★CHAPTER 5
“คุณ...วริณกำลังจะออกไปไหนค่ะ”อริสาเงยหน้าจากงานของตน มองพ่อบ้านหนุ่มที่ออกมาจากห้องประธานอย่างไม่ชอบใจ
“ผมกำลังไปชงกาแฟให้คุณอธิปครับ…แล้วคุณอริสาต้องกานอะไรด้วยไหมครับเดี๋ยวผมจะจัดการมาให้”วริณมองหน้าเลขาสาวก่อนจะกล่าวอย่างเป็นมิตร
“ไม่ค่ะ…ฉันไม่ได้เป็นเจ้านายของคุณจะมีสิทธิอะไรไปใช้คนของท่านประธาน”อริสากล่าวด้วยความมีฐิทิ โดยส่วนตัวแล้วเธอไม่ชอบหน้าวริณนัก เพราะท่านประธานให้ความสำคัญกับผู้ชายจนๆอย่างวริณมากกว่าเธอ ซึ่งเป็นเลขาสาวที่จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมในด้านต่างๆคนหนึ่ง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณอริสาคงทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน งั้นผมลองชงน้ำหวานมาให้ดื่มละกัน คุณจะได้สดชื่น”วริณยิ้มอย่างเป็นมิตรอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป อริสาอึ้งกับชายหนุ่มเล็กน้อย เพราะเธอไม่ค่อยจะเจอคนแบบวริณมาก่อน คนเขาไม่ชอบหน้าแล้วยังไม่รู้อีก อะไรกันผู้ชายคนนี้ เหอะ!
วริณชงกาแฟของเขาไปเรื่อย พร้อมกับน้ำหวานสำหรับของเขาและอริสา ชายหนุ่มหยิบเค้กสองสามชิ้นพร้อมกับขนมชนิดต่างๆที่คิดว่าอธิปและอริสาคงจะชอบ พร้อมกับยกขนมต่างๆออกไป
“น้ำหวานเย็นสดชื่นแล้วก็เค้กเย็นๆหนึ่งชิ้นครับ”วริณวางแก้วพร้อมกับเค้กให้อริสา
“ขอบคุณค่ะ”อริสายิ้มรับ เป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มอย่างเต็มใจ ไม่แปลกที่อธิปท่านประธานคนใหม่จะหลงใหลในตัวของวริณ เพราะเขาเองก็ดูมีเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ จนสามารถทำให้ใครหลงรักได้โดยไม่รู้ตัว เช่นเดียวกับอริสาที่กลับรู้สึกดีกับวริณขึ้นมาหน่อย เพราะเขาดูเป็นคนอบอุ่นและปรารถนาดี
แกรก
“กาแฟครับ”วริณวางกาแฟพร้อมกับเค้กและขนมลงบนโต๊ะท่านประธาน อธิปยกกาแฟคนดื่มก่อนจะสั่งให้วริณเอาเค้กไปกินที่โต๊ะอีกมุมในห้องทำงาน
“กาแฟรสชาติดีขึ้นนะ”
“ครับ”
“แล้วทำไมไม่กินละ เค้กก้อนนั้น ฉันยกให้นาย”อธิปเอ่ยถามเมื่อเห็นวริณเอาแต่ดื่มน้ำแต่ไม่ยักจะแตะก้อนเค้กสักนิด
“ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกไม่กล้าทาน”วริณตอบ สร้างความแปลกใจให้กับท่านประธานหนักขึ้นไปอีก
“ทำไม เค้กก้อนนั้น โดนวางยาหรือไง”
“ออ ปล่าวครับ ผมไม่เคยกินเค้กมาก่อน มันทำให้ผมลังเลว่าผมควรจะกินมันดีไหม เพราะมันสวยกว่าขนมทุกชนิดที่ผมเคยกินมา” วริณตอบ อธิปพยักหน้าเข้าใจ เพราะเขาและวริณต่างอยู่นสังคมที่ต่างกัน ไม่แปลกที่วริณจะมีความคิดพิลึกๆอยู่บ้าง เพราะเขาไม่ได้มีพ่อกับแม่คอยดูแล แต่ที่แปลกวริณก็ยังดูเหมือนโลกนี้จะหมุนตามความคิดเขาซะทุกอย่าง เขามีโลกส่วนตัวมากเกินไปหรือไร
“กินเข้าไปเถอะ ความสวยมันไม่สำคัญหรอก เรากินเพื่อความอยู่รอด”
“ครับ”วริณใช้ช้อนเล็กเขี่ยก้อนเล็กเล็กน้อยก่อนจะตักชิมเข้าปาก เจ้าตัวยิ้มออกมา แล้วก็ใช้ช้อนตักขึ้นมาชิมใหม่ อธิปที่แอบดูอยู่อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ เด็กจริงๆเลยวริณเนี่ย ทำอะไรไม่สมอายุตัวเองเลย
“จะเย็นแล้ว นายต้องการไปรับแซมรึเปล่า ไม่งั้นผมจะส่งคนไปรับ”อธิปหันไปถามวริณที่ทานเค้กเสร็จแล้ว
“แซมคงไม่กล้ากลับกับคนแปลกหน้าหรอกครับ งั้นผมขอตัวไปรับแซมก่อนได้ไหมครับ”
วริณถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะก็จะเย็นแล้วโรงเรียนของแซมห่างจากบริษัทมากอยู่ทีเดียว
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวคุณไปกับผม”อธิปสั่งพลางเก็บเอกสารต่างๆให้เข้าที่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง วริณรีบเดินตามอธิปอย่างเร็ว
“คุณ…เดินมาเร็วๆสิ”อธิปหันไปดุวริณ แต่ตนก็ยังก้าวขายาวๆโดยไม่ยอมหยุดหย่อน วริณวิ่งเข้ามาให้ทัน ก่อนจะชมเข้ากับแผ่นหลังกว้างๆของอธิป
“อะ…ขอโทษครับ”วริณกล่าว ยกมือลูบหัวตัวเองปอยๆ
“เจ็บเหรอไง”อธิปหันมามองวริณเล็กน้อย พลางลอบยิ้ม
“ไม่ครับ”ชายหนุ่มส่ายหน้าก่อนจะลงลิฟท์ไปพร้อมกับท่านประธาน
“พ่อดินฮ่ะ”เสียงใสแจ๋วของแซมดังมาจากรั่วโรงเรียน อธิปเข้าไปสวัสดีคุณครูก่อนจะจูงมือหนูแซมด้วยออกมาด้วย
“ยิ้มมาอีกละ มีความสุขไรอีกละเรา”วริณถาม เมื่อเห็นเด็กน้อยเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ก็วันนี้ไอ้โจ้มันบอกว่าจะไม่แกล้งแซมแล้ว มันจะเป็นเพื่อนกับแซม”เด็กน้อยว่าพลางยิ้มแล้วยิ้มอีก โจ้เป็นลูกคุณหนูที่ดื้อจัดและเอาแต่ใจ วริณเคยเห็นฤทธิ์ของเด็กชายมาบ้างเพราะช่วงนั้นแซมเข้าประถมใหม่ก็มีเรื่องกับโจ้จนถึงขั้นต้องเชิญผู้ปกครอง แซมนั้นหัวแตกเพราะโดนโจ้ดักขาล้มหัวกระแทกกับพื้น วริณแอบตกใจอยู่เหมือนกันไม่คิดว่าแซมจะโดนเพื่อนแกล้งตั้งแต่เด็กไม่ต่างกับเขา
“ไปเรียนเพื่อนว่า…ไอ้… ได้ไง พูดไม่เพราะเลย แล้วทำไมโจ้ถึงยอมเป็นเพื่อนกับเราหล่ะ”วริณถามอย่างสงสัย เพราะดูท่าทางของเด็กชายโจ้จะไม่ชอบลูกแซมของเขาอย่างมาก ส่วนสาเหตุเขาก็ไม่รุ้
“วันนี้แซมช่วยมัน…เอ่อ…โจ้เขาตอบคำถามครู ตอนที่โจ้ แอบหลับหลังห้อง”เด็กชายตอบเงอะงะต้องไม่คุ้นชินกับการเรียกชื่อศัตรูของตน
“แล้วทำไมต้องดีใจ แซมเคยบอกป๊าเองไม่ใช่เหรอว่า ไม่ชอบโจ้”วริณถามพลางวางมือลงบนศีรษะเด็กน้อยแอบดื้อลูบไปมา
“แซมจะได้ไม่โดนแกล้งอีกไง โจ้มันชอบแกล้งแซม เจ็บตัว”แซมฟ้อง ทำหน้างอ
“ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว แต่ห้ามเกเรตามโจ้เด็ดขาดนะ”
“ฮ่ะ”
อธิปมองสองพ่อลูกที่เดินคุยกันไม่ทุกข์ไม่ร้อน โดยที่เขาต้องมานั่งรออยู่บนรถคนเดียว
“ขอโทษครับ ผมคุยกับเจ้าแซมเพลินไปหน่อย”วริณเอ่ยขอโทษเมื่อเห็นสีหน้าของอธิปที่แสดงถึงความหงุดหงิด แซมเข้าไปนั่งบนรถพร้อมกับวริณที่นั่งอยู่ข้างๆ
“คุณอาอย่างโกรธพ่อเลยนะ เพราะแซมมั่วแต่ชวนพ่อดินคุย”เด็กชายหันไปมองอธิปพร้อมกับมองตาใสแบ๋ว อธิปใจเย็นก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ไม่ได้โกรธซะหน่อย”
“แต่คุณอาทำหน้าบูด เหมือนที่เวลาพ่อดินโกรธแซมเลย”
“แซม!”วริณดุก่อนจะตีหัวลูกชายเบาๆ
“หน้าหล่อตะหาก ส่วนหน้าบูดพ่อดินนู้นน”อธิปว่าพร้อมกับเสียงหัวเราะของอธิปและเด็กชายลั่น
“พ่อดินหน้าบูดจริงๆด้วย ยิ้มหน่อยสิฮ่ะ”แซมว่าพลางใช้นิ้วเล็กๆจิ้มหน้าพ่อของตน
“พ่อดินของแซมใจร้ายนะ ไม่ชอบยิ้มให้อาเลย”อธิปแกล้งทำเสียงงอนเมื่อเห็นวริณยิ้มให้แซมคนเดียว
“พ่อดินยิ้มให้คุณอาหน่อยสิฮ่ะ คุณอาน้อยใจ”เด็กน้อยกล่าว วริณเงยหน้าสบตากับอธิปที่หันมามองเขาอยางมีความหมายแต่วริณไม่รู้หรอก ริมฝีปากเรียวฉีกยิ้มอย่างช้าๆก่อนจะรีบก้มลงไปดังเดิม
.
.
.
“พ่อดิน ในห้องน้ำมันมีอ่างด้วย!!”แซมว่าตกใจ ก่อนจะขึ้นลงไปในอ่างอาบน้ำ วริณส่ายหน้าพลางจัดกระเป๋าเรียนให้แซม
“วู้วว สนุกจังเลยฮ่ะ”เด็กน้อยตะโกนออกมาจากห้องนน้ำด้วยน้ำเสียงฟังดูแล้วมีความสุข
“แซมรีบอาบอย่าแช่อยู่นานเดี๋ยวก็ไม่สบายเอา”วริณบ่น เมื่อเห็นว่าลูกชายของตนเล่นเดินนานจนเกินไป
“ออกมาแล้วว…รู้สึกเหมือนแซมเป็นคุณชายเลยฮ่ะ”
“เวอร์แหละ ไม่ใช่บ้านตัวเองซะหน่อย อย่าทำข้าวของคุณอธิปเสียหายนะ”
“ฮ่ะ!!”แซมเช็ดตัวพร้อมกับใส่ชุดนอนชุดใหม่ที่อธิปเตรียมไว้ให้ แซมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ยิ้มแล้วยิ้มอีก วริณเช่นเดียวกัน พอเห็นลูกมีความสุขเขาก็มีความสุข
วริณอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเขาเห็นแซมหลับปุ๋ยไปแล้ว จึงห่มผ้าให้ พลางหยิบชุดนอนเสื้อเช๊ตตัวบางกับกางเกงขายาวสวมใส่ แต่งตัวเสร็จวริณก็นั่งเช็ดผมบนเตียงก่อนจะลุกขึ้นออกไปนอกห้องอดที่จะเป็นห่วงอธิปไม่ได้ว่ามีอะไรอยากใช้เขารึเปล่า เพราะอธิปช่างดีกับเขาและลูกแซมมากมายเหลือเกิน
ก๊อก ก๊อกๆ
วริณลองเคาะที่ประตูหน้าห้องของอธิปแต่ก็ไม่มีเสียงตอยรับ เขาลองเคาะอีกครั้งพร้อมกับเงี่ยหูฟังแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร สงสัยอธิปคงหลับไปแล้ว วริณคิดก่อนจะเดินกลับเข้าห้อง แต่ถูกมือหนาฉุดเข้าไปในห้องอย่างเร็ว
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”อธิปเอ่ยถาม ลมหายใจอุ่นๆรดอยู่กับลำคอของวริณ พ่อบ้านหนุ่มทำท่าจะผละออกมาแขนแกร่งกลับจับเอวเขาไว้แน่น
“คะ..ครับ …ผมลองมาเคาะประตูดูเผื่อว่าคุณมีอะไรอยากใช้ผม”วริณตอบอย่างตะกุกตะกักเมื่อหน้าเขาเกือบจะแนบกับอกกว้างของอธิปที่อยู่ในชุดคลุมหลวมๆไม่ได้ใส่ไว้ให้เรียบร้อย เขาได้กลิ่นครีมอาบน้ำหอมอ่อนๆบนตัวของท่านประธานหนุ่ม ใจเขาเต้นแปลกๆรู้สึกไม่ปลอดภัย
“ออ วันนี้นั่งเซ็นเอกสารทั้งวัน คุณช่วยมานวดให้ผมหน่อย”อธิปปล่อยมือจากเอวบางของวริณ เดินดิ่งตรงไปยังเตียงกว้าง พร้อมกับฟุบหน้าลงไปบนเตียง วริณนั่งลงบนเตียง ก่อนจะเขยิบไปใกล้แผ่นหลังของอธิป เขาค่อยๆบีบต้นคอของชายหนุ่มอย่างเบามือ ก่อนจะไล้ลงมาถึงเอว
“คุณช่วยขึ้นมานั่งคุกเข่าบนหลังผมหน่อย โครตเหมื่อย”
“ครับ”วริณพยักหน้าพลางยกตัวขึ้นไปนั่งบนหลังของอธิป แต่จู่ๆอธิปกลับพลิกร่างกลับ กลายเป็นว่าวริณกำลังนั่งคร่อมตัวอยู่บนท้องของอธิป พ่อบ้านหนุ่มตกใจก่อนจะรีบลุกขึ้นแต่ถูกมือหนารั้งเอวไว้พร้อมกับกดแผ่นหลังของเขาให้ราบกับตัวของท่านประธาน
“คุณ…กำลังจะทำอะไร ปล่อยผมไปเถอะครับ”วริณเบือนหน้าหนีจากลมหายใจอุ่นๆของอธิปที่กำลังจรดอยู่ที่คอ ชายหนุ่มมองใบหน้าขาวซีดที่ผุดเม็ดเหงื่อสองสามเม็ดก่อนจะจับเอววริณกดลงกับเตียง ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังคร่อมร่างบางของวริณไว้
“ผมซื้อคุณมาพร้อมกับเลี้ยงดูเสร็จสรรพคุณไม่คิดจะดูแลผมหน่อยเหรอไง”อธิปกล่าวไล้สายมองร่างบางที่นอนหน้านิ่งตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว ในใจก็นึกสงสารแต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะยอมแพ้ได้ไง ต้องจัดการ!
“ผม…ผมตอนนั้นคุณบอกว่าให้เป็นแค่พ่อบ้าน”วริณเถียงเขาหายใจเข้าออกอย่างแรงด้วยความกลัว เมื่อมือหนาของอธิปสอดเข้ามาในชุดนอน เขารู้สึกหายใจติดขัดและลำบาก เมื่ออธิปลากมือผ่านยอดอกทั้งสองข้างของเขา
“ตอนนั้นฉันบอกว่า เรื่องอย่างว่าค่อยว่ากันอีกที แต่ตอนนี้ฉันอยากมีเรื่องอย่างว่ากับนาย คุณจะปฏิเสธผมได้ไง!”อธิปตะคอกใส่ที่หูวริณเบาๆ ก่อนจะซุกลงไปสูดดมความหอมของซอกคอที่ยังติดกลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆที่เขาซื้อไว้ให้
“คุณ…ปล่อยผมไปเถอะ…”วริณเสียงสั่น เขาไม่อาจวิ่งหนีจากอธิปได้ และถ้าเขาวิ่งหนีทุกอย่างก็จะพังไม่เป็นท่า ทั้งการงาน และความสุขของแซม ที่อธิปเคยสัญญาไว้ว่าจะส่งแซมเรียนตราบที่เขายังทำงานให้อธิปอยู่ เป็นข้อแลกเปลี่ยน
“อย่าดื้อด้านหน่า”อธิปว่า จับคางเรียวนั้นให้อยู่นิ่งพร้อมกับประทับริมฝีปากลงไป วริณพยายามจะเบือนหน้าหนีแต่กลับถูกลิ้นของอธิปชอกชอนเข้ามาหาความหวานในโพลงปากอย่างดูดดื่ม
“แฮ่กๆ”วริณหายใจหอบเมื่ออธิปถอนปากออก พร้อมกับมองใบหน้าของตนแทน มือบางของวริณดันออกแกร่งของอธิปไว้ สื่อความหมายว่าเขายังไม่ต้องการยอมคนตรงหน้าตอนนี้
อธิปก้มลงไปจูบลงบนเปลือกตากับหน้าผากที่เปียกชุ่มด้วยเม็ดเหงื่อของวริณ ส่วนมืออีกข้างของเขานั้นสอดเข้าไปในบั้นท้ายมนลูบไปมา ตัวของวริรแข็งทื่อขึ้นมาทันทีเมื่ออธิปพยายามลูบไล้บนร่างกายเขา
“อย่าเกร็ง!”อธิปดุ เขาถกชุดนอนของวริณขึ้น เผยให้เห็นผิวขาวของกล้ามหน้าท้องน้อยๆของวริณ อธิปไล้ลิ้นลงบนหน้าท้องแบนราบ วนขึ้นไปจนดุนลิ้นหนักๆลงกับยอดอกสีสวยของวริณทั้งสองข้าง เขาเหลือบมองวริณใบหน้าแดงก่ำ นัยน์ตาสุกใสกำลังเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา มือสองข้างจิกลงบนผ้าปูที่นอนอย่างคนทรมาน
“ร้องไห้ทำไม”อธิปถามอย่างอ่อนโยน เมื่อน้ำตาสายใสๆไหลอาบแก้มแดง วริณไม่ตอบแต่กลับสะอื้นหนักกว่าเดิม อธิปมองวริณอย่างไม่เข้าใจ เขาเกลี่ยน้ำตาทั้งสองแก้มให้ ลุกขึ้นจากตัววริณพลางแต่งตัวให้เรียบร้อย เนื้อตัวของอธิปก่อนหน้านี้แทบจะเรียกได้ว่าเกือบเปลือย เขาตั้งสติสักพักหนึ่งปลอบใจลูกชายน้อยๆของเขาว่าวันนี้อดแดรกเป็นแน่ ก่อนจะหันไปปลอบใจวริณที่มองเขาอย่างหวาดๆพร้อมกับสายตากลัวเกรงอยู่บ้าง
“กลัวเหรอ”เขาถามอีกครั้ง วริณพยักหน้า แต่ก็ยังไม่ลุกจากที่นอนสีหน้าดูอ่อนเพลีย
“ผมขอโทษ..”วริณว่าพลางจัดแจงเสื้อของตัวเองให้เรียบร้อย เมื่อเห็นสายตาเซ็งๆของอธิปเขากลัวว่าคนตรงหน้าจะโกรธ
“ไม่เป็นไร ออกไปเถอะ”อธิปออกปากไล่ วริณหน้าเสียเล็กน้อย ก่อนจะยันกายลุกขึ้นอย่างเพลียๆ วริณเดินออกมาด้วยรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้าใส่ วริณไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน และไม่เคยถูกใครล้วงเกินถึงเพียงนี้ อธิปควรให้เวลาเขาบ้าง เพราะเขากลัว ป่านนี้อธิปคงโกรธเขาแย่ วริณกรุ่นคิดด้วยความกังวล ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง สัมผัสของอธิปยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเนื้อผิว วริณพยายามข่มตาให้หลับพร้อมกับดึงตัวลูกชายมากอดเพื่อบอกให้รู้ว่าเขายังมีลูกแซมลูกชายของเขาอีกคนที่ต้องดูแล แม้ว่าเขาจะลำบากแค่ไหนขอเพียงลูกแซมยอดดวงใจของเขามีความสุขก็พอ
อธิปจัดการตัวเองในห้องน้ำเสร็จก็นอนแผ่อยู่บนเตียงด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ไม่เข้าใจว่าวริณมีอิทธิพลต่อร่างกายเขาเพียงนี้เลยเหรอ? ตลอดชีวิตวัยรุ่นของเขาจนตอนนี้ ใครๆก็ต่างมีความต้องการครอบครองร่างกายเขาทั้งนั้น และแน่นอนเขาจะตอบสนองทุกความต้องการนั้นเป็นอย่างดีโดยเฉพาะสาวๆหน้าตาดี และต้องรักสนุกไม่ผูกมัดกับเขาเท่านั้นถึงจะได้ความต้องการแต่การที่เขาต้องมีความรู้สึกอยากมีอะไรกับผู้ชายนี่เป็นไปได้อย่างไรกัน หรือรสนิยมเขาเปลี่ยนแล้วเหรอ? ชายหนุ่มถามตัวเอง แต่เขารู้ดี วริณเป็นคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกอย่างนั้น ถูกชะตาตั้งแต่เห็นครั้งแรก อธิปส่ายหัวให้กับความคิดพิลึกๆของตนออก ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย วริณถือเป็นคนแก้เบื่อได้อย่างดีสำหรับเขาอยู่ทีเดียว แต่แผนการกินวริณวันนี้ต้องล้มเหลวไม่เป็นท่าเพราะความใจอ่อนของตัวเอง ทีหลังเขาต้องแข็งกับวริณให้มากกว่านี้
..........
สุดท้ายอธิปของเราก็อดกินวริณจนได้ ฮ่าๆ
มาลงช้าไป ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ มึนอึนๆ พิมๆง่วงๆ - -"
ยังไงก็ฝากติชมกันด้วยนะค่ะ ขอบคุณ ทุกความคิดเห็นทุกคนเลยนะค่ะ ^^
มีแต่คนชมวริณน่ารัก ชิ :impress3:กร๊ากกกก
เจอกันตอนต่อไปในวัน อังคาร ไม่ก็วันพุธนะค่ะ เพราะวันอังคารเราไปเที่ยวทั้งวันถ้าไหวก็จะมาต่อให้นะ บะบาย ^^
หัวข้อ: - █ -I'm Sorry โทษฮ่ะ"เจ้านาย"ผมโหด โจ้-แซม 31/10/56 จบบริบูรณ์ (อ่าน 488082 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก