คำเตือน : ซีนธรรมดานิมายังเขียนให้อึนได้ โปรดทำใจก่อนอ่าน NC นะคะ เพราะนิมายังคงมึนได้อีก ที่สำคัญ นี่คือครั้งที่สองที่นิมาเขียน ยังต้องมีแก้ไขอีกเยอะมากๆ ขอความกรุณานักอ่านทุกท่านแนะนำต่อไปด้วยนะคะ
ปล. เขียนแบบไม่อ่านทวนค่ะ เขินนนน 
ดังนั้นคำผิดคำพลาดมีแน่นอน ขอโทษด้วยนะคะ 
แต่คือ...อายอะค่ะ ฮืออออ 
สายน้ำจากฟักบัวไหลลงมากระทบกับผิวกายที่เกือบจะเป็นสีแทน ฝ่ามือหนาลูบไล้หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของตนเองขึ้นไปตามแผงอกและลำคอ หยุดฝ่ามือไว้ที่ท้ายทอยก่อนจะกดแรงนวดเบาๆ เปลือกตาปิดไว้กันหยดน้ำเข้าตาริมฝีปากเพยออ้าเล็กน้อยเพื่อแย่งอากาศเข้ามาในปอด
เจอยู่ในห้องน้ำคนเดียว...
อาบน้ำคนเดียว...
ในตอนนี้น่ะนะ...
ฝ่ามือยกขึ้นมาลูบใบหน้าหล่อเหลาของตนเองก่อนจะเสยผมสั้นเปียกปอนขึ้นให้พ้นหน้าผาก แล้วเอี่ยวตัวมาด้านหลังเมื่อเสียงเปิดประตูดังเบาๆ
ผิงเดินเข้ามา...สายตามองร่างที่ยืนเอียงตัวมามองเขา ร่างบางหลบสายตาทันที
“หันไปก่อน” เจทำตามอย่างว่าง่าย ริมฝีปากเหยียดยิ้มน้อยๆ ใช้ฝ้ามือนวดตามท้ายทอยของตัวเองต่อ
ร่างบางเม้มปากกระตุกปมผ้าเช็ดตัวสี่เหลืองอ่อนของตัวเองออกจนเหลือแค่ร่างกายเปล่าเปลือยเช่นเดียวกับคนที่ยืนหันหลังให้... จะบอกว่าไม่แน่ใจก็ไม่ใช่แต่พอเริ่มจริงจังมันก็ทนความเขินอายแทบไม่ได้
แผ่นหลังเปลือยเปล่านั้น สีผิวแทบจะตัดกับผิวของเขาแต่ความแข็งแกร่งสมชายนั้น เจมีมากกว่าเขาเยอะเลยล่ะ แผ่นหลังกว้างนั้นแค่มองก็ทำให้รู้สึกอยากสัมผัสและซบใบหน้าลง
ผิงหลับตาก้มลงมองปลายเท้าของตัวเอง...
ไม่ใช่เวลาที่จะมาลังเลไม่ใช่หรือ...
ร่างบางเดินไปหาคนที่ยืนให้น้ำชโลมกายอยู่ ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นแตะกลางแผ่นหลังของร่างสูงขยับกายเข้าไปใกล้อีกนิดจนลมหายใจกระทบกับผิวกาย ไม่รู้เจจะรับรู้ได้หรือไม่แต่ตอนนี้ผิงตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งกายแล้ว
“ขยับไปหน่อย อยากถูตัว” เสียงของผิงเบาๆ แต่ร่างสูงก็ได้ยินขยับกายตามที่บอกให้อีกฝ่ายโดนสายน้ำตรงๆ
เสียงกดขวดแชมพู หรือสบู่เหลวนะ
เสียงเกาศีรษะเบาๆ เมื่อกี้ก็ขวดแชมพูสินะ
หยดที่กระเซ็นมาโดนแผ่นหลัง
ตามด้วยเสียงกดขวดอีกครั้ง
แค่นึกภาพตามว่าร่างบางกับลังลูบไล้ผิวกายเนียนผ่องนั้น... ไม่จำเป็นต้องเล้าโลมอะไรเขาเลยจริงๆนะ เจหันกลับมา
สายตามองเรือนกายบอบบางนิ่ง ผิงหันหลังให้เขา ร่างกายมีฟองสีขาวติดอยู่ไม่มากนัก เพราะสายน้ำที่ชำระลงมาอย่างต่อเนื่อง แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้รีบร้อนในการถูตัวของตัวเอง...
เขาขยับเดินเข้าไปใกล้ ใกล้จนอกชิดกับแผ่นหลังบางนั้น ร่างบางชะงักเล็กน้อยก่อนจะลูบไล้ผิวกายของตัวเองต่อ วงแขนแข็งแรงโอบเข้ากับเอวบาง ใบหน้าก้มลงไปที่ข้างหู พร้อมกับฝ่ามือที่สัมผัสผิวเนียนสวยนั้น...
“ช่วยถูตัวนะ” เสียงกระซิบพร่าดังแผ่วริมใบหู คนฟังไม่ตอบว่าอะไรก้มหน้าลงนิดๆ เอียงใบหน้าไปอีกทางเมื่อร่างสูงกดริมฝีปากลงที่ซอกคอและไหล่เนียน
ฝ่ามือลูบไล้ไปตามหน้าท้องเนียนไปมา ดึงให้ร่างบางถดกายมาเบียดสะโพกกับหน้าขาของตัวเองอีก ส่วนริมฝีปากก็ซุกไซร้ไปทั่วซอกคอ ไล่เรื่อยขึ้นมาที่ติ่งหู ก่อนจะเม้มเบาๆ แล้วสอดปลายลิ้นเข้าไปในหูนั้น
“อื้ออออ เจ...” เพราะความรู้สึกวูบวาบในช่องท้องทำให้ร่างบางอยู่ไม่นิ่ง สะโพกเล็กขยับบิดไปมาช้าๆ โดยเจขยับเบียดตามไม่ห่าง ทำเอาสั่นไปทั้งตัวจนกลั้นเสียงในลำคอไม่ได้...
มือบางยกขึ้นมาคล้องลำคอแกร่งเพราะกลัวว่าตัวเองจะหมดแรงลงไปกองกับพื้น แอ่นกายเมื่อปลายนิ้วซนจับขยี้ยอดอกของตัวเอง เผลอดันสะโพกไปด้านหลัง เลยถูกอีกคนดุนดันเสียดสีเป็นจังหวะโลมเล้า
ผิงเอียงหน้ามาหาใบหน้าหล่อเหลา ประกบจูบสอดแทรกปลายลิ้นโรมรันกันในโพล่งปาก ก่อนจะเกร็งกายเมื่อร่างสูงลูบไล้ฝ่ามือไปกอบกุมเรือนกายอ่อนไหวของตัวเอง แล้วขยับรูดช้าๆ
“อะ...” ท้ายเสียงพร่าสั่น ใบหน้าไร้เดียงสาเงยเริ่ด พิงลงกับไหล่แข็งแรง แทบจะทิ้งกายให้อีกฝ่ายประคองกอด ทั้งที่ตอนนี้สายน้ำเย็นฉ่ำปะทะเรือนกายทั้งสอง แต่กลับไม่สามารถกลบความรุ่มร้อนที่กำลังก่อตัวเป็นกองเพลิงนี้ได้
ผิงหยัดกาย แต่ก็สู้ความกระสันซ่านที่ฝ่ามืออีกฝ่ายหยิบยื่นให้ เบียดสะโพกกับหน้าขาที่ดุนดันอยู่นอย่างเป็นจังหวะ ไม่ต้องถามถึงเสียงครวญ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใครแล้ว...
“เจ...อืออออ เจ....” เจ้าของชื่อตอบสนองด้วยปลายนิ้วขยี้เบาๆ ที่ยอดอกชูชั้นนั้นและจูบที่ซุกไซร้ไปทั้งซอกคอ ไม่รู้ว่าร่างบางต้องการบอกอะไรหรือไม่แต่ตอนนี้มีเพียงแค่เสียงครางในลำคอเท่านั้น
ร่างสูงหมุนกายของผิงให้หันมาอยู่ในอ้อมกอด ก้มลงไปแลกจูบพัลวันดันร่างบางไปชิดผนัง เรียวขายกขึ้นตะหวัดกับเอวของร่างสูง เปิดทางให้อีกฝ่ายเบียดร่างกายมาแนบชิด ขยับเสียดสีกันจนครางไม่เป็นภาษาเพราะความเสียซ่านที่เกิดขึ้นปลุกอารมณ์ลุกฮือ
เรือนกายตอบสนองสัมผัสของฝ่ามือที่ลูบไล้ไปทั่วแอ่นกายรับเมื่ออีกฝ่ายก้มลงใช้ริมฝีปากทักทายอดอกหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น
ร้องเรียกได้เพียงแค่ชื่อของร่างสูงและส่งเสียงคราวแผ่วเบา เท่านั้น ดวงตาปรือ เผยอริมฝีปากบางครวญเมื่อโดนจี้จุดอ่อนไหวซ้ำด้วยฝ่ามือ
โดนแกล้งเล่นอยู่อย่างนั้นจนแทบยืนไม่ไหว ร่างสูงจึงขยับกายมาสวมกอด ซุกใบหน้ากับไหล่บาง แต่กลับขยับสะโพกเข้าหาร่างบางที่ก็เด้งรับเป็นจังหวะให้เสียดสีกัน
“ผิง” เสียงสั่นพร่าของอีกฝ่ายกระซิบกระซาบใบหน้าอ่อนใสแดงซ่านก่อนจะหันไปกระซิบตอบกลับ
“ไปที่....เตียง...กันไหม...ที่นี่ไม่ถนัดเลย” ร่างสูงพยักหน้า เอื้อมมือไปปิดน้ำที่ไหลอยู่ ก่อนจะจูบปากกับคนตัวเล็กที่คลอเคลียเขาอยู่ไม่ห่าง...
เรือนกายเปียกปอนสองร่างกับลังนัวเนียโรมรันกันอยู่บนเตียงเล็กๆ แต่นุ่มจนทั้งสองคนแทบจะจมหายไปในเตียง ร่างบางบิดกายเร่าๆ สองาแยกออกจากกันจนกว้าง เด้งสะโพกรับจังหวะของปลายนิ้วที่ขยับเข้าออกในร่างกายของตัวเอง
แทบจะเสร็จไปเดี๋ยวนั้น เพราะอีกฝ่ายตวัดปลายลิ้นกับยอดออกของเขาและอีกมือก็รูดแก่นกายของเขาเสียจนแทบระเบิดร่างแล้ว...
“เจ...อะ...อ่าส์....อืออออออออ” ผิงดันไหล่ของเจให้หยุด อีกฝ่ายไม่ขัดใจเลื่อนกายมาทาบทับร่างบางทันที ก้มลงจูบริมฝีปากที่แดงเจ่อนั้นอีก
เรียวขาสวยข้างหนึ่งถูกยกขึ้นพาดบ่า สะโพกยกลอยจากพื้นสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่ถูกไถไปมาตรงแก้มก้น สีหน้าของเจมีแววกังวล แต่เขาจะไม่หยุดถ้าผิงไม่ห้าม
และผิง...ไม่คิดจะห้าม...อยู่แล้ว“ไม่เป็นไร...” ผิงพูดเสียงเบา แยกขาข้างที่ไม่ถูกยกขึ้นออกอีกนิด มองสบตากับเจ ไม่คิดจะหลบจนอีกฝ่ายค่อยๆสอดกายเข้ามาในร่างกายของตนเองช้าๆ
“อุ๊...” เสียงอุทานเบาๆ ทำให้เจชะงัก เขาผ่อนแรงลงเมื่อผิงเกร็งตัวรอขยับช้าๆ ให้อีกฝ่ายคลายความตึงเครียด
ผิงยกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่งไว้แล้วพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เดินหน้าต่อ เจเคลื่อนกายเชื่องช้า พรมจูบไปตามใบหน้า ซอกคอ ใบหู ขยับสะโพกเป็นจังหวะเบาๆ ทำความคุ้นเคยกัน...
“เจ...” ผิงเรียกเสียงแผ่ว
“ฮื้อ” เสียงตอบรับกระซิบข้างหู ตามด้วยปลายลิ้นที่สอดเข้ามาทำเอาขนอ่อนลุกเกรียว...
“ถ้าเข้ามา...จนสุด” เสียงนั้นสั่นน้อยๆ หอบถี่ราวกับเหนื่อยจากกายออกกำลังกายมามากโข แต่เจรู้ว่าไม่ใช่ “ขยับเลยก็ได้นะ...”
เจไม่ได้ตอบอะไรกลับ ตอนนี้เขาอยู่ในร่างของผิงจนสุดแล้ว แต่ไม่ยอมขยับเหมือนก่อนหน้า เขาเบียดหน้าขาเข้าไป ทำเอาร่างบางหยัดกายตามก่อนที่จะครางออกมาด้วยเสียงสะท้านเพราะเขาขยับกายวนไปมาช้าๆ
“เจ...อย่าแกล้ง”
“เปล่านะ” ตอบไป แต่ไม่หยุดการกระทำ
“ดูเสียวมาก” ก็ถามมาได้...
คนนอน
เสียวด้านล่างหลับตาแหงนหน้าเริ่ดครางในลำคอหยัดสะโพกขึ้นขยับเป็นเชิงบอกอีกฝ่ายกดกายกระแทกลงมาเสียทีแต่คนด้านบนกลับไม่ยอม...
ภาพของผิงแบบนี้....มันทำให้เขาไม่อยากละสายตาและอยากมองนานๆ ร่างกายบิดเร่า เสียงครวญคราง ความปารถนาที่ส่งมาเว้าวอนเขาในแววตานั้น...
“เจ...ทำเถอะ เสียว” เสียงท้ายประโยครับกับสะโพกที่เด้งขึ้นมายั่วเขา เจจึงกระแทกไปหนึ่งจังหวะเน้นๆ ทำเอาผิงอ้าปากค้าง ไร้เสียงเปล่งออกมา ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ...
“อืมมมม” ริมฝีปากบางแดงเจ่อเม้มเข้าหากันแน่นกลั้นเสียงในลำคอ ร่างขยับตามแรงที่คนตัวสูงกระแทกเข้ามาเป็นจังหวะสม่ำเสมอ สองแขนทิ้งลงบนเตียงขยับผ้าปูที่นอนจนแน่น ใบหน้าไร้เดียงสาแดงซ่านเผยอริมฝีปากออกเปล่งเสียงครางเพราะทนต่อไปไม่ได้
“แน่นมากเลยผิง...อืม” เสียงกระเส่านั้นเอ่ย...ใช่เรื่องที่ต้องพูดไหมล่ะ แต่ผิงไม่มีเวลามาเขินอายแล้ว เพราะความกระสันซ่านที่พุ่งไปทั่งร่างทำเอาตนสะท้านไปทั้งตัว ยิ่งพออีกฝ่ายเปลี่ยนจังหวะเร่าร้อนตาม ร่างบางก็ทำได้แค่ส่งเสียงร้องครางและนอนดิ้นอยู่ใต้ร่างสูงนั้น
รองรับจังหวะหวามอย่างไม่มีข้อโต้แยง และตอบสนองทุกทางที่ร่างกายเรียกร้อง... ทุกครั้งที่ร่างกายแข็งแกร่งนั้นถอดถอนออกไปจากร่างเกือบสุด ร่างบางก็หยัดสะโพกยกตามก่อนจะโดนอัดเข้ามาจนแทบร้องไม่ออก แต่ก็ไม่เข็ดหลาบ ตอบสนองจนอีกคนทนไม่ไหวต้องทุ่มสุดแรงจนครางไม่เป็นภาษา
เสียงครางดังระงม ร่างบางขยับเป็นจังหวะเร็วๆ ตามแรกกระแทกหลับหูหลับตามแอ่นกายรับแรงกระแทก จนหมดสิ้นความอดทนปลดปล่อยออกมา
เสียงหอบหายใจประสานกัน แต่บางอย่างทำให้ผิงต้องยิ้มแห้งๆ ทั้งที่เหนื่อย
“อะไรกันน่ะ...” พยายามทำเสียงให้เหมือนหยอกเล่น แม้ความจริงจะแทบไม่มีแรงแล้ว
“ก็...ตามนี้แหละ” เจไม่ตอบตรงๆ แต่ส่งสายตาเจ้าชู้ให้ขยับสะโพกเบาๆ
ใช่...ผิงน่ะถึงไปแล้ว แต่เขายังนี่...ผิงยิ้ม ลูบไล้ฝ่ามือไปตามแผงอกของอีกฝ่าย อยากพักสักหน่อยนะ แต่ดุเหมือนร่างกายของคุณแฟนจะทนไม่ไหว
“ต่อได้ไหม”
“ใครกันนะที่ก่อนหน้านี้กลัวทำไม่ได้...อ๊ะ...” ผิงครางเพราะอยู่ๆ เจก็ขยับกายไม่หนักไม่เบาเข้ามา เป็นเชิงเตือนว่า...อย่าล้อ...
ฝ่ามือตีบ่าของอีกฝ่าย ก่อนจะเหนี่ยวรั้งลำคออีกฝ่ายให้ก้มต่ำลงมาและยกใบหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้แล้วกระซิบ
“เปลี่ยนท่าหน่อยมั้ย? แบบนี้เหมื่อยแล้ว” เจยิ้ม กดจูบข้างแก้มนั้นขยับร่างกายท่อนล่างเป็นจังหวะเบาๆ สม่ำเสมอ ช่วยร่างบางพลิกกายให้คว่ำหน้าลงโดนไม่แยกออกจากกัน
ผิงแทบจะนอนคว่ำหน้าลงกับเตียงนุ่ม ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย สองมือขยุ้มผ้าคลุมเตียงจนยู่ยี้ จังหวะที่ขยับอยู่เริ่มเข้ากันได้แล้ว และพอคุ้นชินกันแล้วมันก็ตอบโต้กันอย่างเป็นธรรมชาติ
แผ่นหลังเล็ก โดนทาบทับ เสียงกระเส่ากระซิบเรียกชื่อเขา เสียงครางต่ำๆ ที่โดนเสียงของเขาดังกลบลอยแผ่วอยู่ข้างหู ร่างกายของอีกฝ่ายเข้ามาลึกเสียงจนแทบขาดใจ ความกระสันทำร้ายเสียจนน้ำตาเล็ด เพราะไม่รู้ว่าจะต้องปลดปล่อยระบายออกมายังไง นอกจากจะร้องขอให้อีกฝ่ายสนองความต้องการนั้นให้... และเขาก็ทำให้ร่างบางชนิดที่เรียกว่าได้อิ่มกันกลางเตียงนี่ด้วยจังหวะหนักๆ ที่เน้นย้ำความเสียวซ่านให้แล่นไปทั่วร่าง
“เร็วๆ จะไม่ไหวแล้วเจ...ผิงจะไม่ไหวแล้ว” เสียงสั่นสะท้านนั้นทำให้เขาต้องเร็งจังหวะ
ให้เร็วขึ้น เขาเองก็เช่นกันความคับแน่นกำลังให้เขาหมดความอดทน สะโพกขยับเร่งจนร่างบางแทบจมไปกับเตียงแต่อีกฝ่ายก็ยังคงเด้งสะโพกรับอย่างไม่อิดออด
เสียงคราวสะท้านพร้อมกับการตอดรัดอย่างรุนแรงทำให้เจต้องกลั้นใจ ขยับเข้าออกเร็วกว่าเดิม ก่อนจะกระตุกเกร็งตามไปไม่กี่อึดใจ
ความอุ่นซ่านพุ่งเข้าสู่ร่างกายทำให้เรือนกายร้อนผ่าว ตามด้วยอ้อมกอดของคนที่ทาบทับด้านบน ร่างบางถูกโอบรัดให้พลิกกายเข้าสู่อ้อมอก เขาสอดวงแขนกับเอวสอบนั้น ซุกหน้ากับอกแกร่งที่ยังหอบหายใจถี่รัว....
“ก็ทำไปได้เนอะ” เจพูดขำๆ กดปลายจมูกกับกลุ่มผมนุ่มที่ยังเปียกชื้นอยู่ ผิงไม่ตอบว่าอะไรนอกจากยิ้มกับตัวเองแล้วกดจูบที่ผิวกายของคนที่กอดตัวเองอยู่
“อืม...ยั่วจังแหะ แฟนใคร” เจเย้า เข้าใจเลยว่ะครับว่าทำไมพ่อแม่ถึงห่วงนัก ทูนหัวน่ารักอย่างนี้นี่เอง....
“ส่งกระจกดูมั้ย? หล่อนะแฟนฉันน่ะ” เจยิ้มกระชับอ้อมแขนแน่นอขึ้น
“นอนก่อนได้มั้ย หมดแรงเดินไปกินข้าว”
“แค่นี้หมดแรง? แก่นะเนี่ย” ผิงทำเสียงล้อ ก่อนจะขำกิ๊กเมื่อโดนรัดร่างแรงๆ
“น้องผิงอย่าสบประมาทพี่เจครับ น้องผิงไม่รู้หรอกว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่” เจแสร้งทำพูดเสียงขึงขัง แต่รอยยิ้มเปื้อนหน้านั้นทำให้ดูน่ารัก(แบบแมนๆ)มากกว่า
“น้องผิงไม่ได้สบประมาทพี่เจครับ น้องผิงพูดตามที่เห็นครับ”
“พี่เจหมดแรงเดินไปกินข้าวครับ แต่พี่เจมีแรงทำอย่างอื่นกับน้องผิงบนเตียงนี้...” ว่าแล้วก็ส่งสายตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่มให้ “อีกเยอะ”
ผิงยิ้มยื่นหน้าไปจูบปลายคางของอีกคนเบาๆ ก่อนจะกอดเจให้แน่นขึ้นอีกมองด้วยสายตาหวานเชื่อม
“รักแกนะเจ” เจมองสบตากับอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกมากมายไม่แพ้ก่อน ก้มลงจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากแดงเจ่อนั้น คลอเคลียปลายจมูกกับปลายจมูกของอกฝ่าย
“ไม่เคยคิดว่าจะชอบผู้ชายเลยจริงๆ นะชีวิตนี้” เจว่า สบตากับผิงในระยะประชันชิด
“กับแกนี่ที่สุดเลยจริงๆ ผิง...ฉันรักแกมากแค่ไหนไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่ารักแกแบบนี้...ที่เป็นแบบนี้ จะอะไรก็ไม่สนแล้ว แค่เป็นแก แกคนเดียวเลย”ผิงยิ้มกว้าง...
“พูดแบบนี้ให้พ่อแกมาขอฉันกับพ่อแม่ด้วยนะ”
“อย่ามาท้านะผิง
พ่อฉันโคตรแว้นนะเว้ย”
“ไม่ได้ท้า แต่ให้ทำจริงๆ บอกพ่อกับแม่วันที่ไปรับแกนั่นแหละว่าคบกับแกอยู่” ผิงบอก เจตาโตตกใจทำเอาคนตัวเล็กหัวเราะ “พ่อกับแม่ฉันรู้น่าว่าฉันเป็นยังไง
พ่อฉันน่ะมีแฟนอีกคนเป็นผู้ชาย ส่วนแม่ของฉันน่ะนะ หนังสืออ่านเล่นที่แกเห็นอ่านตลอดเวลา นิยายวายทั้งนั้น พ่อแกแว้นแค่ไหนไม่รู้
แต่ บ้านฉันน่ะ
สก๊อยไม่กล้าแหย๋มว่ะ”
คือว่า...นอนพักเอาแรงเถอะงั้น!
“ถ้าไงตื่นมาฉันจะโทรบอกให้พ่อเตรียมขันหมากมาขอแล้วกัน” เจว่าแล้วก็หลับตาหนีไปเลย ส่วนผิง...
ก็ไม่ได้จะให้มาขอจริงๆ นะ พูดเล่น แต่ว่าถ้าจะมาก็...ไม่ได้ขัด
............................................................
ความหวานที่มีทั้งหมดใช้สอยให้ประหยัด เพราะหลังจากนี้นิมาไม่มีแจกขนมหวานแล้วค่ะ...นิมางก
ที่สำคัญ คี่ของเรา ซอแฮมปํ๊บ ไม่มี NC แน่นอนค่ะไม่ต้องลุ้นนะคะ เอนจอยค้าาาาาา
โพลล์
หัวข้อ: ~Love mania~ รักจัดหนัก THE END [13.05.2555] [P.22] (อ่าน 179990 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก