเนี่ย” ผมเดินไปถามมันทันทีน้ำเสียงดุ “น้ำร้อนลวกขึ้นมาจะทำยังไง”
“แขนเจ็บไม่ใช่แขนด้วน” มันพูดเสียงเซ็ง
“ก็นั่นแหละ ไม่ต้องลำบากอีกนะ เข้าใจมั้ย”
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมหันไปเจอคุณจิ๊บถือแก้วกาแฟหอมฉุยเข้ามาพอดี “จิ๊บชงมาให้ค่ะบอส . . ท่าทางวันนี้บอสจะงานเยอะ”
“โอ๊ะ ขอบคุณมากนะครับ” ผมรีบไปรับแก้วกาแฟจากเธอ เธอยิ้มและก็เดินจากไป
ผมวางกาแฟลงบนโต๊ะ ตอนนี้บนโต๊ะผมมีกาแฟสองแก้ว ท่าทางคืนนี้ผมคงจะไม่ได้นอนแล้วเพราะจะได้ดื่มกาแฟไปปริมาณมาก
ผมนั่งลงบนโต๊ะมองไปที่ไอ้ไนท์ เห็นมันหันหลังให้ผม . . นั่งลงกับพื้น ใช้โต๊ะรับแขกเป็นเสมือนโต๊ะเขียนหนังสือ ไนท์เลือกชีทอยู่พักหนึ่งก่อนจะหยิบมันขึ้นมาเปิด เปิด เปิด และก็เปิด . .
ผมเห็นมันไม่เป็นไรแล้วจึงเปิดแฟ้มเพื่อที่จะทำงานของตัวเองบ้าง แต่เป็นเพราะใครบางคนอยู่ในห้องนี้รึเปล่าจึงทำให้ผมไม่มีสมาธิทำงานเลย ปกติผมจะรำคาญทุกสิ่งอย่างที่เข้ามารบกวน แต่วันนี้ผมกลับชอบที่ตัวเองไร้สมาธิแบบนี้ . . ทั้งๆที่ไม่ได้มีอะไรมารบกวนผมเลยสักนิด คนๆนั้นเพียงอยู่แต่ในห้องของผม อ่านชีทของตัวเองเงียบๆ ไม่ได้ทำอะไรที่เสียงดังจนทำลายสมาธิผมเลย
ผมเปิดแฟ้ม อ่าน อ่าน และก็เซ็น . . เปิดอีกแฟ้ม หันไปมองไอ้ไนท์ กลับมามองที่แฟ้ม อ่าน อ่าน และก็เซ็น และก็หันไปมองไอ้ไนท์ . . วนอยู่อย่างนี้มากกว่าสิบครั้งในเวลาไม่ถึงสิบนาที
แต่ไนท์นั้นทั้งนิ่งและก็เงียบ นั่งอยู่ท่าเดิม ไม่ขยับเขยื้อนมาหลายนาทีแล้ว เป็นอะไรรึเปล่าหว่า ?
ผมค่อยๆเดินไปหามันอย่างเงียบเชียบ หลังจากนั้นผมก็นั่งลงแล้วแตะไหล่มัน
“ทำไรอยู่!!!”
“เหี้ยเอ๊ย!!!!!!”
พลั่วะ! เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมทำให้มันตกใจและมันก็มีปฏิกริยารีแอคชั่นโดยการต่อยผม โดยใช้มือที่ไม่มีเฝือก ถ้ามีเฝือกนะ ผมว่าผมคงฟันหัก . .
“ไนท์ ต่อยพี่ทำไมเนี่ยยยย . .” ผมจับปากอย่างเจ็บปวด ไนท์ตกใจอยู่ชั่วครู่แต่ก็กลับมาหน้าบึ้งหันไปอ่านชีทต่อ ไม่ขอโทษขอโพยผมสักคำ “เฮ้ย เป็นไรป่าวเนี่ย”
“…”
“งอนไรวะ” ผมถามอย่างงงๆ
“งอนเหี้ยไร!” มันสวนกลับมาทันที
“ก็แบบเนี้ย . . เรียกว่างอนชัดๆ”
“ไม่ได้งอนโว้ย!” มันเงื้อมหมัดจะต่อยผมอีกรอบ คราวนี้ใช้ข้างที่มีเฝือก
“อย่าขยับเยอะดิ เดี๋ยวก็ไม่หายหรอก” ผมปัดมือมันลง
“ชิ”
มันส่งเสียงจิ๊จ๊ะ เดี๋ยวนะ . . ไอ้การที่ผมโผล่เข้าไปใกล้แบบไม่ให้สุ้มให้เสียงนี่ถึงกับทำให้มันโกรธได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ไม่น่าจะใช่นะ เพราะทุกครั้งที่ผมเล่นแบบนี้ไอ้ไนท์มันก็มีแต่ขู่และก็หายโกรธไปเอง แต่นี่ . . แทบจะกินหัวผมเข้าไปด้วยซ้ำ
มันผิดปกตินะ . .
“เฮ้” แปลกแต่จริงที่คนใส่เสื้อเชิ้ตเนคไทครบไม่มีป้ายชื่อเพื่อนพนักงานคนอื่นๆกำลังนั่งสะกิดเด็กน้อยเพื่อง้องอน “เฮ้ . .”
มันขยับหนีเหมือนผมเอานิ้วไปจิ้มขี้ก่อนที่จะมาจิ้มสีข้างของมัน
“เฮ้ย . . งอนจริงๆใช่มั้ย งอนเรื่องไร”
“ไม่ได้งอน ไปไกลๆเลย” มันไล่ผม “ไม่ใช่ผู้หญิงด้วย งอนเหี้ยอะไร ไม่มีหรอก”
“ก็นี่อ่ะ มันงอนชัดๆ” ผมเอานิ้วจิ้มแก้มมัน นั่นทำให้มันตีหน้ายักษ์หนักขึ้นไปใหญ่ “อ่ะ ไม่งอนก็ได้ . . แต่โกรธไรพี่อ่ะ”
“…”
“ไม่ตอบแบบนี้พี่ไม่รู้นะ”
“…”
มันก็ยังคงไม่ตอบ . . ให้ตายนี่ผมต้องระลึกชาติเองใช่มั้ย . .
ตอนไหนที่มันยังปกติ และตอนไหนที่มันเริ่มผิดปกติ . .
โป๊ะเชะ . . ตอนที่คุณจิ๊บเอากาแฟมาให้เสร็จมันก็เงียบไปเลย . . มันงอนเรื่องนี้เหรอ งอนทำไมหว่า ?
“เฮ้ งอนที่พี่รับกาแฟจากคุณจิ๊บเหรอ”
“…”
“หรืองอนเรื่องอะไรอ่ะ นี่พี่คิดไม่ออกแล้วนะ”
“เปล่าหรอก ไม่ได้งอนอะไรทั้งนั้นแหละ”
“อ๋อ เข้าใจแล้ว” ผมสรุปเองเสร็จสรรพ “ไนท์โกรธล่ะสิที่พี่ด่าไนท์เรื่องชงกาแฟ แต่พี่ดันรับกาแฟจากคุณจิ๊บมาหน้าตาเฉยใช่มั้ย”
สาบานได้ . . ว่ามันผงะ
“อิจฉาเป็นด้วยเหรอ เราน่ะ”
“หุบปากไปเลย”
“ฮ่าๆๆๆ เรื่องแค่นี้เอง” ผมดึงมันเข้ามาสวมกอดทั้งๆที่มันดิ้นขลุกขลัก “ระหว่างกาแฟของไนท์กับกาแฟของคุณจิ๊บ พี่ชอบกาแฟของไนท์อยู่แล้ว”
ผมกระซิบ มันหยุดดิ้น . .
“พี่แค่เป็นห่วงไนท์ ไม่อยากให้ไนท์ลำบากเพราะพี่ . . เข้าใจรึเปล่า”
“… อืม”
“ทีนี้ไม่ต้องงอนอะไรอีกนะ”
“. . คุณจิ๊บ สวยมั้ย” หลังจากที่เงียบอยู่นานมันก็ถามผมขึ้นมา . .
“ก็สวยสิ หุ่นดีด้วย . . หน้าก็ไม่ค่อยแต่ง แต่ก็ยังสวยสุดๆ นี่ไม่ได้อวยเลขาตัวเองหรอกนะ ฮ่าๆๆ ถามทำไมเนี่ย”
“. . . งั้นเหรอ”
“ทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้นฟะ”
“เสียงยังไง เปล่าซักหน่อย”
“นี่คิดมากอะไรอีกเนี่ย”
“เปล่า!!!”
“คุณจิ๊บเขาเป็นเลขาพี่นะ . . เขากำลังจะแต่งงานแล้วด้วยซ้ำ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขานะเว้ย”
“. . ไม่ต้องแก้ตัวขนาดนั้นก็ได้” มันก้มหน้างุด
“ไนท์ . . ตลกนะ ฮ่าๆๆ ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้วะฮะ” ผมแกล้งดีดหน้าผากมัน “เป็นพวกรักแรงหึงแรงเหรอ?”
“รักแรงหึงแรงเหี้ยไร ใครรักใครหึงวะ โคตรมั่วเลยอ่ะแม่ง” ป๊อก ผมแกล้งดีดหน้าผากของมันอีกครั้ง
“พูดไม่เพราะ”
“. . ก็อย่ามามั่วใส่ดิ” มันโวย ส่วนผมนั้นยิ้มขำลูกเดียว “. . ออกไปไกลๆเลยด้วย จะอ่านหนังสือ ไม่ทำงานแล้วเหรอ” ไนท์ทั้งถีบทั้งดันผม เฮ้ๆๆ กูซีอีโอ มึงเด็กฝึกงานนะโว้ย . .
. . แต่พูดอะไรแบบนั้นออกไปไม่ได้หรอก “ครับๆ”
กว่าผมจะเคลียร์งานเอกสารบนโต๊ะเสร็จก็ปาเข้าไปเวลาหลายบ่ายเลยทีเดียว
ต้องยอมรับว่าไอ้ไนท์เป็นคนสมาธิดีมาก ผมนี่เดินจากโต๊ะทำงานไปโต๊ะรับแขกนห้องเป็นสิบๆรอบไอ้ไนท์ก็ยังอ่านหนังสือได้ มันก็เงยหน้าขึ้นมาด่าอยู่นั่นแหละแต่ด่าได้แป๊บนึงมันก็ก้มหน้าไปอ่านต่อ ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมเป็นคนสมาธิสั้นก็คราวนี้ จากบ่ายโมงถึงห้าโมงเย็นไอ้ไนท์เอาแต่นั่งที่เดิมไม่ขยับเลย
มันจะเอาเกรดเอรึไงฟะเนี่ย . .
“ไนท์ เย็นแล้ว กลับบ้านเถอะ” ผมร้องเรียก
ไม่ขยับ . .
“ไนท์ . . นี่มันเวลาเลิกงานละนะ” อีกไม่นานออฟฟิศผมก็จะเหลือแค่แม่บ้านกับยามและก็พวกพนักงานที่ทำโอที “กลับบ้าน เดี๋ยวพี่จะไปส่ง”
“แป๊บนึง เรื่องนี้จะจบแล้ว”
ผมค่อยๆเดินไปนั่งใกล้ๆที่ไอ้ไนท์มันนั่งอยู่ แต่ผมนั่งบนเก้าอี้นวมนะ
“อีกตั้งครึ่งปึก”
“นั่นแหละ ใกล้จะจบแล้ว”
“ไว้ไปอ่านที่บ้าน”
“จะให้ตรงนี้ให้จบ”
“ไนท์ . .”
“อยู่เฉยๆได้มั้ย”
อืม . . ไม่เร่งก็ได้วะ อย่างน้อยผมก็เคลียร์งานของผมจนเสร็จสิ้นหมดแล้ว ตอนนี้งานของผมก็คงจะมีแต่เฝ้าไอ้ไนท์ที่จมอยู่กับชีทเรียนต่อไป ดูมันทำหน้างง มันทำหน้าเข้าใจ และก็ดูมันทำหน้าตั้งใจ มันช่างเป็นคนที่หลากหลายอารมณ์อยู่ในตัวมันจริงๆ
“จ้องทำไม ไม่มีสมาธิ” มันด่าผม ทั้งๆที่ตาของมันก็จ้องชีทเรียนอยู่
“ไม่มีอะไรทำก็ต้องจ้องนี่หว่า”
“พอเลย มีอะไรให้ทำตั้งเยอะตั้งแยะ”
“ทำเสร็จหมดแล้ว”
“…” เหมือนมันจะเถียงไม่ออก ก็ได้แต่ปล่อยให้ผมจ้องมันต่อไปด้วยท่าทีรำคาญใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย
จนกระทั่งมันอ่านจนจบชีท ผมถึงได้ขยับตัวอย่างกระตือรือร้นเพราะถึงเวลาที่จะได้กลับบ้านไปนอนสักที แต่ทว่า . .
มันกลับหยิบอีกชีทขึ้นมา . . ซึ่งปึกใหญ่กว่าชีทอันที่แล้วมาก เห้ย!
“ไหนบอกอีกเรื่องนึงไง!” ผมโวยวายทันที
“ก็อีกเรื่องนึง เรื่องนี้มันมีสองปึกอ่า” มันตอบซื่อๆ
พอกันที . . “เอาไว้ไปอ่านที่บ้าน ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย”
ผมดึงแขนมันให้ลุกขึ้นยืน(แขนข้างที่ไม่มีเฝือกนะ) มันก็ดันรั้นไม่ยอมลุกขึ้นมาอยู่ได้ ซ้ำยังทำหน้าบูดบึ้งเพราะโดนขัดใจอีกด้วย แม่ง จะเด็กไปไหนวะ
“ไนท์ . .” ผมทำเสียงบังคับ “ที่นี่จะปิดแล้ว อยากอยู่เป็นผีเฝ้าออฟฟิศรึไง กลับบ้านไปพักผ่อนได้แล้ว”
“ไม่ไป” มันดื้อ . .
“ชอบออฟฟิศนี่มากนักรึไง”
“…”
“หรือชอบที่จะอยู่กับพี่?” ผมถามอย่างไม่ต้องการคำตอบ ถามไปงั้นๆไม่ได้คาดหวังอะไร หวังจะให้มันปฏิเสธและก็จะได้ย้ายก้นกันกลับบ้านสักที
แต่มันดันนิ่ง . . ไม่ยอมตอบผม แถมยังทำหน้าเหมือนเด็กโดนจับได้อีก . .
ก็เพราะหลังจากที่กลับบ้านไป ผมก็ต้องกลับบ้านผม มันก็ต้องกลับบ้านมัน . .
“ไม่ตอบแสดงว่าใช่นะ” ผมทำหน้าล้อเลียน
“ไม่ใช่สักหน่อย”
“ไม่ใช่งั้นก็กลับ”
“. . .”
“งั้นก็แสดงว่าใช่ ฮ่าๆๆๆ” ผมดึงไนท์ให้ลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ . . รีบคว้าตัวมันเข้ามากอดอย่างแสวงหากำไร ฉกชิงโอกาสตอนช่วงที่มันไม่ค่อยมีแรงสู้นี่แหละ
“ไอ้พี่ขุน . .” มันใช้แขนข้างที่ไม่มีเฝือกทุบหลังผม . .
“ห่างกันแป๊บเดียวเอง พรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว” ผมกระซิบข้างหูมัน หูที่บัดนี้เริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาเป็นปื้น . .
“ไม่เห็นจะอยากเจอ” ไนท์เถียง
ฮ่าๆๆ เมื่อกี้ยังหาเรื่องอยู่ด้วยกันนานๆไม่ใช่รึไง . . “งั้นคืนนี้ไปนอนด้วยนะ”
“ไม่” มันตอบทันที
ที่ผ่านมาถึงแม้ว่าผมจะไปมาหาสู่บ้านของมันบ่อยแต่ผมก็ไม่เคยค้างเลยสักวันเดียว
“นะๆ คืนนี้ไปนอนด้วยนะ” ผมออดอ้อน กระชับอ้อมกอดเข้ามาอย่างแนบแน่น ไอ้ไนท์ตัวสั่นงันงก พยายามดันตัวผมออก แต่ไม่น่าจะประสบผลสำเร็จ . .
“ออฟฟิศนี่รกจังเลยวะ . . เห้ย ไอ้ลูกชาย ข้ามาเยี่ยม . .”
เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นแบบที่ผมกับไนท์ที่กอดกันกลมไม่รู้ตัว . . เป็นคุณพ่อรูปร่างจ้ำม่ำของผมกับไอ้เจ้านายนี่เอง . . และคุณกิตเองก็ดูเหมือนจะอึ้งๆไปกับการที่เห็นผมกอดกับกับไอ้ไนท์
ซึ่งเราสองคนก็ยืนแยกกันแทบจะในทันที . .
“พ่อ มาได้ไง” ผมถามเสียงแห้ง เกาหัวตัวเองอย่างเก้อเขิน เมื่อกี้ผมเพิ่งอ้อนไอ้ไนท์ไปอย่างกับลูกแมวเหมือนตัวเองอายุ 2 ขวบ ทั้งๆที่ตัวเองอายุ 26
“นั่งรถมา” เสียงของพ่อขุ่นมัวลงไปถนัดตา “มานี่ซิ ข้ามีเรื่องจะคุยกับเอ็ง”
ผมมองหน้าไนท์อย่างตื่นๆ ไนท์ก็มองมาที่ผมโดยใช้สายตาแบบเดียวกัน . . ผมเดินตามหลังพ่อออกจากห้องทำงานของตัวเอง ออฟฟิศตอนนี้ร้างผู้คน มีแต่ผมกับพ่อเท่านั้น
“เอ็งกับเด็กคนนั้นชอบพอกันรึไง” ผมยังไม่ทันจะได้ตอบ พ่อก็พูดสวนขึ้นมา “กับไอ้ก้าวข้ายอมได้ . . แต่กับเอ็ง ข้ายอมไม่ได้จริงๆตระกูลเราต้องมีคนสืบสกุล เอ็งก็รู้นี่”
“แต่ว่า . .”
“ไม่มีแต่ เอ็งจะรักเด็กคนนั้นมากแค่ไหน เอ็งก็ต้องเลิกยุ่งกับเด็กคนนั้น”
“พ่อ . .”
“หรือไม่เอ็งก็ต้องให้ไอ้ก้าวเลิกกับลูกไอ้เมฆ ใครคนใดคนหนึ่งต้องเลิกเป็นเกย์ซะ เพื่อพ่อ . . เพื่อตระกูลของเรา . .”
น้ำเสียงของพ่อไม่ได้ซีเรียส ไม่ได้ดุด่า พ่อพูดเหมือนกำลังอบรมสั่งสอนผม . . ผมที่เหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ตอนนี้กำลังรู้สึกผิดราวกับว่าผมเพิ่งฆ่าคนมาเป็นร้อย
คำพูดของพ่อเหล่านั้น . . ไอ้ไนท์ที่ยืนอยู่ข้างหลังประตู . . ได้ยินทุกคำ
นับถอยหลังใกล้ตอนอวสานแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้
ขอบคุณที่ร่วมอ่านร่วมเม้นร่วมติชมกันเข้ามาในนิยายของนักเขียนมือสมัครเล่นคนนี้
ขอบคุณมากจริงๆนะคะT____T พบกันในตอนหน้านะคะ
ณ เวลาอันใกล้นี้แหละ >< :katai4: :katai5: :katai5:
-
คุณพ่ออออออออออออออออออออออ ทำไมทำตัวแบบนี้
น่ารักมาตลอด แต่มาทำตัวแบบนี้ส่งท้ายเนี่ยน้าาา
-
ห๊ะ!!? อะไรนะ?? เรื่องนี้จะจบแล้ว??
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะเอาฉากสวีทอ่ะ ฉากสวีท!!!
ขอเยอะๆ ให้มันกลบดราม่าในเรื่องหน่อยได้ม้ายยยยยยย
-
ป๊าาาาาา ทำไมทำงี้อ้ะ
ไม่เอาน๊า
-
แงงงงงงง ไม่นะไม่!!!!!!! คุณพ่อขาาาา อย่าทำแบบนี้ น้องไนท์ต้องยอมไปแน่เลยยย :mew6:
-
เอ่อ.................... นี่จะดราม่าทั้งสองคู่เยหรอ แง๊ :sad4: :sad4: :sad4:
-
โอยยยยยยย ไหงงั้นเล่าคุณพ่อ :katai1:
พี่ขุนเก่งจะตาย ต่อให้ไม่ต้องมีผู้สืบสกุลก็ไม่ทำให้กิจการล่มหรอกน้า สงสารไนท์ด้วย ได้ยินหมดแล้ววว :mew5:
จะอวสานแล้วเหรอคะนี่ สนุกมากๆจนไม่อยากให้จบเลย ยังคาใจกับฝาแฝดธีธัญว่าจะยังไงต่อด้วย จะมีคู่มั้ยนะ ชอบธัญมากด้วยสิ :o8:
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะติดตามไปจนจบเรื่องเลย ขอบคุณนักเขียนสำหรับนิยายสนุกๆน่ารักๆอย่างนี้นะคะ :pig4:
-
แหมถ้าอยากมีแค่คนสืบสกุล หาคนมาอุ้มบุญก็สิ้นเรื่อง
จะยากอะไร เงินทองก็มีมากมาย จะเอากี่คนอะ แต่ความสุขของลูกสิมันจะมี
กับซักกี่คนที่รักจริง :m16:
-
กำลังหวานเลยไหงมีอุปสรรคล่ะคะ
-
เอาไงดีละพี่ขุน :ling1:
-
ไนท์น่ารักมากๆเลยกำลังหึงกำลังหวงพี่ขุนพี่ขุนก็ช่างเอาใจจริงๆ//แต่คุณกิตตตฮือออออย่าทำร้ายจิตพี่ขุนกับน้องไนท์เลยยยยยยยย
-
ป๊าอ่ะ เเค่ลูกเอง ขอมาเลี้ยงก็ได้น่ะ
พี่ขุนกับไนท์พึ่งจะหวานกันน
-
คุณกิต ทำไมทำแบบนี้ล่ะ :katai1:
-
พี่ขุนงานเข้า :katai1:
-
ชีวิตต้องเครียดๆ กันบ้าง. :katai4: รอตอนต่อไปค่ะ
-
ตอนแรกก็หวานๆ กันอยู่หรอก
แต่ทำไมตอนท้ายๆ มันถึงมีกลิ่นมาม่ามาแต่ไกลล่ะ :sad4:
คุณพ่อก็ยอมๆ ไปเหอะ
นอกจากจะได้ลูกเขยแล้ว
ก็ยังจะได้ลูกสะใภ้อีกด้วยนะ 5555555'
ปล. รอตอนต่อไปจ้า :L2:
-
ฟ้าผ่า กลาง ห้อง เลย งานนี้ สงสาร ทั้งคู่
-
พี่ขุนกับไนท์กำลังจะเริ่มต้นซักหน่อยคุณพ่อดันมาขัดซะได้อย่างไงกันล่ะทีนี้ :hao7:
-
โอยยยยยยยย เครียดเว้ยยยยยยยยยย
พ่อออออ ผู้ชายกับผู้ชายก็มีลูกได้ค่าาาา
อยากจะกรี๊ด :katai1:
รอตอนต่อปายยยยย
จะติดตามกันต่อไปนะฮะะะ
-
ยากและ พ่อค๊าาาาา อย่าทำกับพี่ขุนแบบเน้ !!!
