ตอนเปิดมาเจอฉากพี่ปอนด์กับน้องพลปะทะคุณลุง ...
บอกได้คำเดียวว่า สงสารจริง ๆ
ก็เข้าใจความรู้สึกของคุณลุงอยู่เหมือนกันนะคะว่าทำไมถึงรับไม่ได้
คือ ... พี่ปอนด์ก็ไม่ใช่ตาสีตาสาอ่ะนะ เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม มีฐานะ โปรไฟล์ดีเลิศประเสริฐศรี
แต่ละอย่างที่พี่ปอนด์มีนี่ เหมือนพระเจ้าท่านประทานมาให้เลย อภิชาตบุตรมาก เป็นที่น่าภูมิใจของครอบครัวสุด ๆ
ดังนั้น เรื่องความรัก/คู่ครอง คุณลุงเขาก็เลยมองว่ามันน่าจะเป็นไปในแบบที่ควรจะเป็นด้วย
แต่พอได้รู้ว่า พี่ปอนด์ชอบเด็กผู้ชายบ้าน ๆ คนหนึ่ง
คุณลุงก็เลยรับไม่ได้ เพราะตั้งความหวังไว้กับพี่ปอนด์สูงมาก อย่างที่เคยทำมาตลอดนั่นเอง -- เรามองอย่างนั้นนะคะ
แต่ก็อยากให้คุณลุงลองใจเย็น ๆ ลง แล้วก็ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ จากันดี ๆ
ความรักมันเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้นะคะคุณลุง ~
แล้วที่สำคัญ ถ้าคุณลุงได้ลองคุย ได้ลองรู้จัก เด็กบ้าน ๆ คนนั้น
เชื่อว่า คุณลุงจะต้องนึกเอ็นดูเขา เหมือนที่ชาวเล้าเอ็นดูแน่นอนเลยค่ะ

งื้อ ~ คุณลุงใจเย็น ๆ นะคะ
*
ตอนแรกนึกว่า ตอนถัดมา คุณคนเขียนจะยังเขียนฉากต่อเนื่องระหว่างบ้านพี่ปอนด์กับน้องพลต่อ
แต่พอเห็นว่าเป็นเรื่องพี่ปอนด์กับน้องพลโอนลี่ /มีพี่แปงมาเที่ยวบ้านด้วยนิดนึง/ ก็รู้สึกโล่งใจค่ะ
คือ ใจนึงก็อยากจะให้เรื่องที่บ้านเคลียร์ไปอ่ะนะคะ แต่อีกใจก็อดสงสารน้องพลไม่ได้
/แม่ยกน้องพลยังไม่พร้อมค่ะ ขออนุญาตเลื่อนฉากทำร้ายจิตใจดวงน้อย ๆ ไปก่อนอย่างไม่มีกำหนดนะคะ/
แล้วสุรพลเรสเตอรองก์ก็น่ารักอีกเช่นเคย วันนี้นำเสนอเมนูกุ้งโสร่ง ที่พี่ปอนด์ผลักให้พี่แปงเป็นหนูทดลองก่อน
น่ารักอ้ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ /พี่แปงก็น่ารัก เป็นห่วงน้องสินะเลยแวะมาดู ^^/
ยิ่งฉากชงโอวัลติน /ทั้ง ๆ ที่ความจริงก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไร ก็แค่ชงโอวัลติน/
แต่สำหรับเรา มันน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ เพราะแสดงให้เห็นถึงความเอาใจใส่เล็ก ๆ
ที่กลัวท้องของเด็กเรียนป.โทจะหิวกลางดึก ^^
โอวัลตินอุ่น ๆ ดื่มแล้วอุ่นไปถึงใจเลยเนอะ ~
ขอบคุณที่เอาพี่ปอนด์กับน้องพลมาให้อ่านค่ะ

ปล. น้องพ้ลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล น่ารักป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !