หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[nong PeePee]

  หวานคักแท้เนาะ

[Supermimt]

น่ารักจัง
บักเดี๋ยว เจ้าสิเป็นตาฮักหลาย
มีเก็บซเก็บเงิน
อุ่นก็ดูแลดีเกิน...
ไหนแฟนเพจพี่อิ๊กอ่า
อิจฉาเน่าอ่า

[CanonDNattari]

พลาดตอนที่แล้วไปได้อย่างไร t_t
อ่านแล้วคิดถึงตอนเด็ก ๆ เวลาโรงเรียนมีงานอะไร เราเป็นคนหนึ่งที่ได้รำประจำ
ตอนซ้อมแบบว่า เบื่อ ขี้เกียจมากกกกกก แต่พอวันแสดงจริง ๆ ลั้นล้า มากเช่นกัน ฮ่าา
โดยเฉพาะเวลาได้รางวัล

นับวันไอ้เดี่ยวนี้มันชักจะออกนอกหน้านอกตา อยากเป็นลูกเขยปลัด เกินไปแล้ว

[mr.tou_chi]

จะน่ารักไปไหนเนี๊ยะคู่เนี๊ยะ แต่ชอบมากกกก นึกถึงตอนที่ตัวเองอยู่โรงเรียนแล้วมีงานเลย

[aishiteru.]

เดินซื้อของ ป้อมไอติม หนุงหนิงกันตล๊อดดดดดด
บรรยากาศงานโรงเรียน น่าสนุกเน๊อะ ฮ่าๆ
สรุปว่าเดี๋ยวเนียนเป็นลูกปลัดไปแล้วเรียบร้อยใช่ป่ะ
เงินเดี๋ยวก็เหมือนเงินอุ่น เงินอุ่นก็เหมือนเงินเดี๋ยว
ลุ้นนะเนี่ยเมื่อไหร่ตบะจะแตกก ฮ่าๆๆ
เน่ากับเบบี๋ น่าร๊ากกกกก เว่อร์อ่ะ
รออ่านตอนต่อไปจ้าาา คนเขียนสู้ๆๆ ^^
 

[DexTunG]

+1       

[i-love-you]

เปนตาฮักแฮง    มักหลายๆๆๆ

[kanda53]

เจ้าเดี๋ยวมาแรง..โชว์แฟนไม่แคร์ใคร...นายเจ๋งมากกก
ใครว่าการแสดงเป็นบทลงโทษ...เป็นเรื่องดีที่ทำให้นู๋อุ่นเป็นที่ยอมรับมากกว่า...
เจ้าเดี๋ยวระวังไว้...เมียเรากำลังจะเป็นคนดังแล้ว...เฝ้าเอาไว้ให้ดีนะจ๊ะ

  น้องอิ๊ก 

[theWinDy]

ประสบความสำเร็จด้วยดี 
อุ่นเดี๋ยวก็ยังน่ารักน่าหยิกกันต่อไป

[uknowvry]

บู้ย...เป็นตาฮักอีหลี....ชอบเรื่องนี้ ชอบ ชอบ ชอบ ... อ่อคุณผู้เขียนจะรู้มั้ยหนอว่าทำให้คุณผู้อ่าน กิน ซุปหน่อไม้ติดต่อกันมาหลายอาทิตย์แล้ว เพราะได้อ่านตอนไปเก็บหน่อไม้... เรื่องนี้กระตุ้นต่อมอยากกินผมทุกครั้งที่อ่านจริงๆ...ให้ตาย!

[CarToonMiZa]

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกมากๆๆเลย เอาใจช่วยนร้าน้องอุ่นน้องเดี๋ยว

[ninkara]

ตามทันแล้ว 

เป็นตาฮักหลาย คือซิได้หลายหมื่นติ้ (ถูกหรือเปล่าหว่า?)

อิอิ แอบมึนภาษาถึงขนาดถามอากู๋  :a5:เขิลตัวเอง 555+

รอตอนต่อไปนะค่ะ

[pjny_tem]

คุณอิ๊กกี้  มาต่อเถอะค่ะ ใจจะขาดแล้วอยากอ่านต่อมากเลย 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

คิดถึงน้องเดี๋ยว และน้องอุ่นมากๆๆเลย

[Noi]

คิดถึงอุ่นกับเจ้าเดี๋ยว

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

   “เจ็บตีนว่ะเบบี๋” พอเราแยกจากพ่อผมมา ผมก็พยุงมันไปที่รถล่ะครับ ไอ้เน่าจู่ๆมันก็ร้องขึ้น
   “อ้าว ไมอ่ะ ไปโดนไรป่าว” ผมก็หยุดล่ะครับมองไปที่เท้ามัน มันยกเท้าขึ้นสูงกว่าเดิม
   “ไม่รู้ว่ะ มันปวดๆ” “ตรงข้อเท้าน่ะเหรอ รีบไปที่รถดิ เดี๋ยวดูให้” ผมบอกมันล่ะครับ
   “พยุงดิ” “ก็ทำอยู่นี่ไงอ่ะ” “กอดแน่นๆดิ” “กอดไมอ่ะ รีบไปดีกว่า จะได้ดูว่าโดนไรหรือเปล่า” ผมก็ห่วงมันล่ะครับแต่ว่ามันเหมือนแอบหัวเราะเลยนะ
   “อ่า ไรอ่ะเน่า แกล้งเหรอ” ผมเงยหน้าขึ้นมองมันทันทีครับ
   “ไร แกล้งเชี่ยไร ปวดจริงๆเว้ย ไรของมึงเนี่ย”
   “ปวดตรงไหนอ่ะ” ผมเริ่มจะไม่เชื่อมันครับ หน้าตามันนี่แบบร่าเริงมากๆเลยนะ
   “ที่เดิม” “บ้า เห็นมะ แกล้งอีกแล้วนะเน่า นิสัยไม่ดี” ผมปล่อยมือจากมันทันทีล่ะครับ
   “อ้าว ไม่เชื่อจับดูดิ” แหมนะ ยังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกนะ มันกระเตงตามหลังผมมาล่ะครับจนถึงรถ ระหว่างทางก็มีคนแซว เรียกชื่อผม ชมว่ารำสวยอย่านั้นอย่างนี้แต่ก็ไมได้สนใจอะไรมาก ว่าไปแล้วตอนรำนี่ตื่นเต้นมากๆเถอะ ตั้งใจว่าจะไม่ให้ผิดแต่ก็ยังผิดจนได้ แต่ก็เอาเถอะ แต่ชุดที่จอยรำสวยมากๆเลยนะครับ ผมดูแล้วขนลุกเลย รำสวยมากๆ สวยจนผมนึกว่าดูนางฟ้ารำอยู่ เวอร์ไปไหมเนี่ย อิอิ แต่เสียงปรบมือมันพิสูจน์ได้ดีล่ะครับ ดีใจที่สุดแล้วล่ะ เพราะตั้งแต่เรียนมาอยู่โรงเรียนดังก็จริงแต่ผมไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลย เข้าใจผมใช่ไหมเนี่ยว่าผมรู้สึกยังไง มันนับเป็นการออกงานครั้งแรกที่นับว่าไม่เลวทีเดียว อิอิ
   “รีบไปดิ เพื่อนรอแล้วมั้งป่านนี้” พอขึ้นรถผมก็เร่งมันทันทีล่ะครับ
   “เออๆ ไม่ดูกูหน่อยเหรอ เจ็บอ่ะ” มันหันหน้ามาทำท่าอ้อนครับ
   “ไรอ่ะ เจ็บไร เจ็บเท้าหรือว่าทะลึ่ง”
   “แหะๆ จับหน่อยดิ นะนะเบบี๋ วันนี้เป็นวันพิเศษนะเว้ย ไม่อยากจับเหรอ” อ่านะ นี่มันไม่มีอะไรจะแถไปแล้วสินะมันถึงกล้าพูดออกมาแบบนี้ บ้าที่สุดเลยนะไอ้เน่า
   “บ้าเหรอ วันพิเศษที่ไหนเขาจะจับไอ้นั่น ไม่เอาอ่ะ”
   “จะจับไม่จับ ไม่จับกูไม่อาบน้ำนะเว้ยคืนนี้” เออดี กูจะได้ไม่เหนื่อยด้วย
   “อือ ตามใจ” “สัด ไม่ตามใจกูเลยว่างั้น”
   “ตามใจไรอ่ะ ให้จับทำไมอ่ะเน่า เดี๋ยวก็แข็งขึ้นมา จะทำนั่นทำนี่อีกหรอก ถึงบ้านค่อยจับได้ป่ะ”
   “ไม่ได้ จับตอนนี้ อยากให้จับตอนนี้เว้ย ที่บ้านจะให้อม” อ่า หันหน้าออกนอกกระจกทันที อายอ่ะ ไอ้บ้า พูดออกมาโต้งๆไม่อายฟ้าดิน คือว่าตอนนี้เราก็ยังไมได้ถอดชุดล่ะครับมันยังใส่โสร่งอยู่เหมือนผม
   “ว่าไง” แน่ะ ไม่ยอมหยุดครับหันมาถามผมครับ ผมก็อายนะแต่ก็หันมาล่ะ
   “ไรอ่ะ” “จะจับได้ยัง เล่นตัวจังวะสัด” อ่านะ ด่ากูเพื่อ
   “เออๆ บีบให้แตกเลยนะ” ผมยอมครับ แค่จับคงไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ใช่คนลามกอะไรนี่ อิอิ
   “บีบให้แตกมึงก็มีผัวพิการ ไมได้ทำการบ้าน เอาดิ” โว้ มันถ่างขาออกท้าทายมากครับ แหมนะ เออๆ
   “ประหลาดนะเน่า ให่จับทำไมอ่ะ” ผมจับแต่ก็ไม่มองล่ะครับ เอ่อ คือว่ามันโด่ได้ใจจริงๆนะนี่ขนาดใส่กางเกงในนะเนี่ยมันยังดันสู้มือผมขนาดนี้เลย ถ้าถอดจะขนาดไหนเนี่ย แว้กก ใจร่มๆนะอุรดิศ มันแค่ท่อนแขนคิดไปแบบนี้สิ
   “เด้งดีป่ะ” อ่านะ จะพูดทำไมเนี่ยไอ้เน่า มันผงกลำสู้ครับ แว้กก ปล่อยมือได้แล้วๆ
   “จะลงไปทั้งอย่างนี้อ่ะเหรอเน่า” เอ่อ คือว่ามันยังตุงๆอยู่เลยนะครับถึงบ้านแล้วเถอะ
   “ตุงไร ใส่โสร่งนะเว้ย” มันไม่สนใจครับพอจอดรถผมก็รีบลงแล้วเอาไม้ค้ำไปข้างมันแล้วก็พยุงมันออกมา เพื่อนๆรออยู่พร้อมแล้วครับเหมือนพี่ต้อยกำลังแจงงานอยู่ล่ะครับ
   “ไสเหล้าน่ะบักเดี๋ยว กูถ่าอยู่เด้นี่” นายเคนพูดขึ้นล่ะครับ ยังไม่ทันได้นั่งเลยนะทวงเหล้าแล้วเถอะ
   “กูลืมซื้อ เออๆ สิออกไปซื้อนี่ล่ะ สูสิเอาหยังแน่” หือ อะไรอ่ะเพิ่งจะกลับเข้ามา
   “จะออกอีกเหรอเน่า” ผมมองหน้ามันล่ะครับ ไม่อยากให้มันขับรถมากเดี๋ยวขามันก็ไม่หายสักที
   “เจ้ๆ เอาหยังแน่ผมสิออกไปซื้อเหล้านี่แหม่ะ” มันไม่สนใจผมครับ ตะโกนถามพี่ต้อยเฉยเลย
   “บักโจ้ บักเต้มึงมานำกูแน่ ไปซ่อยถือของ” มันเรียกเด็กสองคนนั้นล่ะครับ ผมยืนนิ่งอยู่ ไมได้งอนนะแต่อยากรู้ว่ามันจะให้ผมไปด้วยหรือเปล่า
   “จอยๆ อ่ะนี่ซอง แบ่งกันได้เลยนะ ไม่ต้องเผื่อเรา” ผมเดินไปหาจอยล่ะครับ
   “อ้าว บ่ทันแบ่งดอกอุ่น ให้โตกลับมาก่อนล่ะ ฟ้าวไปเด้อ เออ ซื้อฮอทดอกมาฝากเฮาแน่เด้อ อิอิ อยาก” อ่านะ จอยมันทำท่าอายครับ มันคงจะหมายถึงฮอทดอกในเซเว่นล่ะ นั่น คิดไรเนี่ยทุกคน
   “เฮ้ย ทำไรอยู่วะ มาเร็วดิ” มันเรียกผมล่ะครับแต่ผมทำเป็นไม่ได้ยิน
   “อุ่นๆ เดี๋ยวมันเอิ้น” “ไม่หรอก คงเรียกคนอื่นล่ะ” แอบงอนครับ ทีกูสนใจมึงไม่สนใจกูนะไอ้บ้า
   “นั่น งอนอีก เร็วสิวะ ไอ้เบบี๋” เอ่อ มันออกชื่อซะขนาดนี้ครับ ผมเลยหันไป
   “ไม่ไปอ่ะ นายไปกับน้องๆเถอะ” ผมตอบไปครับ
   “งอนเชี่ยไรเนี่ย เมียไม่ไปจะเอาเงินที่ไหนซื้อวะ” “กรี๊ดดด” เอ่อ เสียงหวีดของน้องๆ เสียงเป่าปากปรบมือดังลั่น ผมตัวลีบเล็กลงเท่ามดได้ครับ อายมากๆ
   “เร็วเลยๆ ทำงอนๆ เดี๋ยวคืนนี้จะให้ซักดอกนะคร้าบ ที่รัก” มันแกล้งผมครับ ไอ้บ้า เลวมาก คอยดูนะ ผมเลยรีบเดินก้มหน้างุดๆไปขึ้นรถ
   “บู้ย แม่นไปนำเพิ่นสิแม่นแนวบ่ล่ะบักเต้” ไอ้น้องโจ้มันแซวครับ
   “แม่นอยู่อ้ายเดี๋ยว สิให้ผมสองคนไปนำอีกหลีติ๊ เผื่อเพิ่นอยากแวะข้างทาง”
   “เออน่า ไปนำกันนี่ล่ะ บัดห่าเมียกูเคียด ฆ่ากูกลางทางสิเฮ็ดจั่งได๋” มันล้อผมแน่ๆเลยอ่ะ
   “ไรอ่ะเน่า จะไปป่ะเนี่ย พูดเยอะนะ” ผมอายมากครับรีบเดินขึ้นรถไป
   “อ้าวๆ ไม่มาพยุงผัวล่ะจ๊ะเมียจ๋า” ยังอีก ยังไม่หยุด ผมแบบว่าอายจัด จนตัวสั่นแต่ก็นะจะให้ว่าอะไรมันได้ล่ะ
   “บู้ย ไปล้อเพิ่นหลายอ้ายเดี๋ยว เพิ่นอายหน้าแดงอ่องต่องแล้วนั่นน่ะ” เสียงใครไม่รู้ครับเพราะเสียงแซวจากนอกรถยังดังอยู่เลยนะ
   “มาๆผมจับไม้ให้” “บ่ต้อง อย่ามาจับกู” มันตวาดน้องโจ้ครับ อ้าวๆ ไอ้นี่
   “ป้าด จับกะบ่ได้ฮั่นนี่ สิเฮ็ดจั่งได๋ล่ะจั่งสิได้ไป”
   “จิ๊ เรื่องเยอะนะเน่า ไรอ่ะมาล้อทำไม นิสัยไม่ดี ขาเจ็บมาไม่ต้องมาให้ดูเลยนะ” ผมก็ทนไม่ไหวจนได้ มันยืนทำหน้าทำตาไม่สนฟ้าดินอยู่ล่ะครับ ไอ้น้องสองตัวนี่มันก็เข้ามาพูดเหมือนจงใจยุผมล่ะครับ ใครจะไปทนนั่งอยู่ไหวเนอะ อายก็อาย แต่ทำไงได้ล่ะ มันมาถึงขั้นนี้แล้วนี่
   “อ้าว ไม่แซวเมียจะให้แซวใครวะ กูชอบให้มึงอาย แก้มแดงๆ น่ารัก” อ่านะ
   “บ้าเหรอ ใครเมียอ่ะ เรียกจังนะ เดี๋ยวเขาก็แซวหรอก” ผมอายครับ มากด้วย มันล้อทีไรก็อายทุกทีไม่เคยชินเถอะ
   “จะเขินอีกนานไหมเนี่ย อย่าเพิ่งอายเว้ย คืนนี้เดี๋ยวกูจะเป็นผัวเต็มตัวมึงค่อยอายตอนได้กันเสร็จ” อึ้ก อึ้งครับ แล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย เสียงน้องสองคนในรถแซวไปตลอดทาง ผมกลายเป็นใบ้ไปเลย คิดนะเนี่ยไม่ใช่ไม่คิด มันจะทำจริงเหรอ แล้วผมพร้อมแล้วเหรออุรดิศ มันต้องเจ็บแน่เลย เจลหล่อลื่นก็ไม่มี หรือว่าจะแวะดูด้วย แว้กก คิดอะไรเนี่ยกู ไม่ดีๆ อย่าไปคิดเยอะขนาดนั้น มันไม่ทำหรอก เดี๋ยวก็เมาเชื่อเหอะ แต่เอ๊ะ เผื่อฉุกเฉินขึ้นมาล่ะ ทำไงดี แต่ว่าจะไปแว้บซื้อตอนไหนเนี่ยน้องๆก็มาด้วย แล้วมันยี่ห้อไรอ่ะ เคยได้ยินเพื่อนๆที่กรุงเทพฯคุยกัน เควาย หรือว่า เพลย์ๆอะไรนี่ล่ะ ตายล่ะ จำไมได้
   “เฮ้ย คิดไรวะมึง” “เควาย” เอ่อ ไอ้บ้า คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ
   “หือ อีหยังเกาะอ้ายอุ่น อีหยังวายๆเกาะ” เอ่อ ไอ้น้องโจ้ครับมันยื่นหน้ามาเลยนะ ผมเงียบ อึ้ง อาย ประมาณห้านาทีครับแล้วเสียงหัวเราะก็ดังลั่น แหมๆ ทั้งไอ้น้องเต้กับไอ้น้องโจ้หัวเราะเสียงดังมาก
   “ป้าดโธ้ ว่าแม่นคิดหยัง คิดเรื่องนั้นนี่ตั้วซั่น ฮ่าๆ โพดเนาะคนเฮา”
   “เซาๆ อย่าสิล้อ เฮ้ย พวกห่านี่” ไอ้เน่ามันตวาดครับ แหมนะไม่รอให้มันสองคนล้อจนเสร็จไปเลยล่ะมึง
   “อยากเหรอจ๊ะที่รัก แหมๆ ทำแอ๊บนะมึง ที่แท้ คิดถึงเรื่องนั้นอย่างเดียวเลยนะ”
   “บ้าเหรอ ไมได้คิด ไรอ่ะ ไมได้คิดนะเน่า”
   “อย่าๆ เผลอร้องออกมาเป็นเควายเนี่ยนะไม่คิด มันใช้ดีเหรอวะ กูว่าเอาวาสลีนดีกว่า ร้อนๆด้วยเวลาทำไปทำมาน่ะ” เอ่อ ผมหันหน้าหนีตามเคยครับ ถ้าอยู่กับมันสองคนนี่ก็อายนะแต่คงไม่เท่านี้ ไม่น่าเลยกูอุรดิศ พูดอะไรออกไปเนี่ย
   “ไม่เอาแล้ว ไม่คุยด้วยแล้วอ่ะ นิสัยไม่ดี” มันหัวเราะครับ ดูสบายอารมณ์มากๆ สองตัวข้างหลังก็พูดเฉียดไปเฉียดมาล้อผมอยู่นั่นล่ะ
   “เป็นตาฮักเนาะ” จู่ๆไอ้น้องเต้ก็พูดขึ้นล่ะครับ
   “ไผ” ไอ้เน่ามันถามครับ
   “เมียเจ้าเด้ ซาดเป็นตาฮัก บัดยามอายแห่งเป็นตาเบิ่ง แก้มกะแดงๆเป็นตาหอม”
   “ฮ่วย บักห่านี่ อยากตายติ๊” “บ่ได้คึดดอกอ้าย บ่กล้าคึดดอก กะเว้าแนวเห็นเนาะ แม่นบ่บักโจ้” อ่านะ คิดไหมเนี่ยว่ากูยังนั่งอยู่ตรงนี้นะเว้ย ไม่ได้เป็นอากาศธาตุนะมึง เห็นหัวกูบ้างเถอะ
   “เป็นตาฮักจั่งซี้ล่ะ กูจั่งได้หวง” พอเถอะวันนี้ ผมไม่ไหวครับ อยากจะกรี๊ด ทั้งอายทั้งเขิน ทั้งทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ้างหรือเปล่านะ ลองอยู่ดูนะจะได้รู้ว่าตอนนี้อุรดิศรู้สึกยังไง เหมือนโดนรังแกเลยอ่ะ แงๆ
   “พวกผู้สาวกินน้ำส้มเอาเด้อ ให้กินดอกเหล้าน่ะเดี๋ยวสิเมา” นายเคนพูดขึ้นล่ะครับ จะเชื่อไหมระหว่างที่ไปซื้อของจนกลับมาผมไม่พูดอะไรเลยครับ พวกมันก็ไม่ได้หยุดแซวหรอกนะจะบอกให้ แซวได้แซวดี หัวเราะกันสนุกสนานไอ้เน่านั่นล่ะครับตัวดีเป็นคนพาน้องๆแซวผม หนอยแน่ คอยดูนะปวดขามาจะไม่ดูให้เลยนี่
   “หวืย โพดเนาะอ้ายเคน หนูกะอยากซิมเบิ่งคือกันเด้ค่า” น้องคนหนึ่งก็พูดขึ้นล่ะครับ
   “บ่ได้ๆ ไปๆ ไปหาเจ้เพิ่นนั่น ให้เพิ่นตำแตงสู่กิน” เสียงอื้ออึงอยู่สักพักล่ะครับก็แยกเป็นสองวง ผมเลยเดินไปหาจอย
   “แบ่งตังค์ให้น้องๆเถอะจอย พรุ่งนี้มีเรียนนี่เดี๋ยวน้องจะกลับบ้านค่ำ” ผมบอกล่ะครับ
   “เอาจั่งซั่นบ่” จอยมันคิดอยู่ครับแล้วเราก็มาแบ่งเงินให้เท่าๆกันตามจำนวนคน คือเว้นผมอ่ะนะ ไม่ได้อยากได้เงินหรอกนะครับ แต่ความรู้สึกที่ผมได้รับตอบแทนจากน้องๆเพื่อนๆมันหาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน มันคือน้ำใจที่ทุกคนมอบให้ผมนั่นล่ะครับ
   “ป้าด ได้คนละสองพันห้า กรี๊ด” เอ่อ จอยมันกรี๊ดขึ้นล่ะครับ พอน้องๆได้ยินก็หูผึ่งกรี๊ด บางคนกระโดดกอดกัน เออว่ะ ได้เยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ซองพ่อผมคนเดียวก็นะ
   “ทำไมเหรอจอย” ผมถามจอยล่ะครับ
   “โตฮู้บ่อุ่น ตั้งแต่เกิดมาเฮาบ่เคยหาเงินได้หลายซ่ำนี้มาก่อนเลย ดีใจหลาย โอ้ย ดีใจ” จอยมันโผเข้ากอดผมล่ะครับ น้ำตามันไหลด้วยนะ เอ่อ ผมเองก็อึ้ง น้องๆบางคนก็ร้องไห้ดีใจ ผมว่าเงินจำนวนพันมันเยอะนะสำหรับคนที่ยังไม่มีรายได้อย่างพวกเรา สำหรับผมเองมันก็เยอะแต่ก็อย่างว่าล่ะครับ เอาเถอะข้ามเรื่องนี้ไป แต่พอผมได้เห็นแววตาท่าทางของเพื่อนๆน้องๆแล้ว ผมเองก็รู้สึกเป็นสุขใจเหลือเกิน
   “ไสล่ะของเฮาน่ะ” ไอ้เน่าครับเดินเข้ามาเลยนะพอได้ยินเรื่องแบ่งเงิน
   “บู้ย โพดหลายเดี๋ยว เอ่า ของโตกับของอุ่น” จอยมันก็ยื่นให้ไอ้เน่าล่ะครับ ผมว่าจะไม่เอาแต่ไอ้เน่ามันไวมากๆ
   “อ้ายอุ่น หนูขอบคุณหลายๆเด้อค่า ที่ให้หนูมาฟ้อนซ่อย หนูสิเอาเงินไปให้แม่ไปซื้อปุ๋ยใส่นา” เอ่อ พอน้องๆมารับเงินคำขอบคุณก็หลั่งไหลมาจนผมเองเม้มปากแน่นหลายที น้องๆร้องไห้ด้วยล่ะครับ ผมเองก็มีน้ำตาซึมบรรยากาศมันพาไปจริงๆนะ ผมไมได้เสียใจแต่ดีใจมากๆ มันปลื้มใจเหลือเกิน
   “กูสิไปซื้อเกิบใหม่” พอน้องๆแยกกันกลับบ้านพวกเรา ก็กลุ่มเดิมล่ะครับก็ตั้งวงเหมือนเคย นายเคนมันก็พูดขึ้น
   “แม่นๆอ้าย ผมเห็นสตั้ดคู่หนึ่ง ง้ามงามได้เงินมานี่ล่ะสิไปเอา” น้องโจ้ก็พูดขึ้น
   “หวืย เอาเงินไปให้อีแม่เก็บไว้ใซ้บ่ดีบ่” จอยมันขัดน้องชายครับ
   “ฮ่วย เงินหาเองเด้นี่ สิแบ่งให้อีแม่อยู่ดอกน่า” น้องโจ้มันไม่ยอมครับ ผมก็พยักหน้าตามมัน พวกเราคุยกันอยู่สักพักพ่อผมก็กลับมาครับ พ่อผมมาร่วมวงด้วยแต่ไม่นานมากนักพวกเราก็ต้องแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะมันค่ำแล้วเถอะ จะห้าทุ่มอยู่แล้ว พ่อผมกึ่มๆเหล้าเถอะ ดูหัวเราะร่าเริงมีความสุขดี ส่วนไอ้เน่ามันเมาแอ๋เลยครับ
   “เน่าๆ ลุกไปอาบน้ำ” ผมเขย่าตัวมันล่ะครับ ตอนนี้เพื่อนๆกลับหมดแล้ว พ่อผมขึ้นบ้านไปนานแล้วครับ พี่ต้อยก็เก็บของอยู่ จะเชื่อไหมว่าพี่ต้อยไม่ได้รำด้วยนะแต่แต่งหน้าใส่ผ้าซิ่นเหมือนพวกเราเลยครับและที่สำคัญ ยังไม่ถอด
   “อือ อาบราย ไม่อาบ” นั่น เมาแล้วแบบนี้ทุกที
   “ไม่อาบนอนตรงนี้นะเน่า” ผมบอกมันครับ
   “ราย ราย ทิ้งกูเหรอเมิง” มันเริ่มป่ายมือครับ
   “ไหวบ่ล่ะค่าคุณอุ่น คือเป็นตาเมาคั่กแท้” พี่ต้อยหันมาถามล่ะครับเพราเห็นดึงกันอยู่นาน
   “หวายเจ้ หวาย ซ่ำนี้หนึ่ง ฮ่วย คือ หมุนๆแนวนี้น้อบ่านนี้” มันพยายามจะลุกล่ะครับ
   “โอ๊ย” นั่น สม ล้มจนได้ มันคงจะลืมตัวว่าขามันเจ็บอยู่ล่ะครับลุกเดินเหมือนตัวเองปกติแล้วก็ล้มลงเหมือนเดิม เอาไปเอามาผมกับพี่ต้อยก็ลากมันขึ้นห้องมาจนได้
   “กินเหล้าแล้วเป็นแบบนี้ทุกทีนะเน่า คราวหลังไม่ต้องกินแล้วนะ” ผมยืนมองมันดิ้นอยู่บนเตียงล่ะครับ มันยังใส่โสร่งอยู่เหมือนเดิมล่ะ ท่าทางคงจะเวียนหัว ผมเลยไปอาบน้ำจะมานอนท่าทางมันคงซักแห้งแล้วล่ะวันนี้ เซ็งครับ ผมต้องนอนกับไอ้เน่าอีกแล้วอ่ะ เน่าสมชื่อเลยทีนี้ ผมเองก็อาบน้ำไม่นานมากครับ พอออกมาจากห้องน้ำแล้วเข้าห้อง เอ่อ มันถอดผ้าหมดเลยเถอะ นอนดิ้นไปมาอยู่ แหมๆ ทีแบบนี้ไม่เจ็บนะเท้า
   “นอนดีๆดิเน่า” ผมปีนขึ้นเตียงไปล่ะครับ จัดท่านอนแล้วก็ปิดไฟหัวเตียง
   “อ๊ะ” มันกอดผมทันทีครับ
   “เอากันๆ” อ่านะ “เมาไม่ใช่เหรอ นอนๆ” “เอาได้” “ไม่เอา เหม็นเหล้าอ่ะ” “เอาๆ” อ่านะ มันเบียดผมครับ ผมเองก็ไม่ได้ดิ้นหรอกแต่ก็ใช่ว่าจะยอมมันนะ มันพูดแต่ไม่มีแรงทำอะไรหรอกนะผมว่า มันครางอู้อี้ๆอยู่ไม่นานก็นิ่งไปครับ จิ๊ มันยังคงนอนกอดผมอยู่ล่ะ ผมรู้สึกไม่ชอบกลิ่นเหล้าผสมกับกลิ่นเหงื่อมันแต่ทำไงได้มันเกี่ยวขาเกี่ยวแขนซะแน่นขนาดนี้ ผมเลยเผลอหลับไปล่ะครับ
   “ยกขาดิเบบี๋” หือ ไรอ่ะ ผมงัวเงียตื่นขึ้นครับ
   “ไรอ่ะเน่า” “ยกขาเร็ว กำลังจะเอาเข้าแล้ว ยกๆ” ผมมองมาที่มันครับ อ้าว มันยังหลับอยู่นี่
   “ยกขาๆ” ละเมอ? อ่านะ เอากับมันครับมันก็เบียดๆผมอยู่ล่ะ โอ้ยนะ คนหลับอยู่นะเนี่ยมาปลุกให้คึกอะไรกลางดึกกลางดื่น เดี๋ยวก็ลักหลับซะนี่ไอ้บ้าเน่า
   “อือ มึนหัวว่ะเบบี๋” พอตอนเช้าเสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้นล่ะครับ ไอ้เน่ามันทำตาปรือๆ
   “แหงล่ะ เมื่อคืนกินไปเยอะนี่” ผมบ่นแล้วลุกจากเตียง
   “ไปไหน” “ห้องน้ำ” “ไปด้วยดิ อาบน้ำให้หน่อยคัน”
   “ไม่เอา เดี๋ยวจะมาเรียก” ผมบอกมันครับ
   “ทำไมวะจะขี้เหรอ” “อืม” “ขี้ไปดิ กูจะได้แปรงฟันรอ” “บ้าเหรอ ไม่เหม็นไง”
   “กูทนไหว เมียนี่” อ่านะ ไอ้บ้า ไม่เอาอ่ะจะเบ่งก็ไม่ถนัดน่ะสิ แต่เชื่อไหมมันไม่ยอมครับ ผมทรมานมากๆ มันไม่สะดวก มันเสียความเป็นตัวเองไป แต่ผมทำอะไรไม่ได้อ่ะ
   “ปู้ดด” เอ่อ ไม่ใช่ผมนะขอโทษ ไอ้เน่าครับ มันยืนยกขาแปรงฟันอยู่ ผมหน้าแดงเลยอ่ะอายแทนมัน
   “เร็วดิเบบี๋ กูก็ปวดขี้เนี่ย” อ่า งดบรรยายได้ไหมอ่ะมันดูประหลาดๆยังไงไม่รู้อ่ะ นี่ผมกลัวจังเลยว่าผมจะเป็นโรคจิตเหมือนมันเข้าสักวัน
   “มึนหัวเอื้อย มียังส้มๆให้กินบ่” พอแต่งตัวเสร็จเราก็ลงมาข้างล่างล่ะครับ พ่อผมยังไม่ตื่นเถอะ
   “กินน้ำส้มท่อนแล้ว ไปโรงเรียนไหวบ่ล่ะเดี๋ยว”
   “บ่ไหวกะต้องไปตั้ว ผมบ่ไปไผสิไปส่งเพิ่นนี่ซั่นเจ้” อ่านะ เหมือนจะเป็นห่วงผมนะแต่ว่ากินไม่รู้ตัวเอง อยากจะบ่นเหมือนกันล่ะครับแต่ก็นิ่งๆไว้ดีกว่า มันก็กินน้ำส้มไปสองแก้วข้าวไม่กินครับ ตอนขับรถไปโรงเรียนก็สลึมสลือผมล่ะกลัวแต่ก็ต้องพยายามเรียกสติให้มันคืนมา แต่ไม่ใช่มีแต่มันหรอกนะครับที่เป็น เพื่อนๆในกลุ่มเป็นกันทุกคนแม้แต่จอยเถอะ
   “ไหวป่ะเนี่ยเน่า” ผมถามมันตอนพยุงมันไปที่โรงอาหารล่ะครับท่าทางน่าจะไม่รอด
   “ง่วงว่ะเบบี๋ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกูจะไปนอนที่ห้องพยาบาลล่ะ” อ่านะ ตกลงนี่มาเรียนเหรอเนี่ย สบายจังนะมึง
   “อ่ะ ไม่เรียนเหรอ” “เรียนไม กูเก่ง” เออนะ จบเลย ผมเลยไม่ถามมันอีกครับ เพื่อนๆแต่ละคนก็เหมือนจะสลบคาที่
   “ไม่ไปนอนห้องพยาบาลเหรอจอย” ผมแซวครับ จอยทำตาปรือๆ
   “อือ ว่าอยู่นี่แหมะ ไปบ่อุ่น” อ่านะ ไม่รู้อีกว่าประชด
   “บ้าเหรอ เรียนยิ่งไม่ค่อยทันเพื่อนอยู่ด้วยนะ ไม่เอาอ่ะ” ผมตอบไปล่ะครับแล้วลากจอยไปเข้าแถว ผมเหลือบมองอยู่ขนาดยืนนะยังจะหลับ เอาเข้าไป
   “สำหรับงานคืนสู่เย้าและต้อนรับอาจารย์ใหม่เมื่อคืน ผอขอบใจทุกคนที่มีส่วนร่วมให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี โดยเฉพาะการแสดงที่นำทีมโดยอุรดิศ เอ้า ไหนอุรดิศยืนขึ้นให้เพื่อนดูหน่อยซิ ท่านผู้ว่าและทางศิษย์เก่าประทับใจมาก ขอให้นักเรียนปรบมือให้เพื่อนหน่อยครับนักเรียน” พอตอนผอออกมาพูดแกก็พูดถึงการแสดงของพวกเราเมื่อคืนล่ะครับ ผมก็ยืนขึ้นก้มหน้าหน่อยล่ะครับไม่อยากมองหน้าใคร เสียงอื้ออึงขึ้นล่ะครับ ทั้งดีและไม่ดีคละเคล้ากันไปล่ะแต่ผมก็ยินดีอยู่นะยิ่งเสียงปรบมือดังกึกก้องยิ่งรู้สึกดี
   “อ้าวๆ นั่งลงได้แล้วล่ะอุรดิศ ยืนนานแล้ว” อ้าว เอ่อ คือมัวแต่เขินปลาบปลื้มใจอ่ะครับ เสียงหัวเราะดังขึ้นสนั่นเลยทีนี้ ผมอายเลยรีบนั่งลงแต่เหมือนว่าเขาจะปล่อยแถวแล้วพอผมนั่งเพื่อนๆก็ลุก ไรวะ
   “อ้ายอุ่นๆ หมู่หนูเขาฝากมาให้” พอเลิกแถวผมก็ลากจอยมาล่ะครับ ไอ้เล็กมันไปนอนห้องพยาบาลกับพวกไอ้เน่า จอยก็ท่าจะไม่รอดตาปรืออยู่ตลอดเวลา
   “หือ อะไรเหรอครับน้องแตง” ผมหันไปหากลุ่มน้องแตงครับเดินมากับน้องอีกคนจำชื่อไมได้ ฮ่าๆๆ
   “หมู่หนู่ค่า มันฝากมาให้ มันบอกว่ามักอ้ายอุ่นหล้ายหลาย หล่อแฮง สิขอเป็นแฟนคลับ”
   “หา แฟนคลับ แฟนคลับไรอ่ะน้องแตง” ผมงงครับ ทำหน้าเหวอๆ
   “แฟนคลับคนเป็นตาฮักค่า หนูซวนหมู่ตั้งเองเด้อค่า เนี่ยห้องหนูพ่อซายแม่ยิงเขามักอ้ายอุ่นกับอ้ายเดี๋ยวสู่คน อิอิ” อ่านะ มีงี้ด้วย ผมเขินครับเลยยื่นมือไปรับตุ๊กตาหมีตัวเล็กๆมาถือไว้
   “ฝากขอบใจเพื่อนด้วยนะน้องแตง ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกครับ แค่ไม่เกลียดพี่ก็พอแล้ว”
   “ว้าย ซ่างเว้าน้อค่า ไผสิซังอ้ายอุ่น บ่มีดอก คันมีไผซังกลุ่มหนูสิไปจัดการให้เองค่า” เอ่อ จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปไหมเนี่ย ผมเลยหัวเราะแห้งๆครับ
   “บู้ย ดังใหย่แล้วน้ออุ่น แต่ว่าไปฟ้อนเมื่อคืนกะดีเนาะ เห็นบ่มีแต่คนมัก” จอยมันพูดขึ้นล่ะครับเสียงอ้อแอ้เต็มทน
   “เราไม่ได้คาดหวังขนาดนั้นหรอกจอย แค่คนไม่มองเราแปลกๆก็ดีถมไปล่ะ” ผมบอกครับแล้วเราก็เดินขึ้นตึกไป ระหว่างทางคนก็แซวเราว่าเมื่อคืนรำสวยอย่างนั้น น่ารักอย่างนี้ผมอายในตอนแรกเอาไปเอามามันก็เริ่มชินล่ะครับ ไมได้หวังจะดังอะไรกับการรำแค่หนเดียว หรือหวังให้ใครมองผมในแง่ดีขึ้น ผมน่ารักน่ะผมน่าจะมีอยู่แล้วในตัว หมายถึงผมคงน่ารักตั้งนานล่ะไม่ใช่เพิ่งมาเห็น หรือว่าถ้าหากผมหน้าตาดีผมก็คงไม่ใช่เพิ่งจะมาหน้าตาดีนี่จริงป่ะ แว้กก ดูมั่นใจเนอะ แต่เข้าใจที่ผมบอกไหมเนี่ย คือว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่มันมองเห็นน่ะผมมีมานานแล้ว แต่ทำไมเพิ่งจะมามองเห็นกัน เฮ้องง เอาเถอะๆ เอาเป็นว่าผมรู้สึกดีขึ้นครับ มากกว่าเมื่อตอนมีเรื่อง สายตาคนที่มองผมก็มองว่ามันเปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อยครับ
   “อุรดิศ ขนิษฐาเมื่อคืนทำดีมากเลยนะจ๊ะครูชอบมาก” นี่ก็เป็นเสียงหนึ่งล่ะครับจากอาจารย์ คือเกือบทุกคาบเลยก็ว่าได้ในภาคเช้า จนเที่ยงผมเลยลากจอยมากินข้าว ส่วนไอ้เน่าตายไปเลย ผมยืนมองหาอยู่นานมันคงยังนอนอยู่แน่ๆครับ
   “เป็นตาฮักน้อ” เสียงรุ่นพี่ล่ะครับ คือผมไปยืนเก้ๆกังๆรอจอยเข้าห้องน้ำอยู่พอจอยออกมาเราก็ไปโรงอาหาร จอยมันไปซื้อข้าวครับส่วนผมรอที่โต๊ะ
   “เสียดายเนาะ มีผู้บ่าวแล้ว บ่ซั่นอ้ายสิจีบเอาคั่กๆเด้นี่” ผมเลยหันไปมองครับ ฟังออกเถอะ อ้าวไอ้พี่แว่นคนนั้นนี่ มากับพี่ขอม
   “ใครเหรอพี่ พี่ขอมเหรอ” ผมตอบแบบแอ๊บๆครับ
   “เจ้านั่นล่ะ เมื่อคืนซาดผู้จบ จบกั่วหมู่เด้ฮู้บ่” มึนครับ
   “ครับ” ผมตอบครับ สองคนมองหน้ากันคงไม่คิดว่าผมจะมั่นขนาดนี้
   “ผู้บ่าวไปไสล่ะหล่า อ้ายนั่งนำได้บ่” เอาแล้วไง ผมหันซ้ายหันขวาทันทีครับ เผื่อไอ้เน่ามานี่ซวยเลยนะเนี่ย
   “บ่ได้ดอกอ้าย เดี๋ยวผู้บ่าวผมจะมานะ” ผมตอบไปครับ แกหัวเราะทันที
   “โอ้ย มักแล้วล่ะ ซาดเป็นตาฮัก” อ้าว กูทำไรไปวะเนี่ย ผมเลยหันไปหาจอย
   “จอยๆ เราไปซื้อข้าวนะ ไปนั่งตรงโน้นดีไหม กับน้องๆ” ผมชี้ไปที่กลุ่มน้องแตงล่ะครับที่เหมือนกำลังมองผมอยู่เหมือนกัน พอผมชี้ไปเสียงเฮก็ดังขึ้นทันที ผมเดินไปที่ร้านน้าของไอ้เนาล่ะครับ
   “จบแฮงน้องอุ่น จบอีหลี มีหนวดแห่งหล่อ มื้อนี้สิกินหยังบ่ต้องจ่ายเลย น้าสิเลี้ยง” เอ่อนะ ผมเขินเลยครับ ว่าจะไม่เขินแล้วนะเนี่ยแต่พอไปยืนหน้าร้านมันไมได้มีแต่ผมนี่นา น้าแกก็แซงคิวให้ผมก่อนเลย ผมเลยอายแต่ก็ไม่มีใครว่าอะไรมีแต่แซวว่าหล่อบ้างล่ะ น่ารักบ้างล่ะ เอ่อ อายนะเว้ย
   “อ้ายอุ่น เซ็นให้หนูแน่ค่า” เอ่อ พอไปนั่งรวมกลุ่มกับน้องก็มคนยื่นสมุดมาล่ะครับ
   “หา เซ็น อย่าเอาไปทำธุรกรรมทางการเงินล่ะ พี่ไม่มีทรัพย์สินหรอกนะน้อง” ผมตอบออกไปไม่คิดครับ พอตอบออกไปน้องๆก็หัวเราะกันเสียงดัง
   “ถายรูปแน่ค่า” กูจะได้กินข้าวไหมวะเนี่ย เฮ้อนะ ผมไม่ได้เวอร์นะครับ เขาเวอร์กันเองนะผมไม่เกี่ยว อิอิ
   “เฮ้ย มานี่หน่อยดิ๊มึงน่ะ” เอ่อ พอเรียนคาบสองในตอนบ่ายไอ้เน่ามันก็เดินค้ำไม้เท้ามาล่ะครับมีนายไม้พยุงมันมาแต่เหมือนจะอยู่ห่างๆเถอะมันคงไม่ให้จับ ผมหันไปตกใจนิดหน่อย
   “หือ เราเหรอ” ผมแอ๊บครับ
   “เออ มึงนั่นล่ะ ออกมานี่” เอ่อ ผมหันไปมองเพื่อนๆที่หันมามองผมกับมันเป็นตาเดียว
   “เดี๋ยวมาหาเพ็ญเหรอ” “มาหาเมียผู้อื่นอย่าเสือก” เอ่อ เสียง หื้อ อื้อ ดังขึ้นทันทีบางคนอ้าปากเถอะรวมถึงผม ผมเลยเดินออกไปหน้าจ๋อยๆ มันอะไรของมันอีกวะเนี่ย
   “ไรอ่ะเน่า” ผมพูดออกไปเสียงเบา
   “ไปทำไรมา” มันตะคอกครับ “หือ ทำไร ไมได้ทำไร เน่าตื่นแล้วเหรอ” ผมเริ่มหน้าซีดล่ะ
   “นั่นๆ น้องบอกมีคนมาจีบมึง กูเตือนไม่ฟังใช่ไหม” เอ่อ ไอ้นี่เยอะไปไหมเนี่ย
   “เน่าบ้าเหรอ ค่อยคุยกันได้ป่าว อายเขา” “อายใคร มีผัวแล้วนะมึงน่ะ ทำไมให้คนมาวอแว”
   “จิ๊” เริ่มไม่ไหวครับ คนมุงเต็มเลยแต่อยู่ห่างๆเหมือนกลัวมันล่ะ ผมทำหน้าเซ็งใส่มัน
   “แล้วใครเล่าให้ฟังเหรอ เขาเล่าอะไรบ้าง เล่าจบหรือเปล่า ฟังมาแค่ไหน” ผมใส่มันเต็มที่เหมือนกันครับ
   “ไม่รู้เว้ย กูหึง” มันทำหน้าเจื่อนๆครับ
   “พี่เขาจะมาขอนั่งด้วย เราบอกว่าไม่ได้หรอกเดี๋ยวแฟนมาเจอ เราเลยไปขอนั่งกับพวกน้องแตง พอใจยัง” ผมมองหน้ามันครับ มันยิ้มแห้งๆ
   “อ้อ แหะๆ น่ารักนะเนี่ย” แหมๆ ทีแบบนี้มาทำท่าอาย ไอ้บ้า จอมโวยวายมากๆ
   “เยอะนะเน่า เดี๊ยะๆ” “กลัวแล้วคร้าบ เมีย” “นี่ ที่นี่โรงเรียนนะ กลับบ้านเจอดีแน่ แล้วตัวเองอยากไปนอนทำไมอ่ะ ไม่มาดู” ผมทำท่างอนมันครับ มันก็โผเข้ามาจะทำท่ากอดผมเลยกันมันไว้ พอดีกับที่อาจารย์คาบต่อไปเดินเข้ามา มันเลยแยกไป แหมยิ้มแบบว่าหน้าบานมากๆ พอเดินเข้ามาในห้องเพื่อนๆก็ล้อเลียนล่ะครับ อายไปตามเรื่อง อิอิ คิดถึงหน้ามันตอนมันอายมันหล่อดีนะ เออ ลืมบอกว่าหนวดที่เขียนมันยังลบไม่หมดนะเพราะเมื่อคืนมันไม่ได้อาบน้ำและตอนเช้าก็คงล้างไม่เกลี้ยง โอ้ย เหมือนจะดีใจมีแฟนหล่อ แว้กก

Written by eiky

Ps. ขอโทษที่มาต่อช้านะครับ ไม่อยากบอกเลยว่าพักนี้ผมขี้เกียจมากกกกกกก อยากนอนกับกินเท่านั้น คิดออกนะแต่นั่งเขียนไม่ได้จะหลับ แหะๆ เป็นวัยกะลังโตนิ ขอบคุณคร้าบบ

[k00_eng^^]

หวานกันจริงๆ เนาะ คู่นี้
อิจฉาหล๊ายหลาย

[goonglovenut]

เป็นไงเดียว เจอเมียเข้าไป ย่านบ่ ฮ่าๆๆๆๆ น่าฮักหลายๆๆๆเด้อ คู่นี้ 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาต่อแล้ว คึดฮอดหลายคึกเด้อนี่ จแม่นเป็นตาฮักน้อน้องอุ่น โอ๊ยจาแม่นมักหลายนิย่ยเรื่องนี่
คนเขียนจะแม่นเพิ่นเก่งหลายน้อ มีทั้งคำไทย คำอิสานบ้านเฮา โอ๊ยๆๆ ได้ใจหลายเด้อน้องอิ๊กกี้

[gupalz]

เดี๋ยวต้องโดนอุ่นกำราบซะบ้าง

[malula]

น้องอุ่นตอนเอ๋อ ยังน่ารัก อิอิ
เดี๋ยวอย่าเยอะ เจออุ่นเวอร์ชั่นโหดจะสมน้ำหน้าให้

[Still_14OC]

น้องอุ่น น่ารักนำไปหลายช่วงตัว เดี๋ยวตามไม่ทันแล้ว อีกอย่างเดี๋ยวยังคงความเน่าไว้อย่างเหนียวแน่น

[theWinDy]

คงต้องปวดหัวบ่อยๆ แหละนะเดี๋ยว อุ่นดังแล้ว 

ขอบคุณค่ะ

[Supermimt]

โตไวไวนะพี่อิ๊ก

จะได้เขียน จะได้แต่ง บ่อยๆ
อิอิ


บักเดี๋ยวเว้ยยยเมื่อไหร้จะ เผด็จศึกเนาะ

อุ่นอุส่า เควาย หลุดปากมา
5555

[CarToonMiZa]

น่ารักกันได้ตลอดคู่นี้

[jimmyFG]

เดี๋ยวมีหึงด้วยน่ารัก อิอิ

[ordkrub]

ต้องให้ได้อย่างนี้อุ่น
กำราบมันบ้างเดี๋ยวได้ใจ

[uknowvry]

555+... เหมือนจะดีใจ ... คือดีใจสินะ 5555+

[Donaldye]

คิดถึงมากๆ ชอบอุ่นตอนนี้อะแอบโหด55