หัวข้อ: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]

[yeyong]

นับวันน้องคุณชักจะเพี้ยนมากกว่าสาวแตกขึ้นทุกวัน

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ไม่ไหวแปะก่อน

[krit24]

อ่านรวดเดียวเลย น่ารักมากอ่ะ ลุ้นคู่น้องคุณพี่ย้งตัวโก่งเลย
สุดท้ายก็เป็นแฟนกัน

[greensnake]

เค้าเป็นแฟนกันแล้ว.....มั้ง (เลียนแบบพี่ย้ง)
ในที่สุดน้องคุณก็ทำสำเร็จ แต่ก็เกือบไปแล้วล่ะ
ไม่รู้ว่าเพราะแผนของพี่พีชหรือเปล่าถึงได้สำเร็จ
ไม่ว่ายังไงก็มีส่วนล่ะน่า ดีใจกับน้องคุณด้วยนะจ๊ะ
พี่ย้งคงจะปวดหัวไปอีกนาน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[treerat002]

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลย >///<

ตอนสุดท้ายนี่อันที่จริงอยากให้พี่ย้งตามมาเครียมากกว่านะ เห็นแต่คุณวิ่งเข้าหาอยากเห็นพี่ย้งวิ่งเข้าหาคุณบ้าง

สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ สู้ ๆ ^^

[nongrak]

มาอ่านถึงหน้า2แล้วพรุ่งนี้จะมาอ่านใหม่นะ

[mach201]

เกือบไปแล้วคุณเอ้ย  พี่ย้งนิ่งเหลือเกินเดาไม่ถูกเลย
แต่ก็ดีแล้วที่ในที่สุดก็ลงเอยกันซะที
ว่าแต่ว่าใครรุกกันน้อ เหมือนว่าจะเป็นคุณ รึเปล่า? โฮกกกไม่กล้าเดาอะ

[KhunToOk]

น้องคุณสาวแตกไปแล้ว   

รักเรื่องนี้มากเลย ทั้งสนุก ทั้งฮา

จะรอตอนต่อไปนะคะ   

[cher7343]

สงสารน้องคุณจัง อยากให้น้องคุณไม่ต้องวิ่งตามเฮียย้งขนาดนี้ อยากให้เฮียแคร์น้องบ้าง

อินจังกู

[gayraygirl]

น่ารักมากมาย อ่านไม่หยุดเลย
รอตอนต่อไปจ้า

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาแปะไว้ที่หน้า3 สนุกมากๆๆ

[CarToonMiZa]

คุณนายแน่มาก

[PetitDragon]

สุดยอดเลยนะคุณ 

[::UsslaJlwaJ::]

โอ้วววว ตามทัน้ว คุณเด็ดจริงงงงงงงง

[nongrak]

ลุ้นคู่ย้งกับคุณตั้งนาน ส่วนคู่พีชกับกันต์เมื่อไหร่จะพูดกันเพราะๆนะ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

นิยายเรื่องนี้ 5หน้า แต่อ่าน 2วัน สนุกมากๆๆเลย
เอาใจช่วย สู้ๆๆนร้าครับ
มาต่ออีกนร้าครับ อย่าทิ้งไปนาน

[DrSlump]

 

[PetitDragon]

 

[heenimz]

ตอนที่ 28














วันที่ 13 พย



 

“พี่ย้งครับ อ้ามมมมมม”




“…………..งั่บ”




“เก่งจังเลย อีกคำนะครับ อ้ามมมมมม”




“=__=………….งั่บ”




“=___=” สีหน้าของพวกผมที่มองไอ้คุณนั่งกระแซะพี่ย้ง ป้อนข้าวป้อนน้ำเหมือนพี่เขาเป็นง่อย สีหน้าพี่ย้งเองก็เหมือนๆกับพวกผมครับ แต่ดูเหมือนพี่เขาจะทำอะไรไม่ได้




“ในที่สุด….เพื่อนกูก็……เสร็จผู้ชายไปอีกราย” พี่ชินท้าวคางมองด้วยดวงตาที่เหม่อลอย




“พี่ชิน พี่พูดผิดครับ ผมต่างหากที่เสร็จเพื่อนพี่น่ะ! อ๊ะ! พูดอะไรออกไปเนี่ยเรา >////<” ไอ้คุณพูดจบแล้วปิดปากตัวเองทำท่าเขิน……..คันส้นตีนจริงๆเลย……




“ตกลงนี่พวกมึงได้กันแล้วเหรอ?”ไอ้ทอมถามครับ




“บ้าเหรอ พวกกูเพิ่งดีฟคิสกัน ยังไม่ได้ซั่มกัน แต่ไวๆนี้แหละ โอ๊ะ…นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย>////<”




“แม่ง ตุ๊ดกว่ากูอีก….”ผมมองมันแล้วพึมพำ




“บ่นอะไรอีกันต์ มึงว่าใครตุ๊ด! กูไม่ตุ๊ดนะโว้ย!!!”มันได้ยินก็หันควับมาทันที  ฮึ่มม แมนขึ้นมาในทันใดเลยนะมึง




“มึงก็เกินไปนะคุณ เล่นแยกเขี้ยวใส่เพื่อนกูทุกคน คนอื่นนอกจากพวกนี้แม่งไม่กล้าเข้าใกล้กูแล้ว ”พี่ย้งบ่นบ้างครับ




“ก็คุณหวงพี่ย้งนี่! ไม่ดีเหรอ…..?”ไอ้คุณทำหน้าหงอยๆใส่พี่ย้งครับ




“เชี่ย แม่งอยู่กับพี่ย้งทีไรมึงนี่สาวตลอด=_=”ไอ้เต้มองเพื่อนที่น่าสมเพชของตัวเอง




“เสือก!! กูก็ต้องทำตัวเป็นแฟนที่ดีต่อหน้าพี่เขาสิวะ” สันดารเก่ามึงออกแล้วคุณ=_=




“ก็ไม่ใช่ไม่ดีหรอก แต่อย่าเยอะเกินไปนักนะ เข้าใจไหม?”


พี่ย้งพูดแล้วลูบหัวไอ้คุณ พอไอ้คุณโดนพี่ย้งลูบหัวเนี่ย ตามันนี่ เยิ้มมมมมม แล้วมันก็โผเข้าไปกอดพี่ย้งแบบไม่อายฟ้าดินยิ่งกว่าผมกับไอ้พี่พีชซะอีก พอมันกอดพี่ย้ง พวกผมทั้งหมดก็พร้อมใจกันหันไปมองอย่างอื่นที่มันดูสะบายตากว่านี้=_=





------------------------------------





“กันต์”




“หืม?”ผมหลังจากแยกจากเพื่อนๆ ตอนนี้กำลังเดินเพื่อที่จะกลับเข้าไปเรียนต่อพร้อมกับไอ้โช เดินมาได้สักพักมันก็เรียก ผมเลยหันไปหา




“วันนี้ เลิกเรียนแล้วมึงว่างไหม? กูจะชวนมึงไปเที่ยวกันตามประสา….เพื่อน”ไอ้โชเดินเข้ามาใกล้แล้วบอกผม แล้วมันจะเว้นช่วงคำว่าเพื่อนทำไมวะ=_=




“เที่ยวไหน ปกติก็ไปกันประจำไม่ใช่หรือไง มึงอยากไปไหนล่ะ?”ผมบอกมัน




“ไม่ใช่ไปแบบเป็นกลุ่มเว้ย! กูกับมึง แค่สองคน…”รู้สึกแว๊บนึง มีความเขินเข้ามาจู่โจม แต่ถ้าหากไปกับมันสองคน ไอ้พี่พีชแม่งฆ่าผมตายแน่!




“เอ่อ…..”




“จะบอกว่า พี่พีชคงไม่ยอมใช่ไหมล่ะมึง….ช่างเถอะ กูแค่ลองชวนดูเผื่อฟลุ๊คๆ มึงอาจจะไปกับกูบ้างแค่นั้นแหละ”

จู่ๆไอ้เวรนี่มันทำหน้าหงอยแล้วเดินนำผมไป ทำไมชอบทำให้กูรู้สึกลำบากใจแบบนี้วะเนี่ย!! ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่นะ ก็ไปกันแบบเพื่อนไง!!!!ยังไงเราก็ปฏิเสธมันไปแล้วด้วย




“เฮ้ย โช!!! ” ผมเรียกมันแล้วมันก็หันหน้าหล่อๆมาหาผม




“เย็นนี้ไปเที่ยวกัน! กูตกลงจะไปกับมึง!”พูดแล้วก็กอดคอมัน มันเองก็ยิ้มแล้วกอดคอผม




“ให้มันได้แบบนี้สิวะ!! นึกว่าจะกลัวผัวจนหัวหดซะแล้วมึง!!!”ร่าเริงขึ้นมาในทันใด แล้วตกลงวันนี้จะไปไหนกันล่ะเนี่ย?





---------------------------





ขณะนี้อยู่บนรถไอ้โชครับ แต่ย้อนไปเมื่อ สิบนาทีที่แล้ว





“พี่พีช วันนี้ไม่ต้องมารับนะ กลับก่อนได้เลย กันต์จะไปเที่ยวกับพวกไอ้เต้ไอ้ทอม”




[อะไรนะ? เที่ยวกับใครนะ?]



“ไอ้เต้ไอ้ทอมไง วันนี้อยากไปกันตามประสาเพื่อน กลับไม่ดึกหรอก ไม่ต้องห่วงนะ!”




[……………เที่ยวที่ไหนวะ?]




“เดินเล่นที่เซ็นอ่ะ ไม่ต้องห่วงๆ วันนี้พี่ต้องทำงานด้วยไม่ใช่เหรอ เดียวซื้อนมกลับไปฝาก”




[กลับกี่โมง?]




“ไม่รู้ว่ะพี่ แต่ไม่น่าจะดึก โอเคนะ แล้วเจอกันที่บ้าน ย้ำอีกครั้ง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ!”




[…………อืม….ติ๊ด!!!]




อ่ะหืม….พูดจบก็ตัดสายไปเลยแหะ มันน่าจะโวยวาย แต่ไม่ยักกะโวยแหะ ส่วนไอ้โชมองผมที่นั่งพูดโกหกอยู่ข้างๆ




“อารมณ์เหมือนหนีไปกับชู้เลยนะมึง โกหกแฟนซะได้ ทำไมไม่บอกล่ะว่าไปกับกู กลัวโดนด่าเหรอ?”




“เออสิวะ! ท่าทางจะงอนด้วย กลับไปกูต้องง้อยกใหญ่แน่”

ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋า ส่วนไอ้โชก็หัวเราะแล้วขับรถออกไป ไอ้โชขับไปเรื่อยๆ เปิดเพลงฟังเบาๆ แต่ไม่ยักกะมีใครพูดอะไร



พอไปถึงห้างก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าห้าง ไอ้โชเดินข้างๆผม มันเดินมองดูนั่นมองดูนี่ แล้วจู่ๆมันก็ลากผมเข้าไปในร้านตุ๊กตา กุ๊กกิ๊กเหมาะกับหน้ามึงจริงๆ




“เฮ้ย กันต์ มาเลือกดิ๊ มึงว่าตัวไหนดี?”




“เอ้า มาถามกูทำไม! กูไม่ชอบตุ๊กตา!” พูดไปแบบนั้น แต่มีตุ๊กตาหน้าตาประหลาดจากคนสำคัญวางอยู่บนเตียง




“แค่เลือกน่า แล้วมึงก็ห้ามเลือกแบบส่งๆด้วย!!”ผมเดินมองดูตุ๊กตารอบๆ ส่วนไอ้โชก็เดินตามมาถือตุ๊กตาแล้วถามผมว่า ตัวนี้น่ารักไหม ตัวนั้นร่ารักไหม หรือตัวนี้ดี  แอบเห็นพนักงานขายหัวเราะด้วย คิดว่ามึงน่าเอ็นดูรึไงไอ้โช!




“อืมมมม กูว่าตัวนี้ดีกว่า”ผมยัดตุ๊กตาหมาใส่มัน ไม่ใช่อะไรหรอก ผมชอบหมา ที่บ้านก็มีอยู่ด้วยตัวนึง แต่วันนี้ไปทำงาน เลือกแบบความชอบส่วนตัวล้วนๆ ฮ่าๆๆ




“อืมมมม ตัวนี้เหรอ น่ารักดีนะ กูเอาตัวนี้แหละ!” พูดจบไอ้โชก็เดินไปจ่ายเงิน ผมก็ยืนรออยู่นอกร้าน ไม่นานไอ้โชก็เดินมาพร้อมตุ๊กตาหมาที่อยู่ในถุง




“มึงซื้อไปให้ใครวะ”




“อ้อ ลูกพี่ลูกน้องน่ะ เขามาเล่นที่บ้าน มาอ้อนกู บอกว่า ‘พี่โชขา มี่ อยากได้ตุ๊กกาตา’ กูเลยมาซื้อให้นี่ไง”




“อ้อออ แล้วมึงมาแค่นี้เหรอ? กลับเลยป่ะ?”




“รีบไปไหนเนี่ยมึง!! เดินเล่นกันก่อนสิวะ! ไปเล่นเกมกันเถอะ ตรงนู้นนน”มันไม่รอผมตอบ ลากผมขึ้นไปเล่นเกม




พอเข้ามาถึงโซนเกม ก็นึกถึงวันที่โดนไอ้พี่พีชลากมา วันที่ผมได้ตุ๊กตาจากพี่เขา แพงมากๆซะด้วย ฮ่าๆ

“เฮ้ย กันต์ มาเล่นไอ้นี่ดิ!”ไอ้โชสะกิดผมที่กำลังเหม่อเพรานึกถึงวันที่มาด้วยกันกับไอ้พี่พีช ไอ้โชลากผมมาเล่นนู้นเล่นนี่จนลืมลืมเวลาไปเลย รู้ตัวอีกทีก็ทุ่มกว่าๆเกือบจะสองทุ่มแล้ว




“โอ้ย เล่นไปตั้งเยอะ แม่งไม่ได้รางวัลอะไรเลย” ไอ้โชออกมาจากโซนเกมแล้วบ่น




“แล้วใครใช้ให้มึงเล่นวะ=_=! ป่ะ กลับหรือยังล่ะหมดตูดแล้วนี่ ”




“ยังเว้ย!!! ไปดินเนอร์ก่อน เงินสดหมด แต่กูมีบัตร ป่ะ กูหิวแล้ว”




“มึงนี่แรงเยอะจริงๆเลย แล้วแม่มึงชอบบอกว่ามึงป่วยไม่ค่อยสะบาย”




“แล้วมึงจะให้กูป่วยตลอดเลยเวลาเลยหรือไง ป่ะ กินอะไรกันดี”




“อะไรก็ได้ อ้อ กูไม่จ่ายนะ คนจ่ายต้องเป็นมึงเท่านั้น” เรื่องอะไรจะจ่ายวะ ฮ่ะฮ่า




“เออ กูจ่ายเองไอ้งก!!!!” ฮ่าๆ มันเตะผมเบาๆทีนึง  แล้วผมก็คนก็เข้าไปนั่งในบุฟเฟ่ต์ครับ กะจะกินแข่งกัน เอาให้ท้องแตกตายกันไปข้างเลย




“ขอบใจมึงนะที่วันนี้ยอมมากับกูเนี่ย ทั้งๆที่มึงรู้ว่าจะต้องถูกแฟนว่าแท้ๆ”




“กูต่างหากที่ขอบใจ วันนี้มึงจ่ายตลอดนี่ ถ้ามีของฟรีอีกเรียกกูนะ!”




“สัด! ชอบจริงนะมึงของฟรี”




“แน่นอนสิวะ!! อึ๊ก! กูอิ่มแล้วว่ะโช มึงกินแทนกูหน่อยดิ ไม่อยากถูกปรับ ”




“แล้วมึงตักมาทำไปเยอะแยะ ลำบากกูอีก”

มันบ่นแต่ก็เอาของผมไปกินจนพุงปลิ้นเลยครับ เดินออกจจากร้านมาสภาพผมกับมันนี่พอกัน อิ่มจนเดินแทบไม่ไหว ควักมือถือออกมาดูเวลา สามทุ่มนิดๆแล้ว สมควรจะถึงเวลากลับแล้วล่ะ




“ไม่ไหวแล้ว ไปส่งกูที่บ้านที” ผมบอกแล้วเกาะไหล่มันเดิน




“อย่าเกาะดิ กูก็ไม่ไหวเหมือนกัน  ยัดเข้าไปได้ไงวะเนี่ย อึกก”

ผมสองคนเดินเป๋ไปที่รถ แล้วไอ้โชก็ขับไปส่งผมที่บ้าน ในบ้านมีไฟเปิดอยู่ แสดงว่าไอ้พี่พีชอยู่ที่บ้านสินะ พอรถจอดที่หน้าบ้านผมก็เปิดประตูเดินออกจากรถ




“ขอบใจนะที่เลี้ยง”ผมบอกไอ้โชแล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน




“กันต์ เดียว!” ผมหันไปตามเสียงไอ้โช มันหมุนกระจกลงแล้วยื่นตุ๊กตาหมามาให้ผม




“อะไร?”











“สุขสันต์วันเกิด….อันนี้กูให้มึง ” หะ????วันเกิด???? วันนนี้วันเกิดกูเหรอ!!!






“อะไรนะ?”





“เอ้า อะไรของมึงเนี่ย ฮ่าๆ อย่าบอกนะว่าลืมวันเกิดตัวเอง เอ้ามาเอาไปดิ ตัวนี้มึงชอบไม่ใช่เหรอ” ผมเดินเข้าไปเอาตุ๊กตาหมาจากมันแบบงงๆ ไอ้โชก็ยิ้มให้ผม




“กู ขอให้มึงมีความสุขกับหมาของมึงมากๆนะ ไปล่ะ”ไอ้โชพูดทิ้งท้ายแล้วขับรถออกไป

วันเกิด…วันนี้วันเกิดผมเหรอ?....เหี้ยแล้วไหมล่ะไอ้กันต์!!!!!!!! ผมหันหลังตั้งท่าจะวิ่งเข้าบ้าน แต่ก็ต้องชะงัก เพราะที่หน้าประตู ….ไอ้พี่พีชยืนขวางอยู่…..มือมันถือเค้กอยู่ด้วย หน้าตาของพี่เขา ผมมองไม่ออก ว่าโกรธ หรือ น้อยใจ กันแน่




“…..รถเนี่ยเหมือนรถไอ้โชเลยนะ”น้ำเสียงเยือกเย็นสุดๆ ไม่รู้ทำไมขาผมมันถึงไม่กล้าที่จะขยับเข้าไปหาพี่เขา คอก็แหบแห้งไปหมด ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี




“แถมคนขับก็หน้าเหมือนไอ้โชด้วย ไอ้เต้กับไอ้ทอมนั่งอยู่ข้างหลังเหรอ ไม่เห็นเปิดกระจกทักทายกูเลย ”




“อ่ะ อื้อ ใช่ พวกมันนั่งข้างหลังน่ะ” โกหกออกไปอีกแล้ว….ก็กลัวถูกด่านี่หว่า ToT แต่ยังไงวันนี้ก็ท่าทางจะไม่รอดแน่ๆ




“อืมมมม เหรอ ไอ้เต้กับไอ้ทอมเนี่ย แยกร่างได้ด้วยเหรอ แล้วพวกมันสองคนที่นั่งอยู่ที่บ้านกับกูก่อนหน้านี้ เป็นร่างจริงหรือร่างแยกกันนะ?”

….เหี้ยสุดๆ บรรลัยแน่ๆแล้ว……ขาผมไม่ขยับ ข้างในอกรู้สึกเหมือนถูกอะไรบีบคั้นอยู่ อึดอัดสุดๆ




“กะ….กันต์…..”




“…..โกหก…….โกหกกูทำไม?”

พี่พีชเดินเข้ามาใกล้ผม พอผมเงยหน้ามองพี่เขา ผมก็เห็นดวงตาของพี่พีช…มันกำลังชื้นขึ้น แววตาที่ดูไม่ได้โกรธ แต่เต็มไปด้วยความน้อยใจ….เห็นทำหน้าแบบนั้นตัวผมเองก็พาลจะร้องไห้ไปด้วย…




“กันต…..กันต์…..กันต์ขอโทษ…มะ ไม่ได้ตั้งใจจะโก…”








แผละ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!







“ถ้ามึงอยากอยู่กับไอ้โชในวันเกิดนัก ก็บอกกูตรงๆ!”

ยังไม่ทันที่จะพูดขอโทษ พี่พีชก็ปาเค้กที่ถืออยู่ในมือ ปาใส่หน้าผม ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้ผมไม่รู้สึกว่าหน้าของตัวเองมีเค้กเลอะอยู่ เพราะผมแทบไม่รู้สึกอะไรเลย




“กับข้าว เค้ก ของขวัญ ทุกอย่างกูเตรียมไว้รอมึง….แต่มึงกลับโกหกกูแล้วออกไปเที่ยวกับไอ้โช….”ไอ้พี่พีชพูดแล้วผลักอกผมจนตัวผมเซไปด้านหลัง




“ผมขอโทษ…เข้าบ้านก่อนเถอะนะพี่พีช…”ผมพยายามขยับขาสั่นๆของผมแล้วเดินเข้าไปจับมือพี่เขาไว้

พี่เขาไม่พูดอะไรแต่กลับปัดมือผมออกแล้วเดินเข้าไปในบ้าน ส่วนผมสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วปาดเค้กออกจากหน้าตัวเอง ก่อนจะเดินตามเข้าไป

พี่พีชเดินไปหยุดอยู่ที่ห้องครัว มีลูกโป่งประดับอยู่ บนโต๊ะก็มีอาหารวางอยู่เต็มไปหมด แถมมีแต่ของโปรดของผมด้วย…ความรู้สึกผิดที่มันเข้ามาทิ่มแทงหัวใจนี่มันอะไรกัน…ถ้าผม..ถ้าผมไม่ลืมวันเกิดตัวเองล่ะก็…


“ตอนที่มึงบอกว่าจะไปเที่ยวกับไอ้เต้ไอ้ทอม….ทั้งๆที่กูรู้ว่ามึงโกหกแต่กูก็ไม่คิดว่ามึงจะไปกับไอ้โช….”




“คะ…คือ…”




“ไปเที่ยวกับมัน…สองคน! ทั้งๆที่มึงรู้ว่ามันคิดยังไงกับมึงน่ะเหรอ!!!!”ไอ้พี่พีชลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อผมจนตัวผมลอยขึ้น ผมเบือนหน้าหนีเพราะกลัว




“แถมไปอยู่กับมันในวันเกิดแทนที่จะอยู่กับกู……..ตุ๊กตานี่…มันให้มึงมาใช่ไหม! เหี้ยเอ้ย!”ไอ้พี่พีชทิ้งตัวผมลงที่พื้นแล้วเหยียบตุ๊กตาที่ไอ้โชให้มา ทั้งเหยียบทั้งขยี้




“พี่พีช!!!!!! อย่าทำกับของที่คนอื่นให้มาแบบนี้นะ!”ผมกระชากตุ๊กตาออกมาจากเท้าพี่เขา




“กันต์…มึงหวงของที่มันให้มาขนาดนี้เลยเหรอ?”




“ไม่ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ใช่แบบนั้นนะ….พี่ใจเย็นแล้วเราคุยกันดีดีก่อนได้ไหม….”

ผมวางตุ๊กตาไว้ข้างๆแล้วจับขากางเกงพี่พีช ผมกระตุกขากางเกงพี่เขาเพื่อบอกว่าให้นั่งลง  พี่พีชดูกระวนกระวาย ใจไม่อยู่กับตัว พี่เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วนั่งลงตรงหน้า ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดเต็มแรง…….




“มึงรักกูใช่ไหม..”ทันทีที่กอดพี่เขาก็ถาม




“รักครับ..ผมรักพี่”




“กูเชื่อใจมึงได้ใช่ไหม”




“เชื่อใจได้สิ..”




“มึงจะมีแค่กูคนเดียวใช่ไหม”




“ครับ กันต์มีพี่แค่คนเดียว”




“มึงไม่ได้คิดอะไรกับไอ้โชเกินเพื่อนใช่ไหม”




“ไม่คิด ไม่คิดเลยสักนิดครับ”




“สาบานกับกูสิ ว่ามึงจะไม่ทำแบบนี้อีก ห้ามโกหกกูไม่ว่าจะเรื่องอะไร”




“กันต์ขอโทษครับ กันต์จะไม่ทำอีกแล้ว..”




“รู้ใช่ไหมว่าพี่รักกันต์มากแค่ไหน…ยิ่งรักมากเท่าไหร่ พี่ก็ยิ่งหวงมากเป็นเท่าตัว…จนบางทีพี่ก็เผลอทำร้ายกันต์..ทั้งๆที่ไม่อยากจะทำเลย…”




“….กันต์รู้ครับพี่…”




พอผมพูดจบพี่พีชก็คลายกอดออกแล้วมองหน้าผม มือใหญ่ๆของพี่เขา ลูบหน้าที่เลอะไปด้วยครีมของผม ก่อนที่จะขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วจูบที่หน้าผาก จากนั้นผมก็รู้สึกเปียกๆที่แก้ม เพราะพี่เขาใช้ลิ้นเลีย ผมหลับตา มือที่ว่างอยู่ของผมวางที่เอวของพี่เขา พี่พีชค่อยๆขยับลิ้นเข้ามาใกล้ปากผม แล้วพี่เขาก็ประกบปากจูบผมเบาๆแล้วถอนออก


“พี่ขอโทษนะ….เจ็บไหม?” พอถอนริมฝีปากออก พี่พีชก็ใช้มือเช็ดครีมที่ยังเลอะอยู่ให้พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนสุดๆ…




“ไม่เป็นไรหรอก เยอะกว่านี้ผมก็ไหว ถ้ามันจะทำให้พี่เย็นลงแล้วเราปรับความเข้าใจกันได้…”

ผมบอกแล้วจับมือพี่เขาไว้ พี่เขายิ้มให้แล้วลุกขึ้นก่อนจะดึงผมให้ลุกขึ้นตาม พี่พีชจับมือผมแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะที่มีของโปรดของผมวางอยู่เต็มไปหมด


“เอ้า กินกันเถอะ มันเย็นหมดแล้วอาจจะไม่อร่อยเท่าไหร่ แต่พี่ตั้งใจทำให้นะ” อืม..ง่ายๆแบบนี้เลยเรอะ!!=[]=!




“พี่ไม่อยากให้กันต์อธิบายเรื่องราวเหรอ?” ผมถาม




“พี่เชื่อใจกันต์ได้ใช่ไหมล่ะ เพราะงั้น คำอธิบายก็ไม่จำเป็นหรอก ”………….ทำไมดูน่าจับปล้ำจังเลยนะวันนี้…




“ครับ เชื่อใจกันต์ได้” ผมเดินอ้อมไปทางด้านหลังของพี่พีชที่นั่งอยู่ พี่เขามองตามผม ส่วนผมก็ยืนอยู่ด้านหลังแล้วโอบกอดพี่เขาไว้




“ขอบคุณนะครับ…วันเกิดปีนี้กันต์มีความสุขมากเลย…”ผมพูดเสียงเบา พอผมพูดจบ กลับได้ยินเสียงหัวเราะหึ ดังขึ้นเบาๆ




“มีความสุขที่โดนพี่เอาเค้กปาหน้าซะเละแบบนี้เหรอครับน้องกันต์ มาโซใช่เล่นนะครับเนี่ย” กูกำลังจะโรแมนติกนะ=_=!!




“….กันต์มีความสุขกับทุกอย่างที่พี่พีชทำให้….แล้วสิ่งที่กันต์รักที่สุดก็คือช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน….ถึงแม้เราจะทะเลาะกันบ่อยๆ มันก็ยังดีกว่าที่ต่างคนต่างเงียบไม่หันหน้าเข้าหาเพื่อปรับความเข้าใจกันเลย ครั้งนี้กันต์รู้สึกผิดมากๆ กันต์ขอโทษครับ คราวหลังกันต์จะไม่ทำอีก แล้วก็ขอบคุณพี่พีชที่ใจเย็นขึ้นและยอมยกโทษให้กันต์ ขอบคุณนะครับ”


ผมพูดแล้วหอมแก้มพี่เขาเบาๆก่อนจะคลายกอดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงกันข้าม พี่พีชมองผมแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน




“พี่ต้องยอมยกโทษให้ เพราะพี่กลัวจะเสียกันต์ไป เข้าใจไหม หืม?”




“กันต์เองก็กลัวว่าพี่จะทิ้งไปเหมือนกันครับ…”ผมก้มหน้าพูดเสียงเบา ไม่ใช่อะไรหรอก กูเขิน นานๆที่จะยิ้มแบบนี้ ใจนึงก็อยากจะมอง แต่อีกใจนึงก็กลัวจะหัวใจวายซะก่อน




“ถ้าเรารู้สึกเหมือนกันแบบนี้ตลอดไป เราสองคนก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ ^^”พี่พีชบอกแล้วเอื้อมมือมายืดแก้มผม




“โอ้ยยยย เจ็บนะ!”ปากบ่นว่าเจ็บ แต่ก็ยังปล่อยให้คนตรงหน้ายิ้มร่าแล้วเล่นกับแก้มของตัวเองอยู่อย่างนั้น ให้ตายเถอะ….ผมรักผู้ชายคนนี้สุดๆไปเลย……








TBC

-------------------------------------------


ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ครับ T^T

โน๊ตบุ๊คเจ้ากรรม เมนบอร์ดเจ๊งส่งเข้าอู่ เพิ่งจะได้มาวันนี้ เสียวแทบตายตอนที่ส่งเข้าไปกลัวว่านิยายจะหายเพระาเซฟไว้ในเครื่องไม่ได้สำรองไว้ที่ไหนเลยToT แถมตอนนี้ไม่ได้ยาวเท่าที่ควรด้วย ขอโทษจริงๆครับ T_T
(กราบ)

[yokerohz]

ดีนะเนี่ยพี่พีชยอมฟัง

 

[อยากกินไข่พะโล้ โปะ]

มาโซชัดๆ

[zhai]

ก่อนอื่นน่ะ
 
Happy New Year คร๊าบบบ 

คิดถึงเรื่องนี้อย่างมากมาย
ทุกครั้งที่เข้ามาต้องหาว่าอัพยังตล๊อดเลย (ไม่ได้กดดันน้าาาา)
คิดถึงกันต์ พีช ย้ง คุณ  และอื่นๆๆๆ อีกมากมาย

ตอนนี้ น่าสงสารพีชจังเลยอ๊ะ 
กันต์ไม่น่าลืมวันเกิดตัวเองเลย ทำได้ไงฟร่ะ

[KhunToOk]

   มาแล้วววววววววว


ชอบมากเลย มาต่อบ่อยๆนะคะ  หายไปนานมาก     เรารออยู่ตลอดเลย


ขอบคุณที่มาอัพต่อค่ะ

[yunchun]

ปาเค้กใส่ แอบโหดเบาๆนะเออ
ความจริงโชน่าจะรู้นะ แต่ไม้รู่ทำไปเพื่อ? 
ตอนต้นเรื่องยิ้มกริ่ม ฮาคุณย้ง คุณโคตรง้องแง้งเลย 555

[chisarachi]

อ่านรวดฮ่าๆๆ เข้ามาอ่านตอนแรกๆสองสามรอบแล้วก็ออก
แต่พอมาอ่านจริงๆจังๆเรื่องนี้น่ารักกกว่าที่คิดไว้มากกกกกกกกกกก
ตอนแรกๆความรักของพี่พีชกับกันต์ยังดูมึนๆ ไม่รู้ไปแอบปิ๊งกันตอนไหน
แต่พอมาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากกกกกกกกก
ชอบน้องกันต์ค่ะ โลกสวย อยู่ด้วยแล้วสบายใจ
พี่พีชก็น่ารัก ชอบพระเอกแบบนี้รักแรง หึงแรง
แม้จะรุนแรงแต่เขาก็รักกันต์มากกกกกก
อยากให้น้องกันต์เห็นไฟล์ภาพที่พี่พีชแอบถ่ายไว้ในคอมจัง
ตอนล่าสุดนี่ทำเอาเกือบน้ำตาแตกไปพร้อมน้องเลย
คือตกใจ ตอนปาเค้กใส่อีก พี่พีชแม่ง แรงมากกกก
แต่ก็แอบน่ารักนะค่ะ เขาโกรธ เป็นเราก็โกรธ ทำแค่นี้ดีรแค่ไหนแย้ววววว
เขายอมเย็นทั้งๆที่ร้อนมาตลอดเพียงเพราะไม่อยากเสียน้องกันต์ไป
พี่พีชชชชช กดโหวตค่ะ!!!
ชอบเรื่องนี้อีกอย่่างตรงที่ไม่ให้ใครมาทำอะไรนายเอกมาก เพราะพระเอกขี้หึง
และนายเอกไม่หวั่นไหวกับใครเลย แม้น้แงชจะอ่อยบ่อยๆ
น้องกันต์มาวินในใจเราอีกคนแล้ว!!

[bulldog17]

ขอให้เข้าใจกันอย่างนี้ตลอดไป

ไม่รักไม่ฟังไม่ให้อภัยหรอกนะ

ส่วนนายโช...มีความสุขจังเน๊อะ ^^

[p_a_n]

ลืมวันเกิดตัวเองซะงั้น  ต้องลงโทษซะแล้วค่ะพี่พีช 555

[CarToonMiZa]

ตกใจหมดเลยนึกว่าพี่พีช
จะไม่ยอมฟังซะแล้วแต่ก็
ต้องทำโทษนะเนี่ยที่ลืมได้
จัดหนักจัดเต็มเลยนะพี่พีช

[ชัดเจนกาบ]

ปลื้มจริงๆไอ้พี่พีชเนี้ย สุดยอดอะ อยากได้สักคนที่รักเราจริงๆแบบนี้ ตอนพี่ย้งกะคุณแอบใจเสียอย่างแรง พี่ย้งแม่งปากหนักซิบ แถมชอบให้ความหวังเขาไปทั่ว แบบนี้เรียกว่าเจ้าชู้ขั้นเทพ ตอนล่าสุดนี้ก็หวั่นไหวความสัมพันธ์จะขาดซะแล้ว ยิ่งกลัวๆอยู่ พอสุดท้ายก็เฮ้อโล่ง รักกันดีๆซิว่ะ ลุ้นใจแทบขาดแนะ

[Mafiaziip]

น่ารักมากเลย ชอบๆ   

รอตอนต่อไปนะ