-
ค้างอ่ะ คุณพ่อไหงทำแบบนี้อ่ะ
-
แง้ว คุณพ่อพาเครียดซะแล้ว ทำไงล่ะทีนี้ :mew2:
-
พ่อขุนใจร้าย
-
เจ็บจี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ขุ่นพ่ออออออออออออออออ
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โถ่คุณพ่อ กำลังไปได้สวยเลยนะ อย่าไปขัดความรักของลูกๆเลย มันบาปนะ :katai1:
อีกอย่างจะได้ช่วยโลกลดประชาการลงด้วยไง :laugh: ประชากรจะได้ไม่ล้นโลก
เง้อจาจบแล้วหรอ :mew4:
-
คุณพ่อพูดเล่นหรือทดสอบ
หรือเปล่าเนี่ย(คิดดีไว้ก่อน)
ไม่อยากกินแล้วมาม่าอืด
เต็มท้องแล้ว :mew5:
รอลุ้นต่อไป
-
เง้อออ สงสารพี่ขุนกะไนท์มากก
ป๋าอย่าใจร้ายเลยนะ TT
-
โถ่สงสารพี่ขุนกับน้องไนท์
-
คุนพ่อเปลี่ยนไป
ทำมายทามแบบเน้?
-
โหดร้ายยยยยยยยยย!!!!!!! :ling1: :ling1: :ling1: ฆ่าเจ้าขุนเถอะถ้าจะทำแบบนี้ ว้ากกกกกกกก!!!!!
-
มาม่าชามโตคู่พี่ขุนกับน้องไนท์ กำลังฟินเลยพ่อมาาาาา
อย่าให้ไนท์เศร้านานนะน้องเป็นคนเหงาเศร้ามานานล่ะ
-
น้องไนท์น่าสงสารร
คุณพ่ออย่าใจร้ายเลยน้า
น้องไนท์ผิดหวังมามากกแล้วว
-
เลิกเป็นเกย์ ขุ่นพ่อเนี่ยก็พูดเหมือนมันทำง่ายนะ :m21:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:สงสารไนท์ฮธ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
พ่อออออออออออออออ
:z3:
-
ทำไมบ้านนี้ไม่มีพี่อีกคนอ่ะ
คุณพ่ออ่ะหล่ะ ที่ทำลูกน้อยไป
-
ก็ต้องเข้าใจคุณพ่อเพราะเป็นเสาหลักของบ้าน
แถมมันละเอียดอ่อนอะที่มีลูกชายแล้วมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งสองคน
แต่เรื่องสืบตระกูลไรนี่ก็เฉยๆนะ
มองอีกแง่รับเด็กมาเลี้ยงโอกว่าเยอะ เด็กที่เกิดมาจากความพลั่งของพ่อแม่ก็เหมือนเด็กที่เกิดจากความไม่รักของคนสองคนแระ
โอ้ยเม้นบ้าอะไรเนี่ย5555555555555
ดราม่าใช่มั้ยคะ? สงสารไนท์สุดไรสุด
-
อ้าวเฮ้ยยยTT
-
แววดราม่ามาอีกแน่ๆเลยอะ
-
มาม่า!!
-
โอ๊ะโอ!!! มีเรื่องแล้วน้องไนท์กับพี่ขุนจะทำไงดีล่ะ
แต่น้องไนท์ไม่มีทางที่จะให้เจ้านายกับมังกรเลิกกันแน่ๆ
-
ทำไมชีวิตไอ้สองพี่น้องนี่ถึงมีแต่อุปสรรคนะ
สงสารสองพี่น้องนี่จริงๆ (รวมทั้งคู่ของสองพี่น้องนี่ด้วย)
-
รอลุ้นอยู่น้า :mew2:
-
แงงงงง พ่อใจร้ายอ่ะ สงสารพี่ขุนน้องไนท์ :monkeysad: ที่สุดเลย เพิ่งจะได้หวานกันนิดเดียวเอง ทำไมชิวิตชีช้ำอย่างงี้เนี่ย
จะคู่ไหนเค้าก็รักกัน พ่อจะจู่ ๆ ให้เลิกกันได้ยังไง เค้าไม่ได้รักกันเพราะเป็นเกย์ แต่เค้ารักกันด้วยใจจริง จะมาบอกให้เลิกเป็นเกย์ยังไง เค้าก็ยังรักกันอยู่ดีนะคุณพ่ออ่ะ ยิ่งคู่เจ้านายกับมังกร กว่าจะรักกันได้แทบกระอักเลือด จู่ ๆ จะมาให้เค้าเลิกกัน ใจร้ายไปแล้ว อย่างนี้มีหวัง ทั้งพี่ขุน และ น้องไนท์ ต้องยอมเสียสละความรักของตัวเองเพื่อให้มังกรกับเจ้านายมีความสุขแน่เลยอ่ะ ฮือ :sad4: ใครจะช่วยคู่นี้ได้บ้างไหมเนี่ย เจ้านายมาช่วยพูดกับคุณพ่อให้หน่อยเร็วเข้า :ling1: :ling1: แงงงง พอซะทีมาม่า ขอหวาน ๆ ได้ม้าย :o12:
-
โหย คุณพ่อคะ ให้พี่ขุนเค้ารักกับน้องไนท์เถอะค่ะ พลีสสสส
อย่ากีดกันเล๊ย ความเป็นเกย์ไม่เข้าใครออกใคร 55555
-
โธ่ .. พี่ขุน น้องไนท์ T^T
-
ไม่อยากกินมาม่าเลยน่ะ ชอบพี่ขุน+น้องไนท์มาก ๆ เลยน่ะ ไนท์เป็นตัวละครที่ชอบตั้งแต่เริ่มแรกแล้วล่ะ ดูเท่แบบน่ารัก ๆ น่ะ :mew1:
-
กำลังหวานเลยอ่ะ. เง้อคุณพ่อ
-
รอ ร๊อ รอ ~
:L2:
-
:ling1: พ่ออย่าใจร้ายเลยนะ :seng2ped:
ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน
ชอบคู่พี่ขุนกับไนท์ :mew1:
-
พี่ขุนสู้ๆ
อย่าเลิกน้าาาาา ~
-
เข้าใจทั้งพ่อทั้งพี่ขุนอ่ะ :katai1:
-
ไนท์อย่าไปสนใจน้า :katai1: :katai1: :katai1:
ทำไมพ่อกลายเป็นแบบนี้ไปแล้วอะ :ling1: :ling1: :ling1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านขอรับ
แต่ตอนนี้อ่านทันแล้ว
ไม่รู้ยังไงกันแน่
ไนท์ได้ยินทุกคำของคุณกิต จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไม่อยากจะคิดเลย
ส่วนเรื่องของเจ้านายกับมังกรก็ยังดูอึมครึมยังไงก็ไม่รู้
ไม่ใช่ว่าญาติๆจะพาตัวมังกรไปอเมริกาหรอกนะ
รอต่อขอรับ
-
ร้ายที่ 41
มังกรไปมาหาสู่ระหว่างคอนโดผมกับโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น
มันยิ้ม ทั้งๆที่ผมรู้ว่ามันแสร้งยิ้ม มันพยายามใช้เวลากับผมด้วยการนั่งอยู่ในบ้าน เฝ้าดูผมทำสิ่งต่างๆที่ทั้งไร้สาระและก็เสียเวลา
“ที่จริงมึงไปเฝ้าแด๊ดของมึงก็ได้นะ กูไม่ว่า” ผมกดเปลี่ยนช่องทีวีเป็นว่าเล่น เปิดไปไหนก็มีแต่เจอแมวน้ำตัวอ้วนส่ายพุงไปมา ช่วงนี้เค้าฮิตแมวน้ำกันเหรอ
“ไม่เป็นไร แด๊ดอาการดีขึ้นเรื่อยๆ” มันยิ้มมุมปาก เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์แจกฟรีที่มันรับติดมือกลับมาระหว่างทางมาที่คอนโดผม
“เหนื่อยใช่มั้ยมึง” ผมถามน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่เหนื่อยหรอก ไม่เหนื่อย”
ถึงแม้จะตอบผมมาอย่างนั้นแต่ใบหน้าที่อ่อนล้าและความโทรมของมันกลับเป็นคำตอบที่ตรงกันข้าม ผมทั้งสงสาร ทั้งเห็นใจ และก็พยายามให้กำลังใจมันอย่างถึงที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ด้วยสิ่งที่ผมสามารถทำได้ง่ายๆ . . คือการไม่สร้างปัญหาเพิ่มให้มังกร อยู่แต่ในบ้าน ทำตัวดีอ่านหนังสือเตรียมสอบ ไม่แสวงหาอันตรายเหมือนที่ผมคนก่อนเคยทำ
ที่จริงผมเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ผมเจอมัน . . ไม่ใช่ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับมัน . .
ผมเปิดเจอช่องรายการเพลง . .
“เห้ย” ผมอุทาน “วงนี้เองเหรอที่ร้องเพลงนี้”
“อะไรเหรอ”
“เพลงที่กูถามมึงไง ว่ามึงรู้จักรึเปล่า” ผมมองไปที่เอ็มวีที่นักร้องนำนั้นหน้าสวยเกินความเป็นชาย “วงไรอ่ะ . . โคบร้าสลีค?? เห้ยยยย เพราะว่ะ เท่ว่ะ!!!”
“เห้ยนาย ใจเย็น”
“ก็มันจริงนี่!” ผมตื่นเต้น มองดูเอ็มวีของวงนั้นต่อไปอย่างกระตือรือร้น โดนใจทุกอย่างทั้งแนวเพลง ซาวน์ดนตรี เสียงนักร้องนำ และก็สไตล์การแต่งตัว “นักร้องนำหน้าสวยก็จริงแต่แม่งโคตรเท่เลยว่ะ”
“นี่ชอบเหรอเนี่ย” มังกรวางหนังสือพิมพ์ แล้วมาตั้งใจดูกับผม
“ชอบสิ ชอบๆๆ” ราวกับว่าผมเจอรักแท้ . . ผมเจอต้นแบบ . . ผมมองไปที่ทีวีด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย จดจำทุกอย่างราวกับถูกมนตร์สะกดเอาไว้
พอเพลงเล่นจบ ผมก็กดไอแพดเซิร์ชหาข้อมูลของนักดนตรีวงนี้ทันที
“นักร้องนำชื่อธาม กฤติฤทธิไกร นิสิตปีสี่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ทายาทโรงแรมชื่อดัง . . และ . . เห้ย นี่แฟนเค้าเหรอ!” ผมกดหน้าจอขยายรูปคู่ที่นักร้องนำถ่ายกับคนที่ใครๆต่างก็พากันบอกว่านี่แหละแฟนของธาม
หล่อชิบหาย . . ไอ้เด็กคนนี้ แม่งเด็กกว่าผมอีก - -
“เค้าเป็นเกย์เหรอวะเนี่ย” ผมเกาหัวงงๆ ขณะที่มังกรมองแต่ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับผมเลย “กูไปอยู่ในมุมไหนของโลกมาวะ นี่สองคนนี้ดังมากเลยนะ”
“ไม่เห็นจะดังเลย กูไม่รู้จัก” มังกรตอบ
“ต่อไปมึงจะได้รู้จักแล้ว . . กูปลื้มนะเนี่ย เท่จังเลยว่ะ” ยิ่งไล่กดดูรูปธามมากเท่าไหร่ ผมยิ่งออกอาการปลื้มอย่างหนักราวกับคนบ้าดาราก็ไม่ปาน “โอ้ย เท่ . . รูปนี้ก็เท่ เท่จังเลยวะฮะ”
“ใจเย็นๆนะ . . มึงนี่ . . ติ่งชะมัด”
“ว่าไงนะ”
“เปล่า”
“ถ้ามีคอนเสิร์ตพากูไปดูหน่อยสิ นะๆๆๆ” ผมเขย่าแขนมัน
“วุ่นวายจะตาย”
“ไปนะๆๆ กูชอบเค้า กูอยากเจอเค้าอ่า”
“… จะพยายามนะ”
น้ำเสียงมันไม่หนักแน่นเอาเสียเลย . . ผมทุบอกแข็งๆของมันอย่างเซ็งๆ ขณะที่จมดิ่งอยู่กับรักแรกพบของผมที่ชื่อว่าธามต่อไป . . และกว่าผมจะรู้ตัว ผมก็กดดูรูปธามทั้งวี่ทั้งวันราวกับคนบ้า เออแฮะ ผมคงบ้าจริงๆ
สงสัยไอ้มังกรอยากให้ผมออกไปจากวงโคจรของธาม มันจึงพาผมมาเปิดหูเปิดตาที่ห้างในบ่ายวันนั้น ตามสไตล์ของผมกับมันคือใส่ชุดบ้านๆมาเดินห้าง . . ทั้งๆที่อยู่ในชุดบ้านๆ แต่ไอ้หน้าฝรั่งข้างๆผมแม่งก็ยังไม่หายโดดเด่น ทั้งๆที่มันโทรมจะตายห่าแต่มันกลับยิ่งฮอตในสายตาของพวกผู้หญิง
ผมลอบมองคนข้างๆอย่างเผลอไผล . . คนที่กำลังหาซีดีโคบร้าสลีคให้ผมอยู่ตอนนี้
มันทั้งสูง ทั้งขาวใส ผมดกดำ ดวงตาสีฟ้าโดดเด่น . . ไม่รู้สวรรค์ส่งหรือนรกถีบมันให้มาเป็นแฟนผมรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่ผมรักมัน ไม่ใช่เพราะมันหล่อเกินหน้าเกินตาคนอื่นแบบนี้ แต่เพราะนิสัยของมันและความดีของมันต่างหาก
“มันมีกี่อัลบั้ม” มังกรหันมาถาม . . ทั้งๆที่มันอยากจะพาผมให้ออกมาจากโลกของติ่ง(ไม่รู้คืออะไรแต่มังกรเรียกผมเลยเรียกตาม) แต่สุดท้ายก็ต้องมาช่วยผมไล่ซื้ออัลบั้มของโคบร้าสลีคย้อนหลังอยู่ดี โคตรน่าสงสาร . .
“รู้สึกว่าจะมีอัลบั้มเต็มแค่สองอัลบั้มเอง นอกนั้นเป็นซิงเกิ้ล ค่อยกลับไปโหลดที่บ้าน”
“มึงนี่แม่ง . . จริงจังว่ะ”
“เปล่าสักหน่อย” แค่ชอบอะไรคือชอบจริง . . เหมือนที่ชอบรถไง
“นี่ . . หาเจอแค่อัลบั้มล่าสุดเอง อัลบั้มแรกหาไม่เจออ่ะ”
“ลองไปถามพนักงานดูสิ”
ผมบอกกับมังกร เพราะผมเองก็ยุ่งๆเกี่ยวกับการหาอัลบั้มนักร้องคนอื่นที่ธามไปฟีเจอริ่งด้วย นี่ผมกำลังติ่งขั้นสุดสินะ . . ดีหน่อยที่อัลบั้มนักร้องคนอื่นหาง่าย ไม่เหมือนอัลบั้มของโคบร้าสลีคที่ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
ผมที่ได้ของที่ต้องการมาแล้วเดินมาหาไอ้มังกรที่คุยอยู่กับพนักงาน . . แอบฟังจากทางด้านหลัง
“อ๋อ อัลบั้มนี้ขาดตลาดนะคะ แต่ถ้า . . คุณลูกค้าสะดวกที่จะฝากเบอร์โทรไว้ . .” “ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับ”
“แต่พี่มีนะคะ มีอัลบั้มแรกไม่เคยแกะพลาสติกออกจากกล่องเลย น้องสนใจมั้ยคะ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ”
“พี่แถมโปสเตอร์ให้ด้วยเลยเอ้า . . ฝากเบอร์โทรไว้สิคะ”
“พี่ครับ . . มันก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร” ผมดันไอ้มังกรออกไปให้พ้นทาง แล้วประจันหน้ากับพนักงานสาวที่ดูท่าจะสนใจไอ้มังกรจนออกหน้าออกตา
พนักงานทำหน้าหงิกทันที . .
“ค่ะ มีอะไรก็สอบถามได้อีกนะคะ”
แล้วเธอก็เดินหนีไปเลย . .
“มึงนี่แม่งถามเสร็จทำไมไม่เดินหนีไปเลยวะ” ผมหันไปหาเรื่องไอ้มังกร
“ก็หาจังหวะไม่ได้สักทีนี่”
“. . แม่ง” ผมต่อยมันที่ไหล่แรงๆไปหนึ่งที
มันลูบคางผมอย่างง้องอน และเราสองคนก็หอบของทั้งหมดไปจ่ายตังค์ . .
หลังจากที่มังกรไปส่งผมที่คอนโดมันก็กลับไปที่โรงพยาบาลต่อ ทิ้งให้ผมนั่งเห่อของที่เพิ่งซื้อมาอยู่ในห้องคนเดียว
เสียงเพลงดังกระหึ่ม . . ตอนที่ผมเพิ่งรู้ตัวว่าพี่ชายผมจู่ๆมันก็ทิ้งตัวนอนลงบนตักของผมเฉยเลย ผมโคตรตกใจ ไม่รู้ว่ามันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ . . และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือมันมานอนตักผม ซึ่งครั้งล่าสุดที่มันทำก็คือตอนมันอยู่มอหกและผมอยู่มอต้น
จำได้ว่าตอนนั้นพี่ขุนเครียดเรื่องสอบเข้าเรียนต่อมาก และแน่นอนวันนี้พี่ขุนต้องมีเรื่องให้เครียดอีกแน่นอน
ผมกดปุ่ม Mute ปล่อยให้ธามโลดแล่นในจอทีวีต่อไป เพื่อมาสำรวจอาการพี่ชายตัวเองว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
“พี่ขุน . . เป็นอะไรไป”
พี่ชายผมไม่ตอบ เอามือก่ายหน้าผากปิดหน้าปิดตาตัวเอง แล้วถอนหายใจยาวๆ
“พี่ขุน . .”
“กูทะเลาะกับพ่อว่ะ”
ผมอึ้ง . . ร้อยวันพันปีพี่ขุนเข้าขากับพ่อดีจะตาย แต่ทำไมวันนี้ . . เรื่องนี้ถึงเกิดขึ้นได้
“เพราะอะไร”
“เพราะ . . กูเป็นเกย์”
คราวนี้นอกจากผมจะอึ้งแล้วผมยังชะงักค้างตัวแข็งเป็นที่เรียบร้อย “แต่. . นายก็เป็น นายมีแฟนเป็นผู้ชายแล้วทำไม นายถึงไม่โดนว่า”
พี่ขุนไม่ตอบ . . เอามือทั้งสองข้างลูบหน้า ผมก้มลงมองหน้าพี่ชายตัวเองที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเครียดมากและไม่ได้นอนมาหลายคืน
“เราสองคน . . มีแฟนเป็นผู้ชายพร้อมกันไม่ได้หรอก”
“ทำไม . .”
“ต้องมีใครสักคนมีลูกชายไว้สืบสกุล มึงก็รู้นี่”
เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจของผม . . ผมมือสั่นขณะที่พยายามสรรหาคำมาพูด
“แต่ทำไม . . พ่อก็รู้เรื่องของนาย แล้วนายก็ไม่ได้โดนว่า ทำไม. .”
“มึงไม่ต้องห่วงนะ มึงคบกับไอ้มังกรไปได้เลย”
“แต่ . .” แบบนั้นพี่ขุนก็จะไม่ได้คบกับคนที่พี่ขุนชอบน่ะสิ ว่าแต่ . . เขาคนนั้นเป็นใครวะ “แล้วพี่ขุนไปคบกับใครมา”
“ยังไม่ได้เป็นทางการอะไรหรอก แต่กูว่าคนนี้ใช่ว่ะ” พี่ขุนยิ้มเนือยๆ “ไอ้ไนท์ไง”
“หา” ผมร้องเสียงหลง “ไนท์ เพื่อนไอ้มังกรน่ะเหรอ” คู่นี้ไปไงมาไงหว่า?
“อืม”
“โหยพี่ . . อึ้งว่ะ”
“มันน่ารักนะโว้ย มึงไม่รู้อะไร” พี่ขุนส่งเสียงตอบกลับมา ในขณะที่ผมกำลังหาความน่ารักของไอ้ไนท์ที่อยู่ในความทรงจำ ซึ่งสิ่งที่ผมมีก็คือไอ้ไนท์ที่มันคอยดูแลผมเป็นอย่างดีและซื่อสัตย์กับไอ้มังกรชิบหาย . . ผมรู้แค่นั้น
“อื้อ น่ารักก็น่ารัก”
“น้องชายกูให้ผ่านป่ะ” พี่ขุนถามลุ้นๆ
ไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย “ผ่านอยู่แล้วล่ะ”
พี่ขุนยิ้ม “เฮ้อ . . พ่อให้ผ่านด้วยก็คงดี”
“ไนท์มันไม่ดีตรงไหน”
“แต่ความจริงก็คือไม่ใช่ว่าไนท์ไม่ดี แต่พ่อเราอ่ะไม่ต้องการให้เราเป็นเกย์กันหมด” พี่ขุนระบาย “มึงว่ากูควรทำไงดีวะ”
“ไม่มีทางออกอย่างอื่นจริงๆเหรอ”
ผมกับพี่ขุนพากันนิ่งคิดแป๊บนึง และในที่สุดพวกเราก็ได้คำตอบ . .
ว่ามันแทบจะไม่มีทางอะไรอื่นเลยจริงๆ นอกจากผมกับพี่ขุนต้องเลิกในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็น . .
ท่าทางพี่ขุนจะเหนื่อยจนเผลอหลับคาตักของผม . . ผมถอนหายใจมองออกไปนออกระเบียงที่มีวิวของกรุงเทพเข้ามาในตาอย่างชัดเจน ตอนนี้ผมกับพี่ขุนกำลังเจออุปสรรคสินะ . . เราจะข้ามอุปสรรคนี้ไปยังไงดี ผมคิดไม่ออกเลย มีทางไหนที่จะทำให้พ่อเปลี่ยนใจได้บ้าง และก็มีทางไหนที่พวกเราจะสามารถสืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไปได้โดยที่ไม่มีใครเสียใจ และต่างฝ่ายต่างก็มีความสุข
“นาย . .”
เสียงร้องเรียกดังขึ้น ผมหันไปมองเห็นไอ้มังกรกำลังจ้องมองมาที่ผมและคนที่นอนตักของผมด้วยใบหน้าถมึงทึง กลิ่นเหล้าเหม็นโฉ่โชยออกมาจากตัวมัน
มันชี้มือมาที่ผม . . และมันก็ส่งเสียงโวยวายตามประสาคนเมาว่า . .
“นี่เมิงนอกใจกู??”
ตลกละไอ้สัด . . เมาแล้วคิดไปมั่ว . . ผมสะกิดให้พี่ขุนตื่น ไม่นานนักพี่ขุนก็ตื่นและก็ขยับออกไปจากตัวของผม
“เชี่ย ใครแดกเหล้ามาวะ” พี่ขุนบ่น มองไปเห็นไอ้มังกรที่กำลังยืนโซเซ “ไอ้เหี้ยเอ๊ย เมาแต่หัววัน อ่อนนนนน”
“มึงว่ากูเหรอ” มังกรเดินเข้ามาจะต่อยพี่ขุน
“น้อยๆหน่อย” พี่ขุนหลบ ทำให้มังกรล้มลงไปดีที่ผมมารับไว้ได้ทัน “ถึงมึงจะลาออกจากบาร์กูไปแล้ว แต่กูก็เคยเป็นเจ้านายมึงนะ”
“ไอ้เหี้ยนี่ . . พูดจาไม่รู้เรื่อง”
มึงนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่องไอ้มังกร “พี่ขุนกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวผมขอเอาไอ้นี่ไปเก็บแป๊บนึง ไม่รู้ทำไมถึงไปแดกมา”
“เออๆ แม่ง น้องเขยห่าไร เมาแล้วตลก” พี่ขุนบ่น “กูไปละนะ มีอะไรโทรหา และห้ามไปไหนมาไหนคนเดียวนะมึง”
“ครับๆ”
พี่ขุนออกจากห้องไปแล้ว เหลือไอ้ขี้เมาที่ทิ้งน้ำหนักลงมาให้ผมค้ำเอาไว้อยู่หนึ่งคน ความจริงในวันนี้ที่ผมเพิ่งประสบพบเจอก็คือหนึ่งไอ้มังกรตัวหนักมากและสอง . . มันคออ่อน
“เชี่ยยยยนายยย นอกใจกู ไอ้เหี้ยยยยย”
“มึงสิเหี้ย อยู่เฉยๆได้มั้ย” ผมด่ามัน ลากมันเข้าไปในห้องนอนและก็ผลักมันล้มลงไปนอนบนเตียงของผมทันที จัดการถอดรองเท้าให้ และก็จับมันยัดลงไปในใต้ผ้าห่ม อธิบายเหมือนง่าย แต่จริงๆแล้วผมใช้เวลาทำสิ่งเหล่านี้นานมากเลยทีเดียว เหงื่อผมไหล่ท่วมตัว และเริ่มปวดแขนตะหงิดๆ
ผมยืนกอดอกมองดูไอ้หน้าหล่อที่สิ้นฤทธิ์นอนบิดไปมาอยู่บนเตียง หายใจหอบด้วยความเหนื่อย และกำลังคิดว่าตอนมันสร่างผมจะบ่นเรื่องนี้กับมันยังไงดี
“ขอน้ำหน่อย”
ผมเดินไปหยิบน้ำออกมาให้มัน เทใส่แก้วให้เป็นอย่างดี ก่อนจะยื่นให้มันที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง
“ไม่มีน้ำเต้าหู้เหรอ”
“ไม่มีโว้ย” ผมด่ามัน “กินน้ำเปล่าก่อน แล้วค่อยกินน้ำเต้าหู้ โอเคมั้ย”
“โอ . .เค” มันลุกขึ้นมาดื่มน้ำ ดื่มได้หนึ่งจิบและมันก็ทิ้งตัวลงไปนอนต่อ น่ารักจริงๆเลย แฟนใครวะ . . “มานี่สิ”
“หืม”
“มานอนด้วยกัน”
ไม่ฟังคำตอบ ไอ้มังกรลากผมเข้าไปนอนข้างๆมัน จับผมยัดลงใต้ผ้าห่มและสวมกอดผมเอาไว้อย่างรวดเร็ว นี่ถ้ามันไม่เมา มันคงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้
“มังกร . . อะไรของมึงเนี่ย”
“กอด . .มึงไง”
ผมดิ้นขลุกขลัก ไอ้กอดน่ะกอดได้ แต่มันรัดแน่นเกินไปมั้ย หายใจไม่ออก “ใจเย็นๆไอ้เชี่ย กูไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย”
มันคลายอ้อมกอด ดันหัวผมไปซบที่อกของมัน ท่าทางมันแปลกๆ แปลกจนผมไม่แน่ใจว่ามันเมาจริงหรือมันเมาแอ๊คติ้ง “มึง . . ได้ยินเสียงอะไรมั้ยวะ”
“. . เสียงอะไร ได้ยินแต่เสียงแอร์กับเสียงมึง”
“เสียงใจกูไง . . เต้นโคตรแรง”
จริงอย่างที่มันพูด เสียงหัวใจของมันเต้นแรงจริงๆ “เออว่ะ” ซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากผมนักหรอก
“เจ้านาย . .”
“อะไรวะ”
“. . มึงรักกูใช่มั้ย”
“ถามเชี่ยไร” หรือเพราะมันเมาหว่า มันถึงได้เพ้อเจ้อขนาดนี้
“มึงรักกูใช่มั้ย”
“รักดิ กูบอกรักมึงกลางสายฝนมึงลืมไปแล้วเหรอ”
“กูก็ . . รักมึงนะ รักมึง . . มากๆเลย” ผมได้ยินแล้วรู้สึกหน้าร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มังกร มันกำลังเล่นอะไรของมันอยู่นะ . . แต่ในชีวิตจริงตอนที่มันมีสติครบมันคงไม่พูดอะไรแบบนี้ออกมาหรอก คงเป็นเพราะมันเมานั่นแหละ
“อืม รู้แล้ว”
“. . มึงเชื่อใจกูใช่มั้ย”
“อะไรของมึงอีกฟะ”
“มึงต้องเชื่อใจกูนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มึงต้องเชื่อใจกูนะ”
“มังกร ถ้ามึงพูดจาอะไรแปลกๆอีกล่ะก็ . . กูจะถีบมึงตกเตียงจริงๆด้วย” มันพูดแบบนี้ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะวิตกจริตไปเอง
“. . ต้องเชื่อใจกูนะ”
หลังจากนั้นมันก็ผล็อยหลับไป ให้ตายเถอะ คนบ้าอะไรเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่องๆ ผมถอนหายใจขณะที่ลูบไล้ใบหน้าของมันเวลามันนอน ใบหน้าที่โคตรเรียวและดีพร้อมดุจเทพสร้างของมันอย่างใจลอย จนกระทั่งผมก็เผลอหลับไปเช่นกัน
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ว่า . . ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังมาสัมผัสกับร่างกายของผมและมันกำลังทาบทับร่างของผมอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“อื้อ” ผมส่งเสียง เพราะเจ้าตัวประหลาดคนนั้นมันดูดดุนยอดอกของผมไปเมื่อตะกี้
“มังกร . . ทำ เชี่ยไร” ผมกระซิบถามมันในความมืด มันไม่ตอบผม . . ไม่ตอบอะไรผมเลย ยังคงเดินเกมของมันต่อไปเรื่อยๆ ด้วยการที่ลูบไล้ไปทั่วร่างของผม ใช้ลิ้นฉกชิมทุกสิ่งอย่างไปทั่วตัวของผม
มันหายใจหอบราวกับคนกำลังมีอารมณ์เต็มที่ . . ผมขยับร่างอย่างตื่นตระหนกปนเผลอไผลไปตามท่วงทำนองที่มันกำลังเล้าโลมผม
“มังกร . .มึง . .เฮ้ หยุดก่อนสิ”
มันไม่ฟังผมเลย . . มังกรก้มหน้าหล่อๆตาปรือๆของมันมาใกล้ใบหน้าของผมและประกบริมฝีปากของผมด้วยริมฝีปากของมันอย่างหื่นกระหาย ผมที่ตั้งตัวไม่ทันโอนอ่อนไปตามแรงที่มันดูดกลืนพลังงานจากผมไปทางริมฝีปาก
ผมกับมันไม่ได้จูบกันจริงๆจังๆบ่อยนัก และครั้งนี้ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากทุกครั้ง . .
มันเริ่มไล่ถอดเสื้อผ้าของผมทีละชิ้น โดยเริ่มจากเสื้อเชิ้ตที่ก่อนหน้านั้นมันแอบปลดกระดุมออกไปจนเกือบหมด ร่างของผมถูกแขนแกร่งของมันรั้งขึ้นไปนั่งและมันก็จัดการจูบผมไปทั่วท่อนบนอันเปลือยเปล่าของผม . .
มือของมังกรเริ่มเลื่อนมาที่กางเกงของผมในขณะที่มันใช้ริมฝีปากทำงานของมันไป . . ดูมันรีบๆ กล้าๆกลัวๆ และไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
ผมใช้สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดของผมจับใบหน้าของมังกรที่เพิ่งจะขบยอดอกของผมไปเมื่อสักครู่ให้เงยหน้าขึ้นมามองผม . .
“มึง . . แน่ใจแล้วใช่มั้ย . . กับเรื่องนี้”
“กู . . แน่ใจ”
“ทำแล้ว . . ต้องรับผิดชอบนะโว้ย”
“ด้วยชีวิตและก็ด้วยหัวใจของกู”
ผมจึงปล่อยใบหน้าของมัน และปล่อยให้มันทำทุกอย่างตามที่อารมณ์ของมันและอารมณ์ของผมต้องการ . .
มังกรไม่ใช่คนเชี่ยวชาญ และมังกรก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลย . .
มันรู้ว่าผมชอบอะไร ผมมีความสุขตอนไหน อะไรที่ทำให้ผมแล้วผมจะเปล่งเสียงออกมาอย่างสุขสม มันรู้ . . ทั้งๆที่ผมไม่คิดว่ามันจะรู้มาก่อน
มังกรไม่ใช่คนรุนแรง แต่ก็ไม่ใช่คนที่อ่อนโยนอะไรนัก . .
“เจ็บมั้ย”
มันคอยถามผมแบบนี้ทุกครั้ง . .
และมันก็ดันเจ้าสิ่งนั้นของมันเข้ามา . .
“โอ้ยยยยย” ผมร้อง “ไม่ใช้เจลเหรอ” ผมถามมันด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ ขึ้นรอบที่สองผมจึงถามเพื่อให้เกิดความแน่ใจ ครั้งแรกมังกรใช้เจล . .และผมก็เจ็บสุดจะบรรยาย
“งั้นแป๊บนึงนะ”
“ไม่ต้อง” ผมที่กางขากว้างอยู่จับแขนมันเอาไว้ได้ทัน . . ให้ตาย . . ตอนนี้มังกรเห็นทุกส่วนของผมจนหมด และกำลังกางขาอล่างฉ่างให้มันจัดการอย่างสะดวกเสียด้วย “. .ทำเลย”
“ฮะ” มันถามย้ำ
“ทำเลย เร็วๆเข้า . .”
“งั้นกูจะ . . เบาๆนะ”
มังกรกระซิบขณะที่ดันส่วนนั้นให้เข้ามาลึกกว่าเดิม ผมกัดฟันทน . . พร้อมๆไปกับซี๊ดปากอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ . . มันเจ็บจริงๆแต่มันก็ . . เสียวได้ที่
“อึ้ก” ผมเผลอจิกมือไปที่ไหล่ของมัน
“…”
“อึ้ก”
“…”
“อึ้ก อื้อออ”
มังกรจับขาของผมให้กางออกเพื่อที่มันจะได้สะดวกในการ . . ทำอย่างนั้น ผมกัดฟันและก็ส่งเสียงครางโหยหวน
คืนนั้นของพวกเราจบลงหลายที่และหลายครั้ง . .บนเตียง ห้องน้ำ และพื้นห้องนอน มังกรแข็งแรงมากและผมเองก็อึดมากพอที่จะให้ความพอใจกับไอ้มังกรได้ . .
มันก็ผ่านไปด้วยดี ถึงแม้จะแลกมาด้วยการที่ผมต้องเจ็บชิบหายก็ตาม . .
เช้าวันต่อมา . .
ผมตื่นขึ้นมาในเวลาเที่ยงกว่าๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวปวดแปลบไปหมดเพราะเมื่อคืนผมกับมังกรค่อนข้างเร่าร้อนและก็ใช้เวลายาวนานกันมาก ผมแอบยิ้มเมื่อเห็นร่องรอยที่มังกรได้ฝากเอาไว้กับตัวของผม มีทั่วทั้งตัวและก็แดงเถือกไปหมด . .
แต่จะขยับทีมันต้องใช้เวลาชะมัด มังกรมันมีมังกรยักษ์ครับ . . เชื่อผมเถอะ TT
“มังกร . .” ผมร้องเรียกหา เพราะอยู่ข้างกายไม่เห็นมัน “มังกร อยู่ไหนวะ มาช่วยกูที”
ถ้ามึงหนีหายไปล่ะก็ กูจะจ้างมือปืนไปยิงมึง! . . เห็นกูยอมแล้วก็รับผิดชอบกูหน่อยดิวะ
“หืมมม ตื่นแล้วเหรอ”
ผมดีใจชิบหายที่มันยังอยู่ . . มังกรที่ใส่แต่กางเกงขาสั้นและก็เสื้อยืดเดินเข้ามาในห้องนอนของผม
“กูเจ็บ ไอ้เหี้ย” ผมบ่น “น้ำตาเล็ด”
“ทำข้าวไว้ให้แล้ว ยาก็หามาไว้ให้แล้ว จะกินเลยมั้ย”
“กินเลย กินหมด ให้มาให้กินอยู่นี่ได้มั้ย”
“ได้ครับ เดี๋ยวเอามาให้นะ” มันจุมพิตที่หน้าผากของผมก่อนออกไปจากห้องด้วย
จากนั้นมันก็ยกถาดข้าวต้มกับยาเข้ามาในห้องนอนให้ผม . .
“ป้อนเลยนะมึง”
มังกรหลุดยิ้ม “ได้สิ”
ผมเอาหมอนมานั่งพิงตรงผนังเตียง . . หลังจากนั้นก็อ้าปากให้ไอ้มังกรยัดข้าวต้มใส่ปากของผมอย่างเดียว ถึงแม้จะดูสะดวกสบาย แต่ความเจ็บนั้นยังคงแล่นพล่านไปทั่วร่างต่อไป
“มีเรื่องจะคุยด้วย” มังกรพูดขึ้นมา . .ขณะที่ผมกำลังอร่อยกับข้าวต้มในปาก ผมส่งสายตาเป็นคำถามไปให้มังกร “. . คือว่า . .”
“. . .”
“อาทิตย์หน้า . . กูจะไปอยู่อเมริกากับคุณย่า”
ผมชะงักค้าง มังกรถือช้อนที่เต็มไปด้วยข้าวต้มค้างอยู่ตรงหน้าผมเพราะผมไม่อ้าปากกิน . .
“กูสัญญากับคุณย่าไว้แล้ว”
“…”
“ย่าช่วยจ่ายค่ารักษาให้แด๊ด”
“…”
“แด๊ดหายแล้ว ย่ากับแด๊ดก็คืนดีกันแล้ว”
“…”
“ครอบครัวกูจะไปอยู่อเมริกากันหมด” มังกรพูดให้ฟังด้วยดวงตาที่สั่นระริก น้ำเสียงของมันทั้งรู้สึกผิดทั้งอยากขอโทษและก็เสียใจอย่างที่สุด
ผมกำหมัดแน่น . .
“เพราะมึงจะไป . . มึงถึงทำเรื่องเมื่อคืนสินะ”
“. . .”
“ทำไมวะ . . ต้องได้กูก่อนที่มึงจะไปใช่มั้ย”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“แล้วทำไมเพิ่งมาบอกกู ทำไมวะ!” ผมดันตัวมันออกไปจนมันตกเตียง เสียงถ้วยชามแตกดังสนั่น เห็นมันล้มลงไปอย่างนั้นทำให้ผมรู้สึกผิด แต่ทว่าความโกรธของผมนั้นกลับมีมากกว่าและควบคุมมันไม่ค่อยจะอยู่ “มึงคิดจะแกล้งกูรึไงมังกร . . ไอ้เหี้ย”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“ออกไป!”
“เจ้านาย”
“กูบอกให้มึงออกไปไง!”
มังกรมองมาที่ผมอย่างเสียใจ ในขณะที่ผมนั้นเสียใจยิ่งกว่ามันเป็นหลายร้อยเท่า
นี่เรายังคบกันไม่ถึงเดือนเลยนะเว้ย . .
“คุณย่า . .” ผมที่เพิ่งกลับจากคอนโดของเจ้านายเดินมาหาย่าทันทีที่โรงแรมแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพ “ผมไม่ไปได้มั้ยครับ ผมขอร้องล่ะ”
“ตระกูลธวัชพลังกรไม่มีใครไม่รักษาสัญญา” ย่าพูดสวนขึ้นมาทันที “หลานสัญญาไว้แล้ว หลานก็ต้องทำในสิ่งที่หลานพูด”ฃ
“…”
“หลานบอกว่าให้หลานทำอะไรก็ได้ ถ้าหากย่าจะช่วยพ่อของหลาน นี่เรื่องจริงใช่มั้ย”
เป็นความจริงอย่างที่ย่าของผมพูด . . “แต่ว่า . .”
“ติดอยู่ที่เด็กคนนั้นน่ะเหรอ”
“…”
“จะไปยากอะไร ก็พาไปอยู่ด้วยกันซะสิ เด็กคนเดียวย่าเลี้ยงได้สบายๆอยู่แล้ว”
“แต่เขาก็มีครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่นะครับย่า”
“ก็ใช่ไง เห็นมั้ย . . ใครๆเขาก็ต้องอยู่กับครอบครัวทั้งนั้นแหละ” คุณย่าบีบมือของผม “ทำใจซะมังกร . . ไปอยู่ที่นู่น ย่าจะให้หลานเรียนมหาวิทยาลัยอาร์ตชื่อดังก้องโลก หลานจะเติบโตเป็นศิลปินนักวาดภาพอย่างที่หลานใฝ่ฝันเอาไว้”
“. . ฝันนั้นจะมีมีความหมายอะไรครับ ถ้าผมต้องอยู่ห่างจากคนที่ผมรัก . .”
“ย่าไงเป็นคนที่รักหลานที่สุด หลานอย่าลืมสิ”
“…”
ผมจะตอบอะไรคุณย่าได้ นอกจากกล้ำกลืนฝืนทนกับความเจ็บปวดของตัวเองลงไป ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเทียบได้กับที่เจ้านายได้รับไปจากผม
-
ร้ายที่ 42
คบไม่ได้ คบไม่ได้ คบไม่ได้ . .
เสียงนี้ดังก้องอยู่ในหัวของผม หลังจากที่ผมได้ยินพ่อของพี่ขุนพูดเกี่ยวกับเรื่องราวระหว่างเรา คำนี้ก็วนไปวนมาอยู่ในหัวของผมตลอดจนเอามันออกไม่ได้ ผมรู้ว่าอีกไม่นานผมต้องให้ใจไอ้พี่ขุนไปหมดแน่ๆ หรืออาจจะให้ไปหมดแล้วก็ได้
หลังจากที่ฟังประโยคเหล่านั้นจากปากพ่อพี่ขุน ความรู้สึกของผมก็เหมือนกำลังดำดิ่งลงสู่หุบเหว . .
“ไนท์” พี่ขุนยังคงมาหาผมที่คอนโดทุกวัน
“มาทำไม . . ออกไป” ผมเอ่ยปากไล่
“อย่าเป็นแบบนี้สิ ยิ่งทำแบบนี้พี่ก็ยิ่งไม่มีกำลังใจจะสู้นะ”
“ไม่ต้องสู้อะไรแล้ว เราสองคนไม่ต้องเจอหน้ากันอีกจะดีที่สุด” ผมดันไหล่กว้างของพี่ขุนให้ออกไปตรงหน้าลิฟต์ “อย่ากลับมาที่นี่อีก อย่าเจอกันอีก พอแค่นี้เถอะ”
“ไนท์” พี่ขุนคว้าร่างของผมเข้ามาสวมกอด ในขณะที่ผมพยายามขัดขืน “พี่บอกแล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้กับพี่ อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆสิ”
“แล้วมันมีทางอื่นเหรอ . . ทางออกที่ดีที่สุดน่ะ พี่ขุนก็บอกไนท์มาสิว่าต้องทำยังไง” ผมพูดน้ำเสียงสั่น นั่นทำให้พี่ขุนถึงกับพูดไม่ออก “ตอบไม่ได้แสดงว่าไม่มี . . ออกไปเดี๋ยวนี้”
“ไนท์ . .”
“เพื่อตัวเอง และก็เพื่อครอบครัว . . นะพี่ขุน”
“พี่ไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอก” ทำไมเป็นคนที่ดื้อด้านขนาดนี้นะ . . “ถ้าไนท์บอกว่าจะเป็นกำลังใจให้พี่ พี่ก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อที่เราจะได้คบกัน . .”
“. . .”
“อย่าผลักไสไล่ส่งพี่เลยนะไนท์ . . พี่รักเรานะรู้มั้ย”
แค่คำนั้นคำเดียวทำให้กำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาพังทลายลง . . ไม่คิดไม่ฝันว่าช่วงชีวิตนี้จะมีคนมาบอกรักผมอีกครั้ง . . คนที่เขารักผมจริงๆและพยายามที่จะทำเพื่อผม . .
พี่ขุนกำลังจะบอกว่ามันมีอยู่จริงใช่มั้ย . .
ผมทรุดตัวลงในขณะที่พี่ขุนมารับผมไว้สู่อ้อมกอดของพี่เขาทันที . . ผมซบหน้าลงกับไหล่แกร่งนั้นราวกับหาที่พึ่ง ความกดดันที่สั่งสมมาเป็นเวลานานหลายวันเริ่มคลายลงเมื่อผมได้อยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน . .
“ทำให้ได้นะ . . ต้องทำให้ได้นะ”
ผมพูดกับพี่ขุน ไม่ใช่คำอวยพร แต่เป็นคำสั่ง . .
เพราะพี่ขุนคนนี้ . . คือความอบอุ่นที่ผมตามหามาโดยตลอด . .
สามวัดถัดมา . .
“เจ้านาย . .”
“ไอ้นาย ไอ้นายโว้ย”
ผมถูกฝาแฝดเพื่อนรักร้องเรียกขณะที่ผมกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องเรียน
“หืม”
“เป็นอะไรไปวะ หน้าตาไม่สู้ดีนะมึง” ไอ้ธีเอ่ย
“มีปัญหาอะไรกับไอ้มังกรรึเปล่า” ธัญถาม
เป็นคำถามที่ค่อนข้างตรงกับปัญหาของผมเลยทีเดียว ผมที่นิ่งไปทำให้ไอ้ธีถึงถองสีข้างไอ้ธัญโทษฐานที่ไปจี้ใจดำของผมเข้า , .
“ไม่มีอะไรหรอก” ผมตอบ
ผมไม่ได้ติดต่อกับไอ้มังกรอีกเลยนับตั้งแต่วันที่มันออกจากห้องของผมไป . .
กว่าผมจะโผล่หน้ามาเรียนได้ก็ใช้เวลาสามวัน กว่าความเจ็บนั้นจะบรรเทาอาการลงมันก็ต้องใช้เวลาแต่ทว่าเวลาเจ็บใจเนี่ยสิต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันนะกว่าผมจะหาย ผมยอมรับว่าผมโกรธมัน และก็โกรธมากด้วย แต่ทว่า . . ผมไม่มีทางที่จะเลิกรักและก็เลิกคิดถึงมันได้
ผมเสียใจ . . ที่ผมกับมันต้องมาทะเลาะกันตอนที่มันใกล้จะไป . .
“กูไปนะโว้ย” ผมบอกลาเพื่อน
“ไปไหนวะมึง”
“ที่ไหนสักที่อ่ะ” ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหน . .
“ไอ้สัด ล่องลอยแปลกๆนะ”
เออใช่ กูมันคนล่องลอยคนหนึ่ง . . ผมเดินออกจากห้องเรียนไปเหมือนคนไร้ซึ่งจิตวิญญาณ คนที่เดินสวนผมไปมากลายเป็นคนที่ไม่มีตัวตนสำหรับผม ผมเสียใจ ผมผิดหวัง . . ความรู้สึกของผมจมลงไปกับความเศร้าหมองและออกมาไม่ได้ . .
ตอนนี้ที่ผมต้องการ . . ถึงแม้ว่าผมจะโกรธไอ้มังกรแค่ไหนก็ตาม ผมก็อยากที่จะให้มันอยู่กับผมที่ไทย ไม่ใช่หนีผมไปอยู่อเมริกา . . ถ้ามันเปลี่ยนใจผมจะยกโทษให้ผมจะไม่ติดใจเอาความอะไร
แต่ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ . . มันเป็นเรื่องที่ไอ้มังกรเองไม่มีสิทธิ์เลือก . .
“เจ้านาย” ใครสักคนเดินเข้ามาทักผม . .
“แอร์ . .” ผมมองไปที่ข้างหลังของแอร์ทันทีด้วยความเคยชิน
“คือ . . มังกรไม่ได้มาด้วย”
“ไม่ได้มองหามัน มองหาไนท์ต่างหาก” ผมเถียงหน้าตาเฉย
“อ๋อ ไอ้ไนท์น่ะเหรอ กลับไปอ่านหนังสือสอบอยู่บ้านมันแล้วครับ” แอร์ยิ้มให้ผม
“แล้วนี่มึงมาหากูเหรอ”
“ใช่ครับ” มันพยักหน้าอย่างแข็งขัน
“มาทำไม . .”
“ก็เอ่อ . .”
“ถ้ามาตามคำสั่งของใครสักคน มึงก็กลับไปได้เลย”
“โธ่ . . เจ้านาย” แอร์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ใครจะกล้ามาหาราชินีของราชาตัวเอง ทำแบบนั้นก็ดูเหมือนจะมาจีบราชินีน่ะสิ เดี๋ยวราชาจะเด็ดหัวเอา”
“พูดอะไรของมึงไม่เห็นจะรู้เรื่อง” ผมด่ามันและผมก็เดินหน้าหนีไปทันที . .
“เดี๋ยวสิครับ”
“มีอะไรกับกูอีก” ผมพูดแต่ผมก็ยังไม่หยุดเดิน . .
“อย่าเพิ่งกลับไปที่ห้องได้มั้ยครับ ไปหาอะไรกินกันก่อน”
“ไอ้เชี่ยแอร์ . . นี่มึงกำลังจีบกูใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ ใครจะกล้า” มันเกือบจะยกมือไหว้ท่วมหัวใส่ผมอยู่แล้ว “ไปหาอะไรกินกัน นะๆๆ แพงแค่ไหนผมก็เลี้ยง นะครับๆๆๆ”
“อะไรของมึง มีเงินเยอะเลยอยากเหวี่ยงทิ้ง?”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“กูอยากกินอาหารญี่ปุ่น”
“จัดให้ได้ครับ”
“เกาหลีด้วย”
“ร้านไหนเลือกมาได้เลย”
ผมมองหน้าไอ้แอร์อย่างสำรวจ . . มันยิ้มให้ผมแบบซื่อๆ จนผมเองก็ขี้เกียจที่จะคุยกับมันเรื่องนี้อีกต่อไป
“งั้นไป”
“เยสสสสสสสสสสส”
ไอ้แอร์รับบทบาทเป็นสารถีพาผมไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นอย่างที่ผมอยากกิน หนำซ้ำยังให้สั่งได้ทุกเมนู แม้ว่าเมนูนั้นจะราคาเหยียบพันก็ตาม
“มังกรสั่งมึงมาใช่มั้ย” ผมถามขณะที่รออาหารมาเสิร์ฟ
“แหะๆ”
“. . มันแม่ง . . ชั่ว”
“หูยยย แรง มันไม่ได้ชั่วหรอกนะครับ มันแค่จำเป็นต้องไปน่ะ”
“มันไม่ให้เวลากูทำใจเลย . . มันจะไปอาทิตย์หน้านี้ไม่ใช่เหรอ” ผมพูดราวกับอยากระบายออกมา
“เอ่อ อันที่จริง . . มะรืนนี้ . . มันก็ต้องไปแล้วครับ”
“ว่าไงนะ”
“คุณย่าท่านย้ายตั๋วใกล้เข้ามาน่ะครับTT”
“เห้ย . .” พอจะไปก็จะไปปุบปับอย่างนี้เลยเหรอ . . “แม่ง . .” ผมเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างผิดหวัง ในขณะที่แอร์ก็พยายามหาทางปลอบประโลมผม
“สมัยนี้แล้ว . . อินเตอร์เน็ตมันก้าวหน้ามากนะครับ ติดต่อกันทาง . .”
“หุบปากไปเลย”
“ได้ครับ”
“กูว่ากูกลับดีกว่า . .”
“เห้ย ไม่ได้ครับ” มันร้องทันที
“ทำไมจะไม่ได้ . . กูจะมานั่งตรงนี้ทำไม สู้ไปเด็ดหัวไอ้มังกรไม่ดีกว่าเหรอ” ผมหักนิ้วมือไปมาอย่างเคียดแค้น นั่นเป็นการกระทำที่ไอ้แอร์มองแล้วทำจะเอาตีนมาก่ายหน้าผากอย่างกลุ้มๆ ทำไมมันต้องทำท่าอย่างนั้นด้วยฟะ
“ผมอยากเลี้ยงอาหารคุณเจ้านายจริงๆนะครับ ให้ผมเลี้ยงเถอะ TT”
ผมมองใบหน้าจืดๆติดจะลุ้นของมันอย่างงงงันปนพยายามข่มอารมณ์โกรธ “ก็ได้ แต่ว่า . . กูแดกเสร็จกูจะไปทันที เข้าใจใช่มั้ย”
“ครับ!”
ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงไอ้เชี่ยแอร์ . . แต่ในเมื่อมันอยากจะเสียตังค์นักผมเองก็ไม่อยากจะขัดศรัทธา . .
เมื่อผมกินอิ่มจนพุงกาง ผมก็เลยบอกให้ไอ้แอร์ไปส่งผมที่มหาลัยก่อนเพื่อที่จะกลับไปเอารถ แอร์ก็ทำตามที่บอก ระหว่างทางมันเพ้อต่างๆนาๆว่ามันต้องคิดถึงมังกรมากแน่ๆ บลา บลา บลา . . ยิ่งฟังก็ยิ่งขัดในอารมณ์ มังกรแม่งไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนรอบข้างมันเลยใช่มั้ย
แต่พอผมไปถึง . . ผมก็เห็นหนุ่มหล่อในชุดสูทยืนพิงรถผมรอผมอยู่ ดึงดูดสายตาของสาวๆนักศึกษาแถวๆนั้นได้เพียบ ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลหรอก . .
พี่ชายของผมเอง . .
ไอ้แอร์ยกมือไหว้ทันที “พี่ขุนหวัดดีครับ”
“มาทำไรแถวนี้วะ” ผมถาม ไม่ได้ยกมือไหว้เหมือนที่ไอ้แอร์ทำ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์” พี่ขุนมีใบหน้าที่เครียดเกินกว่าจะเดินมาโบกหัวผมโทษฐานที่ถามเสียงกวนโอ๊ยใส่พี่แก . .
“ลืมเอามาจากคอนโด” วันนี้ผมจึงไม่ได้พกโทรศัพท์มาเรียน
“มีเรื่องจะคุยด้วย”
“อะไรอีกอ่ะ” ผมเอามือนวดขมับ ชีวิตช่วงนี้ยังบรรลัยไม่พอใช่มั้ย ถึงจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นมาอีกให้ปวดหัวเล่น
“ตามกูมา . .”
พี่ขุนพูดจบก็เดินไปที่รถของตัวเองทันที ทิ้งให้ผมยืนเอ๋อกับไอ้แอร์สองคนที่เดิมตรงนั้น
“อะไรวะ” ผมเกาหัวอย่างงงๆแต่ก็เดินตามหลังพี่ชายของตัวเองไปอยู่ดี
“คุณเจ้านาย!”
“หืม” หันไปตามเสียงร้องเรียกของแอร์
“คือว่า . .” ท่าทางของมันตะกุกตะกักพูดไม่ออก
“อะไรวะ”
“คุณจะไปไหนเหรอครับ แล้วคุณจะรีบกลับบ้านรึเปล่า”
“ไม่รู้สิ” ผมยักไหล่งงๆ และก็เดินจากมันไป ทิ้งให้ไอ้แอร์ยืนเกาหัวอยู่ลำพังคนเดียว
“แม่ง . . แล้วทีนี้มังกรมันจะบอกลายังไงวะ . .”
ประโยคนั้นผมไม่มีโอกาสได้ยิน . .
“พี่ขุน เราจะไปไหนเหรอ” ผมถามเป็นครั้งที่ห้า เนื่องจากพอผมขึ้นรถ พี่ชายผมก็เอาแต่นั่งขับรถเงียบๆ ไม่พูดไม่จากับผมและไม่ยอมตอบอะไรผมเลย “มีเรื่องอะไร บอกนายให้นายรู้ได้มั้ย”
“กูหาทางออกเรื่องกูกับไนท์ได้แล้ว”
“จริงเหรอ” ผมตกใจ “แล้วมันทางไหน ไม่มีใครต้องเจ็บใช่มั้ย!”
“. . อันนี้กูก็ไม่รู้”
ผมเดาอารมณ์ของพี่ขุนไม่ออกเลย ตอนนี้นาฬิกาแถวๆเก๊ะหน้ารถบอกผมว่ากำลังย่างเข้าสู่เวลาหนึ่งทุ่มตรง ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เจอแต่รถสวนไปมาอย่างเหม่อลอย นึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม
“มังกรจะย้ายไปอเมริกาใช่มั้ย” พี่ขุนถาม
ผมถอนหายใจก่อนจะตอบ “อืม”
“สมัยไหนแล้ว คิดถึงก็แค่สไกป์แป๊บเดียว”
ทำไมมีแต่คนพูดกับผมทำนองนี้ตลอดเลยวะ . . “เอางี้นะ ถ้าจู่ๆไนท์มันต้องไปอยู่อีกซีกโลก พี่ขุนจะรู้สึกยังไง”
“…”
“เข้าใจนายรึยัง”
“อย่างน้อยมึงก็ต้องไปส่งมันที่สนามบินนะ แล้วนี่มันจะไปเมื่อไหร่ล่ะ”
“มะรืนนี้”
“หา . . มะรืนนี้!!!” พี่ขุนตกอกตกใจมาก
“น่าตกใจใช่มั้ยล่ะ บทจะไปก็ไปเลย ทั้งๆที่นายเพิ่งคบกับมันได้แป๊บเดียวเอง”
“อืมมม นะ ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ เวลามันจะสุขหรือจะทุกข์ แม่งก็มาเลยไม่ได้ถามสุขภาพของเราสักคำหรอก”
“จริงของพี่ขุนนั่นแหละ” ผมเห็นด้วย “แล้วนี่จะไปไหนวะ ออกมาจากกรุงเทพไกลโคตรๆแล้วนะ”
“อุบล”
“อุบลเนี่ยนะ!!!” ผมร้องเสียงหลง “บ้าป่าวพี่ ตั้งห้าร้อยกว่ากิโล!”
“ก็เรื่องมันด่วนนี่”
“…”
“แต่พี่สัญญาว่าพี่จะพาเรากลับให้ทันไปส่งมังกรได้”
“ยังไม่รู้เลย ว่าจะไปส่งดีรึเปล่า” ผมบอกตรงๆน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน
“ทำไมวะ กลัวทำใจไม่ได้รึไง”
“ไม่รู้แม่ง”
ผมหันหน้าหนีมองออกไปนอกหน้าต่าง . . คืนนี้ผมกำลังจะไปอุบล ซึ่งไปทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน และอีกสี่สิบแปดชั่วโมงกว่าๆมังกรก็จะไม่อยู่ที่ประเทศไทยนี้แล้ว ผมไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ามันเลยสักนิด เพราะผมกลัวตัวเองจะแสดงความอ่อนแอให้มันเห็น กลัวร้องไห้ กลัวน้ำตาซึม กลัวแม่งทุกอย่าง . .
ผมไม่อยากให้มันไปจากผมเลย . . ไม่เลยจริงๆ . .
“มังกร . . เตรียมของมาครบแล้วใช่มั้ย”
ผมไม่ได้ฟังเสียงคุณย่าเลยด้วยซ้ำ ในมือผมเอาแต่กดโทรศัพท์โทรออกหาเจ้านาย และสายตาของผมก็คอยสอดส่องหาผู้ชายคนหนึ่งที่ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะมาส่งผม . .
“มองหาอิตาเมฆเหรอ เจ้าหมอนั่นมันบ้ามาก มันพยายามจะขนหม้อไปต้มน้ำเต้าหู้ที่อเมริกาด้วย”
“…”
“และทำให้ย่าต้องเสียเวลาเลื่อนตั๋วไปมา และที่เราต้องไปก่อนหลานรู้ใช่มั้ยว่ามันเกี่ยวกับการรายงานตัวเข้าเรียนมหาลัยที่โน่นน่ะ”
“…”
“ฟังย่าอยู่รึเปล่า”
“ขอโทษนะครับคุณย่า ผมขอโทรศัพท์แป๊บนึง” ผมกดโทรศัพท์หาเจ้านายเป็นครั้งที่สองร้อยกว่าแล้วมั้ง ตลอดเมื่อวานที่ผมรอเขา จุดเทียน โปรยกลีบกุหลาบในคอนโดของเขาเพื่อจะได้ใช้เวลาอยู่กับเขาอย่างสวยงามเป็นครั้งสุดท้าย . . เขาก็ไม่มา เจ้านายคงจะโกรธผมมาก ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบเมสเสจของผม ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรผมทั้งนั้น
ผมจะต้องจากไปแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ . .
“มังกร เราต้องเข้าไปในเกทได้แล้วนะลูก”
คุณย่าตบไหล่ผมอย่างให้กำลังใจ . . ส่วนผมนั้นหมดแรงแทบจะล้มลงไปกอง ถ้าผมเข้าไปตอนนี้ แล้วเจ้านายเพิ่งโผล่มาล่ะ ผมกับมันจะคลาดกันนะ ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นเลย . . ไม่อยากเลยจริงๆ . .
แต่มือของคุณย่า ที่จูงมือผมเพื่อให้เข้าไปในเกท . . ทำให้ผมรู้ว่า . . การรอคอยของผมนั้นเปล่าประโยชน์
ผมกำลังจะไปอเมริกา . .
ผมกำลังจะอยู่ห่างจากเจ้านายคนละซีกโลก . .
เขาไม่มาส่งผม เขาไม่อยากแม้แต่ที่จะคุยกับผม . .
ทั้งหมดนั่น . . มันเป็นความผิดของผมเอง . .
“เจ้านาย . . ตื่น ตื่นได้แล้วโว้ย!” พี่ขุนแทบจะใช้กำปั้นมาชกหัวผม “ถึงกรุงเทพแล้ว . . เร็วเข้า เดี๋ยวจะไปส่งมังกรไม่ทัน”
“หะ นี่ถึงแล้วเหรอ” ผมลืมตาปรือขึ้นมาอย่างเบลอๆ เมื่อวานผมยังอยู่ที่อุบลอยู่เลย ตอนนี้ผมอยู่ที่กรุงเทพซะแล้ว
และผม . . กำลังมีภารกิจ
แต่หัวสมองแม่งไม่อำนวยเอาเสียเลย ไม่น่าดื่มหนักไป ไม่น่าเลยจริงๆ ผมสะบัดหัวตัวเองแล้วพยายามเดินเข้าคอนโดอย่างปลอดภัยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะผมกำลังจะไปส่งไอ้คนที่เป็นตัวต้นเหตุให้ผมดื่มหนัก ดูไม่เข้ากันเลยว่ามั้ย . . แต่ถ้าผมกับมันต้องจากกันไปจริงๆ
ผมเดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องของตัวเอง . . พยายามจัดการกับตัวเองให้เร็วที่สุดแต่สายตาของผมดันไปเจอะเข้ากับกองกลีบกุหลาบและกองเทียนหอมที่วางกองสุมเป็นขยะอยู่ตรงมุมห้อง . .
หรือว่า . .
สาเหตุที่ไอ้แอร์มันเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นผมเมื่อสองวันก่อนคือการถ่วงเวลาให้ไอ้มังกรได้ทำสิ่งนี้ . . ใช่มั้ย ผมคิดถูกใช่มั้ย มันเตรียมการรอผมทุกอย่าง แต่ผมกลับไปอยู่กับพี่ชายที่ต่างจังหวัด ผมไม่ได้มาหามัน ไม่ได้มาบอกลาอะไรมันเลยสักคำ
ผมมือสั่น . . พยายามเดินหาโทรศัพท์ของตัวเองที่จำไม่ได้ว่าเอาไปวางไว้ตรงไหน จนกระทั่งเห็นไฟLEDกระพริบอยู่ตรงใต้โซฟา . .
341 Missed Calls
23 Massages
ทุกเบอร์เป็นเบอร์ของมังกร และทุกข้อความมาจากไอ้มังกรทั้งหมด
ผมพยายามควบคุมมือที่สั่นให้กดอ่านข้อความที่มังกรส่งมาอย่างรวดเร็วที่สุด
อยู่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์
รออยู่นะ รออยู่ที่คอนโดอ่ะ
เจ้านาย . . ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ
กูอยากขอโทษมึง กูอยากอยู่กับมึง กูมีเรื่องจะคุยกับมึง . .
นี่มึงอยู่ไหนเนี่ย ถ้ามึงยังไม่มากูจะออกไปตามหามึงเดี๋ยวนี้ . .
.
.
.
และข้อความที่เพิ่งเข้ามาเมื่อตะกี้ ตอนที่ผมถือโทรศัพท์อยู่ในมือ . . คือ
ขึ้นเครื่องแล้วนะ . . กูรักมึง กูรักมึงมากนะเว้ย
ผมไม่รู้ว่าผมเสียใจมากมายเท่าไหร่ ผมไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ผมไม่รู้อะไรเลย . .
เรื่องของผมกับมัน จะจบลงตรงนี้ . . หรือจะดำเนินต่อ ผมก็ไม่อาจคาดเดาได้ . .
-
ร้ายส่งท้าย
“ไอ้เชี่ยนาย”
“…”
“ไอ้เชี่ย”
“โว้ยยยย ตกใจสัด” ผมร้องด่าไอ้ธีกับไอ้ธัญที่เมื่อกี้พวกมันพร้อมใจกันหอมแก้มผมคนละข้าง ในวันที่ผมสอบเป็นวันสุดท้าย . . “เล่นบ้าเล่นบออะไร เดี๋ยวกูเตะเลย”
“ฉลองปิดเทอมไงครับ .. หลังจากนี้ไป พวกเราก็จะขึ้นปีสี่แล้ว”
“ไม่มีอารมณ์จะฉลอง” ผมด่าไอ้ธี “ไอ้เชี่ยธัญ ยิ้มได้แล้วเหรอมึง”
มันยักไหล่ ไม่ตอบอะไรผม
“เชี่ยแม่งอินดี้ ปล่อยมันไปเหอะ” ไอ้ธีเตะหน้าขาของแฝดมัน “ว่าแต่มึงเหอะ อินดี้พอกันกับมันใช่มั้ย ไม่ค่อยคุยกับพวกกูเลยนะช่วงนี้”
กูคงจะมีอารมณ์คุยอยู่หรอกนะเพื่อนนะ . . “ปล่อยกูไปเหอะ” ผมพูดเซ็งๆ
“เออ กูเข้าใจมึง แต่วันนี้กูขอละกันนะ”
“ขอไรวะเชี่ยธี”
“ไปกับพวกกูหน่อย ไปปลดปล่อยไง หลังจากที่เครียดมาแล้วหลายวัน”
“ปลดปล่อยเชี่ยไร ไม่มีอารมณ์สัด” ผมลุกขึ้นเดินหนี แต่วันนี้คู่แฝดเสือกจะหน้าด้านซะงั้น คนหนึ่งเดินมาขวางหน้า ส่วนอีกคนพอหันไปก็ขวางหลัง . . แม่งว่างกันนักรึไงฮะ
“ตามกูมาเลย . .” ธีพูดพลางยักคิ้วจึกๆให้ผมเดินตาม ผมไม่มีทางเลือกกลอกตาขึ้นบนฟ้าอย่างเซ็งๆและก็เดินตามมันไป
บนรถของแฝด . .
“ไปไหนวะ” ผมถาม
“หาที่ฝึกงาน” ธัญตอบ
“เห้ย . . ไหนบอกปลดปล่อยอารมณ์เครียดไง เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องที่เครียดมากกว่าเดิมรึไง”
“สนุก เชื่อกูดิ”
“พวกมึงจะรีบกันไปไหนวะ”
“อันที่จริงทั้งมึงและกูควรหาไว้ตั้งแต่ต้นเทอมปีสามละ”
อ้าว . . งั้นเหรอวะ . . ผมหมดแรงที่จะคุยกับมันเลยปล่อยให้พวกมันจัดการ อยากพาผมไปไหนก็ได้ผมคงไปหมดนั่นแหละ เพราะผมกลายเป็นคนไม่มีสติสตังค์ไปเสียแล้ว หลังจากที่ไอ้มังกรหายวับไปอยู่อเมริกา ผมก็รอการติดต่อของมันมาโดยตลอด ในทุกๆทางของโซเชียลเน็ตเวิร์คเลยก็ว่าได้ แต่มันเสือก . .
. . เงียบ
แม่งโคตรรกวนตีน ผมแค่ติดธุระนิดหน่อย เสือกจะหายไปเลย ไม่โทรกลับมาไม่ติดต่ออะไรเลย นี่ก็เกือบจะสองอาทิตย์นี่มันไปอยู่นู่นแล้วด้วย หรือผมกับมันจะเลิกกันไปเลยแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
นี่ผมเริ่มคิดมากแล้วนะเนี่ย . . อันที่จริง . . ผมคิดมากมาตั้งนานแล้วล่ะ
“มึงไม่ได้ติดต่อกับมังกรเลยเหรอวะ” ธัญถาม มันเพิ่งเงยหน้ามาจากหนังสือของคนรักรถ
ผมส่ายหน้า “เชี่ยแม่ง เลิกกับกูแล้วมั้ง” ถึงแม้คำพูดของผมจะฟังดูไม่ซีเรียสไม่จริงจังอะไรมาก แต่ใครจะรู้ว่าลึกๆในใจผมปวดแปลบปวดร้าวแค่ไหน
“เห้ย ไม่มั้ง” คราวนี้ธีเป็นคนพูดบ้าง “มันไม่เลิกกับมึงหรอก ดูมันก็ออกจะรักมึง ใช่ป่ะวะ”
“ใช่มั้ง”
“อ้าวเชี่ยธัญ ไม่ช่วยกันเลยนี่หว่า”
“มึงก็ไม่เคยช่วยกู ไอ้เวร”
“ไม่ช่วยเหี้ยไร เมื่อวานม๊าบอกให้มึงถูบ้าน แต่มึงยังไม่อ่านหนังสือสอบ ใครกันที่เป็นคนถู ถ้าไม่ใช่กู”
“ม๊าบอกแม่บ้านถู ไม่ใช่มึง อย่ามามั่ว”
“ไอ้ . .”
“มึงสองคนกัดกันอย่างกับผัวเมียกัน” ผมพูดสวนขึ้นมาเพื่อที่จะให้มันสงบศึก . .
“เชี่ยไร เจ้านาย”
“ใครผัวมัน บ้าป่ะเนี่ย”
ราวกับลูกหมาโดนน้ำร้อนลวกทั้งคู่ เพราะแม่งพากันตื่นตกใจกับคำพูดของผมมาก
“จริงจังเชี่ยไรวะ กูล้อเล่น”
“คิดได้เนอะไอ้นาย กูกับมันเป็นพี่น้องกัน ถึงแม้ว่าจะโดนบังคับให้เป็นก็เหอะ”
“เชี่ยธี . . ขับเลยแล้ว”
“เออว่ะ เห้ยยยยยยยยย”
ผมที่ยังงงๆกับคำพูดของไอ้สองคนนั่นก็ต้องงงเข้าไปใหญ่เมื่อจู่ๆพวกมันก็จอดเอี๊ยดที่หน้าสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ค่อนข้างจะสบายหูสบายตาดีมีต้นไม้เยอะเลยทีเดียว
“ที่ไหนวะ” ผมถามอย่างไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร
“ที่ฝึกงานไง”
“ของใคร”
“ของมึง”
“ฮะ” ผมร้อง “ของกูเหรอ กูยังไม่ได้ทำเรื่องอะไรเลย” จะฝึกงานต้องทำเรื่องโน่นนี่นั่นก่อนครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ
“ของมึงจริงๆ”
มันพาผมมายังร้าน . . จะเรียกอะไรดี ร้านหนังสือกึ่งร้านกาแฟที่แต่งได้แบบโคตรรักธรรมชาติมากมาย บรรยากาศภายในร้านจะเป็นเหมือนญี่ปุ่นผสมเกาหลีนิดๆ คือแบบ . . ถ้าผมขับรถผ่านแล้วดันมาเห็นร้านนี้ผมอาจจะแวะไปนั่งกินกาแฟเงียบๆก็ได้ . .
ร้านชื่อว่าร้าน “THE BIG BOSS”
“แปลกๆว่ะ” ผมรำพึง ขณะที่ไอ้แฝดเริ่มเข้ามาประกบผม
“โอเคใช่มั้ย”
“โอเคอะไรวะ” ผมหันไปถามงงๆ
“ก็นี่มันร้านของมึง ฮ่าๆๆๆ”
“ฮะ” ผมตกใจซะยิ่งกว่ามิแรนด้า เคอร์มาโพสต์ท่าให้ผมดูต่อหน้าต่อตาซะอีก “ร้านกูเนี่ยนะ”
“เออดิ” ธีรีบพูด “ดูจากชื่อร้านก็น่าจะรู้แล้วว่าเป็นร้านมึง . . บิ๊กบอส เจ้านายป่ะล่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“เข้าไปดิ . . นี่เป็นร้านมึงจริงๆนะ ไม่เชื่อโทรไปถามพ่อมึงพี่มึงก็ได้”
ผมอ้าปากค้าง จำได้ว่าพ่อจะให้ดูแลร้านหนังสือ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นที่ๆดูดีมากขนาดนี้ ผมเดินเข้าไปในร้านช้าๆ กลิ่นกาแฟอ่อนๆลอยเข้ามาเตะจมูกผม . . พร้อมๆกับกลิ่นกระดาษและกลิ่นหมึกของหนังสือที่ลอยเข้ามาเช่นกัน . .
ผมหลงรักร้านนี้เข้าให้แล้ว . .
“สวัสดีค่ะบอส ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานสาวที่ผมยังไม่รู้จักยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ เธอดูในชุดยูนิฟอร์มผ้ากันเปื้อนสีเหลือง เป็นทั้งคนเสิร์ฟกาแฟ ทั้งแคชเชียร์หนังสือเลยรึเปล่านะ
“เอ่อ หวัดดี” เกิดมาก็เคยได้ยินแต่คนเรียกพี่ขุน วันนี้มีคนเรียกผมว่าบอสด้วยแฮะ โคตรตื่นเต้น . .
“ออฟฟิศอยู่ชั้นสองตรงมุมในสุดเลยนะคะ บอสอยากสั่งอะไรบอกดิฉันได้เลย ตอนนี้ร้านยังไม่เปิด อีกครึ่งชั่วโมงถึงจะเปิดค่ะ”
ผมเหลือบมองดูนาฬิกา . . ตอนนี้เวลากำลังจะสิบเอ็ดโมง เมื่อตะกี้ผมกับเพื่อนเริ่มสอบตอนแปดโมงครึ่งและก็ออกจากห้องสอบกันเร็วมาก ตอนนี้ก็เลยยังเป็นเวลาสายๆอยู่
“งั้นเปลี่ยนใหม่ เปลี่ยนเป็นเวลาเปิดร้านเก้าโมง . .” ผมสั่งทันที หันไปมองข้างหลังเพื่อที่จะตามหาเพื่อนทั้งสอง แต่พวกมันก็หายไปไหนก็ไม่รู้ “ . . อ้าว หายไปไหนซะแล้วล่ะ”
“คุณธีกับคุณธัญเพิ่งขับรถออกไปตะกี้นี่เองค่ะ”
“แล้วที่นี่ . . มีพนักงานแค่คนเดียวเหรอ” อยากจะเอาตีนมาตีขมับตัวเองจริงๆ ร้านตัวเองแท้ๆแต่ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับร้านเลยแม้แต่น้อย นี่ถ้าเสร็จนี่ผมจะไปโวยวายกับพี่ขุน โทษฐานที่ว่าไม่บอกอะไรผมเลย (และที่สำคัญ . . มัวแต่ตัวติดกับไอ้ไนท์ตลอดเว . . ใช่เซ้ หาทางออกได้แล้วนี่!)
“เปล่าค่ะ ยังมีอีกนะคะ ยังไม่เข้ามาทำงานกันเลย”
“บ่นถึงใครอยู่อ่ะ” บุคคลที่สามเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทางทะเล้น ผมเห็นมันและก็หลุดยิ้มขึ้นมาทันที . .
“ไอ้น้องรัก!” เดินเข้าไปกอดคอมันและก็ทุบมันเบาๆที่หัว
“โอ้ย เจ็บนะโว้ย!”
“มาทำไรแถวนี้ หนังสือหนังหาไม่มีเรียนรึไง กูฟ้องพ่อจริงๆด้วย”
“ปิดเทอมแล้วไม่รู้เหรอ” มันทำหน้าบึ้งใส่ “งี้แหละมัวแต่นั่งเศร้า ไม่ใส่ใจน้องนุ่ง”
“เสือกแต่เรื่องของมึงเถอะ” ผมด่ามัน มองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า . . ไอ้บ้านี่ มันใส่ชุดยูนิฟอร์มของร้านด้วย “นี่มึงเป็นพนักงานเหรอ!”
“อืม ขอพ่อมาทำ”
“นี่มึงเป็นลูกจ้างกูเหรอ”
“ทำไมต้องทำเสียงแปลกๆด้วย”
“หึ กูจะใช้มึงให้คุ้มกับเงินเดือนของมึง”
“ไอ้พี่เหี้ย ร้านตัวเองเปิดตั้งนานแล้วเพิ่งจะมาเข้าร้าน ไม่ต้องมาพูดเลยนะ” มันผลักผมออกไปให้พ้นทางก่อนที่มันจะก้าวฉับๆเข้าหลังร้านไปเพื่อที่จะไปเก็บของ ผมมองตามแผ่นหลังมันไปอย่างยิ้มๆ
“มันทำงานเป็นไงบ้าง”
“ขยันมากเลยค่ะ และก็ทำงานเป๊ะทุกอย่าง” พนักงานสาวพูดยิ้มๆ นั่นยิ่งทำให้ผมยิ้มเข้าไปใหญ่ . .
ไอ้เด็กคนนี้ . . มันเป็นเด็กบ้าที่ผมต้องยอมไปส่งไอ้มังกรไม่ทัน เพื่อที่จะรับมันให้มาอยู่ด้วยกันเลยทีเดียว . .
“ว่าแต่ . . งานนี้ต้องทำอะไรบ้างล่ะ คุณช่วยสอนผมทีได้มั้ย . .”
บอกได้เลยว่ายิ่งทำยิ่งใช่ . .
ตลอดทั้งวันผมขลุกอยู่กับรายชื่อหนังสือที่เข้ามาใหม่ รายรับของร้าน รายจ่ายของร้าน ตรวจวัตถุดิบทำกาแฟ จัดหนังสือ เช็คสต๊อก และอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกว่ามันสนุก และก็คิดว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่จู่ๆพ่อก็สร้างร้านนี้ขึ้นมาให้ดูแล ราวกับมันเป็นสวรรค์ของผมเลยทีเดียว อยากไปต่อว่าพ่อกับพี่ขุนนักว่าทำไมไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้ ปล่อยให้ผมจมกับความเศร้าความผิดหวังอยู่ได้ . .
“พี่ . .หนังสือเล่มนี้ดีนะ อ่านยัง”
น้องที่ปีนบันไดอยู่มันโยนหนังสืออะไรไม่รู้มาใส่ผมที่รับได้ทันพอดี “ไอ้สัด ของซื้อของขาย อย่ามาโยนเล่นๆดิวะ”
“แหมะ ไม่กี่ร้อยเอง”
“อย่าหมิ่นเงินน้อย จำไว้” ถือโอกาสสอนมันไปในตัว ก่อนที่จะดูชื่อหนังสือที่มันโยนมาให้
อเมริกา . . น่าเที่ยวจุงเบย
“นี่มึงแกล้งกูเหรอ!!!” ผมร้องด่ามันทันที “ไอ้เด็กเหี้ย แสบนักนะมึง!!!”
“นี่ผมหวังดีกับพี่นะเนี่ย ก็เห็นว่ารักมากก็คงจะคิดถึงมาก ดูรูปไปก่อนนะ ทำงานเก็บเดินได้เมื่อไหร่ก็ค่อยบินไปหางี้!!”
“กูไม่ได้บอกมึงรึไงว่าให้เสือกแต่เรื่องของตัวเองน่ะ หา!!!”
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งไล่จับไอ้เด็กที่เพิ่งเรียนจบมอสี่หยกๆแต่ตัวสูงชิบหาย แม่งสูงเท่าพี่ขุนอ่ะ จะสูงไปไหนและวิ่งเร็วไปไหน มันวิ่งไปทั่วร้าน นี่ถ้ามีลูกค้าผมคงสวดมันยับแน่ๆ
กริ๊ง . .
ลูกค้ามาพอดี ผมหยุดฝีเท้าของตัวเองไว้ทันที ขณะที่ไอ้ตัวต้นเหตุหายจ๋อมไปไหนก็ไม่รู้ . .
บรรยากาศมันแปลกๆ ตอนที่ลูกค้าคนนั้นเดินเข้ามา . .
“เจ้านาย . . อยู่มั้ยครับ”
ผมสีดำเข้ม ดวงตาสีฟ้าอ่อน ผิวกายขาวละเอียด และส่วนสูงที่สูงเกินมาตรฐานชายไทย . .
ผมยืนอึ้ง ในขณะที่มองไอ้มังกรเดินเข้ามาในร้านช้าๆหลังจากที่มันถามจ๋า พนักงานสาวที่ร้านผม . .มันฟังคำบอกเล่าของจ๋าว่าผมอยู่ชั้นบนมันจึงยิ้มและก็ทำท่าจะเดินขึ้นมา มายังที่ๆผมอยู่ . .
ผมปากสั่น มือสั่น . . ทั้งๆที่ไม่ได้เจอมันแค่สองอาทิตย์ แต่ทว่า ไอ้ความรู้สึกตอนนี้ที่เกิดขึ้นเหมือนกับผมไม่ได้เจอมันมานานร่วมแรมเดือนแรมปี . .
มันยังเหมือนเดิม หล่อเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย . .
ผมยังทำตัวไม่ค่อยจะถูก เดินเข้าไปในห้องของตัวเองที่เป็นส่วนตัวที่สุด ยืนพิงประตูสูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามคิดว่าไอ้มังกรที่ผมเห็นมันเป็นแค่ความฝัน พยายามคิดแบบนั้นแต่ฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ประตูเรื่อยๆกลับบอกว่าที่ผมทำไปนั้นเปล่าประโยชน์
เพราะมันคือเรื่องจริง . .
มังกรที่ยืนอยู่หลังประตูนี่ . . เป็นมังกรคนนั้นจริงๆ มังกรที่เป็นแฟนกับผมได้ไม่ถึงเดือน แต่กลับต้องด่วนจากผมไปในที่ๆไกลแสนไกล
ผมเปิดประตูผ่างตอนที่มังกรกำลังจะยกกำปั้นขึ้นมาเคาะประตู มันตกใจจนผงะ ส่วนผมทำหน้านิ่ง
“เจ้านาย . .” มันร้องเรียก พร้อมๆกับรอยยิ้มที่เริ่มแย้มขึ้นมาเรื่อยๆตามระดับความดีใจที่พุ่งทะยาน
แต่ผิดกับผม . . “ไอ้เหี้ย!!!”
พลั่ก!
ผมต่อยมันเข้าที่ปากอย่างไม่มีประนีประนอม เจ้านายคนก่อนที่ชอบใช้ความรุนแรงเริ่มกลับเข้าสิงตัวผมอีกครั้ง
“นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา!!” ผมแทงเข่าใส่ท้องไอ้มังกรอย่างไม่มียั้ง “คิดว่ากูเป็นอะไร ของเล่นเหรอ ตลกเหรอ มึงบ้ารึเปล่า ไอ้เหี้ยๆๆๆ”
“เจ้านาย แป๊บนึงดิ จุก” มันยกมือขึ้นขอหยุดศึก “กลับมาแล้ว นี่กลับมาแล้วจริงๆนะ”
“แล้วไง ใครอยากรู้วะ!”
การได้ระบายอารมณ์ใส่ไอ้มังกรเป็นการระบายอารมณ์ชั้นดีเยี่ยม . .
“และแทนที่จะติดต่อกลับมาหากู เสือกไม่ติดต่อเลย!”
“ขอโทษ”
“ไม่หาย!” ผมโวยวาย
“พี่เจ้านาย เป็นอะไร!!!” น้องชายของผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาผมอย่างตกอกตกใจ “มีเรื่องอะไรเหรอ เสียงดังไปถึงข้างล่างเลย”
มังกรมองไปที่ผู้มาใหม่อยากประหลาดใจ ผมเดินเข้าไปหาน้องก่อนที่จะเกาะแขนมันอย่างคุ้นเคย “ไม่มีอะไร ไปเถอะ”
“ไอ้หล่อนี่มันจะลวนลามพี่เหรอ”
มังกรเลิกคิ้วทันทีที่ได้ยิน
“เออดิ” ผมไม่ช่วยมันหรอกนะ
“อ้าวไอ้เหี้ย นี่มึงจะแดกพี่กูเหรอ” คนอายุน้อยที่สุดพันแขนเสื้อขึ้น เตรียมพร้อมต่อสู้ เอ่อ มึงกล้ามากนะ ไอ้มังกรมันเป็นราชาแห่งมหาลัยXXเลยนะเว้ย แล้วมึงเป็นไร ลูกกระจ๊อกโรงเรียนมัธยม ?
ดูเหมือนมังกรเองก็พร้อมจะสู้ทุกเมื่อเหมือนกัน . . “หายไปแค่ไม่กี่วัน มีกิ๊กเหรอ?”
“ฮะ?”
“แถมยังทั้งเด็กทั้งไม่มีประสบการณ์”
มังกรมันมโนเพ้อเจ้อบ้าบออะไรอยู่ . . “ใช่มั้ง” ผมก็เสือกเล่นไปกับมัน “มึงกลับไปเลย”
“นี่เรายังไม่ได้คุยกันดีๆสักคำเลยนะ”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปเลย หล่อซะเปล่า เสือกจะแดกพี่กู มึงคิดผิดคิดใหม่ได้นะโว้ย พี่กูอ่ะ . . ต่อยเจ็บ ไม่ดีหรอก”
น้องผมมันชมผมหรืออะไรของมันกันแน่ . .
“กูอุตส่าห์มาง้อมึงนะ นี่กูเพิ่งลงจากเครื่องเลยนะ” มังกรมองมาที่ผมอย่างมีความหมาย
ผมถอนหายใจ . . ขณะที่คนข้างกายของผมเริ่มที่จะถึงบางอ้อ
“เห้ย นี่อย่าบอกนะ ว่าคนนี้คือ . .”
“เออ แฟนที่ทิ้งกูไปอยู่อเมริกาไง คนนี้แหละ” ผมอธิบายให้มันฟัง
“อ้าวเหรออออออออออออออ” มันลากเสียงยาวอย่างอึ้งๆ มองไปที่มังกรอย่างพินิจพิจารณาก่อนที่จะยกมือไหว้มังกรท่วมหัว “พี่เขย หวัดดีพี่”
มังกรดูงงๆกับคำพูดนั้น . . “ฮะ?”
ผมถอนหายใจอีกรอบ ก่อนที่จะอธิบายให้มังกรฟัง “ไอ้นี่มันชื่อเจ้าสัว ลูกของกิ๊กพ่อกู คนที่ทำให้พี่ขุนได้คบกับไนท์ และเป็นน้องชายของกูเอง”
“น้องชาย?” มังกรถามย้ำ
“อืม”
“ทำไม . .”
“รายละเอียดต้องถามพ่อกูนะ แต่ไอ้เด็กนี่มันกลายเป็นน้องรักของกูไปแล้ว”
“ช่างเหอะ กูไม่ได้อยากมาคุยเรื่องน้องชายมึงกับมึงสักหน่อย” มังกรตัดบท “กูอยากมาคุยเรื่องของเรา . .”
“จังหวะนี้ผมต้องไปใช่มั้ยฮะ” ไอ้สัวถามขึ้นถามอย่างกวนโอ๊ย “ผมไม่ควรจะอยู่เป็นก้างใช่มั้ยฮะ”
“อยากเป็นน้องรักของกูอีกคนมั้ยล่ะ” มังกรหันไปถาม
“. . .” ผมกับไอ้สัวอ้าปากค้าง
“ถ้าอยากเป็นก็เดินหนีไปซะ”
“โหพี่ พี่แม่งเจ๋งว่ะ” มันเดินหนีไป โดยไม่ลืมที่จะเอาศอกมากระทุ้งไหล่ผม เออ ไอ้สูง และก็ไม่ลืมที่จะหันมาหามังกรอีกรอบ “แต่พี่แม่งโคตรหล่อเลย มิน่าล่ะ พี่นายมันถึงได้เพ้อถึงพี่ทุกคืนทุกวันแบบเนี้ย ฮ่าๆๆ”
มังกรยิ้มที่มุมปากในขณะที่ผมมองไปที่มันอย่างหมั่นไส้ . .
“หายโกรธแล้วใช่มั้ย” มันถาม
“ไอ้สัด ง่ายไปมั้ง” ขอผมบ่นหน่อยเหอะ “บทจะไปก็ไป บทจะมาก็มา มึงนี่เห็นกูเป็นอะไร ของตายเหรอ เป็นสิ่งที่ต้องรอคอยมึงกลับมาเสมอเหรอ มึงบ้ารึเปล่า”
“ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ” มังกรพยายามอธิบาย “มึงรู้มั้ยว่ากูต้องอ้อนวอนคุณย่าท่านแค่ไหน ให้ท่านย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอ่ะ มึงดูดิ ใช้เวลาตั้งสองอาทิตย์กว่าๆเลยนะ”
“. . มึงควรจะโทรมาหากูบ้าง”
“กูโทรไปต่างประเทศไม่เป็น และกูก็หาวิธีขอคุณย่าอยู่ช่วงนั้นเลยไม่ค่อยว่าง ขอโทษนะ” มันจับมือทั้งสองข้างของผมอย่างง้องอน “กูไม่อยากผิดสัญญากับใครทั้งนั้น ทั้งพี่ขุนและก็ไอ้แมทด้วย”
“…”
“กูจะต้องดูแลมึง จะต้องอยู่เคียงข้างมึง กูจะไม่มีวันผิดสัญญา”
“ก็เกือบผิดไปแล้วนี่หว่า” ผมแอบบ่น
“นั่นแหละ” มังกรยอมรับ “มาทำให้เราสองคนคบกันไปนานๆเถอะ สักสิบปียี่สิบปีสามสิบปีดีมั้ย และเราจะต้องไม่แยกจากกันอีก”
“ถามจริง มึงเอาไอ้มังกรคนเย็นชาไปทิ้งที่เมกา และก็เอาใครไม่รู้สิงร่างมึงกลับมาป่ะวะ” ผมพยายามสะบัดมือที่มันกุมมือของผมออก แต่มันก็ไม่ยอมหลุด . .
“ทำไมเหรอ เลี่ยนเหรอ”
“เออดิ”
“ก็มาง้อแฟนอ่ะ จะให้กูเย็นชาแบบนั้นได้ไง มึงไม่หายงอนพอดี”
“อันที่จริง . .” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมัน “กูหายงอนมึง ตั้งแต่เห็นมึงยืนอยู่หน้าประตูละ”
มังกรหลุดยิ้ม . . ในขณะที่ผมเองก็หลุดยิ้มเช่นกัน . .
“เห้ยยยยยยยยยยย กลางวันแสกๆป่ะวะพี่ . .” ไอ้เจ้าสัวขึ้นมาขัดจังหวะ “ลงมาข้างล่างเร็ว พี่ขุนซื้อพิซซ่ามา พี่ไนท์ซื้อโดนัทมาฝากผมด้วย คู่นี้ไม่รู้จะดูแลผมดีไปไหน มากินด้วยกันเร็วๆเข้า”
“ไอ้ไนท์มาเหรอ” มังกรดูจะดีใจที่ได้ยินชื่อเพื่อน
“ครับผม . . พี่เขยผมอีกคน เอ๊ะ . . หรือพี่สะใภ้ฟะ พี่นาย มันต้องเรียกว่าไงอะ ผมไม่รู้อะ”
“แล้วแต่มึงจะเรียกเถอะ” ผมร้องบอก
“งั้นรีบๆลงมาเร็วๆเลยนะ หิวจะแย่”
“เออ เดี๋ยวลงไป”
ท้ายประโยคผมไม่ได้ตอบ แต่เป็นมังกรที่เป็นคนตอบแทน . .
“ทำไมวะมึง” ผมถามอย่างงงๆ
“กูยังไม่ได้จูบแฟนกูเลย . .”
พูดจบมันก็ก้มหน้าก้มตามาจูบผมทันที . . สิ่งที่มันทำ มันเหมือนกับว่าสองสามอาทิตย์ที่เราปั้นปึ่งใส่กันมา ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย . . มันยังเหมือนเดิม พยายามที่จะให้ชีวิตรักของผมและมันดำเนินไปตามปกติเหมือนเดิม ด้วยการที่พยายามให้ตัวเองกลับมาอยู่ไทยให้ได้ และมันก็ทำสำเร็จซะด้วย . .
ผมหวังว่า . . ชีวิตรักของผมต่อจากนี้ไปจะราบรื่น มีความสุข ไม่มีอุปสรรค . .
“แม่ง จะเอากันตรงนั้นเลยรึไงวะ ลงมาเดี๋ยวนี้!!!” เสียงพี่ขุนตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง ทำให้ผมกับมังกรต้องถอนปากออกจากกัน และก็วิ่งลงไปข้างล่างทันที . .
ขอให้ชีวิตรักของคนอ่านทุกท่าน มีความสุขเช่นกันนะครับ . .
จบบริบูรณ์
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านค่ะที่ตามอ่านเรื่องนี้กันมาจนถึงตอนสุดท้าย
เป็นดราม่าเรื่องแรกที่คนเขียนพยายามที่จะถ่ายทอดออกมาอย่างดีที่สุดแล้วนะคะ
โดนวิพากษ์วิจารณ์มาหลายอย่างพอสมควรเลยค่ะ ขอขอบพระคุณคนอ่านทุกท่านมากเลยนะคะ
ที่ให้ความสนอกสนใจมาจนถึงตอนนี้ ขอขอบพระคุณจริงๆค่ะ
สองร้ายในหนึ่งรัก . . มีการเปิดให้จองรวมเล่มด้วยนะคะ
ให้มีท่านผู้อ่านสนใจ สามารถคลิกเข้าไปสั่งจองกันได้ที่แฟนเพจของชิฟฟ่อนเค้ก
ที่ปรากฏอยู่ลายเซ็นด้านล่าง หรือรายละเอียดที่จะขึ้นผ่านทางหน้าแรกของนิยายเรื่องนี้
ขอขอบพระคุณทุกท่านจริงๆนะคะ ขอสัญญาว่าจะแต่งนิยายออกมาให้ทุกท่านได้อ่าน
และจะพัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆอย่างสุดความสามารถค่ะ ขอขอบพระคุณนะค้าาา ><
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นึกว่าจะจบแบบดรามาซะแล้ววว ดีใจนะที่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกกกก ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมออออ อยากบอกว่ารักทุกคนในเรื่องเลย จะคอยติดตามตลอดไป อยากมีภาค2จังเลย อิอิ
-
ย่ามังกรเอาแต่ใจจริงจังนะนั่น พ่อมังกรคิดยังไงเนี่ย
-
จบแล้ววววววววววววว
สนุกๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ตอนท้ายๆ กระชับดี :mew1:
คนเขียนสุดยอดดดดดดดดดด :pig4:
-
ฮือสนุกกกกกกอยากอ่านสเปพี่ขุนกับไนท์เค้าขอสเปเยอะๆ
ฮ่าๆหาเรื่องให้คนแต่ง ._.
แต่เจ้าสัวเกรียนอ่ะ55555555555555555
-
แฮปปี้ ดีแล้วที่กลับมา ~^^~
-
มาทีเดียวสามตอนรัวๆๆๆๆ ว้าวววววว สนุกมากจ้าาาาาาา
รู้สึกยินดีที่ได้อ่านนิยายสนุกๆๆขนาดนี้ ขอบคุณมากๆๆนะคะ รอหนังสือๆๆ อิอิ
-
งง จบได้กระชับมากกกก ....
ไปอุบล ...
ไปเมกา ...
ร้านหนังสือ ...
แต่ก็ Happy Ending
-
จบอย่างมีความสุข ว่าแต่คุณกิตนี้แอบร้ายนะ มีลูกซ่อนไว้ด้วย :hao7:
-
แฮปปี้ๆ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
จบแล้วววววววววววววววววววววววววววววว
ความจริงคือหมั่นไส้มังกรหน่อยๆ น่าจะให้เจ้านายงอยนานๆกว่านี้นะ :laugh:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ :L2: :L2:
-
น่ารักอ่ะ...จะมีตอนพิเศษลงบอร์ดมั่งหรือเปล่าค่ะ จะได้รออ่าน~~~~
-
อร้าาาา ตามมาแต่ต้นๆเรื่อง จบซะแล้ว
ชอบทุกตัวละครขอบคุณคนเขียน
หวังว่าจะมีตอนพิเศษ หรือ เรื่องใหม่คู่ ขุน ไนท์
-
เย้ยยย...คุณพ่อขา ไปแอบมีกิ๊ก มีลูกไว้ตอนไหนคะเนี่ย
น้องเจ้าสัวกลายเป็นฮีโร่ไปแล้วเรียบร้อย แหมๆๆ
แฮปปี้เอนดิ้ง วิ้วววววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จบซะแล้วนึกว่าจะเจอมาม่าชามโตๆค่อยยังชั่วหน่อย
แต่บทสรุปออกจะรวบรัดไปนิดนึงเรื่องน้องเจ้าสัวกับเรื่องพี่ขุนกับไนท์
แต่อยากจะบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก..ขอบคุณนะคะแล้วก็รออ่านตอนพิเศษ
-
เหมือนเจ้าสัวเป็นกามเทพของพี่ขุนกับไนท์เลย ถ้าไม่มีน้องนี่คงมีคนเศร้ากันอีกหลายคน
ดีใจที่ทุกคนแฮปปีเอนดิ้งกัน เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆเลย จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ :mew3:
-
แอร๊ยยยยยย นึกว่าจะจบแบบดราม่าซะแล้วว สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง
ทั้งมังกรกับเจ้านาย และพี่ขุนน้องไนท์ พี่ขุนนี่หัวแหลมมากอ่ะ ไปเอาลูกกิ๊กของพ่อมาเป็นผู้สืบสกุลแทน ฮ่าๆ
รอตอนพิเศษ สเปเชี่ยวค่าาาาาาาาาาาาาาาา
:L2: :L2:
-
:hao7:อ่านไปอ่านมา เจ้านายโง่เนอะ ปล ยังอ่านไม่จบค่ะ
-
จบแล้ว จะติดตามผลงานทุกเรื่องนะคับชอบเรื่องนี้มากน่ารักอิอิ
-
มังกรมัดจำเจ้านายด้วยร่างกาย 5555
มังกรหวานมันแปลกๆแต่ก็ชอบอ่ะ :hao7:
-
รอตอนพิเศษ :)
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆเลย
+เป็ด
-
ย่าที่แต่ก่อนไม่มีบทบาทอะไร กลับมาทำให้เรื่องราวดราม่า ฮึกกก ไม่ชอบเลยย
-
แฮปปี้ๆๆๆ เย้ !!!!!!!!! :laugh: :laugh: :laugh:
น้องเจ้าสัวน่ารักจังงงงง ><" อยากอ่านเรื่องของน้องจังเลยค่ะพี่เค้กกกกก :mew2: :mew2: :mew2: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เรื่องจบ แต่มันไม่อิ่มอ่ะ TT^TT
ตอนพิเศษเยอะนะคะๆๆๆ
-
นึกว่าจะจบไม่สวยซะแล้วสงสารเจ้านายแย่เลยถ้าเป็นแบบนั้น .
ป.ล. จะมีตอนพิเศษมั้ยนะ
-
จบซะแล้วอ่ะ เสียดายจังอยากอ่านอีกอ่ะ หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านกันนะๆๆๆๆ
มังกรกับเจ้านายรักกันด้วยลำแข้งหรอ 555
เจ้าสัวดูท่าทางจะแสบน่าดู อิอิ
ดีใจที่ไนท์กับเจ้าขุนรักราบรื่บนะ
จะติดตามผลงานชิ้นต่อไปจ้าาาาา
-
เย้ๆ แฮปปี้เอนดิ้ง
-
จบแร้วววว >.< ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ
แอบมีพูดถึงธาม ให้ได้คิดถึงกันช่วงท้ายด้วย
มังกรเจ้านาย / พี่ขุนน้องไนท์ น่ารักมาก ๆ ค่ะ
ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมาเยอะทีเดียว
รอติดตามเรื่องใหม่จากคนแต่งนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ~^^
-
จบแล้ว จบได้น่ารัก~
น้องเจ้าสัวแอบขโมยซีน น่ารักๆ
รอตอนพิเศษนะคะ (หวังว่าคงจะมี)
-
ว๊า จบซะแล้วอะ หวานซึ่งกันเลยนะ พี่น้องคู่นี้ :m3:
อ่านตอนแรกตกใจหมดเลย แต่ก็ยังดีที่มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยตัวเองของเรา :laugh:
-
จบแบบแฮ๊ปปี้กันทุกคู่เลยนะ
แต่ยังไม่อยากให้จบเลยอะ
ขอบคุณมากๆนะค่ะที่นำเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน
แล้วกลับมาแต่งเรื่องใหม่ให้อ่านอีกนะ
-
จบแล้วววววววววววววววววเจ้าสัวน่าสนใจนะมาเริ่มเรื่องของเจ้าสัวต่อเหอะพี่ฟ่อน
-
สามตอนรวดเลยย
ดีใจที่จบเเบบเเฮปปี้
อยากอ่านสเปพี่ขุนกับไนท์อ่ะ
-
อุ๊ย !! ตกใจ .. มาต่อ 3 ตอนรวด แถมยังจบบริบูรณ์อีกต่างหาก T^T
บอกตรงๆ นะคะว่า .. แอบเสียใจนิดนึงที่จบแล้ว
( คือไม่อยากให้จบ อยากให้มีต่อเรื่อยๆ มากกว่า 555555 XD )
ตอนแรกนึกว่าจะจบดราม่าโดยที่มังกรไปอเมริกาซะละ
แต่สุดท้ายก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
ส่วนพี่ขุนกับไนท์ก็ได้คบกันซักที :hao5: // ซึ้ง..
คือ.. ไม่มีตอนพิเศษเหรอคะ ? อยากให้มีอะคะ :mew3:
( แอบบอกนิดนึง .. เค้าเคยฝันว่าอยากมีร้านหนังสือเป็นของตัวเองด้วยแหละ ฮ่าๆ )
.
เรื่องนี้ถือเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เราอ่านถึงตอนจบ
และเป็นเรื่องที่เราชอบและติดตาม มาเรื่อยๆ
( ถึงแม้จะตามมาอ่านตอนใกล้ๆ จะจบแล้วก็เถอะ ฮ่าๆๆ )
.
ขอถามนิดนึงนะคะ > <'
ผมมือสั่น . . พยายามเดินหาโทรศัพท์ของตัวเองที่จำไม่ได้ว่าเอาไปวางไว้ตรงไหน จนกระทั่งเห็นไฟLEDกระพริบอยู่ตรงใต้โซฟา . .
341 Missed Calls
23 Massages
ทุกเบอร์เป็นเบอร์ของมังกร และทุกข้อความมาจากไอ้มังกรทั้งหมด
ที่บอกว่า 'ทุกเบอร์เป็นเบอร์ของมังกร' นั่นอ่ะ มันมีเบอร์ของพี่ขุนด้วยไม่ใช่อ่อ ? ( ' ' )
ก็ที่พี่ขุนมารอเจ้านายที่หน้าคณะ แล้วถามเจ้านายว่าทำไมไม่รับโทรศัพท์
ก็เพราะเจ้านายลืมโทรศัพท์ไว้ที่คอนโดไม่ใช่อ่อ ?
.
อยากอ่านผลงานเรื่องต่อไปของคนเขียนเร็วๆ จังค่ะ
คือแบบว่าติดนิยายของคนเขียนเรียบร้อยแล้ว > <
เชื่อมั้ย ตอนนี้เรากำลังตามอ่านเรื่อง 'รักที่เหนือกว่า' ของคนเขียนอยู่เลย
ติดค่ะติด 555555555
เออใช่ ว่าจะถามหลายรอบแล้ว
คนเขียนแต่งนิยายเรื่องอื่นนอกจากเรื่อง รักที่เหนือกว่ากับสองร้ายฯ อีกหรือป่าว ?
จะได้ตามไปอ่าน ฮ่าๆๆๆ
ปล. ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คนเขียนแต่งนิยายดีๆ อย่างนี้ให้พวกเราอ่านอีกหลายๆ เรื่องนะคะ :กอด1:
สัญญาว่าเราจะตามอ่านนิยายของคนเขียนทุกเรื่องเลย ( ถ้าเราไม่เบื่อนิยายวายก่อนอะนะ 5555555 )
สุดท้ายนี้เราก็ไม่มีอะไรให้คนเขียนนอกจากคำว่า 'ขอบคุณค่ะ .. ขอบคุณจริงๆ..' :L2:
:pig4:
-
เหมือนจะดราม่า แต่ก็ไม่ดราม่า 5555
จบน่ารักมากเลยค่าาา
-
เป็นคู่ที่ทุกข์ถนัดจริงๆ กว่าจะแฮปปี้เอนดิ้ง
เอาใจช่วยมาตั้งนาน
ขอบคุณมากค่า จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ
:กอด1: จุ้บ
-
เย้ๆๆๆ จบสวย....คิดว่ามังกรจะปล่อยเจ้านายเปล่าเปลี่ยวอยู่เมืองไทยซะแล้ว จะยุให้มีแฟนใหม่อยู่เนี่ย
รับรองรีบแจ้นกลับจากเมกา แต่ที่ไหนได้พระเอกเราเด็ดกว่านั้นจ้า เอาชนะใจคุณย่าจอมเฮี้ยบขอกลับมาอยู่ไทยได้ :katai2-1:
สุดยอดไปเลยเนอะ คู่นี้รักกันมากน่าร๊ากกก
ขอบคุณค่าา
-
:mew1: รอเรื่องต่อไปจ้า
ก่อนนั้นขอตอนพิเศษก่อนดีป้ะ
-
อาาา จะมีเรื่องของเจ้าสัวต่อไหม.... #นี่กะไม่ให้บ้านนี้มีสกุล55555555
อยากได้ตอนพิเศษษษษ
ใจหายเบาๆตอนเห็นว่าสามตอนรวดแล้วจบ
มาแบบดราม่าพร้อมเลี่ยนหวานเคล้าน้ำตา._.
ขอบคุณพี่เค้กที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน
ขอบคุณที่ใจดีเอาลงที่เล้านี้ ติดตามผลงานเรื่องต่อไปค่ะ :กอด1:
ปล.จะมีเรื่องธีxธัญรึเปล่านะ?
-
ยิ้มหวานนนน จบแล้ว
น่ารักมาก นึกว่าจะเป็นแบบ 1 ปีผ่านไปมังกรค่อยกลับมา 55 ><
-
เย่ จบแล้ว
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:จบบบบบบบบบบบบแล้วเหรอออออออออออ :katai1: :katai1: :katai1:
ยังไม่อยากให้จบเลยอะ :z3: :z3: :z3: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ตอนพิเศษ!!!
ของเจ้าขุนกับไนท์!!!
><
-
ขอตอนพิเศษพี่ขุนกับไนท์ งื้อออ :hao5:
-
ขอบคุณค่ะจะรอเรื่องต่อไปนะ :L2:
-
ในที่สุดก็ happy ทั้งคู่ พี่ขุนอุตส่าห์ลงทุนไปตามฮีโร่มาช่วยจากอุบลเลยนะนี่ :mew1:
-
สนุกมากเลย ดีที่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน :hao3:
-
ดีใจที่เรื่องราวทุกอย่างจบลงด้วยดีน่ะ น้องเจ้าสัวก้อดูน่ารักกวน ๆ ดีน่ะ :impress3: แต่รู้สึกว่าเหมือนรีบ ๆ ให้จบยังไงไม่รู้น่ะเหมือนเรื่องมาขมวด ๆ ตอนท้ายน่ะ เรื่องราวดูข้าม ๆ กระโดด ๆ ยังไงไม่รู้ น่าจะมีตอนพี่ขุน+ไนท์เพิ่มน่ะให้เรื่องราวดูสมบูรณ์มากขึ้นน่ะ แต่ยังไงเราก้อจองรวมเล่มไปแล้วล่ะ งานของคุณชิฟฟอนอาจจะยังไม่สมบูรณ์แต่ก้อดูมีเสน่ห์ที่ปฏิเสธไม่ได้จ้ะ ยังไงจะเป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องต่อ ๆ น่ะจ้ะ ขอบคุณที่แบ่งปันจ้า :mew1: ยังไงเพิ่มตอนพิเศษในเล่มเยอะ ๆ น่ะจ้ะ :katai2-1:
-
จบแล้ววววววววววว
จบเร็วทันใจ
และแล้วพี่ขุนก็ไม่ต้องเลิกเป็นเกย์ (มันเลิกกันได้ด้วยเหรอ)
มังกรก็สามารถครองคู่กับเจ้านาย
สมหวังทุกคู่
ขอบคณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
เฮ้ยจบบริบูรณ์ซะแล้ว
บอกตรงเงิบเลยค่ะ
ไม่อยากให้จบเลย
-
มาอีกที 3 ตอนจบล่ะ มาม่าไม่นานดี
จะดีมากถ้าจัดพิเศษหวานๆของสองคู่
-
ลุ้นแทบแย่ว่าจะจบยังไง
รอเรื่องต่อไปน ...
-
แฮปปี้เอนดิ้งแล้ววว :mew1:
ดีใจที่สุดด :กอด1:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปนะคะ :L2:
-
เจ้าสัว :mew1:
-
ขอบคุณจริงๆ จากใจ :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้วอ่า ตอนแรกนึกว่าจะค้างซะแล้วคะ
อยากอ่านสเปเชียลลคู่ไน์กับพี่ขุนอ่าา
สองคนนี้ไปขุดน้องชายมาจากไหนอะ
-
โอ้ยยยย นึกว่าจะดราม่าซะแล้ว
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง โล่งไปเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีแบบนี้นะคะ
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเลย
รอเรื่องต่อไปอยู่น้าาา ^^
-
:pig4: :pig4:
-
มังกรกลับมาหาเจ้านายแล้ว :pig4:
-
:กอด1: :กอด1:
-
38
มังกรก็แอบกลัวเจ้านายที่ยิงปืนแม่นนะ555
กลัวมากว่ามังกรจะไปอเมริกานะ ไม่น้า
คู่นี้เหนื่อยมากละ ไม่ค่อยมีฉากหวานๆกันด้วย อย่าพรากกันไปเลย แง้
39
โธ่พี่ขุน เมื่อไหร่จะยอมรับตัวเองว่าชอบไนท์
คุณจิ๊บก็ดูออกซะด้วย เชียร์สุดๆ ชอบบบ
พี่ขุนแอบฟินนะ ไนท์แทนตัวเองว่าไนท์ ดูน่ารักดีอ่ะ
40
ไนท์มีหึงด้วยอ่ะ มุมแบบนี้น่ารักสุดๆ
โหย คุณพ่อพูดแบบนี้ ไม่เอามาม่าน้า
พี่ขุนน้องไนท์ งื้อ หน่วงๆอ่า
41
เจ้านายติ่งธามด้วย555
ทำไมมังกรทำงี้ เจ้านายเสียใจนะ ใจร้ายเกินไปแล้ว
แต่ก็หนักใจและอึดอัดแทนมังกร
42
อึ้ย หน่วงหนักทั้ง2คู่เลย
แล้วตกลงทางออกของพี่ขุนคืออะไร ทำไมพาเจ้านายไปไกลเลย
มังกรคงรู้สึกแย่มากอ่ะ ที่เจ้านายไม่มา แล้วก็ไม่มาส่งด้วย
ส่งท้าย
งุ้ย จบแฮปปี้ น่ารักที่สุด ลงเอยด้วยดีทั้งสองคู่เลย
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ชอบมังกรนะ แบบหล่อ นิ่ง อร๊าย ชอบสุดๆ
เจ้านายนี่ก็เป็นพวกคิดมากนะเนี่ย
พี่ขุนกับไนท์ก็ฮาตลอดอ่ะ
ว่าแต่แฝดจะมีเรื่องแนวincestให้อ่านป่าวเนี่ย ฮา
ส่วนเจ้าสัวเนี่ย น่าหาคนมาคู่ด้วยนะ
จะรออ่านเรื่องอื่นต่อนะคะ
ป.ล.ขอโทษน้าที่พึ่งมาอ่านเอาตอนท้ายๆรวดเดียวเอาป่านนี้
xoxoค่ะ ฮี่ๆๆ
-
สนุกมากค่ะ กว่าจะได้รักกันก็บากบั่นจริงๆ แล้วจะติดตามผลงานนะคะ :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆครับ สนุกมากๆ
-
อ่านแล้วร้องไห้เลย ขอบคุณคนเขียนมากๆครับสำหรับเรื่องนี้
-
อยากขอบคุณซักล้านครั้ง เขียนได้สนุกมากครับ อ่านจบแล้วก็ยังนั่งยิ้ม นอนยิ้มกับตัวละครอยู่เลย
ถ้าจะเป็นเอามาก ขอบคุณอึกครั้งครับ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: โอ๊ยยยยยย...เขิน....
อ่านรวดเดียวจบ มันช่างฟินจริงๆ :กอด1:
ปล. ถึงแม้รู้สึกว่าช่วงท้ายมันจะรวบรัดไปหน่อย ....แต่ไม่เป็นไร เราเอาไปมโนต่อได้ :a2:
-
แอร๊ยยยย สนุกอ่ะ น่ารักอ่ะ o13
อยากอ่านตอนพิเศษ จะมีไม๊อ่ะ :hao7:
-
:hao6: :hao6:
ชอบมากๆค่ะ
:pig4:
-
สนุกมากอ่ะเรื่องนี้
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องนึกว่าจะดราม่าหนัก
อ่านไปอ่านพอก็โอเคพอดีไม่เยอะเกิน
ตอนจะจบดันมีเรื่องเข้ามาอีก เงิบเลย
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เน้อ มังกรหล่อนายน่ารัก เหมาะกันฝุดๆ :mew1:
-
อยากให้มีตอน ธัญกับธีจังเลย แฝดเนี่ยน่าสนใจ เนอะ...
เจ้านายน่ารักอ้ะ ><
-
กรี้ดดดดดด มังกือกลับมาแล้วเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยทีเดียว หวานซ๊าาาาา~
น่ารักมากค่ะ อิอิ แต่จะผิดไหมถ้าเราแอบชอบเหม มากๆ ม๊ากกกกมาก
ให้ความรู้สึกว่าเป็นผู้ชายที่น่ารัก ยังไงบอกไม่ถูก แอบผิดหวังนะที่เฉลยว่าเป็นโรคจิตเนี่ย
แต่เจ้าสัว น่ารักฝุดๆ แอร้ยย อดจะอยากให้สัวเป็นเกย์บ้างไม่ได้ อิอิ แต่คงไม่ได้แล้วเนอะ
สงสารอาป๊า เดี๋ยวไม่มีคนสืบทอดตระกูล 5555555 ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
ที่แบ่งปันนิยายสนุกๆให้อ่านกัน :D
-
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ หลากหลายอารมณ์ดีจริง
แต่มาม่าตอนหลังๆ ทำเอาเสียน้ำตาไปหลายปี๊บ
ปวดตา ปวดหัวไปหมดเลย T_T
คือขนาดตอนมังกรกลับมา แฮปปี้เอนดิ้ง เรายังรู้สึกเศร้าอยู่เลยอ่ะ
อาการหนักเลยเรา สงสารเจ้านายมากกกกกก
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องดีๆค่ะ ^^
-
ชอบความเป็นแก๊งค์ที่สุด><
เหนืออื่นใดตอนแรกๆชอบบุคลิกแบบมังกรมาก
เป็นคนที่น่าค้นหา ลึกลับ อ๊ากกกกกก
ส่วนนน้องนาย เป็นเด็กแสบที่ทุกคนหมาายหัว
แต่ก็แอบแปลกใจนะ ทั้งๆที่บ้านเขาอิทธิพลเยอะขนาดนั้น
แต่โดนทำร้ายบ่อยมากกกกก โดนแหยมก็บ่อย
จริงๆแก๊งค์ สิบสี่ตุลาก็เป็นอะไรที่น่าค้นหานะ แต่รู้สึกสมาชิกน้อยไปหน่อย
ทั้งๆที่พวกเขาก็มีกันแค่แปดคน
-
ชอบมากเลยค่ะ
ชอบนายเอกแบบนี้อ่ะ
แข็งนอกอ่อนใน
แต่คู่พี่ขุนกับไนท์ก็น่ารักเว่อร์
หวานอมเปรี้ยวมากคู่นี้
ถึงเรื่องนี้NCมีแค่ฉากเดียว
แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย หุหุ :haun4:
-
น่าสนุกค่ะ
-
สนุกมากเลยจ้า ลุ้นตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบอ่ะ อิอิ :impress2:
มังกรจะน่ารักไปไหนเนี่ย สุภาพบุรุษตลอดดดดด 555
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดีๆ จ้ะ :3123:
-
สนุกมาก ๆ อ่ะ....
-
สนุกดีค่ะ (:
แอบรู้สึกว่าตอนหลังๆเรื่องค่อนข้างดำเนินเร็ว
มังกรน่ารักมากๆเลย คอยดูแลตลอด
อ่านแล้วอยากกินน้ำเต้าหู้ 555555555
ทั้งมังกรและเจ้านายมีเพื่อนที่ดีนะ
จริงๆแอบรู้สึกว่าเหมอาจจะดี แต่สรุปเป็นโรคจิตซะงั้น-*-
เจ้าขุนกับเจ้านายก็น่ารัก พี่เจ้าขุนให้ฟีลแบบเป็นพี่ชายมาก
คู่พี่ขุนกับไนท์ก็น่ารักดี ตอนที่ไนท์พูดดีๆด้วยนี่น่ารักมาก55555
แด๊ดของมังกรกับพ่อของเจ้านายก็น่ารักทั้งคู่เลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ (:
-
สุดยอดรับผม มันมากเยครับ ผมขออนุญาตคัดลอกไปโพวต์ต่อนะครับ :katai3:
-
จบบบแล้ววววววววว :hao7: อ่านรวดเดียวเลย สุดยอดอ่ะ สนุกมากค่ะ รอตอนพิเศษคิงควีน พี่ขุนน้องไนท์ คู่แฝด????????==(สามารถจิ้นจริงๆนะ 555) :katai1:
-
จบแล้วววว มังกรมาง้อเจ้านายน่ารักอะ :mew1:
แต่คู่แฝดนี่ยังไงกัน ยังไงกัน อยากให้มีตอนพิเศษด้วยง่าา
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆน๊า :pig4:
[/size][/color]
-
:mew1:..เข้ามารอจ้า.... :mew3:
-
o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้ววว :z2:
สนุกอ่ะ o13 อย่างลุ้นเลยตอนจบ
นึกว่าจะต้องจบกันจิงๆซะแล้ว :เฮ้อ:
:L2: :L2: :bye2: :L2: :L2:
-
อ่านรวดดียวจบเลยค่ะ ทั้งตราม่า ทั้งฮา ทั้งขำ อ่านไปยิ้มไปฟินไปอยู่คนเดียว :hao3:
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านค่ะ :z2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ ค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
จากชื่อเรื่องไม่น่าจะหวานได้ น่าจะเป็นเรื่องชิงรักหักสวาท แต่มันน่ารัก หวานอมเปรี้ยว ถึงจะมีแอบขมนิดๆ แต่ชอบนะ มีเรื่องราวให้ได้ลุ้นกันตลอดเรื่อง ตอนจบดูจะรวบรัดไปหน่อย แต่ก็จบได้ดี ชอบบทสรุปของเรื่อง น่าจะมีต่ออีกสักหน่อยเพื่อให้ซึมซับความหวานให้ต่อเนื่อง :impress3:
ชอบอะ ชอบทุกคู่เลย มนต์รักน้ำเต้าหู้ อบอุ่น ดูแลดี :กอด1: คู่พี่ขุนก็น่ารัก หวานเวอร์ :-[ แต่คู่ธัญกับธีมันยังไงกันนะ :z1:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กว่าจะอ่านจบ ใช้เวลาไปสองวันกว่าๆ อ่านลืมนอนเลยทีเดียว :laugh:
เป็นเรื่องที่โรแมนติกได้น่ารักมากๆ ค่ะ ชอบที่มังกรเป็นคนสม่ำเสมอ
และก็รักษาสัญญาเอามากๆ ไอ้ที่เอาน้ำเต้าหู้มาห้อยที่หน้าห้องเจ้านายทุกวัน
อ่านที่บรรยายตรงนี้แล้วรู้สึกว่าเขินแทนเจ้านายสุดๆ :-[ :-[ :-[
ขอบคุณมากเลยนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆ แบบนี้มาให้อ่าน ชอบมากๆ เลยค่ะ :กอด1:
สำหรับเรื่องนี้ ไม่ชอบคู่ไหนเป็นหลักแหล่ง คือแบบ.........ชอบทุกคู่เลยอ่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
คู่แฝดก็น่ารัก คู่หลักก็น่ารัก คู่พี่ขุนก็น่ารัก อ่านไปนั่งอมยิ้มไปมากๆ หายากนะที่เราจะชอบทุกคู่ในเรื่องเดียว
ส่วนมากถ้าไม่เอียงชอบคู่หลักไปเลย ก็จะเป็นชอบคู่รองแทน (ส่วนใหญ่หนักไปทางคู่รองซะด้วย)
ปูลิง. แอบอยากรู้ชีวิตลินเบาๆ ว่าหลังจากนั้นจะเป็นบ้าประสาทตามเหมไปอีกคนมั้ย :laugh:
-
:-[ วันนี้มานั่งอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ
ฟินส์มากเลยค่ะ ขอขอบคุณค่ะ:)
-
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมากค่ะ
-
มาอ่านรอบ 3 ค่ะ ฮี่ๆๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ว้อยยยยย นังน้ำตาลทรายยยย แกน่าจะกอดคออยู่กับไอ้เหมมันซร้าาาา สุดท้ายก็ลงเอยด้วยดี อิอิ :katai2-1: :katai2-1:
-
กรี๊ดแปป จบแล้ว อ่านจบแล้วอ่ะ
*กัดหมอน* โอ๊ยยยยย ตอนอ่านไปนี่แบบอยากด่ามังกรมันใจจะขาด
ผลุบมาก่นด่าก็เย๊อะเยอะ จนอ่านมาถึงตอนสุดท้ายฟีลนั้นหายหมดเลอะ อารายยยยยยยย
จิบ้าตาย ถถถถถถ. /*ภาษาแลดูวิบัติขออภัยอย่างสูงจ้า TT*/
แต่มันก็น่าโมโหจริงๆนะ แมทมันให้สัญญาก็จริงแต่มันก็ไม่ได้บอกป้ะว่าต้องรักน้องมันขนาดต้องเป็นแฟน?
แล้วมันได้บอกป้ะว่าห้ามเป็นแฟนห้ามรักห้ามคบกับเจ้านาย ? ก็ไม่ป่ะ คือโอ๊ยหมั่นไส้มาก พ่อพระเอกใหญ่หนิ
ถามจริง คิดว่าแมทมันจะมีความสุขป่ะที่เห็นคนที่มันรักเสียใจ ถ้าแกไม่รักนายนี่ไม่ว่าเลยนะ แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่เสือกใจตรงกัน แต่อินึงก็นะะะะะะ .... อะไรของมันนน
ลินนี่ร้ายนะ ก็เข้าใจว่าคงเจ็บแหละ แต่นางก็ต้องเข้าใจบ้างและคิดหน่อยก่อนจะทำอะไรหาตนใหม่ไปก็ไม่น่ายาก นางก็สวยนี่
เอิ่ม ส่วนเหมนี่คือ จิตจริงค่ะ คือท่าจะคลั่งมาก น่ากลัวนะขอบคุณที่มังกรมาช่วยทัน
ม่ะๆคู่หลักนี่อุปสรรคความรักนี่มากมายเหลือล้นทกว่าจะได้รักกันแทบตายกันไปข้าง แต่สุดท้ายก็จบดี
แง่มๆ คู่คุณพี่ขุนกับน้องไนท์ก็น่ารักนะ อิอิ ส่วนเจ้าแฝด มันจะได้กันเองป่ะ?หึหึ
สนุกมากจ้า ชอบๆ ขอบคุณมากฮับ อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆเกรงว่าแท็ปจะระเบิดใส่มืออยู่ 555555
o13 o13
-
ตอนแรกคิดว่า มังกร จะมาแนว จำเลยรักซะแล้ว
อ่านรวดเดียวจบเลย โดยรวมแล้วสนุกมาก แม้ว่าจะมีบางช่วงที่ดู งงๆ แต่ก็สามารถที่จะพอทำความเข้าใจได้
พี่ขุน-น้องไนท์ มีให้ฟิน น้อยไปนิดส์ แต่ คู่แฝด ธี-ธัญ ทิ้งความคาใจไว้นะจ๊
:pig4: :L2:
-
สนุกมากเลยค่ะ ตามอ่านผลงานของคนเขียนทุกเรื่อง
ชอบทุกเรื่องเลย ประทับใจในความรักของพี่แมท ไม่น่าให้คนดีดีตายเลย T^T'
หลงมังกรที่สุดดด ชอบประโยคที่บอกว่า แค่นึกว่าเป็นแฟนใครก็มีความสุขแล้ว อรั้ยยย
จะติดตามต่อไปนะคะ ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ ให้ได้อ่าน
o13
-
ก่อนอื่นขอไว้อาลัยให้กับการจากไปของแมท ฮือออ แมทท ขอให้กลับมาเกิดใหม่ และได้มีรักครั้งใหม่กับคนที่ดีๆๆนะ ทำไมคนดีๆมักจะไปเร็ว แงๆๆ นี่ถ้าแมทยังอยู่นะ มังกรอดแหง่มม ฮิฮิ (มังกร:เหล่มองด้วยหางตา) !!! หง่ะ เค้าล้อเล่นนะเตง พูดคำว่า เตง แล้วนึกถึงตอนที่ เหม ใช้คำนี้พูดกับเจ้านาย อึ๋ย โรคจิตได้โล่ห์ชัยชนะ แม้แต่หมากฝรั่งที่เคี้ยวแล้วมันยังเก็บ อึ๋ย เกือบไปแล้วเจ้านาย และสุดท้ายก็เสร็จมังกร 55+ ก็นะ Queen ก็ต้องคู่ King ดิ อิอิ NC ฉากเดียวแต่ ฟิน!! ยาว คู่พี่ขุนน้องไนท์ นี่นึกถึง ไพ่ JJ สองอัศวินคู่(รัก)พิทักษ์ คิงควีน ดีใจที่สุดท้ายมีน้องเจ้าสัวเข้ามาอีกคน รู้มั้ยน้องน่ะ ยิ่งกว่ากามเทพของคู่นี้อีกนะ ถ้าไม่มีน้อง ป่านนี้คู่นี้น้ำตาคงตกไปหลายปิ๊บ เพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจถ้าคู่นี้เค้าจะเอาใจเราเป็นพิเศษ 555+ คู่แฝดนี่ก็ชักยังไงๆ นะ แต่ถึงจะไม่ยังไง แต่ตรูก็จิ้นไปไกลแล้ว โอ้ยย เลือดกำเดาจะกระฉูด 55+ พล็อตฝาแฝดพี่น้อง รักต้องห้ามแบบนี้เป็นอะไรที่ โอ้ยย เจอไม่ด้ายย เจ้ฟินตลอดด 555+
เปิดเรื่องนิยายมาอย่างสนุกอ่ะ ลุ้นระทึกมาก ศัตรูที่รักจริงๆ ดำเนินเรื่องดี ไม่ช้าไม่เร็วไป ถึงจะมีบรรยายแทนความรู้สึกของตัวละครหลายตัว แต่ไม่งง เพราะมีการเว้นช่องว่างแบ่งช่วงตอน ให้ปรับอารมณ์ และจะมีประโยคเกริ่นขึ้นตอน แสดงให้รู้ว่ากำลังบรรยายแทนความรู้สึกตัวละครไหน โดยรวมทำได้ดีมาก เสียดายที่ ...
..
จบเร็วไปอ่ะ งี้ดดด มีสัก 200 ตอนได้มั้ยอ่ะ อ้ากก อยากอ่านๆๆอีกๆๆ แงๆๆ ไม่เป็นไร เราจะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆของคุณนักเขียนต่อ เราจะขอเกาะติดติดตามเป็นปลิงนักอ่านเลยทีเดียว(เว่อร์ไปไหน)555+
ขอบคุณคุณ Chiffon_Cake(คนแต่ง) สำหรับนิยายดีๆสนุกๆมากๆแบบนี้นะคะ
-
ชอบมังกรมากกก น่ารักที่สู้ดดดด แถมปากแข็งด้วย 555 :-[
ส่วนเจ้านายนี้รู้สึกจะโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเดิมเยอะเลยนะ
ตอนจบนึกว่าจะจากไปนานกว่านี้ซะอีก 2 อาทิตย์นี้ทำให้นายถึงกับเพ้อรำพันกันเลยทีเดียว :hao3:
-
สนุกมาก :mew1:
-
:hao7:
เศร้า เหงา สงสาร
ร้องไห้ เกือบทุกตอนเลยอ่ะ
คสามรัก มันทำให้คนเสียสละ มากมาย เลยนะ
รักโดยไม่หวังผลตอบแทน และสุดท้าย ก้อไม่มีโอกาสได้บอกกล่าว
ซาบซึ้ง กับ แมท จริงๆ
เสียสละ จนวินาทีสุดท้าย ลมหายใจสุดท้ายของชีวิต น่ายกย่องที่สุด
แต่กว่า มังกร กะ เจ้านาย จะลงเอยกันได้
ปากหนักกันทั้งคู่
แต่อย่างน้อยๆ เรื่องร้ายก้อกลายเป็นดีในที่สุด ฟ้าหลังฝน ย่อมสว่าง มากที่สุด
และ เจ้าสัว ก้อโผล่ เข้ามารับภาระ แทน พี่เจ้าขุน พี่เจ้านาย อีก
โรแม้น คักๆ
น่ารักมากมาย
ขอบคุณ นะคับ ^_^
:hao5:
-
กลับมาอ่านเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ :laugh:
ชอบเรื่องนี้มาก น่ารักสดใส ใจซาบซ่าน
ปอลอ. อยากให้มีภาคพี่แมททท ทำนองว่าเกิดใหม่ หรือเป็นภาคบนสวรรค์อะไรทำนองนั้นอ่ะค่ะ :z1:
-
ขอบคุณนะครับ
เรื่องราวน่ารักมาก แอบเสียน้ำตาด้วย
ขอบคุณจริงๆ ครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟินสุดดดด ฮามากกกกกกกกก
อยากได้ภาคสองจุงครับ
รอนะคร้าบบบบบบบ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบได้แบบอมยิ้มมุมปากมากเรื่องนี้ :hao6:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เย่!!!!! ในที่สุดขุนไนท์ก้อแฮปปี้เอ็นดิ้ง (ลุ้นกว่าคู่เอกอีก 555)
ชอบอ่าาา อ่านรวดเดียวจบเลย สองวัน 5555
:impress2:
-
พี่แมทนี่พระเอกตัวจริงเลย
-
เจ้าขุน น้องไนท์ น่ารัก
มังกร เจ้านาย ฟิน
ส่วนน้องเจ้าสัว มานี่มะๆ ฮ่าๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้ววว อยากจะบอกว่าชอบมากกกกก
ทั้งสองคู่เลยยย อยากจพบอกว่าคู่พี่ขุ่นกับไนท์น่ารักอ่ะ
อ่านคู่นี้ทีไร ฟินไปดิ 555 แอบอยากให้มีตอนพิเศษอ่าา
-
:3123: :3123: :3123:
-
สนุกมากเลยจ้าอ่านรวดเดียวจบเลย ติดงอมแงม อยากอ่านตอนพอเศษจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ
-
เราพึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
สนุกมากเลย เราอ่านแบบไม่หลับไม่นอน 5555
มังกรเป็นคนดีมาก หาผู้ชายอบบมังกรได้ที่ไหนอีกคะ
เจ้านายน่ารักมากๆถึงแม้ช่วงแรกๆอยากตบกระบาลมากก็ตามที
พี่ขุน น่ารักกกกก ฮาดีอ่ะ ไร้สาระแปลกๆ
ไอ้เหม =__= โรคจิตแสร่ดดดดด แบบว่ากลัวเลยอ่ะ ถ้าเจอคนแบบนี้จริงๆ แมร่งดีนะ เจ้านานไม่โดนมันทำอะไร
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้นะคะ
-
เพิ่งมีโอกาศเข้ามาอ่าน
สนุกมากๆๆ นึกว่าจะมีคู่ไหนไม่สมหวังวะแล้ว
ตอนแรกแอเชียร์เหมน่ะ พออ่านไปเรื่อยๆาวโรคจิตซะงั้น :sad4: :sad4:
ตอนนี้อารมอยากรู้คู่แฝดว่าอะไรยังไง :hao6: :hao6:
-
เรื่องนี้อ่านมา 4 รอบแล้ว
ชอบการดำเนินเรื่อง และปมเรื่องที่เกิดขึ้นตลอด ทำให้นิยายน่าติดตาม
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะครับ
-
ต้องขอยอมรับว่าแมท เท่ห์มาก เท่ห์เชี่ยๆ
แต่เท่ห์แบบไม่รักคนข้างหลังที่รักเราเนี่ย ไม่น่ารักเท่าไหร่นะ เจ้านายต้องกลายเป็นคนโดนกล่าวหาว่าเป็นต้นเหตุทั้งหมดโดยที่ไม่รู้อะไรเลย โดนคนเกลียดทั้งที่ไม่ได้ผิดอะไรมันก็ไม่ใช่ปะ
ไม่รู้เพราะไม่อยากรู้ แต่ไม่รู้เพราะไม่มีใครบอกไม่เหมือนกันนี่หว่า แต่ต้องขอยอมรับจากใจเลย มึงเท่ห์มากแมท
ส่วนเหม ในความรักที่น่าขนลุกของเหม มันก็มีความน่ารักและจริงใจโคตรๆอยู่อะ ก็ไม่ผิดหนิที่เกิดมาแล้วป่วยทางจิต ใช่ว่าอยากป่วยซักหน่อย เราไม่เป็นเจ้านายเราอาจไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง แต่เราอยากให้ทำความเข้าใจอะ ว่าคนแบบนี้เขาไม่ได้อยากป่วย ถ้าตอนที่เจ้านายโดนจับ เจ้านายพยายามหลอกล่อ ถามคำถามชวนคุยทำความเข้าใจ เราว่าเหมก็น่าจะพูดง่ายกว่านี้อะ แบบใช้ใจทำความเข้าใจอย่าใช้สายตาประมาณนี้
ส่วนเจ้านาย อ่านตอนแรกจบอยากกดปิดหน้ามาก นายงี่เง่า เด็ก เอาแต่ใจ ไร้เหตุผล
แต่แฝดบอกว่ามึงทนรำคาญนายเอกไปสองสามรรอนแล้วจะดีเอง พออ่านไปเรื่อยๆ เออว่ะ เจ้านายน่ารัก โหดด้วย เอากูอยู่แน่เลย(เรียนแบบคำพูดเหม)
นั่นแหละ ถึงมาอ่านช้า แต่ชอบเรื่องนี้มากเลยนะ
-
อ่านจบแล้วอยากจะบอกว่าสนุกมากๆเลยครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะครับ :mew3: o13
-
ตอบแมทตายซึ้งจิงๆอ่ะ ร้องไห้เรย คนเขียนบรรยายเก่งมากก
-
o13
-
อ่านรวดเดียวจบ ตาเกือบบอด. สนุกจนต้องอ่านต่อเรื่อยๆ หยุดไม่ได้เลยอ่าาา
ลุ้นระทึกมันทุกตอน
ช่วงกลางๆ ที่เจ้านายเริ่มรู้ใจตัวเองอะ อ่านไปอึดอัดไป
แบบว่า "เชี่ยมังกรมึงจะอมพะนำไปไหนวะ" ขัดใจเฟร้ยยยย เงี้ยะเลยค่าาา
เขียนดีมากๆ เลย ไปหาเรื่องอื่นๆ ของคนเขียนอ่านอีกดีกั่ว :katai2-1:
-
ตั๊ลล๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7: ชอบทุกคู่เลย ฮ่าๆๆๆ หวังว่าเจ้าสัวจะไม่แปรพันอีกคนนะ ไม่งั้นในอนาคตพ่อกิตวุ่นแน่ๆ อิอิ
-
อยากอ่านแมทอ่ะ
-
So good
-
คืออ่านตอนที่ 1 แล้วติดใจแต่หาสารบัญไม่เจอเลยมาทำสารบัญไว้ เพื่อจะอ่านตอนต่อไปได้ง่ายๆ เพราะต้องไปอ่านในโทรศัพท์ในตอนต่อไป รีบวิ่งเข้าคอมมาทำสารบัญทันที ขออนุญาตคนเขียนไว้ด้วยนะคะ :pig4:
ร้ายที่1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2152593#msg2152593) ร้ายที่2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2174165#msg2174165)
ร้ายที่3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2179735#msg2179735)
ร้ายที่4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2244068#msg2244068)
ร้ายที่5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2250306#msg2250306)
ร้ายที่6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2253291#msg2253291)
ร้ายที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2295285#msg2295285)
ร้ายที่8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2296965#msg2296965)
ร้ายที่9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2302054#msg2302054)
ร้ายที่10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2306827#msg2306827)
ร้ายที่11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2308368#msg2308368)
ร้ายที่12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2310002#msg2310002)
ร้ายที่13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2314443#msg2314443)
ร้ายที่14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2316066#msg2316066)
ร้ายที่15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2320195#msg2320195)
ร้ายที่16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2323075#msg2323075)
ร้ายที่17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2326111#msg2326111)
ร้ายที่18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2330045#msg2330045)
ร้ายที่19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2330985#msg2330985)
ร้ายที่20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2335375#msg2335375)
ร้ายที่21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2337306#msg2337306)
ร้ายที่22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2339698#msg2339698)
ร้ายที่23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2345764#msg2345764)
ร้ายที่24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2357419#msg2357419)
ร้ายที่25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2358860#msg2358860)
ร้ายที่26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2363459#msg2363459)
ร้ายที่27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2366795#msg2366795)
ร้ายที่28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2373728#msg2373728)
ร้ายที่29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2375523#msg2375523)
ร้ายที่30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2381759#msg2381759)
ร้ายที่31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2383553#msg2383553)
ร้ายที่32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2385623#msg2385623)
ร้ายที่33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2387883#msg2387883)
ร้ายที่34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2388781#msg2388781)
ร้ายที่35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2391049#msg2391049)
ร้ายที่36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2393090#msg2393090)
ร้ายที่37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2394877#msg2394877)
ร้ายที่38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2400301#msg2400301)
ร้ายที่39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2400845#msg2400845)
ร้ายที่40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2408497#msg2408497)
ร้ายที่41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2415457#msg2415457)
ร้ายที่42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2415458#msg2415458)
ร้ายสุดท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35070.msg2415459#msg2415459)
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกก สนุกมากอ่ะ เมื่อก่อนรู้สึกตัวเองโง่มากที่เข้ามาอ่านแวบเดียวและออกไป คือแบบพลาดอย่างแรงงงง
ชอบผู้ชายแบบมังกรนะ รู้สึกว่าเจ้านายโชคดีมากที่มีคนที่รักและจริงใจขนาดนี้ เจ้านายก็น่ารัก ถึงตอนแรกๆจะทำตัวน่าหมั่นไส้ น่ากระโดดถีบก็ตาม แต่เราเห็นความน่ารักของนายตั้งแต่เเรกๆเลยนะ ยิ่งพอมังกรปราบพยศ(?)ได้แล้ว ยิ่งน่ารักใหญ่เลย >///<
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ฟินมากกก เขินเเทบทุกตอน ช่วงดราม่าเราถึงกับหลั่งน้ำตา ใจหายเหมือนกันนะคะ พอรู้ว่าแมทตายแล้ว สงสารทุกคนในเรื่องค่ะ แต่ก็สู้ๆกันนะคะ และก็มังกรกับเจ้านายก็ขอให้รักกันนานๆ เพราะกว่าจะรักกันได้เนี่ย อุปสรรคเยอะมาก
ปล.อยากโลภขอตอนพิเศษจังเยยยย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แปะก่อนนนน
-
เขียนได้สนุกที่สุด
-
:mew1: สนุกมากค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
บอกตรงๆ...หลงรักแมท!!!!! เท่ห์มากกกกกกก แมนสุดๆๆๆๆๆ สงสารลินนะ แต่ไม่น่าทำตัวงี้เลยยย - -*
-
อา... จบแล้ว มังกร มังกรรรร มังก๊อนนนนนนนนน
แกจะหล่อไปไหน เท่มากอะ คือเหมือนนิ่งๆ จริงๆนี่คิดเรื่องนายตลอดเว คือห่วง คือหวง คือหึง คือใส่ใจดูแลยิ่งกว่าไข่ในหิน เจ้านายถึงกลางๆตอนจะดูสาวแตก.... แต่ก็น่ารัก 555555. จริงๆชอบผู้ชายแบบนี้นะ กูเก่ง กูแข็งแกร่ง กูดูแลตัวเองได้... แต่มึงดูแลให้ก็ดี55555 :laugh:
-
เข้ามาอ่านอีกรอบค่ะ
ครั้งนี้ก็ยังเสียน้ำตาอีกเหมือนเดิม (T_T)
เอิ่มมม รอบที่แล้วจำไม่ได้ว่ายังไง แต่รอบนี้จิ้นคู่แฝดธี-ธัญ มากอ่ะ ><
-
กลับมาอ่านเป็นรอบที่2 เพราะคิดถึงน้ำเต้าหู้
ตอนอ่านรอบแรกเป็นช่วงที่กินน้ำเต้าหู้บ่อยแล้วมาอ่านเรื่องนี้พอดี บังเอิญมากๆๆๆ ส่วนรอบนี้อยู่ดีๆก็คิดถึงเลยต้องกลับมาอ่าน
เจ้านายตอนอยู่กับมังกรนี่น่ารักมากเลยอะ มังกรดูแลเจ้านายได้ดีมากๆๆ อย่าผิดสัญญาแล้วกันนะ
-
แปะไว้ก่อน อ่านตอบแรก ติดด
-
แปะไว้ มาแอบอ่าน
-
สนุกมากกกกค่ะ ติดอะ ชิฟฟ่อนเค้กเขียนสนุกทุกเรื่อง
อยากอ่านอีก จะลงแดง 55
น่ารักอะ ทุกคู่เลยย พี่ขุนน้องไนท์ น่ารักดีอะชอบ ดื้อๆดี
มังกรเจ้านาย ฟินอะ ชอบที่เจ้านายสารภาพรักก่อน
แต่ช่วงนั้นร้องตามเลยอะ สงสาร ฮรืออๆ
จบแฮปปี้ ดีใจที่สุด ว่าแต่คู่แฝดนี่มันมีซัมธิงงงป่ะค้า คิคิ
-
อ่านกี่รอบๆก็ชอบตลอด >___<
ขอบคุณนะคะ
-
อ่านจบรวดเดียวเลย สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องบรรยายดี มีเรื่องให้น่าติดตามแต่อยากรุ้งอิมเมจเจ้านายมากกว่านี้หน่อย ไม่ค่อยได้บรรยายถึง เท่าไหร่ :mew5: :mew5: :ruready
-
ชอบพี่แมท แม้ไม่ได้มีบทมากมาย
แต่ชอบจริงๆ ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
-
สนุกมากๆ ชอบทุกคู่เลย แต่อยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติมของเจ้าสัวหน่อยว่าเป็นมายังไง
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมากกกกกก
ขอบคุณนะคะ
-
สนุกมาก ขอบคุณค่ะ
-
น่ารักดีค่ะนายเอกร้าย พระเอกแรง ชอบๆ
:mew1:
-
อ่านรวดเดียวจบ สนุกม้ากก
กว่าจะลงเอยกันได้ดราม่าก็มาอีกก :o12:
หวานน้อยแต่ฟินเฟร่อ55555
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะสำหรับนิยายดีๆ :กอด1:
-
นิยายเรื่องนี้ชอบอ่ะ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วได้หลายอารมณ์มาก มังกรน่ารัก เจ้านายก็น่ารัก ชอบเป็นนิยายเรื่องแรกที่ไล่อ่านทีละหน้า....ไรต์เตอร์เก่งนะคะสู้ๆ พยายามสร้างผลงานต่อไปนะคะ o13 o13 o13
-
สนุกมาก อ่านรวดเดียวจบเลย
ชอบค่ะ ขอบคุณมากๆ :pig4:
-
สะ สะ สนุกมากเลยอ่ะ!!!! เราไปอยู่ไหนมาทำไมไม่ได้อ่านเรื่องนี้กัน ดีนะมาไล่ๆหาอ่านดูแล้วเจอ รู้สึกโชคดีมากเลยค่ะที่ได้อ่าน
เนื้อเรื่องน่าติดตาม น่ารักๆปนดราม่าด้วย มีสีสันดีค่ะ ไม่ได้รักกันอ่อนหวานแต่เรารักกันแบบมีสไตล์ ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
รักนาย รักมังกร :mew1:
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้เราอ่านค่ะ
สนุกมากกกกกกกก
มีปมให้สงสัยตลอดเรื่อง
อยากเห็นมังกรหวานกว่านี้
555555
คงน่ารักน่าดู
-
กลับมาอ่านอีกรอบ. เอ้อ ตาเจ้านายนี่นิสัยเด็กสุดๆไปเลยนะนั่น มังกรก็เพอร์เฟคไปนะบางที แต่แฝดธีกับธัญนั้นมันยังไงกันน้าาาาา :impress2:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ กว่าจะได้มาอ่านก้ปี2016สะแล้ว. แอบอยากให้มีตอนพิเศษนะคะ โดยเฉพาะพี่ขุนกะไนท์ คู่นี้น่ารักมากเลยชอบบบบ>/////< :mew3: :-[
-
เป็นไปไดัยังไงที่กูอ่านนิยายจบโดยที่มันไม่มีNCเลย -..- :ruready :ruready
-
อยากจะบอกว่าชอบการแต่งนิยายของคุณ chiffon_cake มากเลยยยย ติดตามมาตั้งแต่แทนทัพ เหนือคิน ปอนด์ธาม เอ๊ะ ลำดับงงใช่มั้ย 555555 คืออ่านแทนทัพก่อนแล้วค่อยไล่มาเรื่อยๆ อยากจะบอกว่าแทนทัพสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เอ๊ะมาเม้นให้ผิดเรื่องหรือป่าว 5555555 แต่นั่นแหละค่ะ ชอบมังกรกับเจ้านายมากเลย สนุกๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
อ๊ากกก พึ่งได้อ่านเรื่องนี้ มังกรเท่สุดๆๆไปเลย ส่วนเจ้านายนี้ ก้อน่ารักในแบบของเค้าอะเนอะ
ชองคู่พี่ขุนกับไนท์ แล้วก้อแมทนี้เท่มากๆๆเลยนะ ขนาดไปแล้ว ยังช่วยให้มังกรตามไปช่วยเจ้านาย จากเหมทันเลย
-
จะมีเรื่องของเจ้าสัวแยกออกไปอีกเรื่องมั้ยครับ หรือเป็นตอนพิเศษก็ได้
-
สนุกอ่ะค่ะ :laugh:
-
สนุกมากๆ รักมังกร มังกรน่ารัก สงสารพี่แมท อยากอ่านต่อๆๆ รักเรื่องนี้มาก :mew5: :katai1: :mew6:
-
เมามันมาก สนุกๆ
-
สิ่งที่ต้องค้นหาจากเรื่องนี้ คือ ...ความหวาน... :ruready :ruready
-
มาอ่านอีกรอบ. ยังหนุกและชอบเหมือนเดิม. ถ้าใส่ว่าเป็นพาร์ทของใครซึ่งผู้บรรยาย. ณ ขนาดนั้นจะดีมากค่ะ เจ้าสัวนี่สดใสไฉไลอะ ปังงงงงงง
-
มังกรน่ารักทุกตอนเลยนะ
-
สนุกมาก ๆ คะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
-
ชอบมากกกกกกกกกกก มีความเถื่อน โหด กวนตีน ผสมอดีตอันขมขื่นที่มาพร้อมกับความรักอันหอมหวาน >< #มังกรเจ้านาน
#เจ้าขุนไนท์ :katai2-1: :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
อื้ออออหืออออ ปริศนาน้ำเต้าหู้นี่สุดนอดจริงๆเลยค่ะ แมทผู้เสียสละจริงๆ ไม่เคยออกตัวหรือแสดงตัวเลย พี่กับน้องต่างกับราวฟ้ากับดินจริงๆ
เจ้านายกับมังกรนี่นะกว่าจะได้รักกัน เจ้านายนี่อย่างห้าวเลย ตัวกระเปี๊ยกแต่เก่งตริงๆๆๆๆ ปล่อยกลิ่นให้ใครต่อใครมารักได้มากมายขนาดนั้น
มังกรพ่อสุดหล่อนี่ก็นะ อยากจะไปอุดหนุนที่ร้านเสียเหลือเกิน5555
แอบอยากอ่านพี่ขุนน้องไนท์และเจ้าสัวน้องเล็กจังท่าทางจะบันเทิง 5555
ขอบคุณมากๆนะคะ สนุกมากๆเลยค่าา
-
สนุกมากๆค่ะ ชอบๆมีหลากหลายอารมณ์ดี :mew1:
-
เข้ามาอ่านรอบที่ 2 :hao7:
เสียดาย น่าจะมีตอนเศษสักหน่อย ยังไม่หายฟินก้อจบซะแล้ว :katai1:
-
จบเร็วจังงงง ขอตอนพิเศษรัวๆเลยค่ะะะ
-
o13 o13 อยากกจะบอกว่า "ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเลยอะ"
-
กลับมาอ่านอีกรอบแล้วครับ
-
:pig4:
สนุกมากกกกก ชอบๆ
:mew1: :mew1:
-
อ่านจบแว้วววววววว >0</~
ตอนท้ายแอบลุ้นว่าจะมาลงเอยกันยังไง สุดท้ายก็จบแบบน่าร๊ากกกกก เนื้อเรื่องสนุกมากๆ ขำความซึนของแต่ละคน 55555555
ส่วนเจ้าสัวนี่ ขอจองนะคะ :mew4: :impress2:
-
เวิร์ดมีปัญหา 55555555 :laugh:
-
อีลินปัญญาอ่อน แมทตายก็จริง แต่เจ้านายไม่รู้อะไรกลับเรื่องนี้นะ ลินแม่งปัญญาอ่อนชิบหาย ความคิดเด็กๆ
-
My Queen โอ้ยเขินเด้อออออ :-[
-
ดูปากมังกรนะคะ "กู ไม่ ไป"
-
อีลินชั่ว อิชะนีไร้ถิ่นฐาน ต่อให้แกกลับตัวกลับใจ ก็ไม่ให้อภัยโว้ยยยย :angry2: :fire:
-
อีลินนี่มันชั่วจริงๆ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ สู้ต่อไป :katai4:
เก่งมากๆเลย :katai2-1:
-
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร??? :z3: :z3: :z3:
-
ขอบคุณค่ะ
มาอ่านอีกรอบ รอบนี้น่าจะมีภูมิมากขึ้น ร้องไห้น้อยกว่ารอบที่แล้ว
ชอบทุกคู่ค่ะ (ธี-ธัญ นับไหม อิอิ)
เกลียดเหมมาก โรคจิตอ่านแล้วโมโห!!
-
:call: อ่านจบแล้วสนุกครบอารมณ์ :hao6: **ผมนี่งม หาnc เลย
-
เจ้าขุน เจ้านาย เจ้าสัว อยากจิขอสักเจ้า
อ๋อ ไม่ได้เหรอ งั้นของพี่มังกรก็ได้ค่าาา
-
o13
-
จบดีมากปิดท้ายด้วยกาน ที่ทำให้นายเอกได้เกิดไหม่อีกครั้ง #หมายถึงวันเกิดของซัน ชอบซันมากๆ
-
สนุกมาก o13
-
สนุกดี แต่เหมือนตอนจบจะรวบรัดไปหน่อย
เจ้าสัวน่ารักมากๆๆ เด็กน้อย ฮ่าๆๆ
-
เราหาสารบัญตั้งนานในที่สุดก็เจอ
-
กลับมาอ่านรอบนี้
รู้สึกชอบแมทจังเลยค่ะ ^^
-
“ชีวิตที่สงบสุข กินเหล้าเมายา ทำตัวเสเพลไปวันๆ . . คุณไม่มีทางรู้หรอก ว่ามีใครบ้างที่ต้องเจ็บเพราะคุณ . .”
“. .”
“มีใครบ้างที่ต้องตายเพราะคุณ”
เห็นด้วยนะ นายเอกเรื่องนี้ไม่มีอะไรดีซักอย่าง
-
“ก็ใช่ไง เห็นมั้ย . . ใครๆเขาก็ต้องอยู่กับครอบครัวทั้งนั้นแหละ” คุณย่าบีบมือของผม “ทำใจซะมังกร . . ไปอยู่ที่นู่น ย่าจะให้หลานเรียนมหาวิทยาลัยอาร์ตชื่อดังก้องโลก หลานจะเติบโตเป็นศิลปินนักวาดภาพอย่างที่หลานใฝ่ฝันเอาไว้”
แล้ว20กว่าปีที่ผ่านมาแกหายหัวไปไหน เพิ่งโผล่หัวมาก็สร้างปัญหาให้ลูกหลาน ช่างเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรผุๆที่พร้อมจะตกใส่หัวทำร้ายลูกหลานจริงๆ
“ย่าไงเป็นคนที่รักหลานที่สุด หลานอย่าลืมสิ”
รักมากที่สุดสินะ หายหัวไป20ปี โผล่มาก็สร้างความวินาศให้ลูกหลาน
-
o13
-
ลุ้นคู่ของพี่ขุนกับไนท์แทบแย่นึกว่าจะชวดกันสะแล้ว ดีที่มีเจ้าสัวมาชดเชยให้คุณพ่อ เหมือนว่าจะลืมลินไปนะ ว่าสุดท้ายแล้วได้รับบทเรียนยังไงหรือแค่ที่มังกรสั่งว่าไม่ต้องเจอกันอีก แต่ก็นะทำตัวเองล้วนๆ สนุกค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะรอติดตามเรื่องต่อไปจ้า :pig4:
-
พุ่งอ่ะ :hao7:
-
สนุกมากครับ ตามลุ้น ตามรักตลอดทั้งเรื่องเลย
-
:mew3: ลุ้นกันเยี่ยวเหนียวเลยเหอะเรื่องนี้
โครตตตตตชอบ...+1000000 like...