★CHAPTER 6
วันนี้เช้าวันเสาร์อธิปไม่ได้ตื่นไปทำงาน วริณลุกจากเตียงพับเก็บที่นอนให้เรียบร้อย อาบน้ำแต่งตัวลงไปทำอาหารให้คุณอธิปที่ครัว ส่วนแซมก็ออกไปล้างรถกับลุงชัยที่ลานข้างบ้าน
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”
“อ้าว คุณไม่ต้องหรอกค่ะ คุณเป็นแขกจะมาทำกับข้าวในครัวได้ไง”สาวใช้ปราม คงเข้าใจผิดคิดว่าวริณมาขอพักในฐานะแขกของอธิป
“ผมไม่ได้เป็นแขกหรอกครับ ผมมาทำงานเป็นพ่อบ้าน …เอ่อ ก็คล้ายๆคนใช้นั้นแหละครับให้กับคุณอธิป”วริณตอบ เขาเดินเข้าไปช่วยล้างใบตำลึง สาวใช้ก็ต่างไม่พูดอะไร ทำหน้าที่ของตนต่อไป
“อ้าว คุณไฟตื่นแล้วเหรอค่ะ ป้ายังทำอาหารไม่เสร็จเลย”ป้าอรเอ่ยถามอธิปที่เดินเข้ามาในครัวอย่างกับคนหลับไม่เต็ม
“ครับ ผมยังไม่หิวมาก ป้ากับคนอื่นๆไปพักผ่อนเหรอเที่ยวตลาดกันเถอะครับ ส่วนอาหารเช้าวันนี้ให้วริณเป็นคนจัดการดีกว่า” อธิปว่า วริณหันขวับพร้อมกับความมึนงงของเหล่าแม่บ้านในครัว
“ป้าจัดการได้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”ป้าอรตอบ
“ให้วริณทำเถอะครับ ผมอยากลองใช้งานวริณดูบ้าง”อธิปว่า แม่บ้านต่างกันทยอยออกมาจากครัว เหลือไว้แต่วริณและอธิป ที่ยืนนิ่งเงียบกันอยู่สองคน
“คุณอธิปต้องการทานอะไรครับ”วริณถามทั้งๆที่ยังยืนหันหลังให้อธิป
“อยู่ที่บ้านใครๆก็เรียกผมว่าไฟ”อธิปไม่ได้ตอบคำถาม แต่กลับเดินเข้าไปใกล้วริณที่ยื่นตัวสั่นอยู่แทน
“ครับ…ฮะ!!!”วริณสะดุ้งเมื่ออธิปแตะที่ตัวเขาเบาๆ อธิปชักมือกลับมองหน้าวริณที่ยืนหน้าหลบตา
“ขวัญอ่อนไปได้ ผมอยากทานโจ๊กกับน้ำส้มซักแก้ว”อธิปบอกก่อนจะโดนไปจากครัว วริณเงยหน้าถอนหายใจ ก่อนจะลงมือทำโจ๊กให้เจ้านายหนุ่ม
“นาน!”อธิปคิด กดรีโหมดเลื่อนช่องรายการทีวี ก่อนจะลุกขึ้นไปดูวริณในครัว ชายหนุ่มกำลังทำอาหารให้เขาอย่างเงอะงะนิดหน่อย แต่ก็อธิปก็เชื่อว่าฝีมือของวริณน่าจะพอกินได้ คงไม่ทำให้เขาท้องเสียตอนเช้าหรอกมั้ง
“อ้าวคุณ…โจ๊กกำลังจะเสร็จแล้วหล่ะครับ คุณคงจะหิวมาก”วริณพูดพลางตักโจ๊กหมูร้อนๆลงถ้วย
“อืม…ตักของนายมาอีกถ้วยสิ ผมไม่อยากกินข้าวคนเดียว”
“ผมกินในครัวก็ได้ครับ”
“ไม่ได้!”อธิปขึ้นเสียงเมื่อวริณเริ่มทำให้เขาไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มตักโจ๊กเพิ่มอีกถ้วย ก่อนจะวางลงบนถาดพร้อมกับน้ำส้มสองแก้วที่อธิปรินให้
“เป็นอะไร ยังโกรธผมเรื่องเมื่อคืนเหรอไง”อธิปถามเมื่อมองหน้าวริณแล้ว ชายหนุ่มดูเหมือนไม่ยินดีจะกินข้าวร่วมโต๊ะกับเขาซักเท่าไหร่
“ปล่าวนะครับ!”วริณเสียงดัง ใบหน้ารูปไข่ขึ้นสีเล็กน้อย
“ไม่จริง ! คุณกำลังโกรธผมอยู่!”อธิปเถียง พอใจที่คนตรงหน้ามีท่าทีลนลาน
“ผมไม่ได้โกรธคุณไฟจริงๆนะครับ”
“คุณไม่พอใจที่ผมจูบคุณใช่ไหม”อธิปย้ำถามอีกครั้ง วริณยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีก คนตรงหน้าจะรู้ตัวไหมเนี่ย ว่าเวลาตัวเองหน้าแดงนั้นน่ารักแค่ไหน
“หรือคุณไม่พอใจที่ผมล้วงเกินคุณ!”อธิปขึ้นเสียงเหมือนโมโห วริณส่ายหน้า
“ไม่ได้โกรธครับ…”วริณตอบ
“งั้นคุณก็พอใจ?”อธิปยื่นหน้าใบใกล้จนวริณตกใจ
“อะ..ไม่ใช่นะครับ…ผม”วริณติดอ่างพูดไม่ออก ก่อนจะก้มหน้าลงไปแทน
“ฮ่าๆๆๆ ผมไม่แกล้งคุณแหละ รีบกินเถอะ วันนี้คุณมีงานบ้านที่ต้องทำอีกเยอะ”อธิปก้มลงทานโจ๊กจนหมดถ้วย เช่นเดียวกับวริณที่ยกน้ำส้มดื่มเพราะทานได้ไม่เยอะนัก
วริณลุกขึ้นเก็บถ้วยและแก้วน้ำ ส่วนอธิปก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าวริณคิดไปเองรึเปล่าเขารู้สึกเหมือนอธิปกำลังจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา
“คุณไฟบอกว่าผมมีงานต้องทำ”วริณถาม
“ใช่ วันนี้พวกแม่บ้านออกไปเที่ยวตลาดกันหมด ลูกแซมของนายก็ให้ป้าอรดูแลไป ผมอยากให้คุณทำงานบ้านทั้งหลังก่อนจะถึงเที่ยงนี้”อธิปตอบพลางก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ตรงหน้าต่อ
“ทะ…ทั้งหลังเลยเหรอครับ”วริณถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าตนคงหูฟาดไป เพราะถ้าให้ทำความสะอาดทั้งหลังภายในครึ่งวันคงไม่ทันแน่ บ้านของอธิปมันออกจะใหญ่โตซะขนาดนี้
“อืม ผมไม่ชอบความสกปรก งานนี้งานแรกคุณจะคุ้นชินทุกซอกทุกมุมกับบ้าน ให้สมกับการเป็นพ่อบ้านของผมไง สะดวกสบายออกปานนี้ งานมันก็แค่นี้ สบายจะตาย”อธิปบอกไม่รู้ร้อนรู้หนาว ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือพิมพ์ตรงหน้าของตนไป
“คะ…ครับ”วริณผงกหัวเคารพก่อนจะเดินออกจากโต๊ะอาหาร วริณไม่รู้จะเริ่มทำความสะอาดจากจุดไหนดี เขาจึงเลือกห้องนั่งเล่นเป็นที่แรก ชายหนุ่มเดินไปเอาอุปกรณ์ต่างๆที่ห้องเก็บของ พร้อมกับหยิบไม้ขนไก่ปัดฝุ่นไปตามทีวี ตู้โชว์ โซฟา โต๊ะ วริณยกมือปาดเหงื่อ เขาไม่ยักจะเห็นฝุ่นซักเม็ด อธิปมีตาทิพย์กันเหรอไง เขาก็เห็นว่าห้องทุกห้องที่เดินผ่านมาก็สะอาดดี
“นี่ ! ทำงานไม่ถึงไหนจะอู้แล้วเหรอ”อธิปดุ พร้อมกับเดินเข้ามานั่งไขว่ห้างหยิบนิตยสารปกผู้หญิงอกตูมๆขึ้นมาอ่าน วริณเห็นดังนั้นก็ตกใจปนเขินๆ ก่อนจะหยิบผ้าชุบน้ำหมาดๆเช็ดไปตามเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ
ฟู่วว!~
‘อ่านอะไรของเขาหนักหนา’
‘ผู้หญิงพวกนั้น…’
‘อกใหญ่เป็นบ้า..’
“มองอะไร”อธิปถามเมื่อเห็นวริณเหลือบมองเขา
“ปล่าวครับ…ผมแค่อยากบอกว่าผมทำงานสร็จแล้ว”วริณตอบ ขนย้ายเครื่องมือทำความสะอาดออกจากห้อง อธิปมองตามอย่างไม่เข้าใจ ท่าทีบ้าๆบอๆของวริณ
เสร็จจากห้องนั่งเล่นวริณก็ต้องทำความสะอาดห้องรับแขก ต่อจากนั้นเขาก็ย้ายไปทำความสะอาดห้องครัว ห้องน้ำชั้นล่าง ขึ้นไปด้านบน มีห้องของคุณหญิงและคุณชายที่เสียชีวิตไปแล้ว
วริณมองรูปที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง เป็นรูปครอบครัว มีพ่อแม่ลูก ส่วนฝาผนังก็มีรูปอธิปตอนเด็กๆกับคุณหญิง ที่ยิ้มอย่างมีความสุข วริณมองภาพเก่าๆของครอบครัวอธิปแล้วอดที่จะอิจฉาไม่ได้ ท่านประธานช่างเพียบพร้อมเหลือเกิน ทั้งการเงิน และความรัก อธิปมีทุกอย่างที่เขาไม่เคยมี…
เหนื่อย !
คำเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้ แผ่นหลังเขาเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ วริณกำลังถูพื้นทางเดินห้องต่างๆ ด้วยความปวดเมื่อยตัวไปทั้งตัว เหลือไม่กี่ห้องที่เขายังไม่ทำ คือห้องนอนของอธิปแล้วก็ห้องว่างๆอื่นๆ เขาไม่รู้ว่านี่ผ่านไปครึ่งวันหรือยัง เพราะต้องวิ่งแจ้นเข้าห้องนู้นออกห้องนี้อยู่หลายห้อง จนลืมดูเวลา แล้วถ้าเขาทำสะอาดไม่ทันละ อธิปจะโกรธเขาไหมม หรือว่าจะลงโทษ แต่อธิปจะยกโทษเขาอย่างไร ในเมื่ออธิปไม่มีเงินเดือนให้?
หายตัวไปไหนแล้ว?
อธิปบ่น เมื่อไม่เห็นวริณ ไม่รู้ชายหนุ่มกำลังอยู่ส่วนไหนของบ้านกันแน่ ป่านนี้จะเป็นลมคอพับไปรึยังก็ไม่รู้ ใช้งานหนักเกินไปรึเปล่า? อธิปคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย เขาหยุดที่หน้าห้องนอนของเขาเมื่อเห็นร่องรอยทำความสะอาดพื้นไว้แล้ว อธิปเปิดประตูเข้าไปก็เห็นวริณกำลังถูพื้นห้องอยู่ เสื้อผ้าที่เคยกระจัดกระจายถูกเก็บใส่ตระกร้าไว้เรียบร้อย ผ้าห่มและผ้าปูที่นอนถูเปลี่ยนใหม่
วริณเงยหน้าขึ้นแก้มสองข้างแดงจัด ชายหนุ่มปัดเหงื่อที่ไหลอาบแก้มออก พลางทำหน้าที่ของตนต่อไป
“เก่งดีนะ ทำงานเรียบร้อยดี”อธิปชม เดินเข้าไปนั่งบนที่นอน
“ครับ…ผมอึดนะ”วริณตอบ เพราะคิดไปคิดมา อธิปเหมือนจะต้องการแกล้งเขามากกว่า
อธิปยิ้ม อึดให้ตลอดนะพ่อคนเก่ง…
“ก็ดี งั้นทำความสะอาดห้องผมเสร็จก็ไปรดน้ำต้นไม้หลังบ้านด้วยละกัน เป็นสวนกล้วยไม้ดอกไม้ที่คุณแม่ผมปลูกไว้ ยังไม่มีใครดูแล”อธิปมองวริณที่มองเขาอย่างไม่ค่อยพอใจก่อนจะถอนหายใจ แล้วเก็บอุปกรณ์ออกจากห้องของเขา
แดดเปรี้ยง !! ไม่พักได้หายใจหายคอกัน
เฮ้อ ! วริณบ่น ถือสายยางฉีดน้ำรดต้นไม้ ทั้งต้นเล็กใหญ่ที่คุณหญิงปลูกไว้ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แสดงว่าคุณหญิงเป็นคนรักธรรมชาติมากทีเดียว วริณยิ้ม เมื่อเขาได้มองต้นไม้ดอกไม้พวกนี้มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น
ยิ้มบ้าอะไรอยู่คนเดียว ชายหนุ่มคิด นั่งลงบนโต๊ะหินอ่อนใต้ร่มไม่ใหญ่ที่เขาต้องออกมาแบบนี้เพราะอากาศข้างนอกถือได้ว่าร้อนจัด กลัวว่าวริณจะเป็นอะไรไปซะก่อน ก็อยากปากดี มันน่าลงโทษ
วริณเหลือบมองเจ้านายหนุ่มที่กางนิตยสารขึ้นอ่านอีกครั้งแต่ไม่ใช่เล่มเดิมที่มีผู้หญิงใส่บิกีนีอกตูมๆแต่หน้าปกกลับเป็นผู้ชายตัวเล็กๆน่ารักในชุดกางเกงในแทน
อธิปมีสื่อลามกทุกประเภทเกลื่อนอยู่ในบ้านเลยเหรอไง?
วริณส่ายหัวเบาๆก่อนจะทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ เขาใช้บัวรดน้ำเจ้าต้นกล้วยไม้อย่างทะนุถนอม ในหัวอดคิดไม่ได้ว่า อธิปเจ้านายของตน ชอบผู้หญิงอกตูมๆหรือผู้ชายตัวเล็กๆมากกว่ากัน แต่ถึงอธิปจะชอบแบบไหน เขาก็ไม่มีคุณสมบัติแบบนั้นอยู่ดี…
วริณมีแต่อกแบนๆ กับเนื้อน้อยๆ
ตัวก็ไม่ถึงกับเล็ก มองยังไงก็ยังห่างไกลคำว่าน่ารัก…
แล้วทำไมเขาต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนพวกนั้นด้วย !
เขาไม่ได้อยากให้อธิปหันมาสนใจซะหน่อย…
การทำความสะอาดบ้านทั้งหลังผ่านพ้นไปด้วยดี อธิปอนุญาตให้วริณขึ้นไปพักบนห้องได้
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหน็ดเหนื่อย รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ไม่มีแรงลุกขึ้นไปไหน วริณนอนหอบอยู่บนเตียงซักพัก เขาก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวใหม่ แล้วก็มานอนสลบอยู่ที่เตียงอีกรอบด้วยความเหนื่อยล้าและพิษไข้ที่เริ่มรุมเร้าร่างกายที่ทำงานหักโหมมาอย่างหนัก…
มาอัพให้พร้อมกับเช้าวันใหม่เลยทีเดียว ฮ่าๆๆ คนเขียนยังมะหลับมะนอน
มึนๆบ้าง แต่ก็ตรวจเช็คคำผิดให้แล้วเน้อ ถ้ามีผิดตรงไหน หรือภาษาแปลกๆต่างด้าวที่คนเขียนคิดขึ้นเองก็ช่วยๆกันดูๆได้นร๊า
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ตอนต่อไปยังไม่รู้ว่าจะอัพวันไหนดี คงไม่เกินอาทิตย?นี้ละกัน เพราะนิยายอีกเรื่องถึงไม่ค่อยมีคนอ่าน
ก็อยากอัพต่ออยู่ดี อิอิ ฝันหวานกันนะค่ะ คนอ่านทุกคนน
หัวข้อ: - █ -I'm Sorry โทษฮ่ะ"เจ้านาย"ผมโหด โจ้-แซม 31/10/56 จบบริบูรณ์ (อ่าน 478365 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก