บทบาทที่5 <<<<รอบบ่าย>>>
"เหวอ แว๊ก แอ๊ก โอ๊ย...."
ซวยของไอ้ซินอีกวัน ที่ตื่นเช้ามาเจ็บตัวอีกแล้ว มันเป็นกรรมของไอ้ซินหรือไงที่คิดจะทำร้ายคนอื่นตัวเองกลับเป็นซะเอง ใครจะไปคิดว่าพอลืมตาตื่นจะเห็นหน้าใครบางคนนอนอยู่ซะเกือบหายใจรดหน้าซะขนาดนั้นผมตกใจเลยเด้งตัว เเถมหงายหลังซะหล่นเตียงร้องดังแอ๊ก ตัวต้นเหตุลุกพรวดเเล้วมองผมเเบบงงๆ เเล้วก็ทำหน้าตายุ่งๆ ส่ายหน้าให้ผมเเล้วกลับไปนอนต่อ
ผมได้เเค่เจ็บใจเเละเจ็บตัว ฝากไว้ก่อนเหอะ ฮึ่มๆ
"คุณซินเป็นอะไรคะ หน้าบึ้งเเต่งเช้าเลย"ป๊าแป๊ดทักทาย ขณะที่ผมกำลังลงจากบรรได
"ไม่เป็นไรครับป้า แค่........ช่างเถอะป้าเช้านี้มีอะไรทานหรอครับ"ผมเปลี่ยนประเด็นทันทีไม่อยากบอกว่าตกเตียงรอบที่2 T^T
"ข้าวไข่เจียวกับเเกงจืดเต้าหู้ค่ะ คุณซิน"ผมพยักหน้าเเล้วเดินออกไปสูดอากาศหน้าบ้าน พอถึงเวลาเเล้วค่อยไปหาน้องดรีมดีกว่า
"ตื่นเช้าเหมือนกันนะคะคุณซิน" เฮ้อไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่าเป็นใคร ผมหันกลับไปเเล้วยิ้มให้เธอ
"อ้าวคุณปราย คุณเองก็ตื่นเช้านะครับ"ผมทักเธอกลับ
"เป็นยังไงบ้างคะเมื่อวาน"
"อ่อ ก็ดีครับ"ผมงงครับ
"น้องดรีมเธอน่ารักใช่ไหมค้ะ"
"อ่า ใช่ครับเธอน่ารักมากเลยเเล้วก็ขี้อ้อนด้วย"ผมพูดพร้อมยิ้ม นึกถึงน้องดรีมเมื่อวานที่อ้อนสุดๆ
"ใช่ค่ะน้องดรีมเธอน่ารักเเล้วช่างคุยเหมือนมะปรางเเม่ของเธอไงคะ พี่มะปรางน่ะเป็นคนคุยเก่งขี้อ้อนเก่งเเล้วก็เอาใจเก่ง ไม่งั้นพี่มะปรางจะได้เเต่งงานกับพี่ไนท์จนมีลูกสาวที่น่ารัก เฮ้อน้องดรีมเธอเหมือนเเม่มากเลยละค่ะ ทุกๆคนเลยเอ็นดูเธอมาก มันยิ่งทำให้ฉันเหมือนมองเห็นพี่สาวทุกๆครั้งที่มองเธอ................ฉันก็รักเธอเหมือนลูกคนนึงล่ะค่ะ ซักวันฉันก็หวังจะมีสามีที่ดีเเบบพี่ไนท์บ้างเเละก็มีลูกสาวที่น่ารักเหมือนน้องดรีม คุณซินคิดเหมือนที่ฉันคิดไหมคะ"
"คุณ ซิน..."
"คุณซิน"
"คะ ครับ ครับใช่ครับผมก็คิดเเบบนั้นเหมือนกัน" ปรายยิ้มเเสยะ ที่มันดูไม่เข้ากับตาเธออย่างเเรง
"หวังว่าคุณซินคงจะเข้าใจนะคะ คุณเองก็เป็น "ผู้ชาย" คุณซินคิดว่าพี่ไนท์เป็นยังไงบ้างคะ"ปรายย้ำคำว่าผู้ชายใส่ผม ผมพอจะรู้ว่าสิ่งที่เธอพูดมาล้วนเเต่มีความหมายเเอบแฝงทั้งนั้น แต่ผม ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาอยู่เเล้ว แล้วทำไมผมถึงรู้สึกเเย่ก็ไม่รู้
"ก็ดีครับ คุณไนท์รักครอบครัว เเต่......"ผมกำลังนึกถึงข้อดีของหมอนี่ แต่คิดยังไงก็ยังไม่รู้เลยว่าหมอมีดีอะไรนอกจากหวงลูกขนาดหนัก
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไนท์น่ะเขารักเดียวใจเดียว เขายังคงไม่ลืมพี่มะปรางง่ายๆ ผู้หญิงที่เเวะเวียนเข้ามาเพื่อหวังจะตีสนิทเเละยกระดับตัวเองก็มีเยอะเเยะมากมาย ก็ไม่เห็นจะมีใครเอาชนะใจพี่่ไนท์ได้เลยซักคน ยังเคยมีผู้ชายมาจีบเลยนะคะ" เธอพูดน้ำเสียงเหมือนเป็นเรื่องตื่นเต้น ประหลาดใจ
"หรอครับขนาดผู้ชายยังมี"ผมถามน้ำเสียงตกใจตามบ้าง อยากแหย่ผู้หญิงคนนี้คืนบ้างจริงๆ
"ใช่สิคะ เฮ้อเเปลกเนอะ คนสมัยนี้ผู้ชายอยากเป็นผู้หญิงผู้หญิง อยากเป็นผู้ชาย โลกสร้างมาให้ชายหญิงคู่กันเเท้ๆ เเต่คนพวกนี้กลับทำให้โลกวิบัติไปหมด คุณซินคิดว่าไงคะ"
"ผมว่ามันอยู่ที่จิตใจเรามากกว่าครับว่าเราจะรับตัวตนของเราหรือของคนอื่นในสิ่งที่เขาเป็นอยู่ไหม แต่ผมคิดว่าถ้าเรามองข้ามพวกเขาเพียงคิดเเค่ว่าเขาเป็นเกย์หรือทอม ผมคิดว่าคนๆนั้นคงเป็นคนที่ทัศนคติเเย่มาก ใจเเคบ เห็นแก่ตัว เเล้วก็ขี้อิจฉาด้วยนะครับ"ผมเน้นเสียงเหมือนอยากจะเเทกใจใส่หน้าเธอ ปรายเริ่มทำหน้านิ่งเเล้วมองผมเหมือนไม่ค่อยพอใจ
"คุณซินเข้าข้างพวกเขาเหมือนคุณเป็นเเบบนั้นเลยนะคะ "หรือว่าคุณเองก็เป็นเกย์"" เธอทำน้ำเสียงตกใจ
"ผมไม่ได้เป็นครับ ผมเเค่เป็นคนมองอะไรกว้างๆ ถึงพวกเขาจะเป็นเเบบนั้น แต่เขาก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครนี่" ผมอธิบายให้เธอฟัง ไม่รู้สึกว่าเธอจะคุยอะไรที่มันไม่สร้างสรรค์เอาซะเลย
"หึ ฉันไม่สนหรอก เอาเป็นว่าคุณจะเป็นอะไร เอาเป็นว่าฉันเกลียดเกย์ ฉันขอตัว"เธอสะบัดหน้าเเล้วเดินเข้าบ้าน ผมตามอารมณ์เธอไม่ทันจริงๆที่เเน่ๆ ผมไม่มีทางหาเเม่ให้ลูกที่นิสัยเเบบนี้เเน่ๆ
ผมกลับเข้าบ้านเพื่อไปหาน้องดรีม รู้สึกการสนทนาเมื่อกี้มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลยเช้านี้
"พี่ซินน้องดรีมตื่นเเล้วค่ะ"น้องดรีมที่กำลังพิงหมองร้องดีใจเมื่อเห็นผม ผมถึงกับผง่ะเมื่อเจอใครอีกคนในห้อง เกลียดขี้หน้าว่ะ
"พ่อขา น้องดรีมจะทานข้าวเช้ากับพี่ซินนะคะน้องดรีมจะลงไปทานข้างล่างเหมือนเมื่อวาน" น้องดรีมอ้อนพ่อของเธอใหญ่
"ได้ซิคะ น้องดรีม"ผู้เป็นพ่อตอบเเล้วยิ้ม
"เย้พี่ซิน น้องดรีมอาบน้ำเเล้วค่ะ มาหอมน้องดรีมสิคะ"น้องดรีมกวักมือเรียกผม ผมเลยต้องต้องจำใจเดินเข้าไปใกล้หมอนั่นเเล้วนั่งลงข้างๆน้องดรีมซึ่งต้องหันหน้าเข้าหาหมอนี่ที่นั่งอยู่เเล้ว
"อื้ม หอมชื่นใจเลยครับ"ผมหอมเเก้มเธอ เธอหัวเราะคิ๊กคัก
"เมื่อเช้านายละเมอหรอ"ผมหันไปมองคนพูดที่ตอนนี้ทำหน้าตากวนสุดๆ
"ไม่ได้ละเมอเเต่ไม่รู้ใครบางคนมานอนเบียด นิสัยเเย่ชมัด"ผมว่าน้ำเสียงราบเรียบหมั่นใส่หมอนี่มากมายเเต่ไม่รู้จะทำไงดี น้องดรีมมองพวกผมตาปริบๆไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน
"น้องดรีมหิวเเล้วค่ะคุณพ่อ"น้องดรีมตัดบททันที ที่เห็นผมกับพ่อของเธอเริ่มมองเขม่นกัน
"ค่ะงั้นลงข้างล่างกัน มาคุณพ่ออุ้มน้องดรีมนะครับ"
"ค่า" น้องดรีมทำท่าทางกางเเขนให้พ่อของเธอได้โอบเเละยกตัวเธอขึ้นสูง ผมหลบเพื่อพวกเขาจะได้ทำอะไรสะดวกขึ้น ผมเดินตามพวกเขามาจนถึงห้องครัวที่ตอนนี้มีปรายนั่งรออยู่ก่อนหน้าเเล้ว ป้าแป๊ด พี่หนูนากำลังจัดเตรียมโต๊ะกัน
"วันนี้มีอาหารง่ายๆค่ะ พี่ไนท์ แกงจืดกับไข่เจียวทรงเครื่องแล้วก็สลัดผักคะ" ปรายนำเสนอซะเต็มที่ ผมเห็นน้องดรีมทำหน้าเเหยเมื่อพูดถึงผัก นายไนท์วางน้องดรีมลงเก้าอี้ที่จำเนียงเตรียมไว้ให้น้องดรีมเป็นพิเศษ ผมเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับปราย ข้างๆน้องดรีม นายไนท์ลังเลว่าจะนั่งตรงไหนดี ปรายจึงรีบขยับเก้าอี้เเล้วเรียกให้นายไนท์เข้าไปนั่ง
"น้องดรีม วันนี้ข้าวเช้าน่าทานนะครับ"ผมยิ้มให้น้องดรีมที่ตอนนี้ทำหน้าเจื่อน
"น้องดรีมไม่อยากกิน"น้องดรีมทำปากเบ้
"น้องดรีมไม่ทานเเล้วจะโตหรอคะ น้องดรีมทานเยอะๆป้าแป๊ดอุส่าห์ทำ"ปรายเธอพูดดุๆ นายไนท์เหล่มองนิดหน่อยเเต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจสายตานั่นเลย
"น้องดรีมของพ่ออยากทานอะไรครับเดี๋ยวพ่อให้ป้าแป๊ดทำให้ใหม่"น้องดรีมยิ้มขึ้นมาทันที
"น้องดรีมอยะ...."
"น้องดรีมครับ ทำไมน้องดรีมถึงไม่อยากทานข้าวเช้าพวกนี้ล่ะครับ"ผมถามเธอ ผมเองก็พอจะรู้ว่าทำไมแต่บางครั้งเราก็ต้องฝืน เพื่อให้เป็นนิสัย เเละให้น้องดรีมรู้จักกินผักที่หลากหลายซักที
"ก็มันมีเเต่ผัก น้องดรีมไม่ทานผักได้ไหมคะ"เธอหันมามองหน้าผมเเล้วทำตาปริบๆ
"ไม่ได้ครับ อย่าลืมที่อาหมอสั่งไว้สิครับ ว่าไง เเล้วถ้าน้องดรีมไม่ทานผัก สงสัยเราคงไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเเล้วล่ะ"ผมทำน้ำเสียงเศร้า น้องดรีมเกาะเเขนผมเเล้วเขย่าเบาๆ
"ซินพี่ อย่าร้องสิคะน้องดรีมทานก็ได้ค่ะ คุณพ่อขาน้องดรีมไม่ทานอย่างอื่นละน้องดรีมจะทานผัก"ผมยิ้มให้เธอ น้องดรีมก็ยิ้มให้ผมจนเห็นฟัน ผมหันกลับไปทางนายไนท์ที่มองผมยิ้มๆ
ยิ้มอะไรไม่ทราบฮะ ชิ๊ ส่วนปรายก็ทำหน้าตาเเปลกๆเหมือนนางร้ายในละครที่ทำหน้าตาอิจฉานางเอกจนผมรู้สึกขนลุก
ผมฝืนให้น้องดรีมทานสลัดผักที่มีอยู่ในถ้วยใบเล็กๆ ผมยอเธอจนเธอสามารถทานจนหมด น้องดรีมถึงกับน้ำตาเล็ด นายไนท์หัวเราะน้องดรีมจนน้องดรีม งอลไปตามๆกัน
"วันนี้คุณพ่อจะอยู่กับน้องดรีมไหมคะ"น้องดรีมถามพ่อของเธอทันทีที่พ่อของเธอพาเธอมาส่งถึงห้อง
"เปล่าค่ะ วันนี้พ่อมีงานตอนบ่าย"
"เย้ดีค่ะ น้องดรีมจะให้พี่ไนท์สอนหนังสือ พ่ออยู่ให้กำลังใจน้องดรีมนะคะ"
"ค่ะคนเก่ง"ผมปล่อยให้พ่อลูกคุยกันเเล้วไปเตรียมโต๊ะกับเก้าอี้เพื่อเตรียมตัวเรียนหนังสือหลังจากที่น้องดรีม พักท้อง วันนี้เป็นพ่อน้องดรีมเองที่ทำกายภาพให้น้องดรีม หมอนี่ทำอย่างเบามือเหมือนกับขาน้องดรีมมันจะหักง่ายๆ น้องดรีม คุยกับพ่อของเธอ แล้วขอร้องในสิ่งที่ตัวเองอยากทำเมื่อหาย
"น้องดรีมวันนี้พ่อขอยืมตัวพี่ซินไปธุระกับพ่อด้วยนะคะ"นายไนท์ถาม จนผมหันขวับไปมอง
"ทำไมคะคุณพ่อจะพาพี่ซินไปไหน"น้องดรีมถามด้วยความสงสัย
"คุณจะพาผมไปไหน"ผมถาม รู้สึกไม่อยากไปไหนเลย
"จะรู้ไปทำไม"ผมอุตส่าห์ถามดีๆนะเนี่ย
"ก็ไหนคุณบอกว่ามีงานตอนบ่าย"ผมย้อน
"งานมีคนดูเเลอยู่เเล้ว แต่มีธุระสำคัญกว่า"คนพูดทำหน้าเฉย
"ผมไม่อยากไปอยากอยู่กับน้องดรีม"ผมพูดปัด หมอนั่นทำสีหน้าเริ่มไม่พอใจ
"ฉันสั่งให้ไปก็ไปสิ อย่าเรื่องมาก"
"พ่อคะ พี่ซินไม่อยากไปก็อย่าไปบังคับสิคะ" ขอบคุณนะครับน้องดรีมช่วยพี่ได้เยอะเลย
"ไม่ได้ค่ะ มันเป็นธุระสำคัญมาก" ไม่รู้จะธุระสำคัญอะไรนักหนา
"นายต้องไปกับฉัน"หมอนี่หันมาบอกด้วยน้ำเสียงเเข็งๆ
ตกลงต้องไปให้ได้ใช่ไหมเนี่ย ไม่อยากไปเลยอ่ะ ไม่รู้อะไรมันจะสำคัญขนาดนั้น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมด้วย ผมนั่งหน้างอด้วยความไม่พอใจ ถึงอยากจะขัดขนาดไหน หมอนี่ก็จะพยายามบังคับผมตลอด แม้เเต่น้องดรีมก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย
ผมสอนหนังสือน้องดรีมจนถึงเที่ยง พาน้องดรีมทานข้าวเเละพักกลางวันโดยมีใครบางคน ที่กำลังจับจ้องมองผมอยู่ด้วยตลอดเวลา มันเลยทำให้ผมทำอะไรไม่ค่อยเต็มที่นัก อยากชวนน้องดรีมละเลงสีน้ำก็ไม่ได้ เพราะกลัวพ่อของเขาจะอนามัยจัดจนรับลูกตัวเองเวลาเละไม่ได้
"รีบๆหน่อยสินายน่ะ"คนเร่ง เร่ง ยิกๆ ผมขึ้นรถเเล้วปิดประตูกระเเทกใส่หน้า
"เเล้วใครบังคับให้มาล่ะ"ผมว่าแบบหงุดหงิด
"ทำตัวให้มันน่ารักให้เหมาะกับหน้านายหน่อย" ผมหันหน้าไปอีกทาง
"นาย......ซิน"ผมหันไปมองคนเรียก
"ทำตัวให้ดีๆล่ะ อย่าทำให้ฉันอาย"ว่าเเล้วก็ออกรถ
"อะไรล่ะ ที่ว่าให้ทำตัวดีๆตกลงคุณจะพาผมไปไหน"
"ไปหาลูกค้า"
"แล้วเกี่ยวไรกับผมล่ะ"
"แล้วนายมีหน้าที่อะไรล่ะนอกจากดูเเลน้องดรีมอย่างเดียว"หมอนี่ย้อนผม ผมนั่งคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก
"เอาเป็นว่าถึงเเล้วก็จะรู้เอง"
นายไนท์ขับรถกลับมาทางเดิมกับทางที่พาผมมาที่นี่ เขาพาผมเลี้ยวเข้าไปที่ลานจอดรถของโรงเเรมทางด้านหน้า ผมก็นึกว่าจะไปไกล เร่งซะสถานที่ๆจะไปมันอยุ่ไกลนักล่ะ
"My Dreams." ผมอ่านชื่อโรงเเรม ก่อนจะเดินตามหมอนี่เข้าไป พนักงานต้องรับพอเห็นนายไนท์ก็รีบกรูกันเข้ามาหา เเละยกมือไหว หมอนั่นจับมือผมจนผมตกใจ
"ทำอะไรอ่ะ"ผมเเกะมือออก แต่เหมือนผมจะพูดคนเดียวมากกว่า แถมกระชับมือเเน่นกว่าเดิม
"อ้าวไอ้ไนท์ รีบๆหน่อยเหอะมึง ให้ลูกค้ามารอทุกทีเลยนะ เดี๋ยวก็ได้เจ๊งกันพอดี"ผู้ชายใส่สูทผูกไทด์ ดูเรียบร้อย พูดทันทีที่เห็นหน้า
"เออๆกูรู้"แล้วหมอนี่ก็ลากผม เข้าไปในห้องอาหารของโรงเเรม
"โต๊ะไหน"นายไนท์ถามเด็กที่ดูเหมือนเด็กเสริฟ
"โต๊ะ6ครับ" จากนั้นก็ลากผมเดินตามไปอีกเเล้วหยุดอยู่ตรงโต๊ะริมหน้าต่างที่ตอนนี้มีผู้หญิง ใบหน้าสะสวยนั่งอยู่ก่อนเเล้ว
"สวัสดีครับคุณกิ่ง"นายไนท์ทักทาย เธอหันกลับมาจากทางหน้าต่าง เเล้วรีบลุก
"สวัสดีค่ะคุณไนท์ ไม่เจอกันตั้งนาน"เธอผายมือ นายไนท์จับมือทักทาย
"เชิญนั่งค่ะ"เธอผายมือให้นั่ง นายไทน์ดึงผมให้นั่งลงข้างๆ เธอทำหน้าตาเเปลกใจเล็กน้อยที่เห็นผม
"นี่เด็กของคุณไนท์หรือคะ"เธอถามเเละจ้องผมตาเป็นมัน
"นี่ภรรยาผมเอง" ผมหันขวับอ้าปากเหวอ เอาจริงหรอ
"ถ้าอย่างนั้นก็จริงสิที่มีข่าวว่าคุณไนท์เเต่งงาน แหมยินดีด้วยนะค้ะ สวัสดีค่ะ ดิฉันกิ่งค่ะ เป็นลูกค้าวีไอพีของคุณไนท์"เธอผายมือให้ผม ผมเลยต้องจับมือเธอทักทาย
"ครับเช่นกัน"ผมยิ้มให้เธอ เธอดูแปลกใจที่ผมตอบเเบบนั้น ถึงจะให้เล่นบทภรรยา แต่ก็ไม่ยอมเป็นผู้หญิงหรอกนะ
"ทำไมคุณพูดครับละคะ"เธอถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
"ก็ผมเป็นผู้ชาย"
"ภรรยาผมเขาเป็นผู้ชายนะครับ" นายไนท์ตัดบท คุณกิ่งทำหน้าเเปลกใจ
"กิ่ง งงมากเลยล่ะคะ ไม่เจอคุณไนท์ซะนาน คุณไนท์นี่เปลี่ยนไปเยอะนะคะ เมื่อก่อนไม่เห็นคุณจะควงผู้ชายเลยซักคน"เธอพูดเเล้วมองผมอย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าเเดงขึ้นมา
"ก็ไม่มีใครเหมือนกับซิน นี่ครับ แล้วอีกอย่างน้องดรีมเขาก็เลือกด้วย เเล้วคุณกิ่งคิดว่าไงล่ะครับ"นายไนท์ นายนี่หน้าหนาสุดๆอ่ะ
"อ่อ กิ่งไม่คิดอะไรหรอกค่ะ เเค่เสียดายเเทนพวกสาวๆคนอื่น ที่อยากได้คุณกันทั้งนั้น คิ๊กๆ"เธอหัวเราะ
"รวมถึงคุณด้วยหรือเปล่า"นายไนท์ทำหน้าทะเล้น
"อะไรกันคะคุณไนท์ อิฉันก็เเค่ลูกค้า คงไม่คิดเเบบนั้นกับคุณหรอกเเล้วอีกอย่างนี่ การ์ดแต่งงาน เดือนหน้าฉันจะเเต่งงานที่ อังกฤษ อย่าพลาดนะคะ ฉันเห็นคุณเหมือนเพื่อนคนนึงเลยนะเนี่ย" นายไนท์รับมาเเล้วยื่นมาให้ผม
"ยินดีด้วยนะครับจะเป็นเจ้าสาวซะเเล้ว ไปอังกฤษซะนานมิน่าละ"นายไนท์ทำน้ำเสียงหยอกล้อ
"บ้า ก็ไปทำธุรกิจนะเเหละคะ เเค่บังเอิญเจอคนที่ใช่ด้วยเท่านั้น คุณเองก็เหมือนกันเเหละ ฉันดีใจจริงๆที่คุณมีคนรักกับเขาซักที จริงไหมคะคุณ คุณซิน" เธอพูดกับนายไนท์เเล้วหันมาถามผมเฉย
"อ่อ ใช่ครับ"ผมเลยต้องเออออ รับบทไป
"เฮ้อ ฉันมีความสุขมากๆ เลย เเต่พูดถึงเรื่องไข่มุขกันดีกว่าค่ะ ฉันอยากได้เอาไปประดับชุดเเต่งงาน อยากให้คุณไนท์ช่วยหน่อย"
"คุณกิ่งอยากได้ขนาดไหน ก็เชิญสั่งมาเลยครับผมยินดี"นายไนท์เเละคุณกิ่งพูดถึงสินค้า เเต่ดูเหมือนจะปรึกษาเรื่องชุดเเต่งงานมากว่า สรุปแล้วไม่เห็นผมจะได้ทำอะไรเลย ได้เเค่มานั่งฟังสองคนนี้คุยกัน คุณกิ่งชวนผมคุยเหมือนกัน เเต่ผมก็ได้เเค่ถามมาตอบไป ไม่เหมือนนายไนท์ที่คุยซะออกรส
"ได้คุยกับคุณสองคนนี่สนุกจริงๆ เอาเป็นว่าอาทิตย์หน้า กิ่งจะมาใหม่นะคะ"เธอยิ้มเเละกล่าวลา
............................
"นายจงใจใช่ไหม"ผมถามทันทีที่คุณกิ่งไปแล้ว
"อะไร ฉันจงใจอะไร" ยังมีหน้ามาทำหน้าตายใส่อีก
"ก็บอกเขาว่าผมเป็นภรรยา"
"ก็หรือมันไม่จริงล่ะ นายก็เถอะไม่ตามน้ำเลย พูดออกมาได้ว่าครับ" นายไนท์กอดอกพูดเหมือนล้อเลียน
"นายจะบ้าให้ฉัน พูดค่ะหรอ ไม่ได้เว้ย ไม่เป็น"ผมโวยวาย แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่
"อายหรอไง ฉันยังไม่อายเลย หึหึ" พูดแล้วหัวเราะยียวน
"ไม่อาย เเต่......ฮึย จะกลับบ้าน"ผมพูดอย่างอารมณ์เสียเเล้วเดินหนีกลับทางเดิม เด็กเสริฟมองพวกผมตาปริบๆ ที่เห็นผมเเละนายไนท์เถียงกัน
อายไหม อายสิถามได้ ผมเป็นผู้ชายนะแถมไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั่น แต่หมอนั่นกลับทำให้คุณกิ่งคิดว่าผมเป็น ไม่รู้ว่าหมอนั่นมันกำลังจะแกล้งอะไรผม ตอนนี้รู้ว่าตัวเองรู้สึกหน้าชา จนถึงขนาดน้ำตาร่วงทันทีที่ออกมานอกโรงเเรม
"ฮึก"ผมปาดน้ำตาที่ไม่อยากให้ใครได้เห็นมันเจ็บหัวใจพิลึก นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย ผมเป็นอะไร
"ร้องไห้ทำไม ฉันทำให้นายโกรธหรอ"นายไนท์เดินเข้ามา เเละรั้งเเขนผมไว้ทันทีที่เห็นผมจะเดินหนี
"ไม่ได้ร้อง"ผมปาดน้ำตา ไม่อยากให้เห็นความอ่อนเเอ ไม่อยากให้หมอนี่ดูถูก เเค่โดนเขาเเกล้งเเค่นี้ผมก็ร้องไห้เเล้วหรอ
"ก็เห็นๆอยู่ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเเกล้งนายนะ" นายไนท์จับเเขนผมนิ่ง
"ก็แหงละ มันเป็นหน้าที่ของผมอีกใช่ไหมล่ะ"ผมพูดน้ำเสียงประชด ไม่รู้ว่าทำไมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
"นายชอบฉันจริงๆหรือไง"ผมหันไปมอง
"ไม่ได้ชอบ ทำไมต้องชอบด้วยเพิ่งจะเจอกัน คุณหลงตัวเองมากไปป้ะ" ผมตอบน้ำเสียงกวนๆ
"หึ ให้มันจริง เเล้วทำไมต้องร้องล่ะ"ผมเงียบ
"ก็ ขี้ฝุ่นมันเข้าตา"ผมอ้าง
"นายนี่พิลึกจริงๆดูสิ หน้าตาดูไม่ได้เลย"นายไนท์เข้ามาเเล้วปาดน้ำตาออก ผมรู้สึกว่าใจเต้นแปลกๆ
"ไม่ต้องผมเช็ดเองได้" ผมผลักออกเเล้วเช็ดเอง
"อยากไปไหนล่ะจะพาไป" ผมชำเลืองตาขึ้นมองว่าหมอนี่จะเเกล้งอะไรอีก
"อะไรก็กลับบ้านสิ เบื่อนายเต็มทน"ผมพูดเสร็จเเล้วเดินไปที่รถ นายไนท์เดินกอดอกตามมา
"เฮ้อใครนะ ที่บ่นนักบ่นหนาว่าอยากจะเที่ยว พอถึงเวลาจะพาไปก็ไม่อยากไป มันน่าตีจริงๆ" นายไนท์ถอนหายใจเเล้วพูดน้ำเสียงเนือยๆ
"คุณจะพาไปไหนอ่ะ"ผมถามเเละน้ำเสียงเริ่มเปลี่ยน
"นายเปลี่ยนใจเเล้วนี่ งั้นเรากลับบ้านเถอะ"นายไนท์ปลดล็อครถแล้วเข้าไปนั่ง ผมเข้าไปนั่งตาม
"ติดไว้ก่อนได้ไหมอ่ะ"
"หืม"นายไทน์ทำหน้าแปลกใจ
"เที่ยวกับคุณมันจะสนุกตรงไหน รอให้น้องดรีมหายเเล้วไปกับน้องดรีมดีกว่า" นายไนท์เลิกคิ้ว
"เเน่ใจ"
"แน่ใจสิ"
"ไม่ใช่ เเน่ใจหรอว่านายจะรอให้น้องดรีมหายน่ะ"ผมหันไปมองหน้า หมอนี่กำลังทำหน้าตากวนประสาท
"ใช่ เเล้วก็จนกว่าคุณจะได้เจอคนที่ใช่จริงๆนั่นแหละ"ผมว่าตอกใส่หน้า นายไนท์หัวเราะเเล้วส่ายหัวไปมา
"ชาติหน้าเหอะงั้น"ผมหันไปมองคำตอบที่ให้ผมเเต่ดูเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่า
"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ"ผมถามย้ำรู้สึกมันไม่ชัดเจน
"หึหึ"หมอนี่หัวเราะในลำคอ ก่อนจะออกรถ เเละยังไม่ให้คำตอบผมอยู่ดี
.............................................................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
