.
.
แปง Mode :ณ โรงห้องน้ำโรงเรียน...เวลา 12.58 น.
กูยังเผชิญหน้าอยู่กับไอ้พี่ไทม์และไอ้น้องม.ปลาย!“ตกลงพวกพี่จะเอายังไงกันครับ! ผมจะได้รีบไปขี้ซะที!”
คือน้องครับ ถ้าน้องไม่รู้คำตอบพี่วันนี้น้องจะขี้ไม่ออกไปตลอดชาติหรือนอนตายตาไม่หลับหรือเปล่าวะครับ
กดดันกูจริงเหอะ!!“น้องครับ พี่ว่าน้องเข้าไปทำธุระของน้องให้เสร็จๆไปเถอะครับ พวกพี่มีธุระที่ต้องรีบไปทำต่อแล้วเนี่ย” ไอ้พี่ไทม์มันพยายามกล่อมน้อง
“ใช่ครับน้อง พวกพี่ต้องรีบไปแล้ว”
แม่งโว้ย บรรยากาศมันเริ่มเหมือนจะตำรวจกำลังกล่อมคนกำลังจะโดดตึกเข้าไปทุกทีแล้วว่ะ
“ไม่ได้ครับพี่...พวกพี่ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้...ผมไม่อยากค้างคา”
โว้ยยย จะมาค้างคาอะไรกับเรื่องของพี่ครับน้อง
เชิญไปเอาขี้ในตูดน้องออกก่อนเถอะไอ้นั่นแหละค้างคาของจริง!“งั้นก็ได้ครับ พวกพี่จะทำเพื่อความสบายใจของน้อง แปงครับตกลงว่าไงก็รีบว่ามาเลยครับ น้องเค้าจะได้รีบไปขี้ซักที”
เออแม่ง เอาไงก็เอากันวะ กูก็ชักจะรำคาญและ ถ้าอยู่นานอีกนิดกูคงได้เข้าไปขี้อีกคนแน่ๆ
“โอเคๆ พี่ไทม์ชอบแปงใช่มั้ย...แต่แปงไม่ได้ชอบพี่ จบ ได้คำตอบแล้ว พอใจยังครับน้อง”
“ไม่พอใจอะ...” วะ...ไอ้เด็กเวรรร มึงจะเอายังไงกับกูกันแน่ห๊า!! บอกให้ตอบกูก็ตอบให้แล้ว มึงยังต้องการอะไรอีก!!!
“...ผมต้องการฉากจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง”มันคิดว่ามันเป็นผู้กำกับรึไงวะเฮ้ย!!
ตำนานรักในห้องส้วม ฉากสุดท้าย เทคที่สอง แอคชั่น!!โว้ยย ชีวิตกูนะไม่ใช่ละคร!!!“แปงครับ...พี่ว่า...แปงคงหมดทางเลือกแล้วล่ะครับ ไม่มีตัวช่วย ไม่มีเปลี่ยนคำถาม ไม่มีถามใครก็ได้ เหลือแค่ตอบคำตอบสุดท้ายได้อย่างเดียว”
ถ้ามันจะเรื่องมากขนาดนั้นก็...
“เออ! แปงก็ชอบพี่ ชอบพี่ม๊ากมาก เรามาเป็นแฟนกันเถอะนะ คราวนี้พอใจยังครับน้อง”
“ขอบคุณสำหรับฉากจบที่รอคอยครับพี่...”แล้วน้องแกก็ผลุบตัวเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
...เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
นี่น้องลงทุนเปิดประตูออกมาก็เพื่อคำๆนี้เลยใช่มั้ยครับ โคตรจะลงทุนเหอะ!
“สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน~”โว้ยย มึงไม่ต้องมาร้องเพลงตอกย้ำกูเลยไอ้พี่ไทม์ เพราะมึงคนเดียวเลยที่ทำให้กูต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้
“ใครเป็นแฟนใครอย่ามามั่วได้ปะ เข้าใจมั้ยว่าตอบประชดน้องอะ”
ว่าแล้วก็รีบเดินออกจากห้องน้ำก่อนแหละวะ เดี๋ยวไอ้น้องคนนั้นมันจะออกจากส้วมมาเป็นผู้กำกับชีวิตกูอีก
“ฮ่าๆพี่แซวเล่นน่า...แล้วว่าแต่...คำตอบจริงๆของแปงคืออะไรล่ะครับ”
“...”
“...”
แล้วไหงบรรยากาศแบบเดิมมันกลับมาได้อีกวะ
แกเป็นอะไรของแกวะเนี่ยไอ้แปง ก็แค่ตอบว่า
‘ไม่’ ออกไปเนี่ย มันยากตรงไหน
“...”
“...มะ...ไม่รู้โว้ยย”
วะ...กูเป็นอะไรของกูวะเนี่ย ทำไมแค่
‘ไม่’ เฉยๆมันถึงกลายเป็น
‘ไม่รู้’ ไปได้วะ
กูเริ่มไม่เข้าใจตัวเอง!!“โอเคๆ งั้นพี่ไม่เร่งแปงแล้วก็ได้...แต่สัญญากับพี่นะว่ารู้คำตอบเมื่อไหร่ต้องรีบมาบอกพี่ทันที...”
“อะ...เออ...รู้แล้วน่า พูดมากว่ะ”
เอาวะ คิดในแง่ดี...กูคงแค่ไม่อยากทำร้ายจิตใจใคร แล้วจริงๆไอ้พี่ไทม์มันก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร ไว้ค่อยหาโอกาสปฏิเสธมันอย่างนุ่มนวลวันหลังก็คงไม่เสียหาย ล่ะมั้ง!?
>>>>>TBC.
โฮกกก เหนื่อยม๊ากค่ะ ไม่ไหวและ มาได้สั้นๆแค่นี้แหละค่ะ อารมณ์แต่งมันไม่ออกอะ มันเหนื่อยมันง่วง ปนๆกันไป เหอๆ
ช่วงนี้ท่าจะเป้นแบบนี้อีกหลายวันจนกว่ากีฬาสีจะเสร็จสิ้น เซ็งสุดๆ แต่ก็ค่ะจะพยายามมาต่อให้ทุกวัน ถึงจะสั้นบ้างยาวบ้างก็อย่าได้ว่ากัน เอิ๊กกก
ป.ล. โรงเรียนมนเป็นคำตอบที่สองค่ะ