หัวข้อ: (ตอนพิเศษ น.23)Mujhe apana hatha de-Give me your hands–แบ่งรักให้อุ่นใจ

[roseen]

 :L2:ได้กันแล้ว

[CarToonMiZa]

เธอคือคนสุดท้าย
บวกเป็ด

[Horizon]

รู้ใจตัวเองแล้ว ยินดีด้วยกับทั้งสองคน
รอลุ้นอีกสองอาทิตย์กับครอบครัวนิธิน
+1

[bytoey]

 

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วคร้า ^^

[น้ำพริกแมงดา]

มาแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะทุกคน

16

 แสงแดดของเช้าวันใหม่ส่องผ่านผ้าม่านสีฟ้าอ่อนมายังเตียงที่มีคู่รักเปลือยกายกอดก่ายกันอยู่ ชายผิวขาวร่างสมส่วนนั้นซบอยู่บนอกของชายร่างหนาผิวสีน้ำผึ้งโดยมีแค่ผ้าห่มคลุมหมิ่นเหม่ที่ช่วงล่างไว้เท่านั้น เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้น คนทั้งสองจึงรู้สึกตัว นิธินลุกขึ้นมานั่ง เขาเสียดายเหลือเกินที่ถึงเวลาเช้าเสียแล้ว ชายหนุ่มมองดูอธิปพงศ์ที่ยังฟุบตัวอยู่ เขายิ้มอ่อนโยนให้และค่อยใช้นิ้วลูบแผ่วเบาไปตามโครงหน้า แก้มใสๆขึ้นไปยัง เปลือกตาเลื่อนลงมาที่สันจมูกโด่งและปากสวยได้รูปอย่างถะนุถนอม พร้อมกับจรดจมูกหอมแก้มใสนั้นอย่างแสนรัก  เขานึกเป็นห่วงว่าคนรักจะสามารถลุกไปทำงานไหวหรือเปล่า เพราะเมื่อคืนหลังจากผ่านความสุขครั้งแรกไปแล้ว เขากับอธิปพงศ์ก็มีครั้งที่สองกันอีกในเวลาต่อมา แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เขาเป็นห่วงคนรักได้อย่างไรกัน
"นอนต่อมั๊ย.." ชายหนุ่มถามคนรักอย่างเป็นห่วง แต่อธิปพงศ์ส่ายหน้างัวเงีย และพยายามลุกขึ้นเพื่อไปทำงาน
"ไหวมั๊ย" นิธินถามอย่างเป็นห่วง อธิปพงศ์พยักหน้าอีกครั้งเพื่อจะบอกว่าเขาไม่เป็นไร ชายหนุ่มพยายามเดินไปเข้าห้องน้ำและอาบน้ำตามปกติ นิธินเห็นอย่างนั้นจึงรีบเข้าไปด้วยอาบด้วย แต่เขารีบห้ามคนรักทันที
"No! ไม่ได้นะ"
"Why?"
นิธินมองหน้าคนรัก อธิปพงศ์เลยตอบมาว่า
"ขออาบก่อนนะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน"
ว่าแล้วเขาก็รีบเข้าห้องน้ำทันที นิธินไม่เข้าใจคนรักเท่าไหร่ แต่ก็ช่างเถอะ ชายหนุ่มไม่คิดมาก จึงหันหลังไปเก็บที่นอนแทน
ส่วนอธิปพงศ์ที่ตอนนี้รู้สึกดีสุดๆ ที่ได้ตื่นมาพร้อมคนที่รัก ก็ยิ้มเขินกับตัวเองในกระจก ที่เขาไม่อยากให้นิธินมาอาบน้ำด้วยกันก็เพราะว่าชายหนุ่มกลัวใจตัวเองว่าจะอดใจไม่ไหวกับร่างบึกบึนที่แสนจะเซ็กซี่เมื่ออยู่
ใต้ฝักบัว     เมื่อคืนเขามีความสุขมากและรู้สึกดีมากถึงมากที่สุดกับรสรักที่นิธินมอบให้อย่างน้อยเขาก็ต้องขอบคุณรุ่นน้องอย่างป็อกกี้ที่มาบอกถึงการทำความสะอาดส่วนนั้นสำหรับเกมส์รัก แถมยังเตือนมาอีกว่าระวังเลือดสาดคาที่นอน อธิปพงศ์จึงเหลียวหลังลงไปมองและคลำที่ปลายประตูของตัวเองทันที
"ไม่เห็นมีอะไรนี่"
 เขาไม่พบรอยเลือดเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังไม่ได้รู้สึกว่าข้างในฉีกขาดอย่างที่ป๊อกกี้เตือน มีเพียงแต่อาการแปลบปร่าบ้างเล็กน้อยก็เท่านั้น อย่างนี้ต้องยกความดีความชอบให้นิธินที่ค่อยๆ บรรจงใส่เข้ามาในตัวเขา
ผู้ชายอย่างเขาเข้าใจได้เลยว่านิธินคงจะผ่านมาไม่น้อย ถึงได้เข้าอกเข้าใจคนที่นอนด้วยดีอย่างนี้ คิดแล้วอธิปพงศ์ก็หัวเราะให้ตัวเอง เพราะสุดท้ายเขาก็หันมาคบผู้ชายด้วยกันตอนสามสิบกว่าจนได้
 เขาออกจากห้องน้ำมาก็เจอกับนิธินที่นั่งรออยู่ อธิปพงศ์จึงเข้าไปหอมแก้มคนรักรับอรุณทันที
"Good morring ครับ"
นิธินจึงหอมแก้มเขาตอบ และลุกไปอาบน้ำทันที
"Good morring"
 อธิปพงศ์มองตามคนรักยิ้มๆ และลุกไปดูบนที่นอน ก็ไม่เห็นเลือดสักหยดเปรอะเปื้อนอย่างที่รุ่นน้องขู่ เขาเชื่อว่าวันนี้เจ้าตัวคงต้องมาซอกแซกถามเรื่องบนเตียงของเขาอย่างแน่แท้


 "นังหญิงๆๆ วันนี้แกว่าพี่หมูจะมาทำงานมั๊ย" ป๊อกกี้รีบมาเมาท์กับหญิงทันทีที่เจอหน้า
"ก็ต้องมาสิ ทำไมเหรอพี่ป๊อก"
"นี่แกไม่เห็นที่เค้าหวานกับคุณนิธินเมื่อวานเหรอหะ โอ๊ยป่านนี้ชั้นว่าพี่หมูเราโดนของแขกตายไปแล้วค่ะ"
แต่หญิงไม่คิดอย่างนั้น "หนูว่าไม่หรอกพี่ป๊อก พี่หมูต้องมาทำงานแน่ๆ"
"งั้นกล้าเล่นกับชั้นมั๊ยล่ะ ถ้าพี่หมูไม่มาทำงานแกให้ชั้นห้าร้อย แต่ถ้าเค้ามาชั้นให้แกห้าร้อย เอาป้ะ"
"เอาสิ หนูเล่นด้วย" หญิงรับคำอย่างมั่นใจ พอดีกับอธิปพงศ์เดินเข้ามาในร้านทันที ป๊อกกี้เห็นอย่างนั้นก็ได้แต่หน้าเหรอ เพราะผิดไปจากที่ตัวเองคาดไว้สิ้นเชิง หล่อนจึงปราดเข้าไปหารุ่นพี่ทันที
"ตายแล้ว นี่ผีหลอกหรือเปล่าคะเนี่ย ทำไมพี่หมูมาทำงานไหวล่ะค่ะหึ"
ป๊อกกี้สำรวจดูรอบตัวของอธิปพงศ์ก็พบว่าเขายังปกติดีทุกอย่าง
"แล้ว นี่พี่หมูไม่ได้โดนลงเสาเอกเหรอคะ" หล่อนถามอย่างสงสัย
"คิดว่าไงล่ะ"
"โอ๊ย จะพลาดเหรอคะ แล้วเป็นไงมั่ง เริ่ดมั๊ยอะไรมั๊ยคุณพี่"
อธิปพงศ์จึงเลี่ยงที่จะตอบเพราะเขินอาย
"บ้า เรื่องนี้ใครเค้าถามกันล่ะ พี่ไปทำงานแล้ว"
เขารีบเดินไปอีกมุมนึงทันที ปล่อยให้ป๊อกกี้ยืนเคว้งอยู่ตรงนั้น
"อ๊าว พี่หมู ไหงงั้นคะ"
แต่หญิงหันไปมองป๊อกกี้พร้อมกับสะกิด
"พี่ป๊อกๆ"
"อารายย"
"ห้าร้อย"
ป๊อกกี้นึกออกจึงอารมณ์เสียขึ้นมาทันที
"หืมๆๆ นังงก ไม่ได้เลยนะคะ" หล่อนบ่นพร้อมกับยัดเงินใส่มือรุ่นน้อง
"อ่ะค่ะ"
“ขอบคุณค๊าบบ” หญิงยิ้มร่ารับตังค์และไปช่วยพี่กุ้งอีกมุมทันที
 ป๊อกกี้อดเจ็บใจไม่ได้ เพราะงานนี้หล่อนเป็นท้าพนันก่อนแท้ๆ แต่กลับต้องมาเสียเงินซะเอง แต่ป๊อกกี้ก็ดีใจที่เห็นอธิปพงศ์สมหวังในความรักและมีแฟนดี ๆ อยู่ข้างกาย

  วันนี้นิธินมีนัดกับเพื่อนเพื่อเล่นคริกเก็ตกันตามปกติ เมื่อจบเกมส์ชายหนุ่มทั้งสี่ก็มานั่งคุยกันริมสนาม  เพื่อน ๆ ของนิธินนั้นอยากรู้เหลือเกินว่าเรื่องของเขานั้นสุดท้ายแล้วอธิปพงศ์ได้ตกลงปลงใจกับเขาหรือเปล่า วิษณุที่จึงถามแทนทุกคนที่คันปากอยากรู้
“เออ นิธิน แล้วคุณหมูหน่ะ เค้าว่าไงมั่ง ให้คำตอบแกรึยัง”
“อืม...เค้าโอเคแล้ว”
“อ่ะจริงดิ” ทุกคนตื่นเต้นดีใจ เอเจรีบบอกว่า
“ดีใจด้วยนะเพื่อน ในที่สุดแกก็สมหวังซะที”
“ขอบใจนะ”
“เออ แล้วนี่เอาไง จะไปคุยกับเจ้านายมั๊ยเรื่องจะย้ายมาที่นี่อ่ะ”
“อืม เดี๋ยววันจันทร์ชั้นจะเข้าไปคุย”
แทนไทจึงบอกว่า
“ถ้านายกับคุณหมูตกลงปลงใจกันจริง ๆ แล้วล่ะก็ชั้นว่าหาซื้อที่อยู่แน่นอนไปเลยดีกว่าว่ะ นายว่าไง”
“เออ ๆ ใช่” เอเจรีบเสริม “ตอนชั้นแต่งงานใหม่ ๆ ชั้นก็จองบ้านเหมือนกัน นี่ก็ผ่อนใกล้หมดล่ะ”
นิธินคิดตาม และบอกกับเพื่อน ๆ  ว่า
“ขอบใจนะ แต่ต้องคุยกับคุณหมูเค้าก่อนว่ะ ของอย่างนี้คิดเองทำเองไม่ได้”
“โหย นี่มีแววกลัวกลัวแฟน เหมือนเอเจที่กลัวเมียแล้วสิเนี่ย” วิษณุแซว
“บ้า ไม่ได้กลัวเว้ย แค่เกรงใจ..” เอเจตอบเสียงอ่อย
“ฮ่ะๆๆๆๆๆ”
นิธินเลยบอกกับเพื่อนอีกเรื่องหนึ่ง
“เออ สัปดาห์หน้าครอบครัวชั้นจะมาเยี่ยมนะ”
“จริงเหรอ งั้นก็ดีหน่ะสิ มาหลังปีใหม่ใช่มั๊ย”
“อืม ก็ช่วง ๆ ปีใหม่นั้นหล่ะ”
นิธินยิ้มรับ วิษณุเห็นเพื่อนดูไม่ค่อยดีใจเท่าที่ควรเลยถามว่า
“แล้ว นายไม่ดีใจเหรอ”
“ดีใจสิ” นิธินยิ้มรับแต่แววตาแฝงความรู้สึกลำบากใจไม่มิด เอเจเลยถามว่า
“ทำไมวะ มีอะไรเปล่า”
“นั่นสิ ลองเล่ามาให้พวกเราฟังสิ เผื่อช่วยได้”
นิธินถอนหายใจ และเล่าให้เพื่อนฟัง
“ก็ ไม่มีอะไรหรอก ชั้นรู้สึกว่า พ่อกับแม่เค้ายังโกรธชั้นอยู่ เมื่อรู้ว่าชั้นเป็นเกย์หน่ะ”
“อืม...”
“ชั้น รู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ที่ต้องเจอกับพ่อแม่คราวนี้หน่ะ”
“เหรอ...” วิษณุตอบรับ “งั้นให้พวกเราไปเจอพ่อแม่นายด้วยสิ เค้าจะได้เห็นว่านายก็ยังคือผู้ชายคนนึง ไม่ได้แตกต่างอะไรจากผู้ชายทั่ว ๆ ไป”
“เออ ใช่ๆ” เอเจเห็นด้วย “ให้พวกเราเจอพ่อแม่นายด้วยนั่นหล่ะ”
“อืม ๆ ขอบใจพวกนายมากนะ”
เขามองหน้าเพื่อน ๆ อย่างขอบคุณ ชายหนุ่มนึกถึงคำพูดที่เขาเคยบอกกับอธิปพงศ์ไว้ว่า ถ้าไม่ยอมเผชิญหน้ากับปัญหา เราก็จะจมอยู่กับความทุกข์ไปตลอด คราวนี้เป็นทีของเขาแล้วที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ติดค้างในใจมาแสนนาน

  จากนั้นเขาก็ไปหาอธิปพงศ์ที่เลิกงานตามปกติ เพื่อจะไปว่ายน้ำกันก่อนจะกลับมาที่ห้องของอธิปพงศ์ โดยที่วันนี้อธิปพงศ์สังเกตุได้ว่าคนรักนั้นมีความรู้สึกเศร้าหมองซ่อนอยู่ในใจ เมื่อทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ เขาจึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากถามคนรักที่โอบไหล่เขาอยู่
“นิธิน...คุณมีอะไรหรือเปล่า”
นิธินหันมามองหน้าคนรักที่ถามด้วยความเป็นห่วง เขาส่ายหน้าและพยายามยิ้มกลบเกลื่อน
“มีอะไรคุณเล่าให้ผมฟังได้นะ..ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันแล้ว คุณมีอะไรไม่สบายใจเล่ามาให้ผมฟังก็ได้...”
นิธินมองเห็นความเป็นห่วงอยู่ในแววตาของอีกฝ่ายจริง ๆ เขาจึงลูบแก้มใสๆ นั้นก่อนจะค่อย ๆ เล่าเรื่องทั้งหมดให้คนรักฟัง
“My parents will come to Bangkok next week”
“พ่อกับแม่คุณจะมาเยี่ยมคุณเหรอ”
นิธินพยักหน้าและเล่าต่อ “ผมแค่ไม่กล้าที่จะเจอหน้าพ่อกับแม่เท่าไหร่หน่ะ เพราะผมรู้สึกว่า พ่อกับแม่ยังโกรธผมอยู่จากที่รู้ว่าผมเป็นเกย์”
อธิปพงศ์รับฟัง แต่ก็อยากรู้ว่าเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เลยลองถาม
“แล้ว คุณรู้ตัวว่าเป็นเกย์ มานานรึยัง”
“ก็ Since I was in the college หน่ะ”
“อืม....แล้วพ่อแม่คุณรู้มานานหรือเปล่า”
“ก็ สักสองสามปีมานี้หล่ะครับ”
อธิปพงศ์จึงพูดกับคนรักว่า
“ยังไงผมเชื่อว่า ท่านคงยอมรับและเข้าใจในตัวคุณ เพราะผมเชื่อว่า พ่อแม่ทุกคน รักลูกเหมือน ๆ กัน”
“อืม..”
“ผมยังอยู่กับคุณ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” อธิปพงศ์ยืนยันหนักแน่นและมั่นใจตามที่พูดทุกประการ นิธินจึงกอดคนรักไว้แนบอก
 เขารู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของคนรักและคิดว่าเวลานี้ตัวเองคือผู้ชายที่โชคดีอีกคนหนึ่งบนโลกนี้

 “อ่าว สวัสดีค่ะพี่หมู วันนี้ทานอะไรดีคะ” เขียวออกมาต้อนรับเพื่อนรุ่นพี่ที่วันนี้มาอุดหนุนเธอถึงร้าน
“ยังไม่รู้เลยอ่ะ” เขาตอบยิ้ม ๆ แต่เขียวเพิ่งสังเกตว่าวันนี้อธิปพงศ์มากับผู้ชายรูปหล่อกล้ามใหญ่ในชุดพนักงานออฟฟิศ จึงลองถามดู
“วันนี้พี่หมูมากันสองคนเหรอคะ”
“อื้ม...” อธิปพงศ์ตอบยิ้ม ๆ หญิงสาวจึงพอเดาได้เลยว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่อธิปพงศ์เคยมาเล่าให้เธอฟัง จึงหันไปมองหน้าชายหนุ่มว่าใช่หรือเปล่า อธิปพงศ์พยักหน้ายิ้ม ๆ ให้หญิงสาวทันที เธอมองหน้าชายหนุ่มรูปหล่อที่ยิ้มเป็นมิตรให้ เลยมองเพื่อนรุ่นพี่ให้แนะนำสักที
“เอ่อ นี่ น้องเขียว เป็นลูกค้าผม และก็นี่เป็นร้านของเธอ...ส่วนนี่คุณนิธิน เค้าเป็น..แฟน..พี่เอง”
อธิปพงศ์รู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูกที่ต้องแนะนำตัวแบบนี้ เขียวที่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นชาวอินเดีย จึงทักทายว่า
“นมัชสเต” หญิงสาวกล่าวพร้อมยกมือไหว้แบบอินเดีย ส่วนนิธินก็รับไหว้แบบอินเดียเช่นเดียวกัน
“นมัชสเต”
อธิปพงศ์มองรุ่นน้องอึ้ง ๆ เพราะเขาก็ยังไม่เคยทักทายใครแบบอินเดียเหมือนกัน
“เชิญนั่งก่อนเลยนะคะ ดูเมนูแล้วเดี๋ยวสักพักมารับสั่ง ตอนนี้รับน้ำอะไรดีคะ”
“มีน้ำอะไรมั่งล่ะ”
“ก็ นอกจากน้ำเปล่าและอิตาเลี่ยนโซดาแล้ว ตอนนี้มีน้ำผลไม้สดค่ะ” เธอพลิกเมนูให้ลูกค้าดู และแนะนำเมนูยอดฮิตของลูกค้าชาวอินเดียให้นิธิน “We also have mango juice and Lassi”
นิธินดูประหลาดใจที่ร้านนี้มีเครื่องดื่มแบบนี้ขายด้วย ส่วนอธิปพงศ์ถามถึงเครื่องดื่มแปลกหู “น้ำอะไรอ่ะ ลาสซี่”
“ก็เป็นคล้ายๆ โยเกริ์ตปั่นอ่ะพี่หมู ใส่มะนาว โยเกริ์ต กล้วย น้ำดอกกุหลาบ ปั่นให้เข้ากัน เขียวว่ามันแปลกดี เลยเอามาทำกิน และก็ทำขายเก๋ ๆ นี่หล่ะ”
หญิงสาวขอตัวก่อน “เดี๋ยวมารับออเดอร์นะคะ ขอเข้าไปดูหลังร้านแป๊บ”
“จ้ะ” อธิปพงศ์ตอบรับแต่ในใจทึ่งกับหญิงสาวที่ชอบทำให้เขาแปลกใจได้อยู่เสมอ ส่วนนิธินก็ดูเมนูต่าง ๆ อย่างสนใจ สักพักคนทั้งสองก็สั่งอาหารกับพนักงานโดยไม่ลืมสั่งเครื่องดื่มแบบอินเดียมาลองชิมด้วย อธิปพงศ์คิดว่าก็รสชาติโอเค แต่เห็นว่านิธินท่าจะถูกใจกับน้ำมะม่วงและลาซี่มาก เขาจึงลองถามคนรักดู
“มันเป็นไงมั่งอ่ะ อร่อยเหมือนคนอินเดียทำมั๊ย”
“อื้มม เหมือน” เขาพูดต่อ “ตอนแรกผมคิดว่าเขาทำแบบใส่น้ำแข็ง แต่น้ำพวกนี้คนอินเดียเรากินแบบไม่ใส่น้ำแข็งกันนะ”
“อ่าวเหรอ เห็นอินเดียร้อน ๆ ผมนึกว่าจะชอบกินน้ำใส่น้ำแข็งเหมือนคนไทยซะอีก”
คนทั้งสองกินอาหารกันสักพัก เขียวที่เพิ่งว่างจึงมาคุยด้วย
“เป็นไงมั่งคะพี่หมู แฟนพี่เค้าว่าน้ำมะม่วงกับลาซี่เป็นไงมั่ง” ถึงแม้เธอจะทำขายลูกค้าอินเดียมาไม่น้อยแต่ก็ยังลุ้นอยู่ดี
“อร่อยครับ” นิธินตอบเอง
เขียวตกใจที่ชายหนุ่มพูดไทยได้และฟังออก แต่ก็ตอบรับอย่างสุภาพ
“อ่อ ขอบคุณมากค่ะ”
“แล้ววันนี้มีอะไรมาให้พวกพี่ชิมป่าวเนี่ย”
“ยังค่า ตอนนี้ไอเดียยังไม่พุ่ง ไว้คิดได้จะเอาไปให้ชิมถึงร้านเลยนะคะ”
“จ้ะ ยินดี” เขาตอบรับยิ้ม ๆ ส่วนเขียวก็มองแฟนรุ่นพี่ที่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เธอดีใจเหลือเกินที่เห็นอธิปพงศ์มีความสุขอย่างวันนี้ หญิงสาวหันไปบอกกับนิธินว่า
“ฝากดูแลพี่หมูด้วยนะคะ”
“ครับ” นิธินรับคำและยิ้มให้หญิงสาว และค่อย ๆ จับมืออธิปพงศ์ที่อยู่ใต้โต๊ะมากุมไว้ เหมือนจะยืนยันว่าเขาจะทำอย่างที่เพื่อนรุ่นน้องขอให้ดีที่สุด

 และเทศกาลดิวาลีบูชา หรือวันขึ้นปีใหม่ ที่ชาวอินเดียรอคอยก็มาถึง บริษัทของนิธินได้หยุดยาวเป็นเวลาห้าวันเพื่อให้พนักงานกลับไปฉลองปีใหม่กับครอบครัว โดยอธิปพงศ์เองก็อดมีความสุขและตื่นเต้นไปกับคนรักไปด้วยเสียไม่ได้ โดยวันที่สี่ที่ถือเป็นวันปีใหม่ของเทศกาล เขาและนิธินอยู่ที่พาพุรัดเพื่อซื้อเสื้อผ้าใหม่สไตล์อินเดียสำหรับใส่ไปงานเลี้ยงที่บริษัทในวันพรุ่งนี้ ชายหนุ่มรู้สึกดีที่อยู่ในบรรยาการชื่นมื่นของเทศกาลสำคัญ ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าในห้าวันนี้มีความเป็นมาอย่างไร แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงความสุขของชาวอินเดียที่เขาพบเจอตลอดสามวันที่ผ่านมานี้ และเขาเองก็มีความสุขมากเช่นกัน ที่ได้มาใช้เวลากับคนที่รัก เขามองมือตัวเองที่ถูกมือใหญ่นั้นกุมอยู่แล้วก็ยิ่งสุขใจนัก ถึงแม้วันนี้คนจะเยอะ และรถจะติด แถมยังต้องมาเบียดกับคนอินเดียที่รูปร่างใหญ่โตและกลิ่นตัวแรงในซอยแคบ ๆ อย่างนี้ แต่อธิปพงศ์ก็ไม่ได้รู้สึกเบื่อหน่ายเลยสักนิด คนทั้งสองเดินดูร้านค้าที่ตกแต่งสวยงามและมีแต่ของใหม่ ๆ มาวางขายอย่างตื่นตา ถ้าถูกใจสิ่งไหนก็ลองต่อราคาดู แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้เสื้อผ้าที่ถูกใจครบชุด  จึงลองเดินเข้าไปในห้างสรรสินค้าดู เพื่อจะได้ของที่ขาด และนิธินก็สะดุดกับเสื้อผ้าของร้านหนึ่งที่ออกแบบให้ดูร่วมสมัยจึงลองเข้าไปดู
“สวัสดีค่ะ ดูก่อนได้นะคะ” แม่ค้าหญิงสาวชาวอินเดียเชื้อเชิญเป็นภาษาบ้านเกิด แต่ก็สะดุดตากับความหล่อเหลาของนิธิน จึงแอบส่งสายตาหวานให้
 อธิปพงศ์ที่เห็นอย่างนั้นจึงเปลี่ยนมือมาเกาะแขนชายหนุ่มทันที พร้อมกับส่งสายตาไม่พอใจใส่หญิงสาว ทำให้แม่ค้าถึงกับรีบหลบสายตาพิฆาตของหนุ่มไทยอย่างเขาแทบไม่ทัน
 นิธินหันไปมองคนรักที่กำลังแสดงอาหารหึงอย่างไม่รู้ตัวก็แอบยิ้ม เขาจึงเดินโอบเอวกลมของอธิปพงศ์เขามาดูเสื้อผ้าในร้านทันที
“คุณว่าตัวนั้นเป็นยังไงมั่ง” เขาหมายถึงผ้านุ่งสีน้ำตาลกาแฟที่จะมาเข้าเป็นชุดกูรตะ
“ก็ดีนะ สวยดี” เขาตอบยิ้มๆ กับคนรัก ส่วนแม่ค้าก็เดินตามแต่ก็มีวายส่งสายตาให้นิธิน แต่ก็ต้องสงบเสงี่ยมเมื่อเห็นอธิปพงศ์จ้องเธออยู่
“เท่าไหร่ครับ”
“หนึ่งพันสองร้อยบาทค่ะ” แม่ค้าตอบยิ้ม ๆ
เมื่อนิธินเห็นว่าราคาสมเหตุสมผลจึงเลือกซื้อตัวนี้ “งั้นเอาตัวนี้ครับ”
“ค่ะ” เธอรับคำและหยิบสินค้าใส่ถุงให้พร้อมกับรับเงิน
“ขอบคุณนะคะ”
เธอยิ้มหวานให้นิธินอีกครั้ง แต่ก็เมื่อมองไปยังคนข้าง ๆ ที่มาด้วยก็หลบตาแทบไม่ทัน เมื่อลูกค้าออกจากร้านไป หล่อนจึงพึมพำว่า
“โอ๊ยย พระแม่กาลีมาเองเลย..”
 
 อธิปพงศ์พยายามระงับความไม่พอใจที่เห็นคนอื่นมองแฟนตัวเอง แต่เขาไม่รู้ตัวเองว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นคนที่ขี้หึงระดับนึงเหมือนกัน นิธินรู้สึกได้ว่าคนรักกำลังเก็บอาการอยู่จึงโอบเอวชายหนุ่มแน่นขึ้นเพื่อให้อธิปพงศ์รู้สึกดี
 “คุณ ยังไม่ได้ของถูกใจเหรอ”
“อืม...”
“เดี๋ยวไปดูร้านอื่นกันนะ”
“อืมๆ”
ชายหนุ่มทั้งสองเดินไปดูร้านอื่นสักพัก อธิปพงศ์ก็เจอเสื้อผ้าที่ถูกใจ ชายหนุ่มรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันเพราะไม่เคยสวมใส่เสื้อผ้าแบบอินเดียมาก่อน วันพรุ่งนี้แล้วที่เขาจะได้ลองใส่ไปร่วมงานปีใหม่ของบริษัทนิธินจริง ๆ อธิปพงศ์ตื่นเต้นเล็กน้อยที่จะได้เข้าสัมผัสวัฒนธรรมอินเดียที่เขาเคยผ่านตาแต่ในหนัง แต่ที่มีความสุขกว่านั้นก็เพราะว่าเขาจะได้ไปฉลองปีใหม่กับคนที่เขารักอย่างนิธินนั่นเอง
อธิปพงศ์อยากเห็นนักว่าผู้ชายตัวโตกล้ามใหญ่อย่างนิธิน จะใส่ชุดที่เจ้าตัวเลือกซื้อในวันนี้ออกมาแล้วดูดีแค่ไหน เมื่อกลับถึงห้อง  เขาจึงคุยกับคนรักอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย
“ผมไม่เคยใส่เสื้อผ้าแบบนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย”
นิธินยิ้มรับ เพราะเขาก็อยากเห็นคนรักใส่เสื้อผ้าแบบอินเดียเหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร จะน่ารักดูดีอย่างที่เขาคาดไว้หรือเปล่า จึงตอบว่า
“ผมก็อยากเห็นเหมือนกันว่าคุณใส่แล้วจะเป็นไง”
“เหรอ คุณว่าผมน่าจะโอเคใช่มั๊ย”
“แน่นอนอยู่แล้ว และคุณล่ะ คิดว่าพรุ่งนี้ผมใส่แล้วเป็นไง”
“ก็คงดูดีอ่ะแหล่ะ” อธิปพงศ์ตอบและเข้าไปกระซิบข้างหู
“แต่ผมว่าไม่ใส่อะไรคงดูดีกว่า”
 เขายิ้มซุกซนให้คนรัก เพียงเท่านั้นนิธินก็รับช่วงต่อทันที
“งั้นเหรอ...”
“อื้ม...”
  อธิปพงศ์พูดได้แค่นั้น เพราะตอนนี้เขากำลังรับจูบร้อนแรงจากคนรักที่โน้มตัวเขามาหาความสุขกันบนสองคน พรุ่งนี้ไม่ว่าคนทั้งสองจะสวมใส่ชุดใหม่ออกมาแล้วดูดีหรือไม่ แต่ตอนนี้พวกเขากลับพึงใจในร่างเปลือยเปล่าที่ร้อนแรงของกันและกันมากกว่า



โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ
 

[k00_eng^^]

กรี๊ดๆๆๆๆๆ
หวานกันเข้าปายยย
อิจฉาตาร้อนผ่าวเลยง่า

[BeeRY]

หมูหึงนิธินด้วยอ่ะ หึงบ่อยๆนิธินคงชอบให้หึง
แต่ยั่วเก่งแบบนี้ นิธินไม่ได้กลับอินเดียตลอดไปก็คราวนี้แหละ

[roseen]

 :กอด1:หวานๆ

[you13]

พี่หมูขี้หึงน่ะเนี้ย

[yayee2]

หึ หึ หึ หมูนี่ขี้หึงไม่เบานะ
เก็บชุดออกงานไว้หล่อพรุ่งนี้ วันนี้ทั้งคู่มีชุดที่ดีที่สุดแล้ว คริ คริ คริ

[ณยฎา]

หมูขี้หึงอ่ะ น่ารัก ขอหวานๆนานๆนะคะ

[PEENAT1972]

555  ของ ๆ ใคร ของใครก็ หวง เนาะ น้องหมูของเจ๊ แอร๊ย!
ป็อกกี้ อีนางแน่มาก สอนผู้ชาย ให้เป็นรับ 

[silverspoon]

แหม ข้าวใหม่ปลามันจิงจิ๊ง

[Poes]

เค้าตามทันแล้ว  อิจฉาข้าวใหม่ปลามัน จังเลย หวานกันซะ แต่ขอให้หวานแบบนี้ตลอดไปนะ เค้ายอมเป็นเบาหวานเลยเอ้า 

[Tifa]

เจ้าเเม่ กาลี

แอร๊ยยยยยยยยยย

ระวังอย่าทำตัวเหมือนเเฟนเก่านะคะเธอ คริๆ

[PetitDragon]

ชอบตอนลงเสาที่สุด 

[dahlia]

ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดด ก่อน แอร๊ยย ในที่สุดก็ ................ เสียดุลการค้าให้อินตะระเดีย เรียบร้อย ฮิ้ววววว

แต่ชักจะไม่อยากให้พ่อกับแม่ของนิธินมาเลยอะ กลัวมาแล้วจากกำลังหวานๆ จะดราม่ากันเลยทีเดียว ไม่เอานะ 

พี่หมู เริ่มเหวี่ยงเริ่มหึงเริ่มองค์ลงแล้ว 555555555555

[kakuro]

ขอบคุณคุณน้ำพริกแมงดา
สนุกมากเลยอยากให้หวานตลอดเรื่องจัง
ว่าแล้วก็ชวนเพื่อนไปพาหุรัดเผื่อเจอผู้ชายน่ารักแบบนิธินของคุณหมูบ้าง

[น้ำพริกแมงดา]

