ควันหลงลอยกระทงตอนเย็นหลังเลิกงาน...
หิวมั้ยนิดนึงครับ
งั้นกินนี่รองท้องไปก่อน (หยิบยูโร่คัสตาร์ดเค้กที่ซื้อติดรถไว้ยื่นให้)ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวถึงบ้านค่อยกินก็ได้
มันจะไม่ถึงง่ายๆ หนะสิ รถติดขนาดนี้ (ไม่พูดเปล่า แกะซองขนมออก แล้วป้อนอีกฝ่ายด้วย)(คนโดนป้อนอ้าปากรับเขินๆ ก่อนจะพยายามแย่งมาถือเอง) เดี๋ยวถือเองครับ
(ตาวันส่ายหน้า) เดี๋ยวพี่ป้อนป้อนทามมายยยย ไม่ใช่เด็กซะหน่อย
แต่ก็เด็กกว่าพี่อะอ้าว ยอมรับแล้วดิว่าตัวเองแก่... อุ้ย (ร้องเพราะโดนดีดหน้าผาก)
หึ หึ++++++++++++++++++++
ผ่านไปสองชั่วโมงกว่า รถที่ทั้งสองคนนั่งก็วิ่งมาจอดหน้าโรงแรมแห่งหนึ่งที่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา...
อ้าว! (สุรพลอุทานออกมาเมื่อตาวันพาเดินมาเรื่อยๆ จนถึงท่าน้ำของโรงแรมแล้วเห็นพี่ๆ คนอื่นๆ ยืนรออยู่ และเมื่อจำได้ว่านอกจากเพื่อนรุ่นพี่ของตนแล้วก็ยังมีพี่ๆ ที่เคยไปเที่ยวด้วยกันที่เกาะสีชังอีกห้าหกคนจึงยกมือไหว้)พี่ๆ หวัดดีครับ
โก้และเพื่อนๆ: (ยกมือรับไหว้) สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ
โก้: อ๊ะ มากันครบแล้ว ขึ้นเรือได้
กานต์: ไงมึง รถติดมั้ย
ติดดิ แล้วพี่กานต์มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่อะ
กานต์: ก่อนมึงแป๊บเดียว
++++++++++++++++++++
บรรยากาศบนเรือ...
เป็นไง สวยมั้ย (กระซิบถามคนที่กำลังยืนมองแสงเทียนจากกระทงที่ลอยอยู่เต็มแม่น้ำด้วยความตื่นตาตื่นใจ)สวยครับ (พยักหน้าแล้วก็ควักมือถือออกมา) ต้องถ่ายรูปเก็บไว้
นึกไว้แล้ว (แกล้งว่าเอือมๆ แต่ก็ยกแขนโอบเอวอีกฝ่ายอย่างรู้งาน)ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ถ่ายได้สามสี่รูป เสียงกระแอมจากคนบางคนก็ดังขึ้นเบาๆ)
โก้: อะแฮ่มๆ
(เหลือบตาไปมอง) ส้นตีนติดคอ?โก้: (มองค้อน) สัด
ทุกคน: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
โก้: กูจะบอกว่า... เรามาลอยกระทงกันนะครับ ไม่ได้พามึงกับน้องมาฮันนีมูน
ทุกคน: ฮิ้วววววววว
++++++++++++++++++++
ผ่านไปสักครู่ อาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟ... เสียงคุยเสียงแซวเงียบหายลง เปลี่ยนเป็นเสียงช้อนส้อมกระทบจานเป็นระยะๆ แทน
โก้: พล ได้ข่าวว่าเรียนโทเหรอ ใกล้จบยัง
ยังครับ เหลืออีกสามตัว
โก้: แล้วเป็นไง ยากมั้ย
ไม่ยากครับ เก่ง
ทุกคน: ถุย!
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
โก้: (ทำหน้าเอือม) แฟนใครวะ โคตรหลงตัวเอง
แฟนพี่ปอนด์ (พูดไปหน้าแดงไป)
ทุกคน: ฮิ้ววววววว
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
++++++++++++++++++++
หลังจากอิ่มหนำสำราญกันเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่ก็เข็นรถที่มีกระทงเย็บด้วยใบตองรูปร่างสวยงามออกมา... รอจนทุกคนเลือกกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตาวันก็เดินไปหยิบมาบ้าง
ใหญ่มากกกก
หึ หึ ใบเกรงใจ(หลังจากทุกคนไปยืนประจำที่กันเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่จึงกล่าวคำอธิษฐานนำตามที่โก้ขอร้องไว้)
เจ้าหน้าที่: ว่าตามนะครับ... อะหัง อิมินา ปะทีเปนะ อะสุกายะ
ทุกคน: อะหัง อิมินา ปะทีเปนะ อะสุกายะ
เจ้าหน้าที่: นัมมะทายะ นะทิยา ปุลิเน ฐิตัง
ทุกคน: นัมมะทายะ นะทิยา ปุลิเน ฐิตัง
เจ้าหน้าที่: มุนิโท ปาทวลัญชัง อะภิปูชะยามิ อะยัง
ทุกคน: มุนิโท ปาทวลัญชัง อะภิปูชะยามิ อะยัง
เจ้าหน้าที่: ปะทีเปนะ มุนิโท ปาทวลัฐชัง ปูชา
ทุกคน: ปะทีเปนะ มุนิโท ปาทวลัฐชัง ปูชา
เจ้าหน้าที่: มัยหัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ สังวัตตะตุ
ทุกคน: มัยหัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ สังวัตตะตุ
เจ้าหน้าที่: (บอกสิ่งที่หลายๆ คนอยากรู้โดยไม่ต้องให้ถาม) แปลว่า... ด้วยประทีปนี้ ข้าพเจ้าขอน้อมบูชารอยพระพุทธบาทของพระศรีศากยมุนี อันประดิษฐานอยู่ ณ หาดทราย แห่งนัมมทานทีอันไกลโพ้น ขอให้การบูชารอยพระพุทธบาทด้วยประทีปนี้ จงเป็นไปเพื่อประโยชน์ และประโยชน์สุขแก่ข้าพเจ้าสิ้นกาลนานเทอญ
(หลังจากนั้นทุกคนก็ยกขึ้นจบ อธิษฐานขอพร แล้วค่อยๆ วางกระทงลงบนผืนน้ำ วักให้ลอยไปไกลๆ พร้อมกับลุ้นไม่ให้กระทงของตนคว่ำ...)
ตอนอยู่เมืองนอก ได้ลอยมั้ยครับ (ถามคนที่ยืนซ้อนหลังอยู่เบาๆ ส่วนสายตาก็คอยลุ้นไม่ให้กระทงของพวกเขาคว่ำ)
ลอย... ลอยทุกปี คุณน้าพาไปแล้วลอยที่ไหนครับ
วัดไทยสวยมั้ยครับ
อะไรสวย วัด?ครับ
สวย... เรียนจบก่อน เดี๋ยวพี่พาไปดู=babblestory=
ขออภัยเป็นอย่างสูงที่หายไปนาน ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ ทั้งสิ้น แค่คิดไม่ออกเท่านั้นเอง กร๊ากกกก
หัวข้อ: [Babble Story] - Imprint Love - จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย (อ่าน 349802 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก