★CHAPTER 2
หลังจากพักเที่ยงกินอาหารเสร็จ วริณก็รีบเข้าไปทำความสะอาดในบริษัทช่วงบ่ายงานของเขาไม่เยอะนัก ทำพักเดียวเดี๋ยวก็หยุด เงินดีแถมยังสบายถือว่าเขาโชคดีทีเดียวที่ได้ทำงานในบริษัทหรูแห่งนี้
“วริณ !”
“ครับ ท่านประธาน”ชายหนุ่มโค้งเป็นการเคารพ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับนัยต์ตาคมดุของอธิป
“เรียก คุณอธิปสิ ดูดีกว่านะ แล้วนี่ทานอะไรมายัง ผมกำลังออกไปประชุมทำงานข้างนอก ไปด้วยกันไหม?”อธิปออกปากชวนพ่อบ้านหนุ่มให้ความสนใจจนอสิราเลขาสาวอดที่จะเบะปากไม่ได้
“คุณอธิปค่ะ เร็วเถอะค่ะ เดี๋ยวจะสาย เสียงานเสียการนะค่ะ”
“ผมกำลังคุยกับวริณอยู่”อริสาหน้าเสีย ก่อนจะจ้องวริณเขม่งด้วยความไม่พอใจ
“เอ่อ…ขอบคุณครับคุณอธิป แต่ผมก็ต้องทำงานเหมือนกัน เชิญเถอะครับ”วริณกล่าวอย่างอ่อนน้อม แปลกใจกับท่านประธานคนใหม่ที่ดูเฟรนด์ลี่กับพนักงานอย่างเขาจนเกินเหตุ
“ผมโดนคุณไล่เป็นครั้งที่สองแล้วนะ ฮ่าๆ แล้วเจอกันวันหลังนะ วริณ !”
“คะ…ครับ”
“ท่านประธานคุยกับใครอะ”
“พ่อบ้าน?”
“จริงเหรอ ? ไม่สนิทสนมกับคนแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย”
“ไม่หยิ่งเลยเนอะ”
“ฉันก็ไม่รู้สิ เหรอท่านประธานเป็นเกย์ยะแก”
“ว๊ายย แรงงง เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก”
“ใครจะได้ยิน!”
“เฮ้อ…”วริณถอนหายใจ ก้าวขาเดินผ่านพนักงานสาวหลายคนที่จ้องสายตาจับมาที่เขาอย่างสนใจ เขาไม่ได้คิดอะไรมากนักกับคำนินทาพวกนั้น ชายหนุ่มเดินเข้าไปเปลี่ยนชุด ก่อนทำหน้าที่ทำความสะอาดของตนอย่างเดิม
.
.
.
“เลิกงานได้แล้วหล่ะ กลับบ้านเถอะหนู”
“เอ่อ …เลิกงานแล้วครับ พอดีเพลินไปหน่อย”วริณยิ้ม เก็บเครื่องมืออุปกรณ์ในห้องเก็บของเปลี่ยนชุดเสร็จ เขาก็ออกจากโรงแรมเตรียมตัวไปรับลูกแซม นี่ก็เลยเวลาไปหลายนาที
.
.
.
“แซมม !!!”วริณโบกมือเรียกลูกชายวัย 8 ขวบของตนที่ยืนคุยกับคุณครูอยู่ แซมยกมือไหว้คุณครูก่อนจะวิ่งยิ้มยิงฟันออกมา
“คุณพ่อคร๊าบ”
“คร๊าบบ ยิ้มหน้าบานมาเชียว มีอะไรมาอวดพ่ออีกละ”
“วันนี้แซมเรียนวาดรูป คุณครูชมแซมด้วยว่าวาดรูปเก่ง ดูสิฮ่ะ แซมวาดรูปครอบครัวของเรา มีคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็น้องแซม”เด็กชายชูรูปครอบครัวที่ถูกระบายด้วยสีไม้อย่างสวยงามตามประสาเด็ก วริณนั่งย่องๆมองรูปของลูก ก่อนจะกอดแซมเบาๆ ครอบครัวเฟอร์เฟคแบบนี้มีบ้านหลังใหญ่อยู่ข้างหลัง แล้วก็มีคุณแม่ เขาคงให้ลูกไม่ได้ แซมโชคร้ายหรือโชคดีที่มาเจอกับพ่อจนๆอย่างเขา เลี้ยงดูขาดๆเกินๆ และมีเขาเป็นหลักของครอบครัวเพียงคนเดียว
“น่ารักมากเลยครับ ลูกพ่ออ”
“พ่อดิน แล้วแม่แซมหล่ะ แม่ไปไหนครับ”เด็กน้อยถามหน้าเศร้า วริณหน้าชาตลอดเวลาที่เขาเลี้ยงดูแซมเด็กชายก็ไม่เคยถามถึงแม่ของเขา
“แม่แซมเหรอ เขาอยู่บนสวรรค์ไงครับ บนท้องฟ้า”เขาชี้ไปบนท้องฟ้าสีครึ้มฝน ใกล้จะมืดแล้ว แซมเงยหน้ามองตาม
“แม่ไปอยู่บนท้องฟ้าได้ไง พ่อดินเรียกแม่ให้ลงมาหาแซมหน่อยสิ แซมอยากเห็นหน้าแม่”เด็กน้อยเริ่มงอแง วริณทำตัวไม่ถูก ก่อนจูบหัวแซมเบาๆ
“แม่เขาลงมาไม่ได้หรอกแซม…เดี๋ยวแม่ขาหักนะ…โดดลงมาจากฟ้าหนะ”
“ฮ่าๆๆ พ่อดินพูดอารายเนี่ย แซมหิวแล้ว วันนี้เราออกไปหาไรกินข้างนอกนะป๊านะ”
“คร๊าบบ คุณชายยย”พ่อลูกสองคนยืนหัวเราะให้กัน ก่อนเด็กชายจะขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์คุณพ่อยังหนุ่ม วริณขำกับคำพูดของเขาเล็กน้อย ให้ตายเถอะ พูดแบบนี้เด็กอนุบาลยังไม่เชื่อเลย
.
.
.
“พ่อดิน แซมอยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ๆ”
“ครับๆ นิ่งๆ เดี๋ยวรถก็ล้มหรอก”วริณจอดรถลงข้างทาง แซมลงจากรถมอเตอร์ไซต์วิ่งเข้าไปสั่งก๋วยเตี๋ยว วริณนั่งรอลูกชายที่โต๊ะ ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม
“แซมสั่งให้พ่อดินแล้วด้วยนะ”
“ครับๆ นั่งดีๆ อย่าซน”
“ฮ่ะ!!!”
“ก๋ยวเตี๋ยมมาแล้วจ้า”
“ขอบคุณฮ่ะ”เด็กชายตอบ มองชามก๋วยเตี๋ยวควันกรุ่นๆตาวาว
“ระวังร้อนนะแซม”วริณดุเจ้าลูกชายเบาๆ ก่อนจะหยิบช้อนและซ้อมให้
“พ่อเลิกดุแซมแล้วก็กินก๋วยเตี๋ยวเข้าไปได้แล้ว”แบร่ !
“เจ้าแซม เดี๋ยวนี้เอาใหญ่เลยนะ”วริณขึ้นเสียงดุ แต่แซมก็ยังยิ้ม และหัวเราะ วริณหน้ามุ้ยก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารของตนไป เช่นเดียวกับแซม
“คุณหนูวันนี้จะออกไปไหนเหรอค่ะ”สาวใช้ถามเมื่อเห็นเจ้านายคนเดียวของตนที่เหลืออยู่แต่งตัวดูดีออกจากคฤหาสน์ หลังใหญ่ พร้อมกับรถสปอร์ตสองประตูที่เพิ่งถอยมาได้ไม่กี่ชั่วโมงนี้
“ผมเพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วัน อยากลองเที่ยวเมืองไทยดูบ้างหนะครับ”อธิปตอบพลางควงลูกกุญแจรถในมือ
“ดึกๆดื่นๆแบบนี้ไม่มีที่เที่ยวหรอกค่ะ นอกจากผับ หรือบาร์…เอ่อ…ป้าลืมไปว่าคุณหนูยังหนุ่มยังแน่น ก็ต้องมีเที่ยวบ้างงั้น ขับรถดีๆนะค่ะ”ป้าอร สาวใช้เก่าแก่ของตระกูลเอ่อยอย่างห่วงใย
“ครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ”
“ค่ะ คุณหนู”
‘น่าเบื่อ !!!’
อธิปคิด มุ่งหน้าขับรถไปตามถนนใหญ่ วันนี้เขาไปประชุมนอกสถานที่มีแต่พวกคนแก่และพวกบ้างานน่าเบื่อ ทุกอย่างดูเป็นพิธีการ คนอย่างอธิปจะต้องปั้นหน้าเป็นคนใจเย็นจนถึงเมื่อไหร่กัน!?
‘ขอปลดปล่อยหน่อยดีกว่า’
อธิปยิ้มเมื่อความคิดชั่ววูบแปล๊อบเข้ามาในสมองกะจะไปดื่มเฉยๆ แต่คืนนี้คงจะหนักกว่าดื่มเป็นแน่
ติ๊ดดดดดดด ติ๊ดดดดดดด !!
‘โหล ! ไอ้ไฟคืนนี้เจอกันที่ผับ***นะโว๊ยๆ เร็วๆอย่าช้า’
‘อืมๆ นี่กูกำลังขับรถอยู่แค่นี้นะ’
‘อืม’
“เฮ้ยยย !!!”
เอี๊ยดดดดด !
อธิปกดเบรกค้างไว้ จนรถหยุดลง ชายหนุ่มกระฟัดกระเฟียดลงจากรถ มองรอยข่วนเล็กๆที่เกิดจากรอยอุบัติเหตุเมื่อชั่วครู่
“นี่แก ทำบ้าอะไรเห็นบ้างไหมว่ารถฉันเสียหายไปหมดเลย”อธิปโวยวายเมื่อคนตรงหน้าพยายามลุกขึ้นและยกมอเตอร์ไซต์ที่ล้ม เพราะความโกรธ อธิปไม่คิดอยากจะเข้าไปช่วยเลยซะนิด
“เอ่อ…ผมขอโทษจริงๆนะครับ ผมกับลูกไม่ได้ตั้งใจจะชนรถคุณ” วริณปัดเศษฝุ่นเศษหญ้าที่ติดอยู่บนตัวลูกพลางยกมือไหว้ขอโทษคนตรงหน้า
วริณ !!!
โลกกลมเกินไปแล้ว!
“คำขอโทษของแกมันชดใช้อะไรได้ไหมฮ่ะ!! ดูรถฉันสิ ฉันเพิ่งถอยมาใหม่ๆ ราคาไม่รู้กี่ล้านพวกแกจะเอาอะไรมาชดใช้ !?”อธิปกระแทกเสียง เพียงเพราะแว่นตาสีดำหนาปกปิดใบหน้าของชายหนุ่มไว้ วริณจึงไม่รู้ว่าคนที่ยืนตะคอกตนอยู่นั้นเป็นท่านประธานหนุ่มที่เพิ่งชวนเขาออกไปประชุมพร้อมกัน
“ป๊า ~ แซมกลัว”
ป๊า!? ลูกเหรอ น่าตาดีทั้งพ่อและลูกเลยนะเนี่ย
“ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บใช่ไหม”วริณโอบกอดปลอบขวัญแซมเบาๆ เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยหน้าซีดด้วยความกลัว
“อือ..ฮ่ะไม่เป็นอะไร”
“คุณ! ผมไม่มีปัณญาไปชดใช้อะไรให้คุณหรอกนะ เอาเป็นว่าผมขอโทษละกัน อย่าเอาเรื่องเราเลยนะครับ”
น่าสงสาร…น่าแกล้ง
“ว่าไงนะ ! รถฉันเป็นรอยขนาดนี้แล้วแกยังมีหน้าบอกให้ฉันยกโทษให้อีกเหรอ?”
ไม่ยกโทษหรอก
“แต่นั้นมันแค่รอยข่วนเล็กๆเอง…”
“ไม่รู้แหละ คุณต้องชดใช้ให้ผม !”
“คุณต้องการเท่าไหร่”ถึงพูดไปแบบนั้นก็เถอะ ยังไงก็ไม่มีตังค์ไปจ่ายเขาอยู่ดี
“100,000 บาท ถ้วน !”
“หา ! นี่คุณ รอยนิดเดียวมันจะมากเกินไปแล้ว ผมไม่มีปัญญาไปจ่ายหรอก คุณก็ดูร่ำรวย ไม่คิดเลยว่าจะมารีดไถเงินกับคนจนๆอย่างเราอีก”
“ไม่รู้แหละ คุณต้องจ่ายผมไม่งั้นผมจะแจ้งความและก็ฟ้องร้องคุณ”
“บ้าไปแล้วเหรอคุณ !”
“พรุ่งนี้ผมจะไปเอาเงิน 100,000ที่บ้าน คุณ เตรียมเงินไปด้วยหล่ะ อีกอย่างห้ามตุกติก ไม่งั้นผมฟ้องคุณแน่! ไปนะครับ วริณ”อธิปยิ้มส่งท้ายก่อนจะเคลื่อนที่รถสปอร์ตหรูออกไป ทิ้งไว้ให้ชายหนุ่มยืนกุมขมับอยู่ข้างถนนกับลูกชาย
“เค้ารู้จักชื่อปะป๊าด้วยฮ่ะ”
“โอ๊ยย พ่อจะบ้าตายแซม จะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายเขา ติดคุกหัวโตแน่ๆ ทุกวันนี้ก็ไม่มีจะกินอยู่
แล้ว ฟ้าจะกลั่นแกล้งอะไรเราสองพ่อลูกอีก”
“พ่อฮ่ะ…”
“ไม่เป็นไร แซมเรากลับบ้านเถอะ”
“ฮ่ะ”
ซวย ! เงินตั้ง 100,000บาท จะเอาปัญญาที่ไหนไปจ่าย!!
แต่เอ๊ะ…ผู้ชายคนตะกี้รู้จักชื่อเราได้ยังไง?
น่าสงสารคุณวริณ ...
ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
