หัวข้อ: Re: **เมื่อความกลัวมาเยือน * ตอนพิเศษ สอง กด ภูมิ จบแล้วจร้า 15/12/54 p.14

[shabushabu4]

ขอแบบสองกดภูมิได้มั้ยยย ฮิฮิ

[momo9476]

เอา NC เฮ้ยไม่ใช่ 5555 เอาแบบไหนก็ได้

[JipPy]

เจ้านาย ขัดลาภ นาย ภูมิ  55555555555

[CarToonMiZa]

ภูมิ-สองยังน่ารักเหมือนเดิม

[zaferianight]

เอาnc +ภาคสองๆๆๆ หุหุ

[kun]

5555555
ส่งสารภุมิเนอะ อิอิ
เจ้านายเนี่ยได้ใจสุดๆๆ

[ลู่เคอOlive♥]

เจ้านายร้ายกาจอะ ภูมิอดเลย 5555

[modYlove]

และแล้วก็ได้ฤกษ์ ตอนพิเศษ อีกครั้ง
ขอบคุณที่รอกันนะค่ะ
(ประกาศเรื่อง เสียงเรียกของ..(สัตว์)..ป่า  ก็ตอนพิเศษเหมือนกันค่ะ)


ตอนพิเศษ2



พวกเราขนย้ายตัวเองออกมาจากห้องพักของผม และเดินทางเข้ากรุงเทพโดยเครื่องบินที่ซื้อตั๋วไว้

เจ้านายถูกแยกออกไปอยู่อีกห้องหนึ่งซึ่งเอาไว้สำหรับสัตว์โดยเฉพาะ...และผมกับภูมิก็นั่งอยู่ในห้องผู้โดยสาร

การเดินทางโดยเครื่องบินใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมงเท่านั้น ซึ่งแตกต่างจาก...การเดินทางโดยรถโดยสาร...

ที่กินเวลา หลายชั่วโมงแล้วทำให้เมื่อยอีกต่างหาก



พวกเรากลับมาถึงก็ตอนประมาณ 10 เช้า  ผมเข้าไปสวัสดีแม่ๆ และพ่อ ก่อนที่จะขอตัวเข้าห้องตัวเอง

เพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่  ...ผมทำเรื่องลาพักร้อน 3 วัน  หลังจากที่ออกหน่วยเสร็จ..

ผมเดินเข้าไปหาภูมิอยู่ที่ห้องข้างๆ “ภูมิ เย็นนี้ไปออกกำลังกายกัน..สองอยากไปวิ่งที่สวนสาธารณะอ่ะ..”

ผมเดินเข้าไปชวนซึ่งเห็นภูมิกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าโต๊ะคอมที่อยู่ภายในห้องของเขา

“อือ...ได้...แต่ว่าอย่างนายเนี้ยจะวิ่งได้ซักกี่รอบ..” เสียงประชดผม

“ทำไม  นายไม่อยากไปก็บอกดีๆ ดิ...” 

“เปล่า..ก็ดูหุ่นนายดิ ตัวนิดเดียวแป๊ปๆ ก็เหนื่อยแล้ว..ทำอย่างอื่นแทนกันดีกว่า.”

สิ้นเสียงก่อนที่นายตัวดีจะเดินเข้ามากอดผม...

“หยุดเลย...ไม่งั้นจะเอาเจ้านายมานอนด้วย..” ผมห้ามไว้ก่อน เพราะดูท่าแล้ว ภูมิจะแค้นฝั่งหุ่นเรื่องเมื่อวาน

ผมลุกขึ้นเดินออกจากห้องก่อนที่จะปล่อยให้ภูมิกลับไปทำงานตามเดิม....



ผมจะเดินลงไปที่ห้องครัว.....

“นมทำไรอ่ะ  ครับ....”  ผมเดินเข้าไปกอดนมที่นั่งปอกอะไรสักอย่างอยู่กลาง พร้อมกับน้อย

“นมกำลังปลอกหอมอยู่....นมว่าจะทำไข่ลูกเขย.....นะคะ..” เสียงนมที่พูดพร้อมกับมือที่ยังทำงานอยู่

ซึ่งนำความสนใจมายังผมมากๆ  เพราะผมไม่เคยทำกับข้าวเลยก็ว่าได้..

“นมผมช่วยได้ไหม..ผมอยากปลอกหอม..”เสียงของผมที่กระตือรือร้นเกินเหตุทำให้สองสาวในครัวอดยิ้มไม่ได้

ก่อนที่นมจะส่งมีดอันเล็กๆ ให้ผมและสอนวิธีที่จะปลอกหอม....

ตอนแรกผมก็ตั้งใจทำ  ทำไปทำมาซึ้งได้ไงไม่รู้ร้องไห้น้ำตาไหลเลย....

“นม....ผมแสบตา...”

“ฮ่า  ฮ่า  คุณสอง......” เสียงนม  ก่อนที่จะไล่ให้ผมไปล้างมือแทน

“นม เก่งเนอะ  ปลอกหมอแล้วไม่ร้องไห้เหมือนผมอ่ะ..”

“โธ่ ๆ  คุณสอง  นมทำมาต้องแต่เด็ก จนแก่แล้วค่ะ  นมชินแล้ว  เอางี้  มาชิมต้มจืดนี้ก็แล้วกัน”

ผมเดินไปที่เตาที่มีแกงจืดที่เดือดอยู่ในหม้อ..  “อืม..นมอร่อยจัง..” รสชาติที่ผมคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก

ผมอยู่ในครัวช่วยนม  จนสุดท้ายจากช่วย  กลายเป็นทำให้ช้ากว่าเก่า 

ดังนั้นผลเลยตัดสินใจเดินออกจากห้องครัว  แล้วไปเรือนเล็กแทน...



“แม่...” ผมเรียกแม่ๆ ขณะที่เห็นพวกเขานั่งคุยอยู่ที่ใต้บ้านของเรือนเล็ก....

ผมมานั่งเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง   ตอนที่ผมทำงานอยู่ที่เชียงราย และตอนที่ออกหน่วยเคลื่อนที่

ซึ่งสร้างความดีใจให้กับตัวเองมากกว่าเพราะเวลาผมอยู่ที่นี่ แม่ๆ จะคอยนั่งผมสิ่งที่ผมเล่า..

และท่านจะถามอะไรมากมาย...ซึ่งผมก็ชอบที่เล่าเรื่องงานที่ช่วยคนได้ด้วยเช่นกัน



“สอง  ไปเปลี่ยนเสื้อป่ะ..”  ผมหันไปมองภูมิที่เดินเข้ามาพร้อมกับชุดออกกำลังกาย

จนผมต้องมองนาฬิกาตัวเอง 4 โมงกว่าแล้ว...ผมนั่งอยู่กับแม่ๆ นานมาก

“สอง  ลูกๆ จะไปไหนกัน.” เสียงแม่นุชถาม  ซึ่งแม่เพ็ญก็มองเช่นกัน

“อ้อ พวกผมจะไปวิ่งซักหน่อยนะครับ...พอดีช่วงนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยได้ออกกำลังเท่าไร..” ผมเป็นคนบอกแม่ๆ  ก่อนที่ภูมิจะเดินมา
ถึง

“สอง ไปเปลี่ยนชุดป่ะ..”  ผมลุกขึ้นก่อนที่เขาจะมาถึง  “อือ..”

ผมเดินกลับเข้าบ้านใหญ่เพื่อเปลี่ยนชุด  พอลงมาก็เห็นภูมิ เอารถออกมาแล้ว...

ผมเดินเข้าไปในรถก่อนที่ภูมิจะขับรถออกไปยังสวนสาธารณะ....

“สอง เมื่อวานวันเกิดยังไม่ให้ของขวัญเลย..” อยู่ๆ ภูมิก็พูดออกมาขณะขับรถ

“อ้าว..ก็จูบกลางถนนนั่นไง...”

“เหอะๆๆ  อันนั้นก็ของขวัญ  แต่อย่างได้มากกว่านี้อ่ะ..”

“นั้น ขอดูพฤติกรรมก่อนนะ..” ผมบอกออกไป  จึงทำให้ภูมิไม่พูดแล้วขับต่อ



พวกเรามาถึงสวนสาธารณะ  มีคนมากมายเดิน วิ่ง กันในสนาม สวนที่นี้จัดว่าไม่ใหญ่นัก

และมีต้นไม้เยอะแยะ ซึ่งผมชอบที่จะมองเมื่อขับรถผ่านแถวนี้ 

พวกเราหาที่จอดรถก่อนที่จะเดินออกมา.....  “ภูมิ...กี่รอบดี...” ผมถามยิ้มๆ

“สอง  นายอ่ะไหวหรอ รอบเดียวก็จอดแล้วมั่ง”   ...มาอีกแหละเสียงประชดซึ่งผมไม่ชอบเลย

“นั้นภูมิ  มาแข่งกัน..ถ้านายวิ่งได้มากกว่า..ผมยอมทุกอย่าง ok ป่ะ..”

“นายพูดแล้วน่า....”  เสียงเหมือนจะขอคำยืนยัน ก่อนที่ผมจะพยักหน้าตอบ

“แต่ถ้าเราชนะ  ภูมิต้องยอมสองเหมือนกัน ok ป่ะ”  ผมถามออกไป

“ได้......” นั้นเป็นเสียงตอบที่ภูมิดูจะมั่นใจซะเหลือเกิน



จากการวิ่งออกกำลังกาย กลายเป็นการแข่งขันกันได้ไงไม่รู้..เพราะผมก็ไม่คิดจะแพ้ภูมิเช่นกัน..

กะว่าจะชนะผมจะกดภูมิ   คอยดู....เพราะภูมิชอบแกล้งดีนัก



“ภูมิรอหน่อย  จะวิ่งเอาโล่ไง....” ผมตะโกนเรียกภูมิที่ดูจะจริงจังเกิดเหตุ

ตอนแรกๆ ก็วิ่งด้วยกันอยู่ดีๆ  ไหนนำหน้าซะงั้น

ภูมิวิ่งอยู่กับที่  เพื่อรอผมให้ตามไปให้ทัน

“ภูมิ..ไม่เหนื่อยมั่งไง...” เสียงที่ต้องรีบเอาอากาศเข้าไป เพราะเหมือนจะหายใจไม่ทัน

“ไง..ยังไม่ถึง 5 รอบก็เหนื่อยแล้ว...แล้วอย่างงี้ ก็เสร็จภูมิดิ..” เสียงภูมิที่ตอบออกมาอย่างยียวน

“ก็นายมันไม่ใช่คน วิ่งได้ไงไม่หยุด ตั้ง 5 รอบติดกัน รอบหนึ่งก็กินไป 750 เมตรแล้ว..” เสียงบ่นเพราะผมไม่เคยมาวิ่งที่นี้   ก็เป็น
ไปได้ ยิ่งเห็นตัวเลขที่บอกระยะทางรอบสวนสาธารณะแล้ว  ยิ่งเหนื่อยเข้าไปอีก....

“สอง นั้นนายนั่งพักก่อน เดี๋ยวภูมิวิ่งอีกสักรอบ แล้วค่อยกลับกัน...” 

ผมเดินต้องยอมแพ้แบบหมดคาบเพราะไม่ไหวแล้วจริง....ตรงข้างทางทั้งสองจะมีเก้าอี้ไว้นั่งพัก และตรงกลางจะมีสวนหย่อมไว้
สำหรับนั่งพักผ่อน  ซึ่งผมก็เลือกที่ๆ เหมาะและเห็นทิวทัศน์ได้ดี...



“สวัสดีครับ...มาออกกำลังกายหรอ..” เสียงคนที่เข้ามาทักผมซึ่งนั่งมองนกเพลินๆ

“อ๊ะ...ครับ มาออกกำลังกาย..”  ผมรีบตอบออกไปตามมารยาท

“สวนที่นี้สวยนะครับ  ผมยังชอบมาวิ่งบ่อยๆ เลย..”

“ครับ เป็นสวนที่สวยมาก” ผมบอกตามความจริง

“คุณ พักอยู่แถวนี้หรอครับ...ผมไม่เคยเห็นคุณเลย”

“ไม่หรอกครับ ผมขับรถมานะ....และผมก็มาครั้งแรกด้วย”  อยู่ๆ เขาก็นั่งลงอีกฝั่งของเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่

“คุณชื่อะไรครับ  ผมชื่อ นพ” ชายแปลกหน้าแนะนำตัวแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

“ผมชื่อสองครับ..” ผมเตรียมท่าจะลุกเพราะไม่อยากให้ภูมิเห็นเดี๋ยวจะโกรธเอาได้

“เดี๋ยวครับจะกลับแล้วหรอ....” คุณนพถามเมื่อเห็นผมตั้งท่าจะลุก

“ครับ...ผมรอเพื่อนวิ่งนะครับ เสร็จแล้วก็จะกลับแล้วครับ.” ผมรีบตอบออกไป

“อ้อ...คุณมากับเพื่อนหรอครับ....นั้น..คุณก็นั่งรอเพื่อนและคุยกันเป็นเพื่อนผมสักครู่ได้ไหม..พอดีผมก็รอเพื่อนเหมือนกัน..”

คำพูดที่ทำให้ผมปฏิเสธไม่ได้..ผมเลยต้องนั่งลงตามเดิม...โดยสายตาผมก็มองหาว่าภูมิวิ่งไปถึงไหนแล้ว



ผมนั่งฟังคุณนพคุยเลยเปื่อย  จนโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่น

ข้อความที่ส่งมาหาผมซึ่งก็คือภูมิ ถามผมว่า คนที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นใคร

“ผมขอตัวโทรศัพท์สักครู่นะครับ..” ผมลุกขึ้นและกดเบอร์ภูมิ

“ภูมิ ..อยู่ไหนแล้ว..ด่วนๆๆ”  ผมรีบบอกออกไป

“สอง...ปล่อยไว้แป๊ปไม่ได้เลยนะ..” เสียงหยอกล้อซึ่งทำให้ผมสบายใจ เพราะรู้ว่าเขาไม่โกรธเป็นใช่ได้

“เห็นแล้วก็รีบมาดิ...จะมาส่งข้อความหาทำไม..” สายตาผมมองหาภูมิที่ส่งข้อความมาหาก่อนที่จะวางโทรศัพท์

“คุณนพครับ...ถ้าไงผมขอตัวก่อนนะครับ  พอดีเพื่อนโทรมาว่าวิ่งเสร็จแล้วนะครับ.” ผมบอกออกไปก่อนที่จะปลีกตัว

“นั่นเดี๋ยวผมเดินไปเป็นเพื่อนคุณแล้วกัน..”  เสียงนายนพที่ยังไม่เลิกตาม..ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด

ผมเลยเดินมาโดยที่ไม่ตบปากรับคำใดๆ  แต่คุณนพก็เดินตามมาด้วย ในใจก็คิดว่าเมื่อไหร่ภูมิจะเดินมาถึงสักที

ผมเดินมาจึงปากทางออก ซึ่งก็เห็นภูมิวิ่งมาแต่ไกล.....

“คุณนพ นั่งเพื่อนผมครับ..” ผมชี้ไปที่ภูมิเพื่อบอกว่าผมเจอเพื่อนแล้ว

แต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะจากไปเลยนี้ซิ....(มึงจะรออะไรหาคุณนพคร๊าบบบ)

ผมยืนรอภูมิจนวิ่งมาถึงพวกเรานั้นแหละครับ

“ภูมิ..นี่คุณนพ..” ผมแนะนำไป

“คุณนพ ..นี่เพื่อนผม..ภูมิครับ.”  ทั้งสองจับมือทักทายกัน

“รู้สึกนายจะแนะนำผิดนะ....เราเป็นครอบครัวเดียวกันครับ..” เสียงประกาศแห่งชัยชนะบอกว่าผมเป็นอะไรกับเขา..ซึ่งทำให้คุณ
นพหน้าเสียนิดหน่อย..

“พวกเราขอตัวนะครับ..” ผมรีบพูดขึ้น เพราะท่าอยู่นานกว่านี้ คุณนพคงได้ยินอะไรบ้าๆ จากภูมิแน่ๆ

พวกเราเดินจากมาก่อนที่จะขึ้นรถและขับกลับบ้าน

+++++++++++



“ภูมิแวะร้านเค้กก่อนนะ...วันเกิดนายเมื่อวานยังไม่ได้เป่าเค้กเลย..” ผมบอกออกไป ก่อนจะภูมิจะขับรถจอดที่ริมถนน

โดยมีผมเป็นคนลงไปซื้อเค้ก...ส่วนรสชาติก็ต้องเป็นรสตามใจผมซิครับ เพราะคนกินนะผมเอง ส่วนคนเป่าคือภูมิ

กล่องที่บรรจุเค้กถูกนำออกมาจากร้าน และวางลงที่เบาะหลัง ก่อนที่รถจะวิ่งกลับเข้าบ้านของพวกเรา

อาหารเย็นที่นม เตรียมไว้ที่โต๊ะถูกกินเรียบโดยพวกเรา 2 คน 

เพราะความเหนื่อยทำให้อาหารมื้อนั้นอร่อยยิ่งขึ้นไปอีก...........



+++++++++++





ผมถือเค้กเข้ามาที่ห้องของภูมิ ซึ่งเหมือนเขาจะรออยู่เช่นกัน...

เทียนวันเกิดที่ถูกจุดไว้ เพื่อบ่งบอกถึงอายุขอเจ้าของวันเกิด

เสียงเพลงที่ร้องอวยพรให้ภูมิ ถูกเปล่งออกมา....

“ภูมิ อธิฐานก่อนเป่าด้วยนะ.” ผมบอกไปหลังจากที่ร้องเพลงอวยพรให้แล้ว

ผมเห็นภูมิหลับตา ก่อนที่จะลืมแล้วเปล่าเทียนที่มีดวงไฟลุกอยู่ และมันก็ค่อยๆๆ ดับที่ละดวงจนหมด

“ขอบใจนะสอง...นึกว่าปีนี้จะไม่ได้เป่าเทียนซะแล้ว.” เสียงของภูมิที่พูดเหมือนน้อยใจ

“ไม่หรอกนะ..ปกติผมก็ให้ภูมิเป่าทุกปีนั้นแหละ...และจะทำให้ตลอดไปด้วย.” ผมบอกออกไปก่อนที่จะเดินเอาเค้กไปวางที่โต๊ะ
ทำงานที่อยู่ภายในห้องของภูมิ



“สอง ทวนสัญญานิดหนึ่ง เรื่องเมื่อเย็น..”

“อะไร  นึกว่าลืมแล้วนะเนี้ย...จำแม่นจริงๆ.....” ผมบอกออกไปเพราะตัวเองนั่นแหละที่ลืมแล้ว

“จะลืมได้ไง....ผมอารมณ์ดีตั้งแต่เย็นแล้ว...” เสียงภูมิที่บอกว่ารอคอยสัญญา

“นั้น...อยากได้อะไรบอกมา....” ผมบอกออกไป

ก่อนที่ภูมิจะส่งถุงกระดาษมาให้.....ซึ่งผมรับด้วยความงุนงง..และเปิดดูของที่อยู่ในนั้น

“ภูมิ...เดี๋ยวนี้นายเล่นแบบนี้หรอ..” ตาผมโตเพราะสิ่งที่เห็นในถุงเป็นชุดกระต่ายก็ว่าได้ เพราะผมเห็นหูยาวๆ

“สอง..นายสัญญาแล้วนะ....”  ผมถอนหายใจก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดที่ภูมิเอามาให้ใส่



ผมถอดชุดที่ใส่ออกก่อน  ที่จะเริ่มเปลี่ยนเป็นชุดกระต่าย ที่ดูคล้ายชุดว่ายน้ำซะมากกว่า จะมีหางเป็นพุ่มอยู่ตรงก้น

แต่ที่น่าแปลกคือ ด้านในแทนที่จะเป็นผ้ากลับมีแท่งยาวๆ อยู่ด้านในชุดด้วย และตรงกับหางกระต่ายพอดี...

“ภูมิ..บ้า.” ผมเริ่มที่จะใส่ชุดว่ายน้ำกระต่ายก่อน  และนั่นทำให้ผมรู้ว่าไอแท่งยาวๆ นั่นมันต้องอยู่ตรงไหนของร่างกาย

ผมค่อยสอดแท่งยาวๆ เข้าไปในร่างกายตัวเองอย่างช้าๆ  ก่อนที่จะค่อยดึงชุดกระต่ายนั้นมาสวมที่แขน  ซึ่งทุกครั้งที่ดึงผ้าขึ้นแท่ง
ยาวๆ ก็จะรั้งทำให้ร่างกายของผมรู้สึกเสียวได้....ก่อนที่จะก้มลงหยิบปลอกแขน และหูกระต่ายมาคาดที่หัว

 ....อืม.......

ผมแทบไม่อยากจะเดินออกจะห้องน้ำด้วยซ้ำ เพราะความอายและความรู้สึกแปลกเวลาที่ตัวเองขยับเพราะเนื้อผ้าที่สีกับเนื้อตัว
ไหนจะไปแท่งแปลกๆ นั้นอีก.....

ผมค่อยๆ เดินออกมาจากห้องน้ำซึ่งเห็นภูมินั่งลุ้นอยู่ที่ขอบเตียง

“ภูมิ...บ้า..” ผมบอกออกไปก่อนที่จะยืนอยู่หน้าห้องน้ำ....

“สอง..เดินมานี่มะ...” เสียงของภูมิที่สั่งให้ผมเดินไปหาเข้า

ผมเดินไปหาด้วยสีหน้าที่รู้สึกได้ว่าตัวเองมีอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ...ก่อนที่จะมาหยุดอยู่หน้าภูมิ

“นายใส่แล้วดูเซ็กซี่ไม่ใช่เล่นนะเนี้ย...คิดไม่ผิดที่สั่งมา..”  ได้ยินคำชมที่ภูมิบอกหน้าผมยิ่งแดงเข้าไปใหญ่



“สองนายหมุนให้ดูหน่อยสิ..” ผมหมุนอย่างว่าง่ายเมื่อสิ้นคำพูดของภูมิ

“หยุด..” ผมหยุดเพราะเสียงเขานั้นแหละ  ก่อนที่เขาจะมาจับหางกระต่ายผมเล่น..

“ภูมิ...อย่าจับ..” ผมบอกออกไป....แต่ไม่เคล้ว เพราะยิ่งผมห้ามเขาก็ยิ่งจับจะดึงหางกระต่ายออกละดันกลับเข้าไป

“อ่าาาาา” เสียงที่ผมหลุดออกโดยไม่ได้ตั้งใจ.... ผมหมุนอีกครั้งตามครั้งสั่ง จนผมกลับมาอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนเดิม

ชุดกระต่ายที่ผมใส่อยู่ด้านหน้าไม่สามารถปกปิดส่วนต่างๆ ของร่างกายได้มากนัก  ทำให้น้องชายและพวงของผมชะแว่บ

ออกมาภายนอก   ซึ่งภูมิก็หยอกล้อผมเล่นอีกเช่นกัน   ซึ่งผมให้ผมแทบจะลงไปนั่งทรุดกับพื้นได้

แต่ภูมิไม่มีท่าว่าจะเริ่มสักที ซึ่งผมแทบจะละลายอยู่แล้ว เขายังนั่งอยู่กับที่จับและลูบไล้ตามส่วนต่างๆ ของร่างกายของผม

เขาทั้งจับก้นผมเล่น พร้อมกับหาง  ซึ่งผมต้องจับไหล่ภูมิเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องทรุดลงไปกับพื้นจริงๆ

“ภูมิ..เลิกแกล้งได้ยัง...สอง อ่าา.....ไม่ไหวแล้ว..”  ผมบอกออกไปเพราะน้อยชายผมมีน้ำซึมออกมาและมันถูกชุดกระกระต่ายรัด
มาให้ออกมาเล่นข้างนอก และน้อยชายผมก็แนบอยู่ในชุดจนเห็นรูปทรงได้อย่างชัดเจน   เพราะภูมิใช้น้ำลายเลียจะซะเปียก  แต่
ภูมิก็ไม่สนใจสิ่งที่ผมพูด

“สอง... นายไปนอนบนเตียงไป  เดียวจะนวดให้..” เสียงภูมิสั่งให้ผมขึ้นไปนอนบนเตียง ซึ่งผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายเพราะคิดว่า
เขาจะเลิกแกล้งแล้ว...แต่มันไม่เป็นอย่างที่ผมคิดนะซิ  เขากลับเปิดลิ้นชักหัวนอนแล้วหยิบขวดน้ำมันที่ใช้สำหรับนวดผ่อนคลาย
ออกมาซะงั้น...  ก่อนที่จะแทบลงหน้าท้องที่ชุดกระต่ายปกปิดอยู่

ภูมิใช้มือละเลงน้ำมันที่ไหลอยู่บนหน้าท้องผมและะทาไปทั่วบริเวณ แถมยังแกล้งใช้มือปัดเจ้าน้องชายผมอีก

ไม่เพียงเท่านั้นภูมิยังจงใจเทน้ำมันลงบนน้องชายผมจริงๆ ก่อนที่จะนวดคลึงแท่งที่โดดเด่นภายใต้ชุดกระต่าย

ซึ่งตัวผมเองก็แอ่นรับมือภูมิอย่างตั้งใจด้วยซ้ำ....

“ภูมิ อย่าแกล้งอีกเลย...สองทำไรผิดสองขอโทษ..” เสียงขอโทษแบบไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร  แต่ตอนนี้ผมต้องยอมทุกอย่าง
เพราะผมคลั่งกับมือที่ช่วยปรนเปรอผม  แต่ผมอยากได้มากกว่ามือของภูมิอีกเป็นหลายร้อยเท่า

มือผมที่ไปคว้าภูมิก่อนที่จะเริ่มจูบเขาก่อนเป็นครั้งแรก..... “ภูมิช่วยสองหน่อย..” ผมพยายามเรียกร้อง

“สอง อยากให้ทำอะไรบอกสิ..”

“ภูมิช่วยสองหน่อย..” ผมไม่กล้าพูดจึงได้แต่เพียงเลียงๆ ไป

“ให้ช่วยอะไร..” ก่อนที่ภูมิจะหนีจูบที่ผมมอบให้..

“ภูมิ สองอาย....” ผมพยายามคว้าเขาอีกครั้งแต่ภูมิก็หันหน้าหนี

“ภูมิ จูบสอง  และเอาไอนั้นใส่มาที่ร่างกายสอง..สองอยากได้ของภูมิ....ภูมิช่วยเอาสองที..” หน้าผมแดงเพราะคำพูดที่ผมไม่เคย
พูดเลยตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันมา....

แต่ผมกลับได้เห็นรอยยิ้มก่อนที่เขาจะถอดเสื้อ และกางเกงออก.....

“ได้ครับเจ้านายที่รัก....เดี๋ยวภูมิจะเอาสองตามความต้องการ”  สิ้นคำพูดภูมิก็ก้มลงจูบผมแบบหนักหน่วง

ตามความต้องการของผมมือของเขาก็ดึงเสื้อที่อยู่บนหัวไหล่ออก ทำให้ช่วงบนผมเปิดออกทันที...

มือที่บีบ ขยี้หัวนมผมด้วยความแรงและเบาสลับกันทำให้ผมแอ่นอกรับมือภูมิ....” ภูมิ หนักอีก..” เสียงผมที่ยังไม่พอใจกับการกระ
ทำของภูมิที่ทำกับหัวนมผม ทำให้ผมเรียกร้องออกไป เหมือนตัวเองได้พูดอะไรออกมาแล้วอยากจะพูดอีก หลายคำจนพอใจ
(เอานิสัยเสียแสดงออกมาได้ไงจ๊ะ สอง  หุหุหุ)  ........นั้นทำให้ภูมิลงไปกัดหัวนมผมแทน  ตรงที่มีจิวอยู่และเลียมันอย่างเมามัน
จะขบไปที่ปลายบนตัวนมซึ่งไวต่อความรู้สึกผมเสียจริง

มือของภูมิที่ลงมาจับน้อยชายผมที่ตั้งอยู่ให้ชุดกระต่าย....ขาผมที่ถูไถไปบนผ้าปูที่นอน....

“อึก  อึก”  ผมต้องกลั้นหายใจเมื่อภูมิดึงชุดผมออกและกันเบาที่ปลายยอดของน้องชายผม  พร้อมทั้งแท่งที่อยู่ภายในร่างกายผม
ก็ถูกดึงออกพร้อมกับชุดกระต่ายด้วยเช่นกัน

“ภูมิ...เอาอีก..” ผมพยายามเรียกร้องและบอกความต้องการให้กับภูมิ ซึ่งเขารู้ว่าตรงไหน และส่วนไหนของผมที่ทำให้ผมรู้สึกดี...

“สอง นายชักเอาใหญ่แล้วนะ “ เสียงภูมิที่ว่าผม  ก่อนที่จะใช้นิ้วดีดไปที่ส่วนปลายบน

“อืม อืม”  ผมคิดว่าต้องเจ็บแต่กับเป็นความเสียวมาแทนเสียอีก............

มือภูมิที่รูดแท่งของผมขึ้นลง และค่อยๆ ครอบครองผมจนมิด  เขาใช้เวลานานเพื่อทำให้ผมพอใช้ จนผมจะไปหลายรอบก็ว่าได้
แต่เขาจะกดส่วนปลายไม่ให้น้ำรักของผมพุ่ง ซึ่งผมให้ผมทรมานมากๆ  เพราะการไม่ได้ปลดปล่อย และตัวผมก็ร้อนขึ้นด้วยเช่น
กัน

“สองนายไม่คิดจะช่วยเรามั่งหรอ...”  ผมกับภูมิเปลี่ยนมานอนตะแคงเพื่อผมจะได้มีโอกาสช่วยเหลือภูมิเช่นกัน

ท่าที่เรานอนสลับหัวท้าย ทำให้เจ้าโลกของภูมิอยู่ตรงหน้าผม และผมก็ครอบครองแบบที่ภูมิเคยสอนผมเช่นกัน

แม้ว่าผมจะไม่เชี่ยวเท่าภูมิแต่ผมก็รู้ว่าตรงไหนที่ทำให้เขามีความสุขได้ 

“อือ    ดี  สองตรงนั้น แรงๆ” เสียงแห่งความพึงพอที่ผมทำให้เขา ยิ่งทำให้เขาตอบแทนผมมาขึ้นเป็นสองเท่า

เราใช้เวลาปรนเปรอกันและกันนาน จนผมคิดว่าตัวเองจะถึงอีกครั้ง แต่เขาก็กดปลายแท่งของผมไว้อีก

ซึ่งผมก็ไม่สามารถปลดปล่อยได้อีกครั้ง ตัวผมก็ยิ่งแดงเข้าไปอีก....



ผมหยุดก่อนที่จะเปลี่ยนให้ผมมานั่งบนตักของภูมิซึ่งอ้าง  เพื่อให้ผมนั่งทับลงไปบนเจ้าโลกที่ตั้งผงาดนั้น..

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ  อ๊ะ” เสียงผมที่ค่อยนั่งลงไป และภูมิเริ่มขยับโดยใช้ขาทั้งสองข้างช่วยเป็นแรงส่ง  ซึ่งเตียงที่ผมนั่งอยู่นั้นก็สปริงดี
เกินไปหรือเปล่า เพราะผมกับภูมิต่างเมาให้อารมณ์....จนผมแทบหมดแรง  จนต้องเปลี่ยนท่าให้ผมหันหน้าเข้ามาหาภูมิ

เพื่อให้ช้แขนโอบคอไว้ และขาทั้งสองข้างก็ตวัดเกี่ยวเอวภูมินั้นแหละ....”อึก อึก  อึก” เสียงเตียงที่สั่น

 เสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงที่ดังภายในห้อง ยิ่งทำให้อารมณ์ผมหลุดได้ง่าย

“ภูมิผมเริ่มจะไปอีกแล้ว..” ผมต้องผมเขาว่า   ภูมิทำให้ผมเริ่มจะหลั่งอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เขาก็ยังใช้ท่านี้ แต่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

และหนักขึ้นอีก  แขนผมก็ยิ่งกอดเขามากขึ้น  “อ่า  อ่า  อ่า  อ่า  อ่าาาาาา” สิ้นสุดเสียงน้ำรักที่ถูกเก็บกักไว้หลายครั้งที่ไม่ได้ถูก
ปลดปล่อย  มันพุ่งออกมามากเกินปกติจนกระเด็ดเปรอะพวกเราทั้งคู่  ก่อนที่ผมจะก้มจูบเพื่อขอบคุณเขาก็ว่าได้

“สอง นายรออีกแป๊ปนะ” ภูมิดันผมนอนลงราบกับเตียงก่อนที่จะพาตัวเองสู่จุดหมายปลายทาง ซึ่งผมก็มีอารมณ์ตามกับเขาเช่น
กัน   เพราะความรู้สึกเสียวซ่านยังไม่หมดไป 

“สอง....สอง  อึก  อึก” เสียงเรียกที่ภูมิเรียกผมก่อนที่ตัวเขาจะเกร็งและปล่อยน้ำออกมาภายในร่างกายผมของ...ซึ่งผมก็ดูดเจ้า
ท่องเนื้อที่อยู่ในร่างกายของผมอย่างไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ  “นายดูดใหญ่เลยนะสอง”  และนั้นทำให้ผมรู้ว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมเรื่องแบบนั้นได้...แต่ผมก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ



++++++++++++++



“สุดท้ายกระต่ายน้อยก็ถูกเสือกินจนได้...”  เสียงภูมิที่พูดเหมือนเล่านิทานก่อนนอนให้เด็กฟัง ซึ่งเป็นเสียงที่น่าฟังนัก

“เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าหลงเชื่อคนง่าย และอย่าสัญญาอะไรง่ายๆ..” เสียงภูมิที่เหมือนเตือนว่า ที่ผมต้องเป็นแบบนี้เพราะสัญญา
บ้าบอของผมเอง

“ภูมิ  รอบหน้าผมจะกดภูมิให้ได้คอยดู..”  ผมบอกแบบงอนๆ ออกไป

“555 สอง ถ้านายอยากก็ได้นะ...แต่นายจะกล้าหรือเปล่า”  เสียงภูมิที่บอกออกมาทำให้ผมแปลกใจที่เขาจะยอมให้ผมกดจริงๆๆ
หรอ  แล้วทำไมผมจะไม่กล้า  คอยดูแล้วกัน

ผมส่งสายตาให้ภูมิเป็นคำตอบ....ก่อนที่จะยิ้มให้

“ภูมิ ป้อนเค้กให้หน่อย หิวแล้ว เหนื่อยด้วย..” เสียงผมที่อ้อนให้ภูมิลุกไปหยิบเค้กที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน

ซึ่งภูมิก็ลุกขึ้นโดยดี พร้อมทั้งถือเค้กมานั่งอยู่ข้างๆ 

“อ้าาาาาา “  ผมอ้าปากพร้อมส่งเสียงให้ภูมิป้อน

ผมเห็นภูมิตักเค้กออกมาชิ้นหนึ่งและป้อนเขาปากตัวเองแทน

“อะไรอ่ะ  บอกให้หยิบมาป้อนไม่ใช้มากินเอง...” ผมตะแคงหน้าหนีเพราะงอนที่โดนแย้งเค้ก

“มะ มา  ป้อนแล้วหันมาดิ..” เสียงภูมิที่บอกว่าจะป้อน ทำให้ผมหันกลับมาอีกครั้ง

ผมอ้าปากเพื่อรอให้คนตรงหน้าป้อนเค้ก  ซึ่งเขาก็ตักเค้กมาพอดีคำและป้อนตัวเองอีกครั้ง

คราวนี้ผมเลยโกรธจริงๆ  หน้าที่เชิดบ่งบอกว่าไม่สนใจภูมิแล้ว

แต่ภูมิกับจับคางและป้อนเค้กที่อยู่ในปากให้ผมแทน  ลิ้นที่ดุนชิ้นเค้กเข้ามาในปากผม
ทำให้ผมต้องใช้ลิ้นโกยเค้กมา  ก่อนที่ภูมิจะเงยหน้าขึ้น  ปากผมก็เคี้ยวเค้กตุ้ยๆๆ

“ไง เค้กอร่อยไหม” เสียงภูมิที่ถามถึงรสชาติเค้ก

“เป็นพ่อนกหรือไง  ถึงได้ป้อนแบบนี้อ่ะ...” ผมบอกไป

“ใครว่าพ่อนก   สองเป็นเมียพ่อนกตั้งหากไม่ใช่ลูก”

“นั้นป้อนอีกคำได้ปะ ...” ผมบอกอีกครั้งก่อนที่ภูมิจะทำแบบเดิม

แต่ครั้งนี้ผมรับเอาเค้กไป แถมด้วยกัดลิ้มภูมิไปอีกที..

“โทษฐานแกล้งดีนัก....”  ผมพูดพร้อมกับยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้

ไม่มีคำพูดตอบกลับ มีเพียงสายตาที่ยิ้มมาให้พร้อมกับมือของภูมิที่ลูบหัวผมเล่น

++++++++++++++++






ปล. นึกว่าสองจะได้กดภูมิซะอีก

รอบนี้ก็อดไปตามระเบียบ 5555

[poisongirl]

 

กรี๊ดดดดดดด  เอาอีกๆ 

[moobarpalang]

เอาอีกๆ

[MiSS-U]

เลือดหมดตัวเลยทีเดียว  งานนี้สองทำตัวเองแท้ๆ

ชอบชุดกระต่ายอ่ะ  ฮุๆๆ  แต่เอ๊สองยังคิดกดภูมิอีกเหรอ

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

กดบวกกดเป็ดค่ะ

[Nus@nT@R@]

 

[POPEA]

ชุดกระ่ต่ายซะด้วย
สองยังหวังจะกดภูมิหรอเนี่ย?! 55.
อยากได้ตอนพิเศษแบบพิเศษเลยอ่ะคนเขียน >"<

[vi2212]

 แอร๊ยยยย...

[siwaporn-b]

 
เลือดหมดตัวแย้ว

[CarToonMiZa]

เลือดหมดตัว

[Rouk_Uknow]

ชอบคุณสำหรับตอนพิเศษ นะครับ
เรียกเลือดได้ดีมาก 

อยากให้มีอีกซักตอน 

[LiTTlE [A]]

กลายเป็นแมวน้อยยั่วสวาทเลย
จัดให้ +1
 

[shabushabu4]

คนเขียนทำผิดคำขอ 55555 
 
ทุกคนขอสองกดภูมิ  เพราะฉะนั้น นำตอนพิเศษ(สองกดภูมิ) มาแก้ตัวใหม่ซะ ฮิฮิ

[tuek]

ชุดกระต่ายบรรยายซะเห็นภาพเลย   

[zaferianight]

โฮะโฮะโฮะ เลือดแทบหมดตัว

[หมวยเล็ก]

หุหุหุหุ   

น้องกระต่าย ไม่ไหวแล้ว ขออีกๆ 

[Animee]

สารภาพว่าแอบคิดไปไกลแล้วว >.,<
คิดไปว่าภูมิอาจจะทำให้เค้กเลอะตัวสองแล้วก็..
"กิน"สองทั้งอย่างนั้น 55555555 -,,-

[Satang_P]

ตอนนี้สองหื่น    แต่ภูมิหื่นกว่า 555 

[ลู่เคอOlive♥]

 

[ต่ายน้อย]

ผมจะเอาแบบนี้อีก ๆ

[kun]

สองติดเชื่อหื่นจากภุมิแล้ว
5555555
ไปซับเลือดก่อนเสียไปเป้นไหเลย อิอิ

[CarToonMiZa]

คิดถึงจัง

[modYlove]

ตอน สอง กด ภูมิ 



“ไหนบอกว่าจะให้กดไง...ผิดสัญญานี้..”  ผมพูดออกไป เพราะภูมิไม่สนใจที่ผมพูดเลยซักนิดนะสิ

ตอนนี้ผมย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพแล้วครับ  หลังจากที่ทำงานใช้ทุนที่เรียนมาจนครบ......

ภูมิเลยชวนผมไปเที่ยวที่ญี่ปุ่น....เป็นรางวัลให้ที่ผมยอมกลับมาทำงานที่กรุงเทพก็ว่าได้

ที่จริงผมก็อยากจะอยู่ที่นั้นอีกสักหน่อย แต่ทนภูมิรบเร้าไม่ไหว  และผมก็เริ่มเป็นห่วงแม่ๆ และพ่อพี่อายุจะมากขึ้นด้วยครับ

เลยตัดสินใจย้ายกลับเข้ามาทำงานในกรุงเทพแทน  ซึ่งมีโรงพยาบาลที่ผมเลือกไว้เรียบร้อยแล้ว

ผมจำได้ว่าเมื่อวันเกิดปีที่แล้วของภูมิ   ภูมิเคยพูดไว้ว่าจะให้ผมกด แต่ผมก็ไม่เคยถามอีกเลย แต่ก็จำได้นะครับ

ที่จริงเกือบจะลืมเหมือนกัน   จนมาเห็นคนโพสในfacebook   เรื่อง ชายในปัจจุบัน กับเกย์ในปัจจุบัน นั่นแหละ

ผมเลยอยากจะทวงสัญญาซักหน่อย แต่ดูภูมิจะไม่สนใจที่ผมพูดด้วยซ้ำ



วันนี้พวกผมเดินเที่ยวในย่านชิบูยะ กันครับ   คนที่นี้ต่างจากคนที่ประเทศไทยมาก เพราะผมเห็นมีเห็นวัยรุ่นหลายคนแต่งตัวกัน
แนวมากๆ  และเดินกันไปมาตามท้องถนน.... มีทั้งพังค์ ทั้งร๊อค ฮิบฮอบก็มี....

ที่จริงเราได้อานิตสงค์จากตระกูลรอยต์นะครับ เพราะภูมิทำธุรกิจอยู่ของคุณทาคุยะ  พวกเราเลยได้พักในโรงแรมหรูที่ซึ่งคนจอง
เต็มตลอดทั้งปี..แต่ก็ได้คุณทาคุยะนี่แหละครับช่วยจัดแจงเรื่องที่พักให้ (ต่ายน้อยจ๋า เราขอยืม คุณทาคุยะ รอยต์หน่อยนะคะ) ยิ่ง
ช่วงปีใหม่แล้วยิ่งยากเต็มที่....



“ภูมิ..พรุ่งนี้ไปโตเกียวทาวเวอร์กันนะ..”  ผมเกาะแขนภูมิที่เดินขึ้นลิฟท์เพื่อจะเข้าห้องพักของเรา

ภายในลิฟท์มีสาวๆ ที่ดูเป็นผู้ดี คอยลอบมองภูมิซึ่งผมก็แอบเห็นเหมือนกัน  ดังนั้นผมเลยปล่อยแขนเขา แล้วยืนข้างๆ แทน

จนสาวๆ เดินออกไปจากลิฟท์นั้นแหละครับ...


“ภูมิ..พรุ่งนี้ไปได้ไหม  ผมอยากเห็นภูมิประเทศของโตเกียวอ่ะ..”

“สอง...พรุ่งนี้อยากไปไหนก็เอาซิ  หรือจะไปสวนสนุกด้วยก็ได้นะ..แต่อายุนายคงเล่นไม่ไหวมั่ง 555 “  อะไรอ่ะ อยู่ๆ ก็มาแซว 
คึกไรขึ้นมา

“ไหว ไม่ไหว คืนนี้ให้ลองไหมแหละ...”  ผมยิ้มน้อยๆ ให้ภูมิ   ซึ่งภูมิก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร....

“เลิกๆ  ออกไปแล้วได้ลิฟท์ถึงแล้ว”  ผมโดนสองดันออกมาจากลิฟท์พร้อมกับเจ้าตัวที่เดินตามมา..



ก็ตั้งแต่ที่ผมมาถึงที่ญี่ปุ่น ซึ่งถือได้ว่าเป็นเมืองที่มีความเป็นอิสระพอดี ผมเห็นคนรักกันหลายคู่เดินจูงมือกันตามถนน

ซึ่งถ้าเป็นประเทศไทยผมคงไม่กล้าขนาดนั้น  และอาจเป็นเพราะตอนนี้อยู่ต่างประเทศผมเลยรู้สึกอยากทำอะไรแปลกๆ

บ้าง....ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คงเป็นเรื่องนี้แหละครับ....ใช่ว่าผมไม่อยากเป็นฝ่ายรับนะครับ ที่จริงผมชอบซะด้วยซ้ำแต่ผมก็อยากจะรู้ว่า
ภูมิรู้สึกอย่างไรเวลาอยู่ในตัวผมบ้างก็เท่านั้น....



พวกเราเดินเข้ามาให้ห้องสวีทรูมที่ผนังทำด้วยกระจก 180 องศา ซึ่งสามารถมองเห็นภูมิประเทศในละแวกนี้ได้อย่างชัดเจน

จะเรียกว่าใหญ่เวอร์...สำหรับการพักค้างคืนครับ...แต่นี้แหละถึงเรียกว่าเป็นโรงแรมของคุณทาคุยะได้....เพราะทุกอย่างต้องดูยิ่ง
ใหญ่....

“สอง....ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวตอนเย็นจะพาไปกินอาหารในโรงแรม”  เสียงภูมิที่บอกออกมา

“ภูมิ เรากินในห้องไม่ได้หรอ...สองเมื่อยไปหมดแล้ว..”  วันนี้เราเดินมาทั้งวัน เข้าตรอกนู๋ออกตรอกนี้

“นั้น..แล้วแต่สองละกัน   นั้นมานี่มา.....จะนวดให้..”  ภูมิเรียกผมให้ไปนอนบนเตียงที่วางอยู่กลางห้องนอน

ผมจึงเดินไปนอนที่เตียงและคว่ำหน้าลงให้ภูมินวดขาให้



“อืม  ตรงนี้แหละภูมิ ดีมากเลยอ่ะ..” มือที่นวดลงมาที่ขาของผม

ผมหลับตาลงเพื่อให้ภูมินวดให้จนผมเผลอหลับไปนั้นแหละ.......



“สอง...สอง..” ผมได้ยินเสียงภูมิจึงลืมตาตื่นขึ้นมา.....

“ไรหรอ...”  ผมถามออกไปทั้งที่ยังคว่ำหน้าอยู่

“สอง ไปอาบน้ำป่ะแล้วจะนอนก็ค่อยนอน  มานอนแบบนี้เดี๋ยวไม่สบาย เหงื่อออกมาทั้งวันแล้ว”

“นั้นตัวก็อุ้มเค้าไปอาบหน่อยดิ..” ผมพลิกตัวหันหน้ามาและยกแขนขึ้นกลางอากาศ เพื่อให้ภูมิอุ้ม

“แบบนี้สิหน่า....รู้ไหมเดี๋ยวนี้นายชักโดนตามใจใหญ่แล้วนะ...” ภูมิที่พูดแก้มเล่น

“ก็ใครตามใจ... ทำให้สองเสียคนอ่ะ..” ผมโต้กลับ   พร้อมกับมองไปที่คนที่ทำให้ผมเสียคนอีกครั้งเพราะถูกภูมิตามใจนั้นแหละ

“เฮ่อ  มะๆ  เดี๋ยวอาบน้ำให้...” ผมยิ้มทันทีที่รู้ว่าตัวเองไม่ต้องเดินไปอาบน้ำแล้ว เพราะมีคนจะอุ้มจะพาไปอาบน้ำให้





ผมอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย...โดยภูมิเป็นคนทำก่อนที่จะพาผมขึ้นเตียงอีกรอบ

“ต้องร้องเพลงกล่อมด้วยไหม ห๊ะสอง..” เสียงภูมินั้นแหละครับ

“ไม่ต้อง นั้น มาจุ๊บที  แล้วตอนดึกก็ปลุกแล้วกันนะ...” ผมบอกออกไปก่อนที่จะจูบขอบคุณภูมิที่ทำธุระให้ผมจนเสร็จ

ก่อนที่ผมจะหลับตาลงนอนอีกครั้ง...



++++++++++++++++++



“โอเปอร์เรเตอร์  ผมสั่งอาหารหน่อย  ที่ห้องสวีทรูท........” ผมสั่งรายการอาหารต่างๆ ที่คิดว่าสองน่าจะอยากและรวมทั้งผมด้วย
ผ่านสายโทรศัพท์  เพื่อรอให้คนในห้องนอนตื่นและจะได้มานั่งกินด้วยกัน...

แม้ว่าผมจะอยู่ญี่ปุ่น และเวลาทำงานของผมก็มีเช่นกัน ผมจะใช่เวลาว่างคอยส่งเมล์ให้เลขา และสั่งงานผ่านโทรศัพท์

ตอนนี้งานของผมยุ่งกว่าเดิมมากนัก จะแทบไม่มีเวลาไปเยี่ยมสองเลยด้วยซ้ำ

จนผมต้องขอร้องให้แม่ๆ ช่วยพูดให้สองกลับมาทำงานที่กรุงเทพนั้นแหละครับ...

ผมนะทั้งขู่ ทั้งเข็นแล้ว แต่ดูเหมือนสองนั้นแหละที่อยากจะอยู่ไกลๆ ผมซะมากกว่า...

จนผมต้องให้แม่ ช่วยพูดนั้นแหละ....และผมก็ต้องสร้างโรงพยาบาลเล็กๆ ให้สองที่เชียงรายด้วย

เพราะเขาเป็นห่วงคนที่นั้นที่ไม่มีเงินไปหาหมอ....สุดท้ายโรงพยาบาลที่ผมสร้างจึงเป็นโรงพยาบาลที่คิดเงินเพียงเล็กน้อย

สำหรับคนป่วยที่เป็นเคสหนักๆ  แทนครับ ซึ่งผมก็ถือว่าทำบุญไปในตัวด้วย..

แม้ว่าจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก แต่ถ้าเป็นสิ่งที่สองอยากผมก็พร้อมที่จะทำให้นั้นแหละครับ...



ผมโทรสั่งให้พนักงานมาส่งตอน 3 ทุ่ม เพราะสองจะได้มีเวลาพักผ่อนบ้าง หลังจากเดินมาทั้งวันแล้ว..

พวกเราไม่ค่อยได้เที่ยวกันเลยครับตั้งแต่ที่สองไปทำงานต่างจังหวัด... และนี่ถือว่าเป็นโอกาสดีที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน..

จะเรียกว่าฮันนีมูนก็ว่าได้  แต่คงเป็นผมคนเดียวซะละมั่งที่คิด เพราะดูว่าตอนนี้สองคิดที่จะกดผมแทนซะมากกว่า

ที่จริงผมลืมไปแล้วเรื่องที่เคยพูดไว้...แต่ผมก็รู้ว่าครั้งแรกๆ สองคงจะเจ็บมากเช่นกันเพราะครั้งแรกที่ผมทำเขา

มันเป็นการแก้แค้นแทนที่จะเป็นความรักด้วยซ้ำ....



อ๊อดๆ  ผมเดินไปเปิดประตู เพราะถึงเวลาที่ผมให้เอาอาหารมาส่ง  ผมมองรถเข็นสีเงินซึ่งมีฝาสีเดียวกันปิดอาหารอยู่

ชายหน้าตาน่ารัก เป็นคนเข็นรถอาหารมาส่งที่ห้องของผม 

“สวัสดีครับ ผมเอาอาหารมาส่ง”  เสียงที่บริกรหนุ่มพูดทำให้ผมแปลกใจ เพราะคิดว่าคงได้ยินเป็นภาษาอังกฤษแน่นอน

แต่นี้กลับเป็นภาษาไทยและสำเนียงที่ชัดเจน แต่หน้าตา ทรงผมออกไปแนวญี่ปุ่นซะมากกว่า

“คุณเป็นคนไทยหรอ..” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย

“ครับ..ผมเรียนจบที่มหาลัยที่ญี่ปุ่นครับ..และเข้ามาทำงานที่โรงแรมที่นี่นะครับ..” บริกรที่มาส่งผมตอบกลับมา

เพราะความแปลกใจทำให้ผมถามว่าเขาสามารถเข้ามาทำงานทีนี้ได้อย่างไร เพราะโรงแรมหรูใจกลางเมืองญี่ปุ่นต้องคัดคนที่จะ
เข้ามาทำงานแน่นอน และยังถึงกับให้มาบริการในชั้นเฟริส์คลาสอีก ต้องยิ่งมีอะไรที่โดดเด่นมากกว่าคนญี่ปุ่นทั่วไปแน่นๆ...





ผมชวนบริกรคุยจนกระทั่งได้ยินเสียง

“ภูมิ  ใครมาอ่ะ..”  เสียงสองที่ยิ่งอยู่หน้าประตูห้องนอน  เรียกว่าเพิ่งตื่นก็ว่าได้

“ขอบใจมาก...” ผมขอบใจเขาที่อยู่คุยเป็นเพื่อน ก่อนที่เขาจะก้มหัวและเดินเข็นรถอาหารออกไป

“สอง...ตื่นเร็วจัง....” ผมเดินไปหาเจ้าตัวที่ยืนขยี้ตาอยู่หน้าประตู

“อือ..เหมือนได้ยินเสียงเลยตื่นมาดูนะ..”

“อย่าขยี้ตา  เดี๋ยวตาบวม”  มือของภูมิที่มาดึงมือผมออกเพื่อไม่ให้ขยี้

“สองหิวข้าว ....” ผมพูออกไปพร้อมทั้งเดินมายังโต๊ะอาหารที่มีอาหารถูกจัดวางเรียงอย่างสวยงาม..

“สองมานั่ง  ภูมิสั่งอาหารที่คิดว่าสองต้องลองให้ได้มา  เป็นเมนูแนะนำเลยนะ”



พวกเราลงมือทานอาหารมื้อนั้นจนเรียบเลยก็ว่าได้...เพราะเป็นอาหารที่อร่อยและราคาคงจะแพงใช่ย่อย....

เนื้อปลาสดๆ  ที่แทบจะละลายเมื่อเข้าไปในปากก็ว่าได้ ไหนจะกุ้งล็อปเตอร์ตัวใหญ่นั้นอีก....เรียกได้ว่าขุนให้ผมอ้วนว่าได้



หลังอาหารมื้อนั้นพวกเรานั่งเล่น และนั่งดูหนัง  ก่อนที่ผมจะชวนภูมิแทงสนุกเกอร์ที่มีโต๊ะวางอยู่ในห้อง

“ภูมิเล่นกันไหม  แต่มีพนันนะ...” ผมบอกออกไป

“พนักอะไร..” เสียงถามของภูมิ

“ตอนนี้ยังไม่รู้อ่ะ...แต่ถ้าไม่มีก็ไม่สนุกอะดิ..”

“ได้...นั้นขอภูมิคิดก่อนว่าจะเอาอะไรดี...ให้สองแก้ผ้าเวลาอยู่ในห้องดีป่ะ  ฮ่า ฮ่า”

“บ้าแหละ.......อย่าคิดว่าภูมิจะชนะดิ  สองไม่ค่อยมีแรง แต่มีสมองนะ”  ผมขู่ออกไป ที่จริงผมจะบอกว่าผมเล่นสนุกเกอร์เป็น
เพราะตอนที่ทำงานที่เชียงราย  มีเพื่อนสอนให้เล่น..และผมมันก็หัวไวซะด้วย..และภูมิก็คงไม่รู้

“เค ๆ  นั้นใครชนะก็ค่อยบอกมาแล้วกัน  จะเริ่มเลยเปล่า..” เสียงภูมิ

“เล่น 2 ใน 3 โอเคเปล่า..” ผมบอกออกไปก่อนที่เราทั้งคู่จะใช้เวลาเล่นสนุกเกอร์ที่อยู่ในห้องพัก...





+++++++++++++++++++

“เย้ๆๆๆ  ชนะแล้ว  สองบอกแล้วว่าสองมีสมอง”  ผมพูดออกไปเพราะผมเป็นฝ่ายชนะภูมิ ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากเท่าไหร่

เพราะภูมิเล่นไม่เก่ง ก็ว่าได้...ผมเลยชนะและแกล้งออมมือให้...

“สอง...ไปแอบเล่นที่ไหนมา..” แต่เหมือนผมจะปิดไปมิดเพราะดันโชว์ฝีมือมากไปหน่อย

“เหอะๆๆ  ความลับ..”  ผมบอกออกไปก่อนที่จะวิ่งมานั่งหน้าทีวีต่อ.. พวกเราใช้เวลานั่งดูทีวีจนดึก



+++++++++++++



ผมอุ้มสองไว้ในอ้อมแขน  เพื่อพาเข้าห้องนอนอีกครั้ง  ก่อนที่ตัวเองจะนอนตามคนที่หลับไปก่อนแล้ว

ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินเข้าไปนอนใกล้ๆ เจ้าตัวแสบที่แอบไปเล่นสนุกเกอร์มาแล้วไม่ยอมบอก

ทำให้ผมปล่อยไก่ตัวเบอเร่อ  เพราะทำตัวเป็นครูสอนเจ้าตัวแสบนะซิ...

ผมก้มลงจูบที่หน้าผากของสอง “ฝันดีนะ ที่รัก....”  ก่อนที่ผมจะหลับตามไป



+++++++++++++++++

“ภูมิตื่นได้แล้ว...”  ผมสะกิดเรียกภูมิที่ยังหลับอยู่ข้าง

“ภูมิ   ภูมิ”  แต่ภูมิก็ยังไม่ตื่นซักที

“อ๊ะ..........” 

“ดีสอง  มากวนอะไร....ยังง่วนนอนอยู่เลย..”

“ภูมิไปเที่ยวกัน....”  ผมบอกออกไปตามความต้องการของผม

“แต่เช้าเนี้ยนะ..เอาไว้สายๆ ไม่ได้หรอ..” 

“เช้าๆ เนี้ยซิดี....ไปโตเกียวทาวเวอร์.ไปดูหมอกไง สวยดีออก..น้านนนน”

“ปะ  นั้นสองไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน  แล้วค่อยออกไปกัน ...แต่สองต้องแวะกินข้าวก่อนนะ..เดี๋ยวสองจะปวดท้องเอา..”

ผมพยักหน้าก่อนที่จะกระโดดลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำ...



ผมอาบน้ำเสร็จภูมิก็เดินเข้าห้องน้ำต่อจากผม.......เราทั้งคู่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย

พร้อมทั้งลงลิฟท์เพื่อมาสั่งอาหาร.... ผมเดินนำหน้าเพื่อไปเลือกที่นั่งในห้องอาหาร ตามมาด้วยภูมิ

ผมเลือกสั่งอาหารที่เบาๆ  เพื่อไม่ให้ร่างกายทำงานหนักเกินไป....



“อ๊ะ...สวัสดีครับคุณภูมิ”  ผมหันไปมองเสียงทักทายที่ดังขึ้นข้างๆ ภูมิ

“อ้าว..คุณนั่งเอง....ยังไม่เลิกเวรหรือไง”  นั้นเป็นเสียงภูมิที่ตอบกลับไป  ซึ่งผมมองด้วยความสงสัยว่าภูมิรู้จักกันได้ไง

แถมคนที่ทักภูมิเป็นคนไทยที่เป็นบริกรที่โรงแรมแห่งนี้ด้วย

ผมมองหน้าภูมิ และบริการคนนั้นสลับไปมา.....ซึ่งดวงตาของชายหนุ่มนั้นมันส่อแวว  ว่าปลื้มภูมิซะด้วยซิ (ผมเดาเอานะ)

พวกเขาคุยกันสองคน  แต่ภูมิไม่คิดจะแนะนำผมด้วยซ้ำ...ก่อนที่บริกรคนนั้นจะออกไปจากโต๊ะที่พวกเรานั่งอยู่

“ภูมิ ใครหรอ...” ผมถามด้วยความสงสัย

“เอ้อ....เมื่อวานเขาเอาอาหารมาส่งให้นะ เลยได้รู้จักเขา”

“อืม...” ผมตอบออกไปเหมือนเข้าใจสิ่งที่ภูมิพูด    ผมกับภูมิเราอยู่ด้วยกันมานานมาก จนผมรู้ว่าภูมิคิดหรือไม่คิดอะไรกับใคร..
สำหรับผม ผมยอมได้ถ้าภูมิคิดจะมีใครแต่ต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้น  แต่ถ้าคนนั้นเป็นผู้ชายผมก็จะแย่งภูมิกับมาแน่นอน

ซึ่งสิ่งที่ผมคิดไว้มันยังไม่เกิดหรอก  แต่คิดไว้ก่อนนะ......ตอนนี้ที่ผมทำงานที่เชียงรายก็มีคนมากหน้าหลายตามาจีบ ไม่ว่าจะเป็น
ผู้หญิงหรือผู้ชาย และความรู้สึกของผมกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลย...นั้นทำให้ผมยืนยันได้ว่าแม้ว่าผมจะอยู่ห่างจากภูมิผมก็ยังจะ
ซื่อสัตย์กับเขาแน่นอน...และยิ่งภูมิเป็นคนขี้หึงด้วยแล้ว...ผมยิ่งต้องระวังไม่ให้ตัวเองทำอะไรแปลกๆ ออกไป จนทำให้ภูมิไม่
สบายใจได้..



อาหารถูกยกมาเสริฟ์ด้วยบริการคนเดิม  ก่อนที่จะเดินจากพวกเราไปอีกรอบ...

“ดีเหมือนกันมีคนไทยอยู่ที่นี่ด้วย จะได้ไม่ต้องพูดภาษาอังกฤษ.” เสียงภูมิที่พูดขึ้น

“อือ..” ผมตอบกลับก่อนที่ลงมือทางอาหารมื้อเช้า  ซึ่งจะเรียกว่าอาหารกร่อยลงไปเลยก็ได้..

ผมทานเสร็จพร้อมทั้งชวนภูมิออกเดินทางเพื่อไปยังเป้าหมายที่เราแพนกันไว้....



พวกเรามาถึงโตเกียวทาวเวอร์...ซึ่งต้องขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นที่เป็นให้คนเข้าชมบรรยากาศของกรุงโตเกียวโดยรอบ

“ภูมิ....สวยเนอะ...” ผมยืนข้างๆ ภูมิ   พร้อมทั้งมองบรรยากาศของกรุงโตเกียว

“อือ....ดีที่ได้มาด้วยกัน...”  ภูมิบอกผม

“อือ ....ดีที่ได้มาด้วยกันจริงๆ นั้นแหละ....”

ตลอดทั้งวันพวกผมได้ไปตามสถานที่ต่างๆ พร้อมทั้งเข้าวัดเพื่อไปไว้ขอพรด้วยเช่นกัน...

กล้องที่พวกเราเอามาเหมือนจะไม่เพียงพอกับรูปถ่ายที่พวกเราถ่ายไว้ด้วยซ้ำ เพราะทุกสถานที่ที่เราไปมันช่างสวยและเป็นธรรม
ชาติมากๆ  ซึ่งผมก็ชอบบรรยากาศเช่นนี้เหมือนกัน

เป็นอีกวันหนึ่งที่พวกเราได้พักผ่อน เพราะถ้าพวกเรากลับไปแล้วคงมีเวลามาเที่ยวแบบนี้ได้น้อย เพราะงานที่ผมทำต้องเข้าเวร
ตรวจคนไข้  และงานที่ภูมิทำเป็นงานเช้าไป เย็นกลับ  ซึ่งเวลาของเราทั้งสองอาจจะต้องมีคลาดเคลื่อนกันบ้าง...

ผมชวนภูมิแวะซื้อของฝากให้ที่บ้านด้วย...เพราะดูเหมือนคนที่บ้านกำลังรอของฝากมากกว่ารอให้พวกผมกลับไปซะอีก

โดยเฉพาะน้อย...บอกว่าอยากได้นู๋อยากได้นี้ซะเลยเกิน..



ของฝากต่างๆ ถูกหิ้วเต็มของมือของผมและของภูมิ ซึ่งเป็นของที่ผมคิดว่าทุกคนที่ได้รับต้องชอบแน่นๆ

พวกเรากันจนถึงเกือบเย็นก่อนที่จะนั่งรถกลับเข้าที่พักอีกครั้ง...

ซึ่งผมก็ต้องแปลกใจเพราะคุณบริกรคนเมื่อเช้าก็ยังทำงานอยู่เช่นเดิม  (เขาไม่ออกเวรมั่งหรอ หรือทำงาน 24 ชั่วโมงอ่ะ)



เขาเดินเข้ามาทักภูมิ ซึ่งตอนนั้นเองที่ภูมิเขาแนะนำผมกับบริกรคนนั้น

“ภูมิ..คืนนี้เราลงมากินอาหารข้างล่างแล้วกัน...” ผมบอกออกไป

“อือ...ได้ซิ..”   ก่อนที่ผมจะขอตัวขึ้นไปบนห้องพักของโรงแรม

พวกเราขึ้นลิฟท์และเดินจนมาถึงห้อง.....  ของที่อยู่ให้มือถูกวางลงบนโซฟาก่อนที่ผมจะมานั่งใช้คอมภูมิเพื่อเช็คเมล์ต่างๆ

“สองเป็นอะไร  ดูทำหน้าเข้า..”  เสียงภูมิที่ถามตอนที่ผมกำลังนั่งเล่นคอมอยู่

“ห๊ะ...ทำหน้าอะไร....”  ผมงงกับคำถามที่ภูมิถาม

“ก็ลองเดินไปมองกระจกดูนิ  หน้าบึงเป็นตูดเชียว”

“เปล่า..ซะหน่อย  สงสัยคงเหนื่อยมั่ง...”  ผมตอบกลับไป และหันมานั่งเล่นคอมเหมือนเดิม



+++++++++++++



ผมถามสองออกไปเพราะดูเขาไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่....แต่ไม่รู้เรื่องอะไร

คงเป็นอย่างที่เขาบอกละมั่งว่า  คงเหนื่อยเกินไปจริงๆ   ผมเลยอยากจะช่วยเขาบ้าง

ดังนั้นผมจึงเดินไปที่โต๊ะที่สองนั่งอยู่และบีบนวดที่หัวไหล่เพื่อคลายอาการเมื่อยให้..

“อือ.....ตรงนั้นแหละ ดีจัง”  เสียงสองพูดเมื่อถามเริ่มที่จะนวดให้ 

ผมเลยยืนนวดให้สองก่อนที่ผมและก้มลงไปหอมหน้าผากของสองที่เงยขึ้นมามองผม

“ภูมิ...ถ้าวันหนึ่งภูมิอยากมีลูก ภูมิต้องบอกสองนะ..” ผมแปลกใจมากที่อยู่ๆ สองก็พูดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา

“สองจะท้องให้หรือไง ถึงได้ถามนะ” 

“ถ้าสองท้องได้  สองก็จะท้องให้แล้วกัน...ฮ่า ฮ่า”

“อือ...ไว้อยากมีเมื่อไหร่จะทำให้สองท้องแล้วกัน”  ผมโต้กลับไปแบบมึนๆ เช่นกัน

“ภูมิ  แต่ถ้าภูมิแอบไปมีกิ๊ก กัก  สองเอาตายแน่น....”  จากเสียงพูดกันเล่นๆ แต่คลายเป็นน้ำเสียงเหี้ยมๆ ซะงั้นโดยเฉพาะ
ประโยคนี้
ผมหมุนเก้าอี้ที่สองนั่งอยู่ให้หันมาหาผม ก่อนที่ผมจะนั่งไปบนตักของสอง

“กูจะไปไหนได้  ให้เมื่อหัวใจกู มันอยู่ตรงนี้.... (ผมพูดออกไปพร้อมทั้งจิ้มไปที่หน้าอกของสองเพื่อเป็นการยืนยัน)..สอง.มึงอย่า
คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง...กูรักมึงมากกว่าที่มึงคิดอีก....” ผมก้มจูบสองอีกครั้งเพราะปากที่เผยอออกมาเพื่อรอรับผมก็ว่าได้

เราใช้เวลาแลกจูบกันนาน ก่อนที่จะแยกจากกัน

“ภูมิ..นายพูดไม่เพราะอีกแล้ว..”

“ก็มีแค่มึง เท่านั้นแหละที่จะได้ยิน..เพราะถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาจะไม่มีสิทธิ์ได้เห็นตัวตนที่แท้จริง...”



“ภูมิ......พูดซะสองเกิดอารมณ์เลยนะเนี้ย..”   ดวงตาโตๆ ของสองที่จ้องมาที่ผม ตามที่สองพูดแด๊ะๆๆ

“สอง.....”

“หือ....อยากมะ  ช่วยสองหน่อยดิ...”  ผมพูดพร้อมกับแกะกระดุมเสื้อของภูมิที่อยู่ตรงหน้า พร้อมทั้งให้แขนทั้งสองข้างโอบรอบ
ต้นคอของภูมิเข้ามาใกล้..

“ภูมิ..วันนี้สองของให้สองได้ทำได้ไหม..สองอยากสัมผัสความรักที่ภูมิให้สอง..” ผมกระซิบไปที่ใบหูที่แนบอยู่ที่ริมฝีปากของผม

“สอง...ถ้ามึงอยาก กูก็ให้ได้..” นั้นเป็นเสียงที่ภูมิตอบกลับมาซึ่งผมคาดว่าเขาคงจะไม่ปฏิเสธมันเช่นกัน

“แต่สองไม่เคย...ภูมิสอนหน่อยแล้วกัน..” ผมเอาลิ้นเลียเข้าไปในหูของภูมิซึ่งทำให้ภูมิขนลุกขึ้นทันที

“แบบนี้ไม่ต้องสอนแล้วมั่ง..ทำเอาซะเกิดอารมณ์ได้ซะขนาดนี้” หมดคำพูดผมโดนยกให้ลุกจากเก้าอี้ โดยที่ขาทั้งสองข้างของ
ผมตวัดอยู่รอบสะโพกของภูมิ  ก่อนที่ภูมิจะเดินตรงเข้าไปยังห้องนอน...



พวกเราถอดเสื้อผ้าจนเห็นร่างกายของแต่ละคนอย่างชัดเจน.....ผมใช้มือลูบไปที่กล้ามหน้าท้องที่แข็งแกร่งนั้น

“ภูมิ...รู้ไหมว่าภูมินะดูดีแค่ไหน...จนบางครั้งสองยังอิจฉาเลย.”

ผมมองยังดวงตาที่จ้องมองการกระทำผมทุกการกระทำ...ก่อนที่ผมจะใช้นิ้วเขี่ยขนที่ไล้ยาวลงมาจนถึงน้องชายของภูมิ

ซึ่งมันก็โดดเด่นไม่แพ้กับกล้ามหน้าท้องเช่นกัน   

“อือ...ของภูมิที่ใหญ่โตจริงๆ  เห็นกี่ที่ก็อดตกใจไม่ได้..ไม่รู้ว่าทำไมสองถึงรับได้หมดก็ไม่รู้เนอะ..”

มือผมที่ยังวนเวียนอยู่ตรงกอหญ้าที่ปกคลุมน้องนายของภูมิไว้....

ผมให้ลิ้นตวัดไปที่ส่วนหัวบนของน้อยชายภูมิซึ่งกำลังแข็งอยู่ในมือของผม  ผมเลียตรงส่วนบนไปมาจนชุ่มไปหมด

ก่อนที่ผมจะใช้นิ้วถูไถตรงส่วนบนแทนปลายลิ้น จนภูมิต้องใช้แขนทั้งสองยันตัวเองขึ้น เพื่อมองดูว่าผมทำอะไรกับน้องชายของ
เขาบ้าง

“ภูมิจะมองทำไม  สองจะอายเป็นเหมือนกันนะ”

“ทำไมจะดูไม่ได้ก็ไอที่สองทำอยู่มันของภูมิไม่ใช่หรอ...” พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ให้กับชัยชนะเล็กของตัวเอง

ผมเลยต้องหลับตาเพราะอายจะกล้าสู้หน้าภูมิแทน  ก่อนที่ผมจะครอบครองดุ้นยักษ์ทีผมให้มือจับเล่นอยู่

“อือ...” เสียงของภูมิที่ผมได้ยิน พร้อมกับที่ผมครอบครองพอดี

ผมรูดและถูให้ขูดที่ริมฝีปากผมก่อนที่จะเข้าไปอยู่ในโพรงปากซึ่งมีลิ้นของผมคอมเล้าโลมอยู่...

ผมอยากจะตอบแทนภูมิบ้างเพราะ ส่วนมากมีแต่เขาที่เป็นคนทำให้ผมมีความสุข...และหลั่งออกมาก่อน


แต่คราวนี้ผมตั้งใจที่จะมอบให้กับภูมิบ้าง... ผมใช้ทั้งมือและปากเพื่อช่วยให้เขาถึงจุดหมายปลายทาง



เสียงครางที่แสดงถึงความพอใจที่ผมมอบให้เขา ทำให้ผมมีความสุข ก่อนที่ผมให้ให้เขาพลิกตัว...

ซึ่งเขาก็ยอมแต่โดยดี  ผมให้ภูมิหันหลังให้พร้อมกับให้เขาคุกเข่า  ซึ่งนั้นทำให้ผมเห็นประตูหลังซึ่งผมไม่เคยเห็นก็ว่าได้

แต่ตอนนี้มันอยู่ใกล้แค่เอื้อม..ผมใช้ลิ้นลากผ่านประตูไปยังพวงทั้งสองที่หลบซ่อนและเต็งอยู่...

มือของผมนวดคลึงที่ก้นทั้งสองข้างของภูมิ.... ลิ้นของผมกลับขึ้นมาและผ่านประตูหลังอีกครั้ง ผมสลับทำแบบนั้นจนเป็นที่พอใจ
ก่อนที่ผมใช้เกร็งปลายลิ้นตัวเอและดันเข้าไปที่ประตูหลังนั้น

“อึก....” ผมรู้สึกได้ว่าประตูของภูมินั้นหดและรัดลิ้มที่ผมสอดเข้าไป  ผมทำจนหน้าประตูชุ่มเหมือนกับน้องชายของภูมิ ก่อนที่จะ
ค่อยๆ สอดนิ้วมือเขาไปที่ละนิดซึ่ง ซึ่งตัวภูมิก็โยกไปมาเพื่อให้ผมสามารถทำได้สะดวกยิ่งขึ้น

ผมวนนิ้วไปมาที่ประตูของภูมิเพื่อทำให้เขาเคยชินกับความแปลกที่ผ่านเข้ามา..

“ภูมิ..สองจะใส่แล้วนะ..” ผมบอกภูมิก่อนที่จะทำ

“อือ....”  เสียงตอบรับของภูมิที่ดูเครียดๆ   ก่อนที่ผมจะพาน้องชายตัวเองซึ่งมีขนาดเหมาะสมกับตัวเองผ่านเข้าไปที่ประตูของ
ภูมิ..  “อืม...ภูมิ...” ผมถึงกับครางออกมา เพราะเจ้าน้องชายของผมที่แทรกเข้าไปในร่างกายของภูมิ โดนตอดอยู่ก็ว่าได้... “ภูมิ
อย่าเกร็ง..” ผมบอกออกไปเพราะรู้สึกได้ว่าภูมินั้นเกร็งและคงรู้สึกเจ็บเช่นกัน

 เพราะมันเป็นครั้งแรกของภูมิก็ว่าได้



ผมพาน้องชายตัวเองเข้าไปจนสุด ก่อนที่จะค้างไว้เพราะให้ภูมิรู้สึกคุ้นเคยมากขึ้น.....หน้าท้องของผมแนบชิดอยู่กับบั้นท้ายของ
ภูมิ เหมือนเราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และผมกำลังจดจำสัมผัสเหล่านี้ไว้..

“ภูมิ..สองจะขยับนะ....”  ผมบอกภูมิอีกครั้งก่อนที่จะเริ่มขยับตัวเองเข้าออก  มือทั้งสองข้างก็อ้อมมาด้านหน้าเพื่อบีบหัวนมของ
ภูมิเล่นอีกทาง   ผมใช้เวลาพาตัวเองเข้าไปและออกมาในร่างกายของภูมิจนรู้สึกว่าเข้าพร้อมมากขึ้น

ก่อนที่ผมจะขยับให้เร็วขึ้น พร้อมทั้งใช้มือจับที่บั้นท้ายของภูมิเพื่อที่จะทำให้ของๆ ตัวเองเข้าไปได้ลึกมากยิ่งขึ้น...

“อ๊ะ  อ๊ะ  อ๊ะ...” เสียงร้องของเราทั้งคู่ที่กำลังเสพสมซึ่งกันและกัน เสียงเนื้อที่ตีกันดังแต่ไม่มีความเจ็บ มีเพียงความรู้สึกวาบหวาม
แทนทีเท่านั้น

“อึกๆๆ”  ร่างกายของเราทั้งคู่กระตุกและเกร็งก่อนที่ผมจะเอาเจ้าน้อยชายออกมา และน้ำรักก็พุ่งรดไปที่ประตูของภูมิที่ปิดลงหลัง
จากที่ผมถอนร่างกายตัวเองออก  ผมเหนื่อยจนต้องซบลงไปที่หลังของภูมิ..



“สอง....หมดรอบของนายแล้ว..คราวนี้ตากูมั่ง..”   สิ้นเสียงของภูมิตัวผมถูกพลิกกลับมาอยู่ใต้ร่างภูมิทันที

ซึ่งเจ้าน้องชายของภูมิก็ยังแข็งอยู่เพราะยังไม่ได้รับการปลดปล่อย  ขาผมทั้งสองถูกยกขึ้นทันทีก่อนที่ภูมิจะพาร่างกายตัวเอง
เข้าไปในตัวผม 

“ภูมิ....นายไม่คิดจะรอเลยหรือไง..” ผมบ่นเพราะไม่ได้เตรียมตัวว่าจะต้องมาโดนกดเช่นกัน...

“อ่า  อ่า...” แต่ผมกลับรู้สึกดีกว่าที่เขาจะเป็นคนทำ

“อึก  อึก”  เสียงผม พร้อมกับเสียงเนื้อที่ตีกันดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งแรงกระแทกที่เน้นไปในส่วนที่ผมรู้สึกไหวมากๆ 

“อ่า  อ่า  ภูมิ  เร็วอีก..” ผมเรียกร้องให้เขาเร่งจังหวะเพื่อให้ผมจะเขาไปถึงจุดหมายปลายทาง...

“สอง  สอง  สอง..” เสียงเรียกที่ภูมิเรียกผมพร้อมทั้งก้มลงมาจูบผมพร้อมด้วยน้ำรักที่พุ่งอยู่ภายในร่างกายของผมด้วยเช่น
กัน........

“อืมมมมมม.....ภูมินี้เจ้าเล่ห์นะเนี้ย..”  แม้ผมจะพูดแบบนั้นแต่ผมก็โอบกอดภูมิด้วยเช่นกัน....

ก่อนที่ภูมิจะถอนร่างกายนั้นออกมาจากตัวผม.....



เย็นนั้นผมโดนภูมิเอาคืน..หลายรอบมากจนผมแทบไม่มีแรงจะลุกขึ้นยืนเลยด้วยซ้ำ  ขนาดตอนอาบน้ำภูมิยังทำให้ผมเกิดอารมณ์
และเราทั้งคู่ก็เรียบร้อยโรงเรียนจีนในห้องน้ำอีกครั้ง....

ผมถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เราเสร็จภารกิจพิชิตโลกแล้ว

“ภูมิ...อาหารมื้อนี้เอาไงดี...” ผมที่ใช้มือคล้องคอไว้กันตก

“สองจะเอาไงก็เอาตามนั้นแหละ..เพราะภูมิกินอิ่มแล้ว...”

“ภูมิก็ต้องอิ่มดิ..เล่นกินไปกี่รอบอ่ะ...นานทีทำได้ แต่ถ้าบ่อยๆ  สองก็ไม่ไหวนะ..” 

“แล้วยังคิดอย่างได้ภูมิอีกไหม ..” เสียงกวนๆ ที่ถามผม

“ไม่อ่ะ..สองชอบที่จะให้ภูมิเข้ามาให้ตัวสองมากกว่า...แต่ถ้าอยากเมื่อไหร่จะบอกแล้วกัน..”

“5555 ถ้าได้อยากก็บอก แต่หลังจากที่นายเสร็จแล้ว กูของเองคืนบ้างแล้วกัน...”

พอภูมิพูดทำให้ผมคิดได้ว่า ที่วันนี้เราเรียบร้อยไปหลายรอบมากๆ คงเป็นเพราะภูมิคงอยากให้ผมติดใจน้องชายของภูมิมากกว่า
ประตูหลังละมั่ง

“ภูมินั้นกินบนนี้แหละ เดินไม่ไหว..หรือภูมิจะอุ้มลงไปกินข้างล่างก็ได้นะ..”

“แล้วแต่เจ้าหญิงจะบัญชาแล้วกัน  องค์รักษ์ทำได้เสมอครับ...” เสียงของภูมิที่บอกออกมา



+++++++++++++++++++++++


ปล.ขอบคุณนะคะที่ติดตามมาโดยตลอด  หวังว่าคงจะสมใจกันแล้วแหละซิ 555

[Red Lable]

สนุกดีค่ะ

แต่รู้สึกแปลกๆนิดหน่อย คงเพราะไม่เคยอ่านเรื่องไหนที่อยู่ดีๆรับดันมากลายเป็นรุกซะงั้น

แต่ภูมินี่สุดยอดเลยนะคะ สองกดภูมิแค่รอบเดียว แค่ภูมิกดสองไปกี่รอบเนี่ย นับไม่ถูกเลยอ่ะ

แบบนี้ภูมิโกงหรือเปล่าคะเนี่ย 555+