ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
Note: ขอชี้แจงก่อนเลยนะคะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกนำมา re-write โดยคนแต่งต้นฉบับเป็นเรื่องสั้นคือพี่สาวของชานม (Caramel_BerrY*) ที่ไม่ได้อยู่ในเล้า ซึ่งชานมได้ปรึกษากับพี่สาวดูแล้ว (ปกติพี่จะเขียนฟิกชั่น TVXQ ค่ะ) จึงได้รับอนุญาตให้นำเรื่องนี้มาเขียนใหม่ โดยอาศัยพล็อตเดิมแล้วขยายต่อ ตลอดจนเปลี่ยนชื่อตัวละครให้เหมาะสมค่ะ
ชี้แจงแถลงไขยิ่งใหญ่: กรุณาเข้าไปอ่านก่อนอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2062315#msg2062315:: สารบัญ ::EP1
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2043064#msg2043064EP2
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2047717#msg2047717EP3
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2051019#msg2051019EP4
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2055260#msg2055260EP5
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2062468#msg2062468EP6
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2063504#msg2063504EP7
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2071515#msg2071515EP8
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2072794#msg2072794EP9
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2078662#msg2078662EP10
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2084027#msg2084027EP11
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2088720#msg2088720EP12
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2104269#msg2104269EP13
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2114326#msg2114326EP14
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2120922#msg2120922EP15
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2128787#msg2128787EP16
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2134650#msg2134650EP17
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2144758#msg2144758EP18
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2147535#msg2147535EP19
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2150713#msg2150713EP20
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2155360#msg2155360EP21
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2171045#msg2171045EP22
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2178415#msg2178415EP22.5
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33796.msg2188144#msg2188144[[ THE CAGE ]] . . กรงรัก . .
[1]
คุณเคยเป็นไหม
หลงรักคนคนหนึ่งอย่างหัวปักหัวปำ
ทุกสิ่งทุกอย่าง คุณมอบให้แก่คนคนนั้นอย่างเต็มใจ
แต่คุณไม่เคยได้รับความรักตอบกลับมา
หนำซ้ำ สิ่งที่ได้รับกลับมา ยังเป็นเพียงความเจ็บปวด ทั้งร่างกาย และหัวใจ
ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าเหตุใดถึงไม่เลิกข้องเกี่ยวกับคนคนนั้นเสียที
แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาจากหัวใจ ก็ยังเป็นคำตอบเดิม ---
R R R R
R R R R R R R
มือบอบบางควานหาโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ขณะดวงตาคู่สวยสะลึมสะลือมองผู้ที่โทรเข้ามา ในเวลาตีสองของคืนวันอาทิตย์
"ฮัลโหล..."
"เสียงเซ็กซี่จัง ทำอะไรอยู่น่ะ นท?"
"... หลับอยู่น่ะสิ โทรมามีเรื่องอะไรเหรอ?"
ปลายสายหัวเราะเบาๆอย่างไม่สำนึกผิดจากน้ำเสียงหงุดหงิดของฝ่ายตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย
"พี่อยู่ที่ร้านเดิม มารับหน่อยสิ"
"... ป่านนี้แล้วเนี่ยนะ"
"ใช่ พี่ไม่ได้เอารถมา แล้วก็มึนหน่อยๆด้วย มารับหน่อยละกันนะ"
นิชาระบายลมหายใจเบาๆ ก่อนที่คิ้วเรียวจะขมวดมุ่นเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงเล็ดรอดเข้าโทรศัพท์มา
"พี่อยู่กับใครน่ะ?"
"หืม เอาน่า นิดๆหน่อยๆเอง"
"... กลับแท็กซี่เองก็ได้ไม่ใช่หรือไง"
หากฟังดีๆชายหนุ่มปลายสายควรจะสังเกตได้ว่านี่ไม่ใช่ประโยคคำถาม หากเป็นประโยคที่แสดงอาการขัดเคืองใจอย่างเด่นชัดอยู่ในน้ำเสียง หรือจะกล่าวว่าอีกฝ่ายรับรู้ ทว่าทำทีเป็นไม่เข้าใจก็เป็นได้
"ไม่เอา ขี้เกียจบอกทาง นทมารับพี่หน่อยละกัน แค่นี้นะ"
อีกฝ่ายรีบวางสายไปก่อนที่เขาจะปฏิเสธ มือเล็กที่กำโทรศัพท์อยู่สั่นระริกด้วยความขุ่นเคือง กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องเห็นผู้ชายของเขาอยู่กับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องพ่ายแพ้ต่อคำหวานจากปากของผู้ชายคนนั้น
เกลียดคนคนนั้นที่ทำให้เจ็บปวดใจ
เกลียดตัวเองที่ยอมใจอ่อนให้กับผู้ชายคนนั้น
ดวงตาหม่นแสงจับจ้องใบหน้าของตนเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงา ดวงหน้ารูปไข่ที่เคยสดใสในตอนนี้ช่างหมองนัก เดือนหน้านี้เขากำลังจะมีอายุครบยี่สิบสามแล้ว ตั้งแต่เรียนจบและทำงานมาหนึ่งปี ชีวิตของเขาก็แลดูเปลี่ยนแปลงไปมาก และดูจะเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่เรื่องงานที่ยังไม่เข้าที่ แต่เรื่องความรักก็ดูจะรบกวนชีวิตประจำวันของเขาไม่เว้นวัน แม้กระทั่งเวลาพักผ่อน
ร่างบางในชุดเสื้อคลุมสีดำที่สวมทับเสื้อเชิ้ตเรียบๆที่เขาคว้ามาเปลี่ยนก่อนจะรีบเร่งออกจากคอนโดมายังร้านประจำของกลุ่มเพื่อนในย่านทองหล่อ ภายในร้านยังเต็มไปด้วยผู้คนยามราตรีเหมือนเคย นิชายิ้มน้อยๆเมื่อเพื่อนสนิทโบกมือให้ ก่อนจะเดินเข้าไปทักทาย
"ไง นท มารับพี่ชินอีกแล้วเหรอ?"
อจลาเอ่ยทักเสียงหวาน ใบหน้าน่ารักแดงระเรื่อจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ประดับไปด้วยรอยยิ้มสดใส เขานั่งอยู่เคียงข้างอณุภาผู้เป็นคนรักอย่างเป็นธรรมชาติเสียจนบางทีนิชาก็อดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่มีช่วงเวลาอันแสนหวานแบบนี้บ้าง แต่ครั้นจะคร่ำครวญไปก็ใช่ที่ ในเมื่อเขาเป็นคนเลือกที่จะอยู่อย่างนี้เอง
"อืม..." ใบหน้าหวานเจื่อนลงเล็กน้อย แต่ก็ยอมรับคำแต่โดยดี
"นี่นท พี่ว่าเราอย่าไปตามใจหมอนั่นให้มากจะดีกว่า วันๆเอาแต่กกผู้หญิง หน้าตาดีอย่างนทน่ะ หาใหม่ได้สบายอยู่แล้วนะ"
อณุภาเอ่ยพลางส่งยิ้มให้กำลังใจร่างบางผู้มีอายุอ่อนวัยกว่าร่วมห้าปี ถ้าไม่ติดว่าเตชินท์เป็นเพื่อนสนิทของเขาที่ทำธุรกิจร่วมกันเช่นนี้ เขาคงยุให้เลิกไม่เว้นวันยิ่งกว่านี้
ชายหนุ่มร่างงามขบริมฝีปากเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เขาไม่อยากพูดถึงประเด็นนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
ในบางครั้ง คนเราก็รู้ซึ้งถึงเหตุผล
แต่อารมณ์ ก็เอาชนะเหตุผลเหล่านั้นได้โดยสิ้นเชิงทุกครั้ง"ขอบคุณครับ ว่าแต่พี่เห็นพี่ชินไหม?"
"… อยู่โน่นแน่ะ"
ดวงตาคู่สวยมองตาม จนไปสะดุดเข้ากับชายหนุ่มรูปร่างดีในชุดสีดำสนิทที่ปลดกระดุมเม็ดบน เผยให้เห็นแผงอกล่ำสันอันชวนลุ่มหลง มือหนาโอบกอดร่างระหงของหญิงสาวผมหยักศกในชุดรัดรูปสีแดงสด พร้อมกับยื่นใบหน้าไปคลอเคลียกันอย่างสนิทสนม
เรียวขายาวก้าวไปยังที่แห่งนั้นในทันที ใบหน้าหวานไม่มีรอยยิ้มอีกแล้ว ดวงตาเป็นประกายวาววับราวกับแมวป่าในยามโกรธ มือเล็กวางลงบนบ่าหนา ก่อนที่เจ้าของร่างสูงสง่าจะหันกลับมามองพร้อมกับรอยยิ้มบาง
"มาช้าจัง"
"... ก็มาแล้วนี่ไง! จะกลับไม่กลับ?!"
"อืม กลับกันไหมครับ น้องเล็ก?"
"เอ๋ จะกลับแล้วเหรอคะ? รออีกหน่อยไม่ได้เหรอ? วันนี้พวกเรายังไม่ได้..."
เสียงหวานแผ่วไปเมื่อริมฝีปากถูกประกบ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรสจูบอันแสนดูดดื่มจนเปลือกตาที่เคลือบไปด้วยสีทองระยิบระยับต้องปรือปิดลงอย่างเคลิบเคลิ้ม
นิชาพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะเมินหน้าหนีไปอีกทางอย่างขัดเคืองใจ ขาเรียวสั่นเทาอย่างไม่อยากจะหยุดยืนอยู่ ณ ที่นั้นอีกต่อไป แต่ก็น่าเจ็บใจที่เขาไม่ยอมวิ่งไปจากที่นั่น ยืนเป็นหัวหลักหัวตออยู่ตรงนั้นจนกระทั่งทั้งสองจูบกันจนพอใจถึงหันมามองเขาเสียที
"ไปกันเถอะ นท แวะส่งน้องเล็กก่อนด้วยนะ"
เจ้าของนามพยักหน้าโดยไม่ตอบคำ ก่อนจะรีบมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถด้านหน้า เขาก้าวขึ้นรถออดี้สีดำคันงามที่เจ้าของไม่ได้ขับมาด้วยเพราะหวังว่าจะให้เขาเป็นคนขับมารับ สตาร์ทรถ รอคอยให้บุคคลทั้งสองตามมาที่รถ ใบหน้าสวยไร้แววแปลกใจเมื่อเห็นทั้งสองคนนั่งเบาะหลังราวกับเขาเป็นสารถี
นิชาขับรถออกจากย่านบันเทิงไปสักครู่ใหญ่ ไร้คำพูดใด ในใจเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ขุ่นข้อง และเหน็ดเหนื่อยใจ
"อ๊ะ... ตรงนี้ไม่ได้นะ เพื่อนของพี่อยู่..."
"ไม่เห็นเป็นไรเลย น้องเล็กชอบความตื่นเต้นไม่ใช่เหรอครับ?"
ดวงตาคู่งามพยายามหักห้ามอย่างสุดกำลังไม่ให้เหลือบมองร่างทั้งสองผ่านกระจกมองหลัง แต่สุดท้ายเขาก็พ่ายต่อหัวใจของตนเอง ภาพที่เห็นไม่แตกต่างจากที่เขาคาดคิดไว้เลยแม้แต่น้อย
นิชาแค่นยิ้มกับตัวเอง
--- นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องเจอกับเรื่องทำนองนี้เสียงใสเอ่ยออกไปเรียบๆ หลังจากสะกดกลั้นอารมณ์ให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะนิ่งไป
"ให้ส่งน้องคนนั้นที่ไหนล่ะ?"
"หืม ซอย 57 ข้างหน้านั่นน่ะ โทษที ลืมบอกไปเลย"
"ลืม เพราะคิดแต่เรื่องใต้สะดือน่ะสิ"
ร่างสูงหัวเราะ แต่ไม่ปฏิเสธใดๆ
ชายหนุ่มร่างเพรียวเอื้อมมือไปปรับแอร์ให้เย็นขึ้น ด้วยหวังว่าจะดับอารมณ์ร้อนที่พุ่งพล่านอยู่ในใจให้ลดลงได้บ้าง โดยไม่ทันรู้ตัวเลยว่า มือบอบบางที่สั่นระริกคู่นั้น เย็นเยียบราวกับไร้ซึ่งชีวิต
นิชาเดินเข้ามาในคอนโด โดยไม่ปรายสายตามองร่างสูงที่ก้าวตามมาพร้อมกับปิดประตูห้อง เขาถอดเสื้อคลุมออกแล้วเหวี่ยงลงบนโซฟาด้วยแรงโมโห ก่อนจะก้าวเดินเข้าห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว ด้วยตั้งใจจะหลีกหนีร่างสูงที่รังแต่ทำให้เขาเจ็บปวด และหลีกเลี่ยงดวงตาคมเข้มแฝงแววยิ้มที่มักทำให้เขาใจอ่อน
ทว่าเตชินท์คาดการณ์เอาไว้ดีอยู่แล้ว เขาโอบร่างที่เดินหนีเขาเอาไว้ได้ทันก่อนที่อีกฝ่ายจะปิดล็อกประตูห้องนอน
"น้องนท คนดี โกรธอะไรพี่เหรอ?"
"ไม่... ปล่อยผม"
มือบางพยายามจะแกะลำแขนที่โอบรอบเอวของตนออก แต่ก็รู้ดีว่าไร้ผล
"ไม่เอาสิครับ หันหน้ามาคุยกันดีๆซิ"
ร่างหนาที่กำลังมากกว่าคว้าให้ร่างเพรียวหันมาเผชิญหน้า เขาอมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้างดงามเมินหนี ดวงตาคู่สวยที่แข็งกร้าวทำให้เขามักหยักยิ้มอย่างขบขันเสมอ เพราะไม่ว่านิชาจะโกรธเขามากมายแค่ไหน สุดท้าย แค่เขาพูดจาหว่านล้อมไม่กี่ครั้ง นิชาก็จะใจอ่อนยวบทุกที
"ปล่อย สกปรก"
"สกปรกอะไร? เพิ่งอาบน้ำเมื่อตอนเย็นเองนะ"
"นั่นแหละ เหม็นกลิ่นเหล้า ถอยไปนะ"
"ดุจัง... ตั้งแต่ทำงานมานี่โหดขึ้นนะ เมื่อก่อนยังเป็นแค่นักศึกษาน่ารักน่าเอ็นดูอยู่แท้ๆ"
เขานึกไปถึงยามที่ได้พบกับร่างเพรียวเป็นครั้งแรกที่คณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังแถบใจกลางเมือง ร่างตรงหน้ายังเป็นเพียงเด็กหนุ่มวัยเยาว์ที่สนอกสนใจไปเสียทุกเรื่อง เมื่อได้พบกับเขาซึ่งในตอนนั้นได้รับเชิญจากเพื่อนสมัยเรียนให้ไปบรรยายเกี่ยวกับเรื่องของยาเสพติดเพื่อเป็นแนวทางในการป้องกัน เพราะเพื่อนสนิทของเขาแต่ละคนทราบดีว่าอาชีพของเขาคืออะไร แต่ในเมื่อทุกคนเข้าใจดีว่าไม่มีทางจับเขาเข้าตารางได้เป็นแน่ ก็ใช้ประโยชน์จากความรู้ที่อาชีพเขาให้มาเสียเลย ปฏิเสธก็ไม่ได้เสียด้วย อย่างไรเสียก็เพื่อนกัน
"ก็ไปหาเด็กเอ๊าะๆน่ารักๆคนอื่นซะสิ!"
"ไม่เอาหรอก สำหรับพี่ ไม่มีใครดีเท่านทแล้วนะ"
"โกหกหน้าด้านๆ เมื่อกี้เพิ่งกอดคนอื่นมาอยู่เลยยังจะกล้าพูดอีกนะ"
เตชินท์ยิ้มกว้างแทนคำตอบ เขาไม่ปฏิเสธเพราะนั่นเป็นเรื่องจริง แต่จะพูดมากให้เข้าตัวเองทำไม ในเมื่ออีกฝ่ายก็หลีกหนีอ้อมแขนของเขาไปไม่พ้นอยู่ดี ที่สำคัญ เซ็กส์ในยามที่นิชาโกรธ มีทั้งการขัดขืน การตัดพ้อ และความร้อนแรงในแบบที่ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนก็มอบให้เขาไม่ได้
เขาอยากจะรู้นักว่า นิชาจะยอมอภัยให้เขาต่อไปได้อีกนานแค่ไหนเขาเป็นนักธุรกิจ จริงๆก็เป็นเพียงหน้าฉากเท่านั้น นั่นเป็นเพียงคำเรียกให้ดูดีในสังคมเบื้องหน้า ทว่าในสังคมมืดเบื้องหลังต่างรู้ดีว่า ‘นักธุรกิจ’ ในที่นี้หมายถึงอาชีพอะไร แน่นอนว่าโลกของธุรกิจ เรื่องของผลประโยชน์ย่อมมาเป็นอันดับหนึ่ง เขาไม่ใช่คนชั่วร้าย แต่เขาก็ไม่ใช่เทวดาที่จะยื่นมือไปอุปการะใคร ในโลกใบนี้ คนที่อ่อนแอย่อมตกเป็นเบี้ยล่าง และค่อยๆถูกคนที่เข้มแข็งเหยียบจนตายไปในที่สุด
"โกรธเรื่องนี้หรือ?"
"ไม่ได้โกรธ แค่รำคาญ อย่ามาปลุกผมด้วยเหตุผลไร้สาระแบบนี้อีกได้ไหม"
"ทำไมล่ะ? น้องนทรักพี่ชินไม่ใช่เหรอครับ?"
ความสัมพันธ์ของผู้ชายด้วยกันมันก็เท่านี้ เหมือนกับนาฬิกาข้อมือ ไม่ถึงกับขาดไม่ได้ แต่ก็จำเป็นในการใช้ชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะราคาแพงสักเพียงไร ก็ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นต้องใส่ติดตัวไว้ตลอดเวลา หรือต้องเอาไปอวดใครต่อใคร เบื่อเมื่อไหร่ก็แค่เปลี่ยนเรือนใหม่เท่านั้น เพราะไม่ว่านาฬิกาเรือนไหนก็บอกเวลาได้เหมือนกัน
ดวงหน้าหวานที่เต็มไปด้วยความโกรธ และหยดน้ำตาที่เจ้าตัวพยายามกลั้นเอาไว้เอ่อล้นดวงตาสีน้ำตาลลูกกวางที่งดงามเสียจนสะกดลมหายใจของผู้พบเห็นได้มากมายนับไม่ถ้วน เตชินท์ภูมิใจนักที่ได้เป็นเจ้าของเรือนร่างที่ทุกคนหมายปองเช่นนี้
เขาใช่ว่าจะมีคู่นอนอยู่เพียงคนเดียวเสียเมื่อไหร่ มาเฟียหนุ่มโลดโผนอย่างเขา อยากได้อะไรก็ต้องได้ และรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูดีเช่นนี้ ไม่ต้องพยายามอะไรก็มีคนมากมายอยากใกล้ชิดด้วย เพียงแต่คู่นอนคนไหนที่เขาถูกใจนานเป็นพิเศษเหมือนนิชานั้น ยังไม่มี หรือจะเรียกว่าไม่มีคู่นอนคนไหนทนอยู่กับเขาได้นานเท่านิชาก็ว่าได้
"ไม่เห็นต้องโมโหเลย นทก็รู้ว่าพี่ไม่ได้จริงจังอะไรกับผู้หญิงพวกนั้นอยู่แล้ว"
เขาไม่ได้โกหก เขาไม่ได้จริงจังอะไรกับผู้หญิงที่พบเจอกันในผับที่ควงเล่นด้วยเพียงชั่วข้ามคืน และเขาก็ไม่ได้จริงจัง แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นคนที่คอยเปิดประตูรอรับเขาอยู่ที่บ้านก็ตาม
".... ผมไม่ใช่นกในกรงของพี่นะ"
"พี่ก็ไม่เคยขังนทเอาไว้สักหน่อย"
นิชาไม่ตอบคำ เขาพยายามสะบัดกายหนีไปจากอ้อมแขนกำยำที่โอบรอบกายของเขาเอาไว้แน่นราวกับคีมหนีบ เรียวขาสั่นเทาเมื่อใบหูบางถูกขบเบาๆ ก่อนที่ปลายลิ้นอุ่นจะรุกไล้เข้ามาอย่างหยอกเย้า
“ฮึก อื้อ... อย่า...”
ร่างโปร่งไม่เคยหลีกหนีได้พ้น เนื่องจากเตชินท์รู้จุดอ่อนของร่างตรงหน้าดีเสียยิ่งกว่าร่างกายของตนเองเสียอีก
ใบหน้าคมคืบเข้ามาใกล้ หมายจะแนบจูบให้หนำใจ แต่ใบหน้างามกลับเมินหนี แพขนตายาวสั่นระริก ก่อนจะเอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ้าตัวพยายามควบคุมให้คงที่ที่สุดเท่าที่จะทำได้
"อย่า... ริมฝีปากของพี่ เพิ่งจูบกับผู้หญิงคนนั้นมา"
เตชินท์เหยียดยิ้มบาง "งั้นนายก็ล้างด้วยริมฝีปากของนายซะสิ" เอ่ยพลางรั้งศีรษะมนขึ้นเพื่อรับจูบอันหวานล้ำและรุกไล่สติของร่างบอบบางให้กระเจิดกระเจิงไกล รสจูบที่แสนคุ้นเคยและสอดประสานกันได้อย่างลงตัวทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน แขนเรียวโอบรอบบ่าหนาพร้อมกับรั้งให้แนบจูบลึกล้ำยิ่งขึ้น ไม่ทันรู้ตัวเลยว่าอีกฝ่ายยิ้มอยู่ในใจเมื่อรับรู้ถึงอาการนั้น
"... พี่มันคนใจร้ายที่สุด"
"แต่นายก็รักคนใจร้ายคนนี้ไม่ใช่เหรอ?"
นิชางับริมฝีปากที่แดงช้ำจากการถูกขบเม้มเมื่อครู่ ดวงตาคู่สวยปรือลงเมื่อใบหน้าดูดีเคลื่อนเข้ามาใกล้อีกครั้ง
เกลียดตัวเองที่ใจอ่อน
เกลียดตัวเองที่รักผู้ชายคนนี้อย่างสุดหัวใจ"... ครับ ผมรักพี่ชิน"

ใครชอบแนวตบจูบ ดราม่า ก็เรื่องนี้แหละค่ะ

แม้ว่าชานมอาจจะยังใช้ภาษาไม่ดีนัก บางอย่างก็อาจขาดๆเกินๆไปบ้าง
แต่ก็ ฝากติดตามด้วยนะคะ!!