หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[kanda53]

วัยรุ่นมันเลือดร้อนจริงหนอ....
ทำร้ายตัวเองเพื่ออะไร...แค่นี้นู๋อุ่นก็ทุกข์ใจเยอะแล้ว...
พิสูจน์ความรักหรืออย่างไรจ๊ะเจ้าเดี๋ยว..
เดี๋ยวต้องหนักแน่นกว่านี้...เอะอะอาละวาด..เอะอะทำร้ายตัวเอง...
แล้วจะเป็นที่พึ่งของนู๋อุ่นได้ยังไง...
สงสารนู๋อุ่น...แต่เซ็งเจ้าเดี๋ยววุ๊ย..

  น้องอิ๊ก 

[eiky]

You’re My BaBy!!

วันนี้มีแกงอ่อมปลาดุกนากับทอดปลาช่อนแดดเดียว น้ำพริกผักลวกครับ มันน่ากินทั้งนั้นเลยนะแต่ว่ากูดันกลืนไม่ลงครับ คงยังคิดเรื่องนั้นอยู่ ก็จะไม่ให้คิดได้ไงวะ ถึงจะมองโลกในแง่ดีแค่ไหนมันก็ต้องมีคิดบ้างล่ะวะ ผมเริ่มมองไปข้างหน้าแล้ว ถ้าหากว่ามันไม่เป็นไปดังที่เราคิดไว้ผมจะทำยังไง อายุแค่นี้จะไปทำอะไรกิน คือผมเริ่มมามองดูตัวเองล่ะครับผมยังไมได้โตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้ขนาดนั้น จริงอยู่แม้จะออกไปทำงานก็พอจะหาเลี้ยงตัวเองและแฟนได้ แต่มันสมควรไหมล่ะ เว้ย คิดอะไรไปโน่นล่ะ
   “ไม่อร่อยเหรอเน่า” ไอ้เบบี๋มันจับแขนผมล่ะครับ เรานั่งติดกันมันมองผมอยู่ตลอด
   “ป่าวๆ อร่อยแต่กลืนไม่ลง” ผมบอกไปตามจริง
   “ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ กินเยอะๆดิ” มันตักแกงอ่อมมาใส่จานให้ผมครับ คือมันกินข้าวสวยอ่ะนะแต่ผมกินข้าวเหนียวมีจานรองใส่ก้างหรือเศษอาหาร มันเองก็กินข้าวไปนิดเดียวเหมือนกันครับ
   “งั้นเรากินข้าวเหนียวเป็นเพื่อน” มันบอกครับแล้วเอาจานออกไป
   “เดี๋ยวก็ง่วงหลับหรอก ไม่ค่อยกินนี่มึง”
   “ไม่หลับ เน่ากินเราก็กินเป็นเพื่อนไง” คือว่ามันไมได้ซึ้งอะไรมากนักหรอกนะแต่กูรู้สึกดีมากจริงๆ เลยกินข้าวซะเกือบหมดกะติ๊บ ฮ่าๆ อิ่มแปร้เลยสองคนเรา เราช่วยเจ้แกเก็บกวาดก่อนล่ะครับแล้วขึ้นไปแปรงฟัน
   “แปรงให้หน่อยดิเบบี๋” ผมเริ่มอ้อนมันครับ คือว่ามันยืนอยู่หน้าอ่างผมยืนอยู่ข้างหลังมันล่ะครับเพราะผมตัวสูงกว่ามันเยอะ
   “แปรงเองดิ จะได้เสร็จไวไว” “ไม่เอา อยากให้มึงแปรงให้” ผมไม่ยอมครับ มันมองผมจากกระจกแล้วยิ้ม มันบ้วนฟองยาสีฟันออกจากปากแล้วบ้วนน้ำทิ้ง มันหันมาหาผมทำหน้าย่นๆใส่
   “เอามาดิ จะพิการอยู่แล้วมั้งเนี่ย” ผมยิ้มปากบานเลยครับมันก็ถูๆฟันผมไปมา มันบอกให้อ้าผมก็อ้า มือผมก็จับเอวมันเอาไว้ครับ สายตาของผมคอยจ้องมองมันตลอดเวลา นี่ถ้าหากว่าซวยขึ้นมากูจะทำยังไงดีเพราะคิดว่าหัวใจมันมอบให้ไอ้เบบี๋ไปหมดแล้วครับ
   “อ่ะเสร็จล่ะบ้วนทิ้ง” มันบอกผมล่ะครับ พอเราออกมาจากห้องน้ำผมก็กระโจนขึ้นเตียงนอนแผ่หน่อยเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว คนเราถ้าคิดอะไรเยอะๆเครียดๆนี่มันก็ทำให้เราเหนื่อยได้เหมือนกันเนอะ ตอนนี้รู้สึกปวดๆตัวแล้วเถอะ
   “เดี๋ยวดิเน่า มาล้างแผลก่อน แล้วขาหายเจ็บแล้วเหรอ” คือว่าผมก็ยังไม่หายหรอกนะครับเวลาเดินมันก็ยังต้องพยุงอยู่ล่ะแต่ว่าตอนที่กระโดดขึ้นเตียงผมก็กระโดดจริงๆอ่ะนะ พอรู้ตัวก็เลยยิ้มแห้งๆ
   “เมื่อยว่ะเบบี๋” มันไม่ตอบโต้ครับมันเอากล่องยามาวางแล้วค่อยๆดึงเท้าผมออกมาทายาหน้าผม มันเริ่มตึงและเจ็บมากแล้วล่ะ ตอนเอามีดกรีดนี่เจ็บไหม เจ็บนะแต่ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ไม่รู้ครับ เรื่องมันมาจากหน้าตาผมหรือเปล่าไม่รู้แต่เอาน่าพอมันแห้งมันก็คงเป็นรอย เท่ดีออกนะกูว่า ฮ่าๆ ไอ้เบบี๋มันทายาอย่างทะนุถนอมแล้วพันผ้าให้ใหม่ มันเบามือกับการจับหน้าผมมากเลยนะครับ พอมันทำหน้าเสร็จมันก็ไปล้างแผลที่เท้า มันทายาให้ผมเบากว่าพยาบาลทำเสียอีกนะผมเองก็ชะเง้อคอมามองมัน ไม่รู้ว่าแสงมันสวยหรือว่ามันน่ารักกันนะ ผมจ้องมันอยู่แล้วยิ้มออกมา
   “พอแล้วล่ะ มาให้กอดหน่อย คิดถึง” ผมยื่นมือไปหามันครับ มันก็เงยหน้ามามองแล้วอายๆ
   “คิดถึงไรอ่ะ อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” มันยิ้มเขินๆครับ
   “ก็ไม่รู้ แต่คิดถึง กอดอยู่ก็คิดถึง” ผมพูดเรื่องจริงครับ ผมไม่เคยรู้สึกรักใครมากเท่านี้มาก่อนเลยนะ อยากจะกอดมันจับมือมันอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ทำไม
   “นวดให้ป่าว” มันขึ้นมานั่งบนเตียงล่ะครับไม่มองหน้าผมนะมันก้มหน้าหน่อยๆ ผมเลยกระเถิบเข้าหามันล่ะครับ
   “หอมแก้มหน่อยดิเบบี๋” ผมจับบ่ามันไว้ครับ
   “อือ” “มึงหอมแก้มกู” ฮ่าๆ มันยื่นหน้ามาล่ะครับ ผมก็แกล้งมันไปงั้นล่ะ มันอายหนักเลยทีนี้
   “อ่า หลับตาก่อนดิ อายนะ” “อายไรวะ อ่ะๆ หลับก็ได้” ผมเลยกระเถิบกลับไปล่ะครับแล้วนั่งถ่างขายื่นมือกางออกแล้วหลับตา สักพักผมก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหว มันปีนมาหน้าขาผมครับ ตื่นเต้นดีนะ ไม่ไหวว่ะลืมตาดีกว่า
   “อ่ะ ลืมตาไมอ่ะเน่า” ตอนนี้หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบครับ พอผมลืมตามันก็หลุบตาลงคงจะอาย
   “หลับตาก่อนดิ” ไรวะ อายไรเนี่ย” ผมพูดเพื่อไม่ให้มันเขินล่ะครับเลยยอมหลับตาลง อย่างมากก็แค่กอดจูบกันล่ะไมได้หวังอะไรมากครับ ผมไม่อยากคาดคั้นเอาอะไรจากมันมากแล้ว ทุกวันนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้วครับ พอผมหลับตาลงมันก็นิ่งไปสักพัก แต่ไม่นานผมก็สะดุ้งพอเป็นพิธีล่ะครับเพราะริมฝีปากของมันมาทาบอยู่บนริมฝีปากของผม อืม มันคงอยากจะทำมากกว่าหอมแก้มล่ะปล่อยมัน แต่เอ๊ะมันเอามือมากอดคอผมครับแล้วนั่งบี้หน้าขาผม ลืมตาสิ งง
   “จะ” ผมอ้าปากจะถามมันครับแต่มันจับหน้าผมไว้แล้วดูดปากผมใหญ่เลย เอาวะ ผมเลยปล่อยมันครับ ท่าทางภรรยาจะอยาก อิอิ มันก็ดูดปากผมไปเรื่อยๆล่ะครับผมเองก็เริ่มจะล้วง เอ๊ะ มันไม่ปัดออกครับแถมยังบี้ก้นใส่หน้าขาผมอีก ไอ้หนูลูกชายผมมันเลยตื่นใหญ่เลยทีนี้ ไอ้เบบี๋มันไซร้ซอกคอผมครับ อืม เพลินว่ะเสียวดี มันเริ่มลากลิ้นไล่ลงมา มันดันตัวมันออก ไม่อยากบอกสายตาของมันตอนนี้เซ็กซี่มากๆเถอะ
   “เราทำเอง” ว้าว มันพูดครับ ผมอึ้งอยู่หน่อยนึงล่ะ
   “ไม่เป็นไร” ผมรีบถอดเสื้อยืดออกเองเลยครับ ไม่รอเว้ย ไอ้เบบี๋มันก้มหน้าลงตรงหัวนมผมเลย ซี๊ดด อยากให้บรรยายป่ะ ไม่เอาดีกว่า อิอิ แกล้งคนเล่น ฮ่าๆ มีความสุข
   “เจ็บป่ะเบบี๋” พอถึงฝั่งฝันด้วยกันทั้งสองคนผมก็นอนทับตัวไอ้เบบี๋อยู่ล่ะครับ เหงื่อผมแตกหยดเป็นสายเลยนะ
   “เจ็บดิ” มันอายครับ ดูเอานะจนป่านนี้แล้วยังอายอยู่อีก
   “เหรอ เขาบอกต้องเบิ้ลนะมันถึงจะหาย” ผมหอมแก้มมันล่ะครับ
   “บ้าเหรอ ช้ำตายพอดี ไม่เอาแล้วอ่ะเจ็บจริงๆนะ” มันออดอ้อนครับ อย่าอ้อนกูเลยว่ะมึง แค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว รักโงหัวไม่ขึ้นแล้วเนี่ย
   “ทำไมยอมกูล่ะวันนี้น่ะ” ผมถามครับ อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมมันยอม ทั้งที่ตอนผมยัดลูกชายผมเข้าตัวมันนี่น้ำตามันไหลเลยนะ ขอบอกว่าสุดยอดเว้ย ฟิตที่สุด ปวดอยู่เลยเนี่ยตุบๆ
   “ถ้าไม่ยอมวันนี้ไม่รู้จะยอมวันไหน เราไม่อยากจะเสียเน่าไปนี่” มันพูดครับ มันฟังดูพิกลยังไงไม่รู้ แต่ผมรู้สึกว่ามันออกมาจากก้นบึ้งหัวใจของมันเลยนะ
   “บ้าเหรอวะ กูจะไปไหนล่ะ ไม่ว่าจะอะไรกูจะไม่ทิ้งมึงโอเคป่ะ คิดไรเนี่ย หือ เบบี๋” ผมเอาจมูกถูๆกับแก้มนุ่มๆของมันล่ะครับ มันก็เอียงๆแก้มหลบ ไม่อยากบอกว่าตอนนี้นอนทับกันเถอะแต่ผมก็ผ่อนแรงโดยใช้ข้อศอกดันไว้กับเตียงล่ะครับ ไม่งั้นมันคงขี้แตกตาย เคยเล่าแล้วเนอะว่าตัวมันนุ่มๆลื่นๆมือมากๆ ลิ้นมันก็หวานมากล่ะวันนี้ เนื้อตัวหอมเสียดอารมณ์ให้ดีดมากขึ้น และขอบอกว่ามันฟิตจริงอะไรจริง ปกติไม่อยากจะคุย กูอ่ะนะอึดทนแต่เจอไอ้เบบี๋ไปไม่ถึงห้านาที
   “อีกทีได้ป่ะเบบี๋” ผมอ้อนมันครับปากก็พยายามงับๆไปตามตัวมัน ลิ้นก็ดุนๆไปเรื่อยๆล่ะเผื่อมันยอม
   “พักก่อนได้ป่าว ยังเจ็บอยู่เลยนะเน่า” มันยื่นข้อเสนอครับ เอ๊ะ พักก่อนแปลว่าได้สินะ ฮ่าๆ แค่นี้กูก็โอเคแล้วล่ะไม่ขออะไรมากแล้วเว้ย เมื่อตอนกลางวันเครียดๆมาเจอแบบนี้กูยอมตายเลยเถอะ อิอิ
   “อืมก็ได้” ผมตอบครับแล้วซุกหน้าลงหามันอีกครั้งมันเอามือดันหน้าผมไว้
   “พักก่อนแล้วไมไม่เอาออกซะทีอ่ะเน่า จะแช่ไว้แบบนี้เหรอ” มันถามอายๆครับ ฮ่าๆ คือว่าผมยังแช่ไว้อยู่นะ
   “ได้” ผมตอบแล้วค่อยๆจะถอดออกมาครับแต่ก็ดันเข้าไปใหม่ มันทำหน้าเหวอๆ
   “อย่าแกล้งดิเน่า” มันเหมือนจะครางครับ ผมก็เลยเอาเข้าไปใหม่ทำอยู่แบบนั้นสองสามทีปากมันก็เริ่มเผยอ เสร็จกูล่ะ เพราะว่ากูยังรู้สึกไม่เต็มที่เลยนะเว้ย จัดทั้งทีขอจัดเต็มหน่อยเถอะ พอมันเผยอปากกูก็ประกบปากทันที รู้สึกเสียวถึงสันหลังวาบๆ ชอบที่สุด เราไม่เปลี่ยนท่าเลยนะครับ เฮ้ยๆ อย่าๆ อย่ามาหาว่ากูไม่มีน้ำยาก็แค่ท่าเดียวยังเสียวได้ใจขนาดนี้ไม่ทันเปลี่ยนท่าเถอะ พอตอนนี้กูจะไม่ยอมซ้ำรอยเดิมอีกแน่ ว่าแล้วก็ยกเอวมันขึ้น อุ้มมันให้ขึ้นมานั่งบนตักผมล่ะครับ มือมันก็กอดคอผมไว้มือผมก็ไปยกสะโพกมันขึ้นลงปากเราก็ไม่ยอมปล่อยจากกัน
   “ไปอาบน้ำเถอะ” ไม่อยากบรรยายเลยว่ะเดี๋ยวมีคนใจแตก อิอิ เอาเป็นว่ารอบสองก็นานกว่าเดิมหน่อยแต่มันมีสารหล่อลื่นดีอยู่แล้วจึงรู้สึกเสียวกว่าเดิมเพิ่มทวีคูณ ผมนอนแผ่อยู่บนเตียงมีไอ้เบบี๋มันนอนทับผมอยู่ครับ ผมได้แต่พยักหน้าน้อยๆให้คำตอบ
   “พอแล้วนะเน่า” มันหันมาปรามผมครับเพราะตอนเดินไปห้องน้ำผมก็จับก้นมันอีก เห็นทีไรมันหวิวๆใจยังไงไม่รู้ เริ่มรู้สึกปวดแล้วครับแต่มันสู้มากลูกชายผม
   “จับเฉยๆน่า” ผมก็เข้าไปกอดมันล่ะครับ มันก็อายเพราะเห็นได้เลยว่าหน้ามันแดง
   “รีบอาบเลย จะห้าทุ่มอยู่แล้วนะ” ผมเลยยืนนิ่งๆครับให้มันฟอกสบู่ให้ มันก็ก้มหน้าก้มตาทำ แปลกใจอ่ะดิว่ามันจะเจ็บหรือเปล่าเพราะขนาดลูกชายผมนี่มันไม่น้อยเลยนะ ผมว่ามันเจ็บล่ะเพราะตอนเข้าใหม่ๆมันน้ำตาไหลเลย แต่อาศัยครีมทามือมันนั่นล่ะ ผมพยายามอยู่นานจนเหงื่อแตก กว่าจะเข้าได้มันกัดฟันอยู่แทบตาย และนี่คือเหตุผลที่ผมไม่ยอมถอดออกในยกสอง อิอิ
   “ทายาป่ะเบบี๋” ผมยักคิ้วให้มันตอนเราเดินออกมาจากห้องน้ำล่ะครับ
   “บ้าเหรอ ทายาไรอ่ะ” “ยาแดงไง แก้แผลสด” มันอายครับ
   “เดี๋ยวทาเอง” “เดี๋ยวกูทาให้ อายไรกูเห็นหมดไส้หมดพุงแล้วเถอะ ก้นสีชมพูของมึงเนี่ย ฟิตดีจริงๆ” ล้อครับล้อ
   “อ่า ไม่ให้ทำแล้วนะ” มันเคืองครับ ผมก็ตามไปกอดมัน
   “อ้าว ก็มันจริงนี่หว่า รักมึงจังว่ะเบบี๋” ผมหอมแก้มมันครับ เอาไปเอามามันก็ทายาเองล่ะ เฮ้ย ทาจริงเว้ย ฮ่าๆ ไม่นึกว่ามันจะเชื่อผม มันเดินเข้าห้องน้ำไปอีกรอบกลับเข้ามามันก็ทำหน้าเหมือนคนแสบก้นล่ะครับ
   “ยังเจ็บอยู่เหรอ” ผมกอดมันแน่นครับ
   “อืม มันแสบๆอ่ะ” “เดี๋ยวก็ชิน” “แปลว่าจะทำบ่อยๆเหรอ” “อืม มันจะได้ชินไง”
   “ไม่เอาอ่ะ แสบจะตาย” “อ้าว มึงไม่ให้ทำแล้วจะทำไงล่ะ ผัวเมียกันนี่หว่า ทำไงได้ของกูใหญ่” มันไม่ตอบครับแต่หลับตานิ่งหน้านี่แดงก่ำเลย
“เดี๋ยวทายาให้เน่าก่อน” มันลุกขึ้นอีกทีล่ะครับค่อยๆดึงผ้าก็อตออกจากหน้าผมแล้วทาล้างแผลทายาอีกรอบเพราะเมื่อกี๊เหงื่อไหลเปรอะเต็มหน้าไปหมด
“ไม่ต้องทายาแก้แผลเป็นนะ” ผมบอกมันครับ
“อ้าว ไมอ่ะเดี๋ยวก็เป็นรอยหรอกเน่า” “เป็นรอยแล้วรักไหมล่ะ” ผมยักคิ้วให้มันครับ มันนิ่งเม้มปากอยู่แล้วมันค่อยๆเอานิ้วเกลี่ยข้างๆแผลอย่างแผ่วเบา คันเถอะ
“กูหน้าแบบนี้ไงจะได้ไม่มีคนอยากได้ อยากวุ่นวาย กูไม่อยากให้มึงลำบากใจอีกแล้ว” ผมพูดครับ มันเม้มปากหนักแล้วก้มลงจูบข้างๆหูผม อ้าวๆ เสียวนะเว้ยเดี๋ยวก็โดนอีกหรอก
“เราไม่ได้คบกับเน่าที่หน้าตานะ ถึงจะเป็นแผลมากกว่านี้เราก็จะคบ” มันพูดเสียงเครือๆล่ะครับ ผมกลัวมันจะร้องไห้เลยดึงมันมากอดผมก็ได้ใจกอดหอมอยู่นั่นล่ะจนหนำใจ แล้วเราก็คงเผลอหลับไปเพราะรู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกแล้ว
   “หน้าเป็นไงบ้างลูกเดี๋ยว ใจร้อนนะเราน่ะ” ปลัดมองหน้าผมก่อนเลยครับพิจารณาอยู่ ผมอ่านสายตาแกออกว่าตำหนิผมอยู่มากเรื่องที่กรีดหน้าตัวเอง แต่แกก็เปลี่ยนสายตาเพราะคงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ
“เรื่องจบแล้วนะลูก พ่อไปบ้านเด็กผู้หญิงมากับอาจารย์เดชและผอเมื่อคืน” พอตอนกินข้าวเช้าก็เห็นปลัดนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ล่ะครับ หน้าตาแกเหมือนคนอดนอนเลยนะ น่าสงสารจริงๆนี่ขนาดว่าผมไม่ใช่ลูกแท้ๆของแกนะแกยังทำเพื่อผมเยอะขนาดนี้เลย
   “ครับ เขาว่าไงครับ” ผมถามครับไอ้เบบี๋มันก็มองหน้าพ่อมันรอฟังคำตอบเหมือนกัน
   “เขาก็ท้องจริงนั่นล่ะลูก แต่กับคนอื่นเด็กเทคนิคมั้งเห็นนั่งอยู่ข้างกัน ฝ่ายชายเขาเพิ่งรู้ข่าวจากเด็กนักเรียนที่พูดกันนั่นล่ะ เขาเลยมาที่บ้านพอดีกับที่พวกพ่อไป พ่อแม่เขาก็เสียใจนะ แต่ทำไงได้เอาเด็กออกก็ไม่ได้ ฝ่ายชายเขาไม่ยอม” ผมพยักหน้าครับ มันควรจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วเถอะวะ
   “เขาสารภาพว่ามีคนยุให้เขาทำแบบนี้” “ทำกับผมเนี่ยเหรอครับ”
   “ใช่ลูก แต่เขาไม่บอกชื่อ เขาบอกว่าเขาเห็นลูกสองคนสนิทกันเขารู้สึกหมั่นไส้ แต่ไม่คิดว่ามันจะทำร้ายตัวเขาเอง”
   “แล้วพี่เขาจะเรียนต่อไหมพ่อ” ไอ้เบบี๋มันถามครับ
   “คงไม่แล้วล่ะ คงไม่กล้าจะสู้หน้าใคร พ่อว่าเขาไม่ใช่เด็กแล้วนะเราสองคนเองก็เหมือนกัน ความคิดความอ่านก็มี ถ้าหากจะทำอะไรก็ให้คิดดูให้ดี การที่เราใจร้อนหุนหันพลันแล่นรังแต่จะไม่เกิดประโยชน์มีแต่โทษทั้งนั้น เห็นไหมไม่ใช่ว่าเขาเท่านั้นที่ลำบาก คนที่อยู่รอบตัวเขาก็เสียใจและลำบากไปด้วย โดยเฉพาะพ่อกับแม่” ปลัดพูดแล้วหันมามองหน้าไอ้เบบี๋และผมล่ะครับ
   “ขอบคุณนะครับพ่อที่ช่วยผม ขอบคุณครับ” ผมไหว้แกล่ะครับ แกก็ลูบหัวผม
   “ก็เดี๋ยวเป็นลูกพ่อเหมือนกันนี่ อย่าคิดมาก” แกพูดแล้วยิ้มๆครับ ผมยังจำคำสัญญาที่ผมให้ไว้กับปลัดดี ผมไม่มีวันลืมหรอกและผมก็กำลังทำตามสัญญาอยู่
   “เฮ้อ โล่งโว้ย” พอเราเดินออกจากบ้านผมก็แหกปากออกมาล่ะครับ วันนี้ผมจะขับคุณปู่ของผมไปเหมือนเคย คืนรถให้ปลัดแล้วสงสารแก เพราะขาซ้ายมันแค่ตึงๆไม่เจ็บแล้ว มีผ้าพันไว้ก็เถอะไม่ตายหรอก
   “เบบี๋” พอผมขับมาได้สักหน่อยผมก็หันไปหามันล่ะครับ
   “หือ ไรเหรอเน่า” มันเอาหน้ามาแนบกับบ่าผมล่ะครับ รู้สึกว่าตอนนี้มันกอดผมไม่เขินเหมือนก่อนแล้ว
   “ขอบใจนะ” “เรื่องไรอ่ะ” ผมจับมือมันมากระชับเอวของผมล่ะครับแล้วใช้มือขวาจับแฮนด์รถ
   “ขอบใจที่อยู่เคียงข้างกูตลอด ขอบใจที่มึงยังจับมือกูไม่เคยปล่อย กูรักมึงนะ รักมากด้วย” ผมพูดออกไปจากใจครับ มันก็ซบหน้าลงกับบ่าของผมแล้วกอดผมแน่นขึ้น
   “เราก็ขอบใจเน่านะ ที่รักเรา ขอบใจที่อยู่กับเรา” มันพูดครับ วันนี้รู้สึกมีความสุขมากๆ โลกมันสดใสไปเสียหมด กูว่ากูตกหลุมรักมันมานานแล้วนะแต่ทำไมวันนี้มันเหมือนว่าหัวใจมันพองเต็มอกแบบนี้วะเนี่ย เว้ย มีความสุข ผมพามันแวะไหว้พระมิ่งมงคลก่อนไปโรงเรียนล่ะครับ ภาพของเราสองคนเคียงข้างกันนั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าพระมิ่งมงคลองค์ใหญ่ ในใจผมขอให้ผมรักมันจนกว่าหัวใจผมมันจะไม่มีแรงเต้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้เราประคับประคองกันไปแบบนี้ ส่วนมันผมไม่รู้ครับว่ามันขออะไรและไม่อยากรู้ด้วย เพราะแค่มันอยู่กับผมแบบนี้ผมก็รู้สึกว่าได้ตามที่ขอไปแล้ว
   “เหมือนลมหนาวเลยเนอะ” มันพูดขึ้นตอนเราเดินออกมาจากลานพระล่ะครับ
   “มันจะเข้าหน้าหนาวแล้วมั้ง ดีจะตายกูชอบไม่ต้องอาบน้ำ”
   “แหวะ น่าเกลียดนะเน่า ไปโรงเรียนเถอะ เพื่อนๆคงรออยู่” แล้วเราก็ไปโรงเรียนล่ะครับ ผมขับคุณปู่เข้าโรงเรียนไม่สนใจใครครับ คนมองเราตั้งแต่จะเลี้ยวเข้าโรงเรียนเถอะ เสียงซุบซิบดังอยู่เนืองๆ คงไม่เรียกซุบซิบหรอกมั้งดังซะขนาดนั้น ช่างแม่ง อยากพูดอะไรพูดไปเลย พอถึงโรงรถผมก็เห็นสัดเคนกับไอ้เล็กมันกำลังจอดรถล่ะครับ
   “เฮ้ย ไปถืกหยังมา” มันสองคนทำหน้าตกใจวิ่งเข้ามาหาผมกับไอ้เบบี๋
   “เดี๋ยวจั่งเว้า เว้าพร้อมกันกูขี้คร้านเว้าหลายเทื่อ” ผมบอกมันทั้งสองล่ะครับ มันสองตัวพยายามจะหันไปถามไอ้เบบี๋ด้วยสายตาแต่ไอ้เบบี๋มันก็พยักหน้ามาทางผม ฮ่าๆ ได้ใจเว้ย
   “ซาดใจฮ้อนเนาะเดี๋ยว เสียโฉมเหมิดเลยบ่านนี้” สาวจอยครับ ตอนนี้พวกเราครบทีม มีไอ้เต้กับไอ้โจ้ด้วย
   “เสียดายเด้ บักห่ามึงเอ้ย หน้าหล่อๆคือบ่เอามาให้กูซะก่อนสิไปปาดหน้าเจ้าของนี่แหม่ะ” สัดเคนครับ พวกเราก็หัวเราะกันขึ้น
   “บ่ยากเด้ล่ะบักเคน” สัดไม้มันพูดขึ้นครับ
   “อีหยัง อย่าบอกเด้อว่าให้ไปเกิดใหม่บักอันนี่” “แม่น” เสียงหัวเราะดังกว่าเดิมอีกไม่เกรงใจใคร ไม่สนใจแล้วเว้ย เหมือนมีคนอยากเข้ามาถามเรื่องราวต่างๆล่ะครับ ทั้งที่รู้จักและไม่รู้จักแต่พวกกูไม่สนใจ กูกับไอ้เบบี๋อยู่กลางวงเลยนะ
   “อ้ายเดี๋ยวๆ อ้ายอุ่น พวกหนูมาให้กำลังใจค่า” พวกเราหันไปเห็นน้องๆที่ไปช่วยไอ้เบบี๋มันรำล่ะครับเอาดอกกุหลาบมาให้ เฮ้ย เวอร์ไปป่ะเนี่ย
   “บ่ต้องถอยเด้อค่า พวกหนูปล่อยข่าวไปตั้งแต่เมื่อวานล่ะ เนาะโจ้เนาะ” อ้อ ที่มันบอกว่าจะช่วยปล่อยข่าวนี่พวกนี้เองหรอกเหรอ
   “แล้วหน้าอ้ายเดี๋ยวไปถืกหยังมา เป็นฮอยบ่ค่า” วกมาหาหน้ากูจนได้ ผมบอกว่าไม่มีอะไร รับดอกไม้มาขอบใจน้องๆแล้วพวกนั้นก็ยังไม่ไปนะ นั่งอยู่แถวๆนั้น กรี๊ดกร๊าดอยู่ นี่กูกับไอ้เบบี๋กลายเป็นคนดังแล้วเหรอเนี่ย ฮ่าๆ พอเข้าแถวเสร็จพ่อกูก็เรียกไปหาล่ะครับ แกไม่ได้พูดอะไรมากแค่เล่าอย่างที่ปลัดเล่าให้ผมฟัง
   “มึงโชคดีมากนะรู้ไหม คุณปลัดแกออกตัวปกป้องมึงทุกอย่างเลย” พ่อผมบอกล่ะครับ ผมก็ซึ้งใจอยู่เหมือนกันล่ะ
   “แต่กูก็ไม่เข้าใจจริงๆว่ะ ทำไมเด็กสมัยนี้มันหัวรุนแรงนักวะ แล้วนี่มึงไปทำอะไรกับหน้ามึงมา ประชดชีวิตว่างั้น” ผมไม่ตอบครับ เหตุผลมันมีแต่ไม่ใช่ว่ามันจะบอกใครได้ทุกคน กูเบื่อจะเล่า
   “เออๆ ไปกราบขอบคุณคุณปลัดเขาด้วยล่ะมึง ถามอะไรก็ไม่ตอบ ไปได้แล้ว” พ่อกูคงรำคาญล่ะครับเพราะกูนั่งทำหน้าเซ็งอยู่ไม่พูดไม่จาอะไร ครับๆ ท่าเดียว จะให้กูพูดอะไรวะ คนมันใส่ความกู กูนะเว้ยที่เสียหายและตอนนี้เขาสารภาพแล้ว และประโยชน์อะไรล่ะวะที่กูจะพูดไป ตอนนั้นทำไมมองกูด้วยสายตาแบบนั้นล่ะ ตอนนี้จะมาขอให้กูพูดอะไรวะ ไม่ได้หมายถึงพ่อกูนะเว้ย แต่หมายถึงคนอื่นๆ นี่ล่ะนะที่เขาบอกเวลาจะเสพสารใดๆ หมายถึงข่าวนะครับ ให้ฟังความสองข้างอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ เอาเถอะๆ บ่นไปก็ไร้ประโยชน์ เอาเป็นว่าระหว่างนั้นเวลามันก็ผ่านไปเรื่อยๆล่ะครับ หน้าผมตกสะเก็ดแล้วส่วนขาก็หายแล้วครับ กีฬาสีผ่านไปโดยที่ปีนี้อย่างที่บอกว่ากูไม่มีส่วนร่วมเลยนะครับ ผมไปนะงานกีฬาสีแต่ไปจู๋จี๋กับไอ้เบบี๋ซะมากกว่า ผมไปดูแต่ตระกร้อที่สัดเคนไอ้เต้กับไอ้โจ้มันลง ส่วนที่เหลือพวกเราก็ตามกันเป็นพรวนกินส้มตำปูเสื่อใต้ร่มไม้เฉยไม่สนใจเว้ย พอผ่านกีฬาสีไปก็สอบมิดเทอม ตั้งแต่ขาเจ็บมาจนถึงตอนนี้กูยังไม่ได้กลับไปนอนบ้านสักวันเลยนะ นอนที่บ้านปลัดทุกวันเลย ทุกวันนี้ดูจะฉุๆขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะ ฮ่าๆ กินดีอยู่ดีจัด
   “หนาวจังวะ ไม่อยากอาบน้ำเลยเบบี๋” เช้านี้มันหนาวมากครับ ลมหนาวมาเต็มกำลังแล้ว หนาวที่อีสานนี่มันหนาวแบบแห้งๆนะครับ ปากแตก ขาแตกหน้าแตก แต่ว่าปีนี้ล่ะที่ผมไม่แตก ฮ่าๆ มีเมียดีมันทาครีมให้ตลอด แต่ก็นั่นล่ะยังขี้เกียจอาบน้ำอยู่ดี เดี๋ยวค่อยเล่าดีกว่า ขี้เกียจล่ะ ฮ่าๆ

Written by eiky

Ps. อิอิ แอบมาตอนเช้า แอบมีดราม่านิดหน่อยแต่ผ่านมาแว้วว ต่อไปนี้ก็คงมีแต่กลิ่นอายแห่งความสุขนิ

ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ

[ThE_PaRaN]

น้ำตาซึมเลย สงสารทั้งสองคนเลยอ่ะ

นังเพ็ญ ก็เนอะ นิสัยเสียจริงๆ สักวันคงไม่มีคนคบ

บักเดี๋ยวกรีดหน้าตัวเอง ทำไม ทำตัวเองให้เจ็บทำไม คนที่ต้องเจ็บคือคนสร้างเรื่องนู่น

ไม่เข้าใจพี่นกอะไรนั่น มาโทษบักเดี๋ยวทำไม หาพ่อเด็กไม่ได้จริงๆง่ะ


---------------------------------------------------

ดีนะน้องผู้ชายคนนั้น มีความรับผิดชอบอ่ะ แต่อนาคตการเรียนไปแล้วจ้าา 

คุณปลัดฮีโร่่เลยเถอะ คุณพ่อดีเด่นเลย

ผ่านไปอีกเรื่องแล้วเน้อ โล่งงงง 

[ordkrub]

หลังพายุ ฟ้าย่อมกลับมาสดใส
หวังว่าเดี๋ยวจะมีสติก่อนทำอะไรแล้วนะ

[gupalz]

มาม่าผ่านพ้นไปแล้ว
ไมต้องบอกว่าใครยุ
อิเพ็ญกะสุชาติ แน่นอนอ่ะ

[malula]

เดี๋ยวเป็นลูกเขยปลัดอย่างสมบูรณ์แล้วสิ อิอิ
มีเมียดีก็มีความสุขอย่างนี้แหละ
เข้าหน้าหนาวแล้วมีคนให้กอดนอน อบอุ่นดีเนาะ
ดีจังที่ทุกอย่างคลี่คลายในทางที่ดี
ชอบน้อง ๆ แฟนคลับจังเลย เต็มใจช่วยทุกงาน

[kenghan]

และมรสุมร้ายก็พัดผ่านไป ทำให้บักเดี๋ยวและนู๋อุ่นรักกันมากขึ้น

[pjny_tem]

เฮ้อ ผ่านกันไปได้ด้วยดีนะหนูอุ่นกับเดี๋ยว แต่ก็ดีใจนะที่อุ่นยอมเดี๋ยว อิ อิ รอตั้งนาน

[papa_paolo]

หนูอุ่นนี่บทจะยอมก็มาเนียนๆเลยเนอะ ฮี่ ฮี่
น่าฮักกก 

[aishiteru.]

โล่งอก ปัญหาคลี่คลายไปในทางที่ดีหมดแล้ว
รักกันหวานชื่น ครอบครัวสุขสันต์ ทั้งฝั่งครอบครัวเดี๋ยวทั้งฝั่งคุณปลัด โอ้ยยย น่าอิจฉา
เน่าหลงเบบี๋จะแย่แล้วว ฮิ้ววว เบบี๋น่ารักมากกกก เน่าก็ทำตัวได้น่ารักดีนะ
อ่านแล้วมีความสุขอมยิ้มทั้งตอนเลยยย ในที่สุดก็ได้อ่านเบบี๋ยอมเน่าแล้ว
อยากอ่านฝั่งเบบี๋บ้างอ่าา ฮ่าๆๆๆ รอๆๆๆตอนหน้าต่อไป~~
 

[goonglovenut]

กลายเป็นเบบี๋เจ็บซะงั้น บักเดี่ยวเอ้ยหื่นหลายๆๆ แต่ดีที่เรื่องจบลงด้วยดี

[uknowvry]

น่ารัก ชอบบทบรรยายถึงสภาพแวดล้อม บรรยากาศของเรื่องอ่ะครับ อยากไปเที่ยงต่างจังหวัดเลย....

[beery25]

 

[obab]

น่ารัก❤

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ให้กำลังใจเดี๋ยวและอุ่นเสมอ

[PetitDragon]

ซึ้งโคตรๆ อ่ะ เดี๋ยว 


แต่พ่อคุณจะบรรยายฉากนั้นซักหน่อยก็ไม่ได้ 

[omyim_jjj]

 

[Homepage]

ดีนะที่น้องผู้ชายเทคนิคคนนั้นมีความรับผิดชอบ แต่ก็ต้องเสียอนาคตทางการเรียนไปเลยทั้งสองคน
เดี๋ยวกับอุ่้นได้กันแล้ว เย่ ๆ 55555555555555

[taroni]

เรื่องร้ายๆผ่านไปซะที 

[Donaldye]

โฮกกอยากอ่านเต็มๆ
เดี๋ยวสัญญาอะไรกับพ่อปลัดหว่า

[theWinDy]

เรื่องร้ายผ่านไป ก็มามีความสุขกันเถอะ 

[ToffeE_PrincE]

 

 

[Supermimt]

มีความสุขมั่กมาก อ่า

[CarToonMiZa]

มีเรื่องร้ายๆ
ก็ยังมีเรื่องดีดี
นะบักเดี๋ยว

[Still_14OC]

คุณพ่อตาก็ออกตัวแรงนะนั่น เป็นธุระจัดการให้เขยขวัญ เสร็จสรรพ ประเสริฐแท้

ขอให้รักกันนานๆ ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยความเข้าใจ นะ

[nunnan]

คนแต่ง แต่งได้ดีมากจ๊ะ น่ีารักกก

[นิรนาม]

เรื่องร้ายๆก้อผ่านไปสักทีเนอะ ต่อไปขอให้มีแต่ความโชคดีนะ 

[jimmyFG]

นี่ล่ะหนาพี่อิ๊ก ส่งมาม่ามาแบบไม่ตั้งตัวจริงๆ

แต่ดีแล้วแหละ ไม่นั้นอุ่นก็ไม่ยอมเสียให้เดี๋ยวสักที

มันต้องมีแรงผลักดัน ตอนต่อไปคงแฮปปี้แล้ว

รอติดตามจร้า ว

[kanda53]

หวานน่ารัก...นู๋อุ่นช่างเอาใจมาก..รู้จักลดไฟร้อนของเจ้าเดี๋ยว..
เจ้าเดี๋ยวแมนได้ใจ..เมื่อเรื่องคลี่คลายก็ไม่จำเป็นต้องไปตอกย้ำใครเนอะ
เดินเคียงข้างกันอย่างนี้...รักกันยืนยาวแน่นอน 

  น้องอิ๊ก   

[nong PeePee]

 :impress2:หวานสมใจอิอิ