อ่านก่อนนะคะ
ไม่รู้ว่าตอนนี้เรียกว่าตอนต่อไป หรือต่อพิเศษดีอ่ะ
เพราะแต่งเสร็จ พอกลับมาอ่าน ดูมันไม่เป็นธรรมชาติอย่างที่คิดไว้เลย
อาจเป็นเพราะว่า ตัวหลักไม่ใช่ภูมิหรือเปล่าหว่า
ถ้าใครอย่างแล้วรู้สึกว่ามันแปร่งก็บอกได้นะคะ เพราะเราก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าเรารู้สึกว่ามันแปร่งๆ จริงหรือเปล่า
ขอบคุณที่อ่านคะ
ตอน 14
“เจ้านาย....เจ้านาย..” ผมเรียกเจ้านายที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่ตรงโซฟา
“มานี้.......” ผมโยนลูกบอลเล็ก เพราะหวังว่ามันคงวิ่งไปเก็บมาเหมือนในหนัง
แต่มันดังปล่อยให้ลูกบอลกลิ้งไกลออกไป
ผมเลยต้องเดินมาเก็บมาแทน (แต่ผมไม่ใช่หมานะ)
“มานี่ซิ..มาดมหน่อยเหม็นยัง....”
“แกนี่เหม็นแล้วนะเนี่ย..ปะอาบน้ำกัน.....” ผมไม่คิดจะขอความเห็นเจ้านายหรอกครับ
ก็มันไม่ได้อาบน้ำเลยตั้งแต่ฉีดยา
+++++++++++++
ส่วนเรื่องของพี่หนึ่งผมยังไม่กล้าบอกแม่ เพราะกลัวแม่จะเสียใจ
แต่ผมก็กำลังหาทางให้พี่เข้าเลิกออกจากบ้านตอนกลางคืน
แต่ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออกครับ.......
ส่วนเรื่องเจ้านาย ผมก็จะพามันออกไปเล่นนอกบ้านแทนการอยู่ในบ้านครับ
เพราะถ้าภูมิมาแล้วเจอพี่หนึ่งอีกเรื่องจะยุ่ง....
ส่วนเรื่องการพนันที่แม่ติด...ตอนนี้ดีขึ้นครับ เพราะได้น้าเพ็ญพาออกไปวัดไปทำบุญ
เมื่อก่อนแม่ไม่ชอบน้าเพ็ญมากๆ แต่ตั้งแต่เกิดเรื่องน้าเพ็ญกับแม่ก็เริ่มคุยกันมากขึ้น
แรกๆ น้าเพ็ญก็โทรมาชวนแม่......ทำไงแม่ก็ไม่ยอม แต่พอโดนรบเร้ามาก เขาก็เลยลองไปดู
ตอนนี้เวลาน้าเพ็ญชวนไปวัดก็จะตามไปบ้าง ........ผมเคยถามว่าไม่กลับไม่เยี่ยมพอบ้างหรอ
แม่ก็บอกเพียงแต่ว่า แม่ไม่กล้าสู้หน้าเท่านั้น....
“หอมฟุ้งเลยนะเจ้านาย...” ผมดมตัวมันหลังจากอาบน้ำให้เสร็จ ตัวงี้ สั่น หงิกๆๆ เลยครับ
“หนาวหรอ..นั้นไปเช็ดตัวกัน...” ผมอุ้มเจ้านายเจ้าเข้าบ้านเพื่อไปเช็ดตัวให้
ส่วนมากผมจะเป็นคนดูแลเจ้านาย เพราะไม่อยากกวนน้อย....มีแค่ตอนไปเรียนเท่านั้นที่ต้องฝากน้อยดูแล
“พี่หนึ่ง ตื่นแล้วหรอ...” เสียงเดินลงบันไดมา
“หมาใครนะ...” เสียงที่มึนตึงระหว่างพี่น้อง ผมพยายามพูดดีแล้วแต่พี่เค้าก็ยังไม่หายโกรธสักที
“หมาเพื่อนนะ...” ผมไม่กล้าบอกว่าเป็นหมาใครกลัวว่าอารมณ์จะเสีย
“เออ ดีเนอะ เดี๋ยวนี้ที่นี้กลายเป็นที่รับฝากเลี้ยงหมาไปแหละ..”
“....................” ผมไม่อยากจะเถียงด้วย เลยมานั่งเช็ดขนให้เจ้านาย
“พี่จะออกไปไหนแต่บ่ายเชียว...”
“.......................” ไม่มีเสียงตอบ
“พี่ไม่คิดจะอยู่บ้านมั่งหรอ...........” ผมถามออกไป
“พี่เลิกไปเที่ยวกลางคืนเถอะนะ..” ผมพยายามโน้มน้าว
“พี่ก็รู้ว่ามันมันดี...พี่ยังจะไปอีกหรอ.....”
“โอ๊ย! มึงจะยุ่งอะไรกับชีวิตกูเนี้ย...” พี่หนึ่งปานิตยสารที่อ่านอยู่ ใส่ผม แต่ไม่โดน
เป็นเพราะผมเร่งเร้าพี่หนึ่งเกินไปหรือเปล่า
แต่สุนัขมันไม่รู้อะไร เจ้านายมันคิดว่าพี่หนึ่งจะทำร้ายมัน
นั้นเป็นเหตุการณ์ที่ช่วยไม่ได้ เจ้านายมันกระโดดจากตักผมแล้วกระโดดไปกัดพี่หนึ่ง
แต่พี่หนึ่งปัดทันทำให้ไม่โดนกัด แต่เจ้านายกระเด้ง เพราะแรงปัดที่พี่หนึ่งป้องกันตัว
แค่เพียงชั่วเวลานิดเดียวเท่านั้น......
เสียงร้องของเจ้านายร้องดังเพราะความเจ็บปวดที่พี่หนึ่งปัดเจ้านาย (ป้องกันตัว)
เจ้านายลงไปนอนร้อง เอ๋งๆๆๆ
“พี่หนึ่งทำไมทำไม....”ผมลุกขึ้นตีแขนพี่หนึ่งไปมา
“มันไม่รู้สักหน่อยว่าพี่ไม่ได้ทำร้ายมัน...” มือผมที่ทุบไปยังที่หนึ่งไม่หยุด
“ไอพี่หนึ่งบ้า....ออกไปเลยนะ..” ผมตะโกนไล่ก่อนที่จะกลับไปอุ้มเจ้านายที่นอนร้องอยู่
“เออ...กูก็ไม่อยากอยู่นักหรอ..หมาก็บ้า คนก็บ้า แมร่ง!!! บ้าทั้งบ้านนั้นแหละ..”
“เจ้านาย” ...ผมรีบอุ้มมันขึ้นมา แต่มันก็ยังนอนร้องอยู่อย่างงั้น
“หือ.......หือ........” ดูเหมือนพี่หนึ่งจะปัดเจ้านายแล้วไปกระแทกอะไรสักอย่าง....
“หือ........หือ.......” ผมทั้งวิ่งทั้งร้องไห้ ก่อนที่จะรีบเอามันไปโรงพยาบาล
เจ้านายไม่ยอมขยับเลย...แต่ตามันก็ยังลืมอยู่ และมันก็ร้องเบาๆ
ผมรีบไปมันโรงพยาบาลสัตว์ใกล้ๆๆ บ้าน
หมอ x ray ว่า กระดูกขาหลังหัก เนื่องจากยังเป็นหมาเด็กอยู่และเป็นสุนัขพันธุ์เล็ก
ทำให้พอกระแทกอะไรแรงๆ ก็ทำให้เกิด....บาดแผลได้
หมอฉีดยาให้เจ้านาย เพื่อให้มันหลับ ก่อนที่จะทำแผล
“ไอพี่หนึ่งบ้า......หือ”
ผมยังร้องไห้พร้อมทั้งลูบขนเจ้านายที่หมอกำลังเข้าเผือกอ่อนให้อยู่
ผมนั่งอยู่กับเจ้านายจนหมอบอกให้เอาเจ้านายกลับได้นั้นแหละครับ ผมถึงอุ้มมันไว้อย่างทะนุทะนอม
ผมไม่กล้าเอาเจ้านายกลับบ้าน......กลัวว่าพี่หนึ่งจะอารมณ์เสียใส่มันอีก และผมกลัวว่าเจ้านายจะกัดพี่หนึ่งอีกเหมือนกัน
เพราะ...พอสุนัขรู้ว่าใครทำร้ายมัน มันก็จะไม่ญาติดีด้วย....
ผมเลยต้องเอาเจ้านายไปฝากภูมิเลี้ยงชั่วคราว.....
++++++++++++++
“ภูมิ หือ หือ เจ้านายกระดูกหัก หือ.....” ผมเข้าไปหาภูมิที่บ้านใหญ่ก่อนที่จะบอกว่าเกิดอะไรขึ้น
ที่ผมต้องบอกเพราะว่า.......อยู่ๆ เอาเจ้านายมาให้ ก็ต้องน่าสงสัย
ตอนนี้ผมกับภูมิเราอยู่ในช่วงสงบศึก....... ผมเลยมาอาศัยบ้านภูมิให้เจ้านายอยู่
ผมเล่าเสร็จเรียบร้อย ....... “แต่พี่หนึ่งไม่ผิดนะ..เพราะเจ้านายมันก็กระโดดมาหาพี่หนึ่งก่อน...”
ผมพูดความจริง....
“ภูมิ....ขอโทษ ผมเลี้ยงเจ้านายไม่ดี......” แม้น้ำตาจะหมดแล้วความเศร้าก็ยังมีอยู่
“ไม่เป็นไรหรอก...เอาเจ้านายไว้นี้ก็ได้...แล้วสองก็มาดูแลมันด้วยหละ..” เสียงภูมิที่บอกว่าจะรับเลี้ยงเจ้านาย
“อือ.... เจ้านายอยู่ที่นี้ไปก่อนนะ....ไว้แข็งแรงแล้วจะพากลับไปนะ..”ผมลูบหัวเจ้านายเบา เพราะมันยังหลับอยู่
ดังนั้นเจ้านายเลยต้องย้ายสำมะโนครัวมาอยู่บ้านภูมิ....
+++++++++++++
จากเมื่อก่อนภูมิจะมาหาเจ้านาย กลายเป็นว่าผมตัวมาหาเจ้านายแทน
เคยเป็นไหมเวลาเรามอบความรักให้ใครแล้ว(เจ้านาย) เราก็จะเป็นห่วงและคิดถึงตลอดเวลา
ซึ่งตอนนี้อาการผมเป็นแบบนั้นแบบ ทั้งเป็นห่วง ทั้งอยากอยู่ใกล้ๆ กลัวว่าใครจะมาทำร้ายเจ้านาย
ทั้งๆ ที่อยู่ในบ้านของเจ้านาย (ภูมิ) ตัวจริง........
“ภูมิ........... เจ้านายกินข้าวยัง” ผมโทรไปหาตอนกลางคืน เพราะเป็นห่วง ปกติผมจะเป็นคนดูแลเองนี้ครับ
“เห้ย นี่มันกี่โมงแล้ว...ตอนนี้เจ้านายมันนอนหลับฝันดีไปแล้ว...อยากเห็นไหมหละ..” ก่อนที่ผมจะบอก
ภูมิก็ถ่ายภาพแล้วส่งรูปมาให้ผมดูแล้ว
“เออ..ไม่ต้องเวอร์ขนาดนั้นก็ได้...ก็แค่ถามดูกลัวมันจะซึม แล้วไม่ยอมนอนนิ..” ผมพูดออกไป
“แล้วปกติมันนอนที่ไหนอ่ะ...”
“นอนบนเตียงผมนี้แหละ....” ผมตอบด้วยความซื่อ
“โอ๊ะ! สงสัยต้องให้มันมานอนที่เตียงบ้างแหละ...” ผมไม่เข้าใจความหมายที่ภูมิพูดหรอครับ
“ภูมิเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปหาเจ้านาย แล้วจะติดรถไปเรียนด้วยเลย...ขากลับจะได้แวะมาดูเจ้านายอีกที..” ผมบอกออกไป
“ใจง่ายว่ะ...แค่มีลูกหมามาอยู่แค่นี้ ก็ขึ้นรถคนอื่นเฉยเลย..” ที่ผมพูดผมไม่ได้คิดอะไรทำนองนั้นเลยนะ
“อือ....นั้นรถใครรถมัน..” ก่อนที่ผมจะวางสาย
“ราตรีสวัสดิ์นะ..เจ้านาย..”
ตอนนี้ผมไม่อยากบอกว่าผมทั้งรัก ทั้งหลง เจ้านายไปเต็มๆๆ ขนาดผมไม่เคยตีพี่หนึ่ง ผมยังตีได้เลย.....และผมก็ไม่เสียใจด้วยที่
ตีพี่หนึ่ง เพราะพี่หนึ่งทำเจ้านายของผม....ของใครๆ ก็รักจริงไหม...
+++++++++++++
“อ๊าาาาาา...เจ้านาย..” เสียงผมเองครับ ผมเห็นมันนอนอยู่ในตระกร้า และมีผ้าพันไว้
ตอนที่เจ้าหน้าเห็นผม หางมันสั่นไปมาใหญ่เลย
“คิดถึงเค้าอะดิ......คิดถึงเหมือนกัน..” ตอนนี้ผมเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย
แต่เป็นเฉพาะกับเจ้านายเท่านั้นนะ
“คิดถึงเหมือนกัน...”เสียงภูมิเหมือนจะตอบแทนเจ้านาย
“ไม่ได้ถาม....” ผมตอบไปก่อนที่จะไปอุ้มมันขึ้นมา
“เปล่า..ตอบแทนเจ้านายมันนะ....”
“เจ้านาย.หิวยัง เอานมมาด้วย...” ผมชูถุงนมสดอุ่นๆ ที่แวะซื้อมาให้เจ้านายกิน
“หิว...”
“เหอะ...โต๊ะอาหารอยู่นั้น ไปนั่งกินสิ...จะได้ไปเรียน..” ผมบอกไปพร้อมกับลงมือแกะถุงนมใส่ชามที่ขนมาจากบ้าน
“กินเยอะๆ จะได้หายไว้ๆ..” ผมให้มือลูบขนเจ้านายระหว่างมันกินอยู่ พลางก็มองกิริยาที่มันทำ
โอ้ยยยย มันจะน่ารักไปไหนเนี้ย......
“สอง นายไม่มากินด้วยกันแหละ จะได้ไปเรียน...” เสียงภูมิเรียก
“ไม่อ่ะ ไม่หิว กินไปเลย เดี๋ยวนั่งอยู่นี้แหละ..เสร็จแล้วก็เรียก จะได้ไปเรียน...”
“เออ..มึงอยากอยู่ตรงนั้นก็อยู่ไป...อย่าถึงทีกูแล้วกัน..” ผมไม่สนใจหรอก
เพราะคนที่ผมรักคือเจ้านายที่นั่งกินนมอยู่ต่างหาก (ผมลืมบอกว่ามันเป็นตัวผู้)
ก็เจ้านายก็เอาใจผมไปแล้ว.....
ผมนั่งรถสองออกจากบ้านใหญ่ เพื่อจะไปเรียน ตอนนี้เป็นช่วงสอบเพื่อจะปิดภาคเรียนแล้วครับ
เลยต้องตั้งใจหน่อย........
ตอนขากลับภูมิแวะมารับผมที่คณะก่อนที่เราจะขับรถกลับบ้าน.....
นมร้อนๆ ที่ผมแวะซื้อให้เจ้านายก่อนกลับบ้านเช่นกัน....
“หวัดดี....เป็นไงบ้างวันนี้..” ผมถามเจ้านายที่นอนอยู่ใกล้กับโซฟาเมื่อเช้า
คนใช้ที่บ้านบอกว่าเจ้านายก็พยายามเดิน แต่ก็ยังเดินไม่ไหว มีร้องแบบเจ็บๆ บ้าง
ผมอุ้มเจ้านายมานั่งอยู่ในอ้อมกอดผม......ผมนั่งเล่นกับมัน
“คุณสองค่ะ กินข้าวเถอะค่ะ..” เสียงนมที่ทักขึ้น
“นมอย่าไปสนใจ สองมันเลย....อีกเดี๋ยวกันก็กินนมแทนข้าวเหมือนกัน..” เสียงประชดของภูมิ
มันหาว่าผมจะกลายเป็นหมา
“ก็ดีซิ...เพราะไงเจ้านายก็เป็นสิ่งที่ผมรักอยู่แล้ว” ผมพูดออกไป
“ชิ...”
ก่อนที่ผมจะเดินไปนั่งร่วมโต๊ะกับคนขี้อิจฉา...ร่วมทั้งนมและน้าเพ็ญ..
หลังอาหารผมก็มานั่งเล่นอยู่กับเจ้านาย คอยนั่งเล่น นั่งปรนนิบัติเจ้านาย....มันชอบทำหน้าตลกๆๆ
และส่งสายตาแบ๋วมาให้ผม....
“คุณสอง ค่ะ คืนนี้จะนอนที่นี้ไหม...” เสียงนมถ้าขึ้น ทำให้ผมต้องมองดูนาฬิกาตัวเอง
“อ้าว ไหนนาฬิกาเดินเร็วจัง.......ไม่ครับเดี๋ยวผมจะกลับแหละ พรุ่งนี้เดี๋ยวมาใหม่..”
“จะกลับทำไมดึกแล้ว.ก็นอนที่นี่แหละเจ้านายมันก็คงอยากนอนด้วย..” เสียงภูมิเหมือนเสนอความคิดเห็น
ที่จริงผมก็อยากนอนนะ แต่ติดตรงที่ภูมินี้สิ เพราะผมยังไม่อยากโดนลวนลามอ่ะ
หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้มีอะไรกันอีกเลย แค่คิดก็รู้สึกแปลกๆ แล้ว
“ไม่ครับนม เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ดีกว่า..” ผมกล่าวออกไปพร้อมกับตั้งท่าจะลุกขึ้น
“เจ้านายพรุ่งนี้เดี๋ยวมาใหม่ คืนนี้ก็นอนนี้นะ.....” ผมบอกออกไปก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถตัวเอง
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะกระจก “อะไรภูมิ..”
“ดูแลให้อย่างดี...จ่ายค่าเลี้ยงดูเจ้านายสุดที่รักของนายด้วยนะ ไม่งั้นจะจับต้มซะเลย..”
“บ้า.....ลองทำดูดิ จะฆ่าให้ตายเลย...” ผมบอกออกไปก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะของภูมิ
ผมขับรถออกจากบ้านใหญ่ เพื่อกลับบ้านตัวเอง
......ตืด ตืด...(ถึงแล้วโทรบอกกูด้วย..) ข้อความสั่งของไอคนที่จะต้มเจ้านาย
ผมมองดูโทรศัพท์ก่อนที่จะตั้งใจขับรถเพื่อกลับไปยังบ้าน
“ถึงแล้ว..เจ้านายหลับยัง..” ผมโทรไปเมื่อกลับถึงบ้าน
“เออ หลับแล้ว.....ราตรีสวัสดิ์” ก่อนที่มันจะวางสายไป
“อะไรว่ะ ยังไม่ทันจะคุยเลย วางไปซะแหละ...”
ผมเลยอาบน้ำก่อนที่จะเข้านอน..........
+++++++++++++++++++++++
"เจ้านาย มะ มาอุ้มหน่อย"
พิเศษ ภาค ภูมิ (ตอน14)
“สอง กูคิดผิดจริงๆ ที่เอาเจ้านายไปให้มึง” ผมนั่งบ่นกลับตัวเอง เพราะเวลามันโทรมา
ก็มีแต่เรื่อง เจ้านาย พี่จริงผมก็เป็นเจ้านายมันเหมือนกัน แต่มันไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตานี่สิ
เดี๋ยวนี้พอทำดีด้วยหน่อย ชักจะเหริง ......
ตั้งแต่มันออกไปก็ไม่เคยแวะมาหา แต่พอเจ้านายไม่สบาย ต้องเอาฝากไว้
มันดันมาทุกวัน แถมมาแต่เช้า กลับก็ค่ำ...แล้วจะไม่ให้โกรธได้ไงไหว
สงสัยต้องหาอะไรมากำราบมันซะหน่อยแหละ
“ถึงแล้ว.........เจ้านายหลับยัง......” ((((อะไรว่ะ....ที่ให้โทรบอกนะ อยากคุยเรื่องอื่นโว้ยไม่ใช่เจ้านาย))))))
“เออ........หลับแหละ ราตรีสวัสดิ์” ผมพูดพร้อมกับวางสาย
“เจ้านาย ตื่นเลยนะ มานี้..” ผมอุ้มมันมาจากตะกร้า ก่อนที่จะวางไว้บนตัก
“แกนี้มันโชคดีจริง ที่เจ้านายแก(สอง) รัก....รักมากกว่าเจ้านายอย่างฉันอีก”
“ดู......พูดด้วยทำเป็นไม่สนใจ...แกนี้เหมือนเจ้านายแก(สอง) ไม่มีผิด”
“อย่างมามอง...ทำหน้าโง่นะ...ฉันไม่หลับแกก็ห้ามหลับ..” แต่ดูเหมือนกันไม่สนใจผมเลย
มันนอนซุกอยู่ในตักผม.....
“เอ้ย....ทั้งหมาทั้งคนเลี้ยงยากพอกัน....ปะ ไปนอน.” ผมบอกก่อนที่จะอุ้มมันกลับไปไว้ที่ตะกร้าตามเดิม”
พร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบวีดีโอทีตัวเองเคยถ่ายเพื่อข่มขู่สองเอาไว้
“สอง...มึงนี้น่าหมั่นไส้ตั้งแต่เด็กเลยนะ ไม่คิดว่าโตขึ้นจะยั่วได้เพียงนี้”
สายตาผมมองวีดีโอไป และคิดถึงความรู้สึกวันนั้นที่ผม..........
“อ่า อ่า... ไอบ้า กูเสร็จเพราะวีดีโอหรอว่ะ แมร่งเอ้ย...” ผมยิ่งโกรธเข้าไปอีก
“สอง...สุดสัปดาห์มึงโดนแน่น...โทษฐานเลี้ยงไม่เชื่อง....” ผมหันไปมองเจ้านายที่ตอนนี้หลับไปเรียบร้อยแล้ว
+++++++++++
โพลล์
หัวข้อ: Re: **เมื่อความกลัวมาเยือน * ตอนพิเศษ สอง กด ภูมิ จบแล้วจร้า 15/12/54 p.14 (อ่าน 115071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก