หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558

[OT]

เซ็งนิดรัยของมันเนี่ยยยยย

ปอกำลังจะใจอ่อนกะภีม

แล้วแน่ ๆ เลย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

คนบางคนก็คิดแต่คนอื่นในแ่ง่ไม่ดี
 
แม้คำว่าเพื่อน เขาคงไม่รู้แปลว่าอะไร

น่าเอานิดมาตบล้างน้ำจริงๆ
 

แต่ปอก็ผิดนะ มีอะไรก็คุยออกไปตรงๆ
มัวแต่เดินหนีปัญหามาตลอด จนแล้วจนรอดก็ยังหนีปัญหา
เราพูดไปเขาฟังไม่ฟังก็ช่างเขา ให้เขาตัดสินใจเอง
ไม่ใช่ตัดสินใจแทนเขา ว่าเขาไม่ฟังเราแน่
 

[ifwedo]

เป็นกำลังใจให้คับ

[Poes]

  ไมเราจิตใจเอียงไปหาภีมหว่า  ไม่รุ้ดิไม่คิดว่าป๊อบจะเป็นพระเอก  รอลุ้นต่อนะ 

[abcd]

โถ....ก็เล่นมาเลียร์ปัญหาตอนที่มานซึมลึกไปแย้วมานก็เหนื่อยแบบนี้แล่ะ ถ้าคุยกันซะให้เคลียร์ตั้งแต่ตอนแรกก็คงจะไม่ต้องมานั่งทำร้ายจิตใจกันด้วยคำพูดถากถางแบบนี้ เปงเพื่อนกันแล้วมาทำกันแบบนี้เสียความรู้สึกเน๊อะ หรือจะเปงเพราะว่านิดเชียร์ฝนมากเกินเลยทำให้มีอคติกะปอ แต่คนกลางอย่างภีมก็นะ   การกระทำกะคำพูดมานต้องไปด้วยกัน ไม่ใช่ปากบอกว่ารักแต่ก็ยางไปจิ๊จ๊ะกะฝน 

แต่อย่างว่าพระเอกก็คือพระเอกใช่มะปอ ภีมเค้าเปงพระเอกในหัวจายของปอปายแย้วววว
แล้วจะรีเทิร์นกันมะไหร่เนี่ย อิอิ 

[anston]

ตามอ่านทันแล้ว..เย้เย้
พอดีตอนนี้กะลังมีปัญหากะเพื่อนพอดีเลย..
ไม่รู้สินะ..เราก็ผิดเค้าก็ผิด..เลยมะรู้จะงัยต่อดี
แล้วเค้าคุยกัน 3 คนโดยมีเราอยู่ด้วยแต่ไม่พูดด้วยกะเราเลย..
เหมือนเป็นส่วนเกินไงมะรู้..ก็เลยอยู่คนเดียวมันซะเลย..เดี๋ยวก็ชินเอง..

โม้อยู่นานเลย..เม้นเรื่องดีกว่านะ
อีตาภีมนี่เพิ่งจะมาเคลียร์ชัดเจนก็ตอนนี้แหละ..
ถามกันต่อหน้าไปเลยว่าชอบไม่ชอบ..สะใจดี
แล้วมาต่ออีกนะ..

[Just let it be]

อ่านตอนนี้ทั้งอึกอัด

ทั้งเสียใจ  ทั้งเศร้าใจ

เพื่อนกันที่คบกันมาตั้ง 3 ปี  กลับสงสัยในตัวเพื่อน

กลับไม่เชื่อกัน  รู้สึกเสียใจแทนจิงๆ

[SoN]

ง่ะ ง่ะ

 

[IZE]

โดดถีบยอดหน้าเลยเพื่อนกันจ้องจะจับผิดกันอยู่นั้นแหละ

[^^sky^^]

ถามปอคับ
ตอนนี้ปอเรียนอยู่ มหาลัยปี 3 ใช่หรือไม่
ถ้าใช่ ตอนนี้ภีมใส่ต่างหูข้างขวาเป็นรูปกางเขนใช่หรือไม่
กรุณาตอบข้อสงสัยให้ผมหน่อคับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่างไรหลังไมค์ได้คับ  อยากรู้เฉยๆๆ

