และแล้วตอนจบก็มาจนได้.....ยังไงงานเลี้ยงก็มีวันเลิกลาเนอะ
ตอนนี้ก็เลย จัดหวาน ให้....ไม่รู้มีใครชอบหรือเปล่า..เหอะๆๆ
ขอบคุณติดตามอ่านนะคะ...แล้วจะหาเรื่องมาลงให้ (ขอบอกว่าความนี้เป็นเรื่องสั้น)
เราจะพยายามพัฒนาเพื่อให้ทุกคนมีความสุขที่ได้อ่านเรื่องที่เราแต่งนะ
ขอบคุณจากใจ จริงๆ แล้วเจอกันไหม
ตอน 16 ตอนจบ
“สอง สอง” เสียงแม่เข้ามาเห็นผม นั่งอยู่บนเตียง โดยมีภูมินั้นอยู่ตรงโซฟาครับ
“แม่...” พร้อมกับอ้อมกอดของแม่ที่ส่งมายังผม น้ำตาที่ไหลออกมานอกดวงตา
“ผมขอโทษ...”
“ไม่เลยลูก ลูกตื่นก็ดีแล้ว...” เสียงแม่ผมที่พยายามไล่ความคิดผิดๆ ออกไปจากหัวของผม
เรากอดกันอยู่นาน ........
“ภูมิขอบใจนะที่ช่วยสองไว้...”
“ครับ...” เสียงภูมิที่ตอบกลับด้วยท่าทีที่สุภาพ
“ตอนนี้ถือว่าฟาดเคราะห์ ต่อไปคงจะได้เจอแต่เรื่องดีๆ แล้วหละนะ...” น้าเพ็ญแม่ภูมิพูดขึ้นก่อนที่จะเดินและลงไปนั่งข้างๆ ภูมิ
ที่โซฟา
พวกเราอยู่ที่โรงพยาบาลต่อ แต่...เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก เพราะพวกเรามีแต่กินกับนอน อาจได้ออกไปเดินเล่นบ้าง...
จนสุดท้ายพวกเราพยายามทำตัวเองให้แข็งแรง พร้อมกันอ้อนหมอ เจ้าของไข้ของพวกเราแต่ละคน นั้นแหละครับถึงทำให้พวก
ผมออกจากโรงพยาบาลได้...
ช่วงที่เราอยู่โรงพยาบาลก็มีคนมาเยี่ยมเยอะแยะไปหมด...จนผมจำไม่ได้ว่าเป็นใครบ้าง
มีของเยี่ยมเต็มโต๊ะภายในห้องของเรา 2 คน
และวันนี้ก็เป็นวันสิ้นสุดการรอคอยซักที พวกเราจะได้กลับบ้านกันแล้ว
รถตู้ที่บ้านใหญ่มารับพวกเรา และแม่ของเราทั้ง 2 คน ออกจากโรงพยาบาล พร้อมทั้งกระเช้ามากมายก่ายกอง
พวกเราถูกพามายังบ้านใหญ่ ซึ่งมีคนในบ้านให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น
คนที่บ้านใหญ่ผูกข้อมือเรียกขวัญพวกเราด้วยครับ....เหมือนกับเรียกให้ขวัญกลับมาอยู่ที่ตัว (ประมาณนั้น)
+++++++++++
“อ๊ะ เจ้านาย.....แกเป็นไงบ้าง” หลังจากที่พวกเราเรียกขวัญเสร็จ นมก็อุ้มเจ้านายมาหา
มันกระโดด จนตัวลอย และตะกุยที่ขาผมใหญ่เลย ผมอุ้มมันกอดไว้ แต่ไม่วายที่เจ้าตัวดีจะกระโดดจากตักมาเลียปาก เลียหน้า
ผม มันคงดีใจมากๆ ที่ได้เห็นผม ซึ่งผมก็ดีใจเช่นกัน...
เจ้านายกระโดดไปหาภูมิพร้อมทั้งเลียหน้าเหมือนกัน ก่อนที่จะกลับมานั่งอยู่บนตักผม
“แกนี่มันกระล่อนนักนะ เจ้านาย..” เสียงภูมิบอก เพราะเหมือนเจ้านายมันทำส่งๆ ไปงั้น
ก่อนที่จะกลับมาอยู่ที่ตักผมเหมือนเดิม
++++++++++++++++
ผมชวนแม่กลับบ้าน แต่ก็เพิ่งมารู้ว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องแม่ย้ายตัวเองมาอยู่เรืองเล็กเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
และเป็นคำขอร้องของพ่อด้วยเช่นกันที่อยากให้แม่กลับมาอยู่ใกล้ๆ
สุดท้ายแม่ตัดสินใจกลับมา แต่ขออยู่เรือนเล็กกับน้าเพ็ญ และนม
“แม่นั้นผมเอาของเป็นเก็บเรือนเล็กก่อน....” ผมตั้งท่าจะลุก
“นายอยู่เรือนเล็กรบกวนแม่ๆ เขา ห้องก็ไม่มีแล้วจะไปเบียดน้านุชทำไม” ภูมิจับมือผมและฉุดให้นั่งตามเดิม
“สอง.....ก็อยู่บ้านใหญ่เป็นเพื่อน พ่อ กับ ภูมินี้แหละ..” น้าเพ็ญพูด พร้อมกับแม่ที่พยักหน้ารับ
“อ้าว......”
“จะอ้าวอะไร..นายอยู่เรือนเล็ก เราก็ต้องย้ายไปเรือนเล็กด้วย แล้วพ่อจะอยู่กับใคร..” เสียงภูมิพูดขึ้น
ซึ่งทำให้ผมหน้าแดงได้เลย เพราะความหมายของมันมีหลายความหมายมาก
สุดท้ายก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายตัวเองเพื่อไปพักผ่อน ผมก็มีห้องใหม่ซึ่งอยู่ในบ้านใหญ่นี้แหละ
ห้องที่ผมอยู่เป็นห้องพี่หนึ่งเมื่อก่อน...ส่วนห้องผมเมื่อก่อนก็เป็นของภูมินะครับ...
ผมกลับภูมิเราเดินขึ้นชั้นบนหลังจากที่พวก แม่ๆ เดินไปเรือนเล็กกันแล้ว
ห้องของพี่หนึ่งถูกต้องทำสะอาดอย่างดี และมีของใช้ของผมอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว
มันเดินผ่านผมไปพร้อมกับพูดเบาๆ ว่า “มึงอย่าล็อคห้องนะ...”
ผมหันไปมองตามเสียงก่อนที่มันจะเดินเข้าห้องปิดประตูไป
ผมเข้าห้องตัวเอง พร้อมทั้งเข้าไปอาบน้ำก่อนที่จะเปลี่ยนมาใส่เสื้อผ้าที่สบาย
แล้วลงไปนอนเพื่อพักผ่อนเอาแรง....หลังจากที่ผมหลับไปนานจนตื่นขึ้นมา
พวกเราไม่ได้มีอะไรกันเป็นพิเศษ.....ภูมิทำเพียงจูบ ซึ่งผมก็ว่าดี....แต่ผมก็ยังรู้สึกอดแปลกใจไม่ได้
ว่า..ทำไม่เขาถึงดูแปลกๆ...แต่ผมไม่กล้าถามเท่าไหร่....
“เจ้านาย...ภูมิมันเป็นอะไร..” ผมถามพร้อมทั้งลูบเจ้านายไว้ ก่อนที่เจ้านายจะกระโดดลงจากตักแล้ว
เดินไปข่วนที่ประตู เหมือนจะออกจากห้อง “จะไปไหนเนี้ย..”
ผมเห็นมันข่วนอีก ผมเลยต้องไปเปิดประตูให้ มันเดินออกจากห้องผม สายตาผมมองดูว่ามันจะไปไหน
แต่มันเดินไปยังห้องคนข้างๆ และทำแบบเดียวกันกับตอนที่จะออกจากห้องผม
มันข่วนประตูแต่คนในห้องไม่ยอมเปิด ผมเลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปให้เจ้านาย
ผมได้ยินเสียงน้ำฝักบัวเลยคิดได้ว่า ที่ภูมิไม่เปิดห้องเพราะอาบน้ำอยู่ เจ้านายเดินไปที่ตะกร้า
ซึ่งวางอยู่ในห้องภูมิเหมือนเป็นที่นอนซะมากกว่า แล้วเจ้านายก็ซุกตัวในตะกร้าหลับไป
“อ่า อ่า อ่า อ่า” เสียงคนในห้องน้ำ ทำให้ผมหน้าแดงได้เลย เพราะเสียงมันเหมือนกำลังช่วยตัวเองอยู่
“ไอบ้าหน้าไม่อาย....” ผมด่ามันเบาๆ ก่อนที่จะเดินออกไปนอกห้อง เพื่อกลับเข้าห้องตัวเอง
ห้องที่เปิดแอร์เย็นช้ำ ทำให้ผมหลับได้โดยง่าย
ผมหลับไปแล้วฝันเห็นภูมิ ที่กำลังบาดเจ็บ ผมพยายามเรียก แต่ภูมิก็ไม่ยอมตื่นขึ้น
ผมตกใจลืมตา แล้วลุกขึ้นมานั่ง....ก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองหลับไปนาน เพราะตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว
ก่อนที่ผมจะลงไปกินข้าวที่เรือนเล็ก...
ตอนนี้อาหารมื้อเย็นพวกเราจะระเห็จตัวเองไปเรือน เล็กเพื่อจะได้นั่งคุยกับกับแม่ๆ และนม
ผมนั่งรอให้ภูมิเดินลงมาก่อนที่จะเดินไปเรือนเล็กด้วยกัน
++++++++++++++++++
“ปะลูกนี้ก็ดึกแล้วน้ำค้างมันจะลง ไม่สบาย กลับไปบ้านป่ะ” พวกเรานั่งคุยนั่งเล่นกันหลังจากทานข้าวเสร็จ
จนแม่บอกให้พวกผมกลับบ้านได้แล้ว...นั่นแหละพวกผมถึงเดินจากเรือนเล็กเข้าบ้านใหญ่
“ภูมิ..นายทำยังไงเราถึงตื่นหรอ..” ผมถามขึ้นเรื่อยเปื่อย
“มึงจะถามทำไม...” อ้าวก็แค่อยากรู้.....ผมเคยถามภูมิไปรอบ รวมทั้งแม่ๆ ก็ถาม
แต่ภูมิไม่ยอมบอก..และพอพูดเรื่องนี้ภูมิกับทำสีหน้าลำบากใจ....นั่นยิ่งทำให้ผมอยากรู้มากขึ้นทุกวันๆ
ที่จริงภูมิก็เป็นคนปากแข็งเหมือนกัน....ดังนั้นผมต้องมีวิธีอะไรบางอย่างที่จะทำให้เขาพูดให้ได้
ซึ่งผมก็เพียงแค่รอ......ให้พวกเราอยู่ด้วยกันแค่นั้น.......
อะไรที่ทำให้ผมอยากรู้หรอ...ก็หลังจากที่ตื่นแม่ก็เล่าว่าผมทำอะไรไว้บ้าง ทั้งเรื่องที่ทำร้ายตัวเอง
ทั้งเรื่องที่ไม่รู้ตัว...เพ้อ..และไม่มีทีท่าว่าจะตื่นจากฝันได้เลย...
ผมนอนรอภูมิอยู่ในห้อง เพราะคิดว่าภูมิคงจะเข้ามา แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ยอมเข้า
ผมเลยเดินออกจากห้องแล้วเข้าไปหาแทน.....(ใจกล้านะเรา)
“ภูมินายไม่มา.....หาเรา แต่นายดันช่วยตัวเองแทนที่จะใช้เราหรอ....” ผมบอกกับด้วยเอง
ก่อนที่จะคิดว่าจะทำอย่างไร..............
ผมเปิดประตูเข้าไปเห็น เจ้านายนอนเล่นอยู่กับภูมิ โยนลูกบอลให้เจ้านายอยู่
“เจ้านาย..” ผมทำเสียงเรียก และเจ้านายก็วิ่งมาหา ผมอุ้มเจ้านายก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“เจ้านายวันนี้แกนอนห้องฉันไปก่อนนะ..” ก่อนผมจะวางเจ้านายบนเตียง และหยิบเชือกเส้นหนึ่งติดมือไปด้วย
ผมกลับเข้ามาที่ห้องภูมิซึ่งนอนอยู่และไม่มีทีท่าว่าจะลุกแต่อย่างไร
“ภูมิ....” ผมเดินเข้าไปหาพร้อมทั้งเลียริมฝีปากตัวเอง
“อะไร เดี๋ยวนี้เล่นเชือกหรอมึง” เสียงภูมิที่บอกออกมา
“อยากลองไหมอ่ะ....” สายตาผมทำเชื่อม
“ถ้ามึงอยากก็เอาดิ...” พอได้ยินคำอนุญาตเท่านั้นผมก็เดินขึ้นเตียงภูมิและไปนั่งคร่อมมันอยู่บนอก
เหมือนนานแล้วที่พวกเราไม่ได้มีอะไรกัน จนผมทำเองยังรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกตื่นตัวเร็วไปเปล่า...
ขนผมลุกแต่ก็ต้องพยายามทำบางอย่างให้เสร็จก่อน
ผมมัดภูมิไว้กับเตียง โดยให้มือประสานกันเหนือตัว และผูกไว้กับเตียงเพื่อไม่ให้ขยับตัวได้
“ผูกแน่น เดี๋ยวก็แกะไม่ออกหรอก” น้ำเสียงที่ธรรมดาเหมือนคนไม่ได้รู้สึก เหมือนผมรู้สึก มันน่าหมั่นไส้ยิ่งกว่า
วันนี้ผมตั้งใจจะเล่นบทยั่วสวาทสักหน่อย.....
.ซึ่งผมก็ไม่เคยทำหรอกแต่ก็เคยจินตนาการเอา (ไม่นับรวมตอนที่โดนอัดยานะ)
ผมก้มลงไปจูบที่ปากภูมิ ลิ้นที่ยืนออกมาเพื่อเลียไปที่ปากของภูมิ ก่อนที่เขาจะใช้ลิ้นของตัวเองตอบกลับผม
ภูมิพยายามจะฉกลิ้มฝีปากผม ก่อนที่ผมจะขยับหน้านี้ ซึ่งยิ่งทำให้มันดูโกรธผมเพราะผมเป็นคนเริ่ม
ก่อนที่ผมจะก้มเข้าไปจูบอีกครั้งแต่พอมันจะเริ่ม ผมก็ขยับปากหนี เพื่อไม่ให้มันจูบได้
เป็นเพราะผมมัดมือไว้นั้นแหละทำให้มันขยับไม่ได้ ก่อนที่มือผมจะเข้าไปในเสื้อผมภูมิ
นิ้วโป้งที่เขี่ยเล่นที่ผิวกลายที่มีสีเข้มตรงหน้าอก กำลังตั้งชั้นและแข็งเป็นไตอยู่ที่นิ้วของผม
ก่อนที่ผมจะก้มลงไปจูบมันจริงๆ ซึ่งภูมิก็ตอบกลับแรง เพราะคงหงุดหงิดที่ผมไม่ยอมจูบกับมันจริงๆ ซักที
มือผมวนลงมาเล่นที่หน้าท้องที่มีขนปกอยู่เป็นทางยาว ผมลุกขึ้นจากการนั่งคร่อมเปลี่ยนมานั่งข้างๆ แทน
พร้อมกับให้ปากลากลิ้นตัวเองลงมาตามกล้ามเนื้อหน้าท้อง
ผมใช้ปากงับเข้าไปที่ท่องล่างที่มีเสื้อผ้าปกปิดอยู่
“สอง มึงไปเอามาจากไหน กูไม่เคยสอนเลยนะ..” อยู่ๆ ภูมิก็พูดขึ้นมา
สายตาผมเหลือบมอบไปที่ภูมิที่นั่งทำหน้าหนักใจอยู่.. ผมยิ้มให้ก่อนที่จะเริ่มดึงกางเกงออก
ซึ่งมังกรของภูมิเริ่มแข็งขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังไม่ตั้งชั้นเท่าไหร่
ผมเปลี่ยนจากมาใช้ปากงับมาเป็นมือแทน ผมลูบไล้อยู่ตรงสนามหญ้าใกล้กับเสาประตูที่เริ่มตั้งขึ้นมาแล้ว พร้อมทั้งลูกบอล
ผมเลื่อนไปเลียที่หัวนม ซึ่งผมคิดว่าคงทำให้ภูมิรู้สึกคลั่งได้บ้าง
ลิ้นผมที่เลียเหมือนกำลังแล่มไอศกรีม และบนยอดไอศกรีมมีแอลมอนด์เมล็ดเล็กติดอยู่
ผมทั้งเลียทั้งแล่มอยู่ “สอง....” เหมือนอารมณ์ภูมิจะเริ่มเกิดแล้ว
ซึ่งผมว่ามันทำยาก...เพราะถ้าเป็นภูมิแค่จับผมนิดหน่อย ผมก็จะไปเสียให้ได้ แต่นี้กว่าผมจะทำให้ภูมิมีอารมณ์ได้ต้องใช้เวลา
ไม่ใช่เล่น (ผมมือสมัครเล่นครับ)
“ภูมิ...เดี๋ยวเลียให้นะ” ผมบอกว่า..ตัวเองจะทำอะไร ก่อนที่จะก้มลงไปจับเจ้ามังกรที่ตั้งผงาดอยู่
พอผมเห็นใกล้ๆ ของๆ มันใหญ่จริงๆ จนทำให้ผมนึกไม่ออกว่าตัวเองรับมันเข้าไปได้ไง
ปลายลิ้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายกำลังเลียส่วนปลาย ที่ตรงปลายบนสุดเหมือนเป็นร่องแม่น้ำ เพราะผมเห็นมีน้ำเอ่ออยู่
“ภูมิ รสแปร่งๆ เนอะ” ผมบอกความรู้สึกที่ได้ชิมน้ำที่อยู่ตรงกลางร่อง
มีเสียงเชือดที่ผมมัดไว้เหมือนจะพยายามดึงให้เชือกหลุด....มันเริ่มมีอารมณ์มากขึ้น โดยที่ผมยังไม่ทันจะถอดเสื้อผ้าเลย
ซึ่งผมว่า ผมทำมันได้ดีกว่าที่คิดไว้.........ผมจับเจ้าแท่งมังกร ลูบไล้ไปตรงริมฝีปากของผมที่ปิดอยู่
และไล้ไปตามคาง ตามสั้นจมูกตัวเอง “สองมึง ปล่อยเชือกได้แหละ...หมดเวลาเล่นแล้ว” เสียงภูมิที่เหมือนจะพยายามระงับ
อารมณ์ก่อนที่จะพูดมันออกมา
ผมลุกขึ้นไปจากเตียงก่อนที่จะถอดเสื้อ และกางเกง ซึ่งตอนนี้ของผมก็เริ่มตั้งชันเช่นกัน
ก่อนที่ผมจะโยนกางเกงทิ้ง ผมหยิบลูกอมออกมาจากกระเป๋ากางเกง (ผมจะใช้ไอนี้แหละ..คิดว่าน่าจะสำเร็จ)
ลูกอมรสหวานถูกแกะออกและใส่เข้าไปให้ปากผม (ลูกอมช็อคกะจุ๊บอะนะ) ผมยืนอยู่ที่เดิม
ไม่แม้แต่ขยับขึ้นเตียง ผมหยิบลูกออมออกจากปากและ เลียต่อหน้าภูมิ
“ภูมิอยากกินเปล่า..” ผมยิ้มก่อนที่จะชูลูกอมขึ้น
“กูจะกินมึง..จะปล่อย หรือจะเข้ามา เลือกซะอย่าง” คำพูดเหมือนให้ผมเลือกว่าจะทำอย่างไหน
“รอก่อนดิ ของเรายังไม่ไปถึงไหนเลย เพราะไม่มีคนช่วยนั้นแหละ” ผมบอกออกไป
“นั้นมึงแก้มัด ...” ภูมิสรุปว่าให้ผมแก้มัด ซึ่งผมไม่ยอมหรอก เพราะผมยังไม่ได้เริ่มอะไรเลยด้วยซ้ำ
ผมเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ ขอบเตียงที่ภูมินอนอยู่ ก่อนที่ผมจะส่งลูกอมไปให้ภูมิเลีย
ซึ่งเขาก็ยอมทำตามโดยว่าง่าย.....
ตอนนี้ผมเอาลูกอมกลับมาเลียเองแล้ว
“ภูมิทำไงผมถึงตื่นขึ้นมาหรอ..” อยู่ๆ ผมก็ถามออกไป ซึ่งผมให้คนตรงหน้า ดูเซ็งๆ ขึ้นมาทันที
ผมเลยต้องใช้มือลูบเจ้ามังกรน้อยของภูมิก่อนที่มันจะหายคึกคัก
“มึงอยากรู้ไปทำไม...”
“อ้าว...ภูมิไม่บอก.....แล้วผมจะจดจำสิ่งเหล่านั้นได้ไง ผมอยากรู้ทุกอย่างนะภูมิ...”
แต่ดูเหมือนภูมิจะไม่ยอมบอก ผมเลยตัดสินใจใช้ไม้ตายสุดท้าย
ผมยืนขึ้นโดยที่ขาข้างหนึ่งอยู่บนเตียง และอีกข้างอยู่ที่พื้นห้อง ผมก้มตัวเล็กน้อย
ก่อนที่จะใช้มือ ที่ผมอมจนชุ่มน้ำลาย อ้อมมาที่ประตูของตัวเอง และพยายามดันนิ้วตัวเองข้าไป
“อ้า อ้า ภูมิ..” เสียงร้องของผมเอง ผมรู้สึกเสียวที่ตัวเองทำตัวเองแบบนี้...
“สองมึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย...” มันทั้งโกรธเพราะผมไม่ได้สัมผัสมันเลย เพียงแต่ผมทำให้มันดูเท่านั้น
ภูมิดิ้นขลุกขลักไปมา..... “ภูมิ ผม อ่า..” ผมดันเข้าไปมากขึ้น และดึงมือตัวเองออกมา
“ภูมิบอกผมหน่อย ได้ไหม...” เสียงของผมที่พยายามยั่วเต็มที่....ที่จริงผมไม่จำเป็นต้องทำก็ได้
แต่ความคิดผมมันบรรเจิดเกินไปและผมก็อยากลองทำดูด้วย........
ก่อนที่ลูกอมจะเป็นรายต่อไปที่จะเข้ามาที่ประตูผม
ลูกผมที่เคลือบไปด้วยน้ำลาย กำลังจ่ออยู่ที่ประตูทางเข้าของผม
“ภูมิ ถ้านายไม่บอก นายก็ได้แต่ดูเท่านั้น” ผมพูดเสร็จก่อนที่จะเอาลูกอมดันเข้าไปในร่างกายตัวเอง
โดยที่มีก้านสีขาวโผล่ออกมา......... ห๊ะ ห๊ะ ห๊ะ เสียงหายใจผมที่เอาของแปลกๆ เข้าไปในร่างกาย
เสียงกลืนน้ำลายของภูมิดังมาก “สอง กูยอมมึงแล้ว มึงเข้ามาเยอะ กูยอมบอกแล้ว...ถึงไงตอนนี้กูก็สู้มึงไม่ได้ .....”
ตอนนี้ร่างกายภูมิเกร็ง จนเห็นกล้ามเนื้อตามส่วนต่างๆ ได้อย่างชัดเจน
“นายสัญญาแล้วนะ...”
“เออ เข้ามาเร็ว.....” ผมลุกขึ้นไปบนเตียง “อ่า..” ทั้งที่ยังมีลูกอมอยู่ มันรู้สึกแปลกๆ เวลาขยับตัว
“ภูมิ เอาออกให้หน่อย...” ผมหันหลังให้ภูมิก่อนที่จะคลุกเข่าสี่ขา เพื่อให้เขาเอาออกให้
“สอง มึงนี่คิดได้นะ..” ก่อนที่ภูมิจะกัดด้ามสีขาวของลูกอม แล้วดึงมันออกมาจากประตูของผม
“ภูมิ....ให้ดึงไม่ใช่ให้กระชาก..” ตามที่ผมบอกมันกระชากซะแรงเลย
ผมเลยทรุดลงไปนั่งอยู่บนหน้าท้องมันซะงั้น...
ผมก้มลงไปใช้ปากให้เจ้ามังกรที่ทนมานาน......ปากที่ครอบครองเจ้ามังกรน้อย
“อืม อร่อยซะได้..” ผมบอกกับตัวเองเบาๆ
“สองมึงจะใส่ดีๆ หรือจะให้กูต้องดึงเชือกให้ขาด..” ผมหันกลับไปมองหน้าภูมิ และเชือกที่มัดอยู่
ตอนนี้มันเริ่มจะคลายๆ บ้างแล้ว แต่ยังไม่ถึงกับหลุดได้......
ซึ่งถ้าภูมิดึงหลุดเอง ผมคงโดนหนักแน่นๆ ดังนั้นผมเลยตัดสินใจใส่เองดีกว่า
ผมกลับตัว เพื่อให้หันหน้ามาเจอกับภูมิ ก่อนที่จะคลุกเข่าบนเจ้ามังกร เพราะมันกำลังเคลื่อนไหวไปมา
ผมจับเจ้ามังกรของภูมิ จ่อไปที่ประตูของตัวเอง ก่อนที่จะค่อยๆ ดันตัวเองลงมา
แต่เหมือนภูมิจะแกล้งผมคืน เพราะเขาดันมันขึ้นเมื่อผมขยับเข้าไปได้ช่วงหนึ่ง
“อือ อือ ภูมิบ้า...” ผมบอกพร้อมน้ำตาเล็กที่เออออกมา
ก็อยู่มันดันไม่ให้สุ่มให้เสียง มันเลยเข้ามาซะลึกเลย...
ผมค้างอยู่ก่อน ก่อนที่จะเริ่มขยับ ซึ่งคนที่นอนอยู่ด้านล่างก็ยกหน้าขาตัวเองช่วยเช่นกัน
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ “ เสียงของผมเองที่โดนปลายมังกร รูดไปมาอยู่ภายในร่างกาย
ผมส่ายไปมา.... ผมไม่รู้ตอนไหนที่เชือกที่มัดหลุดแล้ว ก่อนที่มือภูมิจะมาจับบั้นท้ายผม
เหมือนหยุดไม่ให้ผมขยับ เขาส่งเจ้ามังกรเข้าไปในร่างกายมากยิ่งขึ้น “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงร้องไม่เป็นศัพท์ของผม
ผมหมดแรงจนต้องซบหน้าตัวเองที่อกภูมิเพื่อใช้เป็นหมอน
“คิดว่าจะได้พักหรอ...พวกเรายังไม่ไปถึงไหนกันเลยนะ..” ผมมองหน้าเขาพร้อมกับเห็นรอยยิ้มหื่นๆ ของภูมิ
“พักก่อนได้ไหม..เหนื่อย...” ผมบอกออกไป แม้ว่าของตัวเองหรือของภูมิยังไปไม่ถึงจุดสุดยอดก็ตาม
“มึงจะพักได้ไง....จะมาปล่อยให้คลั่งแล้วจากไป ไม่เอาด้วยหรอกนะ..” ภูมิพูด
“ขอแป๊ปเดียวจริงๆ”
“มึงเป็นคนเริ่มเอง...ช่วยสนองหน่อยละกัน..” จบคำพูดนั้น
ภูมิก็พลิกตัวเองขึ้นมาอยู่บนผม และยกขาทั้งสองข้างของผมขึ้นพาดไหล่ภูมิ
ภูมิทั้งดัน ทั้งใส่ ทั้งเน้น ทั้งเร้า อยู่ภายในผม... ผมแทบจะบ้าเสียให้ได้....
“ภูมิ สุดยอด...” ผมพูดคำอะไรออกไป....ทั้งที่ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ แต่หูก็ได้ยินสิ่งที่ตัวเองพูด
พอภูมิได้ยินเลยเปลี่ยนท่า เหมือนจะเอาคืนที่ผมแกล้งเอาไว้....
มือของภูมิก็ช่วยน้องชายผมไปด้วย......
เขาเปลี่ยนให้ผมยืนสี่ขา โดยที่ขาหลังตึง (ผมไม่เคยทำน้าน)
ก่อนที่ภูมิจะยืนขึ้น และเสียบลงมาอีกครั้ง “ภูมิ มันลึก..”ผมบอกเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
แต่เขาไม่สนใจเสียงผม .....เขาพยายามปรนเปรอผมให้ผมลุ่มหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้นก็ว่าได้...
ซึ่งผมก็ติดกับเขาไปนานเสียแล้ว......ผมมารู้ตัวว่าตัวเองขาดภูมิไม่ได้ก็ตอนที่พวกเราโดนจับ
และภูมิโดนยิงต่อหน้าตัวเอง ตอนนั้นผมแทบจะตายตามไปเลยเสียด้วยซ้ำ.......
ภูมิจับผมยืนขึ้นแล้วให้ผมยืนพิงกำแพงห้อง ก่อนที่เขาจะใส่มาไม่ยั้ง....
เสียห้องในห้อง ดังสลับกันไปมาระหว่างผม และภูมิ... “อ่า อือ อ่า อือ”
ก่อนที่พวกเราจะนอนลงมองตากัน และขยับไปมาเหมือนผมเป็นผู้ชายร่าน.....จนไม่สามารถขาดเรื่องเพศไปได้
“ภูมิ...ผมจะไปแล้ว......อ่า อือ อือ”
“สอง....กูก็ไม่ไหวแล้ว...” ภูมิเน้นเข้ามาที่ตัวผม ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่ามีน้ำพุ่งอยู่ภายในร่างกายผม
ภูมิขยับเข้า น้ำก็ฉีดเข้ามาที่ผนังภายในกายผม พุ่งเข้ามาอย่างไม่หยุด และของผมของพุ่งออกมาเช่นกัน
สีขาวขุ่นๆ ที่เปรอะบนหน้าท้องของผม “อ่าาาาา” เสียงของภูมิ
ก่อนที่เขาจะเอาน้ำสีขุ่นป้ายแล้วชิม....น้ำของผม
“อร่อยดีนิ..” คำพูดที่ทำให้ผมหน้าแดง และเขาก็ใช้มือละเลงน้ำนั้นทั่วหน้าท้องผม
ก่อนที่เข้าจะขยับเอาความใหญ่โตของตัวเองออกจากร่างผม....
จนผมรู้สึกว่ามีน้ำไหลออกมาตามความใหญ่ของภูมิเหมือนกัน......
+++++++++++++++++++++
เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบผ้าชุบน้ำออกมาจากห้องน้ำ
ก่อนที่จะนั่งข้างผมที่นอนหอบหายใจอยู่ พร้อมทั้งเช็ดหน้าท้องและด้านหลังที่เปรอะ....
เขาทำความสะอาดร่างกายผมซึ่งยังไม่มีทีท่าว่าจะลุก.....
จนเขากลับเข้ามานอนข้างๆ และยกหัวผมขึ้น สอดแขนเข้าไปแทนหมอนที่ผมใช้หนุนอยู่
“ภูมิ..สัญญาแล้วนะ..” ผมบอกออกไป
“เออ กูจำได้................” เสียงเงียบไปนาน “กูก็อายเป็นเหมือนกันนะโว้ยสอง....”
“ก็บอกมาเถอะ ........” ผมรบเร้าคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“กูลักหลับมึง...จนมึงเสร็จนั้นแหละ..ส่วนกูก็อยู่เดียวดาย..” เสียงภูมิพูดออกมา แม้จะฟังดูเหมือนพูดธรรมดา
แต่หูทั้งสองข้างของภูมิแดงใหญ่เลย....”
“ภูมิ....รู้ไหมตอนที่นายโดนยิงเราแทบจะตายตามเลยนะ...”
“ไม่รู้.....แต่รู้ตอนนอนห้องเดียวกัน.......” ภูมิพูดออกมา
“สอง กูเคยบอกมึงยังว่า กูหลงมึง เออ ...จะเรียกว่ารักก็ได้นะ..” หูภูมิแดงขึ้นไปอีก
“จริงหรอ....” เสียงตื่นเต้นของผมที่ลุกขึ้นมามองหน้าภูมิที่มองอยู่
“เออ...เอาหน้าไปไกลๆ เดี๋ยวเกิดอารมณ์” มันพูดขึ้น
“สองนึกว่าภูมิคิดว่าสองเป็นสิ่งของที่เอาไว้ระบายความใคร่ซะอีก”
“เออ....ถ้ากูไม่คิดรัก ก็ไม่ทำหรอกสอง...หัดคิดซะบ้าง...” อยู่ผมก็โดนว่าซะงั้ง
“ภูมิ รักนะ..นายอย่าตายก่อนแล้วกัน..เพราะนายก็เคยเห็นแล้วว่า สองเป็นยังไง...” นั้นผมพูดความจริงออกมา
เพราะผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา
“สองกูไม่คิดจะตาย มึงก็อย่าทำโง่ๆ อีก..” ก่อนที่ผมและเขาจะจูบเพื่อเป็นสัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกัน...
ส่งท้าย .........เจ้านาย
ผมชื่อเจ้านายครับ เป็นสุนัขพันธุ์ซิสุ ซึ่งนายภูมิเอามาให้เจ้านาย(สอง) เลี้ยง
และผมก็ชอบเจ้านายผมคนนี้มากซะด้วยซิ ตอนที่ผมขาหัก เจ้านายผมร้องไห้ใหญ่เลย
แต่ผมทำได้เพียงนอนนิ่งๆ และมองหน้าเจ้านายของผม.......
และเจ้านาย(สอง) เอาผมมาฝากกับ นายภูมิซึ่งเป็นคนเอาผมมาให้เจ้านาย(สอง)
ผมไม่ค่อยชอบนายภูมิเท่าไหร่ เพราะเขาพูดไม่ดีกับเจ้านายของผม
แต่ตอนที่ผมมาอยู่บ้านนี้ ทุกวันผมต้องโดนนายภูมิอุ้ม แล้วบ่นเรื่องเจ้านายให้ฟัง
จนผมเริ่มชักจะสงสัยแล้วว่าสองคนนี้เป็นอะไรกัน......
จนตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ก็เสียงที่มันดังออกมานอกห้อง จนผมได้ยิน
ก็เจ้านายผม(สอง) อุ้มผมมาไว้ที่ห้องของตัวเอง แล้วกลับเข้าไปห้องนายภูมินี่ครับ
เห้อ....สุดท้ายผมก็กลายเป็นหมาหัวเน่า...................
๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒๒ END ภูมิภูมิภูมิภูมิภูมิภูมิภูมิภูมิภูมิ
โพลล์
หัวข้อ: Re: **เมื่อความกลัวมาเยือน * ตอนพิเศษ สอง กด ภูมิ จบแล้วจร้า 15/12/54 p.14 (อ่าน 114737 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก