ผมไม่รู้จริงๆว่าผมไปทำให้พี่ชายของเตโกรธเกลียดเอาตอนไหน ทำไมถึงตั้งอกตั้งใจเกลียดผมนัก ผมก็พยายามที่อดทนให้ถึงที่สุดเพราะผมรู้ดีว่าสถานการณ์อย่างนี้คนที่ออึดอัดและลำบากใจที่สุดก็คือเต...มันจะหันมามองทางผมบ่อยๆและคอยพยักหน้าให้ มือมันก็คอยจับคอยกุมมือผมเอาไว้ตลอดเวลา
มึงไม่ต้องกลัวหรอกเต กูสัญญาแล้วไงว่ากูอดทน...
จู่ๆพี่ท่านก็เงียบไปซะเฉยๆ คลุกวงในกับสาวในคอนโทรลซะงั้น มีปัญหาทางจิตเปล่าวะ จำพวกเรียกร้องความสนใจ แต่ก็ช่างเหอะ พี่แกเงียบก็ดีแล้วไม่อยากให้เตต้องอึดอัดมากไปกว่านี้จริงๆ...สงสัยเตคงจะเข้าใจความคิดของผมเลยหันมายิ้มให้เบาๆ ผมเลยใจหวิวเบาๆตามไปด้วยกับยิ้มมัน
"จืด...กูว่าถ้ามึงจะทำซะขนาดนั้น มึงเข้าสิงร่างเค้าเลยดีกว่ามั๊ย !!!"
"เฮี้ยนอะไรของมึงขึ้นมาอีกเชี่ยต่อ กูว่ากูอยู่ของกูดีดีแล้วนะ " ผมรู้ว่าพี่ต่อกำลังรู้สึกยังไงอยู่ตอนนี้ที่เห้นคนที่เรารักกำลังนัวเนียพัวพันกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาเราเพราะเมื่อกี้ผมก็เห็นอย่างนี้เต็มสองตาเหมือนกัน เมื่อกี้นะผมอารมณ์หลุดไปแล้ว แทบอยากเข้ามากระชากให้เตกับผู้หญิงคนนั้นแยกอกจากกันแล้วซัดให้คนละหมัดสองหมัด ผมไม่ทำร้ายผู้หญิงก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะยอมให้มาสิงร่างคนของผมได้ง่ายๆหรอกนะเพราะผมไม่ใช่คนใจกว้างขนาดนั้น อย่างน้อยก็ต้องมีการพูดคุยถามไถ่กันซักหน่อย ดีที่พีทมันรู้ทันผมเลยดึงตัวผมไว้ซะก่อนจะผลุนผลันเข้ามาเมื่อกี้
"จะสิงร่างน้องเค้าอย่างนั้นใช่มั๊ยที่มึงเรียกว่าอยู่ดีดีของมึงนะ ว่าแต่กูมั่ว มึงก็มั่วไม่น้อยไปกว่ากูหรอก...สัดเอ๊ย" อ้าว พี่ต่อไม่ยอมให้เรื่องจบซะงั้น ดูๆไป ผมว่าพี่ต่อเริ่มมึนหนักแล้วนะ เพราะปกติพี่แกไม่เคยแสดงอารมณ์อะไรมากมายเท่านี้มาก่อน
"อ้าว ไอ้เอี้ยเนี่ย จู่ๆมาด่ากูซะงั้น แล้วมึงอ่ะว่าแต่กูเหอะ มึงเองนะสิงร่างน้องเค้าไปตั้งนานแล้ว แล้วถ้ากูจะสิงร่างน้องเค้าขึ้นมาจริงๆ มนก้ไม่ได้หนักอะไรมึงไม่ใช่เหรอ หรือว่ามึงจะแย่งน้องเค้าจากกูอีก..." อู้วววววววว พี่จอมถามแบบหยันๆแล้วดูดปากปากผู้หญิงคนนั้นโชว์กันเลยทีเดียว
ณ ตอนนี้เรื่องผมกับเฝอียของเตกลายเป็นประเด็นรองไปซะแล้ว ทุกคนรอบโต๊ะแถมมีโต๊ะข้างๆด้วยกำลังเพ่งเล็งพี่จอมกับพี่ต่อ
สาวๆข้างกายของพวกพี่ทั้งสองคพากันแยกย้ายออกห่าง สงสัยคงกลัวลูกหลงกันมั้ง
"ก็เพราะมึงมันโง่อย่างนี้ไงไอ้จอม กูถึงแย่งผู็หญิงทุกคนของมึงมาได้หมด...ฮึ"
"ชีน กูว่าเรื่องชักไปกันใหญ่แล้ววะ ไอ้ต่อเรียกชื่อจริงของจืดเมื่อไร นั่นละหายนะชัดๆมาเยือน" เตมันกระซิบบอกผมเบาๆ และ่ท่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆซะด้วย แต่พี่ท่าน ผมหมายถึงเฮียของเตนั่งซอกซอนซอกไซ้สาวของแกเฉ้ย ไม่ได้สนใจสถานการณ์รอบตัวไรเลย
"ไอ้ต่อ ถึงกูจะโง่จริงๆนะเว้ย แต่กูก็ไม่เคยเลวพอที่จะแย่งผู้หญิงของเพื่อนได้เหมือนมึงหรอกหรอก มึงว่ามั๊ย?"
"มึงตายคาตีนกูแน่ไอ้จอมคืนนี้...พลั่ก..." พี่ต่อพูดจบ พี่จอมก็ล้มทั้งยืนจากลูกถีบหนักๆเข้าท้องของพี่ต่อแบบไม่ทันตั้งตัว ส่วนพวกผมนี้คาดไม่ถึงว่าพี่ต่อจะทำได้มากขนาดนี้ กว่าจะรู้ตัวกันก็ตอนที่ได้ยินเสียงพี่จอมล้มไปชนเก้าอี้ล้มด้วยนั่นแหละ...
ผมกับเตช่วยกันพยุงพี่จอมขึ้นมาแล้วก็ต้องดึงเอาไว้สุดแรงเหมือนกัน ก็ต่างคนต่างจะพุ่งใส่กันแบบนี้
"ไอ้หมาต่อ ไอ้สัด ไอ้เอี้ย มึงต่อยกูไมห๊า มึงต่อยกูทำไม ไอ้เลว!!!!!!" ไม่น่าเชื่อว่าพี่จอมจะแรงเยอะได้ขนาดนี้ ผมนี่แทบจะจับไว้ไม่อยู่ พี่แกโกรธมากๆ โกรธจนหน้าแดงตัวแดง กัดกรามกรอดๆ เส้นเอ็นนี่ปูดโปนกันเลยทีเดียว
"ต่อยให้มึงหายโง่ไง...ไอ้พีทปล่อยกูดิ๊ เอียปล่อยผมเหอะ..." ฝ่ายพี่ต่อก็ดิ้นจริง ดิ้นอย่างกะม้า
"เต ชีน ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ กูจะเอาเลือดชั่วๆของมันมาล้างตีนกูให้หาายแค้น กูบอกให้ปล่อยไง้!!!!"
เท่านั้นแหละครับพี่ต่อเต้นเป็นเจ้าเข้าจนเฮียกับไอ้พีทจับไว้ไม่ไหว พี่ต่อหลุดมาได้พุ่งหลาวมาทางพวกผมทันทีแต่ไม่รู้ผีผลักผีดึงหรืออะไรทำให้พี่จอมหลบหมัดพี่ต่อพ้น เป้าหมายพี่ต่อเลยกลายเป้นหน้าของเตแทน วินาทีนั้น
"พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!!"
"ชีน!!!!!!!!!!!" เตเรียกชื่อผมทำไม แล้วไอ้พีทจะหน้าเหวอไปทำไม แล้วทำไมโลกมันหมุนแรงอย่างนี้วะ โอ๊ย มึนทึบเลยวะ
"ชีน เป้นไงบ้าง เจ็บมากมั๊ย เจ็บตรงไหนบ้าง" เตเข้ามาประคองผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับสอดส่ายสายตาสำรวจผมไปทั่ว ผมสะบัดหัวสองสามทีไล่ความมึน ก่อนจะตอบเตออกไป
"ไม่ ไม่ กูไม่เป็นไร กูไม่เป็นไรเต" ผมสะบัดหัวอีกสองสามที อืม ค่อยดีขึ้นหน่อย
"มึงมารับหมัดแทนกูทำไมชีน มึงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ มึงต้องมาเจ็บตัวเพราะกู กูไม่อยากเห็นมึงเจ็บเลย"
"กูรับหมัดแทนมึงเหรอ ไม่รู้สิ พอรู้ตัวอีกทีหัวกูก็มึนไปหมด" จริงๆนะครับ วินานั้นที่ผมเห็นหมัดพี่ต่อพุ่งตรงไปหาเต หัวผมไม่ได้คิดไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเดินมารับหมัดพี่ต่อตอนไหน ยังไง ทำไมโดยไม่ได้คิด กว่าจะรู้ตัวก็ตอนมึนนั้นแหละ แต่หมัดพี่ต่อหนักเอาเรื่องอยู่นะ
"เลือดไหลด้วยที่ปากมึง" มิน่าทำไมถึงแสบๆ มันเช็ดที่ปากผมเบาๆ
"ชีน กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ" พี่ต่อเดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆเป้นการขอโทษ
"ผมเข้าใจครับพี่ต่อ ผมรู้พี่ไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่เป็นไรหรอก เคยโดนหนักกว่านี้มาเยอะแล้ว" ผมเข้าใจพี่แกจริงๆนะ
"ไอ้ต่อ กูจะคิดว่ามึงเมาถึงได้ทำอะไรแบบนี้ลงไป เพราะถ้ากูไม่คิดแบบนี้ กูจะเกลียดมึงมากๆ แต่กูจะบอกว่าคราวนี้มึงทำเกินไปจริงๆ มึงถีบจืดจนล้ม มึงต่อยหน้าชีนจนมันปากแตกถึงจะไม่ตั้งใจก็เหอะ...ต่อไปมึงต้องคุมตัวเองให้ดีกว่านี้ มึงเข้าใจที่กูพูดใช่มั๊ยต่อ...." พี่ต่อถึงกับหน้าสลดเลยทีเดียว
"ชีน พี่ขอโทษนะ...เตกูขอโทษ...จืด"
"ไม่ต้องมาเรียกชื่อกู...นี่ถ้ากูไม่ได้รู้จักมึงมานาน กูเลิกคบมึงไปนานแล้ว" พี่จอมยังฮึกฮัดไม่หาย
"จืด กูขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บ ขอโทษที่งี่เง่าใส่ ขอโทษที่ทำแต่เรื่องแย่ๆกับมึง มึงเข้าใจกูมั๊ย"
"ควายเหอะไอ้ต่อ กูคงจะเข้าใจมึงหรอกนะ จู่ๆก็มาด่า แล้วก็ถีบจนกูจุก กูโคตรจะเข้าใจมึงเลย " ประชดกันเห็นๆ
"เอาเป็นว่ากูหมั่นไส้มึงละกัน...พีท กูขอโทษนะที่เกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ขึ้นมา"
"ไม่เป็นไรครับพี่ต่อ...ผมยังไหว " เพิ่งเคยเห็นไอ้พีทเซื่องๆก็วันนี้แหละ มันหงอไปเลยครับ ไอ้นี่มันค่อนข้างลูกคุณหนู แต่ก็ไม่ถึงขนาดคุณหนูจ๋า เอาเป็นว่าชั่วบินมันน้อยกว่าผมเอามากๆ
"เฮีย ผมขอโทษนะ ผมทำงานกร่อยหมดเลยทั้งที่เป้นคนต้นคิดชวนทุกคนมาเที่ยวเองแท้ๆ "