มาแล้วค่ะ ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ 

17
  บรรยากาศงานสังสรรค์ในเทศกาลปีใหม่ของชาวอินเดียที่โรงแรมแห่งนี้เต็มไปด้วยความสนุกสนานคึกคักจากผู้คนที่มาร่วมงานทั้งคนหนุ่มสาวและเด็กๆ ที่เป็นลูกของพนักงาน ที่แต่คนดูสดใสสวยงามด้วยชุดโดที กูรตะ,ซัลวาร์ กูรตะ และส่าหรีสีสันสดใส ใบหน้าทุกคนยิ้มแย้มมีความสุขโดยต่างก็กินดื่มเต้นรำกันไปพอประมาณ นิธินและเพื่อนๆ ก็เช่นกัน ที่งานนี้เอเจมากับภรรยาที่กำลังตังครรภ์ และวิษณุก็พาแฟนสาวมาร่วมงานด้วย แทนไทเห็นอย่างนั้นจึงแกล้งบ่นน้อยใจตัวเอง
"เฮ้อ งานนี้มีแต่คนมากับแฟนกันทั้งนั้น ชั้นก็เป็นหมาหัวเน่าเลยสิเนี่ย"
"เออ แล้วคุณหมูล่ะ มาแน่ใช่มั๊ย" วิษณุถาม
"มาสิ นี่คงกำลังเดินทาง"
ภรรยาของเอเจได้ยินอย่างนั้นก็พูดว่า
"แฟนคุณนิธินจะมาแน่นะคะ อยากเจอจังเลย เห็นเอเจบอกว่าผิวขาวจั๊วะ"
"ใช่ค่ะ เมย์ก็อยากเห็นเหมือนกัน เพราะวิษณุเล่าให้ฟังว่าพวกคุณเหมาะสมกันมากถึงมากที่สุด"
นิธินจึงหันไปมองเพื่อนๆ นี่แสดงว่าไปโม้ให้ที่บ้านฟังหมดเลยใช่ไหม เขาหันไปมองแทนไท เพราะคิดว่าคงไม่โม้ให้ใครฟังเหมือนสองคนนี้
"เออ เนี่ยความจริงไอ้บอสบอกว่าจะมาด้วยนะ แต่พอชั้นบอกว่าคือคุณหมู มันก็เก็ทล่ะ"
 เขามองหน้าทุกคนขำเฝื่อนๆ แสดงว่าเพื่อนๆ ต่างก็ติดตามและรอลุ้นกับความรักของเขาจริงๆ สิเนี่ย
แต่นิธินก็สะดุ้งเมื่อมีโทรศัพท์เข้า เมื่อเห็นว่าเป็นอธิปพงศ์จึงกดรับทันที
"ครับคุณหมู มาถึงรึยัง"
"ตอนนี้อยู่หน้างานแล้วครับ ออกมารับผมหน่อย"
"ครับ"
เมื่อนิธินวางสายวิษณุก็ถามทันที
"ว่าไงวะ"
"ตอนนี้อยู่หน้างานแล้ว เดี๋ยวชั้นไปรับแฟนก่อนนะ"
"เออๆ รีบไป อิอิอิ"
นิธินเดินออกไปรับอธิปพงศ์ที่หน้างาน แต่พอเขาเห็นอธิปพงศ์ในเสื้อผ้าแบบอินเดีย ทำให้ชายหนุ่มตาค้างด้วยความประหลาดใจ
"ว้าวว!" เขามองดูคนรักที่ตอนนี้อยู่ในชุดกูรตะ เสื้อตัวยาวสีขาวและกางเกงผ้าเข้ารูปแบบอินเดียสีกรมท่า ถึงแม้จะเป็นแค่แบบธรรมดาที่ไร้รายละเอียดใดๆ แต่ก็ดูดีมากในสายตาของเขา
"โซ คูล"
เขายกนิ้วให้คนรักที่มองเขาด้วยสายตาที่ชื่นชมเช่นกัน ร่างบึกบึนนั้นดูสง่างามเหมือนเจ้าชายในนิทานเมื่ออยู่ในชุดโดทีกูรตะ นิธินสวมเสื้อตัวยาวสีดำและนุ่งผ้าสีน้ำตาลกาแฟแบบอินเดียแท้ๆ โดยมีผ้าสีน้ำตาลคล้องคออีกเช่นกัน อธิปพงศ์คิดว่าคนรักดูหล่อมากจนเขารู้สึกเขินที่ต้องมองอีกรอบ
"คุณหมู เป็นอะไรครับ" นิธินเห็นคนรักหลบหน้าเลยถาม
"ไม่มีอะไรครับ ไปเถอะ"
"ครับ"
นิธินจูงมืออธิปพงศ์เข้างานทันที เมื่อผ่านประตูเข้าไปอธิปพงศ์ก็สัมผัสบรรยากาศสนุกสนานรื่นเริงที่ไม่ต่างจากหนังอินเดียที่เคยดู แต่ความเป็นอินเดียที่เขาสัมผัสได้มากกว่านั้นคือเสียงเพลงอินเดียที่เปิดคลอในงาน กลิ่นเครื่องเทศเตะจมูกจากอาหารที่จัดเลี้ยง เขามองไปรอบๆ สำรวจโลกใบใหม่ที่เพิ่งพบเจอ ก่อนที่นิธินจะพาเขาไปหาเพื่อนๆ ที่รออยู่ในมุมหนึ่งของงาน
 เพื่อนๆ นิธินมองดูอธิปพงศ์ที่วันนี้แปลกตาแต่ดูดีในเสื้อผ้าแบบอินเดียอย่างตื่นเต้นทุกคนยิ้มให้คนรักของเพื่อนอย่างเป็นมิตร อธิปพงศ์ก็ยิ้มตอบแบบมีไมตรีเช่นกัน
"สวัสดีครับ" อธิปพงศ์เอ่ยปากทักทายทุกคน
"สวัสดีครับ คุณหมู" วิษณุตอบรับ
"พบกันอีกแล้วนะครับ"
"ครับ ยินดีครับ"
เอเจเลยบอกว่า
"ต่อไปนี้เราคงจะได้พบกันบ่อยขึ้น ใช่มั๊ยนิธิน"
นิธินยิ้มเขินๆ เมื่อถูกเพื่อนแซว แต่มองดูไม่เห็นบรรดาแฟนเพื่อน นิธินจึงหันไปถามเอเจ
"แล้วชะเอมกับเมย์ล่ะไปไหน"
"เห็นว่าไปห้องน้ำหน่ะ แต่ชั้นว่าคงไปหาอะไรกินกันต่อมากกว่าว่ะ ช่วงนี้เค้ากินเก่ง ป่านนี้คงหาที่นั่งกินกันสองคนแล้ว"
"อืม ฮ่ะๆๆ"
นิธินจึงบอกกับคนรักว่า
"คุณหมูครับ ไปหาอะไรทานกันก่อน ดีมั๊ยครับ"
"ครับ"
คนทั้งสองเดินมายังส่วนที่จัดเลี้ยงแบบบุปเฟ่ต์อาหารอินเดียที่มีทั้งของว่างกินเล่นอย่าง ซาโมซ่า ปูรี(แป้งทอดข้างในกลวงๆ กรอบ ๆ กินกับน้ำจิ้ม)และ ปาปัด(แป้งกรอบคล้าย ๆ ข้าวเกรียบ) อาหารจานหลักอย่างโรตีที่มีทั้งเปล่า ๆกับใส้ถั่วกวนรสหวานสไตล์รัฐคุชราช เมนูข้าวอย่างข้าวหมกไก่แบบฮินดูและข้าวสวยที่หุงด้วยยี่หร่า  แกงชีส (ปะนีร์),ชีสผัดผักโขม, แกงแพะ, เครื่องเคียงต่าง ๆ จำพวกมันบด ผักสด ผักดองและโยเกริ์ต  และอาหารที่อธิปพงศ์เคยกินอย่างนานและแกงถั่ว ทันดูรี โดยจะมีชุดถ้วยเล็ก ๆ พร้อมถาดสำหรับทำเป็นชุดอาหาร (Thali -ถาลี)ไว้ให้ผู้ร่วมงานได้เลือกตักได้ตามใจชอบ รวมทั้งขนมหวานอย่าง กุหลาบยามุนสีเหลืองทองที่แปลกตาคนไทยอย่างเขาเพราะปิดหน้าด้วยแผ่นเงินเปลว ลัดดูก้อนกลมสีเหลืองอ่อน และราสมาลัยที่มองเผิน ๆ ก็คล้ายไวท์ช็อกโกแลต
  อธิปพงศ์ตื่นตากับบรรดาอาหารตรงหน้าเป็นอย่างมาก ถึงแม้เขาจะไม่เคยกินมาก่อน แต่เท่าที่สำรวจด้วยตาแล้ว ก็มีอะไรน่าสนใจอยู่หลายเมนูเช่นกัน นิธินหยิบภาชนะสำหรับจัดเป็นถาลีพร้อมกับมองดูคนรักที่กำลังมองดูอาหารตรงหน้าอย่างแปลกใจ
“กินอะไรดีครับ”
อธิปพงศ์หันมาตอบคนรัก “อืม ไม่รู้อ่ะ ยังเลือกไม่ถูกเลย”
“อืม งั้น อย่างแรกก็ต้องโรตี” นิธินหยิบโรตีมาอย่างละสองแผ่นไว้ตรงกลาง
“นี่ ข้าว..” อธิปพงศ์พยักหน้า เห็นด้วย จึงตักมาแค่พอกินโดยวางไว้ข้างๆ โรตี นิธินชี้ไปที่แกงถั่วบ้าง
“อันนี้ คุณเคยกินแล้ว กินมั๊ย” อธิปพงศ์พยักหน้าตอบเช่นเคย เขาจึงตักมาใส่ถ้วย อธิปพงศ์ไม่อยากให้คนรักเลือกแต่ของที่เขาเคยกินจึงบอกว่า
“คุณอยากกินอะไรก็ตักมาเลย ผมกินด้วยทั้งนั้น”
“ครับ”
   นิธินยิ้มรับและตักแกงชีส มันบด โยเกิร์ตใส่ในถ้วย เขาไม่ลืมหยิบผ้าร้อนมาด้วย ก่อนจะพาคนรักไปนั่งกินที่มุมหนึ่งของงาน แต่อธิปพงศ์สังเกตว่าทุกคนในงานนั่งขัดสมาธิรับประทานอาหารกับพื้นหมด จึงถามคนรักซื่อ ๆ ว่า
“แล้ว เค้าไม่มีโต๊ะให้เหรอ”
นิธินยิ้มน้อย ๆ และบอกว่า “คือ ปกติแล้วคนอินเดียแล้วคุ้นเคยกับการนั่งพิ้นมากกว่าหน่ะครับ การนั่งกินอาหารบนพื้นนี่คือการกินแบบอินเดียจริง ๆ”
อธิปพงศ์แอบรู้สึกผิดเล็กน้อยที่พูดอย่างนั้น
“อ่าวเหรอ...ผม ขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“แล้ว ซ้อนส้อมล่ะ”
“ผมลืมบอกไปว่าส่วนใหญ่พวกเราใช้มือนะครับ”
“มือเหรอ”
“อ่ะนี่ครับ” นิธินยื่นผ้าร้อนที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ “เช็ดมือนะครับ”
“แล้วใช้มือไหนกินอ่ะ”
“Right hand ครับ”
“อืมครับ”
นิธินเช็ดมือและกินให้ดูเป็นตัวอย่าง เขาค่อยใช้ข้อนิ้วประคองข้าวเข้าปากอย่างช่ำชอง แต่อธิปพงศ์เห็นว่ามันยากไป เลยฉีกแต่โรตีมาจิ้มแกงเฉย ๆ นิธินจึงใช้มือตักข้าวอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาลองป้อนใส่ปากคนรักดูบ้าง
“ลองชิมข้าวดู”
"อืม"
อธิปพงศ์อ้าปากรับการป้อนจากคนรัก และลองชิมทุกอย่างตามที่นิธินตักมา เขาพบว่า นอกจากอาหารที่เขาเคยกินแล้ว เมนูข้าว และแกงชีส ก็ถือว่าไม่เลวสำหรับเขา แต่ที่เขาทำใจลำบากจริง ๆ ก็คงจะเป็นโยเกริ์ตที่เปรี้ยวเกินกว่าที่คาดไว้ นิธินที่ลุกไปหยิบเครื่องดื่มก็มาถึงพร้อมยื่นแก้วชานมให้
“นี่เรียกว่า จัย เป็นชาแบบอินเดีย อร่อยนะครับ”
“ขอบคุณครับ”
  เขารับมาดื่มและค่อย ๆ รับรสชาติของชาอินเดียแท้ ๆ ที่นมข้นหวานใส่เครื่องเทศอ่อน ๆ  รสชาติแปลกลิ้นแต่ทว่าไม่สามารถอดใจที่จะดื่มต่อได้
“อร่อยอ่ะ แปลกดี”
“อืม” นิธินยิ้มๆ ดีใจเวลาเห็นอธิปพงศ์ชอบอะไรที่เป็นอินเดีย รวมทั้งคนอินเดียอย่างเขาด้วย
   ไม่ทันได้กินต่อ เพื่อน ๆ ทั้งสามและแฟนสาวที่อยากเจอพวกเขามานานก็เข้ามาทักทาย
“นิธิน มาอยู่นี่นี่เอง” วิษณุว่าให้และแนะนำตัวแฟนทันที“คุณหมู ครับ นี่เมย์ ว่าที่เจ้าสาวของผม”
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
เอเจแนะนำบ้าง “และนี่ ชะเอม ภรรยาผมคร๊าบบ”
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
อธิปพงศ์ยิ้มรับบรรดาแฟนเพื่อนของนิธิน รวมทั้งประหลาดใจเล็กน้อย นี่พวกเขามีคู่ชีวิตเป็นคนไทยหมดเลยเหรอเนี่ย
“นี่ที่รัก เค้าเชิญคุณหมูมางานแต่งเราด้วยน้า” วิษณุหันไปบอกแฟน ทำให้อธิปพงศ์ตกใจเมื่อได้ยินสำนวนการอ้อนแบบคนไทยของชาวอินเดียตรงหน้า
“ดีค่ะ” เธอตอบรับและหันมาพูดกับอธิปพงศ์ “มาให้ได้นะคะ”
“ครับ”
 พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนานสักพัก และเวลาสนุกของคนทั้งงานก็มาถึง เมื่อดีเจเริ่มเปิดเพลงอินเดียจังหวะเต้นรำ ทำให้คนเกือบทั้งงานออกไปรวมตัวกันที่กลางฟอร์พร้อมกันอย่างอัตโนมัติ  ทุกคนเต้นเข้าจังหวะกันสวยงามพร้อมเพรียงเหมือนดอกไม้สีสดที่กำลังเริงร่ารับสายลม อธิปพงศ์ที่นั่งอยู่กับนิธินและสองสาวแฟนเพื่อนตื่นตาตื่นใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมาก
“คุณไม่ไปเต้นกับเค้าเหรอ” เขาถามคนรักเพราะนี่คือเวลาสนุกสนานของงานที่ไม่ควรพลาด
“ผมไม่อยากทิ้งคุณให้นั่งคนเดียว”
“โธ่..คิดมากน่า ไปนู่นไป เพื่อน ๆ คุณเรียกแล้ว”
เขามองไปยังกลุ่มเพื่อนที่กำลังเต้นพร้อมกวักมือเรียกให้มาเร็ว ๆ แล้วก็ลังเล
“ไปเถอะ...”
“แล้ว คุณไม่ลองไปเต้นกับผมบ้างเหรอ”
“จะดีเหรอ ผมเต้นไม่เป็นนะ นั่งดูดีกว่า”
ชะเอมเลยบอกกับนิธินว่า “ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวเอมกับเมย์ดูแลให้”
“ขอบคุณครับ”
  นิธินรับคำและเดินไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังเต้นรำอยู่กลางงาน เขามองตามคนรักยิ้ม ๆ ถึงแม้ในงานนี้จะมีคนมากมาย แต่อธิปพงศ์ก็รู้สึกว่า เขาเห็นแค่คนรักที่โดดเด่นอยู่ท่ามกลางคนเหล่านั้น ยิ่งเห็นตอนที่นิธินเต้นรำตามจังหวะเพลงอินเดียอย่างนี้ก็ทำให้เขารู้สึกว่าชายหนุ่มดูดีตามแบบฉบับคนอินเดียจริง ๆ เข้าไปใหญ่
  เมย์และชะเอมชวนอธิปพงศ์พูดคุยอย่างเป็นมิตร และคิดว่าแฟนนิธินคนนี้ช่างเหมาะสมดูดีเข้ากันกับนิธินเป็นอย่างมากอย่างที่วิษณุและเอเจเลยเล่า แต่ก็คุยกันได้ไม่นาน ๆ บรรดาคนรักก็วิ่งมาจากฟอร์เต้นรำเพื่อชักจูงไปเต้นรำด้วย เพราะเพลงนี้เป็นเพลงที่คนทั้งหมดขอมอบเวทีให้คนมีคู่มาเต้นกัน



    อธิปพงศ์ที่ไม่ค่อยสันทัดกับการเต้นรำสังเกตดูคนรอบข้างว่าออกสเต็ปกันอย่างไร แต่ก็เห็นว่าเป็นแนวตามสบายจึงพยายามเต้นตามจังหวะ เขาพลางมองคนรักที่ส่งสายตาให้กำลังใจมายังเขาแล้วก็มั่นใจขึ้น นิธินจับมือเข้าเต้นไปด้วยกันตามจังหวะเพลง พร้อมจับอธิปพงศ์หมุนตัวก่อนที่จะมาพักไว้ที่อก ก่อนจะเต้นกันต่ออย่างสนุกสนาน อธิปพงที่เขินอายในตอนแรก ก็กล้าออกสเต็ปมากขึ้นด้วยความสนุกสนาน นิธินเองเห็นคนรักสนุกกับงานเลี้ยงในคืนนี้ก็ดีใจ และพวกเขาก็เต้นกันต่อไปอีกสักพักและอยู่ร่วมงานนี้ถึงเวลาเลิกรา

  “โอ๊ยย...เต้นแบบนี้เหนื่อยไม่น้อยนะเนี่ย” อธิปพงศ์ทิ้งตัวลงนั่งกับที่นอนทันทีที่ถึงห้องพักของคนรัก
“สนุกมั๊ยล่ะ”
“สนุกสิ” เขายิ้มรับ ขณะที่นิธินก็อมยิ้มปลื้ม ๆ และถอดเสื้อตัวบนออก เหลือแค่ช่วงล่างที่นุ่งคล้ายโจงกระเบนแต่มีทิ้งลอยชายข้างหน้า อธิปพงศ์คิดว่าคนรักดูเซ็กซี่มากเมื่ออยู่ในผ้านุ่งแบบนี้ เขารีบบอกกับนิธินที่กำลังจะปลดเปลื้องช่วงล่างว่า
“อย่าเพิ่งถอดได้มั๊ย”
นิธินหันมามองคนรักที่ส่งสายตาพึงใจให้ จึงเข้ามาหา
“ทำไมล่ะ”
“ไว้อย่างนี้แหล่ะ เซ็กซี่ดี”
“หึหึ” นิธินหัวเราะในลำคออย่างพึงใจ ก่อนจะบอกว่า
“งั้นก็ถอดให้ผมหน่อยสิ”
  อธิปพงศ์ยิ้มซุกซนรับคำ มันแน่อยู่แล้วที่เขาจะต้องถอดให้ เขาค่อย ๆ เปลื้องผ้านุ่งร่างใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าช้า ๆ เมื่อผ้านุ่งสีกาแฟลงไปกองกับพิ้นก็พบแต่ปราการด่านสุดท้ายที่รออยู่ นิธินจึงปราดเข้าไปประชิดใบหน้าคนรักที่นั่งบนเตียง และถามล้อ ๆ ว่า
“ไหนว่าเหนื่อยไง”
“แต่ตอนนี้ไม่ล่ะ” อธิปพงศ์ตอบยั่วยิ้ม และครางออกมาอยากพึงใจเมื่อคนรักลูบไล้เม็ดถันผ่านเสื้อเนื้อบางเบา เขาทิ้งตัวลงกับเตียงนอนและรอรับความสุขที่นิธินมอบให้โดยไม่รู้หน่าย

 และวันที่นิธินรอคอยก็มาถึง เมื่อพ่อกับแม่และพี่ชายเดินทางจากมุมไบเพื่อมาเยี่ยม เขานึกดีใจที่จะได้เจอพ่อกับแม่ แต่ก็หวั่นใจว่าจะเข้ากันได้หรือไม่ มีเรื่องราวมากมายที่เขาอยากเล่าให้พวกท่านฟัง แต่ก็ไม่รู้ว่าพวกท่านจะสนใจลูกอย่างเขาหรือเปล่า เขานึกหวั่นใจว่าพ่อแม่จะเย็นชาใส่เขาเหมือนทุกคราวที่เจอกัน
ชายหนุ่มนั่งรอครอบครัวที่ผู้โดยสารขาเข้าสักพัก ก็เห็นคนทั้งสามเดินมา เขาเห็นว่าคนที่แจ่มใสกว่าใครทั้งหมดคือดารามดัสที่หวังว่านิธินและพ่อกับแม่จะเข้าใจกันมากขึ้นเสียที
“นิธินน” พี่ชายเขายิ้มร่ามาก่อน ตามมาด้วยพ่อกับแม่ที่พยายามเก็บอาการดีใจที่ได้เห็นลูกชายคนเล็ก
นิธินยิ้มบาง ๆ ให้ครอบครัว และเข้าไปหา เขาก้มลงไปสัมผัสเท้าพ่อกับแม่ด้วยความคิดถึงและลุกขึ้นมามองหน้าคนทั้งสองที่เหมือนจะมีน้ำตาที่เจอหน้าลูก เขานิ่งอึ้งมองพ่อกับแม่ตัวเองสักพัก ก่อนที่ผู้ให้กำเนิดทั้งสองจะรวบตัวลูกชายเข้ามาสวมกอดทันทีด้วยความคิดถึง
“ฮือ ๆๆ ลูกแม่...” คนเป็นแม่ร้องไห้หนักเมื่อได้กอดลูก เธอดีใจเหลือเกินที่ได้เห็นลูกชายคนเล็กดูมีความสุขอย่างนี้ ส่วนคนเป็นพ่อได้แต่กอดลูกไว้เพื่อจะบอกว่าเขารักนิธินมากเพียงใด และอยากจะขอโทษลูกกับความเย็นชาที่ผ่านมา
 ดารามดัสมองภาพที่เห็นตรงหน้าแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข นานแล้วที่เขาไม่เห็นพ่อกับแม่กอดนิธินอย่างนี้ เขาดีใจที่พ่อกับแม่ตัวเองจะกล้ายอมรับสิ่งที่ลูกเป็นด้วยความรักของผู้ให้กำเนิดอย่างแท้จริง

  นิธินพาครอบครัวไปเช็กอินในโรงแรมแถวที่พักของเขา และเมื่อไปส่งพ่อกับแม่ที่ห้องพักเขาก็ขอตัวเพื่อกลับไปทำงานต่อ ถึงแม้พ่อกับแม่จะมีท่าที่ที่อ่อนลงกว่าแต่ก่อนแล้ว แต่นิธินกับพ่อแม่ก็ยังอยู่ในสภาวะสุญญากาศดั่งเดิม แต่คนเป็นแม่เรียกเอาไว้
“เดี๋ยว ลูก...”
“ลูก เอ่อ..ลูกเลิกงานกี่โมง”
“ประมาณ ห้าโมงครึ่งครับ”
“เอ่อ..เย็นนี้พาพ่อกับแม่ไปเที่ยวนะลูก”
“ครับ”
“เอ่อ แล้ว พาแฟนลูกมาให้พ่อกับแม่รู้จักด้วยนะจ๊ะ”
“ครับ”
นิธินรับคำยิ้ม ๆ และเดินไป ส่วนพ่อกับแม่ก็ได้แต่ถอนใจอย่างโล่งอกให้ความกล้าที่จะละลายกำแพงในใจของตัวเองมากขึ้น เพราะคนทั้งคู่ตระหนักดีแล้วว่าลูกคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต พวกเขาจะพยายามทำใจยอมรับสิ่งที่นิธินเป็นให้ได้


โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ
     

[roseen]

 

[PEENAT1972]

รายงานตัวว่าอ่านแล้วนะคะ รอลุ้นตุ้มๆต่อมๆ กลัวมาม่าจะมาเยือน 555

[koikoi]

ลูกสะใภ้จะผ่านด่านพ่อแม่สามีได้มั้ย

[you13]

ลูกจะเป็นอะไร

พ่อแม่ก็ยังรักเสมอ

[bulldog17]

อะไรๆก็เริ่มดีขึ้น....ใช่มั้ย?

[Tifa]

อืม กลัว มาม่า จริงๆด้วยค่ะงานนี้

เเต่หวังว่าคงไม่มีอะไร เอาใจช่วยทั้งสองเลยนะคะ

[Horizon]

ยินดีด้วย มีความสุขแล้ว แอบลุ้นตอนหน้า
อ่านแล้วอยากกินนาน กุ้งมาซาล่า
+1

[yayee2]

ิอิ อิ แอบจิ้นภาพความเซ็กซี่ของนิธินตามที่หมูพูดแหละ
รอลุ้นค่ะ ลุ้นให้พ่อแม่ของนิธินยอมรับสะใภ้ชายไทย

[silverspoon]

คนเขียนข้อมูลแน่นมากค่ะ ได้ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมอินเดียเยอะเลย
เป็นคนอินเดียหรือว่ามีแฟนเป็นคนอินเดียรึป่าวคะ (ล้อเล่นน้า~)

ตอนหน้าหมูจะได้เจอคุณพ่อคุณแม่ของนิธินแล้ว
จะผ่านด่านมั้ยน้า

[PetitDragon]

พ่อกับแม่จะขัดขวางรึเปล่านะ !!  หมูสู้ๆ 

[bytoey]

เย้ๆๆๆ ขอให้มีแต่ความสุขนะ