[THIP]

  ตาภีมเองก็เจ้าชู้ไปเรื่อย อ่านจากพฤติกรรมที่ผ่านมา แล้วมาบอกว่าไม่คิดอะไรกับฝนนี่นะ
ทำใจเชื่อยาก  ส่วนฝน ถ้าลองฝ่ายชายพูดถึงขนาดนี้ ว่าไม่ได้คิดอะไร ก็คงจะพูดไม่ออกเหมือนกัน ว่าคิดเกินเพื่อน 

สรุป ยังเซ็งตาภีมอยู่ 

[OsTrich]

มาตอบคำถามคุณ Sky หน่อย.............

ตอนนี้เราเรียนมหาลัยอยู่หนะ...  ใช่.... แต่เราไม่ได้เรียนปีสามอ่ะ... 

ส่วนภีมก็ไม่ได้ใส่ต่างหูด้วย...  เพราะมันไม่ได้เจาะหู

ว่าแต่ถามไมเหรอ.... หรือว่าไปเจอไรมา

บอกเราบ้างดิ...

[^^sky^^]

ตอบปอค๊าบ
คือไปเห็นในทีวีเกี่ยวกับรายการวัยรุ่นมาคับ
แล้วเค้าสัมภาษณ์เกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นคับ
แล้วในทีวีขึ้นหน้าจอว่าชื่อภีม คับ  ท่าทางคล้ายๆเกย์
เป็นเด็กน่าตาดี  ใส่ต่างหูไม้กางเขนข้างขวา
ก็นึกว่าใช่ภีมเดียวกันเปล่า เลยสงสัยคับผม
เท่านี้แหล่ะคับ ขอบคุณคับ

[Poes]

รออ่านต่อนะ 

[imon]

อิอิ

[abcd]

แม๊...ถามยังกะรู้จักเค้าเลยโน๊ะพี่ฟ้าเนี่ย เนียนเชียว กรเค้าเปงผู้ฉิง(กะเทย)นะ ภีมเค้าชอบผู้ฉิงมะได้ชอบเกย์ซะหน่อย ใช่ป่ะกร เพราะฉนั้นภีมก็น่าจะเปงผู้ชายธรรมดาที่ชอบผู้ฉิงและผู้หญิง ไม่น่าจะออกแนวเกย์

[suregirl]

  ยังมะมาหยอ 

[OsTrich]

จริงอย่างที่คุณ •=»‡Ke®oro‡«=• บอก

ที่คุณ •=»‡Ke®oro‡«=• บอกมาถูกต้องทุกอย่าง....... 

แล้วอีกอย่างตอนนี้ภีมมันก็อยู่เมืองนอกด้วย... เราว่าคนที่พี่ฟ้าเห็นหนะคงจะไม่ใช่มันแน่ๆ

ต้องขอโทษด้วย... ช่วงนี้เรางานยุ่งมากๆ  ไม่มีเวลาพิมเรื่องต่อเลย.. จริงๆตอนใหม่เราก็เริ่มพิมแล้วแหละแต่มันยังไม่เสร็จ ไว้ลงให้อ่านทีเดียวเลยแล้วกัน.. กะว่าจะให้เป็นตอนสุดท้ายของครึ่งแรกด้วย....

ตั้งใจไว้ว่าคืนนี้จะลงให้อ่านกัน  แต่ไม่รับปากนะว่าจะได้ป่าว....

[★L'Hôpital]

พี่กรทำงานให้เคลียร์งานให้เสร็จก่อนก็ได้นะครับ ไม่ต้องรีบนะครับ 

แล้วก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ อย่าหักโหมเกินไป 

[^^sky^^]

มันเป็นข้อสันนิฐานคับน้องแน๋ว

แล้วคนที่ออกทีวีก็ไม่ใช่ว่าจะเหมือนเกย์สะทีเดียว  แต่พี่ดูออกไงว่าใช่
เลยสงสัย เห็นเรียนปีสาม  ก็สันนิฐานไปคับ
เป็นอันว่าสันนิฐานผิด
 

มาให้กำลังใจปอน่ะคับ  มาต่อด้วย

[OT]

ยังไม่มาอีกหรอ  เริ่มพิมพ์ยังเนี่ยยยยย

อยากอ่านแล้วนะ   

[abcd]

  กรยางม่ายมาอีกเย๋อออออออ ยู้ฮู้วววววววววววววววววววว จุ๊กกรู้ๆๆๆ 

[OsTrich]

โทษทีนะ... ที่ช่วงนี้เราไม่ได้มาลงเรื่องให้อ่านเลย

คือเราไม่มีเวลาพิมเรื่องเลยจริงๆ.. งานมันเยอะมาก   

ตอนนี้มันกำลังมาสุมหัวเราอยู่.. ทั้งการบ้าน.. เรื่องเรียน..  และละครเวทีที่ตอนนี้เป็นช่วงโค้งสุดท้ายแล้ว

คือมันใกล้จะเล่นแล้วหนะ... งานมันก็เลยเยอะมากๆ   

เราจะรีบหาเวลาว่างมาลงเรื่องต่อให้นะ....

[Poes]

  นึกว่ามาต่อแล้ว  รออ่านอยู่นะ 

[THIP]

รับทราบจ้า ตั้งใจเรียนนะน้อง 

[OsTrich]

##  เรื่อง  “ เรื่องของเค้ากะแก ” ๔๑  ##

มาเล่าต่อแล้ว.......

ไปอ่านกันเลยดีกว่าเนอะ....... 

*********************************************************************

หลังจากที่เรากลับมาจากที่ไปเที่ยวเกาะช้างกับเพื่อนๆแล้ว  ช่วงนั้นเราก็ว่างๆเพราะเป็นช่วงปิดเทอมเวลาส่วนใหญ่ของเราจะถูกใช้ไปกับการเขียนเฟรนด์ชิปให้ภีมแล้วก็ทำของขวัญที่จะเซอร์ไพร์สมัน  และก็มีนัดเจอกับป๊อบ  ป๊อบก็รบเร้าให้เราไปนอนค้างที่บ้านป็อบอยู่เรื่อยๆ (คนอ่านคงพอจะเดาใจป็อบออกใช่ม่ะ.... ว่าที่มันให้เราไปนอนค้างกับมันเนี่ย... มันต้องการอะไร )

“ ปอ.... คืนนี้ป็อบขอนะ ” ป็อบพูดอ้อนๆพร้อมกับเข้ามากอดเรา (ตอนนั้นนอนอยู่บนเตียงกัน)

“ ไม่เอาอ่ะ... ปอยังไม่พร้อม” เราพูดเสียงอ่อยๆเผื่อป็อบจะเลิกล้มความคิด ( ไม่ใช่ว่าเราจะทำตัวเป็นนางเอกกระมิกกระเมี้ยนไรหรอกนะ... แต่มันรู้สึกกลัวๆจริงๆ  เพราะจากที่ถามๆมาหลายๆคนก็มีแต่คนบอกว่า... ครั้งแรกหนะมันเจ็บมาก  บางคนถึงกับเลือดออกเลย...  เราก็เลยยิ่งกลัว)

“ นะ... นะ... นะ... ไม่เจ็บหรอก  เดี๋ยวป็อบทำเบาๆ นะ...” ป็อบเอาหน้ามาซุกตรงซอกคอเราแล้วพูดอ้อนอีก ( นี่มันจะเอาให้ได้ใช่ม่ะ???? )

“ เอาไว้ก่อนเหอะน๊า..... ” เราหันหน้ามาหาป็อบแล้วพูดอ้อนบ้าง

“ ไม่ไหวแล้ว..... น้องป็อบมันตื่นแล้วอ่ะ  คงจะเอาลงยาก ” ป็อบยังพูดเสียงอ้อนอีก (นี่มันจะอ้อนไปถึงไหนเนี่ย....)

“ น่า.... เดี๋ยวมันก็ลงเองแหละน่า.....” เราพูด

“ มันไม่ลงหรอก... ปอแหละ.. รับผิดชอบเลย ” ป็อบพูดเสียงงอนๆ (นึกถึงหน้าตอนป็อบงอน... แล้วมันตลกอ่ะ)

“ ไรอ่า.... ปอไม่ได้ทำไรซะหน่อย  ” เราพูด 

พอเราพูดจบป็อบก็ไม่พูดไรอีกแล้ว  ไม่ใช่ว่ามันงอนหรอกนะ... แต่มันหนะเริ่มแล้ว.... 

ก็จิ้นกันเอาเองเหมือนเดิมนะ.........

อย่าจินกันเลยเถิดนะ  เพราะมันยังไม่ถึงขนาดนั้น... ก็อย่างที่เราบอกอ่ะนะ   ว่าเรากลัวเจ็บ.. ป็อบมันก็เลยไม่บังคับให้เรากับมันมีอะไรกันถึงขั้นนั้น  ถ้าอยากรู้ว่าเราทำไรกันบ้างอ่ะก็.... นะ... ก็ที่เหลือนั้นแหละที่มันไม่ถึงขั้นนั้นอ่ะ.......

*********************************************************************

พอตื่นมาตอนเช้า  ตอนที่เราหลับอยู่ป็อบมันก็เริ่มมานัวๆเราอีก..... สุดท้ายก็เสร็จสมอารมณ์หมายกันอีกรอบซึ่งก็เหมือนเดิมแบบที่เคยมีไรกันนั่นแหละ... ไม่ได้ถึงขั้นนั้น

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเรากะป็อบก็ไปกินข้าวกันแล้วป็อบก็ขับรถมาส่งเราที่บ้าน  ช่วงที่อยู่บนรถป็อบก็พูดขึ้นมาว่า

“ ปอ... ย้ายมาอยู่กะป็อบที่บ้านได้ม่ะ???? ” ตอนนั้นเรากำลังเพลินๆกับการฟังเพลงอยู่  พอได้ยินแบบนี้เราก็ถึงกับตกใจกันเลยทีเดียว

“ อะไรน่ะ..... เมื่อกี๊ป็อบว่าไงนะ ” เราถามกลับไปแบบรัวและเร็วจนลิ้นพันกันไปหมด

“ ป็อบถามว่า... ปอย้ายมาอยู่กะป็อบได้มั้ย???” ป็อบมันพูดหน้าตาเฉยเหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดางั้นแหละ

“ ปอจะย้ายไปอยู่ด้วยได้ไงล่ะ... ปอจะบอกพ่อยังไง ” เราถามป็อบกับไป เพราะถ้าเอาจริงๆพ่อเราคงไม่ให้ย้ายไปอยู่กะป็อบแน่นอน ถึงที่บ้านเราจะเลี้ยงลูกแบบให้มีอิสระก็เหอะ

“ ป็อบก็ยังไม่ได้คิดอ่ะ... แต่ป็อบแค่อยากให้เรามีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆก่อนที่เราจะต้องห่างกันไง ”ป็อบพูดหน้านิ่งๆ

“ ปอก็มาค้างกะป็อบบ่อยๆแล้วไง.... ถ้าจะให้ย้ายมาอยู่ด้วย.... พ่อคงไม่ยอมแน่ๆ ” เราพยายามพูดให้ป็อบเข้าใจ  ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากอยู่กะป็อบหรอกนะ  แต่เรารู้อยู่แก่ใจว่าพ่อคงไม่ให้ย้ายมาอยู่กะป็อบแน่ๆ

“ ป็อบเข้าใจ.... ถ้างั้นปอต้องมาค้างกะป็อบบ่อยๆนะ ” ป็อบพูด

พอขับรถมาถึงที่บ้านเราป็อบก็กลับไป......

*********************************************************************

คืนนั้นเราก็โทรไปหาภีมเพื่อที่จะนัดเจอภีมเพราะเราจะเอาเฟรนด์ชิปไปให้  หลังจากที่ใช้เวลาเขียนมาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือน... ก็มันตั้งเล่มนึงนี่นะก็เลยใช้เวลานานหน่อย......

“ เขียนเสร็จแล้วเหรอ...” ภีมถามซ้ำอีกครั้งด้วยเสียงที่ดีใจ  หลังจากที่เราเพิ่งบอกมันว่าเขียนเสร็จแล้ว

“ อืม.... เนี่ยเขียนจนเมื่อยมือเลยรู้ป่ะ...” เราแกล้งพูดเล่นกับมัน

“ แต่ก็อุตส่าเขียนจนเสร็จ.... อย่างงี๊มันเพราะอะไรกันน๊า...” ภีมมันพูดเสียงกวนๆ

“ เริ่มเยอะแล้ว... พอเลย... ” เราพูดกลับไป

“ แหม... เขินอ่ะดิที่เค้ารู้ทัน” ภีมยังกวนไม่เลิก

“ อย่าแกล้งกันดิ... ไม่งั้นเค้าเอาไปทิ้งนะ ” เราแกล้งพูดเสียงแข็ง

“ โอเคๆ... ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ” ภีมพูด

“ งั้นตกลงเอาไง.... จะให้เค้าเอาไปให้ที่ไหน” เราพูด

“ ถ้าเขียนเสร็จแล้วก็เอามาให้ตอนนี้เลยดิ  ” ภีมพูดเสียงกวนๆหน่อย

“ พูดแบบเนี๊ยะ... คิดว่าเค้าไม่กล้าไปเหรอ..” เราพูดกวนๆกลับไปบ้าง

“ ถ้าไม่ป๊อดก็มาเลยดิ.... เดี๋ยวเค้าจะรอ ” ภีมมันพูดท้าทาย

“ อย่านะ... เค้าเอาจริงนะ ” เราพูดกลับไป

“ งั้นก็มาดิ.. เค้ารอตรงหาดนะ ” ที่หาดที่มันพูดถึงคือที่ตรงที่เราเคยไปหาภีมตอนที่มันหนีมานั่งคนเดียวคราวที่พ่อกะแม่มันทะเลาะกันอ่ะ... จำกันได้ป่าวหว่า....

“ โอเค... งั้นเดี๋ยวเจอกัน ” เราพูดแล้วกำลังจะวางสายภีมมันก็ตะโกนมาในโทรศัพท์ว่า

“ เดี๋ยวๆ... อย่าเพิ่งวาง ”

“ มีไร..” เราถาม

“ ปอยังเขียนไดอารี่เล่มนั้นอยู่อีกมั้ย ”  ภีมพูด

“ ทำไมเหรอ???” เราถามกลับไปงงๆ  ตอนนั้นในสมองมันมีแต่ภาพเหตุการณ์เก่าๆที่เรากะภีมเคยทำร่วมกันมา... เริ่มตั้งแต่ไดอารี่หายเพราะภีมเอาไป  หลังจากนั้นมันก็มีอะไรเกิดขึ้นอีกมากมาย.... ไดอารี่เล่มนั้นมันบันทึกทุกๆอย่างไว้  ทั้งเรื่องเศร้าเรื่องเสียใจที่มันเกิดขึ้นระหว่างเราตลอด 3 ปี

“ เอามาด้วยนะ.... เค้าอยากอ่าน... ถือซะว่าเป็นของที่เค้าขอจากปอก็แล้วกัน” ภีมพูด

“ อืม.... ก็ได้” เราพูด

“ ปอขับรถดีๆนะ... อย่าขับเร็วนักล่ะมันอันตราย ” ภีมพูดด้วยเสียงเป็นห่วง เราก็ตอบกลับไปแล้วก็วางโทรศัพท์จากภีม 

ประโยคแค่ประโยคเดียวที่ภีมพูด....  “ปอขับรถดีๆนะ... อย่าขับเร็วนักล่ะมันอันตราย” มันเหมือนจะทำให้ความรู้สึกเดิมๆมันกลับมา...

เสียงนี้สินะ...

ประโยคแบบนี้สินะ...

ที่เราไม่เคยลืมทั้งที่เราพยายามจะลืม... 

และอีกความคิดที่ผุดขึ้นตามมา.......

คนนี้สินะ.... ที่เราพยายามจะเลิกรักเค้า  แต่เรา.... ก็ทำไม่ได้ซะที

*********************************************************************

เราใช้เวลาขับรถประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงที่นัดหมาย... เราเดินที่หาภีมพร้อมกับของที่จะเอามาให้...  เฟรนด์ชิป.. ไดอารี่... และ ของที่เตรียมมาเซอร์ไพร์ส

“ มาเร็วเหมือนกันหนิ...  ขับรถเร็วรึป่าวเนี่ย ” ภีมทักหลังจากที่เรานั่งลงข้างๆภีม

“ ป่าวซะหน่อย... ก็มีคนแถวนี้เป็นห่วงไม่ใช่เหรอ.... ” เราพูดไปยิ้มไปพร้อมมองหน้าภีม

“ งั้นก็ดีแล้ว... อ่ะไหนล่ะ...” ภีมพูดถามหาของที่เราจะเอามาให้

“ อ่ะนี่เฟรนด์ชิป” เราพูดพร้อมกับยื่นเฟรนด์ชิปให้ภีม

“ โห.... วาดภาพสีน้ำให้เลยเหรอ...”ภีมพูดไปยิ้มไปในขณะที่เปิดดูเฟรนด์ชิปที่เราเขียนให้ไปด้วย 

“ อืม... ก็วาดตกแต่งแหละ... เป็นไง.. สวยม่ะ????” เราพูด

“ สวยดิ... จิตรกรมือเอกวาดให้ทั้งที..... จะไม่สวยได้ไงล่ะ” ภีมพูด

“ ไม่ต้องมายอกันเลย......  ส่วนนี่.... ไดอารี่ ” เรายื่นไดอารี่ให้ภีม

“ เค้าจะเอาไปอ่านๆดูนะ ” ภีมพูด

“ ไม่ใช่แค่อ่านๆนะ.... ต้องตั้งใจอ่านต่างหาก  เค้าอุตส่าห์เขียนให้... ตั้งเล่มนึงเลยนะ” เราพูด

“ คับๆ โอเคคับ”  ภีมมันพูดกวนๆ

“ อ่ะ... แล้วก็นี่” เราพูดพร้อมกับยื่นกรอบรูปอันใหญ่ที่ห่อด้วยกระดาษอีกทีให้ภีม

“ อะไรเหรอ???” ภีมถามด้วยหน้างงๆ

“ เซอร์ไพร์ส..... ลองเปิดดูดิว่าชอบป่าว???” ภีมรับไปแล้วก็เปิดออกดู

“ เฮ้ย.... สวยว่ะ....  เรารูปมาจากไหนนักเนี่ย....” ภีมพูดด้วยความดีใจพร้อมกับมองดูของขวัญที่เราให้ (ของที่เราให้มันเป็นรูปภาพของภีมในอิริยาบถต่างๆ  ทั้งตอนเรียน  ตอนไปเที่ยว  ตอนไปค่ายวิทยาศาสตร์  ตอนทำบอร์ด  ตอนทำละครเวที  และอีกมากมายที่เรารวบรวมได้ )

“ นี่แต่งเองเลยเหรอ.... แล้วทำนานมั้ยอ่ะ ” ภีมพูดไปยิ้มไป

“ ทำเองดิ... นี่ตกแต่งเองกับมือเลยนะ  ออกแบบอยู่ตั้งหลายวัน” เราพูด

“ เหรอ.... ชอบอ่ะ ” ภีมพูด

“ ก็แน่ล่ะ... ทำมาให้แล้วหนิ  ไม่ชอบก็ต้องชอบแหละ” เราพูด (ดีใจจังที่มันชอบ)

“ ชอบๆ... ชอบมากเลยแหละ....  ขอบใจนะปอ ” ภีมมันพูดแล้วเอี้ยวตัวจะเข้ามากอดเรา  แต่มันก็ชะงักเหมือนมันเพิ่วนึกได้อ่ะว่า... มันไม่ควรจะมากอดเรา  เราเลยพูดออกมาว่า

“ ไม่เป็นไร.. กอดได้... เราก็กอดแบบเพื่อนกันไง ” เราพูดแล้วก็เอี้ยวตัวเข้าไปกอดภีม ตอนที่เรากอดกันอยู่เราก็พูดขึ้นมาว่า...

“ ภีม... จากนี้ไปเราคงไม่ค่อยได้เจอกันแล้วนะ....  เราต่างคนต่างก็ต้องเดินไปตามทางของตัวเอง....  เค้าใจหายเหมือนกันนะที่เราจะไม่ได้เจอกัน....  ไม่ได้นั่งเรียน... ไม่ได้เห็นหน้ากันทุกวันเหมือนที่เคยเป็นมา   เค้าดีใจนะที่ได้มารู้จักกับแก...  ”  เราพูด

“ อืม.... ที่ผ่านมามันมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย.... มันมากมายซะจนทำให้อะไรๆมันต้องเปลี่ยนไป  มันเป็นเพราะเค้าเองแหละที่ทำให้ทุกอย่างต้องมาเป็นแบบนี้.....  เค้าทำให้แกรู้สึกว่าแกอยู่คนเดียว.... เค้าทำให้แกต้องร้องไห้... ทั้งๆที่แกรักเค้ามาก  มันอาจจะไม่สามารถทำให้อะไรกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แต่เค้าก็อยากจะบอกแกว่า...  เค้าขอโทษนะปอ ” ภีมพูดด้วยเสียงสั่นๆเหมือนมันจะร้องไห้  แต่มันก็พยายามอดกลั้นความรู้สึกนั้นไว้

“ อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะ.... ” เราพูดพร้อมกับคลายอ้อมแขนออกแล้วจ้องหน้าภีม

“ อืม.....” ภีมตอบเสียงเสียงเบาๆจนแทบจะไม่ได้ยิน แล้วภีมก็ก้มหน้าลง

“ เค้ามีอย่างนึงที่อยากจะบอกภีม.... ที่ผ่านมาเค้าอาจจะเคยแสดงออกหรือเคยบอกภีมไปบ้างแล้ว  แต่เค้าก็ไม่เคยบอกกับภีมต่อหน้าเลยสักครั้ง......  เค้ารักภีมนะ.... ” ทันทีที่เราพูดคำว่ารัก  ภีมก็เงยหน้าขึ้นมามองเราด้วยความตกใจ 


ขออีกสักครั้งนะ...........

ที่เราจะได้บอกความรู้สึกให้ภีมรู้..............

ว่า.... “รัก” .....

ขออีกสักครั้งที่เราจะได้จุมพิตที่แก้มเค้า..... 

จมูกเค้า.....

ดวงตาเค้า.... 

ริมฝีปากของเค้า........



จากนั้นเราก็วิ่งออกมาจากตรงนั้น......... 

ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน..... 

เราจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้เอา .......

กอดครั้งสุดท้าย ...............................

หอมครั้งสุดท้าย .......................................

และจูบครั้งสุดท้าย .................................................
 
#####################################################################

จบแล้ว.................... ครึ่งแรก         หลังจากที่ดองมานานหลายวัน.....

ตอนนี้ก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงนะ....  แต่คนอ่านได้อ่านแล้วก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของเรานะ.....

ไม่รู้จะขอโทษยังไงที่หายไปหลายวัน.................... 

แต่ก็อย่าโกรธกันเลยเนอะ.........  เพราะเรามาต่อให้แล้ว      แบบจุใจเลย....................

อย่าลืมมาตามลุ้นเรื่องของเราด้วยนะ.... ว่าช่วงหลังจะเป็นยังไงต่อ....

ยังไงก็รักคนอ่านเสมอนะ...........................................

[IO]

สงสารป้อบจัง...ยังรักภีมใช่ไหมคับ...

ทำตามหัวใจก็ไม่ได้...น่าเห็นใจ

เป็นกำลังใจให้นะคับ...

[abcd]

สงสารป๊อปจริงๆน่านแล่ะ  คนไม่รักต่อให้ทำดีแค่ไหนก็ไม่รัก อย่างมากก็ได้แค่ความสงสารเห็นใจ 


เอาไว้ให้กรว่างๆค่อยมาต่อก็ได้ รอได้จ้ะ 

[ifwedo]

มารอตอนต่อไปน๊า ฮืออ

[THIP]

  โอ้อดีตที่ล่วงผ่านไป เคยสุขสนุกใจ ฤาจักหวนกลับมาเนาว์
โอ้โอ๋ อดีตดังเงา เลือนลางว่างเปล่า ลอยผ่านแล้วลับวับหาย