เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] / [สองก้าว] และ [ก้าวต่อไป] จบในตัว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] / [สองก้าว] และ [ก้าวต่อไป] จบในตัว  (อ่าน 78657 ครั้ง)

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #30 เมื่อ21-03-2012 09:07:28 »

 :กอด1:ผู้มีอุปการะคุณทุกคน

เจต  o22 โหดไป?

ขอแจงหน่อย....
คุณเจตเค้ามันประเภทเขียนเสือให้วัวกลัว เล่นให้ดูหนักแบบนั้น (เผื่อเป็น) ชู้ (จริง) จะได้กลัว ไม่กล้ามาสานต่ออีก หรือหากไปเจอริ้นไรตัวอื่นๆ ริ้นไรตัวเดิมอาจช่วยโฆษณาให้ว่า "เมิงเจ้าของเค้าดุมากกกก อย่าไปยุ่งเชียว"  :laugh:
เอาจริงๆ อ่ะนะ คุณเจตแกไม่ฆ่าหรอก (ไม่ฟัน/ไม่ยิงด้วย) แกกะแค่ซ้อมเท่านั้นแหละ
เพราะอะไร? --------------- เพราะมากกว่านี้โต้จะโกรธเอาอ่ะดิ๊  :o12:


ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกๆ ท่านอีกครั้ง
ดีใจที่อ่านกันแล้วสนุก
ไว้โอกาสหน้าพบกันใหม่  : 222222:

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #31 เมื่อ21-03-2012 11:00:24 »

^
^
^
จิ้มๆๆๆ

ขอตอนพิเศษหวานๆคู่เจตโต้หน่อยได้มั้ยอ่ะ  ชอบ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
เรื่องสั้น [สองก้าว] ๑
«ตอบ #32 เมื่อ21-03-2012 11:48:45 »


สองก้าว



เสียงครางกระหึ่มของเครื่องยนต์ ดังลอยไปตามท้องถนนซึ่งคราคร่ำไปด้วยรถยนต์ ชายหนุ่มสองคนนั่งอยู่บนรถฮาเลย์เดวิดสันซึ่งจอดกินพื้นที่ของช่องทางเดินรถไปหนึ่งเลนให้สมกับความไม่ธรรมดาของตัวมัน หมวกกันน็อคเรียบหรูสกรีนคำว่า Destroyer เด่นๆ เพียงคำเดียวก็เท่กินขาด ไม่ต่างจากเสื้อแจ๊คเกตสีดำบนตัวคนขี่ซึ่งคาดว่าสั่งทำมาคู่กัน ส่วนคนซ้อนหลังนั้นสวมแค่เสื้อยืดสีเทาหม่นกางเกงขาสั้นเหนือเข่าและรองเท้าเข็มทิศ...เห็นแล้วเหมือนคุณแกจะไปทำสวน *0*

ก่อนขึ้นรถมาถึงจุดนี้


“เหี้ยโต้ ไหนมึงบอกกูจะไปกรอกทราย แต่งตัวซะ เปลี่ยนใจไปงานมอเตอร์โชว์ก็ไม่บอกกูเล๊ย” คุณเสือเท้าสะเอวเอามือข้างหนึ่งเกาหัวแกรกๆ กำลังอึ้งกับเครื่องทรงของเพื่อนตัวเอง

กางเกงยีนส์ขากระชับพอดีตัว สีไม่สดไม่เก่าเอาว่าอยู่เป็นตัวคนใส่มันเท่โคตร เสื้อแจ๊คเกตหนังสีดำสกรีนข้างหลังดำเดียวโดดๆ Destroyer คาดว่าพ่อเจ้ากระคุณไปสั่งทำมาให้เข้ากับหมวกกันน็อคเพราะฟอนด์เดียวกันเป๊ะ รองเท้าโอเคว่าธรรมดาหน่อยผ้าใบสีดำเรียบไม่มีลาย เมื่อทุกอย่างมารวมอยู่บนตัวของคนใส่แล้ว.....สมกับคำว่า “เดสทรอยเยอร์” ของมันจริงๆ

ช่างประหัตประหารสายตาคนมองแท้ๆ .... แฟนมันปล่อยมันออกมาจากบ้านได้ไงเนี่ย!!!!

“ฮึ กูเตรียมชุดไปเปลี่ยนเว้ย” ชายหนุ่มยิ้มกระหยิ่ม

“วุ่นวายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” คุณเสือเอือมระอา

“ให้กูแต่งแบบมึงขี่ไอ้เดสอ่ะนะ น่าสงสารไอ้เดสของกรูว่ะ” ชายหนุ่มพูดพลางเอามือตบเบาะฮาเลย์

ไอ้เดส...คือฮาเลย์เดวิดสันรุ่นอะไรไม่รู้ คุณเสือไม่จำ แต่เจ้าของมันพูดกรอกหูว่า ‘มึงจำไว้รุ่นนี้เค้าเรียกชื่อเล่นกันว่า เดสทรอยเยอร์’---- ก็เลยจำได้แค่นั้นล่ะ เคยถามมันว่าไม่เปลี่ยนชื่อเหรอ ปกติคนเราหากมีของรักก็มักจะตั้งชื่อพิเศษที่ใช้เรียกของรักของตัวเอง คำตอบที่ได้จากโต้....ก็สมกับเป็นมันแหละนะ

‘กูรักไอ้เดสที่สมรรถภาพของมัน ยิ่งได้ยินชื่อมันกูแม่ง... รักตายเลย! จะเปลี่ยนทำซากอะไร เดสทรอยเยอร์นี่ก็เท่ตายชักแล้วมึง’------ จริงของมัน ก็เหมือนเวลามันเรียกแฟนมัน คู่อื่นเค้าเรียกกัน ตะเอง เหมียวเหมียว บุ๋มบุ๋ม ปี๊ปี๊----- สุดแล้วแต่จะนึกกันได้

ของคู่ไอ้คุณโต้เค้าเรียกกันด้วยชื่อดั้งเดิม “สัดเจต” “เชี่ยโต้”......คุณเสือรู้สึกได้ถึงความจริงใจทุกครั้งที่ได้ยิน

“สัด ไปกรอกทรายเดี๋ยวก็เปื้อน เชี่ยนี่ เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่นะมึงน่ะ เพื่อนกูเสียคนเพราะไอ้เจตแท้ๆ” คุณเสือหันไปหยิบถุง 7-13 (555555+ เลี่ยงการโฆษณาแบบไม่ได้ตังค์หน่อย) เตรียมตัวออกเดินทาง

คุณโต้เหลือบตามองถุงในมือของเพื่อนแล้วรีบยกมือปางห้ามญาติ “มึงหยุด กลับไปเอาเป้ของมึงมาใส่ของของมึงซะ ไม่งั้นอย่ามาขึ้นไอ้เดสของกู”

“เชี่ยโต้!” ชักเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมแฟนมันถึงชอบเรียกมันแบบนี้ “มากไป มากไป” คุณเสือไม่ใส่ใจ

“น้อยไป กูไม่ให้มึงเปลี่ยนชุดก็บุญแล้ว เอาใบสีดำที่มึงสะพายตอนไปเที่ยวเขาใหญ่กับกู เดือนก่อนนะ ห้ามเอาใบอื่น” คุณโต้กอดอกพูด

“เชี่ยโต้! มึง......โฮ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย มึงจะเอาอะไรกูอีกมั้ย กูต้องเปลี่ยนสีหมวกกันน๊อคกูด้วยมั้ยเนี่ย?!” คุณเสือชูหมวกกันน๊อคสีขาวนวลในมือขึ้นมา ด้านหลังหมวกมีลายเส้นเป็นหัวพยัคฆ์น่าเกรงขาม หมวกใบนี้เดิมทีเป็นสีขาวเกลี้ยงธรรมดา กว่าจะหาซื้อได้ยากโคตรๆ ทีเดียว แต่แล้วคนมือบอนคนนึงเค้ายืมไปใส่ กลับมาอีกเดือนก็มีรูปนี้ติดกลับมาด้วย ทีแรกก็ด่าไอ้คนมือบอนนะ แต่พอมองดีๆ แล้ว .......... ฝีมือดีใช้ได้

คุณโต้ส่ายหน้า

คุณเสือเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปในบ้าน



********



“เดสทรอยเยอร์” เคลื่อนมาจอดในร่มไม้หนึ่งของพื้นที่ด้านในซึ่งถูกจัดไว้ให้เป็นพื้นที่สำหรับกรอกทราย คุณเสือโดดลงจากรถพร้อม ถอดหมวกกันน็อค แล้วปลดเป้สีดำที่อยู่ข้างหลังมาเอาน้ำเปล่าไปดื่ม

“มึงไปเปลี่ยนชุดดิ” คุณเสือบอกเพื่อพลางเอาน้ำที่เหลือล้างหน้าล้างแขน ระหว่างทางถึงแม้บรรยากาศมันจะชื้นด้วยไอน้ำที่เจิ่งนองรอบๆ พื้นที่ ทว่า ยังรู้สึกว่าแดดแผดเผา

ปื๊ด------------ เสียงรูดซิปดังเลยมา คุณเสือที่ล้างหน้าเสร็จหันไปมองตามเสียงดังขึ้น ภาพที่เห็นคือ....

ชายหนุ่มผมเกรียนสกินเฮด รูดซิปเสื้อแจ๊คเกตสีดำลง ถอดเสื้อพาดไว้บนรถมอเตอไซด์เสร็จแล้วก็หันมาปลดกระดุมกางเกงยีนส์ขายาว รูดซิปลง และถอดกางเกงลงไปกองกับพื้น ด้วยความฟิตของกางเกงทำให้เจ้าตัวต้องพลิกกางเกงยีนส์กลับคืนจากด้านนอกมาเป็นด้านในเสียก่อนพับมันม้วนรวมไว้กับเสื้อแจ๊คเกต....มาถึงนาทีนี้ ชุดของคุณโต้ก็ดูไม่ต่างกับคุณเสือแล้วล่ะครับ

“มึงอย่าไปพูดกับใครล่ะว่าซ้อนรถกูมานี่” โต้บอกเพื่อนแบบรู้กัน

“อื้อ” เสือรับคำในลำคอ

เขารู้ดีเพื่อความปลอดภัยและสงบสุขของตัวเอง อย่าให้ผัวมันรู้ว่าซ้อนท้ายรถเมียมัน หากมันรู้...หัวเราะไม่ออกกันเลยทีเดียว

“ฝากไว้ในเป้มึงด้วย อ่ะ” พูดพลางยื่นชุดของตัวเองไปให้เพื่อน

เสือรับชุดไปยัดไว้ในเป้ จากนั้นก็ส่งเป้ไปให้เจ้าของรถจัดการวางมันไว้ที่รถตามใจชอบ เรียบร้อยแล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปภูเขาทรายขนาดย่อมๆ

ตกใจกับการเปลี่ยนชุดของเพื่อน...ไม่ล่ะ คบกันมานาน ตกใจแค่ครั้งแรกที่เห็นก็พอ

ล่าสุดที่ตกใจกับการกระทำของเพื่อนคือ.....การจอดรถของมัน มันรักเดสมาก แต่มันจอดไอ้เดสแบบไม่กลัวหายเลยสักนิด แต่คำตอบที่ได้ก็สมกับเป็นมัน ‘ช่างมันเหอะ ปล่อยๆ แม่งบ้าง แค่รักมันก็มีห่วงแล้ว จะให้หวงมันตลอดเวลา กูเหนื่อย จะหายก็เรื่องของมัน ทำใจว่ะ’----- ทำกับเดสเหมือนทำกับแฟน ถ้าไอ้เดสเป็นหมาไอ้เดสคงเดินพันขามันไม่ห่าง....เหมือนไอ้เจต ฮา-------

รักแต่ก็กล้าปล่อย แม่งแน่จริงๆ *0*




********




“น้องครับ พี่ช่วยตักมั้ย?” โต้เดินเข้าหากลุ่มเด็กๆ หน้าใสกลุ่มหนึ่งซึ่งจับกลุ่มกันอยู่ห้าคน

“ไอ้โต้ กูได้พลั่วมาอันเดียวว่ะ” เสือที่เดินตามมาบอกเพื่อน

“เอ่อ...” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดค้างพลางหันไปมองเพื่อนแบบขอความเห็น

“เดี๋ยวพี่ๆ ตักให้ น้องเอาไปผูก พวกพี่กรรมกรเก่า สามารถครับ” โต้ยิ้มหวานยื่นไมตรี

“ค่า” น้องๆ ขานรับ แล้วก็เริ่มจัดตำแหน่งกัน โดยมีพวกเขาสองคนยืนถือพลั่วอยู่บนภูเขาทราย

ออกแรงกันจนเหงื่อเริ่มโทรม อยู่ดีๆ น้องผู้หญิงที่คอยถือถุงทรายให้เสือก็หายไปไหนไม่รู้ หันมาอีกทีเสือก็ตักทรายไปใส่หน้าน้องที่ใส่หมวกแก๊ปพร้อมเอาผ้าขนหนูพันหน้าพันหน้าเข้าอย่างจัง

“เฮ้ย!!!!” เสือตกใจ รีบวางพลั่วแล้วเข้าไปดูน้องว่าทรายเข้าตามั้ย...ทรายที่ตัก สกปรกพอดู

“ไอ้เสือ แม่งไม่ดูเล๊ย เอาน้ำมา น้ำครับ น้ำ” โต้ร้องด่าเพื่อนแล้วก็หันไปบอกน้องผู้หญิงที่อยู่สุดแถวให้เอาน้ำมาล้างหน้าเพื่อน

“โทษทีน้อง พี่ไม่ทันมอง เข้าตารึเปล่า” เสือรีบถอดหมวกและผ้าให้น้อง พอเห็นหน้านั้นชัดๆ เขาถึงกับใจกระตุกวูบ

“กร ล้างหน้าก่อนมั้ย ทรายเข้าตารึเปล่า?” น้องผู้หญิงยื่นหัวน้ำมาให้เพื่อน

เพราะทรายเข้าตา เพื่อนจึงไม่ได้ยื่นมือไปรับขวดน้ำ เสือได้สติ รีบรับขวดน้ำมาแล้ว ดันคางเด็กผู้ชายที่ชื่อกรขึ้น “ล้างตาก่อนนะครับ” ว่าแล้วก็เอาน้ำเทลงบนหน้า จากนั้นถึงค่อยปลิ้นตาเทน้ำล้างให้

“ออกมั้ยครับ” เสือถามด้วยความเป็นห่วง

เด็กผู้ชายยังนิ่ง ทว่า พอแขนเขาจะยกขึ้นใกล้ตา เสือก็จับข้อมือเขาไว้ แล้วบอกเสียงเข้มว่า “อย่าขยี้ เดี๋ยวมันบาด ตะแคงหน้ามา เดี๋ยวพี่เทน้ำล้างให้ กรกระพริบตาไว้”

เด็กผู้ชายยังนิ่ง เสือเลยจับหน้าเขาให้ตะแคงทั้งที่เจ้าของหน้าฝืนแรงเขา แต่แรงของเด็กไม่คณามือของผู้ใหญ่แบบเขาหรอก ยิ่งสำหรับคนตรงหน้านี้แล้ว คุ้นมือเสือดี เขารู้ว่าจับตรงไหนแล้วเขาจะไม่ต่อต้าน

ดวงตาสีเขียวกระพริบปริบๆ ใบหน้าเปียกโชก....

ใบหน้ายังโครงเดิม แต่รายละเอียดดูแปลกตาไป ไม่ได้น่ารักมากเหมือนก่อนนี้ แต่ดวงตาสีแปลกซึ่งถูกขับความเด่นด้วยเส้นผมหยักโศกสีดำ กลับยังคงดึงดูด....ใจของเสือได้ไม่เปลี่ยน

“ขอบคุณครับ” เด็กผู้ชายที่ชื่อกร กล่าวขอบคุณเสียงเบา แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่คล้องคออยู่บนคอเพื่อนมาเช็ดหน้า

เพื่อนๆ ซักถามด้วยความเป็นห่วงสักพักแล้วต่างก็หันมาสนใจกับการกรอกทรายต่อ



คนไม่รู้จัก....ไม่ได้หมายความว่า “ไม่รู้จักกัน”

หากอีกฝ่ายไม่อยากรู้จักเขา เสือจะทู้ซี้ไปรู้จักเขาได้ยังไง ในเมื่อต่างก็เป็นคนรู้จักกันมาก่อน แถทยังสนิทกันด้วย ถึงแม้อีกฝ่ายอาจใช้คำว่า “เคยสนิท” กับเขาก็ตาม



รู้มั้ย?.....

ก้าวแรกที่ก้าวพลาด โต้บอกเสือว่า “มันเป็นโชคชะตาว่ะ”

แต่ก้าวที่สองที่เสือก้าวพลาด โต้บอกว่า “มึงทำตัวเองว่ะ ไอ้ควาย!”

จากเสือลดชั้นเป็นควายซะแล้ว.........................






มีต่อ  Reply #39


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2013 00:05:52 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ badcow

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-10
ชอบตัวละครทั้งสี่คนเลยครับ
แม้จะสั้นและจบในตอน แต่บรรยายให้เห็นความผูกพันธ์ได้ดีมากๆ
อยากอ่านตอนพิเศษอีกนะครับ

punmile

  • บุคคลทั่วไป
ชอบมากเลยเรื่องน้ ดูเถื่อนๆดี ฮาาาา

รอคู่พี่เสือกับน้องกรต่อนะ  :-[

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
ชอบพี่โต้มาก มันดูเถื่อนดีอ่ะ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะค่ะ

dawnthesky

  • บุคคลทั่วไป
ชอบจัง ติดตามต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
คู่ใหม่เสือกรป่ะคะ  รอๆๆ

 :กอด1:

ออฟไลน์ Salome

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
เจ็บเนอะเจอคนที่เขาทำเป็นไม่รู้จักเรา อยากอ่านยาวๆ แบบเรื่องแรกน่ะ
ต่อเนื่องมากๆ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
“เสือ มีคนมาหามึงว่ะ โน่น” คนข้างหลังสะกิดบอก

คนที่ถูกเรียกหันไปมองตามทิศที่นิ้วชี้ คนหน้าตาคุ้นเคยชะโงกหน้ามาจากประตูหลังห้อง

“มีไรวะ?” เสือถาม

“มึงกลับบ้านกี่โมงวะวันนี้” ทศถาม

“เลิกเรียนก็กลับเลย ไมวะ?” เสือถามกลับ

“พอดีเลย มึงพาน้องกูกลับด้วยดิ๊ วันนี้กูมีนัดกับสาว นะ นะ” ทศอ้อน

“ฮึ ไอ้หน้าหม้อ” เสือเบ้ปาก

“เออ ฝากด้วย ใจว่ะ” ทศตบแขนอีกฝ่ายแล้วหันหลังเดินกลับไป


************


เสือรู้ดีว่าก้าวแรกที่ตัวเองพลาด เกิดจากที่ไม่รู้จักหัวใจตัวเองดีพอ

“รักเป็นยังไง?”เขาไม่รู้หรอก




ตอนเขาอยู่ชั้น ม.6 ส่วนกร อยู่ ม.1

กรเป็นน้องชายของทศ ไอ้ทศอยู่ข้างบ้านกันมาตั้งแต่เด็ก แต่กรเป็นน้องชายคนละแม่
 
แม่ของทศเลิกกับพ่อของทศตอนที่พวกเขาขึ้น ม.1......ไม่นานนัก ทศถึงรู้ว่า ตัวเองมีน้องชายที่อายุห่างกันแค่ 5 ปี

ทีแรกที่รู้โดยบังเอิญ ทศไม่กล้าบอกแม่ เพราะกลัวแม่เสียใจ เขาเก็บความลับนี้ไว้คนเดียว จนกระทั่งวันหนึ่ง


**************


“ทศ คืนนี้ไปธุระกับแม่หน่อย ใส่ชุดดำนะ เราจะไปงานศพกัน” แม่บอกกับเขาตอนที่เขาเดินเข้ามาในบ้าน

“อ้าว เหรอ งานใครอ่ะแม่” ทศพูดพลางล้วงกระเป๋ากางเกงเตรียมโทรศัพท์ไปบอกเพื่อนที่นัดกันไปเตะบอล

“.....พ่อเค้าเสียแล้วน่ะลูก เมื่อเช้ารุ่งนี่เอง ช่วงสายคุณเจนนิเฟอร์เธอโทรมาบอกแม่....”
แม่เล่าไปพลางมือยังคนแกงในหม้อไปพลาง

ทศใจหายวาบ เขารักพ่อ ถึงแม้พ่อจะเลิกกับแม่ แต่พ่อไม่ได้เลิกรักเขากับแม่....

เรื่องของผู้ใหญ่ทศไม่เข้าใจ แต่ครอบครัวเขาเป็นเหมือนครอบครัวที่อยู่ห่างกัน แต่ไม่ใช่คนอื่นสำหรับกัน ทศรับรู้แบบนี้และยอมรับกับสภาพแบบนี้ด้วยความยินดี ส่วนเรื่องน้องชายต่างแม่ของเขา

พอได้ยินแม่บอกว่าฝ่ายโน้นโทรมาบอก แม่คงรู้เรื่องทุกอย่าง อาจรู้มากกว่าที่เขารู้ก็เป็นได้ด้วย

“กินข้าวก่อนไปรึเปล่า? แม่จะไปกี่โมงล่ะ?” ทศลองชวนคุย

“ไกลอยู่ ห้าโมงเย็นก็ออกรถเลยดีกว่า ลูกไปเตรียมตัวเถอะ แม่ทำกับข้าวใกล้เสร็จแล้ว วันนี้กินกันเร็วหน่อยนะ”

แม่ยังคงไม่ผิดแปลกอะไร เสียใจก็คงต้องมีบ้าง แต่ไม่ได้เห็นแม่ฟูมฟาย ทศก็สบายใจมากขึ้น

“ครับ”




***********



ทศพาแม่มาถึงวัดที่จัดงาน แม่พาเข้าไปทักทายภรรยาอีกคนของพ่อ คุณเจนนิเฟอร์เป็นลูกครึ่ง
ครอบครัวเธอย้ายมาอยู่ไทยตอนที่เธออยู่....ราวม.ต้น แล้วก็ตั้งรกรากอยู่ที่นี่มาตลอด แม่เรียกเธอสั้นๆ ว่าเจน

ท่าทางของแม่เป็นห่วง เอื้อเฟื้อต่อคุณเจนเหมือนญาติ ทศทั้งแปลกใจและไม่แปลกใจ

เขายอมรับช่วงแรกที่รู้ว่าพ่อมีคนอื่นทั้งๆ ที่มีเขากับแม่ในเวลาเดียวกัน เขาโกรธ โกรธมากด้วย

เขาตั้งแง่กับอีกฝ่ายทั้งๆ ที่ไม่เคยพบหน้ากันเลย ทศพยายามยึดเวลาของพ่อมาให้ได้มากที่สุด

และพ่อก็เป็นอย่างที่เขาต้องการ จนกระทั่งเขาขึ้น ม.ปลาย กิจกรรมมีให้ทำมากขึ้น เพื่อนหลากหลายมากขึ้น ความสนใจของวัยรุ่นมีมากขึ้น ช่วงนี้ทศจึงไม่เซ้าซี้พ่อเหมือนก่อน

“น้องกร มาหาคุณป้าอรสิคะ ไหว้ป้าอรเค้านะลูก แล้วนั่นก็พี่ทศ”

คุณเจนโอบเอวลูกชายของเธอเข้ามาหาตัวเองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ลูกชายของเธอพนมมือไหว้
แม่และทศอย่างนอบน้อม พอเงยหน้าขึ้นทศจึงเห็นหน้าตาของน้องชายตัวเองเป็นครั้งแรก

ผมหยักโศกสีดำสนิทดูนุ่มมือ...หากได้สัมผัส ตัวขาวเกลี้ยงผิวสวยมากเหมือนแม่ผู้ให้กำเนิด
โครงหน้าเด็กชายเหมือนพ่อ ซึ่งก็หมายความว่าคล้ายเขามากด้วย---- ทำไมตาดูแปลกๆ วะ สีตาจางๆ พิกล

“ทศพาน้องไปช่วยตรงนั้นนะ ช่วยกันจุดธูปให้แขก” แม่สั่งให้ทศไปทำหน้าที่ของลูกชายคนหนึ่งของพ่อ ไม่ใช่ว่าอวดศักดาอะไร แต่แม่อยากคุยกับคุณเจนเป็นการส่วนตัวมากกว่า

เด็กชายหน้าตาน่าเอ็นดูเงยหน้ามองเขา สีหน้าตื่นเล็กน้อยที่ถูกสั่งให้ไปกับเขา แต่หน้าแบบนั้นล่ะที่น่าเอ็นดู ทศอดไม่ได้ที่จะส่งยิ้มให้ เขาเดินอ้อมไปอีกทาง ยื่นมือไปหาเด็กชาย แล้วบอกว่า “ป๊ะ น้องกร ไปป๊ะ?” ถามหยั่งเชิง เห็นน้องยังเด็กเขาจึงใช้คำพูดแบบที่ใช้พูดเล่นกับเด็กไว้ก่อน

กรหันหน้าไปมองแม่ พอแม่พยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้ เด็กชายก็ยื่นมือมาหาเขา ทศจูงมือนิ่มๆ ที่เล็กกว่าตัวเองไปทางที่แม่สั่ง คุณน้าผู้ชายคนหนึ่งที่ทำหน้าที่อยู่ก่อน คิดว่าเขาน่าจะรู้ว่าทศเป็นใคร

เขาพยักหน้าให้ บอกวิธีการให้ ก่อนเดินไปเขาบอกกับเด็กทั้งสองว่า “ทำให้พ่อเค้านะลูก รักกันไว้นะ พ่อเค้าจะได้ไปแบบสบายใจ”

คำพูดสั้นๆ ตามมารยาททั่วไป แต่กระแทกใจของทศอย่างแรง

มือที่อยู่ในอุ้งมือเขาแกว่ง เขาก้มลงมามอง เด็กชายบอกเขา “แขกมาแล้วฮะ”

ทศได้สติขึ้นมาทันที เขาหันไปหาธูป เอามันไปจุดแล้วเดินเอากลับมาให้แขก พอครั้งที่สองกรก็ร้องบอกว่าจะทำมั่ง เขาเลยให้กรคอยยื่นธูปให้เขา ส่วนเขามีหน้าที่ไปจุดมาให้แขก

กรเห็นเขาไหว้ขอบคุณก่อนที่แขกจะเดินออกไปก็ทำตามบ้าง แขกบางคนที่รู้จักทศจะถามว่าเด็กผู้ชายคนนี้ใคร ทศก็บอกว่า “น้องชายผมครับ”

คนที่สู่รู้หน่อยจะถามละเอียด ทศก็ตอบให้เขาสมใจ “ลูกของคุณเจนครับ ชื่อน้องกร”

ส่วนคนที่รู้จักกรจะถามว่า “น้องกร ใครเอ่ยหน้าตาเหมือนน้องกรเลย”

เด็กชายจะยิ้มแต้แล้วบอกว่า “พี่ชายกรฮะ พี่ทศเป็นลูกแม่อร”

ครั้งแรกที่ได้ยินคำนั้น ทศใจชาวาบ ------- ความละอายฉาบไปทั่วหัวใจเขา เด็กตัวแค่นี้ เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรก เขาไม่รู้ว่าเด็กชายรู้เรื่องแค่ไหน แต่คำที่เด็กชายเรียกแม่ของเขา “แม่อร”

------มันทำให้เขา จะร้องไห้ เขามันบ้ามากที่ตั้งแง่อยู่ฝ่ายเดียว แม่เขาเองยังไม่ทุกข์ร้อนมีไฟสุมใจเหมือนเขา แต่เขามันบ้าที่อยากเอาชนะ โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝ่ายที่เขาอยากให้แพ้ดีเลวยังไง

เรื่องของผู้ใหญ่มันซับซ้อนเกินกว่าที่ทศจะเข้าใจ เขาเป็นเด็กเคยเข้าใจแบบเด็กๆ แต่ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นเด็กในช่วงวัยที่เขาผ่านมาแล้ว กลับต่างจากเขาอย่างสิ้นเชิง

“พี่ หิวน้ำมั้ย?” กรสะกิดแขนถาม

“อืม ไม่อ่ะ เราหิวเหรอ?” ทศยกมือขึ้นมากุมหัวเด็กชาย

เด็กชายกรหน้าเหวอไปทันที แค่อึดใจเดียว น้ำตาก็ไหลออกมา ทศอุทานได้แค่เฮ้ยคำเดียว แล้วก็ทำอะไรไม่ถูก แต่แล้วจู่ๆ เด็กชายก็ซุกหน้าลงกับพุงเขา ไม่มีเสียงร้องไห้โยเย แต่ทศรู้สึกว่าหน้าท้องตัวเองเริ่มเปียก ทศทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เอามือลูบที่หัวกลมมนได้รูปนั้น เส้นผมนิ่มอย่างที่คิด ยิ่งลูบก็ยิ่งมันมือ

ทศยะแย่ยะยังกับการจุดธูปได้ไม่กี่ที น้าผู้ชายคนเดิมก็เดินมาหา

“น้องกรเป็นอะไรลูก ง่วงแล้วเหรอ?”

.............. ไม่มีเสียงตอบ ทศทำท่าให้น้าผู้ชายดู------ กำมือสองข้างถูๆ ที่ใต้ตา ทำปากเบ้ๆ

‘ร้องไห้เหรอ’ น้าพูดชายพูดแบบไม่ออกเสียง ทศพยักหน้าแทนคำตอบ

น้าผู้ชายยิ้ม ไม่พูดอะไร แต่เดินมาแทรกข้างๆ เขา คอยรับธูปจากเขาไปจุดให้แขก พักใหญ่ก็มีคนเอาน้ำมาให้ดื่ม ทศนึกขึ้นได้เลยก้มหน้าไปถาม “น้ำมั้ย? เป๊บซี่ น้ำแดง น้ำส้ม.....”

“น้ำเปล่า น้องกรห้ามดื่มน้ำมีสี เป็นโรคกระเพาะน่ะ” น้าผู้ชายพูดพลางยื่นแก้วน้ำเปล่ามาให้ทศ

ทศรับไปถือ แล้วเอามือข้างที่วางไว้บนหัวเด็กชายย้ายไปจักกะจี้เอวแทน เด็กชายเด้งตัวพรวดมา หน้าบู้บี้ไม่มีดี

“อ่ะ หิวข้าวป๊ะ” ทศยื่นแก้วน้ำไปให้ ไม่กล่าวล้อเลียนอะไรเด็กชาย

เด็กชายส่ายหน้า ทว่า....... จ๊อกกกกกกกกกกกกกกก

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ขำกันทั้งสองคนทั้งน้าผู้ชายและทศ เด็กชายหน้าม้านทันควัน แก้มป่อง------ น่ารักมาก

น้าผู้ชายเลยไล่ทศให้พากรไปหาข้าวกินที่ด้านใน เด็กชายเดินให้ทศจูงมือทั้งๆ ที่แก้มยังป่องไม่หาย
 
เด็กคนนี้มองเพลินดี ไม่ได้เอาแต่ใจตัว ต้องเรียกว่ามีความคิดเป็นของตัวเอง ของไหนชอบก็คือชอบ ของไหนไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ และจะไม่แตะ ไม่เข้าใกล้สิ่งที่ไม่ชอบเด็ดขาด

สำหรับทศ จัดอยู่ในข่ายว่า “ชอบ” แต่ยังกลัวเกรงกันอยู่ ทว่าพอทศไม่ทิ้งระยะห่าง และตีซี้ด้วย คราวนี้ล่ะ เด็กชายจะให้จูงไม่ยอมให้ปล่อย หากมือทศไม่ว่างก็จะมาเกาะขา ซุกหลัง ทำยังไงก็ได้ให้ตัวแปะติดกันไว้ คุณเจนเห็นแล้วถึงกับน้ำตาซึม แม่ก็ยิ้ม

ให้รักกันไว้ พ่อคงอยากให้เป็นแบบนี้…… พ่ออยากเห็นแบบนี้ด้วยมั้ย

ยิ่งคิดทศก็ยิ่งน้ำตารื้อด้วยความรู้สึกผิด

เขาย้อนเวลากลับไม่ได้ ชีวิตเขามีแต่ต้องเดินหน้า

ในวันที่ต้องส่งพ่อขึ้นสวรค์ ทศตั้งมั่นไว้ในใจและบอกพ่อเป็นครั้งสุดท้าย “ทศจะดูแลน้องกร แม่เจน แม่อร ให้นะพ่อ พ่อสบายใจนะครับ เราจะรักกัน เราดูแลกัน พ่ออย่าห่วงเลย ไปดีนะครับ”

ทว่า ทศได้ดูแลคุณเจนอยู่เพียงห้าเดือน คุณเจนก็ตามพ่อไป…. เป็นอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน

กรซุกทศร้องไห้ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ทศสงสารน้องจับใจ รับรู้ถึงความโดดเดี่ยวของน้อง แต่ก็ดีใจที่น้องยึดเขาไว้เป็นที่พึ่ง

การเป็นตัวแทนของใครสักคนอาจยาก แต่ทศจะลองดู

ถ้าน้องยอมเปิดใจให้เขา เขาก็จะเปิดใจให้น้อง


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-03-2012 00:12:52 โดย BaoBao »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
พี่เสือกินเด็กชัว

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
หลังเสร็จจากงาน แม่ก็รับกรมาอยู่ด้วย จัดการเรื่องย้ายโรงเรียนมาใกล้บ้าน แล้วเตรียมให้น้องกรขึ้น ม.ต้นโรงเรียนเดียวกับทศ

ก่อนหน้านั้นเขาพากรไปแนะนำกับเพื่อนๆ ทั้งในระแวกบ้านและในแก๊งค์ของตัวเอง การเปลี่ยนสถานที่ใหม่ เปลี่ยนคนรู้จักใหม่ เป็นเรื่องใหญ่ของเด็กเล็กที่รู้ภาษา ความบอบช้ำในใจมากแค่ไหนไม่มีใครเห็น ทศทำได้แค่ดูแลให้ดีที่สุด ใส่ใจให้มากที่สุด และรักน้องให้มากที่สุด โดยหวังว่าแผลนั้นจะจางลง หรือหายได้ในสักวัน


************


พอทศเลื่อนชั้นขึ้น ม.5 น้องกรก็เลื่อนขึ้น ป.6

สภาพทางจิตใจน้องกรดีขึ้นมาก ด้วยความที่ข้างบ้านมีเด็กคนนึงเรียนโรงเรียนประถมเดียวกันกับกร ทศจึงพากรไปตีซี้ นิสัยคงเข้ากันดี เด็กสองคนนี้ถึงกลายเป็นเพื่อนสนิทคู่หูตังเมกันในเวลาต่อมา

พอน้องการได้เพื่อนสนิท ทศยิ่งดีใจ+สบายใจ และสามารถดูแลแบบห่างๆ ได้บ้าง โชคดีที่กรค่อนข้างติดทศ มีอะไรเล่าให้ฟังหมด จ้อจนทศหลับไปก่อนทู๊กวัน ------ฮา

แม่ เข้มงวดกับกรแบบเดียวกับกับที่ทำกับทศ
กรดูเกรงใจแม่อร แต่ไม่ได้กลัว อืม…. หลังๆ ทศรู้สึกว่า น้องขี้อ้อน อ้อนจนแม่อรอ่อน ลูกคนเล็กเรียกน้องกร ถึงโมโหก็เรียกน้องกร แต่กับลูกคนโตจะเรียกทศ เวลาโมโหก็เสริมสรรพนามนำหน้าให้เป็นพิเศษ….ไอ้ทศ!



พอทศเลื่อนชั้นขึ้น ม.6 น้องกรก็เลื่อนขึ้น ม.1

กรกับติคู่หูตังเมได้อยู่ห้องเดียวกัน อย่าให้โม้ น้องกรอยู่ห้อง 1 ครับ ฉลาดผิดกับพี่ชายลิบลับ เพราะพี่ชายน้องกรอยู่ห้อง 11 (รองบ๊วย)

สามวันเท่านั้นหลังจากที่เริ่มเปิดเรียน ข่าวเด่นประเด็นร้อนของโรงเรียนพุ่งไปที่…..

ไอ้ทศขาโจ๋ห้อง 11 แก๊งค์…..(อย่าไปรู้มันเลยเนอะ ขี้เกียจตั้งชื่อ 55555+)…. มีน้องชายอยู่ห้อง 1 แถมน้องชายหน้าตาดีจัดเข้าข่ายน่ารักน่าฟัด นิสัยก็ดีผิดกับพี่ชาย ยิ่งสีตาแปลกกว่าคนอื่น กรยิ่งเป็นจุดสนใจ

รุ่นพี่ผู้หญิงตามเลี้ยงดูปูเสื่อกันทั้งโรงเรียน ส่วนรุ่นพี่ผู้ชายที่รู้จักและรู้รสหมัดไอ้ทศดีก็ชอบไปเอ็นดูน้องชายไอ้ทศ (อ๊ะ ในแง่ดีนะ)

ก็ไอ้ทศมันซ่ามาตั้งแต่ ม.1 จน ม.6 ถึงได้มีจุดอ่อนกับเค้าขึ้นมา ไม่ไปแกล้งมันตอนนี้ รอให้มันจบแล้วแกล้งมันจะไปหนุกอารายคร๊าบ

จริงอยู่ว่า พวกที่เคยมีเรื่องก็ตั้งเป้ามาหาน้องชายไอ้ทศอยู่บ้าง แต่ได้สหายอินเดอะแก๊งค์ ช่วยกันกระจายข่าวด้วยหมัดและตีน พวกที่เคยเสนอหน้ามาวอแวน้องกรจึง…..ถอยไปอยู่ห่างๆ

ด้วยเหตุนี้เองทศจึงต้องไป-กลับโรงเรียนพร้อมน้อง หาหน่วยสอดแนมวางไว้ทุกจุด ไอ้น้องติก็รวมอยู่ในหน่วยสอดแนมของทศด้วย

ก่อนเข้า ม.1 ทศบอกกับน้องกรอย่างตรงไปตรงมาว่า หากเข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกัน จะเป็นอย่างไร ซึ่งกรก็ยังยืนยันว่าจะเรียนที่เดียวกับพี่ทศ ทศจึงขอคำสัญญาสองอย่าง (แน่นอนว่าเรื่องนี้ให้แม่อรรู้ไม่ได้เด็ดขาด แม่กับพ่อรู้แค่ว่า “ลูกเที่ยวเล่นตามภาษาเด็กวัยรุ่น”)

“ต้องเชื่อฟังที่พี่บอกทุกอย่าง” ทศพูดหน้าเข้ม

“หือ? ไม่เอา” กรปฏิเสธ

“อ๊าว ทำไมอ่ะ” ทศหน้าเหวอ

“อ๋าว ถ้าทุกอย่าง เกิดกรจะไปค้างบ้านติ แต่พี่ทศไม่ให้ไป แต่แม่อรให้ไป กรก็ไม่ได้ไป มันไม่เกี่ยวกันน๊า… พี่กรห่วงแค่เรื่องคนที่แค้นพี่ใช่ป๊ะล่ะ งั้นกรก็สัญญาแค่นั้น ได้มั้ยอ่ะ?” กรแจงสี่เบี้ย

“เอออออออ…. แต่อันไหนไม่ได้คือไม่ได้นะ เข้าใจจริงป๊ะเนี่ย!” ทศเริ่มไม่แน่ใจว่าน้องชายตัวเองรู้จริงมั้ยว่าเรื่องหากชะล่ามันอันตรายถึงชีวิตได้เหมือนกัน

“อื้ม รับทราบ อีกข้อล่ะครับ” กรพยักหน้า

“ห้ามปิดบังพี่ มีอะไรต้องบอก ถ้าถามต้องบอก ห้ามปิด อ้อ ข้อนี้มีผลตลอดชีวิต” ทศจิ้มหน้าผากน้องชายด้วยความหมั่นเขี้ยว

“อื้ม” น้องกรรับคำเสียงหนักแน่น ปากฉีกยิ้มกว้าง

ทศชักไม่แน่ใจขึ้นมาจริงๆ ว่า น้องรู้เรื่องจริงมั้ย “น้องกร ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ เข้าใจจริงๆ รึเปล่า? ข้างนอกนั่น พวกหมาบ้ามันเยอะ อันตรายจริงๆ นะ”

“พี่โต้ พี่เจต พี่เสือ พี่คิว พี่ทศ พี่ไผ่ ก็หมาบ้าเหมือนกันนิ” น้องกรนับนิ้วเรียงตัว เอ้ย เรียงคน

“อะไร หมาบ้าอะไร? เอามาจากไหน?” ทศหน้าเหวอ นี่น้องตูมันรู้ฉายาแก๊งค์เราด้วยเรอะ

อันที่จริง แก๊งค์ของทศไม่ได้ชื่อหมาบ้า แต่เพราะความบ้าบิ่นของคนที่น้องกรไล่ชื่อ กิตติศัพท์หมาบ้าจึงกลายเป็นนิคเนมของแก๊งค์ไป---- ชื่อแก๊งค์ออกจะเท่ แม่งไม่ยอมเรียก

“ติเล่าให้ฟังอ่ะ” กรบอก

“เป็นเด็กจะรู้อะไร” ทศบอก

“แต่พี่โต้บอกว่าใช่อ่ะ เนี่ยเมื่อวานพี่โต้ก็เล่าเรื่องใต้สะพานให้ฟังด้วย” กรเถียงคอเป็นเอ็น

ไอ้เหี้ยโต้! ไอ้ปากหมา! น้องกูใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่อง! แม่งเล่าอะไรบ้างวะ? ฉิบหายเรื่องตีกันใต้สะพานนัดล่าสุดรึเปล่าวะ? แม่งเล่าไปถึงไหน……โอยยยยย งวดนั้นกูคันตีนมาก จัดเต็มซะ….. ฉิบแล้ว ภาพพจน์ “พี่ชาย” ของกู----- พรุ่งนี้กูจะเอาตีนถีบตูดมึงให้หายแค้นเลย คอยดูสิวะ!

วันต่อมาเค้นคอถามไอ้โต้ อืม…. ก็พูดเกินไป ไม่เสียแรงห่าไรเลย ถามปุ๊บแม่งก็ตอบปั๊บ เฮ้อ----ก็อย่างที่คาดไว้

ไอ้โต้มันคนเสมอต้นเสมอปลาย พูดกับเพื่อนยังไงก็พูดกับน้องชายหัวอ่อนของเพื่อนแบบเดียวกันเด๊ะ สรุป….

“เชี่ยโต้! หมดกัน…..ภาพพจน์กู!” ทศกุมหัวโวยวาย

ส่วนสหายแอนด์เดอะแก๊งค์

“มึงเป็นนักเรียนไม่ใช่ดารา ไม่ต้องเฟคนะเพื่อน กูจัดให้แหละ ฮ่าฮ่าฮ่า” ไอ้โต้หัวเราะสะใจ

“เอาน่า จะได้ดูๆ กันง่ายขึ้น” ไอ้คิวหัวเราะเสร็จถึงพูด

เสียหน้าก็จริงอยู่ แต่พอน้องกรเข้ามาเรียนจริง สหายอินเดอะแก๊งค์มันก็ทำตามที่พูด หนำซ้ำไอ้พวกนี้ยังนับน้องกรเป็นน้องชายในสังกัด รักเหมือนน้องตัวเอง ให้ความสนิทเทียบขั้นเพื่อน ----- ให้มากจนทศเริ่มคิดว่า ตัวเองคิดผิดไปรึเปล่าที่แนะนำน้องชายให้รู้จักกับเพื่อนตัวเอง ตัวเองคิดผิดใช่มั้ยที่ฝากผีฝากไข้กับเพื่อนตัวเอง......

ทศคิดมากจนจากความคิดที่ลังเลกลายสภาพเป็นกลัว

กลัวน้องเสียคน กลัวน้องเดินทางผิด

ทว่าพอผ่านมาสักเดือนนึง ความกลัวก็หายไป ความระแวงเข้ามาแทนที่

ระแวงว่า….. นี่กูฝากปลาย่างไว้กับแมวใช่มั้ย (แมวลายเสือกันซะด้วย)

เพื่อนเห็นตีนกู กูเห็นนมเพื่อน ------เฮ้ย อ่านไม่ผิดหรอก กูพูดถูกแล้ว สันดานเพื่อนกูน่ะ กูรู้ซึ้งดี



เรื่องปลาย่าง.... ไอ้โต้ทำตัวไม่น่าไว้ใจที่สุด แต่จริงๆ แล้วมันไว้ใจได้มากที่จุด

ไอ้เจตมันไม่รับฝากอะไร ความคิดมันสังเขปอยู่กับไอ้โต้แค่จุดเดียว

ไอ้คิว ไอ้นี่น่าระแวง มีอะไรให้ตะหงิดอยู่หลายที แต่ยังจับไม่ได้คาหนังคาเขา

ไอ้ไผ่ เรื่องปลาย่างไม่น่ามีปัญหา แต่ทศกลัวแค่ว่า มันจะเอาปลาย่างไปทำน้ำพริก ไอ้นี่มันเชี่ยวเรื่องผู้ใหญ่ ต้องระวังไม่ใช้มันตั้งตัวเป็นครูพิเศษของน้องกร

ไอ้ทศ เฮ้ย! กรูพี่ชาย มีหน้าที่เต็มที่ในการเฝ้าปลาย่าง

“ไอ้เสือ” ……… ไอ้แมวเฝ้าปลาย่าง! อย่าให้กูจับได้ไล่ทันนะมึง แดกตีนกับข้าวแน่!!!!




มีต่อ Reply #46   :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-03-2012 00:13:40 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
เป็นเรื่องยาวไปเลยยยยยยยยยยยยยย
น่าสนใจมากค่ะ

ออฟไลน์ minchy

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +173/-0

dawnthesky

  • บุคคลทั่วไป
จากเสือ กลายเป็น ควาย ล่าสุด กลายเป็น แมว ซะแล้ว

เสือ แปลงร่างได้เนอะ!

ยาว ๆ ดีชอบ วิธีการเขียนแปลกดีเหมือนกัน ไม่ค่อยได้อ่านเท่าไร แต่ก็อ่านง่าย เข้าใจได้ดี

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
 
“โทษครับ พี่เสือใช่มั้ยครับ” เสียงหนึ่งเอ่ยถามพร้อมส่งมือมาสะกิดหลัง

คนที่ไม่ถูกเรียกหันควับทันที “ใครอ่ะ มึงรู้จักเหรอไอ้เสือ”

เสือหันหลังกลับไปมอง เด็กหนุ่มตัวเก้งก้าง ใบหน้าโชกน้ำ เสื้อผ้ามอมแมม ส่งยิ้มกว้างมาให้พวกเขา…. ยังตัวติดกันเป็นตังเมเหมือนเดิม

“ไม่รู้จักว่ะ” เสือพูดจบก็หันหน้ากลับมากินต่อ

“โหยยยยยยยยยยย พี่เสือ ใจร้ายว่ะ” เด็กหนุ่มกำหมัดยันหลังเขาทีนึง แล้วหันไปหาตัวช่วยอีกคน “หวัดดีคร๊าบ พี่โต้” ยกมือขึ้นไหว้ไอดอลของตัวเอง

“ไหว้พระเถอะลูก ว่าแต่มึงเป็นใครวะ?” โต้ถาม

“พี่โต้ง่าาาาาาาาาาาาาา ใจร้าย ใจร้าย ใจร้ายยยยยยยยย” เด็กหนุ่มโดดเข้ารัดคอไอดอลของตัวเอง

“สัดติ กูเจ็บ! เหี้ยยยยยย ข้าวกรู…….” โต้รีบประคองกล่องข้าวที่เทเอียงคืนกลับมา เสียเสบียงไปครึ่งหนึ่งแต่ยังดีที่เหลืออีกครึ่ง

“มึงเก็บให้เกลี้ยงเลย สกปรกพื้นที่เค้า” เสือจัดหนึ่งโบกให้เด็กหนุ่ม

ติรับคำหน้าบาน อ้อมมาข้างหน้า เก็บเศษข้าวจำนวนหนึ่งที่หกอยู่กับพื้นพร้อมกับถามสารทุกข์สุกดิบของไอดอลตัวเองไม่หยุดปาก ไอ้โต้ก็ตอบบ้าง ยียวนบ้างไปตามเรื่องของมัน ระหว่างนั่งกินข้าว ติมันก็จ้อจนเสือได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้เกือบหมด

ติสอบเข้ามหาลัยเดียวกันกับกร แต่อยู่คนละคณะ พอพ้นปีหนึ่งติก็มาอยู่หอนอกกับกร ตอนนี้เรียนปี 4 กันแล้ว เรียนหนักมากแต่ไม่เป็นปัญหากับกรหรือติ เสียแค่ว่านอนน้อยเพราะอาจารย์ส่งงานมาให้ทำกันแบบไม่ขาดมือ ติบิกว่าพี่ทศมาหาบ้าง เวลาที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ แต่ไม่บ่อยเหมือนช่วงแรกๆ ที่เพิ่งเข้ามหาลัย

วันนี้ติมากับแฟน กับกร แล้วก็เพื่อนในเอกของกร….. เมื่อนกขุนทองเล่ามาถึงตรงนี้ เสืออยากถามใจจะขาดว่า …

“เพื่อนสนิทมึงมีแฟนกับเค้ามั้ยล่ะ? พาสาวมากรอกทรายด้วยรึเปล่า?” เสียงเข้มเอ่ยถาม

ไม่ใช่เสียงของเสือ แต่พูดเหมือนที่เสือคิดเป๊ะ!!! ไอ้โต้มันมีองค์ *0*

“ไม่ยักกะมีอ่ะพี่ ก็แนะนำให้หลายคนนะพี่โต้ แต่ไอ้กรมันเอาแต่เรียนอ่ะ ดูมันเฉยๆ กับเรื่องความรักมาก” ติบอก

เสือแอบถอนหายใจไม่ให้ใครสังเกตุเห็น… กรไม่มีแฟน แต่ใช่ว่ากรจะยอมมาเป็นแฟนของตัวเอง

กรจะยอมคบกับเสือได้ยังไง ในเมื่อเสือนี่ล่ะที่เป็นฝ่ายปฏิเสธกรเมื่อครั้งก่อน ไม่สิ จะเรียกว่าปฏิเสธกันก็ไม่ได้ ก็ตอนนั้น…..







***********************************






วันนึง พวกที่เคยมีเรื่องกับไอ้ทศพาพวกมาพาติกับกรไป ทศรู้คร่าวจากหน่วยสอดแนมของมันคนนึง เราต่างก็วิ่งวุ่นตามหาตัวน้องๆ กันให้ควัก ทั้งที่ระวังตัวกันก็แล้ว ยังไม่วายเจอเหตุนี้เข้าจนได้ วันนั้นหากันอยู่นานจนเกือบเที่ยงคืน สายไอ้เจตก็โทรเข้ามาที่เครื่องเสือ

“เออ ทางมึงว่าไงวะ” เสือกรอกเสียงถาม

“เออ กูเจอเห็บตัวนึง ไอ้โต้มันกำลังเค้นสถานที่อยู่ เดี๋ยวคงได้ มึงมาหากูที่xxxxx อย่าเพิ่งบอกพวกไอ้ทศ เอาแค่กู มึง ไอ้โต้พอ เผื่อแม่งอยากตามมาล้างแค้น จะได้ไม่โยงไปหาไอ้กรอีก” เจตบอก

เสือรีบขี่มอเตอไซด์มายังที่ที่เพื่อนบอก ยังไม่ทันจอดรถดี เพื่อนทั้งสองก็เดินพริ้วออกมาจากด้านใน

“อยู่ xxxxxxx ไม่รู้ถึงสิบคนมั้ย มึงจะไปรถไอ้เจตหรือเอารถมึงไปล่ะ” โต้บอกสถานที่ที่เราค้นหากันมาเกือบค่อนคืน…. ไอ้โต้เลิกค้นตามที่ต่างๆ หันมาตามหาคนที่น่าจะเกี่ยวข้องแทน แต่พวกมันก็เหมือนนกรู้ เก็บตัวกันเงียบ

โชคดีที่ไอ้เจตเคยไปสีหญิงคนนึงที่คบกับหนึ่งในพวกมัน โต้ให้เจตโทรเรียกตัวผู้หญิงคนนั้นออกมา ไอ้โต้ส่งไอ้เจตเป็นเครื่องเซ่นเล็กน้อยก็ได้ตัวหนึ่งในพวกมันมาคนไอ้โต้ก็ไปขอร้องงามๆ ด้วยหมัดและตีน เจตบอกว่าเผลอลืมห้ามไอ้โต้ ไอ้นั่นเลยสลบ ต้องรอสักพักใหญ่ถึงฟื้น

“แม่งเสียเวลาฉิบ เสือกสลบทำแม่งไรวะ! บอกกูมา มึงเอาน้องกูไปไว้ไหน? จำไว้ หากมึงสลบอีกที กูจะตัดน้องชายมึงตอนนั้นล่ะ”โต้บ่นอุบ…..

ใช่เรียกว่าบ่นน่ะถูกแล้ว ไอ้โต้มันบ่นแบบนี้เป็นปกติ ส่วนเรื่องที่จะทำตามที่พูดหรือไม่นั้น------แล้วแต่อารมณ์มัน

ด้วยความห่วง “น้องชาย” พวกเราจึงได้ชื่อสถานที่ที่พวกมันเอา “น้องชายเรา” ไป

ก่อนเข้าไป พวกเราเอาเครื่องทุ่มแรงติดตัวไปนิดหน่อย ก็โอเคละ พวกมันก็สิบคนได้ เสือรับไปสอง นอกนั้นปล่อยไอ้เจตกับไอ้โต้ออกกำลังกันไป เสือจัดการส่วนของตัวเองเสร็จก็คอยดูเชิงให้หมาบ้าสองตัวต่อ เขาเห็นแล้วว่าน้องๆ ยังอยู่ดีปลอดภัย ท่าทางเหมือนกลัว แต่ไม่มีบาดแผลหรือรอยฟกช้ำ….ก็ปล่อยไปก่อน กันหมาบ้าสองตัวนี่ “ทำเกิดเหตุ” สำคัญกว่า

ขากลับ เจตกับโต้รับหน้าที่ไปส่งติกลับบ้าน โชคดีที่วันนี้พ่อแม่ติไม่อยู่บ้าน เลยเล่าเรื่องเบื้องต้นให้พี่สาวติฟัง ขอโทษพี่สาวเค้าแทนพ่อแม่ พี่สาวติไม่ติดใจอะไร บอกแค่ว่าอย่าให้เกิดขึ้นอีก หากเป็นอะไรมาจริงๆ ไม่ใช่เรื่องสนุก

เสือรับหน้าที่พากรกลับบ้าน แต่พอโทรไปหาทศ กรกลับเข้าบ้านไม่ได้ เพราะทศโกหกแม่ไปว่า น้องไปนอนค้างกับเพื่อน เสือเลยต้องพากรกลับไปนอนที่บ้านตัวเองก่อน

คืนนั้นอยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ….. กรร้องไห้ ทั้งๆ ที่ก่อนนอนก็ถามกันดีแล้วว่าเป็นยังไง กรก็ว่าโอเคกลัวนิดหน่อย แต่เหนื่อยมากกว่า เสือเห็นน้องไม่เป็นอะไรมากเลยปิดไฟนอน คิดไม่ถึงว่า.... เฮ้อ เจอแบบนั้นไป ใครจะไม่กลัวล่ะวะ คนยิ่งใสซื่อด้วย พี่มันก็ไม่อยู่ ลูกคนเดียวอย่างเสือทำอะไรไม่ถูกไปเลย

นอนฟังเสียงสะอื้นได้พักใหญ่ เสือเริ่มรำคาญ แต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไง เขาไม่เคยปลอบใจใคร.....

เสือยื่นแขนไปคล้องตัวน้องชายเพื่อนมากอดไว้ มือโอบเด็กชายเข้ามากระชับตัว และลูบหลังหัวของเด็กชายเบาๆ เด็กชายยิ่งปล่อยโฮมากขึ้น แต่ไม่ได้ร้องเสียงดัง

ตอนแม่ของกรเสีย เสือที่อยู่ข้างบ้านอาสาน้าอรไปช่วยจัดการธุระในงานศพให้ด้วย ครั้งแรกที่ได้เห็นน้องชายเพื่อนเขาใจกระตุกวูบ หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ ต่างกันแค่สีของตา กับความยาวของทรงผม ทศชอบตัดสกรีนเฮดเหมือนไอ้โต้ สองคนนี้ไม่ชอบไว้ผมยาว ภาพที่น้องชายไอ้ทศวิ่งโผมาหาไอ้ทศ กอดไอ้ทศร้องไห้ไม่ยอมปล่อย ร้องจนหลับไป

“ใจว่ะมึง ขอบใจนะเว้ยที่มาช่วยแม่กูจัดงาน” ทศรับถ้วยข้าวต้มไปถือ แล้วจ้วงตักเข้าปาก

“เออ มึงก็ดูน้องมันไป เดี๋ยวกูทำให้.... มันไม่มีใครเลยเหรอ ญาติฝ่ายแม่มันล่ะ” เสือนั่งลงขัดสมาธิตรงข้ามกับทศ

“ไม่มีแล้วว่ะ แม่ว่าทางนั้นเค้าตัดญาติกันไป เพราะคุณเจนเค้ามาแต่งกับพ่อกู........เสือ ถ้าน้องเค้ายอมไปอยู่กับกูกับแม่กู มึงว่ากูจะดูแลมันได้มั้ยวะ ตัวนิดเดียว ไม่ดื้อ แต่เก็บความคิดน่าดู นี่ถ้ากูไม่รู้จักไอ้ห่าเจตมาก่อน กูคงไม่กล้ารับมันสนิทกันขนาดนี้หรอกนะ” ทศพูดพลางวางถ้วยข้าวต้มที่หมดไปอย่างรวดเร็วลง เสือยื่นแก้วน้ำไปให้ ทศก็รับไปพร้อมว่า ใจว่ะ

“เลือกทางที่ดีที่สุดให้มันละกัน คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่อยาก” เสือบอก

“เฮ้ย กูขอโทษ มึงอย่าคิดมากนะเว้ย!” ทศนึกขึ้นได้ว่าคำพูดตัวเองอาจไปสะกิดต่อมของเพื่อนได้

เสือมีปัญหาทางบ้านคาราคาซังมานาน แต่เพราะเป็นเด็กมันจึงต้องไปอยู่ในที่ที่ผู้ใหญ่ให้ไป ความอึดอัดจากปัญหาของผู้ใหญ่เคยทำให้มันแทบบ้าไปช่วงแรๆ แต่แม่ของทศ เสนอให้เสือมาให้บ้านของเขาเป็นที่พักพิงใจได้ เวลาที่เบื่อจริงๆ เท่านั้น นานวันไป ถึงเจอกับปัญหาทุกวัน แต่คนคนหนึ่งมีที่พักใจ เขาก็สามารถอยู่ร่วมกับปัญหาไปได้ อย่างไรเสีย นั่นก็พ่อแม่ถึงตัดขาดแต่ แต่ใจมันก็ยังนึกห่วง

ในกลุ่ม ทศจึงสนิทกับเสือมากที่สุด ไม่ใช่ว่าเพราะบ้านอยู่ใกล้กัน แต่เพราะต่างเจอมรสุมชีวิตมาพร้อมๆ กันมากกว่า เพื่อนที่คบกันอยู่ตอนนี้ ถึงบ้าและซ่าเกินสายตาผู้ใหญ่ แต่กลุ่มของพวกเขาก็มีลิมิตไม่ทำเรื่องที่เกินเลย ทั้งผิดกฏหมาย และผิดศีลธรรม พวกเขาแค่ไม่ยอมใคร และกล้าที่จะปกป้องตัวเองและเพื่อนด้วยกำลังที่มีทั้งหมด.....ก็เท่านั้น

เพราะเห็นความสับสนซับซ้อนของพวกผู้ใหญ่ พวกเขาทั้งกลุ่มจึงตระหนักถึงอนาคตเร็วกว่าเด็กในรุ่นเดียวกันที่ เรียนเล่นไปวันๆ



*****************


แสงแดดแยงตา เสียงนกกาเหว่ามาร้องที่ต้นไม้ที่อยู่ตรงนอกหน้าต่าง รุ่งสางแล้ว แต่บรรยากาศยังน่านอน

กรลืมตางัวเงียขึ้นมา รู้สึกสงสัยว่าเสียงนกกาเหว่าดังมาจากไหน ที่บ้านเขาไม่มีนกแบบนี้ กรลืมตามาเห็นเสื้อสีขาวเนื้อบาง รู้สึกถึงท่อนแขนหนักๆ ที่พาดอยู่บนตัว ยังงัวเงียอยู่ไม่หาย อากาศก็เย็นเจี๊ยบ กรจึงซุกเข้าไปกอดพี่ชายแล้วนอนหลับต่อ

พี่ทศใจดี พี่ทศเหมือนพ่อ กรชอบเวลาที่พี่ทศเอามือวางบนหัว พ่อเองก็ชอบทำแบบนั้น หากกรจะร้องไห้ พ่อชอบเอากรเข้าไปกอดไว้ ปล่อยให้กรร้องให้เต็มที่ เกิดอะไรขึ้น เป็นอะไร อยากอะไร ไว้ถามกันทีหลัง พี่ทศก็ทำเหมือนกับพ่อ จนตอนนี้ถึงกรโตแล้ว แต่หากไปขอนอนด้วย พี่ทศก็จะนอนกอดกรเสมอ

ก่อนนี้เคยน้อยใจคนชื่อทศ พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน ถามทีไรแม่จะบอกว่า พ่อไปหาพี่ทศ

ตอนนั้นกรยังเด็กมาก รู้แต่ว่าแม่บอกว่าว่าตัวเองมีพี่ชาย แต่แม่ของพี่ชายไม่ใช่แม่ เป็นคนอื่น พ่อจึงต้องไปหาพี่ทศบ้าง แต่กรน้อยใจ ที่พ่อมีเวลาอยู่กับกรน้อยมากๆ พี่ทศเอาพ่อไป พี่ทศใจร้ายไม่ยิมแบ่งพ่อให้กรเลย ครั้งหนึ่งกรเคยโวยวาย แต่แม่บอกว่า อย่าพูดแบบนี้กับพ่อ พ่อจะเสียใจ พ่อรักกรมาก และพ่อก็รักทศมากด้วย

“หากน้องกรเป็นลูกพ่อ แล้วพ่อไม่รักน้องกรเลย ไม่มาหา ไม่มาดูแล น้องกรเสียใจมั้ยคะ?” แม่ย้อนถาม

เสียใจสิ ตอนนี้กรก็เสียใจ แต่กรก็เกลียดคนชื่อทศอยู่ดี

แต่นั่นก็เป็นความคิดช่วงที่ก่อนพ่อจะเสีย หลังจากที่พ่อเสีย กรก็ไม่ได้เกลียดคนชื่อทศอีกเลย

พ่ออยากให้ลูกๆ รักกัน เป็นพี่น้องที่ดูแลกัน.... แม่บอกกรก่อนที่แม่อรกับพี่ทศจะมางานศพของพ่อ แรกเลยที่เห็นหน้าพี่ทศ กรตกใจ ใครก็ไม่รู้ หน้าตาเหมือนกันเลย แถมเหมือนพ่อมากกว่ากรเสียอีก กรคิดแบบเด็กๆ ว่าตัวเองเกลียดขี้หน้าพี่ทศ เพราะพี่ทศชอบยึดพ่อไป อีกฝ่ายก็ย่อมไม่ชอบเขาด้วยเหมือน เพราะตอนนี้พ่อย้ายมาอยู่กับกรและแม่ของกรแล้ว ไม่ได้อยู่กับแม่อรและพี่ทศเหมือนเดิม

ไม่รู้ยังไง พอคนชื่อทศยื่นมามาหา พอสอดมือไปใส่ในมือเค้า กรกลับอุ่นใจ คนคนนี้น่าสนใจดี ไม่พูดมาก ไม่เซ้าซี้กร แต่คอยมองตามกรตลอดเวลา ช่วงเวลาไม่นานระหว่างจัดพิธีศพให้พ่อ กรพบว่าพี่ชายคนนี้ ทำอะไรหลายอย่างเหมือนพ่อ ด้วยความเสียใจที่พ่อไม่อยู่แล้ว กับการขาดความรักที่ไม่เคยได้เต็มๆ กับพ่อ เมื่อทศไม่ว่าอะไร กรจึงอ้อนทศเต็มที่ แล้วทศก็ให้กรเต็มที่

“มีพี่น้องน่ะมันดีนะ ไว้ต่อไปลูกจะรู้เอง” พ่อเคยบอกกรไว้อย่างนั้น แล้วก็จริงอย่างที่พ่อพูด

พี่ทศเป็นพี่ชาย พี่ทศเป็นตัวแทนพ่อ พี่ทศเป็นเพื่อน มีพี่ทศกรหายเหงาขึ้นเยอะ ยิ่งพอแม่เสียกรยิ่งรักพี่ทศมากขึ้น เอาความรักที่เคยให้แม่มาให้พี่ทศด้วย หากไม่มีพี่ทศ กรไม่มีใครอีกแล้ว แม่อรไม่เหมือนพี่ทศ ไม่มีใครเหมือนพี่ทศ

“อืออออ” เอวถูกรวบไปรัดแน่นขึ้น จนกรที่หลับอยู่รู้สึกอึดอัด มือที่วางอยู่ตรงช่วยเอวเริ่มเลื้อยมาตรงก้นของตัวเอง มันเคลื่อนไหวแบบแปลกๆ เสียงลมหายใจหนักดังเข้ามาในหู แรกเริ่มคิดว่าเขาคงละเมอ ทว่า กรเริ่มรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรกันแน่ ก็เมื่อแท่งแข็งๆ เสียดสีกับหน้าขาของตัวเอง

กรตัวแข็งทื่อ พอได้สติจึงเงยหน้าขึ้นไป !!!!! พี่เสือ.......... แล้วพี่ทศไปไหน?

กรตื่นเต็มตา พอเห็นอีกฝ่ายเหมือนหลับลึก ไม่ได้ลักหลับ จึงพยายามยันอกจะออกไปจากกรงแขนของเขา ทว่าเรี่ยวแรงที่ใช้กลับไม่เป็นผลเลย กระทั่งเสียงอึมอัมดังขึ้น ต้นขากรรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้น กรสะดุ้งเฮือก อ้าปากร้องเรียก “พี่......เสือ......” คำว่าพี่ติดอยู่ในลำคอ แต่คำว่าเสือดังออกมาเป็นคำ

“อื้อ...... ทศ.......” เสือครางเรียกคนในฝัน พร้อมก้มหน้าลงหอมไปทั่วหน้าของกร

กรตาแข็งค้าง----- ทศ พี่ทศ....... นี่พี่เสือคิดกับพี่ทศแบบนี้เหรอ?

กรอึ้งกับสิ่งที่ได้รู้ สักพักพอพี่อารมณ์ร้อนของพี่เสือสงบลง กรงแขนเหมือนคลายตัว กรขืนตัวออกจากที่ตรงนั้น ลุกพรวดออกมาจากเตียง มองหาห้องน้ำ พอเจอก็วิ่งตื๋อเข้าไป กรนั่งทำใจสักพักอยู่ในนั้น รวมรวบความคิดว่าจะทำไงต่อ ระหว่างที่คิดตาก็เลื่อนลงมาที่ต้นขา รอยเปียกเป็นนวงหนึ่งแสดงหลักฐานว่า

“ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย? ไอ้พี่เสือ! ไอ้ลามก!” กรครางพลางถอดกางเกงล้างคราบนั้นออกจากผิวเนื้อ ถ้าไม่ล้างคราบที่ติดกับกางเกง กรก็ใส่มันคืนไม่ลง ว่าแล้วก็เอากางเกงมาขยี้คราบนั้นออก ระหว่างมองดูว่าคราบนั้นขยี้ออกมาหมดรึยัง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“ไอ้กร กูปวดขี้ ออกมาเร็ว!” เสียงทุบประตูปึงปังดังขึ้นไม่ขาดช่วง

กรรวบรวมความกล้า เปิดประตูไปเผชิญหน้ากับความจริง.... ทันทีที่เปิด เขาก็โดนดึงหวือออกมาจากห้องน้ำ ฝ่ายที่ดึงแรกตัวเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูตามเสียงปังใหญ่

กรเดินไปนั่งที่เตียงหน้าเหวอ จะเอาไงต่อ.....คงต้องดูท่าทีของอีกฝ่ายก่อน จากที่จำได้ เหมือนอีกฝ่ายทำไปด้วยความละเมอระหว่างนั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“พี่ทศ มารับก่อนหน่อยดิ จะกลับบ้าน” กรร้องหาพี่ชาย

พอพี่ชายซักถามว่าเป็นไงบ้าง รู้สึกไม่ดีอะไรมั้ย เรื่องของเมื่อคืนก็แวบเข้ามาในหัว โดนจับตัวไปมันก็น่ากลัว เมื่อคืนยังนอนร้องไห้เลย แต่ว่า........... เรื่องเมื่อเช้ามันปลุกขนแขนให้แสตนอัพได้มากกว่า พี่ทศเอากรกลับบ้านทีเหอะ ไม่อยากรับรู้เรื่องไอ้พี่เสือง่า *0*


***************[/size]















มีต่อ Reply #59
:pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-04-2012 23:43:19 โดย BaoBao »

bellity

  • บุคคลทั่วไป
อ่ะรอตอนต่อไปอ่ะ สนุกมาก >< น้องกร พี่ทศ พี่เสือ มันยังไงกันละเนี่ย

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
ทศหวงน้องเว่อร์ ก็น้องน่ารักนี่เนอะ หวงก็ไม่แปลก

แต่อยากรู้ว่าเสือทำไรน้องบ้าง  ถึงมองหน้าไม่ติด


ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
อ๊ายยยยยยย สนใจสุดๆ เลยตอนนี้
อยากจะ f5 รัวๆ รอตอนต่อไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
อ๊ายยยยยยย สนใจสุดๆ เลยตอนนี้
อยากจะ f5 รัวๆ รอตอนต่อไป

ขออำภัย เกรงใจมากๆ ที่จะบอกว่า
"อย่ารัว f5 เลยน๊า วันนี้เค้าคงไม่ลงต่อแย้วอ่ะ ขอเว้นไปสักสองสามวันก่อนนะ ขอเร่งงานหลวงก่อน ขออำภัยด้วยจริงๆ"
โค้งสุดตัว

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
ทศหวงน้องเว่อร์ ก็น้องน่ารักนี่เนอะ หวงก็ไม่แปลก

แต่อยากรู้ว่าเสือทำไรน้องบ้าง  ถึงมองหน้าไม่ติด



ทศเค้าคงรู้สึกผิดที่เคยคิดไม่ดีกับทางบ้านน้องกร
พ่วงว่าแม่น้องกรเสีย ยิ่งสงสาร ทศยังเหลือแม่ แต่กรไม่เหลือใครเลย

ส่วนนักเรียนนักเลง วีรกรรมเค้าเยอะ
ก่อนนี้ไม่มีน้อง เป็นลูกคนเดียว ไม่มีห่วง
พอเกิดมีน้องขึ้นมา ก็นะ โจทย์ เยอะ.....*0* เด็กไม่มีสติมันก็มีเยอะนา
แม่เจนเลี้ยงมาแบบดี ไม่เชี่ยวแบบทศ.... น่าเป็นห่วงออก

ส่วนไอ้เสือ..... ขอยืมคำโต้มาใช้ “มึงทำตัวเองว่ะ ไอ้ควาย!”
55555555555555555555+

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
มาต่อเร็วๆเลยจร้า

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
น้องกรน่ารัก แต่พี่เสือนี่ยังไงรักพี่แต่ได้น้องรึเปล่า

ออฟไลน์ moredee

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-8
เขียนแปลกดีแต่อ่านเข้าใจนะ

ออฟไลน์ silverphoenix

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +347/-3
ชื่อแอบคล้ายๆกัน
 อ่านตอนแรกๆแอบมึนเล็กน้อยถึงปานกลาง  555

ฮามากกกก  ชอบบบบๆๆๆ

+1 ให้นะคะ

ออฟไลน์ minchy

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +173/-0
มาต่อด่วน เลยจ้า


อยากรู้จะแย่ว่าทำไมพี่เสือถึงเปลี่ยนใจจากพี่ทศ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
มาต่อด่วน เลยจ้า


อยากรู้จะแย่ว่าทำไมพี่เสือถึงเปลี่ยนใจจากพี่ทศ
ติ๊งหน่อง

สวัสดีค่ะท่านผุ้มีอุปการะคุณ

ขณะนี้ ทางเรายังพิมพ์ตอนจบไม่เสร็จ เนื่องด้วยทางเราง่วงมาก
เช้ามายังต้องมอบเวลาให้งานหลวงท่านก่อน

อาจใช้เวลาสัก 2 คืน ทางเราจะมาลงให้ท่านอ่านกันอีกครั้ง

ขอบคุณสำหรับการติดต่อ
โค้งสุดตัว








ลงอีกครั้งครั้งนี้ (จบในตัว)
*0* ปาดเหงื่อ มันยาวเจงๆ สองก้าวเนี่ย ให้มันจบๆ ไปละกัน ไว้ไปตอนอื่นกันต่อโน๊ะ โน๊ะ โน๊ะ โน๊ะ

ปล. ชอบโต้เจตกันเหรอ?


ชื่อแอบคล้ายๆกัน
 อ่านตอนแรกๆแอบมึนเล็กน้อยถึงปานกลาง  555

ฮามากกกก  ชอบบบบๆๆๆ

+1 ให้นะคะ

งงช่วงไหนเอ่ย? บอกได้ไหม? เผื่อเอาไปปรับปรุงงานเขียนอ่ะจ้า

ปล. ชื่อ? ชื่อเรื่องเราเหมือนกันเหรอ? "สองก้าว" ชิมิคะ


เขียนแปลกดีแต่อ่านเข้าใจนะ

(ปาดเหงื่อ) *0* เข้าใจโน๊ะ เข้าใจชิมิคะ (ตาปริบปริบ)
น่ารักที่สุดเลย

ปล. แต่ช่วงไหน ช่วงไหนงง ช่วงไหนอ่านสะดุด บอกกันได้น๊า เก็บไว้ไปแก้ไขคราวหน้า
ขบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)

อ้อ อ่านแล้วรู้สึกว่าแปลก ยังไงรึคะ? (อยากรู้ง่า)

^
^
^
จิ้มๆๆๆ

ขอตอนพิเศษหวานๆคู่เจตโต้หน่อยได้มั้ยอ่ะ  ชอบ
ท่านผู้มีอุปการะคุณคะ
*0* ลองอ่านตอน “สองก้าว” จนจบก่อน
แล้วคิดอีกครั้งว่า ---------- คุณสองคนนี้เค้าจะหวานกันเป็นรึ 55555555555555555+

ชอบตัวละครทั้งสี่คนเลยครับ
แม้จะสั้นและจบในตอน แต่บรรยายให้เห็นความผูกพันธ์ได้ดีมากๆ
อยากอ่านตอนพิเศษอีกนะครับ
ขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
ตอนพิเศษอื่นๆ ก็คงเป็น “สั้นจบในตอน” เช่นเดิม ไว้ติดตามอีกทีนะคะ


ชอบมากเลยเรื่องน้ ดูเถื่อนๆดี ฮาาาา

รอคู่พี่เสือกับน้องกรต่อนะ  :-[
ขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
*0* ไม่มั๊ง พี่เสือกับพี่ทศ รึเปล่า?

ชอบพี่โต้มาก มันดูเถื่อนดีอ่ะ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
พี่โต้ขายดีวุ้ย *0*

 
ชอบจัง ติดตามต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
ถ้าลงตอนต่อไปแล้วต้องมานะ อย่าให้เค้ารอเก้อน๊า *0*

คู่ใหม่เสือกรป่ะคะ  รอๆๆ

 :กอด1:
อุ้ย! เสือ-ทศ จิ
“เสือทศ” รวมกันแล้วกลายเป็นโจรเลย 55555555555+

 
เจ็บเนอะเจอคนที่เขาทำเป็นไม่รู้จักเรา อยากอ่านยาวๆ แบบเรื่องแรกน่ะ
ต่อเนื่องมากๆ
เจ็บอ่ะ
อื้ม ต้องขออำภัยด้วย ตอนวาดโครงเรื่องสองก้าว กะไว้สั้นๆ ..... แต่พิมพ์แล้วมันเปลี่ยนทางไป
หากย่นๆ กลัวผู้อ่านมะเข้าใจตัวละคร เลยขยายความ........... แล้วมันก็บานเบอะ (กี๊ดดดดดดดดด)
พิมพ์คราวเดียวไม่จบ จำเป็นต้องพิมพ์หลายวันหน่อย
สัญญา ครั้งหน้าเหมือนตอนแรก “จบในตัว” เพื่อ “คอเดียวกัน”
(ชมรมชอบอ่านเรื่องจบ 5555555555555+)

พี่เสือกินเด็กชัว

หุหุหุ ใครกินใครอ่ะ?

ต่อๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
รอหน่อยน๊า

เป็นเรื่องยาวไปเลยยยยยยยยยยยยยย
น่าสนใจมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
ขออำภัย เค้าเขียนยาวมะเป็นอ่ะ
ได้ยาวๆ แบบ “สองก้าว” เท่าน้านนนนนนน

มารอต่อค่ะ
ใจร่มๆ ใจร่มๆ

จากเสือ กลายเป็น ควาย ล่าสุด กลายเป็น แมว ซะแล้ว

เสือ แปลงร่างได้เนอะ!

ยาว ๆ ดีชอบ วิธีการเขียนแปลกดีเหมือนกัน ไม่ค่อยได้อ่านเท่าไร แต่ก็อ่านง่าย เข้าใจได้ดี
5555555555555+ สุดท้ายจะเป็นอะไรกันแน่โน๊ะ
ขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
เม้นท์วิจารณืได้เต็มทีนะ เราชอบบบบบบ

มาต่อเร็วๆเลยจร้า
รอสัก 2 วันน๊า

น้องกรน่ารัก แต่พี่เสือนี่ยังไงรักพี่แต่ได้น้องรึเปล่า
เออ โน๊ะ พี่เสือรักคนที่เขารักตัวเองดีกว่ามั๊ย!!!



ขอขอบคุณ Tiamo_jamsai / golove2 / bulldog17 / kinjikung / กระต่ายชมจันทร์ / -Otto- / malula / gupalz / mint_852 / yeyong / kasarus / MiSS-U / nco1236 / loveooo / Made / roseen
รีพลายในวันแรกของทุกท่าน เป็นพลังผลักดันให้ “สองก้าว” มีรูปร่างขึ้น

และทุกๆ รีพลาย ขอขอบคุณด้วยใจ..... ทุกท่านเป็นแรงผลักดันให้ “สองก้าว” มาที่จบจนได้ 555555555555555+

เจอกันครั้งหน้าอีกครั้ง
สัญญา (จบในตัว) ชัวร์ป๊าบ



 :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-03-2012 14:52:14 โดย BaoBao »

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


วรรคสาม



“ย้ายโรงเรียน!” โต้แหกปาก เพื่อนคนอื่นๆ หันขวับมามองทศ

เสืออึ้งกับสิ่งที่เพื่อนบอกจนพูดอะไรไม่ออก

“เออ แม่ต้องย้ายไปประจำที่อื่น กูเลยว่าจะสอบเข้ามหาลัยทางโน้นเลย” ทศเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนพูดต่อว่า
“กูไม่ชอบเรื่องที่เกิดวันนั้นเลยว่ะ น้องกูซึมไปเลยตั้งแต่เช้าวันที่กูไปรับมันกลับมาจากบ้านมึงอ่ะ” ทศหันหน้ามาหาเสือ พูดเสียงเครียด

เสือหน้าเสีย…

เขารู้ดีแก่ใจว่าน้องไอ้ทศเป็นอะไร ถึงงัวเงียเขาก็เดาออกด้วยว่าเช้าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น

สายตาที่น้องกรมองตัวเอง----เขม่นกันมาก ถึงน้องกรยอมนั่งซ้อนท้ายเสือกลับบ้านเวลาที่ทศไปกับหญิง แต่น้องกรกลับไม่ยอมพูดเล่นด้วยเหมือนก่อน เสือทำทีเป็นว่าไม่รู้เรื่อง “ใจดีสู้กร” เอาหน้าด้านเข้าสู้ แต่กรตั้งกำแพงสูงตะหง่านจนเสือกระตายข้ามไปไม่ไหว

พูดขอโทษกับกรก็หมายความว่าเขาสารภาพกับกรว่าเขาแอบรักพี่ชายของกร….เฮ้อ กับเจ้าตัวยังไม่กล้าไปสารภาพรักกับเค้า แล้วจะให้ไปพูดกับน้องชายเค้าได้ยังไง

“กูชอบมึงว่ะ คบกับกูนะไอ้ทศ” คำคำนี้เสือซ้อมพูดหน้ากระจกมาสองปีแล้ว แต่ยังไม่กล้าพูดต่อหน้าทศสักที โอกาสไม่ใช่ไม่มี หากนับโอกาสเป็นทองไอ้เสือมันรวยเละไปแล้ว….

เสือไม่กล้าที่จะเสี่ยงเอาความเป็นเพื่อนสนิทไปแลกกับ “ความรัก” ยิ่งช่วงหลังๆ มานี้ไอ้ทศมีหญิงให้ตามเกี้ยวด้วยแล้ว…… เสือยิ่งไม่กล้าสารภาพความในใจมากขึ้นไปอีก

เคยเอาไปปรึกษาไอ้โต้ก็หลายครั้ง บอกมันหมดทู๊กอย่าง แต่เสือมันติดจั่น….วนเวียนอยู่กับที่ไม่กล้าเดินหน้าชน และไม่กล้าตัดใจ ไอ้โต้ก็ถวายบาทามาให้เป็นค่าตอบแทนที่ทำให้มันรำคาญ

“มึงดูถูกน้ำใจไอ้ทศเกินไป มันไม่ตัดขาดมึงเพราะเรื่องแค่นี้หรอกเว้ย” ถวายบาทาเสร็จไอ้โต้ก็นั่งลงพูดต่อ

“ถ้าเข้าหน้ากันไม่ติดอ่ะมึง” เสือลากตัวเองขึ้นมาจากพื้น

“กูก็พาพวกมึงไปแดกเหล้าให้เมาเป็นหมา แล้วเอามึงโยนไปรวมเตียงเดียวกัน ตื่นมามึงก็กลับมาเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิม” โต้บอกหน้าตาเฉย

ความรู้สึกนะ ไม่ใช่เนสวีต้า! เชี่ยโต้!

“ทศ มึงมองหน้าไอ้นี่ไว้นะ วันสอบวันแรกตอนม.2 เทอมต้น มันบอกเลิกกับกู พูดจบก็เข้าไปสอบ จากนั้นมันก็มาชวนกูไปแดกเหล้าฉลองสอบเสร็จ ตื่นมากูกับมันก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม” เจตยกนิ้วชี้ไปจิ้มที่แก้มไอ้โต้ คนโดนจิ้มเปิดนิตยสารเกี่ยวกับรถมอเตอไซด์หน้าตาเองจริงเอาจัง

ก่อนหน้านี้ไม่นานไอ้ทศเพิ่งจับได้เรื่องที่สองคนนี้มันคบกัน แต่พอซักไซ้ไปเรื่อยๆ กลับเจอปมอีกอย่าง ไอ้โต้กับไอ้เจตมันเคยคบกันแบบไม่บอกใครมาแล้วครั้งนึงสมัยอยู่ ม.ต้น แต่คบกันแค่ปีเดียวก็เลิกกัน แล้ว ตอนนี้พวกมันก็กลับมาคบกันอีกรอบ รอบนี้ก็ไม่ได้บอกใครเหมือนเดิม แต่ไอ้ทศมันจับไต๋ได้เอง

“เพื่อนกันแม่งตัดกันไม่ขาดหรอกว่ะ” เจตบอก

หลังจากวันนั้นมา เสือเตรียมใจอยู่นานถึงมีความกล้าที่จะไปสารภาพกับทศ แต่ทว่า!!!!

ฟ้าเหมือนกลั่นแกล้ง โอกาสทองที่เคยมีมากมายกลับหดหายไปกันหมด

พอมีโอกาสแต่ไอ้ทศก็ไม่อยู่ในสภาวะที่จะรับเรื่องนี้ได้ พอไอ้ทศปกติบรรยากาศก็ไม่เป็นใจ พอมีทั้งบรรยากาศและตัวไอ้ทศที่ปกติ------ สายตาน้องกรกลับจ้องเขม็งมาที่เสือ เสียวสันหลังวูบวาบยังไงบอกไม่ถูก กรไม่ขวางเสือ แต่กรข่มเสือ….

สมกับที่ไอ้ทศชมน้องชายมันว่าฉลาด ชั้นเชิงจิตวิทยาของกรขั้นสูงมาก ไอ้เสือห้อง 11 มีรึจะรับไหว

จนถึงวันที่ ทศ กร และแม่ย้ายบ้านไป เสือก็ไม่มีโอกาสได้สารภาพกับทศ

ทำไมไม่เขียนจดหมาย?-----ไม่ได้ เรื่องสำคัญแบบนี้ ต้องพูดกับเจ้าตัวเลย เอาคำตอบมันตรงนั้นล่ะ ให้มานั่งรอคำตอบ ไอ้เสือหัวใจวายตาย

แต่ก็นั่นแหละ ห่างกันแค่ตัวเฉยๆ ไอ้ทศยังติดต่อกลับมาหาเพื่อนทุกคนอย่างสม่ำเสมอ เสือได้คุยกับทศทุกวันวันละครั้งเป็นอย่างน้อย เพื่อนทุกคนยกเว้นทศ รวมหัวกันเข้ามหาลัยที่เมืองหลวงของประเทศไทย นัดเจอกันง่ายมาก แต่เวลาเรียนหนักก็แค่ส่งเสียงทักทายกันเฉยๆ

เสือยังรักแบบห่างๆ อยู่ไกลแบบห่วงๆ จนกระทั่งขึ้นปี 2 ไอ้ทศก็บอกว่าจะขึ้นมาที่เมืองหลวงของประเทศไทย ขอพักที่หอด้วย ไอ้เสือดีใจเนื้อเต้น เตรียมแผนการสองชั้นสามชั้นเพื่อสารภาพความในใจ

ทศมาดูที่เรียนให้น้องกร กะว่าจะส่งมาเรียนพิเศษเตรียมสอบเข้าม.ปลาย และปูพื้นให้แน่นสำหรับมหาลัยไปด้วยในตัว

วันแรกทศมาถึงบ่ายแก่ กว่าจะเข้าไปที่หอ อาบน้ำมากินข้าวกับเพื่อนๆ กลับถึงห้องสลบเหมือดด้วยความเหนื่อย

วันต่อมา นัดเจตให้พาไปดูที่เรียนพิเศษ (เจตมันฉลาดที่สุดในแก๊งค์ แต่มันจะอยู่ห้อง 11 เพราะอะไร?....คุณควรเข้าใจด้วยตัวเอง) ไอ้ทศลังเลอยู่สามที่ เปรียบเทียบกันยากมาก

สรุป….โทรไปถามกับเจ้าตัวซะ…. อ่ะ หมดเรื่องแหละ *0*

ใช่---- ทศหมดเรื่อง แต่ไอ้เสือกำลังจะมีเรื่อง!!!

--------ที่เรียนพิเศษที่น้องกรเลือกอยู่ใกล้หอพักของเสือ

“มึง กูฝากน้องด้วยนะ ถ้ากูว่างจากเรียน กูจะขึ้นมาดูแลน้องกูเอง แต่ตอนยังไม่มา กูฝากมึงไว้ก่อนละกัน… ขอบใจว่ะ” ทศดึงไหล่เสือเข้ามากอดหลังจากที่พูดฝากฝังเป็นที่เรียบร้อย

โชคดีของเสือคงใช้ไปหมดแล้ว เวลานี้โชคที่ยังไม่เคยมาหามันจึงค่อยๆ ดาหน้ากันมา….

เพื่อแลกมาซึ่งวันคืนชู้ชื่นที่จะได้อยู่กับไอ้ทศ (กี่วันก็ไม่รู้ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไอ้ทศมันว่าบอกตอนนี้ไม่ได้) เสือต้องเข้าสู่สงครามเย็นกับ….. น้องกร

หากเสือก้าวมันไปซะตั้งแต่ที่เจตกับโต้บิ้วให้ เขาอาจไม่ต้องก้าวตกหลุมซ้ำซากแบบนี้…. ก็เป็นได้?!





มีต่อReply #65  :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-04-2012 23:43:59 โดย BaoBao »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด