หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[kanda53]

นับวันเจ้าเดี๋ยวยิ่งดูดีน่ารัก...สมกับการเป็นผู้นำ...
นู๋อุ่นก็น่ารักตลอด...อยู่ได้ไม่งองแง..เด็กน้อยเต็มที่และจริงใจ..
ชีวิตแบบนี้ใครได้สัมผัสบ้างคงช่วยล้างความรู้สึกที่หนักอึ้งไปได้เยอะ..

  น้องอิ๊ก   

[Homepage]

บักเดี๋ยวน่าจะเปิดร้านอาหารเนอะ 5555555555555555
ตอนนี้อุ่นยังน่ารักเหมือนเคยเลย ><

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

[tsuyu]

คิดถึงบักเดี๋ยว กะ นู๋อุ่น

เข้ามารอตอนใหม่จ้า

[lvlax23]

คิดถึงแล้วนะ มาลงผลงานเร็วๆๆนะครับ เพื่อนๆๆรอ อิอิออิ

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

ผมรู้สึกหลงไหลกับบรรยากาศของที่นี่ครับ หลงรักเข้าเต็มๆ ไม่ว่าจะเป็นแดดที่ทอแสงอบอุ่นมาในตอนนี้ที่เรานั่งล้อมวงกันกินข้าว ไม่ว่าจะเสียงว่าวจุฬาที่ธนูติดว่าวมันดังอื้ดๆตลอดเวลาอยู่บนท้องฟ้าสีครามสดใสนั้น ท้องฟ้าในหน้านี้มันดูสูงเกินจะเอื้อมแต่สีครามของมันสวยเหลือเกิน ลมประจำฤดูเริ่มที่จะพัดมาบ้างแล้วครับ บางพื้นที่ยังคงเปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำค้างตอนย่ำรุ่ง มองไปทางไหนมันคือภาพที่ชวนมอง ผมรู้สึกอบอุ่นใจมากๆ รู้สึกว่าไม่คิดถึงอะไรอีกเลยตอนที่ได้อยู่ที่นี่ ถ้านี่เขาเรียกว่าความสุข ผมมีความสุขมากๆครับ มากเหลือเกิน
   “ตอนเช้าทำไรต่ออ่ะจอย” พอกินข้าวเสร็จพวกเราก็ช่วยกันเก็บกวาดพื้นที่ล่ะครับ ผมเดินยกจานมาหาจอย
   “เพิ่นสิเฮ็ดเฟืองบ่อุ่น”
   “ที่มัดเป็นก้อนๆนั่นอ่ะเหรอ” “แม่นแล้ว โตบ่ต้องล้างดอก เฮาล้างเอง เฮ็ดเฟืองคราวเดียวท่อนล่ะ เดี๋ยวกะพากันเมือแล้ว” จอยบอกครับ ผมเลยวางจานลงจากมือ แล้วเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่คุยกันอย่างสนุกสนาน หน้าตาแต่ละคนดูตึงมากๆครับ คงเพราะอากาศมันแห้ง โดนน้ำแล้วมันจะตึงแล้วก็แตก
   “โอ้ยเนาะ อย่าสิซวนหัวหลายอ้าย ปากผมแห่งแตกอยู่เด้เนี่ย” น้องเต้ครับ ผมเห็นมันเม้มปากอยู่ตลอดเวลาเลยนะ เวลาหัวเราะก็เอามือปิดไว้ อ้อ ปากมันแตกนี่เอง ฮ่าๆ
   “เอาบาล์มทาหน่อยไหมเต้ พี่มีนะ” ผมเสนอไปครับ
   “เอาๆอ้ายอุ่น บู้ยมีกะบ่บอกเนาะ ให้น้องให้นุ่งปากมุ่นอุ้ยปุ้ย” เอ่อนะ เหมือนมันจะชม อิอิ
   “บักห่านี่ อย่าสิจ่ม ของใซ้ส่วนโตเด้นั่น สิทาหรือบ่ทา” ไอ้เน่าครับ มันเอ็ดน้องเต้ น้องเต้ทำหน้าจ๋อยๆ
   “ไปว่าน้องทำไมอ่ะเน่า ของเรามีตั้งสองอันแน่ะ แบ่งให้น้องมันใช้ด้วยดิ” คือของผมมันมีสองกระปุกล่ะครับ อีกอันยังไมได้ใช้ ก็มีมันนั่นล่ะที่ใช้กับผม
   “แม่นๆอ้ายอุ่น ใจดีหลาย อิอิ” อ่านะ มันทำท่าเขินๆครับแต่เหมือนหันไปทำท่าเยาะเย้ยไอ้เน่า เดี๋ยวมันก็เตะเอาหรอก ไอ้น้องเต้นี่ยังไง
   “เอามาให้ทานำแน่ะ แนวทาปากโตน่ะ ว่าสิถามอยู่ทาอีหยังปากคือบ่แตก แดงอ่องต่องอยู่นี่แหม่ะ” นายเคนครับ
   “ปากมึงทาเหมิดกระปุก กะคือสิบ่เซาดอกกูว่าน่ะ ปากซ่ำโบมนี่” นายไม้ครับ เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นทันที ผมเลยเดินไปที่ซุ้มเอาบาล์มออกมาให้เพื่อนๆทาล่ะครับ
   “หอมแท้” นายเคนยื่นมือมาหยิบไปก่อนใครครับ
“อย่าควักไปเยอะดิเคน มันเยิ้มนะ” ผมร้องห้ามไว้ครับ มันเล่นเอานิ้วควักออกไปเป็นก้อนเลย
“หวืย บักห่านี่ จกแฮงหลายหมู่เขาสิบ่ได้ใซ้” นายไม้ปรามครับแล้วแย่งเอาไปจากมือนายเคน
“อ่ะพี่ให้ เราเอาไว้ใช้เถอะ พี่มีกระปุกใหม่” ผมยื่นให้น้องเต้หลังจากที่เพื่อนๆมันทาเสร็จแล้วล่ะครับ ไอ้น้องเต้รีบคว้าเอาแต่นายเคนก็จะแย่ง
“ป้าดบักห่านี่แหม่ะ ย้านแต่หมู่เอาเนาะ หวืยเป็นตาขี้เดียดแฮง” เอ่อ ไอ้น้องเต้มันทำยังไงรู้ไหม คือมันไม่ได้เอายัดใส่ในกระเป๋ากางเกงมันนะครับ มันเอายัดใส่เป้ากางเกงมัน นายเคนมันหยุดเลย ทุกคนก็หัวเราะ
“ฮ่วย เอาใส่ใสกะสิยาดแหมะเจ้าน่ะ เอาใส่นี่ล่ะจั่งบ่มีผู้อยากได้” ดูมันพูดครับ พวกเราก็คุยกันอยู่สักพักล่ะครับ จึงเริ่มลงมือทำงาน มัดฟางข้าวเป็นมัดใหญ่ๆแล้วเอาไปเรียงกันไว้ พอเกือบจะเที่ยงก็เสร็จครับ พวกเราเลยแยกย้ายกันกลับ
“เน่า หน้าแห้งไปป่ะเนี่ย” พอผมซ้อนท้ายมันก็มองแก้มมันล่ะครับ
“เหรอ” มันไม่ได้หันมาครับ แต่ผมเอามือขึ้นลูบแก้มมันเบาๆ แก้มมันสากมากๆครับ ยิ่งใกล้รอยแผลยิ่งแข็งเลย
“ครีมก็ทานี่ แอบเกาป่ะเนี่ย” ผมยังคงลูบหน้ามันเบาๆอยู่ล่ะครับ
“ไม่เกา แต่มึงลูบนี่ล่ะกูจะเกา คันนะเว้ย” อ่านะ ผมรีบเอามือออกครับ คือแผลมันหายแล้วนะครับแต่ยังตกสะเก็ดอยู่บางจุด หน้าบากเป็นรอยยาวเลย ผมนะคอยทาครีมให้เช้าเย็นๆแต่มันก็นะ เผลอลบเผลอเช็ด
“ง่วงว่ะเบบี๋ กลับไปนอนก่อนนะ” มันบอกล่ะครับ ผมก็ไม่พูดอะไร คือเมื่อคืนมันหนาวมากๆล่ะ นอนหลับไหมก็หลับบ้างแต่ไม่สนิท เพราะมันหนาวและชื้นน้ำค้าง ไม่ชินที่ด้วยล่ะครับ
“อยากกินส้มตำอ่ะเน่า” ผมบอกมันล่ะครับ เราเข้ามาในเมืองแล้วกำลังจะผ่านทางไปร้านของแม่มัน
“ไรวะ เมื่อวานก็เพิ่งจะกิน อยากอีกแล้วเหรอ”
“อือ อยากกินที่แม่ตำอ่ะ อร่อยดี” มันส่ายหน้าครับ อ้าว ไอ้นี่ก็นานแล้วนี่หว่าไมได้กิน อยากกินไก่ย่างกับส้มตำอ่ะ
“ว้าย ลูกอุ่น เป็นไงบ้างคะไปตีข้าว ไปทำกับเขาหรือเปล่าเนี่ย ไหนมือแม่ดูหน่อย” พอไปถึงร้าน คุณแม่ก็ร้องทักมาล่ะครับ ผมยกมือไหว้แกแล้วก็เดินยิ้มเข้าไปหา
“ไม่ได้ทำครับ ลองทำแล้วมันยาก เลยไม่ทำ” ผมตอบอายๆ
“ดีแล้วล่ะลูก อย่าไปทำเลย งานใช้แรงแบบนั้นน่ะให้ไอ้เดี๋ยวมันทำไป”
“ฮ่วย โพดหลายแม่ ลูกซายเจ้าของเด้นี่” ไอ้เน่ามันโวยวายครับ ผมเลยหัวเราะออกมา
“อุ่นอยากกินส้มตำฝีมือแม่ครับ เลยแวะมารบกวน” ผมรีบบอกก่อนที่ไอ้เน่ามันจะโวยวายไปมากกว่านี้ครับ
“นั่งเลยค่ะคุณลูก นั่งๆ พ่อๆ อกไก่ชิ้นนั้นน่ะ ย่างมาให้ลูกหน่อย กินน้ำตกด้วยไหมลูกอุ่น”
“ถามแต่ผู้เดียวนั้นน้อแม่ บ่ถามผมติ๊” ไอ้เน่าครับ เหมือนมันกลัวว่าผมจะแย่งซีนมัน
“อ้าว มึงก็ไปหากินเองสิคะคุณลูกเดี๋ยว” ผมอมยิ้มครับ ไอ้เน่ามันทำหน้างอๆ แต่ก็ไม่อะไรมาก พอมันมานั่งมันก็ยักคิ้วใส่ผม ประมาณว่าผมไปกวนตีนมัน
“มึงโดนแน่” “ไรอ่ะ” นั่นไงครับ พอมันทำอะไรผมไม่ได้มันก็จะขู่ แหมนะ
“แดกไปๆ แดกให้อิ่มๆ เดี๋ยวกูจัด ฮ่าๆ” อ่านะ ไอ้บ้า ผมเลยไม่สนใจมันครับ พอกินเสร็จตอนแรกว่าจะช่วยคุณแม่ย่างไก่แต่คุณแม่ไม่ยอม ไล่ให้ผมกลับมาพัก เพราะไอ้เน่ามันตาโหลๆแล้ว
“ลมยังแรงอยู่เลยเนอะเน่า” พอมันขับรถออกมาจากร้านผมก็พูดขึ้นล่ะครับ ท้องฟ้าเปิดสดใสมากๆ แม้จะตอนกลางวันแล้วก็ตาม แดดที่เปรี้ยงๆอยู่นั้นเหมือนจะโดนลมหนาวพัดเอาความร้อนหนีไปได้ส่วนหนึ่ง
“ดีดิจะได้นอนกอดกัน” มันพูดครับ พอถึงบ้านผมก็ต้องแปลกใจเพราะเห็นรถใครไม่รู้จอดอยู่หน้าบ้าน
“รถใครวะ” ไอ้เน่ามันถามครับ เอ่อ ผมหน้าซีดเลยครับ จำได้ว่ารถใคร พอเข้าไปใกล้ๆแล้วรู้สึกสั่นขึ้นมาทันที
“อุ่น” ผมเดินเข้าถึงแค่หน้าบ้านเสียงร้องทักก็ดังมาครับ ผมยืนนิ่ง ไม่ได้ดีใจหรือเสียใจ แต่มันตกใจ ประหลาดใจว่าทำไมเขาต้องมา มาทำไม
“โจ้” ผมครางออกมา เขายิ้มเต็มวงหน้าและทำท่าจะปรี่เข้ามากอดผม ผมถอยออกทันที
“มายังไง” ผมเหมือนคนไม่มีคำพูด ไม่มีอะไรเลย มันไม่เหลืออะไรเลย
“ทำไมทำเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยอ่ะอุ่น เราอุตส่าห์มาหานะ คิดถึง”
“ใครวะเบบี๋” ไอ้เน่าครับ มันมายืนเกาะบ่าผม
“นี่อย่าบอกนะอุ่น ว่าไอ้หน้าบากนี่เป็น” โจ้โพล่งออกมาครับ การแต่งตัวของเขา รถยนต์ที่เขาขับมาไม่บอกก็รู้ว่าเขารวย เขามีเงิน แต่ตรงนั้นผมไม่ได้มองแล้ว มองไม่เห็น
“ไปคุยกันตรงนี้ได้ไหมโจ้” ผมรีบบอกครับ แล้วหันไปพยักหน้าให้ไอ้เน่าที่มันเหมือนจะก้าวขาออกมาแล้ว หน้าตามันน่ากลัวมากๆเถอะตอนนี้
“ไม่ กูจะรอตรงนี้” เอาแล้วไงครับ ผมเลยเดินล่วงหน้าไปก่อน ไปยืนรอโจ้ตรงใต้ต้นชมพู่นอกบ้าน
“ไอ้บ้านนอก” “พลั่กก” “โอ้ย” ผมรีบวิ่งกลับทันทีครับ
“สัด มาต่อยกูทำไม” โจ้ร้องออกมาเลือดไหลที่ข้างๆริมฝีปากแล้วครับ เอ่อ จะว่าผมเลวไหม ผมไมได้วิ่งไปหาโจ้ ผมวิ่งเข้าไปจับแขนไอ้เน่าไว้ครับ เพราะกลัวว่ามันจะซ้ำเอาอีก
“เน่า ไม่เอานะ ขึ้นไปบนห้องก่อน”
“มันปากหมาเองทำไมวะ เชี่ยเอ้ย กูให้เวลาห้านาที คุยกับมันให้รู้เรื่องแล้วไปหากูที่ห้อง” ไอ้เน่ามันโวยวายครับ
“ว้าย อีหยังคะ มีหยังกัน” เสียงพี่ต้อยดังออกมาพร้อมกับตัว มีพ่อผมกับต้อดที่คงมากับโจ้วิ่งหน้าตาตื่นออกมา
“มันต่อยผมครับคุณพ่อ” โจ้รีบฟ้องทันที
“มีเรื่องอะไรกันลูก มีอะไรค่อยๆพูดกันสิ” พ่อผมมองมาที่ไอ้เน่าไม่ถึงวินาทีแต่ก็หันไปมองโจ้
“เลือดไหลนำ เอื้อยสิเฮ็ดแผลให้” “ผมจะไปแจ้งความ” โจ้ร้องออกมา
“อย่าให้มันเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะลูก มีอะไรค่อยๆพูดกันดีไหม ทำไมทำเพื่อนแบบนั้นล่ะเดี๋ยว” พ่อผมหันมาเอ็ดไอ้เน่าครับ
“มันมาด่าผมก่อนนะครับพ่อ ปากวอนหาตีนเองนี่หว่า”
“ดูเอาเถอะครับคุณพ่อ นักเลงแบบนี้คบไปได้ยังไงอ่ะอุ่น” โจ้พูดออกมาพร้อมๆกับที่ไอ้เน่ามันจะปรี่เข้าหาอีก ผมเลยเอาตัวกันมันไว้ครับ
“เน่า ไม่เอานะ บอกไม่ฟังหรือไง” ผมกัดฟันพูด ไอเน่ามันหัวเสียมากครับเพราะหน้ามันนี่ไม่เอาใครแล้ว
“เออ” มันหุนหันไปที่รถแล้วขับออกไปเลยครับ
“เราขอคุยด้วยหน่อยสิโจ้” ผมพูดออกมาครับ โจ้เองก็ทำสำออยเกินจริง อ้อนพ่อผมอยู่
“เราทำแผลก่อนได้ไหมอ่ะอุ่น”
“งั้นก็ไม่ต้องคุย เราไม่มีเวลามากขนาดนั้นนะ” ผมโพล่งออกไปครับ
“อุ่น” นี่ไม่ใช่แค่เสียงของโจ้นะครับ แต่มันเป็นเสียงของทุกคน ทั้งพ่อผมต้อดแต่ไม่รวมพี่ต้อย พี่ต้อยแค่อ้าปากค้าง
“ไปคุยกันก่อนดีไหมลูก” พ่อผมบอกครับ เพราะพ่อผมคงอ่านท่าทางและสายตาผมออกแล้ว ผมเดินไปที่เดิมครับ
“อุ่นเปลี่ยนไปนะ มากด้วย อุ่นไม่เหมือนเดิม” โจ้พูดครับ ผมยืนหันหลังให้ สูดลมหายใจเข้าปอด พยายามนึกอยู่ว่าจะโต้ตอบเขาเลยหรือว่ารอให้เขาพล่ามให้เสร็จก่อน
“โจ้คิดถึงอุ่นมากนะรู้ไหม เนี่ยโจ้ลาโรงเรียนมาหาอุ่นเลยนะ ไกลแค่ไหนโจ้ก็มา เพราะโจ้คิดถึงอุ่นนะ” โจ้มาจับแขนผมไว้ครับ จะดึงผมเข้าไปกอด ผมขืนตัวไว้แล้วหันมาดันตัวเขาออก
“ขอบใจนะโจ้ ขอบใจที่อุตส่าห์คิดถึงและดั้นด้นมาหาเรา” ผมพูดออกไปครับ สายตามองเขาเหมือนมองก้อนหินก้อนหนึ่ง
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะอุ่น นี่อุ่นไม่รักโจ้แล้วเหรอ”
“เฮอะ” ผมหัวเราะออกมาครับ เขาหน้าเสียไป
“ต้องการอะไรโจ้” ผมพูดออกมาครับ ไม่พยายามจะทนฟังแล้วล่ะ ผมเดาออกทั้งหมดเลยว่าอะไรมันเกิดขึ้นบ้างกับเขา และกับผม สำหรับเขาเองผมอาจจะเดาไม่ถูกแต่สำหรับผม ไม่จำเป็นต้องคิดไม่จำเป็นต้องเดา ผมรู้ว่าอะไรมันเกิดขึ้นและผมรักกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากเพียงไหน ผมรัก จบไหม ไม่ใช่แค่ชอบแล้ว
“อุ่น ทำไม” “โจ้ไม่เอาเขาแล้วเหรอ หรือว่าโจ้ไม่มีใครเอาถึงได้ดั้นด้นมาหาเรา ระหว่างเรากับโจ้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “อุ่น ทำไมอุ่นพูดแบบนี้แล้วที่ผ่านมาล่ะ มันหมายความว่ายังไง” เขาพูดถึงอดีตครับ
“มันมีความหมายด้วยเหรอโจ้ ที่ผ่านมาคนที่เปลี่ยนคือโจ้นะ จำได้ไหมล่ะที่บอกเราตอนนั้นว่ายังไง” ผมพยายามจะไม่โมโหครับ เพราะเวลาผมโมโหผมพอจะรู้ตัวดี แต่มันก็นะ คนแบบนี้สมควรแล้วล่ะที่โดนไอ้เน่ามันตั้นหน้าเอา
“โจ้ขอโทษนะอุ่น ตอนนั้นโจ้คิดว่าเพราะที่เราห่างกันมันจะทำให้เราสองคนไม่เหมือนเดิม แต่โจ้คิดผิด เพราะยิ่งห่างโจ้ก็ยังรักอุ่นอยู่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน อุ่นคือคนที่โจ้รัก”
“แต่โจ้ไม่ใช่คนที่เรารัก คนที่โจ้เห็นเมื่อกี๊คือคนที่เรารัก รักมาก รักกว่าตัวเราเองอีก พอใจหรือยัง และระหว่างเราสองคน มันไม่มีอะไรเลย และมันก็ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นด้วย” “อุ่น ทำไมอุ่นไปรักคนแบบนั้น มันดูสกปรก นักเลงจะตาย”
“แต่เขามีใจที่สะอาดนะโจ้ เรารักเขาเพราะจิตใจเขา ไม่ได้หน้าตาดีเหมือนโจ้ แต่จิตใจสกปรก” ผมแรงไปไหม ไม่หรอก ไม่อยากบอกเขาว่า “ไม่ได้หน้าตาดีเหมือนใครบางคน” เพราะว่าบางทีเขาอาจจะไม่รู้สึก ระบุตัวให้มันรู้ไปเลยว่าผมด่ามันอยู่ คนอื่นไม่เกี่ยว
“อุ่น เกินไปนะ เออดี รู้งี้ไม่มาหรอกเว้ย มาด่าอยู่ได้ ใฝ่ต่ำชอบของบ้านๆก็เชิญ” เอาล่ะสิ ตัวตนเผยออกมา ผมยิ้มออกมาทันที ดี กูจะได้ไม่ต้องแอ๊บอีกต่อไป
“เราไม่ได้ขอให้มานะ มาเองนี่โจ้ อีกอย่าง เราคิดว่าเรากำลังอยู่ในที่สูงนะเพราะคบกับเขา ได้รักเขามันมีแต่อะไรดีๆเกิดขึ้นในชีวิต แต่ถ้าคบกับโจ้นั่นล่ะ เราว่าน่าจะเรียกว่าใฝ่ต่ำ”
“อุ่น” เขาปรี่เข้ามาเหมือนลุด้วยโทสะ เอ๊ะ นี่ผมพูดแรงไปเหรอ ตรงไหนไม่ทราบ แล้วทีว่ากูล่ะ แหม ใฝ่ต่ำพูดมาได้ มึงสูงตายนักนี่ แค่รวย หน้าตาดี แล้วยังไง มันไม่ใช่คำตอบของทุกคำถาม
“เอาสิโจ้” ผมพยักหน้าท้าทายเขาครับ ไมได้ถอยนะ เขาปรี่มาจริงๆด้วยล่ะท่าน มันผลักบ่าผมทีหนึ่ง ผมเซไปด้านหลัง ตัวเขาสูงกว่าผมมากแต่ก็ไม่เท่าไอ้เน่า
“ปึ๊ก” “โอ๊ย” บอกแล้วนะว่าอย่าให้โมโห ผมยกเท้าขึ้นถีบที่กลางตัวเขาทันทีพอยั้งตัวได้ หนอยแน่ ผลักกูเหรอ
“อย่ามาอีก เราไม่เคยรู้จักกัน” ไม่ใช่แค่ผมด่ามันนะ ผมปรี่เข้าหามันที่มันนอนกลิ้งอยู่ ทั้งเตะทั้งกระทืบ
“อุ่น หยุด” พ่อผมครับ วิ่งออกมาพร้อมกันหมดนั่นล่ะ พ่อผมลากผมออกไป ส่วนต้อดไปพยุงไอ้นั่นขึ้นมา เรื่องราวดำเนินไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้พ่อผมกำลังนั่งเทศนาผมอยู่บนห้องครับ
“รู้จักระงับอารมณ์ไว้บ้างสิลูก เห็นไหม พอเราร้อนเดี๋ยวมันก็ยิ่งร้อน เราแทนที่จะใจเย็นหน่อย”
“แต่เขาว่าอุ่นใฝ่ต่ำนะพ่อ อุ่นไมได้ใฝ่ต่ำ อุ่นไมได้ใฝ่ต่ำนะ เขาไม่มีสิทธิ์มาว่าอุ่นแบบนี้” ผมร้องไห้ออกมาครับ ไม่ได้แสดงละครนะ คือมันอัดอั้นใจจริงๆ คำพูดคำนี้ ยายผมเคยว่าพ่อผม เคยว่าแม่ผม ผมเกลียดคำๆนี้ เพราะคำว่าใฝ่ต่ำถ้าจะหมายความถึงจริงๆ มันก็คือผม ซึ่งเป็นผลผลิตของความใฝ่ต่ำนั่นเอง
“อุ่น ไม่เอาลูก ไม่เอา” พ่อผมกอดผมไว้แน่น ผมร้องไห้ออกมาซุกหน้าลงกับบ่าพ่อ
“ทำไม ทำไม อุ่นไม่ได้ใฝ่ต่ำ อย่ามาว่าอุ่นแบบนี้” ผมสะอื้นอยู่นานสองนานครับ พ่อผมคงจะพอเข้าใจเลยไม่ได้พูดอะไรอีก ปลอบผมอยู่จนผมหยุด
“เน่าอ่ะพี่ต้อย” ผมเดินตามพ่อลงไปข้างล่างล่ะครับ สองคนนั้นกลับไปแล้ว
“ออกไปตาพู้นล่ะยังบ่ทันกลับมา เอื้อยล่ะเสียวอยู่นี่ ว่าแล้วต้องเป็นแนวนี้ บ่พ้อกันโดนปากยังคือเก่าอยู่เนาะคุณโจ้น่ะ ถืกตีนบ่านนี้คือสิหลาบไปโดน”
“อย่าไปพูดถึงเค้าเลยพี่ต้อย อุ่นคงไมได้เจอเขาอีกแล้วล่ะ” ผมบอกไปครับแล้วรีบจะไปหาไอ้เน่า มันต้องงอนแน่ๆเลยอ่ะ ยิ่งง้อยากๆอยู่นะเนี่ย
“พี่ต้อยจักรยานอุ่นเอาไปก่อนนะ” ผมบอกพี่ต้อยแต่ไม่รอฟังครับ ปั่นจักรยานออกจากบ้านมาทันที ผมปั่นไปที่บ้านมัน ไม่อยู่นี่
“โบ้ พ่อไปไหน” ผมจอดรถแล้วลงไปกอดไอ้โบ้ล่ะครับ มันก็เลียผมใหญ่
“รออยู่บ้านนะโบ้ เดี๋ยวไปตามหาพ่อแกก่อน” ผมบอกมันครับ ใจเริ่มไม่ดีแล้วเถอะ มันไม่อยู่บ้านแล้วมันจะไปไหนอ่ะ ผมจะไปหามันที่ไหน ผมคิดไม่ออกเลยไม่ไปครับ นั่งลงกอดไอ้โบ้อยู่แบบนั้นล่ะ รอนานเท่าไหร่ไม่รู้ผมเลยหลับไป นอนกอดหมานอนอยู่หน้าบ้าน มาดูเอาเถอะ ไอ้โบ้มันก็ดีนะ ผมกอดมันก็ไม่ดิ้นเลย มันก็เลียแผล่บๆอยู่ ผมนอนกับพื้นเลยนะ มันก็นอนเฝ้าผมทั้งอย่างนั้น
“ผัวมีไม่นอน นอนกับหมา” ผมงัวเงียลืมตาขึ้นเพราะมีคนเอามือมาขยี้หัวผมล่ะครับ
“เน่า ไปไหนมาอ่ะ” ผมลุกขึ้น มันนั่งยองๆมองผมอยู่
“งอนดิ” “อ่า งอนไรอ่ะ” ผมจับแขนมันไว้ล่ะครับ
“ผัวเก่ามาหา จะกลับไปหามันไหมล่ะมึง” อ่านะ ดูมันพูดครับ
“ใครผัวเก่า ไม่มีหรอกนะผัวเก่า มีแต่คนปัจจุบัน”
“แล้วตอนกูต่อยมัน ทำไมมึงทำท่าเป็นห่วงมันวะ ไม่เห็นห่วงกู” มันงอนครับ ดูๆ ปากมันเริ่มสูงขึ้นๆ
“ไรอ่ะ ถ้าห่วงเขา เราวิ่งไปดูเขาแล้วดิ เราวิ่งไปหาเน่าก่อนนะ จำไมได้เหรอ”
“ไม่ได้ กูถามจริงๆนะ มึงยังมีใจเหลือให้มันไหมวะ” มันมองผมสายตาจริงจังมากครับ
“ไม่เหลือ ไม่เหลือสักอย่าง”
“เอาให้แน่นะมึง กูไม่อยากเจ็บนะเว้ย” มันพูดครับ ผมเม้มปากแน่น มองหน้ามันแล้วผมก็ค่อยๆเลื่อนมือขึ้นไปสัมผัสรอยแผลบนหน้ามันเบาๆ
“ถ้าเน่าจะเจ็บ เราเจ็บกว่าหลายเท่าเถอะ ยังไม่รู้เหรอว่าเรารักเน่ามากแค่ไหน” ผมเม้มปากแน่นน้ำตาไหลออกมา ดราม่ามาก แต่มันซึ้งในใจยังไงไม่รู้ มันจับหน้าผมไว้ครับ
“ไม่รู้ มึงเคยบอกรักกูเหรอ” มันยิ้มนะครับแต่ด้วยความที่มันเป็นคนกวนตีนล่ะ มันเลยพูดออกมา
“เรารักเน่านะ” “หือ ว่าไงนะ” ดูเอานะครับ จากที่ซึ้งจนผมชักจะไม่ไหว
“อ่าฮะ” ผมโน้มหน้ามันลงมาแล้วก็จูบมันเลยครับ อิอิ ขี้เกียจพูดเถอะ พูดเยอะไปก็เท่านั้นทำเลยก็แล้วกัน มันก็ครางออกมา จูบตอบผม
“ดูไรไอ้โบ้ ไปโน่นไป พ่อกับแม่มึงจะเอากัน” “บ้านะเน่า” มันหันไปว่าไอ้โบ้ที่ยืนจ้องเราอยู่ตาปริบๆ ฮ่าๆ เวอร์แระหมามันไม่ตาปริบๆหรอกครับ ไอ้เน่ามันจูงมือผมขึ้นไปบนห้องมันล่ะครับ บ้านเงียบเชียบ ห้องมันก็ยังคงอับเหมือนเคย เพราะไม่ค่อยได้อยู่ เสื้อผ้าในตู้ก็เกือบจะเกลี้ยงแล้วครับ มันไปอยู่ที่บ้านผมจนแน่นตู้ไปหมดแล้วเถอะ
“มึงบอกมันว่าไร” มันถามผมครับ อิอิ ไม่อยากบอกเลยว่าเราสองคนกำลังบรรเลงเพลงรักกันอยู่ เขินอ่ะ
“บอกว่า เรากับเขาไม่เคยรู้จักกัน และตอนนี้เรามีคนที่เรารักมากแล้ว ไม่ต้องพยายามทำอะไร” ผมบอกมันไปล่ะครับ มันก็กัดฟันกรอดๆอยู่ล่ะ
“ดีๆ จะไม่ไหวแล้วนะเบบี๋” มันครางออกมา
“เร็วๆ เราก็มะ อ่า” อิอิ งดบรรยายก็แล้วกัน สรุปเราสองคนก็นอนกอดกัน อากาศมันหนาวนี่เนอะ กอดหน่อยเถอะ ไอ้เน่าของผม

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. พักนี้ขี้เกียจม้ากกกกกกกกกกกกก แต่ก็พยายามเขียนเรื่อยๆนะคร้าบ

เอาให้อ่านก่อนจาไปเท่ว หลวงพระบาง อิอิ ไปพักผ่อนและเอาบรรยากาศ เดี๋ยวถ่ายรูปมาฝากเด้อ...
ติดตามได้ใน แฟนเพจ คร้าบ จุ๊บๆๆ

[bytoey]

น่ารักนะคู่นี้

ถ่ายรูปมาให้น้องดูเยอะๆนะคะพี่อิ๊คค

[chancha]

ไอ้โจ้โดน  ซะใจจริงๆ

[malula]

โถ ๆ โจ้อุตส่าห์มาซะไกล โดนทั้งหมัดทั้งถีบ สม...
น้องอุ่นเป็นสะใภ้อีสานเต็มตัว ไม่กลับแล้วเมืองหลวง อิอิ

[Still_14OC]

เฮ้อ~~~~~~~~~~~~~~~~ ค่อยยังชั่ว  โล่งอก

[ThE_PaRaN]

คนบ้านนอก ก็ดีกว่าคนในเมืองใจสกปรกล่ะว๊า 

ท้ิงเค้าเอง ยังจะมีหน้ามาขอคืนดี ขนาดเราไม่ใช่อุ่น เรายังอยากจะตั้นหน้าให้แหกเลย 

แล้วมาว่าคนอื่นใฝ่ต่ำ ตัวเองสูงตายล่ะ (หูย อินเนอร์แรง ฮ่าๆๆ)

[PetitDragon]

คิดว่าโจ้พูดแบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ อะไรๆ มันก็จะง่ายขึ้น 

[CarToonMiZa]

เป็นกำลังใจให้นู๋อุ่น

[CanonDNattari]

ไอ้โจ้  ตามด้วย 

ส่วนน้องอุ่น

[beery25]

 

[Homepage]

อ๊ายยยยย ตอนสุดท้ายน่ารักอ่ะ อึ๋ย ๆ , โกรธโจ้อ่ะ ไม่น่าพูดแรงขนาดนั้นเลย คนระดับไหนเขาก็มีหัวใจกันทั้งนั้นแหละ ><

[SuSaya]

สมน้ำหน้า ปากหาตีนเหมือนเน่าว่าจริงๆ

[uknowvry]

มันเจ๋งมาก!!!!!.... อุ่นนี่ให้ความรู้สึกแบบ พี่ไม่ต้อง น้องทำเองอ่ะ

[kanda53]

บาทานู๋อุ่นหนักไม่แพ้สามีจริง ๆ ..
รักนี้เป็นของใครเดี๋ยวคงรู้อยู่แล้วแค่ ...แกว่ง ๆนิดหน่อยนิ
เที่ยวเผื่อด้วยนะจ๊ะน้องอิ๊ก

  น้องอิ๊ก 

[DoubleBass]

สะใจอะ 

[jimmyFG]

เยี่ยมยอดดด

[nong PeePee]

  กี่ตอนๆก็น่ารักอ่ะ 

[Supermimt]

เออดี  บรรเลงบทรักไปคุยกันไป เคลียร์กันไป  ห้าห้า

ชอบจังเลย

แต่อิโจ้แมร่งเลวว่ะ สมควร

[ordkrub]

เบบี๋ เจ๋งมาก
เอาไป10

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ไปเสียแล้วหลวงพระบาง เมื่ไหร่น้อจะได้อ่านต่อคริๆๆ เสียวเหมือนกันนะเนี่ยเน่า

[kenghan]

นู๋อุ่นสุดยอด

[super hero]

ชอบมากอ่ะเรื่องนี้ มาต่อเว้ยๆนะอ้าย 

[theWinDy]

อุ่นเดี๋ยว เราเข้าใจกันตลอดเวลา 

[pjny_tem]

แว๊กกกก  ดร่ามาเสร็จ อีโรติกต่อเลยนะหนูอุ่น อิ อิ

[pjny_tem]

แว๊กกกกกกกกก ดร่าม่าเสร็จ  อีโรติกต่อเลยนะอุ่นเดี๋ยว อิ อิ