"กร่อยอะไรกันต่อ กูว่าสนุกดีออก กูชอบแบบนี้แหละเลือดสูบฉีดดี เอ้า หมดเรื่องแล้วดื่มกันต่อ" ห๊าาาาา พี่แกยังมีรมณ์จะดื่มต่ออีกเหรอ
แล้วพนักงานก็เข้ามาเคลียร์พื้นที่จนทุกอย่างเรียบร้อยเหมือนเดิม ตอนนั้นผมเห็นการ์ดของที่นี่จะเข้ามาตอนที่พี่ต่อกับพี่จอมต่อยกัน แต่เห็นเฮียคุยอะไรไม่รู้ การ์ดกลุ่มนั้นเลยเดินออกไป
อ้อ สาวๆทั้งหลายหายไปตั้งแต่ที่พี่ต่อลุกขึ้นชี้หน้าพี่จอมแล้วแหละ
"ครับ?" ก็จู่ๆเฮียของเตก็ส่งเหล้าเพียว ย้ำนะครับว่าเพียวมาตรงหน้าผม ก็เห็นอยู่ว่าผมปากแตก แถมกระพุ้งแก้มก็แสบๆด้วย สงสัยคงโดนฟันกระซวกเข้าให้
"ให้เกียรติกู ดื่มแก้วนี้ให้หมด " นั่นไงจุดประสงค์ของพี่ท่าน
"เฮีย เฮียก็เห็นว่าเตมันปากแตก จะดื่ม"
"ไม่เป็นไรเต กูดื่มได้ ขอบคุณนะครับสำหรับเหล้า" ผมรับมา ดื่มรวดเดียวจนก้นแก้วกระดก พระเจ้าปากผมแทบแหก!!!!!เหล้าผสมเลือด รสชาติมันก็ไม่เลวเท่าไรนะ
ดื่มหมดผมถึงกับต้องส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความเจ็บและมึน
"เจ๋งงง" โห พี่ท่านตบมือให้ผมด้วย
พี่ต่อเมามาก มากจนไม่ได้สติ คุมตัวเองไม่ได้พี่จอมเลยฮุกหนึ่งหมัดเข้าที่หน้าจังๆ หมัดเดียวเงียบสนิท ผมว่าลึกๆพี่แกก็คงอยากจะเอาคืนด้วยแหละ คู่นี้ลองได้รักกันจริงๆนะ เลือดหัวได้ออกกันทุกวันแน่
"เฮีย...จะกลับเลยมั๊ย ผมรำคาญไอ้เชี่ยต่อนี่เต็มทีแล้ว...หลับแล้วยังมรเสียงอึมๆบ้าไรของมันอีกก็ไม่รู้"
"กูยังไม่อยากกลับเลยวะ มึงเอาไอ้ต่อกลับไปก่อนได้เปล่าจอม เดี๋ยวเฮียกับเตจะอยู่นี่ต่อ"
"พี่จอม พีทกลับด้วย พีทก็มึนๆเหมือนกัน"
"ดี...จะได้ช่วยกูลากไอ้หมาต่อไปทำศพด้วย ภาระกูจริงนะมึง หนักอย่างกะควาย แต่ดันเมาอย่างกับหมา ไอ้ต่อ!!!!!เดินดีดีสิเว้ย เดี๋ยวกูปล่อยให้นอนตายอยู่นี่เลย" พี่จอมโวยวายไปตลอดทางเลยครับแต่ก็เห็นประคอพี่ต่ออย่างดีนะ ไม่ยอมให้ใครมาเบียดกระแทกได้เลย เอาตัวเองเป็นกันชนตลอด ไม่เข้าใจว่าพี่แกเกลียดยังไงของแก
ทีนี้ก็เหลือ สามคน ผม แฟนผม และพี่เขยผมเอง
"มึง...กูเรียกมึงไอ้ชีน..."
"ออ เรียกผมเหรอ? แล้วเรียกไม?"
"กูจะอยู่กับน้องกูสองคน มึงคนนอกกลับไปได้แล้ว" ถามน้องคุณก่อนดีกว่ามั๊ยครับว่าผมเป็นคนนอกจริงรึเปล่า
"เฮีย...พูดกับชีนให้มันดีดีหน่อยได้มั๊ย...ผมของร้องละ"
"จำเป็น?" โห เฮียกวนตีนมากอ่ะ
"ผมไม่รู้นะครับพี่ว่าผมไทำอะไรให้พี่โกรธเกลียดผมมากมายขนาดนี้ตอนไหน ถ้าผมทำอย่างนั้นจริงๆ ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ ขอโทษจากใจ" พี่แกจ้องหน้าผมนิ่งเลยครับ
"มึงแน่ใจว่ามึงไม่เคยทำอะไรให้กูเกลียดมึงจริงเหรอ"
"เท่าที่ผมจำได้ไม่มีแน่ๆ..."
"แล้วที่มึงจำไม่ได้ล่ะ?"
"ถ้ามีจริงๆผมก็ขอโทษ"
"บางครั้งการขอโทษมันก็ช่วยลดบรรเทาความโกรธเกลียดลงได้บ้าง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด"
"แล้วตกลงผมไปทำอะไรให้พี่โกรธ" ผมกับพี่ต้องคุยกันได้นานและเป็นภาษามนุษย์ที่สุดก็คราวนี้แหละ
"เปล่าเลย มึงไม่เคยทำอะไรกูเลย"
"แล้วเฮียไปเกลียดชีนมันทำไม?" เตแสดงอิทธิฤทธิ์เองเลยครับคราวนี้
"ก็บอกแล้วไงว่าคนมันไม่ถูกชะตา โวะ..." ว่าแล้วพี่แกก็ดื่มอั้กๆๆๆจนหมดแก้ว ปวดรั่วเปล่าวะ ดื่มไปตั้งเยอะ ไม่เห็นเมาเลย
"เกลียดก็เกลียดพี่...อยากเกลียด เกลียดเลย "
"เต...ช่วงนี้มึงไม่ว่างใช่เปล่า เรียนตลอดนิ"
"ก็แบบนั้นแหละเฮีย"
"งั้นให้ไอ้หน้าปลากะโห้นี่มาดูแลเฮียหย่อยได้เปล่า หรือเรียกให้เข้าใจง่ายๆว่ามารับใช้เฮียหน่อย"
"เฮีย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เอ็งจะตะโกนทำไมเต...ไอ้ชีนมันยังไม่ว่าไรเลย" เตหันมามองหน้าผม ผมหันไปมองหน้าพี่แก ส่วนพี่แกมองไปรอบๆร้าน
พี่แกต้องการอะไร ทำไปทำไม
"มึง...กูอยากได้เบอร์สาวโต๊ะนั้น มึงไปขอให้กูหน่อยดิ กูเห็นเค้ามองมาทางมึงบ่อยๆ" เตหันมาทางผมควับ กูไม่เกี่ยวเลยเต ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้ามองกูอยู่ อย่ามามองกูแบบนั้น
"ถ้ามึงได้เบอร์มานะ กูอาจจะเกลียดมึงน้อยลงก็ได้" นี่ตกลงพี่ท่านจะหลอกใช้ผมหม้อสาวใช่เปล่า แล้วรู้มั๊ยว่าผมนะแฟนน้องพี่นะ นี่ไงมันจะกัดคอผมอยู่แล้ว
"เออวะ แต่ดูท่ามึงไม่ต้องไปถึงโต๊ะแล้วแหละ เพราะเธอกำลังเดินมาทางนี้แล้ว" จริงด้วยครับ...แหมะ...เธอนั่งลงข้างผม
"ขอเนยนั่งด้วยนนะค่ะ..." เต มึงอย่ามองกูอย่างนั้นดิ เธอมาของเธอเองนะ
"ตามสบายเลยครับคนสวย แต่ผมขอเบอร์เพื่อนของคุณคนที่ใส่เสื้อฟ้าได้เปล่าครับ..." คิดว่าเสียงใครละครับ
"ได้สิค่ะ มะนาวเค้าก็มองคุณอยู่เหมือนกันนะ เดี๋ยวเนยจัดให้ค่ะ....ว่าแต่คุณคนหล่อนี่ชื่อไรค่ะ" เธอหันมาถามผม
"ผมมีแฟนแล้วครับ แฟนผมขี้หึงด้วย" จะมาถูไถเบียดเสียดกูทำไมเนี่ย กูกลัวหัวขาดเว้ย
"มีแฟนก็ต้องพามาสิค่ะ นี่ไม่พามา แสดงว่าแฟนไม่มี..." นี่ไง นั่งหัวโด่จะงับหัวกูอยู่นี่ไง
"เฮีย...ผมจะกลับแล้ว ใครจะอยู่ก็อยู่ไปเหอะ" นั่นไง ระเบิดลงแล้ว
"ตามใจเอ็งสิ..."
"เต..อย่าเพิ่งกลับดิมึง อยู่ด้วยกันก่อน ไม่งั้นก็กลับพร้อมกัน"
"แต่เฮียยังไม่อยากกลับ ยิ่งดึกยิ่งมันส์วะ"
"เนยก็เห็นด้วยนะค่ะ อย่าเพิ่งกลับกันเลย" ผมหันไปวิงวอนเตทางสายตา เห็นใจกูเถอะนะ
"กูไม่กลับก็ได้ แต่อย่าให้มันมากนะมึง เดี๋ยวกูพ่นไฟใส่" มันกัดฟันพูดใส่หูผมเบาๆ
"กูเพิ่งรู้วะ ว่ามึงกลัวเมีย เมียมึงดุดิ" ก็น้องพี่นั่นแหละ
"แค่แฟนพี่ ยังไม่ใช่เมีย..."
"อ่อนวะ..." งั้นพี่ยอมให้ผมกดน้องพี่เปล่าละ
"เฮียเปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ...มันจะมีเมียหรือมีแฟนก็เรื่องของมัน โวะ" กูรู้มึงเขิน
"ตกลงสุดหล่อชื่อไรค่ะ?"
"ชีนครับ ผมว่าคุณอย่าสนใจผมเลยนะ ผมมีแฟนแล้ว ผมรักแฟนผมมาก ผมไม่อยากทำผิดกับแฟนไม่ว่าจะทั้งต่อหน้าและลับหลัง คุณเองก็คงไม่ชอบไม่ใช่เหรอครับถ้าคุณมารู้ทีหลังว่าแฟนคุณนอกใจคุณหรือไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น"
"เอ็งยิ้มไรเต เฮียเห็นเอ็งนั่งยิ้มอยู่นานแล้วนะ" ผมหันไปมองหน้ามันบ้าง หน้ามันแดงจริงๆด้วย คงเพราะผมไม่เคยบอกรักมันตรงๆขนาดนี้...
"เปล๊า....เฮียมั่ววะ" แล้วนั่นจะมองไปไหน แฟนมึงนั่งอยู่นี่ สงสัยเขินจนไม่กล้ามองหน้ามั้ง
"เนยอิจฉาแฟนของชีนจังค่ะ นี่ขนาดแฟนไม่มายังไม่ยอมนอกลู่นอกทางเลย " ไม่มาได้ไง มันนั่งหัวโด่อยู่นี่ไง
"ทำไงเนยจะได้แฟนน่ารักขนาดนี้บ้างค่ะ เอ้อออ ไปดีกว่า..." เธอยอมไปง่ายๆเลยครับ จะว่าไปก็เสียดายนะ สวยสะบัดซะขนาดนั้น...โอ๊ยยยยยยยยย เตมันหยิกขาผมอ่ะ แดงแน่ๆ
"นี่มึงดีหรือมึงสร้างภาพว่ะ?"
"แล้วแต่พี่จะคิด ยังไงพี่ก็คิดว่าผมไม่ดีอยู่แล้วนิ"
"เต...เอ็งรู้จักแฟนไอ้บ้านี่เปล่า กูอยากรู้วะว่าหน้าตาอย่างมันแฟนมันจะหน้าตาแบบไหนมันถึงได้รักมากรักมายซะขนาดนั้น"
"ผมจะไปรู้เหรอเฮีย.....แฟนมันนิไม่ใช่แฟนผมซะหน่อย อยากรู้ก็ถามมันเองดิ...โวะ" แล้วไอ้ที่พูดไปหน้าแดงไป เสียงสั่นๆไปนี่หมายความว่าไงครับ นั่นๆเขินจนยกแก้วขึ้นดื่มเลยเว้ยเอ้ย
"มึงพาแฟนมาให้กูดูหน่อยดิ...กูอยากเห็น" พี่แน่ใจ๊?
"พี่อยากเห็นจริงดิ?"
"อืมมมมมม ไม่ดีกว่า...เพราะยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับกูเลย" เกี่ยวับพี่เต็มๆเลย ขอบอก...
ช่วงหลังๆของการดื่มพี่ตามคุยกับผมดีขึ้น แม้จะตึงๆอยู่บ้างแต่ก็ดีกว่าช่วงแรกๆเยอะ
เตก็ยิ้มหัวเราะออกได้บ้าง
ผมไม่รู้ว่าผมไปทำใหห้พี่แกโกรธและตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปทำไรให้พี่แกอารมณ์ดีขึ้นเหมือนกัน...
หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน) เตมาเอง 13/11/55 จบแล้ววว รบกวนย้ายให้หน่อยครับ (อ่าน 232153 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก