“เราสงสัยว่าการมาขององค์หญิงลีอาร์และองค์ชายมันไม่ชอบมาพากลนัก ก็เลยลองให้สองราชองค์รรักษ์ไปลองสืบดู จนวันที่หนี่เจินเกือบถูกพาตัวไปวันนั้นข้าเลยแน่ใจว่าแท้จริงแล้วการมาครั้งนี้คิดจะลอบปองร้ายก็เลยให้จิ้งฟงหาคนที่หน้าเหมือนเรามา แต่ไม่ได้บอกว่าจะเปลี่ยนตัวกันตอนไหนเพราะข้าไม่อยากให้ใครรู้ก็เหมือนที่เขากล่าวว่า ‘ถ้าอยากจะหลอกล่อศัตรูให้สำเร็จ จำต้องหลอกล่อพวกเดียวกันให้ได้เสียก่อน’ ไงล่ะ”
คือเราว่าตรงนี้ถ้าคุยกับจิ้งฟงน่าจะใช้คำว่า"ให้เจ้า"อะไรงี้อ่ะ
จิ้งฟงมองพระพักตร์ฮ่องเต้อย่างอึ้ง ๆ เขาไม่เคยคิดว่าจะโดนฮ่องเต้หลอกเอาเช่นนี้แต่ก็ต้องเห็นด้วยกับความคิดนี้ เพราะถ้ายังหลอกพวกเดียวกันไม่ได้ จะไปหลอกล่อศัตรูได้ยังไงกัน
“แล้วทรงทราบตอนไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ ว่าพวกเขาคิดปองร้ายพระองค์”
“ก็ข้าเห็นตอนนั้นข้าบังเอิญอยากเจอหนี่เจินก็เลยโดดอ่านฏีกาไปหา พอดีข้าไปทางลัดเพราะเสี่ยวตั้งจือจะได้ไม่รู้ว่าข้าหายไปไหนระหว่างทางก็บังเอิญเจอองค์ชายลีซานกับองค์หญิงลีอาร์คุยกันพอดี ลีซานน่ะหลงไหนหนี่เจินของข้า
ไม่ใช่ข้าไม่รู้ก็สายตาของเขาน่ะมองหนี่เจินของข้าซะหวานหยดข้าไม่รู้ก็แปลกแล้ว ตอนจากนั้นก็แอบได้ยินแผนการบางอย่างเข้าเลยกลับมาคิดแผนได้ทันประจวบกับที่ตงเฟยกับจิ้งเต๋อไปสืบมาตรงกัน ตอนที่หนี่เจินถูกลอบทำร้าย ไม่สิจะถูกลีซานพาตัวไปมากกว่าก็ทำให้ข้าเลยต้องรีบวางแผนนี้ขึ้น”
“มิน่าพระองค์ถึงให้กระหม่อมรีบหาคนที่หน้าคล้ายพระองค์มาแทนเช่นนี้ทรงพระปรีชาสามารถยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ”
ถ้าจิ้งฟงรู้แล้วตอนฮ่องเต้ตายจะตกใจทำไมอ่ะ(หรือว่ามันเป็นแผน)
“ว่าแต่ทางเจ้าได้อะไรบ้าง”
โพลล์
หัวข้อ: [Y] จอมใจจักรพรรดิ์ [ตอนจบ+บทส่งท้าย] [P. 21] [26/07/55] (อ่าน 415807 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก