เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] / [สองก้าว] และ [ก้าวต่อไป] จบในตัว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] / [สองก้าว] และ [ก้าวต่อไป] จบในตัว  (อ่าน 74186 ครั้ง)

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
**************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

**********************************************************************

รวมงานเขียนของ BaoBao จ้า


อ่านก่อน ชั่งใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีชมพู คือ แนวน่ารักไม่ปวดใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีม่วง คือ แนวเจ็บปวดหน่วงหัวใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีเขียวฟ้า คือ แนวที่จัดอารมณ์ไม่ได้

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องสั้น

[หึง & ง้อ]
[ข้างๆ]
[บังเอิญ]… ณ โรงพยาบาล
[อย่าเงียบสิวะ!]
[แค่นี้ได้มั้ย?]
[บังเอิญ]… คำบางคำกับช่อดอกไม้
ซีรีย์สั้นกุด [บังเอิญ]...คน (ไม่) รู้จัก
ซีรีย์สั้นกุด คำ บ า ง คำ [Silence speaks...]

เรื่องกึ่งสั้น-กึ่งยาว
[แอบ]
[สองก้าว]
[เวลา]
[รู้แล้ว]


เรื่องยาว
[กระดาษ]
[กระซิบ]
[บอก]
[บังเอิญ]… สวนทาง


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2017 13:17:07 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #1 เมื่อ20-03-2012 21:16:27 »

หึง & ง้อ



แดดเปรี้ยงแสบร้อนในช่วงใกล้เที่ยง เผาผิวเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างถนน เป้ใบใหญ่ที่ไม่ว่าใครเห็นก็รู้ว่าเขาเป็นนักท่องเที่ยวถูกวางไว้ข้างตัว บนถนนไม่มีรถผ่านมาเลยสักคัน ถนนเส้นนี้ไม่ใช่ทางสัญจรทั่วไป จะคึกคักก็ต่อเมื่ออยู่ในช่วงฤดูท่องเที่ยวเท่านั้น เด็กหนุ่มต้องรอถึงสามชั่วโมง แสบทั้งหน้าแสบทั้งเหงื่อ ในที่สุดก็มีมอเตอไซด์คนหนึ่งขี่ผ่านมา มอเตอไซด์จอดเลยไปในตำแหน่งที่ห่างจากเขาไปพอควร

“เฮ้ เป็นไรรึเปล่า?” ชายที่ขี่มอเตอไซด์หันหลังมาถาม

“พี่ ผมขอติดรถไปลงในเมืองหน่อยสิ พี่สะดวกมั้ยครับ” เขาตะโกนถาม

“จะไปไหนนะ?” ชายคนนั้นถามซ้ำ

“ในเมืองครับ” เขาร้องบอกสั้นๆ

ชายที่ขี่มอเตอไซด์กวักมือเข้าหาตัว เป็นสัญญาณตอบรับว่ายอมให้ไปด้วยกัน เด็กหนุ่มเอาก้นนั่งลงบนพื้นคอนกรีตร้อนระอุ สอดแขนเกี่ยวสายของเป้ขึ้นสะพายหลัง ทรงตัวลุกขึ้นแล้วรีบเดินไปหาคนใจดี

“ไปไงมาไงน่ะ แล้วจะลงตรงไหน พี่ไปแค่หน้าอำเภอนะ” ชายหนุ่มบอก

“เอ่อ คือคงหาที่พักอ่ะครับ ถ้าไงค่อยไปต่อ” เด็กหนุ่มตอบ ใจคิดว่าคนใจดีจะช่วยหาที่พักให้เขาด้วยไหม

“อื้ม”

แค่นั้น แล้วเขาก็ไม่พูดอะไรอีก ชายหนุ่มสวมหมวกกันน๊อค เตรียมที่จะขี่รถต่อไป เด็กหนุ่มรีบขึ้นซ้อนท้ายทันที
อื้ม...ไม่ใช่คำตอบที่แน่ชัดว่าเขาจะช่วยถึงไหน แต่ก็นะ ลูกผู้ชายมีมือมีเท้าไปถึงในเมืองได้ก็ไม่ตายละ

มอเตอไซด์ออกตัวไปอย่างช้าๆ แล้วค่อยเพิ่มความเร็วมากขึ้นให้สมกับค่าตัวเกือบล้านของมัน มอเตอไซด์เท่ๆ แพงๆ แบบนี้เป็นของเล่นในฝันของเด็กหนุ่มทุกคนก็ว่าได้ ถึงแม้จะซวยถูกไล่ลงมาจากรถมาซะกลางทาง แต่เขายังได้เครื่องปลอบขวัญ...ได้นั่งรถในฝันเป็นบุญตูดด้วยเว้ย




**********




เพิงขนาดย่อมซึ่งตั้งอยู่ริมทางปรากฏให้เห็นลิบๆ เมื่อมอเตอไซด์เคลื่อนเข้าไปใกล้ความเร็วจึงเริ่มชะลอ ชายหนุ่มหักเลี้ยวเข้าไปจอด ทำให้เห็นว่า เพิงนั้นที่แท้ก็เป็นร้านอาหารเล็กๆ ....ดูไปดูมาก็คล้ายจุดพักรถ

พอชายหนุ่มจอดรถเด็กหนุ่มก็ลงจากรถมายืนรอจนชายหนุ่มจัดการธุระเสร็จ ทั้งสองก็เดินเข้าไปในเพิงร้างนั้น
เหมือนมีคนอยู่ในนั้น แต่ไม่มีตัวคน ร้านค้าเหมือนเปิดบริการ

“คนขายอยู่ไหนวะ” ชายหนุ่มพึมพำ

เด็กหนุ่มหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้ไม้ พลางปลดเป้ที่หนักอึ้งลงจากหลัง “คงไปธุระมั๊งพี่ เฮ้อ----” เขาปาดเหงื่อออกจากลำคอ ถึงแม้จะได้ลมจากการที่รถวิ่ง แต่แดดที่ร้ายกาจก็ยังพลากน้ำออกไปจากร่างกายเขาได้มากโข พอมาพักในร่มแล้ว เขาจึงเริ่มรู้สึกกระหาย

“มีใครอยู่มั้ย” ชายหนุ่มตะโกนถาม พลางเดินเข้าไปดู สักพักก็ตะโกนซ้ำอีกที เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ เขาจีงเดินไปหยิบน้ำอัดลมในตู้ขวดหนึ่งออกมาเปิดดื่ม จากนั้นถึงเดินมานั่งที่เก้าอี้อีกฝากหนึ่ง เด็กหนุ่มจึงเดินไปหาน้ำมาดื่มบ้าง

“ทำไมน้องไปอยู่ตรงนั้น” ชายหนุ่มถาม

“อ้อ ทะเลาะกับเพื่อนน่ะพี่ คุยกันไม่รู้เรื่อง เลยโดนไล่ลงมา แหะ แหะ แหะ” เด็กหนุ่มตอบตามความจริง

“เพื่อนดีเนอะ แฟนล่ะสิ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตามนั้นครับพี่”

“เออ เข้าเมืองไปก็ไปคุยกันซะ มีคนผิดก็มีคนถูก รักกันโกรธกันได้ แต่ต้องรู้จักให้อภัยกันด้วย” ชายหนุ่มบอก

“เฮ้อ ไม่รู้เค้าจะพักในเมืองหรือขับเลยไปอีกที่อ่ะดิพี่” เด็กหนุ่มดูดน้ำเปล่าที่เหลือในขวดต่อจนหมด

“อ้าว โทรไปถามดิวะ” ชายหนุ่มพูดพลางลุกขึ้นไปหยิบขนมที่วางอยู่ออกมากิน

ไม่รู้ว่าขายหรือไม่ขาย พี่แกไม่สน แถมยังส่งมาให้เขากินด้วย...กลายเป็นผู้ต้องหาร่วมเลยตรู

“ไว้ก่อน ถึงในเมืองค่อยโทร โทรไปตอนนี้ก็พูดกันไม่รู้เรื่องอยู่ดี ถ้าเค้าขี่รถเลยไป เดี๋ยวผมนั่งรถตามไปทีหลังก็ได้” เด็กหนุ่มส่งคุ๊กกี้เข้าปาก....อร่อยแฮะ

“อื้ม หิวว่ะ นี่มันไม่มีคนเฝ้าเลยรึไงวะ กูเข้าไปหาของกิน เค้าจะด่ากูมั้ยเนี่ย” สรรพนามเริ่มเปลี่ยนเมื่อได้คุยกันเกินสามประโยค..... ช่างเป็นมิตรภาพที่เกิดขึ้นรวดเร็วมาก ฮ่าฮ่าฮ่า

“กินของเค้าก็จ่ายให้เค้า ไม่เป็นไรมั๊งพี่ ผมก็หิวอ่ะ ไม่ได้กินข้าวเช้ามาด้วย” ชายหนุ่มลุกขึ้น แล้วเดินลึกเข้าไปในร้าน ด้านในเป็นห้องครัวแบบกระทัดรัด พอเปิดถังน้ำแข็งก็เห็นของสดจำนวนหนึ่ง เขาจึงกวักมือเรียกชายหนุ่มให้เข้ามา

“เอาไงดีพี่” เด็กหนุ่มขอความเห็น

ชายหนุ่มหันรีหันขวาง จากนั้นก็เดินวนรอบเพิงแห่งนั้น พอวนครบรอบ เขาก็ตะโกนบอกว่า “ไม่มีคนเลยว่ะ สงสัยขี่รถไปที่อื่น เอาเหอะว่ะ กูหิวฉิบหาย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า..... เอาไรดีพี่ อืม ของสดก็มีหลายอย่างเลย เอ้อ มีข้าวมั้ยเนี่ย” เด็กหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาข้าวสวย
ทั้งสองค้นกันสักครู่ก็เจอ....ข้าวสวยที่คดทิ้งไว้ในกะละมัง ชายหนุ่มยกข้าวขึ้นมาดม เอามือหยิบข้าวขึ้นมาชิม แล้วค่อยพยักหน้าให้เด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มยิ้มรับ แล้วบอกเขาว่า “ไข่ดาว ไข่เจียว”

“เหี้ย ของมีต้องเยอะ มึงจะแดกไข่เนี่ยนะ” ชายหนุ่มหัวเสียเดินตรงมาที่ตู้เก็บน้ำแข็ง “หมูทอดกระเทียมพริกไทยดิ” สองนิ้วคีบถุงใส่หมูขึ้นมา

“กระเทียมไหนพี่ พริกไทยอีก” เด็กหนุ่มเบ้หน้า

ชายหนุ่มคุ้ยแถวนั้น แล้วลากสิ่งที่ต้องการออกมาจนได้ เขาชูขวดพริกไทยและกระจาดกระเทียมขึ้นมาพร้อมหน้าตาได้รับชัยชนะ

“พี่ทำนะ ผมทำไม่เป็น” เด็กหนุ่มหาชามมาเตรียมเจียวไข่ ทำกับข้าว....เป็นแค่หุงข้าวกับเจียวไข่ ทอดไข่ดาว แค่นั้นแหละ ปกติมีคนทำให้ตลอด อบากกินอะไรก็แค่บอก เดี๋ยวมันก็ทำให้

“เฮ้ย กูทำไม่เป็น มึงเจียวไข่เป็นก็ทำดิ ง่ายนิดเดียว” ชายหนุ่มเอาของไปวางข้างชามไข่ดิบที่เด็กหนุ่มตอกไข่ใส่ไว้

เด็กหนุ่มส่ายหน้าให้เขาแทนคำตอบ แล้วหันไปหยิบกระทะมาวางบนเตาแก๊สปิ๊กนิค

“ใส่หมูด้วยดิ ไข่เฉยๆ ไม่อิ่มว่ะ” ชายหนุ่มบอก

“ก็สับหมูมาพี่ โน่นเขียง” เด็กหนุ่มชี้นิ้วไปหาเขียง จากนั้นก็เทน้ำมันลงกระทะ เตรียมตัวเปิดเตา ทว่า... “พี่มีไฟป๊ะ”

“หือ? ...อื้อ” ว่าแล้วก็ยื่นไฟแช็คมาไปให้เด็กหนุ่ม พอจุดเตาเสร็จหันมาจะเอาไข่ตีผสมหมู คนสับหมูก็เดินไปนั่งดูดน้ำอยู่หน้าร้านซะแล้ว

“อ้าวพี่ หมูพี่ล่ะ” เด็กหนุ่มสับสน คิดว่าหรือเขาจะเปลี่ยนใจไม่เอาไข่เจียวหมูสับละ

“กูทำไม่เป็น มึงทำไปเลย เอาแบบแดกได้นะมึง” ชายหนุ่มตะโกนตอบเขาโดยที่ไม่หันหน้ามามองเขาสักนิด

ไอ้พี่นี่แม่ง แค่สับหมูก็ทำไม่เป็น นี่กูเอาไปอวดไอ้เต็งได้เลยนะว่า แฟนมึงเนี่ยดีมีระดับเหมือนกันนาเว้ย (หากเอาตัวเองเทียบกับไอ้พี่ใจดีเนี่ยอ่ะนะ) ...ไหนจะล้างผัก หั่นผัก ล้างหมู สับไก่ ไข่เจียวกูก็ทำเป็นแหละ ไข่ดาวกรูก็พัฒนาให้มันไม่ไหม้ได้แล้วด้วย ข้าวกูก็หุงไม่แฉะเหมือนก่อน โหย ยิ่งนับนิ้วกูแม่งยิ่งภูมิใจตัวเองจริงๆ....เนี่ยกูปลอกมะละกอได้แล้วนะไอ้เต็ง เหลือมะม่วงแม่งเปลือกแข็งกูยังกะไม่ถูก กะว่ามาเที่ยวครั้งนี้จะซื้อมะละกอมาปลอกโชว์มึงซะหน่อย แม่งเสือกโมโหกู ไล่กูลงจากรถเฉยเลย อย่าให้กูตามตัวเจอนะ----เด็กหนุ่มนึกในใจไปพลาง สับหมูไปพลาง ต้องรีบสับเดี๋ยวน้ำมันจะร้อนเกินไป

ตึง ตึง ตึง.....แต๊ก แต๊ก แต๊ก.....ฉ่-------------า

กลับไข่พลิกอีกด้าน เต็งบอกให้ “อยู่เฉยๆ อย่าไปยุ่งกับมัน ถ้าทนไม่ได้ก็ไปตักข้าวใส่จานซะ” ... ทำตามเมียเค้าว่าจะเจริญ

เด็กหนุ่มตักข้าวใส่จานสองจาน แล้วยกไปวางที่โต๊ะ ชายหนุ่มได้ยินเสียงแคร๊งก็หันหน้ามา พอเห็นข้าวมาวาง เขาก็เดินมานั่งประจำที่ หันหน้ามองตามเขาที่เดินกลับเข้าไปหลังร้าน พอเขายกไข่เจียวร้อนระอุมาวาง ชายหนุ่มหยิบช้อนขึ้นมาแล้วถามเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “แดกได้ป๊ะ กูจะตายมั้ย?”

ไอ้เลว อย่าแดกเลยมึง------ ด่าเขาในใจ พร้อมยกจานไข่เจียวกับจานข้าวตัวเองไปตั้งที่โต๊ะอื่นแทน

“เฮ้ย-----” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง

เด็กหนุ่มไม่สน นั่งลงเคี้ยวข้าวคำแรกตุ้ยๆ.... ชั่วอึดใจ ไอ้ปากดีก็หยิบจานข้าวของตัวเองมากินด้วย พอเคี้ยวคำแรกลงคอ “พอแหลกร่าย”

ดูมัน! ...... “อร่อยเหอะ อย่ามาว่าพอแหลกร่าย ผมมั่นใจนะเว้ย” เด็กหนุ่มโอ่ตัวเอง จริงๆ นะ เขามั่นใจฝีมือเจียวไข่ของตัวเองโคตรๆ เขาฝึกจนเต็งที่เคยด่าเขาว่า “หมาไม่แดก เปลืองของกูแท้ๆ” กลายเป็นพูดว่า “มึงไปตั้งโต๊ะขายกับกูตอนงานสงกรานต์ป๊ะ เก็บเงินไว้เป็นค่าถุงยางมึงอ่ะ 5555555+” *0* เมียนักพัฒนา

“ฮึ แฟนกูทำหร่อยกว่านี้” ชายหนุ่มจ้วงคำไข่ชิ้นใหญ่เข้าปาก แล้วตามด้วยข้าวสวย มันคับปากจนพูดไม่ได้ละ

“โหย คนเรา เลี่ยนว่ะ” ขำครับ ท่าจะติดรสมือเมีย ฮา.....

พอกินเสร็จ พี่แกรับอาสาล้างจานชามให้ เรานั่งรอจนท้องหายตึง ก็ไม่มีใครมาสักที ไม่รู้จะทำยังไง เลยตกลงกันว่า จะเอาค่าเสียหายใส่ถุงวางไว้ในถังน้ำแข็ง พร้อมโน้ตบอกที่มาที่ไปของเงินแทนนั่งรอเฉยๆ ให้เสียเวลา ทีแรกพี่แกบอกให้วางไว้บนโต๊ะเนี่ยแหละ จะได้เห็นชัดๆ แต่ผมไม่ได้อ่ะ คนสมัยนี้เชื่อใจได้ที่ไหน ผมก็เสนอถังน้ำแข็ง กะว่าไงๆ คนเฝ้าก็ต้องเปิดถัง 100 % ......บ้ามากใช่มั้ย ไม่หรอกครับ มีคนที่บ้ามากกว่า

“จริงของมึง” ชายหนุ่มพูดพลางเดินเอาถุงเงินและจดหมายไปวางไว้ในถังน้ำแข็ง

แล้วเราสองคนก็ไปกันต่อ สักประมาณ 2 ชั่วโมงได้ เราก็มาถึงในเมือง ตอนนี้ทุ่มนึงแล้ว แต่เมืองเล็กๆ ไกลปืนเที่ยงแบบนี้ สภาพเหมือนเกือบร้างผู้คนก็ไม่ปาน

มอเตอไซด์จอดลงที่หน้าเรือนไทยหลังใหญ่ คาดว่าน่าจะเป็นที่ว่าการอำเภอ
ชายหนุ่มถอดหมวกกันน๊อคแล้วหันมาถาม “มึงจะไปไงต่อ มันไม่มีรถโดยสารล่ะมั๊ง”

“สงสัยไม่ใช่หน้าท่องเที่ยว เงียบจังเนอะพี่” ชายหนุ่มเหลียวมองไปรอบๆ

“มึงโทรหาแฟนมึงดิ ให้มันมารับ” ชายหนุ่มเตือนเขา

จริงด้วย.... เขาหยิบมือถือขึ้นมากด รอสายสักครู่ ปลายสายก็รับสาย  “อยู่ไหนอ่ะ มารับหน่อยดิ อยู่หน้าที่ว่าการอำเภอแล้วเนี่ย”

ปลายสอบตอบว่า “เรื่องของมึง ดูแลตัวเอง กูอยู่ xxxxxx” พูดจบปุ๊บก็วางสายไปเลย

เด็กหนุ่มหน้าเหวอ อยู่ xxxxxx มันคนละจังหวัดเลยนะเว้ย นี่มันทิ้งกูจริงๆ เหรอเนี่ย ............ไอ้ใจดำ------เด็กหนุ่มกดมือถือไปหาคนใจดำอีกครั้ง คราวนี้มีแต่เสียงให้ฝากข้อความ เขาย้ำๆ หลายรอบ เขาไม่รู้ตัวจนกระทั่งชายหนุ่มสะกิดไหล่เขา

“ไงวะ แม่งหน้าเครียดเชียว”

“มันไป xxxxxx แล้วพี่ แม่งเอ้ย ทิ้งกู....พี่ มีรถต่อไป xxxxxx มั้ยอ่ะ เดี๋ยวผมนั่งรถไปเตะมันเดี๋ยวนี้ล่ะ”

“จะมีเร้อ...เดี๋ยวนะ ลุง ลุง จอดหน่อย” ชายหนุ่มหันไปเจอลุงคนนึงที่ขี่จักรยานผ่านมา “ลุงที่นี่มีรถไป xxxxxx รึเปล่าครับ”

“มี...โน่น ไปขึ้นที่หน้าตลาดโน่น” ชายแก่ชี้นิ้วไปข้างหน้า ไม่น่าจะไกล เพราะเสียงที่แกพูดแค่ “โน่น” ไม่ใช่ “นู๊นนนนนนน”

“ไปเลยพี่ รบกวนหน่อย เดี๋ยวรถหมด” ชายหนุ่มไหว้ขอบคุณลุงแล้ว สะกิดแขนชายหนุ่มให้ไปส่งให้หน่อย

“เฮ้ย ไม่มีรถแล้ว” ชายแก่ร้องเสียงหลง

“เออเนอะ นี่มันมืดแล้ว มึงไปพรุ่งนี้เช้าเหอะ” ชายหนุ่มพูดเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ ที่นี่ไม่ใช่เมืองใหญ่ มันจะรถให้สะดวกใช้ทั้งวันทั้งคืนได้ยังไงกัน

“ไม่มีหรอกไอ้หนุ่ม รถมันเสีย อยู่ในอู่ลุงแน่ะ กว่าจะวิ่งได้คงต้องรอหน่อย สองสามวันมั๊ง เนี่ยลุงเพิ่งลากมันไปเก็บที่อู่เมื่อกี้เอง” ชายแก่บอก

“อ้า------ว” เด็กหนุ่มเหวอไปทันควัน ถ้าไม่รีบตามไป เต็งก็จะว่าเอาได้ว่า “มึงไม่รีบมาง้อกูเลยนะ ไม่รักกูใช่มั้ย มึงมีตัวเลือกใช่มั้ย เห็นกูเป็นของตายของมึงรึไง ฯลฯ”

สองสามวัน แค่วันเดียวง้อเมียยังลำบาก รออีกสองสามวันเมียคงกลายเป็นอื่น.....ตูอยากตาย คดีเก่าก็ยังไม่ได้สาง คดีใหม่ก็เตรียมจ่อ ชีวิตน้อยๆ ของตูช่างหรรษาเหลือเกิน

“มึงเป็นไรไปวะ หน้าไม่ดีเลย” ชายหนุ่มถาม

“พี่ ผมรอไม่ได้ง่า” เด็กหนุ่มบอกเสียงเครือ

“เออ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดเว้ย ไป หาที่นอนกันก่อน มึงก็โทรไปบอกแฟนมึงซะด้วย” ชายหนุ่มพูดพลางเดินกลับไปที่รถของตัวเอง

เด็กหนุ่มพูดพลางเดินตามเขาไป “ช่างแม่ง ไอ้คนใจดำ แม่งมันไม่รับสายผมอ่ะพี่”

“เป็นมึง มึงโกรธแฟนมึง แล้วมึงอยากรู้มั้ยว่า แฟนมึงเป็นไง กินดีมีที่ซุกหัวนอนมั้ย” ชายหนุ่มพูดจบก็ใส่หมวกกันน๊อก ก้าวขาขึ้นคร่อมมอเตอไซด์ เด็กหนุ่มขึ้นไปนั่งซ้อนพลางนึกตามคำที่เขาพูด...ก็จริงนะ คบกันมาตั้งนาน ทะเลาะกันมาก็เยอะ แต่โกรธก็ส่วนโกรธ ง้อก็ส่วนง้อ โมโหมันแทบตายแต่เขาก็ยังอยากรู้ว่า เต็งอยู่ไหน เต็งกินข้าวรึยัง เต็งนอนหลับมั้ย

เต็งไม่ปิดโทรศัพท์ อาจรอให้เขาฝากข้อความอยู่ก็ได้ เวลาเต็งโมโห เต็งไม่ชอบเถียงกับเขา เพราะนิสัยเต็ง ยิ่งเถียงกันยิ่งตั้งแง่มากขึ้น

....

...

..

.

ชายหนุ่มขี่รถมาที่โฮมสเตย์แห่งหนึ่ง เขาจองห้องไว้แล้ว เพื่อไม่ให้สิ้นเปลืองและรบกวนเจ้าของบ้าน เด็กหนุ่มจึงพักร่วมห้องกับชายหนุ่ม....ผู้ชายด้วยกัน ไม่เสียหาย แถมต่างคนก็ต่างมีแฟนแล้ว ยิ่งไม่มีปัญหาเข้าไปใหญ่

“เต็ง ไม่รับสายกูเลยนะ....เฮ้อ แม่งไม่มีรถว่ะ บ้านนอกสุดๆ รถเข้าไป xxxxxx เสียกว่าจะซ่อมเสร็จก็สองสามวัน ไว้พรุ่งนี้กูค่อยหาทางไป xxxxxx ละกัน อ้อ กูได้คนใจดีเค้าขี่มอเตอไซด์มาส่งในเมืองอ่ะ นี่ก็มาอาศัยนอนกับเค้าด้วย...อย่าปิดโทรศัพท์นะ ฝันดีนะเต็ง”

ฝากข้อความเสร็จ เขาก็นั่งเหม่อถึงเต็ง ถ้าเต็งใจอ่อนโทรกลับมาก็คงดี ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หัวใจเขาฟองฟูขึ้นมาทันที คิดถึงที่รัก ที่รักก็โทรหา .....มองลงไปที่มือถือในมือ!!!

ไม่มีไฟกระพริบ...แต่นี่มันเสียงเรียกเข้าของเครื่องตูนี่นา?

ระหว่างที่งุนงงอยู่นั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออกมา ชายหนุ่มเดินรีบเร่งไปที่หัวเตียง หยิบมือถือขึ้นมาดูแล้วก็กดปุ่ม...ลำโพง

อ้าว ของพี่แกนี่หว่า เฮ้อ นึกว่าเต็งโทรกลับมา *0*

“เชี่ยโต้! มึงอยู่ไหน? ทำไมไม่รอกู สัดนี่ รอผัวแค่นี้ไม่ได้เลยใช่มั้ย? อยู่ไหนบอกกูมาเดี๋ยวนี้!” เสียงเข้มเหี้ยมดังออกมาจากลำโพงของเครื่องพี่ใจดี

เด็กหนุ่มอึ้งทึ่งเสียว.......ผัว! ? เจ้าของมือถือเป็นผู้ชาย เสียงคนที่โทรเข้ามาก็ผู้ชาย-----จุดไต้ตำตอ นี่หรือคือเสียงของคนที่เจียวไข่อร่อยกว่ากู......... แม่งเสียงดุว่ะ กลัวจนขุนลุกซุ่เลยวุ้ย

ชายหนุ่มยื่นมือถือของตัวเองมาให้เด็กหนุ่ม “อ่ะ มึงบอกมันทีว่าที่นี่ที่ไหน กูสระหัวก่อน แม่งยังไม่ทันทำห่าเลย” พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป

“เชี่ยโต้ มึงพูดกับใคร? นี่มึงอยู่กับชู้เรอะ! มึงหนีผัวไปเล่นชู้เรอะ! มึงอยู่ไหน ไอ้โต้ มึงจะบอกกูดีๆ หรือจะให้กูหาเอง... ให้กูหาเองชู้มึงศพไม่เหลือกระดูกแน่ สัดโต้ เชี่ยนี่ เงียบทำไม มึงเงียบทำไม.........”

เสียงในสายสบถไม่หยุดราวกับลาวาที่ปะทุขึ้นมาจากภูเขาไฟกลางทะเล....ร้อนจนเสียวสันหลังวาบ นี่ถ้าตูบอกว่าอยู่ไหน ตูต้องตกที่นั่งชู้ใช่มั้ย? แล้วเฮียแกเดือดขนาดนี้ จะฟังคำอธิบายของตูมั้ยเนี่ย!!!!! อ๊ากกกก ตูอยากตาย

“เอ่อ พะ พะ พะ พี่...กะ กะ กั๊บ....” ปากสั่นวุ้ย

“มึ--------ง ไอ้ชู้ มึงชื่ออะไร! มึงอยู่ไหน!” เสียงดุเข้มหยุดอยู่แค่นั้น เพื่อรอคำตอบ

ถ้าตูตอบคือตูขุดหลุมศพให้ตัวเองใช่มั้ย แต่พี่ใจดีให้บอกนะ ว๊ากกกกก เอาไงดีวะ .....อ้อ ต้องบอกว่าไม่ใช่ชู้ก่อน ถึงค่อยบอกสถานที่

“พะ พี่ครับ ผม...ผมไม่ใช่ชะ ชะ ชู้...”

“มึงจะบอกว่ามึงเป็นผัว แต่กูเป็นชู้รึไอ้สัด!” เสียงเข้มกว่าเดิมอีกเท่าทวี

ตาย กูตาย แม่ง เข้าใจเท่าที่บอกเป็นมั้ย อย่าดราม่าผสมได้มั้ยฟ๊ะ! “มะ มะ ไม่ใช่พี่ คะ คือ คือ...”

“กูรู้ละว่าพวกมึงอยู่ไหน” เสียงเย็นยะเยือกกรอกขึ้นมาในสาย

รู้ได้ไง? ได้ไง??.......!!!!!

“เดี๋ยวกูเตรียมทั้งมีดทั้งปืนไปให้มึงเลือก นอนรอกูไปก่อนนะ ไม่นาน!” พูดจบปุ๊บก็วางสายไปเลย

เด็กหนุ่มหน้าเหวอ “เชี่ย รู้ได้ไงวะ แม่งโม้ป่าวเนี่ย” นั่งงงได้สักพัก พี่ใจดีก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

“พี่ แฟนพี่อ่ะ ไม่ฟังผมเลย” รีบฟ้องไว้ก่อน

“แล้วบอกมันรึเปล่าว่าอยู่ไหน” พี่ใจดียืนเช็ดผมเหมือนไม่สนใจ

“เปล่าอ่ะ กำลังจะพูด แต่พี่เค้าบอกว่า รู้แล้ว เดี๋ยวมา แล้วก็วางสายไปเลย ผมยังไม่ทันพูดไรเลยง่ะ” ฟ้องต่อ

“พี่ พี่เค้าคิดว่าผมเป็นชู้พี่อ่ะ เค้าจะเอาปืนมายิงผมด้วย เนี่ยพี่เค้าบอกจะเอามีดมาด้วย โอ๊ย ขนลุก เสียงดุฉิบหาย” เด็กหนุ่มเกากบาลตัวเอง

“ฮ่าฮ่าฮ่า งี้แหละ มันชอบคิดเยอะ มึงไม่ต้องซีเรียส กูอยู่ทั้งคน” พี่ใจดียิ้มแฉ่ง

เด็กหนุ่มเริ่มสบายใจ “เฮ้อ พี่บอกแฟนพี่เค้าให้ดีน๊า ผมยังอยากไปง้อแฟนผมอยู่น๊า ไม่เป็นผีเฝ้าห้องนี้นะพี่ น่ากลัว น่ากลัวมั๊กมั๊ก ตัวจริงเป็นไงเนี่ย ไม่อยากคิด”

“อืม ก็เหมือนเสียงมันนั่นแหละ ไปมึงไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวดึกมันจะหนาว ของอะไรมึงจะใช้ก็ใช้ไป กูไม่ถือ”

“ครับ”



******


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2017 13:21:01 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #2 เมื่อ20-03-2012 21:17:07 »



ระหว่างนั่งดูโทรทัศน์ เด็กหนุ่มก็คิดขึ้นมาได้

“พี่ พี่”

“อื้อ”

“แล้วแฟนพี่เค้ารู้ได้ไงว่าพี่อยู่ไหน”

“อ๋อ มันเช็คจากสัญญาณโทรศัพท์กู”

“ฮ้า ทำได้ด้วยเหรอ”

“ได้ดิ” ชายหนุ่มก็บอกวิธีที่แฟนตัวเองตรวจสอบที่ที่เขาอยู่ด้วยสัญญาณมือถือ เด็กหนุ่มฉุกคิด...เต็งจะรู้มั้ย? เต็งก็เก่งนะ ฉลาดมากด้วย

“มึงโทรบอกแฟนมึงยัง” ชายหนุ่มถามขึ้นมา

“ครับ ฝากข้อความเอา...นี่พี่ แฟนพี่เค้าจะมาถึงคืนนี้เลยป่าว พี่โทรไปบอกเค้าหน่อยดิว่าเข้าใจผิด เกิดอยู่ดีๆ มาตอนนอนหลับ ผมกลัวง่ะ” เด็กหนุ่มคิดแล้วสยอง ผู้ชายที่กำลังหึงเนี่ย มันทำได้ทู๊กอย่าง

“ไม่ กูโกรธมันอยู่ กูไม่คุยกับมัน” ชายหนุ่มตอบเสียงแข็ง

“อ๋าว พี่ พี่พี่ทะเลาะกันก็เรื่องของพี่พี่ แต่ผมจะซวยเอานา ไม่เอาอ่ะ นอนไม่หลับ โทรไปหน่อยดิ๊” เด็กหนุ่มลุกขึ้นไปเขย่าแขนชายหนุ่ม

“ไม่ กูไม่คุยกับมัน แม่ง ไม่อยากโมโหมันมากกว่านี้ มึงไม่สบายใจก็โทรไปเอง เอาเครื่องกูหรือของมึงโทรไปก็ตามสบาย แต่กรูไม่คุย” ชายหนุ่มเสียงแข็ง

เฮ้ออออ เต็งจะเป็นเหมือนพี่ใจดีมั้ยน๊า ไม่คุยกับเค้าเพราะไม่อยากโมโหเค้าใช่ป๊ะเต็ง....เด็กหนุ่มทำหน้าเซื่อง จะให้เขาโทรเอง มีหรือพี่เสียงเหี้ยมจะฟัง จากประสบการณ์ไม่กี่นาทีนั่น......ยาก ตูไปสอนแมวให้ไหว้จะง่ายกว่ามั๊ง *0*

มือใหญ่ยกขึ้นมากุมหัวของเด็กหนุ่ม “กูอยู่ด้วยน่า มึงไม่เป็นไรหรอก กูชกคนเป็น ถึงมันเป็นแฟนกู กูก็กล้าชกมัน ถ้ามันทำอะไรมึง กูทำมันคืนให้เท่าตัวเลยเอ้า สบายใจป๊ะ”

อ๊ากกกกกกกกกกก เท่ง่า.... แต่เค้าไม่กล้าชกเต็งหรอก เค้าทำใจมะด้าย “เฮ้ออออออออ......”

“เชี่ยไรเนี่ย เป็นไร?”

“พี่กล้าชกแฟนพี่ด้วยเหรอ?” เด็กหนุ่มมองเหมือนไม่เชื่อ

“ไมอ่ะ กูตั๊นหน้ามันบ่อยไป พูดไม่รู้ฟังก็ต่อยมันสักทีสองที เดี๋ยวมันก็เงียบ” ----- แรงมากครับ ป๋มคารวะ

“นี่พี่โต้ รถพี่อ่ะ เจ๋งว่ะ เท่าไหร่อ่ะพี่ กี่ซีซี ใช้มานานยัง เสียงนิ่มโคตร-----” ผมเริ่มเลื้อยยลงมานอนคุยเล่นกับพี่ใจดี ปกติก็ขี้เกียจเป็นนิสัยอยู่แล้ว ยิ่งเต็งไม่อยู่ มันจะเอาแต่นอน แล้วก็นอน (ถ้าเต็งอยู่ก็นอน แต่นอนกอดเต็ง คิกคิกคิก)

“มึงรู้ชื่อกูได้ไง” ชายหนุ่มทำหน้างง

“อ๋าว ก็แฟนพี่เค้าเรียกพี่งี้นี่ เอ๊ะ รึผมฟังผิด” เริ่มไม่แน่ใจตัวเอง

“เออ จริงว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วมึงชื่อไรเนี่ย จนจะนอนเตียงเดียวกันอยู่แล้ว แม่งยังไม่รู้ชื่อมึงเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เหย จริงอ่ะ ลืมได้ไงวะเนี่ย ก๊ากกกกกก”

มันน่าขำมาก อยู่ด้วยกันมาตั้งกี่ชั่วโมง ตลอดทาง ไม่มีถามชื่อแซ่กันสักคำ แต่พูดกูมึงวะเว้ยกันแหละ ขนาดชื่อพี่ใจดี รู้ก็เพราะโทรศัพท์ หากแฟนพี่เค้าไม่โทรมา พวกเขาจะถามกันมั้ยก็ยังต้องคิด ---ฮา

นอนคุยกันอีกเป็นชั่วโมงถึงง่วง ถามกันว่ามาเที่ยวที่นี่ทำไมทั้งที่เป็นนอกฤดูท่องเที่ยว คำตอบคือ ตามใจแฟน...

ถามว่าโกรธเรื่องไรกัน คำตอบคือ แม่งเรื่องไร้สาระสุดๆ... ถามว่าแฟนเป็นคนไง คำตอบคือ อวดแฟนตัวเองดีงั้นดีงี้ พูดแล้วก็นึกกันได้ว่า แล้วจะทะเลาะกันทำไม อยู่ห่างกันก็คิดถึง

พี่โต้บอกว่า โมโหแฟนตัวเอง ชอบหึงโอเวอร์ แต่พี่โต้ก็รู้สึกดี พี่โต้เล่าว่า รำคาญแฟนทีก็หนีมาที พอเห็นแฟนมาตามถึงที่ก็ดีใจอ่ะนะ ใจอ่อนตามเค้ากลับไป

“แล้วพี่ไม่บอกแฟนพี่ล่ะ อย่าทำแบบนี้ กูรำคาญ”

“กูพูดแล้ว แต่แม่งไม่เห็นมันทำได้ คงหึงเป็นสันดานมั๊ง กูมีไรให้น่าหึงวะ” พี่โต้ทำหน้ากลุ้มใจมาก

“อ๋าว เค้ารักของเค้าโน๊ะ พี่ไม่รู้หรอกว่าตัวเองมีดี” เด็กหนุ่มพูดกลัวหัวเราะ...ดูท่าพี่โต้แกคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองแม่งเท่ขนาดไหน หน้าตาไม่ได้ดีจัด แต่รวมๆ แล้วเท่ฉิบหาย ยิ่งท่าตอนขี่มอเตอไซด์นะ อย่าให้แซด ระดับนี้ไม่ว่าชายหรือหญิงพี่ท่านก็สอยได้หม๊ด

“โห ไอ้โต งั้นมึงคงมีดีเหมือนกันเนอะ น้องเต็งเลยหึงมึงเนี่ย ไหน ไมกูมองไม่เห็นดีเลยว๊า” พี่โต้พูดพลาง เอามือปัดป่ายเหมือนหาอะไรสักอย่างบนหน้าบนตัวเขา

“พี่โต้ ไม่ต้องค้นหรอก โตให้เต็งเห็นคนเดียว” ยียวน-----ชายหนุ่มล็อคคอขยี้หัวไอ้เด็กขี้อวดด้วยความหมั่นเคี้ยว
เล่นมวยปล้ำกันไปได้สักพัก เด็กหนุ่มก็แพ้แรงของชายหนุ่ม...นอนหอบอีกพักนึง รายการรอบดึกที่พี่โต้รอดูก็จบ แล้วพวกเขาสองคนก็ปิดไฟนอน


*********



“โต โต โต”

เสียงเรียกเหมือนมาจากที่ไกลๆ เด็กหนุ่มปรือตาขึ้นแบบงัวเงีย

“อื้-------อ”

“กูจะไปใส่บาตร ไปด้วยกันมั้ย?” ชายหนุ่มบอก

“ม่ายยยยย จานอน” ไม่ลุกหรอก อากาศกำลังน่านอน เอาช้างมาฉุดไอ้โตก็ไม่ลุกจากเตียงเด็ดขาด
เสียงกุกกักดังเป็นระยะ พอเสียงปิดประตูดังขึ้นหนึ่งที ความสงบก็มาเยือน แล้วเด็กหนุ่มก็หลับฝันหวานต่อไป

.....

....

...

..

.

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

และดังขึ้นเป็นรอบสอง

รอบสาม

รอบสี่

รอบห้า

รอบหก

รอบเจ็ด......เด็กหนุ่มงัวเงียยกมือไปควานหามือถือ

พยายามลืมตาที่หนักอึ้งมองชื่อคนที่โทรเข้า “เต็งที่รัก”

!!!!!!!!! แฟนโทรมา ตื่นเดี๋ยวนี้ไอ้โต

“โหล เต็งเหรอ? มีไรอ่ะ?”

“.........” ความเงียบเป็นสัญญาณให้โตตื่นตัว

“อุ้ย กี่โมงแล้ววะ?” ยกหูมาดูเวลา 8 โมงกว่า ยังเช้าอยู่ แต่ก็ควรลุกจากที่นอนเพื่อเดินทางไปง้อแฟน “โตตื่นแล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้แหละ เดี๋ยวอาบน้ำไปหารถเดี๋ยวนี้แหละ จุ๊บๆ จุ๊บๆ แต๊งค์นะ เต็งที่โทรมาปลุก”

พูดจบก็วางสาย รีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

ไม่ใช่ทะเลาะกันครั้งแรก เด็กหนุ่มรู้จังหวะจะโคนกับแฟนตัวเองดี ขณะที่อาบน้ำเขาก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับพี่โต้เมื่อคืนขึ้นมาได้ แฟนพี่โต้ชอบหึงพี่โต้ แต่หึงก็หมายถึงรัก ถึงพี่โต้รำคาญจนต้องหนี แต่พอแฟนมารับ พี่โต้บอกว่าใจอ่อนทุกที ก็รักเขานี่นา .....เหมือนเขากับเต็งเลย

ก่อนหน้านี้ที่โตโดนเต็งปล่อยทิ้งไว้กลางทาง เอาจริงๆ เลยนะ โตกะว่าจะเลิกกับเต็งซะให้มันรู้แล้วรู้รอด โตเคยคิดว่า ทำไมรักกันแบบสงบๆ ไม่ได้ ทำไมต้องทะเลาะกันเรื่อยเลย ทำไมเนอะ ทำไมหนอ......เด็กหนุ่มคิดหาคำตอบมาตลอดทางที่ซ้อนมอเตอไซด์มากับพี่โต้

พอมองพี่โต้....เหมือนเขาเห็นเต็งในอนาคตยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก

ฟังที่พี่โต้เล่า พี่โต้คบกับพี่เจตมาสิบปีแล้ว ตั้งแต่ยังเรียนมัธยมนู่น คบกันเลิกกันอยู่สามครั้ง จนครั้งที่สามล่าสุดนี่ล่ะที่คบกันยาวมาถึง 5 ปี ก็อย่างที่เห็น เหมือนเดิม ไม่มีเปลี่ยนเลยสักนิด ดีกัน ทะเลาะกัน รำคาญมัน เบื่อมัน แล้วก็หายโกรธมัน แต่ก็ลากกันมาได้จนถึง 5 ปี

.....เพราะรัก คำเดียวเพียวๆ

เมื่อคืนโตถามตัวเองว่า “เลิกกับเต็ง” ได้มั้ย

คำถามต่อมาที่ถามตัวเอง “แล้วมึงจะอยู่ยังไง?”

เต็งซักผ้าให้ เต็งรีดผ้าให้ เต็งพาไปซื้อชุดใหม่ เต็งคอยซื้อถุงเท้าเล่นบอลมาไว้ให้เสมอ ตั้งแต่มีเต็งเขาไม่ต้องใส่ถุงเท้าขาดๆ ไปเล่นบอล เพราะเต็งบอกว่า มันอันตราย แต่เต็งก็เคยเจาะลมลูกบอลของเขาเพราะเต็งเกลียด แล้วเต็งก็อารมณ์ไม่ดี เหมือนผู้หญิงที่เมนส์มา *0* เขาเลยต้องพาเต็งไปเที่ยวเต็งถึงอารมณ์ดีขึ้น กลับมาจากเล่นบอลเหนื่อยๆ เต็งก็ทำกับข้าวรอไว้แหละ ตอนเที่ยงเต็งจะโทรมาถามว่ากินไรไปมั่ง จะได้ไม่ซ้ำกัน

ค่าน้ำ-ค่าไฟ-ค่าโทรศัพท์-ค่าเช่าห้อง-ค่าสารพัดอย่างรายเดือน เต็งเอาไปจัดการให้หมด แล้วส่งสลิปมาให้เขาเก็บไว้ กำชับว่าห้ามทิ้ง เก็บให้ครบปีก่อนทิ้ง เมื่อเร็วๆ นี้เต็งชวนทำประกัน บอกว่าเผื่อเกิดอุบัตเหตุ ไม่เข้าใจหรอกแต่ก็ทำไปพร้อมเต็ง เพราะเต็งบอกว่า “คุ้ม”

ครั้งนึง เต็งต้องไปซัมเมอร์ต่างจังหวัดสองอาทิตย์ เต็งสอนให้เขาหุงข้าว ทอดไข่ ลากเขาไปชี้ว่า ร้านไหนอร่อย ร้านไหนดี เอากระดาษจดแปะไว้ที่ห้องว่าหากจะกินอันนี้ให้ซื้อร้านนี้ พอเต็งไม่อยู่ เขามองกระดาษเอสี่ที่แปะรายการว่าร้านอะไรอร่อย เอาแค่รายการที่เขาชอบมันก็ปาไป 6 แผ่นแหละ *0* เต็งจำไงไหวเนี่ย!

หากไม่มีเต็ง แล้วเขาอยู่ได้มั้ย

คำตอบคือได้.... แต่ไม่มีเต็งมันเหงาอ่ะ

แปล๊กแปลก วันไหนที่เต็งมีเรียนแต่เช้า เรียนทั้งวัน นอกจากทำธุระของตัวเองแล้ว เขาจะเอาแต่นอน แล้วก็นอน นอนมันไปเรื่อยจนกว่าเต็งจะมาปลุก เต็งมาปลุกแล้วเต็งก็จะบ่น ไอ้ขี้เกียจ บรา บรา บรา บรา.....

เขาไม่เคยโกรธเต็งเลยสักครั้งที่เต็งบ่นว่าตัวเอง หนุกดีซะอีก ได้เห็นตัวเองในมุมมองของเต็ง บางอย่างที่เต็งบอก ตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่า นี่ตูเป็นงั้นจริงเหรอ ฮา--------

อยู่กับเต็งแล้วสบายใจ แต่เหนื่อยเวลาเต็งโกรธหรือโมโห แต่หากไม่เต็งไม่เดือด เขาก็ลอยตัว

คำตอบของคำถามที่ว่า “เลิกกับเต็งได้มั้ย” จึงคือ “ไม่เลิกดีกว่า”



**********



แต่งตัวเสร็จ เด็กหนุ่มก็เดินออกไปหาพี่โต้...จำได้ว่าพี่แกไปใส่บาตร

เขาเดินไปในบ้าน ถามได้ความว่า พี่โต้ออกไปซื้อกับข้าวกับคุณแม่ (แม่ของเจ้าของโฮมสเตย์) เด็กหนุ่มจึงถามทางไปตลาด กะว่าจะออกไปบอกพี่โต้ว่าตื่นแล้ว พร้อมกับถามหาวิธีไป xxxxxx ด้วย

เด็กหนุ่มเดินออกมาจากบ้านได้ไม่กี่ก้าว เขาก็ถูกเงาดำลากกลับเข้าไปในซุ้มไม้ของบ้าน ชายร่างสูงบึกบึนสวมชุดดำเทาประชิดตัวเขา เด็กหนุ่มรู้สึกถึงของแข็งที่จิ้มอยู่ช่วงท้อง ข้อมือที่ถูกเขาจับไว้เจ็บปลาบเป็นช่วงๆ

“ห้ามร้อง! ไม่งั้นกูยิงมึงแน่!”

พูดจบ ชายคนนั้นก็ดึงเขาเข้าไปในบ้านพัก เขาปิดประตู แล้วผลักเขาจนเซซัดไปชนผนังไม้ เด็กหนุ่มทรุดกองกับพื้น เจ็บจุกกับแรงกระแทก เขาได้ยินเสียงคนคนนั้นเดินปราดเข้ามา ใจคิดว่าโดนซ้อมแน่ ทว่าไม่ใช่...

ชายร่างสูงเดินเข้าไปสุดห้อง แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างหน้าต่าง เขาล้วงเอามีดด้ามควายออกมาจากเสื้อ

เด็กหนุ่มเห็นหน้าตาของอีกฝ่ายชัดเจนเมื่อหันเหสายตาออกมาจากมีดด้ามนั้น...ชายคนนี้สูงมาก เกือบสองเมตรได้ ผิวขาว หน้าตาโคตรพ่อโคตรแม่หล่อ แต่ตาดุมาก จากการแต่งตัวแล้วไม่น่าใช่โจรผู้ร้าย

.....แล้วเป็นใคร?

“ระเริงกันใหญ่เลยนะพวกมึง” เสียงเรียบเอ่ยแหวกความเงียบ

“อะไรนะครับ?” เด็กหนุ่มฟังไม่ถนัด อันที่จริงเขาฟังรู้เรื่อง แต่ไม่รู้ความหมายต่างหาก

“กกกันทั้งคืนเลยสิ เตียงมันถึงได้ยู่ยี่ขนาดนี้” ชายหนุ่มหน้าหล่อกล่าวเสริม ปากขมฟันแน่นจนเห็นกรามขึ้นชัด

“หือ?.......เฮ้ย! พี่! แฟนพี่โต้!”

“เออ...ส่วนมึงก็...ชู้ไอ้โต้” ชายหนุ่มหยิบมีดด้ามควายลุกเดินมาทางเขา

“ไม่ใช่พี่ ผม....” ยังพูดไม่จบดี พี่หน้าหล่อก็เดินหน้าเหี้ยมตรงเข้ามา เด็กหนุ่มรีบลุกวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ
หล่อมาก แล้วก็น่ากลัวมาก พี่โต้ไม่อยู่ แฟนพี่แกก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้า ให้เขานั่งเฉยๆ ตรงนั้น เกรงว่าอาจน่วมปางตายก่อนได้อธิบายว่า ผมไม่ใช่ชู้ครับพี่

เสียงสบถเหี้ยมไม่ต่างจากที่ได้ยินในโทรศัพท์ดังผ่านประตูห้องน้ำเข้ามาพร้อมแรงกระแทกปึงปัง ไม่รู้ว่าประตูห้องน้ำจะทนแรงควายเขาได้แค่ไหน แต่ระหว่างนี้เขาต้องหาตัวช่วย...โทรหาพี่โต้ เมื่อคืนพี่โต้บอกว่าปราบแฟนตัวเองได้

เบอร์พี่โต้ เบอร์พี่โต้ เบอร์พี่โต้ เบอร์พี่โต้ เบอร์พี่โต้..........!!!!

ไม่มี๊----------------

ฉิบหายแล้ว ทันทีที่พบว่าตัวเองไม่มีเบอร์ตัวช่วย มีดด้ามคมกริบปักฉึกที่บานประตู

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้โต! มึงตายแน่!

คมมีดถูกดึงกลับไป แล้วปักเสียบเข้ามาใหม่ ซ้ำๆ ซ้ำๆ จนเริ่มเห็นรูโหว่เป็นทางยาว

เสียงสบถด่าราบเรียบ เสียงปึงปังจากการกระแทกประตู ไม่สั่นประสาทเด็กหนุ่มเท่าคมมีดที่ปักฉึก ฉึก เข้ามา----ไอ้พี่โต้ ไหนบอกจะช่วยตู มันหายหัวไปไหน!

“ถ้ามึงออกมาดีๆ มึงไม่ตายหรอก กูขอแค่ระบายอารมณ์นิดหน่อยก็พอ” เสียงเข้มเย็นดังลอดเข้ามา

เด็กหนุ่มอยากตะโกนบอกเหลือเกินว่า พี่เข้าใจผิด ผมไม่ได้เป็นชู้กับแฟนพี่ แค่ขออาศัยติดรถมาด้วยเฉยๆ เชื่อผมเหอะ....แต่ตอนนี้ปากมันแข็งจนพูดไม่ออก ขามันสั่นอย่างยั้งไม่อยู่ มันกลัวจริงๆ นะ.... หึงจนฆ่าคนได้เป็นยังไง เขาก็เพิ่งเจอกับตัววันนี้

ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าดังขึ้น

นายโตพลิกหน้าจอขึ้นมาดู ---- เต็งที่รัก....

เขาเอานิ้วโป้งข้างที่กำมือถือไว้กดรับสาย แต่เขาไม่สามารถยกเอามันมาแนบหูได้ มือเขาแข็งไปแล้ว.....

ปุ๊ก---- ทันทีที่เสียงปืนลั่นเบาๆ หนึ่งนัด

ปัง----- ประตูเปิดออกเนื่องจากแรงถีบของคนที่อยู่ข้างนอก

เทพบุตรหน้าเหี้ยมนายหนึ่งปรากฏแก่สายตาที่ค้างโตของนายโต รอยยิ้มเหี้ยมฉีกที่มุมปาก ปืนแบบเก็บเสียงถูกเก็บเข้าไปในเสื้อ เขาเดินอาดๆ เข้ามาหาเด็กหนุ่ม ชายหนุ่มยกมือขึ้นตบแก้มเด็กหนุ่มเบาๆ คล้ายล้อกันเล่น

“เห็นแก่ที่มึงไม่โวยวาย งั้นกูเอ็นดูแบบเบาะๆ ละกันนะ” สิ้นคำนั้น กำปั้นหนึ่งก็วัดเข้าที่หน้าของเด็กหนุ่ม

เด็กหนุ่มซวบซบไปชนผนังห้องน้ำ นั่งขดกับพื้นรองรับแรงเตะจากอีกฝ่าย เด็กหนุ่มพยายามตั้งสติ เขางัดแรงฮึดไว้ในใจ วางแผนว่าจะวิ่งออกไปจากห้องให้ได้ พี่โต้อาจจะกลับมาจากตลาดแล้ว หากไม่ ถึงอย่างไรข้างนอกก็ยังมีคนอื่น ตลอดเวลาที่ผ่านมาแฟนพี่โต้ตั้งใจไม่ทำเสียงดังมากจนเกินไป ขนาดปืนยังใช้ที่เก็บเสียง หากเขาออกไปข้างนอกได้ แฟนพี่โต้น่าจะสงบลงได้บ้าง

ได้จังหวะแล้ว!

เด็กหนุ่มเอาตัวพุ่งชนชายหนุ่มจนเขาซวนเซยืนไม่อยู่ อาศัยจังหวะนี้เอง เด็กหนุ่มรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ แต่เพราะถูกถีบแตะอย่างแรง ขณะที่จะกระโจนวิ่งไปทางประตูเขาก็เกิดเจ็บปลาบขึ้นมาทั้งตัว การชะงักเพียงเสี้ยววินาทีส่งผลยิ่งใหญ่ต่อชีวิต

“แรงดีนักนะมึง” ชายหนุ่มขยุ้มผมของเด็กหนุ่มไว้ในมือ จากนั้นก็เหวี่ยงเด็กหนุ่มไปในทิศทางตรงข้ามกับประตู เด็กหนุ่มล้มลงไปบนที่นอนนุ่มๆ ขณะที่เด็กหนุ่มกำข้อมือของอีกฝ่ายเอาไว้ทั้งสองข้างและต่างเย่อยื้อกันอยู่นั้นเอง

“เฮ้ย! ทำไรวะ!”

เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางประตู ร่างนั้นวิ่งเข้ามาถีบชายร่างสูงจนซวนเซตกลงไปจากเตียง ผู้ที่เข้ามาใหม่รีบประคองตัวนายโตขึ้นมา “เป็นไรมั้ยโต เจ็บตรงไหนบ้างวะ ไหวมั้ยมึง”

นายโตโล่งอกที่มีคนมาช่วย

“มึงเป็นใคร อย่าเสือก มันเป็นชู้กับเมียกู” ชายหนุ่มลุกขึ้นมาแถลงสาเหตุ

“เมียมึงเป็นใครกูไม่รู้ แต่นี่แฟนกู ไอ้เหี้ย! มึงลองทำอะไรแฟนกูสิ กูไม่เลี้ยงมึงแน่!”

!!!!!!!!!!!!!!! เต็ง....เหรอ?

“แฟนมึงมันนอกใจมึง มึงจะเอามันไว้ทำซากไร” ชายหนุ่มเริ่มเสียงดังขึ้นมา

“แล้วมึงทำไมไม่ไปทำเมียมึงล่ะ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกโว้ย” เต็งไม่ยอมอ่อนให้

“เต็ง ไม่ใช่นะ เค้าไม่ได้นอกใจเต็งนะ!” นายโตรีบแก้ตัว ให้เมียเข้าใจผิดแม้วินาทีเดียวก็บาป

“สัด! แล้วที่มึงทำมันเรียกว่าอะไร?” ชายหนุ่มตวาดใส่

“ก็เรียกว่า “ขอติดรถมาด้วย” ไง ไอ้บ้า!” โตหันหน้าไปบอก

ฮ้-------า พูดได้แล้วเว้ย! ! ! ! !

ความเงียบเข้าครอบคลุมชั่วขณะ เต็งก้มหน้ามามองแฟนตัวเองนิ่ง คิ้วของเต็งขมวด

“ก็นี่ไงเต็ง ที่เราบอกว่าขออาศัยรถพี่ใจดีคนนึงมาในเมือง แต่รถไม่มี เค้าเลยไปหาเต็งไม่ได้ เราเลยมาขอค้างกับพี่เค้า กะว่าเช้าแล้วจะหารถไปหาเต็งอ่ะ ไม่มีอะไรเลยจริงๆ นะเต็ง” นายโต้พูดจ้อ

ชายหนุ่มทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ข้างหน้าต่างอย่างแรง โดยไม่พูดอะไรอีก ใบหน้าหล่อเข้าขั้นเทพบุตร ยู่ยี่ด้วยความงงงวย

“แล้วคนนั้นเค้ามาทำโตทำไม” เต็งเอ่ยออกมาได้ในที่สุด

“เค้าเป็นแฟนพี่โต้ เค้าเข้าใจผิดว่าเราเป็นชู้กับพี่โต้อ่ะ ใช่มั้ยพี่....พี่เจต แฟนพี่โต้ใช่ป๊ะ?” นายโตหันไปถามชายหนุ่ม

“มึง....” ชายหนุ่มพูดไม่จบก็ยกสองมือขึ้นกุมหัว พลางครางว่า “ฮึ่ยยยยยยยยยยยย เชี้ยแล้ว!”

“โต! รู้ว่าเค้าเข้าใจผิดทำไมไม่บอกเค้า ปากมีทำไมไม่พูด” เต็งเริ่มโกรธอีกคน

“ก็กลัวนี่ เมื่อกี้เต็งไม่เห็น พี่เค้าน่ากลัวโคตร เราตัวแข็งปากสั่นไปหมดเลยอ่ะ” นายโตโวยวาย

เต็งเบิ๊ดกระโหลกแฟนตัวเองทีหนึ่ง “โอ๊ย ตบหัวเค้าทำไมง่า เจ็บนะ!”

“เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย! ไอ้โต หน้ามึงไปโดนอะไรมา! แล้วนั่นใครน่ะ?” ชายที่เข้ามาใหม่ตกใจกับภาพที่เห็น

“พี่-----------------------” นายโตร้องเสียงดังลั่น พลางชี้นิ้วไปที่ชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง...ฟ้อง! พี่จัดการให้ผมด้วย มาช้าฉิบเป๋ง เต็งยังพึ่งได้มากกว่าอีก ฮึฮึฮึ! !

“ไอ้เจต ไอ้เหี้ย มึงทำอะไรน้องมัน” พี่โต้เดินคำรามพลางสาวเท้าเข้าไปประชิดแฟนตัวเองที่กำลังกุมหัวคิดหนัก
เพี๊ยะ! ฝ่ามือฉาดเข้าที่กลางกบาลเป็นการเปิดโรง

มือของโต้ถูกเจตคว้าไว้ เจตเงยหน้าซีเรียสขึ้นมาจ้องโต้ แล้วบอกว่า “ใคร? เอาแบบสรุปพอ”

“ชื่อโต เจอกันระหว่างทาง แฟนน้องเค้าโมโห เลยปล่อยไว้กลางทาง กูขี่มอเตอไซด์ผ่านมา เลยให้น้องเค้าติดรถมาด้วย แต่พอมาถึงนี่ แฟนน้องเค้าก็ขับรถเลยไปพักที่อื่นแล้ว มาถึงทุ่มนึง ที่นี่ไม่มีรถแล้ว เลยให้น้องมาพักด้วยกัน กะว่าเช้าค่อยพาน้องเค้าหารถไปต่อ” พี่โต้พูด

“นอนเตียงเดียวกันทำไม ทำไมไม่แยกห้อง” ถามหน้าตึง

เพี๊ยะ! ฝ่ามือฉาดเข้าที่กลางกบาล “เกรงใจเจ้าของบ้านเค้าบ้าง ไม่แจ้งเค้าก่อนแล้วจะไปเพิ่มห้องกลางดึกกลางดื่นได้ยังไง คิดซี่คิด”

“แล้วมึงทำไมไม่บอกกู มึงรับสายกูเมื่อคืนไม่ใช่เรอะไง ปากมีทำไมไม่พูด”

เพี๊ยะ! ฝ่ามือฉาดเข้าที่กลางกบาล “ใครเค้าจะพูดทันมึง ไอ้เหี้ย มึงก็เหมือนกัน ปากมีไม่ใช่สักแต่ว่าพูด หูน่ะ ฟังบ้าง เคยฟังบ้างมั้ย”

“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงโอดโอยดังมาจากหูที่ถูกอีกฝ่ายดึงทึ้งอย่างแรงไม่ยอมหยุด

ชายหนุ่มตีมือที่ดึงหูตัวเองรัวๆ แต่เจ้าของมือนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย แถมยัง...

“มึงตีกูเรอะ ไอ้เจต มึงตีกูใช่มั้ย? มึงกล้าตีกูเรอะ กูเจ็บนะ”

ชายหนุ่มหยุดมือที่ตีมือของอีกฝ่าย เปลี่ยนมาเป็นกำแขนทั้งสองข้างนั้นไว้แทน....เขาโอยได้อีกสักพัก โต้ก็ปล่อยมือแล้วเดินแบบฉุนๆ มาหาพวกเด็กหนุ่ม

“ไหนไอ้โต มันทำไรมึงบ้าง บอกกูมาให้หมด”

ปึ๊ก! ตึง! -----------ตึก ตึก ตึก ตึก ฝีเท้าก้าวอย่างหนักๆ ออกไปจากบ้านพัก

“เฮ้ย หนีไปแล้ว พี่โต้!” นายโตชี้แหยงๆ

“ฮึ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูตามไปคิดบัญชีกับมันเอง มึงบอกมา!” พี่โต้ที่ยิ้มมุมปากพูดด้วยเสียงเรียบเย็น

นายโตสาธยายให้พี่โต้ฟังจนครบกระบวนท่า จากนั้นพี่โต้ก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป ห้องจึงสงบเงียบอีกครั้ง

เต็งนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลา โตจ้องตากับเต็งจนกระทั่งถึงอะไรขึ้นมาได้!

“เต็งมาไงอ่ะ รู้ได้ไงว่าเราอยู่นี่?”

คำถามที่ราวกับฟ้าผ่า ทำเอาเต็งหน้าแดงพรึ๊บขึ้นมาทันควัน

โตมันบื้อ มันคงคิดไม่ทัน...ใช่มั้ย?---------- “เจ็บมั้ยอ่ะ เดี๋ยวเราไปซื้อยามาทาให้นะ แป๊บนึง เดี๋ยวมา โตอยู่นิ่งๆ ก่อนนะ”

“อื้อ!”

โตว่าง่าย แสนเชื่อง เลี้ยงไม่ยาก



********************************




คืนนั้นพวกเขาสี่คนก็พักที่โฮมสเตย์แห่งนั้นอีกคืน พี่โต้ขอที่นอนอีก 2 ชุดมาให้น้องๆ อันที่จริงพี่โต้บอกให้โตกับเต็งไปนอนบนเตียง แล้วตัวเองกับพี่เจตจะนอนบนพื้นแทน ทว่า...เห็นสภาพยับเยินจากของพี่เจตแล้ว ใครจะกล้า!!!

พี่โต้พูดจริงทำจริงไม่ต่างกับพี่เจต *0*

โตรู้สึกว่าสองคนนี้ลึกๆ แล้วเหมือนกันมาก แต่ก็ต่างกันมากด้วย...???

พี่เจตสงบเสงี่ยมขึ้นเยอะ คงรู้สึกผิดที่ตัวเองใจร้อนเกินไป แต่พี่โต้ยังคาดโทษว่า “ไม่รู้จะจำได้สักทีมั้ย?”







รุ่งเช้า

อาการช้ำในของโตเริ่มออกอาการ ส่วนของพี่เจตนั้นไม่ต้องพูดถึง

เจ้าของบ้านเห็นแล้วเอ็นดูมาก ต้มยาหม้อมาให้พวกเขา

ทีแรกพี่เจตไม่ยอมกิน แต่พี่โต้จับกรอกปากใส่จนได้



ช่วงบ่าย

นายโตรู้สึกว่าเหมือนมันดีขึ้นหน่อย

พี่โต้บอกว่า ยาสมุนไพร ดีกว่ายาแผนปัจจุบัน แต่ใช้เวลามากกว่า พี่โต้กะว่าจะขอพักฟื้นอยู่ที่นี่จนกว่าเจตจะดีขึ้นหน่อย ค่อยกลับ

เต็งว่าไหนๆ ก็หยุดปิดเทอมพอดี นั่งเล่นนอนเล่นอยู่ที่นี่ก็ได้ สักอาทิตย์แล้วค่อยไปเที่ยวต่อก็ได้ ขืนไปสถานที่เที่ยวในสภาพแบบนี้เลย รังแต่จะไม่หนุกเปล่าๆ

อาทิตย์นึงที่อยู่ที่นั่น ก็สนุกดี พี่เจตตอนดีๆ ก็น่าเอ็นดู ตามเกาะพี่โต้เป็นตุ๊กแก แต่ไม่เห็นพี่เจตทำตัวน่ารำคาญแบบที่พี่โต้บ่นเลย อ้อนน่าเอ็นดูดีออก... พอพี่เจตหายละอายใจบ้างแล้วก็มาคุยกับเด็กๆ มากขึ้น เลยได้รู้ว่า ไอ้ที่เลิกกันมา 2 ครั้งนั้นเพราะพี่โต้ขอเลิกทั้งนั้น

พี่เจตบอกว่า

“เชี่ยเนี่ย มันชอบน้อยใจ ว่าตัวเองไม่หล่อมั่งล่ะ ไม่เก่งมั่งล่ะ ไม่ฉลาดมั่งล่ะ ห่าเหวอะไรนักก็ไม่รู้ ขุดมาว่าตัวเอง กูนี่ใช่ว่าจะเลิศเลอ” พี่เจตชี้หน้าตัวเอง

เอ่อ....พี่ ไม่ “เลิศเลอ” ตรงไหนครับ หน้าปานเทพบุตร สูงเกือบสองเมตร ฉล๊าดฉลาด อาชีพก็โหยมีหน้ามีตาค่าตอบแทนสูง ทำกับข้าวเข้าขั้นภัตตาคาร (อันนี้พี่โต้เค้าชมแฟนตัวเองให้ฟัง) งานบ้านไม่มีขาดตก ดูแลแฟนไม่มีพร่อง รักแบบแสดงออก ไม่เก็บไม่กั๊ก....อะไรที่เรียกว่าเลิศครับพี่.....โตงง

“พี่ก็ใจเย็นๆ บ้างสิครับ พี่โต้เค้าก็รักพี่ออก จะห่วงไรอีก” เต็งพูด

“เอ๋า ไม่ห่วงได้ไง พวกมึงก็รู้ เมียกูงี้ใจดีกับเค้าไปทั่ว แม่ง......เท่ฉิบหาย กูยังหลงความเท่ของมันเลยเนี่ย แล้วริ้นไรมันจะไม่มาตอมบ้างรึไง ฮึ กูนิปัดแทบไม่ทัน” พี่เจตบ่นยาว

“อื้มมมม” โตพยักหน้าเห็นด้วย

เพี๊ยะ เพี๊ยะ สองโบกจากคนสองคน..... อ๋าว เห็นด้วยก็ไม่ได้ พี่โต้มันเท่จริงๆ นี่หว่า *0*



อาทิตย์นั้น จบลงที่ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับไปตามเป้าหมายเดิมของตัวเอง

โตกับเต็งไปเที่ยวต่อตามแผน

พี่เจตก็ยอมซ้อนมอเตอไซด์พี่โต้ไปเที่ยวจนได้ ฮา------ สาเหตุที่พี่โต้หนีพี่เจตมาเที่ยวเพราะมอเตอไซด์ในฝันของนายโตนี่แหละ

พี่โต้ไปซื้อมอเตอไซด์คันนี้มา วางแผนว่าจะขี่มันพาเจตเที่ยวไปเรื่อยๆ สัก 2 อาทิตย์ ที่ไหนได้ไอ้คุณชายเจตมันป๊อด ไม่กล้าซ้อนมอเตอไซด์ แถมกลัวดำ พี่โต้พยายามโน้นน้าวอยู่นาน พี่เจตก็ไม่ยอมสักที โมโห เลยหนีมาเที่ยวเองคนเดียว

คืนก่อนวันกลับ พี่เจตก็ยังไม่ยอมนะ

นายโตนอนกอดเต็งดูรายการโปรดอยู่บนเตียง พี่โต้ถกกับพี่เจตหน้าเครียดอยู่บนพื้น
 
“เชี่ยเจต... ไอ้โต มึงเข้าใจกูใช่มั้ย ขี่คันเนี้ยไปเที่ยวมันเรื่อยๆ แม่งความฝันของกูเลยนะเว้ย” พี่โต้หันมาหาโต

“ฝันของพี่ก็ฝันของผม!” นายโตนึกถึงรถในฝันจนตาเยิ้ม

“กูอยากให้มึงสบาย อยู่สบายๆ เที่ยวสบายๆ กูไม่อยากให้มึงเหนื่อย กูไม่ชอบเห็นมึงลำบาก” พี่เจตคราง

“กูก็อยู่ให้มึงดูแลตามใจมึงแล้วนี่ไง ตามใจกูบ้างแม่งไม่ได้ มึงอยากเป็นคนขับรถพากูไปโน่นนี่ กูก็นั่งให้มึงขับ...แล้วไง? กูอยากขี่มอเตอไซด์ให้มึงซ้อนบ้าง แม่งอิดออด” พี่โต้ตบหน้าพี่เจตข้างเดียวแบบไม่เบาไม่แรงแต่ไม่หยุดมือ

“.......เฮ้----------อ...............” พี่เจตถอนหายใจยาว หงายหลังนอนราบกับพื้นกระดาน

“...... ตอน ม.2 กูกับมึงเลิกกัน แก๊งค์เราขี่มอเตอไซด์ขึ้นเขาใหญ่ มึงซ้อนแฟนมึง......พอขึ้นม.ปลาย กลับมาคบกันอีกที มึงก็ไม่ยอมขี่มอเตอไซด์ ขับรถยนต์อย่างเดียว...”

“งั้นกูขี่มึงซ้อน” พี่เจตบอกเสียงอ่อย

“ไม่ กูต้องขี่ มึงต้องซ้อน” พี่โต้เสียงแข็ง

“เชี่ยนี่ ตอนนั้นมึงอิจฉาใช่ป๊ะล่ะ งั้นก็ต้องให้กูขี่สิวะ” พี่เจตเถียง

“เชี่ยนี่ กูไม่ได้อิจฉา กูก็ผู้ชายนะเว้ย กูก็อยากทำอะไรให้แฟนกูบ้าง จะให้นั่งเป็นคุณชายให้มึงดูแลฝ่ายเดียว แม่ง ไม่ใช่กู สัด!” ถีบพี่เจตแรงๆ ทีนึงแล้วพี่โต้ก็เดินออกไปจากบ้าน

พี่เจตร้องโอยสักพัก พอหายเจ็บก็รีบวิ่งตามไป

เต็งกลั้นหัวเราะแทบตาย ตานายโตจ้องดูรายการคนอวดผีแต่หน้ายิ้มแก้มฉีก

หลังจากทริปนั้นผ่านไป เราสี่คนก็มีนัดไปกินข้าวกันบ้าง ในช่วงที่ว่างตรงกันเท่านั้น! เต็งกับพี่เจต ไม่ยอมให้โตกับพี่โต้เจอกันแค่สองคน ไม่ว่าทางตรงหรืออ้อมก็ตาม

โตมันปลื้มพี่โต้ หรือพูดให้ชัดกว่าคือ มันหลงรัก..............มอเตอไซด์ของพี่โต้

มันไปงี๊ดๆ พี่โต้บ่อยๆ ก็เพราะอยากลองขี่รถในฝันดูสักครั้ง พี่โต้ไม่ยอม (ลูกสุดหวงของเค้านี่ครับ) แต่ยอมให้ซ้อนได้นะ แต่! ! ! พี่เจตไม่ยอมให้ใครก็ตามซ้อน *0* มึนกับสองคนนี้เค้าจริงๆ









การที่จะอยู่ด้วยกันให้รอดได้ ไม่ใช่มีความรักแล้วจะอยู่ด้วยกันได้หรอก... มันต้องมี “ใจ” ด้วย

....ตั้งใจที่จะอยู่ด้วยกัน

...มีใจที่อยากอยู่ด้วยกัน

..ใช้ใจค่อยๆ ซึมซับความรักที่มีให้กัน ไปพร้อมๆ กับใช้ชีวิตไปด้วยกัน

นิยามความรักเป็นยังไง....โต เต็ง โต้ เจต --- ไม่รู้

แต่พวกเขารู้สึกได้ถึง “ความรัก” ของอีกฝ่าย

เช่นนี้แล้ว ชีวิตพวกเขายังจะต้องการอะไรอีกล่ะ






 เอวัง :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2017 13:21:53 โดย BaoBao »

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #3 เมื่อ20-03-2012 21:29:43 »

 :กอด1:

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #4 เมื่อ20-03-2012 21:39:11 »

+1  ค่ะ  ชอบ  ๆ


 :L2: :L2:

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #5 เมื่อ20-03-2012 21:41:18 »

ลึกซึ้ง :o

ความรักสารพัดมุม

วุ่นวายดีแท้ ๕๕๕


ออฟไลน์ kinjikung

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2940
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #6 เมื่อ20-03-2012 21:46:33 »

พี่เจตขาทำไมหึงโหดอย่างนี้หล่ะค่ะ น่ากลัวชิหายยยยยยย
ดีนะเต็งกลับมาหาโตทันเกือบเหลือแต่ซากกก

กระต่ายชมจันทร์

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #7 เมื่อ20-03-2012 21:52:41 »

แอบมึนๆตรงช่วงทำกับข้าวนิดหน่อย ถ้าทำเป็นตัวเอียงให้รู้ว่าเข้าสู่อดีตน่าจะเข้าใจง่ายขึ้นค่ะ สนุกดีค่ะไว้เขียนมาให้อ่านอีกนะคะ เอาเป็นภาคเต็งกับเจตบรรยายบ้างก็ได้ อิๆ

ออฟไลน์ -Otto-

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-0
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #8 เมื่อ20-03-2012 21:54:02 »

ชอบอ่ะ น่ารักทุกคู่เลย  :man1:

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #9 เมื่อ20-03-2012 22:00:56 »

ชอบค่ะชอบ
หวานแบบเถื่อน ๆ แมน ๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
« ตอบ #9 เมื่อ: 20-03-2012 22:00:56 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #10 เมื่อ20-03-2012 22:11:27 »

พี่โต้เท่อ่ะ

ออฟไลน์ mint_852

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 734
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #11 เมื่อ20-03-2012 22:12:05 »

เพิ่งลงหรอคะ
สนุกดีนะคะ :m4:
ชอบคู่ของพี่โต้กับพี่เจตอ่ะ
มันส์ดีค่ะ โหดนิด กุ๊กกิ๊กหน่อย :-[
อยากอ่านตอนพิเศษเพิ่มน่ะคะ
ถ้ามีจะรออ่านตอนพิเศษนะคะ :give2:

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #12 เมื่อ20-03-2012 22:19:09 »

คู่ผู้ใหญ่รุนแรงจริง
สนุกดีค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #13 เมื่อ20-03-2012 22:40:04 »

คนรักกันก็ควรจะ'ลด'อะไรบางอย่างลงบ้างนะ จะได้เดินไปด้วยกันอีกยาว

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #14 เมื่อ20-03-2012 23:21:41 »

 o13

ชอบ

ออฟไลน์ nco1236

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-3
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #15 เมื่อ20-03-2012 23:27:08 »

โหด มัน ฮา   :laugh5:

ออฟไลน์ loveooo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #16 เมื่อ20-03-2012 23:31:27 »

น่ารักดีค่ะ  แต่พี่เจตโหดไปมั้ยเนี้ย  555

Made

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #17 เมื่อ20-03-2012 23:55:18 »

ดีจัง น่ารักทั้งสองคู่เลย เวลาที่ยังไม่มีความรักคนเราก็ใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้ แต่พอลองมีใครซักคน ก็จะรู้สึกว่าคนๆนั้นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ชอบพี่โต้จัง :-[

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #18 เมื่อ20-03-2012 23:58:37 »

 :กอด1:

ออฟไลน์ BiGgYDrIb

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 508
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #19 เมื่อ21-03-2012 00:08:19 »

มาลงชื่อว่าอ่านจบละ
แนวเรื่องติสท์ๆ แปลกๆดี

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
« ตอบ #19 เมื่อ: 21-03-2012 00:08:19 »





ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #20 เมื่อ21-03-2012 01:03:06 »

เออ อยากอ่านรุ่นใหญ่ เวลาเค้าหวานกันอะ เป็นยังงัย  :z1: รึให้ดีขยายเป็นเรื่องยาวดีมะ จะมีเวลาเขียนมั้ยเนี่ย  :laugh:

V

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #21 เมื่อ21-03-2012 01:06:46 »

น่ารักดีนะเนี่ยย

อยากอ่านต่ออ่าาา

ออฟไลน์ ต่ายน้อย

  • กระต่ายน้อยลอยคอ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-3
    • http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27719.0
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #22 เมื่อ21-03-2012 01:36:35 »

ชอบเจต โต้ น่ารักแบบเถื่อนๆ
เต็ง โต น่ารักเเบบเด็ก ๆ

ออฟไลน์ charapin

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #23 เมื่อ21-03-2012 02:05:28 »

 o13 เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ จะคอยติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ

ออฟไลน์ sbeam14

  • I♥เล้าเป็ด ก๊าบๆ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-4
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #24 เมื่อ21-03-2012 02:29:38 »

ชอบอ่ะ น่ารัก :-[

ออฟไลน์ Nichdia

  • สักวันผมจะเจอ...
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #25 เมื่อ21-03-2012 03:18:26 »

ชอบอ่ะ โหดมันฮา มากๆ

stupidchild

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #26 เมื่อ21-03-2012 03:53:26 »

น่ารักมาก

namtarn11

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #27 เมื่อ21-03-2012 08:25:56 »

น่ารักดีจัง

ออฟไลน์ dekthuem

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 54
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
    • facebook
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #28 เมื่อ21-03-2012 08:28:39 »

น่ารักอะอยากมีมั่งจัง

ออฟไลน์ ΩPRESTOΩ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 352
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-1
Re: เรื่องสั้น [หึง & ง้อ] จบในตัว
«ตอบ #29 เมื่อ21-03-2012 09:06:57 »

เป็นสองคู่ที่สนุกสนานบานตะไทมาก ชอบนะนี่ ..
หาเวลาว่างมาต่อส่วนขยาย (เรียกง่ายๆว่าตอนพิเศษ^^) จะเลิศมาก  :yeb:

+ไป เป็ดไป

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด