ผมมาทำบ้าไรอยู่ที่นี่
ผมมาที่นี่ทำไม
ผมจำเป็นต้องทำขนาดนี้ด้วยเหรอ
ผมไม่ทำได้ไหม
ผมต้องทำอยู่อย่างนี้อีกนานมั๊ย
พระเจ้า....คำตอบอยู่ไหน บอกหน่อย
'ชีน สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน ครีมโกนหนวด มีดโกน ทุกอย่างหมด...มึงลงไปซื้อที่ซูเปอร์หน่อย'
'ชีน....กูอยู่กินไอติม ลงไปซื้อให้หน่อย'
'เมื่อกี้กูลืมบอกไปว่ากูไม่ชอบวนิลา กูชอบรสมะนาว มึงลงไปซื้อให้ใหม่ด้วย'
'ชีน กูหิวข้าวแล้ว ทำกับข้าวให้กินด้วย ง่ายๆก็พอ มัสมั่นไก่ ทอดมันปลา ต้มจืดหมูสับสาหร่าย ปลาทอดตะไคร้หอม แค่นี้ก็พอแล้วแหละ' แต่ที่พี่ท่านได้กินคือ ข้าวกระเพราไข่ดาวฝีมือของแม่ค้าหน้าหอนั่นแหละ
'ชีน กูอยากดื่มโค้ก'
'ชีน ทิชชู่ห้องน้ำหมด ลงไปซื้อหน่อย' วันนี้ผมเดินขึ้นลงห้องกับซูเปอร์ได้เป็นสิบๆกิโลแล้วมั้ง
'ชีน เอาน้ำในตู้เย็นมาเติมให้กูหน่อย'
'ชีน พื้นตรงนี้สกปรกมาเช็ดหน่อย'
'ชีน กูเผลอทำน้ำหก เอาผ้ามาเช็ดหน่อย มันลื่น เดี๋ยวล้มหัวแตก'
'ชีน แกะถุงหนมให้หน่อย อ้อ เจาะหลอดดูดนมให้ด้วย'
'ชีน เอาแผ่นหนังนี้ไปใส่เครื่องเล่นให้หน่อย'
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ผมได้ยินชื่อตัวเองมาเป็นร้อยๆครั้งแล้วมั้งวันนี้ ทุกครั้งก็ออกมาจากปากของไอ้พี่ชายบ้าของเตทั้งนั้น คอยดูนะ กูจะไปคิดบัญชีกับน้องเฮีย
ผมมาห้องเตตั้งแต่แปดโมงเช้า พี่ท่านถึงกับโทรไปตามบอกว่าซื้อโจ๊กมาให้กินหน่อย ผมก็มา แต่มาถึงเตก็ออกไปมหาลัยแล้ว อดเจอเลย
แล้วพี่ท่านก็ใช้งานผมอย่างกะผมเป็นนายทาสสมัยกรุงศรี จะปฏิเสธก็ได้แต่ไม่รู้ทำไมปากผมถึงไม่ยอมพูด
วิ่งขึ้นลงบันไดบ่อยจนแม่บ้านต้องถามว่าวิ่งทำไมหลายรอบ ก็ไอ้บ้าอำนาจมันใช้นี่ครับป้า
"ชีนนนนนนนนนนนนนนนน" พี่ท่านเรียกผมอีกแล้ว นี่ผมหลบมานอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงของเตแล้วนะ
"ชีนนนนนนนนนนนนนนนน ลงไปซื้อขนมให้กูกินหน่อย" ดูมัน ดูมันทำ
"มึงอยู่ไหน กูอยากกินหนม" ห้องจะแตกแล้วเว้ย ตะโกนทำซากเหวไรวะ
"พี่หิวพี่ก็ลงไปซื้อเองบ้างดิ วันนี้ผมยอมพี่มาเยอะแล้วนะ " ผมเปิดประตูห้องเดินไปพี่ท่านพร้อมทำหน้าที่บอกให้รู้ว่ากูไม่พอใจอย่างแรง แต่เฮียท่านหาได้สนใจไม่
"ทำมาตั้งเยอะ งั้นก็ทำอีกหน่อยดิ...กูอยากกินหนม เอาเลย์กับหนมปังไรก็ได้ อ้อนมอีกหนึ่งแพ็คด้วย มึงออกเงินไปก่อนนะ เดี๋ยวเตมากูคืนให้..." แล้วคิดว่าผมจะทำไรได้มากกว่าที่จะยอมลงมาซื้อให้ละครับ
"อื้อ...ว่าไง?" ระหว่างเดินขึ้นบันได เตก็โทรมาพอดี
"มึงกับเฮียยังไม่ตีกันตายใช่มั๊ย?"
"ถ้าจะมีใครซักคนตาย กูว่าต้องเป็นกูแน่ เฮียมึงใช้งานกูอย่างกับกูเป็นแรงงานทาส"
"กูสงสารมึงจังวะ..."
"ไม่ต้องสงสารกูหรอก...รักกูมากๆก็พอแล้ว" หึหึหึ
"........" มันเงียบเว้ย
"เงียบนี่หมายความว่าไง รักหรือไม่รัก?"
"ก็...ก็ ชีนมึงอย่าแกล้งกูดิ...กูเขินนะเว้ย"
"งั้นกูสรุปว่ามึงรักกูแล้วกันนะ..."
"ถึงจะเข้าข้างตัวเองไปหน่อย...แต่ก็ โอเค้"
"แค่นี้นะ กูมาถึงหน้าห้องแล้ว ต้องเอาหนม นมไปประเคนพี่ท่านอีก"
"ชีน ขอบใจนะ"
"ขอบใจไม กูทำเพื่อตัวเองต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวกับมึงเลย แค่นี้แหละ.." ผมตัดสายของมันทันที แต่ยังพอทันที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของมันเบา
"ช้าวะมึง...กูหิวจนไส้จะขาดแล้ว" ให้ขาดไปเลยเดี๋ยวกูพาไปจองศาลาวัดเอง... ผมวางขนมตรงต๊ะหน้าพี่เค้า
"พี่ เเดี๋ยวบ่ายสองผมต้องไปมหาลัยแล้ว มีเรียนสำคัญ โดดไม่ได้"
"ก็ไปดิ ใครขอให้มึงอยู่ละ" เหรออออออ แล้วไอ้ที่โทรไปหาตั้งแต่เช้า ใช้งานยิกๆมาครึ่งวัน...โด่
"เป็นไรวะมึง...หน้าหงอยเชียว นอนไม่พอรึไง"
"ไปเปป็นเบ๊เค้ามา เหนื่อยโคตร"
"พี่ชายของเฮีย?"
"อืม"
"กูว่าพี่เขยของมึงโหดเกิ๊น หล่อก็จริง แต่ โคตรดุเลยวะ" ไอ้นี่ชักยังไง ชมผู้ชายตลอด เตทีหนึ่งแล้ว นี่จะมาเฮียตามอีก
"มองหน้ากูไมชีน..."
"แค่คิดว่ามึงจะชมผู้ชายบ่อยเกินไปรึเปล่า ทั้งเต จูน นี่จะมาเฮียอีก"
"เรื่องของกูเหอะ"
"เออ เรื่องของมึง แต่อย่ามายุ่งกับคนของกูแล้วกัน ขึ้นเรียนดีกว่า"
"ไปดิ...เออเมื่อกี้พี่มีนโทรหากูวะ เห็นบอกว่าโทรหามึงแล้วแต่โทรไม่ติด" คือมีนกับไอ้พีทนี่เคยเจอกันแล้ว มีนเคยมาหาผมตอนช่วงแรกๆบ้าง ถ้าติดต่อผมไม่ได้มันก็โทรหาเตหรือไม่ก็ไอ้พีทนี่แหละ
"แล้วมีนโทรหากูทำไม?"
"ก็แค่โทรมาถามสารทุกข์สุขดิบเฉยๆ...คุยเพลินถึงห้องเรียนพอดีเลยวะ"
เรียนเสร็จก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว...โห้ย พี่ตามโทรมาอีกแล้ว จะอะไรกะชีวิตกูนักหนาวะ
"ว่าไงครับพี่?"
"มาทำมื้อเย็นให้กูกับน้องชายกูกินหน่อย" ทน ทน ทน ช.ชีนอดทน
"แล้วเตกลับถึงห้องยังละ?"
"แล้วมึงจะรู้ไปทำไม มาทำข้าวเย็นให้พวกกูก็พอแล้ว...ให้ตายเหอะ กูไม่ชอบหน้ามึงเลยวะ รีบมาเลยนะเว้ย อย่าให้รอนาน" ไม่ชอบหน้ากู แต่เรียกให้กูไปหาเช้าเย็นเนี่ยนะ
ก่อนออกจากมหาลัยผมโทรหาเต แต่เตไม่รับสายเลยต้องไปหาพี่ตามคนเดียว
"มาช้าวะมึง...เข้าครัวเลยกูหิว" ผมถอนหายใจหน่ายๆแรงๆไปทีหนึ่งพี่แกหันมามองควับเลย แต่ผมไม่สนใจเดินเข้าครัวไปเลย เข้าครัวแล้วไง ผมทำไรเป็นไรเหรอ ก็เปล่า แล้วจะเข้ามาเพื่อ...งั้นเดินไปบอกเฮียแกดีกว่า
"พี่ตาม ผมมีไรจะบอก"
"อย่าบอกนะว่ามึงทำอาหารไม่เป็น"
"ถูก"
"ควายเหอะ...โตจนป่านนี้ยังทำไรกินเองไม่เป็นเลย"
"พี่ทำเป็น?"
"กูไม่ใช่ควายเหมือนมึงนิ"
"......." แล้วคุณจะใช้กูเพื่อ?
"เอ๊ยๆๆๆ มึงจะไปไหน...มาเข้าครัวกับกูเลย มาเป็นลูกมือกู" พี่แกเข้ามาล้อคคอผมแล้วลากเข้าห้องครัวเลย นี่ตกลงผมกับพี่ตามนี่สนิทกันเหรอ งงจริงๆนะเนี่ย ให้ตายเหอะ
พี่ตามทำอาหารเป็นจริงๆด้วย ถึงจะไม่คล่องเท่าเต แต่ก็ไม่อดตายแน่ถ้าอยู่กับพี่แก
"ทำไมผู้ชายบ้านพี่ทำอาหารเป้นทุกคนเลยละ?"
"มึงรู้ได้ไง?"
"เตเคยทำให้ผมกินบ่อยๆ..."
"หืม?" พี่แกหันมามองผม แต่มือก็ซอยหอมยิกๆเลย
"ผม พี่ต่อพี่จอมชอบมาฝากท้องที่นี่นะครับ" เกือบไม่รอดกู
"อืม...ส่งพริกให้กูหน่อย ผักชีด้วย..."
"นี่ครับ..."
"อืม...กูทำไม่เก่งเท่าเตมันหรอก แค่พอกินได้ ส่วนพี่ต้องนี่ทำไม่เป็นเลย เตเคยเล่าเรื่องพวกกูให้มึงฟังบ้างเปล่า"
"ก็มีบ้างครับ...แต่ไม่เยอะ" พอดูแบบนี้ผมว่าพี่ตามก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไร ออกจะน่ารักดีซะด้วยซ้ำไม่ต่างจากเตเลย แล้วอะไรที่ทำให้พี่แกตั้งแง่กับผมในตอนแรก
"มึงมองกูทำไม?" จะว่าไปพี่ตามก็มีหลายมุมคล้ายๆเตนะ ผมไม่เคยมองพี่แกชัดๆในระยะประชิดขนาดนี้มาก่อน ก็เลยเพิ่งรู้ตอนนี้แหละ
"ไม่ได้มอง"
"ก็เห็นอยู่ว่ามองชัดๆ มึงมองกู กูเห็น" พี่แกชี้มีดมาตรงหน้าผม ผมปัดมือแกออกห่างกลัวผีผลัก
"งั้นพี่ก็มองผมอยู่เหมือนกันใช่มั๊ย...ถ้าพี่ไม่มองผม พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าถูกผมมอง"
"...." หน้าพี่แกเหรอหราขึ้นมาทันที นี่หมายความว่าพี่แกแอบมองจริงเหรอ ผมก็มั่วไปงั้นแหละ
"ทำไมพี่ไม่ชอบหน้าผมละ?" พี่ตามหันไปตั้งหน้าตั้งตากวนแกงส้มในหม้อก่อนจะหันมาผสมเครื่องปรุงยำทูน่ากระป๋อง
"หน้าตามึงน่าเกลียด...กูเลยไม่ชอบ" ถ้าหน้าอย่างผมน่าเกลียด คนครึ่งประเทศก็หน้าตาดูไม่ได้แล้วแหละ
"เหตุผลพี่ดูดีนะ" ช่างเหอะ อยากเกลียดก็เกลียดไปเหอะ ผมเลยตั้งใจล้างแตงกวา ถั่วฝักยาว มะเขือที่ซิงค์ ซึ่งณตอนนี้เราทั้งคู่ต่างหันหลังใหห้กัน แต่ยืนเยื้องๆกันนิดหน่อย....เหม่งๆ
"พี่มองผมอีกแล้ว" ผมหันขวับกลับไปหาพี่ตามทันทีหลังจากที่รู้สึกว่าตัวเองโดนจ้องแน่ๆ และก็จริงๆด้วย พี่ตามตาค้างเลยตอนที่ผมหันไปสบตาด้วย...พี่แกคงคิดว่าผมไม่คิดมั้งว่าจู่ๆผมจะหันกลับมา
"ไม่ได้มองซะหน่อย"
"พี่มอง ผมเห็น"
"แล้วมองไม่ได้รึไง"
"แล้วมองทำไม?"
"แกงบนเตาเสร็จแล้วไปยกลงด้วย...เดี๋ยวกูจะยกยำไปวางที่โต๊ะ อีกเดี๋ยวเตก็มาแล้ว มึงก็กลับไปได้แล้วไป กูจะอยู่กับน้องกูสองคน"
"หมดประโยชน์ก็ไล่เลยว่างั้น"
"กูไม่เห็นมึงจะทำประโยชน์ไรเลย นอกจากขวางหุขวางตากูเท่านั้น"
"พี่มองผมเองต่างหากเล่า...โวะ"
"พูดมากวะ" ผมได้ยินเสียงไขกุญแจ เตคงกลับมาแล้ว
"หอมจังเลย เฮียทำอาหารเหรอ....ลาภปากจริงเว้ย อ้าวชีนก็อยู่ด้วยเหรอ"
"อืม..." พี่แกเดินเข้าห้องน้ำเฉ้ยยยยย เตหันมาถามประมาณพี่ชายเค้าเป็นอะไร ผมเลยได้แต่ส่ายหัว ก็ผมไม่รู้จริงๆนิว่าพี่ตามเป้นอะไร...
หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ (อ่าน 232880 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก