พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] Flood เพราะน้ำมันท่วม!? Up!!! 3 /1/55 P.18 [END]+ตอนพิเศษมาแล้วว!
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Rafael ที่ 24-10-2011 11:40:23
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
:really2:
ครืด ครืด
“ฮัลโหล...มีห่าอะไรไอ้พีช โทรมาตอนตีสาม รู้จักมารยาทบ้างมั้ยมึง”
“มึงแหละไอ้แปง มัวแต่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราว น้ำจะท่วมหัวมึงอยู่แล้วไอ้ฟายย”
“ไหงงั้นวะ เมื่อตอนหัวค่ำกูดูข่าว เค้ายังประกาศไม่ต้องเป็นห่วงเขตกูปลอดภัย ยังไม่ต้องอพยพ”
“โอ๊ย ทำไมมึงถึงโง่แบบนี้ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่าถ้าเค้าประกาศว่าปลอดภัยให้รีบอพยพ รีบๆตื่นแล้วเก็บของเลย หอกูน้ำเข้าและ ของมึงคงไม่รอดชั้นหนึ่งด้วยสิมึงอะ”
เอิ่ม ตกลงกูโง่!? เออนะ แต่กูก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้แหละว่า ‘ปลอดภัย=ให้รีบอพยพ’
“เออๆกูรู้แล้ว จะรีบเก็บของ ว่าแต่มึงจะให้กูไปอยู่ไหนเนี่ย”
“กับผัวมึงมั้ง...ถามโง่ๆ กูโทรมาเตือนแค่นี้แหละ ตัวกูเองยังเอาไม่รอด แค่นี้นะเว่ย..”
อืม ไอ้เพื่อนเวร กูโง่ตลอดอะ...กูคงผิดเองที่ไปถามมึง...เวลาแบบนี้ยังเสือกกวนตีนกูได้อีก...ไอ้หอกหัก!!! กูไม่มีผัวโว้ยย!!!
.
.
.
ผมรีบเก็บของอย่างรวดเร็วก่อนจะลากสังขารของตัวเองออกมาจากหอพักด้วยอาการปลงตกในชีวิต...โอ้ว หน้าหอกู น้ำมันเริ่มมาจริงๆด้วยครับพี่น้อง
ยืนไว้อาลัยให้ห้องตัวเองหนึ่งนาที...
เอาล่ะครับไอ้แปง Let’s go to ศูนย์อพยพ!?
..
ซ่า!
ว๊ากก...โว้ยยย เปียก กูเปียกไปแล้วครึ่งซีก แถมน้ำนี่ก็กลิ่นแปลกๆ แม่งขี่มอ’ไซด์ได้บัดซบมากเหอะ มึงเห็นบ้างมั้ยว่ามีคนอย่างกูเดินอยู่น่ะ มองไปก็เห็นหลังไอ้เวรนั่นอยู่ไวไว อื้อหือ...เสื้อสีเขียวสะท้อนแสงแถมสกรีนหลังตัวเบ้อเริ่ม
‘โสด’
เด่น...ขนาดที่ว่าในที่แสงน้อยยังมองเห็น! มึงกลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่ามึงโสด
ฮึ่ย อย่าให้กูเจอมึงอีกนะกูจะตักน้ำเน่าราดหัวมึง ไอ้สาดดด อารมณ์เสียว้อยยย
.
.
.
และแล้วผมก็พาสภาพเน่าๆของตัวเองพร้อมกับสัมภาระที่จำเป็นมาถึงศูนย์อพยพด้วยความเซ็ง ย้ำ...เซ็งมาก สภาพภายในศูนย์นี่ก็วุ่นวายพอดู หลายคนที่เพิ่งอพยพมาถึงเหมือนผมก็พากับจับจองพื้นที่ว่างที่เริ่มน้อยลงทุกที
ผมกวาดสายตาไปรอบๆ จนไปสะดุดเข้ากับมุมๆหนึ่ง โป๊ะเชะ นั่นแหละที่ของกู...แต่...แต่ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวด้วยซ้ำ มุมที่ผมอุตส่าห์เล็งไว้ก็โดนผู้ชายคนหนึ่งแย่งไปครอบครอง
มึงอีกแล้วเรอะ!!
เสื้อเขียวสะท้อนแสง...สกรีนหลังตัวเท่าบ้านว่า ‘โสด’ ...ชัด...ชัดเลยครับพี่น้อง เสื้อแบบนี้มีมันคนเดียวแน่ๆ ขี่มอ’ไซด์กรากๆ จนกูเปียกแล้วยังบังอาจมาแย่งที่กูอีก เจอไอ้แปงคนนี้หน่อยเหอะมึง
ผมเดินเข้าไปตรงหน้าไอ้เสื้อเขียวที่นั่งกดบีบีไม่สนใจคนรอบข้างก่อนจะเอาเท้าสะกิดมันเบาๆ ขอโทษนะ แต่เผอิญมือกูไม่ว่างถือของอยู่ หึหึ
“...”
มันเงยหน้ามามองผมแวบนึงก่อนจะก้มลงไปสนใจบีบีของมันต่อ ป๊าดดด มึงนี่ช่างกล้าเมินกูนะไอ้เสื้อเขียว ได้...กูจะสะกิดมึงจนกว่ามึงจะสนใจกูนั่นแหละ ชิ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับไอ้แปงคนนี้
“นี่น้อง...วันหลังถ้าจะมาขอเงินก็หัดขอให้มันดีๆกว่านี้หน่อยนะ...ไปๆ เอาไปห้าบาทแล้วไปได้แล้ว พี่รำคาญ...”
โอ้โห โคตรงก ให้ตั้งห้าบาท...โว้ยย ไม่ใช่และ!
“กูไม่ใช่ขอทานเหอะ!”
“อ้าวเหรอ...งั้นก็ขอโทษด้วยนะ พอดีลุคน้องมันให้น่ะ”
อ๊ากก...ใช่ซี๊...ใครจะไปหล่อแบบมึง ที่ใส่อะไรก็ดูดี ขนาดใส่เสื้อบ้าๆบอๆแบบนี้ยังดูดี ไม่ได้อยากจะชมแม่ง แต่พอได้มองหน้ามันชัดๆแล้ว...มันหล่อจริง!
ฮือ กูไม่อยากอยู่ใกล้มันแล้ว ก็ดูสภาพไอ้แปงคนนี้สิ...ผมเผ้ารุงรังยิ่งกว่ารังนก เสื้อยืดใส่นอนสีชมพูซีดกับกางเกงขาสั้นสีดำเพิ่มความสมจริงด้วยรอยน้ำด่างๆดำๆเป็นปื้น...รองเท้าแตะที่ใส่จนเก่าแล้วเก่าอีกบวกกับกลิ่นแปลกๆที่มาพร้อมกับน้ำที่คาดว่าเกือบจะเน่า
เออ...กูยอมรับว่าสภาพกูตอนนี้มันให้กับอาชีพนี้มาก...แต่ใครมันจะแต่งหล่อหนีน้ำท่วมวะ!
แล้วอีกอย่างที่เสื้อกูเลอะแบบนี้...นั่นก็ความผิดมึงส่วนหนึ่งไม่ใช่เรอะ!!
“...ถ้าไม่ใช่ขอทานแล้วมาสะกิดพี่ทำไม”
“ที่กู...”
ผมชี้ไปที่ที่มันนั่งอยู่
“ตรงนี้?” ไม่ต้องทำหน้างงหรอกมึง ตรงนี้แหละที่กู
“เออ...มึงแย่งที่กู”
“ไม่เห็นมีป้ายบอกซักตัวว่าของน้อง”
แล้วมันก็เมินผมอีกรอบ...ไม่ไหวแล้วนะ...ชิ กูไปหาที่อื่นก็ได้
แต่เดี๋ยวก่อน…
ไหงหันไปอีกทีที่มันเต็มหมดแล้ววะ! ให้มันได้อย่างนี้สิพระเจ้าจอร์จ มึง...เพราะมึงคนเดียวเลย ไอ้เสื้อเขียว แม่ง รู้งี้รีบกลับบ้านไปตั้งแต่ปิดเทอมก็ดีเหอะ
“จะยืนเป็นบ้าหอบฟางอยู่อีกนานมั้ยน้องน่ะ”
ยังจะมีหน้ามาถามอีกเน๊อะ
“แล้วจะให้ไปนั่งตรงไหน ที่เต็มหมดแล้วเนี่ย”
“ก็ตรงนี้ไงครับ”
“แต่...”
“...อยากยืนก็ตามใจ...แต่พี่ยังไม่ได้บอกซักคำนะว่าห้ามน้องนั่ง”
เออเว้ย มันก็พูดถูก...แล้วกูมัวแต่มายืนโชว์โง่อะไรอยู่วะเนี่ย สงสัยที่ไอ้พีชด่าไว้จะจริง กูนี่มันโคตรโง่เลยว่ะ
“เออ...น้อง...แต่ก่อนจะนั่งพี่ขออะไรอย่างนะ”
“...”
“ถ้าจะอยู่กับพี่ตรงนี้ น้องช่วยไปอาบน้ำก่อนนะ เพราะกลิ่นตัวน้องมันสุดยอดมาก”
อ๊ากก เออ ไม่ต้องย้ำกูอาย กูรู้ ว่าตอนนี้ตัวกูเหม็นมาก แต่...ก็มึงนั่นแหละที่เป็นคนทำกู!
เดี๋ยวนะ...มึงรอกูก่อนนะไอ้เสื้อเขียว...รอกูไปอาบน้ำปะแป้งมาให้หอมๆก่อน แล้วกูจะกลับมาคิดบัญชีกับมึง!!!
.
.
>>>TBC.
อิงกระแสน้ำท่วมกันเสียหน่อย แก้เครียดน่ะค่ะ เลื่อนสอบทุกสิ่งอย่าง แถมเลื่อนอย่างไร้กำหนด โฮกก ชีวิต แล้วจะทยอยมาลงนะคะ เรื่องนี้เรื่องสั้นเหมือนเดิม ไม่แต่งยาว เดี๋ยวลากแล้วไม่จบ!
:z3:
-
อินเทรนตามกระแสบ้านเรา 555
เเอบคิดเล่นๆว่าจะมีใครมาแต่งเรื่องสั้นตามกระแสน้ำท่วมมั้ย (แต่แล้วมันก้มีจริงๆ-.,-)
อัพต่อไวๆน๊าา +1 ให้จร๊ >,<!
-
กำลังอินเทรนเลยค่ะน้ำท่วม
อ่านเรื่องนี้แล้วเพิ่งรู้เหมือนกันว่า ปลอดภัย=ให้รีบอพยพ :m20:
รอมาต่อนะคะ :กอด1:
-
ติดตามๆ :mc4: :mc4:
-
ตอนนี้นํ้าท่วมกำลังดัง5555+
หนุกๆ ติดตาม o13 o13 :bye2: :bye2:
-
ชอบมุข ปลอดภัยมากค่ะ เข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบันจริง ๆ :pig4:
-
ตามกระแส เกาะติดชีวิตจริงมากๆ 5555
-
ตามติดกระแสมากๆๆ
-
น่าสนุก อิอิ
-
ฮ่า ฮ่า เกาะกระแส ๆๆๆๆๆๆ อ่ะฮิ้ววววววว
-
ตามกระแสสุดๆ :laugh:
-
:laugh: ‘ปลอดภัย=ให้รีบอพยพ’
-
เป็นสาววายที่ตามกระแสสุดๆ
ถึงน้ำจะท่วมแต่เลือดสีม่วงเราก็ยังแรง :m20:
-
แหม่ ได้อารมณ์แบบคิดภาพออกเลยอ่ะ
-
ตามกระแสสุดๆ ๕๕๕
:duck1:
-
เข้ากับสถานการณ์เลย
:really2:
-
สุดมากคะ ฟีลนี้
-
ตอนดูข่าวอยู่ก็คิดเหมือนกันว่าจะมีใครแต่งวายในศูนย์อพยพบ้างมั้ย มีจริงๆแฮะ น่าติดตามมาก
-
ต้องติดตามสถานการณ์น้ำท่วมอย่างใกล้ชิดซะแล้ว :impress2:
-
แนวมากพี่ 55555+
เจอกันวันน้ำท่วม (?)
-
ทันเหตุการณ์มากครับ ^^
-
ทันกระแสมากค่ะเรื่องนี้ ^^
อ่านสนุก แก้เครียดดีค่ะ
รอตอนต่อไปน้า
-
อัพเดตทุกสถานการณ์ เหอๆๆๆ
-
สนุกดีค่ะ ชอบตรง--->‘ปลอดภัย=ให้รีบอพยพ’
-
นิยายเรื่องนี้ทัน
เหตุการณ์จริงๆๆ มีน้ำ
ท่วมซะด้วย
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ
:กอด1: :กอด1:
-
อิยะอินสุดๆน้ำท่วมกำลังจะฆ่าเรา
เครียดตลอดได้อ่านอะไรคลายเครียดหน่อย
-
ตามเทรนด์อย่างแรง 5555
+1 ให้กับความคิดสร้างสรรค์จ้า
-
ทันสถานการณ์สุดๆ กลัวแต่ว่าตอนต่อไปจะมาลงหลังน้ำลดไปแล้วนะเซ่ะ 555 (เป็นเรื่องปกติของนิยายในเล้า!!)
-
เข้ากับสถานะการณ์อย่างจริงจัง o13 o13
-
สวดยอดดดดด
-
กระแสน้ำท่วมมาแรงง
-
น่ารักอ่า มาต่อไวๆเถอะ ได้โปรดดดดดดดดดดดด
-
น่าติดตามมากครับ o13
-
น้ำำท่วมทำให้เจอเนื้อคู่
-
รีบๆมาต่อนะคะ เดี๋ยวน้ำจะท่วมมากกว่านี้ อิอิ
*ฟิคอิงกระแสธารา(ท่วม) ชอบๆ
-
พบกันแบบไม่น่าประทับใจสักกะติ๊ด แล้วมันจะรักกันยังไงว๊าาาา :m20:
-
:man1:
.
.
ไอ้แปงคัมแบ็คพร้อมกับสภาพที่ดูดีกว่าเดิม ผมหวีจัดเป็นทรงเรียบร้อย และที่สำคัญ...
รับประกันความหอม!
“เออนะ แบบนี้ค่อยอยู่ร่วมกันได้หน่อย...”
“หยุดพูดไปเลย ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะมึงอะแหละ”
“หือ? อะไร พี่ไปทำอะไรน้องตอนไหน” ไม่ต้องมาทำแบ๊วใส่ มึงแหละตัวดี
“ว้อยย เวลามึงขี่มอ’ไซด์ ผ่านน้ำอะ ไม่มีใครสอนรึไงให้เกรงใจคนเดินข้างทางบ้าง! มันเปียก แล้วก็เหม็นมากเข้าใจม๊ายยย”
“อ่าวหรอ สรุปตอนนั้นคือน้องเองสินะ...”
มึงรู้ มึงเห็นตั้งแต่แรกสินะ โว้ย...แสดงว่ามึงแกล้งกูน่ะสิ
“อ๊ากก ไอ้บ้า ไอ้นิสัยเสีย ทำผิดแล้วยังไม่รู้จักขอโทษ คนบ้าอะไร มีดีแค่หน้าตา”
“ประโยคหลังจะถือว่าเป็นคำชมนะ...แต่ไม่มีใครสอนเหรอว่าเวลาพูดกับผู้ใหญ่น่ะ ต้องพูดให้มันเพราะๆเป็นเด็กเป็นเล็ก พูดจาหยาบคาย ไม่น่ารักเอาซะเลย”
“กูไม่เด็กแล้วเหอะ...ว่าแต่คนอื่นตัวเองผู้ใหญ่ตายแหละ...ชิส์”
“ผู้ใหญ่กว่ารึเปล่าไม่รู้แหละแต่รู้ว่าพี่อายุมากว่าแปงหกปี”
อ้อเหรอ แก่แล้วสิไม่ว่า แต่เฮ้ยย...แม่งรู้จักชื่อกูได้ไง
“ไม่ต้องทำหน้างงหรอก นายปวันรัตน์ สกุลเกียรติ ชื่อเล่น แปง เกิดวันที่ 25 ตุลาคม น้ำหนัก 47 ส่วนสูง165 ปัจจุบันศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1คณะสถาปัตฯ มหาวิทยาลัย...”
“พอแล้ว! นี่มึงเป็นพวกโรคจิตเปล่าเนี่ย เราไม่เคยรู้จักกัน แล้วทำไมมึงรู้ข้อมูลกูเยอะขนาดนี้”
“แค่นี้ยังน้อย...พี่รู้...มากกว่านี้อีก”
“ได้ไง! บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่ามึงเป็นใคร...บอกมาๆ บอกมาเดี๋ยวนี้!”
.
“โอ๊ย ใจเย็นแปง กระโดดลงมาได้ ถึงตัวจะเบาแต่เล่นทิ้งแรงลงมาขนาดนี้พี่ก็เจ็บนะ”
“ไม่ลุก และถ้าไม่บอกก็จะทับให้ตายอยู่ตรงนี้แหละ!”
“โอเค ไม่ลุกก็ไม่ต้องลุก ถ้าแปงไม่อายคนอื่นก็...ตามสบาย”
อาย อายเรอะ อายใคร อายทำไมคนเยอะแยะ...เอ่อแต่ทำไมรู้สึกเหมือนถูกสายตาหลายคู่ทิ่มแทงจังวะครับ
เอิ่ม...ผมเริ่มรู้แล้วล่ะว่าทำไม...พอตั้งสติแล้วมองสภาพตัวเองดีๆก็...โว้ยย ทำไมท่ามันส่อเยี่ยงนี้วะ...กรุณาคิดภาพตาม...ผู้ชายคนหนึ่งนั่งคร่อมทับตัวของผู้ชายอีกคนที่อยู่ในสภาพกึ่งลุกกึ่งนั่งพร้อมกับกำเสื้ออีกฝ่ายไว้แน่น...
.
.
อั๊ยยะ...อย่างกับหลุดมาจาก AV อีโรติกชิบหาย!
เท่านั้นแหละครับ กระเด้งตัวลุกแทบไม่ทัน!
“หึหึ พี่เตือนแล้วไม่เชื่อเองนะ” ยังจะมีหน้ามาหัวเราะเยาะอีกนะ ฮึ่ย
“หุบปาก เรื่องของเรายังไม่จบ...อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบมาเดี๋ยวนี้”
“เรียกพี่ดีๆก่อนสิ พูดจาแบบนี้ใครมันจะไปอยากตอบ”
“ลีลาว่ะ! แล้วจะให้เรียกว่าไร กูไม่รู้จักชื่อมึง”
“ไทม์ พี่ชื่อไทม์ นายทิวา โรจนไพศาล เกิดวันที่...”
“ไม่ได้อยากรู้ประวัติ...ถามแค่ชื่ออย่างอื่นไม่ต้องบอก”
แต่...เดี๋ยวนะๆ โรจนไพศาล...อืม นามสกุลมันคุ้นๆหูไงก็ไม่รู้...
.
.
เฮ้ยย!!!
นี่มันนามสกุลท่านอธิการบดีมหา’ลัยกูนี่หว่า!
“...มึงเป็นอะไรกับอธิการบดี” อากาศก็ไม่ได้เย็นแต่ทำไมกูรู้สึกหนาวแบบแปลกๆ
“พี่บอกให้เรียกพี่ว่าไงครับแปง”
“พี่ไทม์...พี่เป็นอะไรกับอธิการบดี พอใจรึยัง” ไม่เรียกก็ต้องเรียกอะวะงานนี้ เกิดเจอแจ็คพ็อตขึ้นมา...
“โอเคๆ ถึงจะยังไม่ค่อยถูกใจแต่ก็พอให้อภัย...พี่ก็เป็นลูกชายของอธิการบดีมหา’ลัยที่แปงเรียนอยู่ไง”
บ๊ะ...ให้มันได้อย่างนี้สิโว้ย จากที่เริ่มหนาวๆตอนนี้ซีดเลยครับท่าน...ถ้าฝันก็รีบตื่นซะเพราะตอนนี้กูกำลังทะเลาะอยู่กับลูกชายท่านอธิการบดีที่เคารพรัก!!! และ...กูก็ด่ามันไปหลายยก โฮกก
.
.
.
เปิดเทอมมากูจะยังมีที่เรียนอยู่ไหม!?
“...” พูดไม่ออกเลยกู
“เอ้าหวัดดีครับพ่อ มาอยู่นี่ได้ไง...”
ตายห่าตายโหง...ไม่กล้าหันไปมองข้างหลังเลยครับท่าน เอ่อ...ไปกระโดดน้ำเน่าตายตอนนี้ทันมั้ย
“ฮ่าๆ ถึงกับหน้าซีดเลยเหรอแปง ล้อเล่นน่า น้ำท่วมขนาดนี้พ่อพี่เค้างานยุ่งจะตายไม่มีเวลามานี่หรอก”
ป๊าดด ล้อเล่น...ล้อเล่นงั้นเรอะ ฉี่จะแตกอยู่แล้วเนี่ย ฮืออ เล่นอะไรเห็นใจกันบ้างเหอะ
หัวใจกูจะวาย!
“ไอ้บ้า...เล่นงี้ไม่สนุกนะ” ผมว่าแล้วล้มตัวลงนอนเอาเอากระเป๋าเป้หนุนหัว
“ขอโทษๆ ก็เห็นแปงเงียบไป พี่เลยแหย่เล่นน่ะ” ไม่ต้องมาสะกิดกู กูไม่สน
“...”
“แปง แปง โกรธพี่หรอ”
“...” ไม่ได้โกรธเฟร่ย แค่ไม่อยากพูดด้วย
“แปงไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าทำไมพี่ถึงรู้จักแปง...”
“...”
ไม่อยากโว้ย อารมณ์อยากรู้มันสลายหายไปตั้งแต่ตอนที่มึงบอกว่าเป็นลูกชายท่านอธิการบดีแล้ว
.
พรึบ!
เฮ่ย ไฟดับ ไฟดับหรอวะเนี่ย ผมลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพลางคลำหาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดยิกๆเพื่อให้มีแสงพอที่จะมองเห็นบ้าง ซึ่งทุกคนในศูนย์นี้ก็กำลังทำเช่นเดียวกับผม
“เฮ้ยยย!”
สะดุ้งเฮือกเลยครับ ให้ตายเหอะ หันไปแล้วหัวใจแทบวาย ไอ้เสื้อสีเขียวสะท้อนแสงของไอ้พี่ไทม์แม่งเรืองแสงในที่สลัว โคตรหลอนอะ...
อะไรไปเข้าฝันดลใจให้มันเลือกเสื้อตัวนี้มาใส่วะ!
“ขออภัยในความไม่สะดวกนะครับ ขณะนี้กระสอบทรายที่เราวางกั้นไว้ได้เกิดรอยรั่วทำให้น้ำได้ไหลทะลักเข้ามาภายในศูนย์บางส่วน เพื่อความปลอดภัยของทุกคนเราจึงต้องขอตัดการจ่ายกระแสไฟฟ้าทั้งหมด...”
เอิ่ม...แบบนี้ก็ไม่ต่างจากอยู่ในถ้ำกันสิครับท่าน ผมคว้าเป้ของตัวเองขึ้นมาแล้วรีบควานหากระบอกไฟฉายในนั้นทันที
ไม่มี...นั่นคือความจริงที่ผมกำลังเผชิญ…กูลืมหยิบไฟฉายมางั้นเรอะ
ฮืออ ให้ตาย กูเกลียดความมืด!
“แปง แปง เป็นอะไร”
“ยุ่ง!” ผมตอบกลับไปแล้วนั่งชันเข่าซุกหน้าลงกับแขน เครียดโว้ยย ตั้งแต่เกิดมากูก็เพิ่งจะเจอแบบนี้
จึก จึก
กูไม่ใช่ขี้ จิ้มหาแมงกุ๊ดจี่รึไงวะ
จึก จึก
ยัง ยัง ยังไม่เลิก ไม่เลิกใช่มั้ย...
“แบร่!”
“อ๊ากกก! ผีหลอก! ฮืออออ”
ผมร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีด น้ำหูน้ำตาไหลพรากๆชนิดกลั้นไม่อยู่
“ไม่ต้องกลัวนะแปง ลืมตาขึ้นมาดูสิ น้องเค้าแค่อยากเล่นด้วยเฉยๆ...น้องครับ วันหลังไม่เล่นแบบนี้แล้วนะ เห็นมั้ยพี่เค้ากลัวจนร้องไห้แล้วเนี่ย” ไอ้พี่ไทม์พูดกับผมก่อนจะหันไปพูดกับใครอีกคนหนึ่ง
“ฮึก...ฮึก”
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ไอ้พี่ไทม์กำลังใช้ไฟฉายส่องเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุน่าจะประมาณ10ขวบซึ่งตอนนี้ยืนถืออุปกรณ์ไฟฉายและผ้าห่มทำหน้าสลดอยู่
“ขอโทษครับพี่ ผมแค่อยากเล่นด้วย ไม่นึกว่าพี่จะกลัวขนาดนี้”
สรุป...กูโดนเด็กแกล้งหลอกเป็นผี แล้วกูก็กลัว!?
“อะอืม...” หมดแล้วฟอร์มกู
“ขอโทษจริงๆนะครับพี่...เฮ้อ...ชาตินี้ผมคงไม่ได้แต่งงานแล้วล่ะ...”
“หือ? ทำไมล่ะครับน้อง”
ไอ้คนข้างๆผมหันไปถามเด็กคนนั้น เออ...กูก็งงเหมือนกันแหละ แกล้งกูแล้วเกี่ยวไรกับแต่งงานฟระ
“ก็...ก็...แม่ผมเคยบอกว่า...ถ้าผู้ชายคนไหนทำผู้หญิงร้องไห้...ผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้แต่งงานไปตลอดชาติ...”
แล้วแม่งเกี่ยวไรกับกู!
อย่าบอกนะว่าไอ้เด็กนี่มันคิดว่าผมเป็นผู้หญิง!!
“พี่ไทม์ เอาไฟฉายมานี่...น้องครับ น้องมองหน้าพี่ดีๆนะครับพี่ส่องหน้าพี่ให้น้องมองชัดๆแล้ว พี่เนี่ย ผู้ชาย ผู้ชายครับน้อง ไม่ใช่ผู้หญิง เพราะฉะนั้นน้องสบายใจหายห่วง ชาตินี้ยังไงน้องก็ได้แต่งงานครับ”
“อ้าว หรอครับ พอดีมันมืดๆผมเลยมองไม่ค่อยชัด...แต่ว่าตอนนี้ถึงผมจะมองชัด ยังไงพี่ก็เหมือนผู้หญิงอยู่ดี”
โอ้ว...น้องครับน้ำตาพี่จะไหลอีกรอบ ไม่ได้ซาบซึ้งในคำชม(?)...แต่กูเศร้า!!
“ว่างๆผมจะแวะมาเล่นด้วยใหม่นะพี่...”
ไอ้เด็กนั่นพูดแล้วเดินดุ๊กดิ๊กกลับที่ของตัวเองไป...ไปเห๊อะ ไปแล้วไม่ต้องมาอีกจะดีมาก
ผมนั่งปลงตกกับชีวิตซักพักแล้วก็ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมโดยกอดไฟฉายที่ยืมมาจากไอ้พี่ไทม์เอาไว้...ยึดแล้วล่ะครับงานนี้ อย่าฝันว่าจะได้คืน
.
.
“เอ่อ...น้องคะๆ โทษทีนะ น้องมีผ้าอนามัยให้พี่ยืมมั้ยคะ พอดีของพี่มันหมดแล้ว หายืมไม่ได้”
มีแต่กาบมะพร้าวเอามั้ยครับ... โว้ย ไม่ใช่แล้วครับพี่!
“คือพี่ครับ...ผมไม่พกของแบบนั้นหรอกครับ ผมผู้ชายครับพี่ พี่ลองไปถามคนอื่นดูเถอะครับ”
“อ้าว เหรอคะ ขอโทษที พอดีมันมืดๆแล้วรูปร่างน้องมันก็คล้ายๆผู้หญิงน่ะ งั้นพี่ไม่รบกวนแล้วนะ”
ว้อยย...ถ้าความมืดมันจะไม่เป็นมิตรกับกูขนาดนี้
“ฮ่าๆ...”
“หัวเราะอะไร!”
ผมหันไปส่องไฟฉายใส่หน้าคนข้างๆที่นั่งหัวเราะท้องคัดท้องแข็งอยู่ ชิส์ มันน่าขำตรงไหน...มึงมาลองเป็นกูสิ...ดูซิจะขำออกมั้ย
“โทษทีๆ...ตอนแรกก็ว่าจะไม่ขำแล้วนะ...แต่พอดีเห็นเหตุการณ์สองครั้งติดแบบนี้...พี่ก็เลยอดคิดไม่ได้...”
“คิดว่าอะไร พูดให้มันดีๆนะ”
.
.
.
.
“ท่าทางแปงจะสวยในที่มืดจริงๆ”.
.
อ๊ากก กูบอกแล้วว่ากูเกลียดที่มืด ใครก็ได้ขอแสงด่วน!!
>>>TBC.
โอ้วว พรุ่งนี้มนเปิดเทอมแล้ววว เซงมว๊ากค่ะ 555 ชลบุรีน้ำไม่ท่วม เลยยังเปิดเทอมกันปกติ เฮ้อ แต่ก็เครียดแทนผู้ประสบภัยค่ะ ลำบากจริงอะไรจริง ยังไงก้ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังพบเจอกับเหตุการณ์น้ำท่วมนะคะ อันนี้ก็อ่านแก้เครียดกันไป ขอบคุณทุกการติดตามค่า
:กอด1:
-
กำลังสนุกเลยจ้า
น้องแปงคงเหมือนผู้หญิงมากจริง ๆ
ทำเอาทั้งเด็กและผู้หญิงแท้ ๆ สับสนเลย
:L2: :L2:
-
ยังสงสัยอยู่แล้วรู้จักได้ไง
-
แปงนี่ท่าจะสวยจริงๆ
-
เด็กน้อยยังชอบแปงเลย o13 o13
-
น่ารักอ่า :o8:
ตอนนี้มหา,ลัยเลื่อนเปิดเป็น 14 พ.ย. แล้วค่า ส่วนที่บ้าน็ยังตุ๊มๆต่อมๆ T^T
มาอ่านแล้วหายเครียดดี :laugh:
:pig4:
-
ฮ่า ฮ่า สวยในที่มืด
แถมทะเลาะกับลูกชายอธิการอีก แปงดวงดีมาก ๆๆ :z2: :z2:
-
พี่ไทม์ติดไรกะแปงเนี่ย รู้เรื่องของแปงดีจริงๆ :laugh: :laugh:
-
:z2:
เป็นไปตามกระแส น้ำท่วมจริงๆเลย o18
"ปลอดภัย = ให้รีบอพยบ" เรื่องจริงเลยทีเดียว
รึถ้าบอกว่า "รับมือไหว" นั้นแหละ เท่ากับ "ท่วม 100%" เอิ้กๆ :laugh: :laugh:
-
อร๊ายยยย แปงน่ารักอ่ะ ชอบๆ ....รออ่านนะค่ะ :-[
-
อยากรู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมพี่ไทม์ถึงรู้จักน้องแปงหล่ะ
-
มารอเฉลยว่าทำไมพี่ไทม์ถึงรู้จักน้องแปง
ตอนโดนเด็กเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงก็ฮาแล้ว
แต่โดนยืมผ้าอนามัยนี่มันสุดๆจริงๆ555
:call: :call: :call:
:pig4:
-
น่ารักมากอ่ะแปงงง
-
“ท่าทางแปงจะสวยในที่มืดจริงๆ” :m20:
ไอ้ที่มายืมผ้าอนามัยนี่ก็แรงนะ ถ้าผู้ชายเจอจริงๆคง.. o22
แล้วพี่ไทม์รู้จักน้องแปงได้ไงหนอ
-
น่ารักอ่ะ!!!
แต่จะทำอะไรๆก็ต้องระวังน้าา คนมันเยอะ หุหุหุ
...นึกอยากให้ไฟดับบ่อยๆ ><
+1 ให้นะคะ
-
:z2:
เป็นไปตามกระแส น้ำท่วมจริงๆเลย o18
"ปลอดภัย = ให้รีบอพยบ" เรื่องจริงเลยทีเดียว
รึถ้าบอกว่า "รับมือไหว" นั้นแหละ เท่ากับ "ท่วม 100%" เอิ้กๆ :laugh: :laugh:
มันคือเรื่องจริง ฮ่าๆ
คนที่มายืมผ้านามัยนี่แรงจริง ถ้าเราผู้ชายโดนขอแบบนี้เสียเซลฟ์แย่เลย
เราว่าพี่ไทม์มันต้องแอบชอบแปงแหงๆ เป็นลูกอธิการฯจะสืบค้นข้อมูลนักศึกษามันก็ไม่แปลก ใช้อำนาจของพ่อให้เป็นประโยชน์
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย สนุกอ่ะ
ชอบประโยคนี้...
อั๊ยยะ...อย่างกับหลุดมาจาก AV อีโรติกชิบหาย!
แอบคิดว่าคนที่เห็นมันต้องคิดไปไกลมากกว่านั้นแน่ๆ
อื้อหือ ... โดนยืมผ้าอนามัยแบบนี้ เอากาบมะพร้าวใช้แทนไปก่อนไหม /// โดนเตะ
-
:z2:
เป็นไปตามกระแส น้ำท่วมจริงๆเลย o18
"ปลอดภัย = ให้รีบอพยบ" เรื่องจริงเลยทีเดียว
รึถ้าบอกว่า "รับมือไหว" นั้นแหละ เท่ากับ "ท่วม 100%" เอิ้กๆ :laugh: :laugh:
อันนี้หลายคนเห็นด้วยอย่างแรง เอิ๊กก
คนที่มายืมผ้านามัยนี่แรงจริง ถ้าเราผู้ชายโดนขอแบบนี้เสียเซลฟ์แย่เลย
เราว่าพี่ไทม์มันต้องแอบชอบแปงแหงๆ เป็นลูกอธิการฯจะสืบค้นข้อมูลนักศึกษามันก็ไม่แปลก ใช้อำนาจของพ่อให้เป็นประโยชน์
ส่วนอันนี้ รู้ใจคนเขียนเป็นที่สุด อิอิ
-
สวยในที่มืด :laugh:
งามอย่างมีศาสตร์ (ศาสตร์มืด)
เข้าใจคิดมากพี่ไทม์ o13
-
พี่ชอบที่มืดนะแปง เค้าจะได้เห็นเราสวย แต่เสียอย่างเดียว มันมองไม่เห็นตัว แบบว่าดำไปนิดนึง เอิ๊กๆๆๆ แหม มีคนเค้าบอกว่าถ้าเสป็คแฟนของคุณต้องการคนดี ให้ไปหาเอาในช่วงนี้ ที่ศูนย์อพยพ เพราะพวกที่ช่วยกันขนกระสอบทราย ห่อข้าวของ พวกที่อาสามาช่วยเนี่ยเป็นคนดีทั้งนั้น ไม่รู้จริงรึป่าว ว่างๆจะไปส่องสักหน่อย ฮ่าๆๆ
-
เอิ๊กๆ แปงสวยในที่มือเเค่เด็กไม่เท่าไร มันอาจกวนเราได้ เเค่ผู้หญิงของผ้าอนามัยนิ :laugh:
สงสารเเปงอ่ะ พี่ไทม์รู้เรื่องเเปงเยอะ เเถมจำได้อีก :o8:
-
ตอนนี้ฮาอ่ะ น้องเค้าสวยในที่มืดจริง
-
ว้าย อินเทรนมากกกก แปงจะเหมือนขนาดไหนนะ ไปศูนย์อพยพไหนเนี่ยย จะตามไปส่อง
-
ฮ่าๆๆๆ "สวยในที่มืด!!"
ฮาดี ชอบๆๆๆ
เจิมคร้าบบบบบ
-
“ท่าทางแปงจะสวยในที่มืดจริงๆ” :laugh: :m20: :jul3:
แปง น่าสงสารจริงๆ ใครว่าแปงสวยในที่มืด แปงสวยทุกที่ ทุกเวลาอยู่แล้วจ๊ะ :impress2: :-[
พี่ไทม์ ข้อมูลแน่นจริง นะค่ะนี้ :-[ :-[ :กอด1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขนาดนั้นสวยในที่มือแถมโดนขอผ้าอนามัยอีก
ไม่ขำก็ไม่ได้ละงานนี้
-
ฮากระจายยย ๕๕๕๕
มันจะไม่อะไรหรอก....ถ้าไม่มีคนทักผิด 2 คนละนะ
ทำใจ....สวยในที่มืดนะอิหนู กร๊ากกก กก!!
-
:m20: :laugh:.....สวยในที่มืด...น่ากลัวนะผมว่า...อิอิ :laugh: :m20:
-
โอ้ว หนุก-.,-
รอดูกันต่อไประหว่างพี่ไทม์กับน้องแปง 555
ปล.เราก็อยู่ชลบุรีนะ 555
-
สนุกนะ รีบมาต่อ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o18
.
.
ไทม์ Mode :
“ไทม์ ว่างนักก็มาขับรถให้พ่อนั่งมา วันนี้พ่อขี้เกียจขับ”
“แหม เห็นผมว่างหน่อยเป็นไม่ได้เลยนะพ่อ”
“ก็เห็นแกเดินลอยไปลอยมาแล้วมันขัดลูกหูลูกตา ไม่ขับก็ไปสอน...เลือกเอา”
“ขับก็ขับครับพ่อ วันนี้ผมไม่มีอารมณ์สอน...”
“ไปๆ งั้นก็รีบไปเลย ไม่ต้องลีลา”
.
พ่อผมเป็นอธิการบดีอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งครับ และนั่นก็คือเหตุผลว่าทำไมตอนนี้ผมถึงได้มาเดินเตร็ดเตร่อยู่ในรั้วมหา’ลัยแบบนี้ ผมจบปริญญาตรีและโทคณะนิติศาสตร์ครับ งานหลักของผมก็คือเปิดบริษัทรับว่าความที่ผมหุ้นร่วมกับเพื่อนเอาไว้ แต่เผอิญช่วงนี้มันค่อนข้างจะเงียบ ผมก็เลยดูเหมือนคนว่างงานจัดจนบางทีพ่อหมันไส้มากก็จับโยนงานให้ ให้ผมเป็นคนขับรถบ้าง ส่งผมไปเป็นอาจารย์บรรยายพิเศษให้นักศึกษาคณะนิติศาสตร์บ้าง
แต่ก็นะครับแต่วันนี้ผมไม่มีอารมณ์สอนจริงๆ เลยเลือกเป็นคนขับรถให้พ่อดีกว่า ผมเดินเล่นไปซักพักก็มาหยุดนั่งพักใต้ต้นไม้หน้าคณะสถาปัตฯ เพราะอีกเดี๋ยวพ่อก็คงโทรมาตามให้ผมขับไปนู่นไปนี่อีก พ่อบอกไว้แล้วครับว่าวันนี้ธุระเยอะ
“ไอ้แปง ไอ้แปงโว้ยย ถ้ามึงช้าอีกสามวิพวกกูไม่รอมึงแน่...”
“ไอ้เหี้ย...พวกมึงก็รู้ว่ากูเร็วที่สุดได้แค่นี้ เห็นใจกูหน่อย กูไม่ได้ขายาวเหมือนพวกมึง!”
“รู้ตัวแล้วเสือกตื่นสาย ใครมันจะไปอยากรอวะ”
“บ่นอยู่ไอ้พีช...แฮก บ่นมากกว่าแม่กูอีก...โอ๊ย กูหายใจไม่ทัน...”
“สมควร! ไปๆ ไอ้แปง ไม่มีเวลาให้มึงพักหายใจแล้วโว้ย...”
“เดี๋ยวสิ...แฮก กูจุก...เดินไม่ไหว”
“โว้ยย ไอ้นิก ไอ้ไลท์มาช่วยกูหิ้วไอ้แปงขึ้นตึกเร็ว ก่อนที่จะพากันสายไปมากกว่านี้”
ผมนั่งมองกลุ่มนักศึกษาสามสี่คนยืนเถียงกันอย่างนึกขำ ก็ดูไอ้ตัวเล็กมันทำสิครับขนาดต้องให้เพื่อนหิ้วขึ้นไป ตอนแรกที่เห็นผมคิดว่าเด็กผู้หญิงนะนั่น แต่พอเปิดปากด่าเพื่อนเท่านั้นแหละถึงได้รู้...แต่แม่งผู้ชายอะไรวะ โคตรจะน่ารัก!
.
.
หึหึ คณะสถาปัตฯงั้นเหรอ...สงสัย...ผมจะต้องแวะมาบ่อยๆซะแล้วมั้งเนี่ย.
.
.
แล้วก็ครับ หลังจากวันนั้นผมก็จะคอยหาเวลาว่างมานั่งเล่นแถวหน้าคณะสถาปัตฯอยู่บ่อยๆ รู้สึกเหมือนตัวเองโรคจิตยังไงไม่รู้...เผลอทีไรเป็นต้องมาทุกที
สงสัย...หัวใจมันจะเรียกร้อง!
แต่ก็แค่นั้นแหละครับได้แต่มานั่งมองอยู่ทุกวัน...ย้ำครับ...ได้แค่มอง น้องยังไม่รู้จักผมด้วยซ้ำ แต่ผมนี่สิรู้ประวัติน้องจนทะลุปรุโปร่ง เรียกว่าเหมือนรู้จักน้องมาซักสิบปี ถามว่าได้ข้อมูลมาจากไหน...ปกติผมก็ไม่ค่อยใช้หรอกครับไอ้เส้นสายอะไรเนี่ย...แต่งานนี้เพื่อข้อมูลน้องผมเลยต้องขอยืมชื่อพ่อมาใช้ให้เป็นประโยชน์นิดๆหน่อยๆ อย่างเช่นไปห้องระเบียนบ้าง หลอกถามเอาจากกลุ่มเพื่อนๆน้องบ้าง แล้วก็กำชับกันนิดหน่อยประมาณว่าพี่ถามแล้วห้ามใครไปบอกแปงล่ะ... เห็นไหมผมโคตรจะลงทุน!?
เมื่อรู้ข้อมูลทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการ ‘รุก’ ...เรื่องจะ ‘รัก’ มันก็ดูเหมือนจะไม่ยากใช่มั้ยครับ
แต่มันไม่ใช่อะ เพราะตอนนี้ผมมีบางอย่างที่คิดไม่ตก
ผมจะเข้าหาน้องยังไง!
ผมนั่งคิดอยู่เป็นอาทิตย์เลยล่ะว่าจะเข้าไปทำความรู้จักกับน้องยังไงดี
คิดไปคิดมา คิดจนมหา’ลัยปิดเทอมอะครับ!!!
ผมล่ะโคตรจะเซ็งตัวเอง ป่านนี้น้องคงกลับบ้านไปแล้ว โว้ยย...สงสัยต้องรอเทอมหน้าซะละมั้งกู
‘ประกาศจาก ศปภ. ขณะนี้มวลน้ำจากทางเหนือได้ค่อยๆไหลลงมาโอบล้อมบริเวณ...แล้วแต่เราเชื่อว่าแนวกระสอบทรายที่ทำไว้จะสามารถต้านทานกระแสน้ำไว้ได้...’
อะ...นั่นมันแถวๆเขตบ้านผมนี่หว่า...
ประกาศแบบนี้ ท่วมแน่!!!
พอได้ยินข่าวปุ๊บพ่อผมก็รีบออกไปมหา’ลัยเลยครับเพราะเอกสารสำคัญที่ยังไม่ได้เก็บมีอีกเพียบ ซึ่งพ่อก็บอกว่าเสร็จแล้วก็คงอยู่ที่มหา’ลัยเลย ส่วนผมก็ให้อยู่บ้านเก็บข้าวของที่สำคัญขึ้นชั้นสองแล้วค่อยเก็บสัมภาระที่จำเป็นไปอยู่ศูนย์อพยพแทน
กว่าจะเก็บเสร็จ จะตีสามแล้วครับ เหนื่อยโคตรให้ตายเหอะ!
ผมจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็ว คว้ากระเป๋าแล้วลากมอ’ไซด์ออกจากบ้านเลยครับ ทางไปศูนย์อพยพมันก็ไปได้หลายทางนะครับ แต่ผมก็เลือกไปทางที่ต้องผ่านหอน้อง...คือแบบ...ไม่เห็นตัวแต่อย่างน้อยผ่านหน้าหอก็ยังดีวะ
ขี่ไปน้ำมันก็เริ่มไหลตามาอะครับ...
แนวกระสอบทรายต้านอยู่ เชื่อได้มากก!!!
พอใกล้จะถึงแถวหน้าหอน้องตาผมมันก็อดที่จะหันไปมองไม่ได้...ถึงจะรู้ว่าน้องคงกลับบ้านไปแล้วแต่...
เฮ้ย...ไอ้เด็กที่ยืนอยู่หน้าหอรูปร่างเหมือนแปงเลยเว้ยย...หรือ น้องไม่ได้กลับบ้าน!?
เร็วกว่าความคิดผมรีบขี่เข้าไปใกล้ๆให้ได้มองเห็นกันชัดๆ
ซ่า!
เอิ่ม...ทั้งชัดทั้งเต็มเลยครับ
.
เต็มทั้งตาผม เต็มทั้งตัวน้อง!
เปิดตัวกันได้ประทับใจเกินคาด!
แปง...พี่ขอโทษ พอดีพี่ลืมว่าตัวเองขี่มอ’ไซด์อยู่
.
แต่... ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...พี่ก็พอจะรู้ว่าน้องกำลังจะไปไหน...แล้วพี่ก็คิดว่าน้องจะจำพี่ได้ติดตา...เพราะพี่มั่นใจในสีเสื้อที่พี่เลือกมาใส่วันนี้มาก!
จะรู้จักกันแบบนี้ก็น่าสนุกดีไปอีกแบบนะ ฉะนั้น...เจอกันแบบบังเอิญอีกครั้งที่ศูนย์อพยพเลยละกันครับ...น้องแปง
.
ผมมาถึงศูนย์อพยพก่อนหน้าน้องซักพัก รีๆรอๆอยู่นานจนเห็นน้องมาถึง คือเห็นสภาพน้องชัดๆแล้วแบบ...เอ่อ เน่ามาก แต่ผมจะขำก็ขำไม่ออกครับ เพราะรู้ดีว่าส่วนหนึ่งมันก็ความผิดผม
เห็นน้องยืนมึนๆหาที่หาทางอยู่ซักพักก็เหมือนจะหาที่ถูกใจได้ ซึ่งนั่นเป็นมุมที่ดีเลยทีเดียวครับ แล้วผมจะช้าอยู่ทำไมล่ะ...
ตัดหน้าโลดดด!
ผมวางสัมภาระลงก่อนจะแกล้งล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น และไม่ต้องรอนาน...กวางน้อยของผมก็เดินเข้ามาติดกับแล้วครับ
จึก จึก
น้องใช้เท้า! ย้ำว่า เท้า! น้องใช้เท้าสะกิดผมครับ! ร้ายใช่เล่นเลยแฮะ
ผมทำท่าเงยหน้าขึ้นไปมองน้องนิดนึงก่อนจะก้มลงมาทำเป็นไม่สนใจ หึหึ อารมณ์นี้มันอยากแกล้งเด็กดื้อน่ะครับ
แต่...น้องก็ยังไม่ละความพยายาม ยังคงใช้เท้าสะกิดผมต่อไป
“นี่น้อง...วันหลังถ้าจะมาขอเงินก็หัดขอให้มันดีๆกว่านี้หน่อยนะ...ไปๆ เอาไปห้าบาทแล้วไปได้แล้ว พี่รำคาญ...”
ผมล้วงเหรียญห้าบาทจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้ น้องหน้าเหวอไปพักนึงเลยครับ เล่นเอาผมแทบหลุดขำ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้
“กูไม่ใช่ขอทานเหอะ!” พูดโคตรจะเพราะเลยครับแปง
“อ้าวเหรอ...งั้นก็ขอโทษด้วยนะ พอดีลุคน้องมันให้น่ะ”
ผมตอบกลับไปด้วยเสียงนิ่งๆเหมือนเดิม แต่จริงๆนี่แทบกลั้นยิ้มไม่อยู่ น้องมันน่ารักจริงๆให้ตายสิ ถึงจะอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เหอะ
“...ถ้าไม่ใช่ขอทานแล้วมาสะกิดพี่ทำไม”
“ที่กู...”
น้องทำหน้ายู่ก่อนจะชี้มาตรงที่ที่ผมนั่งอยู่
“ตรงนี้?”
“เออ...มึงแย่งที่กู”
“ไม่เห็นมีป้ายบอกซักตัวว่าของน้อง”
ท่าทางน้องเริ่มหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ แต่...ผมเพิ่งรู้ว่าการแกล้งน้องเนี่ย...มันสนุกกว่าที่คิด
“จะยืนเป็นบ้าหอบฟางอยู่อีกนานมั้ยน้องน่ะ” หาไปก็ไม่มีแล้วครับที่น่ะ เหลือแค่ตรงนี้ที่เดียวนั่นแหละ หึหึ
“แล้วจะให้ไปนั่งตรงไหน ที่เต็มหมดแล้วเนี่ย”
“ก็ตรงนี้ไงครับ”
“แต่...”
“...อยากยืนก็ตามใจ...แต่พี่ยังไม่ได้บอกซักคำนะว่าห้ามน้องนั่ง”
เหมือนจะเพิ่งนึกได้ น้องเกาหัวแก้เก้อก่อนจะวางสัมภาระลงข้างๆผม
“เออ...น้อง...แต่ก่อนจะนั่งพี่ขออะไรอย่างนะ”
“...”
“ถ้าจะอยู่กับพี่ตรงนี้ น้องช่วยไปอาบน้ำก่อนนะ เพราะกลิ่นตัวน้องมันสุดยอดมาก”
ผมก็แหย่น้องเล่นไปงั้นแหละครับ ตัวน้องมันไม่ได้เหม็นขนาดนั้นหรอก แต่ท่าทางน้องมันจะเชื่อที่ผมพูดจริงๆ พอผมพูดจบน้องเลยค้อนให้ผมทีนึงก่อนจะรีบรื้อของในกระเป๋าเป้แล้วหนีไปอาบน้ำทันที
โอ๊ย...จะทำตัวน่ารักไปถึงไหนกันครับ
แค่นี้พี่ก็หลงจนไม่รู้จะทำไงแล้วเนี่ย
>>> TBC
มาลงช้าเพราะวันนี้เปิดเทอม เฮ้ออ เบื่อมาก ช่วงนี้กีฬาสี ทำงานกันวุ่ยวายไปหมด
ตอนนี้ให้พี่ไทม์เค้ามีบทบ้างอะไรบ้างนะคะ หลังจากฟังน้องแปงพล่ามมานาน เปิดเผยทุกข้อเท็จจริง เอิ๊กกก
เห็นแต่ละคอมเม้นท์แล้วชื่นใจ จะพยายามมาต่อให้ทุกวันเท่าที่ทำได้นะคะ ยังเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่า
ป.ล.ขอถาม ตอนหน้ายังอยากอยู่กับพี่ไทม์หรือจะเข้าโหมดน้องแปงต่อดี จัดได้ตามรีเควสสส
-
แม้จะเปิดตัวไม่ค่อยประทับใจ แต่หลังจากนี้ไปเอาใจน้องแปงมาให้ได้นะไทด์
สนุกค่ะ รอตอนต่อไป :L2:
-
แหมมมมมพ่อคุณ เปิดตัวได้ประทับจิตมากกกกก
แปงจะรู้มั้ยน๊ออออว่ามันเป็นแผน 555
-
ตอนหน้าขอ พี่ไทม์ อีกสักตอน
:L2: :L2:
-
เปิดตัวได้ประทับใจมากพี่ไทด์ เเถมเเกล้งแปงอีก
-
ตอนหน้าน้องแปงเลยคะ
-
เพียงเห็นหน้าก็ชอบน้องแปงซะแล้ว แถมยังเปิดตัวซะน่าประทับใจ
-
น่ารักอ่ะ :-[
-
แม้น้ำท่วม เรายังหานิยายที่เข้ากับเหตุการณ์ได้อีก :duck1:
-
พี่ไทม์แอบน่ารัก :impress2:
-
พี่ไทม์น่ารักอ่ะ!!! ขอพี่อีกตอนนะ
หรือถ้าคนเขียนจะเขียนน้องแปงก็ตามใจค่า อ่านหมดแหล่ะ 55555
+1 มาอัพไวๆน้า
-
ตอนไหนก็ได้
ชอบทั้งนั้น
-
แอบรักเค้าฝ่ายเดียว
น่าสงสารพี่ไทม์ อิอิ
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนหน้าขอพี่ไทม์อีกตอนนึงนะคะ
-
พี่ไทม์เล่าน่ารักดีค่ะ
ชอบนิยายเรื่องนี้ ตามกระแสสุดๆ
:man1:
-
ขอน้องแปงได้ใหมอ่ะ น้องแปงเล่าแล้วฮาดี เอิ๊กๆๆๆ
-
ชอบพี่ไทม์ว่ะ พี่โคตรกวนตีนเลยอ่ะ
ถึงการเปิดตัวของพี่แกมันไม่น่าประทับใจสักเท่าไรนัก แต่มันตราตึงใจน้องแปงของพี่สุดๆเลยล่ะ แถมเสื้อที่ใส่ก็ทำให้จำไม่ผิดตัว น้องแปงเลยได้รู้จักพี่ไทม์เลย ฮ่าๆๆ
-
เปิดตัวพี่ไทม์ได้น่ารักมาก พบรักที่ศูนย์อพยพ :-[
-
น้องแปงคงจะประทับใจไม่มีวันลืมเลยพี่ไทม์
แถมพี่ยังไปแกล้งน้องเขาอีกน้องคงจะโคตรประทับใจมาก :laugh:
นิยายน่ารักดีคะเข้ากับเหตุการณ์ช่วงนี้มาก o13
+1จ้า :กอด1:
-
เข้ากับสถานการณ์ได้อีกนะ
น่ารักทั้งคู่เลย พี่ไทม์ - น้องแปง
-
พี่ไทม์ เนียนนนนนได้อีกนะค่ะ :กอด1:
แปงน่ารัก :impress2: :-[
:pig4: :pig4:
-
พี่ไทม์น่ารักอ่ะ >///< เปิดตัวได้ประทับใจ(คนอ่าน)สุดๆ 555
รอบหน้าเอาของพี่ไทม์อีกก็ได้ค่ะ ฮาดี ^^
ปอลิง เปิดเทอมแล้วก็สู้ๆน้า
-
น่ารักอ่ะ ตอนหน้าขอทั้งคู่เลยได้ไหมคะ :m13:
-
ชอบคู่นี้อ่ะ เปลี่ยนจากเรื่องสั้นเป็นเรื่องยาวไม่ได้เหรอ
ส่วนตอนหน้าใครจะมาเล่าก็ได้ รออ่านหมดจ้า
-
พระเอก แผนนายหมดเลยว่างั้นเหอะ
ไทม์หัวหมอใช้ได้เลย
-
ว้ายยยย เรื่องเข้ากับสถานการณ์มาก :-[
ตอนหน้าขอเป็นพี่ไทม์ละกันค่ะ 55
-
:oni2: :oni2:พี่ไทม์เปิดตัวแรง
-
อ๊ายยยยย พี่ไทม์ อย่าแกล้งน้องสิ 55555
-
ไทม์น่ารักดีแหะ ตอนนหน้าขอแปงดีกว่า ดูฮาๆ ไม่หวานเกิน
-
ตกลงคือพี่ไทม์แกล้งทำซะงั้น เนียนจริงๆ :laugh: :laugh:
-
ทำเนียนเชียวพี่ไทม์ของเีรา อ่ะคริ อ่ะคริ
น้องแปงไม่รอดแน่ ๆ
-
พี่ไทม์ >>>> เนียนได้อีก
น้องแปง >>>> (เป็นผู้หญิง) เนียนกว่า ^______________^
o13 o13 o13 o13 o13 o13 "มาต่อเร็วๆ นะคะ"
-
:pig2:
.
ไทม์ Mode :
ผมนั่งรออยู่พักนึงน้องก็เดินกลับมาในสภาพเสื้อผ้าหน้าผมเรียบร้อย แถมปะแป้งมาด้วยอีกต่างหาก
“เออนะ แบบนี้ค่อยอยู่ร่วมกันได้หน่อย...”
“หยุดพูดไปเลย ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะมึงอะแหละ”
“หือ? อะไร พี่ไปทำอะไรน้องตอนไหน” ไม่รู้ไม่ชี้
“ว้อยย เวลามึงขี่มอ’ไซด์ ผ่านน้ำอะ ไม่มีใครสอนรึไงให้เกรงใจคนเดินข้างทางบ้าง! มันเปียก แล้วก็เหม็นมากเข้าใจม๊ายยย” เอาแล้วครับจัดเต็มแหกปากใส่หน้าผมแบบไม่ยั้งกันเลยทีเดียว
“อ่าวหรอ สรุปตอนนั้นคือน้องเองสินะ...”
“อ๊ากก ไอ้บ้า ไอ้นิสัยเสีย ทำผิดแล้วยังไม่รู้จักขอโทษ คนบ้าอะไร มีดีแค่หน้าตา”
“ประโยคหลังจะถือว่าเป็นคำชมนะ...แต่ไม่มีใครสอนเหรอว่าเวลาพูดกับผู้ใหญ่น่ะ ต้องพูดให้มันเพราะๆเป็นเด็กเป็นเล็ก พูดจาหยาบคาย ไม่น่ารักเอาซะเลย”
“กูไม่เด็กแล้วเหอะ...ว่าแต่คนอื่นตัวเองผู้ใหญ่ตายแหละ...ชิส์”
“ผู้ใหญ่กว่ารึเปล่าไม่รู้แหละแต่รู้ว่าพี่อายุมากว่าแปงหกปี”
แค่นั้นแหละครับน้องถึงกับนั่งอึ้งไปชั่วขณะ...ยัง ยังไม่หมดแค่นี้หรอกครับน้องแปง
“ไม่ต้องทำหน้างงหรอก นายปวันรัตน์ สกุลเกียรติ ชื่อเล่น แปง เกิดวันที่ 25 ตุลาคม น้ำหนัก 47 ส่วนสูง165 ปัจจุบันศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1คณะสถาปัตฯ มหาวิทยาลัย...”
“พอแล้ว! นี่มึงเป็นพวกโรคจิตเปล่าเนี่ย เราไม่เคยรู้จักกัน แล้วทำไมมึงรู้ข้อมูลกูเยอะขนาดนี้”
อันนี้ไม่เถียง เพราะ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง!!
“แค่นี้ยังน้อย...พี่รู้...มากกว่านี้อีก”
“ได้ไง! บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่ามึงเป็นใคร...บอกมาๆ บอกมาเดี๋ยวนี้!”
น้องไม่พูดเปล่าแต่แถมด้วยการกระโดดมาทางผมอย่างแรง จนผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวแทบจะลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นถ้าไม่ยันแขนไว้ซะก่อนแถมมือทั้งสองข้างของน้องก็ยังกำเสื้อผมไว้ซะแน่น เอิ่ม...
“โอ๊ย ใจเย็นแปง กระโดดลงมาได้ ถึงตัวจะเบาแต่เล่นทิ้งแรงลงมาขนาดนี้พี่ก็เจ็บนะ”
“ไม่ลุก และถ้าไม่บอกก็จะทับให้ตายอยู่ตรงนี้แหละ!”
“โอเค ไม่ลุกก็ไม่ต้องลุก ถ้าแปงไม่อายคนอื่นก็...ตามสบาย”
ตามสบายเลยครับน้องถ้าน้องไม่แคร์สายตาชาวบ้านที่จ้องอยู่พี่ก็ไม่เกี่ยง
จัดเต็มได้เลยครับแปง!
ไม่นานหรอกครับ น้องก็ถึงกับหน้าแดงก่อนจะเด้งตัวออกแทบไม่ทัน สงสัยจะเพิ่งรู้ตัว...ว่าแต่จริงๆจะอยู่นานอีกนิดพี่ก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ
เพราะมุมนี้ก็วิวดีใช่เล่น!
“หึหึ พี่เตือนแล้วไม่เชื่อเองนะ”
“หุบปาก เรื่องของเรายังไม่จบ...อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบมาเดี๋ยวนี้”
“เรียกพี่ดีๆก่อนสิ พูดจาแบบนี้ใครมันจะไปอยากตอบ” ก็อยากให้เรียกพี่ดีๆบ้างก็แค่นั้น
“ลีลาว่ะ! แล้วจะให้เรียกว่าไร กูไม่รู้จักชื่อมึง”
“ไทม์ พี่ชื่อไทม์ นายทิวา โรจนไพศาล เกิดวันที่...”
“ไม่ได้อยากรู้ประวัติ...ถามแค่ชื่ออย่างอื่นไม่ต้องบอก”
แต่พี่ว่า รู้ไว้ซักหน่อยก็ดีนะ เพราะเราคงต้องเจอกันอีกยาวว เผลอๆก็อาจจะตลอดชีวิต
“...มึงเป็นอะไรกับอธิการบดี”
“พี่บอกให้เรียกพี่ว่าไงครับแปง” พอเห็นน้องเริ่มกลัว ผมก็ยิ่งอยากแกล้ง ไหนๆก็ไหนๆแล้วครับขออีกนิดนึงเหอะ
“พี่ไทม์...พี่เป็นอะไรกับอธิการบดี พอใจรึยัง”
“โอเคๆ ถึงจะยังไม่ค่อยถูกใจแต่ก็พอให้อภัย...พี่ก็เป็นลูกชายของอธิการบดีมหา’ลัยที่แปงเรียนอยู่ไง”
พอผมพูดจบน้องก็นิ่งไปเลย ท่าทางจะคิดหนักเลยสิ ดื้อกับผมไว้เยอะดีนัก
“เอ้าหวัดดีครับพ่อ มาอยู่นี่ได้ไง...”
ผมแกล้งส่งเสียงแล้วมองไปทางด้านหลังน้อง วะ...เท่านั้นแหละ หน้าน้องนี่ซีดเป็นกระดาษเลยครับ
“ฮ่าๆ ถึงกับหน้าซีดเลยเหรอแปง ล้อเล่นน่า น้ำท่วมขนาดนี้พ่อพี่เค้างานยุ่งจะตายไม่มีเวลามานี่หรอก”
“ไอ้บ้า...เล่นงี้ไม่สนุกนะ”
น้องว่าก่อนจะหันหลังให้ผมแล้วล้มตัวลงนอน อ้าว...
งานงอกซะงั้นกู!!
“ขอโทษๆ ก็เห็นแปงเงียบไป พี่เลยแหย่เล่นน่ะ” ผมสะกิดหลังน้องเบาๆ
“...”
“แปง แปง โกรธพี่หรอ”
“...”
“แปงไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าทำไมพี่ถึงรู้จักแปง...”
“...”
เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้...ง่ะ น้องงอนผมอย่างจริงจังแล้วครับพี่น้อง!
พรึบ!
ไฟดับ...เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดก่อนจะรีบควานหากระบอกไฟฉายในกระเป๋า
“เฮ้ยยย!”
เสียงน้องร้องขึ้นข้างหลังผม ผมจึงผละจากการหาไฟฉายแล้วหันไปดูแต่ก็เห็นน้องก็หันกลับไปแล้ว ท่าจะง้อยากซะล่ะงานนี้
“ขออภัยในความไม่สะดวกนะครับ ขณะนี้กระสอบทรายที่เราวางกั้นไว้ได้เกิดรอยรั่วทำให้น้ำได้ไหลทะลักเข้ามาภายในศูนย์บางส่วน เพื่อความปลอดภัยของทุกคนเราจึงต้องขอตัดการจ่ายกระแสไฟฟ้าทั้งหมด...”
“แปง แปง เป็นอะไร”
ผมขยับเข้าไปใกล้น้องมากขึ้นเมื่อเห็นน้องนั่งชันเข่าแล้วซุกหน้าลงกับแขน อย่าบอกนะว่าน้องร้องไห้!
“ยุ่ง!”
น้องตอบกลับมาแบบนั้นผมเลยได้แค่ถอนหายใจเบาๆแล้วจำใจกลับไปหาไฟฉายในกระเป๋าต่อ
สงสัยกรรมจะตามสนอง แกล้งน้องไว้เยอะ
.
.
“แบร่!”
“อ๊ากกก! ผีหลอก! ฮืออออ”
น้องร้องเสียงดังลั่นทำให้ผมที่เพิ่งหาไฟฉายเจอพอดีหันไปดูด้วยความตกใจ
เมื่อส่องไฟไปก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนหอบผ้าห่มกับไฟฉายแกล้งทำเป็นผีหลอกน้องอยู่ ส่วนน้องก็นั่งหลับตาปี๋ด้วยความกลัวแถมน้ำตาไหลพรากๆ
เฮ้อ...เด็กหนอเด็ก
อีกคนก็ขี้แกล้ง...อีกคนก็ขี้กลัว
“ไม่ต้องกลัวนะแปง ลืมตาขึ้นมาดูสิ น้องเค้าแค่อยากเล่นด้วยเฉยๆ...น้องครับ วันหลังไม่เล่นแบบนี้แล้วนะ เห็นมั้ยพี่เค้ากลัวจนร้องไห้แล้วเนี่ย” ผมดุ
“ฮึก...ฮึก”
“ขอโทษครับพี่ ผมแค่อยากเล่นด้วย ไม่นึกว่าพี่จะกลัวขนาดนี้”
“อะอืม...” น้องเงยหน้าขึ้นมาตอบทั้งน้ำตานองหน้า
“ขอโทษจริงๆนะครับพี่...เฮ้อ...ชาตินี้ผมคงไม่ได้แต่งงานแล้วล่ะ...”
“หือ? ทำไมล่ะครับน้อง”
ผมรีบถามกลับไปด้วยความงง มันเกี่ยวไรกันวะ!
“ก็...ก็...แม่ผมเคยบอกว่า...ถ้าผู้ชายคนไหนทำผู้หญิงร้องไห้...ผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้แต่งงานไปตลอดชาติ...”
เจอแบบนี้เข้าไป...
น้องถึงกับน้ำตาแห้ง!
“พี่ไทม์ เอาไฟฉายมานี่...น้องครับ น้องมองหน้าพี่ดีๆนะครับพี่ส่องหน้าพี่ให้น้องมองชัดๆแล้ว พี่เนี่ย ผู้ชาย ผู้ชายครับน้อง ไม่ใช่ผู้หญิง เพราะฉะนั้นน้องสบายใจหายห่วง ชาตินี้ยังไงน้องก็ได้แต่งงานครับ”
น้องแย่งไฟฉายในมือผมไปส่องหน้าตัวเองให้เด็กคนนั้นดูแบบชนิด โคลสอัพ!
“อ้าว หรอครับ พอดีมันมืดๆผมเลยมองไม่ค่อยชัด...แต่ว่าตอนนี้ถึงผมจะมองชัด ยังไงพี่ก็เหมือนผู้หญิงอยู่ดี”
น้องถึงกับหน้างอเลยครับ ก็แหม อุตส่าห์ลงทุนส่องให้ดูชัดๆขนาดนี้แล้ว แต่...ผมว่าเด็กมันก็พูดถูกนะ...
“ว่างๆผมจะแวะมาเล่นด้วยใหม่นะพี่...”
เมื่อเด็กคนนั้นเดินกลับที่ไป น้องก็นอนหันหลังให้ผมอีกครั้งแถมคราวนี้ยึดไฟฉายผมไปอีก เออเฮ้ย...ยึดกันแบบนี้เลยเหรอครับน้องแปง
และยัง...ยังไม่ทันต้องนอนกันหรอกครับ...
“เอ่อ...น้องคะๆ โทษทีนะ น้องมีผ้าอนามัยให้พี่ยืมมั้ยคะ พอดีของพี่มันหมดแล้ว หายืมไม่ได้”
“คือพี่ครับ...ผมไม่พกของแบบนั้นหรอกครับ ผมผู้ชายครับพี่ พี่ลองไปถามคนอื่นดูเถอะครับ”
“อ้าว เหรอคะ ขอโทษที พอดีมันมืดๆแล้วรูปร่างน้องมันก็คล้ายๆผู้หญิงน่ะ งั้นพี่ไม่รบกวนแล้วนะ”
“ฮ่าๆ...”
ไม่ไหวแล้วครับ กลั้นไม่อยู่จริงๆ คราวนี้ถึงกับขอยืมผ้าอนามัย!!!
“หัวเราะอะไร!”
น้องหันกระบอกไฟฉายมาส่องหน้าผมที่นั่งกุมท้องขำอยู่ โอ๊ยย ให้ตายสิ...
ไม่ไหวจะฮา!
“โทษทีๆ...ตอนแรกก็ว่าจะไม่ขำแล้วนะ...แต่พอดีเห็นเหตุการณ์สองครั้งติดแบบนี้...พี่ก็เลยอดคิดไม่ได้...”
“คิดว่าอะไร พูดให้มันดีๆนะ”
.
“ท่าทางแปงจะสวยในที่มืดจริงๆ”
น้องแทบจะปากระบอกไฟฉายใส่หน้าผมอะครับถ้าผมไม่ยกมือห้ามไว้ก่อน...นี่ก็ไม่รู้น้องจะยิ่งงอนผมหรือเปล่า...แต่ก็นี่มันเรื่องจริงนี่นา...ใช่มั้ยครับทุกคน!
>>>>TBC.
โว้ววว ชีวิตช่วงนี้มันช่างวุ่ยวาย เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเด็กม.6!!! มีข่าวว่าจะลดแกทแพท จะยกเลิกสอบตรง!! ทำกันเยี่ยงนี้ได้ไง...เฮ้ออ เหนื่อย!
พอๆ พักเรื่องชีวิต กลับเข้ามาที่นิยายของเรากันต่อ สมาชิกใหม่ๆเข้ามาอ่านเพิ่มทุกวัน เห็นแล้วชื่นใจ หายเหนื่อยได้บ้าง น้ำยังท่วมกรุงเทพไม่เลิก เป็นห่วงอย่างจริงจัง ยังเป็นกำลังใจให้ทุกคนเสมอนะคะ ไม่ไหวจริงๆก็ชลบุรียินดีต้อนรับ ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่า
ป.ล. พรุ่งนี้อาจจะมาต่อช้าหรือดึกหน่อย เพราะพรุ่งนี้เลิกช้า+เรียนพิเศษอีก แต่สัญญาตอนหน้าน้องแปง Come Back!!! จ้า
-
:o8: อ่า น่ารักมากอ่ะแปงแปง. :)
-
สนุกมากกกกกค่ะ ชอบๆ
-
ฮา สวยในที่มืด :laugh:
-
มุมพี่ไทม์น่ารักแบบกวน ๆ โคตรรรรร
แปงงอนเยอะ ๆ
-
555 สู้ๆนะจ๊ะเด็กม.6 พี่ผ่านช่วงเวลานั้นมาแฃ้วแหละ :เฮ้อ:
ยังไงก็ยังกดไลค์ "สวยในที่มืด" :laugh:
ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพี่ไทม์
:pig4:
-
ขอพี่ไทม์เล่าคร๊า...
5555555555
น่าร๊าก ก ก ก อ่ะค่ะพี่
><
-
:laugh: :laugh:
แปงน่ารักๆ รอจ้า
:z2:
-
สนุกดีอ่า มาเป็นกำลังใจให้จ้าาา ^ ^
-
พี่ไทม์เเกล้งน้องเเปงเยอะนะ :laugh:
-
สวยในที่มืด ช่างคิดไปได้นะนายไทม์
-
ตอนหน้าก็รุกเลยนะค้าาาาา
+1 จ้า
-
เรื่องน่ารักมาก พี่ไทม์วางแผนตั้งแต่ต้นเลย แถมอิงกระแสน้ำท่วมเปิดตัวได้อีก
-
แนะนำว่าเปลี่ยนเรื่องยาวไหม เราชอบอ่ะ
-
ใน สถานการณ์ แบบเนี้ย คลายเครียด นิดนึง
ถือว่า มันไม่ได้แย่ เสมอไปตลอด เฮ้ยยยย :กอด1:
-
งามอย่างมีคุณค่า ต้องงามในที่มืดนะนู๋ :m20:
-
ไทม์น่าร้ากกก :-[
-
รักแปง หลงแปง โอ๊ย เด็กอะไรน่ารักจัง :impress2:
-
พี่ไทม์เเกล้งน้องเยอะน่ะเนี่ย :laugh:
-
สนุกดีจ้ัา, รอตอนใหม่นะ ~ :กอด1:
้เซ็งเหมือนกันอะคนเขียน เลื่อนสอบ gat pat ไปมีนานู่น ลดเหลือครั้งเดียวอีกตะหาก !
เท่านั้นยัีงไม่พอยกเลิกสอบตรงอีก เพิ่งสมัครศิลปากรไปเองอะ เสียเงินฟรีๆ :sad4: เสียดายโอกาสมากมาย แค่ดีที่บ้านเราอยู่ระยองน้ำไม่ท่้วม
-
ท่าทางแปงจะสวยในที่มืดจริงๆ :laugh:
-
:L2: :L2:
รอน้องแปงตอนหน้า
-
ในที่สว่างก็น่าจะสวยนะ ไม่งั้นคนแถวนี้คงไม่ทำตัวเป็นโรคจิตหรอก ><
-
แอร้ยยยยยยยยยย เรามัวไม่มุดรูที่ไหนอยู่น้ออออออ (บังเอิญว่าบ้านเราก็ท่วม 5555) น้องแปงกะพี่ไทม์น่ารักจังเลยยยย
แอบอินกระแสน้ำท่วม แถมมีแอบจิก.....เล็กน้อยซะด้วยย ว่าแต่ไอ้สมมุติฐานในเรื่องเนี่ย ของจริงใช่มะ คราวหน้าเราจะได้คิดตามบ้างง
เรื่องนี้เอาใจหนูไปเต็มๆเลยค่ะ อินจัด 5555
คราวหน้าแปงมาเฉลยต่อนะ!!
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ไทม์
-
อ่านด้วย ๆ ๆ นอนอ่านกลางน้ำเนี้ยแหละ ตอนนี้เหมือนมีเกาะส่วนตัวเลย ไปไหนก็ไม่ได้
-
เรื่องนี้อินเทรนด์ ตามกระแสดีจริงๆค่ะ :laugh:
ถึงว่า ทำไมกล้าใส่เสื้อสีแปร๋นขนาดนั้น เพื่อให้น้องแปงจำได้นี้เอง
ลูกอธิการบดีลี้ภัยมาจีบหนุ่มอยู่ที่ศูนย์อพยพ =__=
วิธีทความรู้จักของพี่ประหลาดมากพี่ไทม์ อยากกระโดดทับไลค์จริงจัง
แปงฮามากอ่ะ ...สวยในที่มืด พี่ไทม์แกก็คิดได้เนอะ
พล๊อตแลดูแหวกมาก ไม่เคยอ่านเรื่องไหนที่พระ-นายมาเจอกันที่ศูนย์อพยพเลย
ชอบค่ะ ติดตามต่อไป ><
ปล.กำลังจะหนีน้ำท่วมอยู่เหมือนกัน ฮ่าๆๆ
-
ไทม์น่ารักดี
-
สนุกน่าติดตามค่ะ อิอิ
-
เเปงน่ารักกกกกก :o8:
รีบมาต่อนะค่า :z2: :z2:
หุหุหุ :z13: :bye2:
-
:กอด1: :กอด1:
ไทด์น่ารักอ่ะ แปงก็น่ารัก อ่านแล้วคลายเครียดจากน้ำ(เกือบ)ท่วมเลย ~~~~~~
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
แปงน่ารักมาก..ฮาได้อีก..
-
สนุกมากเลค่ะ ^^
-
พระเอกของเราเหลือกินจริงๆ
-
:impress2:
.
.
แปง Mode :
ฮ้าววว...และแล้วแสงแห่งชีวิตก็สาดส่องลงมาเสียที!
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี่เล่นเอากูแทบบ้าเหอะ...ง่วงก็ง่วง แต่เสือกไม่ได้นอน!
แต่ไอ้ครั้นเช้าแล้วจะนอนก็...โว้ยย ทำใจไม่ได้
“ง่วงหรอแปง...”
“...” เหอะ...กูไม่ตอบ กูโกรธมึงอยู่จำไม่ได้รึไง
“ยังโกรธพี่อยู่หรอแปง...ดีกันเถอะนะ...นะ”
“...”
เอาออกป๊ายย...นิ้วก้อยมึงกูไม่ต้องการ!!
“โอเค...ไม่หายก็ไม่หาย พี่ไม่รบกวนแปงแล้วก็ได้”
“...”
“...”
“...”
“...”
เฮ้ย...อะไรวะ ทำกับกูไว้ก็ไม่ใช่น้อย
แต่แม่งง้อกูแค่เนี้ย!
ความอดทนต่ำไปมั้ย!?
“แน่ะๆ อย่าเพิ่งด่าพี่ในใจครับแปง พี่ล้อเล่น...เรื่องอะไรพี่จะถอดใจง่ายๆ อ้อ...พี่ลืมบอกอะไรไปอย่างแหละ...”
โว้ยย...จะบอกอะไรก็บอกมาสิ ทำไมจะต้องมากระซิบใกล้หูกูขนาดนี้!
“…Happy Birth Day ครับแปง...”
ฟอดดดด!!!
เออเฮ้ย วันนี้...วันนี้มันวันเกิดกูนี่หว่า...ให้ตายสิ ลืมอะไรไม่ลืม ดันลืมวันเกิดตัวเอง
ว้อยยย แต่...นั่นไม่ใช่ประเด็น!
ไอ้พี่ไทม์...มึงกล้าดียังไงมาหอมแก้มกู!
“ประกาศๆ...ขณะนี้มวลน้ำก้อนใหญ่จากทางเหนือได้เคลื่อนที่ลงมาใกล้เขต...เต็มที ทางเราจึงจำเป็นต้องทำการอพยพทุกท่านไปอยู่ที่ศุนย์อพยพจังหวัดชลบุรีซึ่งเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้หมดภายในวันนี้...ก่อนที่ระดับน้ำจะเพิ่มสูงขึ้นจนไม่สามารถขนย้ายได้...”
ชลบุรี...วู้ววว ชลบุรีบ้านกู!!! กูจะได้กลับบ้านแล้ว!
ต้องรีบโทรหาแม่…
แต่...ยังไม่ทันได้กดโทรออกหรอกครับ...แม่ผมก็ตัดหน้าโทรมาซะก่อน
“ฮัลโหลแม่...แปงกำลังจะโทรหาแม่อยู่พอดีเลย”
“ว่าไงไอ้ลูกแปง น้ำท่วมสนุกมั้ยล่ะ”
“สนุกกับผีอะไรล่ะแม่ ตอนนี้แปงอยู่ศูนย์อพยพ คิดถึงบ้านจะตายอยู่แล้ว แม่ไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนแปงเจออะไรบ้าง มันน่ากลัวมาก” โดยเฉพาะคนที่มันนั่งทำหน้าระรื่นอยู่ใกล้ๆผมตอนนี้
“สมน้ำหน้า! แม่บอกให้รีบกลับตั้งแต่ปิดเทอมแล้วไม่กลับเอง”
“โหแม่ ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับ แต่แปงมีงานที่ต้องเคลียร์ให้เสร็จ ซึ่งมันเยอะมว๊ากก...แล้วแปงก็ไม่คิดว่ามันน้ำมันจะท่วมขนาดนี้...”
“เออจ๊ะๆ ไม่ต้องชักน้ำทั้งกรุงเทพมาอ้างเลย ว่าแต่ปลอดภัยก็ดีแล้ว...สุขสันต์วันเกิดด้วยนะลูก”
“ขอบคุณครับ อ้อ...แม่ แต่วันนี้แปงคงได้กลับบ้าน...”
“ทะ...”
เวรกรรม! แบตหมด...กูยังคุยกับแม่ไม่ทันจบเลยนะเฮ่ย!
“คุยกับแม่กรรณิกาหรอแปง...”
รู้ชื่อแม่กูอีกแน่ะ!
“เออ!”
“พูดกับพี่แบบนี้ หายโกรธพี่แล้วสิ...”
อะไรวะเฮ่ย...แค่ ‘เออ’ คำเดียวเนี่ยนะเรียกว่าหายโกรธ
“ยังหรอกเหอะ! อย่ามามั่ว”
“ฮ่าๆ เด็กดื้อ ยอมรับมาเหอะ ว่าหายแล้ว”
“ยัง! ก็บอกว่ายังไงเล่าไอ้พี่ไทม์บ้า”
“เอ้า...ผัวเมียคู่นั้นน่ะ ค่อยไปงอนง้อกันวันหลังได้มั้ย...รีบๆเก็บของเข้า รถจะมารับแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าลุงไม่เตือน...”
ลุง!!! ลุงครับ ถ้าลุงสายตาเสีย สายตาสั้น หรือสายตายาวเกินไป หลังน้ำลดลุงช่วยรีบไปหาแว่นใส่ซะเถอะครับ!!!
ถ้าลุงจะเห็นทุกอย่างตรงกันข้ามขนาดนี้!!.
.
.
และแล้วทุกคนก็เดินทางมาถึงศูนย์อพยพที่จังหวัดชลบุรีนั่นก็คือ...โรงเรียนเก่าผมเอง
งั้นไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมคงต้องขอแวะสวัสดีอาจารย์ที่เคยสอนผมก่อนแล้วค่อยกลับบ้านละกัน
“จะไปไหนอะแปง”
ไม่ทราบว่ามึงจะตามมาหลอนกูทำไม! เขาไม่ได้บังคับให้มึงมาไม่ใช่เรอะ!
“เรื่องของกู! ชัดมั้ยไอ้พี่ไทม์”
“พูดไม่เพราะ...ทีเวลาพูดกับแม่ยังเรียกแทนตัวเองว่าแปงเลย”
“ก็นั่นมันแม่...แล้วพี่เป็นใคร ทำไมต้องพูดดีๆด้วย”
“เป็น...ลูกอธิการบดีมหา’ลัยที่แปงเรียนอยู่ไง”
นี่มึงขู่กูใช่ม๊ายยย ไอ้พี่ไทม์
เออ...ก็ได้...กูยอม!
“...จะแวะไปหาอาจารย์ที่เคยสอน...”
“เออใช่...แปงจบม.6จากที่นี่สินะ งั้น...พี่ไปด้วยคน”
เอิ่ม...ตามติดชีวิตกูขนาดนี้…
กูไม่ใช่สมาชิกบ้าน AF นะเฮ้ยย!!!.
.
.
“สวัสดีครับจารย์...” โชคดีครับที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของที่นี่พอดี อาจารย์เก่าๆของผมเลยอยู่กันครบ
“อ้าว...เจ้าแปง เป็นไงมาไงเนี่ยเรา”
“ก็ไม่เป็นไงหรอกครับจารย์ แค่เพิ่งหนีน้ำท่วมมาสดๆร้อนๆเลยเนี่ย” ผมพูดติดตลก
“อ่า...ลำบากเลยสินะ...แต่ก็ดีแล้วกลับมาบ้านได้...จังหวัดเรายังโชคดีนะที่น้ำไม่ท่วม”
“นั่นสิครับจารย์ โชคดีจริงๆ”
“ว่าแต่...แล้วพ่อหนุ่มนี่ล่ะ หนีน้ำท่วมมากับเจ้าแปงมันด้วยเหรอ”
อาจารย์หันไปพูดกับไอ้พี่ไทม์ที่ไม่รู้จะเสล่อตามมาทำไม ธุระตัวเองก็ไม่ใช่ซักนิด
“ผมไม่ได้หนีน้ำท่วมมาหรอกครับ...แต่...” ไอ้พี่ไทม์มันหยุดพูดแล้วหันหน้ามามองหน้าผม
.
.
“...ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มาต่างหาก”.
.
.
>>>> TBC.
โฮกก วันนี้มาช้ามากมายแถมสั้นๆไงไม่รู้ ขออภัยอย่างสูง วันนี้มนกลับบ้านช้า อ่านะแต่พรุ่งนี้จะไถ่โทษให้ยาวๆกว่าเดิม อิอิ อารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง เพราะข่าวออกมาเป็นทางการว่าสอบแกทแพท2รอบ สอบตรงก็ไม่ยกเลิก ยู้ฮู้ววว 555
ตอนนี้กลับสู่โหมดของแปงค่า คงถูกใจใครหลายๆคนที่เฝ้ารอน้องแปง ชลบุรีตอนนี้คนอพยพมาเยอะมาก รถติดสุดๆ และแน่นอนโรงเรียนมนเองก็เปิดเป็นศูนย์อพยพให้ด้วยค่ะ อิอิ ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป เป็นกำลังใจให้ทุกคนเสมอค่า เราจะผ่านไปด้วยกัน!!! ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่า
-
โอ้ววว หนีตามกันมาเหรอคะ : อาจารย์ถาม
5555
-
แหวกน้ำมากด ไลค์ให้เลย เอิ๊กๆ
-
:m20: :m20: :m20:
กดไลน์ให้พี่ไทม์ 1000 ครั้ง
+1 ให้พี่ไทม์ ด้วย
-
ถ้าอาจารย์เป็นสาววายอย่างเราๆ คงแอบกรี๊ดในใจ และตามติดชีวิตน้องแปงอย่างเหนียวแน่น
แต่ถ้าอาจารย์แกเป็นผู้ชาย......อ.คงอึ้ง แล้วคิดว่า วัยรุ่นเราเดี๊ยวนี้มันไปไกลเนอะ ไม่เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆแล้ว เค้าหันมาปลูกป่าช่วยน้ำท่วมกันหมดแล้วล่ะ 5555555
-
พี่ไทม์รุกจริ๊งๆ
-
อยู่ส่วนไหนของชล จะไปส่อง(เด็กชลเรียกร้อง)
-
พี่ไทม์โคตรน่ารักเลยหนีตามน้องแปงมา
ชอบพี่ไทม์มากเลยน่ารักดี
แปงตลกดี :m20:
+1ให้พี่ไทม์ที่หหนีตามน้องแปงมา :laugh:
-
แอร๊ยยยยยยยพี่ไทม์
-
มาสั้นแต่
โฮก กก ก ก กก
พี่ไทม์สุดยอดด ด
“...ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มาต่างหาก”
:กอด1: :กอด1:
-
แปงเล่าฮามาก :m20:
พี่ไทม์รุกเกิ๊นน
:pig4:
-
โอ้วววม่าาย :a5:
หนีตามผู้ชาย :m20:
-
ฮามาก :laugh:
คลายเครียดได้ดีจริงเรื่องนี้
-
:laugh: ขำไอ้พี่ไทม์
-
แปง ถ้าจะสวยในที่มืดจริง 5555
-
ถ้าแปงเป็นสมาชิกบ้านเอเอฟ...พี่ไทม์ก็คงเป็นทรูโมเม้นท์แหล่ะ 5555
หนีตามกันมา....ฮิ้ววววว
+1 ให้คนเขียนค่าาาา
-
อยากบอกว่าชลบุรีรถเยอะจริงไรจริง
แบบว่าเมื่อวานยังไม่เปิดเทอม ปกติค่อนข้างสงบ
น้ำท่วมกรุงเทพ เมืองชลเลยคึกคักเป็นพิเศษ :z2:
ว่าแต่บ้านแปงอยู่ไหนหรอ เด๋วไปแอบดู :laugh:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :-[ :-[ :-[ :o8: :o8: :o8: :o8:
โคตรชอบเลยพี่ไทด์ "ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มา" ฮิ้ววววววววววววววววววว
ชอบพี่ไทด์ เชียร์พี่ไทด์ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
สนุกอะ ชอบๆๆ เเปงฮาดี
-
ช๊อบชอบ.........
-
กดไลค์คุณลุง แล้วก็กระทืบไลค์พี่ไทม์รัวๆๆๆๆๆๆ น่าร้ากกกกกกกก >< หัวใจจะวายอ่ะ 5555
ขอบคุณนะค้า
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
ไม่ได้หนีน้ำ แต่หนีตามลูกศิษย์อาจารย์มา
ชอบบบบบบบ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:mc4: ปุ้ง ๆๆ !!
:m20: ชอบมากอ่ะ น่ารักมาเลย :impress2:
อยากรู้ว่าจะรักกันได้ยังไง
แต่ถ้าให้ดี
แต่งยาวเลยก็ได้น่ะ o13
-
ชอบพี่ไทม์ อิอิ
-
โอ้วแปงพาลูกชายอธิการบดีหนี วิวาห์ลอยน้ำ
ชอบลุงห้ามผัวเมียทะเลาะกัน ฮ่า ฮ่า
-
พี่ไทม์หน้าด้านดีจริง 55
-
ไทม์น่ารักเว่อร์
-
:laugh: :laugh:
แน่มากครับเฮียไทม์
ประโยคนี้เนี่ย สุดๆๆเลย
-
ฮิ้ววววววว~~~
"ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มาต่างหาก"
สุดยอดค่ะ
-
สนุกค่ะ แปงรั่วดี555 :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก พี่ไทม์!!! :laugh:
พูดซะแปงเสียหายเลย 55555555
น้ำท่วมแบบนี้สู้ๆนะคะทุกคนที่ประสบภัย รวมถึงแปงด้วย :man1:
-
พี่ไทม์แรงได้อีก ยกนิ้วให้ o13
-
:call:
.
.
“...ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มาต่างหาก”.
อึ้ง อึ้งกันไปพักนึงเลยครับท่าน...
ไอ้พี่ไทม์...มึงรู้ตัวมั้ยว่ากำลังพูดอะไรออกไป! จะกวนตีนอะไรก็หัดให้มันมีขอบเขตหน่อยเหอะ!
ถ้าอาจารย์กูหัวใจวายตายขึ้นมากูจะโทษมึง
“อะ...เอ่อ อาจารย์ไม่ต้องไปสนใจที่มันพูดครับ มันบ้า!”
“ไม่ต้องแก้ตัวไปหรอกเจ้าแปง...ครูเข้าใจว่าโลกสมัยนี้มันเปลี่ยนแปลงไปเยอะ...”
ไม่ต้องทำหน้าเข้าอกเข้าใจผมขนาดนั้นครับ! เพราะมันไม่ใช่อย่างที่อาจารย์เข้าใจ!!!
“แต่จารย์ครับ...มันไม่ใช่...”
“...พอแล้วแปง ครูบอกแล้วว่าครูเข้าใจ แก้ตัวมากๆเดี๋ยวพี่เค้าก็น้อยใจแย่หรอก...”
อาจารย์! อาจารย์ช่วยบอกหน่อยครับ
ว่าที่อาจารย์เข้าใจน่ะมันคืออะไร!!
อาจารย์บอกว่าเข้าใจผม...
แต่ตอนนี้ผมไม่เข้าใจอาจารย์!!!
แล้วมึงก็อีกคนไอ้พี่ไทม์ที่ยืนทำหน้าระรื่นชนิดคลื่นซัดยังไม่สะท้านเนี่ย มันหมายความว่าไงวะ ไม่คิดจะแก้ตัวบ้างรึไงห๊า!
“ไม่เป็นไรหรอกครับอาจารย์ แปงก็ชอบเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ พวกไม่ยอมรับความจริง...”
ป๊าดดด...ความจริง...ความจริงบ้าบออะไรของมึงวะไอ้พี่ไทม์ ความจริงที่ทำร้ายกูตั้งแต่รู้จักกับมึงใช่มั้ย
โว้ยย แล้วนี่กูมามัวยืนโง่อะไรอยู่เนี่ย
“พอดีผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับอาจารย์ แล้วว่างๆจะแวะมาเยี่ยมใหม่ สวัสดีครับ...ไปได้แล้วไอ้พี่ไทม์ พูดจาไร้สาระว่ะ”
ลากไอ้ตัวต้นเหตุออกมาได้ก่อนเป็นดี เพราะไม่งั้นคงได้พากันให้เข้าใจผิดไปมากกว่านี้
“ไปดีมาดีนะลูก...แล้วก็หัดยอมรับความจริงได้แล้วนะแปง ครูสงสารพี่เค้า”
คนที่อาจารย์ควรจะสงสารคือผม ไม่ใช่มัน!!
“นี่ ไอ้พี่ไทม์ จะเล่นอะไรก็หัดดูกาลเทศะบ้างนะ พูดไปแบบนั้นคนอื่นเค้าจะคิดว่าไง”
“คิดว่าไงล่ะครับ”
ไม่ต้องมากวนตีนกูเลย กูรู้ว่ามึงรู้ แล้วมึงก็ตั้งใจจะแกล้งให้คนอื่นเข้าใจผิด
“ก็คิดว่ากู...”
“อะแฮ่ม...พี่บอกเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ พูดเพราะๆสิครับ”
“ชิส์...ก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันไงล่ะโว้ยย!!”
“อ้าวเหรอ งั้นก็ดีสิ...ห้องน้ำไปทางไหนอะแปง...”
เฮ้ยย นี่มึงจะทุกข์ร้อนกับกูบ้างมั้ย ถามจริงเหอะ
“โว้ย พูดกับพี่แล้วปวดหัว ห้องน้ำก็นู่น ตรงไปเลี้ยวขวา...”
“ไปเยี่ยวกันมั้ย...จะไปก็รีบไป...ไปกับพี่ไม่ต้องอาย...เดี่ยวพี่จะพาไปกิน ตับ...”
คันหูไม่รู้เป็นอะไร...วะ...กูจะบ้าตามมันไปทำไมเนี่ย แต่แม่ง...แปลงเพลงได้บัดซบมากเหอะ!
“จะไปก็ไปคนเดียว...ไม่ต้องลีลา แปงไม่ปวด”
ไม่ต้องยิ้มเลยไอ้โรคจิต จริงๆกูก็ไม่ได้อยากจะพูดเพราะกับมึงหรอก แต่ขี้เกียจฟังมึงบ่นต่างหาก รำคาญ!
“พาพี่ไปหน่อยสิครับแปง นะ นะ”
“เรื่องมากว่ะ...ก็ได้ๆ เร็วๆเลย จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ น่าเบื่อที่สุด!”
.
“แปง หยิบเสื้อในกระเป๋าเป้ให้พี่ตัวนึง ตัวไหนก็ได้”
ไอ้พี่ไทม์มันชะโงกหน้าออกมาจากโถฉี่
นี่กูกลายเป็นคนใช้มันตั้งแต่เมื่อไหร่! ใช้กูจริง ดีนะไม่ใช้ไปรูดซิบให้เลยน่ะ
“หยิบให้แล้ว มาเอาไปเอง...”
“เอามาให้หน่อยสิครับ”
“ยุ่งจริงวะ...”
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วมองสำรวจไอ้เสื้อสีเขียวสะท้อนแสงที่สกรีนคำว่า ‘โสด’ ไว้ข้างหลัง ก็ไอ้ตัวเดิมกับเมื่อคืนนั่นแหละครับ...จะเปลี่ยนเสื้อหรอวะ ก็ไม่เห็นจะเลอะเทอะอะไรตรงไหน จะว่าอายก็คงไม่ใช่เพราะไม่งั้นมันคงไม่หน้าด้านใส่ออกจากบ้านมาตั้งแต่แรก
“มองอะไรครับแปง หรือไม่เคยเห็นคนหล่อ”
ถุย! คนหล่อธรรมดาน่ะเคย แต่ไม่เคยเห็นคนหล่อแบบมึง
กวนตีนที่สุดในสามโลก!
“แหวะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเหอะ ก็แค่สงสัยว่าจะเปลี่ยนเสื้อทำไม”
“ไม่มีอะไรหรอก...พี่ก็แค่นึกอยากจะสละ ‘โสด’ ตอนนี้ก็เท่านั้น”
มันก็คิดได้เว้ยเฮ้ยยย!!!
“เลิกกวนตีนได้และไอ้พี่ไทม์ จะทำอะไรก็รีบทำ”
“ก็ทำอยู่นี่ไง”
“ทำอะไร ไม่เห็นจะทำอะไรซักอย่างนอกจากยืนกวนตีนอยู่เนี่ย!”
“เด็กโง่ ถามจริงๆเหอะ ที่พี่พูดที่พี่ทำไปทั้งหมดเนี่ยรู้สึกอะไรบ้างมั้ย”
“รู้สึกสิ...”
“ว่า...”
“กวนตีน โรคจิต นิสัยเสีย ชอบแกล้ง!”
“แค่นี้? ”
“เออ แล้วจะให้รู้สึกอะไรอีกล่ะ” หรือว่าที่กูพูดไปเนี่ยมันจะยังไม่ครบ
“หึหึ งั้นพี่ก็จะบอกเอาไว้ให้รู้ตัวซะตอนนี้ละกัน...ว่าพี่...'จีบ' แปงอยู่”
ห๊า!!! บอกกูทีเมื่อกี๊กูหูฝาดไปใช่มั้ย ไอ้พี่ไทม์กำลังจีบกูงั้นเรอะ!?
ตั้งแต่เกิดมาไม่เห็นเคยมีใครมาจีบ แต่พอมีมาก็ดันเป็นผู้ชาย!
เอ๊ะ...จะว่าไป หรือว่าก่อนหน้านี้ก็มีแต่กูไม่รู้สึกตัววะ
“...”
“พี่ชอบแปงนะ...”
“...”
“แล้วแปงล่ะ ว่าไงครับ...”
“...” ไม่ว่าอะไรทั้งนั้นแหละกูกำลังงง คิดอะไรไม่ออก
“...”
“...”
.
.
.
ผลัวะ!
เด็กม.ปลายคนหนึ่งเปิดประตูส่วนที่เป็นห้องน้ำออกมาในสภาพเหงื่อโชก เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือก เอ่อ...นี่น้องเข้าส้วมหรือไปผ่านสมรภูมิรบที่ไหนมาเนี่ย
“พี่ครับ! จะตกลงหรือไม่ตกลงกันยังไงก็รีบๆตอบซะทีเหอะครับ…ผมนั่งลุ้นจนขี้ไม่ออกแล้วเนี่ย!”
>>>TBC.
มาต่อให้แล้วๆๆๆ 555 ไอ้น้องแปงมันพวกความรู้สึกช้า มึนได้ตลอด ขนาดโดนรุกหนักขนาดนี้ยังไม่รู้สึก กร๊ากกก ต้องลงทุนไอ้พี่ไทม์ของเราบอกเอง
น้ำก็ยังคงท่วม เพราะฉะนั้นเรื่องนี้จะคงยังอยู่เป็นกำลังใจให้คนน้ำท่วมต่อไป จนกว่ามนจะหมดมุก เอิ๊กกก อยากให้ได้คลายเครียดกันบ้างอะไรบ้าง ช่วยกันได้นิดนึงก็ยังดี เป็นกำลังใจให้เสมอ ขอบคุณทุกการติดตามค่า
-
เข้ากับสถานการณ์เลยนะครับ ^ ^
-
พี่ไทม์รุกไวแบบนี้ไม่จับน้องแปงกดไปซะเลยละคะ
ดูดิ เด็กมันลุ้นจนขี้ไม่ออกแล้วเนี่ย!!! :laugh:
-
เห็นด้วยว่าชลบุรีรถเยอะจริงจัง 55
แต่ไม่เป็นไร ชลบุรีต้อนรับทุกคนที่ประสบภัยค่ะ : D
ว่ามาที่คนเขียน แต่งฮาอ่ะ ชอบบ ><
อ่านไปมาแล้วก็เลยคิดว่า ถึงแม้น้ำท่วมครั้งนี้จะนำอะไรที่เลวร้ายมา
แต่อาจจะมีสิ่งดีๆอยู่ด้วยก็ได้ เหมือนที่น้องแปงได้เจอพี่ไทม์ (เวิ่นเว้อไปไกลละ) -.,-
55555
รอต่อคร๊าบบบบบ
ปล.ม.6 ก็สู้ๆต่อไปนะ เข้าใจการเรียนพิเศษอันหนักหนาและสาหัส555
ปล.2 อยาไปบ้านน้องแปงง่ะ อยู่ตรงไหน เราจะแวะไปหา 5555 -.,-
-
กดไลค์ให้น้องคนนั้นเลย ลุ้นเหมือนกัน
-
ชอบเด็กที่เข้ามาอ่ะ
-
น้อง ม.ปลายเอาใจพี่ไปเลย :m20: :m20:
-
ว้าววว พาลูกเขยไปไหว้เเม่ยายด้วยเลย กลับบ้านทั้งทีจะได้ไม่ต้องเสียเที่ยว :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ทำฮาได้อีก :m20:
-
:m20:ฉากสุดท้ายฮามากกกก 5555+
-
โอย ขำก๊ากเลย ไอ้น้องที่ลุ้นเนี่ย
-
:m20: :m20:
สงสารน้องในห้องน้ำ
-
' ผมแม่มลุ้นจนขี้ไม่ออกละเนี่ย '
5555555555555555555555555555555555555555
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:laugh:
-
:laugh: :m20: :m20:ถูกใจมากมาย
-
กดไลคืให้คุณครูและน้องคนนั้น กระทืบไลคืพี่ไทม์รัวๆๆๆๆๆๆๆๆ >>> สละโสด อรั๊งมากมาย >///< ถือคติด้านได้อายอดสินะพี่ไทม์
ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป
-
มีคนมาร่วมลุ้นด้วยซะงั้นอ่ะ
-
คนแต่งมาลงแต่ละตอนมีแต่ฮากับฮา :jul3: :m20:
-
สละโสด ด่วนเลยจ้าาาพี่ไทม์ ฮ่า ฮ่า
ดูทุกอย่างเป็นใจให้แปง เลิฟ เลิฟ กับพี่ไทม์ :pigha2: :pigha2:
-
:laugh:
รีบๆตกลงเหอะครับ
เห็นใจน้องเค้าหน่อย
อุตส่าห์นั่งลุ้นซะจน
ไม่ได้ทำธุระตัวเองเลย
-
:a5: :laugh: :m20:
แหม่ะ ขนาดขี้ไม่ออกกันไปข้างเลยทีเดียว
-
:jul3:
ขำน้องที่นั่งลุ้นมาก :ปวด:
-
ชั้นชอบไอ้เด็ก ม.ปลายคนนั้นจริง ๆ
-
55555555 :laugh:
ตอบตกลงเลยแปง
-
ตอนนี้พี่ไทม์ได้ใจกว่าตอนที่แล้วอีก
ส่วนแปง...ก็รีบๆตอบๆซะนะ น้องเขาจะได้เบ่งออกซะที 55555555
-
นายความรู้สึกช้ามากเลย แปง
:pig4: :pig4:
-
:m20: :laugh:
เจอเด็กเหวี่ยงใส่เลยอะแปง
-
:laugh: :laugh: มีสักชีพยานในการตกลงด้วย :laugh: น้องเค้าลุ้นนะ รีบๆตอบไปเถอะ
-
โอ๊ย ฮาแตก ขำกลิ้ง กะไอ้น้องที่ผลักประตูออกมาตอนจบอ๊ะ
:m20: :m20: :m20:
รีบๆ ตกลงกันน่ะ น้องเขาจะได้ ... ออกซะที สงสารน้องเขา
-
:laugh: :pigha2: ขำประโยคสุดท้ายแบบ สุดๆๆๆ ฮามากกกกก :m20: :jul3:
-
:laugh: :laugh:
ไม่ได้เข้ามาสองวัน พลาดอย่างเเรงเลยนะนิ
ฮาจริิงๆ ฮาทั้งเรื่อง ชอบๆ รอลุ้นเหมือนน้องในเรื่อง :m20:
ตอนนี้ตั้งเเต่ชลบุรีลงมา รถติดมากจริงๆ ยิ่งในศรีราชา จากที่ติดอยู่แล้วยิ่งหนักกว่าเดิมอีก
แต่ยังไงก็ต้องเห็นใจเขาอ่ะเนอะ ดีแล้วที่บ้านเราไม่ท่วม
ว่าเเต่บ้านคนเเต่งอยู่ชลบุรีเหมือนกันเหรอคะ? อยู่แถวไหนเอ่ย? เผื่อบ้านเราอาจจะอยู่ใกล้กัน :กอด1:
-
ฮ่าโครตอ่ะ
ตกลงไปเลย ไหนๆๆก่ไหนๆๆแล้ว อิอิ
-
:pigha2: :m20: :m20: :m20: :m20:
ชอบน้องคนในห้องน้ำ
ขำมากเจงๆ
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
แปงคงหนีไปไหนไม่รอดหรอก ดูเหมือนทุกคนเป็นใจให้พี่ไทม์เหลือเกิน
-
ฮาน้ำตาไหลกันเลยทีเดียว
น้องก็อุตส่าห์เปิดประตูเข้ามาเนอะ
ลุ้นนานเกิน ฮ่าๆ
-
อื้ม โตแล้วก็สงสารน้องบ้างนั่งรอลุ้นมาตั้งนานแหละ
ทำให้สมใจสะทีเถอะนะ
55555555555
ชอบๆมุขพี่ไทม์
-
น้องนั่งลุ้นซะเห็นภาพเลย 5555
-
ที่บอกรักโรแมนติกมาก
ชอบน้องคนนั้นอ่ะ
-
พี่ไทม์ รุกเร็วมากกกก
เด็กมันขึ้ไม่ออกแล้วเห็นมั้ยน่ะ
แต่ละตอน ... ฮาท้องแข็งมากกกกก o13
-
:laugh: พี่ไทม์แอบมองมาตั้งนาน พอได้โอกาสก็รุอย่างรวดเร็วเลยนะ
ฮาน้องที่อยู่ในห้องน้ำ
-
ก๊ากกกกกกกกกกกก :pigha2:
ฮาตอนสุดท้ายมากก รีบตกลงไปเลย มันบาปนะน้องแปงทำคนขี้ไม่ออกเนี่ย :jul3:
-
ไทม์ หนีตามแปงมาหรออ 55
-
ต้องรีบเข้ามาอ่านเพราะเดี๋ยวจะตกเทรนด์รักตามกระแส(น้ำท่วม)กับชาวบ้านเขา :laugh:
แล้วไงล่ะน้องแปลง พี่ไทม์เขารุกจีบขนาดนี้ ให้ไปขอกับมามี๊ที่บ้านเลยป่ะ :o8:
รออ่านตอนต่อไปค่า :กอด1:
-
เข้าสถานการณ์มว๊ากกกก!!!!!!
5555 ตอนนี้ฝ้ายก็กำลังหนีน้ำท่วมอยู่เหมือนกันค่ะ แต่หนีมาอยู่สุราษฎร์เลย ที่บ้านน้ำเมตรครึ่งแล้วTwT
-
:jul3:
.
.
ไทม์ Mode :
“ง่วงหรอแปง...”
เห็นน้องนั่งหาวหวอดๆแล้วสงสารครับ ท่าทางจะง่วงมาก ก็เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยนี่นา
“...”
“ยังโกรธพี่อยู่หรอแปง...ดีกันเถอะนะ...นะ”
“...” ผมยื่นนิ้วก้อยไปให้น้องแต่น้องก็ยังเมิน
“โอเค...ไม่หายก็ไม่หาย พี่ไม่รบกวนแปงแล้วก็ได้”
“...”
“...”
“...”
“...”
พอผมเงียบทำท่าถอยเท่านั้นแหละ น้องก็เริ่มหลุกหลิกหันรีหันขวาง...แหม จะให้พี่ง้อต่อก็บอกกันดีๆก็ได้ไม่ต้องหันมาทำตาเขียวใส่พี่ขนาดนั้นหรอก
“แน่ะๆ อย่าเพิ่งด่าพี่ในใจครับแปง พี่ล้อเล่น...เรื่องอะไรพี่จะถอดใจง่ายๆ อ้อ...พี่ลืมบอกอะไรไปอย่างแหละ...”
“…Happy Birth Day ครับแปง...”
ฟอดดดด!!!
ผมกระซิบเบาๆที่ข้างหูน้อง ก่อนจะลักหอมแก้มใสนั่นไปฟอดนึง น้องทำหน้าตกใจก่อนหันมาทำตาขวางใส่ผม ยอมรับครับว่าช่วงนี้ตัวเองหน้าด้าน แต่ทำไงได้ล่ะครับ...
ก็ด้านได้...อายอด!!!
“ประกาศๆ...ขณะนี้มวลน้ำก้อนใหญ่จากทางเหนือได้เคลื่อนที่ลงมาใกล้เขต...เต็มที ทางเราจึงจำเป็นต้องทำการอพยพทุกท่านไปอยู่ที่ศุนย์อพยพจังหวัดชลบุรีซึ่งเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้หมดภายในวันนี้...ก่อนที่ระดับน้ำจะเพิ่มสูงขึ้นจนไม่สามารถขนย้ายได้...”
สิ้นเสียงประกาศเท่านั้นแหละ น้องทำหน้าเหมือนดีใจมากก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็มีสายเข้ามาซะก่อน
“ฮัลโหลแม่...แปงกำลังจะโทรหาแม่อยู่พอดีเลย”
.
“สนุกกับผีอะไรล่ะแม่ ตอนนี้แปงอยู่ศูนย์อพยพ คิดถึงบ้านจะตายอยู่แล้ว แม่ไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนแปงเจออะไรบ้าง มันน่ากลัวมาก” แน่ะ แล้วประโยคนี้ทำไมต้องเหล่ตามาทางผมด้วยล่ะ
.
“โหแม่ ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับ แต่แปงมีงานที่ต้องเคลียร์ให้เสร็จ ซึ่งมันเยอะมว๊ากก...แล้วแปงก็ไม่คิดว่ามันน้ำมันจะท่วมขนาดนี้...”
.
“อ้อ...แม่ วันนี้แปงคงได้กลับบ้าน”
.
แล้วบทสนทนาก็จบลงตรงนี้แหละครับ น้องทำหน้าเซ็งๆก่อนจะยัดโทรศัพท์เก็บเข้ากระเป๋ากางเกง สงสัยแบตจะหมดล่ะสิท่า
“คุยกับแม่กรรณิกาหรอแปง...” หึหึ เรื่องข้อมูลสำคัญผมไม่พลาดอยู่แล้ว
“เออ!”
“พูดกับพี่แบบนี้ หายโกรธพี่แล้วสิ...”
“ยังหรอกเหอะ! อย่ามามั่ว”
“ฮ่าๆ เด็กดื้อ ยอมรับมาเหอะ ว่าหายแล้ว”
“ยัง! ก็บอกว่ายังไงเล่าไอ้พี่ไทม์บ้า”
เอ้อ อย่าหาว่าผมโรคจิตเลยนะครับ เวลาได้แหย่น้องแล้วเห็นน้องงอแงใส่แบบนี้ล่ะผมว่ามันน่ารักดี แต่อย่าให้งอนแล้วไม่พูดกับผมนะ แบบนั้นอะโคตรจะทรมาน
“เอ้า...ผัวเมียคู่นั้นน่ะ ค่อยไปงอนง้อกันวันหลังได้มั้ย...รีบๆเก็บของเข้า รถจะมารับแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าลุงไม่เตือน...”
กดไลค์ครับลุง!!! ลุงช่างเป็นบุคคลที่มีสายตาเฉียบแหลม มองเหตุการณ์ได้ทะลุปรุโปร่งมาก
ผมล่ะโคตรนับถือลุงเลย!.
.
.
แล้วการอพยพขนย้ายคนก็เสร็จสิ้น รถพาพวกผมมาถึงศูนย์อพยพที่จังหวัดชลบุรีในสภาพเสื้อผ้าชุดเดิมกับเมื่อวานเพราะเมื่อเช้าไม่มีใครได้อาบน้ำ ศูนย์ที่ผมกำลังยืนอยู่เนี่ยเป็นโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดครับ ค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียวแหละ
อ้อ...แต่ถ้าถามถึงพ่อผมล่ะก็ บอกได้เลยว่าไม่ต้องเป็นห่วงครับ ก่อนมาผมโทรเช็คเรียบร้อย พ่อบอกว่าเดี๋ยวจัดการธุระในมหา’ลัยเสร็จพ่อค่อยตามมาทีหลัง
“จะไปไหนอะแปง”
ผมรีบทักเมื่อเห็นน้องตั้งท่าจะเดินไปไหนก็ไม่รู้ ไม่ได้ครับ มาถึงขนาดนี้แล้ว ใครจะไปยอมให้หนีกลับบ้านได้ง่ายๆ
“เรื่องของกู! ชัดมั้ยไอ้พี่ไทม์”
“พูดไม่เพราะ...ทีเวลาพูดกับแม่ยังเรียกแทนตัวเองว่าแปงเลย”
“ก็นั่นมันแม่...แล้วพี่เป็นใคร ทำไมต้องพูดดีๆด้วย”
“เป็น...ลูกอธิการบดีมหา’ลัยที่แปงเรียนอยู่ไง”
ตอนนี้เป็นอะไรไม่ได้ก็ยกอันนี้ขึ้นมาอ้างก่อนแหละครับ
“...จะแวะไปหาอาจารย์ที่เคยสอน...” เสียงน้องอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด สงสัยจะกลัวพ่อผมจริงๆ
“เออใช่...แปงจบม.6จากที่นี่สินะ งั้น...พี่ไปด้วยคน”
ไม่ต้องรอให้น้องอนุญาตหรอกครับ เพราะถ้างั้นล่ะก็ผมคงไม่ได้ตามไปเป็นแน่แท้
.
.
“สวัสดีครับจารย์...” น้องเดินนำผมไปห้องที่ห้องพักครูในหมวดสังคมก่อนจะกล่าวทักทายอาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่ง
“อ้าว...เจ้าแปง เป็นไงมาไงเนี่ยเรา”
“ก็ไม่เป็นไงหรอกครับจารย์ แค่เพิ่งหนีน้ำท่วมมาสดๆร้อนๆเลยเนี่ย”
“อ่า...ลำบากเลยสินะ...แต่ก็ดีแล้วกลับมาบ้านได้...จังหวัดเรายังโชคดีนะที่น้ำไม่ท่วม”
“นั่นสิครับจารย์ โชคดีจริงๆ”
“ว่าแต่...แล้วพ่อหนุ่มนี่ล่ะ หนีน้ำท่วมมากับเจ้าแปงมันด้วยเหรอ”
พอได้พูดคุยทักทายกับลูกศิษย์กันพอเป็นพิธีอาจารย์แกก็หันมาสนใจถามผมที่ยืนอยู่ข้างๆน้อง ผมเลยยิ้มให้อาจารย์แกก่อนจะตอบ
“ผมไม่ได้หนีน้ำท่วมมาหรอกครับ...แต่...” ผมหยุดพูดแล้วหันไปมองแปงที่ตอนนี้ทำหน้างงกับคำตอบผมสุดฤทธิ์
“...ผมหนีตามลูกศิษย์อาจารย์มาต่างหาก”
แล้วความเงียบก็แผ่เข้าปกคลุมบริเวณนั้นประมาณห้าวินาที คือ...อึ้งกันขนาดนั้นเลยเหรอครับ
“อะ...เอ่อ อาจารย์ไม่ต้องไปสนใจที่มันพูดครับ มันบ้า!” น้องพูดแทรกขึ้นทำลายความเงียบ
“ไม่ต้องแก้ตัวไปหรอกเจ้าแปง...ครูเข้าใจว่าโลกสมัยนี้มันเปลี่ยนแปลงไปเยอะ...”
“แต่จารย์ครับ...มันไม่ใช่...”
“...พอแล้วแปง ครูบอกแล้วว่าครูเข้าใจ แก้ตัวมากๆเดี๋ยวพี่เค้าก็น้อยใจแย่หรอก...”
เท่านั้นแหละครับน้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อเพราะอาจารย์ไม่เปิดโอกาสให้แก้ตัว ซึ่งตรงข้ามกับสีหน้าของผมโดยสิ้นเชิง
อาจารย์ครับ...อาจารย์เข้าใจได้ถูกต้องที่สุดเลยครับ!
“ไม่เป็นไรหรอกครับอาจารย์ แปงก็ชอบเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ พวกไม่ยอมรับความจริง...”
มีทัพเสริมแบบนี้ผมก็บุกเต็มกำลังแหละครับ เข้าทำนอง
น้ำขึ้นให้รีบตัก ถ้าอยากรักต้องรีบรุก!
“พอดีผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับอาจารย์ แล้วว่างๆจะแวะมาเยี่ยมใหม่ สวัสดีครับ...ไปได้แล้วไอ้พี่ไทม์ พูดจาไร้สาระว่ะ”
เมื่อเห็นท่าไม่ดี อยู่ไปก็ทำอะไรไม่ได้แถมเหมือนขุดหลุมฝังตัวเอง น้องเลยรีบลาอาจารย์ก่อนจะดึงแขนผมให้ออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันได้ออกหรอกครับ อาจารย์แกก็ตะโกนไล่หลังตามมาอีก
“ไปดีมาดีนะลูก...แล้วก็หัดยอมรับความจริงได้แล้วนะแปง ครูสงสารพี่เค้า”
แบบนี้ก็...เอาใจผมไปเลยครับอาจารย์
“นี่ ไอ้พี่ไทม์ จะเล่นอะไรก็หัดดูกาลเทศะบ้างนะ พูดไปแบบนั้นคนอื่นเค้าจะคิดว่าไง”
“คิดว่าไงล่ะครับ”
“ก็คิดว่ากู...”
“อะแฮ่ม...พี่บอกเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ พูดเพราะๆสิครับ”
“ชิส์...ก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันไงล่ะโว้ยย!!” ก็นั่นแหละที่พี่ต้องการ
“อ้าวเหรอ งั้นก็ดีสิ...ห้องน้ำไปทางไหนอะแปง...”
“โว้ย พูดกับพี่แล้วปวดหัว ห้องน้ำก็นู่น ตรงไปเลี้ยวขวา...”
“ไปเยี่ยวกันมั้ย...จะไปก็รีบไป...ไปกับพี่ไม่ต้องอาย...เดี๋ยวพี่จะพาไปกิน ตับ...”
เห็นน้องทำหน้างอก็เลยอยากจะคลายเครียดให้หน่อยเท่านั้นเอง แต่ดูท่าทางน้องจะไม่มีอารมณ์เล่นนะครับเนี่ย
“จะไปก็รีบไป...ไม่ต้องลีลา แปงไม่ปวด”
หึหึ...น้องเรียกแทนตัวเองว่าแปงกับผมแล้วครับ แสดงว่าความพยายามของผมไม่เสียเปล่า
“พาพี่ไปหน่อยสิครับแปง นะ นะ”
“เรื่องมากว่ะ...ก็ได้ๆ เร็วๆเลย จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ น่าเบื่อที่สุด!”
.
.
“แปง หยิบเสื้อในกระเป๋าเป้ให้พี่ตัวนึง ตัวไหนก็ได้”
“หยิบให้แล้ว มาเอาไปเอง...”
“เอามาให้หน่อยสิครับ”
“ยุ่งจริงวะ...”
น้องเดินบ่นอุบอิบเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะมองสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยท่าทางสงสัย
“มองอะไรครับแปง หรือไม่เคยเห็นคนหล่อ”
“แหวะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเหอะ ก็แค่สงสัยว่าจะเปลี่ยนเสื้อทำไม”
“ไม่มีอะไรหรอก...พี่ก็แค่นึกอยากจะสละ ‘โสด’ ตอนนี้ก็เท่านั้น”
อย่าหาว่าผมรุกเร็วอะไรเลยครับ แอบมองมาตั้งนานกว่าจะได้มีโอกาสมาคุยกัน รู้จักกันแบบนี้ ผมไม่อยากปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเหมือนที่ผ่านมา
“เลิกกวนตีนได้และไอ้พี่ไทม์ จะทำอะไรก็รีบทำ”
เห็นมั้ยครับ ขนาดผมรุกขนาดนี้ น้องยังไม่เข้าใจ หาว่าผมกวนตีนอีก! แล้วถ้าผมไม่ทำอะไรเลย เราสองคนไม่กลายแค่คนเคยรู้จักเหรอครับ
“ก็ทำอยู่นี่ไง”
“ทำอะไร ไม่เห็นจะทำอะไรซักอย่างนอกจากยืนกวนตีนอยู่เนี่ย!”
“เด็กโง่ ถามจริงๆเหอะ ที่พี่พูดที่พี่ทำไปทั้งหมดเนี่ยรู้สึกอะไรบ้างมั้ย”
“รู้สึกสิ...”
“ว่า...”
“กวนตีน โรคจิต นิสัยเสีย ชอบแกล้ง!”
“แค่นี้? ”
“เออ แล้วจะให้รู้สึกอะไรอีกล่ะ”
ชัดรึยังครับว่าน้องความรู้สึกช้าขนาดไหน นั่นแหละเหตุผลว่าทำไมผมต้องรีบรุก!
“หึหึ งั้นพี่ก็จะบอกเอาไว้ให้รู้ตัวซะตอนนี้ละกัน...ว่าพี่...‘จีบ’ แปงอยู่”
“...”
น้องอึ้งไปเลยครับ ท่าทางจะช็อกอยู่เหมือนกันที่ผมพูดออกไปแบบนั้น แต่ก็นะครับ ถ้าผมไม่บอกไปตรงๆ แล้วเมื่อไหร่น้องจะรู้ล่ะครับว่าผมคิดยังไงกับน้อง
“พี่ชอบแปงนะ...”
“...”
“แล้วแปงล่ะ ว่าไงครับ...”
“...”
“...” ที่ผมเงียบไม่ใช่ผมไม่ลุ้นนะ แต่คงต้องปล่อยให้น้องใช้ความคิดซักพัก
“...”
.
.
.
ผลัวะ!
“พี่ครับ! จะตกลงหรือไม่ตกลงกันยังไงก็รีบๆตอบซะทีเหอะครับ…ผมนั่งลุ้นจนขี้ไม่ออกแล้วเนี่ย!”
เอ่อ...ผมว่าผมลุ้นแล้วแต่ดูท่าทางจะมีคนลุ้นมากกว่าผมอีกนะ!
น้องครับ...พี่เข้าใจว่ามันลุ้น
แต่น้องทำใจให้สบายแล้วไปนั่งขี้ต่อเถอะครับ…
เดี๋ยวตรงนี้พี่จัดการเอง!
>>>TBC.
ตอนแรกว่าจะไม่เขียนพี่ไทม์และ แต่...ก็ทำใจไม่ด้ายยยยย ต้องขอให้พี่แกมีสิทธิมีเสียงมีโอกาสอธิบายอะไรกับเค้าบ้าง
เดี๋ยวมองแต่มุมน้องแปงคนเดียวจะไม่เข้าใจอารมณ์พี่ไทม์ เอิ๊กก ต่อไปนี่ก็คงจะมีสลับๆกันไป พี่ไทม์บ้างน้องแปงบ้าง จะได้ไม่ลำเอียง 555
เท่าที่ดูมา คนชลบุรีก็เยอะเหมือนกันนะคะเนี่ย หุหุ อยากรู้คนเขียนอยู่แถวไหน ไม่บอกหรอก แต่ถ้าโรงเรียนล่ะก็โรงเรียนในเรื่องเป็นคำใบ้ เราเป็นชาวไร่อ้อยนะเออ อิอิ ส่วนใครอยากรู้บ้านจักน้องแปง จะที่ไหนกัน ก็อ้างอิงจากบ้านคนเขียนทั้งเพ กร๊ากก
เป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วมทุกคนนะคะ เห็นแล้วก็ดีใจอย่างน้อยเราก็ช่วยคลายเครียดให้กันได้บ้าง สู้ไปด้วยกันค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่า
-
555 พี่ไทม์ น้ำขึ้นให้รีบตัก เอิกๆ มันขึ้นเยอะจนท่วมเเล้ว
พี่รีบๆจัดการ สงสารน้องมันอั้น..ไปลุ้นไป :m20: สงสัยมันเกรง :m20:
โรเเมคติกมาก คะ
-
ฮ่า ฮ่า มุมพี่ไทม์ฮาตลอดดดดด
อย่าปล่อยให้ลุ้นนานจัดการเลยพี่ไทม์
-
ฮิฮิ ชอบๆ มาต่อเร็วๆนะครับ :กอด1:
-
:m20: :m20:
ฮาอะ ฮามากๆๆ ไม่ไหวแล้ว
ลุ้นจนขี้ไม่ออกเลยหรอไอ้น้อง ก๊ากก ฮ่าๆ
พี่ไทม์โคตรเสี่ยว
รออ่านปฎิบัติการต่อไปจ้าา 555
-
:laugh: :laugh:
เสี่ยวตลอดเวย์นะคะคุณพี่ ดีแล้ว รุกเยอะๆ เดี๋ยวเขาก็มึนมาตกลงกับพี่เองล่ะ พยามเข้านะ :jul3:
ขอเดาว่าคนเขียนน่าจะอยู่ชลหญิงฯ ใช่รึเปล่าเอ่ย? ไม่งั้นก็ชลชายแล้วล่ะ ฮะๆ
-
และแล้วพี่ไทม์ก็ออกมาอีกครั้ง เย้ๆๆๆ
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่หลุดพ้นน้องที่นั่งขี้อยุชะที 5555
อ่านมุมมองใคร ก็ฮาเหมียนกานนนนนน
+1 ให้น้าาา
ปล.อยากไปเที่ยวบ้านคนเขียนจังเยยยย อิอิ
-
:m20: :m20:
-
:m20: :m20:
:L2: :L2:
-
พี่ไทม์รุกเร็วจริงๆ :laugh: :laugh:
-
ลุ้นต่อไป
-
เหตุการณ์อินเทรนมาก
55555 น่ารักทั้งคู่เลย
-
เอาน่ะด้านได้อายอด ไทม์ถือคติประจำใจถูกแล้ว :laugh:
ปล.+1และเป็ดให้ค่ะ
-
น่ารักมากกกก อ๊ากก พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย
โอยยย ขำจนปวดท้อง เรื่องนี้ฮาทุกตอน 55
ขำตอนท้าย กดไลค์เด็กม.ปลายเลย
ลุ้นจนขี้ไม่ออก โอยยยยย เด็ดๆๆ 5555
-
น้ำขึ้นให้รีบตัก ถ้าอยากรักต้องรีบรุก :-[
รุกได้ใจจนขี้ไม่ออกเลยนะพี่ไทม์ !
-
ว่าแล้วว่าต้องมีคนมาแต่ง Y น้ำท่วมจริงๆ
เยี่ยมอ่ะ
-
55555 ชอบอ่ะน่ารักดี
ตอนจบมันมีคนรอลุ้นด้วยเว้ย :laugh:
-
รุกหนักๆพี่
:pig4: :pig4:
-
อ่า เชียร์ๆ พี่ไทม์
-
สงสารน้องที่นั่งขี้นั่งลุ้นเนอะ :laugh: :laugh:
รออ่านจ้า o13
-
รุกเข้าไปคุณพี่ :z2:
-
รุก..รุกโว้ย :a2:
-
มีคนร่วมลุ้นด้วย :m20:
-
น้องมนช๊ะ..... เจ้โมขอแปะไว้ก่อนนะ ช้อนปลาช่อนหน้าบ้านได้เมื่อไหร่จะมาอ่านรวดเดียวเลยนะ!!!
ปล. ส่งเรือมาให้เจ้ด้วย!!!
ปล.2 ที่รักกระทู้โน้นของอิเจ้... โทรหาอิเจ้ล่ะ มันทิ้งเจ้ลงใต้ไปประจวบแล้วววววววว อ๊าาาาา มันหนีไปสวยอยู่ประจวบบบบบ
ฝันดีๆๆ
-
อย่าว่าแต่น้องในห้องน้ำเลยครับ ตอนนี้ผมก็ลุ้นเยี่ยวแทบเหลืองแล้วครับ :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดด นั่งอ่านไปกลิ่นน้ำก็ลอยมา ให้บรรยากาศสุดๆ
น้ำล้อมบ้าน ขึ้นทุกสิบนาที เเย่มากกกก TT
เเต่เลิศมากกกกก พี่ไทม์รุกหนักมากนะนั้น 55
ชอบมากค่าาา มาต่อไวๆนะคะ o22
-
:a5:
พี่ไทม์ช่างคิดต่างกับน้องแปง55 :laugh:
-
:z6:
.
.
แปง Mode :
ณ โรงห้องน้ำโรงเรียน...เวลา 12.58 น.
กูยังเผชิญหน้าอยู่กับไอ้พี่ไทม์และไอ้น้องม.ปลาย!
“ตกลงพวกพี่จะเอายังไงกันครับ! ผมจะได้รีบไปขี้ซะที!”
คือน้องครับ ถ้าน้องไม่รู้คำตอบพี่วันนี้น้องจะขี้ไม่ออกไปตลอดชาติหรือนอนตายตาไม่หลับหรือเปล่าวะครับ
กดดันกูจริงเหอะ!!
“น้องครับ พี่ว่าน้องเข้าไปทำธุระของน้องให้เสร็จๆไปเถอะครับ พวกพี่มีธุระที่ต้องรีบไปทำต่อแล้วเนี่ย” ไอ้พี่ไทม์มันพยายามกล่อมน้อง
“ใช่ครับน้อง พวกพี่ต้องรีบไปแล้ว”
แม่งโว้ย บรรยากาศมันเริ่มเหมือนจะตำรวจกำลังกล่อมคนกำลังจะโดดตึกเข้าไปทุกทีแล้วว่ะ
“ไม่ได้ครับพี่...พวกพี่ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้...ผมไม่อยากค้างคา”
โว้ยยย จะมาค้างคาอะไรกับเรื่องของพี่ครับน้อง
เชิญไปเอาขี้ในตูดน้องออกก่อนเถอะ
ไอ้นั่นแหละค้างคาของจริง!
“งั้นก็ได้ครับ พวกพี่จะทำเพื่อความสบายใจของน้อง แปงครับตกลงว่าไงก็รีบว่ามาเลยครับ น้องเค้าจะได้รีบไปขี้ซักที”
เออแม่ง เอาไงก็เอากันวะ กูก็ชักจะรำคาญและ ถ้าอยู่นานอีกนิดกูคงได้เข้าไปขี้อีกคนแน่ๆ
“โอเคๆ พี่ไทม์ชอบแปงใช่มั้ย...แต่แปงไม่ได้ชอบพี่ จบ ได้คำตอบแล้ว พอใจยังครับน้อง”
“ไม่พอใจอะ...”
วะ...ไอ้เด็กเวรรร มึงจะเอายังไงกับกูกันแน่ห๊า!! บอกให้ตอบกูก็ตอบให้แล้ว มึงยังต้องการอะไรอีก!!!
“...ผมต้องการฉากจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง”
มันคิดว่ามันเป็นผู้กำกับรึไงวะเฮ้ย!!
ตำนานรักในห้องส้วม ฉากสุดท้าย เทคที่สอง แอคชั่น!!
โว้ยย ชีวิตกูนะไม่ใช่ละคร!!!
“แปงครับ...พี่ว่า...แปงคงหมดทางเลือกแล้วล่ะครับ ไม่มีตัวช่วย ไม่มีเปลี่ยนคำถาม ไม่มีถามใครก็ได้ เหลือแค่ตอบคำตอบสุดท้ายได้อย่างเดียว”
ถ้ามันจะเรื่องมากขนาดนั้นก็...
“เออ! แปงก็ชอบพี่ ชอบพี่ม๊ากมาก เรามาเป็นแฟนกันเถอะนะ คราวนี้พอใจยังครับน้อง”
“ขอบคุณสำหรับฉากจบที่รอคอยครับพี่...”
แล้วน้องแกก็ผลุบตัวเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
...เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
นี่น้องลงทุนเปิดประตูออกมาก็เพื่อคำๆนี้เลยใช่มั้ยครับ โคตรจะลงทุนเหอะ!
“สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน~”
โว้ยย มึงไม่ต้องมาร้องเพลงตอกย้ำกูเลยไอ้พี่ไทม์ เพราะมึงคนเดียวเลยที่ทำให้กูต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้
“ใครเป็นแฟนใครอย่ามามั่วได้ปะ เข้าใจมั้ยว่าตอบประชดน้องอะ”
ว่าแล้วก็รีบเดินออกจากห้องน้ำก่อนแหละวะ เดี๋ยวไอ้น้องคนนั้นมันจะออกจากส้วมมาเป็นผู้กำกับชีวิตกูอีก
“ฮ่าๆพี่แซวเล่นน่า...แล้วว่าแต่...คำตอบจริงๆของแปงคืออะไรล่ะครับ”
“...”
“...”
แล้วไหงบรรยากาศแบบเดิมมันกลับมาได้อีกวะ
แกเป็นอะไรของแกวะเนี่ยไอ้แปง ก็แค่ตอบว่า ‘ไม่’ ออกไปเนี่ย มันยากตรงไหน
“...”
“...มะ...ไม่รู้โว้ยย”
วะ...กูเป็นอะไรของกูวะเนี่ย ทำไมแค่ ‘ไม่’ เฉยๆมันถึงกลายเป็น ‘ไม่รู้’ ไปได้วะ
กูเริ่มไม่เข้าใจตัวเอง!!
“โอเคๆ งั้นพี่ไม่เร่งแปงแล้วก็ได้...แต่สัญญากับพี่นะว่ารู้คำตอบเมื่อไหร่ต้องรีบมาบอกพี่ทันที...”
“อะ...เออ...รู้แล้วน่า พูดมากว่ะ”
เอาวะ คิดในแง่ดี...กูคงแค่ไม่อยากทำร้ายจิตใจใคร แล้วจริงๆไอ้พี่ไทม์มันก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร ไว้ค่อยหาโอกาสปฏิเสธมันอย่างนุ่มนวลวันหลังก็คงไม่เสียหาย ล่ะมั้ง!?
>>>>>TBC.
โฮกกก เหนื่อยม๊ากค่ะ ไม่ไหวและ มาได้สั้นๆแค่นี้แหละค่ะ อารมณ์แต่งมันไม่ออกอะ มันเหนื่อยมันง่วง ปนๆกันไป เหอๆ :sad4:
ช่วงนี้ท่าจะเป้นแบบนี้อีกหลายวันจนกว่ากีฬาสีจะเสร็จสิ้น เซ็งสุดๆ แต่ก็ค่ะจะพยายามมาต่อให้ทุกวัน ถึงจะสั้นบ้างยาวบ้างก็อย่าได้ว่ากัน เอิ๊กกก
ป.ล. โรงเรียนมนเป็นคำตอบที่สองค่ะ
-
:laugh: :laugh:
ชอบน้อง ม.ปลายคนนี้จัง 5555++
-
แปงจะตอบว่าิารายยยยยยยย
-
:m20: น้องห้องน้ำฮามาก แต่แปงฮากว่า
:pig4:
-
บางที มันก็สั้นเกินไป
แต่ก็ขอบคุณค้าบที่ีมาต่อ :3123:
รอคอยตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
:m16: :m16: :m16:
-
อิชั้นก็ต้องการแบบแฮปปี้เอนดิ้งเหมือนกาน ><
กระทืบไลค์น้อง ม.ปลาย สุโค่ยยยย
คนเขียนสู้ๆนะจ๊ะ ^^
-
ยังไงก็ต้องให้สองคนนี้เป็นแฟนกันก่อนน้ำลดนะคะ
-
น้องห้องนํ้าน่าสงสารขี้จะออกแล้วแต่ดันคาใจ :laugh:
-
น้องเอ๊ย...ทำธุระให้เสร็จก่อนก็ได้นะ
-
น้องนั่นก็ช่างกล้าออกมา :laugh:
-
:jul3:
ออกมายังไม่พอ ยังสั่งอีก เจ๋งจริงน้อง ขอให้ขี้สบายๆนะ :กอด1:
-
ขอบคุณน้องม.ปลายที่ทำให้เรื่องนี้(ใกล้)แฮปปี้เอ็นดิ้ง :jul3:
น้องแกก็ทำไปได้เนอะ :laugh:
-
น้องช่างมีความอดทนในการรอคำตอบมาก :laugh:
แปงกับพี่ไทม์ตลกมาก :m20:
-
กระทืบ like ให้น้องห้องน้ำ 1000 ครั้ง เอิ๊กๆๆๆ คนอ่านก็ต้องการให้จบแบบ แฮปปี้เอนดิ้ง เช่นกัน :laugh:
-
ไว้ค่อยหาโอกาสปฏิเสธมันอย่างนุ่มนวลวันหลังก็คงไม่เสียหาย ล่ะมั้ง!?
^^
จริงอ่ะ ปฏิเสธเหรอ ไม่เชื่อ อิ อิ
:call: :call: :call:
:pig4:
-
:laugh: เอ้าน้องแปงชักเขวกับพี่ไทม์แล้วซิ
ปล.+1และเป็ดให้จ้า
-
รักน้องมอปลายยยยยย 5555555
น้องเยี่ยมมากกค่ะ ผู้กำกับหนังในอนาคต
-
พี่ไทม์....เพ่ต้องกลับมาขอบคุณน้องเขานะเพ่ 5555
-
ทำไมไม่โมเมไปเลยหล่ะไทม์ หึหึ
-
ไอเด็กม ปลายนี่มันเกรียนสุดยอดจริงๆๆๆๆฮ่าๆ
-
รอดุต่อไป
อยากให้เเต่ละตอนเยอะกว่านี้
-
เออะ ถ้าจะสั้นขนาดนี้
แต่ยังคงความฮาอย่างเหนียวแน่น
-
ฮาชิปหายวายปล่วงคร๊.......... :m20:
-
มาสั้นแต่ก็น่ารักไม่เปลี่ยน ชอบไอ้น้องในห้องน้ำครับ น่ารักดี :laugh: :laugh:
และแล้วน้องแปงก็เริ่มหวั่นไหว
-
เป็นกำลังใจให้จ้า พักผ่อนให้หายเหนื่อยเน้ออ ขอบคุณที่เอามาลงนะจ๊ะ :impress2:
-
ไอัน้อง ม.ปลายได้ใจคนอ่านจริง ๆ
เมื่อไหร่แปงจะใจอ่อนชอบพี่ไทม์บ้างหล่ะเนี่ย
-
โอ้ย ไม่ไหว :m20: ฮา
น้อง ม.ปลาย
ุถูกใจมากเลยน้อง
-
อินเทรนด์มักมาก แปงไทม์น่ารักสุดๆ
-
ฮาน้องม.ปลายคนนั้น 55+
ตอนนี้กลายเป็นน้องแปงไม่รู้ซะเเล้ว
พี่ไทมจะรุกไงต่อรอลุ้นจ้า :bye2:
-
น้องม.ปลายนี่ อนาคตผู้กำกับ + นักร้อง นะเนี่ย 5555
-
น้อง ม.ปลาย หนูทำได้ดีมากจ๊ะ :laugh: :laugh:
-
บางทีมันก็ค้างไปอ่ะ
-
น้องม.ปลาย ยังฮ่าคะ มีบังคับแปงด้วยนะว่าต้องเเฮป์ปี้ :laugh:
-
กดไลค์ เด็กม.ปลาย
-
555555
น้องม.ปลายเกรียนน่ารักมากค่ะ
รออ่านนะคะ
-
:z3:
.
.
เหนื่อย! หิว! อยากกลับบ้าน!
คิดได้แบบนี้แล้วจะมามัวยืนรออะไรอยู่วะกู…
“จะกลับบ้านแล้ว...”
“อ้าว แล้วจะทิ้งพี่อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอแปง”
“คนเดียวบ้าอะไร คนเยอะแยะ นู่น กลับไปรวมกับคนอื่นเค้าสิ ไป”
“ใจร้ายจัง”
“อะไรอีกล่ะ แล้วจะให้แปงทำไง เอาพี่กลับบ้านไปด้วยรึไง ประสาทว่ะ”
“นั่นแหละครับ พี่ไปด้วยนะ...นะ”
มึงจะบ้ารึไง อยู่ดีๆให้กูเอาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน ถามจริงเหอะ มึงจะให้กูบอกแม่กูว่าไง
ของฝากจากศูนย์อพยพเรอะ
แม่กูคงดีใจตาย!
“ไม่! ไม่ให้ไปแน่ๆอะงานนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไป”
“เหตุผล?”
“ทำไมต้องเหตุผล บอกว่าไม่ก็ไม่สิ อย่ามาทำตัวเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย คิดว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้รึไง”
“อืม...ปกติพี่ก็ไม่คนแบบนี้หรอกนะ แต่เผอิญกับแปงมันเป็นข้อยกเว้น…”
“โว้ยย แล้วจะมายกเว้นอะไรกับแปงเล่า”
“ก็แปงเป็นคนพิเศษของพี่นี่ครับ...จะให้ทำเหมือนคนอื่นได้ไง”
เผลอไม่ได้เลยเว้ยย หยอดกูตลอด!!!
“แต่ไม่ให้ก็คือไม่ให้!”
“โถ่ แปงครับ แค่ไปเฉยๆไปแล้วก็กลับเลย”
“ไปแล้วกลับจะไปทำไม”
“งั้นพี่ไปแล้วไม่กลับก็ได้นะ”
“โว้ยย ไม่ได้หมายความว่างั้น...”
“แล้วหมายความว่าไงล่ะครับ”
แม่งกวนตีนกู ชัวร์!!
“ก็หมายความว่าไม่ต้องไปไงล่ะวะ”
“แต่พี่อยากไปนี่ นะ...นะ นะครับแปงนะ ให้พี่ไปเถอะนะ”
“ตื๊อจริงวะ เออ! ให้ไปก็ได้ แต่อย่าลืมที่บอกล่ะ ไปแล้วต้องกลับเลย ห้ามลีลา เข้าใจ๊”
.
.
แล้วผมก็กลับมาถึงบ้านพร้อมกับไอ้พี่ไทม์โดยอาศัยนั่งรถมอ’ไซด์ของพี่วินหน้าโรงเรียนเอา ก็นั่งกันมาคนละคันนั่นแหละครับ คือบ้านผมมันไม่ได้อยู่ในตัวเมืองน่ะ เลยไม่มีรถประจำทางวิ่งผ่าน เวลาจะไปไหนมาไหนก็เลยค่อนข้างจะลำบากนิดนึง
“นี่บ้านแปงเหรอ”
ไอ้พี่ไทม์มันถามเมื่อเดินตามผมเข้ามาในบ้าน ไม่ใช่มั้ง กูหลอกมึงมาขายไม่รู้ตัวรึไง โว๊ะ ถามอะไรโง่ๆ
“แม่ แปงกลับมาแล้วววววววว”
“เอะอะอะไรเสียงดังเนี่ย ไอ้ลูกคนนี้ แล้วนี่กลับมาได้ไงเมื่อเช้ายังบอกแม่ว่าอยู่ศูนย์อพยพ มานี่มา มาให้แม่กอดหน่อยไอ้ตัวแสบ...บ้านช่องไม่ยอมกลับ”
แม่ดึงผมเข้าไปกอดแรงๆก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วจุ๊บเข้าที่หน้าผากอีกที
มองอะไรไอ้พี่ไทม์ ไม่เคยเห็นแม่ลูกเค้าทักทายกันรึไง
“ก็แปงกำลังจะบอกแม่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าเค้าจะย้ายศูนย์อพยพมาอยู่ชลบุรี แต่แบตมันหมดซะก่อน”
“จ้าๆ...แล้วนี่พาใครมาด้วยล่ะแปง”
โอ๊ย ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกแม่ปล่อยมันไว้งั้นแหละ
“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อไทม์ เป็นลูกชายอธิการบดีของมหาวิทยาลัย...ที่แปงเรียนอยู่น่ะครับ”
“เรียกให้มันถูกๆหน่อยไอ้พี่ไทม์ ใครแม่ใคร หน้าด้านจริงๆ”
“ตายแล้ว ไอ้ลูกคนนี้นี่ ไปเอานิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากไหนกัน แม่จำได้ว่าไม่เคยสอนนะ...ไทม์ใช่มั้ยลูก ไทม์เรียกแม่แบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องไปสนใจไอ้แปงมัน”
อ้าว ไหงเป็นกูที่โดนด่าวะเนี่ย นี่แปงลูกแม่นะไม่ใช่ไอ้พี่ไทม์
“ขอบคุณครับ”
“ไอ้พี่ไทม์ อย่ามาทำเป็นเนียน สัญญาไว้ว่าไง มาแล้วก็รีบกลับไปซะ ชิ่วๆ”
“แปง นิสัยไม่ดีใหญ่แล้วนะลูก พี่เค้ามาถึงบ้านเราแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาทที่สุด”
“อย่าไปว่าแปงเลยครับแม่ ผมบอกน้องเองแหละว่ามาถึงแล้วจะกลับเลย...งั้นผมลาเลยละกันนะครับ”
“อ้าว แล้วไทม์จะไปอยู่ไหนล่ะลูก”
แม่จะไปสนใจมันทำม๊ายย มันมีแขนมีขาเดี๋ยวมันก็กลับไปอยู่ศูนย์ที่โรงเรียนเองแหละ
“ก็คงกลับไปอยู่ที่ศูนย์อพยพนั่นแหละครับ”
“แต่แม่ว่าไทม์พักอยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้นะลูก ไหนๆก็ตามน้องมาแล้วทั้งที จะลำบากไปอยู่ที่ศูนย์ทำไม”
แม่! แม่พูดงี้ได้ไง แม่เพิ่งรู้จักมันไม่ใช่เรอะ
“แม่ แม่กล้าให้ไอ้พี่ไทม์มาอยู่บ้านเราได้ไง มันเป็นคนแปลกหน้านะแม่”
“ถ้าแปงถามว่าแม่กล้าให้คนแปลกหน้ามาอยู่บ้านเราได้ไง งั้นแม่ก็คงต้องถามแปงกลับแล้วล่ะว่าลูกกล้าพาคนแปลกหน้ากลับมาบ้านด้วยได้ไง...ใช่มั้ย?”
เจอประโยคนี้ของแม่เข้าไป…
ไอ้แปงคนนี้ถึงกับเถียงไม่ออก!!!
“แม่อ้า!!!”
“เออ แม่อ้าได้คนเดียว ส่วนแปงอะหุบไปเลย”
โว๊ะ...หุบๆอ้าๆอะไรของแม่เนี่ย พูดจาน่าเกลียด จะอ้าปากหุบปากก็พูดให้มันเต็มๆสิ
ชิส์ ส่วนมึงนะไอ้พี่ไทม์ ไม่ต้องมายืนเก๊กหน้านิ่งเลย นี่ต้องเป็นแผนมึงแน่ๆ
กูไม่น่าใจอ่อนให้มันตามมาเลยให้ตาย!
“สรุปแล้วพักอยู่ที่นี่ก่อนแล้วกันนะไทม์ เดี๋ยวแม่จะได้ไปจัดห้องให้”
“แต่ผมเกรงใจ...”
“...ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ถ้าไอ้แปงมันกล้าพามาบ้านก็แสดงว่าไทม์ต้องสนิทกับน้องพอสมควรแหละ เพราะสำหรับไอ้ตัวแสบนี่แล้วถ้าเพื่อนไม่สนิทจริงมันไม่พามาเหยียบบ้านหรอก นิสัยลูกแม่แม่รู้ดี”
“แต่นี่มันคนละกรณีกันนะแม่! แปงไม่ได้เต็มใจให้ไอ้พี่ไทม์มันมาซะหน่อย มันหน้าด้านขอตามมาเอง”
“ถ้าพี่เค้าหน้าด้านขอตามมาอย่างที่แปงว่าแต่แปงยื่นคำขาดไม่ให้มา แล้วพี่เค้าจะมาได้มั้ย?”
แม่ก็อย่างนี้ตลอดดอ๊ะ
สวนกลับมาแต่ละที…
กูไปต่อไม่เป็นเลยเหอะ!.
.
เอ...หรือว่ากูควรจะยืนหุบ(ปาก)แล้วอยู่เฉยๆอย่างที่แม่บอกจริงๆ
>>>>TBC.
อ๊ากกก ยาวกว่าเมื่อวานตั้งนิดนึง เอาเถอะค่ะ อย่าเพิ่งว่ากันเน้ออ จะพยายามเพิ่มความยาวตามสภาพร่างกาย?ไม่ให้สั้นไปกว่านี้ และจะพยายามมาทุกวัน :o12: อาทิตย์นี้กีฬาสีทั้งอาทิตย์ เหนื่อยจริงค่ะขอบอก!
มาที่เรื่องของเรา ตอนที่แล้วน้องม.ปลาย ของเราเอาเอาใจคนอ่านไปเต็มๆ ตอนนี้สงสัยจะเป้นท่านแม่นะ 555 ไอ้พี่ไทม์บุกเข้าบ้านน้องแปงแล้ววล่ะ แล้วมันจะเป็นไงต่อล่ะน้อ เอิ๊กกก ไว้รอลุ้นกันต่อ กร๊ากกก
ขอบคุณทุกการติดตามค่า ยังเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยเสมอ :pig4:
-
ท่านแม่ แร๊งได้อีกกกกกกกกกก
ปล.อย่าพยายามมาทุกวันเรย ต้องมาทุกวันถึงจะถูก ^^
แล้วก็รอตอนต่อไป
-
:laugh: :laugh:
เถียงแม่ไม่ออกเลยซิแปง
-
เถียงแม่ไม่ออกเลยอ่ะจิ หนูแปง
-
แม่แรงกว่าหนูแปงอีก ฮ่าๆ พี่ไทม์แอบเนียนเลยนะเนี่ย
-
เออ พี่ก็ว่าแปงอย่าอ้าเลย หุบดีกว่า (ปากนะ) เอาไว้อ้ากับพี่ไทม์เหอะ
-
อ๊ายยยยยยยยย คุณแม่เล่นซะน้องแปงอ้า(ปาก) ไม่ออกเลย :laugh:
-
5555555555555 เงียบไปเลยนะสิ
-
พี่ไทม์เข้าทางคุนแม่ค่า อิอิ
-
ฮาาาา สองตอนรวด(เมื่อวานไม่ได้อ่าน)
น่าจะเดาถูกน้าว่าเป็นชลชาย เพราะชลหญิงไม่น่ามีนร.ชาย 55
เราก็มีเพื่อนอยู่ชลชายเหมือนกันคะ บ่นใหญ่ว่ายุ่งมากเพราะกีฬาสี เเทบจะเป็นลมล้มตายกันเลยทีเดียว
ตอนนี้พี่ไทม์ยังคงสเตปด้านได้เหมือนเคยนะคะ ก็ได้แต่หวังว่าน้องเเปงจะตกหลุมไวๆ o18
-
เริ่ดมากกกกกกกกกกกก
ก๊ากๆ ชอบๆ
รอตอนต่อไปฮะ
-
คุณแม่ช่างรู้ใจ(คนอ่าน)เสียจริงๆ
ถ้าจะให้ดีนะค่ะคุณแม่ นอนห้องเดียวกันก็ได้.......
ฮิ~ :laugh:
-
:jul3: :jul3:
กอดคุณเเม่ :กอด1:
-
แล้วถ้าเกิด ตาไทน์เขาจะขอลูกชายคุณแม่ล่ะ จะสวนกลับว่ายังไง เหอเหอ :o8:
-
โถ...อ่านก็รู้เลยว่าเป็นแผน แต่ทำไงได้แปงมันหลงกลไปแล้ว
แปงน่ะจะอ้าจะหุบก็เอาสักอย่างนะ :laugh:
-
โหหหห พี่ไทม์ทำน้องโดนแม่ดุเลยเห็นมั้ย ไม่ปลื้มๆ
-
:laugh:
ชอบคุณแม่จัง
ปล.บวกเป็ดค่ะ
-
อรั๊งงงงงงง คุณแม่~ คุณพี่ไทม์เจ้าเล่ห์เข้าทางคุณแม่ซะงั้นอ่ะ
ถ้าไปศูนย์อพยพแล้วได้ของฝากแบบนี้กลับมา ก็ยอมโดนน้ำท่วมล่ะนะ 5555
ขอบคุณค่า ^^
-
แปงก้เปนลูกที่ดี กลัวแม่ไปก่อน
เด๋วพอมีสามี ก้มีคนกลัว
อิอิ
-
สนุกมากอิอิ♥
-
เฮ้ยยยยยยยย ว่าที่เด็กเตรีนมเอ็น!! ไหนวะเรื่องสั้นแก อ๊ากกก เข้าห้องแล้วจับกดโลดดด (บ่งบอกมาก!!)
จบละอ่านจบละรวดเดียวเลย... เห็นน้องแปงรู้แล้วว่ารั่วคืออะไรโฮ๊ะๆๆ ม๊วฟพี่ไทม์...เปลี่ยนสระซักนิดนี่ได้เทมส์เลยนะ เพื่อนเจ้อ๊า จิ้น... = =''
แม่คะแม่แรงนะคะ... ไม่ต้องจัดห้องค่ะแม่ห้องเดียวกันโลดดดดดดด
-
อิพี่ไทม์มีผู้สนับสนุนอีกแล้ว
-
โธ่ แปง ก็แค่คนแปลกหน้า 555
ไทม์มีคนสนับสนุนแล้ว
-
อ๊ากก พึ่จะมาอ่าน
แ-่ง ฮาขี้แตกขี้แตนเลยทีเดียว 55555555
-
หึๆๆๆแรงมากเลยคุณแม่
นับถือๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
พี่ไทม์เนียนให้คุณแม่น้องแปงเอ็นดูกลายเป็นลูกรักไปเลย :-[
-
เห็นเรื่องนี้ตั้งแต่ก่อนไปเที่ยวแล้ว แต่ยังไม่มีเวลาเข้ามาอ่าน
รู้แต่ว่าเรื่องอินเทรนด์เข้ากับสถาการณ์สุดๆ -_-d
แต่ละฮาได้เป็นระยะๆจริงๆ ฮี่ๆ
เชื่อว่าฝีมืออย่างพี่ไทม์นี่ ฮีสามารถแทรกซึมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแปงได้สบายๆเนียนๆอยู่แล้ว
จะรอดูละกัน
-
น้องแปงหุบอย่างเดียวอ่ะดีแล้วค่ะ
ปล่อยให้แม่กับว่าที่ลูกเขยเค้ารู้จักกันดีกว่านะค่ะ ฮิ ฮิ
-
:m20:
-
คุณเเม่ค่าาาาาาาาาา
หนูรักคุณเเม่ค่าาาาาาาาาา 5555555
ตอบกลับเเต่ละทีเล่นสะอึกเลย 55555555
พี่ไทม์สู้ๆ (?) พี่ไทม์สู้ตาย (?) *ถือพู่เชียร์*
-
คุณแม่ สุดยอด ด ด ด ด ด ด ด o13 o13
-
ฮาแปงง่ะ
-
:o8: :jul3: แม่พูดจาพาคิดมาก ฮ่าาาาา
-
แม่ แร๊งงงง
-
:กอด1:
.
.
“นี่ก็คงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วสิ แม่ว่าขึ้นไปอาบน้ำอาบท่ากันซะก่อนไปจะได้สดชื่น...เดี๋ยวลงมาแล้วแม่จะทำกับข้าวให้กิน...ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันกันล่ะสิท่า”
“กินก่อนไม่ได้หรอแม่ แปงโคตรหิว”
“ไม่ได้ ไปอาบน้ำก่อนค่อยลงมากิน...แล้วก็ดูแลพี่เค้าด้วยล่ะอย่าให้แม่ต้องดุนะแปง...ส่วนไทม์ ตามน้องขึ้นไปนะลูก ห้องน้ำห้องท่าอะไรก็ไปใช้ที่ห้องไอ้แปงมันก่อน เดี๋ยวแม่ไปจัดห้องให้”
ดูน้ำเสียงการพูดของแม่ผมสิครับ โคตรจะสองมาตรฐานอะ!
“ขอบคุณครับ”
“จะไปมั้ย ไปก็รีบๆตามมา...ยืนทำหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอยู่ได้ น่าหมันไส้ที่สุด”
ผมว่าแล้วก็เดินนำเลยครับ เฮ้อ ให้ตายเถอะ...นี่มันเวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ย! ทำไมชีวิตอันสงบสุขของกูต้องมาวุ่นวายเพราะมึงด้วย!
“แม่แปงนี่ใจดีจังนะ”
ก็ใช่ซี๊...ตอนนี้มึงได้แม่กูไปเป็นพวกแล้วนี่
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลย นี่แผนพี่ใช่มั้ย”
“เปล่านะ ผงแผนอะไรไม่มี ความสามารถล้วนๆเหอะครับ หึหึ”
พูดแบบนี้ก็แสดงว่ายอมรับแล้วสินะว่านี่อะแผนมึง กูล่ะเชื่อมันเลย
.
“ห้องแปงนี่น่านอนนะ”
แม่ง...เข้ามาถึงก็สำรวจห้องกูเลยนะ ถามจริง...มารยาทมึงน่ะเคยมีมั้ย!?
“ห้ามรื้อห้ามค้นเหอะ จะไปอาบน้ำก็ไป...นี่ผ้าเช็ดตัว”
“ขอบคุณครับ...ว่าแต่ไม่สนใจเข้าไปอาบพร้อมกันเหรอแปง จะได้ประหยัดเวลา”
“อย่ามาทะลึ่ง! ใครมันจะไปอาบกัน...”
“ก็แปงไงครับ นะ...มาอาบเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่อยากอาบน้ำกับแปง”
“ไอ้พี่ไทม์ ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้หน้าด้าน...”
โว้ย...กูด่ามันอยู่แท้ๆแต่ทำไมกูถึงไม่กล้ามองหน้ามันวะ
“ฮ่าๆ เขินพี่หรอครับแปง ดูสิ หน้าแดงใหญ่แล้ว...”
ไม่จริ๊ง หน้ากูไม่ได้แดง กูไม่ได้เขิน มึงไม่ต้องมาหลอกกูเลยไอ้พี่ไทม์ กูไม่เชื่อมึงหรอก
“ยะ...อย่ามากวนตีนไอ้พี่ไทม์...จะอาบก็รีบเข้าไปอาบเลยไป๊”
“น่า ไปอาบด้วยกันเร็ว ไม่ต้องอายหรอกน่าคนกันเองทั้งนั้น”
“ก็แปงบอกว่าไม่ไปไงเล่า จะอาบก็อาบไปคนเดียวสิ!”
“เร็วเข้าอย่าดื้อ ไม่งั้นพี่จะใช้ไม้ตายแล้วนะ”
อ๊าก แล้วแม่งจะเดินยิ้มมาทางกูทำม๊ายยย กูไม่อาบกับมึงเด็ดขาด ไอ้โรคจิต!
“บอกว่าไม่ก็คือไม่สิ อ๊า! ปล่อย ไอ้พี่ไทม์อย่า ไม่เล่นนะเฮ้ยยย! อ๊า...ฮะๆ ฮ่าๆๆ ฮะๆๆ มะ...ไม่เอา...ฮะๆๆ ไม่เล่นแล้ว...โอ๊ย...ไอ้พี่ไทม์ ฮือ ฮ่าๆๆ มันจั๊กจี้นะ...”
ฮืออ ไม่ไหวแล้ว!!! แม่งเล่นจี้เอวกูขนาดนี้!!! พื้นก็พื้นล่ะวะงานนี้
กูดิ้นแหลก!
“บอกพี่ก่อนว่ายอมแพ้รึยัง”
“ขะ...ขี้โกง...อะฮะๆๆ งือ...ปล่อย!”
“พี่จะไม่ปล่อยไม่ปล่อยจนกว่าแปงจะบอกว่ายอมแพ้”
“อะ...ฮะๆๆๆ...ยะ...ยอม...อ๊า...ยอมแล้ว...ยอมแพ้แล้ว....ก็ได้...งือ...หายใจ...ไม่ทัน...แฮก”
“ยอมแล้วสินะครับ งั้น โอเค พี่ปล่อยก็ได้”
ไม่รอกูตายก่อนล่ะ!
“เป็นไงครับ สนุกมั้ย”
“ลองดูบ้างมั้ยล่ะ ไอ้พี่บ้า ทำไมถึงชอบแกล้งนักนะ”
“ก็ไปหัดทำตัวให้มันน่าฟัดน้อยกว่านี้หน่อยก่อนสิแล้วจะเลิกแกล้ง”
ทำตัวน่าฟัด!?...โว้ยย กูไปทำให้มึงดูตอนไหนวะเนี่ย!
“ไอ้พี่ไทม์ พี่ท่าทางจะประสาท โรคจิต วิปริตเข้าขั้นขึ้นไปทุกวันแล้วนะ”
“โอเค พี่ยอมรับว่าพี่โรคจิต...แต่ก็จิตเฉพาะกับแปงคนเดียวนะจะบอกให้”
มึงอย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย! กูกลัว!
“พูดแบบนี้ไปไกลๆเลยไป๊! ชิ่ว”
“แน่ะๆ เมื่อกี๊ตกลงกันแล้วนะว่าจะไปอาบน้ำด้วยกัน อย่าเบี้ยวสิ”
“ไม่เอ๊า ไหนบอกว่าจีบแปงอยู่ไง ถ้าจะจีบแปงพี่ไทม์ก็อย่าทำตัวแบบนี้สิ แปงไม่ชอบ”
“แล้วแปงชอบแบบไหนล่ะครับ พี่จะได้ทำถูก”
“...ก็แบบคนปกติธรรมดาเค้าทำกันอะ”
“แล้วไอ้แบบคนปกติธรรมดาเค้าทำกันอะแบบไหนล่ะครับ”
“ก็แบบคนธรรมดาอ๊ะ ธรรมดาที่มันธรรมดา ไม่โรคจิตแบบนี้อ้า เข้าใจมั้ย”
วะ...กูก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่รู้ว่ามันไม่ใช่แบบนี้อะ!
“งั้น...”
จุ๊บ!
“...แบบนี้ปกติพอมั้ยครับ”
อ๊ากก ไอ้พี่ไทม์ ปกติบ้านมึงสิ! คราวที่แล้วขโมยหอมแก้มมันก็เกินทนแล้วนะแล้วนี่อะไร
มึงมีสิทธิอะไรมาจุ๊บปากกูอีก!
กูเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะเฮ่ยย!!
“อะ...ไอ้บ้า ไอ้พี่ไทม์บ้า ฟ้องแม่ แปงจะไปฟ้องแม่”
“แปงจะไปฟ้องว่าไงครับ”
“ก็...ฟ้องว่า...ว่า...ว่า...ว่าพี่จูบปากแปง”
“ฮ่าๆๆ...แปงครับ นั่นมันแค่จุ๊บเบาๆเองนะ ยังไม่ถึงขั้นจูบซะหน่อย พี่ยังไม่ได้แอ๊ดว๊านขนาดนั้น”
แอ๊ดว๊งแอ๊ดว๊านอะไรกูไม่รู้กับมึงหรอก...
กูรู้จักแต่แอ๊ดคาราบาว!
“ตกลงไม่อาบใช่มั้ยน้ำอะ...งั้น...แปงหนีไปอาบก่อนล่ะนะ...”
คว้าเสื้อผ้า คว้าผ้าเช็ดตัวได้ก็ชิ่งเข้าห้องน้ำก่อนแล้วครับ ตอนแรกเห็นเป็นแขกก็กะจะให้อาบก่อนอยู่หรอก แต่เห็นท่าแล้วผมอาบก่อนน่าจะดีกว่า เพราะมันจะได้หาเรื่องชวนเข้าไปอาบน้ำด้วยอีกไม่ได้
“ไอ้พี่ไทม์ ใครใช้ให้ขึ้นไปนอนบนเตียง ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไปอาบน้ำแปงอาบเสร็จแล้ว”
นั่นเตียงกูนะเฮ่ย ใครอนุญาตให้มึงขึ้นไปนอนเกลือกกลิ้งไม่ทราบ!
“ครับๆ โหดจริงนะ...”
“เออ โหดสิ ยิ่งกับคนหน้าด้านอย่างพี่ยิ่งต้องโหดเลยแหละ”
“...”
“ยิ้มอะไร...โดนด่าแล้วมีความสุขรึไง ประสาท”
“เปล่าครับ พี่ก็แค่เห็นแปงแบบนี้แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป...ขอบคุณนะครับแปง...ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่...ขอบคุณที่ยังไม่รีบปฏิเสธพี่ไปซะก่อน”
ไอ้พี่ไทม์...นี่มึงมาโหมดไหนกันแน่เนี่ย ก่อนกูเข้าห้องน้ำยังแกล้งกูอยู่เลย แล้วตอนนี้มันอาร๊ายย
กูตามไม่ทัน!
“อะ...อะไรเล่า...จะอาบก็รีบไปอาบเร็วๆสิ...มัวแต่พล่ามอะไรอยู่...แปงหิวข้าวแล้ว...”
“ครับ พี่จะรีบอาบ รอด้วยนะอย่าเพิ่งหนีพี่ลงไปซะก่อนล่ะ”
“เออ...รู้แล้วน่า สั่งอยู่นั่นแหละ”
“แปงครับ...”
“อะไรอีกล่ะ”
“...ให้คำตอบพี่เร็วๆนะ จะได้ให้พ่อรีบมาขอ...”
มึงเปลี่ยนโหมดเร็วมากเหอะ!
“ไอ้บ้า...ไอ้หน้าด้าน จะไปก็รีบไปเลย!”
“ไปไหนครับ ไปบอกให้พ่อมาขอแปงอะเหรอ”
“ไปอาบน้ำต่างหากล่ะโว้ย!!!”
“ฮ่าๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับ”
พูดจบไอ้พี่ไทม์มันก็เดินหัวเราะชอบใจเข้าห้องน้ำไป สนุกมากสินะที่ได้แกล้งกูเนี่ย...ชิส์
เอิ่ม...ว่าแต่…ไอ้พี่ไทม์มันก็เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว...
กูจะมาแอบนั่งยิ้มทำไมวะ!!!
>>>>> TBC.
กราบขอโทษอย่างสูงงง เมื่อวานไม่ได้มาต่อ :sad4: งานกีฬาสีมันเหนื่อยมว๊ากกขอบอก วันนี้ก็ยืนแทบขาแข็ง แต่งานแจะไม่ค่อยเวิร์ค พรุ่งนี้วันจริง! คงเหนื่อยเป็นสามเท่า โฮกกก พรุ่งนี้ไม่รู้จะมาต่อได้รึเปล่า แต่จะพยายามค่ะ แต่ถ้าได้มาก็คงจะเป็นโหมดพี่ไทม์ค่ะ ช่วงนี้หาความฮาไม่เจอ คนเขียนคิดมุกไม่ออก 555 สงสัยคงจะเป็นเพราะเหนื่อยด้วยแหละ เหอๆ
ป.ล.ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ ยังเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยเสมอ ภาวนาให้น้ำลดเร็วๆนะคะ
-
เขินนนนนนนแทน :o8: :bye2:
-
แอบยิ้ม หมายความว่าไงหนูแปง
-
:กอด1:
-
พยายามหยอดต่อไปพี่ไทม์
น้องแปงเริ่มหวั่นไหวบ้างแล้ว
-
หยอดไปเรื่อยๆเดี๋ยวแปงก็หลงเองแหละ :laugh:
-
แปงเริ่มใจอ่อนเพราะทนความหน้าด้านของพี่ไทม์ไม่ไหวใช่มะ
ฮ่า ฮ่า
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
เขิน แทนแปง
-
เขินตาม :o8: :o8:
-
ของเราเลื่อนไปเปิดกลางเดือน หนีน้ำท่วมมานอนคอนโดพี่สาว ไม่รู้จะรอดหรือเปล่า???
-
แสดงว่าหนูเขินไงลูก อิอิ
-
กริ๊ดดดดดดดดดดด
น่ารัก
พี่ไทม์น่ารักโครตตตต
-
แปงน่ารักอ่ะ
:z3: :pig4:
-
อ่านไป เขินไป 55
รอจ้า :z2:
-
ฮิ้วววววววหวานวุ้ยยย
-
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน พี่ไทม์หยอดทุกวันเดี๋ยวก็ดีเอง :laugh:
-
อะเว้นเฮ้ย แปงแอบยิ้มแล้วไอ้พี่ไทม์มีหวัง
บวกเป็ดให้จ้า
-
หอมแล้ววว จุ๊บก็แล้ววว รอจูบ.....แล้วก็.... หุหุหุ
+1 ให้จ้าา
-
ไม่ได้ดเข้ามาตามหลายวัน 55
ฮาอ่ะ ชอบแม่แปง สวนกลับรุนแรงมาก :really2:
เอร๊ย เอาใจช่วยพี่ไทม์ค่ะ ขอให้จีบน้องแปงติดเร็วๆ :-[
-
สนุกมากๆๆๆๆๆ ฮาโคตรๆอ่ะ
เรื่องยาวเลยเฮ๊อะ
-
อิจฉาน้องแปงมากกกก :-[
-
พี่ไทม์ น่าร๊ากกกกกกกกกก
อ่านไป เขินไป ยิ้มไป บ้าคนเดียวไป
...ทำเป็นเรื่องยาวเลยเถ๊อะ :really2:
-
พี่ไทม์หยอดเก่งจริงๆ อ๊ากกกกกกกก เขินเเทนเเปงง
ยอมๆเค้าสักทีเถอะ 55555555 :really2:
-
โอยยยย ชอบไอ้น้องม.ปลายนั่นอ่ะ! มีการขอเปลี่ยนเอนดิ้งด้วยเว้ยยย><
พี่ไทม์ก็หน้าด้านจริงอะไรจริง 5555 นึกว่าจะแอ๊ดว๊านซ์ไปอาบน้ำด้วยกันแล้วนะเนี่ย คิคิคิคิคิ
-
การี๊ดดดดดดดดดดดดดด น่ารักเกิ้นนนนนนนนนนนน
>w< ยอมรับว่ารักเร็ว ๆล่ะ ~
-
พี่ไทม์ถึงเนื้อถึงตัวเร็วมาก แปงจะรอดไหมคืนนี้
-
น่ารักมากอ่ะ >_<
รู้งี๊เข้ามาอ่านตั้งแต่วันแรกที่ลงแล้ว
-
โอ๊ย อ่านไปก้เขินไป :-[
-
:o8:
.
.
ไทม์ Mode :
“ตกลงพวกพี่จะเอายังไงกันครับ! ผมจะได้รีบไปขี้ซะที!”
เอ่อ...ไม่ต้องสงสัยครับเรายังอยู่กันในห้องน้ำโรงเรียนที่เดิม ที่ที่เราประสบพบเจอกับไอ้น้องม.ปลายเจ้าปัญหา
“น้องครับ พี่ว่าน้องเข้าไปทำธุระของน้องให้เสร็จๆไปเถอะครับ พวกพี่มีธุระที่ต้องรีบไปทำต่อแล้วเนี่ย”
เรื่องของพี่น้องไม่ต้องเสียสละเวลาขี้มาลุ้นขนาดนั้นก็ได้นะ พี่โคตรเกรงใจ!
“ใช่ครับน้อง พวกพี่ต้องรีบไปแล้ว”
“ไม่ได้ครับพี่...พวกพี่ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้...ผมไม่อยากค้างคา”
เท่านั้นแหละครับ...แปงทำหน้าเบื่อโลกขึ้นมาทันที...แต่ทำไงได้ล่ะครับ ก็น้องมันบอกอยู่ว่า
มันค้างคา!
“งั้นก็ได้ครับ พวกพี่จะทำเพื่อความสบายใจของน้อง แปงครับตกลงว่าไงก็รีบว่ามาเลยครับ น้องเค้าจะได้รีบไปขี้ซักที”
ผมรีบรวบรัดตัดตอนให้แปงรีบๆตอบไปซะจะจริงหรือไม่จริงยังไงก็ช่างมันเหอะครับตอนนี้ จะได้ไม่ต้องมายืนดมกลิ่นส้วมกันอยู่ พูดตรงๆผมยังงงตัวเองอยู่คิดได้ไงมาสารภาพรักในส้วมเนี่ย...โคตรจะโรแมนติก!
“โอเคๆ พี่ไทม์ชอบแปงใช่มั้ย...แต่แปงไม่ได้ชอบพี่ จบ ได้คำตอบแล้ว พอใจยังครับน้อง”
“ไม่พอใจอะ...”
“...ผมต้องการฉากจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง”
ก็ใช่ว่าพี่ไม่ต้องการแบบที่น้องว่า พี่ก็ต้องการจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเหมือนกัน แต่มันต้องไม่ใช่การบังคับสิน้อง
มันต้องออกมาจากใจ!!
“แปงครับ...พี่ว่า...แปงคงหมดทางเลือกแล้วล่ะครับ ไม่มีตัวช่วย ไม่มีเปลี่ยนคำถาม ไม่มีถามใครก็ได้ เหลือแค่ตอบคำตอบสุดท้ายได้อย่างเดียว”
คือผมก็ยังยืนยันคำเดิมนะครับว่าจะไม่บังคับน้อง แต่ที่พูดมานี่แค่อยากให้ไอ้น้องม.ปลายมันหายค้างคาซะที เห็นหน้ามันแล้วก็สงสาร คือนึกภาพหน้าคนปวดขี้ออกมั้ยล่ะครับ นั่นแหละ หน้าน้องมันแบบนั้นเลย
“เออ! แปงก็ชอบพี่ ชอบพี่ม๊ากมาก เรามาเป็นแฟนกันเถอะนะ คราวนี้พอใจยังครับน้อง”
เสียงน้องนี่ประชดสุดชีวิตอะ...แต่
“ขอบคุณสำหรับฉากจบที่รอคอยครับพี่...”
ไอ้น้องม.ปลายมันก็สบายใจของมันชนิดไม่สนว่าจะประชดหรือไม่ยังไง กูเอาจบแฮปปี้ไว้ก่อนเป็นพอ
“สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน~”
จะว่าไงดีล่ะ หน้าน้องตอนนี้มันเหมือนคนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ประมาณว่าขนาดหายใจยังกลัวเสียงดัง ผมมันก็เป็นประเภทชอบแกล้งให้น้องโวยวาย เหตุผลน่ะหรอ ก็คงเป็นเพราะผมกับน้องจะได้มีเรื่องให้พูดกันมากขึ้นล่ะมั้ง
“ใครเป็นแฟนใครอย่ามามั่วได้ปะ เข้าใจมั้ยว่าตอบประชดน้องอะ” น้องโวยวายใส่ก่อนจะรีบจ้ำออกจากห้องน้ำ กลัวไอ้น้องม.ปลายนั่นเปิดประตูออกมาอีกรอบล่ะสิ
“ฮ่าๆพี่แซวเล่นน่า...แล้วว่าแต่...คำตอบจริงๆของแปงคืออะไรล่ะครับ”
หมดตัวขัดจังหวะแล้วผมก็ขออีกซักหน่อยเหอะครับ ถึงน้องจะตอบว่าไม่ชอบ ผมก็ไม่แคร์หรอก เพราะยังไงซะผมก็ต้องทำให้น้องชอบผมให้ได้ แต่ที่ถามเนี่ยคืออยากรู้ความคิดของน้องตอนนี้เท่านั้นว่าหลังจากที่ผมบอกชอบน้องไปแล้วน้องคิดกับผมยังไง แล้วผมควรจะรุกต่อแบบไหน เพราะสำหรับผมกับน้องความรู้สึกเรามันต่างกันครับ ผมแอบมองน้องมานาน ผมรู้จักน้องดี แต่ผมในความคิดของน้องเราเพิ่งรู้จักกันได้แค่สองวันเท่านั้น ถ้าน้องจะไม่ยังไม่ชอบผมก็คงไม่แปลก
“...”
“...”
“...มะ...ไม่รู้โว้ยย”
ไม่รู้!? ไม่ใช่ไม่ชอบ เอาล่ะเฮ่ยงานนี้ งั้นก็แสดงว่าที่ผมสารภาพกับน้องไปเนี่ยน้องยังไม่คิดที่จะปฏิเสธผม...แต่นี่คือการให้โอกาสใช่มั้ย?
.
“จะกลับบ้านแล้ว...” เดินรอบโรงเรียนได้สองรอบน้องก็โพล่งขึ้นมาซะงั้นอะครับ แต่มีรึที่ผมจะยอมให้กลับง่ายๆ หรือถ้าน้องจะกลับจริงๆผมก็คงต้องขอตามไปด้วยแหละครับ อุตส่าห์มีลุ้นขนาดนี้ ถ้าปล่อยโอกาสไปคงได้เสียดายไปตลอดชีวิต
“อ้าว แล้วจะทิ้งพี่อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอแปง”
“คนเดียวบ้าอะไร คนเยอะแยะ นู่น กลับไปรวมกับคนอื่นเค้าสิ ไป”
“ใจร้ายจัง”
“อะไรอีกล่ะ แล้วจะให้แปงทำไง เอาพี่กลับบ้านไปด้วยรึไง ประสาทว่ะ”
“นั่นแหละครับ พี่ไปด้วยนะ...นะ”
“ไม่! ไม่ให้ไปแน่ๆอะงานนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไป”
“เหตุผล?”
“ทำไมต้องเหตุผล บอกว่าไม่ก็ไม่สิ อย่ามาทำตัวเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย คิดว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้รึไง”
“อืม...ปกติพี่ก็ไม่คนแบบนี้หรอกนะ แต่เผอิญกับแปงมันเป็นข้อยกเว้น…”
“โว้ยย แล้วจะมายกเว้นอะไรกับแปงเล่า”
“ก็แปงเป็นคนพิเศษของพี่นี่ครับ...จะให้ทำเหมือนคนอื่นได้ไง”
ได้ทีมันก็ต้องเร่งทำแต้มกันหน่อยล่ะครับ ของแบบนี้มันต้องอาศัยหยอดบ่อยๆ
“แต่ไม่ให้ก็คือไม่ให้!”
“โถ่ แปงครับ แค่ไปเฉยๆไปแล้วก็กลับเลย” จะว่าผมเจ้าเล่ห์ก็เอาเห๊อะ แต่ตอนนี้ขอให้ได้ไปเหยียบบ้านน้องก่อน แล้วค่อยหาวิธีอยู่ต่อก็คงไม่สาย
“ไปแล้วกลับจะไปทำไม”
“งั้นพี่ไปแล้วไม่กลับก็ได้นะ”
“โว้ยย ไม่ได้หมายความว่างั้น...”
“แล้วหมายความว่าไงล่ะครับ”
“ก็หมายความว่าไม่ต้องไปไงล่ะวะ”
“แต่พี่อยากไปนี่ นะ...นะ นะครับแปงนะ ให้พี่ไปเถอะนะ”
“ตื๊อจริงวะ เออ! ให้ไปก็ได้ แต่อย่าลืมที่บอกล่ะ ไปแล้วต้องกลับเลย ห้ามลีลา”
เยส! แล้วน้องก็ติดกับผมอีกครั้ง...เอาล่ะครับ ถึงตอนนี้แล้วก็...เดินหน้าเต็มกำลัง!
.
.
แล้วในที่สุดผมก็ได้มาถึงบ้านน้องสมใจอยาก ซึ่งนั่งรถมอ’ไซด์มาจากหน้าโรงเรียนก็ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีบ้านน้องไม่ได้อยู่ในตัวเมืองน่ะครับแต่ก็ไม่ใช่แบบบ้านนอก คือยังไงดีล่ะ บ้านน้องอยู่ติดถนนสายหลักที่ใช้เป็นถนนเลี่ยงเมืองไปกรุงเทพได้น่ะครับ
“นี่บ้านแปงเหรอ”
ผมทักเมื่อมองสำรวจบริเวณรอบๆ เพราะในบ้านน้องนอกจากจะใช้เป็นที่อยู่แล้วยังกั้นเปิดเป็นร้านคอฟฟี่ ช็อปเล็กๆอีกด้วย
“แม่ แปงกลับมาแล้วววววววว”
“เอะอะอะไรเสียงดังเนี่ย ไอ้ลูกคนนี้ แล้วนี่กลับมาได้ไงเมื่อเช้ายังบอกแม่ว่าอยู่ศูนย์อพยพ มานี่มา มาให้แม่กอดหน่อยไอ้ตัวแสบ...บ้านช่องไม่ยอมกลับ”
พูดตรงๆนะครับตอนแรกที่เห็นหน้าแม่น้อง คือถ้าต่อให้ไม่รู้จักกันเลยก็รู้ว่านี่แม่ลูกกัน น้องหน้าเหมือนแม่มากเหอะครับ แล้วแม่แปงนี่ก็จัดเป็นคนสวย ถึงขั้นสวยมาก น้องนี่ก็เลยได้รับอิทธิพลมาเต็มๆ
สองแม่ลูกเค้าก็กอดก็หอมกันยกใหญ่เลยแหละครับ เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ก็มันน่ารักดีนี่ครับ
“ก็แปงกำลังจะบอกแม่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าเค้าจะย้ายศูนย์อพยพมาอยู่ชลบุรี แต่แบตมันหมดซะก่อน”
“จ้าๆ...แล้วนี่พาใครมาด้วยล่ะแปง”
“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อไทม์ เป็นลูกชายอธิการบดีของมหาวิทยาลัย...ที่แปงเรียนอยู่น่ะครับ”
ฉีกยิ้มแล้วไหว้ให้สวยสุดชีวิตเลยครับ
“เรียกให้มันถูกๆหน่อยไอ้พี่ไทม์ ใครแม่ใคร หน้าด้านจริงๆ”
“ตายแล้ว ไอ้ลูกคนนี้นี่ ไปเอานิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากไหนกัน แม่จำได้ว่าไม่เคยสอนนะ...ไทม์ใช่มั้ยลูก ไทม์เรียกแม่แบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องไปสนใจไอ้แปงมัน”
“ขอบคุณครับ”
“ไอ้พี่ไทม์ อย่ามาทำเป็นเนียน สัญญาไว้ว่าไง มาแล้วก็รีบกลับไปซะ ชิ่วๆ”
น้องมันเริ่มทวงสัญญาแล้วครับ แต่...
“แปง นิสัยไม่ดีใหญ่แล้วนะลูก พี่เค้ามาถึงบ้านเราแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาทที่สุด”
หึหึ...นี่แหละครับทางที่ผมจะได้อยู่ที่นี่ต่อ
“อย่าไปว่าแปงเลยครับแม่ ผมบอกน้องเองแหละว่ามาถึงแล้วจะกลับเลย...งั้นผมลาเลยละกันนะครับ”
“อ้าว แล้วไทม์จะไปอยู่ไหนล่ะลูก”
“ก็คงกลับไปอยู่ที่ศูนย์อพยพนั่นแหละครับ”
“แต่แม่ว่าไทม์พักอยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้นะลูก ไหนๆก็ตามน้องมาแล้วทั้งที จะลำบากไปอยู่ที่ศูนย์ทำไม”
โป๊ะเชะ! นี่แหละครับประโยคที่ผมรอคอย
“แม่ แม่กล้าให้ไอ้พี่ไทม์มาอยู่บ้านเราได้ไง มันเป็นคนแปลกหน้านะแม่”
ได้ยินแบบนั้นน้องมันก็ค้านหัวชนฝาเลยล่ะครับ แต่เสียใจด้วยนะแปง...
จะตามให้ทันพี่ มันยังเร็วไปอีกร้อยปี!
“ถ้าแปงถามว่าแม่กล้าให้คนแปลกหน้ามาอยู่บ้านเราได้ไง งั้นแม่ก็คงต้องถามแปงกลับแล้วล่ะว่าลูกกล้าพาคนแปลกหน้ากลับมาบ้านด้วยได้ไง...ใช่มั้ย”
“แม่อ้า!!!”
“เออ แม่อ้าได้คนเดียว ส่วนแปงอะหุบไปเลย”
ดูสองแม่ลูกคู่นี้เค้าเถียงกันสิครับอ้าๆหุบๆอะไรก็ไม่รู้ เล่นเอาคนฟังอย่างผมคิดไปไกล
“สรุปแล้วพักอยู่ที่นี่ซักพักนะไทม์ เดี๋ยวแม่จะได้ไปจัดห้องให้”
“แต่ผมเกรงใจ...”
รีบตกลงไปเลยมันจะแสดงอาการว่าอยากเกินไปน่ะครับ มันก็เลยต้องมีชั้นเชิงกันบ้างอะไรบ้าง
“...ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ถ้าไอ้แปงมันกล้าพามาบ้านก็แสดงว่าไทม์ต้องสนิทกับน้องพอสมควรแหละ เพราะสำหรับไอ้ตัวแสบนี่แล้วถ้าเพื่อนไม่สนิทจริงมันไม่พามาเหยียบบ้านหรอก นิสัยลูกแม่แม่รู้ดี”
“แต่นี่มันคนละกรณีกันนะแม่! แปงไม่ได้เต็มใจให้ไอ้พี่ไทม์มันมาซะหน่อย มันหน้าด้านขอตามมาเอง”
“ถ้าพี่เค้าหน้าด้านขอตามมาอย่างที่แปงว่าแต่แปงยื่นคำขาดไม่ให้มา แล้วพี่เค้าจะมาได้มั้ย?”
เจอไปอีกดอก คราวนี้เงียบไปเลยครับน้องแปงของผม เห็นแบบนี้แล้วผมก็เริ่มหวั่นๆขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ เพราะดูท่าว่าแม่ของแปงจะเป็นคนที่ฉลาดและมองอะไรขาดกว่าที่ตาเห็น ถ้าอยู่ข้างเดียวกันก็ดีไป แต่อย่าให้ไปเป็นศัตรูกันเชียวนะครับ ผมนี่ไม่กล้าคิดเลยแหละ
>>>>TBC.
เข้าโหมดพี่ไทม์กันซักหน่อยนะคะ พี่แกอยากเล่าบ้างมันอักอั้นตันใจ อิอิ
เมื่อวานกลับมาบ้านแทบจะสลบ เหนื่อยมาก มาก มาก !!! ยืนคุมน้องคุมแสตนกันทั้งวัน ข้าวกลางวันยังไม่ได้กินอะ น้องที่ขึ้นแสตนนี่ก็เด็กม.1กับม.4 อย่างกับจับปูใส่กระด้งกว่าจะซ้อมได้อย่างงี้ เพราะไอ้ครั้นจะเอาเด็กม.2 3 หรือ 5มันก็ไม่ได้ มันเป็นกฎของโรงเรียนที่เด็กม.1กับ4ต้องขึ้นแสตน แหกปากกันเสียงแทบแห้ง แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดีค่ะ ถึงจะมีติดขัดอะไรบ้างนิดหน่อยแต่โดยรวมก็ภูมิใจกับน้องๆและแสตน เมื่อเช้าตื่นมาแทบลุกไม่ขึ้น ปวดไปหมดทั้งตัว 555 อยากรู้บรรยากาศงานกีฬาสีที่โรงเรียนคนเขียนเมื่อวานเข้าไปดูได้นะ ตอนนี้เป็นการประกวดหลีดเดอร์และแสตนเชียร์ของสีแดง สีคนเขียนนี่แหละ
http://www.youtube.com/watch?v=esW3fORoFHk&feature=share
ป.ล.อยากดูแสตนต้องจ้องดีๆหน่อยนะ พี่เค้าเน้นหรีด แต่ฮาช่วงแรกๆ แสตนไม่ค่อยได้ยินเสียงกลองเลยร้องกันอืดซะ คนเขียนก็เพิ่งมารู้ตอนดูนี่แหละ 555
ป.ล.2 ตอนหน้าก็ยังอยู่กับพี่ไทม์นะคะ
-
เข้าทางแม่ได้ก็จบอ่ะเนาะไทม์
-
หนูแปงนั่งยิ้มแบบนั้นมีความหมายนะนั่น อิอิ
-
ต้องอ้อนคุณแม่ไว้เยอะ ๆ
:L2: :L2:
-
พี่ไทม์สู้ๆๆๆๆๆๆ หยอดเยอะๆ :z2:
-
เข้าอกเข้าใจคนเขียนมากเลยแหล่ะ ช่วงที่ลำบากที่สุดในมอปลายสำหรับเราก็กีฬาสีกับงานแห่เทียนพรรษานี่ล่ะ
ปัญหาจะเข้ามาสารพัดสารเพ แต่ก็สนุกดีนะ 555
+1 ให้จ้าาา
-
แอบชอบน้อง ม.ปลายในห้องน้ำอ่ะ กวนดี จัดคู่วายไปให้สักคนซิครับ
-
พี่ไทม์ ต้องเข้าตามตรอก ออกตามประตู (หลัง)
อิอิ
-
ชอบแม่แปงอ่ะ พูดได้ถูกใจ :bye2:
-
ย้อนพี่ไทม์ซะไกลเชียว :กอด1:
-
ต้องเข้าทางแม่นี่แหละ เพราะดูท่าทางน้องแล้วจะยาก
-
สู้ๆน่ะนาย :pig4:
-
:เฮ้อ:
.
.
.
.
“นี่ก็คงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วสิ ไปอาบน้ำอาบท่ากันซะก่อนไปจะได้สดชื่น...เดี๋ยวลงมาแล้วแม่จะทำกับข้าวให้กิน...ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันกันล่ะสิท่า”
“กินก่อนไม่ได้หรอแม่ แปงโคตรหิว”
“ไม่ได้ ไปอาบน้ำก่อนค่อยลงมากิน...แล้วก็ดูแลพี่เค้าด้วยล่ะอย่าให้แม่ต้องดุนะแปง...ส่วนไทม์ ตามน้องขึ้นไปนะลูก ห้องน้ำห้องท่าอะไรก็ไปใช้ที่ห้องไอ้แปงมันก่อน เดี๋ยวแม่ไปจัดห้องให้”
“ขอบคุณครับ”
“จะไปมั้ย ไปก็รีบๆตามมา...ยืนทำหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอยู่ได้ น่าหมันไส้ที่สุด”
“แม่แปงนี่ใจดีจังนะ”
ผมชวนน้องคุยเมื่อเห็นน้องเดินนำหน้าผมอย่างเดียวไม่พูดไม่จา
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลย นี่แผนพี่ใช่มั้ย”
“เปล่านะ ผงแผนอะไรไม่มี ความสามารถล้วนๆเหอะครับ หึหึ”
ก็ตามแบบฉบับแหละครับ ผมไม่รู้ผมไม่เห็น ถึงมารู้เอาตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะครับน้อง
“ห้องแปงนี่น่านอนนะ”
ผมกวาดสายตาสำรวจห้องน้องคร่าวๆก่อนจะเดินไปดูรูปที่หัวเตียง ตอนเด็กๆนี่ก็น่ารักนะแต่รู้สึกว่ายิ่งโตจะยิ่งน่ารักนะ
“ห้ามรื้อห้ามค้นเหอะ จะไปอาบน้ำก็ไป...นี่ผ้าเช็ดตัว”
น้องยื่นผ้าเช็ดตัวที่ริ้อออกมาจากตู้เสื้อผ้าให้ผมผืนหนึ่งก่อนจะเริ่มหยิบของตัวเองบ้าง
“ขอบคุณครับ...ว่าแต่ไม่สนใจเข้าไปอาบพร้อมกันเหรอแปง จะได้ประหยัดเวลา”
“อย่ามาทะลึ่ง! ใครมันจะไปอาบกัน...”
“ก็แปงไงครับ นะ...มาอาบเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่อยากอาบน้ำกับแปง”
“ไอ้พี่ไทม์ ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้หน้าด้าน...”
ปากก็ด่าผมไปนะครับแต่ดันไม่กล้าสบตาผมแบบนี้มันหมายความว่าไงครับ
“ฮ่าๆ เขินพี่หรอครับแปง ดูสิ หน้าแดงใหญ่แล้ว...”
“ยะ...อย่ามากวนตีนไอ้พี่ไทม์...จะอาบก็รีบเข้าไปอาบเลยไป๊”
“น่า ไปอาบด้วยกันเร็ว ไม่ต้องอายหรอกน่าคนกันเองทั้งนั้น”
“ก็แปงบอกว่าไม่ไปไงเล่า จะอาบก็อาบไปคนเดียวสิ!”
“เร็วเข้าอย่าดื้อ ไม่งั้นพี่จะใช้ไม้ตายแล้วนะ”
ผมแกล้งเดินเข้าไปหาน้องที่ยืนทำอะไรไม่ถูก ตอนแรกก็กะจะแหย่เล่นขำๆแล้วก็จบแยกย้ายกันไป แต่เห็นน้องทำหน้าแดงแบบนั้นแล้วมันก็อดที่จะแกล้งต่อไม่ได้แล้วล่ะครับ
น่ารักซะ!!
“บอกว่าไม่ก็คือไม่สิ อ๊า! ปล่อย ไอ้พี่ไทม์อย่า ไม่เล่นนะเฮ้ยยย! อ๊า...ฮะๆ ฮ่าๆๆ ฮะๆๆ มะ...ไม่เอา...ฮะๆๆ ไม่เล่นแล้ว...โอ๊ย...ไอ้พี่ไทม์ ฮือ ฮ่าๆๆ มันจั๊กจี้นะ...”
พอคว้าตัวน้องได้เท่านั้นแหละผมก็จัดการจับมาจี้เอวเลยครับ น้องนี่ก็ท่าทางจะบ้าจี้อย่างที่ผมคิดเพราะตอนนี้ลงไปนอนดิ้นกับพื้นให้ผมจัดการง่ายๆเลยล่ะ ไอผมนี่ก็เพลินสิครับตัวน้องโคตรจะนิ่มเหอะ เห็นแล้วอยากจะฟัดให้หายหมันเขี้ยว
“บอกพี่ก่อนว่ายอมแพ้รึยัง”
“ขะ...ขี้โกง...อะฮะๆๆ งือ...ปล่อย!”
“พี่จะไม่ปล่อยไม่ปล่อยจนกว่าแปงจะบอกว่ายอมแพ้”
“อะ...ฮะๆๆๆ...ยะ...ยอม...อ๊า...ยอมแล้ว...ยอมแพ้แล้ว....ก็ได้...งือ...หายใจ...ไม่ทัน...แฮก”
“ยอมแล้วสินะครับ งั้น โอเค พี่ปล่อยก็ได้”
สภาพน้องตอนนี้คือนอนหอบแฮกๆ เสื้อเปิดขึ้นไปเล็กน้อยเผยให้เห็นผิวขาวๆตรงหน้าท้องบางส่วน บวกกับหน้าแดงๆที่ลามลงไปถึงคอ น้องคงไม่รู้ตัวว่าสภาพน้องตอนนี้นี้ไม่ดีต่อหัวใจพี่อย่างแรง!
“เป็นไงครับ สนุกมั้ย” เงียบไปก็ใช่เรื่องครับ หาเรื่องคุยแก้ฟุ้งซ่านดีกว่าถึงจะเป็นคำถามโง่ๆก็เถอะ
“ลองดูบ้างมั้ยล่ะ ไอ้พี่บ้า ทำไมถึงชอบแกล้งนักนะ”
“ก็ไปหัดทำตัวให้มันน่าฟัดน้อยกว่านี้หน่อยก่อนสิแล้วจะเลิกแกล้ง”
“ไอ้พี่ไทม์ พี่ท่าทางจะประสาท โรคจิต วิปริตเข้าขั้นขึ้นไปทุกวันแล้วนะ”
“โอเค พี่ยอมรับว่าพี่โรคจิต...แต่ก็จิตเฉพาะกับแปงคนเดียวนะจะบอกให้”
ว่าแล้วก็ยักคิ้วแถมให้อีกที น้องนี่ก็ลุกขึ้นมานั่งเบะปากใส่ผมเลยครับ
“พูดแบบนี้ไปไกลๆเลยไป๊! ชิ่ว”
“แน่ะๆ เมื่อกี๊ตกลงกันแล้วนะว่าจะไปอาบน้ำด้วยกัน อย่าเบี้ยวสิ”
“ไม่เอ๊า ไหนบอกว่าจีบแปงอยู่ไง ถ้าจะจีบแปงพี่ไทม์ก็อย่าทำตัวแบบนี้สิ แปงไม่ชอบ”
“แล้วแปงชอบแบบไหนล่ะครับ พี่จะได้ทำถูก”
“...ก็แบบคนปกติธรรมดาเค้าทำกันอะ”
“แล้วไอ้แบบคนปกติธรรมดาเค้าทำกันอะแบบไหนล่ะครับ”
“ก็แบบคนธรรมดาอ๊ะ ธรรมดาที่มันธรรมดา ไม่โรคจิตแบบนี้อ้า เข้าใจมั้ย”
“งั้น...”
จุ๊บ!
“...แบบนี้ปกติพอมั้ยครับ”
ก็น้องบอกเองนะว่าขอแบบธรรมดา...นี่ก็ธรรมดาครับ ธรรมดาสำหรับผู้ชายคนหนึ่งที่ได้อยู่ใกล้ๆคนที่ชอบขนาดนี้ เป็นใครมันจะไปอดใจไหวล่ะครับ นี่ยังน้อยนะไม่จับน้องกดก็ดีแค่ไหนแล้ว ทำตัวน่าฟัดขนาดนี้
“อะ...ไอ้บ้า ไอ้พี่ไทม์บ้า ฟ้องแม่ แปงจะไปฟ้องแม่”
“แปงจะไปฟ้องว่าไงครับ”
“ก็...ฟ้องว่า...ว่า...ว่า...ว่าพี่จูบปากแปง”
“ฮ่าๆๆ...แปงครับ นั่นมันแค่จุ๊บเบาๆเองนะ ยังไม่ถึงขั้นจูบซะหน่อย พี่ยังไม่ได้แอ๊ดว๊านขนาดนั้น”
ถ้าพี่จัดหนักขนาดนั้นน้องคงไม่มีแรงมานั่งเถียงพี่อยู่แบบนี้หรอกครับ ถึงจะอยากก็เถอะ แต่ก็อย่างว่าแหละครับน้องยังเด็ก ผมเลยต้องค่อยๆสอนไปทีละสเต็ป เริ่มจากขั้นเบสิกไปก่อน ไว้น้องเริ่มชินเมื่อไหร่ผมค่อยสอนขั้นแอ๊ดว๊านให้
“ตกลงไม่อาบใช่มั้ยน้ำอะ...งั้น...แปงหนีไปอาบก่อนล่ะนะ...”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัวน้องก็ถลาไปคว้าผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าที่ตกอยู่ใกล้ๆแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปเลยครับ เร็วจริงนะทีนี้
พอน้องเข้าห้องน้ำไปแล้วผมก็ถือโอกาสเดินสำรวจห้องน้องอีกหน่อย จะว่าไปมันก็เหมือนฝันเลยนะครับ ตั้งแต่ที่ผมเห็นน้องครั้งแรกจนถึงวันนี้ ทั้งๆที่ตอนแรกแค่คิดว่าได้รู้จักได้คุยกันก็คงจะมากเกินพอแต่พอได้รู้จักได้คุยกันมันกลับไม่พออย่างที่คิด ความคิดที่อยากให้น้องสนใจ อยากให้น้องจำผมได้มันเริ่มเข้ามาทีละนิดๆ จนผมคิดว่าคงทนไม่ได้ถ้าน้องจะไปชอบใครคนอื่นที่ไม่ใช่ผม
“ไอ้พี่ไทม์ ใครใช้ให้ขึ้นไปนอนบนเตียง ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไปอาบน้ำแปงอาบเสร็จแล้ว”
น้องที่อาบเสร็จแล้วออกมายืนกอดอกว่าผมอยู่ข้างเตียง
“ครับๆ โหดจริงนะ...”
“เออ โหดสิ ยิ่งกับคนหน้าด้านอย่างพี่ยิ่งต้องโหดเลยแหละ”
“...”
“ยิ้มอะไร...โดนด่าแล้วมีความสุขรึไง ประสาท”
“เปล่าครับ พี่ก็แค่เห็นแปงแบบนี้แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป...ขอบคุณนะครับแปง...ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่...ขอบคุณที่ยังไม่รีบปฏิเสธพี่ไปซะก่อน”
จากใจจริงเลยนะครับเนี่ย
“อะ...อะไรเล่า...จะอาบก็รีบไปอาบเร็วๆสิ...มัวแต่พล่ามอะไรอยู่...แปงหิวข้าวแล้ว...”
น้องว่าผมเสียงแผ่ว แล้วถ้าผมมองไม่ผิดดูเหมือนว่าแก้มน้องจะเริ่มขึ้นสีนิดๆอีกแล้วด้วย ว่าที่แฟนใครวะโคตรจะน่ารัก
“ครับ พี่จะรีบอาบ รอด้วยนะอย่าเพิ่งหนีพี่ลงไปซะก่อนล่ะ”
“เออ...รู้แล้วน่า สั่งอยู่นั่นแหละ”
“แปงครับ...”
“อะไรอีกล่ะ”
“...ให้คำตอบพี่เร็วๆนะ จะได้ให้พ่อรีบมาขอ...”
ว่าแล้วก็ขออีกนิดก่อนไปอาบน้ำ
“ไอ้บ้า...ไอ้หน้าด้าน จะไปก็รีบไปเลย!”
“ไปไหนครับ ไปบอกให้พ่อมาขอแปงอะเหรอ”
“ไปอาบน้ำต่างหากล่ะโว้ย!!!”
“ฮ่าๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับ”
ผมหัวเราะก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เฮ้อ...ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตกลงการที่ได้มาอยู่ใกล้น้องขนาดนี้มันจะดีต่อตัวผมจริงๆ รึเปล่า ก็น้องเล่นทำตัวน่ารักน่าแกล้งซะขนาดนี้
แล้วผมจะอดทนไม่จับน้องกดไปซะก่อนได้มั้ยเนี่ย!?
ตบะเอ๊ยอยู่กับพ่อนานๆนะลูก อย่าเพิ่งรีบแตกซะล่ะ!
>>>TBC.
กระทู้มันช่างเงียบเหงา หายไปไหนกันหมดล่ะเนี่ย เอิ๊กกกก
ไอ้พี่ไทม์มันเริ่มจะหื่นแตกและ โฮะๆ น้องแปงมันก็ชอบยั่วไม่รู้ตัว
น่าสงสารจริงจริ๊งง
เฮ้ออ อาทิตย์หน้าคนเขียนก็ต้องกลับไปเรียนหัวแตกอีกแล้วว เฮ้ออ
ป.ล.ขอบคุณทุกการติดตามค่า เจอกับน้องแปงตอนหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยอย่างต่อเนื่องค่า :L1:
-
เรานั้นแหละผู้ประสบภัย ฮืออออออ น่าเบื่อมากกไปไหนไม่ได้เลยยย :sad4:
พี่ไทม์เอ้ยยยยย สู้ๆพยายามๆเข้าๆ *ถือพู่สองข้าง*
555555555555555555555555
คนเขียนก็สู้ๆเช่นกันน้า รออยู่ค่าา
-
:L1:
-
ติดตามต่อจ้า
:L2:
-
พี่ไทม์...แต่คนอ่านเขาลุ้นให้ตบะพี่แตกไวๆนะ 5555
+1 ให้จ้าาา
-
อดทนไว้นะพี่ไทม์
สู้ๆ
-
:กอด1:
-
คู่นี้น่ารักเว่อร์ๆอ่ะ><
พี่ไทม์ก็เอาใหญ่เลยนะ ยิ่งฉวยโอกาสตัวเองยิ่งทรมานนะพี่นะ 555
-
น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ
-
รออ่านนะคะ :z2:
-
เหอๆๆคาดว่าอีกไม่นานตบะคงแตก :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
พี่ไทม์เอ๊ย อยู่กับแปงนานกว่านี้ ตบะพี่มันไม่อยู่ให้พี่แล้วละ ห้าๆๆ
-
ใช่ๆ พึ่งจีบได้ 3 วันเองนะ..เกิดตบะแตกขึ้นมาเมื่อไหร่ระวังจะชวด ของแบบนี้ต้อใช้เวลา กล่อมกันหน่อย เหอเหอ :jul3:
-
ลุ้นให้แตกอยู่พี่ไทม์ อิอิ
แปงน่ารักตลอดดด
-
พี่ไทม์เก็บไว้ดีๆนะ ตบะของพี่น่ะ
ยังไม่อยากเห็นฉากนองเลือดตอนนี้ ฮ่าๆๆ
-
:pig4: :pig4:
-
ช่วยเชียร์ให้ตบะแตกเร็วๆ :laugh:
-
mี่บอร์ดมันเงียบเพราะสงสัยว่าจะหนีน้ำท่วมตามไปแอบส่องสองหนุ่มกัน :laugh:
อดทนไว้นะพี่ไทม์ ช้าๆได้พร้าเล่มงามนะจ๊ะ
:pig4: :L1:
-
จับน้องแปงกดคืนนี้เลยพี่
:z3: :oo1:
:pig4: :pig4:
-
พี่ไทม์ย้อนยาวเลย
จะรีบรุกไปไหน เจอกันไม่กี่วัน
-
ตะบะจ๋า รีบๆแตกนะจ๊ะ 555
-
พี่ไทม์แตกได้ละ ฮ่าๆๆ
-
พี่ไทม์ อดทนไว้ก่อนนะ น้องยัังเด็ก :laugh:
-
ฮ่าๆๆ ชอบๆๆ พี่ไทม์ชอบแกล้งแปงจัง น่ารักจิงอะไรจิง :m20:
:L2: :3123: :L1:
-
แตกเลย อิอิ
-
อ๊าย อ่านรอดเดียวหมดเลย
พี่ไทม์แผนสูงมาก คิดได้ไงว่ะแต่ล่ะแผนเนี่ย ฮ่าๆๆ o18
แปงก็น่ารัก ตัวเล็กจัง น่ากด :haun4:
เอ้ย พกพา น่ารักจริงๆ
เป็นคนที่แหย่แล้วขึ้นง่ายมาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
คนหรือหอยหลอด (เปรียบเทียบได้อุจาดมาก)
ลุ้นๆๆๆๆ แปงหวั่นไหวแล้ว แต่แค่ยังไม่รู้ตัว และไม่ยอมรับความจริงเท่านั้นแหละ
พี่ไทม์รุกเลย
จับกดเลยยยยยยยยยยยย หึหึ =.,= :oo1: :oo1: :oo1:
-
น้ำท่วมมันทำให้เรามีชีวิตชีวาแบบนี้เลย หุหุ
-
สนุกดี
ต่อเป็นเรื่องยาวเลย
-
มาอ่านจิดนึง
เจอกันแปงก็ไม่ชอบหน้าลูกอธิการบดีซะแหละ
อ่ะ จะมาอ่านต่อน้า
-
แปงนี่ยั่วไม่รู้ตัวนะ พี่ไทม์หลงจนไม่รู้ไงแล้ว :laugh:
-
น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ตบะจ๋าาาา
เเตกเลยๆ (ไม่ใช่ล่ะ 5555)
-
มารออ่านตอนต่อไปนะคะ ><
+1 เลย
ชอบบบบบบบบบบบบบ :-[
-
:z10:
.
.
แปง Mode :
“แปง เดี๋ยวล้างจานเสร็จแล้วไปเฝ้าร้านให้แม่ด้วยนะ แม่จะออกไปซื้อของหน่อย”
แม่เดินมาหาผมที่กำลังเก็บล้างจานอยู่ในครัว ส่วนไอ้พี่ไทม์น่ะหรอ นั่งดูข่าวอยู่หน้าโทรทัศน์นู่นเลยครับ
“แล้วพี่ไหมล่ะแม่”
ร้านที่ว่านี่คือคอฟฟี่ช็อปน่ะครับ แม่ได้ไอเดียนี้มาเพราะข้างบ้านเรามันเป็นอู่ซ่อมรถ ช่วงแรกที่เปิดร้านผมกับแม่ก็ดูแลกันอยู่สองคนนั่นแหละ แต่พอช่วงหลังที่ผมต้องไปเรียนมหา’ลัยแม่ก็เลยต้องจ้างพี่ไหมมาช่วย เพราะแม่คงทำคนเดียวไม่ไหว
“วันนี้พี่ไหมเค้าขอลาครึ่งวันน่ะ แม่เห็นลูกกลับมาแล้วก็เลยให้ไป”
“อ๋อ งั้นเดี๋ยวแปงไปเฝ้าให้เลย แม่ไปเถอะไม่ต้องห่วง”
“พวกลูกค้าคงดีใจแย่เลยนะที่เห็นลูกน่ะ...หายไปแค่ไม่กี่เดือนลูกค้าถามกันทุกวันว่าเมื่อไหร่แปงจะกลับมาถามจนแม่กับพี่ไหมนี่แทบจะแขวนป้ายติดไว้หน้าร้านอยู่แล้ว...”
“อ้าว แล้วเค้าจะถามหาแปงกันทำไมอะแม่ แม่ถามเค้ารึเปล่าว่ามีอะไร”
กูก็จำได้ว่าไม่ได้ไปติดหนี้ลูกค้าคนไหนไว้นี่หว่า แล้วจะมาถามหากูกันทำไมวะ
“ถามแล้ว บอกเหมือนกันทุกคนว่า คิดถึง โดยเฉพาะพวกหนุ่มๆน่ะ บ่นกันทุกวันเลยล่ะ”
“คิดถึงแปงเนี่ยนะ! แม่ แปงถามจริงๆเหอะ ที่แม่พูดมาเนี่ยแม่ไม่รู้สึกว่ามันแปลกบ้างเลยหรอ”
“ไม่นี่ลูก ก็ธรรมดา”
“มันธรรมดาตรงไหนกันแม่”
“แล้วมันไม่ธรรมดาตรงไหนล่ะลูก ถ้าลูกจะหัดสังเกตคนรอบข้างลูกบ้าง”
“แต่มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ แปงเป็นผู้ชายนะแม่”
“แม่ก็ว่ารู้ลูกเป็นผู้ชายลูกไม่ต้องบอกแม่หรอก”
“แม่อ๊ะ!!!”
“อะไรลูก”
ถ้าแม่จะไม่รู้สึกอะไรเลยขนาดนี้!
“โอเคๆ แปงไม่เถียงกับแม่แล้ว เถียงไปก็ไม่เคยชนะ แม่จะไปซื้อของก็ไปเหอะเดี๋ยวแปงจะไปเฝ้าร้านแล้ว”
ถึงเราจะเป็นแม่ลูกที่คุยกันได้ทุกเรื่องเพราะครอบครัวเราเหลือกันอยู่แค่สองคนเนื่องจากพ่อผมท่านเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก แต่บางครั้งผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจความคิดของแม่ซักเท่าไหร่
“ถ้ารู้แบบนี้แล้ววันหลังก็ไม่ต้องเถียงสิลูก...”
“ก็หมู่นี้แม่อะชอบพูดอะไรทำนองนี้อยู่เรื่อย...”
“...อย่าทำหน้างอแบบนั้นสิลูก ไม่น่ารักเลยนะ...มานี่มามาให้แม่กอดหน่อยเร็ว...”
“แม่อะ...” แล้วผมก็ไม่เคยปฏิเสธอ้อมกอดของแม่ได้ซักครั้ง
“...ฟังแม่นะแปง แม่ว่าลูกควรจะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆแบบนี้ซักทีนะ ลูกต้องหัดมองตัวเอง มองคนอื่น แล้วก็รับรู้ความรู้สึกของคนรอบๆข้างได้แล้ว...ความรักบนโลกนี้มันมีข้อจำกัดหรอกนะลูก...”
“แปงไม่เข้าใจอะแม่...แม่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่”
“ลูกแม่ไม่โง่นะแปง แม่เชื่อว่าลูกจะเข้าใจ...ชีวิตของลูกแม่ให้ลูกเลือกทางเดินเองนะ...และไม่ว่าลูกจะตัดสินใจยังไง จำไว้นะแปง แม่รักลูกเสมอ..."
“แม่...”
“เอาล่ะๆ แม่ไปแล้วดีกว่า มาหอมทีนึงก่อนเร็วเด็กน้อยของแม่...อ้าวไทม์ มาพอดีเลย แม่ฝากช่วยน้องเฝ้าร้านด้วยนะแม่ขอออกไปซื้อของหน่อย”
“อ้อ ได้ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับแม่”
“จ๊ะ แม่ไปนะ”
พอแม่ออกไปแล้วผมก็รีบเดินไปเฝ้าร้านโดยมีไอ้พี่ไทม์เดินตามมาติดๆ ตอนนี้ยังไม่มีลูกค้าครับผมก็เลยเดินไปจัดโต๊ะจัดเก้าอี้อะไรให้เรียบร้อยก่อนจะไปนั่งประจำที่เคาท์เตอร์ ผมไม่แน่ใจว่าแม่อยากสื่ออะไรกันแน่ แต่พักหลังๆตั้งแต่ผมโตมานี่แม่ก็มักจะชอบพูดอะไรแบบนี้อยู่บ่อยๆ แล้วก็ดูเหมือนว่าแม่จะรู้อะไรที่ผมไม่รู้หลายอย่าง
.
.
“แปงครับ เป็นอะไรรึเปล่า แลจะเหม่อๆนะ”
ไม่ได้เหม่อแต่กำลังคิดที่แม่พูดอยู่ต่างหากเล่า
“เปล่าซะหน่อยไม่ได้เป็นอะไร แล้วว่าแต่ไอ้พี่ไทม์...ที่ก็ออกจะกว้างขวางจะมานั่งเบียดอะไรกับแปงเนี่ย! เป็นโรคขาดความอบอุ่นรึไงฮะ!”
“ไม่ได้ขาดครับแต่อยากได้เพิ่มต่างหาก เห็นแม่กอดแปงแล้วอยากกอดบ้างได้มั้ยครับ”
ว่าแล้วมันก็อ้าแขนรอเลยครับ คนอะไรโคตรจะหน้าด้าน
“ไม่เอา!...เล่นบ้าอะไรเนี่ยไอ้พี่ไทม์ ไปนั่งไกลๆเลยไป๊”
“ฮ่าๆ ขำๆน่ะครับ อย่าเครียดน่า ยิ้มหน่อยเร็วเด็กน้อย”
อ๊ากก แล้วมึงจะมายืดแก้มกูเล่นทำไม๊ กูเจ็บ
“โอ๊ยย...เล่นแบบนี้เลยเหรอไอ้พี่ไทม์ เด็กน้อยอะไรกันเล่า ไอ้คนแก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่”
“อ้าว อ้าวว่าพี่แก่หรอเด็กน้อย...สงสัยแบบนี้ต้อง...”
ไม่เอ๊า มึงไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นไอ้พี่ไทม์ กูรู้มึงคิดจะจี้เอวกูอีกใช่มั้ย คราวนี้กูสู้นะเฮ่ย
“พี่ไทม์แปงไม่เล่น...อย่าเข้ามานะ...อ๊า...ไม่เอ๊า”
แล้วกูก็ไม่เคยสู้มันได้อ๊ะ!!!
“หึหึ ว่าพี่แก่ดีนักมันก็ต้องเจอแบบนี้...”
“พี่ไทม์...ฮะๆ...พอแล้ว...ฮ่าๆๆ...ไม่เล่นแล้ว...เดี๋ยวลูกค้ามา...งือ”
“อ่า...ฮ่าๆ หัวเราะได้ซะทีนะ เห็นนั่งเหม่ออยู่ได้ตั้งนาน”
“ชิส์ แล้วมันเกี่ยวไรกันกับพี่เล่า”
“จริงๆก็ไม่เกี่ยวหรอกครับ แต่ถ้าแค่เป็นห่วงน่ะได้ปะ”
ตรงซะไอ้พี่ไทม์ ใจคอกะไม่ให้กูได้พักหายใจหายคอกันเลยใช่มั้ย ขยันหยอดกูขนาดนี้
กลัวหัวใจกูเต้นช้าเกินไปรึไงวะ!
กรุ๊งกริ๊ง~
“ยินดีต้อนรับครับ...อ้าว พี่แม็กซ์เองเหรอ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
ผมผละจากไอ้พี่ไทม์หันไปต้อนรับลูกค้าที่เพิ่งเดินเข้ามา แต่ปรากฏว่าเป็นพี่แม็กซ์พี่รหัสของผมตอนอยู่ม.ปลาย
“แปงกลับมาแล้วเหรอครับเนี่ย พี่ดีใจจัง ปิดเทอมแล้วพี่ก็มาตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่เจอแปงเลย เห็นแม่แปงบ่นๆอยู่ว่าแปงดื้อไม่ยอมกลับบ้าน จริงหรือเปล่าครับ”
“ไม่จริง ผมออกจะเป็นเด็กดีเหอะ...”
“ฮ่าๆ นั่นสิ พี่ก็ว่างั้นน้องแปงของพี่ออกจะน่ารักเน๊อะ”
แล้วพี่แกก็ยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆแบบที่ชอบทำตอนที่ผมยังเรียนม.ปลายอยู่
“อะแฮ่ม…”
ผมหันไปเหล่คนนั่งข้างๆที่ทำเสียงดังเกินความจำเป็นก่อนจะหันกลับไปสนใจพี่แม็กซ์ต่อ เสลดมันพันคอรึไงไอ้พี่ไทม์ กระแอมซะดัง กูตกใจหมด
“แล้ววันนี้พี่แม็กซ์จะดื่มอะไรดีล่ะ เดี๋ยวแปงจะได้ทำให้”
“เอ่อ...พี่เอามอคค่าเย็นเหมือนเดิมก็ได้ครับ”
“งั้นพี่แม็กซ์ไปหาที่นั่งรอก่อนเลยนะ เดี๋ยวแปงทำเสร็จแล้วเอาไปให้”
พอพี่แม็กซ์เดินไปนั่งที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วผมก็หันหลังไปทำตามออเดอร์ที่พี่แกสั่งเลยครับ...แต่เอ...เหมือนไอ้พี่ไทม์มันจะเงียบผิดปกตินะ
“...”
“ไอ้พี่ไทม์...เป็นอะไรอะ ทำไมเงียบๆไป”
“...”
อ้าวเฮ่ย ...ไร้เสียงตอบรับแถมยังทำหน้าเมินไม่สนใจกูอีกแน่ะ นี่มันมาโหมดไหนของมันอีกล่ะวะเนี่ย
กูตามมึงไม่เคยทันเหอะ!
“พี่ไทม์...”
“...”
“ไอ้พี่ไทม์...”
“...”
“ไอ้พี่ไทม์โว้ยยยย!!!”
“หือ?”
“ยังจะมาหืออีก พี่เป็นอะไรเนี่ย เรียกแล้วก็ไม่ยอมตอบ”
“สนใจพี่ด้วยเหรอครับ...”
แล้วมันก็ทำเป็นเมินผมต่อ
ทำแบบนี้มันหมายความว่าไงวะ!!!
“...แล้วที่แปงถามอยู่เนี่ยเค้าไม่เรียกว่าสนใจแล้วเรียกว่าอะไรมิทราบ ไอ้พี่บ้า!”
“...”
“ไอ้พี่ไทม์!!! เป็นอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้!!!!”
“ชู่ว พูดเบาๆก็ได้ครับแปงอยู่ใกล้แค่นี้เอง ตะโกนซะเสียงดังเลยกลัวคนอื่นเค้าไม่รู้รึไงครับ หึหึ”
...ท่าทางแบบนี้...หัวเราะแบบนี้...
แม่งแกล้งกูอีกแล้ว!!!
“ไอ้พี่ไทม์ พี่แกล้งแปงอีกแล้วใช่มั้ย!”
“ก็แปงอยากทำตัวให้พี่หึงก่อนทำไมล่ะ”
“อะ...อะไร แปงยังไม่ทันทำอะไรซะหน่อย อย่ามามั่วนะ”
ไอ้พี่ไทม์ ไอ้บ้า ทำไมแม่งชอบทำกูติดอ่างอยู่เรื่อยเลยวะ
“แล้วเมื่อกี๊นี้มันอะไรล่ะครับ”
“นั่นมันพี่รหัสแปงตอนอยู่ม.ปลายเหอะ แล้วพี่แม็กซ์ค้าก็ไม่ได้โรคจิตชอบผู้ชายเหมือนพี่หรอก”
“รู้ได้ไงครับ”
“ก็เดาเอา...แต่มันก็น่าจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่รึไง...” แล้วเสียงกูจะแผ่วทำไมวะนั่น
“แปงครับ...แต่พี่ว่าสีหน้าและท่าทางพี่แม็กซ์ของแปงนี่มันแสดงออกชัดเจนมากเลยนะครับว่าไม่ได้คิดกับแปงแค่น้อง...แต่ที่เค้ายังไม่พูดก็อาจจะเป็นเพราะยังไม่พร้อมหรือกลัวแปงรับไม่ได้”
“แล้วพี่ไทม์รู้ได้ไง...แปงรู้จักกับพี่เค้ามาตั้งนานยังไม่เห็นจะรู้เลย...”
“บางครั้งคนเราก็ต้องหัดสังเกตอารมณ์ ท่าทาง และการแสดงออกของคนรอบข้างบ้างนะครับ เพราะบางอย่างมันก็ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูดเสมอไป...แปงเองก็ต้องหัดเรียนรู้ได้แล้วนะครับ เพราะถ้าจะรอให้คนอื่นเค้าเดินมาบอกเราว่าเค้าคิดอะไรกับเราตลอดน่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก”
“...”
“อ้อ แล้วก็อีกอย่างนะ พี่ไม่ชอบที่แปงอนุญาตให้คนอื่นมาแตะตัวแปงง่ายๆ แล้วยิ่งกับคนที่ไม่คิดกับแปงแค่น้องแบบนี้ พี่หวงรู้มั้ยครับ”
หัดมองแล้วก็หัดรับรู้ความรู้สึกของคนรอบข้างงั้นเหรอ...แปงจะพยายามฝึกแล้วกันนะแม่…
ถึงแปงอาจจะยังทำไม่ได้...แต่อย่างน้อย...ตอนนี้ก็มีคนบ้าแถมหน้าด้านคนนึงที่ไม่ต้องรอให้แปงมองให้แปงเข้าใจความรู้สึกของเค้านะแม่ เพราะไม่ว่าเค้าจะรู้สึกยังไงกับแปงเค้าก็จะเดินมาบอกกับแปงตรงๆเลยล่ะ..
>>>TBC.
เฮ้อออ งานเยอะยิ่งกว่าน้ำท่วมกรุงเทพค่ะ!!!! อาจารย์ขยันสั่งงานกันมาก เวลาหายใจแทบไม่มี ง่วงตาจะหลับเหอะ!!!
ช่วงนี้คงมาต่อได้มากสุดอาทิตย์ละครั้งนะคะ เกินกว่านี้ไม่หวจริงๆ จะตายแหล่วววว
ถ้าตอนนี้มันจะเบลอๆก็อย่าว่ากันเน้อ คนแต่งเขียนแล้วงงตัวเอง เฮ้อ เหนื่อยใจเป็นที่สุด งานราษงานหลวงจะตีกันตาย แอบคิดเล่นๆคิดอยู่ว่าจะตัดจบเลยดีมั้ย // โดนตบ 555
-
แม่รู้ล่วงหน้าแล้วว่าน้องแปงจะเป็นอย่างไร
เจ๋งจริง
-
น้องแปงมีแฟนคลับอยู่ที่ร้านกาแฟเยอะแน่ ๆ เลย
:L2: :L2:
-
คู่แข่งมาแล้วนะพี่ไทม์
-
คุณแม่เป็นสาววายเหรอคะ
พี่ไทม์เป็นเอามาก ยังไม่ทันไรหึงออกอาการแล้ว
-
อย่างหนูแปงต้องเจอลูกตรงหน้าด้านแบบพี่ไทม์นั่นแหละถึงจะดี หึหึ :impress2:
-
ใกล้เเล้วแปงจะรุ้ตัวเเล้ว คุณเเม่สุดยอดคะ
-
อ๊ายยย
พี่ไทม์หึงได้น่ารักมากมาย
แปงนี่น่ะ ไม่ค่อยสังเกตความรู้สึกคนอื่นเลย
:pig4: :pig4:
-
หืมมมมม แอบแวบไปเชียร์พี่แม็กซ์แปปนึงได้มะ หมั่นไส้อิพี่ไทม์ชอบมาทำน้องแปงหวั่นไหว :m20:
-
ใกล้แล้วๆๆ ใกล้จะบอกแล้วสิ.... :L2: :L2:
-
พี่ไทม์สู้ๆ :L2: :L2: :L2:
-
คุนแม่น่ารักกกกกกกกกกก
แปงทำตามที่คุนแม่บอกนะ
อิอิ
-
โอย...น่ารักมากกกกกกกก
แปงเอ้ย...สนใจรอบตัวบ้างลูก
-
พีไทม์ สู้ๆๆๆ
-
แปงเอ๊ยคนรอบข้างอะหัดสังเกตซะบ้าง เดี๋ยวถูกงาบก่อน
-
กอดเเม่แปง อิอิ
-
คุณแม่ดูจะสนับสนุนให้ลูกชายได้สามีนะเนี่ย :laugh:
-
ถ้าพี่ไทม์ปล่อยแปงเฝ้าร้านนานๆมีหวังขู่ฟ่อๆใส่ลูกค้าทุกคนแน่ 55555 :fire:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ถ้าพี่ไทม์จะหยอดขนาดนั้น คนนะไม่ใช่หนมครก 55555555
รักแม่แปง >< เเปงก็รู็ตัวได้เเล้วน้าาา
เรายังคงถือคติเดิม พี่ไทม์สู้ตายยยยยยยยยยยยยยยย *ถือพู่เชียร์*
-
คู่แข่งเริ่มโผล่มาละ :laugh:
-
แปงเอ๊ย จะโดนข่มขืนอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีกว่าคนอื่นเขายังไงกับตัวเองบ้าง :เฮ้อ:
-
ตายล่ะ พี่แม็กซ์รังสีพระรองแผ่ซ่านมากอ่ะ=[]=
มือที่สาม!อย่างงี้มันมือที่สามชัดๆ
-
อย่างน้องแปงต้องเจอคนด้านๆ อย่างพี่ไทม์นี่แหละ ถึงจะเหมาะ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยย น่ารัก น่ารัุก น่ารักมากกกกกกกก
แม่กับแปงน่ารักสุดๆ
พี่แม็กโพล่มาก็ดีนะ จะได้ทำให้แปงกับพี่ไทม์คืบหน้าขึ้น (รึเปล่า) 55555555
-
รอตอนต่อไปคร้าบบบบ
-
คุณแม่ใจกว้างมากกกกก
พี่ไทม์มีงอนด้วย ฮ่า อ่า
-
คุณแม่สุดยอด!! o13
พี่ไทม์ชอบหยอดว่ะ หยอดวันล่ะนิดตอดวันละหน่อยเดี๋ยวก็เรียบร้อยโรงเรียนพี่ไทม์แล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
คุณเเม่น่ารักจังเลยอ่ะ
-
ต่อๆๆ นะครับ
-
ชนะเพราะความไวแท้ๆเลยนะพี่ไทม์
ก้อพี่แม็กซ์เขาไม่ไวเองนี่นา โฮะๆๆ
-
:กอด1:
.
.
แม่แปง Mode :
“แม่ คนพวกนั้นจะเอาพ่อไปไหนหรอ...”
“...ไปเที่ยวน่ะลูก ไปเที่ยวที่ไกลแสนไกล”
“แล้วทำไมเราไม่ไปด้วยกันล่ะแม่ แปงก็อยากไปเที่ยวบ้าง”
“เรายังไปไม่ได้หรอกลูก...มันยังไม่ถึงเวลา...ตอนนี้ให้พ่อเค้าไปก่อนนะลูก”
“ทำไมล่ะ ทำไมล่ะแม่ ทำไมพ่อถึงไปได้คนเดียว แปงอยากไปบ้าง”
“แปง...หนูอย่าดื้อสิลูก...แม่...ก็ไม่รู้...จะอธิบายให้หนูฟังว่ายังไง...ฮึก...”
“แม่...แม่ร้องไห้ทำไมอะ...แปงไม่อยากไปแล้วก็ได้...แม่อย่าร้องไห้นะ...แปง...แปงจะไม่ดื้อกับแม่แล้ว”
“ฮึก...แปง...ดีแล้วล่ะลูก...อย่าถามแม่อีกเลยนะ...”
ตอนนี้แม่ทำได้ก็เพียงแค่กอดแปงที่ยังเด็กมากเกินกว่าที่จะรับรู้เรื่องราวที่โหดร้ายนี้เอาไว้ ช่วงเวลานี้มันคงเป็นเวลาที่ทรมานที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องผันตัวเองมาทำหน้าที่ทั้งแม่และพ่อไปพร้อมๆกัน ถึงแม้ว่ายังไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่แม่ก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะต้องเลี้ยงแปงให้ดีที่สุด ให้ดีจนไม่ให้ใครมาว่าเอาได้ว่าลูกของแม่เป็นเด็กมีปัญหา...ลูกแม่จะต้องโตขึ้นมาเป็นเด็กดี
.
.
อนุบาล
“แปง...อย่างอแงสิลูก หนูต้องไปโรงเรียนแล้วนะ”
“ฮือออออ แปงไม่ไปโรงเรียน...แปงไม่อยากไปโรงเรียน แปงจะอยู่บ้านกับแม่...”
“ไม่ได้นะลูก...ลูกต้องไปโรงเรียนนะ เห็นมั้ย คนอื่นเค้ายังไปกันเลย”
“ก็ช่างคนอื่นสิแม่ ก็แปงไม่อยากไป ไม่ไป ไม่ไป ไม่ไป”
“แปง...ฟังแม่นะลูก ถ้าลูกไม่ไปโรงเรียนคุณควายมันจะมารับลูกไปช่วยมันไถนาแหละ แปงอยากไปไถนากับควายมั้ย”
“ไป! แปงจะไปไถนากับคุณควาย น่าสนุกกว่าไปโรงเรียนอีก แล้วคุณควายจะมารับเมื่อไหร่ล่ะแม่ แปงจะได้เตรียมตัว”
เวรกรรม ให้มันได้อย่างนี้สิลูกแม่ หนังสือไม่อยากไปเรียนแต่ดันอยากไปไถนากับควาย
“แม่ขอร้องล่ะแปง ไปโรงเรียนเถอะนะลูก แปงไม่สงสารแม่เหรอ ถ้าลูกไม่ไปคุณตำรวจจะมาจับแม่นะ”
“จริงเหรอ ถ้าแปงไม่ไปคุณตำรวจจะมาจับแม่ไปจริงๆหรอ”
“จริงสิลูก ถ้าแปงไม่ไปโรงเรียนคุณตำรวจจะมาจับแม่ไปขังแหละ”
“งั้น งั้น...เรารีบไปโรงเรียนกันเลยแม่ เดี๋ยวคุณตำรวจมาจับแม่ไป แปงยอมไม่ไปไถนากับคุณควายเพื่อแม่เลยนะ”
เฮ้อ นี่แม่สมควรจะดีใจมั้ยลูกที่ลูกทำเพื่อแม่ขนาดนี้ แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้มีอะไรหลอกเด็กได้แม่ก็ทำหมดแหละ ขออย่างเดียวให้แปงยอมไปโรงเรียนเป็นใช้ได้
ประถม
“แม่ เพื่อนที่โรงเรียนมันบอกว่าแปงแต่งตัวผิดระเบียบแหละ”
“อะไรกันลูก แม่ก็ไม่เห็นลูกจะแต่งตัวผิดระเบียบตรงไหน”
“มันบอกว่าแปงต้องใส่กระโปรงอะถึงจะถูก แม่ไปหากระโปรงให้แปงใส่หน่อยสิแปงไม่อยากผิดระเบียบ”
โอย...แม่อยากจะเป็นลม แปง...ทำไมหนูเชื่อคนง่ายขนาดนี้ล่ะลูก
มัธยมต้น
“แปง ไปเอาช็อกโกแลตมาจากไหนเยอะแยะน่ะลูก”
“ใครก็ไม่รู้เอามาใส่กระเป๋าไว้อะแม่ ถามใครก็ไม่มีใครบอก แต่พอแปงบอกว่าจะเอาไปทิ้ง พวกพื่อนมันก็รีบห้ามกันใหญ่ บอกว่าอย่างน้อยถ้าจะทิ้งก็ขอให้เอาไปทิ้งที่บ้าน อย่าทิ้งกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้”
โอ๊ย ลูกแม่ เพื่อนเค้าพูดกันขนาดนี้แล้วลูกยังไม่รู้อีกเหรอว่าใครเป็นคนเอามาให้ เฮ้อ เห็นท่าแบบนี้แล้วแม่คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่ส่งลูกไปอยู่โรงเรียนชายล้วน
มัธยมปลาย
“น้องแปง พี่ขอกาแฟร้อนแก้วนึงไม่ใส่น้ำตาลนะ...”
“ได้ครับๆ รอสักครู่นะ”
“แปงครับ พี่ขอกาแฟเย็นไม่ใส่แก้วนะ...ขอเป็นใส่จะ...”
“...ร้านแปงไม่มีใส่ถุงนะ”
“เอ่อ...อะครับ...ใส่แก้วก็ใส่แก้วครับ”
เอิ่ม ถ้าลูกแม่จะไม่รับรู้อะไรเลยขนาดนี้!! เห็นหน้าลูกค้าบ้างมั้ยลูกว่าเจื่อนไปขนาดไหน เขายังไม่ทันจะพูดจบแปงมันเล่นตัดฉึบแบบไร้เดียงสา แต่มันก็น่าแปลกนะทั้งๆที่แปงก็เป็นแบบนี้ไม่เคยรับรู้อะไร แต่ลูกค้าก็ยังเพิ่มขึ้นทุกวันโดยเฉพาะพวกหนุ่มๆ มาทีไรก็จะเรียกหาแต่แปงจนแม่นี่แทบไม่ต้องขยับไปไหน ถามว่าแม่รับได้ไหมที่ลูกชายตัวเองมีแต่ผู้ชายมาจีบ ช่วงแรกๆก็ไม่ค่อยจะได้นะ แต่หลังๆแม่เองก็เริ่มชินเพราะเจอแบบนี้ทุกวัน อีกอย่างมาคิดๆดูแล้วหน้าตาอย่างแปงนี่ก็คงไม่มีสาวมาสนหรอก ก็ผู้หญิงที่ไหนจะอยากได้แฟนที่หน้าตาสวยกว่าตัวเองล่ะจริงมั้ย ตอนนี้ก็คงเหลือแต่เจ้าตัวเท่านั้นแหละที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย
มหา’ลัย
“ฮัลโหล สวัสดีครับแม่ พีชนิวส์ รายงานความประพฤติแปงประจำสัปดาห์มาแล้วครับ”
“จ้าๆ มีอะไรก็ว่ามาเลยลูก”
“...อาทิตย์นี้ลูกแม่ก็ไปเรียนแล้วกลับหอเป็นปกติ ความประพฤติเรียบร้อยดี ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป มีคนมาจีบก็ยังพูดกับเค้าแบบมึนๆได้เหมือนเดิม สรุปแล้วลูกแม่ยังไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงครับ...แต่ อ้อ เกือบลืมเรื่องสำคัญ ผมว่านะตอนนี้นอกจากจะมีรุ่นพี่รุ่นเดียวกันที่มาตามจีบลูกแม่แล้วอาจจะพ่วงลูกชายท่านอธิการบดีมาด้วยอีกคนนะแม่”
“ลูกชายอธิการบดีเหรอพีช?”
ลูกแม่...เล่นถึงลูกชายอธิการบดีเลยเหรอ แปงเอ๊ย เสน่ห์แรงขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีกนะลูก ต้องให้แม่คอยบอกทุกอย่างเลยหรือไงนะ
“ใช่แม่ เห็นชอบมานั่งมองไอ้แปงมันที่คณะบ่อยๆ แต่ไม่เคยมาคุยกับแปงมันตรงๆนะ”
“อ้าว ไม่เคยคุยแล้วพีชรู้ได้ไงว่าเค้ามาจีบแปง”
“ก็เค้าเคยมาถามข้อมูลไอ้แปงมันกับผมน่ะ แต่พอถามเสร็จก็กำชับไว้ว่าอย่าไปบอกแปงมัน...แล้วใครมันจะกล้าล่ะครับ ลูกชายท่านอธิการเลยนะนั่น”
“อ้อ จ๊ะ ยังไงแม่ก็ฝากพีชดูแปงหน่อยนะ รายนั้นน่ะไม่เคยรู้อะไรกับเค้าหรอก”
“ครับๆ ไม่ต้องเป็นห่วง ไอ้พีชคนนี้จะคอยตามติดชีวิตแปงมันเอง”
“ขอบใจมากลูก กลับชลมาเมื่อไหร่ก็แวะมาหาที่บ้านบ้างนะแม่จะได้เลี้ยงข้าวตอบแทนบ้าง”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้ผมทำได้ สบายมาก”
.
.
“แม่ แปงกลับมาแล้วววววววว”
“เอะอะอะไรเสียงดังเนี่ย ไอ้ลูกคนนี้ แล้วนี่กลับมาได้ไงเมื่อเช้ายังบอกแม่ว่าอยู่ศูนย์อพยพ มานี่มา มาให้แม่กอดหน่อยไอ้ตัวแสบ...บ้านช่องไม่ยอมกลับ”
อื้ม คิดถึงจังเลยนะเด็กน้อยของแม่
“ก็แปงกำลังจะบอกแม่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าเค้าจะย้ายศูนย์อพยพมาอยู่ชลบุรี แต่แบตมันหมดซะก่อน”
“จ้าๆ...แล้วนี่พาใครมาด้วยล่ะแปง”
เห็นแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ ผู้ชายที่แปงพามาด้วยเป็นใครกัน
“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อไทม์ เป็นลูกชายอธิการบดีของมหาวิทยาลัย...ที่แปงเรียนอยู่น่ะครับ”
อ้าวนี่น่ะเหรอลูกชายอธิการบดีคนที่พีชเคยเล่าให้ฟัง...จะว่าไปก็ดูดีกว่าที่คิดไว้นะ ไหงพีชบอกว่าความสัมพันธ์ยังไม่ไปถึงไหนแต่ถึงขนาดตามลูกชายแม่มาถึงบ้านนี่ได้ก็คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ
“เรียกให้มันถูกๆหน่อยไอ้พี่ไทม์ ใครแม่ใคร หน้าด้านจริงๆ”
“ตายแล้ว ไอ้ลูกคนนี้นี่ ไปเอานิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากไหนกัน แม่จำได้ว่าไม่เคยสอนนะ...ไทม์ใช่มั้ยลูก ไทม์เรียกแม่แบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องไปสนใจไอ้แปงมัน”
“ขอบคุณครับ”
“ไอ้พี่ไทม์ อย่ามาทำเป็นเนียน สัญญาไว้ว่าไง มาแล้วก็รีบกลับไปซะ ชิ่วๆ”
“แปง นิสัยไม่ดีใหญ่แล้วนะลูก พี่เค้ามาถึงบ้านเราแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาทที่สุด”
“อย่าไปว่าแปงเลยครับแม่ ผมบอกน้องเองแหละว่ามาถึงแล้วจะกลับเลย...งั้นผมลาเลยละกันนะครับ”
“อ้าว แล้วไทม์จะไปอยู่ไหนล่ะลูก”
“ก็คงกลับไปอยู่ที่ศูนย์อพยพนั่นแหละครับ”
“แต่แม่ว่าไทม์พักอยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้นะลูก ไหนๆก็ตามน้องมาแล้วทั้งที จะลำบากไปอยู่ที่ศูนย์ทำไม”
แม่! แม่พูดงี้ได้ไง แม่เพิ่งรู้จักมันไม่ใช่เรอะ
“แม่ แม่กล้าให้ไอ้พี่ไทม์มาอยู่บ้านเราได้ไง มันเป็นคนแปลกหน้านะแม่”
“ถ้าแปงถามว่าแม่กล้าให้คนแปลกหน้ามาอยู่บ้านเราได้ไง งั้นแม่ก็คงต้องถามแปงกลับแล้วล่ะว่าลูกกล้าพาคนแปลกหน้ากลับมาบ้านด้วยได้ไง...ใช่มั้ย”
“แม่อ้า!!!”
“เออ แม่อ้าได้คนเดียว ส่วนแปงอะหุบไปเลย”
“สรุปแล้วพักอยู่ที่นี่ซักพักนะไทม์ เดี๋ยวแม่จะได้ไปจัดห้องให้”
“แต่ผมเกรงใจ...”
“...ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ถ้าไอ้แปงมันกล้าพามาบ้านก็แสดงว่าไทม์ต้องสนิทกับน้องพอสมควรแหละ เพราะสำหรับไอ้ตัวแสบนี่แล้วถ้าเพื่อนไม่สนิทจริงมันไม่พามาเหยียบบ้านหรอก นิสัยลูกแม่แม่รู้ดี”
“แต่นี่มันคนละกรณีกันนะแม่! แปงไม่ได้เต็มใจให้ไอ้พี่ไทม์มันมาซะหน่อย มันหน้าด้านขอตามมาเอง”
“ถ้าพี่เค้าหน้าด้านขอตามมาอย่างที่แปงว่าแต่แปงยื่นคำขาดไม่ให้มา แล้วพี่เค้าจะมาได้มั้ย?”
ที่แม่ทำไปทั้งหมดก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้ใครหรือสนับสนุนใครเป็นพิเศษหรอกนะ ตอนนี้ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของลูกแม่แม่ให้สิทธิเท่าเทียมกันไม่ว่าจะหญิงหรือชาย แต่ดูท่าว่าอย่างแรกจะไม่มี พูดตรงๆตั้งแต่แปงโตมาแม่ยังไม่เคยเห็นซักคน จะมีแต่ก็พวกผู้ชายนี่แหละเยอะนักชนิดหัวกระไดไม่แห้งกันเลยทีเดียว แต่เพราะยังไม่เคยมีใครกล้าเข้าใกล้แม่และแปงมากขนาดนี้ล่ะมั้งเลยอาจดูเหมือนว่าแม่จะเปิดโอกาสให้ไทม์มากกว่าคนอื่น จะพูดง่ายๆก็ประมาณว่า
แม่ไม่ได้ลำเอียงนะแต่ถ้าใครไม่กล้าก็อดกันไป.
.
.
“แปง เดี๋ยวล้างจานเสร็จแล้วไปเฝ้าร้านให้แม่ด้วยนะ แม่จะออกไปซื้อของหน่อย”
“แล้วพี่ไหมล่ะแม่”
“วันนี้พี่ไหมเค้าขอลาครึ่งวันน่ะ แม่เห็นลูกกลับมาแล้วก็เลยให้ไป”
“อ๋อ งั้นเดี๋ยวแปงไปเฝ้าให้เลย แม่ไปเถอะไม่ต้องห่วง”
“พวกลูกค้าคงดีใจแย่เลยนะที่เห็นลูกน่ะ...หายไปแค่ไม่กี่เดือนลูกค้าถามกันทุกวันว่าเมื่อไหร่แปงจะกลับมาถามจนแม่กับพี่ไหมนี่แทบจะแขวนป้ายติดไว้หน้าร้านอยู่แล้ว...”
“อ้าว แล้วเค้าจะถามหาแปงกันทำไมอะแม่ แม่ถามเค้ารึเปล่าว่ามีอะไร”
เฮ้อ ลูกแม่ก็ยังเป็นคนเดิมเสมอต้นเสมอปลาย แม่จะสอนหนูยังไงดีนะแปง
“ถามแล้ว บอกเหมือนกันทุกคนว่า คิดถึง โดยเฉพาะพวกหนุ่มๆน่ะ บ่นกันทุกวันเลยล่ะ”
“คิดถึงแปงเนี่ยนะ! แม่ แปงถามจริงๆเหอะ ที่แม่พูดมาเนี่ยแม่ไม่รู้สึกว่ามันแปลกบ้างเลยหรอ”
“ไม่นี่ลูก ก็ธรรมดา” มันเป็นเรื่องปกติสำหรับแม่มานานแล้วนะลูก แต่หนูไม่เคยรู้เอง
“มันธรรมดาตรงไหนกันแม่”
“แล้วมันไม่ธรรมดาตรงไหนล่ะลูก ถ้าลูกจะหัดสังเกตคนรอบข้างลูกบ้าง”
“ก็มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ แปงเป็นผู้ชายนะแม่”
“แม่ก็ว่ารู้ลูกเป็นผู้ชายลูกไม่ต้องบอกแม่หรอก”
“แม่อ๊ะ!!!”
“อะไรลูก”
“โอเคๆ แปงไม่เถียงกับแม่แล้ว เถียงไปก็ไม่เคยชนะ แม่จะไปซื้อของก็ไปเหอะเดี๋ยวแปงจะไปเฝ้าร้านแล้ว”
“ถ้ารู้แบบนี้แล้ววันหลังก็ไม่ต้องเถียงสิลูก...”
“ก็หมู่นี้แม่อะชอบพูดอะไรทำนองนี้อยู่เรื่อย...” แม่ก็แค่อยากให้หนูรู้ตัวก็เท่านั้น
“...อย่าทำหน้างอแบบนั้นสิลูก ไม่น่ารักเลยนะ...มานี่มามาให้แม่กอดหน่อยเร็ว...”
“แม่อะ...”
หนูยังเป็นเด็กสำหรับแม่เสมอ แต่ในโลกของความเป็นจริงหนูสมควรจะโตได้แล้วนะแปง
“...ฟังแม่นะแปง แม่ว่าลูกควรจะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆแบบนี้ซักทีนะ ลูกต้องหัดมองตัวเอง มองคนอื่น แล้วก็รับรู้ความรู้สึกของคนรอบๆข้างได้แล้ว...ความรักบนโลกนี้มันมีข้อจำกัดหรอกนะลูก...” ถ้าหนูจะเลือกมัน
“แปงไม่เข้าใจอะแม่...แม่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่”
“ลูกแม่ไม่โง่นะแปง แม่เชื่อว่าลูกจะเข้าใจ...ชีวิตของลูกแม่ให้ลูกเลือกทางเดินเองนะ...และไม่ว่าลูกจะตัดสินใจยังไง จะไว้นะแปง แม่รักลูกเสมอ...”
แม่ไม่ใช่คนที่จะอยู่ดูแลแปงไปตลอดชีวิต เพราะฉะนั้นแม่จะไม่บังคับชีวิตลูกให้เป็นไปในทางที่แม่ต้องการ แต่แม่จะให้หนูเลือกทางเดินของหนูเอง ทางที่หนูคิดว่าดีที่สุด
“แม่อะ...”
“เอาล่ะๆ แม่ไปแล้วดีกว่า มาหอมทีนึงก่อนเร็วเด็กน้อยของแม่...อ้าวไทม์ มาพอดีเลย แม่ฝากช่วยน้องเฝ้าร้านด้วยนะแม่ขอออกไปซื้อของหน่อย”
“อ้อ ได้ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
“จ๊ะ แม่ไปนะ”
.
.
ถึงจะบอกว่าออกไปแล้ว แต่อีกใจนึงแม่ก็ขอแอบมองพฤติกรรมของลูกกับไทม์หน่อย คงไม่ว่ากันนะ…
.
.
แปง ถึงหนูอาจจะยังไม่รู้ตัวตอนนี้ แต่ตอนที่แม่เห็นหนูยิ้มแม่มีความรู้สึกว่า หนูเริ่มจะเปิดใจให้พี่เค้าบ้างแล้วใช่มั้ย แม่ก็ไม่รู้ว่าไทม์เค้าทำยังไงกับลูกแม่ถึงได้ดูสนิทกันเร็วขนาดนี้ จะเป็นคนคนนี้รึเปล่าที่ไม่ต้องรอให้ลูกเข้าใจเค้าแต่เค้าก็พร้อมที่จะเข้าใจลูก เป็นคนนี้รึเปล่าที่จะมาทำให้ลูกของแม่เข้าใจความรู้สึกของคนรอบข้างมากขึ้น จะเป็นแบบนั้นรึเปล่าแม่ไม่รู้ แต่ที่แม่อยากให้ลูกรู้คือ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแม่รักลูกเสมอนะแปง
>>>> TBC.
รีบมาลงให้ก่อนที่อาจจะหายไปหลายวัน ไม่รู้จะมีเวลามาเขียนต่อรึเปล่า อย่างที่บอกงานเยอะจริงๆค่ะ ไม่ไหว อยากประท้วง!?
ตอนนี้เอาของคุณแม่มาฝากกัน ไม่รู้ทำไม แต่รู้ว่าอยากเขียน เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือพี่ไทม์ยังมีแม่แปง 555
ว่าแล้วก้ขอลาเลยละกัน เจอกันอีกทีวันไหนไม่รู้ ใจจริงก็ไม่อยากให้เกินอาทิตย์ แต่บางทีนั่งเขียนๆ น้องมาและ ถ้าว่างมากขนาดนี้ก็เอาเวลาไปอ่านหนังสือไป๊ กรี๊ด น้องยิ่งกว่าแม่ค่ะ!!! แต่มันก็เรื่องจริง งานก็เยอะหนังสือก็ต้องอ่าน แต่ก็ยังสละเวลามาเขียนนิยาย กรูบ้าไปแล้ว เหอๆ แต่ทำไงได้ความสุขส่วนตัว พล่ามมากไปไม่ดี ไปแล้วดีกว่า ขอบคุณสำหรับทุกการติดตาม ยังเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยเสมอค่ะ
ป.ล.กระทู้ช่วงนี้มันเงียบเหงา เค้าหนีน้ำไปอยู่ไหนกันนะ อิอิ
ป.ล.2 ผิดตรงไหน งงไม่รู้เรื่องตรงไหนบอกกันได้ เวลาน้อยไม่ทันได้ตรวจ ขอบคุณค่า
-
+1 ให้คุณแม่ค่ะ
คุณแม่น่ารักจัง
:L2: :L2:
-
คนเขียนสู้สู้ค่ะ
คนอ่านก็เคยโดนบ่นเรื่องอ่านหนังสือเหมือนกัน (หัวอกเดียวกัน)
น้องแปงน่ารักมากเลยค่ะ
มีคนมาจีบน้องเยอะแต่น้องไม่ยักกะรู้ตัว
ยังงี้พี่ไทม์คงต้องตามหึงแปงแน่ๆ
มีพี่ไทม์เนี่ยแหละตรงๆเลย น้องถึงรู้ตัว
:pig4: :pig4: :pig4:
:oo1: :oo1:
-
แม่แปง ถึงแม่ไม่ใช่สาววาย แต่ก็เข้าใจลูก (ก็ลูกชายโดยหนุ่มๆตามตื้อทุกวัน คงชินไปแหละT^T)
หนุ่มๆมารุมกันบ่อย พี่ไทม์จะตีกระเจิงมั้ยน้า
แปง นายก็ซื่อน้อยลงก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ไทม์จะเศร้า จีบไม่ติดสักที
-
กอดคุณเเม่ :กอด1:
ชอบตอนที่เพื่อนๆบอกว่า แปงเเต่งตัวผิดระเบียบอ่ะ ให้ไปใส่กระโปรงอ่ะ มีเเต่คนมาจีบ
แปงน่ารัก :กอด1:
-
แปงเอ๊ยย ถ้าจะซื่อ(บื้อ)ขนาดนี้อะนะ ขนาดแม่แกยังดูออกเลย :z3: :z3: :z3:
-
แปงเอ๊ยยยย
ซื่อบื้อดีแท้5555 แต่ของแบบนี้มันว่ากันไม่ได้อ่ะเนอะ มันเป็นความสามารถพิเศษเฉพาะบุคคล กร๊ากกกกก
ความหน้าด้านนำพาพี่ไทม์ไปสู่จุดหมายจริงๆ เหอๆ
-
คุณแม่น่ารักมากเลย :กอด1: :o8:
-
คุณแม่ คนนี้เเหละลูกเขยแม่
-
คุณแม่เปิดทางสุดๆ
พี่ไทม์
จัดไป ด้านได้อายอด
-
แปงน่ารักตั้งแต่เด็กเลยแฮะ :กอด1:
-
:กอด1:น่ารักมากเลยคุณแม่
-
คุณแม่คงทำใจได้แล้วเรื่องที่ลูกชายจะพาลูกเขยเข้าบ้าน
ติดอยู่อย่างเดียวคือ ลูกชายไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ
-
คุณแม่ทันสมัยมากๆ
-
รอติดตามตอนตอไปอยู่จ้า สนุกมาก เลย เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:o8: :o8: :o8:
คุณเเม่ค่าาาาาาาาาาาาาาา
ซารางเฮโยวววววววววว ><"
เเม่แปงสวดยอดดดด อ๊ากกกกกกกก เเอบเปิดทางให้พี่ไทม์ด้วยอ่ะ อิอิ
พี่ไทม์สู้ๆ เเม่แปงสู้ตาย พี่ไทม์ไว้ลาย เเม่แปงสู้ๆ *ถือพู่เชียร์* 5555555555
-
น้องแปงมันซื่อตั้งแต่เด็กจนโต :m20:
:กอด1: คุณแม่
-
โถ น้องแปงคนซื่อ -/-
คุณแม่แปงน่ารักจังเลย <3
-
ขอบคุณค่ะ คุณแม่ ขอกราบงามๆ แทบเท้า เอิ้กๆๆๆ
-
แหม๋ แปงนี่ฮาตั้งแต่เด็กเลยนะ :m20:
แม่แปงน่ารักจิงๆๆ ม๊วฟฟฟ
-
แปงนี่ฮอตตั้งแต่เด็กเลย :laugh:
-
คุณเเม่น่ารักอ่ะ
คุณเเม่เปิดทางเเล้ว พี่ไทม์จีบเลย
-
เด็กยันโต นี้แปงใส่ซื่อไม่รู้เรื่องจริงๆ หรือ บื้อจริงๆว่ะ :a5:
แต่ก้น่ะ คนมันน่ารักตั้งแต่เด็ก :impress2:
หากระโปรงมาใส่ไปเรียน มหาลัยเสียน่ะหนูแปงงงงง :-[
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
น่ารักดี ทันกระแส หุหุ
รีบๆมาต่อนะคะ
ปล.อยากให้เด็กม.ปลายคนนั้นโผล่มาอีกจังแฮะ หุหุ
-
แปง --> อึ้ง
ไทม์ ---> ลุ้น
น้องม.ปลาย ---> ลุ้นกว่า
55555555555555555555
-
กรี๊ดดดดดด ชื่อเรื่องโดน มาแปะไว้ก่อนเ้น้ออ ~
-
ThankS
-
คนเขียน น้ำลดยัง??
กำลังอพยพอยู่ใช่ไหม หายไปนาน คิดถึงนะจ๊ะ T T :sad4:
-
ตามทันแล้วๆ
ชอบพี่ไทม์อ่ะ
รักคุณแม่อ่ะค่ะ
รอติดตามอยุ่นะ
-
1 ให้คนแต่งจ้า
พึ่งอ่านจบอะ
แปงน่ารักมาก ดูเหมือนยังเด็กอยู่เลยนะ :-[
ไทม์ เจ้าเล่ห์ที่สุด แต่รักน้องแปงมาก o22
แม่ เป็นแม่ที่เข้าใจโลกปัจจุบันได้ดีมาก รักแม่อะ :กอด1:
รออยู่จ้า :call:
-
:impress2: :-[ :-[ :o8: :o8: o13 o13 รัก คุณ แม่ o13 o13 :o8: :o8: :-[ :-[ :impress2:
-
น้ำลดแล้ว แปงยังไม่มาเลย
-
รอ ร๊อ รอ
-
รออยู่จ้าาาา :call: :call:
-
:sad4:
ไทม์ Mode :
นอนไม่หลับ!
ให้ตายเถอะครับ พลิกไปพลิกมาอยู่หลายสิบรอบ พยายามข่มตาให้นอนยังไงมันก็ไม่หลับเสียที ไม่ใช่ว่าที่นอนมันไม่สบายหรืออะไรหรอกนะครับ
จิตใจมันว้าวุ่นซะมากกว่า…
น้องจะรู้บ้างมั้ยว่าเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันในร้านมันทำให้ผมเริ่มคิดมากขนาดไหน ผมเพิ่งจะรู้ว่ามีผู้ชายตามจีบน้องเยอะมากขนาดนี้!!
ไม่รู้จะขอบคุณสวรรค์หรือขอบคุณอะไรดีที่ทำให้น้องไม่เคยรับรู้ความรู้สึกของคนรอบข้างแล้วไอ้พวกคนรอบข้างที่ว่าก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปตรงๆ
หึ...อย่างน้องน่ะมันต้องเจอหน้าด้านๆอย่างผม พวกกล้าๆกลัวๆน่ะ ถอยไปซะ!
เอาล่ะครับ ไหนๆก็นอนไม่หลับแล้ว จะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอลุกไปหาน้องที่ห้อง...แน่ะ ไม่ต้องอมยิ้มกันแบบนั้นครับ แค่ไปหาเฉยๆ ไม่ได้จะไปทำอะไรอย่างที่คุณๆคิดกันอยู่ซะหน่อย
.
.
ก๊อก ก๊อก
“แปงครับ นอนรึยัง เปิดประตูให้พี่หน่อยได้มั้ย”
ซักพักนั่นแหละครับน้องก็เปิดประตูออกมา ตานี่ยังไม่เปิดด้วยซ้ำ สงสัยจะผมจะกวนเวลานอนของน้องซะแล้วล่ะ แต่ทำไงได้ล่ะครับก็คนมันนอนไม่หลับนี่นา
“...”
พอเปิดประตูเสร็จน้องก็เดินเข้าไปในห้องตามเดิมก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
หลับครับ!!
หลับได้หน้าตาเฉยมาก อย่าบอกนะว่าที่เดินมาเปิดประตูนั่นน่ะละเมอ
“แปงครับ...แปง”
“...งืม...”
“แปง...”
“...”
เอาเถอะครับ สงสัยจะหลับจริงละเมอจริง
“ตัวเองนอนหลับสบายแต่ปล่อยให้พี่นอนไม่หลับแบบนี้ได้ยังไงฮึ...”
ผมใช้มือไล้ไปตามโครงหน้าน้องเบาๆ หลับไม่รู้เรื่องแบบนี้มันน่าลักหลับซะให้เข็ด แล้วดูท่านอนเข้าสิครับประมาณว่าเดินมาทิ้งตัวลงเตียง หัวทิ่มหมอนได้ก็หลับ เห็นแบบนี้แล้วจะปล่อยให้นอนท่านี้ไปถึงเช้าก็ใช่เรื่อง ผมเลยต้องจัดท่าจัดทางให้น้องใหม่ก่อนจะห่มผ้าให้เรียบร้อย และปิดท้ายด้วยการจูบเบาๆที่หน้าผากน้องอีกที
“...ฝันดีนะครับ ที่รัก”
.
.
“พี่ไทม์ ถามจริงๆ พี่คิดจะอยู่บ้านแปงอีกนานเท่าไหร่”
“ถามแบบนี้ อยากรีบไล่พี่ให้กลับบ้านล่ะสิ”
“กะ...ก็นี่มันปาเข้าไปเดือนนึงแล้วนะ...”
จริงครับ อันนี้ผมยอมรับ แต่ทำไงได้ล่ะครับ ช่วยน้องเฝ้าร้านอยู่ทุกวันยิ่งอยู่นานก็ยิ่งเห็น ลูกค้าแปงแต่ละคนนี่ ไม่ธรรมดาอย่างชนิดที่ว่า
ผมคงปล่อยน้องให้ห่างจากสายตาไม่ได้!
“ช่วยไม่ได้นี่ครับ เพราะดูท่าว่าคนแถวนี้จะเสน่ห์แรงเหลือเกิน”
“อะไร อย่ามาทำเนียนเปลี่ยนเรื่อง ตอบมาเลยตกลงจะอยู่บ้านแปงอีกนานมั้ย”
“ก็จนกว่าน้ำจะลดมั้งครับ”
“งั้นพี่ก็กลับไปได้แล้ว ดูข่าวอยู่ก็รู้อยู่ น้ำมันลดแล้วเนี่ย”
“ใจร้ายจังนะครับ อยากให้พี่รีบกลับไปขนาดนั้นเลยเหรอ”
อยู่ด้วยกันมาจะเดือนนึงอยู่แล้ว น้องยังไม่ยอมปริปากพูดถึงเรื่องของเราเลยซักคำ มีแต่ผมนี่แหละครับที่คอยหยอดคอยแกล้งอยู่ทุกวัน ทำจนตอนนี้แทบจะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันแล้วครับประมาณว่าวันไหนไม่ได้แกล้ง ไม่ได้หลอกหอมแก้มน้องมันนอนไม่หลับ
“เออสิ...รีบๆกลับไปเลยนะ”
“ไล่พี่แล้วทำไมไม่มองหน้าพี่ล่ะครับ หืม”
“อะ...อะไรเล่า”
“ไหนมองหน้าพี่แล้วพูดสิครับ”
“ไม่ต้องเลยไอ้พี่ไทม์ ชอบแกล้งว่ะ...”
ก็ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่านะ แต่ช่วงสองสามวันนี้น้องดูแปลกๆไปครับ ชอบนั่งเหม่อเหมือนกำลังคิดเรื่องอะไรซักอย่างอยู่คนเดียว พอผมเข้าไปแหย่ก็ไม่ค่อยจะโวยวายเหมือนแต่ก่อน จะมีก็แต่หันมาค้อนหรือไม่ก็ว่าซักสองสามคำพอเป็นพิธีแบบนี้
“โอเคๆ ไม่แกล้งก็ไม่แกล้ง แต่บอกพี่หน่อยได้มั้ยว่าช่วงนี้เป็นอะไรถึงได้ทำตัวแปลกๆ”
“...ก็...ไม่ได้เป็นอะไร”
ไม่ได้เป็นอะไรแต่หลบตากันแบบนี้ โกหกชัดๆ!
“แปงครับ...”
“อะไรอีกเล่าก็บอกว่าไม่มีอะไรไง...”
“แล้วคิดว่าพี่เชื่อมั้ยครับ”
“...”
“แปง...”
“...”
“ว่าไงครับ”
“โอเคๆ...แปงคิดมาหลายวันแล้ว แปงอยากให้พี่ไทม์กลับบ้าน หรือถ้าไม่กลับบ้านก็ไปอยู่ที่อื่น...”
“เหตุผลล่ะครับ...”
“...แปง...แปงอยากได้เวลาคิด...เรื่องของ...เรา...”
น้องก้มหน้าก้มตาตอบเสียงแผ่ว ถึงปากจะบอกว่าไม่อยากปล่อยให้น้องอยู่ห่างตา แต่ผมก็คงต้องยอมรับความจริงในข้อนี้ คนเราย่อมต้องการเวลาอยู่กับตัวเองในการที่จะคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ผมรุกน้องมามากพอแล้วและตอนนี้ก็คงถึงเวลาที่ผมจะต้องให้เวลาน้องในการคิดทบทวนเรื่องนี้อย่างจริงจังเสียที
“...โอเคครับ งั้น...เราก็คงต้อง ห่างกันซักพัก”
.
.
เอิ่ม...กลับถึงบ้านแล้วแทบจะเป็นลมครับ มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ทั้งสภาพทั้งกลิ่นนี่แบบว่า
กูอยากร้องไห้!
การทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ในรอบหลายสิบปีกินเวลาไปเป็นอาทิตย์จนอีกสองวันมหา’ลัยของพ่อก็จะเปิดเทอมแล้วครับ ผมจะได้เจอน้อง แต่ผมไม่รู้ว่าน้องจะให้คำตอบผมเมื่อไหร่ แล้วคำตอบของน้องล่ะมันจะออกมาเป็นแบบไหน น้องจะรู้ตัวรึยังว่าคิดกับผมยังไงกันแน่ ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันนั้นมันจะทำให้น้องรู้สึกชอบผมขึ้นมาบ้างมั้ย ถึงจะแอบเข้าข้างตัวเองอยู่ลึกๆเพราะลองประเมินจากสถานณการณ์เบื้องต้นแล้วดูเหมือนผมจะมีหวัง แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ยังอดหวั่นใจไม่ได้อยู่ดี
เฮ้อ การลุ้นนี่มันเหนื่อยเหมือนนะครับ ...
>>>> TBC.
ฮือออ อยากร้องไห้จริงๆ นี่มันมรสุมชีวิตชัดๆ งานก็เยอะแถมอาทิตย์ที่ผ่านมายังมีปัญหาเรื่องเพื่อนในห้องอีก
กว่าจะเคลียร์กันจบเล่นเอานอนเครียดกันไปหลายวัน ยอมรับว่ามันสั้น แต่ก็อยากมารายงานตัว พร้อมแจ้งข่าว
เรื่องนี้จริงๆว่าจะทำเป็นเรื่องสั้นอย่างที่บอกไว้ตั้งแต่แรก แต่ก็ลากยาวมาถึงนี่จนได้ แต่ต่อจากนี้คงจะลากต่อไม่ไหวแล้วค่ะ
มนจะเร่งปั่นให้จบแล้วนะคะ เนื้อเรื่องมันเลยดูจะกระชับขึ้นมาเพราะไม่อยากให้มันค้างคาอยู่อย่างนี้ กลัวมันจะไม่จบจริงๆ อันนี้กลัวเลยค่ะ เพราะหลังจากนี้จะไม่มีเวลาจริงๆแล้ว สอบกลางภาค สอบแกทแพท สอบตรง ต่อคิวกันมาเลยค่ะ ฉะนั้นยังไงซะเรื่องนี้ก็ต้องจบ ยังไงก็ต้องขอบคุณทุกการติดตามนะคะ ลองวางๆเรื่องไว้แล้วอีกไม่เกินสามตอนน่าจะจบค่ะ
-
รออออออออออออ
เอาใจช่วยพี่ไทม์
ช่วยรอคำตอบจากแปง
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆๆนะน้อง พี่รออ่านจ้า o13
-
น้องแปงมาแว๊วววว
ลุ้น ๆ ด้วยคนน้องแปงจะให้คำตอบอะไรกับพี่ไทม์กันนะ
-
ก็น้ำมันจะลดแล้วอะนะ เรื่องนี้ก็คงได้เวลาจบตามน้ำไปด้วย
ให้กำลังใจคนเขียนค่า :L2: :pig4:
-
เอาใจช่วยพี่ไทม์
เอาใจช่วยคนเขียนด้วย
:pig4:
-
ห่างกันซักพัก ห่างกันซักพัก...
อีกไม่เกินสามตอนจบ ป๊าด ก็มันเป็นเรื่องสั้นนิ่เนอะ o22
-
ว๊าาา พอน้ำเริ่มลด ก้อจะจบซะแระ
-
ขอให้ใจเราตรงกัน
สู้ ๆ ไทม์
-
สู้ต่อไปค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะค่ะ
-
สู้ๆค่ะคนเขียน รีบๆมาอัพนะคะ แล้วหลังจากนี้ก็ขอให้พยายามกับทุกอย่างให้เต็มที่ค่ะ
อัพให้จบจะได้ไม่มีอะไรให้ค้างคาเนอะ
-
:o12: :o12: :o12:
ฮืออออออออออ เข้าใจความรู้สึกพี่ไทม์ ทำความสะอาดบ้านมันเหนื่อยมากกกกกกกกกกก
แปงเอ้ยยยยยยย อย่าห่างกันนานนะ
คิดให้ได้สักทีนะๆๆๆๆ
-
รออ่านนะคะ
-
เข้าใจค่ะ เรื่องนี้มาพร้อมน้องน้ำ ก็คงต้องไปพร้มอน้องน้ำเหมือนกัน คนแต่งบ้านน้ำท่วมมั๊ยคะนี่
-
เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนนะคะ สู้ๆ
ส่วนคนอ่านก็รอคำตอบจากน้องแปงพร้อมพี่ไทม์ต่อไป
-
น้องแปงจะตอบยังไงน้า :z2:
-
น้ำก็ลดลงแล้ว
หัวใจจะพองโตได้แล้วใช่มั้ย^^
-
:L2: :L2: เป็นกำลังใจให้เรื่องเรียนนะจ๊ะ
-
:L2: :L2:ส่งกำลังใจให้พี่ไทม์จ้าาา
-
:z13:
แปง Mode :
“พี่ไทม์ ถามจริงๆ พี่คิดจะอยู่บ้านแปงอีกนานเท่าไหร่”
“ถามแบบนี้ อยากรีบไล่พี่ให้กลับบ้านล่ะสิ”
“กะ...ก็นี่มันปาเข้าไปเดือนนึงแล้วนะ...”
“ช่วยไม่ได้นี่ครับ เพราะดูท่าว่าคนแถวนี้จะเสน่ห์แรงเหลือเกิน”
“อะไร อย่ามาทำเนียนเปลี่ยนเรื่อง ตอบมาเลยตกลงจะอยู่บ้านแปงอีกนานมั้ย”
“ก็จนกว่าน้ำจะลดมั้งครับ”
“งั้นพี่ก็กลับไปได้แล้ว ดูข่าวอยู่ก็รู้อยู่ น้ำมันลดแล้วเนี่ย”
“ใจร้ายจังนะครับ อยากให้พี่รีบกลับไปขนาดนั้นเลยเหรอ”
พี่ไทม์คงไม่รู้ว่าผมนั่งคิดอยู่หลายวันกว่าจะกล้าเข้าเรื่องนี้ได้...ผมไม่รู้ว่าตัวเองตอนนี้ตัวเองเป็นอะไรแล้วไอความรู้สึกครึ่งๆกลางๆแบบที่อธิบายไม่ถูกนี่มันคืออะไร เหมือนจะรำคาญเวลาโดนแกล้งแต่ก็มาแอบนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าได้เวลาอยู่คนเดียวในห้อง ไม่ชอบเวลาที่ไอ้พี่ไทม์หลอกหอมแก้มหรือแตะเนื้อต้องตัวแต่ก็ทำได้แค่หันไปด่าทั้งๆที่หน้าร้อนผ่าวไปหมด ผมเลยอยากให้เวลาตัวเองในการคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองว่าจริงๆแล้วผมรู้สึกยังไงกับพี่ไทม์กันแน่...อยากจะใช้เวลาคิดโดยที่ไม่มีพี่ไทม์คอยอยู่ข้างๆแบบนี้...อยากจะรู้ว่าเวลาไม่มีพี่ไทม์อยู่ผมจะรู้สึกยังไง ยังจะรู้สึกปกติเหมือนก่อนหน้านี่รึเปล่า
“เออสิ...รีบๆกลับไปเลยนะ”
“ไล่พี่แล้วทำไมไม่มองหน้าพี่ล่ะครับ หืม”
ก็อยากจะมองอยู่หรอก แต่ไม่รู้ทำไมมันมองไม่ได้
“อะ...อะไรเล่า”
“ไหนมองหน้าพี่แล้วพูดสิครับ”
“ไม่ต้องเลยไอ้พี่ไทม์ ชอบแกล้งว่ะ...”
“โอเคๆ ไม่แกล้งก็ไม่แกล้ง แต่บอกพี่หน่อยได้มั้ยว่าช่วงนี้เป็นอะไรถึงได้ทำตัวแปลกๆ”
“...ก็...ไม่ได้เป็นอะไร”
“แปงครับ...”
“อะไรอีกเล่าก็บอกว่าไม่มีอะไรไง...” แปงเอ๊ยเวลาเค้าถามดันพูดไม่ออกบอกไม่ถูก แล้วจะนั่งคิดมาทำไมตั้งหลายวันวะ เกลียดตัวเองจริง
“แล้วคิดว่าพี่เชื่อมั้ยครับ”
“...” กูรู้ว่ามึงไม่เชื่อ แต่กูไม่รู้จะอธิบายยังไงโว้ยยย
“แปง...”
“...” ขอเวลานิดนึงกำลังเรียบเรียงประโยค
“ว่าไงครับ”
“โอเคๆ...แปงคิดมาหลายวันแล้ว แปงอยากให้พี่ไทม์กลับบ้าน หรือถ้าไม่กลับบ้านก็ไปอยู่ที่อื่น...”
“เหตุผลล่ะครับ...”
“...แปง...แปงอยากได้เวลาคิด...เรื่องของ...เรา...”
เสียงผมตอนนี้คงเบามาก เบาจนผมยังกลัวตัวเองจะไม่ได้ยิน แต่ก็นี่แหละครับ สิ่งที่ผมอยากจะบอกพี่ไทม์ ผมต้องการเวลาที่จะคิดเรื่องของเราอย่างอย่างจริงจังเสียที ไม่ใช่เล่นๆอย่างที่ผ่านมา
“...โอเคครับ งั้น...เราก็คงต้อง ห่างกันซักพัก”
.
.
“แปง”
“...”
“แปง...ลูก”
“คะ...ครับแม่”
“เป็นอะไรรึเปล่า นั่งเหม่อเชียว”
“ปะ...เปล่านี่แม่”
“เปล่าอะไร แม่เรียกตั้งหลายรอบยังไม่ได้ยินเลย”
“แปงก็แค่นั่งคิดอะไรเพลินไปหน่อยอะแม่”
“...คิดถึงพี่เค้าใช่มั้ยลูก”
“...ไม่ใช่ซะหน่อยแม่ก็...” ก็...ก็แค่รู้สึกเหงา
“แปง...สมองของคนเรามันคิดได้ทุกเรื่องก็จริงนะลูก แต่บางเรื่อง...สมองมันก็ให้คำตอบกับเราไม่ได้หรอกเพราะไม่ใช่หน้าที่ของมัน...”
“...”
“เรื่องความรัก...มันเป็นเรื่องของหัวใจ...ลูกต้องใช้หัวใจคิดนะลูก ลูกจะใช้แต่สมองไม่ได้เพราะสมองไม่ใช่หัวใจ...จะพูดให้ฟังง่ายๆก็คงเหมือนกับ ลูกเลือกคนจบวิศวะมาทำงานบัญชี ลูกคิดว่าผลลัพท์ที่ออกมามันจะเป็นยังไง”
“จบวิศวะแล้วจะมาทำบัญชีได้ไงล่ะแม่ แค่คิดก็ไม่ออกแล้ว”
“ก็นั่นแหละลูก เรื่องของหัวใจเราก็ใช้สมองตัดสินไม่ได้เหมือนกัน...รีบๆคิดแล้วไปให้คำตอบพี่เค้านะลูก”
“...แม่รู้เหรอ”
“แม่รู้ทุกเรื่องของลูกแม่จ๊ะ แม่เคยบอกลูกแล้วไง ไม่ว่าลูกจะตัดสินใจยังไงแปงก็ยังเป็นลูกที่น่ารักของแม่ แล้วแม่ก็รักลูกเสมอ...”
“ขอบคุณครับแม่ แปงก็รักแม่เหมือนกัน...”
.
.
อีกสองวันมหา’ลัยก็จะเปิดเทอมแล้วครับ ผมก็เลยต้องรีบกลับมาทำความสะอาดหอก่อน เห็นสภาพตอนเดินเข้าห้องแล้วก็แทบอยากจะย้ายออกเลยเหอะ กำแพงนี่กลายเป็นคราบจิตรกรรมฝาผนัง แถมมีรูมเมทเป็นน้องเชื้อราอีกต่างหาก
แล้วแบบนี้กูจะได้ค่าชดเชยกับเขาบ้างมั้ย!!
เฮ้อ ก็ได้แต่ทำใจแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดทำความสะอาดไปแหละครับ ทำไงได้
ส่วนคำตอบของผมน่ะหรอ...อืม...คิดไว้แล้วล่ะ...คิดไว้ว่า...
ไทม์ Mode :
“ไทม์ วันนี้แกว่างมั้ยไปช่วยสอนหน่อยสิ”
“โอ้โห วันแรกก็มีเลยเหรอครับพ่อ”
“แล้วจะไปมั้ยล่ะ”
“ครับๆ ไปครับพ่อ เห็นผมว่างไม่ได้เลยนะ”
“ก็พ่อบอกแล้วเห็นแกว่างแล้วมันหมันไส้”
.
.
แล้วผมก็ต้องรับหน้าที่ไปเป็นอาจารย์พิเศษที่คณะนิติศาสตร์เหมือนเคย พอสอนเสร็จอะไรเสร็จแล้วก็...ก็นั่นแหละครับหน้าคณะสถาปัตฯ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะมานั่งให้น้องเห็นหรอก แต่ประมาณว่ามาแอบดูน่ะครับ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าน้องพร้อมที่จะเจอผมรึเปล่า
“ไอ้แปง เดินเร็วๆสิวะ กูหิวข้าว กูอยากแดกข้าว”
“กูก็เดินเร็วได้แค่นี้แหละไอ้พีช มึงหิวมากก็เล็มหญ้าแถวนี้ไปพลางๆก่อนไป๊”
“ปากคอช่างร้ายกาจนะไอ้แปง”
“เรื่องของกู”
น้องยังร่าเริงดีเป็นปกติเห็นแบบนี้แล้วก็นึกถึงตอนที่ผมเจอน้องวันแรกนะครับ นิสัยไม่เคยยอมใครแบบนี้ผมล่ะเชื่อเค้าเลยล่ะ
ครืด ครืด
“ครับพ่อ”
“แกอยู่ไหนเนี่ย”
“ก็แถวๆนี้แหละครับพ่อ”
“เออ งั้นมาหาพ่อที่ห้องหน่อย มีงานให้ทำ”
“ครับๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละครับท่านอธิการบดี”
แล้วผมก็ต้องรีบไปตามคำสั่งของท่านอธิการบดีนั่นแหละครับ พ่อนะพ่อคือจะให้ผมว่างไม่ได้จริงๆใช่มั้ยเนี่ย
“อ้าว พ่อมีแขกหรอครับ ให้ผมรอข้างนอกก่อนมั้ย”
“ไม่ต้องๆ เข้ามานี่เร็ว”
“ครับ”
“ไทม์ นี่น้องแพร ลูกสาวเพื่อนพ่อ...เพิ่งจบสถาปัตฯมาจากอเมริกา”
“สวัสดีค่ะพี่ไทม์”
“อะ...เอ่อ สวัสดีครับ”
“ไหนๆ แกก็ว่างแล้ววันนี้ ช่วยพาน้องไปคณะสถาปัตฯหน่อย พ่อว่าจะให้แพรเค้ามาเป็นอาจารย์พิเศษให้เลยอยากให้ไปดูงานที่คณะ”
“...ครับ”
เหอๆ งานที่พ่ออุตส่าห์เรียกผมมา งานเดินพาลูกเพื่อนพ่อไปคณะเนี่ยนะ! ให้คนอื่นทำก็ได้เหอะ แต่ว่าท่าทางพ่อผมนี่จะขยันหาอาจารย์พิเศษเน๊อะ ลูกตัวเองยังไม่พอต้องไปสอยลูกเพื่อนมาด้วย งานพ่อยังเยอะไม่พอรึไงนะถึงต้องมานั่งทำหน้าที่จัดหาอาจารย์ให้ชาวบ้านเนี่ย
“รบกวนด้วยนะคะพี่ไทม์”
“เชิญครับ”
แล้วผมก็ต้องเดินพาน้องแพรอะไรของพ่อเนี่ยมาที่คณะสถาปัตฯ ระหว่างทางเธอก็ชวนผมคุยไปเรื่อยอะครับ คือจะเรียกได้ว่าค่อนข้างพูดเก่งเลยทีเดียวแหละ พอมาถึงคณะผมก็จัดการพาเธอไปหาคณะบดีเลยครับเรื่องงานก็ไปคุยกันเองละกัน ผมไม่เกี่ยวแล้ว
เดินอยู่ในคณะนี้แล้วก็อดคิดถึงน้องไม่ได้ครับ วันนี้ได้เห็นหน้าน้องไม่ถึงห้านาทีในรอบหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาแถมยังเป็นการแอบมองอีกต่างหาก แล้วนี่มันต่างอะไรจากตอนแรกวะเนี่ย เฮ้อ
“แปงจะคิดถึงพี่บ้างมั้ยนะ...อยากจะรู้จริงๆ”
“อยากรู้ก็รีบหันหลังมาสิ...ไอ้พี่ไทม์”
“...แปง”
บอกผมที น้องมาอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่!!!
>>>TBC.
หลายคอมเม้นท์บอกว่าเรื่องนี้มากับน้ำแล้วก็คงจะไปพร้อมน้ำ เรื่องจริงอย่างที่สุดค่ะ เพราะเราสัญญากันไว้แล้วว่าจะอยู่เป็นเพื่อนกันจนกว่าน้ำจะลด แล้วตอนนี้มันก็ลดแล้ว ก็คงต้องจบไปพร้อมๆกัน 555
ลงครั้งหน้าก็คงจบแล้วค่ะ จบแน่ๆล่ะทีนี้ 555 แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ มนคิดว่าถึงมันจะจบแล้วแต่หลังจากสอบเสร็จอะไรเสร็จว่างๆ จะเขียนตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงคู่นี้กันบ้างอะไรบ้าง เพราะตัวคนเขียนเองก็คงคิดถึงคู่นี้เหมือนกัน อิอิ
-
:L2: :L2:
-
กรี๊ดดด เสียใจจ มาตามเอาตอนใกล้จะจบแล้วว :z3:
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ ฮาา
พี่ไทม์หน้าดะ.. เอ้ย น่ารักมากก 555
ตอนเจอกันครั้งแรกนั่น ...ฮาแปงมาก
มีแต่คนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิง ...คงจะเหวงน่าดู ก๊ากกกก
อิจฉาจริงจริ๊งง มีคนตามหยอดเป็นเดือน ฮึ่ยยย // แต่เห็นว่าน่ารัก ยอมให้ก็ได้ 55
รอลุ้นว่าตอนหน้าแปงจะบอกรักพี่ไทม์ยังไงค่ะ แอร๊ย :-[
ปล้ำลิง ..สู้ๆ เน้ออ เข้าใจมรสุมชีวิตนักเรียนเตรียมเอนท์ค่ะ ฮืออ ของไดปีหน้า แต่แค่นี้นี่ก็เต็มกลืนแล้วว :z3: /// กอดดดด :กอด1: :กอด1:
-
ถ้าจบไปเราคิดถึงน้องแปงแย่เลย
-
แปงงงงงงงง มาอยู่ข้างหลังตอนไหนเนี่ยยย
น่ารักอ่ะ ไอ้พี่ไทม์ ชอบอ่ะ 55555555555
ใกล้จบยังเนี่ยยย เเอบไม่อยากให้จบอ่ะ
ปล.ขอพระองค์ทรงพระเจริญ หนูรักในหลวงง.....
-
ตามอ่านทันแล้ว
หวังว่าไม่มีมาม่านะ
เพราะมารมาแล้ว
+1
-
ถาหันมาแล้ว
คงจะมีคำตอบมากกว่าคำว่าคิดถึงนะแปง
-
น้องแปงนารัก !
-
นึกว่าจะมีฉากให้น้องแปงหึงซะแล้ววว
แปงรู้ตัวแล้วใช่มั้ย อิอิ
-
:กอด1:
-
หวังว่า แปงจะไม่เข้าใจผิดนะ
-
แปงจะเข้าใจผิดไหมนี่
รอตอนจบจ้ะ
-
แปง เห็น พี่ ไทม์ เดิน มา กับ สาว รึ เปล่า หนิ
:o :o :o
จะ จบ เรื่อง แล้ว หรอ
สนุก มาก อ่ะ
o13 o13 o13
ชอบ เรื่อง นี้ มาก เลย
-
เอ...น้องแพร?? น้องจะมาเป็นปัญหาหรือมาเป็นแม่สื่อคะ><5555
ใกล้จบแล้ว แต่น้ำบ้านเรายังไม่ลดเลยอะ ตอนหน้ามาเมื่อไหร่ขอให้น้ำที่บ้านแห้งเถ๊ออออ
ชอบมากๆเลย พี่ไทม์ดูโรคจิตนิดๆ แต่ก็น่ารักดี รอตอนต่อไปค่า
-
คนเขียนเข็นแพรออกมาเพื่อให้แปงรู้ใจตัวเองได้ไวขึ้น จะได้รีบจบเรื่องไวๆ ใช่มั้ยคะ เง้อออออออออ :เฮ้อ:
-
กลอนเพราะมากจ๊ะ
-
ชอบจริงๆเรื่องสั้น(หนี)น้ำท่วมเนี่ย ๕๕ ได้ฟีลมากค่ะ น้ำลดแล้ว แต่คนอ่านยังไม่ลดยังค้าง รีบต่อนะจ๊ะ
-
น้องแปงน่ารักอีกแล้ว
รอๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่าจะมายืนตั้งนานแล้วม้างงพี่ไทม์ เตรียมคำตอบให้ดีแล้วกัน :laugh:
-
เเปงคงไม่เข้าใจผิดน่ะ
-
อีกตอนเดียวเองหรอ :seng2ped:
-
:กอด1: :กอด1: จุ๊ฟๆให้คนแต่งคร๊าบบ
-
ฮะฮ่า อย่าดราม่านะค่ะคนเขียนขา. เดวทำใจไม่ได้
-
มีตัวละครมากระตุ้นสองคนนี้แล้วเนี่ย ทำไงดีๆ น้องแปงจะจัดการอย่างไร
-
ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้นเลยอ่ะ
อยากติดตามคู่นี้ไปนาน ๆ น่ารักอ่ะ >0<
-
:o12:
แปง Mode :
“ไอ้แปงมึงจะโทรไปปลุกกูตื่นมามหา’ลัยทำไมแต่เช้าวะ กูได้ข่าวว่าเรียนสิบโมงเหอะ”
“มึงจะบ่นให้ได้อะไรขึ้นมา ไหนๆมึงก็มาแล้ว”
“กูรู้ แต่กูไม่เข้าใจว่ามึงจะรีบมาทำไม เอ...หรือว่ามารอดักเจอใคร...”
“ดะ...ดักรอใครอะไร ทำไมกูต้องมาดักรอใคร”
“หึหึ มีความลับอะไรที่ยังไม่ได้บอกกูรึเปล่าไอ้แปง...”
“ความลับอะไรของมึง...ไม่มี๊ ไม่มี” เสียงจะสูงไปไหนวะกู
“เหรอ...อ้าวเฮ่ย นั่นพี่ไทม์นี่หว่า”
“ไหน!”
เอิ่ม...นี่กูพลาดแล้วใช่มั้ย!
“ฮ่าๆๆ หันขวับเชียวนะมึง แล้วบอกไม่มีอะไร ถุย”
“ไอ้เหี้ย! หลอกกู”
“ช่วยไม่ได้ อยากปากแข็งมีความลับกับเพื่อนเอง...จะบอกให้เอาบุญนะว่าเรื่องมึงน่ะกูรู้หมดแล้ว”
“ได้ไง!”
“แม่มึงบอกกูเองแหละ”
“...แล้วมึง...คิดว่าไง...”
“กูก็ไม่รู้นะว่ามึงตัดสินใจอะไรไปแล้ว แต่กูก็จะบอกอะไรให้อย่างนึงเป็นข้อมูลเสริมเผื่อมึงยังไม่รู้ พี่ไทม์น่ะเค้าแอบชอบมึงมาตั้งนานแล้วแหละ”
“แล้วมึงรู้ได้ไง...”
“มึงคงไม่สังเกต ไม่สิ มึงน่ะเป็นประเภทไม่เคยสังเกตอะไรอยู่แล้ว เลยไม่รู้ล่ะสิว่าเมื่อช่วงเทอมที่แล้วพี่ไทม์น่ะจะมานั่งอยู่หน้าตึกคณะเราแทบทุกวันเลยแหละ ตอนแรกกูก็ไม่รู้หรอกนะว่าพี่เค้ามาทำอะไร แต่มีอยู่วันนึงพี่เค้าเดินมาถามกูเรื่องมึง กูเลยถึงบางอ้อว่าที่แท้เค้ามานั่งมองเพื่อนกูนี่เอง”
“...ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องเลยวะ แล้วก็มึง ทำไมไม่บอกกู”
“ก็บอกแล้วว่ามึงมันโง่เองที่ไม่รู้จักสนใจคนรอบข้าง แล้วที่กูไม่ได้บอกมึงก็เพราะพี่เค้าสั่งห้ามไว้ กูก็เลยได้แต่เงียบๆไป”
“เค้าห้ามแล้วมึงจะฟังเค้าทำไม เค้าเป็นพ่อมึงเหรอ”
“แหมมึงไม่ใช่ก็เหมือนใช่ล่ะวะ พี่เค้าเป็นใครแล้วกูเป็นใคร กูยังต้องการที่เรียน ต้องการอนาคตดีๆนะเว่ย”
“อ้อเหรอ...”
พอรู้แบบนี้แล้วเหตุการณ์ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันมันก็แวบขึ้นมาในหัวผมเลยครับ ถ้าจะแอบมองกันมานานขนาดนั้นก็คงไม่แปลกหรอกนะที่จะรู้ประวัติผมดีขนาดนี้ แต่จะว่าไปเท่าที่จำได้ตอนนั้นไอ้พี่ไทม์มันก็กำลังจะบอกแล้วนี่นะว่ารู้จักผมได้ไง แต่ผมดันไม่อยากรู้ไปซะก่อนเพราะมัวแต่ช็อกกับตำแหน่งลูกชายท่านอธิการบดีอยู่
เอ...อย่างแบบนี้ก็หมายความว่าตอนที่เจอกันครั้งแรก ที่ทะเลาะกัน ที่ทำเหมือนไม่รู้จักกันมาก่อน ไอ้พี่ไทม์มันก็เล่นละครใส่ผมน่ะสิ เฮ้อ คิดแล้วก็ขำนะครับ หน้าด้านแล้วยังบ้าอีกต่างหาก
“เหวยๆ นั่งยิ้มคนเดียวก็เป็นด้วยเว่ยเฮ่ย...”
“เออ เรื่องของกู มึงอะหุบปากไปเลยไป๊”
.
.
“ไอ้แปง เดินเร็วๆสิวะ กูหิวข้าว กูอยากแดกข้าว”
ไอ้พีชนี่ก็ตลอดอะ กูก็รีบสุดแล้วเนี่ยโรงอาหารคงไม่หนีมึงไปไหนหรอก แม่งอย่าให้กูขายาวแบบมึงบ้างก็แล้วกัน
“กูก็เดินเร็วได้แค่นี้แหละไอ้พีช มึงหิวมากก็เล็มหญ้าแถวนี้ไปพลางๆก่อนไป๊”
“ปากคอช่างร้ายกาจนะไอ้แปง”
“เรื่องของกู”
ผมก็เดินด่ากับไอ้พีชมาตลอดทางจนถึงหน้าคณะแต่อยู่ดีๆไอ้พีชมันก็หยุดเดินซะงั้นอะ
“อ้าว นั่นมันพี่ไทม์นี่หว่า มายืนหลบมุมคุยโทรศัพท์กับใครหว่า...”
แล้วแม่งจะเหล่ตามามองกูทำไมไอ้พีช ผมหันไปมองตามมันแล้วก็ต้องใจเต้นเมื่อเห็นคนที่ไม่ได้เจอหน้าไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นอาทิตย์
“มองกูแบบนั้นเดี๋ยวก็ทิ่มตาบอดเลยนี่ไอ้พีช”
“โอ๊ะๆ ไปแล้วมึง พี่ไทม์มึงเดินไปนู่นและ ตามปะๆ”
“จะ...จะตามไปทำไมเล่า”
“ปากว่าอย่างแต่ใจนี่คงไปแล้วสิไอ้แปงเอ๋ย”
อย่ามาทำเป็นรู้ใจกูไปหน่อยเหอะ ถึงจะทำใจมาบ้างแล้ว แต่พอมาเจอเข้าจริงๆ
กูก็ยังไม่พร้อมเว่ย!!
“มึงจะรอให้พี่เค้าเข้ามาคุยก่อนไม่ได้แล้วนะเว่ยไอ้แปง”
“เออ กูรู้” เพราะกูเป็นคนขอเวลาคิดเองกูก็ต้องเดินไปบอกเค้าเองสิ
.
.
ช่วงบ่ายวันนี้ผมไม่มีเรียนแล้วพอกินข้าวเสร็จไอ้เพื่อนพีชมันก็เลยขอตัวกลับหอไปนอนต่อโดยมันอ้างว่าเมื่อเช้าโดนผมปลุกก่อนเวลา มันยังนอนไม่ครบสิบชั่วโมง เออก็เอากับมันสิครับ
ส่วนผมน่ะเหรอ ก็เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ..คือยังไม่อยากกลับหอน่ะ เพราะว่ามันแบบ...เออ กลับไปก็ไม่รู้จะทำอะไร ห้องก็ยังรกๆ ไม่ค่อยเป็นที่เป็นทาง สามวันมานี่ก็ไปอาศัยนอนกับพวกเพื่อนชั้นบนเอาน่ะ ทำคนเดียวมันเหนื่อยต้องค่อยๆทำครับ
เดินไปเดินมาก็กลับมาตายรังอยู่หน้าคณะตัวเอง นั่งไปได้ซักพักเห็นไอ้พี่ไทม์เดินมากับผู้หญิงคนนึง...เอ่อ แต่ขอโทษเหอะครับ ผู้หญิงเค้าเป็นโรคติดต่อทางผิวหนังรึไง พี่ถึงได้เดินห่างกับเค้าขนาดนั้น
จะว่าไป...บางทีการที่พี่ไทม์ทำตัวติดกับผมเดือนนึงเต็มๆอาจจะทำให้ผมมองข้ามความจริงอะไรบางอย่างไป...โลกนี้ไม่ได้มีแค่ผมกับพี่ไทม์...ทั้งๆที่พี่เค้าก็มีสิทธิ์เลือก และก็คงจะเลือกคนที่ดีกว่าผมได้เพราะไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือหน้าที่การงานของพี่ไทม์ ก็เรียกได้ว่าคงเป็นที่หมายตาของใครหลายคน...แต่...เค้าก็ยังเลือกผม...
แล้วผมจะมัวลังเลอะไรอยู่ล่ะ
ผมรีบลุกจากที่นั่งแล้วแอบเดินตามหลังพี่ไทม์ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องคณบดีไปติดๆ มัวแต่คิดอะไรอยู่นะถึงได้ไม่รู้เนื้อรู้ตัวขนาดนี้
กึก
อยู่ดีๆไอ้พี่ไทม์มันก็หยุดเดินทำเอาผมที่เดินตามหลังมาเบรกแทบไม่ทัน
นี่ถ้าเป็นรถยนต์คงได้เสยตูดกันไปแล้วเหอะ!
“แปงจะคิดถึงพี่บ้างมั้ยนะ...อยากจะรู้จริงๆ” หึ คิดถึงสิ คิดถึงมากๆด้วย
“อยากรู้ก็รีบหันหลังมาสิ...ไอ้พี่ไทม์”
“...แปง”
อะไรมันจะตกใจขนาดนั้น คนพูดก็เขินเหมือนกันนะเฮ่ย
“อือ...แปงเอง คิดว่าใครล่ะ คุณผู้หญิงคนสวยเมื่อกี๊หรอ”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะแปง คือแพรเค้าเป็นลูกเพื่อนพ่อพี่ แล้วพ่อก็แค่ให้พี่เดินพามาส่งที่คณะนี้เฉยๆ”
“ไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย จะมาอธิบายทำไม”
“ก็พี่ไม่อยากให้แปงเข้าใจผิด”
“ก็ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดนี่...แปงมีตาแล้วแปงก็มองเห็น เดินห่างกันซะขนาดนั้น...”
“โอเคครับ ไม่เข้าใจผิดก็ดีแล้ว ว่าแต่แล้วเมื่อกี๊แปงจะบอกอะไรพี่ครับ”
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อไอ้พี่ไทม์ก็จูงมือผมหลบผู้คนมาที่มุมๆหนึ่งของคณะ
เฮ้ย...มึงจะลากกูไปไหนเนี่ย
“ขอโทษนะครับที่ลากมาแบบนี้แต่พี่อยากให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวนิดนึง...”
“...โอเค แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” เพราะผมก็ไม่ได้อยากตกเป็นเป้าสายตาใคร
“...ว่าไงครับคนดี คิดถึงพี่บ้างมั้ย...”
ไอ้พี่ไทม์ก้มลงมากระซิบที่ข้างหู ทำเอาผมขนลุกเกรียวตัวแข็งทื่อ แม่ง แล้วแบบนี้ใครมันจะไปพูดออกวะ
“...อือ...”
“อือเนี่ยมันแปลว่าอะไรครับ”
“...อือ...คิดถึง...”
“แล้วให้พี่รอนานขนาดนี้ แปงได้คำตอบที่จะบอกพี่รึยังครับ”
“...ได้แล้ว...”
“...ครับ แล้วยังไงต่อครับ”
“คือ...” เอาวะ ไหนๆก็ต้องพูดอยู่แล้ว จะมัวถ่วงเวลาไปเพื่ออะไร
“...แปงลองนั่งคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว...พี่ไทม์เป็นคนแรกที่กล้าเดินมาบอกความรู้สึกกับแปงตรงๆ...พี่เป็นคนแรกที่ทำให้แปงเปิดใจและรับรู้ความรู้สึกของคนรอบข้างมากขึ้น...พี่เป็นคนแรกที่ทำให้แปงต้องไปแอบนั่งยิ้มคนเดียวในห้องแบบไม่มีเหตุผล...พี่เป็นคนแรกที่ทำให้แปงเหงาได้เพียงแค่ไม่ได้อยู่ข้างๆกัน...และสุดท้าย...พี่เป็นคนแรกที่ทำให้แปงรู้สึกว่าการชอบใครซักคนมันเป็นยังไง...แปง...แปงชอบพี่ไทม์”
พูดไปแล้ว กูพูดออกไปแล้ว โว้ยยย กูพูดไปได้ยังง๊ายยย แม่ง...เขินว่ะ!!
“...ขอบคุณครับแปง ขอบคุณสำหรับคำตอบ”
“...”
“แปงครับ...คบกับพี่นะ...”
“...”
“แปงครับ...อย่าเงียบสิ”
“...”
แม่ง จะให้กูตอบอะไรอีกล่ะ พูดออกไปขนาดนั้นแล้วเรื่องคบกันยังจะต้องมาถามอีกเรอะ แค่นี้ก็เขินจนหน้าจะไหม้อยู่แล้ว ไม่เห็นใจหรือว่าแกล้งกันอยู่นะ...
“อืม...ถ้าไม่ตอบงั้น...”
ไม่ต้องรอให้พูดจบว่าถ้าไม่ตอบมันจะทำอะไรเพราะไอ้พี่ไทม์มันโน้มหน้าลงมาประกบจูบกับผมอย่างรวดเร็วก่อนจะอาศัยช่วงที่ผมเผลอสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากก่อนจะตวัดกวาดไปทั่ว ทำเอาผมเข่าอ่อนหมดเรี่ยวแรงต่อต้านเลยได้แต่เลยตามเลยยอมให้คนตรงหน้าจูบจนพอใจ
“อื้อ...อือ...แฮก...ไอ้พี่ไทม์บ้าทำอะไรน่ะ” งือ กว่าจะปล่อย กะจะจูบกูให้ขาดอากาศหายใจตายไปเลยใช่มั้ย
“เอ้า ก็เห็นยืนเงียบไม่ตอบพี่ก็เลยนึกว่า...
“ว่าอะไร...” ทำหน้าแบบนี้แม่งต้องคิดอะไรเข้าข้างตัวเองอยู่แน่ๆอะ!
“ก็นึกว่าน้ำท่วมปากจนพูดไม่ออก พี่ก็เลยอาสาช่วยสูบออก”
แหม ถ้ารู้ว่าสูบดีอย่างนี้จะเรียกผู้ว่ากทม.มารับไปสูบแถวดอนเมือง โว้ย...ไม่เกี่ยวกันแล้วโว้ยย!!
“หน้าด้าน!”
“ฮ่าๆ ก็แปงอยากทำตัวน่ารักทำไมล่ะ พี่ก็อดใจไม่ไหวน่ะสิ ยิ่งไม่ได้เจอกันตั้งเป็นอาทิตย์...พี่ยังอยากทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ”
“งะ...เงียบไปเลยไป๊ ไอ้โรคจิต”
“ฮ่าๆ เขินหรอครับที่รัก”
“ไม่ได้เขิน ไม่ได้อะไรทั้งนั้น แล้วใครที่รักใครอย่ามามั่วเลยนะ”
“ครับๆ ไม่เขินก็ไม่เขิน อย่าเพิ่งงอนพี่สิครับเด็กน้อย”
“อะไรใครเด็กน้อย พี่ไทม์สิคนแก่ แก่ แก่ แก่”
“หึหึ ว่าพี่แบบนี้คงลืมไปแล้วสินะครับว่าเด็กดื้อต้องเจอแบบไหน”
“มะ...ไม่เอานะ ไอ้พี่ไทม์ แปงไม่เล่นนะ” ถอยเลยสิกู ไม่ลืมหรอก ให้ตายก็ไม่ลืมว่าเคยโดนอะไร
“ไม่ทันแล้งมั้งครับ...”
“อ๊า...งือ...ไอ้พี่ไทม์...อ๊า...ฮ่าๆๆ...ไม่เอา...อ๊าฮ่าๆ” แล้วก็เสร็จมันอีกจนได้ งืออออ
“...อยากให้ปล่อยขอหอมสองที”
“...ขี้โกง...อ๊ะ...ฮ่าๆ....ตลอด...”
“แล้วยอมมั้ยล่ะ...หืม...ยอมมั้ยครับ...เร็วๆ ไม่งั้นพี่ไม่ปล่อยจริงๆนะ”
“ยะ...ยอม...ยอมก็ได้... ฮ่าๆๆ...”
ฟอด
แล้วผมก็ต้องยอมให้ไอ้พี่ไทม์มันลวนลามอีกตามเคยให้ตายสิ เฮ้อ…แต่ก็เอาเถอะครับ เดี๋ยวอีกหน่อยก็คงจะชินไปเอง...ล่ะมั้ง...
อ่านะ...เรื่องของน้ำท่วมมันก็ผ่านไปแล้วแต่เรื่องของผมกับไอ้พี่ไทม์นี่สิมันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น เรื่องราวความรักของคนสองคนไม่มีใครรู้หรอกครับว่ามันจะเกิดขึ้นกับใคร ที่ไหน หรือเมื่อไหร่เหมือนกับเรื่องราวของผม ที่ผมเองก็ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่ามันจะมาพร้อมกับน้ำ และถ้าต่อไปจะมีใครมาถามว่าเราสองคนรักกันได้ยังไงเพราะอะไรผมก็คงจะตอบได้เต็มปากเต็มคำแหละครับว่า...
Flood เพราะน้ำมันท่วม!
>>>>>>>> THE END
วู้ววว มันจบแล้ว มันจบลงแล้ววววว ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี เพราะคนเขียนก็ใจหายเหมือนกัน แต่จะยืดกว่านี้ก็กลัวจะไม่ได้มาต่อ 555 แต่...แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ รับรองจะมีตอนพิเศษมาให้ได้เชยชมกันเป็นแน่แท้ แต่เมื่อไหร่นั้น ต้องดูตามสถานการณ์ค่ะ ช่วงนี้เวลามันไม่แน่ไม่นอน งานท่วมหัว เอาตัวไม่รอด ใกล้สอบอีก ยังไงก็ต้องขอขอบคุณทุกแรงกำลังใจที่ติดตามอ่านกันมาตั้งแต่เปิดเรื่องจนถึงตอนนี้นะคะ ติบ้างชมบ้างอะไรกันบ้างก็จะเก็บไปปรับปรุงแก้ไขในงานเขียนต่อๆไปค่ะ สุดท้ายนี้ก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรนอกจากขอบคุณอีกครั้งสำหรับการติดตาม แล้วเจอกันในตอนพิเศษนะคะ
ป.ล. 30ธันวานี้คนเขียนมีสอบตรงค่ะ อยากได้มากกกที่นี้ ช่วยอวยพรให้ด้วยนะคะ อิอิ
ป.ล. 2 ลองๆรีเควสกันมาได้ว่าอยากได้อะไรประมาณไหนกับตอนพิเศษ ถ้าจัดได้ก็จะจัดให้ค่า :bye2:
-
อั้ยยะ จบแล้วสนุกมากเลยค่ะ
ตอนพิเศษแอบอยากได้แบบหวานๆฮาๆหึงๆหวงๆ เอาทุกรสเลย ฮิ้ววววว
โชคดีนะค่ะวันที่30 เป็นกำลังใจให้
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้ออกมาให้อ่านนะค่ะ ขอบคุณค่ะ^^~
-
จบแล้ว เสียดายจัง
รออ่านตอนพิเศษนะครับ
ขอให้โชคดีในการสอบครับ
-
จบได้หวานน่ารักดีค่ะ ตอนพิเศษยังไงก็ได้จ้าตามใจคนเขียน :กอด1:
ขอให้โชคดีในการสอบนะคะ :L2:
-
จบได้หวานมากค่ะ รอตอนพิเศษ~ สู้ๆกับการสอบนะคะ
-
:กอด1: :n1:
-
รอตอนพิเศษเช่นกัน
โชคดีในการสอบนะครับ
+1
-
จบแล้ว>< ชอบตอนจบอ่ะ เพราะน้ำมันท่วมจริงๆด้วย5555
ขอให้คนเขียนโชคดีนะคะ เรื่องตอนพิเศษไม่ต้องรีบหรอกค่า มุ่งมั่นกับอนาคตเราก่อนเนอะ
-
+1 จ้า
:L2: :L2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
อร๊ายยยยยย น่า ร้ากกกกก
ชอบ เรื่อง นี้ มาก ๆ เลย
ว่าง ๆ ขอ ตอน พิ เศษ น้าาาาา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ขอบ คุณ นัก เขียน สำ หรับ เรื่อง สนุก ๆ จ้าาาา
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักดีค่ะ >_< คุณแม่ไฮเปอร์มาก เปิดรับเต็มที่ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วที่จะหาหญิงให้ลูกตัวเองก็ไม่รู้ 5555+ หนุ่มๆมาแบบหัวกะไดไม่แห้งเลย o13
-
เย้ จบเเล้ว
น่ารักมากๆเลยอ่ะเรื่องนี้
โชคดีในการสอบน่ะค่ะ :bye2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยาย น่ารักๆๆ ให้เราอ่าน ในตอนที่น้ำท่วม อ่านไป ก็ยิ้มไป มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรืองนี้
เเล้วจะรอตอนพิเศษนะคับบบ
-
จบแล้วว ชอบมากกกกก
อ่านตอนบ้านน้ำท่วม จบตอนบ้านน้ำลด ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้อ่านนะคะ
จะรอติดตาม แล้วก็อยากอ่านตอนพิเศษ ฮ่าๆๆๆ
-
ชอบอ่ะ
น่ารักได้อีก จริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ แบบนี้
-
เย่ ยินดีด้วยครับ จบแล้วสนุกมากเลย จะมีเรื่องอะไรต่อไปอีกไหมครับ เขียนได้สนุกดีอยากให้มีเรื่องยาวๆ สนุกๆ อีกครับ จะรอติดตามนะครับ
-
จบแล้ว สนุกและน่ารักมากเลย
ขอบคุณน้องมนนะคะ
ปล. ขอให้ทำข้อสอบถูกทุกข้อนะจ๊ะ
-
ขอบคุณค่ะ
ขอให้โชคดีในการสอบจ้ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:bye2: จบแล้วอะ
-
yes!! Happy ending!! :a9:
:pig4:
-
โชคดีกับการสอบน้า
-
เพราะน้ำมันท่วมจริง ๆ ค่ะ
แปงกับพี่ไทม์น่ารักมากกก
-
ขอบคุณค้าาา :L2:
:กอด1:
-
น่ารักจริงๆอ่าาาาาาาาาาา
พี่ไทม์กับเเปงรักกันเเล้วววววววว วู้ววววว
เเต่ น้ำท่วมปากนี้กล้านะพี่ไทม์ 555555555
จะให้มาดูดดอนเมืองเหรอ มาดิๆ ยังไม่เเห้งดีเลย T[]T
สนุกมาก! เราได้อ่านเรื่องนี้เพราะ เพราะน้ำมันท่วม!!!!!!!!
-
ขอให้สอบติดน๊าาา
:L1:
-
จบแล้ว?
เหมือนยังค้างๆ นะครับ
ขอตอนพิเศษสักตอนได้หรือเปล่าครับ ^^
-
ไส่ได้เข้านาน จบและ
จบน่ารักให้อภัย
นั่นจิ ขอตอนพิเศษซักตอนได้มั้ยอ่ะ
Nc ไรแบบนี้อ่ะ(อินี่่หื่น)
-
:L2:
Special Chapter :
ตึง ตึง โป๊ะ!
“เร่ เข้ามาเอ้าเร่เข้ามาครับน้อง เสื้อสถาปัตย์ตัวละร้อยเก้าๆ ซื้อแล้วสอบได้ ซื้อแล้วสอบติดทุกคนคร๊าบ...”
เสียงไอ้พีชมันแหกปากโหยหวน เรียกเหล่าบรรดาน้องๆหน้าใสวัยมัธยมปลายเข้ามาซื้อเสื้อ ใช่แล้วครับ วันนี้มันวันสอบตรงคณะสถาปัตย์ของมหา’ลัยผม อีกหนึ่งเทศกาลที่เรียกเงินเข้าคณะได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
เอ้า สองมือล้วงกระเป๋าสองเท้าเก้าเข้ามา รีบมาเหมาเสื้อคณะกันเลยนะน้องนะ พี่จะได้หมดเวรหมดกรรมซักที นั่งขาย ยืนขาย เดินขายมาตั้งแต่ไก่โห่จนตะวันโด่งแล้วยังไม่ได้พักซักนิด ไอ้รุ่นพี่ปีสอง ปีสามแม่งก็ใจร้ายเกินใช้แต่แรงงานเด็กปีหนึ่งอย่างพวกผม ส่วนตัวเองก็ไปจับกลุ่มสุมหัวเม้าส์กันให้แซด
“ไอ้แปง ไอ้แปงโว้ยย แม่งอู้ว่ะ มึงเห็นพวกกูมั้ย มึงเห็นมั้ย แหกปากจนจะได้โล่อยู่แล้วเนี่ย”
“ฟาย! กูไม่ได้อู้เหอะ เมื่อเช้ากูแหกปากไปแล้วไม่แพ้มึงหรอก แค่กูพักนิดพักหน่อยทำเป็นบ่น เดี๋ยวปั๊ดโบกโชว์น้องเลยนิ”
“เออ แหม ครับๆ ลืมไปว่ามึงมันอภิสิทธิ์ชน มีแฟนเป็นใหญ่เป็นโตมันก็ดีแบบนี้นี่เอง”
“เหี้ย!”
“เออจ๊ะ กลัวแล้วจ๊ะ เชิญคุณผู้หญิงนั่งพักผ่อนตามอัธยาศัยเลยครับ เดี๋ยวคนรับใช้คนนี้จะขายต่อเอง”
หันมายิ้มทะเล้นให้ก่อนจะกลับไปแหกปากตะโกนขายเสื้อน้องต่อ แต่บอกตรงๆว่าปีที่แล้วตอนมาสอบผมก็ไม่ได้ซื้อหรอกครับ ไอ้พวกเสื้อพวกของอะไรเนี่ย แค่กังวลเรื่องสอบของตัวเองก็ไม่เป็นอันกินอันนอนแล้ว
พูดไปพูดมา จะว่าไป...วันนี้ทั้งวันผมก็ยังไม่เห็นหน้าไอ้พี่ไทม์เลยแฮะ ไหงเมื่อคืนบอกว่าจะมาหาตั้งแต่เช้าไง นี่มันก็ปาไปเที่ยงแล้วนะแม้แต่เงายังไม่เห็นเลยเหอะ
“เอ้าๆ คอยาวแล้วมึงไอ้แปง ชะเง้อซะ ฮิ้วววว...”
แม่ง ทีนี้ไม่ใช่แค่ไอ้พีชแล้วครับ เพราะพอไอ้นิก ไอ้ไลท์ มันเดินมาครบแก๊งก็ทำการกวนประสาทผมต่อ ให้ตายเหอะ ไอ้พวกนี้มันทำงานกันเป็นทีม!
“ไอ้พวกเลว…”
“เลวพวกกูก็เพื่อนมึงล่ะวะ ฮิ้ววว โอ๊ย...”
เจอไปเต็มๆกบาลครับไอ้สามตัว เป็นไงล่ะพวกมึง แซวกูดีนัก
“นี่แน่ะ แกล้งน้องรหัสกูหรอพวกมึง เดี๋ยวเหอะๆ”
“หูยยย พี่เรย์ โหดว่ะ น้องพี่มันไข่ในหินรึไงแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้อะ”
“ไม่ใช่ไข่ในหินโว้ยย แต่พวกมึงอย่าเล่นของสูงจะดีกว่า เพราะเจ้าของเค้าเดินมาแล้วว ฮิ้วววว~”
ป๊าดด ไอ้พี่เรย์ นึกว่าจะช่วยกันเหอะ ที่ไหนได้ก็ร่วมด้วยช่วยกันตอกย้ำซ้ำเติมกู ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุก็เดินยิ้มไม่รู้ร้อนรู้หนาวตรงดิ่งมาทางที่ผมนั่งอยู่
“ว่าไงครับคนเก่ง เหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อยสิ ไหงพี่บอกจะมาตั้งแต่เช้าไง”
“พอดีพ่อพี่เรียกใช้งานน่ะ พอดีเพิ่งเสร็จ”
ก็นั่งคุยกันไปได้ซักพักนึงนั่นแหละครับ ไอ้พวกเดอะแก๊งที่เริ่มหมดแรง หมดกำลังใจในการขายของมันก็มาลากไอ้พี่ไทม์พวกมันขายเสื้อซะงั้นอะ ส่วนเหตุผลน่ะหรอ พวกมันก็บอกว่า ถ้าได้คนหล่อๆอย่างพี่ไทม์มาช่วยขายล่ะก็รับรองงานนี้เทกระจาด!
แล้วก็จริงอย่างที่มันพูดแหละ พวกผมนั่งแหกปากขายกันมาตั้งแต่เช้ายังได้บ้างไม่ได้บ้างแต่พอไอ้พี่ไทม์ไปช่วยหน่อยเท่านั้นล่ะโอ๊ย ยิ่งกว่าแร้งลง หยิบกันแทบไม่ทัน!
กว่าจะขายกันเสร็จก็เกือบจะสี่โมงแล้ว พวกพี่ๆเพื่อนๆมันก็แยกย้ายสลายตัวกันกลับแบบชนิดทางใครทางมัน ส่วนผมน่ะหรอ ตอนนี้ก็มาเดินเตร็ดเตร่ตากแอร์อยู่ในห้างกับไอ้พี่ไทม์น่ะสิ
เดินเล่นกันไปได้ซักพักท้องผมมันก็เริ่มร้องประท้วงต้องการเสบียงด่วน ไอ้พี่ไทม์มันก็รู้ใจครับเดินนำผมเข้าซิสเลอร์ไปเลย
“แปง ทำไมกินแต่ครีมไม่กินเยลลี่ล่ะ”
“ก็แปงไม่อยากกินเยลลี่อะ อยากกินแต่ครีม”
ว่าแล้วก็จ้วงแต่ครีมๆขาวๆเข้าปากเป็นถ้วยที่สาม ส่วนเยลลี่ก็ปล่อยมันนอนแอ้งแม้งอยู่ในถ้วยไปแบบนั้นแหละ ถึงจะแอบเสียดายบ้างก็เหอะแต่ทำไงได้ก็คนมันไม่อยากกินนี่นา
“กินแบบนี้เปลืองจังเลยนะเด็กน้อย นิสัยไม่ดี”
ไอ้พี่ไทม์มันว่าก่อนจะยื่นมือมาบีบจมูกผมเบาๆ ก่อนจะคว้าถ้วยที่มีแต่เยลลี่ไปกินแทน หึหึ ทำแบบนี้ก็เสร็จโจรน่ะสิ งั้นเดี๋ยวจะไปเอามาอีกเยอะๆเลย
“แปง...จะไปไหน”
“ไปเอาเยลลี่มากินอีก”
“ที่จะกินน่ะเยลลี่หรือครีม?”
“ครีม”
“งั้นนั่งลงเลยครับ พี่ไม่ตามกินเยลลี่ให้แปงทุกถ้วยหรอกนะ จุกตายพอดี”
“...” แม่งรู้ทันกูอีก อดเลยสิเนี่ย ครีมจ๋า
“...น้องครับๆ”
ไอ้พี่ไทม์หันไปเรียกพนักงานเสิร์ฟ
“ไม่ทราบว่าจะรับอะไรเพิ่มเติมคะ”
“ขอครีมแบบที่น้องคนนี้กินเปล่าๆมาถ้วยนึงเต็มๆเลยนะครับ พอดีว่าน้องเค้าไม่อยากกินเยลลี่แต่อยากกินครีมมาก ถ้าผมไม่สั่งให้แบบนี้ให้สงสัยเจ้าตัวจะได้เดินไปปาดแต่หน้าครีมมากินหมดแน่ ซึ่งผมคิดว่าคงไม่มีใครอยากกินต่อแน่ๆล่ะ”
“อะ...อ้อ ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ”
พอพี่แกสั่งเสร็จนี่ ไม่ใช่ผมคนเดียวที่มึนครับเพราะผมก็คิดว่าพี่พนักงานเค้าก็มึนเหมือนกัน
นั่งรอซักพักพี่พนักงานคนเดิมก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับถ้วยที่มีแต่ครีมสีขาวพูนๆ ผมนี่ก็ตาวาวเลยครับ ของโปรดแท้ๆ
ก็เพิ่งจะรู้ว่าสั่งแบบนี้ได้ วันหลังจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินไปเอาเยลลี่มานั่งปาดหน้าที่ละอัน
“คราวนี้ก็กินให้หายอยากไปเลยนะครับเด็กน้อย จะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมาอีก”
ไอ้พี่ไทม์มันพูดยิ้มๆก่อนจะก้มหน้าก้มตากินซากเยลลี่ที่เหลือจากการปาดหน้าของผมต่อ...
แม่ง...แฟนใครวะ ทำไมน่ารักจัง.
.
หลังจากอิ่มกันจนแทบจะเดินไม่ไหวแล้วไอ้พี่ไทม์ก็พาผมขับรถเล่นรับลมเย็นๆแทน อื้ม แสงสีส้มๆตอนพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินนี่มันสวยจังเลยนะ
“แปงมีความสุขมั้ยครับ...”
“อื้อ สุขสิ สุขมากๆด้วย แล้วพี่ไทม์ล่ะมีความสุขมั้ย” ผมหันไปยิ้มให้คนที่นั่งข้างๆ
“ที่สุดเลยล่ะ...ขอบคุณนะครับ”
“ขอบคุณแปงเรื่องอะไรอะ”
“ขอบคุณที่แปงเกิดมา ขอบคุณที่ทำให้พี่มีความสุข...”
“ไอ้พี่ไทม์เสี่ยวว่ะ...”
“ฮ่าๆๆ”
“ขอบคุณนะพี่ไทม์”
“หืม...แล้วทีนี้แปงขอบคุณพี่เรื่องอะไรล่ะครับ”
“...ขอบคุณที่รักกันมากขนาดนี้...”
“พูดตอนนี้มันยังเร็วไปครับแปง...รอให้ถึงหอก่อนแล้วแปงจะรู้ว่าพี่ ‘รัก’ ได้มากกว่านี้”.
.
Fin.
แอร๊ยยย หลบรองเท้า หวังอะไรกันอยู่รึเปล่า 555 เอาใสๆกันไปก่อนละกันน้า สอบตรงเสร็จ อะไรเสร็จแล้วมันเริ่มโล่ง ก็เลยมาเขียนตอนพิเศษแบบสั้นๆให้ได้หายคิดถึงกันไปก่อน เอ๊ะ หรือว่าลืมแล้ว!? รอลุ้นประกาศผล ขอให้ติดเถอะเพี้ยงงง
เอาล่ะพล่ามกันมานาน ยังไม่ได้สวัสดีปีใหม่กันเลย (ช้าไปแล้วเฟร่ยย) ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ยังไงก็ขอให้มีความสุขกันมากๆนะคะ คิดอะไรก้ขอให้สมความปรารถนากันทุกคนเลย อิอิ
ป.ล. พอดีเห็นคนอื่นเค้าเปิดแฟนเพจเลยอยากทำบ้างอะ 555 เข้าไปกดไลค์กันหน่อยนะคะ ไม่ได้บังคับแต่ต้องไปกด(เอ๊ะไอ้นี่ยังไง) http://www.facebook.com/pages/Rafael/216242675124554 เข้าไปพูดคุยกันได้ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
สวัสดีปีใหม่อีกรอบค้า :mc4:
-
ที่พี่ไทม์บอกว่ารักได้มากกว่านี้
เป็นยังไงอ่ะ บอกที :z2:
-
:L2: :pig4:
-
รักมากกว่านี้ยางงายยยย อยากจะรู้
-
เสียตัวแน่ๆ
-
พี่ไทม์ น้องแปง ฟินนาเร่.... o13
-
น่ารักเบาๆ ^^
-
น่ารักกกก >,<
-
อยากเห็นตอนรักกันมากกว่านี้
:z1: :z1:
-
น่ารัก น่ารัก ขออ่านอีกนะตอนพิเศษ
:mc1: :mc3: :mc2:
สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆ
+1
-
อยากอ่าน เค้าทำรักกัน เอ้ยบอกรักกัน ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารักทั้งคู่เลย
-
อร๊ายยยย อะไรคือรักมากกว่านี้อ่ะ
-
แบบไหนกันน้า
ถึงจรู้ว่าพี่ไทม์รักแปงม๊ากมาก
-
คนอ่านก็อยากรู้เหมือนกันนะโว๊ยไอ้พี่ไทม์จะรักน้องแปงขนาดไหน
ขอแบบพิเศษโคตร โคตรรรรรร เลยนะรอบหน้าาาา
ขอให้สอบติดนะจ๊ะ สาธุ
-
+1 ให้ต้อนรับปีงูใหญ่จ้า :pig3:
ขอให้มีความสุข อย่าเจ็บอย่าจน สมองแล่นเป็นงูเลื้อยเลยนะ :L1:
:call: :call:
-
อยากรู้ว่าพี่ไทม์จะรักแปงมากแค่ไหน
อ๊ายยยยย
:กอด1: :o8: :-[
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดด อ่านแล้วเขิน ><
*ไปกดไลค์ให้แล้วนะตัวเอง ~
-
โอ๊ยยยยยยยยย
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก หัวเราะกระจายกันเลยทีเดียว
งานนี้ขอกดไลฟ์พร้อมแจกของสมนาคุณให้กับ
- คุณลุง ณ ศูนย์อบยพ
- อาจารย์รร.เก่าของแปง ผู้แสนจะทันสมัยและเข้าใจวัยรุ่น
- คุณน้องม.ปลายที่แสนจะปวดขี้แต่ก็ขอฟังคำตอบที่ถูกใจก่อน
- คุณน้องพีชพร้อมผองเพื่อนผู้ที่ทำให้น้องแปงของเรารอดจากปากเหยี่ยวปากกามาสู่ปากที่ไทม์ได้อย่างครบสามสิบสอง
และบุคคลผู้นี้จะไม่กล่าวถึงก็ไม่ได้ นั่นคือคุณแม่ของแปงนั่นเอง ฮิ้วววววว เพราะไม่อย่างนี้รักครั้งนี้คงมีอุปสรรคอีกเยอะ
สุดท้ายคนแต่งจ๋า.....ขอตอนพิเศษแบบไม่สั้น และแบบไม่ต้องหนีรองเท้าแต่จะเอาโล่เลือดมามอบให้สำหรับพี่ไทม์น้องแปงด้วยนะคะ จัดไป จัดให้หนัก จัดให้เต็ม!!
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว
-
:-[ :-[ :-[
จบแล้วววว ชอบมากค่ะ น่าร้ากกก :กอด1:
-
:กอด1:
-
สุดยอดครับ
อ่านไปยิ้มไป ฮา ไป
ปกติไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องไรแบบนี้
อยากเป็นแปง จังเลย แฟนตูจะโรแมนติกได้ซำนี้ บ่น้อ
-
จบหวานจริงๆ รุกได้ใจมากๆ ใครไม่กล้าก็ถอยไป เอิ้กๆๆ
ว่าแต่ว่า ตอนพิเศษ ขอแอบเจาะกำแพงห้องรอได้ป่ะ 5555
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
จะรักยังไงน๊าาาาา
-
"รัก" มากกว่านี้ของพี่ไทม์ มันเป็นอย่างไร????
อยากรู้อ่ะ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ๊ากกก
คนเขียน บอกเค้าทีว่ามีต่อ ถึงจะรู้ว่าเนื้อเรื่องมันรักใสๆก็เหอะ
แต่ป้าก็ยังเชียร์ไห้มีNCนะ (เด๋วเค้าก็รู้ว่าหื่นหร่อก) :laugh:
*ขอได้รับความขอบคุณจาก นายกสมาคม แม่ยกNCแอนตี้เซนเซอร์แห่งประเทศไทย (ได้ข่าวว่าแต่งตั้งตัวเอง :o8:)
-
ไปตือเดื้อดต่อชิมิ 555555555555555555
-
ThankS
-
เอิ่มมมม สั้นมว๊ากกกก
-
จบได้น่ารักมากมาย
เนื่องเรื่องใสๆๆ น่ารัก เข้ากับฟิว ได้ดีมาก (ถึงแม้มันจะผ่านมาแล้วก้อตาม)
ชอบน้องแปงมาก ใส สื่อ ไร้เดียงสา ไม่รู้สึกรู้สากับคนรอบข้างได้อีก
จนพี่ไทม์เข้ามา แปบเดี่ยวเท่านั้นแหละ
ขอบคุนมากๆๆครับสำหรับเรื่องน่ารักๆๆๆ
-
น่าลั๊กอ่าาาาาาาาาาาา
-
น่ารัก น่ารัก ขออ่านอีกนะตอนพิเศษ
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะอ่านรวดเดียวจบเลย>___<อยากให้เขียนเป็นเรื่องยาวจัง
-
:impress3: เรื่องนี้น่ารักมากกกอ่า
เสียดายไม่มี :z1:
-
สนุกกก น่ารักมากๆ ชอบจังเลยค่า
รักได้มากกว่านี้ของพี่ไทม์คืออะไรกันน้อ สงสัยจริงๆ 555
-
รักนี้
เกิดเพราะน้ำท่วมจริงๆๆๆ o13
-
อยากให้มาต่อตอนพิเศษจังเลย
-
อยากเจอแบบนี้สักคน เดินผ่านไปมาตอนน้ำท่วมนี่แบบอยากเก็บใส่กระเป๋ากลับบ้านจริงๆ คนหล่อกลางสายน้ำ(ท่วม)เขาเฝ้าแอบมองอยู่นะตัวเธอ :m24:นี่มันแอบถ่ายแล้วม้ายยย ออกแนวโรคจิตละฉัน55+
- คุณน้องม.ปลายที่แสนจะปวดขี้แต่ก็ขอฟังคำตอบที่ถูกใจก่อน
:m20:ขำความเห็นนี้อ่ะ น้องม.ปลายหนูก็สามารถจริงๆนะ :m20:อีกที
ขอบคุณคนแต่ง และเล้าเป็ดค่า :pig4:
-
ดูท่าจะสนุกค่ะ มาเม้นให้ก่อน :mc4:
:z13:
-
ชอบอ่ะ เรื่องนี้น่ารักดี....................
-
อ๊ายยย พี่ไทม์ น้องแปง น่ารักที่สู๊ดดด
-
เห็นแปงกินครีม แล้วอยากกินครีมบ้างเลย :laugh: :laugh: :laugh:
อยากได้แฟนแบบพี่ไทม์ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
เรื่องนี้ตลก น่ารัก มาและหายไปพร้อมๆน้ำ สนุกๆๆๆ
-
น่ารักเนอะ หลุดมาแถวนี้สักคน จิ แบบเนียะอ่ะ o18
-
ขอบคุณค่ะ
เรื่องน่ารักมาก ^^
-
ThankS
-
ชีวิตจริงถ้ามีลอยตามน้ำมาบ้างก็คงดี :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สนุกมากค่ะ :pig4:
-
ไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยแฮะ จนเขาจะท่วมรอบสองแล้ว สนุกมากค่า
-
>_________<
มาเก็บตกค่ะ ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ปีที่แล้ว
พี่ไทม์กับน้องแปงน่ารักมาก กรี๊ดๆ
-
ขอบคุณน้าค้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักมาก
-
เรื่องน่ารักออกขนาดนี้ทำไมถึงเพิ่งมาเจอนะ!
อ๋อ ก็ไล่ดูเรื่องที่จบๆแล้วไง โป๊ะเช๊ะ เจอโดยบังเอิญค่ะ
ที่สำคัญ ... มันสั้นดี ^^ อ่านรวดเดียวจบได้ 555
อยากได้ตอนพิเศษอีกสักตอน ไหวไหมคะ :กอด1:
-
อ่านไป ยิ้มไป น่ารักดี
หนูแปงเสร็จพี่ไทม์แน่ๆ
-
:เฮ้อ: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสส
เพิ่งมาเจออออ
น่ารักมากๆเลยค่ะ
ชอบหวานๆอ่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
:pig4:
-
ฮามากกกกกกกกกกกกกก
น้องแปงอย่างมึน พี่ไทม์ก็ด้านสุดๆ
น่ารักกันสุดๆ ไปเลยทั้งคู่
-
น่ารักมากเลยอ่ะ ชอบชอบ
:o8: :impress2: :-[ :-[ :impress2: :impress2: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :o8: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :กอด1: :L2:
-
โอ้ย ชอบบบ
อิพี่ไทม์เปิดตัวกับน้องได้งดงามจนน้องลืมไม่ลง :laugh:
ว่าแต่รักได้มากกว่านี้หมายถึงอะไร :-[
-
น้องปังกับพี่ไทม์น่ารักมากๆ
-
น่ารัก สนุกมาก ๆ ครับเรื่องนี้ แปงน่ารัก ส่วนไทม์ฮามาก ๆ อ่ะ แต่ที่ฮาสุดคงเป็นน้องม.ปลายที่นั่งขี้อ่ะ
ขอบคุณครับ
-
:give2:
เพิ่งเข้ามาอ่าน เน่องจากกระทู้มีคนเม้นท์
ชอบเรื่องสั้น เนื้อเรื่องอบอุ่นอ่านแล้วคลายเครียดดีมาก
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ นะจ๊ะ
-
:L2: สนุกมากค่า
น้องแปงน่ารัก มึนๆ อึนๆ ดี
ส่วนพี่ไทม์นี่คงถือคติ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกสิน่ะ
-
เอาความจริง..โครตจะฮาาาาาาาาาาา.. :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
อ่านยังไม่จบเลย..แล้วจะกลับมาอ่านต่อนะ.. :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากรู้จังคำว่ารักของพี่ไทม์มันขนาดไหน :hao7:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ
-
ความสุขท้วมท้นในหัวใจดิฉันแล้วค่ะ ปริ่มมาก สุขมาก เอาไปล้านคะแนน
-
รักมากกว่านี้นี่รักยังไงเหรอคะะะะ :hao6: :hao6:
-
โอ๊ยยยยย น่ารักเวอร์อ่ะ อยากอ่านต่ออีกจังเลยยยยย
-
อ่านแล้วก็นึกถึงน้ำท่วมกรุง ปลาจากบ้านอื่นลอยผ่านแวกว่ายสู่อิสระ แต่น้ำเน่าสุด มีจระเข้ไปอี๊ก กลับบ้านมาล้มกอง สุดยอดเน่าได้อีก ทำความสะอาดจนเข็ด 555555
เรื่องนี้น่ารักมาก เพิ่งมาได้อ่านทำให้ระลึกความหลังเรื่องน้ำท่วมได้อย่างดีเลย
-
นึกถึงน้ำท่วมเลย เป็นปีแรกที่ท่วม(ตจว.) อ่วมไปตามๆ กัน
-
อ่านจบแล้วน่ารักมากๆเลย :bye2: o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านพาร์ทของน้องในห้องน้ำจังเลยค่ะ :laugh: :impress2: :hao6: :hao7:
-
ชอบแม่แปงมากก มีความน่ารัก
และปลงแล้วกะน้องแปงก็สวยได้แม่มาขนาดนี้
แปงหนูลูกใสซื่อมากกก
ที่ทุกคนไม่กล้าเข้ามาบอกตรงๆเพราะเกรงใจความใสซื่อไร้เดียงสาของหนูใช่ไหม ?? :กอด1: :mew4:
พี่ไทม์รุกเร็วก็ดีแล้วเกือบไปแล้วไหมล่ะ
ดีนะที่ยึดสโกแกนด้านได้อายอดน่ะ 5555
คิดถึงนะนักเขียนอยากให้มาเขียนตอนพิเศษอีกเยอะๆเลย อยากให้แต่งต่อเป็นเรื่องยาวเลยอ่า :hao5:
ชอบการบรรยาย ในแต่ละมุมของตัวละครต่างๆมีความน่ารักน่าหยิกกันไปหมด
:L1: :L1: :L1:
-
ไรท์ เขียนให้น้องน้ำลดความน่ากลัวไปเยอะเลย
พี่ไทม์ แปง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ไทม์ แอบรักแปง มานาน มาได้โอกาสตอนน้องน้ำมา
ขำการตีความ ปลอดภัย = ให้รีบอพยพ
อีกคำที่ได้ยินแล้วขำๆปนเวทนาคนตอบเวลาสัมภาษณ์ เอาอยู่ = น้ำท่วมแน่ๆค่ะ
ชอบการแทรกเรื่อง
ตอนเด็กมาทำผีหลอก ขอผ้าอนามัย /เด็กม.ปลายขี้ค้างคา ถ้าจบไม่เอนดิ้ง
พี่ไทม์ ชัดเจนมาก เรื่องชอบ/ไม่ชอบ หญิง
ตอนพาลูกสาวเพื่อนพ่อไปตึงสถาปัตย์ แบบไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้าผิด
เดินห่างจนแปงเห็น ก็เข้าใจปั๊บ ไม่ต้องมีโมเมนต์แง่งอน หึงหวง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่าาาา...รัก!!!
:o8: :o8: :-[ :-[
-
ทำไมถึงเพิ่งจะมาเจอละเนี่ยยยย เรื่องนี้น่ารักมากกก :katai2-1: