มาต่อแระ...
ตั้งแต่พิมมานะ.. ตอนนี้เป็นตอนที่พิมแล้วเหนื่อยสุดๆ..
เพราะตอนนี้เรื่องมันเยอะจริงๆ...
เก็บเกือบไม่หมดแหนะ... เดี๋ยวลืมอันนั้นเดี๋ยวลืมอันนี้...
อ่านกันเลย.....
********************************************
-------------- #### เรื่อง “ รักของเราสามคน ” (ฉบับเข้มข้น) ๑๓ ( ต่อ ) #### ------------
ผ่านไปอีกประมาณสองอาทิตย์.... อีกแล้ว...
เรากับภีมไม่ได้คุยกันอีกเลย........ นับตั้งแต่ที่ทะเลาะกันวันนั้น....
เราก็ไม่สนใจมันอีกแล้ว..... จะคบกันไปก็ไม่สนใจแล้ว.....
แค่แอบร้องไห้เกือบทุกวันแค่นั้นเอง.....
ดีที่ช่วงนั้นเป็นช่วงเตรียมงานละครเวที.....
ปีนั้นเราก็เคสบทเหมือนกัน แต่เคสไม่ผ่าน ก็เลยหาฝ่ายลง
เนื่องจากช่วงนั้นฟุ้งซ่านมากๆ.... นอนก็นอนไม่ค่อยหลับ..... เพราะมันนั่นแหละ
ก็เลยตัดสินใจไปลงฝ่ายทำฉากซะเลย.... ดีๆ... ทำงานหนักให้ลืมเศร้าไปเลย
เหนื่อยดีด้วย... กลับมาจะได้หลับๆซะไม่ต้องคิดมาก.....
ซึ่งก็เหมือนจะได้ผลแฮะ..... ( จริงเหรอ.?? ) ... จริงนะ....
แต่ร้องไห้คืนเว้นคืน... หรือบางทีก็สองคืนที... เออ.. ค่อยดีขึ้นมาหน่อย
เดี๋ยวผ่านไปก็คงชินไปเอง
**********************************
หลังจากกลับมาจากทำฉากวันนึง....
เราอาบน้ำเสร็จก็แทบจะลากสังขารขึ้นเตียงไม่ไหว....
เหนื่อยสุดๆ... คงเป็นเพราะวันนั้นนอนน้อยแล้วก็ตื่นไปเรียนแต่เช้า
เรียนทั้งวันแล้วตอนเย็นก็มาทำฉากละครเวทีอีก......
ขนของงี๊..... เลื่อยไม้งี๊........ ทาสีงี๊..... ตอกตะปูงี๊........
กล้ามเริ่มขึ้นแล้วเนี่ย.... จะกลายเป็นแตกเนื้อหนุ่มแทนที่จะแตกเนื้อสาว......
กว่าจะลากสังขารมาบนเตียงได้... ตาก็จะปิดอยู่รอมร่อ...
ความง่วงงุนถาโถมเข้ามาเต็มที่....
หงืด.................................. หงืด............................... หงืด.......................................
หงุดหงิดแบบสุดๆ..... ใครโทรมาป่านนี้ว้ะเนี่ยยยยยยยยยยยย........
เรากดรับโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์.....
“ ใครอ่ะ.... มีไรก็พูดๆมา.... ” เราพูดด้วยเสียงหงุดหงิด
“ บอยเอง..... นี่เราโทรมากวนปอรึป่าวเนี่ย? ” บอยถามด้วยเสียงเกรงใจ
เรานี่เปลี่ยนโหมดแทบไม่ทัน......
ถึงเรากับบอยจะสนิทกันพอสมควรแต่ก็ไม่ถึงขนาดที่เราจะแสดงสันดานเสียๆออกไปกับบอยได้
“ ไม่กวน... คุยได้.. ” เปลี่ยนเป็นเสียงนุ่มๆทันที.......... สวยมั้ยล่ะ ??
“ เราว่าจะถามเรื่องไอ้ภีมหนะ... มีปัญหาอะไรกันรึป่าว?? ” บอยพูด
“ ก็ไม่มีไรมาก... แค่ต่างคนต่างอยู่ ” เราพูด
“ อ้าว... ทำไมเป็นแบบนั้นไปได้อ่ะ... เราว่าแล้ว... พักนี้ไอ้ภีมดูแปลกๆ.... ” บอยพูด
“ นี่มันให้โทรมาเหรอ ?? ” เรายังไม่อดที่จะคิดเข้าข้างตัวเอง
“ ป่าว................... ” แป่วๆๆๆๆๆๆๆ..... หน้าเราแตกเพล้ง !!!!!!!
“ เราโทรมาเอง.... ไอ้ภีมมันไม่รู้เรื่องหรอก ” บอยพูดต่ออีก
“ มันคงมีความสุขอ่ะดิ... ไม่มีเค้ามาคอยวุ่นวายกับมันแล้วอ่ะ ” ไหนๆเราก็หน้าแตกไปแล้ว ขอประชดประชันมันหน่อยเหอะ
“ มีความสุขกับผีอ่ะดิ... ” บอยพูดด้วยเสียงที่แอบหัวเราะเล็กๆ
“ ผีอีอ๊อฟอะเหรอ? ” เราก็อดที่จะสอดรู้สอดเห็นไม่ได้
“ 555555+...... ปอนี่ตลกว่ะ... ” บอยพูดพร้อมกับขำไม่หยุด
“ อ้าว... ทำไมอ่ะ ? ” เราถาม
“ ปอรู้จักอ๊อฟใช่มั้ย?... เห็นภีมมันบอกด้วยว่าไม่ค่อยกินเส้นกัน ” บอยพูด
“ เออดิ... ” เราพูด
“ มันแม่งโครตจิกไอ้ภีมเลยอ่ะ... โทรมาหาไอ้ภีมทั้งวัน.... ไอ้ภีมไปไหนก็จะตามไปด้วย.. นี่ขนาดพวกเค้าไปเที่ยวด้วยกันมันก็ยังจะตามไปอีก...... ” บอยพูดแต่ก็ขำไปด้วย
“ เป็นไงล่ะ... เด็กภีมเค้าแรงดีจริงๆ ” เราพูดแบบหมั่นไส้
“ เด็กไอ้ภีมที่ไหนล่ะ..... มันไม่เอาหรอก.... หน้าตาน่ากลัวซะขนาดนั้น.... ไอ้ภีมโคตรรำคาญอ๊อฟเลย.... แต่มันก็ไม่รู้จะทำไง ? ” บอยพูด
“ ก็เห็นเค้าปากเก่งบอกว่าจัดการได้.... เดี๋ยวเค้าก็คงจัดการเองแหละ ” เราพูดประชดไปอีกหนึ่งดอก
“ จัดการอะไรได้ล่ะมันอ่ะ..... เวลาอ๊อฟโทรมายังต้องให้พวกเรารับเลย.... บางทีมันก็รับแต่ไม่พูดอะไรปล่อยให้โทรศัพท์ไว้แบบนั้นแหละ.. แต่อ๊อฟมันก็ไม่ยอมวางด้วยนะ... ประสาทชิบฉาย ” บอยพูด
“ เออ... อีนี่มันบ้า... ” เราพูด
“ สงสัยจะบ้าจริงๆ.... ว่างด้วย... วันๆโทรหาแต่ไอ้ภีมทั้งวัน.... จนหลังๆมานี้ไอ้ภีมต้องปิดโทรศัพท์หนีอ่ะ ” บอยพูด
“ มันก็คงกะจะเอาให้ได้แหละ... ” เราพูด
“ เออดิ.... วันนั้นมีการเอาเหล้ามาล่อด้วยนะ... แต่ให้ไปกินที่ห้องมัน.... ” บอยพูด
“ แล้วพวกบอยก็ไปกันอะเหรอ? ” เรารีบถามไปอย่างตกใจ
“ ป่าวๆ... ใครจะไป.... ขนาดพวกเค้าผู้ชายนะ ยังกลัวกันเลย 55555+. ” บอยพูด
“ ก็ดีแล้ว... อีนี่มันไว้ใจไม่ได้.. ” เราพูด
“ แล้วนี่ตกลงจะเลิกยุ่งกับไอ้ภีมจริงๆนะเหรอ? ” บอยถาม
“ ก็มันบอกเองนี่... ว่าเค้ากะมันเป็นเพื่อนกัน ยังไงอ๊อฟก็มีสิทธิ์จีบมัน ” เราพูด
แหม่... พูดประโยคนี้ทีไรเจ็บจื๊ดทุกที
“ ปอก็น่าจะรู้... ว่าเวลามันโมโหก็ปากหมาแบบนี้แหละ... ” บอยพูด
“ ใช่... รู้ แต่มันเสียความรู้สึก... ” เราพูด
“ น่านะ... ช่วยมันหน่อยเหอะ.... เค้าว่ามันก็รู้แหละว่ามันพูดไม่ได้... ไอ้นี่มันก็ฟอร์มเอยะแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วหนิ...” บอยพูด
“ ก็มันอบากปากดีเองว่าจัดการได้... ก็ช่างมัน... เค้าไม่ยุ่งด้วยหรอก ” เราพูด
“ เฮ้อออ.... คราวนี้เราก็ไม่รู้จะให้ใครช่วยมันแล้ว... ” บอยพูด
“ ก็ให้มันจัดการของมันเองแล้วกัน... ” เราพูดแล้วก็วางสายไปเลย
พอวางสายไปได้สักยี่สิบนาที....
บอยก็โทรเข้ามาอีกรอบ... เราก็กดรับแบบไม่อยากรับเท่าไหร่ เพราะง่วงจนจะไม่ไหวแล้ว
“ ว่าไงบอย... ” เราพูด
“ ขอโทษ... ” มีเสียงพูดตอบกลับมานิ่งๆ... แต่มันไม่ใช่เสียงบอยอ่ะ....
“ ภีมเหรอ? ” เราพูด
“ อืม... ขอโทษ.... ขอโทษที่พูดไม่ดีแบบนั้น... ” ภีมพูด
“ ที่หลังจะพูดอะไรหัดนึกถึงความรู้สึกของคนฟังบ้างนะ ” ไหนๆเราก็ได้ที... ก็ทำเป็นสอนหน่อยเหอะ
“ อืม... วันนั้นเค้าโมโหมากไปหน่อยอ่ะ..... แกเคลียร์เรื่องอ๊อฟให้เค้าหน่อยนะ ” ภีมพูด
“ ไม่กลัวคนจะรู้เรื่องเราแล้วเหรอ ? ” เราอดที่จะกัดมันไม่ได้
“ ไม่เป็นไรหรอก... ขอให้เอาอีอ๊อฟออกไปจากชีวิตเค้าตอนนี้ก่อน ” ภีมพูดด้วยเสียงแบบรำคาญอีอ๊อฟสุดๆ
“ โอเค... งั้นตามนี้แล้วกัน... เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน เค้าขอนอนก่อน.. ง่วงมากๆตอนนี้.. ” เราพูด
“ อืม... ฝันดีๆ ” ภีมพูดแล้วก็วางสายไป
********************************************
พอวันรุ่งขึ้น....
เราก็ขอโดดไม่ไปทำฉากเพราะว่ามีเรื่องต้องจัดการ...
เราได้ทำการนัดแนะกับเพื่อนกลุ่มเราเรียบร้อย มันก็ช่วยกันคิดกันไว้แล้วว่าจะทำยังไง
โดยตอนแรกให้มีนเนียนโทรไปถามว่ามันอยู่ไหนซึ่งก็รู้ว่ามันไปเที่ยวที่ผับแห่งหนึ่ง
เรากลับเพื่อนก็ขับรถไปกันเลย....
พอไปถึงเราก็โทรไปหาอีอ๊อฟบอกว่า.. มีเรื่องจะคุยด้วย ตอนนี้รออยู่หน้าร้าน
ตอนนั้นเพื่อนเราในกลุ่มทั้งหมดก็ยืนอยู่ที่หน้าร้าน ซึ่งแต่ละคนอ่ะ... แรงๆทั้งนั้น...
แต่เพื่อนเราไม่เฮี้ยนะ.... เรียนเก่งกันทุกคน... แต่แค่เป็นคนไม่ยอมใคร...
เราก็รอกันพักใหญ่อีอ๊อฟก็ไม่ยอมออกมา
จนร้านปิดอีอ๊อฟก็ยังไม่ออกมา จนสักพักมีเพื่อนในเอกเราเดินออกมาจากร้าน
“ เฮ้ย... เนม.. เมิงเห็นอีอ๊อฟป่ะ.. ” พริกถามเพื่อนคนนั้น
“ อ้าว.. มันกลับไปแล้วหนิ... เห็นบอกว่านัดแฟนไว้ที่หาด ” เนมพูด
“ มันกลับได้ไง กูอยู่หน้าร้านไม่เห็นมันออกมาเลย ” พิมพูด
“ กูก็งงกะมัน... กูเห็นมันไปออกหลังร้านว่ะ ” เนมพูดด้วยหน้างงๆ
“ เมิงเบอร์แฟนมันรึป่าว? ” เราถามกลับไปกะว่าจะบอกเรื่องที่มันมายุ่งกะภีมให้แฟนมันรู้ด้วย
“ เดี๋ยวกูดูก่อน.. ” เนมพูดแล้วก็กดโทรศัพท์
“ นี่เบอร์นี้.... ” เพื่อนเราอีกคนบอกแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้เราดู
พอเห็นปุ๊บ..... นี่มันเบอร์ภีมนี่หว่า..........
“ เมิงแน่ใจนะ... ว่าเบอร์นี้ ” เราถาม
“ อ่ะนี่... ดูที่กูดิ๊.. ว่าเบอร์เดียวกันรึป่าว?? ” เนมพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ตัวเองมาบ้าง
“ เออ... ชัวร์ เบอร์เดียวกัน ” เราพูดหลังจากที่ดูเบอร์ เพื่อนในกลุ่มเราก็มองหน้าเราประมาณว่า เบอร์ที่ว่านี่เบอร์ภีมใช่มั้ย..... เราก็เลยพยักหน้าเป็นอันรู้กัน
“ ก็เบอร์นี่แหละ.... กูเห็นมันชอบยืมโทรศัพท์คนอื่นโทรเบอร์นี้ประจำ” เนมพูด
“ ขอบใจนะ... พวกกูกลับแล้ว... ” เราพูดแล้วก็เดินกลับมาที่รถกัน
“ เมิงโทรหามันดิ๊ ” พิมบอกคีให้โทรหาอีอ๊อฟ เพราะมันเป็นคนเดียวที่อีอ๊อฟไม่มีเบอร์
“ ฮัลโหล... อีอ๊อฟ... เมิงอยู่ไหนเนี่ย? พวกกูรออยู่หน้าร้านทำไมไม่ออกมา ร้านปิดแล้วเนี่ย?” คีพูด
“ ก็กลัวพวกเมิง เห็นมากันหลายคนแล้วยังทำหน้าแบบจะมาตบกูอย่างงั้นแหละ กูก็กลัวดิ ” อีอ๊อฟพูด
“ เมิงทำเฮี้ยไรกับพวกกู ถึงกลัวว่าพวกกูจะทำไรเมิง.. ” คีพูด
“ ป่าว... กูไม่ได้ทำไรพวกเมิง... ” อีอ๊อฟพูด
“ งั้นเมิงจะหนีทำเฮี้ยไร? ” คีพูด
แล้วอีอ๊อฟก็ปิดมือถือหนีไปเลย...
เราก็เลยโทรหาภีมแล้วเล่าให้ภีมฟัง..... ภีมก็โมโหใหญ่ที่อีอ๊อฟไปพุดกับคนอื่นว่าภีมเป็นแฟนมัน
ภีมมันก็บอกว่ามันเห็นอีอ๊อฟตั้งแต่ข้างในร้านแล้ว... เพราะไปร้านเดียวกัน
แต่หลบกลับมากินที่หาดก่อนเพราะไม่อยากให้อีอ๊อฟเห็นมัน
แล้วภีมมันก็เลยบอกให้เราไปหามันที่หาด
เราก็เลยบอกให้พริกขับรถแวะไปส่งเรา....
แล้วพวกมันก็แยกไปช่วยงานละครพี่ต่อเลย..
*****************************************
พอไปถึงภีม บอย เรา ก็แยกกันออกมาจากกลุ่มเพื่อนมันที่นั้งกินเหล้ากันอยู่
เพื่อมาคุยกันว่าจะเอายังไง..
พอนัดกันเสร็จเรียบร้อยภีมก็เปิดโทรศัพท์ที่ปิดไว้ตอนแรกที่เรามาถึง.....
พอเปิดเครื่องได้ไม่นาน..... ยังไม่ถึง15นาทีเลย อีอ๊อฟก็โทรเข้ามา
เราก็เลยรับโทรศัพท์ภีมตามแผน
“ ฮัลโหล.... ” เราพูด
“ ฮัลโหล... นี่ใช่เบอร์ภีมรึป่าว? ” อีอ๊อฟถามด้วยความไม่แน่ใจ
“ ใช่... นี่อ๊อฟรึป่าว? ..” เราแกล้งถามไปทั้งที่รู้อยู่แล้ว
“ ชะ... ใช่... แล้วนี่ใครพูดอยู่? ” อีอ๊อฟพูดแบบไม่ต็มเสียงนัก
“ ปอ... อ๊อฟโทรหาภีมได้ไงอ่ะ?.... แล้วโทรมาทำไม? ” เราถามกลับไปด้วยเสียงแบบเริ่มโมโห
“ ก็โทรมาคุยเฉยๆ.. ” อีอ๊อฟพูด
เราหันไปมองหน้าภีมมันทำหน้าแบบระอาสุดๆ เพราะตอนนั้นเราเปิดสปีคเกอร์โฟนด้วย
“ จริงเหรอ?... ” เราพูด
“ ก็ใช่นะสิ ” อีอ๊อฟพูดแบบมั่นใจเต็มที่
“ แกก็น่าจะรู้ว่าเรากะภีมเป็นอะไรกัน แล้วแกยังโทรมาคุยแบบนี้อีกอ่ะนะ...” เราด้วยอารมณ์ที่เริ่มประทุขึ้น
“ ก็ภีมบอกเองว่าไม่ได้เป็นอะไรกับแก.. ” อีอ๊อฟพูด
ตอนนั้นเราหันหน้ามามองภีมเลย ภีมก็พยักหน้าแบบให้เรารู้ว่ามันไม่ได้พูดแบบนั้น
“ อ้อ... เหรอ.... แกไม่ได้มั่วเอาเองนะ ” เราพูดแบบกวนส้นตีนมันสุดๆ
“ แน่อยู่แล้ว... แกนั่นแหละ... คิดเอาเองรึป่าวว่าภีมเค้าคิดอะไรกับแก... ดูตัวเองก่อนเหอะ.... ” อีอ๊อฟพูดแบบกวนตีนกลับมา
“ แล้วถ้าไม่ใช่แฟนกันจะเปลี่ยนโทรศัพท์กันใช้ทำไม? ” เราพูด
“ แกอาจจะบังเอิญมารับโทรศัพท์แทนภีมก็ได้.... อย่ามาโมเมเลย ” อีอ๊อฟพูดแบบไม่มั่นใจนัก
“ งั้นแกก็ลองโทรเข้าเครื่องดูดิ? ” เราพูดท้ามัน
“ กล้านะ.... ไม่กลัวหน้าแตกเล๊ย..... ” อีอ๊อฟพูดแล้วมันก็วางสายไป
สักพักมันก็โทรเข้าเครื่องเรา....
“ สวัสดีครับ.. ” ภีมรับโทรศัพท์เรา
“ นี่ใช่ภีมรึป่าว? ” อีอ๊อฟพูด
“ ใช่... นี่อ๊อฟใช่มั้ย? โทรหาปอมีอะไรเหรอ? ” ภีมพูด
“ ปอไม่อยู่... งั้นเดี๋ยวเราโทรมาใหม่แล้วกัน ” อีอ๊อฟพูดแล้วก็วางสายไปเลย
แล้วมันก็โทรเข้าเครื่องภีมอีกรอบ
“ เป็นไง.... เชื่อรึยัง ? ” เราพูดแบบได้ที
“ แค่เปลี่ยนโทรศัพท์กันใช้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นแฟนกันซะหน่อย ” อีอ๊อฟพูด
“ สรุปว่ายังไม่เชื่อ ? ” เราพูด
หันมามองหน้าภีมแล้วก็แทบขำ เพราะมันทำหน้าแบบระอาอีอ๊อฟแบบสุดๆ
“ ใช่?... คนเดี๋ยวนี้ตอแหลกันจะตาย... ” อีอ๊อฟพูด
“ อื๊ม......... ใช่... คนเดี๋ยวนี้ตอแหลกันจะตาย.... เดี๋ยวก็รู้ว่าใครตอแหลกันแน่ ” เราพูดกวนส้นตีนที่สุดเท่าที่ทำได้
“ ที่พูดแบบนี้จะหาว่าเราตอแหลรึไง? ” อีอ๊อฟพูดเริ่มอารมณ์เสีย
“ ก็ใช่อ่ะดิ... นี่ไม่รู้ตัวเลยเหรอ? แต่ก็แบบนี้แหละคนเฮี้ย... มักลืมตัวว่าตัวเองเฮี้ย.. ” เราพูดด้วยความโมโห
บอยกับภีมนี่ทำหน้าเอ๋อกันไปเลย ตอนที่เราพูดออกมาแบบนั้น
“ นี่เมิงว่ากูเหรอ? ” อีอ๊อฟปรี๊ดแตกขึ้นมาเลย
“ เออดิ.. ” เราพูด
“ ปากดีนักนะเมิง... ” อีอ๊อฟพูด
“ ก็คุยกับคนเฮี้ยๆแบบเมิงกูก็ต้องพูดแบบนี้แหละ ไม่งั้นเมิงคงจะฟังไม่รู้เรื่อง ” เราพูด
ภีมกับบอยได้แต่นั่งมองเราตาปริบๆ
“ ทำเป็นปากดีนะเมิง... รู้ไว้ด้วย.. ว่าผัวเมิงมันก็เล่นกับกูเหมือนกัน ไม่ใช่ว่ากูตามรุกฝ่ายเดียวซะหน่อย ” อีอ๊อฟพูด
เรารีบหันหน้ามาหาภีมเลย... มันก็ส่ายหน้าอย่างเดียว บอยก็กระซิบบอกว่าอีอ๊อฟมันมั่ว
“ อะไร.. เมิงพูดมาให้เคลียร์ๆ ” เราพูด
“ ก็ภีมก็โทรหากูเหมือนกัน..... เวลากูโทรไปก็คุยกะกูดีจะตาย.... คุยกันครั้งละนานๆด้วย ” อีอ๊อฟพูดแบบมั่นใจเต็มที่
“ เห็นภีมบอกกูว่าเมิงโทรจิกทั้งวัน... จนภีมรำคาญ... เลยต้องให้เพื่อนรับโทรศัพท์แทนให้เลย ” เราพูด
“ ภีมรับโทรศัพท์กูทุกครั้ง... ” อีอ๊อฟพูดแบบมั่นใจ
“ แล้วที่ภีมรำคาญจนต้องรับแต่ปล่อยให้เมิงพูดคนเดียวนี่ยังไงเหรอ....... ยิ่งมาช่วงหลังๆถึงขนาดต้องปิดเครื่องหนีเมิงเลย ” เราพูด
คือช่วงหลังๆมาที่อีอ๊อฟโทรมาไม่หยุด พอภีมไม่รับมันก็เอาเบอร์คนอื่นโทรมา...
ภีมก็เลยกดรับ แต่วางโทรศัพท์ไว้เฉยๆให้อีอ๊อฟพูดคนเดียว...
“ เมิงคงโดนภีมโกหกแล้วแหละ.. 55555+ ” อีอ๊อฟพูดพร้อมกับหัวเราะแบบสมเพชเรา
เราก็แอบเหวอเหมือนกันว่าตกลงมันยังไงกันแน่....
แต่ภีมคงจะทนกับอีอ๊อฟไม่ไหวแล้วก็เลยโพล่งออกมาทันที
“ กูไม่เคยคุยกะเมิงเกินห้านาทีด้วยซ้ำ... เมิงเอาเหี้ยไรมาพูด ” ภีมพูดแบบโมโหสุดขีด
ตอนนั้นอีอ๊อฟเงียบไปเลย... มันคงเอ๋อแหละ ว่าภีมอยู่ด้วยได้ไง....
“ ภะ... ภีมเหรอ? ” อีอ๊อฟพูดกลับมาเบาๆหลังจากที่เงียบไปพักนึง
“ เออ... กูเอง เมิงเลิกตอแหลซะทีเหอะ..... กูทนเมิงไม่ไหวแล้ว ” ภีมพูดแบบโมโหจัดแล้วมันก็หันหน้าไปทางอื่นเลย คงจะพยายามระงับสติอารมณ์
“ ตกลงใครตอแหลละนี่...... ” เราพูดแบบกวนส้นตีน อีอ๊อฟก็ได้แต่เงียบไม่พูดอะไรตอบกลับมา
“ อ๊อฟ.. เมิงก็น่าจะรู้ว่ากูเป็นคนพูดตรงๆ... มีอะไรก็เอาให้เคลียร์ๆไปเลย ” เราพูดแบบจริงจัง
“ อะ.. อืม.. ” อีอ๊อฟตอบกลับมาแบบเบาๆ
“ เมิงก็รู้อยู่แกใจว่าเมิงทำอะไรอยู่.... รู้แต่เมิงก็ทำ... เมิงนี่เฮี้ยสมบูรณ์แบบจริงๆ ” เราพูด ขอด่ามันอีดอกนึงเหอะ
“ เมิงก็คงจะตาสว่างแล้วซะที.... และช่วยเลิกนิสัยเฮี้ยๆแบบนี้ซะทีเหอะ จะไม่มีคนคบแล้วเมิงอ่ะ.. ” เราพูด
“ โอเค... คราวนี้กูยอม... ไว้ทีกูบ้างแล้วกัน.... ถ้าเกิดเมิงเลิกกะภีมเมื่อไหร่กูก็มีสิทธิ์ ” อีอ๊อฟพูดแบบแค้นเต็มที่
“ เมิงไม่ต้องมาเสือกกับชีวิตกูอีก... ยังไงกูก็ไม่มีทางเอาเมิง... ” ภีมหันมาพูดด้วยความโมโหอีกรอบ
อีอ๊อฟได้ยินแล้วก็วางสายไป
“ อีอ๊อฟนี่แม่งโคตรเฮี้ยเลยว่ะ.. ” ภีมพูดด้วยความเซ็งสุดขีด
“ เป็นไงล่ะ... พูดอะไรไม่มีฟัง... ” เราพูดประชดมัน
“ เออ... รู้แล้ว ก็ที่แรกไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้นี่นา ” ภีมพูด
“ อืม... ทีหลังก็ฟังกันบ้างแล้วกัน ” เราพูด
“ สุดยอดจริงๆว่ะ.. ไม่เห็นเจอคนแบบนี้เลย ” บอยพูดพร้อมกับทำท่าทางขยาดอีอ๊อฟ
“ 5555+..”เราหัวเราะกับท่าทางของบอย
“ แล้วนี่จะกลับเลยป่าว? ” ภีมถามเรา
“ ก็คงกลับเลย... จะไปช่วยทำฉากต่อ ” เราพูด
จากนั้นก็แยกย้ายกัน.....
เราก็ขี่รถเราที่ภีมยืมมากลับไปช่วยงานละครพี่ต่อ
“ เป็นไงเมิง.? ” พวกเพื่อนเราเดินเข้ามาถามกันใหญ่
“ ก็เรียบร้อย.. ” เราพูด
“ ยังไงว้ะ... เล่ามาดิ ” พิมพูด
“ ก็........................................ บลา บลา บลาๆๆๆๆๆๆๆ ” เราก็เล่าให้เพื่อนเราฟัง
“ แม่งเฮี้ยว่ะมัน... ” พริกพูด
“ เออดิ... ” เราพูด
“ กูว่าแบบนี้ยังไม่จบแน่ๆว่ะ... ” พิมพูด
“ ก็ไม่รู้ว่ะ... ” เราพูด
“ กูว่ามันอาจจะไม่กล้าทำไรแล้วก็ได้ว่ะเมิง.. ” มีนพูด
จบตอน.......
###########################################
ตอนนี้ยาวได้อีกอ่ะ......
อ่านให้ตายกันไปข้างนึงเลยดีกว่า....
หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558 (อ่าน 289285 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก