หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[lvlax23]

คุณเอกกี้ อ่านตอนนี้ทำเอาเพื่อนๆๆ คิดถึงสมัยเป็นเด็กวิ่งเล่นที่ท้องนาเลย ชอบมากกกก จะบอกไงดีว่า ชอบมากกกกกกก

[bytoey]

 

[omyim_jjj]

คู่นี้เขาน่ารักตลอด

[~มือวางอันดับ1~]

+1 นึกถึงตอนเด็กเล็ก ๆมาก นอนซุ้มฟาง ฟังเสียงว่าว ดาวเต็มฟ้า กินเผามัน หอมสุด ๆ ยามหนาว  ตอนนี้มีแต่รถเก็บเกี่ยวข้าวซุ้มฟางไม่มีแล้วอ่ะ

[theWinDy]

ร่วมด้วยช่วยกัน คนละไม้คนละมือ 

ขอบคุณคะ

[oaw_eang]

นึกถึง หน้าหนาว  นอนดูดาวกลาทุ่ง

[Supermimt]

โอ๊ย อุ่นน่ารักอีกแล้ว ดึแลเน่าดีมากๆอ่า
เน่าก็ห่วงอุ่นมากๆอ่ามีมาดูมงดูมือ

[pahpai]

ชอบเวลาน้องอุ่นเล่าความเป็นไปของชุมชนชนบท อยากมีโอกาสได้เห็นแบบน้องอุ่นบ้างจัง

[eiky]

You’re My BaBy!!

   “หนาวอ่ะเน่า” ภรรยาผมครับ ปากสั่นเลยนะมัน ผมก็หนาวนะแต่เฉยๆ มันคงไม่เคยทำอะไรแบบนี้ล่ะ พวกเรารีบเข้าไปในซุ้มเพื่อเผลี่ยนเสื้อผ้าล่ะครับ มันก็ทาครีมให้ผมเหมือนเคย พอเข้าไปในซุ้มแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ลมนี่มันตีแรงจริงๆนะครับ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย ลมที่พัดสม่ำเสมอมาตลอดไม่มีเว้นช่วง จะพูดจะคุยอะไรกันมันก็เหมือนต้องเพิ่มพลังเสียงไปหน่อย
   “กอดกูดิ” ผมบอกมันครับ นั่งสบายอยู่ให้มันทาครีมทาแป้งให้
   “เดี๋ยวไปผิงไฟเอา” “อ้าว สัด กอดก่อนดิวะ”
   “คืนนี้ก็ค่อยกอดไง” “กอดก่อน ตอนนอนก็ตอนนอนดิ ไม่เกี่ยวกัน” ผมไม่ยอมครับ มันเลยกอด อิอิ ไม่ได้ขี้โกงนะเว้ย ก็มันหนาวนี่หว่า หนาวเนื้อห่มเนื้อถึงหายหนาวไม่เคยได้ยินไง
   “ป่ะไปผิงไฟ” พอสักพักผมก็ชวนมันออกมาผิงไฟล่ะครับ มีสัดเคนกับสาวจอย เพราะเพิ่งอาบน้ำมาเหมือนกัน ส่วนที่เหลือตีข้าวอยู่ครับ
   “เอามาจักกรึ๊บกะน่ะ คือหนาวแท้” ผมไปนั่งข้างๆสัดเคนล่ะครับ แหมไอ้นี่เผลอไม่ได้ฟาดก่อนใคร
   “ลมแฮงเนาะ จี่เข่ากินบ่ กินบ่อุ่น” สาวจอยชวนครับ ไอ้เบบี๋มันก็นะ สนใจอยู่แล้วเถอะเรื่องแบบนี้ สรุปสองคนก็เดินไปเอากระติ๊บข้าวมาล่ะครับ ผมกับสัดเคนก็เลยขอให้ทำเผื่อ ลมหนาว กองไฟ เสียงธนูของว่าว ข้าวจี่ โอ้ย จะต้องการอะไรอีกวะเนี่ย ที่สำคัญกูมีคนนอนกอด ฮ่าๆ
   “ไสบัดเคนมึงคือว่ามึงเอากีตาร์มานำ ไปเอามาแหม่ะ” พอกึ่มๆก็เริ่มอยากมีเสียงครับ สัดเคนมันเหมือนจะเริ่มเมา แต่ไม่ต้องห่วงครับ พอเริ่มจะเมาก็ไล่ไปตีข้าว หายเลยล่ะ รับรองได้ เมาแล้วใช้แรง มีแรงก็ทำไป ได้งานด้วยเถอะ
   “ไปบักห่าเคน ตามึงแล้ว บักเดี๋ยวคือกัน” สัดไม้มาครับผลัดเวรกัน
   “ฮ่วยให้เล่นจั่กเพลงแน่น้า พวมขึ้นนี่แหมะ”
   “บ่ได้ๆ อย่ามาอู้” อ้าวสัด ไม่ยอมครับมันไม่ยอม
   “ซั่นย้ายวงไปข้างๆลานดีบ่ สิได้บ่ยาดกัน” สาวจอยพูดขึ้นครับ ตกลงก็เลยย้ายวง ดับกองไฟแล้วเอาผ้าห่มไปห่มเอา ตอนนี้ต้องใส่หมวกโม่งแล้วครับ เพราะลมเริ่มจะนิ่ง พอดึกลมจะลดลงแล้วมีน้ำค้างมาแทนครับ พอผมกับสัดเคนลุก สัดไม้กับไอ้โจ้มันก็มาแย่งกีตาร์ปากมือล่ะครับ แหมนะมึง เล่นไม่เพราะล่ะมึงตาย ตอนนี้ผมออกแรงตีข้าวไปไม่รู้กี่มัดแล้วครับ เหงื่อเริ่มไหลอีกแล้ว ไอ้เต้มันก็ตีอยู่ก่อนแล้วครับ เสียงกีตาร์ที่พวกมันเล่นกัน ฟังแล้วไม่เพราะเท่าเสียงว่าวที่ดังต้านลมอยู่ แต่ก็นะทำใจได้ครับ สัดเคนนี่มีขวดเหล้าอยู่ข้างกายตลอดเลยนะ พอเริ่มดึกเสียงกีตาร์ก็เงียบไป ผมผลัดให้พวกสัดไม้มาตีแทนครับแล้วผมก็ไปกินข้าวรอบดึก ไอ้เบบี๋มันยังนั่งอยู่กับสาวจอย ตอนนี้มีเพียงเสียงมัดข้าวกระทบกับม้าตีข้าว ดังตุบตับๆ แล้วก็เสียงธนูของว่าว
   “เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะเบบี๋ มึงไปนอนก่อนก็ได้” ผมเดินไปบอกมันล่ะครับ มันก็พยักหน้า
   “จอยจะนอนยังไงอ่ะ” มันหันไปหาสาวจอย
   “ว่าสิไปนอนเทิงเฮือนกับอีแม่ล่ะอุ่น ซั่นเฮาไปเก็บหยังก่อนเด้อ เดี๋ยวหมามันสิมาลักกิน” ก็ของกินที่เรากินกันไปนั่นล่ะครับ มันยังไม่หมด ยังไม่มีคนเก็บด้วยล่ะ แม่ไอ้เล็กไปนอนแล้วครับ เพราะนี่น่าจะตีหนึ่งแล้วครับ สาวจอยเดินไปแล้วไอ้เบบี๋มันก็เดินตามไปเหมือนไปเอาแปรงสีฟันล่ะครับ ส่วนผมกับสัดเคน ไอ้โจ้เดินไปที่ห้วยอีกครั้งครับ
   “มึงนี่โซคดีเนาะ” สัดเคนพูดขึ้นล่ะครับ ไอ้โจ้มันเดินนำไปก่อน
   “โซคดีหยังวะ” ผมงงครับ อยู่ๆมันก็พูดขึ้น
   “เพิ่นนั่นเด้ ตั้งแต่กูฮู้จักมึงมา กูบ่เคยเห็นมึงมีควมสุขแนวนี้มาก่อน เพิ่นนั่นกะซาดจะแม่นดี” สัดเคนมันพูดออกมาล่ะครับ นานแล้วเหมือนกันที่ไมได้คุยกับเพื่อนแบบนี้ ผมก็พยักหน้าในความมืดครับ
   “ฮักกันให้โดนๆเด้อมึง อย่าสิทิ่มสิป๋ากัน” น้ำเสียงมันไม่แปลกครับ ไม่ได้เล่นด้วย
   “เออน่า เว้าคืออวยพรแต่งงานให้กูแท้บักห่านี่”
   “ฮ่วย กะหมู่มีควมสุขกูกะยินดีนำเด้ จั่งได๋กูสิหาได้คือมึงวะ” อ่านะ เพ้อครับเพ้อ
   “ฮ่วย สาวฝ้ายนั่นเด้ คือเห็นคุยกันอยู่บ่แม่นบ่” ผมรู้ครับว่ามันจีบสาวฝ้ายอยู่ถึงจะดูเหมือนไม่ถูกกันก็ตามเถอะ
   “คุยซื่อๆดอก คนไกลกันมักแล้วสิเฮ็ดจั่งได๋”
   “ระยะทางมันกะบ่สู้ควมจริงใจดอกบักเคน เฮียนจบกะไปต่อมหาฯลัยนำกันติ๊”
   “กูขี้คร้านเฮียนแล้วแหม่ะ อยากสิไปซ่อมรถ”
   “มึงบ่เฮียน จั่งได๋มึงสิซ่อมเป็นบักอันนี่ ไปเฮียนซ่อมรถกะได้ตั้ว” ผมกับมันเดินคุยกันไปจนถึงห้วยล่ะครับ แล้วก็รีบลงอาบน้ำ อาบตอนนี้ไม่ลีลาครับ เหมือนล้างคายข้าวออกจากตัวเท่านั้น พอเดินกลับไปก็เห็นสัดไม้กับไอ้เล็กมันตีข้าวอยู่สองคน ไอ้เต้คงสลบไปแล้วครับ ผมเลยแยกกับสัดเคน มันเองก็ไปเปลี่ยนสัดไม้ ไอ้เล็กนี่มันไม่ยอมเปลี่ยนใครครับเพราะนามัน เจ้าภาพก็งี้ล่ะ ผมเดินเข้าไปในซุ้ม ตอนนี้ใส่ผ้าขาวม้ากับเสื้อยืดธรรมดา หนาวกว่าตอนมีลมอีกเถอะ เย็นน้ำค้าง
   “อ๊ะ ตัวเย็นจังอ่ะเน่า” ผมมุดเข้าใต้ผ้าห่มครับ มันยังไม่หลับหรอกเพราะพวกผมไปอาบแป๊บเดียวเอง
   “เพิ่งโดนน้ำมานี่หว่า กอดเร็วจะได้หาย” ผมกอดมันแน่นๆครับ มันเองก็กอดผม
   “ทำไมไม่ใส่กางเกงอ่ะ” “ขี้เกียจ ใส่ทำไมอยู่กับเมีย”
   “อ่านะ” มันพูดไม่ออกครับ ผมล่ะชอบจริงๆเวลามันจนคำพูด เพราะมันซุกหน้าหาหน้าอกผมครับ
   “ดาวเยอะนะ ไม่ดูเหรอ” ผมชวนมันครับพอร่างกายเริ่มปรับสภาพ
   “อยากดู แต่เหมือนจะมีน้ำค้างอ่ะ” “ก็ทำแบบนี้ดิ” ผมลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนท่านอน จากหันด้านหัวเข้าไปในซุ้มก็เป็นหันข้างๆขวางซุ้มล่ะครับ เอียงหน่อยๆจะได้นอนดูได้เลย
   “ดาวเยอะเนอะ สวยจัง” มันครางออกมาครับ ผมเลยกอดมันแน่นขึ้น ไอเย็นของน้ำค้างมันแผ่เข้ามาในซุ้มล่ะครับ ผมใส่หมวกโม่งไว้ไอ้เบบี๋เองก็เช่นกัน ผ้าห่มหนาผืนโตที่จริงมันไม่ได้ช่วยบรรเทาความหนาวไปได้หรอกนะครับ แต่ที่มันอุ่นผมว่าเพราะมันอุ่นที่ใจ ผมกอดคนที่ผมรักอยู่ในอกจะให้หนาวกว่านี้ก็ได้นะ
   “บักเดี๋ยวๆ ไปๆ ตื่นๆ ไปเปลี่ยนบักเล็กแนะ มันตีรวดคืนหนึ่ง ตาหลูโตนมัน มันสิบ่แล้ว” มีคนมาเขย่าตัวผมล่ะครับ ผมงัวเงียลืมตาขึ้น สัดเคนครับ
   “จั่กโมงแล้วว่ะ” ผมถามมันออกไปครับแต่ยังไม่ยอมลุก
   “ตีสี่” “ฮ่วย พวกสูบ่นอนบ่”
   “นอนจั่งได๋ มันสิบ่แล้วเด้ เหลือบ่กี่มัดดอก มึงไปซ่อยมันแน่ะ”
   “แล้วมึงเด้ มึงสิไปไส” “ฮ่วย กูน่วนมารวดคืนพอแฮง เมื่อยเป็นเด้”
   “เออๆ” ผมลุกขึ้นครับ ก่อนลุกก็กระชับผ้าห่มให้คลุมตัวไอ้เบบี๋กลัวมันหนาว พอเปลี่ยนกางเกงผมก็เดินตามเพื่อนไปที่ลาน อ้าว มันหมดแล้วเถอะครับมัดข้าว แต่พวกมันกำลังนั่งล้อมวงแดกเหล้ากันอยู่อย่างสำราญใจ
   “ฮ่วย บักห่าเคน ตั๋วกูตั้วนี่” ผมโวยวายครับ
   “อย่าสิเว้าหลายควม มาแดกนี่มา” สัดไม้ครับ ไอ้นี่ เออวะ ไหนๆก็ตื่นแล้วเอาสักหน่อย
   “เซ้าๆแนวนี่ น้ำค้างลงแฮงคั่กวะ หนาวกะด้อยังไปทนนอนอยู่ได้เนาะมึง” สัดเคนครับ
   “ฮ่วย มันมีผู้กอดเด้ บ่คือมึง ฮ่าๆ” สัดไม้ล้อครับ
   “เว้าปานมึงมีเนาะบักไม้” ผมสอดขึ้นครับ เสียงเพื่อนๆหัวเราะกันเกรียว
   “กอดผมกะได้อ้าย ฮ่าๆ” อ้าว ไอ้เต้มันแซวขึ้นล่ะครับ
   “หวืย คันกอดมึงกูเอานอนข่วนข้างฝาสิบ่มีแฮงกั่วเบาะ บักเต้” “ฮ่าๆ” โอ้ย กูทนไม่ไหว แม่งดูมันพูดครับ นั่งกินเหล้ากันเช้าตรู่ น้ำค้างก็เทลงมาเหมือนฝนกรายๆ แต่ไม่ยักหนาวแฮะ คงเพราะฤทธิ์ของเหล้าครับ กึ่มมากๆ เรื่องที่คุยส่วนมาก็วนไปวนมาเรื่องคนนั้นคนนี้ในกลุ่ม แซวหยอกกันไปตามประสาครับ พอวกมาหาเรื่องของผม ผมก็เปลี่ยนประเด็น ไม่ใช่ไม่อยากคุยนะแต่กลัวเพื่อนๆมันจะอิจฉา ฮ่าๆ
   “จี่เข่ากินบ่สู พวมสิเซ้า” ไอ้เล็กมันชวนครับ อืมก็ดีนะ
   “จี่แบบใส่ไข่นำบ่ แซ่บกั่วเด้อ้าย” ไอ้โจ้มันเสนอครับ เออเข้าท่ากว่าเว้ย ตกลงพวกเราย้ายวงไปที่เดิมครับ ก็ที่จุดไฟเมื่อคืนล่ะ ตอนนี้ดูมันจะง่ายกว่าเพราะไม่มีลม ไอ้เล็กมันไปเอาไข่เป็ดกับน้ำอ้อยมาเตรียมครับ ตอนนี้แม่ตื่นแล้วกำลังนึ่งข้าว ฟ้ายังไม่ทันสาง
   “บ่ทันพากันนอนติลูก” เสียงแม่ร้องถามออกมาครับ
   “บ่ทันนอนแม่ คองตาฟาดเข่าแล้วหว่างฮั่นล่ะ เลยซวนกันมากินเข่าจี่” สัดเคนรายงานครับ
   “มาเอาเข่าเย็นนี่ไปจี่มันจั่งสิดี” แม่เรียกให้ไปเอาข้าวเหนียวที่ยังไม่อุ่นล่ะครับ คือมันจะมีข้าวนึ่งใหม่กับข้าวที่เย็นแล้วค้างคืน ก็คือกินไม่หมดตั้งแต่เมื่อคืนแบบนี้เอามาจี่ได้ครับ แต่นึ่งใหม่ๆมาจี่ก็ได้เหมือนกันนะ
   “กินเข่าจี่กันบ่ ป้าดทาน้ำอ้อยนำ เฮาเอานำแน่” สาวจอยก็ตื่นแล้วครับเดินมาสมทบ อ้าวแล้วศรีภรรยากูล่ะ เดินไปดูมันหน่อยครับ หนาวแข็งไปแล้วมั้งนั่นน่ะ
   “ยังไม่ตื่นเหรอวะเบบี๋” ผมมุดเข้าไปในผ้าห่มอีกทีครับ พอมันรู้สึกว่าเป็นผมมันก็กอดทันที
   “ไปไหนมาอ่ะเน่า” มันยังไม่ลืมตาครับครางออกมา
   “ไปจี่ข้าว กินป่ะ” ผมเอาหน้าซุกลงหน้าผากของมัน
   “เพื่อนๆ ตื่นแล้วเหรอ” “ตื่นหมดแล้ว เหลือมึงนี่ล่ะคนเดียว” ผมจูบหน้าผากมันล่ะครับ ตอนมันงัวเงียตื่นนี่น่ารักดีนะ มันดูเอ๋อๆยังไงไม่รู้
   “อ่า ไปล้างหน้าก่อน หนาวจังอ่ะ” มันทำท่าจะลุกขึ้นล่ะครับ ผมเลยดึงมันขึ้น มันหลบๆหน้าคงไม่อยากให้กูเห็นขี้ตาล่ะ ไอ้เบบี๋มันเดินไปล้างหน้าแล้วครับ ผมเองก็เดินไปหาเพื่อนๆที่นั่งล้อมวงจี่ข้าวกันอย่างสนุกสนาน
   “จี่เผื่อกูอยู่บ่เฮ้ย” ผมเอาศอกไปสะกิดสัดเคนล่ะครับ
   “จี่เผื่อหยัง บ่ทันได้จั่กปั้นอยู่ มาๆ มาจี่ซ่อยกู” อ้าวนะ ไอ้พวกนี่ถ้ากูไม่มานี่จะได้แดกไหมเนี่ย ผมเลยไปนั่งข้างๆมันล่ะครับ แล้วเอาข้าวเหนียวมาปั้นเป็นก้อนๆ ไม่ใหญ่มาก เอาก้อนน้ำอ้อยยัดเข้าไปด้วย การจี่ข้าวแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะโยนลงไปกองไฟเลยนะครับ ต้องเอาไม้เสียบและไม้ก็ต้องเอาก้านกล้วยมาเสียบอีกรอบป้องกันไฟไหม้ไม้ อีกอย่างจี่ร้อนไปน้ำอ้อยที่ยัดเข้าไปมันจะละลาย แล้วมันจะทำให้ข้าวเหนียวมันร่วนจี่ไม่ได้ครับ ขั้นแรกก็จี่ข้าวเหนียวให้มันเกรียมๆก่อนครับ คือประมาณว่าให้มันติดกันแน่นก่อน แล้วก็เอาออกมาทาไข่เป็ดที่ผสมน้ำอ้อยไว้ ทาให้ทั่วครับ คราวนี้พอเอาไปย่าง
   “หอมจัง” นี่ครับ ไอ้เบบี๋มันทำท่าสูดกลิ่น
   “จี่งามเนาะเดี๋ยว” สาวจอยชมครับ ผมก็ยักคิ้วไปตามประสา ก็คนมันมีฝีมือนี่หว่า ฮ่าๆ ย่างอีกทีก็พอให้มันเกรียมๆครับ ทาไข่บางๆนะ เพราะถ้าทาเยอะมันจะเละและข้าวยุ่ยร่วนออกมาไม่เป็นก้อน ทาบางๆย่างให้เกรียมๆแล้วมาทาอีกรอบ ย่างอีกทีคราวนี้ก็กินได้แล้วครับ
   “อร่อยดีเนอะ” ผมยื่นให้ไอ้เบบี๋ล่ะครับ มันก็บิกิน ส่วนผมก็จี่ให้เพื่อนต่อ เพราะแหมนะเห็นกูจี่สวยเลยให้กูจี่ให้แดกกันทุกคนเลย ไอ้พวกนี้นี่
   “แล้วสิขนขึ้นเล้ายามได๋แม่” สัดไม้ถามแม่ล่ะครับตอนตะวันกำลังจะขึ้น
   “ว่าสิตากไว้จักสองสามมื้อพู้นล่ะหล่า”
   “เดี๋ยวผมสิมาซ่อยขนเด้อ” “ซ่ำนี่กะเกรงใจหลายแล้ว ขอบใจหลายๆเด้อลูกหล่า” พวกเราก็บอกไม่เป็นไรล่ะครับ
   “ไปยามมองป่ะเฮ้ย สวยแล้ว สิได้มาเฮ็ดกินสวย” ไอเล็กมันชวนล่ะครับ มันไปแอบกางไว้ตอนไหนวะเนี่ย
   “มึงไปกางไว้ไส” ผมหันไปถามมันล่ะครับ
   “กางไว้ห้วยพู้นล่ะ มื้อคืนกูไปกางไว้กับบักเคน ตอนสูนอนนั่นล่ะ” ผมพยักหน้าครับแล้วหันไปอ้าปากรอข้าวจี่ที่ไอ้เบบี๋มันบิมายัดใส่ปากผมล่ะ
   “กินเยอะเดี๋ยวตอนกินข้าวก็กินไม่ลงนะมึง อร่อยขนาดนั้นเชียว” ผมแซวมันครับ นี่ปั้นที่สองแล้ว
   “ก็มันอร่อยดีอ่ะ ไปเก็บปลาเหรอ ไปด้วยๆ” นั่นไงครับ ลุกก่อนผมอีก สรุปพวกเราก็แห่กันไปยามมอง ยามมองคือไปเก็บปลาที่ดักอวนตาถี่ไม่มากครับ มีชนิดห่าง ก็เรียกมองห่าง ถี่ก็เรียกมองถี่ อันนี้น่าจะเป็นมองห่างเพราะหน้านี้ปลามันตัวใหญ่ครับ เอาไปเอามาแห่กันไปหมดเลยครับ คุยกันเจี้ยวจ้าวเดินตามกันไปที่ห้วย
   “อุ่นๆ ไปเก็บดอกโสนบ่ เอามาหนึ่งใส่ปลา” สาวจอยชวนไอ้เบบี๋ล่ะครับ
   “เราอยากดูเขาเก็บมองอ่ะจอย” มันอิดออดครับ แต่สีหน้านี่อยากไปทั้งสองว่างั้น
   “กะไปเก็บคูห้วยนั่นเด้ เหลียวมาเบิ่งกะเห็นตั้ว น้ำหนาวกะด้อ บ่ต้อไงปลงดอก” จอยมันไม่ยอมเหมือนกันครับ ไอ้เบบี๋มันเลยหันมามองผม ผมก็พยักหน้าให้มันไป เออ เดี๋ยวนี้มันหันมามองผมก่อนตลอดเลยนะครับ เหมือนขออนุญาต ดีจัง ฮ่าๆ เหมือนเป็นผู้ปกครองมันไปโดยปริยาย
   “ลงเฮ้ยลง” ไอ้เล็กครับ มันเดินลงน้ำไปก่อนใคร ตอนเช้าๆนี่เอ่อ กูอยากจะขอบายว่ะ แม่งน้ำเป็นไอเลยนะเว้ย คิดภาพตามนะ ตะวันที่กำลังจะพ้นขอบฟ้าเหลือติดอยู่ท้ายลูกมันนิดหน่อย แสงแดดที่อ่อนมากๆถ้าเปรียบเทียบกับฤดูอื่น เพราะนี่มันคือหน้าหนาว น้ำในห้วยที่นิ่งสนิทไม่มีลม ไม่มีแรงกระเพื่อมใดๆ มีเพียงแรงกระเพื่อมที่ไอ้เล็กมันแหวกน้ำลงไปก่อนใคร ไอน้ำมันเหมือนหมอกแผ่ขึ้นเหนือน้ำ ยอดหญ้าริมห้วยมันเต็มไปด้วยละอองน้ำค้าง ถามว่าสวยไหม มากครับ ถ้ามีกล้องหามุมดีๆถ่ายจะไม่อยากเชื่อเลยว่านี่มันอยู่ในที่บ้านๆสุดล่ะ แต่ที่มันไม่สวยคือมันคงจะหนาวเข้ากระดูกเลยล่ะท่าน
   “เป็นตาหำหดแท้น้อบ่านนี่” สัดเคนครับ มันบ่นแต่ก็ลงน้ำไปตามไอ้เล็ก ทีนี้เพื่อนๆก็ทยอยกันลงไปล่ะครับ มันเย็นนะไม่หนาว เย็นแบบว่ามากกว่าในตู้เย็น คงจะประมาณเอาน้ำแข็งมือมาแช่ในโอ่งแล้วลงไปนั่นล่ะครับ แต่วิธีทำมันมีนะ เพราะส่วนมากคนอีสานเขาหาปลากันก็จะออกแต่เช้าตรู่นี่ล่ะครับ เพราะสายไปปลาที่ติดอวนติดมองมันจะเน่าตาย วิธีก็คือพอลงน้ำให้รีบเอาตัวลงจุ่มทันทีครับแล้วแช่ไว้อย่างนั้นสักพัก ทนเอา แล้วมันจะรู้สึกดีขึ้น
   “บู้ย หมานแท้เฮ้ย ปลากดๆ” สัดไม้มันร้องขึ้นล่ะครับ มันยกมองขึ้นเห็นมีปลากดตัวใหญ่ๆท้องขาวๆติดอยู่เต็มเลย คือตอนดึกๆนี่ปลากดมันจะออกหรือเปล่าไม่รู้ นอกนั้นมีปลาดุกไม่กี่ตัว แล้วก็ไอ้หมอ ไอ้หมอนี่ติดทุกเวลาที่ดักล่ะครับ ส่วนไอ้ช่อนไม่มีครับ สรุปได้ปลากดมาเยอะครับ ตกลงกันว่าจะเอาลาบและนึ่ง ปิ้งด้วยแล้วแต่ใครชอบ แน่นอนครับ จากฝีมือการผัดเผ็ดปลาไหลพ่อครัวใหญ่ในการลาบก็กูเอง ฮ่าๆ
   “หนาวป่าวเน่า” พอขึ้นจากน้ำผมก็วิ่งไปหาภรรยาล่ะครับ หวังให้มันกอดสักหน่อย
   “หนาวดิ กอดเร็ว” ผมอ้าแขนออกครับ
   “บ้าเหรอ” มันอายครับ
   “หวืย บ่ย้านเฮาอายเนาะเดี๋ยว” สาวจอยครับ เธอคงอายแทนไอ้เบบี๋ล่ะ
   “ฮ่วย หนาวเนาะ สิให้เฮ็ดจั่งได๋ซั่น” ผมแถไปครับ
   “กอดเพิ่นแน่ซั่นน่ะอุ่น เฮาไปเก็บผักบุ้งทางพู้นก่อนเด้อ เออ เอาผักกะแยงนำบ่เดี๋ยว ได้ปลากดหลายบ่แม่นบ่ เอาไปต้ม” ผมพยักหน้าครับ ผักกะแยงนี่จะเหลืออยู่เฉพาะที่ลุ่มมากๆนะครับ เพราะมันจะขึ้นกับน้ำเหมือนผักอีฮีน แต่ผักอีฮีนจะขึ้นหน้าดำนา ไม่เหมือนกันนะ ผักกะแยงนี่กลิ่นฉุนมากดับคาวได้ดี เวลาเอาไปต้มใส่ปลาอร่อยครับ
   “จะอีกนานไหมวะกว่ามึงจะกอดกูเนี่ย หนาวหำหดหมดแล้ว” ผมเร่งมันครับ
   “ก็ตัวเองตัวเปียกนี่เน่า เดี๋ยวตะวันขึ้นก็หายหนาวเองล่ะ”
   “ไม่ได้ กอดเลย” ผมดึงมันเข้ามาหาทันทีครับ มันไม่ขืนตัวหรอกนะ ผมก็กอดไว้แบบนั้นแป๊บเดียวล่ะเพราะว่าตัวมันจะเปียกไปตามผม แม้ว่าผมเองจะไม่ได้ใส่เสื้อก็ตามเถอะ
   “จอยบอกดอกโสนเขาเอาไปนึ่งใส่ปลาได้เหรอเน่า” พอผมดันมันออกมันก็ถามขึ้นล่ะครับ
   “ได้ ทอดใส่ไข่ก็ได้ ที่จริงเขาเอายอดดอกจิกนึ่งใส่นะหน้านี้”
   “เป็นยังไงอ่ะ” “เดี๋ยวพาไปดู มันอยู่แถวบ้านโน่น” ผมบอกมันครับ เห็นไหมว่าทีพูดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ตามันวาวเป็นประกายทันที พอผัวบอกจะเอาตานี่แบบหมาเหงา ไอ้นี่ยังไง
   “บ่มียอดบักอื๋อบ่จอย” ผมร้องไปถาสาวจอยล่ะครับ กำลังก้มเก็บผักบุ้งนาอยู่
   “ว่าสิถามเล็กอยู่ สวนเพิ่นปลูกหยังแน่บู้นี่” คือว่าเรื่องผัก ถ้าไม่กระแดะอยากกินกระหล่ำดอก กระหล่ำปลีม่วง อะไรเทือกนี้ก็เก็บเอาตามสวนที่ปลูกไว้ล่ะครับ หน้านานี่เขานิยมปลูกผักกัน เอาที่นาที่มันดอนๆหน่อยแต่ก็ต้องมีแหล่งน้ำโดยส่วนมากจะขุดบ่ไว้ล่ะครับ ทำยกแปลงขึ้นเป็นส่วน ส่วนมากปลูกหัวหอมกระเทียม ผักชีลาวบ้าง ผักกาดบ้าง มีต้นพริกมะเขือ มะเขือเทศแซม ก็เอาไว้ตอนลงนานั่นล่ะครับ จะได้ไม่ต้องซื้อเขา พอสักพักเพื่อนๆผมก็ขึ้นจากน้ำครับ
   “บักเคนมีเครือดอกจิกบ่ แถวนี้แหม่ะ” ผมถามสัดเคนล่ะครับ
   “ฮ่วย บ่ถามบักเล็กฮั่นนี่ กูบ่แม่นเจ้าที่เด้บักห่ามึง” อ้าวด่ากูอีกสัดนี่
   “มีๆ อยู่หัวบ้านพู้นล่ะ มันขึ้นนำต้นกระโดน” ไอ้เล็กมันร้องมาบอกล่ะครับ
   “อยู่สวนมียอดบักอื๋ออยู่บ่เล็ก ว่าสิเอาไปนึ่งใส่ปลานี่แหม่ะ” สาวจอยเสริมครับ
   “มีๆ อีแม่เพิ่นปลูกไว้อยู่ มีผักหมนำอยู่” ผมหมก็คือผักโขมนั่นล่ะครับ แต่มันเป็นผักโขมบ้านๆ ต้นเล็กๆกินได้ทั้งต้นทั้งราก วิธีเก็บก็ดึงเอาทั้งรากครับ เอาไปล้างให้สะอาด จะลวกกินกับน้ำพริกหรือนึ่งใส่ปลาก็ได้ ผักชนิดนี้มันจะทนความร้อนไม่ได้นานครับ เพราะฉะนั้นวิธีลวกก็ต้องลวกแล้วขึ้นเลย ส่วนนึ่งก็กะว่าจะยกลงจากเตานั่นล่ะครับถึงเอาโปะส่วนบนให้ไอน้ำมันทำให้ผักสุก ถ้าเอาใส่ก่อนเปื่อยแน่ๆ พวกเราแบ่งงานกันไปครับ โดยที่สัดไม้กับไอ้โจ้ ไอ้เต้ กลับบ้านเอาปลาไปเก็บแล้วก็จัดการรอไว้เลยครับ ส่วนไอ้เล็กกับสัดเคนไปเอาผักจิก ส่วนผม สาวจอย ไอ้เบบี๋เดินไปสวนไอ้เล็กครับ สวนมันไม่ใหญ่มากครับ เป็นเนินขึ้นน่าจะเกิดมาจากการสังคายนาจอมปลวกขนาดใหญ่ เพราะส่วนมากเขานิยมกันครับ ปลูกอะไรก็งาม เพราะดินทางภาคอีสานนี้มันเป็นดินทราย เชื่อกันว่าจอมปลวกมันอุดมไปด้วยสารอาหารที่พืชต้องการล่ะครับ สวนมันมีผักเกือบทุกอย่างเลยก็ว่าได้ครับ แต่มีอย่างละไม่มาก มีมะเขือพวง มะเขือเปราะ มะเขือเทศ หอมกระเทียม ลูกน้ำเต้า ฟักทองหรือบักอื๋อ ผักชีลาว ผักกาด สรุปกูเอาหมด ฮ่าๆ แต่เอาอย่างละหน่อยละครับท่าน ไม่ทำลายสวนเขาหรอกน่า
   “น่ารักเนอะ” ไอ้เบบี๋มันหยิบเอาลูกน้ำต้ำที่ผมเก็บมาล่ะครับ แหมนะไอ้นี่คงไม่เคยเห็น
   “เอามาสองอันดิ แล้วทำแบบนี้” ผมช่วยมันครับ
   “บ้านะเน่า เล่นไรอ่ะ” “ฮ่าๆ” ผมเอาไปทำเป็นนมมันล่ะครับ มันไล่ตีผมใหญ่เลย หยอกกันไปกันมาจนสาวจอยกระแอมขึ้น พวกเราถึงเดินกลับครับ ตะวันขึ้นแล้วครับเกือบโด่งแล้ว ไม่ค่อยหนาวแล้วล่ะแต่ปากเริ่มจะสั่น ฮ่าๆ พอกลับไปถึงบ้าน ต่างคนก็ต่างนั่งประจำที่ของใครของมันเลยครับ ผมมีหน้าที่ต้องลาบปลากดครับ โดยมีไอ้เต้เป็นลูกมือ สาวจอยกับไอ้เบบี๋เตรียมผักไว้นึ่งปลา ส่วนไอ้โจ้มันซอยหอมกับใบมะกรูดรอผมล่ะครับ สัดไม้ย่างปลาอยู่กับไอ้โจ้ที่พอมันซอยหอมให้ผมเสร็จมันก็ต้องหาอะไรทำ ส่วนสัดเคนกับไอ้เล็กเป็นผู้กำกับ มันสองตัวเล่นเดินไปเดินมาครับ ผมไล่มันไปเตรียมสถานที่รอเลยครับ งานยังไม่เสร็จหรอกนะจะบอกให้ เพราะมันเหลือฟางที่ต้องช่วยกันสะสางช่วยแม่มันให้เสร็จ ตอนนี้แม่ไอ้เล็กก็นั่งช่วยจัดผักให้ล่ะครับ แกไม่ต้องทำอะไรมากเพราะค่อนข้างช้า เข้าใจวัยรุ่นไหมเนี่ย ฮ่าๆ
   “หอมแท้อ้ายเดี๋ยว” ไอ้เต้ครับ อ๊ะ แน่นอน กูเป็นใครวะ จะเล่าวิธีทำลาบปลากดให้ฟังเอาป่ะ เผื่อมีใครคิดอยากจะทำตาม ก็เหมือนสูตรของชาวบ้านทั่วไปล่ะครับ แต่เผอิญผมมันมีฝีมือ ทำทีไรก็อร่อยน่ะ ฮาๆ ก็ไม่มีอะไรมากครับ ปลากดที่จะใช้ทำลาบก็เลือกเอาตัวใหญ่ๆหน่อยนะครับ เอามีดเฉือนเอาแต่เนื้อมันครับ ให้เหลือเนื้อติดกระดูกไว้หน่อยก็ดี ตั้งน้ำไว้อีกหม้อ ใส่เกลือหน่อย มะขามเปียกสักก้อนพอสมควร กะเอาเปรี้ยวอ่ะนะ พอได้จำนวนที่ต้องการแล้ว ก็หั่นเนื้อปลากดให้เป็นแว่นล่ะครับ ที่จริงเขาจะสับล่ะนะครับ แต่สูตรผมหั่นเอาครับ ผมไม่ชอบอะไรเละๆ พอหั่นเสร็จก็เอาน้ำต้มกระดูกปลาที่เดือดนั่นล่ะครับ เอามาลวกพอสุกนะครับและไม่ใช่ว่าเอาน้ำท่วมเลยนะ กะเอาพอสุกและพอดีกับเครื่องปรุง ซึ่งก็มีข้าวคั่วพริกป่นและก็หอมซอยใบมะกรูด ต้นหอมนิดหน่อยใบสะระแหน่ เอาพริกเม็ดโปรย ใส่น้ำปลาน้ำตาล ชิมรสที่จริงเติมปลาร้าหน่อยนึงล่ะครับ อิอิ ถ้าอร่อยแล้วก็เสร็จล่ะ ส่วนก้างปลาที่มีเนื้อติดที่ต้มไว้ตอนแรก ทีนี้ก็หันมาปรุงครับถ้าพอดีแล้วกะเอาเปรี้ยวนำหน่อยนึง ก็เอาผักกะแยงลงครับ ชิมอีกทีเพราะรสอาจจะเปลี่ยน ถ้าไม่เปลี่ยนก็ปิดฝารอตักใส่ถ้วยเลยครับ ส่วนปลานึ่งก็เอาผักลงก่อน เลือกที่สุกยาก เช่นลูกน้ำเต้า ลูกมะระ ยอดฟักทอง ดอกโสน ดอกจิก เรียงกันในหวดไม่ใช้ลังถึงนะครับ มันไม่คลาสสิก ฮ่าๆ ก็เอาปลาที่หมักไว้แล้วมาวางเรียงลงไปครับ แล้วเอาน้ำหมักปลาราดลงไป เพราะปกติต้องโรยเกลือหน่อยที่ผักล่ะครับ แต่นี่ไม่ต้อง พอสุกก็เอาผักโขมนาโปะหน้าเลย เปิดฝาทีน้ำลายแทบไหล หอมเตะจมูกมากครับ แต่ปลานึ่งถ้าไม่มีแจ่วก็ไม่ใช่ล่ะ มันเด็ดตรงนี้ครับท่าน วิธีทำก็คือเอาหัวหอม กระเทียม พริกชี้ฟ้า มะเขือเทศเอาไปเผาครับ ที่นี่เขาเรียกจี่ ที่จริงคั่วก็ได้แต่มันไม่บ้านพอครับ จี่เอาเลยทันใจและหอมด้วย พอหอมมันอ่อนด้านนอกดำหน่อยนะครับเพราะมันอาจจะไหม้แต่ต้องแกะออกให้หมด เอาทั้งหมดนั่นล่ะใส่ลงในครกครับ เว้นมะเขือเทศจี่นะ เพราะน้ำมันเยอะเอาไว้ทีหลัง โขลกให้เข้ากันก็เอามะเขือเทศลงบี้ๆเอาพอมันแตกแล้วก็ปรุงรสครับ ใส่น้ำปลาร้า ถ้าเปรี้ยวน้อยหน่อยก็เติมมะกรูด ต้องมะกรูดนะมันถึงจะหอม เสร็จแล้วก็เอาน้ำที่ก้นหม้อนึ่งนั่นล่ะครับมาใส่หน่อยนึงให้มันมีน้ำ แค่นี้ก็เข้ากันดีเสียยิ่งกว่าผมกับไอ้เบบี๋แล้วล่ะ ฮ่าๆ เกี่ยวไหมเนี่ย ตอนนี้รอแม่จะตำแจ่วให้อยู่ล่ะครับ เพราะเรื่องแจ่วนี่ต้องคนเก่าแก่จริงๆ ทำยังไงมาก็อร่อย เหมือนแม่ผมตำปลาร้าทรงเครื่อง ไม่มีใครเทียบครับ
   “ไปเอาปาละเอิงมาให้แม่กะหน่ะจอย” หือ? อีหยังน้อฮั่นนี่
   “อีหยังล่ะอีแม่ ปาละเอิง” สาวจอยถามครับ เราทุกคนก็คงไม่มีใครรู้นะผมว่า เพราะขนาดกูเองก็ยังไม่รู้
   “ครกนั่นเด้ คนโบราณเขาเอิ้นปาละเอิง” อ้อ แม่กู ไม่เคยรู้เลยนะเนี่ย
   “แล้วอันนี้อ่ะครับแม่ เขาเรียกทัพพีหรือเปล่า” นั่นไงครับ มันนั่งดูแม่อยู่แล้ว ไอ้เบบี๋มันถามขึ้นทันที
   “เขาเอิ้นจองตั้วลูก” อันนี้เคยได้ยินยายผมเรียกครับ
   “จอง? แล้วช้อนล่ะครับแม่” “บ่วง” อืมนะ ที่จริงลืมไปเลยนะครับ เขาเรียกกันอย่างนี้ล่ะ แต่ทุกวันนี้เขาเรียกกันทัพศัพท์ไปเลยครับ
   “บ่วง อิอิ” นั่น ผมรู้นะครับมันคิดไปถึงอะไร มันต้องคิดไปถึงละครแน่ๆ หลังจากที่ได้ปาละเอิงมาแม่ก็ตำแจ่วให้เราล่ะครับ ตอนนี้ทุกคนนนั่งล้อมวงอยู่ที่เดิมครับ ลมเริ่มเอื่อยๆมาในตอนเช้า กลิ่นกับข้าวแต่ละอย่างหอมคละคลุ้งปนเปกันไปหมด โอยๆ น้ำลายไหล ข้าวเหนียวใหม่ขาวๆหอมๆร้อนๆ โอ้ย ตายมันตรงนี้ล่ะวะกู

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. อยากกินหนึ่งปลาเด้เนาะ อิอิ หอมๆๆๆ

[ninkara]

^
^
^
^
จิ้มๆแต่เช้าเลย อิอิ

 

[chancha]

น้ำลายไหล 

[jimmyFG]

อ่านเรื่องนี้จบแล้วหิวขึ้นมาเลย

ฮ่าๆเดี่ยวกับอุ่นก็หวานกันไม่เลิก น่ารักอ่ะ

[bytoey]

อยากกินข้าวจี่

[yeyong]

น้ำลายสอ

[pjny_tem]

อยากกินลาบปลากดนำเด๋

[omyim_jjj]

น่ากินจัง

[malula]

หิว หิว หิว...
ได้ศัพท์ไทบ้านมาอีกเพียบ อิอิ
เดี๋ยวเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนตัวเอ้เลยนิ
อยากให้ถึงหน้าหนาวเร็ว ๆ

[SuSaya]

กลืนน้ำลายเอื๊อก

[uknowvry]

โอย.... ขอตาย ณ จุดนี้!!!

[PetitDragon]

อ่านแล้วอยากกินเลย โดยเฉพาะปลาร้าทรงเครื่อง 

[DexTunG]

     

[gupalz]

แต่ละอย่างน่ากินมากอ่ะ

[Supermimt]

หิว T^T

คู่รัก กุ๊กกิ๊กๆอ่า

[DoubleBass]

โอย อ่านและหิวววววว 

[theWinDy]

หาข้าวทานด่วน หิวตาม

ขอบคุณคะ

[kenghan]

กว่าจะอ่านจบต้องใช้ความสามารถมาก
เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เราไม่แคร์เพราะ
เดี๋ยวอุ่นและผ้องเพื่อนสนุก

[~มือวางอันดับ1~]

+1    :z3:ทำร้ายกันตอนท้ายอ่ะ อ่านตอนดึก น้ำลายไหลอ่ะ หิว เดี๋ยวทำลาบปลากะ ปลานึ่ง เห็นภาพ จนรู้สึกว่าได้ กินหอม ๆ เลย หิว มาก มาก

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ม่วนๆๆคักแท้น้อ อยากอ่านอีกเด้อ มาต่ออีกเด้อน้องหล่า

[CarToonMiZa]

อยากกินด้วยจัง

[ordkrub]

หิวๆๆๆๆๆๆๆ