หัวข้อ: Re: **เมื่อความกลัวมาเยือน * ตอนพิเศษ สอง กด ภูมิ จบแล้วจร้า 15/12/54 p.14

[Lemon_Tea]

เหอะๆ ทั้งภูมิทั้งสองก็ดันชอบอีกฝ่ายซะแล้ว
พี่หนึ่ง ช่วยส่งเธอไปไกลๆเลยได้ป่ะ

สองยั่วหนัก ภูมิเลยจัดหนักให้สมใจ
เอ๋ แล้วถ้าสองตื่นมา จะว่ายังไงล่ะเนี่ย

[Cc-kun]

คำนึงทีเรื่องนี้เขียนผิดตลอดเวคืออออออเกลียด

[Vesi]

เรื่องไปไกลแล้วอ่า ไม่อยู่แปบเดียวเอง ไล่อ่านก่อนน้า

[Mio]

สามคำ>>>เสร็จ  ซะ  แล้ว
สองตื่นมาจะร้องไหมนะ 

[Cc-kun]

อ่านทันแล้วว

พี่หนึ่งนี่สุดๆ

เฮ้ออออ

สงสัยอย่างนึงตกลงแม่ภุมิมีชุ้จริงป่ะ

[modYlove]

ตอน 13


ผมลืมตาขึ้น แต่รู้สึกว่าจะมีอะไรแปลกอยู่ตรงหน้าผม

..หน้าอกให้ว่ะ....  ผมลองขยับตัวนิดหน่อยเป็นการลองเชิง

แต่ก็ทำให้รู้ว่า ทั้งผม  ทั้งมันโป๊ กันอยู่ ดีนะที่พวกเราห่มผ้า

เหมือนขามันจะทับซ้อนขาผม สลับกัน  ขาข้างหนึ่งก็สอดเข้ามาอยู่ในหว่างขาผมนั้นแหละ



ผมกระพริบตา เพื่อไล่ความขี้เซาออก มือที่วางพาดบนเอว ทำให้ผมไม่กล้าลุก

ใครว่ะ.....ผมเงยหน้าตัวเองช้าๆ เพื่อมองคนที่นอนอยู่บนหัว

“ภูมิ....”  เสียงเรียกเบาๆ ทำให้ภายในร่างกายทำงานผิดปกติ

เลือดฉีดไปทั่วร่างกาย เม็ดเหนื่อยเกินขึ้น เมื่อรู้ว่าตอนนี้ผมนอนอยู่ในอ้อมแขนใคร

แขนของภูมิที่ใช้เป็นหมองให้ผมได้หนุน....เริ่มขยับนิดหน่อย...

ลมเลยทำตัวนิ่งๆ ไว้ เหมือนคนกำลังหลับอยู่

แต่ในหัวสมองก็คิดว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น  ตัวเองมาอยู่นี้ได้ไง

ก่อนภาพต่างๆ  มันจะฉายซ้ำในหัวสมองผม

ทั้งเรื่องบนรถ  ทั้งเรื่องในห้องนี้  .........โอ้ย..ผมอายนะเนี้ย....

กลายเป็นผู้ชายร่านอย่างที่พี่หนึ่งบอกจริงๆ.....

ให้ผมรู้สึกเหมือนกันว่าเมื่อคืนตัวเองทำอะไร   เพียงแต่ควบคุมตัวเองไม่ได้  เพราะไอยา (ยาเลิฟ) ที่โดนยัดเข้าไปนั้นแหละ

“อะไร ตื่นมาก็อยากแล้วหรอ..” อยู่เสียงภูมิก็พูดขึ้นมา

“เอ๊ะ..นึกว่าหลับอยู่..” ผมเงยหน้าบอกไป

“ก็หลับอยู่นั้นแหละ...แต่ไอน้องชายนายมันชนขาอยู่..”

ความคิดตามที่ภูมิบอก  กว่าที่จะรู้ว่าน้องชายผมมันตั้ง 

และก่อนที่ผมจะได้ทันพลิกตัวหนี มือที่พาดที่เอวก็มาสัมผัสเจ้าน้องชายผมซะแหละ

“อย่าหื่น  ขอร้อง....เมื่อคืนยังไม่พออีกหรอ..” ผมดุไป

“อะไร  หื่นที่ไหน  กำลังพอดีต่างหาก..”  ผมพลิกตัวได้แล้ว

แต่มันกลับกลายเป็นทำให้มือของภูมิถนัดกว่าเดิมนี้แหละซิ

มันเขยือบเข้าใกล้จนหลังผมทาบกับหน้าอกภูมิ

“ภูมิ  สองทำเอง  ปล่อย..” ผมพยายามปัดมือที่ถูกควบคุมอยู่

“น่า...เดี๋ยวบริการให้..ตอบแทนเมื่อคืน..” หน้าผมแดงขึ้นมาทักทีที่พูดถึงเรื่องมะคืน

เสียงหายใจแรงๆ ของผม  ก่อนที่ผมจะเสร็จด้วยน้ำมือมันอีกรอบ

แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ ภายใต้ผ้าห่ม



“สองเมื่อคืนพวกมันเอาอะไรให้กิน..” เมื่อผมหายใจได้เป็นปกติ

คำถามแรกเรื่องเมื่อคืนก็เกิดขึ้น  ผมตั้งใจว่าจะไม่บอก เมื่อเหมือนอย่างทุกครั้ง

ผมเงียบ.....เพราะไม่อยากพูดถึงมัน

“อ๊ะ..เจ็บ..”  แต่มือที่ยังจับน้อยชายผมอยู่  มันบีบแรงมาก

“ถามว่าเมื่อคือกินอะไรเข้าไป....บอกมา..” ก่อนที่มันจะจิกเล็บลงไปที่หัวของน้องชาย

“ยาเลิฟ.....” ผมตอบออกไปก่อนที่ตัวเองจะเจ็บกว่าเดิม

“มึงนะ...นะหาจริงๆ...เกิดมึงเป็นอะไรขึ้นมา..สงสัยกูได้ฆ่าพี่มึงจริงๆ..” อยู่มันก็พูดขึ้นมา

“พี่  ใช่พี่หนึ่ง..” เหมือนผมจะสำนึกได้ว่าตัวเองลืมอะไร

“ภูมิ พี่หนึ่งอยู่ไหน...” ผมหันไปถาม

“กูจะพากลับมาแล้ว.....แต่พี่มึงไม่อยากกับ...ก็เลยต้องปล่อยไว้พี่เดิม..”

ผมรีบลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่จะควานหาโทรศัพท์  เพื่อโทรไปยังที่บ้าน



“สวัสดีค่ะ...”  เสียงน้อยรับ

“น้อย  สองเอง  พี่หนึ่งกลับมายัง..” เสียงที่กระวนกระวายเมื่อพูดถึงพี่หนึ่ง

“คุณสอง  คุณหนึ่งกลับมาแล้วค่ะ....” เสียงน้อยทำให้ผมสบายใจขึ้น

ก่อนที่จะวางโทรศัพท์ไป  ผมมองหานาฬิกาที่โทรศัพท์จึงรู้ได้ว่า ตอนนี้ก็เที่ยงกว่าๆ แล้ว

“เอ๊ะ....ภูมินี่ห้องภูมิหรอ....” ผมถามเพราะเหมือนจะเคยเห็นห้องแบบนี้

“ใช่ห้องกูเอง..แต่อดีตห้องมึงนะ..” นั้นทำให้ผมคิดได้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน

“อยู่บ้านใหญ่........”  ผมหน้าแดงขึ้นมาทันที

ก่อนที่ภูมิจะลุกขึ้นตาม  “ทำไม..อยู่บ้านผัวตัวเองมันผิดหรือไง...”

“ไอบ้า...ใครเป็นอะไรกับนาย.....”

“เอ้อ  แปลว่าเมือคืนกูก็เอากับหมานะสิ........”  เสียงข่มแบบเดิมๆ เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมกลัวเท่าไหร่

“บ้า........” ผมเสียใจนะที่มันบอกว่าผมเป็นหมา (มันคงคิดว่าผมเป็นเจ้านายแน่นๆ)

“เออ  กูขอโทษแล้วกัน  ที่พูดแรงไป..”  อยู่ๆ มันก็ขอโทษ



เราหยุดเถียงกันเมื่อได้ยิน เสียงเคาะประตู

ก๊อกๆ   ผมเลยต้องเอาตัวเองมุดลงใต้ผ้าห่มเหมือนเดิม

ประตูถูเปิดออกพร้อมกัน  อาหารเที่ยงก็ว่าได้

“สวัสดีค่ะคุณหนู   คุณสอง”  เสียงนมทักทายผม  ทั้งยังไม่แปลใจที่ผมมาอยู่ที่นี้อีก

ตอนนี้ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว

“นมวางไว้ตรงนั้นแหละครับ  เดี๋ยวภูมิจัดการต่อเอง” เสียงภูมิที่ตอบกับนม พร้อมยิ้มบางๆ ให้

ก่อนที่นมจะออกไปจากห้อง........

บางครั้งผมก็ตามอารมณ์ภูมิไม่ทันเหมือนกัน  เดี๋ยวดี  เดี๋ยวร้าย.........





“จะลุกขึ้นมากินดีๆ หรือจะให้ป้อน ฮะสอง”  พอนมออกไปก็เป็นอีกคนเลยนะ

“นายก็ลุกไปก่อนดิ...เดี๋ยวตามไป..” ผมบอกก่อนที่มันจะลุกขึ้น

“เห้ย..หาไรปิดหน่อย  เห็นหมดแล้ว..”  ผมรีบพูดทันทีที่มันลุกขึ้น

“กลัวอะไรว่ะ.....ที่เมื่อคืน...ออกจะ”

“เลิกพูดเลย..” ผมห้ามให้ไอภูมิพูด เพราะตัวเองคิดไปก่อนแล้ว..เหอะๆๆ

ผมยังไม่ทันลุก ถาดอาหารก็มาอยู่ตรงหน้า

“เชิญครับ คุณหนูสอง...” เสียงขี้เล่น เกิดขึ้น

พร้อมทั้งข้าวที่อยู่ในช้อนส่งมา เหมือนจะป้อน

“กินเองได้...นายก็กินของนายไปดิ..”

“นั้นกินให้หมดแล้วกัน......” เสียงคาดโทษ

“โห้...เยอะขนาดนี้ใครจะกินหมด..”

“ก็เพราะนายมันแรงน้อย...ต้องกินเยอะๆ นั้นแหละ    ....ถึงจะถูก...” 

ภูมิส่งข้าวต้มกุ้งมา  ซึ่งมีควันลอยมาเหนือชามข้าวต้ม  แถมยังส่งกลิ่นหอมอีก ทำให้ท้องผมร้องขึ้นมาทักที

พวกเรานั่งกินข้าวต้มชามโต อยู่บนที่นอน 



ดีนะที่มันเอาเครื่องคลุมมาใส่  ไม่งั้นผมคงไม่ได้กินแน่น

รสชาติข้าวต้มของนมที่ไม่ได้กินซะนาน  คิดถึงจังนะ

“อร่อยเนอะ.......”  คำแรกที่กินเข้าไป  ก็ต้องชมถึงฝีมือของนมที่ไม่เคยตกเลย

“อือ...อร่อย..” เสียงตอบของชายที่นั่งอยู่ข้างๆ





“อย่าทำให้เป็นห่วงอีกนะ....มีอะไรก็บอก...”เสียงของภูมิที่ดูแตกต่างออกไป แต่เห็นถึงความจริงใจในสิ่งที่พูด

“เพราะนายไม่เคยพูด หรือบอกนั้นแหละ..ทำให้ตัวเองต้องเจอเรื่องไม่ดี...”  ผมได้เพียงแต่มองหน้าเจ้าของคำพูด

“หัดขอความช่วยเหลือซะบ้าง....”  ผมพยายามจดจำใบหน้า น้ำเสียง และคำพูดที่ภูมิพูดไว้ในใจ



ก่อนที่มือภูมิ จะลูบหัวผมเบา และมาจับที่แก้ม.......

“โอ๊ย.เจ็บ.....”  ที่ผมร้องเพราะเจ็บจริง  อยู่ๆ มันมาทำซึ้งแล้วมาหยิกแก้มคนอื่น

“โทษฐานทำให้เจ้านายเป็นห่วง  รู้ไม่หรือว่าทาสไม่สมควรทำ..”  มันบอกก่อนที่จะจุ๊บแก้มที่มันหยิกมะกี้

ผมเราออกมาจากห้องหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ



ผมเลยเดินไปเยี่ยมพอที่ห้อง..........ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนห้องใหม่แล้ว  เป็นห้องที่มีอากาศโปร่งสบาย

และสามารถเห็นวิว ด้านนอก...มีนางพยาบาลค่อยเข็นรถให้....และพ่อเริ่มทำกายภาพบำบัด  (หัดเดิน)

ซึ่งมีหมออีกคนจะเข้ามา เพื่อช่วยในเรื่องการทำกายภาพบำบัด

“พยาบาล  พ่อดีขึ้นเยอะเลยนะครับ..” ผมบอกนางพยาบาล คนเดิม ที่เหมือนจะลืมว่าตัวเองเคยทำอะไรไว้

ซึ่งผมก็คิดจะลืมเรื่องไม่ดีที่เกิดกับพ่อเหมือนกัน

“เพราะคุณสอง ช่วยดิฉันไว้ตั้งหาก...”คำพูดเธอดูแปลกๆ 

“ครับ....เราก็ช่วยซึ่งกันและกันนั้นแหละ..”  ผมพูดสรุปก่อนที่จะเดินไปหาพ่อที่นั่งรออยู่ที่รถเข็น

“พ่อ...สบายดีนะครับ..”

“สอง......”  พ่อพูดออกมา  แม้จะยังติดอ่างแต่ก็สื่อสารได้ดีแล้ว  ตอนนี้สุภาพท่านแข็งแรงขึ้นมาก

พวกเราใช้เวลาพูดคุย และผมก็เล่าเรื่องแม่ให้ฟัง  ซึ่งผมรู้ว่าท่านยังรักแม่อยู่แม้ว่าแม่จะทำอะไรไว้

........มันคำให้ผมคิดว่า...เพราะความรักที่พ่อมีต่อแม่  ทำให้พวกเราได้มาเจอกัน.........

แม้ว่าครอบครัวของภูมิจะต้องล่ม เพราะพ่อ กับ แม่ล่มก็ตาม...แต่ก็ไม่มีใครห้ามความรักที่เกิดขึ้นได้...

.....ซึ่งผมก็อยากที่จะเจอ  ความรักแบบนั้นเหมือนกัน.......

ภูมิเข้ามาก่อนที่พวกเราจะพูดคุยกันเสร็จ......



“พ่อครับ....นั้นผมขอตัวก่อนนะ...”  ผมบอกลาพ่อก่อนที่จะออกไป





“สองวันนี้ยืมตัว  ....วันดิ.........”

“ทำไมหรอ...........”  ผมถามออกไป

“เปล่าแค่อยากไปเดินเที่ยว  เลยหาคนถือของนะ....”  เหอะๆๆ คำตอบของภูมิทำให้ผมเซ้งทันที

เห็นกูเป็นทาสอะดิ๊  ได้ทีใช้เลยนะ(ไอ) ภูมิ



ผมเดินไปเรือนเล็กเพื่อไปสวัสดีน้าเพ็ญ...ก่อนที่จะออกไปกับภูมิ (ไปถือของนะครับ)

พวกเราเดินซื้อของให้ห้าง......ถุงยี่ห้อต่างๆ  ที่มีของบรรจุไว้อยู่ในมือของพวกผม

มีทั้งส่วนของผม และของภูมิ.....พวกเราแวะกินไอศกรีม ก่อนที่จะเดินออกนอกร้าน

“ภูมิแวะร้านนี้แปะ..”

ผมเดินเข้ามาร้านขายผ้า.....เพราะผมคิดจะซื้อผ้าไปฝากนม เพราะเคยสัญญาไว้

ผมเลือกผ้าที่เหมาะกับผม  กับน้าเพ็ญ  และแม่ผม

“นายนี้เองที่เอาผ้ามาให้แม่.....”  อยู่ๆ มันก็พูดขึ้น

ผมยิ้มให้มันเล็กน้อย  ก่อนที่จะสนใจลายผ้าต่างๆ ที่อยู่ตรงหน้า

ผ้าหลายเมตรถูกตัดแบ่งออกมา  ทั้งหมด 3 ลาย  ก่อนที่จะถูกบรรจุลงไปให้ถุงกระกระดาษทั้ง 3 ถุง

“ขอใครบ้างอ่ะ........” เสียงภูมิถามด้วยความแปลกใจ

“อันนี้ของ นม เคยสัญญาว่าจะซื้อ   อันนี้ของน้าเพ็ญ  สุดท้ายของแม่”  ผมยกถุงแต่ละใบขึ้นก่อนที่จะบอกว่าเป็นของใคร



พวกเราเดินมาที่ร้านขายเครื่องเพชร   

“เข้ามาทำไมภูมิ  เดี๋ยวนี้ใช้เงินกับของแบบนี้หรอ.” ผมถามออกไป

“เหอะๆๆ  ทำมาพูด ที่พวกนายใช้กันเป็นว่าเล่น...”  เสียงประชด

“เออ..” เถียงไม่ได้เพราะมันเป็นความจริง  เพราะของที่มันซื้อน้อยกว่าตอนที่พวกผมอยู่หลายเท่า

ผมเดินดูของในร้านไปเรื่อย  เผื่อรอให้ภูมิดูของที่ต้องการ  ผมไม่อยากยุ่งมากนัก

เมื่อก่อนก็เข้าร้านนี้บ่อยเหมือนกัน...แต่ตอนนี้ไม่แล้วหละครับ



มันเรียกผมก่อนที่จะเดินออกไป.......ผมไม่รู้หรอว่ามันได้อะไรมา

แต่เห็นว่ามีของอยู่ในถุง.....พวกเราใช้เวลาด้วยกันทั้งวันก่อนที่สองจะขับรถมาส่งที่หน้าประตูหน้า



ในช่วงตอนเย็น......

เอาให้....ค่าจ้างที่เดินถือของให้

หน้าผมเออ เพราะไม่คิดว่าจะได้ค่าจ้าง

“ไม่เอา...เก็บไม่เหอะ..ไปเรา  เราก็ได้ผ่อนคลายด้วย..”  ผมตอบออกไป

พร้อมทั้งหยิบของใช้ของเจ้านายแยกออก....

“ถ้ามึงไม่เอา ก็ต้องโยนทิ้งอะดิ....แพงนะโว้ย...” เสียง(ไอ)ภูมิ

ผมเลยมองถุงที่มันจะส่งมาให้...ซึ่งยี่ห้อถุงคือของที่มันซื้อในร้านเครื่องเพชรนั้นแหละครับ

“ภูมิ....นายก็เอาไปขายคืนดิ  นี้แพงนะเนี้ย...หัดรู้จักใช้เงินหน่อย..”


“ตกลงไม่เอา........นั้นก็ทิ้ง...”มันทำท่าเอาของให้กล่องออกมาพร้อม     ทั้งจะปาออกนอกรถ

“เออๆๆ  เอาถ้ามึงปานะกูโกรธ...”  ผมพูดจริง

ก่อนที่มันจะเอาของเก็บเข้ากล่อง และส่งมาให้



ผมเลยเปิดมันดูซะเลยว่าเป็นอะไร...

“สวยอ่ะ...แต่เหมือนเขียนผิด”  เสียงอุทานลอยๆ ของผม

มันเป็นที่ห้อยโทรศัพท์ที่มีเพชรเม็ดเล็กๆ ฝังอยู่ในนั้นแม้จะมีเพชรไม่มากแต่คิดว่าราคาสูงน่าดู

มันเป็นชื่อคน สะกดว่า  PUM 

“ภูมิ...” ผมอ่านตามที่ตัวอักษรสะกด



ผมมองหน้าภูมิก่อนจะพูดว่า   “ให้ผิดอันเปล่า...” 

“เปล่า..อันนั้นแหละถูกแล้ว....”  เออ เอาเข้าไป....ส่วนมากมันมีแต่เขียนชื่อตัวเอง หรือคำที่อ่านแล้วอวยพร หรือให้ตัวเองโชค
ดี....แต่นี้มันไม่เกี่ยวกันเลย

“เวลาเดือดร้อนแล้วต้องโทรหาใคร...จะได้รู้ไงว่ายังมีเจ้านายอย่างฉันอยู่ หัดพึ่งพาซะบ้าง..” 

ผมซึ้งอ่ะ  ...................





“ภูมิหลับตาดิ.....” ผมสั่งเหมือนตอนเป็นเด็ก

ก่อนที่จะห้อมแก้มไปฟอดใหญ่......แล้วออกจะรถไป

ผมเปิดประตูบ้าน และเข้าไปในบ้าน ก่อนที่ภูมิจะขับรถออกไป



+++++++++++++++++++++++

[CarToonMiZa]

ภูมิน่ารักจัง

[Mio]

สามคำ>> น้ำ ตาล จับ 

ขอให้หวานแบบนี้ต่อไป กรั่กๆ

[shabushabu4]

 อร๊ายยๆๆ หวานนนนจังเลย เขินแทน 

[flawless]

ว้าวๆ ลงเรื่องเร็วมากเลยอ่ะ เราพลาดอ่านตั้งหลายตอนเลย
อย่างนั้นขอรวบเป็นคอมเมนท์เดียวกันทั้งหมดนะคะ
โหะๆ ภูมิดูครึ่งๆ กลางๆ เนอะ จะร้ายก็ร้ายไม่สุด จะใจดีก็ใจดีไม่ตลอด
แต่ชอบตอนฉาก NC แหะ เขียนได้ดีเลยล่ะ คำผิดยังคงมีอยู่นะคะ
และบางคำมันดูแปร่งๆ อ่ะ คุณนักเขียนลองอ่านดูอีกทีสิคะ เราว่าบาง
คำมันตกไปหรือเปล่า?
ปล. ตกลงพี่ภพไม่มีบทบาทอะไรกับนิยายเรื่องนี้สินะ งือออ...อุตส่าห์
แอบเชียร์พี่ภพแบบไม่มีเหตุผล
เป็นกำลังใจให้เช่นเดิมค่า

[LiTTlE [A]]

ว้าว ว้าว ว้าว
มีหอมแก้มกันด้วย 
 

[vi2212]

เค้าหอมแก้มกันด้วยหล่ะ..น่ารักอะ..

[zaferianight]

อร๊ายยยยยยยยย น่าร๊ากกกอ่ะ

[moobarpalang]

หวานซะ

[P.PIM]

หวานกันจัง 

[titansyui]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า   ขัยนมาก  มีตอนใหม่ให้ติดตามอีกแล้ว


ป.ล.  เมื่อวานเข้ามาอ่านตอนที่ 12  ก็เอะใจว่ามันแปลก ๆ   เจ้านาย  นี่มาจากไหนหว่า
         วันนี้เพิ่งรู้ตัวว่าอ่านข้ามตอนที่ 11 ไปเฉยเลย   เบ๊อะเจรง ๆ เลยเรา -*-

[dawnthesky]

เธอ ๆ ......เขยิบหน่อยนะ.....มดมันวิ่งเต็มเลยอ่ะ 

[Alone Alone]

อั้ยยะ!!! 

[tookujang]

อุ๊ แม่เจ้า หวานซะน้ำตาลเรียกพี่ (แต่ก็ชอบนิ)
 

[Rouk_Uknow]

โห    

ตอนนี้ภูมิน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก ก   

[MiSS-U]

 

ค่อยยังชั่วเริ่มหวานแล้ว

+1และเป็ดค่ะ

[ลู่เคอOlive♥]

อั๊ยยะ หวานเชียว

[POPEA]

ภูมิพูดกับสองไม่ค่อยเพราะเลยอ่ะ
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจริงๆ สองน่ารักเล็กๆ หอมแก้มภูมิ

[JipPy]

 

นายภูมิ กับ นายสอง เริ่มน่ารักเรื่อยๆ

[Warlock]

อุ้ยตอนนี้น่ารักอ่ะ น่ารักแบบแปลกๆเอ๊ะยังไง ฮ่าๆชอบจ๊ะ

และแล้วก็หวานใส่กันซะที

[Satang_P]

โอ้ยยยยย!! หวาน

[cocoaharry]

โอย หวานอะ อ่านแล้วจั๊กจี้
มีหอมแก้มด้วย ไม่ค่อยเลยสอง

[NY_JK]

 :-[หวานเชียว ดีแล้วล่ะ

[Cc-kun]

โฮะๆๆๆๆๆ ชอบอ๊า

น่ารักกิ๊บกิ๊ว มาต่อไวๆนะคนดี

แอร๊ย

[sunshadow]

   ว้าวๆๆๆ เริ่มหวานใส่กันละ
   น่ารักอ๊ะ