.
.
แปง Mode :ฮ้าววว...และแล้วแสงแห่งชีวิตก็สาดส่องลงมาเสียที!
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี่เล่นเอากูแทบบ้าเหอะ...ง่วงก็ง่วง แต่เสือกไม่ได้นอน!
แต่ไอ้ครั้นเช้าแล้วจะนอนก็...โว้ยย ทำใจไม่ได้
“ง่วงหรอแปง...”
“...” เหอะ...กูไม่ตอบ กูโกรธมึงอยู่จำไม่ได้รึไง
“ยังโกรธพี่อยู่หรอแปง...ดีกันเถอะนะ...นะ”
“...”
เอาออกป๊ายย...นิ้วก้อยมึงกูไม่ต้องการ!!
“โอเค...ไม่หายก็ไม่หาย พี่ไม่รบกวนแปงแล้วก็ได้”
“...”
“...”
“...”
“...”
เฮ้ย...อะไรวะ ทำกับกูไว้ก็ไม่ใช่น้อย
แต่แม่งง้อกูแค่เนี้ย!
ความอดทนต่ำไปมั้ย!?“แน่ะๆ อย่าเพิ่งด่าพี่ในใจครับแปง พี่ล้อเล่น...เรื่องอะไรพี่จะถอดใจง่ายๆ อ้อ...พี่ลืมบอกอะไรไปอย่างแหละ...”
โว้ยย...จะบอกอะไรก็บอกมาสิ ทำไมจะต้องมากระซิบใกล้หูกูขนาดนี้!
“…Happy Birth Day ครับแปง...”ฟอดดดด!!!เออเฮ้ย วันนี้...วันนี้มันวันเกิดกูนี่หว่า...ให้ตายสิ ลืมอะไรไม่ลืม ดันลืมวันเกิดตัวเอง
ว้อยยย แต่...นั่นไม่ใช่ประเด็น!ไอ้พี่ไทม์...มึงกล้าดียังไงมาหอมแก้มกู! “ประกาศๆ...ขณะนี้มวลน้ำก้อนใหญ่จากทางเหนือได้เคลื่อนที่ลงมาใกล้เขต...เต็มที ทางเราจึงจำเป็นต้องทำการอพยพทุกท่านไปอยู่ที่ศุนย์อพยพจังหวัดชลบุรีซึ่งเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้หมดภายในวันนี้...ก่อนที่ระดับน้ำจะเพิ่มสูงขึ้นจนไม่สามารถขนย้ายได้...”ชลบุรี...วู้ววว ชลบุรีบ้านกู!!! กูจะได้กลับบ้านแล้ว!
ต้องรีบโทรหาแม่…
แต่...ยังไม่ทันได้กดโทรออกหรอกครับ...แม่ผมก็ตัดหน้าโทรมาซะก่อน
“ฮัลโหลแม่...แปงกำลังจะโทรหาแม่อยู่พอดีเลย”
“ว่าไงไอ้ลูกแปง น้ำท่วมสนุกมั้ยล่ะ”
“สนุกกับผีอะไรล่ะแม่ ตอนนี้แปงอยู่ศูนย์อพยพ คิดถึงบ้านจะตายอยู่แล้ว แม่ไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนแปงเจออะไรบ้าง มันน่ากลัวมาก” โดยเฉพาะคนที่มันนั่งทำหน้าระรื่นอยู่ใกล้ๆผมตอนนี้
“สมน้ำหน้า! แม่บอกให้รีบกลับตั้งแต่ปิดเทอมแล้วไม่กลับเอง”
“โหแม่ ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับ แต่แปงมีงานที่ต้องเคลียร์ให้เสร็จ ซึ่งมันเยอะมว๊ากก...แล้วแปงก็ไม่คิดว่ามันน้ำมันจะท่วมขนาดนี้...”
“เออจ๊ะๆ ไม่ต้องชักน้ำทั้งกรุงเทพมาอ้างเลย ว่าแต่ปลอดภัยก็ดีแล้ว...สุขสันต์วันเกิดด้วยนะลูก”
“ขอบคุณครับ อ้อ...แม่ แต่วันนี้แปงคงได้กลับบ้าน...”
“ทะ...”
เวรกรรม! แบตหมด...กูยังคุยกับแม่ไม่ทันจบเลยนะเฮ่ย!
“คุยกับแม่กรรณิกาหรอแปง...”
รู้ชื่อแม่กูอีกแน่ะ!“เออ!”
“พูดกับพี่แบบนี้ หายโกรธพี่แล้วสิ...”
อะไรวะเฮ่ย...แค่ ‘เออ’ คำเดียวเนี่ยนะเรียกว่าหายโกรธ
“ยังหรอกเหอะ! อย่ามามั่ว”
“ฮ่าๆ เด็กดื้อ ยอมรับมาเหอะ ว่าหายแล้ว”
“ยัง! ก็บอกว่ายังไงเล่าไอ้พี่ไทม์บ้า”
“เอ้า...ผัวเมียคู่นั้นน่ะ ค่อยไปงอนง้อกันวันหลังได้มั้ย...รีบๆเก็บของเข้า รถจะมารับแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าลุงไม่เตือน...”ลุง!!! ลุงครับ ถ้าลุงสายตาเสีย สายตาสั้น หรือสายตายาวเกินไป หลังน้ำลดลุงช่วยรีบไปหาแว่นใส่ซะเถอะครับ!!!
ถ้าลุงจะเห็นทุกอย่างตรงกันข้ามขนาดนี้!!.
.
.
และแล้วทุกคนก็เดินทางมาถึงศูนย์อพยพที่จังหวัดชลบุรีนั่นก็คือ...โรงเรียนเก่าผมเอง
งั้นไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมคงต้องขอแวะสวัสดีอาจารย์ที่เคยสอนผมก่อนแล้วค่อยกลับบ้านละกัน
“จะไปไหนอะแปง”
ไม่ทราบว่ามึงจะตามมาหลอนกูทำไม! เขาไม่ได้บังคับให้มึงมาไม่ใช่เรอะ!
“เรื่องของกู! ชัดมั้ยไอ้พี่ไทม์”
“พูดไม่เพราะ...ทีเวลาพูดกับแม่ยังเรียกแทนตัวเองว่าแปงเลย”
“ก็นั่นมันแม่...แล้วพี่เป็นใคร ทำไมต้องพูดดีๆด้วย”
“เป็น...ลูกอธิการบดีมหา’ลัยที่แปงเรียนอยู่ไง”นี่มึงขู่กูใช่ม๊ายยย ไอ้พี่ไทม์
เออ...ก็ได้...กูยอม!
“...จะแวะไปหาอาจารย์ที่เคยสอน...”
“เออใช่...แปงจบม.6จากที่นี่สินะ งั้น...พี่ไปด้วยคน”
เอิ่ม...ตามติดชีวิตกูขนาดนี้…
กูไม่ใช่สมาชิกบ้าน AF นะเฮ้ยย!!!.
.
.
“สวัสดีครับจารย์...” โชคดีครับที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของที่นี่พอดี อาจารย์เก่าๆของผมเลยอยู่กันครบ
“อ้าว...เจ้าแปง เป็นไงมาไงเนี่ยเรา”
“ก็ไม่เป็นไงหรอกครับจารย์ แค่เพิ่งหนีน้ำท่วมมาสดๆร้อนๆเลยเนี่ย” ผมพูดติดตลก
“อ่า...ลำบากเลยสินะ...แต่ก็ดีแล้วกลับมาบ้านได้...จังหวัดเรายังโชคดีนะที่น้ำไม่ท่วม”
“นั่นสิครับจารย์ โชคดีจริงๆ”
“ว่าแต่...แล้วพ่อหนุ่มนี่ล่ะ หนีน้ำท่วมมากับเจ้าแปงมันด้วยเหรอ”
อาจารย์หันไปพูดกับไอ้พี่ไทม์ที่ไม่รู้จะเสล่อตามมาทำไม ธุระตัวเองก็ไม่ใช่ซักนิด
“ผมไม่ได้หนีน้ำท่วมมาหรอกครับ...แต่...” ไอ้พี่ไทม์มันหยุดพูดแล้วหันหน้ามามองหน้าผม
.
.
“...ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มาต่างหาก”.
.
.
>>>> TBC.
โฮกก วันนี้มาช้ามากมายแถมสั้นๆไงไม่รู้ ขออภัยอย่างสูง วันนี้มนกลับบ้านช้า อ่านะแต่พรุ่งนี้จะไถ่โทษให้ยาวๆกว่าเดิม อิอิ อารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง เพราะข่าวออกมาเป็นทางการว่าสอบแกทแพท2รอบ สอบตรงก็ไม่ยกเลิก ยู้ฮู้ววว 555
ตอนนี้กลับสู่โหมดของแปงค่า คงถูกใจใครหลายๆคนที่เฝ้ารอน้องแปง ชลบุรีตอนนี้คนอพยพมาเยอะมาก รถติดสุดๆ และแน่นอนโรงเรียนมนเองก็เปิดเป็นศูนย์อพยพให้ด้วยค่ะ อิอิ ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป เป็นกำลังใจให้ทุกคนเสมอค่า เราจะผ่านไปด้วยกัน!!! ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่า