พิมพ์หน้านี้ - ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: due ที่ 14-03-2012 13:18:49
-
สวัสดีครับ กระผมนายดิว (อีกแล้ว)
เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนี้ได้มีโอกาสเข้ามาเยี่ยมบอร์ดและนั่งอ่านคอมเม้นท์ของ 2จ เค้า
ก็เลยได้รับรู้ข่าวสารใหม่ว่า...โอ้โห มีคนสนใจติดตามเรื่องราวของสองหนุ่มเต-ชีนด้วย
ไอ้กระผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายได้กับคนที่รักด้วยซิ....ก็เลยคิดว่าจะลงเรื่องราวของสองหนุ่มนี้เค้าซะหน่อย
แต่เรื่องอาจจะไม่ยาวและไม่เร้าใจเท่า 2จ หรอกนะครับ
เพราะเรื่องสองจอ ดิวเขียนพลอตไว้บ้างมาจากประสบการณ์จริงด้วย
แต่เรื่องเต-ชีน เป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการของดิวทั้งหมด...อาจจะมีบ้างที่เกิดขึ้นรอบๆตัว ดิวก็จะนำมาปรับใช้กับเรื่องราวนี้และเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่ดิวเพิ่งคิดได้เมื่อคืนนี้เอง เค้าเรียกกันว่า 'มั่วสด'
อย่าคาดหวังกันนะครับว่ามันจะออกมาดีมากหรือน้อย...เอาแค่ว่าอ่านแล้วทำให้แก้มเพื่อนๆปริได้ ดิวก็แก้มปริได้แล้ว...
อีกอย่าง ดิวจะเป็นประเภทชอบเขียนแบบคำพูดมากกว่าเลยบรรยายไม่ค่อยเก่งนะ ....เดี๋ยวตอนบ่ายๆหรือเย็นๆจะมาอัพตอนแรกนะครับ
......เดินด้วยกันไหม..... :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
:mc4: :mc4:
-
:mc4:
เย้ๆๆๆๆๆ พี่ดิวกลับมาแล้ววววววววว
จะรอนะค่ะ ต้องสนุกแน่ๆเลย
:กอด1: :L2:
-
เคยอ่าน 2จ มาเหมือนกัน
จะรออ่านนะค่ะ:)
-
อนุญาตนำตอนแรกที่ทั้งสองประสบพบพักตร์กันมาให้อ่านก่อนนะครับ...จะได้ไม่งงกัน
ผมไม่รู้หรอกว่าคนเราจะสามารถรักใคร รักด้วยใจรักจริงๆได้สักกี่ครั้งในชีวิตหนึ่ง
แต่ที่ผมรู้คือ ผมได้ใช้สิทธิ์ครั้งที่หนึ่งไปแล้ว...และคนที่ได้รับสิทธิ์นั้นคือ 'ไอ้น่ารัก หรือจูนนั่นเอง'
ในขณะที่ผมเป็นคนให้สิทธิ์นั้นกับเค้า แต่ในขณะเดียวกันเค้าก็ตัดสิทธิ์นั้นทิ้งในทันทีเหมือนกัน
รักแรกของผมจึงจบลงแบบ....ไงดีละ...จบแบบสีเทาๆมั้ง...ไม่ได้สุขจนยิ้มแก้มปริ แต่ก็ไม่ได้เศร้าจนร้องไห้ฟูมฟาย...นี่แหละครับ...สีเทาๆ
แต่มิตรภาพความเป็นเพื่อนที่มันมอบให้ก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอก...อย่างน้อยผมก็สามารถมองเห็นมันได้ พูดคุยกันได้...รู้ความเป็นไปของมัน..
ถ้าถามว่าตอนนี้ผมยังรักมันมั๊ย...ตอบได้เลยว่ายังรักครับ ก็มันเป็นรักแรกของผมนิ...เค้าบอกกันว่ารักแรกมักจะฝังใจ
เพียงแต่มันไม่ได้ร้อนรน ไม่ได้เร่าร้อน ไม่ได้เพ้อคร่ำครวญหาเหมือนตอนแรกๆที่เพิ่งรู้ว่ารัก
ยิ้มเมื่อเจอ...หัวเราะเมื่อพูดคุย...คิดถึงตอนว่างๆ...อยากเจอกันบ้างเมื่อเหงา...ห่วงใยมากกว่าห่วงหา...นี่คือนิยามความรู้สึกของผมที่มีให้จูนในตอนนี้
ผมต้องขอบคุณจูนมากๆที่ทำให้ผมตัดใจและคิดได้อย่างนี้....เพราะทำให้เราสามารถอยู่ข้างๆกันได้ตลอดไป...ขอบคุณที่จูนไม่เคยให้ความหวังกับผมเลยแต่ในขณะเดียวกันก็ไม่เคยผลักไส...จูนให้ความเป็นเพื่อนกับผมมาแต่ต้น...จูนเลือกที่ยืนที่เหมาะสมให้กับผมตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว..แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราตลอดที่ผ่านมา...แต่จูนก็ยังน่ารักเสมอ...น่ารักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นหน้ามัน...จนกระทั่งเมื่อกี้ที่มันเดินออกจากร้านไปกับแฟนของมัน....
แต่ผมขอนั่งต่อ...ไม่อยากไปเหงาที่บ้านคนเดียว อย่างน้อยรอบๆตัวผมตรงนี้ก็ยังมีคนรายล้อมอยู่ ถึงแม้มันจะไม่อุ่นก็ตาม
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ..."
"........." ใคร?...ไม่รู้จัก...งั้นไม่คุย...ผมเลยก้มหน้ามองแก้วตรงหน้าอีกครั้ง
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ...." ยังอีก...แล้วจะยิ้มทำไม...หน้าผมตอนนี้แสดงความเป็นมิตรอยู่เหรอ...เปล่าเลย...คงเหมาะกับการสร้างศัตรูมากกว่า
"ขอโทษครับ...ผมอยากนั่งคนเดียว...เชิญโต๊ะอื่นดีกว่า..." ตอนแรกกะว่าจะไม่คุยหรือว่าด่าไปเลย..แต่พอเห็นรอยยิ้มนั้น ผมก็เลยตอบแบบนั้นออกไป...รอยยิ้มที่แสดงความเป็นมิตร แต่ตอนนี้ผมยังไม่ต้องการมิตร
"ไม่รู้แหละผมจะนั่งด้วย...ผมไม่อยากนั่งคนเดียว...มันเหงาเกินไป..คุณเองก็เหงาไม่ใช่เหรอ?..." พูดจบมันนั่งลงตรงข้ามผมเลย...แล้วจะขอกูทำไมตอนแรก...
"อะไรวะ...." ผมบ่นคนเดียวเบาๆ...ซดอีกหนึ่งเมา
"จะทานอะไรมั๊ย...เดี๋ยวผมสั่งให้....หรือว่าจะให้ผมเลือกให้เลย...งั้นผมเลือกให้เลยแล้วกัน....น้อง น้องครับ พี่สั่งอาหารหน่อย.....พี่เอาบลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" คนแบบนี้ในโลกก็มีอยู่ด้วยเหรอ...พูดเอง เออเองเข้าใจเองเสร็จสรรพ....
"อ้าว...คุณจะไปไหนอ่ะ ผมสั่งอาหารมาตั้งเยอะแยะ รับผิดชอบด้วยสิ..."
"รับผิดชอบ?" ผมยืนค้างอยู่ ไม่ยอมไปไหนแต่ก็ไม่ยอมนั่งลง
"ก็รับผิดชอบอาหารที่ผมสั่งมาให้ไง...ตั้งหลายอย่างนะ...."
"ผมเกี่ยวไรด้วย...คุณสั่งมา ก็กินไปสิ....ฮึ"
"ก็ผมสั่งเผื่อคุณไปแล้ว....ผมกินคนเดียวไม่หมดหรอก...นะ"
"ผมไปห้องน้ำ...ไปได้มั๊ย...." ตอนแรกกะว่าจะกลับบ้านนั่นแหละครับ แต่พอเห็นสายตาพร้อมคำพูดเหล่านั้นก็เลย...เอ้อ........
"รีบกลับมานะครับ...ผมจะรอทานของอร่อยๆพร้อมคุณ" ไอ้หมอนี่เป็นคนประเภทไหนกันนิ...
"ไปห้องน้ำ...ไม่ได้ไปโลกพระจันทร์...ถ้าอาหารมา ก็กินก่อนเลย ไม่ต้องรอ"
"ไม่อยากทานคนเดียว...จะรอ..." แล้วมัน ...เค้า...จะแทนว่าไรดีละทีนี้...เอาเป็นว่าผมไปห้องน้ำดีกว่า
"ไหนเมื่อกี้มีคนบอกจะรอไม่ใช่เหรอ...." ผมว่าพลางนั่งลงที่เดิม
"ก็...ก็ไม่ได้ทานก่อนนะ...แค่ลองชิมดูว่าจานไหนอร่อย...จะได้บอกคุณถูกไง..." แล้วไอ้ที่เคี้ยวหยับๆ ปากมันนั่นละ เค้าเรียกว่าแค่ชิมเหรอ
"แล้วจานไหนอร่อย...."
"อืม..ก็อร่อยทุกจานอ่ะนะ" แล้วจะทำท่านึกเพื่อ.....
"ไม่เห็นคุณทานเลย.....อร่อยทุกอย่างเลยนะ ถ้าไม่ชอบสั่งใหม่ก็ได้....น้องน้อง" คิดเองเออเองอีกแล้ว
"ไม่ต้อง...ผมไม่หิว...คุณ...นาย...เออๆ กินๆไปเหอะ..." ผมมาทำอะไรที่นี่ ตอนนี้เนียะ
"รังเกียจผมเหรอ?" คนตรงหน้าผมรวบช้อนวาง แล้วจ้องหน้าผมแทน
"หืม?"
"รังเกียจผมเหรอถึงไม่ยอมทานข้าวด้วยกัน?"
"งั้นมั้ง...ไม่ใช่หรอก....ผมไม่หิว" ตอนแรกกะแกล้งอำ แต่พอเห็นหน้าจ๋อยๆแล้วอำไม่ลงเลยครับ
"งั้นก็กินสิ...." แล้วมันก็จัดการตักโน่นนี่นั่นจนเต็มจานผมไปหมด
"คุณชื่ออะไรเหรอ?..."
"ไม่ต้องรู้หรอก...เพราะยังไงเราก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก"
"ชื่อคุณย๊าวยาววววว...ใครตั้งให้เหรอ...หึหึหึ" กวนประสาทกันนี่หว่า
"กินนี่ซะ...ปากจะได้ไม่ว่าง...." ผมยัดน่องไก่เข้าปากมันไปเลยหนึ่งน่อง....พูดมาก....
ไม่น่าเชื่อครับอาหารตรงหน้าจะหมดในเวลาที่น่าพอใจขนาดนี้
"กินเสร็จแล้ว...จะกลับได้ยัง" ผมถามหลังจากเรียกให้พนักงานเคลียร์โต๊ะแล้ว
"ถ้าบอกว่าไม่...คุณจะอยู่เป็นเพื่อนผมมั๊ย..."
"ไม่...อยากอยู่ก็อยู่....แต่ผมจะกลับ" ผมยังไม่ลุกเพราะอยากฟังว่าตัวยุ่งตรงหน้าผมจะพูดว่าไง เพราะดูจากนัยย์ตาที่วิบวับๆเหมือนคนที่ถูกขัดใจจะต้องก่อเรื่องแน่
"งั้นผมจะไปกับคุณด้วย"
"เรื่องรึไง...รู้จักกันก็ป่าว...."
"ก็ผมถามชื่อคุณแล้ว...แต่คุณไม่บอกผมเอง...เราเลยไม่รู้จักกันซะที"
"ชอบผมรึไง....ตื๊ออยู่ได้..." ถามไปได้ไงว่ะกู...แค่อยากลองดูนะครับว่ามันจะแถไปไหนอีก
".........." หน้าตามันตลกที่สุดเลยฮ่าๆๆๆๆ
"ล้อเล่นหรอกน่า...หยุดทำหน้าตาแบบนั้นได้แล้ว..." ก็หน้ามันกำลังบอกว่าจะพ่นไฟใส่ผมอยู่แล้ว....แล้วทำไมจู่ๆถึงยิ้มละ
"ชอบ...."
"แค่กๆๆๆๆ...." ถึงกับสำลักครับ
"ก็บอกว่าชอบไง....ผมชอบคุณ...แล้วคุณจะชอบผมได้มั๊ยล่ะ..." นี่มันพูดเล่นหรือพูดเล่นวะ...พูดไปยิ้มไปแต่ยิ้มแบบคนเจ้าเล่ห์นะครับ
"ผมจะกลับละ.....หวังว่าเราคงไม่เจอกันอีก...." ผมลุกจากเก้าอี้...กำลังจะเดินออกมา แต่เสียงนี้
"ถ้าคุณเดินออกไปแม้แต่ก้าวเดียว...ผมจะตะโกนให้ลั่นร้านเลยว่า คุณหักอกผม...คุณได้ผมแล้วทิ้งเพราะคุณไปมีคนใหม่..."
"บ้ารึไง...กูไปทำแบบนั้นกับมึงเมื่อไร" ปรี๊ดเลยครับ...ไม่สุภงสุภาพแล้ว
"ก็นี่ไง...นายจะกำลังจะทิ้งผม...และผมก็กำลังจะอกหัก...."
"อยากทำไรก็ทำไปสิ...ไม่สน..." ผมเดินได้สองก้าว มันก็ยืนขึ้นเอามือป้องปากแล้ว...
"ทุกคนครับ...ฟังทางนี้หน่อย...ผู้ชายคนนี้กำลังจะทะ....." เอ๊ย!!!!!มันตะโกนจริงๆด้วย...
"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ..." ผมสั่งมันทันที
"งั้นก็นั่งลง...และอยู่ด้วยกันก่อน...จะนั่งไม่นั่ง...ไม่นั่งใช่มั๊ย....ทุกคนครับ....."
"โอเคๆๆๆ......" ผมยอมนั่งลงเพราะมันกำลังจะตะโกนอีกรอบ....ตกลงวันนี้มันวันอะไรของผมกันนิ...เห็นคนที่รักเดินคู่กันไปกับคนอื่น แถมยังมาเจอคนประสาทอีก
"ตกลงคุณชื่ออะไรเหรอ?"
"ถ้ากูตอบ...กูจะไปได้ใช่มั๊ย" ไม่คุณ ไม่ผมแล้วครับ ก็มันทำกับผมซะขนาดนี้....
"ต้องตอบในสิ่งที่ผมอยากรู้ทุกอย่าง แล้วไปได้...." ทำไมมันชอบยิ้มเหมือนคนชั่วว่ะ
"เป็นพ่อกูรึไง...พ่อกูยังไม่รู้ทุกเรื่องของกูเลย"
"ก็ไม่ได้อยากเป็นพ่อนิ...อยากเป็นแฟนต่างหาก"
"แค่กๆๆๆๆๆๆ" มันจะทำผมสำลักอีกกี่รอบเนียะ....
"ตกลงนายชื่อไรเหรอ....ไม่เอาชื่อยาวๆแบบเมื่อกี้แล้วนะ...มันยาวจำไม่ไหว"
"ชีน" ผมรีบชิงตอบก่อนที่มันจะพล่ามอะไรของมันต่อ
"ชีน...ชีน...ชีน...ชอบชื่อนี้จัง....ชอบคนชื่อนี้ด้วย"
"........." ผมถอนหายใจพรืดเลยครับ ไม่ไหวจะสำลักแล้ว
"แล้วอายุเท่าไร..."
"กำลังจะเข้าเรียนมหาลัย" ผมก็ดันบ้าจี้ตอบความจริงซะงั้น
แล้วมันก็ถามคำถามบ้าๆบอๆอะไรไม่รู้อีกเยอะแยะ....บางคำถามผมไม่ต้องตอบเองเลยเพราะมันคิดคำตอบให้ผมเสร็จสรรพ
ถามจนผมเวียนหัวไปหมด....ไม่เคยเจอคนแบบนี้เลยจริงๆ
"หมดคำถามรึยัง....กูกินน้ำกับเบียร์ได้เป็นสิบๆลิตรแล้วมั้ง..."
"คำถามสุดท้าย...." ยังไม่หมดอีก
"สุดท้าย"
"ไม่คิดจะะถามผมบ้างเหรอ?..." นี่คือคำถามสุดท้ายของมันใช่มั๊ย
"ไม่อยากรู้...งั้นกูกลับ"
"เดี๋ยว..."
"ไรอีก..."
"ถึงไม่อยากรู้ก็อยากบอก....แล้วอย่าทำท่ารำคาญแบบนั้นด้วย....ไม่ชอบ" เอ้า...ผิดอีกกู
"ฟังนะ...แต่ไม่จำ....อยากพูดไรพูดมา...."
"ผมชื่อเต....อายุ 21"
"จริงดิ?"
"เรื่องอะไร?"
"ที่อายุ 21 นะ"
"จริง...อายุ 21 ถ้าคาดไม่ผิดนายน่าจะ 19 งั้นเตเป็นรุ่นพี่ชีนตั้ง2 ปีแน่ะ...."
"แล้วไง?" ไม่น่าเชื่อครับว่ามันจะอายุมากกว่าผมตั้งสองปี ถึงตัวมันจะสูงเท่าๆผม แต่รูปร่างบางกว่ากล้ามเนื้อน้อยกว่า ไม่ใช่ว่ามันไม่มีนะ มี แต่น้อยกว่าผม แต่หน้ามันละอ่อนมาก ผมยังคิดด้วยซ้ำว่ามันอ่ะรุ่นน้องผมซะอีก หรือว่าจริงๆแล้วมันหน้าตามอายุ ส่วนผมหน้านำอายุวะ...แล้วมันก็บรรยายสรรพคุณอะไรของมันอีกมากมาย....ผมไม่ได้ตั้งใจฟังหรอก ไม่รู้จะฟังไปทำไม...จนมันหยุดพูดนั่นแหละ ผมจึงมีโอกาสได้พูดบ้าง
"หมดแล้วใช่มั๊ย..."
"หมดแล้ว...."
"งั้นกูกลับ..."
"ชีน....นายชอบคนที่เดินออกไปจากร้านเมื่อตอนบ่ายเหรอ...คนที่เดินออกไปพร้อมกับผู้ชายอีกคนนะ..." มันเห็น
"ไม่ใช่เรื่องของมึง...อย่ายุ่ง..." ผมเสียงแข็งใส่เลยครับ
"นายเจ็บมั๊ยที่อกหัก...เจ็บมั๊ยที่คนๆนั้นไม่รัก...เจ็บมั๊ยที่โดนปฏิเสธ..."
"........"
"นายเจ็บ...เจ็บมากเลยด้วย....นายรู้ว่ามันทรมานแค่ไหน....แล้วนายยังจะทำให้คนอื่นรู้สึกอย่างนั้นอีกเหรอ...."
"?........" หมายความว่าไง
"ตอนนี้เตกำลังรู้สึกอย่างนั้นอยู่นะ...."
"ชอบกูจริงเหรอ?"
"ชอบ...." ชอบได้ไง เพิ่งเห็นหน้ากันครั้งแรก
"ทำไมถึงชอบ?"
"เพราะความรู้สึกมักจะไม่มีเหตุผลเสมอ...."
"แต่กูไม่ได้ชอบมึง...กูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
"คนที่เค้ามีเจ้าของแล้วนั่นเหรอ..."
"แต่กูก็ยังชอบเค้าอยู่ดี"
"งั้นเตก็จะชอบชีนอยู่ดีเหมือนกัน" มันอายุ 21 ปีจริงเหรอ อย่างกะ เด็ก 10 ขวบ
"บอกเหตุผลดีดีมาซักข้อว่าทำไมถึงชอบกู...ทั้งที่เราไม่เคยเจอกันมาก่อน"
"ความรู้สึกมันไม่ได้มีสูตรสำเร็จนิ....ถ้ามันนจะมามันก็มาโดยที่ไม่เคยโทรมาบอกเราล่วงหน้า ไม่เคยบีบีบอกว่าเรากำลังจะไปหาคุณแล้วนะ....มันจะมาเมื่อเราเจอใครซักคนหนึ่งแล้วใจสั่น อยากยิ้ม อยากรู้จัก...มาเร็วกว่าแอร์บัสลำล่าสุดของโลกอีกนะ...." ตอนแรกๆเหมือนจะดูดีนะครับ แต่ไหงตอนท้ายเป็นงี้ล่ะ
"แล้วไง...จะให้กูทำไงละ....จะให้กูชอบมึงตอบเหรอ...."
"ของมันแน่อยู่แล้ว ไม่ใช่พระเจ้านะที่ให้แล้วไม่หวังผลตอบแทน....แต่รู้ว่ามันอาจจะเร็วไปที่ชีนจะบอกว่าชอบ....งั้นเอาเป็นว่าให้เวลา 2เดือน ในการทำความรู้จักกัน....เราไม่ได้เป็นเเพื่อนกันนะ แต่เรากำลังอยู่ในช่วงศึกษาดูใจ "
"หา?" เห็นมั๊ยครับ มันเสนอเอง มันสรุปเองเสร็จสรรพ
"แต่ระหว่างสองเดือนนี้"
"อะไรอีกละ" ไม่ไว้ใจมันแล้วครับ ยิ้มน่ารักๆอย่างนี้ พูดมาแต่ละทีแทบช็อค
"แต่เตชอบชีนแล้ว....ชีนจะชอบเตบ้างก็ดีนะ" ว่าแล้ว
"พูดจบยัง...กูอยากกลับแล้ว...."
"เราจะได้เจอกันอีกมั๊ย...แล้วที่ไหนดีละ"
"ไม่รู้...กูไปล่ะ...."
"..............."
"ถ้าชอบกูจริง...ก็หากูให้เจอสิ..." ผมเดินออกมาห่างโต๊ะนิดหน่อย...แต่ก็หันไปพูดกับมันอีก...สองเดือน ถ้ามันหามไม่เจอ ทุกอย่างก็ไม่มีไรเกิดขึ้น...แต่มันหาไม่เจอหรอก โลกคงไม่แคบขนาดนั้น
"เราได้เจอกันอีกแน่....."
-
รอตอนต่อไปค่า
-
คิดถึงไอ้น่ารัก อ่อนจ๋า
:กอด1:
มาต่อเรื่อยๆนะพี่ดิว
:L2:
-
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องนั่งหายใจทิ้งเล่นๆ...สงสารประเทศชาติจริงๆให้ตายเหอะ
เปิดเทอมนี้ผมจะได้เป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งกับเค้าซะที
แถมยังได้เป็นรุ่นน้องของไอ้น่ารักซะด้วย
ถึงจะคนละคณะ คนละสาขากันก็ตาม...แต่ก็ยังอยู่ในรั้วเดียวกัน...ยังได้เห็นหน้ากัน
"ชีน...ตั้งแต่ปิดเทอมมากูเห็นมึงนั่งถอนหายใจจนคาร์บอนจะล้นบ้านอยู่แล้ว....ถามจริง เป็นไรมากป่าว..." ผมนั่งถอนหายใจที่ห้องนั่งเล่น...ก็ไม่รู้จะไปไหนนี่...ก็เลยต้องอยู่ติดแหง็กบ้าน
"....."ผมหันไปมองหน้าคนที่กำลังนั่งลงตรงข้ามผม...แต่ก็แค่นั้น ไม่อยากพูด
"กูพี่มึงนะเว้ย ถามแล้วไม่ตอบ เดี๋ยวพ่อตบดิ้นเลย....บอกมาเป็นไร...นั่งหงอยอย่างกะหมาหาเจ้าของไม่เจอ เห็นแล้วรำคาญลูกกะตาว่ะ..."
"มีนเคยสนใจน้องชายคนนี้รึไง...ทำเป็นพูดดี" ผมพูดไปงั้นแหละครับ เอาเข้าจริงๆคนที่รักผมที่สุดก็พี่ชายคนนี่นี้แหละ
"โถๆๆๆๆ...ไอ้น้องชาย น้อยใจพี่ชายก็เป็น...กูก็มีมึงเป็นน้องคนเดียวนี่แหละ...ไม่ให้ห่วงมึง จะให้กูไปห่วงอีเห็นที่ไหนละ..."
"อีเห็น? อะไรคืออีเห็นอ่ะ..." แล้วมันเกี่ยวกะไรผม
"นี่มันเวลาที่มึงควรจะมาสนใจเรื่องอีเห็นมั๊ย...ตกลงมึงมีเรื่องอะไรกันแน่..."
"นี่มีนก็ไม่รู้ใช่มั๊ยว่าอีเห็นคืออะไร..."
"ไอ้ชีน...." เสียงเย็นมาเชียว
"โอเคๆ...ชีนก็ไม่ได้เป็นไรนิ...สบายดีทุกอย่าง"
"ปากหนักจริงนะมึง...ช้ำในตายขึ้นมาวันไหนอย่ามาบ่นให้กูฟังล่ะ...."
"ชีน...ชีน...ไอ้ชีนเว้ย...โทรศัพท์ดังจนบ้านจะแตกอยู่แล้ว มารับเดี๋ยวนี้เลยนะ...กูหนวกหู...กูดูทีวีไม่รู้เรื่อง...มึงไม่รับกูจะเขวี้ยงทิ้งแล้วนะ"
"มีนจะบ่นอีกนานมั๊ย...ชีนหาหนมกินในครัวอยู่...ปล่อยให้มันดังไปสิ...ส่วนมีนก็ปิดหูซะ...."
มีนจะทำตามอย่างที่ผมบอกหรือโทรศัพท์มันถูกตัดสายไปเองก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ทั้งโทรศัพท์ทั้งมีนเสียงเงียบไปแล้ว
"ชีน....โทรศัพท์มึงดังอีกแล้ว...."
"เออๆๆๆ....งั้นมีนรับให้หน่อย....กินหนมเต็มปากอยู่..."
"ฮัลโหล....นั่นใครอ่ะ...แล้วโทรมาไม...กูไม่ใช่ชีน.....กูจะเป็นใครแล้วมันเกี่ยวไรกะมึง....กูไม่ให้มึงคุยกับชีนอ่ะ.....แล้วตกลงว่ามึงเป็นใคร...ก็บอกแล้วไงว่ากูไม่ให้คุย....ไม่ได้กวนตีน...จะบอกให้นะว่ากูอ่ะทั้งห่วงทั้งหวงชีน...เรื่องของมึง...มีปัญญาก็เชิญ" ดูพี่ผมมันรับโทรศัพท์....ผมกินเสร็จก็เดินออกมานั่งเล่นกับมีน
"ตกลงใครโทรมาอ่ะมีน..."
"ไม่รู้..." แล้วทำไมต้องจ้องหน้าผมอย่างนั้นด้วย
"เห็นคุยกันเป็นวรรคเป็นเวร..." ผมก็ไม่ได้สนใจนั่งดูทีวีต่อ...ฮ่าๆๆๆรายการตลกสนุกดี
"ผู้ชาย..." จู่ๆมีนมันก็พูดขึ้นมา
"ผู้ชาย...ผู้ชายไรว่ะ"
"คนที่โทรหามึงเมื่อกี้เป็นผู้ชาย...ใคร?"
"เพื่อนซักคนหนึ่งมั้ง..." มันจับหน้าผมให้หันไปทางมัน....โอ๊ย เจ็บนะไอ้พี่บ้า
"เพื่อนมึงทุกคนกูรู้จัก และเพื่อนมึงก็รู้จักกูด้วย....ใคร?"
"ไม่รู้.....ครืดๆๆๆๆๆ" สายเข้าอีกแล้ว
"เบอร์นี้แหละที่โทรมาเมื่อกี้...."
"เหรอ...เอ๊ยทำไรอ่ะมีน!!!!!" ก็มีนมันแย่งโทรศัพท์ไปรับเฉยเลย
"โทรมาอีกทำไม...บอกแล้วไงว่าไม่ให้คุยด้วย ถ้ามึงยังไม่บอกว่ามึงเป็นใคร...แล้วโทรหาชีนทำไม....กูไม่ใช่พ่อชีนมันแล้วกัน....เอ๊ย!!!!" ผมแย่งโทรศัพท์คืนมา พร้อมแนบหู
"นั่นใครอ่ะ?"
"นั่นชีนใช่มั๊ย...."
"อืม...แล้วนั่นใคร?" เอ๊ะ มีนนี่จะแย่งโทรศัพท์ให้ได้เลยใช่มั๊ย
"แค่นี้ก็จำกันไม่ด้แล้วเหรอ..."
"ไว้มึงเป็นพ่อกูก่อนละกันแล้วกูค่อยจำ...."
" ก็ไม่ได้อยากเป็นพ่อนิ...อยากเป็นแฟนมากกว่า..."
"........" ประโยคนี้มันคุ้นๆนะ...เหมือนกับว่าเคยได้ยินมาแล้วซักอาทิตย์กว่าๆ
"จำได้ยัง?"...ไอ้บ้านั่นเอง
"แล้วมึงได้เบอร์กูมาจากไหน?"
"ของหมูๆ...ไม่มีอะไรที่นายเตอยากได้แล้วไม่ได้หรอก....แล้วคนที่รับสายเมื่อกี้เป็นใคร...หรือว่า..."
"หุบปากไปเลย...แล้วโทรมาทำไม..."
"หิวข้าว..."
"แล้วมาบอกกูทำไม"
"ไปกินข้าวกัน" ตกลงนี่ผมคุยกับมันเรื่องเดียวกันรึเปล่านี่
"อยากไปก็ไปสิ...เกี่ยวไรกะกู" เข้ามาสิงในร่างกูเลยมั๊ยมีน....จะอยากรู้เรื่องอะไรขนาดนั้นว่ะ
"บอกครั้งที่สองแล้วนะว่ากูหิวข้าว...เอ๊ย...เตหิวข้าว" กำพืดเดิมเริ่มโผล่ครับ
"แล้วกูไปบีบกระเพาะมึงอยู่รึไง...ถึงไม่ไปหาไรแดก...มีนมาสิงร่างกูเลยดีกว่า" ก็มีนนะสิครับนั่งกระแซะผมอยู่ได้ หน้ามันนี่แนบกับหน้าผมไปแล้ว....เอ๊ย...ก็มีนมันกระโดดมานั่งบนตักผมเฉยเลย....พอผมทำหน้าบึ้งใส่..มันก็ผลักหัวผมอ่ะ...แล้วทำบุ้ยบ้ายให้ผมคุยกะคนในสายต่อโดยที่มีมันตั้งใจเจ๋ออย่างเต็มพิกัด
"ใครคือมีน....มีนคือใคร?..." เสียงโหดมาเชียว....
"ไม่จำเป็นต้องบอก..." ผมบอกอย่างสายอารมณ์ จะว่าไปกวนประสาทไอ้คนที่ชื่อ....ชื่อไรวะ...ช่าง แต่ก็สนุกดีนะ....
"ไม่บอกกูจะไปเผาบ้านมึง..." ในที่สุดกำพืดดั้งเดิมของมันก็หลุดอกมา
"มีนถ้าจะนั่งก็นั่งให้นิ่งๆหน่อย...ยุกยิกอยู่ได้ ถ้านั่งไม่นิ่งก็ลงไปจากตักเลย จั๊กจี้นะ..." ผมหันไปดุคนนั่งยุกยิกบนตัก...ค้อนซะตาคว่ำเลย สาบานเหอะว่าไอ้นี่มันเป็นพี่ชายผมจริงๆ....
"ไอ้ชีนบ้า...บ้านมึงจะโดนเผาภายใน 3 วินาที....กล้าดียังไงให้คนอื่นมานั่งตักได้...ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้วนะ"
"มีนนั่งนิ่งๆ...เอามือออกไเลย" ก็มีนมันจะแย่งโทรศัพท์ผมอีกแล้ว "แล้วมึงเป็นบ้าไรอ่ะ...ตะโกนมาได้หูกูจะแตก" ผมกลับไปพูดกับคนปลายสายหลังจากตัวยุ่งนั่งสงบแล้ว
"หึง...เข้าใจมั๊ยว่าหึง..." หึงเพื่อ?
"กูขอเอาสมองไปเข้าเฝือกก่อนเนอะ....เผื่อจะได้เข้าใจอะไรง่ายกว่านี้..."
"ชีน...ออกมาหน้าบ้านเดี๋ยวนี้..."
"ทำไม..."
"บอกให้มาก็มาสิ..." ดุกูอีก
"เออๆๆๆ....มีนลงไปนั่งโซฟาก่อน...เดี๋ยวเค้าไปหน้าบ้าน...ไม่ต้องมาทำหน้างอ...ลง"
ผมเดินออกมาหน้าบ้าน
เห็นใครยืนหัวน้ำตาลๆส้มๆอยู่...ใครว่ะ
ผมเดินออกไปเปิดประตู.....
เอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!มาได้ไง
คนตรงหน้าผมยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" หัวเราะก่อนเลย ก็มันค้อนผมซะตากลับแล้ว
"หัวเราะไร...นอกใจกูแล้วยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ..."
"มาได้ไงนิ....แล้วเลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว เดี๋ยวตากลับแล้วจะหน้าเกลียดมากกว่าที่เป็นอยู่นะเว้ย" ผมเจอมันสองครั้งก็ทำให้ผมหัวหมุนได้ทุกครั้งสิ
"ก็บอกแล้วไงว่าจะหาให้เจอ...เราจะต้องได้พบกันอีก...จำไม่ได้รึไง"
"อืม...นึกว่ามึงจะพูดเล่นซะอีก"
"ความรู้สึกนี้มันล้อเล่นกันได้ด้วยเหรอ...มันน่าเอามาล้อเล่นกันเหรอไอ้ความรู้สึกดีดีนะ"
"เอ๊ย...กูขอโทษ" มันตาแดงๆ ผมเลยรู้สึกผิดขึ้นมาหน่อย
"ชีน...ตกลงว่าใครมา..." มีนมันออกมาตามผม....พร้อมกับซบบ่าผมจากด้านหลังเพราะอากาศร้อน...แต่คนข้างหน้าผมนี่สิแทบจะกระโดดงับหัวผมอยู่แล้ว
"มีน...ออกมาทำไม มันร้อน เข้าไปข้างในก่อน เดี๋ยวตามเข้าไป...."
"เข้าไปพร้อมกัน....ชวนเพื่อนมึงเข้ามาด้วยสิ..."
"ชื่อไรแล้ววะ ลืม.....เข้าบ้านก่อนสิ..."มันนิ่งครับ แต่ตานี่จ้องมีนซะตาไม่กะพริบเลย
"ชีน...ทำไมเพื่อนมึงมองกูอย่างนั้นนะ...กูทำไรผิดเหรอ"
"ผิด...." แล้วมันก็กระแทกผมกับมีนจนกระเด็นออกจากกัน...โน่นมันเดินเข้าบ้านไปโน่นแล้ว....มีนก็วิ่งตามมันไปลิ่วแล้ว...ผมเลยเดินรั้งท้ายตามไป
"มึงเป็นใคร มาจากไหน แล้วมารู้จักกับชีนได้ยังไง ต้องการอะไรจากชีน...บอกมาเดี๋ยวนะ"
"มีน...มานั่งก่อน..." ผมดึงให้มีนนั่งลงข้างๆตัว
"ชีน...กูหิวข้าว...ไปต้มมาม่าให้กินหน่อยสิ"
"มึงมีสิทธิ์อะไรมาใช้ชีนของกู....ชีนกู กูใช้ได้คนเดียว" นี่ผมต้องมานั่งเป็นกรรมการห้ามมวยใช่มั๊ย
"สิทธิ์ที่กูเป็นแฟนชีนไง"
"เอ๊ย/เหวอ...."
-
กรี๊ดดดด คุณดิวมาแล้ววว
เอ ว่าแต่เห็นแวบๆว่าคุณดิวยังไม่ได้ลงกฎ ลืมลงหรือเปล่าคะ ถ้าลืมรบกวนหน่อยนะคะ
เดี๋ยวกระทู้หายแล้วพวกเราจะไม่ได้อ่านกัน ขอบคุณที่มาลงค่า
-
เรื่อยๆ เลยนะพี่ดิว
อย่าขาดนานนะ รอค่ะ
ลุ้นๆ
-
คาถาประจำใจเตคือด้านได้ อายอดหรือเปล่าเนี่ย
-
ถ้าเมื่อวานไม่รัก...แล้ววันนี้จะรักได้มั๊ย
ถ้าวันนี้รัก...แล้ววันพรุ่งนี้จะยังรักต่อไปมั๊ย
แล้วถ้าพรุ่งนี้คิดว่าจะรัก...แล้ววันต่อๆไปยังจะรักกันอยู่มั๊ย
แล้วคำว่า 'ตลอดไป' มีจริงมั๊ย
ถ้ามีจริงแล้วมันอยู่ที่ไหน ตรงไหน มุมไหนของโลกบิดๆเบี้ยวๆใบนี้
แล้วถ้ามันไม่จริง ใครเป็นคนคิดค้นคำพูดนี้ขึ้นเป็นครั้งแรก แล้วคิดขึ้นมาเพื่อใคร เพื่ออะไร
แล้วกูบ้ามั๊ย....ที่มานั่งคิดอะไรเทือกนี้
"เอ๊ย!!!!!!!!!" ผมจับแก้มตัวเองพร้อมหันไปมองข้างหลังและรอบๆตัว...ไม่เจอ....หรือว่าผมหลอนไปเอง ชักกลัวตัวเองแล้วสิ ก็ช่วงนี้มีอะไรน่ากลัวๆมาป้วนเปี้ยนๆข้างๆผมตลอดเลย เลยลองก้มผ่านโซฟาไปดูที่พื้น....ก็ไม่มี
"หึหึหึ...ยังไม่ชินอีกเหรอ เตหอมแก้มชีนมาเป้นเดือนแล้วนะ..." ถ้าจะให้ถูกคือ มึงขโมยหอมแก้มกูเองต่างหาก กูไม่ได้ยินยอมพร้อมใจไปกับมึงเลย....ครั้งแรกที่มันหอมแก้มผมนะครับ ผมต่อยมันสลบคาหมัดเลย...ไม่ต้องสงสารมันเลยซักนิดเพราะมันทำตัวมันเอง ครั้งต่อมาๆมันก็ยังเอาอีก ผมก็ต่อยมันนะ แต่ไม่รู้เพราะผมหมัดเบาลงหรือหน้ามันด้านขึ้นกันแน่มันเลยไม่สลบอีกเลย....จนเป็นเดือนๆทีมันทำอย่างนี้ ผมเลยขี้เกียจตะบันหน้ามันอีก เหนื่อยฟรี แบบหมัดผมด้านสู้หน้ามันไม่ได้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าผมยอมให้มันมาล่วงเกินกับแก้มผมนะ...ก็คอยระวังไม่ให้มันแต๊ะอั๋งได้
"แล้วมันหน้าที่ที่กูต้องชินงั้นสิ"
"ถูก..."
"โวะ....แล้วนี่มาทำไม"
"มาให้มึงถามไง...." นี่แหละครับตัวมัน ที่เตอย่างนั้น ชีนอย่างนี้ นั่นคือมายาเท่านั้น
"กวนตีน"
"ก็มึงนะถามอย่างนี้ทุกวัน ไม่เบื่อรึไง ถามมาเป้นเดือนๆแล้วนะ" แน่ะ มีงอนด้วย แล้วผมต้องง้อมั๊ยเนียะ
"ถ้าไม่อยากให้ถาม ก็ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าสิ..." แล้วผมก็เลิกสนใจมัน หันกลับมาสนใจหนังแผ่นที่เล่นค้างไว้อยู่ อ้าวถึงตอนไหนแล้วนี่ ไม่รู้เรื่องกันพอดี ต้องแบ็คกลับไปดูใหม่อีก เสียเวลากูจริงๆ
"เอ๊ย!!!!!เอารีโมตกูคืนมานะ" มันแย่งเสร็จก็นั่งทับไว้เลยครับ
"ไอ้หนังบ้านิ...มันน่าสนใจกว่ากูมากนักเหรอ กุนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ทั้งคร สนใจกูหน่อยเซะ..." นี่แหละครับนิสัยที่เอาแต่ใจแบบสุดโต่งของมัน......ไม่อยากจะสนใจจริงๆ เลยละสายตาบนพื้นข้างโซฟามีถุงพลาสติกอยู่หลายใบเลย ซื้อไรมาเยอะแยะวะ ที่บ้านมันผลิตเงินเองได้รึไง ถึงมาได้ทุกวัน เห็นผมเป็นอีหนูรึไง ถึงเอาของมาล่อกันแบบนี้...น้าน มีเงียบ
"ก็ไม่ได้มีใครเค้าขอให้มาซะหน่อย ไม่พอใจก็กลับไปดิ ประตูอยู่โน่น.....แล้วเอารีโมตคืนมาได้แล้ว จะดูหนัง" ผมยื่นมือไปตรงหน้ามัน แต่โดนไอ้บ้านี่ผลักกลับมาจนไปชนกับขอบโซฟา
"เจ็บนะเว้ย!!!!"
"สมน้ำหน้า....โดนซะบ้าง ว่าเวลาที่คนอื่นเจ็บนะมันรู้สึกยังไง แต่ขอบอกไว้นะ ว่าเจ็บแค่นี้เทียบไม่ได้เลยกับเจ็บที่ใจ....เจ็บเหมือน...."
"เหมือนไร?" ผมนั่งมองหน้ามันนิ่งๆ นั่งมองโดยไม่รู้สึกอะไรเลย แต่กลับสงสัย หน้าตาขนาดมัน มายุ่งกับผมทำไม
"ทำไมมองกูแบบนั้น...โกรธที่กูทำให้เจ็บเหรอ ...ก็บอกว่าอย่ามองแบบนั้นไง ไม่ชอบ...." มันกระเถิบตัวเองไปข้างหลังจนหลังติดกับขอบโซฟา...ถ้าขยับอีกนิดมันคงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นแน่ๆ.....ผมเลยดึงมือมันไว้ และสั่งด้วยสายตาว่าให้อยู่นิ่งๆ และดูเหมือนมันเองจะเข้าใจเหมือนกัน ...แล้วผมก็ยังนั่งมันมองอยู่อย่างนั้น นิ่งๆ ผมรู้แหละว่ามันอึดอัด ก็เล่นมานั่งเฉยๆให้คนอื่นมองซะขนาดนี้
"มีไรก็ว่ามาซิ.....จ้องอยู่ได้...แล้ว"
"เงียบ..." ผมไม่ได้เสียงดังหรือตะคอกอะไรเลย แต่ทำไมคนตรงหน้าถึงกับสะดุ้งเลยละ หรือว่ากลัว กลัวแล้วมาทำไม ......มันกลายเป็นแขกประจำของบ้านผมเป็นเดือนๆแล้ว แขกประจำที่เจ้าของบ้านไม่ได้เชิญ แต่มันดันเชิญตัวเอง มาถึงตั้งแต่แปดโมงเช้า กว่าจะกลับก็โน่นแหละสามทุ่ม มาพร้อมกับถึงใบใหญ่หลายใบ กับข้าว ขนม ผลไม้ ข้าวของเครื่องใช้......
"มาทำไมนักหนาทุกวัน" แล้วความสงสัยของผมก็ถูกถามออกไปจนได้
"ไอ้ที่พูดออกมานะ เคยคิดมั๊ยว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง" แต่ผมไม่รู้ว่ามันตีความหมายของคำถามผมไปทางไหน
"ไม่ได้ถามว่าจะเสียใจมั๊ย แต่ถามว่ามาทำไม" จากที่หน้ามันบึ้งๆเมื่อกี้ ตอนกลับเฉยๆแล้วครับ
"แค่อยากมา....มาให้หมาถาม....แล้วนี่หิวรึยัง" ไมเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังวะ
"ชอบให้หมากัดรึไง?"
"ก็ไม่ได้ชอบหรอก...แต่ถ้าหมาที่รักกัด ก็คงโกรธแต่ไม่เกลียด โกรธไม่ได้นานด้วย เพราะรัก..." ผมมองหน้ามันนิ่งๆ
"แล้ววันนี้มีไรกินบ้าง..." เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า คุยกันไปก็คงไม่รู้เรื่องกันอยู่ดี
"งั้นเดี๋ยวเอากับข้าวไปแกะใส่จานก่อนนะ วันนี้มีไข่พะโล้ ต้มจืดสาหร่ายเต้าหูหมูสับ ผัดพริกู หมูทอดซีอิ๊ว แล้วก็สลัดผัก...ขนมหวานก็เป็นลอดช่องใบเตยน้ำกะทิ..ผลไม้เป็นฝรั่งกับองุ่นแดง...อ้อ ครีมโกนหนวด ยาสระผม ยาสีฟันแล้วก็แปรงสีฟันอันใหม่ของมึง กูซื้อมาให้แล้วนะ"
".........." มันพูดไป ผมก็มองมันไป เมื่อวานใส่ใจ วันนนี้จะใส่ใจมั๊ย....วันนี้วนใจ พรุ่งนี้ยังจะสนใจมั๊ย
"มีนยังไม่ตื่นเหรอ....แล้ว.....อือ....อืม...." มันเงยหน้าขึ้นมาก็ป๊ะเข้ากับสายตาของผมที่มองมันอยู่ก่อนแล้ว
"ขอรีโมตคืนได้ยัง" ผมยื่นมือไปตรงหน้ามันอีกครั้ง
"เอาไปดิ...." แต่มันกลับโยนให้ มันลุกขึ้นยืน หันหลัง กำลังจะก้าว แต่ผมก็คว้ามือมันไว้ซะก่อน มันไม่ยอมหันมาทั้งตัว...เพียงแค่หันหน้ามาทางผมเท่านั้น
"คาดหวังอะไร?"
"อะไร?"
"เปล่า...."
"งั้นก็ปล่อยมือได้แล้ว...ปล่อย..."
".........."แล้วทำไมผมต้องทำตามคำสั่งมันด้วยละ...ผมก็เลยไม่ยอมปล่อย..ง่ายๆคือกูจะจับ แล้วมึงจะทำไม
"ฮึ...อยากจับมือกูก็ไม่บอก...ทีหลังไม่ต้องใช้มุขนี้ก็ได้ ขอกันดีดี ก็ให้แล้ว...." มันยิ้มอย่างเป็นต่อเลย
"หวังขนาดนั้นเชียว...หวังสูงไปรึเปล่า...แค่เอาให้กูไม่เบื่อหน้ามึงก็ดีแล้ว อย่าหวังถึงขั้นอยากสัมผัสเลย...."
"งั้นก็ปล่อยเซ่....."
"งั้นก็บอกเหตุผลดีดีมาซักข้อสิว่าทำไมกูต้องทำตามที่มึงบอก" ผมคงเผลอบีบข้อมือมันแรงไป หน้ามันเลยเบ้เลย
"ถ้ามึงไม่ทำตาม...กูก็จะคิดว่ามึงหลงรักกูเข้าแล้ว....โอ๊ย....เจ็บนะเว้ย บีบเข้ามาได้..."
"ฮึ...ยังไม่หลับซะหน่อย ฝันเร็วไปมั๊ยมึง....."
"อ้าว....เตมาแล้วเหรอ แล้วนั่นทำไรกันอยู่...จับมือกันทำไมอ่ะ..." มีนนั่นเอง เดินงัวเงียลงมาจากชั้นบน ผมเลยรีบปล่อยมือจากมันทันที ผมกลัวมีนตกบันได้จัง เพราะมันเดินมาหาวไป ไหวมั๊ยเนี่ยพี่ชายผม แต่ในที่สุดมีนก็พาร่างตัวเองมานั่งแหมะข้างผมจนได้และสงสัยคอยังไม่แข็งมั้งเลยแปะหัวไม้ที่ไหล่ผมซะเลย
"ชีน...กูถามว่ามึงจับมือเตทำไมเมื่อกี้.....แต่ก็ช่างเหอะ เต...กูหิวข้าวแล้ว วันนี้มีไรกินบ้างล่ะ ฮ้าว....." เบือกเอามีน จะพูด จะนอน หรือจะกิน
"งั้นกูไปจัดโต๊ะนะ....เสร็จแล้วจะเรียก" นั่นแหละครับสองคนนี้ตอนนี้เข้ากันเป็นฉิ่งเป็นฉาบเชียวแหละ ไม่รู้ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไร
"โอ๊ย...อะไรอีกละมีน จู่ๆก็มาโบกกบาลกันแบบนี้ เจ็บนะ" ตับหัวผมเสร็จยังมีหน้ามานอนซบหลังผมออีก
"เมื่อไรจะพูดดีดีกับเตมันซะที เดี๋ยวเค้าก็ทนไม่ไหวหรอก"
"แล้วใครไปขอให้ทน โอ๊ยยยยยยยยย" คราวนี้มีนบิดปากผมเลยอ่ะ อูยเจ็บ แดงแน่ๆ
"ปากดี!!!!"
"เจ็บนะมีน มือไวจริงนะเดี๋ยวนี้ เดี๋่ยว...."
"ทำไม เดี๋ยวทำไม ว่ามา" ของมีนขึ้นเว้ยเอ้ย
"มีนนั่งลง...ยังไม่ได้ว่าไรซะหน่อย บอกให้นั่งลงไง....ฟุบ" กว่าจะยอมนั่ง นั่งปุ๊บซบหลังผมปั๊บ สาบานเหอะว่านี่คือพี่ชายผมจริงๆ
"ชีน...." เสียงงัวเงียไปนะ
"หืม?"
"ไม่รู้จริงๆนะเหรอว่าเตทำทุกอย่างไปทำไม เพื่ออะไร เพื่อใคร หืม? ว่าไง? ถามให้ตอบ ไม่ได้ถามให้เงียบ...." ละเมอรีเปล่าเนียะ
"จะหลับก็หลับไป พูดไรฟังไม่รู้เรื่อง"
"อืมๆๆๆ ก็ได้...นั่นสิ เรื่องของมึงนี่นะ"
-
ขอบคุณคุณดิวที่ไม่ต้องทำให้รอนานนะคะ อิอิ
-
ตามเรื่องนี้ต่อ :laugh:
-
เต น่ารักจัง :L2:
-
เห็นชื่อนิยายแล้วตกใจ พอมาดูชื่อคนเขียนอีกทีรีบแจ้นเข้ามาเลยค่ะ
ชอบโจ๊ก-จูนมากกกกกกกกกกกกกกกก >< อ่านจบไปแล้วตั้งแต่ยังไม่ได้สมัครเล้า
และก็จะติดตามคู่ เต-ซึนด้วย อิอิ มาปูเสื่อรอนะคร๊าาา
แอบกรี๊ด >o< :3123: :3123: :man1:
-
เตสู้ๆนะ
จีบชีนหัยติดไวๆ
เอาใจช่วยจ้า(":")
-
โดนซีนล่อลวงมา
ขอกรี๊ดเบาๆให้ลั่นเล้าว่า เตซีนมาแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รอนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รอจนแบบ โจ๊กจูนอวสานอะ ฮ่าๆ
มาด่วนๆ นู๋ซีนจะกลายเป็นลูกไก่ในกำมือมั๊ยนะ
เรื่องก่อน กวนตีนซะเล่นเอาเกลียดไปช่วงนึง
คู่นี้เหมาะกันดีนะ หน้าด้านกันทั้งคู่ ท่าจะมัน
รอๆๆนะจ้ะ
-
เย้ ๆ แล้วก็เป็น ไปตามคำขอ น่ารักจังเลย :กอด1: นะ ตัวดิว อิอิ
ถ้าจะให้น่ารักมากกว่านี้ ในพาร์ทนี้ ขอ มี 2จ เข้ามาแจมบ้างนะคะ
:impress2:
ปล.ยังไม่ได้อ่าน แต่เข้ามาจองคิวอ่านก่อน
เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้ว จะรีบมาอ่านแบบทันที
-
สู้ๆ เต
เดี๋ยวชีนก็ชิน อีกสักพักจะขาดไม่ได้เลย อิอิ
ต่อเรื่อยๆนะคะพี่ดิว
:กอด1:
-
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห ในที่สุดเค้าก้ได้อ่าน :sad4:
หลังจากที่กลับไปอ่าน สองจอ เวลาว่างไม่มีอะไรทำ
สงสัยจะเปลี่ยนมาติด เต-ชิน แทนซะแล้วหล่ะ :m3:
+1 ให้คุณดิวค่ะ o13
-
เตบอกรักบอกชอบไปเยอะแล้วนะเมื่อชีนจะตกลงรักกันซะทีละ ลุ้นอะ!!
-
ชีนถามมาได้
เตก็มาหาหัวใจไง หิ้ววววววววววว
5555
-
เตตื๊อเข้าไว้ o13
-
เข้ามาอ่านพาร์ทนายชีนครับ ^^
-
:call:
พี่ดิวววววววว หายยยยยยยไปไหนนนนนนนนน
รออยุ่นะคะ
:กอด1: :L2:
-
เหมือนจะเข้ามาเพิ่มเติมในโพสเดิม ใช่มั๊ยคะ
แบบว่าตอนนี้อ่านหลายเรื่อง เริ่มเบลอ
แต่ก็เบอว่ารักแธบ แบบว่ารักเธอ
ฮิ้ววววววววววววว
เน่าได้อีกนะเรา 555555
เข้าเรื่องกันดีกว่า
ถึงแม้ตอนนี้ เตจะทำให้ชีน รักไม่ได้
แต่เชื่อเถอะว่าอีกไม่นาน ชีนต้องเป็นฝ่ายเดิมตามเต
จนแบบไม่ให้คลาดสายตา แน่ ๆ
ยิ่งมีมีนคอยเป็นพวกแบบนี้ เชื่อขนมกินกันได้เลย
555555
-
นั่นสิ ที่มันทำไปทั้งหมด เพราะชอบผมเหรอ
ชอบผมจริงๆนะเหรอ
คนอย่างผมจะมีคนมาชอบได้จริงๆนะเหรอ
'เราชอบนาย' นั่นคือครั้งแรกที่เราเจอกันแล้วมันก็บอกออกมาแบบนั้น แล้วผมก็ไม่เคยได้ยินคำนั้นอีกเลย จนเกือบจะหลงลืมไป
แต่สิ่งที่ได้มาแทนคือ การที่มันเอาหน้ามาให้ผมเห็นทุกวัน
"จัดโต๊ะเสร็จแล้ว มากินกันดีกว่า" เสียงตะโกนมาจากห้องครัว ปลุกหให้ผมออกจากความคิดตัวเองและมีนก็คงเหมือนกัน
"ไอ้น้งบ้าหน้าโง่....." มันเฉดหัวผม (อีกแล้ว) ก่อวิ่งแจ้นไปตามเสียงเรียกนั้น
บนโต๊ะกินข้าว อาหารเหลือแหล่มากมาย หน้าตาน่ากินทั้งนั้น ผมไม่รู้ว่าไปสรรหาซืื้อมาได้อย่างไร ไม่เคยถามซะด้วยสิ ว่าซื้อมาจากร้านไหนบ้าง
เรานั่งกินกันอยู่สามคน แต่มีแค่สองคนเท่านั้นที่คุยกัน ซึ่งคุณก็รู้ว่าใครกับใคร ส่วนอีกคนก็นั่งกินลูกเดียว ซึ่งก็คือตัวผมนั่นเอง และมันก็เป็นอย่างนี้ในทุกๆวัน
"มีน..กินนี่นะ อร่อยมาก...คนชอบกินมากกกกก"
"มีนกินอันนี้หน่อย มีประโยชน์ต่อร่างกายนะ"
"มีนชิมอันนี้หน่อยสิ"
"มีนกินผักเยอะๆนะ"
"มีน...ถ้าไม่ได้ลองอันนี้ รับรองเสียใจแน่นอน" มีน มีน มีน มีน แล้วก็มีน มันคิดว่าพี่ชายผมเป็นง่อยรึไงถึงต้องตักให้ทุกอย่างขนาดนี้ มีนก็เหมือนกันนั่งให้เค้าตักให้อยู่ได้ ตักเองไม่เป้นรึไง.....
"ผลไม้กับหนมหวานแกะใส่จานแล้วนะ อยู่ในตู้เย็น ยกออกมากินได้เลย เดี๋ยวกูไปเก็บของใช้ในห้องน้ำก่อน"
"อ้าว...แล้วเตไม่กินหนมก่อนเหรอ"
"ไม่ละ...อิ่ม...." แล้วมึงจะตวัดหน้ามามองกูทำไม เน้นนะคำหลังเน้น
ตอนเที่ยงมีนออกไปดูหนังกับแฟนมัน ขอบอกแฟนมีนอย่างแจ่ม สวยโคตรอ่ะ น่ารักแบบสุดๆ ผมยังแอบอิจฉาเลย บางครั้งผมก็สงสัยนะว่าระหว่างมีนกับแบม (แฟนมีนชื่อแบม) ใครงอนเก่งกว่กัน ใครเอาแต่ใจเก่งกว่ากัน เพราะมีนคือผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้อย่างเป็นทางการ
อิ่มแล้วง่วงว่ะ...แล้วว่าแต่ไอ้คนนั้นมันหายไปไหนว่ะ....แต่ใครสน....
"อยู่ไหน?" กูนี่แหละสน
อยู่ไหนของมันเนี่ยะ เรียกแล้วไม่ขาน
ไอ่ที่เรียกดูนะไม่ได้ห่วงไรหรอกนะ แค่กลัวว่ามันจะมาเป็นไอะไรในบ้านของผม เดี๋ยวได้ซวยกันพอ
"อยู่ไหน?...เรียกแล้วทำไมไม่ขานวะ..." อารมณ์เริ่มมาละครับ
"มึงเคยอดทนอะไรได้บ้างนิ....เอะอะก็เสียงดัง เอะอะก็ใช้กำลัง....บ้าพลังมากนักก็ไปทำตัวให้เป็นประโยชน์กับสังคมดีกว่ามั๊ย..." มันเดินมาหยุดตรงหน้าผมก็ตอนที่มันด่าผมเสร็จผมดี
"กลับบ้านไปได้แล้วไป...วันนี้มีนไม่อยู่..." ผมนั่งลงหน้าโซฟาเปิดทีวี ส่วนมันก็นั่งตามมาแต่คนละตัว
"แล้วไอ้ที่กูเสนอหน้ามาทุกวันเนียะ...มึงคิดว่ากูมาหามีนเหรอ...มึงคิดได้แค่นี้ใช่มั๊ย...." ไมวันนี้ดุจังวะ...
"กูว่าวันนี้มึงด่ากูหลายครั้งแล้วนะ...พอได้ยัง..." ผมว่าภาวะมันเริ่มตึงเครียดแล้วนะ
"นั่นสินะ...กูจะว่ามึงได้ไง ก็ในเมื่อกูมันแส่หาเรื่องให้ตัวเองเจ็บเอง...."
"วันนี้เป้นไรรึเปล่า...ดูมึงตึงๆนะ..." ผมหันไปมองมันนิดหนึ่งแล้วก็หันกัลบมาดูทีวีต่อ
"ห่วง สงสัย หรือสมเพชละ..."
"กูถามดีดี...อย่ารวน..."
"กูก็แค่คิดว่านี่กูกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ทำไปเพื่อใคร เพื่ออะไร แล้วจะได้อะไร คำตอบคือ ศูนย์..."
"งั้นก็หยุดสิ...ถ้าคิดว่ามันบ้า ก็หยุดซะ..."
"มึงไม่แคร์กูเลย...หึหึหึหึ..."
"มันก็ดีกว่าที่กูให้ความหวังมึงโดยที่กูเองก็ไม่แน่ใจตัวเอง...ไม่ใช่เหรอ"
"ช่วยโกหกกูก็ได้..ว่ามึงแคร์กู สนใจกู..."
"กูไม่ชอบโกหกตัวเองและไม่ชอบโกหกใคร...."
"ขอบคุณว่ะ...ที่พูดกันตรงๆ..."
".............."
"กูอยากเกลียดมึงว่ะ..."
"ก็เกลียดดิ..."
"นั่นดิ...รักได้ ทำไมจะเกลียดไม่ได้...กูจะเกลียดมึงแล้วนะ..." ทำไมใจมันแป้วๆล่ะ ไม่ถึงกับหาย แค่วูบๆ
"กูรับโทรศัพท์นะ..." ผมเลยขอตัวไปคุญโทรศัพท์....
จูนมันโทรมาชวนไปเที่ยวน้ำตกกันพรุ่งนี้เช้า...แต่ผมแอบได้ยินแฟนมันบอกว่าจะชวนทำไม ก้างเกิ้งอะไรประมาณนี้แหละ..หึหึหึ...แหงสิครับ ก็ผมเคยไปจีบแฟนมันนิ....คุยกับจูนไปซักพัก หันมาอีกที มันก็หายไปแล้ว พร้อมรองเท้า มันคงกลับบ้านแล้วแหละ...ใจผมวูบๆไหวๆอีกแล้ว......
เย็นแล้วมีนก็ยังไม่กลับ
ล้างหน้าหน่อยดีกว่า
...................................ของทุกชิ้นถูกจัดอย่างดีบนชั้นวาง ของที่จะหมดหายไปแทนที่ด้วยของใหม่ ทั้ง ยาสีฟัน ยาสระผม แปรงสีฟันด้ามใหม่...ครีมโกนหนวด....แล้วสมองผมก็ว่างเปล่าไปเลยครับ.....
ผมลงมาทานข้าวเกือบสองทุ่มแล้ววันนี้ ทานคนเดียวก็เหงานะ
อาหารทุกอย่างยังอยู่บนโต๊ะแสดงว่ามันจัดไว้ก่อนที่มันจะออกไป....
ผมไม่รู้หรอกว่าอาหารที่มันซื้อมาซื้อจากร้านไหน แต่คงเป้นร้านประจำเพราะรสชาติเหมือนกันทุกวัน จนผมสามารถจำรสมือได้แล้ว...
"อ้าววว...มีนกลับมาแล้วเหรอ......" ผมนั่งดูทีวี หรือจริงๆคือนั่งให้ทีวีดูมาเป็นชั่วโมงแล้ว
"อืม...แล้วทำไมนั่งอยู่คนเดียวละ เตไปไหน"
"ก็กลับบ้านมันสิ..."
"ทะเลาะกันเหรอ?"
"ไม่ได้สำคัญมากจนถึงต้องมานั่งทะเลาะกันหรอกนะมีน...."
"ไอ้คนปากแข็ง...ไอ้คนใจดำ"
"มีน.....ถ้าเมาก็ไปนอน..." ใจผมไม่ค่อยปกติหรอกนะครับตอนนี้
"ถึงกูจะเมาก็ไม่เคยโกหกตัวเองหรอก...."
".........." ผมหันควับไปมองหน้ามีนทันที
"ไม่ต้องมาจ้องเลย ตอนนี้กูไม่ได้เมา แบมไม่ให้กูแตะแฮลกอฮอล์ซักหยด เซ็ง"
"สมน้ำหน้า...." โอํย แล้วมันก็เฉดหัวผมอีกแล้ว
"น้องชาย ไอ้น้องชาย เอาจริงๆ....."
"อะไรของมีนนักหนา จะดูทีวีนี่จะดูทีวี...ปล่อยเลย"
"จะพูดกันดีดีหรือว่าต้องให้ใช้กำลัง" หือ กลัวตายละ
"เอ้าๆๆๆ มีไรว่ามา ให้ไว"
"มึงชอบเตใช่มั๊ย?"
"..........!!!!!!!" หืม...แบบว่ามันไวไปมั๊ยมีน กูตั้งตัวไม่ทันเลย รอสมองประมวลผมก่อนก็ดีนะ
"มีคิด มีคิด....ใช้ใจตอบนะเว้ย อย่าใช้ปากมอมๆ สมองควายๆของมึงตอบละ"
"หืม...เออ....คือ...แบบว่า.......คือ...." ไปไม่เป็นซะงั้น มันอารมณ์ประมาณแบบ...คือผมมั่นใจนะว่าผมไม่ได้รักมัน..แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียด ไม่ถึงกับไม่ชอบ...มันค้างๆคาๆ ตอบว่าใช่ก็ไม่จริง ตอบว่าไม่ก็โกหก....
"ตอบยากตรงไหนวะ...?" ยากสิ ยากมากด้วย
"อืมๆๆๆ....ไม่ยากมั้ง"
"งั้นก็ตอบมา...."
"ไม่รู้....." นี่คือคำตอบจากใจผมเลยนะ....
"งั้นมึงอยากเห็นหน้าเตมั๊ย?"
"ไม่รู้"
"พอไม่เจอแล้วรู้สึกหงุดหงิดมั๊ย อะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด?"
"นั่นมันก็เป้นนิสัยประจำของชีนอยู่แล้ว"
"เลี่ยงวะ....แล้ว....เวลาที่เตบอกว่ารักมึง....ใจมึงพองป่าว....?"
"ก็มันไม่เคยบอกว่ารัก....." ก็จริงนิ มันเคยบอกว่าชอบต่างหาก แค่ครั้งเดียวด้วย
"ควายจริงน้องกู...งั้นมันเคยบอกว่าชอบมึงป่าวละ"
"เคย..."
"ใจมึงพองป่าว?"
"เฉยๆ...." เป้นอย่างนั้นจริงๆครับ
"สมมุตินะว่าถ้าวันหนึ่งเตมาบอกมึงว่ามันไม่ชอบมึงแล้ว....ใจมึงห่อเหี่ยวมั๊ย ใจมึงจะแฟบมั๊ย....?"
"....................." แล้วมันคล้ายกับใจแป้วมั๊ย ใจวูบๆไหวๆมั๊ย?.....ไม่ใช่ผมไม่รู้ว่าถ้ารักแล้วจะต้องรู้สึกยังไง ผมไม่ได้อ่อนหัดขนาดนั้น ผมมีความรุ้สึกทุกอย่างที่มันพูดกับจูน...เพียงแต่ผมยังไม่รู้สึกกับเตมากขนาดนั้น... ไม่ใช่ไม่รู้สึกเลย
"ตอบดิ...."
"ถามอะไรอ่ะมีน ไม่รู้เรื่อง โวะ"
"ระวังเหอะมึง คนเราทุกคนต่างก็มีขีดจำกัดของตัวเองกันทั้งนั้น เล่นตัวมากนักแล้วมานั่งน้ำตาตก พ่อจะหัวเราะให้..."
"นี่ตกลงจะพ่อหรือจะเป้นพี่กันแน่........โอ๊ย..เจ็บนะมีน" มีนเฉดหัวผมอีกแล้ว
"ทีงี้ละปากดี สมองแล่น....มันน่านักนะ...."
"มีน....." ถ้ารักแล้วจะเปลี่ยนเป้นเกลียดมันต้องใช้เวลานานเท่าไรเหรอ.....แค่วันเดียวหรือคืนเดียว
"มีไร เรียกแล้วเงียบ"
"เปล่า....มีไปนอนเหอะ...."
"แล้วมึงอ่ะ...."
"เดี๋ยวขอนั่งทีวีก่อน "
"คิดให้ตกนะมึง...ไม่ใช่ให้น้ำตาตก...."
-
ค้างอ่ะ
พี่ดิวมาต่ออีกเน้อ
-
มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ
-
มาติดตามเรื่องนี้ค่ะ :mc4: :mc4:
สงสารเตจัง :เฮ้อ:
-
"ฮ้าวววววว...กี่โมงกันแล้วละเนียะ?"
"นี่มึงนอนหน้าทีวีทั้งคืนเลยเหรอ....." มีนลงมาพอดี
"งั้นมั้ง...." ก็เมื่อคืนนอนคิดไรไปเรื่อยเปื่อย เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน
"คิดหนักละซิไอ้น้อง" มีนผลักหัวผมเบาๆ แต่เล่นเอามึนๆไปเหมือนกัน ก็คนมันเพิ่งตื่น
"แล้วนี่กี่โมงแล้วอ่ะ...." ตาผมยังเปิดไม่ขึ้นเลย รู้สึกหนักๆไงไม่รู้
"มึงจะถามว่าว่าเตมารึยังใช่มั๊ยละ"
"ดูเองก็ได้วะ...10 โมงแล้วเหรอนิ...."
"เออ 10 โมงแล้ว แต่เตยังไม่มาเลย ตกลงมึงพูดไรกันแน่กับเตเมื่อวาน เค้าถึงไม่มาวันนี้"
"ไม่อยากมาก็ไม่ต้องมาสิ...ใครสน....โธ่เว้ย!!!!!!!!โครมมมมมมมม" เสียงผมขว้างหนังสือเองแหละ
"ไม่สนเลยนะมึง....ฮึ.... " อย่ามาทำหน้าสะใจใส่ได้มั๊ยมีน คนยิ่งอารมณ์กรุ่นๆอยุ่
เหมือนมีนจะรู้เลยเดินขึ้นห้องไป
ทำไมวันนี้อากาศมันร้อนกว่าปกติรึไง นี่ไงผลของการตัดไม้กันเยอะ......แล้วทำไมทีวีมาอยู่ตรงนี้ มันเกะกะไม่รู้รึไง.....แล้วไอ้โซฟาบ้านนี้มึงจะแข็งไปไหนครับ ทำมาจากหินรึไง แล้วเห็นกูเป็นคนแคระรึไง ถึงได้เล็กซะขนาดนี้.....แล้วทำไมไอ้บันไดขึ้นชั้นสองถึงได้สูงขนาดนี้ ไม่รู้รึไงว่ามันเหนื่อยเวลาเดินขึ้นลง....เซ็ง......แล้วปลาทองนะ ทำไมไม่ว่ายไปมา กูซื้อมึงมาให้มึงว่ายน้ำให้กูดู...ไม่ใช่ให้มึงมานอนนิ่งๆเฉยๆขี้เกียจให้กูดู เดี๋ยวพ่อจับทำปลาทองแดดเดียวเลยนิ.....แล้วไอ้รีโมตบ้านนี้ทำไมมันกดยากกดเย็นจังวะ ไม่อยากให้กดใช่มั๊ย งั้นก็...โครมมม เขวี้ยงมันซะเลย หมอนเยอะนักใช่มั๊ย งั้นก็ทิ้งซะบ้าง......จาน อยู่กันสองคนจะเยอะไปทำไม...เพล้งงงงงงงง เก้าอี้ โครมมมมมมม....เสียงวิ่งตึงไลงมาจากข้างบน สงสัยมีนคงได้ยินเสียงดังมั้ง
"ไอ้น้องบ้าเกิดเฮี้ยนไรอีกวะ....เอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!ทำไมสภาพบ้านเป้นแบบนี้ละ"
"ก็มันวางเกะกะขวางทาง ขวางหูขวางตา...." แล้วมีนก็ยันหลังผมด้วยบาทมันจนผมไปแปะอยู่ข้างฝาผนังข้างๆตู่เย็น
"ควาย...ปัญหาอยู่ที่มึง ไม่ใช่ข้าวของที่มึงอาละวาดใส่ นี่กูมีน้องชายโง่ขนาดนี้ได้ไงว่ะ...." ผมมองสภาพรอบๆบ้านแล้วก็.......เออกูบ้าไปแล้วจริงๆวะ
"เอ๊ย.....ทำไมบ้านสภาพเงี้ยละ ขโมยเข้าบ้านเหรอ?" ใคร?....มาพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือมาเลย
"ยิ้มออกเชียวนะมึง....." นั่นมีนแซวผมเหรอ
"..........." แล้วใครยิ้ม ผมเหรอ ผมกำลังยิ้มเหรอ
"โทษทีวันนี้มาสาย พอดีมีธุระต้องไปทำ แล้วนี่กินไรกันรึยัง หิวมั๊ย?....เดี๋ยวจัดโต๊ะแป๊บหนึ่งนะ" มันสาละวนกับการจัดโต๊ะ โดยไม่ได้สนสิ่งรอบตัวเลยว่าเละเทะแค่ไหน ยังไง มันเคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องกินมั๊ยเนี่ย
"กูไม่ได้สนใจเรื่องกิน แต่กูสนใจว่ามึงจะหิวมากรึเปล่าต่างหาก" มันรู้ได้ไงว่าผมคิดไรอยู่
"ยิ้มออกเชียวนะมึง กูเห็นเมื่อกี้หน้ามึงอย่างกะยักษ์วัดเตียน...." ผมยิ้มอีกแล้วเหรอ
"โวะ...อะไรของมีนเนี่ย..."
มันจัดโต๊ะคล่องมาก แป๊บเดียวของทุกอย่างก็มานอนสงบนิ่งอยู่ในจาน
"นั่งสิ....โต๊ะจัดเสร็จแล้ว..."มันบอก
"ไม่ได้โง่....ดูออกว่าจัดเสร็จแล้ว...."
"ปากหมาได้อีกนะมึงชีน....แล้วเตกินไรมารึยัง มานั่งกินด้วยกันสิ อาหารตั้งเยอะ...." นั่น..ไม่มีใครสนใจผมเลย แต่ใครสน?
"หิวจะแย่แล้วเหมือนกัน เมื่อเช้ารีบออกไปทำธุระ เสร้จก็แวะซื้อกับข้าวแล้วรีบบึ่งมานี่เลย....อ่ะเสร็จแล้ว" ไม่รู้มันจัดไรใส่กล่องพลาสติกแลัวยัดเข้าตู้เย็นเป้นที่เรียบร้อย
"อ้าววววว....เก้าอี้ที่นั่งประจำหายไปไหนละ..." แหงสิ....ก็เมื่อกี้ผมเตะไปกระเด็นตกซะที่หนึ่ง....ผมมองซ้ายมองขวาแล้วก็.....กินต่อ...ใครสน
"ให้ตายเหอะ....เตมานั่งที่กูก็ได้ เดี๋ยวกูไปกินหน้าทีวีเอง..."
"ไม่เป็นไรมีน....เด๊่ยวกูไปกินที่ทีวีก็ได้...." ใครสน?
"มานั่งนี่เลยเต....ของก็ซืื้อมาให้กินแล้ว อย่าเหนื่อยอะไรเพิ่มอีกเลย กูรู้....แค่นี้มึงก็เหนื่อยจนแทบกระอักเลือดตายอยู่แล้ว..." แค่กๆๆๆๆ
"ขอบใจวะ...."
"เล็กน้อย....."
โต๊ะกินข้าวก็เลยเหลือแค่ผมกับมัน แต่ไม่มีใครยอมพูดไร ทำไมวันนี้มันดูเงียบผิดปกติละ
"เป้นไร ไมไม่พูด" ที่ถามนี่แค่ไม่อยากให้บรรยากาศมันวังเองหรอก
"........" มันเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวแต่ก็ไม่ยอมพูด
"ถามว่า....ทำไมไม่พูด เป้นไรรึเปล่า..." นีี่ทำไมผมต้องมานั่งถามเรื่องงี่เง่าอะไรอย่างนี้ด้วย
"สนด้วยเหรอ...ใครจะเป้น ใครจะตาย ใครจะเจ็บ ใครจะเสียใจ มึงเคยสนด้วยเหรอ...ฮึ...."
"ไม่อยากจะสนหรอก...แค่เห็นหน้ามึงในสภาพอย่างนี้แล้วมันกินข้าวไม่ลง "
"เคร้ง!!!!!" มันรวบช้อนแล้ววางกระแทกบนจาน
"จะไปไหน?"
"มึงจะได้เจริญอาหารไง"
"นั่งลง...." ผมขึ้นเสียงนิดหน่อย ก็มันไม่ยอมนั่งลงตามที่ผมบอกทำไมละ ยังอีก
"....." ดื้อวะ...ยังอีก
"เมื่อกี้มึงบอกว่าหิวไม่ใช่เหรอ....เห้นกินไปนิดเดียวเอง นั่งลง แล้วก็กินซะ" ผมพูดเสียงอ่อนลง และมันเองก็ยอมนั่งลงเหมือนกัน
"ตักหมูทอดให้หน่อยดิ...." แล้วมันก็ตักให้
"ตกต้มจืดเอาแต่หมูสับไม่เอาผักให้หน่อย" แล้วผมก็ได้มา
"ขอแกงมัสมัน เอาไก่นะ ไม่เอามัน " แล้วไก่ก็มานอนสบายใจนบจานผม จานผมจะล้นแล้วนะ แต่มันยังไม่ยอมพูดอะไรเลย
ขอโทษนะที่ค้างแบบนี้...
แต่ต้องรีบไปแล้วครับ
ดิวจะหายไปประมาณ 1 อาทิตย์นะครับ
แล้วจะมาต่อให้นะ
ขอบคุณครับ
-
จิ้ม กรี๊ดดด
ชีนชอบเขาแล้วอะดิ ถึงได้หงุดหงิดแบบนี้
-
หงุดหงิดได้น่ากลัวมากชีนเตแค่มาสายเองนะ
-
ทำให้ทุกอย่างจนชินใช่ไหม ถ้าหายไปก็ทนไม่ได้
ชีนก็พูดดี ๆ กับเตบ้างเหอะ
-
ซีน.......
-
ฮื่อๆๆ เราพึ่งมาตามอ่าน สนุกมากเลย
สงสารเต แต่บางทีก็เข้าใจชีนนะ
ฮื่อๆๆ ไอ้ฮื่อๆนี่ไม่ใช่ไรนะ แต่ไมต้องมาติดตอนที่คนเขียนเค้าจะหายไปตั้ง 1 อาทิตย์ด้วย
เรานึกว่าจบแล้วอ่ะ เลยมาอ่าน เศร้าาาา
-
อ่ะโอ้จะหายไปอาทิตย์นึงเลยหราาา :monkeysad:
-
สงสารเตอ่ะ :monkeysad:
ชีนใจร้ายขอ :z6: ชีน หน่อย 5555 สะใจ
ตัวดิวจะไม่อยู่ตั้ง 1 อาทิตย์ คนอ่านจะลงแดงมั๊ยเนี่ย
-
โอ้ยตาซีนเอ้ยยยยย :เฮ้อ:รู้ใจตัวเองซะบ้างงง
-
ดิวจะหายไปไหนนนนนนนน
โอ้ววโนนนนนนนนน ค้างอย่างแรง
สงสารเตเวอร์ เป็นคนดีเกินไปแล้วจ้าาา
ปล. เกลียดนู๋ซีนแล้ววววววววว เล่นตัวเกิ๊นนนน
-
แจ๋วววววววว o13
ติดตามนะ :D
-
คิดเยอะจริง...ชีน
-
ไม่คิดว่าดิวจะแต่ง ซีนออกมารูปแบบนี้ ก็น่ารักไปอีกแบบนะ
หรือมันอาจจะเป็นการเริ่มต้นของซีน แต่อยากให้ซีนเป็นพระเอกอ่ะ
-
มาต่อเพิ่มอีกไวๆนะค่ะ
-
ชีนปากแข็งอะ
-
เตสู้ๆนะ
ชีนน่ารักอ้ะ 5555555555
-
พลาดไปสองตอน โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชินนนนนนนน เริ่มจะชอบเตแล้วใช่มั้ยล๊าาา กระวนกระวายแบบนั้น
เตก็สู้ๆนะ อีกหน่อยก็พิชิตใจพ่อคนปากแข็งได้แล้วหล่ะมั้ง o18
รอได้เสมอค่ะคุณดิว :กอด1:
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่.. :call:
-
เมื่อไหร่จะครบ 1 อาทิตย์ซะทีน้อ
รู้สึกเวลามันเดินช้าจัง
-
หนึ่งอาทิตย์ อ่าจะขาดใจ มาต่อไวไวนะรออ่านอยู่น้า
-
หง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คุณดิวก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
หายไปหนึ่งอาทิตย์เลยหยออออออออออออออออออ
เจ็บปวดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่าาาาาาาาาาาาาาาา
อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ยังไงก็รอแล้วกันนะ TT
-
อึบ อีกนิดเดียวอดทนไว้
ไม่ไหวแล้วววววว :serius2:
จะลงแดงแล้ววว
-
ครบอาทิตย์แล้วนะยังไม่มาอีกหรอ?? รอจนปวดตับแล้วนะพี่ดิว.....
-
กลับมาแล้วครับ
แต่วันนี้คงไม่ได้ลงให้นะ
เพราะแบบว่าเหนื่อยมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจจัง ที่ทุกคนยังรออ่านอยู่
พรุ่งนี้ลงให้ต่อนะครับ
อย่าเพิ่งว่าหนุ่มชีนกันนะครับ
เค้าก็น่ารักในแบบของเค้าแหละ...คุคิคึ
ขอบคุณครับบบบบบ
-
รอค่าคุณดิว อิอิ
-
ดีใจนะคะ :กอด1:ที่ดิวกลับมาแล้ว
จะรอนะคะ
ปล.ก่อนเข้าเล้า ยังนั่งนับวันอยู่ว่าครบอาทิตย์รึยัง
พอเข้ามาเห็น ว่าดิวกลับมาแล้วดีใจมากเลย :mc4:
-
อ้ากกกกกก รอค่าาาา ดีใจจัง เมื่อวานเราเข้ามาเช็คด้วยแหละ อิอิ
อยากอ่านมาก
-
รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ รอนะ อิอิ
-
ดีก๊าบบบบบ
มาเสริฟแบบร้อนๆให้แล้วนะครับ
ลุยกันเลย
"ตักหมูทอดให้หน่อยดิ...." แล้วมันก็ตักให้
"ตกต้มจืดเอาแต่หมูสับไม่เอาผักให้หน่อย" แล้วผมก็ได้มา
"ขอแกงมัสมัน เอาไก่นะ ไม่เอามัน " แล้วไก่ก็มานอนสบายใจนบจานผม จานผมจะล้นแล้วนะ แต่มันยังไม่ยอมพูดอะไรเลย
"ขอแตงกวา ถั่วฝักยาว มะเขือ....ให้หน่อย..." โอเคจานผมล้นเป้นที่เรียบร้อยแล้ว
แต่มันยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรเลย...
"กูว่าอาหารวันนี้รสชาติไม่เหมือนเดิม อร่อยไม่เท่าวันก่อน...มึงเปลี่ยนร้านเหรอ" อันนี้เรื่องจริงครับ ผมว่ารสชาติวันนี้มันแปร่งแปลกจากทุกวันที่กินมาและที่สำคัญผมไม่คุ้นลิ้นเหมือนวันที่ผ่านๆมา
"เหรอ...." มันยอมพูดแล้ว
"อืม....มึงเปลี่ยนร้านเหรอ"
"มั้ง....แล้วมึงจำรสชาติที่ผ่านมาได้เหรอ แล้วมึงชอบรสแบบไหนมากกว่ากัน วันนี้หรือวันที่แล้วๆมา"
"อะไรที่มันดีอยู่แล้้วกูก็ไม่อยากเปลี่ยนหรอก...."
"ถึงแม้ว่าถ้าเปลี่ยนแล้วมันจะดีขึ้นเหรอ..."
"มันจะดีที่สุดเมื่อกูพอใจ....และอาหารที่แล้วๆมากูว่ามันก็ดีที่สุดอยู่แล้วนะ....ถ้าพรุ่งนี้จะซื้อมาอีกขอเป็นร้าานเดิมนะ ร้านวันนี้ไม่เอา...."
"คิดว่าจะมีวันพรุ่งนี้อีกเหรอ...."
"........" ผมเงยหน้าจากจาขึ้นมองมัน แต่มันกลับก้มหน้ามองจานซะงั้น
"ชีน.....ทำไมไม่ทำวันนี้ ทำไมต้องรอพรุ่งนี้...." จะนั่งเขี่ยข้าวอีกนานมั๊ย มองหน้ากูสิ
"จะมีพรุ่งนี้อีกหรือไม่ขึ้นอยู่กับมึง....."
"มึงรู้มั๊ยกูรอให้มีวันพรุ่งนี้มาสามเดือนแล้ว รอให้มีวันพรุ่งนี้เพื่อมาเจอมึง รอให้มีวันพรุ่งนี้เพื่อแค่มานั่งดูหน้ามึง แค่มานั่งดูหน้าไม่ต้องพูดกันก็ได้...แล้วถ้ากูมีวันพรุ่งนี้อีกครั้ง มันจะมีอะไรดีขึ้นกว่านี้อีกมั๊ย?...."
"งั้นก็ให้จบแค่วันนี้ดิ....พรุ่งนี้มึงก็ไม่ต้องเจอกับคำว่า 'แค่' แล้ว.... " ผมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนเลย....ไม่รู้สิจู่ๆก็ไม่อยากเห้นหน้าคนตรงหน้าซะงั้น
"ชีน!!!!!!" มันเองก็ลุกขึ้นเหมือนกัน แต่ไม่มีใครยอมขยับเดินทั้งคู่
"........" ผมหันไปมองหน้ามัน
"สิ่งที่ดีที่สุดของมึงคือ จูน เหรอ...."
"..................."
"แล้วอะไรๆที่กูให้มึงไปละ กูไม่มีโอกาสได้รับกลับเลยใช่มั๊ย...."
"กูไม่เคยรับอะไรจากมึงเลย...."
"หึหึหึ...จุกว่ะ....กูจะบอกว่ากูให้มึงไปตั้งนานแล้ว มึงต่างหากที่ไม่สนใจจะมอง"
"กูเห็นแล้ว....แค่กุยังไม่ยอมรับมาเท่านั้นเอง..." ผมรู้ว่าผมใจร้าย แต่นี่คือตัวผม
"ไม่ใช่แค่มึงไม่ยอมรับหรอก....แต่ต่อไปมึงคงไม่ต้องทนเห้นมันต่อไปอีกแล้ว"
" ............." ทำไม!!!!!
"เพราะมึงกระทืบมันจนแหลกคาตีนมึงไปแล้ว สะใจรึยัง พอใจรึยัง........"
"เต....." ทำไมเสียงผมถึงเบาได้ขนาดนี้นะ...ผมไม่ได้เสียใจที่พูดออกไปแบบนั้น เพราะนั้นคือความจริงจากใจผม ผมไม่อยากหลอกมัน ไม่อยากให้ความหวังมันแบบลมๆแล้งๆ เพราะใจผมตอนนี้ยังตัดคำว่าจูนออกไปไม่ได้เลย....ผมไม่อยากให้มันมาเป็นตัวแทนของใคร ถ้ามันจะเข้ามาในชีวิตผม มันต้องเข้ามาเพราะมันเป็นตัวจริงไม่ใช่ตัวแทนหรือตัวสำรองของใคร....แต่ผมไม่รู้ว่ามันจะเข้าในข้อนี้รึเปล่า ถ้ามันจะรอ ก็ต้องรอแบบอย่าคาดหวังอะไรจากผม แต่ถ้ามันจะไม่รอแล้ว ผมก็จะไม่ว่าหรือทักท้วงใดๆทั้งสิ้น....แค่อาจจะมีใจแป่วๆบ้างเท่านั้น
"ชีน ทำไมไม่มาช่วยกันเก็บบ้าน ฝีมือมึงคนเดียวเลยนะ " แล้วหนังสือก็ปลิวมาปะทะกับหน้าผมอย่างแม่นยำ ก็เพราะว่ามีนกับมันกำลังตามเก็บกวาดจากพลังอิทธิฤทธิ์ของผมเมื่อเช้าอยู่นะสิ ส่วนผมนอนดูทีวีบนโซฟาแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"มีน....เจ็บนะ...เห็นเปล่าว่าดูทีวีอยู่ไม่ว่าง ขี้เกียจด้วย"
"ไอ้ชีน กุจะหมดความอดทนกับความงี่เง่าของมึงแล้วนะ..." แล้วอะไรต่อมิอะไรก็ปลิวกันว่อนมาถล่มตัวผมทันที...โอ๊ยยยยยยย
กว่าจะเก็บกวาดกันเสร็จก็ปาเข้าไปเวลาอาหารค่ำ
อาหารมื้อนี้กร่อยๆพิลึก เพราะทั้งมีนและมันไม่มีใครยอมเปิดปากกันเลยนะสิ ส่วนผมปิดปากจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
"ชีน เต มาคุยกันหน่อย...." มีนไม่ได้มีท่าทางพูดเล่น ออกจะจริงจังไปด้วยซ้ำ ซึ่งนานๆครั้งผมจะเห็นมีนในโหมดนี้ แสดงว่าต้องเป้นเรื่องจริงจังใช้ได้เลยแหละ แล้วเราทั้งสามคนก็มานั่งกันหน้าทีวีแบบเห็นหน้ากันชัดๆเลย
"ที่อยากจะคุยไม่ใช่เพราะอยากเข้าไปวุ่นวายหรือแทรกกลางเรื่องส่วนตัวของมึงทั้งสองคน แต่ทนเห็นไม่ได้แล้วจริงๆ คนหนึ่งก็บ้าทุ่มทุกอย่าง ส่วนอีกคนก็บ้าที่จะวิ่งหนี ไม่สนใจ...."
ทั้งผมทั้งมันมองหน้ากันแวบหนึ่งแล้วต่างคนต่างเบนสายตาไปคนละทาง ตามันเศร้านะครับ แต่เศร้าแบบแปลกๆ
"เต...เหนื่อยพอรึยัง ถ้าพอ ก็หยุดได้แล้วอย่าฝืน ยิ่งฝืน ตัวมึงเองนั่นแหละที่จะยิ่งเจ็บ กูไม่อยากเห็นน้องชายตัวเองต้องกลายเป้นคนใจร้ายไปมากกว่านี้แล้ว กูขอให้มึงหยุดนะเต ได้มั๊ย หยุดให้ หยุดรู้สึก หยุดรัก หยุดเจอ หยุดคิดถึง หยุดทุกความรู็สึกดีดีที่มึงเคยมีให้กับน้องกู...คนดีดีอย่างมึงมีคนต้องการอีกเยอะแยะ....." มีน!!!!!! ใจผมหายไปไหนแล้ว
".........." มันไม่ตอบได้แต่นั่งยิ้มเบาๆ ยิ้มแบบที่ผมไม่เข้าใจ
"ส่วนมึงชีน ต่อให้มึงโง่ งี่เง่า หรือควายแค่ไหน มึงก็ต้องรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เตทำให้มึง มันทำเพราะอะไรมึงรู้แต่มึงไม่เคยคิดจะใส่ใจ งั้นก็ถึงเวลาที่มึงต้องปล่อยเตไปได้แล้ว...." ผมรู้ แต่เรื่องใส่ใจผมก็ไม่มั่นใจตัวเองเหมือนกัน
"แล้วใครไปจับไว้ละ..." เชี่ย....ปากไวอีกแล้วกู
"หึหึหึ...นั่นสินะไม่เห้นจะมีใครจับใครเหนี่ยวกูไว้เลย แล้วทำไมกูถึงไปไหนไม่ได้ซะที ถ้าไม่ใช่เพราะตัวกูเองเสือกเอาตัวไปผูกพันกับ...." มันมองตรงมาที่ผม
"เต....บางครั้งความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็ไม่ได้อยู่ที่นั่นเสมอไปหรอกนะ ต่อให้พยายามให้ตายกับเรื่องบางเรื่องมันก็ไม่สำเร็จหรอก เพราะสิ่งๆนั้นไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา....ถ้าเราเรียนรู้ที่จะยอมแพ้บ้าง ถอยบ้าง เราก็อาจจะยังมีเวลาไปเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ๆ ดีกว่าทนทู่ซี้ต่อไปโดยมองไม่เห็นอะไรข้างหน้าเลย เหมือนในตอนนี้ไง...ที่บอกก็ในฐานะเพื่อนนะ..." ทำไงดี ผมหาใจตัวเองไม่เจอ....
"ขอบใจนะมีน...มันก็อาจจะจริงอย่างที่มึงว่าก็ได้ เมื่อไรที่อะไรๆมันถึงจุดสูงสุดแล้ว มันก็จะค่อยๆลดลงมาเองแหละ...."
"ส่วนมึงไอ้น้องชาย....ถ้ายังไม่เลิกไอ้นิสัยยึดตัวเองเป้นศูนย์กลางของจักรวาลโลก ก็จงอยู่ตัวคนเดียวไปตลอดชาติเหอะ...นี่แนะ..."
"โอ๊ยมีน...." วันนี้มีนเฉดหัวผมไปกี่รอบแล้วเนี่ยะ หัวระบมไปหมดแล้ว
"ดี ให้สมองบวมไปเลย เผื่อสมองจะได้โตขึ้น คิดไรได้มากขึ้น" ทำร้ายน้องเสร็จ ด่าน้องจบ พี่ท่านก็เดินขึ้นห้องไปเลย ทิ้งให้ผมนั่งเผชิญหน้ากับมันอยู่ได้....ผมจะพูดไรได้ละทีนี้ ทำกับเค้าไว้ซะเยอะ
"ชีน....?" เหวอ!!!!!!!!
"อะไร?"
"รำคาญมั๊ยที่มีกูมาวนๆเวียนๆข้างๆมึงอย่างนี้"
"ก็...........................พอทนได้"
"ถ้าพรุ่งนี้กูไม่มาให้เห็นหน้า จะสบายใจหรือเสียใจ"
"ทำไม....จะไม่มาแล้วเหรอ" ทั้งๆที่ผมเป้นคนบอกให้มันไม่ต้องมาเองแท้ๆแต่พอคำนี้ออกจากปากมันเล่นเอาใจผมแก่วงไปเหมือนกัน เสียงผมเลยออกแนวเหมือนกำลังจะหาเรื่องมันทันที
"มันก็ควรจะเป้นอย่างนั้นมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้ากูไม่หน้าด้านเอง"
"ดี...งั้นก็ไม่ต้องมาอีกนะ อย่ามาให้เห้นอีก ถ้ามากูเอามึงตายแน่..."
"มึงนี่ใจร้ายมากกว่าที่กูคิดไว้อีกนะ...หึหึหึ...." หัวเราะทำซากไร จามึงเศร้าจนแทบจะร้องได้ซะขนาดนั้น
"กูเองก็ไม่เคยบอกว่ากูใจดี กูพ่อพระ"
"นั่นสิ...งั้นกลับนะ" มันบอกลาดื้อๆ เหมือนกับตอนมาครั้งแรก มันก็มาโผล่ที่หน้าผมแบบดื้อๆเหมือนกัน
มันเดินออกนอกบ้าน ส่วนผมเดินขึ้นห้องนอน ผมว่าผมกับมันไม่ได้อยู่บนเส้นขนานกันหรอก เราอยู่บนเส้นทางเดียวกัน เพียงแต่เราเดินหันหลังให้กันเท่านั้นเอง ต่างคนต่างมุ่งหน้าไปในทางของตน ไม่มีวันจะได้เห็นหรือบรรจบกันได้เลย มีแต่จะห่างกันไปเรื่อยๆ
ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกันแน่ รู็แค่ว่าตัวมันลอยๆ ว่างๆ รู้สึกว่าโลกกำลังหมุนอยู่จริงๆด้วย
ผมยังคิดไม่ออกหรอกว่าถ้าพรุ่งนี้ผมไม่เห็นหน้ามันผมจะรู้สึกยังไง ดีใจ เสียใจ หรือเฉยๆ คงต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อน ผมจึงจะให้คำตอบตัวเองได้...พรุ่งนี้คงรู้
-
ชีนเปิดใจให้เตหน่อยสิ :z3:
-
เศร้าอ่ะT_T
สงสารเตมากกกกกกกก
จะมีมั้ยวันนั้นวันที่ชีนเปิดใจ เฮ้อ!!
-
เตสมัครใจเข้ามาเอง สามเดือนก็ยังไม่นานเท่าไหร่นะ
สำหรับชีนอาจต้องใช้เวลานานกว่านั้น
-
พรุ่งนี้รู้กัน ชีน!!!!!!!!!! o3
-
มาต่อด่วนนนนนนนนนนน > < :o12: :o12: :o12:
-
ชีนปากแข็งอะ
-
ชีนใจร้ายมาก ปาก ปีจอด้วย ขอ :z6: แรง ๆ
ทำไมต้องรอพรุ่งนี้ ชีนจะรู้บ้เางมั๊ยบางครั้งวันพรุ่งนี้
สำหรับคนบางคนอาจจะไม่มีก็ได้
ดังนั้น ควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ถ้าจะถามว่า จะรู้ได้อย่างไรว่าดีที่สุด
ก็แค่มันดีกว่า เมื่อวาน ดีกว่าที่ผ่านมา นั่นก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว
แล้วในวันต่อไป ก็ทำให้ดีขึ้นกว่านี้ ไป เรื่อย ๆ
ทุก ๆ วัน
ไอ้ชีน ไร้หัวใจ
เฮ้อ ชักเพ้อไปใหญ่แล้วเรา
สงสาร เต :monkeysad:
-
เศร้านะ
เฮ้ออออออออออออ :z3:
-
ชีนใจร้ายจัง
เตน่าสงสารนะ
-
อ๊าก...ชี๊น :m31:
-
กูละอยาก :z6:มึงชีน
-
o13 o13 o13
ชีน เล่นตัวหนักๆๆ ชอบบบบบบบบบ
-
:angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
โฮก...................อยากอ่านต่อมากมาย
กะลังหนุกเลย สงสารเตจัง มาต่อเร็ว ๆ นะฮับเป็นกะลังใจให้รออ่านอยู่
-
สั้นจังงงงง TT^TT
:z3:
-
ชีนนนนนน ได้อีกกอ้ะะะะ ไม่รักษาน้ำใจกันเล้ยย
แต่เตนี่ ขอนับถือเลย ความอดทนสูงมากกก
เป็นกำลังใจให้เต และคนเขียนด้วยนะคะ รอมานาน ชื่นนใจ อิอิ
-
บางทีการไม่พูดอะไรเลยมันก็ทำให้พลาดในสิ่งที่ควรจะเป็นของเรานะชีน
-
"พรุ่งนี้" มาเฉลยด้วยนะพี่ดิว :call:
ท้อไวจังว่ะเต รักจริงน่าจะดูออกแล้วนะ(ว่าชีนคิดไง)
ที่ผ่านมาไม่ทำให้รู้เลยเหรอว่าชีนเป็นคนยังไง
(สวนกระแสป่าวว่ะตู) :z2:
สู้ๆนะ เต ชีน พี่ดิว :กอด1:
-
สงสารเตที่สุด :m15: :m15:
ชีนยังไม่แน่ใจก็ไม่เห็นต้องไปพูดทำร้ายจิตใจเตเลยอ่ะ มันน่า :z6: :z6: :z6:
-
การที่เราปล่อยให้คนที่เรารักจากไปโดยที่ยังไม่รู้ความรู้สึกที่แท้จริง...มันเศร้านะซีน
...แต่เราก็ยังรักคุณนะ:-):-):-)
-
จริงๆชีนควรจะบอกไปนะว่าแบบทำไมถึงทำแบบนั้น เห็นแมะ บอกแล้ว โดนด่าซะเละเลย
แต่ถ้าเราเป็นเตแล้วชีนรับรักเราเพื่อนลืมจูน เราก็เศร้าเหมือนกันนะ แต่ชีนแม่งไม่รู้ตัวหรอวะ ตอนนี้แม่งไม่มีคำว่าจูนอยู่ทั้งในค.คิดแล้วก็คำพูด มึงบ้าป่ะ แม่งงงงงงงงงงงง
ปล. อินไปนิด ต่อเร็วๆนะคะ
-
การตื่นครั้งแรกโดยที่ไม่ได้เจอมันในเช้านี้....ผมรู้สึกยังไงบ้างเหรอ....
'เฉยๆ' นี่คือความรู้สึกของผมจริงๆ
"เป็นไงละมึง...ทีตอนเค้าอยู่ละไม่สนใจ พอเค้าไม่อยู่ รู้สึกไงละทีนี้..." มีนนี่เป็นพี่ชายผมจริงๆเหรอครับ
"รู้สึกเฉยๆไง...เมื่อก่อนไม่มีก็อยู่ได้ ทำไมตอนนี้ไม่มีแล้วจะอยู่ไม่ได้"
วันที่ 5
ทำไมเวลาแปดโมงเช้าช่างเป็นเวลาที่น่าเบื่อเหลือเกิน เมื่อไรจะผ่านช่วงเวลานี้ไปซักที
"ชีน...กูกินแกงถุงจนหน้าจะเป็นถุงอยู่แล้วนะ...ทำไรให้กูกินหน่อยสิ..."
"เมื่อก่อนก็กินแกงถุงมาตลอด แล้วทำไมตอนนี้ถึงจะกินอีกไม่ได้ละมีน...กินๆไปเหอะ...อ่ะเสร็จแล้ว" ผมแกะแกงใส่จานสองสามอย่างที่ไปซื้อจากหน้าปากซอย
"หรือมึงจะบอกว่ามึงไม่คิดถึงอาหารที่เตเอามาให้เลยงั้นสิ" ป่านนี้คนชื่อนี้กำลังทำอะไรอยู่
"จะคิดหรือไม่คิด ผลมันก็ไม่ได้ต่างกันไม่ใช่เหรอ...กินเหอะ..."
"กูเบื่อแกงถุงแล้วนะ!!!!!!!!!" จะโวยวายเพื่อ? โวยไปก็ต้องกินอยู่ดี
"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้เค้าใส่กล่องโฟมให้แล้วกัน"
วันที่ 10
"ชีน...ยาสีฟัน ยาสระผม ครีมโกนหนวด สบู่ หมด แปรงสีฟันก็บานแล้ว"
"หมดก็ไปซื้อดิ...มาบอกไมล่ะ"
"นั่นดิ หลายเดือนมานี้เตมันดูแลให้ทุกอย่างจนเคยตัวไปแล้ว" มีนมันพูดเสียงหงอยๆ
"จดมาดิจะเอาไรบ้าง เดี๋ยวออกไปซื้อให้"
"มึงไม่คิดถึงเตบ้างเหรอ..."
"คิดถึงแล้วไปไม่ถึง จะคิดให้ปวดใจไมละ...."
"หมายความว่ามึงก็คิดถึงเตใช่มั๊ย?" ทำไมต้องทำหน้าตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย
"ไม่รู้สิ...แค่อยากเห็นหน้ามันบ้างเท่านั้นเอง"
"ห๊า....มึงเริ่มใจอ่อนแล้วดิ..." ก็มีนเล่นกล่อมประสาทผมทุกวันขนาดนี้ ถ้าไม่นึกถึงบ้าง คิดถึงหน่อยก็เกินไปละ
"จะอ่อนได้ไง ก็ไม่เคยใจแข็งนิ"
"ยอกย้อนนะมึง" ทำไมสายตาผมมักมองไปที่ประตูบ่อยขึ้นนะ
และแล้วก็ผ่านมาได้ สองอาทิตย์พอดิบพอดีที่ผมกับมันไม่ได้เจอหรือติดต่อกันเลย
แล้วผมก็ได้รู้อย่างชัดเจนว่าบางอย่างในตัวผมเปลี่ยนไป คือผมไม่สามารถควบคุมอวัยวะบางส่วนของตัวเองได้อีกต่อไป
ผมไม่สามารถบังคับสายตาตัวเองไม่ให้มองไปที่ประตูได้
ผมไม่สามารถบังคับขาตัวเองไปให้เดินไปดูประตูรั้วหน้าบ้านได้
ผมไม่สามรถบังคับหูตัวเองไม่ให้คอยฟังเสียงฝีเท้าของใครบางคนได้
ทำไมวันแรกๆผมถึงอยู่ได้ละ
แต่พอนานเข้าผมกลับไม่ลืมที่จะคิดถึงมัน ไม่ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับมัน
"เป็นไรบ้างน้องชาย นั่งทำหน้าเป็นหมางงอยู่ได้"
"มีน?" ผมดึงมีนให้นั่งลงข้างๆตัวเอง
"ชีน...เป็นไร...ทำไม ไหนบอกมาสิ" ผมรู้ว่ามีนห่วงผมแค่ไหนและผมเองก็ไม่เคยมีความลับกับมีนเลย
"คิดถึงเต...อยู่ๆก็คิดถึงมันขึ้นมา...ไม่รู้ทำไม"
"ชีน...กูไม่อยากด่าว่ามึงโล่เลยนะ" อ้าว ไหงจากหน้าจริงจังเมื่อกี้ ทำไมตอนนี้กลับทำหน้าแบบสมเพชละ
"มีน...จริงจังนะ"
"กูมีน้องชายหรือกูมีควายน้อยกันแน่วะ.....อ๊ะๆๆๆไม่ด่าแล้วก็ได้...ที่มึงบอกว่าคิดถึงเตมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก แรกๆที่เตไม่มาแต่มึงยังปกติอยู่เพราะเตยังเต็มอยู่ในความรู้สึกมึง แต่พอนานเข้าความเต็มนั้นมันก็ค่อยๆลดลงๆจนเหลือน้อย มึงก็เลยรู้สึกว่าคิดถึงไง...."
"เข้าใจยาก...พูดไรให้มันเข้าใจง่ายกว่านี้หน่อยได้เปล่ามีน"
"ง่ายๆเลยนะ....มึงขาดเตไม่ได้"
"หื้ม!!!!??????"
"สงสัยกูคงพูดง่ายไป...งั้นเอาใหม่ ตอนนี้เตเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมึงแล้ว"
"แต่ชีนยังไม่ได้ชอบมันนะ"
"ตอนนี้ยังไม่ชอบ แต่เริ่มคิดถึง เริ่มอยากเจอ อีกไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ชอบ เชื่อสิ"
"ไม่รู้สิมีน....ก็ชีนยัง...."
"ไม่ลืมจูน"
"อืม...."
"ลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม แค่เก็บไว้ให้ลึกที่สุดไง เดี๋ยวเนื้อที่บนๆมันก็ว่างสำหรับคนใหม่เองแหละ" ง่ายดีเนอะ
"โอ๊ย...เจ็บนะมีน...ถามจริงเดี๋ยวนี้มีนเป็นไรมากป่ะ ตบหัวชีนบ่อยเหลือเกิน"
"ตบบ่อยๆเผื่อขี้เลื่อยจะไหลออกมาจากสมองฝ่อๆของมึงบ้างไง"
"โวะ...ไร้สาระ อู๋ยยยยยยย" ผมลูบหัวตัวเองก็ตรงที่โดนมีนตะบี้ตะบันนั่นแหละครับ
"หรือมึงโง่เพราะโดนกูตบบ่อยๆวะ โง่เกิ๊น"
"ขี้บ่นวะ"
"จะไปมหาลัยเมื่อไร"
"อีกสามวัน มีนละ"
"อีกอาทิตย์หนึ่ง" คือผมกับมีนเรียนคนละจังหวัดกันนะครับ มีนเรียนปี 3 คณะหรือสาขาไรผมเองก็จำไม่ได้หรือง่ายๆก้คือไม่เคยจำนั่นเอง
"งั้นให้ชีนอยู่เป็นเพื่อนต่อมั๊ย"
"มึงขี้เกียจไปรับน้องใหม่อ้ะดิ กูรู้ทันหรอก ไม่ต้องมาเนียนเลย..." มันยีหัวผมเบาๆแล้วก็ดึงหัวผมไปซบไหล่มัน
"โวะ รู้ทันตลอด"
"มึงไปเหอะ กูอยู่ได้ เพราะทางโน้นก็อาจจะมีใครบางคนที่กำลังรอมึงอยู่เหมือนกัน"
"ใคร?" ผมไสหัวตัวเองออกมาจากบ่าของมีน
"ใคร...คนที่มึงก็รู้ว่าใคร" นี่คือคำตอบแล้วเหรอ??????
"..............." ไม่รู้สิ
"ถ้าการเดินไปข้างหน้าคนเดียวมันเหงาเกินไป มันเงียบเกินทน ไม่มีใครอยู่ข้างๆ หันหลังกลับก็ได้นะชีน"
"............ " หันหลังกลับเหรอ?
"กูไปหาแพมนะ....เมื่อคืนงอนไรก็ไม่รู้...แต่กูก็ไม่เบื่อที่จะง้อนะ เพราะอย่างน้อยๆที่เค้างอนเพราะเค้าแคร์..."
ผมมองตามร่างพี่ชายตัวเองเดินอออกไปนอกประตูบ้าน มีน ผู้ชายร่างบางแต่สูง แต่เห็นบางๆแบบนี้ขอบอกโคตรแข็งแรงเลยแหละ มีนเป็นคนง่ายๆ สบายๆ เรียบๆ แต่ในความเรียบของมันมักจะแฝงอะไรอยู่เสมอ
มีนเป็นทุกอย่างในชีวิตของผม เป็นทั้งพ่อ แม่ พี่ เพื่อน คนที่ผมไว้ใจที่สุด คนที่ผมรักเท่ากับชีวิตของผมเองหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ที่พูดมาทั้งหมดไม่ได้หมายความว่าผมกำพร้าพ่อแม่นะครับ ผมมีทั้งพ่อและแม่ เพียงแต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง
พ่อกับแม่แยกทางกันตอนผมอยู่ ม.1 มีน ม.3 ผมไม่รู้ว่าพวกท่านแยกทางกันด้วยสาเหตุหรือเหตุผลไร เพราะที่ผ่านมาครอบครัวเราก็มีความสุขดีทุกอย่าง แต่นั่นคือในความคิดของผมเองนะ ส่วนในความเป็นจริงผมไม่รู้ว่าสุขจริงหรือเปล่า
พ่อจะเอามีนไปอยู่กรุงเทพกับท่าน ส่วนแม่จะเอาผมไปอยู่โคราชด้วยกัน ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าครอบครัวตัวเองกำลังเป็นอะไรกัน ทำไมต้องพูดเสียงดังใส่กัน ทำไมแม่ต้องร้องไห้ ทำไมพ่อต้องเอามือปิดหน้า ทำไมต้องชี้หน้าใส่กัน ผมได้แต่ร้อง ร้องและก้ร้องจนไม่มีเสียงจะร้อง ไม่มีน้ำตาจะไหล และคนๆเดียวที่อยู่ข้างๆผมตลอด คือมีน พี่ชายคนเก่งและคนเดียวของผม มีนคอยปลอบคอยลูบหัวลูบหลังผมตลอด ผมยังจำคำพูดของมีนในวันนั้นได้ดีจนถึงวินาทีนี้
"วันนี้พ่อยังทิ้งแม่กับชีนไปได้ วันหน้าพ่อเองก็อาจจะทิ้งมีนไปได้เหมือนกัน ส่วนแม่เองก็เหมือนกัน วันนี้แม่ทิ้งพ่อกับผมไปได้ วันหนึ่งแม่ก็อาจจะทิ้งชีนไปได้เหมือนกัน เพราะงั้นมีนจะไม่ยอมให้ตัวเองกับน้องต้องโดนทิ้งอีก มีนจะอยู่กับชีนที่นี่ มีนจะดูแลน้องเอง พ่อกับแม่จะมาเยี่ยมเราเมื่อไรก็ได้"
"แต่ลูกสองยังเด็กเกินไปที่จะอยู่กันเองนะจ๊ะ"
"ฮึกกฮือออออ...ชีนจะอยู่กับมีน ฮึกๆๆๆ ถ้ามีนอยู่ชีนก็อยู่" ผมกระชับกอดมีนจากที่แน่นอยู่แล้วให้แน่นขึ้นอีก
"แต่พวกเราก็โตพอที่พ่อแม่จะแยกทางกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ"
"ไม่ได้...มีนต้องไปกับพ่อ ส่วนชีนก็ไปอยู่กับแม่ซะ"
"มีนรักพ่อรักแม่นะครับ แต่พ่อกับแม่พรากคำว่าครอบครัวจากพวกเราไปแล้ว ได้โปรดอย่าพรากคำว่าพี่น้องไปจากพวกเราอีกเลย มีนขอร้อง มีนสัญญาว่ามีนจะดูแลน้องให้ดีที่สุด ถ้ามีปัญหาอะไรที่หนักหนาจนผมแก้ไม่ได้ มีนจะบอกพ่อกับแม่ทันที" ผมไม่รู้ว่าเด็ก ม.3 อย่างมีนในตอนนั้นคิดคำพูดพวกนี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คือ ผมโคตรภูมิใจในตัวพี่ชายคนนี้เลย
ในที่สุดพ่อกับแม่ก็ยอมเพราะมีนรับปากแข็งขันและอีกอย่างบ้าานของญาติๆขก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเรา พ่อแม่เลยวางใจมากขึ้น
ตอนนั้นผมโกรธพ่อกับแม่มากแต่ตอนนี้ผมไม่โกรธพวกท่านแล้ว เพราะพวกท่านเองก็ทำหน้าที่ของคนที่เป็นพ่อแม่ได้อย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง สมบูรณ์แบบ เพียงแต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง ลึกๆผมเชื่อว่าพวกท่านต้องมีเหตุที่ดีพอจึงตัดสินใจทำแบบนี้ในวันนั้น
"มีน..." ผมตะโกนเรียกมีนอีกครั้งตอนที่กำลังจะขึ้นมอไซต์
"อะไรอีก คนยิ่งรีบๆอยู่..."
"ชีนรักมีนนะ....รักมาก..."
"กูรักมึงมากกว่าอีก...รักมากกว่าชีวิต"
"รู้....ขับรถระวังๆละ รอกินข้าวเย็นอยู่นะ...."
"ครับ.....มีไรจะถามอีกมั๊ย" แน่ะ รู้อีก
"บอกทางกลับหลังหน่อยดิ..."
"กว่าจะฉลาด เล่นเอาหญาหน้าบ้านเกืบหมดสนามเลยนะมึง.."
"อย่าด่าสิ...เร็วเลย"
"เออๆๆๆ"
ผมรอสายอยู่สักแป๊บใจเต้นเหมือนกันนะเนี่ยะ เสียงตู๊ดแต่ละครั้งกระแทกใจผมได้ดีจริงๆ ให้ตายเหอะ.....แกร็ก....รับแล้ว
"สวัสดีครับ..." ไหงรับสายซะเพราะวะ
"................"
"............." อ้าว มันดันเงียบด้วยเว้ยเอ้ย
"มาเจอกันหน่อย..." แล้วมันจะรู้มั๊ยละว่าผมเป็นใคร
"เพื่อ?" มันรู้เว้ย
"ไม่รู้"
"งั้นก็ไม่เจอ"
"อยู่ไหน?"
"ทำไม?"
"จะไปหา"
"จริ๊ง?"
"อืม"
"หึหึหึ...ลงทุนวะ"
"บอกมา"
"มหาลัย"
" งั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้าลาน 5 โมงเย็น ห้ามสาย" แล้วผมก็กดวางสายเลยโดยที่ไม่รอให้มันตอบรับหรือปฏิเสธ.....และแล้วผมก็สำนึกได้ว่า กูทำอะไรลงไป๊!!!!!!!!!!!!!!!!
-
5555
แล้วในที่สุดชีนก็ฉลาด?ขึ้นมานิดนึงแล้ว
ชอบเค้าก็บอกเค้าไปดิ
-
รู้ใจตัวเองซะที ไม่รู้ใครยิ้มหน้าบานกว่ากันระหว่างเต ชีน รึอิคนอ่าน อิอิ
-
อ่านๆไปรู้สึกว่ามีนดูเทห์มาก ชีนโชคดีจิงๆที่มีพี่น้องที่ดีแบบนี้
เฮ้อ!กว่าชีนจะรู้ตัวเล่นเอาลุ้นจนเหนื่อย
-
มีนน่ารักดีอะ
-
อะไรของมันอีก....ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ นึกอยากเจอก็มาขอนัด นึกไม่อยากเจอก็ไล่...รู้มัียหัวใจกูมันทำงานหนักโว้ย
แต่ดคตรใจเต้นเลยนะที่เห็นเบอร์มันโชว์หราบนหน้าจอผมเมื่อกี้...ก็ไม่คิดว่ามันจะโทรมานิ ก็เล่นหยิ่งซะขนาดนั้น
"เชี่ยเตเป็นไร กูเห็นมึงนั่งจ้องโทรศัพท์มานานแล้วนะ มีเด็กใหม่เหรอ?"
"พี่ของอามึงสิ"
"โหมึง แรงวะ....ลามปามถึงลุงกูเลยเหรอ" นี่มันโง่หรือโง่กันแน่วะ แต่ช่างเหอะ แบบว่าชิน
"จืด..."
"เชี่ยเต กูชื่อจอม"
"โอเค...งั้นจอมจืด" หึหึหึ ขอให้ได้แกล้งมันเหอะ
"เชี่ยเต มึง!!!!!"
"กูก็ชื่อเต...ไม่ต้องมีคำนำหน้าก็ได้...สรรเสริญกันแต่เช้าเลยนะมึง" แล้วผมฏ้ลากมันให้ห่างไกลจากผู้คนหน่อย เพราะเรื่องราวของผมมันเป้นความลับระดับนานาชาติกันเลยทีเดียวนิครับ
"ลากกูมาถึงตรงนี้ มึงคิดมิดีมิร้ายกับกูเปล่าเนียะ?"
"คิด"
"เอ๊ย.....เราเพื่อนกันนะเว้ย ทำไรก้คิดหน้าคิดหลังให้ดี อิอิอิ" มันอ้อล้อมากครับ แบบมือหนึ่งทาบอก มือหนึ่งปิดปาก
"คิดจะฆ่ามึงเนี่ย กูยิ่งซีเรียสอยู่...เล่นอยู่ได้" ผมเลยโบกมันไปงามๆแบบเบาๆหนึ่งที
"เอ้า แล้วก็ไม่บอก ว่ามาเลยเพื่อน"
"ได้...ว่าแต่ไอ้ต่อละ"
"ตายไปแล้วมั้ง อย่าพูดถึงได้มั๊ย โคตรรมณ์เสียวะ"
"จืดของขึ้นเว้ย "
"ไอ้เต เดี๋ยวมึงจะตาย ว่าแต่เรื่องมึงเหอะ อย่าไปสนใจไอ้กรากนั่นเลย" ก็จริง ไว้ผมค่อยเล่าต่อทีหลังอีกทีก็ได้
"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้"
"ชีเรียสจริงดิ....."
"ไอ้เวร อย่าขัดกูได้เปล่า"
"โอเค จัดมาเพื่อนน้ำลายมึงไม่แฉะบนหน้ากู กูจะไม่อ้าปากอีกเลย"
"กูว่า.....กูเป็นเกย์ว่ะ"
"ควาย!!!!!!!" ไหนมึงบอกจะไม่พูดไง ควายเต็มหน้ากูเลย
"กูบอกว่ากูเป็นเกย์ ไม่ใช่ควาย"
"ควาย คว่าย คว้าย ไอ้ควาย" ค เป็นอักษรต่ำ ผันได้แค่ สามัญ เอก โท นะครับหนูๆ คึคึคึ
"ไอ้จืด...!!!!!" ด่ากันขนาดนี้ มึงเผาบ้านกูเลยดีกว่าวะ
"นี่สรุป มึงเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์เหรอ"
"หรือว่ากูเป็นมานานแล้ววะ...."
"แล้วไอ้ที่มึงวิ่งตามก้นน้องจูนต้อยๆนั่นละ หมายความว่าไง ช่วงทดลองงานงั้นดิ?" เป็นเกย์นี่ต้องมีช่วงทดลองงานด้วยเหรอครับ
"เออวะ จริงของมึง" :เฮ้อ: นี่คือหน้าของจืด
"อ้าวอ้าวอ้าว"
"พอ...แต่ตอนนี้แบบว่ากูไม่ได้ชอบจูนแล้ว"
"หมายความว่าตอนนี้มึงเลิกชอบผู้ชายแล้ว"
"เปล่า"
"แล้ว?"
"กูดันไปชอบเพื่อนของจูนแทน"
"ผู้ชาย?"
"ชัวร์"
"นี่ตกลงมึงจะเอาดีทางนี้จริงดิ..." หน้ามันเริ่มจริงจังขึ้นมาบ้างละ
"ถ้าคนที่กูรักเป็นตัวผู้เหมือนกู กูเอาดีทางนี้ก็ได้วะ"
"จริงจังหน่อยดิมึง นี่อนาคตของมึงเลยนะเว้ย"
"ถ้าการที่กูชอบน้องเค้าแล้วทำให้กูต้องกลายเป็นเกย์หรือห่าเหวอะไร กูก็ยอมวะ กูชอบน้องเค้ามากๆเลยนะเว้ย ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยละ"
"แล้วน้องเค้าชอบมึงเปล่าละ"
"ถ้าชอบ กูจะรีบถ่อสังขารมาให้มึงทับถมอยู่นี่เหรอ..."
"สรุปแห้ว เหมือนคราวน้องจูนดิ...."
"เออดิ...เซ็งอยู่นี่"
"แล้วคนที่มึงไปชอบนี่เป็นเกย์หรือผู้ชาย หรือเกย์ฝึกหัดอย่างมึงละ"
"ไม่รู้ดิ...รู้แต่ว่ามันก็ชอบจูนอยู่เหมือนกัน...ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่"
"กรรม"
"หรือไม่มันก็เหมือนกูนี่แหละ มึงก็รู้ก่อนกูจะมาเจอจูน ถึงกูจะไม่ถึงขั้นเพลย์บอยผู้หญิง แต่กูก็มีบ้างไรบ้างนะ แต่ที่มาจริงจังหน่อยก็จูนนี่แหละ และที่จริงจังจริงใจจริงๆก็ไอ้บ้านี่นั่ยแหละ....แต่แม่ง มันไม่สนใจกูเลย เจ็บโคตร
"ตกลงมึงเป็นเกย์จริงๆแล้วใช่มั๊ย"
"เกย์ก็เกย์วะ"
"แต่มึงก็ยังเป้นเพื่อนกูอยู่ดีแหละ เชี่ยเต..."
"ขอบใจเว้ย"
"ตอนน้องจูนกูก็แค่คิิดว่ามึงคงหลงไปกับความน่ารักน่าเอ็นดูเลยอยากจะดูเอ็นน้องมันหน่อย เดี๋ยวก็คงจะหายบ้าไปเอง และมึงก็หายบ้าจริงๆด้วย.....แต่คราวนี้สายตามึงตอนที่พูดถึงน้องเค้า มันทำให้กูรู้ว่า มึงเป็นเกย์โดยสมบูนณ์แบบแล้ว มึงเปลี่ยนร่างขั้นสุดยอดแล้ววะเต" นี่ตกลงผมจะเป้นเกย์หรือเป้นพาวเวอร์เรนเจอร์กันแน่ครับ มีการเปลี่ยนร่างขั้นสุดยอดกันด้วย
"จะตะโกนหายายของลูกมึงเหรอ กลัวคนทั้งมหาลัยไม่รู้รึไงว่าเพื่อนมึงก็คือกูเป็นเกย์" ผมดีดปากมันไปทีหนึ่ง มันถึงขั้นซู้ดปากเลยครับ แอบแดงด้วย สม...
"มึงรู้เปล่า เต มึงด่ากูทีไร กูต้องคิดตามทุกทีเลยวะ...."
"แบบอยากให้มึงบริหารสมองไง...." ก็หลอกด่ามึงแหละกระบือน้อย
"เข้าเรื่องๆ....แล้วว่าแต่มึงเป้นประตูหรือกองหน้าวะ"
"กูบอกว่ากูเป้นเกย์ ไม่ใช่นักบอล " ควายจริง
"ไอ้อุบกรณ์การเกษตรรุ่นแรกเอ๊ย " มันจิ้มหน้าผมซะหน้าหงายเลยครับ แล้วตกลงผมผิดอะไร
"กูหมายถึงใครอยู่บนใครอยู่ล่างต่างหาก"
"อ๋อ....มันอยู่บน....ส่วนกูก็อยู่บน บ้านกูมึงก็เคยไปแล้วนิ"
"มีไรที่โง่กว่ามึงอีกมั๊ยเพื่อน กูจะบ้าตาย" จริงจังไปมัียมึง
"กูผิด?"
"มึงไม่ผิดแต่แบบมึงโง่ไง....ถามจริงนอกจากมึงรู้ตัวว่าตัวเองเป็นผู้ชายแล้วดั๊นไปชอบผู้ชายด้วยกันเลยกลายเป็นเกย์ แล้วมึงรู้อะไรเกี่ยวกับเกย์อีกมั๊ย?"
"อื้อ...." ผมส่ายหน้าพรืดเลยครับ ก็ผมมือใหม่หัดเกย์นี่นา ให้เวลากันหนน่อยซิ
"บรรลัย....ไอ้ที่กูถามมึงเมื่อกี้นะ กูหมายถึงเวลาพวกมึง ทำรักกันนะ....ใคร...ใคร...แบบ" หน้ามันแดงพรืดเลยครับ
"อ๋อ....กูรู้แล้ว มึงหมายถึงเวลาที่เราเสียเหงื่อนบนเตียงใช่เปล่า?"
"เออ นั่นแหละ..." ท่าทางมันดีใจอย่างกับเชลซีได้แชมป์บอลโลกแน่ะ (?)
"เออว่ะ...กลืมเรื่องนี้ไปเลย...ชีนมันก็เข้มๆ แมนๆ หล่อๆ ไม่น่ารักน่าถนุถนอมเหมือนจูน"
"ชื่อชีนเหรอ?"
"เออ"
"แค่ชื่อก็หล่อแล้ววะ"
"ของกู หวง"
"เหรอ....ได้ข่าวว่าน้องมันไม่แลมึงเลยนิ..."
"อย่าย้ำจืด กูเจ็บ...."
"นี่ตกลงมึงจะกดมัน หรือมันจะกดมึง"
"นั่นดิ...แต่กูว่าก่อนอื่นเอาให้น้องมันแลกูก่อนเหอะ ถึงตอนนั้นจริงๆกุจะกดมัน หรือมันจะกดกู ปลายทางก็เสียเหงื่อเหมือนกันแหละ...
"ฮ่าๆๆๆ รักมากวะมึง ขนาดยอมโดนกด" หัวเราะหาบุพการีมึงเหรอ (ขอดทษนะครับพ่อแม่)
"เข้าเรื่อง...ที่กูเป้นหมาหงอยมาเกือบสามอาทิตย์ก็เพราะมันปฏิเสธกู แต่เมื่อกี้ มันโทรมาบอกว่าจะมาหากูพรุ่งนี้ มันหมายความว่าไงวะ" ผมไม่ได้โง่นะ แค่คิดไม่ทันเฉยๆ
"มึงยังชอบน้องเค้าอยู่มั๊ยละ"
"ชอบ" อันนี้ไม่ต้องคิดก็ตอบได้เลย
"งั้นมึงก็ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว...ไปตามนัด อย่างน้อยที่สุดมึงก็ได้เห็นหน้าน้องเค้าแหละว้า"
"เออวะ จริงของมึงจืด"
"จอม!!!!"
"จอมจืด..." หึหึหึ
พรุ่งนี้ผมจะไปตามนัด ...อย่างน้อยผมก็ยังได้เห้นหน้ามันอีกครั้ง
-
แหมชีน กว่าจะรู้ใจตัวเอง ลุ้นแทบแย่ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่พึ่งรู้ว่าเตเคยตามจีบจูน o22
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หายโง่ซะทีนะชีนนนนนนนนนนนนนน
ได้เวลาง้อบ้างอะไรบ้าง หุหุ
เต ควาวนี้ถึงตาเราแล้ว แกล้งให้รู้สึกซะมั่ง อิอิ
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆ อีกอ่าาาาาาาาาาาาาาาา
มาต่ออีกเร็วๆนะจ๊ะคนแต่ง จู๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
^[++++]^
-
โอเค เรื่องใครกดใครไว้รอดูกันทีหลัง
ตอนนี้เวลานี้ ขอให้แลกันก่อนก็พอ เอิ๊กกก
-
พอกันทั้งคู่เล้ย!!คนนึงเพิ่งรู้ใจตัวเอง อีกคนเพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ เฮ้อ ขอให้นัดครั้งนี้ผ่านไปด้วยดีนะ เต-ชีน
-
สุดท้ายใครจะรุกใครจะรับต้องติดตามกันต่อไป :really2:
-
ชีนนนนนนนนนน ชื่นใจจังๆ
-
ชอบตอนที่ เต คุยกับเพื่อนจัง :laugh:
ฮาได้ใจมาก สาบานนะว่า มันปรึกษาเรื่องหัวใจ กัน
ส่วน ชีน กว่าจะรู้ตัวได้นะลูก เล่นเอาซะ
หญ้าในสนามไม่ต้องใช้เครื่องตัดหญ้าเลย
เพราะ ชีน กินหมดแล้ว :laugh:
ปล.พึ่งรุู้นะคะ ว่าการที่จะเป็นเกย์ ต้องมีช่วงทดลองงานด้วย :confuse:
-
พรุ่งนี้รู้กันอีกแล้ว :laugh:
รู้สึกตอนที่แล้วก็เม้นไปแบบนี้ เหมือนพรุ่งนี้คุณดิวจะมาต่ออีกหรอเนี้ย แว๊กกกกกก o18
ไม่รู้เจอกันแล้วจะเป็นยังไง ยังคิดภาพชินไม่ค่อยออกเท่าไหร่
แต่หวังว่ามันจะเป็นเรื่องดีอ่ะเนอะ ชอบที่เตคุยกับจืดอ่า
ไม่เรื่องอยู่บนเนี้ย อย่าแย่งตำแหน่งชีนเลยนะ :pigha2:
-
เย้ๆ จัดเต็ม 2 ตอน
จะสำเร็จแล้วเต ต่อหน้าชีน อย่าโง่ล่ะ :laugh:
สู้ๆนะพี่ดิว มาต่อเรื่อยๆนะ :กอด1: :L2:
-
เอร๊ยย ดิวกลับมาแล้ว ดิวกลับมาแล้ว
ซีน เลิกกินยาแล้ว (นิดนึง) ดีๆ อยากให้ซีนปากตรงกับใจยบ้าง
ทีตอนตัวเองจีบจูนร่ะ รุกจัง พอตัวเองโดนลุกเข้าหน่อยนี่ น้องทำตัวไม่ถูกหรอจ้ะ ??
มาอ่านพาสเต เอิ่มม เพิ่งรู้ว่าพี่แกก็คิดมาก แถมเอ๋อๆอีกต่างหาก
วะฮะฮ่า น่ารักว่ะ
สู้ๆนะเต จับซีนกดให้ได้นะ ถึงจะเสียเหงื่อที่ปลายทางเหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันกัน ฮาาา
ปล. ใครๆก็รักหนูอ่อน เพราะอ่อนมันน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
โผล่มาแค่ชื่อก็หายคิดถึงแระ
-
"จืด...ตื่นมาช่วยกูเลยนะมึง มานอนเปลืองแอร์ห้องกูแล้ วก็กรุณาทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยสิวะ...ลุกมาช่วยกูเลยมา"
"เชี่ย...เมื่อคืนกูช่วยมึงเกือบทั้งคืน กว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบส่วาง ยังไม่สาสมใจมึงอีกใช่มั๊ย กูถอดมึงกี่รอบ กูถอดมึงกี่รอบ กูเพลีย กูจะนอนนนนนนนน!!!!!!"
"ก็แต่ละท่าแต่ละชุดที่มึงทำมันยังไม่ได้เรื่องนี่หว่า เด็กไป ลุกขึ้นมาช่วยกูเลยนะมึง"
"เชี่ยเต....นี่ถ้าตอนนี้มีใครเลร่อมายืนหน้าห้องมึง มีหวีงเค้าคงคิดว่ากูกับมึงได้เสร็จสมอารมณ์หมายจากการทำผ่างผ่างกันแน่เลยวะ....ประโยคล่แหลมเหลือเกิน ถอดบ้างละ เพลียบ้างละ ท่าบ้างละ ชุดบ้างละ" ผมยืนหมุนตัวเองไปมาอยู่หน้ากระจก ข้างๆตัวบนพื้นก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากหลายแนวที่ไปบังคับขู่เข็ญยืมมาจากเพื่อนๆ รองเท้า เข็มขัด นาฬิกา ส่วนบนเตียงก็มีจืดนอนเน่าอยู่พร้อมกับกองเสื้อผ้าที่เกือบจะทับมันตายไปแล้ว
"นั่งแหกปากอยู่นั่นแหละ มาช่วยกูหน่อยว่าชุดไหนโอเคสุด กูเลือกไปเลือกมาจนสมองบวมแล้วเนี่ย" ว่าแล้วก็เขวี้ยงที่ถืออยู่ทิ้งและก้มหยิบตัวใหม่มาทาบ
"เดี๋ยวๆ กูสงสัยวะเต" มันยอมลุกขึ้นนั่งแล้ว แต่ยังไม่ยอมลุกออกจากเตียง ลีลาเยอะไปนะมึง
"มึงจะมาบริหารสมองไรตอนนี้วะ กูเห็นโง่มาได้ตั้งนาน " หึหึหึ หลอกด่ามันต้อนรับอรุณ เพิ่งตื่น มันยังมึนๆอยู่
"มึงกำลังชมว่ากูฉลาดอยู่ใช่มั๊ย?" เห็นมั๊ย
"ชัวร์...แล้วว่าแต่มึงสงสัยไร?"
"เออ เกือบลืท มัวแต่ปลื้มกับคำชมอยู่....กุสงสัยว่านี่มึงแค่กำลังจะไปพบกับน้องเค้าเฉยๆหรือว่ามึงกำลังจะไปขอน้องเค้าแต่งงานกันแน่ ทำไมต้องทำอะไรให้มันวุ่นวายขนาดนี้ด้วยวะ"
"กูเองก็ไรู้หรอก...รู้แค่ว่ากูอยากให้น้องมันประทับใจในตัวกู ไม่อยากให้น้องเค้าเมินกูอีก มันเจ็บแบบเชี่ยๆเลยนะมึงตอนถูกคนที่เรารู้สึกดีดีด้วยเมินนะ เจ็บโคตร"
"เต...มานั่งนี่มา..." มันตบที่นอนข้างตัวมัน 2-3แปะ ผมก็เดินแบบคนคอตกไปนั่งแหมะข้างๆมัน
"กูเจ็บจริงๆนะจืด เจ็บมากเลยด้วย"
"เจ็บได้ก็หายได้นะมึง....อีกอย่่างกูเข้าใจนะว่ามึงอยากให้น้องประทับใจ แต่สิ่งที่มึงกำลังพยายามทำอยู่นี่ มันไม่ใช่ตัวมึงเลย ถ้าเค้าจะรัก ก็ต้องรักในสิ่งที่มึงเป้น ไม่ใช่ที่มึงพยายามจะเป้น...ถ้าน้องมันจะชอบมึง ต่อให้มึงใส่เสื้อกล้าม เกงบอล คีบอีแตะ น้องมันก็ชอบ....แต่ถ้าไม่ชอบต่อให้มึงใส่แบรนด์ทั้งตัว คำตอบก็คือไม่อยู่ดี....กูจะบอกอะไรให้ แค่หน้าตามึง นิสัย บุคลิกมึง ใครไม่ชอบ ไม่หลง ก็ควายไปละมั่นใจตัวเองหน่อยเพื่อน" มันตบบ่าผมแปะๆๆ นั่งฟังจนหูห้อยเลยกู แต่ก็จริงของจืดนะ ผมก้มมองดูพื้นที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า ก้มดูตัวเอง...โอ้พ่อเจ้า...นี่ใครว่ะ.โคตรจะไม่ใช่ตัวกูเลย
จริงอย่างที่จืดบอก ถ้าชีนมันจะรักผม มันก็ต้องชอบในสิ่งที่ผมเป็นจริงๆ...แล้วว่าแต่สิ่งที่เป้นผมจริงๆมันจะดีพอให้ชีนมันรักมั๊ยว้า....แต่ผมก็ไม่ได้ค้ายาบ้า ล่าพรมจรรย์ผู้หญิง ซิ่งบนถนน ปล้นธนาคาร หักหาญน้ำใจคนแก่ แส่เรื่องชาวบ้าน อันธพาลไปทั่ว มั่วยาเสพย์ติด ปิดถนนประท้วง คึคึคึ
ขอบใจมากจืด กูโคตรซึ้งน้ำใจมึงเลย กอดหน่อย
ผมเลยสวมกอดมันแน่นเลยครับ มันเองก็ลูหลังลูบหัวขึ้นลงเบาๆ
"แกร๊กก......" ผ่างประตูเปิดออก แล้วคนที่หน้าประตูก็ยืนนิ่งตาค้างอยู่ตรงนั้น
"เชี่ย/บรรลัย/หนังสด...." นี่คือสามเสียงที่เกิดขึ้นพร้อมกัน
"พวกมึงทำไรกัน" นั่นแหละผมมีถึงมีสติดึงตัวออกมาจากจืดได้
"มึงอย่ามาคิดอกุศลนะไอ้ต่อ พวกกูไม่ได้ทำไรกันทั้งนั้นแหละ " กุพูดไปขนาดนี้แล้ว มึงยังจ้องเขม็งอีกเหรอวะ
"จืด...ทำไมเมื่อคืนไม่ยอมกลับไปนอนที่ห้อง" อ้าว เอ๊ย เปลี่ยนเรื่องกันตอนไหนวะ
"เรื่องของกู...ถ้ามึงยุ่ง แสดงว่ามึงเสือก...."
"กวนตีนวะมึง...แล้วนั่นทำไมต้องกอดกันซะขนาดนั้น จะเข้าสิงกันรึไง..."
"กูอยากกอดเต มึงมีปัญหาเหรอ...ขาดความอบอุ่นรึไง หรือว่าอยากให้กูกอดบ้าง..." จืด มึงไปกวนตีนมันทำไม เท่าที่ผมจำได้ มึงกวนตีนมันทีไร คนที่แพ้คือมึงตลอดนะ
"แค่กอดนะเด็กๆ....ถ้ากูจะทำมันต้องมากกว่านั้น ยังอยากทำอยู่อีกมั๊ยละ...ว่าไงหึ๊?" นั่นไงว่าแล้ว
"กินวีต้าแล้วไปตายซะไอ้หมาต่อ!!!!!!" ตึงๆๆๆๆๆ นั่นคือเสียงที่จืดเดินกระทืบเท้าเข้อห้องน้ำไป ห้องผมจะถล่มมั๊ยครับ
"ว่าแต่มึงมีไรวะเต โทรหากูแต่เช้าเลย..."
"มีเรื่องอยากปรึกษานิดหน่อย" แล้วผมก็เริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่เจอชีนครั้งแรกจนกระทั้งถึงเมื่อกี้นีี้
"เต...มึงโคตรเจ๋งเลยวะ หน้าด้านโคตรของหน้าด้านเลยวะ" อ้าวมึง
"ก็คนมันรักไปแล้วนี่หว่า ทำไงได้แล้วว่าแต่เมื่อวานมึงไปไหนมา?
"ไปส่งน้องกล้วยบัญชีที่หอมา" ตามึงชั่วไปนะต่อ
"เอ๊ย...กล้วยที่ไอ้จืดมันเล็งไว้เปล่าวะ?"
"จืดนะมันแค่เล็ง...แต่กูนะยิงไปแล้ว...."
"เสร็จโจรต่อว่างั้น...."
"ก็ทำนองนั้นแหละ"
"ทำไรก็เกรงใจเห็นใจจืดมันด้วยนะเว้ย กูเห็นกี่คนๆทีี่จืดมันมองๆไว้ มึงสอยเรียบตลอด..."
"ช่วยไม่ได้...กูมันหล่อ "
"เออไอ้หล่อ แต่จืดมันก็เพื่อนเรานะเว้ย....อย่าให้มีปัญหากันเรื่องผู้หญิเลย..."
"แต่มีปัญหากันเรื่องผู้ชายได้ว่างั้น?"
"เชี่ยนี่ กูเตือนดีดี"
"เอาน่า...เดี๋ยวกูเคลียร์กับมันเอง ว่าแต่เรื่องของมึงเหอะ แล้วจะเอาไง"
"กูก็จะทำเท่าที่กูทำได้นั่นแหละ....กูเต็มที่แล้ว ผลจะออกมายังไงกูก็จะยิ้มรับ ถึงจะมีน้ำตาปนหน่อยๆก็เหอะ"
"สาระวะมึง...."
"แน่นอนกูนะมีสาระอยู่แล้ว"
"สารเลวนะ...."
"ควาย!!!!.... อ้าวจืดไปไหนวะมึง" เห็นมันเดินฉับๆออกมาจากห้องน้ำและตรงไปยังประตูเลย กะว่าจะชวนออกไปหาไรกินเช้าๆซะหน่อย
"กลับห้องกูดิ....ห้องกูก็มี...มีหมามาแย่งอากาศหายใจ หายใจไม่สะดวก....โครม..." พังแล้วประตูห้องกู
คืองี้ครับ พวกผมสามคนอยู่คอนโดเดียวกัน ผมกับต่ออยู่ชั้นเดียวกัน ห้องมันถัดจากห้องผมไปอีกสามหรือสี่ห้องนี่แหละ ส่วนจืดอยู่ถัดไปอีกชั้นหนึ่ง...มันบอกว่าตื่นเช้ามาแล้วไม่อยากเจอสิ่งอัปคล เลยขึ้นไปอยู่อีกชั้นหนึ่ง
"เมื่อคืนพวกมึงทำไรกัน?"
"เชี่ย...นี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอมึง ไร้สาระวะ"
"ก็ภาพมันล่อแหลมนี่หว่า จืดไม่สวมเสื้อ ส่วนมึงกระดุมเสื้อก็หลุดซะขนาดนี้ แถมยังนั่งกอดซบกันบนเตียงอีก ไม่คิดก็บ้าแล้ว"
"คนที่คิดอย่างนี้ต่างหากที่บ้า....เพื่อนกันนะเว้ย..."
"แล้วเพื่อนกันรักกันไม่ได้เหรอวะ...."
"ถ้าคนสองคนใจตรงกันก็รักกันได้หมดแหละ..."
"เหรอ?"
"อืม แล้วก็หยุดคิดเรื่องกูกับจืดได้แล้ว เปลืองเซลสมองโดยใช่เหตุ แล้วมึงว่ากูควรทำไงต่อดีไปดีวะ"
"เต กูภูมิใจในความเป็นมึงนะ...เข้าใจที่กูพูดใช่มั๊ย?"
"ขอบใจเว้ย....อ้าวแล้วนั่นมึงจะไปไหน..."ผมไม่อยากอยู่คนเดียว
"ห้องกูก็มี..." คุ้นๆกันมั๊ย
"เออๆๆๆ...โครม..." พวกนี้มันมีปัญหาไรกับประตูห้องผมรึเปล่าหว่า ทำไมรุนแรงกับมันจัง อ้าวเลว ออกไปแล้วไม่ล็อคห้องให้กูด้วย
หน้าที่ผมต้องทำเองสิเนาะ.....เช็คดูหน่อว่าไอ้ต่อมันพาใครมาค้างที่ห้องด้วยรึเปล่าถึงได้รีบขนาดนี้....อ้าว ไม่เห็นใครเลยนี่หว่าแล้วนั่นมันจะเดินขึ้นชั้นบนไปทำไม ก็ในเมื่อห้องมันก็อยู่ตรงเนี้ย......แต่ก็ช่างเหอะ นอนต่ออีกนิดดีกว่านี่เพิ่ง 10 โมงเอง เมื่อคืนก็นอนน้อยทีหนึ่งแล้ว ไม่ได้เดี๋ยวหน้าโทรม.....
-
ไปเจอกัน ชีนจะพูดจาทำร้ายจิตใจเตอีกไหมเนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนนี้เริ่มอยากอ่านคู่ของจอมจืดบ้างแล้ว ต้องคู่กับต่อแน่เลย :laugh: :laugh:
-
จอมกับต่อ เอ๊ะ อะไร ยังงัย :m28:
-
จืดกับต่อ
คู่นี้มีซัมติงรองนะ 555
-
ย้ากกกกกกกกกกกกก เราอยากอ่านต่อ แม้มันจะมาสามตอนติด ฮาาา
อยากอ่านต่อจืดอ้าาาาาาา ต่อหล่อกว่าจืด รึจืดสวยกว่าต่อเลยโดนแย่งผู้หญิงอ่ะ
-
จืดพูดได้เยี่ยม o13
...จืดกับต่อยังไงอยู่น้า :z1:
-
"เต มึงแน่ใจนะว่ามึงจะไปคนเดียว" ขอบใจมากจืดที่ห่วงกู
"ให้พวกกูไปด้วยเหอะ เผื่อมึงน้ำตาตก พวกกูจะได้ช่วยซับ หรือมึงถ้ามึงเข่าอ่อนพวกกูจะได้ช่วยหิ้วปีกกันมา" ขอบใจมากไอ้ต่อที่สร้างภูมิคุ้มกันให้กู มึงช่วยกูได้มากจริงๆ....สวรรค์ส่งมาเกิดจริงๆมึง ให้ตายดิ้นเหอะ!!!!!
"นี่พวกมึงกะริงไซด์เกาะหลังกูเลยใช่มั๊ย...แค่ที่มึงมาแอบตรงนี้มันยังได้ยินไม่ชัด เห็นไม่ถนัดอีกเหรอ อีกนิดเดียวพวกมึงจะขี่คอกูกับชีนได้แล้วนะ ถ้าใกล้กว่านี้อีกนิดนะ...โวะ" พวกมันจะให้ใกล้ไปไหน รู้ว่าห่วง แต่ห่วงแบบห่างๆได้เปล่าละ ระยะประชิดขนาดนี้ผมก็เขินเป็นนะ
"เออๆ ตรงนี้ก็ได้ ว่าแต่น้องมันจะมารึยังละ?" ดีมากจืด
"นี่ก็จะ 5 โมงแล้ว คงใกล้แล้ววะ...กูดูดี หล่อ ยังวะ"
"หล่อลากเลยวะเพื่อน..." โคตรจริงใจเลยมึงไอ้ต่อ
ผมนะตื่นเต้นเอามากๆ เพราะไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์แล้ว...เจอแล้วต้องทำหน้ายัง ยิ้มแฉ่ง เงียบขรึม โกรธ งอน น้อยใจ เฉยๆ...ฮ่วย เอาไงดีเรา แต่ถึงจะงอนหรือน้อยใจไอ้บ้านั่นมันก็ไม่สนอยู่ดี...แล้วจะทำเพื่อ?...
ผมกำลังจะยืนไม่ติดพื้นแล้วครับ ตัวมันลอยๆไงไม่รู้ ในท้องก็ป่วนๆ เหมือนมีความร้อนอะไรซักอย่างอัดกันจนแน่น
"เอ๊ย....! คนนั้นเปล่าวะ" ผมหันขวับแบบคอแทบหลุด
"ใช่!!!!!!!!!!!!!!!" เอาไงดี เอาไงดี วิ่งเข้าหาเลยมั๊ย หรทอให้มันคอยหน่อย....
"เอ๊ยเต คุมสติหน่อย ยืนนิ่งๆดิวะ...."
"กูตื่นเต้น....."
"เออวะ จริงของมึง...กูเองยังตื่นเต้นเลย เด็กบ้าไร หล่อลากเลือดขนาดนี้ " ของกูไอ้ต่อ ของกู
"เอาไงดีพวกมึง กูทำไรไม่ถูกแล้ว" เสียงผมก็ติดๆขัดๆ
"เตฟังกู....เดินเข้าไปหาน้องมัน...หลังจากนั้นใจมึงบอกให้ทำอะไร มึงก็ทำตามนั้น...ถ้าจะเริ่มก็เริ่ม แต่ถ้าจะจบก็ต้องจบ...ไปได้แล้ว"
"ขอบใจเว้ย" ผมเดินไปข้างหน้าทีละก้าวแต่ตานี่ยังมองมาทางเพื่อนอยู่เลย
มันยืนหันหน้าหันหลัง คงกำลังมองหาผมอยู่ พอหาไม่เจอหน้ามันเริ่มโมโหอีกแล้ว ความอดทนโคตรต่ำ
"มึง..." ผมเขี่ยไหล่มัน แล้วมันก็หันขวับมาเลย แล้วไงต่อเหรอครับ....
"ช้าวะ...กูรอตั้งนาน" ควายแล้วมึง กูมาช้าไป 2นาที กับ 15 วิเอง แล้วที่จริงกูมาถึงที่นัดก่อนมึงอีก
"นี่คือคำทักทายของมึงเหรอ...." อย่าหวังกันเลยครับคำทักทายเพราะๆ หน้ายิ้มๆ แค่มันไม่กะโดดถีบยอดอกผมก็บุญหัวผมแล้ว...เซ็ง...คนเค้าตั้งใจคิดถึง
"อย่าชวนทะเลาะได้เปล่า ไม่ได้มาเพื่อทะเลาะ" อ้าว ผมผิดซะงั้น
"แล้วมาทำไม?"
"หาที่นั่งก่อนได้เปล่า กระเป๋าหนักเห็นบ้างเปล่า...." ผมจะเกลียดมันตอนนี้ยังทันมั๊ย...
"ทางนี้" ผมเลยเดินนำมันไปยังม้าหินใกล้ๆใต้ร่มไม้ต้นใหญ่...5 โมงแล้วนักศึกษาไม่ค่อยเยอะเท่าไร อีกอย่างยังไม่ถึงเวลาเปิดเทอม
"ตกลงอยากเจอกูทำไม?" นั่งปุ๊บ ผมถามเลยครับ อยากรู้เร็วๆ จะได้เจ็บไวๆ
"ไม่ได้อยากเจอ แค่มีเรื่องอยากคุยด้วยเท่านั้นเอง" มันจะรู้มั๊ยว่าคำพูดของมันแค่นี้ก็ทำให้ผมเศร้าได้แล้ว
"งั้นอยากคุยเรื่องไรว่ามา...."
"มึงคิดว่ากูเกลียดมึง?"
"..........." เป็นคำเปิดสนธนาโคตรดีเลย แล้วจะให้ผมตอบอะไรดีละ ใช่...ก็เท่ากับฆ่าตัวตาย ไม่...ก็เท่ากับโกหกตัวเอง
"จริงๆกูก็ไม่ได้เกลียดไรมึงหรอก"
"แต่ก็ไม่ได้รัก...." ผมต่อให้หลังจากที่มันอึกอักๆ ไม่ยอมพูดต่อ ผมนี่เก่งเนอะ ชอบทำร้ายตัวเองก็ได้ด้วย
"กูจะพูดนะ แต่มึงจะฟังหรือเข้าใจมั๊ยนั่นมันเรื่องของมึง...กูเป็นคนชัดเจนในตัวเองเสมอ ตอนกูชอบจูนกูจีบเลยเพราะนั่นกูมั่นใจ...แต่กับตอนนี้กูไม่มั่นใจกับความรู้สึกที่กูมีกับมึง เพราะลึกๆกูยังมีจูนอยู่...อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ...แต่มันก็เป็นไม่ได้เพราะจูนมีแฟนแล้ว กูชอบจูนมากแล้วก็ชอบมานาน"
"นี่ตกลงมึงมาเพื่อนบอกรักจูนให้กูฟังเหรอ...."
"ก็บอกให้ฟังก่อนไง....ความรู็สึกคนเรามันไม่ใช่เปลี่ยนกันง่ายๆนะเว้ย เกิดกูเปลี่ยนใจจากจูนมาชอบมึงง่ายๆ แล้ววันหนึ่งเกิดมีคนมาสนใจกูอีก แล้วมึงคิดว่ากูจะไม่เปลี่ยนใจง่ายๆอีกเหรอ กูไม่ได้พูดให้ตัวเองดูดี แต่พูดเพื่อให้มึงเข้าใจกูมากขึ้น...กูไม่ได้สับสนว่ากูชอบมึงเหรอเปล่า ความรู้สึกกูทำไมกูจะไม่รู้....แต่ที่ยังตอบมึงไม่ได้ตอนนี้เพราะกูยังไม่รู้สึกดีดีมากพอที่จะบอกว่าชอบบอกไป..." เชื่อมั๊ย ผมไม่โกรธมันเลยที่มันพูดแบบนี้ ตรงกันข้าม ผมกลับเห็นความจริงใจของมัน ความตรงไปตรงมาของ มัน ความชัดเจน...ความไม่เห็นแก่ตัว ถ้าผมไม่สรุปแบบเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมยังมีหวัง ผมยังมีสิทธิ์
"รู้มั๊ย...นี่เป็นครั้งแรกและประโยคแรกที่มึงพูดกับกูยาวที่สุดและไม่ทะเลาะกันก่อน"
"เข้าใจกูใช่มั๊ย?"
"ถ้าบอกว่าไม่...มึงจะพูดต่ออีกเหรอ?"
"กูจะกลับ พูดจนหมดพุงแล้ว...." มันฟุบหน้าลงกับโต๊ะเลย สงสัยคงเหนื่อยจริงๆ
"เงยหน้ามาคุยกันก่อน..."
"มีไรอีก?" มันยอมทำตามที่ผมพูดด้วย ปลื้ม
"อยากเห็นหน้า ไม่เจอกันตั้งหลายวัน รู้มั๊ยโคตรคิดถึง...."
"หืม?..." ฮ่าๆๆๆๆหน้ามันโคตรตลกอ่ะ แบบเอ๋อได้อีก
"บอกว่าคิดถึง...คิดถึงมากด้วย..."
"อ๋อ...อืม รู้แล้ว" แค่เนี่ย แล้วมันก็ก้มหน้าอีก แต่ผมเห็นมันแอบยิ้มนะ
"มึงเขิน?..."
"โวะ..."
"เขินจริงๆด้วย...น่ารักวะ..."
"พูดมากวะมึง...."
"เอ้า ไอ้นี่.... ตกลงว่าไงเรื่องเรา "
"เป็นเพื่อนกันไปก่อนละกัน" ควาย กูอยากเป็นแฟนโว้ย ไม่ได้อยากเป็นเพื่อน เพื่อนกูมีเยอะแล้ว
"มึงไม่รู้เหรอ?"
"รู้ไร?"
"เกย์ไม่เป็นเพื่อนกับผู้ชาย" หึหึหึ...มันมีจริงมั๊ยครับคำนี้ เอาเป้นว่าผมไม่อยากเป็นเพื่อนกับมันละกัน
"หืม?" เอ๋อแดกอีกแล้ว
"กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึง...ชัดมั๊ย?"
".............."
"งั้นเอานี้...ช่วงนี้เราก็อยู่ในช่วงทดลองงานกันไปก่อน..."
"ทดลองงาน?"
"เรามาตกลงกันดีกว่า ว่าจะให้พี่เตตามจีบน้องชีน หรือน้องชีนจะตามจีบพี่เอง?" อ้อล้อไปมั๊ยกู
"สยองทั้งสองอย่างเลยวะ"
"เชี่ย...โน่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา แล้วตกลงจะเอาไง?" อย่าให้เหวี่ยงขอร้อง
"ก็อยู่กันไปอย่างนี้แหละ...อยู่กันมายังไง ก็อยู่กันไปอย่างนั้น"
"ควาย...นั่นแหละกูกำลังตามจีบมึงอยู่...อย่าบอกนะที่ผ่านมามึงไม่รู้ว่ากูจีบมึง"
"เหรอ...กูนึกว่ามึงอยากเป็นพ่อกูซะอีก เห็นดูแลทุกอย่าง หึหึหึ" กูเกลียดมึง.....ไม่ลง
"เออเออ ยังไงก็ได้ แต่กูไม่ไม่เป็นเพื่อนกับมึงจริงๆนะ..."
"งั้นยอมให้จีบก็ได้..." มันยักคิ้วแบบเท่ห์ให้ผมทีหนึ่ง
"จริ๊ง?"
"จีบให้ติดละกัน..."
"เดี๋ยวจะไปกว้านซืื้อกาวทั่วทั้งจังหวัดเลยจะได้ติดเร็วๆ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" ผมว่าชีนมันก็เปิดใจให้ผมมากขึ้นนะ มันยิ้มให้ผม หัวเราะให้ผม พูดล้อเล่นกับผมได้แล้ว แต่แค่นี้ผมยังไม่พอใจหรอกครับ เพราะผมอยากให้มันพูดเองว่าผมกับมันเป้นแฟนกัน
"ไม่เคยเห็นคนหัวเราะเหรอ นั่งจ้องอยู่ได้" อ้าว ผมจ้องหน้ามันอยู่เหรอ
"คนหัวเราะนะเคยเห็น...แต่ที่หัวเราะแล้วน่ารักนะเพิ่งเคยเห็นมึงนี่แหละ..." ผมเริ่มจีบมันแล้วนะ หยอดนิดหยอดหน่อย
"ถ้าคิดว่ากูจะเขินกับไรแค่นี้....ฝันไปเหอะ" ควาย!!!!!!!
"ตกลงจีบได้นะ?"
"จีบนะได้...แต่จะติดหรือไม่อีกเรื่องนะ"
"มึงก็อย่าใจแข็งกับกูนักสิวะ"
"ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว...กูหิว พาไปหาไรกินหน่อยสิ...นั่งรถมาเหนื่อยด้วย"
"อยากกินไรละ?"
"ไรก็ได้...หิว..."
"กินกูป่๊ะ?"
"โวะ....ให้ไวเลย หิว...." หึหึหึ...ผมมีความสุขจังครับ
อย่างน้อยตอนนี้มันก็ยิ้มให้ผมได้แล้ว อีกไม่นานมันก็คงจะเปิดใจให้ผมมากขึ้น ผมจะรอวันนั้น
-
เขินแทนชีนได้ป่าวอะ :-[
-
ถือว่าขยับไปอีกขั้น
ดีใจด้วยนะเต
ป.ล.เห็นแววคู่ใหม่นะ ต่อกะจืด(?)
-
ผมจะเกลียดมันตอนนี้ยังทันมั๊ย...
สำหรับคำถามนี้ของพี่เต
มีคำตอบเดียวคือไม่ทันแล้วจ้ะ พี่เตตตตตตตต
ได้ข่าวว่ารักเค้ามากด้วย แล้วจะกล้าเกลียดเร๊อ
:laugh:
-
อย่างน้อยโอกาสก็มาแล้ว
สู้ๆๆเข้าเต ผมเป็นกะลังใจให้
-
อย่างน้อยก็เข้าใจมากขึ้นล่ะนะตอนนี้
อิอิ อมยิ้ม
-
ความหวังเริ่มงอก อีกไม่นานความรักจะผลิบาน
-
เต อย่างน้อยชีนก้อไม่ใจร้ายเท่ารัยแล้วเนอะ
-
ตกลงเป็นคู่รักทดลองแล้ว โปรกี่เดือนอ่ะ
-
ดีใจแทนเต ><
ชีนแอบเขินด้วยอ้ะะะ :-[ :o8:
-
เป็นสัญญาณเริ่มที่ดี :o8:
เดี๋ยวเราจะช่วยเตกว้านซื้อขาวจากทั่วทุกมุมโลกเลย
ถ้าไม่พอจะเคี้ยวให้ด้วยเลยเอ่า ดูดิมันจะติดไม่ติด :laugh:
คุณดิวน่ารักอัพทุกวันเลย o13
-
กรี้ดดดดดด :-[ :-[
-
เย่ เย เย้ สำเร็จ
คืบหน้าไวๆนะพี่ดิว
:กอด1: :L2:
-
อ่านไปยิ้มไป ชีนแอบเขินด้วยอ่ะ น่ารัก :-[ :-[
-
ชีวิตในมหาลัยมีไรให้ผมทำเยอะแยะเลยครับ ไหนจะต้องปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ การรับน้อง การเริ่มต้นเรียนรู้ในห้องเรียนที่ต่างจากมัธยม การต้องอยู่ในที่ที่ไม่ใช่บ้านของตัวเอง ผมต้องปรับตัวจนหัวหมุนเลยแหละ
เปิดเรียนมาได้อ่ทิตย์หนึ่ง ด้วยความอัจฉริยะในด้านมนุษยสัมพันธ์เป็นเลิศ เลยได้เพื่อนมาตั้งคนหนึ่ง ส่วนที่เหลือผมยังจำชื่อไม่ได้เลย
"ชีน...หาไรกินกันดีกว่า เดี๋ยวช่วงบ่ายต้องเข้าเรียนอีก"
"เอาดิ..." นี่แหละครับเพื่อนผมคนนั้น มันชื่อพีท มันเป้นเด็กจากทางภาคกลาง ที่เหลือไม่รู้แล้ว
"แล้วมึงอยากกินไรละ..."
"กูอยากกินปลาช่อนจากอเมซอน มีเปล่า?..." กวนนิดๆกระชับความสัมพันธ์
"งั้นเดี๋ยวกูพามึงไปกินปลาดุกจากอลาสกาเลยดีกว่า...." พีทมันบอกว่าผมเป็นพวกกวนส้น แต่กวนแบบเงียบๆ ผมเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ
คนที่โรงอาหารไม่ค่อยเยอะเท่าไร อาจเป็นเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเที่ยง โต๊ะเลยว่างเพียบ
ต่างคนต่างก็แยกกันไปซื้อของที่อยากกิน แล้วก้กลับมาเจอกันที่โต๊ะ
"ชีน...ตกลงมึงหาได้เปล่าวะปลาช่อนจากอเมซอนนะ"
"ป้าเค้าบอกว่าหมดพอดีให้มากินใหม่พรุ่งนี้ กูเลยซื้อหมูกรอบมากินไปก่อน มึงละ ปลาดุกอลาสกา?"
"แม่ค้าบอกว่าช่วงนี้ฤดูวางไข่ เค้าห้ามจับ กูเลยได้กะเพราไข่เยี่ยวม้ามาแทน...หึหึหึ"
ก็นั่งโซ้ยกันแหละครับทีนี้
อิ่ม.....
"ชีน..."
"ไร?"
"กูว่ารุ่นพี่คนนั้นกำลังมองมาทางมึงเปล่าวะ?" ผมก็หันไปตามสายตาของพีท........แล้วก็หันกลับมาอีกครั้ง
"ตาเค้า อยากมองก็เรื่องของเค้า"
"มึงรู้จักรึเปล่า?"
"..............." ก่อนที่ผมจะตอบ ไอ้คนต้นเรื่องก็มายื่นที่โต๊ะพวกผมแล้ว
"ขอพี่นั่งด้วยนะครับ...."
"โต๊ะว่างเยอะแยะ มานั่งตรงนี้ไม?"
"มึงพูดอย่างนี้กับรุ่นพี่ได้ไง...นั่งเลยครับพี่ ตรงนี้ที่ยังว่างอยู่..." ถึงมึงไม่เชิญ มันก็นั่งอยู่แล้ว
"ขอบคุณครับน้อง..." น้าน นั่งข้างผมซะด้วย
"พี่เรียนคณะสาขาไรครับ...ผมไม่คุ้นหน้าพี่เลย?"
"พี่เรียนคนละคณะกับพวกเรานะ...."
"แล้วถ่อสังขารมาถึงนี่ทำไม นี่มันโรงอาหารของคณะพวกผมนะ..." ก็ผมบอกมันแล้วว่าอย่ามาที่คณะ พูดแล้วทำไมไม่ฟังกันบ้าง
"ชีน...ทำไมพูดกับรุ่นพี่แบบนั้น ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะครับพี่ พอดีมันติดลบเรื่องมนุษยสัมพันธ์นะ"
"พี่รู้ดี...ไม่เป็นไรหรอก แค่มันไม่กินหัวพี่เข้าไปก็ดีโขแล้ว"
"พี่รู้จักกับมันเหรอครับ" พีทมันเหล่มาทางผม
"พูดกันมากจริงโวะ....พีทเดี๋ยวเจอกันที่ห้องเรียนเลยนะ" ผมเลยเดินลุกออกมาเลย
"ชีน...รอกูด้วย" มันวิ่งตามมาทำไม ไม่มีเรียนรึไง
"ตามมาทำไม...?"
"แล้วหยุดรอทำไม?"
".........."อ้าว ผมหยุดเดินตอนไหน....
"กูตามมึงทันแล้ว งั้นเราเดินไปพร้อมกันนะ..."
"เย็นนี้ว่างมั๊ย?"
"ไม่รู้"
"มึงบอกให้กูจีบมึงได้ แต่มึงไม่เปิดโอกาสให้กูจีบมึงได้เลย โทรไปก็ไม่รับ มาหาที่คณะก็ไม่ได้ ชวนไปไหนก็ปฏิเสธตลอด"
"งั้นเย็นนี้มารับกูหน้าหอละกัน 6 โมง ห้ามสาย กูไปเรียนละ"
"ครับ...."
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเจอมัน แต่ช่วงนี้ผมมีอะไรต้องทำมากมาย เลยอยากจะใช้เวลากับตรงนั้นให้เต็มที่
ไอ้ที่โทรแล้วผมไม่รับเพราะผมเหนื่อยมาก รับน้องทุกเย็น กลับถึงห้องพักก็สลบคาเตียง
ไม่ให้มาหาที่คณะเพราะ อันนี้เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าไม่อยากให้มา
ไม่ไปไหนกับมันเพราะ ไปไหนแล้วคนมองทุกที ทำตัวไม่ค่อยถูก แล้วถ้าไปพร้อมกับเพื่อนของมันด้วยแล้วนะ ผมนี่โดนแซวจนแทบมุดดินกลับหอแน่ะ
"ชีน...ชีน...ทางนี้โว้ย" ใครเรียก
"ไปเรียกมันทำไม?"
"ชิส์...กูจะเรียกเพื่อนกู ชีน ทางนี้เว้ย...." รู้กันรึยังครับว่าใคร
"เป็นไงบ้างมึง ไม่ค่อยได้เจอกันเลย "
"ก็เหนื่อยวะ แต่หนุกดี ต้องปรับตัว ต้องรับน้อง แล้วมึงละไอ้น่ารักเป็นไงบ้าง"
"อ่อน..จะคุยกันอีกนานมั๊ย กูหิว...." ตัวมารชัดๆ
"อ้าว...มึงมาตั้งแต่เมื่อไรวะ กูไม่เห็น เลยไม่ได้ทัก"
"มาก่อนมึงก็แล้วกัน...ไม่งั้นอ่อนก็คงไม่ได้เป้นของกูหรอก..." แล้วมันเคยยอมผมที่ไหนละ
"โจ๊ก...มึงพูดไรของเนียะ ชิส์..." จูนมันก็ฮุกซ้ายท้องแฟนมันเบาๆ แต่ผมว่าจุกเลยนะ
"เจ็บนะเว้ย ผิดรึไงกูพูดความจริง....พอแล้วพอแล้ว กูจุก "
"เงียบปากไปเลยนะ....ชีน เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ว่างมั๊ย?"
"เย็นนี้เหรอ...อืม....คือ..."
"ไม่ว่างเหรอ...งั้นไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้"
"โทษทีนะ"
"เอ๊ย ไม่เป็นไร...งั้นพาไอ้บ้านี่ไปกินข้าวก่อนนะ..."
"เจอกันวันหลังนะไอ้น่ารัก...แต่ไม่อยากเจอมึง" ประโยคหลังนี่ผมหันไปบอกกับไอ้โจ๊กครับ หมั่นไส้
"กูอยากเจอมึงตายแหละ....อ่อนเย็นนี้พากูไปซื้อยาสีฟันด้วยนะ..." มันลากจูนออกเดินไปแล้ว
"ปากมึง...มึงก็ไปซื้อเองดิ..."
"ปากกู...แล้วใครจูบ...แล้วกูใช้จูบใคร..."
"ย้ากกกกกกมึงตายซะเถอะไอ้บ้า..." ดูๆไปพวกมันก็น่ารักดีนะครับ คนหนึ่งชอบยั่วโมโห อีกคนก็ยั่วขึ้นเหลือเกิน
"กูอยู่หน้าหอมึงแล้ว...จะลงมายัง?"
"กูนัดหกโมง...แล้วนี่แหกตาดูว่ามันกี่โมง"
"หึหึหึ...เพิ่งห้าโมง...ก็คนมันคิดถึง อยากเห็นหน้านี่หว่า"
"งั้นก็รอไปข้างล่างนั่นแหละจนกว่าจะถึงเวลานัด" ผมนีี่ยังนอนกลิ้งไปกลิ้งบนเตียงอยู่เลย
"ใจร้ายวะ ขอขึ้นไปรอบนห้องมึงได้เปล่า?"
"เรื่องรึไง...รออยู่นั่นแหละ..."
"เออ!!! กูรอยู่นี่ก็ได้"
ผ่านไปแล้ว 20 นาที
เลิกแกล้งก็ได้
ผมเลยเดินลงไปหน้าหอพัก...
ลงมาถึงปุ๊บ...ก็เห็นมันปั๊บ
ว่าทำไมมันไม่เดือดร้อนที่จะรอ เพราะมันกำลังคุยปร๋อกับประชาสัมพันธ์สาวสวยของหอผมอยู่นี่เอง
"มีเพื่อนคุยแล้ว งั้นกูขึ้นห้องก่อนนะ" ผมหันหลังดินกลับ
"เอ๊ยมึงรอกูด้วย...ขอตัวก่อนนะครับ แล้วไว้คุยกันนะ....เอ๊ยมึงรอกูด้วย" ไม่รอโว้ย
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ...ชีน เปิดประตูให้กูหน่อย นะนะนะนะ กูเคาะจนเมื่อยมือแล้วนะ"
"เมื่อยมือก็ใช้หัวเคาะแทนสิ..."
"ใจร้ายวะ..."
"แกร๊ก.....เข้ามา รำคาญเคาะอยู่ได้" ที่เปิดให้เพราะรำคาญหรอกครับไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นเลย
"มึงโกรธเหรอ..."
"โวะ..พูดมาก รอหน้าทีวีนี่แหละ เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน"
"ชีน....."
"ว่าไงคร้าบบบบบบบบคุณเต กระผมจะไปอาบน้ำแล้ว หิว" ผมโผล่หน้ามาจากห้องนอน
"คิดถึงนะ"
"กินไรสั่งเลยนะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง" มันพาผมมาทานข้างที่ห้างดัง คนเยอะน่าดูเลยครับ
"ไม่บอกกูก็จะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว....พี่ครับผมขอ..............." แล้วผมก็สั่งแบบเลี้ยงโต๊ะจีนช้างกันได้เลย
"คิดถึงอาหารที่มึงซื้อไปให้ตอนอยู่ที่บ้าน...อร่อยดี กูชอบ ว่าแต่มึงซื้อร้านไหนวะ กลับบ้านกูจะได้ไปซื้อบ้าง"
"มึงชอบจริงเหรอ?"
"อืม อร่อยดี"
"หึหึหึ...." หัวเราะอะไรของมัน
กินเสร็จก็มาเดินย่อยกันที่ซุเปอร์มาร์เก้ต
"ชีน...ของใช้มีครบรึเปล่า ขาดไรบ้าง..."
"ครบมั้ง ไม่รู้สิ "
"เอาไงแน่.."
"ก็คนมันไม่ได้สังเกต"
"งั้นซื้อเผื่อไว้เลยดีมั๊ย"
"ไม่ต้องหรอก ถ้าหมดเดี๋ยวกูซื้อเอง"
"ตามใจ..." นี่ไม่คิดจะตื๊อหน่อยเหรอ โวะ
"ให้พี่เตขึ้นไปส่งบนห้องมั๊ยครับน้องชีน..."
"มากไปและๆ...กลับไปได้แล้วไป"
"ขอขึ้นไปหน่อยได้เปล่า? นะนะนะ"
"เพื่อ?"
"อยากอยู่กับเธอให้นานกว่านี้" มาเป็นเพลงเลยครับทีนี้ แต่เพี้ยนไปหน่อยนะ
"พอพอ...จะขึ้นก้ตามนะ"
"ขอบคุณก๊าบ...."
นี่ผมกำลังใจดีกับมันมากไปรึเปล่า
"นี่กูขึ้นมาห้องมึงนะ สนใจกูหน่อยสิ..."
"ก็มึงขอขึ้นมาเอง กูไม่ได้ชวน งั้นไม่ต้องมาเรียกร้องความสนใจ ไม่พอใจ ก็กลับไปได้แล้ว แล้วก็อย่าพูดมาก กูจะดูทีวี"
"หื้อ........." มันเอาหัวขยี้กับหมอนน่าดูเลยครับ หึหึหึ ปัญญาอ่อน
"ชีน?"
"ไรอีก?.....พูดมากอยู่ได้"
"พูดมากกับผีมึงสิ กูเงียบมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ"
"ออ...เหรอ"
"เออ....เงียบจนนึกว่าตัวเองเป็นใบ้ไปแล้ว"
"งั้นก็กลับหอมึงไปได้แล้ว กูจะนอน"
"ชีน...?" คราวนี้มันเรียกเสียงแบบหงอยๆนะครับ
"มีอะไร" ผมเลยหันไปมองหน้ามันซะหน่อย
"กูได้ข่าวว่ามึงป๊อบมากทั้งในรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่"
"เหรอ....กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ป๊อบเหรอครับ ก็เห็นคนมองๆผมกันเยอะนะ แต่ไม่เห็นมีใครเข้ามาคุยด้วยเลย นอกจากไอ้พีท
"ถ้ามีคนมาจีบ...มึงจะสนใจเค้ามั๊ย?"
"ก็ต้องดูก่อนว่าคนๆนั้นน่าสนใจมั๊ย?" ผมยิ้มให้มันหน่อยๆ แสดงถึงความจริงใจ แต่มันนี่น้ามุ่ยเลยครับ
"นี่....กูจีบมึงอยู่นะ..."
"รู้"
"ชอบกูบ้างยัง?"
"มากกว่าเมื่อวาน"
"จริง?" มันยิ้มหน้าบานเลยครับ
"อืม...." ผมบอกแล้วไงครับว่าผมเป็นคนชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเอง ผมไม่หลอกตัวเองหรอก เพราะเวลาของผมมันมีค่าทุกวินาที
"งั้นเราเป็นแฟนกันยัง?"
"ยัง...."
"............." หน้ามันหดเหลือนิ้วครึ่งเลย ฮ่าๆๆๆๆ
"พยายามอีกหน่อยดิ...."
"จริงนะ?..."
"อืม....."
"คอยดูนะถ้าวันไหนมึงชอบกูแบบมากๆนะ กูจะเล่นตัวให้มึงชักดิ้นชักงอตายไปเลย"
"บ่นไร....ฟังไม่รู้เรื่อง กลับไปได้แล้วไป จะนอน"
"นอนด้วยได้ป๊าว?"
"หน้าประตูห้องว่าง เชิญดิ...แต่คนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะหน่อยนะ"
"ใจร้ายตลอด ทำร้ายจิตใจกันตลอด...."
"กลับไปได้แล้ว กูง่วง" ผมดันหลังไปที่ประตู แล้วเปิดประตูรอให้มันไสหัวตัวเองกลับไป
"อยากนอนด้วยอ่ะ" แน่ะ ยังมีทำตาละห้อยใส่อีก
"ถ้างอแง วันหลังกูไม่ให้ขึ้นมาบนห้องแล้วนะ..."
"โอ๊ะ...มึงใช้คำว่างอแง น่ารักวะ เหมือนคนเป็นแฟนกันเลย..ชอบๆๆ" ผมด่าแต่มันกลับชอบ ประสาท
"ปัญญาอ่อน ไปได้แล้ว..."
"งั้นฝันดีนะครับทีรัก.....จุ๊บ...."
"เอ๊ย!!!!!!!!!" มันจุ๊บปากผมนะ...
เรื่องของดิวจะดำเนินไปเรื่อยๆนะครับ
ไม่ได้มีอะไรหวือหวาหรือน่าหวาดเสียว
แต่อ่านแล้วมีแอบยิ้มได้นะ ...
วันนี้มีสองจอโผล่มาให้หายคิดถึงกันด้วย
ขอบคุณทุกเม้นท์นะครับ กำลังใจขั้นสุดยอดเลยแหละ
โค้งงามๆ ขอบคุณครับ
-
อมยิ้มได้จริงๆค่ะคุณดิว
ชอบการเขียนแบบนี้จังเลยค่ะ มันดูเรื่อยๆแต่อ่านเพลินดีค่ะ
ทั้งสองคนน่ารักมาก คุณดิวด้วยน้า
+1ให้ค่ะ
-
เอาใจช่วยพี่เต ให้ชนะใจชีนซะที
-
อ้ากกกกกก ชอบ เราอยากอ่านสองจอเล้กๆ มีใครสงเคราะห์มั้ย เราหาไม่เจออะ
เรานึกว่าเตจะได้ค้างบ้านชีนซะแล้วนะเนี่ย อุส่าห์ได้ขึ้นห้องมาและ
-
แอร๊ยยยยยชอบบบบบ^_______^
มีสองจอ(โจ๊ก-จูน)ด้วยยังน่ารักเหมือนเดิม
อ่านไปก็ยิ้มไป :t2: :t2: :t2:
-
ว้าว! ได้เจอสองจอด้วยคิดถึงมาก!! ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มแก้มแตกเลย น่ารักอะ!!
-
เต สู้ ๆ ตื้อเข้าไว้
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
คิดถึง 2 จอ สุด ๆ โผล่มานิด ๆ ให้ได้ชื่นใจ
-
อร๊ากกกกกกกกกก
เตจะน่ารักเกินไปแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาา
ชีนก็ เมื่อไหร่จะรักแบบจัดหนักซะทีนะ อิอิ
เป็นตอนที่น่ารักจริงๆ นั่งอ่านไปก็ยิ้มไปจนหุบไม่ลง
ฮี้วววววววววววววว
-
เรื่องของดิวจะดำเนินไปเรื่อยๆนะครับ
ไม่ได้มีอะไรหวือหวาหรือน่าหวาดเสียว
แต่อ่านแล้วมีแอบยิ้มได้นะ ...
วันนี้มีสองจอโผล่มาให้หายคิดถึงกันด้วย
ขอบคุณทุกเม้นท์นะครับ กำลังใจขั้นสุดยอดเลยแหละ
โค้งงามๆ ขอบคุณครับ
ไม่เป็นไรค่ะ เขียนมาในแบบของคุณดิว ก็ดีแล้ว
สนุกสนาน หวาน เศร้า ปนฮา
แต่ขอหวือหวาบ้างซักนิดก็ดีนะคะ
พอให้หัวใจได้สูบฉีด อิอิ
แต่ไม่ถึงขนาดต้องจัดหนักก็ได้ :laugh:
-
อมยิ้มแบบเบาๆo*_*o
-
+1 ไประ
จริงๆอยากบวกร้อย บวกล้าน ให้เลยนะเนี่ย
เป็นสามตอนแบบ Non stop หายคิดถึงเลย
ตอนนี้ซีนน่ารักมากกกกกกกกกกก ชอบๆ เข้าใจความรู้สึกซีนนะ ชัดเจนดี
ตอนนี้กำลังอยู่ในสภาวะเดียวกับซีน แต่คนที่มาตามจีบ ไม่เห็นจะทำตัวน่ารักเหมือนพี่เตเลยอร๊าาาา
โอ่ย เซ็งๆ ๆ
,,
โจ๊กจูนโผล่มาด้วย น่ารักตลอดอะสองคนนี้
,,
รักน้องดิว .. มากกว่าเมื่อวานเหมือนกัน มาต่อเร็วๆ น๊าา
ปล. มีกลิ่นจืดกับต่อ ทะแม่งๆ สงสัยเรื่องนี้จะมีภาคสามอ๊ะป่าวเนี่ยย
-
หุหุ เตพยายามเข้าเอาชนะใจชีนให้ได้น๊า
-
อ่านทันแล้วดีจัยอ่ะ
อ่านตอนแรกแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะ
แต่่าสุดแฮปปี้(นิดๆ) แล้วหนิ
ปล. อยากให้เตเล่นตัวบ้างจังง. งงงงง
-
คิดถึงสองจอเด้ออออออออ
วันนี้ชินมันน่ารักกว่าเมื่อวานแล้วนะ :laugh:
สัญญาณที่ดี สู้ต่อไปนะเต
กระโดดกอดคุณดิว :กอด1:
-
ตามติดและติดตาม !!! น่ารัก ๆ ดิวจ๋ามาต่อไวไวจะเป็นพระคุณมากกกก
อยากอ่านต่อแร้ววววว
-
เรื่อยๆ เลยนะพี่ดิวววววววว
กำลังสนุกมากๆเลย
:กอด1: :L2:
-
:z13: :z13:
จะได้มาต่อเร็ว ๆ
รอ รอ รอ
-
คิดถึงเต เบาๆ :L2:
-
เข้ามาดันนน
-
"วันนี้รักกูมั๊ย?"
"วันนี้รักกูรึยัง?"
"วันนี้รักกูมากมั๊ย?"
"วันนี้รักกูหน่อยนะ?"
"วันนี้รักกูนะ?"
"วันนี้รักพี่เตหน่อยนะครับน้องชีน?"
นี่คือคำถามที่ผมต้องใช้ถามชีนทุกวันในช่วงที่เรากำลังดูๆกันอยู่
แล้วคำตอบที่มันมีให้ผมก็ไม่ถึงกับเศร้าหรอก แต่ก็ยิ้มได้ไม่เต็มที่ มันแบบครึ่งๆกลางๆ
แต่ถ้าถามว่าผมเหนื่อยมั๊ย ท้อมั๊ย คำตอบคือไม่...
แต่อาจจะมีบ้างที่น้อยใจ ขุ่นใจ ไม่เข้าใจ ทำไมทีกับคนอื่นพูดดีดีด้วยได้ แต่กับผมพูดกันทีไร ทะเลาะกันทุกที ไม่ทะเลาะก็เดินหนีหรือไม่ก็เงียบใส่กันซะงั้น...ทำไมไม่เคยคิดถึงใจกันเลย
"เชี่ย!!!!กูก็คนมีหัวใจนะเว้ย ลูกมีแม่นะเว้ย ถึงจะกำพร้าพ่อก็เหอะ!!!!"
"เชี่ยเตเป็นบ้าไรมึง!!!อยู่ๆก็ตะโกนออกมาได้ คนมองกันทั้งห้องแล้วมึง...." อ้าวเหรอ ผมตะโกนออกมาเหรอ คิดว่ากำลังตะโกนอยู่ในใจแบบดังๆซะอีก
"ถ้าการสอนของฉันมันทำให้คุณอึดอัดมากถึงกับต้องตะโกนออกมาขนาดนี้..เชิญนอกห้องนะค่ะ เผื่อจะช่วยให้คุณหายอึดอัดได้บ้าง" ซวยเลย อาจารย์พูดซะขนาดนี้ สายตาเกือบร้อยพุ่งปรี๊ดตรงมาทางผม นี่ถ้าเป็นเข็มนะ ตัวผมคงพรุนไปหมดแล้ว ส่วนไอ้เพื่อนโคตรรักสองคนตอนนี้มันถอยร่นลงไปนั่งแถวหลังผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รักกูจริงนะพวกมึง ฮึ่มมมมมมมมม
"ขอโทษครับอาจารย์.....ขอโทษครับทุกคน" ผมลุกขึ้นขอโทษอาจารย์และผงกหัวขอโทษเพื่อนๆ ส่วนไอ้ต่อกับไอ้จืดนี่ส่ายหัวใหญ่เลยครับ ประมาณว่า 'มันไม่ใช่เพื่อนผมครับ'
"วันนี้พวกมึงทำกูแสบนะ...ทิ้งกูเฉยเลย" ผมกำลังนั่งสวดไอ้จืดที่โรงอาหาร ส่วนไอ้ต่อกำลังไปซื้อข้าวอยู่
"ก็แหมมึง...กูตกใจไง ทำไรไม่ถูก เลยแบบก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว...ไอ้ต่อชวนกู ใช่ๆ ไอ้ต่อมันชวน..." โบ้ยใส่เพื่อนเลยนะมึง น่าคบมาก
"มันชวน มึงก็ไปงั้นสิ ใจง่ายว่ะ...."
"มั้ง...ก็กูมันไม่ใจแข็งเท่าน้องชีนของมึงนิ..." โอ๊ย ปวดใจ
"พูดทำไมเนี่ย คนยิ่งปวดใจอยู่...มึงคิดดูนะจืด คนบ้าไรใจแข็งโคตรอ่ะ กูนี่เช้าถึงเย็นนี่แทบจะหมอบคลานเข้าหา มันยังไม่ยอมเป็นแฟนกับกูอีก...สงสัยมันอยากลองของ เดี๋ยวพ่อจับข่มขืนเลยนิ...."
"มึงกล้า?"
"กล้ากับผีมึงสิ แค่มันไม่ยอมคุยด้วย กูนี่แทบประสาทแดก...ขืนจับมันกดจริงๆนะ มันคงกระทืบกูจมดินแน่...."
"มึงแน่ใจ๊ว่ามึงจะได้จับน้องมันกด กูว่ามึงนะน่าโดนกดมากกว่าวะ"
"มันกด กูกด หรือเปลี่ยนกันกด กูยอมทั้งนั้นแหละ ขอตอนนี้มันยอมเป็นแฟนกับกูก็พอแล้ว" อึ๋ยยยยย ทำไมการที่จะทำให้ใครซักคนมารักเรา มันช่างยากช่างเย็นขนาดนี้วะ ทีผมจีบคนอื่นเมื่อก่อนไม่เห็นยากขนาดนี้เลย
"ข้าวมาแล้ว....อ่ะจืดข้าวมันไก่ของมึง...." ไอ้ต่อมันมันส่งข่าวให้จืด แล้วนั่งลงข้างๆผม แต่ตรงกันข้ามกับจืด....
"อ้าว แล้วข้าวกูอ่ะ"
"มึงกิน มึงก็ไปซื้อเองสิครับคุณเพื่อน กูทาสมึงเหรอ?"
"สองมาตรฐานวะ ทีกับจืดมึงยังซื้อให้ได้เลย ไมมึงเป็นทาสจืดมันเหรอ"
"ทาสรักวะ...หึหึหึ" หืม?หมายความว่าไงวะต่อ สมองกูประมวลผลไม่ทัน
"พูดบ้าไรของมึงไอ้ต่อ กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ!!!!" อ้าว...แล้วไมจืดต้องโวยวายขนาดนี้ด้วย....ผมก็งงสิครับ
"เอ๊ยจืด กูล้อเล่นน่า จริงจังไรนักหนาวะมึง เดี๋ยวนี้กูล้อไรมึงพุ่งปรี๊ดทะลุเพดานตลอดเลยนะเว๊ย..."
"จริงๆ กูเห็นด้วยต่อ"
"กูไม่กระทืบมึงให้ตายคาส้นก็บุญหัวมึงเท่าไรแล้ว เชี่ย กูเล็งใครไว้กี่คน แม่ง มึงเก็บหมด...ล่าสุดนี่น้องกล้วย กูจำได้ มึงอย่ามาเนียนทำลืม...."
"จริงๆ กูเห็นด้วยจืด"
"เต...ตกลงมึงอยู่ฝ่ายไหนวะ"
"กูเป็นพวกไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด กูฝักใฝ่แต่น้องชีนโว้ยยยย.... ใครถูกว่ากันถามถูก แต่ถ้าใครผิด กูรอซ้ำเติม..."
"เชี่ยเต หุบปากไปให้สนิทเลยนะมึง ไม่ช่วยแล้วยังมาซ้ำเติมกูอีก น่าคบนะมึง " ก็น่าคบพอๆกับมึงแหละไอ้ต่อ
"หยุดเลยไอ้ต่อ ไม่ต้องไปว่าเต เรื่องนี้มันไม่เกี่ยว กูกับมึงเท่านั้น "
"เอ้ย เรื่องมันแล้วไปแล้วนะจืด อย่าไปคิดมาก กินข้าวเร็ว กูซื้อมาให้แล้ว..." ต่อมันพูดด้วยดีดี น้ำเสียงนิ่มๆ เพราะผมกับต่อรู้ดีว่าถึงให้จืดโกรธมากแค่ไหน แต่ถ้าพูดกับมันประมาณนี้ มันก็หายโกรธแล้ว นับว่ามึงซวยของแท้เลยจืด
"มึงก็อย่างนี้ตลอด...ทำให้กูโกรธ แล้วมาพูดดีด้วย ซื้อข้าวมาให้ทุกที เห็นกูเป็นไอ้ด่างรึไง...ฮั่มมมม" ปากว่าไปนั่น แต่มือนี่ป้อนเข้าปากไม่หยุด
"ไม่เกี่ยวเลยมึง...ถึงกูไม่ทำไรผิดกับมึง กูก็ซื้อข้าวให้กินตลอดเหอะ...ไม่สำนึกนะมึง..." อันนี้จริงครับ
"ไอ้ต่อ...กูถามไรหน่อยดิ...กูเองก็สงสัยมานานแล้ว?" ผมเป้นคนตั้งคำถามบ้าง
"ถามได้ แต่กูจะตอบหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง" เหมือนมันจะรู้ว่าผมจะถามอะไร
"ทำไมมึงถึงชอบจีบผู้หญิงที่จืดมันเล็งไว้ตลอดวะ ตั้งแต่เราสนิทกันใหม่เลยนะเว้ย ทำไมวะ?" สงสัยคำถามนี้น่าสนใจ จืดถึงเงยหน้ามารอฟังคำตอบด้วย
"ก็มันสเป็คกู...."
"หืม ?/ ห๊า?"
"เรื่องของกูน่า...จืดกินข้าวไปเลย ส่วนมึง ได้เวลาไปหาคนที่มึงฝักใฝ่แล้วนิ...ไปได้แล้ว ชิ่วๆๆๆๆ" แฮ่ะๆๆๆๆนี่แหละครับเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่ยอมไปซื้อข้าวมากินซะที เพราะผมรอจะไปกินกับคนที่ผมฝักใฝ่ด้วย แต่มันไม่ยอมฝักใฝ่กับผมซะที
"หวัดดีครับน้องพีท หวัดดีครับ.......มึง" ผมทักทายน้องพีทเสร็จก็หันไปทักทายมันบ้าง แต่มันแบบโคตรไม่สนใจผมเลย นั่งยัดข้าวเข้าปากอย่างเดียว คำสุดท้ายจากน้องชีน เลยกลายเป็น มึง อย่างที่เห็นกัน....แน่ะ มันยังไม่สนใจผมอีก
"หวัดดีครับพี่เต...วันนี้มาช้านะ พวกผมกำลังจะกินกันเสร็จแล้ว..." ผมจะหันมาจีบน้องพีทตอนนี้ยังทันมั๊ย...ชื่นใจน้องเอ้ยยยยย...เออวะพีทมันกินเสร็จแล้ว ส่วนชีนมันยังนั่งกินอยู่เลย...กินช้านะมึง ทำให้น้องพีทสุดน่ารักต้องรอ
"พอดีมีเรื่องต้องเคลียร์นิดหน่อย...ถ้ากินกันเสร็จแล้วก็ไปได้เลยนะ เเดี๋ยวพี่อยู่คนเดียวได้....."
"ไม่เป็น...เอ๊ยชีนจะไปไหนวะ?" ใช่ๆๆ อยู่ๆก็ลุกพรวดพราดเลย
"ก็เค้าบอกอยู่คนเดียวได้...แล้วกูกับมึงจะนั่งหัวโด่อยู่ทำไมละ..."
"ก็ไอ้ที่มึงนั่งเล็มๆบะหมี่จนอืดเต็มถ้วย เพราะมึงรอพี่เค้าไม่ใช่เหรอวะ?" เอ๊ยจริงดิ?...ยิ้มเลยกู
"พูดมากวะมึง...ไปไม่ไป ไม่ไปก็นั่งอยู่นี่แหละ... " แล้วมันก็ไปจริงๆด้วยครับ
"ชีน....."
" ไม่เป็นไรพีท เดี่ยวพี่ตามมันไปเอง ขอบใจมากเว้ย...."
"ไม่เป็นไรเฮีย...แค่นี้เบบี๋ๆ..." ผมว่าพีทมันเริ่มตีซี้ผมแล้วครับ เมื่อกี้ยังพี่เตอยู่เลย ตอนนี้มาเป็นเฮียซะแล้ว
"น้องชีนครับ....โห...รอพี่ด้วยสิครับ...ไม่เห้นมีควายให้ไล่เลย จะรีบไปไหนละครับ"
"ก็มีควายไล่ตามอยู่นี่ไง ถึงต้องรีบหนี..." แรงส์
"ขอโทษทีมาช้า ก้ไม่รู้ว่ารอนิ..."
"ใครรอ?" นั่นไง หันขวับเลย
"ช่างมันเหอะ...เลิกเดินไปคุยไปได้มั๊ย เหนื่อย"
"งั้นก็ไม่ต้องตาม...กูจะไปเรียนแล้ว..."
"อ้าว...." โน่น มันวิ่งเข้าตึกเรียนไปโน่นแล้ว แล้วผมเดินตามมาเพื่อ?... เพื่อมาส่งมันเข้าเรียนไง
"เลิกเรียนไปไหนกันดีวะ?"
"กูอยากเมาวะ..."
"กูเห็นมึงก็เมาทุกวันอยู่แล้วนะไอ้ต่อ..."
"เมาเหล้าตื่นเช้ามายังสร่าง...แต่เมารักทำไงให้หายวะ..." อารมณ์ไหนของมึงวะ แถมยังทำเสียงเหมือนคนเมาด้วย แต่กูเห็นด้วยแบบโคตรๆ...
"เชี่ยเต บอกกูหน่อยสิ ว่าทำไงให้หายเมารัก..."
"ถ้ากูรู้นะต่อ...ป่านนี้กูไม่มานั่งหัมทิ่มอยู่ตรงนี้หรอก...ถามจืดดูดิ...ดูท่าแล้วมันไม่เคยเมารัก"
"แหงดิ...ก่อนที่กูจะได้เมา ไอ้ต่อคว้าเรียบทุกที..." หึหึหึ ก็ถูกของมันนะ
"เอาจริงๆพวกมึง...เย็นนี้ไปไหนกันดี วันศุกร์แห่งชาตินะมึง พรุ่งนี้เสาร์ก็สวรรค์ มะรืนอาทิตย์ก็หายเมาค้างพอดี จันทร์ก็มาเรียน..." เบื่อ...เลยอยากชวนเพื่อนออกตระเวนราตรี จะว่าไปเปิดเทอมมาพวกผมยังไม่ได้เที่ยวกันเลย
"งั้นไปร้านเปิดใหม่ตรงซอย 11 เพื่อนกูบอกแจ่มมาก" ถ้าเรื่องสถานที่นี่ต้องคุณต่อครับ รอบรู้อย่างกะกูเกิ้ลมาเอง
"พวกมึง กูไม่อยากไป...."
"เอ๊ยจืดได้ไง มึงจะทิ้งพวกกูเหรอเนอะเตเนอะ..."
"ก็กูไม่อยากไปนี่หว่า...เมาทีไรกูปวดหัวค้างอยู่คนเดียวทุกทีเลย" จืดมันเป็นคนที่เมายาก แต่พอรุ่งเช้ามันจะปวดหัวค้างทุกที
"จืดไปนะ....กูขอร้อง" โห ไอ้ต่อลงทุนครับ ถึงขั้นอ้อน...อ้อนกันขนาดนี้แล้วมันจะเหลืออะไรละครับ
"คนเยอะวะมึง"
"วันศุกร์นี่หว่า...ไปหาที่นั่งกันเหอะ" พวกผมสามคนมองหาที่นั่งกัน
"เอ๊ยๆๆเต ต่อ จืด ทางนี้เว้ยทางนี้" รอดแล้วครับเพราะพวกผมเจอเพื่อนแล้วถึงไม่ได้นัดกันมาก็ตาม ผมรู้แล้วต่อไปถ้าผมหาเพื่อนคนไหนไม่เจอผมจะมาหาที่นี่ เจอแน่นอน
"มาไม่ชวนกันเลยนะพวกมึง...แต่ก็เอาเหอะตั้งวงตอนนี้ก้ยังไม่สาย..." เห็นด้วยไอ้ต่อ
กลุ่มผมตอนนี้มีกันประมาณ 10 คน กลุ่มใหญ่ใช้ได้เลยครับ
ตอนนี้ยังไม่ดึก เลยยังพูดกันรู้เรื่อง
"ไอ้เต เปิดเทอมมาได้กินน้องใหม่บ้างยังมึง" ไอ้เติ้ลถามครับ เบิ้มนี่เพื่อนคณะเดียวกัน แต่ต่างสาขา
"นั่นดิ...กูยังไม่เห็นมึงควงใครเลยนะเว้ย รุ่นน้องปีนี้แจ่มๆนะเว้ย " ไอ้เสือนี่สมชื่อจริงๆนะครับ เสือไบซะด้วย ล่าเนื้อตลอด
ไอ้ต่อกับจืดถึงกับขำพรืดออกมาเลย....
"กูก็มีเล็งๆแหละว้า...แต่ยังไม่ถึงเวลาตะครุบ..."
"เหรอ/เหรอ..." ไอ้ต่อ ไอ้จืด มึงเป็นเพื่อนกูจริงเหรอ
"แค่เล็งนะ ระวังมีใครตัดหน้านะเว้ย" กูก็เต็มที่แล้ว แต่มันไม่ยอมกูเองโว้ย
ยิ่งดึกยิ่งมันในอารมณ์ครับ ตอนนี้เพื่อนๆแยกกันไปมันตามแต่อารมณ์ของแต่ละคนจะปรารถนา บางคนโน้นกลางลานเลย เต้นจนลืมบ้านเลขที่ บางคนเปลี่ยนโต๊ะเพราะเจอสาว บางคนก็...เออนั่นแหละ
ที่โต๊ะเลยเหลือแค่ผม ไอ้เสือ แล้วก็จืด...ส่วนไอ้ต่อโน่นนั่งสีหญิงอยู่อีกฟากหนึ่งของร้าน
"มึงไม่ออกล่าเหยื่อเหรอวะเสือ?" นั่นดิ
"ก็ตอนนี้มีเล็งๆแล้วนี่หว่า...แต่ยังไม่ถึงเวลาออกล่า..."
"คนไหนวะ?"
"โน่น" ผมมองตามสายตาไอ้เสือแล้วก็ป๊ะกับ........
"น่ารักมั๊ยมึง...กูว่าโคตรแหล่มว่ะ..."
"ไม่ดีมั้งมึง...เห็นมั๊ยมันควงสาวมาด้วย" ผมว่าให้...แต่ใจนี่แบบโคตรกรุ่นอ่ะ
"เอ้า...กูจะเอามัน ไม่ได้จะเอาสาวมันซะหน่อย...รุ่นน้องมหาลัยเรานะเว้ย ได้ข่าวฮอตใช้ได้..." มันฮอตมัน กูการันตี....
"เอาไงวะมึง...?" จืดมันสะกิดผมยิกๆเลยครับ
"เอาไง เรื่องไร...เรื่องที่ไอ้เสือจะล่ามัน หรือเรื่องที่มันพาหญิง"
"ทำไมมึงถามเสียงแบบนี้วะ กูกลัวนะเว้ย..."
"กูไม่ได้เป็นไรทั้งนั้นแหละ...แค่เจ็บแต่ไม่ถึงกับตาย.."
"เต....."
"กูไม่เป็นไรจืด...ดื่มต่อเหอะ..."
"อ้าวเสือ...ไปไหนวะมึง?" ผมนะนิ่งไปแล้ว จืดมันก็เลยถามเองทั้งที่มันกับเสือไม่ค่อยสนิทกันซักเท่าไร
"ได้เวลาออกล่าแล้วไง...กูไปนะ ถ้าได้ เดี๋ยวพามาแนะนำ..." มันยักคิ้วให้ผมทีหนึ่ง
"ขอให้ล่าสำเร็จนะมึง...ฮึ..."
ผมเห็นไอ้เสือเดินเนียนเข้ากลุ่มนั่นได้สบาย สงสัยมันคงรู้จักกับคนในกลุ่มนั้นบ้าง แล้วมันก็เนียนนั่งข้างเหยื่อมันได้และมันก็ชวนคุยสำเร็จ ทีกับกูไมยากวะ กับคนอื่นโคตรง่าย....
ผมเห้นไอ้เสือบุ้ยบ้ายมาทางโต๊ะผม มันก็ยอมหันมองตาม
ผมเห็นมันไม่ชัดเพราะไฟในนี้มันสลัวมาก แต่ผมจำมันได้ทุกอย่าง เห็นมันชัดเจนในความรู้สึกของผม
ตามันกับตาผมสบกันในชั่วพริบตา ผมคิดไปเองรึเปล่าว่ามันชะงักนิดหนึ่งตอนเห้นผม
แล้วไอ้เสือก็ชวนมันมาที่โต๊ะ ดูท่าทางมันอิดออดนิดหน่อย แต่ในที่สุดก็ยอมตามมา
"ชีน...นี่พี่เต นี่พี่จืดหรือจอมดีวะ.."
"พี่จอมครับ..." จืดมันเล่นไปตามน้ำ แต่ผมอยากเล่นทวนกระแสน้ำ
"เสือ เก่งนี่หว่ามึง ออกล่าแป๊บเดียว ได้เหยื่อมาซะแล้ว..." ผมพูดออกไปแค่นั้น แต่หน้ามันนี่แทบกระโดดถีบปลายคางผมเลย
"หย่งเหยื่อไรวะเต รุ่นน้องเว้ย...ชีนนั่งก่อนดิ.เพื่อนพี่นิสัยดีทุกคน..."
"เหรอครับ...พี่จอมนะผมเชื่อ แต่อีกคนอยากเชื่อแต่เชื่อไม่ลง..." เอาแล้วไง ยัวะขึ้นตลอด ความอดทนต่ำเป้นเลิศ
"น้องชีนมาานั่งข้างพี่ก็ได้..." จืดมันลากชีนให้ลงนั่งข้างมัน แต่ดันตรงข้ามกับผมซะงั้น
"ไม่ทราบว่าน้องชีนมากับใครเหรอครับ นั่งกันเต็มโต๊ะเลย" เห็นมั๊ยผมพูดออกจะสุภาพ
"รุ่นพี่กับเพื่อน"
"สวยๆกันทั้งนั้นเลยนะครับ น้องชีนคงชอบ"
"ดูแล้วก็สบายตา จรรโลงดีครับ...พี่...เต" มันยิ้มเยาะผม ส่วนจืดดนี่นั่งแทบไม่ติดที่มันคงกลัวใจผมเพราะเวลาผมโมโหก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่กรณีนี้ผมไม่มีสิทธิ์ไปโมโหชีนหรอกครับ ถ้าจะดมโหต้องโทโหตัวเองมากกว่าที่ดันไปรักเขาข้างเดียว
"แล้วคนที่นั่งติดกับน้องชีนนี่เพื่อนหรือรุ่นพี่กันละครับ..."
"รุ่นพี่"
"ตกลงสองคนนี้รู้จักกันมาก่อนเหรอ คุยกันซะสนิทเลย" เสือมันคงงงที่ผมดันไปคุยกับเหยื่อมันแทนซะงั้น
"เปล่า...." เจ็บดีมั๊ยครับกับคำตอบของมัน ผมคิดว่าผมจะไม่เจ็บกับคำพูดแบบนี้ของมันแล้วนะ แต่พอเข้าจริงๆ ผมก็ยังคงเจ็บอยู่
มาแล้ว
ขอโทษนะครับที่หายไปหลายวันเลย
มีเหตุขัดข้องนิดหน่อย
-
จิ้มคุณดิวก่อนอ่าน
...............
โหย สงสารเตอะ ทำไมชีนพูดงี้
รอตอนหน้านะคะ
-
อ๊ากกก ก !! ค้าง ทะเลาะกันซะแล้ว :serius2: :serius2:
สงสารเต ชีนชอบพูดทำร้ายจิตใจเตตลอดเลยอ่ะ :monkeysad:
-
ชิน!! ไอ้เด็กปากดี พูดแต่ล่ะทีมันน่า...
อ๊าก ก ก หมันไส้ชินเว้ย
ยุให้เตเปลี่ยนใจดีมั๊ยเนี่ย ย
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารเต :m15:
ชีน มันจะทำร้ายจิตใจเตไปถึงไหนวะ
ตัวดิวคะ มาต่อเร็ว ๆ นะ
อารมณ์กำลังเศร้า ไม่อยากค้างคา
-
:o12: เห็นใจและสงสารเตอ่ะ
"เหนื่อยล้าเต็มที ไม่เห็นปลายทาง
ทำดีกี่ครั้ง ก็ยังเปลี่ยนเธอไม่ได้
ความรักที่ให้เธอ เหมือนน้ำซึมพื้นทราย
ยิ่งเติมยิ่งหาย มากเท่าไรก็ไม่พอ รู้ไหมมันท้อ
ความพยายามไม่เคยมีความหมาย กับคนอย่างเธอ
ต่อให้ทุ่มเทด้วยใจทั้งใจ ฉันทำด้วยรัก
แต่เธอมองความรักฉันมีค่าแค่ไหน
อยากใช้ความดี ชนะใจกัน
ให้ถึงวันนั้น ฉันต้องรอนานเท่าไร
ความรักยังสูญเปล่า ความหวังยังแสนไกล
รับรู้บ้างไหม หรือหัวใจเธอไม่มี บอกฉันสักที
ความพยายามไม่เคยมีความหมาย กับคนอย่างเธอ
ต่อให้ทุ่มเทด้วยใจทั้งใจ ฉันทำด้วยรัก
แต่เธอมองความรักฉันมีค่าบ้างไหม
ความพยายามไม่เคยมีความหมาย กับใจดวงนั้น
เธอตอบแทนฉัน ด้วยความเสียใจ
ฉันได้แต่หวัง ว่าอาจมีสักครั้ง ที่เธอไม่ทำร้าย
ความพยายามไม่เคยมีความหมาย กับคนอย่างเธอ
ต่อให้ทุ่มเทด้วยใจทั้งใจ ฉันทำด้วยรัก
แต่เธอมองความรักฉันมีค่าบ้างไหม
ความพยายามไม่เคยมีความหมาย กับใจดวงนั้น
เธอตอบแทนฉัน ด้วยความเสียใจ
ฉันได้แต่หวัง ว่าอาจมีสักครั้ง ที่เธอไม่ทำร้าย
คงมีสักครั้งที่เธอเข้าใจ"
มอบเพลงนี้ให้เตเลยอ่ะ TT_TT
-
สู้ต่อไปนะเต
-
เจ็บดีแท้เหลาาาาาา :z3:
-
แกนะแกอีชีนบ้าาา :angry2:
-
ชีวิตข้าน้อยก็แบบเตนี่แหละคัฟ
อ่านแว้วอินนนนนนนนนนนนนน
-
ย้ากกกกกกกก เตสู้ๆๆ
-
เจ็บแทนเต ซีนใจร้ายไปแล้วนะ :o12:
-
:z3:
นานเลยนะพี่ดิว
สู้ต่อไปเต ทำให้มีสิทธิ์เร็วๆสิ
:m16:
-
เจ็บแทน :z13: :z13:
-
เอาใจช่วยเตนะครับ
-
เต ควงคนอื่นเรย หมั่นไส้ซีน ฮ่า ๆ
-
ค้างอ่ะ
สงสารเตมากก
ชีนใจร้ายเกินไปแล้วนะTT
-
เต เปลี่ยนไปเล้ย
แคร์ไมแค่เคะคนเดียว อินี่
เตสู้ๆ เอาให้ไฉไลกว่าเดิมเลย
-
สงสารเตอะ ชีนคิดอะไรอยู่นะ
-
แวะมาบอกว่าคิดถึง :L2:
-
"ชีน...."
"อะไร?"
"มึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ?"
"............."
"มึงไม่รู้สึกว่าขาดอะไรไปบ้างเหรอ?"
".............."
"กูถามมึงอยู่นะ สนใจกูหน่อยเซ่"
"เห็นมั๊ยกูกำลังตั้งใจเรียนอยู่...เรียน!!!!" ผมก้มหน้าก้มตาดูหนังสือ แต่เชื่อมั๊ยครับผมอ่านหนังสือตรงหน้าไม่ออกแม้แต่ตัวเดียวทั้งๆที่เป็นภาษาไทย
"อ่านให้ตาย ความรู้ก็ไม่เข้าหัวมึงหรอก...."
"โวะ!!!!!"
เรียนเสร็จพีทมันก็ลากผมออกจากห้องเรียนทันที มันรีบขนาดถือหนังสือ เป้ให้ผมเรียบร้อยเองเสร็จสรรพเพราะมันกลัวผมลีลา
"ลากกูมาไมเนี่ย...โรงอาหารก็อยู่แค่นี้ มาช้าอีกนิด ข้าวก็ไม่หมดหรอกมึง" ผมนั่งแหมะบนเก้าอี้ คนเยอะเว้ย
"ขำ?"
"ขำก็หัวเราะดิ...."
"เอ้ชีน...อย่ามาตลกเรี่ยราดได้มั๊ย...กูซีเรียส"
"ซีเรียส?" แล้วมันจะซีเรียสอะไร
"กูชักเกลียดมึงแล้วนะ..."
"อ้าว แล้วมึงจะมาเกลียดกูทำซากไรเนี่ย"
"พี่เตหายไปหลายวันแล้วนะ...มึงไม่รู้สึกไรบ้างเหรอ..."
"..........."
"ถ้าพี่เค้าหายไปจริงๆแล้วมึงจะรู้สึก...แปลกคนวะมึง เค้ารักซะขนาดนี้แล้วยังปฏิเสธเค้าอีก"
"ถามจริง เป็นญาติฝ่ายไหนกับมันรึเปล่า ห่วงจริงห่วงจัง..."
"คนเค้าไม่ได้ไร้ความรู้สึกอย่างมึงนี่ พี่เตดีกับมึงแค่ไหนแต่มึงก็ยังใจร้ายกับพี่เค้าลงคอ ไอ้คนใจร้าย ใจดำ" ไอ้นี่เป็นเอามาก
"มันหายของมันไปเอง กูไม่ได้ไล่มันไปซะหน่อย " ผมเดินหนีมันไปซื้อข้าวมากิน ถ้าเกิดคุยนานกว่านี้ผมคงได้พูดอะไรๆออกไปแน่ๆ...มันหายไปเป็นอาทิตย์แล้วหลังจากเจอกันในคืนนั้น ไม่แม้แต่จะโทรศัพท์มาหา ผมก็คิดว่ามันคงจะติดเรียนหรือติดงานไรซักอย่าง ทำเป็นไม่สนใจทั้งที่ใจจริงก็.......หรือมันจะไม่สบาย เกิดอุบัติเหตุ โดนทำร้าย โดนฉุด
"อ้าว...มึงไม่กินข้าวเหรอ?" ผมเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมเกี๊ยวกุ้งในมือ แต่พีทมันยังนั่งที่เดิมท่าเดิมเป๊ะ
"เห็นหน้าคนใจดำแล้วกินไม่ลง" ไอ้นี่ชักยังไง
"ห่วงกันมาก งั้นมึงก็ไปจีบมันซะเลยสิ...โวะ" ผมก็พูดไปงั้นๆแหละครับ แต่
"ได้...กูจะไปจีบพี่เต ถ้าพี่เค้าหันมาชอบกูจริงๆ อย่ามาโกรธกูละกัน..."
"เอ๊ย..มึงเอาจริงดิ" ผมวิ่งไปคว้าไหล่มันเอาไว้ก่อนที่จะพ้นอาคาร
"เออสิ...พี่เตออกจะน่ารัก เอาใจเก่ง ขี้อ้อน คุยด้วยแล้วสนุก" เหรอ? ผมเห็นเอาแต่กวนประสาทถึงจะแอบน่ารักๆก็เหอะ
"อยากจีบก็จีบสิ...ใครสน"
"หมามั้ง?"
"หมาไร ?"
"หม้างหวงกา"
"..............?"
"ก็หมาหวงก้างไงมึง...ปล่อยได้ยังกูจะไปจีบพี่เตแล้ว" เอาจริงดิ
"ถ้ามึงชอบเตจริงก็จีบเหอะ แต่ถ้าทำไปเพราะประชดกู อย่า...เพราะนั่นหมายความว่ามึงกำลังร้ายมันอยู่"
"มันก็คงไม่ร้ายไปกว่าที่มึงกำลังทำกับพี่เค้าหรอก..." จู่ๆมือผมก็หลุดจากบ่าพีทซะเฉยๆ
"มึงไปเหอะ...."ผมหันหลังเดินจากมา บางทีถ้าพีทมันชอบเตจริงๆ อะไรๆก็คงจะดีขึ้น
"อ้าวชีน...ไมมาเดินคนเดียว คู่หูไปไหนซะแล้ว?" ผมมาเดินเล่นหลังมหาลัย ดั๊นมาเจอพี่จอมกับพี่ต่อแต่ไม่ยักเจอมัน
"คู่หู....อ๋อ...พีทมันก็กำลังไปจีบเพื่อนของพวกพี่อยู่ไง..."
"เพื่อนพวกพี่?" พี่สองคนมองหน้ากันงงแล้วก็หันมามองหน้าผมอีกครั้ง
"ก็มะ....เตไงครับ" ไม่รู้สิครับ ผมเรียกมันว่าพี่ไม่ลงจริงๆ เหมือนกับว่ามันพิเศษหรืออะไรก็ไม่รู้ ผมก็ไม่รู้หรอก รู้แค่ว่าคงเรียกมันว่าพี่ไม่ได้
"พีทตามจีบเต!!!!" ผมเลยพยักหน้ารับ
"บ้ากันไปหมดแล้ว...." ใช่บ้ากันไปหมดแล้ว
"ชีน...นาย...ยากวะขอเรียกมึงละกันง่ายดี...มึงไม่รู้้เหรอว่าไอ้เตคลั่งมึงมากแค่ไหน แต่มึงดันไปบอกให้เพื่อนตัวเองไปจีบมันซะได้...กูไม่น่าให้เตมาจีบมึงเลย" พี่ต่อใส่ผมไม่ยั้งเลยครับ พี่จอมนี่กดบ่าพี่ตอไว้ตลอด คงกลัวกระโดดมากัดคอผมมั้ง
"ผมไม่ได้ขอให้พีทไปจีบเต มันไปของมันเอง ถ้าเพื่อนผมจะจีบเพื่อนพี่มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดไม่ใช่เหรอครับ ผมกับเตก็ไม่ได้เป็นไรกัน มันมีชีวิตของมัน ผมเองก็มีชีวิตของผม....ขอโทษนะครับ ผมขอตัว" นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป้นรุ่นพี่ผมต่อยหน้าไปแล้ว กล้าดียังไงมาตะคอกใส่หน้าผม
"ชีน...." พี่จอมนั่นเองที่เดินมารั้งไหล่ผมผไว้ ส่วนพี่ต่อยังฟัดเฟียดอยู่ที่เดิม
"ครับ...."
"อย่าไปโกรธต่อมันเลย มันห่วงเตมากนะ พวกเราเป็นเพื่อนกันมานาน "
"ครับ..." ผมอยากจะถามว่าแล้วพี่จอมไม่โกรธผมบ้างเหรอ แต่ผมจะถามไปเพื่่อ? เลยเลือกที่จะไม่ถามดีกว่า
"พี่ไม่รู้หรอกนะว่าชีนเคยผ่านอะไรมาบ้าง เคยเจ็บกับความรักยังไง เคยหัวเราะยิ้มมีความสุขกับรักยังไง...แต่ที่พี่รู้คือ ชีนเองก็รู้สึกดีดีกับเตไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเรื่องมันถึงกลายมาเป็นอย่างนี้ละ"
"ผมม่รู้"
"ให้โอกาสเพื่อนพี่ได้มั๊ย...เตเป้นคนดีนะ อาจจะดูกะล่อนไปหน่อย ขี้เล่นไปนิด แต่ถ้าเรื่องความรัก เตจริงจังทุกครั้ง และคราวนี้เตมันก็จริงจังกับมึงมากนะ...รู้มั๊ย ก่อนที่มันจะมาเจอมึงในทุกๆวัน มันต้องเตรียมว่าวันนี้จะคุยเรืองไรดี มึงจะได้ไม่เบื่อ จะชวนไปไหนบ้าง ความสัมพันธ์จึงจะคืบหน้า ต้องทำยังไงถึงจะชนะใจมึงได้...."
"......" ถามว่าจุกมั๊ยที่ได้ยินอย่างนี้ ไม่เลยนี่คือคำตอบ แต่สิ่งที่แปลกคือ ผมอยากยิ้ม
"คิดให้ดีนะชีน...ถ้ารักมันได้มาง่ายๆ ทุกคนคงไม่ไขว่คว้ากันขนาดนี้หรอก...แต่รักอยู่ในมือมึงแล้วแท้ๆ ทำไมถึงคิดที่จะปล่อยไป" พี่จอมเดินกลับไปแล้วโดนพี่ต่อดุไรไม่รู้เห็นหน้าจริงจังมาก พี่จอมเลยโบกเกรียนพี่ต่อไปงามๆหนึ่งที เดินตามพี่จอมต้อยๆเลยครับ
-
จิ้มคุณดิวก่อนอ่าน
.......
โหย ชีน ยิ้มซะขนาดนี้ยังจะทำซึนต่อไปอีก เตน่าสงสารจะตายอยู่แล้วน้าา
:sad4:
-
ยิ้มทำไมวะชีน ยิ้มทำไม๊ :angry2:
ไหนว่าไม่สนไง ไม่สนให้มันตลอดเด้
โมโหๆๆ ชอบทำให้เตซึมอยู่เรื่อย
รีบไปง้อเลยนะเว้ย ไม่งั้นจะเชียร์คนอื่นให้มาจีบเตเลย คอยดู
-
ชีนอะ ยิ้มมั้ยเนี้ย ไปง้อเตเลย
-
ไม่รู้แล้วยิ้มทำไมซีนยิ้มทำไมห้ะ ? :m31:
รู้สึกดีทำไมปากแข็งทำไมไม่บอกออกปายยยยยยย
เหมือนจะดีๆอยู้แล้วเชียว ซีนก็รู้ใจตัวเองแต่กลัวอะไรหื้อ :z3:
-
อ้ากกก มาต่อแล้ววว ชีนยังซึนได้อีกอะ
สงสารเต เป้นกำลังใจช่วยเตนะ
-
ยิ้มไปก็ไม่ช่วยอะไรดีขึ้นหรอกถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่อะ ไปคุยกับเตซะไอ้ชีน
-
สั้นแบบนี้ ทำร้ายกันไปมั้ยคุณดิว :z3:
-
แค่เนี่ย!
พี่ดิวววววววววววว ให้ไวเลยนะ
อยากรู้แล้ว
-
เต คงจะเฮิร์ท :sad4:น่าดู
ต้องทำให้ชีนรู้สึกบ้าง
ว่าทำให้เตเจ็บปวดแค่ไหน
ปล.เอาอีก เอาอีก ยังไม่พอกับความคิดถึง:กอด1:เลย
มาต่อเร็ว ๆ นะ
-
อยากให้ชีนลองเจ็บเพราะเตดูบ้างอ่ะ จะได้รู้ว่าเตเจ็บยังไงกับสิ่งที่ชีนทำ เฮ้อ! เตหายไปไหนนะ
-
กูเกลียดอีชีนนนนน :angry2:
-
อ๊ากกกกก อยากอ่านต่อค้าบบบบบบบบบ
-
เมื่อคืนกว่าจะข่มตาให้หลับได้แทบตาย ร่างกายเราบางครั้งมันก็ไม่เคยฟังเราเลยนะ
เช้านี้เลยเพลียๆ มึนๆ นิดหน่อยรู้สึกได้เลยว่าโลกกำลังหมุนรอบตัวเองอยู่
เดินมึนๆเข้าตึกเรียน...เอ้อไปหาไรดื่มอุ่นๆที่โรงอาหารก่อนดีกว่า ถ้าผมไม่ซวยมากอย่างนี้ วันนี้ผมคงมีเรียนสายหรือไม่ก็บ่ายไปแล้ว แต่นี่ผมโคตรซวยไงเลยมีเรียนเช้าแถมเมื่อคืนยังนอนไม่หลับอีก....
"ชีนทางนี้......" อ้อเสียงพีทนั่นเอง เห็นมันนั่งอยู่คนเดียว ปกติผมจะมากับมัน แต่วันนี้ต่างคนต่างมาเพราะผมไปหามันที่หอแล้วแต่มันไม่อยู่ โทรไปหาตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่รับสายอีก หอมันกับกับหอผมอยู่ตรงกันข้าม ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม่ย้ายเข้ามาอยู่หอเดียวกัน อ้อ เพราะผมกับมันขี้เกียจย้ายของกันนั่นเอง
"เมื่อคืนทำไมไม่รับสายกู เมื่อเช้าไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่..." ผมนั่งลงแบบสะลึมะลือ ตายังเปิดไม่สนิทเลยมั้ง
"ทำไมหน้าตามึงโทรมขนาดนี้วะ เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ? " แล้วทำไมต้องจ้องกูซะขนาดนี้ด้วย
"เออ ไม่รู้เป็นไร...ว่าแต่มึงเหอะที่ถามไปนะจะตอบมั๊ย"
"ถ้ากูไม่ตอบละ...." มันอารมณ์ดีไรมา ยิ้มตลอด
"กูก็ไม่อยากรู้ไง...."
"โอ๊ะ...อาหารเช้ากูมาแล้ว" ผมเห็นมันมองตรงมายังข้างหลังผม มองไร.....ผมเลยมองบ้าง แล้วก็ป๊ะกับคนที่ผมไม่ได้เจอมาหลายวันแล้ว ในมือมันก็มีแก้วกาแฟสองแก้ว...มันจัดการส่งแก้วใบหนึ่งให้พีทส่วนอีกแก้วมันยกขึ้นดื่มก่อนจะนั่งลงฝั่งเดียวกับผมแต่ห่างออกไปหน่อย
"เฮีย...นั่งซะห่างเลย ขนมทานดิ ผมซื้อมาตั้งหลายอย่าง" ผมไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหน แต่จากการพูดคงสนิทไม่ใช่น้อยๆ...
"ไม่เป็นไร....พีทเดี๋ยวเฮียไปเรียนก่อนนะ ถ้าว่างตอนไหนก็โทรหาเฮียละกัน...ไปละ" มันยกมือบายให้พีท แต่ผมกลับไร้ตัวตน
"ครับผม...แล้วเดี๋ยวไว้โทรหานะเฮีย...อ้าวชีนจะกินไรก็ไปซื้อดิ เดี๋ยวจะได้ขึ้นเรียนกัน"
"กูอิ่มแล้ว ไปกันเหอะ" ผมอิ่ม
"ชีน...."
"เรียนก่อน ไว้ค่อยคุย"
"ก็ได้...ไอ้ที่ชวนคุยเพราะกลัวมึงกระอักเลือดตายด้วยความสงสัยต่างหาก"
"หุบปากแล้วเรียน..." แล้วมันก็นั่งเงียบจนเรียนเสร็จนั่นแหละ แต่ก็มีหันมามองผมบ่อยๆ
วันนี้อาจารย์สอนเรื่องไรบ้างวะ
"ทำไมเมื่อเช้ามึงมากับมันได้?" ผมถามเพราะพีทมันกดดันผมให้ถามด้วยสายตา แบบนั่งจ้องหน้าผมเขม็งตั้งแต่เดินมาโรงอาหาร นั่งกินมันก็จ้อง กินเสร็จแล้วมันก็จ้องอีก ผมเลยสนองนีีดส์มันซะหน่อย พอผมถามเท่านั้นแหละ มันยิ้มแผล่เลย
"ก็บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่ากุจะจีบเฮีย แล้วเมื่อคืนกูด็ไปนอนที่ห้องเฮียมา เช้านี้เลยมาเรียนพร้อมกัน มึงไม่โกรธกูใช่มั๊ย?"
"เปล่าเลย กูยินดีด้วย...บ่ายนี้กูไม่เรียนนะ ง่วง อยากกลับไปนอน"
"เอ๊ยเป็นไรมากป่าว หน้าซีดนะมึง"
"เปล่า แค่ง่วงเฉยๆ...กูไปนะ"
"กินไรหน่อยสิ แล้วเดี๋ยวค่อยไป"
"กูอิ่มแล้ว ไปละ"
-
อ๊ากก คุณดิวขา ทำไมมันค้างคาเช่นนี้ล่ะคะ
สองคนนี้เค้าเล่นอะไรกัน ฮืออ
-
เล่นสงครามประสาทกันอยู่รึไงเนี้ย ทั้งเตทั้งชีน :m16:
-
"พีท..."
"ครับเฮีย...วอทซับเฮีย" นี่ถ้าไม่ติดว่าคุยกันทางโทรศัพท์นะผมจะโบกมันงามๆซักที
"มันอยู่กับมึงรึเปล่า?..."
"มันไหนครับ มันสำปะหลัง มันมั๊นมัน หรือมันฝรั่ง"
"ไอ้พีท!!!!"
"โหเฮีย ล้อเล่นนิดเดียว เสียงยืดเชียว ครับ มันบอกไม่ค่อยสบายเลยขอกลับห้องก่อน แต่ผมว่าใจมันต่างหากที่ไม่สบาย" ดูแล้วพีทมันคงห่วงเพื่อนมาก ตลอดการคุยกันนี้มันกินไม่หยุดปากเลยครับ
"เออๆแค่นี้แหละ"
"โหเฮียใจร้ายวะ นี่ผมกำลังจีบเฮียอยู่นะ...แล้วเฮียก็มาถามหาผู้ชายอีกคนจากผมอีก ใจร้ายสุดๆอ่ะ...หึหึหึ"
"ไอ้หอกข้างเตียง...แค่คิดกูก็รังเกียจมึงแล้ว..."
"โหเฮีย แรงวะ"
"เล่นด้วยแล้วลามนะมึง เออแต่ยังไงก็ขอบใจ เรื่องที่ตกลงกันไว้แล้วเดี๋ยวจะรีบจัดให้" ก็ไม่ใช่ไรหรอกครับ หน้าหม้อหน้าไหอย่างมันก็เบอร์สาวนั่นแหละ พอดีมันมาติดใจน้องในคณะผม
"แล้วเฮียจะไปหามันเปล่า?" ยังไม่เลิกกินอีก
"ดูก่อน เพื่อนมึงนิสัยไม่ดี ต้องดัดซะหน่อย"
"อย่าให้รู้นะเฮียว่าวางสายผมปุ๊บ เหาะไปหามันปั๊บ ผมจะหัวเราะให้ฟันหลุดเลย"
"เออ กูก็มีศักดิ์ศรีเว้ย...แค่นี้แหละ เปลืองตังค์"
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"แกร๊ก......" หน้านี้ซินะที่ผมไม่ได้เห็นมาหลายวันเลย โคตรคิดถึง....ไหนมึงบอกจะไม่มาไงไอ้เต.....แหมบางครั้งเรื่องศักดิ์ศรีมันก็ใช้ไม่ได้กับเรื่องหัวใจนี่ครับ
"จะยืนอีกนานมั๊ย ง่วง" ดูมัน คนเค้าตั้งใจมาหายังมาปล่อยหมาใส่อีก แต่ก็ยังรักนะครับบบบบ
"........." ผมคิดถึงมันมากๆๆๆๆๆๆๆ
"จะเข้าไม่เข้า ไม่เข้าก็ไปจะเข้าก็เข้ามา กูง่วง" เห้นมัียครับมันมีเยื่อใยกับผมมากแค่ไหน ยังอุตส่าห์ชวนผมเข้าไปอีก ซึ้งใจจริงๆน้องเอ๊ย
"เข้าสิ..." ผมเดินผลุบเข้าไปนั่งโซฟาหน้าทีวี
"........" มันเดินมายืนตรงหน้าผมแล้วจ้องหน้าผมใหญ่เลยแต่ไม่ยอมพูดไรเลย
"อ้าว แล้วจะไปไหน"
"ง่วง จะไปนอน" แล้วมันก็เดินเข้าห้องนอนไปเฉ้ยยยยยยยยยยย เอากับมันสิ
โหนี่มันหลับนานเหมือนกันนะ....ผมเลยคิดว่ามันตื่นมาคงหิวเลยลงไปซื้อวัตถุดิบในการปรุงอาหารรอไว้ให้มันแดก หึหึหึ
ผมก็ทำอะไรที่ง่ายๆนั่นแหละครับ แต่ก็เป็นของโปรดมันทั้งนั้นเลย
ผมทำอาารเสร็จ จัดโต๊ะเสร็จ มันยังไม่ตื่นเลย ไหลตายไปยังวะ
"แกร๊ก....." โอ๊ะมันเปิดประตูออกมาพอดี หน้าตามันง้วเงียๆ หัวยุ่ง ตาแดงๆ
"ยังไม่กลับอีกเหรอ กูนึกว่ามึงจะกลับไปแล้วซะอีก..." มันนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวแล้วก็ลงมือกินเลย โหโคตรเนียนเลยมึง...ผมเลยกินบ้าง...ผมก็หิวนะครับคิดดูมันหลับตั้งแต่บ่ายสองจนถึงหกโมงเย็น
มันนั่งกินแบบตั้งใจมาก ไม่พูดไม่จา
"จะไม่คุยหน่อยเหรอชีน..." ผมถามเสียงเบาๆ กลัวมันต่อยหน้าเอา ก็หน้ามันนิ่งซะขนาดนั้น
"กินอยู่ คุยได้ไง ไม่มีใครเคยสอนเหรอ?"
"อูยยยยยยยยยยย" แรงส์ แต่ก็รักนะ
"กินเสร็จแล้วค่อยคุย หรือมึงรีบกลับ งั้นก็เชิญ"
"กูยังไม่ได้พูดไรเลยนะ" ผมละกลัวมันจริงๆ แต่แน่ะ มันยิ้มนะ ถึงจะแค่นิดหนึ่งก็เหอะ
กินเสร็จผมก็กะว่าจะเก็บจานไปล้างแต่มันบอกว่าไว้ค่อยล้างก็ได้...นั่นหมายถึงมึงจะล้างเองใช่มั๊ย
"กับข้าวอร่อยดี...รสชาติเหมือนตอนอยู่ที่บ้านเลย มึงซื้อจากไหนละ"
"โลตัส..."
"หืม...กูก็เคยซื้อมากินแต่รสชาติไม่ใช่แบบนี้ มันแบบ...."
"กูซื้อวัตถุดิบมา แล้วก็ทำเอง"
"ทำเอง?"
"ใช่....."
"งั้นที่บ้านมึงก็ทำเองตลอด" หน้ามันก็ประหลาดใจนะ แต่ประหลาดใจแบบนิ่งๆ แบบคนมีฟอร์มอ่ะนะ
"ถูก...อร่อยใช่มั๊ยละ กูจำได้ว่ามึงชมตั้งหลายครั้ง กูโคตรปลื้ม"
"เหรอ...กูจำไม่เห็นได้" อึ๋ยยยยยยยยยยยยย....มันยิ้มอีกแล้ว....ผมเลยยิ้มตามด้วย
"น่ารักวะมึง...." ผมเห้นมันยิ้มก็เลยยิ้มตามมันด้วย แถมยังไปชมมันอีก มันเลยยิ่งยิ้มเข้าไปใหญ่เลย ถึงจะยิ้มแบบหยิ่งๆก็เหอะ
"นั่งมองไรอยู่ได้ ไปล้างจานได้แล้ว" อ้าว....แล้วมันก็เดินไปเปิดทีวีดูเฉ้ยยยยยยยยยยยยยย
"คันมือเหรอ?..." คิือผมเป็นคนแพ้น้ำยาล้างจาน ต้องสวมถุงมือยางทุกครั้ง แต่ห้องไอ้บ้านี่ไม่มี
"อืม...แพ้น้ำยาล้างจาน อูยยยยย"
"อย่าเกาแรงดิ...เดี๋ยวก็บวมหรอก โว่แค่นี้ก็ไม่รู้" ด่าเศร็จมันก็เดินเข้าห้องนอนเฉ้ยยยย นี่ผมมาเพื่อให้มันด่าใช่มั๊ย
"เอา..." มันยื่นตลับอะไรให้ผมซักอย่าง
"อะไร?"
"จรวดมิดไซน์มั้งหรือไม่ก็อพอลลโล 30 มั้ง เอาไป" มันยัดใส่มือผมแล้วหันไปสนใจทีวีต่อ
"มึงจะไปสำรวจนอกโลกเหรอถึงได้มีของพวกนี้..." อูยยยยย ล้อเล่นนิดเดียวทำไมต้องทำหน้าดุด้วยวะ แค่นี้ก็กลัวแล้วครับ แต่กลัวว่ามึงจะไม่รักกูนะ
"มึงจะทาดีดีหรือจะให้กูจับกรอกปาก..."
"นี่ เค้าเขียนฉลากกำกับไว้ว่า 'ยาทาภายนอกห้ามรับประทาน' นะ แต่ถ้ามึงป้อนกูก็จะกิน กูยอมตาย....." มันขำพรืดเลยอ่ะ น่ารักวะ....ขำจนหน้ามันแดงเลย ผมเผลอมองหน้ามันนานไปมั้งมันเลยจิ้มลูกกะตาผมซะงั้น ไม่เป้นไรกูยอม
"ยิ้มไรมึง...ยานะทาได้แล้วเดี๋ยวมือก็เน่าหรอก เอามานี่" มันคงเห็นผมไม่ยอมทาซะที มันเลยทำให้เองซะเลย
"อูยยยมึงเบาๆหน่อยสิ...มือคนนะไม่ใช่ตีนช้าง...อูยยยยยเจ็บ" ก็มันทำแรงนิครับ เจ็บกว่าเดิมอีก
"กูมันก็คนแข็งๆแบบนี้แหละ ถ้าทนไม่ไหวก็ถอยหลังกลับไปซะ...." มันพูดไปมือก็นวดมือผมไปตานี่ก็มองที่มือผม
"กูทนได้....ไม่ใช่สิ กูไม่ได้ทนอะไรเลย กูเต็มใจและพอใจที่จะอยู่กับคนแข็งๆอย่างมึง..." มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ยิ้มให้ผมนิดหนึ่งด้วย ด้วยอะไรก็ไม่รู้ทีทำให้ผมกล้ายื่นหน้าตัวเองไปจุ๊บเบาๆกับปากมัน มันเองก็นิ่งไม่ได้ผลักไสอะไร....พอมันนิ่งผมเลยขอเพิ่ม กำลังจะเอามือคล้องคอมัน
"อย่าค้ากำไรเกินควรมึง...เห็นกูนิ่งเข้าหน่อยเอาใหญ่เลยนะ"
"หึหึหึ...ก็แบบมึงน่ารักอ่ะ" บ้า ผมเขินนะเลยขยับออกมาห่างนิดหนึ่ง
"หายโกรธกูแล้วเหรอ..." มันหมายความว่ายังไง
"โกรธไร กูไม่ได้โกรธมึงซะหน่อย"
"เหรอ...แล้วไอ้ที่มึงไม่เสนอหน้ามาให่กูเห็นละ หมายความว่าไง?"
"ไม่ได้โกรธซะหน่อย แค่น้อยใจเฉยๆ...ทำไม คิดถึงกูเหรอ..."
"อืม....."
"ห๊า!!!!!!"
"แล้วทำไมไม่มาหา ไม่โทรมา" อ้าว เปลี่ยนเรื่องซะงั้น ไม่เป้นไรเอาเป้นว่ามันก็คิดถึงผมเหมือนกัน
"กูเองก็มีหัวใจนะเว้ยชีน มึงทำนิ่ง ทำเฉยซะขนาดนั้น กุเองก็น้อยใจมั่งสิ ไอ้เสือไปจีบมึงก็ยังยิ้มหน้าระรื่นคุยกับมัน มันถามว่ามึงมีแฟนมั๊ย มึงก็ตอบว่าไม่มี กูก็แค่น้อยใจเท่านั้นเอง...แล้วทำไมมึงไม่ไปหากูหรือไม่ก็โทรหากูบ้างละ? " เริ่มงอนแล้วกู
"ก็เห็นพีทไปหาแล้วนิ..." แน่ะมีหลบตา น่ารักมากไปแล้วนะครับน้องชีน
"พีท...ไอ้พีทอ่ะนะ..."
"ใช่...มันบอกมันจะไปจีบมึง...แล้งเมื่อคืนก็นอนด้วยกัน"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"หัวเราะไร...มึงก็หน้าหม้อเหมือนคนอื่นนั้นแหละ พอมีใครมาเสนอก็ไม่ลังเลที่จะสนอง"
"นี่คิดไปถึงไหนวะ...ไอ้พีทมันแกล้งมึง"
"แกล้ง?"
"เออ...คืองี้มันหมั่นไส้มึงที่หยิ่งตลอด มันก็เลยแกล้งทำเป้นไปจีบกูเพื่อแกล้งมึงไง เรื่องมันก็เท่านั้นแหละ" อูย ผมกลัวแทนไอ้พีทเลยครับก็มันเล่นกัดครามกรอดแล้วเรียกชื่อไอ้พีทซะขนาดนั้น...แต่ยังไงก็ขอบใจนะพีทเพราะดูแล้วแผนมึงได้ผลวะ
"แล้วมึงไม่คิดจะสนใจไอ้พีทมั่งดิ?"
"โหมึง...แค่คิดกูก้รังเกียจมันแล้ว...แต่กับมึงไม่นะ..."
"เชื่อได้ตายเลยนะหน้าอย่างมึงเนี่ยะ" ไม่รู้สิครับก่อนหน้านี้ผมน้อยใจมันนะ แอบมีโกรธบ้าง(แต่บอกมันไม่ได้เดี๋ยวมันเตะเอา)แต่พอมาเห้นหน้ามัน เห้นมันยิ้ม มันหัวเราะ ได้คุยกับมันผมกลับลืมความรู้สึกไม่ดีเหล่านั้นไปจนหมด นี่ผมใจง่ายไปมั๊ย...แต่ถ้าผมยังโกรธหรือน้อยใจมันต่อไป ก็ไม่มีไรดีขึ้น กลับต้องแย่กว่านี้ด้วยซ้ำ เพราะนิสัยหยิ่งๆแบบมันไม่มีทางที่จะไปง้อผมก่อนแน่นอน...ถึงผมจะใจง่ายก็ง่ายแต่กับมันนั่นแหละครับ
"รักกูมั๊ย?" ผมไม่ถามมันมาหลายวันแล้วนะ วันนี้รักของมันถึงไหนแล้วนะ
"รัก...บวกกับวันที่มึงไม่ได้ถามด้วยก็...."
"ก็ไร?" อย่าให้ลุ้นสิวะ
"ก็...ไม่มีไร" แป่ว ลุ้นจนเกร็งเลยกู ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะมึง
"ใจร้ายวะ..."
"สัญญาได้มั๊ยเต...?"
"สัญญาไรละ..." ผมบ่นแบบงอนๆ ก็มันทำผมเสียศูนย์เมื่อกี้ทำไมละ เกร็งจนปวดไส้เลย
"ระหว่างที่คบกับกูอย่ามองใคร...." ห๊า......หมายความว่า....พอผมจะถามมันก้ห้ามด้วยสายตา ผมเลยตั้งใจฟังปล่อยให้มันพูดต่อ
"ระหว่างเป็นแฟนกับกูอย่าให้กูรู้ว่ามึงนอกใจ อย่าโกหก ไม่พอใจให้บอก ต้องการอะไรให้พูด อย่าเงียบแล้วคิดว่ากูจะรู้ได้เอง กูขี้หึงนะ แต่ก็มีเหตุผล ยิ่งรักมาก กูยิ่งหึงมาก หวงมาก ห่วงมากๆๆ....ถ้ามึงยอมรับสิ่งที่กูขอได้ทั้งหมด...กูกับมึงก็เป็นแฟนกันได้....แล้วกุก็จะทำตามที่ขอมึงทุกอย่างเหมือนกัน...ว่าไง " ว่าไงละครับ นอกจากอึ้งรับประทาน นี่มันขอเป้นแฟนกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ ทีเมื่อก่อนกูพยายามแทบตายมึงกลับเฉ้ยยยยยยย....
"ไอ้ที่เงียบหมายความว่ามึงไม่ตกลง...โอเคงงั้นเมื่อกี้กูไม่ได้พูดไร"
"ไอ้บ้า พูดเองเออเองตลอด กูพูดไรซักคำรึยังละ"
"หึหึหึ...ก็เห็นเงียบนี่หว่า"
"ก็กูตกใจอยู่อ่ะ จู่ๆมึงก็มาขอเป็นแฟนกันอย่างนี้...ไม่ได้เตรียมตัวมานี่หว่า..." ทำไมเสียงผมอ่อยวะ
"แล้วว่าไง เป้นแฟนกับกูมั๊ย?"
"กูขี้หึง?"
"รู้"
"กูขี้หวง"
"ทราบ"
"ไม่ชอบคนโกหก"
"แล้ว?"
"พูดกันได้ทุกเรื่อง ไม่มีข้อยกเว้น"
"ครับ" ตายไปแล้วกู
"ที่สำคัญ...ห้ามทำให้กูเสียใจ อกหัก ร้องไห้ ต้องรักกุคนเดียว ห้ามมองใคร ใครมาจีบก็ต้องบอกว่ามีแฟนแล้ว ใครมามองก็ห้ามสน มองกูคนเดียว รักกุคนเดียว"
"ข้อแม้เยอะวะ แต่ก็โอเครับได้..."
"ดี...." ผมมีความสุขจังครับ
"งั้นเราเป็นแฟนกันนะ...เป็นแฟนกูนะ" ในที่สุดมันก็ยอมขอผมเป็นแฟนแล้ว....
"ชีนรู้มั๊ย....กูรอคำนี้มานานแค่ไหน...กูเป็นแฟนมึงนะ....เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั๊ย?"
"ใช่....." ไม่รู้มันจะพูดไรต่อ แต่ผมนี่ตะคุบกอดคอมันจนล้มลงบนโซฟากันเลย
ผมดีใจจนไม่รู้จะบอกหรือต้องทำยังไงอะไรเพื่อให้สมกับความดีใจนี้....มือผมสั่น ใจผมสั่น สั่นไปทั้งตัว กูดีใจเว้ยยยยยยย
-
เฮ้ยย 55555
น่ารักอะ บทจะมาก็ขนาดนี้เลยอะ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะคุณดิว
+1 บวกเป็ดค่า
-
เป็นแฟนกันแล้ว งี้ต้องฉลอง :mc4: :mc4:
-
เย้ๆ :L1: เป็นแฟนกันสักที
-
ว้าว ว้าว ว้าว อย่างนี้ต้องฉลอง เป็นแฟนกันแล้วเว้ยเฮ้ย ยินดีกับเตด้วยในที่สุดก็มีแฟนซะที เย้ๆๆๆๆ โอ้ย!! เขินแทน
-
โอยน่ารัก น่ารักอะ :o8:
กว่าจะเป็นแฟนกันได้นี่เหนื่อยแทน ลุ้นตัวเกรง :เฮ้อ:
-
:-[ :-[
-
เย้ๆๆๆ
สำ เร็จ!
:กอด1: :L2:
-
อารมณ์คนละอย่างกับที่อ่านเมื่อตอนบ่ายเลย
กร๊ิดดดดดดดดด :m3:
โห่ร้องด้วยความดีใจ ไอ้ชีนเป็นคนออกปากก่อนด้วย
หื้อออออออ ระเบิดตัวเองเป็นโกโก้ครั้น :m11:
ดีใจกับเตมากๆ มาดูกันว่าเป็นแฟนกันแล้วจะเป็นยังไง :laugh:
-
เย้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m3:
และแล้วเต ก็ทำสำเร็จ
ต้องขอบคุณ พีท ที่มาเป็นตัวช่วยเร่งปฏิกิริยา
ของไอ้ซื่อบื่อ ปากแข็ง อย่าง ชีน
แบบนี้ต้องจุดพลุฉลองงงงงงงงงงง
:mc3: :mc2:
-
ินดีกับเตด้วยครับ^^
-
ฮิ้ว บทจะเป็นแฟนก้อขอกันง่ายง่ายเลยเนอะ เตดีใจจนสำลักตายแล้วมั้งนั่น 5555
-
เปนแฟนกันแล้ว เปนแฟนกันแล้วอ่ะ โห นั่งลุ้นจนเหนื่อย รักกันมากๆนะเตชีน
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดด
เป็นแฟนกันแร้ววววววว
น่ารัก ๆ รอดิวมาต่อค้าบบบบ
-
ถ้าไม่ลองใจก็จะไม่ตอบตกลงสินะ ชีนก็ขี้หวงน่าดู
-
:กอด1: :L1:
-
ชีนน่ารักไปแล้วววววววววววว
เป็นแฟนกันแล้วอ้ะ ><
ดีใจจนอยากจะลุกขึ้นรำ 5555
-
"ชีน มึงเป็นแฟนกับเฮียแล้วจริงดิ?" มึงถามกูเป็นรอบที่ร้อยของวันนี้แล้วนะพีท
"ถ้ามึงถามกูอีกครั้ง กูสาบานว่ามึงไม่ตายดีแน่"
"โหดเนอะ กูก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง" แล้วที่มึงถามมาทั้งวันจนจะเลิกเรียนอยู่แล้วเนี่ย มันหมายความว่าไงวะ มึงยังไม่รู้อีกเหรอ
"โวะ...เรียนไปเลย สอบไม่ผ่านแล้วอย่ามาอ้อนตีนกูละกัน"
"กูนึกภาพไม่ออกเลยวะว่ามึงจะหวานกับเฮียในรูปแบบไหน มึงก็โหดเกิ๊น ส่วนเฮียนี่ น่ารักวะ"
"............" มึงคิดไรกับแฟนกูปะเนี่ย
"มองไม? ไม่ต้องมามองให้กูสยองเลย กูรู้ครับแฟนเพื่อน แฟนมึง มึงหวง "
"เฮอะ...กูก็ไม่ได้ว่าไร๊...."
"แต่ตามึงนะฆ่ากูหมกส้วมไปเรียบร้อยแล้ว"
"ชีน...เรียนเสร็จยัง?"
"กำลังเดินลงจากตึก มึงอ่ะ....โหแรงวะ เลิกเรียนปุ๊บมีโทรหากันปุ๊บ" ประโยคหลังนี่ของไอ้พีทครับ ขอแจมทุกเรื่องจริงๆ
"กูก็เรียนเสร็จแล้วแต่มาคุยกับอาจารย์เรื่องฝึกงานเทอมหน้านะ..."
"แล้วโทรหากูทำไม ไปคุยกับอาจารย์ดิ"
"คิดถึงไงครับ..."
"โวะ...ไร้สาระวะ..."
"ใจร้ายตลอดอะมึง....เต อาจารย์เรียกแล้ว เดี๋ยวมึงค่อยไปอ้อนเมียเอหรือว่าผัวดีวะ เออช่างเหอะ เข้ามาเลยอาจารย์รอแล้ว" เสียงนี้เสียงพี่ต่อ
"มารับกูด้วย กูรอหน้าตึก" พูดจบผมกดวางสายทันที
"รอกูนานมั๊ย...แค่กๆๆๆๆ" มันวิ่งมาหน้าแดง เหงื่อโชกเลย
"วิ่งมาไมเนี่ย ทำเป็นเด็กไปได้....เอา" ผมยื่นน้ำเย็นให้มัน แต่มันไม่ยอมรับกลับยืนยิ้มหน้าแป้นแล้นแทน
"ก็กลัวมึงรอนานไง ไม่อยากให้มึงรอ....." โทษเหอะ กูรอมึงมาเกือบชั่วโมงแล้ว
"แล้วอาจารย์ว่าไงบ้าง?" มันดื่มน้ำเสร็จเราก็ออกเดินกันไปพลางคุยกันไปพลาง
"อาจารย์ก็โอเคนะ แต่กูไม่ค่อยโอเคเท่าไร"
"ทำไม?"
"ก็ถ้ากูไปฝึกงานที่นั่นจริง กูกับมึงต้องไกลกันดิ คิดถึงตายเลย"
"มึงไปดาวอังคารรึไง ถึงจะคุยกันไม่ได้ โทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ โวะ เยอะแยะ"
"มันก็ไม่เหมือนได้อยู่ใกล้ๆกันแบบนี้นี่หว่า...ไม่ได้สัมผัส ไม่ได้ดมกลิ่น" เหมือนคนโรคจิตเลยวะมึง
"มึงพูดอย่างกะเวลาอยู่ใกล้กันแล้วมึงได้ทำอย่างนั้นแหละ"
"มึงนี่ขอให้ได้ขัด....แต่อีกตั้งหลายเดือนกว่าจะไป ตอนนั้นกูอาจจะเผด็จศึกทะลุทะลวง เป็นพลทะลวงฟันมึงไปแล้วก็ได้ "
"เหรอ...พูดไรดูสังขารตัวเองบ้างเหอะ ที่ผ่านมากูไม่จับมึงกดก็ดีเท่าไรแล้ว ยังมีหน้ามาพูดว่าจะทะลวงฟันอีก"
"ชีน...ตกลงมึงจะกดกูเหรอ แต่กูอายุเยอะกว่ามึงนะเว้ย มึงจะกดกูได้ไง?"
"เกี่ยวมั๊ย?" ตรรกะไหนของมึงเนี่ย อายุน้อยต้องโดนกด คืองี้ครับผมกับมันเป็นแฟนกันแล้วก็จริง แต่ยังไม่ได้มีไรกันถึงขั้นนั้น เลยยังไม่รู้ว่าคนไหนจะกระทำหรือคนไหนจะถูกกระทำ...แต่เชื่อเหอะผมไม่ยอมถูกกระทำหรอก เพราะงั้น.....
"นั่นดิ เกี่ยวกันมั๊ยหว่า " มันเดินบ่นไรของมันไม่รู้คนเดียว มันน่ารักอย่างที่ไอ้พีทบอกจริวๆด้วย
"ชีน...มึงจะนั่งเป็นคุณชายอีกนานมั๊ย มาช่วยกูทำครัวเลย นั่งดูทีวีอยู่ได้ มึงหิวไม่ใช่เหรอ?" มันตะโกนออกมาจากห้องครัวเล็กของห้องผม ส่วนผมนั่งเล่นเกมส์อยู่หน้าทีวี ก็ผมทำครัวเป็นซะที่ไหนละ
"รักกูมั๊ย?" ผมตะโกนถามมันกลับ
"ห๊ะ?" มังคงงว่าผมถามอะไร และถามไปทำไม
"รักกูมั๊ย?"
"รัก...แล้วไง"
"ดี...งั้นมึงก็ทำต่อไปคนเดียว ส่วนกูก็จะเล่นเกมส์ต่อ"
"กูจะเกลียดมึงก็ตรงนี้แหละ...ย้ากกกกกกกกก" เสียงมันตะโกนโวยวายไรไม่รู้ในห้องครัว มึงจะโวยวายเพื่อ...?
"เต...กลับไปได้แล้ว ดึกแล้วนะมึง" ผมโน้มตัวเองเขย่าตัวมันที่นอนหลับบนโซฟา ผมแวบเข้าไปอาบน้ำแป๊บเดียว ออกมามันหลับน้ำลายยืดซะแล้ว
"อือ...นอนที่นี่ด้วยไม่ได้เหรอ" มันขยับหนีมือผม มึงจะหนีไปไหนครับ โซฟาก็แคบแค่นี้เอง
"ค่าห้องที่นี่แพงนะ...จ่ายไหวเหรอ?"
"อืม...เท่าไรว่ามา" มึงจะสิงโซฟากูเลยมั๊ยครับ
"ตึวมึงอ่ะ..."
"ห๊า!!!!" ฮ่าๆๆๆๆมันดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ท่าทางหายง่วงสนิท
"จ่ายไหวเปล่าละครับพี่เต...ถ้าไหวก็เข้าห้องนอนได้เลยนะ...ไปมั๊ยครับหรือจะให้น้องชีนอุ้ม" ส่วนมันนั่งหน้าเหวอเอ๋อกินไปเรียบร้อยแล้ว...
"พูดจริงหรือพูดจริง?" ยังไง?
"มันมีช้อยส์อื่นให้กูตอบมั๊ยละ?"
"กูว่ามึงก็แอบหื่นนะชีน...หวังไรในตัวกูป่ะเนียะ" ปากมันพูดอย่างนั้น แต่มือมันนี่ปลดกระดุมสองเม็ดสองเม็ดแรกแล้วแบะคอเสื้อออก ขยิบตานิดหนึ่ง กัดริมฝีปากอีกหน่อย....มันยั่วผมได้มากจริงๆ
"........." ผมค่อยโน้มตัวเองเข้าหามัน ส่วนมันนี่แอบเหวอนิดหน่อยขยับหนีจนชนเข้ากับขอบโซฟา ยั่วเองไม่ใช่เหรอครับ
"ชะ...ชีน...มึง มึง....จะเอาเอาจริงเหรอ" ถึงกับติดอ่างเลยเหรอครับ
"..........."
"กู...กูยังไม่ ไม่พร้อม..." หน้ามันซีดจริงๆครับงานนี้
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมปล่อยขำก๊ากออกมาเลย ทนไม่ไหวจริงๆ ตลกเกิ๊น พลางถอยห่างจากมันให้มันหายใจหายคอได้สะดวกขึ้น
"ไอ้เลว มึงแกล้งกู!!!!!!!!" มันติดกระดุมซะติดคอเลย หวงตัวเหมือนกันนะเรา
"หรือมึงจะเอาจริงละ?" หึหึหึ
"หื่นด้วย...."
"กลับไปได้แล้วไป...ก่อนที่มึงจะเสียตัวจริงๆ..." ผมดันหลังให้ไปทางประตู...แน่ะยังมีเอี้ยวหน้ามาพูดอีก
"กูอยากได้ตัวแต่ไม่อยากเสียตัวอ่ะ..."
"โวะ...กลับไปได้แล้วไป..."
"รักมึงนะ...จุ๊บ...รักกูมั๊ย?"
"รักกว่าทุกวันที่ผ่านมา...จุ๊บ...ไปได้แล้ว ถึงห้องโทรมาบอกด้วย"
"คร้าบโผม......"
-
โอ๊ยย น่ารักอะ
สงสัยงานนี้พี่เตจะต้องเป้นฝ่ายโดนกดซะและนะ ทำตัวน่ารักขนาดนี้อะ
แอร๊ยย
-
น่ารักอ่ะ ทั้งคู่เลย
อ่านแล้วนั่งยิ้มอยู่คนเดียวจนเพื่อนด่าว่าบ้า ถึงได้รู้ตัวน่ะเนี่ย55
-
เป็นคู่ที่น่ารักดีอ่ะ โดยเฉพาะพี่เต
ว่าแต่ะเป็นเต-ชีน หรือ ชีน-เต หล่ะเนี่ย ลุ้น ลุ้น
-
โอ้ยยยยย น่ารักอ่ะ อ่านตอนนี้แล้วยิ้มแก้มแตกเลย
-
เริ่มหวานกันแล้วแฮะ
-
เตชีนน่ารัก :o8:
-
น่ารักมากๆอ้ะ ขอให้พี่เต เสร็จน้องชีนไวๆนะึคะ :-[
-
เป็นแฟนกันแล้วๆ ๆ ๆ ๆ
ดีนะที่เป็นแฟนซะก่อน ไม่งั้นต้องเกลียดซีนสามชาติ ด่าไม่ซ้ำคำแน่ๆ
เป็นแฟนกันแล้วน่ารักมากกกกกกกกกก คนอ่านเขินเผื่อโลกหน้าแล้วจ้า
ยิ้มแก้มแทบปริ
-
เห้ยยย น่ารักอ่ะ :z13: ดิ้นตาย :z13:
แบบว่าน่ารักกกก ทำไมเป็นแฟนกันแล้วมันน่ารักงี้ว่ะ
ถึงจะไม่ได้พูดหวานเหมือนใคร แต่มันทำให้คนอ่านยิ้มได้อ่ะ :3123:
ปล.คำแรกขึ้นมาตกใจ น่าจะเป็นชีนเนอะ อิอิ
กอดคุณดิว :กอด1:
-
พอเป็นแฟนกันแล้ว ชีนน่ารักขึ้นเยอะเลย
-
:impress2:
-
โวะ....ระดับความหวานเริ่มเพิ่มขึ้น :o8:
-
เต - ชีน
ใครจะรุก ใครจะรับ
ใครจะกระทำ ใครจะถูกกระทำ
เอ๊ะ มันยังงัย :really2:
ลุ้น ลุ้น ลุ้น
มาต่อเร็วนะคร้าาาาาา :3123:
-
รอ ชีน เต ~
น่ารักอะ ไม่ไหวแล้วววววว ~
ขออีกหลายๆตอยได้ไหมมมม พลีสสสส !!
-
:o8: :-[
น่ารักไปแร้ว !!!!
-
เห้ยยย น่ารักอ่ะ :z13: ดิ้นตาย :z13:
แบบว่าน่ารักกกก ทำไมเป็นแฟนกันแล้วมันน่ารักงี้ว่ะ
ถึงจะไม่ได้พูดหวานเหมือนใคร แต่มันทำให้คนอ่านยิ้มได้อ่ะ :3123:
ปล.คำแรกขึ้นมาตกใจ น่าจะเป็นชีนเนอะ อิอิ
กอดคุณดิว :กอด1:
ขอบคุณนะครับ
ดิวแก้ไขเรียบร้อยแล้ว
น่ารักกันจริงๆ
-
น่ารักอ่ะ
จริงๆก็สับสนนะ
รีบมาเฉลยล่ะพี่ดิว
:กอด1: :L2:
-
ไม่ว่าจะยังงัย
ก็อยากให้เต เป็นเคะ นะ
เพราะน่ารัก ๆ อย่างเตเนี่ย เป็นเคะ เหมาะที่สุด
ให้ชีนตามง้อบ้าง ไรบ้าง
อร๊ายยยยยยยยยยยยย จิ้นกระจายไปแล้วเรา
-
วันนี้จะมาไหมนะ :z2: รอ ร้อ รอ เพิ่งได้เข้ามาอ่านติดไปเสียแล้ว
ชอยซีนนะ เราว่าจริงใจดี ไม่หลอกให้ความหวังใคร ชอบก็บอก ไม่ชอบก็บอก
แต่มาสงสารเต ตอนที่ไปเจอกันที่ร้านเหล้านั่นแหละ
อยากให้เตงอนเยอะๆอย่าไปยอมมันง่ายๆ แต่ถึงงอนไปซีนมันก็ไม่คงไม่ง้อเนอะ
คู่นี้พอมาเป็นแฟนกันแล้ว น้ำตาลในกระแสเลือดคนอ่านมันพุ่งปรี๊ด มีความสุขเฟ้ย ต่าง จากตอนแรกๆที่โคตรกดดันอึมครึมเลย
เอาหวานๆแบบนี้อีกนะ สงสารเต
-
อ๊ากชอบมากๆเลยคัฟ
-
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์นะครับ
อ่านแต่ละเมนท์นะยิ้มแก้มแทบฉีกเลยละ ขอบอก
ผมเข้ามาใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย สถานที่ที่ได้ชื่อว่าผลิตบุคคลที่มีคุณภาพของประเทศชาติมาได้จนกระทั่งเข้าสู่ฤดูช่วงสอบ
มีเครียดบ้างเหมือนกัน แต่ก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไรเพราะน้องใหม่อย่างผมยังไม่เข้มข้นเท่าไร แต่พี่ปีสามปีสี่นี่หนักเอาการอยู่ ดูได้จากสภาพของเตที่เจอกันในแต่ละครั้งและอีกอย่างปีหน้ามันต้องออกฝึกงานแล้ว ช่วงนี้มันก็เลยไม่ค่อยได้เข้าป้วนเปี้ยนในชีวิตผมเท่าไรเพราะลำพังชีวิตมันเองก็แทบเอาไม่รอดแล้ว....แต่มันก็ห่วงผมนะถามตลอดว่ารักมันมั๊ย มีคนมาจีบบ้างเปล่า ผมแอบนอกใจมันมั๊ย คิดถึงกันบ้างมั๊ย ผมอยากรู้จริงว่าคำถามพวกนี้จะทำให้เกรดผมออกมาดีหรือเปล่า....ถ้าไม่ได้เจอกันมันก็จะส่งข้อความมาหรือไม่ก็โทรมาคุยแค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีเพราะพี่จอมพี่ต่อเรียกตลอด
คืนนี้ผมเองก็มีติวกับรุ่นพี่ ก็ติวกันใต้ตึกคณะนี่แหละ ไม่ใช่แค่กลุ่มผมกลุ่มเดียว แต่มีกันให้พรึ่บ รุ่นพี่บอกว่าเป็นเรื่องปกติมาก บางคนถึงขั้นหลับใต้ตึกกันเลยก็มีเพราะติวหนักมากๆ
"ชีน...โทรศัพท์มึงปิดเครื่องเหรอ?" ผมส่ายแทนคำตอบว่าไม่รู้พลางก็หยิบโทรศัพท์มาดู
"แบตหมดตอนไหนก็ไม่รู้วะ แล้วว่าแต่มึงรู้ได้ไงว่าโทรศัพท์กูปิดเครื่อง"
"เฮียโทรหากู แล้วบอกให้มึงโทรกลับด้วย..." คู่นี้ชักยังไงๆ มีโทรหากันตลอด แอบกิ๊กกันป่ะเนียะ
"น้องพีทกับน้องชีนจะติวกันเองแล้วใช่มั๊ยครับ พวกพี่จะได้กลับ"
"ขอโทษครับ" พี่วุธนี่ปีสามครับ เป็นหัวหน้าติวในกลุ่มผม เก่งใช้ได้เลยแถมดุด้วย พี่แกเล่นว่ากันกลางวงขนาดนี้ ซวยเลย เพื่อนๆในกลุ่มจ้องผมสองคนเขม็งเลย
"งั้นเดี๋ยวพี่ปล่อยให้พวกเราพัก 10 นาที แล้วกลับมาให้ตรงเวลากันด้วยละ จะได้เลิกไม่ดึกกัน" ดึกแล้วครับพี่เพราะตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว
ตอนนี้ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักตามแต่จะประสงค์กัน ผมกับพีทเลยเดินออกมาหน้าตึกแถสซุ้มโค้ก ตอนช่วงสอบไฟนี้เปิดทั่วทั้งมหาลัยเลย เพราะทุกคณะจะติวกันหมด
"อะไร...?" ยังมีหน้ามาถามกูอีกนะมึง
"ก็โทรศัพท์มึงไง...เฮียมึงบอกให้กูโทรหาไม่ใช่เหรอ แล้วเผอิญแบตกูหมด เพราะงั้น..............." ผมเลยยื่นมือไปตรงหน้ามันอีกครั้งพร้อมกระดิกนิ้ว
"บ่อยนะมึงบ่อย โทรศัพท์ส่วนตัวนะมึงไม่ใช่สาธารณะ..."
"ให้ไม่ให้"
"ขืนไม่ให้ เฮียก็มากระทืบกูตับปลิ้นดิ...เอาไป ทีหลังก็ช่วยจ่ายค่าโทรให้กูบ้างเหอะ " ใช้ของมันทีไรก็บ่นทุกที แต่ก็เห็นยอมให้ใช้ทุกครั้ง แล้วมันจะบ่นเพื่อ?
"โวะ...."
"แล้วนั่นๆมึงจะไปไหน คุยตรงนี้ก็ได้"
"ไปในที่ที่ไม่มีมึงไง...พูดมาหน่ารำคาญ"
"อยากหวีทกับเฮียก็บอกมาเห๊อะ...ทำเป้นรำคาญกู เชอะ..." ผมว่าไอ้นี่มันชักเป็นเอามากแล้วนะ
"เออ กูอยากหวีทกับแฟนกู แล้วมีไรมั๊ย...อย่าตามมานะมึง..." จริงๆก็พูดไปงั้นแหละครับ ผมกับเตเคยหวีทหวานแหววกันเมื่อไรละ คุยแล้วไม่ทะเลาะกันก็ถือว่าสุดยอดแล้วแหละ แต่ที่ไม่อยากใหห้พีทได้ยินเพราะมันชอบแซว ผมรำคาญ เหนื่อยจะด่ามันแล้ว
หันไปมันก็ไม่ตามมาจริงๆด้วย ป่านนี้งอนตายไปแล้วมั้ง ไอ้พีทนี่มันขี้งอนเอามากๆ เห็นบ้าๆอย่างนี้ก็เหอะ
มองซ้ายมองขวาไม่มีมนุษย์ซักหน้า ผมเลยจัดการโทรหาเฮียของไอ้พีท............โห มันรับสายทันใจมาก
"ไอ้พีท มึงบอกให้สุดที่รักกูโทรหาเหรอยัง รีบบอกให้ไวเลยนะมึง กูจะลงแดงตายเพราะคิดถึงมันอยู่แล้ว" หึหึหึ มันคงคิดว่าผมเป้นไอ้พีทนะครับ มันเรียกผมสุดที่รักด้วย
"งั้นก็ตายไปเลยซิ หึหึหึ"
"ชีน!!!!!"
"เออ กูเอง สุดที่รักของมึงไง" ขอซะหน่อย
"ใช่ มึงอ่ะสุดที่รัก กูเลยรักมึงที่สุด"
".........." เบาหวานเข้าตาดำแล้วกู เล่นเอาไปไม่ถูกเลย
"ว่าไงครับที่รักถึงโทรหาเค้าได้ คิดถึงเค้าอ่ะดิ๊"
"ปัญญาอ่อน" เงียบนานไม่ได้ครับเดี๋ยวมันได้ใจ หาว่าผมเขินมันอีก
"ไอ้บ้า กูตั้งใจพูดด้วยดีดี....โทรไปหาเมื่อกี้ก็ปิดเครื่อง"
"ว่างนักรึไงถึงโทรก่อกวนชาวบ้านเค้าอยู่ได้"
"ชาวบ้านที่ไหน เค้าโทรหาแฟนต่างหาก"
"พอเหอะเต...กูเลี่ยนแล้ว..."
"เออวะ กูก็เต็มกลืนแล้วเหมือนกัน บรื้ออออ" หึหึหึ
"ทำไรอยู่...."
"มาติวให้รุ่นน้องอยู่นะ พอดีรุ่นน้องเค้าขอช่วยหน่อย กูก็แบบรุ่นพี่ที่ดีก็เลยต้องมาช่วยซะหน่อย ไอ้พีทบอกว่ามึงก็กำลงติวอยู่เหมือนกันนิ"
"อืม รุ่นพี่มาช่วยติวให้นะ"
"เค้าไม่ได้มาจีบมึงใช่มั๊ย?"
"ประสาทแล้วมึง"
"ก็กูหวงของกูนิ....เชี่ยเตพวกกูนัดมึงมาให้ติวหนังสือให้น้องนะเว้ย ไม่ใช่ให้มึงมาโชว์สาธิตการหลีแฟนตัวเองแบบนี้" เสียงพี่ต่อแทรกเข้ามาในสาย โดนแซวอีกแล้ว
"ไปติวต่อเหอะ...กูก็จะไปแล้วเหมือนกัน..."
"เดี๋ยวสิมึง...พวกมึงเงียบก่อนได้มั๊ย....น้องๆครับพี่ขอตัวแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวมา...........อ่ะคุยต่อได้แล้ว กูเดินห่างออกมาจากกลุ่มนิดหน่อย" ว่าทำไมเสียงถึงเงียบลง
"กูไม่รู้จะคุยไรแล้ว"
"ชีน?"
"หืม?"
"คิดถึงมึงนะ" ถึงแม้ช่วงนี้ผมกับมันจะไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรเพราะต่างคนต่างก็ต้องเตรียมตัวสอบ แต่ผมก็ยังได้ยินคำๆนี้ 'คิดถึง' จากมันทุกวันและผมก็จะยิ้มทุกครั้งที่ได้ฟัง
"หึหึหึ"
"หัวเราะไร?"
"เปล๊า!!!!"
"เสียงสูงไปนะครับน้องชีน..." ผมละเกลียดมันจริงๆ เวลามันจะล้อหรือแกล้งผมนะ มันจะแทนตัวผมว่าน้องชีน ส่วนตัวมันจะแทว่าพี่เต
"โวะ...ถ้างั้นกูไปติวต่อนะ อยากใช้เวลาให้เป็นประโยชน์"
"เดี๋ยวก่อนสิ"
"ไรอีก?"
"ถ้ามึงจะพูดกับกูหวานๆเพราะๆบ้างมึงจะตายมั๊ยห๊ะ"
"กูก็เป็นอย่างนี้ของกูมาตั้งนาน" ที่มึงรักกูเพราะกูเป้นตัวของกูแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
"เออ ก็จริงของมึง...งั้นตามสบายเลยพวก จะด่าอะไรกูอีกมั๊ยละ?"
"ปัญญาอ่อนมากไปแล้วมึง ถ้าไม่มีไรกูวางสายนะ เปลืองค่าโทรไอ้พีทมัน"
"ถ้ามันบ่นมึงมาบอกกูเลย เดี๋ยวกูเคลียร์เอง" ไม่ต้องรอให้ถึงมึงหรอก กูจัดเต็มตลอดอยู่แล้วกับไอ้พีท
"วางสายแล้วนะ?" แล้วกูจะถามเพื่อ? อยากวางก็วางเลยสิ
"เดี๋ยว"
"ไรอีก?"
"อยากเห็นหน้า"
"เป็นเอามากแล้วนะมึง" หึหึหึ
"นะนะนะนะ"
"กุต้องไปติวต่อแล้ว"
"ก็แค่แป็บเดียวเอง นะนะนะครับ"
".........." ใช้หมองแป็บหนึ่ง
"งั้นเดี๋ยวเจอกันหน้าลานน้ำพุนะบ๊ายบาย" เผด็จการตลอด....ลานน้ำพุคือลานกว้างที่นักศึกษามักจะไปนั่งเล่นกันซึ่งอยู่ระหว่างตึกคณะผมกับมัน
ผมมาถึงก็ห็นมันยืนยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอยู่แล้ว แสดงว่ามันต้องยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ที่มัคุยกับผมแลล้ว เพราะลานนี้อยู่ใกล้ตึกผมมากกว่ามัน มาแผนสูงตลอด.....มันเห้นหน้าผม ผมเห็นหน้ามันแล้ว ผมก็จะเดินกลับดิ
"อ้าว เอ๊ยจะไปไหนละ?" มันรั้งศอกผมไว้
"อยากเห้นหน้า ก็มาให้เห็นแล้วไง เห็นแล้วก็จะกลับแล้ว" หึหึหึ
"เล่นตัวจริงเว้ย เดี๋ยวพ่อจับกดเลยนิ"
"มีปัญญาเหรครับมึง...แล้วมือนะปล่อยจากตัวกูได้แล้ว อย่าเนียนจับนาน"
"หวงตลอด แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้"
"ถ้าเรียกมาเจอเพื่อประชด กูกลับ"
"โอ๋ๆๆ...ล้อเล่นหรอกครับ อย่าเพิ่งกลับดิ ยังไม่หายคิดถึงเลย นะนะนะ นั่งก่อน"
"อย่านานละ กูต้องรีบไปติว มึงก็เหมือนกันแหละ"
"รู้น่า...ก็คนมันคิดถึง ไม่เจอกันตั้งหลายวันแล้ว ได้ยินแค่เสียง ก็ยิ่งคิดถึง..." มันทำเนียนครับ เอาหัวมาแปะี่ไหล่ผมเฉ้ย...ผมเลยทำเฉ้ยยอมให้มันแปะ
เรานั่งกันเงียบๆแบบนั้นโดยไม่ได้คุยไรกัน จนกระทั่งแยกย้ายกันไปติวต่อ
ผมกลับมาถึงกลุ่มทุกคนก็ติวกันไปแล้ว แลคาดว่าคงนานแล้วด้วย
พี่วุธมองผมซะน่ากลัวเลย
"ขอโทษครับ..." ผมนั่งลงที่เดิมเมื่อพี่วุธพยักหน้าให้
เอ้อ ติวเสร็จซะที เล่นเอาเหนื่อยสมองใช้ได้เลยนะ ง่วงก็ง่วง เพื่อนๆคนอื่นแยกย้ายกันกลับ สว่นผมรอพีทมันขอตัวไปห้องน้ำ แต่โชคดีหน่อยพี่วุธอยู่เป้นเพื่อน ไม่งั้นคงหลอนพิลึก
"แล้วชีนจะกลับยังไง"
"เดินกลับกับพีทครับ พี่วุธละ"
"เดี๋ยวโบนัสมารับ"
"ครับ....."
"เดี๋ยวก็กลับพร้อมกันเลยสิ จะได้ไม่ต้องเดิน"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่อยากกวน หอผมกับพีทอยู่หน้ามหาลัยเอง"
"นั่นไง...โบนัสมารับไง..."
"ขอบคุณนะครับที่ช่วยติวให้....หวัดดีครับพี่โบนัส" ผมหันไปทักพี่โบนัสที่มาจอดรถตรงหน้าผมพอดี พี่โบนัสเป้นสาวที่สวยมากๆคนหนึ่ง เปรี้ยว มั่นใจ
"หวัดดีค่ะสุดหล่อน้องชีน" พี่แกชอบหยอดผมแบบนี้ตลอดที่เจอกัน
"โบนัส แกไปส่งน้องชีนด้วยได้เปล่าวะ?" พี่วุธถามให้
"สบายมากค่ะ เอ้าขึ้นรถเลย"
"ไม่เป็นไรครับพี่โบนัส พี่วุธ ผมกลับเองดีกว่า อรกอย่างผมต้องรอพีทมันด้วย พวกพี่กลับกันก่อนได้เลยครับ..."
"ไมยอมให่พี่ไปส่งจริงดิ งั้นพี่นั่งรอเป็นเพื่อนจนกว่าเพื่อนชีนจะมาแล้วกัน" แล้วพี่โบนัสก็ลงจากรถมานั่งรอไอ้พีทซะติดกับที่ของผมเลยครับ ชิดไปไหนครับพี่
พี่โบนัสคุยสนุกดีครับ ส่วนพี่วุธก็ไม่ได้ดุอะไรเลย ไม่เห็นเหมือนตอนติวให้เมื่อกี้ พี่แกบอกว่าสร้างภาพให้น่ายำเกรงไปงั้นแหละ
ว่าแต่ไอ้พีทมันไปห้องน้ำถึงไหนวะ ป่านนี้ยังไม่กลับอีก
"โทษทีมึง อ้าวพี่วุธ พี่โบนัส"
"ไปไหนมามึง พี่วุธกับพี่โบนัสเลยต้องรอเป็นเพื่อนกูเลย "
"กูท้องเสียมากไปหน่อยนะ ขอดทษนะครับพี่ๆ"
"ไม่เป็นไรเลย คุยกับชีนสนุกดีออก พี่ชอบ" ไอ้พีทหันมองพี่โบนัสขวับเลยครับ ส่วนผมชินเพราะโดนพี่หยอดบ่อยเกิ๊น
"งั้นพีทมาแล้ว พวกพี่กลับกันเลยก็ได้ครับ"
"ให้พี่ไปส่งเหอะ มันดึกแล้ว"
"ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวจะมีคนมารับผมกับชีนแล้วครับ กำลังมา.....อ้าว...โน่นไงมาแล้ว....."
ไม่ได้มาแค่คนเดียวแต่พ่วงพี่จอมกับพี่ต่อมาด้วย ผมรู้แล้วว่าไอ้พีทมันหายไปไหนนาน มันน่าานัก แต่ผมว่าวิธีถ่วงเวลาแบบนี้น่าจะผู้บงการอยู่เบื้องหลัง และคนๆนั้นก็กำลังเดินตรงมาที่ผมแล้ว
"กลับได้แล้วครับน้องชีน พี่เตมารับแล้ว" ดูมัน จะพูดดังไปทำไมวะ อยู่กันแค่นี้เอง
"พี่โบนัส พี่วุธ ขอบคุณนะครับ ผมกลับนะ พี่ก็กลับได้แล้วนะครับ"
"น้องชีนค่ะ เดี๋ยว"
"ครับพี่"
"เมื่อกีพี่คุยกับชีนแล้วสนุกมากเลยนะ วันหลังเราคงได้คุยกันอีกนะค่ะ"
"ครับพี่...ผมไปนะครับ...." มองฟน้าพี่โบนัสที่กำลังยิ้มอย่างยั่วยวน หันกลับมามองหน้าคนข้างๆ อู๋ยยยยยยยยยทำไมหน้าโหดขนาดนี้
"จะยืนหน้าโหดให้ราขึ้นเหรอครับพี่เต ไปเหอะ กูง่วง...." ผมเดินนำขบวนไปขึ้นรถคนแรก ส่วนมันเป้นคนสุดท้ายแถมปิดประตูซะสะเทือนทั้งรถ
นั่งกันมาในรถทุกคนยิงมุขกันกระจาย แบบไม่มีใครยอมใคร ไอ้พีทนี่โดนพี่พี่จอมกับพี่รุมจนแทบกระอักเลือด ส่วนผมทำเนียนด่ามันไปบ้าง แต่เตนี่เงียบตลอดทางเลยครับ
มันแวะส่งพี่จอมกับพี่ต่อที่หอก่อนแล้วเลยมาส่งผมกับไอ้พีท
พีทมันลงหน้าหอผมแล้ววิ่งปรู๊ดกลับหอมันไปแล้ว
แต่เตยังไม่ยอมขยับรถหรือพูดอะไรเลย เป้นไรอีก
"กูจะขึ้นห้องแล้ว กลับดีดีละ"
"............."
"เป็นไร พูดด้วยแล้วเงียบ"
"ทำไมเป็นผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว"
"ผู้หญิง...พี่โบนัส"
"สนใจเค้ารึไง?"
"พูดบ้าไรมึงเนี่ย เค้าเป็นรุ่นพี่กู มันก็แค่นั้น"
"คืนนั้นก็แทบจะนั่งตักกันแล้ว แล้วเมื่อกี้อีกละ กูไม่ชอบ...."
"หึง?"
"เออกูหึง แล้วจะทำไม" มึงจะเหวี่ยงเพื่อ?
"ถ้ากูบอกว่าไม่มีอะไร มึงจะเชื่อมั๊ย?"
"เชื่อ...."
"งั้นกูก็จะบอกว่า มันไม่มีอะไรเลย รุ่นพี่รุ่นน้องธรรมดา...เชื่อกูนะ"
"กูเชื่อมึงนะ" มันยิ้มแล้วครับ
"หลอกง่ายวะมึง..หึหึหึ"
"ถ้ามึงจะหลอก กูก็ยอมนะ"
"มึงเห็นกูใจร้ายขนาดนั้นเหรอ?"
"กูรู้มึงไม่หลอกกูหรอก....ขอนอนด้วยได้มั๊ยไม่อยากขับรถแล้ว" เปลียนโหมดเร็วไปมั๊ยมึง กะล่อนจริงๆ
"บ้านมึงอยู่พิจิตรเหรอครับ ถึงขี้เกียจ" หอมันก็ไม่ไกลจากหอผมเท่าไรหรอก เจ้าเล่ห์
"ใจร้าย"
"หรือมึงอยากเสียตัว?"
"....." ฮ่าๆๆๆ มันค้อนเลย ผมพูดแบบนี้ทีไรมันของขึ้นทุกที ผมอยากจะบอกมันเหลือเกินว่า สารรูปแบบมึงนะกดกูไม่ลงหรอกครับ มันหวังเหลือเกินว่าจะพิชิตร่างกายผมได้....ฝันไปเห๊อะมึง
"กลับไปได้แล้ว"
"กูรักมึงนะ....จุ๊บ...รักกูมั๊ย"
"รักมากกว่าเมื่อวาน...จุ๊บ...กลับไปได้แล้ว ถึงแล้วก็ข้อความมาบอกกูด้วย"
"ครับโผม...ขอจุ๊บอีกทีดิ นะ"
"ทุกทีเลยนะมึง พอกูยอมเข้าหน่อย จุ๊บ...." ผมเลยดึงมันมาจูบซะเองเลย ฮ่ะๆๆๆสมน้ำหน้าหายใจไม่ทันเลยละสิ มันหน้าแดงใหญ่เลย
ช่วงสอบผมกับมันไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไร
มีส่งข้อความกันบ้าง โทรหากันบ้าง
ถึงผมจะไม่เจอมัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมรักมันน้อยลงนะ ไม่ได้หมายความว่าผมไม่คิดถึงมัน และไม่ได้หมายความว่าผมไม่อยากเจอมัน....และมันก็คงไม่รู้ว่าผมคิดแบบนี้
-
:z13:
รักมากกว่าเมื่อวาน ฮิ้ววว
พูดแบบนี้ทุกวัน วันไหนความรักคงจุกอกตายนะคะน้องชีน 555
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อให้นะคะ
:กอด1:
-
ขอจุ๊บด้วยคนจิ จุ๊บกันน่ารักอ่ะ
-
หวานมากเลยนะน้องชีน
-
รักกันแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย แต่ก็แอบหวั่นๆเหมือนกันนะเนี่ย
-
จุ๊บจุ๊บ บ้างอะ เตหึงน่ารักดีอะ
-
น่ารักอะ ชอบตอน จุ๊บๆ :o8:
-
หวานกันได้อีกน้า จุ๊บ จุ๊บ :-[
-
จิ้ม ๆ :z13: :z13: ก่อน
เดี๋ยวกลับไปอ่าน
-
ชีนยังเข้มได้อีก 5555
เตน่าร้ากกกกกกกกกกกก
-
วันนี้จะมาเหวี่ยงน้องชีน
:z3: :angry2:
น้องชีนคะ ถ้าไม่อ้าปากพูดออกไป
แล้วพี่เตเค้าจะรู้ได้อย่างไรละคะ
ว่าน้องชีนคิดยังงัย รู้สึกยังงัยกับพี่เต
ชัดเจนกว่านี้บ้างก็ดีนะคะ
เคยได้ยินเพลงนี้มั๊ยคะ
:angry2:"ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว
แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ ฉันคงต้องแสดงออก
ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก
หรือว่าให้เค้าเดาเองว่ารักเธอ "
แค่บอกว่ารัก อ่ะคะ
น้องชีนน่าจะหามาฟังบ้างนะคะ
เผื่อจะซึมลึกไปในหัวใจ
เบื่อจริง ผู้ชาย ขี้เก๊กเนี่ย
:m16: :3125:
-
ไอ้ชีนบ้า เค้าคงจะรู้หรอกนะ
ดูตัวเองแสดงออกดิ หึ้ยยยยย มันน่ารักนัก!! :a14:
ไม่รู้พี่โบนัสอะไรนั่นจะมีบทเยอะมั้ย แต่เชื่อมั่นว่าเตจะรับมือได้จ่ะ :m19:
คุณดิวขยันอัพมาก จุ๊บสิบที :จุ๊บๆ:
-
กรี้ดด :-[
-
รีบมาต่อนะคับสนุกดี
-
อร๊ายยย น่ารักที่สุดดดด
-
อร๊ายยยยย><
มีหึงด้วย อิอิ
เริ่มห่างกันแล้ว จะดราม่ารึป่าว
ไม่ใช่ไม่เอานะ แต่อย่ามากนะพี่ดิว กลัว
มาเรื่อยๆแล้ว เรื่อยๆต่อไปนะ ^^
-
มีหง มีหึง ด้วยพี่เต :impress2: น่าร๊ากกกกซะ
P.S. อยากให้ นู๋ชีน หึงบ้างอะไรบ้าง :z2:
-
ชีนเป็นประเภทรักนะแต่ไม่แสดงออก ส่วนเตก็ตรงไปตรงมาตลอด
-
น่ารักโคตรๆ อ่ะ
:impress2:
-
จุ๊ฟฟ....
จุ๊ฟฟฟฟฟฟ....
หอมแก้มดิวสองที *-*
-
หวานมาก เดี๋ยวนี้ชีนน่ารักไปแล้ว :laugh: :laugh:
-
อ่านทันแล้ววววว แอบอยากรู้ว่าพี่เตไปสนิทกับพี่มีนตอนไหนหว่า??? 5555
ปล.พี่จืด กะ พี่ต่อ มีซัมติงแน่นอน 55555555555
-
เอ้อออออออสอบเสร็จซะที กว่าจะเสร็จเล่นเอาไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเห็นเห้นคนรักกันเลยทีเดียว คิดถึงชีนโว้ยยยยยยย
มันสอบเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ป่านนี้คงนอนเน่าตายไปแล้วมั้งเพราะมันเป้นคนที่ไม่ชอบออกไปไหน ถ้าว่างมันจะนอนเป็นส่วนใหญ่
"สอบเสร็จมึงจะไปไหนวะเต?"
"มันจะไปไหนได้ละจืด นอกจากไปหา.........."
"หาอะไรไอ้ต่อ....พูดดีดีเลยนะมึง เดี๋ยวกูตบปากแตก..."
"โหดตลอด กับเพื่อนนี่มึงโหดตลอด แต่ที่กับไอ้ชีนกูเห็นมึงหงออย่างกับลูกไอ้ด่าง..."
"ไม่ได้หงอเว้ย เค้าเรียกให้เกียรติซึ่งกันและกัน..." ยิ้มภาคภูมิใจในความแมนของตัวเอง
" เหรอออออออออออออกูอยากเชื่อ กูอยากเชื่อ....โอ๊ยโบกหัวกูทำไมวะจืด เจ็บนะเว้ย" มันทำเสียงได้กระแดะมากครับ เลยโดนจืดโบกงามๆเน้นๆไปทีหนึ่ง...มึงว่ากูหงอกับชีนแต่กูเห็นมึงก็หงอกับจืดตลอดเหมือนกันแหละ อะโด่
"ก็กูรอคำตอบจากไอ้เตอยู่ มึงขัดตลอด มันเลยไม่ได้ตอบกูซะที"
"ก็กูตอบแทนมันไปแล้วไง...เดี๋ยวนี้มึงทำร้ายร่างกายกูบ่อยนะ เกลียดไรกูนักหนาวะ..."
"สาธยายไม่ไหมดหรอกมึงแค่วันเดียว.....ว่าไงเตมึงจะไปไหนสอบเสร็จแล้ว?" จืดหันมาพูดกับผมต่อ แต่ไอ้ต่อนี้บ่นไรเป็นไฟแลบไม่รู้ แต่มันบ่นไม่มีเสียงนะ ลองมีเสียงสิ จืดเอาตาย
"กูว่าเย็นนี้จะจัดไปซักเมา...แต่ตอนนี้โคตรคิดถึงชีนเลยวะ ขอไปหามันก่อนละกัน แล้วพวกมึงจะไปไหนกันวะ?"
"กูว่าจะกลับไปนอนหน่อย คิดถึงที่นอนนุ่มๆเต็มกลืนแล้ว....แล้วมึงละไอ้ต่อ?"
"กูนัดน้องแอลไว้นะ...." แอลไหนวะ...แต่ท่ามันสองคนจะรู้กันเพราะเห็นจากสีหน้าจืดแล้ว
"น้องแอล!!!!"
"เออ" ไอ้ต่อยิ้มแบบชั่วช้าอีกแล้ว
"มึงอย่าบอกนะว่าน้องแอลปีสอง การตลาด!!!!"
"คนนั้นแหละใช่เลย....ฮ่าๆๆๆๆ" มึงยังมีหน้ามาหัวเราะอีกเหรอไอ้ต่อ กูมองไม่เห็นเงาหัวมึงแล้วนะ
"ไอ้ต่อมึงตายยยยยยยยยยย กูจะฆ่ามึงหมกมหาลัยยยยยยอย่าหนีนะเว้ย" ผมรู้แล้ว น้องแอลอะไรนี่ต้องโดนไอ้จืดเล็งไว้ แต่คนที่ยิงซะก่อนคือไอ้ต่ออีกแล้ว......กรรมของมึงและแหละจืดเอ้ย เล็งใครไว้โดนไอ้ต่อสอยเสียบตลอด....แต่ตอนนี้กูไม่มีเวลาช่วยมึงหรอกนะ เพราะกุต้องการยาใจด่วนมากๆๆ
"ว่าไงครับเฮียยยยยยยยยยยยยยยย"
"มึงอย่าเรียกยาวๆได้มั๊ย กูฟังแล้วเหมือนมึงด่ากูว่าตัวเงินตัวทองอยู่ไงก็ไม่รู้"
"โหเฮียคิดมากวะ ผมออกจะเคารพรักเฮียซะขนาดนี้ แล้วนี่โทรมามีอะไรรึเปล่าครับ ห๊ะๆๆอย่าบอกนะครับว่าคิดถึงผม ผมไม่อยากเป็นชู้กับแฟนเพื่อนนะ"
"ผีเจาะปากมาพูดรึไงมึง" นี่ถ้ามันไม่ใช่เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของชีนนะ ผมไม่อยากจะคุยกับมันเลย เหตุผลนะเหรอ กูดูปากมันสิ ปากแบบนี้ไปไหนไปแต่ตัวก็พอ ส่วนตีนไปหาเอาข้างหน้าได้เลย เผลอๆหาเผื่อด้วยนะ คนไรโคตรกวนอ่ะ
"แต่ถ้าชีนมันไม่รู้ก็น่าสนอยู่นะเฮีย แบบชีนเผลอมาเจอกันไรแบบนี้อ่ะ" เสียงมึงได้อารมณ์กูมาก
"ถามจริง มึงคิดไรกะกูปะเนี่ย" เห็นเล่นบ่อยเหลือเกิน เล่นจนกูเคลิ้ม
"ก็คิดนะ"
"หืม?" อย่านะมึง ใจกูรักชีนคนเดียว กายกูก็จะเป็นของชีนคนเดียวเหมือนกัน แต่ถ้าชีนเผลอก็พอได้ หึหึหึ
"คิดว่าเฮียน่ารักดี....แต่ก็แค่น่ารักแหละ....อย่างอื่นไม่เห็นมีดีไรเลย แต่ก็คงดีพอตัวแหละ ไม่งั้นเพื่อนผมคงไม่ชอบหรอก"
"นั่นมึงกำลังชมกูอยู่ใช่มั๊ย?"
"แล้วแต่เฮียจะคิดซิ....แล้วว่าแต่เฮียมีไรถึงโทรหาผมท"
"ชีนอยู่กับมึงเปล่า?"
"เปล่าเลย ป่านนี้มันตอนตายในห้องไปแล้วมั้ง เมื่อชวนออกมาด้วยกันก็ไม่ยอมมา บอกว่าอยากนอน โทรไปตอนสายๆมันก็ไม่รับ...โทรหลายรอบมันปิดเครื่องใส่เชี่ยๆเลย..." นี่แหละครับเหตุผลว่าทำไมผมถึงต้องโทรหาไอ้พีทจอมกวนแทนที่จะโทรหาแฟนสุดที่รักของตัวเอง
"แล้วนี่มึงอยู่ไหน?"
"ห๊ะๆๆ...คิดไรกะผมจริงใช่เปล่าเนี่ย" ยังเล่นอีกนะมึง ที่ถามเพราะเสียงรอบข้างมันดังมากต่างหากเว้ย หูกูจะบอด
"คิดว่าจะกระทืบมึงท่าไหนให้มึงตายทีเดียวไง"
"ล้อเล่นนิดเดียวเองครับ อย่าโหดดิ...ผมออกมาดูหนังกับเพื่อน ว่าแต่เฮียถามไมอ่ะ?"
"เย็นนี้กะว่าจะชวนไปร่ำสุราเมรัยซะหน่อย สนมั๊ย?"
"แล้วมีเคล้านารีเปล่า?"
"ถ้ากูเคล้า เพื่อนจะกระทืบกุมั๊ย?"
"ไม่น่าจะรอดนะเฮีย เฮียไม่รู้หรอกว่าไอ้ชีนมันหึงเงียบ แต่โคตรน่ากลัวอ่ะ" นั่นสิ มันบอกผมตอบเป็นแฟนกันแรกๆว่ามันเป้นคนขี้หึง แต่ไม่เห็นมันจะเคยแสดงอาการอะไรเลย แต่อย่างว่าผมทำตัวดีด้วยแหละ มันเลยไว้ใจ หึหึหึ
"มึงเคยเห็น?"
"ไม่เคยมั้ง...เงาหัวผมแทบไม่มี"
" ฮ่าๆๆตลกวะมึง แล้วตกลงมึงจะไปเปล่า?"
"เฮียเลี้ยง?"
"ถ้ากูไม่เลี้ยง มึงจะเลี้ยงกูงั้นดิ"
"ขอบคุณนะครับคุณเฮียยยยยยยยย...ผมรักเฮียจัง"
"ห้าโมงเจอกันที่ห้องแฟนกูนะ" ขอหน่อย
"ผมเข้าไปคงไม่เจอภาพบาดตาทะลุหัวใจนะครับ"
"ไม่แน่...หึหึหึ"
ผมขับมอไซต์ไปหามันที่หอที่อยู่หน้ามหาลัยนี่เอง ปกติถ้าไม่ไปไหนไกลๆ ผมชอบใช้มอไซตืมากกว่ารถยนต์เพราะสะดวกกว่า และประหยัดกว่ากันเยอะเลย...แล้วป่านนี้มันจะกินอะไรรึยังน้าาาา งั้นซื้ออะไรไปให้มันหน่อยดีกว่า แต่พอซื้อไปซื้อมาชักเยอะแฮะ ซักสิบชีนจะกินหมดมั๊ยเนี่ย
"สวัสดีค่ะคุณเต ไม่เจอกันหลายวันเลยนะค่ะ " ผมก้าวเท้าเข้ามาในหอปุ๊บ พนักต้อนรับสาวสวยก็ทักทายผมปั๊บ
"หวัดดีครับ พอดียุ่งๆกับสอบนะครับ วันนี้สอบวันสุดท้ายเลยแวบมาได้ ทานขนมกันมัียครับ ผมซื้อมาเยอะเลย" ผมชูถุงขนมที่ถือพะรุ่งพะรังเต็มมือให้เธอดู
"ขอบคุณค่ะ ไม่เป้นไรดีกว่า เดี๋ยวจะกินกันไม่พอ ตั้งสามคนนะ"
"3 คน?" เธอยังไม่ทันคลายความสงสัยของผมก้ต้องหันไปคุยกับคนที่มาติดต่อหอพัก ผมเลยปลีกตัวออกมาเพื่อขึ้นไปหามัน ก็คงจะเป็นเพื่อนมันซักคนนั่นแหละ
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ"
"แกร๊ก..."
"สวัสดีครับ คิดถึงมึงจัง กุซื้อขนมมาให้มึงเยอะแยะเลย เดี๋ยวกูแกะใส่จานให้นะ แล้วนี่มึงกินไรรึยัง? หลับจนลืมกินอีกแล้วดิ"
"........" ทำไมมึงต้องทำหน้ามึนๆอย่างนั้นด้วยละ
"เป็นไรมึง ไม่พูดไม่จา อ้าปากค้างเชียว หลีกหน่อยถือของหนักมากๆๆ" มันยอมหลีกทางให้ผม เท่านั้นแหละ คนที่อ้าปากค้างกลับเป็นผมซะงั้น เพราะเธอคนนั้นอีกแล้ว....โบนัส
"เต....นี่พี่โบนัส พี่ในสาขากูนะ ปี3น่าจะปีเดียวมึง.....พี่โบนัสครับนี่เต......" อ้าว ไหงมึงไม่บรรยายสรรรพคุณกูด้วยละ
"หวัดดีค่ะเต" เธอยิ้มทักทายผม
"หวัดดีครับ..." ผมส่งยิ้มแบบขัดไม่ได้ให้เธอ ผมหันหลังไปมองหน้าชีนแต่มันกลับหลบหน้าผมแทน ทำไม เกิดอะไรขึ้น
"ซื้อของกินมาเยอะแยะเลยนะค่ะเต ชีนโชคดีนะค่ะที่มีรุ่นพี่ใจดีขนาดนี้" รุ่นพี่เหรอ? ผมหันไปมองหน้ามันอีกครั้ง แต่มันก็เลือกที่จะทำเหมือนเดิม
"งั้นเดี๋ยวผมไปแกะขนมใส่จานก่อนนะ ทานด้วยกันนะโบนัส "
"ขอบคุณค่ะ ให้โบนัสช่วยมั๊ย?"
"ไม่เป็นไร...คุยกับชีนไปเหอะ...รุ่นพี่รุ่นน้องกันนิ น่าจะมีเรื่องต้องคุยกันเยอะ....ใช่มั๊ยยชีน?"
"............" ฮึ
ผมเดินเข้ามาในโซนครัวด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมโบนัสต้องมาหาและอยู่ด้วยกันสองต่อสองด้วย ถึงจะเป้นรุ่นพี่รุ่นน้องก็เถอะ
"พี่โบนัสครับ นั่งเล่นไปพลางๆนะ เดี๋ยวผมเข้าไปดูเตหน่อย"
"เต?" มันเดินมาหยุดข้างหลังผม ห่างกันซัก 2 ก้าวได้มั้ง
"หืม?" ผมตอบมันแต่มือและหน้ายังจดจ่ออยู่กับการจัดขนม
"หันหน้ามาคุยกันหน่อยสิ"
"มีไรก็พูดมาซิ กูจัดหนมอยู่"
"มันไม่มีอะไรจริงๆนะ พี่โบนัสทะเลาะกับแฟนเค้าเลยอยากมีเพื่อนคุยด้วย"
"เค้าเลยเลือกมึงงั้นสิ...."
"กูก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าได้เบอร์กูมาจากไหน จู่ๆก็โทรหากูแล้วก็ร้องไห้ด้วย บอกให้กูไปหาหน่อย...."
"แล้วไงถึงมาที่ห้องกันได้"
"พี่เค้าจะเป้นลม กูไม่รู้จะพาไปที่ไหนเลยมาที่ห้อง"
"งั้นก้คงอยู่กันนานแล้วสิ เพราะดูจาหน้าพี่โบนัสของมึงแล้วไม่เห้นเค้าของคนไม่สบายเลย"
"ไม่เอาน่ามึง ไม่มีไรจริงๆนะ"
"แล้วกูจะเชื่อ ออกไปคุยกับรุ่นพี่มึงเหอะ ปล่อยไว้นานเดี่ยวเค้าจะร้องไห้และเป็นลมไปอีก " พูดจบมันจับผมให้หันหน้าไปคุยกับมันเลยทีนี้
"มึงไม่เชื่อกู"
"ก็บอกแล้วไงว่าจะเชื่อ...ปล่อย"
"เชื่อ ไม่ใช่ จะเชื่อ" มันบีบผมตามแรงอารมณ์ของมัน เจ็บนะเว้ย
"ถ้ากูบอกว่าเจ็บ...มึงจะปล่อยมือกูมั๊ย"
"........." มันยอมปล่อยแต่ไม่ยอมพูดอะไรเลย แล้วมันก็เดินออกไปจากครัวแล้วตามมาด้วยเสียง.....โครมมมมม ห้องแทบแตก แล้วตามด้วยเสียงกรี๊ดตกใจฉบับผู้หญิงของโบนัสตามมา....มันโกรธอะไร คนที่ควรจะโกรธคือผมไม่ไช่เหรอ ผมทำเป็นไม่สนใจกับเสียงเกิดขึ้นยังคงจัดขนมหนมใส่จานจนเสร็จ จึงยกออกไปหน้าทีวี ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเมื่อกี้
"เตค่ะ ชีนโกรธอะไรรึเปล่า?" เธอถามหลังจากที่ผมเรียบร้อย
"กินขนมเหอะครับ อย่าไปสนใจมันเลย หายบ้าเมื่อไรมันคงดีขึ้นเองแหละ" แต่ผมที่จะบ้าแทน
"ดูเตจะสนิทสนมกับชีนมากเลยนะค่ะ"
"เหรอครับ ทำไมคิดงั้นละ?" ผมพูดไปก็หยิบจนมใส่ปากพลาง
"ไม่รู้สิ...เซนส์มั้ง"
" หึหึหึ" ถ้าคุณนางมีเซนส์จริง คงไม่ยุ่งกับแฟนของผมหรอกครับ
"แกร็ก...พี่โบนัสครับผมปวดหัว...พี่กลับไปก่อนได้มั๊ยครับ" อ้าวๆจู่มายืนหน้าเฉยได้ไงวะ
"ได้ค่ะ ว่าแต่ชีนเป้นไรมากเปล่าละ?"
"นอนพักคงหาย ขอโทษด้วยนะครับ"
"ขอโทษไรกันละจ๊ะ พี่สิต้องขอบคุณเรา กวนเรามาทั้งวันแล้ว งั้นพี่ไปก่อนนะจ๊ะ ว่างๆจะมาคุยเล่นด้วย" เนี่ยยังจะมาอีกเหรอ
"ครับ..." มันเดินไปส่งรุ่นพี่หน้าห้อง ส่วนผมก็เก็บจานเข้าไปเก็บ แล้วออกมาใส่รองเท้า
"ทำไรอ่ะ?"
"ก็ใส่รองเท้าไง...เห็นกูตีโป่งอยู่เหรอ?"
"แล้วใส่ทำไม?" มึงจะเล่นเกมส์ 20 คำถามใช่มั๊ย
"ใส่ไม่ให้เท้าเย็นมั้ง...โวะ" ผมเลิกสนใจมันแล้วหันมาใส่รองเท้าต่อ
"แล้วทำยังไงมึงถึงจะยอมใจเย็นแล้งฟังกูอธิบาย"
"............."
"..............." อ้าวไอ้บ้า อยู่ๆมันก็เดินเข้าห้องนอนมันซะงั้น มึงจะง้อกูไม่ใช่เหรอ....
"ไม่เชื่อแล้วตามเข้ามาทำไมละ?" ผมตามมันเข้าไปในห้องหลังจากนั้นประมาณ 10 นาทีได้มั้ง ผมคิดว่ามันจะอาละวาดห้องแตก แต่มันกลับนอนสบายใจเฉ้ยยยยยยยแถมยังมีหน้ามาแขวะผมอีก ผมนั่งลงปลายเตียงมัน
"แล้วถ้ามึงเข้ามาแล้วเห็นกูอยู่กับผู้หญิงสวย เซ็กส์ เอ็กซ์ บอมซะขนาดนั้น มึงคิดว่าไงละ?"
"กูก็จะคิดว่าเพื่อนมึงมาหาไง..." ผมหันขวับไปมองมัน
"เอาจริงๆ" แอบน้อยใจเหมือนกันนะ มันไม่หึงผมเลย ไม่เหมือนที่ผมหึงมัน
"กูก็จะคิดว่ามึงมีชู้"
"นั่นไง กูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละ" มันลุกขึ้นมานั่งซ้อนหลังผมเอาไว้ แล้วเอาคางมาเกยไหล่ผม
"แต่ถ้ามึงบอกว่าไม่มีอะไร แค่เพื่อน กูก็จะเชื่อมึง"
"ง่ายขนาดนั้นเชียว?" ผมยักไหล่เบาทีหนึ่ง หัวมันส่ายเลย ฮ่าๆๆๆๆ
"แล้วจะทำให้มันยากทำไมละ "
"พูดง่ายนะมึง...ถ้ากูเอาสาวขึ้นห้องบ้าง มึงจะว่าไง"
"ไม่ว่าไง แต่ขอแบ่งด้วยคน หึหึหึ"
"อ่ะๆๆๆไอ้บ้า...เหวอ" ก็จู่ๆมันก็ดึงผมล้มลงนอนตัวมันเฉยเลย ผมดิ้นๆจนหล่นจากตัวมันแต่มันก็ยังดึงผมจนติดกับตัวมัน
อยู่ดี
"เต มันไม่มีอะไรจริงๆนะ เชื่อกูสิ"
"กูไม่อยากเป็นคนใจง่ายแบบนี้เลยวะ...แพ้ทางมึงตลอด เซ็ง"
"พูดงี้แสดงว่าเชื่อกูแล้วสิ...."
"กูรักมึงนะ จุ๊บ.....รักกูมั๊ย?"
"รักมากกว่าเมื่อกี้ที่มึงทำเฉยใส่กู จุ๊บ....เต...." มันเรียกเสียงผมซะหวาานเลย คิดจะทำไรกูปะเนี่ย กูยอมจริงๆนะเว้ย
"........" ผมหลบตามันนิดหนึ่ง แบบเพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง
"แบบว่า....กูขอ....ขอ"
"............" อ้ากกกกกกก มึงจะขอไร กูลุ้นจนตับย่นแล้วนะ
"ขอไปกินไรหน่อยนะ กูหิวมากเลย มัวแต่นอนยังไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เช้าแล้ว"
"ไอ้เต ไอ้บ้า ไอ้ให้ความหวังพร่ำเพรื่อ..." ผมถีบมันเข้าท้องเต็มตีนเลยครับ...สมควร
"เต...กูจุ...จุก...." มันนอนตัวงอ แต่หน้านี้ยังยิ้มแบบเลวได้อีก...ผมอายมาก อายไรก็ไม่รู้เหมือนกันเลยลุกลงจากเตียงมันซะเลย
"จะไปไหนครับ?" มันคว้ามือผมไว้
"ไปหาไรให้ไอ้บ้าแถวนี้กินซะหน่อย"
"ขอบคุณนะ.....ขอบคุณนะ....ขอบคุณนะ"
"ขอบคุณไรซ้ำๆละ"
"คั้งแรกขอบคุณที่หาไรให้กูกิน ขอบคุณสองที่มึงเชื่อใจกู และขอบคุณสามที่มึงรักกู..."
"จะเอาฮาหรือจะเอาซึ้ง" ต้องถามก่อน ไม่ได้ครับเดี๋ยวหน้าแตกอีกรอบ ผมไม่ไหวจะเก็บแล้ว
"จะเอามึงนี่แหละถ้ายังไม่ไปหาไรให้กูกิน..." หน้ามึงหื่นทันทีเลยนะชีน
"ไอ้บ้า...."
ผมเดินตึงๆออกมาจากห้องมัน แน่ะยังหัวเราะได้อีกนะมึง ผมไม่ชอบเลยเวลาที่ตัวเองเขินแบบนี้เพราะมันทำให้หน้าผมร้อนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แอร๊ยยเตน่ารักอะ
ไม่ไหวแล้ว
อยากเห็นฉากชีนหึงบ้างเหมือนมันจะได้อารมณ์สะใจลึกๆ 555
ขอบคุณคุณดิวค่า
-
ก็ยังดีที่เข้าใจกันได้ ตอนท้ายๆน่ารักอ่ะ
-
มาไม่ทันอะ อยากจิ้มดิวอ่า อยากจิ้มดิวม๊ากมาก *-*
-
เตใจง่ายจริงๆด้วยอะ
ชีนเอ้ยจะง้อหน่อยก็ไม่ได้นะชิ :angry2:
-
:m20:
-
ก็คิดอยู่ว่าพี่โบนัสอะไรเนี้ยอาจจะมีบทเล็กน้อยถึงปานกลาง
แต่ก็นะ มีแฟนแล้วหนิ คงไม่มีอะไรน่าห่วง(มั้ง)
คือบางทีไอ้ชีนมันก็น่ากลัวนะ
แต่ เอ๊ะ มันจะง้อรึมันจะยังไง ก็พยายามจะเข้าใจว่านี่คือ ชีน :laugh:
ชีนน่ารัก น่ารักกว่าตอนแรกๆเย๊ออออะ
เริ่มแสดงความรู้สึกผ่านการกระทำมากขึ้นกว่าแต่ก่อนแหละ
ตอนจบแอบน่ารัก กวนๆ :L2:
-
เต มัน ใจง่ายจริง จริงด้วย :laugh:
P.S. เค้าก็รัก ตะ เองนะ :o8:
-
เตน่ารักเนอะ
ชีนอย่าให้มือที่สามแทรกเข้ามาง่าย ๆ สิ
นี่เพราะเตรักมากหรอกนะเลยยอมความ
-
น่ารักอะ +1 ให้คุณดิวไปเลย
ขอตัวไปอ่านก่อนนะ
:m23: :m23: :m23:
-
หยอกกันน่ารักอ่ะ :impress2:
อยากเห็นชีนเวอร์ชั่นหึงโหดจัง o18
ถูกใจให้เป็ดครับ
o13
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
:m16:นังชะนี เอ๊ย นังโบนัส
เข้ามาป่วนชีวิตคู่รักเค้าแบบนี้ได้งัย
ต้องรีบกำจัดออกไป :z6:
ไม่งั้น พี่เต ต้องกินมาม่าแน่เลย
แต่พี่เตนี่ก็เหลือเกิน
หายโกรธง่าย ดีกะไอ้น้องชีนซะ
จนมันสะกดคำว่าง้อไม่เป็นแล้ว
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักกันได้อีกอ่ะคู่นี้ อิอิ
หลังจากที่กระผมต้องไปทำความดีอยู่ที่ต่างจังหวัดเป็นเวลานานแสนนาน
พอกลับมาเจอเตกะชีนแบบนี้แล้ว
ฮ่าๆๆๆๆ :กอด1:
-
โบนัสนี่ต้องการอะไรกันแน่นะ แต่ก็ดีไปหน่อยที่เตกะชีนเชื่อใจกัน รอวันที่ชีนกดเตเน้อ555
-
อยากเห็นชีนจับเตกดเร็วๆจัง 555555555
-
:o8:
ชอบอ่ะ น่ารักมากๆ เขิน
เรื่อยๆนะพี่ดิว
:กอด1: :L2:
-
พี่โบนัสนี่อะไรของนางอ่ะ ต้องเป็นตัววุ่นวายแน่เลย
ทำไมชีนไม่บอกไปเลยว่า เตเป็นแฟนอ่ะ
เตก็ยอมอีกแล้ว อยากให้ชีนเห็นค่าของเตมั่ง สงสัยต้องหาคนอื่นมาจีบเตอย่างเอาจริงสักที
อยากเห็นชีนหึงโหด (เขาจะได้กดกันเสียที อิอิ คนอ่านหื่น)
-
เข้ามาดันนนนนคุณดิว
คิดถึงเต ชีน อิอิ
-
คิดถึ๊งงงงงง :z13: :z13:
-
มาต่อบ่อย ๆ น๊ารออ่านอยู่ o22
-
:m7: :m7:
-
วันนี้ผมมาเรียนเช้าเลยมีเวลาเดินแทะโลมธรรมชาติยามเช้า เวลาที่เราทำอะไรช้าลง เราก็จะเห็นอะไรชัดขึ้น
ผมไม่เคยสังเกตเลยว่าบนต้นไม้จะมีเสียงนกร้องในตอนเช้าของทุกวันเพราะผมมั่วแต่รีบวิ่งขึ้นเรียน
ผมไม่เคยเห็นดอกไม้ข้างทางระหว่างทางเดินเพราะผมมัวแต่มองไปบ้างหน้าไม่เคยมองข้างทางเลย
ผมไม่เคยเห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะของบรรดานักศึกษาทั้งหลายเพราะผมไม่เคยสนใจใคร
แต่วันนี้ผมทำอะไรช้าลง ผมเลยได้เห็นทุกอย่างที่ไม่เคยเห็นทั้งๆที่มันก็เป็นอย่างนี้แบบนี้ในทุกๆวันอยู่แล้ว
มันก็โอเคนะ ยอมตื่นเช้าหน่อย แต่กลับได้อะไรเพิ่มมาอีกเยอะ...แต่ดันมาเสียบรรยากาศก็เพราะโทรศัพท์ที่กำลังสั่นครืดๆอยู่นี่แหละ ใครโทรมาแต่เช้าวะ....มีน
"ไม่โทรหากูเลยนะไอ้น้องบ้า เคยห่วงพี่มึงบ้างมั๊ยห๊า" ไปกินรังผึ้งมาจากไหนอีกละ
"มีน...ตะคอกทำไม ไม่เจ็บคอรึไง โวะ..."
"กูแหกปากซะตั้งขนาดนั้น มึงได้แค่ โวะ......" หึหึหึ
"แล้วว่าไง โทรมาไมแต่เช้าเนี่ย...คิดถึงน้อง อันนี้คงไม่ใช่ เป็นห่วง อันนี้ยิ่งไม่ใช่ใหญ่..."
"มึงตกลงคบกับเตแล้วใช่มั๊ย?" เป็นไง ผมเดาถูกเป๋ง
"จะถามทำไมอีก คุยกับเตอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ" อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าสองคนนี้ติดต่อกันตลอด มีนคุยกับมันมากกว่าคุยกับผมซะอีก ช่วงนี้ถ้าอยากรู้ความเคลื่อนไหวเป็นไปของมีนสามารถถามได้จากเตทุกเรื่อง
"ก็อยากฟังจากปากน้องชายสุดที่รักนิ ว่าไงตกลงคบกันเป็นแฟนแล้วใช่มั๊ย?"
"อืม..."
"ชีน มึงมีแฟนทั้งที มึงพูดแค่อืมเนี่ยนะ"
"แล้วจะให้พูดไรละครับคุณพี่ชาย โวะ"
"แล้วมึงดีกับเตรึเปล่า?"
"รับส่งเช้าเย็น พาไปกินข้าว โทรหาเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน กินข้าวดูหนังฟังเพลงทุกเสาร์อาทิตย์ แบบนี้เหรอ?"
"ไอ้ที่พูดมานะ มึงไม่ได้ทำซักอย่างเลยใช่มั๊ย?"
"ถูก...แต่สิ่งที่ทำคือ จริงใจและซื่อสัตย์กับมันคนเดียว "
"ดีแล้วชีน เตรักมึงมากนะ อย่าทำให้มันเสียใจละ"
"รู้หรอกครับคุณพี่ชาย....มีนมีความสุขดีใช่มั๊ย?"
"อืม แต่เพิ่งสอบเสร็จมีเพลียๆบ้าง"
"พักผ่อนเยอะๆนะ ดูแลตัวเองด้วย...เป็นห่วง"
"รู้แล้วครับคุณน้องชาย มึงก็เหมือนกัน มึงห่วงกูแค่ไหน คูณร้อยเข้าไปนั่นแหละที่กูห่วงมึง....แค่นี้นะ จะนอนต่อแล้ว"
"อืม แล้วเจอกันนะ"
ผมวางสายจากมีนได้แป๊บหนึ่งก็มีแรงควายตบมาที่บ่า
"มึงคุยโทรศัพท์กับใครวะ เสียงหวานเชียว" ก็ไอ้พีทนั่นแหละ
"คนที่กูรัก"
"เฮียเหรอ?"
"ไม่ใช่..."
"มึงมีชู้!!!!!"
"ควายเหอะมึง"
"แล้วใคร?"
"กูต้องบอกมึง?"
"โยกโย้วะ น่าสงสัย มึงแอบนอกใจเฮียใช่มั๊ย? เลว ชั่ว โหดร้าย"
"พอแล้วมึง...อย่าให้มันมาก เดี๋ยวกูเตะตกเก้าอี้"
"งั้นมึงก็บอกมาดิว่ามึงคุยกับใคร?"ยังไม่เลิก
"บอกเหตุผลดีดีมาซักข้อว่าทำไมกูต้องบอกมึง"
"กูไม่อยากให้เฮียเสียใจ" ทำไมมีแต่คนห่วงมันวะ ไม่มีใครคิดบ้างเหรอว่าวันหนึ่งมันก็อาจจะทำผมเจ็บได้เหมือนกัน
"ห่วงกันจริงนะ...คำก็เฮีย สองคำก็เฮีย..." ผมพูดไปก็ลุกจากเก้าอี้ไป ไอ้พีทมันโวยวายตลอดทางเลยครับที่ผมไม่ยอมบอกมันว่าผมคุยกับใคร
"ชีน...มึงเห็นสองคนนั้นมั๊ย กูว่าโคตรน่ารักวะ เห็นเพื่อนสาวบอกกูว่าเป็นแฟนกันด้วย " พีทมันชี้ให้ผมดูใครบางคนที่ยืนอยู่คนละฝั่งถนนกับพวกผม...ผมเห็นคนสองคนยืนเหมือนจะทะเลาะกันแต่จริงๆแล้วไม่ใช่หรอ พวกเค้ากำลังแสดงความรักในแบบฉบบับของพวกเค้าอยู่ต่างหาก
"ไอ้ตัวเล็กนะน่ารักจริง แต่ไอ้ตัวโตโคตรปากแมว ขี้หวง ขี้หึงสุดยอด"
"มึงรู้จัก?" แล้วมึงจะตกใจทำไมวะ
"อืม ก็กูเคยจีบไอ้น่ารัก....หมายถึงไอ้คนตัวเล็กกว่านะ" ผมเห็นมันทำหน้าหมางงเลยต้องอธิบาย
"เฮียรู้เปล่าว่ามึงเคยจีบเค้า?"
"รู้มั้งหรือว่าไม่รู้ สรุปกูก็ไม่รู้เหมือนกัน.....ไอ้น่ารัก ทางนี้ ทางนี้ หันมาสิ " ผมโบกไม้โบกมือส่งมือให้มัน มันยืนหมุนรอบตัวเลย จนเห็นผมนั่นแหละมันจึงหยุดหมุน
"อ้าวชีน..." มันโบกไม้โบอกมือผมตอบ แต่แฟนมันก็พยายามจะยึดมือไว้ตลอดเหมือนกัน หึงเอาโล่จริงๆ
"จะตะโกนคุยกันข้ามฝั่งแบบนี้เหรอ" ผมตะโกนไปถามมันอีกครั้ง
"เออเออ...เดี๋ยวกูไปหามึงเอง รอแป๊บ....." แล้วมันก้ยืนคุยกับแฟนมันนิดหนึ่งก่อนจะวิ่งมาทางผมกับไอ้พีท
"จะไปไหนกันเหรอ...?"
"พอดีกูกับเพื่อนจะไปกินข้าวหน่อย แล้วมึงกับ...จะไปไหนกันละ?" ผมเสมองไปทางไอ้โจ๊ก อูยยยยมันหน้าหงิกเลยครับ
"กูจะไปร้านหนังสือ แต่ไอ้บ้านี่อยากไปดูหนัง เลยตกลงกันไม่ได้...พอบอกว่าต่างคนต่างไป มันก็ไม่ยอมอีก "
"อ่อนแล้วทำไมต้องไปสาธยายให้คนอื่นฟังด้วยละ นี่มันเรื่องใน'ครอบครัว'นะ..." มันเน้นคำว่าในครอบครัวอย่างเห็นได้ชัด
"หึหึหึ" ผมขอขำหน่อยเหอะ
"หัวเราะไรของมึงไอ้เด็กปีหนึ่ง จะไปไหนก็ไปซะทีสิ แฟนกูจะได้หันมาคุยกับกูบ้าง" ไอ้พีทนี่มองคนนั้นคนนี้จนตาลายไปแล้วมั้ง
"จูน บอกแฟนมึงหน่อยสิว่าอย่าดุให้มันมากนัก เดี๋ยวโดนจับล่ามนะ"
"ไอ้ชีน... มึงก็เลิกเจ๊าะแจ๊ะเงาะแงะกับแฟนกูได้แล้ว ไปหาเจ้าของให้สวมตะกร้อให้ไป คนนี้ แฟนกู กูหวง" มันขยับจะโอบไหล่จูนแต่โดนจูนศอกซะเต็มสีข้างเลย สมควร
"พอเลยทั้งคู่ เจอกันทีไรปากแมวใ่ส่กันตลอด กูขี้เกียจจะห้ามแล้วนะเว้ย วันไหนพ่อโมโหขึ้นมาแม่งจับหัวชนกันให้สมองไหลกันเลยนิ" ไอ้พีทนี่สะกิดผมยิกๆเลยครับ สงสัยคงอยากให้ผมแนะนำให้รู้จักกับจูน
"จูน...พี่เพื่อนกู ชื่อพีท ส่วนไอ้พีทนี่จูน อดีตว่าที่แฟนกู ส่วนอีกคนชื่อ...มึงชื่อไรนะ กูจำไม่ได้..." ขอรวนมันหน่อย
"มึงก็เหมือนกันแหละชีน แกล้งโจ๊กมันอยู่ได้....หวัดดี จะให้แทนว่าพี่หรือกูดีละ หรือว่าไง..." จูนหันไปคุยกับพีทแล้วครับ ส่วนไอ้พีทน่ยิ้มใหญ่เลย ยิ้มจนไอ้โจ๊กต้องหันมาอง
"แล้วแต่พี่เลยครับ...ผมสบายๆ โสดแต่ไม่โฉด กินง่าย นอนง่าย ชอบฟังเพลง นอนตะแคงขวา" มึงเพ้ออะไรของมึงวะไอ้พีท
"เออวะ เพื่อนมึงตลกดีวะชีน ชื่อพีทใช่มั๊ย งั้นมึงก็คุยกับกูเหมือนชีนคุยกับกูนั่นแหละ ส่วนไอ้หน้ายักษ์แต่น่ารักเนี่ยมันชื่อโจ๊ก...ดุหน่อยแต่ไม่กัดหรอก" ฮ่าาาาา ไอ้โจ๊กมองแฟนมันตาเขียวปั๊ดเลย
"ครับ...จูน...พี่โจ๊ก" ไมสองมาตรฐานวะ จูน พี่โจ๊ก แต่อย่างว่าแหละครับจูนมันหน้าอ่อนจะตาย
"มึงจะมองแล้วยิ้มแฟนกูอีกนานมั๊ย...อ่อนกูหิว ไปหาไรกินกัน ไปสิ ยืนนิ่งอยู่ได้" นั่นไง
"จูนไปกินด้วยกันมั๊ย ผมกับไอ้ชีนกำลังจะไปกินกันพอดีเลย"
"ไป/ไม่" คงรู้กันนะครับว่าเสียงใครเป้นเสียงใคร
"โจ๊ก...มึงจะนั่งเขี่ยข้าวอีกนานมั๊ย ไหนเมื่อกี้บอกว่าหิวไง"
"ก็กูอยากกินกับมึงสองคนนิ แต่ดันมีส่วนเกินมาตั้งสองคน"
"ไร้สาระวะมึง...ชิส์ แล้วว่าแต่เรื่องเรียนมึงเป็นไงบ้างชีน พีทด้วย"
"ก็เรื่อยๆวะ ยังไม่หนักเท่าไร...ไอ้พีท ไอ้พีทเว้ย"
"อ่อ..เออเออ ว่าไง" ผมว่ามันถึงขั้นเพ้อแล้วนะ
"ไอ้น่ารักมันถามว่าเรื่องเรียนมึงเป็นไงบ้าง" ยังไงผมก็ยังชินที่จะเรียกจูนว่าไอ้น่ารักอยู่ดี
"อ๋อครับ ก็พอได้นะ แต่ได้คนช่วยติวบ้างก็ดีนะ" ผมว่าไอ้พีทเป็นเอามากแล้วนะ
"ได้สิ ถ้ามีวิชาไหนก็ลองบอกนะ เดี๋ยวกูช่วย"
"อ่อนกูว่ามึงช่วยตัวเองก่อนมั๊ย สอบที่ผ่านมากูเห็นมึงแทบกระอักเลือด ยังมีหน้าไปช่วยคนอื่นอีก แล้วผักนะกินเข้าไปบ้าง ไม่ต้องกลัวว่ามันจะไปงอกในท้องมึงหรอก เอ้ากินซะ" ด่าอยู่ดีดี เอาใจซะงั้น
"โจ๊ก กูไม่ชอบกินผัก ไว้กินพรุ่งนี้ได้มั๊ย นะนะนะ" ไอ้พีทตาค้างเลยครับ คงไม่เคยเห็นน่ารักในโหมดอ้อนมั้ง
"ไม่ได้ "
"สั่งตลอดเลยนะมึง สั่งสั่งสั่ง" นั่นไงพอไม่ได้ดั่งใจก็เริ่มเหวี่ยง
"ที่สั่งเพราะอะไรละ ถ้าเป็นยาพิษนะกูจะกินเองให้หมดเลย แต่นี่แค่ผัก กินหน่อยนะ จะได้แข็งแรง เอ้ากูตักให้ กินหน่อยนะครับ " ผมกับไอ้พีทกลายเป็นอากาศธาตุไปแล้วครับ
"ดูพี่โจ๊กจะรักจูนมากเลยนะครับ"
"ไม่มากหรอก...แค่ถ้าใครมายุ่งมามองมาจีบก็แค่เข้าไอซียูเท่านั้นเอง... " อูย หวงขั้นเทพจริงๆ
กินข้าวกันเสร็จก็แยกย้ายกันครับ ผมกับไอ้พีทมีเรียนบ่ายต่อส่วนไอ้น่ารักกับแฟนมันเห็นบอกว่าจะไปร้านหนังสือก่อนถ้าเวลาพอก็จะไปดูหนังด้วย ผมไม่เข้าใจว่าไอ้โจ๊กจะเถียงกับจูนทำไม เพราะตอนสุดท้ายมันก็ยอมทุกที
"ชีน... จูนน่ารักโคตรๆนะ ขนาดกูแมนเกินร้อยนะเว้ยใจยังสั่นเลย เวลายิ้มแม่งโลกสดใส เวลาหัวเราะโกูละอยากให้โลกหยุดหมุนจริงๆ แล้วแถมเวลาที่พูดนะ กูนี่แบบอยากเอาเก็บใส่กระเป๋าแล้ววิ่งกลับบ้านเลยวะ คนไรวะโคตรของโคตรน่ารักเลยวะ"
"พีท มึงเพ้อนานไปแล้วนะ มึงเพ้อตั้งแต่กินข้าวเสร็จ เรียนเสร็จก็แล้ว จนตอนนี้จะกลับหอแล้วมึงยังเพ้อไม่เสร็จอีกเหรอวะ"
"ก็จูนมันน่ารักจริงๆนี่หว่า กูขอเบอร์เค้าได้มั๊ย"
"เอาเบอร์รองเท้าแฟนมันมั๊ย กูว่าง่ายกว่าเยอะ ไอ้โจ๊กทั้งหวงทั้งห่วงจูนยังกะอะไรดี"
"นั่นดิ แค่กุนั่งมองหน้าจูนเฉยๆนะ พี่โจ๊กเหมือนจะแดกหัวกูเลย"
"สองคนนี้เค้ารักกันมาก กว่าจะมีวันนี้กันได้ พวกเค้าผ่านไรมาด้วยกันเยอะมาก ไม่มีใครแทรกกลางเค้าได้หรอก "
"กูก็ไม่ได้อยากจะแทรก แค่อยากจะอยู่ข้างๆเฉยๆเท่านั้นเอง"
"เป็นเอามากนะมึง..."
"กูก็ไม่ได้อะไรหรอก แค่เห็นจูนน่ารักดี คุยด้วยแล้วสนุก แค่นั้นเอง"
"ก่อนกูจะลงมือจีบจูนจริงจัง กูก็คิดเหมือนมึงนี่แหละ"
"เหรอ...."
"อืม..."
"จูนน่ารักขนาดนี้ มึงลืมได้จริงๆเหรอ?"
"จูนมีค่ากว่าจะลืมได้ กูไม่ลืมหรอก แค่เก็บไว้ในที่ที่เหมาะสม"
"แล้วเฮียละ?"
"เฮียมึงก็อยู่ในที่ที่เหมาะสมเหมือนกัน"
"ตรงไหน?"
"ตรงนี้..." ผมชี้ตรงตำแหน่งอกซ้ายของตัวเอง
"เพื่อนกูหล่อวะ" หึหึหึ กูก็ว่างั้น
"แล้วมึงจะกลับหอเลยเปล่า จะได้กลับพร้อมกันเลย"
"อืม...ไม่ดีกว่า กลับไปก็อยู่คนเดียว ไปเดินห้างเล่นดีกว่า ไปด้วยกันมั๊ยมึง?"
"ไม่ดีกว่า กูอยากนอน"
"งั้นกูไปนะ ออ เฮียไปรอมึงหน้าหอแล้วนะ"
"หืม?"
"เฮียโทรหากูเมื่อกี้บอกว่ารออยู่หน้าหอมึงแล้ว "
"แล้วไมมันไม่โทรหากูเอง โทรศัพท์กูก็ไม่ได้ปิดเครื่อวซะหน่อย"
"ไม่รู้ กูไปนะ"
ผมเดินกลับมาจนถึงหอพัก ในใจก็คิดว่าทำไมเตมันไม่โทรหาผมเอง ทำไมต้องโทรหาไอ้พีทด้วย
" อ้าวชีนมาแล้วเหรอ..."
"พี่โบนัส...."
"จ้าพี่เอง พี่มารอตั้งนานแนะ อ้อ เมื่อกี้รุ่นพี่เรานะก็มาด้วย คนที่ชื่อเตนะ แต่เพิ่งออกไเมื่อกี้เอง" ซวยแล้ว
"ครับ แล้วพี่โบนัสมีไรรึเปล่า?"
"พี่เหงาๆนะ เลยอยากมาคุยกับชีน หรือว่วาชีนไม่สะดวกค่ะ?"
"ก็ไม่เชิงหรอกครับ พอดีอีกซัก15นาทีผมต้องออกไปธุระนะครับ"
"งั้นเหรอค่ะ...อืมงั้นเราไปหาไรนั่งดื่มกันที่ร้านกาแฟข้างหน้านี้ดีมั๊ย?"
"ก็ได้ครับ แต่แป็บเดียวนะครับ พอดีผมมีธุระจริงๆ..."
มาถึงร้านพี่โบนัสก้สั่งลาเต้มาแก้วหนึ่งพร้อมกับบราวนี่หนึ่งชิ้น ส่วนผมเป็นแค่นำ้เปล่าเท่านั้น อารมณ์นี้ใครจะไปกินไรลงละ
"ชีน รีบมากเลยเหรอ นั่งมองนอกร้านตลอดเลย"
"นิดหน่อยครับ" พร้อมกับดื่มน้ำไปหนึ่งระลอก
"ชีนมีแฟนยังค่ะ"
"ครับ?"
"พี่ถามว่าเรานะมีแฟนยัง?" เอาไงดีละ มีหรือไม่มี
"มีแล้วครับ..."
"เหรอค่ะ...ใครเหรอ?" นั่น....
"เต...เต"
"ว่าไงนะค่ะ"
"ผมขอตัวนะครับพี่โบนัส ไว้คุยกันนะ...." ผมเห็นเตเดินอยู่นอกร้าน ผมเห็นว่ามันเห็นผมนั่งคุยอยู่กับพี่โบนัส
ผมรีบวิ่งออกนอกร้านท่ามกลางสายตาที่งงๆกันของลูกค้าคนอื่นๆ ส่วนพี่โบนัสก็วิ่งตามผมออกมา แต่นาทีนี้เตสำคัญที่สุด
ผมหยุดบนฟุตบาธมองซ้ายมองขวาแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของมัน...ผมโทรหามันก็ไม่ยอมรับสาย
โทรจนแบตตัวเองหมด ซวยกว่านี้มีอีกมั๊ยวะกู ผมเลยตัดสินใจไปหาที่หอมันดีกว่า
"อ้าวชีน วิ่งหน้าตั้งเชียว"
"ดีครับพี่จอม พี่ต่อ..." วิ่งมาเหนื่อยโคตร เจอพี่สองคนนี้หน้าตึกพอดีเลย
"มาหาเตเหรอ.?"
"ครับ...มันอยู่บน้องใช่มั๊ย?"
"อืม...แต่หน้าตาดูไม่ค่อยดีเท่าไรเลย มีไรรึเปล่า?"
"จืด เรื่องของพวกมันสองคนนะ...กูหิว ไปเหอะ" พี่จอมก็พยักหน้าหงึกหงักๆ
"คุยกันดีดีนะเว้ย เตมันรักมึงมากนะชีน"
"ครับ...ไปนะครับ"
ผมวิ่งขึ้นมาจนถึงหน้าห้องมัน ก้มหน้าหายใจแป๊บหนึ่งก่อนจะลงมือเคาะประตู....เงียบ ไม่มีเสียงไรตอบรับกลับมา
"ก๊อกๆๆๆๆ" ผมลองเคาะอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง....
"เต...เปิดประตูให้กูหน่อย...."
".........."
"เต...กูรู้นะว่ามึงอยู่ในนั้น เปิดประตูมาคุยกัน ให้กูได้อธิบายบ้างสิ อย่ามาโกรธกูโดยที่กูยังไม่ได้ทำไรผิดสิ..." ผมเค้าะไปก็เรียกไป
"........." แต่มันยังคงเงียบอยู่
"ถ้ามึงไม่ยอมเปิด กุจะเคาะอยู่อย่างนี้ทั้งคืนแหละ...เปิดสิ..." ผมเคาะจนมือระบมไปหมด นานเข้าเจ็บจนเคาะไม่ไหว เลยนั่งมันบนพื้นหน้าประตูนี่แหละ...นานๆจึงจะเคาะประตูที...ผมนั่งอยู่นานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่าพี่จอมกับพี่ต่อกลับมาจากกินข้าวแล้ว
"อ้าวชีน ไมมานั่งตรงนี้ละ?"
"ใหกูทายไอ้เตไม่ยอมให้เข้าห้องใช่มั๊ย" ถูกเป๋งเลยครับพี่ต่อ
"ครับ"
"คราวนี้เรื่องคงใหญ่มากสำหรับมัน ถึงทำขนาดนี้เพราะปกติเตไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล"
"ให้พวกกูช่วยเรียกมั๊ยละ?"
"ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง ขอบคุณครับ..."
"อ้าวจืดจะไปไหนวะ?" พี่ต่อเรียกพี่จอมไว้เมื่อพี่จอมเดินออกไปได้สองสามก้าว
"กลับห้องกูสิ ห้องกูก็มี."
"ไม่อยู่ห้องกูก่อนเหรอ?"
"ไม่...กูจะกลับห้อง..."
"งั้นกูไปนอนเล่นห้องมึงนะ"
"ห้องใครห้องมันเว้ย....อย่าตามมานะมึง"
"มึงซ่อนใครไว้รึเปล่าถึงไม่ยอมให้กูไปด้วย"
"มั้ง...ไปละ บ๊ายบาย" พี่จอมเดินขึ้นห้องไป ส่วนพี่ต่อนี่ฟึดฟัดเหวี่ยงเดินเข้าห้องตัวเองปิดประตูดครมใหญ่เชียว
พอพี่สองคนนั้นเจ้าห้องไป ก็เลยต้องเหลือผมที่นั่งงอยู่คนเดียว
"เต...ฟังกูก่อนนะ กูอธิบายได้ทุกอย่าง "
".........."
"ไหนมึงบอกว่าเชื่อใจกูไง...เชื่อใจแล้วทำไมทำแบบนี้ละ"
"เตออกมาคุยกันหน่อย"
ผมนั่งเคาะนั่งเรียกมันจนเกือบสามทุ่ม แต่มันก็ยังไม่ยอมเปิด
ผมไม่ได้ทำไรผิดแต่ที่ผมยอมง้อเพราะผมแคร์มัน ห่วงความรู้สึกมัน ผมไม่เคยยอมใครมากขนาดนี้มาก่อน มันเป้นคนแรกที่ทำให้มากขนาดนี้...แต่เมื่อความอดทนผมหมด ผมก็ต้องถอย...ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่
"กูกลับนะ...ถ้ามึงพร้อมจะคุยเมื่อไรโทรหากูละกัน...ไปนะ..." ผมรอฟังว่ามันจะตอบไรกลับมาบ้าง แล้วสิ่งที่ผผมได้รับคือ ความเงียบ
"เต...วันนี้มึงรักกูมั๊ย....แต่กูรักมึงมากกว่าเมื่อวานนะ"
พูดจบผมก็เดินออกมา....
แกร๊ก....
ผมหันหลังกลับไปมอง
เห็นมันยืนอยู่หลังประตู โผล่ม่แค่ครึ่งตัว
"กูก็รักมึงนะ...แต่ตอนนี้กูโกรธ โมโห หึง น้อยใจ ไม่ชอบอยู่...ปัง" แล้วมันก็ปิดประตูโครมเลยครับ
อย่างน้อยมันก็ยังบอกรักให้ผมได้ยินอยู่
วันนี้ทำให้ผมรู้ว่าผมแคร์เตมากกว่าที่ผมรู้ซะอีก
-
จิ้มก่อน
................
พี่เตน้อยใจซะแล้ว
น้องชีนง้อด่วนๆ ตอนนี้สองจอออกมาให้หายคิดถึงอีกแล้ว
น่ารักกันจริงๆ
ขอบคุณคุณดิวนะคะ
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมนะแบบมันรู้สึกแปลกๆเหมือนเรื่องโบนัสจะไม่จบง่ายๆ
แต่ก็ดีที่ทั้งสองยังรักกันดีอยู่ ขอบคุณที่มาต่อค๊
-
หึงได้น่ารักชริงๆ :o8:
-
ถึงคราวชีนง้อเตมั่งแล้วววววว
-
งอนนานๆ เลยนะเต
:m16:
-
เตน่ารักรักเต :-[ :impress2:
-
:กอด1: :L1:
-
อย่าเที่ยวใจดีกับใครไปทั่วสิน้องชีน เห็นไหมล่ะว่าพี่เตเขาหึงน่ะ ไปหาวิธีมาง้อด่วนเลย
-
เต งอนได้น่ารักมากอะ อิอิ
-
หึงนะ แต่ก็ยังหวานนนน เจี๊ยบ :o8:
P.S. คิดถึง โจ๊กกะจูน อ่ะ :z2:
-
นึกแล้วว่าต้องมีตอนนี้ ชีนยังไม่ได้ทำอะไรผิดก็จริงอยู่ แต่คนที่รักเราเขาเห็นแบบนี้ก็อาจจะเข้าใจผิดได้ง่ายๆนะ
มีคนเดิมๆมาวุ่นวายกับแฟนเราตลอดเวลา แล้วแฟนเราก็ยังไปใจดีกับนางอีก โฮ้ย ... เป็นใครก็เพลียใจนะ
สงสารเตอยู่ดีแหละ
-
:angry2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากมายเลยค่ะคุณดิว
จะผิดไหมีอะ ที่หมั่นไส้จูน 5555 แอบเกลียดชะนีอะไร...จำชื่อไม่ได้ด้วยอะ :fcuk:
สงสารเตมาก อ่านตอนแรกๆ แอบน้ำตาซึม ซีนโครตใจร้ายอะ
เข้าใจนะ ว่าเป็นพวกรักนะ แต่ไม่แสดงออก ?
แต่มัน ทำตัวเหมือนไม่แคร์ แคร์ๆๆๆ เตของเราเลยอะ เลวมาก ! :beat: :beat: :beat:
เต สู้ๆนะ ทำให้มันรักมันหลงหัวปรักหัวปรำโงหัวไม่ขึ้น หึหึหึ :z4: :z4: :z4:
อยากให้ซีนมาง้อเตมากๆๆบ้าง จะได้รู้วึ้งรสแห่งความเสียใจ ไอ้ซีนงี่เง่าเต่าตุ๋นเอ่ยย ! หมั้นเขี้ยว อยากไปงับคอมันจริงๆ
อะไรว๊าาาาาา
มาต่อเร็วๆเลยนะ ขอหาทำให้หนูคลั่งนิยายเรื่องนี้ได้ + 1 ให้เลยค่ะ
:m1: :m1: :m1: เตซีนเตซีนเตซีนเตซีน <3 อยากอ่านเตวีนทุกวันเลยจะผิดไหมีอ่ะ :m13: :m13: :m13:
-
5555
ให้ชีนเจอแบบนี้บ้าง :m16:
มันจะได้แสดงความรักออกมาให้ เต เห็นซะที
ปล. 1 อร๊ายยยยยย 2 จ ก็มากะเค้าด้วย
ยังรักกันดีเหมือนเดิม :กอด1:
รู้แบบนี้ ก็ทำให้เป็นสุขแล้ว
ปล. 2 พอเห็นเต เป็นแบบนี้ รู้สึกสงสารมากมาย
คงนอยด์ :monkeysad: น่าดู
-
ขอบคุณมากนะ :pig4: :pig4:
-
หวัดดีค่ะเพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
เตกับชีนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก โคตรๆๆอ่ะ
ตั้งแต่เริ่มคบกันมาชีนทำตัวน่ารักขึ้นมากเลย
-
ชีนมันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ มันผิดที่ใครเนี้ย :m16:
เจ๊แกจะมาอยากคุยอะไรกับไอ้ชีนนักหนาฟ่ะ
แต่ไม่น่าเชื่อว่าชีนจะง้อ จะแคร์เตมากขนาดนี้
ขนาดยืนเคาะประตูห้องจนดึกจนดื่น หึ้ยยยยย ผิดวิสัยไอ้ชีนมาก :laugh:
มันก็ไม่แปลกอะไรที่เตจะโกรธ หึง หรือน้อยใจ แต่ตอนที่เปิดประตู
ออกมาตอบชีน น่ารักอ่ะ!! น่ารัก!!
คิดถึงสองจอด้วยเหมือนกัน
กอดคุณดิว :กอด1:
-
ว้าว ว้าว ว้าว ได้เจอสองจอด้วยน่ารักตลอตอะคู่นี้ เต เอ้ยขนาดงอนๆก็ยังออกมาบอกรักชีนเลยน่ารักจริงๆ หายงอนแล้วไปคุยกับชีนด้วยนะ ชีนรออยู่
-
มารอ :m1: :m1: :m1: :m18:
-
เตชีนน่ารักเน้อะ เตหึงได้น่ารักมากกกกก :กอด1:
-
นี่เตโกรธแล้วเหรอเนี่ย... ชีนง้อมากกว่านี่ก็ไม่ได้ :m31:
ปล.รักเตมากขึ้นเหมือนกัน o18
-
ขนาดงอลยังไม่ลืมจะบอกรักเตน่าร้ากกกกกกกกกกกกที่ซูดดดดดดดดดดด5555 :o8:
ใครก็ได้เอาโบนัสไปมัดไว้ที5555 :m31:
-
เจอเข้าให้แล้วมั้ยล่ะ ชีน
แบบนี้ แปลว่ารักมากแล้วนะ :z1:
โกรธก็ง้อ น้อยใจก็ง้อ ก่อนหน้านี้เตก็ทำมามากแล้ว
สู้ๆนะชีน เตมันรักซ่ะอย่าง
สู้ๆนะพี่ดิว มาเรื่อยๆเลย
:กอด1: :L2:
-
รัก ดิว อ่านในโทสับเม้นทีลำบากกกก
สามคำให้ซีน
เมิง เคลียร์ ด่วนนนน
ไปละ
-
ตลอดเวลาที่มันนั่งหน้าประตู มันคงไม่รู้หรอกว่าผมก็นั่งอยู่หลังประตูบานนี้เหมือนกัน
ตอนแรกผมก็กะว่าจะไม่ออกไปให้มันเห็นหน้าหรอก...แต่ผมอยากบอกว่าผมรักมัน ถึงผมจะโกรธหรือน้อยใจมันมากแค่ไหน แต่ผมก็ยังรักมันและอยากให้มันรู้ด้วย...คนอะไรใจง่ายเนอะ
"ก๊อกๆๆๆๆๆ...." ใครมาเคาะประตู หรือว่ามันยังไม่ไป คิดได้เท่านั้นใจผมก็พองเลยครับ เลยรีบไปเปิดประตูแต่ยังตีหน้าขรึมอยู่นะ ส่วนในใจที่จังหวะแทงโก้ไปแล้ว
"อ้าว...มึงเองเหรอ...เข้ามาแล้วปิดประตูให้กูด้วย" ฝันสลายเลย....ผมเดินคอตกมาโซฟาที่เดิม
"แล้วมึงคิดว่าใคร...ชีนเหรอ" จืดมันเดินตามมานั่งข้างๆผมพร้อมๆกับลูบหัวผมเบาๆ...ผลั่ก จู่ๆประตูหน้าห้องก็เปิดอีกครั้งและคราวนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ไอ้ต่อเวร...มันมานั่งแหมะลงอีกฝั่งข้างผม นี่อาการผมน่าเป็นห่วงมากขนาดนั้นเลยเหรอ
"พวกมึงมานัดรวมพลไรกันที่ห้องกูวะ...ดึกแล้วนะเว้ย กลับห้องไปนอนไป"
"ปากดีนะมึง พวกกูตั้งใจเป็นห่วง คิดว่ามึงจะกลายเป็นศพไปซะแล้ว แต่สภาพมึงก็ดูดีกว่าที่กูคิดอีกนะ" มึงเป็นห่วงกูจริงดิต่อ กูคิดว่ามึงมาเพื่อสมน้ำหน้ากูโดยเฉพาะซะอีก
"กูสบายดี ยังไม่ตายหรอกเว้ย...ขอบใจพวกมึงนะ"
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว น้องมันมาง้อแล้วทำไมไม่คุยกันให้เข้าใจละ การหันหลังให้กันมันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นได้หรอกนะเต มันมีแต่จะทำให้แย่ลง มึงหล่อนะแต่อย่าโง่ดิ" งง? ตอนแรกมันก็ดูดีอยู่นะครับ แต่ตอนท้ายไหงเป็นแบบนี้ได้ละจืด
"ใช่ จืดมันพูดถูกมั่กๆ มึงคิดดูนะกว่ามึงจะทำให้เตรู้สึกกับมึงได้ขนาดนี้ มึงต้องอดทนแค่ไหน แต่ตอนนี้มึงได้เค้ามาแล้วแต่มึงกลับทำอะไรก็ไม่รู้..."
"อืม ด่ากูกันพอแล้วใช่มั๊ย?...(พวกมันพยักหน้า) งั้นพวกมึงรู้มั๊ยว่ากูโกรธมันทำไม ถึงได้มานั่งด่ากูกันแบบนี้" พวกมันก็ส่ายหน้ากันพรืดอีก
"งั้นกูจะบอก...มึงจำคนชื่อโบนัสได้มั๊ย คนที่เป็นรุ่นพี่มันนะ วันก่อนกูเจอพวกมันอยู่สองคนกันในห้องชีน...." แล้วผมก็เล่าจนถึงเรื่องตอนเย็น
"แล้วไงมึงเห็นเค้าอยู่ในร้านกาแฟ มึงไม่ได้เห้นเค้าเอากันอยู่บนเตียงซะหน่อย.." ผมนี่หันไปมองหน้าไอ้ต่อขวับเลยครับ
"ต่อมันพูดก็ถูกของมันนะเต...นั่งด้วยกัน กินด้วยกัน คุยกันไม่ได้หมายความว่าต้องรักกัน ไม่ได้หมายความว่าต้องนอนด้วยกันนิ...มึงก็รู้ชีนมันป๊อบใช้ได้อยู่ เพราะงั้นมึงต้องทำใจยอมรับกับเรื่องนี้ให้ได้ถ้ายังจะคบกับมันต่อ...มึงลองคิดดูนะเตมึงยังชอบน้องเค้าได้เลย แล้วทำไมคนอื่นจะมาชอบด้วยไม่ได้ละ...แต่สำคัญมันอยู่ที่ชีนมันจะเลือกรักใครต่างหาก และตอนนี้เท่าที่กูรู้ ชีนเลือกมึง ไม่ใช่โบนงโบนัสอะไรนั่น"
"กูรู้...แต่มันก็อดโมโหไม่ได้นี่หว่า คนของเราแต่มีคนอื่นมาอยู่ข้างๆแทน เป็นใครจะไม่โมโหบ้างละ...ใช่มั๊ย?.."
"ใช่ ถูกต้องที่สุด" จู่ๆไอ้ต่อก็โพล่งขึ้นมาเลยครับ มึงมี 'คนของเรา' เป็นตัวเป็นตนแล้วเหรอไอ้ต่อ
"กูก็ไม่ได้โกรธมันมากมายไรหรอก แค่อยากให้ใจเย็นลงเท่านั้นเอง ถ้าคุยกันตอนร้อนๆอาจจะพังเอาได้ง่าย"
"คิดได้อย่างนั้นก็ดี...กว่าจะได้รักมามันยาก เพราะงั้นต้องดูแลดีดีนะมึง...ถ้ามึงไม่เป็นไรกูไปนอนละ" จืดมันลุกจากเก้าอี้พลางลูบหัวผมเบาๆแล้วเอื้อมไปผลักหัวไอ้่อแบบแรงๆจนหน้ามันคว่ำเลย ฮ่าๆๆๆๆ
"ผลักกูไมอ่ะจืด..."
"พอใจ..." มันพูดพลางก็เดินไปพลาง...ไอ้ต่อเลยลุกเดินตามบ้าง
"จืดนอนห้องเปล่า ห้องกูแอร์เย็นนะ ขนมก็เพียบ"
"เก็บไว้หลอกเด็กเหอะมึง..ห้องกูก็มี สะอาดกว่าห้องกูอีก..."
"พวกมึงจะเถียงกันอีกนานมั๊ย...ถ้านานปิดไฟให้กู ล๊อคห้องให้กูด้วย กูจะนอนแล้ว..."
"อืมๆๆๆมึงนอนเลยเต เดี๋ยวกูจัดการให้มึงเอง" เอ๊ยไอ้ต่อมันเอาจริงเว้ย ได้ข่าวเมื่อกี้ผมประชดนะ
ผมโกรธชีนไม่ลงหรอกเพราะผมรักมันมากเกินไป
วันนี้ถึงมันไม่มาง้อผม พรุ่งนี้ผมก็หายโกรธมันแล้ว
ที่มันมาง้อก็ถือว่าเกินคาดสุดๆแล้ว...มันคงรักผมมากขึ้นอย่างที่มันบอกทุกวันมั้ง
"เฮีย...." ผมเดินขึ้นตึกเรียนเช้า แต่โดนไอ้พีทเรียกให้ลงมาใต้ตึกอีกครั้ง
"ว่าไงมึง...วิ่งมาซะเหงื่อซกเลย..." มันก้มหน้าหายใจหอบแรงๆ หนีตายใครมาวะ ผมหันไปมองรอบ แต่ก็ไม่เห้นไรผิดปกติ
"เร็วเลย...ไอ้ชีนมันจะก่อการร้ายอยู่แล้ว" มันพูดไปก็หอบไป
"อะไรนะ!!!!!"
"เดี๋ยวค่อยตกใจยังทันเฮีย...ไปกับผมก่อน" มันลากผมวิ่งมาจากใต้ตึก จนมาถึงใต้ตึกคณะมัน
ผมเห็นคนยืนมองอะไรซักอย่างอยู่ แต่ไม่ถึงกับมุงนะครับ แบบต่างคนต่างยืน ต่างคนต่างเจ๋อไรแบบนั้นมากกว่า
"พี่โบนัสอย่าตื๊อผมได้มั๊ยครับ ผมบอกแล้วว่าผมมีแฟนแล้ว" ผมยืนฟังอยู่ห่างๆนิดหนึ่ง ยังไม่ได้เข้าไป แต่ก็พอได้ยินการสนทนา และเห้นสีหน้าของชีนได้ชัด พีทันจะเข้าไปแต่ผมก็ดึงไว้
"พี่ก็ไม่ได้จะตื๊อให้ชีนมาเป็นแฟนพี่นี่...แต่พี่อยากขอให้เราลงประกวดเฟรชชี่ของสาขาเรา..."
"ไม่เอา ผมไม่ชอบทำอะไรแบบนั้น แฟนผมก็คงไม่ชอบให้ใครมามองผมเยอะหรอก เค้าขี้หึง ไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ"
"ชีน!!!!พี่ขอให้ทำเพื่อคณะแค่นี้ไม่ได้เหรอ...แฟนเราเป็นใครบอกมาเดี๋ยวพี่ไปคุยเอง" โบนัสของคงจะขึ้นแล้วมั้งครับ ส่วนชีนของผมก็อดทนจนเกร็งไปหมดแล้วมั้งเพราะไอ้นี่ความอดทนมันต่ำ
"พี่ครับ ถ้าทั้งคณะนี้มีผมเป็นผู้ชายอยู่หน่อเดียว ผมคงจะเต็มใจลงประกวดให้แน่นอน แต่นี่พี่ดูสิครับเดินกันให้เกลื่อน พี่ก็ไปเลือกเอาสักคนสิ...โวะ" มันจะเดินหนี แต่โบนัสก็รั้งไว้ มึงอย่าต่อยผู้หญิงนะเว้ยชีน
"ชีน...พี่ขอร้องทำเพื่อสาขาของเรานะ...แล้วพี่จะไม่ยุ่งกับเราอีกเลย"
"งั้นเอานี้ ถ้าแฟนผมยอม ผมก็ยอม ให้ผมไปถามแฟนก่อนนะครับ...."
"ให้พี่ช่วยพูดให้มั๊ย?"
"ช่วยพูดให้ยากขึ้นเหรอครับ....." หน้ามันแบบตัวโกงได้อีก โบนัสนี่หน้าซีดไปเลยคงไม่เจอไอ้ชีนโหมดแบบนี้ บอกแล้วมันพวกความอดทนต่ำ
"เอาเป็นว่าผมจะให้คำตอบแล้วกัน...ปล่อยมือผมได้ยังครับ เดี๋ยวผมจะไปหาแฟนผมอีก...ขอตัวนะครับ" แล้วมันก็เดินส่ายหัวออกมาแบบไม่สนใจใครเลย ผมรีบดึงไอ้พีทให้มายืนหลบหลังเสา แล้วจะหลบเพื่อ?....
แต่ใจผมนี่โคตรเต้นแรงเลย มันแคร์ผม มันสนใจผม มันให้ความสำคัญกับผม ผมขอกรี๊ดได้มั๊ย ใครจะหาว่ากูตุ๊ด เอาเว้ยยอม
"เฮีย...ยืนนิ่งเลยนะ หลงเสน่ห์เพื่อนผมดิ..."
"เพื่อนมึงแฟนกูโคตรน่ารักเลยวะ...กูอยากได้"
"เฮียๆๆ...ไอ้ชีนมันเดินไปทางตึกเฮียแล้ว..."
"เออๆๆ!!!!มึงไม่ต้องบอกมันนะว่ากูรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว...เดี๋ยวกูไปก่อน" พีทมันทำหน้างงๆแต่ผมอยู่อธิบายไม่ได้ต้องไปรีบสถิตที่ตึกตัวเองก่อน....
แฮ่กๆๆๆๆๆๆมาถึงก็เห็นมันยืนหมุนอยู่ใต้ตึกผม คงกำลังหาอยู่
ผมเลยทำเนียนนั่งตรงม้าหินตรงทางเดินข้างตึก...ห๊ะมันโทรศัพท์...แล้วเครื่องของผมก็สั่น
"อยู่ไหน" ผมกดรับสายปุ๊บ มันถามมาปั๊บ
"มหาลัย" ผมตอบแบบปนเสียงหอบด้วย
"เป็นไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น...."
"เปล่า.....แล้วโทรมามีไร" ผมพยายามทำเสียงให้นิ่งเข้าไว้
"อยู่ไหน?"
"ใต้ตึกคณะ"
โทษทีนะครับที่มันต้องค้างอย่างนี้
คืิอดิวมีธุระด่วนจริงๆเลยต้องค้างอย่างนี้ ไม่ได้ตั้งใจนะ
ถ้าไม่ลงให้ก็กลัวเพื่อนๆจะไม่ได้อ่านกัน ก็เลยลงให้ได้แค่นี้ก่อน
ขอโทษจริงๆนะครับ.....
-
กำลังจะปะท้วงกันเลยทีเดียวว่าทำไมถึงค้าง
แต่พอเจเหตุผลคุณดิวเข้าไป เถียงไม่ออก 555
รอตอนหน้า
ขอบคุณที่อุตส่าห์มาต่อนะคะ
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มๆๆๆ ขอบคุณ คุณดิวมากนะค่ะ ที่มาต่อให้ อิอิ ขอตัวไปอ่านก่อนนร๊าา :m1: :m1: :m1:
อยากตบนังชะนี มาเกาะแกะอยู่ได้ โว๊ยยย สะใจ 555 :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
เฮ้ย....มาต่อเดี๋ยวเน้!!!! :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ซีนมันน่ารักขึ้นว่ะ อิอิอิอิ ชอบๆๆๆ
-
พี่เตยิ้มหน้าบานเลยสิ
-
สะใจเฟ้ยยย.... o13 แม่นางโบนัส เข้าใจแล้วใช่ไหมยะหล่อน ปู้จายเค้าประกาศอยู่โต้งๆ ยังจะไม่ยอมเข้าใจอีก
ชีนของเจ้ เริ่ดมากค่ะลูก อย่างนี้สิพระเอกของเรา ควรแคร์กับคนที่มีค่าควรแก่การให้เราเอาใจใส่เท่านั้น
อย่างนี้มันถึงสมควรให้เตเค้ารักเค้าหลง ฮิ้วววว
แต่เพื่อนต่อ ตอนนี้ออกนอกหน้ามากนะคะเพื่อน ว่าอยากกินเพื่อนจืด
ขอบคุณคุณดิวค่ะ ที่อุตสาห์มาต่อให้ทั้งที่มีธุระ น่ารักมากค่ะ :pig4: :กอด1:
-
รอตอนหน้าอยากรู้จังว่าเตจะยอมให้ชีนประกวดรึป่าว??
-
เง้อ ไมสั้นจังเหลาา :z3:
-
ชีนเนี่ย น่าร๊ากกก ตั้งแต่โจ๊กจูนละ กะพี่เตก็โคตะระน่ารักเลย :-[ :-[
P.S. แอบอยากรู้ต่อแบบ เบา เบา
-
รอตอนหน้า :กอด1:
บวกเป็ด
-
:laugh:
-
:z2: รอ
-
พี่ดิววววววววววววววววว :3125:
กลับมาาาาาาาาาาาน้าาาาาาาาาาาาาา
มันค้าง
ตอนนี้ดีใจมากอ่ะ ชีนสุดๆอ่ะ
อยากรุ้ว่าเตจะทำไง
มาไวๆนะคะ
:L2:
-
แหม เดี๋ยวนี้ทำเป็นอ้างแฟน เมื่อก่อนแทบไม่อยากจะให้เข้าบ้าน
:laugh:
-
อร๊ายยยย :m1: น้องชีนเริ่มน่ารักขึ้นแระ
นาน ๆ ทีจะเจอชีนโหมดนี้
เป็นแบบนี้ไปให้ตลอดนร้าาาา
อย่าดีแตกล่ะ
ปล.มาต่อเร็ว ๆ นะตัวเอง
เค้ารออยู่ :-[
-
เต จาโดนชีนจับได้ป่ะนั่น
-
ค้างเฟ้ยคุณดิวววววววว :z3:
ลับหลังเต ไอ้ชีนมันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี้ย :laugh:
รอดูว่าชีนจะง้อเตยังไง
-
เกลียดอีชะนีผีโบนัส อะไรนักหนาฟร่ะ !!!! - -*
-
"อยู่ไหน" ผมกดรับสายปุ๊บ มันถามมาปั๊บ
"มหาลัย" ผมตอบแบบปนเสียงหอบด้วย
"เป็นไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น...."
"เปล่า.....แล้วโทรมามีไร" ผมพยายามทำเสียงให้นิ่งเข้าไว้
"อยู่ไหน?"
"ใต้ตึกคณะ"
"ตกลงจะบอกมั๊ยว่าอยู่ตรงไหน ถ้าจะบอกก็บอกมา ถ้าไม่บอกกูจะกลับแล้ว ไม่ได้มีเวลามากมาย" เสียงมันเริ่มห้วนแล้วครับ มึงสาบานให้กูเชื่อเหอะชีนว่ามึงมาง้อกูจริงๆ
"งั้นก็กลับไปดิ ใครเค้าขอให้อยู่กันละ " ปากดีมั๊ยกู...อยากตบปากตัวเองจริงๆให้ตายเหอะ แต่กลับเจ็บ
"........." มันไม่ได้ตอบไรกลับมาแต่กดวางสายแทน มันหันหน้าหันหลังอีกสองสามครั้งก็เดินออกนอกตึกไปเลย
ผมมองมันค่อยๆเดินห่างไปเรื่อยๆ...ห่างไปเรื่อยๆ ถ้าผมไม่ยอมหยุดระยะห่างนั้นไว้ ผมอาจจะไม่มีสิทธิ์ได้ใกล้ชิดอีกแล้ว
"มีไรอีก...กูจะไปเรียนแล้ว" ผมโทรหามันอีกครั้ง ยังดีที่มันยังยอมรับสายของผมอยู่
"มาหากูไม่ใช่เหรอ...ยังไม่ได้เจอกันเลย จะกลับได้ไงละ หรือมึงไม่ได้อยากเจอกูจริงๆ"
"แล้วเพราะใครกันละ?..." หืม? เสียงมันกลัวหัวเราะด้วย แสดงว่าอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยแล้ว
"กูเอง"
"ตกลงอยู่ไหน?"
"จะมาหามั๊ยละ...ถ้ามึงไม่มา เดี๋ยวกูไปหามึงเอง"
"ตอบให้ตรงคำถาม..." อู๋ยยยย เสียงมันเข้มอีกแล้ว
"ข้างหลังมึง หันมาดิ...." มันหันกลับมาก็เจอกับผมที่นั่งอยู่ มันยิ้มนิดหนึ่งก่อนกดวางสายแล้วเดินตรงมาทางผม
"ทีหลังอย่าอยู่ข้างหลังกูอีก กูไม่ชอบ"
"......?"
"เพราะมันทำให้กูมองมึงไม่เห็น..."
"............" ยิ้มแก้มระเบิดกันเลยทีเดียวครับงานนี้ ไม่อยากจะบอกมันยิ้มตามผมด้วยแหละหรือไม่มันก็เขินกับคำพูดมันเอง
"กูมีเรื่องมาปรึกษาหน่อย...เอ๊ยเลิกยิ้มได้แล้ว" ออเหรอ ผมหุบยิ้มฉับเลย
"ปรึกษาเรื่องไรละ...หรือว่าเรื่องวางแผนครอบครัว..."
"ขอสาระ..."
"ครับผม...ว่ามา"
"พี่ที่สาขากูมาขอให้กูลงประกวดบ้าประกวดบอไรก็ไม่รู้" เค้าเรียกประกวดเฟรชชี่เว้ย ไม่ใช่ประกวดบ้าประกวดบอ
"แล้ว?" ผมคงได้โล่เลยแหละงานนี้ เนียนสุดๆ
"กูไม่อยากให้มึงไม่สบายใจ" มันพูดเสียงเบาๆ หลบตาผมด้วย นี่คืออาการเขินของมันนั่นเอง
"แล้วทำไมกูต้องไม่สบายใจด้วยละ" รางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมชัวร์เลยกู
"ก็คนที่มาขอให้กูลงประกวดคือ พี่โบนัส ถ้ากูประกวดพี่เค้าก็ต้องมาวุ่นวายใกล้กูบ่อยๆ เดี๋ยวมึงก็คิดไปเลยเถิดอีก กูขี้เกียจไปนั่งเคาะประตูหน้าห้องมึงอีก เข็ด..." หึหึหึ กะซึ้งนะ แต่เห็นมันทำหน้าขยาดแล้วซึ้งไม่ลงจริงๆ
"ใช่...กูไม่ชอบให้พี่โบนัสอะไรของมึง"
"พี่โบนัสไม่ใช่ของกู!!!!" มึงจะงับหัวกูมั๊ยชีน แทรกขึ้นมาซะตกใจเลย
"เออเออนั่นแหละ กูไม่ชอบให้โบนัสมาอยู่ใกล้มึง แล้วถ้ามึงชนะก็จะมีคนให้ความสนใจมากยิ่งขึ้นไปีอก กูก็ยิ่งไม่ชอบเหมือนกัน..."
"งั้นเดี๋ยวกูจะไปบอกว่ากูไม่ลงประกวดแล้ว"
"แล้วมึงจะให้เหตุผลเค้าว่าไง"
"แฟน ผม หวง ครับ" มันพูดพลางโน้าหน้ามาทางผมพลาง
"หึหึหึ" ผลผลักหนเามันออกเบาๆ ผลักแรงเด๊่ยวกลัวมันต่อยเอา เขินครับ เขินจริงๆนะ
"กูต้องไปเรียนแล้วจริงๆ เที่ยงนี้กินข้าวด้วยกันนะ เดี๋ยวโทรหาตอนเรียนเสร็จ...ไปละ"
"เดี๋ยว"
"อะไร?"
"กูรักมึงนะ..."
"หึหึหึ...คิดว่าจะไม่ได้ยินคำนี้ซะแล้ว ตั้งใจมาอ่อยเลยนะเนี่ย"
"........" ผมยิ้มตามคำพูดของมัน มันน่ารักขนาดนี้จะไม่ให้ผมรักมันไหวเหรอครับ ชีนของผมน่ารักใช่มั๊ยละ
"ส่วนของกูบอกตอนเย็นนะครับพี่เต..น้องชีนไปละ บ๊ายบาย. " ไม่ไหวแล้วโว้ย...ผมอยากจะกรี๊ดๆ ถ้าเกิดผมจับมันกดและกระชากเสื้อผ้ามันออกตอนนี้และตรงนี้จะผิดกี่ข้อหา....ไม่ไหวแล้วมึงจะน่ารักไปไหนครับ....อ้าวมันเดินไปโน่นแล้ว...
ตอนเที่ยงมันโทรมาบอกว่าจะมาผมที่คณะเอง ดูสิครับว่ามชีนของผมน่ารักขนาดไหน
"ว่าไงครับเพื่อนเต มึงจะไม่ลุกไปซื้อไรมากรอกปากหน่อยเหรอครับ"
"มึงเงียบไปเลยไอ้ต่อ กูรอแฟนกูโว้ย เดี๋ยวชีนจะมากินด้วย"
"จริง?"
"ถ้าไม่จริงขอให้เมียมึงมีชู้"
"จืด มึงมีชู้เหรอ"
"ห๊า/พรวด" ของผมนะแค่ห๊า...แต่จืดนี่ถึงกับพ่นเส้นก๋วยเตี๋ยวกันเลยทีเดียว หน้าเน่อแดงไปหมดแล้ว
"กูพูดไรผิดเหรอ?" ผมนะไม่เท่าไรแต่จืดนี่แทบจะแดกหัวไอ้ต่อเข้าไปอยู่แล้ว
"ควาย...มันผิดตั้งแต่มึงเกิดมาแล้วแหละ ถ้าขืนมึงยังพูดไรบ้าๆแบบนี้อีกนะกูจะเอาตีนยัดปากมึง"
"ไมต้องดุกันด้วยวะ กูล้อเล่นนิดเดียวเอง"
"พอกันทั้งคู่นั่นแหละ จืดมึงก็อย่าโกรธไอ้ต่อมมันเลย มันก็แกล้งเล่นขำๆไปงั้นเอง คิดมากนะมึง"
"ขำตายเลย...ชิส์"
"อ้าว ไอ้ต่อไปไหนวะมึง " ก็จู่ๆมันเล่นลุกพรวดพราดเลย
"ไปให้พ้นจากคนแถวนี้ไง" อ้าว เดินไปเลย
"จืด มึงก็ไปว่ามันแรงเกินไป เพื่อนกันทั้งนั้น"
"ความผิดกูงั้นสิ..."
"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย แล้วว่าแต่พวกมึงโกรธกันมาก่อนอีกแล้วใช่มั๊ยวะ?"ทั้งปี
"ก็มึงคิดดูสิ ตั้งแต่เปิดเทอมมาไอ้ต่อมันตัดหน้าหญิงกูไปกี่คนแล้ว กูก็ไม่เคยคิดอะไร แล้วเมื่อเช้านะกูเห็นมันเดินกับน้ององุ่น..."
"องุ่นไหนอีกวะ?"
"ปีสอง เศรษฐศาสตร์...3วันที่แล้วก็น้องแอล อย่างนี้ตลอดเลย...กูไม่เลิกคบกับมันก็ถือว่าดีเท่าไรแล้ว...แต่สำหรับน้ององุ่น น้องเค้าเป็นเด็กดีจริงๆ กูไม่อยากให้ไอ้ต่อทำเหมือนที่แล้วๆมา ถ้ามันจริงจังจริงใจกับน้องเค้า กูก็ไม่ว่าไรหรอก แต่ถ้ามันเล่นๆแล้วละก็ได้เห็นดีกันแน่..." เอ้อ...
"จืด...มึงเคยสงสัยมั๊ยว่าทำไมไอ้ต่อต้องทำแบบนี้ด้วย"
"ก็มันอยากแกล้งกูไง มันอยากเอาชนะกู มันคงยังแค้นกูตอนรับน้องปีหนึ่งอยู่มั้ง" คือตอนรับน้องปีหนึ่ง พวกผมสามคนอยู่กลุ่มเดียวกัน แล้วพี่ๆต้องการอาสาสมัครให้ออกไปโชว์การเลี้ยงไข่ด้วยปากจากหน้าผากยันปลายเท้าอ่ะ คนแรกที่อาสาคือเพื่อนสาวกลุ่มข้างๆผมเอง เธอแบบสาวแตกมาก เรียกเสียงกรี๊ดได้ทั้งคณะเลย.....แล้วทุกสายตาก็เบี่ยงตรงมายังกลุ่มผม เพราะจู่ๆคนที่นั่งข้างผมซึ่งนั่นก็คือไอ้ต่อนั่นเอง มันชูมือขึ้นอาสาแต่หน้านี่แบบเหวอมากๆ แต่ถ้ามองถัดไปอีกหน่อยจะเห็นว่ามีมือของจืดแอบยกมือของไอ้ต่ออีกที สรุปไอ้ต่อโดนจืดแกล้งเข้าให้แล้ว...กว่าจะจบการโชว์ลุ้นกันแทบฉี่ราดไอ้ต่อนี่โดนลวนลามไปสารพัดเรียกได้ว่าเกือบเสียตัวกันเลยทีเดียว...ส่วนจืดนี่นั่งขำจนตัวงอน้ำตาเล็ดตลอด...แต่ต่อมันก็ไม่ได้ต่อว่าหรือแสดงอาการโกรธจืดแต่อย่างใดเลย....พูดแต่เพียงว่า 'จำไว้นะมึง'
"มึงคิดว่างั้นเหรอ?"
"ก็กูคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นิ..."
"เดี๋ยวแป๊บนะ ชีนโทรมา....ว่าไงครับ....มึงมาไม่ได้เหรอ...อืม ไม่โกรธเลย....แล้วเจอกัน"
"ชีนมันมาไม่ได้..."
"อืม...แต่ดันมีเรื่องซวยกว่านี้ซิ"
"เรื่องไรวะ?"
"เมียไอ้ต่อมีชู้แน่วะงานนี้" ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
อ๊าาาาา ตามมาอย่างไว
ไอ้ชีนน่าร๊ากกกกกกกกกก น่ารักไปมั้ยชีนน :m3:
มีมาอ่อยเตด้วย ฮ่า า ชักจะหลงชีนเค้าไปทุกวันๆ
แบบนี้พี่เตไม่หลงน้องชีนก็ไม่รู้จะว่ายังไงแหละ
เหมือนจะมีเรื่อง ว่าแต่เมียไอ้ต่อคนไหนล่ะ? :laugh:
กอดคุณดิว :กอด1:
-
จอมกับต่อนี่ เป็นอีกคู่ที่น่าลุ้นนะ
กัดกันไปมาแบบนี้ล่ะรักกันดีเชียว
ส่วน เตกับชีนก็ยังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
ขอบคุณคุณดิวค่ะ
-
งานอะไรเข้าว้าา
มาต่อๆด่วนๆเลยนะ หึหึหึ
ลุ้นคู่จอมต่อด้วย น่ารักอะ กัดกันไปมา :m1: :m1: :m1:
-
รู้สึกว่าจะมีงานเข้า แต่เข้าใครหว่า5555
รอติดตามค่ะ
-
เดี๋ยวนี้ชีนน่ารักนะ..
:-[
-
ฮา งานเข้าชีนอะดิ ว่าแต่มีรัยหว่า
-
น่ารักจิ้งคู่นี้น่าอิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆ ^_^
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมมมม
ต่อกะจืด มีซัมติงรึป่าวดิว :L2:
-
เต-ชีนเริ่มหวานกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ชีนทำตัวได้น่ารักมาก
แอบลุ้นคู่ต่อ-จืด
-
หีหี ค้างอ่ะ :laugh: :laugh:
P.S. จีดไม่รุเลยจริงดิ ว่าต่อมันชอบเมิงอ่ะ :z2:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถ้าชีนจะน่ารักขึ้นทุกวันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆขนาดนี้นะ
อ่านไปเขินไป หุหุ
จะว่าไปก็อยากอ่านของไอ้ต่อมั่งซะแล้วสิ อิอิ
-
น้องชีน น่าร้ากกกกกกกกอ่ะ
กล้าแสดงออกแบบนี้สิ พี่เต จะได้รู้ว่ารักแค่ไหน :กอด1:
(จริง ๆ แสดงมากกว่านี้ก็ได้นะ :-[ชอบ)
ว่าแต่มากินข้าวไม่ได้ เพราะ???
ยัยชะนี ที่มีนามว่า โบนัส มาก่อกวน รึป่าว :m16:
แล้วจืด กับต่อ นี่ ?????
ลุ้นกันต่อไป
:z2: :z2:
-
:o8:
เต-ชีน น่ารักอ่ะ
จืดเอ้ย สงสัยต่อจะมีเมีอ บื่อ เข้าแล้ว
เรื่อยๆนะพี่ดิว สู้ๆค่ะ :กอด1: :L2:
-
ชีนทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ ค้างจืดอะ??
-
คิดถึงแล้วคุณดิ๊ววว :z13: :z13:
-
รอ รอ รอ รอ
-
เมื่อไหร่พี่ดิวจะมาต่อสักทีน้า รอๆๆๆๆ :เฮ้อ: :z2: :call: :call: :call:
แต่คู่นี้ก็น่ารักขึ้นทุกวัน
-
แวะมาดัน วันนี้คุณดิวจะมามั้ยหนออออ :call:
-
คิดถึงพี่เต พี่ชีน จังเลย >< เมื่อไหร่จะมาหว่า???
-
คิดถึงพี่เต น้องชีนน
คิดถึงคุณดิว อิอิ
-
ตกมาอยู่หน้าสี่ แวะมาดัน มาบอกว่าคิดถึง ชีน-เต :z3: :z3:
-
ครึ่งเดือนแล้วนะ :sad11:
แวะมาดันเบาๆ :m17:
-
คิด ถึง !!
คุณดิวขาาาา
-
หงะ o22
เต ชีน หายไปไหน??
:เฮ้อ:
-
โอ๊ยย ทำไมชีนน่ารักเเบนี้
ต่อกับจืดนี้ยังไงๆอยู่น้าา
-
คิดถึงเต-ชีน
คิดถึงคุณดิวแล้วน้า
-
หลายวันแล้วนร้า
ยังไม่มาอีกเย๋อ
-
"ก๊อกๆๆๆ...." พ่อครัวส่วนตัวของผมคงมาแล้ว
"แกร๊ก...มาช้านะมึง กูหิวจนไส้จะขาดแล้ว.....อ้าว พี่ต่อมาด้วยเหรอครับ" ผมนี่เบรกแบบหัวทิ่มกันเลยทีเดียว จะว่าไปพี่ต่อก็ยืนข้างๆมันนี่แหละเพียงแต่ผมไม่ได้สังเกตเห็นเอง เท่านั้น ดีนะที่ยังไม่ได้ทำอะไรมากมาย ไม่งั้นได้มีหวังมุดดินกันบ้างแหละ
"คือพอดีไอ้ต่อมันไม่มีที่จะไปนะ กูเลยชวนมันมาที่นี่ด้วย มึงไม่ว่าไรใช่มั๊ย?"
"เข้ามาดิ...เข้ามาเลยครับพี่ต่อ ห้องผมรกหน่อยนะ" พี่ต่อเดินเข้ามา พลางสายตาก็สำรวจไปรอบห้อง
"ไอ้เตนี่มึงไม่ช่วยน้องมันเก็บกวาดห้องเลยเหรอ เป็นเมียประสาไรวะ" ฮ่าๆๆๆๆ ส่วนเตนี่แทบจะพ่นไปใส่หน้าพี่ต่ออยู่แล้ว
"ไอ้หมาต่อ หุบปากควายๆของมึงเลยก่อนที่กูจะไล่มึงออกไปจากห้อง"
"กูได้ข่าวว่าห้องนี้ของชีน ไม่ใช่ของมึงซะหน่อย แต่อย่างว่ามึงเป็นเมียมัน ห้องนี้ก็เหมือนของมึงด้วย..ใช่มั๊ยวะชีน"
"หึหึหึหึ" ผมพูดมากไม่ได้ครับ เดี๋ยวโดนลูกหลงด้วย ได้อดกินข้าวกันพอดี
"ไอ้หมาต่อ....พวกกูยังไม่ได้ตกลงกันซะหน่อยว่าใครผัวใครเมีย มึงอย่ามามั่วได้มั๊ย "นั่นพี่ต่อกับลังชี้โพรงให้ผมอยู่ใช่มั๊ย?พี่แกคงพอดูรูปการณ์ออกนะ แต่ไอ้ตัวดีนี่มันยังไม่ยอมรับความจริงหรือยอมรับไม่ได้กันแน่ก็ไม่รู้
"โทษทีนะชีนที่กูมารบกวน พวกมึงเลยอดหวีทกันเลยทีเดียว"
"ตามสบายครับพี่ แค่ผมกับมันไม่งับหัวกันนั่นก็หวีทสุดๆแล้วแหละ แล้วว่าแต่พี่จะดื่มไรหน่อยมั๊ย?" ปกติผมกับพี่ต่อไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร ส่วนมากผมจะคุยกับพี่จอมซะมากกว่า เลยไม่รู้จะชวนคุยยังไงดี อีกอย่างผมติดศูนย์เรื่องการสร้างมิตรซะด้วย
"มีเหล้าป่ะ?"
"มีนมสด น้ำผลไม้แล้วก็น้ำเปล่า ดื่มมั๊ยครับ?" ปกติผมก็ดื่มนะ แต่ไม่เคยซื้อมาเก็บในตู้เย็น เพราะมันจะทำให้ผมดื่มได้ง่ายและมากขึ้นซึ่งมันก็ไม่ได้ส่งผลดีต่อตัวเองซักเท่่าไร ถ้าวันไหนอยากดื่มก็หากินข้างนอกดีกว่า
"งั้นคงไม่ดีกว่า นาทีนี้กูอยากเมา หึหึหึ พวกมึงอยากทำไรกันก็ไปทำกันเหอะ...กูอยู่คนเดียวได้ หรือไม่พวกมึงก็คิดว่าไม่มีกูอยู่ก็ได้ กูไม่ถือ พวกมึงจะได้สะดวกใจกัน" แล้วพี่ต่อคิดว่าผมกับเตจะทำไรกันเหรอครับ....
"หึหึหึ" พี่ต่อหัวเราะเพราะจู่ๆเตมันก็ลากผมแบบถูลู่ถูกังเข้าห้องนอนเฉยเลย ยิ่งตอกย้ำความคิดพี่ต่อเข้าไปใหญ่
"ลากกูเข้ามาทำไม กูยังไม่มีอารมณ์นะ....โอ๊ย...เจ็บนะ"
"ทะลึ่งแล้วมึงทะลึ่งแล้ว...กูไม่รู้ว่าไอ้ต่อเป็นอะไร แต่กูเป็นห่วงมัน เลยไม่อยากให้มันอยู่คนเดียว เลยชวนมาที่นี่ด้วย มึงไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย?"
"ไม่เป็นไรซะหน่อย แต่ตอนนี้กูหิวมากๆ ไม่ได้กินไรตั้งแต่เที่ยงแล้ว ทำไรให้กินหน่อยดิ" รุ็ไว้เหอะที่กูอยากให้มึงมานี่ก็เพราะการนี้แหละ
"อยากกินไรละ?"
"อะไรก็ได้ที่ง่ายและเร็ว"
"งั้นคงต้องเป็นกูแล้วแหละ ถึงจะง่ายแต่ก็ง่ายกับมึงคนเดียว แถมอร่อยด้วย สนป่ะ?" มันกัดริมฝีปากนิดหนึ่ง ขยิบตาอีกหน่อย เดี๋ยวกูของขึ้นมาจริงๆ เดี๋ยวมึงจะลำบาก
"อย่ายั่วกู...ถ้ามึงยังไม่พร้อม หรือมึงพร้อม?"
"ไม่!!!!!" หึหึหึ นั่นไงว่าแล้ว
"โวะ...กูหิวให้ไวเลย เร็วๆ...หึหึหึ... ไม่ต้องมามอง ยังอีก ออกไปเลยไป กูหิว ชิ่วๆๆๆ"
"เออ กูมันก็มีค่าแค่นี้แหละ...ฮึ..."
"ไอ้ต่อมึงจะกินไร เดี๋ยวกูจะได้ทำทีเดียวเลย"
"แซลมอนทอดกระเทียมพริกไทย"
"เออ รอหน่อยละกัน ชาติหน้าเดี๋ยวมึงก็ได้กินแล้ว ...ควาย!!!!"
ผมยืนขำมันอยู่หน้าประตูห้องนอน พอมันหันมาเห็นผมเท่านั้นแหละเดินปึงปังเข้าครัวไปเลย...ขี้งอนขึ้นเยอะ แต่ยังเอาอยู่
"พี่ต่อเล่นเกมส์มั๊ย เดี๋ยวผมเปิดให้" ระหว่างรอเตทำไรให้กิน ผมเลยทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีชวนพี่ต่อคุย
"ไม่ละ ไม่อยากใช้สมองตอนนี้...ตอนนี้อยากใช้กำลังและอารมณ์มากกว่า"
"ออ ครับ"
"ทำไมมึงถึงคบกับเตละ?"
"หืม?" ไม่ได้ตกที่ได้ยินคำถามนี้แค่แปลกใจว่าทำไมพี่ต่อถึงถาม ส่วนตัวผม ผมไม่เคยคิดถึงคำตอบของคำถามข้อนี้เลย
"ทำไมถึงชอบเพื่อนกู ทำไมถึงชอบไอ้เตมัน?"
"แล้วทำไมพี่ถึงถามผมละ?"
"ก็อยากรู้"
"งั้นผมก็คงอยากรักมั้ง อยากรักก็เลยรัก เหมือนพี่ที่อยากรู้ก็เลยถาม"
"แล้วทำไมถึงอยากรัก?"
"ถ้าบอกว่าไม่มีเหตุผลมันก็คงดูหวานเกินไป ซึ่งมันก็ไม่ใช่ตัวผมซักเท่าไร"
"ตอนนี้ก็ไม่ใช่ตัวมึงซักเท่าไรอยู่นิ ปกติมึงพูดน้อยกับกู แต่ตอนนี้พูดมาก ไอ้เตบอกไรมึงละ?"
"บอกว่าพี่ต่ออาการน่าเป็นห่วง" พี่แกเริกคิ้วนิดหน่อย
"เหรอ?...แล้วตกลงว่าไง ทำไมมึงถึงอยากรักเต?" คิดว่าจะรอดซะแล้ว
"คงเพราะ เตมีทุกอย่างที่ผมอยากจะรักมั้ง...ผม คนที่ไม่มีอะไรดีเลยแต่มีคนที่พร้อมทุกอย่างอย่างมันมารัก"
"ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้มึงคิดว่าตัวเองไร้ค่าซะเหลือเกินนะ"
"เหรอครับ แต่ก็คงงั้นมั้ง ใครๆก็หลีกห่าง ไม่อยากพูดคุยด้วย อยู่ท่ามกลางคนมากมาย แต่หาใครสักคนที่จริงใจไม่มี" เค้าบอกว่าถ้าอยากรู้ความลับของใคร เราก็ต้องยอมอยู่ฝ่ายเดียวกับเค้าก่อน
"ทำไมละ?"
"ฮึ..ผมรักใครเค้าก็หนีผมไปหมด...จนวันนหนึ่งผมมีรักอีกครั้ง แต่เค้ากลับบอกผมว่า ผมคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเค้า"
"แล้วมึงทำไง?" ดูท่าจะได้ผลนะ พี่แกลุกขึ้นนั่งแบบเต็มตัวเลย จากเมื่อกี้นั่งกึ่งนอน
"ผมคงจะทำอะไรได้มากกว่าทำใจ ถ้าเค้าคนนั้นไม่มีแฟน"
"มึงหมายความว่า...?"
"ครับ ผมชอบคนมีเจ้าของ ชอบแฟนชาวบ้าน"
"แล้วถ้าคนๆนั้นไม่มีแฟนละ มึงจะทำไง?"
"ผมก็จะทำให้เค้าคนนั้นกลายเป็นคนของผมให้ได้ไงครับ..."
"ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นเพื่อนสนิทเราเองงั้นเหรอ?"
"ไว้ให้คนนั้นเป็นพ่อแม่พี่น้องของเราก่อนเหอะครับ แล้วค่อยกลับมาคิดอีกทีว่ามันไม่เหมาะสม..."
"หึหึหึ...จริงของมึง"
"พี่ต่อ...คนเรามักจะเสียใจกับสิ่งที่ทำน้อยกว่าเสียใจกับสิ่งที่คิดแต่ไม่ได้ทำนะครับ"
"มึงพูดดีนี่หว่า...ไหนเตมันบอกว่ามึงด่าเป็นอย่างเดียวไง"
"เค้าว่าอย่างนั้นเหรอ?"
"แต่เตมันก็รักมึงมากนะ" อันนี้ผมก็พอรู้อยู่
"มึงสองคน ข้าวเสร็จแล้ว พร้อมกรอกปาก ให้ไวเลย" มันส่งเสียงเรียกมาจากอีกฝั่งของห้องซึ่งเป็นโซนครัวเล็กๆ เราสามคนนั่งกันคนละมุมโต๊ะ อาหารสามอย่างง่ายๆ หน้าตาธรรมดา แต่อร่อย ไม่รู้เพราะผมหิวหรือเพราะคนที่ผมรักทำกันแน่
"ยิ้มไรชีน?"
"กูยิ้มเหรอ?...แต่กูว่าเปล่านะ หรือว่าไงครับพี่ต่อ ผมยิ้มจริงดิ?"
"กูมันส่วนเกิน กูมันอากาศธาตุ ไม่รับไม่รู้ด้วย"
กินข้าวเสร็จพี่ต่อก็ขอกลับก่อน ตอนแรกเตก็จะไม่ยอมบอกว่าถ้าพี่ต่อกลับมันจะกลับด้วยแต่พี่ต่อบอกว่าถ้ามันไปด้วย พี่ต่อจะโทรให้ใครซักคนมาอยู่เป็นเพื่อนผมทั้งคืน เท่านั้นแหละมันเลยบอกให้พี่ต่อไปตายเลย...ตอนนี้มันกำลังจัดเก็บล้างครัวอยู่ น่าสงสารมันเหมือนกันนะ ทำให้กินทีหนึ่งแล้ว แล้วยังต้องมาเก็บกวาดเองอีก....ส่วนผมก็เข้ามาสังคยานาตัวเอง เหนียวตัวเต็มกลืนแล้ว
วู่........ได้อาบน้ำสระผมค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย
"เอ๊ย!!! ไมมานั่งเงียบๆ" ตกใจหมด
"งั้นต่อไปกูจะนั่งไปร้องเพลงไปแหกปากไปจะได้ไม่เงียบ" เป็นไรนี่
"เอาสิ กูจะได้ขอเพลงด้วย..." พูดไปผมก็หาเสื้อกับกางเกงมาใส่ พลาง อย่ามองกูงี้ดิ มันมองผมซะตาคว่ำเลย
"เมื่อกี้มึงนั่งคุยไรกับไอ้ต่อนานสองนาน?"
"ทั่วไป เรื่อยๆเปื่อยๆ"
"ขอวงแคบหน่อย"
"พี่ต่อชอบพี่จอม"
"เอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!"
"อ้าว ก็มึงขอวงแคบเองไม่ใช่เหรอ?" หรือว่ามันจะแคบไปวะ
"มึงพูดเล่นหรือมึงล้อเล่นวะ!!!!" มันเดินเทิ่งๆมาตรงหน้าผมแล้วยื้อมือผมข้างที่กำลังจะสวมเสื้อพอดี
"พี่ต่อชอบพี่จอมจริงๆเชื่อกู"
"กูไม่อยากจะเชื่อเลย พวกกูเป็นเพื่อนกันมานาน"
"อย่ามาเนียนซบไหล่กู..." ผมขยี้หัวมันเบาๆ หึหึหึให้มันได้อย่างนี้สิ
"ชิ ขอหน่อยก็ไม่ได้ แต่เอาจริงๆ มึงรู้ได้ไง? มั่วเปล่า?"
"ไม่มั่ว ปล่อยมือกูได้แล้ว กูจะใส่เสื้อ มันหนาว..."
"อยากจับตายเลย" อ้าว ผลักกันซะงั้น อย่างนี้ต้องแกล้ง
"เอ๊ยๆๆ!! ปล่อยกูนะชีน กอดกูทำไม กูบอกให้ปล่อยไง้" อย่างนี้ทุกที ชอบมายั่วผมอย่างโน้นอย่างนี้ แต่พอผมเอาคืนบ้างนิดๆหน่อยๆเต้นเป็นเจ้าเข้าทุกที...
"อย่าดิ้นสิ...อยู่เฉยๆ แค่อยากจะกอด หรือไม่อยากให้กอด จะได้ปล่อย" มันหยุดดิ้นแล้วแต่ก็ไม่สงบซะทีเดียว ผมกอดมันแน่นขึ้น จนหลังมันกับอกผมแนบสนิท ผมวางคางตัวเองบนไหล่มันเบาๆ
"ก็มึงยังไม่สวมเสื้อเลย..." มันพูดเสียงเบาๆ
"แล้วไง?" ผมกดหอมแก้มมันหนักๆทีหนึ่ง รับรู้ได้เลยว่าแก้มมันอุ่นมาก แสดงว่าต้องแดงมากด้วย
"ก็มันอุ่นๆ หวิวๆ แปลกๆ "
"หึหึหึ...หันหน้ามาหน่อยสิ..."
"ทำไม?"
"บอกให้หันก็หันสิ อย่าถาม" มันก็ยอมหันมา แล้วปากมันก็จุ๊บเข้ากับปากผมที่รออยู่แล้วแบบเต็มๆ...
จูบกันซักแป๊บมันคงเมื่อยคอแย่แล้วเพราะมันหันมาแค่หน้าเท่านั้นผมเลยยอมปล่อยปากมันให้เป็นอิสระแต่ยังไม่คลายอ้อมกอดจากมัน
"ชีน กูรักมึงนะ...รักกูมั๊ย?"
"รักมากกว่าเมื่อวาน...." มันยกมือของผมขึ้นมาหอม
"แล้วพรุ่งนี้ละ?"
"ถ้ากูมีพรุ่งนี้ กูก็จะรักมึงมากกว่าวันนี้ไง..."
"ปล่อยได้แล้วนะ...มึงจะได้ใส่เสื้อซะที หนาวไม่ใช่เหรอ"
"กอดพี่เต น้องชีนอุ่นกว่าใส่เสื้ออีก"
"อย่ามาอ่อยกู..ปล่อย" หึหึหึ จะว่าไปผมก็อ่อยมันจริงๆแหละ รักจังคนรู้ทันเนี่ย ผลัดกันอ่อยี่ก็มันส์ดีเหมือกันนะ
"ไหนบอกอยากกดกูไม่ใช่เหรอ...กดสิ...ถ้ามึงออกจากกอดกูได้ กูยอมให้มึงกดเลย"
"ถ้าไม่ละ..."
"กูก็จะกดมึงไง..."
"ตรรกะไหนมึงวะ...ไม่เอาไม่เล่นแล้วชีน ปล่อย..."
"ออกไปข้างนอกก่อน เดี๋ยวกูตามออกไป..."ผมจุ๊บแก้มมันหนักทีหนึ่งก็ยอมปล่อย มันมองหน้าผมงงๆ แต่ก็ยอมออกไป...เอ้ออออออออออ
ผมเดินตามมันออกมาเห็นมันนั่งเหมือนใช้ความคิดไรอยู่ หน้ายุ่งเชียว
"คิดไรอยู่ หน้ายุ่งเชียว" ผมนั่งแหมะลงติดกับมันเลย ถ้าไม่กลัวมันถีบหน้าผมคงจับมันนั่งตักผมไปแล้ว...มันหันหน้ามายิ้ม แล้วก็....จุ๊บ...ปากผมเบาๆก่อนผละออกมาซบไหล่แทน ค้างอีกแล้วกู...เอ้ออออออออ
"เป็นไรเต บอกกูนะ" ผมลูบหัวมันเบาๆ คนๆนี้มีชีวิตชีวาเสมอ แล้วอะไรทีทำให้มันนั่งหงอยได้ขนาดนี้
"กูเป็นห่วงเรื่องไอ้ต่อกับจืด"
"ห่วงทำไม พี่ต่อแค่รักพี่จอมไม่ใช่จะฆ่าพี่จอมซะหน่อย "
"ก็รู้...แต่กูห่วงความรู้สึกของมันทั้งสองคนนี่หว่า ถ้าไอ้ต่อบอกรักจืดแต่โดนปฏิเสธ ไอ้ต่อก็ต้องเสียความรู้สึก....ส่วนจืดเองจู่ๆเพื่อนสนิทของตัวเองเดินมาบอกว่ารัก รักที่ไม่ใช่เพื่อน รักที่มากกว่าเพื่อน แล้วเกิดรับไม่ได้ขึ้นมา แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็จะไม่เหลือ มองหน้ากันก็ไม่ติด กูมีเพื่อนสนิทแค่สองคนนี้เท่านั้นนะชีน กูไม่อยากเสียใครไป" มันขยับชิดผมมากขึ้น มันคงกังวลเรื่องนี้เอาการอยู่ ผมเองก็คงจะปลอบไม่ได้ว่าไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล เพราะคงไม่ทัน มันจิตตกไปเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างถ้าผมเป็นมันผมก็คงจะเป็นอย่างมันในตอนนี้เหมือนกัน
"เต...ฟังกูนะ..." ผมพยายามจะดันหัวมันออกให้หันหน้ามาคุยกันดีดี แต่มันไม่ยอม
"ชีน ขอกูอยู่อย่างนี้นะ ตอนนี้ในหัวกูมันหนักไปหมดแล้ว หนักจนต้องหาที่วาง"
"อืม แต่ฟังและคิดตามที่กูพูดด้วยนะ...การเป็นคนที่ถูกรักไม่ว่าจากใครก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจแต่อย่างใด ส่วนการที่จะรักใครสักคนขึ้นมาจริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดอีกเหมือนกัน ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ตาม" ฟังกูอยู่เปล่าเนี่ยเงียบเชียว....
"เต...เต...เต..." ผมเพิ่มเสียงขึ้นนิดหน่อยตามลำดับพร้อมกับเขย่าไหล่มันเบาๆ...นี่ผมพูดจนมันหลับไปเลยเหรอ เก่งเนอะ...ผมก้มลงจนจมูกผมชนเข้ากับจมูกของมัน มันคงคิดมากจริงๆ ขนาดหลับคิ้วยังย่นเลย หึหึหึ งั้นช่วยให้หายเครียดดีกว่า...ผมเลยไล่จูบมันเบาๆตั้งแต่คิ้วทั้งสอง ลงมาก็เป็นตา แก้ม จมูก อ่าว...มันยิ้มด้วยเว้ยเอ้ย แสดงว่าแกล้งหลับชัวร์ เนียนเลยนะมึง แล้วก็มาปิดท้ายที่ปากละกัน...มันยิ้มจนแก้มจะฉีกเลย แต่ยังเนียนหลับตาอยู่
"ชีน..."
"หืม..."
"มึงเคยเสียใจมั๊ยที่มีคนอย่างกูมารัก?"
"ก็มีบ้างนะ...โอ๊ย....เจ็บ" มันกัดบ่าผมอ่ะ เป็นหมารึไง กัดเก่งชะมัด
"กูเครียดอยู่นะ แกล้งอยู่ได้..."
"รู้คำตอบแยู่แล้ว แล้วจะมาถามเพื่อ ? โวะ"
"ก็เมื่อก่อนเห็นมึงจะเป็นจะตายตอนที่กูไปหาบ่อยๆที่บ้าน..."
"โวะ...งั้นมึงเคยเสียใจมั๊ยละที่ดันมารักคนอย่างกู ที่ทั้งด่าทั้งไล่สารพัดที่กูทำแย่ๆกับมึง?"
"เสียใจคิดว่าไม่เคยนะ แต่น้อยใจนี่โคตรจะบ่อยเลย ก็ดูมึงทำแต่ละอย่างกับกูดิ...." ทำร้ายร่างกายกูอีกแล้วนะเต ไหล่ผมเขียวแน่ๆ
"หลอกด่ากูปะเนี่ย?"
"ด่าตรงๆเลยแหละ ถ้ามึงไม่อยากโดนด่าก็รักให้มากๆสิ ดีกับกูให้สุดๆไปเลย" หึหึหึ เนียนวะ
"หืม?" ก็จู่ๆมันก็จับขาผมให้ชิดกันแล้วมันก็ล้มตัวนอนหนุนตักผมเฉ้ย เห็นมั๊ยละ พอผมเอาใจมันเข้าหน่อย เหลิงตลอดแต่ก็ยอมครับ ตอนนี้เตไม่สบายใจอยู่
"หึหึหึ เนียนเลยนะมึง เห็นกูยอมเข้าหน่อย แต่ก็เอาเห้อะ มึงไม่สบายใจอยู่นิ..หื้มมมม" ผมยีหัวมันจนผมยุ่งกระจายเลย ผมไม่รู้หรอกในวันข้างหน้าจะมีใครทำให้ผมมีความสุขได้มากกว่านี้มั๊ย แต่ถ้าผมพอใจจะสุขแค่นี้ คนๆนี้ก็เหมาะสมกับผมที่สุดแล้ว และก็ดูเหมือนว่าผมพอใจที่จะสุขแค่นี้ซะด้วยสิ หึหึหึ นี่ผมหลงมันขนาดนี้เลยเหรอ
"อย่ายีหัวได้มั๊ย ผมยุ่งหมดแล้ว พอกูหมดหล่อเดี๋ยวมึงก็ไม่รักอีก"
มันปัดมือผมจนพัลวันเลย พอผมไม่ยอมเข้าหน่อยมันถึงกับกัดเลยครับ ตกลงมึงเป็นหมาจริงๆแล้วใช่มั๊ย กัดเก่งชริบ
"อ้อ...นี่เค้าเรียกว่าหล่อแล้วเหรอ...อีกอย่างกูรักมึงเหรอ หืม?"
"ไอ้ชีนบ้า..." พอมันจะจะกัดผมอีก คราวนี้ฉลาดครับ ผมเลยคว้าหมอนใบเล็กมากดหน้ามันไว้ซะเลย สมน้ำหน้า...พอผมเอาหมอนออกหน้ามันแดงพลั่ก ตานี่แบบเหวี่ยงได้อีก...อ้าวๆลุกขึ้นซะงั้น
"จะไปไหน?" ผมเลยกดลงให้มันนอนที่เดิม
"ไม่รักก็ไม่ต้องมายุ่ง...ปล่อยสิเว้ย" พ่อต่อยตาแตกเลยนิ มาว้งมาเว้ย
"ถ้าไม่ติดว่ามึงไม่สบายใจอยู่นะ กูผลักหล่นพื้นไปแล้ว...."
"จุ๊บ...." มันโน้มคอผมลงมาจูบปากเบา ผมก็ใจง่ายเนอะ ยอมให้เค้าปู้ยี่ปู้ยำอยู่ได้....มองตาก็รู้ว่ามันรู้สึกผิด
"สบายใจแล้วใช่มั๊ยเต....พรุ่งนี้เรื่องต่างๆอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่มึงคิด หรือไม่ก็อาจจะเลวร้ายกว่าที่มึงคิดก็ได้...ไม่มีใครรู้อนาคตหรอก...สิ่งที่ทำได้ คือ อยู่กับความจริงของปัจจุบันและเตรียมพร้อมรับมือกับอนาคตที่จะมาถึง"
"คมวะ นี่มึงคิดเองหรือลอกใครมา?"
"จูนบอกกูมา"
"จูน?" มันทำคิ้วย่นๆอีกแล้ว หรือว่ามันไม่รู้จักกับจูน แต่ก็นะเรียนกันคนละคณะนี่ ไว้ถ้ามีโอกาสผมจะแนะนำให้ทั้งสองคนนี้รูจักกัน เพราะพวกเค้าต่างก็เป็นคนสำคัญสำหรับผม....มันเงียบยาวเลย
"ทำไมจู่ๆเงียบ?"
"มึงคงรักจูนมากสินะ"
"รักสิ ตอนนี้ก็ยังรัก จูนคือคนที่สองที่ทำให้กูอยากรักและได้รักตอบกลับมา"
"ฮึ..." มันทำเสียงขึ้นจมูกแล้วพลิกตัวนอนตะแคงซะงั้น พอจะงัดกลับมามันก็ฝืนตัวไว้ซะงั้น ผมเลยยอมแพ้
"ไว้เดี๋ยวกูจะแนะนำมึงกับจูนให้รู้จัักกันนะ รับรองเลยว่ามึงต้องชอบจูนอย่างที่กูชอบ"
"หุบปากได้มั๊ย กูจะนอนแล้ว!!!!!!!"
"ผลั่ก!!!!!!!!"
"โอ๊ยมึง...ผลักหัวกูทำไมเนี่ย เจ็บนะเว้ย" ผมผลักหัวหล่นจากตักเองแหละ หมั่นไส้ ผีเข้ารึไง เดี๋ยวดี เดี๋ยวชั่ว
"กูเมื่อย...แล้วถ้ามึงอยากนอนก็เชิญกลับห้องมึงไปเลย อย่ามาเนียนนอนห้องกู เปลือง..." อูยยยยย มันลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าผมซะงั้น
"กู จะ นอน ห้อง นี้" มันแสดงเจตจำนงอย่างชัดเจน น่านนนนน มันเดินไปห้องผมแล้ว
"ไม่ให้นอน กลับห้องมึงไปเลย" ผมคว้าตัวมันไว้ทันก่อนที่มันจะทันเปิดประตู แล้วดันหลังมันให้เดินไปยังประตูหน้าห้อง แต่มันก็ฝืนตัวไว้สุดฤทธิ์เหมือนกัน เกิดแรงเยอะขึ้นมาตอนนี้ทำไมวะมึง
"กูบอกว่านอนนี่ นอนนี่...ฮึด ปล่อยนะเว้ย" มันพยายามดิ้นให้หลุด
"ก็บอกว่า ไม่ ไม่ ไม่ ไงวะ ไม่เข้าใจรึไง เหนื่อยแล้วนะเว้ย!!!!!" อึ๊บ..ผมดันหลังมันอย่างทุลักทุเลจนไปถึงหน้าประตูจนได้ ยื้อหยุดกันพักหนึ่งจนได้เหงื่อชุ่มกันทั้งสองคนเลยทีเดียว
ผมดันมันจนมันออกนอกห้องไปได้ แต่พอจะปิดประตูมันก็ดึงประตูไว้แล้วแทรกหัวกับขาเข้ามาข้างใน นี่ถ้าผมไม่กลัวจะมีแฟนหัวแบน ขาขาด ผมจะปิดประตูฉับเลย ให้ตายสิ...ผมก็ยังพยายามที่จะผลักมันออกไปอีก
"ชีน...กูไม่ใช่หมานะเว้ยที่จะมาไล่ออกจากห้องกันแบบนี้ได้...กูเป็นแฟนมึงนะ ให้กูเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย"
"ไม่รู้แหละ ไม่ให้นอน อย่าดึงสิวะ...เอาหัวมึงออกไปนะ กูจะปิดประตู เดี๋ยวหัวขาด กูไม่รู้ด้วยนะเว้ย....ออกไปปปปป"
"ไอ้ชีนบ้า...กูจะไม่รักมึงแล้วนะ...โอ้ย อย่าดึงแรงสิวะ หัวกูหลุดแล้ว มือก็เจ็บ...โอ๊ยยยยยยย" ทำไมดื้ออย่างนี้วะ
"เดี๋ยวกูก็ทำให้มึงรักกูใหม่ได้เองแหละ...ปล่อย ไม่ปล่อยเดี๋ยวกูต่อยคว่ำเลยนิ" โอ๊ย มึงจะยื้อทำไมนักหนาวะ
ดึงกันไปดึงกันมาจนเหนื่อยเหงื่อโชกด้วยกันทั้งคู่ คนผ่านไปผ่านมาก็มอง หอกูนะเว้ย มึงมาทำงี้ได้ไง....เลยตกลงกันว่าจะคุยกันดีดี ผมเลยยอมเปิดประตูให้กว้างกว่าเดิม แต่มันก็ห้ามล้ำเข้ามาในเขตห้องของผมเด็ดขาด...เหนื่อย
"จะเอาไงว่ามา?" ผมถามมันก่อน หน้ามันยังแดงพลั่กอยู่เลย
"กูนอนห้องนี้ " ชัดเจน
"กูไม่ให้นอน" ชัดเจนกว่า สงครามทางสายตาเลยเกิดขึ้น
"งั้นมึงไปนอนห้องกู"
"หืม?"
"อย่ามาคิดทะลึ่งลามกนะมึง กูแค่อยากเอาชนะมึงเฉยๆหรอก..." อ้อ แล้วไป
"เรื่องเหอะ...กลับไปได้แล้ว ดึก ง่วง อันตราย "
"งั้นเดี๋ยวกูจะไปดื่มต่อให้ฉ่ำปอด ไปเต้นกระจายเหงื่อซก สีโน่นสีนี่" อื้อออ...น่าจับมาตบให้ปากแตกจริงๆเลย เอาให้เลือดกลบปากจะได้ไม่กล้าพูดอะไรอย่างนี้อีก
"ตามใจมึง เชิญ โครมมมม" ผมปิดประตูใส่หน้ามันเลย....ตอนแรกก็คุยดีดี แต่ไหงจบแบบศพไม่สวยเลย ให้มันได้อย่างนี้สิเว้ย
ตื๊ดๆๆๆๆๆ ข้อความ.....อ้อ จากไอ้หมาบ้านั่นเอง
'ถ้ากูรักมึงน้อยกว่านี้หน่อยนะ กูเผาหอมึงห้องมึงไปแล้ว' หึหึหึ...ผมเลยส่งกลับไปบ้าง
'ถ้ารักมากขนาดนี้ก็อย่าดื้อสิ ห้ามไปไหน กลับห้องให้ไวเลย'
มันส่งกลับมาอีกแล้ว
'เรื่องของกูเว้ย คนอื่นอย่างยุ่ง' งอนเยอะวะ ได้ ...ผมเลยส่งกลับไปแบบนี้
'กูรักมึงมากกว่าเมื่อวานะ' หึหึหึ ส่งไปแล้วผมก็นอนยิ้มบ้าบนเตียงคนเดียว แต่ทำไมคราวนี้มันไม่ตอบกลับมาละ....ผมว่ามันต้องกำลังคิดอยู่แน่เลยว่าจะดื้อต่อดีหรือยอมแพ้....นั่นไง มันส่งกลับแล้ว
'จะกลับห้องแล้ว ง่วง ' หึหึหึ... ทำตัวได้น่ารักมากครับมึง ลองไม่ยอมกลับสิ พ่อจะไปลากตัวกระชากหัวให้ถึงที่เลย
ขอโทษด้วยจริงๆนะที่หายไปหลายๆๆๆๆๆๆๆๆวันเลย
มีเหตุสุดวิสัยจริงๆครับ
ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษ
-
มายาวกว่าทุกที
ให้อภัยค่ะ อิอิ
สองคนนี้เค้าน่ารักกันสม่ำเสมอนะคะ 55555
-
คำตอบชินโคตรจะไม่วงแคบเลย :laugh:
เริ่มชินกับวิธิง้อของชีน ไม่ฆ่ากันตายก่อนก็ถือว่าดีแล้ว
ส่วนเรื่องต่อกับจืด เอาใจช่วยต่อนะ
แต่ไม่รู้จืดจะว่าไง ต่อเอากะจืดไว้ซะหลายเรื่องหลายคน
สุดท้าย คิดถึงคุณดิววววววววววววววววววววววว :sad4:
-
ให้อภัยได้จ้า
แต่ขอตอนต่อไปอีกได้ป่าว
กำลังมันส์ 555
ถึงแม้ชีนจะรักเตแล้ว
แต่ก็หวานโหดแบบนี้
สงสารเตเหมือนกันนะ
สงสัยเตจะเป็นมาโซ
-
ตามมาอ่านคราฟฟฟ,...ป๋ม^O^
-
แต่ละคน...ไม่มีใครยอมใครเลย :laugh:
-
o18 เตเนี่ยยั่วให้อยากแล้วจากไปจริง จริง ยั้วแล้วไม่กล้าซะงั้น ><"
P.S. หวานละมุน รักละมัย ช๊อบชอบ :o8:
-
มาแล้ววววว
ยังคงน่ารักเหมือนเดิมมมมม
-
คู่นี้เค้ารักกัน
โหดดีแท้ :z2:
-
อ่านทีไร หัวใจมันหวิวๆ แบบ มันบีบหัวใจ ทุกทีเลย ถึงแม้ว่าเรื่องมันจะซอฟต์ๆ หน่อย อย่างตอนนี้ แต่อ่านจบตอนก็หวิว ๆ ขึ้นมาซะเฉย ๆ ยาวแค่ไหนก็ไม่เหนื่อยที่จะอ่านเลย อยากอ่านทุกวัน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ><
-
น่ารักมากกกก
-
:laugh:
-
ชีน-เตไม่มีอะไรต้องห่วง
รอลุ้นคู่ต่อ-จืด
-
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เต ชีน มาแล้วววววววววววววววววววว
เตน่ารักมากอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา o13
:pig4:
-
:o8: :-[ o18 :
ทะเลาะกันยังไงก็ยังน่ารักอยู่ดี
:กอด1: พี่ดิว
-
:o8: น่รักมากกกกกกกกกกกกกก
-
:o8:
น่ารักมากกกกกกกกกกก
ถ้าไม่ยอมกันบ่อยๆแบบนี้ แล้วเมื่อไรจะรู้ผัวรู้เมีย เล่า!
แต่ว่า...ดูๆไปเตก็ยอมนะ เอ๊ะๆ
มาต่อเรื่อยๆไวๆนะพี่ดิว
เป็นกำลังใจให้ตลอดๆ :กอด1: :L2:
-
ครั้งนี้มายาวแห้ะ 555555555555 คิดถึงเตซีนมากๆเลย หวานกันได้นิดเดียวก็เถียงกันซะและ น่ารักก :o8:
-
น่ารักอ่ะ
ทะเลาะกันยังดูน่ารักเลยยย
-
น่ารักอะ
-
ชอบพี่เตนะ แต่ชอบพี่ต่อมากว่า :กอด1:
-
คิดถึงแล้ววว :z13: :z13:
-
:sad4: :o12: :sad4: เตนี้โคตรจะยอมเลยเนอะ...คนเราทำไมต้องยอมด้วยเนอะิ ได้ไปอย่างเดียว ระวังสักวันมันจะหมดนะ แล้วคนรับก็เหมือนกันถ้าคิดจะรับอย่างเดียวสักวันก็จะเต็ม :o12: :o12: :o12:
-
นี่มันมหกรรมพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกรึยังไงกันหว่า....มันถึงตั้งใจพร้อมเพรียงกันขนาดนี้ หรือปีนี้ปีชงกูหว่า
ผมโดนบังคับขืนใจให้เป็นตัวแทนของสาขาชั้นปีที่สามให้ไปประชุมร่วมกับสถาบันอื่นๆอีก...อีกกี่ที่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ซึ่งจะมีการประชุมในอีกสองวันข้างหน้านี้แล้ว ใช้เวลาการประชุมสามวัน...ผมไม่เข้าใจอาจารย์เลยเอามาตรฐานไรมาวัดวะถึงได้เลือกผมเป็นตัวแทน ความรู้ผมหยุดแค่ ป.4 มานานแล้วครับจารย์...หรือไม่อาจารย์ก็คงแค่อยากให้ผมเปลี่ยนบรรยาศนอนกลางวันมั้ง ก็ผมหลับในห้องเรียนของมหาลัยมาตั้งสามปีแล้วนี่ ส่วนไอ้พวกเพื่อนตัวเลวๆทั้งหลายแหล่มันบอกว่าเผื่อผมจะขายออกบ้าง...โธ่ พวกมึงไม่รู้ซะแล้วว่ากูนะมีแฟนแล้ว แฟนกูหล่อด้วยแหละ....
ซวยสองคือหมู่นี้ไอ้ต่อกับจืดดูจะตึงๆใส่กัน ไม่รู้โกรธกันเรื่องไรอีก ตอนแรกคิดว่าเพราะไอ้ต่อบอกเรื่องนั้น แต่ผมถามไอ้ต่อแล้ว มันบอกว่ายังไม่ได้คุยเรื่องนั้นกับจืดแล้ว มันไม่กล้า แล้วพอผมมาอยู่กับพวกมันก็เหมืออยู่ในสงครามประสาทงั้นแหละ อยากจะบ้าตาย อึดอัดก็เท่านั้น แถมทำไรไม่ได้อีก ถามพวกมันๆ ก็บอกว่าไม่ได้เป็นไร แต่พอกูคุยกับจืดไอ้ต่อนี่ก็มองแบบ' มึงเลือกอยู่ฝ่ายมันเหรอ?'....พอผมคุยกับไอ้ต่อ จืดนี่ก็แทบจะงับหัวผม แถมส่งสายตาน้อยใจมาให้ผมอีก กูโคตรเชื่อเลยว่าพวกมึงไม่ได้ทะเลาะกัน...ควาย
ซวยสามอาจารย์เรียกเข้าไปด่า....เรื่องสถานที่ฝึกงานนั่นแหละ ฝ่ายโน้นบอกมาว่าผมส่งเอกสารไปไม่ครบแถมยังไม่สนใจตามเรื่องอีก...แล้วควายที่ไหนบอกมิทราบครับว่ามีไรคืบหน้าจะโทรมาแจ้งเอง...แล้วผมจะตรัสรู้มั๊ยว่าครบหรือไม่ครบ ถามไปว่าต้องส่งเอกสารไรบ้าง เจ๊แกตอบเลย มีไรก็ส่งมาให้หมด ผมมันก็คนซื่อ มีไรส่งหมด แต่ไอ้ที่ส่งไปดันใช้ไม่ได้อีก....กูจะไปเผาบริษัทมัน โทษฐานทำให้อาจารย์ด่ากูยับ
ซวยสี่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาเจอสุดที่รักเลยเพราะผมนั่นแหละที่ยุ่ง แต่มันก็ใช่ย่อยนะ มันกำลังวุ่นวายอยู่กับการประกวดเฟรชชี่...ตอนแรกมันก็ไม่อยากลงประกวดหรอก แต่ผมบอกว่าอยากมีแฟนพ่วงตำแหน่งเฟรชชี่ปีหนึ่ง มันเลยยอม แต่ถ้าผมรู้ว่าประกวดบ้าบอนี่ทำให้เวลาของผมกับมันลดลงขนาดนี้ สาบานเลยผมจะไม่ให้ลงประกวดเด็ดขาด....คิดถึงโว้ยยยยยยยยยยยยยย
"อยู่ไหน? จะกลับยัง?...กูคิดถึงมึงจะตายแล้วนะ?" ผมโทรหามันเองแหละ ก็ผมรอมันมาตั้งแต่สี่โมงนี่หกโมงแล้ว มันยังไม่โผล่หัวออกมาอีก...แถมโคตรจะหิวเลย แต่อยากรอกินพร้อมมัน
"งั้นก็ตายไปเลย..." เหวี่ยงกูซะงั้น เป็นไรรึเปล่าละเนี่ย
"ชีน...เป็นไรรึเปล่ามึง? ใครทำไรมึงรึเปล่า?"
"มึงนั้นแหละทำกู...กระแดะอยากมีแฟนพ่วงตำแหน่ง ซวยเลยมาตกที่กู ต้องมาหัดเดินบ้าบอไรก็ไม่รู้...กูเดินเองเป็นเว้ย....น้องชีนค่ะ หมดเวลาพักแล้ว เตรียมตัวซ้อมเดินรอบสุดท้ายค่ะ" หึหึหึ มันคงกำลังฝึกเดินอยู่....เลยอารมณ์เสีย เพราะไอ้นี่มันไม่ชอบให้ใครมาบังคับทำโน่นทำนี่...แต่ผมว่าไอ้นี่มันปากร้ายขึ้นอย่างเยอะ
"มึงแค่นี้ก่อนนะ พญามารปลาหมึกเรียกแล้ว....พี่ครับผมเดินเป็นตั้งแต่หนึ่งขวบแล้ว...ให้เดินไรหลายรอบ เนี่ย เหนื่อย..." น่านนยังจะไปเหวี่ยงเค้าอีก ความอดทนต่ำจริงๆ...หึหึหึ แต่มันทำเพื่อผมจริงเหรอ น่ารักว่ะ
นั่นไงมันเดินลงมาจากตึกแล้ว แต่หน้านี่บอกบุญยังไงมันก็ไม่รับเลยนะนั่น...ผมเดินขึ้นบันไดไปหามัน 5 ขั้นบันไดได้แล้วก็หยิบเป้มันมาสะพายซะเองแถมยังเอาหนังสือมันอีกสองสามเล่มมาถือให้ด้วย ...มันมองหน้าผมนิดหนึ่ง มองนิ่งๆ แต่ผมยิ้มกลับยิ้มให้มันหน้าบานเลย
"เหนื่อย..." มันพูดแค่นั้นแล้วเดินลงบันไดโดยไม่รอผมเลย
"ชีน...รอกูด้วยสิ..."
"ให้ไวเลย หิว..."
กลับมาถึงหอมัน ผมก็รีบเข้าครัวทำอาหารง่ายๆ แป๊บเดียวก็มานั่งกินกันได้แล้ว
"เหนื่อยมากเลยเหรอ?" ผมเห็นมันตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่ยอมคุยไรเลย หรือว่าผมไปทำไรให้มันโกรธอีก ก็เปล่านะ เวลาจะมองหน้ากันแทบไม่มี แล้วจะหาเวลาไหนมานั่งทะเลาะกันละ
"นี่ถ้ามึงอยากมีแฟนเป็นยอดมนุษย์...กูไม่ต้องไปซ้อมปีนกำแพงกับสไปเดอร์แมน ซ้อมเหาะกับซูเปอร์แมน ซ้อมแปลงร่างกับพาวเวอเรนเจอร์เลยเหรอ?...."
"มึงจะยอมทำเพื่อกูขนาดนั้นเลยเหรอ?" ตื้นตันใจมากๆ
"ฝันเหรอ?...กูจะเลิกกับมึงตั้งแต่มึงมีความคิดแบบนั้นแล้ว" แป่วววววววว
กินเสร็จมันไปนอนยาวหน้าทีวีเลย สงสัยคงเหนื่อยจริงๆ เพราะทุกวันอย่างน้อยมันก็ยังช่วยผมเก็บจานไปวางที่ซิงค์
"หลับแล้วเหรอ?" ผมนั่งมองมันซักพักพอชื่นตาชื่นใจก็เลยลองเรียกดู
"อืม...ว่าไง" ยังจะฝืนลุกขึ้นมาตอบอีก ผมเลยผลักให้มันล้มตัวนอนอย่างเดิม แต่มันก็ยอมลืมตาขึ้นนะ
"ซ้อมหนักขนาดนี้เลยเหรอชีน...หืม?" ผมโน้มหน้าหามันจนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน หน้ามันสีระเรื่อเลยแหละ...มันดันหน้าผมออกเบาๆ คงเขินแหละ
"ไม่ชอบให้ใครมาบังคับมากกว่า...เดี๋ยวให้ทำโน่นทำนี่ รำคาญ...แล้วหน้านี่จะเข้ามาใกล้ไรนักหนา ..." ผลักกูอีก
"แล้วเค้าสั่งให้ทำไรบ้างละ?" ผมลุกขึ้นมานั่งท่าปกติและยกขาของมันมาวางพาดยาวไปกับตักของตัวเองพร้อมกับนวดให้มันไปพลางๆ
"เค้าสั่งให้กูเดิน เดินแบบเท่ห์ๆ สง่าๆ แล้วปกติกูเดินน่าเกลียดมากเลยเหรอ กูใช้หัวเดินรึไง?
"มันไม่ใช่อย่างนั้น มันต้องเดินแบบ แบบมีมาดไง" พอผมพูดอย่างนั้นมันตีหน้ายุ่งเลย แสดงว่าไม่เข้าใจ
" แล้วต้องรอคิวอะไรด้วยก็ไม่รู้ เดินให้ตรงจังหวะเพลงอีกไหนต้องเดินเป็นคู่กับฝ่ายหญิงแถมยังต้องคล้องคอคล้องแขนจ้องตากันอีก" หืม?
"เอ๊ย ไรอีกล่ะ?" ผมลากให้มันลุกขึ้นนั่งเองแหละ อย่างนี้ต้องคุยยาวลูกเดียว พอมันจะล้มนอนผมก็ดึงแขนมันไว้อีก
"ชีน ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง...อื๋อ...อย่าเพิ่งนอน มาคุยกันก่อน ก็บอกว่าเพิ่งนอนไง้" ตัวอ่อนเป็นดักแด้เชียวนะมึง
"ไว้ค่อยคุย....ง่วง เหนื่อย เพลีย...เมื่อยคอด้วย โดนมายด์คล้องซะหลายรอบ" คล้องหลายรอบด้วย...ไม่ไหวแล้วโว้ย
"มายด์ไหน?...ชีนกูบอกให้นั่งดีดี...กูเหนื่อยแล้วนะ"
".........."
"จะยั่วโมโหกูไปถึงไหน?...จะปั่นหัวจนกูบ้าเลยใช่มั๊ย? อยากเห็นกูบ้านักใช่มั๊ย?" อารมณ์น้อยใจ อารมณ์โมโห โกรธ เกลียด มันตีกันมั่วไปหมดแล้ว ผมไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยให้ตายสิ ตอนนี้หรือตอนนั้นมันก็ไม่ได้ต่างกันเลย ผมก็ยังคงวิ่งตามมันอยู่นั่นเอง วิ่งตามโดยที่ไม่รู้ว่าผมจะคว้ามันถึงรึเปล่า...ผมไม่ได้หวังอะไรมากเลย หวังแค่ให้มันบอกว่า ' ไม่มีอะไร เชื่อใจกูนะ' มันพูดแค่นี้ผมก็พร้อมจะเป็นควายเชื่อที่มันพูดทุกอย่างแล้ว แต่นี่......
"จะไปไหน?" ผมหันกลับไปมอง เห็นมันลุกขึ้นนั่งกึ่งนอนที่เดิม ส่วนมือผมนี่จับลูกบิดประตูแล้ว
"กูจะกลับห้องแล้ว มึงนอนเหอะ ไปนะ...."
"ตามใจ....ล็อคห้องให้ด้วย..." ผมหวังได้ยินคำพูดอะไรจากมันเหรอ ผมไม่กล้าหวังหรอก นี่ขนาดไม่หวังยังปวดขนาดนี้ แล้วถ้าผมกล้าหวัง ผมจะเจ็บแค่ไหน....พูดจบมันก็เข้าห้องนอนมันเฉย สิ่งที่มันให้ผมคือ แผ่นหลังมันที่หายแวบเข้าห้องไปและเสียงประตูโครมใหญ่ที่ดังสะท้อนไปมาในหูและสมองผม
"เต เต ไอ้เต เชี่ยเต ไอเตบ้านมึงไฟไหม้แล้วโว้ย !!!!!!!!!!"
"เชี่ยต่อ...ตะโกนทำซากไรมึงวะ ขี้หูกูเต้นรัวเลย" เลวจริงมึง
"กูเรียกมึงได้เป็นถุงเป็นถังแล้วมั้ง เป็นไรมากเปล่ามึง กูเห็นมึงเหม่อตั้งแต่เช้าแล้วนะ"
"มึงชอบจืดมากมั๊ย?"
"พรวด!!!!แค่กๆๆๆๆ ถามเชี่ยไรมึง กูสำลักเลยเห็นมั๊ย?" หน้ามันแดงเลบ สงสัยคงจากการสำลักมั้ง
"กูรู้ว่ามึงทรมาน ทรมานมากๆด้วย เพราะกูเองก็ไม่ได้ต่างจากมึงเลย รักเค้าข้างเดียว รักเอง เจ็บเอง แล้วก็ต้องรักษาเยียวยาตัวเองด้วย"
"เอ้ออออออ กูเองก็พูดไม่ถูกวะ สำหรับกูมันไม่ถึงขั้นทรมานนะ แค่อึดอัด หน่างๆ อธิบายไม่ถูก กูว่าต้องเจอกับตัวเองถึงจะรู้ว่ะ ว่าแต่มึงเหอะเป็นไรมากเปล่า ข้าวเที่ยงก็กินไปนิดเดียวเอง ช่วงบ่ายมีเรียนตลอดนะเว้ย จะไหวเหรอมึง?"
"มึงห่วงกูเพราะเราเป็นเพื่อนกันใช่มั๊ย แล้วมันเป็นใครถึงได้ใจร้ายกับกูได้มากขนาดนี้? แล้วกูเป็นใครวะ ถึงได้โง่ไม่เลิกซะที"
"มึงทะเลาะกับชีนมาเหรอ?"
"ทะเลาะเหรอ? " ผมว่าถ้าเราทะเลาะกันจริงๆ มันก็คงจะดีกว่านี้ ปัญหาทุกอย่างจะได้เคลียร์ แต่นี่มันไม่สนใจอะไรผมเลย เมื่อคืนผมคิดว่ามันจะโทรหาเพื่อพูดอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เลย โอเคเข้าใจมันคงจะเหนื่อย
ตอนเช้าผมก็รอสายจากมันตลอด แต่ทุกอย่าง่ก็เงียบสนิท ตอนเที่ยงก็รอว่ามันจะโทรมาชวนกินข้าวด้วยกันแต่ก็เปล่าอีก ฮึ หวังลมๆแล้งๆ หวังให้หิมะตกในฤดูร้อนที่ไทย
"เอ๊ย!!!!นั่นไอ้จืดนิ มันควงเด็กคณะไหนวะ ไม่คุ้นหน้าเลย ไม่ใช่เด็กคณะเราแน่" ผมกวาดตามองไปเรื่อยๆจนป๊ะเข้ากับจืดที่กำลังเดินอ้อล้อกับสาวคนหนึ่ง ผมละจากภาพนั้นกลับมามองคนใกล้ตัว ไอ้ต่อหน้าจืดจ๋อยเจื่อนสนิท ทำใจเหอะเพื่อน
"ไม่ต้องมามองกุอย่างนั้นเลยเชี่ยเต กุไม่ตายหรอกหน่า"
"กูรู้...แต่ไม่ตายไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บนิ"
"กูเจ็บจนชินแล้วแหละมึง มันเลยคำว่าเจ็บมานานแล้ว 3 ปีเชียวนะมึง"
"กูเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไงวะต่อ มึงก็เพื่อน มันก็เพื่อน กุทำไรไม่ถูกจริงๆ แต่ถ้ามึงอยากให้กูช่วยหรือที่กูพอช่วยได้ ขอให้บอกนะ กูพร้อม "
"ขอบใจวะ แต่แค่มึงไม่บอกมันเรื่องนี้ ก็ช่วยกูมากเกินมากแล้วแหละ"
"เออ แล้วว่าแต่ไอ้ที่มึงตึงๆกับมันละ ทำไมเหรอ?"
"ไม่มีไร ขึ้นเรียนกันดีกว่า จะถึงเวลาแล้ว"
"ต่อ...กูเพื่อนมึงนะเว้ย อย่าทำให้กูรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากไปกว่านี้เลย มีแฟน แฟนก็ไม่สนใจ มีเพื่อนเพื่อนก็ไม่ยอมบอกอะไร"
"อื้ม...ก็เรื่องน้ององุ่นไรนั่นแหละ พอมันรู็ว่ากูกับน้องเลิกกัน มันก็มาอาละวาดใส่กูไม่ยั้ง ต่อยหน้ากูด้วย กูลืมตัว โมโหด้วยเลยลืมตัวสวนมันไปเปรี้ยงหนึ่งด้วย มันล้มทั้งยืนเลย"
"มึงรักมันประสาไรวะ มีสวนกลับด้วย หึหึหึ"
"ก็มันลืมตัวนี่หว่า เจ็บด้วย โมโหด้วย ปฏิกิริยาทางร่างกายนะ รุ็จักเปล่า?"
"จืดมันเลยโกรธที่มึงต่อยมัน ว่างั้น?"
"เปล่า"
"อ้าว แล้วมันโกรธมึงเรื่องไร?"
"กูก็แค่บอกมันว่า ไม่ใช่แค่น้ององุ่นหรอกที่กูจะแย่งมันมาแล้วทิ้ง แต่ผู้หญิงทุกคนของมันกูก็จะแย่งมาให้หมด พอได้แล้วกูก็จะทิ้ง เท่านั้นแหละมึงเอ๊ย มันยันตีนโครมหญ่เข้าท้องกูเลย โคตรจุก"
"ก็สมควรที่มันจะโกรธมึงแล้วแหละ เล่นประกาศเจตนารมณ์ชัดเจนซะขนาดนั้น"
"ก็คนมันโมโหนี่หว่า กูยังไม่ได้แตะต้องล่วงเกินอะไรน้ององุ่นเลยนะเว้ย"
"จริงดิ?" ไม่น่าเชื่อ ตัวพ่ออย่างมึง
"เออดิ หญิงทุกคนที่กูแย่งมันมา กูไม่เคยแตะใครเลย"
"จริง?"
"อืม...แรกๆมันก็มีบ้างแหละ แต่พอช่วงหลังกูสาบานได้เลยว่ากูไม่เคยเกินเลยกับใคร...ก็รอยแดงๆบนแก้มกูไง พยาน"
คืองี้ครัช่วงหลังมานี้ พวกผมสังเกตเห็นรอยช้ำบนแก้มมันบ่อยๆ มันก็บอกนะว่าโดนผู้หญิงตบมา แต่พวกผมไม่เชื่อเองแหละ
"แล้วมึงไปทำยังไงวะ พวกเธอถึงได้ประทับฝ่ามือบนหน้ามึง?"
"กูก็แค่บอกว่า กูชอบผู้ชาย เชี่ยเอ๊ย แค่นั้นแหละหน้ากูหันแบบไม่ต้องออกแรงขยับเลยแม้แต่น้อย"
"ฮ่าๆๆๆแล้วได้บอกเค้าไปรึเปล่าว่าตัวผู้ที่มึงชอบนะ คือ พี่จอมของพวกเธอเอง"
"บอกให้ควายเรียกกูว่าพ่อเหรอ?"
"นั่นดิ...ถ้ามึงบอกป่านนี้เรื่องคงเข้าหูจืดบ้างแล้วแหละ แล้วนี่มึงจะเอาไงต่อ?"
"จับแม่งข่มขืนเลยดีมั๊ย?"
"มึงกล้า?"
"กล้ากับผีมึงสิ ขนาดบอกว่ารักกูยังปอดรั่วเลย"
"ปากดีตลอดมึง แล้วมึงจะยอมคุยกับมันเมื่อไร?"
"ถามกูไม?...ต้องไปถามมันโน่น กูนี่อยากคุยกับมันจนใจจะขาด แต่มันกลับเห็นกูเป้นแค่อากาศธาตุ"
"อืมๆๆ...ไว้กูจะลองคุยให้ละกัน ขึ้นเรียนกันดีกว่า"
และแล้วตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีการติดต่อใดๆจากไอ้บ้าชีนเลย โคตรจะสนใจกูเลยนะมึง
-
หื้ออ ?? หื้ออออออออออออ
จบแค่นี้หรอคุณดิว ?? ไม่นะ ค้างงงงงงงงง :z3: :z3:
ไอ้ชีนชอบทำเตน้อยใจอยู่เรื่อย เดี๋ยวปัดเหนี่ยวเลยนิ =_=
คุณดิวลืมเปลี่ยนหัวเรื่อง :กอด1:
-
ง่าาา :serius2:
ค้างอีกแล้วอ่ะ
อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกก
-
ตอนนี้ผมอยู่ไหนเหรอ?
ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในห้องสัมมนาของมหาลัย..........
กำลังทำไรอยู่เหรอ?
กำลังพยายามเสแสร้งตั้งใจฟังเค้าพูดกันอยู่ ทั้งที่ความจริงแล้ว สมองผมมันปิดเครื่องไปนานแล้ว
อ๊ะ ได้เวลาเบรคแล้ว ช่วงนี้แหละผมชอบที่สุดเลย มีทั้งขนม เครื่องดื่ม แถมไม่ต้องทนนั่งฟังเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะเขาหูเลยซักนิด
"พี่เต...หมวยไม่เห็นเข้าใจเลยเค้าพูดเรื่องอะไรกันเหรอ แล้วเค้าพูดภาษาไทยกันรึเปล่า?"
"ก็เออสิ...แล้วเอ็งคิดว่าภาษาไรละ?"
"ตอนแรกก็คิดว่าภาษาไทยนี่แหละ แต่ฟังไปฟังมาชักไม่แน่ใจ เพราะหมวยไม่เห็นเข้าใจไรเลย"
"งั้นพี่ว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ภาษาหรอก พี่ว่าอยู่ที่ตัวเอ็งมากกว่า"
"แรงอะพี่เต" หมวยนี่รุ่นน้องปีหนึ่งของสาขาผมเองที่โดนเพื่อนมันบังคับขืนใจมาเหมือนผมเดี๊ยะ ตอนแรกที่รู้ว่าว่าอีกคนเป้นปีหนึ่งแถมผู้หญิงด้วย แอบเกร็งนิดหน่อย แบบว่างตัวไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไรยังไงดี
น้องมันเห็นผมงึกๆงักๆ มันเลยบอกว่าทำตัวสบายพี่ กันเองๆ....พอมันพูดแบบนั้นก็เริ่มสบายขึ้นมาหน่อย ระหว่างนั่งรถกันมาก็คุยกันตลอดทาง จนหายเกร็งในที่สุด คุยกันสนิทเร็วมาก เหมือนรู้จักกันมาเป้นสิบๆปี จากน้องหมวยเลยกลายเป้นเอ็งซะงั้น
หมวยเป้นคนที่สามารถกวนส้นคนอื่นได้โดยที่มันก็ไม่รู้ตัวหรอก พูดฮาดี มันก็หมวยสมชื่อแหละ แต่เป็นหมวยตาโตนะ ตัวสูงพอประมาณ กำลังน่ารักน่ากัด แต่ไม่กล้ากัดเพราะกลัวมันจะงับหัวเอา
มหาลัยที่เรามาเป้นมหาลัยต่างอำเภอกัน ผมกับหมวยเลยต้องค้างกันซะที่นี้ ที่นี่เค้าจัดห้องพักไว้ให้เสร็จสรรพ
"พี่เต...คืนนี้หมวยขอนอนด้วยดิ?"
"เอ๊ย ได้ไงละ เอ็งหญิง พี่ชาย"
"ก็หมวยกลัวนิ เห็นคนนั้นมั๊ย คนนั้นนะเมทหมวยเอง แต่หมวยกลัว เค้ามองเหมือนจะกินหมวยเลย หมวยยังไม่อยากเสียสาวนะ" ฮ่าๆๆๆๆ
"มากไปแล้วเอ็ง" ไม่แปลกหรอกครับเพราะหมวยมันก็น่ารักใช่เล่น ออกแนวสาวห้าวแต่ห้าวแล้วน่ารักมากกว่าน่าเตะ แถมฮาได้โล่ ผมมันก็แบบซอยสั้นระต้นคอหน่อย ไล่ระดับลงมาตั้งแต่กลางกระหม่อม สีน้ำตาลอ่อน เจาะหูข้างละสามรู ผมถามทำไมมันไม่ระเบิดหูซะเลย มันบอกว่า ไม่อยากให้ลูกหลานถามตอนแก่ว่า 'ทำไมติ่งหูยายหมวยรูใหญ่จัง?'
"นะพี่เต ให้หมวยนอนด้วยนะ ะนะนะน" มันมาออเซาะ กอดแขนซบไหล่ผมซะงั้น โต๊ะข้างๆหันมามองแล้วยิ้มกันใหญ่เลยครับ
"ปล่อยเลยเอ็ง คนมองกันใหญ่เลย" ผมแกะแขมันออกเบาๆ แล้วขยับออกห่างซะเอง
"พี่เตใจร้าย"
"ไม่ได้...หญิงชายนอนรวมกันได้ที่ไหนละ"
"อยากให้น้องเสียสาวมากใช่มั๊ย?"
"หึหึหึ...อย่างน้อยก็ไม่ท้องหรอกหน่า"
"พี่เตบ้า"
"เอ็งนิพูดมากจริง กินเสร็จยัง ถึงเวลาเข้าห้องเย็นแล้ว"
"คนใจร้าย" แน่ะ มีค้อน
และโทรศัพท์ผมก็ยังเงียบเหมือนเดิม เงียบเฉพาะสายโทรเข้าของมันเท่านั้น ต่อกับจืดก็โทรมาถามไถ่บ้าง น่าเศร้ามัยละ?
"เนื่องจากภาวะการแข่งขันทางการตลาดสูงมากในปัจจุบันนี้ เราในฐานะนักการตลาดในอนาคต ควรจะต้องมีแผนรับมือกับเรื่องแบบนี้อย่างฉลาดและฉับไว...บลาๆๆๆๆๆๆ" ผมเห็นทุกคนตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจฟังกันสุดตัว แต่พอหันมามองตัวพร้อมกับรุ่นน้องร่วมมหาลัย ทำให้นึกอนาท สมเพชเวทนามหาลัยของตัวเองทันที ที่อื่นเค้าส่งหัวกะทิมา แต่ของผมดันส่งกากมาซะงั้น เอ้อออออออ
"เดี๋ยวผมจะให้ work shop กันนะครับ กลุ่มละ 4 คน เชิญครับ" ไรวะ
"หมวย...work shop แปลว่าไรอ่ะ แล้วเค้าต้องทำกันยังไง?"
"มุขปะพี่ท" แสดงหน้าผมยังพอฉลาดอยู่
"อืม...มุข" ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเด็กมันรู้ว่าผมโง่ของจริง จะเสียการปกครอง
work แปลว่า งาน
shpo แปลว่า ร้านค้า รวมกัน งานร้านค้า เจ๋งงงงงงงงงงง ฉลาดจริงๆเลยเรา
"อ้าว พี่เต นั่งเฉยอยู่ได้ มารวมกลุ่มดิ เดี๋ยวก็ไม่ทันเวลาหรอก"
"อืมๆๆๆ" ผมมานั่งรวมกลุ่มกับเด็กทีื่อื่นอีกสองคน ชื่อโป้ง อยู่ปีเดียวกับผม ส่วนอีกคนพี่โย อยู่ปีสี่
พวกเราสามคนโยนความรับผิดชอบให้พี่โยเป้นหัวหน้ากลุ่ม ด้วยเหตุผลสุดเกิด เพราะคำว่าอาวุโส
"ก่อนอื่นเราต้องคิดกันก่อนว่า Product ของเราคืออะไร" พี่โยถามแต่ทุกคนเงียบ
"พี่ขอความเห็นจากทุกคนนะรับน้องๆ..." ดุวะ แต่โป้งมันก็ยังกล้าชวนผมคุยเบาๆอีกแน่ะ
"เต เย็นนี้ว่างป่ะ ไปหาไรกรอกปากกันมั๊ย "
"ไอ้โป้ง...กูพูดเรืองนี้อยู่ มึงอย่ามานอกเรื่อง" อู๋ยยยยยยย
"พี่โย...ผมว่าผมกระซิบแล้วนะ ยังได้ยินอีกเหรอ?" หน้ามันไม่สลดเลยครับ แต่ผมนี่หัวหดไปแล้ว
"ไอ้เด็กเปรต มึงจะตายใช่มั๊ยถ้าจะทำตัวมีสาระกะเค้าบ้าง" น่ากลัวอ่ะ
"ก็นี่ไงพี่โย...ผมกำลังจะหาสะใภ้ให้พี่อยู่นี่ไง ไร้สาระตรงไหน" ยังไง
"กุเลือกมึงมาได้ไงว่ะ" ผมก็ว่างั้นแหละพี่ เหมือนผมกับไอ้หมวยนี่แหละ มหาลัยส่งมาได้ไงวะ
"ก็ผมมันน้องรหัสพี่นิ"
ตอนแรกผมคิดว่าโป้งมันจะไม่ได้เรื่อง (เหมือนผม) แต่พอมันเริ่มจริงจังกับงาน โห ความคิดมันโคตรสุโค่ย การตลาดของมันสุกเกิดจริงๆ ผมนี่ยอมรับฝีมือมันจริงๆ
พอถึงคราวพรีเซนต์ มันก็อธิบายได้เป็นฉากๆ พูดคล่อง ไม่มีไรติดขัด เหมาะกับการเป็นนักการตลาดสุดๆ
พูดจบทุกคนลุกขึ้นยืนปรบมือให้มัน คิดดูสิ เจ๋งแค่ไหน อาจารย์นี่ชมมันไม่ขาดปากเลย
แต่มันไม่ได้แสดงท่าทางวางก้ามใหญ่โตอะไร กลับหน้าทะเล้นๆเหมือนเดินเป๊ะน่ารักดีครับ
"พี่เต หมวยว่ามันแปลกๆอยู่นะ"
"อะไรของเอ็งแปลก?" สัมมนาเกือบ6โมงเย็น ผมกับหมวยเลยกำลังหาไรกินกันอยู่ ก็ไม่ไกลจากที่พักเท่าไร
"ก็พี่โป้งไง"
"โป้ง...แล้วไง?" พูดกันไปกินกันไป ข้าวจะติดคอมั๊ยวะ
"หมวยว่าพี่โป้งต้องคิดไม่ซื่อกับพี่เตชัวร์"
"เอ๊ย เอ็งเอาไรมาพูด มั่ววะ" น้ำในปากผมแทบพุ่ง ดีนะที่กลืนทัน ไม่งั้น เอ็งเอ๊ย
"พี่เตแหละมั่ว หมวยเห็นเค้าเอาแต่คุยกับพี่ ชวนก็ชวนแต่พี่ ก่อนแยกกันเมื่อกี้ก็ขอเบอร์พี่อีก ชัวร์ๆ"
"คิดมากนะเอ็ง...คงเพราะพี่กับเค้าผู้ชายเหมือนกัน อายุเท่ากัน เลยคุยกันถูกคอมากกว่ามั้ง"
"มองโลกในแง่ดีเกินไปป่ะพี่...ว่าแต่พี่เหอะ...สนใจพี่โป้งบ้างเปล่า?" ไอ้หมวยมันเหล่ๆตามองผมแบบเจ้าเล่ห์หน่อยๆ ผมนี่ถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว
"ไร้สาระวะเอ็ง รีบกินได้แล้ว โวะ" ผมเริ่มเบี่ยงประเด็น
"ไม่ตอบแบบนี้...แสดงว่า มีไรแหงๆ"
"บอกว่าให้หุบปากแล้วกินเข้าไป...ครืดๆๆๆๆ"
"ใครโทรมาพี่...ให้หมวยทาย...พี่โป้ง..." ผมพยักหน้าให้หมวยและกดรับสายมัน
"ว่าไงโป้ง?"
"เรื่องคืนนี้ว่าไง สนใจเปล่า เดี๋ยวไปรับ" ไอ้หมวยนั่งยิ้มไป กินไป น่าหมั่นไส้ชะมัด
"คือกูเหนื่อยมากเลย อยากพักมากกว่า อย่างนี้"
"โอค กูเข้าใจ 2 ทุ่มเจอกันหน้ามหาลัยนะ บาย" หืม เข้าใจ? เจออีกแล้วพวกเผด็จการ
2 ทุ่มผมมายืนเอ๋อแดกคนเดียวอยู่หน้ามหาลัย เพราะไอ้หมวยไม่ยอมมาด้วย เหตุผลที่มันให้คือ 'พี่โป้งไม่ได้ชวนหมวย หมวยไม่อยากเป้นส่วนเกิน'
แต่ก็ดีเหมือนกัน สมองผมจะได้ว่างจากการคิดถึงไอ้บ้าชีนมันบ้าง คิดดูสิครับกี่วันเข้าไปแล้วมันไม่โทรหาผมเลย
โป้งพาผมมาที่ผับแห่ง ผับหรูใช้ได้ ส่วนมากคนที่มาจะเป็นคนวัยทำงานซะมากกว่า บรรยากาศเลยสบายๆ ชิลล์ๆกันไป
"เต...มีแฟนยัง?"
"หืม...ห๊า...ว่าไงนะ?" นี่ผมเมาแล้วเหรอ? ผมว่าผมดื่มไปไม่กี่แก้วเองนะ
"กูถามว่ามึงมีแฟนรึยัง?"
"อือ...เอ๊ย..."
" ตกใจไมวะ?"
"ปละเปล่า" ก็จู่ๆหน้ายักษ์ของชีนก็ลอยขึ้นมาในหัวผมซะงั้น ตกใจเลย
"กูสนใจมึงนะ" มึงจะตรงไปไหนครับคุณโป้ง...ผมว่าผมเข้าใจความรู้สึกของชีนบ้างแล้วแหละที่โดนผมรุกไปซะขนาดนั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน
"แฮ่ะๆๆๆ" ผมหัวเราะเจื่อนๆให้มัน พลางกระดกเหล้าเพื่อตัดบทสนทนา ผมว่าผมคงจะรักชีนมากๆเลยแหละ เพราะผมไม่ได้รู้อะไรกับคำพูดของโต้งเลยแม้แต่นิดเดียว แต่หน้าของชีนกลับลอยเข้ามาในหัวผมซะงั้น
โป้งมันคงรู้แหละว่าผมอึดอัด มันเลยชวนคุยเรื่องอื่น จนสี่ทุ่มผมเลยชวนมันกลับ
"โป้งกูว่ากลับเหอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ากันนะเว้ย"
"โอเค...แต่มึงยังไม่ตอบกูเลยว่ามึงมีแฟนยัง?" เวร มันยังไม่ลืมอีก
"การที่กูกับมึงจะเป็นเพื่อนกัน มันไม่เกี่ยวหรอกว่ากูจะมีแฟนหรือไม่มีแฟน กลับเหอะ" จ่ายตังค์เสร็จผมก็เดินออกจากร้านมาก่อน
"เต..มึงโกรธกูเหรอ?" มันเดินตามหลังผมมาติดๆ
"เปล่า"
"กูขอโทษ...กูแค่รู้สึกดีกับมึงจริงๆ" ผมหยุดเดินทันที และหันหลังไปหามัน
"กูขอบใจนะ แต่กูขอรับแค่ความเป็นเพื่อน กลับเหอะ...."
ใจหนึ่งผมก็แอบมีแวบหนึ่งเหมือนกันที่จะเก็บโป้งไว้เพื่อประชดไอ้บ้าชีน แต่ประชดแล้วจะได้อะไร มันจะสนใจผมมากขึ้นมั๊ย หรือเรืองมันจะเลวร้ายยิ่งกว่านี้ อีกอย่างผมคงจะไม่เลวพอจนถึงขั้นใช้โป้งป็นเครื่องมือได้หรอก....
ก่อนนอนผมก็นั่งมองโทรศัพท์ มองจนทะลุซิมไปแล้วมั้ง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าไอ้บ้าชีนจะโทรมา ผมหวังจนหวังและแหละครับ
วันนี้การสัมมนาก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ ตอนแรกผมคิดว่าโป้งจะไม่ยอมคุยกับผมซะแล้ว แต่ผิดคาด โป้งยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง ชวนคุยโน่น คุยนี่ กวนโมโหพี่โย แหยาหมวยบ้างเป็นทีๆ ผมเลยไม่รู้สึกอึดอัดอย่างที่กลัว ช่วงพักเที่ยงเราเลยออกมาทานข้าวกันข้างนอก
"เมื่อคืนพวกเอ้งไปชิลล์กันที่ไหนวะ?" พี่โยถามผมกับมันระหว่างรออาหาร
"ก็ที่เดิมแหละพี่ ชิลสุดแล้ว"
"แล้วไอ้ที่มึงอยากทำนะ ได้ทำรึเปล่า?" พี่โยคุยกับโป้งเสร็จก็หันมาเหล่ผมนิดหน่อยแล้วก็เสมองไปทางอื่น
"ผมนะได้ทำแล้ว แต่อีกคนนี่สิไม่ให้ความร่วมมือเลย...ใช่มั๊ยเต?" อ้าว หักมุมกันซะงั้นฃ
"ฮ่ะๆๆๆ มั้ง" เป้นการหัวเราะที่แห้งแล้งสิ้นดี
"พวกพี่พูดไรกัน พูดให้หมวยเข้าใจบ้างสิ"
"เรื่องของเด็กรึไง?" พี่โยว่าเสร็จก็ยักคิ้วๆล้อเลียนไอ้หมวยไปทีหนึ่ง แต่หมวยกลับเบะปากใส่ซะงั้น มันไม่อบให้ใครว่ามันเด็ก
"พี่เต ตกลงพี่โป้งชอบพี่ใช่เปล่า?" ไอ้หมวยมันเข้ามาในห้องพักผมในระหว่างที่เมทอีกคนยังไม่กลับเข้ามา
"ไร้สาระนะเอ็ง โวะ กลับไปนอนได้แล้วไป"
"แล้วพี่เตชอบพี่โป้งบ้างเปล่า" ยังอีก
"มันผู้ชาย พี่ก็ตัวผู้ เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าตายกันพอดี"
"งั้นฟ้างคงผ่าเปรี้ยงๆปร้างๆทั้งวัน วันละหลายๆรอบด้วย แถมทั้งโลกด้วยนะ"
"หืม?" งงกับมัน
"นี่มันยุคไหนแล้วพี่ เค้าเสรีกันจนจัดทัวร์ไปดาวอังคารกันแล้ว พี่ยังมายึดติดกับอะไรพวกนี้อีกเหรอ?...อีกอย่างพี่จะบอกหมวยว่า พี่ไม่ได้สนใจ......เลยเหรอ" มันพยักเพยิดมาทางผม รู้กัน
".........."
"งั้นคนที่สูงๆหน่อย คณะ....ที่มาหาพี่บ่อยๆนะ คนนั้นใครเหรอ แนะนำให้หมวยหน่อยดิ "
"........."
"เค้าชื่อ ชีนใช่มั๊ย?"
"หมวยรู้"
"ไม่แน่ใจหรอก แค่คาดเดาเฉยๆ....แต่แบบหล่อทะลุเบ้าตามากพี่ เสน่ห์นี่เหลือกินจริงๆ เห็นแล้วอยากเป้นนางแมวล่าสวาทขึ้นมาทันที"
"ขนาดเอ็งที่วว่ายังหญิงแค่ครึงเดียว ยังหลงเสน่ห์มันขนาดนี้ แล้วสาวอื่นนี่แทบไม่อยากทุบหัวมันลากเข้าดงกล้วยเลยเหรอวะ" อันนี้กลุ้มๆจริงๆครับ ผมไม่รู้ว่ารักมันที่มีให้ผมมันจะมากพอที่จะเป้นกำแพงกันมมันจากคนอื่นได้แค่ไหน
"อะไรที่เกิดมาเพื่อเป็นของเรา ยังไงมันก็หนีไม่พ้นหรอก แต่อะไรที่ไ่ใช่ ต่อให้พยายามให้ตาย มันก็ไม่มีวันใช่หรอกพี่" เหมือนที่ผมกำลังพยายามอยู่อยู่เหรอเปล่า
"ขอบใจนะหมวย"
"ไม่เป้นไรหรอกพี่ หมสวยเต็มใจ ถึงพี่จะหลอกด่าหมวยก็เหอะ...ไปละ"
หมวยออกไปแล้ว กิจกรรมเดิมที่ทำตลอดช่วงนี้คือการนั่งมองโทรศัพท์ แต่ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม เอ้อ...ทำใจเหอะไอ้เต
โอ้วการสัมมนาเสร็จแล้ว พวกผมพากันเดินออกมาจากตึกเพื่อรอรถกลับมหาลัย
"เต...กูยังโทรหามึงได้ใช่มั๊ย?"
"ได้สิ...ว่างๆไว้ดื่มกันอีกยังได้เลย"
"จริงนะ?"
"กุไม่ชอบโกหกหรอก...แล้วมึงกับพี่โยกลับไง?"
"ขับรถกันมาเอง แล้วมึงกับหมวยละ?"
"รถของมหาลัยมารับ แต่นี่ยังไม่เห็นเลย"
"ให้กูไปส่งมั๊ย?"
"เอ้ย ไม่เป็นไร "
"กูไปส่งได้จริงๆนะ เต็มใจด้วย" จู่ๆก็มีรถมาจอดเทียบๆข้างๆที่ผมยืนอยู่ ตกใจเลย รถใครวะ ไม่คุ้นเลยแถมยังติดฟิล์มซะทึบเลย สงสัยคงจะมารับใครสักคนนี่แหละ
ผมเลยขยับห่างออกมา แต่รถคันนั้นก็ยังขยับตามผมมาอีก และผมเองก็ขยับห่างอีกหลายครั้ง รถเจ้าปัญหานั้นก็ยังขยับตามไม่เลิก
"ก๊อกๆๆๆๆ..." ผมเลยตัดสินใจเคาะกระจกซะเลย จะเอาไงว่ามา เงียบ....ไม่มีไรตอบกลบมา....ครืดๆๆๆๆ...เวร โทรศัพท์สายเ้ขาซะงั้น เลยขยับออกห่างจากรถดูหน่อยว่าใครโทรมา
"เต....มึงรู้จักรถคันนั้นเหรอ?..." โป้งมันก็ยังอยู่ข้างๆผมตลอดๆ ส่วนไอ้หมวยกับพี่โยไปหาไรกินกันอยู่ โป้งไม่พูดเปล่าแต่ดันจับข้อศอกผมไว้ด้วย แต่ก็อุ่นดี
"ไม่รู้จัก...เคาะกระจกแล้วก็ไม่ยอมเปิด โรคจิตเปล่าวะ" อ้าว สายตัดไปซะงั้น ผมเลยไม่ได้หยิบมาดูจากกระเป๋าว่าใครโทรมา
"กูว่าท่าไม่ค่อยดีแล้ว ให้กูกับพี่โยไปส่งเหอะ..."
"คงไม่มีไรหรอก....ใครจะทำไรกู...กูไม่เคยมีเรื่องกะใครซะหน่อย ....อ๊ะ...เดี๋ยวกูขอรับสายก่อนนะ"
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู เห็นชื่อคนโทรเข้า แทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง...มันจะรู้มั๊ยว่าผมรอสายจากมันมากี่วันกี่คืนแล้ว แต่มือเจ้ากรรมดันกดรับสายซะงั้น
"ทำไมรับสายช้า!!!!" เสียงแข็งโป๊กมาเชียว
"........" ผมยังหาคำพูดตัวเองไม่เจอ เคยเป็นกันมั๊ยครับ เวลาที่เราหวังอะไรซักอย่างมากๆแล้วพลาดมาตลอด จนเราตัดใจ แต่จู่ๆเรากลับได้สิ่งนั้นมาโดยที่ไม่คาดฝัน จะเสียใจก็ไม่ใช่ จะดีใจมันก็หน่วงๆ มันแบบงงๆมากกว่า ว่าจริงเหรอ มันเป้นเรื่องจริงเหรอ
"คิดถึงกูมากจนพูดไม่ออกเลยเหรอ" เสียงมันอารมณ์ดีขึ้นมานิดหนึ่ง แต่ช่างสวนทางกับอารมณ์ของผมเลยแหละ
"ถ้าโทรมาแค่นี้ กูจะวาง" ผมเดินเลี่ยงออกจากโป้งมารับสาย
"เด๊่ยว......แต่กูคิดถึงมึงนะ คิดถึงมากๆด้วย กูอยากเจอมึง มึงละอยากเจอกูมั๊ย?" เชื่อกันมั๊ยครับ ผมได้ฟังมันพูดแค่นั้น ใจนี่ถึงกับอ่อนยวบเลยทีเดียว มือไม้สั่นไปหมด เพราะผมรู้ว่ามันรู้สึกอย่างที่พูดออกมาจริงๆ คนอย่างมันไม่เคยเอาความรู้สึกอย่างนี้มาพูดพล่อยๆหรอก ข้อนี้ผมรู้ดี...ใจเต้น
"อยากเจอสิ...อยากเจอมากๆเลย...คิดถึงจนหายใจไม่ออกแล้ว..." ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ ไม่รู้จะเล่นแง่กันไปทำไม มันยอมพูดตรงๆออกมา ทำไมผมต้องกลัวที่จะพูดบ้างละ จริงมั๊ยครับ
"งั้นกูไปหามึงนะ?"
"แล้วมึงรู้เหรอ ว่ากูอยู่ไหน"
"ทำไมกูจะไม่รู้ว่าใจกูอยู่ไหน....."
".........." แก้มแตกไปเรียบร้อยแล้วววววว
-
ตามเก็บตั้งแต่หน้าแรกเลยยย ตอนนี้ทันแล้วววว :laugh:
สนุกอ่าาาา เอาใจช่วยคู่ต่อกับจอมนะะะ 55555555 งืออออ
:pig4:
-
โหๆ หวานกันได้อีก 5555
หนูชีนระวังไว้นะเออ ตอนนี้พี่เตเริ่มเสน่แรงแล้ว
ระวังโดนนายโป้งสอยไปนา อิอิ
ขอบคุณคุณดิวนะคะ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง
-
ชีนหายไปไหนมาตั้งนานเนี่ย :z3:
แต่พอกลับมาก็หวานจนเตใจอ่อน :o8: :o8:
-
อะโถ มือใหม่หัดรัก ทำเป็นงอนกัน แล้วก็ทนคิดถึงกันไม่ไหว กิ๊ว ๆ
-
ทำไมคุณดิวชอบทำร้ายจิตใจ :serius2:
ตัดฉึบๆแบบนี้ได้ไง ค้างอ่าาาาาาาาาาาาา
แอบงอนไอ้ชินอยู่เนื่องๆถึงมันจะมาพูดจาชวนเลี่ยนแบบนี้ก็เหอะ
มันบ้าา แม่ง ชอบทำให้เตน้อยอกน้อยใจตลอด
เป็นไงล่ะ ไอ้รถนั่นมันชีนป่ะ ทนคิดถึงเค้าไม่ได้เป้นงายยยยยยยยย
ปากปีจอตลอด แม่ง ไอ้บ้า :m16:
-
จะลงโทษแกอีชีนชอบทำเตเสียใจ :angry2:
-
เห็น ชีนไม่อะไร แต่พอบทจะพูด ก็หว๊านหวานนน :o8:
P.S. บอกไปเลยต่อ ว่ารักนะตะเอง ไอ้จืด ><"
-
อยากอ่านอีกอะคะ >,<
ขออีกสักตอนสองตอนเถิ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากรู้ชีนจะง้อเตไหมมมมมมมมมมมมมมมมมม >.<
-
ว่าแล้ว....ต่อกับจอมต้องมีซัมติงกันแน่ๆ
ว่าแต่รถใครที่ตามเตมาเอ่ยยย ?
-
ซีนทำไมน่ารักเง้ :o8:
-
แค่ชีนโทรมาเราก็ยิ้มแก้มแตกตามเตไปแล้ว
-
เตอ่ะ...งอนนานๆ หน่อยดิ :o10:
-
:serius2:
อยากอ่านต่อออออออ
-
:a5: หงะ
:serius2:ตัดกันแบบนี้เลยหรออออออออออ
:monkeysad:อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
นึกว่าตอนนี้ชีนจะไม่ได้ออกซะแล้ว แอบหวานเล็กๆตอนท้าย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
อยู่ในใจ
ชีนอยุ่ในรถคนนั้นรึป่าวน้าาาาาา
พี่ดิวมาไขข้อข้องใจทีนะ
:กอด1: :L2:
-
ชีนผีเข้าเหรอ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
นึกอยากจะไม่สนใจเตก็ไม่สน
นึกจะสนใจใส่ใจขึ้นมา ก็หวานซะน้ำตาลยังอาย
อยากจะรู้นักว่า
ถ้าชีนรู้ว่าตัวเองมีคู่แข่งแบบโป้ง
ชีนจะทำยังงัย
ยังจะทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองอีกมั๊ย
-
ตัดฉับ ฉึบๆ
แล้วมาต่ออีกนะค่ะ
-
ชีนนน่ารักกก
เตงอนนานๆหน่อยเด้ - -
แล้วเมื่อไหร่คูนี้เค้าจะ ฉึก ๆฉึก กันซะที :haun4: :haun4:
-
กำ ค้างเกิ๊นนนน
-
:กอด1: :L1:
-
ผมจะเข้าข้างตัวเองมากไปมั๊ย...ถ้าผมจะคิดว่านี่เป็นคำบอกรักของมัน
"จะยืนยิ้มอีกนานมั๊ย ...หึหึหึ"
"......." มันรู้ได้ไงว่าผมยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้ว...ผมหลุดไปอยู่โลกที่มีแค่มันกับผมเท่านั้นนานแค่ไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถคันนั้นตามมาจอดตรงหน้าผมอีกครั้ง และค่อยๆลดกระจกลง จนผมเห็นคนที่นั่งหลังพวงมาลัย
"ชีน!!!!!!!!!!!!"
"กูมารับมึง...เต กลับด้วยกันนะ" ช่วยด้วยผมหยุดยิ้มไม่ได้ นี่ถ้าผมสามารถตะโกนออกไปได้นะ ผมจะตะโกนบอกรักมันเลย มันก็นั่งหัวเราะหึหึหึอยู่ที่เดิม กว่าจะรู้ตัวผมก็กระโดขึ้นรถ ปิดประตู และล็อคเรียบร้อยไปแล้ว....เข้ามานั่งในรถ ผมก็นั่งจ้องหน้ามันนิ่งๆ ปากนี่ก็ยังไม่หุบยิ้มนะ สงสัยกรามค้างไปแล้ว...ผมคว้าหมับเข้าที่แก้มมันทั้งสองข้างด้วยมือของผมเอง จับมันหันซ้ายที ขวาที จนปากมันยู่เลยทีเดียว มันก็ดีนะ นั่งเฉยๆนิ่งให้ผมเล่นซะฉ่ำปอด
"นี่มึงจริงๆใช่มั๊ย...มึงมารับกูจริงใช่มั๊ย?"
"ใช่..." มันพูดทั้งที่ปากจู๋แบบนั้นแหละ น่ารักวะ
"คิดถึงกันจริงๆใช่มั๊ย?"
"ฉุดๆ..." หึหึหึ ด้วยความที่ปากมันจู๋ จากสุดๆ เลยกลายเป็นฉุดๆซะงั้น
"ใจมึงอยู่กับกูจริงๆใช่มั๊ย?"
"อืม อืม อืม" มันพยักหน้าด้วยทั้งสามครั้งพร้อมกับกระพริบตาไปด้วย ไม่ไหวแล้วโว้ย ผมดึงหน้ามันเข้ามาจูบทันที นี่ถ้าไม่เกรงใจสถานที่นะ ผมจับมันยิงไประตูไปแล้ว...ชีน ถ้ามึงจะน่ารักขนาดนี้ มึงต้องน่ารักกับกูคนเดียวเท่านั้นนะ...
ผมกับมันเดินลงมาจากรถ หันไปมองหน้ามันแวบหนึ่ง หน้าผมร้อนวูบเลยครับ รู้เลยว่าหน้าตัวเองต้องแดงมากๆ ส่วนมันก็แค่ยิ้มมุมปากแบบเยาะเย้ยหน่อยๆ...คิดขึ้นมาแล้วยังอดใจสั่นไม่ได้ ไม่กล้ามองหน้ามันเลย ก็จากที่เมื่อกี้ผมจู่โจมมันใช่มั๊ย แต่ไปๆมาๆ ผมกลับถูกกระทำซะงั้น มันขึ้นคร่อมผมตอนไหนยังไม่รู้เลย ขนาดกระดุมเสื้อผมโดนมันแกะออกไปแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือมันกำลังถอดเข็มขัดผมนั่นแหละ พระเจ้า!!!!มันจะมือไวไรปานนี้ พอรู้ตัวผมก็พยายามผลักมันออกเบาๆ มันบอกว่า ให้ผมอยู่เฉยๆ เดี๋ยวมันจะหยุดของมันเอง ผมก็เชื่อมันนะ เพราะมันไม่เคยโกหกผม แล้วมันก็หายใจหนักๆสี่ห้าทีก่อนจะ จูบปากผม...ผมก็ยอมมันนะ ไม่ได้ผลักไสแต่อย่างใด แล้วมันก็ติดกระดุมเสื้อให้ผมจนเสร็จเรียบร้อยทุกเม็ด ผมเพิ่งเห็นว่ามันไม่ได้ทำอะไรกับเสื้อผ้าของตัวมันเองเลย...มันบอกว่ามันไม่ได้กะจะทำไรผมจริงจังหรอก แค่อยากสัมผัสตัวผมให้ได้มากที่สุด เลยแกะกระดุมเสื้อแบบนั้น มันยังบอกว่าถ้ามันถอดเสื้อผ้ามันเมื่อไร เมื่อนั้นผมจะไม่รอดมือมันเด็ดขาด เพราะมันจะหยุดตัวเองไม่ได้แล้วและมันจะไม่ยอมหยุดด้วย
"เต!!!" อ้าว โป้ง วิ่งทำไมแถมยังโบกไม้โบกมือให้ผมซะด้วย
"ว่าไงมึง...วิ่งทำไมเนี่ย" มันหยุดยืนหอบหายใจแรงตรงหน้าผม
"ก็มึงนั่นแหละ จู่ๆก็หายตัวไปซะเฉยๆ แล้วนี่ไปไหนมา?" จะให้บอกมั๊ยละว่าไปจูบกับสุดที่รักมาและเกือบจะเสียตัวด้วย
"อ๋อ...พอดีกู...กู" กูไรดีวะ สมองบื้อซะงั้น
"จะกลับกันได้ยัง กูต้องไปซ้อมต่อนะ..." เวร ขัดกูขึ้นมาซะงั้น แต่ก็ดี เพราะผมก็ไม่รู้จะบอกโป้งว่าผมไปทำไรมาดี
โป้งมันเหล่ตามองคนข้างๆผม มันคงสงสัยว่าไอ้นี่เป็นใคร โผล่มาได้ยังไงแน่นอน
"มึง นี่โป้ง เพื่อนใหม่กูเอง เจอกันที่งานสัมมนานี่แหละ...ส่วนโป้งนี่ ชีน.........." ผมแนะนำให้พวกมันสองคนรู้จักกัน แต่ไม่รู้จะแนะนำชีนในฐานะไหนดี จะสามีหรือภรรยาดี คึคึคึคึ
"อยากให้กูอยู่ในฐานะไหน ก็บอกไปซิ" มันคงเห็นผมอึกอักๆ เลยกระซิบพูดกันเบาๆ ได้ แกล้งมันเล่นซะหน่อยละกัน
"ชีนเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยกูเอง" เท่านั้นแหละครับ โป้งยิ้มแฉ่งหน้าบานเลย โป้งขอโทษนะที่กูต้องต่ออีกว่า
"แล้วก็เป็นแฟะ..."
"พี่เต หมวยมาแล้ว!!!!" นรกแล้วกู ผมนี่อึ้งแดกอ้าปากค้างไปแล้ว หมวยเอ็งจะมาอะไรตอนนี้กันละ ผมกำลังจะบอกว่า 'แล้วก็เป็นแฟนกูด้วย' จบกันพอดี ป่านนี้ชีนมันคิดยังไงก็ไม่รู้แล้ว เห็นหน้านิ่งๆอย่างนี้ อย่าคิดว่าข้างในมันจะนิ่งด้วยนะ
เราสามคนนั่งกันมาในรถ ตอนแรกๆหมวยมันก็พูดจ้อเลย แต่สงสัยคงรับรู้ได้ถึงความอำมหิตเงียบที่แผ่รังสีไปทั่วรถเลยหุบปากซะงั้น แถมหลับเป็นตายด้วย
"ชีน คือกู...."
"หุบปาก กูต้องการสมาธิในการขับรถ" เป็นการเริ่มต้นและจบการสนทนาที่รวดเร็วมาก
มันแวะไปส่งหมวยที่หอก่อน ไอ้หมวยนี่ยิ้มแต้เลยครับที่ชีนมันช่วยยกกระเป๋าลงให้
แล้วมันก็แวะมาส่งผมที่หอ ตอนแรกคิดว่ามันจะพาผมไปที่หอมันซะอีก
"ชีน..."
"กูต้องไปซ้อมต่อ ลงไปได้แล้ว" มันขับรถไปโน่นแล้ว แต่ผมยังไม่ได้อธิบายอะไรมันเลยนะ
ผมมานั่งรอมันที่โถงชั้นล่างของมันตั้งแต่หนึ่งทุ่ม นี่ก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้ว มันก็ยังไม่กลับมาเลย
พนักงานต้อนรับก็คุ้นหน้ากันดี เพราะผมก็มาที่นี่ค่อนข้างบ่อยเหมือนกัน
"คุณเตค่ะ จะกลับก่อนมั๊ยค่ะ เดี๋ยวปีย์จะบอกน้องชีนให้ว่าคุณมารอพบ หรือจะฝากข้อความไรไว้ก็ได้นะค่ะ ช่วงนี้น้องชีนกลับดึกๆแบบนี้แหละค่ะ"
"ขอบคุณครับพี่ปีย์ แต่ผมรอพบมันดีกว่า..ว่าแต่ช่วงนี้มีใครมาหาชีนบ้างรึเปล่าครับ"
"เท่าที่พี่เห็นนะค่ะ ก็มีแค่คุณเตนี่แหละค่ะ " หึหึหึ น่ารักมาก
และแล้วการรอคอยของผมก็สิ้นสุดลงเมื่อเวลาเดินทางมาถึงสี่ทุ่ม ห้าสิบนาที มันชะงักนิดหนึ่งตอนที่เห็นผมนั่งอยู่
"มานานแล้วเหรอ?" มันมาหยุดยืนข้างหน้าผมและถามด้วยเสียงเบาๆธรรมดาไม่ได้อ่อนนุ่มแต่ก็ไม่กระด้าง
"อืม" ผมเองก็ก้มหน้าก้มตาตอบมัน ไม่ได้ทำไรผิด แต่ทำไมรู้สึกผิดได้วะ
"กลับมาเหนื่อยๆทำไมไม่นอนพักอยู่ห้อง "
"อยากมาหามึงมากกว่า"
"แล้วนี่กินไรมายัง?"
"ยัง...รอกินพร้อมมึง" อ้อนเข้าไปๆ
"งั้นไปหาไรกินข้างนอก" ใจชื้นแล้ว แสดงว่ามันไม่ได้โกรธผมจริงจัง
"ไม่ กูอยากทำให้มึงกินเองมากกว่า" นั่นไง มันหลุดยิ้มออกมาให้เห็นแล้ว
"มันดึกแล้ว อย่าลำบากเลย"
"ไม่เป็นไร กูอยากทำ"
"งั้นก็ตามใจ"
ผมเดินยิ้มตามมันขึ้นบันไดไป
เข้ามาในห้องมันดิ่งเข้าห้องนอน ผมเองก็ตรงเข้าห้องครัวทันที
ผ่านไปซักครึ่งชั่วโมงได้มั้ง มันก็ออกมาพร้อมกับเสื้อกล้ามและเกงบอล เซ็กซี่โคตร ไม่เจอกันหลายวัน ผมรู้สึกว่ามันมีกล้ามขึ้นนะ
"จะมองให้ทะลุเสื้อผ้ากูเลยว่างั้น น้ำลายมุมปากนะเช็ดซะด้วย เห็นแล้วกูสยองวะ"
"ไอ้บ้า" หน้าแดงเลยกู
"อย่าหื่นให้มันออกนอกหน้านักสิมึง ...."
"หุบปากมึงไปเลย ไปนั่งรอก่อน เสร็จเดี๋ยวกูเรียก"
"จุ๊บ!!!!!"
"เหวอ!!!!!!" ก็จู่ๆมันจุ๊บแก้มผมจากด้านหลัง ไอ้เราก็คิดว่ามันเดินออกไปแล้วเห็นเงียบเชียว
"จะเสร็จยังกูหิว...ถ้าข้าวไม่เสร็จกูจะกินมึงแทนแล้วนะ...หมับ"นั่นมีกอดเอว เกยคางด้วย
"ชีน ปล่อย กูทำไม่ถนัด"
"ทำไมพูดเบาจัง กูไม่เห็นจะได้ยินเลย ไหนหันมาพูดข้างๆหูน้องชีนหน่อยดิ" มาไม้ไหนของมันเนี่ย
"ไม่เอาชีน...ปล่อยก่อน หิวไม่ใช่เหรอ"
"ให้ไวเลยกูหิว" โกรธไรอีกละ พูดเสียงห้วนเชียว มันไปนั่งรอที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว มันเป็นพวกความอดทนต่ำเตี้ยเรี่ยดินมากๆ
"ชีน"
"กูจะกินข้าว ไม่ต้องพูด" มันงอน
"งอนไรกูอีก?"
"......" มันมองผมแบบหน่ายๆแล้วตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ มันต้องงอนผมแน่ๆ
"งอนที่กูไล่มึงออกมาจากครัวเมื่อกี้ใช่มั๊ย"
"ก็บอกจะกินไง พูดมากอยู่ได้" ผิดอีกที่รู้ทันมัน ชัวร์ๆมันงอนผมเรืองเมื่อกี้
ผมเลยปล่อยให้มันกินจนเสร็จ แล้วก็ไล่ให้มันไปนอนหน้าทีวี ส่วนตัวเองก็จัดการเก็บกวาดล้างจานจนเสร็จก็ออกไปนั่งเล่นกับมัน โอ้ว จะเที่ยงคืนแล้ว
"ชีน...มีไรอยากจะพูดกับกูมั๊ย?" มันนอนบนโซฟาตัวยาว ผมเลยไปนั่งข้างๆมันนั่นแหละ นั่งจ้องหน้ามันด้วย
"ไม่มี...กูอิ่มแล้ว กลับไปเลย..."
"อยากให้พี่เตกลับจริงดิ?"
"......" มันถึงกับเหวอเลยครับที่ผมพูดอย่างนั้น ไอ้นี่มันแพ้ทางตอนที่ผมแทนตัวเองว่าพี่เต
"ว่าไง?"
"จะว่าไงได้ กูมันก็แค่รุ่นน้องที่มหาลัย จะไปสู้ไรได้กับโป้งละ" ฮ่าๆๆๆ อย่าบอกนะว่ามึงหึง ควายออกลูกเป็นไข่แล้วเว้ยงานนี้
"ชีน..." ผมก้มลงไปซบบ่ามัน หูผมอยู่ตรงตำแหน่งหัวใจมันพอดี ใจมันเต้นแรงมาตอนนี้
"........." มันไม่ได้ผลักผมออกแต่อย่างใด กลับสวมกอดที่เอวผมเบาๆ
"กูรักมึงนะ..รักมากด้วย..." ใจมันเต้นแรงกว่าเดิมอีก
"......" ผมรู้สึกว่ามันกระชับกอดแน่นขึ้น
"กูพูดจริงๆนะ เชื่อกูได้"
"ก็ลองโกหกสิ..." แน่ะ มีแอบเหวี่ยง
"รักกูมั๊ย?"
"รักมากกว่าหลายวันที่ผ่านมา...จุ๊บ" มันจุ๊บที่บ่าผมนะ เสียวเลย
"ว่าไงครับจะนั่งคุยดีดีกับพี่เตได้ยัง?" ผมถอนตัวจากมันกลับมานั่งจ้องหน้ามันเหมือนเดิม
"เลิกเรียกกูอย่างนี้ซักทีเหอะ หรือมึงอยากได้กูเป็นน้องจริงๆ.." มันว่าพลางลุกขึ้นนั่ง แน่ะยังมาพาลผลักบ่าผมอีกแน่ะ
"อยากได้เป็นน้องสิ..."
"นี่!!!!!" มันมองผมตาคว่ำเลย ฮ่ะๆๆสนุกจริงๆ
"อยากให้มึงเป็นน้องเขยของพี่ชายทั้งสองของกูต่างหากละ..." มันแอบยิ้มด้วย
"มึึงมีพี่ชายด้วยเหรอ"
"ใช่ มึงไม่รู้เหรอ "
"ไม่รู้ ก็มึงไม่เคยบอก"
"กูมีพี่ชายสองคน คนโตชื่อพี่ต้อง คนที่สองชื่อพี่ตาม ส่วนคนที่สามชื่อพี่เต นั่งหล่ออยู่ตรงหน้ามึงนี่ไง"
"สาบานเหอะว่านี่หล่อแล้ว ไม่ได้เศษเสี้ยวของกูเลย" โอเค ยอม นาทีนี้ไม่อยากหาเรื่องทะเลาะด้วย อยากคุยกันดีดีมากกว่า ไม่ได้คุยกันตั้งหลายวันแล้ว
"อยากรู้เรื่องครอบครัวกูมั๊ย?"
"ก็ดี บอกมาสิ" มันน่ารักมากครับ ตั้งใจฟังอย่างที่พูดจริงๆด้วย
"บ้านกูมีแม่เป็นหัวหน้าครอบครังวพ่อกูเสียตั้งแต่กูเรียน ป.4 บ้านกูทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ก็ขายบ้านหรือไม่ก็พวกคอนโดนี่แหละ แต่ก็ไม่ใช่โครงการใหญ่โตอะไร มีไม่กี่เฟสหรอก พี่ต้องช่วยแม่ดูแลอยู่ ส่วนพี่ตามเรียนวิศวะที่....กูเลยเลือกที่จะเรียนการตลาดเพราะจะกลับไปช่วยงานที่บ้านอีกแรง"
"กูไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับมึงเลย"
"รู้ตอนนี้ก็ยังไม่สายนี่ "
"เนอะ...แล้วมึงอยากรู้เรื่องของกูบ้างเปล่าละ?"
"เรื่องทุกเรื่องของมึง ไม่มีเรื่องไหนหรอกที่กูไม่รู้"
"จริง?"
"จริงสิ กูมีสายลับส่วนตัว หึหึหึ"
"มีน ไอ้พีท...?"
"เอาเป็นว่ากูรู้เรื่องทุกเรื่องของมึงละกัน" ด้วยความที่ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมัน รู้นิสัยมัน เลยทำให้ผมไม่เคยโกรธมันได้นาน
"อยากรู้อะไรก็ถามกูเองสิ ไม่ต้องไปถามจากคนอื่นหรอก กูบอกมึงได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว กูไม่ชอบโกหกหรอก ถ้าไม่อยากพูดก็จะไม่พูดเลย..." มันผลักผมให้ถอยไปนั่งจนสุดขอบโซฟาอีกอีกฝั่งหนึ่ง ผมกำลังจะถามมันว่าผลักทำไม แต่ก็รู้คำตอบเมื่อมันล้มตัวนอนหนุนตักผม เวลามันอ้อนนะครับไม่เหลือเค้าของไอ้บ้าเลย จะเหลือก็แต่เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักน่าหยิกเท่านั้น
"ถามได้ทุกเรื่องจริงนะ?"
"ถามได้ทุกเรื่อง แต่จะตอบทุกอย่างหรือไม่นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง"
"ทำไมไม่โทรหากูเลย?" ผมถามไปก็เล่นผมมันไปเรื่อยๆ ผมมันนิ่มดี เพิ่งสระเมื่อกี้เอง
"แล้วทำไมมึงไม่โทรหากูละ?"
"ก็รอมึงโทรมาไง"
"กูก็รอมึงโทรมาเหมือนกัน" ผมรู้มันโกหก และก็รู้อีกว่ามันไม่ได้ตั้งใจจะโกหก มันแค่อยากแกล้งผมเล่นเท่านั้นเอง คนอย่างมันถ้าอยากจะทำอะไรมันไม่มัวแต่รอหรอก เพราะมันเป็นพวกความอดทนต่ำ
"อย่าแกล้งกันดิ บอกมาเลย กูรอฟังอยู่"
"..........." มันไม่ตอบอะไรได้แต่มองหน้าผมแล้วยิ้มเท่านั้น มันอยากให้ผมพูดต่อชัวร์
"มึงรู้มั๊ยว่ากูคิดถึงมึงมากแค่ไหน กูก็ไม่รู้หรอกว่าเราจะคิดถึงคนๆหนึ่งได้มากแค่ไหน แต่สำหรับกูมันมาก มากจนกูคาดไม่ถึงเชียวแหละ...แต่มึงก็ไม่โทรหากูเลย"
"มึงคิดถึงกูมากขนาดนั้น แล้วคิดมั๊ยว่ากูจะคิดถึงมึงมากแค่ไหน ยิ่งได้ยินเสียงยิ่งคิดถึง ยิ่งอยากเจอ ยิ่งทุรนทุราย "
"มึงเลยเลือกที่จะไม่โทรหากู?"
"อืม...เพราะกูรู้ว่ามึงมีหน้าที่ต้องทำ กูเองก็เหมือนกันกว่าจะซ้อมเสร็จก็สี่ทุ่มเกือบห้าทุ่มทุกวัน จะให้กูโทรหาเวลานี้เหรอ? "
"รู้มั๊ย กูคิดว่ามึงไม่แคร์กูแล้ว..."
"จินตนาการนะอย่าให้มันล้ำเลิศนัก"
"อื้มมมมม..." มันดึงคอผมลงมาจูบซะดูดดื่มเลย ผมมึนกับรสจูบของมัน มึนจนไม่รู้ว่ามันทำให้ผมอยู่ใต้ร่างมันตอนไหน ยังไง ผมว่ามันชักจะมือไว ใจเร็วเกินไปแล้วนะช่วงนี้
"ผลักกูทำไมเนี่ยะ?" มันฟึดฟัดนิดหน่อยตอนที่ผมขัดจังหวะมัน
"ก็เราไม่ได้ตกลงกันเลยว่าใครจะทำ ใครจะถูกกระทำ" จะว่าไปมันทับผมอยู่ หนักเหมือนกันนะเนี่ย
"งั้นเปายิ้งฉุบกัน..."
"ยังไง?" ผมผลักให้มันลุกออกจากตัวผม พลางก็พูดพลาง ก้มดูตัวเอง พระเจ้ากระดุมเสื้อผมโดนแกะออกอีกแล้ว พอผมจะใส่กระดุมเสื้อมันก็ปัดมือผมออก บอกว่าไม่ต้องใส่หรอก มันขี้เกียจแกะอีกรอบ แม่เจ้า!!!!!!!!
"เรามาเป่ายิ้งฉุบกัน...มึงแพ้ กูกดมึง มึงชนะ มึงโดนกูกด" ยังงงๆกับคำพูดมันอยู่ สงสัยคงมึนกับรสจูบมันเมื่อกี้ยังไม่หาย
"เรื่องยิ่งใหญ่ขนาดนี้ มึงติดสินด้วยการเป่ายิ้งฉุบเหรอ?...บ้าไปแล้ว" ดูมันไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนะ สงสัยอารมณ์ยังค้างอยู่
"งั้นกูทำประชาพิจารณ์เด็กทั้งมหาลัยเลยมั๊ย มันจะได้ยิ่งใหญ่สมใจมึงไง โวะ..." ประชาพิจารณ์ ?.................. ย้ากกกมึงบ้าไปแล้วชีน
"งั้นมึงลองพูดเรื่องเป่ายิ้งฉุบใหม่เด๊ะ?" หรือว่าผมอยากเสียตัวหว่า
"ฟังให้ดี มึงแพ้ กูกดมึง มึงชนะ มึงโดนกูกด "
"คือ...คือ..มึงหมายความว่ายังไงมึงก็จะกดกูให้ได้ใช่มั๊ย?"
"ถูก....."
"แล้วจะยิ้งฉุบเพื่อออออออออ?"
"ดูให้เหมือนมึงมีทางเลือกไง...กูดูเป็นคนดีใช่ป่ะ?"
นั่นไง...มือปลาหมึกมาแล้ว ผมว่าช่วงนี้มันหื่นๆพิกลนะโด๊ปไรมาป่าว...เสื้อ เสื๊อกูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......ไปแล้ว ๆๆๆ
ขนลุกชูชันไปทั้งตัวเลยเว้ย...
"ชีน...ฮึ....ชีน...โอ้ววววว ชีนหยุดก่อน" ผมงัดหน้ามันขึ้นมาจากซอกคอผมได้แล้ว แต่ดูเหมือนมันจะไม่พอใจจนะ
"มึงอย่าบอกว่ามึงไม่ต้องการกูนะ ..." อย่ามาย้ำ แต่ขอต่อรองนิดหนึ่งได้ไหม
"ก็มึงเล่นปลุกซะขนาดนี้....ซี๊ดดดดดดด หยู้ดดดดดด "
"ไรมึงอีก...." ผมยันหน้าอกมันสุดแรงเลยแหละ
"ขอต่อรองนิดหนึ่งได้มั๊ย?"
"ไม่ได้..." ชัดเจนมาก
"กูรักมึงนะ" อ้อนเข้าไปๆ ตาฉ่ำๆเข้าไว้ เดี๋ยวมันต้องใจอ่อน นั่นไง ตามันเริ่มสั่นไหวแล้ว
"เอ้า มีไรว่ามา..." มันยอมลุกจากตัวผมแล้ว แต่ยังไม่ละสายตาไปจากตัวผม หน้าร้อนวูบเลย หน้ามันก็แดงใช่ย่อยนะ ผมเอาเสื้อมาปิดนั่นแหละ มันถึงยอมละสายตาได้
"คือ คือ มึงอย่าเพิ่งทำไรกูเลยนะ..."
"แล้วเมื่อไรมึงจะยอม?" ตรงไปมั๊ย?
"กูมีข้อต่อรอง.....ว่าไง"
"ลองพูดมาก่อน..."
"คือกูรู้ว่ามึงก็ไม่อยากโดนกด กูเองก็ไม่เหมือนกัน....แต่กูมีวิธีที่ยุติธรรมสำหรับเราสองคน ถ้ามึงชนะการประกวด กูยอมให้มึงกด...แต่ถ้าไม่...กูจะได้กดมึง..."
"มึงหมายความว่าจะใช้การประกวดครั้งนี้ตัดสินว่าใครผัวใครเมีย ว่างั้น" เชี่ย กูอุตส่าห์พูดซะอ้อม
"จะว่างั้นก็ได้...ตกลงมั๊ย?"
"ได้...แต่ถ้ากูแพ้ กูจะเลิกกับมึง..."
"ได้ไง!!!!!!!!!"
"เออๆ " เย้ มันตกลงแล้ว
"มึงโกรธกูมั๊ย?"
"ไม่โกรธ...แต่อารมณ์มันค้าง"...ตรงอีกแล้ว
"งั้นก็ต่อสิ...แต่เฉพาะภายนอกนะมึง อย่าตุกติก ไม่งั้นกูเอาตายแน่..." ผมทิ้งตัวนอนลงที่เดิม มันก็ทาบทับลงมาทันทีเหมือนกัน มันรักษาสัญญาครับ เฉพาะภายนอกเท่านั้น....มันกระซิบขอบคุณผมด้วย...
"ว่าไง" ผมโทรหามันตอนกินข้าวเที่ยงอยู่
"ชีน...กินข้าวยัง?"
"ยังเลย เพิ่งเรียนเสร็จ..."
"กูไปหาได้มั๊ย?..."
"ไม่ต้อง...ชีนค่ะ พี่โบนัสเรียกมายด์กับชีนไปหาตอนนี้เลยค่ะ...." เสียงผู้หญิงแทรกเข้ามาในสาย
"มึงไม่ว่างใช่มั๊ย?" เสียงอ่อยเลยกู
"อืมๆ...เตแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นกูโทรหา...มายด์ครับ ไปกันเลยดีกว่า" มันพูดกับคนนั้นเพราะจัง
"ชีน...เป็นไรมึง?"
"เปล่า....แล้วมึงคุยกับไอ้ต่อเหรอยัง?" วันนี้ผมมากินข้าวกับจืด เพราะงั้นไม่ต้องสงสัย ไอ้ต่อมันต้องหายหัวไปไหนซักที่
"กูไม่ตัดมันออกจากสารบบกูก็ดีเท่าไรแล้ว..." มึงยังมีหวังไอ้ต่อเอ๊ย
"แสดงว่ามึงหายโกรธมันแล้ว"
"เปล่า...."
"อ้าว...."
"ก็ไม่ได้โกรธไรมันมากแล้วแหละ แต่เห็นมันไม่คุยกับกู กูเลยไม่คุยกับมัน"
"งั้นถ้ามันมาคุย มึงก็จะคุยกับมันใช่เปล่า"
"ก็อาจจะใช่นะ ถ้ามันไม่กวนประสาทกูซะก่อน..."
"จืด...มึงคิดไงกับคนที่รักเพื่อนตัวเองวะ..."
"??????????"
"กูหมายความว่า...สมมุติว่าวันหนึ่งมึงเกิดรู้ขึ้นมาว่ากูเนี่ยหลงรักมึงมานานแล้ว มึงจะคิดหรือรู้สึกยังไงบ้าง?"
"ไม่รู้วะ...ยังไม่เคยคิดว่าจะเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น"
"ไอ้ควาย ก็กูบอกอยู่นี่ไงว่าสมมุติ...."
"สมมุติใช่มั๊ย.....งั้นกูก็คงช็อคมั้ง"
"แล้วไงต่อ?"
"ดูมึงจะสนใจเป็นพิเศษนะ มีไรรึเปล่า?" จะมาฉลาดแสนรู้ไรตอนนี้วะ
"ไม่มี...ต่อๆๆ"
"ไม่รู้ว่ะ...จริงๆนะเว้ย กูไม่รู้จริงๆ แต่กูว่านะมีคนรักก็ดีกว่ามีคนเกลียดแหละ แต่กูจะรักตอบหรือไม่นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง"
"แล้วมึงเคยรู้สึกมั๊ยว่ามีคนชอบ ไม่สิ รักมึง รักมาก รักมานานแล้วด้วย..."
"มีด้วยเหรอ...กูก็ไม่เคยคบใครนานเกินสามเดือน เพราะเชี่ยต่อมันคว้าไปแดกหมด...ที่นานจริงๆก็มีแค่มึงกับเชี่ยต่อนี่แหละ"
"ถ้ามี...มี...คือแบบว่วา...มี"
"มีไรก็พูดมาดิวะ อึกอักอยู่ได้"
"มีผู้ชายมาชอบมึงมึงจะว่าไง" ไปเลยรวดเดียวหมดแม็ก
"เต มึงอย่าบอกนะว่ามึงคิดไรกะกู" คิดได้นะมึง
"เออนั่นแหละสมมุติว่าเป็นกูก็ได้..."
"น่ารักอย่างมึงก็สู้ได้อยู่นะ" เชี่ยจืด มึงคิดไรกะกูปะเนี่ย...นั่นๆๆๆๆๆๆไอ้ต่อ ผมเรียกไอ้ต่อมานั่งด้วยกัน มันกำลังจะตอบรับแต่พอเห็นว่าผมนั่งอยู่กับใคร มันกลับลังเลซะงั้น ผมคะยั้นคะยอ มันถึงยอมมานั่งด้วย
"ไปไหนมาวะมึง?"
"ไปมันเรื่อยๆ..." พูดกับกูแต่ไหงตาไม่มองกูวะ
"แล้วนี่มึงกินไรยังต่อ..."
"ยังเลย ข้าวก็หมดแล้ว กูว่าจะไปแคนทีนรวมซะหน่อย" คือตอนนี้เรากำลังนั่งอยู่ที่แคนทีนคณะครับ พอเลยเที่ยงหน่อยอาหารจะหมดแล้ว ต้องถ่อสังขารไปถึงแคนทีนมหาลัยโน่นแหละ....เฟี้ยววววววว นมกับหนมปังกลิ้งหลุนๆมาจากใครอีกคนที่นั่งตรงข้ามผมกับมัน....
"ให้กูเหรอ?..." แน่ะ มีถามนะไอ้ต่อ
"ให้หมามั้ง...." โดนครับ เค้าเรียกว่าโดนอย่างนี้
"เป็นหมาก็ยอมวะ...." มันยอมจริงๆด้วย เพราะมันยิ้มใหญ่เลย....หึหึหึ สู้ๆนะต่อ
-
เข้ามาเห็นแว๊บๆๆๆ
หัวใจจะวายค่ะ
สองหนุ่มน่ารักกันเหลือเกินนนน
อยากรู้เหมือนกันว่าใครกดใคร ฉึกๆ กันไวไวนร๊าาา แค่นี้ลุ้นจนเลือดหมดตัววววแร้ววว
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ขอเลือดกรุ๊ป AB ด่วนค่ะ !!!!!
-
:z13: :z13:
เย้ ๆ เอาอีก
อยากให้ถึงวันประกวดเร็ว ๆ จัง
ลุ้น ๆ
-
55555
เอาแล้วไงน้องชีน
พี่เตเล่นยื่นข้อเสนอมาแบบนี้
สู้ขาดใจเลยสิ อิอิ
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อให้นะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
รอตอนต่อไป
-
ชีนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้เตคงได้กดเหอะ อิอิ
-
:z2: :z2:
ซีนสู้ ๆ กดเต ๆ
-
เค้าว่านะ ยังไง เตมันก็ต้องโดนกดวังยังค่ำแหละ :laugh: :laugh:
P.S. เตยอมนู๋ชีนเถอะ งัยปลายทางก็เหมือนกัน :o8:
-
เตเอ้ยยังเรื่องเยอะนะลูกยังไงเทอก็เป็นภรรเมียอยู่แล้ว555+ :m20:
-
รอคอยวันที่ชีนชนะการประกวด :haun4: :laugh:
-
ยังไงชีนก็ชนะ ถึงไม่ชนะก็ต้องมีเรื่องที่ทำให้ชีนเป็น สามี อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
แต่ถ้าเตอยากอยู่บน ก็ออนท็อป ให้ชีนสิ อิอิ
ส่วนต่อกับจืดจะเป็นยังไงนี่มันน่าลุ้นยิ่งนัก ชักอยากจะอ่านซะแล้วสิ หุหุ o13
:pig4:
-
บอกรักกันขอเป็นแฟนกัน คู่นี้ตรงไปตรงมาดีนะ
น้องมันปากแข็ง แต่เวลาอ้อนได้ใจอยู่นะเต
คู่รองก้อน่ารัก ตามขัดขวางทางรักกันมาสามปี
-
สู้ๆนะต่อ
อย่างน้อยมึงก็รักเค้า เค้าคงไม่เกลียดหรอก
มาต่อไวๆนะพี่ดิว
:กอด1: :L2:
-
ซ้อมเสร็จซะที เหนื่อยมาก จะได้กลับไปนอนแล้ว เตียงครับรอผมหน่อยนะครับ
"ชีน...."
"อ้าวมายด์ ยังไม่กลับอีกเหรอ" ผมเดินออกมาหน้าตึกเห็นมายด์เดินกลับไปกลับมาอยู่อีก
"มายด์รอน้องชายมารับอยู่นะ....เดี๋ยวก็คงมา"
"แล้วหอมายด์อยู่แถวไหนเหรอ เดี๋ยวเราไปส่งให้ก็ได้" ไม่ดีหรอก ที่จะให้ผู้หญิงๆน่ารักๆอย่างมายด์ต้องมายืนอยู่คนเดียวกลางดึกกลางดื่นแบบนี้
"ไม่รบกวนชีนดีกว่า เดี๋ยวน้องชายมายด์ก็มาแล้ว"
"งั้นให้เราอยู่เป็นเพื่อนนะ..."
"ขอบใจนะ..."
"เล็กน้อย..." ผมซ้อมกับมายด์มาก็หลายอาทิตย์แล้วนะ แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันจริงจังหรอก มาถึงก็ตั้งหน้าตั้งตาซ้อม ซ้อมเสร็จก็หูตั้งกลับหอ
"ชีนมานั่งเป็นเพื่อนมายด์อย่างนี้ แฟนชีนไม่ว่าอะไรเหรอ?" มายด์น่ารักครับ นิสัยก็ดีด้วย พูดก็เพราะ ทำงานเก่ง
"แฟน?"
"อื้ม แฟนนะ?"
"แล้วแฟนมายด์ละ ซ้อมดึกทุกวันอย่างนี้เค้าไม่ว่าเหรอ"
"มายด์มีแฟนที่ไหนกันเล่า...ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย มายด์ถามชีนก่อนนะ" ไม่น่าเชื่ออย่างมายด์ไม่มีแฟนได้ไง
"เค้าเข้าใจเรา...ไม่ว่าไรหรอก...."ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมเห็นแวววูบไหวในตาของมายด์ แต่แค่แวบเดียวเท่านั้น
"แฟนชีนคงน่ารักมากเลยสินะ แล้วชีนก็คงรักเค้ามากเหมือนกันใช่มั๊ย?"
"กวนประสาทซิไม่ว่า...คุยกันดีดีไม่เกินสิบคำหรอก ที่เหลือก็ทะเลาะตลอด "
"แล้วรักมั๊ยล่ะ?"
"หึหึหึ..." ผมไม่อยากพูดคำนี้กับใครหรอก ขอเก็บไว้บอกมันคนเดียวดีกว่า....ตายยากจริง มันโทรมาแล้ว มันยกโทรศัพท์ให้มายด์ดูว่ามีสายเข้า เป็นนัยขอคุยสายนะ
"ว่าไง...?" ผมรับสายมัน
"มึงนอกใจกู!!!!" ฟ้าผ่าเปรี้ยง
"เฮี้ยนไรขึ้นมาอีกละ?"
"มึงนอกใจกู...มึงทำกูเสียใจ..."
"พอๆ เลิกเล่นได้แล้ว...แล้วนี่อยู่ไหน กลับถึงหอรึยัง?"
"กูอยู่ในที่ที่เห็นมึงอยู่กับสาวน่ารักอย่างชัดเจนเลยแหละ" อื้มมมมม
"แล้วมึงคิดว่ากูควรจะทำไรกับสาวน่ารักๆอย่างนี้ในบรรยากาศอย่างนี้ดีน๊าาาาาาาา..." หึหึหึ
"มึงกล้านอกใจกูเหรอ?" นั่นเสียงจะขู่หรือจะสั่น
"แล้วมีไรที่ต้องกลัวงั้นเหรอ?"
"........."
"เต...เต...ยังอยู่เปล่า?"
"กูจะไปไหนไกลจากมึงได้ล่ะ...."
"มายด์เค้ารอน้องชายให้มารับนะ กูเลยอยู่เป็นเพื่อน ไม่อยากให้เค้าอยู่คนเดียว มันดึกแล้ว...."
"งั้นมึงก็ไปคุยกับเค้าเหอะ..."
"อย่าเพิ่งกลับนะ...รอกลับพร้อมกัน...เดี๋ยวโทรหา"
นั่งรอไม่นานน้องชายของมายด์ก็มารับ
ผมเลยจัดการโทรหา...
"เต...มึงอยู่ไหนแล้ว?"
"อยู่ในใจมึง...คึคึคึ"
"เดี๋ยวกูปล่อยทิ้งไว้นี่เลย...อยู่ไหน เดี๋ยวไปหา"
"อยู่ใต้ตึกคณะกูนี่แหละ จืดกับต่อก็อยู่..."
"อืมเดี๋ยวกูไปหา"
"ดีครับพี่ต่อ พี่จอม...."
"แล้วไม่หวัดดีพี่เตหน่อยเหรอครับน้องชีน" คิดว่านี่เสียงใครครับ ถ้าไม่ใช่เสียงมัน
"....." ผมปรายตาไปมองมันแบบไม่สนใจ แล้วก็หันมาให้ความสนใจพี่ๆทั้งสองต่อ มันหน้าง้ำเลยครับ
"จืด...กูว่าเราไปกันเหอะ?"
"มึงจะไปไหนอีก...ดึกแล้วนะเว้ยไอ้ต่อ?"
"หรือมึงจะนั่งอยู่เป็นส่วนเกินของสองคนนี้..."
"งั้นกูกลับหอก็ได้วะ ส่วนมึงจะไปไหนก็เรื่องของมัน ทางใครทางมัน...." พูดเสร็จพี่จอมแกชิ่งเลย พี่ต่อเลยซิ่งตาม
"ชีน...กินไรยัง?" จะสี่ทุ่มแล้วนะ ผมยังไม่ถึงเตียงเลย เเพลียชะมัด
"ง่วงจนจะหลับกลางอากาศอยู่แล้ว..."
"แสดงว่ายังไม่ได้กินใช่มั๊ย?....งั้นกูทำให้กินนะ?"
"ขอบใจ กลับกันเหอะ..."
ช่วงนี้การนั่งกินข้าวตอนสี่ทุ่มกับเต กลายเป็นความเคยชินของผมไปซะแล้ว....ผมก็สงสารมันนะ มันรุ็ว่ามันเรียนมาทั้งวันก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว แล้วไหนจะต้องคอยมาดูแลผมอีกละ ผมเคยบอกมันแล้วว่าผมดูแลตัวเองได้ แต่มันบอกว่าให้มันทำเหอะ ความสุขของมัน ...ผมก็อยากจะบอกนะว่าการที่มีมันคอยดูแลก็เป้นความสุขของผมเหมือนกัน
"เดี๋ยววันนี้กูช่วยล้างจานนะ..." ผมช่วยมันเก็บโต๊ะ เก็บจาน ซึ่งช่วงๆหลังๆมานี้ผมไม่ค่อยได้ทำเท่าไร มันเลยงงมั้ง แต่ก็ยิ้มในที่สุด
"ครืดๆๆๆๆๆ...." โทรศัพท์มันมีสายเข้า ใครโทรมาป่านนี้วะ ตอนแรกกะว่าจะเรียกบอกมัน เพราะมันอยู่ในห้องน้ำ แต่คิดอีกทีโทรมาป่านนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ...ผมเลยถือวิสาสะหยิบโทรฯของมันขึ้นมาดู
"โป้ง...." มันเม็มชื่อไว้อย่างนี้ อ้อ ไอ้คนนั้นนะเอง...ผมเลยกดวางสายมันซะเลย และจัดการลบประวัติการโทรเข้าออกของเบอร์นี้ซะเลย...แล้วจัดการวางโทรฯมันที่เดิม เป็นอันเสร็จพิธี
"ชีน...กูได้ยินเมื่อกี้โทรฯกูมีสายเข้าเปล่า?"
"กูไม่เห็นได้ยินเลย...หูฝาดเปล่ามึง?" เนียนไป มันไม่รู้หรอก
"เหรอ.....คงงั้นมั้ง" มันยืนสะบัดมือไป สงสัยมือมึงคงแห้งหรอกนะทำแบบนั้น
"มานี่มา...เดี๋ยวกูเช็ดมือให้..."
"หะหะหะหะ...ทำดีปกปิดไรรึเปล่ามึง?" การที่มีแฟนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเราดีไปหมด มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไรหรอกนะ
"จะมาไม่มา..." แล้วมีเหรอครับที่มันจะไม่ยอมมานั่งข้างๆผม..
"ทำไมมือแดงขนาดนี้.....?"
"ก็...ก็...กูแพ้น้ำยาล้างมือในห้องน้ำมึง"
"แล้วทำไมไม่บอก ใช้มากี่ครั้งแล้วเนี่ย...เดี๋ยวพรุ่งนี้กูค่อยซื้อมาเปลี่ยน...." ผมได้ยินมันหัวเราะชอบใจเบาๆ พอเงยหน้าขึ้นมาดู มันก็มองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว ผมทำท่าประมาณ 'มองไร?'
"ขอบใจนะ....ครืดๆๆๆๆๆ" เวรโทรฯมันดันมีสายโทรเข้าอีกแล้ว...ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ มันก็เลยรับสายเลย
"ว่าไงโป้ง?" นั่นไง ว่าแล้ว...ผมรู้สึกตัวเองร้อนๆไงไม่รู้
มันคุยกันไม่นาน เตก็ขอวางสาย นั่นไงมันหันมายิ้มกับผมแล้ว
"เสื่อกี้มึงทำไรกับโทรฯกูเปล่า...?"
"เปล๊า!!!!!" เสียงกูจะสูงไปไหน
"โอเค...ไม่ทำก็ไม่ทำ..."
"เออๆ กูกดตัดสายเองแหละเมื่อกี้"
"ทำไม?"
"เสียงดังหนวกหูรำคาญ"
"อือฮึ...."
"เออๆ กูไม่ชอบที่มันโทรหามึงเวลานี้..." แล้วทำไมผมต้องร้อนตัวด้วยเนี่ยะ
"ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ร้อนตัวไมเนี่ย" นั่นไง ว่าแล้ว
"แล้วมันโทรมาทำไม?"
"ที่ถามเนียะเพราะอยากรู้หรือ..............."
"มึงไม่ต้องบอกกูเลยนะเต...ถ้ามึงบอกกูเอาตาย"
"มึงหึง?"
"แล้วมันจะผิดตรงไหนที่กูจะหึง?" เอาสิ มึงเล่นสงครามประสาทมา มีหรือกูจะสวนกลับไม่ได้
"ก็ไม่ได้บอกว่าผิด แค่ไม่คิดว่ามึงจะหึง..."
"แล้วกูบอกรึยังว่าหึง?"
"แล้วหึงมั๊ยล่ะ?"
"หึง!!!" เท่านั้นแหละครับมันพุ่งหลาวสวมกอดผมเลย เล่นเอาล้มบนโซฟาด้วยกันทั้งคู่
"ชีน...กูคิดถึงเฮียวะ ไม่เจอกันตั้งหลายวันแล้ว มึงพาเฮียมาเจอกูหน่อยดิ...."
"พีท...กูถามเอาสาระนะ มึงคิดไรกับเตปะเนี่ย"
"ไอ้บ้า....กูจะไปคิดไรได้ นอกจากคิดจะเป็นชู้....ฮ่ๆๆๆๆๆๆ หน้ามึงตลกวะ นี่ตกลงมึงตกเป็นเบี้ยล่างของเฮียแล้งจริงดิ? "
"โวะ ไร้สาระวะ...เดี๋ยวตอนเที่ยงเตคงมาแหละ"
"กูจะรอเฮียๆๆ" มึงจะพล่ามเพื่อ
ตอนเที่ยงพอเตมาถึง ไอ้พีทกระโดดกอดเตเลยครับ โดยไม่แคร์สายตาประชาชีแอนด์ฮีอะไรทั้งนั้น มันคิดว่ามันกำลังถ่ายเอ้มวีอยู่เปล่าวะ
"ไอ้พีท...ปล่อย มึงมากอดกูทำไมเนี่ยะ?...ปล่อยสิโว้ย" แต่ไอ้พีทมันไม่ยอมปล่อยครับ
"ก็ผมคิดถึงเฮียอ่ะ ขอกอดหน่อยไม่ได้เหรอ...นะนะนะนะ"
"กูอายคนเค้า..."
"อายทำไม รักกัน รักกัน รักกัน"
"พอแล้วมึง!!!" ผมพูดเองแหละครับและกระชากหัวมันออกจากเตทันที ไอ้นี่ลามปาม
"เชี่ยชีนกับกูทำหึงทีเฮียไปหวีทกับสาวอื่นมึงไม่เห็นว่าไรเลย" ควับ!!!!!!
"ไอ้พีท มึงพูดไร อย่าพูดมั่วๆสิมึง" มันมีร้อนตัวครับ น่าสงสัย
"สาวน่ารัก หมวย ตาโต ผมสั้น "
"อ๋อ...ไอ้หมวยไงชีน....คนที่ไปสัมมนากับกูไง มึงก็เคยเจอแล้วนิ ไม่ได้มีไรซะหน่อย อย่าไปฟังไอ้พีทเลย ไอ้นี่มันบ้า"
"กูยังไม่ได้ว่าไรเลย ร้อนตัวทำไม?"
"ไม่ได้ร้อนตัวซะหน่อย แค่ไม่อยากให้เข้าใจผิด..."
"เฮียครับ...สนใจพีทหน่อยสิ พีทคิดถึงเฮียม๊ากมาก..." มันมีไปคลอเคลียตามไหล่เตด้วย ไอ้พีทกูยังไม่ได้ทำแบบนั้นเลย มึงมีสิทธิ์ไรวะ
"พีท...กูถามจริงๆนะ เอาจริงๆ มึงเป็นไรมากป่ะ...มาคลอเคลียกูอยู่ได้ แฟนกูนั่งหัวโด่อยู่นี้ เกรงใจมันหน่อย" เต แต่กูเห้นนะว่ามึงแอบหัวเราะ
"พอๆไอ้พีท มึงออกมาเลย...มึงก็เหมือนกันเตปล่อยให้มันคลอเคลียอยู่ได้..." ผมไม่ได้หึงอะไรจริงๆนะครับ แต่มันก็ไม่ชอบแหละให้คนอื่นมาคลอเคลียใกล้ๆแฟนเราอยู่ได้...
"เต...?"
"หืม?" ผมเคยสงสัยนะว่าทำไมมันไม่ค่อยให้ผมไปหามันที่หอเท่าไร แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วเพราะมันกลัวพี่ต่อกับพี่จอมจะล้อจนผมจะอึดอัดเอา...มันเลยเลือกที่จะมาหาผมที่หอแทน ที่พี่ต่อกับพี่จอมล้อผมไม่ได้อึดอัดอะไร แค่ทำหน้าไม่ค่อยถูกเท่านั้นเอง
"คนชื่อโป้งจะจีบมึงเหรอ?" มันละสายตาจากทีวีมามองหน้าผม
"มั้ง...มันบอกว่ามันรู้สึกดีดีกับกู"
"แล้วมึงว่าไง...."
"ว่าไง?...คือ....?"
"มึงรู้สึกยังไงที่มันบอกแบบนั้น หรือมึงตอบอะไรมันกลับไปบ้าง..."
"รู้สึกไงเหรอ...ก็...หน้ามึงลอยแวบเข้ามาในหัวกูจนกลบคำพูดของโป้งไปหมดเลย"
"........" ยิ้มเลยกู
"แล้วมึงคิดยังไงกับมายด์?...กูเห็นช่วงนี้สนิทกันดีนิ เวลากูโทรหามึงทีไรก็มักจะได้ยินเสียงลอดเข้ามาในสายตลอด..."
"มึงก็ทำตัวดีดีสิ...กูจะได้ไม่ไปไหน หึหึหึ"
มาแบบเบาๆสั้นๆนะครับ
อ่านแล้วยิ้มตามได้
อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้ดิวไม่มีพล๊อตอะไรเลย มั่วสดเอา เรื่องอาจจะดำเนินไม่สมูธเท่าไร
แต่รับรองอ่านแล้วยิ้มได้ชัวร์ อาจจะมีช้าบ้างในการอัพเพราะดิวเขียนไม่ทัน คิดไม่ออก บางทีก็ไม่ว่างจริงๆ
แต่รับรองลงให้จนจบแน่นอนครับ
ขอบคุณที่ตามอ่านกันมาตลอดน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
5555555555 พี่ เต เส็ด แน่!! :laugh: :oo1: :o8:
:-[ :-[ :impress2: :impress2:
^^
-
คึคึ
ยิ้มได้จริงๆล่ะคุณดิว
น่ารักจริงๆ ทั้งคนเขียนทั้งตัวละคร
ช่วงนี้คุณดิวขยันมาต่อ +1 บวกเป็ดค่ะ
-
คู่นี้หวาน แต่หวานแบบเถื่อนๆ :laugh:
-
น่ารักดีค่ะ หวานแบบเบาๆ
-
น่ารักๆ :-[
-
แง๊งง เค้าพลาดไปสองตอน เพงิ่ว่างได้กลับมาเข้าเล้า :z3:
กะแล้วเชียวว่าไอ้คนในรถคันนั้นต้องเป็นชีน อดคิดถึงเตไม่ไหวอ่าดี๊
ชีนมันน่ารักมากเลยยยย 5555555555 แต่ก็ยังฮาเรื่องตกลงสถานะกัน
ใครจะอยู่บนอยู่ล่าง เอาการประกวดเฟรชชี่มาเป็นข้อตัดสินเนี้ยนะ
โห่ววว งานนี้พี่ชีนของเราชนะใสๆอยู่แว้วววววว
เตควรเตรียมตัวและเตรียมใจยอมรับสถานะนั้นเถิด :z2:
มาถึงที่ชีนเป็นฝ่ายเล่าเรื่อง
มีแอบตัดสาย ลบเบอร์โป้งทิ้งด้วย น่ารักไปนะเนี้ยยย
แต่สาวมายด์อะไรนั่นคงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้งเนอะ
คงไม่มีพิษมีภัยอะไรหรอกมั้ง ส่วนเรื่องต่อกะจืดก็คงต้องรอดูต่อไป
สุดท้าย กอดคุณดิว :กอด1:
-
อ่านแล้วยิ้มแก้มแตกเลยอะ ขอบคุณพี่ดิว ทีหลังไม่ต้องบอกใครนะว่ามั่วสดอะเพราะไม่มีใครรู้หรอก
-
เตเอ้ยไม่รอดลูก555 :laugh:
-
อ่านแล้วหยุดยิ้มไม่ได้อ่าาา
:impress2:
-
เตซีนน่ารักกกกกก :-[
-
รอ รอ วันนั้น
ของชีน - เต
อิอิ
หื่นมากไปป่าววะเรา
-
อยากอ่านแบบนี้แหละค่ะ สบายๆเบาๆ น่ารักๆ
อ่านไปอมยิ้มไป :man1:
นานเท่าไรก็รอได้ แค่รู้ว่าจะมาต่อจนจบก็พอใจแหละ
-
หึง หรอนู๋ชีน เค้าเข้าใจ :o8: แหมมมม เตมันน่ารักนี่โน๊
หวาน ละมุน รักละมัย อยู่ในตอนนี้ ><"
P.S. ชอบพีทวะ จะเป็นชู้หรอจ๊ะ มาเป็นชู้กับเจ๊มา :laugh:
-
หวานกันเบาเบา :z2:
-
รู้ว่าชีนไม่ว่อกแว่กแน่ แต่อย่าเที่ยวไปใจดีกับใครเขานัก บางคนชอบคิดเข้าข้างตัวเองด้วยสิ
-
ชีนมาเบาๆ
แต่น่ารัก อย่างแรง!
มาเบาๆแต่เรื่อยๆนะคะ
:กอด1: :L2:
-
ยิ้มได้จริงๆยิ้มจนปวดแก้มเลยอ่ะ น่ารักเนอะ
-
น่ารักเบาๆ อิอิ :กอด1:
:pig4:
-
"ว่าไงนะเฮียตาม!!!!!!!"
"นี่ตกลงเอ็งเป็นน้องเฮีย...หรือเป็นควายวะ...เฮียบอกว่าจะลงไปหาเอ็งพรุ่งนี้เช้า 8โมงให้มารับที่หนามบินด้วย ชัดยัง"
"เฮีย...แต่พรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้านะ "
"ก็โดดสิ...ทำอย่างกะเอ็งไม่เคยโดดไปได้"
"โหเฮีย...ถ้าโดดได้ผมไม่ต้องรอให้เฮียแนะนำหรอก...หอผมเฮียก็รู้จักนิ มาเองได้เปล่าล่ะ?"
"งั้นให้จอมหรือไม่ก็ต่อมารับเฮียก็ได้..."
"ไอ้สองตัวนั้นมันก็เรียนเหมือนกับผม แล้วจะไปรับได้ไงละ...โวะ"
"เออ จริงด้วยแฮะ...ไม่รู้ละยังไงเอ็งก็ต้องมารับเฮียหรือไม่ก็ส่งใครมารับแทน" เฮียตามนี่เอาแต่ใจชะมัด ความคิดตัวเองใหญ่สุด ถูกสุด นึกจะมาก็มาไม่โทรบอกก่อนล่วงหน้าเลย นี่ถ้าช่วงนี้ผมไม่อยู่นี่จะทำไงละ
"แล้วนี่เฮียลงมาแม่กับพี่ต้องรู้เปล่า...หรือแอบมาอีกแล้ว?" ขานี้เค้าทำแบบนี้ประจำแหละ ลงใต้มาแต่ไม่ค่อยกลับบ้าน มาแวะที่ผมเป็นประจำ เฮียแกบอกว่าคิดถึงบ้านแต่ไม่อยากกลับไปฟังพี่ต้องบ่น
"แม่รู้แต่ไม่ได้บอกพี่ต้อง กะลงไปซักสามสี่วันเอง ไม่อยากนอนเน่าตายอยู่ห้อง มหาลัยเค้ามีงานวิชาการ"
"แล้วไมเฮียไม่อยู่ร่วมงานกับเค้าละ? งานมหาลัยนะ"
"อยู่ให้คันเนื้อคันตัวดิ...แล้วนี่อยู่ไหนทำไม่ได้ยินเสียงจอมกับต่อเลย หรือเอ็งนอนแล้ว นี่มันเพิ่งสองทุ่มเอง"
"ผมอยู่หอ.....เพื่อนนะ" อย่ามองกูอย่างนั้นดิ กูขอเวลาอธิบายทำความเข้าใจกับเฮียก่อนละกันนะมึง
"เออๆ...พรุ่งนี้เอ็งมารับเฮียด้วย ให้มารอก่อนเครื่องลง ออกมาต้องเห็นคนมารับรออยู่แล้ว เข้าใจนะไอ้น้อง แค่นี้แหละ...." แค่นี้ของเฮีย แต่โคตรจะใหญ่สำหรับผมเลยละ ที่บ้านผมยังไม่มีใครรู้เรื่องที่ผมคบกับชีน และคราวนี้คงจะมีคนรู้แล้วแน่นอนนั่นก็คือเฮียตาม ซึ่งพี่ชายผมคนนี้โคตรจะเหมือนกับชีนเลย ผมกลัวบ้านแตกจังพรุ่งนี้ ส่วนพี่ต้องนี่ต้องคุยกันด้วยเหตุผลแม่ก็เหมือนกัน ส่วนเฮียนี่ ยากเกินบรรยาย ไม่ใช่ว่าเฮียแกไม่ฟังเหตุผลใครนะ แต่แบบว่าเหตุผลนั่นต่อให้ดีสุดดีแค่ไหนถ้าพี่แกไม่ชอบเป็นอันพับเก็บได้เลย แต่ถ้าเหตุผลนั้นต่อให้แถแล้วแถอีก น้ำขุ่นคลั่ก แต่พี่ท่านชอบกลับยอมรับได้ซะงั้น...สรุปคือแกมีโลกเป็นของแกเอง แกสร้างโลกของแกได้เอง...เอ้อออออออออ
"อ้อ...นี่กูเพิ่งรู้ว่ามึงอยู่หอเพื่อน นี่ตกลงกูเป็นเพื่อนมึงใช่มั๊ย?" ไอ้นี่ก็อีกคน สร้างโลกเป็นของตัวเองเหลือเกิน
"พรุ่งนี้เฮียตามจะมาหากูที่นี่..."
"แล้วมาบอกกูทำไม พี่มึง ไม่ใช่พี่กู"
"เชี่ย พี่กูแต่พี่เขยมึงนะเว้ย...สนใจกันหน่อยเซ่" ไม่งั้นเดี๋ยวกูจะงอนแล้วนะ นั่งกินหนมดูบอลเฉ๊ย ไม่สนใจกูเลย
"อ้าว...กูกับมึงเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ แล้วพี่มึงจะเป็นพี่เขยกูได้ไง" ดูมัน ดูมันทำ พูดทำร้ายใจกูเสร็จเคี้ยวหนมหยับๆเต็มปากเลย
"ชีน...ถ้ามึงยังไม่สนใจกู กูจะโกรธมึงจริงๆแล้วนะ กูจริงจังเว้ย" โอเคมันยอมปิดทีวี วางถุงขนมแล้วหันหน้ามาคุยกันตรงๆ
"จะให้กูทำอะไรบอกมา..."
"กูจะไม่ขอให้มึงทำอะไรมากเลย กูขอแค่ให้มึงอดทน อดทนให้มากพอที่จะไม่ไปมีเรื่องกับเฮียซึ่งเป็นคนในครอบครัวกู กูขอเท่านี้มึงทำให้กูได้ไหม ที่เหลือทุกอย่างกูจัดการเอง..." ชีนมันรู้ครับว่าเรื่องของเราที่บ้านผมยังไม่มีใครรู้ มันคงรับรู้ความกังวลของผมในตอนนี้ได้เลยรับปากผมว่าจะยอมใจเย็น อดทน ซึ่งโคตรจะไม่ใช่ตัวมันเลย
"แต่ถ้าพี่มึงรวนกูมากๆเข้า กูก็ต้องทนด้วยใช่มั๊ย?"
"แต่ถ้ามึงจะไม่ทน กูก็ไม่ว่านะ กูเข้าใจ" ผมเข้าใจมันจริงๆนะ ไม่ได้ประชดไรแต่อย่างใด
"เอาเป็นว่ากูจะทนละกัน แต่มึงก็ต้องรีบคุยกับพี่มึงให้เร็วที่สุดเหมือนกัน อีกอย่างถ้ามีอะไรต้องบอกกูทุกอย่าง ทุกเรื่อง ห้ามปกปิดเด็ดขาดไม่ว่าใหญ่ เล็กหรือเล็กๆน้อยๆก็ตาม มีไรจะได้ช่วยกันคิดกันแก้...เข้าใจใช่มั๊ย..." นี่แหละครับเหตุผลที่ทำให้ผมรักมันมากขึ้นทุกวัน มันเข้าใจผมถึงแม้มมันจะชอบทำให้ผมประสาทเสียก็เหอะ...รักมันจัง
"กูรักมึงจัง...จุ๊บ" ผมจูบมันเบาๆที่หน้าผาก แน่ะมีหลับด้วย ผมยังไม่อยากคิดหรอกว่าถ้าที่บ้านผมรู้เรื่องนี้เข้า ความเป็นเราของผมกับชีนจะยังมีอีกมั๊ย แต่ลึกๆผมเชื่อว่าครอบครัวผมทุกคนรักผมโดยไม่มีเงื่อนไขไรทั้งนั้น ใครที่ผมรัก ครอบครัวผมก็จะรักเค้าโดยไม่มีเงื่อนไขเหมือนกัน
"อย่าเพิ่งเครียดเลย เก็บไว้เครียดพรุ่งนี้ก็ยังทันนะ ยิ้มหน่อยสิ..." มันดึงผมเข้าไปกอดผมเลยพาดหัวตัวเองไปกับไหล่หนาและกว้างของมัน ผมรักมันมาก มากจนลืมไปแวบหนึ่งว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ ผมยังมีแม่ มีพี่ชายอีกสองคนที่ต้องร่วมรับรู้และยอมรับกับรักของผมในครั้งนี้ด้วย
"ชีน...." ผมพูดทั้งที่หน้าก็ยังแปะที่ไหล่มันนี่แหละ ไม่รู้มีน้ำลายไหลออกมาด้วยบ้างเปล่า
"หืม...?" มือมันก็ลูบหลังลูบหัวผมไม่หยุด ผมอยากเป็นฝ่ายที่ปกป้องมันบ้างนะ แต่ดูเหมือนทุกครั้งมันจะเป็นฝ่ายปกป้องผมตลอด วันนี้กูยังไม่เข้มแข็งมากพอมึงเป็นเกราะให้กูก่อนนะชีน แต่ถ้าวันไหนที่อ่อนแอ อ่อนแรง วันนั้นกูจะยืนเป็นเกราะให้มึงเอง
"กูไม่อยากรักมึงแล้ว..."
"หึหึหึ..แล้วคิดว่ายังจะทันเหรอครับคุณ...มาทำให้ผมวุ่นวายซะขนาดนี้แล้วคิดว่าผมจะยอมปล่อยไปอีกเหรอ อีกอย่างใจคุณนั่นแหละที่เลิกรักผมไม่ได้หรอก...เพราะผมออกจะน่ารักซะขนาดนี้..."
"ฮ่าๆๆๆ มึพูดแบบนี้ก็น่ารักดีนะชีน พูดบ่อยๆซิ "
"ฝันเหรอครับ?" มันจูบแก้มผมหนักๆสองทีก่อนจะผลักผมออกเบาๆ
"หืม?" จ้องหน้ากูไมอ่ะ
"อย่าพูดเหมือนเมื่อกี้อีก...กูรู้มึงแค่พูดเล่นๆ แต่คนฟังอย่างกูก็ยังไม่ชอบอยู่ดี ห้ามพูดอีก"
"กลัวกูไม่รักขนาดนั้นเชียว?" อู้ยยยยยยยทำหน้าดุไมเนี่ย
"กลัวมึงจะอกแตกตายมากกว่าถ้าเกิดกูพูดคำนั้นขึ้นมาบ้างเพราะต้องการประชด ห้ามพูดอีก"
"ครับผม ล้อเล่นหรอกน่า...รักนะเว้ยมันปักลงใจแล้วก็ยากที่จะถอน ไม่ใช่สมอเรือนี่ที่จะปักๆถอนๆกี่รอบก็ได้"
"แล้วพรุ่งนี้พี่ชายมึง"
"เรียกเค้าว่าเฮียตาม เหมือนที่กูเรียก เพราะวันหนึ่งมึงก็ต้องเข้ามาเป็นคนสำคัญในครอบครัวเรา"
"อืม แล้วเฮียตามมากี่โมงพรุ่งนี้"
"เฮียบอกให้กูไปรับพรุ่งนี้ 8 โมงเช้า ที่หนามบิน"
"8 โมง.....มึงมีเรียนนิ" มันจำตารางเรียนผมได้ด้วย ปลื้มจัง
"นั่นแหละ ปัญหา กูยังไม่รู้เลยว่าจะทำไงดี"
"เดี๋ยวกูไปให้ก็ได้...พรุ่งนี้อาจารย์ไม่สอน" นั่นสิ เราะผมจำได้เหมือนกันว่าพรุ่งนี้มันมีเรียนเวลาเดียวกับผม
"กูเป็นห่วงวะ มึงก็วัตถุไวไฟ เฮียก็ไฟดีดีนี่เอง กลัวสนามบินจะระเบิดนะสิ"
"กูไวไฟกับมึงเท่านั้นแหละ..."
"หึหึหึ" เขินอ่ะ
"เอาเป็นว่าพรุ่งนี้กูจะเป็นเจ้าชายน้ำแข็งแล้วกัน จะได้ไม่เกิดเรื่อง"
"ขอบใจนะชีน" ผมซบไหล่มันพร้อมกับคล้องคอมันเอาไว้ด้วย
"ดึกแล้ว...กลับหอไปได้แล้วไป" เชื่อมั๊ยครับตั้งแต่ที่ผมคบกับมันมาก็นานแล้วนะ ผมกับมันยังไม่เคยได้นอนร่วมเตียงกันเลย ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนมันไล่ผมกลับไปนอนที่ห้องทุกครั้ง
"นอนนี่ด้วยได้มั๊ย?"
"กูกด..."
"โอเค งั้นกูโทรหาพรุ่งนี้เช้านะ หน้าเฮียมึงจำได้ใช่มั๊ย" ผมเคยเอารูปทุกคนในครอบครัวผมให้มันดู
"จำได้...เฮียเค้าดูหล่อกว่ามึง ฉลาดกว่ามึง ดีกว่ามึงทุกอย่างเลย"
"ปากเหรอที่พูดนะ...เออเออ แล้วกูจะโทรไปบอกเฮียว่ารุ่นน้องกูจะไปรับ หน้าตาไม่ได้เรื่อง ปากมอม นิสัยแย่"
"มึงพูดซะขนาดนั้น เค้าคงยอมรับกูเป็นน้องเขยหรอกนะ...โวะ" มีงอนๆ
"ล้อเล่นหรอกน่า...กูกลับละ ไม่ต้องไปส่ง กูกลับเองได้ "
"ตามใจ..." ตื๊อหน่อยก็ไม่ได้
"แล้วจะให้กูโทรมาปลุกรึเปล่า 8 โมงมึงต้องอยู่หนามบินแล้วนะ"
"โทรมาก็ดี...แน่ใจว่าไม่ต้องให้กูไปส่ง" หอผมกับหอมันอยู่ห่างกันไม่เยอะ 4 ซอยได้มั้ง
"อืม ฝันดีนะ...." ผมเดินออกไปจนถึงหน้าประตู
"เต..." แต่ชีนมันก็เรียกไว้ซะก่อนที่ก้าวขาเดินออกไป
"หืม?"
"กูรักมึงมากกว่าเมื่อวานนะ...จำไว้ด้วย ห้ามลืม"
"จำได้จนแฉะไปทั้งใจแล้ว...กูก็รักมึงนะ" ผมปิดประตูเดินออกมาด้วยรอยยิ้ม บ่อยครั้งที่ความรักทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้อยู่คนเดียว และผมก็กำลังเป็นแบบนั้นอยู่
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 7.45 แล้ว
ตายตายตาย ชีนมันตื่นยังวะ
"ชีน...ตื่นยังวะมึง จะแปดโมงแล้ว" ผมลนลานหาโทรศัพท์ คว้าได้โทรหามันเลย
"กูยังไม่ตื่นหรอกป่านนี้ถ้ารอให้มึงโทรมาปลุก..."
"หมายความว่า........."
"กูอยู่หนามบินแล้วตอนนี้"
"รักมึงจัง..." หน้าแหกแตกเพล้งกันเลยทีเดียว
"กูโทรบอกเฮียแล้วเมื่อคืนว่าจะมีคนไปรับหน้าตาเหมือนมึง เจอกับเฮียแล้วโทรหากูด้วยนะ กูต้องรีบสังคายนาตัวเองไปเรียนแล้ว....รักมึงนะ แค่นี้แหละ...." วางสายฉับผมพุ่งเข้าห้องน้ำ แปรงฟันบนสามที ล่างสามที กรามข้างละสี่ที เสร็จ ล้างหน้า อาบน้ำเสร็จ....ไม่น่าเชื่อว่าผมจะมาถึงหน้าห้องเรียนเวลา 8.25 น. ทัน
"เต...เฮียตามโทรหามึงแล้วใช่มั๊ย?"
"อืม...แล้วมึงรู้ได้ไง" ผมกับไอ้ต่อคุยกัน ในขณะที่จืดกำลังตั้งใจเรียน ไอ้นี่เวลาเรียนห้ามกวน ไม่งั้นมันจะกัดเอา
"ก็เฮียโทรหากูก่อนจะโทรหามึงอีกว่าจะลงมาที่นี่ซัก 3-4 วัน" สองคนนี้เค้าสนิทกันมั่กมากครับ ไม่รู้ไปถูกเส้นไหนกันเข้า
"กูลืมไปว่ามึงมันน้องรักของเฮียเค้า..." ชิส์
"เด็กโข่งขี้อิจฉาวะมึง...แล้วนี่มึงส่งใครไปรับเฮีย"
"ชีน"
"บรรลัยมั๊ยมึง!!!! ป่านนี้สองคนนั้นเค้าไม่ตีกันตายแล้วเหรอ นิสัยเหมือนกันยังกะแพะ" แกะ
"กูก็ห่วงอยู่เนียะแหละ "
"พวกมึงสองตัวถ้าจะคุยกันเชิญข้างนอกกูจะตั้งใจเรียน" นั่นไง โดนจืดสวดแล้ว
ผมนั่งรอสายจากชีนแต่มันก็ไม่ยอมโทรมา สงสัยทุกอย่างคงราบรื่นเลยไม่ต้องโทรบอกไร
ตอนเที่ยงผมมากินข้าวกันที่โรงอาหารคณะ...คนเยอะน่าอึดอัดมาก
กว่าจะหาที่ลงได้ข้าวเย็นชืดหมดแล้ว
นั่งกินกันไปได้แป๊บเดียว
"เต...นั่นชีนกับเฮียนี่" เออ จริงด้วยแฮะ แล้วพากันมาทำไมที่นี่ ผมโบกไม้โบกมือให้สองคนนั้นเห็นจะได้มานั่งด้วยกันเร็วๆ
"เฮีย...เดินทางราบรื่นใช่มั๊ย" พวกผมสามคนหวัดดีเฮีย แล้วผมก็ถามเร่ืองการเดินทางนิดหน่อย
"ราบรื่นทุกอย่าง จะมาสะดุดก็ไอ้คนที่ไปรับมาช้านี่แหละ" ผมหันไปมองหน้าชีน มันก็ทำหน้าเฉยๆก่อนจะขอตัวออกไปทานข้าวกับเพื่อนๆของมัน
"เฮีย เดี๋ยวอยู่กับไอ้ต่อกะจืดไปก่อนนะ เดี๋ยวผมมา" ไม่รู้เฮียจะพูดไรต่อแต่ผมวิ่งปรู๊ดตามชีนออกมาซะก่อน
"ชีน...รอกูด้วย"
"มีไร?" หน้ามันไม่ค่อยดีเท่าไร เกิดเรื่องชัวร์ๆ แต่มันก็ไปถึงหนามบินไม่สายนี่หว่า
"เกิดไรขึ้น มีปัญหากับเฮียเหรอ?"
"เปล่า...กูไปกินข้าวนะ"
"เดี๋ยวสิมึง อย่าเดินหนี ขอร้อง...ไปหาที่นั่งคุยกันนะ"
"เล่ามาได้ยัง ว่าเรื่องเป็นไง"
"กูไปถึงหนามบินก่อนที่เครื่องจะลง กูก็นั่งรอแล้วจู่ๆก็มีเด็กคนหนึ่งมาร้องไห้บอกว่าหลงกับพ่อแม่ กูเลยพาไปส่งที่ประชาสัมพันธ์...กลับมาก็เป็นเรื่องเลย พี่มึงบอกว่ากูมาสาย กูอธิบายก็ไม่ฟัง"
"นั่นละเฮียเค้า...แต่จริงๆเฮียน่ารักนะ ใจดีด้วย มึงไม่โกรธเฮียใช่มั๊ย?"
"ไม่หรอก...กูไปนะ"
"อืม...ขอบใจนะชีน" มันยิ้มให้ผมนิดหนึ่งก่อนจะเดินจากไป การพบกันครั้งแรกระหว่างว่าที่พี่เขยกับว่าที่น้องเขยไม่น่าประทับใจเอาซะเลย...เอ้ออออออออออออ
ผมกำชับต่อกับจืดว่าอย่าเพิ่งพูดเรื่องผมกับชีนไว้ผมจะหาโอกาสเหมาะบอกเฮียเอง ผมรู้สองคนนี้ไม่ปากมากหรอก แต่กลัวพวกมันเผลอมากกว่าเลยต้องกำชับไว้ก่อน
"เฮีย คืนนี้พวกเราอย่าอยู่เฉยเลยนะ ไปหาไรทำหนุกๆกันดีกว่า" ไอ้ต่อมันชวนเฮียผมเสียคนตั้งแต่ตะวันยังไม่ทันตกดิน ตอนนี้มารวมตัวกันที่ห้องผมเองแหละ อยากโทรหาชีนเหมือนกันแต่ยังปลีกตัวไม่ได้
"ไอ้ต่อมึงจะชวนเฮียออกล่าสวาทอีกละซิ กูรู้ทันหรอก ไอ้ที่คว้าๆของกูไปนะมึงยังไม่พออีกเหรอ"
"หุบปากมึงไปเลยจืด กูชวนไปดื่มด่ำกับคำ่คืนที่ไม่หลับไหลของเมืองนี้ต่างหาก ถ้าได้อย่างอื่นมาเพิ่มนั่นก็ถือเป็นของแถม"
"ถุงยางนะใช้ด้วย เดี๋ยวจะได้ของแถมพร้อมน้ำตา" ฮ่าๆๆๆๆสะใจกูจริงเอ้ยจืด ไอ้ต่อถึงกับหุบปากฉับเลยครับ
เฮียตกลงจะออกย่ำราตรีกับพวกผมคืนนี้ ไอ้ต่อดี๊ด๊ากว่าใครเพื่อนขอตัวไปเตรียมตัวก่อน
ส่วนจืดนี่ลากผมไปคุยบนห้องของมัน แต่พอต่อจะขอตามมาด้วย จืดบอกอย่าเสือก...จบเลย
"แล้วมึงจะบอกเรื่องมึงกับชีนเมื่อไร เฮียอยู่นี่ 3-4 วันเองนะ"
"คงก่อนเฮียกลับซักวันนั่นแหละ แต่กูไม่รู้จะเริ่มยังไงนี่สิ กลุ้ม"
"ถึงเฮียตามจะเอาแต่ใจ ขี้โมโหโวยวาย ใจร้อน แต่กูรู้ว่าเฮียรักมึงมาก "
"กูก็หวังอย่างนั้นวะ กูกลับไปหาเฮียก่อนนะ ทิ้งไว้นานเดี๋ยวเฮี้ยนขึ้นมาอีก"
"อืมๆ 3 ทุ่มเจอกัน" พวกเรานัดกันไว้ 3 ทุ่ม เจอกันที่ห้องผม
"เต...คนที่เอ็งให้ไปรับเฮียวันนี้เป็นใคร?" นั่นไง เข้าห้องมาปุ๊บ เฮียซัดคำถามผมเลย
"รุ่นน้องที่มหาลัย เป็นน้องจังหวัดผมด้วย"
"เรียนสาขาเดียวกันเหรอ?"
"เปล่า..."
"ดี...งั้นเฮียสั่งให้เอ็งเลิกยุ่งเกี่ยวกับมันโดยเด็ดขาด" เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!
"เฮียว่าไงนะ!!!!!!!!!!"
"เฮียรู้เอ็งได้ยินชัดแล้ว"
"ทำไม!!!!" เฮียจ้องหน้าผมเขม็งเลย เพราะนานๆครั้งผมถึงจะเสียงแข็งแบบนี้กับแก
"เฮียไม่ชอบหหน้ามัน "
"ถ้าเหตุผลเฮียมีแค่นี้ ผมคงยอมทำตามที่เฮียขอไม่ได้"
"เต...กล้าขัดคำสั่งเฮียเหรอ!!!!"
"ก็เฮียไม่มีเหตุผล"
"เอ็งเห็นมันดีกว่าเฮีย..."
"เฮีย ไปกันใหญ่แล้ว ผมไม่มีทางคิดอย่างนั้นหรอก เฮียเป็นพี่ชายที่ผมรักที่สุด แต่นี่มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับชีนด้วยเหตุผลเพราะเฮียไม่ชอบหน้ามัน มันไม่พอหรอก"
"ดี...งั้นคืนนี้เอ็งชวนมันไปกับเราด้วย แล้วเฮียจะทำให้เห็นว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่เอ็งคิด" เฮียคิดจะทำอะไร
-
อ๊ากกกนั่นสิ แล้วเฮียจะทำอะไร
เฮียจะมาสั่งให้เค้าเลิกคบกันไม่ได้น้าาาา
ไม่ยอมจริงๆด้วย 55555
ค้างเล็กน้อย แต่ก็ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อให้นะคะ
-
เฮียมาป่วนนี่หว่า น้องโตแล้วน่าเฮีย คิดเองได้
-
ด่านแรกก็คือเฮียตามสินะ เฮียแกจะทำอะไรชีนอะ
-
อ๊ากกกกเฮียอย่าทำแบบนั้นดิ รักน้องจิงก็ให้น้องเลือกเองดิ อย่าบังคับกัน
-
นั่นสิ เฮียคิดจะทำอะไร :L1: :L1: :L1:
-
เฮียตามจะทำอะไรน่ะ ?? :serius2: :serius2:
-
คงมีเรื่องดีเกิดขึ้นมั้งล่ะว่ะคืนนี้!
รอดูมาเฮียตามจะเล่นอะไรชีน o18
-
ซีนนี้ ชีน โดนใจสุด สุด มา จ๊วฟฟฟ ที :o8:
เฮียมาคุ มาคุแบบนี้ ขอเจ๊ทำใจแป๊บนะ ไม่อยากกินมาม่านะ :sad4:
P.S. ถ้าเตอยากนอนกะนู๋ชีน ก็ยอมให้เค้ากดดิ :z1:
-
แล้วเฮียจะได้รู้ว่าถ้าเสียชีนไป น้องเฮีย จะแย่!
ถ้าจะมาม่า ขอแบบต้มยำกุ้งน้ำข้นนะ
รักพี่ดิว :กอด1: :L2:
-
เฮียตามทำไรอะ :z3:
-
หรือว่าเฮียตามจะรู้แล้วว่าเต-ชีนเป็นอะไรกัน!!
-
เฮียยยยยย จะ ทำไรเนี่ยยยย
-
ชักจะสนุกแล้วสิ...งานนี้มีไฟไหม้แน่ๆ 555+
-
เย่.อ่านทันแล้ววววว
..'เฮียอะให้เขาเลิกคบกันได้ไงอะ ....สู้ต่อไปทาเคชิ..เอร๊ย...เตๆๆ ห้าๆๆ
-
เฮียตามคือคนที่มาเพื่อทำให้ตำแหน่งรุกยอดเยี่ยมกลับมาเป็นของพี่เตเหมือนเดิม
คิกคิกคิก มะเชื่อคอยดู
-
งานเข้าแล้วพี่เต.......
-
เอาละเตเอ้ย :sad4:
-
คิดถึงคุณดิววววว :z13: :z13:
-
หูยยยยยยยยยยยยย เฮียตาม แมร่ง ไม่ใจเลยหวะ
ทำไมทำกันอย่างนี้อ่ะ
ชีน เต สู้ๆ
-
:m16: :m16: งานเข้าชีนแล้วไงละ งานนี้สงสัยมีเรื่องแน่ๆๆ :m16: :m16:
-
งานเข้าแล้วเว้ย
:z2:
แต่เฮียตามน่าจะมีเหตุผลมากกว่านี้นะ
หรือว่าเค้าไปมีเรื่องกันมาก่อนแน่เลยย
-
งานเข้าแล้วสิครับพี่น้อง
:o
เต สู้ ๆ
ชีน สู้ตาย
:ped149:
-
เข้ามานั่งรอคุณดิว
คิดถึ๊ง คิดถึง อิอิ
-
มาต่อไว้ๆนะคัฟ o13 o13
-
แวะมาดัน อึบ อึบ :call: :call:
-
"เฮีย...เฮีย...ไอ้เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ก็ผมเรียกพี่แกจนคอจะแตกอยู่แล้ว มัวแต่สนใจสาวโต๊ะข้างๆอยู่ได้ สนใจน้องมากเลยนะเฮีย
"เอ็งว่าไงนะเต เพลงมันดังมากๆ แต่เร้าใจเฮียสุดๆ พูดใหม่ดิ เฮียฟังไม่ถนัด" ผมกับเฮียแทบจะต้องหาโทรโข่งมาคุยกันเลยทีเดียว นั่งอยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่พระเจ้าทำไมเสียงเพลงมันดังขนาดนี้วะ
"ผมถามเฮียว่า...อะอ้าวววววว" ผมพูดไม่ทันจบพี่ท่านก็เดินไปหาสาวโต๊ะข้างๆเฉ้ย...นั่นไงผมว่าแล้วว่าไอ้ต่อมันต้องตามหลังพี่ชายผมไปแน่นอน...สาวโต๊ะนั้นก็สวยอยู่นะประมาณ 5-6 คนมั้ง...ผมนี่ถึงกับถอนหายใจพรืดเลย ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเฮียจะชวนชีนมันมาด้วยทำไม นี่ก็ถึงเวลาที่เฮียนัดชีนไว้แล้วนี่นา...ถูกครับเฮียเป็นคนนัดชีนเองเสร็จสรรพโดยไม่ผ่านฝีมือคนกลางอย่างผมแต่อย่างใด ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเฮียพูดยังไงชีนมันถึงยอมออกมาได้ เพราะปกติไอ้นี่มันไม่ชอบออกล่าตอนกลางคืน
"เต กูว่าตั้งแต่เฮียลงมาหามึง มึงดูแก่ขึ้นจมเลยวะ เครียดอะดิ?"
"มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่สงสัยว่าเฮียคิดจะทำอะไรและจะบอกเรื่องกูกับชีนยังไงดีให้เฮียเข้าใจได้ง่ายที่สุด"
"ถ้ามันลำบากนัก มึงก็เลิกกับชีนซะสิ เรื่องจะได้จบ..." จืด นี่ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนรักกูนะ กูยันมึงไปนอนวัดพื้นแล้วแหละ
"มึงมาเผาบ้านกูเลยดีกว่าถ้าจะให้กูทำอย่างนั้นจริงๆ " คิดมาได้นะมึง งั้นมึงก็ไปบอกให้ไอ้ต่อเลิกชอบมึงบ้างสิ แต่ผมสงสัยจริงสงสัยจังว่าไอ้ต่อมันชอบจืดจริงๆเหรอ ...ก็ผมเห็นมันยังตั้งหน้าตั้งตาหม้อสาวไม่เลิกทั้งต่อหน้าและลับหลังจืด อย่างเช่นตอนนี้เป็นต้น
"งั้นมึงจะทำไง ฝั่งหนึ่งครอบครัว อีกฝั่งก็............ผัว" ไอ้จอมจืด!!!!!!!!!!!!!!!!!
"................" ค้างอึ้งตะลึงกับคำพูดของมันอยู่เลยไม่รู้จะสวนไปไงดี ดูท่ามันคงชอบหัวเราะเกือบตายเลย..ผมจะตั้งมั่นปฏิญาณกับตัวเองเดี๋ยวนี้เลยว่าผมจะทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ไอ้จอมจืดตกเป็นเมียของไอ้ต่อ ผมสาบาน
"อ้าวเอ๊ยถึงกับค้างเลยเหรอมึง กูก็แค่เห้นว่ามันคล้องจองกันดี ขำๆน่าเพื่อน" กูขำไม่ออกเว้ย
"มึงก็ระวังตัวเหอะ ระวังจะมีผัวโดยไม่ตั้งใจ"
"เชี่ยเต!!!!!ปากหมาวะมึง" อ้าว กูพูดเรื่องจริง งอนกูซะงั้น
"จืดมึงว่าเฮียนัดชีนมาทำไมวะ?"
"นัดมาเชือดมั้ง..." มึงโคตรจะให้กำลังใจกูเลยวะ...เอ๊ยๆๆๆๆๆทำไม อะไร ใคร จู่ๆเฮียก็พาสาวๆโต๊ะนั้นย้ายมานั่งโต๊ะเราเฉย
"น้องๆครับ...ชอบคนไหน เล็งคนไหนจับจองกันได้เลยนะครับ...โสดกันทุกคน" เฮียบ้าไปแล้ว....นั่นๆสาวอึ๋มบึ้มสะบัดมานั่งเบียดผมทำไม ถึงผมจะชอบชีนที่เป็นผู้ชายแต่มีผู้หญิงน่ามองซะขนาดนี้มาอยู่ใกล้ๆผมก็ใจสั่นเป็นเหมือนกันนะ
แต่จืดนี่แทบจะสิงร่างของผู้หญิงที่นั่งบนตักมันแล้วครับ ส่วนเฮียกับไอ้ต่อไม่ต้องพูดถึงคลุกวงในกันสนุกจนลืมเพื่อนลืมน้องไปแล้ว เจ๊ย!!!! จู่ๆเธอก็หอมแก้มซะงั้น ถ้าพลาดองศากว่านี้อีกนิดเดียว ผมเสียปากให้เธอแน่...เอาอีกแล้วๆมือเธอกำลังจะลูบหน้าอกผม...แต่เอ๊ะ มือผมยังไม่ได้แตะมือเธอเลย แล้วทำไมมือเธอถึงลอยออกไปจากอกผมได้ละ...มหาซวยแล้วกู ปีชงของผมจริงๆด้วยปีนี้ ก็มันยืนค้ำหัวผมอยู่แถมในมือก็ยังจับมือเธอคนนี้ค้างอยู่ ส่วนตมันนี่ไม่ต้องพูดถึง....ผมมองเลยไปข้างหลังมันนิดหนึ่งเห็นพีทมันยืนอยู่ แถมให้ผมแหยๆด้วยพร้อมกับทำท่าปาดคอ มึงจะขู่ขวัญกูไปไหน แค่นี้ขวัญกูก็กระเจิงหมดแล้ว...พอได้สติกลับมาผมนี่แทบจะผลักเธอคนนี้กระเด็นจากสีข้างเลย...แล้วมันก็มานั่งข้างๆผมอีกฝั่งหนึ่ง คืนนี้ผมฮอตจริงๆ ฝั่งหนึ่งหญิงสาวสุดเร่าร้อน อีกฝั่งก็แฟนหนุ่มสุดร้อนเร่า ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองมีชู้แล้วโดนแฟนจับได้เลยละ
"อ้าว...มาแล้วเหรอมึง...กูคิดว่ามึงจะป๊อดไม่กล้ามาซะอีก...." เฮียผมปากเริ่มทำงานแล้วครับ แต่ชีนยังคงเฉยอยู่
"ชีน...ใจร่มๆนะมึง กูขอร้อง"
"กูว่ามึงไปบอกพี่ชายมึงให้หุบปากง่ายกว่ามั๊ย...แล้วเมื่อกี้อย่าคิดว่ากูไม่เห็นนะ" นั่นไง
"ชีน...กู"
"ไม่ต้องพูด...ทำยังไงก็ได้ให้ไอ้พีทมานั่งข้างมึงอีกฝั่งให้ได้ถ้ามึงยังไม่อยากให้กูอาละวาด....อย่าเถียง เดี๋ยวนี้" ผมลำบากใจจริง เอาไงดีวะ
"พีท..."
"ครับพี่จอม..."
"เตมันมีเรื่องจะคุยกับมึงหน่อยนะ ไปนั่งข้างๆมันหน่อยสิ เห็นบอกว่าธุระโคตรจะด่วยเลย ส่วนคนสวยมานั่งกับผมก่อนดีกว่านะครับ แขนขวาผมยังว่างอยู่ มาซบได้นะ" จืด กูโคตรจะขอบใจมึงเลยวะ ถึงมึงจะได้รับประโยชน์ไปเต็มๆก็เหอะ...แต่ดูท่าไอ้ต่อจะไม่สบอารมณ์เท่าไรนะครับ ผมเห็นมันบียแก้วซะจนกลัวแก้วแตกคามือมันจริงๆ....ส่วนไอ้ตัวดีข้างผมพอพีทมานั่งอีกฝั่งของผม มันก็หันไปดื่มเฉ้ยยยย ไม่ได้สนใจอะไรผมอีกต่อไป
"เฮีย...จริงๆแล้วไอ้ชีนมันสั่งให้ผมมานั่งตรงนี้ใช่มั๊ย?"
"ถูกเป๋งเลยวะพีท เพื่อนมึงนี่ขี้หึงเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ"
"ถูกเป๋งเลยแหละเฮีย" บทสนทนาของผมกับพีมเป็นอันจบเมื่อเฮียลุกขึ้นยืน
"มึงชื่อชีน...ใช่มั๊ย?"
"ครับ...แล้ว" ไอ้นี่ก็ตอบแบบไร้อารมณ์ได้อีก แถมมีกวนต่อท้าย ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆไงก็ไม่รู้
"กูรู้ว่ามึงไม่ได้ทำอะไรให้กูเลย แต่มึงเคยได้ยินใช่มั๊ยว่าคนเราบางครั้งเห็นหน้ากันครั้งแแรกก็ไม่ถูกชะตากันซะแล้ว และตอนนี้กูก็กำลังรู้สึกอย่างนั้นกับมึง...กูพูดตรงไปมั๊ย?" ตรงมาก ไอ้ต่อที่คลุกวงในอยู่ถึงกับผงกหัววขึ้นมาดูอ่ะคิดดู
"เฮีย!!!!!!!" แต่ชีนก็ดึงให้ผมหยุดพูดซะก่อน
"แล้วผมต้องทำยังไงเฮีย..."
"กูไม่มีความเกี่ยวข้องกับมึง อย่ามาเรียกกูอย่างนั้น"
"แล้วจะให้ผมเรียกว่าไง?"
"สมองมีก็คิดดิ..." โอ๊ยยยยย ผมกลัวใจทั้งสองคนนี้จริงๆ
"โอเค...งั้นผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเลิกความรู้สึกนี้กับผมได้" ผมนี่อึ้งกับชีนเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะใจเย็นขนาดนี้ ผมบีบมือมันเบาๆใต้โต๊ะเพื่อขอบใจมันและบอกมันว่าผมอยู่ข้างๆมันเสมอ
"เออเนาะ แต่ไอ้ความรู้สึกแบบนี้นะมันเกิดขึ้นง่ายแต่ตอนเลิกนี่สิ โคตรจะยากเลย...แต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่มีทางเลยนะ..."
"เฮีย...เฮียไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำอย่างนี้กับชีนนะ ชีนมันเป็นรุ่นน้องผม เฮียทำอย่างนี้เท่ากับไม่ไว้หน้าผมเลยนะ"
"เอ็งเป็นอะไรไปเต...มันเป็นรุ่นน้องของเอ็งคนเดียวซะเมื่อไร รุ่นน้องของไอ้ต่อกับไอ้จอมด้วย แต่ไม่เห็นมันสองคนจะเดือดร้อนมากมายเหมือนกับเอ็งเลย" เอ้า เข้าตัวกูซะงั้น...แต่พอจะพูดต่อชีนมันก็กระตุกมือผมอีกแล้ว
"ที่จริงผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องให้คุณชอบหน้าผมหรอกนะครับ เพราะยังไงเราก็ไม่เกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว" อูววววว ใจผมหล่นวูบเลย
-
ค้างอ่าพี่ดิววว
มาอีกนะๆๆ
-
อ่ะโอ่.... o22
-
อู้ๆๆระเบิดจะลงแล้ว วุ้ยๆๆๆ o13 :m31: :m31:
-
สั้นและค้างและอยากอ่านต่อโดยด่วน *-*
โปรดเมตตาลูกแกะตัวนี้ด้วยเทอด
-
อ๊ากกกก คุณดิวขา
มาปล่อยระเบิดไว้เยี่ยงนี้ได้เช่นไร
มาต่อด่วนเลยค่ะ
-
อ่า รัยกันเนี่ยเฮียยยย ชีนมันเป็นว่าที่น้องเขยนะ
ว่าแต่ ชีนพูดงี้หมายความว่างัย :a5:
P.S. แอบค้างเบา เบา
-
:a5: o22 :a5: o22 อัก กระอักกระอ่วนดีแท้
เสียวสันหลังวาบบบบบบบบบบบบบ
-
:a5: เฮียโหด
-
:a5: :a5: :a5:
ค้างงงงงง
ยังไงๆๆๆๆ???? อ๊ากกก มาต่อไวนะคะ :pig4:
-
เฮียกวนตรีนว่ะ จะทำอะไรก็ทำซักอย่างสิ
-
อ้าวววเห้ยยย
ไหงเป็นงั้นว้ะ?
-
อั่ยย่ะ ไมชีนตอบแบบนี้อ่ะ
เต ก็เศร้าอ่ะดิ
รีบมาต่อ นะคะ
-
o22 :z2:
-
รีบๆมาต่อน๊า :call:
-
เฮร้ย...อย่างค้างอะ...กำลังมันส์เลยอะคะ
รีบๆมาต่อนะคะเดี๋ยวขาดตอนนานกินเราจะจำไม่ได้อ่าาTT TT
-
ซีนนนนนน :z3:
-
ยังไงต่อเนี่ย...
-
เอ่อ ดิ๊วววววว มีดในครัวมีกี่เล่ม
เอามาแทงเค้าเห๊อะะะะะะ ตัดฉับ ๆๆๆ ค้างงงงง
-
มาแบบค้างๆจริงๆวุ้ยคุณดิวววววว :z3: :z3:
-
สั้นแท้ ค้างจริงๆนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆๆ
-
ผมไม่รู้จริงๆว่าผมไปทำให้พี่ชายของเตโกรธเกลียดเอาตอนไหน ทำไมถึงตั้งอกตั้งใจเกลียดผมนัก ผมก็พยายามที่อดทนให้ถึงที่สุดเพราะผมรู้ดีว่าสถานการณ์อย่างนี้คนที่ออึดอัดและลำบากใจที่สุดก็คือเต...มันจะหันมามองทางผมบ่อยๆและคอยพยักหน้าให้ มือมันก็คอยจับคอยกุมมือผมเอาไว้ตลอดเวลา
มึงไม่ต้องกลัวหรอกเต กูสัญญาแล้วไงว่ากูอดทน...
จู่ๆพี่ท่านก็เงียบไปซะเฉยๆ คลุกวงในกับสาวในคอนโทรลซะงั้น มีปัญหาทางจิตเปล่าวะ จำพวกเรียกร้องความสนใจ แต่ก็ช่างเหอะ พี่แกเงียบก็ดีแล้วไม่อยากให้เตต้องอึดอัดมากไปกว่านี้จริงๆ...สงสัยเตคงจะเข้าใจความคิดของผมเลยหันมายิ้มให้เบาๆ ผมเลยใจหวิวเบาๆตามไปด้วยกับยิ้มมัน
"จืด...กูว่าถ้ามึงจะทำซะขนาดนั้น มึงเข้าสิงร่างเค้าเลยดีกว่ามั๊ย !!!"
"เฮี้ยนอะไรของมึงขึ้นมาอีกเชี่ยต่อ กูว่ากูอยู่ของกูดีดีแล้วนะ " ผมรู้ว่าพี่ต่อกำลังรู้สึกยังไงอยู่ตอนนี้ที่เห้นคนที่เรารักกำลังนัวเนียพัวพันกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาเราเพราะเมื่อกี้ผมก็เห็นอย่างนี้เต็มสองตาเหมือนกัน เมื่อกี้นะผมอารมณ์หลุดไปแล้ว แทบอยากเข้ามากระชากให้เตกับผู้หญิงคนนั้นแยกอกจากกันแล้วซัดให้คนละหมัดสองหมัด ผมไม่ทำร้ายผู้หญิงก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะยอมให้มาสิงร่างคนของผมได้ง่ายๆหรอกนะเพราะผมไม่ใช่คนใจกว้างขนาดนั้น อย่างน้อยก็ต้องมีการพูดคุยถามไถ่กันซักหน่อย ดีที่พีทมันรู้ทันผมเลยดึงตัวผมไว้ซะก่อนจะผลุนผลันเข้ามาเมื่อกี้
"จะสิงร่างน้องเค้าอย่างนั้นใช่มั๊ยที่มึงเรียกว่าอยู่ดีดีของมึงนะ ว่าแต่กูมั่ว มึงก็มั่วไม่น้อยไปกว่ากูหรอก...สัดเอ๊ย" อ้าว พี่ต่อไม่ยอมให้เรื่องจบซะงั้น ดูๆไป ผมว่าพี่ต่อเริ่มมึนหนักแล้วนะ เพราะปกติพี่แกไม่เคยแสดงอารมณ์อะไรมากมายเท่านี้มาก่อน
"อ้าว ไอ้เอี้ยเนี่ย จู่ๆมาด่ากูซะงั้น แล้วมึงอ่ะว่าแต่กูเหอะ มึงเองนะสิงร่างน้องเค้าไปตั้งนานแล้ว แล้วถ้ากูจะสิงร่างน้องเค้าขึ้นมาจริงๆ มนก้ไม่ได้หนักอะไรมึงไม่ใช่เหรอ หรือว่ามึงจะแย่งน้องเค้าจากกูอีก..." อู้วววววววว พี่จอมถามแบบหยันๆแล้วดูดปากปากผู้หญิงคนนั้นโชว์กันเลยทีเดียว
ณ ตอนนี้เรื่องผมกับเฝอียของเตกลายเป็นประเด็นรองไปซะแล้ว ทุกคนรอบโต๊ะแถมมีโต๊ะข้างๆด้วยกำลังเพ่งเล็งพี่จอมกับพี่ต่อ
สาวๆข้างกายของพวกพี่ทั้งสองคพากันแยกย้ายออกห่าง สงสัยคงกลัวลูกหลงกันมั้ง
"ก็เพราะมึงมันโง่อย่างนี้ไงไอ้จอม กูถึงแย่งผู็หญิงทุกคนของมึงมาได้หมด...ฮึ"
"ชีน กูว่าเรื่องชักไปกันใหญ่แล้ววะ ไอ้ต่อเรียกชื่อจริงของจืดเมื่อไร นั่นละหายนะชัดๆมาเยือน" เตมันกระซิบบอกผมเบาๆ และ่ท่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆซะด้วย แต่พี่ท่าน ผมหมายถึงเฮียของเตนั่งซอกซอนซอกไซ้สาวของแกเฉ้ย ไม่ได้สนใจสถานการณ์รอบตัวไรเลย
"ไอ้ต่อ ถึงกูจะโง่จริงๆนะเว้ย แต่กูก็ไม่เคยเลวพอที่จะแย่งผู้หญิงของเพื่อนได้เหมือนมึงหรอกหรอก มึงว่ามั๊ย?"
"มึงตายคาตีนกูแน่ไอ้จอมคืนนี้...พลั่ก..." พี่ต่อพูดจบ พี่จอมก็ล้มทั้งยืนจากลูกถีบหนักๆเข้าท้องของพี่ต่อแบบไม่ทันตั้งตัว ส่วนพวกผมนี้คาดไม่ถึงว่าพี่ต่อจะทำได้มากขนาดนี้ กว่าจะรู้ตัวกันก็ตอนที่ได้ยินเสียงพี่จอมล้มไปชนเก้าอี้ล้มด้วยนั่นแหละ...
ผมกับเตช่วยกันพยุงพี่จอมขึ้นมาแล้วก็ต้องดึงเอาไว้สุดแรงเหมือนกัน ก็ต่างคนต่างจะพุ่งใส่กันแบบนี้
"ไอ้หมาต่อ ไอ้สัด ไอ้เอี้ย มึงต่อยกูไมห๊า มึงต่อยกูทำไม ไอ้เลว!!!!!!" ไม่น่าเชื่อว่าพี่จอมจะแรงเยอะได้ขนาดนี้ ผมนี่แทบจะจับไว้ไม่อยู่ พี่แกโกรธมากๆ โกรธจนหน้าแดงตัวแดง กัดกรามกรอดๆ เส้นเอ็นนี่ปูดโปนกันเลยทีเดียว
"ต่อยให้มึงหายโง่ไง...ไอ้พีทปล่อยกูดิ๊ เอียปล่อยผมเหอะ..." ฝ่ายพี่ต่อก็ดิ้นจริง ดิ้นอย่างกะม้า
"เต ชีน ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ กูจะเอาเลือดชั่วๆของมันมาล้างตีนกูให้หาายแค้น กูบอกให้ปล่อยไง้!!!!"
เท่านั้นแหละครับพี่ต่อเต้นเป็นเจ้าเข้าจนเฮียกับไอ้พีทจับไว้ไม่ไหว พี่ต่อหลุดมาได้พุ่งหลาวมาทางพวกผมทันทีแต่ไม่รู้ผีผลักผีดึงหรืออะไรทำให้พี่จอมหลบหมัดพี่ต่อพ้น เป้าหมายพี่ต่อเลยกลายเป้นหน้าของเตแทน วินาทีนั้น
"พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!!"
"ชีน!!!!!!!!!!!" เตเรียกชื่อผมทำไม แล้วไอ้พีทจะหน้าเหวอไปทำไม แล้วทำไมโลกมันหมุนแรงอย่างนี้วะ โอ๊ย มึนทึบเลยวะ
"ชีน เป้นไงบ้าง เจ็บมากมั๊ย เจ็บตรงไหนบ้าง" เตเข้ามาประคองผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับสอดส่ายสายตาสำรวจผมไปทั่ว ผมสะบัดหัวสองสามทีไล่ความมึน ก่อนจะตอบเตออกไป
"ไม่ ไม่ กูไม่เป็นไร กูไม่เป็นไรเต" ผมสะบัดหัวอีกสองสามที อืม ค่อยดีขึ้นหน่อย
"มึงมารับหมัดแทนกูทำไมชีน มึงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ มึงต้องมาเจ็บตัวเพราะกู กูไม่อยากเห็นมึงเจ็บเลย"
"กูรับหมัดแทนมึงเหรอ ไม่รู้สิ พอรู้ตัวอีกทีหัวกูก็มึนไปหมด" จริงๆนะครับ วินานั้นที่ผมเห็นหมัดพี่ต่อพุ่งตรงไปหาเต หัวผมไม่ได้คิดไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเดินมารับหมัดพี่ต่อตอนไหน ยังไง ทำไมโดยไม่ได้คิด กว่าจะรู้ตัวก็ตอนมึนนั้นแหละ แต่หมัดพี่ต่อหนักเอาเรื่องอยู่นะ
"เลือดไหลด้วยที่ปากมึง" มิน่าทำไมถึงแสบๆ มันเช็ดที่ปากผมเบาๆ
"ชีน กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ" พี่ต่อเดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆเป้นการขอโทษ
"ผมเข้าใจครับพี่ต่อ ผมรู้พี่ไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่เป็นไรหรอก เคยโดนหนักกว่านี้มาเยอะแล้ว" ผมเข้าใจพี่แกจริงๆนะ
"ไอ้ต่อ กูจะคิดว่ามึงเมาถึงได้ทำอะไรแบบนี้ลงไป เพราะถ้ากูไม่คิดแบบนี้ กูจะเกลียดมึงมากๆ แต่กูจะบอกว่าคราวนี้มึงทำเกินไปจริงๆ มึงถีบจืดจนล้ม มึงต่อยหน้าชีนจนมันปากแตกถึงจะไม่ตั้งใจก็เหอะ...ต่อไปมึงต้องคุมตัวเองให้ดีกว่านี้ มึงเข้าใจที่กูพูดใช่มั๊ยต่อ...." พี่ต่อถึงกับหน้าสลดเลยทีเดียว
"ชีน พี่ขอโทษนะ...เตกูขอโทษ...จืด"
"ไม่ต้องมาเรียกชื่อกู...นี่ถ้ากูไม่ได้รู้จักมึงมานาน กูเลิกคบมึงไปนานแล้ว" พี่จอมยังฮึกฮัดไม่หาย
"จืด กูขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บ ขอโทษที่งี่เง่าใส่ ขอโทษที่ทำแต่เรื่องแย่ๆกับมึง มึงเข้าใจกูมั๊ย"
"ควายเหอะไอ้ต่อ กูคงจะเข้าใจมึงหรอกนะ จู่ๆก็มาด่า แล้วก็ถีบจนกูจุก กูโคตรจะเข้าใจมึงเลย " ประชดกันเห็นๆ
"เอาเป็นว่ากูหมั่นไส้มึงละกัน...พีท กูขอโทษนะที่เกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ขึ้นมา"
"ไม่เป็นไรครับพี่ต่อ...ผมยังไหว " เพิ่งเคยเห็นไอ้พีทเซื่องๆก็วันนี้แหละ มันหงอไปเลยครับ ไอ้นี่มันค่อนข้างลูกคุณหนู แต่ก็ไม่ถึงขนาดคุณหนูจ๋า เอาเป็นว่าชั่วบินมันน้อยกว่าผมเอามากๆ
"เฮีย ผมขอโทษนะ ผมทำงานกร่อยหมดเลยทั้งที่เป้นคนต้นคิดชวนทุกคนมาเที่ยวเองแท้ๆ "
"กร่อยอะไรกันต่อ กูว่าสนุกดีออก กูชอบแบบนี้แหละเลือดสูบฉีดดี เอ้า หมดเรื่องแล้วดื่มกันต่อ" ห๊าาาาา พี่แกยังมีรมณ์จะดื่มต่ออีกเหรอ
แล้วพนักงานก็เข้ามาเคลียร์พื้นที่จนทุกอย่างเรียบร้อยเหมือนเดิม ตอนนั้นผมเห็นการ์ดของที่นี่จะเข้ามาตอนที่พี่ต่อกับพี่จอมต่อยกัน แต่เห็นเฮียคุยอะไรไม่รู้ การ์ดกลุ่มนั้นเลยเดินออกไป
อ้อ สาวๆทั้งหลายหายไปตั้งแต่ที่พี่ต่อลุกขึ้นชี้หน้าพี่จอมแล้วแหละ
"ครับ?" ก็จู่ๆเฮียของเตก็ส่งเหล้าเพียว ย้ำนะครับว่าเพียวมาตรงหน้าผม ก็เห็นอยู่ว่าผมปากแตก แถมกระพุ้งแก้มก็แสบๆด้วย สงสัยคงโดนฟันกระซวกเข้าให้
"ให้เกียรติกู ดื่มแก้วนี้ให้หมด " นั่นไงจุดประสงค์ของพี่ท่าน
"เฮีย เฮียก็เห็นว่าเตมันปากแตก จะดื่ม"
"ไม่เป็นไรเต กูดื่มได้ ขอบคุณนะครับสำหรับเหล้า" ผมรับมา ดื่มรวดเดียวจนก้นแก้วกระดก พระเจ้าปากผมแทบแหก!!!!!เหล้าผสมเลือด รสชาติมันก็ไม่เลวเท่าไรนะ
ดื่มหมดผมถึงกับต้องส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความเจ็บและมึน
"เจ๋งงง" โห พี่ท่านตบมือให้ผมด้วย
พี่ต่อเมามาก มากจนไม่ได้สติ คุมตัวเองไม่ได้พี่จอมเลยฮุกหนึ่งหมัดเข้าที่หน้าจังๆ หมัดเดียวเงียบสนิท ผมว่าลึกๆพี่แกก็คงอยากจะเอาคืนด้วยแหละ คู่นี้ลองได้รักกันจริงๆนะ เลือดหัวได้ออกกันทุกวันแน่
"เฮีย...จะกลับเลยมั๊ย ผมรำคาญไอ้เชี่ยต่อนี่เต็มทีแล้ว...หลับแล้วยังมรเสียงอึมๆบ้าไรของมันอีกก็ไม่รู้"
"กูยังไม่อยากกลับเลยวะ มึงเอาไอ้ต่อกลับไปก่อนได้เปล่าจอม เดี๋ยวเฮียกับเตจะอยู่นี่ต่อ"
"พี่จอม พีทกลับด้วย พีทก็มึนๆเหมือนกัน"
"ดี...จะได้ช่วยกูลากไอ้หมาต่อไปทำศพด้วย ภาระกูจริงนะมึง หนักอย่างกะควาย แต่ดันเมาอย่างกับหมา ไอ้ต่อ!!!!!เดินดีดีสิเว้ย เดี๋ยวกูปล่อยให้นอนตายอยู่นี่เลย" พี่จอมโวยวายไปตลอดทางเลยครับแต่ก็เห็นประคอพี่ต่ออย่างดีนะ ไม่ยอมให้ใครมาเบียดกระแทกได้เลย เอาตัวเองเป็นกันชนตลอด ไม่เข้าใจว่าพี่แกเกลียดยังไงของแก
ทีนี้ก็เหลือ สามคน ผม แฟนผม และพี่เขยผมเอง
"มึง...กูเรียกมึงไอ้ชีน..."
"ออ เรียกผมเหรอ? แล้วเรียกไม?"
"กูจะอยู่กับน้องกูสองคน มึงคนนอกกลับไปได้แล้ว" ถามน้องคุณก่อนดีกว่ามั๊ยครับว่าผมเป็นคนนอกจริงรึเปล่า
"เฮีย...พูดกับชีนให้มันดีดีหน่อยได้มั๊ย...ผมของร้องละ"
"จำเป็น?" โห เฮียกวนตีนมากอ่ะ
"ผมไม่รู้นะครับพี่ว่าผมไทำอะไรให้พี่โกรธเกลียดผมมากมายขนาดนี้ตอนไหน ถ้าผมทำอย่างนั้นจริงๆ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ ขอโทษจากใจ" พี่แกจ้องหน้าผมนิ่งเลยครับ
"มึงแน่ใจว่ามึงไม่เคยทำอะไรให้กูเกลียดมึงจริงเหรอ"
"เท่าที่ผมจำได้ไม่มีแน่ๆ..."
"แล้วที่มึงจำไม่ได้ล่ะ?"
"ถ้ามีจริงๆผมก็ขอโทษ"
"บางครั้งการขอโทษมันก็ช่วยลดบรรเทาความโกรธเกลียดลงได้บ้าง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด"
"แล้วตกลงผมไปทำอะไรให้พี่โกรธ" ผมกับพี่ต้องคุยกันได้นานและเป็นภาษามนุษย์ที่สุดก็คราวนี้แหละ
"เปล่าเลย มึงไม่เคยทำอะไรกูเลย"
"แล้วเฮียไปเกลียดชีนมันทำไม?" เตแสดงอิทธิฤทธิ์เองเลยครับคราวนี้
"ก็บอกแล้วไงว่าคนมันไม่ถูกชะตา โวะ..." ว่าแล้วพี่แกก็ดื่มอั้กๆๆๆจนหมดแก้ว ปวดรั่วเปล่าวะ ดื่มไปตั้งเยอะ ไม่เห็นเมาเลย
"เกลียดก็เกลียดพี่...อยากเกลียด เกลียดเลย "
"เต...ช่วงนี้มึงไม่ว่างใช่เปล่า เรียนตลอดนิ"
"ก็แบบนั้นแหละเฮีย"
"งั้นให้ไอ้หน้าปลากะโห้นี่มาดูแลเฮียหย่อยได้เปล่า หรือเรียกให้เข้าใจง่ายๆว่ามารับใช้เฮียหน่อย"
"เฮีย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เอ็งจะตะโกนทำไมเต...ไอ้ชีนมันยังไม่ว่าไรเลย" เตหันมามองหน้าผม ผมหันไปมองหน้าพี่แก ส่วนพี่แกมองไปรอบๆร้าน
พี่แกต้องการอะไร ทำไปทำไม
"มึง...กูอยากได้เบอร์สาวโต๊ะนั้น มึงไปขอให้กูหน่อยดิ กูเห็นเค้ามองมาทางมึงบ่อยๆ" เตหันมาทางผมควับ กูไม่เกี่ยวเลยเต ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้ามองกูอยู่ อย่ามามองกูแบบนั้น
"ถ้ามึงได้เบอร์มานะ กูอาจจะเกลียดมึงน้อยลงก็ได้" นี่ตกลงพี่ท่านจะหลอกใช้ผมหม้อสาวใช่เปล่า แล้วรู้มั๊ยว่าผมนะแฟนน้องพี่นะ นี่ไงมันจะกัดคอผมอยู่แล้ว
"เออวะ แต่ดูท่ามึงไม่ต้องไปถึงโต๊ะแล้วแหละ เพราะเธอกำลังเดินมาทางนี้แล้ว" จริงด้วยครับ...แหมะ...เธอนั่งลงข้างผม
"ขอเนยนั่งด้วยนนะค่ะ..." เต มึงอย่ามองกูอย่างนั้นดิ เธอมาของเธอเองนะ
"ตามสบายเลยครับคนสวย แต่ผมขอเบอร์เพื่อนของคุณคนที่ใส่เสื้อฟ้าได้เปล่าครับ..." คิดว่าเสียงใครละครับ
"ได้สิค่ะ มะนาวเค้าก็มองคุณอยู่เหมือนกันนะ เดี๋ยวเนยจัดให้ค่ะ....ว่าแต่คุณคนหล่อนี่ชื่อไรค่ะ" เธอหันมาถามผม
"ผมมีแฟนแล้วครับ แฟนผมขี้หึงด้วย" จะมาถูไถเบียดเสียดกูทำไมเนี่ย กูกลัวหัวขาดเว้ย
"มีแฟนก็ต้องพามาสิค่ะ นี่ไม่พามา แสดงว่าแฟนไม่มี..." นี่ไง นั่งหัวโด่จะงับหัวกูอยู่นี่ไง
"เฮีย...ผมจะกลับแล้ว ใครจะอยู่ก็อยู่ไปเหอะ" นั่นไง ระเบิดลงแล้ว
"ตามใจเอ็งสิ..."
"เต..อย่าเพิ่งกลับดิมึง อยู่ด้วยกันก่อน ไม่งั้นก็กลับพร้อมกัน"
"แต่เฮียยังไม่อยากกลับ ยิ่งดึกยิ่งมันส์วะ"
"เนยก็เห็นด้วยนะค่ะ อย่าเพิ่งกลับกันเลย" ผมหันไปวิงวอนเตทางสายตา เห็นใจกูเถอะนะ
"กูไม่กลับก็ได้ แต่อย่าให้มันมากนะมึง เดี๋ยวกูพ่นไฟใส่" มันกัดฟันพูดใส่หูผมเบาๆ
"กูเพิ่งรู้วะ ว่ามึงกลัวเมีย เมียมึงดุดิ" ก็น้องพี่นั่นแหละ
"แค่แฟนพี่ ยังไม่ใช่เมีย..."
"อ่อนวะ..." งั้นพี่ยอมให้ผมกดน้องพี่เปล่าละ
"เฮียเปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ...มันจะมีเมียหรือมีแฟนก็เรื่องของมัน โวะ" กูรู้มึงเขิน
"ตกลงสุดหล่อชื่อไรค่ะ?"
"ชีนครับ ผมว่าคุณอย่าสนใจผมเลยนะ ผมมีแฟนแล้ว ผมรักแฟนผมมาก ผมไม่อยากทำผิดกับแฟนไม่ว่าจะทั้งต่อหน้าและลับหลัง คุณเองก็คงไม่ชอบไม่ใช่เหรอครับถ้าคุณมารู้ทีหลังว่าแฟนคุณนอกใจคุณหรือไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น"
"เอ็งยิ้มไรเต เฮียเห็นเอ็งนั่งยิ้มอยู่นานแล้วนะ" ผมหันไปมองหน้ามันบ้าง หน้ามันแดงจริงๆด้วย คงเพราะผมไม่เคยบอกรักมันตรงๆขนาดนี้...
"เปล๊า....เฮียมั่ววะ" แล้วนั่นจะมองไปไหน แฟนมึงนั่งอยู่นี่ สงสัยเขินจนไม่กล้ามองหน้ามั้ง
"เนยอิจฉาแฟนของชีนจังค่ะ นี่ขนาดแฟนไม่มายังไม่ยอมนอกลู่นอกทางเลย " ไม่มาได้ไง มันนั่งหัวโด่อยู่นี่ไง
"ทำไงเนยจะได้แฟนน่ารักขนาดนี้บ้างค่ะ เอ้อออ ไปดีกว่า..." เธอยอมไปง่ายๆเลยครับ จะว่าไปก็เสียดายนะ สวยสะบัดซะขนาดนั้น...โอ๊ยยยยยยยยย เตมันหยิกขาผมอ่ะ แดงแน่ๆ
"นี่มึงดีหรือมึงสร้างภาพว่ะ?"
"แล้วแต่พี่จะคิด ยังไงพี่ก็คิดว่าผมไม่ดีอยู่แล้วนิ"
"เต...เอ็งรู้จักแฟนไอ้บ้านี่เปล่า กูอยากรู้วะว่าหน้าตาอย่างมันแฟนมันจะหน้าตาแบบไหนมันถึงได้รักมากรักมายซะขนาดนั้น"
"ผมจะไปรู้เหรอเฮีย.....แฟนมันนิไม่ใช่แฟนผมซะหน่อย อยากรู้ก็ถามมันเองดิ...โวะ" แล้วไอ้ที่พูดไปหน้าแดงไป เสียงสั่นๆไปนี่หมายความว่าไงครับ นั่นๆเขินจนยกแก้วขึ้นดื่มเลยเว้ยเอ้ย
"มึงพาแฟนมาให้กูดูหน่อยดิ...กูอยากเห็น" พี่แน่ใจ๊?
"พี่อยากเห็นจริงดิ?"
"อืมมมมมม ไม่ดีกว่า...เพราะยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับกูเลย" เกี่ยวับพี่เต็มๆเลย ขอบอก...
ช่วงหลังๆของการดื่มพี่ตามคุยกับผมดีขึ้น แม้จะตึงๆอยู่บ้างแต่ก็ดีกว่าช่วงแรกๆเยอะ
เตก็ยิ้มหัวเราะออกได้บ้าง
ผมไม่รู้ว่าผมไปทำใหห้พี่แกโกรธและตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปทำไรให้พี่แกอารมณ์ดีขึ้นเหมือนกัน...
-
เอ้อออ ไปเรื่อยซีนสู้ ๆ
-
ไปเรื่อย ๆ ซีนสู้ ๆ
-
พี่ต่อปากหนักว่าแต่คนอื่นงี่เง่าแล้วตัวเองล่ะ?
-
o13 o13 สุดยอดครับผม น้องชีน มาต่อเร็วๆนะครับผม o13 o13
-
อ่อฮ้อยยยย เฮียต้องการจะสื่ออะไร :z3:
ส่วนต่อกับจอม :เฮ้อ: :o12:
รอตอนต่อไปจ้าาาาา
:pig4:
-
งงดี555 :m20:
-
อ่านคู่นี้แล้วนึกถึง จจ เน้าะ รักแบบว่าค่อยๆเป็นๆค่อยไป น่ารักก :-[
-
หรือว่าเฮียจะรู้เรื่องเตกับชีนแล้วว่ะ ถึงได้หาเรื่องชีนตลอดด ?? อาจเป็นไปได้
สู้ต่อไปชีน อดทนไว้ เฮียเค้าน่าจะไม่ร้ายอะไรขนาดนั้นเนอะคุณดิวๆ :laugh:
ส่วนจืดกะไอ้ต่อ ไม่รู้พากันกลับไปจะเกิดเรื่องอะไรมั้ยนะ T^T (ภาวนาให้เกิด) ห๊ะ ? :z2:
-
ว่าจะไม่เม้นแล้วนะ อะไรที่มันทำให้คน ๆ นึง มัน เ_ี้ยได้ขนาดนี้เนี่ย หาไอ้เฮีย
-
ฮ่าๆๆชีนโดนพี่เขยไม่ชอบหน้าอย่างไม่มีเหตุผลที่สุด...น่าฉงฉานเนาะ อิอิ
-
เมื่อไหร่จะบอกความจริงอ่ะอยากรู้ว่าเฮียจะทำหน้ายังไง
-
แวะมาหานะพี่ดิว
มุกไม่มีเวลามาอ่าน เดี๋ยวว่างๆนะ มีติดตัวตลอดแหละ
ช่วงนี้รับน้อง แทบไม่ได้นอนแล้ว
คิดถึงพี่ดิว 2จ. เตชีน
มาต่อเรื่อยๆนะค่ะ
:กอด1: :L2:
-
งงกับหัวเรื่องค่ะ
เตมาเอง
แต่เท่าที่อ่านนี่
มัน ชีน ไม่ใช่เหรอคะ
-
เฮียต้องการอะไรกันแน่
เฮียรู้แล้วหรอว่าซีนกุ้กกิ้กกับน้องเฮียอ่ะ
-
รอตอนต่อไป :L2:
-
ป๊าดดดด
ชีนงง คนอ่านก็งงเหมือนกัน หุหุ
เฮียเล่นอะไรอยู่นะ อยากรู้จริงๆ
-
ตามมาบวกเป็นค๊าฟฟฟ
-
ไอ้ต่อ แกจะบอกก็ไม่บอกซักที แล้วมันจะสมหวังหรอวะ :เฮ้อ:
ว้าวววว นู๋ชีนของเจ๊ น่าร๊าก อ่ะ
P.S. เจ๊ว่าเฮียรู้แล้วแน่เลย
-
อย่างที่รู้กันว่าช่วงนี้โรคบอลยูโรกำลังระบาดกันอยู่ใช่มั๊ยครับ
ซึ่งดิวก็กำลังติดโรคนี้อย่างงอมแงมเลย
ช่วงนี้สองหนุ่มเตชีนเลยอาจจะหายๆไปซะหน่อย
แบบบอลเตะดึกมากๆ แต่ก็ต้องดู ไม่งั้นลงแดงตายกันเลยทีเดียว
ต้องขอโทษอย่างแรงเลยนะครับ....ที่อาจจะหายไป
บอลหมด เราเจอกันนะ
ขอบคุณคร้าบบบบบบบ
-
โฮๆ เค้าเกลียดบอลยูโร o22. แง่ง ขอให้จบเร็วๆ
แต่ก็เข้าใจคุณดิวนะ :กอด1:
อยากให้รู้ว่ามีคนรอนะจ๊ะ จุบุจุบุ
-
เห็นด้วยกะรีบนสุดฤทธิ์
ภาวนาให้บอลจบเร็วๆ 5555
แล้วรีบๆกลับมานะคะคุณดิว
รออยู่ค้าาาาาา
-
เห็นด้วยกับพี่ดิวสุดฤทธิ์ บอลจบเราค่อยเจอกันเนอะ
-
เป็นโรคเดียวกันกับไอ้คนที่บ้านเลยอ่ะ
-
ต่อโหดอะ
แต่ชีนน่ารัก อร๊างง อยากมีแฟนแบบนี้
-
เพิ่งเคยมาอ่านเรื่องนี้ :o8:
แบบสนุกมากอ่ะ :impress2:
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :กอด1:
-
ติดบอลเหมือนกันฮะคุณดิว o18
ยังไงก็จะเข้ามาดูเรื่อยๆนะฮะ #ไม่ได้กดดันๆ :laugh:
-
ตอนนี้ชีนน่ารักมากกกกกกกก
สงสัยหลังจากนี้เตคงหลงตาย (ปกติก็หลงไม่ลืมหูไม่ลืมตาอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?? ฮ่าๆๆๆ)
เฮียตามนี่เอาแน่เอานอนไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ชีนสู้ๆน้าาาาาาา
o13
-
รับทราบค่ะ
อยากบอกว่าเป็นเหมือนกันค่ะ ช่วงนี้ติดบอลมากก บางคู่เล่นดึกมากแต่ก็ยังจะถ่างตาดู555
-
รอตอนตต่อไปจ้า :call:
-
ผมมาทำบ้าไรอยู่ที่นี่
ผมมาที่นี่ทำไม
ผมจำเป็นต้องทำขนาดนี้ด้วยเหรอ
ผมไม่ทำได้ไหม
ผมต้องทำอยู่อย่างนี้อีกนานมั๊ย
พระเจ้า....คำตอบอยู่ไหน บอกหน่อย
'ชีน สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอก น้ำยาล้างจาน ครีมโกนหนวด มีดโกน ทุกอย่างหมด...มึงลงไปซื้อที่ซูเปอร์หน่อย'
'ชีน....กูอยู่กินไอติม ลงไปซื้อให้หน่อย'
'เมื่อกี้กูลืมบอกไปว่ากูไม่ชอบวนิลา กูชอบรสมะนาว มึงลงไปซื้อให้ใหม่ด้วย'
'ชีน กูหิวข้าวแล้ว ทำกับข้าวให้กินด้วย ง่ายๆก็พอ มัสมั่นไก่ ทอดมันปลา ต้มจืดหมูสับสาหร่าย ปลาทอดตะไคร้หอม แค่นี้ก็พอแล้วแหละ' แต่ที่พี่ท่านได้กินคือ ข้าวกระเพราไข่ดาวฝีมือของแม่ค้าหน้าหอนั่นแหละ
'ชีน กูอยากดื่มโค้ก'
'ชีน ทิชชู่ห้องน้ำหมด ลงไปซื้อหน่อย' วันนี้ผมเดินขึ้นลงห้องกับซูเปอร์ได้เป็นสิบๆกิโลแล้วมั้ง
'ชีน เอาน้ำในตู้เย็นมาเติมให้กูหน่อย'
'ชีน พื้นตรงนี้สกปรกมาเช็ดหน่อย'
'ชีน กูเผลอทำน้ำหก เอาผ้ามาเช็ดหน่อย มันลื่น เดี๋ยวล้มหัวแตก'
'ชีน แกะถุงหนมให้หน่อย อ้อ เจาะหลอดดูดนมให้ด้วย'
'ชีน เอาแผ่นหนังนี้ไปใส่เครื่องเล่นให้หน่อย'
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ชีน
ผมได้ยินชื่อตัวเองมาเป็นร้อยๆครั้งแล้วมั้งวันนี้ ทุกครั้งก็ออกมาจากปากของไอ้พี่ชายบ้าของเตทั้งนั้น คอยดูนะ กูจะไปคิดบัญชีกับน้องเฮีย
ผมมาห้องเตตั้งแต่แปดโมงเช้า พี่ท่านถึงกับโทรไปตามบอกว่าซื้อโจ๊กมาให้กินหน่อย ผมก็มา แต่มาถึงเตก็ออกไปมหาลัยแล้ว อดเจอเลย
แล้วพี่ท่านก็ใช้งานผมอย่างกะผมเป็นนายทาสสมัยกรุงศรี จะปฏิเสธก็ได้แต่ไม่รู้ทำไมปากผมถึงไม่ยอมพูด
วิ่งขึ้นลงบันไดบ่อยจนแม่บ้านต้องถามว่าวิ่งทำไมหลายรอบ ก็ไอ้บ้าอำนาจมันใช้นี่ครับป้า
"ชีนนนนนนนนนนนนนนนน" พี่ท่านเรียกผมอีกแล้ว นี่ผมหลบมานอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงของเตแล้วนะ
"ชีนนนนนนนนนนนนนนนน ลงไปซื้อขนมให้กูกินหน่อย" ดูมัน ดูมันทำ
"มึงอยู่ไหน กูอยากกินหนม" ห้องจะแตกแล้วเว้ย ตะโกนทำซากเหวไรวะ
"พี่หิวพี่ก็ลงไปซื้อเองบ้างดิ วันนี้ผมยอมพี่มาเยอะแล้วนะ " ผมเปิดประตูห้องเดินไปพี่ท่านพร้อมทำหน้าที่บอกให้รู้ว่ากูไม่พอใจอย่างแรง แต่เฮียท่านหาได้สนใจไม่
"ทำมาตั้งเยอะ งั้นก็ทำอีกหน่อยดิ...กูอยากกินหนม เอาเลย์กับหนมปังไรก็ได้ อ้อนมอีกหนึ่งแพ็คด้วย มึงออกเงินไปก่อนนะ เดี๋ยวเตมากูคืนให้..." แล้วคิดว่าผมจะทำไรได้มากกว่าที่จะยอมลงมาซื้อให้ละครับ
"อื้อ...ว่าไง?" ระหว่างเดินขึ้นบันได เตก็โทรมาพอดี
"มึงกับเฮียยังไม่ตีกันตายใช่มั๊ย?"
"ถ้าจะมีใครซักคนตาย กูว่าต้องเป็นกูแน่ เฮียมึงใช้งานกูอย่างกับกูเป็นแรงงานทาส"
"กูสงสารมึงจังวะ..."
"ไม่ต้องสงสารกูหรอก...รักกูมากๆก็พอแล้ว" หึหึหึ
"........" มันเงียบเว้ย
"เงียบนี่หมายความว่าไง รักหรือไม่รัก?"
"ก็...ก็ ชีนมึงอย่าแกล้งกูดิ...กูเขินนะเว้ย"
"งั้นกูสรุปว่ามึงรักกูแล้วกันนะ..."
"ถึงจะเข้าข้างตัวเองไปหน่อย...แต่ก็ โอเค้"
"แค่นี้นะ กูมาถึงหน้าห้องแล้ว ต้องเอาหนม นมไปประเคนพี่ท่านอีก"
"ชีน ขอบใจนะ"
"ขอบใจไม กูทำเพื่อตัวเองต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวกับมึงเลย แค่นี้แหละ.." ผมตัดสายของมันทันที แต่ยังพอทันที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของมันเบา
"ช้าวะมึง...กูหิวจนไส้จะขาดแล้ว" ให้ขาดไปเลยเดี๋ยวกูพาไปจองศาลาวัดเอง... ผมวางขนมตรงต๊ะหน้าพี่เค้า
"พี่ เเดี๋ยวบ่ายสองผมต้องไปมหาลัยแล้ว มีเรียนสำคัญ โดดไม่ได้"
"ก็ไปดิ ใครขอให้มึงอยู่ละ" เหรออออออ แล้วไอ้ที่โทรไปหาตั้งแต่เช้า ใช้งานยิกๆมาครึ่งวัน...โด่
"เป็นไรวะมึง...หน้าหงอยเชียว นอนไม่พอรึไง"
"ไปเปป็นเบ๊เค้ามา เหนื่อยโคตร"
"พี่ชายของเฮีย?"
"อืม"
"กูว่าพี่เขยของมึงโหดเกิ๊น หล่อก็จริง แต่ โคตรดุเลยวะ" ไอ้นี่ชักยังไง ชมผู้ชายตลอด เตทีหนึ่งแล้ว นี่จะมาเฮียตามอีก
"มองหน้ากูไมชีน..."
"แค่คิดว่ามึงจะชมผู้ชายบ่อยเกินไปรึเปล่า ทั้งเต จูน นี่จะมาเฮียอีก"
"เรื่องของกูเหอะ"
"เออ เรื่องของมึง แต่อย่ามายุ่งกับคนของกูแล้วกัน ขึ้นเรียนดีกว่า"
"ไปดิ...เออเมื่อกี้พี่มีนโทรหากูวะ เห็นบอกว่าโทรหามึงแล้วแต่โทรไม่ติด" คือมีนกับไอ้พีทนี่เคยเจอกันแล้ว มีนเคยมาหาผมตอนช่วงแรกๆบ้าง ถ้าติดต่อผมไม่ได้มันก็โทรหาเตหรือไม่ก็ไอ้พีทนี่แหละ
"แล้วมีนโทรหากูทำไม?"
"ก็แค่โทรมาถามสารทุกข์สุขดิบเฉยๆ...คุยเพลินถึงห้องเรียนพอดีเลยวะ"
เรียนเสร็จก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว...โห้ย พี่ตามโทรมาอีกแล้ว จะอะไรกะชีวิตกูนักหนาวะ
"ว่าไงครับพี่?"
"มาทำมื้อเย็นให้กูกับน้องชายกูกินหน่อย" ทน ทน ทน ช.ชีนอดทน
"แล้วเตกลับถึงห้องยังละ?"
"แล้วมึงจะรู้ไปทำไม มาทำข้าวเย็นให้พวกกูก็พอแล้ว...ให้ตายเหอะ กูไม่ชอบหน้ามึงเลยวะ รีบมาเลยนะเว้ย อย่าให้รอนาน" ไม่ชอบหน้ากู แต่เรียกให้กูไปหาเช้าเย็นเนี่ยนะ
ก่อนออกจากมหาลัยผมโทรหาเต แต่เตไม่รับสายเลยต้องไปหาพี่ตามคนเดียว
"มาช้าวะมึง...เข้าครัวเลยกูหิว" ผมถอนหายใจหน่ายๆแรงๆไปทีหนึ่งพี่แกหันมามองควับเลย แต่ผมไม่สนใจเดินเข้าครัวไปเลย เข้าครัวแล้วไง ผมทำไรเป็นไรเหรอ ก็เปล่า แล้วจะเข้ามาเพื่อ...งั้นเดินไปบอกเฮียแกดีกว่า
"พี่ตาม ผมมีไรจะบอก"
"อย่าบอกนะว่ามึงทำอาหารไม่เป็น"
"ถูก"
"ควายเหอะ...โตจนป่านนี้ยังทำไรกินเองไม่เป็นเลย"
"พี่ทำเป็น?"
"กูไม่ใช่ควายเหมือนมึงนิ"
"......." แล้วคุณจะใช้กูเพื่อ?
"เอ๊ยๆๆๆ มึงจะไปไหน...มาเข้าครัวกับกูเลย มาเป็นลูกมือกู" พี่แกเข้ามาล้อคคอผมแล้วลากเข้าห้องครัวเลย นี่ตกลงผมกับพี่ตามนี่สนิทกันเหรอ งงจริงๆนะเนี่ย ให้ตายเหอะ
พี่ตามทำอาหารเป็นจริงๆด้วย ถึงจะไม่คล่องเท่าเต แต่ก็ไม่อดตายแน่ถ้าอยู่กับพี่แก
"ทำไมผู้ชายบ้านพี่ทำอาหารเป้นทุกคนเลยละ?"
"มึงรู้ได้ไง?"
"เตเคยทำให้ผมกินบ่อยๆ..."
"หืม?" พี่แกหันมามองผม แต่มือก็ซอยหอมยิกๆเลย
"ผม พี่ต่อพี่จอมชอบมาฝากท้องที่นี่นะครับ" เกือบไม่รอดกู
"อืม...ส่งพริกให้กูหน่อย ผักชีด้วย..."
"นี่ครับ..."
"อืม...กูทำไม่เก่งเท่าเตมันหรอก แค่พอกินได้ ส่วนพี่ต้องนี่ทำไม่เป็นเลย เตเคยเล่าเรื่องพวกกูให้มึงฟังบ้างเปล่า"
"ก็มีบ้างครับ...แต่ไม่เยอะ" พอดูแบบนี้ผมว่าพี่ตามก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไร ออกจะน่ารักดีซะด้วยซ้ำไม่ต่างจากเตเลย แล้วอะไรที่ทำให้พี่แกตั้งแง่กับผมในตอนแรก
"มึงมองกูทำไม?" จะว่าไปพี่ตามก็มีหลายมุมคล้ายๆเตนะ ผมไม่เคยมองพี่แกชัดๆในระยะประชิดขนาดนี้มาก่อน ก็เลยเพิ่งรู้ตอนนี้แหละ
"ไม่ได้มอง"
"ก็เห็นอยู่ว่ามองชัดๆ มึงมองกู กูเห็น" พี่แกชี้มีดมาตรงหน้าผม ผมปัดมือแกออกห่างกลัวผีผลัก
"งั้นพี่ก็มองผมอยู่เหมือนกันใช่มั๊ย...ถ้าพี่ไม่มองผม พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าถูกผมมอง"
"...." หน้าพี่แกเหรอหราขึ้นมาทันที นี่หมายความว่าพี่แกแอบมองจริงเหรอ ผมก็มั่วไปงั้นแหละ
"ทำไมพี่ไม่ชอบหน้าผมละ?" พี่ตามหันไปตั้งหน้าตั้งตากวนแกงส้มในหม้อก่อนจะหันมาผสมเครื่องปรุงยำทูน่ากระป๋อง
"หน้าตามึงน่าเกลียด...กูเลยไม่ชอบ" ถ้าหน้าอย่างผมน่าเกลียด คนครึ่งประเทศก็หน้าตาดูไม่ได้แล้วแหละ
"เหตุผลพี่ดูดีนะ" ช่างเหอะ อยากเกลียดก็เกลียดไปเหอะ ผมเลยตั้งใจล้างแตงกวา ถั่วฝักยาว มะเขือที่ซิงค์ ซึ่งณตอนนี้เราทั้งคู่ต่างหันหลังใหห้กัน แต่ยืนเยื้องๆกันนิดหน่อย....เหม่งๆ
"พี่มองผมอีกแล้ว" ผมหันขวับกลับไปหาพี่ตามทันทีหลังจากที่รู้สึกว่าตัวเองโดนจ้องแน่ๆ และก็จริงๆด้วย พี่ตามตาค้างเลยตอนที่ผมหันไปสบตาด้วย...พี่แกคงคิดว่าผมไม่คิดมั้งว่าจู่ๆผมจะหันกลับมา
"ไม่ได้มองซะหน่อย"
"พี่มอง ผมเห็น"
"แล้วมองไม่ได้รึไง"
"แล้วมองทำไม?"
"แกงบนเตาเสร็จแล้วไปยกลงด้วย...เดี๋ยวกูจะยกยำไปวางที่โต๊ะ อีกเดี๋ยวเตก็มาแล้ว มึงก็กลับไปได้แล้วไป กูจะอยู่กับน้องกูสองคน"
"หมดประโยชน์ก็ไล่เลยว่างั้น"
"กูไม่เห็นมึงจะทำประโยชน์ไรเลย นอกจากขวางหุขวางตากูเท่านั้น"
"พี่มองผมเองต่างหากเล่า...โวะ"
"พูดมากวะ" ผมได้ยินเสียงไขกุญแจ เตคงกลับมาแล้ว
"หอมจังเลย เฮียทำอาหารเหรอ....ลาภปากจริงเว้ย อ้าวชีนก็อยู่ด้วยเหรอ"
"อืม..." พี่แกเดินเข้าห้องน้ำเฉ้ยยยยย เตหันมาถามประมาณพี่ชายเค้าเป็นอะไร ผมเลยได้แต่ส่ายหัว ก็ผมไม่รู้จริงๆนิว่าพี่ตามเป้นอะไร...
-
ชอบ ช.ชีน อดทนอะ เออ! แล้วพี่ตามเป็นอะไรอะ??
-
ไม่นะเฮียคงไม่ได้ชอบบบบบ ชีนหรอนะ ม่ายยย :sad4:
คิดเอง เออเองจร้า o22
P.S. นู๋ชีนของเจ๊สู้ต่อ ไป จ๊วฟฟฟฟฟ><"
-
รอจ้ารอ ><
-
ขอเดาว่าอิเฮียต้องมาชอบชีนแน่เลย มีการแอบมองด้วย
เอามีนมาคู่เฮียตามแทนดีป่ะ อิอิ
ขอบคุณที่คุณดิวยังมาต่อให้นะ :3123:
เมื่อไรอิบอลยูโรจะจบเนี่ย เขาอยากอ่านคู่นี้ยาวๆ
-
เฮียตามชอบชีน????????????
:serius2:ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แค่คิดก็เครียดแล้ว
อย่านะ ให้เฮียแกไปชอบ กับ อีพีท โน่นนนนน
-
พี่ตามต้องกำลังลองใจให้ชีนอยู่เป็นแน่
รึเฮียแกจะรู้เรื่องเตกับชีน :m21:
-
เฮียตาม....
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อะไร ยังไง เฮียตามเป็นไรอ่ะ
-
เอ่อ
เริ่มแปลกๆแล้ววุ้ย
ทำไงล่ะทีนี้ พี่ตามเป็นอะไร
อย่าบอกนะว่า ... อ๊ากกก ไม่เอ๊าา
-
เฮียคงไม่ได้ชอบชีนไปอีกคนหรอกนะ
อยากรู้อ่ะว่าเฮียทำไมไม่ชอบชีน
-
หรือเฮียจะชอบซีนนนนน :z2:
-
:a5: o22 หงะ เฮียตามมมมมมมมมมมม
อย่าบอกนะว่าเฮียก็แอบชอบชีนแล้วอ่ะ??
เช๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
งานเข้าแล้วไง เหอะๆ
-
เอ๊ะ!! อย่าตีท้ายครัวน้องชายตัวเองนะเฮียยย
-
ยังกะแม่ผัวทดสอบความอดทนของลูกสะใภ้เลยวุ้ย
-
เดาบ้างดีก่า...เฮียตามอาจเป็นเพื่อนของพี่มีน
แล้วคงประมาณว่าเฮียตามแอบชอบพี่มีนอยู่แต่พี่มีนไม่เล่นด้วย ทำไม่ดีใส่
เฮียตามแกก็เลยอาจจะเก็บกด
"ถ้าจะเอา เตน้องกูไป มึงก็ไปเอาพี่มีน พี่ชายมึงมาเป็นเมียกูดิโว้ย"
แอร๊ยยยยย
-
ขอเดาว่า เฮียตามอยู่มหาลัยเดียวกับพี่มีนชัวร์เลยคุ้นหน้าซีน
อยากให้เป็นแบบนี้ จะได้ลุ้นคู่พี่ด้วย 555
-
มาต่อเร็วๆๆๆๆ
พี่ตามต้องชอบซีนแน่ๆเลย
-
โว๊ะ หรือว่าเฮียตามคิดอะไรกะชีนอะป่าวนิ
-
พี่ตามเป็นอะไรมากป่าวเนี่ย :z3:
-
:m26: :m26: งานนี้สงสัย จะมีรายการแอบชอบน้องเขยแล้วมั่ง 555+ คิดอะไรออกไปเนี้ย อิอิอิ :laugh3: :laugh3:
-
คุนเฮียยยย
ยังไงค่ะยังไง
-
คิดถึงคุณดิว :กอด1:
-
อย่าบอกนะว่าเฮียตามก็ชอบชีน ?
-
แอบมาส่องเต-ชีน
-
อร้ายยยยยย ตามมาจนทัน
อ่านไปเขิลไปเลยอ่ะ ขอบคุณค่าาา
-
วันนี้ผมมีเรียนเช้าเลยไม่ต้องไปคอยให้บริการพี่ตาม แต่พี่ท่านก็ใช่วาสจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ นั่นก็คือพี่ตามโทรมาจิกผมแต่เช้าว่าเรียนเสร็จแล้วให้รีบกลับไปทำหน้าที่ของเบ๊ด้วย นี่ตกลงผมกลายเป็นทาสเต็มตัวไปแล้วใช่มั๊ย แต่จะว่าไปพี่ตามก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย แค่เอาแต่ใจ เอาใจยาก ปากเสียมากกว่าปากดี ชอบใช้ ชอบสั่ง ท่าเยอะ แค่นี้เอง...เอ้ออออออออออ ผมชักจะเอาพี่ตามออกไปจากหัวไม่ได้แล้วซิ พี่แกตามหลอกหลอนผมตลอดเวลาเลย...อีกอย่างช่วงนี้ผมบอกพี่ๆไปว่าผมไปซ้อมด้วยไม่ได้เพราะมีรายงานที่ต้องทำเลยต้องของดซ้อม 3-4 วัน ผมต้องโกหกก็เพราะพี่ตาม
เช้านี้ผมมีเรียนแน่นตลอดเลย 8โมงครึ่ง ถึง 10 โมง อีกครั้งก็ 10 โมงจนถึงเที่ยง และนี่ก็กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนห้องเปลี่ยนคาบเรียนพอดี แต่ก็ดีครับขืนให้ผมนั่งต่ออีกแม้แต่ 1 นาที ผมอาจถึงตายได้เพราะง่วงแดก
"ชีน 2 วันมานี้มึงแวบหายไปไหนมาวะ กูไม่เห็นเลย อย่าบอกนะว่ามึงงงงงงง" ถามเอง ตอบเอง เก่งเนอะเพื่อนกู
"กูก็ไปให้พี่ตามโขกสับตามใจเล่นไง"
"โห....เด็ดวะมึง กะเอาใจเมียเลยต้องตามใจพี่เมียว่างั้น..." เสียงมึงอย่างน่าเตะมากไอ้พีท
"ปากมากวะมึง กูก็แค่ไม่อยากให้เตมันไม่สบายใจ ถ้ากูกับพี่ชายมันมีปัญหากัน มันคนกลางคงลำบากใจนน่าดู"
"โคตรๆๆๆแมนเลยเพื่อนกู....กูชอบมึงตอนนี้ยังทันมั๊ยวะ?"
"ทันนะ" ผมเงยมองท้องฟ้าแล้วหันกลับมมองหน้ามันก่อนตอบ
"จริง?" ทำไมต้องทำหน้าดีใจด้วย
"ทันนะถ้ามึงจะขึ้นเมรุตอนนี้ เพราะปกติเค้าจะเผากันบ่ายโมง...หึหึหึ"
"ควายเหอะมึง กูยังไม่ตาย....แหมมมมมกับกูละทำเป้นปากดี แต่พอกับเฮียกูเห็นหงอตลอด หงออย่างกับลูกหมา" ผมเป็นอย่างนั้นจริงเหรอ แต่ผมว่าผมเปล่านะ ทุกคนว่าไงครับ
"ก็นั่นมันเมียกู....ยอมได้ก็ยอมดิ" พูดเองเขินเองเลยทีนี้
"แต่ที่กูได้ข่าวมามึงยังไม่สำเร็จโทษเฮียเลยนิ แล้วมึงรู้ได้ว่าเฮียเป็นเมียมึง มึงอาจจะได้เป็นเมียเฮียแทนก็ได้นะ" ไอ้นี่นิไม่รู้จักคนอย่างชีนซะแล้ว เห็นทีต้องประกาศศักดากันซะหน่อยแล้ว
"เรื่องอย่างนี้มันอยู่ในสายเลือด...ว่าแต่มึงเหอะ ยุ่งไรกับกูนักหนานิ..รีบเดินเลยเดี๋ยวเข้าห้องสายอีก" เดินมาตั้งนานแล้วยังไม่ถึงห้องเรียนอีก
"กูก็หมั่นไส้มึงไง ทีกับกูด่าเอาๆ ทีกับเฮียนี่ยอมหมด" ไอ้พีทงอนผม!!!!!!!!!!!!!!
"งั้นมึงมาเป็นเมียกูก่อนดิ แล้วเดี๋ยวกูจะหงอให้มึง" ผมพูดไปก็ขนลุกไป แค่คิดก็สยองแล้ววะ บรึ๋ยยยยยยยยยยย
"แน่ะๆๆๆๆๆนี่มึงคิดไรกะกูจริงใช่เปล่าชีน เฮียรู้เข้าเฮียคงเสียใจแย่เลยเนาะ " กระแดะได้อีกมึง
"โวะ...นี่มึงกะรวบทั้งกูทั้งเตเลยว่างั้น" ไร้สาระกันไปเรื่อย
"กูมีศีลธรรมพอเว้ย กูวางแผนไว้แล้ว กูกะว่าจะรวบเฮียก่อนเพราะเฮียน่าจะจัดการง่ายกว่ามึง หลังจากนั้นกูก็จะกล่อมเฮียให้เฮียไปกล่อมมึงต่อว่าให้มึงยอมมาเป็นของกูซะอีกคน หลังจากนั้นกูจะสร้างครอบครัวสุขสันต์ของเราสามคน" นี่ถ้าผมยังปล่อยให้มันพล่ามต่อนะ ผมว่าได้ออกมหาสมุทรแปซิฟิกแน่ๆ
"มึงตายตั้งแต่มึงคิดจะรวบเตแล้วแหละ หยุดพล่ามซะที ถึงห้องเรียนแล้ว" ผมโบกหัวมันไปเบาๆ
"มึงหึง?"
"โวะ" กูละหน่ายแทนผู้ปกครองมึงจริงๆไอ้พีท
"น่ารักวะมึง กูรักมึงตอนนี้ทันมั๊ยวะ?" เมื่อกี้มันแค่ชอบ แต่ตอนนี้ถึงกับรักไปแล้ว อีกนอดคงถึงขั้นชั่วฟ้าดินสลายแน่ๆ
"แต่ถ้ากูเจอมึงก่อนเตก็ไม่แน่นะ หึหึหึ"
"0_0!!!!" หึหึหึ พอกูเล่นกลับบ้างถึงกับเหวอเลยเหรอมึง บอกแล้วอย่าให้กูปล่อยของ
"ฮ่าๆๆๆๆๆหน้ามึงตลกวะพีท" ผมผลักหัวมันเบาๆ แต่ไอ้นี่กลับปัดมือผมออกซะแรงเลย เป็นไรวะ
"ครืดๆๆๆๆๆๆๆๆ" ระหว่างนั่งเรียนกันอยู่โทรศัพท์ผมก็มีสายเข้ามาเป้นสิบๆสายแล้ว ผมคิดว่าต้องเป็นพี่ตามแน่ๆที่โทรมากะกวนประสาทผม ผมเลยไม่รับอีกอย่างก็กำลังเรียนอยู่ด้วยเลยปล่อยให้มันสั่นอยู่อย่างนั้น
"ชีน...ถ้ามึงยังไม่รับโทรศัพท์ผีสิงของมึงอีกนะ กูสาบานว่ามันจะนอนสั่นอยู่บนพื้นชัวร์...มึงจะรับมั๊ย!!!" เชี่ยนี่ ขึ้นเสียงกับกูไมวะ ตกใจหมด จารย์หันมามองเลยเห็นมั๊ย นั่นมันยังข่มขู่ผมด้วยสายตาอีก รับก็ได้วะ...เบอร์ใครไม่คุ้นเลย
"ใคร?" เป็นไง ผมรับสายได้สุภาพชนมากเลยใช่มั๊ย
"ใครสอนให้มึงรับายแบบนี้ พี่ชายมึงไม่เคยสั่งสอนรึไง?" หึหึหึ
"อืม...พี่ชายไม่เคยสั่งสอนหรอก เพราะพี่ชายเอาเวลาไปจีบสาวหมด"
"ไม่จริงนะ กูได้ข่าวมาว่าพี่ชายมึงดี๊ดี"
"ข่าวมั่วอ่ะสิ กรองข่าวบ้างเหอะ" ไอ้พีทมันมองผมสลับหับหน้าหนังสือมันไปมา มันคงงงว่าผมคุยอะไรกับใครอยู่ ก็ผมพูดไปยิ้มไป แต่คำพูดที่ออกไปแต่ละคำนี่สิ มันน่าจะยิ้มออกมั๊ยละ แต่ผมกลับยิ้มเฉ้ยยยยย
"ทำไมมึงต้องพูดเสียงกระซิบอย่างนั้นด้วยชีน มันจั๊กจี้หู"
"กำลังเรียนอยู่ มีน อาจารย์หันมามองทงนี้แล้ว ไว้เรียนเสร็จเดี๋ยวชีนโทรหานะ ดูแลตัวเองด้วย "
ผมวางสายก็หันกลับมาตั้งใจเรียนต่อ แต่ชักแปลกๆรู้สึกเหมือนกำลังโดนจ้องอยู่ หันซ้ายไม่เจอ หันขวาตาไอ้พีทนี่แทบจะทับจมูกผมอยู่แล้ว
"จ้องกูไม?" ผมว่าไอ้นี่นิชักจะเพียนขึ้นทุกวันแล้วนะ
"ทำไมมึงไม่บอกว่าพี่มีนโทรมา" มีค้อนด้วย
"บอกทำไม?" ผมงงไง ไม่ได้จะกวนประสาทมันแต่อย่างใด
"กูอยากคุยกับพี่มีน"
"โวะ ไร้สาระวะมึง"
"ไม่รู้แหละตอนเที่ยงให้กูคุยกับพี่มีนด้วย ไม่งั้นเราจบกัน" ดี กูชอบ กูรอคำพูดนี้มานานแล้ว
"ชีน โทรหาพี่มีนดิ" มันตะแง้วๆๆให้ผมโทรหามีนมาซักพักแล้วแหละ แต่ผมอยากแกล้งมันไงเลยไม่ยอมโทร
"พี่กูเหอะ มึงยุ่งไรด้วย ข้าวนะกินเข้าไปเลย แมลงวันบินลงไปวางไข่แล้วม้างนั่นอ่ะ" แล้วผมก็โซ้ยข้าวในจานผมต่อ สะใจ
มันเงียบเว้ย โกรธจริงปะเนี่ย ผมยิ่งมีเพื่อนน้อยอยู่
"ชีน กูกินข้าวหมดจานแล้ว โทรหาพี่มีนได้ยัง?" ไอ้ ไอ้ ไอ้ เออ ช่างมึงเหอะ
"มึงจะอะไรกับพี่กูนักหนาเนี่ย"
"พี่มีนน่ารักดี กูชอบ โทรดิ" มึงชอบมีน?
".............." ผมส่ายหัวใส่มัน กูละหน่ามึงจริงๆไอ้พีท
"โทรหาพี่มีนเร็ว กูจะคุยด้วย กูกินข้าวหมดจานตามที่มึงบอกแล้วไง โทรเลย"
ในที่สุดผมก็ยอมโทรหามีนแต่ไม่ใช่เพราะไอ้พีทหรอก ผมอยากคุยกับมีนต่างหาก รอแปบเดียวมีนก็รับสาย
"ว่าไงครับน้องชายตัวดี?"
"มีนสบายดีมั๊ย ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลย" พีทถ้ามึงจะชิดกูขนาดนี้มึงมานั่งตักกูเลยมั๊ยมา ให้ดิ้นตายสิ
"มึงแหละ กูโทรไปไม่รับสายเลย...สบายดีใช่มั๊ย ไม่ป่วยใช่มั๊ย?" ผมรักผู้ชายคนนี้กว่าชีวิตผมอีกครับ
"สบายดี....ไอ้พีทมึงเอาหน้ามึงออกไปหน่อยได้มั๊ยวะ หน้ามึงจะทะลุเข้ารูขุมขนบนหน้ากูอยู่แล้วโว้ย" ผมพยายามผลักหน้ามันออกแต่ไอ้นี่หน้าด้านแบบเหลือเชื่อมาก
"อ้าวพีทอยู่แถวนั้นด้วยเหรอ?"
"อืม มันจะสิงชีนอยู่แล้วเนี่ย" พอมันได้ยินชื่อตัวเองเท่านั้นแหละ หูตั้งหางกระดิกน้ำลายยืดทันที มึงคิดไรกับพี่ชายกูป่ะเนี่ย
"ฮ่าๆๆๆงั้นให้มันคุยกะกูหน่อยดิ"
"ได้...อ่ะ มีนอยากคุยกับมึง" ผมยื่นโทรศัพท์ให้มัน กูกลัวปากมึงจะฉีกถึงท้ายทอยจริงๆว่ะพีท
"หวัดดีครับพี่มีนคนหล่อ น้องพีทคิดถึ้งคิดถึงพี่มีนมั่กๆ.....พี่มีนสบายดีนะครับ.........ฮ่าๆๆผมก็เรื่อยๆครับ....จริงเหรอครับ!!!!.........ดีใจดิพี่ ดีใจมากเลยด้วย....ย่อมได้ครับพี่" อ้าวเอ้ย แล้วนั่นมึงจะไปคุยที่ไหนวะไอ้พีท ห่างกันซะขนาดนี้แล้วกูจะได้ยินว่ามันคุยไรกับมีนละ........
"มึงหายไปคุยกับพี่ชายกูตั้งนาน คุยไรกันวะ?"
"เรื่องของกูกับพี่มีน คนนอกอย่างมึงไม่เกี่ยว" นี่ผมกลายเป็นคนนอกไปตั้งแต่เมื่อไร แล้วไอ้พีทกลายมาเป้นคนตั้งแต่ตอนไหน งง
ผมกับมันกำลังเก็บสัมภาระกันบนโต๊ะหลังจากฟาดปากกันไปหลายตลบก็เรื่องของมีนนั่นแหละ ผมถามว่าคุยไรกันแต่มันก็ไม่ยอมตอบ...เอ๊ะ ไอ้นี่นิจะสะกิดกูให้ได้ไรวะ
"ชีนชีน นั่นนั่นที่เดินมาใช่พี่ชายของเฮียรึเปล่าว่ะ?" ผมมองตามสายตาของไอ้พีทก็ป๊ะเข้ากับ...นี่พี่ตามจะมาทำไมกันละเนี่ย
"ก็มารับมึงไง มึงไปหากูช้า กูหิวจะตายอยู่แล้ว มึงตั้งใจจะฆ่ากูโดยให้กูหิวตายใช่มั๊ย?" คิดได้เนาะ แล้วพี่ตามรู้ได้ไงว่าผมคิดไรอยู่
"หวัดดีครับพี่ตาม ถ้าพี่หิวเดี๋ยวผมไปซื้ออะไรมาให้กินนะครับ" ดีมากพีท กูเพิ่งเห็นความกะล่อนของมึงเกิดประโยชน์ก็วันนี้แหละ
"ไม่เป็นไร กูอยากไปกินที่ห้องมากกว่า แต่ก็ขอบใจนะ" พี่ตามยิ้มให้มัน ไอ้พีทนี่ยิ้มตอบจนตาหยีเลย ไม่ใช่แค่โต๊ะผมนะที่มองพี่ตาม หลายโต๊ะในโรงอาหารพากันมองพี่ตามเต็มเลย อย่างว่าครับพี่ตามหล่อนิ หล่อมากด้วย ถึงแม้แกจะใส่แค่เสื้อบาสกับเกงบอลลากแตะมาก็เหอะ จะหล่อไปไหน
"ว่าไง จะไปกันได้ยัง กูหิวให้ไวเลย" อ้าวผมผิดซะงั้น
พี่แกเข้ามาล็อคคอผใแล้วก็ลากออกมาเลย ไอ้พีทนี่ถึงกับเหวอ อย่าว่าแต่มึงเลยพีท กูก็เหวอ
"พี่ปล่อยผมดิ คนมองกันทั้งโรงอาหารแล้ว"
"เค้ามองกูหรอกควาย เพราะกูหล่อ ให้ไวเลย" อ้าว ยิ่งล้อกแน่นเข้าไปอีก
"อ้าว..." จู่ๆพี่แกก็ร้องอ้าวและหยุดเดิน ผมเงยหน้ามองตาม....เต
"เฮียมาทำไรที่นี่ แล้วนั่นทำไมต้องทำกับชีนแบบนั้นด้วย" พูดแค่นั้นพี่ตามปล่อยผมเลยครับ เจ็บนะ
"เฮียหิว" เตมองผมสลับไปกับพี่ชายเค้า ผมไม่รู้จะตอบไรเลยยักไหล่เบาๆ
"เฮียหิว แล้วเกี่ยวไรกะชีน?"
"ก็มันเป็นเบ๊ของเฮีย เฮียหิวมันก็ต้องไปทำให้เฮียกินดิ...ใช่มั๊ยไอ้เบ๊" เหรอ
"แต่ชีนทำกับข้าวไม่ได้เรื่อง" อ้าว " ส่วนเฮียทำกับข้าวเป็น ทำไมต้องให้ชีนไปด้วย" มึงอย่าออกอาการมากสิ เดี๋ยวพี่ชายมึงรู้เอานะ
"ไม่เป็นไรเต กูไม่เป็นไร แค่ไปช่วยพี่ตามนิดๆหน่อยๆเอง สบายมาก...พี่ตามไปเหอะ" ผมกลัวเรื่องมันจะไปกันใหญ่ เพราะดูเตจะยัวะใช่ย่อย เลยลากพี่ตามออกมา พี่แกก็แรงควายเกิ๊น ลากแทบไม่ไหว
"เร็วสิครับพี่ตาม หิวไม่ใช่เหรอ...เตไว้เจอกันนะ" ในที่สุดพี่ตามก็ยอมเดินตามผมมา ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบ แต่ไม่กล้าหันหลังไปมองเตหรอก กลัวมันจะพิฆาตเอา
ผมไม่เข้าใจพี่ตามจริงๆ มาถึงห้องพี่แกก็เข้าครัวเอง ผมก็แค่ช่วยล้างผัก ส่งโน่นส่งนี่ให้เท่านั้นเอง แล้วทำไมพี่แกไม่ทำเองตั้งแต่แรก มารอผมให้ท้องกิ่วทำไม งงได้อีก
"จะยืนให้หนอนแทะอีกนานไหม กูบอกให้ส่งน้ำปลาให้หน่อย"
"ได้ ได้..." ผมก็ส่งให้
จัดโต๊ะกันเสร็จเรียบร้อยพร้อมทาน ผมก็กะจะเดินออกมาดูทีวีข้างนอกเพราะเพิ่งกินข้าวมาเมื่่ิกี้เอง
"ไปไหน มานั่งด้วยกันก่อน"
"ผมกินมาแล้ว พ่ีกินเลย"
"ใครถาม กูบอกให้มานั่งก็มานั่งสิ" อืม ช.ชีนอดทน
ผมนั่งเฉยๆไม่ได้แตะอะไรเลย พี่ตามก็นั่งกินของแกไปเรื่อย ไม่ได้สนใจผมที่นั่งหัวโด่อยู่แต่อย่างใด แล้วจะให้กูนั่งเพื่อ?
พี่ตามกินเสร็จก็บอกให้ผมเก็บโต๊ะเก็บจานไปปล้างให้ด้วย ทำก็ทำวะ
"พี่ตามผมจะไปข้างล่าง พี่จะเอาไรมั๊ย?"
"อืมๆๆๆๆๆกูไปด้วยดีกว่า......มองหน้ากูไม"
"เปล่า" ก็แค่แปลกใจ
ตอนแรกกะว่าจะซื้อของกันใต้หอนี่แหละ แต่พี่ตามบอกว่าเดินไปอีกหน่อยก็ถึงโลตัสแล้ว ก็เลยมาโลตัสกัน
ผมมาเลือกซื้อของส่วนมากก็พวกขนมแล้วก็นมให้เตนั่นแหละ ช่วงนี้มันเรียนหนักมาก ไม่ค่อยมีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้ซักเท่าไร
"มึงชอบดื่มนมรสนี้เหรอ?" พี่ตามคงเห็นผมหยิบนมรสนี้ลงรถเข็นมา 5 แพ็ค
"เปล่า"
"อ้าว"
"เตชอบ"
ผมกำลังเลือกอยู่ว่าจะเอาเลย์รสไหนดี แล้วก็ได้รสที่ชอบในที่สุด ผมชอบรสดั้งเดิม แต่กลับหยิบโนริสาหร่ายลงรถเข็นมา 5 ถึงใหญ่
"มึงชอบเลย์รสนี้เหรอ?"
"ก็ชอบครับ"
"อืม"
"แต่เตชอบมากกว่า"
ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่ที่แผนกผักและผลไม้กันอยู่
ผมหยิบองุ่นและส้มมาอย่างละถุง
"นี่มึงชอบเองหรือซื้อให้เตอีกเนี่ย" หึหึหึ
"ผมชอบองุ่นแต่เตชอบส้ม" ของจะเต็มรถเข็นอยู่แล้ว
จัดของอยู่ตาก็เหลือบไปเห็นกองแอปเปิ้ลกองใหญ่
"ดุมึงจะรู้ไปมหดเลยนะว่าน้องชายกูชอบไรไม่ชอบไร " นี่คือคำถามรึเปล่าครับ
"เหรอครับ " แล้วผมก็เข็นรถไปทางแอปเปิ้ล
เลือกอยู่นิดหนึ่งก็ได้มาอีก 5 ลูก
"แล้วมึงไม่รู้รึไงว่าเตไม่ชอบแอปเปิ้ล"
"ก็ผมเปล่าซื้อให้เตซะหน่อย" พูดไปก็รอจ่ายตังค์ด้วย คนเยอะนะ
"งั้นมึงชอบกินแอปเปิ้งเหรอ"
"พี่นี่ก็เป็นคนขี้สงสัยเอาเรื่องอยู่นะ"
"อย่าเห็นว่ากูดีด้วยแล้วจะมาปีเกลียวใส่นะ กุนะแค่"
"ผมซื้อมาให้พี่น่ันแหละครับ ผมเห็นพี่ชอบกินอยู่บ่อยๆ หรือไม่ชอบผมจะได้เอาไปเก็บ" อืม ถึงคิวต้องจ่ายพอดี
"งั้นผมไปจ่ายตังค์ก่อนนะ" ผมได้ยินเสีงพี่ตามบ่นตามหลังมาเบาๆ ประมาณ 'แล้วก็ไม่บอกไรนี่แหละ' ล้นได้อีกพี่เขยกู
-
:z13: :z13:
พี่ตามคิดอะไรกะชีนป่าวเนี่ยยยย งื้อออ :sad4:
-
พี่ตามนี่ก็แปลกๆ อย่ามาแอบตีท้ายครีว เตกับชีนนะ 555+
-
มีแต่คนคิด เหมือนเจ๊ว่า เฮียตามเนี่ยแอบคิดรัยกะนู๋ชีนแน่เลย :sad4:
โฮะ ๆๆๆ ไม่นะจะเกิดศึกชิง ชีนขึ้นหรอ :laugh:
P.S. นู๋ชีนของเจ๊ช่างแสนรู้นัก ><"
-
ชีนดูเสน่ห์แรงเนอะ หวังว่าคงไม่เปลี่ยนใจจากเตไปหาเฮียตามหรอกนะ ไม่งั้นมีเฮแน่ !?!
-
ชอบซียจัง จำทุกอย่างว่าเตชอบไรไม่ชอบไรด้วยอะ :กอด1:
-
พีทกับพี่มีนแปลกๆ แต่ที่แปลกกว่าก็คือเฮียตาม
-
พี่ตามคิดไม่ซื่อกับน้องเขยหรือเปล่าเนี่ยยย :serius2: :serius2:
-
พี่ชายแปลกนะ
มีแผนอะไรปะเนี่ย
-
มันชักแปลกๆแล้วนะ เฮียตามคิดอะไรกับชีนบอกมานะ!
-
ยังไม่หายคิดถึงเลย รอต่อไป
-
เฮียตามชักจะแปลกขึ้นทุกวันๆแล้วนะ
เดาใจแกไม่ถูกจริงๆอ่ะ อะไรของเฮียว่ะ :z3:
-
เฮ้ย :a5: อีพี่ตาม ชักจะกลิ่นไม่ดีแล้ว
อย่านะ อย่าเป็นอย่างที่กลัวนะ
สงสารเต ทนลำบากทุกอย่าง
กว่าจะได้เป็นแฟนกับชีน
แล้วจะมาดราม่า ตอนหลัง
ไม่เอานะคะ คนเขียน อย่าแกล้งคนอ่านนร้าาาาา
-
:laugh:ชักแปลกๆยังไงไม่รู้แล้วแฮะพี่ตาม
คงไม่ได้คิด...อะไรหรอกนะ :m16: o13
-
เฮียตามมมมมมมมมมมมมมมมมม
อย่างนี้ไม่ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เอาๆๆๆๆๆๆ น้าาาาาาา
ชีนของเตน้าาาาาาาาาา เฮียอย่าไปยุ่งของน้องเลยยยยยย
คนแต่งจ๋าาาาาา ช่วยมาต่อ ขยาย อธิบายความจริงหน่อยเร๊วววววววววววววววววว
ว่าจริงๆแล้ว เฮียตามเขาไม่ได้คิดอะไรกับชีนแล้วก็มีคู่ของตัวเองอยู่แล้ว ชิมิ?? อิอิ
-
ว๊ากกก ไม่เอาแบบนี้
เฮีย ขอให้เฮียอย่าหลงผิด เอ๊ย หลงมาชอบชีนเลยนะ
เก็บไว้ให้น้องดีกว่าาา TT
-
อิเฮียตามคิดอะไร
อยู่เนี่ย :really2:
-
ชีน น่ารักอ่ะ จำของที่เตชอบได้ด้วย
โอ้ย เเถมยอมเลือกของที่เตชอบ มากกว่าของที่ตัวเองชอบอีก :o8:
เเต่เฮียตามเเปลกๆเกินไปเเล้วนะ
คิดไรกะชีนป่ะเนี่ย :m16:
-
เมื่อไหร่บอลมันจะจบ ๆ ไปซะทีน้อ
:เฮ้อ:
-
พี่เขยน้องเมียเพื่อนพ่อ?
-
เอ๋! เฮียตามนี่ยังไงยังไงน้าาา คิดไรกะชีนป่ะเนี่ย หรือแค่ยั่วให้น้องพูดความจริงเฉยๆ อะไรยังไง สงสัย สงสัย
-
พี่ตามต้องคิดอะไรกับซีนแน่ๆเลย
โน้วววววววว
เตบอกความจริงไปเลยเชื่อดิ!!
-
>< แวะมาให้กำลังใจคุณดิว ก่อนจะกลับไปอ่านเต-ชีนต่อ(หลังจากอ่านมาได้สามสี่ตอน)ค่ะ
อยากจะบอกว่าชอบเรื่องที่คุณดิวแต่งมาก อ่านแล้วยิ้ม หัวเราะ เศร้า ร้องไห้ ซึม ได้ทุกๆ ตอนจริงๆ
เข้ามาอ่านเรื่องแรกจากโจ๊ก-จูน(สมัครสมาชิกไว้ได้สักพัก แต่ก็ไม่ได้เม้นให้เลย)(ดูเลวมาก ฮา...)
พอตามมาเรื่องนี้แล้วแบบ ไม่ไหวจริงๆ ชอบอย่างที่สุด นั่งยิ้มคนเดียวหน้าจอคอม
จนที่บ้านบ่นๆ กันแล้วว่า "มันเป็นบ้าอะไรของมันเนี่ย" ฮ่าๆๆ
สุดท้ายเลยได้มานั่งเม้นให้กับเรื่องนี้เรื่องแรกแล้วก็เม้นแรกของการเป็นสมาชิกบ้านหลังนี้เลยค่ะ ><~
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะคอยติดตามตลอดๆ และจะแวะมาเม้นให้บ่อยๆ
(รวมถึงโจ๊กจูนด้วยจะแวะไปเม้นบอกความประทับใจกับสองคนนั้นนะคะ ><~)
:L2:
----------------------------------------------------------
ตามทันแล้วเย้ ><~
(ใช้เวลายาวนานมาก ฮา..)
พูดถึงตอนล่าสุด พี่ตามดูพิกลๆ ยังไงอยู่น๊า
แต่คงไม่หรอก อาจจะแค่ทดสอบน้องเขยไปพลางๆ ฮา...
นับถือชีนอดทนได้เยี่ยมมาก ถ้าเป็นตัวเราเอง
อาจจะเหวี่ยงแตกไปตั้งนานแล้ว เอิ้กๆ
-
:o8: :o8: งานนี้จะีการพลิกลอคไรเปล่าเนี้ย 555+ แอบเข้ามาลุ้นนะครับผม ช.ชีน ก็จงอดทนต่อไปนะครับผม :impress2: :impress2:
-
สนุกดี มารอต่อไป :L1: :L1: :L1:
-
ผมว่าพี่ตามต้องเป็นคนจำพวกเดี๋ยวผีเข้าผีออกแน่นอน ตอนดีดีคือผีเข้าไง แต่ตอนนี้ผีคงออกแล้ว แกถึงกลับมาร้ายกาจอย่างเดิมและดูท่าจะเฮี้ยนหนักกว่าก่อนหน้านี้ซะอีก ผมนี่ถึงกับปาดเหงื่อหลายรอบเราะตั้งแต่กลับมาถึงห้อง พี่แกเล่นใช้งานผมไม่หยุดเลย...เฮี้ยนจริงๆ
"มึงขัดห้องน้ำด้วย ห้องน้ำสกปรก"
"พี่ตาม...ภายในสองชั่วโมงนี้พี่ใช้ผมขัดห้องน้ำซัก 10 รอบได้แล้วมั้ง" จะสะอาดไปไหนครับพี่
"แต่ตอนนี้มันสกปรกแล้ว ให้เร็วเลย กูจะใช้ห้องน้ำตอนนี้" ผมเองก็ไม่อยากโวยวายเลยจะไปทำให้มันเสร็จๆไป โวยวายไปก็เท่านั้น พี่แกยอมฟังซะเมื่อไรละ
"เชิญครับคุณพี่ ห้องน้ำสะอาดแล้ว "
"กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ...โครม!!!" ปิดประตูใส่หน้ากูซะงั้น เอ้ออออออออ
ไม่น่าเชื่อเลยว่าสมองของพี่ตามจะคิดเรื่องชั่วๆได้เร็วมากๆ เพราะพี่แกเล่นหาวิธีมาแกล้งผมได้อย่างต่อเนื่อง ไม่มีสะดุดหรือขาดตอนแม้แต่นาทีเดียว แกล้งอย่างโน้นเสร็จก็เปลี่ยนมาแกล้งอย่างนี้ๆ ก็เปลี่ยนไปแกล้งอย่างนั้น ตั้งแต่บ่ายสามโมงจนตอนนี้จะสองทุ่มอยู่แล้ว ผมละยอมพี่เค้าจริงๆ เหงื่อโทรมทั้งตัวเลยตอนนี้ คาดว่าน้ำในร่างกายผมตอนนี้คงไม่มีเหลือแล้ว เพราะมันกลายสภาพไปเป็นเหงื่อจนหมดเกลี้ยง...ทนไวว้ชีน พรุ่งนี้พี่ตามก็จะกลับแล้ว ทุกอย่างก็จะกลับมาเป้นเหมือนเดิม
"มึง....." เสียงนี้ที่ผมไม่อยากได้ยิน มันดังอีกแล้ว อะไรอีกละทีนี้
"อยู่ไหนว่ะ?" พี่แกบ่นงุ้งงิ้งๆไรไม่รู้ต่อ ผมล้มตัวนอนยาวบนโซฟาเลยทีนี้ แกล้งตายไปเลยดีกว่า
พอผมไม่ขานรับพี่แกก็เรียกหนักเข้าไปอีก...เรียกเข้าไป เรียกให้คอแตกตายไปเลยยิ่งดี
"มุดหัวอยู่ไหนวะ มึง มึง...มึ้งงงงงงงง....อ้าวมานอนตายอยู่นี่เอง" ไม่ได้ตายแค่แกล้งตายเฉยๆเว้ย
"ฆาตกรรมมันเลยดีมั๊ย หลับขนาดนี้มันไม่รู้ตัวหรอก หึหึหึ" พี่แกก็มีมุมฮาเหมือนกันนะ อย่างตอนนี้ไง พูดคนเดียวก็เป็น ถามเองตอบเอง
"ใจเสาะวะ...แกล้งแค่นี้ก็เกือบตายแล้ว โธ่ กระจอกวะ อ่อนอีกต่างหาก" พี่ใช้คำว่า 'แค่นี้' เหรอครับ พี่ทรมานผมมาสองวันเต็มๆ แล้วคุณพี่ยอมรับแล้วใช่มัียว่าคุณพี่แกล้งผมจริงๆ......ฟุบ!!!! โซฟาข้างตัวผมยุบตัวลง แสดงว่าพี่ตามต้องมานั่งข้างๆผมแน่ๆ ...ผมรับรู้ถึงไออุ่นจากร่างกายของอีกคน ออ พี่ตามมานั่งตรงข้างงลำตัวผมพอดีนี่เอง พี่แกคิดจะทำอะไรอีกละ
"ถ้ากูเอาหมอนอุดปากอุดจมูกมึง มึงจะตายแบบทรมานมั๊ยนะ?" เอ๊ย พี่เอาจริงดิ เริ่มกลัวๆ
"กูรู้ว่ามึงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่จะโทษกูฏ้ไม่ถูก ต้องโทษหนังหน้ามึงเองที่ดันไปคล้ายกับคนที่ทำให้กูแค้น ถึงกูจะจำไม่ได้ว่ามันคนนั้นคือใครก็ตาม..." อย่างนี้ก็มี แค้นเค้า แต่กลับจำเค้าไม่ได้...แต่ก็น่ารักดี
"แต่มึงรู้ตัวมั๊ยว่ามึงก็ทำให้กูรู้สึกดีได้เหมือนกัน อาจเป็นเพราะมึงยอมกูทุกอย่าง คนอย่างกูไม่ชอบใครมาขัดใจ...เอาเป็นว่าถ้าคราวหน้ากูกับมึงยังเจอกันอีก กูจะแกล้งมึงให้น้อยกว่านี้ละกัน หึหึหึ" ผมก็ดีใจนะที่ทำให้พี่รู้สึกดีได้ แต่มันจะดีมากพอที่พี่จะยอมยกน้องชายของพี่ให้ผมรึเปล่าละ....โซฟายกตัวขึ้นนิดหน่อยแสดงว่าพี่ตามลุกออกไปแล้ว..............ทันใดนั้น!!!!!!!!!!!!!!!
"ฮั่กฮั่กฮั่กฮั่กฮั่กฮั่กฮั่กแค่กแค่กแค่กแค่กแค่กแค่ก" หายใจไม่ออก
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"พี่ตา...ตาม...ปล่อย" ผมดิ้นพร่านเลยเพราะพี่แกเล่นเอาหมอนมาอุดปากกับจมูกผมจริงๆนะสิ หายใจไม่ออกเลยงานนี้
"ฮ่าๆๆๆๆ" พี่สนุก แต่ผมกำลังจะตายนะ
ก่อนที่ผมจะขาดอากาศหายใจตายไปจริงๆ พี่แกก็ยอมเอาหมอนออกไป ผมรีบหายใจเข้าปอดทันที...อื้อออออ ค่อยยังชั่วหน่อย หัวหมุนติ้วๆเลย
"หึหึหึ..." ยังมีหน้ามาขำอีกนะ
"เล่นอะไรบ้าๆนะพี่ ถ้าผทขาดอากาศตายไปจริงๆ จะทำไง" แค่กๆๆๆหายใจเร็วไปหน่อย สำลักเลย
"เอาน่า....." พี่แกเอามือมาลูบหลังผมเบาๆ "ถ้ามึงขาดอากาศจริงๆ กูจะเอาอากาศของกูให้มึงเอง"
"..........." หมายความว่าไง? ผมมองหน้าพี่ตามแบบงงๆ แต่พี่แกก็ไม่ตอบอะไร ได้แต่หัวเราะหึหึหึในคอ มือก็ลูบหลังเบาๆไม่หยุด
"ถ้าพี่ไม่มีอะไรจะแกล้งผมแล้ว ผมกลับบห้องนะ เหนื่อยโคตร"
"ยังกลับไม่ได้"
"ทำไม!!!!" ผมยืนขึ้นเลยทีนี้ จะแกล้งอะไรอีก คราวนี้ผมไม่ยอมแล้วนะ
"กูมีของจะให้"
"ห๊า!!!!" ไม่อยากจะเชื่อ
"แต่มึงต้องทำอะไรอย่างหนึ่งให้กูก่อน" นั่นไงว่าแล้ว
"งั้นผมไม่เอาก็ได้ กลับได้ยัง?"
"แต่กูจะให้ แล้วมึงก็ต้องรับด้วย" เฮียแกไม่ชอบให้ใครขัดใจจริงๆด้วย
"จะให้ผมทำอะไรว่ามา" อย่างที่บอกขัดไปก็เท่านั้น ยอมๆไปจะได้จบ
"นั่งก่อนดิ" พี่ตามดึงผมให้ลงนั่งที่เดิม "พ่อกูตายตั้งแต่กูยังเด็ก ตอนที่ท่านมีชีวิตท่านก็ทำงานตลอดก็เพื่อครอบครัวเรา แต่ท่านจะมีเวลาให้เราสามพี่น้องเสมอในช่วงอาหารเช้ากับเย็น ช่วงเวลานั้นคือช่วงที่กูมีความสุขที่สุด แต่ความสุขของกูก็สั้นไป สั้นจนกูคาดไม่ถึง................กูมีอะไรที่อยากจะทำอะไรกับพ่ออีกตั้งมากมาย แต่กูก็ไม่มีโอกาสได้ทำ" ผมไม่เข้าใจว่าพี่ตามจะพูดเรื่องนี้กับผมทำไม แต่ผมก็นิ่งเพื่อรอฟัง....ถึงแม้ผมจะไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ แต่ถ้าวันไหนที่ผมคิดถึงหรืออยากเจออยากได้ยินเสียงพวกท่าน ผมก็ยังสามารถทำได้ แ่สำหรับพี่ตามและพ่อของเค้าไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว
"ไม่เป็นไรนะพี่ อย่างน้อยพี่ก็ยังแม่ มีพี่ชายแล้วก็น้องชาย พี่ไม่ได้อยู่คนเดียว" ผมตบไหล่พี่ตามเบาๆ เพื่อบอกให้รู้ว่าแม้แต่ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้อยู่คนเดียว พี่ยังมีผมอยู่ข้างๆอีกคน
"ไม่อยากพูดคำนี้หรอก แต่ก็ขอบใจนะ" ยังมีท่าอีก...พี่แกพูดเสียงอู้อี้เพราะมือทั้งสองข้างปิดหน้าอยู่ ผมว่าพี่ตามคงไม่อยากให้ผมเห็นตาแดงๆของแกแน่ๆเลย
"พี่ตามจะให้ผมทำอะไรละ?....อย่ายากนักนะเพราะผมไม่ใช่ซูเปอร์แมน"
"มึงมีดีกว่านั้นอีก......."
"หืม?"
"ตอนกูเด็กๆกูชอบไปนั่งที่สนามเด็กเล่นบ่อยๆ กูมักจะเห็นเด็กผู้ชายขี่หลังพ่อของเค้าแล้วก็วิ่งเล่นกันไปมาสนุกสนาน กูอยากทำอย่างนั้นบ้าง แต่กูไม่เคยได้ทำเลย" จ้องหน้าผมไมอ่ะ อย่าบอกนะว่า
"พี่ล้อผมเล่นใช่มั๊ย?" ก็ตัวพี่อย่างควายสเปนเลยนะ
"มึงทำให้กูไม่ได้" กดดันเข้าไป จ้องตาผมเข้าไป
"ก็พี่ไม่ใช่เด็กแล้ว"
"สรุปมึงไม่ยอม" จะบ้าตาย แล้วพี่จะจ้องหน้าผมไรนักหนา กดดันเว้ย
"พี่ตาม มัน......"
"พอ...มึงกลับไปได้แล้ว" นั่นเดินหนีเป็นเด็กเลย แล้งยังงอนอีก
"พี่ตาม..." ผมคว้าแขนพี่แกไว้ทัน
"..........." พี่ตามไม่พูดอะไรแต่ก็ยอมหยุดเดินต่อและหันหน้ากลับมาทางผมด้วย
"ขึ้นมาสิ..." ผมย่อตัวลงนิดหน่อยเพื่อให้พี่ตามขึ้นหลังได้สะดวก
"เร็วสิพี่...ผมย่อเข่าจนเมื่อยแล้วนะ" ผมเร่งอีกครั้ง............และผมก็รู้สึกได้ว่ามีตัวอะไรมาเกาะบนหลังและรอบคอผมก็โดนคล้องเอาไว้ หลังกูจะเดาะมั๊ยวะ....หนักโคตร
"พี่กินควายเข้าไปทั้งตัวรึไง หนักชิปเป๋ง" ผมเริ่มออกเดินช้าๆ
"พูดมากอยู่ได้ วิ่งให้เร็วเลย" ผมรับรู้ได้ถึงแรงกระชับรอบคอมากขึ้น...เริ่มละนะ
แล้วการขี่ม้าในห้องก็เริ่มขึ้น พี่ตามขู่ผมให้ผมวิ่งไปหน้าถอยหลัง เลี้ยวซ้าย ปาดขวา แกทำเหมือนผมเป็นรถบังคับกันเลยทีเดียว
เดี๋ยวให้กระโด
เดี๋ยวให้ย่อตัว
พี่แกหัวเราะเสียงดังมาก สนุกสุดเหวี่ยง
ส่วนผมนี่แทบกระอักเลือดตายกันเลยทีเดียว หายใจไม่ทัน เหนื่อยโคตรเหนื่อย
"ว ิ่งๆๆๆๆ กระโด ซ้าย ก็บอกให้ซ้ายไง อ้าวๆจะไปขวาอีกแล้ว กูบอกให้ซ้ายไง" ผมอยากจะบอกใจแทบขาดว่า 'กูไม่ได้จะเลียงซ้ายโว้ย แต่กูเซ เซนะรู้จักมั๊ย' แต่พูดออกไปไม่ได้ เก็บแรงไว้หายใจดีกว่า
"ย่อ ย่อย่อแล้วกระโดดเลย.....ถอยหลังงงงงงงง...หมุนๆๆๆๆ.....เลี้ยววววววว....ฮ่าๆๆๆๆๆ" เหงื่อผมจะท่วมห้องอยู่แล้วนะ พอได้ยัง
"วิ่งให้เร็วเลย เร็วอีก เร็วอีก กว่านี้อีก.....โว้วววววววววววให้ตรงทางหน่อยซี้....โว้ววววววจะชนโซฟาแล้ว....ย้ากกกกกก เลี้ยวซ้าย วู้ ปลอดภัย" ดูท่าพี่แกจะสนุกมากจริงๆ หัวเราะไม่หยุดเลย แต่ผมจะตายแล้วนะ สงสารเหอะ
"ชีน.....ช้าๆนะ พากูเดินรอบห้องช้าๆ" แรงกระชับรอบคอผมเพิ่มขึ้นอีกแล้ว และไหล่ขวาผมก็รู้สึกถึงน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น พี่ตามเกยคางตัวเองที่บ่าผมไง
"ขอบใจนะ ที่ทำให้ฝันกูเป็นจริงซะที มันรู้สึกดีมากๆเลยนะ ก็ว่าทำไมเด็กๆเหล่านั้นถึงได้หัวเราะเสียงดังขนาดนั้น เพราะมันมีความสุขมากมายขนาดนี้นี่เอง...ขอบใจจริงๆ กูจะจำวันนี้เอาไว้ กูจะไม่ลืมเลย กูสัญญา"
"..........." ผมไม่ตอบออะไรได้แต่หันไปยิ้มตอบเบาๆ พี่ตามก็ยิ้มตอบกลับมาเหมือนกัน รอยยิ้มของพี่ตามเหมือนของเตมากๆ มากจนผมใจสั่น เลยต้องรีบหันหน้าหนี จังหวะนั้นผมเสียการทรงตัวนิดหน่อย มือเลยไปครูดกับฝาผนังค่อนข้างแรงเลยทีเดียว....แสบ
"เป็นไรรึเปล่า?"
"ไม่เป็นไร"
"แต่กูเห้นว่ามือมึงครูดกับฝาผนังเมื่อกี้ แรงด้วย วางกูลง"
"ผมพาพี่เดินวนอีกรอบละกันนะ"
"ไม่ต้องแล้ว กูสนุกมากพอแล้ว วางเหอะมึง"
"คราวนี้ผมขอเป็นคนตัดสินใจเองนะ" ผมพาพี่ตามเดินช้าๆ จากตอนแรกที่รู้สึกว่าพี่ตามตัวหนักมากๆ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆ
"พี่ตาม?"
"ว่า?"
"ถ้าผมจะขออะไรพี่สักอย่าง พี่จะให้ผมมั๊ย?"
"ก็ต้องดูก่อนว่าสิ่งที่มึงขอคืออะไร"
"สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่พี่ตามรักาก และผมเองก็รักมากไม่แพ้พี่ตามเหมือนกัน"
"พูดมาเลยตรงๆดีกว่า....กูไม่ชอบอ้อมโลก เหนื่อย"
"ผมอยากจะขอ.....ผลั่ก" จู่ๆประตูก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างของเตที่ยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น ส่วนผมกับพี่ตามก็นิ่งเหมือนกัน
แต่ดูเหมือนว่าพี่ตามจะได้สติก่อนใครเพื่อน จึงกระโดดลงจากหลังผม
"เแ้งกลับมาแล้วเต แล้วกินไรมารึยัง?" แต่ทุกอย่างก็ยังคงเงียบหลังจากที่พี่ตามพูดจบ ผมไม่เข้าว่าเตเงียบเพราะอะไร แต่จากสายตาผมอ่านมันได้ว่าเตสงสัย แต่สงสัยอะไร
"สองคนทำอะไรกัน?" นั่นคือคำถามของเต คำถามที่ทำเอาผมถึงกับงง มันหมายถึงอะไร แล้วเตกำลังคิดอะไรอยู่
"เฮียอยากเล่นขี่ม้า เลยบังคับชีนให้มาเป้นม้าให้หน่อย" ผมเต็มใจเองต่างหาก
"เฮียเล่นบ้าอะไรของเฮียอ่ะ!!!!! เฮียทำกับชีนเกินไปแล้วจริงๆ เฮียทำอย่างนี้ได้ยังไง" เตมาเปHนชุดเลยครับคราวนี้ ไหนบอกให้กูใจเย็น อดทน แต่ไหงมันกลับเป็นคนระเบิดซะเอง
"เต...ใจเย็นๆดิมึง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย อีกอย่างกูก็สบายดี ไม่ได้เป็นไรซะหน่อย ใจเย็นๆนะ"
"พอเลยชีน!!!!มึงยอมมากเกินไปแล้ว แล้วเฮียก็ทำมากเกินไปด้วย"
"เฮียทำอะไรที่เอ็งบอกว่ามากไป!!!" อ้าว พี่ตามเสียงดังบ้างแล้ว ผมมองเตที พี่ตามที ห้ามฝ่ายไหนจะได้ผลกว่ากันละทีนี้
"เฮียแกล้งชีนตั้งขนาดนี้เฮียยังบอกว่าเฮียยังไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ....แล้วนี้..." เตยกมือผมข้างที่เจ็บขึ้นมา "ชีนถึงกับเลือดตกอยางออกขนาดนี้...เฮียยังบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ"
"........" พี่ตามเงียบ ผมรู้ว่าพี่ตามไม่ได้ตั้งใจทำให้ผมเจ็บผมไม่ได้โกรธพี่แกซักนิดเลย
"ทำไมไม่พูดต่อละเฮีย...พูดอีกสิ เถียงอีกสิ ทำให้คนอื่นเจ็บนี่คือความสุขของเฮียใช่มั๊ย!!!!" มันมากไปแล้ว
"พอ!!!!!...เต มึงเลิกขึ้นเสียงกับพี่มึงได้แล้ว นั่นพี่มึงนะ!!!!! ต่อให้พี่ตามทำเรื่องร้ายแรงกว่านี้ แต่มึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปตะคอกแบบนี้ เค้าเป็นพี่มึง" ผมทนไม่ได้จริงๆ ผมรู้ว่าเตเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่พี่ตามขนาดนี้ ส่วนพี่ตามก็ได้แต่นิ่งให้น้องชายตะคอกใส่อยู่ได้...ผมแค่อยากจะเบรคอารมณ์ของเตก็เท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่เตเลย...แต่ดูเหมือนเตจะไม่คิดเหมือนผมซะแล้ว
"ชีน....กูเป็นห่วงมึง แต่มึงกลับหาว่ากูโวยวาย...มึงกลับมาตะคอกใส่กู...กูแค่ห่วงที่มึงเจ็บ กูผิดมากเหรอ?"
"กูไม่เจ็บเลยเต ไม่เจ็บเลยจริงๆ มึงไม่ต้องห่วงนะ" ผมพูดด้วยเสียงที่อ่อนลงมากๆ
"เฮียไม่ได้ตั้งใจ" ผมไม่รู้ว่าพี่ตามพูดกับเตหรือพูดกับผมกันแน่ แต่สายตาของพี่ตามจ้องอยู่ที่มือผมที่เตจับอยู่หรือแกอาจจะตั้งใจดูแผลผมอยู่ก็ได้...ผมไม่รู้เลยจริงๆ
"เต ใจเย็นๆ พี่ตามไม่ได้ตั้งใจทำให่กูเจ็บหรอก มันเป็นอุบัติเหตุ....กูเต็มใจให้พี่ตามขี่หลังเอง....กุไม่อยากให้มึงกับพี่ตามต้องมาทะเลาะกันเพราะกู....กูขอร้องนะ"
"แต่ที่มึงต้องมาลำบากอย่างนี้ก็้เพราะกูนะ กูแค่ห่วงมึง กูผิดเหรอ" นั่นไง มันตาแดงๆแล้ว น้ำตาคลอด้วย.....ผมผิดเองแหละที่เผลอเสียงดังใส่มัน
ผมดึงมันมากอดและลูบหัวขึ้นลงเบาๆ เตเองก็เบียดตัวเข้าหาผม
พี่ตามมองผมกับเตใหญ่เลย แต่ตอนนี้ผมสนใจความรู้สึกเตมากกว่าอะไรทั้งนั้นแล้ว
"กูขอโทษนะเตที่กูเสียงดังใส่ กูไม่ได้ตั้งใจ" มันพยักหน้ากับบ่าผมเบาๆ
"นี่มันเรื่องอะไรกันเต!!!!" พี่ตามกระชากตัวเตจนปลิวจากอกผมไปเลย
"พี่ตาม...ปล่อยเตนะ" ก็พี่ตามบีบข้อมือเตซะเป็นรอยเลย
"เฮีย....ผมขอโทษ"
"เอ็งขอโทษเรื่องอะไรเต เอ็งบอกเฮียมาเลยนะ บอกให้บอกไง บอกสิ" พี่ตามเขย่าตัวเตจนหัวสั่วหัวคลอนเลยทีเดียว ผมทนไม่ได้เลยผลักพี่ตามออกไป
"มึงอย่าเสือก นี่เรื่องของกูกับน้องกู ว่าไงเต จะบอกเฮียได้ยัง" พี่ตามว่าพลางกดไหล่เตอย่างหนัก จนเตถึงกับหน้าเบ้ แต่พอผมจะเข้าไปช่วยก็โดนเตกันออกมา นี่ผมทำอะไรไม่ได้เลยใช่มั๊ย
"เฮียอยากรู้มั๊ยว่าทำไมผมกับชีนถึงสนิทกันมากขนาดนี้ ทำไมชีนถึงมาที่ห้องผมได้บ่อยๆ ทำไมผมต้องแคร์ชีน ทำไมชีนต้องยอมเฮียสารพัด"
"อย่ามาอ้อมค้อมเต บอกเฮียมา"
"ผมกับชีน เราคบกัน เราเป็นแฟนกัน เรารักกัน" เตพูดออกไปแล้ว....ผมนี่ถึงกับหลับตาเพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของเตที่ไหลระหางตาทั้งสองข้าง
"ไม่จริง...." พี่ตามรำพึงเบาๆกับตัวเอง มือตกข้างลงตัว
"เรื่องจริงครับเฮีย ผมรักชีน รักมาก....ผมขอโทษที่ทำให้เฮียต้องผิดหวัง ผมขอโทษจริงๆ" พี่ตามไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ได้แต่เดินหันหลังเข้าห้องนอนและปิดประตูไปเท่านั้น
ส่วนเตนี่ถึงกับทรุดลงบนพื้นก้มหน้าร้องไห้โฮเลย
ผมรู้แล้วครับว่ารักเรามันไม่ง่ายเลย ไหนจะสู้กับตัวเอง ไหนจะสู้กับครอบครัว สังคมรอบตัว มันไม่ง่ายเลยจริงๆ....เพราะฉะนั้นผมไม่โทษหรือโกรธพี่ตามเลยถ้าพี่เค้าจะไม่ยอมรับ...ผมไม่พูด เตไม่พูด ได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาบนโซฟา แต่ผมสัญญากับตัวเองแล้วว่าผมจะไม่ยอมให้รักครั้งนี้ของผมต้องจบลงเหมือนครั้งแรก ผมยอมจบรักครั้งแรกเพราะผมรักเค้าข้างเดียว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ผมไม่ได้รักเค้าข้างเดียวอีกแล้ว แต่เรารักกัน
"เจ็บมั๊ย?" เตกุมมือข้างที่เจ็บของผมไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของมัน
"เจ็บไท่ามึงตอนนี้หรอก"
"จุ๊บ.....หายเจ็บยัง?" มันก้มลงจูบตรงรอยแผลที่เลือดเริ่มแห้งจับตัวกันแล้ว
"กูหายเจ็บตั้งแต่มึงถามว่ากูเจ็บมั๊ยแล้วแหละ"
"ถ้ามึงหวานอย่างนี้ในตอนอื่นนะ กูคงจะยิ้มได้มากกว่านี้นะชีน แต่ตอนนี้มันแน่นไปหมดแล้วในตัวกู"
"ตอนนี้มึงก็ไม่ได้ดูแย่นิ...น่ารักกว่าเดิมซะอีก" ผมขยี้หัวมันเบาๆ นั่นแหละมันถึงพอยิ้มออกมาได้บ้าง
"ขอบใจนะที่ยังอยู่ข้างๆกู...ขอบคุณนะชีน"
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก...กูแค่อยู่ในที่ที่เป็นของกูเท่านั้นเอง..." มันยิ้มตาหยีเลยทีนี้...น่ารักว่ะ ผมอดใจไม่ไหวเลยกดหอมแก้มมันไปแรงๆทีหนึ่ง
"
-
ผลั่ก!!!!!!" ประตูห้องนอนถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของพี่ตามที่เดินออกมาช้าๆแต่มั่นคง
เราสามคนนั่งล้อมวงกัน แต่ยังไม่มีใครยอมพูดอะไรออกมาซักที ผมรู้ทุกคนต่างก็อึกอัด...พี่ตามโกรธ...เตรู้สึกผิด อยากขอโทษ....ผมไม่อยากให้คนที่ตัวเองรักเสียใจ
"ตั้งแต่เมื่อไร" พี่ตามยอมพูดเป็นคนแรก
"ตั้งแต่ต้นปิดเทอม"
"มึงเป็นผู้ชาย มันเป็นผู้ชาย?"
"ครับ ผมเป้นผู้ชาย ชีนเป็นผู้ชาย แต่เราเป้นผู้ชายในแบบของเรา แบบที่เราสามารถคบกันได้ รักกันได้และอยู่ด้วยกันได้"
"เกย์? กระเทย? รักร่วมเพศ? ผิดเพศ?"
"ก็แค่คนรักกันเท่านั้นเองครับพี่ตาม...ไม่เห็นต้องมองให้มันยุ่งยากเลย ก็แค่คนสองคนใจตรงกันและตกลงว่าจะรักกันเท่านั้นเอง "
"ถ้านั่นคือคำนิยามที่เฮียมอบให้กับความรักของผมกับชีน ผมก็ยินดีรับ ถ้าเฮียจะยอมรับความรักครั้งนี้ของเรา....ต่อให้เฮียจะเรียกผมว่าเอเลี่ยน มนุษย์ต่างดาว สัตว์ประหลาดหรืออะไรก็ตามแต่ ผมยอมรับได้ทั้งหมด ถ้านั่นทำให้ทุกคนรู้ว่า เรารักกัน" เตหันมามองหน้าผมในตอนท้าย แฟนผมโคตรเท่เลย มันได้ใจผมไปเลยเต็มๆ
"พลั่ก!!!!" จู่ๆพี่ตามก็ต่อยเตจยหน้านี้หันไปชนกับพนักพิงโซฟาเลยทีเดียว เลือดซึมด้วย เกินไปแล้วนะโว้ย!!!!
"ชีน ชีน อย่า กูไม่เป็นไร กูไม่เจ็บ "
"แต่เค้าต่อยมึง ปากมึงเลือดออก...กูยอมไม่ได้"
"เฮียมีสิทธิ์ เฮียเป็นพี่กู....มึงนั่งลงก่อนนะ" ถึงผมจะขัดใจ แต่ก็ไม่อยากขัดใจในตอนนี้ เลยยอมนั่งลง
"แล้วทำไมมึงถึงเพิ่งมาบอก....ทำไมไม่บอกกู เราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ?..."
"ผมกลัว กลัวทุกคนจะผิดหวัง กลัวทุกคนจะโกรธ เสียใจ รับไม่ได้กับความรักครั้งนี้ของผม...ผมแค่อยากขอเวลา"
"งั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วสิ..."
"เฮีย ผมขอโทษที่ไม่ด้บอกเรื่องนี้ ผมก็อยากจะบอก แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เริ่มจากตรงไหน"
"มึงคิดว่าถ้ามึงบอกกับทุกคนว่ามึงรักกับผู้ชาย แล้วทุกคนจะหันหลังให้มึง ทิ้งให้มึงอยู่คนเดียวงั้นสิ"
"ผมแค่กลัว"
"กูจะบอกให้นะเต ต่อให้มึงเป็นฆาตกร ค้ายาบ้า หรือมึงจะไปรักกับเอเลี่ยนนนอกโลก กูก็จะอยู่กับมึง อยู่ข้างๆมึง กูไม่มีทางหันหลังให้มึงเด็ดขาด เพราะอะไรมึงรู้มั๊ย เพราะกูเป็นพี่มึง และมึงก็เป็นน้องกู...ทีนี้มึงเข้าใจยัง?"
"เฮีย ผมขอโทษ" น้ำตาเตไหลอีกแล้ว แต่คราวนี้ไม่มีเสียง
"กูโกรธมึงมาก โกรธที่มึงดูถูกความรักของกู โกรธที่มึงไม่เชื่อใจกู โกรธที่มึงไม่เชื่อในความเป็นสายเลือดเเดียวกันของเรา"
"เฮีย....ผมขอโทษ....โกรธผมนะ แต่อยาเกลียดผมเลย....ผมรักเฮียนะ" เตโผเข้ากอดพี่ตามเต็มกอดเลย พี่ตามนี่ถึงกับหงายหลังชนโซฟาเลยทีเดียว พอตั้งตัวได้พี่ตามก็กอดเตตอบเบาๆ
"เฮียก็รักเอ็งนะเต รักมาก เอ็งเป็นน้องชายคนเดียวของเฮีย ต่อให้เอ็งทำอะไรมากกว่านี้ เอ็งก็ยังเป็นน้องเฮีย น้องชายของเฮียคนเดียวตลอดไป"
"อืมๆๆๆ" เตมันพยักหน้าเป็นจังหวะสามช่าเลยทีเดียว...หึหึหึหึ
"ทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดใช่มั๊ย"
"แหะๆๆๆๆๆๆ"
"มันน่านัก...ทั้งไอ้ต่อ ไอ้จอมนี่ใช้ไม่ได้เลย"
"ส่วนมึง..." อ้าวพอเตผละตัวออกมา พี่แกเล่นผมเลยครับ อ้าวๆๆๆแล้วนั่นเฮียจะลุกมาหาผมทำไมครับ
"ครับ" ยืนค้ำหัวกูเลยนะ
"ปากอมอะไรไว้ ทำไมไม่ยอมพูด ยอมให้กูแกล้งอยู่ได้ โง่รึไง!!!"
"กรรมคงตามทันมั้ง ก็ผมเคยทำกับน้องชายของพี่ไว้เยอะนิ"
"นี่มึงกล้ารังแกน้องชายกูเหรอ?" ท่าจะหวงน้องจริงๆ
"พี่ตามใจเย็นน่า....ต่อให้ผมแกล้งน้องชายพี่แค่ไหน มันก็ไม่เท่าที่พี่ทำกับผมหรอกน่า..."
"จริงมั๊ยเต?" แน่ะ มีหันไปถามเพื่อเพิ่มความมั่นใจอีก
"จริงสิเฮีย...." ขอบคุณนะครับเต กูรักมึงจริงๆ
"พลั่ก!!!!!" หน้าหันเลยกู คอเคล็ดด้วยมั๊ยเนี่ย หมัดหนักชิบ....โอ๊ย
"หมัดนี้สำหรับที่มึงไม่ยอมบอกความจริงกับกู...ส่วน....พลั่ก!!!"
"...." เมื่อกี้หันซ้าย คราวนี้หันขวา แถมคราวนี้พี่แกยังจับคอเสื้อผมไว้ด้วย
"หมัดนี้สำหรับที่มึงทำให้.........."
"ผลั่ก!!!!!" ประตูหน้าห้องเปิดอีกแล้ว
พวกเราสามคนหันขวับไปทางเดียวกัน...แล้วก็
"มีน!!!!!!!!!" เสียงผมเองแหละ มาได้ไงวะ มาได้จังหวะซะด้วย ก็มีนนี่หวงน้องระดับแอดวานซ์อย่างแรง......อ้อ ไอ้พีทพามานี่เอง ก่อนที่ผมจะคิดอะไรได้มากกว่านี้
"ปล่อยน้องกูเลยนะไอ้เชี่ย..." มีนเข้ามาผลักพี่ตามจนกระเด็นหลุดจากตัวผม มีนก็กระเด็นเหมือนกันเพราะทุ่มตัวสุดแรง...ไม่ได้ดูตัวเองเล้ยนะมีน ถึงจะสูงไล่ๆกัน แต่มีนบางกว่าพี่ตามมาก
"ชีน มึงเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหน แล้วทำไมปล่อยให้ไอ้บ้านี่ต่อยเอาได้ โง่รึไง" เหมือนกันเดี๊ยะ
"มีนมีน พอก่อนๆ.....แล้วนี่มีนมาได้ยังไง ทำไมไม่บอกชีนก่อน" มองไมพี่ตาม อึ้งละสิที่เห็นผมพูดกับพี่ชายอย่างนี้ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะครั้งแรกที่ไอ้พีทเห็นมันก็อึ้งแบบนี้เหมือนกัน....ผมรวบมือมีนไว้เพราะพี่แกเล่นจับเล่นสำรวจไปทั่วผมเลยนะสิ
"ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นตอนนี้คือ ไอ้หน้าหมานี้เป็นใคร แล้วมีสิทธิ์อะไรมาต่อยน้องกู น้องกู กูรังแกได้คนเดียว คนื่นห้าม...." นั่นมีหันไปตะคอกพี่ตามด้วย เค้ากลัวตายเลยมีน
"มีนมีน ใจเย็นก่อนนะ นี่พี่ตามพี่ชายเตเอง.....ส่วนเฮียนี่มีนพี่ชายของชีน" ระหว่างที่เตกำลังกล่อมสองคนนั้นอยู่ผมก็รีบไปดึงไอ้ตัวการที่ยืนแอบอยู่ข้างประตูทันที
"มีนจะมาที่นี่ทำไมมึงรู้แต่กูไม่รู้วะ"
"ก็...ก็พี่มีนบอกว่าจะมาเซอไพรส์มึง....ห้ามกูบอกมึงด้วย...กูผิดด้วยเหรอชีน" ขอร้องอย่าเยอะ
"แล้วเป็นไง เซอไพรส์มึงมั๊ยละ?"
"โคตรเซอไพรส์เลยมึงเอ๊ย"
"เอาเหตุการณ์ตรงนี้ก่อน แต่มึงรอดยากแน่ไอ้พีท กุเอามึงหลังอานแน่"
"เชี่ยชีน....กูไม่ยอมมึงง่ายๆหรอก....มึงจะนอกใจเฮียมาหากูเหรอ" ยังจะเล่นอีกนะมึง
"กูหมายถึง กูกระทืบมึงจมดินแน่"
"อ้อ.......เหรออออออออออออออ" กูคบมึงเป้นเพื่อนได้ไงวะ
"เตออกจะน่ารัก นิสัยดี ไม่น่ามีพี่ชายป่าเถื่อน สถุล ถ่อย มีสมองเท่าเม็ดงาเลยจริงๆ"
"มึงด่ากูเหรอไอ้แผ่นเรียบ" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ พี่ตามด่าได้ตรงประเด็นเป๊ะมาก
"เชี่ย มึงปากหมา!!!!!!!" ก่อนที่เรื่องจะไปกันมากกว่านี้ ผมกับเตเลยแยกสองคนนี้ออกจากกันแยกกันไปอยู่คนละมุมห้อง
ผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้มีนฟัง มีนนี่แทบจะพ่นไฟเผาห้อง ด่าว่าพี่ตามสารพัด
"พลั่ก!!!!" นั่น ว่าพี่ตามป่าเถื่อน แต่ตัวเองดันวิ่งไปต่อยหน้าเค้าเฉ้ย
"มึงต่อยกูทำไม!!!!"
"ก็มึงต่อยหน้าน้องกูทำไมอ่ะ ป่าเถื่อนแล้วยังใจแคบอีก ขาดความรักความอบอุ่นรึไงถึงเห็นคนอื่นมีความรักไม่ได้ อยากเห็นน้องตัวเองอยู่คนเดียวไปจนตายรึไง ผู้ชายกับผู้ชายรักกันแล้วมันผิดตรงไหน เค้ารักกันเอากันบนหัวมึงรึไง ใจนะให้มันกว้างหน่อย ถ้าเค้ารักกันแล้วมีความสุขเราก็ควรยินดีกับเค้าด้วยไม่ใช่เหรอในฐานะคนในครอบครัวเดียวกัน แต่ถ้าวันไหนที่เค้าทุกข์แล้วเราจะยื่นมือเข้าไปช่วยมันก็ไม่สายไปหรอก กูมีน้องชายคนเดียว มึงก็มีน้องชายคนเดียว ถ้ามันสองคนเลือกที่จะรักกันแล้ว เราก็ต้องยอมรับ..ชีวิตของเค้าเค้าก็ต้องเลือกทางเดินของเค้าเองจะสุขจะทุกข์ก้ต้องให้เค้าเลือกเอง...เฮือกกกก" อันหลังนี้มีนหายใจไม่ทันครับถึงกับสำลัก คงกลัวพี่ตามแย่งซีนพูดมั้ง
"พูดยาวซะขนาดนี้ เหนื่อยอะดิ" พี่ตามถาม แต่ไม่รู้ว่าถามทำไมเหมือนกัน
"เหนื่อดิ ถามโง่ๆ"
"แล้วจะพูดให้ยาวให้เหนื่อยทำไมวะ"
"ก้กลัวควายอย่างมึงจะไม่เข้าใจไง"
"แล้วกูพูดไรซักคำรึยัง กูห้ามไม่ให้น้องมึงกับน้องกูคบกันเหรอ กูพูดแบบนั้นรึยัง?"
"มันพูดยัง?" มีนหันมาถามผม ถามเต แล้วก็ไอ้พีท ซึ่งพวกเราทุกคนต่างพร้อมใจกันส่ายหน้า
"กูยังไม่ได้พูดไรเลย มึงมาถึงก็ใส่เอาๆ ทั้งที่ยังไม่ทันรู้เรื่องไรเลย"
"ก็กูเห้นเต็มตาว่ามึงกำลังต่อยน้องกูอยู่นิ"
"สมองนะเค้ามีไว้ให้คิด ไม่ได้มีไว้ให้รกกะโหลกเฉยๆ"
"นี่มึง!!!!!"
"หุบปากแล้วฟังกูพูดบ้าง....กุรักน้องกูมาก ถ้าน้องมึงรักน้องกูจริงทำให้น้องกูมีความสุขได้ กูก็ไม่ได้ว่าไรซะหน่อย เพราะมันไม่ได้มาเอากันบนหัวกูไง...."
"มึง!!!"
"กูยังพูดไม่จบ.....กูรู้ว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้ บางครั้งมันก็มาทั้งที่เราไม่รู้ตัวหรือไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ....กูไม่ได้โง่ขนาดแยกแยะไม่ออกหรอก....ถ้ารักบังคับกันได้ทุกคนบนโลกคงสมหวังกันหมดแล้ว โวะ แล้วนี้กูมาพล่ามอะไรให้คนอย่างมึงฟังด้วยวะ"
"คนอย่างกูแล้วทำไม ห๊า.....คนอย่างกุทำไม มึงพูดให้ดีดีนะ" มีนกระชากคอเสื้อพี่ตามจนหน้าที่แทบจะชนกันเลย...แต่ดูท่าพี่จะก้มลงมาไม่ใช่เล่นเลยนะนั่น....จะมีวางมวยกันมั๊ยวะ
"........." ทำไมพี่ตามมองหน้ามีนแบบนั่นด้วย
"มองกูทำไม..กูบอกว่าห้ามมองไง้...."
"กูจำมึงได้แล้ว ไอ้มีน ไอ้มีนภัทร เด็กโรงเรียน!@#$%^&* มึงแย่งเด็กกู" อ้าวๆๆๆๆ ยื้อกันไปมาอยู่ได้ คอแดงกันหมดแล้ว
"มึง...มึง....งั้นมึงก็ไอ้ตาม ไอ้ตามณัฐ เด็กโรงเรียน+_)(*&^%$#@!....พวกมึงเคยลอบกัดกู"
"ว่าแล้วทำไมหน้าไอ้ชีนคุ้นๆ แต่ก็นึกไม่ออกว่าคุนยังไง รู้แต่ว่าแค้น ที่แท้หน้ามันก็ไปเหมือนหน้ามึงนี่เอง"
"โธ่ กูไม่ได้แย่งเด็กมึงซะหน่อย เค้ามาหากูเองเหอะ"
"จริง?"
"กูจะโกหกหาพ่อมึงเหรอ!!!!"
"เออดี ไปหาพ่อให้กูหน่อยดิ กูอยากเจอพ่อ แต่มึงต้องไปหาพ่อกูบนสววรรค์นะ....ไอ้เชี่ย" โดนจนได้นะมีน
"กูขอโทษ กูไม่รู้ว่าพ่อมึง......"
"ช่างแม่งเหอะ....เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว" แต่ดูเฮียจะแค้นฝังหุ่นนะ
"เอ๊ยๆๆๆไม่ได้นะมึง มึงยังเข้าใจกูผิดอยู่ กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้แย่ง เธอคนนั้นมาหากูเองเหอะ...มึงนั่นแหละลอบกัดกู เป็นหมารึไง?"
"ควายเหอะมึง...กูเปล่าซะหน่อย กุยอมรับว่ากูเคยพาพวกไปตีมึงสองครั้งมั้ง แต่ไม่ได้ลอบกัดเลย กูกัดต่อหน้า เรื่องลอบกัดกูไม่รู้เรื่องเว้ย"
"จริง?"
"เรื่องของกู"
"มึงนี้ก็บ้าเนอะ แค้นกูมาได้ตั้งสี่ห้าปี ทั้งที่เกือบจำชื่อกูไม่ได้ หน้าก็จำไม่ได้อีก"
"เรื่องของกูเหอะ....ที่จริงกูก็ลืมๆไปแล้ว แต่มันมาปะทุตอนที่กูเห็นหน้าน้องมึงนั่นแหละ" ผมผิด?
"โอเคนะครับทุกคน สรุปว่าเข้าใจกันหมดแล้ว พี่ตามกับพี่มีนก็ไม่ใช่ศัตรูกันอีกต่อไป ส่วนเฮียกับชีนเพื่อนสุดรักของผมก็สามารถรักกันต่อไปได้ .....ถ้าไม่เมาปลิ้นกันงานนี้ จะไปเมากันงานไหนใช่มั๊ยละครับทุกคน" และแล้วความแสลนของไอ้พีทก็ปิดเรื่องได้อย่างสวยงามอีกครั้ง
[/color]
บอลจบแล้ว
เราก็มาเจอกันนะครับ
เต็มอิ่มกันเลยตอนนี้
ไม่อยากให้ทุกคนค้าง
-
รอจ้ารอ :)
-
อ้าวววว นึกว่าเฮียแอบชอบชีนซะอีก555
-
ยาวจุใจดีมาก ดีใจที่ตอนนี้หานอึมครึมกันเสียที
คุณดิวคะ แอบจิ้นคู่ใหม่อะ จากกัดเปลี่ยนเป็นเลิฟๆแทน
พี่ตามมีนมีน หุหุ
ใจเราตรงกันอะป่าวเอ่ย
กดเป็ด กดบวกให้นะจ๊ะ
-
เคลียร์เรื่องพี่ตามวสักที :z2:
-
:a5: เรื่องมันเป็นอย่างนี้ นี่เอง :really2:
เจ๊ว่าสองคนนี้ไม่น่าจะแคล้วกันแน่. :laugh: สมน้ำสมเนื้ิอดี
P.S. เตนายแน่มากกกกก เจ๊กดไลด์สักล้้านครั้ง
-
เอาอีก เอาอีก
ยังไม่หายคิดถึงเลยอ่ะ
-
เคลียร์กันได้ซักทีนะคู่นี้ ฮ่าๆ
เอาใจช่วยคุณดิวและตามกันต่อไป
-
จัดเต็มจริงๆ รอตอนต่อไปจ้า
-
:man1:
โอ้..... ดิวมาเต็มมมม เยี่ยม
มาครั้งหน้าขอเต็ม ๆ อย่างเน้น้าาา
-
ยาวจุใจดีจริงๆ :impress2:
-
:sad4: ลุ้นจนตัวโก่ง ในที่สุดก็เคลียร์สักที ฮา..
นึกว่าคุณดิวจะใจร้ายทำคู่นี้ดราม่าเพราะคนในครอบครัวซะแล้ว เอิ้กๆๆ
มีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดคู่ใหม่ที่เหมาะกัน ฮ่าๆ
แต่เหมือนจะมีคนที่สาม สี่ ห้า ต้องเจ็บหนักแฮะ
แล้วก็นั่งรอลุ้นคู่เพื่อนรักรักเพื่อนต่อไป ฮา... :L2:
-
โธ่ อิพี่ตาม ที่แท้ก็แค้นคนหน้าเหมือนชีนนี่เอง
ถึงว่าแกล้งชีนเอาแกล้งเอา แค้นฝั่งหุ่นซะด้วย
เค้าอยากจจะจิ้นอยู่นะ ตาม-มีนเนี้ย อิอิ :impress2:
-
อืม มาชุดใหญ่เลย นึกว่ามีนกับตามเคยชอบกันซะอีก :laugh:
-
สนุกอ่ะ มาต่อไวไวนะ o13
-
ก็เคลียร์กันไป ปล. บอลจบปุ๊บก็จัดหนักเลยนะพี่ดิว
-
"ชีน มึงแน่ใจใช่มั๊ยว่าจะไปส่งเฮียที่สนามบินเอง วันนี้กูก็ว่างนะ กูไปส่งเองก็ได้"
"เต มึงถามมาจะเป็นร้อยรอบแล้วนะ แล้วกูก็ยังยืนยันว่ากูจะไปส่งพี่ตามเอง" แล้วนั่นมึงจะเดินตามกูทำไม ผมเดินทางไหน มันก็เดินตามตลอด เหมือนลูกเป็ดเดินตามพ่อเป็ดเลย
"งั้นให้้กูไปด้วยนะ นะนะนะนะ" แน่ะ มีเกาะไหล่อีก
"กูไม่ฆ่าพี่มึงหรอก ไม่ต้องกลัว" เลยแอบจุ๊บมือมันไปทีหนึ่ง มันเองก็ชักมือกลับทันทีเหมือนกัน หวงตัวตลอดเลย
"กูกลัวเฮียจะฆ่ามึงมากกว่าเหอะ...นะนะนะให้กูไปด้วยนะ"
"กูรู้มึงเป็นห่วงกู กูรู้มึงรักกู"
"มึงได้ยินกูพูดอย่างนั้นเหรอ?" แบะปากใส่กูทำไม หยิกปากแตกเลยนิ
"หึหึหึ ไม่ต้องห่วงหรอกน่าพี่ชายมึงกับแฟนมึงสมานฉันท์กันเรียบร้อยแล้ว เชื่อใจได้ "
"แต่กูอยากไปด้วยจริงๆนะ"
"มึงทำมื้อเที่ยงไว้รอกูดีกว่า กูไปเดี๋ยวเดียวนะ"
"ตกลงเฮียนี่พี่ชายมึงหรือพี่ชายกูกันแน่วะ? "
"ชัดๆเลยนะ พี่ชายมึง แต่ พี่ เขย กู"
"หึหึหึ ไอ้บ้า" หน้ามันแดงเลย น่ารักวะ อ้าวๆเดินหนีเข้าครัวซะงั้น
"จีบน้องกูเสร็จยัง?" พี่ตามเดินออกมาจากห้องพอดี พี่แกมีเป้ที่แบกไว้บนหลังแค่ใบเดียว ส่วนในมือก็ถือถุงกระดาษเล็กๆเอาไว้
"เสร็จแล้วครับพี่" ผมยิ้มตอบ
"ยังมีหน้มาตอบอีกนะ กูประชดเว้ย" ก็ผมมันคนซื่อนี่ครับ เค้าถามมาไง ผมก็ต้องตอบไปอย่างนั้น ผมผิดด้วยเหรอ
"เฮียเดินทางดีดีนะ ถึงแล้วโทรมาหาผมด้วย" เตตะโกนมาจากในมุมครัวซะดังลั่นเลย
"เอ็งจะตะโกนคุยทำไม ไหนเดินออกมาให้เฮียยลโฉมหน่อยซิ มาดูหน่อยว่าไอ้บ้านี่แทะเล็มน้องเฮียไปเท่าไรแล้ว" พี่ตามชมว่าผมเป็นกระต่ายด้วย ปลื้มเนอะ
"เฮียดูแลตัวเองดีดีนะ เรื่องห่ามๆก็ลดลงซะบ้าง แก่แล้ว แล้วก็โทรหาแม่กับพี่ต้องด้วย ผมขี้เกียจฟังสองคนนั่นโทรมาบ่นให้ฟังบ่อยๆ สุดท้าย ผมรักเฮียนะ"
"ชีน...แฟนมึงขี้บ่นวะ" ผมก็ว่างั้นแหละพี่ แต่พูดออกไปเป็นคำพูดไม่ได้ เดี๋ยวข้าวเที่ยงจะอดเอาได้
"ไอ้ที่บ่นก็เพราะว่ารัก ถ้าไม่รักก็ไม่บ่นไม่สนใจหรอก ชิส์"
"คร้าบคุณน้องชาย ไหนมาให้เฮียกอดหน่อยเร็ว.....อื้มมมมมม ไม่ได้กอดตั้งนานตัวโตขึ้นเยอะเลยเนาะ...รู้ใช่มั๊ยครับว่าเฮียคนนี้รักน้องชายคนนี้มากแค่ไหน"
"รู้ครับ"
"ถ้าเอ็งมีความสุข เฮียจะมีความสุขไปพร้อมๆกับเอ็งนะ"
"ครับเฮีย ขอบคุณครับ"
นั่งกันมาในรถซักพักแล้ว ผมเป็นคนขับ ส่วนพี่ตามก็นั่งเงียบๆอยู่ข้างๆผม
ออกจาห้องกันมาพี่ตามก็เงียบไปซะเฉยๆ ถามคำ ตอบครึ่งคำ สงสัยว่าคงคิดถึงเตมั้ง ผมเลยไม่อยากกวนแก ปล่อยให้แกอยู่กับตัวเองดีกว่า...ผมก็หันไปเป็นระยะๆ แต่พี่ตามนิ่งมากๆ
"ชีน?" อ้าว
"ครับ..."
"วันนั้นมึงจะขออะไรจากกู" ถึงแม้พี่ตามจะคุยกับผม แต่ตาของแกก็ไม่ได้มองมาที่ผมเลย แกมองไปข้างหน้าเรื่อยๆ ไม่ได้เจาะจงจุดใดหรือสิ่งใด
"ขอให้ผมกับเตได้รักกัน" พี่ตามหันมามองผมแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับไปมองทางเหมือนเดิม
"ถ้าวันนั้นกูไม่ยอม มึงจะโกรธกูมั๊ย?"
"ไม่รู้เหมือนกันพี่...เพราะตอนนี้ผมกับเต เรารักกัน"
"นั่นสิ....!@#$%^&*()_+" ประโยคหลังพี่ตามพูดเบามาก ผมเลยไม่ได้ยิน แล้วพี่แกก็หยิบของบางอย่างออกมาจากถุงกระดาษใบเล็กนั้น มันเป็นชุดหูฟังอย่างดี บรรจุอยู่ในกล่องสวยหรู ผมว่าต้องหลายตังค์แน่ๆเลย พี่แกจับหมุนไปมาราวกับว่าสิ่งนั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลย
"แล้วมึงรู้มั๊ยว่าทำไมกูถึงยอม"
"ไม่รู้ครับ..."
"เพราะเป็นมึงไง....กูถึงยอม"
ผมหันไปยิ้มเบาๆให้พี่ตาม แต่พี่ตามกลับหันหน้าหนีไปซะงั้น
"พี่ตามเดินทางปลอดภัยนะครับ...ว่างๆก็มาเที่ยวได้อีก ไม่ต้องห่วงเตนะครับ ผมจะดูแลเค้าเอง"
"ขอบใจนะ....แล้วก็ขอบใจที่ดูแลกูอย่างดีถึงจะไม่เต็มใจก็เหอะ"
"รู้ด้วยเหรอครับว่าผมไม่เต็มใจ...หึหึหึ"
"กูไปนะ....กูฝากเตด้วย...แล้วก็ขับรถกลับดีดีละ"
"เดี๋ยวครับพี่ตาม!!!!" พี่แกเดินไปได้ไม่ถึง 10 ก้าวผมก็เรียกพี่แกไว้ซะก่อน
"ไรอีกว้า....ถ้ากูตกเครื่องนะ กูจะให้มึงขับรถไปส่งกูถึงบางกอกเลย"
"พี่ตามยังไม่ให้ของที่สัญญาไว้กับผมเลย พี่ตามขี่หลังผมแล้วนะ"
"มันไม่ใช่ของสำคัญ ส่วนของสำคัญกูให้ไปแล้ว...."
".............." ผมรอพี่ตามอธิบายเพิ่มเติม แต่สิ่งที่ผมได้รับคือ การหันหลังเดินจากไปของพี่ตาม สิ่งที่ผมได้รับคือการเห็นพี่ตามค่อยๆตัวเล็กลงๆตามระยะห่างของเรา....พี่ตามไม่แม้แต่จะหันมามองหรือโบกมือให้ผมที่ยังคงยืนมองอยู่ที่เดิม
กลับมาถึงห้องเตทำอาหารไว้ซะเต็มโต๊ะเลย กะขุนแล้วเชือดกูเปล่าวะ
"ทำไมทำอาหารตั้งเยอะแยะขนาดนี้วะ?"
"อ้อ...เดี๋ยวต่อกับจืดพวกมันจะมากินด้วย แต่ถ้ามึงหิวก็กินไปพลางๆก่อนก็ได้ กูจะเข้าไปอาบน้ำก่อน เหม็นหัวตัวเองมั่กๆ" มันพยายามจะเอาหัวมาให้ผมดมให้ได้...หึหึหึ เล่นไรเป็นเด็กไปได้ ผมเลยล็อคคอมันมากอดไว้ซะเลย ยั่วดีนัก
"หัวเหม็นวะ...."
"เหม็นก็ปล่อยดิ..." มีเหวี่ยงๆ
"อย่าดิ้นได้ไหม..." นั่นแหละมันถึงยอมให้ผมกอดนิ่งๆ ต้องให้ขู่ตลอด จากล็อคคอในตอนแรกผมเลื่อนมากอดเอวมันไว้แทน ทำไมพี่ตามบอกว่าเตตัวโตขึ้น แต่ผมว่าเตผอมลงนะ กอดแล้วไม่เต็มกอดเลย สงสัยต้องขุนกันหน่อยแล้ว
"เต กูว่ามึงผอมไปหน่อยนะ...กินเยอะๆหน่อยดิ...กอดแล้วจะได้อุ่น"
"ติโน่นตินี่อยู่ได้...อยากได้ดีกว่านี้ก็หาใหม่ดิ" นั่นไง เป็นเรื่องจนได้
"คิดไปไหนเนี่ย กูแค่ห่วงว่าทำไมมึงผอมลงก็แค่นั้น คิดไปถึงดาวเสาร์แล้วมึงนะ" ผมกดหอมแก้มมันหนักๆ จนแก้มมันโย้เลย หมั่นเขี้ยว
"ไม่ได้ผอมซะหน่อย กูหุ่นดีเหอะ....ปล่อยได้ยัง กูจะไปอาบน้ำ จะได้หอมสมใจมึงไง..."
"แล้วกูห้ามมึงไว้งั้นสิ...." ปากพูดไปงั้น แต่มือนี่กอดมันแน่นกว่าเดิมอีก
"แล้วไอ้มือปลาหมึกนี่ของมารตัวไหนไม่ทราบครับ กอดเอวกูอยู่เนี่ย" ผมนี่ก็หน้าด้านนะ กอดกันกลางห้องเลย แต่ใครสน
"มารหัวใจมึงไง....จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆ ไอ้ชีนบ้า....จั๊กจี้เว้ย....ฮ่ะๆๆๆๆ พอแล้ว"
"คนปากดีก็ต้องโดนลงโทษแบบนี้แหละ....ไหนเอาปากมาให้คุณกูสำเร็จโทษหน่อยซิ......" ผมว่าผมนี่ก็อ้อล้อเหมือนกันนะ ได้ใครมาวะเนี่ย...เตมันก็ยอมหันมานะครับ หันมาพร้อมกับแก้มแดงๆ ไม่รู้แดงเพราะเขินหรือแดงเพราะผมหอมไปเมื่อกี้...อื้มมมมม ปากมันนุ่มมากๆ นุ่มจนผมไม่อยากถอนออก แต่ก็ต้องถอนเพราะมันกระทืบเท้าผมแล้ว...
"กูจูบแค่นี้ มึงถึงกับต้องกระทืบกูเลยเหรอ"
"ยังมีหน้ามาพูดอีก...กูเขินเว้ย....เออชีน เมื่อกี้กูจะฟังเพลง แต่กูหาหูฟังมึงไม่เจอ อยู่ไหนเหรอ?" สงสัยมันคงเคลิ้มแล้วมั้งเลยยืนพิงอกผมซะงั้น
"กูทำหล่นน้ำตอนล้างจานนะ ก็ที่ห้องมึงนี่แหละ เจ๊งไปเรียบร้อยแล้ว"
"มิน่าถึงหาไม่เจอ"
"เมื่อกี้มึงถามว่าไงนะ!!!!!!" ผมดึงตัวเตให้หันมาทางผม
"อะไร....ก็หูฟังไง"
"ใช่ หูฟัง...หูฟังกูพัง...."
"เป็นไรรึเปล่าชีน?"
"เปล่า....มึงไปอาบน้ำเหอะ"
"อืม...."
ขอบคุณนะครับ
"เต...มึงรู้มั๊ยว่าเฮียโทรมาด่ากูได้เป็นตันๆมั้งที่กูไม่บอกเรื่องมึงกับชีน หูกูเกือบดับเลยวะ.... ซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง"
"มึงจะบ่นหาอะไรห๊ะไอ้ต่อ...ถึงเฮียไม่ด่ามึง คนอื่นๆก็ด่ามึงเองแหละ ก็มึงทำตัวได้น่าโดนด่าโคตรๆ รู้ตัวไว้ซะด้วย"
"โดยเฉพาะมึงใช่มั๊ยจืด ด่ากูแทบทุกลมหายใจเข้าออก กูว่าถ้าวันไหนมึงไม่ได้ด่ากูนะ มึงต้องลงแดงตายแหง๋ๆ"
"ก็มึงทำตัวให้กูด่าเองนิ....ว่ากูไม่ได้เว้ย....ชีน ส่งต้มจืดให้กูหน่อย" พี่จอมนี่เก่งเนอะด่าพี่ต่อเสร็จก็หันมาสั่งต้มจืดจากผมได้อีก โดยไม่มีการขาดตอนแต่อย่างใด ไม่เทพจริงทำไม่ได้ ขอบอก
"วันไหนกูไม่อยู่ให้มึงด่าแล้วจะรูสึ้ก...."
"รู้สึกดีสิไม่ว่า...เตนั่งหัวโด่อยู่ได้ ส่งผัดผักให้หน่อย"
"กูเกลียดมึงไอ้จอมจืด"
"กูรักมึงตายเลยไอ้หมาต่อ"
"นี่พวกมึงจะเถียงกันอีกนานมั๊ย กูว่าน้ำลายพวกมึงกระเด็นใส่อาหารบนโต๊ะได้เป็นลิตรๆแล้วมั้ง เถียงกันอยู่ได้ทุกวินาที เรื่องมดตัวผู้ตัวเมียพวกมึงยังเอามาเถียงกันได้...เทพโคตร...ถามจริงเหอะพวกมึงไม่เบื่อกันบ้างเหรอไง เถียงกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง นี่ปีสามเข้าไปแล้ว พวกมึงกะจะเถียงกันยันลูกบวชเลยใช่มั๊ย...." เตคงเก็บกดมานาน เพราะตั้งแต่เริ่มทานข้าวจนตอนนี้พี่ต่อกับพี่จอมผูกขาดกาคุยกันแค่สองคนเท่านั้น ผมกับเตเลยต้องโดนเป็นผู้ฟังไปโดยปริยาย
"แต่ถ้ารอให้ลูกมึงบวชนะ...กูว่ากูกับจืดคงต้องเถียงกันไปจนตายวะ"
"ทำไม!!!"
"เพราะมึงไม่มีมดลูกไง....." ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมไม่ไหวปล่อยขำก๊ากออกมาเลย ก็ใครมันจะไปทนไหวละครับ พี่จอมจากที่เอาแต่กินๆ ยังวางช้อนแล้วหันมาหัวเราะเป็นกิจลักษณะเลย คิดดูดิ...โอ๊ย ผมขำจนปวดท้องไปหมดแล้ว แต่เตนี่หน้าแดงจนถึงตาตุ่มแล้วมั้ง....ถามจริงคิดได้ไงพี่ต่อ
"เอ้าๆๆๆๆ...แล้วมาทุบกูทำไมเต...กูไม่ได้ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ ทำไรมึงซะหน่อย " กูแค่ขำเท่านั้นเอง ทุบกูเป็นกระท้อนเลยเว้ย
"มึงหัวเราะกู...มึงด้วยไอ้ต่อหุบปากมึงไปเลย เชี่ย...มึงด้วยจืดหุบปากไปเลย....เชี่ยต่อเเดี๋ยวกูแฉเลยนิ...หยุดขำเดี๋ยวนี้เลยนะมึง!!!!!"
"แฉไรวะเต..." แฉว่าพี่ต่อชอบพี่จอมไงครับ
"ว่าไงไอ้ต่อ จะให้กูแฉมั๊ย" เตเป็นต่อแล้วครับ พี่ต่อเนี่ยถึงกับหุบปากฉับ นั่งกินต่อเฉ้ยยยยยยยย
"แฉไรวะ นี่พวกมึงมีความลับกับกูเหรอ....เลววะพวกมึง เชี่ยต่อส่งหมูทอดให้หน่อยดิ๊" พี่ต่อระริกระรี้ส่งหมูทอดให้ทันที พี่เฉยอย่างนี้แล้วพี่จอมจะรู้ความรู้สึกพี่ได้ไงละครับ
"เชี่ยต่อ ไอ้จืดถามจริงเหอะ ถามจริงๆเลยนะ จากก้นบึ้งบึ้งบึ้งหัวใจกูเลย"
"อย่าลีลาเชี่ยเต..อย่าคิดว่าไอ้ชีนซึ่งก็คือผัวมึงอยู่ตรงนี้แล้วกูจะไม่กล้าเตะปากมึงนะ" แรงมากครับพี่ต่อ ได้ยินคำว่าผัวเท่านั้นแหละ แตงกว่าปลิวใส่หัวพี่ต่อทันที รวดเร็วดั่งใจสั่งได้
"สาธุ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆขอให้คนที่มึงรักไม่แลมึงตลอดชาติ เพี้ยง"
"ไอ้หมาเต!!!!!!! เล่นแรงไปนะมึง ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลย " พี่ต่อจริงจังมาก ณ จุดนี้
"ตกลงกูจะรู้เรื่องที่มึงจะถามมั๊ยเต ทะเลาะกันเป็นเบบี๋ไปได้" เหรออออออออออออครับบบบบบบพี่จอม
"กูถอนก็ได้ สงสารหมาต่อตาปูดๆเพราะร้องไห้ที่เค้าไม่รัก...กูจะถามว่าพวกมึงไม่เบื่อกันบ้างเหรอที่ทะเลาะกันจะเป็นจะตายทุกทีทุกที่ที่เจอหน้ากัน กูยังเบื่อแทนเลยวะ" แล้วมึงไม่ทะเลาะกับเค้าด้วยกันงั้นสิเต...พูดไรไม่ดูตัวเองเล้ย
"มึงเบื่อกูมั๊ยจืด...." พี่ต่อระริกระรี้ถาม ผมว่าถ้าพี่แกเลียหน้าพี่จอมได้ คงทำไปแล้ว
"โคตรรรรรรรรรรรรรจะเบื่อเลยแหละ" เต็มๆ เต็มปากเต็มคำ
"เชี่ย...แม่ง...มึงมันเลว" อ้าวๆๆๆยัดขนาดนั้นเดี๋ยวข้าวติดคอตายนะพี่ ส่วนพี่จอมนี่หัวเราะชอบใจกับคำตอบแกใหญ่เลย
"เออเต แล้วตกลงเรื่องมึงกับชีนเฮียโอเคใช่มั๊ย?"
"ถามโง่ๆ ถ้ามีปัญหา เฮียจะยอมถอยกลับไปง่ายๆเหรอ กูอายจริงอายจังที่มีเพื่อนอย่างมึง"
"หุบปากมึงไปเลยไอ้ต่อ กูถามเต ไม่ได้ถามหมาหัวเน่าแบบมึง " ถ้าผมเป็นพี่ต่อนะ ผมจะนั่งนิ่งๆ หุบปากให้สนิท
"เฮียก็ไม่ว่าไรนะ แค่โกรธที่กูไม่ยอมบอกเท่านั้นเอง กูนะโดนไม่เท่าไร แต่ชีนต่างหากที่ถูกรางวัลที่หนึ่ง ชุดอย่างใหญ่"
"ฮ่าๆๆๆ โดนอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์เฮียเข้าไป หนาวมั๊ยชีน?"
"ตอนแรกๆก็ถึงกับยะเยือกเลยครับพี่จอม แต่พอหลังๆชินเข้าหน่อยพี่ตามก็น่ารักดี มีมุมแอบฮาด้วย" อันหลังผมเจอกับตัวเอง ความรู้สึกนี้ออกมาจากใจเลยครับ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งพูดเพื่อเอาใจเตแต่อย่างใด เพราะคะแนนมันเต็มไปนานแล้ว
"มึงบ้าเปล่าชีน...คนอย่างเฮียเนี่ยนะน่ารัก น่ายักษ์สิไม่ว่า....โหดก็เท่านั้น ดุก็เวอร์ เจ้าเล่ห์สุดๆ ชอบแกล้งเป็นที่หนึ่ง เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางกาแลกซี่ มีดีก็แค่หล่อแหละว้า" พี่ต่อไม่ได้ดูหน้าเตใช่มั๊ย ถึงกล้าพูดออกมาแบบนั้น เตอย่าพ่นไฟนะ กูกลัว
"เชี่ยต่อ ไอ้คนที่มึงด่าอยู่นะ พี่กูเว้ย...เดี๋ยวกูฟ้องเฮียเลย "
"ออ...ใช่ๆๆ...หึหึหึกูลืมตัวไปหน่อย โทษที...แต่เฮียก็น่ารักเนอะ ว่ามั๊ยทุกคน มึงอย่าฟ้องเฮียนะ" แถวบ้านผมเรียกแถ แถวบ้านคุณเรียกว่าไรครับ
พี่จอมกับเตอาสาล้างจานกันอยู่ในครัว
ผมกับพี่ต่อเช็ดโต๊ะกันอยู่ ง่านง่ายสบายพวกผมเลยเส็จก่อนแล้วมานั่งแกร่วกันหน้าทีวี
"ไม่ต่อไม่รักพี่จอมแล้วเหรอ"
"ทำไมมึงคิดงั้น?"
"ก็ผมเห็นพี่กัด อืมอืม ผมหมายถึงชอบชวนพี่จอมทะเลาะตลอดเลย ไม่เห็นพี่ต่อจะแสดงอาการไอ้ที่เรียกว่ารักออกมาเลย"
"เลิกได้ก็ดีนะสิมึง...แค่เมื่อกี้มันพูดว่าโคตรเบื่อกูนะ รู้มั๊ยใจกูมันสะเทือนเว้ย แม่งพูดมาได้ไม่เห็นใจดวงน้อยๆของกูเลย"
"ถ้าพี่ยังอยู่อย่างนี้นะ...ชาตินี้ทั้งชาติผมแถมชาติหน้าให้ด้วยเลย พี่จอมไม่มีทางรับรู้ความรู้สึกของพี่ได้หรอก"
"แม่ง พูดซะกูเห็นภาพเลย....โอ๊ยยยยยยยปวดหัวเว้ย...ทำไมกูต้องมารักไอ้เชี่ยนี้ด้วย กูไม่อยากรักมึงโว้ยยยยย"
"ตะโกนหาเมียมึงเหรอไอ้ต่อ!!!!!!!!!....หนวกหูโว้ยยยยยยยยยย" พี่จอมตะโกนสวนกลับมาจากในครัว สนั่นกันเลยทีเดียว
"เออ...กูตะโกนหาเมียกูอยู่!!!!! แล้วมึงเป็นเมียกูรึไงถึงตะโกนตอบกลับมา!!!! ห๊าาาามึงเป็นเมียกูรึไงไอ้จอม" หึหึหึ ตะโกนกันสนั่นห้องเลยทีเดียว
"ไอ้หมาต่อ...มึงตายแน่....." ได้ยินเสียงพี่จอมฮึดฮัดๆ สงสัยเตมันคงจับไว้ไม่ให้ออกมา รอดไปนะพี่ต่อ
"แม่ง ไม่เห็นใจกูเลย..."
"พี่ต่อจะโทษพี่จอมก็ไม่ได้ ในเมื่อพี่แกไม่เคยรู้อะไรเลย "
"แล้วกูต้องทำไงวะ กูไม่เคยรักเพื่อนตัวเองนิ มันที่เป็นเพื่อน :oo1:นี่แหละที่กูรักเป็นคนแรก รักใครไม่รัก ดันมารักไอ้ปากจัดนี่"
"รักเพื่อน แต่เป็นเพื่อนรัก?"
"อืม...กูรักเพื่อน แต่มันดันเป็นเพื่อนรักกู" นึกออกแล้ว
"พี่ต่อ ผมจะพาพี่ไปหาปรมาจารย์เรื่องเพื่อนรัก รักเพื่อนนะ รับรองพี่ได้กลเม็ดอย่างเพียบ"
"จริงเหรอ!!!! อย่าหลอกให้กูดีใจเล่นนะมึง!!!!"
"ครับ....ผมรับรอง"
-
เรื่องเฮียคล้ายๆว่ามันจะมีอะไรนิดๆ
แต่ก็ช่างมันเถอะ รอลุ้นสองคู่นี้กันต่อไป
เตชีนน่ารักกันมากๆเลย
ขอบคุณคุณดิวค่ะ อิอิ
-
สอง จ. แหงมๆ เลย ><
-
:really2: :really2: งานนี้คล้ายๆจะคาๆนะ ตกลงเฮียตามมีใจให้ชีนเหรอ.... ตามต่อเฮียตามด้วยนะครับจะจบลงอย่างไร ส่วนปรมาจารย์งานนี้คงไม่พ้นนายโจ๊กแน่ๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
จะได้เจอสอง จ ใช่ะ จืดต่อ ทะเลาะกันขนาดนี้จะรักกันได้มั้ยนะ
-
ง่า เหมือนเรื่องของพี่ตามจะยังมีอะไรค้างๆ คาๆ อยู่ก็ไม่รู้
หายใจไม่ค่อยจะทั่วท้องเลย เหอๆๆๆ
แต่เอาเถอะเนอะ หวังว่าจะไม่มีอะไร ><~
ฮาๆๆๆ ปรมาจารย์ เพื่อนรัก รักเพื่อน ไม่พ้น จ.โจ๊กแน่เลยอ่ะ เอิ้กๆๆๆ
แก้ไขคำผิดค่า ~><~
-
ปรมาจารย์ที่ว่าเนี่ย
ต้องเป็นสองจ.แน่ๆ :z2:
-
ยังอยากรู้ว่าเฮียตามจะให้อะไรชีน??
ต่อกับจอมนี่จะฮากันไปไหน?? ฮ่าๆๆๆ
จับเฮียตามมาคู่กับมีนจะได้มั้ย??
และสุดท้าย หาคู่ให้พีชด้วยอีกคนก็ดีนะ?? ฮ่าๆๆๆๆๆ
o13
-
หูฟังนั่นเฮียตามจะให้ชีนใช่มั้ย ?
เค้าอ่านยังไงก็ตะงิดๆกับเฮียเหมือนเดิมอ่ะ เฮียอะไรกับไอ้ชีนป่ะว่ะ
แต่คงไม่อะไรหรอกมั้ง เออน่ันแหละ ไม่อะไรหรอกเนอะ
สงสารต่ออ่ะ มันคงเป็นความรู้สึกที่แบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
อยากบอกใจแทบขาดแต่ก็กลัวผลที่จะได้กลับมา
สงสัยชีนจะพาต่อไปหา สองจอ แน่ๆเลยใช่ม้าาาาาาา :z2: :z2:
กอดคุณดิว :กอด1:
-
ปรมาจารย์เพื่อนรัก รักเพื่อน? ใครกันน้า
-
ฟันธงว่าชีนต้องพาพี่ต่อเข้าพบ(??)พี่โจ๊กแหงมๆ ฟันธง!!! ฮ่าๆๆๆๆ
-
จจ. แน่เลยยย
-
"ชีน ปรมาจารย์มึงเรียนทันตะเหรอ...ชอบฟันอ่ะดิ ดูท่าน่าจะฟันเก่งน่าดู" เท่าที่ผมได้ข่าวมา มัน่าจะโดนันมากกว่านะครับพี่
"ไว้พี่ต่อเห็นเองดีกว่า ส่าสภาพอย่างมันจะฟันหรือโดนฟัน"
"ลับลมคมในเยอะวะ"
"ไอ้น่ารัก....กูอยู่หน้าคณะคุณแล้วครับ....ไม่ทราบไอ้คุณน่ารักมุดศรีษะอยู่ไหน"
"กวนนักนะมึง เดี๋ยวกูโบกเลย นี่กูกำลังเดินลงจากตึกอยู่...อ้อๆๆๆกูเห็นมึงแล้ว งั้นกูวางสายนะ" ไอ้น่ารักมันวางสายไปแล้ว เสียงมันยังคงสดใสน่าฟังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
"กูจะฟ้องเตว่ามึงเรียกคนอื่นว่า 'ไอ้น่ารัก' "
"ผมกำลังช่วยพี่ต่ออยู่นะ...หรือว่าเราจะกลับกันดี กลับมั๊ยครับ?"
"แหมมมมมทำเป็นใจร้อนไปได้ กูล้อเล่นหน่อยเดียวเอง ทำฉุนไปได้" โหพี่นั่นนะความมั่นคงของชาติเลยนะนั่นอ่ะ
โน่นไง ไอ้น่ารักมันกำลังเดินตรงมาทางนี้แล้ว มีโบกไม้โบกมือให้ผมด้วย นี่ถ้าแฟนมันอยู่ด้วยนะคงจับมือของมันลงพัลวันเลยแหละ
"นั่นเหรอวะ ปรมาจารย์มึง โคตรน่ารักเลยวะ เทวดาเดินดินหรือโดนเตะตกจากสววรค์วะ แม่เจ้าพ่อเจ้า" เดี๋ยวนี้ไอ้น่ารักมันน่ารักกว่าแต่ก่อนเยอะมาก ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เจอมันเท่าไร มันน่ารักขึ้นมากจริงๆด้วย ผมจะผิดมั๊ยถ้าผมยังคงใจสั่นๆอยู่บ้างเวลาที่เห็นหน้ามัน
"จะว่างั้นก็ได้พี่" แต่มันเป้นฝ่ายโดนแอบรักนะ
"แต่กูว่าหน้าคุ้นๆวะ ทันตะ ปี 2"
"ใช่ครับ"
"ชื่อจูนเปล่าวะ?"
"ใช่ พี่รู้จักด้วยเหรอ?"
"ก็...."
"โทษทีนะ พอดีจารย์ปล่อยช้า" จูนมายืนตรงหน้าผมพอดี คาดว่าคงวิ่งมาแน่เลย หน้าแดงเชียว ปากพะงาบๆด้วย
"ไม่เป็นไร ไอ้น่ารัก เอ๊ยจูน นี่พี่ต่อคนที่กูเล่าให้มึงฟังเมื่อคืนไง พี่ต่อนี่จูนครับ"
" อ้อ ดีครับพี่ต่อ"
"ดีครับจูน" พี่ต่อจ้องจูนเอาๆ จนจูนมันเริ่มทำตัวไม่ถูกแล้ว...
"ชีน พี่มึงเป็นไรเปล่าวะ จ้องกูไม่วางตาเลย" มันกระซิบข้างหูผม ชิดจนสัมผัสลมอุ่นๆจากปากมันเลย เดี๋ยวถ่านไฟเก่าปะทุขึ้นมาหรอกมึง
"ก็มึงมันไอ้น่ารักไง"
"ชิส์......." มันผลักหัวผมเบาๆ แล้วก็พากันไปนั่งโต๊ะใต้ต้นไม้ใหญ่
"จูนเองก็เคยหลงรักเพื่อนตัวเองด้วยเหรอ" พี่ต่อถามเข้าประเด็นทันที เล่นเอาจูนถึงกับเหวอ ปากพะงาบๆกันเลยทีเดียว สงสัยมันคงอายผมด้วยแหละที่จะตอบออกมา
"ก็....ก็...ก็ไรประมาณนั้นแหละครับ แฮะๆๆ"
"แล้วสมหวังมั๊ย?"
"เออ เออ คือ คือว่า"
"คืองี้พี่ต่อ ไอ้นี้นะมันไม่ได้หลงรักเพื่อนตัวเองดหรอก แต่แฟนมันนะใช่"
"มึงหมายความว่า เพื่่อนรักของจูนในวันนั้น ก็คือแฟนจูนในวันนี้ ใช่มั๊ย?"
"ประมาณนั้น พี่จอมกับจูนอยู่ในสถานะเดียวกัน คือโดนแอบรัก ส่วนพี่ต่อกับแฟนไอ้นี่ก็อยู่สถานะเดียวกัน ก็คือแอบรักเพื่อนตัวเอง" ผมอธิบายเสร็จสรรพ จูนมันก็เขินหน่อยๆ ส่วนพี่ต่อนี่ดึงคอผมแทบหลุดเพื่อจะคุยกันสองคน
"ชีน แล้วมึงจะพากูมาพบน้องจูนสุดสวาทนี่ทำไม กูอยากเจอคนแอบรักไม่ใช่โดนแอบรักเว้ย"
"ก็เดี๋ยวแฟนมันมา ใจเย็นดิพี่ รับรองได้เรื่องแน่ พี่รอมาได้ตั้งสามปี จะรออีกแค่สามสิบนาที คงทนได้นะ......จูนแล้วแฟนมึงจะมายัง?"
"กำลังมา..อ่ะโน่นมาพอดีเลย ทางนี้" ไอ้โจ๊กเห็นแล้ววิ่งตรงแหน่วมาเลย
"อ้าวเอ๊ย แฟนน้องเค้าผู้ชายหรอกเหรอ?" พี่งงไรเนี่ย
"ผู้หญิงมั้งพี่ ตัวอย่างกะฮิปโปผสมแรด" พี่ต่อค้อนผมตาวาวเลย ถ้าแฟนจูนมันผู้เป็นผู้หญิง ผมคงไม่พาพบหรอกครับ มันไม่ตรงประเด็นไง
"กวนตีนนะมึง.....แต่แม่งหล่อววะ ไกลขนาดนั้น ยังมองว่าหล่อขนาดนี้ แล้วถ้าใกล้กว่านั้นจะหล่อขนาดไหนกันวะ.....หล่อทะลุเบ้าตากูเลย หล่อไม่เกรงใจตัวผู้ด้วย กูเปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั๊ยวะ" น้ำลายยืดแล้วพี่ เช็ดหน่อย
"????????????????"
"กูล้อเล่นเว้ย แต่เรื่องหล่อจริงนะ กูพูดจริงเลยแหละ" ยังเพ้ออีก
"โทษทีจารย์ปล่อยช้า" มาถึงมันก็เลือกทำเลที่นั่งที่จะสามารถแสดงความเป้นเจ้าของไอ้น่ารักได้ดีมากๆ นั่งชิดกันขนาดนั้น กูว่ามึงขึ้นขี่คอจูนเลยดีมั๊ยไอ้โจ๊ก....แต่มันสองคนคงเกิดมาคู่กันจริงๆ แก้ตัวเหมือนกันเด๊ะ
"พี่ต่อครับนี่โจ๊ก...คือ คือ....." ไอ้น่ารักมองหน้าแฟนมันที มองหน้่พี่ต่อที คาดว่ามันคงเขิน เพราะไอ้นี่มันหน้าอ่อนเป้นทุนเดิม ไม่ด้านอย่างไอ้โจ๊กแฟนมัน
"ผมเป็นแฟนอ่อน...โอ๊ย...จูนครับ ชื่อโจ๊ก หวัดดีครับพี่" สงสัยโดนมดพิฆาตกัด มันแนะนำตัวเองพร้อมด้วยตำแหน่งเสร็จ....แต่พี่กูยังเฉย ไร้การโต้ตอบใดๆทั้งสิ้น จนผมต้องสะกิดพี่แกอ่ะคิดดู เพราะพี่ต่อมัวแต่จ้องหน้าไอ้โจ๊กไม่คลาดสายตาเลย
"พี่ต่อ...."
"อ้อ....เออเออ หวัดดี พี่ชื่อต่อนะ โจ๊กใช่มั๊ย"
"ครับ ผมโจ๊ก แฟนไอ้นี่" มันชี้ไปทางแฟนมัน ย้ำจริงนะมึง กูรู้แล้ว
"หล่อเนอะ!!!" เพ้อถึงกับเพ้อไปแล้วพี่กู
"ครับ?" คิดดูไอ้โจ๊กถึงกับงง
"อ้อ คือ คือพี่หมายความว่าสองคนดูเหมาะสมกันดีเนอะ เออๆๆเหมาะกันดี ใช่ๆๆๆๆ" ฉุดไม่อยู่แล้ว
"ครับ เราสองคนเกิดมาคู่กัน เกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน โอ๊ย หยิกกูไมอ่ะอ่อน เจ็บนะเว้ย" พี่ต่อหันมากระซิบกับผมว่าไงรู้มั๊ย ว่า 'มึงดูสิ ขนาดเจ็บ ขนาดร้องเสียงดัง ยังหล่อเลย' ไปแล้วจริงๆ
"อย่าเวิ่นเยอะมึง เข้าเรื่องได้แล้ว เดี๋ยวกูมีเรียนต่ออีก พี่ต่อมีไรถามโจ๊กมันได้เลยครับ"
"ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้" !!!!!!!!!!!??????????? หื้อหืม พี่ถามอะไรออกไป๊ พวกผมสามที่เหลือมองหน้ากันเลิ่กลั่กไปมา พี่ต่อได้โปรดกับมาเห๊อะ ผมอายแทน
"พี่ นอกเรื่องแล้ว ตื่นๆๆๆๆท่องไว้สิ พี้ช่จอม พี่จอม พี่จอม พี่จอม " ต้องสะกดจิดกันเลยทีเดียว
"พี่จอม พี่จอม พี่จอม พี่จืด พี่จืด อ้อ จืด จืด ใช่ๆ ไอ้จืด ไอ้จืด" พี่แกสะบัดหัวสองสามที โอเคสติกลับมาแล้วนะ แกหันมาพยักหน้ากับผม ลุยยยยย
"งั้นผมถามพี่ต่อนะ คนที่พี่ชอบผู้หญิงหรือผู้ชายละ?"
"ตัวผู้เหมือนกู เอ๊ย เหมือนพี่นี่แหละ" ชัดมาก
"พี่ชอบเค้ามานานรึยัง?" ปรมาจารย์ถาม
"ตั้งแต่ปีหนึ่ง" ลูกศิษย์ตอบ
"3 ปี นานนะ อ่อนกูแอบรักมึงนานแค่ไหนวะ"
"ไอ้โจ๊ก ขอร้องอย่านอกเรื่อง ช่วยพี่เค้าก่อน...เดี๋ยวกูโบก" หยอดตลอด สมน้ำหน้าโดนจูนด่าเอาเลย
"พี่ต่อ พี่ทนเห็น เออแล้วว่าแต่คนที่พี่ชอบชื่อไรนะ ผมลืม" พอกันเลยทั้งปรมาจารย์ทั้งลูกศิษย์
"จืด...ไม่ใช่ๆ จอม มันชื่อจอม"
"งั้นพี่ทนเห็นพี่จอมเดินกับคนอื่นได้มั๊ย กินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ไปเที่ยว จูบ กอด โอบ จับมือหรือกระทั่งนอนกับคนอื่นได้มั๊ย"
"พี่ตายตั้งแต่ต้องเห็นมันกินข้าวดูหนังฟังเพลงแล้วแหละ....อย่างหลังไม่ต้องแล้วก็ได้...พี่ทนไม่ได้" นี่สินะเหตุผลว่าทำไมพี่ต่อถึงต้องแย่งผู้หญิงทุกคนของพี่จอมมาตลอด
"พี่ต่อยอมได้มั๊ยถ้าพี่จอมจะไปเป็นของคนอื่น"
"ข้ามศพพี่ไปก่อนเหอะ"
"ถ้าตอนนี้พี่ต่อนั่งอยู่ข้างๆพี่จอมในฐานะคนรักไม่ใช่เพื่ิิอนอีกต่อไป พี่ต่อจะดีใจแค่ไหน"
"ต่อให้ฟ้าถล่ม แผ่นดินทลาย ดิเซปติค่อนบุกโลก พี่ก็จะวิ่งหนีด้วยรอยยิ้ม" แมนมั่กๆ เล่าเอาผมสามคนแอบยิ้้มกับคำตอบของแกเลย
"ถ้าพี่จอมกำลังจะตายตรงหน้าพี่ พี่จะทำไง?"
"พี่ไม่ลังเลที่จะช่วยมันไว้ แม้ตัวพี่จะตายแทนก็ตาม" คำถามนี้พี่ต่อจริงจังและจริงใจสุดๆ แววตาแกบอกอย่างนั้นจริงๆ ไม่ได้แค่ตอบให้ดูดี แต่พี่ต่อหมายความตามนั้นจริงๆ
"แล้วพี่ต่อรออะไรอยู่ครับ หรือพี่ต่อรอให้พี่จอมไปเดิน ไปกิน ไปนอน ไปเป็นของคนอื่นก่อน หรือแม้กระทั่งรอให้พี่จอมตายจากไปก่อน พี่ถึงจะกล้าบอกความรู้สึกดีดีของพี่ออกไป" ผมขนลุกกับประโยคของไอ้โจ๊กทันที นั่นสิ รออะไร รอให้ไม่มีโอกาสก่อนเหรอ ผมก็เคยรอ รอจนเกือบเสียคนที่ผมรักและรักผมไป แต่ผมก็ยังโชคดีที่คว้าเค้าไว้ได้ทันก่อนจะลอยหายไป เพราะคำว่า รอ
"พี่กลัวเจ็บ กลัวผิดหวัง และที่กลังที่สุดคือ กลัวเสียจอมไป กลัวจะไม่เหลือแม้แต่คำว่า เพื่อน ระหว่างเรา"
"นั่นแหละครับคือความน่ากลัวของการรักเพื่อนตัวเอง ผมเข้าใจพี่นะ เพราะผมก็เคยอยู่ในจุดนี้มาก่อน มันอึดอัด ทรมาน เจ็บแม้แต่จะหายใจ แต่แล้วผมก็ถามตัวเองเหมือนที่ถามพี่ไปเมื่อกี้ แล้วคำตอบของผมก็เหมือนของพี่เด๊ะ ผมต้องใช้ความกล้าบวกความบ้าเพื่อที่จะบอกคำนั้นออกไป พี่ก็เหมือนกัน กล้ารักแล้วก็ต้องกล้าบอกด้วย ไม่งั้นเค้าไม่มีทางรู้หรอก"
"พี่ต่อครับ การที่มีใครสักคนมารู้สึกดีดีกับเรา มาชอบเรารักเรา มันเป้นสิ่งที่วิเศษนะครับ ไม่มีทางที่จะเกลียดได้หรอก ครั้งแรกที่โจ๊กบอกว่าชอบผม ผมยอมรับนะว่ามันมีหลายความรู้สึกมาก ตกใจ ช๊อค แปลกๆ ไม่ชิน แต่หนึ่งในนั้นคือ ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว........ผมเองก็ไม่ได้ตอบรับความรู้สึกโจ๊กในทันที แต่ผมก็ได้รับรู้ความรู้สึกของมันแล้ว อะไรๆมันก็ง่ายขึ้น ชัดเจนขึ้น สิ่งที่ผมพยายามจะบอกก็คือ ถ้าพี่บอกความรู้สึกพี่ออกไป อะไรที่พี่อยู่มันก็จะง่ายขึ้น ชัดเจนขึ้น พี่สามารถแสดงจุดยืนของตัวเองได้ ทำคะแนนได้เต็มที่ จะหวงจะห่วงก็ทำได้มากขึ้น เมื่อพี่ทำทุกอย่างเต็มที่แล้ว ที่เหลือพี่จอมก็จะเป้นคนตัดสินเอง"
"นั่นแหละที่พี่พี่กลัว ถ้ามันปฏิเสธพี่คงเจียนตาย"
"ไม่มีใครเคยตายเพราะโดนปฏิเสธหรอกพี่ ถ้าจะตายก็เพราะเราทำตัวเองต่างหาก มันก็แค่เจียนตายเท่านั้น พี่ไม่ตายหรอก แค่เจ็บแต่จบ กับการที่พี่เจ็บไปเรื่อยๆแบบนี้ มองไม่เห็นจุดที่จะสิ้นสุดได้ พี่คิดดูละกันว่าอย่างไหนมันเจียนตายกว่ากัน ....แต่ถ้าพี่มีความสุขดีอยู่แล้วกับการได้แอบรักก็แล้วแต่พี่...ผมรู้พี่กลัว กลัวมากด้วย ผมเข้าใจดีเลยแหละ เพราะกว่าผมจะผ่านจุดนั้นมาได้ ผมก็เจียนตายเหมือนกัน....แต่วันนี้ผมก็ได้มันมาอยู่ข้างๆ เพราะผมเสี่ยงที่จะบอกว่าผมรักมัน" มึงพูดดีวะโจ๊ก
"บอกหน่อยสิ ว่าพี่ต้องทำไง"
"มีคนเคยพูดว่า 'การรักและไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์ แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน แต่ไม่กล้าพอที่จะบอกให้คนคนนั้นรับรู้ และต้องมาเสียใจภายหลัง' ถ้าพี่ไม่อยากเป้นอย่างนั้น พี่ต้องบอก บอกให้เค้าคนนั้นรู้ความในใจของพี่.....เสียใจที่ได้ทำ ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำนะครับ...."
ผมกับพี่ต่อลุกออกมา ปล่อยให้สองคนนั้นนั่งอยู่กันสองคน
"พูดดีนะมึง แต่ถ้ากูจำไม่ผิด กว่ามึงจะบอกกูได้ มึงก็แทบกัดลิ้นตายเหมือนกันนิ...ยังมีหน้าไปบอกพี่เค้าอีกนะ ชิส์"
"เอาน่า แต่ยังไงกูก็ได้บอก เห็นมั๊ย มึงหนีมือกูพ้นไม่ละ ลูกไก่ในใจกูชัดๆ"
"ชิส์....แต่มึงพูดโคตรดีเลยนะ กูช๊อบชอบ ซ้อมนานป๊ะ"
"เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลย"
"ซ้อมพูดนี้เหรอ!!!!"
"ลักหลับมึงต่างหาก"
"ย้าก....มึงตายคาตีนกูแน่ไอ้ทะลึ่ง!!!!!!!!!!!!!"
"ตีให้ตายกูก็รักมึงอยู่ดีแหละ"
"มึงได้ตายสมใจแน่ ย้าก!!!!!!!!"
"มึงเอาจริงดิ งั้นกูเผ่น"
"อย่าหนีนะ!!!!!!!!!!!!"
-
อิโจ๊กพูดได้คมมากกกกกกกกก :L2:
สองหนุ่มนี่ยังน่ารักเสมอ
บวกจ้าบวก
-
สอง จ. น่ารักอะ ฮ่าๆ
ที่เหลือก็ไปเคลียร์กันเองล่ะนะ
ยังอยากเห็นพัฒนาของเตกับชีนอยู่นะคะคุณดิว อิอิ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
2 จ คิดถึ๊ง คิดถึง
โจ๊กพูดได้ประทับใจมากกกกก
ปล. พี่ตามแอบคิดอะไรกับชีนแน่ ๆ
คอนเฟิร์ม
แต่บังเอิญชีนรักกับเต
ซึ่งเป็นน้องชายสุดที่รัก
เฮียแกเลยถอย
(ขอให้หลีกทางและถอย ไปจริง ๆ
ไม่ใช่ถอยไปตั้งหลักแล้วกลับมาตีท้ายครัวน้องเต นร้าาาา)
-
55555รู้สึกพี่ต่อจะเพ้อในความหล่อของพี่โจ๊กเยอะไปหน่อยนะ
><
-
สอง จ. น่ารักแถมพูดได้ดีอีกต่างหาก ที่เหลือก็อยู่ที่ต่อแล้วล่ะว่าเอาไงต่อ!! ชอบโจ้กจูนอ่า ^///^
-
สองจอ มาขโมยซีีนงานนี้้
หวังว่าลุุูกศิษย์จะรีบทำตาม
จะได้มีคู่เพื่อนรักเพิ่มอีกหนึ่ง
ปล พี่ตามแปลกๆ แต่อยากให้มาคู่กับพีี่มีนมากกว่า
-
แอร๊กกกกกกก. :z3: แค่อยากบอกว่าคิดถึงนู๋จูนกะนายโจ๊ก
เจ๊ฟันธเลยว่า เฮียต้องชอบนู๋ชีนชัว. ป๊าดดดดดด!!!!
P.S. ถ้าหากรักนี้ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าวแล้วเค้าจะรู้รึป่าว@ @
-
o13 o13 o13 เยี่ยมไปเลยนายโจ๊ก มันต้องแบบนี้สิ ถึงเรียกว่าปรมาจารย์ของแท้ 55555+ o13 o13
-
จ.โจ๊กกับจ.จูน น่ารักมากๆๆๆ โจ๊กกกกกกก คมอ่ะะะะะะ :a5:
พี่ต่อสู้ๆ กล้ารักก็ต้องกล้าบอก ลุยเลยลูกพี่ :laugh:
แต่แอบฮาตอนที่ต่อเจอโจ๊ก แหมมมม่!!! พี่ท่านเล่นเพ้อซะ 555555555
-
สองจอมาเพื่อเป็นพระเอกในตอนนี้จริงๆ
เอาซะหล่อทั้งกาย วาจา ใจ เลยนะ :laugh:
เป็นกำลังใจให้พี่ต่อฮับป๋ม! :กอด1:
-
เห็นด้วยกับสิ่งที่โจ๊กพูดมั่กๆ พี่ต่อลุยเลยสู้แค่ตาย? สู้ๆ
-
พี่ต่อนี่จะฮาไปไหน...เห็นโจ๊กทีถึงกับเพ้อ ฮ่าๆๆๆ :m20:
สองจอนี่ก็มาอย่างเจ๋งอ่ะ.... o13
แถมยังตบท้ายได้อย่างสวยงามด้วยอีกตะหาก หุหุ :-[
:กอด1:
-
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ"
"พี่ต่อ ใจเย็นๆดิครับ เดี๋ยวคนก็ได้แห่กันมาด่าทั้งตึกหรอก..."
"ก็กูใจร้อนนี่หว่า...ตอนนี้กูกำลังกล้าอยู่ ถ้ารออีกหน่อยกูก็ป๊อดอีก...แล้วไอ้เลวนี่ทำไรอยู่วะ กูเคาะจนนิ้วจะหักอยู่แล้ว...ก๊อกๆๆๆๆ" คือตอนนี้ผมกับพี่ต่อกำลังยืนกันอยู่หน้าห้องพี่จอม หลังจากที่ผมกับพี่ต่อแยกกับไอ้สองจอนั่น พี่แกก็คึกอย่างแรง คึกแบบที่ไม่เคยมาก่อน...แต่พอมาถึงหน้าหอ พี่แกก็ป๊อดขึ้นมาหน่อยหนึ่ง เลยชวนผมไปนั่งดื่มแถมหน้ามหาลัย นั่งกันไปนั่งกันมาเพลินครับ ก็เลยปาเข้าไปจะทุ่มหนึ่งแล้ว แต่ก็ไม่ได้เมาไรมากมาย แค่ขวดเดียวเอง ไม่หมดด้วยซ้ำ ส่วนมากพี่ต่อจะเล่าเรื่องพี่จอมซะมากกว่า ไม่น่าเชื่อว่าคนห่ามๆ เถื่อนๆอย่างพี่ต่อ จะเป็นคนละเอียดขนาดนี้ เรื่องเล็กเรื่องน้อยของพี่จอม พี่จอมรู้ทุกอย่าง ก็รักมาตั้งสามปีนิ....พอความกล้าบวกความบ้ามีมากพอแล้ว อ้อ บวกด้วยฤทธิ์แฮลกอฮอล์อีกนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆนะ พี่ต่อก็ชวนผมกลับหอทันที...และตอนนี้ก็กำลังยืนเคาะห้องพี่จอมอยู่ ซึ่งพี่จอมก็ไม่ยอมเปิดซะที
"พี่จอมอาจจะไม่อยู่ห้องก็ได้พี่..."
"เวลาป่านนี้จืดไม่ออกไปไหนคนเดียวหรอก มึงบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไอ้เตมันก็อยู่ห้อง กูก็อยู่นี่ "
"แล้วเพื่อนคนอื่นละ...หรือว่าจะสาวคนใหม่ก็ได้" อ้าวววว พี่อย่ามองผมอย่างนั้นดิ ผมก็แค่สันนิษฐานไปเรื่อย
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ" พี่ต่อไม่ตอบไรกลับมา แต่กลับเคาะประตูอีกครั้ง...แต่ก็ยังเงียบเหมือนเดิม....
พี่ต่อยืนคอตก มือตกข้างลำตัว ยืนหมดอาลัยตายอยาก ผมเข้าใจพี่ต่อนะ เวลาที่เรากล้าทำอะไรซักอย่าง แต่ก็มีเหตุให้ทำไม่ได้ เราจะเสียความตั้งใจมาก เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เราจะเรียกความกล้าแบบนั้นกลับมาได้อีก ผมก็ได้แค่ตบบ่าแกเบาๆเพื่อให้กำลังใจ
"แกร็ก...เคาะหาป้ามึงเหรอ...เสียงดังหนวกหู กูจะนอน" พี่จอมเดินออกมาในสภาพที่เรียกว่าละเมอมาเปิดประตูได้เลย ตายังปิดอยู่เลยคิดดู ผมเผ้าดูยุ่งเหยิงไปหมด พี่แกใส่แต่เกงบอล เสื้อไม่ใส่...ด่าเสร็จพี่แก็จะปิดประตูใส่หน้าพวกผมซะงั้น
"เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ" พี่ต่อรีบดันประตูไว้ทันที....อืม พี่จอมเพิ่งลืมตาแน่ะ
"อ้าว มึงเองเหรอ....อ้าว มึงอยู่ด้วยเหรอชีน" แล้วไอ้ที่พี่ด่าไปเมื่อกี้ พี่ไม่ได้ดูเลยใช่มั๊ยว่าใคร
"จืด กูมีไรจะบอกมึง..." เสียงพี่แกมั่นมาก แต่แอบสั่นๆนะ หือผมคิดไปเองหว่า
"ค่อยบอกได้มั๊ยวะ กูง่วงจัด" แน่ะ จะปิดประตูอย่างเดียวเลย พี่ต่อก็ไม่ยอมยันสุดแรงเเกิดกันเลยทีเดียว
"กูบอกนิดเดียว ไม่นานหรอก ฟังกูหน่อยนะมึง..." มีอ้อนๆ
"กูให้สามวิ....1"
"กู"
"2"
"รัก"
"3"
"มึง"
"ปัง!!!!!!!" จบคำว่า 'มึง' ปุ๊บ ประตูปิดดังปัง ปั๊บ
"หมดแล้วใช่มั๊ย...ระหว่างมึงกับกู...หมดแล้วใช่มั๊ยความเป็นเพื่อนระหว่างเรา" ผมสงสารพี่ต่อจับใจเลยครับ แต่ก็ช่วยไรไม่ได้ ได้แต่ยืนข้างๆแก พี่แกยังไม่ยอมขยับไปไหนแม้แต่ครึ่งก้าว แกยังอยู่ที่เดิม ที่ที่แกบอกรักพี่จอมไป
"เชี่ยเต มึงคิดดูนะ กู กูนี่ รักมันมา 3 ปีเต็มนะเว้ย 3 ปีเต็ม กูไม่เคยมองใครเลย...แม่ง เอิ๊ก อึ๊ก แล้วดูสิ่งที่มันให้กูกลับมาดิ แม่ง ปิดประตูใส่หน้ากูเฉย...เชี่ย ไม่รู้รึไงว่าใจกูมันร้าวเว้ย" เอ้า ดื่มอีก แค่ตอนนี้สภาพมึงก็อย่างหมาแล้วนะไอ้ต่อ หมาเรื้อนด้วย
"ไอ้ต่อใจเย็นๆ นี่มึงแดกคนเดียวจะเป็นลังแล้วนะเว้ย" ก็คิดดูนะ มันโดนชีนหิ้วปีกลงมาจากห้องจืดตั้งแต่ทุ่มกว่าๆ จนตอนนี้สามทุ่มแล้ว" เข้ามาในห้องมันไม่พูดไม่จา ได้แต่นั่งก้มหน้า กุมมือตัวเองแน่น กัดปากจนช้ำ เป็นชั่วโมง แล้วคำแรกที่หลุดจากปากมัน คือ 'กูอยากเมา' เท่านั้นแหละครับ ณ บัดนาว บอกได้อย่างเดียว อย่างหมา
"เชี่ยเต มึงไม่เข้าใจกูเล้ย กูอกหักนะ อึ้ก อกหักเพราะโดนหักอกนะู้จักมั๊ย....เออวะ มึงจะรู้จักได้ไง ผัวมึงนั่งหัวโด่อยู่"
"เพี้ยะ!!!!" เหม่งๆ
"ไอ้เพื่อนเลว กูเจ็บนะโว้ย ตบมาได้ มึงกลัวกูเจ็บไม่พอใช่มั๊ย ถึงตบหัวกูอีกเนี่ยะ มึงรู้ไว้เหอะว่าตอนนี้กูเจ็บจนใจกูตายไปแล้ว ตอนนี้ร่างกายกุเท่านั้นแหละที่มึงเห็น แต่ใจกูนะ สลายไปแล้ว" ไอ้นี่เป็นเอามาก กากสุดๆ ยิ่งเมา ยิ่งพูดไม่รู้เรื่อง แต่ผมว่านั่นแหละความในใจของมันจริงๆ ผมอยู่กับมันมาสามปีเต็ม มันไม่เคยเมาหมดสภาพขนาดนี้มาก่อน
"ชีน...จะปล่อยให้มันเมาอย่างนี้เหรอ" ผมหันไปขอความเห็นจากชีน ซึ่งหัวโด่อยู่จริงๆด้วย
"แล้วกูกับมึงทำไรได้มากกว่าการนั่งเป้นเพื่อนพี่ต่อละ ตอนนี้ต่อให้มึงมีคำพูดปลอบใจสวยหรูแค่ไหน ก็ไม่พอหรอก ตอนนี้ถ้าพี่ต่ออยากพูดอยากทำไรปล่อยให้แกทำไป พอแกมีสติเมื่อไร นั่นแหละ...ค่อยว่ากันอีกที" พูดเหมือนมันจะมีทางออกแล้ว แต่ก็แป่ว...มันเกาหัวเขินๆ คงเพราะอายที่จบไม่ถูก
"อย่ามาหวีทให้กูเห็นนะ มันแสลงใจ อึ้กอึ้ก...เอิ๊ก...คอยดูนะ ต่อไปกูจะมั่วให้ไม่ซ้ำหน้าเลย คืนละคน คนละคืนเลยเว้ย รักเดียวใจเดียวแล้วแห้ว งั้นก็หลายใจมันไปเล้ย" ผมเห็นแล้วสงสารมันนะครับ สงสารมาก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง มันก็เพื่อน จืดก็เพื่อน..ทำใจอย่างเดียว
"แดกเลยไอต่อ มึงแดกให้หมดนี่เลยนะ ถ้าหมดเดี๋ยวกูไปซื้อมาเพิ่มให้ แดกเลย กูเลี้ยงมึงเอง อยากได้กับแกล้มไรเพิ่ม เดี๋ยวกูทำให้ " คงมีแค่นี้แหละครับที่ผมทำให้มันได้ตอนนี้ อยู่ข้างมัน อยู่ข้างๆมัน ชีนยิ้มให้ผมน้อยๆ มันก็คงอยากจะบอกให้ผมทำอย่างนี้เหมือนกัน
"แค่มึงกับชีนอยู่ข้างๆกูแบบนี้ก็พอแล้ว ตอนนี้กูไม่อยากอยู่คนเดียว แค่อย่าหวีทให้กูเห็นละกัน มันแสลง...ชนนนนนนนน..."
นั่งดื่มๆกันไป ผมก็ชักเริ่มกรึ่มๆ แต่ชีนนี่แค่ชนครับแต่ไม่ค่อยยกดื่มเท่าไร สติก็เลยเหมือนจะสมประกอบที่สุดแล้ว จะว่าไปป่านนี้จืดมันช็อคไปถึงไหนแล้ววะ...แต่ก็คงช็อคโลกน่าดูเหมือนกัน จู่ๆเพื่อนผู้ชายตัวอย่างควายเป็นเพื่อนกันมาสามปี มาสารภาพรักใส่.....พระเจ้า ไม่ช็อค ก็เกินคนไปแล้วแหละ
"เชี่ยเต...ใจกูตอนนี้มันเจ็บ เจ็บจนกูไม่อยากหายใจแล้ว...มึงช่วยให้กูหายเจ็บได้มั๊ย...ฮึกๆๆๆๆ กูไม่อยากเจ็บแล้ว มันทรมาน" น้ำใสๆไหลลงบนโต๊ะ 2-3หยด ไอ้ต่อร้องไห้ !!!!!!!!! ผมนี่ถึงกับทำไรไม่ถูกเลย สามปีที่อยู่กันมา มันไม่เคยแม้แต่จะเศร้าให้เห็น แต่วันนี้มันกลับร้องไห้
"ต่อ...กูอยู่ข้างๆมึงนะ....กูรักมึงนะเว้ยเพื่อน.....มึงอย่าร้องดิเชี่ย เดี๋ยวกูร้องด้วยนะเว้ย" ผมดึงมันมากอดไว้ ผมหวังว่ากอดของผมคงจะช่วยไรมันได้บ้าง
"ทำไมจืดไม่รักกู ฮึกๆๆๆ ซืด!!! กูรู้กูมันไม่ดี แต่เชี่ย ยอมมองกันหน่อยได้มั๊ย แล้วมันละมีดีอะไร เจ้าชู้โคตร ปากอย่างหมา เอาแต่ใจสุดๆ...เชี่ยเอ๊ย แต่กูก็เลิกรักมันไม่ได้อยู่ดี" มันผละออกจากผมอย่างเร็วแล้วก็ซดต่ออีกหนึ่งเมา...หมดแล้วสภาพเพื่อนกู ผมว่าตอนนี้หมายังดูดีกว่าไอ้ต่อเลย
"ชีน...กูไม่นึกเลยว่าไอ้ต่อจะเป้นเอามากขนาดนี้"
"สามปีนะ ไม่ใช่สามเดือน...หนักขนาดนี้ก็ไม่แปลกหรอกมึง"
"แล้วป่านนี้จืดมันจะเป็นไรมั๊ยวะ กูห่วงมันวะ"
"คงช็อคแหละ...แต่คงไม่เจ็บเท่าที่พี่ต่อเจ็บอยู่หรอก"
"จืด...จืด...กูรักมึงนะ...แต่ทำไมมึงไม่รักกูบ้าง มึงรู้มั๊ยกูเจ็บ เชี่ยกูเจ็บ!!!!...กูรู้มึงกินเก่ง แต่มึงไม่ชอบแดกอาหารญี่ปุ่น เพราะเลี่ยน กูรู้มึงชอบดูหนัง แต่ไม่ดูหนังผีเพราะมึงกลัวนอนไม่หลับ มึงชอบนอนตอนหัวค่ำ แต่พอกลางคืนมึงก็นอนไม่หลับ ต้องโทรหากูหรือไม่ก็ลงมาเล่นที่ห้องกู กูรู้ว่ามึงปากหมา แต่จริงๆแล้วมึงใจดีมากๆ กูรู้ว่ามึงติดหมอนข้างถ้าคืนไหนไม่มี มึงจะนอนกอดตัวเอง กูรู้มึงกินเผ็ดไม่ได้ แต่มึงก็ไม่ชอบให้ใครว่าอ่อน กินทีปากแหกไปสามวัน...กูรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมึง แต่สิ่งที่กูไม่รู้คือ ทำไมมึงไม่รักกูบ้าง..."
"ต่อ"
"หืม?" มันเงยหน้ามามองผม แต่ตานี่จะปิดแล้ว
"เลิกรักจืดได้มั๊ย?"
"มึงคิดว่ากูไม่เคยลองเหรอ...กูพยายามมาตลอด แต่มันไม่เคยสำเร็จเลย แค่กูเห็นหน้ามันนะเว้ย ใจกูนี่ก็คลั่งแล้ว ต่อให้มันด่ากู ว่ากู กูก็ยังอยากได้ยินเสียงมันอยู่ดี ต่อให้มันทำหน้าบ้าใส่กู หน้าหงิกหน้างอใส่กู กูก็ยังอยากเห็นหน้ามันอยู่ดี...."
"แต่มึงต้องทำให้ได้ ถ้ามึงไม่อยากเป็นแค่หมาตัวหนึ่งที่เค้าไม่เอาแล้ว...."
"เต..กูเป็นหมาก็ได้นะ ขอแค่จืดมันมองกูบ้าง...กูยอม " น้ำตามันไหลอีกแล้ว คราวนี้ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน ผมร้องไห้ตามมัน ชีนนี่นั่งมองผมที ไอ้ต่อที คงสับสนว่าจะปลอบใครก่อนดี
"แกร็ก..." เสียงประตูเข้ามา หกลูกกะตาของพวกผมสามคนหันไปมองทางเดียวกัน
"เชี่ย..พวกมึงแดกเหล้ากันแล้วไม่ชวนกูเหรอ" มันเดินเข้ามาตาบวมๆ สงสัยเพิ่งตื่นนอน เกงบอลเน่าๆ เสื้อกล้ามย้วยๆ อนาถได้อีกเพื่อนกู
"แล้วเลี้ยงกันเนื่องในโอกาสไรวะ...เตหลีกไปหน่อยเด๊ะ....อ้าว ได้ต่อมองหน้ากูไมวะ เงียบอีก" มันดึงแก้วจากมือไอ้ต่อไปดื่มหน้าตาเฉย ส่วนไอ้ต่อนี่เป้นหินไปเรียบร้อยแล้ว
"เอ๊ย เป็นไรกันหมดวะ นัดกันใบ้แดกรึไง...คดีติดตัวนะพวกมึง เมาแล้วไม่ชวนกู...ชีน ส่งเหล้าให้หน่อย"
"ครับ....พี่จอมเพิ่งตื่นเหรอ?"
"เออดิ...หลับเป็นตายเลย...ไอ้ต่อ...เอ๊ย เชี่ยต่อ มึงร้องไห้ไมวะ ใครทำมึง บอกกูมา เต ใครทำให้ไอ้ต่อเป้นอย่างนี้ มึงบอกกูมาเลยนะ แม่งกล้าดีไงมาทำเพื่อนกูร้องไห้!!!!!...." ยิ่งจืดพูดเท่าไร ต่อมันก็น้ำตาไหลเท่านั้น แต่ไม่มีเสียงใดหลุดออดจากปากมันเลย
"ไอ้หมาจืด!!!!!!!" ต่อมันลุกขึ้นชี้หน้าจืดเลยครับ ไอ้จืดก็หน้าเหรอหราๆ คงงงว่าจู่ๆไอ้ต่อเกิดเฮี้ยนไรขึ้นมา
"อ้าวเอ๊ย ไมมึงพูดเชี่ยๆอย่างนี้วะ...กูแค่เป็นห่วง ถ้าไม่อยากให้ห่วงก็บอกดิ อย่ามาชี้หน้า กูไม่ชอบ" จืดมันผลักมือไอ้ต่อออก เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว ผมนี่คุมเชิงจืด ส่วนชีนนี่ก็คุมเชิงต่ออยู่
"ใช่สิ...มึงไม่เคยชอบกูอยู่แล้วนิ ต่อให้กูทำดีแค่ไหน กูก็แค่คนเชี่ยๆในสายตามึงอยู่ดี"
"ถ้ามึงจะคิดอย่างนั้น ก็ตามใจมึง"
"พลั่ก!!!!!!!" นั่นไง ไอ้ต่อปล่อยหมัดใส่จืดเลย
"เต จับพี่จอมไว้สิมึง....พี่ต่ออย่าดิ้นสิ ใจเย็นๆก่อนพี่" ผมยังมึนอยู่ จนต้องให้ชีนบอกว่าจับจืดไว้ เพราะมันสองตัวกำลังจะฆ่ากันแล้ว
"ไอ้ต่อ ไอ้หมาต่อ มึงต่อยกูทำไมวะ....เต ปล่อยกูนะ กูจะเอามันคืน ปล่อยสิวะ" วุ้ย ดิ้นเป็นนักเต้นเลยเว้ย ใจเย็นๆกันหน่อยสิวะเพื่อน
"เต ปล่อยมันมาเลย..ไอ้จืด แค่มึงปฏิเสธกู ยังไม่สะใจมึงอีกใช่มั๊ย ถึงต้องลงมาเยาะเย้ยกันอีก อยากมาดูใช่มั๊ยว่ากูตายรึยัง กูเจียนตาย แต่กูไม่ตายหรอกเว้ย...."
"มึงพล่ามอะไรของห๊ะไอ้ต่อ กูไม่เข้าใจ...เต ปล่อยกูได้แล้ว...กูจะคุยกับมันดีดี กูสัญญา" ผมยกมือประมาณยอมแพ้แล้วจริงๆ ผมจึงยอมปล่อยมัน ชีนก็ปล่อยไอ้ต่อเหมือนกัน
"พลั่ก!!!...แต่กูไม่ได้บอกว่ากูจะไม่เอาคืน" นั่นไง จืดส่งหมัดงามๆไปเสยหน้าไอ้ต่อจนได้.....
"ไอ้จอม มึง......" ไอ้ต่อง้างหมัดแล้ว
"พี่ต่อกล้าต่อยคนที่พี่รักเหรอครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ทุกคนนิ่งเงียบ
ทุกอย่างหยุดอยู่กับที่ หมัดของไอ้ต่อก็ยังค้างอยู่ที่เดิม ไม่ได้เคลื่อนย้ายไปแปะบนหน้าใคร
"ต่อ...มึงรักจืด มึงไม่ผิดหรอก.....แต่จืดไม่รักมึง นั่นก็ไม่ใช่ความผิดของจืดเหมือนกัน...เรื่องนี้ไม่มีใครถูกใครผิด แต่มันเป้นเรื่องของความรู้สึก บังคับกันไม่ได้....มึงเข้าใจมั๊ยต่อ" ผมเข้าไปตบไหล่ต่อเบาๆ มันก็พยักหน้ารับรู้
"เดี๋ยวๆ...ใครรักใคร ใครผิด ใครถูก กูงงไปหมดแล้ว"
"กูรักมึงจืด....กูรักมึง ชัดยัง กูรักมึง รักมึง รักมาสามปีเต็ม รักมาตลอด รักมึงมาคนเดียว รัก รัก แล้วก็รัก...."
"!!!!!!!!!!!!!!!!!" จืดถึงกับล้มทั้งยืนเลยครับ ดีที่หล่นบนโซฟา
"รักมึง...ได้ยินมั๊ย...รัก" คราวนี้ต่อมันพูดเบาๆ ช้าๆ แต่เสียงสั่นหน่อย
"ไอ้ต่อ"
"รักกูตอบได้มั๊ย?"
"..............."
"ได้มั๊ย?"
"กูกับมึง เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป" จืดดึงไอ้ต่อเข้ามากอดเต็มกอดเลยครับ มันสองคนพากันร้องไห้ กอดกันร้องไห้ แต่ผมเห้นรอยยิ้มของต่อแล้ว ถึงมันจะฝืน แต่มันก็ยิ้มได้ มันคงรู้แล้วว่าอย่างน้อยมันก็ไม่ได้เสียเพื่อนที่ชื่อจืดไป
"กู มึง แล้วก็มึง เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป" ผมโอบกอดพวกมันสองคนไว้ในอ้อมกอดของผม...อย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนที่เคยเป็นมา...รัก บังคับกันไม่ได้ อยากจะรักใครก็รักไปเลย แต่ถ้าเค้าคนนั้นไม่รักตอบ นั่นก็ไม่ใช่ความผิดของเค้าเหมือนกัน...แต่อย่างน้อยเราก็ได้รู้จักว่ารักเป็นยังไง.....
-
เศร้าอะ
ฮือออออ แต่ก็นะ
เรื่องแบบนี้มันบังคับใจกันไม่ได้
เป็นกำลังใจให้ทุกคน ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อค่ะ
-
ช่างเศร้า T_T สงสารต่ออะ แค่รัก...กันแบบเพื่อนก็ยังดี อย่างน้อยก็ยังได้รัก
-
เอาแบบนี้จริงดิ ไม่ดีมั้งงงงง
สงสารพี่ต่อเหมือนกันนะเนี้ย :z3:
หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี้ย
รู้แจ้งแบบนี้แล้ว มันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกันได้มั้ยนะ
รอเวลาพิสูจน์เท่านั้นฮับ :กอด1:
-
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
แล้วกันเพราะมันทำอะไร
ไม่ได้มากไปกว่านี้ :z3:
เอ๊ะหรือทำได้
แต่เราไม่รู้หว่า :m28:
-
ยังไงก็รักเหมือนกันนะพี่ต่อ ถึงจะไม่ได้เป็นแบบคนรัก แต่ความเป็นเพื่อนก็ยังคงอยู่นะ
ความรักแบบเพื่อนก็ยืนยาวเหมือนกัน เราต้องคิดไปในทางที่ดีนะ
ไม่แน่บางทีตอนนี้พี่จอมอาจจะไม่คิดแต่ต่อไปอีกนิดก็ไม่แน่นะ ^^
-
อยากให้จืด คู่กับ คู่ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ประเด็นคืิอ จืดแม่ง! ละเมอป่าววะ :laugh: จำไรไม่ได้ซะงั้น
แต่ก็นะ รักมันขึ้นกับความรู้สึก จะhappy ending ทุกคนก็ไม่ใช่ :เฮ้อ:
P.S. แต่เจ๊ก็ยังว่างนะต่อ งัยติดต่อได้ :laugh: :laugh:
-
อ่าวววววววว
เศร้าสะงั้น
หวังว่าจะดีขึ้น
-
แอร้ยไม่อ้าวจืดกับต่อเท่าน้านนน :o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
เพื่อนรัก รักเพื่อน นี่สินะความรักของคนรักเพื่อน :)
-
ต่อจอมมมมมมมมมมมมมม :z3: :z3: :z3:
-
ทำไมช่วงนี้ต่อมนางเอกเข้าสิงอะ
อ่านนิยายเรื่องไรก็อินไปหมด
อ่านจบตอนนี้น้ำตาไหลอีกแล้วกรู :sad4:
-
ตอนนี้ช่างดราม่าเรียกน้ำตา สงสารพี่ต่อจัง ฮึกๆ
-
รู้ว่าความรู้สึกคนมันบังคับไม่ได้ แต่ก็อยากให้ต่อสมหวังอยู่ดี
-
วันนี้แล้วสินะ ที่จะชี้ว่าระหว่างผมกับชีน ใครจะกด ใครจะถูกกด....แต่ไอ้เพื่อนเลวของผมทั้งสองบวกไอ้น้องเลวก็คือไอ้พีท
มันบอกร้อยทั้งร้อย ผมโดนกดชัวร์...หยามกันจริงนะพวกมึ้ง
ชีนไปเตรียมตัวที่มหาลัยตั้งแต่เช้าแล้ว ส่วนพวกผมสี่หน่อก็มารวมตัวกันท่ีห้องผม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องห้องผมด้วย แต่ไอ้ต่อมันมีเหตุผลครับ มันบอกว่า เพราะชีนเป็นผัวของผม ปากดีวะ
"จืด...เย็นนี้มึงจะไปเชียร์ชีนกับกูเปล่า?"
"กูมีนัดกับน้องหมวยตอนบ่ายสี่นะ ถ้าทันกูจะไปนะ"
"นัดจะไปซ่ำกันที่ไหนละ?...อย่าหักโหมนักสิมึง เดี๋ยวหลังเดาะนะ" บรรยากาศเริ่มมาคุ....เพราะไอ้ต่อเริ่มปฏิบัติการแล้ว
"ซ่ำกับมึงดิ...เชี่ย...น้องหมวยน้องรหัสกูเว้ย เค้าชวนกูไปซื้อของเป็นเพื่อนแค่นั้นเอง"
"แค่นั้นจริงอ่ะ?"
"มึงจะบ้าตามไอ้ต่อแล้วนะเต...บอกว่าน้องก็น้องสิวะ ถึงกูจะมั่ว แต่กูไม่ทั่วถึงทุกคนหรอกเว้ย มียกเว้นบ้าง มีหมายเหตุบ้าง ตามสมควร"
"พวกเฮียๆนี่หมกมุ่นนะ...ไปเตะบอลกันมั๊ย?" เตะบอลตอนเที่ยงครึ่งเนี่ยะนะไอพีท แฟนกูคบมึงเป็นเพื่อนได้ไงวะ มึงออกจะล้น ส่วนแฟนกูออกจะขาด...วุ้
"กูไม่ชอบเตะบอลตอนเที่ยง แต่ถ้าเตะมึงนะไอ้พีท กูเตะได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลย...จะเอาซักดอกมั๊ยละ...ห๊า!!!"ไอ้ต่อมันไม่พูดเปล่า มียกตีนโชว์ให้เห็นกันเลยทีเดียว
"คั้มมอน คั้มมอน ค้ามดาวน์ ค้ามดาวน์ พี่ต่อ..." กระแดะปะกิดอีกนะมึง ไอ้พีทมันนั่งพื้นอยู่ ส่วนพวกผมสามคนนั่งบนโซฟา มันเล่นกระเถิบก้นจนไปติดฝาผนังเลย
"กูไม่ ค้ามดาวน์ๆ แต่กูจะข้ามมึงนี่แหละ..."
"ไอ้ต่อมึงก็เลิกแกล้งน้องมันได้แล้วน่า...กลับมานั่งที่ได้แล้ว ไอ้ต่อกูบอกให้มานั่งไง...." ว่าไรได้ละครับ ท่านจืดสั่งการซะอย่าง ไอ้ต่อเลยได้แต่เดินกลับไปนั่งที่เดิม แต่ไม่วายชี้หน้าคาดโทษไอ้พีทตัวยุ่ง
"ฮิฮิฮิฮิ" ไอ้พี่ทนี่ก็กวนใช่ย่อยนะครับ มันกล้าหัวเราะเยาะไอ้ต่อเฉ้ยยยยยยย
"หัวเราะไร ไอ้เด็กเวร...เดี๋ยวกูเตะปากแตก"
"พี่ต่ออ่อนวะ " พีทถ้ามึงตาย กูช่วยไม่ทันนะเว้ย
"ไอ้ต่อ...เงียบได้มั๊ย หนวกหู กูจะงีบ"
"เชี่ยนี่ก็สั่งกูจั้ง...เป็นลูกช่างสั่งรึไง...ทีไอ้พีทเสียงดังมึงไม่เห็นว่าไรเลย ลำเอียงชัดๆ...ไม่ต้องเอาหัวมาซบไหล่กูเลย" แน่ะ มีผลักๆ
ตั้งแต่เรื่องคืนนั้น จนวันนี้ ก็ผ่านมาอาทิตย์นิดๆนิดแล้วครับ
สองวันแรกไอ้ต่อไม่ยอมพูดกับจืดเลย มันบอกมันไม่ได้โกรธแต่ขอปรับสภาพจิตใจและความรู้สึกก่อน มันรักของมันมาตั้งสามปี จู่ๆจะให้เลิกแค่ชั่วข้ามคืน นั่นก็หักดิบเกินไป ผมว่าแค่สองวันมันยังน้อยแสนน้อยเกินไปนะสำหรับการทำใจ แต่ไอ้ต่อทำได้ครับ พอเช้าวันที่สามมันมานั่งใต้ตึกรอขึ้นเรียนพร้อมกัน ผมมาถึงเป็นคนที่สอง ส่วนจืดยังไม่มา...จนเกือบสายนั่นแหละจืดจึงโผล่หัวมา ไอ้ต่อตรงแหน่วเข้าไปโบกเกรียนงามๆของจืดเลยครับ แล้วด่าจืดสารพัดจนถึงห้องเรียนโน่นแหละ จืดก็ดีแสนดีไม่โต้ตอบสักคำ แถมยังยิ้มอีกด้วย ยิ้มที่ไอ้ต่อดีขึ้น ยิ้มที่ไอ้ต่อคนเดิมกลับมา ยิ้มที่ไอ้ต่อไม่เงียบอีกต่อไป ผมรู้มันยังไม่หายสนิทหรอก แต่มันจะค่อยๆดีขึ้นเอง...ผมกับจืดหันมายิ้มให้กันและโบกหัวมันไปงามๆคนละที...แต่พอเช้าต่อมา จืดมันด่าไฟลุกเลยครับ ไอ้ต่อนี่เอ๋ออยู่แป๊บหนึ่ง แต่พอตั้งสติได้ พวกมันก็แง่งๆใส่กันเหมือนเดิม....จะได้หายอึดอัดกันซะที
"เฮีย...คืนนี้เฮียเตรียมชุดเซ็กซี่ๆที่เหมาะสำหรับการเสียตัวไว้เลยนะ เพราะเพื่อนผมชนะชัวร์ ผมไปเซอเวย์มาแล้ว" มึงเพิ่งด่าว่าพวกกูหมกมุ่นอยู่เมื่อตะกี้เองนะไอ้พีท
"พีท พีท ไอ้เซอเวย์นี่คล้ายแอมเวย์เปล่าวะ"
"ไอ้ต่อ ถ้าโง่ก็ไม่ต้องไปบอกใครเค้า สงวนไว้รู้คนเดียวก็พอแล้ว กูอายแทน"
"ฉลาดตายแหละมึง...ด่ากู จนกูไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแล้วเนี่ย....เอ๊ะ ไอ้นี่กูบอกอย่าซบไง"
"เชี่ยนี่ นั่งนิ่งๆได้มั๊ย...กูง่วง" ด่ากันไปด่ากันมา ในที่สุดไอ้ต่อก็แพ้อย่างเคย ราบคาบด้วย นั่งนิ่งให้จืดซบไหล่เฉ้ยยยยยยย
ผมเคยถามจืดนะครับว่า มันไม่รู้สึกแปลกๆบ้างเหรอ ที่ต้องทำแบบเดิมๆกับไอ้ต่อทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าไอ้ต่อคิดยังไงกับมัน....ที่ถามเพราะผมห่วงความรู้สึกของพวกมันกลัวพวกมันเข้าหน้ากันไม่ติด...แต่จืดตอบผมมาว่า 'กูลืมเรื่องคืนนั้นไปหมดแล้ว ที่ลืมไม่ใช่เพราะไม่มีค่า แต่ลืมเพราะทุกอย่างจะได้เป็นเหมือนเดิมเหมือนที่เคยเป็นมา...กูรักไอ้ต่อ แต่รักในแบบของกู เพราะงั้นไม่ใช่เรื่องยากเลยที่กูจะเป็นเหมือนเดิมกับมัน '
"พีทๆๆๆ มาหาเฮียหน่อย " ผมกวักมือเรียกไอ้พีทให้ขยับมาใกล้มือหน่อย
"เฮียมีรางวัลจะให้ผมเหรอ?" ตาวาวเชียวนะมึง พร้อมกับกระเถิบยิกๆมาเชียว
"โป๊ก ปั๊ก"
"โอ๊ย...เฮียโบกหัวผมทำไมเนี่ย เจ็บนะ แถมหยิกปากด้วย ปากแตกเปล่าเนี่ยะ เกลียดเฮียแล้วด้วย...พี่ต่อ เฮียแกล้งผม"
"สมน้ำหน้า ถ้าเป็นกูนะ กูเตะก้านคอมึงสลบไปแล้วไม่ใช่แค่ตบหัวมึงหรอก..."
"มึงปากดีไงไอ้พีท เชียร์เพื่อนมึงออกนอกหน้านัก..."
"ก็คนเค้าพูดจริง...เฮียไม่เชื่อก็คอยดูละกัน"
"โห คนเยอะอย่างกะหนอนเลยวะ...กูกลับได้มั๊ยวะ ไม่อยากไปเบียดกับใคร"
"เอ๊ย ไอ้ต่ออยู่ด้วยกันก่อนดิวะ จืดมันยังเลื่อนนัดน้องหมวยออกไปได้เลย" ครับ จืดมันเลื่อนนัดน้องหมวยวันนี้เพื่อนจะมาเชียร์กับพวกเรา กูละซึ้งในน้ำใจมึงจริงๆ แต่จริงๆผมว่ามันอยากคอยสมน้ำหน้าผมมากกว่าตอนที่ชีนชนะ...
"มึงเข้าๆไปเลยไอ้ต่อ อย่าพูดมาก คนเบียดกูจนไส้ไหลมารวมกันหมดแล้ว อย่าให้พูดมาก เดี๋ยวกูพ่นไฟใสเลย...รับดอกไม้ให้พวกกูด้วย" จืดมันผลักให้ไอ้ต่อเดินลอดซุ้มเข้าไป คนเยอะน่าดู เบียดเสียดกันจนจะได้เป็นสามีภรรยาอยู่แล้ว นี่ถ้าเกิดผู้หญิงท้องขึ้นมาจะหาได้มั๊ยว่าใครเป็นพ่อของเด็ก เสียงนี่ก็จอแจตลอดเวลา ตอนจะเข้างานเค้าจะแจกดอกกูหลาบให้คนละดอกเพื่อมอบให้กับผู้เข้าประกวดในตอนสุดท้ายเป็นคะแนน คล้ายกับการส่ง sms เชียร์ the star หรือ af ไรประมาณนั้นแแหละ แต่นี่เปลี่ยนเป็นดอกไม้แทน
"เฮียๆ รอผมด้วย ผมโดนเบียด!!!!!" เออลืมไปเลย ไอ้พีทมันไม่ได้ตัวอย่างควายเหมือนพวกผมนิ เลยหลุดออกจากวงโคจรไปเลย...
"เด็กประเสริฐ กูเห็นแล้วมึงมีดีแต่ปากอย่างเดียว อย่างอื่นเหลววะ...เดินแค่นี้ยังโดนเบียดได้เลย" มึงด่าไอ้พีทนะไอ้ต่อ แต่กูเห็นมึงก็ไปรับน้องมันอยู่ดีนั่นแหละ
"ก็ผมไม่ได้ถึกอย่างพี่ต่อนิ....โอ๊ย...เชี่ยใครเบียดกู"
"เค้าก็เบียดมึงกันทั้งยิมนี่แหละ ...รีบเดินตามกูมา..."
"ลูกช่างสั่งรึไง"
"เดี๋ยวกูโบกเกรียนไหลเลยนี่..." พวกมึงจะกัดกันเพื่อ.....ฟอ วอท แม๋น
วู่...กูรอดแล้ว พวกกูรอดจากการไส้ไหลแล้ว...เย้
ด้านในตกแต่งได้โอ่อ่ามากครับ รู้สึกว่าจะยิ่งใหญ่กว่าปีก่อนๆเยอะเลย แสง สี เสียงมาเต็มอัตราศึกกันเลยทีเดียว ไฟแบบสลัวๆ แล้วจะมีสปอตโคตรไลท์ส่องผ่านแบบแวบๆ พอให้มึนหัวเล่น น่าเล่นซ่อนหาเนอะ... ส่วนบนเวทีนี่อย่างแหล่ม พรหมแดงปูเต็มความกว้างของเวที...ตกแต่งได้อล่างฉ่างมาก...ไฟนี่อย่างสวยเลยครับ ผมว่านะต่อให้นิโกรยืนอยู่บนนั้น ยังขาวมีออร่าได้เลย คิดดูว่าแรงแค่ไหน ชีนกูจะสุกมั๊ยวะ โดนย่างซะขนาดนั้น...
ผมนี่ละลานตามากเลย บรรดาผองเพื่อน รุ่นพี่ร ุ่นน้องนักศึกษาจัดเต็มกันเลยทีเดียว ก้มดูตัวเอง เวทนาจัด ...ไม่เป็นไรครับ ผมมันหล่อในอยู่แล้ว
"เฮียๆ หน้าเวทีเลยนะ...ชีนมันจะได้เห็นพวกเราชัดๆ"
"ไอ้พีท นี่ตกลงชีนนี่แฟนเตเพื่อนกู หรือแฟนมึงกันแน่วะ กูเห็นมึงดี๊ด๊าออกหน้ามาก"
"โห พี่ต่อไม่รู้ไรซะแล้ว...ก็ต้องเฮียอยู่แล้วแฟนไอ้ชีนมัน ส่วนผมมันก็เป็นได้แค่.......กระซิกๆๆชู้หรือแฟนเก็บเท่านั้นแหละ" ผมสองคนหยิกแก้มมันคนละข้าง โทษฐานปากดีเกินเหตุ...มึงพูดมาก กูคิดมากตามนะเว้ย เดี๋ยวสั่งให้ชีนเลิกคบเลยนี่
"พวกมึง มากันได้แล้ว ชีนมันจะะออกหน้าเวทีอยู่แล้ว ปัญญาอ่อนกันอยู่ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง " อ้าว ซวยด้วยเลยกู
เอ๊ย เค้าปล่อยตัวผู้เข้าประกวดมาแล้วเว้ย ออกกันมาทีละคู่ชายหญิง...สรุปผมกับพวกก็ไม่ได้อยู่หน้าเวที เพราะทนฝ่ากระแสคลื่นไปไม่ไหว...แต่ที่ตรงนี้ก็ไม่เลวนักหรอก มองชัดใช้ได้
"อ๊ะ เฮีย นั่นไงๆ...ชีนชู้ผมแต่แฟนเฮีย ออกมาแล้ว...!!!!" ยังเล่นไม่เลิกนะมึง แล้วมึงจะตื่นเต้น เพื่อ?????????
พ่อเจ้า แม่เจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!นั่นแฟนผมจริงๆเหรอ ทำไมหล่อหยุดโลกได้ขนาดนี้...หล่อจนผมอิจฉาตัวเองที่ได้เป็นแฟนมันอ่ะคิดดู....พอชีนมันมายืนตรงกลางเวทีเพื่อให้กรรมการดู เท่านั้นแหละครับ ห้องนี่แทบระเบิดด้วยเสียงกร๊ดกร๊าด.....ผมนี่แทบอุดหูไม่ทัน พระเจ้า แฟนผมฮอตขนาดนี้เลยเหรอ....................ชีนมันไม่ได้ยิ้มอย่างคนก่อนๆนะ มันยืนหน้าเฉยๆ ตาก็ไม่ได้กวาดมองไปทั่ว ตามันมีโฟกัสแค่จุดเดียว คือตรงหน้ามันเท่านั้น....แต่นั่นแหละครับคือเสน่ห์ของแฟนผม...น่ารักอ่ะ.......
เอ๊ยๆๆๆๆๆจะทำไรนะ กูหวงนะ...ก็สองคนนั่นกำลังจ้องตากันนะสิ...ฉ่ำเลย ยังอีกๆ...น้องผู้หญิงคนนั้น ชื่อไรแล้ววะ จำไม่ได้...กำลังแอ่นหลังตัวเองลงเรื่อย ส่วนชีนก็โน้มตัวตามไม่ห่าง มือก็ประคองแผ่นหลังของผู้หญิงเอาไว้..อีกมือก็จับที่ต้นขาของน้องผู้หญิงอีกนั่นแหละ...หึงเว้ยยยยยยย....
มิน่าชีนมันถึงชอบไปซ้อมบ่อยๆ ไม่ยอมขาด เพราะอย่างนี้นี่เอง...
แล้วพวกนี้จะกรี๊ดไรกันนักหนา...กูกรี๊ดไม่ออกเว้ย อยากพ่นไปมากกว่า....กะจะไปหันไประบายกับไอ้ต่อหน่อย...แต่พระเจ้าภาพตรงหน้าผมนี่...ทำเอาอมยิ้มเลย...จืดมันเอามือทั้งสองข้างปิดหูตัวเองอยู่ แล้วไอ้ต่อนี่ยืนซ้อนข้างหลังอีกที แล้วก็เอามือของมันปิดทับมือของจืดอีกชั้นหนึ่ง.... ไม่แปลกหรอกครับเพราะเมื่อก่อนสองคนนี้ก็ทำแบบนี้บ่อยๆ เพราะจืดมันไม่ชอบเสียงดังแต่ก็อยากไปเที่ยวกับพวกเรา ไอ้ต่อเลยช่วยด้วยวิธีนี้เสมอ...งั้นพวกมันสองคนก็กำลังจะกลับเป็นอย่างเดิมแล้วสินะ.....
อ้าว ชีนหายไปไหนแล้ว ......
"ทุกคนเชียร์ใครกันบ้างค่ะ"
"ผมเชียร์ไม่ถูกเลยครับน้องเมย์ ก็เล่นสวยหล่อกันทุกคนเลย" แน่สิ ไม่สวยไม่หล่อเค้าจะให้มาประกวดเหรอ พูดโง่ๆ
"พี่แม็ค ค่ะ งั้นต่อไปเราเชิญตัวแทนออกมาแสดงความสามารถกันเลยนะค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเลา"
"ดีครับ...งั้นเริ่มกัน เชิญตัวแทนคณะ..........."
แล้วการแสดงของตัวแทนของแต่ละคณะ แต่ละสาขาก็ดำเนินไปอย่างตื่นตาตื่นใจมากๆ เด็กยุคนี้เก่งกันจริงๆ
จนมาถึงชุดการแสดงไอ้หล่อของผม......มันแสดงงงงงงงงงงงงงง ...เพื่อนๆเคยดูหนัง step กันมั๊ยครับ นั่นแหละ ชีนกับคู่ของมันแสดงอย่างนั้นเลย ผมบบรรยายไม่ถูกจริงๆ รู้แต่ว่า มันพลิ้วมาก ลื่นไหล เป็นจังหวะ มันเต้นแข็งแรงมากๆ แต่ดูแล้วสวยงาม ไม่แข็งกระด้างเลย เข้าขากันได้ดีมาก ทุกท่วงท่าที่ชีนขยับมันมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างมหาศาล ผมบรรยายไม่ถูกจริงๆ บอกได้คำเดียวว่าต่อให้ดูถึงพรุ่งนี่เช้ายังไหว หน้ามันมีเหงื่อออกพอเป็นหยด ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ขึ้นไปอีก ถ้าทำได้นะตอนนี้ผมอยากพาชีนวิ่งกลับห้องมากเลย อยากเก็บไว้มองคนเดียว ไม่อยากให้คนอื่นมองคนที่ผมรักด้วยสายตาแบบนี้.... คนหน้าเวทีก็โยกตามได้เป็นจังหวะ เสียงเชียร์นี่ไม่ขาดปากกันเลย....ผมเพิ่งรู้ว่าแฟนตัวเองเต้นเก่งสุโค่ยแบบนี้ แต่ไม่ค่อยชอบตรงที่มีท่าเต้นเซ็กซี่แล้วต้องเต้นคู่กันนี่แหละ...หวง .............เพื่อนๆลองไปหาหนังเรื่องนี้มาดูละกัน ถ้าใครชอบเต้น น่าจะชอบนะ
"เป็นไงครับ...แชนนิ่งก็แชนนิ่งเหอะ มาเจอน้องชีนของเราเข้าไป จอดแบบไม่ต้องแจวกันเลยทีเดียว ชอบกันมั๊ยครับ!!!!!!!!" อุดหู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หึหึหึ...คืนนี้ผมจะให้มันเต้นให้ดู เต้นให้ผมดูคนเดียวด้วย
"ต่อไปขอเชิญน้องชีนออกมาตอบคำถามครับ" รอบนี้เป็นรอบคำถามครับ...นี่ถ้ามันใส่ชุดว่ายน้ำออกมานะ ประกวดนางงามชัดๆ.....ซวยแล้วกู ลืมอุดหู......แต่ทำไมไม่ดังเท่าไรวะ
หันไปดูข้างๆ....อ้อ ไอ้พีทมันเขย่งอุดหูให้ผมนี่เอง มิน่า
"ขอบใจนะ...."
"ไม่เป็นไรเฮีย...ผมอยากเป็นพระเอกเหมือนพี่ต่อบ้าง" ไอ้พีทมันพยักเพยิดไปทางสองคนนั้น ไอ้ต่อยังคงทำเหมือนเดิม...หึหึหึ
"รู้สึกว่าน้องชีนของเราจะมาแรงนะค่ะคืนนี้..เสียงเชียร์ไม่ขาดเลย...ฮอตขนาดนี้ พรุ่งนี้น้องเกิดแน่ๆค่ะ..." แฟนโผ้ม ครับแฟนผม
"รู้สึกว่าน้องเมย์จะยิ้มมากไปหน่อยมั๊ยครับ...."
"พี่แม็คก็....น้องชีนน่ารักจริงๆนี่ค่ะ เต้นก็เก่ง...จริงมั๊ยค่ะทุกคน!!!!!!!!!" อุดหู .......สงสารแฟนกูเหอะ แฟนกูเกร็งแล้ว จะถามก็ถาม
"คำถามของน้องชีนนะค่ะ....ว้าว เป็นคำถามที่........ตอบดีน้องเกิดแน่นอน ตอบไม่ดีน้องก็เกิดอยู่ดีแหละค่ะ"
"โว้วววววววววววววววววววววววว ....กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โห่กันเข้าไป กรี๊ดกันเข้าไป
"คำถามนะค่ะ....ถ้าน้องมีแฟนนะค่ะ...น้องชีนจะบอกรักเค้าคนนั้นยังไง...แล้วเพราะอะไร?"....
" มึงยิ้มไมเต?"
"ก็แฟนกูหล่อ...กูเลยยิ้มมมมมมมม" โอ๊ยยยยยเกรียนสองข้างผมโดนโบก...เจ็บว้อย แน่ะ ไอ้พีทมียกมือด้วย แต่ต้องเอาลงเพราะโดนสายตาอาฆาตของผมเข้าไป
"ผมจะบอกเค้าคนนั้นว่า...ผมรักเค้ามากกว่าเมื่อวาน ครับ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ช่วยด้วยผมยิ้มจนเผลอกัดปากตัวเอง
"เพราะ...นั่นหมายความว่า ผมรักเค้าคนนั้นเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนวันหนึ่งผมอาจจะรักเค้ามากกว่ารักชีวิตของผมเองก็ได้...ลองคิดดูนะครับ ผมรักเค้าตอนผมอายุ 20 แล้ววันที่ผมอายุ 50 60 70 ผมจะรักเค้าคนนั้นมากแค่ไหน....ขอบคุณครับ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...โว้ววววววววววววววววววววววว"
"เต เต เต....ชีนบอกมึงอย่างนี้เปล่า"
"อืม..." ผมตอบได้แค่นั้นเพราะกำลังยิ้มอยู่ ผมเพิ่งรู้ความหมายที่มันมักจะบอกผมก็วันนี้นี่เอง...... ผมก็เคยสงสัยนะว่า ทุกครั้งที่มันบอกรักผมทำไมต้องมีคำว่า มากกว่าเมื่อวาน มากกว่าเมื่อกี้ตามมาตลอด ....หวานซะ...ผมจะรอคอยจนวันที่ผมอายุ 70 ผมอยากให้มันรักผมมากขึ้นๆทุกวันๆ จนถึงวันนั้น วันที่ผมจากโลกนี้ไป
ตอนนี้อาจจะดูมั่วๆไปเยอะนะครับ
ทำใจกันน้า...เพราะคนแต่งก็มั่วขั้นปรมาจารย์ หึหึหึ
-
น่ารักอ่ะน่ารักม๊าก น้องชีนของพี่
มารอลุ้นกันต่อปายยย
แต่ยังสงสารต่ออยู่ดีนะ เข้าใจว่ารักมันบังคับกันไม่ได้ แต่การทำทุกอย่างเหมือนเดิมๆในระยะเวลาแค่นี้
มันไม่ยิ่งเจ็บกว่าอีกเหรอ มันเหมือนฝืนที่จะทำเป็นปกติมากกว่า
ยิ่งจืดยังให้ความสนิทสนมแบบนี้เราว่าต่อมันเจ็บเรื้อรังอะ รู้ว่าเขาไม่รัก แต่ก็อดแอบมีความหวังไม่ได้
แอบหน่วงกับคู่นี้นะ อยากให้ต่อคู่พีทมากกว่า
-
กรี๊ดเลยอะ ตอนนี้ ชีนน่ารักมาก
รออ่านตอนต่อไปอีก อยากอ่านมากกกก
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อให้นะคะ
ปล.ต่อกับจอมก็ยังฟินได้อีก ฮ่าๆ
-
คำตอบของชีนหวานได้อีกอะ เตเสร็จแน่
-
อ่านจบแล้วอยากกรี๊ดชีนตามคนดู เขินแทนเต :-[ :-[ :-[
-
กรี๊ด~ ขอกรี๊ดด้วยคน ตอนนี้อ่านไปเขินไป
-
อ๊ากกกกกกกกกกก น่ารักอ่ะ :-[
เขินแทนเลยอ่า :o8:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องชีนจ้าาาาาา
ตอบได้โดนใจเจ้มากกกก
แบบนี้พี่เต ก็ยิ่ฝทั้งรักทั้งหลงกันจนหัวปักหัวปำเลยสิเนี่ย
ปล.ว่าแต่ หลังจากการประกวดผ่านไปอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง
ชีนกดเต
เตกดชีน
ชีนมีทั้งสาวแท้ สาวเทียมมารุมล้อม
(อันหลังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
อย่าเลย สงสารพี่เต เค้า)
เอาเป็นว่า อยากเห็น
ชีนกดเต จังเลยค่าาาาา
คนเขียนขาาาา
-
ซีนนี้ เจ๊ยกให้สุดหล่อของเจ๊นู๋ชีนแต่เพียงผู้เดี่ยวคร้า. :laugh:
หว๊าน หวานนนน แต่ใกล้แล้วสินะที่เตจะโดน. เผด็จศึก :-[
P.S. เจ๊ก็รัก คุณdue มากกว่าเมื่อวานนะ :กอด1:
-
ชีนหล่อมากกกกกกกกกกก กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หมายถึงคำตอบชีนอ่ะนะหล่อมาก อ๊าาา เขินนนนน (ทำไม):laugh:
ชีนชนะแน่ หมอรุกฟันเฟิร์มมมมมม!!!!!!!!!! :oo1:
สงสารต่อจริงๆนะ สามวันเราว่ามันน้อยเกินไปสำหรับการทำใจให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ
ยิ่งการกระทำทุกอย่างของต่อ-จืดยังเหมือนเดิมแบบนั้น ทำใจได้จริงๆหรอว๊าาาา เราทำไม่ได้จริงๆ :monkeysad:
กอดคุณดิว :กอด1:
-
อรั้งงงงงงงงงงงงงงงงงง
กรีดร้องน่ารักอ่ะ
รักเต-ชีนกว่าเมื่อวาน
-
เตเขินเลย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักอ่ะ o13
-
:o8:
-
โอยยิ้มจนปวดแก้มมมมม
-
อ๊ายยย มากกว่าเมื่อวาน .เอร๊ยย เขินแทนอะ อิจฉาวุ๊ยย
เอร๊ยยย>\\\<
-
ชีนหวานซ๊าาาาา :o8:
-
เต-ชีน น่ารักอะ ชอบที่ชีนบอกว่ารักเตมากกว่าเมื่อวานอะ มีสองจ.มาด้วยอะ น่าร๊ากกกก
-
ผมไม่ได้อ่านตั้งนานตั้งแต่หน้า 7 พอวันนี้ไม่ทมีเรียนเลยมานั่งอ่านใหม่ทั้งหมดจนจบก็เมื่อกี้ >< รู้สึกรักชีนมากขึ้น(มากกว่าภาคที่แล้วด้วย) พี่มีน พี่ตาม ก็น่ารัก เตเองก็น่ารักมากมาย ชอบมากที่สุดก็ตอนตอบคำถาม ที่ชีนตอบว่า รักมากกว่าเมื่อวาน ใจผมเต้นแรงกว่าทุกตอนที่อ่านมาเลย
ขอบคุณคุณดิวนะครับ :)
-
"ช่วงต่อไป เป็นช่วงสำคัญที่สุดของงายนี้เลยนะครับ รักใครชอบใคร เล็งใคร แต่พากลับบ้านไม่ได้นะครับ เชิญมอบดอกไม้ให้กับผู้เข้าประกวดได้เลยครับ....."
"คนที่มอบแล้วก็ขอความกรุณาถอยไปข้างหลังด้วยนะครับ เพื่อนๆข้างหลังจะได้มามอบดอกไม้บ้าง "
ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างไม่เรียบร้อยราบรื่นเท่าไร แต่ก็ไม่ถึงกับวุ่นวายโกลาหล เอาเป็นว่าทุกอย่างยังอยู่ภายใต้การควบคุมได้อยู่
พวกผมยังไม่ได้เข้าไปมอบดอกไม้หรอก แค่ยืนสังเกตการก็เหนื่อยแทนแล้ว บรรดาเหล่าผู้เข้าประกวดชายหญิงต่างออกมายืนกันขอบเวทีเพื่อรอรับดอกไม้ เสียงกรี๊ด เสียงโห่ร้องดังก้องตลอดเวลา นี่แหละความสุข ความสนุก สีสันของการใช้ชีวิตใช่วงวัยมหาลัย อะไรที่เก็บเกี่ยวได้ อะไรที่ดีดี เราก็อย่าปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป เราไม่มีทางหวนกลับไปยังจุดเดิมได้อีกต่อให้พยายามให้ตาย
ผมไม่ได้สนใจหน้าเวทีซักเท่าไร เพราะสนใจไปก็มองไม่เห็นอยู่ดี คนหน้าเวทีออกจะล้นหลามซะปานนั้น ผมเลยลเลือกจะหันมองสภาพรอบๆตัว มองสีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แววตาเต็มไปด้วยความสนุก ปากมีเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย ถึงจะฟังไม่ค่อยออกก็เหอะ
"เฮียๆๆๆ!!!!!" ไอ้พีทนี่ก็สะกิดยิกๆเลยเว้ย แล้วมึงจะทำเสียงตื่นเต้นฟอวอท
"อะไร!!!สะกิดอยุ่ได้" ขานมันไปงั้นแหละ แต่ตาผมยังคงมองไปรอบๆงานอยู่ดี
"โป๊กกกก!!!"
"ไอ้ต่อตบหัวกูไมเนี่ย จะหาเรื่องเหรอ?"
"ก็ไอ้พีทเรียกดีดีแล้วมึงไม่หันไง...กุรู้มึงชอบความรุนแนง เห้นมั๊ย ตบปุ๊บ หันปั๊บ ดีจะตาย" แต่กูเจ็บโว้ย
"พวกกูเรียกให้มึงดูหน้าเวทีโน้น ทำหน้าโง่อีก มองเวทีโน่น ไม่ต้องมามองกู" ผมว่าจืดมันปากจัดขึ้นทุกวันแล้วนะ บุญของมึงแล้วแหละไอ้ต่อเอ๊ย
ทำไมบนเวที มันมีอะไร มีช้างแมมมอธมาโชว์เหรอ
ดูทำไม ยังไงชีนของผมก็ต้องได้รับดอกไม้ถล่มทลายอยู่แล้ว เสียงกรี๊ดเสียงเชียร์ดังซะขนาดนั้น ป่านนี้ดอกไม้คง.....
ดอกไม้............
ไม่มีซักดอกเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เอ๊ย...ชีนมันไม่มีดอกไม้เลย เป็นได้ไงวะ คนชอบมันออกจะเยอะ เป็นไปไม่ได้!!!!!!! แต่ก็กำลังเป็นอยู่!!!!!
"เกิดไรขึ้นวะ ทำไมชีนของกูถึงไม่มีดอกไม้ซักดอกเลย คนก็ชอบมันเยอะไม่ใช่เหรอ!!!!" ผมนี่บอกอารมณ์ตัวเองตอนนี้ไม่ถูกเลย งง ไม่เข้าใจ ตกใจ แต่สุดท้ายก็สงสารมัน มันคงอายคนอื่นน่าดู คิดดูสิคนอื่นดอกไม้หอบกันแทบไม่ไหว บางคนวางกองบนพื้นข้างตัว แต่ชีนของผม ยืนตัวเปล่าสบายตัวปรื๋อ
ผมจะตีตั๋วเครื่องบินไปซื้อดอกไม้ที่ปากคลองฯตอนนี้จะทันมั๊ยนะ
"กูจะไปหาชีน!!!" ผมจะต้องไปให้กพลังใจมัน อย่างน้อยมันก็ต้องมีดอกไม้ของผมซักดอกสิ อ้อของพวกนี่อีก 3 ดอกด้วย แต่ทำไมเท้าผมไม่ขยับไปข้างหน้าเลยวะ ทั้งที่ซอยเท้าอยู่ยิกๆ
"เชี่ยต่อ มึงจะดึงคอเสื้อกูทำไมวะ กูจะไปหาชีน ป่านนี้มันไม่ตกใจแย่แล้วเหรอ กูบอกให้ปล่อยไง" ไอ้บ้านี้บอกให้ปล่อยก็ไม่ยอมปล่อยซะที เดี๋ยวกูสวนเลยนิ
"เต...กูว่ามึงควรจะแหกตาก่อนจะแหกปากนะ เผื่อว่าโลกทัศน์ของมึงจะได้กว้างขึ้น ชัดขึ้น...ต่อปล่อยมันได้แล้ว" แหมมมมม...ทีจืดสั่ง ปล่อยกูเลยนะมึงไอ้ต่อ
"เฮีย มองเวทีสิ" เออใช่
มอง
มอง
มอง
มอง
มอง
มอง
หืม....ดูอีกครั้งให้แน่ใจ.........อื้ม
อีกครั้งซิ เพื่อความมั่นใจ อืม
เอาน่า อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง และจะอีกกี่ครั้งภาพที่ผมเห็นก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
"ปุ่ยปุ๊ย...เมื่อกี้ฉันยื่นดอกไม้ให้ชีนสุดหล่อ แต่เค้าก็ไม่รับ แค่พยักหน้าให้เบาๆเท่านั้นเอง"
"เค้าก็ไม่เห็นจะรับดอกไม้ของใครเลย...พอใครยื่นให้นะ ก็แค่พยักหน้าตอบเบาๆ ไม่เห็นจะยื่นมมือออกมารับเลย...ป่านนี้ถ้าเค้ารับนะ ดอกไม้ท่วมหัวไปแล้วมั้ง"
"นั่นสิ แป่นแป๊นอดสัมผัสมือของชีนสุดหล่อเลย...เวียดาย"
"อย่าหื่นสิแป่นแป๊น...ว๊ายยยยยยย!!!!ฉ้านอยากพาอ้ายชีนกลับห้องตอนนี้จังเลย"
"แกหนักกว่าฉัรอีกนะ"
"หึหึหึ แฟนมึงเสน่แรงวะเต ทั้งผู้หญิง ผู้ญิ๋ง "
"กูก็ว่างั้นแหละจืด" น่าหนักใจเหมือนกันนะเนี่ย
ผมมองไปยังเวทีอีกครั้ง ชีนมันยังคงยืนท่าเดิม คือเฉยๆ นิ่งๆ คนแล้วคนเล่ายื่นดอกไม้ให้มัน แต่มันก็ยังทำแค่พยักหน้าให้เบาๆ แต่ไม่ยอมรับดอกไม้ของใครซักที....ทำไม?
คนที่ผ่านผมไปคนแล้วคนเล่าที่พูดถึงชีนเรื่องการไม่ยอมรับดอกไม้มีทั้งดีและไม่ดี
สองคนนี้ก็หมือนกัน
"ไม่รับดอกไม้แล้วจะมายืนหล่ออยู่ทำไม เกะกะคนอื่นเค้าเปล่าๆ ฉันนี่อยากจะมองหน้าเค้าใกล้ๆตอนก้มมารับดอกไม้นะ แห้วเลย เซ็ง" สรุปเจ๊แกไม่พอใจเพราะไม่ได้แต๊ะอั๋งชีนของผมว่างั้น....เป็นงั้นไป
"ฉันว่านะ น้องชีนนี่ต้องรับเฉพาะดอกไม้ของคนที่เค้าจะบอกว่า 'รักมมากกว่าเมื่อวาน' แน่ๆเลย อิจฉาอ่ะ ทำไมแฟนฉันไม่เห็นเป้นแบบนี้เลย มันซื้อดอกไม้ให้ทุกคนได้นะ ยกเว้นแฟนมันก็คือฉันนี่แหละ...กลับไปแม่จะต้มน้ำกุหลาบให้มันซดเลย คอยดู" เจ๊แกแอบแค้น โหดเนอะ
"ยิ้มไรเต?" ไอ้ต่อมันเอานิ้วมาจิ้มๆแก้มผม
"แฟนกูน่ารักเนอะ...ว่ามั๊ย" ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมม
"ไม่รู้แหละ ชีนมันต้องรับดอกไม้ของผมด้วย ถ้ามันไม่รับนะ ผมจะ จะ จะ..จะจีบเฮียจริงๆด้วย" อ้าว ไอ้นี่ แล้วเกี่ยวไรกะกุครับ
"ไป ไป จะหมดเวลาแล้ว เดี๋ยวพ่อหนุ่มสุดหล่อของมึงก็ไม่มีดอกไม้กะเค้าซักดอกหรอก" จืดมันดันหลังพวกผมสามคนให้ขยับไปข้างหน้า...ชีนรอกูนะ...ดอกไม้จากหัวใจจะไปแล้ว
ตอนนี้ผมมายื่นหน้าเวทีแล้ว แต่ยังไม่ได้ยืนตรงหน้าชีนอยู่ดีเพราะมีสาวสวยหุ่นเด็ดกำลังตื๊อให้ชีนของผมรับดอกไม้อยู่
คนดีของผมก็ยังคงทำแค่พยักหน้าให้เบาๆเป็นการขอบคุณมั้ง...พอสาวเจ้าตื๊อมากๆเข้ามันก้ส่ายหน้าเบาๆแล้วก็ขยับไปข้างหลัง2-3ก้าว
"หล่อแต่บื้ออ่ะ" อ้าว...ด่าแฟนผมทำไมคร้าบบบบบบบบ...
พอสาวคนนั้นถอยไป ผมก็ขยับหน้า 2 ก้าว ก็ได้อยู่ตรงหน้ามันแล้ว...แต่ไฟข้างล่างสลัวๆ มันคงยังไม่เห้นผมมั้ง
ผมยื่นดอกไม้ให้มัน มันยืนมองนิ่งๆซักแป๊บ แล้วก็ยิ้มออกมาก่อนจะเดินออกมาหยุดตรงหน้าผม
"จะรับดอกไม้ของผมได้มัียครับ คุณชีนภัทร" ผมถามมันล้อๆ...มันถึงกับส่ายหน้ายิ้มๆ น่ารักวะ
"ผมก้รอดอกไม้ของคุณอยู่นี่แหละครับ....ถึงยังไม่รับดอกไม้ของใคร" เขินนะเว้ย
"เอ้า รับๆไปซะที กูยื่นให้จนเมื่อยมือแล้ว" ผมเร่งให้มันรับๆไปซะที จริงๆก็เขินนั่นแหละ
ไอ้พีทก็เร่งผมยิกๆบอกว่ามันจะให้บ้าง ให้ผมหลีกทางให้ด้วย แฟนกูเว้ย
"มาช้าวะ กุคิดว่ามึงจะไม่มาซะแล้ว ถ้ามึงไม่มากูหน้าแหกเลยนะเว้ย ไม่มีดอกไม้ติดมือซะกะดอก..." มันก้มลงรับดอกไม้ของผม แน่ะแอบจับมือกูด้วย....ว้าววววววววยิ่งมองใกล้ๆมันยิ่งหล่อมากๆเลยวันนี้ เสื้อผ้า หน้า ผม เป๊ะมาก....กูอยากจะกรี๊ด
"เฮีย...หลีกได้ยัง ผมจะให้ดอกไม้เพื่อนผมบ้าง"
"นั่นดิ"
"เออ หลีกได้แล้วมึง" พวกมันสามตัวรุมผม เบียดจนผมกระเด็นเลย
แล้วก็ยื่นดอกไม้ให้ชีนพร้อมกันเลยทั้งสามคน อย่างกับสาวน้อยโดนรุมล้อมด้วยชายหนุ่ม แต่ชีนของผมต้องควายน้อยแหละ น่าจะเหมาะกว่า
"เต กุรับดอกไม้ของพี่ต่อ พี่จอม ไอ้พีทได้มั๊ย" ดูความกะล่อนของมัน ทำมาเป้นขออนุญาต ผมรู้มันกะแกล้งผมเล่น กะให้กูเขินละซิ แล้วผมก็บ้าจี้เขินตามมันจริงๆด้วย
"อื้มๆๆๆๆ" ผมพยักหน้าให้ มันก็รวบดอไม้ทั้งสามดอกไป
"ขอบครับพี่ต่อ พี่จอม ไอ้พีทด้วย"
"ทำไมสองมาตฐานวะชีน ทำไมของกูต้องไอ้พีท ทำไมไม่พี่พีท น้องพีท หรือคุณพีทก็ยังได้..โอ๊ยยยยย" ไม่โอ๊ยไงไหวครับ สี่มะเหงกพร้อมใจกันประเคนใส่หัวมัน
ไอ้ต่อกับจืดรู้งานดีมากทำการลากไอ้พีทออกไปแล้ว ไอ้ตัวยุ่งมันโวยวายจนคนรอบๆหันมามอง กูละหน่าย
"เหนื่อยมากมั๊ย แล้วกินไรรึยัง ออกมาตั้งแต่เช้าได้พักบ้างยัง?" ระหว่างที่คนอื่นมอบดอกไมกันอยู่ ผมก้ถามมัน ก็ห่วงนิ
"นิดหน่อย แต่ง่วงมากๆ"
"เดี๋ยวพอพิธีบนเวทีเสร็จ เค้าจะปล่อยให้แดนซ์กัน"
"มึงจะอยู่ต่อมั๊ย?"
"ก็น่าจะสนุกดีนะ"
"........"
"เสร็จจากตรงนี้ เดี๋ยวกูไปรอตรงประตูทางออกนะ" ผมตอบมันยิ้มๆ...แน่ะๆๆ มันก็ยิ้มเหมือนกันแหละ ผมเห็น
"พวกมึงเดี๋ยวกูกลับก่อนนะ "
"อ้าว ไม่อยู่ปล่อยผีกันก่อนเหรอมึง" กุปล่อยพวกมึงทุกวันอยู่แล้วไอ้ต่อเอ๊ย
"ไม่วะ ชันมันง่วง อยากพักมากกว่า"
"พาลูกไปนอนเหรอครับเฮีย"
"แน่ใจเร้อว่าจะได้นอน"
"กูว่าพวกมึงสองคนต้องแอบไปปล่อยผีกันสองคนแน่ๆเลย...ใช่มั๊ยวะ?"
"พวกมึงนี่ก้พล่ามไปเรื่อย...กูยังไม่คิดไรเลย ชีนมันเหนื่อยจริงๆ กูอยากให้มันพักแค่นั้นเอง"
"เออเออ จะไปก็ไป เดี๋ยวออกลำบาก"
"ได้...งั้นกูไปนะ อ้อ ฝากดูแลไอ้พีทด้วย อย่าให้มันซ่าส์นักละ"
"ได้ ถ้ามันซ่าเดี๋ยวกุจับถ่วงน้ำเอง"
"บ้า พี่ต่อ ผมไม่ใช่พระอภัยนะ" เกี่ยวมั๊ย ช่างมันเห้อะ
เสียงเพลงข้างในคึกคักแล้ว แสดงว่างานบนเวทีจบแล้วเหมือนกัน
วันนี้ชีนของผมน่ารักมั่กๆ...น่ารักจนผมไม่คิดว่ามันจะน่ารักได้มากขนาดนี้
โน่นไง มันเดินสะโหลสะเหลมาแล้ว คงเหนื่อยจริงๆด้วย
"ไหวมั๊ยเนี่ย ต้องให้กูแบกขึ้นหลังรึเปล่า?"
"ไหวอยู่แล้วนี่มายังไง"
"กูกับไอ้ต่อเอารถมา คิดแล้วแหละว่าสภาพมึงคงนั่งมอไซต์กลับลำบาก แต่ต้องเดินไปลานจอดหน่อยนะ...ไหวจริงมั๊ยเนี่ย?"
"ประคองหน่อยก็ดี" ผมก้จัดการเอาแขนมันมาพาดบนไหล่ผม มันหัวเราะหึหึในคอ
"หัวเราะไร?"
"มึงห่วงกู"
"ก็กูรักมึงนิ" ผมหันไปยิ้มให้มัน
"รักมากกว่าเมื่อวานนะ..."
เราเดินไปลานจอดเรื่อยๆ ไม่ได้เร่งรีบ มือมันพาดอยู่บนไหล่ผม มือผมก้เล่นหัวมันไปเบาๆ พอเพลินๆ ลมพัดเบาๆ เย้นๆ
"เต?"
"หืม?"
"มึงบอกมึงอยากมีแฟนเป็นเดือนมหาลัยใช่เปล่า?"
"อืมฮึ"
"แต่กูไม่ได้เป็น...มึงโกรธ"
"มึงเป็นดาวในใจกูก็มากเกินพอแล้ว...เนอะ...หึหึหึ" มันดึงตัวผมจนแนบชิดกับตัวมัน ผมก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ว่าไงว่าตามกัน
มือมันบนบ่าผมตกลงข้างตัว
มือผมบนหัวมันตกลงข้างตัว
แล้วมือผมก็ไม่หนาวอีกต่อไป เพราะมีสัมผัสที่แสนอบอุ่นมาแทนที่...จากคนคนนี้
ยิ่งไปกว่านั้น...ใจผมอุ่นเหลือเกินตอนนี้
-
กรี๊ดดดด
อ่านเรื่อนี้ทีไรมันเขินวุ้ยยย ฮ่าๆ
ชอบอะ ขอบคุฯที่มาต่อนะคะ คุณดิวว
-
อ่านแล้วยิ้มๆๆ
เขิลแทนเตอ่ะ>//<
-
อัยยะ น่ารักอ่ะ
อยากได้แบบชีนอ่ะ
-
หวานเวอร์ เขินแล้วเขินอีก
-
อั๊ยย๊ะจะหา
แบบชีนได้
ที่ไหนบ้างเนี่ย :o8:
-
แอบกรี๊ดดังๆ คนเดียวในห้อง
ไม่ไหวแล้วสองคนนี้ หวานจนไม่รู้ว่าคนอ่านจะเป็นเบาหวานแล้วมั๊ยเนี่ย ><~
คุณดิวจะลงต่ออีกมั๊ยค่า
(บ่นว่าหวาน แต่คนอ่านมันก็อยากอ่านแบบหวานๆ ยอมเป็นเบาหวานต่อล่ะวะ ><~)
-
ชีนน่ารักกกกกกกก ><
-
สุดๆอ่ะตอนนี้
-
ย้าๆๆๆๆๆน่ารักกันจิ้งอิจฉาาาาาา
-
อ่านแล้ววว ยิ้มเลย
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย อยากจะกริ๊ดไปสามบ้านแปดบ้าน
ขอหยาบคายเพื่อนอรรถรถ ชีนทำกุเป็นบ้าาาาาาาาาาาาา
โธ่ อิพ่อ ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้นะ ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้พ่อคู๊ณณณณณณ
ณ จุดนี้ใครจะชนะก็ไม่สำคัญ ชีนชนะใจเราที่สุดแล้ว
โอ๊ยๆๆๆๆ อยากขโมยกลับบ้าน จะเอา จะเอ๊าาาาา :m3:
-
ชีน แกน่ารักเกินไปแล้วววว :-[ :-[
ยังงี้หัวใจเตก็ทำงานหนักน่ะสิ :L1:
-
ป๊าดดดดดด ตบมดแทบไม่ทัน :laugh: หว๊านหวานนะนู๋ชีน
ไม่เป็นดาวก็ไม่เป็นรัย งัยเตมันก็รับวันยังค่ำแหละ :z1:
P.S. >\\\< รักนะค่ะคนดีของเจ๊ นู๋ชีนนนน
-
กรี๊ด~หวานมั่กๆ ไม่ได้เป็นเดือนมหาลัยก็ไม่เป็นไรนะชีนถึงยังไงพี่เตก็รัก ฮุๆ
-
น่ารักอะ ชีน วุ้ย อิจฉาเต
-
:haun4: :haun4:
ถึงไม่ได้เป็นเดือน แต่ก็โคตรจะเด่นเหอะ ไม่รับดอกไม้คนอื่นแบบนี้ เป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์แน่ ชีนน่ารักกก โจ๊กจูนก็น่ารัก แต่น้องดิวน่ารักกว่า
o13 o13
-
โอ๊ยยยๆๆๆๆ...เขินแทนคู่นี้จิงวุ้ย >,<
-
โอ๊ยยยยยยยยยย
หวานซะ อิอิ
ลุ้นแทบแย่
แต่ยังมีอีกลุ้น ก็คือออออ
ใครจะได้เป็นฝ่ายกดใครน้ออออ
:z1: :haun4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย :-[ :L2:
ตอนนี้หวานซ้าาาาาาาาาาา น่ารักกันจริงๆเลยอ่ะคู่นี้ อิอิ
รอวันเตโดนชีนกด ฮ่าๆๆๆๆ :z1:
-
คิดถึ๊งงงงงงงงง
-
เอิ้วววว~~~เขินแทนวุ๊ย ดาวในใจ หรอ~~><
อิจฉาเป็นบ้าเลยอะ !
-
คิดถึง เต-ชีน ><~~
ระหว่างรอคุณดิวมาอัพ ก็กลับมาอ่านให้เป็นเบาหวานเล่นอีกรอบ ฮา..
แต่เห็นหวานๆ แบบนี้แอบกลัวว่าคุณดิวจะเตรียมแจกมาม่าเข้าสักวันจัง T^T
-
คิดถึงง อย่างที่สุดดดดด
-
:-[ คู่นี้นับวันยิ่งน่ารัก ยิ่งหวาน อิจฉา :o8:
-
เอิ่ม..คือช่วยบอกหน้าให้้หน่อยได้ไหมอ่ะ
บางครั้งเราก็หาไม่เจอ - - :m15: :m15: :m15: :m15:
-
ปูเสื่อรอพี่เตของน้องชีนค่ะ ><
คิดถึงคิดถึง มาต่อไวไวนะคะ จุ้บ
-
เข้ามากดดัน o11 o11
-
:-[ :-[
-
น่ารัก...ซีน
-
อิจฉาพี่เตมีแฟนน่ารัก
ผู้ชายแบบชีนจะหาได้ที่ไหนคะ อยากมีมั่ง อิอิ
-
น่ารักอ่ะ รอตอนต่อไปคราบ
-
ต้องขอโทษจริงๆนะครับที่หายไปหลายวันขนาดนี้
แต่ตอนนี้ดิวสมองตื้อมาก...คิดไม่ออก อาจเพราะช่วงนี้งานยุ่งด้วยแหละ
กลับถึงห้องหลับเป็นตายเลยทีเดียว...จะไม่เข้ามาบอกก็กลัวว่าเพื่อนๆจะรอกัน
เลยเข้ามาส่งข่าวซักหน่อยละกัน
รับรองครับ วันไหนสมองโปร่ง งานเริ่มน้อยลง ดิวมาอัพให้แน่นอน
อาจจะ 2-3 วันหลังจากนี้
ขอโทษที่ทำให้รอ
แล้ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด
ขอบคุณครับ
-
รอได้ค่าาา สู้ๆนะ
-
ไม่เป็นไรอ่ะครับ สู้ๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รอได้ค่าาาาา
ขอบคุณที่เข้ามาบอกนะคะ
-
รอได้เสมอค่ะคุณดิว อย่ากังวลไป
สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
รอได้จ้า
รักษาสุขภาพด้วยน๊า :L2:
-
เค เค ตามนั้น><"
P.S. เจ๊รอสุดที่ร๊ากกกก. อย่างนู๋ชีนได้เสมอ :laugh:
-
ไม่เป็นไรๆๆๆๆๆคร้าบบบบบบบบบบบบ
ยังไงก็ยังรออ่านอยู่เสมอครับผม ^^
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ ยังไงก็สู้ๆนะค
รออยู่ตลอดปหละคะ><
-
:z3: :z3: อยากให้มาต่อ....เร็วๆนะคับ จะเป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วความรักของเพื่อนต่อกับเพื่อนจอมจะลงเอยอย่างไงอ่ะ ไม่อย่างนั้นก็ให้นายต่อได้กับนายพีทอ่ะ อิอิ น่าจะสนุกดีเนอะ :o8: :o8: :o8:
-
"ชีนนนนนนนน ไหนมึงเคยสัญญาแล้วไงว่าถ้ามึงแพ้การประกวดไรนั่น มึงจะยอมให้กูกดไง นี่มันผ่านมาเป็นเดือนแล้วนะ มึงไม่เห็นจะยอมกูเลย ไม่รักษาสัญญาเลยหว่ะ" ตามนั้นเลยครับ ผมกับชีนเรายังไปไม่ถึงไหนกันเลย ได้แค่กอดๆ จูบๆ ลูบๆ คลำๆ พอให้อารมณ์ค้างในที่สูงเล่นๆ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปคนละมุมห้อง ไปทำอะไรกันเหรอครับ...หึหึหึ คิดเอาเองนะ
"ก็กูบอกแล้วไงว่ากูยังไม่พร้อม...อีกอย่างที่กูแพ้ก็เพราะมึงแหละ"
"อย่ามาโบ้ย มึงแพ้ของมึงเอง กูไปบังคับให้มึงห้ามรับดอกไม้ของคนอื่นที่ไหนกันเล่า " ถึงผมจะดีใจที่มันทำอย่างนั้น แต่ผมก็ไม่ชอบที่มันเอาเหตุผลนั้นมาอ้างอยู่ดีแหละ
"เออๆ กูมันผิดเองแหละ....งั้นเอาเหตุผลใหม่ ก็ที่ผ่านมาติดสอบนี่น่า มึงก็สอบ กูก็สอบ ไม่ว่างกันทั้งคู่เลย"
"อย่ามาเลยนะชีน ก่อนสอบตั้งสองอาทิตย์ มึงก็ยังไม่ยอมเลย" ผมไม่ได้หื่นขึ้นหน้านะครับ ผมก็แค่ทวงสิทธิ์อันชอบธรรมที่ผมควรจะได้เท่านั้นเอง ผมหื่นเหรออออ.....?
"ก็สองอาทิตย์นั้นกูเตรียมตัวสอบ สองอาทิตย์นี้กูก็สอบไง มึงก็เห็น...ใช่มั๊ย?" ยังมีหน้ามาถามกูอีกเนอะ 2 อาทิตย์บวก 2 อาทิตย์ รวทเป็นหนึ่งเดือนพอดี เดือนหนึ่งเต็มๆที่ผมได้แต่นอนตาค้าง ทำไรไม่ได้นอกจากมอง ....อ้อออออถ้าจะมีความคืบหน้าขึ้นมาบ้างระหว่างผมกับมันนั่นก็คือ ผมกับมันได้ร่วมเรียงเคียงเตียงแต่ไม่เคียงหมอนกันแล้ว แต่ก็ได้แค่นั้นแหละครับ ผมละอยากจะบ้าให้มันตายไปจริงๆ คนที่เรารักสุดรักนอนอยู่ตรงหน้าแต่ก็ทำไรไม่ได้ เพราะกลัวมันจะยันโครมเข้าให้หรือไม่ก็โกรธกันตายไปเลย ผมยังไม่อยากเสี่ยงถึงขนาดนั้น
"แล้วมึงสอบตัวสุดท้ายวันไหน?"
"ถามไม?"
"ถามให้มึงตอบไงคร้าบบบบบ บอกมา อย่าลีลา แล้วหยุดเดินไปเดินมาได้ไหม กูเวียนหัวไปหมดแล้ว....." คนบ้าอะไรอ่านหนังสือไปก็เดินไป เดินกลับไปกลับมาอยู่นั่นแหละ ได้ซักร้อยโลแล้วมั้ง ตอนแรกๆผมก็งง ว่าชีนทำอะไร มันบอกว่าถ้ามันอ่านหนังสือเหมือนเราๆท่านๆ ก็คือการนั่งอ่านนั่งนิ่งๆ มันจะอ่านไม่รู้เรื่องเอา...ของมันต้องเดินไปอ่านไปถึงจะเข้าใจจำได้ไวและแม่นยำขึ้น แปลกคนได้อีก
"กูต้องอ่านหนังสือนิ ไม่ได้นอนสบายเหมือนใครบางคน" ปากมันคุยกับผมนะ แต่ตามันนี่หาได้เหลือบแลมาทางผมซักนิดไม่ ตามันตอนนี้มีไว้มองตัวอักษรในหนังสือเท่านั้น ผมชักอิจฉาหน้าหนังสือแล้วสิ ที่ชีนให้ความสนใจมันมากขนาดนั้น ส่วนเท้านี่ก็เดินกัลบไปกลับมาไม่หยุด
"มึงไม่เวียนหัวบ้างเหรอ เดินกลับไปกลับมาอยู่ได้...กูยังเวียนแทนเลย"
"แก่แล้วก็งี้แหละ เอะอะๆก็เวียนหัว " มากกว่ามึงสองปีนี่ะแก่ เค้าเรียกกำลังดีต่างหากโว้ย...ไม่รู้เรื่อง
"ปากมึงจัดวะชีน ตอนแรกไม่เห็นจะจัดแบบนี้เลย ออกจะพูดน้อยด้วยซ้ำ" หึหึหึ นั่นไงครับ มันหยุดเดินแล้ว ต้องให้ใช้มุขนี้ตลอด
"ไง....มึงจะเปลี่ยนใจตอนนี้รึไง" มาแล้วครับมาดนิ่งๆ พูดเรื่อยๆ ตาดุนิดหน่อย สงบ สยบความเคลื่อนไหวจริง
"ตกลงสอบสุดท้ายวันไหนครับ...หืม?"
"วันพุธ" นั่นไงมันเริ่มเดินอีกแล้ว นั่นหมายความว่ามันไม่เห็นผมอยู่ในสายตาอีกแล้ว จะขยันอ่านไปไหนวะ
"ชีน...ไปดูหนังกัน วันนี้เพิ่งวันเสาร์เองมีเวลาอีกตั้งหลายวัน.."
"กูมีสอบทุกวัน ไม่ว่างหรอก"
"งั้นออกไปซักสามชั่วโมงก็ได้ หนังเรื่องหนึ่งพอดี ตอนบ่ายๆมึงจะได้กลับมาอ่านใหม่ไง....นะนะนะนะ"
"วันนี้กูตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะอ่านวิชานี้ให้จบ แล้วตอนเย็นก็นัดไอ้พีทไปติวกับรุ่นพี่แล้วด้วย ไม่อยากผิดนัด...."
"ดูมึงจะไม่สนใจกูเลยนะ....แต่ก็นั่นแหละอนาคตของมึงนี่นะ งั้นมึงก็อ่านหนังสือไปเถอะ กูไม่กวนแล้ว" ผมพูดด้วยเสียงเบาๆ เศร้าๆ เครือๆ แล้วก็ก้มหน้างุดๆ
"อื้มมมมมม" มันถอนหายใจซะดังเลย แล้วผมก็ได้ยินเสียงหนังสือถูกวางบนโต๊ะข้างหัวเตียง
"....." คิคิิคิ ดูท่าจะสำเร็จ.......
อ้าว ไมมันเงียบไปเลยละ หรือว่ามันจะรำคาญจนต้องไปหาอะไรมาไล่ผมให้ออกไปจากห้องมันซะที ไม่นะ.....นั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้องการซะหน่อย
"เอ๊ย!!!!" ผ้าเช็ดตัวลอยมาตกแหมะบนหัวผมได้ไง ผมรีบดึงลงทันที
"ไม่ต้องมามอง กูให้เวลา 10 นาที ลุกจากเตียงแล้วพาร่างเน่าๆของมึงไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย 10 โมงครึ่งเจอกันหน้าทีวี สายแม้แต่วิเดียว อด "
"กู...."
"ห้ามต่อรองใดๆทั้งสิ้น ให้ไว...โครม" กูไม่ได้จะต่อรองซะหน่อย แต่กูจะบอกว่ามึงน่ารักจัง...มันยอมตามใจผมด้วย แสดงว่ามารยาผมก็ใช้ได้สินะ....ไอ้พีทสอนมาครับ มันบอกว่าคนอย่างชีนต้องอ้อนเท่านั้น อย่าไปแข็งสู้กับมัน เพราะมันจะแข็งกว่า ลูกอ้อนนี่แหละ ชนะกันใสๆเลยทีเดียว...ขอบใจเว้ยพีท....แล้วว่าแต่ไอ้พีทมันเคยอ้อนชีนเหมือนที่ผมอ้อนรึเปล่านะ อย่านะเว้ย ชีนของกู กูอ้อนได้คนเดียว
"แกร็ก...ลุกไปอาบน้ำสิ นั่งยิ้มบื้ออยู่ได้...ช้า อดจริๆนะเว้ย" มันโผล่เข้ามาแต่หัว
"ครับ...สุดที่รักของผม" ผมส่งยิ้มตาหยีให้มัน
"ประสาท..หึหึหึ เป็นเอามากนะมึง ให้ไวเลย" ปากด่ากู แต่กูเห็นนะว่ามึงแอบยิิ้มก่อนจะปิดประตูนะ
"ตกลงจะดูเรื่องไร?" ผมกับมันมาจดๆจ้องๆหน้าโรงหนังกำลังเลือกโปรแกรมกันอยู่ว่าจะดูเรื่องไหนดี แต่พระเจ้าคนจะเยอะไปไหนครับ แต่ก็อย่างว่าแหละ วันนี้วันเสาร์นี่เนอะ
"ไม่ดูและ" ผมหันไปยิ้มตอบมัน
"อ้าว" แต่มันดันงงซะงั้น
"ไปกันเหอะ" ผมกระแทกไหล่มันเบาๆเป็นเชิงบอกให้ออกเดิน มันก็งงๆนะ แต่ก็ยอมเดินตามผมมาอยู่ดี
"ไหนตอนแรกอยากดูหนัง แล้วไหงมานั่งลุงแม็คได้" ผมกับมันสั่งเบอร์เกอร์กันมาคนละชุดเพราะตั้งแต่เช้ามายังไม่มีอะไรตกถึงท้องกันเลย....แล้วมันจะมาบ่นผมทำไม ในเมื่อมันสั่งมาซะชุดใหญ่ขนาดนั้น....โวะ
"ก็ในโรงหนังมันมืด "
"แล้วไง?" ผมส่งทิชชูให้มันเพราะปากมันเลอะซอส มันเลิกคิ้วงงนิดหน่อย ผมเลยชี้ที่มุมปากตัวเอง มันถึงยอมรับทิชชูไป
"กูก็มองไม่เห็นหน้ามึงไง แถมจะพูดกันก็ไม่ได้ ต้องนั่งเเฉยๆ นิ่งๆ เสียงมึงกูก็ไม่ได้ยินเป็นชั่วโมงๆ กูไม่ชอบ"
".........."
"กูแค่อยากใช้เวลากับมึงเท่านั้นแหละ แต่กูไม่ชอบเวลาที่ต้องนั่งในที่มองมึงไม่เห็น...โกรธมั๊ยที่โกหกว่าจะชวนมาดูหนัง หรือถ้ามึงอยากดู เรากลับไปดูกันก็ได้นะ" ผมเริ่มทำหน้าไม่ถูก ก็มันเล่นเงียบซะขนาดนี้ ผมก็ใจแป้วดิ กลัวมันโกรธที่ทำให้เสียเวลาอ่านหนังสือของมัน ก็ถ้าผมบอกว่าแค่อยากออกมาเดินเล่นกับมัน อยากมาเที่ยวข้างนอกกับมันบ้าง มันจะยอมมากับผมมั๊ยละ....โอเค ผมผิด ผมยอมรับ
ใจผมยิ่งหดเล็กลงๆเรื่อยๆเมื่อมันละสายตานิ่งๆจากผมแล้วก้มหน้าจัดการแฮมเบอร์ตรงหน้ามันแทน มันต้องโกรธผมแน่ๆเลย
"ชีน กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจจะโกหกมึงเลย เดี่ยวกินเสร็จแล้วเรากลลับกันเลยก็ได้ มึงจะได้กลับไปอ่านหนังสือต่อ" แค่อย่าโกรธกันก็พอ ผมพยายามเอาน้ำเน็นเข้าสู้ ทำใจดีสู้เสือ ทั้งๆที่ในใจกำลังกลัวมันโกรธสุดๆ
"อยากเห็นหน้ากูมากเลยเหรอ" นั่นไง มันโกรธจริงๆด้วย หน้าตายสุด
"ชีน คือ กู กูขอ....." ทำไมเสียงผมถึงเบาๆและขาดห้วงได้ขนาดนี้วะ
"ก็มองสิ นั่งเฉยๆให้มองแล้วไง มองให้เต็มตา มองให้จำขึ้นใจ มองได้แต่กู มองกูได้คนเดียวเท่านั้น เท่านั้น จำไว้" มันยิ้มและยักคิ้วกวนๆส่งให้ผม....โอ้ววววววว ผมรอดตายแล้ว
"ไอ้บ้าชีน แกล้งกันได้นะ กูตกใจหมด กลัวมึงโกรธ....วู่" แต่พอผมเห็นรอยยิ้มมันก็ทำให้ผมยิ้มตามมันได้ไม่ยากเลย
"เต มึงนี่หลอกง่ายเนอะ กูหลอกทุกที มึงก็เชื่อทุกที" ก็มึงมันพวกมนุษย์หน้าตายนี่หว่า
"หลอกไรก็หลอกไป แต่อย่าหลอกให้กูรักละกัน"
"ทำไม ถ้ากูหลอกจริง มึงจะฆ่ากูเหรอ?"
"กูไม่กล้าทำให้คนที่กูรักเจ็บหรอก กูก็คงทำได้แค่เสียใจ เสียใจจนตาย"
"ฟังดูแล้วเศร้าเนอะ งั้นเอาเป้นว่ากูอาจจะหลอกมึงหลายๆอย่างได้ แต่อย่างหนึ่งที่กูไม่มีวันหลอกมึงเด็ดขาด คือหลอกให้มึงรักแล้วกัน ตามนั้นนะ"
"ขอบคุณนะ" ดูเหมือนเราพูดกันเล่นๆ เพราะน้ำเสียงและท่าทางที่ใช้ไม่ได้มีความจริงจังแต่อย่างใด ดูแล้วเหมือนแหย่กันไปกันมามากกว่า แต่เราสองคนต่างรู้ดีว่ามันหมายความตามที่พูดจริงๆ
"รีบกินเหอะ เดี๋ยวจะได้ไปเดินเที่ยวกันต่อ ได้ข่าวอยากออกเดทกับกูมากนิ" ดูมัน ดูมันน่ารักสิ ครับ แล้วจะไม่ให้ผมรักผมหลงมันไงไหว.....โดนเด็กเล่นเอาแล้วแหละคราวนี้ หลังจากเล่นเด็กมาเยอะ
"ปากดีเนาะ แต่ก็ตามนั้นแหละ..."
สรุปวันนี้ทั้งวันผมกับชีนก็เดินเที่ยวกันตลอด เข้าร้านโน้น ออกร้านนี้ แต่กลับไม่มีอะไรติดมือกันเลย ก็บอกแล้วว่าแค่เดินเที่ยวเฉยๆ.....พอจะกลับผมก็ชวนมันไปซื้อขนมขบเคี้ยว นมแล้วก็อาหารสดนิดหน่อยไว้เป้นเสบียงเวลามันอ่านหนังสือ
วันนี้ผมมีความสุขจัง แต่ก็แอบรู้สึกผิดอยู่นิดหน่อยที่ทำให้ชีนไม่ได้อ่านหนังสือ แต่เห็นมันบอกว่าคืนนี้มันจะอ่านให้จบ แล้วพรุ่งนี้ก็ค่อยให้พีทมาติวให้ จะได้เรื่องมั๊ยน้อ....ตอนชีนโทรไปยกเลิกนัดติว ไอ้พีทมันโวยวายใหญ่เลย ผมรู้ได้ไงนะเหรอ ก็เสียงมันดังทะลุลำโพงนะสิ
"ชีน....ฮื้มมมมมมมม........ฮ้าวววววววววววว......นี่มึงยังไม่ได้นอนเลยเหรอ" ผมหันไปมองนาฬิกา "นี่มันตี2 แล้วนะ นอนพักบ้างเหอะ...ฮ้าววววว" ผมสะบัดหัวเพื่อไล่ความง่วง แต่ก็ยังดูเหมือนไม่ได้ผลเพราะผมยังคงหาวไม่ขาดปาก
ทุกคนคงคิดว่าแล้วผมไม่อ่านหนังสือสอบบ้างเหรอหรือว่าขี้เกียจตัวเป็นมัน คอืผมเป้นคนประเภทอ่านหนังสือตุนไว้ไม่ได้ ลืมหมด ผมจะอ่านก่อนสอบซักวันหรือสองวันเท่านั้นหรือไม่ก็วันต่อวันเลย ผมมีสอบวันอังคารอีกครั้งหนึ่งก็จะอ่านอาทืตย์กลางคืนหรือไม่ก็จันทร์ทั้งวัน ส่วนกลางคืนก็จะนอนแต่หัวค่ำ วันไปสอบสองจะได้โล่ง....โล่งไปโม้ดดดดด
"เหลืออีกไม่กี่บทแล้ว มึงนอนต่อเหอะหรือว่าไฟมันสว่างไป งั้นกูไปอ่านข้างนอกนะ"
"ไม่ต้องๆ มึงอ่านต่อไปเหอะ"
"อืม งั้นมงก็นอนต่อได้แล้ว อีกเดี๋ยวกูก็จะนอนแล้วเหมือนกัน" ผมว่าอีกเดี๋ยวของมันนะ โน่นแหละ พระอาทิตย์ขึ้นพอดี
"อะไร?" มันเงยหน้าขึ้นถามผม
"นมอุ่นๆไง ดื่มแล้วสมองขะได้โล่ง เอ้า ดืื่มซะ" มันมีสมาธิกับการอ่านหนังเอามากๆ ขนาดผมเดินออกจากห้อง เปิดปิดประตูจนมายืนข้างหลังมัน มันยังไม่รู้ตัวอีก
"ขอบคุณนะ"
"อืม เมื่อยมั๊ย?"
"นิดหน่อย" มันยังคงเงยหน้ามองผมอยู่เลย
"นวดให้นะ"
"ถ้าไม่ลำบากก็ขอบคุณนะ" มันยกดื่มขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้วเลย
"อร่อยมั๊ย?"
"อิ่มไปถึงใจเลย" หึหึหึ....แล้วมันก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือต่อ ผมก็นวดไหล่ นวดหลังให้มันเรื่อยๆ
จนผ่านไปซักครู่
"เต...นวดให้กูตั้งนานแล้ว เมื่อยมั๊ย มึงไปนอนเหอะ เดี๋ยวกูก็จะเสร็จแล้วเหมือนกัน " จากเดี๋ยวครั้งแรกของมันจนถึงเดี๋ยวครั้งที่สองของผ่านมาแล้วเป็นชั่วโมง
"คุยกับกูแล้วไม่มองหน้า หน้าหนังสือมันน่ามองกว่าหน้ากูเยอะเลยใช่มั๊ย"
"อย่างอแงน่า กุตั้งใจอ่านหนังสืออยู่" มันว่าผมงอแง กูไม่ใช่เด็กสองขวบนะ
"หันมาเดี๋ยวนี้"
"กูบอกว่าจะอ่านหนังสือ อย่ากวนนะ ขอร้อง"
"หันมานี้....จะนวดขมับให้ครับ....มันช่วยให้ผ่อนคลายนะ รู้มั๊ย" ผมจับหน้ามันหันเข้าหาตัวเอง แล้วค่อยๆนวด คลึงขมับทั้งสองข้างมันเบาๆ กด นวด ลาก แล้วก็ปล่อย มันหลับตาเคลิ้มเลย
"สบายมั๊ย?"
"ขอบคุณนะ" มันตอบยิ้มๆทั้งที่ยังหลับตาอยู่ น่ารักวะ
"เอ๊ยๆๆๆๆๆ" ก็จู่ๆมันสวมกอดเข้าที่เอวผมแล้วดึงตัวผมเข้าหาตัวมัน หน้ามันเลยอยู่ตรงผมพอดี
"ตัวติดกันขนาดนี้แล้วกูจะนวดให้มึงต่อได้ไงละทีนี้ ปล่อย"
"ก็ไม่ต้องนวดแล้วไง....หายเครียดแล้ว...." มันกอดแน่นกว่าเดิมอีก หน้าตามึงชักไม่น่าไว้ใจแล้วนะ
"ถ้าไม่ให้นวดงั้นก็ปล่อย กูจะไปนอนแล้ว...เอ๊ย"
"อยู่อย่างนี้ซักแป็บนะ" มันแนบหัวตัวเองเข้ากับอกข้างซ้ายของผม พร้อมกับกระชับอ้อมกอดจนแน่น ผมใจสั่นนะนี่
"เต....ใจมึงเต้นแรงวะ...เร็วด้วย เต้นดังตึกตึกตึกตึก"
" อย่าแซว...กูเขิน"
"หืม?" มันเงยหน้าขึ้นสบตากับผม ตามันกำลังยิ้ม แต่ยิ้มนี้ไม่น่าไว้ใจ
"ทำไมมองกูแบบนั้น เลิกมองได้แล้ว " ผมเอามือตัวเองปิดตามันทั้งสองข้าง
"หึหึหึ...จูบหน่อย" มันดึงมือผมออกแล้วก็ดึงไปจูบ....
"หืม?"
"บอกว่าจูบหน่อย" ขอกันดื้อๆแบบนี้เลยเหรอ
"แค่จูบจริงๆนะ" ก็ตามันโคตรจะเชื่อมเลย ไว้ใจได้ที่ไหน
"มันเงยหน้ารอรับจูบจากผม ส่วนผมก็โน้าหน้าลงมาจนปากของเราแตะกัน ไม่เร่าร้อน แต่กลับรู้สึกอิ่ม ทุกสัมผัสทที่เรารู้สึกมันช่างอ่อนหวาน นุ่มนวน ชีนละเมียดละไมกับปากและริมฝีปากผมมากๆ มากจนผมแทบยืนไม่ติดพื้น แข้งขาอ่อนไปหมด ผมสัมผัสได้เลยว่ามันถนุถนอมผมากๆ
"เต....ไปนอนได้แล้ว"
"อืม...อืม..." ผมลืมตาขึ้น ร้อนวาบไปทั้งหน้าทั้งตัวเลยทีเดียว เพราะถึงมันจะถอนจูบไปแล้วแต่จมูกของเรายังแตะกันอยู่เลย
"สบายมั๊ย?"
"สบายอะไรเล่า" แต่จะว่าไปก็โล่งดีนะ ว่างไปหมดเลย
"ก็ไอ้ที่มึงกำลังนั่งบนขาอ่อนกูอยู่ไง" ผมก้มมองดูแล้วก็
"เอ๊ย......" ผมดีดตัวออกจากมันทันที ถึงกับเซ ดีที่มันจับไว้ทัน เผลอไปนั่งตักมันตอนไหนวะ มิน่า ทำไมเบาๆ
"หึหึหึ...ถึงกับแข้งขาอ่อนยืนพื้นไม่ไหวเลยเหรอครับพี่เต..อ่อนวะ"
"ใครจะเชี่ยวเหมือนมึงละ เชี่ยวชาญ ช่ำชอง โชกโชน ชิส์"
"ไปนอนได้แล้ว..เดี๋ยวกูจะเสร็จแล้ว"
"กูก็ไม่ได้อยากอยู่ซะหน่อย" อาย กูอาย อายโคตร แทรกผ้าห่มหนีดีกว่า
ผมรู้สึกตัวแบบสะลึมสะลือตอนที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกสวมกอดจากด้านหลังหร้อมกับสัมผัสพัดผ่านเบาๆที่แก้ม....ผมหลับฝันดีแล้วสินะ
มาแล้วครับ
ขอโทษๆมากๆๆๆๆเลยนะครับ
พอดีคอมพ์ดิวเสีย
เพิ่งซ่อมเสร็จ
ก็รีบมาลงให้เลย
-
ป๊าดดดด. เตมันยังคิดจะกดนู๋ชีนให้ได้ใช่ไหม
ตอนนี้หว๊าน. หวานโน๊ะ!!
P.S. รวดเร็วทันใจ
-
หวานเนอะว่ามั้ย? ตกลงใครจะกดใครกันน้า??
-
ชีนกดเตเร็วๆเซ่ >.<
อิอิ ตอนนี้หว๊านหวานนนนนนนนน ~
-
อร๊ากกกกกกก
น่ารักจุงเบยยยยยย o13
-
หูยยยย เค้าหวานกัน >//<
-
ไม่ทำให้ผิดหวังจริง ยังหวานกันเหลือเกิน :z3:
-
อร้ายๆๆๆๆๆๆ :o8:
-
พี่เต อย่าพยายามกับน้องเลย
ให้น้องกดไปเห๊อะ ฮ่าๆ เชียร์เต็มที่เลยอะ
-
แง๊งงงงง ตาร้อนๆ อิจฉาาาาาาา จะหวานกันไปไหนคร้าบบบ
นี่เตยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะกดชีนอีกหรอเนี้ย :laugh:
เราจะมารอดูกันนะครับ ว่าพี่เตจะทำสำเร็จมั้ย คึคึ
คิดถึงคุณดิวววว :กอด1:
-
หวานเกิ้นนนนนน อิจฉาจ้าาาาาา ชิส์ อิอิ
-
หวานซะ อิจฉาเลยอะ
-
หวานเบาๆเต-ชีน ไปได้เรื่อยๆดีเนอะอ่านแล้วไม่เครียด
-
หว๊านหวานกัน
นะคู่นี้ :o8:
-
ชีนน่ารักจัง
เขินแทนเต :o8: :o8: :o8:
-
:-[น่ารักอะหวานสุดๆ
เอร๊ยๆๆ เมื่อไหร่จะกดหนอ ??
ลุ้นๆๆ ระวังนะไอ่คนที่หวังจะกดจะถูกกดนะจ๊ะ
-
กรี๊ดดดด หวานมากกก
ซีนนน นาย ต้อง กด เต นะ
เราเชียร์ !!!
-
:-[
รอวันชีน กด เต อิอิ
:haun4:
-
คิดถึงคุณดิว คิดถึงชีน คิดถึงเต :กอด1:
-
วันนี้วันจันทร์ผมไม่สอบ ตอนเช้าเลยไปส่งชีนที่มหาลัยแล้วกลับมานอนอ่านหนังสือที่ห้อง เพราะพรุ่งนี้ผมมีสอบตอนสายๆหน่อย อ่านช่วงกลางวันไว้เยอะๆ คืนนี้จะได้นอนแต่หัวค่ำพรุ่งนี้ตื่นมาจะได้ไปสอบด้วยอารมณ์แจ่มใสเนอะพวกเรา
"ก๊อกๆๆๆๆๆ" สงสัยจืดกับไอ้ต่อคงมากันแล้ว พวกผมนัดกันมาอ่านหนังสือที่ห้องผม เหตุผลก็แค่ขนมห้องผมเยอะ ที่เยอะก็เพราะเวลาที่ชีนมาที่นี่ มันชอบซื้อขนมเก็บตุนไว้ เลยมีอานิสงส์ไปถึงไอ้สองตัวนี้ด้วย
ผมเดินไปปลดล็อคประตูแต่ไม่ได้เปิดประตูออก เดี๋ยวพวกมันสองตัวก็เปิดเข้ามาเองแหละ ส่วนตัวผมก้กลับมานอนลงที่เดิมก็คือบนพื้นหน้าทีวี
"เชี่ยเต แค่มึงเปิดประตูให้เนี่ย มันจะเปลืองพลังงานมากเลยใช่มั๊ย....อ๊ะๆๆๆไอ้ต่อมึงอย่าเพิ่งนั่ง ไปเอาขนมมากินกันก่อน" ฮ่าๆๆๆนี่แหละครับเหตุผลที่ผมไม่ยอมเปิดประตูให้ เพราะทุกครั้งที่ผมทำอย่างนี้ จืดมันก็ด่าผมอย่างนี้ทุกทีเหมือนกัน โดนมันด่าแล้วอารมณ์มันดีแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้....แต่ดูท่าไอ้ต่อจะหงุดหงิดนิดหน่อยที่โดนใช้งาน
"แล้วมึงอ่ะ..." โหไอ้ต่อมึงกล้าเนอะ กล้าขึ้นเสียงกับจืดด้วย ถึงจะขึ้นเสียงแบบเหนื่อยๆหน่ายๆแทนที่จะโกรธหรือโมโห
"กูก็นั่งรอแดกอยู่นี่ไง ถามให้โง่ทำไมวะ....โวะ...แล้วมึงเต แขกมาห้องแทนที่จะหาน้ำอะไรมาต้อนรับ เปล่าเล้ย มานอนโชว์พุงอยู่ได้" เชี่ย กูไม่มีพุงโว้ย เดี๋ยวกูเตะลูกกระเดือกหลุดเลยนิ...ส่วนไอ้คุณต่อเดินเข้าไปหาหนมตามคำบัญชาคุณชาย
"จืด หุบปากบ้างมึงบ้างก็ดีนะ กูเห็นตั้งแต่มึงเข้ามาในห้องนี่ยังไม่หยุดพูดเลย เหนื่อยแทนวะ"
"นั่นไงมึงเหนื่อยแทนกูแล้ว งั้นกูก็ไม่ต้องเหนื่อยแล้วใช่มั๊ย งั้นกูพูดต่อนะ...."
"ไอ้หน้าด้าน!!!!" ผมด่าสวนมันทันควันเหมือนกัน จืดนี่ขำก๊ากออกมาเลย เกินทนกับความกวนอวัยงะเบื้องล่างจริงๆ นี่ถ้าผมไม่รู้จักมันมานานนะ ผมคงทนมันไม่ได้ขนาดนี้หรอก
"จืด...เอานมด้วยเปล่า" เสียงไอ้ต่อตะโกนมาจากในครัว ตู้เย็นผมจะพังมั๊ยเนี่ย ก็เสียงไอ่ต่อคุ้ยของนะสิ ดังอย่างกะตึกจะพัง
"มีไรก็เอามาให้หมดนั่นแหละ...กูกินได้ทั้งนั้นแหละ" นิสัยกันนะพวกมึง
"เชี่ยทั้งสองตัวนั่นแหละ กูเจ้าของห้องนะเว้ย ถามกูซักคำยังว่ากูเต็มใจให้พวกมึงแดกเข้าไปเปล่า ถามกันเองไปมา ถามกูบ้างเหอะ...." หมั่นไส้พวกมันจริงๆนะครับ อยากกินโน่นมั๊ย อยากแกดนี่มั๊ย...กูเจ้าของห้องนะเว้ยไม่เห็นถามกูซักคำ...สองมาตรฐานชัดๆ...เลยตะโกนดังๆให้พวกมันสองตัวได้ยินกันพร้อมหน้าพร้อมตา
"ขนมกับนมมาแล้วครับคุณชาย เชิญแดกได้เลย...ไม่ทราบว่ามึงประสงค์จะแดกไรเพิ่มอีกมั๊ย"
"เดี๋ยวคิดออกกูค่อยบอกละกัน"
"ไอ้หน้าด้าน กูประชดเว้ย"
"แต่กูเอาจริง....ต่อ...แกะถุงโดโซะให้หน่อยดิ มือกูลื่นนมแล้ว...อ่ะ" ผมนอนมองพวกมันสองคนไปมา ถ้ามันสองคนลงเอยกันได้จริงๆ ผมว่าต้องเป็นคู่ที่โหดมันฮาแน่ๆ ถึงดูว่าไอ้ต่อจะตามใจจืดมากขนาดนี้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องเสมอไปนะครับ เรื่องไหนที่มันตามใจได้มันก็เต็มใจจะยอม แต่ถ้าเรื่องไหนที่มันเห็นว่าเกินไปแระ มันก็ไม่ยอมเด็ดขาดเหมือนกัน จะวางมวยกันก็บ่อยครั้งเพราะไอ้สองคนนี้มันเหมือนกัน คือปากว่า มือต่อย ตีนเตะตลอด ผมนี่ขี้เกียจจะเป็นกรรมการแล้ว...
"จืดเอ๊ย...นี่ถ้ากูไม่ได้อยู่กับมึงแล้วใครจะมาั่งดูแลมึงอย่างนี้วะ...อ่ะ เอาไป"
"ฮั่มมมม...กูก็ให้เมียกูทำให้ไง" จืดเอ๊ย...มึงพลาดอีกแล้ว
"นั่นสินะ สักวันก็ต้องมีใครที่มาอยู่ข้างมึงไปตลอดชีวิต"
"ใช่...แต่มึงก็ต้องอยู่ข้างๆกูไปตลอดเหมือนกัน ห้ามทิ้งกู ไม่ว่ามึงจะมีใครหรือไม่มีใคร...เอา กูแบ่งโดโซะให้มึงอันนหึ่ง"
ต่อเอ๊ย....................
ท้องอิ่ม ทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตากันอ่านหนังสือ อ่านกันเองให้จบรอบแรกก่อน แล้วถ้ามีอะไรไม่เข้าใจสงสัยยังไงก็เอามาแลกเปลี่ยนพูดคุยกัน เราต้องพึงพาตัวเองก่อนนะครับ ก่อนที่จะไปพึ่งคนอื่น เพราะเราก็แน่ใจไม่ได้หรอกว่าคนอื่นนั้นจะพึ่งพาได้จริงมั๊ยหรือจะเต็มใจให้เราพึ่งพารึเปล่า.....
วู่ๆๆๆๆๆ อ่านจบไปแล้วรอบหนึ่ง โห ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี่ย ผมลุกออกไปเข้าห้องน้ำ
ออกมาหยิบน้ำในตู้เย็นดื่ม.....
"จืด...ตรงนี้กูอ่านตั้งหลายรอบแล้ว แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี อธิบายหน่อยดิ..."
"ไหนตรงไหน...." ไอ้ต่อก็ขยับทั้งหนังสือและก็ตัวมันไปใกล้จืดจนติดกัน "อ้อ...มันก็อย่างนี้ไง................." แล้วจืดมันก็อธิบายยาวเลย ไอ้ต่อก็พยักหน้าหงึกหงักๆ ยิ้มบ้าง บึ้งบ้าง...เห็นจืดมันกวนๆอย่างนี้ มันเรียนเก่งเอาเรื่องอยู่นะ แล้วมันก็เป็นคนประเภทไม่หวงความรู้ด้วย แล้วเวลามันช่วยสอนช่วยติวให้นะ อย่างกับคนละคนเวลาปกติเลยแหะล
"เข้าใจยัง?....หืม...มองกูไม" ผมยืนดูอยู่ข้างกำแพงกั้นระหว่างครัวกับห้องนั่งเล่น ไม่ได้แอบนะครับแค่ไม่ได้เดินออกไปเท่านั้นเอง
"เข้าใจแล้ว...กูเข้าใจทุกอย่างแล้ว"
"งั้นก็เลิกจ้องกูได้แล้ว...กูไม่ชอบ" ไอ้ต่อเอ๊ย...มึงจะทำตัวเองเจ็บไปถึงไหน ผมกะจะเข้าไปคลี่คลายสถานการณ์ แต่ก็ต้องหยุดตัวเองไว้เพราะ
"จืด กูขอไรมึงอย่างดิ"
"จะขอจูบกูใช่มั๊ย?" เชี่ยแล้วไง!!!!!!!!!!!!
"มึงรู้ด้วยเหรอ...หึหึหึ"
"ก็ตามึงมองกูซะเชื่อมขนาดนี้....ไม่รู้ก็ควายไปแระ"
"แล้วมึงว่าไง?" มันคุยกันแบบสบายๆ เหมือนคุยกันเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วๆไป ไม่ใช่เรื่องที่ไวต่อความรู้สึกแบบนี้ ส่วนผมนี่ทั้งเกร็งทั้งลุ้นแทนพวกมันไปเรียบร้อยแล้ว.....
"ถ้าจูบของกูไม่ได้ทำร้ายมึง..."
"ไม่เลย...มึงไม่เคยทำร้ายกูนะ" ไอ้ต่อละลำ่ละบอก คงกลัวจืดไม่ให้จูบมั้ง
"งั้นก็..............จูบดิ" จืดค่อยๆหลับตาลง ส่วนไอ้ต่อก็ค่อยๆยื่นหน้าออกไป จนปากของมันสองคนชนกัน....พวกมันค้างอยู่นิ่งๆแบบนั้นแป็บนึง...ผมว่าเหมือนจุ๊บมากกว่า ไม่ใช่จูบหรอก เพราะปากของพวกมันไม่ได้ขยับกันเลย กดจูบแช่นิ่งกันอยู่อย่างนั้น.....เอ๊ย....น้ำตาไอ้ต่อไหล....!!!!!!!!!
"ไหนมึงบอกจูบกูจะไม่ทะร้ายมึงไง" ต่อเป็นฝ่ายถอนปากออกมาก่อน แต่คนที่พูดก่อนคือจืด
"ก็เปล่านิ ขอบใจนะ"
"แล้วมึงร้องไห้หาป้ามึงเหรอ"
"กูจะจำจูบครั้งนี้ของเราไว้ตลอดไปนะจืด...กูสัญญา"
"ถ้ามึงจำแล้วยิ้มก็จำไปเหอะ แต่ถ้าจำแล้วต้องมานั่งเศร้า ร้องไห้ ก็ลืมมันไปซะ"
"กูจะจำ "
"ตามใจมึงละกัน...แล้วไอ้เตมึงจะยืนแอบดูอยู่ตรงนั้นอีกนานมั๊ย...ออกมาได้แล้ว ออ เอาขนมมาเผื่อด้วย" อ้าว มึงเห็นด้วยเหรอ...แต่ดูท่าทางแล้วจืดมันไม่ได้อายหรือเขินอะไรเลย ยังทำตัวได้กวนโอ๊ยได้ปกติทุกอย่าง ส่วนไอ้ต่อนี่ยังนิ่งๆอยู่ ต้องรอดูอาการกันต่อไป
"เอา...เอาขนม....ไปดิ" ผมวางขนมบนโต๊ะเตี้ยหน้าพวกมันอย่างเก้ๆกังๆ
"เป็นไรมึง มือสั่นเชียว แล้วหน้าตาทำไมตื่นขนาดนั้น" จืดมันพูดซะไอ้ต่อต้องเหลือบตาขึ้นมาดูหน้าผมอ่ะคิดดู
"เปล๊า"
"หรือเพราะมึงเห็นกูกับไอ้ต่อจูบกัน....ทำอย่างกะมึงกับชีนไม่เคยจูบกันงั้นแหละ" เชี่ย แล้วมันเหมือนกันมั๊ยละ กูกับชีนเป็นแฟนกันเว้ย ส่วนมึงกับไอ้ต่อเป็นเชี่ยไรกันละ ถึงมาใจกล้าหน้าด้านมานั่งจูบโชว์กูเนี่ยะ
"เรื่องของกูเหอะ...." มันเขวี้ยงหมอนใส่หน้ามันเป้นการตัดบท
"เถียงไม่ได้แล้วทำร้ายร่างกายตลอด อ่อนวะ" กูเกลียดคำนี้เหลือเกินแล้วนะ "อ่ะ ไอ้ต่อแกะเลย์ให้กูหน่อย...มือกูไม่ว่าง" มันส่งถุงเลย์ไปตรงหน้าไอ้ต่อ กูละหน่ายกับมึงจริงไรจริงแล้วนะไอ้จอมจืด
"มือมึงทำไรอยู่ถึงไม่ว่าง"
"จะแกะไม่แกะ ห๊า" มันเขย่าถุงอีกทางเป็นการกดดันไอ้ต่อ
"ไม่แกะ" ดีมากเพื่อนต่อ มึงต้องสู้เพื่อตัวเองบ้าง ปลดแอกจาไอ้เผด็จการจืดได้แล้ว
"งั้นเอาจูบกูคืนมา"
"ไอ้หน้าด้าน!!!!!!!!!!!!!!!!!" ผมกับไอ้ต่อประสานเสียงด่ามันและพร้อมใจกันดึงแก้มมันคนละข้าง ปากดีนักนะ
สรุปทั้งจืดทั้งเพื่อนต่อก็ปกติกันทั้งสองคน ไม่ได้มีอาการอะไรอย่างที่ผมกลัว แต่ก็ดีแล้งแหละครับ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน ถ้าเกิดในกลุ่มผิดใจกันก็พลอยลำบากใจกันไปทั้งกลุ่ม
จะบ่ายสองสองแล้วหลังจากอ่านกันจบ ทะเลาะกันเสร็จ กินกันอิ่ม นอนกันอีกคนละนิดก็ลุกขึ้นมาแลกเปลี่ยนสิ่งที่อ่านแล้วข้องใจไม่เข้าใจกัน วิธีนี้ดีมากๆครับ ทำให้เข้าใจไรได้มากขึ้น บางครั้งเราไม่เข้าใจแต่ไม่กล้าถามอาจารย์ด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ แต่กับเพื่อนเรากล้าไง
โทรศัพท์ผมมีสายเข้า...อ้อ สุดที่รักผมนี่เอง ผมเดินเข้าไปคุยในห้องนอน ไอ้สองตัวนั่นบ่นไรตามหลังก็ไม่รู้ ไม่ได้สนใจ ก็มัวแต่สนใจคนในสายอยู่
"ว่าไงครับ" ผมรับสายมัน
"สอบเสร็จแล้ว แต่รุ่นพี่จะมาติวให้ต่อเลย กว่าจะเลิกก็คงเกือบห้าโมงมั้ง"
"เหรอ...คิดถึงนะเนี่ย"
"อย่าเวอร์ ไม่ต้องมารับก็ได้ เดี๋ยวกูเดินกลับกับไอ้พีทเอง มึงก็ต้องอ่านหนังสือไม่ใช่เหรอ"
"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยว 4โมงครึ่งกูไปรับนะ....หรือถ้ายังไงเปลี่ยนแปลงอะไรก็โทรมาบอกกูได้เลย....แล้วนี่กินไรยัง"
"ได้หนมปังกับนมไปสองกล่องแล้ว มึงละ"
"เรียบร้อยแล้วครับ นี่กำลังอ่านหนังสือกับจืดกับไอ้ต่ออยู่"
"งั้นมึงก็ไปอ่านต่อเหอะ รุ่นพี่เรียกแล้วด้วย...ไปนะ"
"เดี๋ยวๆๆๆ...คิดถึงมึงนะ"
"เหมือนกัน...."
"เหมือนกันไร. ไม่ได้อยากได้ยินคำนี้ซะหน่อย"
"คิดถึงเหมือนกันคร้าบบบบบบบบบ แบบนี้ใช่มั๊ยที่อยากได้ยิน" ไอ้ประโยคแรกก็รื่นหูดีอยู่นะ แต่ไอ้ประโยคหลังเหมือนประชดนะ แต่ก็โอเค รับได้
"ตั้งใจติว อย่าวอกแวกมองใคร อย่ายิ้มให้ใคร อย่ามองใคร ตามองแต่หน้าหนังสือพอ เข้าใจนะ"
"คร้าบบบบบบบบบบบ "
"ดีมากกกกกก ไปได้แล้ว"
"กูก็รออยู่นี่แหละ...." แล้วมันก็วางสายไป อย่าหวังเลยว่าจะได้วางกันแบบหวีทหวานกันเหมือนชาวชาวช่องเค้า.....
ที่จริงตอนนี้ยังไม่จบครับนะครับ
แต่ดิวต่อให้ไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้ก็ไม่สะดวก
เป้นวันอังคารนะครับ สัญญาเลย
ขอโทษนะที่ทำให้ค้างกัน
ตอนนี้ก็หน่วงๆกับต่อ-จืดก่อนละกันเนาะ
ไปละ บั๊บบาย
-
สงสารต่อจับใจ
จืดอ่าาาาา
-
หน่วงกับต่อ-จืดจริงๆแหละ ส่วนเต-ชีนก็น่ารักเบาๆ
-
สงสารต่อ TT
ทำแบบนี้มันยิ่งเหมือนทำร้ายตัวเองหรือเปล่านะ
คู่เตชีนยังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
-
หน่วงกับจืดต่อจูบทั้งน้ำตาที่ไม่ได้มาจากความสุข เฮ้อ! อินจัด ดีนะที่ยังมีเตมาเล็กน้อยให้คลายหน่วงบ้าง!!!
-
หนูต่อช่าง บีบคั้นหัวใจของเจ๊ยิ่งนัก :sad4:
แอบเชียร์. จืดต่ออยู่อย่างริบรี่ ริบรี่. :เฮ้อ:
P.S. วันนี่วันภาษาไทย. ช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทยกันด้วยนะจ๊ะ
-
ต่อพูดเหมือนจะไปไหนไกลๆเลย แต่ก็นะ อยากให้ห่างกันบ้าง สงสารต่ออ่ะ พี่ดิวหาคู่ให้ต่อด้วยน้าาา>.<
-
หน่วงจริงๆด้วย
:z3:
-
สงสารต่อที่สุด :sad4: :sad4:
ส่วนชีนนี่น่ารักกว่าแต่ก่อนเยอะมากถึงมากที่สุด :laugh: :laugh: :laugh:
-
ณ ตอนนี้ยังแอบเชียร์ ต่อกับจึด :t3: :t3: :t3: :t3:
-
ต่อออ :sad4:
-
สงสารต่อจริงๆ :o12:
-
คุณต่อเอ๊ยจะเจ็บ
อีกนานมั้ย :impress3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: เหนื่อยใจแทนนายต่อกับนายจอมจัง แบบนี้สงสัยจะไม่ได้ลงเอยกันแน่ๆ ความรักที่กลัวที่จะต้องพลัดพลากกัน คิดแล้วเซ็งแทนเลยอ่ะ แต่ก็เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคู่เลยนะครับ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เค้าอยากอ่านต่อกับจืด~~~~
สงสารต่อจับใจแง้ฟๆๆๆ .ม่ายๆๆ(พร่ำเพ้อๆ)
-
วันอังคารละน้าาาาาาคุณดิววว
นั่งรอๆๆ
-
ดิว จะ ให้ ต่อ กะ จืด หยุด แค่ เพื่อน จิงอ่ะ
เราสงสารต่อ่าาาา
-
ก่อนจะรักคนอื่นได้ ต้องรักตัวเองก่อนนะ ต่อ
"เหนื่อยไหม สิ่งที่่เธอทำอยู่
สิ่งที่ฉันได้คอยเฝ้าดู ยิ่งรู้ยิ่งห่วงใย
เหนื่อยไหมกับที่ต้องร้องไห้ ให้กับเขาที่เธอปักใจ
แต่เขาไม่เคยรับรู้เลย"
:L3:
-
รอ รอ รอ :)
-
ผมออกมาจากห้องหลังจากคุยกับสุดที่รักเสร็จ จืดกับไอ้ต่อมันมองผมใหญ่เลยครับ มองจนผมอายไปเลย
"มองไรนักหนาวะ..." ผมหันไปเหวี่ยงใส่พวกมันหน่อยๆ
"เต นี่ถ้าวันนี้เด็กมึงไม่มีสอบ กูกับไอ้ต่อก็คงไม่ได้เห็นหน้ามึงใช่มั๊ย?"
"อ่านหนังไปดิ๊ จับผิดกูอยู่ได้ โวะ"
"เต...มึงเผด็จศึกชีนได้ยัง?" คำถามนี้ของจืดเล่นเอาผมจี๊ดไปถึงก้านสมองกันเลยทีเดียว
"แต่เมื่อเช้ากูเจอชีนหน้ามหาลัย กูก็เห็นว่ามันยังเดินปกติอยู่นะ แสดงว่ามึงยังไม่ได้แสดงอิทธิฤทธิ์ใช่เปล่าวะ?" พวกเพื่อนเลว รวมหัวกันแกล้งกูอีกแล้ว
"พวกมึงนี่ก็ โวะ....อ่านหนังสือไปเหอะน่า สนใจไรเรื่องกูนักหนา กูกับเตจะมีหรือไม่มีไรกัน พวกมึงสองตัวก็ไม่ได้เอมาแดกอยู่ดีแหละ "
"พอเลยเต มึงไม่ต้องมาโมโหกลบเกลื่อนเลย กูรู้ทันมึง"
"หรือว่าจริงๆแล้วพวกมึงยังตกลงกันว่าได้ว่าใครจะกดใครกันแน่" คำนี้โดนใจกูอีกแล้วจืดเอ๊ย
"..........." ผมนั่งกัดปากนิ่ง ก็จืดมันพูดถูกนิ
"ชัวร์เลยแบบนี้...กูว่าแล้ว"
"มึงลองคิดดูนะเต ถ้าวันหนึ่งเกิดมีใครยอมชีนขึ้นมาโดยไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น มึงว่าชีนจะลังเลมั๊ย...ที่จะยอมรับสัมพันนั้น"
"มึงจะพูดไรจืด?"
"กูแค่อยากจะบอกมึงว่าถ้ารักแล้วก็อย่าคิดไรให้มันมากนักเลยมึงมองว่าชีนน่ารักยังไง ดีแค่ไหน คนอื่นก็มองแบบนั้นได้เหมือนกัน...ที่เหลือก็คิดเอาเองละกัน" แต่ชีนไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย ผมคิดว่านะ
"มึงกำลังจะบอกกูว่าถ้าวันหนึ่งเกิดมีใครยอมให้ชีนทำแบบนั้น ชีนอาจจะทิ้งกูก็ได้ใช่มั๊ย"
"อาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้...มึงก็รู้นิเตว่าใจคนเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ถ้ามึงไม่หลอกตัวเองนะ...แต่ที่กูพูดกูก็ไม่ได้หมายความว่าให้มึงยอมชีนซะ...กูแค่พูดให้มึงคิดดูเล่นๆเท่านั้นเอง" ไม่หรอกชีนไม่ใช่คนแบบนั้น ผมเชื่อใจคนที่ผมรัก
ผมมามหาลัยก่อนเวลาที่นัดกับชีนนิดหน่อย มาถึงก็เห็นนั่งติวกันซะกลุ่มใหญ่เลย
ผมก็เลยนั่งรออยู่แถวๆนั้น แต่ที่ผมนั่งมันมีพุ่มไม้กอใหญ่บังอยู่ กลุ่มนั้นเลยไม่เห็นผม แต่ผมสามารถมองเห็นได้
ผมก็นั่งมองคนที่ผมรักไปเรื่อยๆ มองแล้วเพลินตาเจริญใจดีครับ มันตั้งใจอ่านหนังสือมากๆ ตามันก็มองแต่หน้าหนังสือจริงๆด้วย นานๆจึงจะเงยหน้าขึ้นมาคุยซักครั้ง ถ้ามีใครชวนมันคุยนะ แต่คุยนิดเดียวมันก็อ่านหนังสือต่ออีก...แต่ผมเห็นว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่งน่าจะปีสาม รุ่นเดียวกับผม ชอบมองและชวนชีนคุยบ่อยๆ มองแล้วก็ยิ้ม ยิ้มแล้วก็ชวนชีนคุยต่อ
"พี่วิทย์ครับจะมองเพื่อนผมไรนักหนา หน้าเพื่อนผมสึกหมดแล้ว" ไอ้พีทเองครับ มึงกำลังกันไอ้บ้านั่นออกจากแฟนกูใช่มั๊ย ขอบใจมากน้องพีท เดี๋ยวพี่เลี้ยงนม 2 ลิตรเลย
"โธ่ น้องพีทครับ ก็เพื่อนน้องน่ารักนิ ขอพี่มองหน่อยละกัน" แล้วเสียงโห่เสียงแซวก็ดังระงมเชียว แต่ใจผมนี่แป้วไปแล้วครับ
ส่วนคนของผมเงยหน้าขึ้นมองรอบวงด้วยสีหน้างงๆปนโง่ มึงคงไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังโดนเกี้ยวและมีคนอยากให้มันเคี้ยวอยู่ ไร้เดียงสาจริงๆเล้ยแฟนผมนี่
"โห่อะไรกันเหรอครับ...."
"ไม่มีอะไรหรอกครับชีน....พี่ว่าชีนอ่านหนังสือต่อเหอะ...ไม่เข้าใจตรงไหนถามพี่ได้นะ พี่เต็มใจอธิบาย"
"ขอบคุณครับ..."
พอใกล้ถึงเวลาเลิก หลายคนก็ทะยอยกันขอตัวกลับ
จนเหลือไม่กี่คน
ก็มีแฟนผม ไอ้พีท ไอ้วิทย์หน้าหม้อ แล้วถ้าผมจำไม่ผิด พี่โบนัสของน้องชีน
"ชีนครับ"
"ครับพี่วิทย์"
"ติวเสร็จไปทานมื้อค่ำต่อมั๊ย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"
"คงไม่ได้หรอกครับพี่วิทย์ เพราะเดี๋ยวเพื่อนผมคนนี้จะมีผู้ปกครองมารับแล้ว...ใช่มั๊ยชีน"
"........." ชีนมันไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มน้อยๆ แล้วก้มหน้าดูหนังสือต่อ
"ชีน?" เรียกแฟนกูทำไมนักหนาวะ
"ครับ"
"พี่ไม่เคยเห็นชีนเดินควงใครเลย ชีนมีแฟนยังครับ?"
"ถามทำไมครับ?" เห็นมั๊ยแฟนผมก็แรงได้ใจเหมือนกัน แต่มันถามนิ่งๆนะ
"เพื่อนพี่ก็แค่อยากรู้นะค่ะน้องชีน ถ้าน้องชีนยังไม่มีใคร เพื่อนพี่มันสนใจชีนอยู่" โบนัสช่วยเสริมให้หลังจากที่ไอ้วิทย์นั่นอึ้งกับคำถามของชีนเมื่อครู่
"พี่วิทย์ชอบผมเหรอ?" ชีนมันหันควับไปถามไอ้วิทย์นั่นทันที เล่นเอาผงะไปนิดหน่อย
"ครับ...ชีนรังเกียจพี่มั๊ย?"
"พี่วิทย์ก็ไม่ได้มีไรน่ารังเกียจนิครับ...ออกจะน่ารักด้วยซ้ำ" ทำไมชีนพูดแบบนั้น มันจะรู้มั๊ยว่าผมเสียใจแค่ไหน ผมกำมือแน่น แน่นจนรู้สึกว่าเล็บกำลังจิกเนื้ออยู่
"ไอ้ชีน!!!!!!!" ไอ้พีทมันก็คงอึ้งเหมือนกันที่เพื่อนตัวเองพูดออกมาแบบนั้น ส่วนไอ้พี่วิทย์นี่หน้าแดงไปถึงส้นตีนแล้วมั้ง
"เพียงแต่ผมมีแฟนอยู่แล้ว และผมก็รักแฟนผมมากๆด้วย ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีนะครับพี่วิทย์...ผมไปนะ...ไปได้แล้วพีท มึงจะนั่งหน้าเอ๋อ อีกนานมั๊ย ให้ไวเลย กูไม่อยากให้แฟนรอนาน...ผมไปนะครับพี่ๆ หวัดดีครับ" มันลากไอ้พีทเดินออกมา นั่งรออยู่ที่อีกโต๊ะหนึ่ง ซึ่งห่างจากที่เดิมพอสมควร...ช่วยด้วยครับ ผมหุบยิ้มไม่ได้แล้ว...ทำไมแฟนผมถึงได้น่ารักขนาดนี้
"ชีน..." ผมโทรหามัน
"อยู่ไหน กูติวเสร็จแล้ว จะมารับมั๊ย ถ้าไม่สะดวกเดี๋ยวกูกลับเองก็ได้นะ" ผมนั่งมองมันคุยโทรศัพท์กับผม ตามันไม่มองใครจริงๆด้วย ถึงจะมีใครต่อใครหันมามองมัน แต่มันก็ไม่เคยสนใจ
"ชีน...." ผมหยุดยิ้มไม่ได้จริงด้วย
"เป็นไรมากเปล่า เรียกชื่อกูอยู่ได้" มันถามถามปนหัวเราะหน่อยๆ
"เป็นคนที่รักชีนไงครับ...จริงๆนะ"
"หึหึหึ....เอาจริงๆ เป็นไรมากมั๊ยเนี่ย"
"กูรักมึงนะ....เดี๋ยวกูจะไปรับ รอนิดหนึ่งละกัน"
"รอนานก็ได้....สำหรับมึงเท่านั้น" ว้ากกกกกกกกกกกกกก กูอยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ส่วนไอ้พีทนี่อ้วกไปเป้นที่เรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ความสุขมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ผมเดินไปร้านสะดวกซื้อในมอนี่แหละ ซื้อนมกับขนมปังไปเผื่อมันสองคน คาดว่าสอบเสร็จก็คงยังไม่มีไรตกถึงท้องกัน
เดินกลับมาก็เห็นไอ้พีทกับชีนนั่งแทบจะกระโดดกัดค่อกันอยู่แล้ว ไม่รู้ทะเลาะไรกันอีก
"รอนานมั๊ย...กูซื้อนมกับหนมมาให้กินรองท้องไปก่อน...เอาไป" ผมจัดแจงส่งให้พวกมันสองคน
"อ่านหนังสือจบมั๊ย?" ชีนมันห่วงผมด้วย เห็นกันมั๊ยละทุกท่าน
"จบ กูเก่งไง แฟนมึงโคตรจะเก่งเลยนะ ขอบอก" ผมพยักหน้าหงึกๆให้มัน มันเลยส่ายหน้ายิ้มๆตอบกลับมา
"ขอร้องนะครับ ไอ้เพื่อน คุณเฮีย อย่ามาหวีทโชว์คนโสดได้มั๊ย มันแสลงใจครับ"
"มึงเป็นไรมากมั๊ยพีท กูเห็นหน้ามึงแล้วกินข้าวไม่ลงเลยวะ " ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะรู้จริงจังไรหรอก แต่เห็นหน้ามันแล้วทนไม่ไหวจริงๆครับ มันทำหน้าอย่างกะคนหมดอาลัยตายอยากเลย คิดดู
"เฮียก็ลองถามสุดที่รัก รักที่สุดของเฮียดูสิ..."
"เรื่องมึงแล้วเกี่ยวไรกะสุดที่รักกูวะ" อุ๊ย เค้าเขิน :o8: ชีนมันแอบยิ้มๆด้วยแหละ
"ก็แฟนเฮียนั่นแหละไม่ยอมช่วยผม"
" มึงทำข้อสอบไม่ได้เหรอวะพีทแต่ชีนก็ช่วยมึงติวแล้วนี่นา" ชักเริ่มเง็งๆกับมันแล้วสิ
"ก็ไม่ใช่เรื่องนั้นซะหน่อย....โอ๊ย...ไอ้บ้าชีนมึงดีดปากกูทำไมเนี่ย เจ็บนะเว้ย อย่าคิดว่าแฟนมึงอยู่แล้วกูจะเตะมึงไม่ได้นะ"
"ก็กูหมั่นไส้ปากมึงไง ยื่นดีนักกูเลยดีดให้เลย...." เป็นผม ผมก็ดีดครับน้องพีท ทำปากยื่นๆจู๋ๆน่าหมั่นไส้ถึงจะดูแล้วน่ารักดี แต่น่าหมั่นไส้มากกว่า
"ตกลงกูจะรู้เรื่องมั๊ยเนี่ยว่าเป็นไรกัน ถึงได้นั่งแง่งๆใสกันขนาดนี้"
"ก็ไอ้พีทมันขอให้กูทำเรื่องไร้สาระนิดหน่อย"
"อ๋อ...การที่กูอยากมีแฟนนี่เป็นเรื่องไร้สาระใช่มั๊ย...การที่กูขอให้มึงช่วยนี่ไร้สาระใช่มั๊ย?"
"อ้าว...แล้วไมมึงไม่ช่วยพีทละชีน...?" ผมก็เห็นสองคนนี้รักกันดีนะ แต่ทำไมคราวนี้ชีนของผมถึงไม่ช่วยละ แปลกๆ
"อย่าสนใจเลยน่ามึง...ไร้สาระ..."
"ไอ้ชีน ไอ้บ้า ไอ้เพื่อนทรยศ กูเกลียดมึงแล้วนะ" เอ้า เอาเข้าไป
"กูจะไม่ว่ามึงไรสาระและเต็มใจจะช่วยถ้าคนๆนั้นไม่ใช่...มีน"
"เอ๊ย!!!!" พี่เขยกู
"ไม่ใช่พี่ตาม"
"ชิบ!!!!" พี่ชายกู พี่เขยชีนด้วย
"ไม่ใช่พี่ต่อ"
"บรรลัย!!!!" เพื่อนกูนี่หว่า
"ไม่ใช่พี่จอม"
"บ้าแล้ว!!!!" ผมถึงกับปวดขมับจนลามไปถึงกระเพาะ ไอ้พีทมัเอาไรมาวะถึงได้มาชอบบุคคลเหล่านี้ได้
"ก็ทุกคนน่ารักไปหมดเลย มีดีกันไปคนละแบบ ผมเลือกไม่ถูกเลยนะเฮีย ก็เลยกะจะให้ไอ้ชีนช่วยเป็นตัวกลางให้หน่อย แต่มันไม่ยอมช่วยผม ดูสิ มันโคตรจะใจดำเลย.....เฮียช่วยผมหน่อยนะ นะนะนะนะครับ" ถามหน่อยเหอะ แล้วเค้าจะเลือกมึงมั๊ยละ
"เอาตรงๆเลยนะพีทน้องรัก.....ถ้ามึงมีปัญญาก็เชิญ!!!! จบ"
"เอ๊ย!!!!เฮียใจร้ายวะ"
"เต...ยังมีอีกคนนะที่มันขอให้กูช่วย"
"ซวยแล้ว!!!!...ชีนเพื่อนรักมึงอย่าพูดนะ..."
"ก็"
"ไอ้ชีน กูขอร้อง" ไอ้พีทไม่พูดเปล่ามันตะครุบปิดปากชีนไว้เลย...เล่นไรกันวะ
"ใครวะ?" ยิ่งพวกมันมีพิรุธผมก็ยิ่งอยากรู้
"ก็กุ...."
"กูบอกให้หุบปากไง!!!!....โอ๊ย...มึงกัดนิ้วกู" ไอ้พีทสะบัดนิ้วรัวเลย ตาก็มองชีนแบบแค้นๆ
"กูไง...คนที่ไอ้พีทขอให้กูช่วยจีบ กูไง กูที่นั่งหัวโด่อยู่นี่ กูคนที่เป็นแฟนมึงไง"
"ไอ้พีท!!!!!! มึง ตาย แน่ :m16: :m31: :fire: :angry2:"
"เฮียครับ :m15: ผมผิดไปแล้ว :monkeysad: ผมขอโทษ "
ก่อนที่ผมจะพ่นไฟเผาหัวไอ้พีทมันเผ่นแน่บไปแล้ว เชี่ย เล่นของใครไม่เล่นมาเล่นของพี่เต กูหวงขั้นเทพเว้ย....อย่าให้เจอนะมึงกูเตะกระพับเลยนิ
"เลิกไร้สาระแล้วน่า...กลับหอกันเหอะ"
"ไร้สาระท่ไหนกันเล่า กูกำลังจะโดนแย่งแฟนนะ"
"มึงก็ไปถือสาไรไอ้พีทมากมาย..มันก็เพี้ยนได้ทุกวันอยู่แล้ว"
"แล้ววันนี้มันเป้นไรถึงได้เพี้ยนมากขนาดนี้ละ"
"ก็มันอิจฉาที่กูมีมึงเป็นเพื่อนอ่านหนังสือดึกๆทุกคืน มีเพื่อนกินข้าวด้วย มีคนโทรหาคอยถามถามโน่นถามนี่ มีคนไปรับไปส่ง"
"เออวะ ก็น่าสงสารมันเหมือนกัน"
"งั้นให้มันจีบกูเลยมั๊ยละ?" มึงเห็นสายตาพิฆาตกูมั๊ยชีน
"อยากตายคู่ก็ลองดูดิ"
"โวะ...ไปหาไรกินเหอะ หิวแล้ว"
"ตกลงไอ้พีทไม่ได้จะจีบมึงจริงๆใช่มั๊ย?" ถามด้วยเสียงอ่อยๆ เดี๋ยวมันเคือง
" :m16:"
"ไม่จีบก็ไม่จีบคร้าบบบบบบบบบ...ไปกินข้าวกันเนอะที่รัก"
"ให้ไว กูหิว"
"คร้าบบบบบบบบบบ" ทำไมกูตกเป็นเบี้ยล่างตลอดวะ แต่ยอม....หุหุหุหุ
"เต...กลับห้องไปได้แล้ว พรุ่งนี้มึงมีสอบนะ"
""กูอ่านหนังสือจบแล้ว ขอนอนห้องมึงนะ"
"ฮึ๋ยยยยยยย ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ กูขี้เกียจดึงแล้วนะ เดี๋ยวกูเตะล้มเลยนิ บอกให้ลุกไง" ผมนอนตัวพับตัวอ่อนไร้กระดูกบนเตียงนอนมัน ส่วนมันกำลังพยายามยื้อยุดฉุดกระชากให้ผมลุกจากเตียงมันให้ได้
"ชีน....กูขอนอนนี่นะ...พรุ่งนี้มึงไม่มีสอบนิ นะนะนะนะ"
"นั่นแหละที่กูไม่ให้มึงนอน...มึงสอบ มึงก็ต้องตื่นเช้า กูเลยต้องตื่นด้วย กูอยากนอนตื่นสาย อีกอย่างขี้เกียจไปส่งมึงด้วย เพราะงั้นมึงกลับไปนอนที่ห้องเลย จะได้ไปสอบพร้อมพี่จอมกับพี่ต่อด้วย.."
"โห...มึงรักกูมากๆเลยนะชีน..."
"อย่างอแง...กลับไปนอนห้องนะ...นะนะนะครับ คนดี..นะะะะะ" มึงอย่าอ้อนกูนะชีน..เดี๋ยวกูยอม...อ๊ายยยยยย
"นอนด้วยไม่ได้จริงเหรอ?"
"ถ้ามึงนอนนี่แล้วพรุ่งนี้เดินไม่ปกติ กูไม่รับผิดชอบนะ...ว่าไงครับ"
"โอเค...กูกลับแล้ว...หลีกดิ กูจะลุก มึงทับกูไว้อย่างนี้แล้วกูจะลุกได้ไง..."
"ตลอดตลอด" มันล้มตัวลงนอนข้างๆผม แต่มือเราก็ยังกุมกันไว้
"ชีน...ถ้ามีใครยอมมึงทุกอย่างทุกเรื่อง มึงจะลเือกเค้ามั๊ย?"
"หืม?"
"มึงอึดอัดมั๊ยที่....ที่"
"งั้นมึงก็ยอมกูซะทีสิ..."
"ได้ไงละ...มึงแพ้พนันกูนะ...มึงต่างหากที่ต้องยอมกู"
"มึงอยากกดกูจริงๆเหรอ?" มันพลิกตัวและพลิกตัวผมเข้าหากัน
"............."
"งั้นก็เอาเลยสิ...กูยอมแล้ว "
"มึงประชด"
"เปล่าเลย...กูรักมึงต่างหาก..."
มันถอดเสื้อตัวเองออกแล้วก็ขยับตัวจนถึงหัวเตียง แต่ผมยังแข็งค้างทื่ออยู่ที่เดิม ไม่คิดว่าพอมันจะยอม ก็ยอมง่ายๆดื้อๆแบบนี้
"มาสิเต...กูพร้อมแล้ว...ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวทุกอย่างจะดำเนินไปในแบบที่มันควรจะเป็นเองแหละ"
"........." กูไม่ได้กลัวโว้ย...แต่กูกำลังเง็ง
มันเห็นผมไม่ยอมขยับซักที มันเลยลุกขึ้นมาดึงผมซะเองเลย...
มันถอดเสื้อให้ผมแล้วล้มตัวลงนอนพร้อมกับค่อยๆดึงตัวผมให้ทาบทับไปบนตัวมัน
ผิวของชีนอุ่นมาก อุ่นจนทำให้ผมร้อนไปทั้งตัวเลย
"ชีน...แน่ใจนะ?"
"แน่ใจ" มันจับมือผมไปจับชีนน้อย...พอผมสัมผัสปุ๊บก็ดึงมือออกปั๊บ
"มึงรังเกียจเหรอ?"
"เปล่านะชีน กูไม่ได้รังเกียจเลย กูรักมึงนะ แต่กู...กู" ผมรีบละล่ำละลักอธิบาย กลัวมันเข้าใจผิด
ชีนไม่ได้ตอบไรกลับมาอีก แต่มันกลับดึงผมไปจูบปากแทน จูบคราวนี้ของชีนเร้าร้อนกว่าทุกครั้ง เร่าร้อนจนผมเผลอปล่อยเสียวครางออกมา ลิ้นมันตามไล่กวดลิ้นผมไม่หยุดหย่อน...พระเจ้า ผมไม่เคยเห็นชีนเป็นแบบนี้เลย
"อื้ม..ชีน....อื้อ อื้อ...ฮ่าาาาาา ชีน...ปละ...ปล่อย...อื้มมมมม" กูจะพูดจบประโยคมั๊ยเนี่ย
"ไม่มีใครเคยสอนเหรอเวลาจูบกับแฟนห้ามพูด..." อ้าว แค่นั้น แล้วมันก็จูบผมต่ออีก
พระเจ้า...มึงอย่ารุกกูมากได้มั๊ย กูตั้งรับไม่ทันเว้ย มาหมดทั้งมือทั้งปาก หน้าขา หน้าท้องมันเนี่ย มันสามารถใช้กระตุ้นอารมณ์ผมได้หมดเลย
"ชีน....หยุ...อื้ม....หยุดนะ"
"ไม่ต้องกลัว ยังไงหน้าที่กด กูไม่แย่งมึงหรอก.."
"อื้มมมมมมม..มัน..มันไม่ใช่ฮาาาาาาาาาาอย่างนั้น....ชีน" ผมงัดหน้ามันขึ้นมาจากซอกคอผมจนได้ ตามันแดงกล่ำฉ่ำหวาน เหงื่อผุดน้อยๆบนหน้าผาก ผมรู้มันพร้อมแล้ว....ผมค่อยใช้มือที่สั่นของผมเช็ดเหงื่อให้มันเบาๆ มันหลับตาพริ้มรับสัมผัสอันแผ่วเบาจากผม
"ชีนครับ...เตรักชีนนะ รักมาก ....." ผมไล้มือตัวเองรอบกรอบหน้ามันอย่างแผ่วเบา
"รักเหมือนกัน...." เสียงมันโคตรจะเซ็กซี่ขยี้ใจผมเหลือเกิ๊น...ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย
"ชีน...กูขอนะ.....อึ๊บ" ผมเรียกพลังขุมสุดท้ายออกมา
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เสียงมันโหยหวนเชียว...กูรักมึงนะ
พรุ่งนี้มึงเดินเดี้ยงแน่ชีนสุดที่รักเอ๋ย....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้ต่อ ไอ้จอม พรุ่งนี้มึงสองตัวได้เห็นสุดที่รักของกูเดินเดี้ยงแน่ๆๆๆ
สะใจพี่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องเอ๊ย!!!!!
เชิญลงโทษผมได้ตามสบายใจครับ
ผมไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น
แต่วันนี้ผมจัดให้อย่างที่ทุกคนเรียกร้องแล้วนะ หึหึหึหึ สะจายส์
-
เต....ชีน ไม่จริง!!
ชีนอย่ายอมนะ พลิกกลับมาชนะให้ได้น้า า า
-
อั๊ยยะ
สรุปพี่เตกดเหรอ
แอร๊ยยย
ใจจริงอยากให้ชีนกดนะ แต่ถ้ามันออกมาเป็นแบบนี้ก็เอาเหอะ 55
-
พลิกล๊อคถล่มทลายยยย
กรี๊ดดดด น้องชีนของปร้าโดนพี่เตพิฆาต
ได้ไงงงงง รอตอนต่อไปมันจะมีพลังreverse ไหมอะคนแต่ง :z3:
-
OMG!!....สรุปเตคือผู้พิชิตใช่ไหมนะจุดนี้ :laugh:
แต่นู๋ชีนแบบแมนมากอ่ะ พร้อมรับทุกสถานการณ์ :z1:
P.S. แม้จะผิดหวังบ้างเล็กน้อยถึงปานกลาง แต่อย่างไงเจ๊ก็โอเค
-
เห๊ยยยย พลิกๆๆๆ :o12: :o8:
:z3:
-
ไม่จริงใช่ไหม ชีนต้องกดเซ่!! ไม่ยอมๆๆๆ
-
ชีนโดนกดเนี่ยนะ โอยยยย ทำใจไม่ได้ มันช็อคมากกกกกกก
-
ยอมครั้งนี้แค่ครั้งเดียวหรอกนะ ครั้งต่อ ๆ ไปอย่าหวัง หึหึ
-
ฮ้า พี่เตกดชีน อิอิ
-
คดี.................พลิก !!! :a5:
-
เฮ้ย...เอาจริงหรือนั่น รอๆๆๆๆๆ
-
o13 o13 ครั้งนี้ซีนยอม ครั้งหน้าอาจเป็นเตที่ต้องยอมซีนก็ได้ ยังลุ้นๆ เชียรซีน :call: :call: :call: :serius2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
เฮ้ยยยยยยย ไม่เอาาาาา ไม่น้าาาา
คุนดิว ใจร้ายยยย
-
เอาแบบนี้จริงดิคุณดิว ??
เตกดชีนจริงเด่!!????
เดี๋ยวขอตั้งสติแปปนะ :a5:
พลิกจากที่คิดไว้มาก เดี๋ยวจะรอดูต่อตอนไป
โอ้ว โนววววววววววววววววววว
-
เฮ้ย!!!! ไหงกลายเป็นเตกดชีน ไม่นะ T^T
-
o22 o22 นายซีนนนนนน เป็นไปได้อย่างไร โดนเฮียเต้จัดหนักไปแล้ว หรือว่างานนี้คดีจะพลิกอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้ :call: :call:
-
เฮ้ย ไม่นะ
ชีนโดนกด ไม่อาววววววววววว
จาอาวเตโดนกดอ่ะ
ฮือ ๆ ๆ ๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ไหวแล้วค่า น้องชีนไม่ได้กดอะ T_T
555555555555555555555
แต่ยังไงก็แล้วแต่ ยอมรับเลยว่าต้องการเลือดด่วน
และไม่ต้องการมาม่าตอนนี้นะคะ =.,= คิคิ
รอตอนต่อไปค่า
-
o13
ยังไงเตก็โดนกดแน่นอนครับ
เพราะน้องดิว คนแต่ง ใช้คำกำกวมไม่ชัดเจน หลอกให้คนอ่านคิดไปเองว่า "เต กด ชีน"
แต่ลองสังเกตดีๆ
ประโยคที่เตพูดว่า -ผมเรียกพลังขุมสุดท้ายออกมา- "มึงพร้อมนะ? อึ๊บ"
มันน่าจะหมายถึง เตรวบรวมพลังทั้งหมดที่มี กลั้นหายใจ แล้วนั่งทับชีนน้อย
แล้วที่ชีนร้อง "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ไม่น่าจะร้องเพราะเจ็บตูด แต่น่าจะร้องเพราะเส้นสองสลึงขาดมากกว่า
มันต้องเป็นแบบนี้แหงๆๆๆ
น้องดิวครับ หลอกพี่ไม่สำเร็จหรอกนะ
o18 o18
-
ถึงอ่านตอนช่วงแรกๆ แอบลุ้นให้เตเป็นคนกด
เเต่อ่านไปอ่านมา เค้าอยากให้ชีนกดอ่าาาาา
ม่ายเอาน้าาาาา
อยากกดชีนสิ :o12:
เตต้องเป็นคนโดนกดใช่มั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m15:
-
เข้ามารอคุณดิว :กอด1:
-
ยังไม่กล้าตัดสินอะไร
รอตอนต่อไป หุหุ
-
วันนี้ผมมีสอบตอน 11 โมง แต่สุดที่รักของผมวันนี้มันไม่สอบเลยนอนตายอยู่ข้างๆผมนี่แหละ
ผมลุกขึ้นเตรียมตัวตั้งแต่ 9 โมง หันมองคนข้างตัว
"หึหึหึ แฟนใครครับเนี่ย น่ารักที่สุดเลย...จุ๊บๆๆๆๆๆ" นี่ขนาดผมจุ๊บปากจุ๊บแก้มมันไปตั้งขนาดนี้มันยังไม่รู้ึสึกตัวเลย
ผมลุกไปอาบน้ำ อาบไปร้องเพลงไป มีความสุขจริๆเว้ยยยยยยยยยยยย ขัดถูมันซะทุกซอกทุกมุม สระผมด้วยซะเลย สมองจะได้โล่งๆ
ออกจากห้องน้ำ ชีนมันยังหลับท่าเดิมอยู่เลย นีตกลงมันนอนหลับหรือนอนตายกันแน่วะ นิ่งซะขนาดนี้ ผมเลยทดสอบแนบแก้มตัวเองเข้ากับแก้มมัน...หรือจริงๆก็คืออยากแกล้งมันนั่นเอง
"อื้มมมมมเย็นนนนนนน" เสียงมันงัวเงียเชียวแล้วก็ผละแก้มออกไป
"ก็นึกว่าตายซะแล้ว เห็นนอนนิ่งเชียว"
"มึงแหละตาย...อย่ายุ่งอีกนะคนจะนอน"
"ครับบบบบบบคุณแฟนสุดรัก"
แล้วผมก็ปล่อยให้มันนอนเน่าตายไป ส่วนตัวผมเองก็มาจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย วันนี้วันสอบ การแต่งตัวต้องถูกระเบียบเป๊ะทุกอย่าง เชิ้ตแขนยาว ผูกไทด์ แสล็คดำ รองเท้าหนังสีดำ แล้วก็ที่ผูกติดกับไทด์เค้าเรียกไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้วเพราะนานๆใส่ที ถ้าแต่งไม่เป๊ะ อาจอดเข้าห้องสอบได้
แต่งเสร็จก็ออกมาชื่นชมตัวเองหน้ากระจก
"ชีนเอ๊ย....กูละอิจฉามึงจริงๆที่มีแฟนหล่อลากดินลากเลือดซะขนาดนี้...." ขอหน่อยเหอะ ก็ผมอารมณ์ดีนิ
ผมเตรียมอาหารเช้าแบบโคตรง่ายเสร็จ นั่นก็คือข้าวต้มหมูสับก็เข้าไปปลุกสุดทีรักในห้อง
"ชีน..."
"......."
"ชีนนนนนน"
".................."
ผมเลยขยับไปนั่งตรงหัวเตียงและเริ่มเขย่าตัวมัน
"ชีนครับ...ตื่นได้แล้ว"
"อื้มมมมมมมมมมมมมม"
"อื้มก็ตื่นสิ...อึ๋ยยยยทำไมขี้เซาขนาดนี้"
"อื้มมมมมจานอนนนนนนน"
"ตื่นได้แล้วคร้าบบบ...อะไรเนี่ย" ก็มันตวักกอดรอบเอวผมซะงั้น ส่วนหน้ามันนี่ก็ซุกตรงหน้าท้องซะมิดเลย กูคงจะดีใจกว่านี้นะชีนที่มึงทำแบบนี้ แต่ตอนนี้กูรีบโว้ยยยย
"จานอนนนนนน" ผมพยายามดันหน้ามันออกไง
"ชีน ลุกก่อน กูต้องไปสอบนะ อึ๋ยยยยยย....ปล่อยก่อน" พอผมแกะมือมารออกจากเอวผมได้ มันก็พลิกตัวหนีไปนอนซะอีกฝั่งของเตียงเลย มันน่าถีบให้ตกเตียงจริงๆเลย
"ชีนตื่น..." ผมตามไปเขย่าตัวมันอีก
"ก็ไปสอบดิ กูไม่ได้มีสอบด้วยซะหน่อย" พูดกับกูนะลืมตาก่อนได้มั๊ย
"ก็รู้ครับ แต่มึงไปส่งกูหน่อยดิ"
"เรื่องดิ ไม่ไป กูจะนอน" รักกูมากเลยนะมึง
"นะชีนนะ ไปส่งกูหน่อยนะ กูไม่อยากขี่มอไซต์ไปเอง" ผมพยายามดึงให้มันลุกขึ้น แต่ให้ตายเหอะ กระดูกมันหายไปไหนหมดวะ ทำไมถึงได้ตัวอ่อนขนาดนี้
"งั้นก็เดินไปดิ" มึงรักกูจริงๆด้วย...
"ใจร้ายวะ" ผมเอาหมอนปิดครึ่งปากครึ่งจมูกมัน ถึงกับตาเหลือก ดี สมน้ำหน้า ไปเองก็ได้วะ
ผมกินข้าวต้มได้ซักครึ่งถ้วยมันก็เดิน...เดินแบบเขย่งๆๆออกมา หน้าตานี่บอกได้ว่างังเงียสุดๆ...หึหึหึ
"ขำไร?" มันนั่งลงตรงข้ามผม มันคงล้างหน้แปรงฟันแล้ว แต่คงยังไม่ได้อาบน้ำ ผมยังชี้โด่ชี้เด่ไม่รู้ทิศทางอยู่เลย แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ
"เปล๊าาาาาาา"
"เสียงมึงสูงและยาวเกินไป เพราะงั้นกูไม่เชื่อ บอกมา ขำไร?" แล้วมันก็ตักข้าวต้มเข้าปาก
"อร่อยเปล่า?"
"ก็งั้นๆแหละ..." มันน่าทำให้กินมั๊ยเนี่ยตอบอย่างนี้
"เหรออออครับ" แต่กูกินเห็นมึงตักเข้าปากไม่หยุดนะ
"อย่ามานอกเรื่อง ตกลงขำไร?" ยังไม่ลืมอีกเหรอ
"ก็กูมีความสุขไง...ทำไม ขำไม่ได้รึไง?"
"ไม่ต้องมาขำเลยนะมึง กูรู้มึงขำที่กูเดินทุเรศๆแบบนี่ใช่มั๊ย"
"........" รู้แล้วถามทำไมวะ
"เพราะใครละกูถึงต้องมาเดินท่าอุบาทว์ๆแบบนี้"
"เจ็บแค่นี้ทำบ่น ใจเสาะวะ"
"มึงจะลองบ้างมั๊ยละ เดี๋ยวคืนนี้กูจัดให้ หีือจะเอาตอนนี้เลยก็ได้"
"เรื่องดิ....ตกลงมึงจะไปส่งกูมั๊ย?"
"โห...สภาพกูอย่างนี้ มึงจะยังมีหน้าให้กูไปส่งอีกเหรอ" หึหึหึ นั่นดิ
"กูไปเองก็ได้ครับ"
"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว"
"กูขอโทษนะชีน...กูไม่คิดว่ามึงจะเจ็บขนาดนี้ "
"เจ็บแค่ตอนขยับตัวนะ ถ้านั่งนิ่งๆก็ไม่เท่าไร"
"กูไม่น่าทำมึงแรงขนาดนี้เลยเนาะ" เริ่มรู้สึกผิดนิดหน่อย
"คิดได้ตอนนี้สายไปมั๊ยครับมึง...ก้นกูระบมอยู่เนี่ย"
"ชีน....รักมึงนะ"
"รับทราบครับ รีบกินเหอะเดี๋ยวไม่ต้องเอารถไปนะ โทรหาพี่ต่อหรือพี่จอมให้มารับที่นี่่ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นแฟนคนนี้จะไปรับมึงเอง..." หึหึหึ
"มึงไปไหวเหรอครับ..." ผมเริ่มเป้นห่วงมันจริงๆแระ
"นอนพักนิ่งๆก็น่าจะดีขึ้น"
"ครับ...งั้นก็พักเยอะๆนะ กินเสร็จก็ตั้งจานไว้บนโต๊ะนี่แหละเดี๋ยวตอนเย็นกูกลับมาเก็บเอง ถ้าลุกไปอาบน้ำไม่ไหวก็ไม่ต้องอายนะ เดี๋ยวตอนเย็นกูกลับมาอาบให้...แล้วกูจะโทรหานะ......ไปละ"
"อืม..."
"กูพูดตั้งยาว มึงแค่อืม กินแรงวะ"
"อ้าว แล้วจะให้กูพูดไรละ เรื่องมากวะ" ต่อมโรแมนติคมึงพิการแต่กำเนิดใช่มั๊ยชีน
"ก็แบบว่ากูซึ่งเป็นแฟนมึงกำลังจะไปสอบ มึงไม่คิดจะอวยพรหรือให้กำลังใจบ้างเหรอครับ"
"ไร้สาระ จะสอบได้หรือไม่ได้มันอยู่ที่ตัวมึงเอง ไม่เกี่ยวกับคำวยพรใครซะหน่อย"
"ข้อนั้นผมรู้ครับ เรียนมาเหมือนกัน..." ผมเดินอ้อมโต๊ะมายืนซ้อนหลังชีนแล้วก็ก้มโอบรอบคือมันไว้ นึกภาพกันออกใช่มัรยครับ "แต่ผมก็ยังอยากได้กำลังจากแฟนสุดรักอยู่ดีนี่ครับ...จุ๊บ" มันหน้ามารับจุ๊บจากปากผมด้วย หวานจัง
"งั้นถ้าข้อไหนที่มึงทำได้ แสดงว่ามึงรักกู แต่ถ้าข้อไหนที่มึงทำไม่ได้ แสดงว่ามึงไม่รักกู โอเค้"
"หึหึหึ งั้นผมก็ต้องทำให้ได้ทุกข้อสินะ เพราะผมรักคุณม้ากมาก"
"ตามนั้น"
"ไปแล้วนะครับ...อ้อ...ชีนครับ แฟนมึงหล่อยัง?" ผมยืนค้างอยู่ที่ประตู
"มึงหล่อสุดในใจกูแล้วแหละ...ไปได้แล้ว"
"คร้าบบบบบบ"
"เต มึงเป็นไรมากเปล่าวะ กูเห็นมึงยิ้มตั้งแต่กูไปรับมึงที่หอแฟนมึงแล้วนะ"
"กูมีความสุขไง...เข้าห้องสอบเหอะ"
"จืด..."
"ไรมึงอีกวะไอ้ต่อ กูจะเข้าห้องสอบแล้ว" ผมเดินเข้าห้องคนแรก พอจืดจะเดินตามเข้ามา ไอ้ต่อก็รั้งไว้ซะก่อน
"อวยพรกูหน่อยดิ..."
"ได้...รักษาตัวรอดเป็นยอดดีนะมึง" หึหึหึ
"เกี่ยวมั๊ยมึง?"
"ไม่รู้...ตอนนี้กูคิดได้แค่นี้แหละ กูเข้าห้องได้ยัง"
"โวะะะะะ"
"มาว้งมาโวะ กูตบสมองว่างเลยนิ"
"ว่างมาจากบ้านแล้วโว้ย ไม่ต้องตบ"
"ยังมีหน้ามาบอกกูอีกนะมึง"
"ตกลงมึงสองตัวจะสอบมั๊ย...หรือจะยืนเถียงกันหน้าห้อง"
"เสือก/เสือก" เต็มหน้ากูเลยยยยยยย
ผมกับจืดออกจากห้องสอบก่อนเวลาหมดนิดหน่อย ส่วนไอ้ต่อนี่อาจารย์เดินไปเก็บข้อสอบถึงโต๊ะจึงเดินออกมา
ถามว่ามันทำไม่เสร็จเหรอ เปล่าเลย...ถามว่ามันทำจนหมดเวลาเหรอ ก็เปล่าอีกเหมือนกัน คืองี้ครับ มันทำข้อสอบเสร็จไล่ๆกับพวกนี่แหละ แต่มันหลับไง ชั่วมั๊ยละ เดินตาแดงพลั่กออกมาเชียว
"ไอ้ต่อตาแดงพลั่กเชียวมานะมึง"
"กูเผลองีบนานไปหน่อย...ไอ้เต มึงมีของดีไรวะ กูเห้นมึงนั่งทำข้อสอบไปก็ยิ้มไป...แม่ง คนอื่นนี่นั่งแทบจะเอาหัวมุดเข้าไปในกระดาษข้อสอบเพื่อหาคำตอบ"
"กูมีนางฟ้าประจำใจโว้ย..."
" อย่าให้เยอะเต กูหมั่นไส้ เดี๋ยวกูตบหน้าติดแหวนเลยนิ" มึงเป็นไรมากเปล่าไอ้ต่อ กัดกูจัง
"จืดเมื่อเช้ามึงลืมเอาข้าวให้ไอ้ต่อแดกรึเปล่า ดุชริบเลยวะ"
"กูลืมคลุกเกลือให้มัน ดุเลย"
"เชี่ย พวกมึงสองตัวนิ" ฮ่าาาาาาาาาาาาๆๆๆๆ
พวกผมลงไปทานข้าวเที่ยงค่อนบ่ายกันที่โรงอาหาร พระเจ้าคนเยอะไปไหน
ผมเลยไปนั่งจองโต๊ะที่ว่างอยู่น้อยนิดก่อน ฝากไอ้ต่อซื้อข้าว ฝากจืดซื้อน้ำ สบายยยย
"ชีน ตื่นยังครับ?" ผมลองโทรหามันดู
"ตื่นเพราะมึงโทรมานี่แหละ" ผิดอีกกู แต่ท่าจะจริงเพราะเสียงมันงัวเงียสุดๆ
"ก็กูเป็นห่วงนี่"
"เต กูเจ็บก้นวะ"
"เอีย งั้นเดี๋ยวกูไปหาตอนนี้เลย"
"ไม่มีสอบแล้วเหรอ?"
"มีอีกทีตอนบ่าย3 " นี่ก็บ่าย 2.20 แล้ว
"งั้นไม่ต้องๆ กูไม่เป็นไรมากหรอก แล้วทำข้อสอบได้มั๊ย"
"กูรักมึง กูก็ต้องทำได้สิ"
"ดีมาก แล้วกินข้าวยัง?"
"ไอ้ต่อกำลังซื้อให้อยู่ แล้วชีนละ"
"เดี๋ยวไอ้พีทซื้อมาให้" ไอ้พีทเห้นมึงสภาพนี้ กูรับรองได้เลยว่าห้องแตก
"ไอ้พีทจะทำมิดีมิร้ายมึงเปล่าเนี่ย"
"กูไม่นิยมคบชู้ครับมึง"
"ฮ่าๆๆๆลองดิ ถ้าอยากตายคู่....กินข้าวแล้วอย่าลืมกินยานะ ตอนเย็นถ้ามาไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ เดี๋ยวกูให้ไอ้สองตัวนี่ไปส่งเอง..คิดถึงนะครับ"
"ได้รับแล้ว...แล้วก็ส่งกลับไปให้แล้วด้วย...แค่นี้นะมึง สงสัยไอ้พีทมาแล้ว ....เชี่ย!!!มึงจะเคาะให้ประตูกูพังเลยใช่มั๊ยไอ้พีท" หึหึหึ....
ผมเดินไปส่งข้อสอบหน้าห้อง กำลังจะเดินออกจากห้องสอบ เห็นไอ้ต่อนอนหลับน้ำลายยืดอยู่ เลยโบกมันไปงามๆทีหนึ่ง
"เชี่ย!!!!!" เชี่ยทั่วห้องเลยครีบทีนี้ อาจารย์คุมสอบหันมามองด้วย ฮ่าๆๆๆๆแต่ผมเดินออกมาเฉ้ยยยยยยยยย
"ไอ้เต มึงตบหัวกูไม...ดีนะที่จารย์ไม่ไล่กูออกจากห้องสอบ"
"เค้าให้มาสอบ แต่มึงเสือกนอนนี่หว่า...."
"แล้วนี่จืดไปไหน..."
"ไปซื้อน้ำตรงซุ้มโค้กตรงโน่นนนนนนน"
"สอบเสร็จมึงจะกลับบ้านเลยเปล่า"
"ยังไม่รู้เลย มึงละ"
"กูว่าจะไปเที่ยววะ...ไปมันที่ไหนก็ได้ ไปมันเรื่อยๆ"
"อย่าติสท์ให้มากมึง...กูเป็นห่วง"
"กูไปเที่ยวโว้ย ไม่ได้อาสาไปรบ ไม่ต้องห่วงหรอก แต่จะว่าไปอาสาไปรบก็เจ๋งนะเว่ย ทำเพื่อชาติ"
"เอาดิ กูหนับหนุน"
"น้ำมาแล้ววววว.....โค้กของกู น้ำแดงของกู น้ำเขียวของกู "
"ตกลงนี่มึงซื้อมาแดกเองหมดเลยใช่มั๊ย"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆพูดให้หมาถามเล่นๆไปงั้นแหละ...เอาของมึง ของมึงเต"
"ขอบใจ..."
"เตมึงจะให้กูไปส่งหรือว่ากลับเอง"
"ชีนบอกว่าจะมารับวะ แต่ไม่รู้จะมาไหวรึเปล่า"
"อ๊ะ/ห๊ะ" หูผึ่ง หางตั้ง น้ำลายยืดกันเชียวนะพวกมึง
"เฮีย...เฮียทำอะไรเพื่อนผมเมื่อคืน" เสียงไอ้พีทดังมาก่อนตัวอีก....มันวิ่งมาจะถึงดต๊ะพวกผมอยู่แล้วแต่ต้องกลับไปประคองชีนที่ทำท่าจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่.....ไอ้สองตัวตรงหน้านี่จ้องผมซะตาแทบหลุด
"เต...มึงแสดงปาฏิหาริย์แล้วเหรอวะ"
"หึหึหึ"
"เต..มึงแสดงอิทธิฤทธิ์ไปกี่บทวะ ชีนมันถึงได้เดี้ยงซะขนาดนี้"
"หยุดเห่าได้แล้ว เด็กกูเดินมาโน่นแล้ว"
"พี่ต่อพี่จอมหวัดดีครับ" ไอ้พีทมันทักทายเสร็จก็จัดการให้เพื่อนรักมันนั่ง แต่มันให้นั่งซะคนละฟากกับผมเลย...ได้ไงวะ
"ไม่ต้องเลยเฮีย..นั่งตรงนั้นไปเลย เพื่อนผม ผมดูแลเองได้" เพื่อนมึง แต่แฟนกูนะ..ส่วนไอ้ต่อกับจืดนี่นั่งจ้องหน้าชีนซะ
"พี่ต่อพี่จอมจ้องหน้าผมทำไมครับ มีไรกับผมรึเปล่า" ใครจะกล้าไปมีเรืองกับมึ้ง
"แฮ่ะๆๆๆๆๆเปล่า/ไม่มี"
"ครับ....ไอ้พีทมึงจะกาะแขนกูทำไมเนี่ยะ" นั่นดิ กูหวงเว้ย
"เฮียบอกมาเลยเมื่อคืนเฮียทำไรเพื่อนผม" มึงจะให้กูบอกตรงนี้จริงๆเหรอครับน้องพีท
"เรื่องของกูกับชีน มึงไม่เกี่ยวซะหน่อย"
"แต่ชีนมันเพื่อนผม...ผมจะไปฟ้องมูลนิธิปวีณาว่าเฮียทำอนาจารเพื่อนผม" เป็นเอามากไอ้นี่
"หุบปากมึงไปเลยไอ้พีท เดี๋ยวกูตบสมองหยดเลยนิ...."
"มึงเต็มทำให้เฮียทำอนาตารใช่มั๊ยไอ้ชีน..." มันกระแดะทำหน้าทำตาสะบัดสะบิ้ง มึงคิดไรจริงๆกับแฟนกูใช่ป่ะเนี่ย
"พีทครับ มึงหุบปากเหอะครับ กุปวดหัวกับเสียงมึง....ผมว่าพี่ต่อกับพี่จอมต้องมีไรกับผมแน่ๆ จ้องหน้าผมไม่หยุดเลย"
"ไม่มี่/ไม่เลย" หึหึหึหึ กูรู้นะพวกมึงคิดไรอยู่
"ชีน...กูว่ากลับกันเหอะ มึงจะได้พักเยอะๆ"
"ไอ้พีทมึงพาเพื่อนมึงไปรอที่รถก่อนไป เดี๋ยวกูมีเรื่องจะคุยกับเตนิดหน่อย"
"ครับพี่ต่อพี่จอม" ชีนมันก็พยักหน้านิหน่อยแล้วเดินด้วยท่าที่มันว่าอุบาทว์ๆไปที่รถ
"เต...มึงยิงประตูแล้วเหรอ?"
"กุไม่ใช่นักบอล"
"เชี่ย เล่นลิ้นนะมึง เก็บไว้เล่นกับแฟนมึงเหอะ กับพวกกุไม่ต้อง...บอกมาเลย"
"แล้วมึงจะไปอยากรู้เรื่องไรของมันนักหนาวะจืด"
"เชี่ยต่อหรือมึงไม่อยากรู้"
"สุดๆๆๆๆๆ"
"แล้วว่าแต่กู....ว่าไงเต" กัดกันเองเสร็จมากัดกูต่ออีก
"กูไม่ได้ทำไรซะหน่อย"
"งั้นพวกมึงคงเล่นไม้กระดกกันทั้งคืนหรอกนะไอ้ชีนถึงได้เดินขาถ่างซะขนาดนั้น" มึงพูดซะกุคิดภาพตามได้เลยจืด
"เต..มีอะไรก็บอกๆจืดไปสิ มันจะได้เลิกเซ้าซี้มึงซะที" มึงพูดเหมือนมึงไม่อยากรู้เลยนะไอ้ต่อ กูเห็นนะว่ามึงหูตั้งหางชี้รอฟังอยู่
"แล้วจะให้กูบอกอะไร กูก็อายเป้นนะเว้ย"
"ไอ้หน้าด้าน/ไอ้หน้าด้าน" อู้ยยยยย กูเพิ่งบอกอยู่หยกๆว่ากูอาย
"กูรักชีน...แล้วถ้าคนรักกันจะมีไรกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอ"
"ประเด็นไม่ใช่ตรงนั้น ประเด็นตอนนี้คือ มึงกดมันได้แล้วเหรอ"
"อืม...กูอยู่เหนือมันแล้ว...แบบนี้เค้าเรียกว่ากดรึเปล่าละ" ผมยักคิ้วเท่ๆให้พวกมันไปหลายยก
"เจ๋งวะเพื่อนกู...นึกว่าเพื่อนจะได้ผัวซะแล้ว...."
"ปากหมาไอ้ต่อ"
"สรุปมึงผัว ชีนเมีย?"
"กุกับชีนเรารักกัน นั่นคือข้อสรุป โอเค้...กูไปได้ยัง ชีนรอนานแล้ว"
"ไปเหอะ...คืนนี้อย่าหักโหมนะมึง สงสารชีนมันหน่อย"
"......" ผมไม่ตอบแต่โชว์นิ้วกลางให้พวกมันแทน....ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
พีทชักจะเยอะแล้วนะ เตชีนหวานได้อีก ว่าแต่ว่าชีนจะได้กดคืนมั้ยอะ??
-
หุหุ พี่เตระวังไว้นา
-
เราขอสนับสนุนให้ชีนกดเตคืน
กรี๊ดดดดด อย่าปล่อยให้เตทำประตูไปคนเดียวแบบนี้เซ่
-
สนับสนุนให้ชีนโต้กลับ
-
พีทรู้สึกจะเยอะเกินไปแล้ว
แค่เพื่อนนะไม่ต้องทำถึงขนาด
นี้ก็ได้ชีนมีเตคอยดูแลอยู่แล้ว
เข้าใจมั๊ยนายพีท :m16:
-
:sad4:
ม่ายจริงงงงงงงงงง ชีนโดนกดหรออออออออออออ :z3:
โดนกดจริงๆหรอ จริงหรออออออออออออออออออ o22
ชีน กดคืนให้ได้นะ :monkeysad:
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
จะให้ชีนกดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
:L2:
-
ชอบคู่เต กับชีนจัง o13
-
อ๊ากก~~~~~ ขอให้ชีนกดเตคืนในเร็ววันนี้ด้วยเถิด
ลูกช้างจะถวายเป็ดเหลืองเจ็ดวัดเจ็ดวาเลยเอ่า!!!!!!!
-
หวานเบาๆรู้สึกเต-ชีนจะรักกันมากขึ้นนะเนี่ย ว่าแต่หาคู่ให้พีทก็ดีนะ
-
คุนดิวใจร้ายมากกกก
-
:a5: อั๋ยย่ะ
เตกดชีน :a5: o22
ไม่อาววววววววว :serius2:
ชีนเอาคืนเดี๋ยวนี้
-
น้องนิวทำแสบมากอ่า
น้องชีนเสียเชิงหมดเลย
-
ชูป้ายไฟให้ชีนพลิกเกมนี้อีกคน :laugh:
นู๋ชีนก็ยังอุสามารับเต น่าร๊ากกกกอ่ะ :z2:
P.S. พีทแม่งสมควรโดนกดสุดละ เจ๊หมั่นใส้ :laugh:
-
โหวตให้ผลัดกัน น้องซีนสู้ๆ
-
ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงเรื่องนี้ แค่เห็นชื่อเพลงก็คิดถึงแล้ว ><
http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=o1jiJP9gzd8&feature=endscreen
-
สอบเสร็จแล้วโว้ย อยากจะตะโกนกู่ร้องให้ก้องโลกจริงๆเล้ย
"เต มึงแค่สอบเสร็จเว้ยเพื่อน มึงไม่ได้เป็นเจ้าโลกนะ ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้นก็ได้มั้ง"
"มึงนี่ขอให้ได้ขัดกูทุกเรื่องเป้นพอใช่ไหมไอ้ไอ้ต่อเลว"
"ความสุขกูก็มีอยู่แค่นี้แหละเพื่อน....เออแล้วว่าแต่สอบเสร็จแล้วเราไปฉลองกันหน่อยดีมั๊ยวะ?"
"มึงอยากแดกเหล้าเมาเป็นหมาก็บอกมาเหอะไอ้ต่อ ไม่ต้องหาโอกาสหรอก กูเบื่อจะฟังมึงแล้ว"
"มึงกำลังจะบอกว่ามึงไม่แดกใช่มั๊ยจืด?"
"แดกดิ ช่วงสอบเครียดแทบตาย กูเปรี้ยวปากมาตั้งนานแล้วด้วย"
"แล้วมึงจะด่ากูเพื่อ? ฟอร์ วอท?"
"เพื่อให้กูดูเป็นดีกว่ามึงไง....แล้วมึงละเตต้องขออนุญาตเมียไปดื่มรึเปล่าหรือว่าจะชวนเมียมึงไปด้วยก็ได้นะ มันก็สอบเสร็จแล้วนิ"
"ไม่รู้ดิ เดี๋ยวกูขอโทรถามมันก่อนละกัน" ผมจัดการโทรหามัน
"ตั้งแต่มีเมียเป็นของตัวเอง ไม่นอกลู่นอกทางเลยเว้ยเพื่อนกู"
"เชี่ยต่อ!!!! กูดีของกูมาตั้งนานแล้วเหอะ.....ฮัลโหลชีน อยู่ไหนเนี่ย? ทำไมเสียงดังจังวะ...ฮัลโหล" กูเรียกมึงได้สิบโหลแล้วนะชีน
"รุ่นพี่พามาเลี้ยงสอบเสร็จแล้วก็ฉลองปิดเทอม...ได้ยินมั๊ย?"
"กูฟังมึงไม่รู้เรื่องเลยชีน...โหล...โหลเว้ย"
"พี่ๆครับเดี๋ยวผมขอตัวแป๊บนะ.........เต ได้ยินกูยัง"
"เออเออดีขึ้น ตกลงมึงมึงอยู่ไหนเนี่ย"
"รุ่นพี่พามาเลี้ยงสอบเสร็จแล้วก็ฉลองปิดเทอมที่ร้าน!@#$%^&*()_นะ"
"รุ่นพี่มึงนี่ใจบุญนะ กูเห็นเลี้ยงบ่อยเกิ๊น" กูเรอ่มหงุดหงิดแล้วนะ
"แล้วนี่มึงสอบเสร็จแล้วใช่มั๊ย?"
"เสร็จแล้ว" ไม่มีอารมณ์จะพูดแล้ว แฟนหนีเที่ยว เซ็งวะ
"งั้นก็ตามมาดิ"
"ตามไปได้ไง เค้าเลี้ยงพวกมึง ไม่ได้เลี้ยงกูะซหน่อย"
"มานั่งโต๊ะข้างๆกูก็ได้ ชวนพี่ต่อพี่จอมมาด้วยไง"
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจ"
"ตามใจ" อ้าว ไม่ง้อกูหน่อยเหรอ
"แล้วจะกลับกี่โมง?"
"ไม่รู้"
"ให้กูไปรับมั๊ย?"
"ไม่ต้อง"
"งั้นกูไปแดกเหล้ากับไอ้ต่อนะ"
"บอกกูไม จะไปก็ไปดิ"
"ไม่ห้ามกูหน่อยเหรอ?"
"ถ้าห้ามมึงจะฟังงั้นสิ?"
"ไม่อ่ะ"
"เออ....แค่นี้นะรุ่นพี่มองแล้ว"
"กูให้ได้แค่มองนะชีน ถ้ามากกว่ามองเมื่อไรกูจะตามไปเผาแม่งทั้งร้านเลย" โมโหโว้ยยยยยยย
"โวะ...ไร้สาระ" กูหึงครับ ไม่ได้ไร้สาระ โปรดเข้าใจใหม่ด้วย
"กระบือตัวไหนบอกว่าจะไม่ตามมาวะ"
"นั่นดิไอ้ต่อ แล้วไอ้กระบือเผือก 1 ตัว กับนกเอี้ยงอีก 2 ตัวมานั่งทำด๋อยอะไรตรงนี้ไม่ทราบครับ"
"พวกมึงเลิกประชดกูได้ยัง ประชดมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ กูก็อายเป็นนะพวกมึง"
"เหรอ/เหรอ"
"เออ!!!!!"
"แต่ถ้ากูเป็นมึงนะเต กูก็มาวะ ก็ดูดิไอ้วิทย์หน้าหม้อไรนั่นจ้องหน้าเมียมึงเหมือนจะงาบให้ได้เลย แค่มองกูยังขนลุกเลยวะ บรึ๋ยยยยยยย"
"ก่อนจะงาบชีน มางาบตีนกูก่อนเหอะ...เชี่ยมองจนหน้าแฟนกูสึกหมดแล้ว....นั่นๆยังอีก แฟนกูมือไม่พิการโว้ย ตักเองได้"
"ว่าก็ว่านะ...ถ้ากูเป็นชีน กูก็ชอบไอ้วิทย์ไรนั่น โคตรเอาใจเลย ดูดิ ส่งทิชชู่ให้ ตักเนื้อให้ รินน้ำให้ ถามโน่นถามนี่ น่ารักดีออก"
"จืด..มึงเพื่อนใคร?" กูยัวะ
"กูอ่ะเพื่อนมึงอยู่แล้ว...แต่ถามหน่อยเหอะมึงได้ดูแลชีนอย่างที่ไอ้วิทย์ทำบ้างเปล่า?"
"ไม่ค่อยอ่ะ...แต่ชีนมันก็ไม่เคยเรียกร้องนิ"
"อย่าเป็นมันเลยแฟนไอ้ชีนอ่ะ เป็นกระบืออย่างเคยดีแล้ว" มึงเอาตีนมานาบหน้ากูเลยดีกว่าจืดถ้าพูดถึงขนาดนี้แล้ว
"เอ๊ยๆๆๆๆมึงจะไปไหนไอ้เต....นั่งลงก่อนดิ๊?" ไอ้ต่อมันฉุดผมนั่งลงที่เดิม
"ก็มึงดูไอ้นั่นดิ มันแอบจับมือชีนของกูด้วย "
"มึงต้องเชื่อใจไว้ใจแฟนมึงนะเต"
"กูเชื่อและไว้ใจชีนเสมอ แต่สำหรับไอ้นั่นไม่!!!!"
"แล้วมึงจะเดินโต้งๆเข้าไปแล้วบอกว่าอย่ามายุ่งกับแฟนกูเหรอ....มึงต้องคิดถึงชีนด้วย มันต้องอยู่ร่วมกับคนพวกนั้นอีกหลายปีนะ ถ้าเกิดมึงทำไรห่ามๆขึ้นมา ชีนนั่นแหละคือคนที่จะลำบากที่สุด" ผมยอมรับว่าสิ่งที่จืดพูดมาทั้งหมดถูก แต่ผมก็ยังไม่ชอบใจอยู่ดี ทำไมคนอื่นต้องมายุ่งกับของรักของผมด้วย ทำไมไม่ไปหาคนอื่นละ ผมรักของผมอยู่ดีดีนะ
"เออ ใจเย็นๆ ใจร่มๆ เอ้า เอาน้ำไปดับร้อนหน่อย" ผมหันไปมองโต๊ะนั้นอีกครั้ง อ้าวชีนหายไปไหนแล้ว
"พี่ครับ...มีโน๊ตถึงพี่ครับ" เด็กเสริ์ฟเดินเอากระดาษใบเล็กๆมาส่งให้ผม พวกผมก็งงสิ ใครให้วะ
'ตามมาไม กูไปห้องน้ำ'
"ใครส่งมาวะเต?"
"ชีนรู้แล้วว่ากูตามมา" ผมกะไม่ให้มันรู้นะ แต่ก็รู้จนได้
"ก็ดี"
"กูไปหามันก่อนนะ " ผมเดินไปถามเด็กว่าห้องน้ำอยู่ไหน แต่จังหวะนั้นผมหันไปสบตากับไอ้วิทย์พอดี มันก็ผงะเล็กน้อยแต่ผมสะใจโคตร ให้มันรู้ซะบ้างของใครเป็นของใคร
ที่นี่เค้าจัดสวนก่อนถึงห้องน้ำได้น่ารักดีครับ มีเก้าอี้กับโต๊ะหลากหลายสีสันอยู่ 3 ชุด สนามหญ้าหย่อมๆ แล้วก็ซุ้มไม้โค้ง
นั่นชีนของผมนั่งอยู่ตรงนั้น...ผมเนียนลงนั่งเก้าอี้ยาวตัวเดียวกับมัน มันหันมามองหน้าผมแล้วก็หันไปสูบบุหรีต่อ ปกติผมไม่ค่อยเห็นมันสูบนะ ผมก็เหมือนกัน นานทีจะสักครั้ง
"ดูดทำไม?" ผมดึงบุหรี่ออกจากปากมัน มองกูซะนิ่ง จะต่อยกูมั๊ยนิ
"ตามมาทำไม?"
"ก็รักนิ"
"อืม...เหมือนกัน" แล้วมันก็ดึงบุหรี่ไปใส่ปากมันอีก
"กูไม่ชอบไอ้วิทย์ไรนั่นเลย มันจ้องมึงเหมือนจะกินมึงเข้าไปทั้งตัวเลย"
"งั้นให้กูเดินไปบอกพี่วิทย์เลยมั๊ยละว่ามึงกับกูเป็นแฟนกัน พี่เค้าจะได้เลิกยุ่งกะกูซะที"
"มึงประชด"
"เปล่าเลย กูรักมึงต่างหาก"
"ไม่ต้องหรอก...กูเชื่อใจมึงนะ"
" แต่มึงก็ไม่สบายใจอยู่ดี"
"มีแฟนหล่อก็ต้องงี้แหละ ทำใจ เนอะ"
"หึหึหึ...แล้วตามมานานยัง?"
"ซักพักใหญ่แล้ว"
"แล้วทำไมไม่บอก"
"อยากดูพฤติกรรม"
"ดูแล้วเป็นไง"
"ก็ดี" มันนะดีจริงๆนะครับ แต่ไอ้เวรนั่นต่างหากที่คอยเจ๊าะแจ๊ะจอแจแฟนผม
"กูอาจไม่ใช่คนรักที่ดีเลิศนะเต...แต่กูรักใคร รักทีละคน แล้วตอนนี้มึงก็รู้ดีนิว่ากูรักใครอยู่"
"โกรธเหรอทีกูแอบตามมา" เริ่มรู้สึกผิดหน่อยๆแล้ว
"เปล่า...แค่อยากบอกให้รู้เท่านั้นเอง"
"ชีน...."
"อ้าวพี่วิทย์ มีไรเปล่าครับ"
"พี่เห้นหายมานานเลยมาตาม...ไม่นึกว่ากำลังคุยกับเพื่อนอยู่" แฟนโว้ย
"ครับกำลังคุยอยู่...แต่ไม่ใช่กับเพื่อนนะ"
"หืม?"
"ชีน...จะทำไร?" ผมละกลัวใจมันจริงๆ เลยถามมันเบาๆ
"กำลังคุยกับ...."
"ชีนกูไปก่อนนะ..สงสัยเพื่อนรอนานแล้ว..." ผมชิงพูดตัดหน้าชีนซะก่อนเพราะผมรู้ว่ามันกำลังจะพูดอะไร ที่ผมไม่อยากให้มันพูดไม่ใช่เพราะผมอาย แต่เพื่อตัวมันและตัวผมต่างหาก ผมรักมัน มันรักผม ข้อนี้เราต่างรู้กันดีอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่จำเป็นต้องไปประกาศให้ชาวบ้านชาวเมืองเค้ารับรู้ ผมกับชีนยังต้องอยู่ร่วมกับคนเหล่านี้อีกหลายปีอย่างที่จืดพูด ถ้าเค้ารู้เรื่องนี้อาจจะมีทั้งคนที่เห้นด้วยและไม่เห็นด้วย เพราะงั้นเพื่อความสบายใจ สบายตาก็ให้เป็นอย่างนี้ดีแล้ว รู้เฉพาะคนที่เราแคร์และแคร์เราก็พอแล้ว...คนอื่นช่างโลกเหอะ....
"เดี๋ยว"
"มีไรอีกชีน"
"กลับห้องตอนไหนบอกด้วยนะ จะได้กลับพร้อมกัน"
"ครับ...ไปนะ"
"ชีน...พรุ่งนี้กูกลับบ้านแล้วนะ...กลับพร้อมกันเปล่า" แม่โทรมาถามผมทุกวันเลยว่าสอบเสร็จแล้วทำไมยังไม่ยอมกลับบ้านซักกะที สงสัยโทรไปหาเฮียตามแล้วแน่เลย แต่เฮียไม่ยอมกลับ บุญเลยมาตกที่ผมแทน
"มีนไม่กลับบ้าน...กลับไปก็อยู่คนเดียว...กูอยู่นี่ดีกว่า" แล้วมันก็ล้มตัวนอนลงบนที่นอนต่อ
"งั้นไปบ้านกูมั๊ย?..จะได้เจอแม่กับพี่ต้องด้วยไง"
"ไม่เอาอ่ะ..."
"ทำไมว่ะ?" ผมลุกไปนั่งข้างๆมัน กระเป๋าเดี๋ยวค่อยกลับมาจัดใหม่ก็ได้
"ไปเจอที่บ้านมึงกูก็เกร็งดิ..."
"เกร็งไรวะ แม่กูใจดีนะ..."
"เค้าก็คงใจดีอยู่หรอกนะถ้าไม่รู้ว่ากูกับมึงไม่ใช่แค่เพื่อนครับแม่"
"ฮ่าๆๆๆๆ ไปเหอะมึง ไม่กี่วันเอง ดีกว่านอนแห้งตายอยู่ห้องนะ ไอ้พีทก็กลับบ้านไปแล้ว มึงอยู่คนเดียวกูก็ห่วงอีก" ปิดเทอมเดือนตุลาแป็บเดียงเองครับ เหลือซัก 10 วันได้มั้ง
"งั้นกูกลับบ้านกูดีกว่า"
"ได้ไง...ไปบ้านกูนะดีแล้ว" บ้านผมกับบ้านชีนอยู่จังหวัดเดียวกันก็จริง แต่อยู่คนละอำเภอกันเลย ชีนมันเด็กในเมือง ส่วนผมอยู่อำเภอรอบนอก คนละฝั่งกับบ้านมันเลย
"บ้านมึงมีดีอะไรกูถึงต้องไป"
"มีกูไง...ดีพอมั๊ย" ผมยักคิ้วให้มันทีหนึ่ง มันหัวเราะจนหน้าท้องกระเพื่อมเลย
"ก็โอเค"
"ปะ...งั้นเดี๋ยวไปเก็บกระเป๋าที่หอมึงกัน"
"ของมึงอ่ะเสร็จแล้วเหรอ...ไปเก็บให้เสร็จก่อนไป"
"ครับ...ชีนกูว่าเราน่าจะย้ายมาอยู่ห้องเดียวกันได้แล้วนะ"
"อยู่ด้วยกันทำไม...ไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย"
"เหรอ"
"อืม...."
"ชีน...มึงไม่ต้องเอาไปเยอะก็ได้...ของกูที่โน่นก็พอมีบ้าง" ก็มันนะสิเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเต็มอื้อเลย
"แล้วก็ไม่บอก..." แล้วมันก็คุ้ยๆรื้อๆอกมากองบนพื้นเกลื่อนเลย...เด็กจริงๆ
ผมว่าจะขับรถกลับเองพรุ่งนี้ตอนเช้า ไม่ร้อนเท่าไร
"เต..นอนเล่นอยู่ทำไม ไปทำกับข้าวดิ กูหิวแล้ว" ผิดอีก
"อ้าว...นึกว่ามึงเห็นหน้ากูก็อิ่มแล้ว" เขินเว้ย แซวตัวเอง
"เต..." เสียงเข้มมาเชียว
"ไปแล้วครับสุดที่รัก"
"ชีน...ข้าวเสร็จแล้ว มาแดกเลย" มันยังจัดของไม่เสร็จอีกเหรอวะ นาน
"ว่าไงนะครับมึง"
"ข้าวเสร็จแล้วมาทานสิครับ"
"เดี๋ยวไป"
"แม่มึงไม่ดุจริงเหรอเต?"
"อืม"
"พี่ต้องละ ดุมั๊ย"
"ไม่ดุ"
"แล้วพี่ต้องกับพี่ตามใครดุกว่ากัน"
"ไม่มีใครดุ"
"แล้วที่บ้านมึงมีใครอีกมั๊ย?"
"มีพี่อ้อม พี่เลี้ยงพวกกูเอง"
"มีพี่เลี้ยงด้วยเจ๋งวะ"
"พ่อแม่ทำงานตลอดไง เลยต้องมีพี่เลี้ยง"
"แล้วแม่มึง"
"ชีนครับบบบ นอนเหอะกูง่วงจนลืมตาไม่ขึ้นแล้วนะ"
"ก็กูตื่นเต้นนะ"
"รู้ครับว่ามึงตื่นเต้น...แต่มึงถาม กูตอบมาตั้งแต่เริ่มนอนกันจนตอนนี้จะตีสามแล้ว...มังยังถามไม่จบอีกเหรอ...ฮ้าวววววว" เราเริ่มนอนกันตั้งแต่สามทุ่มเพราะพรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า แต่ชีนมันก็ถามโน่นถามนี่ แรกๆผมก็สนุกที่จะตอบมันหรอกนะ แต่นี่มันนานไปแระ...กูง่วงครับ
" นอนนะครับ..." ผมพลิกตัวไปกอดมันไว้
"เต..." ยังอีกกกกกกกกกก
"ไรอีกว้าาาา" ผมพลิกตัวหนีมันเลยทีนี้....กูง่วง
"ก่อนกลับบ้านกูมีเรื่องต้องสะสางกับมึง"
"ไว้พรุ่งนี้"
"เรื่องนี้สะสางกลางวันไม่ดี"
"เรื่องไรวะ" ปากผมพูดไปแต่ตานี้ลืมไม่ขึ้นแล้ว
"เรื่องที่มึงถีบกูตกเตียงคืนก่อน จนกูต้องเจ็บก้นเดินเดี้ยงด้วยท่าอุบาทว์ๆนั่นตั้งหลายวัน"
"โอ๊ะ!!!!!!!!" โพละ ความแตกแล้ว
-
สองบรรทัดสุดท้ายนี่แม่ง!! โป้งพี่ดิว ชิ!
-
เห้อออออออออออ ค่อยยังชั่วหน่อย
ในที่สุด ชีนก็ไม่ได้โดนกดจริงๆใช่มั้ย
ดีจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[
ชีนกดเตเลย สะสางกันไปเด๋วนี้เลย
กดเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
แต่ว่าชีน อ่อนแอไปนะ เเค่โดนถีบตกเตียง
เดี้ยงหลายวันนี่ไม่ไหวน้า o22
-
ฮ่าฮ่าฮ่า ดีใจจนสติแตก
ไม่น่าหลงเชื่อดิวเลย
อยู่ดี ๆ เตจะกล้าขึ้นมาได้ไงเนอะ
-
ว่าแล้วเชียว...เตป็อดอ่าาา
-
ฮ่าๆ
ฟังสองประโยคสุดท้ายแล้วแบบ
อื้มมมมมม โล่งแปลกๆแฮะ
เอาเลยชีน เอาเลย จัดการพี่เตหนักๆเลยนะ
-
:m16:
ดิวนะ ดิว มาหลอกกันได้
ชิ งอน แล้ว
ปล. :m11: ยะฮู้ววววววววว
เย้ ๆ สรุป ชีนก็ยังไม่โดนเตกด
แบบนี้ ต้องให้ ชีนรีบกดเต แล้ว
กดเลย กดเลย กดเลย
-
โดนถีบ!! ตกเตียง!! เดินอุบาทว์!! :laugh:
ชีนยังไม่ได้เป็นเมียเต!! เยสสส!! :a2:
เพราะฉะนั้นชีนควรพิชิตความเป็นสามีมาให้ได้ในเร็ววัน :angry2:
:L2:
-
อ่อ...ถีบตกเตียงเลยเดินท่าแปลก ห๊าาาาา :a5:
คุนดิ๊วววววว แง่งงง :m31:
-
แอร๊ยยยยย. จริดดกแท้หรา :laugh:
ไอ้เราก็ตุตะ คิดว่าไอ้ชีนแม่ง เดินเดี้ยงด้วยเนี่ย โวยวาย โวยวาย :laugh:
P.S. พาลูกเขยไปเปิดตัวก็ดีนะ ทางจะได้สะดวก :z1:
-
คุณหลอกดาว!!!!! :laugh:
อ่านสองประโยคสุดท้ายจบเราปล่อยก๊ากเลยอ่ะ 5555555 ไม่ไหวๆ
ต่อไปก็ต้องมาลุ้นกันล่ะว่าชีนจะกดเตสำเร็จเมื่อไหร่ ฮ้า า
ไปบ้านเตคราวนี้ท่าทางจะสนุก ชีนดูไม่ตื่นเต้น :pigha2:
ส่วนอิพี่วิทย์เนี้ย ชักจะเยอะๆ หมั่นไส้ๆ
+เป็ดอย่างว่อง
สุดท้ายนี้กอดคุณดิวฮับ
-
ว้ายว้ายว้ายว้ายพี่ดิวหลอกกันได้ลงคอ
แต่ก็ดีแล้วค่ะ อยากให้เตโดนกดมากกว่า :laugh:
-
:mc4:เย้ แค่ตกเตียง
-
อย่างฮาอะ ที่จริงชีนโดนเตถีบตกเตียงหราเนี้ย
-
อ่ะโด่วววววว....ไอ้เราก็นึกว่า หึหึ
ที่ไหนได้ เต แมร่งอ่อนหวะ ฮ่าๆๆๆๆ
ชีนจับกดแมร่งเลยตอนนี้ ฮ่าๆๆๆ
-
สองบรรทัดสุดท้ายทำเอาอ้าปากหวอ ว่าแต่ชีนจะไปบ้านเตแล้วอ่ะ
-
เตขี้โม้มมมมมมมมมมมม้
5555
-
โดนถีบตกเตียงซะงั้น :laugh:
-
แอบเสียใจเล็กน้อย :z3:
-
"ชีน...ตื่นเหอะ เดี๋ยวออกสายมันจะร้อนนะ"
"ขออีก 5 นาทีน้าาาาาาาา"
"ไม่ได้...ตื่นนนนนนนนเลยนะชีน"
"งั้นขอ 3 " มึงต่ออย่างกะซื้อปลาในตลาดสดเลยนะชีน 3 ตัว 5 บาท
"งั้นเดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ ออกมามึงต้องนั่งตาใสให้กูเห้นแล้วนะ" ผมผลักหัวมันแต่ไม่รู้ว่าแรงรึเปล่านะ แต่เห็นมันชี้หน้าคาดโทษผมด้วย
ผมใช้เวลาในห้องน้ำประมาณ 20 นาที ออกมาเจออะไร
เจอมันยังนอนหลับอุตุผ้าห่มคลุมโปงอยู่เลย มึงตื่นเต้นกับการจะไปบ้านกูมากเลยนะชีน
ผมไม่สนใจปล่อยให้มันนอนไปก่อน แล้วก็กลับมาจัดการใส่เสื้อผ้า แต่งหล่อนิดหน่อยจนเสร็จ
"ชีน...ลุกได้แล้วครับ"
"อื้มมมมมม"
"ทำไมขี้เซาขนาดนี้วะ"
"ก็เมื่อคืนกูนอนเกือบสว่างแล้ว" พูดมาก กูก็นอนพร้อมมึงนั่นแหละ อย่ามาอ้าง
"งั้นเดี๋ยวไปนอนในรถต่อก็ได้...แต่ตอนนี้ต้องตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้ว"
" อาบให้หน่อย"
"ทะลึ่ง" หน้าแดงเลยกู :o8:
"หิว"
"หืม?" มันคือประโยคอะไร บอกเล่า คำถาม ปฏิเสธหรือขอความช่วยเหลือแล้วมันต่อเนื่องกับประโยคก่อนหน้านี้รึเปล่า
"หน้าแดงทำไมเต...กูบอกว่าหิว"
"หืม?"
"กูหมายถึงหิวข้าว..ข้าวนะข้าว"
"อ๋ออออ หิวข้าว" หน้าแหกเลยกู
"เออหิวข้าว คิดไปถึงไหนวะ ทะลึ่งนะเรานะ หึหึหึ"
"ไอ้บ้า ไปอาบน้ำเลยไป เดี่ยวกูไปทำให้แดก"
"อะไรนะครับ?" กวนตีน
"เดี๋ยวกูจะไปทำไว้รอประเคนคุณท่านเจ้าค่ะ"
"ดีมากอีหนู..."
"อีหนูบ้านมึงสิ....!!!!" ผมเอาหมอนเขวี้ยงใส่หน้ามันก่อนจะเดินออกมา ได้ยินเสียงมันหัวเราะบ้าบอตามออกมาด้วย
"แดก...กินข้าวดิจ้องหน้ากูอยู่ได้"
"ก็กินอยู่นี่ไง ขี้บ่นวะ" โกหก มึงเพิ่งกินตอนที่กูบ่นเองนะ
"หายตื่นเต้นยัง"
"เรื่องไร?" อ้าว
" เรื่องไปเที่ยวบ้านกู หายตื่นเต้นยัง?"
"ไม่ได้ตื่นเต้นซะหน่อย"
"เหรอออออออออแล้วไอ้ที่ถามๆเมื่อคืนเกือบยันเช้านี้ไม่ได้ตื่นเต้นเลยใช่มั๊ยครับ"
"เค้าเรียกเก็บข้อมูลเว่ย มั่ว"
เราออกเดินทางตอน 8โมงหน่อยๆ โชคดีครับวันนี้อากาศไม่ร้อนเท่าไร
ใช้เวบาจากนี่จนถึงบ้านผมก็น่าจะ2หรือ3ชั่วโมงได้มั้ง ขับเรื่อยๆนะ ไม่เร็ว อยากแวะไปแวะ อยากแดกไรตรงไหนจอด เพราะระหว่างทางขอบอกของกินอย่างเพียบ...
"ชีน...หลังรถกูเต็มไปกับขนมมึงแล้วนะ หยุดซื้อเหอะ ถ้าแวะตลอดทางขนาดนี้พรุ่งนี้จะถึงบ้านกูมั๊ยห๊า" ก็มันเล่นให้ผมหยุดเกือบทุก 500 เมตรนะสิ บางทีผมว่าชีนมันก็เด็กไปนะ แต่บางทีโคตรจะเป็นผู้ใหญ่ หรือไม่บางทีก็ขี้บ่นอย่างกะคนชราภาพ แต่ผมก็รักมันทุกตอนแหละ
"ของกูที่ไหนกันเล่า กูซื้อไปฝากแม่กับพี่ต้องต่างหาก ก็กูไม่รู้นิว่าสองคนนั้นชอบกินไร กูเลยซื้อหมดเลย"
"มึงซื้อไปฝากเค้า...แต่ได้ข่าวว่าเงินนะครับที่ซื้อนะ"
"ขี้บ่นวะ....กินหนมมั๊ย?"
"เห็นมั๊ยมือไม่ว่าง"
"ตีนละ?" กวนส้นวะ
"ไม่ว่างเหมือนกัน...."
"งั้นก็อด"
"อ้าว....." แล้วผมก็อดจริงๆครับ อย่าหวังว่ามันจะป้อนเลยเพราะไอ้นี้ต่อมโรแมนติกมันไม่ทำงานตั้งแต่เกิดแล้ว
ผมขับรถหันไปมองอีกที มันหลับไปแล้ว ผมรักมันจัง...เอ๊ยเฮียโทรมา
"ว่าไงครับเฮีย?"
"เอ็งอยู่ไหนเต...?"
"ขับรถอยู่เฮีย...แล้วเฮียอยู่ไหน?"
"หน้าห้องเอ็งเนี่ย"
"เอีย จริงดิ"
"ก็เออสิวะ....แล้วตกลงเอ็งอยู่ไหน"
"ไม่ทันแล้วเฮีย...ผมกับชีนกำลังขับรถกลับบ้านกันอยู่ จะถึงบ้านกันอยู่แล้วนี่"
"เวรเอ๊ย...." เฮียผิดเองนะที่มาแล้วไม่บอกผมก่อน
"เฮียก็มาบ้านดิ...นั่งรถทัวร์หรือไม่ก็รถตู้ 3 ชั่วโมงเอง"
"เอ็งวนมารับเฮียหน่อยไม่ได้เหรอเต น้องรัก"
"โหเฮีย ผมรักเฮียนะ แต่เฮียมาเองดีกว่า เดี๋ยวผมจะบอกแม่ว่าเฮียจะมานะ รับรองแม่ดีใจถวายหัวหมูแน่เลย"
"แล้ววชีนไปบ้านเราด้วยเหรอ"
"ครับ ผมชวนมันมาเที่ยวเองแหละ"
"เออเออ งั้นเฮียไปซื้อตั๋วกันละกัน บ่ายๆเจอกันนะ"
"ครับเฮีย...เดินทางดีดีนะครับ.....อ้าวชีนตื่นแล้วเหรอ"
"พูดเสียงดังไปถึงลำพูน กูคงนอนหลับได้หรอกนะ...แล้วพี่ตามโทรมาเหรอ?"
"อืม...เฮียไปหากูที่หอ แต่ไม่เจอก็เลยจะตามมาที่บ้านนี่แหละ"
"เจริญแล้ว งั้นงานนี้กูต้องเจอคนในครอบครัวมึงทุกคนเลยใช่มั๊ย...." ผมว่ามันคงเครียดจริงๆแหละ ถ้าผมเป้นมัน ผมก็คงเครียด อาจจะมากกว่ามันซะด้วยซ้ำ
"ชีน....(ผมเอื้อมมือไปกุมมือมันไว้) กูรู้ว่ามึงเครียด แต่รู้ใช่มั๊ยว่าข้างๆมึงจะมีกูอยู่...อย่างน้อยเฮียก็รู้เรื่องของเราแล้ว ต่อจากนี้นะกูไม่กลัวอะไรแล้ว เพราะตอนที่กูกลัวมันได้ผ่านไปแล้ว..."
"แล้วอะไรที่มึงบอกว่ากลัว?"
"กลัวมึงไม่รักไง...นั่นแหละที่กูกลัวที่สุด แต่ตอนนี้มึงรักกูแล้ว เพราะงั้นไม่มีไรที่กูต้องกลัวอีก"
"งั้นกลัวนิดหนึ่งได้มั๊ย..นิดเดียวจริงๆ"
"หึหึหึ..."
"เต...ไหนมึงบอกบ้านมึงไม่ใหญ่ไง"
"ก็ไม่ใหญ่ซะหน่อย" ผมวิ่งเล่นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ไม่เห็นใหญ่เลย
"กูกลับแล่ว"
"เอ๊ยๆๆๆๆ....เข้าบ้านเลย....โน่นพี่อ้อมมารับกระเป๋าแล้ว...ดีครับพี่อ้อม"
"สวัสดีค่ะน้องเต....ส่งกระเป๋ามาค่ะ เดี๋ยวพี่อ้อมช่วยถือ"
"ไม่เป็นไรครับพี่อ้อม เดี๋ยวผมถือเองดีกว่า พี่อ้อมช่วยหยิบขนมตรงเบาะหลังมาดีกว่าครับ ทางนี้ผมจัดการเอง....ไปชีนเข้าบ้าน" มันยังเฉยอยู่
"ชีน กูบอกว่าเข้าบ้าน ตรงนี้มันร้อน"
"มีใครอยู่บ้านตอนนี้บ้างวะ?"
"ไม่รู้ดิ...พี่อ้อมครับมีใครอยู่บ้านมั๊ย?"
"คุณแม่น้องเตอยู่คนเดียวค่ะ ส่วนน้องตามยังไม่กลับเลย"
"อ้าวเต มาถึงแล้วเหรอลูก....ขับรถมาเหนื่อยมั๊ยลูก" แม่เดินมารับผม ทั้งกอดทั้งหอมทั้งจูบ ผุ้หญิงคนนี้ทำให้ผมอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้
"เตคิดถึงแม่ที่สุดเลยครับ...คิดถึงมากๆๆๆๆ" ผมหอมแก้มท่านซะช้ำเลยมั้ง ก็คิดถึงจริงๆนิ....ผมหันไปมองชีนนิดหน่อยมันก็พยักหน้ายิ้มๆให้ ผมเลยอ้อนแม่ต่อ
"ไม่ต้องมาปากหวานเลยเรา คิดถึงแล้วทำไมไม่ยอมกลับบ้านละ ปิดเทอมตั้งหลายวันแล้ว"
"เตรักแม่จริงๆนะครับ"
"แม่เชื่อจ๊ะลูก....แม่ก็รักลูกมากนะ มากกว่าชีวิตของแม่เองด้วยซ้ำ" ผมประคองพาแม่ไปนั่งตรงโซฟา
"แล้วเดี๋ยวเฮียจะมาด้วยนะครับแม่...น่าจะซัก บ่าย2 คงถึงบ้านเรานะครับ"ผมก็ยังออเซาะออซบแม่ไม่ห่าง
"ลูกคนนี้ก็เหมือนกัน จะจำหน้ากันไม่ได้อยู่แล้ว แม่บอกให้กลับมาตั้งนานก็ไม่ยอมกลับซะที.....แล้วนั่นใครกันลูกยืนตรงประตูนะ"
" อ๋อ...." จะบอกว่าใครดีวะ"ชีนเข้ามานั่งก่อนดิ..." มันเดินมานั่งข้างๆผม แต่เก้าอีคนละตัวนะ
"ชีนนี่แม่.....แม่ครับนี่ชีน"
"สวัสดีครับคุณป้า....." ชีนไหว้ทักทายแม่ แม่ก็รับไหว้แล้วยิ้มให้
"เรียกแม่ก็ได้ลูก....เป็นเพื่อนกับเตเหรอลูก?"
"เอ่ออ....คือ...."
"รุ่นน้องเตที่มหาลัยนะครับแม่ เค้าไม่ได้กลับบ้านเลยชวนมาเที่ยวที่บ้านด้วยกัน"
"เหรอจ๊ะ...ตามสบายนะลูก คิดว่าเป้นบ้านตัวเองละกันขาดเหลืออะไรก็บอกพี่เตเค้าได้...."
"ขอบคุณครับแม่..."
"สองหนุ่มมากันเหนื่อยๆไปพักบนห้องก่อนไป๊ แล้วชีนจะนอนยังไงที่ไหนลูก...ให้พี่อ้อมจัดห้องให้มั๊ยลูก...อ้อมๆๆ"
"ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวให้ชีนนอนห้องเตก็ได้"
"ครับแม่เดี๋ยวนอนห้องมั...ห้องพี่เตก็ได้ครับ" เอ๊ยมันเรียกผมพี่เตอ่ะ น่ารักโคตร
"งั้นก็ตามใจแล้วกันลูก...แล้วนั่นอ้อมถืออะไรมาเยอะแยะกันละ"
"อ๋อ...ของฝากจากชีนนะครับแม่ มันซื้อมาตลอดทางเลย นี่ถ้าไม่มัวซื้อของนะ ผมถึงบ้านนานแล้ว"
"ขอบใจมากนะลูก...ไม่ต้องก็ได้ทีหลัง...แค่มาเยี่ยมคนแก่แม่ก็ดีใจแล้ว"
"แม่ยังไม่แก่นะครับ ยังสวยอยู่เลย" โอ๊ะ มันยอแม่ผมด้วย
"ปากหวานชมคนแก่....ไปๆ ไปพักกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวลงมาทานไรกันก่อนก็ได้นะลูกถ้าหิว...เตพาน้องไปพักที่ห้องไป"
"ครับแม่....จุ๊บ"
"เป็นไงแม่พี่เตน่ารักมั๊ยครับน้องชีน ฮ่าๆๆๆๆๆ กูนี่แทบกลั้นก๊ากไว้ไม่อยู่ตอนมึงเรียกกูว่าพี่เต..."
"ล้ออยู่ได้...กูเตะล้มเลยนิ..."
"เอ๊ยชีน แต่น่ารักจริงนะ วันหลังมึงจะเรียกกูอย่างนี้ก็ได้ กูชอบนะ...พี่เต น้องชีน"
"ฝันเหรอครับมึง...เก็บของใส่ตู้ให้กูด้วย..."
"อ้าว แล้วมึงละ?"
"จะนอน...เก็บไปอย่าบ่น" ผมเก็บของตัวเองเสร็จก็ไปเก็บของมันต่อ กว่าจะเสร็จแล้วเอาเมื่อยไปเหมือนกัน
หันไปมองอีกทีมันหลับสนิทไปแล้ว สงสัยเมื่อคืนมันจะนอนน้อยไปหน่อย
"เต..."
"อื้มมมมมมมมมม"
"ตื่นได้แล้ว"
"อืมมมม...นี่กูเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย"
"แล้วกูจะรู้มั๊ยละ....แล้วยังมาเนียนกอดกูอีกนะ" ผมมองดูสภาพ เออวะ ผมกอดมันอยู่จริงๆด้วย เขินเลยเรา
"กูละเมอเหอะ"
"เหรอออออออ"
"อยากกอดแฟนตัวเองแค่นี้ไม่ได้รึไงคร้าบบบบบ"
"ก็ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ซะหน่อย กอดอีกดิ ชอบ" มันดึงมือผมให้ไปกอดมันอีกครั้ง
"หึหึหึ เลิกเล่นได้แล้ว...เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นเข้า...ชีนหิวยัง"
"นิดหน่อย" ถ้าผมจำไม่ผิดนะ ตลอดทางมาที่นี่ปากมันไม่หยุดกินเลยนะนอกจากตอนหลับ เอากระเพราะตรงส่วนไหนมาหิวอีกวะ
"งั้นลงไปกินกันเหอะ กูก็เริ่มหิว....หายเกร็งบ้างยัง"
"แม่ยายน่ารัก หายเกร็งแล้ว"
"ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาา" เค้าเขินนะ
"อ้าวตื่นแล้วเหรอลูก...แม่กำลังจะให้พี่อ้อมตามลงมากินของว่างเลย"
"วันนี้มีไรให้กินครับแม่" ผมดึงเก้าอี้ให้ชีนนั่ง ก่อนที่ตัวเองจะนั่งลงข้างๆแม่
"วันนี้มีขนมหวานแล้วก็กระท้อนลอยแก้ว แล้วก็ผลไม้สดจ๊ะ...หรือว่าลูกๆอยากจะทานข้าวกันมั๊ย"
"แค่นี้ก็พอแล้วครับแม่...แล้วมึ....พี่เตจะกินข้าวรึเปล่า"
"พี่เตไม่หิวครับน้องชีน......" ผมพูดล้อๆใส่มัน มันก็ก้มหน้างุดๆเลย สงสัยอายมั้ง
"หวัดดีครับผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกของผม...." เฮียมาแล้ว
-
ฮะฮ่า บุกบ้านแม่ยายแล้ว
เรื่องเฮียตาม หวังว่าจะไม่มีอะไรอีกนะ
บางทีตอนนี้ก็อยากให้ชีนหึงเตบ้างอะไรบ้าง
รู้สึกเหมือนช่วงนี้เตจะเป็นอยู่คนเดียวเลย
-
แนะนำตัวแล้วว่าที่ลูกเขย เหอะๆๆ ถ้าคุณแม่รู้จะเป็นไงนร้า :z2:
งั้นก็แสดงว่า ว่า เตก็ยังไม่ตกเป็นของชีนสินะ :z1:
P.S. เรื่องเฮียเนี่ยยังเคลือบแคลงสงสัยว่าแอบชอบนู๋ชีนหรือป่าววว
-
เฮียตามมาแว้ว ชีนจะโดนอะไรมั้ยนะ??
-
พี่เต น้องชีน น่ารักเนอะ ชอบ~
-
น่ารัก :L2:
-
ชีนเจอแม่ยายแล้ว อิอิ
-
พี่ตาม ดูเหมือนจะยังแอบชอบๆชีนอยุ่รึเปล่าน้า o18
เจอกันคราวนี้จะเป็นไงเนี่ย :laugh:
-
แม่ยายชีนน่ารักเนอะ :z1:
ตะงิดเรื่องเฮียตามไม่เลิกซะที งื้อ~~~~ ไม่มีไรหรอกมั้ง แต่เรารู้สึกไม่เลิก ฮ่า
ทริปนี้น่าจะมีเรื่องดีๆให้ยื้มให้เขินใช่มั้ยคุณดิ๊ววว~
กอดคุณดิว :กอด1:
-
เฮียตาม มากะเค้าด้วย
แล้วแบบนี้ เต กับ ชีน
จะได้หวานกันมั๊ยอ่ะ
ปล.กลัว เฮียตาม แกล้งชีน
และกลัวเฮียตาม จะมาหลงรักชีน
:เฮ้อ:
-
เฮียตามชอบทำตัวแปลกๆให้ได้ระแวงอยุ่เรื่อย
งื้ออ หวังว่าจะไม่มีอะไรจริงๆนะ
-
เฮียคิดไรกะชีนปะเนี้ยยยย
เยอะอ่าาา555555
มีซัมติงรวองงง
-
"ตาม มาแล้วเหรอลูก ไหนมาให้แม่กอดให้ชื่นใจหน่อยเร้ว....."
"อื้มมมมมมคิดถึงแม่ที่สุดในสามโลกเลยครับ...แก้มแม่ห้อมหอมนุ่มนุ่ม ตัวก็หอมเหมือนกัน.....อื้มมมมมมมมมมม ตามรักแม่ที่สุดในโลกเลยครับ"
"ปากหวานพอกันเลยพี่น้องคู่นี้...ปล่อยแม่ได้แล้วตาม แม่หายใจไม่ออก...."
"ก็ผมรักของผมนี่นา ขอกอดอีกหน่อย...อื้มมมมมมมมม"
พอกอดกันจนพอใจเฮียก็ปล่อยให้แม่นั่งลงที่เดิมแต่ก็ยังตามมาออเซาะออซบไม่ห่าง น่าหมั่นไว้เนอะ ผมไม่เห็นอ้อนแม่ขนาดนี้เลย
"คิดถึงแม่ขนาดนี้จริงเหรอตาม?" แม่จับหน้าเฮียหมุนไปมาเบาๆ
"ก็จริงสิครับแม่...ก็ผมมีแม่คนเดียวนี่นา"
"แม่ละไม่อยากเชื่อ คิดถึงแม่ รักแม่ แต่ไม่ยอมกลับบ้านซักที ต้องให้โทรไปตาม โทรไปแล้วยังไม่ยอมกลับอีก..."
"ก็มาแป๊บๆ ตามขี้เกียจนิครับแม่...มายังไม่ทันหายคิดถึงแม่ ตามก็ต้องบินกลับแล้ว..."
"เลยไม่มาซะเลย"
"แหะะะะะะก็ทำนองนั้นครับแม่...แต่นี่ตามก็มาให้แม่เห็นแล้วไงครับ "
"จ้าาาาาา...แม่ว่าตามผอมไปนะลูก ไม่สบายรึเปล่าเรา?"
"ตามแค่เรียนหนักครับแม่ พักผ่อนไม่ค่อยพอ กินก็ไม่เป็นเวลา...ก็ตามจะจบแล้วนิ"
"น้องก็เรียนหนัก...น้องไม่เห็นผมเหมือนเราเลย เนอะเตเนอะ"
"ก็ตามไม่ได้มีคนคอยดูแลอย่างเตนี่ครับแม่" เฮียเล่นกูแล้ว ผมอุตส่าห์นั่งเงียบๆเจียมตัวแล้วนะ
"หืม?" แม่อย่ามองผมแบบนั้นครับ ผมไม่มีคำบรรยาย
"แม่อย่าไปฟังไปเฮียนะ...เฮียมั่ววะ"
"เหรอครับน้องเต...เฮียมั่วเหรอคร้าบบบบบ" ไอ้เฮียบ้า
"เตมีแฟนแล้วเหรอลูก...ชีนละลูกเคยเห็นแฟนของพี่เตบ้างรึเปล่า?....เตไม่พาแฟนมาที่บ้านบ้างละลูก แม่รอของพี่ต้องพี่ตามจนเหนื่อยแล้ว" ก็นั่งอยู่ตรงหน้าแม่นี่ไงครับแฟนผม
"......." ผมนี่ทำหน้าไม่ถูกเลย ชีนก็ได้แต่ยิ้มแหยะๆ ส่วนไอ้เฮียบ้านี่ลอยหน้าลอยตากวนอารมณ์อยู่ได้
"แต่จะว่าไป พี่ตามก็เคยเห็นแฟนของเตนี่ครับ...หรือว่าไม่จริง" มึงจะพูดขึ้นมาทำไมชีน เรื่องมันกำลังจะสงบแล้วนะ แต่สงสัยชีนคงทนไม่ไหวเพราะเฮียเล่นยั่วใส่ซะขนาดนี้
"นี่ตกลงเรามีแฟนแล้วจริงๆใช่มั๊ยเต....ความภูมิใจของเราจริงๆลูก" แฮะๆๆๆๆๆๆ
"ตามเคยเห็นแฟนของเตนะครับแม่ รูปร่างหน้าตาก็ๆๆๆๆๆๆๆๆ..." ผมกลัวใจเฮียจริงๆ
"หน้าตายังไงเหรอครับแฟนเตเนี่ย" สองคนนี้เค้ากำลังจะวางมวยกันอีกแล้ว ผมเอื้อมไปข้างหลังชีนแล้วก็ลูบบั้นเอวมันเบาๆเพื่อให้ใจเย็นๆ
"ก็ไม่ไง...หน้าตาดีแต่นิสัยแย่ไปหน่อย"
"เฮีย!!!!!!!!!"
"โห...ตกใจกันไปได้ เฮียแค่พูดเล่นหรอกน่า แฟนเตน่ารักครับแม่ ไว้แม่เจอเองดีกว่า ตามบรรยายไม่ถูก"
"นี่ตามกับชีนรู้จักกันด้วยเหรอลูก คุยกันสนิทเชียว"
" ตอนผมไปหาเตที่มหาลัยก็ได้ชีนนี่แหละครับที่คอยดูแล"
"ดีเลยลูก งั้นนองมาเที่ยวบ้านเราคราวนี้ ตามก็ต้องดูแลน้องให้ดีนะลูก อย่าแกล้งน้องละ แม่รู้ว่าเรานะชอบแกล้งคนอื่น"
"เตมันพมา มันก็ดูแลของมันเองได้แหละครับแม่"
"ผมดูแลตัวเองได้ครับ...."
"เอ้าพอพอ...ตามมาเหนื่อยๆ ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บข้าวของก่อนไป๊ ถ้าเหนื่อยก็นอนไปเลย แล้วค่อยลงมาทาข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน"
"แต่ตามยังไม่หายคิดถึงแม่เลยนิครับ" ขี้อ้อนวะ
"อย่ามาอ้อนเจ้าตาม อายชีนบ้างเหอะ โตแล้วยังจะมาอ้อนแม่อยู่ได้" แม่เหมือนจะดุเฮียเลย แต่ภาพที่ผมเห็นคือแม่ก็กอดเฮียไม่ยอมปล่อยเหมือนกัน...ผมชักอิจฉาแล้วนะ ตอนผมไม่เห็นแม่จะกอดเยอะแยะขนาดนี้เลย
"อายไมละครับ ก็เค้ารักของเค้าอ่ะ"
"เฮียปล่อยบ้างเหอะ แม่ก็แม่ผมเหมือนกันนะ"
"ก็เอ็งมีคนอื่นให้อ้อนให้กอดแล้วนี่ "
"โว้ เฮียกวนวะ"
"ไปๆ ไปพักกันทั้งหมดนั่นแหละ เดี๋ยวแม่จะเข้าครับทำมื้อเย็นให้พวกเราทานกันดีกว่า"
"แม่ครับแล้วพี่ต้องละ จะกลับมากี่โมง?"
"ปกติพี่ต้องเค้ากลับดึกแทบทุกคืน แต่วันนี้น่าจะกลับมาทันมื้อค่ำ เห็นบ่นๆอยากเจอเราทั้งสองคน"
"ซวยแล้ว/เวรกรรม"
"เอ๊ะสองคนนี้ยังไง พูดอย่างกะไม่อยากเจอพี่ตัวเอง"
"อยากเจอก็อยากเจออยู่หรอกครับแม่ แต่ไม่อยากฟังพี่ต้องบ่นนี่สิ...ยาวแน่"
"เห็นด้วยเลยเฮีย....ยาวย๊าวยาว"
"เอ๊ย...เฮีย!!!!จะเข้ามาทำไมไม่เคาะห้องก่อน นี่ถ้าผมโป๊อยู่จะทำไง"
"ก็นั่งดูไง...เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนนี้ก็คงไม่ต่างกันมาก" ให้มันได้อย่างนี้สิ ชีนหันมามองผมกับเฮียนิดหน่อยแล้วก็หันกลับไปนอนฟังเพลงของมันต่อ
"เฮียกวนตีนวะ...ไม่คุยด้วยแล้ว" ผมเลิกสนใจเฮียแล้วก็กลับมาตั้งใจดูทีต่อ อ้อผมนอนบนพื้นหน้าเตียงอยู่ ส่วนชีนมันนอนฟังเพลงอยู่บนเตียง
"เอ๊ย!!!อะไรอ่ะพี่ตาม"
"ก็แค่อยากฟังเพลงด้วย มึงมีตั้งสองหู แบ่งกูหูดิ"
"ก็ขอกันดีดีสิ...ไม่ใช่มาดึงจากหูแบบบนี้ ไม่มีมารยาท" แร่งส์
"เต ดูแฟนเอ็งดิ มันด่าพี่เขยมันวะ"
"เฮียก็เลิกแกล้งชีนมันซักทีเหอะ ผมเห็นตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ "
"เอ็นดูหรอก...หยับดิ๊จะนอนด้วย"
"เอ๊ย!!!ก็ไปนอนตรงอื่นดิพี่ อีกฝั่งของเตียงก็ได้ จะมาเบียดผมทำไมว่ะ"
"ก็กูอยากนอนตรงนี้...ผลุบ"
"ตามใจ" เตมันก็ดีนะ ยอมขยับมานอนข้างๆผมแทน...สบายไปเลยเรา ไอ้ที่มันฟังๆอยู่ก็ให้เฮียไปเลยเหมือนกัน"
"พี่ชายมึงกวนตีนวะเต"
"นินทาไรกู กูได้ยินนะเว่ย"
"ก็ไม่ได้บอกว่าห้ามได้ยินนิ...เตขยับหัวไปหน่อยดิ๊จะหนุนหมอนด้วย" เฮียเบียดมึง แล้วมึงก็มาเบียดกูต่อนี่นะ ไม่ต่างกันเล้ย
"ก็ไปเอาหมอนในตู้มาเพิ่มสิชีน" ผมไม่ได้รำคาญหรอก แค่กลับวมันนอนไม่สบายเท่านั้นเอง แต่ผมก็ขยับให้มันนะ
"ขี้เกียจลุก...อยากนอนข้างมึงมากกว่า...กอดหน่อย"
"ชีนไม่เอา...เฮียอยู่ด้วย" อันนี้ผมพูดเบาๆนะ เขินเฮียมัน
"อายทำไม คนที่ควรจะอายน่าจะเป็นนนนนนนนนนนน....แผล่ะ" เสียงหมอนตกลงข้างๆหัวชีน ผมเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเฮียยืนค้ำหัวอยู่แล้ว จะทำไรอีกเนี่ย
"นอนด้วย...นอนบนเตียงคนเดียวมันเหงา"
"เอ๊ย/เอ๊ย"
"เฮียมากไปเปล่านี่" ผมถามแบบกลั้วหัวเราะ คือถ้าจะคิดให้โมโหก็น่าโมโหนะ แต่ถ้าจะให้คิดให้ขำก็ขำ แต่ผมเลือกคิดที่จะให้ขำมากกว่า
"ไม่แกล้งแล้วก็ได้...เฮียจะเข้ามาบอกเอ็งว่ารอตอบคำถามเรื่องแฟนเอ็งกับพี่ต้องด้วย เอ็งโดนซักสะอาดแน่"
"พี่ต้องคงไม่อะไรมากหรอกมั้งเฮีย"
"เอ็งพูดอย่างกะไม่รู้จักพี่ชายตัวเอง" ผมหันไปมองหน้าชีน โอเค หน้ามึงเครียดมากชีน มันนั่งดูหนังเฉ้ยยยยยยย
"อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแหละเฮีย...ก็ผมเลือกแล้วที่จะรักคนๆนี้นิ" ชีนมันหันมามองหน้าผมนิดหนึ่งแล้วก็ยิ้มให้ก่อนจะหันไปสนใจหนังต่อ
"ก็ดี..งั้นเฮียไปนอนก่อนนะ เหนื่อโคตร....."
"โอ๊ย!!!!" เฮียปาหมอนใส่หน้าชีนดังปั้ก
"โทษวะชีน พอดีตั้งใจไปหน่อย" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอร้ยยยย เฮียตามยังไง ๆ อยู่นาาา
ซีนจะผานเฮียต้องมั้ยน้าาา
-
"ชีนครับ ตื่นได้แล้ว เย็นมากแล้วนะ ลุกขึ้นอาบน้ำเดี๋ยวจะลงไปกินข้าวเย็นกัน" เสียงใครมาง่องแง่งๆข้างหูวะ...หรี่ตาดูนิดหน่อย อ้อ แฟนเรานี่เอง
"อื้มมมมมมม"
"อื้มก็ลุกซะทีสิ...อึ๋ยยยยยยยยยย"
"พาไปอาบน้ำหน่อยซิ"
"เยอะแล้วเยอะแล้ว....เร็วๆเลย อย่ามัวแต่เล่นอยู่ พี่ต้องมาถึงแล้วมั้งป่านนี้"
"ท่าทางมึงกับพี่ตามจะกลัวพี่ต้องเอามากๆเลยนะ"
"ไม่ได้กลัวไรมาหรอก แค่พี่ต้องต้องดูแลทุกอย่างภายในบ้านหลังจากที่พ่อเสียไป กูกับเฮียเลยเคารพและเกรงใจแกมาก ไม่อยากให้แกต้องมากังวลหรือเป็นห่วงเรา เพราะเรื่องที่พี่ต้องดูแลอยู่มันก็หนักหนาสาหัสอยู่แล้ว"
"งั้นเดี๋ยวกุจะบอกพี่ต้องเองว่าไม่ต้องเป้นห่วงมึงแล้ว"
"อ้าว ไหงเป็นงั้นละ"
"ก็กูจะเป็นคนดูแลมึงเองไง"
"มึงนี่นะจะดูแลกู...ขนาดตื่นนอนยังต้องให้กูปลุกตลอด...." ดูถูก ดูถูก
"พูดงี้กูโชว์ให้เห็นเลยดีกว่า" ผมรวบเอวกอดแล้วดึงให้ล้มแล้วก็พาตัวเองขึ้นคร่อมตัวมันในทันที..หน้าเตเหวอไปเลย
"เต เอ๊ย ไม่เล่น เดี๋ยวมีใครเข้ามา"
"ก็ไม่ได้เล่นซะหน่อย เอาจริงเลยงานนี้...จุ๊บ....จุ๊บ...จุ๊บ" ผมจูบปากมันแล้วปล่อยแล้วก็มองตามัน จูบ ปล่อย มองตา
จูบ ปล่อย มองตา จูบ ปล่อยแล้วก็มองตา ทำอย่างนี้อยู่หลายรอบจนเตมันยิ้มเขินแล้วก็เอียงหน้าหลบผมไปเลย...จะว่าไปเตนี่เป็นคนขี้อายขี้เขินเอามากๆเลยนะครับ ถ้าไม่นับเรื่องกวนประสาท ปากหาเรื่อง แต่ไม่รู้ตอนนั้นมันคิดอะไรอยู่ถึงกล้าเดินเข้ามาจีบผมแบบโต้งๆเลย แต่จะว่าจีบรึเปล่าก็ไม่รู้นะ เพราะมันแปลกๆ
"หลบทำไม กูยังจูบไม่พอใจเลย" ผมงัดหน้ามันให้หันตรงๆ
"พอแล้วชีน เลิกเล่นเหอะ เฮียเกิดเข้ามาตอนนี้บ้านแตก"
"เข้ามาดิ เดี๋ยวโชว์เสต็ปเทพให้ดูเลย"
"ทะลึ่ง...อื้มมมมมม...ไม่เอา.....อ่ะ...." แต่เสียงสั่นไปนะครับพี่เต
ผมดูดคอเตเบาๆ แรงไม่ได้เดี๋ยวทิ้งหลักฐาน ตอนแรกผมกะจะแกล้งมันเล่นเฉยๆ แต่กลับเป็นผมซะเองที่คุมตัวเองไม่ได้
"ชีน...พะ....พะพอเหอะ......อื้มมมมมมมมมม" ผมได้ยินเสียงเตนะ แต่เสียงนั้นกลับกระตุ้นให้ผมทำสิ่งนี้ต่อไป ผมดูดเม้มยอดอกจนมันลอยเดาะตามปากผมด้วยเลย...ผมลากจูบมันลงมาเรื่อยๆจนถึงขอบเกงเกง แล้วผมสอดมือเข้าไปในกางเกงมัน มันสะดุ้งสุดตัวเลย
"ชีน....อื้มมมมมมม"
"กลัวเหรอ?"
"ไม่พร้อม...." ผมสงบใจตัวเองซักแป๊บก่อนจะลงจากตัวเตแล้วก็ลงนั่งพื้นข้างๆเตียง มันจะเอายังไงของมันกันแน่ ยอมให้กดก็แล้ว จะกดให้ก็แล้ว
"โกรธกูเหรอ?" มันตามมานั่งลงข้างผมแล้วก็เอนหัวมาซบไหล่ผมเฉ้ยยยยยย
"โกรธตัวเองมากกว่าที่ทำให้มึงยอมไม่ได้"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะชีน...มึงก็รู้อยู่แก่ใจดีไม่ใช่เหรอว่าถ้ามึงจะทำอะไรกูขึ้นมาจริงๆ กูก็ไม่ขัดหรอก...แต่มึงก็ใจอ่อนให้กูทุกที กูเลยได้ใจ แฮะๆๆๆๆๆ...."
"ขี้โกงว่ะ" ผมยักไหล่จนหัวมันสั่นเลย
"ไม่ได้ขี้โกง แค่เอาตัวรอดเฉพาะหน้า....เอง"
"งั้นคราวหน้าอย่าหวังจะรอด..."
"กูว่านะมึงหื่นไปนะชีน"
"โถคุณมึงครับ กูทนมาจนถึงวินาทีนี้ ที่กูไม่ตายด้านก็ถือว่าบุญเหลือแหล่แล้วครับ ยังมีหน้ามาหาว่ากูหื่นอีก"
"ฮ่าๆๆๆๆๆขำวะมึง....รู้มั๊ยทำไมคืนนั้นกูเลือกที่จะไม่ทำอะไรมึงทั้งที่มึงยอมแล้ว"
"ง่ายนิดเดียว เพราะมึงรักกูไง...ใช่เปล่า?"
"มากกว่านั้น..."
"เพราะ?"
"เพราะกูรักมึงม้ากกกกกกมากกกกกกกกกกกกไง"
"ขอบคุณนะเต....ขอบคุณที่ไม่ยอมแพ้ตั้งแต่วันนั้น ขอบคุณที่ทนกูมา ขอบคุณที่ยังอยู่ด้วยกัน"
"ก็เค้ารักของเค้านิ...จุ๊บ..."
ผมลงข้างล่าง ก็เห็นคนอื่นๆนั่งกันเต็มโต๊ะแล้ว.....นั่นใช่พี่ต้อง ท่าทางดุ เนี้ยบ เฮียบ ใช่เล่น บ้านี้เค้าหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยเนาะ พี่ต้องก็หล่อแบบผู้ใหญ่ๆ ดูสุมขุมนุ่มลึก น่าเกรงขามแต่ก็น่าดึงดูดมากๆในเวลาเดียวกัน
ส่วนพี่ตามนี่หล่อแบบกวนๆ โดยเฉพาะกวนตีนนี่ของถนัดเค้าเลยแหละ
ส่วนเตของผมนี่หล่อแบบน่ารักๆ ปนกวนประสาทหน่อยๆ แต่ยังน่ารักอยู่
"นั่งสิครับน้องชีน จะยืนมองหน้าพี่ต้องอีกนานมั๊ย" ไอ้พี่ตามบ้านี้ก็แกล้งอยู่ได้ คนยิ่งเกร็งๆอยู่...เตดึงให้ผมนั่งลงข้างๆมันเบาๆ
เรานั่งโต๊ะเล็กกัน แม่นั่งหัวโต๊ะ พี่ต้องกับพี่ตามนั่งฝั่งเดียวกัน ส่วนผมก็นั่งฝั่งเดียวกับเต ผมนั่งประชันหน้ากับพี่ใหญ่ของบ้านเลยเว่ยเอ๊ย
"พี่ต้องครับนี่ชีนรุ่นน้องที่มหาลัยผม ผมชวนเค้ามาเที่ยวบ้านเรา ส่วนชีนนี่พี่ต้องพี่ชายคนโต..."
"สวัสดีครับพี่ต้อง รบกวนด้วยนะครับ" ผมยกมือไหว้พี่แก แก็ก็ดีนะครับยิ้มรับไหว้ผมด้วย
"ดีครับ...พี่ยินดี ทำไมทำหน้าแบบนั้น เกร็งเหรอ"
"........."
"ไอ้สองแสบนี่คงเผาพี่ไว้เยอะละสิ ถึงได้เกร็งขนาดนี้ อย่าไปฟังมันสองคนมากเลย พี่ไม่ดุหรอก ถ้าไม่ได้ทำไรผิด" นั่นไงครับ เสียวสันหลังวาบเลย
"พี่ต้องกลับมานานแล้วเหรอครับ ผมไม่เห็นได้ยินเสียงรถเลย" เตมันคงรู้ว่าผมไม่ทำตัวไม่ค่อยถูกเลยชวนพี้ต้องคุย
"ก็เราหลับอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วจะได้ยินได้ไง..."
"แฮะๆๆๆนั่นดิครับ...แล้ววันนี้พี่ต้องทำงานเหนื่อยมั๊ย"
"ก็เหนื่อยทุกวันแหละ รอไอ้สองลิงนี่แหละ เมื่อไรจะกลับมาช่วยกันก็ไม่รู้"
"โหพี่ต้อง...ผมนะคนนะ ถ้าลิงต้องคนที่นั่งตรงข้ามพี่โน่น" ไอ้พี่ตามปากมอม
"ลิงอะไร พี่ว่าชีนออกจะหล่อออก..."
"ผมก็ว่างั้นแหละครับพี่" ได้ทีเตมันก็สำทับใหญ่เลย คงรู้ว่าผมไม่กล้าเถียงพี่ตามแน่งานนี้
"เอ้าเด็กๆ กินกันไปคุยกันไปดีกว่านะลูก เด๊่ยวอาหารมันจะเย็นซะหมด "
"ครับบบบบบบบ" พวกเราก็กินกันไป คุยกันไป พี่ต้องก็ไม่เห็นจะน่ากลัวอย่างที่เตกับพี่ตามบอกไว้เลย นิสัยน่าคบกว่าไอ้พี่ตามเยอะเลยด้วยซ้ำ
"เต...สอบเสร็จกี่วันแล้ว"
"หลายวันแล้วครับ"
"แล้วทำไมเพิ่งกลับ"
"ผมอยู่เที่ยวกับเพื่อนๆนะครับพี่ต้อง..."
"พี่คิดว่าติดแฟนซะอีก...เห็นแม่กับตามบอกว่าเรามีแฟนแล้วนิ"
"แค่กๆๆๆๆๆๆ/แค่กๆๆๆๆๆๆ" ผมไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรือพี่ตามจะกวนประสาทผมกันแน่ ก็พี่แกเล่นไอพร้อมผมซะขนาดนี้...
"พี่ต้องไปฟังไรเฮียมันละ เฮียเค้าแกล้งผมจะตาย..."
"ชีนละ เคยเห็นแฟนเตบ้างมั๊ย"
"ชีนนะตัวเห็นแฟนเตทุกวันเลยพี่" ตัวเห็นแฟน?
"แฟนเตเป็นไงบ้างชีน" หึหึหึ ผมก็เค้าหล่อมากๆเลยครับพี่
"ผมว่าแฟนเต พี่ต้องถามเตเองดีกว่านะครับ ผมคงรู้ไม่ดีเท่าเตหรอก"
"เหรอออออออออ...ชีนว่างั้นเหรอครัับ"
"ตามที่ผมว่านะถูกแล้วครับพี่ตาม" กัดกูจริง
"เตว่าไง?"
"พี่ต้องนะ....ผมก็อายเป็นนะ"
"แฟนเราไม่ดีเหรอเห้นต้องอาย"
"ผมหมายถึงเขินนะครับ...แฟนผมก็ดีนะ น่ารักดี ใจดี พูดไม่ถูกอ่ะ เอาเป็นว่าผมรักแฟนคนนี้มากๆละกัน...อย่ายิ้มดิพี่ต้อง ผมเขินนะ...ยิ้มทำไมชีน หุบปากไปเลยไป...." ฮ่าๆๆๆๆมันเขินหน้าแดงปลั่งเลย
"แล้วทำไมไม่พามาเที่ยวบ้านเราละ?"
"ก็ไม่คิดว่าทุกคนจะให้ความสนใจแฟนผมล้นหลามซะขนาดนี้นี่ครับ..."
"เต แฟนเอ็งไม่มาที่นี่เลยว่างั้น"
"เฮีย อย่ากวนได้เปล่า"
"แล้ววเตจะพาแฟนมาบ้านเราเมื่อรละลูก แม่อยากอุ้มหลาน" อู้ยยยยยยย คาดว่าผมคงไม่มีปัญญาขนาดนั้นนะครับแม่
"ฮ่าาาาาาาา" คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
"แม่ครับ เตยังเรียนไม่จบเลยนะ ใครที่ไหนเค้าจะเอาชีวิตมาฝากไว้ละ"
"จะคบใคร ขั้นไหน อะไรยังไงพี่ไม่เคยว่านะเต แต่ขอให้พามาที่บ้านให้พวกเราทุกคนรู้จักด้วย...เตรักใคร บ้านเราก็รักด้วย"
"ครับพี่ต้อง เฮียหัวเราะไรไม่ทราบครับ "
"หัวเราะคนสีข้างเลือดไหลซิบๆเลย"
"เต พี่ตามว่าเตแถ" ฮ่าาาาาาาา กุแค่อยากช่วยคลี่คลายสถานการณ์จริงๆนะ
ทานข้าวกันเสร้จก็ยกขบวนมานั่งกันที่ห้องรับแขก เตมันเคยบอกว่าบ้านมันไม่ได้รวยอะไร
จริงครับบ้านมันไม่ได้ถึงขึ้นอภิมหึมามหาเศรษฐี แค่ขั้นมหาเศรษฐีเท่านั้นเอง กูอยากจะบ้า
อาจเป็นเพราะเตใช้ชีวิตเหมือนผม เหมือนคนทั่วไป กินข้าวแกงข้างถนน เดินตลาดสดได้ เดินข้างถนนได้ ถ้าเหนื่อยก็หย่อนก้นบนฟุตบาธได้โดยไม่ต้องคิด นอนพื้น จนผมคิดว่ามันคงไม่รวยขนาดนี้หรอกมั้ง แต่ผมคิดผิด เพราะมันรวยกว่าที่ผมคิดไว้มากกกกกกกก
"ชีน..คิดไรอยู่...พี่อ้อมเอานมมาให้ กินดิ"
"อืมๆๆๆๆ"
"เรื่องเรียนเป้นไงบ้างตาม"
"พี่ต้องถามเรื่องนี้ทีไร ผมสยองทุกทีเลย"
"ลีลาอย่าเยอะตาม บอกมา"
"ก็ดีพี่...ผมเก่ง ทน อึด หล่อด้วย" เกี่ยวมั๊ย
"แล้วเตละ?"
"ปีหน้าผมต้องออกฝึกงานแล้วครับ"
"ก็ดี...รู้ใช่มั๊ยว่าพี่รอเราสองคนมาช่วยงานอยู่ พี่ไม่ได้เหนื่อยที่ต้องทำงานคนเดียว แต่ถ้าเราสามคนช่วยกันสิ่งที่พ่อกับแม่สร้างขึ้นมาด้วยมือของพวกท่านคงจะเจริญก้าวหน้ากว่านี้...."
ต้องไปแล้วววววววววว
ถ้าทันจะกลับมาต่อนะครับ
-
พี่ตามพูดแบบนี้
เสียวจริงๆเลย
กลัวมาม่ารส
เข้มข้นจัง :laugh:
-
คุณพระ คุณแม่อยากอุ้มหลาน o22
เฮียตาม ตามมากวนชีนถึงนี่เลยนะ แอบคิดรัยป่ะเนี่ย
P.S. เจ๊ก็รอวันที่เตพร้อมด้วยคน :z1:
-
บ้านนี้เค้าแอบน่ากลัวกันทุกคน
ฮ่าๆ แต่ระดับคุณดิวคาดว่าคงจะไม่มาม่ามาก เอิ๊กกก
รอมาต่อนะคะ
-
พี่ตามจอมวางระเบิด!!
-
เตยอมชีนเถอะ :z1:
พี่ตามกวนนนนนนนนนน :laugh:
:L2:
-
ผมมาบ้านเตก็มาบ้านเตจริงๆนั่นแหละครับ จะให้มันพาไปเที่ยวไหนละ ที่ี่ๆมันจะพาไปผมก็ไปมาหมดแล้วก็ผมกับมันบ้านเดียวกัน...เซ็งเลย วันนี้วันอาทิตย์ครอบครัวสุขสันต์เค้าอีกละสิ อยู่กันพร้อมหน้าให้พรึ่บ พี่ต้องไม่ไปทำงาน แม่ไม่ออกไปไหนเป็นปกติอยู่แล้ว ส่วนพี่ตามนี่ไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ติดบ้านกับเค้าเป็นเหมือนกัน....ไอ้ตัวดีนี่ก็เจ้าบ้านดีเหลือเกินนอนจนตะวันโด่งขนาดนี้แล้วยังไม่ตื่นอีก ผมเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จทุกอย่างก็แล้ว มันก็ยังไม่ตื่นเลย
ผมเลยลงมาข้างล่างคนเดียว ยืนสอดแนมบนบันได โล่งไปไม่มีใครนั่งอยู่เลย สงสัยยังอยู่ในห้องส่วนตัวกัน
ผมเลยเดินลงมานั่งตรงห้องรับแขกหรือห้องนั่งเล่นหรือห้องอะไรก็ไม่รู้คนเดียว ยังไงก็ดีกว่านอนอุดอู้อยู่แต่ในห้องนอน
"อ้าวชีน...ตื่นเช้าเหมือนกันนะเรา"
"ปกติก็ไม่เช้าขนาดนี้หรอกครับพี่ต้อง สงสัยเมื่อคืนนอนเร็วมั้ง เช้านี้เลยตื่นเร็ว"
"แล้วนี่เตยังไม่ตื่นอีกเหรอ?"
"ยังหลับไม่รู้เรื่องเลยครับ"
"เป็นเจ้าบ้านที่ไม่ได้เรื่องเลย...หิวรึเปล่า ที่นี่ไม่ทานเช้ากันเพราะกิจกรรมของแต่ละคนไม่ตรงกัน ใครหิวก็บอกพี่อ้อมได้เลย...ชีนจะเอาอะไรมั๊ย ข้าวต้ม นม "
"ผมก็ไม่ค่อยถนัดเหมือนกันครับ เที่ยงซะมากว่า"
"อืมอืม พี่ได้กาแฟไปแก้วหนึ่งแล้วเมื่อกี้ อยู่ได้จนถึงเที่ยงโน่นแหละ"
"พี่ต้องนี่เก่งจังเลยนะครับ บริหารกิจการใหญ่ขนาดนี้ได้คนเดียว" ผมก็ชวนพี่แกคุยไปเรื่อยๆ
"ไม่ได้เก่งไรหรอก แค่จำเป็นต้องทำให้ได้...พี่เป็นลูกชายคนโตของครอบครัว น้องสองคนยังเรียนไม่จบ ส่วนแม่ก็เหนื่อยมามากพอแล้ว แล้วชีนคิดว่าพี่ควรจะทำยังไงละ....ถ้าไม่ทำให้ทุกอย่างมันดีที่สุด"
"นั่นแหละครับที่ผมบอกว่าพี่เก่ง พี่ต้องไม่ได้ทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดแต่ทุกอย่างมันก็ออกมาดีที่สุดเหมือนกัน"
"หึหึหึ ขอบใจ...พี่ก็รอไอ้สองลิงนั่นมาช่วยงานเร็วๆเหมือนกัน พี่จะได้พักบ้าง ดูสิทำงานจนเตมีแฟนแซงหน้าไปแล้ว" พี่อย่าพูดประเด็นร้อนดิ ผมเสียว
"พี่ต้องคงรักพี่ตามกับเตมากเลยสินะครับ"
"มากสิ...มากจนไม่รู้ว่ามันมากแค่ไหน พี่หวังให้เค้าสองคนมีชีวิตที่ดี ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและเรื่องครอบครัว มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ อบอุ่น พี่ก็หวังแค่นี้แหละ...." ผมนี่สะดุ้งกับคำพูดของพี่ต้อง ถ้าพี่รู้ว่าผมคือคนที่ทำลายความหวังอันสวยงามของพี่ พี่จะยังคุยดีดีกับผมอยู่อีกมั๊ย พี่ยังจะต้อนรับให้ผมอยู่บ้านนี้อยู่อีกมั๊ย
"แล้วครอบครัวของพี่ต้องเองละครับ
"ครอบครัวของพี่เหรอ พี่ไม่เคยคิดไว้หรอก ครอบครัวของพี่ก็แม่ แล้วก็น้องลิงสองตัวนั่นแหละ แก่ตัวไปอาจจะอยู่เลี้ยงลูกของตามกับเตอยู่กับบ้านมั้ง...แล้วชีนละ เรียนเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีครับ ของผมปีแรกอยู่ ยังไม่สาหัสอะไรเท่าไร"
"แล้วมีแฟนรึยัง?"
"มีแล้วครับ...แต่ดูๆแล้วน่าจะมีปัญหาอุปสรรคเยอะอยู่" จริงๆนะ
"ชีวิตคนเรานะไม่มีอะไรได้มาง่ายๆหรอกนะชีน...ทุกอย่างต้องมีการแลกเปลี่ยนเสมอ ได้อย่างหนึ่งมาเราก็ต้องเสียอย่างหนึ่ง ดูอย่างพระอาทิตย์กับพระจันทร์ดิ....เมื่อเราเห็นพระอาทิตย์เราก็ต้องเสียพระจันทร์ไป เราเห็นพระจันทร์เราก็ต้องเสียพระอาทิตย์ไป...ชีนอยากเห็นดาวสวยๆชีนก็ต้องแลกกับการเห็นพระจันทร์แบบหม่นๆ....ถ้าชีนกล้าจะแลก ชีนจะได้ทุกอย่างที่ชีนต้องการ...แต่ชีนก็ต้องประเมินเอาเองนะว่าสิ่งที่เราจะแลกกับสิ่งที่จะได้รับมันคุ้มกันมั๊ย..." ผมนี่ฟังจนเพลินเลยครับ พี่ต้องพูดน่าฟังมาก
"ผมจะแลกครับ..."
"แสดงว่าชีนคงจะรักคนๆนี้มากนะ..."
"มากครับ"
"พี่ขอให้สมหวังละกัน" แค่พี่ยอมผมก็สมหวังแล้วครับ
"คุยไรกันอ่ะ" มาอีกแล้วตัวกวนอารมณ์ เซ็งวะ
"เพิ่งตื่นเหรอตาม กินไรมั๊ย?"
"อยากกินโจ๊กหน้าซอยนะพี่ แต่ป่านนี้มันจะเปิดอยู่อีกมั๊ยละ" โจ๊กตอน 10 โมง เฮอะ
"ลองปั่นจักรยานไปดูดิ....เออชวนชีนไปด้วยดิ เตมันยังไม่ตื่น"
"ผมนั่งคุยอยู่กับพี่ต้องก็ได้ครับ หนุกดี"
"ออกไปกับตามเหอะ ซื่อมาเผื่อเตด้วย หลายถุงเดี๋ยวตามจะถือไม่ได้"
"ได้ครับพี่ตาม....ชีนไปดิ เดี๋ยวร้านปิด" นี่ตกลงผมต้องไปกับพี่ตามจริงดิ
"พี่ตามปั่นให้มันเร็วกว่านี้หน่อยได้เปล่า ร้อนวะ"
"อยากเร็วมาปั่นเอง กูมีแรงแค่นี้" แกปั่นจนเด็ก 6 ขวบแซงอ่ะ คิดดูว่าคลานแค่ไหน
"ขี้เกียจ"
"งั้นก็หุบปากไป"
ผมก็หุบปากจริงๆ
สังเกตสองข้างถนนดูก็พบว่าแถวนี้จะเป็นบ้านส่วนตัวกันเป้นส่วนมาก แต่ละบ้านจะมีบริเวณที่กว้าง คนมีฐานะดีถึงจะอยู่กันได้สินะ รถก็ไม่พลุกพล่านเท่าไร
"พี่ตาม?"
"ไรอีก...กูเหนื่อย"
"พี่จะบอกเรื่องของผมกับเตให้แม่กับพี่ต้องรู้มั๊ย?"
"ก็น่าบอกอยู่นะ คงขำกันทั้งบ้าน" ขำตายไปเลย
"จะบอกเมื่อไรก็ช่วยส่งซิกให้ผมหน่อยละกัน..."
"ทำไม?"
"ผมจะได้จับมือเตหนีทันก่อนที่บ้านพี่จะจับผมกับเตแยกออกจากกัน"
"กูไม่พูดหรอกน่า...แต่กูละอึดอัดแทนพวกมึงสองคนวะ"
"ไม่หรอกพี่...ปกติผมกับเตก็ประมาณนี้กันอยู่แล้ว อาจจะอึดอัดบ้างตอนที่โดนคำถามกระซวกใจนะ"
"เรื่องของพวกมึงนิ...นั่นไงร้านยังเปิดอยู่"
พี่แกซิ่งเลยครับทีนี้
"ยายครับ..ผมขอโจ๊กหมู 2 ถุง กุ้ง 2 ปลา 2 ครับ" รวมเป้น6
"ทำไมซื้อตั้ง 6 ถุงละ"
"ก็ของแม่ พี่ต้อง กู เต มึงแล้วก็ของพี่อ้อมด้วยไง...สงสัยไมวะ" ผมไม่คิดว่าพี่ตามจะคิดไปถึงพี่อ้อมด้วย แล้วพี่แกก็รู้ด้วยว่าทุกคนทานยังไงหรือแกซื้อมั่วไปก็ไม่รู้
"แม่กับเตชอบปลา ส่วนพี่ต้องกับพี่อ้อมชอบกุ้ง กูชอบหมู ส่วนกูจำได้ว่ามึงชอบกินข้าวต้มหมู ก็น่าจะชอบโจ๊กหมูเหมือนกัน" เออวะ พี่แกจำเรื่องของผมได้ด้วย แต่อยากจะบอกว่าผมไม่ได้ชอบกินข้าวต้มหมูหรอก แต่เตมันชอบทำให้ผมกินบ่อยๆเพราะง่ายสุดแล้วผมเลยพลอยทำเป้นไปด้วย
ขากลับผมอาสาปั่นเอง แต่พี่ตามบอกว่ามาบ้านพี่ทั้งที พี่จะบริการให้ถึงใจเลยน้องเอ๊ย....ผมเลยสอนองแกซะเต็มที่เลย
-
พี่ตามก็ยังแปลกอยู่ดี
หุหุ
-
มันยังติดใจตรงพี่ตามนี่แหละ
พี่ตามไปหามีนไป อิอิ
-
พี่ต้องช่างพูดได้ลึกซึ้งจริงๆเลย
-
พี่ตาม
อะไรของพี่อ่ะ
ฮิๆ
ขอบคุณที่มาต่อให้น้าาา
-
พี่ตาม เเลจะชอบชีนจริงๆใช่มั้ย :o12:
เห้ออออออออออออออ
-
ติดตรงพี่ตามจริงๆแหละ มันคาใจอ่ะ
-
สู้ต่อไปนะชีน :L2:
-
ใกล้ถึงตอนดราม่าแล้ว... :z10:
-
ทุกคนดูน่ารักและใจดีมากเลยอ่ะ
ถ้าที่บ้านเตรู้จะดราม่ามั้ยหน่ออออออออ
ไม่รู้พี่ตามแกคิดอะไรของแกอยู่ คาใจไม่เลิก :laugh:
หรือคุณดิวเขียนให้เราคาใจก็ไม่รู้ จะสับขาหลอกอะไรอีกมั้ยล่ะเนี้ย >,<
-
โอ้ว....เรื่องจะแตกก็คราวนี้แหละ เต-ชีน >,<
-
โอ๊ยโย๊ะ *O*
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน เข้ามาอ่านทีเดียวเต็มอิ่มจุใจ(แต่เท่าไหร่ก็ยังไม่พอ ฮ่าๆๆๆ)
ยังชอบความหวานของคู่นี้ไม่เปลี่ยนแปลง
แต่ก็ยังสงสัยในตัวพี่ตามไม่เปลี่ยนไป ฮ่าๆๆๆ
หวังว่าคงจะไม่มีอะไรในกอนะคะ ><~
ว่าแต่ จะดราม่ามั๊ย ถ้าทางบ้านของเตรู้เนี่ย ไม่อยากคิดเอง
รออ่านต่อไปดีกว่า
สู้ๆ ค่ะคุณดิว รออยู่นะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ น๊า ^^~
-
เข้ามาบอกว่าคิดถึงคุณดิว :กอด1:
-
กว่าพี่ท่านจะปั่นมาถึงหน้าประตูใหญ่หน้าบ้านได้ แทบจะงับหัวกันเลยทีเดียว ก็พี่ตามพูดไรไม่รู้โคตรจะกวนประสาทและกวนตีนเลย นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นพี่เขยนะ ผมไม่เลี้ยงไว้จนป่านนี้หรอก แกกวนมา ผมก็เงียบใส่ พอผมเงียบใส่ก็หาว่าผมกวนประสาทแบบเงียบๆ พอผมสวนกลับบ้างก็หาว่าผมปากปีจอ...แต่ไม่เคยคิดจะดูตัวเองเล้ย ให้ตายเหอะ
"ได้มาเที่ยวทั้งที ไม่คิดจะออกไปไหนบ้างเหรอ หรือว่าคิดแต่จะหมกตัวอยู่แต่ในรังรักของพวกมึงเอง...อุ้ก...หยิกท้องกูไม เจ็บนะ"
"แค่ผมไม่เสียบมีดฝากไว้ที่ท้องพี่นะ ก็บุญแล้ว โวะ....ลงๆๆๆๆเดี๋ยวผมเดินเข้าบ้านเอง" จริงๆคือรำคาญเสียงพี่แกนั่นแหละ ผีเจาะปากมาพูดรึไงก็ไม่รู้ ไม่เห็นเหมือนครั้งแรกที่เจอกันเลย ตอนนั้นออกจะเงียบ พูดน้อย แต่ตอนนี้ดูเอาเองแล้วกัน
"นั่งนิ่งๆดิ...เดี๋ยวก็ได้ล้มกันบ้างหรอก"
"พี่ก็หยุดให้ผมลงดิ"
"ก็บอกว่าอย่ายุกยิกไง...นั่งมาได้ตั้งนาน เฮี้ยนไรอยากลงเอาตอนจะถึงแล้ว"
"งั้นก็ปั่นๆไปเหอะ จะได้ถึงซะที" ปวดหัว ปวดหูไปหมดแล้ว
พอปั่นเข้าตัวบ้านได้ เอาอีกและ
"เตนี่หวงมึงเข้าขั้นเลยนะชีน"
"อะไรอีกละครับพี่...." ผมพูดเสียงยานๆแบบแสดงให้รู้เลยว่า กูรำคาญแล้วนะ
"ดูโน่นดิ...กูกับมึงหายกันไปแป๊บเดียว มายืนรอชะเง้อคอยาวเป็นฮิปโปไปซะแล้วน้องกู"
"ยีราฟพี่ยีราฟ" แต่ก็จริงอย่างที่พี่ตามว่านั่นแหละ มันยืนชะเง้อชะแง้คอยาวอยู่จริงๆด้วย...ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าแต่ผมรู้สึกว่าพี่ตามปั่นช้าลง
"หายกันไปไหนมาตั้งนานสองนาน..." พอพี่ตามจอดปุ๊บ เตมันก็เดินมาหาผมทันทีพร้อมกับส่งมือมารับถุงโจ๊กทั้งหมดไปจากผม...แต่ผมยื้อไว้ถุงหนึ่งเพราะถ้ามันถือสองถุงเลยดูจะหนักเกินไป แต่ปากนี่ก็พูดไม่หยุด ไม่รู้จะประหยัดเวลาไปถึงไหน
"ก็ไปซื้อโจ๊กที่มึงถืออยู่ในมือนั่นไง แล้วตื่นนานยัง?"
"แล้วทำไมไปกันตั้งนาน?"
"ก็โจ๊กอยู่หน้าซอยไม่ได้อยู่หน้าบ้านซะหน่อย ช้าก็ไม่เห็นแปลก" อันนี้พี่น้องเค้าคุยกันเองนะ ผมมันคนนอกไม่เกี่ยว
"เฮีย เฮียไม่ได้แกล้งไรชีนมันใช่มั๊ย?" เตมันถามแบบกล้าๆกลัว สงสัยกลัวพี่ตามเตะเอามั้ง
"เฮียจะไปแกล้งอะไรแฟนเอ็งได้ ตัวอย่างกะควาย" เหรอครับ?
"เชื่อได้ที่ไหน ก็เฮียชอบแกล้งมันบ่อยๆ ผมก็ห่วงดิ"
"พี่ตาม เต ผใว่าเราเข้าบ้านกันดีก่อนมั๊ย เด๊่ยวโจ๊กก็เย็นหรอก หมดอร่อยกันพอดี ถ้าจะคุยเอาไว้คุยในบ้านกันดีกว่ามั๊ยครับ" ผมรุนหลังเตให้เดินนำไปก่อนเป็นคนแรก มันหันหน้าจะมาพูดไรอีกไม่รู้ ผมส่ายหน้าไปให้มัน 2-3 ที มันจึงหุบปาก...แต่ไอ้คนข้างหลังนี่กระตุกชายเสื้อผมยิกๆเลย
"อะไรอีกครับพี่ กลัวหลงเหรอ?"
"กูตบเกรียนแตกเลยนี่" โหดวะ
"โวะ แล้วกระตุกเสื้อผมไม่อ่ะ?"
"กูจะบอกว่าแฟนมึงนี่เป็นเอามากนะ"
"แฟนผมก็น้องพี่นั่นแหละ...แล้วปล่อยชายเสื้อผมได้แล้ว" ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเราสามคนตอนนี้คงหลุดขำแหละครับ ผู้ชายตัวอย่างควาย 3 คนเดินตามกันเป็นขบวนเชียว มีเกาะชายเสื้อกันด้วย
"พูดอะไรกันสองคนนี้ น่าสงสัยจริง"
"เข้าครัวไปแกะโจ๊กไป กูหิวไส้หลุดแล้ว....เดี๋ยวพี่ตามไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมกับเตเอาโจ๊กไปให้ที่โต๊ะเอง"
"จะไปไหนทำไมไม่บอกกันบ้าง?" มันถามนิ่งๆ เย็นๆ ไม่ได้บ่งบอกอาการไม่พอใจแต่อย่างไร
"เต อย่าชวนทะเลาะได้เปล่า กูยิ่งหิวๆ ร้อนๆอยู่" ผมก็ตอบไปแบบนิ่งๆเหมือนกัน ไม่ได้เสียงดัง ไม่ได้ตะคอก ผมก็พูดของผมธรรมดา
"ชวนทะเลาะ?"
"ที่เหลือเอามาเองแล้วกัน กูไปกินก่อนนะ หิว" แล้วผมก็เดินออกมาเลย โดยไม่ได้หันกลับไปมองหนอกว่ามันจะรู้สึกยังไงหรือมีปฏิกิริยาไรบ้าง คนยิ่งหิวๆอยู่
"พี่ต้องแม่ไปไหนเหรอครับ ผมไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว"
"เห้นบอกว่าจะไปบ้านเพื่อนซักคนนี่แหละ พี่จำไม่ได้แล้ว...เป็นไงชีน โจ๊กอร่อยมั๊ย ร้านนี้พวกพี่กินกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"
"อร่อยครับ ไม่คาว ไม่เละจนเกินไปด้วย" ผมตอบเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ หันไปมองเตนิดหน่อย มันก็นั่งกินนิ่งๆ ไม่พูดไม่จา
"แล้ววันนี้พี่ต้องไม่ออกไปไหนเหรอ?"
"ไม่อ่ะ อยู่กับลิงๆสนุกกว่า"
"โหพี่..นี่น้องนะ ไม่ใช่ลิงซะหน่อย"
"เต เป็นไรรึเปล่า เห็นเงียบเชียว หรือว่าโจ๊กอร่อยจนพูดไม่ออก"
"เปล่าครับ ผมอิ่มแล้ว ขอตัววขึ้นห้องก่อนนะครับ" มันเดินออกไปโดยที่ไม่หันมามองทางผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมก็ทำไรไม่ได้มากนอกจากนั่งกินต่อไป
"น้องแกเป็นอะไรตาม?"
"พี่ต้องครับ น้องผมแล้วมันไม่ใช่น้องพี่ด้วยเหรอ"
"เออๆนั่นแหละ แล้วตกลงมันเป็นอะไร"
"ไม่รู้ดิ...นอนไม่พอมั้ง" พี่ตามเหล่มามองผมหน่อยๆ เหมือนจะถามว่า เกี่ยวกับมึงเปล่า?....ผมไม่รู้เหมือนกันพี่
ก้าวแรกที่ผมเหยียบเข้ามาในห้อง รู้สึกหนาวยะเยือกมาก หนาวจนปวดกระดูก หายใจลำบาก สงสัยมันคงเปิดแอร์ซะติดลบเลยมั้ง ผมมองหามัน อ้อ มันนั่งอยู่พิงเตียงบนพื้นอีกฝั่งของเตียงจากประตู ...ผมคลานขึ้นไปบนเตียงแล้วก็ลากผ้าห่มมาคลุมจนถึงคอแล้วก็ค่อยๆกระดึ๊บๆไปหามัน
"เต ทำไมเปิดแอร์ซะยะเยือกขนาดนี้วะ"
"ดับร้อนในใจกูมั้ง" มันตอบโดยที่ไม่ได้หันหน้ามามองผมเลย
"แล้วทำไมถึงงร้อน"
"ไม่รู้"
"แล้วตกลงจะรู้เรื่องกันมั๊ยเนี่ย หันหน้ามาคุยกันก่อน"
"ไม่!!" ถึงมันจะพูดด้วยเสียงไม่ดัง แต่ฟังจากน้ำเสียงมันคงยังไม่พร้อมจะคุยตอนนี้
"ตามใจ" ผมก็เลยเลิกสนใจมันแล้วก็กระดึ๊บตัวเองกลับไปนอนที่เดิม เดี๋ยวมันก็คงหายบ้าเองแหละ
ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่พอตื่นขึ้นมาอีกทีเตมันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ท่าเดิม...เป็นไรกันแน่??????
"เต ตกลงมึงเป็นไร ถ้ามึงไม่บอกแล้วกูจะรู้เรื่องมั๊ย...อย่าเงียบดิ" ผมจับบ่ามันเขย่าเบาๆ มันหันหน้ามาสบตาผมนิดหนึ่งแล้วก็หันกลับไปทางเดิม มันต้องมีไรแน่ๆ
"กูทำให้มึงรำคาญมั๊ย?" มันน้อยใจผม!!!!
"เต..." ผมพาตัวเองไปนั่งบนพื้นข้างๆมัน
"มึงรำคาญกูมั๊ย?"
"บ้าดิ กูไม่เคยคิดอย่างนั้นแม้แต่ครั้งเดียวนะ...กูจะรำคาญมึงได้ไง มึงเป็นคนสำคัญของกูนะ"
"แล้วมันยากมากนักเหรอกับการที่มึงจะบอกกูซักนิดว่ามึงจะไปไหนมาไหน?"
"มึงหมายถึงเรื่องเมื่อเช้าเหรอ?"
"ทุกครั้งที่มึงไปไหน มึงไม่เคยบอกกูเลย ทั้งที่กูนอนอยู่ข้างๆมึง แต่มึงก็ยังไม่เคยบอก"
"ก็มึงหลับ เลยไม่อยากปลุก"
"กูไม่ตายหรอกชีน กับแค่การตื่นมาฟังมึงบอกว่าจะออกไปไหน..." มันเอาหัวมาซบตรงไหล่ผมเบาๆ
"กูไม่รู้"
"ที่ผ่านมามึงไม่รู้ ก็ช่างมัน แต่ต่อไปมึงต้องบอกกูนะ กูอยากเป็นคนสำคัญที่มึงจะนึกถึงทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่...นะ"
"กูขอโทษ กูไม่คิดว่ามึงจะคิดมากกับเรื่องเล็กๆแบบนี้"
"ชีน มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กนะ แต่สำหรับคนรักกัน มันคือเรื่องสำคัญนะ คนอื่นกูไม่รู้ แต่สำหรับกูนั่นคือการให้ความสำคัญกับใครอีกคนเลยนะ" จริงครับ มันทำอย่างที่มันพูดจริงๆ เวลามันจะไปไหนมันจะโทรบอกผมเสมอ หรือถ้ามันจะออกไปก่อนผมจะตื่นมันก็จะปลุกผมหรือไม่ก็แปะโน๊ตไว้ให้...แต่สำหรับผม ผมไม่เคยทำอย่างนั้นเลย อาจเป็นเพราะผมอยู่คนเดียวมาตลอด การจะไปไหนมาไหนก็ไม่จำเป็นต้องบอกใคร อยากไปไหนก็ไป อาจจะมีโทรบอกมีนบ้าง ...ผมผิดเอง ที่ลืมไปว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว ผมยังมีใครอีกคนข้างๆที่คอยห่วงใย ที่คอยว่าผมจะกลับกี่โมง จะไปไหน ไปกับใคร...
"ชีน...มึงไม่รำคาญใชมั๊ยที่กูเป็นแบบนี้ กูจู้จี้จุกจิกเกินไปรึเปล่า กูยุ่งเรื่องส่วนตัวมึงไปมั๊ย กู"
"พอแล้วเต พอแล้ว...กูเข้าใจ กูขอโทษที่มองข้ามเรื่องพวกนี้ไป..." ผมจูบขมับมันเบาๆแล้วก็เอาหัวมันมาแปะตรงไหล่ผมอีกครั้ง
"กูอยากเป็นคนสำคัญของมึงนะชีน"
"ครับรู้แล้ว กูก็อยากเป้นคนสำคัญของมึงเหมือนกันแหละ....แต่ขอเหอะทีหลังจะโกรธจะงอนไรกันก็ขอให้พูด อย่าเงียบ...นะ"
"ก็เมื่อกี้กูน้อยใจนี่หว่า.."
"น้อยใจหรืองอน" ผมถามมันล้อๆ
"เออ ทั้งสองอย่างนั้นละ"
"ยี้ สกปรกวะมึง..." ผมผลักหัวมันออกจากบ่าทันทีเพราะผมเช็ดน้ำมูกกับเสื้อผมนะสิ...ส่วนมันนี่ถูกใจขำเอิ๊กอ๊ากใหญ่เลย
ปัง ปัง ปัง ปัง
เคาะได้ไร้มารยาทขนาดนี้มีอยู่คนเดียว...พี่ตาม
"เฮีย ถ้าเคาะกันขนาดนี้นะ เฮียเอาขวามมาจามห้องผมเลยดีกว่า" นั่นไง ผมทายผิดเมื่อไร ผมค่อยๆคลานขึ้นบเตียง เอาห่มคลุมโปง ไม่อยากคุยด้วย กวนประสาท
"ไม่ต้องหลบหน้าเลย" พี่ตามยังถามมาดึงผ้าห่มผมออกไปอีก ผมส่ายหัวใส่แกสองสามทีก่อนจะน้อนคว่ำหนีหน้ากันตรงๆเลย
"เฮียไรรึเปล่า...? เฮียอย่าไปแกล้งชีนดิ มันจะนอน" ผมแอบมองนิดหนึ่งเห็นเตกำลังดึงพี่ตามออกจากรัศมีการนอนของผม ดีมากคร้าบบบบบบบ
"เฮียก็กลัวเอ็งกับแฟนจะตีกันตายนะสิ "
"ผมรักน้องเฮียน่า ผมไม่ตีมันหรอก" ผมตอบทั้งที่ยังนอนคว่าหน้าอยู่แบบนั้นแหละ ได้ยินเสียงเตหัวเราะคิกคักชอบใจด้วย
"เหรอ แต่ที่กูเห็นเมื่อกี้พวกมึงสองตัวนั่งกันท่ามกลางขั้วโลกเหนือเลยนะ...ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เพราะแค่เรื่องที่รออยู่ข้างล่างก็ปวดหัวจะตายแล้ว"
"เรื่องไรเฮีย?"
"ลงไปดูเดี๋ยวก็รู้เองแหละ...มึงด้วยชีนลงไปด้วยกันหมดนี่แหละ"
"ผมต้องลงไปด้วยเหรอ"
"ไม่ลงไปก็ได้นะ แต่ถ้าแฟนมึงหายไปไหนจะมาโทษกูไม่ได้นะ" ผมกับเตหันมามองหน้ากันโดยบังเอิญ ก่อนจะส่ายหน้าให้กันเบาๆ ก่อนจะหันไปมองพี่ตาม
"ไม่ต้องมามอง ก็บอกแล้วไงว่าลงไปข้างล่างเดี๋ยวก็รู้เองแหละ...ตามลงมา ให้ไว" พี่ตามเดินออกไปแล้ว
"เต...เรื่องไร?"
"อยู่ด้วยกัน แล้วกูจะไปรู้ได้ไง...โวะ"
"กูไม่ไปได้มั๊ย"
"มึงเป็นแฟนกูเปล่าละ?"
"เป็น"
"งั้นตามมา"
ผมกับเตเดินลงก็เห็นแม่นั่งอยู่กับพี่ต้อง เฮีย แล้วก็ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อีกสองคน
"อ้าว เตมาแล้วเหรอลูก...นั่งลงสิ ไหว้คุณน้าอรซะสิ"
"สวัสดีครับคุณน้า" พี่ตามดึงผมให้นั่งลงข้างแก ส่วนเตนี่นั่งข้างกับผู้หญิงอีกคนที่ไม่ใช่คุณน้าอรไรนั่น
"สวัสดีจ๊ะ...ไม่เจอกันนาน เป็นหนุ่มหล่อเชียว"
"แฮะๆๆ ขอบคุณครับ" เตหันมามองหน้าผมประมาณ มึงโอเคใช่มั๊ย...กูโอเค
"เต...นี่หนูอุ้ม จำได้มั๊ย เมื่อตอนเด็กเคยมาเล่นบ้านเราบ่อยๆไง..."
"หวัดดีครับอุ้ม" เตมันทักทายพร้อมส่งยิ้มน้อยๆส่งให้
"หวัดดีค่ะเต นานเลยนะที่เราไม่ได้เจอกันเลย"
"ครับ"
"ต่อไปก็หาโอกาสคุยกันบ่อยๆสิ...เตก็ชวนหนูอุ้มไปเที่ยวบ้างสิจ๊ะ อีกหลายวันนิกว่าจะกลับ" ผมว่าชักทะแม่งแล้วนะ เตเองก็คงจะรู้สึกเพราะมันก็เริ่มทำหน้าไม่ถูก ส่วนพี่ต้องนี่นั่งยิ้มอย่างเดียวเลย พี่ตามนี่ก็ดูจะกังวลหน่อยๆ อาจเพราะแกรู้เรื่องของผมกับเตมั้ง
"คุณอรค่ะ ฉันว่าเราปล่อยให้เด็กๆคุยกันเองดีกว่านะ เราก็ไปหาที่คุยตามประสาคนแก่นะค่ะ"
"ค่ะคุณต่าย"
ปากมันคุยกับคุณอุ้มไรนั่น แต่ตามันนี้เหลือมาทางผมบ่อยๆ
"แล้วเตจะกลับมหาลัยวันไหนค่ะ?"
"น่าจะอีกซักอาทิตย์หนึ่งนะครับ อุ้มละ?"
"เหมือนกันค่ะ..."
"อ้อ...อุ้มครับนี่พี่ต้อง พี่ตาม"
"อุ้มจำได้ค่ะ ตอนเด็กๆพี่ต้องช่วยอุ้มจากพี่ตามบ่อยๆ พี่ตามชอบแกล้ง" พวกเขาสี่คนหัวเราะออกมาพร้อมกัน ส่วนผมเหมือนเป้นส่วนเกินยังไงไม่รู้
"แล้วนี่ก็ชีน...รุ่นน้องผมที่มหาลัย" รุ่นน้อง? เอาเหอะ ผมเข้าใจ แค่นี้มันก็คงลำบากใจจะแย่แล้ว อย่าไปเพิ่มแรงกดดันให่มันเพิ่มเลย ผมเลยยิ้มเป็นการทักทายกับคุณอุ้ม
"รุ่นน้องเต งั้นก็ต้องรุ่นน้องอุ้มด้วยสิ..."
"ครับคุณอุ้ม..."
"ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เรียกพี่อุ้มก็ได้ ดูสนิทกันดีออก"
"ครับพี่อุ้ม...พี่ตามผมขึ้นห้องก่อนนะ" ผมหันไปบอกพี่ตามเบาๆ
"ไม่เป้นไรใช่มั๊ย?"
"ไม่ตายหรอก ผมไปนะพี่...ขอตัวนะครับทุกคน"
"ชีน...จะไปไหน?" เตมันลุกขึ้นจะเดินตามผมออกมา
"ง่วงนิดหน่อย...ไปนอนนะ" ผมยิ้มให้ทุกคนอีกครั้งแล้วก็เดินออกมาเลย
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง กะว่าจะพักสายตาซะหน่อย แต่แล้วพี่ตามก็เดินตามเข้ามาแล้วก็มานั่งลงอีกฝั่งของเตียง
"เชื่อใจน้องกูนะ น้องกูรักมึงมาก"
"ฮึ...พี่ตามห่วงผมเป็นด้วยเหรอ?"
"ไม่อยากเห็นคนตายไปต่อหน้าต่อตาเท่านั้นเอง"
"ก็ยังดีกว่าสมนน้ำหน้านะ...ขอบคุณนะครับพี่ตามที่ห่วง"
"แล้วเดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี"
"โห...พี่ห่วงผมจริงๆด้วย" ผมก็แซวๆพี่แก เวลาแกทำฟน้าจริงจังแล้วมันขัดลูกกะตาไงไม่รู้ ไม่ชิน
"ไอ้นี่ เดี๋ยวกูตบเกรียนไหลเลยนิ...กูไปละ"
"พี่ตามครับ?"
"หืม?" แกยืนค้างที่หน้าประตู
"ผมรู้ว่าพี่ห่วงผมนะ...ขอบคุณครับ แต่ผมไม่เป็นไรหรอก"
"อืม ก็ดี"
เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป...ผมเชื่อว่าเตรักผมจริงๆเหมือนที่ผมรักมันจริง
ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามามันก็แค่ทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้นเท่านั้นเอง
""
-
:z13:
-
ชะนีอีกแล้วววว :angry2:
-
ทิ้งระเบิดไว้แล้วก้จากไป
ฮือออออออ
มต่อด่วนเลยนะคะคุณดิว
-
เห็นด้วยมั่กมาก เรื่องที่ผ่านเข้ามามันทำให้คนเรารักกันมากขึ้น ชอบ~
-
พี่ตามเคลียร์ตัวเองแล้วใช่มั้ย? ส่วนชะนีนางนี้ขอให้หายไปเร็วๆ
-
ชะนีน้อย มาดูตัว ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย :เฮ้อ:
งี้เอาไงละ ท่าทางหญิงแม่จะอยากได้สะใภ้คนนี้อ่ะ ไม่นะนู๋ชีน มาซบอกเจ๊มา :sad4:
P.S. ชีนไม่เป็นไรนะตะเอง :z2:
-
สู้เค้าเว้ยซีนนนน
พี่ตามนี่ยังไง ชอบซีนป่ะเนี่ยยย
พี่ต้องหมัดหนักมั้ยอ่ะ =_=
-
ท่าทางจะมีดราม่าใหญ่
ชะนีนางนี้คงไม่มีบทมากหรอกนะเนี้ย
แต่ถึงจะมากยังไงเราก็เชื่อว่าเตกับชีนจะผ่านเรื่องนี้ไปได้
ส่วนอิพี่ตามนี่ก็รู้ว่าพี่แกก็เป็นห่วงอ่ะแหละ แต่ก็ยังคาใจไม่เลิก :laugh:
กอดคุณดิว :กอด1:
-
ว้ากกกกกอย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
งืออออออ
-
มีเค้ามาม่ามาละตอนหน้า ?
-
จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย !!!
:m31: :m31: ร้อนใจๆ
-
ผมเคลิ้มๆกำลังจะหลับแต่ก็รู้สึกว่าเตียงมันยวบลงไป ก่อนจะรู้สึกถึงการโอบกอดจากด้านหลังและรู้สึกอุ่นๆที่ซอกคอ
ผมนอนหลับตานิ่งๆที่ไม่ได้ตอบรับและผลักไสแต่อย่างใด บางครั้งการที่เราได้อยู่นิ่งๆบ้างทำให้เราสามารถสัมผัสหรือรู้สึกอะไรได้ลึกซึ้งมากขึ้นนะ...อย่างเช่นในตอนนี้ ผมรู้รับรู้ได้ว่าเตมันห่วงผมแคร์ผมมากแค่ไหนทั้งที่เราไม่ได้คุยไรกันเลยแม้แต่คำเดียว ตาก็ไม่ได้สบกัน
พอผมนอนนิ่งๆไม่ได้แสดงอาการไรออกไป เตก็ยิ่งกอดกระผมแนบขึ้นจนรู้สึกว่าร่างกายของเราแนบชิดกันมากแค่ไหน
ผมบอกได้เลยว่าผมไม่ได้โกรธเตเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่ได้น้อยใจไรด้วย ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น..แต่ที่นิ่งๆไว้เพราะผมอยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้อีกซักหน่อย แต่ดูท่าเตจะไม่เห็นด้วยกับผมเท่าไร
"ชีน...โกรธเหรอ?"
"........." ยังนิ่งอยู่
"โกรธเหรอ?" มันเริ่มชะโงกหน้ามามองหน้าผมแล้ว
"........." แอบยิ้มนิดหน่อย
"ขอโทษ" มันข้ามตัวผมจนตอนนี้มานอนสบตาผมปิ๊งๆแล้ว
"........" หุบยิ้มแล้ว
"อย่าเงียบดิ กูปวดใจนะเว่ย ปวดมากด้วย" มันเอามือมันจับมาลูบหน้าผมเบาๆไปมา
"คิดเอง พูดเอง เข้าใจเอง ปวดใจเอง...ประสาทวะ" ผมพูดนิ่งๆ แต่พอเห็นมันทำหน้าสลดพร้อมกับจะดึงมือออกจาหน้าผมเลยคว้ามือมันไว้ซะก่อน...และก็กุมมือมันไว้
"นี่ตกลงแกล้งกูใช่ไหม?"
"........."ผมไม่ตอบอะไร เพียงแต่ส่งยิ้มเบาๆให้เท่านั้น
"ไอ้บ้า กูนี่กลัวมึงโกรธแทบตาย ปล่อยมือกูเลยนะ คนนิสัยไม่ดี"
"เท่าที่จำได้ กูยังไม่ได้บอกซักคำเลยนะว่ากูโกรธมึง...แล้วสองแม่ลูกนั่นกลับแล้วเหรอ?" มันดึงมือผมไปพาดบนเอวมันเรียบร้อยแล้ว อ่อยตลอด หึหึหึ
"ยัง..."
"อ้าว แล้วมึงขึ้นมาทำไม เสียมารยาทวะ"
"เป้นห่วงมึง กลัวมึงเข้าใจผิด กลัวมึงโกรธ กลัวมึงไม่เข้าใจ กลัว..."
"กูไม่กลัวไรเลยเต "
"........0" มันจ้องตาผมนิ่ง
"จริงๆ...กูก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมกูถึงไม่รู้สึกไรเลย ทั้งที่คนอื่นกำลังจะแย่งมึงไป อาจจะเพราะกูรู้มั้งว่ามึงรักกูมากแค่ไหน"
"หลงตัวเองวะ แต่ก็ถูกของมึงนะ กูรักมึงมาก มากจนถ้าวันหนึ่งกูไม่มีมึง กูอาจจะอยู่ไม่ได้"
"รักกูมากขนาดนั้นเชียว?" ผมถามมันล้อๆ
"อืม" มันพยักหน้าเพื่อยืนยันอีกทางหนึ่ง
"รักเหมือนกัน...ลงไปข้างล่างได้แล้วไป เสียมารยาทปล่อยให้ผู้หญิงรอ"
"กูยอมเสียมารยาท แต่กูจะไม่ยอมเสียมึงนะ"
"ครับ...เดี๋ยวถ้ามีใครขัดขวางเยอะ กูพาหนีเลย ดีมั๊ย?"
"หนีไปสุดขอบโลกเลยนะ หนีไปในที่ที่เราอยู่แล้วมีความสุข"
"เพ้อเจ้อแล้วมึง...ลงไปได้แล้ว" ผมดันให้มันลุกขึ้น
"ลงไปด้วยกันดิ"
"ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ นอนบนห้องสบายกว่า"
"ไม่หวงกูเลยว่างั้น"
"ถูก"
"มึงรักกูจริงเปล่าเนี่ย" มันเอาหมอนมาอุดกึ่งปากกึ่งจมูกผม เดี๋ยวก็เป็นหม้ายหรอกมึง
"กูมีสาย ไม่ห่วงหรอก"
"ใคร...พี่ตาม?"
"ถูก"
"ไปญาติดีกันตอนไหน"
"ญาติดีบ้าง ญาตเสียบ้าง แล้วแต่อารมณ์กันนะ..."
"งั้นกูลงไปข้างล่างก่อนนะ...มันจะไม่มีอะไร เชื่อใจกูนะ"
"ครับ กูรู้แล้ว...คิดซะว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะทำให้เรารักกันมากขึ้น ไว้ใจเชื่อใจกันมากขึ้น...จุ๊บ" ผมโน้มคอลงมาจุ๊บปากเบาๆ...
ผมนอนหลับไปนานเหมือนกัน ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนห้าโมงกว่าไปแล้ว
"อื้มมมมมมม" พอผมขยับตัวนิดหน่อยก็มีเสียงนี้ดังขึ้นมา หันหน้ากลับมาก็เห็นเตมันกอดผมอยู่
ผมนอนมองหน้ามันนิ่งๆ...หล่อวะ รอดปากเหยี่ยวปากกาจนมาถึงมือผมได้ไงวะ
หล่อขนาดนี้น่าจะโดนรุมทึ้งทั้งจากผู้หญิง เกย์หรือไม่ก็กระเทยนะ....แสดงว่าเราเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆ
"มองกันขนาดนี้...กูก็หวั่นไหวนะ" มันพูดยิ้มๆทั้งที่หลับตาอยู่
"ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ"
"อื้มมมมมม อย่าแกล้งดิ จะนอน" แล้วกูไปแกล้งมึงตอนไหนวะ
ผมลุกขึ้นนั่ง บิดขี้เกียจไปมา 2-3 รอบ
"ชีน..." มันกระตุกชายเสื้อผมเบาๆ
"หืม?"
"แม่อยากให่กูคบกับอุ้ม"
"......." นั่นไม่ใช่สิ่งที่อยู่เหนือความคิดผมเลย เลยได้แต่ยิ้มให้มันเบาๆ
"กูรักมึง กูไม่ได้รักอุ้ม"
"บอกกูทำไม...ไปบอกแม่มึงดิ" ผมแกล้งพูดขำๆ แต่ดูท่าแล้วมันจะไม่ขำด้วย หน้าตามันจริงจังมาก
"นี่ตกลงกูบ้าไปคนเดียวอีกแล้วใช่มั๊ย?"
"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไป...เดี๋ยวสมองมันจะได้โล่งกว่านี้" มันส่งแขนมาตรงหน้าผม ผมเลยดึงมันขึ้นมาแล้วดันหลังให้มันลงจากเตียงเข้าห้องน้ำ
"มานั่งนี่" ผมเรียกมัน เพราะมันได้แต่ยืนค้างอยู่ที่ประตูห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาแล้วดูสดชื่นขึ้นเยอะ
"มึงไม่เดือดร้อนอะไรเลยเหรอ" มันเดินไปเช็ดหน้าหน้ากระจก เลยได้สบตากันผ่านกระจก
"เดือดร้อนสิ...กำลังจะโดนแย่งเมียเลยนะ"
"ฮ่ะๆๆๆไอ้บ้า" มันยิ้มแล้ว เท่านี้แหละคือสิ่งที่ผมต้องการในตอนนี้ รอยยิ้มมัน รอยยิ้มที่จะทำให้ผมมีแรงสู้กับอะไรๆมากมายที่เข้ามา
"มานั่งนี่สิ...มีไรจะบอก" ผมตบที่นอนข้างๆตัวเอง
"ไม่ไป"
"งั้นกูไม่บอก"
"ก็ได้" มันเดินมาล้มตัวนั่งข้างๆผม "ไหนจะบอกอะไร?"
"รักเต...."
"...........0" มันหัวเราะหึหึในคอเบาๆ แก้มแอบแดงหน่อยๆด้วย น่ารักวะ
"มึงจะให้กูทำยังไงบอกกูนะ กูทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว แต่ที่กูไม่แสดงความเห็นหรืออาการอะไร ไม่ได้หมายความว่ากูไม่รักไม่แคร์มึง แต่นี่ครอบครัวมึง มึงน่าจะรู้จักพวกเค้าดีที่สุด มึงเข้าใจกูใช่มั๊ย?"
"อืม"
"กูพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน"
"กูจะบอกเรื่องของเรากับแม่แล้วก็พี่ต้อง"
"ครับ..."
"มึงพร้อมจะพูดเรื่องของเรามั๊ย?"
"กูพร้อมตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ...รักคนๆนี้จัง" มันจิ้มตรงหน้าอกผมหลายจึกเลย
"รู้....ของเค้าดีนิ" หึหึหึ
-
เอาแล้วไง
หวังว่าพวกคุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจนะ
ไม่อยากซดมาม่า เฮ้ออ
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อค่ะ
-
ตอนนี้น่ารักหนะ ^^ เชื่อว่ายังไงแม่พี่เตกับพี่ต้อง ต้องเข้าใจ
-
บอกเลยๆๆๆๆๆ
พี่ตามไปหาพี่มีนไป
เราไม่ไว้ใจ เหอะๆ
-
จะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ
-
หวังว่าเทอจะไม่ทำร้ายช้านนนน :o12: :o12:
-
น่ารักเบาๆ รักกัน เชื่อใจกัน ความรักจะยั่งยืน รอลุ้นตอนต่อไปดีกว่า
-
ว๊ะ บอกแม่เลยๆๆ จะเกิดอะไรขึ้นต่อแม่จะว่าหรือแม่จะเข้าใจ อ๊ากกกกก :z10: :z10: :z13: :z13:
-
บอกเลยจร้า เจ๊สงเสริม ถ้าเตไปคบกับชะนีน้อยนางนั้น. ก็แย่สิ :z2:
นู๋ชีน หว๊านน. หวานอ่ะตะเอง :laugh:
P.S.คุณหญิงแม่โปรดเข้าใจด้วยนะค่ะ
-
ชีนน่ารักขนาดนี้
ไม่รักไม่หลงยังไงไหว
-
หื้ออออออออ บ้านเตจะว่ายังไงนะ
แอบกลัวเหมือนกันนะเนี้ย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ตัดสินใจจะบอกแบบนี้
จะได้คบกันอย่างสบายใจ เชื่อว่าเตชีนจะผ่านมันไปด้วยกันได้
เอาว่ะ! อุปสรรคมีไว้พุ่งชน สู้กับมันเว่ยชีน เต :a2:
คิดถึงคุณดิว :กอด1:
-
เห้อ เเม่อีกเเละ อยากให้ลูกคบคนนั้นคนนี้
ก็เข้าใจนะว่าห่วง ขอให้เตคุยกับเเม่เเละที่ต้องเข้าใจง่ายทีเถอะ
ถ้าไม่ยอมรับ ชีนอย่าลืมพาเตหนีเลยหล่ะ
ยังไงพี่ตามก็เเลเเปลกๆ การกระทำมันยังไงไม่รุ้ ถึงจะบอกให้ชีนเชื่อใจเตก็เถอะ :z3:
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
ลุ้นเว้ยเฮ้ยยย
-
ค้างมากมายก่ายกอง T T
-
ฮ่าๆๆๆ ของเค้าดีจริง อะไรจริงน้ออออ อิอิอิ
-
ม่ายยยยยยยยยย :serius2:
จะได้กินมาม่าอีกแล้วเหรอ
ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่
ขอกินอะไรที่ได้สารอาหารมากกว่ามาม่าได้ม้าาาา
-
คิดถึงแล้วววววววค่ะคุณดิววววว :call: :call:
-
o13 o13 ดีมากเลยครับ สู้ๆนะครับผม เป็นกำลังใจให้กับทั้งสองคนนะครับผม o13 o13
-
รอเตซีนอยู่นะจ้ะ
-
"ชีน...แต่งตัวเสร็จยังวะ แค่ลงไปกินข้าวเช้านะ ทำไมต้องแต่งนานขนาดนี้ด้วย?"
"เปล่าแต่งตัวช้าซะหน่อย หากางเกงไม่เจอหรอก เสื้อก็ไม่รู้อยู่ไหน มึงแหละเก็บไว้ให้ตรงไหน?" มันคุ้ยเขี่ยซะตู้เสื้อผ้าผมเละไปหมดแล้ว
"งั้นมึงค่อยขึ้นมาหาใหม่มั๊ย ลงไปกินข้าวก่อน หิวแล้ว"
"บ้าแหละ จะให้กูใส่ผ้าขนหนูพันรอบเอวลงไปเนี่ยนะ" มันเขวี้ยงเสื้อตัวหนึ่งใส่ผม โอ๊ยๆๆๆเจ็บจัง
"ก็ได้อยู่นะ หุ่นมึงออกจะดี" ผมนั่งขำเอิ๊กอ๊ากถูกใจอยู่บนเตียง ส่วนมันนี่ถ้าฆาตกรรมผมได้ มันคงทำไปแล้ว
"มันใช่เวลามั๊ยเต กูยิ่งรีบๆอยู่" กูรู้ กูเห็น เพราะตู้กูเยินหมดแล้ว
"คร้าบบบบบบบ งั้นมึงก็เอาของกูมาใส่ก่อนดิ ที่แขวนๆไว้นะ อยากใส่ตัวไหนก็ถอดมาได้เลย"
"อยากใส่ตัวที่มึงใส่อยู่นะ...งั้นกูถอดนะ" มึงไม่ต้องมาทำหน้าหื่นใส่กูเลยนะ แต่หื่นแบบน่ารักๆนะ ไม่ได้หื่นแบบโหด
"ไอ้บ้า ทะลึ่ง...อ้ากกกกกมึงอย่าเข้ามานะ กูเตะไส้แตกเลยนิ...ชีนกูไม่เล่นแล้ว... "
"อะโด่ นึกว่าจะแน่" เฟี้ยววววววว แล้วมันก็เลี้ยวกลับไปหาตู้เสื้อผ้าอย่างเดิม บ้า ทำให้กูเสียว แล้วเลี้ยวกลับเฉ้ย ค้างในที่สูงเลยกู
"กว่าจะเสด็จลงมากันได้นะครับทั้งสองคน...รอจนไส้จะขาดแล้วเนี่ย" คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
"แล้วใครขอให้รอมิทราบครับ" คนที่คุณก็รู้ว่าใครอีกนั่นแหละ ถ้าขืนผมปล่อยให้สองคนนี้คุยกันเอง พรุ่งนี้เย็นก็ไม่รู้เรื่องหรอก
"เฮียแล้วแม่กับพี่ตามละ...ยังไม่ลงมาอีกเหรอ...ชีนจะเอาข้าวต้มหรือเครื่องดื่มร้อนๆดี..."
"เต เอ็งถามแล้วรอคำตอบจากเฮียก่อนได้เปล่า แล้วค่อยไปถามคนอื่นต่อ"
"ผู้ใหญ่ขี้อิจฉา....เอาข้าวต้มดีกว่า"
"ไอ้...."
"พอแล้วเฮีย...จะเถียงกันทำไมนักหนา...แล้วตกลงแม่กับพี่ตามละ" เฮียเลยได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นแหละ เพราะผมชิงพูดซะก่อน ไม่อยากฟังสองคนนี้ทะเลาะกัน ไม่อยากเป็นกรรมการด้วย
"แม่ยังไม่ลงมา ส่วนพี่ตามออกไปแล้ว เห็นบอกว่ามีงานด่วน"
"เลยเหลือเฮียคนเดียว?"
"เออสิ ไม่อยากกินคนเดียวก็เลยรอเอ็งสองคนนี่แหละ แต่กว่าจะลงมาได้ ไส้กิ่ว"
"อ่ะๆๆๆ ผมตักให้" เอาใจเฮียแกหน่อย ผมเลยจัดการตักข้าวต้มและส่งให้ถึงที่เลย ผมรู้ เฮียรักผม รักมากกด้วย
กินเช้ากันเสร็จก็ย้ายมานั่งห้องนั่งเล่นซึ่งก็คือห้องรับแขกนั่นแหละ แต่จะมีมุมโซฟาเล็กๆสำหรับสมาชิกในครอบครัวเท่านั้น
ชีนหยิบขนมกินเล่นติดมือมาด้วย ไม่แคล้วเฮียก็แย่งอีก แย่งกันไป แย่งกันมา สุดท้ายชีนก็เลยยกให้เฮียทั้งถุงเลย แต่อย่าคิดว่าเฮียแกจะสำนึกนะ ผมเห็นเฮียนั่งกินเฉ้ยยยย แต่ยังไม่วายหันไปแหย่ชีนอีกจนได้
"พี่ตาม...จะแกล้งอีกนานไหม?"
"ก็แกล้งไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจแหละ...ทำไม มึงไม่พอใจรึไง?" ไม่พูดเปล่าเฮียเล่นหยิบขนมจากถุงปาใส่หัวชีนด้วย
"คนบ้าที่ไหนจะพอใจให้คนอื่นแกล้ง...พี่ตามเลิกปาได้แล้ว เปลือง โวะ"
"ก็พอใจ....เอ๊ย มึงจะปาคืนมาทำไมเนี่ย..."
"เอ้า ทีปาใส่คนอื่นได้ แต่พอโดนบ้างกลับโวยวาย เด็กวะ" หึหึหึ
"มึงเห็นกูเป็นใครห๊ะ ปีนเกลี่ยววะ?"
"ก็พี่เขยไง" ชัดเจน
"ดี เจริญ !!!!" ฮ่าาาา
พอเห็นสองคนนี้ทำท่าจะกระโจนใส่กันเลยต้องขวางไว้ซะก่อน เหนื่อยแทน
"พอแล้วทั้งสองคน...แทนที่จะช่วยเหลือกัน กลับมาทะเลาะกันเอง พอเหอะนะ ขอร้อง" ไม่รู้นัดกันรึเปล่าแต่สองคนนี้เสมองไปคนละทางแต่พร้อมกันนะ...แต่ก็เป็นเฮียที่เริ่มคุยก่อน
"แล้วเอ็งจะเอายังไงต่อเต"
"ผมว่าผมจะบอกแม่กับพี่ตาม...เฮียเห็นว่าไงบ้าง?"
"แล้วแฟนเอ็งว่าไงบ้าง?"
"ชีนแล้วแต่ผม"
"เฮียก็แล้วแต่เอ็งสองคนละกัน ชีวิตเป็นของตัวเองก็ต้องเลือกเอง ทำเอง เดินเอง คนอื่นได้แต่ชี้แนะ แต่สุดท้ายตัวเราเองก็ต้องเลือกเอง แต่ถ้ามีอะไรให้เฮียช่วยก็ขอให้บอก เต็มใจ แต่ ไม่ ยิน ดี" ประโยคหลังนี้เฮียหันไปพูดใส่ชีนเต็มๆ สงสัยยังแค้นไม่หาย
"ผมรู้ว่าเฮียรักผมนะ ผมก็รักเฮีย ชีนก็รักเฮียนะ..ใช่มั๊ยชีน? "
"หืม?" เฮียหันไปมองหน้าชีนนิดหนึ่ง
"ว่าไงชีน มึงก็รักเฮียใช่มั๊ย?"
"ก็ไม่ได้เกลียดซะหน่อย"
"เห็นมั๊ยเฮียผมบอกแล้วว่าชีนมันก็รักเฮียเหมือนกัน"
"รักตายอ่ะ!!!!"
"เฮียว่าไงนะ?"
"เปล๊า....เออเอาเป็นสองคนคิดจะทำไรก็ทำละกัน โตๆกันแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว รู้แล้วว่าความต้องการของตัวเองคืออะไร เพราะงั้นอย่าลังเลที่จะทำตามใจ เพราะสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังจะทำไม่ได้ผิดไรเลย คนเราไม่ผิดหรอกที่จะทำตามใจตัวเอง ที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข ตราบใดที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน"
จากคำพูดของเฮียทำให้ผมมีความกล้าเพิ่มขึ้นเยอะมาก นั่นสิ ผมกับชีนเราไม่ได้ทำไรผิด อาจจะผิดก็ตรงที่เพิ่งมาบอกเอาป่านนี้ แต่มันก็ยังไม่สายซะหน่อย อีกอย่างผมรู้ว่าถ้าแม่กับพี่ต้องไม่เข้าใจหรือไม่ยอมรับ เฮียจะช่วยผมอย่างสุดใจขาดดิ้นเลยทีเดียว
"ขอบคุณครับเฮีย" ยิ้ม
"อืม..." แกลูบหัวผมเบาๆตบท้ายด้วยผลักจนเซเลย
"ขอบคุณนะครับพี่ตาม...พี่เขย" ชีนมันยักคิ้วกวนๆ แต่ผมมองแล้วน่ารักอ่ะ ส่งให้เฮีย
"เออ!!!! ไอ้น้องเขย"
"มีไรครับแม่" แม่เรียกให้ผมเข้ามาหาในห้องนอนของท่านเป็นการส่วนตัว แต่ก็คงไม่พ้นเรื่องของอุ้มแน่ๆ
"เดี๋ยวเย็นนี้ตามไปรับหนูอุ้มให้มาทานมื้อเย็นบ้านเรานะ แม่บอกคุณอรไว้แล้ว แต่คุณอรไม่สะดวกมาด้วย"
"แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอก"
"เรื่องไรละ?.....อ๊ะ คุณอรโทรมาพอดีเลย ไว้ค่อยคุยกันนะจ๊ะลูก สวัสดีคะคุณอร" ผมเดินคอตกออกมาจากห้องแม่ เรืองที่อยากบอกก็ยังไม่ได้บอกแถมยังต้องไปรับอุ้มมาที่บ้านอีก...เอ้อ
ผมก็ขลุกอยู่กับ GOOD BOY ของผมทั้งวันนั่นแหละ ก็ไม่รู้จะออกไปไหน ทั้งมันทั้งผมเป็นคนประเภทอยู่ติดบ้าน แต่ถ้าให้ออกเที่ยวก็ได้นะ แต่ไม่ใช่ของโปรดแค่นั้นเอง อยู่บ้านสบายกว่ากันเยอะ ไม่เหนื่อย ไม่ร้อน ไม่ต้องไปเบียดเสียดกับคนอื่น แต่คนอื่นอาจจะไม่คิดกันอย่างนี้ก็ได้
"ชีน เดี๋ยวกูต้องไปรับอุ้มมาที่บ้าน มึงไปด้วยนะ"
"ไม่ไป ขี้เกียจ...แล้วเอาหัวออกจากพุงกูได้แล้ว หนัก" มันผลักหัวผมออก แต่ผมไม่ยอมหรอก นานๆครั้งมันจะยอมให้ผมทำไรแบบนี้ มันนอนดูหนังบนเตียง ส่วนผมหนุนท้องมันอยู่ เวลามันหายใจก็ขึ้นๆลงๆ นอนแล้วเพลินดี
"อย่าผลักได้มั๊ยเล่า..ปวดหัวไปหมดแล้ว" ผมเลยจับมือมันมากอดไว้ซะเลย จะได้เลิกผลักซะที แต่ปวดจริงๆนะ ก็มันผลักแรงนิ
"แต๊ะอั๋งกูอีกแล้ว ตลอด" มันกางมือมันออกแล้วเอามาปิดหน้าผมซะมิดเลย ฮ่าๆๆๆๆมีความสุขวะ
"ชีน..."
"อืมมมมมม" อืม แต่มันยังไม่ยอมลืมตาเลย นอนเล่นกันไปกันมาไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหนกันทั้งคู่ หนังก็ดูไม่จบ
"ตกลงจะไปรับอุ้มกับกูมั๊ย?" ผมพยามปลุกมันคุ้ยๆเขี่ยๆ แต่มันก็ยังไม่ยอมตื่นดี
"อื้มมมมมมมมมมมม" อะไรของมันวะ
"ไปไม่ไป " มันค่อยๆลืมตา แล้วมองไปรอบห้องสองสามครั้งเหมือนเรียกสติมั้ง
"มึงว่าไงนะ"
"กูถามว่าจะไปรับอุ้มกับกูมั๊ย?"
"อืมมมมมมมมมม...ไม่ไปดีกว่า ขี้เกียจนั่งรถ" หวงกูจริงนะมึง ผมจิ้มหน้าผากมันเบาๆแต่มันเวอร์เลยล้มลงไปนอนต่ออีก
"งั้นกูไปนะ...ปล่อยให้ผู้หญิงรอนานไม่ดี"
" สุภาพบุรุษเนอะ?"
"มันอยู่ในสายเลือดเว่ย" ผมแต่งหล่อนิดหน่อยหน้ากระจก จริงๆก็ไม่ได้ไรหรอก แค่จัดแต่งเสื้อผ้าหน้าผมนิดหน่อย
"อย่าเยอะมึง อย่าเยอะ...เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย" ฮ่าๆๆๆๆมันชี้หน้าว่าผมด้วย
"หึงเค้าเหรอตัวเอง" ผมแกล้งทำเสียงเล็กเสียงน้อย มันหลุดหัวเราะออกมาเลย
"ปัญญาอ่อน ออกไปได้แล้ว กูจะนอนต่อ"
"ไปนะครับ" ผมเดินไปหามันที่เตียงอีกครั้งแต่มันนอนหลับตาไปแล้ว
"จุ๊บ..." ผมจูบปากมันเบาๆแล้วกดแช่ไว้นิดหนึ่ง......... ผมถอนปากออก แต่มันก็ยังไม่ยอมลืมตา ฮ่าๆๆๆๆๆผมเห็นนะว่ามันยิ้ม
"หนูอุ้มทานเยอะๆนะจ๊ะ วันนี้ป้าลงมือเข้าครัวเองเลยนะ...เตตักผัดผักให้หนูอุ้มหน่อยสิลูก" ผมมองหน้าชีนนิดหนึ่ง มองเลยไปทางเฮียนิดหน่อย เหมือนเราสามคนพร้อมใจกันไงไม่รู้ เพราะ 6 ลูกกะตากำลังประสานกันอยู่ มองกันไปกันมา
"เต...ตักให้หนูอุ้มสิลูก"
"ออออ ครับแม่" ผมเอื้อมมือไปจะตักผัดผักให้อุ้ม แต่
"ผมตักให้ดีกว่าครับพี่อุ้ม เตอยู่ไกล ผมอยู่ใกล้จานมากกว่า พี่อุ้มอยากทานจานไหนบอกผมได้นะครับ เดี๋ยวผมบริการเอง" ฮ่ะๆๆๆๆ เฮียก็เหมือนกันผมเห็นกลั้นหัวเราะจนหน้าแดงหน้าเหลืองเลยทีเดียว แต่สงสัยพี่ต้องจะไม่เข้าใจเห็นมองหน้าพวกเราไปมาๆแล้วก็ก้มหน้ากินต่อ
"วันหลังหนูอุ้มมาทานที่บ้านป้าอีกนะ เตนะเค้าทำอาหารอร่อย ได้จากป้าไปเยอะ"
"อุ้มไม่พลาดแน่นอนค่ะคุณป้า เตค่ะอุ้มรบกวนฝากท้องด้วยนะ"
"ได้ครับ แต่ถ้าท้องเสียไม่รับผิดชอบทุกกรณีนะ"
"เพิ่งรู้ว่าเตเป็นหมอสูตินารีฯ รับฝากท้องด้วย" หืม?????????????? คำพูดนี้ของชีนเล่นเอาทั้งโต๊ะงงแตกเลยทีเดียว ก็จู่ๆฮีเล่นโพล่งขึ้นมากลางวงไม่มีปี่ไม่มีกลอง ก็งงกันสิครับ...
"ชีนน้องรัก...อย่าเล่นมุขด๊อกเตอร์สิ เห็นมั๊ยทุกคนงงเลย เนอะ...."แต่เฮียก็ช่วยคลี่คลายบรรยากาศได้.....พอเฮียอธิบายอย่างนี้ทุกคนก็เข้าใจความหมายที่ชีนพูด เลยพากันหัวเราะย้อนหลังหลังจากนั่งไว้อาลัยกับมุขที่ไม่เข้ากันเมื่อครู่...แล้วชีนก็นั่งเงียบตลอดจนทานกันเสร็จนั่นแหละ...เป็นไรของเค้าอีกละเนี่ย
"เรียนจบแล้วเตจะกลับมาช่วยงานที่บ้านเลยหรือว่าจะหาประสบการณ์นอกบ้านก่อนค่ะ?" หลังจากทานข้าวกันเสร็จก็ออกมานั่งเล่นกันที่ห้องรับแขก กะว่า 2 ทุ่มเดี๋ยวค่อยไปส่งอุ้มที่บ้าน
"สงสัยพี่ตามจะไม่ยอมให้หาประสบกสรณ์นอกบ้านนะ คงต้องกลับมาเรียนรู้งานของที่บ้านนะครับ อุ้มละ?"
"อุ้มกะว่าจะต่อ ป.โทเลย ไม่อยากให้ชะงัก เรียนต่อเนื่องกันเลยดีกว่าไฟจะได้ไม่ดับ"
"ก็ดีนะ ถ้ามีโอกาสผมก็อยากเรียนต่อเหมือนกัน แต่ถ้าต่อเลยคงไม่ไหวแค่ ป.ตรีก็เกือบไม่รอดแล้ว" เห็นผมคุยกับอุ้มกันแค่ 2 คน แต่จริงๆนั่งกันตั้ง 5คนเลยนะ มี ผม อุ้ม พี่ต้อง เฮีย แล้วก็ GOOD BOY ของผม
"คนอื่นไม่เห็นพูดกันเลยค่ะ ปล่อยให้อุ้มคุยกับเตแค่สองคน" อุ้มเธอเป็นคนน่ารักนะ นิสัยง่ายๆ แมนๆดี ไม่เรื่องมาก ถ้าผมไม่เจอชีนก่อนผมอาจจะเขวก็ได้นะ
"ฟังพี่อุ้มกับเตคุยกันก็เพลินดีครับ เหมือนวางแผนครอบครัวกันเลย พี่ตามว่ามั๊ย?" เอาแล้วไง เมื่อก่อนผมไม่รู้หรอกว่าชีนมันขี้หึง แต่พอหลังๆเริ่มสังเกตนิดหน่อย อ๋อ ชีนมันเป็นคนขี้หึงนะ แต่ขี้หึงแบบเงียบๆ ไม่โฉ่งฉ่าง
"เฮียเป็นคนนอก เฮียไม่เกี่ยว เฮียไม่รู้เรื่อง"
คุยกันไปเรื่อยๆ ก็เหลือบดูนาฬิกา 2 ทุ่มแล้วก็เลยจะไปส่งอุ้ม
"ชีน...ไปส่งอุ้มกันมั๊ย ตอนกลับกูจะได้มีคนนั่งมาเป็นเพื่อนด้วย"
"ปวดหัว ไว้วันหลังนะครับพี่อุ้ม"
"ได้จ๊ะ...เต งั้นเดี๋ยวอุ้มไปลาคุณป้าก่อนนะ เจอกันที่รถเลยนะค่ะ...พี่ต้องไปเป็นเพื่อนอุ้มหน่อยสิค่ะ"
"ครับ" พี่ต้องกับอุ้มเดินไปหาแม่ ส่วนเฮียก็เดินขึ้นหชั้นบนไป ก็เลยเหลือแต่ผมกับชีน
"ปวดหัวเป็นไรมากเปล่า? กินยามั๊ย?"
"เปล่า ไปส่งพี่อุ้มเหอะ เดี๋ยวจะดึกกว่านี้" มันก้าวเท้าได้ 2 ก้าวผมก็คว้ามือมันไว้ก่อนที่จะสุดเอื้อมของผม
"ชีน มึงไม่เป็นไรใช่มั๊ย?"
"ก็สบายดี"
"กูไม่ได้คิดไรกะอุ้ม มึงก็รู้" เลี่ยงกันไป เลี่ยงกันมาพรุ่งนี้เที่ยงก็ไม่รู้จะรู้เรื่องกันรึเปล่า ผมเลยยิงตรงเลย
"กูก็ไม่ได้ว่าไรนิ...ไปเหอะ เดี๋ยวพี่อุ้มรอนาน"
"ชีน...."
"ไปเหอะน่า กูไม่เป็นไรซะหน่อย รีบไปรีบกลับมานะ กูรออยู่"
"งั้นเดี๋ยวกูมานะ"
"อืม...จะทำไรนะ"
"จะหอมแก้มแฟนไง ไม่ได้เหรอ" แล้วจะมาผลักหน้ากูทำไมวะ
"หึหึหึ ทะลึ่งวะ แม่มึงเห็นเข้าคงหัวใจวาย...." ผมไม่ได้จะหอมมันจริงๆหรอก แค่อยากแกล้งให้มันยิ้มเท่านั้นแหละ และดูท่าจะได้ผลซะด้วย
เวลาผ่านไปเร็วมากพรุ่งนีเย็นๆผมกับชีนก็จะกลับกันแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้คุยเรื่องผมกับชีนเลย
เพราะทุกๆวันผมก็ต้องไปรับอุ้มมาทานข้าวที่บ้านบ้าง หรือไม่ก็รับอุ้มออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง ไปกันแค่สองคนตลอด ผมก็ชวนชีนไปด้วยทุกครั้งนะ แต่มันก็ปฏิเสธทุกครั้งเหมือนกัน อ้างโน้น อ้างนี่ แต่จริงๆผมว่ามันขี้เกียจ
อุ้มน่ารักมากครับ ยิ่งรู้จักเธอมากขึ้นก็ยิ่งพบว่าเธอน่ารัก นี่ถ้าเธอน่ารักน้อยกว่านี้หน่อยนะ งี่เง่า เจ้าปัญหา เรื่องมาก ผมคงจะหาเรื่องปฏิเสธออกไปหาเธอทุกวันแหละ แต่นี่ไม่รู้จะเอาไรมาอ้าง เธอเล่นดีพร้อมไปทุกอย่าง เอาจริงๆนะ นี่ถ้าผมไม่มีชีน ผมชอบอุ้มได้ไม่ยากเลย สเป็คผมทุกอย่าง แต่ก็นั่นแหละนะ.........นี่ก็เพิ่งกลับมาจากส่งอุ้มที่บ้านหลังจากไปดูหนังกับกินข้าวเย็นกันมา เข้ามาในห้องนอน ผมก็เจอภาพเดิมๆเหมือนทุกวัน คือเจอชีนนอนหลับอุตุอยู่...หลับเก่งจริงๆ
"ชีน...." ผมคุ้ยๆเขี่ยๆมัน
"อื้มมมมมมมมม" แน่ะ หนีมือกูอีก
"ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาหน่อยดิ หน้าตาดูไม่ได้เลยมึง" ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตาแดงๆ ปากซีดๆ มีขี้ตาด้วยรึเปล่าไม่รู้
"มองไม่ได้ก็ไม่ต้องมองดิ...เล่นหัวกูไมเนี่ย" มีเหวี่ยงๆ ผมเห็นผมมันยุ่งดี เลยทำให้ยุ่งเข้าไปอีก ของมันขึ้นเลยครับ
"ไปล้างหน้า"
"ยุ่ง!" ตามใจ
"แล้วนี่กินข้าวยัง?"
"เมียไม่สนใจ"
"หืม?"
"เมียนอกใจ"
"ฮ่ะๆๆๆๆ"
"เมียไม่ดูแล....โอ๊ย" ผมหยิกปากมันเองแหละ...จริงๆผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกนะว่ามันจะเรียกผมว่าอะไร เมีย แฟน ที่รักหรือห่าเหวอะไร รู้แค่ว่าเรารรักกันก็พอแล้ว เพราะทุกคำที่พูดมาก็สื่อได้ว่าเราก็ต่างเป้นของกันและกัน แต่เวลามันเรียกผมว่าเมียก็น่ารักดี ปลายเสียงสะบัดแบบงอนๆหน่อย...แต่ที่หยิกเนี่ย เพราะหมั่นไส้มากกว่า
"เอากูให้ได้ก่อนเหอะ แล้วค่อยเรียกว่าเมีย ขี้โม้วะ"
"งั้นนองลงดิ กูจะทำแล้ว"
"ไอ้บ้า...นอนลงไปอย่างเดิมเลย" ก็มันไม่พูดเปล่าจะลุกขึ้นมาด้วย ผมก็เสียวดิ เลยผลักอกมันให้ล้มนอนอย่างเดิม ช่วงนี้มันยิ่งหื่นๆอยู่ ผมคาดว่าอีกไม่นานผมคงโดนมันแสดงอิทธิฤทธิ์ใส่แน่นอน มันรุกผมหนักมาก ตอนนี้เราทำกันด้วยกันทุกอย่างแล้ว ยังเหลือก็แต่นั่นแหละ....มันยังไม่ได้เข้ามาในตัวผม ก็ผมยังไม่พร้อมนิ เคยอยู่แต่ในตัวคนอื่น แต่จู่ๆกลับให้คนอื่นมาอยุ่ในตัวเรา ไม่ชินนี่หว่า ขอเวลาทำใจอีกนิดนะ มันอาจจะงอนๆผมเรื่องนี้ด้วยมั้ง
"มึงบ่ายเบี่ยงกูตลอด หรือว่ามึงเริ่มไม่แน่ใจแล้ว"
"บ้า!!!!"
"เออเออจะไปไหนก็ไปไป ก่อนที่กูจะก่อคดีข่มขืนแฟนตัวเอง" มันพลิกตัวหนีผมไปซะสุดขอบเตียงเลย
"ไม่เอาน่าชีน กูรักมึงที่ซู้ดดดดดดดดดเลย"
"จะเชื่อ" แปลกๆเนอะ
"ให้เวลากูหน่อยดิ กูขอทำใจอีกนิด ฟิตตัวเองอีกหน่อยนะ ยังไงกูก็ไม่ยอมเป็นเมียใครหรอกน่า รอเป็นเมียมึงคนเดียวแน่นอน"
"แต่ถ้าไปเป็นผัวคนอื่นนี่ไม่แน่ใช่มั๊ย?"
"ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ มึงหึงน่ารักวะชีน หึงบ่อยๆดิ กูชอบ" ผมเขี่ยแก้ม เขี่ยปากมันไปมา แต่มันคงไม่สนุกไปกับผมด้วย ปัดใหญ่เลย เด็กเนอะ
"ประสาท...อึ๋ยยยยยยอย่ายุ่งกับแก้มกับหน้ากูได้มั๊ย กูจะนอน"
"นอนบ้าไรนักหนา จะทุ่มแล้วนะ ล้างหน้าแล้วลงไปกินข้าว เดี๋ยวกูทำไรให้กิน"
"ไม่ต้อง กูไม่ได้มีท้องให้ฝากเหมือนพี่อุ้ม" ยังไม่จบ ผมรู้ว่ามันไม่ได้คิดไรหรอก แค่อยากกวนประสาทผมเท่านั้นเอง
"ไม่กินจริงดิ?"
"อืม"
"ทำไม?"
"นัดกับเพื่อนสมัยมัธยมไว้นะ เดี๋ยวก็จะออกไปแล้ว"
"ไปด้วยได้มั๊ย?"
"ไปดิ" ผมนี่รีบเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อนิดหน่อย จากเชิ้ตเป็นยืด ต้องรีบทำเดี๋ยวมันเปลี่ยนใจไม่ให้ไปด้วย
"จะออกไปไหนกันนะลูก...."
"พอดีชีนนัดเพื่อนไว้นะครับแม่ ผมเลยจะพาน้องไป"
"จ๊ะ อย่าดึกนะ ดื่มได้ แต่อย่าถึงขั้นไม่มีสติละ แม่เป็นห่วง ชีนด้วยนะลูก"
"ครับ/ครับ"
มาถึงร้าน ร้านก็ประมาณคล้ายๆลานเบียร์นะ แต่บรรยากาศและสถานที่ดีกว่า จัดเป้นสวนโล่งๆ โต๊ะแต่ละโต๊ะก็จะมีต้นไม่เป็นของตัวเอง คนก็เยอะใช้ได้ บรรยากาศถือว่าดีเลยครับ คนเยอะ แต่ดูแล้วไม่วุ่นวายเสียงไม่ดัง...แล้วก็มีคนโบกไม้โบกมืออยู่ฝั่งในๆของสวน
"เพื่อนกูอยู่โน่น...ไปกันเหอะ" มันเดินนำผมไป แต่คงเห้นผมเงอะๆงะมั้ง เลยจูงมือผมเดินไปด้วยกันซะเลย แถมเดินเบียดๆผมด้วย จะเบียดทำไม เขินแต่ชอบ
มาถึงโต๊ะ ผมจินตนาการเอาไว้ว่าเพื่อนของชีนต้องเถื่อน หน้าดุ กร่างๆ แล้วก็ต้องยกกันมาเป็นขโยง...แต่ที่ไหนได้นั่งหล่ออยู่หน่อเดียว
"ไม่ต้องงง กูคบคนยาก ที่มหาลัยก็เห็นว่ากูมีไอ้พีทเป็นเพื่อนคนเดียว" เออก็จริงนะ มันผลักให้ผมนั่งลงเบาๆข้างมันน่นแหละ
"คบคนยากหรือไม่มีใครคบวะไอ้ชีน" เออวะ เห็นด้วย
"ปากนะมึง...เตนี่ไอ้ม่อนเพื่อนสนิทกูคนเดียวสมัยมัธยม...ม่อนนี่เต"
"ดีครับ/ดีครับ " ม่อนนี่หล่อนะ หล่อคล้ายๆชีนเลย นิ่งๆ แต่ดูแล้วน่าสนใจมาก ไม่เหมือนผีเจาะปากมาพูดเหมือนไอ้พีท
"เป็นไรกันนะ?" ม่อนถามชีนนะ แต่ตานี่มองผมแบบเจ้าเล่ห์สุดๆ ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมพวกมันสองตัวถึงเป้นเพื่อนกันได้
"รุ่นพี่กูที่มหาลัย"
"แต่เรดาห์กูจับได้มากกว่านั้น...หรือว่าไงครับพี่เต?" นั่นไง
"ชีนว่าไงพี่ว่าตามนั้น"
"เออ เตเป็นแฟนกู"
"ก็แค่นั้นแหละ ลีลาอยู่ได้ กูเห็นตั้งแต่มึงมึงเดินมาจากหน้าร้านแล้ว ถ้าแค่เพื่อนหรือรุ่นพี่นะ มึงคงไม่เดินเบียดกันท่าพวกชอบมองขนาดนั้นหรอก"
"แสนรู้เหมือนเดิมนะมึง"
"ของเค้าดีจริง...แล้วพี่เตติดบ่วงเพื่อนเชี่ยๆของผมได้ไงครับ" เพราะพี่ก็เชี่ยพอกันไงน้อง
"พี่ตามจีบชีนมันก่อน" ฮ่าๆๆๆๆชีนมันยักให้ม่อนด้วย ประมาณ 'กูแน่เว่ย'
"เจ๋งวะพี่ ไอ้นี่มันชอบคนโคตรยากเลย สมัยเรียนนะ มันก็ชอบรุ่นพี่เหมือนกัน แต่ดั๊นมีแฟนซะแล้ว" ม่อนคงหมายถึงจูน
"จูนไง จำได้มั๊ย กูเคยบอกมึงแล้วนิ"
"จำได้" เพราะกูเองก็เคยชอบเหมือนกัน แต่ไม่เคยบอกมึงเท่านั้นเอง
"แล้วมึงก็เคยชอบจูนเหมือนกัน "
"เอ๊ย!!!!!!ร...รุ..รู้ได้ไง"
"พี่ต่อบอก" ไอ้ต่อ มึงทำกูแล้ว
"โหนี่ทั้งพี่เตทั้งไอ้ชีนเคยชอบจูนเหมือนกันเลยเหรอ...ฮ่ะๆๆๆแต่แห้วทั้งคู่ เลยมารักกันเอง เจ๋งวะ" ผมว่าม่อนนี่ไม่ค่อยต่างจากไอ้พีทแล้วนะ...แต่ดูท่าทางแล้วชีนมันก็ไม่ได้ใส่ใจไร ผมเลยปล่อยเลยตามเลย
ก็นั่งคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากจะเป้นวีรกรรมของชีนสมัยเรียน ผมเพิ่งรู้ว่าเมื่อก่อนชีนนี่เอาเรื่องเหมือนกันนะ เรื่องต่อยตี เหล้า ยาก็พอมีบ้าง แต่มาเปลี่ยนตัวเองตอนเจอกับจูน...มันคงรักจูนมากๆถึงกับยอมเปลี่ยนตัวเอง...คุยกันจนเกือบ4 ทุ่ม ก็บอกลากัน
"พี่เต...ผมฝากชีนด้วยนะพี่ ชีวิตของมันไม่ค่อยได้รักใครบ่อยหรอก ที่ผมรู้ก็แค่พี่มีน จูน แล้วก็พี่นี่แหละ"
"มึงด้วยม่อน" ชีนพูดยิ้มๆกับม่อน
"ขอบใจวะที่ให้กูเป้นคนสำคัญของมึง...ชีนเป็นได้ทุกอย่างสำหรับคนที่มันรักนะครับพี่เต ผมบอกได้แค่นี้แหละ"
"ครับ"
ผมกลับมาถึงบ้านก็เอารถเข้าโรง
จูบกันนิดหน่อยๆ ก่อนจะเดินจับมือเข้าบ้านกันมา
"กลับกันมาแล้วเหรอ"
"พี่ต้อง!!!!"
-
งานงอกกก !!!
ว๊ากกก มาทำค้างให้อยากแล้วจากไปอีกแล้วอ้าคุณดิววว
-
อั่ยย่ะ!!!! เหมือนจะได้กินมาม่า
ตัดจบกันยังงี้ มันค้างงงงงง
-
OMG! พี่ต้องเห็นป่ะเนี่ย o22 แต่บอกให้รับรู้ก็ดีนะเจ๊อึดอัดแทน
นู๋ชีนหึง หึงอ่ะ แอร๊ยยยย หึงอีกชอบ :laugh:
P.S. เฮียดูพูดจาเข้าท่าก็ตอนนี้แหละ กร๊ากกกกก
-
:serius2: :serius2: :serius2: พี่ต้องเห็นแล้วใช่ไหม อ๊ากก แล้วจะทำไง อ๊ากก :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ไม่มีความชัดเจนอะไรสักอย่าง
-
ฉับเกินไปมั้ง ค้างเป็นที่สุด !!!
-
เง้อ!!
-
เคลียร์ด่วน --* :angry2:
-
ไม่ได้เข้านาน คนเริ่มเข้ามาปัญหาเริ่มงอกอีกและ
สู้ๆนะทั้งคู่ ลุ้นเว่ย
ปล.จากใจเลย ผมยังรู้สึกทะแม่งๆกับพี่ตามอยู่อ่ะ พี่ตามต้องชอบชีนแน่ๆ
ของร้องหาคู่ให้พี่เค้าเถ๊อะ ผมโคตรค้างคา แหะๆ
-
ทำไมคุณดิวมาทิ้งระเบิดไว้อย่างนี้ล่ะ :z13:
พี่ต้องจะเห็นมั้ยนะ ดราม่าจะมามั้ยนะ
กลัวพี่แกเห็นเพราะเครื่องหมายตกใจของคุณดิวเลยนะเนี้ย :laugh:
-
ไอ้ช่วงท้ายๆนี่มันอะไรกัน ตกลงแจ๊คพอทแตกไหม โอ๊ยค้าง~
-
ค้างอีกแล้ววววว :z10:
-
งานเข้าแน่เลยยยยย
-
เคลียร์ๆๆๆกันไปเลย :z2:
-
บร๊ะแล้วววว
-
:sad4: :sad4: ค้างงงงงงงงงงงงง มาต่อเร็วๆนะ
-
ไม่เข้าใจเต ไม่คิดอะไรกับอุ้ม แต่พาออกไปทุกวัน มันก็เหมือนการให้ความหวังเขากลายๆ
เวลาที่เราตั้งใจจะทำอะไร ต่อให้คนที่เราตั้งใจจะพูดด้วยเขาไม่มีเวลา
เราก็ต้องพยายามที่จะหาเวลาพูดกับเขาให้ได้ มันงั้นมันอึดอัด
ทนไม่ได้ เหมือนเตกะชีน จริงๆแล้วก็ยังกลัวอยู่นั้นแหละ
เฮียนี่แปลกๆกับชีนตลอดอะ
ทำให้จิ้นได้นะเนี่ย
-
ผมยืนค้างอยู่กับที่ซึ่งชีนก็ด้วย แล้วก็มีพี่ต้องกำลังมองตรงมาที่เราสองคน ด้วยความตั้งใจหรือตกหรือตั้งตัวไม่ทันก็ไม่รู้ มือผมกับชีนยังจับกันอยู่เลย กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่พี่ต้องก้มมองดูนั่นแหละ ถึงรู้ตัวว่ามือเรายังจับกันอยู่...ชีนมันจะแกะออก แต่ผมว่าคงไม่ทันแล้วแหละ ก็พี่ต้องเล่นยืนจ้องตาไม่กะพริบอยู่โน่น ปล่อยไปก็เท่านั้น สู้จับให้พออุ่นใจ เป็นกำลังใจให้กันและกันดีกว่า
"ตามพี่มาทั้งสองคนนั้นแหละ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" พูดจบพี่ต้องก็เดินนำเข้าบ้านไปก่อนเลย
"พร้อมมั๊ยชีน?" ผมกระชับมือเราสองคนให้แน่นขึ้น
"หนีตอนนี้ทันมั๊ยวะ"
"กูว่าไม่ทันแล้วแหละ...หึหึหึ"
"กูก็ว่างั้นแหละ...มึงไม่เป็นไรใช่มั๊ย?" ผมรู้มันห่วงความรู้สึกผมกับครอบครัวมาก แต่มือมันที่กำลังลูบหัวไปมาเบาๆทำให้ผมอุ่นใจเอามากๆ
"มีมึงทั้งคน กูจะเป็นไรได้ละ....ใช่มั๊ย?"
"อืม...งั้นเข้าไปกันเหอะ กูอยู่ข้างๆมึงเสมอนะเต"
"อืม เหมือนกัน"
พี่ต้องมองตามทันทีที่เราสองคนเดินเข้ามา มองแบบไม่คลาดสายตา จนผมสองคนนั่งลง พี่ต้องก็ยังไม่เลิกมอง
"พี่ต้องมีอะไรจะพูดกับผมเหรอครับ?"
"พี่ว่าพี่ต้องถามเราสองคนมากกว่านะว่ามีอะไรจะบอกพี่มั๊ย?" เสียงนิ่งๆ แววตาไม่ดุแต่เย็นชา บอกให้ผมรู็ว่าพี่ต้องเอาจริง
"ก็อย่างที่พี่ต้องเห็นและคิดนั่นแหละครับ"
"อย่ามายอกย้อนพี่นะเต!!!!" ผมนี่สะดุ้งเลยครับ
"พี่ต้อง....คือ" ชีนมันมันลูบหลังผมเบาๆมันคงรู้ว่าผมตกใจเมื่อครู่ ผมหันมองหน้ามันนิดหนึ่งเพื่อขอกำลังใจ แต่พอผมจะพูดต่อชีนก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
"พี่ต้องครับ ผมรักน้องชายของพี่ ผมรักเต"
"รัก?"
"ครับ...รัก"
"จริงเหรอเต?"
"ครับ เรารักกัน" ในเมื่อชีนมันไม่ลังเลที่จะพูด ทำไมผมต้องลังเลละ....ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่ต้องถึงได้เงียบไปเฉยๆ แต่แววตามีรอยกร้าวขึ้นมาจนมองเห็นได้ชัด ผมอึดอัด ผมหายใจไม่สะดวก ผมไม่อยากเห็นสายตาผิดหวังจากพี่ชายที่แสนดีคนนี้ ผมไม่อยากทำให้ใครเสียใจเลย ผมสามารถทำอะไรได้ดีกว่านี้มั๊ย ผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย แต่ผมรักชีนนะ
"พี่ต้องครับ...ผม"
"แกคิดว่าแกทำถูกแล้วเหรอเต มันสมควรแล้วเหรอเต?"
"ผมก็แค่รักชีน ผมไม่ได้ทำไรผิดเลยนิ"
"แล้วแกคิดว่าแม่เลี้ยงแกมา ดูแลแกมาจนถึงวันนี้ พี่ตั้งใจทำงานเพื่อให้ครอบครัวเราอยู่สุขสบาย ก็เพื่อให้แกมีชีวิตแบบนี้เหรอ อยู่กินกับผู้ชายด้วยกันงั้นเหรอ...แกคิดว่ามันถูกแล้วใช่มั๊ย?"
".............." เอามีดมากรีดใจผมเหอะ
"ความห่วงของคนเป็นแม่ทุกคนคืออะไร เตรู้มั๊ย ชีนรู้มั๊ย?"
"......" ผมเงียบ ชีนเงียบ ที่เงียบไม่ใช่ไม่รู้ ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่ไม่อยากตอบ เพราะถ้าผมตอบออกไปเมื่อไรก็จะยิ่งเป็นการตอกย้ำตัวเองว่าได้ทำผิดไปมากแค่ไหนแล้ว
"งั้นพี่จะบอกให้ ความสุขของคนเป็นพ่อเป็นแม่คือการได้เห็นลูกที่ตัวเองเลี้ยงมากับมือรักราวดวงใจเติบโตไปในแนวทางที่ดีี มีคนนับหน้าถือตาในสังคม มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และที่สำคัญที่สุด คือมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ อุบอุ่น มีหลานตัวเล็กๆไว้้เป็นเพื่อนเล่นคลายเหงายามเฒ่าชรา...แล้วถ้าเตยังยืนยันในความคิดของตัวเองอยู่ เตคิดว่ามันจะเป็นยังไง?" ที่พี่ต้องพูดมาถูกทุกอย่าง ถูกจนผมไม่สามารถคัดค้านไรได้เลย คนเป็นแม่ทุกคนต้องการแค่นี้จริงๆ ผมเชื่ออย่างนั้น แต่ถ้าผมทำไม่ได้จะหมายความว่าผมอกตัญญูต่อบุพการีรึเปล่า จะทำให้แม่เสียใจมากแค่ไหน ผมจะบาปมากแค่ไหนที่ทำให้ผู้มีพระคุณท่วมหัวเสียใจร้องไห้
"แล้วความต้องการของเป็นลูกละครับพี่ต้อง มีใครคิดจะสนใจฟังมั๊ย? มีใครจะสนใจหันมาถามบ้างมั๊ย?"
"แล้วความต้องการ ความคาดหวังของพ่อแม่ที่อยากให้ลูกเป็น อยากหใ้ลูกมี มันไม่ใช่สิ่งดีอยางนั้นเหรอชีน?"
"แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นสิ่งที่ลูกทุกคนต้องการนี่ครับ"
"ชีนกำลังจะบอกพี่ว่าชีนไม่ต้องการสิ่งดีดีอย่างนั้นเหรอ?"
"แต่สิ่งที่ผมกับเตกำลังต้องการอยู่มันก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรนิครับ ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการแต่สิ่งดีดีเข้ามาในชีวิต และเตคือสิ่งดีดีของผม แล้วพี่คิดว่าผมควรจะยอมเสียสิ่งดีดีที่ได้มาอยู่ในมือให้หลุดลอยหายไปอย่างนั้นเหรอครับ?" อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ยังสามารถยิ้มได้เพราะคำพูดของชีน ถ้าในช่วงปกติผมคงล้อมันแล้วแหละว่า น้ำเน่า และมันเองก็คงจะไม่ยอมพูดอะไรทำนองนี้หรอก มันเก๊กจะตาย แต่พอชีนขึ้นมาในเวลาแบบนี้ คำพูดเหล่านี้กลับหล่อเลี้ยงจิตใจผมให้ทนนั่งอยู่ตรงนี้ได้
"แล้วคิดว่ามันเหมาะสมมั๊ย?"
"แล้วไอ้ความเหมาะสมอะไรเนี่ย มันคืออะไรเหรอครับ?"
"พวกนายอาจจะคิดกันว่าสมัยนี้ผู้ชายกับผู็้้ชายรักกัน อยู่กินด้วยกันมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว สังคมยอมรับมากขึ้น เปิดเผยได้มากขึ้น ไม่ต้องปกปิดเหมือนเมื่อก่อน แต่พวกนายเคยคิดกันบ้างมั๊ยว่าจะมีซักกี่ครอบครัวที่ยอมรับได้จริงๆ จะมีพ่อแม่ซักกีคนที่จะยิ้มรับหน้าชื่ินตาบานว่าลูกฉันเป็นเกย์ ลูกชายผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ที่เค้าต้องทำใจยอมรับก็เพราะคำว่า รักลูก แล้วคนที่เป็นลูกละเคยคดจะรักจะเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่จริงๆบ้างมั๊ย?" ถ้าพี่ต้องตะคอกด่าผม ตวาดผมด้วยเสียงดังๆ ผมคงจะกล้าเถียงแกได้บ้าง แต่พี่ต้องพูดทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลไปซะหมด จนทำให้ผมต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอไปจนหมด...ชีน กูขอโทษนะที่ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ
"แต่การที่ผมกับเตรักกันมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมสองคนไมรักพ่อแม่พี่น้อง...แค่เราสองคนรักกัน มันทำให้คนอื่นเจ็บปวดมากเลยเหรอครับ?"
"มนุษย์ทุกคนคงไม่มีความสุขนักหรอก้าต้องผิดหวังพลาดหวัง"
"ก็นั่นะสิครับ เื่พื่อให้คนอื่นสมหวัง มีความสุข ผมกับเตเลยต้องผิดหวังงั้นเหรอ แล้วทำไมคนที่ต้องผิดหวังพลาดหวังถึงต้องกลายมาเป็นผมกับเตด้วย"
"นี่สรุปที่พี่พูดมาทั้งหมดสองคนไม่เข้าใจพี่เลยใช่มั๊ย?"
"พี่ต้องผมเข้าใจทุกอย่าง ผมรักแม่ รักพี่ต้อง รักเฮีย แต่ผมก็รักชีนด้วย ผมเสียใครไปไม่ได้จริงๆครับ...พี่เห็นใจผมนะ"
"คนเราไม่มีใครสมหวังไปหมดซะทุกอย่างหรอกเต"
ก้อนแข็งๆมันตีตื้นขึ้นมาจนจุกลำคอผมตีบตีนไปหมด ขอบตาร้อนผ่าว ตาเริ่มพร่ามัวเพราะมีหยดน้ำใสๆมาบดบัง
"พี่ขอร้องให้เราสองคนหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้ วันนี้ ตอนนี้ได้มั๊ย?"
"............." และแล้วน้ำตาใสๆของผมก็หยดลงมาจนได้ หยดลงมาแบบไม่ขาดสาย โดยไร้เสียงสะอื้นใดๆ ทุกอย่างเหมือนหยุดนิงไปซะเฉยๆ ผมยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าใจผมตอนนี้ยังคงเต้นอยู่หรือว่าหยุดเต้นไปแล้ว รอบข้างผมยังมีใครนั่งอยู่้บ้าง...
"เต" แล้วก็กลายเป็นชีนที่เรียกให้ผมกลับมาอยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้า
"กูไม่เลิกกับมึงนะ....ฮึกฮึกฮึ....ไม่ ฮึก ไม่ยอมหรอก...รักแล้ว....ฮึกฮึก แล้วจะเลิก ฮึกฮึก ได้ไง" ผมพูดแทบไม่เป็นคำ แต่ก็พยายามบอกให้ชีนรับรู้ว่าผมรักมันมากแค่ไหน ยังไงผมก็ไม่ยอมให้มันเลิกกับผมหรอก ผมรักมันซะขาดนี้
ดูเมือนตอนนี้ทุกอย่างอยู่นอกเหนือความคาดหมายผมไปซะทุกอย่าง ตอนแรกคิดว่าพี่ต้องจะเข้าใจหรืออาจจะไม่พอใจหรือต่อว่าบ้าง แต่เปล่าเลยพี่ต้องกลับบอกให้ผมเลิกคบกับชีน คิดว่าเฮียจะอาละวาดจนบ้านแตก แต่เฮียกลับเข้้าใจผมทุกอย่าง คอยช่วยเหลือตลอด แล้วอีกคนที่สำคัญในชีวิตผมละ ท่านจะว่ายังไง
ผมหันมองหน้าชีนอีกครั้งทั้งน้ำตาเมือมันกระชือมือผมในอุ้งมือให้แน่นขึ้น แน่นจนรู้สึกปวดหน่อยๆ แต่นั่นมันเทียบไม่ได้กับใจผมในตอนนี้ได้เลย ที่กำลังร้าวและอาจจะแตกละเอียดได้ถ้าโดนกระแทกอีกนิดเดียว
"แล้วถ้าผมบอกว่าผมไ่ยอมละครับ"
"พี่ก็จะบังคับไง พี่อาจจะบังคับชีนไม่ได้ แต่เตน้องชายพี่"
"ไม่ะพี่ต้อง ผมรักชีน ผมไม่เลิกกับชีน ไม่ยอม ไม่เลิก"
"แล้วแกไม่รักแม่ ไม่รักพี่ รักตามบ้างเหรอ!!!!!!!!!!!!" ยิ่งพี่ต้องพูดเสียงดังเท่าไรน้ำตาผมก็ยิ่งร่วงกราวเท่านั้น
"รักสิ...ผมรักแม่ รักพี่ต้อง รักเฮีย รักเท่าๆกับชีวิตผมเอง ฮึกฮึกฮึ...."
"งั้นก็เลิกกับชีนสิ!!!!!"
"พี่ต้อง!!!!"
"เฮีย/พี่ตาม"
"ทำไมต้องพูดเสียงดังกับน้องด้วย ตะคอกมันทำไม แล้วทำไมต้องไปบังคับมันด้วย เตมันจะรักใคร ชอบใครก็เรื่องของมันทั้งนั้น ชีวิตเป้นของมันนะพี่ น้องชายเราเป็นคนนะพี่ต้อง ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่พี่จะไปบังคับฝืนใจมันได้ทุกอย่าง"
"แกหยุดไปเลยนะตาม ไม่เห็นบ้างเหรอว่าน้องเรากำลังหลงผิด"
"หลงผิดอะไรกันพี่ มานี่เต...." เฮียดึงเข้าไปใกล้ๆแล้งลูบหัวลูบหลังปลอบผม "น้องเรามันก็แค่มีความรัก แล้วคนรักมันก็ดันเป็นผู้ชาย มันก็เท่านั้นเอง เตมันไม่ได้ติดยา ค้าผง ฆ่าคน ปล้นแบงค์ซะหน่อย.....หยุดร้องได้แล้วเต ชีนดูแลแฟนมึงให้ดีหน่อยดิิ๊ น้ำตาไหลจะหมดตัวแล้วมั้ง" เฮียผลักหัวผมออกเบาๆ แล้วก็ผลักไหล่แบบไล่ๆให้ผมกลับไปนั่งข้างๆชีนเหมือนเดิม
"พี่คิดว่าแกรู้เรื่องของสองคนนี้มาตลอด ถูกมั๊ย"
"ก็ไม่ผิด...ผมรู้ แต่ไม่แน่ใจว่าจะตลอดรึเปล่า เพราะตอนที่ผมรู้พวกมันสองคนก็สุขขีสุขสันต์กันแล้ว"
"แกรู้แล้วทำไมไม่รู้จักห้ามน้อง แถมยังเห็นดีเห็นงามไปด้วย"
"เตมันแค่มีความรักนะพี่ต้อง มันไม่ได้ทำไรผิด...อีกอย่างห้ามคนไม่ให้รักกันมันบาปหนาอยู่นะีพี่"
"แล้วการที่ทำให้คนที่เราเรียกว่าแม่เสียใจ มันไม่บาปเหรอ"
เงียบกันทั้งห้อง
"เต มึงอย่าร้องดิ กูใจไม่ดีนะ"
"กูก็ไม่ได้อยากร้องหรอกชีน แต่น้ำตามันไม่หยุดไหลเลย ฮึกๆๆๆ"
"กูทำอะไรเพื่อมึงได้บ้างมั๊ยเนี่ย?"
"อยู่ข้างๆกู อย่าทิ้งกูก็พอนะ ฮึกๆๆๆอย่าทิ้ง"
"มึงเองก็ห้ามปล่อยมือจากกูละกัน"
"ไม่ปล่อย ถึงจะเจ็บปวดทรมานแค่ไหนก็จะไม่ปล่อย ฟืดดดดดดดดดดดด"
"ดี"
"พี่ต้อง ผมว่าให้แม่เป็นคนตัดสินใจเองดีกว่านะว่าท่านจะรู้สึกยังไง ยอมรับหรือไม่...แต่การตัดสินใจครั้งสุดท้ายยังไงก็ต้องเป็นของเต เพราะชีวิตเป็นมันของมัน"
"แม่สมควรจะรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ? ตามเห็นว่างั้นใช่มั๊ย?"
"พี่ต้องครับ ถ้าวันหนึ่งพี่ต้องรักใครขึ้นมาจริงๆซักคน ผมเชื่อว่าพี่ไม่สนใจหรอกว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร ยากดีมีจนยังไง หน้าตาดีหรือไม่ หรือแม้กระทั่งจะเป็นผู็ชายก็ตาม พี่ต้องก็คงยังเลือกที่จะรัก เพราะมันมีเหตุผลร้อยแปดพันเก้าล้านๆที่พี่จะรัก"
"พี่มีสติตลอดเวลา พี่รู้เสมอว่าไรควรไม่ควร...แกพูดเหมือนแกรักใครเลยนะตาม หวังว่าคงไม่เหมือนเตอีกคนนะ" พี่ต้องมีคนรักเหรอ? ใคร? เมื่อไร?
"ถ้าผมมีจริงๆ ผมคงไม่กล้าบอกให้ที่บ้านรู็หรอก ถ้าผลสุดท้ายต้องมานั่งทะเลาะกันอย่างนี้...พี่ต้องไม่เคยรักใคร พี่ก็พูดง่ายดิ"
"ใช่ พี่ไม่เคยรักใครเลย ไม่เคยมีคนรักเหมือนคนอื่นๆ เพราะอะไรรู็มั๊ย เพราะพวกแกสองคนไง พี่ต้องดูแลทุกอย่างแทนแม่ตั้งแต่เรียนไม่จบ แต่พี่ก็ไม่เคยนึกเสียใจเลย กลับภูมิใจด้วยซ้ำที่สามารถดูแลทุกคนได้เป็นอย่างดีแทนพ่อ เป็นที่พึงให้ทุกคนในครอบครัวได้ แล้วพี่ผิดมากเลยเหรอที่พี่อยากเห็นคนที่พี่รักเดินอยู่ในทางที่ถูกต้อง เหมาะสม"
"ต้องไม่ผิดหรอกลูก ไม่ผิดเลย ต้องพูดถูกทุกอย่าง"
"แม่/แม่/แม่"
-
ถ้านี่แค่หน่วง ๆ
แสดงว่าจะมียิ่งกว่านี้อีกใช่มั๊ยอ่ะ
ปล.เฮียตามรักใครอ่ะ
อย่าบอกนะว่าเป็น ชอ สระอี นอ อ่ะ
-
แม่จะว่ายังไงบ้างนะ
ฮือออออออออออ :sad4:
-
หน่วงจริงๆ
แม่จะมีแต่ต่อจากประโยคนี้ไหมหนอ?
-
ฮือออ หน่วงจริงๆด้วย
แล้วคุณแม่จะว่าไงล่ะทีนี้
หวังว่าคงจะไม่พาให้ดราม่ายิ่งกว่าเดิมนะ
-
หน่วงโคดดดด เฮ้อ เลือกทางที่ถูกแต่แม่งทุกข์ตลอด ๆ ก็ไม่ไหวนะค่ะพี่ต้องง
รักเฮียตามสุดใจ
-
เอาแล้วไงคุณแม่ ผมว่าคุณแม่เข้าใจนะ หรืออาจจะหนักว่าเดิม -*- โอ๊ยยย...ไม่อยากเดา รออ่านตอนต่อไปดีกว่า
-
:z3: :z3: :z3: ค้างอย่างแรง อ๊ากก แม่/แม่/แม่ แม่รู้แล้วแม่จะว่ายังไง อ๊ากก เดาไม่ออกเลย(มั้ง) ลุ้นมากก :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :a5: :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22 :really2: :really2: :really2:
-
อย่าให้หน่วงไปกว่านี้เลยนะคะคุณดิว :sad11:
พี่ต้องพูดถูกที่ว่าพ่อแม่ต้องการเห็นลูกมีความสุข มีครอบครัวที่ดี
แต่เฮียตามก็พูดถูกเหมือนกัน เตแค่มีความรัก ไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายอะไรเลย
ไม่รู้ว่าแม่เตจะว่ายังไง อยากให้ทุกคนเข้าใจความรักของเตและชีน
ผ่านมันไปให้ได้นะ ผ่านอุปสรรคนี้ไปด้วยกันให้ได้นะเตชีน :กอด1:
-
อ่านไปใจก็เต้นแรงไปด้วย งื้อ~มันหน่วงๆยังไงไม่รู้
-
ค้างสุดๆเลยค้าฟ มาต่อเร็วๆนะค้าฟ
-
มะ มะ แม่ ค๊าาา :o12:
-
หน่วงเหรอแบบนี้เรียกหน่วงเหรอ?
-
ไม่หน่วงแล้วววววว :sad4:
-
คนข้างๆผมสะดุ้งจนสามารถสัมผัสได้ถึงอาการกระตุกจากการตกใจ ไม่รู้ตกใจเพราะแม่รู้เรื่องของเราหรือตกใจกับสิ่งที่แม่พูดออกมากันแน่หรืออาจจะทั้งสองอย่าง
"ชีน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามมึงปล่อยมือจากกูเด็ดขาดนะ"
"อืม"
"สัญญาก่อนสิ" มันเขย่ามือเร่งให้ผมเอ่ยคำสัญญา ซึ่งจริงๆแล้วผมก็ไม่เคยปล่อยมือจากมันเลย นับตั้งแต่วันที่ผมขอมันเป็นแฟน แต่ถ้าคนที่ผมรักอยากได้ึความมั่นใจมากขึ้น ผมก็จะทำให้ อีกอย่างผมก็รู้ว่าเหตุการณ์ตรงหน้าทำให้เตกดดัน กลัว กลัวครอบครัวไม่ยอมรับ กลัวว่าผมจะยอมแพ้ ถอยและยอมปล่อยมือจากมันในที่สุด
"ไม่สัญญาหรอก แต่จะทำให้เห็นเลย" จากที่เมื่อกี้ผมกับมันจับกันธรรมดา แต่ตอนนี้ผมผมประสานนิ้วมือกับมันแล้ว จะไม่มีช่องว่างระหว่างเราอีกไม่มีรอยโหว่ให้ใครมาแยกเราจากกันได้
"ขอบคุณนะ"
"เห็นมั๊ย...นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง นิ้วกู นิ้วมึง" ผมไล่จิ้มนิ้วมือของเราสองคนไปทีละนิ้ว "เราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ไม่มีใครแยกเราได้หรอก ถ้าจะให้กูปล่อยมือจากมึงนะ คงต้องตัดมือกูทิ้งแล้วแหละ"
"หึหึหึ ไอ้บ้า กูไม่ยอมให้ใครทำมึงได้หรอกไม่ว่าจะมากหรือน้อย ยกเว้นกูคนเดียว" อย่างน้อยตอนนี้เตก็พอจะมีรอยยิ้มได้บ้าง
"หวีทกันไม่รู็จักเวลานะพวกเอ็ง นี่มันใช่เวลามั๊ย?" พี่ตามแซวๆตอนที่พี่ต้องเดินไปพาแม่มานั่งด้วยกัน
"เวลานี้แหละพี่ตามที่ต้องการกำลังใจมากที่สุด ไม่รู้รึไง"
"สองคนนี้อย่างเพิ่งมีเรื่องกันเองได้มั๊ย เงียบ แม่กับพี่ต้องมาโน่นแล้ว"
พี่ต้องพาแม่มานั่งตรงโซาตัวใหญ่แล้วพี่แกก็นั่งข้างๆนั่นแหละ ดูพี่ตามจะหัวไม่น้อย สงสัยคงอยากพูดอะไรแหละ แต่โอกาสไม่อำนวยเท่าไร
แม่ไม่ยอมพูอะไรเลย ได้แต่นั่งมองหน้าผมกับเตไปมาหรือไม่ก็ก้มหน้าซุบๆซิบๆกับี่ต้อง แม่ไม่ได้หน้าบึ้งนะ แต่ก็ไม่ไ้ด้ยิ้มเหมือนกัน เรียบๆ เฉยๆ นี่แหละที่ทำให้ผมคาดเดาลำบากมาก
"แม่ครับ...ผม"
"แม่ไม่ได้บอกให้พูดนะเต เพราะงั้นเงียบ...ก่อนหน้านี้มีเวลามากมายให้พูด ทำไมถึงไม่พูด ตอนนี้แม่ไม่อยากฟังแล้ว แล้วจะมาพูดทำไม แม่ไม่ฟัง"
"แม่ครับ แต่เต........"
"แกด้วยนะตาม รู้เรื่องแล้วทำไมไม่รู้จักบอกแม่ บอกพี่ เห็นแม่กับพี่เป็นหัวหลักหัวตอกันใช่มั๊ย? ไม่จำเป็นต้องบอกกล่าวอะไรกันแล้วใช่มั๊ย?" โอเคครับ แม่รู็้เรื่องทั้งหมดแล้ว ก็ดีจะได้ไม่ต้องมานั่งเล่ากันอีกรอบ เหนื่อย
"ไม่ใช่นะครับแม่ ผมไม่เคยคิดแบบนั้น!!!!"
"เตไม่เคยคิด แต่เตทำเลยใช่มั๊ยลูก" ผมว่างานนี้เตน้ำตาหมดตัวชัวร์
และแล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องกว้างนี้อีกครั้ง ห้องก็ออกจะกว้างนะ แต่ผมว่าทุกคนในห้องนี้คงกำลังอึดอัดแทบหายใจไม่ออกกันแน่ๆเลย....ผมนั่งมองหน้าแม่ของเต แล้วคิดเล่นๆ แม่ที่ใจดี น่ารัก อ่อนโยนในวันแรกที่ผมเจอหายไปไหนนะ ทำไมตรงหน้าผมตอนนี้ถึงมีแต่แม่จอมเผด็จการ...แต่ผมเองก็คิดไม่ถูกหรอก แม่ทุกคนก็ย่อมอยากให้ลูกทุกคนเดินอยู่ในทางที่ดี ทางที่ควร ผมว่าผมเข้าใจแม่นะแต่ก็ไม่เข้าใจในเวลาเดียวกันเหมือนกัน งงได้อีก
"แม่ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมแม่ไม่ฟังเตบ้างแม่ฟังแต่พี่ต้อง คิดเองตัดสินใจเองหมด เตมันแค่มีความรักเองนะครับแม่ ทำไมต้องทำให้เรื่องนี้บานปลายเลยเถิดขนาดนี้ด้วย พี่ไม่คิดบ้างเหรอครับว่าเตมันจะลำบากใจแค่ไหน" พี่ตามคงทนความอึมทึมไม่ไหว พี่แกเล่นลุกขึ้นพูดกลางวงเลยทีเดียว
"นั่งลงตาม นี่มันไม่ใช่เรื่องของตามนะ"
"แต่เตมันเป็นน้องผมนะครับแม่ แม่สอนเองว่ามีไรต้องคอยช่วยน้อง ดูแลน้อง ปกป้องน้อง ผมกำลังทำอยู่นี่ไงครับแม่"
"งั้นแม่ก็เป็นแม่ของเตเหมือนกัน แม่ก็มีสิทธฺ์ใช่มั๊ย"
"แม่/แม่" พี่ตามกับเตประสานเสียงออกมาพร้อมกัน จะต่างกันก็ตรงที่เสียงพี่ตามดังก้องห้อง ส่วนเตนี่เสียงเบาแทบลอยหายไปกับลม....ผมว่าคนที่จะทนไม่ไหวเป็นรายต่อไปต้องเป็นผมแน่ๆเลย
"เต หยุดเถอะ หยุดทุกอย่างซะ อย่าทำให้แม่ต้องมาลำบากใจกับเรื่องนี้อีกเลย พี่ขอร้อง"
"ไม่..." เตไม่ได้ตอบหรอก ผมมตอบเอง...จะบ้าเหรอ กว่าผมกับมันจะมีวันนี้กันได้ เราต้องผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย แล้วจู่ๆจะให้มาเลิกกันด้วยเหตุผลแค่นี้ ถ้าผมยอมเลิกนะ เอาตีนมาถีบหน้าผมเลยดีกว่าหรือไม่ผมก็คงบ้าไปแล้ว
"งั้นถ้าแม่ขอให้ชีนกับเตเลิกกัน จะยอมมั๊ย" คราวนี้แ่ม่เป็นแมทัพเองครับ...เตเผลอหลบตาแม่วูบเลย
"ขอโทษนะครับแม่ ผมยืนยันคำตอบเดิม"
"งั้นเตละลูก ทำเพื่อแม่ได้มั๊ย...แค่นี้เอง" แค่นี้เอง เหรอ? แค่นี้...แค่ใจสองดวงที่ต้องเจ็บ
".............." เตกระชับมือผมแน่น แน่นจนมือผมถ้าเป็นอะไรที่นิ่มๆหน่อยคงแหลกไปแล้ว ผมรู้มันกดดันมาก มากกว่าผมหลายร้อยพันเท่า เพราะนี่คือครอบครัวของมันเอง
"ว่าไงเต ทำเพื่อแม่ได้มั๊ย แม่ขอร้องนะลูก" ถึงต่อให้เตปล่อยมือจากมือผม จะพยายามสะบัดให้หลุดแค่ไหน แต่เชื่อเหอะว่าให้ตายผมก็ไม่ปล่อยหรอกถ้าด้วยเหตุผลแบบนี้ เหตุผลเดียวที่ผมจะยอมปล่อยมือจากเตคือ มันหมดรักผมแล้วเท่านั้น....ผมกระตุกมือเตนิดหน่อย จนมันหันมามอง มันกัดปากตัวเองจนน่ากลัวว่า้เลือดจะกลบปากมันให้...มันยิ้มออกมาน้อยๆ มันคงรับรู้แล้วว่าผมพร้อมที่จะทำตามคำสัญญาของเราเสมอ
"ผมรักชีนครับแม่....ผมขอโทษ" ตามันแดงเรื่อๆ แต่น้ำตาก็แห้งไปแล้ว
"ถ้าเตขอโทษแม่ นั่นแสดงว่าเตรู้ตัวสิลูกว่าเตทำผิดกับแม่"
"ผมกับเตไม่ได้ทำไรผิดครับ เราแค่รักกันเท่านั้นเอง"
"ชีนคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดเหรอลูก?"
"ครับ" ผมมั่นใจเกินพัน
"แต่ดูท่าเตจะไม่ได้คิดอย่างนั้นนะ ใช่มั๊ยเต?"
".........." มันกัดปากตัวเองนิ่งอีกแล้ว ผมละกลัวปากมันแตกจริงๆ
"แม่ขอสั่งให่เตเลิกกับชีนซะ ตั้งแต่ตอนนี้!!!"
"แม่!!! ไม่นะครับ ไม่เอาแบบนี้ ฮึกๆๆๆแม่อย่าฮึ อย่าทำแบบนี้สิครับ...ฮึ ฟืดแม่ไม่รักเตแล้วเหรอ" เตถลาไปแทบเท้าแม่ ก้มลงรองไห้แทบเท้าแม่ ละล่ำละลักขอร้อง พูดไปก็ร้องไป...ผมทำไรไม่ได้เลยเหรอ ไหนบอกจะปกป้องคนที่รักไง แต่เอาเข้าจริงผมกลับทำไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งมองคนรักร้องไห้....พอก้มมองมือตัวเอง ผมถึงกับใจหายวาบไปทั้งดวงเลย ไม่เห็นมือของเตกุมกันอีกแล้ว มือผมว่างเปล่า ว่างจนรู้สึกว่าอยากร้องไห้ออกมาดังๆ...ผมไม่ยอมให้มันเป็นแบบนี้หรอก ไม่ยอม
"เพราะแม่รักเต แม่ถึงทำแบบนี้นะลูก"
"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่เอาแบบนี้ เตรักชีน ผมรักมัน แม่อย่าให้เรารักกันนะครับ ผมขอร้อง"
"เต...เลิกทำให้แม่ำบากใจได้แล้ว"
"พี่ต้องใจร้าย!!!!"
"เต ฟังแม่ก่อนลูก หยุดร้อง ตั้งสติ แล้วตั้งใจฟังแม่ดีดี"
"ถ้าผมตั้งใจฟังแม่ ฮึ...ฟืด....แม่จะยอมให้ผมคบกับเตต่อใช่มั๊ยครับ?"
"อย่ามาต่อรองกับแม่นะเต หยุดร้อง แล้วลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีดี"
ผมพาเตกลับมานั่งที่เดิม ความรู้สึกผมตอนนี้คือ ทำไมเตตัวถึงได้เล็กขนาดนี้ เล็กเหลือเกิน เล็กจนผมต้องปกป้อง ดูแล ถนุถนอม ทั้งๆที่เวลาปกติผมแทบจะไม่เคยต้องทำสิ่งเหล่านี้เลย อาจเป็นเพราะผมก็เห็นมันเป็นผู้ชายปกติธรรมดาคนหนึ่งที่สามารถดูแลตัวเองได้ ไม่ได้อ่อนแอเปราะบางจนผมหรือใครต้องมานั่งตามดูแลเป็นพิเศษ แต่วินาทีนี้ผมคิดแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว เพราะเตกำลังเปราะบางเหลือเกินและอาจแตกสลายได้ทุกเมื่อหากโดนกระทบกระทือนอีกเพียงนิดเดียว
"แม่ครับ ผมรักเต รักลูกชายของแม่จริงๆ ถ้าแม่คิดว่ารักครั้งนี้มันผิด มันก็ผิดมาตั้งแต่ที่ผมกับเตเกิดมาเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แล้ว ผิดตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ให้พวกผมเกิดมาเป็นผู้ชายแล้ว....แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด เพราะผมหือเตเราเลิกเกิดไม่ได้ แต่ที่ผมเลือกได้และได้เลือกแล้วคือผมรักเตลูกชายของแม่น้องชายพี่ต้อง น้องชายพี่ตามแล้ว"
"รักเหรอ? รักแล้วทำไมไม่ปล่อยให้เตเจอกับสิ่งดีดีละ?"
""
-
ง่ะ อ๊ากกก
มาสั้นๆให้ค้างกันแบบนี้ไม่ยอมน้าคุณดิว
กลับมาต่อก่อนนนน
-
หน่วงมาก อ๊ากกกก ทำไมพี่ชายและแม่กีดกันล่ะ >,<
แต่เอ๊ะ....หรือจริงๆแล้วแม่กับพี่ต้อง รู้เรื่องมานานละ และนี่เป็นบททดสอบว่าทั้งสองรักกันจริง โอ๊ยยย...ไม่อยากคาดเดา รออ่านตอนต่อไปดีกว่า ^^
-
มันไม่ใช่แค่หน่วงธรรมดาแล้วค่ะคุณดิววววววว
หื้อออ จัดมา! จัดมาให้เต็มสตรีม เอาให้เคลียกันไปข้าง
เข้าใจครอบครัวเตนะคะว่าอยากให้เตได้เจอกับสิ่งที่ดี
แต่สิ่งที่ดีๆสำหรับเตคือชีนไม่ใช่หรอคะ
คุณแม่และคุณพี่ต้องน่าจะเข้าใจเตบ้างนะคะ
หึ้ยย ไม่รู้แม่เตจะมีอะไรมาพิสูจน์ความรักของเตและชีนนะ
ขอให้ทั้งคู่ผ่านมันไปด้วยกันให้ได้นะคะ :กอด1:
-
"แม่ครับ ผมรักเต รักลูกชายของแม่จริงๆ ถ้าแม่คิดว่ารักครั้งนี้มันผิด มันก็ผิดมาตั้งแต่ที่ผมกับเตเกิดมาเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แล้ว ผิดตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ให้พวกผมเกิดมาเป็นผู้ชายแล้ว....แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด เพราะผมหือเตเราเลิกเกิดไม่ได้ แต่ที่ผมเลือกได้และได้เลือกแล้วคือผมรักเตลูกชายของแม่น้องชายพี่ต้อง น้องชายพี่ตามแล้ว"
"รักเหรอ? รักแล้วทำไมไม่ปล่อยให้เตเจอกับสิ่งดีดีละ?"
"เพราะผมคือสิ่งดีที่สุดสำหรับเตแล้ว ผมดีพอที่จะรักเตและให้เตรัก"
"มั่นใจขนาดนั้นเชียว?"
"ครับ" ก็บอกแล้วไง ว่าของเค้าดีจริง ยังขำออกอีกนะกู
"แล้วจะดีไปถึงเมื่อไรละ พรุ่งนี้ สัปดาห์หน้า เดือนหน้า ปีหน้า ?"
"ผมตอบไม่ได้หรอกครับแม่ เพราะผมไม่รู้อนาคต รู้แต่ว่าถ้าเราต้องแยกจากกันทั้งที่ยังรักกัน มันคงเจ็บเจียนตาย และอีกอย่างที่ผมรู้คือ ผมไม่มีทางทำร้ายหัวใจตัวเองได้หรอกครับ"
"ชีนเติบโตมายังไงลูก?" ห๊ะ....ผมออกจะงงหน่อยๆที่จู่ๆแม่ยายก็เปลี่ยนแนวซะงั้น ตั้งรับไม่ทันกันเลยทีเดียว
"พ่อกับแม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผมเด็กๆ ผมเลยอยู่กับพี่ชายแค่ 2 คนตั้งแต่นั้นมา"
"แล้วทำไมถึงไม่ไปอยู่กับพ่อหรือแม่ละ?"
"อาจเป็นเพราะผมไม่อยากโดนทิ้งอีกรอบมั้งครับ ผมไม่อยากโดนทิ้งซ้ำแล้วซ้ำอีก มันไม่สนุกเลยกับการโดนทิ้งขว้าง กับการเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ คนที่ไม่เคยทิ้งผม อยู่ข้างๆผมตลอดคือมีน พี่ชายคนเดียวของผมเอง ผมเลยเลือกที่จะอยู่กับเค้าและผมก็คิดไไม่ผิดซะด้วย"
"ลูกเข้มแข็งมากนะชีน รู้ตัวมั๊ย?"
"ไม่หรอกครับแม่ ผมแค่ต้องอยู่ให้ได้กับสิ่งที่เป็นมากกว่า"
"อาจจะจริง...แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่แม่จะให้เราสองคนรักกันหรอกนะ เข้าใจแม่ใช่มั๊ย?"
"แม่ครับ ผมเป็นลูกชายที่ดีของแม่มาตลอด ผมรักแม่ รักพี่ต้อง รักเฮีย รักครอบครัวของเรามากๆ....ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมเป็นมันอาจจะทำใจยากที่จะยอมรับ แต่นี่คือตัวผมจริงๆ แม่รักในสิ่งที่เตเป็นได้มั๊ย แม่รักคนที่เตรักได้มั๊ย...ได้มั๊ยครับแม่" เตทรุดนั่งลงกับพื้นแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยจากมือของผม...ดูเหมือนเตจะตั้งสติได้บ้างแล้ว
"แม่รักเต เตรู้ใช่มั๊ยลูก?"
"เตรู้ครับแม่ รักของแม่อุ่นอยู่ในใจเตตลอดเวลา แต่ผมเองก็รักชีนเหมือนที่แม่รักพ่อ เรารักกันเหมือนที่พ่อกับแม่รักกัน แม่เข้าใจเตนะครับ?"
"แต่ลูกสองคนเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ รักแบบนี้มันจะมั่นคงยั่งยืนได้เหรอลูก?"
"ครับแม่ ผมกับเตเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ เพราะนั่นแม่กำลังมองว่าเราเป็นใคร แต่แม่ลองมองว่าเราเป็นยังไงได้มั๊ยครับ ได้โปรดอย่ามองแค่ว่าเราเป็นใคร แต่ขอให้มองว่าเราเป็นยังไง แล้วแม่จะเห็นว่าความรักในแบบของผมกับเตก็ไม่ได้ต่างจากรักของคนอื่นๆเลย รักของพวกผมก็มีทั้งสุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ งอน ง้อ ยิ้ม เศร้า ทะเลาะกัน ดีกัน.....อีกอย่างการที่เราจะคบกันยั่งยิืนตลอดหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับการดูแลความรักของเราต่างหาก ไม่ใช่เพศของเรานะครับแม่"
"เต แม่ถามอีกครั้งนะลูก เตรู้สึกผิดมั๊ยที่เลือกรักชีน เลือกที่จะทำแบบนี้"
"ผมไม่เคยเสียใจเลยที่รักชีนและเลือกทางเดินแบบนี้แม้กระทั่งวินาทีนี้ แต่ถ้าจะเสียใจก็คงที่มำให้แม่ พี่ต้อง เฮียผิดหวังกับตัวผมครับ"
"แม่พูดซักคำรึยังว่าแม่ผิดหวังในตัวเต?"
"......"
"จำไว้นะลูกทุกคน ถ้าเราตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว อย่าไปรู้สึกผิดหรือลังเลกับมันเด็ดขาดเพราะนั่นจะทำให้เราอยู่อย่างไม่มีความสุข...เต ถ้าลูกเลือกแล้วที่จะรักชีน ตัดสินใจเด็ดขาดที่จะเลือกทางเดินแบบนี้ ลูกต้องไม่รู้สึกผิดกับใคร ไม่ว่าจะเป็นแม่ พี่น้องหรือใครหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าเมื่อไรที่ลูกยังรู้สึกผิดอยู่ไม่ว่ากับใคร นั่นแสดงว่าลูกเองก็ยังไม่แน่ใจหรอกว่าสิ่งที่ลูกเลือกมันถูกต้องมันดีที่สุดสำหรับลูกแล้วหรือยัง พร้อมกันนั้นลูกก็ต้องพร้อมที่จะยอมรับกับสิ่งที่จะตามมาทุกอย่างเหมือนกัน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย สุขหรือทุกข์ ลูกต้องรับต้องอยู่กับมันให้ได้ เพราะนั่นลูกเป็นคนเลือกเองทั้งหมด แม่พูดขนาดนี้แล้วเตเข้าใจนะลูก" ผมเข้าใจแม่แล้วครับ ขอบคุณมากๆนะครับแม่
"ผมดีใจและมีความสุขมากที่ได้รักกับชีน ผมไม่รู้สึกผิดกับใครเลยที่เลือกทำแบบนี้ เพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ไม่ว่าจะออกมายังไง ผมพร้อมที่จะยอมรับทุกอย่างไว้คนเดียว ผมจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนครับ"
"ดีแล้ว ต้องว่าไงบ้างลูก?"
"ขืนผมยังขวางมันอีกนะแม่ มันคงมองผมเป็นคนใจร้ายใจดำอำมหิตแน่ๆคงโกรธผมไปเป็นชาติ....ชีวิตมัน มันคงอยากเลือกเองมากกว่า....ใช่มั๊ยเต?"
"ขอบคุณครับพี่ต้อง" ผมไม่โกรธพี่ต้องเลยเพราะผมรู้ว่าพี่ต้องรักและห่วงเตมากแค่ไหนที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะรัก แต่พี่แกคงลืมไปนิดหนึ่งว่า ชีวิตใครก็ต้องเป็นของคนนั้น ไม่มีใครเป็นเจ้าของชีวิตใครได้และทุกคนมีทางเดินที่ไม่เหมือนกัน
"ตามละลูก?"
"ผมพูดได้แล้วเหรอครับ?" มีงอนๆ
"เอ๊ะ เจ้านี่นิ แม่ถามก็ตอบสิ ยอกย้อนทำไม?"
"ก็ใครจะไปรู้ละ เดี๋ยวแม่ก็ได้ดุผมอีก"
"อย่ามางอน แม่ไม่ง้อหรอก....ตกลงว่าไง?"
"โหแม่ครับ พวกมันรักกันขนาดนี้ คงแยกมันสองตัวออกจากกันได้หรอก ผมว่านะดีไม่ดีถ้าแม่กับพี่ต้องไม่ยอมรับขึ้นมาจริงๆ ผมว่ามันสองคนคงพาหนีกันไปแน่่เลย" เอ๊ย!!!! รู้ได้ไงวะพี่ตาม...ผมแค่คิดในใจนะ...แต่ดูเตจะเก็บอาการไม่อยู่ หน้าตามันเหรอหราขึ้นมาทันที
"นั่นไง!!!!จริงๆด้วย แม่เห็นมั๊ย พี่ต้องเห็นมั๊ย เตมันมีพิรุธจริงๆด้วย"
"อะไรเล่าเฮีย!!!!พิรุธอะไร โวะ ไร้สาระ"
"พอๆๆๆๆ แม่ปวดหัว" นี่ตกลงสถานการณ์คลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วใช่มั๊ย ผมจะได้หายใจได้โล่งๆซะที
"ตกลงผมคบกับเตได้แล้วใช่มั๊ยครับแม่ พี่ต้อง พี่ตาม" ดีนะที่ครอบครับเตมีสมาชิกแค่นี้ ขืนมีมากกว่านี้นะ ผมคงขี้เกียจร่ายชื่อยาว
"แม่เคารพในการตัดสินใจของลูกเสมอจ๊ะ เตรักใครแม่ก็รักด้วย"
"ดูแลกันดีดีละกัน บางทีแค่รักอย่างเดียวมันก็ไม่พอหรอกนะ มันต้องมากกว่านั้น"
"ก็ไหนพี่ต้องบอกว่าไม่เคยมีแฟนไง แล้วรู้ได้ไงว่ารักอย่างเดียวไม่พอ...แล้วรู้มั๊ยว่าอะไรถึงจะพอ?"
"หุบปากไปเลยตาม พี่ไม่มีแฟน ไม่ได้หมายความว่ารักใครไม่เป็นซะหน่อย"
"แน่ะๆๆๆๆ แอบรักเค้าข้างเดียวอะดิ?"
"ก็เหมือนเอ็งแหละ แน่จริงเอามาเปิดตัวเลยดิ รอดูอยู่เนี่ย" นี่ตกลงพี่ตามแอบรักใครซักคนอยู่จริงๆเหรอ แล้วแอบรักใครอยู่หว่า แล้วต้องเป็นคนแบบไหนกันนะถึงทำให้คนอย่างพี่ตามรักได้ ของเค้าน่าจะดีใช่ย่อย
"ไม่ต้องมองกุ...พี่แบบนั้นเลยชีน อย่ามาจับผิดเลย" อ้าว ผมมองพี่ตามอยู่เหรอ ไม่บอกไม่รู้นะนี่ แล้วมองตอนไหนวะ สงสัยคงเผลอมองตอนคิดไรเพลินๆมั้ง
"ชีนมึงรู้มั๊ยว่าเฮียแอบรักใคร?" แฟนกู...... ยังมีหน้าอยากรู้เรื่องของคนอื่นอีกนะ ขนาดเพิ่งร้องไห้มาหยกๆ คราบน้ำตายังเปื้อนแก้มอยู่เลย
"จะไปรู้ได้ไงเล่า พี่ตามไม่เคยเห็นบอกอะไรนิ" ผมตอบเบาๆกลับไป
"กูต้องรู้ให้ได้ว่าเฮียแอบชอบใคร?" มันมุ่งมั่นมาก มากเกินไปละ
"เตครับ เอาเรื่องของมึงกับกูให้รอดก่อนมั๊ย?"
"แฮ่ะๆๆๆลืมตัวไปหน่อย" มันน่านัก
"อ่ะๆๆๆ เรื่องตามไว้ก่อนละกัน เอาเรื่องตรงหน้าก่อน......" ทุกคนเลยเงียบแล้วรอฟังแม่พูด "เอาเป็นว่ารักกันชอบกันแม่ไม่ว่า แต่แม่ขอนะชวนกันเดินในทางที่ดี หากใครหลงทางก็ช่วยฉุดช่วยดึงใหกลับมาถูกทางกัน....แล้วก็...........มีหลานให้แม่อุ้มเร็วๆนะ" ห๊าาาาาาาข้อนี้ผมคงไม่มีปัญญาหรอกครับแม่ นอกเสียจากว่าผมหรือเตจะไปมีชู้ แต่เชื่อได้เลยว่าหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริง ตายหมู่เท่านั้น
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆแม่ เตมันมีแต่ไข่ แต่มันไม่มีรังไข่ซะหน่อย ฮ่าๆๆๆๆ" ดูจะถูกใจพี่ตามไม่น้อยเนอะ
"เฮีย ปากเสียวะ?" เตพูดไปก็หน้าแดงไป ไม่รู้แดงเพราะเขินหรืออายหรือโกรธกันแน่
"แล้วเฮียพูดผิดตรงไหนห๊ะ...แน่จริงเถียงดิ" ก็ถูกของเฮียเค้านะ
"ชีน...มึงนั่งมองหน้ากูเฉยๆมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ กูง่วง จะนอนแล้ว"
"อย่าเพิ่งดิ กูยังอยากจะมองอยู่เลย" ผมคว้าข้อมือมันไว้แล้วจับบ่าให้มันนั่งลงที่เดิม....แรกๆมันก็เขินแหละที่โดนผมมองมันในระยะประชิดขนาดนี้ แต่พอผ่านไปซักครู่ มันก็เริ่มง่วง หาว ตาแดงๆ ก็นี่เกือบตี 1 แล้วนิ
ผมนั่งมองหน้ามันหลังจากมีการทำประชาพิจารณ์ในครอบครัวเสร็จเกือบเที่ยงคืน พอขึ้นมาบนห้องผมก็จับให้มันั่งลงบนเตียงแล้วผมก็ลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้ามันแล้วก็นั่งมองหน้ามันจนถึงตอนนี้นี่แหละ
"ค่อยมองพรุ่งนี้ต่อได้มั๊ย? ฮ่าว กูง่วง" หาวใส่หน้ากูอีก
"ไม่ได้ พรุ่งนี้กูไม่มีอารมณ์แล้ว"
"มึงโรคจิตปะเนี่ยชีน" ถึงมันจะด่าผม แต่มันก็นั่งถ่างตาให้ผมมองอยู่นะ
"เมื่อกี้แค่กูคิดว่ากูจะไม่ได้เห็นหน้ามึงอีก กูก็เศร้าแล้ว ขอมองชดเชยที่กูเศร้าเมื่ออกี้ละกัน"
"อืมๆๆๆๆ อยากมองก็มองไป"
ผมเงียบ มันเงียบ ผมนั่งมองหน้ามันไปเรื่อยๆ มองโดยไม่คิดอะไร แค่อยากมองเท่านั้นเอง แค่อยากเห็นหน้านี้เท่านั้นเอง มันเองก็ลืมตาบ้าง หลับตาบ้าง สัปปะหงกเกือบหัวทิ่มก็หลายครั้ง ดีที่ผมจับไว้ทัน มันคงง่วงเต็มกลืนแล้ว
"เต"
"อืม" หลับในเปล่าวะ?
"ง่วงเหรอ?"
"ไม่มั้ง" กวนตีน
"ดี งั้นมองต่อ"
"ไม่เอาแล้ว พอเห........อะ กู..........ง่วง น้าาาาาาาาาาาา กูรักมึงนะชีนแต่กู.....ง่วง"
"ง่วงเหรอ งั้นนอนดิ" ผมดึงบ่ามันให้เข้ามาใกล้อีกแล้วโน้มหัวมันให้ซบกับบ่าผม
"ทำไรชีน"แต่มันก็ยอมนอนนิ่งๆ
"ก็มึงง่วง กูเลยให้มึงนอนไง"
"ด้วยท่านี้นี่นะ?"
"หรือมึงอยากออนทอป....โอ๊ย...ทุบหลังกูไมเนี่ย ดังอั๊กเลย"
"ก็มึงอยากหื่นใส่ทำไมละ?"
"กูไม่ตายด้านก็โชคดีแล้ว โวะ นอนอย่างนี้แหละ" ผมลูบหัวขึ้นลงเบาๆ
"แต่กูเมื่อย" ยังอีก
"มึงเมื่อยคนเดียวรึไง... กูก็เมื่อย"
"ตามใจละกัน งั้นกูนอนนะ"
"อืม...เดี๋ยวถ้ากูง่วง กูพามึงนอนเอง"
"จุ๊บบบ" มันแหงนหน้าขึ้นมาจุ๊บปากผมแล้วกลับไปนอนซบบ่าเหมือนเดิมเฉ้ยยย
ผมอยากจะถามมมันเหลือเกินว่าถ้าเมื่อกี้บบ้านมันไม่ยอมให้คบกับผม มันจะทำยังไง จะยอมทำตามที่บ้านหรืแยอมทำตามใจตัวเอง แต่คิดอีกทีจะถามไปเพื่ออะไรก็ในเมื่อตอนนี้เรากำลังมีกันและกันแล้ว แค่ที่มันแสดงให้ผมเห็นเมื่อกี้ตอนคุยกันและที่ผ่านมาทั้งหมดผมก็รู้แล้วว่ามันรักผมแค่ไหน แล้วเตเองก็คงจะรู้แล้วเหมือนกันว่าผมรักมันไม่น้อยไปกว่าที่มันรักผมเลย ถึงแม้การแสดงออกหรือคำพูดผมจะไม่มากมายเหมือนใครๆ แต่นี่แหละ ตัวผม
"ขอบคุณนะชีน ที่ไม่ปล่อยกัน" อ้าว ยังไม่หลับอีกเหรอ
"ไม่ปล่อยหรอก กลัวมึงร้องไห้"
"ใช่...ร้องจนน้ำหมดตัวเลยแหละ"
"นอนได้แล้ว...นอนนะ"
"อื้มมมมมม" ผมก็นั่งลูบหัวลูบหลังมันเรื่อยๆ แปลกจังทำไมผมถึงไม่ยอมง่วงนะ หรือสารแห่งความสุขของผมมันจะหลั่งเยอะเกินไปวะ alert ไปมั๊ยกู....แต่ดูท่าเตจะไม่เหมือนผมนะ หลับสนิทเลย แถมน้ำลายยืดด้วย เหนอะเลยกู ซกมกวะ
-
ฮ่าๆ
ดีจังมาม่ากันไม่นาน ไม่งั้นอืดแย่
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อนะคะ
-
มาม่าผ่านไปแล้ว ฮ้าาาาา หายหน่วงซะที
-
รอจ้า ^^
-
น้ำตาไหล.. T_T
-
น่ารักจัง ดีใจจังที่ดราม่าได้ไม่นาน
ถ้าผ่านอะไรแบบนี้มาแล้ว อุปสรรคที่เหลือก็นิดเดียวแล้วล่ะ
รอนะคะ ><
-
ดีใจที่ครอบครัวเตยอมรับได้แล้ว ฮิ้วววว :mc4:
รักกันนานๆเน้อเตชีนนนนนน
-
ลุ้นแทบแย่ นึกว่าแม่จะไม่เข้าใจซะแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อย่าเลิกกันนะเต-ชีน อย่านะๆๆ ทำยังไงก็ได้ให้แม่เข้าใจที ขอร้องล่ะ~
-
"ครับแม่ ผมกับเตเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ เพราะนั่นแม่กำลังมองว่าเราเป็นใคร แต่แม่ลองมองว่าเราเป็นยังไงได้มั๊ยครับ ได้โปรดอย่ามองแค่ว่าเราเป็นใคร แต่ขอให้มองว่าเราเป็นยังไง แล้วแม่จะเห็นว่าความรักในแบบของผมกับเตก็ไม่ได้ต่างจากรักของคนอื่นๆเลย รักของพวกผมก็มีทั้งสุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้ งอน ง้อ ยิ้ม เศร้า ทะเลาะกัน ดีกัน.....อีกอย่างการที่เราจะคบกันยั่งยิืนตลอดหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับการดูแลความรักของเราต่างหาก ไม่ใช่เพศของเรานะครับแม่"
ชอบช่วงนี้มากๆๆๆ
-
ชอบตอนนี้มากเลย
-
หลังจากที่ไนซ์นิสัยเสีย ซุ่มอ่านเรื่องของคุณดิวตั้งแต่คู่ของ โจ๊กกะจูน มาจนถึงคู่ เต-ชีน
วันนี้ก็ได้เวลาแสดงตัวซะที เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกของเล้าเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง
ได้อ่านโจ๊กกะจูนแล้วชอบมาก มีแง่คิดอะไรหลาย ๆ อย่างแฝงไว้
อ่าน ๆ ไปแล้วนึกถึงวันเวลาเก่า ๆ สมัยมัธยม มันช่างคล้ายกับเรื่องของเราเหลือเกิน
พอมาถึงคู่เตกะชีนคุณดิวก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ถึงแม้ชีนจะอกหักจากจูน
คุณดิวก็ยังใจดีหาคู่ให้ชีนอีก น่ารักมาก ๆ เลย :impress2:
ยิ่งอ่านไปก็ยิ่งมีความสุขที่เห็นพัฒนาการความรักของทั้งเตและชีนเป็นไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ
ยิ่งตอนล่าสุดนี่ลุ้นจนตัวโก่ง กลัวครอบครัวของเตจะกีดกัน แต่ก็ผ่านไปด้วยดี ค่อยหายใจสะดวกหน่อย
เม้นท์ไม่ค่อยเก่งนะครับ แต่ยังไงก็จะติดตามอ่านผลงานของคุณดิวต่อไป
รักเตกะชีน และคุณดิวนะคับบบ มากอดสองที :กอด1: :กอด1:
-
เย้ :mc4:
-
:-[ :-[ :-[
อ่านไปยิ้มไป เขินไป อ่านสองวันและแล้วก็ตามทันจนได้(ผลจากการป่วยไม่ต้องทำอะไร :laugh:)
มาขอฝากตัวติดตามเต-ชีน ด้วยคนนะครับ :o8:
-
เบื่อมาม่าแล้วอ่ะ
ขออะไรหวาน ๆ
แบบ 18+ อะไรแบบนี้อ่ะ
:z1:
-
อิอิ ชอบตอนนี้แฮะ หวานเกิ๊นส์
-
เข้ามาบอกว่าคิดถึงคุณดิววว :L1:
-
ดีจังที่เเม่กับพี่ต้องยอมเเล้ว ><
ต่อไปนี้คงได้รักกันอย่างสบายใจซะที :mc4:
-
ซึ้งจัง :เฮ้อ: ลุ้นแทบแย่แนะนึกว่าจะจบไม่สวยซะแล้ว :bye2: :bye2:
ปล.จะมีเรื่องเฮียตามให้ลุ้นไหมนะ อิอิ :mc4: :z1: :call:
-
เปิดเทอมมาได้หลายอาทิตย์แล้ว ขอโม้หน่อยเหอะ เกรดผมออกมาดีสูงกว่าการคาดการณ์เยอะมาก คงอย่างจะจริงอย่างที่ไอ้น่ารักเคยบอกไว้ว่า ถ้าผมตั้งใจทำอะไรซักอย่าง ผมจะทำได้ดีมากๆ ผมก็เพิ่งรู้นี่เอง ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างจูนจะดูผมออกขนาดนี้ เอ้อ ว่าแล้วก็คิดถึงเลยนะเนี่ย อ้ออีกอย่างผมโทรไปบอกเกรดกับพี่ชายแสนรัก มีนดีใจใหญ่เลย บอกว่าผมโผล่พ้นโคลนตมแล้ว แถมยังบอกอีกว่าจะให้รางวัลด้วย แต่ยังไม่บอกว่าจะให้ไร ผมละตื่นเต้นกับความคิดประหลาดๆของพี่ชายตัวร้ายจริงๆ ส่วนเกรดของไอ้พีทก็ทิ้งห่างจากผมนิดหน่อยเอง มันบอกว่าถ้ามันมีคนอ่านหนังสือด้วยอย่างผมนะ มันทอปร้อยทุกวิชาไปแล้ว เวอร์เนอะ
"ชีน ลอยกระทงคืนนี้มึงจะออกเที่ยวรึปล่า?" นั่นสิ วันนี้ลอยกระทงนี่หว่า ผมลืมซะสนิทเพราะผมไม่เคยทำให้มันเป็นวันสำคัญมาก่อน
"ขี้เกียจวะ คนเยอะด้วย ปวดหัว หน้ามืด วิงเวียน คล้ายเป็นลม"
"พอๆๆๆๆ ก่อนทีมึงจะสาธยายจนตัวเองเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย" มันโบกมืออย่างเอือมๆ กูก็เอือมมึงเหมือนกันแหละ
"นั่นดิ"
"เออเอาเข้าไป......แล้วมึงจะไม่ชวนเฮียไปลอยหน่อยเหรอ แฟนนะเว้ย"
"ต้องลอยด้วยเหรอ"
"ก็เออสิ คนเป็นแฟนกันเค้าก็ไปลอยกันทั้งนั้นแหละ" แต่คนเยอะผมไม่ชอบนี่หว่า
"งั้นเดี๋ยวไว้กูค่อยไปลอยวันอื่นก็ได้ ผลคงออกมาไม่ต่างกัน"
"เชี่ย!!!!!" เต็มหน้ากูเลยไอ้พีท "ถ้าเฮียหนีไปชู้จริงๆนะมึง กูจะไม่สงสัยและไม่เกลียดเฮียเลย เผลอๆจุดประทัดอวยพรให้ด้วยเลยที่เค้าเจอคนที่ดีกว่ามึง"
"แล้วกูไม่ดีตรงไหนวะ" ของเค้าออกจะดี
"ก็มึงโคตรจะสนใจและโรแมนติกซะขนาดนี้นี่เนอะ ใครบ้างจะไม่หลงมึง......เนอะ" ไอ้ 'เนอะ! นี่คงเป็นเพราะผมมองหน้ามันอยู่มั้ง มันเลยลังเลว่าจะหยุดหรือหลอกด่าผมต่อไป และมันก็เลือกถูกที่จะหยุดเพราะไม่งั้นมีเลือดแน่ๆ แช่งอย่างอื่นผมไม่ว่า แต่ถ้าแช่งใหเตมีชู้นี่ต่อยกันเลยดีกว่า
"เรียนมาทั้งวัน เรียนเสร็จก็อยากกลับห้อง พักผ่อนนอนหลับ แล้วกูผิดตรงไหน"
"คร้าบไอ้เพื่อนยอดขมองอิ่ม มึงไม่ผิดเลย" เลิกประชดกูได้ยัง ผมเลยโบกมันไปงามๆทีหนึ่ง มันทำท่าจะสวนกลับแต่ก็ยอมลดมือลงเพราะผมชี้หน้ามันอยู่ แต่ไม่วายบ่นงุ้งๆงิ้งๆบ้าบอคอห่านไรมันไม่รู้
"ว่าแต่กู แล้วมึงละจะไปลอยเปล่า แล้วจะไปกับใคร"
"สนกูด้วยเหรอมึงอ่ะ?" มันทำหน้าเป็นปลื้มเอามากๆ เวอร์วะ
"เปล๊า ถามไปงั้ๆแหละ กูกลับหอล ง่วง เหนื่อย " แล้วมันก็ตะโกนด่าตามผมมาอีก 10 รถบรรทุกได้มั้ง แต่ใครสน
ผมเปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นรองเท้าคุ้นตาทั้งรูปแบบและขนาดจอดอยู่ในที่ประจำ แต่ที่มันออกจะประหลาดหน่อยก็คงจะเป็นที่รองเท้ามันวางทับอยู่บนรองเท้าของผม ผมก็เข้าใจมันนะ มันคงเก็บกด หึหึหึ ก็ผมทับมันบ่อยๆ มันทับผมไม่ได้เลยมาลงกับรองเท้าแทน...ผมคิดแล้วก็ส่ายหัวกับความเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบน่ารักๆของมัน
ว่าแต่เจ้าของรองเท้าอยู่ไหนละ?
หน้าทีวีไม่อยู่
ครัวก็ไม่มี
งั้นก็คง....
ผมเปิดประตูห้องนอนปุ๊บ ก็เห็นร่างสูงโปร่งนอนยาวเหยียดอยู่บนเตียง ชายเสื้อนักศึกษาหลุดล่ยจากกางเกง แถมยังถลกขึ้นจนเห็นเอวขาวๆนั่นอีก เอ้อ ปั่นป่วนอีกแล้วกู ผมยืนให้ตัวเองสงบแป็บหนึ่ง ก็ค่อยๆเดินเบาๆเข้าไปหาคนบนเตียง
มันคงง่วงเอาการอยู่ เข็มขัดก็ไม่ยอมถอด ถุงเท้าก็ยังสวมอยู่
นี่มันหลับหรือตายวะขนาดผมถอดถุงเท้าให้มันยังไม่รู้สึกตัวเลย จะครางซักแอะก็ยังไม่มี นอนนิ่งซะ
ผมนอนลงบนเตียง สวมกอดมันจากด้านหลัง มันยังไม่กระดิกตัวอีก ตายชัวร์ นี่ถ้าไอ้พีทมาเห็นสภาพของเตตอนนี้ มันคงเลิกด่าผมนะ ว่ามั๊ย
ผมเองก็เพลียๆเหมือนกันเลยเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกว่ามีอะไรมาแปะอยู่ที่หน้าอกตัวเอง ลืมตา ขยี้อีกนิดหน่อยเพราะฟ้าข้างนอกมืดสนิท ไฟในห้องก็ไม่ได้เปิดไว้เลย ผีอำเปล่าวะ ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟตรงหัวเตียง.....อ้อ....หัวของเตนี่เองทีแปะแหมะที่หน้าอก แถมแขนมันก็ยังพาดผ่านเอวผมอีก ส่วนขานี่ก็พาดผ่านหน้าท้อง ผมผงกหัวจะเอาหัวมันออกเพราะเริ่มเหน็บกิน
"อืมมมมมม" ดีเนาะ กูเมื่อย มึงแค่อืม
"เต มึงยังไม่ตายใช่มั๊ย" หึหึหึ คิ้วมันขมวดเลย
"ตื่นได้แล้วมึง กี่โมงแล้วเนี่ย บอกให้ลุกไง เหน็บกินกูแล้ว"
"ดูนาฬิกาเองดิ ถามกูไม?" มันยอมยกหัวกับขาออก แต่แขนยังคงอยู่ที่เดิม....กวนตีนวะ......โห 3 ทุ่มกว่าแล้ว หลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ย
ผมดึงหน้ามันจากอกผมขึ้นมาจูบ แล้วมันก็กลับไปซุกตรงที่เดิม อ้อนวะ
"เต วันนี้วันไร?"
"วันพุธ " มึงจะกวนไปไหน
"เอาให้ดีมึง เดี๋ยวกูโบกเกรียนไหลเลยนิ" ผมผลักหัวมันออก แต่มันก็ยื้อไว้ไม่ยอม
"ก็วันลอยกระทง โง่รึเปล่า ถึงไม่รู้.....โอ๊ย ชีน หยิกปากกูไมอ่ะ เจ็บนะเว้ย ถ้าดูดนี่จะไม่ว่าเลย" ว่าแล้วมันก็ยิ้มแบบอายๆแล้วก็ซุกตรงอกผมที่เดิมเลย หึหึหึ
"ปากนะให้มันดีน้อยกว่านี้หน่อยเหอะ....แล้วอยากไปลอยกระทงมั๊ย?" มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมแล้วก็ส่ายหัวจนผมต้องจับให้หยุด ต่อมโรแมนติกมึงก็พิการเหมือนกันแหละ ว่าแต่กู
"คนเป็นแฟนกันคืนนี้เค้าไลอยกระทงกันทั้งแหละ" ผมหยั่งเชิงมันดู
"หรือว่ามึงอยากไป"
"ไม่อ่ะ " ผมตอบพร้อมส่ายหัวโดยไม่ต้องคิดไรเลย
"กูก็คิดไว้แล้วแหละ"
"กูแค่สงสัยนะ มึงไม่อยากไปลอยกระทงกับกูเหรอ ขอพรวันลอยกระทงเค้าบอกสมวังนะเว้ย"
"กูไม่อยากให้เราเหือนคู่อื่นเว้ย คู่เราต้องแตกต่าง ไว้เราค่อยไปลอยกระทงวันพ่อกันก็ได้เนอะ มึงว่าดีมั๊ยชีน คนไม่เยอะด้วย" อืม เจริญแล้วแฟนกู
"เอาจริงๆมึง อย่าเวิ่น" มันคงเมื่อยหน้าที่ต้องเงยขึ้นมาคุยกับผม เลยขึ้นมาทับผมซะครึ่งตัวบนของมันซะเลย แต่ไม่เป็นไรเพราะผมทับมันทั้งตัวบ่อยกว่านี้เยอะ
"แฮะๆๆๆ คนเยอะ กูไม่ชอบ อีกอย่างกูอยากได้ขอจากมึงตรงๆเลยง่ายกว่ากันเยอะ ว่ามั๊ย?" ผมยิ้มใส่ตามัน
"ยิ้มไม กูเขินนะ"
"ทำเป้นเขินแล้วไอ้ที่ขึ้นมาทับบนตัวกูนี่ไม่เขินเลยงั้นดิ"
"แล้วเวลามึงทับกู มึงเขินเปล่าละ"
"ไม่เขิน แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกก" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ มันคงเขินจริงๆแหละ หน้าแดงเลยผมเลยกอดมันไว้ในอ้อมกอดแล้วเหวี่ยงเบาๆ เหมือนซูชิเลย สองอันประกบกันแล้วมีสาหร่ยคาดทับข้างบน...ว่าแล้วก็หิวเนอะ
"เต กูหิว"
"ปล่อยดิ จะไปทำไรให้กิน"
"ไม่โกรธใช่มั๊ยที่กูไม่ชวนไปลอยกระทง"
"ไม่เลย มึงไม่ชอบ กูก็ไม่ชอบ เห้นมั๊ยสวรรค์เรามาให้คู่กันชัดๆ.....ไว้ไปลอยกันวันพ่อก็ได้เนาะ"
"เอาจริง?"
"พี่เตซะอย่าง คำไหนคำนั้น....ปล่อยกูได้แล้ว หิวไม่ใช่เหรอ?"
"จูบก่อน เดี๋ยวปล่อย"
"จุ๊บ ปล่อยได้ยัง?"
"ที่ปากดิ ไม่เอาที่แก้ม"
"จุ๊บบบบบบบบบบบบบ พอใจยัง"
"เดี๋ยวค่อยมาต่อก็ได้ ตอนนี้หิว ไม่มีแรงแล้ว....โอ๊ย" มันดีดหน้าผากผมปั๊วะ
"มึงก็หื่นให้มันน้อยๆเหอะ...ไปแล้ว"
กินมื้อดึกเสร็จก็ตาสว่างกันทั้งสองคนเลย ก็เล่นนอนตั้งแต่เย็นจนสามทุ่ม ใครมันจะไปหลับลงแล้ว
"ชีน กูนอนไม่หลับ ทำไรกันดี เปิดหนังดูกันมั๊ย?"
"ดูหนังก็ดีนะ แต่กูขอดูหนังมึงได้มั๊ย" ผมชอบแกล้งให้มันเขิน เวลามันเขินนะ มันจะทำหน้าเดี๋ยวบึ้ง เดี๋ยวยิ้ม ตลกดี
"ลามกวะมึง" มันปาหนังสือเฉี่ยวผมไปนิดเดียวเอง ถ้าผมหลบไม่ทันนะ งานนี้มีโนแน่ เขินแล้วโหนนะที่รักของผม
"แหมมึง ทำเป็นไม่เคยไปได้ ทำบ่อยๆมึงจะได้ชินซะทีไง"
ตามนั้นเลยครับ เตมันเสียหนุ่มให้ผมแล้วตั้งแต่กลับมาจากบ้านมันใหม่ๆนั่นแหละ แต่กว่าจะได้นะขอบอกว่ายากมาก มันต่อรองโน่นนี่สารพัดไปหมด เล่นเอาผมเกือบหมดอารมณ์...ตอนนั่นผมหน้ามืดมาก มันขอไรผมให้หมดเลย จนมันยอมผมนั่นแหละ พอมันยอมผมก็จัดเต็ม แต่คงเต็มเยอะไปหน่อย มันเลยหลับคาอกผมไปเลย ตื่นมาตอนเช้าก็ไข้ขึ้น แถมพอมันทวงสัญญาผมก็จำไม่ได้ว่าไปสัญญาไรไว้บ้าง มันยิ่งโกรธใหญ่เลย ง้อกว่าจะสำเร็จ เล่นเอาเพลียไปเหมือนกัน
พอผมจะขอมีอะไรกับมัน มันก็เลยค่อนข้างจะขยาดหน่อยๆ แต่ถ้าผมต้องการ มันก็ยอมนะ มันบอกว่าเล่นตัวพอให้เพิ่มมูลค่าให้ตัวเองหน่อย หึหึหึ คิดได้เนอะ...แล้วทุกคนคิดว่าผมจะกล้าทำมันมั๊ยละ? ตอบได้ว่าแล้สแต่อารมณ์และสถานการณ์ ณ ตอนนั้น
"ชินบ้านมึงสิ มึงขึ้นทีไร ช่วงล่างกู ศูนย์ถ่วงกูชำรุดทุกทีเลย จนไอ้ต่อกับจืดแซวกูเกือบจะมุดดินหนีอยู่แล้วนะ" ผมค่อยๆคลานเนียนๆเข้าไปหามัน
"งั้นหมายความว่าคืนนี้มึงจะขึ้น?"
"มึงจะให้กูขึ้นจริงหรอชีน จริงนะ?" หน้ามันเปล่งออร่าของความยินดีเต็มปรี่เลย กูว่าแล้ว
"อย่าแถเต มึงก็รู้ว่ากูหมายความว่าไง?" หน้ามันจ๋อยสนิท
"มึงอ่ะ อย่างนี้ทุกทีเลย สัญญาว่าจะให้กูทำกูทำ แต่ก็ยังไม่เห็นให้ทำเลย" มึงมุ่งมั่นมากเต
"มึงทำกูทำ ปลายทางก็เหมือนกันแหละ...แต่พอกูยอมให้มึงทำ มึงก็ทำไม่ลงซะที" ผมเคยยอมมันนะ แต่มันก็ทำไมลงเอง พอหลังจากคร้งนั้น มันขอผมก็ไม่ยอมอีกเลย
"ก็มึงทำหน้าซะน่าสงสาร ใครจะไปเอามึงลง" มันพูดเสียงอ่อยๆ
"แต่ถึงมึงจะทำหน้าน่าสงสารแค่ไหน กูก็เอามึงลง..."
"หื่นวะ" มันผลักหัวผมออกจากตักมัน แต่ผมขืนไว้ "ชีน กูว่ากูชวนมึงดูหนังนะ ไหงถึงมาจบเรื่องนี้ได้ละ เปลี่ยนเรื่องเหอะ กูไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว"
"อ๊ากกกกกกกกกกกก" ผมลุกขึ้นล๊อคคอมันแล้วลากเข้าห้องนอนทันที
มันดิ้นๆพล่านเลยก็เลยพากันล้มลงบนเตียงทั้งสองคน อุ๊ก...มันถีบเข้าท้องผมเต็มๆเลย มันจะคลานลงจากเตียงแต่ผมดึงขามันไว้ทัน มันก็ถีบยิกๆเลย ผมเลยดึงมันมารัดไว้ทั้งตัวเลย รัดทั้งแขนทั้งขา สภาพเราตอนนี้คงเหมือนงูยักษ์กำลังรักจรพเข้อยู่แน่เลย เพราะตัวอย่างควายทั้งคู่
"ชีน กูหายใจไม่ออก ปล่อยนะ" แน่ะ ยังมีศอกมาอีก
"งั้นกูแบ่งออกซิเจนให้นะ อึ๋ยยยย" มันดันปลายคางผมสุดแรงเกิดแล้วเบี่ยงหน้าตัวออก
ปล้ำกันไปปล้ำกันมาจนเหนื่ยกันทั้งคู่
"เต อยู่นิ่งๆซะที กูเหนื่อยแล้ว"
"ก็มึงจะปล้ำกูนิ คืนนี้กูไม่พร้อมจริงๆนะชีน" ผมไม่รู้มันไปเรียนรู้วิธีการอ้อนแบบนี้ สายตาแบบนี้มาจากไหน แต่ที่รู้คือ ผมแพ้ทางทุกทีเลย
" แค่นอนกอดเฉยๆ"
"จริงนะ?"
"จะโกหกก็ตอนที่มึงถามเซ้าซี้นี่แหละ"
"งั้นกูจะนอนนิ่งๆให้มึงกอดทั้งคืนเลย"
มันนองนิ่งจริงด้วย ไม่ว่าผมจะทำอะไรกับตัวมัน มันก็นิ่ง แต่ตานี่ยิ้มพราวเชียว
ผมเลยยอมแพ้แล้วนอนกอดมันเฉยๆแทน มันซุกตัวเข้ามาตรงอก ผมเลยยิ่งดึงมันให้เข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น
คืนนี้ผมคงฝันดีอีกคืนนหนึ่ง
-
จิ้มมมม
จะมาต่ออีกใช่มั้ยค้าาาาคุณดิว อิอิ
-
ต่อครับต่อ แต่ขอเวลาอีกนิดหนึ่ง
ชัวร์ๆเลย
-
ฮิ้วววววว
หวานเกิ๊นนอิจฉาอะ
แต่อยากรู้อะว่าครั้งแรกเค้าเป็นไงกันบ้างงงงงง
หึหึ
-
น่ารักเบาๆ
-
หวานๆแฮปปี้ๆอร๊ายย~เขิน
-
หวานตลอดดดดด ชีนจากตอนแรกๆไม่บอกไม่พูด หลังๆนี่ไม่ได้เลยจริงๆ หวานมากกกกกกกก
-
อุว๊ะ!! เตได้เสียเป็นเมืองขึ้นของอ้ายชีนแล้วรึ
สุขสมอารมณ์หมายของคนอ่านแล้วค่ะคุณดิว :impress2:
นับวันนี้พากันหวานขึ้น หวานขึ้น น้ำตาลท่วมจอแล้วค่ะ
ยิ้มไม่เบาแล้วล่ะค่ะแบบนี้ เรียกว่าปากฉีกไปถึงหูเลยจะดีกว่า :m1:
หวานอย่างเดียวไม่พอ ชีนนี่ชักจะหื่นขึ้นทุกวันๆ แต่เตก็คงชอบละเนอะ ฮิฮิ :oo1:
-
หวานเกินไปละนะ อิจฉา เตกับซีนเนี่ย น่ารักเกินไปแล้ว
-
หวานนนน น่ารัก
สุดท้าย..อิจฉาว่ะ 555
-
หวานกันเบาเบา :L1:
-
น่ารักจังเลย ชอบมากค่ะ ^^
-
หวานเน้อ :L2:
-
อร๊ายยยยยยย
ชีนได้กดเตแล้ววววววว
:mc3: :mc2: :mc4:
แต่.............
แอบไปทำกันแบบนี้
ไม่ให้สื่อได้รับชม
ไม่ยอมมมมมมมมมมมม
:sad4:
-
"ชีน ตื่นสิมึง เช้านี้เรียนนะเว่ย ทำไมต้องให้ปลุกกันทุกเช้าด้วยเนี่ย อึ๋ยยยยยย กูบอกให้ตื่นไง" ดึงก็แล้ว นอนทับก็แล้ว แหกตามันก็แล้ว พอจะลากมัลงจากเตียง มันดันเจือกจับหัวเตียงไว้ได้อีก นี่ตกลงผมได้ลูกหรือได้สวามีกันแน่เนี่ย หาเหาใส่หัวเลยแท้ๆมึง ไอ้เตเอ๊ย....ว่าแต่ถ้าเอามันไปปล่อยวัดตอนนี้จะทันมั๊ยนะ เผื่อมีคนใจบุญจะรับเลี้ยงดูมันต่อ แต่นิสัยอย่างมันคงหาคนเลี้ยงดูยาก
"ชีน ถ้ามึงยังไม่ตื่นกูจะไปแล้วนะ" ผมยืนอยู่ปลายเตียงก็ปลายเท้ามันนั่นแหละ เหนื่อยไม่มีแรงจะจัดการกับมันแล้ว เช้านี่ผมต้องรีบจริงๆ มีนัดส่งรายงานกลุ่ม อาจารย์ท่านนี้ก็มหัศจรรย์เกิ๊น สมาชิกทุกคนในกลุ่มต้องไปส่งรายงานด้วยกันท่านถึงจะรับ นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้ว...เห็นมันยังนิ่งอยู่ ผมเลยเตะมันเข้าให้ที่หน้าแข้งทีหนึ่ง
"ไป ฮ้าว ไหน?" ดูมัน ยังมีหน้าโชว์หาวใส่ผมอีก
"ไป มี ชู้"
"เอาดิ เดี๋ยวกูแถมข้าวสารอีก 10 กระสอบให้ชู้มึงด้วย"
"พูดจริง?"
"ลองดิ ถ้าอยากตายคู่" กลัวตายเลย
"พอๆๆๆ กูต้องรีบไปส่งรายงาน มึงจะเข้ามอพร้อมกูเลยเปล่า?"
"แล้วที่ไอ้ที่ปลุกกูเหยงๆนี่ไม่ได้กะเข้ามอพร้อมกูงั้นดิ"
"อย่าเยอะชีน กูยิ่งรีบอยู่" ก็ผมขี้เกียจขับมอไซต์เองนี่หว่า
"5 นาที" มันเดินเข้าห้องน้ำผาเช็ดตัวพาดบ่า...แต่ยังไม่วายมาหยอดผมอีก "ถ้าอยากให้เร็วกว่านั้น มาช่วยกูอาบก็ได้นะ พี่เต"
"ฝันเหรอครับน้องชีน หึหึหึ ให้ไวมึง กูไม่อยากฟังไอ้ต่อกับจืดสวดแต่เช้า" ผมเดินออกมาจาห้องนอน ดื่มโอวัลตินร้อนๆ แล้วสบายท้องนะ นั่นไง ไอ้สองเวรโทรมาแล้ว อ้อ ไอ้เวรต่อเป้นคนโทร แสดงว่าเวรจืดนั่งกำกับอยู่ข้างๆ
"ว่าไงมึง?" ผมรับสายไปก็ดื่มไป อร่อย
"ว่าไงบ้านมึงดิ ทำไมป่านนี้แล้วยังไม่ถึงอีก พวกกูรออยู่ที่หน้าตึกแล้วเนี่ย !!!"
"ใจเย็นดิมึง กูกำลังจะออกไปอยู่แล้วเนี่ย รอชีนอีกแป๊บ"
"ตั้งแต่มีผัวเป็นตัวเป็นตนนี่ทำไรเองไม่เป็นเลยใช่มั๊ย " ไอ้เลว
"ปากหมามึงไอ้ต่อ" ผมด่ามันไป แต่มันกลับหัวเราะมาตามสาย เสียงจืดด้วย
"เออเออ ให้ไวเลยนะมึง ถ้าส่งรายงานไม่ทันนะ พวกกูจะพักงานแฟนมึงคอยดู...แค่นี้แหละ" พักงานแฟนผม?
ชีนทำเวลาได้ดีมาก ภายใน 10 นาทีผมมายืนเป้นหมาหอบแดดหน้าตึกเสร็จสมอารมณ์หมาย....
"พี่ต่อพี่จอมหวัดดีครับ"
"เออดี/ดี"
"ให้ไวเลยพวกมึงสองตัว ไม่รู้จักเวล่ำเวลา ทักทายกันอยู่ได้..." หึหึหึ ขอหน่อยเหอะ
"เหรอ/เหรอ"
"เออ" พวกผมสามคนวิ่งขึ้นตึกไปส่งงาน ส่วนชีนมันก็ขับรถไปตึกคณะมัน
วิชานี้เรียนกันไปก็นั่งสมาธิกันไป อาจารย์ท่านบรรยายได้ถึงกึ๋นมากๆ อย่างกับนั่งฟังธรรมะยามเช้าอย่างไงอย่างงั้น
"เต"
"อืม..." ผมก็สะลึมสะลือตอบ อ้อ หมาต่อนี่เองที่สะกิดเรียก
"......" เรียกกูแล้วทำไมไม่พูดวะ
"มีไรมึง?"
"ชีนดีกับมึงใช่มั๊ย?"
"หืม?"
"ชีนไม่ได้ใช้งานมึงหนักเกินไปใช่มั๊ย?"
"เอ๊ะ!!"
"ชีนไม่ได้กดขี่ข่มเหงมึงมากเกินไปใช่มั๊ย?"
"ไอ้ต่อ... "
"ฮ่ะๆๆๆๆ อย่ามองกูงั้นดิ หลอนนะเว่ย ที่ถามเนี่ยห่วงล้วนๆ เอ๊า จริงๆ"
"เชี่ยต่อ มึงอย่าแกล้งกันงี้ดิ กูเขินนะเว่ย" ผมเขินจริงๆนะ ไม่รู้ดิ มันอายๆเขินๆแต่มีความสุขนะ
"อืม กูเข้าใจ" มันพูเสียงเนิบๆ เหมือนผู้ใหญ่กำลังพูดกับเด็กเลย
"มึงเข้าใจไปไหนเนี่ย??!!!" ไม่น่าไว้ใจเพราะตามันล้อกแล่กมั่กๆ
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"หุบปากไอ้หมาต่อ!!! มึงไม่สงสารควายที่พ่อมึงขายส่งมึงมาเรียนเหรอ ขายควายส่งควายกว่าเรียนจริงๆ" นั่นไงท่านจืดองค์ลงแล้ว สงสัยเสียงพวกผมสองคนคงไปกวนสมาธิตั้งใจเรียนมันเข้า
"มึงผิดแล้วจืด"
"กูผิดไร?"
"พ่อกูไม่ได้ขายควายส่งกูเรียนเว่ย แต่ขายที่ต่างหากละ"
"ถุ้ยยยยยยย" เชี่ยต่อ ฮ่าๆๆๆ ยังยืดอกหน้าด้านภูมิใจได้อีกนะมึง
"ซกมกกวะจืด ถุ้ยเต็มหน้ากูเลย"
"หุปปากเลยไอ้ต่อ แล้วตั้งใจเรียนด้วย" จืดมันเอาสมุดแล็คเชอร์ของมันนั่นแหละฟาดหัวไอ้ต่อดังผั๊วะ
"ครับ กูจะตั้งใจเรียนแล้ว" แล้วไอ้ต่อมันก็ตั้งใจเรียนจริงๆนะ ก้มเงยๆระหว่างแล็คเชอร์กับบอร์ดหน้าห้อง ไม่มีเสียงซักแอะ
"ฮ่ะๆๆๆๆ อ่อนวะ.....อุ้ยยยยยยยยยยยย กูเงียบแล้วครับจืด กูจะตั้งใจเรียนแล้วครับ"
เรียนเช้าเสร็จ ตอนบ่ายอาจารย์ยกเลิกไม่สอน ผมอยากจะบอกเหลือเกินว่า ผมจ่ายค่าเทอมมานะครับจารย์
โทรหาชีนดีกว่า ดัง 2 ตื๊ด มันก็รับสายแล้ว
"ชีน กินข้าวยัง?"
"กำลังกินอยู่....ไอ้พีทมึงอย่ามาแย่งลูกชิ้นกูดิ...แล้วมึงละกินยัง?"
"กูว่าจะไปกินข้างนอก บ่ายไม่มีเรียนแล้ว"
"ไอ้พีท เดี๋ยวกูเตะหล่นเก้าอี้เลยนิ..แต่กูจำได้บ่ายมึงยังมีเรียนต่ออีก 2 ชั่วโมงนิ" ดีใจจัง
"อาจารย์ยกเลิก กูนี่เสียใจ๊เสียใจวะ อยากเรียนมจจะขาด" ไอ้สองตัวข้างผมนั่งทำหน้าตาได้น่าถีบมาก ผมอ่านปากพวกมันได้ว่า 'ตอแหล'
"งั้นมึงมาเรียนกับกูมั๊ยละ ช่วงบ่ายกูเรียนรวม" อุ้ย
"กูก็อยากไปนะชีน แต่ไอ้ต่อกับจืดชวนกูไป ไป ไป...." ไปไหนดีวะ
"ตามใจ กูกินก่อนนะ เดี๋ยวต้องเข้าเรียนอีก"
"เจอกันตอนเย็นนะครับ"
"อืม" แล้วมันก็วางสายไปเลย แค่เนี่ยะ ไม่หวานเลย
พวกผมสามตัวเอ๊ยสามคนก็ไม่ได้ไปไหนกันหรอก อิ่มก็พากันกลับห้อง ไม่รู้จะไปไหนด้วยแหละ แดดเปรี้ยงซะขนาดนี้ แค่เห็นก็เพลียแล้ว...แต่ไม่เข้าใจทำไมพวกมันสองตัวไม่กลับห้องตัวเองกันวะ มารวมหัวที่ห้องผมทำไมมิทราบ
"พวกมึงก็กลับห้องไปดิ...มานั่งหน้าสลอนห้องกูทำไม"
"เปลืองแอร์ห้องกู อยู่ห้องมึงดีกว่า" ไอ้ต่อ ไอ้เลวมึงประหยัดแต่เล่นกูล่มจม ก็มันเล่นเปิดทีวีเปิดเครื่องเล่นด้วยนี่สิ
"แล้วมึงละจืด เหตุผลควายๆเหมือนไอ้ต่อรึเปล่า?"
"กูไม่โง่อย่างมันซะหน่อย เหตุผลกูแหล่มกว่าเย้อออออ"
"เหรอครับมึงไอ้จืด...เออกูมันควาย แล้วเหตุผลคนฉลาดอย่างมึงนี่อะไรเหรอครับ?" หึหึหึ
"กูขี้เกียจเดินขึ้นห้อง" เท่านั้นแหละครับ ไอ้ต่อก็หันไปสนใจทีวีของมันต่อ ส่วนผมก็เข้าห้องนอนเปลี่ยนเสื้อผ้า..."กูพูดไรผิดวะ"
ผมกะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมานั่งเล่นคุยเล่นกับพวกมัน
แต่เผลอหลับไปไปตอนไหนไม่รู้ ดูเวลา โห จะ 4 โมงแล้ว ป่านนี้ไอ้สองตัวนั่นคงกลับห้องไปแล้วแหละ
"อ้าว..." ผมเปิดประตูห้องนอนออกมาก็เห็นพวกมันสองคนยังอยู่
ไอ้ต่อหลับยาวอยู่บนโซฟาตัวยาว ส่วนจืดนี่นั่งหลับบนพื้นแต่หัวนี่แปะแหมะอยู่กับหน้าท้องไอ้ต่อ
หืม...ไอ้ต่อไม่ได้หลับนี่หว่า ก็มือมันกำลังลูบผมจืดเล่นอยู่นี่นา
มันแหงนหน้าขึ้นมายิ้มกับผมนิดหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจกับผมของจืดต่อ...เอ้อออออออออออออ
เกือบ 5 มงเย็นต่อมันก็มาส่งผมที่หอชีน
ผมลงจากรถ แต่มันก็ยังไม่ยอมขับออกไปซักที มองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม
"ยิ้มไรของมึงต่อ?"
"กูเห็นมึงมีความสุข กูก็ดีใจและสุขกับมึงด้วย"
"ขอบใจเพื่อน สักวันมึงต้องมีความสุขอย่างกู"
"ทุกวันนี้กูก็สุขนะ"
"กูรู้...ไปได้แล้ว จืดรอกินข้าวอยู่แล้วมั้ง เดี๋ยมันก็โมโหหิวหรอก"
"เออวะ คนบ้าไรโมโหหิวที่ไรน่ากลัวอย่างกะช้างตกมัน...ไปนะ"
"อืม"
"เฮียยยยยยย" โอเค ไม่ต้องคงต้องขึ้นมันแล้วห้อง พอต่อมันลับตาไป ชีนกับไอ้พีทก็มาถึงพอดี
"เรียกทำไมซะดังวะพีท อยู่ใกล้แค่นี้เอง"
"ก็กลัวเฮียไม่ได้ยินนิ"
"จะมาทำไมก็ไม่รู้" อันนี้เพื่อนไอ้พีทพูดนะครับ ผมเปล่า...แต่แอบคิดในใจ
"โถ พ่อคุณชีนครับ กูอยู่ห้องคนเดียวก็เหงาเป็นบ้างเหอะ หรือว่ากลัวกูมาขัดจังหวะมึงกับเฮีย"
"น้องพีทครับ ขึ้นห้องเหอะครับ เดี๋ยวคุณพี่อย่างกูจะทำไรให้แดก" ผมลากคอมันขึ้นบันได มันก็คงเหงาจริงๆนั่นแหละ เพื่อนมันคนอื่นผมก็ไม่ค่อยจะเห็น ก็เห็นมีแต่ชีนคนเดียวเท่านั้นที่มันให้ความสนิทด้วยหรือคนอื่นไม่คบมันก็ไม่รู้นะ
"ชีนๆ เฮียชวนกูขึ้นห้องวะ ลากขึ้นห้องแล้วด้วย...โอ๊ย เฮีย เจ็บนะ เหม่งหัวผมทำไมละ?"
"มึงพูดมากไง รำคาญ" ผมยังคงลากมันขึ้นห้องต่อไป ส่วนชีนก็เข้ามาตุ้ยท้องมันด้วย ฮ่าๆๆๆๆ มึงเสร็จแน่ไอ้พีทเอ๋ย
"ฝีมือทำครัวของเฮียนี่เจ๋งจริงไรจริงเลยนะ มิน่าเพื่อนผมถึงไปไหนไม่รอด เรียนเสร็จอยากกลับห้องท่าเดียว ชวนไปแดกที่ไหนก็ไม่ค่อยไป ผมเป็นชีนนะ ผมก็ไม่ไปไหนหรอก กลับมากินที่ห้องอาหารก็อร่อยถูกปาก คนที่นั่งกินด้วยก็อร่อยถูกใจ...อ้ำ" ตั้งแต่มันตักข้าวเข้าปากคำแรกจนจะเกลี้ยงโต๊ะอยู่แล้ว ไอ้คุณพีทมันยังพูดไม่หยุดปากเลย แต่สิ่งที่มันพูดถูกใจผมมั่กๆ เลยปล่อยให้มันฝอยจนถึงตอนนี้ ผมนั่งยิ้มขำๆกับคำพูดไอ้พีทแล้วก็มีความสุขมากๆกับพฤติกรรมของชีนที่ไอ้พีทบอก...น่ารักวะ
"มึงหุบปากบ้างเหอะพีท กูเมื่อยหูแล้ว" กูรู้ชีน มึงเขิน...ก็มันเล่นก้มกินข้าวอย่างเดียว ไม่ยอมเงยหน้าเลย แต่จากมุมที่ผมนั่ง ผมแอบเห็นว่ามันยิ้ม
"พูดอีกดิพีท กูชอบ กูอยากฟัง"
"คืองี้เฮีย..."
"ไอ้พีท หุบปาก!!!!" ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ
พีทนั่งคุยเล่นอยู่อีกซักพักก็กลับห้องไป ทั้งที่จริงๆแล้วชีนไล่มันกลับตั้งนานแล้ว แต่มันหน้าด้านอยู่ไง
อาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเสร็จก็เตรียมตัวนอนกันทั้งสองคน
มันนอนหันหลังให้ผม...ผมเลยข้ามตัวมันเพื่อจะมองหน้ามันระยะประชิด
"อะไร?" ผมนอนมองตามันนิ่ง
"มึงรู้มั๊ยว่าสิ่งที่ไอ้พีทพูดออกมานะ ทำให้กูดีใจมากแค่ไหน...จุ๊บ" ผมยื่นหน้าไปจุ๊บปากมันเบาๆ
"โวะ มึงก็ประสาทตามไอ้พีทไปได้"
"หรือว่าสิ่งที่พีทพูดไม่จริง?"
"ก็ไม่ได้บอกว่าไม่จริงซะหน่อย"
"มึงนี่ปากแข็งวะ" ผมเอาหน้าผากตัวเองโขกหน้าผากมัน แต่พอจะผละออก มันกลับเอามือมาดันท้ายทอยผมไว้ ชิดเลยทีเดียว
ด้วยความที่ใกล้กันขนาดนี้ทำให้ผมมองหน้ามันไม่ชัดเอาซะเลย แต่กลิ่นเฉพาะตัวของมันกลับชัดเจนในใจผม
"ชีน จะทำไร?"
"จะเล่นขโมยจับโจรมั้ง....โอ๊ยยยยยยย"
"ปล่อยเลยนะ...ไอ้ อื้มมมมม อืออออ ชี...อื้อออออ ชีน...ปล่ะ....ปล่อย ก่..." กูจะพูดจบประโยคมั๊ยเนี่ย
"ปล่อยเหรอ ฝันเหรอครับพี่เต" นั่นไง มันขึ้นคร่อมผมผมซะงั้น แถมยังเอามือมาจับผมทั้งสองไว้เหนือหัวผมอีก...เสียตัวอีกแล้วไอ้เตเอ๊ยยยยยย....
"เบาๆนะชีน"
"แล้วกูเคยรุนแรงเหรอ" ไม่มั้ง ก้นกูระบมทุกที
"แล้ว"
"พอเหอะ นี่มันใช่เวลาพูดมั๊ย..." เป็นอันว่าปากผมโดนมันยึดไปโดยเจตนา และผมก็ยินยอมเต็มใจ
"โอ๊ยชีน มึงจะกัดคอกูทำไม"
"หมั่นเขี้ยว อยากตัวหอมทำไม" โรคจิต
ผมเพิ่งรู้ตอนที่เรามีอะไรๆกันนี่แหละครับว่าชีนมันชอบกัด ไม่ใช่กัดให้เจ็บ แต่กัดเพื่อกระตุ้นอีกคนหนึ่งมากกว่า และดูท่าทางนี้วิธีนี้จะใช้ได้ดีมากๆกับผม เพราะโดนมันกัดทีไร ผมกู่ไม่กลับทุกที คืนนี้ก็เหมือนเดิม...ผมเสร็จมันตามเคย
"ชีน...อื้มมมมมม....โอ๊ะ...อ่าส์ อ๊ะ.....มึงจะกัดทำไมนักหนาเนี่ย" ผมแงะหน้ามันออกจากอก
"ก็จะขออีกรอบไง" โหนี่มึงเพิ่งกินกูเสร็จไปนะ
"ไม่เอาแล้ว กูเหนื่อย"
"งั้นมึงนอนเฉยๆ ที่เหลือกูจัดการเอง"
"มึงหื่นไปป่ะชีน" ผมยันอกมันไว้ไม่ให้มายุ่มย่ามกับตัวผมเกินไป ไม่ใช่ไรหรอก กลัวห้ามตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
"ก็หื่นกับมึงคนเดียวนี่แหละ"
"ถ้าคืนนี้สอง งดไปอีก 2 อาทิตย์"
"จะหวงตัวไปทำไมนักหนา"
"หวงไว้ให้มึงใช้ได้นานๆไง"
"ก็ได้....." ฮ่ะๆๆๆ ผมชนะ ก็บอกแล้วไงมันรักผม มันก็ต้องยอมผมดิ
-
โอ๊ยย หวานซ้าาาา
อิจฉาเลยสองคนนี้
ชอบเรื่องที่คุณดิวเขียนตรงที่มันเป็นไปเรื่อยๆแบบนี้นี่แหละ
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านกันนะคะ
ช่วงนี้เครียดมาก(อีกเดือน)จะสอบ ก็ได้นิยายนี่แหละคลายเครียด อิอิ
-
โอ้ย หวานตลอด
-
หวานเกิ๊นส์คู่นี้ พอๆกับคู่โจ๊ก-จูนเลย >,<
-
หวานเข้าเส้นเลยอ่ะ ตอนนี้
-
"เต มึงจะลากกูมาตลาดสดแต่เช้าทำไมเนี่ย วันเสาร์กูกะนอนตื่นสายๆหน่อย" ผมเดินตามมันไปก็บ่นไป แต่มันหาสนใจผมไม่ มองโน่นมองนี่ก็มันไปเรื่อย แล้วจะไม่ให้ผมบ่นไงไหว มันปลุกผมตั้งแต่ 6 โมงเช้า แต่ผมยื้อๆไว้จน 7โมงครึ่งกว่าจะออกกันมา
"หุบปากเลยชีน ไม่หยุดกูก็เห็นมึงตื่นสายตลอด แล้วเดินตามมาเงียบๆ รำคาญ"
" ก็ดูดิ ตลาดเช้าคนเยอะจะตาย เดินแทบจะขี่คอกันอยู่แล้ว" ผมนี่เดินอย่างกะเต้นฮิพฮอพ เดี๋ยวไหวไหล่ซ้าย เดี๋ยวโยกไหล่ขวา เดี๋ยวขยับหลีกซ้ายที ขวาที หน้าสอง หลังสาม เดินตลาดเสร็จผมคงจบหลักสูตรเต้นฮิพพอดี
"อ่ะ กินนี่ซะ แล้วก็หุบบปากนะ" มันหันหลังมายัดขนมไรไม่รู้เข้าปากผม แต่ก็หวานดีนะ อร่อยด้วย...พอเห็นผมเงียบได้ มันห็หันมายิ้มกวนๆให้ ก่อนจะเดินช้าลง มันคงรอผมแหละ ก็มีคนเดินคั่นผมกับมัน 4-5คนมั้ง เตปล่อยคนเหล่านั้นเดินผ่านไปก่อน ก่อนที่มันจะเริ่มเดินอีกครั้งตอนที่ผมอยู่ข้างๆมัน...หนมหมดพอดีเลย
"เต แล้วว่าแต่มึงลากกูมาตลาดแต่เช้าทำไม?"
"ก็วันนี้วันพ่อไง"
"แล้วไง?"
"ยังไม่เก็ทอะดิ?"
"อืม กูโง่ก็ได้ เฉลยได้ยัง"
"ก็ที่เราสัญญากันไงว่าจะลอยกระทงวันพ่อ"
"เอ๊ย!!!! มึงเอาจริงดิ แล้วกูไปสัญญาตอนไหนวะ?"
"มาอ๊งมาเอ๊ยอะไร โน่นเดินไปซื้อใบตองตรงโน้นเลย เดี๋ยวกูไปเลือกดอกไม้สดทางนี้นะ อ้อ อย่าลืมซื้อธูปเทียนร้านข้างๆนั่นมาด้วยละ เสร็จแล้วเจอกันที่รถเลยนะ"
"เดี๋ยว"
"ไรอีก"
"ทำไมไม่เดินด้วยละ?"
"ก็มึงบอกอยากกลับไปนอนต่อนิ แยกกันซื้อจะได้กลับเร็วๆไง" พูดเสร็จมันก็เดินไปเฉ้ยยยย ไม่ถามผมซักคำว่าอยากจะลอยกระทงวันพ่อกับมันมั๊ย
ผมกลับมาถึงที่รถ เตยังไม่มา ซื้อไรนักหนาวะ
แดดก็เริ่มร้อนแล้ว หิวก็หิว
โน่นมันเดินมาโน่นแล้ว ถือของมาเต็มมือเลย ไม่พอปากยังคาบมาอีกถุง ปากกัดตีนถีบจริงแฟนผม
"อึงอาอ้วยอื๋ออ่อย" ฮ่ะะะะ
"เต กูฟังไม่ออก" ผมตะโกนกลับไป
"ไอ้อ้า..." แล้วมันก็วิ่งๆมาจนถึงผม "ไอ้บ้า จะเดินไปช่วยถือหน่อยก็ไม่ได้"
"อ้าว ก็กูฟังไม่ออกนิ แล้วซื้อไรมาเยอะแยะ"
"ก็ดอกไม้ ของตกแต่งกระทง แล้วก็อาหารเช้ากับเที่ยงของมึงไงครับ...มือเกือบหัก" ผมสำรวจของที่วางอยู่บนรถ จริงด้วยแฮะ ของกินนี่อย่างเพียบ
"กลับเหอะ แดดร้อนแล้ว" รู้ว่าของจะเยอะขนาดนี้นะ ผมเอารถยนต์มาดีกว่า
"เต ถือหมดมั๊ย?"
"หมด" ผมดูแล้วท่าทางมันคงนั่งไม่ถนัด เลยยกเอาของมาวางที่หน้ารถบ้าง เหลือให้มันถือของเบาๆ
ผมไม่ยอมให้มันไปทำกระทงที่ห้องผมเพราะผมไม่ค่อยชอบกลิ่นดอกไม้ซักเท่าไร เลยต้องอพยพกันไปที่ห้องมันแทน
"หิว"
"จัดโต๊ะอยู่ แป๊บหนึ่ง"
กินไรกันเสร็จก็อาบน้ำ
ผมเข้าไปนอนในห้องนอน
ส่วนเตนอนดูทีวีอยู่ข้างนอก
ตกลงกันว่าบ่ายโมงค่อยเริ่มลงมือทำกระทง
"ชีน..ตื่น" นี่ตกลงผมมีเตไว้ปลุกใช่มั๊ยเนี่ย ขยันปลุกกูจริง
"อารายอีกกกกกกกก"
"บ่ายโมงทำกระทงไง"
"ทำไปก่อน...โอ๊ยเต...จะแหกตากูไมเนี่ย เจ็บ"
"ก็บอกว่าลุกไง ไปทำกระทง ลุกกกกกกกกกกกก"
"เออเออ...ไปล้างหน้าก่อน"
ผมออกจากห้องนอนก็เห็นมันตั้งใจทำกระทงมากๆ ผมว่ายิ่งมันตั้งใจมากเท่าไรก็ดูมันบ้าเท่านั้นนะ
แต่ผมไม่อยากเพี้ยนไปด้วยเลยไปนอนดูทีวี
"ชีน มาช่วยกูหน่อยดิ นอนดูทีวีปัญญาอ่อนอยู่ได้" มึงแหละปัญญาอ่อน ลอยกระทงวันพ่อ
"กูทำไม่เป็น มึงทำไปคนเดียวเหอะ"
"กระทงจะศักดิ์สิทธิ์ เค้าบอกว่าคู่รักต้องทำด้วยกันนะมึง" กระทงหมดความศักสิทธิ์ตั้งแต่มึงคิดจะลอยวันพ่อแล้วแหละเต
"อืมๆ ทำไปก่อน เดี๋ยวกูดูรายการนี้จบแล้วจะช่วย...." ไอ้พีทโทรมาพอ
"ว่าไงมึง?"
"กูมาหามึงที่ห้องไม่เจอ มึงอยู่กับเฮียเหรอ?"
"เออ กูอยู่ห้องเต มาดิ"
"ให้กูไปดูหนังสดเหรอ"
"สดมากเลยมึง มาดูดิ แค่นี้แหละ"
จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ยอมลงไปช่วยมันเลย ก็เห็นมันไม่ว่าอะไร ผมเลยเพลิน
"ก๊อกๆๆๆ" ใครมา มันกำลังจะลุกไปเปิดประตู
"เดี๋ยวกูไปเองเต มึงทำกระทงมึงไปเหอะ เดี๋ยวไม่เสร็จได้เลื่อนไปลอยวันคริสมาสต์กันพอดี"
"กวนตีน"
ผมเปิดประตูก็เจอกับพี่ต่อพี่จอม พี่สองคนเดินเข้ามาก็ทำหน้างงๆหน่อยกับภาพที่เห็น เตนั่งอยู่ท่ามกลางกระทงเป้นม้นๆเขียวอื๋อ ดอกไม้สดหลากหลายชนิด สีสีน แล้วของที่ใช้ตกแต่งอีกเพียบ สรุปคือเกลื่อนห้อง
"แฟนมึงเพี้ยนไปแล้วเหรอชีน กูว่ามันอาการหนักแล้วนะ"
"ผมก็ว่างั้นแหละพี่ต่อ"
"เต มึงจะทำกระทงไว้รอปีหน้าเหรอ" ฮ่าๆๆๆผมขำพรืดออกมา
"อย่างเพิ่งกวนกูได้มั๊ยจืด กูต้องรีบทำ เดี๋ยวได้เลื่อนไปลอยวันขึ้นปีใหม่กันพอดี" น้านนนน มีส่งสายตาอาฆาตมาทางผมด้วย
พวกผมก็นั่งคุยกันเฮฮาหาสาระได้นิดๆหน่อยๆ
แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะเหลือบมองแฟนตัวเองเป็นระยะๆ ที่มองนี่ไม่ใช่ห่วงหรือคลาดสายตาไม่ได้ กลัวมันอาละวาดต่างหากเห็นมองผมตาขวางๆหลายครั้งแล้ว
"ปึก!!!!!!" ดอกไม้คอหักหล่นตุ๊บลงบนโต๊ะตรงหน้าเราสามคน
"ถ้าพวกมึงสามตัวไม่อยากคอหักตาเหมือนดอกไม้นั่น ย้ายก้นพวกมึงมาช่วยกูทำกระทงเดี๋ยวนี้ อย่า" ก่อนท่เตจะได้พูดต่อ พวกผม 3 คนก็วิ่งแจ้นไปนั่งล้อมวงข้างๆมันเลยทีเดียว
จับโน่น จับนี่ แล้วก็วางเพราะทำไรไม่เป็นกันเลย
"ยังดีนะ ที่พวกมึงรู้จักรักชีวิต ดวงเลยยังไม่ถึงฆาต ดูนี่ ทำตามกูละกัน" มันก็สอนพวกผมสามคน จนเราสามารถทำเองได้แล้ว
พี่ต่อขี้เกียจทำคนเดียวหรืออาาจเป็นเพราะฝีมือพี่แกโคตรห่วยหรืออาจจะมีไรมากกว่านั้นเลยขอทำอันเดียวกับพี่จอมซึ่งฝีมือพอพาเข้าไปลอยในวัดได้
ส่วนผมก็ต้องทำอันเดียวกับที่รักอยู่แล้ว
"ก๊อกๆๆๆ" ใครมาอีกวะ ผมชักไม่ไว้มจเตแล้วสิ มีคนมาเค้าะห้องบ่อยเกิ๊น
ผมลุกไปเปิดประตู...อ๊อ ไอ้พีทเพื่อนผมเอง
ไอ้พีทเดินเข้ามาแบบงงๆ แต่ปากมันยังคงประสิทธิภาพเหมือนเดิม
"ชีน...ทำบ้าไรวะ?"
"บวชลูกมึงอยู่ไม่เห็นเหรอ?"
"ควายเหอะชีน พวกพี่เล่นไรกันเนี่ย บ้าเปล่า ทำกระทงวันพ่อ ฮ่าๆๆๆๆให้ผมพาไปส่งโรงบาลมั๊ย ผมว่างนะ" ยัง มันยังไม่รู้สึกอีก
"ไอ้พีท ถ้ามึงยังไม่อยากตาย นั่งลงข้างๆกู เดี๋ยวกูสอนให้" พี่ต่อกระตุกมือไอ้พีทให้นั่งลงข้างๆแก ผมเองก็ช่วยบอกทางสายตาด้วย มันก็ยอมนั่งนะ แต่ปากยังไม่หยุดหัวเราะ....."อู๋ยยยยยยยยยย" มันหยุดฉับเลยครับ "พี่ต่อสอนหน่อยดิว่าทำไง เฮียอย่ามองพีทแบบนั่นดิ นี่ไงพีททำอยู่เห็นมั๊ย" หึหึหึ กูเตือนมึงทางสายตาแล้วนะ
เสร็จซะที
ผลงานออกมาก็พอได้ ก็จะสวยงามไรมากมายละ ผู้ชายตัวควายๆ 5 คนทำ
ไอ้พีทมันก็ทำร่วมกับของพี่ต่อพี่จอมนั่นแหละ
"พี่ต่อ ผมว่าของเรามันเบี้ยวๆอยู่นะ จะลอยได้จนิงเหรอ?"
"เบี้ยวตรงที่มึงทำนั่นแหละ ปักไงให้เบี้ยวได้วะ โงะเนอะ"
"โหพี่ โบ้ยกันเลยเหรอ ผมเปล่าปักตรงนี้ซะหน่อย โน่นพี่จอมเลย"
"อ้าว กูเกี่ยวไรด้วย"
"ก็พี่จอมเป้นคนปักตรงนี้จริงๆนิ ผมจำได้" ไอ้พีทมันชี้ๆจิ้มๆตรงจุดนั้นให้พี่จอมดู
"เออวะ กุปักเองจริงๆด้วย"
"เบี้ยวก็ไม่เห็นเป็นไรซะหน่อย กูว่าสวยดีออก ศฺลปะนะรู้จักกันเปล่าพวกมึง?"
"เหรอ/เหรอ/เหรอ?"
"เชี่ย...3 เหรอพร้อมกันเลยนะพวกมึง" พี่ต่อแกก็เขินๆนะ ฮ่าๆๆๆก็พี่แกเล่นกลับลำซะกลางทะเลเลยนี่ พอรู้ว่าพี่จอมเป้นคนทำเท่านั้นแหละ จากด่าอยู่หยกๆ กลับชมเฉ้ย ยุติธรรมจริงๆ
"กูไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนที่เดินผ่านเราหรือเราป่านต้องหันมามองด้วย มองไรกันนักหนาวะ ก็แค่ผู้ชายตัวควายๆ 5 คนเดินถือกระทงกันในวันพ่อ แปลกตรงไหน?"
"เหรอออออออ" พวกผมสี่คนเหรอพร้อมกัน ก็ดูเตมันพูดสิ แปลกตรงไหน? กล้าพูดเนอะ
ผมนี่อยากจะบอกมันเหลือเกินว่าแปลกตรงตั้งแต่มึงคิดจะลอยกระทงวันพ่อแล้วแหละ แต่ไม่อยากพูดเดี๋ยวมันโกรธอีก ขี้เกียจให้มันโกรธ เพราะผมไม่อยากง้อ
-
เพราะรักจึงยอมใช่ไหมชีน(หรือกลัวอดสองอาทิตย์กันแน่) น่ารักซ้า~
-
ฮ่าๆ ก็คิดกันได้เน๊อะ
ลอยกระทงวันพ่อ อเมซิ่งไทยแลน หาที่ไหนๆไม่ได้อีกแล้ว
เอ ว่าแต่นี่น้ำก็ใกล้จะ(ล้น)เต็มตลิ่งแล้วนะ ลอยได้ๆ กร๊ากกก
-
เฮฮากันปายยย :z2:
-
ตอนแรกกะจะอัพตอนนี้ให้จบนะครับ
แต่เข้าเล้าไม่ได้
พอเล้าเข้าได้ ดิวดันอัพไม่ได้ซะงั้น
ววันพุธมาอัพจบตอนลอยกระทงวันพ่อนะครับ
ตอนนี้ทุกคนคงหลงรักชีนกันแล้วใช่มั๊ยละ
ดิวยังหลงเลย
ขอบคุณครับ
-
ฮ่า าาาาาา ตกลงได้ลอยกันจริงๆใช่มั้ยเนี้ย
ลอยกระทงวันพ่อเนี้ย อิอิ ไม่ใช่เต ไม่กล้าทำอย่างนี้นะฮ้าา
แถมพ่วงอีกสามหนุ่มจอมกวนมาด้วย ไม่รู้ลอยกระทงครั้งนี้
จะผ่านไปได้ด้วยดีมั้ยเนอะ :laugh:(รักหรอกจึงหยอกเล่น คิคิ กอดต่อ จืด พีท)
-
ว๊ากกกก ลอยกระทงวันพ่อ
-
ลอยๆๆกระทง(วันพ่อ)
-
ไม่คิดว่าจะเอาจริงนะนี่ ลอยกระทงวันพ่อ :laugh:
ว่าน้องเตเค้าแปลก แต่แกก็ไม่ได้ขัดเค้าเลยเนอะ น้องชิน 555
-
โหเตจำทุกคำพูดที่เคยพูดกับซีนเลยสินะเนี่ย ขนาดลอยกระทงวันพ่อยังจำได้ โอ้ว น่ารักมาก
-
เจ๋งงงงง. ลอยกระทงวันพ่อ
ไม่เหมือนใครดี
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบเต :-[ หวังว่าคงไม่โดนชีน :z6: เอานะ
-
น่ารักตลอดเลยนะคัฟคู่นี่ถึงจะแปลกไปหน่อยแต่หน้ารักมากกกกกกก o13 o13
-
"กูไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนที่เดินผ่านเราหรือเราป่านต้องหันมามองด้วย มองไรกันนักหนาวะ ก็แค่ผู้ชายตัวควายๆ 5 คนเดินถือกระทงกันในวันพ่อ แปลกตรงไหน?"
"เหรอออออออ" พวกผมสี่คนเหรอพร้อมกัน ก็ดูเตมันพูดสิ แปลกตรงไหน? กล้าพูดเนอะ
ผมนี่อยากจะบอกมันเหลือเกินว่าแปลกตรงตั้งแต่มึงคิดจะลอยกระทงวันพ่อแล้วแหละ แต่ไม่อยากพูดเดี๋ยวมันโกรธอีก ขี้เกียจให้มันโกรธ เพราะผมไม่อยากง้อ
หนักกว่าโกรธ ก็กลัวมันจะเสียใจ เพราะมันตั้งใจทำซะขนาดนี้
ถามว่าผมอายมั๊ยที่ต้องมาทำไรที่ดูแล้วเพี้ยนๆแบบนี้ บอกได้เลยว่าไม่อายเพราะไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวมีผู้ร่วมขบวนการอีกตั้งสี่คน รวมผมด้วยก็เป็นห้า แต่รู้สึกเขินๆมากกว่า ผ่านคนทีก็มองกันที แล้วทุ่มกว่าๆคนในสวนน้อยซะเมื่อไรละ...มาลลอยหลังเที่ยงคืนก็ไม่ได้
"พี่ๆทุกคนครับ ผมไม่ได้เป็นจุดสนใจอย่างนี้มานานแล้ว ผมช๊อบชอบ อ้าว ชีน พี่ต่อ พี่จอม เป็นไรกันครับ เดินหาไรที่พื้นกันเหรอ มองข้างหน้าสิ มองพื้นทำไม เดี๋ยวก็ล้มหรอก"
"มึงเดินของมึงไปเหอะไอ้พีท กูเดินของกูเองได้....กูไม่ได้หน้าสู้คนอย่างมึงนิ" พี่ต่อแกพูดเบาๆนะประโยคหลัง
"คนเค้าตั้งใจเป็นห่วง โวะ"
"ยังอีก ยังอีก" ก็ไอ้พีทมันเดินหน้ายิ้มแป้นแล้นเดินกระทงเยื้องหน้าเตหน่อยๆ ส่วนพวกผมสามคนนี่เดินรั้งท้ายเลยทีเดียว พี่จอมบอกว่าหนีเลยดีมั๊ย ผมไม่กล้าขนาดนั้นพี่
พีทมันอาสาถือกระทงเอง ถึงมึงไม่อาสานะ พี่จอมกับพี่ต่อก็ต้องบังคับมึงให้ถืออยู่แล้ว คงรู้กันนะว่าเพราะอะไร ส่วนของผมเตเป็นคนถือเอง เพราะมันกลัวผมทำตก
"ชีน ทำไมมึงไม่คิดจะห้ามแฟนมึงตั้งแต่ตอนแรกเลยวะ...ดูดิ คนมองอย่างเยอะ"
"โหพี่ต่อ ตอนแรกผมคิดว่ามันพูดเล่น ผมลืมไปแล้วนะ เพิ่งประจักษ์แจ้งตอนมันให้ผมไปซื้อใบตองนั่นแหละ"
"ห้ามตอนนั้นก็ยังทันนะ" พี่จอมช่วยเสริม
"นั่นดิ ทำไมผมไม่ห้ามก็ไม่รู้" ผมเกาหัวงงๆ
"กลัวเมียอ่ะดิ"
"มึงก็พูดไปไอ้ต่อ ชีนมันก็แค่เกรงใจ" ช่วยได้เยอะเลยพี่จอม
"พวกมึงสามตัวสุมหัวคุยไรกัน แล้วรีบเดินตามมาให้ทันเลย เดินช้าเป็นหอยทากอยู่ได้ อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ"
มีวัยรุ่นกลุม่หนึ่งเดินผ่านเรา 4 คนได้มั้ง ชายล้วนน่าจะเรียนมอปลายแล้วแหละ
"พวกพี่เจ๋งวะ ลอยกระทงวันพ่อ" หนึ่งในกลุ่มหยุดทักทาย พลอยทำให้พวกผมต้องหยุดไปด้วย
"เค้าเรียกแตกต่างอย่างสร้างสรรค์เว่ยไอ้น้อง ว่าแต่ไปลอยกับพวกพี่มั๊ยละ?" มึงยังมีหน้าไปชวนเค้าอีกนะไอ้พีท ไม่ได้สำนึกไรเลย
"ตามสบายเลยพี่ เดี๋ยวไว้พวกผมไปลอยวันคริสมาสต์ละกัน" เออวะ มีคนบ้าด้วย
พวกมันเดินผ่านไป แต่มีคนหนึ่งที่มองผมตั้งแต่ยังไม่เดินผ่านจนเดินผ่านไปแล้วยังมีเหลียวหลังอีก ผมเปล่าไปทำไรน้องเค้านะ โจทย์เก่าที่นี่ก็ไม่มีซะหน่อย
"มีไรชีน?"
"เปล่าพี่ต่อ"
"พี่ พี่ แฮ่กๆๆๆๆๆ"
"อ้าวมีไรอีก" พี่หยุดเดินแล้วก็ถามไอ้น้องคนนั้น แต่คราวนี้มันวิ่งมาคนเดียว เพื่อนมันยืนห่างออกไปหน่อย เตกับไอ้พีทเลยต้องเดินกลับมาหาเราใหม่
"พี่ชื่อไรอ่ะ?" มันมองหน้าผม
"พี่เหรอ?" ผมชี้เข้าตัวเอง
"ครับ ว่าแต่ชื่อไร"
"ถามไม?" ผมถามกลับไป ไม่ได้กวนนะ
"เพื่อนผมคนนั้นนะมันชอบพี่" มันชี้ไปที่กลุ่มเพื่อนของมัน ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าคนไหนเพราะพวกมันยืนรวมๆกัน แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ยักคิ้วกวนๆส่งให้ผม ก็ไอ้คนเดียวกับที่มองผมนั่นแหละ ท่าทางมันกวนๆ หัวก็สกินเฮดพอมีผมขึ้นหน่อยๆ
ผมหันกลับมามองทุกคนในกลุ่ม แล้วไปหยุดตรงหน้าคนสุดท้าย เต มันยิ้มมุมปากแล้วพยักหน้าแบบเอือมๆ ประมาณ 'อีกแล้วนะมึง' ผมเลยส่งยิ้มแหยให้มันทีหนึ่ง
"น้อง?"
"ว่าไงพี่ ชินนะมันชอบคนยากมากนะ มีคนสนใจมันเยอะ แต่ก็ไม่เห็นมันจะสนใจใครเลย ก็มีแต่พี่นี่แหละที่เห็นมันสนใจ มันอาจจะดูกวนๆหน่อย แต่เพื่อนผมเป้นคนดีนะพี่ ผมรับรองได้เลย ถ้าพี่ไม่ติดใจว่ามันเป็นผู้ชายเหมือนกัน พี่ก็น่าจะลองดูนะ" มันพูดซะยาวจนผมเกือบเผลอให้แม่ไปขอไอ้น้องชินคนนั้นซะแล้ว...ผมหันไปมองชินอีกครั้ง ชื่อยังคล้ายผมซะด้วย
"เพื่อนของน้องก็น่ารักดี....แต่พี่คงชอบเพื่อนน้องไม่ได้"
"อ้าว ไมละพี่ พี่ไม่ชอบคนดีเหรอ" หน้ากูนี่เหมือนคนชอบคนชั่วมากเลยเหรอ
"เปล่า"
"หรือว่าพี่รังเกียจที่มันเป็นตัวผู้เหมือนกัน"
"ไม่ใช่"
"แล้วทำไมถึงชอบเพื่อนผมไม่ได้?" นี่มึงคิดไรกะเพื่อนมึงเปล่าวะ เห็นห่วงกันเหลือเกิน
"ชีน มึงก็บอกไปดิว่ามึงมีแฟนแล้ว" ไอ้พีทโพล่งขึ้นมากลางวง น้องมันหน้าเหวอนิดหนึ่ง
"ตามนั้นแหละพี่มีแฟนแล้ว รักแฟนมากด้วย" ได้ยินเสียงคนรอบข้างหัวเราะหึหึหึด้วย ผมพูดไรผิดเหรอ
"ไม่ลองคิดดูอีกหน่อยเหรอ? " มึงจะทำให้ครอบครัวกูแแตกแยกจนได้เลยใช่มั๊ย
"กลับไปเพื่อนน้องตามนั้นละ...พี่ไปละ"
"ไอ้ชิน พี่เค้าบอกว่ามีแฟนแล้ว มึงก็กินแห้วแล้วกัน" ประโยคหลังเพื่อนมึงเติมเองนะ....อ้อ กูบอกให้มึงไปบอก ไม่ใช่ให้มึงแหกปากตะโกนบอกอย่างนี้เว่ย แตกตื่นกันทั้งสวนเลยทีเดียว เดินถือกระทงวันพ่่ออย่างเดียวยังเด่นไม่พอใช่มั๊ย
"ชีน ไปลอยกระทงกันเหอะ กูอยากกลับแล้ว" เตมันบอกผมเบาๆ ท่าทางก็ไม่ได้โกรธอะไรนะ แต่ก็คงไม่ค่อยชอบใจเท่าไรเหมือนกัน
แต่คงไม่ทันแล้วแหละ เพราะไอ้กลุ่มนั้นมันเดินตรงมาทางพวกผมแล้ว
ไอ้น้องชินมันเดินตรงแน่วแน่มาหยุดตรงหน้าผมพอดีเป๊ะ
"พี่มีแฟนแล้วเหรอ แล้วว่าแต่พี่ชื่อไรอ่ะ ผมชิน"
"ชีน"
"ชื่อเราคล้ายกันนะ พี่มีแฟนแล้ว?" พอดูใกล้ๆมันก็หล่อดีนะ หล่อแบบกวนๆ หล่อแบบน่าทืบ หน้ายังใสแบบผิวเด็กๆอยู่เลย
"อืม รักแฟนมากด้วย"
"พี่ทำให้ผมชอบพี่มากขึ้นอีกนะ พี่ซื่อสัตย์ดี"
"ขอบใจ แต่พี่มีแฟนแล้ว" ผมไม่เข้าใจเตเท่าไรหรอกนะ ทำไมมันไม่แสดงตัวว่าเป็นแฟนผมละ หรือมันอยากลองใจ หรือมันไม่สนใจหรือมันเชื่อใจผม แต่มันก็ยังอยู่ข้างๆผมนะ
"งั้นผมขอดูหน้าแฟนพี่ชีนหน่อยดิ" ชินมันก็พูดด้วยดีดีนะ ถึงจะออกแนวกวนๆหน่อย แต่นั่นคงเป็นลักษณะเฉพาะตัวของมัน
พี่ต่อกับพี่จอมดูเหมือนจะพูดอะไร แต่เตก็ห้ามไว้ซะก่อน
"จะอยากดูไปทำไม? " ผมถามกลับไปเรียบๆ
"ก็ประเมินคู่แข่งไง ว่าผมจะสู้ได้มั๊ย?"
"มันไม่ได้อยู่ที่ว่าแฟนพี่หน้าตายังไง น้องหน้ายังไง แต่มันอยู่ที่ว่าพี่รักแฟนพี่ต่างหาก"
"พี่อย่าทำให้ผมรู้สึกชอบพี่มากไปกว่านี้ดิ ทำเด็กอกหักมันบาปนะ" อ้าว ผิดอีกกู
"ชีน มึงให้มันดูหน้าแฟนมึงสิ จะได้ไปลอยกระทงกันซิ ใบตองเหี่ยวหมดแล้ว เดี๋ยวก็ได้เห่าใบตองแห้งกันหรอก" พี่จอมนี่ตั้งใจจะอะไรรึเปล่า....
"ใช่พี่...อย่าให้ผมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ลงแข่งดิ มันไม่แฟร์นะ "
ผมดึงเตให้ขึ้นมายืนเยื้องหน้าผมหน่อยๆ พร้อมแนะนำ "นี่ไงแฟนพี่ ชื่อเต จะแข่งเปล่า"
ชินมันก็สำรวจเตนิดหนึ่งแล้วก็มามองผม มองเต มองผม มองเต แล้วก็มองผม จนผมกลัวมันจะตาลายตายไปซะก่อน
"เออวะ ผมไม่แข่งดีกว่า พวกพี่เหมาะสมกันดีแล้ว"
"เอ้าเอ๊ย จะยอมก็ยอมกันง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ?"
"เชี่ยต่อ หรือมึงอยากจะให้ชีนเลิกกับเตแล้วไปคบกับน้องมันรึไง ถึงจะยากสมใจมึง"
"มึงก็พูดเกินไปจืด....กูแค่งงนิดเดียวเอง"
"ฮ่าๆๆๆพวกพี่ตลกดีวะ...พี่ชีน ถ้าพี่เลิกกับแฟนอย่าลืมคิดถึงผมคนแรกนะ แต่ผมเปล่าแช่งให้พี่สองคนเลิกกันนะ พวกพี่เหมาะสมกันดี ผมไปละ"
"หัวเราะไรชีน?" ตอนนี้ผมกับเตเดินรั้งท้าย พี่ต่อกับพี่จอมเดินกลาง ไอ้พีทยังเด่นหน้าเหมือนเดิม
"คิดถึงเด็กคนนั้นอยู่?" อู้ย ไม่น่าพลาดเลยกู
"อยากตายเหรอ!!!!"
"อย่าโหดดิ..."
"ก็พูดอย่างนั้นก่อนไมอ่ะ" ท่าทางมันจะงอนจริง
"กูไม่ได้คิดไรกะเด็กคนนั้นซะหน่อย จะงอนทำไม?"
"กูไม่สนหรอกว่าใครจะมาสนใจมึงมากน้อยแค่ไหน กูสนแค่ว่ามึง..."
"ไม่ต้องพูดแล้ว...กูก็สนแค่มึงนี่แหละ คนเดียวเลย"
"จริงหรือจริง?"
"หึหึหึ....กูแค่คิดว่าเด็กคนนั้นคล้ายมึงดี"
"ตรงไหน กูออกจะหล่อกว่า"
"ตรงที่ทำหน้ามึนมาจีบกูไง"
"โวะ...กูไปทำไรแบบนั้นเมื่อไร มั่ว"
"เหรอคร้าบบบบบ"
"พวกมึงสองคนจะจีบกันอีกนานมั๊ยครับ ใบตองกูแห้งหมดแล้ว ไอ้ต่อจ้องจะเห่าใบตองกูอยู่เนี่ย ให้ไวเลย"
ในที่สุดพวกผมก็มาถึงศาลาท่าน้ำกันจนได้ แต่คนจอมองกันเยอะไปไหนครับ แต่่แบบชินแล้ว
มาถึงก็ยืนกันเรียงหน้ากระดาน เต ผม ไอ้พีท พี่ต่อ แล้วก็พี่จอม ที่จริงตอนแรกไอ้พีทมันจะยืนระหว่างพี่ต่อกับพี่จอม เพราะมันบอกว่ายืนกลางแล้วได้จับพื้นที่กระทงเยอะดี เวลาขอพรจะได้ขอเยอะๆ คิดได้เนอะ แต่พี่ต่อไม่ยอมแบบเด็ดขาดมาก เบียดกันไปมา จนไอ้พีทกระเด็นออกมายืนข้างๆนั่นแหละ
ผมยืนมองสามคนนั่นจรดกระทงที่หน้าผากทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งหน้าหลับตาขอพรกันยกใหญ่ ไอ้พีทมันทำปากขมุบขมิบ คิ้วขมวดด้วย สงสัยขอพรเยอะเลยลำดับไม่ความสำคัญไม่ถูก
พี่จอมหลับตานิ่งๆ
ส่วนพี่ต่อผมเห็นแกไม่ได้หลับตาขอพรเหมือนคนอื่น แต่สิ่งที่พี่แกทำคือ ยืนมองหน้าาพี่จอมนิ่งๆ ด้วยสีหน้าที่ผมก็ดูไม่ออกอาจเพราะไฟมันสลัวๆหรือผมดูไม่ออกก็ไม่รู้ แต่พอพี่จอมลืมตาเท่านั้นแหละ พี่ต่อเนียนหลับตาเฉ้ย
"ชีน มึงจะยืนมองคนอื่นอีกนานมั๊ย จะลอยมั๊ยกระทงเนี่ย" กินไรมาวะ ดุจั้ง
"ลอยดิ" ผมขยับจนชิดกับมัน จับกระทง ยกจรดหน้าผาก มันเองก็ทำเหมือนกัน
"ชีน ไม่ต้องจับมือกูก็ได้ม้าง ที่ที่จะจับออกเยอะแยะ" หึหึหึ
"พูดมากวะ อธิฐานดิ" ผมก็จับอย่างนั้นแหละ ขี้เกียจจับใหม่แล้ว
ผมหลับตาอธิฐานบ้างก็ไม่ได้ขอไรมากเลย แค่ขอให้ทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนอย่างทุกวันนี้ ผมก็พอใจมากแล้ว
ผมลืมตาเห็นเตยังอธิฐานไม่เสร็จ
ผมเลยหันมองบรรยากาศรอบตัว แต่มือก็ยังจับกระทงอยู่ พระเจ้า!!!! ดวงตาเกือบๆร้อยคู่กำลังมองมาทางเราจากรอบทิศทาง ฃไม่เป็นไร มีกันตั้งห้าคน เฉลี่ยสายตากันไปละกัน คงไม่เยอะเท่าไร
ชิบ!!!! สามคนนั้นหายไปไหนวะมองไปในสระเห็นกระทงลอยวนอยู่แล้ว นั่นไง เจอแล้ว สามคนนั้นเนียนไปยืนกับไทยมุงเฉ้ย แถมยังทำเป็นชี้ๆมาทางผมกับเตด้วยประมาณ 'ดูสิ ไอ้บ้าสองคนนั้นทำไรกัน บ้าเนอะ ทำไปได้' โดยเฉพาะไอ้พีท น่าถีบให้ตกสระจริง
"เต อธิฐานเสร็จยัง? คนมองกันเต็มเลย" มันลืมตาขึ้นมา ไม่ได้หันมองรอบข้าง ตามันมองแค่ผมเท่านั้น ยิ้มด้วย
"รักกูไปคนเดียวตลอดชีวิตมึงนะชีน" ผมยิ้มใส่ตามัน ก่อนจะตอบโดยไม่ต้องคิด
"ถึงไม่ขอก็ทำให้อยู่แล้ว"
"ขอบคุณนะ"
"เหมือนกัน ลอยกันเหอะ คนมองเต็มเลย กูเขิน"
"เอาดิ" เราค่อยๆปล่อยกระทงจากมือให้ไปวนเล่นในสระ
ลอยเสร็จก็พากันกลับ เดินออกมาก็เห็นสามคนนั้นยืนยิ้มหน้าตายรออยู่แล้ว
ผมเดินตรงโบกเกรียนงามๆของไอ้พีททีหนึ่ง มันก็ไม่โวยวายเหมือนทุกที สงสัยรู้ตัว
ขับรถผ่านร้านๆหนึ่ง บรรยากาศน่านั่งดี ไม่วุ่นวายด้วย มองหน้ากันไปมา เตก็ตบไปเลี้ยวเข้าลานจอดเลย
ไม่ได้สั่งไรกันเยอะหรอก อยากนั่งสบายๆกันมากกว่า
"เมื่อกี้ทุกคนอธิฐานไรกันเหรอ?" ไอ้พีทเปิดประเด็น
"เค้าไม่ให้บอกคนอื่น ถ้าบอกจะไม่เป้นจริง"
"เหรอ. งั้นไม่อยากรู้แล้วก็ได้ โช้นนนนนนนน"
นั่งดื่มกันเรื่อยๆ แต่ส่วนมากก็คุยกันมากกว่า เหล้าขวดหนึ่งยังไมหมดเลย แต่โซดานี่หมดไปหลายแล้ว
"ชีน"
"อะไร?"
"ในฐานะที่มึงเป้นเพื่อนกู เล่นเกมส์กับกูหน่อยดิ" เกี่ยวมั๊ย?
"กูโตแล้ว ไม่เล่นเกมส์"
"หนุกๆนะ "
"เกมส์ไร?"
"ถ้ากูเป็น...."
"หืม " รอบวงกันเลยทีเดียว
"ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง" มันเริ่มแล้ว
"ก็เป็นอยู่แล้วไง"
"ขยันโชว์โง่จริงมึงนิ"
"เชี่ย ก็กูไม่เคยเล่นนิ ไม่เล่นแล้ว" กูงอน
"โอ๋ๆๆๆเพื่อนชีน เพื่อนพีทขอโทษนะ"
"ไอ้พีท แฟนกูอย่าเยอะมึง"
"โหเฮีย เคยๆกันอยู่....โอ๊ะชีน กูขอโทษ" ผมจะโบกมันไง "เกมส์นี้ง่ายมาก ถ้ากูเป็นอย่างนี้ มึงจะเป็นอะไร ประมาณนั้นแหละ กล้วยออก"
"อืม ว่ามาดิ"
"ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง"
"กูก็จำใจต้องเป็นเพื่อนมึง"
"ถ้ากูเป็นควาย" มึงก็เป็นอยู่แล้วไง สมมุติทำไม
"กูจะเป็นเจ้าของโรงเชือดควาย" ฮ่าๆๆๆๆๆ คนอื่นๆพากันขำพรืดออกมา โอ๊ย มันโบกหัวผมอ่ะ ผมทำไรผิดละ
"ถ้ากูเป็นนก"
"กูจะเป็นหนังสติ๊ก" มันถามมา ผมตอบไป ฉับไวมาก หนุกดีครับ
"ถ้ากูเป็นหนู"
"กูจะเป็นแมว"
"ถ้ากูเป็นแมว"
"กูจะเป็นหมา" ผมยอม
"ถ้ากูเป็นชู้กับเฮีย" เชี่ย!!! แต่ไม่เป็นไร เตมันโบกเกรียนมันแทนผมแล้ว
"กูก็จะเป็นคนที่ปาดคอมึงไง"
"โหชีน มึงเป็นเพื่อนกูจริงปะเนี่ย ตอบมาแต่ละอย่าง มึงกะเอากูตายทั้งนั้นเลยนี่หว่า เซ็งวะ"
"เอ้า กูผิดอีกจริงใจเลยนะเนี่ย" ฮ่าๆๆๆๆๆ ขำหน้ามันอ่ะ มันด่าไรผมอีกไม่รู้ ไม่ได้ตั้งใจฟัง โธ่ ไอ้พีทเอ๊ย มึงเพื่อนกูนะ ไม่รักมึงแล้วกูจะมีเพื่อนไว้ทำซากไรละ
"ไม่เอาแล้วๆ เปลี่ยนคนเล่นบ้าง เอาเป็นพี่ต่อกับพี่จอมแล้วกัน"
"ไม่เล่น"
"พร้อมกันเลยเว่ย"
"ทำไมไม่ให้ชีนกับเตเล่นละ แฟนกันน่าจะหวานดี"
"โหพี่ต่อ ถ้าให้สองคนนี้เล่นนะ มดตรึม น้ำในคลองเน่าอีก แต่ยังเห็นเงาจันทร์ พี่ทนได้เหรอ...โอ๊ย เฮีย ตบหัวผมไมเนี่ย" ยังไม่สำนึก
"เออวะ"
"พี่สองคนเพื่อนกัน น่าจะมันดี เพื่อนกันมันส์กระจาย" กระจายแน่มึง ไม่รู้อะไรกะเค้าเล้ยจริงๆ
"มึงจะปัญญาอ่อนก็เชิญคนเดียวเลยไอ้พีท อย่าเอากูไปเอี่ยว กูจะแดกเหล้าเผาตับ"
"โหพี่จอม ขำๆน่า เล่นหน่อยดิพี่ คิดว่าลับหมองไง หมองจะได้ไวๆ หรือว่าหมองพี่ช้าเลยไม่กล้าเล่น แน่ะๆๆๆๆๆ" ระวังกินตีนพี่แกแทนเหล้านะพีทเพื่อนรัก
"พีทน้องรัก กูเพิ่งรู้แจ้งเห็นจริงวันนี้เองว่ามึงขี้อ้อนวะ"
"ผมอ้อนแล้วน่ารักใช่มั๊ยก๊าบพี่จอม" มันหน้าตาบ๊องแบ๊วด้วย น่าถีบมากกว่าน่ารักนะ
"อ้อนตีนกูเนี่ย" ไม่พูดเปล่าพี่แกเล่นถีบจริงเลย ดีที่ไอ้พีทยึดโต๊ะไว้ทัน ไม่งั้นได้ไปนอนวัดลานแน่
"โหพี่จอม โหดวะ....พี่ต่อเล่นหน่อยดิ หนุกนะ เห้นมั๊ยตอนผมเล่นพี่สองคนยังขำเลย นะนะนะ"
"กูยังไงก็ได้ แล้วแต่จืดดิ"
"พี่จอมเล่นหน่อยดิ นะนะนะ"
"เออ ก็ได้ สงสารหมา"
"แรงส์ แต่ก็โอเค" เป่ายิ้งฉุบกัน พี่จอมชนะ เลือก ถ้ากูเป็น...พี่ต่อก็ต้อง กูจะเป็น
"ถ้ากูเป็นเหล้า" พีี่จอมคงคิดไรไม่ออก เลยเลือกตรงหน้าซะเลย ง่ายดีเนอะ
"กูจะเป็นแฮลกอฮอล์ลิซึ่ม"
"ถ้ากูเป็นลม"
"กูก็จะพามึงไปโรงบาล" ฮ่าๆๆๆๆ
"เชี่ย กูหมายถึงลมพัดเว่ย โง่จริง" ฮ่าๆๆๆ
"เอ้า กูจะไปรู้มึงเหรอ"
"ไม่เล่นแล้ว"
"โอเคๆ กูขอโทษ ถ้ามึงเป้นลม กูจะเป็นต้นไม้"
"ถ้ากูเป้นดวงอาทิตย์"
"กูจะเป็นทะเล"
"ถ้ากูเป็นดวงจัทร์"
"กูจะเป็นกระต่าย"
"ถ้ากูเป้นรองเท้า"
"กูจะเป็นถนน"
"กูเป็นเพื่อนมึง"
"เราก็จะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"
แล้วทุกคนก็แยกย้ายห้องใครห้องมัน
ผมอาบน้ำไรเสร็จก็โทรมาเตก่อนนอน
"มีไร?" มันรับสายเสียงง้วงมาเลย
"ถ้ากูเป็นนก"
"กูจะเป็นรังให้มึงอยู่"
"ถ้ากูเป็นควาย"
"กูจะเป้นนกเอี้ยงกินเห็บให้มึง"
"ถ้ากูเป็นปลวก" ฮ่าๆๆๆ คิดได้ไงวะกู
"กูจะเป็นโปรโตซัวอยู่ในท้องมันคอยช่วยย่อยเนื้อไม้"
"ฮ่าๆๆๆๆ...ถ้ากูรักมึง"
"เราก็รักกันไง รักกันแบบนี้"
"หึหึหึ ...นอนเหอะ ดึกแล้ว"
"อืม ฝันถึงกูด้วยนะ"
"จะพยายาม"
"ชิส์..."
ไม่ฝันถึงมึงแล้วจะให้ฝันถึงใครละ โวะ
-
ฮื้อ ฮากันจริง น่ารักกันจัง
ว่าแต่น้องชินนี่ ใจกล้าดีนะ หึหึ
แต่น้องถอยอะดีแล้ว พี่เค้าเหมาะกันจะตาย
-
ตอนพีทชวนเล่น ก็ฮาๆขำๆ แต่ชีนเตเอามาเล่นกันเองงี้หวานซ้าาาาาาาา
ยิ่งอ่าน น้องพีทมันยิ่งน่ารักนะเนี่ย ฮาตลอด 55555
-
อ่านแล้วยิ้มกว้าง ^__^
-
ชีนฮอตตล๊อดดดดดดดด หมั่นไส้ๆ
แต่เตก็คงไม่มีอะไรต้องห่วง ชีนมันหนักแน่ขนาดไหนก็รู้ๆกันอยู่เนอะ o13
พีทมันน่ารักน่าถีบจริงๆ สรรสร้างแต่ละอย่างมานี่ แหม สีสันของทุกคนจริงๆ
เห็นต่อจืดแล้วก็อดคิดไม่ได้ ทั้งตอนลอยกระทง ตอนเล่นเกม
จืดไม่คิดอะไรบ้างหรอว๊าาาาาาาาา เพื่อนก็เพื่อนว่ะ! :monkeysad:
-
รักซีน
-
มีพยานเป็นร้อยๆสำหรับการลอยกระทงวันพ่อของเต-ชีน คงจะโรแมนติก?ดี คิกๆๆ
-
เห้ออออ สงสารต่อโคดดดด
เต กะ ซีน หวานซ้าาา
-
หวานไม่แคร์สื่อ :L1:
-
น่ารักมากมายก่ายกอง จะเอาไปใช้กับแฟนบ้าง 555+
-
:o8: :o8: :o8: รักคู่นี้มากมายเลยอ่ะ :-[ :-[ :-[
-
ช่วงนี้ซีนมันน่ารักจริงๆ
คู่นี้อ้อนกันไปมา
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ชีนน่ารักจัง >////<
รอต่อน๊าาาาาา :-[
-
คิดถึงคุณดิวจัง อิอิ
-
คิดถึงคุณดิวสุดๆ :กอด1:
-
ไม่ได้เข้ามานานมาก....
เข้ามาทีก็อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
และก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ
น่ารักยังไงก็ยังคงน่ารักอยู่อย่างนั้น
อยากอ่านคู่ต่อจอม อยากรู้ว่าจะสมหวังมั้ยหรือยังคงเป็นเพื่อนกันต่อไป
รออ่านอยู่ตลอดนะคร้าบบบบบบบบบบบบบ o13
-
แอบมาดันให้คุณ :L2:ดิว :กอด1:
-
o13 เอา เต กัน ชิน ไปหา 2จอ มั้ง คิดถึง2จอ
-
ผมสงสัยจริงๆนะว่าคนที่เฮียชอบนะเป็นใคร เพราะอะไรนะเหรอ ไม่ใช่เพราะผมเสือกแน่นอน ยืนยัน
ที่อยากรู้ก็เพราะเฮียเป็นคนที่ชอบคนยากมากกกกกกกกกก อย่าว่าแต่จะชอบเลย แค่ให้ยอมคุยด้วยก็ยากแล้วสำหรับคนที่ไม่รู้จักกันหรือเพิ่งรู้จักกันใหม่ๆนะ แต่นี่ถึงขั้นชอบ คนๆนั้นคงเทพกลับชาติมาเกิดจริงๆ
แต่เฮียก็มีข้อดีนะ พี่ชายผมนะไม่ใช่คนเจ้าชู้เลย ข้อนี้เหมือนผมเด๊ะ ไม่ได้แสวงหาไปเรื่อยจนกว่าจะเจออย่างใครหลายๆคน
ถึงดูภายนอกว่าพี่แกจะเจ้าชู้หน้าหม้อก็เหอะที่เห็นแกสีสาวๆนะ แกจะทำเฉพาะกับคนที่แกคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วเท่านั้น
เอ๊ะ...หรือแบบนี้เค้าจะเรียกว่าเจ้าชู้หว่า ชักงง จะว่าไปผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเฮียซักเท่าไรหรอก เพราะเฮียไม่ค่อยเล่าอะไรให้ผมฟัง แต่เรื่องราวของผมพี่แกบังคับให้บอกให้เล่าตลอด เพื่อนแกซักคนผมก็ไม่รู้จัก
นี่แหละเหตุผลหลักที่ผมอยากรู้จักคนที่ทำให้มนุษย์เหล็กใจละลายได้
"ชีน...กูสงสัย"
"หืม?" มือมันค้างขณะที่กำลังจะยัดขนมเข้าปาก ผมเลยสงเคราะห์ยัดให้แทน "แค่กๆๆๆ ทำบ้าไรอ่ะเต สำลักเลยเห็นมั๊ย"
"ก็เห็นมึงค้างเลยช่วย แต่กูสงสัยจริงๆนะ"
"โวะ แล้วจะบอกได้ยังว่าสงสัยเรื่องไร ว่าแต่สงสัยหรืออยากเสือกกันแน่" มันมองผมแบบเหล่ๆ
"สงสัยเว่ย"
"ให้มันจริงเหอะ บอกมาดิ กูจะดูหนังต่อแล้วเนี่ย" สนใจกูจริงนะมึง
"มึงไม่สงสัยจริงอ่ะชีน?"
"เต ถ้าขืนมึงยังกวนอีกนะ กูเตะตกโซฟาจริงด้วย" แล้วอย่าคิดว่าคนอย่างมันจะแค่พูดเล่นนะ ...ดุไรนักหนาก็ไม่รู้ เข้มตลอด
"ก็เรื่องที่เฮียแอบชอบใครอยู่ไง มึงไม่สงสัยบ้างเหรอ?" เห็นมันนั่งทำตาปริบๆ เหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง ผมเลยแย่งขนมในมือมันมากินเฉ้ย มันมองหน้าผมนิดหน่อยแต่ก็ยอมหยิบชิ้นใหม่จากถุง
"ไม่อ่ะ"
"ไรวะ!!! นั่งคิดตั้งนาน คิดได้แค่เนี่ยะ" เซ็ง
"แล้วกูจะสงสัยไปทำไม ไม่ได้เกี่ยวไรกะกูซะหน่อย กูไม่ได้เสือกเหมือนนนนนนนนนนน"
"ชีนนนนนนนนนนนน" มึงด่ากูขนาดนี้ เหยียบหน้ากูเลยดีกว่า
"เออๆๆ!!! สรุปกูไม่สงสัยละกัน หยุด!!!!! ถ้ามึงแย่งหนมจากมือกูคราวนี้อีกนะ กูโบกตากลับแน่" ดุจริงเว่ย ผมนี่แทบดึงมือกลับไม่ทัน
"ก็แค่อยากรู้ว่าคนที่ทำให้เฮียชอบได้นะจะเป็นคนยังไง หน้าตาแบบไหน อะไรอย่างเนี่ย"
"หน้าตายังไง นิสัยแบบไหน แล้วมันเกี่ยวไรกับมึง ทำไม ถ้ามึงรู้แล้วมึงจะไปเป็นชู้กับเค้ารึไง?"
"ถ้าได้ก็เอานะ" ผมยักคิ้วกวนๆให้มัน
"เอาดิ...งั้นกูจะได้เป็นชู้กับเฮียบ้าง" มันพูดนิ่งๆนะ ไม่ได้โกรธหรือโมโหอะไรเลย แต่เล่นเอาใจผมหล่นวูบไงไม่รู้ บอกไม่ถูกเหมือนกัน
"โหชีน กูล้อเล่นนะ"
"แล้วกูบอกเมื่อไรว่ากูพูดจริง...แล้วทำไมทำหน้าหมาหงอยอย่างนั้นละ?"
"ก็กูใจแป้วนี่หว่าที่มึงบอกว่าจะเป็นชู้กับเฮีย"
"ล้อเล่นเว่ย"
"ห้ามเป็นชู้กับใครนะ ห้ามเด็ดขาด กับเฮียก็ไม่แบ่งให้หรอก ไม่ยอมแบ่งเด็ดขาด มึงเป็นของกูได้คนเดียว" ผมกระเถิบๆจนสามารถเอาหัวไปแปะไหล่ได้
"หึหึหึ แต่ได้ข่าวว่าทุกคืนมึงเป็นของกูนะ" ย้ำนะมึง
"ใครบอกมึง เราเป็นของกันและกันต่างหาก"
"เอาหัวออกไปได้แล้ว กูจะดูหนังต่อ"
"ชีน อย่าผลักหัวกูดิ...อึ๋ยยยยย" มันผลักมา ผมก็ยันหัวสู้
"เอาหัวออกไป อึ๋ยยยยยยยยย หนักกกกก"
"ไม่ยอม กูจะซบบบบบ" ผมกอดเอวมันแน่นเลยทีนี้ หัวผมก็กดจนจะไหลเข้าไปอยู่ในเนื้อมันอยู่แล้ว
ยื้อๆ ยุดๆ ฉุดๆ ผลักๆ ดันๆ กันซักพัก
ผมก็เลยเป็นฝ่ายหมดแรงซะก่อน
"ไม่ต้องผลักแล้ว กูไม่ซบก็ได้" พอผมจะเอาหัวออกจากไหล่มันเท่านั้นแหละ
"อยากซบก็ซบซิ ใครไปว่าไรละ" มันก็ดันหัวผมให้แปะไว้ที่ไหล่มันอย่างเดิม...อะไรของมันวะ เมื่อกี้แทบจะฆ่ากัน แล้วดูตอนนี้ซิ อยากจะถามเหลือเกินว่า แล้วเมื่อกี้แรงกูที่เสียไป กูทำไปเพื่ออะไร? แต่ก็ช่างเหอะ มันยอมให้ซบ ผมก็ซบละนะ เพลียอย่างแรง
"งั้นกูนอนนะ" ผมเงยหน้ามองมันหน่อยๆ
"กูไปถ่างตามึงไว้รึไง?"
"แต่กูรู้ว่ามึงถ่างขากูทุกคืน" ฮ่วยยยย หลับดีกว่า แต่ยังพอได้ยินมันหัวเราะลงคอเบาๆ โรคจิตวะ
ตื่นมาก็...ก็...นาฬิกาอยู่ไหนวะ...หาไม่เจอ ดูจากโทรศัพท์ก็ได้...4 โมงกว่าแล้ว หลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ย แล้วทำไมท้องผมมันหนักๆละ ผงกหัวขึ้นดู
อ๋ออออ หมาชีนมันอนทับท้องผมอยู่นี่เอง
"ชีน ตื่นได้แล้ว กูหนัก"
"อืมมมมมม" ขี้เซาตลอดเลย
"ตื่นนนนน" ผมตะโกนลั่นห้องเลย แต่มันแค่ยกหัวตัวเองออกจากท้องผมแล้วก็ล้มตัวนอนบนพื้นต่อ...โห้ยยยยย!!!!ไอ้บ้าตะโกนคอแทบแตก แต่มึงก็ยังไม่ตื่นอีก แค่เปลี่ยนที่วางหัวมึงใหม่แค่เนียะ....วุ้ยยยย
ผมไม่อยากประสาทแตกตายเลยเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา...ค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย
"ตื่นแล้วทำไม ฮ้าวววว ไม่ปลุกกูด้วย" มันนอนคว่ำอยู่แต่ก็ยังพยายามเงยหัวขึ้นมาคุยกับผม ตานี่แดงเถือกเลย ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง แต่ก็ยังหล่อยู่ดี
"ไม่ปลุก?" ผมชี้หน้าตัวเองประมาณว่า กูเนียะนะไม่ปลุกมึง
"อืม...ตื่นมามึงก็หายไปแล้ว"
"งั้น...ตื่นได้แล้วครับ" ผมเดินไปขยี้หัวมันให้ยุ่งเข้าไปอีก ก่อนจะนั่งลงตรงโซฟาข้างๆมันนั่นแหละ
"ไปล้างหน้าก่อนนะ"
"อืม"
มันเดินออกมาอีกทีในมือนี่ถือขนมอย่างเพียบ ผมละกลัวมันจะเป็นเบาหวานหรือไม่ก็โรคขาดสารอาหารจริงๆ
มันเดินไปเปิดทีวี เครืองเล่น
"ยังดูเรื่องนี้ไม่จบอีกเหรอ?"
"อืม เมื่อกี้เผลอหลับซะก่อน"
"ชีน?"
"หืม?" ตาดูจอทีวี ปากเคี้ยวขนมหยับๆพร้อมกับขานรับผม มือนี่คอยท่าจะส่งหนมเข้าปากไม่ให้ขาดตอน ดูความสามารถพิเศษของมัน
"สนใจกูหน่อยสิมึง" ผมผลักหัวมันไปทีหนึ่ง หมั่นเขี้ยว
"ก็พูดมาดิ ฟังอยู่เนี่ย" โกหก!!!!
"กูยังสงสัยเรื่องเฮียอยู่ กูอยากรู้จริงๆนะชีน นั่นพี่ชายสุดรักกูเลยนะ" ชีนมันทำหน้าเหมือนกำลังจะสำลักน้ำตายเพราะแม่น้ำทั้งห้าที่ผมพยายามหามารวมกัน
"ถ้ามึงสงสัยมากขนาดนี้นะเต กูแนะนำให้มึงถามตรงๆไปเลย เฮียรักมึงมากนิ กูว่าถ้ามึงถามพี่ตามก็น่าจะบอก ไม่ปิดมึงหรอก" แล้วมันก็หันไปดูหนังต่อ
"กูว่าจะมีก็คราวนี้แหละ เฮียแกเล่นเก็บเงยบเลย"
"งั้นมา เดี๋ยวกูถามพี่ตามให้เอง เอาโทรศัพท์มา" ผมยื่นให้มัน โทรออก รอ 5 วิก็
"หวัดดีครับพี่ตาม.........ผมไม่ใช่ไอ้บ้า ผมน้องเขยพี่ไง........จริงๆก็ไม่ได้อยากโทรหาเท่าไรหรอก....................ก็คนแถวนี้สงสัยเกี่ยวกับเรื่องพี่นะสิ แต่ไม่กล้าถาม...................ไม่ได้ยุ่ง แต่เตมันสงสัย ผมเลยถามให้ โวะ.....ครับ.......ครับ....ตามนั้นแหละพี่...........ครับ แล้วให้ผมถามพี่ได้บ้างยัง?.......ดี พี่ตามกำลังชอบใครอยู่เหรอ?............อ้าว พี่ตามมาด่าผมไมเนี่ย.......ผมไม่ได้เจ๋อซะหน่อย............ก็บอกแล้วไงว่าเตมันสงสัย............อ้าว ก็ผมรักแฟนผมนิ.....ไม่ได้เวอร์ ตกลงจะไม่บอกนะ...........เอาพี่ตามจะคุยด้วย" มันยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า ผมรับมา
"หวัดดีครับเฮีย"
"ไอ้น้องเวร!!!!!เอ็งจะมาสงสัยเรื่องไรของเฮียวะ?" โดนเลย
"เฮียอย่าเสียงดังดิ เจ็บหู ผมก็แค่อยากรู้เอง"
"แล้วทำไมไม่ถามเองทำไมไมต้องให้ไอ้หน้าหมานั่นโทรมาด้วย" ผมหันไปมองหน้าชีน หน้าหมาที่ไหน แฟนผมออกจะหล่อ ดูดี
"ผมไม่ได้บอกให้มันโทรซะหน่อย มันโทรของมันเอง แล้วตกลงเฮียกำลังชอบใครอยู่เหรอ ผมรู้จักเปล่า?" ผมรีบเข้าประเด็นร้อน
"........." อ้าว เงียบใส่กันซะงั้น
"เฮีย ยังอยู่เปล่า?"
"อยู่"
"ว่าไง เฮียชอบใคร?"
"บอกไปเอ็งก็ไม่รู้จักหรอก"
"ก็ลองบอกมาก่อนดิ"
"แล้วนั่นทำไรกันอยู่?" เปลี่ยนเรื่องซะงั้น ยอมก่อนก็ได้
"ดูหนังอยู่ ชีนมันเพิ่งได้หนังใหม่ ปี 2000 มา โอ๊ยชีนดีดปากกุไม่อ่ะ เจ็บ"
"พี่เตปากดีไงครับ ตอนกูถามว่าเอาอันไหน ก็บอกองว่าให้หยิบๆมาเหอะ พอกูหยิบมาก็ประชดอีก"
"ก็กูไม่คิดว่ามึงจะชอบหนังย้อนยุคนิ หน้าตาก็ดี แต่รสนิยมควรปรับปรุงหน่อยยนะ"
"'งั้นเริ่มจากรสนิยมเรื่องแฟนดีมั๊ย?"
"อู๋ยยยยย รสนิยมเรื่องนี้มึงดีที่สุดของที่สุดอยู่แล้ว เพราะงั้นเลิกคิดจะเปลี่ยนได้เลย ใช้ได้ตลอดชีพ"
"เหรอ?"
"ถูกต้องที่สุดแล้ว"
"ตกลงพวกเอ็งจะคุยกันเองใช่มั๊ย เฮียจะได้วาง เสียเวลาวะ" ลืมเฮียไปเลย
"โทษทีเฮีย อย่าเพิ่งวางดิ ผมยังไม่รู้เลยว่าเฮียชอบใคร?"
"ตกลงนี่จะรู้ให้ได้เลยใช่มั๊ย?"
"ก็ประมาณนั้น บอกหน่อยดิ"
"เต" เฮียเรียกชื่อผมเหมือนที่เคยเรียกตอนเรายังเด็กกันอยู่ ทำให้ผมหลุดยิ้มออกมา ก็เฮียไม่ได้เรียกผมด้วยเสียงน่าฟังแบบนีี้นานแล้วนิ
"ครับ..." ชีนหันมามองหน้าผมควับเลย ผมพูดไรผิดเหรอ
"เฮียรู้ว่าที่เอ็งอยากรู้เพราะเอ็งห่วงเฮีย เฮียขอบคุณ คนที่เฮียรักก็คือคนที่เอ็งรัก เอ็งรักใครเฮียก็รักด้วย เฮียเคยบอกไปแล้วนิ"
"ขอบคุณครับเฮีย ผมรู้ว่าเฮียรักผมและรักคนที่ผมรักด้วย แต่ผมอยากรู้จักคนพิเศษของเฮีย คนที่ทำให้เฮียมีความสุขได้"
"หึหึหึ" ผมรู้แล้วว่าต่อให้ผมถามให้ตาย เฮียก็ไม่ยอมบอกแน่ เอาเหอะ ไม่บังคับละกัน
"'งั้นถ้าเฮียอยากบอกเมื่อไร ผมพร้อมจะฟังนะ เฮียดูแลตัวเองด้วยนะ ผมรักเฮีย...."
"เอ็งก็เหมือนกัน เฮียรักเตนะ"
"อ้อเฮีย ชีนมันก็รักเฮียนะ" ชีน อย่ามองกูงั้นดิ กลัว
"งั้นฝากบอกมันด้วนะ เฮียจะพยายามรักมันละกัน แค่นี้แหละ"
"กูบอกเมื่อไรว่ารักเฮียของมึง"
"แต่มึงก็ไม่ได้เกลียดเฮียของกูนิ"
"เฮียของมึง มึงก็รักไปคนเดียวดิ"
"เฮียของกูก็เหมือนเฮียของมึง กูแบ่งให้"
"ไม่อยากได้"
"แต่เฮียรักมึงนะ"
"รู้ได้ไง?"
"เฮียบอก"
"บอกว่าไง?"
"บอกว่า กูรักใครเฮียก็รักด้วย"
"หึหึหึ นอนได้แล้ว" ก็นะ จะเที่ยงคืนแล้วนี่หว่า ผลเลยเนียนกอดมันซะเลย
ไม่ได้มีไรมากหรอกครับ
แค่อยากมาแบ่งความน่ารักเบาๆให้เพื่อนๆได้ยิ้มกัน
ขอบคุณครับ
-
แอร๊ยย น่ารักกันเบาๆ
แต่เฮียก็น่าสงสัยไม่เสื่อมคลายยย //โดนตบ ฮ่าๆๆ
-
ชีนนี่ซึนของโคตรซึนเลยเนอะ 5555
สรุปเฮียรักใคร?? แอบสงสัยว่าเป็นชีนป่าวนิ?
-
อ่านแล้วยิ้มกว้างเลย ^__^
-
ชีนแน่เบยยย :z3:
-
น่ารักเบาเบา
ยิ้มแก้มปริเลย :L1:
-
อ่านแล้วยิ้ม~เห็นเขารักกันเราก็มีความสุขไปด้วย
-
มีความสุขเวลาที่เตกับชีนอยู่ด้วยกัน
ยิ้มตามอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่สองคนนั้น
มันไม่ได้หวานแหววอะไรใส่กันเลยสักนิด
ส่วนเรื่องเฮียก็ยังคงสงสัยอยู่อ่าเนอะ หรือว่าควรจะปล่อยเฮียแกไป
ควรเลิกสงสัยเฮียดีอ่าคุณดิว :z1: :กอด1:
-
น่ารักเบา ๆ
-
"เตรักใคร เฮียก็รักด้วย"
เอ่ ประโยคนี้น่าสงกะสัยจริง ๆ
:m28:
-
"ชีน ตื่น ไม่ตื่นกูถีบตกเตียงจริงๆนะ"
"หืม อืม ฮ้าว มีไร เช้าแล้วเหรอ?" มันตื่นยังวะ
" ยัง เพิ่งตี4"
"เพิ่งตี4!!!! มึงบ้าไปแล้วเต มึงบ้าไปแล้ว" แล้วมันก็เอาผ้าห่มคลุมโปงทั้งตัวเลยทีเดียว ไม่สนใจกันเลย
" กูไม่สบายใจเลย"
"........"
"ใจก็เต้นแรงมากๆ" เหลือบมองมันนิดหนึ่่ง
"..........." มันยังเฉยยอยู่ ตายยังวะ
"กูกลัวด้วย"
"..........."
"กูไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจริง"
"........" คิดดู ผมพูดขนาดนี้แล้วมันยังไม่สนใจผมเลย ต้องให้แขวนคอประท้วงกันเลยมั๊ยมึง
ด้วยความหมั่นไส้ปนน้อยใจหน่อยๆบวกโมโหนิดๆเลยถีบมันไปทีหนึ่ง แต่สงสัยไม่แรงเท่าไรเห็นมันขยุกขยิก 2-3ทีก็นิ่งต่อ ผมเลยได้แต่มานั่งกอดเข่าตัวเอง
"เพราะถ้าจริง กูคงเสียใจจนตาย"
"เอ้ออออออออ ตกลงมึงไม่สบายใจเรื่องอะไร" เยส ในที่สุดมันก็ยอมออกจากการคลุมโปงซะที แต่ผมใจเสียจริงๆนะ
"กูฝัน" ผมหันไปมองมัน มันทำหน้าแบบ หืม? แล้วก็ อืม แบบปลงๆ
"มึงฝัน? แล้วแหกปากปลุกกูตอนตี 4 เจริญแล้วแฟนกู"
"ก็ฝันกูร้ายนี่นา ตกใจ แล้วก็กลัวด้วย"
"กูฝันร้ายกว่ามึงอีก ถูกปลุกตอนตี 4 จะบ้าตาย"
"........." ผมเอื้อมมือเปิดโคมไฟตรงโต๊ะข้างหัวเตียง...เพื่อให้รู้ว่าเรื่องยาว มันหยีตานิดหน่อย หลบแสง
"เด็กวะ ฝันร้ายก็ลุกขึ้นโวยวาย"
"........" ผมจ้องหน้ามันอย่างเอาจริงเอาจัง
"เอ้าๆๆๆ ไหนๆมึงก็ปลุกกูตื่นจนสมใจมึงแล้วนิ เล่ามาดิว่าฝันไร"
"กูฝันว่ามึงมีคนอื่น มึงทิ้งกูไปหาคนอื่น" ผมนี่ท่าจะบ้าอย่างที่ชีนว่าบ่อยๆนั่นแหละ สงสัยคงเพราะตอนกลางวันอำกันเล่นเรื่องเฮียกับมัน เลยเก็บเอามาฝันจนเป็นเรื่อง แต่ผมยังจำความรู้สึกในฝันได้อย่างชัดเจนตอนที่มันเดินห่างผมไปเรื่อยๆ โดยที่มีคนอื่นอยู่ข้างๆมัน ผมทำได้แค่ยืนมองมันห่างออกไปๆ จนลับตาผมในที่สุด มันเจ็บ มันปวด เหมือนมรตัวอะไรก็ไม่รู้วิ่งพล่านไปทั่วตัว ทรมานเหมือนจะตายให้ได้แต่ก็ตายไม่ได้ อยากจะหลับตาหนี แต่ก็อยากเห็นมัน
ขนาดตอนนี้ผมตื่นแล้ว แต่ความรู้สึกนั้นยังติดอยู่ในสำนึกของผมอยู่เลย
"โบรารณว่าไว้ ฝันตอนใกล้สว่างมันจะเป็นจริง" ดูมันพูด กูจะร้องไห้อยู่แล้วนะ
"ชิน พูดเล่นอยู่ได้ กูจริงจังนะเว่ย"
"แล้วมึงจะให้กูพูดอะไร ให้ปลอบมึงเหรอ หรือบอกว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีงั้นดิ มึงคิดว่ากูควรทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ?"
".........." นั่นดิ ชีนไม่จำเป้นต้องทำอย่างนั้นเลย
"เต มึงโตพอแล้วนะ มึงโตพอที่จะรักกูแล้ง กับอีแค่ฝันมึงแยกไม่ออกเหรอ อะไรคือความฝัน อะไรคือความจริง กูคงไม่ต้องบอกนะว่ามึงควรจะมองอะไร"
"กูรู้ แต่ก็อดกลัวไม่ได้นิ"
"งั้นกูเคยทำอะไรให้มึงรู้สึกว่าต้องกลัวเหรอ กูโลเลเหรอ กูหลายใจเหรอ"
"....." ผมส่ายหน้าแทนคำตอบพร้อมรู้สึกผิดนิดๆ
"ถ้ากูจะมีใครอื่นนอกจากมึง นั่นหมายความว่าตอนนั้นมึงกับกูไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว"
"ไม่นะชีน กูจะไม่ยอมเป็นคนอื่นของมึงเด็ดขาด กูเป็นได้แค่คนของมึงเท่านั้น"
"นอนเหอะ...พรุ่งนี้ต้องเรียนอีก" แล้วมันก็หันหลังให้ผมเลย งี่เง่าได้ถ้วยเลยนะมึงไอ้เตเอ๊ย ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้งพร้อมกับขยับตัวไปกอดเอวมันไว้หลวมๆ
"ชีน กูขอโทษนะ กูงี่เง่าเองแหละ"
"อืม นอนซะ" มันตอบกลับมาเบาๆ
เช้านี้ผมมเตรียมของเช้าไว้หลายอย่างเลย กะเอาใจมันหน่อย ทำไเรื่องไว้เยอะ อ๊ะ มันออกมาพอดีเลย
" ก็อยากให้มึงกินเยอะๆไง จะได้โตไวๆ น่ารักเยอะๆ หล่อเวอร์ๆ"
"พอๆ..อย่าเยอะ"
"นั่งเลยๆ" ผมจับบ่ามันให้มันนั่งลง
"อ้อ นี่กะเอาใจกูชดเชยเรื่องตอนตี 4 ใช่มั๊ย?"
"ก็ขอโทษแล้วไง อย่าโกรธดิ" ผมอ้อมไปนั่งที่ตัวเองบ้าง ที่จริงอยากนั่งตักมันแหละ แต่กลัวมันเตะเอานี่สิ
"ไม่ได้โกรธเลยครับ แค่ไม่เข้าใจว่าจะอะไรนักหนากับเรื่องฝัน กุอยู่ในโลกความแห่งความจริงของมึง มีตัวตน จับต้องได้ แล้วจะไปใส่ใจกับฝันทำไม"
"ครับๆ รู้แล้ว " เทศน์กูจริง
เตมาส่งผมหน้าตึกคณะ
"อย่าเพ้ออีกนะมึง"
"เยอะนะชีน เยอะ"
"เรื่องนี้กูจะอำยันลูกบวช...ไปละ"
ผมเดินไปใต้ตึกก็เห็นต่อกับจืดนั่งกันอยู่แล้ว แต่รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆมาคุแปลกๆไงไม่รู้
"เป็นไรกันวะ" ผมถามพร้อมนั่งลง
"ถามกันเองละกัน กูไปละ" ไอ้ต่อมันเดินลิ่วขึ้นตึกไปเลย
"ว่าไงจืด ตกลงเป้นไรกันอีกเนี่ย สามวันดีสี่วันกัดกันจริงนะพวกมึง แต่วันนี้แปลกหน่อยไอ้ต่องอน ปกติกูเห้นมึงงอนตลอกศก"
"งอนเชี่ยไรละ?" เนี่ยนะไม่งอน บอกหมา หมามันยังไม่เชื่อเลย
"เออๆ ช่างเหอะ แล้วตกลงไอ้ต่อโกรธมึงเรื่องไร ร้อยมันหมื่นปีไม่เคยเห็นมันโกรธ"
"ไม่รู้บ้ามัน คนเค้าตั้งใจหวังดีแท้ๆ"
"หวังดี?" ชักแหม่งๆ
"เออ กูหวังดี แต่ดูมันทำกับกู ด่ากูซะอย่างกะกูไปฆ่าเผาล้างบ้านมันนั่นแหละ"
"แล้วว่าแต่มึงไปหวังดีไรมันละ?"
"กูก็แค่ให้เบอร์มะนไปกับน้องคนหนึ่ง น้องมันมาขอนะ กูก็เห็นว่ามันไม่มีใครช่วงนี้ "
"แค่นั้น?" ผมวาถ้าแค่นี้จริง ไอ้ต่อไม่แทบเขมือบจืดหรอก ให้ดิ้นตาย
"แล้วก็บอกน้องเค้าอีกนิดว่า ไอ้ต่อไม่มีแฟนจีบได้เลย เดี๋ยวกูช่วยเชียร์เอง เมื่อเช้าน้องมันก็เลยเดินมาที่ตึกแล้วก็บอกชอบมัน"
."น้องผู้หญิงกล้าขนาดนั้น์"
"ผู้ชาย"
"ผู้ชาย!!!! ตายห่า!!!! นี่มึงกะหาผัว เอ๊ย แฟนให้ไอ้ต่อเหรอ?"
"ก็แค่คิดว่ามันชอบผู้ชาย ถ้ามันมีใครซักคนอยู่ข้างๆน่าจะดี กูหวังดีจริงๆนะ"
"มึงอยากให้มันไปไกลๆมึง? ไม่อยากให้มันมาวุ่นวายกับมึง?"
"บ้าดิ กูไม่เคยคิดอะไรอย่างนั้นเลย"
"แต่สิ่งที่มึงทำ มันหมายความว่าอย่างนั้นไปแล้ว"
"กูก็แค่ แค่ แค่อยากให้มันตัดใจ@#$% ได้ซะที"
"พูดไรของมึงวะจืด กูฟังไม่เข้าใจ"
"ช่างเหอะน่า ถ้ามันเคยชอบกูได้ มันก็น่าจะชอบผู้ชายคนอื่นได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ น้องเค้าก็น่ารักดี นิสัยดี ถึงจะกวนๆหน่อย กูรู้จัก"
"กูไม่รู้ว่าไอ้ต่อชอบผู้ชายด้วยกันรึเปล่า แต่สิ่ที่กูรู้ คือ มันชอบมึง"
"แต่กูก็ผู้ชายไง" ยังจะเถียง
"ต่อให้เป้นผู้ชายเหมือนมึง แต่ไม่ใช่มึง บางทีไอ้ต่อก็อาจจะไม่เอาก็ได้"
"......" จืดหน้าเสียเลยครับ คงกลัวไอ้ต่อโกรธ
"เอาน่ามึง" ผมโยกหัวมันไปมา
"กูไม่ได้ตั้งใจทำให้มันคิดว่าว่ากูผลักไสมันนะ มันคงเกลียดกูแล้ว"
"มันไม่มีวันเกลียดมึงหรอก เหมือนที่ผ่านมา ตอนนี้มันอาจจะแค่น้อยใจแหละ เดี๋ยวกูคุยให้ ขึ้นเรียนเหอะ"
"ไอ้ต่อ มึงโกรธจืดรึเปล่า?" ผมหันไปถามไอ้ต่อตอนที่กำลังเรียนกันอยู่ ตอนแรกกะว่าจะถามตอนเที่ยง พอให้มีเวลาเหมาะๆ แต่หันไปป๊ะกับสายตาของจืดที่ส่งมาอ้อนวอนแกมขู่เข็ญยิกๆ เลย ป๋าเตเลยจัดให้
"โกรธเหรอ เปลาเล่ย มันออกจะหวังดีกับกูซวะขนาดนั้น กูคงมีหน้าไปโกรธมันลงหรอก"
"เชี่ยต่อ มึงจะแระชดให้มันได้อะไรขึ้นมาวะ จืดมันหวังดีกับมึงจริงๆ แต่วิธีการอาจจะดูใจร้ายไปหน่อย"
"หน่อยเหรอ?" เนี่ยนะไม่โกรธ กูพูดนิดเดียว มึงพ่นไฟใส่หน้ากูเลยนี่นะ
"อื้อออออ ถ้ามึงไม่ชอบน้องเค้า มึงก็แค่บอกเค้าไป เรื่องก็จบ แค่นี้เอง ทำไรให้ยากวะ"
"กูว่าจะลองคบกับน้องเค้าดู"
"ห๊า!!!!!!" ห๊า ของผมคงดังไปหน่อย หันมามองกันทั้งห้องเลยทีเดียว
"ขอโทษครับอาจารย์ พอดีปากกาผมตก หาไม่เจอ เลยตกใจดังไปหน่อย"
"หาให้เจอนะค่ะ ไม่งั้นจะให้คุณออกไปหานอกห้อง ขอบคุณค่ะ" ก็เลยต้องเก็บปากเก็บคำไปโดยปริยาย
"มึงจะลากกูไปไหนเนี่ยเต กูจะไปแดกข้าว หิว"
"ยังไม่ถึงเลวแดก"
"ก็นี่มันเที่ยงแล้ว" พูดกันไปก็ลากกันไป
"ไม่รู้แหละมากับกูก่อน มึงด้วยจืด"
"อ้าว เกี่ยวไรกะกู" มึงแหละตัวเกี่ยว
"บอกให้มาก็มาดิ หรือว่าต้องให้กูลากอีกคน"
"เอ้า มีไรก็ว่ามาเลยมึง กูหิวข้าว" พอหาที่เหมาะแก่การชำระความ ไอ้ต่อก็เปิดประเด็นร้อนทันที
"มึงพูดจริง เรื่องที่มึงจะคบกับน้องคนนั้น ว่าชื่อไรวะ" ผมถามมันแต่มันส่ายหัว เลว บอกจะคบกับเค้า แต่ดันไม่รู้จักชื่อเค้าอีก เลวจริงๆ ผมเลยหันไปถามจืดแทนด้วยสายตา
"ดิม"
"ว่าไงไอ้คุณต่อ มึงจะคบกับน้องดิมนี่จริง จะคบทั้งที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของเค้า?"
"คงงั้น คบไม่ได้ ไปกันไม่รอด ก็เลิกดิ คิดไรให้ยาก"
"ไอ้ต่อ มึงอย่าไปคบกับน้องดิมไรนี่เลยวะ กูสงสารน้องมัน เชี่ยยยย มึงคิดถึงเรื่องเลิกตั้งแต่ยังไม่เริ่มคบกัน แล้วมันจะไปรอดได้ไงว่ะ"
"ถึงบอกว่าจะลองดูไง ก็เหมือนมึงกับชีนตอนแรกๆไง " เถียงไม่ออก
"แต่มึงไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน?"
"มึงรู้ว่ากูเคย" ผมนะจะหมายความว่า 'มึงนะไม่เคยชอบผู้ชายอื่นเลยนอกจากจืด แล้วจะชอบคนอื่นได้มั๊ย คนอื่นที่ไม่ใช่จืด'
งานนี้จืดเงียบสนิท นั่งก้มหน้านับนิ้วตัวเองเป็นอย่างเดียว
"โอเค มึงเคย แต่มันไม่เหมือนกัน มึงก็รู้ แต่ก็เอาเหอะ ตามใจมึงละกัน"
"กูก็จะทดลองกับดิมนี่แหละ " ยังไงผมก็อดห่วงพวกมันสองคนไม่ได้จริงๆ
เรียนเสร็จผมก็ไปหาชีนที่ตึกคณะมัน วันนี้มันเรียนเสร็จช้ากว่าผม ผมก็เลยจะมานั่งรอมัน
แต่พอมาถึงก็ต้องแปลกใจนิดหน่อยเพราะผมเห้นชีนนั่งรออยู๋แล้ว
"ทำไมเรียนเสร็จเร็ว หรือว่าโดด?"
"อาจารย์ไม่สอน เปล่าโดด"
"แล้วไป....แล้ววันนี้องครักษ์พิทักษ์มึงหายไปไหนซะละ?"
"ใคร?" ทำหน้าหมางงได้กวนตีนมาก
"ก็ไอ้พีทไง มันหายหัวไปไหนเนี่ย ปกติไม่เห็นจะยอมห่างจากมึงเลยนิ "
"เวอร์เหอะ"
"ตรงไหน กูเห็นพอมันจะแยกจากมึงนะ จะเป้นจะตายให้ได้ทุกทีเลย"
"โวะ...ปัญญาอ่อน"
"แล้วตกลงมันไปไหน?"
"เห้นมันบอกว่าจะไปตามหาหัวใจบ้าบอไรของมันก็ไม่รู้ แต่กูกลัวว่ามันจะได้ตีนกลับมามากกว่า ดีไม่ดีฝากมึงกับกูด้วย" เห็นด้วย
"เอาเอ๊ย แล้วมันไปทางไหน?"
"เห็นเดินไปทางโน่น บอกจะขอตามไปด้วย มันก็ไม่ยอม ไม่รู้ความลับไรนักหนา"
"แล้วมึงไม่อยากรู้บ้างเหรอชีน?"
"ตาเป็นประกายเชียวนะครับมึง เรื่องคนอื่นนี่อยากรู้ตลอด " มึงด่ามาเลยดีกว่าว่ากูเสือก
"ก็แค่อยากเห้นว่าหัวใจของไอ้พีทที่มันว่านะจะเป้นยังไง เท่านั้นเอง"
"เห็นงี้ตลอด คราวพี่ตามก็ทีหนึ่งแล้ว ภ้าไม่ได้รู้เรื่องคนอื่นนี่นอนไม่หลับใช่มั๊ย?"
"หลับ แต่ไม่สนิท"
"ยังมีหน้ามาย้อน" ผลักหน้าผากกูไมอ่ะ เจ็บ
"แอบไปดูกัน ไปนะ"
"ที่กูด่าไปทั้งหมดนี่ไม่สลดเลยใช่มั๊ย?"
"สลดแหละ แต่ความอยากรู็มากกว่าไง ตามมา"
ผมลากมันติดมือมาเลยทีนี้ คนผ่านไปมาก็มองสิทีนี้ แต่ใครสน ผมคนหนึ่งละไม่สน ยิ่งชีนยิ่งแล้วใหญ่ ปกติของมันก็แทบไม่เห็นหัวใครอยู่แล้ว
ตามหากันอยู่ มองซ้าย มองขวา โอ๊ะ มันอยู่นั่น
ไอ้พีทมันกำลังนั่งคุยอยู่กับ กับใครซักคน หน้าตาคุ้นๆ แต่ไม่ไม่ใช่คนที่คุ้นเคยแน่นอน สรุปคือผมไม่รู้จัก
แต่น่าจะอยู่ชั้นปีสูงกว่ามัน...ผมสั้นๆ ไสลด์ลงมาเรื่อยๆจนถึงต้นคอ ก็ตามสมัยนี้แหละครับ แต่ก็เท่ห์ใช้ได้อยู่ หน้าเรียวๆ ผิวขาวๆ ชมพูๆ ตัวผอมๆบางๆ ไม่สูงเท่าไร ปากส้มๆ ใส่เกงยีนส์ เชิ้ตขาว หน้าตาอย่างกะผู้หญฺงเลยวะ แต่ดูแล้วก็ไม่ใช่ผู้หญิงแน่ๆ.....ไอ้พีทเอาแล้วไง ผมกลัวมันได้ตีนกลับมาอย่างที่กลัวแล้วซิ
ผมรีบดึงชีนให้หลบหลังต้นไม้จะได้แอบฟังอย่างเป้นทางการซะที
"พี่ครับ งั้นผมขอเข้าเรื่องนะ" พูดซะเพราะเลยน้องกู
"รออยู่นานแล้วเนี่ย ว่ามา" อึ๋ยยยยยยย อีกคนดูออกจะหงุดหงิดนะ
"พี่ชอบผู้ชายมั๊ยครับ?" ไอ้พีท!!!!!!!!
"ดูหน้าพี่ แล้วถามใหม่ซิ?" อู๋ยยยยย...แล้วไอ้พีทก็มองนะ มอง มอง มอง แล้วก็มอง ก่อนจะอ้าปาก
"พี่ชอบผู้ชายมั๊ยครับ" มึงบ้าหรือโง่วะ แต่ชีนนี่หัวเราะกิ๊กกั๊กใหญ่เลย คงถูกใจที่เพื่อนจะโดนยำตีน
"ถ้าไม่เหี้ยก็พิจารณาได้" คนนั้นตอบแบบ มึงกล้าถามอีกเนอะ
"ผมยังไม่ถึงขั้นเหี้ยครับ แค่เชี่ยเริ่มต้น ถ้าได้รับการดูแลดีดีจะเป้นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบมากๆ" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
"ฮ่ะๆๆๆๆ ฮาดีวะน้อง"
"ผมชื่อพีท เรียนปี 1 สาขา.........."
"พี่ไม่ใช่คณะบดี ไม่ต้องมารายงานตัว"
"ผมจีบพี่นะ" โอ้วววววววววววววววว
"ถ้าคิดว่าจะทนมือทนตีนพี่ได้ก็ลองดิ"
"ครับ ผมจะทน"
-
รอจ้า รอจ้า
-
โอ๊ยยย ฮ่าๆ พีทช่างกล้านะ
ช่วงนี้รู้สึกทุกคนจะวุ่ยวายในชีวิตจริงๆ
อย่าลืมมาต่ออีกนะคะคุณดิว
-
ตอนนี้ไอ้พีทแย่งซีนสุดๆ ไม่รู้พี่คนนั้นจะเป็นใคร
แต่ก็เอาใจช่วยพีทนะ ก็ไปจีบเค้าโต้งๆซะขนาดนั้น o13
ส่วนจืด เราก็ไม่รู้ว่าจืดคิดอะไรอยู่นะ อาจจะอยากให้ต่อ
ตัดใจจากจืดจริงๆ แต่ก็ไม่น่าจะใช้วิธีนี้นะ ฝ่ายนั้นเป็นผู้ชายด้วย
ถ้าเราเป็นต่อเราก็โกรธนะ นี่ต่อคงจะคบกับผู้ชายคนนั้นประชดจืดแน่เลย
เฮ้ออออออ ยังไงล่ะทีเนี้ย! :z3:
-
อย่าเลยต่อ เจ๊สงสารน้องเค้า :sad4: ไม่รักก็อย่างทำงี้สิ กะจืดคงเป็นไปไม่ได้สินะ o22
ฝืดดดด......สูดน้ำมูก อาลัยความรักของนู๋ต่อ :laugh:
P.S. พีทมันจะเป็นฝั่งเป็นฝาละเว้ย///// :m21: ใครจะรุก::ใครจะรับ หรือ???
-
พีทใจกล้าดีอะ ชอบ :z2:
-
จืด ต่อ ก็นะ ส่วนพีทกล้าว่ะ
-
รอดูว่าพีทจะทำสำเร็จไหม :z2: :z2:
-
พีทแม่งจี้อ่ะ 555
ต่อกับจืดยังคงอึมครึม จืดหางานซะงั้น เห้อออ
-
เธอรักฉันประชดใคร ไม่ดีเลยนะเธอ~ พี่ต่อกำลังประชดพี่จอม? ว่าแต่คนที่พีทจีบชื่ออะไรน้า~
-
พีทช่างกล้า o13
-
คิดถึงคุณดิ๊วววววววว :z13: :z13:
-
"ผมจีบพี่นะ" โอ้วววววววววววววววว
"ถ้าคิดว่าจะทนมือทนตีนพี่ได้ก็ลองดิ"
"ครับ ผมจะทน" ความรักทำให้ควายดื้อกลายเป็นแมวเชื่องได้
"แล้วรู้จักชื่อของพี่รึยัง?"
"พี่ฝน" มึงยิ้มมากไปแล้วนะไอ้พีท
"รู้ได้ไง?"
"ก็ผมชอบพี่มานานแล้วนิ เรื่องแค่นี้ทำไมจะไม่รู้ละครับ ผมยังรู้เรื่องของพี่มากกว่านี้อีกนะ"
"ชอบจริง?"
"จริงแท้แน่นอนครับ" อย่าไปเชื่อมัน ไอ้นี่มันกะล่อนครับ
"ยังไม่เชื่อนะ ต้องทำให้เห็นก่อน"
"งั้นพี่ก็ต้องคอยดูนะครับ คอยดูผม"
"อืม งั้นพี่ไปรับแฟนก่อนนะ ปล่อยให้ผู้หญิงรอนานๆไม่ดี"
"ห๊า......พี่มีแฟนแล้วดิ ผู้หญิงซะด้วย ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย"
"ก็แหงดิ พี่เป็นทอมนะ ดูไม่ออกรึไง เป็นทอมก็ต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงดิ"
"ก็ไหนพี่ฝนบอกว่าถ้าผู้ชายไม่เหี้ย พี่ก็ชอบไง"
"'งั้นก็ทำให้พี่เห็นซะสิว่าพีทไม่เหี้ย"
"ผมจะทำ"
"ไอ้ที่จะไปรับนะ แฟนเพื่อน ไม่ใช่แฟนพี่หรอก ส่วนตัวพี่เองยังไม่มีแฟน เพราะไม่มีใครกล้าจีบ ไปละ"
แล้วผมก็เห็นไอ้พีทยิ้มหน้าบานแฉ่งแยกออกมา น้องรักผมมันเล่นทั้งของหนักของสูงเลยเว่ย
ใช่ ผมนึกออกแล้วว่าน้องฝนคนนี้ตอนปีหนึ่งฮฮตอย่างเหลือหลาย ฮอตเหลือเกิน ทั้งชายตั้งหญิงให้ความสนใจกันอย่างล้นหลาม หล่อลำ้หน้าผู้ชายอกสามศอกซะด้วย แต่ถ้ามองให้เป็นผู้หญิงก็ทั้งน่ารัก ทั้งกวนตีน ดูมีเสน่ห์แบบดูยังไงก็ไม่เบื่อ
ข่าวว่าเธอเป็นทอม เลยไม่มีชายหาญหน้าไหนกล้าจีบทั้งที่น่ารักซะขนาดนั้น แต่ก็ไม่เห็นมีข่าวออกมาว่าเธอจะจีบหรือควงสาวที่ไหน
แล้วไอ้พีทไปเอาความใจกล้าหน้ามึนมาจากไหนถึงได้เดินเข้าไปจีบเค้าแบบโต้งๆซะขนาดนั้น
ถ้ามันสำเร็จนะ ไอ้พีทจะได้ควงสาวหล่อกว่ามันซะแล้วงานนี้ ดีใจด้วยไอ้พีทน้องรัก จะว่าไปผมก็แอบอิจฉามันนิดหนึ่งนะ ได้ควงสาวทั้งสวยทั้งหล่อในคนๆเดียวกัน แต่อิจฉานิดเดียวจริงๆนะ
"ทำไมต้องทำหน้าเหมือนอิจฉาไอ้พีทด้วย อิจฉามันรึไง อยากควงสาวหล่อมากรึไง?" พระเจ้าครับ มึงอ่านใจกูออกเหรอชีน!!!!
"บ้า กูเปล่าซะหน่อย" นั่นไง งานเกิดซะงั้น
"แล้วทำไมต้องหลบตา?"
"เปล่าซะหน่อย" ผมเดินตัวลีบตัวเล็กออกมา ทำไมผมมองเห็นแต่ปลายเทาตัวเองละ เดินห่างออกหน่อยรู้สึกเหมือนไม่มีใครตามหลังมา หันกลับไปดูทางเดิมแบบแอบๆ นั่นไง สุดที่รักของผมยังยืนแข็งอยู่ที่เดิมเลย
"อ้าวชีน ไมไม่เดินมาละ" ผมตะโกนถามออกไป ไม่ได้ดังมาก แต่ก็ดังกว่าปกตที่คุยกัน
"หยุดรอตรงนั้นแหละ ห้ามเดินต่อ"
"ได้" แล้วผมก็ยืนรอมัน มันก็เริ่มออกเดินช้าๆ จนจะมายืนเคียงผม
"ชีน มื้อนี้กิน....ฟิ้ววววววววว" เสียงอะไรเหรอครับ ก็เสียงมันเดินผ่านผมไปเฉ้ยยยยยยยย เดินแบบไม่เห็นหัวเลยว่าผมยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้
"ชีนนนนน รอด้วย" มันโกรธจริงเหรอ
ช่วงนี้ผมมักจะหมกตัวอยู่ห้องมันบ่อยกว่าอยู่ห้องตัวเองซะอีก เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ของผมก็อยู่นี่จนเกินครึ่งแล้วมั้ง แล้วถามว่าทำไมผมไม่ย้ายมาอยู่ห้องมันซะเลยละ คำตอบคือ ไม่รู้เหมือนกัน แต่ชีนมันเคยบอกว่า อย่างนี้แหละดีแล้วจะได้มีพื้นที่ว่างสำหรับตัวเองบ้าง ผมก็ไม่เข้าใจมันเท่าไรหรอกนะ แต่ก็เห็นด้วย ผมก็เลยไปๆมาๆระหว่างห้องมันกับห้องผม
ตั้งแต่กลับจากมหาลัยชีนยังไม่พูดไรกับผมซักคำเลย
ชวนคุยด้วยก็เงียบใส่
ชวนกินข้าวก็กินนะ แต่กินแบบเงียบๆ
ชวนดูทีวีก็ดูทีวีจริงๆ ไม่สนใจกูเลย
จนผมประสาทจะกิน ต้องคุย ใช่ ต้องคุยให้รู้เรื่อง ไม่งั้นคืนนี้ผมหลับไม่สนิทแน่
"ชีน"
"........"
"ชีน มึงไม่พอใจไรกูรึเปล่า?"
"..........."
"ไม่พอใจก็บอกดิ อย่ามาเงียบใส่ แล้วกูจะไปรู้ได้ไงว่ามึงโกรธเรื่องไร"
"..............."
"ขอโทษ"
"ขอโทษเรื่องไร?"มันยอมพูดแล้ว
"ไม่่รู้ แต่ก็ขอโทษแล้วไง มึงโกรธกูเรื่องไร กูก็ขอโทษเรื่องนั้นแหละ"
"คำนี้มันมีค่านะเต อย่าเอามาพูดแค่สักจะพูด"
"..........." ผมนี่ถึงกับอึ้งไปเลย ชีนไม่เคยพูดดุผมจริงจังขนาดนี้ แล้วผมทำไรผิดมากมายขนาดที่มันต้องดุขนาดนี้เลยเหรอ ผมไม่เข้าใจ
"นอนละ" มันลุกจะย่างก้าวแรก แต่ผมก็คว้ามือมันไว้ซะก่อน ผมไม่เข้าใจ
"ชีน ดุกูทำไม?"
"กูก็เป็นอย่างนี้ของกูมาตั้งนานแล้ว ปล่อย จะไปนอน"
"แต่มึงไม่เคยดุกูขนาดนี้"อยากให้ปล่อยก็จะปล่อย
"มึงจะได้ไม่ทำแบบนี้อีกไง..." แล้วมันก็หันกลับมากดผมลงนอนกับโซฟานั่นแหละก่อนที่จะพาตัวมันขึ้นคร่อมผมไว้
"อย่าทำอีก จำไว้" แล้วปากมันก็ฉกวูบมาที่ปากผม มันกัดครับ กัดจริงๆ กัดย้ำๆซำ้มันอยู่นั่นแหละ จนผมรู้สึกว่าแสบ ร้อนไปทั้งปาก ปากบวมแน่กู
แต่ก่อนที่ปากผมจะโดนทำร้ายมากไปกว่านั้น ชีนมันก็หยุดกัดแล้วเปลี่ยนมาเลียริมฝีปากผมแทนสลับกับกดจูบแบบหนักหน่วง
ผมนี่แทบดิ้นพล่านเลย ตอนมันเลียนะอย่างกับตัวเบา เคลิบเคลิ้ม ลอยเล่นอยู่ในอากาศ
แต่พอมันกดจูบหนักๆอย่างกับถูกกระชากลงมาจากที่สูงอย่างแรง
ผมปั่นป่วนไปหมด ไม่รู้จะอยู่ในอารมณ์ไหนดี แต่อย่างเดียวที่รู้คือ ชีนกำลังลงโทษผม
"ชีน นี่ ....มันโซ....ฟา นะ" ก็มันเล่นล้วงมือเข้าไปในกางเกงของผมนิ อ้าว แล้วเสื้อกูหายไปตอนไหนวะ
"หรือจะบนพื้น" ตอนพูดนะยกหัวออกมาจากซอกคอกูก่อนได้มั๊ย มันหยิว
"ชีน...อื้มมมมม อ๊ะ...ยะอย่า บีบ...จุก" มันคงมันปากนะครับก็มันกำลังกัดคอผมอยู่นี่ ก็คงเลยเผลอมือบีบชายน้อยผมแรงไปหน่อย ท่อนบนเสียวแบบแสบๆเจ็บ ท่อนล่างสยิวแบบจุกๆ มันส์ละกูงานนี้....อะ อะ อ้าว กางเกงผมปลิดปลิวตามแรงกระชากของมันไปแล้ว
"ชีน..ยะ อย่ากัด เจ็บ.....อื้มมมมมม" เป็นหมารึไง ชอบกัด กัดเสร็จก็เลียให้ทุกที คอยดูนะพรุ่งรอยฟันเต็มตัวผมแน่ แต่ดีหน่อยที่มันมักจะทำในร่มผ้าเท่านั้น....เชี่ย มันกัดนมผมอีกแล้ว หัวนมขาดติดปากมันไปแล้วมังป่านนี้ ทั้งเสียวทั้งเจ็บ
จนหัวผมหมุนไปหมดแล้วตอนนี้
ผมรู้สึกว่าครั้งนี้ต่างจากทุกครั้ง ชีนมันค่อนข้างรุนแรงกับผม มันกัดจริง ผมก็เจ็บจริง มันกัดจนผมรู้สึกว่าต้องได้เลือดในบางจุดบ้างแหละ
"ชีน...อย่ากัด...กูเจ็บไปทั้งตัวแล้ว" ผมยันอกมันไว้ก่อนที่มันจะไซ้ซอกคอผมอีกครั้งหลังจากกัดหน้าอกผมจนแบร้อนไปหมดแล้ว
"อย่าทำอีก" มันจ้องตาซะผมเผลอหลบตามันเลย แต่หลบได้แค่แวบเดียว มันก็จับหน้าผมให้หันมามองหน้ามันต่อ
"ไม่ทำแล้ว" รับปากไปก่อนครับ ก่อนที่จะเจ็บตัวไปมากกว่านี้.....อ้าว...ก็ไม่รับปากจะทำแล้วไง แต่ไหงกลับมาไซ้คอกูอีกละ ผมยันหน้ามันออกจากคออีกครั้ง แล้วทำไมมันด้วยสายตา
"คราวนี้จะรักษาให้" แล้วมันก็มุดเข้าที่ซอกคอผมอีกครั้ง สยิว แบบอธิบายความรู้สึกไม่ถูกเลย มันเลียตรงรอยแผลที่มันนั่นแหละเป้นทำไว้ มันเลียจากความรู้สึกว่าเจ็บ แสบ จนกลายเป้นความรู้สึกเสียว อ่อนระทวย โอ๊ย แบบอธิบายไม่ถูก จนผมนี่เผลอครางซี๊ดออกมาโดยไม่ตั้งใจเลย ได้ยินมันหัวเราะหึหึึหึลงคอด้วย
แล้วมันก็ไล่เลียจนทั่วตัวตามที่มันกัดนั่นแหละ หมาชัดๆ
"อ๊ะ.....เอ๊ย" ก็อยู่ดีดี มันจับให้ผมขึ้นคร่อมมันแทน ผมเห็นสายตามันมองมาที่อกผมแล้วไล่สายตามาที่หน้า ซอกคอแล้วยิ้มเจ้าเลห์อีก....
ผมก้มมองอกตัวเองบ้าง เชี่ย!!!!!!!!นี่ผิวผมหรือหนังเสือดาววะ ทำไมมันเป้นรอยเยอะขนาดนี้ เอามือจับๆดูก็รู้สึกแสบขึ้นมาอีก มีแอบเหนียวตัวหน่อยๆเพราะน้ำลายมันนั่นแหละ อึ๋ยยยยยยยยยยยย ผมมองหน้ามันอย่างอาฆาตแค้น
"มองไม หรือจะเอาอีก" มันทำท่าจะพลิกตัวผมให้อยู่ข้างล่างอีกครั้ง
"พอแล้ว...พอเลย เจ็บไปทั้งตัวแล้วเนี่ย"
"เจ็บแล้วทำไมไม่ร้อง ครางทำไม?" แล้วผมจะพูดไรได้อีกละครับพี่น้อง ก็เลยได้แต่นั่งจ้องตากันอย่างนั้นแหละ แต่มันคงผิดที่ ผิดเวลา ผิดโอกาสไปหน่อย เพราะเล่นนอนทับกันอย่่างนี้แถมผมยังล่อนจ้อนอีก ส่วนมันนี่เสื้อหายไปแล้ว จำได้รางๆว่าผมเป็นคนกระชากออกเอง ส่วนกางเกงมันยังอยู่...จ้องกันไปจ้องกัน ผมก็เขินดิ เลยคว้ากางเกงที่พื้นจะใส่ แต่มันก็หยุดมือผมไว้ซะก่อน
"แทนที่มึงจะหยิบกางเกงมาใส่ มึงถอดกางเกงให้กูไม่ง่ายกว่าเหรอ" ผมว่าบางทีมันก็หน้าหนาไปนะ แต่ผมคงไม่หนาเท่ามัน เพราะตอนนี้หน้าผมร้อนวาบไปหมดแล้ว
"เอ้า หน้าแดงอยู่นั่นแหละ หึหึหึ " แล้วมันก็พาพามือผมไปจับชายน้อยของมัน สู้มือผมมาก
ตาชีนนี่ฉ่ำไปแล้วครับ ปฏิบัติเบสิกกันซักพัก ก็เข้าสู้ขั้นแอดวานซ์ แล้วทุกอย่างก็เป็นไปในทางที่เราอยากให้เป็น แต่ครั้งหลังๆนี่รู้สึกชีนมันอยากให้เป็นคนเดียวนะ ผมไม่ได้อยากด้วย แต่ก็ต้องทำ เพราะเรื่องแบบนี้ทำคนเดียวไม่ได้.....มันไม่ตื่นเต้น ชีนบอกอย่างนี้
"เต ทำไมวันนี้มึงใส่เสื้อแขนยาววะ แถมยังติดกระดุมถึงคออีก ไหนดูดิ มันต้องมีอะไรแน่"
"เอ๊ย อย่าเล่นนะไอ้ต่อ" ผมปัดมือมันออก หัวเสียด้วย ร้อนก็ร้อน เสื้อก็แขนยาว แถมต้องติดกระดุมซะมิดชิด
"โดนชีนรังแกมาอีกละซิ ก็มึงอยากไปยอมมันดีนักนิ"
"ก็กูรักของกูนี่นา...ว่าแต่เรื่องมึงเหอะ "
"เรื่องกู? เรื่องไรอ่ะ?"
"ไอ้เวร ก็เรื่องน้องดิมไง ตกลงคบกับน้องมันแล้วเหรอ?"
"อ๋อ ยังเลย กูยังไม่ไปเจอน้องมันเลย" ด้วยความหมั่นไส้ ผมเลยโบกหัวมันไปงามๆทีหนึ่ง "เชี่ยเต กูเจ็บนะเว้ย "
"เอาจริงๆไอ้ต่อ นี่ตกลงที่มึงบอกว่าจะคบกับน้องดิมไรนั่น มึงแค่อยากประชดจืดใช่มั๊ย?"
"ไม่รู้เหมือนกันวะ บางทีกูก็อยากเห็นปฏิกิริยาของมันบ้างถ้ากูคบกับดิมไรนั่นจริง แต่พอมันนิ่ง กูก็ยิ่งโมโหวะ"
"นั่นแหละ เค้าเรียกประชดโว้ย"
"เหรอ อืม งั้นก็คงตามนั้นแหละ กูประชดจืด" บทจะง่ายก็ง่ายเนอะ
"แล้วนี่ทำไมมึงกับมันไม่มาเรียนพร้อมกัน?"
"ให้มาเรียนพร้อมกัน แค่ให้กูกับมันเจอหน้ากันแล้วไม่กัดกันก็บุญแล้วมั้ง อย่าถึงต้องมาเรียนด้วยกันเลย" กูรู้ มึงไม่กล้าทำให้จืดเจ็บหรอก แค่ทำจืดเจ็บนิดเเดียว กูเห็นมึงนั่นแหละจะเป้นจะตาย
"แต่กูว่าหมู่นี้จืดแปลกๆวะ ไม่ค่อยเห็นมีสาวอยู่ข้างๆเหมือนเมื่อก่อนเลย"
"เรตติ้งมันตกมั้ง น้องใหม่น่ารักเยอะแยะ" แต่ผมว่ามากกว่านั้น แค่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
"โน่นไง มันมาพอดีเลย......หน้าซีดมาเลยนะจืด คราวนี้จืดสมชื่อเลยมึง" มันนั่งลงแล้วฟุบกับโต๊ะเฉยเลย แล้วคนที่ตกใจที่สุดก็คือไอ้ต่อ เห็นมั๊ยละผมบอกแล้วว่ามันปากดี
"จืด จืด เป็นไรมึง ไม่สบายรึเปล่า หิว ง่วง ไปหาหมอมั๊ย" ไม่ใช่ว่าผมไม่เป้นห่วงเพื่อนนะ แต่ผมไม่อยากขัดจังหวะไอ้ต่อเท่านั้นเอง
" มึงยังห่วงกูอีกเหรอต่อ?" จืดมันเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยหน้าซีดมันนั่นแหละ
"................." ส่วนไอ้ต่อนี่งง หรือเบลอ หรือไม่เข้าใจก็ไม่รู้ นิ่งเลย
"กูถามก็ตอบดิ มึงยังห่วงกูอยู่อีกเหรอ!!!!" จืดมันเล่นพูดซะดังเลย คนผ่านไปมาหยุดเดินแล้วหันมามองกันใหญ่เลย ก่อนที่อะไรมันจะมากไปกว่านี้ ผมเลยพาจืดออกมาจากตรงนั้นซะก่อน เพราะผมดูสายตาไอ้ต่อแล้ว ไม่ปลอดภัยแน่นอน ผมเคยบอกไปแล้วใช่มั๊ยครับ ไอ้นี่เวลารักถวายหัวได้ แต่เวลาโมโห โกรธหรือเกลียดก็พร้อมตัดหัวคนๆนั้นได้เหมือนกัน
ตอนเช้าจำกันได้ใช่มั๊ยครับที่ว่าจืดมันไม่มีสาวข้างๆกายเลยช่วงนี้ แต่พอช่วงเย็นเรียนเสร็จมันก็เดินควงสาวทันตะให้เห็นกันเลยทีเดียว
"เต ไอ้ต่อ กูกลับนะ" มันกลับจริงๆนะ กลับห้องนั่นแหละ ไอ้นี่มันไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบคนวุ่นวาย กินข้าวเสร็จก็พาสาวกลับห้องลูกเดียวเลย
"ฮึ..." มาฮึอะไรละครับไอ้คุณต่อ
"ต่อเอ๊ย....ทำใจเหอะว่ะเพื่อน คิดซะว่ามึงกับมันไม่ได้เกิดมาคู่กัน เกิดมาแค่มึงได้รักมันก็พอแล้ว"
"กูต้องตัดใจจริงๆแล้วใช่มั๊ย?"
"ตัดไม่ได้ก็ไม่ต้องตัด เพราะยิ่งมึงพยายามจะตัด มันก็จะยิ่งทำให้มึงจำมากขึ้น ปล่อยมันไป แล้วมึงจะดีขึ้นเอง" ผมก็เคยทำนะอย่างนี้ ตอนที่จีบชีนใหม่ๆ ทำยังไง ทำให้ตายแค่ไหน แต่เค้าก็ไม่เห็นค่าของเรา
"แล้วกูต้องทำตัวยังไงกับมัน "
"เคยเป็นมายังไง ก็เป็นมันต่อไปอย่างนั้น เพราะอย่างน้อยเราก็เพื่อนกัน"
" นั่นสินะ เราเป็นเพื่อนกันมาตลอด กูเองต่างหากที่มันบ้าไปเอง....เอ้อ...ลาก่อน ความรักของกู" ผมรู้ ถึงมันจะพยายามทำให้ไม่เศร้า แต่ผมรู้ ไอ้ต่อกำลังร้องไห้
"ต่อ...."
"หืม?"
"กูรักมึงนะ เห็นใช่มั๊ย รู้ใช่มั๊ย ว่ากูจะอยู่ข้างๆมึง"
"ขอบใจวะเพื่อน....นี่ถ้ากูจีบมึงตั้งแต่ตอนปีหนึ่งก็ดีสินะ ป่านนี้เราคงต้องเป้นแฟนกันแล้ว"
"เชี่ยต่อ!!!!!!! พูดไรของมึงเนี่ย หลอนวะ" แต่ก็เอาเหอะ อย่างน้อยมันก็ยังให้ผมเห็น
"ฮ่ะๆๆๆๆๆ กูก็หลอนวะ...ไปเหอะ ป่านนี้ชีนรอมึงแล้วมั้ง"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยววันนี้กูกลับหอพร้อมมึงก็ได้ มึงจะได้มานอนห้องกูไง เดี๋ยวกูโทรบอกชีนก่อน"
"ไม่ต้องเต กูอยู่ได้ กูยังไหว มึงไปหาชีนเหอะ"
"แต่..."
"ถ้ากูไม่ไหว กูจะบอกมึงเอง"ผมรู้มันหมายความตามนั้นจริงๆ
"ได้ มีไรโทรหากูนะ โทรได้ตลอด"
"อืม ไปเหอะ..."
"ไปนะ"
ผมขับรถไปตึกคณะชีน ไปถึงก็เห็นมันนั่งรอยู่แล้วจริงๆด้วย แต่วันนี้ไอ้พีทอยู่ด้วย
"พีท...วันนี้ไปหาสาวเหรอ?" ผมแซวมันทันทีที่ลงจากรถ
"เฮียรู้ได้ไงอ่ะ ผมยังไม่บอกใครเลยนะเรื่องนี้ เพิ่งบอกชีนวันนี้เอง"
"มึงนะมึง ทำเป้นเก็บเงียบ...นี่แน่ะ" ผมมะเหงกมันไปทหนึ่ง ไม่แรงเท่าไร
"โธ่เฮีย ผมก็อยากให้มั่นใจก่อนนี่นา แล้วว่าแต่เฮียรู้ได้ไง"
"กูเก่งไง..."
"เสือกต่างหาก"
"มึงว่าไงนะชีน" ไอ้พีทถามทันที
"เปล๊า....แล้วว่าแต่มึงต้องไปหาพี่ฝนที่ตึกอีกรึเปล่า"
"ก็ว่าอยู่ โทรไป พี่ฝนก็รับสายกู"
"ไปจีบสาวอยู่ที่ไหนรึเปล่า?"
"โหเฮีย ให้กำลังใจกันโคตรๆเลยนะ ทีผมยังเคยช่วยเฮียจีบชีนเลย รู็งี้ไม่ช่วยก็ดี" เข้าตัวซะงั้น
"มีไรอยากให้ช่วยก็บอกแล้วกัน แล้วเมื่อไรจะพามาเปิดตัว?"
"ให้พี่เค้าไม่ไล่ตะเพิดผมตอนนี้ก็บุญแล้วครับ อย่าคิดถึงขึ้นเปิดตัวเป็นแฟนกันเลย คู่แข่งเยอะชิบ ทั้งหญิง ทั้งชาย คนบ้าไรดึงดูดได้ทั้งสองเพศ"
"ไม่เจ๋งจริง มึงจะสนเหรอ"
"ก็จริง...งั้นผมไปทำคะแนนต่อดีกว่า เออ เฮีย ดูแลชีนมันดีดีหน่อยดิ ช่วงนี้ผมว่ามันอารมณ์แปรปรวนง่าย ผมไม่ค่อยมีเวลาดูมันเท่าไร ฝากเฮียด้วยนะ"
"แฟนกู กูดูแลได้"
"ก็ดี งั้นไปละเฮีย หวัดดีครับ ชีนกูไปนะ มีไรโทรหากูได้ มึงที่หนึ่งสำหรับกูเสมอแหละ" แหวะ แล้วว่าแต่ชีมีปัญหาจริงดิ
"ชีน มึงมีปัญหาไรรึเปล่า บอกกูได้นะ ไม่สิ บอกกูมาเลย"
"ไปบ้าจี้ตามไอ้พีท โวะ"
"ตกลงมึงไม่ได้มีไรไม่สบายใจใช่มั๊ย?"
"ไม่มี"
"แล้วที่มันว่ามึงอารมณ์แปรปรวน?"
"ก็ตั้งแต่มันเจอหน้ากูตั้งแต่เช้าจนเย็น มันเล่าถึงพี่ฝนของมันตลอด กูก็เลยรำคาญ ว่าแต่มึงเหอะ...หน้าตาไม่สดชื่นเลย เป็นไรรึเปล่า...แล้วกระดุมเสื้อนะ แกะอีกซักเม็ดได้มั๊ย อึดอัดแทน" ไม่ต้องมาพูดเลย เพราะใครละ? อ้อ เมื่อเช้ามันขำเกือบตายตอนที่ผมแต่งตัวอย่างนี้ออกมา มันบอกว่าจะเอารางวัลนักศึกษาแห่งปีเหรอ ถึงได้แต่งตัวซะเนี้ยบขนาดนี้
"หุบปากไปเลย....กลับเหอะ หิวแล้ว"
"อืม หิวเหมือนกัน กินข้างนอกไปดีกว่า มึงจะได้ไม่ต้องเหนื่อย"
"น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะมึง" ผมกับมันเดินกันมาที่รถ พอผมจะขึ้นขับ มันก็ดึงมืิอผมไว้ แล้วชี้ไปที่นั่งคนซ้อน...ก็ดี ผมไม่อยากขับเท่าไร
ก็มาถึงร้านอาหารตามสั่งธรรมดานี่แหละ ถ้าจะพิเศษต้องไข่ดาวเพิ่ม
สั่งกันไปมา ก็ได้แบบเดิม
กระเพราะกุ้งของผม
กระเพราะหมูของมัน
กินเสร็จ จ่ายค่าเสียหาย ก็มาขึ้นรถจะกลับหอ
"ก็ไม่อร่อยเท่าที่มึงทำนิ" ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
"กูจะทำให้มึงกินสุดใจขาดดิ้นเลยชีน..."
"หึหึหึ...." ทุกครั้งที่ผมอยู่กับมัน ได้เจอหน้ามัน ไม่ว่าผมจะพบเจอไรมา ทุกข์แค่ไหน เศ้รายังไง ผมก็มักจะยิ้มได้เสมอ
เพราะผมรู้ว่าอีกเดี๋ยวมันก็จะมาช่วยแบ่งเบาความรู้สึกแย่ๆจากผมไปครึ่งหนึ่ง...รักคนๆนี้จัง รักคนชื่อชีนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โอ๊ยยย
ตอนนี้หวานจริงนะ ฮ่าๆ
ชีนรังแกพี่เตอะ ดูดิเป็นรอยทั้งตัวเลย
-
สงสารต่ออ่ะ ทำไมบางเวลาก็รู้สึกคล้ายจูนก็ชอบต่อเช่นกัน เฮ้อ!! ขอให้ต่อหาแฟนให้ได้แล้วตัดใจจากจูนซะ
-
:o8: :o8: นายพีทจะมีแฟนกับเขาแล้วเหรอนี้...แล้วน้องพีทของเราจะเป็นแบบไหนเนี้ย ออกจะบ้าๆบอๆอยู่ด้วย จะเป็นเคะหรือว่าเมะนะ รั่วได้ตลอดเวลา :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปหน่าต่อ อดทนหน่อยนะ
-
รักซีนมากมายอ่ะ
-
แบบนี้เขาเรียกว่า"หึงโหด"ใช่ป่ะ หวานเบาๆ~
-
หมั่นไส้คู่นี้เว้ย หวานไม่เกรงใจใครเลย
ว่าแต่ตอนแรกชีนมันหึงเตรึป่าวว่ะ ? ถึงได้ทำโทษเตไปแบบนั้น :z2:
ไม่รู้จะพูดอะไรกับต่อ-จืด คือกำลังงงกับจืด อะไรของเค้า
หรืออยู่ในช่วงสับสนอะไรหรือป่าว? ณ จุดนี้สงสารต่อมาก
ต้องตัดใจจริงๆหรือป่าว หรือจะทนแบบนี้ต่อไป ถ้ามันไม่มีหวังก็ตัดเหอะ
สงสารตัวเองบ้างอะไรบ้าง :m13:
ส่วนไอ้พีทไม่น่าเชื่อว่าคนที่พีทไปจีบจะเป็นสาวหล่อ ผิดคาดมาก
ดูท่าทางพี่ฝนจะฮ็อตไม่ใช่เล่น เอ้า า เป็นกำลังใจให้พีทมันต่อไปล่ะกัน!
กอดคุณดิว คิดถึงๆ :กอด1:
-
สงสารต่อมาก ๆ เลย เอาน่ะสู้ไปเดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ
-
:o8: :o8: :o8: หวานกันมากมาย...ว่าแต่ความฝันของเตจะเป็นจริงเปล่าเนี้ย??? ค่าใจนะเนี้ย แล้วความรักของนายต่อจะสมหวังหรือว่าจะรับประทานแห้วอ่ะ รีบมาต่อนะครับผม o13 o13 o13
-
แงๆ จืดยอมต่อซะทีๆ สงสารต่อ... :sad4:
-
ใครรรรรรรรรร เฮียตามบอกมาเดี๋ยวนี้น้าาาาา อย่าค้างคาดิ โว๊ะ!!!!!! ลุ้น อย่าให้เป็นอย่างที่คิด หุหุ
ส่วนไอ้พีทสู้ๆ สาวหล่อก็สาวหล่อเหอะ มึงทำได้กูเชื่อ ฮ่าๆๆๆ
ส่วนพี่จืดก็มีเขว่บ้างแหละผมว่า ยังไก็รักพี่ต่อสักทีเถอะ สงสารพี่เค้า เห็นแล้วเจ็บอย่าบอกใคร
ชีนเตก็น่ารักตลอด ชอบจริงๆคู่นี้ ฮ่าๆๆๆๆ
รออ่านเสมอ เป็นกำลังใจมิได้ขาดคร้าบบบบ อิอิ o13
-
เชียรพีทต่อ
-
กลัวว่าความฝันจะเป็นจริง :sad4:
ไม่อยากให้มีดราม่าเลย
รอนะค้าาาา
-
คิดถึงคุณดิว วว :z13: :กอด1:
-
วันนี้ผมป๋ามากขับรถยนต์มาเรียนกันเลยทีเดียว เหตุผลก็ไม่ใช่ไรมากหรอกครับ ตอนเช้าตื่นมาชีนมันตาแดงๆ ก็กลัวว่าถ้านั่งมอไซต์อีกอาการจะเป็นหนักกว่าเดิม บอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอม ผมเลยต้องถ่อสังขารกลับไปเอารถยนต์ที่หอแล้วกลับมารับท่านชายอีกทีหนึ่ง รีบกันจนลิ้นห้องเลยทีเดียวเพราะมันเรียนเช้าแต่ผมเรียน 10 โน่น
มาส่งมันที่ตึกคณะเสร็จแต่ไม่อยากขับรถกลับหอ ตัวก็แต่งมาเรียนร้อยแล้วเลยกะนั่งเล่นหน้าคณะมันไปพลางๆก่อน มองโน่นมองนี่ไปเรื่อย จะว่าสาวๆของคณะมันนี่สวยใช่เล่นเลยนะเนี่ย เปรมเลยกู...แต่ทำไมชีนมันยังไม่ยอมขึ้นเรียนอีกละ นี่มันจวนเวลาแล้วนะ
"ไม่ต้องห่วงกูหรอกชีน มึงขึนไปเรียนเหอะ กูอยู่ได้" ปลื้อครับปลื้ม ปลื้มใจสุดๆ แฟนสุดที่รักเป็นห่วงผมด้วย น่ารักอ่ะ
"ใครห่วงมึง กูรอไอ้พีทต่างหาก ป่านนี้แล้สมันยังไม่ยอมโผล่หัวมาอีก ช้าจริง" ผมนี่หน้าแทบคะมำกับพื้นโต๊ะเลย อึ๋ยยยยยย....แล้วผมกับมันก็อยู่ในภาวะมาคุกันซักแป๊บ แต่รูปการดูเหมือนว่าผมมาคุอยู่แค่คนเดียว ไม่เห็นมันจะรับรู้อะไรด้วยเลย เห็นเอาแต่ชะเง้อชะแง้หาไอ้พีทลูกเดียว...กูนั่งหัวโด่อยู่นี่ไม่ได้สนใจกันเลย
และแล้วสิ่งที่มันกำลังรอคอยก็วิ่งหน้าตั้งตรงแหน่วมาเลย
"กว่าจะโผล่หัวมาได้นะมึง อีก 2 นาทีถ้ากูยังไม่เห้นหน้าแหลมๆมึงอีกนะ กูชิ่งจริงด้วย" โกหก
"แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆ กู กู แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ" มันหายใจทั้งปากทั้งจมูก ผมว่าถ้ามันสามารถทางผิวหนังนะ มันทำไปแล้ว แล้วปากนี่ก็พยายามพูดจั้ง
"พีทๆๆ...กูว่ามึงหายใจก่อนดีกว่า อย่าเพิ่งพูดเลย" ผมกลัวมันจะขาดใจตายไปจริงๆเลยบอกให้มันหุบปากก่อน แล้วมือก็ช่วยลูบหลังมันลงเบาๆ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยได้จริงรึเปล่านะ แต่มือก็ไปเองอัตโนมัติ
มองกูทำไมไอ้หน้าหมาชีน กูงอนมึงแล้ว ชิส์
"ขอบคุณเฮีย" พีทยืดตัวตรงขึ้นหลังจากที่หายใจแทบจะเป็นปกติแล้ว "โทษทีวะชีน พอดีกูไปส่งพี่ฝนที่ตึกมานะ นี่ก็รีบมาอย่างด่วนที่สุดแล้วนะ เมื่อกี้วิ่งมาก็ชนใครบ้างไม่รู้ ขอโทษมาตลอดทางเลย" อ้อ...ส่งสาวนี่เอง แต่ก็เอาเหอะ ช่วงทำคะแนน พอเข้าใจได้
"งั้นถ้ามึงไม่ไปส่ง พี่เค้าจะหลงทาง หาตึกคณะที่ตัวเองเรียนมา 2 ปีไม่เจองั้นสิ " เห็นกันรึยังครับว่าแฟนผม เอ๊ย งอนมันอยู่ ว่าไอ้หน้าหมาชีนมันปากร้ายขนาดไหน ไอ้ที่นิ่งๆนะ มันสร้างภาพทั้งนั้น
"คงงั้นแหละ เพราะกูก็เห็นว่ามึงไปส่งเฮียที่ตึกทุกวันเหมือนกัน ทั้งที่เฮียเรียนที่นี่มา 3 ปีแล้ว มากกว่าพี่ฝนกูอีกแถมยังเป็นผู้ชายตัวควายๆด้วย...ใช่มั๊ยเฮีย?" ฮ่าๆๆๆๆหน้าหมาชีนมันเดินขึ้นตึกเรียนไปเฉยเลย สงสัยเถียงไม่ออก
"เจ๋งวะพีท ถึงตอนท้ายมึงจะชมกูว่าควายก็เหอะ....แต่กูชอบวะ"
"โธ่เอ๊ยเฮีย...เพิ่งมาบอกกอะไรเอาป่านนี้ ผมชอบพี่ฝนไปแล้ว ผมขอโทษครับเฮีย เราเป้นพี่น้องกันดีกว่านะ" ตอนแรกๆผมก็งงว่ามันพูดบ้าไรของมัน แต่พอประมวลผลเสร็จ เชี่ย!!!!!!
"ไอ้พีท ไอ้เด็กผี ไอ้เวร!!!!!!!!!!"
"ย้ากกกกกกก ผมขึ้นเรียนก่อนนะเฮีย"มันคงรู้ตัวต้องโดนผมเตะแน่ เลยชิงวิ่งหนีหางจุกก้นตามสุดที่รักผมไปแล้ว
อ่ะ มีข้อความเข้า 'อย่าให้เห็นอีกนะว่าเที่ยวไปลูบหลังลูบไหล่ให้ใครอีก ไม่ชอบ ถ้าทำอีก ตายแน่'
ฮ่าๆๆๆๆๆ ผมถึงขั้นระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจออกมาแบบไม่มีกั๊กกันเลย เล่นเอาคนที่ผ่านไปมาหันมามอง แต่ใครสน หึหึหึ น่ารักวะ...หึง เงียบ อำมหิต นี่แหละครับสุดที่รักของผม
นั่งดูสาวที่คณะชีนจนฉ่ำตาก็โฉบกลับมาที่ตึกตัวเองบ้าง ไอ้ต่อกับจืดยังไม่มาเลย นั่งรอไปพลางก็ฟังเพลงไปพลาง
"ขอโทษครับพี่...พี่ครับ"
"อ้อ..ครับ ครับ" ผมรีบดึงหูฟังออกจากหู เจ็บเลย
"พี่รู้จักพี่ต่อ ปี 3 มั๊ยครับ"
"รู้...อ้อ ไม่รู้จักครับ"
"คนนั้นอ่ะพี่ คนที่สูงๆ หน้ากวนตีนๆหน่อย ปากก็เสียนิดหนึ่ง " มึงมีอะไรดีดีให้คนอื่นจดจำมั๊ยวะไอ้ต่อ
"แล้วน้องมีอะไรกับพี่คนนั้นเหรอ?"
"แล้วตกลงพี่รู้จักเปล่าละ?"
"เออ เพื่อนสนิทพี่เอง บอกมาได้ยังว่าน้องมีอะไรกับเพื่อนพี่" คอยดูนะกูจะฟ้องไอ้ต่อให้หมดเลว่ามึงว่าอะไรมันบ้าง
"หึหึหึ...งั้นผมฝากบัตรนี้ให้พี่ต่อหน่อยนะครับ" ผมรับบัตรมา แต่ยังไม่กล้าดูกลัวเสียมารยาท ซึ่งจริงๆก็แทบจะหามีไม่อยู่แล้ว
"แล้วจะให้พี่บอกว่าใครฝากมาให้ละ?"
"ดิม....ขอบคุณนะครับพี่เต ผมไปละ" เชี่ย รู้จักกูอยู่แล้วนี่หว่า
ดิม...อ้อ น้องดิมไรนั่นเอง หน้าตาดีนี่หว่า แต่กวนตีนนี่สุดยอดดดดด
ว่าแต่นี่มันบัตรไรวะ ผมพลิกกลับไปกลับมา 2 รอบครึ่ง อ้อ บัตรส่วนลดของผับ ผับ ผับ
ผมตีปีกผับๆๆเลยครับ เพราะชื่อผับในบัตรนี้มันดังโคตรดังและแพงมาก ขืนผมไปเที่ยวนะ เดือนนั้นผมแดกแกลบทั้งเดือนแน่
และที่ทำให้ผมตาดตและตีปีกดังผับๆได้ไม่ใช่เพราะชื่อผับนั้นหรอก แต่เพราะคำว่า ลด 60-70 % ต่างหากละ เปรมนี่กูเอ๊ย
"ดูอะไรอยู่เต?"
"อ้าวจืด มาตอนไหนวะมึง?"
"ก็มาตอนที่มึงอ้าปากค้าง ตาโต น้ำลายยืดน่าเกลี่ยดนั่นแหละ"
"กูไปทำไรทุเรศๆแบบนั้นเมื่อไรกัน มั่ว"
"แล้วนั่นบัตรอะไร" เสือก อ่ะอ่ะล้อเล่น
"ของไอ้ต่อ เด็กมันฝากมาให้" ผมก็ยังคงหมุนป้ายนั่นเล่นไป ก็ไม่รู้จะทำอะไรดีกว่านี้นี่นา นั่งเฉยๆก็ฟุ้งซ่านคิดถึงหมาชีนอีก ฮ่าๆๆๆๆ เขิน
"เด็กไอ้ต่อ?"
"น่าจะใช่ เห็นบอกว่าชื่อดิมหน้าตาก็ดีนะ มันเอาบัตรนี้มาให้ ผับ@#$$% ไง ลดเยอะนะเว่ย ไปกัน" ผมนี่หน้าตื่นเต้นเกือบตาย แต่คนตรงหน้าผมกลับหน้านิ่งตายซะงั้น
"ฮึ กูเห้นตอนนั้นแทบจะแดกหัวกุอยู่แล้ว แล้วไหงตอนนี้กลลับหวานชื่นกันจนเลี่ยน ฮึ" ฮึ สองรอบแล้วนะมึง เดี๋ยวเสลดก็ขึ้นจมูกตายคาที่หรอก ผมรู้ว่ามันอาจจะประชดนิดประชดหน่อย แต่ที่อยากรู้คือ มึงประชดเพื่อ for what man?
บางครั้งผมยอมรับก็ได้ว่าผมไม่เข้าใจพวกมัน 2 คนเท่าไรหรอก โดยเฉพาะจืด
ไอ้ต่อมันก็มาถึงอีก 5 นาที 10 โมง วิ่งขึ้นตึกอย่างหมาหอบ ผมอุตส่าห์มาตั้งแต่ไม่ 9 โมง ยังไง้ยังไงก็ต้องวิ่งขึ้นเรียนอยู่ดี
จืดมันก็ตั้งหน้าตั้งเรียนเหมือนทุกๆครั้ง จดไรนิกๆลงสมุดไม่รู้ แต่นั่นแหละครับขุมทรัพย์ของผมกับไอ้ต่อตอนสอบทั้งนั้น
แต่ผมนี่อย่างง่วง ไม่ใช่อาจารย์สอนไม่ดีนะ สันดานผมต่างหากที่ไม่ดี ก็เลยหันไปทางไอ้ต่อที่นั่งอยู่ข้างๆ ชวนมันคุยดีกว่าเพราะดูท่าทางแล้วสิ่งที่อาจารย์สอนก็ไม่เข้าหัวมันเท่าไรหรอก ผมเห็นทะลุเลยไปหาคนที่นั่งข้างหลังมันหมด
"ไอ้ต่อ" ผมเรียกมันเบาๆ พลางขยับโต๊ะแลกเชอร์ของตัวเองไปหามันหน่อยๆ
"จะชวนกูคุยอีกละซิ...แต่ก็ดีวะ กูง่วงเต็มกลืนแล้ว" เห้นมั๊ยละว่าผมรู้ใจมัน
"เมื่อเช้ามีคนฝากของให้มึงด้วย"
"ใคร? อะไร?"
"ไม่บอก"
"ก็ไม่ได้อยากรู้" อ้าว ผมกะเล่นตัวให้มันง้อนะ
ก็นั่งคุยกันจนหมดชั่วโมงนั่นแหละ ว่าไปก็สงสารพ่อแม่นะที่ส่งลูกอย่างนี้มาเรียน
"ไอ้ต่อ!!!" ผมเรียกร้องความสนใจจากมันนิดหน่อย มันเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวแล้วทำตาขวางใส่ผม
"เต กูถามหน่อยเหอะ มีไรนักหนากับเวลาที่กูแดกข้าววะ กูเห็นมีปัญหาตลอด"
"มึงเห้นมั๊ยว่านี่.........อะไร?" ผมโชว์บัตรลดที่ได้มาเมื่อเช้าให้มันดู จืดเองก็หันมาดูหน่อยหนึ่งก่อนจะกลับไปสนใจจานข้าวตรงหน้าต่อ....
"กระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้า หืม หรือว่าจตุรัสวะ กูลืม แต่ตอนนี้กูขอกินก่อน หิวโคตรเหอะ " สรุปคือมันไม่ได้สนใจอะไรเหลี่ยมๆในมือผมเลย ก้มหน้าก้มตายัดข้าวเข้าปากอย่างเดียวเลย ผมเลยรามือชั่วคราวก่อนเพราะผมเองก็หิวสุดๆแล้วเหมือนกัน
"อึก เอิ๊ก เอิก วู่ โล่งเลย"
"เชี่ยต่อ ซกมกวะมึง"
"ซกมกตรงไหนว้า อิ่มแล้วก็เรอ มันเป็นการป้องกันกรดไหลย้อนนะเว่ย โง่นะมึง" จริงเหรอครับ?
"จืด เย็นนี้ไปทำไรกินกันที่ห้องกูมั๊ย นานแล้วนะที่เราไม่ได้สังสรรค์เป็นการภายใน"
"กูไม่ว่าง โทษทีวะ พอดีกูนัดน้องเนยไว้ก่อนแล้ว วันหลังละกัน" อ้อ น่าจะเด็กทันตะเมื่อวันก่อน ผมไม่รู้ว่ามันคือความบังเอิญหรือความตั้งใจของไอ้ต่อกันแน่เพราะพอจืดมันบอกว่านัดน้องเนยไว้ ไอ้ต่อก็หันหน้าขวับไปทางอื่นทันที
"ตามนั้น แล้วมึงละไอ้ต่อ นัดใครไว้บ้างรึเปล่า?"
"ฟรีเว่ย ให้ฟรีแล้วเค้ายังไม่สนใจจะเอาเลย" อะไรของมึงงงงงงง?
"เออ บัตรนี้ดิมฝากมาให้มึง" ผมวางบัตรนั้นตรงหน้ามัน
"ดิมไหนวะ?" เวร นี่ถ้าน้องมันมาได้ยินเข้าไม่วิ่งไปผูกคอแล้วเหรอ
"ก็น้องดิมคนที่มึงจะลองคบดูไงละ"
"อ้อ คนนั้นนะเอง ชื่อดิมเหรอ กูจำไม่ค่อยได้" ผมชักสงสารน้องดิมจริงๆแล้วสิ
"ครับน้องเนย..........พี่ไม่ลืมหรอก..........เรียนเสร็จเย็นนี้พี่ต้องไปรับน้องเนยที่ตึกคณะ...........ก็บอกแล้วไงครับว่าพี่นะเด่งอยู่แล้ว........ครับ ......คิดถึงสิครับ...........ก็ต้องคิดถึงน้องเนยคนเดียวอยู่แล้ว.......ครับ....ได้ครับ.....สวัสดีครับ" เกิดภาวะเงียบงันชั่วขณะตั้งแต่จืดเริ่มคุยโทรศัพท์จนวางไปแล้ว แต่ดูจืดมันก็ไม่ได้สนใจอะไรนั่งดูดน้ำก้นแก้วเฉ้ย
คนอื่นจะรู้กันมั๊ยว่าตอนนี้ผมอึดอัดแค่ไหน เหมือนกำแพงสองด้านกำลังเลื่อนเข้าหากันทีละนิดโดยมีผมอยู่ตรงกลางนั้น แค่จะหายใจแรงๆยังกลัวจะไปกระทบทำให้กำแพงเคลื่อนเข้าหาเร็วขึ้น แล้วผมจะขาดอากาศตายไปเลย อึดอัดโว้ยยยยยย!!!! ได้แต่ตะโกนดังอยู่ในใจเท่านั้น คิดถึงชีนจัง เอ้อออออออออ ชีนลิซึ่มไปแล้วกู
-
เอ้อ
สองคนนี้อะนะ ทำตัวเหมืทอนมีกำแพงสองชั้นจริงๆนั่นแหละ
อึดอัดแทนเตจริงๆ
-
ชีน หึงซะน่ารักเลยนะ
ยังตามลุ้นต่อกะจืดต่อไป ไม่รู้จะลุ้นขึ้นไหมเนี่ย
-
ชีนน่ารักอีกแล้วอ่ะ ขอชีนลิซึ่มด้วยมั้ยเตตตต :impress2:
ชอบจริงๆเวลาเห็นชีนหึงเนี้ย ฮ่า าาา
ต่อจืดเล่นสงครามประสาทกันอยู่ใช่มั้ยเนี้ย?
จืดเริ่มสับสนในตัวเองแล้วใช่มั้ย? ฮ่า า ฉันมีลุ้นต่อกับจืดใช่มั้ย ย :oni2:
-
ไม่รู้คิดไปเองรึป่าว แต่ดูเหทือนต่อ กะ จืด ประชดกันอยู่ จืดนี่ค่อนข้างจัดเจนเบา ๆ ง่ะ
-
ต่อจืดประชดกันอยู่รึป่าว? เตชีนน่ารักตลอดอะ ^_^**
-
ชีนลิซึ่ม!? อาการหนักนะเนี่ยพี่เต ว่าแต่ชีนหึงเงียบแลดูน่ากลัว~
-
จืด ต่อ สู้ๆ
o13
-
รักซีน
-
จืดกับต่อรีบๆตกลงปลงใจกันเต๊อะ อยู่แบบนี้ไม่มีความสุขหรอก
-
แวะมากดดันคุณดิว เอ้ย มาบอกว่าคิดถึงคุณดิวค่าา :กอด1:
-
"ชีน ปีใหม่นี้ไปเที่ยวบ้านกูมั๊ย?" นั่งกินข้าวเช้าก่อนไปเรียนกันเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันน่าง่วงงุนจนเกินไป เหตุผลเพราะผมเพิ่งขุดมันมาจากเตียงนอน เดี๋ยวนี้นาฬิกาปลุกไม่จำเป็นแล้ว เสียงผม มือผม บางทีก็ตีนผมล้วนๆ
แล้วดูมันนั่งหัวจะทิ่มถ้วยข้าวต้มอยู่แล้ว
"ค่อยคิดได้มั๊ย กูง่วง" กูเห็นแล้ว เพราะหัวมึงทิ่มถ้วยข้าวต้มไปเรียบร้อยแล้ว
"เอ้าๆๆๆ นั่นหัวมึง...โวะ" ลำบากผมอีกละซิที่ต้องไปยกหัวมันขึ้นมา...ผมเบียดๆมันแล้วนั่งลงข้างมันบนเก้าอี้ตัวเดียวกันนั่นแหละ
"อะไร กูง่วง แล้วจะมาเบียดทำไม"
"หิวมั๊ย?"
"อืม แต่ง่วงมากกว่า" แล้วมันก็ฟุบลงกับโต๊ะอีกครั้ง
"อ้าปาก"
"หืม?" มันตะแคงหน้ามาถามทั้งที่ฟุบแบบนั้นแหละ
"อ้าปาก เดี๋ยวกูป้อนให้ "
"ง่วงนะ ไม่ได้พิการ....อ้าาาาาาาา...อ้ำ" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แล้วผมก็นั่งป้อนมัน ป้อนตัวเองจนกินหมดทั้งถ้วยของมันของผม
อ้อ แล้วไอ้ที่มันง่วงๆนะ ไม่ใช่เพราะผมแน่นอน แต่วันนี้มันมีควิซสำคัญมาก มันเลยอ่านหนังสือเกือบค่อนรุ่ง กว่าจะได้นอนก็ตี 5 แล้วมั้งส่วนผมหลับอุตุหาได้สนใจมันไม่ ก็มันเป็นคนไล่ผมไปนอนเอง แล้วถ้าถามว่าทำไมมันไม่อ่านก่อนหน้านี้ คงบอกได้แค่อาาจารย์มันเพิ่งบอกเมื่อวานไง ท่านคงคิดว่านักศึกษาจะขยันอ่านหนังสืออยู่เสมอ เพราะงั้นบอกปุ๊บ สอบปั๊บได้เลย...กรรม
"ชีน สภาพมึงแบบนี้นั่งสอบได้เหรอ" ผมมาส่งมันหน้าตึึก แต่ยังห่วงอยู่เพราะมันโงนเงนเหลือเกิน ไอ้พีทก็ยังไม่มา ไม่รู้จะฝากฝังกับใครดี
"มึงไปเรียนเหอะ...กูไหว ไปนะ" แล้วมันก็หันหลังเดินไป 3 ก้าว ผมก็เรียก
"ชีน ไปไหน?" ผมลงจากมอไซต์แล้วเดินไปดักหน้ามันไว้
"ขึ้นตึกเรียนไง"
"ตึกเรียนทางนี้ กลับหลังหันแล้วตรงไปต่างหาก"ผมชี้สวนทางกับทีมันหันหน้าอยู่
"เออเออ จริงด้วย"
"ไหวจริงป่ะเนี่ย...รอไอ้พีทก่อนมั๊ย"
"ไหวๆ" ทำไมเป็นมากขนาดนะ....ตัวมันรุมๆด้วย
"งั้นกูขึ้นไปส่ง"
"กูไหว มึงไปเรียนเหอะ"
"อย่าดื้อได้มั๊ย ขึ้นไปเลยไปเดี๋ยวกูเดินไปส่งหน้าห้อง" มันก็ออกเดินไป ผมก็เดินตามมันเยื้องหลังหน่อยๆ พอจะประคองมันบอกไม่ต้อง ผมเลยได้แต่คอยระวังเท่านั้น
"มึงกลับไปได้แล้วไป กูถึงห้องแล้ว" เห็นแล้วครับคุณแฟน
"สอบเสร็จรีบโทรหากูเลยนะ เดี๋ยวกูมารับไปส่งห้อง" หน้ามันแดงๆ มีเหงื่อซึมๆด้วย ป่วยชัวร์
"ช่วงบ่ายกูมีเรียนอีก"
"ไม่ต้องเรียนแล้ว กลับไปนอนพัก สภาพนี้มึงไม่หลับในห้องสอบก็ถือว่าเก่งแล้ว"
"ห่วงกูเหรอ?" โลกนี้มีแค่เราสอง ที่เดินผ่านไปมาคือต้นไม้ ก้อนหินเท่านั้น
"ก็รักแล้วนิ"
"หึหึหึ...สอบเสร็จจะรีบโทรหา"
"อย่าป่วยนะ...กูปวดใจ"
"อยากให้กูข่มขืนมึงตรงนี้เหรอครับ....ไปเรียนเหอะ กูเข้าห้องก่อน"
"อืม อย่าลืมโทรหาด้วย"
ผมนั่งเรียนไป ใจก็ลอยไปหาชีนแล้ว
ป่านนี้มันจะเป็นไงบ้าง จะปวดหัวมั๊ย
แล้วมันจะเป็นลมมั๊ย
"ไอ้ต่อ กูฝากแลคด้วย กูกลับก่อนนะ"
"อ้าวเอ๊ย มึงจะไปไหนเต?"
"กูรีบ ไปละ"
แล้วผมก็ย่องๆออกทางประตูหลัง เรียบร้อยครับอาจารย์ไม่เห็น
น้องๆอย่าดูเป็นเยี่ยงนะครับ แต่อย่าเอาเป็นอย่าง เพราะนี่นิสัยไม่ดี แต่ทำไงได้ ผมเป็นห่วงชีนมาก นั่งเรียนไปก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี
ตัวกับใจต้องอยู่ด้วยกัน ใจผมอยู่กับมันแล้วตอนนี้ เพราะงั้นตัวผมก็ต้องตามไปด้วย
มานั่งรอมันใต้ตึกคณะเกือบชั่วโมง
มันก็ลงมาโดยมีไอ้พีทเดินตามมาติดๆ ถ้ามันสิงร่างแฟนผมได้ มันคงทำไปแล้ว
"อ้าวเฮีย ไม่มีเรียนเหรอ?"
"โดด ชีนเป็นไงบ้าง?" ผมรีบไปพามันมานั่งลงก่อน
"ท่าทางไม่ดีเลยเฮีย ผมว่ารีบพามันกลับไปพักเหอะ..."
"ชีน กลับห้องกัน เดินไหวมั๊ย...หรือว่าให้กูกลับไปเอารถยนต์มาก่อนมั๊ย?"
"ไม่ต้องๆ กูซ้อนมอไซต์ได้...พีทกูฝากด้วยนะ"
"ได้เพื่อน"
"ขอบใจ...เต"
"หืม?"
"กูไม่ได้เป็นไรซะหน่อย อย่าทำหน้าอย่างงั้นดิ" ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบไหนอยู่ แต่คาดว่าคงไม่ดีเท่าไร
"กลับห้องนะ"
"อืม"
"ชีน เดี๋ยวมึงนอนก่อนเลย" ผมจัดให้มันนอนบนเตียง แต่มันก็ยังขัดโน่นนี่นั่นตลอด
"เดี๋ยวดิ เข็มขัด ถุงเท้าไรยังไม่ถอดเลย ขอถอดก่อน" มันจะลุกขึ้นมา ผมเลยผลักอกให้มันล้มลงไปอีก
"นอนลงไปเลย เดี๋ยวกูทำให้" ผมก็ลงมือถอดเข็มขัดมันก่อน ได้ยินมันมันหัวเราะหหึหึหึลงคอด้วย
"ขำไรครับมึง?"
"เปล่า"
"เปล่าก็ดี หลับตาได้แล้ว"
แล้วผมก็จัดการถอดถุงเท้าให้มันต่อ ตัวมันร้อนมากๆ
"เดี๋ยวกูไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้นะ" ไม่มีเสียงตอบรับ สงสัยหลับไปแล้ว
ผมก็จัดการเช็ดตัวให้มัน เอายามาป้อนให้กิน แล้วก็ปล่อยให้มันหลับ แต่ผมก็ไม่ได้ไปไหนเลย นั่งอยู่ข้างๆมันนั่นแหละ
ต้องคอยเอาผ้าประคบหน้าผากเพื่อลดไข้มันตลอด
"ชีน ชีนครับ ตื่นก่อนนะ กินข้าวแล้วก็กินยา"
"อืมๆๆๆ"
"กูทำข้าวต้ม กินก่อนนะ จะได้กินยา"
"กี่โมงแล้วเต?"
"2 ทุ่ม กินก่อนนะ จะได้กินยา"
"แล้วทำไมมึงยังไม่เปลี่ยนชุดอีก อย่าบอกนะว่านั่งเฝ้ากูตลอด" ตามนั้นแหละครับ ผมนั่งข้างมันตลอด ชุดเชิดก็ไม่ได้เปลี่ยน ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน
"กินเหอะนะ นะครับ"
"ดื้อที่หนึ่ง้ลยมึงเนี่ยะ" ปากมันบ่นแต่ก็อ้าปากรับอาหารที่ผมกำลังจ่อปากมันอยู่
มันกินข้าวเสร็จ ผมก็ให้มันกินยาแล้วก็จัดการเช็ดตัวมันอีกรอบ...ผมเอาของจะไปเก็บนอกห้องนอน
"ขอบคุณ"
"กูมีความสุขที่ได้ทำให้มึงนะ แต่ไม่ชอบเลยที่มึงป่วยแบบนี้ " ผมลูบหน้าผากมันเบา แล้วเลื่อนมือมาปิดตามันทั้งสองข้าง ก่อนจะจุ๊บปากมันเบาๆ แต่สั่นสะเทือนไปทั้งใจ ปากมันร้อนมากและสั่นน้อยๆด้วย
เอ๊ยๆๆๆ มือมึงอย่าเลื่อยดิชีน...ผมตีมือมันเบาๆไปทีหนึ่ง
"ป่วยแล้วยังไม่เจียมอีกนะครับมึง"
"กูมีแรงพอเหอะ ลองมั๊ยละ"
"ปากดี...ปล่อยมือจากเอวกูได้แล้ว จะเอาของไปเก็บ อาบน้ำด้วย ตัวเหม็นแล้วเนี่ย"
"ไม่เห็นจะเหม็น ห้อมหอม นี่ไง" แล้วมันก็ตวัดมือดึงเอวเข้าไปประชิดหน้ามัน แล้วก็เอาหน้าซุกๆไซ้ที่หน้าท้องผม อุ่นๆ
"ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาชีน ไม่เล่นแล้ว ปล่อยยยยยยยย" ผมดันหน้ามันออก หน้ามันแดงเถือกเลย
"ไม่เหม็น กูพิสูจน์แล้ว งั้นนอนกับกูเลยนะ"
"ไม่เอา ปล่อยมือเลย" ผมแกะมือปลาหมึกแต่ไม่สำเร็จ ป่วยแล้วชอบงอแงนะมึง
"ถ้าอยากให้ปล่อย จูบก่อน" มันทำปากยื่นๆ น่ารักนะ แต่ผมหมั่นไส้มันไง เลยดีดปากไปทีหนึ่งแล้วรีบชิ่งจากห้องทันที เพราะถ้าอยู่ต่อนะผมก็ต้องใจอ่อนกับมัน เน่ากันพอดี
ทำธุระเสร็จทุกอย่างผมก็ล้มตัวนอนบ้าง เหนื่อยก็เหนื่อยนะ แต่ก็เต็มใจและมีความสุขที่จะทำ
เอื้อมมือไปวัดไข้มัน อืม ไข้ลดแล้ว
ผมขยับนอนห่างมันออกมาหน่อยคืนนี้
"กลัวติดไข้กูเหรอ" อ้าว นึกว่าหลับไปแล้ว
"เปล่า"
"แล้วทำไมนอนซะห่างเลย"
"ก็กลัวมึงอึดอัด"
"ขยับมาอีกดิ นอนขอบเตียงซะขนาดนั้น ขยับตัวนิดเดียวก็ตกแล้ว" อ้อนวะ
"มึงไม่อึดอัดแน่นะ"
"ถึงอึดอัดก็ยอม ขยับมาเร็ว" คงไม่ทันใจมันมั้ง เลยคว้าหมับเข้าที่เอวแล้วลากเข้าหาตัวมันเลย ป่วยยังไง แรงเยอะชิบ
เลยนอนจ้องตากันในระยะที่จมูกชนกันพอดี หวานไปแล้วนะชีวิตกู
"ขอกอดได้มั๊ย?"
"จะถามทำไม ก็ในเมื่อมึงกอดกูอยู่นะชีน"
"กอดแบบ" รู้เลย ตามึงฟ้องซะขนาดนี้
"โนครับ มึงป่วยอยู่ อย่าหื่นพร่ำเพรื่อชีน นอน"
"โอเค..."
"กอดกันเฉยๆก็อุ่นไปถึงใจแล้วนะ"
"ก็กูอยากอุ่นจนร้อนนิ" ทะลึ่ง ผมเลยจิ้มที่หน้าผากมันไปทีหนึ่ง หน้าหงายกันเลยทีเดียว
"เจียมตัวเหอะมึง ป่วยอยู่นะ นอนๆ หลับตา หุบปากด้วย" หึึหึหึ
"พีท"
"ว่าไงครับเฮีย โทรมาแต่เช้าเชียว แล้วชีนเป็นไงบ้าง"
"จะโทรมาเรื่องนี้แหละ ชีนดีขึ้นแล้ว แต่กูอยากให้มันหายสนิทก่อน วันนี้มันไม่ไปเรียน ฝากมึงด้วยละกัน"
"ได้เฮีย หายห่วงได้ เฮียดูแลมันดีดีนะ เย็นนี้บอกมันด้วยว่าผมจะเข้าไปหา เฮียแค่นี้นะ ผมเข้าห้องเรียนก่อน"
"ขอบใจพีท"
เช้านี้ผมไม่ได้ปลุกมันเหมือนทุกวัน อยากให้มันนอนเยอะๆ จะได้หายป่วยไวๆ
เลยมานั่งทำข้าวต้มไว้ให้มันกินเช้า นี่ก็ทำจนเสร็จมันก็ยังไม่ตื่นอีก
เลยลุกออกมานั่งดูทีวีแล้วก็โทรหาพีทเมื่อกี้
"เออ ว่าไงจืด" โทรศัพท์มีสายเข้าพอดี จืดนั่นเอง
"มึงไม่มาเรียนเหรอวันนี้" เออวะ ผมลืมเรื่องตัวเองไปเลย มัวแต่ห่วงชีนเลยได้แต่โทรบอกไอ้พีท แต่กลับลืมโทรบอกเพื่อนตัวเอง
"โทษทีวะจืด กูลืมโทรบอก วันนี้กูไม่เข้ามหาลัยนะ ชีนมันไม่ค่อยสบาย"
"หยุดดูแลผัวว่างั้น" เชี่ยยยยย!!!!!! ตรงไปไหนมึง
"กูรักของกูเหอะ ฝากแลคด้วยละกัน"
"ได้"
"แล้วไอ้ต่อมายัง?"
"เรื่องที่กูต้องรู้รึไง?" ผมไม่ไปเรียนวันนี้ มันจะตีกันตายมั๊ยวะ
"ตกลงมันมายัง?"
"นั่งหน้าเหียกอยู่หน้ากูนี่แหละ พอใจยัง?" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้ต่อคงกำลังพ่นไฟใส่หน้าจืดอยู่แน่ๆเลย
"อย่าตีกันตายนะพวกมึง วันนี้กูไม่ได้ไปเป็นกรรมการ"
"พูดมากวะ แค่นี้แหละ" แล้วมันก็ตัดสายไปเลย นิสัย
ผมนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆจนเกือบ 10 โมง
"ทำไมไม่ปลุกกู" มันมานั่งแหมะข้างผม นั่งบนตักกูเลยมั๊ยชีนถ้าจะเบียดกันขนาดนี้ ไม่พอ มันยังเอาหัวมาซบกับไหล่ผมด้วย จะว่าไปมันป่วยก็ดีเหมือนกันนะ ขี้อ้อนมากๆ ซึ่งถ้าปกติมันจะไม่ทำเลย
"ไหนวัดไข้หน่อยซิ" ผมก็เอามือไปจับหน้าผากมัน ซอกคอ แล้วก็หน้าอก ตัวยังรุมๆ แต่แค่นิดหน่อย
"อย่าวัดเยอะ เดี๋ยวตื่น" อ้อ ไม่ได้ขี้อ้อนอย่างเดียวนะ หื่นอย่างแรงด้วย
"แล้วจะซบกูอีกนานมั๊ยเนี่ย"
"ตลอดชีวิต" มันพูดโดยที่ไม่ได้เงยหน้ามามองผมหรอก พูดไปเรื่อยๆของมัน แต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่ รู้สึกว่ามันอิ่ม สุข ผมเลยนั่งนิ่งๆให้มันซบอยู่อย่างนั้นแหละ
สรุปคือมันหลับไปทั้งที่ซบผมอยู่แบบนั้นแหละเป็นชั่วโมงๆ
พอตื่นอีกครั้งผมก็ไล่ให้มันไปล้างหน้า แปรงฟัน ส่วนผมก็จัดการอุ่นข้าวต้มอีกครั้ง
"เต?"
"หืม?" ผมเงยหน้าจากถ้วยข้าวต้ม
"....." มันไม่พูดแต่กลับยิ้มใส่ตาผม ผมเลยยิ้มตอบกลับไปเหมือนกัน
บางครั้งคำพูดที่สวยหรูดูดี ก็ไม่จำเป็นหรอก ถ้าเรามองตาแล้วก็เข้าใจกัน เหมือนผมกับมันตอนนี้ไง
วันทั้งวันผมตัวติดกับมันตลอด
ผมนั่งดูทีวีมันก็นอนหนุนตัก
กินข้าวมันก็ให้ผมป้อน
ฟังเพลงก็แบ่งกันคนละหู
นอนมันก็กอดผมตลอด
อยากบอกว่าวันนี้ผมโคตรจะมีความสุขเลย
ไม่ต้องไปเที่ยวไกลๆ
ไม่ต้องกินอาหารหรูๆ
ไม่ต้องสร้างบรรยากาศให้โรแมนติก
ไม่ต้องพูดคำหวานเยอะ
ไม่ต้องมีของขวัญให้กัน
ไม่ต้อง ไม่รู้แล้วคิดไม่ออก
รู้แค่ว่าแค่เรามีเรา ความสุขก็อยู่ตรงแล้วครับ
ตอนนี้มีมีแค่เตกับชีนเท่านั้น
ยิ้มกันได้นะครับ
ปล. ดิวต้องขอโทษทุกคนจริงๆนะครับที่มาลงให้ไม่ต่อเนื่อง
บางครั้งก็เว้นไปหลายวันเลย
ขอโทษจริงๆนะครับ
ขอบคุณด้วย
แต่สัญญาว่าจะลงให้จบแน่นอน
-
ชีนป่วยแล้วดูน่ารักกว่าเดิมเยอะเนอะ
ขี้อ้อนกว่าเดิมด้วย แต่ความหื่นนี่คงเส้นคงวานะ
หรือจะมากกว่าเดิมก็ไม่รู้นะเนี้ย ฮ่า าา
เตดูแลชีนดีมากกกกกกกกกกกก ดูรักชีนมากๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ
อ่านคู่นี้แล้วยิ้มตามตลอดเวลา สุขใจ :-[
ว่าแต่ต่อจืดมันคงไม่ตีกันตายก่อนนะ :m5:
ยังไงก็รอได้เสมอค่ะคุณดิว
เป็นกำลังใจให้คุณดิวเสมอค่ะ :กอด1:
-
อ่านแล้วนั่งยิ้มเป็นบ้าาาาา
น่ารักไปนะ !!!!
-
ป่วยแล้วขี้อ้อนนะชีน อิอิ
น่ารักจังเลยย
-
หวานจริงจริ๊ง~ชีนไม่สบายพี่เตก็ดูแล ห่วงใย รักกัน อ่านไปยิ้มไปมีความสุข~
-
ชีนน่ารักอะ ^_^*
-
นู๋ชีน โครตน่ารัก ป่วยก็ยิ่งน่าทนุทนอม แบบนี้สินะ ที่เค้าเรียกว่ารักปานแหกตูดดม :laugh:
ต่อ-จืด จะลงเอยกันเมื่อไร่เนี่ย เจ๊ว่าจืด แปลกๆ แบบน่าสงสัยอยู่นร้าาาา :z1:
P.S. ไอ้นู๋พีท ริอาจกล้าจีบทอมนะยะ หญิง ชาย เกย์ไม่เอา เอาทอม เลิศศศ o13
-
น่ารัก :)
-
ซีนน่ารักเว่อร์
-
เตชีน น่ารักจริงๆอ่ะ
เฮ้อ! ขอจอมต่อบ้างซิค่ะ มันค้างๆกับความรู้สึกของ 2 คนนี้ รอคุณดิวเสมอค่ะ:กอด1:
-
ชีนน่ารักกกก :z10:
-
น่ารักมากกกกกกก
เตดูแลดีขนาดนี้
หายป่วยไวแน่ๆๆ :L1:
-
"ชีน ไม่หยุดอีกวันเหรอ หน้ามึงยังซีดๆอยู่เลยนะ"
"มึงจะหยุดเป็นเพื่อนกูมั๊ยละ?" พูดกันไปแต่ต่างคนก็ต่างขมักเม้นแต่งตัวจะไปมหาลัย เห็นมันคุ้ยๆในลิ้นชักในตู้ สงสัยหาเข็มขัดไม่เจอ แน่สิก็ผมเป็นคนถอดให้มันเมื่อคืนก่อนว่าแต่ผมเอาไปเก็บที่ไหนละ...ผมก้มไปดูใต้เตียง อ้อ เจอแล้ว
ผมเอาไปยื่นให้มัน มันก็มองหน้าผมนิดหนึ่งก่อนจะรับไป
"วันนี้กูหยุดเป็นเพื่อนมึงไม่ได้หรอก จะสอบแล้ว อีกอย่างมึงก็ดีขึ้นเยอะแล้ว แต่ถ้ามีไรก็โทรหากูได้ หยุดอีกวันเหอะ กูไม่ไว้ใจ" ผมพูดไปตาก็ก้มมองตัวเองที่กำลังติดกระดุมเสื้ออยู่
"ไม่เอา กูไม่อยากอยู่คนเดียว อยู่คนเดียวทีไรรู้สึกห้องกว้างขึ้นทุกที" มันแต่งตัวเสร็จก็เดินนำผมไปที่โต๊ะกินข้าวก่อน นั่นสินะ ห้องมักจะกว้างขึ้นทุกครั้งที่เราต้องอยู่คนเดียว
นั่งกินข้าวต้มกันไป ผมกินไปก็จ้องหน้ามันไป 2-3วันนี้ผมทำข้าวต้มสำหรับมื้อเช้าตลอดเพราะชีนมันจะได้อุ่นๆสบายท้อง ไม่หนักท้องจนเกินไป
"จะจ้องอีกนานมั๊ย?"
"......."
"เต จ้องไรนักหนา" มันเพิ่มเสียงขึ้นมาหน่อย
"........" ผมก็ยังคงนั่งตักข้าวต้มเข้าปากและตาก็ยังคงมองมันอย่างแน่วแน่
"ถ้ายังไม่พูดนะ กูจะปล้ำมึงตรงนี้แหละ " ไม่พูดเปล่ามันยังยื่นหน้าข้ามโต๊ะจนหน้ามันกับหน้าผมห่างกันซักเซนได้มั้ง ไข้ลดแล้ว แต่ทำไมความหื่นมันไม่ลดลงเลยละ งง
"เอาหน้ามึงออกไปเลยชีน" มันก็เชื่อฟังอย่างดีเยี่ยมนะ โดยการจุ๊บปากผมเบาๆก่อนจะกลับไปนั่งซดข้าวต้มต่อ
"ตกลงจ้องหน้ากูไม?"
"ก็แค่อยากมอง ไม่ได้มีเหตุมีผลไรเลย อยากมองก็เลยมอง แค่นั้น" แค่นั้นจริงๆครับ อยากมองก็เลยมอง
อ้อ ตอนเย็นไอ้พีทมาเยี่ยมมัน แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเยี่ยมหรือมาแช่งชีนกันแน่ มาถึงนะไอ้พีทก็แย่งขนมชีนกินจนหมด พอชีนจะดูทีวี มันก็แย่งรีโมตไปเปลี่ยนช่องตามใจชอบมัน พอชีนจะนอนพักมันก็ขุดๆคุ้ยๆจนชีนนอนไม่ได้ เห็นพวกมันสองคนล้งเล้งไรกันตลอด ไอ้พีทสนุกที่ได้แกล้งชีน ส่วนคนของผมก็สุดตีนเหมือนกัน ขึ้นได้ตลอด
แต่พอมันจะกลับนะ เห็นสั่งเสียชีนซะอย่างกับมันเป็นพ่อของแฟนผมงั้นแหละ อย่านอนดึก ห่มผ้าด้วย กินยา ห้ามอาบน้ำเช็ดตัวไปก่อน ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่ไหวก็หยุดต่ออีกวัน และที่สำคัญอย่าเพิ่งยุ่งกับผม แต่ที่ผมฟังนะ เหมือนไอ้พีทจะสั่งผมมากกว่าชีนนะ
สั่งกูทำไม ชีนสะกิดกูก่อนตลอดเหอะ
ผมมาส่งชีนที่ตึกคณะมัน วันนี้แปลกที่ไอ้พีทมารอชีนอยู่แล้ว เห็นทุกทีป่านนี้อยู่กับน้องฝนสาวหล่อตลอด
"ทำไมวันนี้มาเช้าได้ละ?" ผมถามมันแต่ตาก็คอยมองชีนตลอด
"ก็เป็นห่วงชีน กลัวมันขึ้นตึกคนเดียวไม่สะดวก"
"รักกูขนาดนั้นเชียว?" ไอ้ตัวดีมาทันพอดี
"กูรักมึงมากกว่าที่มึงรู้อีกนะเว่ย"
"พอๆ อย่ามาเป็นชู้กันต่อหน้ากู ชีน เดี๋ยวตอนเที่ยงกูมากินข้าวด้วยนะ "
"อืม ไปเรียนเหอะ"
ผมมาที่ตึกก็เห็นจืดนั่งรออยู่แล้ว แต่ไอ้ต่อยังไม่เห็นเงาหัวมันเลย ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมต้องรอให้พร้อมกันถึงจะขึ้นเรียนได้ หรือมันเป็นประเพณีไปแล้ว
"ไอ้ต่อยังไม่มาเหรอ?" ผมว่าพลางนั่งลงตรงข้ามมัน อู๋ยยยยย ไหงหน้ามึงเป็นตูดซะขนาดนั้นวะ
"แล้วมึงเห็นมั๊ยละ?"
"อ้าวเชี่ยนี่!!! เหวี่ยงกูหาซากอ้อยมึงเหรอ กูถามดีดี"
"ตัวไม่ได้ติดกัน กูจะรู้ได้ไงว่ามันไปไหนกับใครหรือไปเอาใครที่ไหน?" ชัวร์
"เมื่อวานพวกมึงพ่นไฟเผาหัวกันใช่ัมั๊ย"
"กูไม่ว่างพอไปทำไรไร้สาระพรรนั้นหรอก" คร้าบบบบบ พ่อคนมีสาระ
"เอ้ออออ กูละหน่ายกับมึง แล้ววันนี้ไม่ควงสาวดาวดิ้นเหรอมึง?"
"พักบ้างเหอะ กูไม่ได้อึดเหมือนสุดที่รักของมึงนิ ทำทุกคืน"
"เชี่ยนี่!!!!!!!" ผมโบกหัวมันไปทีหนึ่ง อยากจะเถียงแต่คิดอีกทีไม่เถียงดีกว่าเดี๋ยวเข้าตัวมากไปกว่านี้
เอ๊ย!!!!!!!!!!นั่นไอ้ต่อกับน้องดิมไรนั่นนี่หว่า ทำไมมาพร้อมกันได้วะ
ผมก็เหมือนนกรู้นะ ตบหัวจืดให้หันไปทางที่ไอ้ต่อกำลังเดินมาพอดี
ชะงั้กกันทั้งผมทั้งจืด แต่ดูจืดจะได้สติก่อน เห็นเปิดหนังสือมั่วทั่วไปหมด
"หวัดดีครับพี่จอม หวัดดีครับพี่เต"
"หวัดดี" ผมตอบไปพร้อมขยับให้ไอ้ต่อนั่งลงข้างๆ ส่วนจืดมันยังนั่งเฉย จนผมต้องเตะขามันเบาๆ มันจึงขยับหลีกทางให้ดิมนั่งลงบ้าง
"อืม ดี"
"แล้วนี่ทำไมมาด้วยกันได้"
"กูเก็บตกมันได้หน้ามอ เห็นหน้าคุ้นๆเลยให้ซ้อนมอไซต์มา" ปากดีนะมึงไอ้ต่อ
"หน้าคุ้นๆ ถามจริงเหอะพี่ต่อ นี่ตกลงพี่จำชื่อผมได้ยัง?" น้องมันก็ไม่ได้อารมณ์เสียแต่อย่างใด ออกจะกวนตีนซะมากกว่า
"โห แค่กูคุ้นหน้ามึงนะ ก็บุญเหลือหลายของมึงแล้ว" มั่นมากครับไอ้ต่อ
"จำคำของพี่ไว้ให้ดีละกัน รักผมขึ้นมาวันไหน พ่อจะปั่นหัวให้หมุนเป็นลูกข่างไฟฟ้าเลย"
"สาธุ ขอให้มึงทำสำเร็จละกัน กูจะรอ"
"ผมนะฝันให้ไกล จะไปให้ถึง คอยเฝ้าดูชมละกัน ผมไปเรียนแล้ว หวัดดีพี่ๆทุกนะครับ ยกเว้น พี่ต่อ"
ดิมเดินจากไปขณะที่ผมยังงงอยู่ คือ อะไร เมื่อกี้ คือ พวกมึงสองคนมาจัดทอล์คโชว์ให้กูดูใช่มั๊ย มาถึงก็พูดๆแล้วก็จากไป มาเล่นบทพ่อกวนตีนมา แม่ปากหมากลับกันว่างั้น
"จืด หน้ามึงจะมุดเข้าไปในหนังสือแล้วนะ อ่านแบบนั้นเดี๋ยวสายตาก็เสียหมดหรอก"
"เรื่องของกู เสือก"
"อ้าวเชี่ยนี่ กูเตือนดีดี" พูดดีกันไม่เกิน 5 ประโยคจริงๆคู่นี้ ภาระผมต้องห้ามอีกละสิ
"พอๆทั้งคู่นั่นแหละ ขึ้นเรียนให้ไวเลย" ผมผลักไอ้ต่อให้เดินนำไปก่อน ส่วนจืดนี่ผมยึดไว้ข้างตัว ปล่อยไปเดี๋ยวมันจะไปงับหัวกันอีก
ตามเสต็ปครับ จืดตั้งหน้าตั้งใจเรียน ส่วนผมก็คุยกับไอ้ต่อ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันชอบคุยตอนเรียน มันน่าตื่นเต้นดี
"ตกลงนี่มึงคบกับดิมแล้วเหรอ?"
"ดิม ดิมไหน?....อ้อ ไอ้คนเมื่อเช้าที่หน้าคุ้นๆอ่ะนะ"
"เชี่ย นี่มึงแกล้งจำไม่ได้หรือจำไม่ได้จริงๆวะ"
"กูจะจำเฉพาะคนที่กูสนใจเท่านั้น มึงก็รู้นี่หว่า ถ้ากูไม่สนแม้แต่ชื่อกูก็ไม่จำ"
"เชี่ย แล้วมึงจะไปยุ่งกับน้องมันทำไม มึงคิดประชดโดยการลากคนอื่นมาร่วมด้วย มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอวะ?"
"กูก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นซะหน่อย อย่างน้อยกูก็พอจะคุ้นๆหน้ามันบ้าง"
"ยังมีหน้ามาพูดอีกนะมึง กูสงสารน้องมันจริงๆ"
"เอาหน่าไอ้น้องนั้นมันก็ไม่ได้สนใจกูมากนักหรอก เห็นดีแต่กวนตีน คงอยากหนุกๆ ท่าทางก็ไม่ได้บ่งบอกซักหน่อยว่าพิศวาสตัวผู้ด้วยกัน ออกจะเสือผู้หญิงด้วยซ้ำ"
"อย่าตัดสินคนแค่ภายนอกสิมึง...แต่ยังไงกูขอเตือนว่าอย่าเล่นกับความรู้สึกของคน เพราะคนถูกเล่นเค้าไม่มีความสุขหรอก "
"คนที่เล่นก็ใช่ว่าจะมีซะหน่อย"
"แล้วเล่นทำไม?"
"แก้เครียด แก้เหงา แก้อาการป่วย.....................ทางจิต"
"เห็นแก่ตัวสุดๆอ่ะมึง ไอ้ต่อ" มันเบะปากแบบ กูก็ว่างั้น
"พวกมึงสองตัวท่าจะแหกปากกันขนาดนี้ ออกไปแหกนอกห้องเลยไป กูจะเรียน" จบ
ตอนเที่ยงชีนโทรมาบอกว่าไม่ต้องไปหามันแล้วเพราะต้องรีบกินและรีบขึ้นเรียนเลย
ผมเลยต้องมานั่งแหง็กอยู่ในวังวนสงครามประสาทระหว่างไอ้สองตัวนี่
ที่ว่าสงครามประสาท คือประสาทเงียบนะครับ แต่เงียบแบบโคตรอึดอัดโคตรอึมครึม
เมื่อก่อนตอนที่จืดเพิ่งรู้ว่าไอ้ต่อคิดไม่ซื่อกับมันไม่เห็นจะจิตกันขนาดนี้เลย ทุกอย่างยังคงเป็นไปเหมือนที่เคยเป็นมา
เรื่องราวเริ่มไม่ปกติก็ตอนที่น้องดิมไรนี่เข้ามา แต่จะไปโทษดิมก็ไม่ถูกหรอก เพราะคนที่ชวนมันเข้ามาในวังวนนี้คือ จืดเอง
เรื่องมันเริ่มแย่เพราะไอ้ต่อคิดว่าจืดผลักไสมันไปให้คนอื่น ไม่ต้องการมันไม่ว่า แต่ทำไมต้องเที่ยวไปยกมันให้ใครต่อใคร นี่คือประเด็นหลักที่มันไม่พอใจ
ส่วนจืดนี่คิดว่าอยากให้ไอ้ต่อมีใครซักคน อยากให้ไอ้ต่อมีความสุขจริงๆกับคนของมัน คนของมันจริงๆ
ต่างคนต่งอยู่กับความคิดตัวเอง คิดกันไปคนละทาง เรื่องมันเลยเป็นที่เป็นอยู่อย่างนี้ไง เอ้อ.....คิดถึงชีน
"เต มึงถอนใจทำไมนักหนา น่ารำคาญ"
"กูคงจะยิ้มหน้าระรึื่นชื่นมื่อท้าลมอยู่หรอกนะ มีเพื่อนกับเค้าอยู่แค่สองคนแต่กลับมาแง่งใส่กันเอง โห้ยยยยกูโคตรจะมีความสุขเหอะ"
"เชี่ย กูถามนิดเดียว ด่ากลับมาเป็นขบวนเลยนะมึง"
"หรือไม่จริง?"
"แล้วแต่มึงจะคิด...กูไปซื้อข้าวมายัดปากก่อนนะ"
"อืม เผื่อกูด้วยดิ ขี้เกียจต่อคิว"
"ตลอดเลยมึง เอาไร?"
"เหมือนมึง"
"ง่ายแบบนี้นี่เอง ชีนมันถึงติดใจ"
"เชี่ยนี่" มันหัวเราะเอ๊กอ๊ากถูกใจวิ่งแนบไปต่อคิวซื่อข้าว ผมหันมาก็เห็นจืดเดินมาจะถึงโต๊ะแล้ว...อ้อ ด้วยประการละฉะนี้
จืดนั่งลงปุ๊บ มันก็โซ้ยปั๊บ มีถามด้วยสายตาว่าแดกก้วยกันมั๊ย แต่ผมส่ายหน้าตอบกลับไป
แป็บหนึ่งไอ้ต่อก็มา ไม่รู้ไปใช้มารยาเล่มไหนถึงได้มาเร็วขนาดนี้ ปกตินี่ต้องรอคิวจนไส้เกือบกิ่วกว่าจะได้ข้าวมากิน
กินเสร็จก็หาที่นั่งย่อย เพราะกว่าจะเรียนอีกทีก็เป็นชั่วโมง ไม่มีที่ไหนเหมาะแก่การนอนเท่าห้องสมุดเพราะเค้างดใช้เสียง เงียบ สงบ แอร์เย็นฉ่ำ โป๊ะเชะห้องส่วนตัวว่าง พวกผมเลยเข้าไปสิงสถิตทันที
ห้องสมุดส่วนตัวนี่จะมีโต๊ะกลมตัวหนึ่งมีเก้าอี้ล้อมรอบ4ตัว เก็บเสียงได้สนิท แบบว่าส่วนตัวมากๆ คนก็ไม่เดินพลุกพล่านเพราะอยู่ชั้น 5 เปรมละกู
จับจองที่นั่งกันคนละตัวปุ๊บ หัวแต่ละคนก็เริ่มเข้าสู่ภาวะไร้น้ำหนัก โงนเงนๆจนต้องวางแหมะลงกับโต๊ะ จนผมเริ่มเคลิ้มเท่านั้นแหละ
"เชี่ย ไอ้ต่อ มึงเอาหัวมึงมาโขกหัวกูทำไม?" อะไรของพวกมันอีกวะ
"ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ...เจ็บมั๊ย?"
"อืมๆ ช่างเหอะ......ว่าไงครับน้องเนย..................พี่มีเรียนอีกทีบ่าย 2 ...........ออกไปหาไม่ได้ครับ ตอนนี้กำลังเก็บแรงอยู่.......ไม่ได้จริงๆครับ ไม่อยู่กับสาวที่ไหนด้วย อยู่กับเพื่อนพี่เอง.................ไม่ต้องมาหาหรอกครับ เดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปหาเนยเอง...........สัญญาครับ งั้นแค่นี้นะครับ "
"คนนี้ดูมึงคบนานนะ จะจริงจังแล้วสิ?"
"ก็เริ่มเบื่อๆแล้ว ไม่ใช่เค้าไม่ดีหรอก แต่กูมันเชี่ยเอง ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักหยุด" เอ๊ย นานแล้วนะที่ผมไม่ได้ยินมันสองคนคุยกันดีดี
"ที่มึงไม่หยุดเพราะมึงยังไม่เจอคนที่ใช่"
"เป็นคำแก้ตัวที่ดูดีนะ แต่ยังไงกูก็ยังเลวอยู่ดี"
"จืด?"
"หืม?"
"ฟังนี่ดิ" ผมไม่ได้มองพวกมันหรอก แต่ได้ยินเสียงเหมือนไอ้ต่อทำไรกกับโทรศัพท์มันซักอย่าง แล้วก็มีเพลงนี้ขึ้นมา
พยายามจะทำวิธีต่างๆ ให้เธอนั้นรักฉัน
พยายามทุกวัน มอบให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ
เหมือนเดินบนสะพานที่มีปลายทางคือใจของเธอ
ยังคงคิดและหวังจะนำเอารักแท้นี้ไปให้
แต่ทำไม เดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป
อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย
ยังไม่คิดยอมแพ้ ฉันเพียงแต่อ้อนล้าก็เท่านั้น
ภายในใจยังคงรักเธอเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน
คงจะดีไม่น้อย ถ้าเธอบอกให้ฉันได้รับรู้
ความในใจของเธอ เหตุผลต่างต่างที่ยังซ่อนไว้
ว่าทำไมเดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป
อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที
ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย มีความหมาย
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย
*** เพลง ไกลแค่ไหนคือใกล้
"เพลงเพราะดีเนอะ มึงชอบเหรอ?"
"ไม่รู้ดิ ฟังแล้วใจมันสั่นๆ"
"เน่าวะมึง"
"หรือมึงใจไม่สั่น"
"ฟังแล้วหน่วงๆมากกว่า"
"มึงว่าไง?"
"ว่าไง คืออะไร?"
"สุดท้ายกูมีความหมายกับมึงมั๊ย?"
"มึงอาจไม่รู้ตัวว่ามึงอ่ะโคตรจะมีความหมายกับกูเลย"
"แล้วกูต้องไกลแค่ไหน?"
".............."
"ต้องไกลกว่านี้อีกเหรอ?"
"กูขอโทษ"
แล้วผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิดและปิดแทบจะในวินาทีเดียวกัน
"มึงจะแกล้งหลับอีกนานมั๊ยเต หูผึ่งซะขนาดนั้น กูคงไม่รู้หรอกนะ"
"จืด...."
"อย่าทำหน้างั้นดิ กูไม่เป็นไรซะหน่อย"
"แต่หน้ามึง.....กูถามจริงนะ มึงคิดยังไงกับไอ้ต่อกันแน่" ที่ผมถามเพราะรู้สึกได้ว่าจืดเองก็มีไรที่แปลกๆไป ถ้าเป็นเมื่อก่อนจืดคงไม่แสดงหน้าแบบนี้ออกมา
"ไม่รู้ดิ กุแยกไม่ออกหรอกว่าไอ้ระหว่างความรักกับความผูกพันมันต่างกันยังไง แล้วตอนนี้กูก็ไม่คิดจะหยุดอยู่กับใคร กูอาจจะรักมันอยู่บ้างก็จริง แต่ัมันก็ไม่มากพอที่จะทำให้กูหยุดได้ เพราะงั้นให้มันเป็นอย่างนี้แหละ อย่างน้อยถึงกูจะเหี้ย จะเลว จะระยำแค่ไหน กูกับมันก็ยังเป็นเพื่อนกันตลอดไป"
"มึงเจ็บมั๊ย?"
"แค่หน่วงๆ"
"แล้วไอ้ต่อ?"
"เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเอง เชื่อกู กูให้มันได้แค่นี้จริงๆ แค่วิธีนี้จริงๆที่กูจะรักษาให้มันอยู่ข้างๆกูได้ตลอดไป"
ผมเดินอ้อมหลังมันแล้วสวมกอดมันไว้ ผมรู้ว่ามันเลือกวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่จะมีกันและกันตลอดไป
เรื่องระหว่างต่อกับจอมเดินมาถึงตอนจบแล้วนะครับ
ทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง เหตุผลที่จะรัก หรือเหตุผลที่จะไม่รัก
ไม่มีใครถูกใครผิดหรอกสำหรับเรื่องนี้
มันก็ไม่ถึงกับผิดหวังหรือเศร้า แค่รู้สึกว่ามันเป้นสีเทาๆแค่นั้นเอง
ว่ามั๊ยครับ
ปล.พยายามจะลงเพลงแต่ลงไม่เป็น แฮะๆๆๆ
-
ต่อกับจืดจบลงแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แต่หวังว่าสักวันความรักของจืดจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนหยุดอยุ่ที่ต่อได้นะ T_T
-
คู่นี้
เอาจริงๆนะคงต้องรอให้ถึงที่สุด ที่สุดของอารมณ์
แบบว่าขาดๆกันไปเลยถึงจะพอเข้าใจ
เฮ้อ แต่แบบนี้ก็พอเข้าใจอะนะ
จบไปแบบนี้ก็ดีแล้วสำหรับคู่นี้
เวลาจะเป้นเครื่องช่วยตัดสินหัวใจ
-
'ไกลแค่ไหนคือใกล้' เพลงนี้กำลังฟังอยู่เลยค่ะ โดนจริงๆ เฮ้อ! ไม่มีทางจริงๆสินะ จอมต่อ
-
สุดท้ายคู่นี้ก็ลุ้นไม่ขึ้น สงสารทั้งคู่ สงสารน้องดิมด้วย หลงเข้ามาอยู่ในวังวนอะไรเนี่ย =="
แต่คู่ไหนจะเทากันยังไง ช่วงนี้เตชีนก็ยังรักกันสดใสเหมือนเดิมเนอะ ^^
-
ทำไมต้องเพลงนี้ ฮื้ออออออออออ
คุณดิวรู้รึป่าวเนี้ยว่าเราร้องไห้เพราะเพลงนี้ตั้งแต่วันแรกที่ได้ฟัง
มันทั้งหน่วง ทั้งจุก บอกไม่ถูกเหมือนกัน :m15:
ได้แค่นี้จริงๆใช่มั้ยต่อกับจืด เฮ้อออออออ
ทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเองเรารู้ แต่ก็อดสงสารต่อไม่ได้อยู่ดี
มันจะมีวันที่ความรักของจืดมากพอที่จะทำให้หยุดที่ต่อได้รึป่าว
ต้องให้ไกลกว่านี้อีกมั้ย ฮื้อออออออออ คุณดิวบ้า! o9
-
คิดถึงมากเลย
-
อืมเข้าใจ แต่ก็หนักใจนะ เหอ เหอ
-
อ่านแล้วหน่วงๆ ในตอนท้ายๆ แฮะ
มันให้อารมณ์หม่นๆ ยังไงไม่รู้
ไม่ถึงกับเศร้าจนบ่อน้ำตาแตก และก็ไม่ดราม่าเดิินความจริง
อ่านแล้วให้ความรู้สึกประมาณว่า 'เนี่ยแหละ ชีวิตจริง'
-
อารมณ์สีเทาจริงๆ :sad4:
-
ทั้งจืดและต่อก็รักกันแต่ก็เข้าใจนะ เพราะคำว่าเพื่อน เลยทำให้ยอมได้ทุกๆอย่างที่จะรักษามันไว้ให้นานที่สุด
-
หวังว่าสักวันสีเทาๆๆ
จะค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีอื่นแทน :L1:
-
น้องดิมครับ
ครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าพี่ต่อเดินผ่านไปมาในมอ
คิดเพียงแต่ว่า ไอ้พี่นี่หน้ากวนตีนดีวะ ดูท่าแล้วหยิ่งๆ ไม่น่าคบเอาเลย ผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจอะไร ผ่านก็คือผ่าน
แต่แปลกทั้งที่ผมไม่ได้ใส่ใจจะจดจำ แต่ผมกลับจำหน้าพี่เค้าได้ไม่ลืมเลย ทั้งที่เจอกันก็ไม่ได้บ่อย นานๆถึงจะพบซักที
แต่ด้วยความที่โลกกลมหรือโลกเบี้ยวก็ไม่รู้ที่พี่จอมดันกลายเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ต่อได้
แล้วผมรู้จักกับพี่จอมได้ยังไงนะเหรอ มันมีที่มาครับ คือพี่จอมไปเมาแล้วไปเปรี้ยวตีนกับลูกค้าคนอื่นที่ร้านที่ผมเล่นดนตรีอยู่
ผมเข้าไปช่วยพูดให้พี่แกเพราะเห็นพี่แกมาคนเดียว อีกฝ่ายมากันเป็นสิบ
หลังจากนั้นก็นานๆเจอกันที ก็เจอกันที่ร้านนั่นแหละครับ มีสวนทางกันบ้างที่มหาลัยแต่ก็ไม่ได้นั่งคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว แค่พยักหน้าเออๆออๆแล้วก็ผ่านกันไป
แล้วอะไรที่ทำให้ผมหน้าหนาเดินไปบอกว่าชอบพี่ต่อได้
งั้นจะบอกให้ว่าเพราะพี่จอมนั่นแหละ
วั้นนั้นพี่จอมเห็นผมนั่งคุยอยู่กับลูกค้าผู้ชายที่มาเที่ยวในร้าน ผมก็นั่งคุยปกตินะ ไม่ได้คลอเคลียอะไรกันเลย
เค้าชงมาให้ ผมก็รับมาดื่ม
แล้วผมก็ขึ้นไปเล่นดนตรีบนเวที
ช่วงพักเด็กก็เดินมาบอกว่าคนโต๊ะนั้นอยากคุยด้วย
ผมมองตามก็เห็นพี่จอมนั่งโบกมือให้อยู่
"หวัดดีพี่....ผมสงสัยมานานละ ทำไมพี่ชอบมานั่งคนเดียวละ มาที่แบบนี้ต้องยกมาเป็นแกงค์ดิถึงจะมัน" ผมรับแก้วที่พี่จอมส่งให้แล้วกรอกเข้าปากทันที
ที่จริงผมไม่จำเป็นเลยที่จะต้องมานั่งดื่มกับลูกค้าเพราะผมไม่ใช่เด็กนั่ง แต่ที่มานั่งเพราะความพอใจล้วนๆ บางโต๊ะเรียก แต่ไม่อยากนั่ง ก็เดินกลับห้องพักเฉย อย่างว่าแหละ ร้านนี้ร้านพี่ชายผมเอง แต่เรื่องเล่นดนตรีผมไม่มีเบี้วยนะ ไม่ได้มีอภิสิทธิ์แต่อย่างใด เหมือนนักดนตรีคนอื่นๆทุกประการ
"บางครั้งก็อยากอยู่กับตัวเองบ้าง แต่ให้อยู่ห้องคนเดียวมันก็เหงา ออกมาเที่ยวที่แบบนี้ คนรอบกายเยอะแยะ แต่ก็เหมือนอยู่คนเดียว แค่รู็สึกว่าเหงาแต่ไม่โดดเดี่ยว"
"โหพี่...เป็นไรมากป่ะ พูดอย่างกะคนแก่เลย"
"เหรอ...." แล้วพี่แกก็ดื่มจนก้นแก้วกระดก พี่แกไม่ได้สนใจคนรอบข้างอย่างที่พูดนั่นแหละ แกแค่อยากให้มีคนอยู่รอบๆ แต่ไม่ได้อยากให้มาวุ่นวายด้วย
"พี่เหงาเหรอ?"
"ไม่รู้สิ รู้แค่ว่าเติมเท่าไรก็ไม่เคยเต็ม ยิ่งเติมก็เหมือนยิ่งขาด"
"ก็สิ่งที่เติมเข้าไปนะไม่ใช่สิ่งที่พี่ต้องการนิ แล้วมันจะเต็มได้ไงละ"
"ช่างเรื่องของพี่เหอะ ว่าแต่มึงนี่กูเห็นแพรวพราวเหลือเกิน บางคืนกูก็เห็นนั่งกับสาว บางคืนก็นั่งกับหนุ่ม ตกลงเอาไง?"
ผมยกแก้วขึ้นดื่ม อีกครั้ง ไม่เป้นไรผมดื่มเยอะเดี๋ยวช่วยแชร์ค่าเหล้า
"พี่เคยเป็นมั๊ยละ เวลาที่เรารู้สึกดีกับใครซักคน เราก็อยากอยู่ใกล้กับคนๆนั้น ผมรู้สึกดีกับพวกเค้าก็เลยเข้าไปอยู่ใกล้ๆไง"
"กูว่ากะล่อนมากกว่า แต่ละคืนกูเห็นมึงใกล้ไม่เคยซ้ำหน้าเลย"
"อ้าว ผิดเหรอที่ผมรู้สึกดีกับใครหลายๆคนในเวลาเดียวกัน แค่รู้สึกดี ไม่ใช่ชอบ ไม่ได้รัก แค่รู้สึกดี"
" แต่ยังไงกูก็ว่ามึงกะล่อนวะ"
" เอาจริงๆนะพี่ ผมก็ว่างั้นแหละ" แล้วพี่จอมก็ยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกที่คุยกันในคืนนี้ ยิ้มที่เป็นยิ้มจริงๆ ไม่ใช่ยิ้มแค่ปาก
นั่งคุยกันซักพัก เพื่อนในวงก็เรียกผมให้ขึ้นไปเล่นดรตรีต่อเพราะหมดเวลาพักแล้ว
"พี่จอม จะกลับยัง?"
"ยั้งมั้ง ไม่รู้ดิ เรื่อยๆมากกว่า"
"งั้นเอางี้ อย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวรอบนี่ผมเล่นไม่นาน แป๊บเดียว เดี๋ยวลงมานั่งดื่มด้วย "
"เอางั้นก็ได้"
"งั้นเดี๋ยวเจอกันพี่"
ผมขึ้นไปเล่นดนตรี แต่ตาก็คอยมองพี่จอมอยู่ตลอด
มีคนเดินมาชนแก้วกับแกหลายคน แต่สิ่งที่แกทำคือส่ายหน้าแล้วก็ยิ้ม
ผมก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าพี่แกเป็นไรมากรึเปล่า จะให้ผมถามเราก็ไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น
เลยได้แต่นั่งเป็นเพื่อน
เล่นเสร็จเพื่อนๆในวงก็เดินกลับห้องพัก ส่วนผมเดินตรงมายังโต๊ะที่พี่จอมนั่งอยู่
ระหว่างทาง
"คุณครับ?"
"ครับ?"
"นั่งดื่มกันหน่อยได้มั๊ย?"
"ถ้าคืนอื่นนะได้ครับ แต่คืนนี้ผมมีคนนั่งแล้ว" ผมยิ้มให้เค้าทีหนึ่ง
"น่าเสียใจนะ"
"เดี๋ยววันหลังผมปลอบใจให้ ไปนะครับ เพื่อนรอแล้ว"
"กว่าจะมาถึงกู มึงโดนแทะไปเท่าไรแล้วละ"
"โหพี่ แค่นี้เบบี๋มากๆ...ดื่มไปเยอะแล้วนิ แล้วจะกลับห้องไหวเปล่านิ"
"กูกลับไม่ไหวมึงก็ไปส่งดิ" แต่ดูท่าทางแล้วพี่แกไม่ได้เมานะ
"พี่ดิมครับ พี่ดามบอกให้ไปดูแลแขกโต๊ะนั้นหน่อยครับ" น้องในร้านคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกผม พี่ดามนี่พี่ชายผมเองครับ
"อืมเดี๋ยวพี่ไปดูเอง...พี่จอมเด๊่ยวผมไปดูแลลูกค้าแป๊บนะ"
"อืม"
โต๊ะที่ว่าก็อยู่ใกล้ๆกับโต๊ะที่พี่จอมนั่งนั่นแหละครับ
"สวัสดีครับสาวๆ มีไรให้ผมช่วยดูแลมั๊ยครับ" มีสาวๆนั่งอยู่ห้าคนมั้ง มันสลัวๆมองไม่ค่อยชัด ฮ่ะๆๆๆ แต่ที่ชัดคือ ทุกคนอย่างแจ่ม
"คืออยากฟังดนตรีสดอีกนะค่ะ ไม่ทราบพอจะเล่นให้ฟังหน่อยได้มั๊ยค่ะ?" สาวเดรสน้ำเงินหรือดำก็ไม่รู้ถามขึ้น แต่ที่ชัดคือ กระโปรงแค่คืบ ตอนนี้ตาผมเลยต่ำ ฮ่ะๆๆๆๆๆ
"คือทางร้านเราตอนนี้หมดช่วงเล่นสดแล้วครับ ฟังจากที่ดีเจเปิดก็สนุกนะครับ เพลงเพราะทุกเพลง"
"แต่เจนนี่อยากฟังสดนี่ค่ะ" นั่นไง แอบบอกชื่อกับกูเป้นนัยๆ
"ถ้าคุณเจนนี่อยากฟังสด ที่นี่มีทุกคืนครับ หลายวงเปลี่ยนกันเล่น แต่แจ่มทุกวงครับ เล่นคืนละสองรอบ "
"แต่พราวอยากฟังคุณเล่นนี่ค่ะ "
"เชิญสาวๆมาพรุ่งนี้ได้เลยครับ ผมยินดีและเต็มใจเล่นให้ฟัง รับรองอิ่มแน่ครับ แต่ยังไงคืนนี้ฟังจากแผ่นไปก่อนนะครับ ของดีจริงรอคืนพรุ่งนี้ เดี๋ยวผมจัดชุดใหญ่ให้"
"งั้นคืนนี้พวกเราขอชนแก้กับคุณ..."
"ผมดิมครับ"
"งั้นคืนนี้เราขอชนแก้กับคุณดิมก่อนนะค่ะ"
"ผมชอบอยู่แล้วครับชนกับสาวสวยๆเนี่ย" ชนอะไรก็แล้วแต่จะคิดกันไปนะครับ แต่สาวๆตรงหน้าผมนี่ยิ้มกันใหญ่เชียว บางคนมีหลบตาอาย แต่บางคนนี่สู้ตามากๆ
ผมก็ไล่ชนแก้วไปทีละคนจนครบ แต่จะหยุดนานหน่อยก็ตรงพราวนี่แหละครับ สเปกผม หน้าหมวย ตัวเล็ก อกโต ฟันเหล็ก
เลยมีการแลกเบอร์กันนิดหน่อยก่อนผมขอตัวกลับมานั่งกับพี่จอมต่อ
"มึงนี่ร้ายวะ กะล่อนกว่าที่กูคิดไว้อีก"
"ผมเปล่าซะหน่อย แค่อัธยาศรัยดี"
"แล้วนี่ตกลงมึงยังไง กูเห็นเดี๋ยวเจ๊าะแจ๊ะกับหนุ่ม แป็บเดียวไปอี๋อ๋อกัยสาวซะงั้น"
"ผมคุยกับใคร เพศไหนก็ได้ครับ ถ้าทำให้ผมยิ้มได้ หัวเราะได้ มีความสุขได้ ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปฏิเสธ ตราบใดที่ผมยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน ผมก็คุยไปได้เรื่อยแหละ"
"งั้นถ้าผู้ชายมึงก็ไม่เกี่ยง"
"เกี่ยงหรือไม่เกี่ยงมันขึ้นอยู่กับว่าผมคลิกกับเค้ารึเปล่า ไม่ได้เกี่ยงเพราะเค้าเป็นตัวผู้เหมือนผมแน่นอน"
"งั้นถ้าพี่แนะนำให้มึงคนหนึ่ง มึงจะสนใจมั๊ย?"
"ใคร?"
"เพื่อนพี่เอง" ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าว่าประโยคนี้ของพี่จอมน้ำเสียงแกแปลกๆ สั่นๆ เหมือนไม่มั่นใจจะพูด แต่ก็พูดออกมา
"เพื่อนพี่เป็นเกย์เหรอ หรือว่าสาวเลย?"
"มันก็แมนๆเหมือนกูนี่แหละ"
"อ้าว ถ้างั้นพี่จะแนะนำให้ผมทำไมละ "
"เผื่อมึงสนใจไง ว่าแต่สนเปล่า?"
"ผู้ชายที่ผมคุยด้วยทุกคนต่างก็เข้าหาผมก่อนหมดเลย ผมไม่เคยเข้าหาใครก่อน"
"แต่เพื่อนพี่คนนี้น่าสนใจมากๆ หล่อลาก นิสัยก็ดีนะ แต่ก็กวนตีนเยอะ"
"ดีขนาดนั้น ทำไมพี่ไม่เก็บไว้เองละ?" ผมเห็นแววไหววูบนิดหนึ่งในตาของพี่จอมตอนท่ผมพูดประโยคนี้ ก่อนจะกลับมาทำหน้าแยกเขี้ยวใส่ผม
"เชี่ย ก็มันเป็นเพื่อนกู"
"แล้วทำไมพี่ถึงอยากให้เพื่อนพี่คนนี้ชอบผู้ชายด้วยกันละ ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลย"
"ถามมากจริงเว่ย...ตกลงมึงสนใจเปล่า?"
"อ้อ...ที่พี่ไม่เก็บไว้เองเพราะเค้าเป้นเพื่อนพี่ ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นผู้ชายใช่มั๊ย" ผมถามไป แต่ตานี่สังเกตรีแอคของพี่จอมตลอด ดูพี่แกอึดอัดที่จะตอบหรือไม่สะดวกใจที่จะพูด ผมว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่นอน
"เชี่ยนี่ ถามไรมากวะ"
"อ้าวพี่ ผมจะไปจีบใคร ผมก็ต้องรู้จักเค้าก่อนดิ เดินไปจีบสุ่มสี่สุ่มห้าโดนตีนกลับมา ใครจะรับผิดชอบละ เห็นพี่บอกว่าเพื่อนพี่ยิ่งกวนตีนอยู่ด้วยนิ"
"เพื่อนพี่คนนี้เค้าเป้นคนดี อบอุ่น เอาใจใส่ เสียแต่อารมณ์ร้อนกับปากหมาแล้วก็กวนตีนนี่แหละ"
"ดูพี่จะรู้จักเพื่อนคนนี้ดีนะ"
"คบกันมาตั้ง 3 ปี ไม่รู้จักสิแปลก"
"พี่รู้จักเพื่อนพี่ แต่พี่รู้จักใจตัวเองรึเปล่า?"
"............."
"อ่ะๆๆ งั้นผมจะไปดูหน้าเพื่อนพี่ก่อนละกัน ถ้าผมเห้นแล้วใจสั่น ผมก็จะลองทำตามที่พี่เสนอดูละกัน แต่ถ้าผมใจไม่สั่นผมบายนะ"
"โอเค"
"แล้วผมจะเจอเพื่อนพี่ได้เมื่อไร?"
"พรุ่งนี้เช้า แปดโมงครึ่ง หน้าตึกกู"
นี่คือที่มาทั้งหมดที่ผมได้เริ่มรู้จักกับพี่ต่อผ่านพี่จอม มันอาจจะดูแปลกๆไปซะหน่อย
ผมไม่รู้หรอกว่าพี่จอมทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร เพื่อใคร ทำไปทำไม
แต่ผมก็รับปากว่าจะลองดู ไม่ใช่เพื่อพี่จอมอย่างเดียวหรอก แต่เพื่อตัวผมด้วย บางทีเพื่อนคนนี้ของพี่จอมอาจจะเป็นคนที่ผมรออยู่ รอมาตลอดชีวิต
หรือถ้าไม่ใช่ผมก็จะได้พี่เพิ่มมาอีกคนหนึ่งหรือไม่ก็ได้ตีนมาเป็นของแถมเล่นแก้เบื่อ
คั่นเวลาด้วยเรื่องของน้องดิมนิดหนึ่งนะครับ
แล้วทุกคนจะเห็นว่าน้องดิมน่ารักน่าหลงแค่ไหน หรือน่าประเคนตีนถวายมากกว่า
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชักน่าสนเหมือนกันนะคู่นี้ อิอิ
ตามกันต่อค่ะ
กอดคุณดิว
-
มาแค่บทแรกก็ชักหลงน้องดิมแล้วดิ5555
-
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
-
คุณดิวจะเอาน้องดิมมาดามใจต่อใช่มั้ย
ท่าทางจะมีเรื่องวุ่นอีกเยอะแน่เลยใช่มั้ยเนี้ย
ยังไงก็ขอดูพฤติกรรมน้องดิมก่อนแล้วกันนะฮ้า
*พูดเหมือนเป็นแม่ไอ้ต่อ* :laugh3:
อิฉันอยู่ข้างต่อเสมอ(ดูจากเม้นที่ผ่านๆมา 555+)
บางทีดีไม่ดีดิมอาจจะเป็นขวัญใจคนใหม่ของอิฉันก็ได้นะฮ้าา
กอดคุณดิว :กอด1:
-
น้องดิม นี่ลื่นจริงๆเลย
-
อืมมมม พูดยากแฮะ แต่แอบไม่เห็นด้วยกับความคิดจอมซักเท่าไหร่
ก็นะคนเราความคิดไม่เหมือนกัน ตัดสินใจไปแล้วนี่ ก็ต้องรับผลให้ได้
นี่ละน้าชีวิต !!! แต่ดิมน่ารัก ไม่แน่เราอาจจะเป็นแฟนคลับเทอก็ได้นะดิมม
รอดู อิ อิ
-
โห น้องดิมนี่ก็น่าสนแฮะ คงวุ่นไม่เบาเลยเนอะคราวนี้
-
น้องดิมน่ารักอ่ะ อิอิ แต่ถึงยังไงก็ได้กลิ่นมาม่าขึ้นอืดลอยมาแต่ไกล ฮ่าๆๆๆ
จอม ต่อ ดิม จะเป็นยังไงต่อไปนะ ร้องไห้รอดีมั้ยเนี่ย หึกหึก
ฮ่าๆๆๆๆ o13 :bye2:
-
แล้วดิมกับพี่ต่อจะคลิ๊กกันไหมน้า~ ลุ้นๆ
-
"ฮัลโหล พี่จอมอยู่ไหนเนี่ย ผมหาไม่เจอ คนไรไม่รู้ยัวะเยี้ยะไปหมดเลย" ผมยืนอยู่หน้าตึกคณะพี่จอม หันซ้ายหันขวา นักศึกษาเดินกันให้พล่านไปหมด เหมือนภาพในเอ็มวีเลย ที่เรายืนอยู่นิ่งๆ แต่คนรอบข้างนี่หมุนผ่านเราไปเรื่อยๆ แต่น่าเสียดายตรงที่ผมไม่ใช่พระเอก เพราะผมคือตัวร้าย
"กูกำลังเดินเข้ามหาลัยอยู่เนี่ยะ แล้วมึงอยู่ไหน?"
"โหพี่ นัดผมไว้กี่โมง ผมก็อยู่ตรงที่นัดนั่นแหละ ให้ไวเลยๆ"
"เออๆ ไม่เกิน 5 นาที กูโบกหัวมึงได้แน่"
แล้วผมก็ตัดสายพี่แกไป
ตาก็สอดส่ายหาที่นั่งพัก ไม่ไหวคนผ่านไปมาเยอะเหลือเกินตาลาย
เจอแล้ว....พี่คนนั้น คนที่หน้าดีแต่ดูแล้วกวนตีน ท่าทางหยิ่งๆด้วย เหมือนกับกำลังนั่งรอใครอยู่
และเหมือนว่าพี่แกจะรู็ว่ากำลังโดนมอง แล้วพี่แกก็เล่นหันมาโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว สายตาก็ฉะปะดะกันพอดี
เอาไงดีกู!!!!!!!!...
ยิ้มเลยครับ ผมแม่งส่งยิ้มยิงฟันครบ 32 ซี่กันเลยทีเดียว
ห๊ะ!!!!! แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมาคือ การถูกเมิน พี่คนนั้นเหมือนมองผ่านผมไปด้านหลัง สายตาของมันโฟกัสอยู่ที่หลังผมแน่ๆ
เชี่ย คนตั้งใจยิ้มให้กลับเมินใส่กันซะงั้น นิสัยทรามเกินแก้จริงๆ จากท่าทางว่าหยิ่งแล้วนะ แต่พฤติกรรมนี่โคตรหยิ่งเลยเหอะ
ผมหันหลังมองตามสายตานั้น
"อ้าว พี่จอมมาพอดีเลย ผมรออยู่เนี่ย"
"รอนิดรอหน่อยทำบ่น"
"แล้วเพื่อนพี่มายัง?" พี่จอมหันไปทางนั้นนิดหนึ่งก่อนหันมาตอบผม
"มาแล้ว"
"อยู่ไหน?"
"โน่น" พี่จอมพยักเพยิดไปทางเดิม
แต่ผมใจชักสั่นๆ หวั่นๆ
"พี่อย่าบอกนะว่า....."
"เออ ก็ไอ้คนที่นั่งอยู่คนเดียว แล้วมีหนมปังกับนมวางอยู่ตรงหน้านั่นแหละ"
"เชี่ยแล้วไง!!!!!!!"
"อะไรของมึงดิม!!!!" ก็เพื่อนคนนั้นของพี่จอม ก็คือพี่หยิ่งที่ผมไม่ค่อยชอบหน้าแต่ก็จำหน้าได้นะสิ
"ผมกลับละ"
"เอ๊ยเดี๋ยวดิ...ไปเจอเพื่อนกูก่อน นั่นไงมันมองมาแล้ว เป็นไงเห็นหน้ามันแล้ว ใจสั่นเปล่า?" โคตรจะสั่นเลยพี่
"ก็งั้นๆแหละ"
"ปากดีไปเหอะ....ไป" แล้วพี่แกก็ลากผมแถแด๊ดๆ จนมายืนต่อหน้าพี่หยิ่งคนนี้จนได้
"ไอ้ต่อ" พี่จอมเรียก...อ้อ ชื่อต่อนี่เอง
"....." พี่หยิ่งไม่ตอบ แค่ช้อนตาขึ้นมองพี่จอม ก่อนจะแฉลบมามองผมเสี้ยววิ แล้วก็เลื่อนลูกกะตาดำไปมองพี่จอมอย่างเดิม เห็นแล้วน่าหมั่นไส้อย่างล้นเหลือ ให้ตายสิ
"นี่ดิม รุ่นน้องกู"
"ไม่ได้อยากรู้" เชี่ยจริง ไอ้บ้านี้ตอบออกมาทั้งที่ตายังมองสาวๆอยู่เลย
"แต่น้องมันอยากรู้จักมึง" ไม่จริง ผมโดนพี่แกมบังคับต่างหาก
"โวะ ไร้สาระ" น้านนนนนนนนน นิสัยแย่บัดซบมากเหอะ มันไม่พูดเปล่านะ หยิบสมุดเล่มบางขึ้นมาแล้วก็ลุกขึ้นเดินหนีกันดื้อๆ
ไม่รู้จักไอ้ดิมคนนี้ซะแล้ว
"พี่ต่อครับ ผมชอบพี่ ชอบจริงๆนะ ชอบมานานแล้วด้วย พี่จะคบกับผมได้มั๊ย ผมจะรักพี่คนเดียว รักตลอดไป" ไอ้หยิ่งนั่นถึงกับหยุดกึก ก่อนจะค่อยๆหันหลังกลับมา หึหึหึ...ผมโคตรขำหน้าพี่แกเลย นี่ถ้าแกฆ่าผมให้ตายได้นะ แกจะไม่รอช้าเลย
ฮ่าๆๆๆๆก็ผมเล่นตะโกนซะดังเลย คนเดินผ่านไปมาพากันหยุดให้ความสนใจ ก่อนจะมองผมแล้วมองพี่หยิ่งนั้นแล้วพากันยิ้มใหญ่เลย มีชี้มือชี้ไม้ด้วย ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้พี่หยิ่งถึงกับทำหน้าไม่ถูก
"ดิมมึงทำอะไรของมึงวะ กูไม่ได้ให้มึงหน้าด้านบอกอย่างนี้" พี่จอมหันมาพูดเบาๆ แต่ตานี่มองพี่หยิ่งตลอด ถ้าผมมองไม่ผิด นั่นคือแววตาสำนึกผิด แววตาอ้อนวอน แววตาขอโทษ
แล้วสายตาของพี่หยิ่งที่ส่งกลับมา คือแววตาตัดพ้อ แววตาโกรธ ไม่พอใจ แต่วูบหนึ่งก็มีเศร้าปนอยู่ด้วย
ระหว่างสองคนนี้คืออะไร??????????
นั่นคือการพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรกระหว่างผมกับพี่ต่อ แต่ดูแล้วมันไม่ค่อยน่าประทับใจซักเท่าไร
ผมอาจจะทำมากเกินไปที่เล่นตะโกนซะขนาดนั้น แต่พี่หยิ่งพูดไม่ดีกับผมก่อน เพราะงั้นความผิดผมลดลงกึ่งหนึ่ง
แต่นั้นคือเรื่องที่ผ่านมาแล้ว
และปัจจุบันผมกำลังยืนทำซากอยู่หน้าหอพี่ต่อ
ยืนมาตั้งแต่ 7.45 น. นี่ก็ 8.00 แล้ว
มาแล้ว
พอเห็นหน้าผมพี่ต่อผงะนิดหนึ่งก่อนจะเดินเลยผมไปเหมือนมองไม่เห็น อะไรกันวันก่อนยังยอมให้ผมซ้อนท้ายอยู่เลย
"มองไม่เห็นผมรึไงครับพี่ ยืนหล่อโดดเด่นอยู่นี่" ผมเดินตามไปจนถึงตัว พี่แกกำลังเอามอไซต์ออกจากซอง
"............"
"พี่ต่อ คุยกับผมหน่อยดิ หยิ่งไปไหนพี่"
"กูถามจริงเหอะ มึงว่างมากเลยใช่มั๊ยถึงมีเวลามากวนประสาทกูแบบนี้"
"น้อยใจวะ คนตั้งใจมาหา"
"ใครขอ"
"ช่างเหอะ วันก่อนผมฝากบัตรไว้กับพี่เต พี่ต่อจะไปมั๊ย พรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้ว ไปคืนนี้ดิวันศุกร์ เสาร์ก็ค่อยถอน"
"จืดไป กูก็ไป"
"จืด?"คือ ใคร?
"จืด ไปกับกู เอารถไปทำไมหลายคัน" อ๋อ พี่จอมนี่เอง พี่จอมเพิ่งเดินลงมา แกก็ยิ้มทักทายผม ผมก็ยักคิ้วกวนๆไปทีหนึ่ง
"ไม่เป็นไร กูเอามอไซต์กูไปได้ มึงไปกับดิมเหอะ"
"พูดยากจริง กูบอกให้มาก็มาดิ" พี่ต่อยัดหมวกใส่หัวพี่จอมคาดสายรัดให้เสร็จสรรพโดยที่พี่จอมไม่ทันแย้งอะไร
"แล้วมึงไปมอไปยังดิม?" พี่จอมหันมาถาม
"ผมเอารถมาพี่"
ผมเดินออกมาจากใต้ตึก รถผมจอดอยู่หน้าถนน
จากที่คิดว่าจะเล่นๆ แต่ผมต้องชนะให้ได้
"ใคร?" เบอร์ไม่คุ้นโทรมาตอนที่ผมกำลังจะเดินไปโรงอาหารของคณะพอดี
"กูเอง"
"กูไหน?"
"เชี่ย" อ้าวววววว
"พ่อกูรึไง กูถึงต้องจำเสียงได้" อารมณ์มาครับ มาขึ้นเสียงใส่กันได้ไง เชี่ยกูไปรู้จักกับมึงตอนไหน
"คนที่มึงตะโกนสารภาพรักไง" เสียงเยาะเย้ยซะด้วย
"..........!!!!!" ซวยแล้วไงมึง ไอ้ดิม
"ไง นึกออกยัง" ผมรีบเลี่ยงออกมาให้พ้นรัศมีเสียงดัง
"พี่หยิ่ง เอ๊ยพี่ต่อ"
"เออ กูเอง"
"หวัดดีครับ"
"อยู่ไหน?" ไม่คิดจะทักตอบกันเลย
"กำลังจะไปกินข้าวที่แคนทีนครับ"
"ไม่ต้องไป เดี๋ยวกูพาไปแดกข้างนอก"
"จริ๊ง!!!!!?????" อะไรดลใจ
"มาเองนะ กูไม่ไปรับ"
"อ้าวววววว"
"ร้าน......"
"งั้นไม่ไป"
"ตามใจ"
"เดี๋ยวๆๆๆ เจอกัน" ร้านที่พี่แกนัดมาอยู่ไม่ไกลจากมอเท่าไร ขับมอไซต์ไปเกิน 5 นาทีก็ถึง
แล้วทำไมไม่เจอกันในมอเลยวะ ใกล้กันแค่นี้
แต่ประเด็นตอนนี้คือ พี่ต่ออยากจะเจอผผมไปทำไม
-
น้องดิมน่ารักกกกกกกกก แถมกวนตรีนได้ใจด้วย อิอิ
สรุปน้องดิมไม่ได้ชอบต่อจริงๆชิมิ แต่จะมาเป็นคะตะลิสต์เร่งปฏิกิริยาต่อจอมป่าวเนี่ย ลุ้นๆ
-
เชียร์ดิมดีไหมน้า~เพราะยังไงต่อกับจอมก็เป็นไปไม่ได้ ดิมต่อ ดิมต่อ~
-
พี่ต่อนัดน้องดิมด้วยอะ หวังว่าพี่ต่อคงไม่ทำอะไรน้องดิมนะ
-
จริงๆอ่านแล้วก็เริ่มสงสารดิมนะ
ต่อจะเอาดิมเข้ามาในวังวนนี้ทำไม
เอามาประชดจืดนี่ก็ใจร้ายเกินไปหนา าา
แต่ดูท่าทางดิมก็ไม่ใช่เล่นๆ ถ้าดิมสามารถดามใจต่อได้ก็คงจะแฮปปี้
แต่ต่อแอบรักจืดมาตั้งหลายปี จะให้หักดิบเลยก็คงจะยาก
น้องดิมคงจะเหนื่อยหน่อยนะคะงานนี้ o8
กอดคุณดิว :กอด1:
-
ดิมแม่งน่ารัก กวน ๆ ดี
-
ความสัมพันธ์มันจะพัฒนาไปได้ถึงไหนกันนะ
เพราะในใจก็ยังตัดกันไม่ขาดแบบนั้น
หน่วงๆอยู่เหมือนกัน
แต่จะรอวันที่ผ่านไปได้ด้วยดี
ป.ล.คิดถึงเต-ชีนอะ กิ๊วๆ
-
ผมแวนซ์มอไซต์ไม่ถึง 5 นาที ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านตามที่พี่ต่อนัดไว้
ระหว่างทางก็คิดมาตลอดว่าคนอย่างไอ้พี่ต่อนี่มีอะไรที่อยากคุยกับผมเหรอ
คิดให้ตายก็คิดไม่ออกจริงๆ คงต้องรอให้พี่แกเฉลยเอง
ผมเปิดประตูร้านเข้ามา ก็เตะตาให้ทันที นั่งดูดีแต่กวนตีนมากๆในระยะ 20 เมตร
แต่ที่ผิดคาดนิดหน่อยคือมีคนนั่งอยู่ข้างๆด้วย ใส่ชุดนักศึกษาเหมือนกัน สงสัยเพื่อนมั้ง
พี่ต่อเห็นผมแล้ว แต่แทนที่พี่แกจะเรียกหรือแสดงปฏิกิรอยาไรซักอย่างว่าเห็นผมแล้ว พี่แกกลับเมินสายตาก้มลงดูดน้ำตรงหน้าเฉย ผมนี่ตีนกระตุกๆเลยทีเดียว อยากเอาหน้ามันมามาให้ตีนผมได้สัมผัสอย่างนุ่มนวลจริงๆ
"นั่งนะ" เดินถึงโต๊ะผมก็ขยับเก้าอี้ให้ตัวพอนั่งได้ ผมเลือกที่นั่งฝั่งตรงข้ามพี่ต่อ ติดกับพี่
"หวัดดีครับพี่เต ดีใจนะที่ได้เจอีก" ผมหันพูดกับพี่เตโดยหาได้สนใจไอ้มนุษย์หน้าหยิ่งนั่นไม่
"หวัดดี...คนนี้เหรอไอ้ต่อที่มึงลากกูให้มาพบด้วย"
"ผมชื่อดิมครับพี่ อย่าเรียกคนนี้ดิ ห่างเหินแปลกๆ"
"แล้วพี่ไปสนิทกับมึงตอนไหน?" ปากนี่ร้ายพอกันเลยวะ ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมถึงเป็นเพื่อนกับไอ้พี่ต่อได้
"ก็นี่ไงกำลังจะสนิทกันแล้ว งั้นผมสั่งอาหารนะ หิวบรรลัยเลย....พี่ครับสั่งอาหารหน่อย" ผมเรียกพนักงานในร้านให้มารับออเดอร์
ผมสั่งไปไม่กี่อย่างหรอก
ระหว่างรออาหารก็ไม่เห็นไอ้พี่ต่อมันจะสนใจหรือนึกอยากจะคุยไรกับเลย
แต่พี่เตนี่น่ารักกว่าที่คิดไว้ตอนแรกเยอะ พี่แกชวนผมคุยตลอด เราสองคนเลยปล่อยให้ไอ้พี่ต่อเป้นหมาหัวเน่าส่งกลิ่นเหม็นตุตุอยู่คนเดียว
รอไม่นานอาหารที่สั่งไปก็มา เวลานี้ลูกค้าไม่เยอะ เลยได้เร็ว
ผมว่าผมสั่งไปนิดเดียวเองนะ แต่ทำไมเค้าเอามาให้เต็มโต๊ะเลยละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่เป็นไร มื้อนี้ผมอิ่มฟรีอยู่แล้ว
"แดกให้หมดนะมึง ถ้าไม่หมดกูจับยัดใส่ปากมึงจริงด้วย" ผมเริ่มตักข้าวเข้าปากคำแรก เสียงที่ยังไม่ได้ยินตั้งแต่เพิ่งมาถึงก็กระทบเข้าอย่างจัง
"อ้าว พูดได้ด้วยเหรอ นึกว่าใบ้แดก อ้ำๆๆๆๆๆ อร่อยเนาะพี่เต อ่ะ ลองนี้ดิพี่ รับรองหร่อยชัวร์" ผมตักหมูชุบแป้งทอดใส่จานให้พี่เต แล้วก็ทะยอยตักโน่นตักนี่ให้พี่เค้าอย่างต่อเนื่อง พี่เตก็ว่าง่ายครับผมตักอะไรให้ก็เห็นกินตลอด พอในจานลดก็พยักหน้าหงึกๆให้ผมตักให้อีก หึหึหึ น่ารักดี เลี้ยงง่าย
ผมกินอย่างมีความสุขมากมายก่ายกอง จนอาหารตรงหน้าเกลี้ยง
"พี่เต อิ่มมั๊ย?"
"กูว่ามึงน่าจะถามว่า กูจะอ๊วกมากกว่ามั๊ย ตอนนี้มันจ่ออยู่ที่คอกูแล้วเนียะ"
"อ๊วกใส่มือผมดิ" ผมยื่นมือทั้งสองข้างให้แกอ๊วกใส่
"กูทำจริงแล้วมึงจะสะท้าน" พี่เตผลักมือผมออกห่าง ผมก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังเลยแหละ น่ารักขนาดนี้จีบได้ป่ะเนี่ย
"พี่เต ผมอิ่มแล้ว งั้นผมกลับนะ" ผมยกมือไหว้พี่เต ก่อนจะหันไปสบตากับมนุษย์อีกตนหนุ่งที่นั่งอยู่ตรงข้าม
"กูไม่รู้ กูไม่เกี่ยว กูไม่ใช่คนแถวนี้ เพราะงั้นอย่าถามกู" พี่เตน่ารักเกินไปแล้วนะ
"กูคงไม่ใจดีเรียกมึงให้มาแดกข้าวแล้วอัญเชิญมึงกลับเฉยๆหรอกนะ"
"มีเรื่องจะคุยกับผมว่างั้น"
"อืม"
"เรื่องไร เห็นนั่งบื้อเงียบอยู่ได้ตั้งนาน" ผมก็นั่งมองบรรยากาศภายในร้านไปเรื่อยๆ ไม่อยากเห็นหน้ามัน รมณ์เสื่อม
"มึงเปิดโอกาสให้กูได้พูดนิ มาถึงก็สั่งๆอาหารจนเต็มโต๊ะ แล้วก็ยัดๆเข้าปาก ปากมึงว่างตลอดนิ" ยอกย้อนเหรอ
"งั้นจะบ่นอีกนามั๊ย จะพูดไรก็พูดมาดิ ผมไม่ได้ว่างเยอะ มีไรต้องทำอีกแยะ" ผมลอยหน้าลอยตาตอบ แอบเห็นพี่เตถอนใจนิดหน่อย
"งั้นมึงก็ช่วยหุบปากแล้วเปิดหูให้ดีดี กู..."
"เดี๋ยวๆ ผมขอสั่งไอติมก่อน นังร้านเค้าเฉยๆ โต๊ะว่างๆ มันน่าเกลียด...พี่ครับขอเชอเบท 2 พี่เตเอามั๊ย"
"กูกินได้อีก กูก็ไม่ใช่คนแล้ว" ชักยังไงๆอยู่นะ เหมือนกำลังถูกหลอกด่าว่าไม่ใช่คน
ผมรอให้พี่ต่อเริ่มพูด แต่จนแล้วจนรอดพี่แกก็ไม่พูด ผมเลยนั่งรอไอติมไปเฉยๆ
จนไอติมมาถึงโต๊ะนั้นแหละ พี่ต่อจึงเริ่มพูด อ้อ รอให้ทุกอย่างเสร็จก่อนนี่เอง จะได้ไม่มีอะไรขัด ล้ำลึกมาก
"กูจะคบกับมึง" ประโยคเรียบๆ ง่ายๆ พูดด้วยเสียงเรื่อยๆ แต่คนฟังอย่างผม
"ห๊า!!!!!!!!" ไอติมพุง่จากปากไปกองแหมะบนโต๊ะตรงหน้าผมระหว่างพี่ต่อ
"เชี่ย ซกมกวะมึง" พี่ต่อหยิบทิชชูมาเช็ดมือเช็ดหน้าพัลวันเลย รังเกียจไรนักหนา ก็แค่อมเข้าปากแล้วพ่นออกมา ส่วนพี่เตนี่นั่งขำเบาๆ ไม่รู้ไปโดนเส้นถูกใจตรงไหนเข้า
"แล้วพี่ละพูดบ้าไร ที่พูดออกมานะคิดรึยัง โวะ" ผมส่ายหัวก่อนจะตักไอติมเข้าปากอีกครั้ง แต่พี่ต่อแย่งไอติมจากมือผมหน้าด้านๆ แล้วก็เอาไปวางตรงหน้าตัวเองเด๊ะ พอผมจะแย่งคืนมาพี่แกก็แง่งใส่ ดุชิบ
"พูดให้เสร็จก่อนแล้วค่อยกิน เดี๋ยวมึงก็พ่นใส่หน้ากูอีก "
"บังคับชะมัด"
"ฟัง....คบกับกู"
"ห๊า...ถามจริงบ้าป่ะพี่ ขาดความอบอุ่นรึไง"
"แล้วหมาหน้าไหนที่ไปตะโกนปาวว่าชอบอยู่ จะรักกูคนเดียวตลอดไป"
"เออ ผมพูดเอง แล้วจะทำไม" ผมกระแทกเสียงใส่
"งั้นก็รับผิดชอบคำพูดมึงซะ"
"นี่พี่จะขอคนอื่นเป็นแฟนทั้งที พี่พูดแมวๆแค่เนียะ"
"อย่าเรื่องมาก กูไม่ชอบ"
"ฮึ ผมชอบโคตรพี่เลยเหอะ" ผมไม่ชอบหน้าไอ้หมอนี่จริงๆ ให้ตายเหอะ ทำให้ตีนผมชักกระตุกได้ตลอดเวลา
"ตกลง มึงกับกู เราเป้นแฟนกันแล้ว งั้นกูไปละ เอาไปไอติมมึง "
"ง่ายไปมั้งพี่" ผมยื่นขาไปดักทางพี่ต่อไว้ แกไม่พูดอะไร แต่ก็ยอมนั่งลงที่เดิม
"แล้วทำไมต้องทำให้ยาก"
"โหพี่ ผมจะมีแฟนทั้งทีขอเล่นตัวหน่อยดิ อีกอย่างผมขอทำความรู็จักกับคนที่จะเป็นแฟนผมก่อนสิ" ปกติผมไม่ใช่คนที่สอดจมูกไปยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่พี่ต่อเป็นกรณียกเว้น เพราะตอนนี้พี่แกขึ้นแท่นว่าที่แฟนผมแล้ว
"เรื่องมากวะ อยากรู้เรื่องไรว่ามา" รมณ์เสียใส่กูทำไม
"พี่เอาผมเป็นตัวแทนใครรึเปล่า" อันนี้ผมถามจริงจังครับ ไม่มีแววล้อเล่นเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่ใช่ตัวแทนของใคร ผมก็คือผม พี่เตนั่งนิ่งมาตลอด แต่พอผมพูดประโยคนี้ก็ถึงกับสะดุ้ง ถึงไม่เยอะแต่ผมนั่งติดกับแก รู้สึกได้
"ถึงอยากเอามาแทน มึงก็แทนไม่ได้อยู่ดี ไม่มีสิทธิ์แทนอยู่แล้ว เพราะงั้นสบายใจได้ มึงไม่ใช่ตัวแทนของใคร" ผมนี่ปรี๊ดทะลุพันองศาทันทีที่มันพูดอย่างนี้ เชี่ย ทำไมถึงชอบทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูดนักวะ
"ไอ้เชี่ย !!!!" ผมโกรธจนไม่รู้ว่าจะโกรธยังไงแล้ว มันสั่นไปหมดทั้งตัว หัวก็คิดไรไม่ออก มันแน่นไปหมด เห็นแก้วน้ำวางอยู่ตรงหน้ามัน ผมเอื้อมมือไปคว้ามาแล้วสาดโครมใส่หน้ามันทันที
"เอ๊ย!!!!" พี่เตตกใจรีบแย่งแก้วจากมือผม คงกลัวผมเขวี้ยงแก้วใส่หน้าเพื่อนแกมั้ง ส่วนไอ้เชี่ยต่อไม่พูดอะไร ได้แต่เอามือลูบหน้าตัวเองก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าจากเป๋าเกงมาเช็ดหน้า
"ได้...มึงอยากคบกับกูนักใช่มั๊ย ได้ กูรับคำมึง "
"ดิม นั่งลงก่อนดิมึง คนมองกันทั้งร้านแล้ว" พี่เตกระตุกมือผมให้นั่งลง ผมก็ยอมนั่งลง แต่สายตานี่จ้องหน้าไอ้เลวนั่นตลอด
"ดี งั้นใสหัวไปให้พ้นหน้ากูเลย ก่อนที่กูจะทนไม่ไหวต่อยมึงคว่ำตรงนี้"
"กูไม่ไป เพิ่งมีแฟนวันแรก ก็ต้องขอทดลองสินค้าหน่อยดิ" ว่าแล้วก็เลื่อนตัวเองไปนั่งเก้าข้างมัน แถมยังเลื่อนจนติดกับมันจนแทบจะขึ้นไปนั่งนตักอยู่แล้ว หัวก็คลอเคลียที่ไหล่ที่อกมันไม่ยอมห่าง แต่แทนที่มันจะต่อต้านหรือผลักผมให้ออกห่าง มันกลับนั่งเฉย
เชี่ย กูแพ้อีกแล้ว
เมื่อทำไรมันไม่ได้ผมเลยกลับมานั่งที่เดิม
"มึงอย่าไปยั่วโมโหมันหน่อยเลย ไม่ขึ้นหรอก คนที่ยั่วโมโหมันได้มีคนเดียวเท่านั้นแหละ" พี่เตหันมากระซิบกับผมเบาๆ
"ใคร?"
"จืด...." อ้อ พี่จอมนั่นเอง
"มึง" ผมเรียกมัน
"เรียกกูให้มันดีดีหน่อย กูรุ่นพี่มึงนะ "
"แล้วให้กูเรียกว่าไง"
"มีสมองก็คิดดิ" เชี่ย
"ที่ร้้ากกกกกกกกกกก"
"อย่ากวน เดี๋ยวกูเหนี่ยวให้จริงแล้วมึงจะไม่ได้เกิด"
"โวะ เรียกไรก็ไม่ถูกใจซักอย่าง แม่งอยากให้กูเรียกไรก็บอกมาดิ"
"มึงเรียกเต เรียกจืดว่าไง ก็เรียกกูว่างั้นแหละ สมองไม่มีรึไง"
"อยากให้กูเรียกว่าพี่ก็บอกตั้งแต่ตอนแรกสิ ลีลาอยู่ได้"
"แล้วเลิกแทนตัวมึงว่ากูได้แล้ว กูไม่ชอบ" ดีเนอะ ห้ามคนอื่นแต่ตัวเองดันพูดซะเอง
"บังคับวะ...แล้วให้แทนว่าไง แทนไปเดี๋ยก็ไม่ถูกใจพี่อีก"
"แทนชื่อตัวหรือผมก็ได้ ตามใจมึง" ปกติกับคนในครอบครัวหรือที่สนิทกันจริงๆผมจะแทนตัวเองว่าดิมตลอด
"พี่เตว่าผมควรจะแทนว่าไงดีละ" ผมหันมาปรึกษาคนที่น่ารักที่สุดในโต๊ะ
"ตามใจมึงดิ ผมก็ได้ แต่ถ้าให้ดูน่ารักๆหน่อยก็แทนชื่อมึงไปเลย ว่าแต่ปกติมึงแทนตัวเองว่าไงละ"
"กู ผม ดิม แล้วแต่ว่าคุยกับใครอ่ะพี่"
"แทนชื่อตัวดิ น่ารักดี"
"ก็ได้...พี่ต่องั้นผมจะแทนตัวเองว่าดิมนะ ส่วนพี่ก้ต้องแทนตัวเองว่าพี่ด้วย ห้ามพูดกูเด็ดขาด ห้ามเรียกผมว่ามึงด้วย ต้องเรียกว่าดิม" ขอคืบ้างเหอะ
"ไม่รู้แล้วแต่อารมณ์" เชี่ยได้อีก
"โอเคๆ ผมไม่อยากเถียงกับพี่แล้ว" เอาเข้าจริงๆ ผมก็ยังแทนชื่อตัวเองกับพี่ต่อไม่ได้ อาจเป้นเพราะผมยังไม่รู้สึกสนิทมากพอมั้ง
"จบแล้วใช่มั๊ย กูจะได้กลับซะที"
"เดี๋ยว เรายังมีเรื่องสำคัญต้องตกลงกันก่อน"
"อะไรของมึงอีก เรื่องมากวะ"
"พี่จะเอาผม หรือจะให้ผมเอาพี่" เรื่องนี้สำคัญจริงๆนะ
"......" พี่ต่อนี่ตาค้างเลยครับ ส่วนพี่เตมีสำลักน้ำลายตัวเองด้วย ผมพูดไรผิดเหรอ
"อ้าวว่าไงพี่ นั่งเบิ่งตาค้างอยู่นั่นแหละ"
"เนี่ยะนะเรื่องที่มึงว่าสำคัญ"
"เออสิ สำคัญจะตาย เนอะพี่เตเนอะ"
"เชี่ย กูไม่เกี่ยว"
"อ่ะ ถ้าพี่ต่อไม่ตอบ งั้นผมมีข้อเสนอ"
"ว่ามา" พี่่ต่อนั่งจ้องผม ฮ่ะะะ ขำวะ เหมือนผู้ใหญ่กำลังจ้องว่าเด็กจะทำเรื่องอะไรที่ผิดอีกรึเปล่า
"1. ถ้าให้ผมเอาพี่ คืนนี้เราได้เสียกันเลย"
"แค่กๆๆๆๆๆๆๆ" พี่เตสำลักอีกแล้ว
"2. แต่ถ้าพี่จะเอาผม ต้องรอให้ผมจบมหาลัยก่อน ก็อีก 4 ปีเอง"
"โคตรจะยุติธรรมเลยนะมึง หึหึหึ" พระเจ้า ไอ้พี่ต่อหัวเราะ ถึงจะหัวเราะแบบจิตๆก็เหอะ
"นี่ผมเสียสละให้พี่เลือกนะ ว่าไงพี่จะเลือกข้อ 1 หรือ 2" หน้าหื่นๆอย่างพี่ต้องเลือก 1 แน่นอน สะใจโว้ยยยยยย
"............" แกนั่งมองหน้าผมแล้วยังคงยิ้มแบบจิตต่อไป
"ถ้าพี่เลือกข้อ 2 นะ ผมยอมให้พี่จูบได้ สัมผัสภายนอกได้นิดหน่อย นี่ผมใจดีแล้วนะ แต่ห้ามให้พี่ไปยุ่งเกี่ยวกับใครเด็ดขาด ผมไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร แต่ถ้าเลือก ข้อ 1 คืนนี้ผมจัดให้เต็มเลย" หึหึหึ พี่แกขมวดคิ้วยุ่งเชียว เลือกยากละสิ เลือกข้อ 1 เลยพี่
"กูไม่เลือกอะไรทั้งนั้น..."
"ไม่ได้!!!!"
"กูจะไม่ทำอะไรมึงเด็ดขาด ถ้ามึงไม่ขอ กูสัญญา แต่เรื่องที่ห้ามกูไปยุ่งกับคนอื่น กูกำลังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์ เพราะงั้นไม่รับปาก"
"พี่ต่อไม่ยุติธรรมวะ"
"นี่กูยอมมึงสุดๆแล้วนะ...อ้อ กูไม่ชอบคนที่เที่ยวไปหว่านเสน่ห์ให้คนอื่นทั้งเล่นทั้งจริง ไม่ชอบคนโกหก ไม่ชอบคนพูดมาก ไม่ชอบคนจุกจิกจู้จี้ขี้บ่น ไม่ชอบคนซกมก ไม่ชอบคน..."
"โหพี่ ถ้าพี่ชอบขนาดนี้นะ พี่เลิกชอบคนแล้วไปชอบกับมนุษย์ต่างดาวเหอะ"
"กูเห็นด้วยเลยดิม เชี่ยต่อ มึงจะไปวางกฏเกณฑ์ไรกับน้องมันนักหนาวะ มันเป้นแฟนมึงนะ ไม่ใช่ของเล่นของมึง"
"กูก็ไม่ได้บอกให้มันทำซะหน่อย แค่บอกให้รู้เฉยๆ"
"เหรอ/เหรอ"
"เออ!!!!!"
ตกลงกันเสร็จสรรพก็เดินออกนอกร้าน พี่เตเดินนำออกไปก่อน โน่นไรอที่รถแล้ว
ส่วนผมกับพี่เดินรั้งท้าย
"คืนนี้กูกับเพื่อนจะไปร้านมึงนะ"
"จริงอ่ะ"
"โกหกแล้วกูจะรวยเหรอ?"
"ปากจัดจริง"
"ไปละ"
"บ๊าบบายครับที่รัก" ผมโบกมือลา พี่ต่อหันหลังกลับมาแล้วมองหน้าผมนิ่งๆ มองด้วยใบหน้าเรียบๆ เล่นเอาผมทำหน้าไม่ถูกไปเลย
"มองไมอ่ะพี่ ผมก็เขินเป้นนะ"
"กลับบ้านไปเช็คประสาทซะบ้างนะ "
ไอ้เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
น้องดิมอีกตอน
เต-ชีน พรุ่งนี้นะครับ ถ้าได้ลง กิ๊วๆๆๆๆๆๆๆ
-
ฮ่าๆ
เตมาทำตัวน่ารักใส่ชาวบ้านเค้าแบบนี้
ระวังชีนมาเจอแล้วจะหนาวน้าาาา อิอิ
รักคุณดิวที่สุด พรุ่งนี้หวังว่าจะได้เจอกันนะคะ กร๊าก
-
ชอบดิมที่สุดเลยยยยยยยยยยย
พี่ต่อกับดิมแม่งกวนตีนอ่ะ
-
จะไปกันรอดมั้ยอะ แค่วันแรกก็ เอ่อ... ก็นะ หึหึหึ ขอให้รอด!!
-
โอย แล้วจอมล่ะ ไม่อยากให้มีใครเจ็บปวดเลย เศร้า :sad4:
-
เป็นการขอเป็นแฟนที่เฮ้--มาก
ดูแล้วคงมีเรื่องวุ่นวายตามมาอีกเป็นพรวน
แต่ชักจะสงสารดิมขึ้นมาเรื่อยๆนิดๆ หรือฉันควรจะเปลี่ยนไปเป็น
แฟนคลับดิมแทนต่อเนี้ย :m21:
รอเตชีนค่าคุณดิว ว :กอด1:
-
อ่า~ชอบดิม รู้สึกว่าคนแบบนี้เหมาะกับพี่ต่อ
-
หวังว่าต่อจะลืมจอมได้
-
"ชีน มึงอย่ามองกูอย่างนั้นดิ จริงๆกูก็ไม่ได้อยากไปเที่ยวซะหน่อย ไอ้ต่อมันบังคับนะ ถ้าเลือกได้นะ กูขอเลือกอยู่ในห้องกับมึงสองคนดีกว่า"
"โหเต กูไม่อยากจะพูดเลยว่ามัน"
"มันอะไร?"
"ให้กูพูดจริงอ่ะ"
"เออ แน่จริงมึงพูดมาเลย"
"ตอแหล"
" เชี่ย!!!!"
"นั่นไง พอกูพูดก็ด่ากูอีก...มึงบอกมึงไม่อยากไปเที่ยวคืนนี้แต่มึงอาบน้ำแต่งตัวรอตั้งแต่ 6 โมงเย็นทั้งที่พี่ต่อนัดกันตอน 2 ทุ่มครึ่ง ข้าวเย็นก็ไม่ยอมกิน เนี่ยนะที่มึงบอกไม่อยากไป ถ้าไม่ให้กูด่ามึงด้วยคำนี้ กูก็ไม่รู้จะใช้คำไหนแล้วแหละ"
"ก็...ก็...นานๆกูจะได้ไปร้านนี้ทีนี่ เห็นใจกูหน่อยนะ ปกติมึงก็เห็นว่ากูก็ไม่ได้เที่ยวบ่อยซะหน่อย"
"มึงอยากไปก็ไปดิ กูไม่ได้ห้าม แต่ประเด็นคือ มึงจะบังคับให้กูไปด้วยทำไม" คือผมยังไม่อาบน้ำ ยังไม่ทำไรเลย นี่ก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่มแล้ว เอาจริงๆคือผมไม่อยากไปด้วย เรียนกลับมาก็เหนื่อยลากเลือดแล้ว แล้วยังต้องถ่อสังขารไปในที่อากาศก็ถ่ยเทลำบาก คนก็แน่นไปไหน มืดก็มืด เสียงก็ดัง ไม่เข้าใจส่าจะไปอัดกันในห้องแคบๆทำไม แต่ไอ้ตัวดีของผมนี่แหละที่มาตะแง้วๆให้ผมไปให้ได้
"อ้าว ถ้ามึงไม่ไปแล้วมีใครมาสีกู ทำไงละ?" มันออเซาะออซบถูไถไหล่ผม นี่ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เรียนหนักนะ ผมจัดการมันไปแล้ว แต่นี่ไหวแรงจะลุกไปอาบน้ำยังไม่ค่อยจะมีเลย
"มึงก็ไปกับเค้าซะเลยสิ เดี๋ยวกูค่อยตามไปฆ่าทั้งคู่เอง" ผมผลักหัวมันออกจากไหล่ ไม่ไหวให้มันมาสัมผัสแนบชิดขนาดนี้ อารมณ์กระเจิงเอาได้ง่ายๆ
"อืมมมมมมม" มันทำท่าคิดไรไม่รู้ แต่ตานี่มองผมเขม็งเลย
"คิดไรอีกละ หน้ายุ่งเชียว" ผมยื่นมือไปยุ่งๆกับหน้ามัน มีผลักๆ ผมกับมันนั่งกันอยู่หน้าทีวี แต่ไม่ได้เปิดทีวีหรอก มองหน้ากันเองมีความสุขกว่ากันเยอะ ตอนแรกคิดว่ามาถึงห้องกะนอนพักเอาแรงเลย แต่พอเห็นหน้ามันแล้วกลับอยากนั่งมองหน้ามันยิ่งกว่านอนซะอีก ผมนี่ก็เป็นเอามากนะ อย่างนี้เค้าเรียกอาการติดแฟนรึเปล่า
"กำลังคิดว่าจะมีชู้ยังไงดีไม่ให้มึงจับได้....อย่าๆ หยุดเลยนะ ถ้ามึงเตะกู กูจะ"
"จะไร เอาให้ดีนะมึง" ผมยังคงค้างเท้าไว้อย่างนั้น
"กูจะเจ็บไง โวะ"
"ปัญญาอ่อน!!!" ผมดึงเท้ากลับมาวางที่เดิม แล้วมันก็แถแด๊ดๆมาออเซาะออซบไหล่ผมเหมือนเดิม
"ชีน ไปด้วยกันเถอะนะ นะนะะนะ ถ้ามึงไม่ไปกูก็ไม่หนุกดิ นะนะนะ"
"ถ้ากูไปดิมึงจะไม่หนุกเอา เพราะถ้ามีใครมาหลีมึงหรือมึงจะหลีใครก็ไม่ได้ "
"เชี่ยเหอะ ชีวิตนี้กูมีมึงคนเดียวก็พอเกินพอแล้วแหละ" หืม....ผมยกหน้ามันขึ้นมาจากไหล่ให้มามองหน้ากัน "หืม อะไร?" ดูมันจะงง
"เมื่อกี้มึงว่าไงนะ?"
"เชี่ยเหอะ"
"หลังจากนั้นอีก"
"อ้อ...ชีวิตนี้กูมีมึงคนเดียวก็พอเกินพอแล้วแหละ...ประโยคนี้นะเหรอ?"
"อืม"
"ทำไมละ หรือว่ามึงไม่ชอบ"
"ประโยคนี้จะทำให้มึงเสียตัวตรงนี้ ตอนนี้ " ผมดีดตัวออกห่างจากผมจนไปสุดอีกขอบฟากหนึ่งของโซฟาตัวยาว
"ไม่เอานะชีน กูอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว"
"โหเต มึงทำท่าอย่างกะกูเป็นพวกล่าพรมจรรย์สาว ล่าสวาท หื่นกามอย่างนั้นแหละ" ก็ท่ามันนะ นยกเท้าขึ้นมาบนฟาแบบนั่งชันเข่า มือนี่ก็จับคอเสื้อไว้แน่นทั้งสองมือ นี่ผมหื่นขนาดนี้เลยเหรอ
"ที่มึงพูดมานะถูกทั้งหมดเลย โดยเฉพาะหื่นกาม"
"ก็หื่นแต่กับมึงแหละ โอเคไม่ทำไรแล้ว กลับมานั่งที่เดิมได้แล้ว"
"จริงนะ ห้ามหลอกกูนะ"
"กูจะโกหกก็เพราะมึงลีลานี่แหละ มานั่งนี่"
"อยากให้กูอ้อนซบไหล่ พูดกันดีดีก็ได้ " มียั่วๆ
"อยากเสียตัวใช่มั๊ยครับพี่เต"
"เชี่ย!!!!" เต็มหน้าแฉะไปถึงใจเลย
2 ทุ่ม 40 ผมก็มายืนหง่าวตากน้ำค้างอยู่หน้าผับ แล้วผับไรวะ อ้อ.....ผับ!@#$%^&^% ผมไม่เข้าใจทำไมไม่ตั้งชื่อเป้นไทยกัน อย่างผมนี่อ่านชื่อร้านนี้ไม่ออกนะ แปลกดี
"ชีน ทำหน้าให้มันดีดีหน่อยดิ กูชวนมาเที่ยวนะ ไม่ได้ชวนมึงมาฆ่า"
"ใครจะไปลัลล้าท้าลมเย็นแบบมึงละ เหนื่อยจะอ้วกแล้วยังต้องมาดูแลมึงอีก"
"ดูแลไร กูโตแล้วเหอะ ให้มาเป้นเพื่อนเว้ย ไม่ได้ให้มาดูแล"
"โตไร เห้นทุกคืนต้องนอนกอดกู หรือไม่ก็ขอให้กูกอดอยู่ทุกคืน โตมากเลยเนอะ"
"จึ๋ยยยยยย ไอ้บ้า" มันทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจ
รอสักครู่ทุกคนก็มาพร้อมกันหมด
มีมาหลายคนอยู่ครับ ก็มี พี่ต่อ พี่จอม ไอ้พีทแล้วที่แปลกใจคือ พี่ฝน แฟนสาวหล่อของไอ้พีท มาได้ไงวะ
ผมกับพี่ฝน ไอ้พีทแนะนำให้รู้จักแล้ว เตด้วย แต่กับพี่ต่อพี่จอมนี่เพิ่งทำความรูจักกันเมื่อกี้เอง พี่ฝนนี่มองใกล้ๆอย่างหล่อ แต่หล่อแบบน่ารักๆ มองเท่าไรก็ไม่เบื่อ ผมมองจนไอ้พีทหันมาทำตาหมาดุใส่ ส่วนเตนี่กระตุกชายเสื้อผมยิกๆเลย
ทักทายกันเสร็จก็พากันเข้าร้าน
เข้ามาในร้านพนักงานก็ออกมาต้อนรับ บรรยากาศไม่ได้เหมือนที่ผมคิดไว้เลย ไม่แคบ ไม่อึดอัด เสียงไม่ดัง ฟังพอเอาเคลิ้ม
โต๊ะตั้งห่างๆกันพอให้มีที่หายใจสะดวก มีสองชั้น ชันบนรู้สึกจะเป้นส่วนตัวหน่อย
พนักงานสอบถามอะไรนิดหน่อยก็บอกว่าคุณดิมจองโต๊ะไว้ให้แล้ว เจ๋ง
พวกผมก็ยกโขยงตามกันไป
ที่ที่จองไว้อยู่ชั้นหนึ่งครับ ใกล้กับเวทีที่สุด จัดแจงแบ่งปันที่นั่งกันเสร็จก็จัดการสั่งเครื่องดื่มกัน
"น้องครับ แล้วดิมไม่อยู่เหรอ?" พี่จอมถามขึ้น ก่อนที่พนักงานจะเอาออเดอร์ไปส่งที่บาร์
"คุณดิมเตรียมตัวเล่นดนตรีคิวต่อไปอยู่ที่ห้องพักครับ "
"ขอบคุณครับ"
"พี่ต่อ พี่จอม คืนนี้ชัวร์นะพี่ ว่าเค้าจะลดให้ 70 % จริง ถ้าไม่จริงนะ ผมไม่หารนะ"
"โห ไอ้พีท พูดไรไว้หน้าตัวเองเหอะมึง น้องฝนก็นั่งอยู่ด้วย เด๊่ยวเค้าก็รู้หมดหรอกว่ามึงงก"
"ใครว่าละพี่จอม ผมงกเงินไว้ไปขอพี่ฝนต่างหาก ใช่มั๊ยครับพี่ฝน"
"อย่าเยอะพีท อย่าเยอะ แต่บรรยากาศร้านนี้ดีจริงๆนะ ฝนมาเที่ยวไม่กี่ครั้งเอง แล้วพี่ต่อได้บัตรลดมาได้ไงอ่ะค่ะ"
"......" เสียงหัวเราะแบบจิตๆดังมาจากรอบโต๊ะเลยครับ ยกเว้นพี่ต่อคนเดียวที่นั่งขมวดคิ้วมุ่น
"หวัดดีครับทุกคน "เสียงใครดังอยู่บนหัวผม
"อ้าวดิม ไหนบอกจะต้องขึ้นเวทีแล้วไม่ใช่เหรอ?" อ้อ ดิม คนนี้นี่เอง หน้าตากวนตีนดี แต่ว่าแต่ เตมึงไปสนิทกับมันตอนไหน พูดกันซะสนิทเอี๊ยดเชียว
"ตามนั้นแหละพี่เต แต่แวะมาทักทายทุกคนก่อนไง เดี๋ยวหาว่าเชิญมาเที่ยวแล้วแต่ไม่มาเทคแคร์กันเลย ว่าแต่ใครบ้างครับนี่ หน้าใหม่หลายคนเลยนะเนี่ย พี่ต่อแนะนำให้รู้จักหน่อยดิ" มันเขย่าบ่าพี่ต่อยิกๆเลย
"มีปากก็ถามเอาเองดิ ปกติเห็นพูดปากไม่เคยนิ่ง"
"โหพี่ ตอบแบบนี้ไม่เอาตีนมาฟาดหน้าผมเลยละ"
"เรื่องมากวะ...นี่จอม"
"คนนี้ผมรู้จักแล้ว จะแนะนำทำไมอีกละ"
"เชี่ย แล้วจะให้แนะนำทำไม"
"พี่ก็แนะนำคนที่ผมไม่รู้จักดิ อย่าโชว์ความไม่ฉลาดสิ พี่เตผมก็รู้จักแล้ว" ผมหันมองหน้าเต มันยิ้มสู้ตาผมมากเลย โอเค ผ่าน
"นี่ฝน นี่ไอ้พีท แฟนกัน...ส่วนนี่ชีน แฟนของคนที่มึงจ้องอยู่" ขอบคุณครับพี่ต่อ
"อู๋ยยยยยยยย โทษนะ " มันหันมาขอโทษผมแบบกรายๆ ไม่ได้จริงจังไร "ยินดีรู้จักทุกคนนะครับ แต่่ตอนนี้ผมขึ้นเวทีก่อนละกัน เพื่อนเรียกแล้ว เดี๋ยวลงมาคุยต่อ พี่ต่อดูผมด้วยละ ห้ามมองใคร มองผมได้คนเดียว เข้าใจนะ"
"สั่งกูเหรอ?"
"ขอร้องต่างหากละ ไปละ จุ๊บ...." เต็มแก้มเลยนะพี่ต่อ ด้วยความไม่ตั้งใจผมหันหน้าไปทางพี่จอมพอดี ผมเห็นแววตาไม่พอใจของพี่จอม
"เล่นบ้าไรเนี่ย!!!!"
"ใครว่าเล่น ผมเอาจริงต่างหาก ไปนะ"
มันวิ่งดุ๊กๆขึ้นเวที แต่ทางที่มันวิ่งผ่าน คนให้ความสนใจมันตลอดเลย
ทั้งรูปร่างหน้าตา บุคลิก ท่าทาง ก็น่าดึงดูดอยู่หรอกนะ
สั้นไปหน่อย ขอโทษด้วยนะครับ
แต่อยากลงให้อ่านกันทุกวัน
-
มาทุกวันก็ชื่นใจแล้วค่าคุณดิว
อิอิ ชอบเต-ชีน จริงจัง
-
:m15:ไปกันใหญ่แล้วนะ จอมอย่ายอมๆๆๆ
-
พี่จอมจะมาไม่พอใจอะไร? ชีนตาฝาดละ หึหึ ดิมนี่แรงดีจริงๆ
-
ตอนนี้กลายเป็นดิมลิซึ่มไปแล้ว~ชอบ~
-
ชื่นจายยยยย
-
เอาเข้าจริงจอมอาจจะไม่พอใจจริงก็ได้
แต่ในเมื่อจอมเลือกให้มันเป็นแบบนี้แล้ว
ที่ไม่พอใจนี่เพราะตัวเองยังสับสนอะไรอยู่หรอป่าว
เชียร์ต่อจืดมาตลอดเลยนะ แต่ในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้
เหมือนที่คุณดิวบอกต่อจืดจบลงแค่ตอนนั้น ก็พยายามทำใจมาตลอด
ถ้าต่อจะมีรักใหม่กับดิม แล้วมารู้ความสับสนอะไรของจืด
ปัญหานี้คงอีกยาวไกลเลยเนอะ T_T ก็ได้แต่หวังว่าปัญหานี้จะจบลงด้วยดี
อย่าให้มันมาทำลายมิตรภาพของเพื่อนที่มีต่อกันมาเลยเนอะ
จริงๆอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ชีนมันตาฝาด ผับมันมืดก็งี้แหละๆ :laugh3:
คุณดิวน่ารักน่าเลิฟมากมาย ลงให้อ่านทุกวันเลย
กอดคุณดิวแน่ๆ :กอด1:
-
จอมอย่าเสียใจสิ จอมเลือกแบบนั้นเองน้าา
แต่ก็แอบอยากให้ต่อสมหวังกับจอม แต่อีกใจก็ชอบน้องดิมและเชียร์ดิมไปแล้ว
เลือกไม่ถูก o22 :sad4:
-
ไม่พอใจอะไรจอมมม
-
ดิมมันเล่นกลองครับ อยู่หลังสุดเลย แต่ความฮอตของมันแซงหน้าเพื่อนร่วมวงทุกคน
สาวๆนี่ชอบมันเรียกว่าเกือบคลั่งเลยละ ผมไม่ได้เวอร์นะ แต่ได้ยินกับหู เห็นกับตาเลยแหละ
เวลาที่ไม้กลองสัมผัสกับผิวหน้ากลอง แขนมันขยับ เท้ามันขยับ เป้นภาพที่ละสายตาได้ยากจริงๆ ผมยังหยุดมองมันไม่ได้เลย
แต่คนที่อาการหนักกว่าผมคือ เตกับพี่ฝน 2 คนนี้อาการรุนแรงนั่งจ้องตาค้างเลยทีเดียว
ก็ยอมรับว่ามันดูดี มีเสน่ห์ น่าดึงดูด แต่เยอะไปมั๊ยครับมึง
"เต มึงมองมันขนาดนั้น คืนนี้พากลับไปนอนที่ห้องเลยสิ"
"ได้เหรอ งั้นคืนนี้มึงไปนอนห้องไอ้พีทก่อนละกันนะ " เชี่ย!!!! "โอ๋ๆๆเอ๋ๆๆๆ กูล้อเล่นหรอกน่า ดิมมันเด็กไอ้ต่อ กูไม่ชอบยุ่งของของเพื่อน" ยัง ยังไม่สำนึกอีก นี่ถ้าไอ้ดิมไรนี่ไม่ใช่เด็กของพี่ต่อ มึงจะเอาจริงใช่มั๊ย
"เอ๊ย ชีนอย่ามองกูอย่างนั้นดิ โอ๋ๆๆ หมาน้อย เชื่อดิ กูรักมึงคนเดียวจริงๆ ตาอาจจะเกเรไปบ้าง แต่ใจนี่ส่งตรงถึงมึงตลอดคนเดียวเลยด้วย" มันคงเห็นผมเป็นหมาน้อยของมันไปแล้วจริงๆ มียื่นมือมาลูบหัวด้วย
"ก็ไม่ได้ว่าไรนิ ร้อนตัวทำไม?"
"เหรอ ขี้หึงนะเรา"
"เลิกเล่นได้แล้วเต คนอื่นมองหมดแล้ว" จริงครับ ทั้งโต๊ะหันมามองผมกับเต มองตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้เตมันอายมาก เพราะรู้ไง ผมถึงเตือนให้มันรู้ตัว แต่ผมเฉยๆนะ คนรักกัน เล่นกัน เรื่องธรรมดา
"เฮีย ลืมไปเปล่าว่าทั้งโต๊ะนี่นะนั่งกันครึ่งสิบ ไม่ได้นั่งแค่เฮียกับเพื่อนผมแค่สองคนนะ จะหวีทจะเหวิดก็เกรงใจกันหน่อย"
"ไอ้พีท มึงมึง" เตอ้าปากพะงาบๆจะด่า แต่คงจนใจหาคำด่าไม่เจอ เพราะเวลามันเขิน สมองมันจะตันครับ
"ไอ้พีท เลิกแกล้งเตเหอะมึง "
"โหๆ ดูดิมีออกโรงปกป้องกันด้วย น่าอิจฉาเนาะ"
แซวกันไปมา
ทั้งโต๊ะมีการผูกขาดคุยกันแค่ เต กับไอ้พีทเยอะสุด ผมกับพี่ฝนแจมเป็นทีๆ แต่ที่เงียบไปเลยก็คือพี่ต่อกับพี่จอม
พี่จอมได้แต่นั่งมองแก้วเหล้าตรงหน้าหรือไม่ก็ยกขึ้นกระดก
ส่วนพี่ต่อนั่งมองไปหน้าเวที อาจจะมีบ้างที่เหลือบมามองคนที่เอาแต่นั่งมองแก้ว
"ก่อนหมดช่วงรอบแรก พวกผมก็ทิ้งท้ายมันส์ๆกันหน่อยนะครับ"
แล้วดนตรีร็อคผสมป๊อบก็ดังกระทบโสตประสาทหูผมอย่างจัง จากเมื่อกี้ที่ฟังสบายๆเกือบลอยได้ กลับเหมือนโดนกระชากลงมาอย่างแรง ใจนี้เต้นตามจังหวะกลองเลยทีเดียว
"หนวกหูมากมั๊ย?"
"ทนได้"
"ทนได้แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้น" แล้วภาพที่ผมเห็นเมื่องานที่ผมประกวดเฟรชชี่ก็เกิดขึ้น พี่ต่อเอื้อมมือทั้งสองข้างไปปิดหูให้พี่จอม แล้วผมก็ไมได้ยินไรอีกเลยว่าพวกเค้าคุยไรกัน เพราะจังหวะเพลงตอนนี้มันทั้งเร็วและหนักมาก หูแตกกันไปเลยทีเดียว
เตหันมามองหน้าผม ประมาณว่า 'ทำไงดี ' ผมรู้ว่ามันห่วงความรู้สึกของพี่ต่อกับพี่จอมมาก แต่เมื่อพวกเค้าเลือกอย่างนั้นแล้ว ต้องยอมรับกับสิ่งที่ตามมาให้ได้ สิ่งที่ผมทำได้คือ ยิ้มให้มัน
"ผมมาแล้ว" เสียงของมันมาก่อนตัวอีก ผมว่าถ้าเสียงมันจะดังขนาดนี้ น่าจะเป็นนักร้องมากกว่ามือกลองนะ
"พี่ต่อ ผมเท่ห์ป่ะ เห็นมั๊ยคนชอบผมกันทั้งนั้นเลย"
"อืม เห็นแล้ว เลิกเกาะบ่ากูซะที หนัก"
"จิ๊ นั่งก็ได้" มันก็นั่งข้างๆพี่ต่อนั่นแหละ ไม่ได้ไปไหนไกลเลย
"ดิม มึงตีกลองได้กระซวกไส้กูมาก เท่ห์โคตร สอนกูตีบ้างดิ"
"ผมว่าพี่เตไปตีอย่างอื่นดีกว่ามั๊ย เช่นตีฉิ่งไรเงี้ยะ"
"ไอ้เชี่ย!!!!"
"โหพี่ผมล้อเล่นหรอกน่า เชี่ยเต็มหน้าเลย ได้ ว่างๆมาภาคผมสิ ผมสอนให้ ไม่ยากหรอก ถ้าใจรักก็ทำได้ไปเกินครึ่งแล้ว"
"จริงๆนะ"
"จริงดิพี่ ผมไม่ชอบหลอกใครหรอก มันบาป ใช่มั๊ยพี่ต่อ"
"อื้ม..."
"แล้วนี่...ชีนใช่มั๊ย ปีหนึ่งเหมือนกันนิ?"
"อืม..."
"แฟนกับพี่เตเหรอ?"
"อืม"
"แฟนพี่เตพูดน้อยเนอะ"
"ใครจะผีเจาะปากมาพูดเหมือนมึงละ?"
"พี่ต่อด่าผมไมเนียะ หรือว่าน้อยใจที่ผมสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเอง งอนป่ะเนี่ย"
"โวะ "
"แล้วสาวสวยเอ๊ะหรือว่าหล่อดีนี่น่ารักจังครับ พี่ฝน ?"
"ค่ะ"
"แฟนกู" ไอ้พีทรีบเสนอหน้าทันที
"กูรู้แล้ว แล้วมึงไม่กังวลบ้างเหรอแฟนทั้งสวยทั้งหล่อแบบนี้" พวกมึงไปสนิทกันตอนไหนวะ
"เออดิ กูจะเปลี่ยนสัญชาติเป็นหมาอยู่แล้วนิ นั่งไม่เท่าไรนะ เดี๋ยวสาวเดี๋ยวหนุ่มแวะเวียนมาชนแก้วด้วย กูแง่งใส่แม่งทุกคนเลย"
"เยอะไปพีท เยอะไป" พี่ฝนว่าพลางหัวเราะพลาง คงขำแฟนรุ่นน้องตัวเอง ไอ้พีทหวงพี่ฝนมากนะครับ แต่ก็น่าหวงอยู่หรอก
"น้อยไปสิเจ๊ คอยดูนะ ต่อไปผมไปไหนกับเจ๊ ผมจะเอาปี๊บมาคลุมหัวให้เจ๊เลย คนอื่นจะได้มองไม่เห็น"เวลาอยู่กันเองไอ้พีทจะเรียกพี่ฝนว่าเจ๊ตลอด
"ไอ้เลว!!!!!" อันนี้เตด่าครับ เต็มๆ
"พี่จอม พี่จอมครับ เฮ เป็นไรรึเปล่าพี่ เงียบเชียว หรือว่าเมาแล้ว" ดิมมันเอื้อมมือข้ามโต๊ะเขย่าบ่าพี่จอมเบาๆ โดยมีสายตาของพี่ต่อคอยมองตามตลอด
"กูไม่เป็นไร แค่เสียงดังเมื่อกี้ทำให้มึนๆนิดหน่อย"
"อ๋อ มิน่าพี่ต่อถึงต้องเอามือปิดหูให้เมื่อกี้ แมนมากๆ ที่รักของผม....เอ้าๆ ทุกคน ชนครับ นีคือคืนแห่งการเริ่มต้นมิตรภาพของผมกับทุกคน ผมดีใจนะที่ได้รู้จักกับทุกคน " ไอ้นี่เปลี่ยนอารมณ์ได้ไวมาก ทะลึ่ง จริงจัง กวน แล้วก็วกกลับมาจริงจังอีก เป็นคนที่มีหลายมิติดี
ผมเชื่อที่พี่ต่อว่าดิมแล้ว ไอ้นี่ผีเจาะปากมาพูดจริง มันพูดอยู่คนเดียวทั้งโต๊ะ พูดกับคนนี้เสร็จก็หันไปพูดกับคนโน้นโดยไม่ีการขาดตอนแต่อย่างใด แต่มันเป็นคนคุยที่สนุกดี ดูแล้วล้นๆ เกินๆ บางทีก็ขาดๆ แต่ผมคิดว่า ภายใต้ความล้นๆเกินๆขาดๆของมันเหมือนกับมีไรซ่อนไว้ตลอดเวลา ไม่ใช่ซ่อนสิ่งไม่ไดีนะ แต่ยังไงดีละ ผมอธิบายไม่ถูก เหมือนมันคิดทุกอย่างที่จะพูด คิดทุกอย่างก่อนจะขยับตัวหรือมือ แต่ถ้าดูด้วยตาก็เหมือนกับมันไม่คิดไรเลย บ้าๆบวมๆไปตามเรื่องตามราว
คิดไปคิดมา ผมว่าผมงงตัวเองแล้ววะ
"ชีน เป็นไร สะบัดหัวทำไม?"
"มึนๆนิดหน่อยนะ กูไปห้องน้ำนะ"
"ให้ไปด้วยมั๊ย?"
"มึงนั่งดื่มไปเหอะ กูไปแป๊บเดียว"
"อืม"
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็สวนกับดิมพอดี
"รีบกลับไปดิ พี่เตนั่งชะเง้อคอยาวไปถึงเบตงแล้วมั้ง"
"หึหึหึ"
"คู่มึงกับพี่เตน่ารักดีนะ ดูพี่เตจะรักมึงมากๆ" ให้กูรีบไป แต่กลับชวนกูคุยหน้าห้องน้ำเนี่ยนะ
"เหรอ "
"ก็เออดิ กูยังอิจฉาเลย"
"ไร?"
"เห็นนิ่งๆแบบนี้ หึงโหดวะมึง"
"อืม" ก็มันจริง
"ถามไรหน่อยดิ...แต่กูว่าไปคุยสวนสวนหลังร้านดีกว่า เค้าให้นักดนตรีนั่งพักนะ" มันก็เดินนำผมออกไป โดยที่ไม่รอให้ผมตอบ
"มีไรว่ามา กูไม่อยากให้เตรอนาน"
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า กูเห็นมีคนหวงก้างแทนมึงเยอะแยะ ทั้งพี่ต่อ พี่จอม ไอ้พีท ทหารชั้นยอดทั้งนั้น"
"ถ้าไม่พูดกูไปนะ"
"อะไร คือระหว่างพี่ต่อกับพี่จอม?" นี่คือคำถามที่ผมไม่อยากได้ยินจากปากมันที่สุด
"กูไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น เพราะงั้นมึงไปถามพี่ต่อเองดีกว่า"
"กูก้คิดว่างั้นแหละ แค่อยากดูปฏิกิริยามึงเท่านั้นเอง"
"มีไรอีกมั๊ย?"
"ในสายตามึง มึงว่ากูมีสิทธิ์มั๊ย พี่ต่อจะรักกูได้มั๊ย?"
"กูไม่ใช่พี่ต่อ ตอบไม่ได้"
"นี่มึงพูดน้อยหรือไม่อยากพูดกับกูกันแน่วะ" มันถามผมยิ้มๆ
"แล้วแต่มึงจะคิดดิ" ผมก็ตอบแบยิ้มๆกลับไป เท่าที่ดูๆ มันก็เป็นเพื่อนที่ใช้ได้
"โอเค กูหมดเรื่องจะคุยกับมึงแล้ว กลับไปหาพี่เตดิ"
ผมเดินกลับเข้าร้านอีกครั้ง แต่มันยังนั่งอยู่ที่เดิม ผมไม่รู้ว่ามันมาคุยกับผมทำไม แค่อยากหาเพื่อนคุยหรือส่ามีอะไรมากกว่านั้น แต่ก็ช่างเหอะ ผมก็แค่คนนอกคนหนึ่งที่นั่งมองความเป็นไปของคนที่กำลังเล่นเกมส์กันอยูเท่านั้นเอง
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ" เสนอมา สนองนิดหนึ่งคงไม่เป็นไรมั้ง
"เพิ่งมาเหรอค่ะ เนไม่เคยเห็นหน้าเลย"
"ครับ"
"มากับเพื่อนเหรอค่ะ"
"ครับ แฟนด้วย"
"มีแฟนแล้ว"
"ครับ"
"รักแฟนมากพอที่จะไม่ยุ่งกับใครรึเปล่า?"
"ครับ"
"จริงอ่ะ?" ไม่พูดเปล่าเธอกลับยืนประชิดผมมากขึ้น อยากทำไร ทำเลย ผมก็ยืนนิ่งๆ เฉยๆนั่นแหละ อยากดูว่าเธอจะทำไรต่อ
ไม่ใช่ว่าผมไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงนะ เห็นเนื้อ นม ไข่ ใจผมก็เต้น ตาก็คอยจะมองต่ำ แต่นี่ไม่ใช่เสป็คผมไง
"ชีนทำไรกันนะ?"
"เต"
"กูถามว่าทำไรกัน?" หน้าตาเตตอนนี้ไม่รู้จะโมโหหรือจะร้องไห้ดี
"ขอตัวนะครับ แฟนมาตามแล้ว....เต กลับโต๊ะกัน" ผมเดินเข้าไปกดไหล่มัน กอดเหมือนที่เพื่อนกอดกัน
กลับมาที่โต๊ะ เตไม่ยอมมองหน้าผม ไม่ยอมคุยกับผม ผมก็ใช่ว่าจะสบายใจนะ แต่ตรงนี้จะคุยไรกันก็ลำบาก เกิดเตมันบ้าขึ้นมา จะซวยกันไปใหญ่ มีไรไว้กลับไปคุยกันที่ห้องดีกว่า ผมบริสุทธิ์ใจ เพราะงั้นไม่มีไรที่ผมต้องกลัว
"พี่ต่อๆ นั่นไอ้ดิม เด็กพี่ใช่เปล่า? "
"อืม"
"เจ๋งวะ นั่งท่ามกลางสาวบึ้มซะขนาดนั้น....เจ๊อย่ามองพีทงั้นดิ พีทชอบแบบเรียบๆมากกว่า" ฮ่าๆๆๆๆ
"โทษทีครับ พอดีลูกค้าประจำเรียกไปนั่งคุยด้วย"
"จ๊อบเสริมเหรอ"
"มึงสนป่ะละพีท เดี๋ยวกูเป็นมาม่าซังให้ หนับหนุนเต็มที่"
"เชี่ย!!!"
"อ้าว พี่เต ดื่มเยอะขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาหรอกพี่" ผมก็มองมันอยู่นะ แต่ไม่อยากขัด อยากดื่ม ดื่มไป เดี๋ยวค่อยไปดูแลกันที่ห้องละกัน
"ห่วงกูทำไม แฟนกูยังไม่ห่วงกูเลย" เอาเข้าไป
"ดิม...มึงจะไม่ขึ้นเวทีแล้วใช่มั๊ย?"
"คืนนี้ดิมขอนะพี่ดาม พอดีเพื่อนกับรุ่นพี่มากันหลายคน ดิมขอดูแลเองนะ"
"ตามใจ"
"อ้อ...ทุกคนนี่พี่ดาม พี่ชายผมเองแล้วก็เจ้าของร้านนี่ด้วย"
"หวัดดีครับ" ทุกคนทักทายกับพี่ดาม มิน่าไอ้ดิมถึงใหญ่น่าดู น้องชายเจ้าของร้านนี่เอง
"หวัดดีทุกคน ตามสบายนะ อยากได้ไรบอกดิมมันละกัน เดี๋ยวพี่ลงบัญชีมันไว้เอง"
"โห พี่ดามโหดป่ะ ฟรีไม่ได้เหรอ อ่ะๆ ล้อเล่น...พี่ดามนี่ พี่จอม พี่เต พี่ฝน พีท ชีน แล้วก็พี่ต่อ แฟนดิมเอง หล่อมั๊ย"
"ดิม ตกลงมึงจะเอาดีทางนี้แล้วใช่มั๊ย? กูเห็นมึงสับสนมาตั้งแต่มัธยมแล้ว " พี่ดามหน้าโหด แต่แกล้งแหย่น้องได้น่ารักมาก
"ก็ว่าอยู่พี่ ถ้าเค้ารักดิมจริงนะ...ว่าไงพี่ต่อ?"
"ว่าไงไร กูไม่เกี่ยว..."
"อ้าว พี่นะตัวเกี่ยวเลย ทักทายพี่เขยหน่อยสิ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย" ไม่เห็นเหมือนตอนผมกับพี่ตามเลย รายนั้นนี่แทบจะแดกหัวผม แต่พี่ดามดูแล้วรักน้องมาก เข้าใจ ตามใจทุกอย่าง
"สวัสดีครับพี่ดาม ผม ผม คือ"
"ไปบ้าจี้ตามไอ้ดิมมัน...ยังไงพี่ก็ฝากดิมด้วยละกัน จัดการได้ทุกอย่าง ไอ้นี่มันดื้อ หัวแข็ง แต่ก็น่ารัก"
"ครับพี่ดาม" พี่ต่อรับปากเสียงไม่ดังมากแต่ก็ได้ยินชัด
"พี่ต่อรับปปากจะดูแลผมแล้วนะ อย่าผิดสัญญาละ....พี่ดาม คืนนี้ดิมไม่กลับบ้านนะ "
"อ้าว แล้วมึงจะนอนไหน นอนที่ร้านอีกเหรอ?"
"เปล่า จะไปนอนห้องพี่ต่อ"
"เอ๊ย!!!!" พี่ต่อเอ๊ยเสียงดัง จนดิมมันสะดุ้งเลย ฮ่าๆๆๆ
"ไปนอนบ้านเค้าได้ไง กลับบ้านเลยดิม"
"บ้านคนอื่นที่ไหน บ้านแฟนดิมเองนะ ไม่รู้แหละดิมจะไป ดิมจะไป พี่ดามอย่ามาห้ามเลย"
"งั้นกูจะฟ้องป๊ากับม๊า"
"ฟ้องไร ดิมทำไรผิด ดิมเปล่าซะหน่อย" ศึกสายเลือดซะงั้น
"ฟ้องว่ามึงมีแฟนแล้วไม่พาไปให้ที่บ้านรู้จักไง?"
"โหพี่ดามเล่นงี้เลยเหรอ...พี่ดามอย่างเพิ่งฟ้องป๊ากับม๊านะ ดิมเพิ่งคบกับพี่ต่อเอง ไว้อีกหน่อยนะ นะพี่ดาม"
"เพิ่งคบกันแล้วจะไปนอนห้องเค้าทำไม กวนต่อเค้าเปล่าๆ กลับบ้านกับพี่"
"พี่ต่อบอกพี่ดามไปดิ ว่าผมไม่ได้ไปกวนซักหน่อย พี่ต่อเต็มใจให้ผมไปนอนด้วย บอกพี่ดามไปดิ บอกไปดิพี่ต่อ"
"เบาๆ ไหล่กูจะหลุด "
"ไม่อยากไหล่หลุด งั้นพี่ก็บอกพี่ดามไป"
"ไม่เป้นไรครับพี่ดาม ให้ดิมไปนอนห้องก็ได้ ไม่รบกวนหรอกครับ"
"แต่ไอ้นี่มันดื้อ"
"ผมคิดว่าผมเอาอยู่ครับ ผมชอบกำหราบเด็กดื้อ"
"ถ้าคิดว่าจะเอาผมอยู่ ก็ลองดูดิ....พี่ดามตกลงผมไปนอนห้องพี่ต่อนะ"
"ตามใจมึงดิ แล้วอย่าไปกวนต่อให้มันมากละ เค้าทิ้งมึงขึ้นมา กูจะสมน้ำหน้าให้"
"พี่ต่อไม่ทิ้งดิมหรอกพี่ดาม เนอะพี่ต่อเนอะ"
"อืม...."
ตกลงไรกันเสร็จสรรพ พี่ดามก็ขอตัวไปดูแลร้านต่อ ส่วนดิมนี่คุยจ้อไม่หยุด
มีบ่อยเหมือนกันที่มีคนมาแวะเวียนทักทายดิมที่โต๊ะพวกเรา ชวนมันไปนั่งดต๊ะด้วย แต่ดิมก็ปฏิเสธไปทุกราย เหตุผลที่มันให้คือ 'แฟนมาคุมคืนนี้ ไปไม่ได้ ไว้เจอกันคืนแฟนเผลอ' ดูมัน จากตอนแรกที่ต่อทำหน้าไม่พอใจ ฟึดฟัด แต่พอหลายทีเข้าพี่ต่อถึงกับส่ายหัวแล้วก็ยิ้มแบบอื้ม มึงอยากทำไร ทำไป อยากพูดไร พูดไป
ดูแล้วผมว่าดิมกับไอ้พีทเข้ากันได้ดีมาก ปากมาก ผีเจาะปากมาพูดพอกัน เอ้อ.....
ก็เหลือแต่ผมที่นั่งปวดหมองหน่อยๆ เพราะแฟนงอน มันยังไม่ยอมหน้าผมเลย เงียบใส่ตลอด
"จืด?"
"กลับเหอะ มึงเมาแล้วนะ"
"อืม พากูกลับหน่อย" พี่ต่อกับพี่จอมมามอไซต์ด้วยกัน ส่วนผมกับเตมารถยนต์ พี่ฝนซ้อนท้ายเด็กแวนซ์อย่างไอ้พีทมา
"จืด กูว่ามึงกลับกับกูดีกว่า มึงเมาอย่างนี้จะซ้อนท้ายไอ้ต่อได้ไง"
"ไม่เอา กูจากลับกาบไอ้ต่ออออออ อย่ายุ่ง"
"เมาแล้วแม่งดื้อทุกที"
"ไม่เป็นไรเต เดี๋ยวกูขับช้าๆ น่าจะนั่งได้" พี่ต่อตัดบท พร้อมเข้าไปพยุงให้พี่จอมลุกยืน
"พี่ต่อ แล้วผมละ?"
"มึงขับรถตามกูมาละกัน หรือไม่มึงก็กลับบ้านมึงไปซะ"
"ผมจะไป นำไปดิ"
แยกย้ายกันเสร็จ เตมันเปนห่วงพี่จอม เลยขับรถตามช้าๆ
ไม่นานก็ถึงหอ ดิมกับพี่ต่อช่วยกันหิ้วปีกพี่จอมขึ้นห้อง
ผมกับเตเลยได้กลับห้องบ้าง
ถึงเวลาาเคลียร์ซะที อึดอัดชะมัด
มาแบบยาวๆ
กันเลยทีเดียว
เอาไปอ่านกันเลย
ขอบคุณครับบบบบบ
-
โอ มารอบนี้ยาวดีจริงๆค่ะ ฮ่าๆ
เคลียร์เลยนะ รีบเคลียร์เลยชีน พี่เตงอนแบบนี้
เคลียร์กันยาวๆ กร๊ากกก
-
เตน่ารักเน้ออะ ง้อไปยาวๆเลยชีน เตนี่ขี้หึงจริงๆ แต่ก็ว่าไม่ได้
เพราะชีนมันก็ขี้หึงเหมือนกัน :impress2:
ต่อจืดยังอยู่ในอารมณ์คุๆ ดิมยังดูออก
ถึงภายนอกมันจะบ้าๆบอๆ ปากหมาๆ
แต่ก็เก็บทุกรายละเอียดเหมือนที่ชีนว่า
เฮ้อออออ ถอนหายใจแรงๆ :เฮ้อ:
จุ๊บคุณดิวสิบที ลงให้อ่านทุกวันเลยแบบนี้รักแย่เลยเน้ออ :จุ๊บๆ:
-
พี่เตงอนซะแล้วชีนง้อดีๆนะ ส่วนดิมก็น่ารักอ่ะ
-
เตงอนซะแว้วววว
งานเข้าๆๆๆ
-
อ๊ากๆ ลุ้นคู่พี่ต่อ-พี่จอม >< :mc4:
-
เชียร์ดิมเต็มที่
พี่จอม ในเมื่อพี่ตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งเสียใจที่หลัง
อย่าทำแบบนี้ มันไม่ดีเลยนะพี่
ชีนเตก็เคลียร์กันดีๆนะ
-
หุ หุ เตแม่งน่ารัก !!!!
ต่อ กะ ดิม ค่อย ๆ ไป หวังว่าจะไปในทางที่ดี
จืด มีความสุขกับสิ่งที่เลือก ? ยอมรับผลที่ตามมานะ สู้ ๆ
-
ชีนเตก็เคลียร์กันดีดีนะ
ส่วนดิมก็สู้สู้ :z2:
-
"โอ้ววววววว ห้องพี่ต่อนี่เรียบร้อยกว่ามที่ผมคิดไว้เยอะเลย" เปิดประตูเข้ามา ผมล้มตัวนอนบนโซฟาหน้าทีวี ตาก็สอดส่ายไปเรื่อย
"ทำไม คิดว่ากูซกมกรึไง?"
"ก็.....ทำนองนั้น" ห้องพี่ต่อก็ไม่ได้เรียบร้อยไรมาก แต่ก็สะอาดกว่าห้องผมเยอะ ห้องพี่ต่อแบบโล่งๆ กวาดสายตาทีเดียวก็มองทั่วห้องแล้ว ไม่มีซอก ไม่มีมุม โล่งดี
"ถึงกูจะหล่อ แต่กูก็ไม่ได้ซกมก"
"โอ๊ะๆๆๆๆ ช่างกล้าพูด "
"หรือมึงจะเถียง "
"ก็ โอเค้"
"ไปนอนค้างห้องผู้ชายบ่อยรึไง?"
"หืม?"
"เปล่า"
"ก็บ่อยนะ แต่ส่วนมากก็เพื่อนกันทั้งนั้น แต่ถ้าค้างแล้วมีกิจกรรมคร่อมจังหวะด้วย ส่วนมากก็จะกับผู้หญิง "
"ทำไมไม่เข้าจังหวะละ?" พี่ต่อแกถามขำๆ
"มันแบบขาดๆ เกินๆ ไม่รู้ดิ ผมพูดไปขำๆแบบนั้นแหละพี่ ดอนท์ วอรี่"
"ไปอาบน้ำก่อนไป ผ้าเช็ดตัวใช้ผืนสีขาวที่พับอยู่ในลิ้นชักตู้ ชั้น 2 นะ เสื้อผ้าใส่ชุดไหนก็หยิบเอาละกัน"
"เกงในอ่ะพี่?"
"ตอนนอนใครเค้าใส่กัน"
"คิดไรกะผมป่ะเนี่ย?"
"คิด"
"เอ๊ย!!!!"
"คิดว่ามึงควรหยุดพูด แล้วไปอาบน้ำได้แล้ว กูง่วง"
หุหุหุ ผมจะได้เข้าห้องนอนของพี่ต่อครั้งแรก ตื่นเต้นดีแฮะ
ผมเปิดประตูเข้ามา ก็เจอกับเตียงไม่เล็ก ไม่ใหญ่ 6 ฟุตได้มั้ง
ผ้าปูสีเทา ผ้าม่านสีเทา ผ้าเช็ดเท้ายังสีเทาเลย ชีวิตแฟนผมจะเทาไปไหน
ในห้องก็ไม่ได้มีไรมาก ตู้เสื้อผ้าขนาดกลาง โต๊ะอ่านหนังสือกับเก้าอี้ 1 ตัว แล้วก็โต๊ะกลมตัวเล็กๆข้างหัวเตียง แค่นั้นเอง มีไว้เพื่อนอนจริงๆ แต่สะดวกหน่อยตรงมีห้องน้ำในห้องเลย
สำรวจห้องเสร็จภายใน 30 วิ ก็ถึงเวลาอาบน้ำ
ห้องน้ำพี่ต่อสะอาดมาก มากจนผมกลัวจะไปทำของพี่แกเลอะ
ใช้เวลาไม่นานก็อาบเสร็จ หนาวมาก เพราะไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น ฟันกระทบกันหงึกๆเลยกู
ค้นในตู้เสื้อผ้าก็ได้เสื้อยืดสีเทากับกับเกงขาสั้นสีเทาเหมือนกัน หลวมนิดหน่อยแต่ก็ใส่สบายดี มีกลิ่นพี่ต่อติดอยู่ด้วย สดชื่นกันไป รูปร่างผมกับพี่ต่อไม่ได้ต่างกันเยอะ ไม่เกิน 5 เซนต์อ่ะ แต่ผมจะบางกว่าค่อนข้างชัด
แปลงร่างเสร็จผมก็ออกไปตามพี่ต่อนอกห้อง
อ้าว...ไปไหน...รองเท้าแตะหายไป
"ฮัลโหล...พี่ต่ออยู่ไหน?"
"กูอยู่ห้องจืด มาดูมันหน่อย มึงง่วงก็นอนไปเลย ไม่ต้องรอกู "
"ผมจะรอนะ พี่รีบกลับมาละ"
พูดเท่านั้นผมก็วางสาย
จากห้องที่ว่าไม่ใหญ่มากเมื่อกี้ แต่พออยู่คนเดียวแบบนี้มันกลับขยายกว้างขึ้นจนผมหาจุดสิ้นสุดไม่เจอ
เปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ เปลี่ยนช่องไปมา จะตี 1 อยู่แล้ว แต่แปลกนะ ผมไม่ยักกะง่วงเลย
เสียงกุกกักหน้าประตูห้อง สงสัยพี่ต่อมาแล้ว
"ทำไมยังไม่นอน บอกแล้วว่าไม่ต้องรอไง"
"ผมก็บอกไปแล้วนิว่าผมจะรอ แล้วพี่จอมเป็นไงบ้าง ท่าทางเมาหนักอยู่นิ"
"อื้ม นี่ก็นั่งเฝ้าจนมันหลับ ถึงได้กลับมา"
"พี่ไปอาบน้ำเหอะ "
"อื้มมมม"
พี่ต่อมายืนบังจอทีวีซะมิดเลย
"พี่ต่อ หลีกดิ ผมจะดูทีวี" ผมผลักๆแกให้พ้นระยะสายตา แต่แรงผมคงน้อยนิดไปหน่อย
"ดูยังไง ตาปิดแล้วนั่นนะ แล้วนี่ก็ไม่ใช่เวลามานั่งแหกตาดูทีวี นอน"
"แล้วให้ผมนอนไหนอ่ะ?"
"หน้าตึกมั้ง"
"ใจร้ายวะ"
"ก็นอนในห้องกูนี่แหละ อย่าเรื่องมาก กูง่วง"
"พี่ต่อรู้ไรป่ะ" ผมเงยหน้ามองหน้าแก แล้วถามยิ้มๆ ยิ้มที่ทุกคนมักจะบอกว่า น่ารัก
"ไรอีกละ ? "
"พี่ต่อใส่ชุดนี้แล้วโคตรน่ารักเหอะ" แค่เกงผ้า ผ้าไรไม่รู้ แต่ผ้าธรรมดาๆ กับเสื้อกล้ามธรรมดาๆ แต่ในสายตาผม ดูดีสุดๆไปเลย จะมีใครซักคนกี่คนที่ได้มาเห็นพี่ต่อในชุดก่อนนอนแบบนี้ คิดไป ผมก็พิเศษเหมือนกันนะเนี่ย
"ไปนอนได้แล้ว กูง่วง"
"เขินปะเนี่ยะ?"
"โวะ " ฮ่าๆๆๆๆ พี่แกเดินโครมๆเข้าห้องไปเลย
"กอดได้มั๊ย?" ผมสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผื้อเดียวกับพี่ต่อ อยากกอดแต่ก็ไม่กล้า ขอก่อนดีกว่า จะได้หน้าไม่แหก
"อย่าเลย ต่างคนต่างนอนดีกว่า" ผมขยับตัวห่างออกมา เอาเป็นว่าผมเข้าใจพี่ต่อนะ เข้าใจที่ไม่เข้าใจว่าเข้าใจอะไร
"พี่ต่อ ผมหิว" ผมเข้าไปล้างหน้า แปรงฟัน ออกมาพี่แกก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่แล้ว ตื่นนานแล้วมั้ง
"ก็กลับไปกินที่บ้านมึงดิ"
"ไม่เอาอ่ะ วันนี้ผมจะอยู่กับพี่ท้างวันเลย"
"ตามใจ"
"งั้นพี่ไปหาไรให้กินหน่อยดิ หิวมาก"
"อืม..." ใช้ง่ายเว่ยคราวนี้ สงสัยยังเมาน้ำลายอยู่
"ไปด้วยกันมั๊ย จะได้กินข้างล่างให้เสร็จเลย"
"พี่ต่อต้องไปหาพี่จอมก่อนป่ะ?"
"อืม "
"ผมรอพี่บนห้องละกัน"
"อืม" พูดน้อยเนอะ
ระหว่างรอ ผมไม่อยากดูทีวีแล้ว เลยเลือกไปนอนกลิ้งในห้องดีกว่า
กลิ้งไปกลิ้งมา ตาผมเหลือบไปเห็นกรอบรูปวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสืออันหนึ่ง โต๊ะเล็กข้างหัวเตียงอันหนึ่ง
บนโต๊ะอ่านหนังสือเป็นรูปสามคน มีพี่ต่อ พี่เต แล้วก็พี่จอมตามลำดับ ถ่ายแบบกวนๆ
ส่วนอีกอันหนึ่งเป็นรูปคู่ของพี่ต่อกับพี่จอม ก่อนหน้านี้ผมอาจจะสงสัยว่าสองคนนี้ยังไงกันแน่ แต่พอเห็นพี่ต่อภาพนี้แล้ว ผมได้คำตอบทุกอย่าง คำตอบที่ไม่ต้องอธิบายด้วยคำพูด แค่มองด้วยสายตาก็ชัดเจน
และความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นมาคือ ผมนับถือพี่ต่อจริงๆ นับถือในความอดทน ความไม่เอาแต่ใจ และรักของแก
ผมคิดว่าการที่ได้อยู่ใกล้กับคนที่เรารักตลอดเวลา แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้เลย มันคงจะโคตรของโคตรทรมานเลยแหละ รักแค่ไหน แต่มันก็ได้แค่นั้น
เสียงเปิดปิดประตูด้านนอกดัง แสดงว่าพี่ต่อกลับมาแล้ว คราวนี่ไวแฮะ
"พี่ต่อ ทำไมไวจัง?"
"ก็มึงบอกหิว จัดใส่ถ้วยเองนะ กูกินมาแล้ว"
"กินที่ร้านเหรอ?" ผมรับของจากมือพี่ต่อ เดินไป 3 ก้าว แต่ก็ต้องชะงัก
"จืด"
"เหรอ"
"อืม ถ้วย จานอยู่ในตู้หาเองละกันนะ กูของีบหน่อย"
พี่จะไม่รอฟังคำตอบผมหน่อยเหรอ
เวลาที่เราตอบ แต่กลับไม่มีคนรอฟัง มันก็เศร้าเหมือนกันนะ
เที่ยงแล้วพี่ต่อยังไม่ตื่น
ผมเลยถือวิสาสะหยิบตังค์ในเป๋าตังค์ของแกลงไปซื้อของกินข้างล่าง ซื้อมาเผื่อแกด้วยแหละ
ก็ได้ข้าวกล่องมาคนละกล่อง ที่เหลือก็ขนมที่ผมชอบกินทั้งนั้น ก็ผมไม่รู้นิว่าพี่ต่อชอบกินไรบ้าง งั้นก็กินที่ผมชอบละกัน
"กินไรยัง?" พี่ต่อเดินออกมาหัวยุ่ง ตาแดง หน้ายับ นี่ถ้าเกาพุงด้วยนะ หมดหล่อกันพอดี
"ยัง แต่ซื้อมาไว้แล้ว"
"แล้วทำไมไม่กินก่อน?"
"รอ" ผมตอบแก แต่ตานี่จ้องทีวี
"รอทำไม?"
"อยากรอ"
"ไปแกะใส่จานไป เดี๋ยวกูล้างหน้าก่อน"
"ไม่ลงไปหาพี่จอมก่อนเหรอ?"
"กูโทรหามันแล้ว "
"อืม"
แล้วข้าวมื้อเงียบๆเชียบๆก็ผ่านไป
ผมออกมานั่งเล่นหน้าทีวี ส่วนพี่ต่อเก็บจานล้างอยู่ ตอนแรกผมก็ช่วยนะ แต่พอทำแก้วแตกปุ๊บ พี่ต่อไล่ให้มานั่งเฉยๆเลย ฮ่าๆๆๆ สบายไป
"กลับบ้านตอนไหน?" นี่เป็นครั้งแรกที่เราสองคนได้นั่งคุยกันแบบนี้ โซฟาห้องพี่ต่อจะมีแค่สองตัวเท่านั้น ตัวหนึ่งยาวจนสามารถนอนยืดตัวได้สบาย ส่วนอีกตัวเป็นแบบนั่งได้คนเดียว แล้วก็มีโต๊ะกลมๆวางอยู่ตรงกลาง
ผมนอนยาวไปกับโซฟา แต่พอพี่แกมาถึงก็ปัดขาผมลงพื้นแล้วแล้วตัวเองก็นั่งลงแทน ผมเลยลุกขึ้นนั่งบ้าง
"ทำไม? จะไล่แล้วเหรอ?"
"จะได้ไปส่ง"
"นอนต่ออีกคืนได้ป่ะ?"
"บอกที่บ้านไว้ว่าค้างคืนเดียวไม่ใช่เหรอ"
"บ้านผมโทรศัพท์เข้าถึงแล้ว เดี๋ยวโทรไปบอกเอาก็ได้"
"ตามใจ" ใจง่ายนะพี่ต่อ
"งั้นผมค้างอาทิตย์อีกคืนหนึ่งได้มั๊ย"
"ได้คืบจะเอาตีนนะมึง" โอะๆๆๆ แรงอ่ะ
"ไม่ได้จะเอาตีน แค่จะนอนค้างเพิ่มอีกคืน"
"จะนอนไรนักหนา โวะ"
"ไม่รู้ ผมถือว่าพี่อนุญาตแล้ว..วันจันทร์ค่อยกลับ ผมเรียนบ่าย "
"กูเรียนสาย"
"งั้นผมออกตอนสายพร้อมพี่"
"ลำบากกู "
"โหพี่ ปล่อยผมลงหน้าซอยก็ได้"
"ถ้าใส่ชุดกูได้ ก็ใส่ดิ เดี๋ยวตอนเย็นกูค่อยไปส่งมึงที่บ้านเอง"
"ใจดีขนาดนั้นเชียว?"
"จะใส่หรือจะกลับ" เข้มเชียว
"ใส่สิครับ....อ้าว แล้วนั่นพี่จะไปไหน"
"นอน"
"นอนด้วยดิ" พี่แกไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ปิดประตูห้องนอน งั้นผมคิดเข้าเองตัวเองนะ ปิดทีวีแล้วก็...ลุย
ผมไปยืนข้างเตียงนอนตรงที่พี่ต่อนอนนั่นแหละ
"มองไร จะนอนก็ไปนอนดิ" พี่แกนอนหงาย แขนข้างหนึ่งรองหัวไว้ แตาหัวนี่เอียงๆมาทางผมหน่อย
"มองพี่"
"มองไม?"
"เสียดายของ"
"หืม?"
"ฉันคิดว่าฝันกลางวันทันทีที่เห็นเธอ ฉันนึกว่าเจอนางฟ้า
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่อาจหลบสายตา
มองแต่เธอไม่หยุด เพ้อสุดๆ เกือบลืมหายใจ" อ่ะๆ ยิ้มแล้ว
"นี่เธอดูดีไปหรือเปล่า หรือเดินออกมาจากฝันของใคร"
"อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)" หัวเราะแล้ว
"ฉันรู้ฉันธรรมดาเธอคงไม่สนใจ ฉันรู้ว่าเกินจะคว้า
แม้คิดจะห้ามตัวเอง แต่เมื่อเธอหันมา
ดังถูกเธอสะกด มันสะกัด ไม่อาจห้ามใจ" ผมชี้เข้าหาตัวเอง พร้อมทำหน้าเศร้า แต่พี่ต่อกลับส่งหน้ากวนตีนมาให้
"นี่เธอดูดีไปหรือเปล่า หรือเดินออกมาจากฝันของใคร" พี่แกทำหน้าประมาณ 'แน่อยู่แล้ว'
"อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)"
"ยิ่งมองเท่าไรใจยิ่งสั่น ยิ่งเจอมันทำให้ฉันละลาย" ผมร้องไปก็ยิ้มไป ผมไม่เคยร้องเพลงครั้งไหนแล้วจะมีความสุขเท่าครั้งนี้เลย
"อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)"
"หึหึหึ"
"หัวเราะไรอ่ะพี่ ผมตั้งใจร้องให้พี่เลยนะ"
"เปล่า แค่คิดว่าดีแล้วที่มึงเลือกตีกลองแทนที่จะร้องเพลง"
"โห นี่ผมร้องแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ " เสียเซลฟ์ครับ เสียเซลฟ์
"เปล่า ถ้ามึงร้องเพลง คนอื่นในวงมึงคงไม่ได้เกิด"
"จริงอ่ะ" ผมนั่งลงจุ้มปุ้กกลางลำตัวพี่ต่อ พี่แกเผลอขยับตัวนิดหน่อย สงสัยไม่ชิน
"อืม"
"พี่หมายความว่าผมร้องเพลงเพราะใช่ป่ะ?"
"ก็ฟังได้"
"แล้วไม่รู้สึกไรบ้างเหรอ?"
"รู้สึกไร?"
"โห นี่ผมร้องเพลงจีบพี่อยู่นะ ไม่เขิน ไม่อายบ้างเลยเหรอ?"
"กู 15 ผมยาว ตัวเล็ก หน้าหมวยรึไง ถึงต้องเขินเวลามีใครมาจีบ"
"เออ จริงด้วยวะ"
"ไปๆ นอนโน่น "
"โอ๊ย อย่าผลักดิพี่"
"หรือจะให้กูถีบ"
"กล้าเหรอ?"
"จะลอง?"
" ไปแล้วครับ"
อย่างน้อยการใช้ชีวิตร่วมกับพี่่ต่อมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดไว้
ถึงพี่แกจะโหดๆ เถื่อนๆ แข็งๆ แต่ผมก้ยังยิ้มได้หัวเราะได้ เวลาที่เราอยู่ข้างๆกัน
-
บอกไม่ถูกเลยว่ารักนี้จะสงสารใครดี
น้องดิมจะจริงจังกะต่อแล้วหรอ? จอมเองพอเป็นแบบนี้จริง ทำใจได้แน่นะ
ต่อเองจะชอบน้องดิมได้จริงอ่ะ ถ้าดิมชอบต่อจริงจะน่าสงสารนะเนี่ย
ได้แต่รอต่อไปว่ารักนี้จะไปทางไหนนะ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ
สามคนขมขื่นสินะ
ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำไหนดี
เป็นกำลังใจให้คุณดิวนะคะ
-
ตอนแรกสงสารพี่ต่อมาก อยากใหพี่จอมกับพี่ต่อลงเอยกันด้วยดี
แต่ตอนนี้บอกตรงๆ ว่าเชียร์ดิมสุดตีนอ่ะค่ะ5555
พี่จอมโลเลอ่ะ เป็นคนผลักไสพี่ต่อให้คนอื่นเองแท้ๆ แต่พอถึงเวลากลับไม่พอใจซะงั้น
แต่ก็เข้าใจอ่ะนะ อาการพี่ต่อนี่เหมือนคนหวงของที่ตัวเองไม่ต้องการเลย (หมาหวงก้างนั่นเอง -*-)
แต่ก็ดีที่ไม่แสดงออกมาก ไม่อยากให้ดิมเจ็บ สงสารไว้ก่อน YY
-
สงสารดิม
-
แต่ตอนนี้คนอ่านรู้สึก เจ็บทุกทาง อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
โอ้ยยยย บอกไม่ถูก สงสารแม่งสามคนเลย
-
เริ่มสงสารดิม
จะรอ คำนี้สั้นแต่ความหมายแม่งยาวไกล
-
ทนต่อไปดิม
-
ชอบตอนดิมร้องเพลงจีบ?พี่ต่อ น่ารักดี
-
พี่จืดอ่า ไม่ยอมคบกับพี่ต่อ :เฮ้อ:
เด๋วพี่ดิมก็ง้าบไปกินซะหรอก o13
-
ตอนดิมร้องเพลงจีบต่อน่ารักดี
ดิมรู้แบบนี้แล้วยังจะชอบต่ออีกรึป่าว
แต่ดูท่าทางแล้วคงจะชอบต่อไปสินะ
ดูต่อก็ไม่ได้รังเกียจอะไรดิม แต่ก็ยังไม่ได้ชอบ
แล้วนี่ดิมจะจริงจังกับต่อมากน้อยแค่ไหนนะ
ถ้าดิมจะสู้ต่อไป เราจะผันตัวไปเป็นแฟนคลับดิมแล้ว
จะเชียร์ดิมสุดใจขาดดิ้นเลยนะ!! :a9:
-
"เต จะไปไหนมาคุยกันก่อน" ผมฉุดมือมันไว้ก่อนที่มันจะเดินเข้าห้องนอนไป
"นอนดิ ง่วง ปล่อย"
"คุยกันก่อน" ยืนยื้อกันหน้าทีวีนั่นแหละ มันจะไปแต่ผมไม่ยอม
"คุยไร กูง่วง ไว้คุยพรุ่งนี้ละกัน" ตกลงมันจะเอาไงของมันกันแน่ เมื่อกี้ทำท่าโกรธผมจะเป็นจะตาย แต่พอผมพร้อมจะเคลียร์มันกลับบ่ายเบี่ยงซะงั้น เอาจริงๆ ผมตามอารมณ์มันไม่ทันเหมือนกัน
"มึงไม่โกรธกู?" ผมถามหยั่งเชิง
"โกรธ!!!"
"อ้าว"
"แต่ตอนนี้ง่วงมากกว่า แล้วค่อยมาโกรธพรุ่งนี้ต่อ " ลิ้นมึงจะพันไปไหนวะ
"เอ๊ย มีงี้ด้วย"
"โทษลด 20 % ทันที ถ้ามึงให้กูขี่หลังเข้าห้อง" เมาชัวร์ รั่วสุดๆอ่ะแฟนผมตอนนี้ เพราะตอนหลังมันดื่มเยอะเอาเรื่องอยู่
"เมาจริงหรือจะแกล้งกูเนี่ย?"
"ตามใจ ชิส์" แล้วมันก็งอนตุ๊บป่องๆเข้าห้องไปเลย
คอแห้ง เลยไปดื่มน้ำที่มุมครัว คิดขึ้นได้เตก็คงจะคอแห้งเหมือนกันเลยติดมือไปเผื่อมันอีกแก้วหนึ่งด้วย
เข้ามาในห้อง
เชี่ย!!!!!! ทำไมห้องเป็นแบบนี้อ่ะ
หมอนสองใบนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นอันละมุมห้อง
ส่วนผ้าห่มก็ตกพื้นอยู่ปลายเตียง
เสื้อมันก็กองอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
ถ้งเท้าข้างหนึ่งอยู่ข้างหัวมัน ส่วนอีกข้างยังอยู่ที่ตีนมัน
ผมละส่ายหัวกับมันจริงๆ
มันคงหลับไม่สบายตัวเท่าไรเห็นพลิกไปพลิกมา ปากก็แจ๊บๆไปเรื่อย สงสัยร้อนมั้งเห็นหน้าแดงเหงื่อก็เต็มหน้าเต็มคอเลย
อืม มันไม่ได้เปิดแอร์ มันก็น่าร้อนอยู่หรอนะ ผมเดินไปเปิดแอร์ให้ ก่อนจะกลับมาถอดถุงเท้าและเก็บอีกข้างไปวางที่ที่มันควรจะอยู่
เอ้อ...ภาระกูจริง ผมนะแค่มึนแต่สติยังครบ แต่ไอ้นี่เน่ามาก ตอนปกตินะมันเป็นเทวดาเลยแหละ แต่พอเมาหมายังต้องอายมัน แต่ผมก็รักของผมนะ
"เต ลุกขึ้นมาจิบน้ำหน่อย"
"อืม"
"อืม ก็ลุกดิวะ" ผมนั่งลงข้างๆหัวมันแล้วก็ช้อนคอมันขึ้นมา ผมเอาแก้วน้ำจ่อปากมัน มันก็ดื่มเข้าไปเยอะเหมือนกัน ดื่มมันทั้งหลับตาอยู่แบบนั้น ดื่มเสร็จผมก็วางหัวมันลงที่เดิม สงสัยมันรู้ชุ่มคอมั้ง ผมเห็นเหมือนมุมปากมันจะยิ้มๆ
ถ้าให้มันนอนทั้งสภาพแบบนี้ ผมคงเหมือนนอนใกล้หนูตายแน่ ดังนั้นจึงเตรียมของสำหรับเช็ดตัวให้มัน
"โอ๊ย เต ไรของมึงนักหนานิ อยู่นิ่งๆดิวะ กูจะเช็ดตัว" ก็มือมันสิครับ ปีนผมตลอด เดี๋ยวกอดเอวบ้างแหละ เดี๋ยวคล้องคอบ้างละ มีเผลอๆตบหน้าผมด้วย มันก็ไม่ได้เจ็บไรมากมาย แต่แบบรำคาญไง ง่วงก็ง่วง เหนียวตัวก็เหนียวตัว แต่อยากทำให้มันก่อน มันจะได้สบายตัวและหลับๆไปซะที
"มองกูคนเดียวนะ" มันพูดไม่ค่อยชัดเท่าไร ตามประสาคนเมานั่นแหละ ตานี่ลืมบ้างหลับบ้าง
"หืม...นี่เมา เพ้อ หรือละเมอวะ"
"เชี่ย กูหึงเหอะ เคยบอกแล้วไงว่ามองกูได้แค่คนเดียว" หึหึหึ เป็นไงละ ในที่สุดมันนั่นแหละที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหว จนต้องยอมพูดออกมาเอง
"ไหนบอกจะคุยพรุ่งนี้ไง ง่วงไม่ใช่เหรอ นอนดิ " ผมแกล้งแหย่มันไป เพิ่งเห็นคนเมาค้อนก็งานนี้ รั่วๆ แต่ก็น่ารักดี
"ก็จะนอนแหละ แต่ภาพนั้นมันวิ่งเล่นในหัวกูไปมาไม่ยอมหยุดเลย" เสียงมันอ้อแอ้เต็มทีแล้ว แต่ยังฝืนจะพูดอีก
"งั้นฟังนะ...เต ฟังก่อน ไม่ต้องดึงคอกูลงไปชิดหน้ามึงขนาดนั้นก็ได้...อึ๋ยยยยยย" ผมพยามยามปลดมือมันออก ไม่ใช่ไรหรอกครับ เดี๋ยวจะไม่ได้อธิบายกันเปล่าๆ เช็ดตัวก็ไม่เสร็จ แต่อย่างอื่นจะเสร็จแทนไง
"หื้มมมมม อย่าดื้อดิ " เอ้า เอาเข้าไป หาว่ากูดื้ออีก เจริญละแฟนกู มันงอแงส่ายหัวไปมาจนผมกลัวหัวมันจะหลุดเลยต้องจับไว้แทน
"เต ฟัง ฟังกูก่อน เดี๋ยวกูนอนนิ่งๆให้มึงกอดทั้งคืนเลย"
"จริงนะ?" ตาใสเชียว ตกลงนี่มึงเมาจริงป่ะเนี่ย ชักสงสัย
"อืม...อยากบอกว่าถ้าอยากหึงก็หึงไป แต่ไม่ต้องเก็บมาคิดมากเพราะกูไม่ได้คิดไรเลยกับผู้หญิงคนนั้น เค้าแค่เข้ามาคุยด้วยเฉยๆ"
"แต่กูเห็นเค้าเอามือลูบหน้าอกมึงด้วย"
"ก็เค้าอยากลูบ กูก็ให้ลูบไง"
"เชี่ย!!!!" มันพลิกตัวแล้วกลิ้งๆหนีผมจนไปสุดขอบเตียงอีกฝั่งหนึ่งเลย....ตามใจ
ผมปล่อยมันไว้อย่างนั้นแล้วก็กลับมาจัดการกับตัวเอง อาบน้ำ สระหัว ตี 1 แล้วยังต้องมานั่งสระหัวอีก แต่ก็โล่งดี
ผมออกมาก็เห็นมันยังนอนท่าเดิมเดี๊ยะ นี่มันจะเมาหรือจะงอนกันแน่ อยากงอนๆไป คุยตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี
ผมจัดการเปลี่ยนกางเกงให้มันเป็นบ๊อกเซอ ขืนให้มันใส่ยีนส์เดฟนอน ลูกชายมันฟีบกันพอดี เสร็จแล้วก็เก็บอุปกรณ์ที่ใช้เช็ดตัวให้มันเมื่อกี้ออกไปเก็บที่ห้องครัว เลยนั่งดูทีวีซะหน่อยรอให้ผมแห้งไปพลางๆ
ตุ้บ
ตั้บ
สองตุ้บหล่นบนหัวกับตักผม
ผมเอาผ้าห่มออกจากหัวแล้วก็เห็นเตยืนเปลือยอกอยู่ตรงหน้า หน้าท้องมันชนกับจมูกผมเด๊ะ
"อะไร?" ผมถามออกไปเพราะยังงงๆอยู่
แต่มันไม่พูดไรจัดหมอนตรงตักผมให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็ล้มตัวนอนเฉ้ย
อ้อ นี่กะมานอนตักกูว่างั้น
ผมก็ไม่ได้ว่าไร มันอยากทำไรก็ทำไป หัวมันก็ไม่ได้หนักเท่่าไร
"ลูบหัวกูด้วย"
"หืม?" ผมละสายตาจากทีก้มดูหน้ามัน ตามันยังไม่ลืมเลย
"บอกว่าลูบหัวกูด้วย" จากรั่วตอนนี้กลายเป้นอ้อนไปซะงั้น แต่ก็นะ
"อืมๆๆๆ" ผมก็ลูบหัวมันไปมาเบาๆ เหมือนผมเป็นพ่อมันเลยตอนี้ แต่ไม่เอาหรอก ผมไม่ได้อยากเป็นพ่อมันซะหน่อยเพราะผมเป็นอย่างอื่นสำหรับมันไปแล้ว หุหุ หึหึ
สงสัยหลับสนิทแล้วมั้ง นิ่งเชียว
"เต เต ลุกก่อน เข้าไปนอนในห้องไป"
"อื้มมมมมม"
"บอกให้ลุก ถ้าไม่ลุกกูปล่อยให้นอนโซฟาเลยนะ"
"อุ้ม"
"หืม? อุ้ม?"
"อืมอุ้ม" พอได้รับคำยืนยันชัดเจน ผมผลักหัวมันตกจากตักหล่นฟุบลงโซฟาทันที บ้าเปล่าให้ผมอุ้ม หลังผมหักกันพอดี ตัวก็ควายพอๆกัน ถึงมันจะบางกว่าผมซักหน่อยก็เหอะ
"เชี่ย กูมึนหัวเลย" มันบ่นงุ๊งงิ๊งๆ กูอยากจะบอกเหลือเกินว่ามึงมึนก่อนกูผลักอีก
"จะนอนในห้องก็ตามมา ไม่งั้นกูล๊อค"
"ชิส์"
ตื่นเช้ามา ผมหันไปเห็นมันนอนกุมหัวอยู่ สงสัยเมาค้าง
"ชีน ปวดหัว" หันมาสบตาผมปุ๊บ แหกปากปั๊บ
"สมน้ำหน้า ไม่รู้จักประมาณตัว...แล้วเมื่อคืนทำไรบ้าง จำได้เปล่า?" ถึงปากจะบ่นมัน แต่มือนี่ช่วยนวดขมับให้มันเบาๆไปแล้ว ไอ้มือไม่รักดี มันก็ยิ้มๆแหละ
"ไม่ค่อยได้วะ เบลอๆ งงๆ รางๆ มากกว่า" กูก็ว่างั้น
"ลุกไหวเปล่า?"
"อืม?"
"งั้นไปอาบน้ำก่อนไป จะได้สร่าง"
"อืม...จุ๊บ" มันยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มผมแล้วกดแช่อยู่อย่างนั้น......จนผมต้องถอยหน้าออกเอง
อ้อ มันหลับคาหมอนไปแล้วนี่เอง มิน่า
"มาดื่มน้ำมะนาวก่อนดิ กูทำไว้ให้แล้ว"
"อืม"
"ปวดหัวมากเลยเหรอ?"
"อืม" แล้วมันก็ยกดื่มจนเกือบหมดแก้ว ผมละเปรี้ยวแทน เห็นมันแอบบตาหยีด้วย นี่ขนาดผมเติมน้ำกับน้ำผึ้งลงไปนิดหน่อยแล้วนะ
มันหลับทั้งวัน วันอาทิตย์ก็หลับอีกครึ่งวัน
กว่ามันจะคุยรู้เรื่องก็ปาเข้าไปบ่ายวันอาทิตย์แล้ว...ทีหลังไม่ให้มันดื่มแล้ว
"เต นอนได้แล้ว พรุ่งนี้มึงมีเรียนเช้านะ"
"เพิ่ง 3 ทุ่มเอง กูขอดูทีวีก่อน"
"กู บอก ว่า นอน "
"บังคับจริง พ่อกูก็ไม่ใช่" บ่น ทำบ่น
"พ่อไม่ใช่นะถูกแล้ว แล้วต้องให้บอกมั๊ยว่ากูเป็นอะไร"
"ชัท อัพ!!!!!!!!!"
ผมเห็นมันไม่ถามเรื่องคืนวันศุกร์ เมือมันไม่ถามผมก็ไม่อยากคุ้ยมันขึ้นมาอีก
มันนอนห่างผมออกไปหน่อย ผมเลยดึงมันมาให้ซุกตรงอกผมพอดีเป๊ะ
ได้ยินมันหัวเราะหึหึหึด้วย สงสัยรอให้ผมทำอย่างนี้อยู่แน่เลย
"ชีน"
"หืม?"
"กูเชื่อมึงนะ"
"ขอบคุณนะ"
ตื่นเช้าเตมันก็หายสนิท รีบอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้มันเรียนเช้า ผมเองก็เหมือนกัน
กินเช้ากันเสร็จก็ขับมอไซต์กันไป
มาถึงมหาลัยก็เห็นพี่ต่อกับดิมนนั่งดื่มนมกันคนละกล่อง ผมเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ ผู้ชายตัวน้องๆควายมานั่งดื่มนมรสสตรอแบรี่กับชอคแลต
"ดีครับพี่เต หวัดดีเพื่อนชีน" กูไปเป้นเพื่อนมึงตั้งแต่แต่เมื่อไร
"อืมดี นี่กะไม่ทักกูเลยใช่มั๊ยไอ้ต่อ"
"เห็นมั๊ยกูแดกอยู่ ชอบยุ่งกับกูเวลากินจริง" ผมไม่ได้พูดไรได้แต่พยักหน้าส่งให้คนละที
"พี่ต่อ ผมยังไม่อิ่มเลยอ่ะ "
"แดกเยอะนะมึง"
"ก็เด็กกำลังโตอ่ะ"
"โน่น เดินไปซื้อที่ร้านโน่น"
"ตังค์อ่ะ" มันแบบมือตรงหน้าพี่ต่อ
"ภาระกูอีก" พูดไปงั้นแต่พี่แกก็ควักให้มันไป 100 หนึ่ง
"ต่อ ดูมึงสนิทกับดิมมันใช้ได้แล้วนี่หว่า?"
"สนิทกับผีสิ เด็กบ้าไรวะ พูดมาก ผีไฮเปอร์เข้าสิงรึเปลาไม่รู้ นอนห้องกู 3 คืน ห้องกูแทบแตก"
"นอนห้องมึง 3 คืน!!!!!"
"เชี่ยนี่ มึงจะแหกปากทำไม ตกใจหมดเลยกู" อย่าว่าแต่เตเลยครับ ผมเองยังแปลกใจ
"เล่ามาเลยมึง ตกลงนี่ยังไงกันแน่?" สอดเรื่องชาวบ้านอีกแล้ว แฟนใครวะ?
"เล่าไร ไม่มีไรซะหน่อย"
"แล้วน้องมันไปนอนห้องมึงได้ไง ตั้ง 3 คืน"
"ก็มันนอนตั้งแต่คืนนั้นแหละ แล้วมันก็ขี้เกียจกลับห้อง เลยนอนหอกูจนมาเรียนนี่แหละ"
"น้องมันอยากนอน มึงก็เลยให้นอนว่างั้น"
"ก็เออ"
"มึงทำไรน้องมันรึเปล่า มันยังเด็กนะ" หืม ผมหันไปมองหน้าเตขวับทันที
"เชี่ยเต กูได้ข่าวว่าดิมกับชีนนี่อายุเท่ากัน เรียนปีหนึ่งเหมือนกันนะครับเพื่อน ถ้าดิมเด็ก ชีนก็...."
"เออวะ กูลืมไป...แต่ดูชีนมันนิ่งๆ ดูเป็นผู้ใหญ่ไง แต่ดิมนี่กูว่าเหมือนเด็กซนคนหนึ่ง " แต่ผมก็เห็นอย่งนั้นนะ ถ้าผมไม่รู้มาก่อน ผมว่าดิมนี่เด็กมัธยมปลายชัวร์
"กูไม่ได้ทำไรมัน แตะยังไม่เลย"
"ทำไม?"
"ทำไม่ลง?"
"รังเกียจ?"
"เปล่า"
"กลัว?"
"ก็เปล่า"
"สงสารน้องมัน?"
"พอๆเลยมึง...มันบอกไม่ถูกวะ ตอนแรกกูก็ไม่ได้คิดไรนะ ถ้าน้องมันเสนอ กูก็จะสนองให้ แต่พอกูได้อยู่กับมัน คุยกับมัน กูกลับทำมันไม่ลง ไม่ใช่ว่ากูพิศวาสมันขึ้นมานะ แต่ยังไงอะ มันเหมือน ดิมมันมีค่าเกินกว่าที่กูจะทำเชี่ยๆใส่มันได้"
"ขนมมาแล้วครับ...." ดิมกลับมาพร้อมนม 2 ขวด ขนาดกลาง หนมปังกับหนมกินเล่นอีกนิดหน่อย
"ซื้อไรมาเยอะแยะเนี่ย เงินทอนกูละ?"
"หมดแล้ว...เอานม นี่หนมปัง"
"กูอิ่มแล้ว"
"ดี งั้นผมกินหมดเลยคนเดียว พี่เต ชีน กินด้วยกันดิ"
"เอาเลย พี่กับเตเรียบร้อยมาแล้ว"
พอดิมมันกินเสร็จก็เห็นบอกว่าจะไปนอนต่อที่ห้องสมุด เพราะมันเรียนสายแต่ต้องออกมาเช้าพร้อมกับพี่ต่อ
ผมเห็นเหมือนเตจะคุยอะไรกับพี่ต่อ แต่คงเกรงใจพี่ต่อที่ผมอยู่ด้วย ผมเลยขอตัวออกมากลับตึกคณะตัวเองบ้าง
ถ้ามีอะไรที่ผมควรรู้ เตจะเป็นคนบอกผมเอง
แต่สำหรับผบางครั้ง การรู้เรื่องคนอื่นมากเกินไป ก็ทำให้เราเป้นทุกข์ได้เหมือนกัน
-
กร๊ากกกกกก
เตเมาแล้วอ้อนนะงานนี้
ฮ่าๆ แล้วสรุปได้คุยกันมั้ยเนี่ย ฮ่าๆ
-
ภาษากายง่ายกว่า เน๊าะเต 555
-
เมาแล้วอ้อนน่ารักดีนะเนี่ย :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
สงสารจืด แต่สงสารต่อดิมมากกว่า
สามคนนี้รักไม่ถูกคน เศร้าแทน
-
เมา งอน รั่ว แหมทำได้นะเต
-
พี่เตน่ารักเนอะ เป็นแฟนกันต้องเชื่อใจกันเนอะพี่เต
-
เตอะไรจะขนาดน๊านนนนนนน :z2:
-
บางครั้งผมก็รู้สึกว่าเวลาเดินเร็วเหลือเกิน
เร็วจนผมกลัวว่าเวลาจะไม่พอสำหรับทำในสิ่งที่อยากทำทั้งหมดในชีวิต
เวลามันอยากเดินไปข้างหน้าเพียวอย่างเดียว มันไม่เคยเดินกลับหลัง มันไม่เคยเดินอยู่กับที่
ชีวิตคนเราก็เหมือนกันต้องหมุนไปตามเวลาที่เคลื่อนไป ไม่สามารถย้อนกลับหลังได้และไม่สามารถอยู่กับที่ได้เช่นกัน
ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้แหละ อยากมีความสุข อยากอยู่กับสิ่งที่รัก ไม่อยากพบเจอกับสิ่งที่ไม่ชอบ
"ชีน เดี๋ยวศุกร์เย็นกูลงไปหานะ" ตอนนี้ผมกับมันไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะผมต้องออกฝึกงานต่างจังหวัด ก็ตอนนี้ผมขึ้นปี 4 แล้ว มันก็ขึ้นปีสองเหมือนกัน เราเลยต้องห่างกันอย่างนี้ อาศัยโทรคุยกันบ้าง วันหรือสองวันครั้ง แต่นั้นไม่ได้ช่วยบรรเทาความคิดถึงที่ผมมีให้มันเลย ยิ่งได้ยินเสียง ยิ่งคิดถึง ยิ่งอยากเจอ ยิ่งอยากสัมผัส แต่ผมเองก็รู้ตัวว่ามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ มันเองก็เหมือนกัน จะทำตามใจตัวไปซะหมดก็ไม่ได้
"ไหวเหรอ? แค่มึงทำงานมา 5 วันเต็ม ก็เหนื่อยมากแล้ว ไหนยังต้องนั่งรถมาอีกตั้งหลายชั่วโมงอีก"
"ไม่อยากเจอกูเหรอ?" น้อยใจวะ
"ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย กูแค่ไม่อยากใหห้มึงเหนื่อยเท่านั้นเอง"
"เหนื่อยแค่ไหนก็ยอม ถ้ามีมึงอยู่ข้างๆ...แล้วมึงเรียนเป้นไงบ้าง"
"หนักกว่าตอนปีหนึ่งเยอะเลย บางตัวก็ไม่เข้าใจ อยากจะเอาหนังสือยัดเข้าหัวจริงๆ จะได้ไม่ต้องอ่าน"
"หึหึหึ ไอ้บ้า...ชีน"
"หืม?"
"อย่าเครียดมากนะ กูไม่ได้อยู่ดูแลมึง กูเป็นห่วงมึงมากนะ อย่านอนดึก กินข้าวให้ตรงเวลาด้วย" ผมเป็นห่วงมันอค่นี้แหละ เรื่องเที่ยวกลางคืนไม่ต้องห่งเลยเพราะมันไม่ชอบ แต่พอเวลามันได้อ่านหนังสือ มันแทบลืมกินลืมนอนเลยทีเดียว ตอนเราอยู่ด้วยกัน ผมยังพอเตือนๆบอกๆมันได้บ้าง แต่ตอนนี้ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ ลำพังผมเอง 24 ชั่วโมงต่อวันแทบไม่พอเลย
"รู้แล้วครับ มึงเองก็เหมือนกันนะ ดูแลตัวเองด้วย อย่าบ้าแต่ทำงาน"
"งั้นแค่นี้ก่อนนะ พี่ที่ออฟฟิศให้กูลองเสนอแผนการตลาดดู กูขอไปทำก่อนนะ...รักมึงนะ"
"รักเหมือนกัน"
"ชื่นใจพี่จริงน้องเอ๊ย"
"มึงเหมือนตาแก่ลามกเลยวะ" เชี่ย!!!!
ที่ออฟฟิศที่ผมไปฝึกงาน พี่ๆดีมาก ให้ผมทำไรมากกว่าที่คิดไว้ซะอีก สอนงานก็เยอะ ไม่ใช่แค่วิ่งซื้อข้าวกล่อง โอเลี้ยงเหมือนบางที่ ที่เจอกันบ่อยๆคือ ถ่ายเอกสารเป็นตั้งๆ แต่ผมโชคดีที่ไม่ต้องพบเจอกับสิ่งเหล่านี้
ที่ผมไปฝึกงานเป็นบริษัทเกี่ยวกับส่งออก นำเข้า งานเลยเยอะเป็นพิเศษ
สนุกครับ สนุกมาก มากจนลืมเหนื่อย แต่ไม่มากพอที่จะทำให้ลืมคิดถึงสุดที่รักได้...เอ้อ ว่าแล้วก็คิดถึงชะมัด
"น้องเต พักเที่ยงแล้วไปกินเที่ยงกันดีกว่า อ้อ พี่เอาแผนของน้องไปส่งให้หัวหน้าแล้วนะ"
"ขอบคุณครับพี่นุช แล้วหัวหน้าว่าไงบ้าง?" ผมรีบถาม เพราะอยากรู้ว่าแผนของผมเป็นไงบ้าง ใช้ได้จริงมั๊ย
"ก็ไม่เห็นว่าไรนะ เปิดดู ก็แค่อืมๆๆ...แต่พี่ว่าแค่นี้แกก็คงพอใจระดับหนึ่งแล้วแหละ เพราะถ้าแกไม่พอใจ แกส่งคืนทันที" ได้ฟังอย่างนั้น ผมยิ้มแก้มแตกเลยทีเดียว ก็ลองคิดดูสิ ผมอุตส่าห์วางสายจากสุดที่รักเพื่อมาทำแผนนี้ ความตั้งเกินล้านจริงๆ แล้วผลที่ออกมาก็น่าพอใจ แก้มไม่แตก ก็ไม่ใช่ไอ้เตแล้วแหละ
"นั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ ไปกินข้าวก่อน พี่คนอื่นๆไปกันแล้ว"
"ครับพี่นุช" พี่นุชเป้นผู้หญิงร่างท้วมขาว อายุ 30 นิดๆ ใจดี แกเป็นพี่เลี้ยงให้ผมตั้งแต่วันแรกเลย
ได้ข้าวมาคนละจานก็ลงมือลุย
โต๊ะที่ผมนั่งอยู่มีด้วยกัน 5 คน ผู้ชาย 3 ผู้หญิง 2
"เต?"
"ครับพี่แมน?"
"สาวแผนกบัญชีสนใจมึงอยู่ สนใจเปล่า เดี๋ยวพี่เคลียร์ทางให้" พี่แมนนี่มีแฟนแล้ว เป็นสาวโรงแรม สวยเลยแหละ
"ไม่ดีกว่าพี่ ผมอยากตั้งใจทำงานมากกว่า"
"กูสงสัยมานานแหละ มึงมีแฟนแล้วใช่มั๊ย กูเห็นมีสาวๆตั้งหลายคนสนใจมึง แต่มึงกลับเฉย"
"เรื่องของน้องมัน แล้วมึงจะไปยุ่งไรวะแมน" พี่ดาสาวห้าวของแผนกขัดคอขึ้น
ผมก็ทานข้าวไปเรื่อยๆ นั่งขำกับบทสนทนาของเพื่อนร่วมโต๊ะ
ทานเสร็จก็พากันกลับออฟฟิศ
"เต คืนนี้วันศุกร์ ไปเทียวกันมั๊ย กูเห้นมึงไม่ค่อยไปไหนเลย แล้วแบบนี้ชีวิตจะสนุกได้ไงวะ?"
"ผมก็สนุกในแบบของผมไงพี่" ผมตอบแบบขำๆ ไม่จริงจังไร
"งั้นตกลงคืนนี้ไปเที่ยวกับพี่นะ เดี๋ยวพี่จะชวนเพื่อนต่างแผนกอีก 2-3 คน "
"ขอบคุณนะครับพี่แมน แต่เย็นนี้ผมต้องกลับมหาลัย โอกาสหน้านะพี่"
"แน่ะๆๆ นี่มึงรักเรียนหรือกลับไปหาใครกันแน่วะ กูเห็นมึงว่างทีไรเผ่นกลับทุกที"
"เอ้า ผมก็กลับไปหาแฟนผมบ้างดิ ฮ่าๆๆๆ" พี่แกหน้าเหวอไปเลย เพราะผมไม่เคยพูดเรื่องส่วนตัวกับคนที่ทำงาน แกคงจะงงๆ มึนๆ ว่าตกลงผมพูดจริงหรืออำเล่น แต่ไม่รอให้พี่แกซัก ผมเผ่นแน่บเข้าออฟฟิศละ
รถทัวร์มาถึง บขส. ประมาณ ตีหนึ่ง คนแทบจะไม่มีเลย พอมีให้เห็นว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ก็นะดึกเกือบค่อนรุ่งแล้วนิ ผมขึ้นรถจากโน่นประมาณ 6 โมงเย็น ใช้เวลาการเดินทาง 7 ชั่วโมง
นานใช้ได้ เล่นเอาเมื่อยขบไปหมดทั้งตัว ระหว่างทางผมก็หลับมาตลอด เพราะคนไม่เยอะ เสียงไม่ดัง แอร์เย็น รถขับนิ่ม ไม่จอดเลย วิ่งยาวโล้ด
ลงจากรถ มองซ้ายมองขวา ยังไม่เห็นคนมารับ ยังมึนๆอยู่ เลย
ส่ายหัวไล่ความมึนๆ งงๆ
แต่จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีไออุ่นร้อนๆมากระทบที่ด้านหลัง....เอาแล้วไงกู เจอดีตอนตี 1 ที่บขส.เข้าซะแล้วไอ้เตเอ๊ย
"หยุด อยู่นิ่งๆ กูกำลังปล้นมึงอยู่ มีไรส่งมาให้หมด เร็ว อย่ายึกกยัก" ไอ้โจรตาต่ำ มึงแหกตาดูซิว่ากูมีไรให้มึงปล้นบ้าง โง่แล้วเจ๋อเป็นโจรอีก นั่นแค่ความคิดในใจ ไม่กล้าพูดออกไปหรอกเพราะกลัวหัวเป็นรู
"ครับครับ แต่ผมไม่มีไรเลยพี่ ผมแค่นักศึกษาธรรมดาเอง" ผมตกใจจริงๆนะ พูดบอกไปปากคอสั่น ผมได้ยินมันกัดฟันกรอดๆเลย สงสัยไม่พอใจที่ผมไม่มีไรให้มันมั้ง
"เอาเท่าที่มีอยู่ในตัวตอนนี้มาให้หมด โทรศัพท์ เป๋าตังค์ " มันกดเสียงต่ำลงไปอีก กูฟังจนไม่รู้เรื่องแล้วโว้ย จะต่ำไปไหน้
"ครับครับ" ผมลนลานควักเป๋าตังค์กับโทรศัพท์แล้วยื่นกลับหลังให้มัน ผมไม่กล้าหันไปมองหน้ามันหรอก กลัวโดนแสกหน้าล้มตึง
"เอ๊ย!!!!" ก็ไอ้โจรใจต่ำมันจับมือผมไว้ ปล่อยดิวะ
"คิดถึงจะตายอยู่แล้ว" เสียงนี้ ผมคุ้นเสียงนี้ เสียงที่ผมอยากได้ยินโดยไม่ต้องผ่านโทรศัพท์ เสียงเรียบๆ เรื่อยๆ แต่นุ่ม อ่อนโยน ผมได้ยินแล้ว
แล้วก็รู้สึกว่ามีไรซักอย่างวางแหมะลงบนไหล่ผม
"................." บรรยายไม่ถูกเลยกู แต่เท่าที่รู้คือ ขนลุกหัวจดเท้าเลยแหละวินาทีนี้
"กลับกัน" แล้วมันก็เดินนำหน้าจูงมืิผมไปเลย ผมนี่ยังหาคำพูดไม่เจอ ยังช็อค ยังค้าง ยังไม่รู้จะอยู่ในอารมณ์ไหนดี เลยเงียบมาตลอดทางจนเข้ามาในห้องนี่แหละ
ทิ้งตัวลงบนโซฟา ไอ้โจรชั่วก็ไปเอาน้ำมาให้ วางตรงหน้าเด๊ะ สติกูอยู่ไหน จงกลับมาบัดเดี๋ยวนี้ มาแหละ
"ไอ้เหี้ย!!!!! ไอ้ชั่ว!!!! ไอ้เลว!!!!!! ไอ้หน้าหมา!!!!! ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้คนนิสัยไม่ดี!!!!!!" ผมหยิบจับไรตรงนั้นได้เขวี้ยงใส่หัวใส่หน้ามันหมดเลย ทั้งหนังสือเรียนของมัน นิตยสาร หมอนอิง คือมีไรตอนนั้นเขวี้ยงแม่งหมดเลย มันก็ไม่โต้ตอบไร ได้แต่เอามือป้องหน้าอย่างเดียว
"เอ๊ยๆๆๆ!!!!เต นั่นแก้วนะ โดนเข้าไปหัวกูแตกนะ"
"เรื่องของมึง!!!!" แต่ผมก็วางนะ กูละเพลีย จะตี 2 อยู่แล้ววยังต้องมานั่งแหกปากทะเลาะกันอยู่อีก
สงบสติอารมณ์ได้ หายตกใจ
หันไปมองมันที่นั่งอยู่ข้างๆ นั่งเป็นหมาหงอยเชียว
"เต หายโกรธกูยัง?"
"ทำไม?"
"กูง่วงแล้ว"
"เชี่ย!!!!!"
"เต็มหน้ากูเลย"
"ก็มึงเล่นเหี้ยไรไม่รู้เรื่อง ถ้ากูหัวใจวายตายขึ้นมา มึงจะทำไง "
"ก็ไม่คิดว่ามึงจะขวัญอ่อน ตกใจขนาดนี้นี่นา" เสียงมันอ่อนมาก อ่อยแบบที่ผมเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก
"กูผิดว่างั้น?"
"เปล่าๆๆๆ กูผิดเองแหละ ที่เล่นไรไม่คิด กูขอโทษนะ "
"ไม่รู้ ขอดูพฤติกรรมก่อน" แล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนเฉย มันก็ดีนะ หยิบเป๋าเป้ผมเดินตามมาต้อยๆ หุหุหุ การได้เป็นผู้นำมันสุขฉะนี้เอง
เป็นไงครับแอคติ้งผมผ่านมั๊ย...อย่าว่าผมชั่ว ผมเลว ผมเจ้าเล่ห์เลยนะ ถือซะว่าหายกันที่มันแกล้งผมก่อน
ตอนแรกผมนี่ตกใจจนแทบเป้นลม ล้มทั้งยืน แต่พอมันเข้ามาใกล้จนผมสัมผัสได้
กลิ่นนี้ ผมจำได้ มีแค่มันเท่านั้น
หึหึหึ เสร็จกู
แผนทุกอย่างถูกวางเสร็จสรรพในหัว เรียนการตลาดมันดีอย่างนี้นี่เอง ทุกอย่างต้องมีการวางแผน รวดเร็วและฉับไวอย่างมีประสิทธิภาพ สองวันนี้มึงน่วมแน่ชีนเอ๋ย
เช้าวันเสาร์ผมรีบปลุกมันตั้งแต่ 7 โมง เพราะผมอยากใช้เวลาทุกวินาทีอยู่กับมัน อยากเห็นแววตามัน อยากเห็นปากมันเวลาขยับพูด อยากเห็นมือมันจับโน่นจับนี่ ตกลงผมโรคจิตเปล่า แต่ช่างเหอะ ยอมหมดแหละนาทีนี้
"ชีน..." ผมเรียกมัน แต่มันยังไม่ยอมลืมตา แถมจะขยับตัวหนีอีก ก็เข้าใจนะว่าเมื่อคืนกว่ามันจะได้นอน ผมแกล้งมันไปหลายอย่างเลย ให้นวดหลังบ้างละ นวดเท้าบ้างละ ไปหยิบน้ำข้างนอก
"หืม?" ผมดึงคอเสื้อมันไม่ให้ขยับห่าง
"คิดถึงที่สุดเลย" ผมเอาหน้าตัวเองไปแนบกับหลังมัน กลิ่นแบบนี้ ทำไมผมจะจำไม่ได้ กลิ่นนี้ที่ติดอยู่ในใจผมตลอดเวลา
"เหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอนอนก่อนได้เปล่า ง่วง"
ผมปล่อยให้มันนอนต่อ ส่วนตัวเองก็ออกมาทำเช้าสำหรับเราสองคน
ทำเสร็จ มันก็ยังไม่ออกมา ภาระผมที่ต้องไปตามมันมาอีก
"ชีน ตื่น" ผมดึงให้ลุกขึ้นนั่ง
"ง่วง"
"ลืมตาก่อน ไปล้างหน้า แล้วออกไปกินข้าว กุรออยู่ หิวด้วย"
"โอเค" มันทำท่าโอเคแบบง่วงๆ
"วันนี้ไปไหนกันดี?" ไม่น่าเชื่อว่ามันจะถามคำนี้ เพราะปกติผมเป็นฝ่ายลากมันไปไหนมาไหนตลอด
"ไม่ไปดีกว่า อยากอยู่กับมึงแค่สองคน"
ผมพูดได้แค่นั้น ไอ้หื่นก็ลากผมเข้าห้องทันที เสร็จโจรเลยกู
ก็นอนเล่นกันบนเตียงนั่นแหละ ตบหัวกันไป เตะขากันมา อย่าคิดว่าผมกับมันจะหวีทกันนะ มีแต่เจ็บตัว
เล่นเกมไรเอ่ยกัน ใครตอบถูกเลือกได้เลยว่าจะลงโทษอีกคนยังไง แต่ถ้าตอบผิดอีกคนก็มีสิทธิ์ลงโทษ
"เกาะไรเอ่ยมีแต่คนมอง...?" ผมถามมัน
"เกาะ....ก็เกาะอกหลุดไง"
"เชี่ย... มึงตอบถูกอีกแล้ว กูไม่เล่นแล้ว" แม่งงอน
"อย่ามาโกงมึง เลิกนะเลิกได้ แต่มาให้กูลงโทษก่อน คราวนี้เลือก ดีดหูละกัน"
"ชีน เบาๆหน่อยดิ ทั้งดีดปาก ดีดจมูก หน้าผาก นิ้ว กูระบมไปทั้งตัวแล้วเนี่ย กูแฟนมึงนะ"
"ก็รู้ แต่เกมส์ก็คือเกมส์...มา ปึ้ก"
"โอ๊ย!!!! เชี่ยชีน กูเจ็บ หูกูหลุดป่ะเนี่ย" ผมเอามือจับหูถูไปมา เจ็บโคตร แม่งไอ้นี้ซาดิส
"โหๆๆๆๆ ไม่ร้องนะ"
"เชี่ย ไม่เล่นแล้ว" ผมปึงปังออกจากห้องเลย ได้ยินเสียงมันหัวเราะตามมาด้วย อยู่กับมันทีไร เจ็บตัวตลอด
-
ฮ่าๆ
ล่นอะไรกันเจ็บตัวตลอดเลยนะคู่นี้
เบาๆหวีทๆกันบ้างก็ได้น้าา หุหุ
ขอบคุณคุณดิวที่มาต่อค่ะ
-
55555 น่ารักตลอดด
-
ไปฝึกงานแล้ววววว คิดถึงกันแย่เลยสินะ หึหึ
-
น่ารักได้อีก!!
-
อา~พี่เตไปฝึกงานซะแล้ว หวังว่าช่วงห่างกันจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ
-
พลาดไปสองตอน เอาตอนแรกที่ชีนเล่าก่อนเลยแล้วกัน
เพิ่งรู้ว่าเตมันจะเมาแล้วรั่วแบบนี้นะ ฮ่า า น่ารัก
ต่อดิมนี่ยังไงแต่เอาใจช่วยแล้วกันนะฮ้า
เพราะผันตัวไปเป็นแฟนคลับดิมแล้ว :z1:
ส่วนตอนล่าสุด เตไปฝึกงานไกลเนอะ
แต่จะว่าไป ห่างกันแบบนี้อาจจะดีก็ได้นะ
จะได้รู้ว่าต่างคนต่างคิดถึงกันมากน้อยแค่ไหน
หวังว่าจะไม่มีเรื่องอะไรมาทำให้เข้าใจผิดอะไรกันก็แล้วกัน
ขอให้เตผ่านการฝึกงานไปได้ด้วยดีนะฮ้า :3123:
กอดคุณดิวคิดถึง :กอด1:
-
น่ารักไม่เปลี่ยนแปลงเลยคู่นี้
-
พรุ่งนี้เจอกันครับ
-
รอค่ะคุณดิวว :กอด1: :L2:
-
"เต เมื่อไรมึงจะฝึกงานเสร็จซะทีห๊า กูคิดถึงมึงจนจะบ้าตายอยู่แล้วนะ เข้าใจมั๊ยว่ากูกำลังจะบ้าเพราะมึง!!!" ผมใส่ไม่มียั้งตามแรงอารมณ์ที่สูงขึ้น อีกฝ่ายก็ยังเงียบอยู่ ผมรู้ว่ามันเองก็คงไม่ต่างกัน แต่วินาทีนี้ไม่รู้จะบอกยังไง ไม่รู้จะอธิบายแบบไหนถึงความรู้สึกที่อัดแน่นในใจผมตอนนี้ แน่นจนผมกลัวว่าตัวเองจะหยุดหายใจไปซะเฉยๆ
"ชีน กูรักมึงนะ รักมาก รู้ใช่มั๊ย?" มันเพิ่งพูดประโยคแรกหลังจากที่เงียบกันซักครู่ เสียงมันนิ่งๆ แต่ก็เครือหน่อยๆ ผมรู้ ผมไม่ดีที่ไประเบิดใส่อารมณ์แบบนั้น แต่ถ้าไม่ให้ผมพูดหรือทำอะไรบ้าง ผมคงจะสำลักความคิดถึงที่มีให้มันตายอยู่ตรงนี้แน่ๆ
"กูเกลียดความห่าง กูเกลียดความคิดถึง เกลียด ได้ยินมั๊ยว่ากูเกลียด"
เดือนหนึ่งแล้วที่เตไม่ได้มาหาผมเลย เพราะมันบอกงานยุ่งตลอด ไปฝึกงานทั้งทีก็อยากได้ประสบการณ์มากๆ แต่พอผมจะขึ้นไปหามัน มันก็บอกว่าไม่ต้อง ถึงมามันก็ไม่มีเวลาให้อยู่ดี ผมไปแล้วจะเหงาเปล่าๆ
โทรศัพท์จากแรกๆโทรทุกวัน ต่อมาก็ 3 วันครั้ง 4วันครั้งบ้าง ช่วงนี้หนักเข้าไปอีก อาทิตย์ละครั้ง ก็เข้าใจนะว่ามันยุ่งจริงๆ แต่ความรัก ความคิดถึงมันห้ามกันได้เหรอ ถ้าห้ามกันได้ พูดกันเข้าใจ ผมคงไม่อยู่ในสภาพไอ้บ้าแหกปากโวยวายอยู่อย่างนี้หรอก
"ไม่นานแล้วนะครับชีน อีกแค่ 2 อาทิตย์เอง กูก็จะฝึกเสร็จแล้ว ทนอีกหน่อยนะ" กะเอาน้ำเย็นเข้าลูบกูอะดิ บอกให้รู้เลยว่าน้ำเย็นที่มึงใช้ลูบอ่ะ พอโดนตัวกูปุ๊บ กลายเป็นน้ำร้อนปั๊บเลย คิดดูละกันว่าตอนนี้ผมร้อนแค่ไหน
"เปลี่ยนจาก 2 อาทิตย์ เป็น 2 วิได้มั๊ย ไม่ต้องฝึกแล้วงานนะ กลับมานี่เดี๋ยวกูฝึกงานให้มึงเอง รับรองกูมีงานให้มึงฝึกทั้งวันทั้งคืนเลย กลับมานะ นะนะนะ" ผมก็แค่อยากพูดเท่านั้นเอง แค่อยากจะให้มันรับรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังรู้สึกอะไร ถึงผมจะคิดถึงมันมากแค่ไหน ต้องการมันใจจะขาดยังไง แต่ผมก็ไม่เห็นแก่ตัวมากพอที่จะให้มันทิ้งทุกอย่างเพื่อผมได้หรอก
"มีงานให้กูฝึกเยอะขนาดนั้นเชียว" เสียงมันเริ่มดีขึ้นมาหน่อย คงเห็นว่าผมใจเย็นลงบ้างแล้วมั้ง
"มีก็แล้วกันน่า รับรองกูจะฝึกมึงจนมึงพอใจเลยแหละ"
"กูว่าชักแหม่งๆแหละ ทะลึ่งวะ"
"เต กูชายไทยวัยเจริญพันธุ์นะเว่ย ไม่ใช่พระอิฐพระปูน....กูไม่อยากสร้างโลกสวยด้วยมือกูแล้วอ่ะ มาช่วยกูหน่อยดิ"
"หึหึหึ ทะลึ่งวะชีน...อีก 2 อาทิตย์นะครับ ทนหน่อย"
"กูจะหนีไปมีชู้แล้วนะ"
"เอาสิ ถ้าไม่กลัวกูเสียใจ"
"อย่างนี้ทุกที...พอรู้ว่ากูแพ้ทางนี้ ตลอดเลยนะมึง"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" มันหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังเลย
"เต?"
"หืม?"
"มีไรอยากบอก"
"ว่า?"
"อย่านอกใจกูนะ รักกูคนเดียวนะ มองกูคนเดียวนะ"
"ขี้อ้อนนะครับมึง พออยู่ใกล้ๆกันไม่เห็นอ้อนอย่างนี้เลย เอาแต่แกล้งกูตลอด อ้อนบ่อยๆดิ น่ารักดี กูชอบ"
"อย่ามานอกเรื่อง รับปากมาก่อนเลยมึง" ไม่รู้สิ ผมเชื่อใจมันนะ ไว้ใจมันทุกอย่าง แต่ผมไม่ใจคนที่อยู่รอบข้างมัน เตมันไม่เคยรู้ตัวหรอกว่าตัวเองมีความสนใจมากแค่ไหน หน้าตาน่าเข้าหา คุยด้วยแล้วยิ้มตามหัวเราะตามได้ง่ายๆ แต่มันก็คือมันที่คิดแค่ว่า 'กูก็เป็นของกูอย่างนี้ ใครจะมาสนใจกู' คนที่สนใจมึง กูนี่ไง นั่งหัวโด่อยู่นี่ไง เรื่องผู้ชายด้วยกันผมไม่ห่วงเลย เพราะดูให้ตายยังไงก็ดูไม่ออกหรอกว่าไอ้หน้าอย่างนี้จะมีแฟนเป็นผู้ชายอย่างผม แต่ผู้หญิงนี่สิ อย่างห่วง เพราะเตมันเป็นคนใจดีกับเค้าไปทั่ว ปฏิเสธใครก็ไม่ค่อยเป็น เดี๋ยวไปทำอาหารให้สาวกินๆ แล้วเกิดติดใจขึ้นมา ผมก็ซวยดิ เพราะงั้นกันไว้ก่อนดีกว่า เอาให้แฉะไปทั้งใจมันเลยทีเดียว ว่ามันมีผมเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว จะว่าไปผมนี่ก็ขี้หวงเหมือนกันนะ
" ใจกูนะให้มึงไปตั้งนานแล้ว ให้ไปหมดใจแล้วด้วย เพราะงั้นไม่ต้องกลัวว่าใจกูจะแบ่งไปให้ใครอีก มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่ได้ไปเต็มๆ"
"ชื่นใจน้องจริงพี่เอ๊ย"
"เป็นไรมากเปล่าชีน กูว่าวันนี้มึงเยอะๆ ล้นๆนะ "
"เรื่องของกูเหอะน่า ว่าแต่อีกสองอาทิตย์ต้องกลับจริงๆนะ ถ้าไม่กลับกูจะตามไปเผาที่ทำงานมึงเลย คอยดู"
"กลัวแล้วครับ ถึงเค้าไม่ให้กลับ แต่กูจะหนีกลับไปหามึงเอง สบายใจได้" ผมจะสบายใจได้ก็ต่อเมื่อเห็นมันมายืนอยู่ตรงหน้าเท่านั้นแหละ แต่ก็ไม่อยากพูดไปมากกว่านี้ เพราะกลัวมันจะกังวลอีก
"แล้วฝึกงานเหนื่อยมากมั๊ย?" ตั้งแต่เริ่มคุยกันมา ผมยังไม่ได้ถามสารทุกข์ดิบเลย เอาซะหน่อย เดี๋ยวจะหา่วาผมไม่สนใจแฟนอีก
"ก็เหนื่อยนะ เหนื่อยมากเลยแหละ แต่โคตรสนุก ได้ประสบการณ์เยอะมาก"
"ประสบการณ์นะหาได้ แต่ประสบกามนี่ต้องฝึกจากกูคนเดียว จำไว้" แซวแฟฟนตัวเองนี่ก็สนุกดีนะ ว่าทำไมไอ้พีทชอบแซวพี่ฝนจัง
"มึงนี่ เรื่องใต้สะดือตลอด...แล้วเป็นไงบ้างเรื่องเรียน? "
"ก็ดีนะ เรื่อยๆ เข้าใจบ้าง งงหน่อย สับสนนิดๆ"
"เอ้าๆๆ ตกลงยังไงเนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆ คิดถึงมึงที่สุดแหละ"
"คิดถึงสุดๆของสุดๆเหมือนกันแหละ...ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มึงเรียนเช้านี่"
"ยังจำได้ด้วยเหรอ?" ก็มันไปฝึกงานตั้งแต่เริ่มเปิดเทอม ตารางเรียนผมมันได้ดูนิดเดียวเอง ยังอุตส่าห์จำได้อีก
"กูเช็คตารางเรียนมึงได้ เผื่อมึงเหลวไหลไง" เออจริง มันมีรหัสของผมนี่นา
"ไม่เอา กูยังอยากคุยกับมึงอยู่เลย คุยอีกหน่อยนะ"
"ได้ครับมึง...แล้วไอ้พีทเป็นไงบ้าง ดูแลมึงดีรึเปล่า?"
"ตั้งแต่มันมีแฟนนะ มันไม่สนใจกูเลย อะไรๆก็พี่ฝน อะไรๆก็เจ๊ หมั่นไส้"
"เหรอ วันก่อนมันโทรหากู บอกว่ามึงด่ามัน?" อ๋อ วันนั้น
"ก็มันเสือกบอกว่ามึงจะมีแฟนใหม่เพราะกูไม่ใส่ใจมึง กูเลยตบหัวกับด่ามันไปอีกชุดใหญ่"
"พวกมึงนี่นะ กัดกันอยู่นั่นแหละ "
"หนุกๆน่า อย่าบ่น ขี้เกียจฟัง...แล้วพี่ต่อกับพี่จอมได้เจอกันบ้างเปล่า"
"ก็มีบ้าง แต่ก็ไม่บ่อย " พี่ต่อฝึกบริษัททัวร์ พี่จอมฝึกโรงแรม ก็เลยต้องพักกันคนละที่ให้สะดวกกับการเดินทาง
"เหงามั๊ย?"
"ก็มีบ้าง จากที่เคยมีมึง มีจืด ไอ้ต่อ ไอ้พีท อยู่นี่ต้องอยู่คนเดียว แต่ก็อยู่ได้ ไม่ต้องห่วง"
"บอกซักคำว่าห่วง"
"แหมมึง กูนั่งอยู่กลางใจมึงซะขนาดนี้ ทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้" เออ ก็จริงของมัน
แล้วเราคุยกันเรื่องทั่วไป ดิรฟ้า อากาศ ฝนตก รถติด นกบิน หมากัดกัน ไก่จิกแมว คนแก่ข้ามถนน คือคุยทุกเรื่องที่สามารถออกมาเป้นคำพูดได้
มองเวลา จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ปล่อยมันไปนอนดีกว่า ซึ่งที่จริงผมควรจะปล่อยมันไปตั้งนานแล้ว
"เต ไปนอนได้แล้ว"
" อืม...ชีน?"
"ว่า?"
"ดูแลตัวเองดีดีนะ ดูแลตัวเองแทนกูด้วย "
"มึงก็เหมือนกัน อย่าสนุกกับงานจนเพลิน เหนื่อยก็พักบ้าง กูไม่ชอบแฟนขี้ก้าง"
"ได้...ฝันดีนะครับ"
"งั้นคงต้องฝันถึงคงมึงแล้วแหละ"
"แซวทำไม กูเขิน แค่นี้แหละ"
วางสายจากมันปุ๊บ จากใจที่พองออยู่ แฟบปั๊บทันที
ไม่เป็นไร อีกนิดเดียว มันก็จะกลับมา
"เป็นไรชีน วันนี้ยิ้มหน้าด้านมาเชียว" ไม่เป็นไร กูไม่โกรธ เพราะกูอารทณ์ดีที่มีเธออยู่ "ด่าแล้วยังยิ้มได้อีก แสดงอารมณ์ดีสุดๆ ว่าไงอารมณ์ดีไรมา?" มันมานั่งรอเข้าเรียนหลังจากที่ไปหาสุดที่รักมันมาแล้ว
"กูให้ทาย"
"มึงจับได้ว่าเฮียมีชู้?"
"เชี่ย!!!!"
"อ่ะๆๆ เอาใหม่...มึงนอกใจเฮียโดยที่เฮียยังจับไม่ได้"
"เอี้ย!!!!"
"ด่ากูจั้ง...สุดท้าย เมื่อคืนมึงได้คุยกับเฮียแล้ว" มันพยักหน้า ประมาณว่า ถูกใช่มั๊ยละ
"อืม"
"กูว่าแล้ว บนหน้าผากมึงเขียนประจานว่าอยู่ว่า...'ความสุข' "
"มันก็ไม่ถึงกับสุขวะ ยังไงก็ไกลกันอยู่ดี แต่ก็ยังดีที่ได้คุยกันบ้าง แต่ยิ่งได้คุยยิ่งคิดถึงวะ"
"ตกลงมึงเอาไงแน่วะ กูเริ่งงงและ"
"ช่างเหอะ. ขึ้นเรียนกัน"
-
แอร๊ยยยย
เตรีบๆฝึกงานแล้วกลับมาเลยนะ
ชีนคิดถึงจะตายอยู่แล้วว
-
แงๆ ชีนคิดถึงเตแย่เลยอ่ะ :sad4:
เนื้อเรื่องดำเนินเร็วมากเลยอ่ะ แปปเดียวผ่านไปปีละ =o=
ใกล้จบยังคะเนี่ย
-
ว๊าย ไม่คิดว่าจะได้เห็นชีนโหมดนี้ :jul3:
ไม่คิดไม่ฝันมาก่อน 555555 อะไรมันจะขนาดนั้นว่ะชีน
นี่แสดงว่าต้องสุดๆแล้วใช่มั้ยเนี้ย อาการถึงออกขนาดนี้
อ๊า าาา อยากให้เตฝึกงานเสร็จเร็วๆแล้วสิ คิดถึงเหมือนชีนแล้วเนี้ย ยย :give2:
กอดคุณดิว :กอด1:
-
เตรีบๆกลับมานะ ชีนมันจะบ้าแล้ว
-
น่าเห็นใจชีนเหมือนกันนะ ต้องห่างกับคนที่รักขนาดนี้มันก็ต้องสติแตกกันบ้าง พี่เตรีบกลับมานะ~
-
ชีนแม่งขี้อ้อนหวะ น่ารักดี ฮ่าๆๆๆ
พี่เตกลับมาเร็วๆนะจร้าาา น้องชีนจะขาดใจตายอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
o13
-
ซีนมันจะขาดใจแล้วเต 55555
ซีนอ้อนน่ารัก
-
ชีนยังน่ารักเหมือนเดิม :L1:
-
น่ารักไม่เปลี่ยนแปลง รักกันนานๆนะครับ
-
คิดถึงคุณดิวค่าาา :กอด1: :L1:
-
:-[ :o8: :impress2: รักกันนานๆนะครับ...... o13 o13 o13
-
"มึงกลับมาแล้ว?" หน้ามันมึนๆ งง ๆ เหมือนจะยังไม่แน่ใจ ตานี่กะพริบถี่ยิบกันเลยทีเดียว ปากก็พะงาบๆเหมือนอยากจะพูดต่อ แต่ก็จนใจหาคำพูดไม่เจอ
"อืม กูกลับมาแล้ว" ผมวางของทุกอย่างกองอยู่บนพื้นหน้าประตู แล้วค่อยเดินไปหามันที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา
"จะกลับทำไมไม่บอก"
"จะบอกหรือไม่บอกก็ไม่สำคัญแล้ว เพราะตอนนี้กูอยู่ตรงนี้แล้วไง" มันดึงผมเข้าไปกอด ผมรู้สึกว่าตัวเองจมหายเข้าไปในตัวมัน กอดนี้นี่แหละที่ผมคิดถึงทุกลมหายใจ สัมผัสนี้นี่แหละที่ผมเรียกร้องอยากได้
อื้ม คิดถึงมึงที่สุดเลยชีน คิดถึงๆๆๆ ผมจูบมันที่ไหล่ซ้ำๆไปมา
ผมคิดว่าเรากอดกันและกันจนพอใจแล้ว ก็กะว่าจะผละออก จะได้มองหน้ากันชัดๆ แต่ชีนมันดันฝืนไว้สุดตัว ไม่ยอมให้ผมผละออก เลยนั่งนิ่งๆให้มันกอดอยู่อย่างนี้ จะว่าไปมันก็ดีนะ ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนทีีี่เรารักนานๆ เอาเลยชีน มึงจะกด เอ๊ย!!!!! จะกอดกูทั้งคืนยังได้้เลย
"ชีน กูว่าเรากอดกันนานไปละ ปล่อยเหอะนะ" นานจริงๆครับ นานจนผมรู้สึกว่าเริ่มเมื่อยละ
"หุบปาก อยู่นิ่งๆด้วย กูจะกอด" ผมนี่ก็เชื่องนะ มันบอกให้หุบปากอยู่นิ่งๆผมก็ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด
จนมันพอใจนั่นแหละจึงยอมเป็นฝ่ายผละไปเอง เอาซะกูเคลิ้มเกือบหลับในกอดมันไปแล้วมั๊ยละ
ผมมองสำรวจมัน มันยังอยู่ในชุดนิสิตอยู่เลย หน้ามันโทรมใช้ได้อยู่ ผอมลงไปนิดหนึ่งนะผมว่า
"ทำไมยังใส่ชุดนี้อยู่ละ นี่จะ 5 ทุ่มแล้วนะครับมึง" ผมเดินไปหยิบน้ำเย็นในตู้เย็นและหยิบน้ำมาเผื่อมันด้วยแก้วหนึ่ง
"กูก็เพิ่งถึงห้องก่อนมึงนิดหนึ่งนี่แหละ วันนี้รุ่นพี่ปี 4 นัดติวให้นะ " มันยื่นมือรับแก้วนน้ำที่ผมส่งให้ แน่ะ แอบมีจับมือผมด้วย
เออใช่ ช่วงนี้มันอยู่ในช่วงกำลังเตรียมตัวสอบนี่หว่า แต่งานนี้ผมสบายมากเพราะฝึกงานเลยไม่ต้องสอบมีแค่ทำรายงานสรุปเกี่ยวกับเรื่องที่ไปฝึกงานมาเท่านั้นเอง แต่ผมทำอยู่ตลอดไง แค่รวมเข้าเล่มตรวจเช็คนิดหน่อยก็ได้เอมานอนกอดให้อุ่นใจแล้ว
"กูไม่อยู่นี่มึงอย่างโทรมเลยนะครับ ผอมลงด้วยเนี่ย กูไม่อยู่นี่กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยเหรอ" ฮ่าๆๆๆ มันทำหน้าบ้าใส่ผมด้วย หมั่นไว้เลยบีบจมูกมันซะหน่อย โหๆ มีปัดๆ
"พูดมากวะ แล้วนี่นั่งรถมาตั้งหลายชั่วโมงไม่หิวรึไง?" เป็นห่วงกูด้วย ปลื้ม
"เออวะ ตอนนั่งมาในรถโคตรหิว แต่พอเห็นหน้ามึงเมื่อกี้ลืมไปเลย " ลืมจริงๆนะครับ เหมือนกับว่าทุกความคิดความสนใจของผมมุ่งตรงมาที่ชีนคนเดียว
"เวอร์"
"กูพูดจริง...แต่ตอนนี้เริ่มหิวแหละ มีไรกินบ้างเปล่าเนี่ย ในตู้เย็นมีของสดเปล่า แล้วมึงกินไรรึยัง?"
ผมเอามือมันมาลูบไปมาเล่นๆ แล้วก็เอาหอม ลูบ หอม ลูบหอม อยู่อย่างนั้นหลายรอบ จนมันหัวเราะหึหึหึลงคอ เอามือมันมาป้ายหน้าผมซะงั้น ผมว่ามันเขินนะ เพราะปกติผมกับมันไม่ค่อยมีช่วงเวลาแบบนี้กันเท่าไร
ผมว่าถ้าเป้นคู่อื่นที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเดือนๆ ป่านนี้นะ คงเสร็จกันไปหลายรอบหลายยกแล้ว แต่นี่ผมกับมันไง เลยได้แค่นั่งคุยกัน กอดกัน หอมกัน แต่ผมก็ชอบนะ ผมว่าเราได้มีเวลาแสดงความคิดถึงต่อกันได้ดี ได้ถามอะไรหลายๆอย่างตอนที่ต้องห่างกัน แต่หลังจากนั้นก็ค่อยว่ากันอีกทีเนาะ
"กูกินมาจากข้างนอกแล้ว ก็ใครจะไปรู้ละว่ามึงจะมา ถ้าบอกก่อนจะได้รอ ในตู้เย็นก็ไม่มีหรอก มึงไม่อยู่กูไม่ได้ซื้อไรเก็บไว้เลย"
"แล้วมึงอยู่ยังไง?"
"กินข้างนอกตลอด"
"ถึงว่า ทำไมผอมลง" ผมจิ้มๆตรงสีข้างของมัน ปัดมือออกอีกละ "งั้นลงไปหาไรกินกันดีกว่า แต่ถ้ามึงไม่ไหว กูไปคนเดียวได้" ผมพูดจริงนะ เพราะจากสภาพมันแล้วอาจหลับกลางอากาศได้ทุกเมื่อ แค่ที่มันพยายามถ่างตาคุยกับผมอยู่นี่ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว
"มึงไม่ต้องไปเองหรอก เดี๋ยวกูหาคนมาส่งให้มึงเอง"
"ใคร?"
"เดี๋ยวก็รู้..." มันหยิบโทรศัพท์มากดๆแล้วก็หันมายักคิ้วกวนตีนผมทีหนึ่ง "มึงอยู่ไหนเนี่ย........กูหิวข้าว..............อยู่ห้องก็ออกมาได้ กูไม่ถือ......อย่าบ่นมึง ให้ไวเลย กูหิว............. ถ้ามึงไม่มา แลคเชอร์กูมึงก็อด.......ให้ไวนะมึง กูหิว" มาเฟียเปล่าวะ
"ไอ้พีทคงโกรธมึงม่าดู เสียงนี่ดังลอดโทรศัพท์จนกูยังได้ยินเลย"
"ช่างมันดิ...."
"มึงนี่ก็โหดนะ เพื่อนนอนอยู่ยังโทรไปปลุกให้เอาข้าวมาส่งได้เลย"
"ก็วันนี้มันกลับเร็ว เลยฝากกูติว ที่กลับเร็วก็ไม่ใช่ไรหรอก มึงนัดพี่ฝนดูหนังไง นิสัย"
"เออวะ งั้นก็สมควร...เดี๋ยวกูเอาของไปเก็บในห้องก่อนนะ....ไม่ต้องช่วย เดี๋ยวกูยกเอง มึงนอนไปเหอะ"
ผมเก็บของเสร็จ ออกมากก็เห็นมันนอนหลับไปแล้ว สงสัยสุดๆแล้ว
"คิดถึงมึงที่สุดเลย" ผมก้มลงจูบปากเบาๆ
"ปังๆๆๆๆๆๆ"
ไอ้พีทคงมาแล้ว มันเคาะดังมาก มากจนชีนตื่นมานั่งตาแดง ขยี้ตาไปมาอยู่เนี่ย ปากก้บ่นพึมพำไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง แต่คงไม่พ้นด่าไอ้พีทนั่นแหละ แล้วก็เดินไปล้างหน้าล้างตา
ผมเดินไปเปิดประตู
"เฮีย!!!!!" จากที่หน้ามันตูมๆ พอเห็นหน้าผมปั๊บ หน้ามันบานแบบบัวที่โผล่พ้นน้ำแล้ว
"หึหึหึ เออ กูเอง เข้ามา" มันวิ่งปรู๊ดเข้ามาวางของที่โต๊ะแล้วก็วิ่งปร๊าดมาที่ผมทันที
"อะไร?" มันยืนอ้าแขนบังจอทีวีที่ผมกำลังดูอยู่
"กอดหน่อย ไม่เจอเฮียตั้งนาน นะนะ กอดหน่อย"
"ไม่เอา ไอ้พีทกูไม่เล่น เอ๊ย เชี่ย อย่ามากอดกู" ไม่ทันแล้วครับมันล้มทับตัวผมเรียบร้อยไปแล้ว ผมนี่ก็พยายามดันมันออกสุดฤทธิ์ แต่ไอ้บ้านี่กินช้างมารึงไง แรงเยอะชิบ ไม่กระดิกเลย
"เอ๊ยๆๆๆๆ มึงทำไรอ่ะ "
"ตัวเฮียหอมวะ หอมหน่อยดิ"
"ไอ้เชี่ย!!!!ปล่อยกู"
"ฮ่าๆๆๆ งั้นแค่กอดก็พอ" กอดอย่างเดียวกูจะไม่ว่าเลย แต่นี่มันเล่นทับอยู่บตัวผมแล้วก็กอดอ่ะ คิดดู ชีนยังไม่ทำกับผมขนาดนี้เลย เชี่ยพีท มึงทำเกินหน้าแฟนกูไปแล้วนะ แต่ผมใช่ว่าจะอยู่นิ่งๆให้มันกอดนะ ผมก็ดิ้นนั่นแหละ แต่มันแรงควายไง
"เอ๊ย!!!!!!!" เสียงชีน แล้วตามมาด้วยไอ้พีทถูกกระชากหัวออกจากตัวผม ย้ำว่ากระชาก พอมันพ้นตัว ผมถึงลุกขึ้นนั่งได้
"เชี่ยชีน กระชากมาได้ เจ็บนะเว่ย หัวระบมเลยกู" ชีนไม่ตอบอะไร ได้แต่มองผมกับไอ้พีทสลับกันไปมา ผมว่าตอนนี้ความคิดในหัวมันคงบรรเจิดหลุดไปนอกโลกแล้วแหละ
"ทำไรกัน!!!"นั่นไง กูว่าแล้ว
"มึงนี่ก็คิดมากวะ กูก็แค่ทักทายเฮียเฉยๆ ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึง" ชีนมันเลยโบกกกหูไอ้พีทงามๆไปทีหนึ่ง
"แล้วทำไมต้องทับกันด้วย " โห ดูมันพูด แต่ตานี่ประหารชีวิตผมไปเรียบร้อยแล้ว แต่ไอ้ตัวดีหมาพีทหัวเราะคิกคักใหญ่เลย
"โทษกูไม่ได้วะเพื่อน เฮียเค้าสมยอมกูเอง"
"เชี่ย!!!!ไอ้พีท กูขอให้บ้านมึงไฟไหม้!!!!!"
"ฮ่าๆๆๆ ขำวะ มึงกับเฮียสองคนนี่โคตรขำเหอะ"
"มึงเล่นจนกูคิดจริงแล้วนะไอ้พีท เชี่ย ต่อไปมึงอยู่ห่างจากเตอย่างน้อย 5 เมตร"
"ทำหวงๆ กับเพื่อนกับฝูงทำหวง" มันพูดพลางเดินมาหาผมแต่ชีนนี่ดึงคอเสื้อมันซะเกือบหงายหลังลงพื้น
"แม่ง เดี๋ยวกูจะไปเล่นทับพี่ฝนบ้าง ดูดิว่ามึงจะหวงมั๊ย" แต่กูหวง
"เอาดิ ถ้าเจ๊ยอม" กร๊ากๆๆๆๆๆ ชีนมันทำหน้าเหอเลย สงสัยไม่คิดว่าไอ้หมาพีทมันจะย้อนกลับแบบนี้
"พอกันเลยทั้งสองคน กูหิว แล้วนี่มึงซื้อไรบ้างละ มึงสองคนจะกินด้วยกันมั๊ย"
"กิน/กิน"
"มึงกลับห้องไปเลยไอ้พีท รู้จักเวลาบ้างดิ "
"โหชีน นี่มึงกะทำสงครามกับเฮียตอนนี้เลยเหรอ "
"ไสหัวมึงไปเลยไอ้พีท "
"หมดประโยชน์นี่ไล่กูจั้ง"
"ไล่แล้วก็ไปดิ ชิ่วๆๆ"
"ชีน มึงก็นะเหลือเกินเลย ให้มันกินไรก่อนดิ ซื้อมาตั้งเยอะ มาๆ"
"หล่อแล้วน้ำใจยังงามอีก ผมน่าจะเจอเฮียก่อนมันนะ"
"ไอ้พีท!!!!" เสียงแข็งโป๊ก
"อ่ะๆๆกูล้อเล่น..โอเคครับเพื่อนโอเคอย่างแรง กูไปก็ได้"
"อ้าว แล้วมึงไม่กินไรก่อนละ หิวไม่ใช่เหรอ?"
"ชวนมันทำไม?"
"ขอบคุณเฮีย ผมกินมาแล้ว อยากแกล้งคนแถวนี้มากกว่า...แต่ผมคิดถึงเฮียจริงๆนะ ถ้าเบื่อไอ้หมาชีนเมื่อไร โทรหาผมได้นะ"
"ไอ้พีท!!!"
"ไปละ" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ กลัวโดนตีนแฟนผม มันวิ่งแน่บไปแล้ว
กว่าจะกินกันเสร็จ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่า
เตียงยวบลงตามน้ำหนักตัวชีน มันเพิ่งแต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปดื่มน้ำ
"กอดหน่อย" มันดึงผมเข้ามากอดจนหลังผมนี่แนบกับอกมัน
"ชีน?"
"หืม?" หน้ามันซุกๆอยู่หลังซอกคอผม จั๊กจี้ดี มันหายใจแรงนะ แต่ละครั้งนี่ผมอุ่นวาบเลย เสียงหายใจของมันนี่อย่างเซ็กซี่
"อยากทำมั๊ย?" ผมเห็นใจมันนะ เราห่างหายกันไปตั้งเป็นเดือนๆ พอเจอหน้ากันก็ได้แค่กอดและจูบ ถึงผมจะเหนื่อยและล้ายังไง ผมก็ยังอยากให้รางวัลมันอยู่ดี
"จะให้เหรอ?" มันกดจูบหนักๆตรงกลางหลังผม อ่อนระทวยกันเลยครับ
"อืม...จะทำมั๊ย?"
"ทำ"
"อืม" ผมจะพลิกตัวกลับไปหามัน แต่มันไม่ยอม จะเล่นท่าไนวะ
"แต่ไม่ใช่คืนนี้ วันนี้มึงเหนื่อยกับการเดินทางมาทั้งวันแล้ว นอนเหอะ แค่กอดก็พอแล้ว"
"มึงไม่...อืม เอ่อ..."
"ทรมานดิ แต่กูทนได้ นอนนะ" มันจูบขมับผมแรงๆสองทีก่อนจะหลับกันไปทั้งคู่
"ตื่นมาทำไม ทำไมไม่นอนต่อ"
"จะเข้ามอด้วย คิดถึง...ไอ้ต่อกับจืดก็จะเข้าไปเหมือนกัน"
"อืม งั้นอาบน้ำหร้อมกันเลยนะ จะได้ไม่เสียเวลา" ถ้าทุกคนอยากเอาวิธีประหยัดเวลาแบบพวกผมไปใช้ก็ตามสบายนะครับ ไม่สงวน
"ได้ งั้นมึงสระผมให้ด้วย"
"อืม"
"ถูหลัง"
"อืม" มันเดินเข้าห้องน้ำผ้าเช็ดตัวพาดบ่าเรียบร้อยแล้ว ผมเดินตามไปบ้าง
"ฟอกสบู่"
"ได้"
"แปรงให้ด้วย กูเมื่อยมือ"
"ง่อยแดกรึไง งั้นอาบเองละกัน โครม" ประตูเต็มหน้ากูเลย
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ...ชีนเปิดหน่อย อาบด้วย"
"เรื่องมาก"
"ไม่เรื่องมากแล้ว เปิดหน่อย"
"แกร๊ก เข้ามา"
มันสระผมให้อย่างเดียว ที่เหลือผมต้องทำเอง ไม่เอาใจกูเลย เดี๋ยวแม่งโทรหาไอ้พีทเลยนิ
"มึงจะจ้องกูทำไมนักหนาวะดิม หันไปทางอื่นบ้างดิ๊"
"ก็ผมคิดถึงพี่ต่อนี่หว่า ไม่โทรหากันเลย ต่อไปก็ไม่รับ" ผมกับชีนมาถึงก็เห็นไอ้สองคนนี้นั่งตะแง่วๆกันอยู่แล้ว เมื่อคืนพวกผมสามคนมาถึงพร้อมกัน แต่ผมแยกตัวไปหาชีนที่ห้อง
"กว่าจะกันได้นะพวกมึง เป็นไง เมื่อคืนเปรมจนปริ่มกันเลยละซิ"
"พี่ต่อหวัดดีครับ" ไอ้ต่อพยักหน้ารับชีน
"เชี่ยต่อ ปากหมาวะมึง...แล้วจืดยังไม่มาเหรอ?"
"ไปหาไรแดกอยู่ แล้วมึงแดกมายัง"
"ยังวะ หิวเหมือนกัน"
"งั้นเดี๋ยวกูไปดูให้ มึงรอนี่ละกัน" ชีนมันไปซื้อของกินให้ ฝนตก ฟ้าผ่าแน่งานนี้
"แหม พวกมึง เอาใจกันใหญ่เลยนะ หมั่นไส้วะ"อะไรของมึงไอ้ต่อ เป็นเอามาก
"อิจฉาทำไม ของมึงก็นั่งข้างๆนั่นไง"
"อะไร ของกู ของกูคืออะไรครับ ไอ้ที่นั่งกวนตีนอยู่ข้างๆกูนี่ไม่รู้ใครทำตกไว้แล้วไม่ยอมมารับคืนต่างหาก"
"แม่งพี่ต่อ เสียใจวะ"
"มาแม่งใส่กู เดี๋ยวกูตบหูหลุดเลยนิ"
"ก็คนมันงอน.....ดีครับพี่เต หล่อขึ้นปะเนี่ย" มันเปลี่ยนสีหน้าและอารมณ์ได้เร็วมาก ผมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้ตอนนี้ไปถึงไหนยังไงกันแล้ว แต่ถามไอ้ต่อทีไร มันก็บอกว่า ก็เป็นแฟนกันไง ทุกที
"ไม่ทักกูซะพรุ่งนี้เลยละครับน้องดิม"
"ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้ผมทักใหม่นะ"
"กูประโช้ดดดดดด" มันหัวเราะเอิ๊กอ๊ากถูกใจใหญ่เลย
"พี่ต่อ คืนนี้ไปนอนที่ห้องด้วยดิ"
"บ้านมึงไม่มีรึไง?"
"มี แต่อยากนอนห้องพี่อ่ะ นะ ไปนอนด้วยนะ"
"ไม่"
"นะนะ"
"ไม่"
"นะนะนะ"
"ดูปากกู ไม่"
"นะครับพี่ต่อ นะนะนะ"
"อืม ตามใจ" หื้ม???????? อะไรของมัน แล้วจะปฏิเสธทำไมตั้งแต่แรก งง
นั่งดูไอ้สองตัววนี่จิกหัวกันซักครู่ ชีนก็เดินมาพร้อมกับจืด ในมือนี่ถือของกันเต็มแน่นเลย
"อ้าว ชีน ไม่อยู่กินก่อนเหรอ?"
"ไม่ละ กูต้องขึ้นเรียนแล้ว กูได้นมกล่องหนึ่งแล้ว" รู้ใจด้วย ผมกะจะถามมันว่ากินไรรึยัง
"เรียนเสร็จโทรหากูด้วยนะ"
"อืม ผมไปก่อนะครับพี่ต่อ พี่จอม"
"กูอ่ะ?"
"เออ มึงด้วยไอ้ดิม" ฮ่าๆๆๆๆ ชีนโทรหาผมก็มักจะมีชื่อไอ้ดิมอยู๋ด้วยทุกครั้ง สงสัยช่วงที่ผมไปฝึกงานกัน พวกมันคงจะสนิทกันใช้ได้
"แล้วนี่มึงไม่เรียนกะเค้าบ้างรึไงดิม มานั่งเกาะกูเป็นลูกลิงอยู่เนี่ย"
"มี"
"อ้าวแล้วไมไม่ไป"
"เรียนบ่ายโน่น"
"แล้วเสือกมาเช้าไม?"
"ใจสั่งมา" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พวกผมก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย ส่วนมากก็อยู่ที่เรื่องสรุปงานที่จะส่งกัน งานเดี่ยวนะครับ แค่นำมาแลกเปลี่ยนกันเฉยๆ เอไม่เอก็ขึ้นกับงานชิ้นนี้แหละ ส่วนดิมมันก็นอนฟุบหลับอยู่ข้างๆพี่ต่อมันนั่นแหละ
"จืด งานมึงไปถึงไปหนแล้ว?"
"ของกูตรวจรอบสอบสุดท้าย"
"ของมึงอ่ะต่อ"
"ของกูยังเรียบเรียงไม่เสร็จเลย "
"เชี่ยต่อ อย่าเรียกกูไปช่วยนะมึง กูบอกแล้วว่าให้ทำตั้งแต่ที่โน่น "
"ไอ้คนไม่มีน้ำใจ" พวกมึงสองตัวจะเถียงกันทำไมวะ แต่ผมก็สบายใจนะที่เห็นพวกมันกัดกันได้แล้ว ไม่ต้องเกร็งเวลานั่งด้วยกันเหมือนก่อนหน้านี้
"แล้วของมึงอ่ะเต?"
"เหลือตรวจเช็คอีกนิดหน่อยก็รวมเล่มได้เลย"
"แม่ง พวกมึงเอาเวลาที่ไหนไปทำกันวะ" ไอ้ต่อบ่น
"ก็เวลาตอนที่มึงหม้อสาวฝรั่งไง เชี่ย เค้าให้ฝึกการตลาด เสือกไปอยู่หน้าฟร้อนท์ " ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าโดนจืดด่าเลย
"ก็กูอยากฝึกทักษะทางภาษบ้างนิ" มันเอาเสียงเข้าข่ม
"สาบาน?" ฮ่าาาา
"ก็...สาวฝรั่งสวยดี" คราวนี้เสียงอ่อยเลยนะมึง
"พี่ต่อนอกใจผมเหรอ?" ไอ้ดิมที่นอนอยู่ดีดี โพล่งขึ้นกลางวงเลยครับ เล่นเอาตกใจกันไปแวบหนึ่ง
"ทำเค้าบ้านแตกแล้วมั๊ยละจืดมึง?"
"ว่าไงพี่ต่อ นอกใจผมเหรอ?"
"เปล่า....อย่าเขย่าเว่ย ไส้กูรวมกันหมดแล้ว"
ผมปล่อยให้พวกมันสองคนเคลียร์กันเอง ส่วนตัวเองกับจืดอยากเข้าห้องน้ำพอดี
"พวกมันสองคนดูเข้ากันดีนะ"
"หืม?" ล้างมือกันอยู่ที่ซิ้งค์ จู่ๆจืดก็พูดขึ้น
"ไอ้ต่อกับดิมเข้ากันได้ดี"
"อืม มึงดีใจมั๊ย?"
"ดีใจดิ เพื่อนมีความสุขกูก็ดีใจด้วย มึงก็เหมือนกัน ดูชีนรักมึงมากนิ"
"แล้วเมื่อไรมึงจะมีบ้าง?"
"ไม่เห็นอยากมี ไปกันเหอะ" มันสะบัดมือใส่หน้าผม น้ำกระจายเลย เชี่ย กูเหนอะ
"เด็กมึงไปไหนแล้ว?" มาถึงดิมก็ไม่อยู่แล้ว
"ไปหาตีนมาฝากพวกกูมั้ง แม่งเด็กบ้าไร กวนชิบ"
"ไปทะเลาะไรกับน้องมันอีกละ?"
"กูเปล่าเลยครับ บ้าของมันเอง"
"ดูแลน้องมันหน่อยดิวะ "
"โตแล้วเหอะ ดูแลตัวเองดิ" ผมจนปัญญาจะกล่อมมันแล้ว ช่างมันละกัน
ไอ้ต่อหยิบโทรศํพท์ขึ้นมาดู สงสัยมีข้อความเข้า เห็นพอเปิดดูยิ้มแฉ่งเลย แต่พอเห็นผมกับจืดมองอยู่ หุบยิ้มแทบไม่ทัน
อ่ะ ชีนโทรมาแล้ว
"เรียนเสร็จแล้วเหรอ?"
"อืม กินข้าวกัน หิว...ชวนพี่ต่อพี่จอมมาด้วยดิ"
"อืมๆๆ เจอกันร้านเดิม"
ช่วงบ่ายชีนไม่มีเรียนแล้วแต่ต้องอยู่ติวกับเพื่อนและก็รุ่นพี่ ผมเลยกลับมานอนที่ห้องก่อน
"อื้ม..."
"กอดหน่อย...ง่วง" ผมก็อึมๆอำในคอก่อนจะหลับกันไปทั้งคู่
ตื่นมาอีกที 4 ทุ่ม หลับมาราธอนมากอ่ะ
สิ่งแรกที่รู็สึกคือ โคตรหิวเลย
"ชีน ตื่น"
"หืม?"
"ตื่น กูหิว"
"เรื่องของมึง" เชี่ย ยังไม่พอมันยังพลิกตัวหนีผมอีก
ผมเข้าไปล้างหน้า ออกมามันนั่งขยี้ตารออยู๋แล้ว
"รอแป๊บเดี๋ยวกูไปล้างหน้าก่อน" มันเดินไปก็หาวไป
ลงไปกินราดหน้าแล้วก็ซื้อกลับมาอีกสองถุง ถ้าไม่กินก็เก็บเข้าตู้เย็นค่อยเอามาอุ่นพรุ่งนี้
"เต...คืนนี้ให้กูนะ" ถามไมวะ ก็ในเมื่อมึงคร่อมกูอยู่เนี่ย
"ให้" แล้วผมก็ไม่เหลือซิครับ
เอ๊ยชีนๆๆๆๆๆ มึงอย่าหื่นเยอะ.......ไม่ทันแล้วววววววววววววววววววว
เอาเป็นว่าผมหลับเป็นตายคอพับคออ่อนบนตัวมันจนถึงเช้าละกัน เพลียมาก
สงัสยต้องดื่มเกลือแร่กันเป็นลังๆ เพราะเสียเหงื่อกันไปเยอะมาก
-
โอ้
ชีนอย่าหื่นเยอะ ฮ่าๆ
สงสารพี่เตบ้างนะ
กอดคุณดิวว
-
เตกลับมาแล้ว ฮิ้วววววววววว วววว :mc4:
คิดถึงมากมายก่ายกอง กลับมาก็หวานใส่กันเลยน้าา
ถึงคู่นี้จะไม่ได้หวานใส่กันจนเลี่ยน แต่คนอ่านรับรู้ถึงความรักของทั้งสองคนนะฮ้า า
ต่อไปเตกับชีนก็จะได้ไม่เหงาแล้ว กลับมาอ้อนมืออ้อนทรีนกันได้เหมือนเดิม o18
ส่วนคู่ดิมกับต่อ ดิมยังคงน่ารักน่าถีบเหมือนเดิม คิดว่าน่าจะมีอะไรพัฒนาบ้างน้าาาา
อิแอบยิ้มกับโทรศัพท์เนี้ย จากไอ้หนูดิมหรือเปล่าพี่ต่อออ กิกิ
หลายเดือนที่ผ่านมาระหว่างต่อกับจืด ทุกอย่างมันน่าจะดีขึ้นเนาะ
แลดูไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วใช่มั้ยคุณดิวววววว
กอดคุณดิว :กอด1:
-
เย้ !! เตกลับมาแล้ว
-
พี่เตกลับมาแล้ว~ ชีนหายคิดถึงแล้วสิ
-
พี่เตกลับมาแว้ววววววว ชีนหายคิดถึงยางงงง? อิอิ
ชอบคู่พี่ต่อกับดิม ชอบตอนนี้เพราะคิดว่าเป็นตอนที่อะไรๆ ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีอย่างลงตัวและเหมาะสม
ไม่หน่วง ไม่หดหู่ ไม่สีเทา ไม่บีบอารมณ์ อ่านได้เรื่อยๆ แต่ฟีลกู๊ดค่ะ :)
-
น่ารักได้อีก ถึงจะไม่หวานมาก แต่สม่ำเสมอคร้าบบบ ชอบๆ
-
กลับมาแล้ว ชีนน่ารักมาก เตก็น่ารัก
อยากรู้เรื่องต่อดิมอีกอ่ะ สองคนนี้เค้าไปถึงไหนกันแล้ว
และจืดจะมีคนรักเมื่อไหร่น้าาา o13
-
"เต...มึงเอาหัวออกไปจากหลังกูก่อนได้มั๊ย เห็นมั๊ยเนี่ยว่ากูกำลังอ่านหนังสือสอบอยู่ มึงไม่ต้องอ่านก็อย่ามากวนกูดิ"
"มึงก็อ่านไปดิ มาชวนกูคุยด้วยทำไมละ กูแค่แปะหัวกับหลังมึงเฉยๆหรอก"
"ไม่เอา มันอ่านไม่ถนัด อยากนอนไปนอนบนเตียงโน่น มาซบหลังกูทำไม " ตั้งแต่กลับจากฝึกงานเรียกได้ว่าเตติดผมแจเลยครับ ไม่ว่าผมจะไปไหน ทำอะไรต้องมีมันเป็นเงาตลอด อาจเป็นเพราะมันว่างด้วยมั้งเลยมีเวลามาก่อกวนผมได้ และอย่างตอนนี้ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะในห้องนอน แล้วก็มีลูกควาย (เกรงว่าถ้าเรียกลูกลิงจะดูน่ารักไป)มานั่งซ้อนอยู่ข้างหลังแปะหัวแหมะมาตรงหลังผมเป๊ะ ตอนแรกผมก็งงๆนะว่ามันจะลากเก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าวมาทำไม แต่อนนี้กระจ่างละ
"กูจะซบ จบมั๊ย"
มันกลับมาากฝึกงานได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ส่วนผมก็ยุ่งหัวหมุนกับการสอบ ไหนจะต้องอ่านหนังสือ ไหนจะต้องไปติวกับรุ่นพี่รุ่นเพื่อน แต่เตนี่สบายปรื๋อ สะดือโบ๋เลยเพราะมันไม่มีสอบแล้วสรุปงานก็ส่งไปแล้วด้วย ง่ายๆคือมันมีเวลาว่างโคตรเยอะที่จะก่อกวนให้ผมปวดหัวได้ มันบอกถึงสาเหตุที่มันติดผมด้วย มันบอกว่ามันไม่อยากอยู่ห่างผมแม้แต่วินาทีเดียว แต่ผมรู้มันอยากกวนประสาทผมมากว่าและมันก็ทำได้เกินความคาดหมายด้วย
"เต มึงหายใจเบาๆหน่อยได้มั๊ย?"
"นี่มึงยุ่งกระทั่งจังหวะหายใจกูเลยเหรอ"
"กูจะไม่ยุ่งเลยถ้ามึงไม่หายใจรดหลังกูอยู่เนี่ย"
"แล้วทำไม?"
"กูเสียวเว่ย"
"หึหึหึ"
ลมอุ่นๆพอร้อนรดรินหลังอยู่ ใครจะไม่เสียวบ้างละ ยิ่งผมไม่ใส่เสื้ออยู่ด้วย ขลุกซู่ทั้งตัวแล้วเนี่ย ถ้าเกิดผมทำไรมันขึ้นมา บทนี้ผมก็อานไม่จบพาลจะเสียเวลาไปกับวิชาอื่นอีก กูจะบ้าตาย
"เต...ไปนอนบนเตียงได้แล้ว" ผมมืออ้อมหลังไปขยี้ผมันเบาๆเพื่อปลุกให้ตื่น
"หื้มมมม....มึงอ่านจบแล้วเหรอ?" เสียงงัวเงียมาเชียว
"มีอีกนิดหนึ่ง แต่มึงไปนอนบนเตียงได้แล้ว นอนท่านั่งนานๆอย่างนี้เดี๋ยวก็เมื่อยทั้งตัวหรอก....อะไรเหนียวๆที่หลังกู อย่าบอกนะว่าน้ำลายมึง หยี๋ๆๆๆๆๆ ซกมกวะเต" ผมผลักหัวมันจนเซไปข้างหนึ่ง แต่ดูเหมือนการทรงตัวของมันจะแย่มากถึงมากที่สุด เพราะงั้นผมจึงยื่นมือไปรับหัวมันก่อนที่จะเซจนล้มจากเก้าอี้ แน่ะ ยังมีหน้ามายิ้มแฮะๆใส่กูอีก
"น้ำลายแค่นี้ทำเป็นรังเกียจ ทีดูดปากกูเอา ดูดปากกูเอา มึงก็กินน้ำลายกูไปเหมือนกันแหละ"
"เปรียบเทียบกันได้นะมึง"
"หรือไม่จริง" ขี้เกียจเถียงกับมันละ แต่จะว่าาเตนี่เก่งเนอะ ปากก็เถียงฉอดๆ แต่ตานี่หลับพริ้มเชียว สามารถมากแฟนกู ไม่มีแรงจะลืมตา แต่กลับมีแรงมาแหกปากเถียงผมอยู่เนี่ย
"เออๆ ไปนอนไป " ผมผลักๆมันไป แต่มันไม่ยอม ยื้อแขนผมไว้ซะงั้น
"กี่โมงแล้วอ่ะ?"
"ตี 2"
"เหรอ ดึกเนาะ" จะสว่างแล้วต่างหาก แต่ไม่เป้นไรครับเพราะพรุ่งนี้ผมสอบบ่าย
"เต มึงไม่ไหวแล้วเหอะ ไปนอนไป จะลืมตายังไม่มีแรงเลย ไป"
"อย่าผลักดิ กูไม่มีแรงจะทรงตัว...ฮ้าววววว....เดี๋ยวกูไปทำไรให้กินนะ"
"ไม่เป็นไร กูไม่หิว"
"ไม่เป็นไร กูรู้มึงเกรงใจ กันเองอย่าได้เกรงใจ" ผมไม่ได้เกรงใจเลย แต่เกรงว่าสภาพมันตอนนี้จะทำครัวแตกมากกว่า หยิบจับไรจะมีแรงรึเปล่าก็ไม่รู้
"ถ้าอยากช่วย มึงช่วยไปนอนบนเตียงไป"
"สัญญาเดี๋ยวนอนเลย แต่ขอกูหาไรให้มึงกินก่อนนะ มึงอ่านหนังตั้งนาน ดื่มไรอุ่นๆดีกว่า เดี๋ยวกูไปเวฟนมอุ่นให้"
"ตามใจ" ขัดไปก็เท่านั้น แล้วจะขัดไปเพื่อ......มันก็เดินเอียงซ้าย 3 เอียงขวา 2 ก้าวหน้า 1 หลัง 2 นี่ตกลงมันง่วงหรือมันเมากันแน่วะ
"เพล้ง!!!!!!!!!!!!!!" เป็นไงละ เกิดเรื่องจนได้
ผมผละจากหนังสือเดินออกไปหามันที่โซนครัว
ก็เห็นมันยืนสะบัดหัวไปมา ไล่ง่วงมั้ง
พอมันเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ หน้าแหยเลยทีเดียว ผมทำไรไม่ได้นอกจากส่ายหัวอย่างเดียว จะดุก็ไม่กล้ากลัวมันเสียใจอีกเพราะมันตั้งใจทำให้ผม
"เป็นไรมากมั๊ย?"
"แก้วแตก" เสียงมันอ่อยๆ คงกลังผมดุชัวร์
"หมายถึงมือมึงอ่ะ เจ็บมั๊ย โดนลวกรึเปล่า?" พอผมจะจับมือมันมาดูเท่านั้นแหละ ผลุบซ่อนไว้ข้างหลังทันที
"ไม่ ไม่ ไม่เจ็บเลย...สบายมาก"
"ส่งมือมาให้กูดีเลยเต เดี๋ยวนี้"
"ก็บอกไม่เป็นไรไง มึงไปอ่านหนังสือเหอะ" เหมือนพ่อกำลังดุลูกเลยเว่ย แต่นี่ไม่ใช่ มันเข้มข้นกว่านั้น
"เดี๋ยวนี้....ยังอีก" เห้นมันยึกๆยือๆ เลยต้องส่งเสียงเข้มอีกระลอก
"บ้าอำนาจ" ปากบ่น แต่ก็ยอมเอามือมาให้ผมดู
"นี่นะ ไม่ได้เป็นไร แดงซะขนาดนี้"
"ก็ไม่เจ็บนิ"
"เดี๋ยวมันจะพอง..."
"ไม่พอง"
"ทำไมต้องเถียง" มันหุบปากฉับทันที "มานี่"
"ไปไหน?"
"เอ็มเคมั้ง"
"กูหิวพอดีเลย" หึหึหึ หลุดขำเลย
ผมพามันไปล้างมือให้น้ำไหลผ่านมือจะได้ไม่แสบไม่พอง สงสัยคงโดนไม่เต็ม ถ้าเต็มนะ ป่านนี้มันกรี๊ดห้องแตกแล้ว
"ไปรอหน้าทีวีก่อนไป" ผมก้มเงยๆหาของในตู้เย็น
"แล้วมึงอ่ะ?"
"หาของอยู่" ยิกๆที่หลังผมละ
"ไปพร้อมกันได้ไหม" ดูดิ มันติดผมขนาดไหน
"เข้ามาอยู่ในท้องกูเลยมั๊ยเต"
"อิ๊กๆๆๆๆ" มันหัวเราะอิ๊กๆอ๊ากๆเล็กน้อยในคอ ปวดหัว หนังสือก็ยังอ่านไม่จบ
"เย็นอ่ะชีน" ผมเอาเจลใสที่แช่ในตู้เย็นมาทามือให้มัน
"นั่งนิ่งๆได้ไหมเต กูทาไม่ถนัด"
"ก็มันเย็นๆ ลื่นๆ"
"หรือจะรอให้มือพองก่อน แล้วมันจะค่อยๆบวม เป็นแผลลุกลาม รักษาไม่หาย ต้องตัดอย่างเดียว มึงจะเอาอย่างนั้นเหรอ"
"อย่ามาหลอก กูโตแล้ว" แต่ก็เห็นมึงนั่งนิ่งเลยนะ หึ
สรุปผมได้นอนตอนตี 5 บ่ายโมงไปสอบ เจริญละกู
"เต...มึงแต่งตัวจะออกไปไหน?" ก็ปกติถ้ามันอยู่ห้องมันใส่แก่เกงขาสั้นแล้วก็เสื้อกล้าม แต่นี่มาทั้งยีนส์ เสื้อแขนยา รองเท้าซะเต็มยศพร้อมรบ
"ไปมหาลัยไง" ยืนเถียงกันหน้าประตูนี่แหละ
"ไปทำไม ทำไมไม่อยู่ห้อง" ไม่ใช่ไรหรอกครับ ข้างนอกอากาศร้อนจะตาย ทำไมไม่นอนตากแอร์ให้ฉ่ำอยู่ในห้อง
"ไปให้กำลังใจมึงไง...ไป" มันพยักหน้าหงึกหงักๆชวนผม เห้นผมไม่ทันใจมันมั้ง ลากแขนเลยทีนี้ เอากับมันสิ
"โหว เฮียมาคุมชีนมันเหรอ...ใช่เลยเฮีย ช่วงนี้น้องปีหนึ่งนะตามกร๊ดไอ้ชีนจมเลย"
"จริงเหรอ?!!!!!" เอาเข้าไป ไปบ้าจี้ตามไอ้พีทมันอีก
"ไม่ต้องมามองกูด้วยสายอย่างนั้นเลยมึง...มึงก็เหมือนกันไอ้พีทยิ่งรู็ว่ามันบ้าจี้อยู่ยังไปแกล้งมันอยู่ได้ "
"ก็จริงอ่ะ...วันก่อนนะเฮีย ผมเห็นน้องหมิวหน้าตาน่ารักมากเอากล่องขนมหรืออะไรซักอย่างนี่แหละส่งให้สามีเฮีย...โอ๊ย!!!!" เตโบกเหม่งมันไปหนึ่งที สงสัยตั้งรับไม่ทันกับคำว่าสามี ฮาดี นั่นไง งานเลยย้ายมาที่ผม
"จริงมั๊ยชีน?"
"ก็...ก็"
"กูถามว่าจริงมั๊ย?" ไอ้พีทหัวเราะคิกคักถูกใจใหญ่เลย อย่าให้ถึงตากูมั่งนะมึง
"จริง " ก็ผมไม่อยากโกหกนิ
"ก็แค่นั้น"
"อ้าว" ผมนี่ลุ้นซะตัวเกร็ง แต่มันกลับตอบสบายๆว่า ก็แค่นั้น
"เอ๊ย" แต่ไอ้พีทคงงงปนผิดหวังที่เตไม่โกรธผม ขำหน้ามันอ่ะ
"แค่มึงไม่โกหก กูก็พอใจแล้ว....ดีมากพีทน้องรักมีไรก็บอกเฮียนะ ทำดีเฮียมีรางวัลให้" มันเดินไปโอบไหล่ไอ้พีทและตบบ่ามันเบาๆเหมือนพอใจในผลงสนของไอ้เลวเพื่อนผม
"แฮ่มๆๆๆๆๆ" ผมกระแอมสองสามที
"เป็นไรชีน ตีนติดคอเหรอ" ไอ้พีทถาม แต่เตนี่ยกมืออกจากบ่ามันไปเรียบร้อยแล้ว รู้งานดีมากครับคุณแฟน
ผมไม่ได้ขี้หึงนะ แต่หวงมากกว่า
สอบเสร็จลงมาใต้ตึกเห็นไอ้ตัวดีนอนฟุบอยู่บนโต๊ะแล้ว
ผมใช้เวลาในการสอบนานเหมือนกัน 3 ชั่วโมงเต็มกันเลยทีเดียว ตอนนี้เลยปาเข้าไป 5 โมงแล้ว
"เต ตื่น"
"หืม....สอบ ฮ้าว.....เป็นไงบ้าง" หน้ายับเชียว
"พอได้ กลับห้องกัน"
"กูหิวอ่ะ"
"แล้วจะกินไร"
"เอ็มเค"
"อืม ลุกขึ้น"
แล้วมื้อนั้นเราก็ไปมีความสุขกันที่เอ็มเค
-
ฮ่าๆ
เตติดชีนมากเลยนะ
แต่ชอบอะ น่ารักดี หุหุ
-
ต้องเข้าใจเตนะ ห่างจากชีนไปตั้งหลายเดือน
ต้องก็คิดถึงมากเป็นธรรมดาแหละ แหงมๆๆๆๆ
พีทนี่เป็นสีสันของเรื่องนี้เหมือนกันนะ อิอิ :z1:
-
รักซีน น่ารักอ่ะ
-
น่ารักเว่อร์ๆ แหม ก็คนมันคิดถึงนี่เนอะ
-
น่ารักไปแล้วววว
-
สุขอยู่ที่ใด?=เอ็มเคสุกี้~ ใช่ไหมเต-ชีน 5555+
-
เตติดขนาดนั้นเลย?
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงเตชีนมากมาย ย : 222222:
-
นี่ถ้าเตเข้าห้องสอบได้ เตคงไปนั่งหลับเอาหัวแปะหลังชีนตอนสอบอ่ะ ฮ่าๆๆๆ o13
-
คิดถึงทั้งสองคนจังงงง
อิอิ
คุณดิวด้วยน้าา
-
เข้ามาดัน ฮึบๆ o13
-
หายไปไหนแล้ววว คิดถึง ๆ
-
รอเตชีน รอคุณดิว ฮึบๆ :z13: :กอด1:
-
ปีใหม่พวกผมตกลงกันว่าจะไม่กลับบ้าน จะอยู่ฉลองด้วยกัน ก็เป็นปีสุดท้ายของพวกผมแล้วนิ
พวกเราเริ่มเตรียมสะเบียงเมากันตั้งแต่วั้นที่ 30 ก็วันนี้แหละครับ
เรียนกันเสร็จก็นัดมาเจอกันที่ดอกบัว ฮ่าๆๆๆๆๆ
คิดสภาพตามนะครับ ผู้ชายตัวควายๆ 6 คน มาเดินเข็นรถเข็นกันอยู่ เป็นภาพที่น่าสังเวชอนาถใจมาก แล้วเรื่องเสียงดังนี่หายห่วง เพราะไอ้พีทกับดิมนี่มันแข่งกันแหกปากเหลือเกิน ไอ้ต่อก็ไม่ไหวจะปราม ถึงห้ามไปดิมมันก็ไม่ฟัง ส่วนไอ้พีทมันบอกว่าฉลองโสด เพราะฝนแฟนมันต้องกลับบ้าน
"พวกมึงสองตัวจะแหกปากเถียงกันทำไมนักหนา กลัวเค้าไม่รู้รึไงว่าพวกมึงมีลูกกระเดือก แม่ง แหกปากเสียงดังอยู่ได้" สงสัยจืดมันคงทนไม่ไหว ไอ้นี่แรมด้านความอดดทนต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก แต่ผมก็ขอขอบคุณมันมาก เพราะไอ้สองตัวนี่หุบปากฉับเลย
"หัวเราะไรพี่ต่อ"
"กูเตือนดีดีแล้วไม่ฟังเอง" ดิมมันหงอยปากอยู่นิดเดียวก็หันไปกัดกับไอ้ต่ออีกและ พลังเยอะเหลือเกิน
"กูว่า ขืนพวกเราไปกันกลุ่มใหญ่แบบนี้กว่าจะซื้อของเสร็จมันเสียเวลา หูก็จะบอดด้วย เอางี้ดีกว่า แบ่งกันไปเป็นคู่ๆ กลุ่มหนึ่งซื้อเครื่องดื่ม กลุ่มหนึ่งซื้อพวกอาหารของแกล้ม ส่วนอีกกลุ่มก็พวกขนม ตกลงมั๊ย" จืดมันเสนอความคิด พวกเราทุกคนนก็เห็นด้วย แต่ปัญหามันเกิดก็ตอนที่ว่าใครจะไปกับใครนี่แหละ
"ผมจะไปกับเฮีย" อันนี้เสียงไอ้พีท
"เอ๊ย ได้ไงกูจะไปชีน" ผมเถียง แต่หมาชีนยืนซะเฉย
"ไม่เอาๆ ผมจะไปกับเฮีย เฮียกับมันห่างกันนิดเดียวไม่ตายหรอกน่า"
"แล้วมันอะไรของมึงนักหนาห๊าไอ้พีท มึงไปกับคนอื่นก็ไม่ตายเหมือนกันแหละ ไม่รู้แหละกูจะไปกับชีน" ช่วงนี้ผมยิ่งติดๆมันอยู่ ถ้าสิงร่างมันได้นะ ผมทำไปแล้ว
"เต มึงไปกับไอ้พีทก็ได้ เดี๋ยวกูไปพี่จอมเอง" ดูไอ้ตัวดีของผมดิ ผมนี่สู้เพื่อเราแทบตาย แต่มันกลับถีบหัวผมส่งแบบสบายๆ แต่ไอ้พีทนี่พยักหน้าหงึกๆใหญ่เลย
"พี่ต่องั้นเราไปกัน"
"แล้วใครบอกูจะไปกับมึงดิม"
"อ้าว...."
"ชีน เดี๋ยวมึงไปกับดิมนะ กูไปกับจืดเอง เรื่องเครื่องดื่มกูกับจืดถนัดมากๆ....ไปจืด" แล้วไอ้ต่อก็ดึงมือจืดไปเฉ้ย โดยหาได้สนใจสายตาของพวกผมไม่ พวกผมนะไม่เท่าไร แต่ดิมนี่สิท่าจะไม่ค่อยดีเพราะมันยิ้มมากกว่าปกติ
"เต งั้นมึงไปซื้ออาหารกับแกล้มนะ เดี๋ยวกูกับดิมไปหาซื้อหนมเอง"
"กูไม่อยากห่างมึงเลยชีน" ทำเสียงอ่อยๆเผื่อมันใจอ่อน
"อย่าเวอร์เต ไอ้พีทดูแลเตดีดีด้วย" แอบยิ้มครับ ก็มันห่วงผมนิ
"มึงไม่เวอร์เลยนะไอ้เพื่อนชีน แหม เฮียกับกูไปซื้อของกินไม่ได้ไปกู้กับระเบิดซะหน่อย ทำไมมึงกลัวหนวดปลาหมึกจะมาพันคอเฮียรึไง กลัวหนวดกุ้งทิ่มลูกกะตาเฮียรึไง กลัว..."
"พอๆไอ้พีท พูดมากอยู่ได้ จะไปด้วยกันก็ตามมา" ต้องช่วยสุดที่รักครับ เพราะมันคงสู้ฝีปากของเพื่อนมันไม่ได้แน่ ได้แต่ยืนอ้าปากพะงาบๆ
"เฮียนี่เลือกซื้อของสดเก่งเนอะ เตรียมตัวเป็นแม่บ้านแม่เรือนเต็มที่เลยเนาะ" ชะงักมือกึกที่กำลังเลือกปลาอยู่ทันที
"พูดบ้าไรของมึงไอ้พีท" ปากด่ามันแต่รู้สึกว่าแก้มตัวเองกำลังร้อนได้ที่แล้ว
"ก็เห็นบอกว่าเลือกปลาต้องเลือกที่ตาใส เลือกกุ้งต้องดูที่สีสด ไม่มีกลิ่น เลือกหมึกต้องดูที่นั่นที่นี่ถึงจะได้ของดี"
"ก็แม่กูบอกมา" อย่างที่บอกผมใช้ชีวิตติดอยู่กับแม่เยอะกว่าพี่ๆ ผมเลยได้วิชาพวกนี้ติดตัวมา ไม่ได้เตรียมมาเป็นแม่บ้านให้ใครซะหน่อย ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะต้องไปเป็นแม่ศรีเรือนให้ใครด้วย
"แล้วตอนที่เฮียเลือกชีนเพื่อนผมนะ แม่เฮียบอกว่าไงบ้างละ แม่แนะวิธีเลือกป่ะ? " ไอ้เลวนี่พอรู้ว่าผมเขิน แม่งใส่ใหญ่เลย ผมไม่ตอบแต่เข็นรถเข็นหนีมัน แต่มันหัวเราะคิกๆไล่ตามหลังผมมาอีก
"นะเฮีย บอกหน่อยดิ แม่แนะวิธีเลือกคู่ชีวิตเฮียยังไงบ้างถึงได้มาตรงกับเพื่อนผม หรือว่าเฮียเลือกของเฮียเอง แม่ไม่ได้สอน" กูเขินว้อย
"แล้วมึงจะถามกูหาพระแสงไรว้า"
"ก็ผมอยากรู้นี่ นะเฮียนะบอกหน่อยดิ เผื่อผมจะได้ลองเอาไปใช้บ้าง" เอ๊ะ ไอ้นี่ชักยังไงๆ
"แม่ได้บอกไว้ กูเลือกของกูเอง" ผมก็บ้าจี้ตอบมันไปซะงั้น
"ผมว่าแล้วเชียว"
"ว่าอะไรของมึง?"
"แม่ที่ไหนจะสอนลูกชายให้หาเขยเข้าบ้าน"
"เชี่ยพีท...!!!!!" ผมนี่แทบจะเอาหมูสดยัดปากมันจริงๆ แม่งพูดซะอย่างมันกับผมอยู่กันแค่สองคน
"เฮียยยยย เอาหมูออกห่างหน้าผมเลย จะอ้วก"
"กูไม่เอายัดปากมึงก็บุญเท่าไรแล้ว แม่ง แหกปากซะไม่คิดว่ากูจะเขินบ้างรึไง" ผมเขินนะครับ ไม่ได้อาย อายทำไม สุดที่รักแฟนผมออกจะหล่อ
"โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วเฮีย แล้วแม่เฮียไม่เคยสอนวิธีเลือกคู่ชีวิตบ้างเลยเหรอ หรือสอนแค่วิธีเลือกซื้อของสดทำอาหาร" ดูถูกแม่กู
"ก็มีบ้าง"
"ส อนว่าไงเฮีย" แล้วมึงจะตื่นเต้นทำไม
"เลือกคนที่เค้ารักเรา เรารักเค้า เรารักกัน" แม่ผมสอนมาแค่นี้แหละ
"แม่เฮียโคตรเทพเลยวะ" ผมก็ว่างั้น
ได้ของกันครบแล้วก็ไปยืนแกล่วแถวๆแคชเชียร์เพื่อรอคนอื่นๆจ่ายตังค์
ต่อ-จืด
"ทำไมอยากมากะกู เกิดตัดใจจากกูไม่ได้รึไง" มือผมชะงัก ตาแข็งไปสองวิ เพราะคำถามกวนตีนจากไอ้คนที่ยืนมือกอดอกอยู่ข้างหลังผม
"ก่อนถามนี่คิดแล้วใช่มั๊ยจืด? อ่ะ เอาไป" ผมส่งเครื่องดื่มที่ทำให้ตับแข็งอย่างเร่งด่วนให้มันสองขวด ก่อนจะหันไปเลือกอย่างอื่นต่อ พวกผมชอบไม่เหมือนกัน บางคนชอบเหล้า บางคนชอบเบียร์ บางคนชอบแบบต้องมีอย่างอื่นผสม แต่พอตั้งวงกันไปซักพัก อะไรอยู่ตรงหน้าแดกได้หมด ยังสงสัยอยู่เลยแล้วจะเลือกไปทำไมให้มันวุ่นวาย
"นี่เดี๋ยวนี้มึงมือกล้าตีนแข็ง กล้าเถียงกูแล้วเหรอ?"
"ก็กูไม่รักมึงแล้วนิ หึหึหึ" มันเล่นมา ผมก็เล่นไป อย่าคิดว่าผมจะยอมให้นะ มันนี่ถึงกับชี้หน้าด่าผม แต่คงด่าไม่ออก ได้แต่ทำปากพะงาบๆเหมือนปลาดุกหายใจเลย
"ใช่ซี่ กูมันเก่าแล้วนิ"ผมหลุดขำออกมากับคำพูดประชดๆน่ารักของมัน แต่ก็ไม่ได้สนใจ ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเลือกขวดหลากสไตล์ตรงหน้าต่อ
ผมคงพูดได้ไม่เต็มปากว่าผมตัดมันออกจากใจหมดแล้ว ผมรักมันมาเกือบ 4 ปี แล้วจะใช้เวลาลืมเพียงแค่ไม่กี่เดือน มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับผมนะ แต่สำหรับคนอื่นผมไม่รู้
แต่มันก็ไม่ได้ทรมานเหมือนที่ผ่านๆมา แต่ก็คงไม่ปฏิเสธว่าผมกำลังเพิ่มใครอีกคนเข้ามาในใจอย่างช้าๆ และดูเหมือนว่าพื้นที่มั่นในใจผมประมาณครึ่งหนึ่งกำลังถูกรุกรานจากไอ้เด็กกวนตีนที่ผมเพิ่งสลัดทิ้งไปเมื่อกี้
"เอ้า นี่ของโปรดของปรานมึง" ผมยื่นขวดสวยแต่น้ำข้างในนี่ปาดคอกันเลยทีเดียวให้มัน มันมองหน้าผม
"มึงจำได้?"
"ก็ไม่เคยลืมนิ" ผมก็จัดการเลือกต่อจนได้ของชอบของทุกคน แต่พอตั้งในวงนะ แม่งก็ชอบกันทุกคนทุกขวดนั่นแหละ แล้วจะเลือกให้เหนื่อยเพื่อ?
"จืด เดี๋ยวกูขอแวบไปแถวตู้แช่นมหน่อย"
"มึงไม่ชอบแดกนมนิ"
"ซื้อไปเผื่อเด็กมันหน่อย" เด็กมันกำลังโต
ผมแวบออกไปแป็บเดียว ก็กลับมา มาถึงเห็นมันยืนยิ้มแบบทำให้ตีนผมกระตุกได้รออยู่แล้ว มันมองนมขวดใหญ่ที่ผมถืออยู่แล้วก็ยิ้ม กวนตีนวะ
"ไปยืนรอพวกนั่นแถวๆที่จ่ายตังค์ดีกว่าไป" ผมชวนจืดออกเดินต่อ
"ดูมึงจะไปได้ดีกับดิมนะ หลังกลับจากฝึกงานกูเห็นพวกมึงสนิทกันมากขึ้น"
"เหรอ กูเห็นมันเอาแต่เถียงกู ชวนกูทะเลาะตลอด เลยไม่รู้ว่าสนิทกันมั๊ย"
"เชี่ยต่อ พูดถึงน้องมันเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องทำตาหวานเยิ้ม เสียงหวาน กูเลี่ยน"
"ฮ่าๆๆๆ กูทำแบบนั้นเหรอ ไม่เห็นรู้เลย" ไม่รู้จริงๆนะครับ ไม่ได้โม้
"กูดีใจนะที่มึงมีความสุข"
"มึงก็เป็นส่วนหนึ่งความสุขของกูนะจืด" ผมขยี้ผมมันจนกระจายเลย
"กูมีค่าขนาดนั้นเชียว?"
"มึงไม่ได้มีค่าขนาดนั้นหรอก แต่มึงมีค่าแค่เท่าเดิม"
"ขอบใจเพื่อน"
"โหๆ ตาแดง อย่าร้องนะเบบี๋จืด "
"เชี่ย ลมแอร์เข้าตากูหรอก" โอเค กูจะโง่ "แล้วมึงเลือกมากับกูแบบนี้ ดิมมันจะไม่เข้าใจผิดเหรอ เดี๋ยวมึงก็ต้องไปง้อมันอีก"
"ไม่เคยเหอะ"
"เหรอออออออ?"
"เออ!!! ตามใจเยอะเดี๋ยวแม่งก็เอาแต่ใจอีก แค่นี้กูก็จะเอามันไม่อยู่แล้ว เด็กบ้าไรวะ อะเลิทเกินเหตุ ไฮเปอร์สุดขอบพูดจนหมาหลับ มึงคิดดูละกัน ปล่อยให้นอยด์แดกซะบ้าง"
"กูพูดถึงมันนิดเดียว แต่มึงร่ายซะยาวเลยเนาะ มึงไม่ได้หลงน้องมันเลยว่างั้น"
"ก็เด็กมันยั่ว "
"เชี่ยต่อ!!!! มึงเหมือนตาแก่หื่นกามลามกเลยวะ" มันกระแดะมากครับ ถอยกรูดซะห่างผมเป็นวาเลย
"จืด มานี่ดิ กูมีไรจะบอก" ผมกวักมือให้มันกลับมายืนใกล้ๆ แต่ดูเหมือนมันจะยังลังเล
"บอกมาเลยก็ได้ กูรังเกียจมึง" เชี่ย
"เรื่องนี้พูดดังไม่ได้ ส่วนตัวมากๆ"
"มึงอย่ามาลามกกับกูไอ้ต่อ กูถีบติดฝาแน่"
"มาดิ เร็ว" มันก็ยอมกระเถิบมา แต่ยังห่างอยู่ ผมเลยเข็นรถไปหามันเองซะเลย
"มีไรว่ามา?"
"มึงไม่เคยเก่าสำหรับกูนะ..."
"อืม" มันยิ้มนิดหนึ่ง
"เพราะกูยังไม่เคยได้ใช้มึงเลย" ผมไม่รอจนมันมีปฏิกิริยาตอบกลับ ก็เผ่นแนบแล้ว เลยได้ยินแต่เสียง
"ไอ้หมาต่อ มึงตาย!!!!!!!!" ฮ่าๆๆๆๆๆ
ชีน-ดิม
"เชี่ย คนพวกนี้จะมองไรกูกับมึงนักหนาวะ หน้ากูไปเหมือนบรรพบุรุษพวกมันรึไง" ไอ้นี่พูดเสียงไม่เบาเลยครับ ผมก็เข้าใจคนที่มองนะ ผู้ชายตัวพี่ๆควายมายืนเลือกขนมกินเล่น แบบเด็กๆ ก็ไอ้พีทมันชอบเยลลี่แบบนิ่มๆ เลยมาซื้อให้มันหน่อย เลือกเสร็จผมก็ชวนมันไปแถวขนมที่เด็กกินได้ ผู้ใหญ่กินดี ยิ่งถ้าได้แกล้มเหล้ายิ่งอร่อย
"เป็นไรมึง หน้าบูดเป็นแห้วเลย" ผมหยิบหนมใส่รถเข็นเรื่อยๆ มันก็เข็นเรื่อยๆ เรื่อยจนล้อมันชนเข้ากับเท้าผม
"เชี่ย ใจมึงลอยไปไหนกันวะ ชนกูเจ็บแล้วเนี่ย" ยัง มันยังไม่สำนึกอีก
"ลอยไปหาพี่ต่อแล้ว" กูประชด...ผมก้มดูหน้าแข้งตัวเอง แดงเลย กูจะฟ้องเต คอยดู
ผมก้มหน้าก้มตาเลือกขนมต่อจนเกือบจะเต็มรถเข็นแล้ว ไอ้บ้าที่มากับผมนี่ไม่ได้ช่วยไรเลย ยืนจับรถเข็นเฉยๆ
ผมว่ามันคงนอยด์แดกที่พี่ต่อเลือกไปกับพี่จอมแทนที่จะมากับมัน ผมเองไม่เห็นเป็นไรเลยที่ไม่ได้ไปกับเต
เมื่อเห็นว่าได้ขนมมากพอ ผมก็ชวนมันไปรอแถวจ่ายตังค์
แต่เห็นมันรื้อๆในรถเข็นจนหนมกระจาย บางห่อก็หล่นพื้น เฮี้ยนไรนักหนาวะ
"ชีน มึงไม่ได้หยิบโก๋แก๋รสกะทิมาเหรอ?" มันเงยหน้าจากรถเข็น ผมว่าถ้ามันลงไปในรถเข็นได้ มันคงไม่รอช้าแม้แต่วิเดียว
"ไม่ได้หยิบ เตไม่ชอบ กูก็ไม่ชอบ เลยไม่ได้หยิบมา"
"มึงหยิบแต่ของที่มึงกับแฟนมึงชอบมาว่างั้น"
"เออ ทำไมมึงชอบกินโก๋แก๋รสกะทิเหรอ"
"เปล่า" มันพูดพลาง สอดส่ายสายตาไปตามชั้นวางพลาง
"อ้าว แล้วถามทำไม?"
"พี่ต่อชอบ"
"อืม" แฟนมึงชอบ แล้วกูจะไปรู้แจ้งมั๊ยละ
พอเจอมันหยิบมาใสตะกร้า 5 ห่อใหญ่เลย
"เอ๊ย เยอะไปเปล่ามึง?"
"กูจะหัดชอบกินด้วย" เป็นเอามาก
" เต มึงว่าพี่ต่อชอบกูบ้างรึยังวะ"มือผมชะงักตอนที่กำลังเลือกขนมใหม่อีกรอบ เมื่อกี้ลืมไปครับเลือกแต่ของชอบตัวเองกับเต เลยต้องเอาของที่เป็นกลางเผื่อทุกคนด้วย
"หืม?"
"พี่ต่อไม่เห็นไรกับกูเลยวะ บ่นกูก็เท่านั้น ดุกูก็เท่านั้น ห้ามโน่น ห้ามนี่ ไม่เห็นเคยแสดงอะไรเลนที่สื่อว่ารักว่าชอบอะ่"
"เหรอ?"
"อืม"
"มึงรอมาได้ตั้งนาน รออีกหน่อยจะเป็นไรไปละ" ผมว่าถ้าพี่ต่อไม่ได้คิดไรกับดิมจริงๆ พี่ต่อคงไม่ยอมให้มันมาป้วนเปี้ยนวุ่นวายอยู่รอบๆตัวพี่แกหรอก คงไม่บ่นโน่น ห้ามนี่ ดุนั่นให้เหนื่อยตัวเองเปล่าๆ คนเราถ้าไม่สนใจซะอย่าง เฉยดีที่สุด แต่นี่พี่ต่อไม่ยอมอยู่เฉย
"มึงคิดว่างั้นเหรอ?"
"อืม กูกับเตก็คล้ายคู่มึงนี่แหละ กูเหมือนเฉยๆที่เตพยายามเข้าหา แต่จริงๆแล้วกูไม่ได้เฉยเลย"
"แล้วมึงทำไรบ้าง"
"ทำเหมือนที่พี่ต่อกำลังทำ"
"จริงดิ?" หน้าตามันตื่นเต้น ยิ้มจนผมกลัวว่าปากมันจะฉีก
"อืม....เอ๊ยๆๆๆๆมึงจะทำไรดิม"
"กูจะขนโก๋แก๋ทั้งห้างนี่แหละไปเอาใจพี่ต่อ" มันไม่ได้แค่พูดนะ มันกวาดทั้งแถบลงรถเข็น
"ไอ้บ้า" ผมว่าพี่ต่อคงไม่เป็นหงอกในชาตินี้แน่ถ้ากินโก๋แก๋ที่ดิมมันขนไปให้จนหมด
มาถึงแถวจ่ายตังค์ผมยังไม่เห็นใครมาเลย แสดงว่าคู่ผมเร็วสุด
"เฮีย โน่นพี่ต่อกับพี่จอมมาแล้ว"
"ตากูไม่ได้บอด เห็น" ที่จริงเห็นตอนที่มันบอกนั่นแหละ
พวกมันเข็นรถมาถึง ไอ้ต่อก็ถามเลย
"ชีนกับดิมยังไม่มาอีกเหรอ" ผมว่าที่จริงมันจะถามถึงเด็กมันนั่นแหละ แต่ไอ้นี่ฟอร์มจัด
"ผมว่าพวกมันคงหนีไปได้เสียกันเองแล้วแหละครับเฮีย พี่ต่อ....โอ๊ย" ผมกับไอ้ต่อโบกมันงามๆคนละที
"ห่วงกันจริงนะมึง หวงขนาดนี้ไม่จับน้องมันขังกรงไว้เลยละ ตอนเย็นมึงก็ค่อยเอาข้าวไปให้ทีเดียว" กูเห็นด้วยจืด
"พวกมึงก็จ้องจะกัดกูอยู่นั่นแหละ นี่ไงกูถึงทำไรไม่ได้มาก ล้อกูจั้ง"
"อ้อ นี่ถ้าพวกกกูไม่ล้อ มึงก็ล่อน้องมันแล้วซิ"
"เชี่ยจืด ปากหมาวะมึง!!!!" ส่วนผมกับไอ้พีทนี่ฮากรามค้างไปแล้ว เป็นไงละ โดนหมัดตรงของจืดเข้าไป
"หัวเราะไรกันอ่ะพี่ๆ" สองคนสุดท้ายมาแล้ว
"หัวเราะคนปากแข็ง แต่ใจนี่อ่อนอย่างกะดินเหลว" ไอ้พีทมึงกล้าล้อไอ้ต่อเนาะ ระวังไม่ตายดี
หึหึหึ ชีนมันขยับมายืนข้างๆผมเนียนๆเลย
"กูซื้อหนมที่มึงชอบมาให้เพียบเลย"
"กูก็เหมือนกัน" เขินวะ แปลกนะครับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง แต่ผมกลับยิ้มได้กว้างขนาดนี้
"พี่ต่อ นมสตรบอรี่ขวดใหญ่นั่นของใครเหรอ?"
"ถ้าไม่มีคนกิน จะเอาไปเก็บแล้ว"
"อย่านะ ผมชอบ "
ไร้สาระกันจริงคู่นี้ สู้คู่ผมก็ไม่ได้
"แล้วนั่นพวกมึงขนขนมมาหมดห้างแล้วเหรอ เยอะไปไหนวะ" ผมเห็นด้วยกับไอ้พีท กินกันทั้งตำบลยังไม่รู้เลยว่าจะหมดรึเปล่า
"ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่าใครชอบกินไรกันบ้าง เลยซื้อมาเผื่อๆ"
"แล้วทำไมโก่แก๋มันเยอะล้ำหน้าเพื่อนขนาดนั้นวะ"
"อันนี้ต้องถามดิมเอาเองละกัน " แล้วสายตาของพวกผมก็ย้ายไปที่ไอ้หนูดิมแทน ผมว่าถ้ามันยังไม่ตอบ มันคงพรุนไปทั้งตัวกับสายตาของพวกเราแน่ๆเลย
"ก็พี่ต่อชอบ เลยซื้อมาเผื่อทุกคนด้วย เผื่อจะได้ชอบกันหลายๆคน" แกล้งคนให้เขินนีี่สนุกจริงไรจริง ว่าทำไมไอ้พีทชอบแกล้งผมจัง
ผมเคยบอกกับทุกคนมั๊ยครับว่ากลุ่มผมมีรถยนต์กันสองคัน คือของผมกับของไอ้ต่อ ส่วนมอไซต์มีกันสามคัน คือ ผม ต่อ แล้วก็จืด แต่ส่วนมากก็ใช้กันแค่สองคัน คือของผมใช้กับชีน ส่วนจืดมันก็ชอบซ้อนท้ายไอ้ต่อ ส่วนของมันจอดให้เน่าตายอยู่ใต้หอ นานๆจะได้มายลโลกอันสวยงามแต่แสนวุ่นวายใบนี้สักที อ้อ เมื่อก่อนจืดมันก็มีรถยนต์นะ แต่มันเพิ่งเอากลับไปบ้านตอนปี 3 เพราะไม่ได้ใช้เลย ส่วนมากก็ใช้แต่มอไซต์หรือไม่ก็รถยนต์ของผมกับไอ้ต่อ
วันนี้พวกเราเอารถยนต์กันมาครับ
คันของผมก็มี ผมขับ ชีนนั่งข้าง ส่วนไอ้พีทนั่งเห่าอยู่เบาะหลัง
อีกคันของไอ้ต่อ มีจืดเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ส่วนดิมผมไม่รู้ว่านั่งข้างหลังยังไง
เอาของแบ่งใส่รถกันเสร็จก็พากันกลับห้อง ห้องใครละครับถ้าไม่ใช่ห้องของไอ้เต ไม่รู้พวกมันคิดว่าห้องผมเป็นแหล่งมั่วสุมรึไง เวลาดื่มที่ไรไม่เคยพ้นห้องผมซักที
แบ่งของบางส่วนซึ่งเป็นส่วนมากเก็บไว้ฉลองพรุ่งนี้ อีกส่วนอันนิดหน่อยก็เอามาตั้งวงกันเล่นๆ
"พีท เดี๋ยวมึงเอามอไซต์เฮียขับกลับไปดิ จะได้ไม่ต้องเดินไป"
"เฮียใจดีกับผมขนาดนี้ เกิดผมหวั่นไหวกับเฮียขึ้นมาทำไงละ ได้โปรดอย่าดีกับผมนักเลยครับ ผมไม่อยากแทงข้างหลังเพื่อนตัวเอง โอ๊ย!!!!ชีน มึงถีบหลังกูไมเนี่ย เจ็บนะวุ้ย หลังกูหักแน่เลย เฮียดูแฟนเฮีย ทำพีทเจ็บ" ยังอีก มึงยังไม่สำนึกนะไอ้พีท มีหน้ามาค้อนกับกูอีก
"พอใจส่วนตัว หรือมึงมีปัญหา" สุดที่รักผมตอบได้นิ่งมาก
"ใครจะกล้าไปมีปัญหากับมึง มือหนักตีนหนักอย่างกับยักษ์ ผมละสงสารเฮียจริง สงสัยคงช้ำในตายซักวัน"
"ฮึก.....พรวด" ผมสำลักเบียร์ที่เพิ่งส่งเข้าปากเล่นเอาวงแตก เพราะน้ำกระจาย
"เต ซกมกวะมึง"
"เชี่ยเต หยาบคายมากอ่ะมึง "
"ฮ่าๆๆๆ เฮียหน้าแดงเลย"
"พี่เต น้ำพี่เตเต็มเสื้อผมเลย" ชักแหม่งๆนะประโยคนี้ แต่วินาทีนี้ผมไม่รู้ว่าใครพูดไรกันบ้าง แต่ที่รู้คือ กูเกลียดไอ้พีท มึงต้องตายสถานเดียวเท่านั้นจึงจะสมควรกับปากแมวๆของมัน
"เอ๊ย เต อย่า!!!!" อย่ามาห้าม ผมถีบไอ้พีทจนล้มหน้าคว่ำไปกับพื้นแล้วจับมือมันมาไพล่หลัง ไม่รอช้าผมรีบขึ้นไปนั่งทับบนหลังมันที แล้วจัดการเฮดล๊อคเป็นลำดับต่อมา มึงตายแน่ไอ้พีท
"ช...ช่ว...ช่วย.....ด้ว" มึงอย่ามาร้อง
เพราะทุกคนตรงนี่อยากเห็นมึงตายทั้งนั้น ตอนแรกปสกพวกมันก็ห้ามผมนะ ห้ามแค่ปาก แต่ทุกคนยั่งนั่งเฉย
"ชี....ชีน...เพื่อ....น ....ร...รัก......" มันส่งมือไปให้ชีนที่นั่งสบายใจอยู่บนโซฟา แต่สิ่งท่ชีนทำคือ ส่งยิ้มหล่อให้มันแล้วเมินสายตาไปหยิบหนมส่งเข้าปากต่อ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตายซะเถอะมึง ปล้ำกันไปมาจนไอ้พีทหน้าดำหน้าแดง แถมน้ำตาที่หยดระหางตาทั้งสอง สงสัยไหลตอนที่ผมรัดคอมันมั้ง
"หึ๊....วันนี้กูปรานีหรอก" ผมลุกขึ้นจากหลังแล้วตบมือสะบัดมือไปอย่างเป็นต่อ
"แค่กๆๆๆๆ .....เฮีย แม่งโหด แค่กๆๆๆๆ ไม่ใครช่วยผมเลย ใจร้าย"
"ปัญญาอ่อน" คุณคิดว่าเป็นใครถ้าไม่ใช่สุดที่รักของผมกับจืดที่พูดออกมาพร้อมกัน
ผมไล่ให้ไอ้พีทไปล้างตัวล้างหน้าที่ห้องนอน ปล้ำกันจนเหงื่อหยด หึหึหึ
"พี่ต่อ คืนนี้ผมนอนห้องพี่ด้วยนะ" มาแล้วครับเด็กน้อยของไอ้ต่อ
"ทำไมชอบนอนห้องกูนักวะ ห้องมึงที่บ้านก็สบายนี่หว่า"
"ว้าวววววววววววววว" พวกผมว้าวพร้อมกัน
"ว้าวเวิ้วอะไรของพวกมึง?" มันยังไม่รู้ตัว เพราะงั้นผมคนดีของชาติต้องพร้อมแถลงซะแล้ว
"มึงเคยไปห้องนอนดิมที่บ้านมันแล้วเหรอ?"
"ก็เออ...ทำไม?" คืบหน้าเยอะนะเนี่ย
"นี่มึงรุดหน้าขนาดบุกบ้านบุกห้องนอนดิมแล้วเหรอวะไอ้ต่อ แม่ง ซุ่มเงียบนะมึง "
"ซุ่มเงียบยังไง ก็วันนั้นกูขับรถไปส่งมันที่บ้าน"
"มีไปส่งที่บ้านกันด้วย..." ฮ่าๆๆๆๆ มึงตายๆ
"ก็ดิมมันบังคับให้ไปส่ง"
"มึงเลยเชื่องว่างั้น"
"เชี่ย กูก็ว่างๆพอดี เดินผ่านมันหน้าตึก แล้ววั้นนั้นมันไม่ได้เอารถมา เลยรอพี่ดามมารับมั้ง ใช่มั๊ยวะ" มีหันไปถามกันด้วย
"ครับ"
"เออ กูก็เลยบอกว่าจะไปส่ง แล้วระหว่างทางมันก็ทำนมหกใส่หลังกูเต็มเลย กูเหนียวตัวเลยขึ้นไปเช็ดตัว มันก็เท่านั้น คิดไปถึงไหนกันวะพวกมึง" แล้วมึงจะรีบร้อนอธิบายทำไมวะ ร้อยตัวนี่หว่า ว่าแต่ดิมมันมีนมให้หกด้วยเหรอวะ ชีนไม่เห็นมีเลย
"ดิม?"
"ครับพี่จอม"
"บ้านมึงมีห้องน้ำห้องมึงห้องเดียวเหรอ"
"เปล่า มีตั้งหลายห้อง ชั้นล่างก็มี ทำไมอ่ะพี่ งง"
"แล้วทำไมมึงต้องถ่อไปเข้าห้องน้ำห้องดิมวะ เข้าชั้นล่างก็ได้นิ" เออ นั่นดิ
"ก็ตอนนั้นดิมมันบอกว่าไปเข้าห้องมันก็ได้"
"เออ รอดไปเหอะมึง จับไม่ได่ไล่ไม่ทันก็แล้วไป"
"แล้วพวกมึงจะไล่บี้กูทำไมเนี่ย "
"ไม่ได้ไล่บี้ แค่หมั่นไส้ปนรำคาญคนปากแข็ง "
"ใคร ? จืดด่ามึงอ่ะเต" เอ้า กูอยู่ของกูดีดี
"พี่ต่อ ตกลงให้ผมนอนห้องพี่นะ ผมขี้เกียจกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวโทรบอกพี่ดามเลย นะพี่"
"ตามใจ ห้ามไปมึงเคยฟังมั๊ยละ?"
ดิมมันจะงัดโทรศัพท์จากเป๋าเกงเพื่อโทรบอกพี่มัน แต่สุดที่รักของผมดึงมันไปกระซิบกระซาบไรกันไม่รู้
"พี่ต่อ ถ้าพี่ไม่สะดวก ผมกลับบ้านก็ได้นะ เดี๋ยวให้ชีนไปส่งหรือให้พี่ดามมารับก็ได้" แฟนกูเกี่ยวไรด้วยวะ
"หืม?" ฮ่าๆๆๆ ไอ้ต่อมีสะตั๊ดไป 3 วิ
"ก็ถ้าพี่ต่อไม่สะดวก ผมก็แบบไม่ยากรบกวนไง"
"แล้วเกิดจะมีมารยาทงามอะไรขึ้นมาตอนนี้ เมื่อก่อนไม่เห็นมี"
"ก็ผมไม่อยากให้พี่ลำบากใจ รำคาญที่ผมมาป่วนอยู่ข้างๆ" หึหึหึ
"ก็...ก็...ก็ไม่ถึงกับรำคาญหรอก พี่ดามต้องทำงานไม่ใช่เหรอ แล้วจะให้ชีนไปส่งเกรงใจเตด้วย"
"ได้เลยดิม ไม่ต้องเกรงใจพี่ เดี๋ยวพี่ให้ชีนไปส่งเอง"
"พี่ต่อไม่ต้องห่วงครับ เพื่อนผม เดี๋ยวผมไปส่งเอง ไม่กวนหรอก นิดหน่อยช่วยกัน" เวลาแฟนผมกวนตีนนี่น่าถวายตีนงามๆให้จริงๆ
"งั้นก็ตามใจมึงละกัน กูไม่ชอบบังคับใคร" เกลียดจริงคนปากแข็ง
"ก็พี่ไม่อยากให้ผมนอนด้วยนิ "
"แล้วกูพูดเมื่อไรว่าไม่อยากให้มึงนอน" ได้ยินประโยคนี้เข้าไป ดิมถึงกับตาเป็นประกาย เหมือนกับการ์ตูนพอดีใจแล้วตาจะโต แบ๊วๆ มีประกายส่ิองแวบๆ มือประสานกันที่ใต้คาง ฮ่าๆๆๆ ส่วนพวกผมนี่ได้แค่ส่ายหน้ายิ้มๆเท่านั้น ล้อเยอะไม่ได้เดี๋ยวไอ้ต่อของขึ้น ซวยกันทั้งบางพอดี
"งั้นก็หมาวความว่าพี่อยากให้ผมนอนด้วย ใช่มั๊ย?"
"ถามมากจริงเว่ย กูง่วงแล้ว จะนอนก็ตามมา" แล้วมันก็เดินหุนหันๆออกจากห้องผมเลย
ดิมมันกระซิบไรกัยชีนอีกครั้งไม่รู้ ก่อนจะหันมาพยักหน้าลาผมกับจืดแล้วยังมีฝากบอกลากับไอ้พีทด้วย ว่าแต่มันเข้าไปล้างตัวนานแล้วนะ
"เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว กูกลับห้องดีกว่า มึงกับชีนจะได้หวีทกันซะที"
"หวีทเหวิทไรวะ " กูเขิน
"ชีน ยังไงก็ถนอมเพื่อนพี่หน่อยนะ" ชีนไม่ตอบไรได้แต่ยิ้มตอบ
"เชี่ย!!!"
พอทุกคนออกไปกันหมด ห้องที่คึกคักเมื่อกี้เงียบสนิทเลย
ผมค่อยๆคลานขึ้นไปนอนบนโซฟาข้างชีน ชันมันก็รู้งานดีเบียดตัวเองให้ชิดในแล้วยื่นแขนออกมาให้ผมหนุน
ผมนอนหงาย แต่ชีนนอนตะแคงมาทางผม
"ยิ้มไร?"
"กูมีความสุขวะชีน กูว่าเป็นคนที่โชคดีมากที่สุดคนหนึ่งในโลกนี้นะ มีครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่น มีแฟนที่น่ารักอย่างมึง มีเพื่อนที่ดีดีอย่างต่อกับจืด อ้อ มีพีทคอยกวนประสาทด้วย" ลืมไม่ได้ครับ เพราะพีทก็เป็นส่วนหนึ่งงของความสุขผม เป้นคนที่อยู่ข้างๆแล้วทำให้ผมยิ้มได้...ผมเอามือมันข้างที่หนุนอยู่มาหอมซ้ำๆย้ำๆ
"หึหึหึ พอแล้ว จั๊กจี้"
"ชีวิตกูไม่ได้ต้องการอะไรแล้วจริงๆนะ แค่ที่กูวันนี้ ตอนนี้ มันก็พอดีแล้ว ถ้ามากกว่านี้กูกลัวสำลักตายวะ" ชีนมันเริ่มเลื้อยแล้วครับ ปากมันพรมไปทั่วหน้าผม คอผม อกผม มือก็สอดเข้าใต้เสื้อผมตอนไหนก็ไม่รู้
"อื้ม..ชีน...ชีน...ไม่เอา ไอ้พีทอยู่" เกิดมันทะเล่อทะล่าออกมา ผมได้ย้ายห้องหนีแน่
"ช่างมันดิ กูจะเอามึง ไม่ได้จะเอามันซะหน่อย"
"อื้มมมมมมมมม ปล่อยก่อน" ผมดันหน้ามันออกซอกคอผม มันทำเสียงจิ๊กขัดใจนิดหน่อย
"งั้นเดี๋ยวกูไปไล่มันเอง" เวลาไอ้นี่หื่นขึ้นหน้า แม่งไม่สนใครเลย จะเอาอย่างเดียว
มันลุกข้ามตัวผมไปยังห้องนอน
ผมลุกขึ้นจัดเผ้าจัดผมตัวเอง
ก้มตัวดูเสื้อ กระดุมกูถูกปลดไปตอนไหนวะ
"ไอ้พีท!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงฟ้าผ่าดังมาจาห้องนอน ผมรีบวิ่งตามไปดู
เข้าห้องได้ก็เห็นภาพที่น่ำขำปนอุจาดตามาก
ชีนกำลังพยายามดึงไอ้พีทให้ลุกออกจากเตียงนอน
แต่ไอ้พีทคงง่วงเต็มทีถึงได้เหนี่ยวกอดคอชีนไว้ซะงั้น
จากตอนแรกชีนพยามยามดึงมัน แต่ตอนนี้ชีนกลับจะพยายามดันไอ้พีทออก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
"เชี่ย ปล่อยกูเลยนะไอ้พีท กูหยะแหยงมึง" ฮ่าๆๆๆ มาหมดครับทั้งหน้าทั้งเสียง
"กุนอนด้วยนะ เฮียพีทนอนด้วยนะ ง่วง ไม่อยากกลับแล้ว"
"ไม่/ได้"
"กูไม่ยอมนะเต มึงไปห้องมึงเลยไอ้เพื่อนเลว" ไอ้พีทมันลงไปนอนอ้าซ่าเต็มเตียงผมแล้ว
"เอาน่าชีน ดึกแล้ว ให้มันนอนนี่แหละ"
มันทำเสียงขัดใจแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเลย
"มันคงโกรธผมที่ไปทำวิมานมันล่ม..."
"มึงก็หุบไปเลยไอ้พีท เดี๋ยวกูไล่กลับเลยนิ"
"ครับ ขอบคุณนะเฮีย พีทง่วงมาก นอนนะ ฝันดีนะเฮีย นอกใจชีนมาฝันถึงผมก็ได้ ไม่ว่ากัน....โอ๊ย" ผมปาหมอนใส่หน้ามัน
กว่าผมกับชีนจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ไอ้พีทหลับไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้าไหนแล้วไม่รู้
ผมกับมันพร้อมใจกันหันตรงที่เตียงนอน คือไอ้พีทมันนอนใจกลางของเตียงแล้วมันนอนแบบอ้าซ่ามาก ขาแขนกางเต็มที่
"กูไม่นอนข้างมันนะ"
"อืม งั้นเดี๋ยวกูนอนกลางเอง"
"ไม่ได้!!!"
"แล้วจะนอนกันยังไงละครับคุณชีน กูง่วง"
"เดี๋ยวกูถีบมันให้ตกเตียงเอง"
"เอ๊ยไม่ได้"
"ห่วงมันทำไม?" มีเหวี่ยงๆ
"โวะ...มานี่" ผมจับหน้ามันมาดูดปากซะหนึ่งยก
มันยิ้มออกแล้ว...
"ไปๆๆ นอนได้แล้ว"
"อืม"
สรุปค่อคือชีนใช้ตันเขี่ยๆเพื่อนมันจนไปนอนอีกด้านของเตียง
มันนอนกลาง ส่วนผมนอนอีกฝั่ง
ผมแอบเห็นว่าชีนมันเตะขาไอ้พีทตลอดเลย ฮ่าๆๆๆๆ
-
โอ๊ย น่ารักอะ
หายไปนานมาแบบจัดเต็มเลยนะคะคุณดิว อิอิ
พีทนะพีท มาขัดจังหวะคนอื่นเขา กร๊ากก
-
เสียดายแทนพี่จืดแหะ :เฮ้อ:
-
ว๊ากกกก ดิมน่ารัก
-
ดิมมมมม~ ชอบอ่ะ!
-
มีชีนอยู่พี่ต่อเสร็จน้องดิมแน่ น่ารักซะขนาดนั้นอะ
-
จะสงสารชีนดีมั้ยเนี้ย วิมามล่ม :laugh:
เรื่องนี้จะขาดพีทไปไม่ได้ สีสันของเรื่องเลยนะเนี้ย
ดูเหมือนว่าบรรยากาศระหว่างต่อ-จืด กำลังจะกลับมาดีเหมือนเดิมแล้วเนอะ
ต่อกำลังเปิดใจให้ดิมอยู่ ยังไงก็รอหน่อยนะดิม สู้ต่อไปน้องดิมสุดหล่อ :a2:
คิดถึงคุณดิว :กอด1:
-
น่ารัก
รักซีนมากเลย
-
น่ารักทุกคน :impress3:
หาคู่ให้จอมด้วยสิ ..
-
เริ่มชอบคู่ต่อดิมแล้วสิ คู่นี้จะมีภาคต่อไหมหนอ :z2:
-
รอคุณดิวมาต่ออออ
-
ปีใหม่ที่ผ่านมาพวกผมได้แปลงร่างกันสุดยอดกันทุกคน
ไอ้พีทนี่สุดยอดสุดมันแปลงร่างจากครึ่งคนครึ่ง(ปาก) แมวไปเป็นไก่ แม่งพอเมาแล้วมันจิกเก่งเหลือเกินแถมมันทำท่าปลาโลมากระโดดงับเหยื่อได้น่าถีบมาก
ดิมนี่เมาแล้วน่ารักมากครับนั่งยั่วนั่งอ้อนไอ้ต่อตลอด แต่ไอ้ต่อกลับบอกว่ามันอ้อนตีนมากกว่า ปากแข็ง พวกผมมองกันออกทุกคนว่ามันนะนั่งยิ้มปากแหกตลอด
จืดนี่ เดี๋ยวขอคิดก่อน.........อ้อ ไอ้นี่เมาแล้วมันชอบแหกปากร้องเพลงแถมยังชวนคนโน้นคนนี้ร้องเพลงตลอด แต่มันดันร้องถอยหลัง ถ้าไม่เมามันทำไม่ได้นะ พวกผมนี่ร้องไม่ออกกันหรอก มัวแต่ขำมันมากกว่า
ไอ้ต่อนี่ผมไม่แน่ใจว่ามันเมาเหล้าหรือเมาดิมกันแน่ เห็นนั่งมองหน้าดิมแล้วตาเยิ้มจนผมกลัวว่ามันจะย้อยหล่นเรี่ยราดห้องผม
แต่พอมันหันมาจ๊ะเอ๋กับตาผมเท่านั้นแหละ มันยักคิ้วกวนตีนให้เลย แต่ผมว่ามันเมาดิมชัวร์ เพราะยั่วซะขนาดนั้น น้องมันก็ไม่ได้ยั่วน่าเกลียดหรอกนะ น่ารักมากกว่า แต่เวลาปกติเราเห็นแต่ดิมในมาดกวนตีนไง แต่พอเมาแล้วโคตรพ่อโคตรแม่อ้อนเลย มิน่าสาวในร้านพี่ชายมันติดมันจัง ผมยังแซวไอ้ต่อเลยว่า มึงยังจะกล้าให้ดิมไปทำงานที่ร้านอีกเปล่า...มันไม่ตอบไรนะ แต่ผมว่ามันต้องทำไรซักอย่างแน่ ไอ้นี่ขี้หวงจะตาย เรื่องห้ามเลยนี่คงไม่ใช่เพราะนั่นคืองานของดิม ผมว่าไอ้ต่อมันคงไปเป็นหมาหวงก้างมากกว่า ไปนั่งเฝ้าไรแบบนี้
ส่วนสุดที่รักผมนี่เมาแล้วเลื้อยครับ ส่วนผมนะเหรอ ทำไรได้ละครับ ก็ยอมนั่งเป็นไม้ให้มันเลื้อยไง.....ฮ่าๆๆๆๆๆ
นั่นมันเหตุการณ์ต้นปีใช่มั๊ยครับ
แต่เหตุการณ์ตรงหน้าตอนนี้คือหัวของพวกผมกำลังจะมุดเข้าในหน้าหนังสืออยู่แล้ว
ถูกต้องนะครับ ฤดูกาลแห่งการสอบไง สอบไฟนอลซะด้วยและเป็นการสอบครั้งสุดท้ายของการเรียนระดับปริญญาตรีของผม จะต่อโทรรึเปล่าไว้เป็นเรื่องของอนาคตดีกว่า ตอนนี้เอาเป็นว่าให้ผมมีชีวิตรอดจากการสอบครั้งนี้ก่อนละกัน เพราะอะไรนั่นเหรอ คิดถึงสุดที่รักนะสิครับ ชีนมันไม่ยอมให้ผมไปอยู่ที่ห้องมันตลอดการสอบ มันหาว่าผมไปรบกวนการอ่านหนังสือของมัน ผมก็บอกว่าอะไรจะจริงจังขนาดนั้น มันก็บอกกลับมาว่า 'อนาคตของกู' ผมได้ยินถึงกับทำหน้าไม่ถูกเลย แต่พอประโยคต่อมา ผมกลับยิ้มไม่หุบ "อนาคตของเรา"
"คิดถึงชีนโว้ย คิดถึงจะบ้าแล้วเว่ย"เมื่อความรักมันจุกอก มันเลยต้องระบายออกมา แฮ่ะๆๆ แต่ลืมไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ไอ้ต่อกับจืดก็อยู่ด้วย
"เชี่ยเตตะโกนหาลุงมึงเหรอ กูตกใจหมด สมาธิกูแตกกระเจิงดแล้วเห็นมั๊ย มึงรู้มั๊ยกว่ากูจะรวบรวมสมาธิมันยากแค่ไหน เลว มึงทำพังหมดเลย" จืดมันด่าผมใหญ่เลย ด่าเสร็จยังมีหน้าไปหยิบนมในตู้เย็นมากรอกปากเฉย เลว ไม่เอาเผื่อกูด้วย
แต่ไอ้ต่อกลับนั่งขำเฉยๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ มันจะต้องช่วยจืดด่าผมชัวร์ แต่ตอนนี้มันเองก็คงไม่ต่างจากผมซักเท่าไร เพราะดิมก็ต้องอ่มนหนังสือเตรียมสอบเหมือนกัน
"กูตะโกนหาชีนเว่ย ไม่ได้ตะโกนหาลุงอย่างที่มึงว่าซะหน่อย"
"ยังมีหน้ามาย้อนกูอีกนะมึง" ดุจริงเว่ย
"กูขอโทษ ก็กูคิดถึงชีนนี่หว่า ไม่ได้เห็นหน้ามันเกิน 18 ชั่วโมงแล้ว เหมือนใจจะขาดเลยว่ะ มึงไม่เป็นกูมึงไม่มทางรู้หรอกจืด จริงมั๊ยไอ้ต่อ" ตอนนี้ีต้องหาคนหัวอกเดียวกันมาเป็นพวก
"เรื่องของมึงดิ กูไม่เกี่ยว"
"ขอบคุณมากครับเพื่อนต่อ คุณช่วยกูได้มากเลย คิดถึงๆๆๆคิดถึงโว้ย!!!"
"มึงคิดถึงก็ไปหาซิวะ มาตะโกนบ้าแหกปากอยู่อย่างนี้ ชีนคงจะรู้กับมึงหรอกนะ"
"ก็มันห้ามกูไว้นี่หว่า มันว่าถ้ากูอยู่ด้วยมันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง" ผมก็ไม่ใช่เด็ก 3 ขวบซะหน่อย จะไปกวนใจไรมันนักหนาก็ไม่รู้
"กูเพิ่งรู้ว่ามึงเชื่อง"
"ไม่ช่วยแล้วยังด่ากูอีกนะจืด มึงมันเลว มึงมันชั่ว ไอ้ฆาตกร ไอ้โจรใจทราม ไอ้ไม่มีศีลธรรม" สรุปคือ ผมบ้าไปแล้ว
"คิดถึงก็โทรไปสิวะ อย่างมากชีนก็แค่ด่ามึง แต่อย่างน้อยมึงก็ได้ยินเสียงมัน คุ้มนะมึง โทรศัพท์ก็มี ดันเสือกใช้โทรจิต โง่วะเพื่อนกู"
ตอนแรกผมกะว่าจะขอบคุณไอ้ต่อมันหน่อยที่ให้คำแนะนำและกำลังใจ
ดีๆซะหน่อย แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วเพราะมันด่าว่าผมโง่
"งั้นกูไปโทรหาชีนนะ ก่อนที่กูจะแดกหัวพวกมึงที่ขยันด่ากูจั้ง" จากการเรียนมา 4 ปีของผม ผมคำนวณแล้วว่าคุ้ม ไม่ขาดทุนแต่อย่างใด อย่างมากกำไร อย่างน้อยเสมอตัว แล้วกูจะรอะไรละคร้าบบบบบบบบบบ
"ว่าไง?" มันรับสายซะเสียงแข็งโป๊ก ไปไม่ถูกเลยกู ไอที่ตั้งใจจะพูดเมื่อกี้มันหล่นหายไปตอนไหนหมดวะ
"........." เสียงรอบตัวมันดังมาก แสดงว่ามันต้องติวกันที่มหาลัยแน่เลย
"ถ้าไม่คุยกูวางนะ ติวกันอยู่ เกรงใจคนอื่น"
".........." นอยด์แดกครับ มันไม่อะไรกับผมเลย
"เต....งั้นกูวางนะ"
"คิดถึง...." เสียงเบาไปไหน............. ก็คนมันสะเทือนใจนี่หว่า
"หึหึหึ...ก็แค่นั้น" ยังมีหน้ามาหัวเราะกูอีก เลว แต่ก็รัก "พี่ครับ ผมขอไปอ่านหนังสือที่ห้องนะครับ พอดีมีธุระนิดหน่อย ไอ้พีทกูกลับก่อนนะ" เสียงมันหันไปคุยกับคนฝั่งโน้น ได้ยินเสียงไอ้พีทแว่วๆด้วย แต่ได้ยินไม่ชัด
"ไปหาได้มั๊ย...คิดถึงจะตายอยู่แล้ว" พอมันรมณ์ดีก็อยากอ้อนขึ้นมาซะงั้น
"ใครห้าม" มึงนั่นแหละ
""
"จริงดิ!!!!!!!!" ใจพองคับอกแล้วครับ เสียงจืดด่าผมอีกแล้วเพราะเมื่อกี้ผมเผลอตะโกนซะลั่นห้องเลย คนมันดีใจนี่หว่า
"มารับหน่อยดิ กูยืนรออยู่หน้าตึกแล้วเนี่ย"
"ครับ...แล้วจะกินไรมั๊ย จะได้ซื้อไปเลย"
"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวไปกินด้วยกัน"
"ครับ รอแป๊บนะ" ผมวางสายจากมันก็รีบเปลี่ยนกางเกงจากบอกเซอร์เป็นขาสั้นธรรมดา แต่ยังเสื้อกล้ามเหมือนเดิม
"กูออกไปข้องนอกนะ" ผมหยิบกุญแจรถพร้อมหนังสือติดมือเรียบร้อยแล้ว
"มึงจะสื่อว่าออกไปหาผัวใช่มั๊ย?" ทำไมเดี๋ยวนี้จืดมันปากจัดขนาดนี้ละวะ
"เออ มึงจะทำไม กูมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วนี่ แล้วมึงละเมื่อไรจะมีผัวกับเค้าบ้าง" ใส่มันเสร็จ มันอ้าปากพะงาบๆ สงสัยคงอึ้ง ไม่คิดว่าผมจะย้อนแบบนี้ อาศัยจังหวะนั่นเผ่นแนบออกมา....ขอโทษนะต่อเพื่อนรัก กรรมตกที่มึงแล้วแหละ
มาถึงหน้าตึกมันยืนหน้ายุ่งอยู่แล้ว โกรธใครมาวะ
"ทำไมทำหน้ายุ่งอ่ะ กูมาช้าเหรอ?" ผมไม่ได้ลงจากมอไซต์นะ ยื่นหมวกให้มัน แต่มันไม่รับ มองหน้าผมหัวจดเท้า เท้าจดหัว
"ใครสั่งใครสอนให้แต่งตัวอย่างนี้ออกจากห้อง" ผมผิด?
"ก็แต่งอย่างนี้มาตลอด" งง?
"นั่งซ้อนไป กูขับเอง" อะไรของมันนี่?
"อืมๆๆๆ" ผมก็ถอยกรูดมานั่งหลังให้มันขับแทน
ผ่านหน้ามอ ผ่านร้านข้าว
"ชีน ไหนมึงบอกจะไปกินกันไม่ใช่เหรอ? ผ่านร้านมาหลายร้านแล้วนะ"
"ไม่กินแล้ว จะกลับห้อง"
"?????????????????????........." what??????????????????
ถึงห้องมันก็เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ
ผมก็จัดการแกะข้าวกล่องที่ซื้อหน้าหอเมื่อกี้ไว้ให้มัน
"กินดิ กูใส่จานให้แล้ว" มันมองหน้าผม แล้วนั่งลงโดยไม่พูดอะไร
"ชีน โกรธไรกูดิ...กูยังไม่ได้ทำไรเลย"
"กินข้าวสิ เดี๋ยวก็ต้องอ่านหนังสืออีกนะ" ดุอีก
ผมนอนอ่านหนังสือบนพื้น ส่วนมันนอนบนโซฟา เสมอภาคมาก
"มองหน้ากูบ่อยๆทำไม?" ตามันดูหนังสือนะ แต่ปากถามผม
"ก็มึงโกรธ"
"ไม่ได้โกรธ"
"อ้าว" ผมวางหนังสือข้างตัว แล้วลุกขึ้นนั่งจ้องหน้ามันเลย
"อ่านหนังสือไป เดี๋ยวไล่กลับห้องเลย"
"ไม่โกรธ แล้วไมไม่คุยด้วย"
"ยังไม่รู้ตัว"
"ไม่รู้"
"......" มันมองผมขึ้นๆลงๆ......อ้อ......มันไม่ชอบที่ผมแต่งตัวแบบนี้ออกข้างนอกแน่เลย
"ขี้หวงวะ" ผมเอาหัวไปแปะที่หน้าอกมัน ส่งตาล้อๆให้มันด้วย ฮ่าๆๆๆๆ มันหน้าแดงเลย
"สงสารคนเห็นหุ่นขี้ก้างมึงหรอก ไม่มีดีแล้วยังจะโชว์อีก"
"เหรอคร้าบบบบบบบบ"
"ไปอ่านหนังสือเลยไป ไปสิ นั่งมองหน้าอยู่ได้"
"ก็แฟนหล่อนี่หว่า อยากมอง มองไม่ได้รึไง"
"เต ไป อ่าน หนัง สือ"
"ชีนหล่อจังค้าบ...รักชีนจัง" ฮ่าๆๆๆ พูดเอง ผมยังอายปากตัวเอง ทำไปได้ไงวะกู โคตรกระแดะเหอะ ยัง ยังไม่พอ ความกระแดะผมยังไม่หมด ผมยังเอาหัวถูๆไถๆหน้าอกมันไปมาด้วย ฮ่าๆๆๆๆ ชีนหน้าแดงใหญ่เลย มีกัดปากด้วย เซ็กซี่อ่ะ เดี๋ยวจับกดเลยนี่....ได้ข่าวว่ามึงเคยพยายามหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยสำเร็จเลย
"อยากเสียตัวเหรอครับมึง...." แป่ว นึกว่าช่วงสอบความหื่นมึงจะลดซะอีก เปล่าเลย
"อ่านหนังสือก็ได้ ชิส์"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" แม่ง แพ้อีกตามเคย
ทุกท่านครับผมจบแล้ว
ผมเป็นบัณฑิตจบใหม่แล้ว
ผมทำให้แม่ภูมิใจได้แล้ว
ผมทำให้พี่ต้องไม่ผิดหวังกับน้องชายคนนี้
ผมทำให้เฮียยิ้มได้กับความสำเร็จของผมในครั้งนี้
ผมสอบวิชาสุดท้านเสร็จ ออกจากห้องสอบสิ่งแรกที่ผมทำคือ
โทรศัพท์หาคนที่ผมรักที่สุดในชีวิต
"สวัสดีครับแม่"
"ว่าไงค่ะสุดหล่อของแม่" ผมรักผู้หญิงคนนี้จัง
"ผมเรียนจบแล้วครับแม่ ผมผ่านหมดทุกตัวแล้ว ผมรักแม่ครับ" จู่ๆ น้ำตาผมก็ซึมเฉยเลย
"แม่รู้ว่าลูกชายของแม่ต้องมีวันนี้...ขอบใจนะเต ขอบใจที่ลูกเกิดมา เกิดมาเป็นลูกของแม่"
"ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ"
"โตจนมีคนรักแล้ว ยังมาขี้แยอีก หึ๊"
"ผมเปล่าซะหน่อย แล้วนี่พี่ตามกับเฮียไม่อยู่เหรอครับ?"
"อ้อ เข้าบ้านพอดีเลย...สองหนุ่มเตโทรมาบอกว่าเรียนจบแล้ว"
"จริงเหรอครับ ควายเรียนจบด้วยแฮะ...อย่างนี้ต้องฉลอง" เสียงเฮียลอดสายเข้ามา ด่าผมอีก
"ไปว่าน้องมัน...แล้วเตจะกลับบ้านเมื่อไรละลูก"
"ซักพักนะครับแม่ อยากอยู่เฮกับเพื่อนอีกหน่อย เดี๋ยวก็ต้องแยกย้ายกันแล้ว"
"เต..งั้นเฮียไปฉลองกับแกที่นั่นนะ"
"อย่าเลยเฮีย เดี๋ยวผมก็กลับบ้านแล้ว เฮียหาทางหนีเที่ยวละสิ ผมรูทันนะ"
"เออสิ พี่ต้องคุมเฮียอย่างกะนักโทษเลย...รีบกลับมาช่วยงานเลย"
"ครับเฮีย...งั้นแค่นี้นะเฮีย บอกทุกคนที่บ้านด้วยว่ารักมาก..."
ผมวางสายจากที่บ้าน
คิดแล้วก็ใจหายนะครับ ผมจะไม่ได้อยู่ในที่เดิมๆอีกแล้ว
ตลอดสี่ปีที่ผมเรียนที่นี่ ผมได้อะไรเยอะมาก
เพื่อน ความรู้ ประสบการณ์ มิตรภาพ ความรัก ผมได้จากที่นี่หมด
แล้วต่อกับจืดมันก็เข้ากอดคอคนละฝั่ง ผมองหน้าต่อที จืดที แล้วเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
พวกผมพร้อมแล้วครับสำหรับการโตเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว
ถึงแม้พวกเราสามคนจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่ผมเชื่อว่ามิตรภาพตลอดสี่ปีที่เราร่วมสร้างกันมาจะยังคงอยู่ตลอดไป เราจะรักษามันไว้อย่างดี....
ผมใช้เวลาหนึ่งเดือนหลังจากนั้นกับต่อแล้วก็จืดทั้งหมด แทบไม่ได้อยู่เจอหน้าชีนเลย
แต่ชีนมันก็เข้าใจผมนะ ไม่ว่าผมซักคำ
เราไปเที่ยวกันทั่วเมืองไทยเมืองเลย
อาทิตย์หนึ่งอยู่เหนือ อีกอาทิตย์หนึ่งก็อยู่อีสาน อาทิตย์ต่อมาก็อยู่กลาง ส่วนใต้นี่ล่องกันมาหมดแล้ว
"ไอ้ต่อ...แล้วมึงกับดิมนี่จะยังไงต่อวะ"
"ไม่รู้วะ"
"ยังไม่ได้คุยกันอีกเหรอวะ?"
"ไม่รู้สิ...พวกกูต้องอยู่ไกลกัน มันเรียน ส่วนกูต้องทำงาน แล้วมันจะไปรอดเหรอวะ ต่างคนก็ต้องเจอสิ่งใหม่ๆตลอดเวลา กูไม่อยากผูกมัดมันแล้วก็ตัวกูเองด้วย...." ผมเคยบอกมั๊ยครับว่าไอ้ต่อมันเด็กมาจากทางภาคกลาง ไม่ใช่เด็กใต้อย่างผม ส่วนดิมนี่เด็กที่นี่เลย...จะว่าไปผมก็เข้าใจมันนะ
"ไอ้ต่อ มึงอย่าไปคิดแทนน้องมันสิวะ....อยากรู้ไรก็ถามมันไป" จืดพูดถูก
"ไม่ใช่กูไม่รักมันนะ....แต่กูก็ไม่มั่นใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้างระหว่างที่เราห่างกัน"
"ไม่ต้องมาบอกกูกับเต ไปบอกกับดิมโน่น พวกกูไม่ได้อยากรู้ คนที่อยากรู้คือดิม...."
"งั้นกูไปหาดิมนะ"
"จืด...มึงว่ามันจะเอาไง"
"เอาไงละ แม่งติดน้องมันอย่างกับยางมะตอย คงปล่อยไปได้หรอก"
"แล้วเรื่องงานการมันละ?"
"ทำไม จังหวัดนี้ไม่มีงานให้ไอ้ต่อทำเลยรึไง"
"เออ จริงด้วยวะ"
"มึงเชื่อดิ ว่าไอ้ต่ออยู่นี่ต่อชัวร์ มันหวงดิมจะตาย มันไม่ยอมปล่อยให้ห่างตัวหรอก"
"กูก็ว่างั้น แล้วมึงละ จะเอาไง"
"กูไม่มีแฟนอยู่นี่นี่หว่า กูคงกลับบ้านไปทำงาน" จืดก็ไม่ใช่เด็กใต้ครับ
"อืม...ไม่มีก็หาสิวะ จะได้อยู่นี่กับไอ้ต่อต่อ"
"ไม่ละวะ....กูห่วงที่บ้าน"
"อืม...."
พวกผมใช้เวลากันอย่างคุ้มค่ามาก จนจืดกลับบ้านไปแล้ว ส่วนไอ้ต่อตามคาดมันหางานที่นี่ทำ ติดเด็กก็งี้แแหละ
วันไปส่งจืดขึ้นเครื่องกลับบ้าน พวกมันมีดราม่าน้ำตาแตกกันด้วย
"พวกมึง กูไปแล้วก็ดูแลตัวเองกันด้วย อย่าแดกเหล้าจนลืมแดกข้าวละ โทรหากูด้วย ไม่โทรนะ กูจะมาเผาบ้านพวกมึงให้วอดเลย"
"เออหน่า กูโทรหา" ผมพูดได้แค่นั้น ก็รู้สึกใจหายจนพูดไม่ออกอีก
"ไอ้ต่อ มึงจะไม่พูดไรกับกูเลยเหรอ"
"กูรักมึงนะ" แล้วต่อมันก็ดึงจืดเข้ามากอดเต็มกอดเลยครับ
"กูเคยบอกมึงมั๊ย?"
"บอกว่าอะไร?" ผมอยากรู้ด้วย
"กูก็รักมึงนะ"
"ขอบใจ..." ผมเดินเข้าไปกอดพวกมันสองคนอีกทีหนึ่ง
จืดขึ้นเครื่องไปแล้ว
ระหว่างทางผมขับรถกลับ ไอ้ต่อนี่เงียบเลย
"เงียบไมมึง?"
"คิดถึงจืด" หืม?
"มันไปยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนะ"
"กูดีใจวะ"
"ดีใจอะไร?"
"จืดบอกว่ารักกู"
ผมรู้ว่ามันรอฟังคำนี้จากปากจืดมาาตลอด
เมื่อมันรู้แล้ว ก็เหมือนสิ่งที่ผูกมันไว้กับจืดก็หายไปแล้ว
ผมกลับบ้านพร้อมกับชีน แต่คราวนี้ชีนมันไปอยู่บ้านมันเอง เพราะมีนกลับมาอยู่บ้านแล้ว
ผมเองก็ไปมาๆระหว่างบ้านมันกับบ้านผม
มันก็มาค้างบ้านผมบ้าง แต่ไม่บ่อย มันบอกว่าพี่ตามชอบแกล้งมัน
ผมไม่ค่อยได้สนใจมันเท่าไรหรอกเพราะต้องเรียนรู้งานจากพี่ต้องแล้วก็เฮีย ตอนแรกผมก็จะดื้อไม่ยอมทำงานกับที่บ้าน อยากหางานอื่นทำก่อน แต่พี่ต้องบอกว่ายังไงผมก็ต้องมาทำงานกับที่บ้านอยู่ดี แล้วทำไมต้องรอเวลาด้วย ยิ่งเริ่มเร็วเท่าไร ผมก็จะเป้นงานเร็วเท่านั้น ผมก็เห็นด้วยเพราะผมตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงก็จะกลับมาช่วยงานที่บ้านอยู่ดี เฮียก็เหมือนกัน วิ่งคุมงานจนตัวดำหมดแล้ว ผมนี่สบายหน่อย ส่วนมากอยู่ติดสำนักงาน ฮ่าๆๆๆๆ สะใจ
กับไอ้ต่อแล้วก็จืดก็มีโทรกันบ้าง เพราะต่างคนต่างก็ต้องทำงาน
วันนี้ผมขอหยุดงานและขอลาต่ออีก 1 อาทิตย์เพราะต้องไปส่งชีนที่มหาลัย
ปีนี้มันอยู่ปี 3 แล้ว ผมกับมันก็คบกันมานานแล้วเหมือนกันนะ
ผมออกเช้า ขับมาเรื่อยๆ ก็มาถึงมหาลัยก่อนเที่ยงนิดหน่อย
"ว่าไงไอ้พีท....กูอยู่หน้ากอ....กับเต.......เออมันส่งกูแล้วจะอยู่ต่ออีกอาทิตย์หนึ่ง แล้วมึงอยู่ไหน......เออ มาดิ อย่าช้านะ กูหิว เออๆ"
"ไอ้พีทเหรอ?"
"อืม...มันบอกเดี๋ยวจะมากินข้าวด้วย"
"เอาของไปเก็บดีกว่า หิวแล้ว"
"ไปดิ" แล้วมันก็เดินตัวปลิวขึ้นไปเลย ของๆมันแท้ๆ แต่ผมกลับต้องถือให้
ไอ้พีทซื้อของกินมาเต็มเลย มันบอกข้างนอกร้อน เลยซื้อมากินในห้องดีกว่า
"เฮียมาส่งชีนเองเลยเหรอ เจ๋งวะ"
"อืม ก็อยากมาเที่ยวด้วย ทำงานตลอด"
"ผมว่าเฮียโคตรดูดีเลยนะตอนนี้ มาดอย่างกะนักธุรกิจหมื่นล้าน" ชีนมันหันมาแบะปากใส่ผมทีหนึ่งแล้วหันไปกินต่อ
"ไม่ขนาดนั้น บ้านกูแค่พันล้าน ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ชีน มึงจะเปลี่ยนช่องทำไมนักหนา กูตาลาย เอามานี้" ไอ้พีทมันพยายามแย่งรีโมทจากชีน แต่ไม่สำเร็จ
"ห้องกู กูจะดูช่องไหนก็เรื่องของกู ว่าแต่มึงเหอะ กินเสร็จแล้วก็กลับไปดิ "
"โห มึง แรงวะ เฮียดูแฟนเฮียดิ"
"ดูแล้ว ก็หล่อดี กูรักด้วย" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ชีนมันยิ้มปากแหกเลย แต่ไอ้พีทนี่ทำหน้าเบื่อโลกขึ้นมาทันที
"คอยดูนะไอ้บ้าชีน ถ้ามึงเจ้าชู้ ไปหม้อใครนะ กูจะฟ้องเฮีย ให้หมดเลย ไม่ช่วยปิดให้เหมือนที่แล้วมา คอยดู" เอ๊ะ???????? เหมือนที่แล้วมา
"ไอ้พีท กูไม่เคยเหอะ!!!!!"
"เฮีย ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะเฝ้ามันเอง ถ้ามันนอกใจเฮียนะ ผมจัดการให้ รับรอง"
"ไอ้พีท มึงกลับห้องมึงไปเลยไป อยู่ไปก็สร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวกู"
"ร้อนตัวรึไง?"
"ร้อนบ้านมึงสิ ไปเลยไป" มันดันหลังไอ้พีทจนมันยัดไปพีทออกไปข้างนอกจนได้
"กูไม่เคยทำอย่างที่ไอ้พีทว่านะ"
"กูเองก็ไม่ได้ว่าไรซะหน่อย"
"นึกว่าจะบ้าจี้ตามไอ้พีทซะอีก"
"อย่าให้จับได้ละกัน....กูไปอาบน้ำก่อนนะ"
ผมอาบน้ำเสร็จก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้
รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกอุ่นๆที่หลัง แต่ยังไม่ตื่น แค่กระชับอ้อมกอดของคนด้านหลังให้แน่นขึ้นแล้วก็หลับต่อ
ผมฝันครับ ฝันว่ากำลีงถูกลวนลาม หรือลักหลับนั่นเอง
เย็นๆๆ ลื่นๆที่ข้างกกหู ลามไปถึงคอ เลยไปถึงหน้าอก ฝันครั้งนี้เหมือนจริงมาก เสียวเลย
"อ๊ะ...." ไม่ใช่ฝันนี่หว่า ไอ้คนข้างๆมันกำลังลวนลามผมจริงๆด้วย กัดนมกูไมเนี่ย
"โทษที มันเขี้ยวไปหน่อย เจ็บมั๊ย"
"ไม่เจ็บ แต่เสียว" ผมมองไปนอกหน้าต่าง ฟ้ามืดแล้ว ชีนมันคงเปิดไฟหัวเตียงไว้
"อ๊ะ....เชี่ย มึงจะบีบให้ไข่กูแตกคามือมึงเลยรึไง จุกเว่ย" ผมกำลังเคลิ้มๆกับสิ่งที่มันทำให้ บีบมาได้ หน้าม่วงเลย
"แตกก็แตกดิ ยังไงมึงก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้ว" ไอ้เลว!!!!!!!!!!
"ไอ้ ไอ้ ไอ้..." ไม่รู้จะด่าอะไรมันดี
"หรือว่าไม่จริง" พูดเสร็จมันก็เป่าหูผมจนขนลุกซู่ไปทั้งตั้ววเลย
"ชีน กุไม่ได้คันหู ไม่ต้องเป่า"
"เหรอ แล้วคันตรงไหนละ เดี๋ยวกูช่วยเกา" เสียงมันเซ็กซี่มาก เซ้กซี่ตนผมเขินตายไปเลย
"คันตีน เกาดิ..ปล่อย นอนทับอยู่ได้ ตัวมึงหนักนะ"
"อย่าดิ้น ถ้าดิ้นมึงไม่ได้นอนทั้งคืนนแน่ จุ๊บ" หยุดกึกเลยกู
"ไม่ดิ้นแล้ว ลงไปได้ยัง..."
"แล้วแต่ความพอใจของกู"
"เชี่ย แล้วถ้ามึงพอใจทั้งคืน กูไม่ตายเหรอ ลงไปเลย " ผมเริ่มดิ้นอีกครั้ง
"กูว่านะ คนที่ตายน่าจะเป็นกูมากกว่า มึงแค่นอนเฉยๆเอง"
"ไอ้หน้าหมาชีน!!!! งั้นมึงมาลองนอนเฉยๆให้กูขย่มบ้างดิ" ของขึ้นครับของขึ้นนาทีนี้ ทำไมดิ้นไม่หลุดซะทีวะ มันตอกตะปูไว้รึไง
"กุไม่ชอบโดนกดขี่"
"กูชอบงั้นสิ"
"ก็เห็นครางทุกที" ผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ
"..........." แต่ก็เถียงไม่ออกเพราะจริงที่อย่างที่มันพูด
"หึหึหึ เถียงไม่ออกอะดิ"
"ตกลงจะเอาไงชีน" ผมเริ่มอายแล้วด้วย ก็มันเล่นจ้องตาซะเชื่อมขนาดนี้ ผมตื่นไปทั้งตัวแล้วเนี่ย
"ไม่เอาไง จะเอาพี่เต"
"ชีนจะทำก็ทำดิ กูอายเว่ย" ผมบิดหน้าหนีมัน อายจริงครับ รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนไปหมดแล้ว
"อายทำไม เห็นหมดแล้ว"
"กูไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึง อุ๊บบบบบ อึ๊ๆๆๆๆๆๆ เจ็บนะ จูบไม่ว่า แต่กัดทำไมเนี่ย"
"ปากดีไง" แล้วมันก็กลิ้งหลุนๆไปนอนอีกฝั่งของเตียงเลย...ย้ากกกกกกกกกกกกกกมึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้นะหมาชีน กูจะฆ่ามึง
"หึหึหึ" เสียงหัวเราะจิตๆของไอ้ตัวดีที่หัวเราะเยาะผมตอนที่ผมเดินผิดปกตินิดหน่อยมาที่โต๊ะกินข้าว
"ไอ้หื่น ไอ้หน้าหมา คอยดูนะ กูจะงดตลอดที่กูอยู่นี่เลย"
"อ้าว โทษกูอีก"
"ก็มึงแกล้งกู"
"แล้วใครมาสะกิดกูละ " ตามนั้นแหละครับ หลังจากที่มันปล่อยผมไว้บนทางด่วน ผมกลับบ้านเองไม่ถูก เลยต้องสะกิดให้มันช่วยพาไปหน่อย ไม่น่าเลยกู
"ก็ใครจะไปคิดว่ามึงจะบ้าพลังขนาดนั้นละ กูบอกให้พอๆอไม้ฟังกันเลย"
"เครื่องกูฟิต สตาร์ทติดง่าย แต่ดับยาก"
"ถ้ากูรู้ว่ามึงจะหื่นขนาดนะ กูจะไม่ยอมมึงตั้งแต่ครั้งแรกเลย"
"มึงไม่ได้ยอมซะหน่อย แต่มึงไม่มีปัญญาทำไรกูต่างหาก...เอาหน่า สุขด้วยกันทั้งคู่ อีกตั้งนานกว่าจะได้เจอกันอีก ไม่สงสารกูเหรอ"
"ก็กูเจ็บก้นนี่หว่า...แต่ก็เอาเหอะ เห็นว่าเป้นมึงหรอกถึงยอมให้"
"ก็ลองไปยอมกับคนอื่นสิ ตายคู่"
"มึงก็เหมือนกันแหละ ตายทั้งบาง"
กินข้าวกันเสร็จก็ออกมานอนดูทีวีกันต่อ
ผมนอนหนุนแขนมันอยู่ ผมถามมันว่าไม่เมื่อยรึไง ถึงชอบให้ผมหนุนแขน มันบอกว่า ผมยังยอมมันมากกว่านี้ได้เลย แค่นี้มันทนได้ ปลื้มครับ
"รักกูมากมั๊ย?"
"หืม?"
"ถามว่ารักกูมากมั๊ย?"
"มากสิ...ชีวิตกูถ้าขาดมึง คงไม่มีความสุขหรอก จุ๊บ" มันยื่นหน้าไปจุ๊บปากมันทีหนึ่ง มันยิ้มแก้มแตกเลย
"แล้วมึงรักกูมั๊ย" ผมถามมันบ้างหลังจากที่เงียบดูหนังกันมาซักพัก
"รักเท่ามด"
"ชิส์ รักกูเท่านั้นเองเหรอ"
"นี่แหละ สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก" มันพูดจบ ผมปล่อยก๊ากเลย ไม่คิดว่ามันจะมีมุขเสี่ยวๆแบบนี้ด้วย......
"เต"
"หืม?"
"กูรักมึงนะ...รักมากกว่า" มันเว้นว่างเอาไว้
"มากกว่าเมื่อวาน" ผมต่อให้มันเอง เพราะมันพูดอย่างนี้ตลอด รู้ทางกันแล้ว
"!@#$%^&*()_++" มันก้มลงกระซิบข้างหูผมเบาๆ แต่กลับชัดเจนในใจผมเอามากๆ
"0_0"
"ทำไมต้องตาโตด้วย"
"ก็มึงบอกว่า"
"ก็นั่นแหละความรู้สึกของกู มึงอยากรู้ไม่ใช่เหรอ" ผมหยุดยิ้มไม่ได้แล้ว ช่วยที
"ชีน ช่วยด้วย กูหยุดยิ้มไม่ได้"
"งั้นเชิญยิ้มให้ปากฉีกไปถึงส้นเลยนะ" ถึงจะโดนมันด่า แต่ผมก็ยังนอนยิ้มบ้าอยู่ ส่วนมันดูทีวีเฉย แต่ผมเห็นนะว่ามันก็ยิ้มเหมือนกัน
"รักมากกว่าชีวิต"
จบแล้วนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด
ขอโทษด้วยที่บางทีก็หายไปหลายวันเลย
แต่ก็ตามสัญญาครับ ดิวลงให้จนจบ
ถ้าดิวมีเรื่องใหม่ลง ก็อย่าลืมติดตามอ่านกันด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
ปล. ผมชอบตอนจบของเรื่องนี้จัง
-
แอร๊ยย
จบแล้วอะ ชอบเรื่องนี้จัง
ให้ความรู้สึกเรื่อยๆ แต่มันอิ่มไปทั้งใจเลย
ขอบคุณคุณดิวมากนะคะที่มาต่อให้จนจบ
แล้วจะคอยตามเรื่องใหม่ค่ะ
กอดด
-
กรี๊ดดดดดด ยิ้มแก้มแตกกกก
-
ชอบมากๆๆๆๆ ซีนได้รักกับเต
รักมากกว่าชีวิต !!!!
-
จบแล้ววว เราก็ชอบตอนจบตอนนี้ ซึ้งๆ *_*
ป.ล.อยากอ่าน ต่อ-ดิม ขอเป็นตอนพิเศษหรือเรื่องใหม่ก็ได้นะๆๆ
-
ต่อกะนู๋จืด จบลงอย่างสวยงาม :o8: ดูแลเด็กน้อยของเจ๊ ดี ดีละ
เตกะนู๋ชีน ซึ่งทวีความหื่นขึ้นทุกวัน :z1: ร๊ากกกก กันนาน นาน
P.S. ขอบคุณ คุณ DUE ม๊วกกกก ตามมาจากนู๋จูนกะนายโจ๊ก เจ๋งสวด สวด ไปเลยจร้า ////// รัก\\\\\\\
-
อร๊ากกกก จบแล้ววววว ชีนเตน่ารักมาก
จะว่าไปก็หวิวๆเหมือนกันนะ ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้ได้จบลงไปอย่างสวยงาม
รักมากกว่าชีวิต คำๆนี้ไม่ใช่แค่ชีนกับเตที่ยิ้มปากกว้างเท่านั้น
คนดูอย่างเราก็ยิ้มปากกว้างด้วยเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
น่ารักมาก
ถ้าคุณดิวมีเรื่องใหม่มาเมื่อไหร่อย่าลืมเข้ามาบอกกันนะ จะคอยติดตาม o13
เอาคู่ของต่อก็ได้ อยากอ่านๆ :-[ :กอด1:
-
จบซะแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ^ ^ ตอนจบน่ารักอะ!! รักมากกว่าชีวิตถ้าได้ยินแบบนี้บ้างก็คงยิ้มหุบไม่ได้เหมือนเต!!
-
ชอบ เด๋วจะกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ :-[
ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะ ที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านกันค่ะ :กอด1: :L2:
-
ง๊า าาาาาาาาาาาาาา จบแล้วหรอคุณดิวว
ยังไม่อยากให้จบเลย :sad4:
เรื่องนี้น่ารักยังไงก็คงน่ารักยังงั้น
ตั้งแต่ต้นจนจบ ทุกคนทุกคู่ในเรื่องเลย
ทั้งเตชีน จืด ต่อดิม พีทผู้เป็นสีสันของเรื่องอีก
รักมากกว่าชีวิต ฮิ้ว ววตอนจบน่ารักมากกกก เตชีนหวานจนมดขึ้นจอคอม :impress2:
ส่วนต่อดิม สุดท้ายพี่ต่อก็ติดเด็กจนได้ ฮิฮิ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ต่อไปนะฮ่ะ
ส่วนจืดกับต่อ ตอนนี้คงสนิทใจกันแล้วสินะ
มิตรภาพของเพื่อนมันเป็นอะไรที่สวยงามที่สุด
ไว้จะรอตอนพิเศษจากคุณดิวนะคะ อิอิ
ยังไงเรื่องหน้าก็ติดตามเหมือนเดิมค่ะ :กอด1: :3123:
-
:n1: ติดตามผลงาน คุณดิว ต่อไป จ้า
-
จบแล้ว~เป็นตอนจบที่ประทับใจมาก รักพี่เต รักชีน รักทุกคนเลย รักคนเขียนด้วยจ้า~ อยากอ่านเรื่องพี่ต่อกับดิมจัง...
-
อ๊ากกกกก เขิลลแทนเตเลยอ่า :pighaun:
เสียดายจังจบซะละ :monkeysad:
ยังไงก้อขอให้มีตอนพิเศษเร็วๆนะคร้าบบบ :impress2:
สุดท้าย ขอให้รักกันนานๆ ตลอดไปนะครับ :-[
-
ว๊า จบซะแล้ว
ยังไม่อยากให้จบเลย
จะมีตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงบ้างรึป่าวคะ
ชอบจัง " รักมากกว่าชีวิต"
อยากให้คนใกล้ตัวพูดแบบนี้บ้างจัง
-
ตอนนี้กำลังมีเรื่องใหม่อยู่ในหัวครับ
แต่ยังไม่ค่อยเป็นเรื่องราวเท่าไร
ฝากทุกคนด้วยนะครับ
-
เย่ๆ รอติดตามนะคะ อิอิ
-
:L2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่นำมาให้อ่านนะค่ะ :pig4:
ตอนจบน่ารัก แอบอิจฉาเต อยากได้แบบนี้บ้างงงง :-[ :-[ :-[
+1+เป็ด เป็นกำลังใจให้แต่งนิยายดีๆต่อไปนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักอ่าาาา หยุดกรี๊ดไม่ได้
>.<
คนแต่ง แต่งเก่งขึ้นเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ได้เข้าเล้านาน กลับมา คนแต่งไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ชอบเตชีน รักต่อดิม กรี๊ดดดดดดด!!!!!
ขอพิเศษต่อดิมมมมมมม
-
เป็นอะไรที่น่ารักมากเลยอ่ะครับ ตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่อง ผมยิ้มตลอดเลย
ยอมรับเลยว่า เป็นอีกหนึ่งเรื่อง ที่อ่านแล้ว ทำให้รู้สึกดีมากๆ
-
รักดิมจุง ><
ขอบคุณครับพี่ดิว :)
-
ตอนพิเศษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบตอนจบเช่นกัน หวานได้ใจ
ปล ช่วงหลังไม่ค่อยตามอ่านเพราะเสียดายต่อ
แต่ดิมน่ารักก้อเลยเข้าใจ 555 รักคนที่เค้ารักเราชัวร์กว่านิ
-
"รักมากกว่าชีวิต"
>\\\\<
:o8: :o8:
-
:-[อ๊ากๆๆพี่เตทำกับข้าวเองแหงๆเลยอ่ะ
-
อ่านไปยิ้มไปทั้งเรื่องเลย มีหน่วงๆบ้างแต่ไม่หนัก แบบเบาๆ พอกรุบกริบ ไม่หวานจนเวอร์ แต่น่ารักแบบดิบๆ
คู่นั้นมันเป็นอะไรที่ลงตัวโคตรๆๆๆๆๆ
o13 o13 o13 o13
:z2: <<--- เห็นอีโมนี้แล้วนึกถึงเต 5555
-
ชีน ว่าสุดสุด แล้ว เจอเต เข้าไป อดทนมากยิ่งกว่า
เห้อออ สู้ สู้
-
ตายกันไปข้างหนึ่งเลยดิ
หวานมากกกกกกกกก อ๊างงงงงงงง
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ o13
-
แวะเข้ามาอ่านอีกรอ คิดถึงคุณดิวและทุกคนนน :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ เราชอบเรื่องนี้จัง ดีใจที่ได้อ่าน ขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
-
เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ o18
ชอบเตกับชีนจัง แม้ไม่หวานมาก แต่ก็รักกันสม่ำเสมอดี อิอิ
ขอบคุณคุณดิวสำหรับเรื่องราวดีๆ จ้า :กอด1:
-
ขอบคุณนะคะ :pig4:
ชอบมากๆเลย อ่านแล้วยิ้มตามตลอดเลย
:กอด1:
-
แปะ
-
สนุกมาก ๆ ครับ เตน่ารัก ชีนเท่มาก ๆ ...... "รักมากกว่าชีวิต" โห !!!!!
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณค่ะ
เรืีองนี้สนุกมาก เขียนเรื่อยๆแต่ก็น่าติดตาม
มีน้ำตาและรอยยิ้ม มีเรื่องราวให้ขบคิด
อ่านเรื่องของคุณดิวมา3เรื่องล่ะ เขียนดีจริงๆค่ะ ^^
-
อ่านจบแล้ว
สนุกมากค่ะ
อึดอัดกับเรื่องดิม ต่อ จืด
ขอบคุณคนเขียนด้วยนะคะ
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านค่ะ
เข้ามาอ่านอีกรอบ คิดถึง ^^
-
มาอ่านอีกรอบแล้ว ขอบคุณค่ะ ^^