*** ตอนกลางเรื่องจะมีฉาก... ถ้าใครไม่ชอบฉาก...ก็ให้ข้ามไปได้เลยค่ะ ^^ 
CHAPTER11
วริณออกจากห้องพร้อมกับอริสาที่มองเขาหน้าแดง วริณก็เช่นเดียวกัน ตอนเที่ยงเพิ่งบอกหญิงสาวไปหยกๆว่าไม่ได้เป็นอะไรกับคุณอธิป แต่กลับมาจูบกันในห้องทำงาน …
“คุณอธิปจะกลับแล้วเหรอค่ะ”
“ครับ”
“สาขอโทษจริงๆนะค่ะที่เข้าไปขัดจังหวะ แหมดินไหนบอกฉันว่าเป็นแค่เจ้านายกับลูกจ้างไงเรื่องแบบนี้ไม่ต้องปิดบังหรอก สาดูออกตั้งนาน…”สาเหมือนจะพูดอะไรต่อแต่กลับถูกอธิปยกมือปรามไว้ก่อน ชายหนุ่มคิดว่าอธิปคงจะอายเหมือนกันเลยส่งยิ้มเคอะเขินแทน
“คุณสาผมกลับก่อนนะครับ”ผมเอ่ยลา หญิงผงกหัวให้ พร้อมกับยิ้มตอบ
“คงรีบกลับไปทำอารายกันละซี้!~”หญิงสาวดัดเสียงสูง ไม่วายที่จะแซวชายหนุ่มทั้งสอง วริณหน้าแดงปรี๊ด หันไปมองอริสาอย่างค้อนๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับอธิป
~ติ๊ดดดด~
“ฮัลโหล”
“อืม”
“กูเลิกงานแล้ว เจอกันที่ …”
“เออ แค่นี้”
“วันนี้คงไม่ได้ไปรับแซมนะ เดี๋ยวผมจะให้ลุงชัยไปรับ”อธิปบอกเมื่อเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกง พลางเดินเข้าไปในลิฟท์
“ทำไมล่ะครับ”
“ผมมีนัด แล้วคุณก็ต้องไปกับผมด้วย”
“ครับ”
.
.
.
นัดของอธิปก็คือการมาเที่ยวในผับหรูของภัทรกรเพื่อนรักของเขานั้นเอง
วริณ ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เพราะเขาไม่ค่อยชอบสถานที่แบบนี้
อธิป ค่อยๆบีบมือชายหนุ่มเดินผ่านผู้คนที่เริ่มหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆเข้าไปในร้าน ก่อนจะหยุดลงที่โต๊ะที่มีเพื่อนของเขานั่งอยู่กับเหล่าสาวๆแต่กลับเปลี่ยนไปเมื่ออธิปเห็นผู้ชายตัวเล็กในอ้อมกอดของภัทรกร ไม่คิดว่าเพื่อนของเขาจะมีรสนิยมแบบนี้มาก่อน
“เสือไบเหรอมึง”อธิปทัก ก่อนจะนั่งลง ชายหนุ่มกระตุกแขนวริณที่ดูเก้ๆกังๆนั่งลงด้วย
“สนุกๆนะมึง น้องเขาเป็นเด็กขาย กูก็แค่ช่วยอุดหนุน”ภัทรกรตอบอย่างไม่แยแส ก่อนจะสะดุดกับชายหนุ่มที่เขาไม่คุ้นเคย นั่งหน้าซื่ออยู่ข้างอธิป
“สวัสดีครับ”ภัทรกรหรือกรเอ่ย มองวริณอย่างพิจารณา นั่งหน้าตื่นยังกับเด็กไปได้ ชายหนุ่มคิด
“สวัสดีครับ”วริณตอบเสียงสั่นๆ รู้สึกอึดอัดใจแปลกๆ แล้วก็ไม่ชอบชายหนุ่มทั้งสองในเวอร์ชั่นนี้ด้วย ซึ่งเขาเองก็เข้าใจว่าเป็นธรรมดาของผู้ชายทั่วไป และเขาเองก็เคยมาทำงานเป็นบอยด์อยู่บ้าง แต่เคยถูกลวนลามแล้วมีเรื่องกับแขกจนต้องลาออกไป
“ดื่มหน่อยไหม”อธิปยกแก้วเบียร์ให้ ชายหนุ่มส่ายหน้า เพราะเขาไม่ชอบดื่มเครื่องดื่มที่มีแฮลกอฮอล์
“ไม่ดีกว่าครับ”
“อืม”อธิปเลยยกแก้วนั้นดื่มเสียเอง แล้วก็คุยเรื่องบลาๆไร้สาระตามประสา บางทีก็คุยเรื่องที่วริณรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ตอนนี้เริ่มมีสาวๆมาเล้าโลมอธิปแล้ว ชายหนุ่มเองก็เหมือนจะเคลิ้บเคลิ้มไปด้วยเหมือนกัน โดยไม่ได้สนใจวริณที่นั่งจิบค็อกเทลที่ภัทรกรสั่งไว้ให้แทน
“คุณวริณเป็นอะไรกับไอ้ไฟมันเหรอครับ”ภัทรกรหาเรื่องคุย เพราะตอนนี้อธิปดูเหมือนจะสนใจหญิงสาวข้างกายมากกว่าตนเสียแล้ว
“ผมเป็นคนใช้น่ะครับ”วริณตอบพลางก้มหน้า เขาเริ่มทนไม่ไหวกกับดูฉากรักของชายสองคนเสียแล้ว
“คนใช้? เดี๋ยวนี้ไอ้ไฟมันหาคนใช้หน้าตาดีตามติดตูดมันขนาดนี้เลยเหรอครับ”ภัทรกรพูดพลางหัวเราะแล้วหันไป หยอกเย้ากับริมฝีปากของผู้ชายตัวเล็กในอ้อมกอด
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานซักเท่าไหร่ วริณต้องทนดูฉากรักของภัทรกรแล้วอธิปที่กำลังยั่วยวนกับหญิงสาวข้างกายอยู่นาน ชายหนุ่มรู้สึกมึนหัวเล็กน้อยเพราะจิบค็อกเทลเพลินจนกลายเป็นดื่มจนเยอะไปเหมือนกัน และตอนนี้เขาก็อยากกลับบ้าน ไม่รู้ว่าแซมจะเป็นห่วงเขารึเปล่า
“จะไปไหน”มือหนาฉุดแขนของวริณไว้ อธิปหันมามองเขาอย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มก็แค่มึนหัวอยากเข้าห้องน้ำก็เท่านั้นเอง
“ไปเข้าห้องน้ำครับ”
“ไม่ต้อง นั่งลง!”วริณเลยต้องยอมนั่งลงอย่างใจเย็น มือหนาของอธิปกระชากชายหนุ่มไปประชิดตัว พร้อมทำเสียงอ้อแอ้ในลำคอ อธิปคงจะเริ่มเมาแล้ว เพราะดื่มไปเยอะมากทีเดียว
“คุณเริ่มเมาแล้ว กลับบ้านกันเถอะครับ”วริณบอกอย่างเป็นห่วง อธิปซุกหน้าลงมาในลำคอ ก่อนจะโดนชายหนุ่มผลักออก
“ไอ้ไฟกลับบ้านไปเหอะ เมาแล้วอะมึง”ภัทรกรเอ่ยปากไล่ อธิปเลยลุกขึ้น พลางวางเงินแบงก์พันหลายใบให้เจ้าหล่อนข้างกาย ก่อนจะลุกขึ้นดึงแขนผมให้ลุกตาม
“เออ กูกลับก่อนหว่ะ ปวดหัว”ภัทรกรพยักหน้าเข้าใจ วริณถูกชายหนุ่มจูงมือออกจากร้าน ก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้ารถเบนซ์คันหรูที่อธิปขับมาตอนเช้า
“ไม่กลับบ้านนะ ไปนอนคอนโด”อธิปเอ่ยสั้นๆก่อนจะเข้าไปในรถ วริณเปิดประตูเข้าไปนั่ง พร้อมกับมองอธิปอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องยอม…
………..
.
.
“คุณไฟไม่อาบน้ำก่อนเหรอครับ”วริณว่า พลางมองชายหนุ่มที่ล้มไปนอนกับเตียงอย่างมีความสุข
“ค่อยอาบทีเดียว คุณมานี่”
“ผมนอนโซฟาข้างนอกก็ได้ครับ”วริณส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะเตียงมีขนาดไม่ได้ใหญ่มาก ถ้าหากเขานอนด้วย อธิปอาจจะอึดอัดได้
“ไม่ต้อง!มานอนนี่”อธิปลุกขึ้นไปหาชายหนุ่มที่หน้าเริ่มซีด จับตัววริณไว้ พร้อมกับออกแรงกระชากล้มลงไปทับกับชายหนุ่มบนเตียงนอน
“คุณไฟปล่อยผมเถอะครับ”วริณอ้อนวอน เมื่อเห็นว่าอธิปสร่างเมาแล้ว และกำลังจ้องเขา วริณไม่เข้าใจการกระทำของอธิปนัก บางครั้งก็ทำเหมือนเขามีความหมาย แต่วันนี้เขาคิดผิด เพราะอธิปสามารถให้เขาไม่มีค่าในสายตาได้ง่ายดายนัก
“ไม่!”
“ผมยังไม่พร้อมในสิ่งที่คุณต้องการ”วริณบอกพร้อมกับเฉหน้าไปทางอื่น เขาไม่ได้เขินอาย เพราะเขาโตพอที่จะรู้จุดประสงค์ของอธิปที่พาเขามาค้างคอนโด แค่เพื่อ…SEX…
“ไม่พร้อมก็ไม่ต้องพร้อม ผมจะทำให้คุณต้องการเอง!”อธิปไม่พูดเปล่า มือหนาจับใบหหน้าของวริณให้สบตากับตน พร้อมกับก้มลงไปประกบกับปากเรียวแน่น ลิ้นอุ่นๆสอดสัมผัสเข้าไปในโพรงปาก ชายหนุ่มพยายามขัดขืนแต่ไม่อาจทนแรงต่อสู้ได้
“อืออๆ…แค่กๆ”วริณไอสำลัก อธิปซอกไซร้ลงไปสำรวจตามซอกคอหอม มือหนาไล่สำรวจสอดมือเข้าไปในเชิ๊ตชุดทำงานตัวบาง ก่อนจะค่อยๆบรรจงปลดมันออกอย่างช้าๆ ริมฝีปากหนักๆยังคอยจูบซับตามตัววริณอย่างโหยหา เสื้อเชิ๊ดถูกถอดออกอย่างง่ายดาย ท่อนบนของวริณเปลือยเปล่า อธิปรวบข้อมือทั้งสองข้างของชายหนุ่มขึ้นไว้เหนือหัว ก่อนจะก้มลงไปดูดดุนกับยอดอกสีสวยที่แข็งเป็นไตทั้งสองข้าง วริณแอ่นอกรับอย่างลืมตัว ผิวขาวกลับขึ้นสีแดงจัดหน้าผากเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ อธิปจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและวริณออก ก่อนจะก้มลงไปประกบกับริมฝีปากบางอีกครั้ง มือทั้งสองข้างของชายหนุ่มถูกพันธนาการด้วยมือหนาของอธิปที่เกาะกุมเอาไว้ ร่างหนาจูบอย่างอ่อนโยนแล้วเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ปากหนาบดขยี้จนริมฝีปากบางเริ่มแตก ก่อนจะไซร้ลงไปจูบตามตัวของวริณ หยอกล้อติ่งหูทั้งสองข้างก่อนจะขบฝังรอยเขี้ยวฟันลงบนซอกคอขาว …
“ผมเจ็บ…อึก”วริณบอก ขนพายาวเปียกชุ่ม อธิปเลื่อนมือไปจับกับท่อนเนื้อที่เริ่มพองออก ถึงแม้เจ้าตัวจะพยายามปฏิเสธแค่ไหน แต่ร่างกายมันก็แสดงออกชัดเจนว่ามีอารมณ์ร่วมไปกับเขาด้วย
อธิปรูดขึ้นรูดลงอย่างช้าๆพร้อมกับเสียงครางของวริณที่หลุดออกมา และเข้าก็เมจังหวะเร็วขึ้นก่อนจะหยุดมือลง ชายหนุ่มลูบหัววริณไปมาก่อนจะปล่อยมือที่เกาะกุมเหนือหัว วริณรู้สึกแขนจะไร้เรี่ยวแรง หน้าร้อนผ่าว อธิปจับขาสองข้างตั้งชันแล้วแยกออก ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางภายใน
“หยุดเถอะครับ…ผะผมเจ็บ…”วริณอ้อนพลางปล่อยเสียงหอบหนักๆ อธิปสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปเป็นสองนิ้ว ช่องทางภายในตอดรัดต้อนรับเขาอย่างมาก
“เจ็บหน่อยนะ พอดีผมไม่มีอุปกรณ์หล่อลื่นด้วยสิ”อธิปบอกก่อนจะเพิ่มนิ้วที่สามเข้าไป วริณหน้านิ่วด้วยความเจ็บ มือที่ถูกปล่อยแล้วกำผ้าปูที่นอนแน่น
“คุณไฟ…อึก…ถ้าทำเลยนะ…”ไม่ทันแล้ว อธิปถอนนิ้วออก พร้อมกับจับท่อนเนื้อของตนที่แข็งเต็มที่สอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม วริณกรีดร้องร่างกายแข็งทื่อไปด้วยความเจ็บปวด อธิปแช่ไว้ พลางโน้มตัวลงไปปิดปากคนที่ร้องไห้ จูบอย่างอ่อนโยนคอยปลอบให้วริณสงบ ผละจากกลีบปากนุ่ม ชายหนุ่มค่อยๆขยับตัวอย่างช้าๆ ช่องทางข้างในทั้งฝืดและตอดรัดแน่น …
“อย่าเกร็ง…อาส์”อธิปครางอย่างพอใจ ก่อนจะเริ่มขยับจังหวะเร็วขึ้นและรุนแรง วริณเกร็งตัวเล็บมือจิกลงบนเนื้อหนังจนเจ็บ ความรุนแรงและความเจ็บกำลังจะจบลงเมื่อความอุ่นวาบถูกฉีดเข้ามาในท้อง อธิปขยับอีกสองสามครั้ง ก่อนจะถอนกายออกแล้วทาบลงไปบนร่างบาง ริมฝีปากหนาจูบซับน้ำตาให้ ก่อนจะกระชับกอดวริณให้แน่นขึ้น มันอาจจะไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้องนัก แต่เขาต้องการวริณ และเริ่มความต้องการนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่อยากสูญเสียวริณไป เหมือนที่เขาถูกทอดทิ้งจากพ่อแม่ที่ถูกความตายพรากจากไป ตอนนี้ชายหนุ่มมีแค่วริณและแซมเท่านั้นที่เขาอยู่ด้วยแล้วรู้สึกอุ่นใจ
“ดิน…เจ็บไหม”เขาถามพร้อมกับจ้องใบหน้าของวริณที่แดงจัดด้วยไฟรักที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่
“….”
“ขอโทษ”วริณคงโกรธและเสียใจ ชายหนุ่มประกบปากริมฝีปากบางอีกครั้ง และอีกครั้งจนอิ่มใจจึงผละออกแล้วก็กอดชายหนุ่มไปชั่วค่ำคืน
.
.
.
.
“คุณไฟ…”เสียงแหบพร่าของวริณปลุกให้ชายหนุ่มตื่นขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัววริณเบาๆ
“ผมเจ็บครับ…”วริณบอกอย่างช้าๆอธิปจึงลุกจากตัวของชายหนุ่ม เพราะเขานอนทับวริณไว้ทั้งคืน
“กินน้ำหน่อยไหม”อธิปถามอย่างเป็นห่วง เมื่อใบหน้าของวริณดูซีดเซียว
“ไม่…ครับ”แล้วก็ตะแคงตัวไปอีกด้าน อธิปจึงสวมกอดวริณจากด้านหลัง ตอนนี้ชายหนุ่มเป็นของเขา และก็จะเป็นของเขาตลอดไป ส่วนเรื่องฟ้าใสนี่แหละปัญหาที่คิดไม่ตก เพราะเขาไม่รู้จะเอาไงกับสองพ่อลูกนั้นดี…
.
.
.
“ไม่สบายรึเปล่า”อธิปถามอย่างเป็นห่วง พลางแตะมือลงบนหน้าผากคนตัวบาง วริณส่ายหน้าไม่พูดไม่จา แล้วก็หลับตาต่อ
“ตัวร้อน”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ”
“อย่าดื้อ!”
“ผม…”ไม่ทันพูดจบ อธิปก็กระชากคนป่วยลุกขึ้น วริณร้องโอ๊ย ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยปวดร้าวบริเวณสะโพก
“อะกินยา โตแล้วไม่ต้องดื้อมันไม่น่ารักเหมือนเด็กๆหรอก”อธิปดุ แล้วก็ยัดยาที่วางอยู่บนหัวเตียงให้วริณ พร้อมกับแก้วน้ำในมือ
“ครับ”วริณรับน้ำในมือดื่มกรอกตามเข้าไป แล้วก็ล้มตัวลงไปนอนอีกครั้ง อธิปเห็นชายหนุ่มตาแดงๆคงจะร้องไห้ ปล่อยให้เสียขวัญไปก่อน เมื่อคืนเขาคงรุนแรงและใจร้อนไปหน่อย อธิปจึงลุกจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำ หากะละมังแล้วก็ผ้าชุบน้ำหมาดเช็ดตัว แล้วก็ใส่เสื้อผ้าให้ ก่อนจะลุกออกไปอาบน้ำ แต่งตัวให้ตัวเองบ้าง
ครอกก…
เสียงท้องของอธิปร้องด้วยความหิว ชายหนุ่มฉุกคิดได้ว่าวริณยังไม่ได้ทานข้าว แต่ตนดันบังคับให้ชายหนุ่มกินยาไปแล้ว จะทำไงดี จะปลุกก็ไม่กล้า เพราะวริณหลับเป็นเด็กๆไปเสียแล้วอธิปจึงออกไปข้างล่าง แล้วก็ค่อยซื้อโจ๊กให้วริณกินอีกทีตอนฟื้นขึ้นมา…
--------------------------------
ตอนนี้อธิปอาจจะงี่เง่าไปซักนิดนะค่ะ บลาๆ
แล้วก็ฉาก...กัน เขียนได้ยาวนานมาก เพราะไม่ได้เขียนมานานแล้ว ปกติจะชอบเขียนแล้วตัดฉับทันที 555
อย่าลืมให้กำลังใจคนเขียนแล้วก็วริณโดยการเม้นด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
ปล.เดี๋ยวนี้คนเขียนมาช้าไปหน่อย ต้องขอโขษด้วยนะค่ะ เพราะช่วงนี้ยุ่งๆ (กับการอ่านนนิยายคนอื่นและซีรี่ย์) 555
นอนดึกด้วย ก็เลยไม่ค่อยมีแรงอัพนิยายเท่าไหร่ ต้องขอโ?ษด้วยนะค่ะ หากมาช้าไป อิอิ
หัวข้อ: - █ -I'm Sorry โทษฮ่ะ"เจ้านาย"ผมโหด โจ้-แซม 31/10/56 จบบริบูรณ์ (อ่าน 488090 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก